Split (5)

train · ~70.6M rows (showing the first 2.73M)

text stringlengths 17 1.59M
<s>Suđenje nakon dvije godine nastavljeno bez prisustva Dudakovića, u vijeću novi sudija</s><s>Ponedeljak, 21 mart 2022</s><s>21.03.2022 \| Glas Srpske \| SRNA SARAJEVO -U Sudu BiH danas je održana statusna konferencija u predmetu protiv optuženih za zločine počinjene nad srpskim civilima i vojnicima na području Krajine, kojoj zbog bolesti nije prisustvovao prvooptuženi nekadašnji komandant Petog korpusa takozvane Armije BiH Atif Dudaković.</s><s>Branilac prvooptuženog, advokat Asim Crnalić, rekao je da se ne usuđuje reći kada će Dudaković moći da prisustvuje suđenjima zbog, kako kaže, jako lošeg zdravstvenog stanja.</s><s>On je predao medicinsku dokumentaciju predsjedavajućem sudskog vijeća Željki Marenić i ima obavezu da najmanje deset dana prije zakazanog ročišta obavijesti Sud da li će Dudaković moći da dođe na suđenje.</s><s>Marenićeva je obavijestila prisutne u sudnici da je došlo do izmjene u sastavu sudskog vijeća, jer je bivšeg člana Halila Lagumdžiju zamijenila sudija Enida Hadžiomerović.</s><s>Hadžiomerovićeva je rekla da će joj još trebati oko mjesec da završi sa preslušavanjem iskaza svjedoka koje su u Sudu BiH dali do prekida ovog sudskog procesa zbog virusa korona.</s><s>Marenićeva je podsjetila da je tužilac Vedrana Mijović na početku suđenja 2019. godine najavila 447 svjedoka od kojih je 16 pod mjerama zaštite, a za čije saslušanje joj treba više od 500 časova.</s><s>S obzirom da ih je do sada saslušano samo 18, Marenićeva je sugerisala tužiocu da, ukoliko je moguće, odustane od nekih svjedoka.</s><s>Iako za danas nije bilo predviđeno razmatranje ukidanja mjera zabrane, branioci Sanela Šabića i Samira Solakovića zatražili su njihovo ukidanje za svoje branjenike, jer im je, kako je rečeno, već četiri godine onemogućeno da rade i izdržavaju svoje porodice koje ne žive u BiH, kao i zbog zdravstvenih problema najužih članova porodice.</s><s>Tužilaštvo će se u roku od osam dana izjasniti se o ovim zahtjevima.</s><s>Osim Dudakovića, za zločine protiv čovječnosti počinjenih na području opšina Bosanski Petrovac, Ključ, Bosanska Krupa i Sanski Most te okolnih sela, za ubistva više od 300 lica, progon i uništenje vjerskih objekata, terete se još 16 pripadnika i komandanata Petog korupsa tzv. Armije BiH.</s><s>Optuženi su Ekrem Dedić, Sanel Šabić, Ibrahim Šiljdedić, Safet Salihagić, Adis Zjakić, Hasan Ružnić, Redžep Zlojić, Samir Solaković, Fatmir Muratović, Muharem Alešević, Husein Balagić, Edin Domazet, Ejub Konježić, Ibrahim Nadarević i Said Mujić.</s><s>Protiv optuženog Aleta Hodžića predmet je razdvojen nakon što je Sud dobio nalaz timskog vještačenja i on će biti posebno dovršen kada se za to steknu uslovi.</s><s>Optužnica ih tereti za ubistvo više od 300 Srba, među kojima najviše civila, uglavnom starijeg životnog doba, kao i vojnika koji su se predali ili bili zarobljeni.</s><s>Tijela jednog broja žrtava pronađena su nakon rata i ekshumirana iz više pojedinačnih i masovnih grobnica, a za nekima od ubijenih još se traga.</s><s>Dio optužnice protiv Dudakovića odnosi se na ratne zločine nad žrtvama bošnjačke nacionalnosti, pripadnicima i pristalicama Narodne odbrane Autonomne Pokrajine Zapadna Bosna za vrijeme sukoba u Cazinskoj krajini na području opština Bihać i Cazin.</s><s>Sud BiH skoro dvije godine zbog pandemije virusa korona nije zakazao nastavak suđenja u ovom predmetu.</s><s>Dudaković je uhapšen u Bihaću 24.aprila 2018. godine.</s><s>Na ročištu za izjašnjenje o krivici 19. decembra iste godine, izjasnio se da nije kriv, a suđenje je počelo 15. aprila 2019. godine.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 25. april.</s>
<s>U Foči protesti zbog hapšenja generala Ratka Mladića 30. 05. 2011.</s><s>Oko 5.000 građana Foče i susjednih opština protestovalo je danas na Trgu kralja Petra zbog hapšenja Ratka Mladića.</s><s>U Foči je organizovana i protestna šetnja gradskim ulicama do centralnog spomen obilježja poginulim Fočacima, javljaju mediji iz RS.</s><s>Okupljeni, među kojima su bili borci, članovi porodica poginulih boraca i ratni vojni invalidi, nosili su zastave Republike Srpske i VRS i transparente na kojima je pisalo "Generale, izdrži, Fočaci su uz tebe", "Tadiću, nisi izdao Mladića, izdao si srpski narod", "Tadiću, sram te bilo"...</s><s>Učesnici skupa su poručili Mladiću da se dostojanstveno drži na predstojećem suđenju u Haškom tribunalu, kome je upućen poziv da sudi po pravdi, a ne po sili i nepravdi.</s><s>Od vlasti i institucija Republike Srpske, borci iz Foče očekuju da će pomoći ratnom komadantu VRS da u Hagu dokaže istinu.</s><s>Član Predsjedništva BORS-a Milika Radović rekao je da su junački Fočaci, kako ih je general Mladić često oslovljavao, ponosni što ih je u ratu predvodio upravo on, koji je oličenje vojničke časti i poštenja i nasljednik slavnih srpskih vojskovođa Stepe Stepanovića i Živojina Mišića.</s><s>Radović je rekao da je "jedina krivica generala Mladića to što se stavio u odbranu srpskog naroda i tako spriječio planirano istrebljenje Srba u BiH u 20. vijeku".</s><s>Na mitingu su govorili Gordan Kalajdžić i Miloš Tomović iz Boračke organizacije opštine Foča, koja je organizovala ovaj skup.</s><s>Skup, koji je počeo oko 15 časova, protekao je mirno, bez incidenata.</s><s>Srebrenko Kunarac Foča</s>
<s>Enes Sijamija: Alija Izetbegović znao za ubijanje Srba</s><s>Utorak, 21 jun 2011</s><s>20. 06. 2011. 13:07h \| Srna Alija aminovao ubijanje Srba i Hrvata Enes Sijamija, koji trenutno živi u Beču, tvrdi da je Alija Izetbegović dao zeleno svetlo Dževadu Mlaći, predsedniku ratnog Predsedništva opštine Bugojno, za etničko čišćenje Srba i Hrvata iz tog mesta.</s><s>Sijamija je u pismu tužiocu u Tužilaštvu BiH Slavici Terzić naveo da mu je želja da se pronađu svi nestali Srbi i Hrvati.</s><s>"Na Rostovu gde su tokom rata bili smešteni mudžahedini kojima je komandovao Jahija Seferović, bilo je dozvoljeno sve.</s><s>Pljačkali su hrvatska i srpska sela, a potom se molili nekom svom Alahu.</s><s>Da bilo šta urade njih policija nije smela da ih privede", navodi Sijamija u pismu koje je danas objavio "Večernji list".</s><s>On ističe da od 110 policajaca zaduženih za zarobljene Hrvate u BH banci, samo njih pet nije tuklo zarobljenike, a neki od njih i danas su u policiji.</s><s>Sijamija navodi da Nihad Čatić, koji je premlaćivao Hrvate u logoru "Stadion" i učestvovao u spaljivanju ubijenih hrvatskih zarobljenika, i danas radi u policiji u Bugojnu, dok je Irfan Cetić danas policajac u Donjem Vakufu, a u ratu je bio desna ruka Senadu Dautoviću, ratnom komandantu policije u Bugojnu, kome se danas sudi za ratne zločine.</s><s>On tvrdi da je Meho Sadiković, upravnik logora "Stadion" pre Nisveta Gasala, skinut sa dužnosti zbog pljački hrvatskih zarobljenika, danas policajac u Sarajevu.</s><s>Sadiković je zarobljavao Hrvate i isticao se u njihovom premlaćivanju.</s><s>Sijamija ističe da iza tri pokušaja atentata na njega stoji Dževad Mlaćo, koji je sve vreme bio pod zaštitom bošnjačkog političkog vrha na čelu sa Alijom Izetbegovićem.</s><s>On je u pismu opisao i karakter Enesa Handžića, bivšeg pomoćnika za bezbjednost 307. motorizovane brigade Armije RBiH, koji je posle sklapanja sporazuma o priznanju krivice sa Tužilaštvom BiH osuđen na osam godina zatvora, prenosi ovaj list.</s>
<s>Predsjednik Boračke organizacije opštine Brod Marko Vasilić rekao je danas u Derventi da je Vojska Republike Srpske na čelu sa generalom Ratkom Mladićem spasila pokolja srpski narod u Posavini 1992. godine.</s><s>"Da nije bilo VRS i generala Mladića ovi prostori Republike Srpske danas bi pripadali nekome drugome, koji je planirao da završi ono što je započeo još 1941. godine", istakao je Vasilić na mitingu podrške generalu Mladiću koji je održan na derventskom Trgu pravoslavlja na kojem se okupio veliki broj građana iz ove i opština Brod i Modriča.</s><s>On je podsjetio da je da je područja Broda, Dervente i drugih dijelova Posavine Hrvatska vojska okupirala još u martu 1992. godine i počela čišćenje teritorije od Srba, ali se na tom putu ispriječio general Mladić zbog čega mu danas sude.</s><s>Vasilić je osudio hapšenje generala Mladića i poručio da Srbima nikada niko neće moći da oduzme ono što su odbranili u proteklom ratu</s><s>Predsjednik derventske Boračke organizacije Boro Dobrilović rekao je da Derventa, koja je doživjela najveće razaranje, nikada ne bi bila dio srpske teritorije da nije bilo generala Mladića, jer su Srbi tada bili u hrvatskim logorima.</s><s>"Zato su derventski Srbi spremni da idu u Hag i svjedoče u korist Mladića.</s><s>Umjesto da se sudi onima koji su okupirali ove prostore i počinili zločine nad Srbima, danas se sudi nevinom čovjeku koji je samo branio svoj narod", istakao je Dobrilović.</s><s>Predsjednik Boračke organizacije opšštine Modriča Nikola Savić istakao je da je general Mladić najzaslužniji za stvaranje Republike Srpske, jer je stao u odbranu svog naroda ne dozvolivši da se ponove Jasenovac i druga srpska stratiša.</s><s>Savić je naglasio da je Srpska sada dužna da pomogne generalu u odbrani pred Haškim sudom i ocijenio da bi svaki grad u Republici Srpskoj trebalo da ima ulicu koja nosi ime generala Ratka Mladića.</s><s>Sa današnjeg skupa u Dervetni otišla je poruka da je general Ratko Mladić heroj za Srbe iz Posavine.</s>
<s>Uskoro optužnica za zločine nad Srbima u Sarajevu!</s><s>Petak, 04 april 2014</s><s>Glavni tužilac BiH Goran Salihović danas je, tokom sastanka sa tužiocem Srbije za ratne zločine Vladimirom Vukčevićem, najavio da će uskoro biti podignuta optužnica protiv više lica za ratne zločine počinjene nad Srbima u okolini Sarajeva.</s><s>Na sastanku u Sarajevu sa delegacijom Tužilaštva Srbije za ratne zločine, na kojem je bilo riječi o procesuiranju ratnih zločina, Salihović je naveo da će Tužilaštvo BiH podići optužnicu protiv više lica za ratne zločine nad više desetina lica srpske nacionalnosti u okolini Sarajeva, među kojima su i djeca i starci.</s><s>Iz Tužilaštva BiH saopšteno je da je delegacija iz Beograda upoznata da je Tužilaštvo BiH na pomolu rješenja i jednog predmeta stradanja žrtava srpske nacionalnosti na samom početku rata u BiH, a u kojem je ostvarena značajna saradnja sa Tužilaštvom Srbije za ratne zločine.</s><s>Na sastanku je razgovarano i o nedavno realizovanim aktivnostima zajedničkog tima na otkrivanju i procesuiranju počinilaca ratnog zločina u Štrpcima 1993. godine, te značajnim pomacima ostvarenim u ovom predmetu, na kojem intenzivno radi Tužilaštvo u Beogradu.</s><s>Zajednički tim je u proteklom periodu ostvario niz aktivnosti koje su ocijenjene kao vrlo uspješne, navodi se u saopštenju.</s><s>Tokom sastanka bilo je riječi i o aktivnostima u vezi sa pronalaskom svjedoka ratnih zločina koji se nalaze na teritoriji BiH i Srbije, te realizaciji njihovog svjedočenja u predmetima koji se vode u tužilaštvima BiH i Srbije, putem video-linka ili na druge načine.</s><s>Jedna od tema sastanka odnosila se i na predmete ratnih zločina na području Srebrenice i drugih lokaliteta, u kojima Tužilaštvo u Beogradu pruža značajnu pomoć Tužilaštvu BiH u pogledu osumnjičenih i optuženih osoba koje se nalaze na području Srbije.</s><s>Naglašena je i potreba intenzivne i dugoročne saradnje tužilaštava u procesuiranju predmeta ratnih zločina u Štrpcima i Sjeverinu, koje su počinili državljani Srbije, a na kojima radi Tužilaštvo u Beogradu.</s><s>U saopštenju se ističe da su delegacije iz BiH i Srbije razgovarale i o saradnji na predmetima na kojima će saradnja uskoro započeti, a riječ je o predmetima u kojima se počinioci ili žrtve nalaze na teritoriji BiH i Srbije.</s><s>Tokom sastanka dogovoreni su konkretni koraci u budućnosti, kao i da će sastanci zvaničnika dva tužilaštva i rad na terenu biti nastavljeni većim intenzitetom, te da detalji aktivnosti ne mogu biti saopšteni javnosti zbog zaštite interesa istrage. “Tužilaštvo BiH i Tužilaštvo Srbije za ratne zločine nastavljaju intenzivnu saradnju na procesuiranju predmeta ratnih zločina, u interesu uspostavljanja vladavine prava, procesuiranja počinilaca ratnih zločina i stvaranja bezbjednijeg okruženja za život svih građana BiH i Srbije u predstojećem procesu evropskih integracija”, dodaje se u saopštenju.</s><s>Sastanku su prisustvovali tužioci i zvaničnici oba tužilaštva, te predstavnici Ministarstva unutrašnjih poslova Srbije koji su angažovani u istragama u predmetima ratnih zločina. http://www.rtvbn.com/news/uskoro-optuznica-za-zlocine-nad-srbima-u-sarajevu/</s>
<s>Beč - Pred pokrajinskim sudom u Gracu danas je počelo suđenje Tutincu Mirsadu Omeroviću, koji je optužen da je ključna ličnost u regrutovanju i pomaganju Islamske države u Austriji.</s><s>Mirsad Omerović, iz Tutina, koji je poznatiji pod imenom Ebu Tejma, pod kojim propovjeda radikalne islamske stavove, se prebacuje da je neposredno kriv za ubistva i zlostavljanja.</s><s>Suđenje je počelo mirno, uz manju medijsku pažnju nego ranija suđenja džihadistima, ali pod velikim mjerama predostrožnosti i prisustvo policije.</s><s>Omerović je uhapšen u okviru opsežne akcije austrijske policije protiv veće grupe džihadista u Gracu i Beču.</s><s>On se smatra idejnim vođom grupe koja se bavila regrutovanjem i finansiranjem Islamske države u Austriji.</s><s>Državni tužilac, u jednoipočasovnom izlaganju optužnice, rekao je da je osnovna poruka Mirsada Omerovića bila širenje islama kroz džihad.</s><s>On je ukazao da je Omerović nastupao kao zvijezda, jer je na putovanja išao sa cijelom ekipom, a njegova djelatnost propovedanja bila je i unosan posao.</s><s>"On je bio prava medijska zvijezda i imao je sopstvenu publiku preko kanala na Jutjubu", dodao je tužilac ukazujući da su mu publika bili mladi muslimani između 14 i 30 godina, koje je podvrgao "praktičnom ispiranju mozga".</s><s>Omerović pred sudom mora da odgovara ne samo zbog krivičnog djela terorističkog udruživanja i stvaranja kriminalne organizacije, već i kao podstrekač za ubistva i zlostavljanja.</s><s>Sa njim je optužen i jedan Čečen kojem se prebacuju ubistva u Siriji, gdje je u jednoj zgradi ubio više osoba.</s><s>"Ideologija Islamske države je ogromna opasnost po našu pravnu državu, i moramo je ozbiljno shvatati", naglasio je tužilac podsjećajući da je iz Austrije veći broj djevojaka i muškaraca otišlo da se bori u Siriju.</s><s>Omerović je pred sudom negirao krivicu i rekao da je propovjedao, ali samo ono što je naučio u Saudijskoj Arabiji.</s><s>„Nisam član propagande, ni na koji način" kazao je on pred sudom dodajući da su dijelovi njegovih propovedi izvučeni iz konteksta.</s><s>Omerović je istakao da nije podstrekivao mlade da idu u Siriju, rekavši da nema kontakt sa ekstremistima.</s><s>„Nikada nisam čuo nijednog propovjedača koji je ljude pozivao da idu u Siriju", naglasio je on dodajući da je u svojim propovjedima čak poručivao da se ne miješa u rat u Siriji.</s><s>Advokat Čečena, takođe je negirao krivicu svog štićenika ističući da u Siriji ima oko 2.000 borbenih jedinica te je teško dokazati ko se gdje borio, a uz to najavljuje da će dokazati i da nije bio u regionu zločina za koji se tereti.</s>
<s>05/10/2016 \| 17:36 \| Autor: RTRS Komandant 328.</s><s>Brdske brigade takozvane Armije BiH Fuad Zilkić rekao je da je jedinica "El mudžahedin" bila nosilac borbenih dejstava na području Vozuće i Zavidovića tokom 1995. godine.</s><s>"Trinaestog ili 14. septembra sastao sam se sa komandantom 35. divizije Fadilom Hasanagićem kojem sam rekao za otimanje srpskih zarobljenika u selu Kesten", rekao je Zilkić na suđenju komandantu Trećeg Korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu, kojeg optužnica tereti za zločin nad ratnim zarobljenicima, ranjenicima i srpskim civilima.</s><s>Prema njegovim riječima, sastanak je održan u objektu "Panorama", ali je prethodno o istom događaju Hasanagić upoznat putem pisanog i usmenog izvještaja, te je samo konstatovao da zna da su zarobljenike oteli mudžahedini.</s><s>"Ne znam ko je komandovao mudžahedinima.</s><s>Na silu je otet 61 pripadnik Vojske Republike Srpske u selu Kesten, nakon čega su odvedeni u nepoznatom pravcu", rekao je Zilkić.</s><s>Govoreći o akcijama "Sabur", "Proljeće 95" i "Farz 95" takozvane Armije BiH, Zilkić je naveo da su mudžahedini učestvovali u njima, te da su pripadnici takozvane Armije BiH izbjegavali direktne konflikte sa mudžahedinima jer im to nije bilo u interesu, s obzirom na to da su bili sposobna vojna snaga.</s><s>"Na lokalitetu Paljenik proboj je izvršio `El mudžahedin`.</s><s>Traženo je od nas da se 240 boraca da na raspolaganje mudžahedinima u borbenim dejstvima u julu 1995. godine, tokom akcije na Đurića Visu, koji bi pomogli u evakuaciji nastradalih", pojasnio je Zilkić.</s><s>Prema Zilkićevim riječima, u junu 1995. godine 150 boraca iz njegove brigade prošlo je psihofizičku i vjersku obuku kod mudžahedina, kako bi nakon njihovih akcija obezbjeđivali liniju i vršili ukopavanje.</s><s>"Interventna jedinica ili izviđačko-diverzantska četa sa 40 boraca pridruživala se u 90 odsto slučajeva odredu `El mudžahedin` na liniji odbrane i u zaustavljanju neprijateljskih snaga", kaže Zilkić.</s><s>On je rekao da je ova jedinica arapskih boraca imala vojni logor koji je bio u zoni odgovornosti 328. brigade Brdske brigade kod rijeke Gostović.</s><s>Nastavak suđenja zakazan ja za 19. oktobar u 13.00 časova.</s><s>Mahmuljina optužnica tereti za zločin nad ratnim zarobljenicima, ranjenicima i srpskim civilima jer u svojstvu komandanta Trećeg korpusa, u čijem sastavu je djelovao i odred "El mudžahid" u toku 1995.godine, dok je trajala vojna operacija na širem području Zavidovića i Vozuće, nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika ovog odreda nad ratnim zarobljenicima i civilima srpske nacionalnosti. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=223997</s>
<s>Bozalo: Nakon ranjavanja osjetila sam poriv za preživljavanje</s><s>SARAJEVO, 16.</s><s>JULA /SRNA/ - Na suđenju generalu takozvane Armije BiH Ramizu Drekoviću za ratni zločin nad srpskim civilima u Kalinoviku 1995. godine, svjedok Tužilaštva BiH Jelena Bozalo rekla je da je, usljed granatiranja ovog mjesta, zadobila višestruke povrede na desnoj nozi, dok joj je od gelera desna strana lica bila otečena, a oko zatvoreno, nakon čega je osjetila poriv za preživljavanje.</s><s>Bozalo je na početku svjedočenja ispričala u Sudu BiH da su učenici osmog razreda Osnovne škole "Ljutica Bogdan" u subotu, 3. juna, 1995. godine trebalo da dođu u školu, ali se nije mogla sjetiti da li zbog zaključivanja ocjena ili dodjele svjedočanstava.</s><s>Ona je rekla da je pala jedna granata, ali nije bila sigurna da li se to desilo dok je još bila kod kuće ili po dolasku u školu, u kojoj su učenici radi bezbjednosti odmah sprovedeni u školski hodnik koji nije bio izložen granatiranju.</s><s>"Tu smo čekali neko vrijeme.</s><s>Pjevali smo.</s><s>Kada su mislili da je mirno, nastavnici su nam rekli da idemo kući i u razmaku od pet do deset minuta po dvoje puštali da idemo.</s><s>Ja sam krenula sa Igorom Kozomarom i nas šest, sedam smo se sačekivali u centru.</s><s>Htjeli smo da se igramo i družimo", rekla je Bozalo.</s><s>Ona je, nastavljajući svjedočenje, rekla da su na raskrsnici u centru čuli ispaljenje granate iz pravca Gradine i da je to sve čega se sjeća do pada granate čiji zvuk i eksploziju nije čula.</s><s>"Ne znam da li sam bila bez svijesti, a kada sam došla sebi oko mene nikoga nije bilo.</s><s>Ležala sam na asfaltu na drugoj strani ulice gdje me je detonacija odbacila.</s><s>Na meni su bile pocijepane i krvave pantalone.</s><s>Shvatila sam da sam ranjena u desnu nogu, a desna strana lica bila mi je puna gelera.</s><s>Zvala sam upomoć i nekako ustala i pošla prema Domu zdravlja.</s><s>Usput su mi pomogli neki ljudi, a srela sam i svog oca koji me prepoznao po pantalonama jer mi je lice bilo otečeno, a oko zatvoreno", navela je Bozalo.</s><s>Ona je rekla da joj je u Domu zdravlja pružena prva pomoć, a da je zatim sa ranjenim Igorom Kozomarom, kojeg je tu zatekla, kolima hitne pomoći prevežena u bolnicu u Foči.</s><s>Bozalo je rekla da je u bolnici saznala da su ranjeni njeni drugovi iz razreda Dušanka Nišić, Mlađenka Tepavčević i Davor Marković, a da je Stanislava Koprivica poginula.</s><s>"Dušanka i ja smo bile najteže ranjene i zajedno smo u intenzivnoj njezi bile 15 dana.</s><s>Ja sam imala hiruršku intervenciju jer sam imala geler u debelom crijevu.</s><s>Iz bolnice smo izašle nakon mjesec dana.</s><s>Za to vrijeme, osim roditelja, rodbine i prijatelja, posjećivali su nas i mještani Kalinovika koji su pobjegli u Foču, gdje su se osjećali sigurnije", navela je Bozalo.</s><s>Na pitanje odbrane, da li je moguće da je u bolnicu u Foči primljena 8. juna, kako je evidentirano u bolnici, Bozalo je odgovorila da ni danas administracija nije tačna, a naročito 1995. godine.</s><s>Svjedok je dodala da je mjesec dana ranije, na području Potoka, ranjen učenik sedmog razreda Miroslav Tošović.</s><s>Drekovića optužnica tereti da je u svojstvu nekadašnjeg komandanta Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH postupao suprotno odredbama Ženevskih konvencija o zaštiti civila za vrijeme rata.</s><s>Prema optužnici Tužilaštva BiH, Dreković je u proljeće 1995. godine izdao direktnu, strogo povjerljivu naredbu artiljerijskim jedinicama na širem području opštine Konjic da izvrše neselektivno granatiranje Kalinovika, naseljenog Srbima.</s><s>U optužnici se navodi da je u granatiranju tokom maja i juna 1995. godine ubijeno jedno dijete od 15 godina, a teže i lakše ranjeno više djece i odraslih lica, te razoreno više objekata.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 27. avgust. http://89.111.245.19/novosti/708414/bozalo-nakon-ranjavanja-osjetila-sam-poriv-za-prezivljavanje.htm</s>
<s>Hapšenje zbog zločina nad srpskim civilima u Srebrenici</s><s>Ponedeljak, 04 januar 2016</s><s>N1 \| 04.01.2016. \|11:33 >16:36 Izvor: Izvor: sipa.gov.ba \| Beta Tri Bošnjaka uhapšena su na području Tuzle zbog sumnji da su počinili ratni zločin nad srpskim civilima na području Srebrenice tokom 1992. godine, saopšteno je iz Tužilaštva BiH.</s><s>Uhapšeni se sumnjiče da su kao pripadnici snaga Armije BiH, na području Srebrenice, postupali protivno odrebama međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija o zaštiti civilnih osoba za vreme rata.</s><s>Izet Arifović se tereti da je 12. jula 1992. prilikom napada na selo Zalazje, ubio iz neposredne blizine dva civila srpske nacionalnosti, pošto je grupa od osam civila, sa zavezanim rukama, koji su se prethodno predali, dovezena do policijske stanice u Srebrenici.</s><s>"Osumnjičeni Arifović je iz policijske stanice izveo dva civila srpske nacionalnosti, nakon čega je uzeo automatsku pušku i pucnjima iz vatrenog oružja iz neposredne blizine ih ubio.</s><s>Nakon što su njihova tela natovarena na kamion, osumnjičeni Suad Smajlović je, primetivši da jedna od žrtava daje znakove života, pucao rafalom i tako usmrtio dvojicu zarobljenih civila", navedeno je u saopštenju.</s><s>Zajedno sa zarobljenim civilima kamionom su dovezena tela četiri ubijena srpska civila.</s><s>Osumnjičeni Arif Salihović, zvani Arkan, odveo je preostale srpske zarobljenike na kamionu u nepoznatom pravcu, posle čega više nisu viđeni živi.</s><s>Posle rata su pronađeni i ekshumirani posmrtni ostaci nekih od žrtava, a za ostalim posmrtnim ostacima se još traga.</s><s>Izet Arifović osumnjičen je i da je 21. juna 1992. godine, u mestu Ratkovići ubio Živana Prodanović, koji je ranije predao oružje i sedeo svezanih ruku.</s><s>Osumnjičeni Suad Smajlović tereti se da je 12. jula 1992, pucao po telima ubijenih civila srpske nacionalnosti, kao i na žive zarobljenike koji su se nalazili na karoseriji kamiona.</s><s>Uhapšeni se terete da su počinili krivično delo - ratni zločin protiv civilnog stanovništva. http://rs.n1info.com/a123294/Svet/Region/Hapsenje-Bosnjaka-zbog-zlocina-u-Srebrenici.html</s>
<s>Prof. Dr Rajko Doleček: KRUNSKI SVEDOK ERDEMOVIĆ I PREVARE OKO SREBRENICE</s><s>Četvrtak, 27 januar 2011</s><s>Oko Srebrenice, u istočnoj Bosni, se vodio rat čitave tri godine od nasilne secesije Bosne i Hercegovine (BiH) u aprilu 1992, sve do 1995. godine.</s><s>Sa obe strane je bilo dosta mrtvih i ranjenih, mnogo nasilja i uništavanja.</s><s>Glavna prevara, koju su širili Zapad (SAD, Evropska unija, NATO, itd) kao i lokalna propaganda, je značila stradanje samo jedne, ovde muslimanske strane, bez informacije, da je ta strana ovde ubijanje i uništavanje započela, a zajedno sa hrvatskom stranom i u drugim delovima BiH.</s><s>Pa ni Srbi, ni mnogi Muslimani i Hrvati pro jugoslovenskog kova nisu hteli razbijanje Jugoslavije.</s><s>Nežalost, zapadnim prevarama je mnogo pomogao i nemali deo delatnosti Međunarodnog Krivičnog Tribunála za Ratne Zločine u Bivšoj Jugoslaviji u Hagu (ICTY).</s><s>Daljom karakteristikom zapadne i lokalne muslimanske i hrvatske propagande su bili nekritično uveličani (inflated) brojeni navodno silovanih Muslimanki i Hrvatica jedinicama VRS (Vojske Republike Srpske), kao i ukupni brojeni mrtvih, kao što je već ranije spomenuto.</s><s>Sve to je veoma povećavalo među etničku i među versku mržnju.</s><s>U specijalnom dodatku časopisa Glas „Lična karta Srebrenice“ (12.marta 2007) i u svojoj knjizi na engleskom „Srebrenica – juli 1995 - Traženje Istine (2008), M. Ivanišević citira razne izmišljotine (prevare) u vezi sa Srebrenicom.</s><s>Tako reći revolucionarno otkriće sa time u vezi donosi knjiga G.Civikova „SREBRENICA.</s><s>Krunski svedok (SREBRENICA.</s><s>Der Kronzeuge, Wien, 2009), koja pokazuje čudne smicalice sudija i istražnih organa Tribunála ICTY u Hagu, tokom ponovnih saslušavanja krunskog svedoka u vezi sa návodním masakrima bosanskih Muslimana, bosanskog Hrvata Dražena Erdemovića.</s><s>Biće citirane razne informacije iz ove vanredno interesantne knjige, pune podataka o ne uvek poštenom radu ICTY.</s><s>Prema podatcima sa saslušanja u okružnom sudu u Novom Sadu (6. marta 1996), se nezaposleni bravar, Hrvat, Dražen Erdemović, rodio u selu Donja Dragunja (1971) u opštini Tuzla.</s><s>Njegova žena je Srpkinja.</s><s>Svoj vojni rok se služio u JNA u Beogradu (1990) i postao vojni policajac, učestvovao je u operacijama oko Vukovara.</s><s>Posle otcepljenja BiH od Jugoslavije, bio je primljen u muslimansku vojsku, gde je imao razne neprilike.</s><s>Posle se javio u Hrvatsko Vjeće Odbrane (HVO), ali pošto je navodno pomagao Srbima u bekstvu u Republiku Srpsku (RS), bio je uhapšen.</s><s>Iz muslimanskog zatvora je pobegao u RS, posle toga sa ženom u Vojvodinu, pa u Foču, dok se na kraju nije preselio u Bijeljinu.</s><s>Tamo je potpisao ugovor i postao članom baš formirane „10. sabotažne jedinice“ VRS, sa zadatkom, po Erdemoviću, da izvršava razne diverzije, kao i eventuálne likvidacije raznih ljudi u neprijateljskoj teritoriji.</s><s>Erdemović je bio unapređen za vodnika i za komandanta sabotažnog voda.</s><s>Docnije, navodno radi nesuglasica sa komandantom, je bio degradiran.</s><s>Komandantom te Sabotažne jedinice (oko 60 ljudi) je bio poručnik Milorad Pelemiš.</s><s>Prema prvom saslušanju, Erdemićeva grupa je dobila u Zvorniku ujutru 20. jula 1995 – a prema docnijim saslušanjima i stvarnosti, radilo se o 16. julu – novi zadatak.</s><s>Njegova grupa od osam vojnika, raznih narodnosti, je bila začudo pod komandom običnog vojnika Brane Gojkovića, koji je bio „upoznat“ sa novim zadatkom.</s><s>U toj grupi su osim Erdemovića i Gojkovića bili još Marko Boškić, Aleksandar Cvetković, Zoran Goronja, Stanko Savanović, Vladimír Golijan i Franc Kos (oficir a nije komandovao!).</s><s>U Zvorniku im se přidružio neki nepoznati potpukovnik sa dvojicom vojnih policajaca.</s><s>Prema njegovim uputstvima su krenuli kolima prema Bijeljini.</s><s>Zaustavuli su se kroz jedno 20 minuta pped naseljem Pilici, kod farme Branjevo.</s><s>Tamo im je onaj nepoznati potpukovnik prema Erdemoviću saopštio, da će prvi autobus za zarobljenim Muslimanima stići kroz 15-20 minuta.</s><s>Onda su navodno shvatili, šta ih čeka (!).</s><s>Brzo posle odlaska potpukovnika je stigao prvi autobus sa dva vojna policajta i 60-70 Muslimana, velikom većinom civila od 17 do 60 godina.</s><s>Postepeno je stizalo 15 do 20 autobusa.</s><s>Policajci su odvodili Muslimane u grupama po 10 na obližnju livadu, gde ih je grupa pod komandom Gojkovića streljala.</s><s>Ovo je trajalo prema Erdemoviću od 10,15 do 16,00 časova.</s><s>Procenio je, da je njegova grupa od osam ubila oko 1.000 do 1.200 ljudi, on lično 70 do 100.</s><s>Streljane su ostavili na livadi, učešće u dáljem streljanju su navodno odbili.</s><s>Takav je bio Erdemovićev izkaz .</s><s>Njemu je docnije neki drugi komandant Kremenović rekao, da njegova grupa nije htela da izvrši zličan zadatak.</s><s>Već 22. jula je Erdemovićeva grupa bila u diskoteci u Bijeljini.</s><s>Oko ponoći je među njima došlo do svađe, počela je pucnjava, koju je otpočeo Stanko Savanović.</s><s>Okrznuo je Kremenovića i Micića.</s><s>Erdemović je bio ozbiljno ranjen sa kuršumima u plućima i trbuhu.</s><s>Bio je uspešno lečen u Vojno Medicinskoj Akademiji u Beogradu, iz VMA se vratio kući 6. septembra 1995.</s><s>U Bijeljini su Erdemoviću navodno stalno přetili, da je kao Hrvat bajagi ustaša.</s><s>Radi toga je svoju ženu sa bebom poslao svojim roditeljima a sam je pobegao u SRJ Jugoslaviju, gde je rešio, da će potražiti nekog zapadnog novinara i da će mu sve ispričati.</s><s>A to je i uradio.</s><s>Posle toga je bio uhapšen a 3.marta 1996 se našao u zatvoru u Novom Sadu.</s><s>Sam je saopštio, da su sa njime korektno postupali.</s><s>Sud u Novom Sadu ga je docnije, posle raznih procedura, předao sudu ICTY u Scheveningenu, gde je bio otužen za „zločine protiv čovečnosti“ (31. maja 1996).</s><s>Psihijatri su ga do daljega proglasili za „nesposobnog za saslušavanje“ (27. juna).</s><s>Ali, uprkos tome, je već 5. jula istupao kao svedok optužbe protiv neprisutnih predsednika Republike Srpske Radovana Karadžića i protiv komandanta VRS generala Ratka Mladića.</s><s>29.novembra 1996. je Erdemović osuđena na 10 godina zatvora, za zločine protiv čovečnosti.</s><s>Ali ga je drugi sud 5. marta 1998 osudio (zašto?) umesto na 10, samo na 5 godina, i to „radi prekršaja zakona i običaja vođenja rata“.</s><s>A Erdemović je priznao, da je ubio 70 do 100 Muslimana.</s><s>22. maja 2000. je Erdemović svedokom optužbe protiv generala VRS Radovana Krstića, a 25. avgusta 2003. protiv Slobodana Miloševića, koji je Erdemoviću i sudiji ICTY Richardu Mayu spremio mnogo neprijatnih trenutaka, kada ih je raskrinkao radi raznih neispravnosti, podvala.</s><s>Krunski svedok Erdemović se ponovo iz svoga „skrovišta“ pojavio tek 4. maja 2007, kao svedok optužbe protiv nekolicine viših oficira VRS, uključujući tu i generala Milana Gvera.</s><s>Ukupno je bio Erdemović svega oko 3 1⁄2 godine u zatvoru i postao je „krunskim svedokom, sa skrivenim identitetom“, koji živi sa svojom porodicom „negde u zapadnoj Evropi“.</s><s>U svemu tome je JEDNA PORAŽAVAJUĆA ČINjENICA: Sudije i islednici ICTY uopšte nisu obratili pažnju na saučesnike pokolja kod farme Branjevo, niko od njih radio toga nije bio uhapšen, ni javno saslušavan, iako su njihova imena i adrese bile dobro poznate.</s><s>Iako je svaki od njih imao na „svome računu“ 70 do 100 ubijenih.</s><s>Ni poručnik Pelemiš nije bio javno saslušavan.</s><s>Ali je ipak Izrael News (Ofra Edelman) javio 19. januara 2011, da je Okružni sud Jerusalima otpočeo procedure oko izručenja građanina Izraela Aleksandra Cvetkovića u Bosnu i Hercegovinu, radi molbe njene vlade, radi učešća u masakru kod farme Branjevo 16. jula 1995.</s><s>Pre više godina, tokom saslušanja kod ICTY, je Cvetković tvrdio, da nije učestvovao u pokolju, pošto je onda bio samo šoferom i nikakav zločin u to vreme nije počinio.</s><s>I bio je oslobođen od optužbe.</s><s>Godine 2006. je zajedno sa svojom ženom, Jevrejkom, emigrirao u Izrael i tamo dobio izraelsko državljanstvo.</s><s>Erdemović je tokom svoga svedočenja uvek više manje stereotipno „izrecitirao“ svoje svedočenje, u kome su se ipak našle razne neispravnosti, sumnjive činjenice, a tu su se sudije ICTY veoma trudile da „pomognu“ Erdemoviću, da ga „izvuku“ iz problema.</s><s>Deo njegovog svedočenja, baš radi tih raznih neispravnosti, neslaganja, su Slobodan Milošević i još neki svedoci odbrane doslovno uspeli da rasture kao „kućicu od karata“ svojim pitanjima tokom unakrsnog ispitivanja.</s><s>Ali ako je počinjalo da bude kritično, sudija je Milošovića beskompromisno prekidao da ne bi Erdemovića zbunio.</s><s>Kao što Civikov u svojoj knjizi navodi (str.67), članovi ICTY su se jasno, nedvosmisleno ustručavali, da saslušaju Erdemovićeve saučesnike.</s><s>Kao da su se bojali, da nekako prekontrolišu, otkriju nepouzdanost njegovih iskaza, njegove stalno ponavljane priče.</s><s>Tu je naime bila opasnost, da bi krunski svedok mogao da otkrije nešta, šta se ne bi dopadalo sudijama ICTY.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja Erdemovića tokom odbrane, pojavilo se mnogo doslovce senzacionalnih neverodostojnih činjenica, sumnjivih tvrdnji, novih pitanja.</s><s>Kao prvo se javlja pitanje, zašto su se masakri uopšte događali, pošto bi se svakako vrlo brzo otkrili i neobično bi oštetili ugled, reputaciju Republike Srpske i VRS, čija vlada i komanda su nedvosmisleno naređivale zaštitu civila i zarobljenika prema međunarodnim ugovorima.</s><s>S time u vezi je komandant VRS general Mladić rekao autoru u 1996 (R. Doleček: Govori sa generalom Mladićem, Brno, 2010):-„Naša vojska je dobila stroge naredbe, da se ponaša prema zarobljenicima prema međunarodnom pravu.</s><s>Nikakva masovna ubijanja, masovne egzekucije se nisu dogodile, kako su o tome javljali zapadni mediji.</s><s>Ali ja, nežalost, uopšte ne isključujem osvetu naših vojnika iz toga kraja, kojima su srebrenički Muslimani pod komandom Nasira Orića uništili njihova sela i poubijali njihove porodice...“Predsednik Karadžić u svojoj naredbi 11. jula 1995. na osnovu čl. 80 Ustava RS (pod br. 01-1351/95) naređuje zaštitu muslimanskih civila.</s><s>Uostalon ne postoji ni jedna pismena naredba za pogubljavanje, egzekucije.</s><s>Erdemović nije ništa bliže znao o „tajanstvenom potpukovniku“, koji ih je na mesto zločina navodno doveo i kako je uopšte mogao da komanduje grupi, koja mu nije „pripadala“.</s><s>Ovde se, svakako ironički, upitao Milošević Erdemovića: -„Dođe, eto, nekakav neidentificirani pukovnik iz drinskog korpusa i naredi vam da ubijete 1.000 ljudi, a vi tu naredbu izvršite.</s><s>Da li je to to, šta ste tvrdio?</s><s>Da li u to može normalan čovek da poveruje? (Cvikov, str.134).</s><s>Ovde je i dalje pitanje, zašto je ovoj grupi za ubijanje komandovao samo „običan“ vojnik Brana Gojković, kad su u njoj bili i vojnici sa višim činom (napr.oficir Franc Kos).</s><s>Zašto je ođednom prosti vojnik postao komandantom u tako “delikátnoj“ akciji?</s><s>Da li je neko zvanično ispitivao Branu Gojkovića?</s><s>Izgleda, da nije, Civikov za to nije znao.</s><s>Pa Gojković nije bio ni uhapšen.</s><s>Da li se nije u principu radilo da se apsolutno diskreditira Republika Srpska i njeno rukovodstvo?</s><s>Zar to nije slično sa eksplozijama u Sarajevu, sa mnogo mrtvih sopstvenih civila, koje je organizovala sama muslimanska vláda, koja je posle za te eksplozije optuživala Republiku Srpsku?</s><s>Ovde je dobro ponovo citirati članak bivšeg šefa policije u Srebrenici Hakije Meholjića u časopisu DANI 28. juna 1998:- „Pet hiljada muslimanskih glava za vojnu intervenciju“.</s><s>Radi se naime o izjavi predsednika BiH Alije Izetbegovića u oktobru 1993, da mu je navodno predsednik Klinton predložio, da pusti u Srebrenicu Srbe, koji bi tamo poubijali 5.000 Muslimana, posle čega bi navodno Amerikánci mogli da otpočnu sa ratom protiv Srba.</s><s>Kaže se, da je Izetbegović to odbio.</s><s>I to je slika prljavog vremena i mučnoga „dobroga“, „verodostojnoga“ Klintona.</s><s>Drugim pitanjem su brojevi navodno poubijanih 1.000 do 1.200 ljudi kod farme Branjevo.</s><s>Da li bi bilo osam (sedam ?) učesníka ubijanja u stanju, da izvrše tako brzo, kako je to govorio Erdemović, taj strašni zločin?</s><s>Da je Erdemićeva grupa „radila“ neprekidno, bez pauze, morala bi odvesti od autobusa do livade za egzekucije te male grupe od 10 ljudi, tamo ih streljati, napuniti svoje automatske puške, sve to za necela tri minuta.</s><s>Zar se to nije činilo sudijama ICTY nemogućim, ili u najmanem slučaju sumnjivim?</s><s>Osim toga je tu i činjenica, da je na mestu pokolja od tih navodnih 1.000 do 1.200 jadnih ljudi pronađeno u masovnoj grobnici „svega“ 132 (153?) leševa.</s><s>Na navedeni zločin je skrenula pažnju „prema nalazima američké vazdušne obaveštajne službe“ Madeleine Albright, po zlu poznata ne samo kao dezinformatorka, ali i kao jedna od pokretača, već kao ministar inostranih poslova SAD, krvave NATO agresije protiv Jugoslavije (Srbije) u 1999, koju je njen portparol James Rubin nazvao „Madeleinin rat“ (The Financial Times, 30.9-1.10. i 7-8. 10.2000).</s><s>Cees Wiebes u svojoj knjizi „Obaveštajna služba i rat u Bosni, 1992-1997“ (2003) štaviše piše o dalekosežnoj nepouzdanosti podataka gđe Albright.</s><s>Ovde se treba prisetiti i na slično nepokolebljivo uveravanje bivšeg britanskog premijera Tony Blaira kao dezinformatora, pre napada na Irak, da ima jasne dokaze, da Irak ima velike količine oružja za masovno uništavanje, koje posle niko nije našao.</s><s>O tome je uveravao prema nekakvoj foto dokumentaciji inače simpatični Colin Powell, ministar inostranih poslova SAD.</s><s>Brojeve tako poubijanih Muslimana na raznim mestima BiH procenjuju razni nemuslimanski izvori, uključujući tu i vojnike holandskog Dutchbata u Srebrenici, maksimalno do jedne hiljade.</s><s>Bivši stručnjak američké republikanske stranke za terorizam Yossef Bodansky kaže (2003): 7.000 je dezinformacija i svi nezavisni forenzni (sudski) dokazi pokazuju na ovakve gubitke Muslimana na nivou stotina, verovatno nevelikog broja stotina...“ Zašto je bilo zabranjeno prisustvo srpskim forenznim stručnjacima kod otkopavanja masovnih grobnica?</s><s>Odakle sve su bili leševi dovezeni i sahranjeni na groblju, mezarju, u Potočarima?</s><s>Kako je moguće, da je 3.016 navodno ubijenih i sahranjenih Muslimana bilo na biračkim spiskovima BiH (1996) i glasalo na izborima?</s><s>A nekoliko stotina sahranjenih na mezarju je umrlo već pre 11. jula 1995.</s><s>Ko je određivao, da li su ubijeni Muslimani ili Srbi?</s><s>Strašno je tako govoriti o ljudima i njihovim sudbinama Olaku upotrebu strašne reči „genocid“ je nazvao poznati Noah Chomsky „uvredom sećanja na žrtve nacističkog režima“, u uvodu knjige dvojice američkih intelektualaca Edwarda Hermana i Davida Petersona „Politika genocida“ (The Politics of Genocide, 2010).</s><s>Dok su političari, intelektuálci (intelektuálci genocida) i reporteri samo 17 puta upotrebili reč genocid za jezive pokolje u Demokratskoj republici Kongo 1998-2007 sa 5,4 miliona mrtvih, ova reč genocid je bila upotrebljena 323 puta za navodno 4.000 ubijenih Albanaca na Kosovu i Metohiji a 422 puta za 7-8.000 nepotvrđenih ubijenih Muslimana oko Srebrenice (Stanko Stojiljković “Genocid, Laži i Srbi, Politika, 10.januara, 2011).</s><s>A šta reći za kriminálno „humanitarno bombardovanje“ SRJ Jugoslavije (Srbije) u 1999. godini, uključujući upotrebu osiromašenog uranijuma ne samo tamo, već i u Republici Srpskoj (1995).</s><s>Zašto su ubijali albansku i srpsku decu ti „dobri“ ljudi iz Evropske unije (Englezi, Francuzi, Holanđani, Italijani, Nemci, itd.), iz SAD, Kanade, i naravno iz NATO organizacije uopšte?</s><s>Sada još jedno pitanje izvan konkurencije: Zašto je iz prvog noćnog izdanja Politike izbačen tekst S.Stojiljkovića: Genocid, laži, Srbi, te se u Politici više nije pojavio?</s><s>Nekako u to vreme posle 16. jula 1995. su se pojavile glasine, da su za taj gnusan zločin njegovi izvršioci dobili 12 kilograma zlata, čulo se i za neku „francusku vezu“, za neke inostrane obaveštajne službe, koje su sve to navodno organizovale.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja je to spomenuo i dobro obavešteni Slobodan Milošević.</s><s>Erdemović je rekao, da je i on čuo za neke pare.-„Čuo sam, da su posle toga Pelemiš i još neki vojnici iz vlaseničke jedinice (bila je deo sabotažne jedinice) između sebe podelili neke pare...“ Na drugom mestu je saopštio, da je izvršiocima toga ubijanja bilo obećano zlato...</s><s>Osim toga je odgovorio na Miloševićevo pitanje, da je čuo, da je neko obećao 12 kilograma zlata Pelemišu za izvršeni masakr kod naselja Pilici.</s><s>Tako je to navodno objasnio i novinarki iz ABC Vanessi Vasic-Jenekovic.</s><s>Milošević je isto tako citirao Erdemovića, da mu je njegova žena rekla, kako je saznala, da su Pelemiš i njegovi prijatelji iz Vlasenice poručili kod juvelira teške zlatne lance oko vrata, kako su on i njegovi pajtaši lumpovali po beogradskim hotelima, kupovali kola za zlato, koje su dobili za ubijanje...</s><s>Sudija Richard May je posle toga nekompromisno naredio Miloševiću , da prekine sa takvim pitanjima.</s><s>Milošević je onda izjavio, da ljudi iz Tribunala ICTY očividno ne žele da saznaju, da li su pare i zlato odigrali neku ulogu u masakru kod farme Branjevo, ko je u stvari za sve to platio i čiji interes su to strašno ludilo, taj strašen zločin mogli da predstavljaju, kada su u to vreme obe strana tog nesrećnog, besmislenog, bratoubilačkog rata već razmenjivale stotine svojih zarobljenika.</s>
<s>Žena porijeklom iz BiH osuđena zbog pomaganja ISIL-u</s><s>Nedelja, 23 jun 2019</s><s>ČIKAGO, 22.</s><s>JUNA /SRNA/ - Mediha Salkičević, porijeklom iz BiH, osuđena je u SAD na šest i po godina zatvora zbog pomaganja ISIL-u.</s><s>Čikaški "ABC" navodi da će advokati Salkičevićeve, koja je uhapšena 2015. godine u Čikagu, vjerovatno tražiti manju kaznu ili uslovno puštanje na slobodu, ali joj ne idu u prilog izjave kako "nevjernici treba da budu živi zakopani".</s><s>Salkičevićeva, majka četvoro djece, poslije četiri godine u Saveznom zatvoru nedavno je priznala krivicu, piše "Avaz".</s><s>Ona je priznala da je bila dio grupe imigranata iz nekoliko američkih zemalja, koji su kupovali opremu i ostale potrepštine te, zajedno s novcem, slali borcima ISIL-a.</s><s>Salkičevićeva je bila dio grupe koja se pridružila Abdulahu Rami Pazaru, porijeklom iz BiH, koji je do 2013. živio u Sent Luisu, a potom otišao u Siriju.</s><s>Ona je iz pritvora pisala okružnim vlastima i tražila pomilovanje s obzirom na, kako je isticala, "brutalan život koji je tokom rata preživjela u BiH".</s><s>Prema pisanju američkih medija, Salkičevićeva je godinama živjela u čikaškom predgrađu, gdje je i uhapšena.</s><s>Kada je pritvorena, bila je zaposlena na aerodromu "Čikago O`Hara".</s><s>Ona je u šifriranim prepiskama koristila nadimke Medy Umuluna i Bosna Meksiko, a američki mediji o njoj pišu pod naslovom "Mama iz predgrađa optužena za terorizam". http://89.111.245.19/novosti/702173/zena-porijeklom-iz-bih-osudjena-zbog-pomaganju-isil-u.htm</s>
<s>Glas javnosti 12. jul NA DANAŠNjI DAN: Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Masakri na Petrovdan (1)</s><s>Sase i Zalazje, čisto srpski zaseoci, za ovdašnje brdskoplaninske uslove dosta velikog sela Obadi, pripadaju opštini Srebrenica.</s><s>Istovremeno su ih napale muslimanske snage iz Srebrenice na pravoslavni praznik, Petrovdan, 12. jula 1992.</s><s>Napad na ova sela izveli su pripadnici Armije BiH, uglavnom dobrovoljci iz muslimanskih sela ovog kraja.</s><s>Zalazje je uništeno do temelja.</s><s>Stradali su gotovo podjednako i branioci i njihovi najbliži rođaci i prijatelji koji su, uz pomoć malog broja dobrovoljaca, pokušali da odbrane svoje porodice i imanja.</s><s>U više porodica (Jeremić, Vujadinović, Rakić...) u odbrani sela izginuli su gotovo svi muškarci.</s><s>Za razliku od Zalazja, Sase se delimično odbranilo.</s><s>Srbi koje su pohvatali Muslimani, najčešće je reč o ranjenim i starijim osobama, nikada nisu pronađeni.</s><s>Broj ranjenih, zarobljenih i povređenih lica srpske nacionalnosti nadmašuje broj poginulih branilaca i ubijenih civila.</s><s>Srpska imovina, stoka i hrana u Zalazju su opljačkani, spaljeni i uništeni.</s><s>Centar sela je opustošen i pretvoren u zgarište.</s><s>Oštećena manastirska crkva Svetih apostola Petra i Pavla i spaljen konak.</s><s>Srpsko groblje je oskrnavljeno i u dobroj meri razoreno.</s><s>Za mnogim licima još uvek se krajnje bezuspešno traga preko Međunarodnog komiteta Crvenog krsta.</s><s>Žrtve: 1) Ivan (Miladin) Josipović, 1955; 2) Goran (Vojislav) Mitrović, 1970; 3) Đuka Simić, 1930; 4) Blagoje (Blagoje) Živanović, 1954; 5) Dušan (Slobodan) Blagojević, 1946; 6) Radinka (Dragomir) Cvijetinović, 1952; 7) Ivan (Ranko) Cvijetinović, 1953; 8) Svetislav (Tadija) Dragičević, 1949; 9) Željko (Milorad) Giljević, 1970; 10) Nedeljko (Desimir) Gligić, 1948; 11) Ljubisav (Nikola) Gligorić, 1962; 12) Aleksa (Miloš) Gordić, 1955; 13) Jovan (Cvijetko) Grujičić, 1954; 14) Stanoje (Ignjat) Grujičić, 1946; 15) Slobodan (Milan) Ilić, 1946; 16) Milisav (Sreten) Ilić, 1957; 17) Luka (Ljubomir) Jeremić, 1927; 18) Ratko (Miloš) Jeremić, 1969; 19) Marko (Ratko) Jeremić, 1965; 20) Radovan (Ratko) Jeremić, 1963; 21) Milovan (Mališa) Lazarević, 1946; 22) Momir (Stanko) Lazarević, 1955; 23) Branislav (Aleksandar) Pavlović, 1947; 24) Rajko (Jugoslav) Petrović, 1963; 25) Dragomir (Borisav) Rakić, 1957; 26) Svetozar (Cvijetin) Rakić, 1951; 27) Momčilo (Ljubomir) Rakić, 1949; 28) Miodrag (Ljubomir) Rakić, 1959; 29) Mile (Momčilo) Rakić, 1966; 30) Branko (Gojko) Simić, 1959; 31) Petko (Gojko) Simić, 1963; 32) Božo (Stanko) Stanojević, 1966; 33) Miladin (Gojko) Stanojević, 1929; 34) Mihailo (Svetislav) Stjepanović, 1942; 35) Radivoje (Bogoljub) Tomić, 1950; 36) Miroljub (Radivoje) Todorović, 1961; 37) Miladin (Rado) Tubić, 1955; 38) Radisav (Radovan) Vasiljević, 1963; 39) Radislav (Radovan) Vasiljević, 1965; 40) Boško (Živojin) Vujadinović, 1951; 41) Vaso (Živojin) Vujadinović, 1954; 42) Nedeljko (Bogdan) Vujadinović, 1947; 43) Dragomir (Milovan) Vujadinović, 1947; 44) Milovan (Slavoljub) Vujadinović, 1948; 45) Dušan (Vaso) Vujadinović, 1940; 46) Milan (Zagorka) Zekić, 1959; 47) Vukašin (Spasoje) Ćetković,1938. (Nastavlja se)</s>
<s>Suđenje za zločine u selu Čemerno: Svjedočenje u sjeni advokata odbrane</s><s>Četvrtak, 31 januar 2019</s><s>31/01/2019 \| RTRS U Sudu BiH nastavljeno je suđenje komandantima i pripadnicima Teritorijalne odbrane i aktivnog i rezervnog sastava policije tzv. Republike BiH, zbog ratnog zločina u selu Čemerno, nadomak Ilijaša.</s><s>Svjedočio je saborac dvanaestorice optuženih koje Tužilaštvo tereti da su, učestvujući u udruženom zločinačkom poduhvatu, za samo nekoliko časova, 10. juna 1992. godine, ubili više od 30 Srba, a njihovu imovinu djelimično spalili i uništili.</s><s>Njegovo svjedočenje o ubistvu šestoro mještana koji su se predali, ostalo je u sjeni advokata odbrane.</s><s>Svjedočio je pod mjerama zaštite.</s><s>Od početka rata bio je pripadnik "Papratskog voda" Teritorijalne odbrane.</s><s>U grupi od 30-ak vojnika naoružanih PAM-ovima, eksplozivom i puškama, a Senad Sikira i modifikovanom "za bacanje bombi", krenuli su iz Kaknja preko Breze, i dalje prema Koritima.</s><s>Još u Brezi mu je rečeno "ide se na čišćenje Čemerna!".</s><s>Naredbe je izdavao Teufik Turudić Tufo.</s><s>Pa i onu u noćnim satima "za pokret" na Čemerno!</s><s>Na "odredište" su stigli u zoru, oko 5.00 časova.</s><s>Zadatak je bio da se unište haubice, no zapucali su prvo na kuću na ulazu u selo.</s><s>I svjedok je pucao iz "papovke".</s><s>Neko je bacio i bombu, no ona se odbila od prozorsko okno i ranila napadača.</s><s>Nakon poziva na predaju, iz podruma susjedne kuće izašlo je pet muškaraca i djevojka.</s><s>Sa Salihom Sikirom i nekolicinom saboraca, svjedok "A" krenuo je prema haubicama.</s><s>I ponovo čuo pucnjavu.</s><s>- Okrenuo sam se!</s><s>Vidim pobijeni!</s><s>Pet muškaraca i djevojka starosti oko 25 godina, duge crne kose.</s><s>Iznad njih stoje, vidio sam, Haris, Senad i Benjamin Sikira te "Haga" Smolo, sa oružjem usmjerenim prema ubijenima.</s><s>I Tufo je bio tu, blizu - dio je iskaza svjedoka "A".</s><s>I mada je više puta svjedok rekao da "samo govori kako je bilo", advokati optuženih, po već ustaljenoj praksi u ovom predmetu, drsko i bezobrazno su ga zbunjujuće prekidali - "citirali" i ono što izgovorio nije i "ubjeđivali" ga u "svoju istinu".</s><s>Njih 12, i desetine, od sudskog vijeća neprihvaćenih prigovora, izrečenih pa ponavljanih ličnih analiza, neosnovanih konstatacija i komentara.</s><s>Oslovljavali su svjedoka sa "čovječe Božiji", inputirali mu da se tokom akcije na Čemerno "sakrio u mišju rupu" i da ništa nije mogao da vidi, iskaz komentarisali riječima "kao da ga je Sidran pisao"...</s><s>Pa iako je svjedok više puta ponovio kako na pucnjavu napadača nije bilo "odgovora" niti otpora iz sela, pravno neukom i već u poodmaklim godinama, advokati su smišljeno konstruisali "unakrsnu vatru", pa čak i to da su ubijeni mještani i srpski vojnici koji su se u selu zatekli, prvi zapucali!</s><s>Zbog svega, svjedok je zavapio: "Zbunjujete me!</s><s>Ne mogu da se koncentrišem!</s><s>A zbog svjedočenja imam problema i u porodici!</s><s>No, predsjedavajući Halil Lagumdžija i kolege mu u Vijeću, Minka Kreho i Željka Marenić, nisu odreagovali.</s><s>A zakon o krivičnom postupku, upravo to im nalaže.</s><s>Član 262 glasi: "Sudija, odnosno predsjednik vijeća će u odgovarajućoj mjeri kontrolisati način rada, vodeći računa da ispitivanje bude efikasno za utvrđivanje istine, da se izbjegne nepotrebno gubljenje vremena i zaštite svjedoci od uznemiravanja i zbunjivanja".</s><s>Da iskusni advokati Zakon ne poznaju, teško je povjerovati jer istom su drsko podučavali sve u sudnicu, pa čak i sudije koje su to ćutke tolerisale.</s><s>I jedni i drugi prećutali su i svjedokovu izjavu da optužene "prečesto" susreće u i oko Papratnice, i da mu se Džemal Smolo pred mjesnom prodavnicom obraćao su čudnim zahtjevima o telefonskim brojevima! - Prijeteće je zvučalo - rekao je svjedok!</s><s>No, odgovor advokata bio je samo kako je svjedok neuvjerljiv i konfuzan.</s><s>Suđenje se nastavlja za sedam dana saslušanjem još jednog saborca optuženih!</s><s>Da li će Vijeće u nastavku pretresa, ako već nije do sada, promijeniti praksu i sankcionisati bezobzirne advokate kada pređu liniju profesionalizma!? https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=324979</s>
<s>SARAJEVO, 26.</s><s>JANUARA /SRNA/ - Pred Sudom BiH danas je održano prvo ročište na suđenju ratnom komandantu takozvane Armije BiH u Srebrenici Naseru Oriću i pripadniku te vojske Sabahudinu Muhiću za zločine nad srpskim zarobljenicima 1992. godine.</s><s>Tužilac Tužilaštva BiH Miroslav Janjić najavio je ispitivanje 31 svjedoka, među kojima je jedan zaštićeni svjedok, kao i izvođenje 63 materijalna dokaza.</s><s>Janjić je u uvodnom izlaganju rekao da će tužilaštvo dokazati da je u periodu na koji se odnosi optužnica Orić bio komandant Štaba Teritorijalne odbrane Srebrenice i Podrinja, a Muhić njen pripadnik, kao i da su žrtve imale status ratnih zarobljenika.</s><s>"Tužilaštvo će dokazati da je Naser Orić 12. jula 1992. godine, u Zalazju ubio Slobodana Ilića, tako što ga je nakon zarobljavanja udarcem nogom oborio na zemlju i ubio nožem.</s><s>Dokazaćemo i da su optuženi Orić i Muhić zajedno, neutvrđenog datuma 1992. godine, rafalom iz automatskog oružja usmrtili ratne zarobljenike Milutina Miloševića i Mitra Savića", istakao je Janjić.</s><s>Odbrana smatra da tužilaštvo nije imalo nijedan dokaz na osnovu kojeg je zasnovana optužnica.</s><s>Advokat Lejla Čović rekla je da je pozadina ovog procesa hapšenje Orića u Švajcarskoj i da je Tužilaštvo BiH nastojalo da ga optuži kako bi opravdalo njegovo izručenje BiH.</s><s>"Istraga u ovom predmetu trajala je mjesec dana što je neuobičajeno i za najsitnija krivična djela.</s><s>Jedini dokaz koji ima Tužilaštvo je iskaz zaštićenog svjedoka `O1` na čijem se svjedočenju optužnica zasniva.</s><s>Mi ćemo dokazati da se radi o nekredibilnom svjedoku koji je 20 dana prije podizanja optužnice promijenio iskaz.</s><s>Dokazaćemo da je Orić optužen bez bilo kakvih dokaza", rekla je Čovićeva.</s><s>Početku suđenja Oriću i Muhiću prisustvovali su članovi porodica ubijenih Srba iz udruženja proisteklih iz odbrambeno-otadžbinskog rata.</s><s>Predsjednik Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila opštine Bratunac Radojka Filipović rekla je novinarima da su došli na mjesto gdje bi trebalo potražiti istinu o stradanju Srba i gdje treba da se donese pravosnažna sudska presuda za bar jednog ubijenog Srbina sa područja Bratunca, Srebrenice, Milića, Šekovića, Vlasenice, Zvornika, za zločine koje su činili muslimani iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića.</s><s>"Došli smo danas da nam se da odgovor na pitanje ko je i zašto ubio članove naših porodica i ko je to naredio.</s><s>Oni nisu ubijeni u napadu na Srebrenicu, ubijeni su u svojim dvorištima ispred svojih kuća, na svojim vjekovnim ognjištima.</s><s>Zločine su činili članovi porodica ovih gospođa što su pljeskale optuženom za ratne zločine", navela je Filipovićeva.</s><s>Filipovićeva je izrazila nadu da će proces pokazati da je Orić kriv i da će mu biti izrečena pravosnažna sudska presuda sa mnogo godina zatvora, te da će optužnica biti proširena i na ostale koji su učestvovali u ubistvima Srba sa tog područja.</s><s>"Mi smo došli po pravdu i mi ćemo ovaj, kao i sve druge procese koji se pokrenu u Tužilaštvu i Sudu BiH, dovesti do kraja.</s><s>Nećemo odustati jer je smiješno da se optuženi brani sa slobode i da mu se danas sudi za ubistvo samo tri zarobljenika Vojske Republike Srpske, dok je na području odakle dolazim ubijeno na hiljade ljudi", istakla je Filipovićeva.</s><s>Predsjednik srebreničke Organizacije porodica zarobljenih, poginulih boraca i nestalih civila Mladen Grujičić rekao je da će članovi te organizacije dolaziti i pratiti svako ročište kako bi pružili podršku tužiocu i srpskim svjedocima, te pokušati da prošire optužnicu na sve žrtve koje su stradale u Podrinju, odnosno enklavi Srebrenica.</s><s>"Tri žrtve nisu ogledalo srpskog naroda u Srebrenici i okolini, gdje je ubijeno više od 3.000 ljudi koje su počinili vojnici pod vođstvom komandanta Nasera Orića.</s><s>Trudićemo se da istrajemo u našoj borbi za istinu, jer mi nikada nismo željeli da manipulišemo žrtvama, da govorimo neistine i da osuđujemo nekoga ko nije kriv", izjavio je Grujičić.</s><s>Među Srbima koji su došli na današnje ročište bila je i Anđa Đukanović, koja traga za svojim suprugom koji je nestao 7. januara 1993. godine.</s><s>"Očekujem da Naser Orić i njegovi saradnici, koji su na najstrašnije načine ubili 40 Srba u Kravici, budu kažnjeni zbog počinjenog zločina.</s><s>Bila sam očevidac kada su poklani ljudi.</s><s>A hoću da znam ko je odveo mog muža i gdje je zakopan.</s><s>Možda je i u Memorijalnom centru u Srebrenici, možda je nestao.</s><s>Moja djeca i ja za njim tragamo i patimo 23 godine", izjavila je Đukanovićeva.</s><s>Radmila Nikolić Milošević rekla je da je ostala bez 10 članova najuže porodice, a da je čula da je Naser Orić lično ubio njenog strica Milutina Miloševića.</s><s>"Čula sam da je Milutin vezan, mučen i da ga je lično, svojom rukom ubio Naser Orić.</s><s>Poslije 10 mjeseci našli smo njegovo tijelo u Lolićima.</s><s>Ruke su mu bile vezane i sav je bio u gareži", rekla je Miloševićeva.</s><s>Sud BiH potvrdio je 9. septembra prošle godine tri tačke optužnice protiv Orića i Muhića za zločin nad ratnim zarobljenicima, odnosno da su 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac ubili tri zarobljenika srpske nacionalnosti Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića.</s><s>Optuženi su 19. oktobra negirali krivicu pred Sudom BiH.</s><s>Orić se brani sa slobode, uz ograničeno kretanje samo na području Federacije BiH i obavezno sedmično javljanje nadležnim policijskim službama.</s><s>On je 26. juna izručen BiH iz Švajcarske, gdje je uhapšen 10. juna po potjernici Srbije zbog ratnih zločina počinjenih u selima oko Srebrenice.</s><s>Orićevo izručenje iz ekstradicionog pritvora, u kojem je proveo 14 dana, tražila je Srbija, ali i BiH, nakon čega je švajcarski sud odlučio u korist BiH.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 16. februara. http://www.srna.rs/novosti/371407/odrzano-prvo-rociste-na-sudjenju-naseru-oricu.htm</s>
<s>Glas javnosti 20. jun NA DANAŠNjI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Streljanja uz aplauz Povodom 15 godina od stradanja Srba, stavljamo na raspolaganje dokumentaciju o licima srpske nacionalnosti koja su ubijena u masovnim pokoljima juna 1992.</s><s>Pozivamo čitaoce da pomognu u otkrivanju zločina i dopuni podataka koje saopštavamo i kompletiranju dokumentacije Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom.</s><s>Nijedan od ovih zločina učinjenih nad Srbima u Bosni i Hrvatskoj do danas nije procesuiran niti u Hagu, niti pred sudovima BiH Hlapčevići, uglavnom muslimansko selo u opštini Visoko, sa veoma malo hrišćanskog stanovništva (Hrvata 2, muslimana 612, Srba 19).</s><s>Javna egzekucija Srba ovog sela izvršena je 20. juna 1992. u centru sela, gde su prisilno dovedeni iz svojih kuća.</s><s>Ubistva dovedenih Srba izvršili su, u prisustvu i uz aplauze lokalnog muslimanskog stanovništva, bliski rođaci posmatrača, pripadnici Armije BiH, uglavnom iz ovog i susednih muslimanskih sela.</s><s>Imovina pobijenih i preostalih, prognanih Srba sela Hlapčevići je opljačkana, a ono što pljačkaši, takođe lokalni muslimani, nisu mogli da odnesu, spaljeno je i razoreno.</s><s>O tom gnusnom činu ubistva, uz aplauze bivših komšija, egzekutora i njihovih najbližih rođaka, roditelja, žena i dece, svedoče dva čoveka, žrtve muslimanske egzekucije, koji su i pored više prostrelnih rana ipak preživeli streljanje.</s><s>Žrtve: 1) Danica (Obren) Damjanović, 1940. i njen suprug 2) Slavko (Jeremija) Damjanović, 1935; 3) Dušanka (Miloš) Brajić-Ristić, 1945. njen sin 4) Željko (Neđo) Ristić, 1966; 5) Neđo (Miloš) Masal, 1947; 6) Dušanka Masal.</s><s>Hodbina, mešovito selo u opštini Mostar, sa veoma složenom strukturom stanovništva (Srba 676, Hrvata 123, muslimana 329, Jugoslovena 23, ostalih 7), u pohodu na srpsko stanovništvo i sela ovog dela Hercegovine okupirale su hrvatske oružane formacije 20. juna 1992.</s><s>Prilikom zaposedanja sela ubijeno je osam starijih Srba, od toga sedam žena, veliki broj Srba oterano je u logore, a ostali meštani, deca i mlađe žene su zaštitu potražili i našli bekstvom na slobodnu srpsku teritoriju.</s><s>Srpska imovina je opljačkana i uništena.</s><s>Srpsko groblje oskrnavljeno, a spomenici na mnogim grobovima polomljeni.</s><s>Žrtve: 1) Gospava (Anto) Glavaš, 1910; 2) Rajka (Đuro) Glavaš, 1945; 3) Bosiljka (Pero) Kajgo, 1914; 4) Vasilija (Risto) Kajgo, 1923. (gluvonema od rođenja); 5) Rista (Aleksa) Mihić; 6) Nada (Rajko) Stević, 1936; 7) Spasoje (Nikola) Stević, 1936; 8) Stana (Jovo) Knežić, 1922.</s><s>Koložići - surov zločin izvršen nad tri generacije poznate i ugledne porodice Vukovića u ovom pretežno muslimanskom selu, opštine Visoko (muslimana 309, Srba 165), desio se 20. juna 1992. u 14.30 časova.</s><s>U zločinu izvršenom pretežno iz lakog pešadijskog automatskog oružja za nekoliko minuta je pobijeno šest članova te bogate srpske porodice.</s><s>Zločin su pripremili i izvršili naoružani muslimani, vojnici Armije BiH, uglavnom dobrovoljci regrutovani iz sela ove i susednih opština.</s><s>Istog, ali i sledećeg dana posle zločina nad pobijenom srpskom porodicom sadistički su likovale i iživljavale se prve komšije muslimani, njihove žene i deca.</s><s>Dva dana su, dok tela nisu odneta iz dvorišta i sahranjena, pljuvali, mokrili, psovali i šutirali pokojnike sa kojima su pre toga decenijama, izgledalo je prijateljski, bez međusobnih sukoba, živeli u najbližem komšiluku, kuća do kuće.</s><s>Žrtve: 1) Boško Vuković, 1927. i njegova supruga 2) Draginja Vuković, 1924. njihov sin 3) Rajko (Boško) Vuković, 1948; unuk 4) Miodrag (Rajko) Vuković, 1969. i najbliži rođaci koji su se kod njih zatekli 5) Jelenko (Dušan) Vuković, 1962. i 6) Zdravko Vuković, 1946.</s><s>Ovim žrtvama treba sa puno razloga dodati i Zdravkovu ćerku Tanju Vuković, srednjoškolku, koja je, u skrovištu, bila svedok pokolja.</s><s>Nakon godinu dana, u očajanju, izvršila je samoubistvo aktiviranjem ručne bombe kao izbeglica u Ilijašu.</s><s>Vitnica, napad na srpski zaselak, porodice i meštane velikog, uglavnom muslimanskog sela u opštini Zvornik (Srba 204, muslimana 2893, Jugoslovena 5), odnosno na srpsko naselje Odžačina, izvršili su u ranim jutarnjim časovima 20. juna 1992. iznenada, lokalni naoružani muslimani iz Vitnice i susednog sela Jusića, pripadnici Armije BiH.</s><s>Prilikom napada na surov način likvidirano više nevinih civila srpske nacionalnosti, a neuporedivo više meštana ranjeno i proterano.</s><s>Oni koji su preživeli ovaj napad napustili su svoje domove i spas potražili u okolnim slobodnim srpskim selima ili u bekstvu u susednu Srbiju.</s><s>Njihova imovina opljačkana je, razorena i spaljena.</s><s>Žrtve: 1) Vaso (Petar) Tanacković, 1936; 2) Kosta (Pero) Kostić, 1925; 3) Cvjetko (Cvijetin) Kostić, 1930; 4) Smilja (Svetozar) Tanacković, 1944; 5) Jovika (Jovan) Tanacković, 1955; 6) Krsto (Vlado) Stevanović, 1966; 7) Mićo (Boro) Milovanović, 1967; 8) Drago (Anto) Rakić, 1958; 9) Ivan (Savo) Stojanović, 1964; 10) Nedeljko (Boro) Ilić, 1972.</s><s>Visoko, u muslimansko-hrvatskoj ekspanziji etničkog čišćenja i isterivanja Srba iz bukvalno svih naselja srednje Bosne, a time i ove opštine, u istom danu: 20. juna 1992. napadnuta su i sela Bradve (Srba 114, muslimana 831, Hrvata 3, Jugoslovena 8, ostalih 70), Dobrinje (Srba 161, muslimana 157, Hrvata 166, Jugoslovena 37, ostalih 25), Donja Zimća (Srba 422, muslimana 32, Hrvata 142, Jugoslovena 33, ostalih 27), Gornja Zimća (Srba 127, muslimana 246, Jugoslovena 3), Kondžilo (Srba 22, Hrvata 1), Lisovo (Srba 73, muslimana 240, Hrvata 34, Jugoslovena 5), Maurovići (Srba 203, muslimana 348, Hrvata 4, Jugoslovena 12, ostalih 3), Muhašinovići (Srba 317, muslimana 21, Hrvata 141, Jugoslovena 21, ostalih 20), Paljike (Srba 8, muslimana 145), Vilenjak (Srba 56, muslimana 94, Hrvata 2, Jugoslovena 3, ostalih 3).</s><s>Progon srpskog stanovništva i napad na navedena sela izvršile su, posle više od mesec dana prikupljanja i planiranja, veoma jake policijske i vojne formacije Zeničkog korpusa Armije BiH, regrutovane s područja srednje Bosne.</s><s>Pred njihovim nastupom i pritiskom kroz šumska bespuća, izbegavajući saobraćajnice evakuisano je preko 3.000 lica, ali je izvestan broj, uglavnom bolesnih, invalida, slepih i veoma starih osoba ostalo u svojim kućama u kojima su, obično na surov način, poubijani, a neki od pokojnika i spaljeni sa kućom u kojoj su živeli.</s><s>Izvestan broj mlađih muškaraca meštana poginuo je štiteći i braneći oružjem kolonu izbeglica i svoje najbliže, decu i roditelje, koji su se povlačili prema slobodnoj teritoriji Republike Srpske.</s><s>Posle zaposedanja navedenih sela i srpskih delova tih sela sva pokretna i nepokretna imovina opljačkana je, razorena i spaljena.</s><s>Istu sudbinu doživele su pravoslavne crkve, kapele, groblja i spomenici kulture.</s><s>Po zakonima i zahtevima džihada, temeljno su brisani tragovi hrišćanskog, odnosno srpskog prisustva u ovom području.</s><s>Tu su uskoro nastali centri prikupljanja, boravka i obuke dobrovoljaca iz islamskih zemalja, mudžahedina ili svetih ratnika islama.</s><s>Njih su veoma često skoro pompezno posećivali gospodin Alija Izetbegović i njegovi saradnici iz najviših vrhova vojne i civilne vlasti BiH.</s><s>Žrtve: 1) Blagoje (Danilo) Čulum, 1925; 2) Mira Vranovac, 1930; 3) Dragan (Rajko) Kokotović, 1957; 4) Lazar Hrvačević; 5) Neđo Vojnović; 6) Radovan Glišić; 7) Rajko Raković; 8) Branko (Dušan) Cvijetić; 9) Vladimir (Radovan) Milanović, 1971; 10) Višnja (Slobodan) Bajić, 1982; 11) Igor Stojčić, 1976; 12) Ostoja (Jovo) Krajišnik, 1922.</s><s>Sutra: Zločini koji su se dogodili 20. i 21. juna 1992. godine</s>
<s>Križ i nož istovremeno u rukama jednog od prvih zapovednika jasenovačkog logora i jednog od najsvirepijih zlikovaca.</s><s>Beograd, 18.07.2011</s><s>Srpčići u hrvatskom ustaškom logoru Stara Gradiška, jul 1942.</s><s>Više od pola veka se, u raznim povodima, obnavlja sramotna licitacija o broju žrtava najpoznatijeg hrvatskog koncentracionog logora iz vremena Drugog svetskog rata – Jasenovca.</s><s>I uvek se, pri tim licitacijama, umanjuje i obezvređuje broj ubijenih logoraša, a posebno se obezvređuje broj ubijenih Srba.</s><s>Umanjivanje značaja jasenovačkog stratišta je osnovna preokupacija hrvatskih političara i javnosti od prvih poratnih dana 1945.</s><s>Obimom uništavanja Srba u Jasenovcu pre toga su se ponosile hrvatske vlasti, koje su time postigle veliki uspeh u rešavanju srpskog pitanja u svojoj samostalnoj državi Hrvatskoj.</s><s>I ne samo u svojoj državi, već su time doprinele i svojoj, Rimokatoličkoj crkvi – Vatikan i njegovi misionari vekovima se ničeg nisu libili, pa ni zločina da bi pokorili pravoslavne vernike ili, po njihovom, „šizmatike“ i preveli ih u rimokatoličanstvo.</s><s>U Drugom svetskom ratu mogli su sve.</s><s>I da ih silom ili milom preobrate u svoju veru, i da ih istrebe sa teritorije kojom su vladali.</s><s>„Krstom“ su „spašavali“ duše pridobijenih podanika, a grešno telo su najčešće predavali ustašama.</s><s>O ponašanju rimokatoličkih sveštenika veoma ubedljivo svedočenje ostavio je akademik Viktor Novak u Magnum krimenu.</s><s>Ne slučajno, dogodilo da su se križ i nož istovremeno našli u rukama jednog od prvih zapovednika jasenovačkog logora i jednog od najsvirepijih zlikovaca, zloglasnog fratra Miroslava Filipović-Majstorovića.</s><s>Njegov križ i nož su istovremeno simbolizovali i crkveni i državni interes.</s><s>Međutim, velike zasluge ustaša i rimokatoličkog sveštenstva u rešavanju srpskog pitanja u Hrvatskoj – a reč je, ustvari, kako bi se danas reklo, o mega- ili planetarnom zločinu – posle rata su uporno pokušavali da prikriju i na razne druge načine relativizuju hrvatski komunisti i sve dosadašnje hrvatske vlasti.</s><s>U takvom kontekstu treba posmatrati i sve stručne, političke i naučne nalaze o Jasenovcu koji potiču iz hrvatskih izvora.</s><s>Da postoji mogućnost, negirali bi i samo postojanje ovog logora.</s><s>A to bi i pokušali, a možda i uspeli, da su u pitanju samo srpski zatvorenici.</s><s>Ali desetine hiljada ubijenih Jevreja i lica drugih nacija ih u tome sprečava.</s><s>Na žalost, to se ne bi moglo reći za ostalih 17 konc-logora u NDH, koji su gotovo pali u zaborav iako je u svakom od njih ubijeno na desetine hiljada lica. (Podsećamo na neke logore i, svojevremeno, javno saopštene podatke o broju žrtava: Pag – 12.550 ubijenih, Gospić – 10.000, Sremska Mitrovica – 10.000, Jadovno – 72.000...) Komunističko prećutkivanje zločina Cilj hrvatskih komunista je odbrana Hrvatske od teških optužbi izrečenih tokom rata čak i od strane njenih ratnih saveznika i gospodara – Nemaca i Italijana.</s><s>Posle rata teško ih je pogađala i izjava Harija Trumana, predsednika SAD-a, da Hrvatska mora biti stavljena pod međunarodno starateljstvo ukoliko se dokažu zločini za koje se u svetu već dosta znalo.</s><s>Niti jednom prilikom Hari Truman nije govorio o ustašama, već o Hrvatskoj i Hrvatima.</s><s>Da tako nešto ne bi, poput ostalih država Hitlerove koalicije, posle rata snašlo i Hrvatsku, ali i da ovo Trumanovo mišljenje bude trajno zaboravljeno, ili bar trajno marginalizovano, pobrinuli su se svi značajniji Hrvati od Tita i Krleže pa naniže.</s><s>Da bi zaštitili svoju državu, a time i sebe, hrvatski komunisti i sve hrvatske potonje vlasti su nastojale umanjiti obim zločina iz vremena Drugog svetskog rata, a iznad svega zločina u logoru Jasenovac i zločina koji su počinjeni nad pripadnicima srpskog naroda.</s><s>To je objašnjenje zašto ovo mučilište i stratište stotina hiljada ljudi, prevashodno Srba, nikad nije doživelo punu međunarodnu afirmaciju poput ostalih, pa i manje stravičnih koncetracionih logora u Evropi.</s><s>Tihi posleratni bojkot hrvatskog, a delom i jugoslovenskog, bar kad je reč o BiH, komunističkog i državnog rukovodstva decenijama je pratio sva lokalna i međunarodna zbivanja koja se odnose na jasenovački logor.</s><s>Optužbe za teške zločine u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj i jasenovačkom logoru ugrožavale su nacionale interese i ugled hrvatske države, što je dovelo do homogenizacije svih ideoloških i političkih opredeljenja koja su u ratnom i poratnom razdoblju bila prisutna u toj bivšoj jugoslovenskoj republici.</s><s>To je bila platforma sa koje su u obnovljenoj samostalnoj hrvatskoj državi, kopiji države iz Hitlerovog perioda, komotno i opširno, bez osećaja čak i moralne odgovornosti, zagrebačke državne i naučne institucije, pojedini istraživači, pogotovo neki demografi i istoričari, iznosili svoje stavove i mišljenja o koncetracionom logoru Jasenovac kao o beznačajnoj epizodi iz vremena poslednjeg svetskog rata.</s><s>Oni danas čak nastupaju i sa dozom nipodaštavanja tog slučaja.</s><s>Najčešće se pozivaju na brojke koje je u svojim istorijskim studijama blagovremeno i kuražno lansirao potonji obnovitelj hrvatske samostalne države i ustaškog pokreta, dr Franjo Tuđman.</s><s>Autor je, po nagovoru i pod prikrivenom, ali značajnom zaštitom svojih partizanskih drugova, hrvatskog partijskog i državnog rukovodstva, konačno otvoreno i kuražno istupio protiv davno saopštenih, važećih i zvaničnih procena, koje su kao hipoteka teretile hrvatsku državu i naciju, po kojima je u ovom logoru ubijeno između 600.000 i 700.000 ljudi.</s><s>U prilog mu je, pored ostalog, išla i činjenica da je od tada prošlo više decenija i da su mnogi događaji, na žalost, među njima i logor Jasenovac, na marginama interesovanja, dospeli na ivicu zaborava.</s><s>Sramotna licitacija brojem žrtava Tako je počelo javno lansiranje tvrdnji koje su višestruko umanjivale broj u Jasenovcu ubijenih logoraša, pogotovo Srba.</s><s>U sramotnoj licitaciji, koja je sve više hvatila maha, pominjano je 20.000, pa 50.000 ili 60.000, do najviše 85.000 ubijenih zatvorenika.</s><s>Ali i te veoma skromne brojke kao da su hrvatskim falsifikatorima bile pregoleme. (Uz to, kada je samo o Srbima reč, ukupan broj žrtava je trebalo umanjiti za oko 35% do 40% – koliko je među tako iskazanim ukupnim žrtvama registrovano pripadnika drugih naroda.</s><s>Tek ostatak su srpske žrtve.</s><s>Njih je, po tim procenama u licitaciji, moglo da bude negde između 13.000 i 50.000.) Ovo je otvorilo mogućnost za nastup mnogih hrvatskih poznatih i nepoznatih znanstvenika, političara i državnika koji su se priključili ovoj sramotnoj kampanji.</s><s>Jedan od najpoznatijih učesnika je i matematičar akademik Josip Pečarić, koji je lansirao novu spoznaju, po kojoj je više Srba ubijeno u Jajincima, selu blizu Beograda, znači u Srbiji, nego u koncetracionom logoru Jasenovac, u Hrvatskoj.</s><s>Ovu komperaciju je izneo u svojoj, od javnosti rado prihvaćenoj knjizi objavljenoj pod naslovom Srpski mit o Jasenovcu: skrivanje istine o beogradskim konclogorima.</s><s>Time je akademik konačno rekao nešto što se u Hrvatskoj decenijama čekalo, a što je u svetu i jugoslevenskoj javnosti prouzrokovalo „stvaranje lažnih slika i negativnih mitova o Jasenovcu i ustašama“.</s><s>Tako su, po akademiku Josipu Pečariću, zločini Srba nad Srbima u beogradskim logorima nadmašili zločine Hrvata i muslimana nad Srbima u Jasenovcu.</s><s>Veoma podudarnu tezu u BiH lansiraju i muslimani, hrvatski saveznici u ratovima u kojima su ti zločini počinjeni, pa i u pokoljima u Jasenovcu.</s><s>I oni optužuju Srbe da manipulišu lažnim brojkama kada govore o Jasenovcu.</s><s>U obrazloženju za formiranje Informativno-dokumentacionog centra u Sarajevu, ustanove koja evidentira žrtve poslednjeg rata u BiH, i koju izdašno finansiraju islamske i NATO-države, posebno vlada Norveške, istaknuto je i sledeće: Kao opasan primjer upotrebe žrtava pomenućemo primjer pred sami početak rata na prostorima eh–Jugoslavije, kada je srbijanski režim u svojim medijima ponovo snažno oživio sjećanja na zločine iz Drugog svjetskog rata u logoru Jasenovac, ali upotrebljavajući brojke koje nikada nisu bile jasno i pouzdano utvrđene i temeljene na imenima žrtava.</s><s>Naime, u svojim propagandnim aktivnostima oni su koristili cifru od 700.000 ubijenih Srba u tom logoru, što je osporeno od niza relevantnih istraživača.</s><s>I dalje, oni kažu: Mislimo da je krajnji trenutak kada je moguće definitivno spriječiti ovakve pojave u bosanskom društvu.</s><s>Uloga Haškog tribunala Njima su se na svoj način, po službenoj dužnosti, pridružili i neki haški eksperti, na primer američki fizičar, a potom sociolog Entoni Oberšal, ili francuski magistar slavistike Iv Tomić, koji su za potrebe tužilaštva, autoritetom tribunalovih eksperta, ali ne i originalnih i ubedljivih činjenica ili svojih kvalifikacija, nastupali u procesima protiv većine optuženih srpskih rukovodilaca.</s><s>Tako se, preko svojih eksperata, i haški Tribunal angažovao da objasni šta se stvarno dogodilo u tom hrvatskom logoru za vreme rata 1941–1945.</s><s>Iv Tomić svoje stavove izosi u eksperstkom izveštaju Ideologija Velike Srbije u 19. i 20. veku, a Entoni Oberšal se kretao u granicama brojki koje su davale hrvatska i muslimanska strana.</s><s>Po njemu je u jasenovačkom logoru ubijeno između 80.000 i 10.0000 ljudi.</s><s>I u jednom i u drugom slučaju, i kod Hrvata i kod muslimana, prećutkuje se i na razne načine zaobilazi skoro sve što je saopšteno i utvrđeno od strane brojnih relevantih domaćih i međunarodnih institucija.</s><s>Ne možemo zanemariti ni činjenicu da se negiranje obima jasenovačkog zločina u dobroj meri rasplamsao u vreme razbijanja Jugoslavije i širenja separatističkih pokreta.</s><s>To su, logično, pratili zahtevi za samostalnost Hrvatske i Bosne i Hercegovine.</s><s>Teško je prihvatiti mišljenje da je slučajno reč o jugoslovenskim republikama koje su u vreme Drugog svetskog rata zajedno činile klerofašističku kvislinšku tvorevinu Nezavisnu Državu Hrvatsku, bez koje ne bi bilo ni koncetracionog logora Jasenovac ni srpskih stradanja u tom logoru.</s><s>Uostalom, mučilišta i ostali objekti logora su se nalazili na teritorijama te dve bivše jugoslovenske republike.</s>
<s>Institut za istraživanja srpskih stradanja u 20. veku pisao UN povodom Srebrenice.</s><s>Traži se ispravka, jer zlodela navedena u delu izveštaja nisu dokazana</s><s>Milivoje Ivanišević</s><s>MONSTRUOZNE optužbe protiv Srba u BiH, već celu deceniju, ostaju zapisane u Izveštaju generalnog sekretara Ujedinjenih nacija, iako nikada nije potvrđeno da su istinite.</s><s>Institut za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku, na čelu sa direktorom Milivojem Ivaniševićem, zato je presavio tabak i traži od UN i njenog rukovodstva da zbog istine naknadno ispravi svoj dokument.</s><s>Pismo je upućeno generalnom sekretaru Ban Ki Munu, predsedavajućem Saveta bezbednosti i predsedniku Generalne skupštine.</s><s>Sa sadržinom su upoznati i šef srpske diplomatije Vuk Jeremić, premijer RS Milorad Dodik, patrijarh Irinej, kao i ambasade Španije, Belorusije, Rusije, Izraela, Libije, Irana...</s><s>Ukoliko se UN ogluše o zahtev instituta, Ivanišević predlaže da se izda nalog Sekretarijatu UN da obraćanje ambasadorima tretira kao dokument UN i da ga prosledi svim korisnicima spornog izveštaja Kofija Anana.</s><s>Povod za obraćanje su neistinite i neutemeljene optužbe koje su iznete u jednom delu (završnog) Izveštaja generalnog sekretara od 15. novembra 1999. godine o stanju u BiH.</s><s>U Ananovom tekstu piše:</s><s>Ivanišević odlučno pobija ovako sastavljen Ananov raport. - To su monstruozne optužbe koje ni posle deceniju i po nisu potvrđene - kaže nam Ivanišević. - Taj deo izveštaja preuzet je iz izjave Fuada Rijada, sudije Međunarodnog tribunala za ratne zločine u bivšoj SFRJ, a da sudije u Hagu kasnije nisu izvele svedoke koji bi potvrdili ove navode.</s><s>Institut je temeljno proverio sporne tvrdnje i utvrdio da je izmišljena priča o dedi i unuku, ubijanju dece pred očima majki i da su muškarci i žene sakaćeni i poklani.</s><s>- Nije tačno da su ljudi živi zakopavani, a broj poginulih muškaraca, branilaca Srebrenice, znatno je uvećan i nije konačno utvrđen - kaže Ivanišević.</s><s>SRBE ZABORAVILI</s><s>INSTITUT upozorava da izveštaj generalnog sekretara, iako obuhvata period od 1993. do 1995, nijednom nije pomenuo srpska stradanja na području Srebrenice.</s><s>Nije navedeno ni da je od 9.390 Srba iz tog kraja, posle muslimanskih zločina od maja 1992. do februara 1993, ostalo svega 860.</s><s>Takođe, nema ni slova o zločinima nad srpskim civilima u Bratuncu, Skelanima i Srebrenici od aprila 1992. do aprila 1993.</s><s>Izvor: Večernje novosti, 6. jul 2010, internet izdanje</s>
<s>Prema pisanju sarajevskog lista „Dnevni avaz“ od 21.09.2009.godine (tekst: „Parlament BiH: Za negiranje genocida do pet godina zatvora“) u Parlamentu BiH su predložene izmene Krivičnog zakona BiH posle kojih će „negiranje, umanjivanje ili odobravanje holokausta, genocida i zločina protiv čovječnosti smatrati krivičnim djelom za koji će se izricati kazna zatvora u trajanju od šest mjeseci do pet godina“.</s><s>Ovim izmenama se takođe predviđa kazna i za onoga ko „distribuira ili na drugi način učini dostupnim javnosti informacije ili pisani materijal kojim se poriče, umanjuje ili odobrava zločin holokausta, genocida ili zločin protiv čovječnosti, utvrđene od domaćeg ili međunarodnog suda“.</s><s>„Masovnu pojavu“ (međunaslov teksta) negiranja genocida u Srebrenici nije moguće više trpeti i zato je potrebno takve negativce strpati u zatvor „ako društvo želi zadržati civilizacijske norme, demokratske i moralne vrijednosti.“</s><s>Pošto je, prema ovom zakonu, pravo da prijave negiranje holokausta i genocida dato svim pravnim i fizičkim licima, ja koristim ovu priliku i prijavljujem Noama Čomskog koji je ovo inkriminisano delo počinio više puta.</s><s>Evo dokaza: Gostujući putem video linka u sarajevskoj emisiji „Pošteno govoreći“, autora Duške Jurišić, sa TV BH1, emitovane 10.01.2006. osnovano osumnjičeni Noam Čomski je negirao postojanje genocida u Srebrenici u julu 1995.godine, a osim toga je rekao i ovo: „... ako ljudi žele da koriste termin „genocid“ u smislu kako ga koristi Haški tribunal onda se mogu voditi suđenja u celom svetu uključujući lidere Sjedinjenih Država, Velike Britanije, Francuske i drugih koji su odgovorni za zločine koji su, žao mi je što to moram reći, veći od zločina u Srebrenici.“ Časopis „Dveri srpske“ je iz te emisije preuzeo rečenicu kojom je naslovio ceo njegov stav: „U Srebrenici se nije dogodio genocid“(!) i onda to sve objavio u tematskom broju posvećenom Srebrenici.</s><s>Pretpostavljam da će za ovakvo kriminalno delovanje Čomskog biti izrečena najveća zaprećena kazna od pet godina robije.</s><s>Međutim, ako uzmemo u obzir da se radi o jednom od najuticajnijih intelektualaca u svetu možda bi trebalo razmisliti da se za izuzetne slučajeve uvede doživotna robija.</s><s>Stepen opasnosti je veliki.</s><s>„Prema „Indeksu citata u umetnostima i humanističkim naukama“ iz 1992.godine, Čomski je u periodu od 1980 do 1992 godine bio najviše citiran živi naučnik, a osmi najcitiraniji naučnik uopšte“, piše u Vikipediji.</s><s>Osim toga, veliki mislilac je više puta ponovio ovo inkriminisano delo.</s><s>Time je vršio uticaj i na svedoke, između ostalih i na potpisnika ovih redova.</s><s>Uostalom, zbog intelektualaca ovakvog formata je negiranje genocida u Srebrenici postalo „masovna pojava“.</s><s>Ako dakle hoćemo da istina o genocidu u Srebrenici postane istina koju niko neće nikada više smeti da ospori neophodno je Noama Čomskog optužiti i osuditi na pet godina zatvora.</s><s>Za početak!</s><s>Ljubiša Ristić</s>
<s>Majka poginulog u Dobrovoljačkoj: Nemojte braniti Divjaka</s><s>Subota, 12 mart 2011</s><s>Tema dana \| 10. mart 2011. \| 19:02</s><s>Porodice vojnika JNA ubijenih u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu 1992. godine zabolele su reči glumca Sergeja Trifunovića, koji je nazvao „degenericima“ sve one koji su ga napali zato što je obukao majicu sa likom Jovana Divjaka, osumnjičenog za učešće u tom masakru.</s><s>Glumac i režiser filma „Montevideo, bog te video“ Dragan Bjelogrlić juče se javno izvinio svima kojima je njegova izjava o generalu BiH Jovi Divjaku na premijeri u Sarajevu nanela bol.</s><s>Međutim, sva njihova neuspešna izvinjenja nisu uspela da speru ono što su govorili i kako su se ponašali u Sarajevu za vreme premijere filma.</s><s>Među rodbinom pobijenih vojnika u Dobrovoljačkoj ulici već se uveliko govori da „Montevideo“ neće biti film koji je video najveći broj Srba.</s><s>Senija Kastrati iz Požarevca je u Dobrovoljačkoj ulici izgubila sina Mihada, tada kapetana JNA.</s><s>Otkako je saznala da je uhapšen general Jovo Divjak, pa pušten uz kauciju, nema mirnog sna. – Govorim sebi, ako je odgovoran, neka ga stigne zaslužena kazna.</s><s>Ali, ne mogu da verujem da ima onih kojima je žao što je Divjak uhapšen i što ne može sa njima da gleda film.</s><s>Kako mi je?</s><s>Ja sam ti napola izgubljena.</s><s>Joj, lažu da vreme leči rane.</s><s>Budim se i ležem sa mislima o mom Mihadu.</s><s>Mojoj lepoti, dobroti.</s><s>Eto, šta uradiše!</s><s>Bila sam dva puta u Sarajevu i tražila tog Divjaka.</s><s>Rekli mi da nije tu.</s><s>Da je na putu.</s><s>Oba puta.</s><s>Uzeli nam krv za analizu i ništa...</s><s>Ja sam iz Modriče i imam tamo dosta rodbine, pa smo ga tražili.</s><s>I, ništa.</s><s>Bar da znamo gde je sahranjen.</s><s>Ta neizvesnost ubija...</s><s>Ovako, isprekidano i na ivici plača, priča Senija Kastrati, majka kapetana Mihada (od oca Iljaza) Kastratija, koji se zvanično vodi kao nestao, ali je bio jedna od prvih žrtava u Dobrovoljačkoj ulici 2. maja 1992. godine u Sarajevu.</s><s>Kapetan Mihad je imao 29 godina.</s><s>Bio je rođen na dan bivše republike, 29. novembra.</s><s>Trebalo je da se ženi.</s><s>Majka Senija s ponosom priča da je Mihad bio vanserijski đak.</s><s>Prvu i drugu godinu Vojne akademije završio je za godinu dana.</s><s>Službovao je prvo u Ljubljani, pa u Zagrebu i na kraju u Sarajevu. – U martu 1992. godine je bio kod kuće.</s><s>Videlo se da ne ide na dobro.</s><s>Tada su dvojica njegovih kolega iz Požarevca napustila Sarajevo.</s><s>Govorila sam mu da i on to uradi.</s><s>Rekao mi je: „Neću majko da budem izdajica“.</s><s>Da sam znala šta će da se desi, u lance bih ga vezala, u očajem i suzama završava priču Senija Kastrati.</s><s>Opsadno stanje u Sarajevu</s><s>Prošle godine Sarajevu je bilo pravo opsadno stanje jer se obeležavala godišnjica stradanja vojnika JNA.</s><s>Do incidenata nije došlo zahvaljujući poslaniku u Parlamentarnoj skupštini BiH Slavku Jovičiću, koji je pomogao kantonalnom MUP-u tako što je odložio dolazak članova porodica dok nije formiran jak policijski kordon.</s><s>Posle sat čekanja na srpskoj strani grada, članovi porodica poginulih vojnika JNA stigli su do ulice stradanja, gde su zapalili sveće i položili cveće.</s><s>Između dve grupe stajale su specijalne jedinice MUP-a Kantona Sarajevo u punoj policijskoj opremi kako ne bi došlo do fizičkog kontakta.</s><s>G. J. Potpara</s>
<s>Autor: FOKUS nedjelja, 09 oktobar 2011 19:36 Ako vlasti Srbije uskoro ne donesu odluku o tome da se formira lekarska komisija koja treba da pregleda generala Ratka Mladića, onda ćemo se obratiti Republici Srpskoj, rekao je u intervjuu za "Fokus" Branko Lukić, glavni advokat generala Mladića.</s><s>- Naša sledeća opcija jeste da se obratimo Srpskoj.</s><s>U naše lekare general ima poverenje, a mene kao advokata ne interesuje da li je u komisiji Rus ili Kinez, jer smatram da bi svaki lekar trebalo da svoju dužnost obavi kako treba da bi dao objektivan nalaz.</s><s>Nas samo interesuje da se objektivno proceni zdravlje generala Mladića.</s><s>Bitno je da Mladića pregledaju stručnjaci i da nam se kaže od čega boluje i na koji način treba da se leči, te da li je sposoban da prati suđenje - kazao je Lukić.</s><s>FOKUS: Kakvo je trenutno zdravstveno stanje generala Mladića?</s><s>LUKIĆ: General se oseća loše.</s><s>Mi čak ne možemo ni da proverimo kakve terapije prima, pošto ne znamo šta mu je i zato prvenstveno i tražimo da se osnuje komisija lekara.</s><s>Na kraju krajeva to je obećano kada je uhapšen.</s><s>Treba da se utvrdi njegovo stanje pa bismo se kasnije konsultovali sa stručnjacima da li on dobija pravilnu terapiju ili ne.</s><s>Oni generala očito leče, ali mi ne znamo da li je to najbolje što se može uraditi za njegovo zdravlje.</s><s>Ne zna ni on.</s><s>Trenutno ga leči lekar opšte prakse i pitanje je koliko može da mu pomogne.</s><s>FOKUS: Zašto se tako dugo čeka na formiranje ljekarske komisije?</s><s>LUKIĆ: Sve što radimo, radimo preko kancelarije Nacionalnog saveta Srbije za saradnju s Haškim tribunalom.</s><s>Oni su voljni da pomognu.</s><s>Međutim, oni ne donose odluke.</s><s>Preko njih idu naši zahtevi, a preko njih idu i odluke državnih organa.</s><s>Tako da Savet ne može da donese odluku o tome da li će da se formira komisija ili neće.</s><s>Ja ne donosim odluku.</s><s>Da je do mene, oformio bih komisiju i danas.</s><s>Čekaćemo još neko kratko vreme i ako ne dobijemo nikakav rezultat moraćemo da se obraćamo nekom drugom.</s><s>Tada će biti jasno da ne žele da pomognu.</s><s>Vlasti u Srbiji treba da jasno kažu da li hoće ili neće da organizuju tu komisiju u narednom periodu.</s><s>FOKUS: Može li se govoriti da li je Mladić sposoban da prati suđenje, s obzirom na to da mu je na dan izlaska pred sudije, prije nekoliko dana, pozlilo?</s><s>LUKIĆ: Iz razgovora s generalom može se videti da je u teškom stanju.</s><s>Nisam stručnjak i ne mogu da vam kažem da li je sposoban ili ne.</s><s>Činjenica jeste to da je bolestan.</s><s>Da li je sposoban da prati suđenje, mora da utvrdi tim lekara specijalista, psihijatara i psihologa, neurologa.</s><s>Oni bi, pregledima, mogli da vide oštećenja.</s><s>FOKUS: Da li Haški tribunal može da reaguje?</s><s>LUKIĆ: Statusno veće je reklo da tribunal nije nadležan za to i prebacilo je lopticu Sekretarijatu.</s><s>Međutim, mi znamo da treba da se obratimo Sekretarijatu, ali ne možemo dok nemamo odgovor da li će biti formirana lekarska komisija.</s><s>Na primer, može se desiti situacija da mi zatražimo odobrenje da generala pregledaju određeni specijalisti, koji bi bili u toj komisiji i onda dobijemo odobrenje, a Srbija nas obavesti da neće da formira komisiju.</s><s>Onda ispadamo neozbiljni, a ispadamo neozbiljni i ovako.</s><s>FOKUS: Koliko rad odbrane otežava i činjenica da je generalova medicinska dokumentacija kod BIA?</s><s>LUKIĆ: Mi nemamo nikavu dokumentaciju, osim nalaza s poslednjeg pregleda nakon generalovog hapštenja.</s><s>Ova dokumenta bila su kod advokata Miloša Šaljića i on ih je predao Naciolanom savetu.</s><s>Ja ne verujem da je to dovoljno za lekare koji trebaju da posete Mladića, jer oni treba da imaju uvid u prethodnu dokumentaciju.</s><s>Uputili smo zahtev Savetu da zatraži dokumetaciju od BIA.</s><s>FOKUS: Šta će se desiti u slučaju da generalu pozli u momentu kada ponovo bude trebalo da izađe pred sudije?</s><s>LUKIĆ: Po meni, on ni sada nije trebalo da izađe.</s><s>Međutim, general ne priznaje ni sebi ni drugima da je u lošem stanju.</s><s>On hoće da se bori.</s>
<s>- Tužilaštvo je sprovelo opsežnu istragu tokom koje je prikupilo dokaze kojima sumnjiči uhapšenu.</s><s>Došli smo do saznanja da se ona duže vremena nalazi na području Švajcarske.</s><s>Pokrenute su aktivnosti za njeno lociranje, hapšenje i izručenje pravosuđu BiH.</s><s>Izražavamo veliku zahvalnost vlastima Švajcarske na razumijevanju i pomoći u ovom predmetu - piše u saopštenju.</s><s>Portparol Ministarstva pravde BiH Marina Bakić kaže da je to ministarstvo uputilo molbu za izručenje Veselijeve. - Obaviješteni smo da je u toku razmatranje naše molbe za izručenje.</s><s>Na pravosudnim organima Švajcarske je da li će, i u kojem roku, ekstradicija biti sprovedena - rekla je Bakićeva.</s><s>Tužilaštvo je izručenje Veselijeve tražilo prije godinu u okviru predmeta protiv Orića, kojem je u Sudu BiH u toku suđenje za ratne zločine nad Srbima.</s><s>Planirano je i da ona bude svjedok protiv Orića.</s><s>Orić i njegov tjelohranitelj i saborac Sabahudin Muhić optuženi su za ubistvo tri zarobljenika srpske nacionalnosti 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac kod Srebrenice i Bratunca.</s><s>Tužilaštvo BiH je ranije imalo informaciju da Veselijeva živi u Švajcarskoj kod svog brata Muhameda Veselija, ali nije uhapšena. - Nepoznato je zašto optužnica protiv Veselijeve nije ranije podignuta, jer odavno postoje i svjedoci i dokazi da je ona dječaka svirepo mučila u ritualnom činu uz albansku igru "šota" i na kraju ga ubila.</s><s>Iskasapljeno tijelo pronađeno je u zaseoku Bajrići u Novom Selu kod Zvornika - kaže sagovornik "Glasa Srpske" iz Tužilaštva BiH.</s><s>Slobodanov otac Ilija ispričao je ranije da su on, njegova supruga i djeca Slobodan i Slađana živjeli u Donjoj Kamenici.</s><s>Kad je zapucalo, oni su 26. juna 1992. godine pobjegli u Drinjaču, a kad su tamo stigli, Slobodan se sjetio da nije odvezao psa i, bez obzira na protivljenje roditelja, vratio se u selo. - Slobodana su pronašli godinu kasnije u Novom Selu kod kamenoloma.</s><s>Patolog Zoran Stanković mi je rekao da misli da mi je sin oko mjesec i po bio u životu, a da su ga poslije zvjerski ubili - rekao je Ilija Stojanović.</s><s>Dječaku je stomak bio rasječen u obliku pravoslavnog krsta, a srce izvađeno.</s><s>Prsti na nogama i desno uvo bili su mu odsječeni, a po glavi su bile brojne posjekotine od noža. - Patolog je pronašao i ranu od metka na njegovoj glavi.</s><s>Kazao nam je da je pucano iz neposredne blizine i da je metak prošao kroz lijevu čeonu kost i izašao kroz desnu.</s><s>Još u ratu čuo sam da je ubistvo izvedeno u užasnom ritualu, uz taktove albanske pjesme "šota" - ispričao je dječakov otac.</s><s>Nekoliko svjedoka reklo je da je to napravila Veselijeva, koja je na taj način vjerovatno htjela da se dokaže pred svojom "muslimanskom braćom", jer je ranije bila udata za Srbina.</s><s>Stanković Beogradski patolog Zoran Stanković, koji je radio obdukciju tijela Slobodana Stojanovića, kaže da je spreman da se pojavi u bilo kojem sudu da bi obrazložio svoj obdukcioni nalaz i mišljenje.</s><s>Podsjetio je da su posmrtni ostaci dječaka pronađeni u masovnoj grobnici. - Već tada se znalo da je počinilac Elfeta Veseli.</s><s>O tom slučaju sve je poznato i opisano i u nekim knjigama.</s><s>Neko treba da odgovori na pitanje zašto ona nije do sada uhapšena - rekao je Stanković.</s><s>Izručenja iz SAD - Edin Sakoč, zločini na području Čapljine - Almaz Nezirović, zločini u Derventi i Brodu - Edin Džeko, zločin u Trusini kod Konjica - Azra Bašić, (HVO) za zločine nad Srbima u Doboju (u postupku izručenja) - prim.</s><s>Institut /am - Zdenko Jakiša (HVO) za zločine nad Srbima u Čapljini (u postupku izručenja) - prim.</s><s>Institut /am Izručenje iz Srbije - Saša Đurguz, zločin na području Bihaća Izručenja iz Hrvatske - Mirsad Vatrač, zločini na području Kotor Varoša - Franc Kos, zločini u Srebrenici Izručenje iz Holandije - Damir Lipovac, zločini u Derventi Izručenje iz Španije - Veselin Vlahović Batko, zločini na području Sarajeva http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Uhasumnjicena-za-ritualno-ubistvo-djecaka/218988.html</s>
<s>Suđenje desetorici pripadnika HVO-a: Srpski zarobljenici kopali rovove</s><s>Sarajevo - Bivši načelnik za poslove inženjerije 104. brigade Hrvatskog vijeća odbrane (HVO) Alija Fitozović rekao je juče na suđenju desetorici pripadnika HVO-a za zločine nad Srbima u Orašju 1992. godine da su srpski zatvorenici povremeno korišćeni da kopaju rezervne linije u zoni odgovornosti Drugog bataljona na području Domaljevca.</s><s>Fitozović je dodao da je čuo da su oni bili zatvoreni u školi u Donjoj Mahali i da su na rad dovoženi kombijem, ali da ne zna ko ih je dovozio i vraćao nazad. - Povremeno sam viđao od 10 do 15 mlađih ljudi koji su radili zajedno sa radnim vodom sačinjenim od mještana koji su podlijegali vojnoj obavezi, a nisu bili sposobni za borbu.</s><s>Kada su bili u Domaljevcu, bili su smješteni u vojnoj policiji - rekao je Fitozović.</s>
<s>Svjedočenje o napadu na srpske civile na području Rogatice</s><s>Četvrtak, 09 jul 2015</s><s>SARAJEVO, 7. JULA /SRNA/ - U nastavku suđenja za zločine nad srpskim civilima na području Rogatice svjedok Tužilaštva BiH Dragoslav Gluhović izjavio je da je u Kukavicama u avgustu 1992. godine na putu vidio tijela i prevrnuta vozila.</s><s>Gluhović je ispričao da je, kao vojni policajac goraždanske brigade Vojske Republike Srpske, na Jabučkom sedlu, u opštini Goražde, 27. avgusta 1992. kontrolisao evakuaciju civila, te da je u Kukavicama vidio prevrnuto auto i tijela na putu, o čemu je obavijestio komandu u Goraždu, javlja Birn.</s><s>Za napad na konvoj srpskih civila u Kukavicama kod Rogatice sudi se Muhamedu Šišiću, Emiru Drakovcu, Azizu Šuši i Tariku Šišiću.</s><s>Prema optužnici, Muhamed Šišić je bio komandir Diverzantskog voda Kukavičke čete takozvane Armije BiH, dok su ostali bili pripadnici ove jedinice.</s><s>Drakovcu je na teret stavljeno i da je krajem 1992. godine na području Foče počinio ubistva, mučenja i sakaćenja sjekirom jednog civila i ratnog zarobljenika.</s><s>Iskaz je dao i Rajko Čekić, nekadašnji zaposleni u MUP-u Republike Srpske, koji je sačinio reprodukciju fotografija na kojima su prikazane posljedice napada na kolonu u Kukavicama.</s><s>Svjedok Branko Radović izjavio je da je kao ranjenik prevožen sanitetskim vozilom iz Goražda u Rogaticu kada je pucano na lokalitetu Kukavica 26. avgusta 1992. godine.</s><s>On je naveo da je ponovo bio ranjen u vozilu.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 25. avgusta. http://www.srna.rs/novosti/319623/svjedocenja-o-napadu-na-srpske-civile-na-podrucju-rogatice-.htm</s>
<s>I pored junačke i požrtvovane odbrane malobrojnih meštana selo je okupirano i uništeno.</s><s>Mnogi ljudi, branioci i članovi njihovih porodica, su izginuli.</s><s>Njihova imovina, pokućstvo, stoka, rezerve hrane, alati i poljoprivredna oruđa opljačkani, a kuće i ostala nepokretna imovina spaljeni i razoreni.</s><s>Tela znatnog broja pokojnika dugo su bila nedostupna porodicama i skoro ceo zimski period ostala nesahranjena.</s><s>Šiljkovići su tih zimskih meseci u mnogome delili sudbinu Ježestice i Kravice i većeg broja srpskih sela bratunačke opštine.</s><s>Žrtve: 1) Radoje (Radovana) Pavlović, 1934; 2) Miladin (Dušan) Dolijanović, 1963; 3) Lazar (Kostadin) Veselinović, 1935; 4) Stanoje (Stanko) Đokić, 1942; 5) Miladin (Radovan) Stevanović, 1943; 6) Vaskrsije (Đorđe) Vasović, 1956; 7) Dragan (Dragoslav) Radović, 1968; 8) Radenko (Ljubo) Radović, 1974; 9) Novica (Slobodan) Bogičević, 1976; 10) Slobodan (Jovan) Bogičević, 1945; 11) Mile (Savo) Saveljić, 1964; 12) Božo (Drago) Radović, 1943. 13) Višnjić (Todor) Ratko,1949.</s><s>Odgovorni za zločine: Naser (Džemal) Orić, 1967. iz Potočara; Zulfo (Salko) Tursunović, 1931. iz Sućeske; Ferid (Avdo) Hodžić, 1959.</s><s>Drum-Vlasenica; Bećir (Jakub) Mekanić, 1957.</s><s>Bešić-Vlasenica; Šemsudin (Smajkan) Salihović, 1964.</s><s>Maćesi-Vlasenica; Nedžad (Ramo) Bektić, 1969. iz Karačića; Hakija (Husein) Meholjić, 1949. iz Srebrenice; Safet (Bajro) Omerović "Miš" iz Voljavice; Veiz (Vehbija) Šabić, 1966. iz Urkovića; Nezir Zebrić iz Glogove; Šefik (Šerif) Ahmetović iz Glogove; Mustafa Golić iz Glogove; Esma (Ibiš) Kiverić, 1951. iz Bjelovca; Mirsad (Šaban) Sulejmanović, Skugrići-Vlasenica; Junuz (Osman) Mehić, 1958. iz Jagodnja; Ejub (Latif) Golić "Ljubo", 1958. iz Glogove; Fikret Mustafić iz Bratunca; Murat Avdić; Muhamed Jahić iz Bratunca; Murat Durić; Munib Bećirović, Neđeljište-Vlasenica; Fadil Šahbaz iz Bratunca; Šaban (Šahbaz) Muminović, Urkovići; Mušan (Meho) Osmanović, 1967.</s><s>Maćesi- Vlasenica; Zaim Mehić; Meho (Mušan) Alić, 1960.</s><s>Maćesi-Vlasenica; Abid Orlović iz Bratunca; Ćamil Muratović iz Glogove; Hamed (Derviš) Osmanović, 1961.</s><s>Pobuđe; Sulejman (Ibro) Mujčinović, 1957.</s><s>Pobuđe; Fadil (Hasan) Dedić, 1961.</s><s>Konjević Polje; Esad Ibišević iz Glogove; Mujo Omerović iz Kamenice-Zvornik; Sadik (Ahmet) Omerović, 1967. iz Glogove; Velid (Vehbija) Šabić, 1964. iz Urkovića; Kadrija (Sejfo) Jusić,1960. iz Voljavice; Šaban (Hasib) Bektić iz Bratunca; Ekrem (Nurif) Mehmedović iz Voljavice; Kadir (Alija) Hamidović iz Glogove; Bajro Osmanović iz Bratunca; Šećo (Hamed) Delić, 1954. iz Glogove; Muhamed Čikarić iz Kamenice, i dr. Svedoci: Dušanka Radović, Izvori: SRJ:"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (op. Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.", podnet SB OUN 2. juna 1993; Boro Milanović "Krvavi Božić", Magenta, Beograd 2000; Milivoje Ivanišević: "Hronika Našeg groblja", Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; Protivtužba SRJ podneta Međunarodnom sudu pravde u Hagu za zločine genocida učinjene prema Srbima u bivšoj jugoslovenskoj republici BiH; "Srpske žrtve opštine Bratunac - prethodni rezultati" Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, 1998.</s><s>Beograd, Miroslav Toholj: "Crna knjiga", Svetigora, Cetinje, 2000. tom 2, str. 225; (Vidi svedoke, ostalo gotovo.)</s>
<s>Podignuta optužnica protiv tri lica za „Viktor Bubanj“</s><s>Ponedeljak, 12 decembar 2011</s>
<s>Izetbegović naredio odlikovanje jedinice El mudžahedin</s><s>Sreda, 28 novembar 2018</s>
<s>BANjALUKA - Odluka Apelacionog vijeća Suda BiH da poništi presudu bivšem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za ratne zločine nad Srbima sa područja Vozuće i Ozrena tokom 1995. ne znači da će optuženi automatski biti oslobođen, jer je otvoren novi pretres, ali postoji velika vjerovatnoća da Mahmuljinu bude znatno umanjena izrečena kazna u prvostepenom postupku od 10 godina zatvora.</s><s>Istakli su ovo sagovornici “Glasa Srpske”, navodeći da će se više znati nakon što ovo vijeće objavi svoju odluku o razlozima za poništenje ove presude, a iz koje bi se, prije svega, moglo vidjeti čiji su žalbeni zahtjevi uvaženi, odbrane ili tužilaštva, strana koje su bile nezadovoljne ishodom prvostepene presude Mahmuljinu.</s><s>Prema riječima advokata Miodraga Stojanovića, radilo se o jednom priličnom velikom sudskom predmetu u kojem je Mahmuljin proglašen krivim i osuđen na deset godina zatvora.</s><s>- Koliko sam shvatio, usvojena je samo žalba odbrane.</s><s>Ukoliko je to tako, vidjećemo da li će ovaj predmet biti vraćen prvostepenom sudu na ponovni postupak, a to je moguće ukoliko su počinjene neke bitne povrede odredaba sudskog postupka, a koje ovo apelaciono vijeće ne može rješavati, već ih mora “peglati” prvostepeno sudsko vijeće.</s><s>To je varijanta “A”.</s><s>Druga, izglednija, kada su uvaženi samo dijelovi žalbi i ukinuta presuda, otvara novi pretres, te se sudski predmet upućuje drugostepenom vijeću na dalje odlučivanje.</s><s>To su najčešće situacije.</s><s>Moram napomenuti da se vrlo rijetko dešava da Apelacioni sud uvaži žalbe i vrati na ponovno suđenje, kao što je to bio slučaj, recimo u slučaju “Silos Tarčin” - istakao je Stojanović.</s><s>Ako je tačna informacija, kako kaže, da je uvažena samo žalba odbrane, onda, pojasnio je on, u novom postupku Mahmuljin može dobiti istu ili manju zatvorsku kaznu.</s><s>- Ako su uvažene žalbe obje strane, onda kazna može biti ista, manja, ali i veća.</s><s>U tom slučaju su sve opcije otvorene - pojasnio je on.</s><s>Pravnik Milan Petković kaže kako prema za sada dostupnim informacijama može reći da presuda nije poništena, već ukinuta.</s><s>- Dakle, to ne znači da će Mahmuljin biti oslobođen, već da su, pretpostavljam, eventualno postojale određene povrede odredaba krivičnog postupka koje je potrebno otkloniti - rekao je Petković dodajući da je za sada nejasno da li se ovom prilikom uopšte odlučivalo o žalbi Tužilaštva BiH na prvostepenu presudu, kada je za Mahmuljina zatražena maksimalna kazna zatvora od 20 godina.</s><s>Na kraju je i poručio da se iskreno nada da će prilikom novog pretresa biti donesena ista odluka kao prvostepena, kada je bivši komandant Trećeg korpusa takozvane ABiH osuđen na 10 godina zatvora.</s><s>U drugostepenom postupku Tužilaštvo se žalilo na visinu izrečene kazne za ubistva zarobljenih pripadnika Vojske Republike Srpske te nečovječno postupanje prema zarobljenicima, civilima i ranjenicima, dok je odbrana tražila oslobađanje ili ukidanje presude.</s><s>Do zaključenja ovog broja nismo uspjeli da dobijemo razjašnjenje ove odluke iz Suda BiH, ali ni stav Tužilaštva BiH, povodom odluke Apelacionog vijeća da poništi prvostepenu presudu Mahmuljinu.</s>
<s>Autor A. BAJRAMOVIĆ 2011-05-04 06:03:00 Tekst u "Aftenpostenu" pod naslovom "NRK kao falsifikator historije"</s><s>U jednom dokumentarcu tvrdi se da je VRS bombardirala Sarajevo kako bi uništila teroriste u njemu</s><s>Veliko nezadovoljstvo i ogorčenje bh. dijaspore izazvali su dokumentarni filmovi koje je 26. i 27. aprila objavila Norveška državna televizija - NRK.</s><s>Dokumentarci "Byen som kunne ofres" (Grad koji se mogao žrtvovati ) i "Sporene fra Sarajevo" (Tragovi iz Sarajeva ), autora Ola Flijuma (Flyum), u produkciji "Fenris Filma", prikazani su u emisiji "Brennpunkt" (Fokus) na NRK, a odmah nakon toga uslijedila je reakcija Bosanaca i Hercegovaca u Norveškoj, ali i profesionalnih norveških medija.</s><s>Oba filma možete pogledati na stranicama rubrike VIDEO</s><s>Srbi kao žrtve - Ovi filmovi predstavljaju uvredu za sve Bosance i Hercegovce, jer su zasnovani na lažima i propagandi.</s><s>Armiju RBiH prikazuju kao agresora, a VRS kao žrtvu.</s><s>"Grad koji se mogao žrtvovati" govori o Srebrenici i Srbe prikazuje kao žrtve te opravdava genocid nad 8.000 muškaraca i dječaka.</s><s>U drugom dokumentarcu tvrdi se da su u Bosni trenirani teroristi koji su napali Ameriku 2001. godine te da je VRS bombardirala Sarajevo kako bi uništila teroriste u njemu.</s><s>To su neke od teza iz filmova koje su bh. građane u Norveškoj digle na noge - kaže Ahmed Lindov, osnivač Facebook grupe "Bosanci protiv Norveške državne televizije", kojoj je za nekoliko dana pristupilo blizu 2.000 članova.</s><s>Za događaje u Srebrenici direktno je optužen predsjednik RBiH, rahmetli Alija Izetbegović, a film počinje navodnim prijedlogom bivšeg američkog predsjednika Bila Klintona (Bill Clinton) da će, ako muslimani žrtvuju 5.000 ljudi u Srebrenici, NATO napasti srpske vojne ciljeve.</s><s>Od više od 8.000 žrtava genocida, oko 2.000 ljudi ubili su dijelovi srpske vojske, dok su ostali stradali u borbama, zaključuje autor filma.</s><s>Tendenciozni prikaz Na objavljivanje spornih filmova u tekstu pod naslovom "NRK kao falsifikator historije", objavljenom u najtiražnijem norveškom listu "Aftenposten", reagirao je i Age Borhgrevink (Aage Borchgrevink) iz Helsinškog komiteta Norveške. - Dokumentarac je falsifikat historije, maskiran kao novinarski pionirski rad.</s><s>Uz pomoć činjeničnih grešaka, selektivne upotrebe izvora, izbjegavanja eksperata i tendencioznog prikazivanja, NRK genocid u Srebrenici opisuje na način koji podsjeća kako su srpski državni mediji izvještavali iz BiH - navodi Borhgrevink.</s><s>Pripremaju tužbu Bosanci u Norveškoj smatraju da je i posljednjim dokumentarnim filmovima kumovao jak srpski lobi u ovoj zemlji te za njih ne predstavlja iznenađenje što se kao jedan od sagovornika pojavljuje bivši međunarodni posrednik u BiH Torvald Stoltenberg (Thorvald). - Predložila sam da pokrenemo tužbu protiv NRK, jer su dozvolili da se takva propaganda širi i na njihovom kanalu, nanijeli novu bol i patnju i probudili bolna sjećanja kod Bošnjaka i Bosanaca koji žive u Norveškoj - kaže Lejla Hasić iz Banovića.</s><s>Reakcija mladih Zanimljivo je da su u odbranu istine, dostojanstva najprije ustali mladi bh. građani u Norveškoj, s Ahmedom Lindovom i Lejlom Hasić na čelu.</s><s>Ahmed je bosansko dijete porijeklom iz Hrasnice.</s><s>Rođen je 1993. u izbjeglištvu u Hrvatskoj i s porodicom živi u Kvinesdalu, na jugu Norveške.</s><s>Lejla ima 26 godina i s porodicom živi u Sarpsborgu.</s>
<s>24/03/2017 \| 14:13 ⇒ 14:39 \| RTRS Švajcarske vlasti izručile su danas Bosni i Hercegovini Elfetu Veseli zvanu "Kosovka", koja je osumnjičena za ratni zločin nad srpskim civilima na području Zvornika 1992. godine.</s><s>Nakon 25 godina, Elfeta Veseli trebalo bi konačno da odgovara za monstruozno ubistvo 12-godišnjeg Slobodana Stojanovića iz sela Donja Kamenica kod Zvornika.</s><s>Veselijevu su na sarajevskom aerodromu preuzeli službenici Sudske policije.</s><s>U toku dana biće saslušana u Tužilaštvu BiH, a trebalo bi da bude održano i ročište za određivanje pritvora.</s><s>Ubistvo 12-godišnjeg Slobodana Stojanovića jedan je najmonstruznijih zločina, koje je počinila tzv. Armija BiH u proteklom ratu.</s><s>Elfeta Veseli bila je pripadnica srebreničke 28. divizije, kojom je komandovao Naser Orić. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=247213</s>
<s>Glas javnosti 28. jun NA DANAŠNjI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Krvavi Vidovdan u selima oko Nevesinja Zaborani, malo, siromašno srpsko selo (Srba 28) u opštini Nevesinje, napadnuto na veliki srpski praznik Vidovdan 28. juna 1992.</s><s>Napad je izvršila jedna od lokalnih diverzantsko-terorističkih formacija Armije BiH, sastavljena od dobrovoljaca, regrutovanih iz redova muslimanskog i hrvatskog stanovništva sa područja nevesinjske, gatačke, mostarske i ostalih susednih opština ovog dela Hercegovine.</s><s>Prilikom napada ubijeno je više civila, meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Preživeli Srbi, među kojima je bilo i nekoliko ranjenika, sklonili su se pred napadačima u susedna srpska sela i opštinski centar Nevesinje.</s><s>Njihova imovina, hrana i stoka najvećim delom su opljačkani, a ono što se nije moglo odneti, spaljeno je i razoreno.</s><s>Žrtve: 1) Desanka (Vaso) Milović, 1912; 2) Milan (Božo) Milović, 1902. i sin 3) Marko (Milan) Milović, 1937; 4) Nikola (Đorđe) Milović, 1922. i njegov sin 5) Dragan (Nikola) Milović, 1955; 6) Boro (Živadin) Milović, 1966.</s><s>Po svemu sudeći prilikom ovog napada još su stradali i 7) Predrag Kandić, 1960. i 8) Vidoje (Mitar) Sarić, 1932.</s><s>Loznička Rijeka, uglavnom srpsko selo sa malim brojem muslimana (Srba 132, muslimana 22) u bratunačkoj opštini, prvi put su napali naoružani pripadnici "zelenih beretki" iz sastava Armije BiH na veliki srpski praznik Vidovdan, 28. juna 1992. oko podneva.</s><s>Jedinice napadača sačinjavalo je isključivo naoružano lokalno muslimansko stanovništvo, regrutovano sa područja Bratunca i susedne Srebrenice.</s><s>Zahvaljujući relativno uspešnom oružanom otporu meštana i pomoći koja je pristigla iz Bratunca i okolnih srpskih mesta, Loznička Rijeka se u izvesnoj meri ipak odbranila i spasla od još većih ljudskih gubitaka, pljačke i konačnog razaranja.</s><s>Međutim, i pored toga, prilikom odbrane sela stradalo je mnogo meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Opljačkan je, razoren i popaljen dosta veliki broj srpskih stambenih i privrednih zgrada, pogotovo na perifernim delovima sela, do kojih su muslimani uspeli da se probiju.</s><s>Žrtve:1) Srećko (Radivoje) Milovanović,1943; 2) Jovana (Gavrilo) Milovanović, 1942; 3) Verica (Živan) Filipović, 1975. i njen otac 4) Živan (Vladimir) Filipović, 1954; 5) Đorđo (Milisav) Filipović, 1949; 6) Jelena (Živojin) Stojanović, 1952; 7) Radovan (Milan) Lukić, 1950; 8) Miloje (Mitar) Damjanović, 1971; 9) Milorad (Mićo) Rončević, 1960; 10) Svetozar (Sreten) Vučetić, 1957; 11) Milenko (Nedeljko) Nikolić, 1963.</s><s>Sutra: Zločini koji su se dogodili 29. i 30. juna 1992. godine</s>
<s>Ćufuroviću potvrđena prvostepena presuda za ratovanje u Siriji</s><s>Subota, 21 mart 2020</s><s>SARAJEVO, 20.</s><s>MARTA /SRNA/ - Apelaciono vijeće Suda BiH potvrdilo je prvostepenu presudu kojom je bivši pripadnik terorističke organizacije "Islamska država" Ibro Ćufurović osuđen na četiri godine zatvora zbog ratovanja u Siriji.</s><s>Ćufurovićev branilac, advokat Senad Dupovac rekao je Srni da je Apelaciono vijeće na prvostepenu presudu odbilo žalbe tužilaštva i odbrane, pa i njegovog klijenta.</s><s>"Apelaciono vijeće smatra da je tokom prvostepenog postupka Sud pravilno donio odluku, nakon što je sagledao sve olakšavajuće i otežavajuće okolnosti", naveo je Dupovac.</s><s>Ćufurović je 2018. godine deportovan iz Sirije u BiH, nakon čega je optužen i osuđen zbog ratovanja u Siriji za terorističku organizaciju "Islamska država".</s><s>Zatvorsku kaznu izdržava u Bihaću.</s><s>Ćufurović je u Siriji oženio Aminu Kečo sa kojom ima dvoje djece.</s><s>Ona je prošle godine deportovana u BiH i sada je kod roditelja u Hadžićima. http://89.111.245.19/novosti/773078/cufurovicu-potjena-prvostepena-presuda-za-ratovanje-u-siriji.htm</s>
<s>10/11/2020 \| RTRS \| Autor: SRNA Iznošenje završnih riječi odbrane na suđenju bivšem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Vozuće i Zavidovića 1995. godine, koje je bilo zakazano za sutra, odgođeno je do daljeg zbog privatnih razloga, rekao je Srni branilac optuženog Fahrudin Ibrišimović.</s><s>Optužnica tereti Mahmuljina da kao komandant Trećeg korpusa, u čijem je sastavu djelovao i odred El mudžahedin, nije preduzeo ništa da spriječi zločin pripadnika tog odreda nad ratnim zarobljenicima i srpskim civilima tokom vojne akcije na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Prema optužnici, pripadnici odreda El mudžahedin su od 11. do 29. septembra 1995. godine ubili 52 ratna zarobljenika.</s><s>Tužilalac Sedin Idrizović je u završnoj riječi 14. oktobra zatražio da Sud BiH Mahmuljina proglasi krivim i osudi po zakonu jer nije spriječio ubistva i nečovječna postupanja pripadnika El mudžahedin što, kako je rekao, potvrđuju sve relevantne činjenice koje se optuženom stavljaju na teret. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=408716</s>
<s>Glas javnosti 26. jun NA DANAŠNjI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Diverzantska akcija lokalnih muslimana Bastasi, veoma malo selo koje se nalazi u opštini Srbinje, na magistralnom putu između Srbinja (nekada Foča) u BiH i Šćepan Polja u Republici Crnoj Gori, nastanjeno uglavnom Srbima (Srba 38, muslimana 5), nastradalo je 26. juna 1992. prilikom upada jedne od brojnih muslimanskih terorističko-diverzantskih grupa iz sastava Armije BiH, koje su tokom rata dugo vremena krstarile ovim terenom.</s><s>U toj diverzantskoj akciji lokalnih muslimana ubijene su, pretežno iz automatskog oružja, a potom i masakrirane, četiri osobe srpske nacionalnosti, a njihove kuće opljačkane i razorene.</s><s>Žrtve: 1) Žarko (Milutin) Milanović, 1930; 2) Savo (Rajko) Milanović, 1956; 3) Petar Damjanović i njegova supruga 4) Esma Damjanović.</s><s>Sutra: Zločini koji su se dogodili 27. juna 1992. godine</s>
<s>BEOGRAD - Pred Srbijom su tri puta od sadašnjeg pasivnog do podnošenja zahteva za punopravno članstvo u Alijansi, rečeno je danas u Beogradu na skupu "Novi strateški koncept NATO - bezbednost nakon Lisabona".</s><s>"Srbija, koja je vojno neutralna država i članica programa "Partnerstvo za mir", ne koristi prednosti i praktično je pasivan član tog NATO programa", rekla je Jelena Petrović, doktorant na londonskom kraljevskom koledžu.</s><s>Ona je navela da se pasivno članstvo ogleda i u ograničenom učešću u mirovnim misijama samo sa mandatom UN, dodajući da bi drugi put za Srbiju predstavljalo da počne da koristi sve prednosti "Partnerstva za mir".</s><s>"Time bi se otvorile mogućnosti u raznim oblastima i za srpske oružane snage", rekla je Petrovićeva, dodavši da bi treći put bio dug i mukotrpan i značio bi podnošenje zahteva za punopravnim članstvom u NATO.</s><s>Prema njenim rečima, ukoliko bi država odlučila da se između vojne neutralnost i članstva u NATO odluči za pristupanje Alijansi sadašnji trenutak bi bio najpovoljniji jer NATO i zbog ekonomske krize ne bi postavljao, osim uobičajenih, preterane zahteve.</s><s>Savetnica Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20 veku Marina Raguš smatra da svaku vrstu buduće saradnje sa NATO treba posmatrati kroz prizmu bombardovanja, iz 1999. godine, bez odobrenja Saveta bezbednosti UN, kao i posledica koje su proizašle po srpski narod iz toga.</s><s>Na tribini, koju je organizovala nevladina organizacija "TransConflict Serbia", uz podršku Ministarstva spoljnih poslova Češke, predstavljeni su pojedini delovi novog strateškog koncepta NATO, koji obuhvataju i borbu protiv organizovanog i sajber kriminala.</s><s>Predstavnik ambasade Češke u Srbiji, koja ima ulogu "kontak point" Srbije i NATO, Jirži Kalašnjikov je rekao da su uspostavljeni dobri odnosi sa ministarstvom odbrane i Vladom Srbije.</s><s>Kalašnjikov smatra da Srbija ima potencijal da ti odnosi budu dodatno unapređeni, navodeći u tom kontekstu kao pozitivan primer rad grupe "Srbija NATO" za reformu odbrane.</s><s>Predstavnik "TransConflict Serbia" Vladimir Ninković je rekao da je cilj poslednje u nizu tribina da otvore prostor za javnu diskusiju i demistifikaciju novog strateškog koncepta NATO.</s>
<s>BIJELjINA, 8. OKTOBRA /SRNA/ - Dvojicu Bošnjaka Hazima Delića i Esada Landžu, te Hrvata Zdravka Mucića, optužene za zločine nad Srbima u logoru Čelebići, Haški tribunal osudio je 9. oktobra 2001. godine na ukupno 42 godine zatvora - to su rijetke presude za zločine nad Srbima u ratovima devedesetih godina prošlog vijeka.</s><s>Logor Čelebići bio je jedan od više sabirnih logora koji su formirali pripadnici vojske pod komandom Alije Izetbegovića tokom rata u BiH i u kojem su mučeni i ubijani Srbi iz opštine Konjic i okoline.</s><s>Međunarodni Crveni krst registrovao je više od 400 lica koja su ubijena u ovom logoru na različite načine.</s><s>Kompleks Čelebići nalazi se na oko 5,5 kilometara od Konjica.</s><s>Zauzima oko 50.000 metara kvadratnih, a kroz središte kompleksa prolazi pruga.</s><s>Taj kompleks koristila je nekada JNA za smještaj tečnih goriva.</s><s>Osim baraka i hangara, u kompleksu se nalazio i veliki broj podzemnih tunela i šahtova.</s><s>Zarobljeni Srbi, mahom civili, dovođeni su u barake u Čelebićima, dok je manji dio završio u sportskoj dvorani "Musala", u Konjicu.</s><s>Većina logoraša koji su bili zatvoreni od aprila do decembra 1992. godine bili su muškarci zarobljeni tokom i nakon okupacije Bradine i Donjeg Sela.</s><s>Ovi pritvorenici, kojih je bilo oko 100, odmah su odvedeni u hangar broj šest.</s><s>To je bila prva grupa logoraša u ovom objektu.</s><s>Grupa od oko 15-20 Srba iz sela Cerić zarobljena je 23. maja 1992. godine i odvedena u Čelebiće istog dana.</s><s>Druga grupa je bila uhapšena u blizini sela Bjelovčina oko 22. maja 1992. godine i provela je jednu noć u sportskoj dvorani "Musala", prije nego što su ih odveli u logor Čelebići.</s><s>Paravojna istražna komisija pripadnika muslimanskih i hrvatskih snaga u BiH ispitivala je uhapšene Srbe.</s><s>Od maja do decembra 1992. godine pojedinci i grupe srpskih zatvorenika pušteni su iz logora Čelebići u različitim periodima, dok su neki dobili produžen pritvor u logoru na Musali.</s><s>Jedan dio zatvorenika je poslat na razmjenu pod pokroviteljstvom Međunarodnog Crvenog krsta.</s><s>Prema svjedočenjima preživjelih i izvještajima organizacija za ljudskih prava za područije bivše SFRJ, zarobljenici u ovom logoru rijetko su dobijali hranu, rijetko su se mogli okupati, spavali su često na betonu bez ćebadi, a mnogi su bili prisiljeni da vrše nuždu na podu, dok su žene silovane.</s><s>Oni logoraši koji su preživjeli ove strašne uslove, pričali su poslije istražnim organima Srbije i Republike Srpske da su hrvatski i muslimanski paravojnici ulazili noću u ćelije i tukli zatvorenike sa metalnim štanglama, kundacima, drvenim daskama, lopatama i komadima kabla.</s><s>U izvještajima, takođe, piše da je samo u maju i avgustu 1992. godine 30 zatvorenika umrlo od batina, dok je još nekolicina drugih Srba ubijena iz vatrenog oružja.</s><s>Većina žrtava bile su stare i nemoćne osobe. http://89.111.245.19/novosti/832655/rijetke-presude-za-teror-nad-srbima-u-celebicima.htm</s>
<s>RATNI ZLOČINI U BOSNI O KOJIMA SE ĆUTI SARAJEVO - NAJVEĆE STRADALIŠTE SRBA (5)</s><s>Autor Vesti Online</s><s>Nedelja, 10 oktobar 2010</s><s>Logori smrti i u stanovima</s><s>U raznim "državnim", ali i privatnim zatvorima i javnim kućama zverskoj torturi podvrgnuto 40.000 sarajevskih Srba i Srpkinja</s><s>Građevinski fakultet u Sarajevu</s><s>Milivoje Ivanišević, istraživač ubistava Srba u Sarajevu, kaže da ni 15 godina od kraja rata još nije utvrdio tačan broj mesta za masovno uništavanje ljudi, a da je prema podacima Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava u gradu bilo između 123 i 126 logora. - Reč je o mestima na kojima su orgijali sarajevski muslimani, njihova sandžačka braća iz Srbije i Crne Gore, i prijatelji iz inostranstva, mudžahedini.</s><s>Mnoge kuće i stanovi su bili mučilišta i stratišta, kao i logori.</s><s>Srpske porodice, roditelji i deca, majke i kćerke, su svakodnevno i nemilosrdno u svojim kućama i stanovima bile podvrgnute nezamislivim oblicima duhovne i fizičke torture, žene silovane, živi stanari su sa visokih spratova solitera izbacivani kroz prozore.</s><s>Ubijani su, kao i u logorima, svim sredstvima i na sve načine.</s><s>Time su srpske kuće i stanovi pretvoreni u ispostave, isturena mesta ili filijale, državnih i privatnih gradskih logora i mučilišta - navodi Ivanišević.</s><s>Učili od nacista</s><s>U dugačkom spisku svih popisanih zatvora i logora ističu se zgrade zvaničnih državnih institucija, ali i</s><s>Muhamed Šaćirbej</s><s>fakulteti, hoteli, restorani.</s><s>Organizacija života, tretman i isleđivanje zatvorenih Srba u logorima nisu se ni po čemu razlikovali od postupaka i tretmana u fašističkim koncentracionim logorima.</s><s>O režimu života koji je tamo vladao svedoče stotine izjava prikupljenih od bivših logoraša.</s><s>Ivanišević navodi da pored raznih "državnih" logora, koje su organizovale i kojima su upravljale državne ili gradske vojne i policijske vlasti, registrovan je i znatan broj privatnih logora i javnih kuća logorskog tipa koje su držali istaknuti muslimanski funkcioneri, policijski i vojni komandiri i komandanti, ili vlasnici vojnih jedinica i kvartova u Sarajevu.</s><s>Utamničeni Srbi su, da bi priznali ono što je odgovaralo muslimanskim vlastima i što se od njih tražilo, bili ucenjivani na razne načine, a najčešće pretnjama deci i porodici.</s><s>Upotrebljavali su se za medijske manipulacije, pa i stvaranje lažne slike u svetu o multietničkom gradu u kome i Srbi lepo i slobodno žive.</s><s>Ali, korišćeni su i za prinudne radove na kopanju tranšeja za potrebe muslimanske vojske i ostale fizičke poslove u gradu, za silovanja, pljačku, prebijanja, ubistva.</s><s>Prema slobodnim procenama kroz logore i zatvore Sarajeva su prošli ili boravili kraće ili duže vreme, tokom tri i po godine dugog ratnog razdoblja, bezmalo svi Srbi koji su se sticajem nevoljnih okolnosti, ili iz puke nužde, zatekli kao etnički taoci u muslimanskom delu grada.</s><s>Procena je da je u tom delu grada ostalo oko 40.000 sarajevskih Srba.</s><s>Toliko je i logoraša koji su na razne načine evidentirani i koji su kraće ili duže vreme proveli zatvoreni u logorima ili u svojim kućama.</s><s>Više hiljada zatvorenika nije preživelo torturu, a za nekoliko stotina njih posedujemo i dokaze da su ubijeni.</s><s>Izvestan broj zatvorenika je posle pretrpljene torture, već pri izdisaju, puštan na slobodu da umre kod kuće.</s><s>Oni su lažno evidentirani kao lica srpske nacionalnosti koja su umrla na slobodi prirodnom smrću.</s><s>Publicista i istraživač ratnih zločina u Bosni Milivoje Ivanišević kaže da istraživanja o ukupnom broju zatvaranih Srba u muslimanskom delu Sarajeva još traju sa malim izgledima da uspešno budu privedena kraju.</s><s>Spisak logora i mesta na kojima su se nalazili sačinjeni su po izjavama i svedočenju zatvorenika koji su u te objekte prisilno dovođeni i boravili izvesno vreme.</s><s>Ti ljudi su, veoma često razmenom, ali i na druge načine, posle izlaska iz logora, više ilegalno nego legalno, prelazili na srpsku teritoriju i na zahteve prevashodno državnih, ali i nevladinih organizacija davali, ponekada nevoljno, izjave o svom zatočeništvu.</s><s>Plašili su se i brinuli za članove porodice koji su ostali u Sarajevu.</s><s>Ali, u isto vreme, bežali su od sećanja na te dane i muke koje su pretrpeli.</s><s>Samo u Beogradu na stotine bivših logoraša iz BiH i Sarajeva lečeno je od fizičkih i psihičkih posledica koje ni na slobodi nisu mogli da savladaju.</s><s>Posebno potresna svedočenja dale su žrtve silovanja i seksualnog zlostavljanja koje su se nalazile pred porođajem.</s><s>"Muslimanske vlasti i u ovom slučaju na razne načine i veoma prilježno prikrivaju svoje zločine koje su tokom rata 1992-1995. god. izvršili u logorima.</s><s>U tome su im, svojim ćutanjem pred svetom, izdašno tokom rata pomogli i predstavnici raznih lokalnih i međunarodnih, čak i verskih, humanitarnih organizacija koje su boravile u Sarajevu i pružale razne oblike pomoći ne samo muslimanskom civilnom stanovništvu i civilnim ustanovama, već i muslimanskim organima vlasti i oružanim formacijama, ali jedino ne i ugroženim Srbima", navodi Ivanišević i dodaje da se ista situacija dešava i kada je reč o granatiranju ili snajperskim dejstvima.</s><s>Rasadnik obmana u UN</s><s>"Da bi prikrili stvarno stanje u Bosni i Hercegovini i glavnom gradu ove republike, muslimani i njihovi zaštitnici su pribegli uobičajenoj prevari i u ranoj fazi rata, još 6. avgusta 1992. godine lansirali obmanu o srpskim logorima za muslimane u kojima je, prema njihovim svedočenjima pred međunarodnom javnošću i OUN, već ubijeno 17.100 muslimana.</s><s>To je prilikom podnošenja jednog od više muslimanskih izveštaja o stanju u BiH obnarodovao pred Savetom bezbednosti, pored Harisa Silajdžića najpoznatiji korifej muslimanske diplomatije, Muhamed Šaćirbej, tada bosanski ambasador u Organizaciji ujedinjenih nacija.</s><s>Uskoro potom muslimanske vlasti su saopštile da je čak 260.000 muslimana prošlo kroz srpske logore u BiH.</s><s>Dokaze niko nije tražio, niti su oni nudili dokaze.</s><s>Kao da je to izlišno i nevažno".</s><s>I, dok su u Savetu bezbednosti UN, zahvaljujući američkoj diplomatiji i Generalnom sekretaru Kofi Ananu, cvetale muslimanske obmane, u sarajevskim logorima su nad Srbima orgijali njihovi mučitelji.</s><s>Tome nije bilo kraja čak ni nekoliko meseci posle Dejtonskog sporazuma i uspostavljanja mira.</s><s>Najpoznatiji zatvori</s><s>Kako je spisak zatvora i logora za Srbe prevelik, objavićemo samo neka od tih mesta u kojima su se tokom ratnih godina odigravala najmonstruoznija ubistva i mučenja: Osnovne škole i obdaništa po pravilu su služila kao mesta na kojima su Srbi zatvarani i mučeni, a slično je bilo i sa univerzitetskim objektima.</s><s>Zatvori i logori za Srbe tokom celog rata postojali su u Studentskim domovima "Mladen Stojanović" u Radićevoj ulici 4-c i "Mahmut Bušatlija" na Bjelavama, kao i na Građevinskom i Stomatološkom fakultetu, Tehničkoj školi, Tunelu bolnice Koševo.</s><s>Tajna za sva vremena</s><s>Mada je od kraja rata prošlo petnaest godina, pitanje odgovornosti za zlostavljanja i ubistva počinjena u sarajevskim logorima nad licima srpske nacionalnosti još nije pokrenuto.</s><s>"Brojni pokušaji Udruženja logoraša Republike Srpske, kao i samih žrtava, tužilaštvo i sudski organi Bosne i Hercegovine uporno ignorišu.</s><s>Na isti način se ponašaju i predstavnici međunarodne zajednice koji se nalaze u pravosudnim ustanovama BiH.</s><s>Verovatno će tako ostati za sva vremena.</s><s>Nekadašnji komandanti i upravnici logora za Srbe danas su nosioci značajnih priznanja i odlikovanja, ugledni građani i političari u svojim kantonima, Hrvatsko-muslimanskoj federaciji i Republici Bosni i Hercegovini.</s><s>Njihovi zločini se visoko vrednuju kao doprinos međunarodno priznatoj samostalnoj i nezavisnoj BiH, članici OUN", naglašava Milivoje Ivanišević.</s>
<s>MATIĆ: Svjedočiću dok sam živa o Orićevim zločinima</s><s>Sreda, 24 jun 2015</s><s>20.06.2015. - 11:30 \| RTRS Slavka Matić iz bratunačkog sela Bjelovac, svjedok u procesu protiv Nasera Orića, izjavila je da će dok je živa svjedočiti o zločinu koji su u njenom kraju 14. decembra 1992. godine počinili Orićevi vojnici ubivši tokom napada i njene dvije kćeri i muža. – Nisu samo moju kuću u vječno crnilo zavili.</s><s>Nema kuće u Bjelovcu da nije bilo žrtava – rekla je za „Večernje novosti“ Matićeva, koja je i svjedok odbrane na suđenju generalu Ratku Mladiću.</s><s>Ona kaže da danas, umjesto sa ukućanima, priča sa fotografijama. – Stalno mi je pred očima to što sam zatekla.</s><s>Snježana je, jasno mi je, pogođena kad i Gordana na vratima kuće.</s><s>Pa se vukla do kupatila.</s><s>Tu su je stigli i pucali joj u glavu.</s><s>Zašto, pitam se? – priča Matićeva i dodaje da je suprug Radivoj ubijen pod jabukom.</s><s>– Stalno mi je pred očima to što sam zatekla.</s><s>Snježana je, jasno mi je, pogođena kad i Gordana na vratima kuće.</s><s>Pa se vukla do kupatila.</s><s>Tu su je stigli i pucali joj u glavu.</s><s>Zašto, pitam se? – priča Matićeva i dodaje da je suprug Radivoj ubijen pod jabukom.</s><s>Snježana Matić imala je 26 godina kada je ubijena.</s><s>Završila je višu medicinsku školu i dobila posao u Banji Guber.</s><s>Njena sestra Gordana završila je srednju građevinsku školu.</s><s>Matićeva kaže da je pred Haškim tribunalom govorila i kao majka i kao čovjek koji ima još malo nade da će neko nekada odgovarati za njenu mrtvu djecu i muža. – Nisam od onih koji kažu: sve je to Slavka bez veze... svjedočenje, dokazivanje, bez veze.</s><s>Ja još vjerujem, makar i poslije mene da će neko ovu našu nepravdu do neba da ispravi.</s><s>Zato sam išla da svjedočim.</s><s>Zato nemam strah da o svemu javno govorim.</s><s>I kažem vam – svjedočiću dok sam živa.</s><s>A možda sam zbog toga i živa – poručila je Matićeva.</s><s>Ratni komandant Srebrenice Naser Orić uhapšen je 10. juna u švajcarskom gradu Bernu po potjernici koju je za njim raspisala Srbija 2014. godine, koja ga tereti za ratni zločin.</s><s>Orića, bivšeg komandanta 28.</s><s>Divizije takozvane Armije BiH, Haški tribunal je 2008. godine oslobodio krivice za zločin počinjen u Srebrenici. http://iskra.co/republika-srpska/matic-svjedocicu-dok-sam-ziva-o-oricevim-zlocinima/</s>
<s>Beta \| 26. januar 2016.</s><s>U Sudu BiH u Sarajevu danas je održano prvo ročište ratnom bošnjačkom komandantu Srebrenice Naseru Oriću U Sudu BiH u Sarajevu danas je održano prvo ročište ratnom bošnjačkom komandantu Srebrenice Naseru Oriću, koji se zajedno sa Sabahudinom Muhićem tereti za ratni zločin ubistva tri ratna zarobljenika srpske nacionalnosti tokom 1992. godine u mestima Zalazje, Lolići i Kunjerac.</s><s>Na ročištu je dogovoreno da se suđenje nastavi 16. februara, kada će biti izvedeni i prvi svedoci.</s><s>Po izlasku iz zgrade Suda BiH, Orić nije želio da daje izjave Članice Udrženja "Majke Srebrenice" poručile da će se, ako budu pozvane, rado odazvati kao svedoci na suđenju.</s><s>"Nijednoj majci ne bih oprostila da lažno svedoči.</s><s>Ja lično znam mnogo, bila sam i ranije svedok, i 'Majke Srebrenice' uvek će se odazvati i pošteno svedočiti.</s><s>Međutim, mi nikada nećemo pristati da se lažni svedoci pripremaju u Bijeljini i Beogradu", rekla je predsednica ovog Udruženja Munira Subašić.</s><s>Radojka Filipović, predsednica Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila opštine Bratunac, ocenila je, s druge strane, da je sramotno što se Oriću sudi samo za tri ubistva, ali da se nada pravednom procesu.</s><s>"Došli smo na mesto gde bi trebalo potražiti istinu o stradanju Srba i gde treba da se donese pravosnažna sudska presuda, za barem jednog ubijenog Srbina sa područja Bratunca, Srebrenice, Milića, Šekovića, Vlasenice, Zvornika, za zločine koje su činili Muslimani iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića", istakla je Filipovićeva.</s><s>Ona je dodala da ubijeni Srbi nisu stradali u napadu na Srebrenicu, već da su sedeli kod svojih kuća.</s><s>"Nadam se da će proces pokazati da je Naser Orić kriv i da će mu se izreći pravosnažna sudska presuda", zaključila je Radojka Filipović.</s><s>Prvom ročištu na suđenju Naseru Oriću prisustvovala je grupa građana koja je želela da pokaže podršku ratnom komandantu Srebrenice, ali i grupa građana iz Republike Srpske, među kojima su članovi porodica žrtava, za čije ubistvo se terete Naser Orić i Sabahudin Muhić. http://www.novosti.rs/%D0%B2%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%1%D0%B5%D1%80%D1%83-%D0%9E%D1%80%D0%B8%D1%9B%D1%83</s>
<s>Sudija: Suđenje Mladiću okvirno zakazano za mart 2012.</s><s>Mladić: Žao mi je svih žrtava iz svih naroda</s><s>HAG – Odbrana Ratka Mladića, optuženog za genocid u BiH, ocenila je večeras da neće biti spremna za početak suđenja koji je sudija Alfons Ori okvirno zakazao za 27. mart iduće godine.</s><s>Sam Mladić je u sudnici rekao da je plan za početak suđenja u martu „zgusnut”.</s><s>„Možda se vama žuri, meni se ne žuri i vreme mi ništa ne znači”, kazao je optuženi sudiji.</s><s>Mladić se požalio i da mu „ne dozvoljavaju” da kompletira tim odbrane.</s><s>Mladićev branilac Branko Lukić upozorio je da odbrana ne može da bude spremna za početak suđenja u martu, zato što „nije u stanju da okonča posao” koji je pred njom.</s><s>„Naš tim apsolutno nije spreman da počne suđenje ni blizu tih termina”, podvukao je Lukić.</s><s>Sudija Ori odgovorio je da pretresno veće od svih strana očekuje da ulože sve napore da budu spremne u određenom roku, napominjući, međutim, da termin za početak suđenja još nije konačno utvrđen.</s><s>Bivšo vojni komandant bosanskih Srba kazao je i da mu je „žao svakog nevinog čoveka koji je nastradao u svim narodima u bivšoj Jugoslaviji”.</s><s>„Žao mi je svake žrtve na svim stranama”, rekao je general Mladić.</s><s>On je rekao i da treba da odgovara „svako ko je napravio zločin protiv mira, a to nisam ja, ni moj narod, ni moja država”.</s><s>Rekavši da mu je želja da se „ni reč rat više ne pominje”, optuženi je sudiji Oriju kazao: „Šta će biti sa mnom, to vi sudite i presudite”.</s><s>Beta objavljeno: 08/12/2011 http://www.politika.rs/vesti/najnovije-vesti/Mladic-Zao-mi-je-svih-zrtava-iz-svih-naroda.sr.html</s>
<s>Četvrtak, 04 februar 2016</s><s>04.02.2016 12:20 \| Srna Sarajevo - Nekadašnji komandant Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakib Mahmuljin izjasnio se danas u Sudu BiH da nije kriv po optužnici koja ga tereti za zločin protiv srpskog civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika počinjen 1995. godine na području Vozuće.</s><s>Nakon što se Mahmuljin izjasnio da nije kriv, Sud BiH je najavio da će u ovom predmetu uskoro početi suđenje.</s><s>Mahmuljin je na ročištu u Sudu BiH rekao da je istraživao ovaj predmet i utvrdio da tu nema njegove odgovornosti, objavljeno je na portalu "Dnevnog avaza".</s><s>On je uhapšen po nalogu Tužilaštva i Suda BiH početkom decembra prošle godine, a dan kasnije pušten je da se brani sa slobode, uz određene mjere zabrane, iako je Tužilaštvo tražilo da mu bude određen jednomjesečni pritvor.</s><s>Sud BiH potvrdio je 7. januara optužnicu koja Mahmuljina tereti da je počinio krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, ranjenika, bolesnika i srpskih civila na području opštine Zavidovići.</s><s>U optužnici se navodi da je Mahmuljin na području opštine Zavidovići, u svojstvu komandanta Trećeg korpusa u čijem sastavu je djelovao i odred "El mudžahedin" tokom 1995. godine, dok je trajala vojna operacija na širem području Zavidovića i Vozuće, nije ništa preduzeo kako bi spriječio zločin pripadnika ovog odreda nad ratnim zarobljenicima i civilima srpske nacionalnosti na tom području.</s><s>Mahmuljin je, navodi se u optužnici, imao informacije da se pripadnici ovog odreda spremaju da počine zločin, a nakon počinjenog zločina nije preduzeo ništa da počinioci budu kažnjeni.</s><s>U optužnici se navodi da su pripadnici odreda "El mudžahedin", među kojima su bili borci iz afro-azijskih zemalja, nakon zarobljavanja ratnih zarobljenika, civila i sanitetskog osoblja srpske nacionalnosti, ubili više od 50 zarobljenika od kojih su neki ubijeni ritualnim odsijecanjem glava koje su nakon toga pokazivane drugim zarobljenicima.</s><s>U optužnici se dodaje da su pripadnici ovog odreda zlostavljali i mučili zarobljenike, odsijecali im uši i boli ih po tijelu, vezali i premlaćivali raznim predmetima, primjenjivali izuzetno surove oblike mučenja, odnosno vezivanje zarobljenika u zgrčenom položaju sa omčom oko vrata koja bi se, usljed pomjeranja, stezala i gušile žrtvu i tako su ih ostavljali više sati.</s><s>Od zlostavljanja i premlaćivanja mnoge žrtve imaju trajne posljedice i invaliditet.</s><s>Nakon rata, posmrtni ostaci desetak žrtava su pronađeni, identifikovani i sahranjeni, a za tijelima ostalih žrtava se još traga.</s><s>Mahmuljina optužnica tereti da je znao za ubistva i zlostavljanja zatvorenika, koja su trajala više od 15 dana, u periodu juli - avugust i u drugom slučaju tokom septembra 1995. godine, te da nije ništa učinio da ove zločine spriječi, zaustavi ili da kazni počinioca.</s><s>Predloženo je pozivanje više od 70 svjedoka optužbe, od kojih će 11 dati iskaze uz mjere zaštite i priloženo je više od 900 dokaznih materijala kojima će Tužilaštvo dokazivati krivicu optuženog.</s><s>Riječ je o predmetu kategorije dva koji je u fazi istrage dostavljen iz Haškog tribunala na procesuiranje u BiH. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Mahje-kriv-za-zlocine-nad-Srbima-u-Vozuci/202247.html</s>
<s>Glas javnosti 22. jun NA DANAŠNjI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Masakriranje starih Povodom 15 godina od stradanja Srba, stavljamo na raspolaganje dokumentaciju o licima srpske nacionalnosti koja su ubijena u masovnim pokoljima juna 1992.</s><s>Pozivamo čitaoce da pomognu u otkrivanju zločina i dopuni podataka koje saopštavamo i kompletiranju dokumentacije Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom.</s><s>Nijedan od ovih zločina učinjenih nad Srbima u Bosni i Hrvatskoj do danas nije procesuiran niti u Hagu, niti pred sudovima BiH Vrnojevići, skoro čisto srpsko selo u opštini Živinice (Hrvata 3, muslimana 1, Srba 330) od početka rata bilo je izloženo veoma čestim oružanim provokacijama, zastrašivanju, pretresima, maltretiranju, racijama, pljačkama i oružanim napadima policije i hrvatsko-muslimanskih jedinica iz sastava Armije BiH.</s><s>U selo su u više navrata upadale različite muslimanske ili hrvatsko-muslimanske vojne, paravojne ili policijske grupe u gotovo stalnoj poteri za navodno naoružanim Srbima, njihovom sakrivenom oružju, vojnoj opremi, hrani i radio-stanicama.</s><s>Prilikom jednog od tih brojnih pretresa i upada u selo, koji se dogodio u kasnim večernjim časovima 21-22. juna 1992, ubijena su tri nedužna civila srpske nacionalnosti.</s><s>Žrtve: 1) Tomislav (Jovan) Bošković, 1932; 2) Daša Ristić iz sela Kotornice; 3) Branko Narandžić.</s><s>Bujakovina, selo u opštini Srbinje.</s><s>U ovom, uglavnom muslimanskom selu (Srba 28, muslimana 121), 22. juna 1992. izvršen je napad na mali srpski zaselak u kome je na veoma svirep način, pretežno tupim predmetima i noževima masakrirano devet uglavnom starijih lica srpske nacionalnosti koji su i pored svih opasnosti i rizika odlučili da ostanu u svojim kućama.</s><s>Ubistva nemoćnih ljudi počinili su muslimani Bujakovine, komšije žrtava, pripadnici lokalnih vojnih formacija, svrstani u Armiju BiH.</s><s>Pokretna imovina i stoka žrtava i ostalih Srba koji su blagovremeno sa decom napustili selo opljačkana je, a ostalo spaljeno i razoreno.</s><s>Žrtve: 1) Dušan (Mirko) Kalajdžić, 1920; 2) Joka (Milan) Kalajdžić, 1925; 3) Milisav (Rajko) Govedarica, 1973; 4) Ilija (Mile) Govedarica; 5) Ilinka Govedarica, 1924; 6) Jovo (Vaso) Vučetić (slep čovek), 1920; 7) Milka (Blagoje) Vučetić, 1924; 8) Milan (Vido) Vučetić, 1910. i 9) Vidosava (Blagoje) Bjelović, 1914.</s><s>Sutra: Zločini koji su se dogodili 23. juna 1992. godine</s>
<s>Slučaj Mahmuljin: Ispitivanje zaštićenog svjedoka zatvoreno za javnost</s><s>Sreda, 10 januar 2018</s>
<s>Autor: Srđan Šekara utorak, 03 maj 2011 20:31 Sve je moje ostalo u Dobrovoljačkoj ulici, tvoja mladost, snajka koju sam željela, moji nerođeni unučići, moje sve...</s><s>Ubili su mi te i ukrali.</s><s>Tata ti se razbolio, sine, zbog tvoje pogibije.</s><s>Moja kuća radosti nema i ne može je imati.</s><s>Zašto, uvijek ću se dok sam živa pitati zašto i zbog čega, čedo moje.</s><s>Ne vjerujem više nikome, ali neko konačno mora odgovarati za tvoju nevinu mladost, jecala je juče Bogdana Tomović, dok je drhtavom rukom pravo na ranjeno majčinsko srce privijala okrvavljena dokumenta svog pokojnog sina Zdravka, koji je mučki ubijen u koloni JNA u nekadašnjoj sarajevskoj Dobrovoljačkoj ulici.</s><s>Suze ucvijeljene srpske majke kvasile su asfalt na kojem je davno istopljena njena nada u bolju i srećniju budućnost porodice koju je podizala, prsti su stezali prisluženu svijeću i bijelu ružu, a iz devetnaest godina duge i teške tuge izvirale su pritajene riječi i zaustavljeni pogled, postavljajući opet samo jedno i isto pitanje - zašto.</s><s>- Moj Zdravko je bio redovan vojnik koji je služio istu onu vojsku koju su služili i oni koji su ga ubili.</s><s>Krenuo je da iziđe iz Sarajeva, ali mu nisu dozvolili.</s><s>Ubili su mi ga, otrgli iz zagrljaja.</s><s>To im majka nikada ne može oprostiti - teško, ali u jednom dahu, izgovarala je ova žena, za koju ni danas, skoro dvije decenije poslije zločinačkog napada muslimanskih snaga na kolonu JNA u Sarajevu, ne postoje riječi utjehe, ni način da savlada bol.</s><s>Došla je, kaže, da ponovo vidi mjesto s kojeg se nadvila tama nad njenim životom, koji živi oplakujući sina čiji je životni sat prestao da kuca u devetnaestoj godini, tog krvavog 3. maja u sarajevskoj ulici smrti, koja se tada zvala Dobrovoljačka, a danas, valjda je i to promijenjeno od sramote, Ulica Hamdije Kreševljakovića. - Zna se ko je naredio i počinio ovaj zločin i neka odgovaraju za to.</s><s>Kada je moj Zdravko dobio prekomandu u Sarajevo pomislila sam da je i mene sunce ogrijalo, a dočekala sam da me odavde okuje tuga i tama koju ni najvećem dušmaninu nisam željela.</s><s>Mislila sam, pa to je i naš grad, živimo tek sedamdesetak kilometara odavde, u Han Pijesku, ali, tugo moja - još je prozborila Bogdana, a onda smogla snage da iznova poreda prikupljeno cvijeće na sarajevskom betonu, nježno spuštajući ruku na procvale latice, baš kao da miluje svoje čedo, opet nesvjesno tražeći pogledom odgovor na već rečeno pitanje - zašto.</s><s>Ista riječ prepoznavala se i na usnama Gordane Gvozdenović, sestre ubijenog vojnika Obrada - Bate Gvozdenovića, koja je oprhvana neopisivim bolom i tugom na trenutak pala na koljena i poljubila asfalt na ulici u kojoj su sestrinske oči i juče tražile odgovor na pitanje kome je i zbog čega bilo potrebno da nedužnim mladićima koji su tek stasali u ljude oduzme pravo na život, ljubav, potomstvo... - Čekam pravdu i trenutak da neko odgovara za to što je počinio.</s><s>Konačno bi i cijelom svijetu trebalo da bude jasno da su u Sarajevu stradali nedužni momci i ljudi.</s><s>Ne bih da se bavim politikom, ali, kada nam se već osporava referendum o Sudu i Tužilaštvu BiH, zašto nikoga iz međunarodne zajednice danas nema ovdje, zašto gospodin Incko danas nije tu da čuje i plač srpskih majki i sestara, vidi njihovu tugu i osjeti njihov bol.</s><s>Koliko još vremena treba da prođe da bi neko zbog tog krvavog čina bio i osuđen.</s><s>Znam da nam to neće vratiti naše mrtve, ali će nam na neki način omogućiti da živimo spokojno - rekla je Gordana.</s><s>Sve jučerašnje priče zvučale su slično, a govorene su u teško objašnjivoj tišini, u kojoj se jasno mogao prepoznati svaki težak uzdah, prigušeni jecaj, a tome se, dok je držao prisluženu svijeću, nije mogao oteti ni Krsto Rakić iz Rudog, živi svjedok dešavanja u Dobrovoljačkoj ulici, čovjek koji je 3. maja prije devetnaest godina, kao mladi vojnik, bio u koloni koja je krenula da mirno napusti Sarajevo. - Tog dana bio sam dijete, kao i većina mojih drugara, krenuli smo u prethodno dogovoreni, mirni izlazak i imali izričitu naredbu da ne pucamo, koju smo potpuno poštovali.</s><s>I dan-danas pred bogom i ljudima mogu da se zakunem čašću i garantujem glavom i životom da niko od nas nije ispalio nijedan metak -govori Krsto, koji se nalazio u šestom vozilu s kraja kolone kada ih je napala kiša metaka muslimanskih snaga, od kojih su neke njegove kolege i ranjene.</s><s>Kaže da su bili poniženi do te mjere da su ih natjerali da se svuku u vojnički veš, te da su potom odvedeni u salu kultnog sarajevskog FIS-a, gdje je lično proveo četiri teška dana u maltretiranju i zlostavljanju, što je mogao da čini svako kome bi to palo na pamet. - Svako je imao pravo i mogućnost da se nad nama iživljava.</s><s>Istina, najveću muku su podnijele starješine, oficiri, ali i mlada vojska je premlaćivana.</s><s>Pa, svi danas izgledamo desetak godina stariji od maltretiranja i pretrpljenog šoka.</s><s>Ne znam do kada ćemo čekati pravdu, ali sam i kroz lični proces koji sam vodio nailazio na zid ćutanja u Sarajevu - kaže Rakić, podsjećajući da se u medijima često preskače činjenica da je prije dogovorenog izlaska iz grada komanda JNA više puta žestoko napadana. - Mučki napad na kolonu JNA u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu bio je nesporni ratni zločin i pucanj u mir u BiH - ocijenio je Petar Đokić, predsjednik Odbora Vlade RS za obilježavanje 19 godina od napada na pripadnike JNA u Dobrovoljačkoj ulici 2. i 3. maja 1992. godine i ministra rada i boračko-invalidske zaštite RS. - Nesporna je činjenica, potkrijepljena nepobitnim materijalnim dokazima, da je 2. i 3. maja u Dobrovoljačkoj ulici nad pripadnicima JNA izvršen težak zločin, koji je počinila Armija RBiH, Teritorijalna odbrana RBiH i paravojne muslimanske snage - rekao je Đokić juče tokom ceremonije obilježavanja 19 godina od stradanja pripadnika JNA u Dobrovoljačkoj.</s><s>Prema njegovim riječima, to je tada bio težak pucanj u mir u BiH, jer se u to vrijeme još nisu bile razvile oružane borbe širom BiH, mada je svakako bilo nekoliko oružanih incidenata.</s><s>On je podvukao da i jučerašnje okupljanje članova porodica stradalih pripadnika JNA i predstavnika svih nivoa vlasti u RS u Dobrovoljačkoj ulici, gdje su položene bijele ruže i upaljene svijeće, predstavlja dostojanstven čin sjećanja i odavanja počasti žrtvama.</s><s>On smatra da bi bila dobra poruka da se neko od predstavnika federalnih vlasti i uprave grada Sarajeva pridružio mirnoj šetnji i ceremoniji obilježavanja stradanja pripadnika JNA u Dobrovoljačkoj.</s><s>Predsjednik BORS, Pantelija Ćurguz, koji je juče takođe prisutvovao obilježavanju u Dobrovoljačkoj ulici, istako je da je sve u vezi s ovim zločinom potpuno jasno, zbog čega bi, smatra, ozbiljni i odgovorni ljudi koji vrše političke funkcije u složenoj državnoj zajednici kakva je BiH konačno trebalo da sjednu za sto i sačine zajedničku elaboraciju o svemu, zarad istine i budućih generacija.</s><s>Obilježavanje godišnjice stradanja kolone JNA protekao je u miru i dostojanstvu, bez ijedne suvišne riječi, gestikulacije, a kamoli incidenta, a pripadnici MUP Kantona Sarajevo i ove godine su u velikom broju obezbjeđivali skup, ali i trasu kojom su sproveli autobuse od međuentitetske linije razgraničenja u naselju Vraca do odredišta.</s><s>U zločinu u Dobrovoljačkoj ulici ubijena su 42 vojnika tadašnje JNA, ranjena su 73 vojnika, a 215 ih je zarobljeno.</s><s>Stradalo je deset oficira, 28 vojnika i četiri civila, a po nacionalnom sastavu 32 Srbina, šest Hrvata i četiri Bošnjaka.</s><s>Zakržljalost Sarajeva i Inckov poraz Šef Koordinacionog tima Vlade RS za istraživanje ratnih zločina i traženje nestalih lica, Staša Košarac, ocijenio je da Sarajevo i dalje manifestuje zakržljalost u kontekstu priznanja da se tu desio zločin, ne samo nad pripadnicima JNA nego i nad srpskim narodom, te da nema hrabrosti da prihvati ono što se dešavalo i šta je kao poruka iz Sarajeva izlazilo tokom proteklog rata. - Te poruke su i danas gotovo istog sadržaja, samo su drugačije oblikovane.</s><s>I dalje ćemo insistirati na tome da postavimo spomenik u Dobrovoljačkoj, da bi se tačno znalo mjesto obilježavanja stradanja vojnika, a ne da zavisimo, kako se to desilo i lani i ove godine, od volje i procjene pojedinaca da li je bezbjedno ući u ovu ulicu ili ne - rekao je Košarac.</s><s>Poručio je da je poraz još jedanom doživjela i međunarodna zajednica, te da je poražen i visoki predstavnik Valentin Incko time što nije skupio hrabrosti i snage da dođe u Dobrovoljačku i zajedno s porodicama oda počast žrtvama, kao što to čini kada su u pitanju stradanja drugih.</s><s>Tuševljak očekuje podizanje optužnica Koordinator Tima MUP RS za istraživanje i dokumentovanje krivičnih djela ratnog zločina, Simo Tuševljak, ocijenio je da je očigledno da je Tužilaštvo BiH intenziviralo rad na predmetu Dobrovoljačka ulica od trenutka kada je Jovan Divjak uhapšen u Beču. - Očekujemo da će doći do podizanja optužnica protiv lica koja su odgovorna za počinjene zločine - najavio je Tuševljak.</s>
<s>Sve koji su mu se činili jakim upućivao je na prisilni rad u Nemačku i Norvešku, a one „slabijeg materijala” u zloglasni logor NDH, otkriva u filmu „Valdhajm – skriveno zlo” beogradski novinar Danko R. Vasović Na 8. Međunarodnoj konferenciji o holokaustu, koja je nedavno održana u memorijalnom kompleksu „Jad Vašem” u Jerusalimu, film „Valdhajm – skriveno zlo” beogradskog autora Danka R. Vasovića, prihvaćen je kao novo otkriće nepoznate istorijske činjenice o tome da je bivši generalni sekretar Ujedinjenih nacija i predsednik Austrije Kurt Valdhajm odgovoran za ratne zločine na Kozari i u logoru Jasenovac.</s><s>Koordinatorka „Jad Vašema” Mimi Eš u poslednjem broju istoimenog časopisa napisala je da su „šokantni i uznemirujući prizori Vasovićevog filma o Jasenovcu, koji je dokazao Valdhajmovu direktnu umešanost u nacističke zločine”.</s><s>Vasovićevo filmsko ostvarenje dobilo je i specijalnu nagradu u zvaničnoj konkurenciji prvog Njujorškog filmskog festivala, a izvršna direktorka Muzeja holokausta u Majamiju Šeron Horovic uvrstila ga je u stalnu postavku filmova koji se prikazuju posetiocima.</s><s>U Srbiji, međutim, film je do sada prikazan samo na Festivalu dokumentarnog filma u Beogradu, prošle godine.</s><s>Šira javnost ostala je uskraćena zbog nesprovođenja ugovora između autora i RTS-a, koji je trebalo da ga emituje još marta 2010. godine, kao produženi serijal od tri jednosatna nastavka.</s><s>Bez namere da se bavimo detaljima ugovora, o kome se ovih dana povela polemika u javnosti, od Vasovića smo pokušali da saznamo zbog čega je njegovo ostvarenje zanimljivo svetu, a nepoželjno kod nas: – Film sadrži potpuno novu istorijsku činjenicu.</s><s>Znalo se da je Kurt Valdhajm 22. jula 1942. godine odlikovan od poglavnika NDH-a Ante Pavelića kao poručnik u intendantskoj jedinici, ali ne i zašto.</s><s>Iako mala, ta jedinica na Kozari je bila i te kako važna, jer je intendantskim, a ne operativnim ili obaveštajnim jedinicima bila poverena deportacija ljudi, žena i dece.</s><s>Znači da je Valdhajm razvrstavao sve one koji su mu se učinili zdravim i jakim i slao ih na prisilni rad u Nemačku i Norvešku, dok je one „slabijeg materijala” upućivao najpre u sabirni centar u Kostajnicu, a potom dalje, u Jasenovac, gde su uglavnom našli smrt.</s><s>Vasović, koji je kao mlad novinar „Večernjih novosti” pokrenuo aferu „Valdhajm”, ističe da je potonji visoki zvaničnik UN, bio jedan od dvadesetak odlikovanih oficira i vojnika u borbenoj grupi Zapadna Bosna od 23.000 soldata u združenom nemačko-ustaškom poduhvatu koji je trajao mesec i po dana. – Cilj je bio da se uništi partizanski pokret na Kozari, a zapravo je počinjen istinski genocid.</s><s>Govorimo o masakru više od 66.000 ljudi, od kojih više od 20.000 dece sa pojedinačno utvrđenim imenima.</s><s>Ta Valdhajmova delatnost bila je načeta 1986. kada je objavljen dokument da ga je odlikovao Pavelić.</s><s>Sada, u filmu, ja sam razotkrio zaveru da ga je tom prilikom država SFRJ spasla, tako što je dala nalog Vojnoistorijskom arhivu da proizvede i plasira jedan lažan dokument – kaže naš sagovornik.</s><s>Vasović objašnjava da je ta falsifikovana ustaška „brzojavka” govorila o stvarnom događaju, ali je bila prekucana mašinom koja se proizvodila posle 1948. godine: – Bio je to jedini falsifikovani dokument koji sam dobio među 220 drugih iz Vojnoistorijskog arhiva.</s><s>Majstorski su sačekali ključni momenat afere, kada je Međunarodna ekspertska komisija vojnih istoričara trebalo da presudi da li je Kurt Valdhajm kriv ili nije.</s><s>To je objavljeno dva dana pred saopštenje komisije.</s><s>Sada znam, što sam i obelodanio, da je to bila obaveštajna operacija sa ciljem da se simultanim objavljivanjem falsifikata u „Špiglu” i „Večernjim novostima” spase Valdhajm.</s><s>Taj lažni dokument poslužio je da se dovedu u sumnju optužbe protiv zločinca koga je, dve decenije nakon Pavelića, odlikovao i Tito.</s><s>Sve konce, prema Vasovićevim rečima, vukao je preko svojih saradnika i savezne Udbe tadašnji ministar inostranih poslova Budimir Lončar.</s><s>U filmu, na osnovu strogo poverljivih državnih dokumenata, autor ukazuje na saradnju Lončara sa načelnikom Vojnoistorijskog arhiva Antunom Miletićem.</s><s>Lončar zabranjuje da se saopšte rezultati državne komisije, koja je bila osnovana da utvrdi šta je istina, a tadašnji predsednik SIV-a Milka Planinc izjavljuje da Valdhajm i Kozara izlaze iz nadležnosti SFRJ i da se moraju tretirati kao unutrašnjepolitičko pitanje Austrije. – Tog trenutka, ja sam postao unutrašnji neprijatelj Jugoslavije, koga prate i progone.</s><s>U matičnoj kući drže me na ledu, odbijaju mi se najekskluzivniji intervjui, čak i onaj sa Vizentalom.</s><s>Nisu mi dali ni godišnju nagradu, već drugom novinaru, pridodatom da kontroliše aferu u interesu države.</s><s>Žalio sam se tadašnjem radničkom savetu, koji je takvu sramnu odluku poništio, ali mi je nagrada uručena tek 20 godina kasnije, iz ruku Manojla Vukotića.</s><s>Kada su videli da sam preživeo – navodi Vasović.</s><s>Zašto preživeo?</s><s>Zbog toga što je 1991. godine Danko R. Vasović sa teškim povredama glave prebačen na VMA i operisan.</s><s>Napad na njega metalnim predmetom izvršio je jedan čileanski državljanin, koji je otkriven tek posle više žalbi i angažovanja inspektora Dragana Radišića.</s><s>Međutim, Čileanac je samo jednom izveden pred sud, a potom je pobegao.</s><s>Vasović je nešto kasnije dobio otkaz u „Novostima”, a inspektor Radišić je 1996. godine ubijen ispred svoje zgrade na Karaburmi.</s><s>Autor filma o Valdhajmu ne kaže da su dva događaja povezana, ali je činjenica da ni Radišićev ubica nikada nije priveden pravdi. -----------------------------------------------------------</s><s>Na ledu bila i knjiga</s><s>– Moja knjiga o aferi „Valdhajm” trebalo je da izađe 1986. u Beogradu, ali su je zadržavali sve dok nisu napravili falsifikat, dok nije postala nebitna.</s><s>Prvo je objavljena u Norveškoj, 1987. godine, a u Beogradu tek u junu 1988. godine.</s><s>Do danas nije imala imala nijednu promociju, niti je doživela prikaz u novinama – kaže nam Vasović.</s><s>Miroljub Mijušković objavljeno: 09.09.2012 http://www.politika.rs/rubrike/Drustvo/Valdhajm-slao-ljude-u-Jasenovac.sr.html</s>
<s>Haški tribunal traži da Radislav Krstić ostatak kazne služi u Poljskoj</s><s>Četvrtak, 20 septembar 2012</s><s>četvrtak, 20. septembar 2012.</s><s>VARŠAVA - Haški tribunal želi da bivši srpski general u Bosni i Hercegovini Radislav Krstić, koji je prvi u tom sudu osuđen za genocid zbog uloge u zločinu u Srebrenici u julu 1995. ostatak zatvorske kazne služi u Poljskoj, izjavio je portparol Varšavskog regionalnog suda Igor Tuleja. - Primili smo zahtev preko našeg Ministarstva pravde.</s><s>Dokumenti se prevode.</s><s>Razmatraćemo to u roku dva meseca - rekao je Tuleja Agenciji Frans pres.</s><s>Krstić (64) je osuđen na 35 godina zatvora 2004. i prebačen da kaznu služi u jednom britanskom zatvoru, podseća francuska agencija.</s><s>AFP prenosi pisanje poljskog dnevnika "Gazeta viborča" (Gazeta Wyborcza) da je Tribunal tražio od Poljske da preuzme Krstića zbog bezbednosnih razloga.</s><s>Pre dve godine, bivši general je jedva izbegao smrt, prilikom napada trojice muslimanskih zatvorenika u zatvoru "Vejkfild" (Wakefield) na severu Engleske, podseća Frans pres.</s><s>Agencija dodaje da će, ukoliko bude prebačen, Krstić biti prvi koji će služiti kaznu u Poljskoj po nalogu Tribunala.</s><s>Poljska je jedna od 17 zemalja koja je ponudila da primi osuđenike na zatvorske kazne koje je izrekao Haški tribunal. (Tanjug) http://www.nspm.rs/hronika/tribunal-radislav-krstic-da-ostatak-kazne-sluzi-u-poljskoj.html</s>
<s>OBAVEŠTENjE Obaveštavamo vas da zbog zdravstvenih problema najavljeni govornik na tribini «Kuda vodi Rezolucija o Srebrenici» prof. dr Smilja Avramov neće moći da nam se obrati u sredu, 10 marta 2010.godine.</s><s>Prof.dr. Smilja Avramov je primljena u bolnicu dana 09.03.2010. i zadržana na lečenju.</s><s>Pored već najavljenih govornika obratiće nam se i Milivoje Ivanišević, direktor «Instituta za istarživanje srpskih stradanja u HH veku».</s><s>Želeći gospođi Avramov brz oporavak očekujemo njenu reč na sledećoj tribini.</s><s>U Beogradu, 09.03.2010.</s>
<s>Patolog Stanković spreman da svjedoči u postupku protiv Elfete</s><s>Četvrtak, 29 septembar 2016</s><s>BEOGRAD, 29.</s><s>SEPTEMBRA /SRNA/ - Beogradski patolog Zoran Stanković, koji je radio obdukciju 12-godišnjeg srpskog dječaka Slobodana Stojanovića, za čije je ubistvo 1992. godine osumnjičena Elfeta Veseli, rekao je Srni da je spreman da se pojavi pred bilo kojim sudom da bi obrazložio svoj obdukcioni nalaz i mišljenje.</s><s>Stanković kaže da ga još niko nije kontaktirao povodom ovog slučaja, ali da to očekuje, te napominje da njegov nalaz i mišljenje nisu potkrijepljeni samo tekstom, već da je i sva foto-dokumentacija dostavljena nadležnom tužilaštvu i svima kojima je bilo potrebno, do Haškog tribunala.</s><s>Napominjući da je već došlo do procesuiranja tog slučaja i da se sprovode istražne radnje, Stanković je rekao da, prema zakonu, više nema pravo da komentariše svoj nalaz, s obzirom na to da je on sada predmet suđenja i da je to zakonska obaveza i ograničenje.</s><s>"Tako da ne mogu da kažem ništa, kao što nisam mogao da kažem ništa ni nakon suđenja Naseru Oriću", rekao je Stanković i dodao da očekuje da će i u ovom slučaju biti izveden pred sud i da će braniti taj svoj nalaz i mišljenje.</s><s>Stanković je samo podsjetio da je dječak nađen u nekoj masovnoj grobnici, sa četiri do pet osoba.</s><s>"Mi smo uveče došli iz Beograda da izvršimo obdukciju posmrtnih ostataka.</s><s>Tek nakon toga sam video da se radi o dečaku, da to nije odraslo telo", rekao je Stanković.</s><s>On je rekao da se već tada znalo da je počinilac Elfeta Veseli i dodao da neko drugi treba da odgovori na pitanje zašto Elfeta Veseli nije do sada uhapšena.</s><s>Stanković je napomenuo da je o tom slučaju sve poznato i opisano i u nekim knjigama, kao što je knjiga "Zločin čeka kaznu".</s><s>Na zahtjev Tužilaštva BiH, u Švajcarskoj je uhapšena Elfeta Veseli, osumnjičena da je 1992. godine u mjestu Donja Kamenica, kod Zvornika na izuzetno svirep način, hladnim oružjem, ubila srpskog dječaka Slobodana Stojanovića.</s><s>Dječak Slobodan Stojanović ubijen je na najbrutalniji i najsvirepiji način, kada se, nakon što je sa ostalim mještanima pobjegao ispred naleta muslimanske vojske, vratio u svoje selo da spase svog psa.</s><s>Svi pokušaji srpske vojske da u pregovorima dobiju nazad dječaka bili su bezuspješni, a mali Slobodan nađen je mjesec dana kasnije u masovnoj grobnici, zajedno sa još četvoricom srpskih vojnika.</s><s>Policijski zapisnik sa obdukcije posmrtnih ostataka malog Slobodana pokazao je da je dječaku stomak bio rasječen u obliku krsta, da mu je odsječeno uvo i da mu je pucano u glavu iz neposredne blizine.</s><s>Tijelo Slobodana Stojanovića je pronađeno u jami kod sela Donja Kamenica kod Zvornika u starom plavom radničkom mantilu zajedno sa nekoliko ubijenih Srba.</s><s>Njegovo tijelo je na obdukciji 6. marta 1993. godine pregledao patolog Zoran Stanković koji je tada rekao da je tijelo dječaka u fazi raspadanja pronađeno u jednoj jami u obližnjim brdima sa još nekoliko ubijenih Srba.</s><s>"Dečak je na sebi imao samo stari, tamno-plavi radnički mantil, sa etiketom `Primorje`.</s><s>Ispod ništa.</s><s>Identifikovali su ga otac Ilija i majka Desanka", rekao je tada Stanković.</s><s>Albanka Elfeta Veseli, koja je tada imala 32 godine, je iz istog sela i poznavala je Slobodana. http://www.srna.rs/novosti/438025/patolog-stankovic-spreman-da-svjedoci-u-postupku-protiv-elfete.htm</s>
<s>Počelo suđenje Drekoviću zbog ratnog zločina nad srpskim civilima</s><s>02/04/2019 \| RTRS Saslušanjem prvog svjedoka Tužilaštva, pred Sudom BiH počelo je suđenje ratnom komandantu 4. korpusa tzv. ARBiH Ramizu Drekoviću.</s><s>Tužilaštvo tereti Drekovića da je lično izdao naređenje za granatiranje Kalinovika.</s><s>U jednom od artiljerijskih napada poginula je 15-godišnja Stanislava Koprivica i ranjeno petoro djece istog uzrasta.</s><s>Svjedok Mitar Sladoje, u ratu direktor škole, rekao je da je više od 300 učenika zadnje godine rata svakodnevno strahovalo od granata, koje su ispaljivane sa neprijateljskih položaja.</s><s>Prve granate pale su na Kalinovik 22. aprila 1995. godine.</s><s>Učenici i nastavnici primorani su da se skrivaju u hodnicima i podrumu, ali je nastava kako-tako održavana - svjedočio je bivši direktor škole.</s><s>Tako je bilo sve do 3. juna.</s><s>Baš na dan kada su učenici završnih razreda dobili svjedočanstva, granata velikog kalibra pala je u centar grada, manje od 100 metara od škole.</s><s>- Moj sin je bio u toj grupi koja je krenula iz škole.</s><s>Čuli su ispaljenje, neki su se sklonili, neki nisu.</s><s>Pet ih je ranjeno.</s><s>Znam sva imena, a jedna djevojčica - Stanislava Koprivica je smrtno stradala - rekao je svjedok Mitar Sladoje.</s><s>U ljetopisu škole u Kalinoviku ostalo je upisano da je granata usmrtila učenika generacije i teško ranila djecu, koja i danas imaju zdrastvenih problema.</s><s>I nakon skoro 24 godine Milka Koprivica u sobi čuva kćerkino svjedočanstvo, a u srcu ogromnu bol zbog nenadoknadivog gubitka. - Mene zovu i kažu - Stanislava je poginula.</s><s>Voljela bih znati ko je bacio granatu i ko je naredio.</s><s>Moglo je poginuti više djece, ali na sreću a na moju nesreću, poginulo je samo moje dijete - priča Milka.</s><s>Dušanka Aškraba koja je ranjena u granatiranju Kalinovika smatra da je vrijeme da neko odgovara, pogotovo za smrt djevojčice od 15 godina. - Zašto ona nije mogla da živi, ne razumijem, zašto se to moralo desiti? - pita Aškraba.</s><s>Smrtonosna granata ispaljena je sa položaja 450. lake brigade iz sastava 4. korpusa kojim je komandovao Ramiz Dreković, sa položaja u Bjelimićima, opština Konjic.</s><s>Odbrana optuženog pokušala je da granitarinje predstavi legitimnim, jer se u Kalinoviku nalazila vojska i policija, a skladišta municije su bila blizu škole.</s><s>Naredno ročište i saslušanje novih svjedoka zakazano je za 23. april. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=332392</s>
<s>Šehić: Mudžahedini obučavali pripadnike tzv. Armije BiH pred „Farz 95“</s><s>Sreda, 07 septembar 2016</s><s>SARAJEVO, 7. SEPTEMBRA /SRNA/ - Nekadašnji komandant Petog bataljona 328. brdske brigade takozvane Armije BiH Ahmet Šehić rekao je da je odred "El mudžahedin" u julu 1995. godine obučavao oko 100 pripadnika tog bataljona, nakon čega je uslijedila ofanziva "Farz" na Vozuću.</s><s>"Oni su imali fizičku obuku i vjersku obuku jer su smatrali da ljudi odavdje ne praktikuju vjeru ispravno", rekao je Šehić, svjedočeći na suđenju nekadašnjem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>On je rekao da je jedinica "El mudžahedin" 11. septembra 1995. u selu Kesten otela oko 60 ratnih zarobljenika, pripadnika Vojske Republike Srpske.</s><s>"Na silu su oteti.</s><s>Okrenuli su vatreno oružje prema starješinama bataljona, što je bilo na rubu sukoba, nakon čega su ih odveli, a tu je bilo samo nekoliko naših starješina.</s><s>Bilo je to prilikom oružanih sukoba kod Vozuće", naveo je Šehić.</s><s>On je rekao da nema saznanja šta se desilo sa ratnim zarobljenicima nakon toga, osim da su odvedeni prema selu Krševina.</s><s>"Oni /mudžahedini/ su smatrali da je to njihov ratni plijen", dodao je Šehić.</s><s>Nekadašnji komandant Petog bataljona 328. brdske brigade takozvane Armije BiH je naveo da jedinica "El mudžahedin" nija bila potčinjena ovom bataljonu, da joj nije podnosila nikakve izvještaje i da je bila potpuno van kontrole.</s><s>Šehić je rekao da sa njima nije bilo komunikacije, te da je tražio da odu sa tih prostora u aprilu 1995. godine jer su oskrnavili srpsko groblje i pravili mnogo problema.</s><s>On tvrdi da su pripadnici njegovog bataljona uvijek samo pomagali nakon akcija ove jedinice, kod držanja linije i logističke pomoći u nošenju ranjenika i da se u tome završavala saradnja.</s><s>"Imao sam puno problema zbog njih, nismo im mogli komandovati.</s><s>Išli su u akciju kada su htjeli, prolazili kroz zonu odgovornosti bez bilo kakvog odobrenja i bilo je puno samovolje", rekao je Šehić.</s><s>Nastavak suđenja Mahmuljinu zakazan je za 21. septembar u 13.00 časova kada će biti saslušana dva svjedoka.</s><s>Proteklo ročište održano 13. jula proteklo je bez prisustva javnosti jer je tužilac Tužilaštva BiH Sedin Idrizović predložio mjere zaštite za svog svjedoka koje podrazumijevaju zaštitu njegovog identiteta i objavljivanja sadržaja iskaza.</s><s>Mahmuljina optužnica tereti za zločin nad ratnim zarobljenicima, ranjenicima i srpskim civilima jer u svojstvu komandanta Trećeg korpusa, u čijem sastavu je djelovao i odred "El mudžahedin", u toku 1995. godine, dok je trajala vojna operacija na širem području Zavidovića i Vozuće, nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika ovog odreda nad ratnim zarobljenicima i civilima srpske nacionalnosti na tom području. http://www.srna.rs/novosti/430641/sehic-mudzahedinucavali-pripadnike-tzv-armije-bih-pred-farz-95.htm</s>
<s>Od 10. jula 2012.</s><s>Scribd ovu publikaciju preporučuje na svojoj listi Knjiga čija čitanost najbrže raste.</s>
<s>Na norveškoj državnoj televiziji NRK prikazani su dokumentarni filmovi "Grad koji se mogao žrtvovati"</s><s>i"Tragovi iz Sarajeva" u kojima je Armija BiH prikazana kao agresor u ratu u BiH, a Vojska Republike Srpske kao žrtva.</s><s>U dokumentarcima se govori i da je Vojska RS bombardovala Sarajevo da bi uništila teroriste u njemu, prenosi sarajevska štampa.</s><s>Dokumentarni film "Grad koji se mogao žrtvovati " govori o Srebrenici i Srbe prikazuje kao žrtve, te opravdava njihove akcije u tom gradu.</s><s>Autor filma Ole Flijum zaključuje da su, "od više od 8.000 stradalih Bošnjaka, oko 2 000 ubili dijelovi srpske vojske, dok su ostali stradali u borbama".</s><s>U drugom dokumentarcu tvrdi se da su u BiH obučavani teroristi koji su napali Ameriku 2001. godine.</s><s>Prikazivanje ovih dokumentaraca izazvalo je veliko nezadovoljstvo bošnjačke zajednice u Norveškoj.</s><s>R.K. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=39668</s>
<s>Druga statusna konferencija u slučaju Nasera Orića</s><s>Ponedeljak, 21 decembar 2015</s>
<s>Klagenfurt: Terorista iz BiH osuđen na dvije godine zatvora</s><s>Sreda, 13 decembar 2017</s><s>13/12/2017 \| 16:36 \| RTRS \| Glas Srpske Državljanin BiH (23), čiji identitet nije objavljen, osuđen je u regionalnom sudu u austrijskom gradu Klagenfurtu na dvije godine zatvora zbog terorističkog udruživanja, pružanja podrške i pokušaja priključivanja redovima Islamske države u Siriji.</s><s>Optuženi je nastanjen u austrijskoj pokrajini Koruška, a tužilaštvo je dokazivalo da se želio pridružiti terorističkoj organizaciji u Siriji.</s><s>Na teret mu je stavljeno i da je na popularni kanal “Jutjub“ postavljao video-klipove u kojima je veličao Islamsku državu.</s><s>Optuženi je uz izjašnjenje da nije kriv imao nesvakidašnje objašnjenje.</s><s>- Otputovao sam na tursko-sirijsku granicu u februaru 2015. godine u namjeri da vidim kulturne znamenitosti i da osjetim adrenalin kada čujem ratne zvukove - rekao je optuženi, kojeg su turske vlasti uhapsile na granici i deportovale u BiH.</s><s>Poslije povratka u Klagenfurt on se vratio starom “hobiju“ - postavljanju video-klipova inspirisanih Islamskom državom, nakon čega je uhapšen. “Priđite Islamskoj državi jer je ona istina“, “Priđite nam, mi samo služimo Alahu i praktikujemo šerijat“, bile su poruke iz video-materijala koji je postavljao, a na njegovom računaru je pronađen i magazin Islamske države u kojem je pozivano na ubijanje imama nevjernika u Austriji i Njemačkoj.</s><s>Njegov advokat je rekao da je video-snimke koristio da bi se bolje informisao. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=281770</s>
<s>28.03.2013 13:35 \| G. M. Sarajevo - Selefije Mazari Rašid, Zark Ajuna Sufijen, Nasim Ul Hak, Raja Afsal Husain i Solarsei Arijan Ahmed, koji su srijedu uhapšeni u Tuzli, vrbovali su nove članove vehabijskog pokreta za potrebe globalnog selefističkog džihada i namjeravali da stignu u vehabijsko uporište u Gornjoj Maoči nadomak Brčkog.</s><s>Izjavio je ovo danas "Glasu Srpske" direktor Službe za poslove sa strancima BiH Dragan Mektić, dodavši da su oni danas deportovani iz BiH u Njemačku. - Radi se o selefijama iz Tunisa, Indije, Pakistana i Avganistana koji su namjeravali da odu u vehabijsko selo Gornju Maoču i stupili su u kontakt sa Muradifom Hamzabegovićem, koga je Sud BiH nepravosnažno osudio na šest godina zatvora zbog trgovine ljudima - kaže Mektić.</s><s>Istakao je da su Rašid i Ul Hak dobili zabranu povratka u BiH u trajanju od tri godine, a ostala trojica od godinu. - Mazari Rašid i Nasim Ul Hak u BiH su već ranije bili evidentirani po ekstremno islamističkim postupcima i zato su kažnjeni oštrije.</s><s>Svi su ovog puta došli s ciljem propagiranja radikalno-islamističkog, vehabijsko-selefističkog pokreta i njegovog omasovljenja - kaže Mektić.</s><s>U "mazdi" koju je policija RS zaustavila u Potočarima 20. jula 2010. godine bio je i Ul Hak, a u decembru iste godine policija je zaustavila isti automobil, u kome je bilo pet njemačkih državljana afroazijskog porijekla.</s><s>Utvrđeno je da su oni pripadnici organizacije "Tabligi džamat" za koju se sumnja da je ogranak "Al-Kaide". http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Sele-pokusale-da-se-dokopaju-Gornje-Maoce/114100.html</s>
<s>BIH \| 17/02/2014 \| 09:57 \| Glas Srpske Pripadnici Sipe provjeravaju rad više od 15 islamističkih nevladinih organizacija u Federaciji BiH u vezi sa mobilizacijom i otpremanjem građana BiH na svjetska ratišta, prvenstveno u Siriju.</s><s>Islamisti Među sumnjivim udruženjima su "Svitanje" iz Sarajeva, Asocijacija za kulturu, obrazovanje i sport - AKOS i "Put znanja" iz Zenice, te "Poziv u raj", "Servis za kreativna rješenja" i "Oaza" iz Tuzle.</s><s>Tu su i "Srce Cazina" iz Cazina, "Solidarnost" i Međunarodni forum solidarnosti -EMAUS iz Bihaća, "Izvor Selsebil" iz Živinivca i "Dirxem" iz Sanskog Mosta, rekao je sagovornik lista upućen u ove provjere.</s><s>"Dirxem" novcem dobijenim od islamističkih fondacija finansira i rad srodnih udruženja "Život", "Iskre", "Solidarnost" iz Bihaća, "Aktiv" i "Sadaka" iz Bužima, "Atis" iz Sanskog Mosta i "Vitan-domovina" iz Krupe.</s><s>Isti izvor navodi da je riječ o organizacijama nastalim, uglavnom, od ranije zabranjenih, ističući da je već provjeren rad nekoliko ovih organizacija i da su uzete izjave od njihovih predstavnika.</s><s>On je rekao da se akcija nastavlja i da će biti provjerene sve organizacije koje su pod sumnjom da borce iz BiH šalju u najradikalniju grupu "Islamska država Iraka i Šama", za koju njeni osnivači tvrde da je nova Al kaida.</s><s>Pojedine organizacije do sada su najviše boraca iz BiH poslale na sirijsko ratište i u Avganistan. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=106509</s>
<s>ponedeljak, 16. januar 2012.</s><s>BANjALUKA – U Skelanima kod Srebrenice danas je obeleženo 19 godina od stradanja 69 srpskih vojnika i civila koje su 1993. godine ubile muslimanske snage iz Srebrenice.</s><s>Na današnji dan, 16. januara 1993, muslimanske snage, predvođene Naserom Orićem, ubile su u Skelanima i okolnim selima 69 Srba, 165 je ranjeno, a 30 zarobljeno.</s><s>Četvoro Srba još se vodi kao nestalo.</s><s>Najmlađi ubijeni bio je Aleksandar Dimitrijević koji je imao svega pet godina, a ubijen je i njegov 12-godišnji brat Radoslav.</s><s>Cveće kod spomen-obeležja za 305 srpskih žrtava iz nekadašnje opštine Skelani, položili su Duško Četković, izaslanik predsednika Republike Srpske Milorada Dodika, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Petar Đokić.</s><s>Na komemoraciji su bile i delegacije Narodne skupštine RS, Boračke organizacije RS, Organizacije porodica zarobljenih, poginulih i nestalih boraca i civila RS, Udruženja logoraša, i opštinske i boračke delegacije iz Srebrenice, Bratunca, Milića, Vlasenice, Zvornika, Istočnog Sarajeva i Bajine Bašte.</s><s>Ministar Đokić je izjavio da su u Skelanima „počinjeni teški ratni zločini koji se mogu okarakterisati kao genocid jer je cilj bio totalno uništavanje srpskog naroda i njegove imovine”.</s><s>Navodeći da za zločine nad Srbima u Skelanima niko nije odgovarao, Đokić je ukazao da institucije RS neće odustati od zahteva „da se dođe do istine i pravde, i da počinioci odgovaraju za masovni zločin u Skelanima”.</s><s>„Nikada nećemo prihvatiti i podržati rad Suda i Tužilaštva BiH, koji za ista dela različito primenjuju zakon kada je reč o suđenju Srbima i drugima, na štetu Srba”, naveo je Đokić.</s><s>On je još rekao da je „sramno i neprihvatljivo” to što je predsednik Federacije BiH Živko Budimir pomilovao Nasera Orića čime je „još jednom pokazano kako Sarajevo omalovažava srpske žrtve”.</s><s>„Sramno je da za ovaj zločin još niko procesiran i da je Naser Orić u Hagu oslobođen odgovornosti za Skelane”, ukazao je Đokić. (Beta)</s>
<s>Sarajevo – Turski premijer i lider tamošnje Stranke pravde i razvoja Redžep Tajip Erdogan izjavio je da mu je Alija Izetbegović ostavio Bosnu u amanet, kao ostavštinu Osmanlija.</s><s>On je rekao i da će njegova zemlja učiniti sve da bi se uspostavio mir, sigurnost i blagostanje u BiH.</s><s>„Kada sam ga posetio u bolnici u Sarajevu rekao mi je: ’Ostavljam ti Bosnu u amanet.</s><s>Bosna je zaostavština Osmanlija’.</s><s>Još uvek se sećam ovih reči”, rekao je Erdogan.</s><s>On je, kako prenosi agencija Anadolija, ponavljajući da su „Bosna i Bošnjaci ostavljeni u amanet Turskoj”, naglasio da će Turska učiniti „sve što je u njenoj moći” da bi se u Bosni i Hercegovini uspostavio mir, sigurnost i blagostanje.</s><s>Osvrćući se na obeležavanje 17. godišnjice stradanja Bošnjaka u Srebrenici, turski premijer kritikovao je UN, rekavši da „nije zaštitio tu zaštićenu zonu”, a odgovornima za zločine poručio je da će „za svoja dela kad-tad odgovarati”.</s><s>Izvršni sekretar Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) Rajko Vasić upozorava da iza Erdoganove izjave da mu je Alija Izetbegović ostavio „Bosnu u amanet” stoji turkizacija BiH da bi postala „Bosna za Bosance”.</s><s>„Turska je tu značajan faktor, jer su Amerika i Evropa odustale od te igre.</s><s>Smatram da će Turska još otvorenije nastupati sa svojom šapom prema BiH, jer dok se Evropa konsoliduje, Amerika više nema interesa da se time bavi”, rekao je Vasić prenosi Srna.</s><s>Zbog toga, smatra Vasić, Republika Srpska „treba” da gleda svoja posla, utemeljenje i samostalnost na osnovu Dejtonskog sporazuma i da „ne čini” nijedan korak prema Sarajevu i BiH jer se, kako kaže, svaki pomereni može osvetiti.</s><s>D. Stanišić objavljeno: 13.07.2012. http://www.politika.rs/rubrike/region/Erdogan-Izetbegovic-mi-je-ostavio-Bosnu-u-amanet.sr.html</s>
<s>Politika: Na spisku stradalih i 500 živih Srebreničana</s><s>Subota, 03 april 2010</s><s>Sarajevski Istraživačko-dokumentacioni centar utvrdio da se kao ubijeni vode i ljudi koji u julu 1995. godine uopšte nisu bili u Srebrenici Od našeg stalnog dopisnika</s><s>Banjaluka, 1. aprila – Na spisku stradalih srebreničkih Bošnjaka nalaze se imena 500 osoba za koja je utvrđeno da su živi, saopštio je sinoć u Banjaluci Mirsad Tokača, direktor sarajevskog Istraživačko-dokumentacionog centra.</s><s>On je na prezentaciji „Bosanskog atlasa ratnih zločina” rekao da je u Memorijalnom centru Potočari sahranjeno 70 ljudi koji u julu 1995. godine uopšte nisu bili u Srebrenici.</s><s>„Tokom istraživanja pronašli smo oko 500 živih ljudi, Srebreničana, koji su bili na spiskovima stradalih i, moram reći, da smo srećni zbog toga.</s><s>Osim Srebreničana, tokom istraživanja našli smo i druge žive ljude, koji su vođeni kao nestali ili poginuli”, rekao je Tokača.</s><s>On je kazao da se u BiH dugo licitiralo sa 200.000 do 300.000 ubijenih u ratu, iako je utvrđeno da je broj ukupno stradalih manji od 100.000.</s><s>Tokača je kazao da je od 7.100 nestalih lica u Srebrenici i okolini utvrđeno da ih je više od pet hiljada iz Srebrenice, a 1.600 iz Zvornika i Bratunca.</s><s>Mirsad Tokača Komentarišući otkriće Istraživačko-dokumentacionog centra, vršilac dužnosti direktora Centra za istraživanje ratnih zločina Republike Srpske Janko Velimirović je rekao da „Tokača nije otkrio ništa novo”.</s><s>„I mi smo ranije došli do sličnih podataka, ali oni sada, pošto ih je obelodanio Istraživačko-dokumentacioni centar iz Sarajeva, imaju veću specifičnu težinu.</s><s>Svi podaci u vezi sa događajima u Srebrenice i oko nje u julu 1995. godine neprovereni su, ali su, ipak, poslužili i Haškom tribunalu i Međunarodnom sudu pravde za donošenje presuda o genocidu nad srebreničkim Bošnjacima.</s><s>Istina će, siguran sam, izaći na videlo, ali je pitanje koliko će nam pomoći da otklonimo štetu koja nam je već nanesena”, istakao je Velimirović.</s><s>On je naglasio da će se prava istina saznati tek kada bude objavljen spisak Srebreničana koji su u julu i avgustu 1995. godine došli u Tuzlu, Kalesiju i druga mesta u Federaciji BiH.</s><s>„Popis stanovnika Srebrenice koji su došli na ’slobodnu teritoriju’ radili su organi Federacije BiH i međunarodne organizacije.</s><s>Taj spisak do danas nije objavljen, jer su bošnjačke vlasti svesne da bi demaskirao zvaničnu verziju o stradanju srebreničkih Bošnjaka.</s><s>Mi ćemo učiniti sve da se istina o Srebrenici sazna, jer je ona od kapitalnog interesa za Republiku Srpsku”, istakao je Velimirović.</s><s>Rukovodilac tima za koordinaciju aktivnosti za istraživanje ratnih zločina i traženje nestalih lica Republike Srpske Staša Košarac je, povodom Tokačine izjave, novinarima rekao da je ona „još jedan dokaz da su opravdane sumnje da bošnjačka strana manipuliše svojim žrtvama”.</s><s>On je kazao „da nije dobro što Bošnjaci godinama tendenciozno manipulišu žrtvama vlastitog naroda i što tako pokušavaju da nanesu štetu Republici Srpskoj”.</s><s>„Nadležne institucije Republike Srpske istrajaće u dokazivanju prave istine o Srebrenici i njenoj okolini, i to ne samo u julu 1995. već od početka do završetka rata”, izričit je Staša Košarac.</s><s>Boro Marić objavljeno: 02/04/2010</s>
<s>Slobodan Durmanović: Rast vehabijskog pokreta u BiH</s><s>Četvrtak, 23 jun 2011</s>
<s>Uhapšen zbog otkrivanja svjedoka u slučaju protiv Nasera Orića</s><s>SARAJEVO, 28.</s><s>MARTA /SRNA/ - Mirzet Omerović /42/ uhapšen je na području Sarajeva zbog sumnje da je otkrio identitet zaštićenog svjedoka u predmetu "Naser Orić i drugi".</s><s>Hapšenje, po nalogu tužioca iz Posebnog odjeljenja za organizovani kriminal, privredni kriminal i korupciju Tužilaštva BiH, izvršili su policijski službenici Agencije za istrage i zaštitu BiH, saopšteno je iz Tužilaštva.</s><s>Omerović će u zakonskom roku biti predat Tužilaštvu BiH, gdje će ga postupajući tužilac ispitati u svojstvu osumnjičenog, nakon čega će odlučiti o pokretanju prijedloga za određivanje mjere pritvora ili mjere zabrane u skladu sa zakonom.</s>
<s>Suđenje Mahmuljinu: Mudžahedini preoteli 61 srpskog zarobljenika</s><s>Četvrtak, 03 novembar 2016</s><s>SARAJEVO, 2. NOVEMBRA /SRNA/ - Bivši pomoćnik komandanta za moral Petog brdskog bataljona 328. brigade takozvane Armije BiH Omer Muhić rekao je danas u nastavku suđenja komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu da je čuo za slučaj da su pripadnici jedinice "El mudžahedin" preoteli 61 zarobljenog pripadnika Vojske Republike Srpske /VRS/ i da mu nije poznato šta se sa njima desilo.</s><s>Muhić je napomenuo da samo zna da su tokom zarobljavanja dvojica mladića izvedena iz te grupe, odnosno, da ih je spasio jedan od komšija, dok su sve ostale preoteli pripadnici "El mudžahedina" i odveli ih prema prvoj liniji u pravcu Bočinje.</s><s>On je rekao da se tokom 1995. godine, u vrijeme kada su sprovođene akcije "Proljeće" i "Fars", za zarobljenog borca VRS isplaćivalo po 100 njemačkih maraka, a za zarobljeno naoružanje 50 njemačkih maraka.</s><s>Svjedok je ispričao da je njegova obaveza kao pomoćnika komandanta za moral bila "isključivo u vezi sa evidencijom naplata nagrada za zarobljenike i njihovo naoružanje".</s><s>U nastavku suđenja komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu, kojeg optužnica tereti za zločin nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine, danas je svjedočio i Enes Maličbegović, nekadašnji pomoćnik komandanta za bezbjednost u komandi 328. brigade takozvane Armije BiH.</s><s>On se prisjetio da su za sprovođenje zarobljenika bili zaduženi pripadnici vojne policije, te da je dobio informaciju sa su pripadnici jedinice "El mudžahedin" preoteli 61 pripadnika VRS.</s><s>On je napomenuo da su za tu informaciju znali svi bezbjednjaci, te da u tom smislu ništa nije bilo skrivano.</s><s>Na pitanje predsjedavajućeg Sudskog vijeća Zorana Božića, ko je trebalo da reaguje na otmicu zarobljenika, Maličbegović je rekao da je to trebalo da učini vojna policija 35. divizije ili iz Trećeg korpusa.</s><s>Na pitanje optuženog Mahmuljina da li je bilo saradnje sa jedinicom "El mudžahedin", s obzirom da su bili u zoni odgovornosti 328. brigade, svjedok je rekao da se "nije bavio njima, jer nije imao ingerencije za to niti obaveze".</s><s>Mahmuljina optužnica tereti da kao komandant Trećeg korpusa, u čijem sastavu je djelovao i odred "El mudžahedin", u toku 1995. godine, dok je trajala vojna akcija na širem području Zavidovića i Vozuće, nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika ovog odreda nad ratnim zarobljenicima i civilima srpske nacionalnosti.</s><s>Nastavak suđenja Mahuljinu zakazan je za 16. novembar u 10.00 časova kada će biti saslušani zaštićeni svjedoci "S 3" i "S 4". http://www.srna.rs/novosti/447016/mudzahedini-preoteli-61-srpskog-zarobljenika.htm</s>
<s>25.11.2014 15:48 \| Goran Maunaga Istočno Sarajevo - U jami Radača kod Mostara nalaze se i tijela Srba ubijenih tokom rata u sarajevskim naseljima Pofalići, Velešići, Buća potok i Boljakov potok, koja su u nju bačena 2009. godine.</s><s>Izjavio je to predsjednik Udruženja nestalih sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić i istakao da postoje svjedoci koji su bili prisutni kada su tijela Srba iz Sarajeva 2009. godine natovarena na kamion i prevezena u Mostar. - Ta tijela bila su zakopana u masovnu zajedničku grobnicu kod samačkih hotela GP "Vranica", u Humskoj ulici iznad Mljekare i Fabrike duvana.</s><s>Te lokacije su bile ograđene visokom ogradom i puštene da zarastu u korov.</s><s>Imamo dva svjedoka, od kojih je jedan radio na otkopavanju i tovarenju posmrtnih ostataka ubijenih Srba.</s><s>Rovokopač je radio noću pod reflektorima, a kamioni su odvozili posmrtne ostatke za Mostar - kazao je Mandić.</s><s>Podsjetio je da je zahtjev za ekshumaciju u jami Radača uputio 2008. godine tadašnjem članu Kolegijuma direktora Instituta za nestala lica BiH Milanu Bogdaniću.</s><s>Tragom te informacije, dodao je, iz te jame izvađeni su posmrtni ostaci tri Srbina i jednog Hrvata. - Tada je rečeno da nema više tijela, radovi su prestali i jama je zatvorena.</s><s>Članovi porodica nestalih koji su tamo bili rekli su da se nije išlo ni do 50 metara dubine, iako je jama dvostruko dublja.</s><s>Nakon toga su tu dovezana i bačena tijela sarajevskih Srba i nabacani živi kreč, beton, minsko-eksplozivna sredstva i smeće - tvrdi Mandić.</s><s>Dodao je da se u Radači nalaze i tijela Srba ubijenih u Mostaru, Jablanici, Konjicu, Bradini i dolini rijeke Neretve, te tijela Bošnjaka iz te regije koja su bačena tokom rata.</s><s>Naglasio je da je riječ isključivo o civilnim žrtvama. - Pod pritiskom porodica nestalih ekshumacija je ponovo počela 2012. godine, ali je čekano da se pokvari vrijeme, nakon čega je potraga potpuno prestala, iako je nastavak kopanja bio najavljen za prošlu godinu - istakao je Mandić.</s><s>Dodao je da je Radača jedna od najvećih masovnih grobnica u BiH i da iskopavanje mora da bude obavljeno do kraja. - Niko još ne zna koliko je duboka, da li 100 ili 150 metara, a ekshumacija je rađena na isti način kao i na Kazanima u Sarajevu - površno.</s><s>Isto tako urađeno je i na sarajevskoj gradskoj deponiji Buća potok - istakao je Mandić.</s><s>"Glas Srpske" objavio je da se u jami Radača kod Mostara nalaze posmrtni ostaci 200 do 300 lica srpske i bošnjačke nacionalnosti, ubijenih tokom rata, a da njihovu ekshumaciju opstruišu pojedini lokalni moćnici.</s><s>U Tužilaštvu su naveli da je taj predmet aktuelizovan.</s><s>- Tužilaštvo je 12. novembra formiralo predmet u sklopu kojeg su policijskim strukturama odmah naređene aktivnosti u vezi sa provjerama lokacija u okolini Mostara za koje postoje informacije da se na njima nalaze posmrtni ostaci žrtava srpske nacionalnosti iz proteklog rata - rekao je portparol Tužilaštva Boris Grubešić.</s><s>Gdje je 1.700 Srba?</s><s>Milan Mandić je rekao da od Tužilaštva i Suda BiH i od Haškog tribunala traži odgovore na pitanje gdje se nalaze tijela ubijenih 1.700 Srba koja porodice još traže. - Jesu li oni kolateralna šteta?</s><s>Nemoguće je da su nestali i da ne mogu da budu pronađeni.</s><s>Radi se o opstrukciji, ali od traženja nećemo odustati, sve dok ne bude pronađeno i posljednje tijelo - kazao je Mandić. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Tijba-ubijenih-u-Sarajevu-bacena-u-Radacu/168609.html</s>
<s>Strahinja Živak: Srbi su imali Srebrenicu prije Srebrenice</s><s>Ponedeljak, 14 novembar 2011</s><s>Prenosimo intervju savetnika Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Strehinje Živaka banjalučkom magazinu Ekstra: „Strahinja Živak, čovjek koji živi da svjedoči: Srbi su imali Srebrenicu prije Srebrenice“.</s><s>Intervju je objavljen 7. novembra 2011. godine, u Ekstra magazinu.</s><s>O razgovoru sa g Živakom novinar Milana Babić, između ostalog kaže: „I sam stradalnik, logoraš kome su bošnjački zličinci umorili najmilije, vlastite rane podredio je dokumentovanju opštenacionalnog stradanja, a u toj gotovo usamljeničkoj misiji najbolje je uvidio veličinu srpskog ogrešenja o vlastite žrtve: da nam opet, na našu ravnodušnost dželati po svom nahođenju licitiraju i amnestiraju svoj krvavi učinak“.</s><s>Intervju možete pročiitati u nastavku, ili preuzeti ovde:</s>
<s>Autor: Krstina Ćirković BRATUNAC - Ničem se više ne nadam i u pravdu ne vjerujem.</s><s>Jedino se dragom Bogu molim da kazni one zvijeri koje su mi na kućnom ognjištu ubile obje moje kćeri Gordanu i Snežanu i muža Radivoja.</s><s>Priča, dok suza suzu tešku niz lice sustiže, Slavka Matić iz Bjelovca od tog zločina sama na svijetu.</s><s>Živani Filipović iz bratunačkog sela Loznice muslimanska vojska ubila je sedamnaestogodišnju kćerku Vericu.</s><s>- Orić je upao sa svojom vojskom u naše selo, opljačkao i popalio sve kuće, a mještane ubijao na najsvirepije načine.</s><s>Šta im je skrivila moja Verica ili Jelena Stojanović, iza koje je ostalo šestoro maloljetne djece, pita se i danas majka Živana koju kaže boli nepravda jer nema kazne za zločince.</s><s>Ljubinki Gajić ubili su četvorogodišnjeg sina Vladimira.</s><s>Ostala je sama u svom bolu, a zbog nepravde prema srpskim žrtvama, koju čine pravosudne institucije BiH, ne želi da priča o svojoj tragediji.</s><s>Mirko Sekulić iz Srebrenice ostao je sam sa dvoje djece od četiri i šest godina, kada su mu jedinice Nasera Orića ubile suprugu Gordanu, dok je pokušavala da spasi djecu bijegom.</s><s>I majci Milici Dimitrijević ubijena su dvojica sinova.</s><s>Aleksandar je tada imao devet, a Radisav jedanaest. - Nisam ih mogla spasiti.</s><s>Ubili su ih pred mojim očima - kaže nesrećna Milica. - Vrijeme rane ne liječi.</s><s>Ne daj Bože nikome da doživi da, kao meni, ubiju dvojicu od trojice sinova.</s><s>Radovana sam sahranila odmah poslije Petrovdana, a za kostima Marka tragam punih 19 godina - počinje ispovijest Marija Jeremić (75) iz srebreničkog sela Osredak.</s><s>Mislila je, kaže, da neće preživjeti tu tragediju, ali je prinuđena da živi od Petrovdana do Petrovdana, u nadi da će pronaći Markove kosti. - Već 16 godina pitam sve ljude da li znaju gdje su kosti mog Marka, da ih sahranim pored njegovog brata Radovana i spokojno zatvorim oči.</s><s>Svakog Petrovdana na Radovanovom grobu iskukam i Marka - kaže Marija, koja zbog bolesti juče nije mogla na groblje doći prvi put.</s><s>Od 1995. godine ne odvaja se od Markove lične karte koju je, kaže, našao neko u kući Nasera Orića. - To je dokaz da mi je Orić odveo sina Marka 12. jula 1992. godine.</s><s>On zna istinu - kaže Marija.</s><s>U 25. godini je ostala udovica u već poodmakloj trudnoći i sa dvoje maloljetne djece.</s><s>- Na preslici sam ih othranila i iškolovala.</s><s>Mučila sam se cijelog života, ali nije mogla majka da sačuva Radovana i Marka od hordi zla - priča Marija.</s><s>Svjedoci Samo u posljednjih pola godine umrlo je više od 20 svjedoka zločina koje su muslimanske snage iz Srebrenice počinile nad Srbima u ovoj i susjednim opštinama u periodu od maja 1992. do jula 1995. godine.</s>
<s>petak, 20. jun 2014, 23:31 -> 23:38 Prištinski dnevnik "Ekspres", pozivajući se ne kosovske i zapadne obaveštajne izvore, tvrdi da grupe bliske Al Kaidi već mesecima spremaju bombaše-samoubice za napade na Kosovu i u Albaniji.</s><s>Kao moguće mete pominju se američka baza Bondstil i policijske stanice.</s><s>Uvežbavanje grupe bombaša-samoubica traje već šest meseci, pri čemu poslednji korak ovog "treninga" podrazumeva i upotrebu droga, piše Ekspres, navodeći da su buduće samoubice regrutovane iz redova džihadista koji se bore protiv snaga Bašara el Asada u Siriji.</s><s>U Siriji i Iraku se, prema procenama obaveštajaca, bori oko 150 kosovskih Albanaca, mahom veterana ratova na Kosovu i u Makedoniji, od kojih su neki ozbiljno napredovali u komandnoj hijerarhiji nekoliko grupa bliskih Al Kaidi.</s><s>Ekspres tvrdi da je bar deset kosovskih komandanata u Siriji i Iraku dobilo zahtev da počne samoubilačke napade, kao i da je trening bombaša-samoubica pri kraju.</s><s>List, takođe, podseća da je finansijska podrška za ovakve akcije obezbeđena nedavnim pljačkama banaka u Mosulu, odakle su islamisti odneli oko 450 miliona dolara.</s><s>Neki od islamskih boraca su se već vratili na Kosovo, gde su nastavili da propagiraju džihad.</s><s>Jedini do sada registrovani slučaj bombaša-samoubice sa Balkana bio je Bljerim Heta iz Uroševca, koji se razneo u Bagdadu, ubivši 50 ljudi. http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/9/PolitikaA+Bomba%C5%A1i-samoubice+sti%C5%BEu+na+Kosovo.html</s>
<s>13/07/2016 \| 14:38 \| SRNA Suđenje nekadašnjem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine danas je proteklo bez prisustva javnosti.</s><s>Tužilac Tužilaštva BiH Sedin Idrizović predložio je mjere zaštite za svog svjedoka, koje podrazumijevaju zaštitu njegovog identiteta i objavljivanja sadržaja iskaza, te predložio Sudskom vijeću da se isključi javnost, što je i prihvaćeno.</s><s>Po okončanju ročišta, Mahmuljinov branilac Fahrudin Ibrišimović kratko je rekao da je današnji svjedok govorio "ono o čemu su govorili i prethodni svjedoci".</s>
<s>20.06.2014 18:43 \| Nezavisne.com London - Pripadnici Islamske Države Iraka i Šama (ISIS), za koju mnogi kažu da je radikalnija od same Al Kaide, objavili su video klip u svrhu regrutovanja novih članova, u kojem ohrabruju i podstiču muslimane širom svijeta da im se pridruže u Iraku i Siriji.</s><s>U video klipu, profesionalno urađenom, koji traje 13 minuta, prikazuju se mladi Britanci, danas ratnici ISIS-a, koji video počinju rečenicom: "Umrijećete svakako".</s><s>Nakon što su se predstavili da dolaze iz Velike Britanije, nastavljaju priču o tome kako je pridruženje ISIS-u spas, jer će se tako riješiti stresa i depresije, koji su vezani za život na zapadu.</s><s>"Da li ste spremni da žrtvujete svoj posao, svoj auto, svoju porodicu?</s><s>Da li ste spremni da sve to žrtvujete u ime Alaha?</s><s>Ako jeste, onda će vam Alah dati 700 puta više od toga što sad imate.</s><s>Osjetićete neizmjernu sreću", kaže jedan od pripadnika ISIS-a.</s><s>Za veoma kratko vrijeme ovaj video je postao izuzetno popularan, "zavrtio" se na tviteru, da bi ubrzo počele da pristižu i poruke podrške - od Rima do Australije, od Afrike, pa sve do Kosova.</s><s>Posebno je interesantna podrška sa Kosova, u kojoj stoji: "Naši lavovi su naš ponos.</s><s>Podrška sa Kosova, volimo vas ISIS." Danas je na stranici LiveLeack.com objavljen i snimak bh. mudžahedina, pod naslovom "Hameri iz Iraka stigli u Siriju".</s><s>U ovom kratkom videu dva bh.</s><s>ISIL-ovca, navodno, patroliraju kroz Deir ez-Zor. http://www.glassrpske.com/novosti/svijet/Nove-clanove-ISIS-vrbuje-i-u-BiH-VIDEO/156214.html</s>
<s>Prema raspoloživim podacima dobijenim od Muzeja žrtava genocida, tokom Drugog svetskog rata u petnaest opština Hercegovine, život je izgubilo 14 836 lica.</s><s>Od toga: - 10 231 Srba; - 2 725 muslimana; - 1 677 Hrvata i - 203 ostalih!</s><s>DA LI JE TO, ZAISTA, SVE?!</s><s>NARAVNO, NIJE!</s><s>Još žive ljudi koji su svedoci tih događaja.</s><s>Oni pominju pokojnike kojih nema u spiskovima.</s><s>KAKO su nestala njihova imena?</s><s>Pišemo novu CRNU KNjIGU naših stradalnika.</s><s>U IME ISTINE, molimo vas, bilo gde da ste, pomozite da ih pronađemo!</s>
<s>Saopštenje Instituta za istraživanje srpskih stradanja u HH veku, Beograd</s><s>Autor Institut</s><s>Sreda, 08 februar 2012</s><s>Ovih dana smo putem štampe ponovo obavešteni o ukupnim ljudskim gubicima u Bosni i Hercegovini tokom ratnih sukoba 1992-1995.</s><s>Nismo saznali ništa posebno značajno u odnosu na više prethodnih saopštenja lansiranih iz istog izvora poslednjih godina.</s><s>Međutim, i ovom prilikom, kao i ranije, pažnju privlače podaci o srpskim žrtvama nastalim u istom razdoblju i na istoj teritoriji.</s><s>Pošto su predmet našeg interesovanja i naših istraživanja jedino srpska stradanja smatramo svojom obavezom da saopštimo vlastite podatke koji su znatno pogubniji za srpsku populaciju u BiH od onih koje smo nedavno dobili iz muslimanskih izvora Sarajeva.</s><s>Reč je o ukupnim srpskim žrtvama u BiH i srpskim žrtvama Sarajeva.</s><s>Pritom moramo naglasiti da u građanskom ratu prilično besmisleno deluje podela na vojne i civilne žrtve, iako je ta podela prisutna i u mnogim međunarodnim normativima.</s><s>Mi ćemo se ovom prilikom osvrnuti samo na dva globalna pokazatelja.</s><s>To su ukupni srpski gubici u BiH i srpski gubici u Sarajevu.</s><s>a) U objavljenim podacima ljudski gubici srpske nacionalnosti u BiH iznose 24.900 lica.</s><s>U bazi podataka Instituta, u BiH je evidentirano 30.700 srpskih žrtava, ili 5.800 više od napred objavljene cifre. b) Još drastičnije razlike ispoljene su u slučaju Sarajeva.</s><s>Muslimanski izvori navode 3597 stradalih Srba u ovom gradu.</s><s>Poznata, i nekoliko puta je naglašavana činjenica da je u tom gradu samo za osam meseci 1992. god. ubijeno više lica srpske nacionalnosti nego tokom drugog svetskog rata i Pavelićeve strahovlade.</s><s>U Institutu su u osnovnom spisku srpskih žrtava evidentirana 7.524 lica, u spisku lica čija nam je sudbina još neizvesna - 856 Srba, u spisku lica za koja nemamo dovoljno podataka za nacionalnu ili ličnu identifikaciju - 86 lica i u spisku lica koja su podlegla ratnim stradanjima u naredne dve godine 56 lica, ili ukupno 8.504 lica.</s><s>Uzimajući u obzir samo osnovni spisak u Institutu je evidentirano 4027 više ubijenih Srba nego što su to saopštili muslimanski izvori.</s><s>Inercija ratne medijske hajke protiv Srba u slučaju Sarajeva još uveka je prisutna, ali bez izgleda da opstane. c) U oba slučaja kod podataka Instituta moguća odstupanja ne bi smela da budu veća od 2-3 procenta.</s><s>Normalno da manji broj ubijenih Srba umanjuje i obim zločina, a time umanjuje i odgovornost za zločine koje su u BiH i Sarajevu počinile muslimanske vojne i civilne vlasti kojima je tokom rata pripadao i sam potpisnik, u Sarajevu objavljenih, pomenutih podataka.</s><s>Za Institut Milivoje Ivanišević, direktor</s>
<s>Svedočenje u Sudu BiH: Orić lično ubio sudiju Ilića</s><s>Večernje novosti \| M. FILIPOVIĆ \| 23. februar 2016. 21:04 Nastavljeno suđenje srebreničkom ratnom komandantu svedočenjem zaštićenog svedoka.</s><s>Opisana likvidacija tri srpska zarobljenika - Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića SREBRENIČKI ratni komandant Naser Orić je lično ubio sudiju Slobodana Ilića, a zajedno sa Sabahudinom Muhićem likvidirao je i policajca Milutina Miloševića i fotografa iz Bratunca Mitra Savića.</s><s>To je danas, u nastavku suđenja pred Sudom BiH srebreničkom komandantu Naseru Oriću i njegovom saborcu Sabahudinu Muhiću, kazao zaštićeni svedok, bivši pripadnik Armije BiH, na osnovu čijih izjava je podignuta optužnica protiv Orića i Muhića za zločine protiv Srba u Podrinju.</s><s>Zaštićeni svedok, pod oznakom 01, kojem je Orić bio komandant, putem video-linka iz Beograda svedočio je o ubistvima ova tri srpska zarobljenika u srebreničkim selima Zalazje, Lolići i Kunjerac 1992. godine.</s><s>Svedok je, kao očevidac događaja, do detalja opisivao likvidacije sudije Ilića, policajca Miloševića i fotografa Savića.</s><s>Zaštićeni svedok je kazao da je bio pripadnik Armije RBiH, da je učestvovao u vojnim akcijama na području Srebrenice i da je, kako je rekao, lično vidio da su optuženi Orić i Sabahudin Muhić, koji je takođe obuhvaćen ovom optužnicom i kojem se sudi, učestvovali u ubistvima srpskih zarobljenika.</s><s>Odbrana je negirala da je ovaj svedok uopšte bio pripadnik Armije RBiH, te je pročitan izvod iz krivične evidencije, prema kojem je navedeno da je glavni svedok optužbe ustvari 11 puta pravosnažno osuđen.</s><s>Nakon četvoročasovnog ispitivanja odbrana nije uspela završiti posao, te je nastavak suđenja i ovog ispitivanja zakazan za 8. mart.</s><s>U ovom predmetu Tužilaštvo BiH Orića i Muhića, tereti za ratne zločine počinjene 1992. na području Srebrenice, odnosno ubistvo tri ratna zarobljenika, srpske nacionalnosti u mestima Zalazje, Lolići i Kunjerac.</s><s>U ovom predmetu bi pred Sud BiH trebalo da se pojavi 31 svedok, a Tužilaštvo će uložiti 63 materijalna dokaza.</s><s>Optuženi su 19. oktobra negirali krivicu pred Sudom BiH.</s><s>Orić je pušten da se brani sa slobode.</s><s>PODRŠKA U SUDNICI Suđenju su i danas prisustvovali predstavnici mnogobrojnih srebrenička udruženja, među kojima su bile i "Majke Srebrenice", ali i brojni Srebreničani koji su ponovo došli da iskažu podršku Oriću. - On je naš heroj - kazale su članice Udruženja "Majke Srebrenice".</s><s>One su tokom svedočenja zaštićenog svedoka u sudnici dobacivale: "Laže, laže!".</s><s>Predstavnici boračkih organizacija RS tvrde da je krajnje neprimereno ovakvo ponašanje bošnjačkih udruženja. - To je pritisak na pravosuđe i nehumano vređanje srpskih žrtava - kaže, za "Novosti", predsednik Organizacije porodica poginulih i nestalih RS Nedeljko Mitrović. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/dosije/aktuelSvedocenje-u-Sudu-BiH-Oric-licno-ubio-sudiju-Ilica</s>
<s>S. MIŠLjENOVIĆ \| 06. april 2016. 19:19 \| Večernje novosti U Sudu Bosne i Hercegovine danas nastavljeno suđenje Sakibu Mahmuljinu, komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH.</s><s>Svedok potresno svedočio o zlodelima mudžahedina SVEDOČENjEM zaštićenog svedoka Tužilaštva danas je u Sudu BiH nastavljeno suđenje komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH, Sakibu Mahmuljinu, optuženom za ratni zločin koji su počinili pripadnici odreda "El mudžahedin" 1995. godine na području Vozuće.</s><s>Ovo je, inače, prvi svedok Tužilašva BiH, koga je odred "El mudžahedin" zarobio 21. jula i držao zatočenog do 23. avgusta 1995. godine.</s><s>U potresnom svedočenju koje je šokiralo sve u sudnici, svedok je ispričao da su nekoliko njegovih saboraca i njega zarobili pripadnici ovog ozloglašenog odreda, da su bili mučeni, fizički i psihički maltretirani, zastrašivani, prvo u selu Livade, a potom u logoru u blizini Kamenica, kod Zavidovića.</s><s>Svedok je dalje rekao i da su dvojici zarobljenih pripadnika Vojske RS odsekli glave koje su potom pokazivali ostalim zarobljenicima.</s><s>Naveo je i da je još jednom saborcu u logoru u Kamenicama odsečena glava, nakon što više nije mogao da trpi mučenje, pa je uzvikuno: "Ubijte me, ne mogu više izdržati".</s><s>Kao nešto najstrašnije, zaštićeni svedok Tužilaštva ispričao je da su ih terali da ljube odrezanu glavu srpskog vojnika.</s><s>OPTUŽNICA PUNA STRAHOTA Mahmuljinu se na teret stavlja da, iako je imao informacije, nije ništa činio da spreči zločin odreda "El mudžahedin" od 21. jula do 24. avgusta 1995, među koje spada odsecanje glava zarobljenih Predraga Kneževića, Momira Mitrovića i Gojka Vujičića, kao i nanošenje teške fizičke i duševne boli i povreda zarobljenim srpskim vojnicima i civilima.</s><s>U optužnici se navodi i da je Mahmuljin propustio da preduzme mere i spreči ubistvo 52 ratna zarobenika uz upotrebu hladnog oružja, koje su počinili pripadnici odreda "El mudžahedin", nakon vojne operacije "Fars 95", tokom koje su se 63 vojnika VRS i tri civila predali u blizini sela Kesten.</s><s>Zdravko Jorgić, kome je sin Dalibor zarobljen i pogubljen na Vozući, istakao je da je sramota za pravosuđe u BiH da 20 godine ništa nije preduzimalo kako bi se procesuirali ovi gnusni zločini. - Sin mi je bio student i stradao je u vojsci.</s><s>Ne verujem u ovaj sud koji do sada nije uradio ono što je trebalo, a dan danas tražim posmrtne ostatke svog sina - rekao je Jorgić, ističući da će nastaviti da redovno prati suđenje Mahmuljinu.</s><s>Nada Marić iz Vozuće je u septembru 1995. izgubila muža Marka i brata Panteliju Spasojevića u logoru mudžahedina u Kamenici. - Drugi mi je brat, koji je takođe zarobljen u septembru, izašao iz Zenice polumrtav, nije prepoznao ni mene, ni majku.</s><s>A za muža su tvrdili da mu je odsečena glava.</s><s>Od ovog suđenja očekujem da ćemo saznati bar kako su stradali naši najmiliji - rekla je ona.</s><s>Mahmuljin je uhapšen u decembru prošle godine, ali je uz mere zabrane pušten da se brani sa slobode.</s><s>Suđenje je počelo 23. marta, a prvo će biti saslušavani svedoci Tužilaštva BiH.</s><s>ZLOČINI U VOZUĆI BANjALUKA - Direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih Milorad Kojić smatra da podizanjem optužnice protiv Mahmuljina nisu zatvoreni predmeti ratnih zločina počinjeni nad Srbima na području Vozuće.</s><s>"Optužnica protiv Mahmuljina trebalo je davno da bude podignuta, odmah nakon presude bivšem komandantu takozvane Armije BiH Rasimu Deliću u Haškom tribunalu, kao i svih ostalih nižerangiranih vojnih i policijskih službenika tadašnje Armije BiH", rekao je Kojić Srni.</s><s>On je istakao da Tužilaštvo BiH treba da postupa po krivičnim prijavama koje je podneo MUP RS o zločinima nad Srbima na području Ozrena i Vozuće u julu i septembru 1995. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/dosije/aktuel599292-Zasticeni-svedok-Muceni-Srbi-molili-za-smrt</s>
<s>Slučaj Dobrovoljačka: Sprema se skandalozna presuda</s><s>Ponedeljak, 02 jul 2012</s><s>S. MIŠLjENOVIĆ \| 29. jun 2012. 20:58 \| "Novosti" saznaju: Odgovaraće samo nekoliko „zelenih beretki“.</s><s>Ratni vrh Republike BiH nedodirljiv VEĆ pet meseci iz Tužilaštva BiH niko u javnosti ne spominje slučaj „Dobrovoljačka“.</s><s>U Tužilaštvu BiH, međutim, užurbano se radi na ovom predmetu radi, ali na štetu žrtava i Republike Srpske.</s><s>Naime, kako „Novosti“ nezvanično saznaju iz više izvora, istraga u slučaju zločina u Dobrovoljačkoj ulici nastavila se posle januara, kad je tužilac Džud Romano oslobodio Ejupa Ganića i još 13 zvaničnika Republike BiH, optuženih za ovaj zločin, u delu procesa koji se odnosi na utvrđivanje odgovornosti neposrednih izvršilaca ratnog zločina.</s><s>Tužioci BiH sada na sve načine pokušavaju da ovaj slučaj zvanično završe tako da se za zločin pronađe nekoliko krivaca iz srednjeg komandnog kadra, a koji su bili prisutni u Dobrovoljačkoj.</s><s>Tu se, pre svega, misli na nekoliko pripadnika „zelenih beretki“, Patriotske lige, Teritorijalne odbrane ili na nekog pojedinca iz paravojnih jedinica, koji se nalazio u Dobrovoljačkoj, maja 1992. godine, kad je zločin počinjen.</s><s>Oni bi bili žrtvovani da bi se spasao politički i ratni vrh Republike BiH i tako ni posle 20 godina niko od „jačih“ imena ne bi odgovarao za ubistvo 42 vojnika JNA, ranjenih 73 i zarobljenih 215.</s><s>Simo Tuševljak, šef Tima MUP Republike Srpske za istraživanje i dokumentovanje ratnih zločina, kaže za „Novosti“ da Srpskoj nikako ne odgovara da za zločin u Dobrovoljačkoj budu kažnjeni neki „anonimusi“ umesto pravih naredbodavaca.</s><s>NEČUVENO U napadu na kolonu JNA, koja je prema dogovoru mirno napuštala Sarajevo, pripadnici Armije RBiH, Teritorijalne odbrane i „zelenih beretki“ 2. i 3. maja ubili su 42 vojnika, ranili 73, a zarobili njih 215.</s><s>Do danas zbog tog zločina niko nije odgovarao. - Prigovor je upućen Tužilaštvu Bosne i Hercegovine zbog slučaja „Dobrovoljačka“ još početkom februara.</s><s>Već pet meseci nema odgovora, niko nas nije kontaktirao.</s><s>Novi dokazi u ovom predmetu dostavljeni su početkom aprila.</s><s>Tu smo im naveli svedoke koji su bili zarobljeni, a da od njih nikada nisu uzete izjave - ističe Tuševljak.</s><s>ODLUKU DONOSI GRUPA TUŽILACA</s><s>ŠTO se tiče okončanja predmeta „Dobrovoljačka“, Tuševljak kaže da nije optimista da će se to završiti ove godine i da je teško tako nešto prognozirati. - Mi smo u stalnim kontaktima sa Kancelarijom glavnog tužioca i insistiramo da se odredi stav Tužilaštva BiH.</s><s>Znamo da je formirana Komisija u Kancelariji glavnog tužioca koji iščitavaju spise.</s><s>Ima više tužioca i konačnu odluku će doneti grupa tužilaca, a videćemo i kakvu - poručio je Tuševljak. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/aktuelno.292.Slucaj-Dobrovoljacka-Sprema-se-skandalozna-presuda</s>
<s>DOPRINOS ILI OBMANA U SAOPŠTAVANjU „ISTINE“ O SREBRENICI U TEKSTOVIMA I KNjIGAMA S. KARGANOVIĆA</s><s>Petak, 26 oktobar 2012</s><s>Bez sumnje, svaka publikacija u kojoj se javnosti saopštavaju nesporne činjenice u slučaju Srebrenice zavređuju pažnju.</s><s>U tom kontekstu posmatram i tumačim radove i nastupe Stefana Karganovića.</s><s>Kvalitet svakog stručnog rada potvrđuju činjenice koje je autor otkrio i dokazao javnosti.</s><s>Kad se tako posmatra, lako je zaključiti, da nismo dobili ništa, bar mi koji poznajemo srebrenička zbivanja i događaje od njihovog nastanka 1992. do danas.</s><s>Pomenuti gospodin, osim prikrivenog prepisivanja i prekomponovanja uglavnom starog ili recikliranog materijala, nije dao ništa novo.</s><s>Bezmalo svi napisi su puni njegovih polukvalifikovanih ocena, procena i mišljenje, a veoma malo konkretnih činjenica do kojih je došao u svom istraživačkom radu.</s><s>Na vrlo perfidan način on uporno forsira svoju, ali i muslimansku, Hašku i Nato, tezu o velikom srpskom „nespornom zločinu", koji nije genocid.</s><s>Tu će reč kad zatreba, pozivajući se na njegova „saznanja" i knjige, dodati onaj kome to treba.</s><s>Karganović je obavio prvi deo posla tvrdnjom: Srbi su počinili veliki (posle 2. sv. rata najveći u Evropi) zločin.</s><s>A, neuljudno prećutkuje da su naši vojnici prošli kroz 50 (pedeset) muslimanskih sela tog jula 1995. i ni u jednom selu se nije dogodilo ubistvo nekog muslimanskog civila.</s><s>Srpski vitezovi nisu, radi osvete, ubijali roditelje ni decu muslimanskih vojnika koji su prethodnih godina poubijali njihovu decu i roditelje.</s><s>Na protiv, oni su roditeljima i deci muslimanskih zločinaca dali vodu, hranu, prevoz.</s><s>Kamo sreće da su tako postupali muslimanski vojnici sa meštanima napadnutih i osvojenih srpskih sela.</s><s>Hiljade Srba ovog kraja bi ostalo u životu, a muslimani ne bi bili zločinci.</s><s>Taj, u građanskim i verskim ratovima nezabaležen slučaj neće ni da pomene navodni branilac istine o Srebrenici.</s><s>Ne sme od nekog, jer je reč o humanosti i viteštvu srpskog vojnika.</s><s>Svojevremeno, dok sam sa naučnicima NIOD-a (a bio sam domaćin prilikom svakog njihovog boravka u Beogradu i Srebrenici i organizovao im brojne susrete sa srpskim komandantim, generalima i ministrima) obilazio srebrenička i bratunačka sela ti ljudi su mogli videti o čemu sam ja do tada pisao.</s><s>Dokazi su bili vrlo vidljivi i sveži, razrušena sela i srpske kuće, su ubedljivo svedočili o srpskom stradanju.</s><s>Ono što u knjizi ovog autora o srpskim žrtvama Srebrenice žestoko uznemirava i vređa, posebno porodice žrtava, ali i nas poznavaoce tih događaja, je obim stradanja srpskog stanovništva koji se besramno omalovažava i falsifikuje.</s><s>U srebreničkom kraju život je izgubilo 3287 lica srpske nacionalnosti, a ne samo 705 koliko navodi taj autor sumnjivih stručnih kvalifikacija.</s><s>Tu se on u dobroj meri približio i priključio stavovima muslimana.</s><s>Čak i NIOD, koji S. K. citira, pominje brojku od 1000-1200 srpskih žrtava.</s><s>Šta je podstaklo S. K. i čime se on rukovodio kad toliko bezočno umanjuje broj srpskih žrtava?</s><s>Rukovodio se, vidim, kriterijumima Haškog tribunala.</s><s>Po Tribunalu, većina Srba srebreničkog kraja je legitimno ubijena i oni se, kao ni kod Karganovića, ne mogu smatrati žrtvama.</s><s>Na osnovu tog stava i Naser Orić nije dobio kaznu kakvu zaslužuje. (Primer Kravice: na Božić 1993. od 46 ubijenih Srba, njih 34 je po Tribunalu legitimno ubijeno, a samo 12 su žrtve.</s><s>Mene je lično tim povodom na konferenciji za štampu „prozvala“ Florens Artman i saopštila da nisam u pravu kad pišem o stradanju Kravice.) Po meni nigde u BiH, pa ni u srebreničkom kraju, nema legitimno ubijenih Srba.</s><s>I u Kravici su stradali samo meštani tog sela, a ne neka vojska koja je došla sa strane da gine u Kravici i čije vojnike muslimani „imaju pravo“ da ubijaju.</s><s>To je drugi ubedljiv dokaz da S. K. radi isključivo protiv činjenica koje govore u prilog istine, a time i u prilog srpskih interesa.</s><s>Sledeći dokaz su muslimanski zločinci.</s><s>Preko 1300 muslimana ovog kraja evidentirano je u krivičnim prijavama i drugim dokumentima zbog zločina počinjenih nad srpskim stanovništvom.</s><s>Istina, malo njih je odgovaralo.</s><s>On se veoma malo obazire na muslimanske zlikovce.</s><s>Ili ne zna ili nije unosno da se u to upušta.</s><s>Zato i umanjuje broj stradalih Srba, kada je manje stradalih, manje je i odgovornih za njihova stradanja.</s><s>Po svim tim parametrima S. K. ide podruku sa Tribunalom i M. Tokačom.</s><s>Naredna činjenica koja ne samo da dezavuiše profesionalni kvalitet ove osobe, već nam ga predstavalja kao primitivnog, poluobrazovanog pisca, je popis literature kojom se služi i koja mu je poznata.</s><s>On se poziva na sebe samog i svoje prethodne radove (a među prethodnim radovima nigde ni jednog rada objavljenog u SAD ili neke druge oblasti izuzev Srebrenice).</s><s>Istina, tu su pominju i veoma cenjeni E. Herman, NIOD, Ž. Čivikov.</s><s>I to je sve.</s><s>Iole ozbiljniji čovek, da ne pominjem intelektualca ili naučnog radnika, morao bi da zna za bar još stotinak samo srpskih naslova.</s><s>A još više o Srebrenici je napisala i druga strana, pa i autori iz drugih država.</s><s>To S. K. ne zna ili prećutkuje, i to ga čini ne samo nečasnim i pretencioznim autorom, već, s obzirom da svoje radove naziva „prvim saznanjima“ o srebreničkoj istini, čovekom s druge strane pomenute istine.</s><s>Da nije imao šta da prepiše (a to što je prepisao su deceniju i više stara saznanja o srpskim žrtvama) njegova knjiga bi bila bez imena ili je ne bi ni bilo.</s><s>Da mnogo ne opterećujem ovaj napis u prilogu navodim samo svojih desetak naslova koje sam objavio od prvog boravka 1992. u srebreničkom kraju do jula 1995, kada sam takođe bio neposredan svedok svih zbivanja (pritom ne pominjem ostale srpske autore, a ni sve svoje publikovane radove na ovu temu).</s><s>S. K. ne pominje da sam mu dao kompletnu dokumentaciju kojom sam raspolagao kada je on, u to vreme kao prevodilac, privremeno bio angažovan u timu odbrane gospodina M. Krajišnika. (Ne znam zašto prikriva da je bio prevodilac i u timu odbrane pukovnika Beare.) Više desetina nas srpskih patriota bavimo se slučajem Srebrenice već dvadeset godina iz humanih i rodoljubivih razloga, a ne za novac.</s><s>To nije slučaj sa S. K. (Uostalom nije mi poznata čak ni nacionalnost tog čoveka.) On je postao zainteresovan za Srebrenicu deceniju ipo posle nas, i to od dana kada je za to počeo da dobija veoma unosnu finansijsku nadoknadu, a svoj srpski „patriotizam“ ispoljava srazmerno visini te nadoknade.</s><s>Zna se koliko su u stručnoj javnosti vrednovani plaćeni „stručnjaci“ lobisti.</s><s>Poznato je i da oni bez griže savesti prelaze na suprotnu stranu, ako dobiju unosniju nadoknadu.</s><s>Potajno mogu uvek da rade u korist suprotne strane.</s><s>Za vreme boravaka u Hagu ni jednom ga nisam našao na adresi koju navodi kao sedište svog udruženja.</s><s>I ako svoju instituciju naziva holandskom ni on kao „predsednik“ i osnivač, a ni njegov najbliži saradnik ne znaju holandski niti imaju holandsko državljanstvo.</s><s>Možda se to u nekim zakonodavstvima tretira kao obmana javnosti, finansijera, itd.</s><s>Kad saberem i vidim šta je i kako pod nazivom tog udruženja i potpisom pomenutog autora do danas urađeno, pomislim da je on neka vrsta marketinškog eksperta koga je neko od srpskih neprijatelja uputio u srebrenički slučaj.</s><s>Ne zameram S. K. što je u evidentiranju stradanja srpskih sela u neograničenoj meri koristio moje podatke, bez reference.</s><s>Obelodanio sam ih preko interneta još pre petnaestak godina s ciljem da ih preuzme svako kome su potrebni.</s><s>Sve je to napisano još tokom rata, a drugi verodostojan izvor i ne postoji.</s><s>Ali, radi osnovne obaveštenosti čitalaca, dajem na uvid desetak pomenutih tekstova koji su svi godinama i decenijama stariji od onoga što danas pomenuta osoba lažno saopštava kao „prva saznanja“ i „prve istine“ koje je on otkrio o Srebrenici.</s><s>2. „Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.“, Vlada Savezne Republike Jugoslavije: dokument podnet Savetu bezbednosti OUN 2. juna 1993.</s><s>3. Milivoje Ivanišević: „Hronika našeg groblja – slovo o stradanju srpskog naroda Srebrenice “, izdavač: Jugoslovenski Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, izvršni izdavač „Jugoistok“, Beograd, 1994 (tiraž 3.600, od čega je 1.000 primeraka poklonjeno i podeljeno porodicama stradalih);</s><s>5. Edicija dokumentacionih svezaka o srpskim žrtvama i počiniocima zločina nad licima srpske nacionalnosti pod istoimenim nadnaslovom „Srpske žrtve opštine... .</s><s>SREBRENICA,“ 1996.</s><s>Milivoje Ivanišević: „Srpska zgarišta srebreničkog kraja“, april 2010.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad Srbima, Beograd, 2005.</s><s>Pažnju zavređuje i činjenica da su imena poznatih i dokumentovanih srpskih žrtava Srebrenice i srebreničkog kraja do sada objavljena u nekoliko stotina hiljada primeraka a da, i pored toga, neki čitaoci smatraju da S. K. to tek sada prvi čini.</s><s>Mislim da to govori o samim čitaocima, i za to nije kriv S. K. Milivoje Ivanišević</s>
<s>14:10 \| 31/05/2011 \| Izvor: RTRS Foto i Video: RTRS, B.Blagojević U Banjaluci je završen centralni miting podrške uhapšenom generalu, bivšem komandantu VRS Ratku Mladiću bez incindenata.</s><s>U 100 autobusa stigli su građani iz svih krajeva RS.</s><s>Prema procjeni organizatora na Trgu Krajine u Banjaluci prisustvovalo je dvadeset hiljada ljudi.</s><s>Na mitingu podrške srpskom generalu prisustvovali su bivši borci iz svih gradova i opština i građani RS.</s><s>Učesnicima su se obratili i predsjednik Predsjedništva Boračke organizacije grada Banjaluka Bojan Rogić, predstavnik Udruženja "Srpske dveri" iz Beograda Srđan Nogo, general Vojske RS Milorad Kutlešić, kao i predsjednik Predsjedništva Boračke organizacije Dražen Perendija.</s><s>Miting je počeo intoniranjem himne "Bože pravde", a građani okupljeni na platou na Trgu Krajine nosili su zastave Srpske, slike generala Ratka Mladića, kao i ratne zastave Vojske Republike Srpske.</s><s>Učesnici mitinga nosili su transparente na kojima piše "Rusijo, majko", Srbijo, maćeho", "Tadiću, izdajniče srpskog naroda!</s><s>VRS", "Generale, osudiše te prije suđenja", "Ja sam Mladić, uhapsi me, Tadiću", "Mladić - simobol srpske slobode" "Tadiću, ljago srpska", "Jasenovac - 700 000 pobijenih je li to genocid?", "Tadiću, ustašo".</s><s>Okupljeni građani skandirali su "Tadiću, spasi Srbiju ubij se" i "Ratko Mladić, Ratko Mladić".</s><s>Osim, rukovodstva Boračke organizacije RS, centralnom mitingu prisustvovali su i potpredsjednik Srpske Emil Vlajki, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Petar Đokić, rukovodstvo i poslanici Srpske demokratske stranke u Narodnoj skupštini RS, predstavnici SNSD-a i DNS-a, general VRS u penziji Manojlo Milovanović, predsjednik Republičke organizacije porodica zarobljenih poginulih i nestalih Nedeljko Mitrović, predsjednik Saveza logoraša Branislav Dukić.</s><s>Mitinzi podrške generalu Mladiću su održani i na Palama, Sokocu, Han Pijesku, Foči, Kalinoviku, Nevesinju i Zvorniku.</s><s>S.V. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=40976</s>
<s>Sarajlić: Nisam bio u prilici da kontrolišem odred El mudžahedin</s><s>Četvrtak, 27 decembar 2018</s><s>26/12/2018 \| RTRS \| SRNA Na suđenju komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine, svjedok odbrane Zuhdija Sarajlić rekao je da nikada nije bio u prilici da izvrši kontrolu broja pripadnika odreda "El mudžahedin", koji je bio u sastavu Trećeg korpusa.</s><s>Sarajlić je objasnio u Sudu BiH da je kao referent za personalne poslove u komandi korpusa, između ostalog, vodio evidenciju o personalnim podacima pripadnika armije i broju vojnih obveznika u jedinicama u sastavu korpusa.</s><s>"Sve jedinice su bile dužne da komandi korpusa dostave svaku promjenu brojnog stanja.</s><s>Moja služba je imala odličnu saradnju sa svim personalnim službama jedinica u sastavu korpusa.</s><s>Jedino nikakvu saradnju nisam imao sa odredom `El mudžahedin`, od njih nismo dobijali nikakve izvještaje, zbog čega mi nije poznat sastav te jedinice", rekao je Sarajlić.</s><s>On je dodao da su vršene redovne kontrole jedinica, da je lično vršio reviziju podataka pripadnika u jedinicama, te da je zbog nekih dojava da je fiktivno prijavljivan njihov broj, lično išao na teren i vršio prebrojavanje.</s><s>O tome je, kaže, izvještavao nadređenog starješinu Hajrudina Hubu, naglasivši da ne zna koje korake je on preduzimao u slučaju nekih nesuglasica.</s><s>"Jednom sam, u ljeto 1994. godine pokušao da izvršim kontrolu odreda `El mudžahedin`, koji je bio lociran u Podbriježu blizu Zenice, tri kilometra od nas.</s><s>Nije mi bilo prijatno da idem tamo, ali sam po naređenju pretpostavljenog otišao sa kolegom.</s><s>Kada smo stigli, vidjeli smo da neko lice stoji naslonjeno na kapiji.</s><s>Nije bio u uniformi, na sebi je imao raskopčanu košulju, razvezane cipele i preko ramena nekakvu pušku.</s><s>Mi smo pretpostavili da je to stražar.</s><s>To je bio pripadnik `El mudžahedina`, ali nije bio stranac, nego naš čovjek.</s><s>On nam nije dozvolio da uđemo i da se sretnemo sa njihovim komandantom, uperio je pušku u vozača i mi smo se vratili", ispričao je Sarajlić.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja tužioca Sedina Idrizovića, Sarajlić je potvrdio da su se strani državljani direktno javljali opštinskim odjeljenjima Ministarstva odbrane ili su se direktno javljali u jedinice koje su bile obavezne da o tome obavijeste opštinska odjeljenja Ministarstva.</s><s>Tužilac je svjedoku predočio više dokumenata koji se odnose na prijem stranih državljana u Treći korpus, kao i za prekomandu pripadnika Trećeg korpusa u odred "El mudžahedin", nakon čega je on rekao da ne zna za to i da to nikada ranije nije vidio.</s><s>Tužilac je predočio akt službe bezbjednosti Trećeg korpusa, prema kojem se navode imena jednog Alžirca i Egipćanina kao pripadnika takozvane Armije BiH, kao i spisak pripadnika odreda "El mudžahedin" iz maja 1995. godine sa potpisom Hube.</s><s>Sarajlić je rekao da mu nije poznato odakle pet imena pripadnika "El mudžahedina" u dokumentu u kojem se predlaže njihovo slanje u nastavni centar.</s><s>Svjedoku nije poznato da je bilo prekomandi u odred "El mudžahedin", te dodao da se 1995. godine dešavalo suprotno.</s><s>"Naši ljudi su valjda došli pameti, pa su se javljali u druge jedinice.</s><s>Bili su nezadovoljni po nizu pitanja.</s><s>Da bi regulisali status, činili smo im uslugu", izjavio je Sarajlić.</s><s>Na pitanje članova Vijeća kako su oni mogli znati da je neko bio u tom odredu ako nisu imali evidenciju o pripadnicima, svjedok je odgovorio da to nisu mogli provjeriti, ali da bi ih malo propitali o događajima u jedinici i na osnovu izjave im vjerovali.</s><s>Tužilac Idrizović je svjedoku pokazao i naredbe komandanta Trećeg korpusa o prekomandi četrdesetak pripadnika iz tri brigade u odred "El mudžahedin".</s><s>Sarajlić je rekao da nije vidio te dokumente, te izrazio sumnju da je neko "podvalio" komandantu.</s><s>On je dodao da iz dvije brigade nikad nije bilo prekomandi, jer nisu bile popunjene.</s><s>Sarajlić je rekao Sudu da nije bilo pravilo, ali da je postojala mogućnost da Ministarstvo odbrane uputi vojnog obveznika u odred "El mudžahedin", dodajući da smatra da to nije u redu jer je, prema njegovom mišljenju, to bila paravojna jedinica.</s><s>U nastavku svjedočenja rekao je da nije vodio evidenciju o broju domaćih državljana u odredu "El mudžahedin", istakavši da je to bilo nemoguće.</s><s>I za spisak sa imenima 316 Bošnjaka pripadnika odreda "El mudžahedin", koji mu je tužilac Idrizović predočio, svjedok je rekao da danas vidi prvi put.</s><s>Optužnica tereti Mahmuljina da kao komandant Trećeg korpusa, u čijem je sastavu djelovao i odred "El mudžahedin", nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika tog odreda nad ratnim zarobljenicima i srpskim civilima tokom vojne akcije na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Prema optužnici, pripadnici odreda su od 11. do 29. septembra 1995. godine ubili 52 ratna zarobljenika.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 9. januar. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=321116</s>
<s>Milivoje Ivanišević, direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja i jedan od članova tima za odbranu Radovana Karadžića, ocenjuje za "Vesti" da će prvi predsednik RS, uprkos tome što nema pomoć države, pobediti Haški tribunal jer je impresivan odziv ljudi koji mu pomažu da se rasvetli svaki slučaja za koji ga se tereti.</s><s>Upravo ste se vratili iz Haga, koji je bio razlog posete Karadžiću? - Karadžić nas je pozvao na konsultacije i dogovor.</s><s>Dug je period u kome će tužilaštvo da izvodi svoje svedoke.</s><s>Moramo biti spremni da argumentima i dokumentima demantujemo optužnicu.</s><s>Svedočenja za Sarajevo su uglavnom privedena kraju, slede ostale opštine, a Srebrenica će verovatno biti na kraju.</s><s>Kako je Karadžić zadovoljan dosadašnjim tokom suđenja? - Zadovoljniji nego što sam očekivao.</s><s>Problem mu je vreme, često je u tesnacu, ne svojom krivicom.</s><s>Po mom, ali i po mišljenju drugih ljudi, suviše je tolerantan prema svedocima koji mu kradu vreme.</s><s>Ponaša se kao psihijatar, profesionalno.</s><s>Većina zemalja nije dostavila dokumenta koja je tražio, jesu li mu time ruke vezane ili krije keca u rukavu? - Da, to će ostati problem, ali nije sve za priču.</s><s>Mnogo voljnih da pomognu Impresivan je odziv ljudi koji pomažu u rasvetljavanju svakog slučaja za koji terete Karadžića.</s><s>Prosto se nadmeću ko će više da pribavi dokumenata ili svedoka koji će demantovati navode optužnice, sve čine da daju doprinos istini koja će na kraju, ubeđen sam, pobediti.</s><s>U BiH je pravi haos nakon obelodanjivanja optužnica za zločine nad Srbima protiv više od 3.000 muslimana i Hrvata? - To je stari spisak, krajnje nepotpun, pa i površan.</s><s>Mi u Institutu, u našim dosijeima imamo bar još tri puta toliko imena odgovornih.</s><s>Taj ogroman posao tek predstoji pravosudnim i organima gonjenja.</s><s>Mislite na pravosuđe Republike Srpske? - Tako je.</s><s>Srpska mora započeti procesuiranje tih zločinaca.</s><s>Dok do toga ne dođe, njih ćemo sretati na najznačajnim funkcijama u BiH, kao ambasadore, poslanike, ministre...</s><s>Ipak, Srbija je već počela da se bavi tim zločinima? - Ma, Srbija ne progoni ni svoje državljane koji su počinili zločine na srpskim stanovništvom i u BiH i u Hrvatskoj.</s><s>Bilo je pokušaja, ali su se sramno završili.</s><s>Očigledno su mnogo efikasniji u progonu Srba nego onih koji su ubijali Srbe.</s><s>Vreme prolazi, a to je dušu dalo da se što više toga zataška.</s><s>Snažan kao bacač kladiva Karadžić je u odličnom stanju.</s><s>Fizički je snažan kao bacač kladiva, a njegove mentalne sposobnosti su uvek bile daleko iznad proseka.</s><s>Vickast je, duhovit, pun optimizma, energije i volje da se suprotstavi argumentima tužilaštva.</s><s>Svoj optimizam prenosi na okolinu i svi ga, počevši od stražara, obožavaju.</s><s>Da li je problem i to što nije počelo procesuiranje zločina u Dobrovoljačkoj ili Tuzlanskoj koloni? - U Hagu, kao ni u Sarajevu, pa ni u Beogradu, ne obraćaju mnogo pažnje na ta dva slučaja.</s><s>Od tada je prošlo skoro dve decenije.</s><s>Na tom ispitu je pala država.</s><s>I ova u Beogradu i ona u Sarajevu.</s><s>Pa, vidite posle koliko vremena pokušavaju da uhapse Divjaka, pa Ganića, a obojica su bili u Beogradu.</s><s>Da li Karadžić ima pomoć države Srbije, Tužilaštva za ratne zločine? - Samo u izuzetno retkim slučajevima i simbolično, u dokumentaciji.</s><s>Doduše, više su dokumenata dali tužilaštvu nego nama.</s><s>Njima daju i šakom i kapom, a nama traže preciznu specifikaciju i obrazloženje.</s><s>Ali, ono što neće državni organi hoće ljudi koji su se masovno odazvali na svaki naš poziv.</s><s>I oni imaju papire do kojih srećom nisu došli ni Hag ni ovi domaći službenici.</s>
<s>ponedeljak, 26. jan 2015, 14:07 -> 14:15 Neformalni vođa vehabija u Bosni i Hercegovini Husein Bosnić izjasnio se pred Sudom BiH da nije kriv po optužnici Tužilaštva koja ga tereti za javno vrbovanje za terorističke aktivnosti, prenose mediji u BiH.</s><s>Husein Bosnić je u sudnici rekao da razume optužnicu koju je dobio i da nema potrebe da ona bude ponovo pročitana.</s><s>Njegov advokat Adil Lozo rekao je novinarima u Sarajevu da je optužnica "politička" i da je reč o "političkom procesu", javlja Tanjug.</s><s>"Osnova naše odbrane biće da Bosnić nije kriv, niti može biti kriv za iznošenje stavova svoje vere.</s><s>Osnovni problem je što Tužilaštvo BiH jedan deo učenja o islamu želi odrediti kao radikalan.</s><s>Mislim da će ovaj proces biti veoma osetljiv.</s><s>Džihad se ne može izjednačiti sa terorizmom", objašnjava advokat Lozo.</s><s>Bosnić je uhapšen 3. septembra u akciji Agencije za istrage i zaštitu BiH "Damask", a u pritvoru je već tri i po meseca.</s><s>Sud BiH potvrdio je 29. decembra optužnicu koja ga tereti za krivično delo javno podsticanje na terorističke aktivnosti u vezi sa krivičnim delima vrbovanje radi terorističkih aktivnosti i organizovanje terorističke grupe.</s><s>U optužnici se navodi da je Bosnić tokom 2013. i 2014. godine kao pripadnik takozvane selefijske zajednice u BiH, svesno sa pozicije verskog autoriteta u toj zajednici, javno podsticao druge da se priključe terorističkim organizacijama.</s><s>Optuženi je javno na skupovima na kojima je okupljao pripadnike selefijske zajednice, kao i putem društvenih mreža, upućivao poruke s ciljem podsticanja pripadnika selefijske zajednice da postanu pripadnici Islamske države i da učestvuju u aktivnostima te organizacije. http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/11/Region/1810585/Husein+Bosni%C4%87+negira+krivicu.html</s>
<s>Dragan Sladojević - 05.07.2013 09:02 BANjALUKA - Na internetu je sve više sajtova i portala koji promovišu vehabizam, a uporedo s njima "niču" i stranice, grupe i profili na društvenoj mreži Facebook, posredstvom kojih su vehabije iz BiH i okruženja odlično povezane.</s><s>Bezbjednosni stručnjaci otkrili su nam da je riječ o sajtovima poput putvjernika.com, islambosna.ba,, te balkanskiemirat.com, ali i stranicama, odnosno profilima na Facebooku, kao što su "Put vjernika do Dženneta ", "Vijesti ummeta" i "Poziv u raj".</s><s>"Sve su te stranice radikalno islamističke.</s><s>To njihovo povezivanje je opasno i bezbjednosne agencije treba da nadziru ovaj proces", ističu stručnjaci.</s><s>O tome kolika invazija radikalnih islamista vlada na internetu, najbolje ilustruje podatak da je spomenuti profil "Put vjernika do Dženneta" maksimalno popunjen, što znači da ima čak 5.000 prijatelja.</s>
<s>02.06.2014 21:48 \| Klix.ba Manje od mjeseca dana nakon što je poginuo 25-godišnji Nusmir Pjanić iz Kalesije, u Siriji je život izgubio još jedan bosanskohercegovački državljanin.</s><s>Riječ je o Midhatu Đoni Mitketu alias Usama Bosni, prenosi Saff.</s><s>Naime, Bajro Ikanović, osoba poznata javnosti od 2007. godine kada je osuđen za pripremanje terorističkog napada u BiH, napisao je na svom Facebook profilu da je Đono stradao kao pripadnik Islamske države Iraka i Šama, ali ne u borbi već u saobraćajnoj nesreći prilikom povratka iz akcije spomenute grupe protiv kurdske PKK.</s><s>Sa Đonom su navodno još bili glavni vojni emir u Raki, Sejfulah Čečen, i izvjesni ebu Bekr Turki.</s><s>Midhat Đono je živio u sarajevskoj opštini Hadžići.</s><s>Bio je najbliži saradnik Bajre Ikanovića, sa kojim je i otišao u Siriju.</s><s>Ikanović je tokom boravka u Siriji bio ranjen, ali i dalje se nalazi na tamošnjem ratištu.</s><s>Do sada je u Siriji stradalo najmanje sedam državljana BiH.</s><s>Sredinom marta ove godine na ratištu u Siriji poginuo je Ferid Tatarević iz Zenice, bivši pripadnik odreda El-Mudžahid.</s><s>Prije njega stradali su Derviš Halilović iz sela Smajići kod Nemile, Senad Kobaš iz Travnika, Emedin Velić iz Sarajeva, Muaz Šabić iz Zenice, Mirza Ganić i Eldar Kundaković iz Novog Pazara, Adis Salihović iz Rožaja u Crnoj Gori.</s><s>Takođe, u Siriji su živote izgubili i Naman Damoli iz Prištine i Muhamet Koprova iz Mitrovice.</s><s>Među Albancima koji su poginuli u Siriji su i Halit Maliljaj iz Tirane, Ermal Džhelo iz Vlore, Nimetullah Imeri i Sami Abdullahu iz Skoplja, Rasim Zeljiri iz Gostivara i Muaz Ahmeti iz Preševa.</s><s>Prema informacijama koje su potvrdile policijske agencije, najmanje 52 osobe iz Bosne i Hercegovine borile su se u Siriji.</s><s>Navodno, u BiH vratile su se 32, u ostalo ih je još 20. http://www.glassrpske.com/hronika/crna_hronika/U-Siriji-poginuo-Midhat-Djono-iz-Hadzica/154996.html</s>
<s>Ovo treće, prošireno, izdanje knjige Rat i djeca Kozare dopunjeno je sa 11.194 imena ubijenih dječaka i djevojčica iz 219 mjesta kozarskog područja.</s><s>Najmlađa su bila u kolijevkama, a najstarija su imala 14 godina.</s><s>U knjigu su uvrštena i imena 370 malih ratnika koji su pali kao borci narodnooslobodilačkog rata 1941-1945. godine.</s><s>I u ovom izdanju knjige Rat i djeca Kozare predstavljen je samo dio građe, teške kao sam usud života.</s><s>Nisam siguran da će u korice druge knjige — za koju sam sakupio dokumentarni materijal — moći da stane sve ono što se mora pokazati budućim naraštajima o besprimjernom stradanju djece sa Kozare.</s>
<s>Izvor: Ratio televizija Republike Srpske, 19. mart 2010, internet izdanje</s>
<s>SARAJEVO, 23.</s><s>MARTA /SRNA/ - Čitanjem optužnice i uvodnim riječima tužioca Tužilaštva BiH Milanka Kajganića pred Sudom BiH počelo je suđenje nekadašnjem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Tužilac Kajganić je naveo da je bivši komandant Trećeg korpusa takozvane Armije BiH, u čijem sastavu je djelovao i odred "El Mudžahedin", tokom 1995. godine dok je trajala vojna akcija na području Zavidovića i Vozuće nije ništa preduzeo da spriječi zločine ove vojne formacije nad ratnim zarobljenicima i civilima srpske nacionalnosti na tom području.</s><s>Mahmuljinu se na teret stavalju da iako je imao informacije, nije ništa činio da spriječi zločin odreda "El Mudžahedin" od 21. jula do 24. avgusta među koje spada i odsjecanje glava zarobljenim Predragu Kneževiću, Momiru Mitroviću i Gojku Vujičiću, te nanošenje teške fizičke i druševne boli i povreda zarobljenim srpskim vojnicima i civilima.</s><s>U optužnici se navodi i da je Mahmuljin propustio da preduzme mjere i spriječi ubistvo 52 ratna zarobenika uz upotrebu hladnog oružja koje su počinili pripadnici odreda "El Mudžahedin" nakon vojne operacije "Fars 95" tokom koje su 63 vojnika Vojske Republike Srpske i tri civila predali u blizini sela Kesten.</s><s>"Do sada je pronađeno i identifikovano 10 ratnih zarobljenika dok se ostali vode kao nestali", rekao je tužilac.</s><s>U uvodnom izlaganju Kajganić je najavio da će Tužilaštvo dokazati navode optužnice protiv Mahmuljina, da će dokazi biti podijeljeni u tri cjeline.</s><s>On je naglasio da će biti dokazane inkriminisane radnje pripadnika odreda "El Mudžahedin", odnos nadređenih i podređenih, te efektivna kontrola optuženog nad ovom jediniciom i da je Mahmuljin u vrijeme izvršenja zlodjela raspolagao informacijama o njima.</s><s>Advokat odbrane Fahrudin Ibrišimović rekao je da je Tužilaštvo na sebe, kako kaže, preuzelo veoma težak zadatak da dokaže komandnu odgovornost Mahmuljina.</s><s>"Stav odbrane je da Mahmuljin nije počinio djela koja su počinili drugi i teret dokazivanja je na Tužilaštvu.</s><s>Veoma teško je dokazati vezu između odreda 'El Mudžahedin' i Mahmuljina, a postavlja se i pitanje primjene blažeg zakona i da li je postojao taj vid odgovornosti, odnosno, komandne odgovornosti u ratu", rekao je Ibrišimović.</s><s>Predsjedavajući Sudskog vijeća sudija Zoran Božić zakazao je nastavak suđenja Mahmuljinu za srijedu, 6. aprila.</s><s>Današnjem suđenju Mahmuljinu prisustvovale su i porodice žrtava koje su stradale u logoru odreda "El Mudžahedin", 13 kilometara od mjestu Kamenice na području opštine Zavodovići.</s><s>Zdravko Jorgić, kojem je sin Dalibor zarobljen i pogubljen na Vozući, istakao je da je sramota za pravosuđe u BiH da 20 godine ništa nije preduzimano kako bi se procesuirali ovi gnusni zločini.</s><s>"Sin mi je bio student i stradao je u vojsci.</s><s>Ne vjerujem u ovaj sud koji do sada nije uradio ono što je trebalo a dan danas tražim posmrtne ostatke svoga sina", rekao je Jorgić, ističući da će nastaviti redovno pratiti suđenje Mahmuljinu.</s><s>Nada Marić iz Vozuće je u septembru 1995. godine izgubila muža Marka i brata Panteliju Spasojevića u logoru mudžahedina u Kamenici.</s><s>"Drugi mi je brat, koji je takođe zarobljen u septembru, izašao iz Zenice polumrtav, nije prepoznao ni mene ni majku.</s><s>A za muža su tvrdili da mu je odsječena glava.</s><s>Od ovog suđenja očekujem da ćemo saznati bar kako su stradali naši najmiliji", rekla je ona.</s><s>Ružica Pejić je nakon 13 godina u Visokom pronašla lobanju muža koji je stradao u logoru odreda "El Mudžahedin".</s><s>"Nakon 21 godine, sahranjena je samo lobanja mog muža.</s><s>Poučeni dosadašnjim iskustvom, mi nemamo povjerenja u Sud BiH, ali se nadamo pravdi i da će neko po komandnoj odgovornosti biti osuđen za odsjecanja glava i vađenje očiju i zuba zarobljenim", dodala je ona.</s><s>Članovi porodica žrtava su jednoglasni da će nastaviti pratiti suđenje Mahmuljinu i ubuduće. http://www.srna.rs/novosti/387432/pocelo-sudjenje-mahmuljinu--nastavak-6-aprila-.htm</s>
<s>Funkcioner DSS na Fejsbuku čestitao rođendan Mladiću</s><s>Ponedeljak, 12 mart 2012</s><s>N. L. \| 12. 03. 2012. - 21:00h</s><s>Dragan Daničić, potpredsednik Izvršnog odbora DSS, na svojoj Fejsbuk stranici juče je postavio fotografiju haškog optuženika Ratka Mladića i poželeo mu srećan rođendan.</s><s>Ispod Mladićeve slike iz vojničkih dana, Daničić je napisao: “Srećan rođendan, generale”.</s><s>Daničić se tako pridružio ekstremističkoj organizaciji “Naši”, čiji su pripadnici juče u Novom Sadu ispisivali grafite podrške haškom optuženiku i palili zastavu Vojvodine.</s><s>U DSS juče nisu želeli da se ograde od postupaka svog člana.</s><s>Da ima još onih koji u DSS misle poput Daničića, pokazuje i to što su se njegovoj rođendanskoj čestitki pridružile još neke partijske kolege.</s><s>Njegov status podržao je odbor DSS iz Pećinaca i omladina DSS iz Velike Plane.</s><s>Inače, već nekoliko meseci na njegovoj stranici stoji poruka “Srbija se umiriti neće”.</s><s>Dragan Daničić je blizak bivšem premijeru Vojislavu Koštunici.</s><s>Kako stoji u njegovoj biografiji na zvaničnom sajtu DSS, bio je zaposlen u njegovom kabinetu od 2005. do 2008. godine.</s><s>Trenutno je odbornik u Skupštini grada Beograda, a član je i upravnih odbora Studentskog centra “Beograd” i Doma učenika PTT škole. http://www.blic.rs/Vesti/Hronika/311723/Funkcioner-DSS-na-Fejsbuku-cestitao-rodjendan-Mladicu</s>
<s>On je dodao da Vučureviću sutra ističe pritvor, koji je određen po hrvatskom zahtjevu, s obzirom da je petak, 22. april, neradni dan.</s><s>"Mislim da će sud da odredi pritvor po bosanskoj optužnici i onda im neće biti urgentno da odlučuju po hrvatskoj optužnici pre utorka, sledeće nedelje", naveo je Vujačić.</s><s>On je dodao da je optužnica BiH iz 2007. godine i da je čudna koincidencija što je upućena odmah poslije Hrvatske, a u njoj ništa osim imena i prezimena nije tačno.</s><s>"Nije tačno ne samo zbog toga što to kaže Vučurević, nego što on ima milion dokaza da to nije tako da je on vršio ratne zločine u Trebinju i da je deportovao Hrvate i Bošnjake.</s><s>Naprotiv imamo na hiljade izjava Bošnjaka i Hrvata koji su rekli da ih je on spasao sigurne smrti", naveo je Vujačić.</s><s>Vujačić je dodao da je sada sasvim izvjesno da Vučurević neće biti izručen Hrvatskoj, gdje bi njegova sudbina bila ravna smrtnoj kazni.</s><s>Prema njegovim riječima, Vučurević je rekao da on stoji na raspolaganju organima BiH kad god hoće i jedva čeka da počne taj proces i da jednom zasvagda skine ljagu sa svog imena.</s><s>"Optužnca BiH nama je došla kao kec na jedanaest, neutralisala je hrvatsku, a i pružila je mogućnost Vučureviću da najzad dokaže istinu pred sudom u BiH", rekao je Vujačić.</s><s>Na tribini su govorili i predsjednik SDS-a Mladen Bosić, predstavnik organizacije Dveri Boško Obradović, te predstavnici Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku Ljubiša Ristić i Marina Raguž.</s><s>Ratni načelnik opštine Trebinje Božidar Vučurević uhapšen je 4. aprila u Srbiji po tužbi Hrvatske koja ga tereti za granatiranje Dubrovnika i uništavanje kulturno-istorijskih spomenika.</s><s>Njegovo izručenje traže i Hrvatska i BiH.</s>
<s>BIH \| 05/09/2013 \| 07:46 \| Glas Srpske Popis stanovnika, domaćinstava i stambenih objekata u vehabijskoj zajednici u Gornjoj Maoči kod Srebrenika izvršiće jedan od pripadnika te zajednice, koji se nalazi na listi popisivača opštinske popisne komisije.</s><s>Predsjednik popisne komisije u Srebreniku Jasmin Bjelić kaže da se jedan stanovnik Gornje Maoče prijavio na javni poziv za popisivače i da će on najvjerovatnije biti i izabran za taj posao. - Još nije završen raspored ko će gdje popisivati, ali prema sugestijama Agencije za statistiku, bilo bi logično da popisivači budu angažovani u mjestima iz kojih dolaze zbog poznavanja terena - kaže Bjelić.</s><s>Odgovarajući na pitanje da li će taj stanovnik Gornje Maoče sam obavljati popis u toj vehabijskoj zajednici, Bjelić kaže da je propisano da na jednog popisivača dolazi maksimalno 100 domaćinstava. - Ne znam koliko u Gornjoj Maoči ima domaćinstava i ne znam da li će prijavljeni iz tog mjesta popis vršiti sam ili će mu neko biti pridodat - kaže Bjelić.</s><s>Prema nezvaničnim informacijama, vođe vehabija u Gornjoj Maoči dobile su instrukcije da prije početka popisa većina stanovnika tog sela bude privremeno iseljena dok popis traje.</s><s>Cilj je da se prikaže mnogo manji broj vehabija od stvarnog broja stanovnika Gornje Maoče, a mnoge vehabije strahuju i od mogućih kontrola za vrijeme popisa.</s><s>Đ.V. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=95261</s>
<s>utorak, 12. avg 2014, 11:21 -> 11:39 Državljanin BiH Emrah Fojnica, optužen za učestvovanje u napadu na američku ambasadu u Sarajevu 2011. godine, poginuo je u Iraku, najverovatnije počinivši samoubilački napad.</s><s>Stručnjaci upozoravaju da je moguće da se u budućnosti takvi napadi dogode i u BiH.</s><s>Emrah Fojnica (23) poginuo je u petak u Iraku, objavio je internet portal Vijesti Umeta, blizak radikalnim islamskim grupama u BiH i na Balkanu, ne navodeći gde se to dogodilo, prenosi Tanjug.</s><s>Navedeno je samo da je, po dostupnim informacijama, Fojnica otišao u Irak "da izvede šehidsku operaciju i poginuo s prslukom na sebi" čime sugerišu da je, najverovatnije, počinio samoubilački napad s eksplozivnim pojasom.</s><s>Kako prenosi hrvatski portal Indeks, taj radikalni islamski sajt objavio je i da je otac Emraha Fojnica, kada su ga obavestili da je on stradao u Iraku, pozdravio tu "mučeničku" smrt.</s><s>Emrah Fojnica je poznatiji javnosti po tome što je bio optužen zajedno s Mevlidom Jašarevićem za napad na Američku ambasadu u Sarajevu 2011. godine.</s><s>Banjalučke Nezavisne novine objavile su da niko ne može precizno da saopšti koliko se BiH državljana trenutno bori u Iraku, Siriji i na drugim stranim ratištima, ali se zna da će oni koji se vrate predstavljati opasnost za BiH.</s><s>Naime, kako tvrde bezbednosni stručnjaci, čak postoji mogućnost da će u BiH, kao što to mnogi čine na ratištima, pokušati da izvedu samoubilačke napade.</s><s>"Bezbednosne strukture BiH što više treba da se preusmere na one koji te ljude regrutuju i ispiraju im mozak, govore im da je poželjno da žrtvuju svoj život i bore se u tuđim ratovima", kaže novinar Esad Hećimović, autor knjige "Garibi - Mudžahedini u BiH 1992 - 1999", koji je doživljavao pretnje od Fojnice.</s><s>"Od povratnika sa ratišta možemo očekivati spremnost i na samoubilačke napade i takvu opasnost treba shvatiti ozbiljno", smatra Hećimović.</s><s>Njihova meta u BiH bila bi, kako je naglasio, predstavništva onih zemalja za koje smatraju da su neprijateljske prema islamu, ali i pripadnici drugih naroda i vera, kao i Bošnjaci koji ne prihvataju njihove ideje.</s><s>Da ovakva opasnost postoji, smatra i Dževad Galijašević, stručnjak za borbu protiv terorizma, koji takođe tvrdi da lica koja idu na ratišta u Siriju, Irak i druge države, predstavljaju bezbednosnu pretnju za BiH.</s><s>"Procene govore da više od 300 džihadista iz BiH ratuje u verski motivisanom ratu, većinom u Siriji, dok ih je nešto manje u Iraku, Avganistanu...</s><s>Njihov povratak u BiH nagoveštava nastavak rata u Siriji", smatra on i ocenjuje da to nije samo borba za ideološke ciljeve, već i za finansijere, novac i uticaj u islamskom svetu.</s><s>Da tu opasnost ne treba potcenjivati, smatra i Mehmed Bradarić, član Zajedničke komisije za odbranu i bezbednost parlamenta BiH.</s><s>"Sigurno je da će ono zlo koje su tamo činili nastaviti.</s><s>Oni se ne mogu odvojiti od toga", kazao je Bradarić, koji podseća da BiH ima određene zakonske mahanizme, koji predviđaju krivične kazne za takve ljude.</s><s>Iz Državne agencije za istrage i zaštitu (SIPA) podsećaju da je dopunama Krivičnog zakona BiH propisana odgovornost državljana BiH za protivzakonito formiranje i pridruživanje stranim paravojnim ili parapolicijskim formacijama.</s><s>Vlasti BiH nedavnim izmenama krivičnog zakona proglasile su odlazak na strana ratišta krivičnim delom. http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/11/Region/1670627/Dr%C5%BEavljanin+BiH+poginuo+u+Iraku+.html</s>
<s>Livne: U Srebrenici učinjen ratni zločin, a ne holokaust</s><s>Četvrtak, 26 januar 2012</s><s>Banjaluka 26. 01. 2012 \| Srna Šef Predstavništva Republike Srpske u Izraelu Arie Livne poručio je islamskom poglavaru u BiH Mustafi Ceriću da prepusti Izraelu da odluči koga će pozvati u svoju zemlju i naglasio da ne vidi nijedan jedini razlog zašto Vlada te zemlje ne bi mogla da pozove predsednika Srpske Milorada Dodika u posetu.</s><s>Livne je istakao da je u Srebrenici učinjen ratni zločin, a ne holokaust, ističući da Dodik s tim nema veze.</s><s>"Ja, koji sam Jevrejin i čija je majka ubijena u Aušvicu, tvrdim da je u Srebrenici učinjen ratni zločin, a ne holokaust.</s><s>Vlada Izraela zna za Srebrenicu, zna ko je Milorad Dodik i da on s tim nema veze", rekao je savetnik predsednika Srpske Livne povodom pisma koje je juče reis Cerić uputio predsedniku projekta "Aladin" An-Mari Revkolevski povodom 27. januara, Međunarodnog dana sećanja na holokaust.</s><s>U tom pismu on je norveškog teroristu Andersa Brejvika uporedio sa Radovanom Karadžićem i Ratkom Mladićem, a Dodika optužio da nastavlja njihovu logiku.</s><s>"Žalosno je da su Dodika, koji negira genocid, izraelske vlasti nedavno toplo dočekale u Tel Avivu'', napisao je Cerić i dodao da je zvanični izraelski prijem Dodika suprotan duhu i cilju Aladin projekta "borbe protiv onih koji negiraju holokaust".</s><s>Jedna italijanska fondacija juče je objavila da će reis Cerić dobiti Nagradu za mir za prošlu godinu i to zbog njegovog zalaganja za promociju dijaloga.</s><s>Direktorica nevladine organizacije "Urban in" iz Novog Pazara Aida Ćorović, koja je dobitnica nagrade "Osvajanje slobode" fonda "Maja Maršićević-Tasić", rekla je da reis Cerić sigurno nije zaslužio nikakvu nagradu za mir. http://pressrs.ba/sr/vesti/vesti_dana/story/8739/L4%8Dinjen+ratni+zlo%C4%8Din%2C+a+ne+holokaust.html</s>
<s>08. 05. 2014. 05:45h \| B. Božin - Vesti Istraživanja švajcarskog nedeljnika "Zontagscajtung" na Fejsbuku i ostalim mrežama su pokazala da je oko 15 osoba iz ove zemlje otišlo u Siriju i pridružilo se borbama islamista.</s><s>Prema rečima novinara Danijela Glosa, većina njih su albanskog ili bosanskog porekla. - Imena su im samo delimično identifikovana.</s><s>Jedan Bosanac pod imenom Valdes je ima mesto boravka u Krinsu (Lucern).</s><s>Tast mu je bosanski doseljenik koji ima brojne kontakte sa radikalnim muslimanima u domovini.</s><s>Valdes pripada grupi džihadista, koji su još ekstremniji nego starije generacije u njegovom okruženju - konstatuje švajcarski novinar.</s><s>On dodaje da dok roditelji nastoje da se integrišu u švajcarsko društvo, njihova deca stupaju u kontakte sa fundamentalistima.</s><s>Prvi kontakti Pošto evropski muslimani, koji žele da se priključe ratu u Siriji, mahom ne govore arapski, postoje posrednici koji im obezbeđuju veze sa islamističkim borbenim grupama.</s><s>Tu je internet veoma važan kako bi se uspostavili prvi i pravi kontakti, kaže novinar "Zontagscajtunga".</s><s>- Valdes je 2011. učestvovao na godišnjoj konferenciji Islamskog centralnog saveta Švajcarske (IZRS), a na Fejsbuku je prijatelj sa ogrankom u Bazelu i sa mnogim osobama iz okruženja IZRS.</s><s>Iako nema dokaza da ova organizacija regrutuje borce za Siriju, činjenica je da je građanski rat u toj zemlji velika tema za IZRS i njegove simpatizere.</s><s>Džihad je za mnoge od njih legitiman, iako se oficijelno odvraća od puta u Siriju i naglašava da su oni protiv nasilja i ekstremizma - kaže novinar Glos.</s><s>Valdesa je otkrilo to što je na Fejsbuku izabrao logo ekstremističkog pokreta Islamska država Iraka i Levanta (ISIL) kao slike na profilu.</s><s>Upadljiva su i njegova prijateljstva sa drugim fundamentalistima i sirijskim borcima, a osim toga švajcarski džihadisti razmenjuju mnoge propagandne video-snimke iz kampova za obuku islamista u Siriji.</s><s>Tako se šire tekstovi i pošta sa džihadistima iz drugih evropskih zemalja.</s><s>Iz tih kontakata se vidi da švajcarski islamisti nisu zatvorena grupa, nego da su povezani u međunarodne mreže koje su jezički struktuirane - za one koji govore francuski, nemački, albanski ili bosanski.</s><s>Uz njih idu i simpatizeri ili propagandisti, koji šalju slike i članke i delom ih sami prevode.</s><s>Važna je preporuka</s><s>Na pitanje kako se Švajcarci i migranti koji tu žive priključuju borbama u Siriji, Danijel Glos kaže da postoji nepoverenje prema Evropljanima generalno, jer se islamisti plaše infiltriranja zapadnih tajnih službi u njihove redove.</s><s>Poverenje se stiče kroz preporuke vernih islamista i njihovim stalnim posmatranjem i praćenjem. http://www.vesti-online.com/Vesti/Svet/401818/U-dzihadu-Albanci-i-Bosanci</s>
<s>Još jedan Bošnjak, Mujo Hamidović, poginuo u Siriji</s><s>Četvrtak, 23 januar 2014</s><s>Agencije - 22.01.2014 17:46 SJENICA - Još jedan Bošnjak poginuo je na sirijskom ratišu, a riječ je o 41-godišnjaku Muju Hamidoviću iz Sjenice, objavila je na društvenoj mreži Fejsbuk grupa "Sirija Mu'mini Su Uz Tebe ̋, prenijeli su sandžački portali.</s><s>U njihovoj poruci piše: ̋Naš brat Mujo Hamidović iz Sjenice šehidio je na Alahovom putu ̋.</s><s>Sanddžakpres, portal blizak sandžakom muftiji Muameru Zukorliću, objavio je, pozivajući se na svoja saznanja, da je Hamidović 15-ti Bošnjak, a četvrti Sandžaklija koji je poginuo na ratištu u Siriji.</s><s>Nije poznato, kako se navodi, da li je Hamidović poginuo u borbi protiv režima Bašar el Asada ili protiv drugih opozicionih grupa.</s><s>Početkom januara je, nakon devet dana nagađanja, objavljena vijest da je u Siriji poginuo novopazarski vehabija Mirza Ganić.</s><s>Vijest o njegovoj smrti je potvrdio njegov ratni drug Ebu Maliki, takođe, iz Novog Pazara.</s><s>Inače, Ganić je bio jedan od najglasnijih vehabija iz Sirije, koji je na društvenim mrežama prijetio ministru bezbjednosti BiH Fahrudinu Radončiću zbog iniciranja zakona o zabrani odlaska na strana ratišta i potpredsjedniku Vlade Srbije Rasimu Ljajiću koji se zalaže za usvajanje takvog zakona i u Srbiji.</s><s>Ljajićeva Socijaldemokratska partija Srbije pokrenula je u srpskom parlamentu inicijativu za donošenje zakona kojim bi se regrutovanje ljudi iz Srbije za ratove u svijetu tretiralo kao najteže krivično djelo.</s><s>"Ova inicijativa ima više ciljeva, a osnovni je da građani Srbije više ne ginu u ratovima po svijetu.</s><s>Imali smo situaciju da nam iz Sirije stižu mrtvački kovčezi naših građana koje su regrutovali neki i ilegalno ih odvukli u rat.</s><s>Tome smo željeli da stanemo na put", rekao je ranije Ljajić. http://www.nezavisne.com/novosti/ex-yu/Jos-jedan-Bosnjak-Mujo-Hamidovic-poginuo-u-Siriji-227626.html</s>
<s>Silos: Koncentracioni logor za Srbe zatvoren na današnji dan</s><s>Petak, 27 januar 2012</s><s>11:40 \| 27/01/2012 \| SRNA Logor "Silos" u Tarčinu kod Sarajeva koji je zatvoren 27. januara 1996. godine imao je sve elemente koncentracionog logora Aušvica, koji takođe danas obilježava dan svog zatvaranja, kazala je bivši zatočenik "Silosa" Radojka Pandurević.</s><s>"U srpskom stratištu `Silos` bila sam 1.339 dana i toliko bi trebalo biti napisano knjiga, jer svaki dan je priča za sebe.</s><s>Tadašnji aktivni policajci, među kojima su bili Refik Tufo i Enver Dupovac, 28. maja 1992. godine odveli su nas 17 iz sela Raštelica u Tarčinu, gdje smo živjeli, na `informativni razgovor` koji je trajao 1.339 dana", rekla je Pandurevićeva u svjedočenju za Srnu.</s><s>Od momenta zatvaranja u "Solosu", u kojem su već bili zatvoreni vojnici uhapšeni u kasarni "Žunovnica", Pandurevićeva je rekla da su stražari sve činili da je, kao pristalicu SDS-a, što više ponize.</s><s>"Ja sam im bila za sve kriva.</s><s>Tukli su me, prijetili da će ubiti i mene i kćerku, čak su me skinuli nagu i isjekli odjeću da nemam šta da obučem, te pucali na mene, nakon čega sam prebačena u bolnicu u Tarčinu", rekla je Pandurevićeva.</s><s>Ona je potvrdila da su tadašnji zvaničnici u Vladi RBiH, među kojima su i sadašnji poslanici u parlamentu BiH, dolazili u "Silos" i bili upoznati o dešavanjima u logoru.</s><s>"Alija Izetbegović je dva puta bio u blizini `Silosa`.</s><s>Dolazio je helikopterom, a dolazio je i kada je bila posljednja ofanziva na Hadžiće, kada je pružio podršku svojoj vojsci.</s><s>Znači, svi su znali za `Silos`", tvrdi Pandurevićeva.</s><s>O raspuštanju logora "Silos" zatvorenici su saznali od predstavnika Međunarodnog komiteta Crvenog krsta.</s><s>Logor je napustila 26. januara 1996. godine, dok su posljednja 42 zatvorenika izašla dan kasnije, čime su konačno zatvorena vrata ovog kazamata.</s><s>M.K. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=54612</s>
<s>IGNORISALI SRPSKE ŽRTVE: Jedna od brojnih masovnih sahrana</s><s>Demografska služba Haškog tužilaštva objavila je podatke o demografskim kretanjima i proceni ljudskih žrtava u BiH od 1992. do 1995. godine po kojima je u ratu u Bosni stradalo oko 105.000 osoba: 68.000 muslimana, 23.000 Srba, 9.000 Hrvata i 5.000 drugih nacionalnosti.</s><s>Osnivač i predsednik Centra za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Milivoje Ivanišević kaže da je reč o grubom falsifikatu i pokušaju da se izbriše čak 9.623 ubijenih ili nestalih Srba!</s><s>- Po ovom istraživanju u Bosni je stradalo 22.779 Srba, a mi u spiskovima već imamo registrovanih 32.402 ubijenih.</s><s>Svaka žrtva ima svoj dosije sa dokumentima i dokazima i svoj, posmrtni, matični broj.</s><s>Dobar deo tih spiskova smo već publikovali, tvrdi Ivanišević.</s><s>Mirsad Tokača zadovoljan Interesantno je da se podaci Demografske službe poklapaju sa podacima Istraživačko dokumenta-cionog centra iz Sarajeva koji tvrdi da je od posledica ratnih dejstava u Bosni stradalo više od 97.000 ljudi. - Bio sam izložen toj jednoj vrsti linča, ali mi je sada pao kamen sa srca jer je potvrđeno nešto na nivou struke i nauke.</s><s>Vrlo sam zadovoljan što je Tribunal to uradio, što je i on svoje rezultate učinio javnim - objašnjava direktor ovog Centra Mirsad Tokača.</s><s>Eksperti Demografske službe Tužilaštva Haškog tribunala tvrde da su podaci do kojih su došli rezultat 12-godišnjeg rada, te da su u ovom poslu korišćeni podaci Zavoda za statistiku, zdravstvenih ustanova, pogrebnih zavoda, međunarodnih institucija, te samog Tribunala.</s><s>Po tim brojkama u Sarajevu je stradalo oko 9.500, a u Srebrenici oko 7.500 ljudi.</s><s>Portparol Tribunala Nerma Jelačić naglašava kako su dobijeni podaci od istorijske važnosti.</s><s>- Ovo je prvi sud koji je koristio demografske podatke u sudskim postupcima kako bi dokazao zločine.</s><s>Zato podacima treba pristupiti trezveno i suzdržati se političkih ocena.</s><s>Važno je da su ovi podaci dostupni javnosti zato što su od istorijske važnosti ne samo za region bivše Jugoslavije nego i za međunarodnu pravdu - navodi Jelačićeva.</s><s>Milivoje Ivanišević ne krije ljutnju zbog ove studije i napominje da se njegov Centar ovom temom nije bavio 12, već skoro 20 godina, te da su se koristili metodologijom koju su dobili od Jevrejske opštine u Beogradu. - Zbog toga i tvrdim da su naši podaci o srpskim žrtvama neuporedivo precizniji.</s><s>Ovo je najgrublji mogući falsifikat sa kojim smo se do sada susreli.</s><s>Nije u pitanju ni slučajna greška ni bilo šta drugo, već nametanje falsifikata od strane Tribunala kako bi do kraja odradili posao za koji su plaćeni, a to je da se kao apsolutna istina prihvati teza da su Srbi krivi za 80 odsto zločina, Hrvati za dvanaest, a muslimani samo za osam posto zločina koji se dogodio.</s><s>Međutim, te proporcije su u žestokom sukobu sa istinom - kaže Ivanišević i dodaje da ga iznenađuje reagovanje nekih institucija i pojedinaca u RS koji su podržali istraživanje Haškog tribunala.</s><s>- Neverovatno mi je da većinu tih zvaničnika nije briga za falsifikovanje obima srpskog stradanja u BiH, napominje Ivanišević.</s><s>U Republici Srpskoj za sada je jedino reagovala Organizacija porodica zarobljenih, poginulih boraca i nestalih civila koja smatra da je nedopustivo da se srpske žrtve umanje za čak trećinu.</s><s>Međutim, direktor Republičkog centra za istraživanje ratnih zločina RS Janko Velimirović kaže da su ovo podaci "blizu realnih". - Neki naši istraživači tvrde da je bilo i više gubitaka na srpskoj strani.</s><s>Te se procene kreću i do 35.000, ali uzmimo da su eksperti Haškog tribunala uložili dosta truda i da je ovo dobra podloga i osnova za nastavak istraživanja - kaže Velimirović.</s><s>On smatra da je u ekspertizi Tribunala jedino diskutabilna razmera između civilnih i vojnih žrtava - na štetu civila. - Pre nego što su usvojeni zakoni o statusu civilnih žrtava rata, često su u vojne evidencije upisivani poginuli civili kako bi porodice ostvarile veća prava naglašava Velimirović.</s>
<s>Sud BiH ukinuo osuđujuću presudu Mevlidu Jašareviću</s><s>Četvrtak, 11 jul 2013</s><s>11. 07. 2013 \| Agencija Anadolija Apelaciono veće Suda Bosne i Hercegovine poništilo je danas presudu od 6. decembra prošle godine kojom je srbijanski državljanin Mevlid Jašarević proglašen krivim te osuđen na kaznu zatvora od 18 godina, potvrdio je Jašarevićev advokat Senad Dupovac.</s><s>Presuda je poništena zbog bitnih povreda postupka.</s><s>U Sudu BiH su za AA potvrdili da je presuda donesena i otpremljena strankama u postupku, ali još ne žele govoriti o njenom sadržaju.</s><s>Apelaciono veće Suda BiH je naložilo ponovni postupak u slučaju ''Jašarević'' pred tim većem kada će se moći izvesti novi dokazi.</s><s>Takođe, kako saznajemo, potvrđena je oslobađajuća presuda za navodne Jašarevićeve pomagače Emraha Fojnicu i Muniba Ahmetspahić, koji su i prvostepenom presudom bili oslobođeni su optužbi, saznaje agencija Anadolija.</s><s>Jašarević i ostali su se optužnicom od 25. aprila ove godine teretili za krivično delo organiziranje terorističke grupe, u vezi sa krivičnim delom terorizam.</s><s>Državni tužilac Dubravko Čampara potvrdio je da je ukinuta presuda u slučaju Mevlida Jašarevića, ali da Jašarević, kako je rekao, sigurno neće biti pušten na slobodu.</s><s>Prema njemu, ovo neće uticati na status Jašarevića.</s><s>Najavio je mogućnost iznošenja novih dokaza u postupku koji će biti održan pred Apelacionim većem.</s><s>Advokat Dupovac najavio je mogućnost da Tužilaštvo BiH ponudi predlog sporazuma sa Jašarevićem, gde bi Tužilaštvo BiH promenilo kvalifikaciju zločina, a Jašarević priznao nedelo.</s><s>Insistirat će, kaže, da se u novom postupku Jašarević ne tereti za terorizam.</s><s>"Očekivao sam ovakvu odluku.</s><s>Sve moje kolege advokati su govorili da će doći do ovakve presude", rekao je Dupovac.</s><s>Jašarević je na iznošenju završnih reči 3. decembra rekao da, ako ga Sud Bosne i Hercegovine osudi, to "neće sprečiti nekog drugog da učini isto što i on".</s><s>Istakao je da se kaje za svaku osobu koja je tog dana bila uplašena, ističući da će "ovakvih napada biti dok Amerikanci ubijaju muslimane ".</s><s>Jašarević je 28. oktobra 2011. godine iz "kalašnjikova" pucao na zgradu Ambasade Sjedinjenih Američkih Država (SAD) u Sarajevu.</s><s>Tokom 50 minuta, ispalio je 105 metaka iz automatske puške, dok je grad bio u blokadi do 21 sat. http://pressrs.ba/sr/vesti/vesti_dana/story/41088/u%C4%87u+presudu+Mevlidu+Ja%C5%A1arevi%C4%87u.html</s>
<s>MALVERZACIJE U HAŠKOM TRIBUNALU: Uništavali slike da bi okrivili Srbe</s><s>Sreda, 06 februar 2019</s><s>S. J. MATIĆ \| 05. februar 2019 \| Večernje novosti Veštak Mile Poparić, za "Novosti", otkriva nove detalje o malverzacijama dokazima u Haškom tribunalu.</s><s>Odbrani dostavljali neupotrebljive fotografije i snimke U HAŠKOM tribunalu sistematski su pravljene loše kopije fotografija sa mesta zločina i to u crno-beloj tehnici, sa ciljem da se na njima ništa ne vidi.</s><s>Takve su kao dokazni materijal dostavljane odbranama srpskih optuženika i bile beskorisne za analiziranje i korišćenje u postupcima.</s><s>Većina je bila zamrljana, potpuno crna i neupotrebljiva za obaranje tvrdnji tužilaštva.</s><s>Ovo, za "Novosti", priča veštak za balistiku Mile Poparić, koji je svedočio u nekoliko procesa u Hagu.</s><s>On navodi da je to bilo smišljeno degradiranje dokaza, kako bi braniocima otežali i onemogućili odbranu, jer je na takvim fotografijama bilo nemoguće uočiti bitne činjenice.</s><s>Poparić navodi da su sve vreme u Tribunalu cirkulisali dokazni materijali u crno-beloj tehnici, što je neverovatno za današnje vreme, iako je tužilaštvo imalo originale u koloru na kojima se sve jasno vidi.</s><s>Međutim, takve nisu dostavljali odbrani, jer bi postali dokazi koji bi išli u korist optuženim Srbima. - General Dragomir Milošević je osuđen, jer je 14. maja 1995. godine u svom stanu na Dobrinji u Sarajevu pogođena devojka.</s><s>Odbrana tu tvrdnju nije mogla da ospori, jer joj je tužilaštvo dalo iskopiranu fotografiju prozora kroz koji je prošao metak, a koja je bila potpuno crna - navodi Poparić jedan od primera.</s><s>- Na njoj je trebalo da se vidi najlon umesto stakla na prozoru i rupa od metka.</s><s>Policija je na uviđaju sve izmerila osim koordinata rupe.</s><s>A da su to uradili, videlo bi se da metak nije došao sa srpske strane.</s><s>Bez originalne slike, odbrana to nije mogla da dokaže.</s><s>Jedan od primera uništavanja fotografija je i slučaj izrešetanog tramvaja u Sarajevu 27. februara 1995. godine, kada je ranjeno nekoliko ljudi, a za taj zločin su osuđeni general Milošević, Radovan Karadžić i Ratko Mladić. - Tramvaj je izrešetan rafalno.</s><s>Policija je na dokaznoj fotografiji napisala da je izlazni otvor trećeg metka na istoj visini kao ulazni, što ukazuje da je metak ispaljen sa položaja VRS - priča Poparić.</s><s>- Na fotografiji koju je dobila odbrana za veštačenje ništa se nije moglo videti.</s><s>Međutim, kasnije, kod drugog svedoka, tužilaštvo je odbrani, očigledno greškom, u foto-dokumentaciji dostavilo i fotografije tog tramvaja u boji, koje su bile jasne, iako lošijeg kvaliteta.</s><s>Odmah smo uočili da je taj izlazni otvor nacrtan flomasterom, a stvarni je bio 25 centimetara niže.</s><s>To ukazuje da je metak ispanjen sa male udaljenosti, iz zgrade pored pruge koju je držala Armija BiH.</s><s>Poparić priča da, iako su oborili tu tezu, sudsko veće je reklo da on spekuliše na fotografiji lošeg kvaliteta, a i ako je u pravu, taj niži otvor je možda od nekog drugog napada na isti tramvaj, iako niko na suđenju nije pomenuo postojanje drugog napada.</s><s>Kako je Srbima suđeno u Hagu dokaz je i slučaj devojčice od tri godine za koju nikada nije utvrđeno da je ranjena decembra 1992. godine ispred kuće u sarajevskom naselju Široko.</s><s>Navodi tužilaštva su bili da je pucano sa stene Baba na Trebeviću sa udaljenosti od 900 metara. - Odbrana je to osporavala, tvrdeći da se sa stene uopšte ne vidi ta kuća - navodi Poparić.</s><s>- Prilikom obilaska stene sudsko veće i tužilaštvo su se složili da se kuća ne vidi, međutim pošto se njihov obilazak ne smatra dokazom na sudu, presudili su da se kuća vidi i da je namerno gađana sa položaja VRS, kako je tvrdilo tužilaštvo.</s><s>DOKAZ Slika skrivana od advokata Srba SMANjIVALI KVALITET VIDEO-MATERIJALA SVI video-materijali odbrani su dostavljani u veoma lošoj rezoluciji, a posebno oni u vezi sa "Markalama 1 i 2". - Onda se na nekoj televiziji ti isti snimci pojave u perfektnoj rezoluciji, što znači da su je u Hagu namerno smanjivali da ti snimci budu nejasni - objašnjava Poparić.</s><s>- Ali kad i na lošoj rezoluciji vidite ono što se ne uklapa u njihovu tezu, onda vas optuže da ste pristrasni, jer to samo vi uočavate i tako tumačite, i mogu da vam zbog toga obore celo veštačenje.</s>
<s>Milivoje Ivanišević: Bakir Izetbegović u Novom Pazaru</s><s>Sreda, 17 avgust 2016</s><s>Da nije uzroka ne bi bilo ni posledica.</s><s>To je slučaj i sa posetom člana Predsedništva BiH Bakira Izetbegovića Novom Pazaru i tzv. Sandžaku.</s><s>On je, javno, svojom posetom obeležio značajan jubilej u čast i slavu SDA i svog oca Alije Izetbegovića.</s><s>Istina, u to vreme između Srbije i BiH nije postojala međudržavna granica koja danas, zahvaljujući njegovom ocu, postoji i zato ima veliki značaj u međusobnim odnosima.</s><s>Ovim ta priča, ili priča o prvom uzroku, može da bude i završena.</s><s>Drugi, za javnost skriven uzrok treba takođe staviti na uvid.</s><s>To je veliki doprinos muslimana Sandžaka u ratnim poduhvatima Armije BiH.</s><s>Tu je, po ugledu na Hitlerove SS jedinice, svojevremeno tajno formirana paravojna muslimanska oružana formacija „Patriotska liga naroda“.</s><s>Iz „Sandžaka“ su čuveni borci Prve sandžačke brigade u Sarajevu koja je za Srbe ovog grada bila što i Gestapo za Jevreje u Nemačkoj.</s><s>Mnoge sandžaklije, od kojih neki danas žive u Srbiji, nose najviša odlikovanja i imaju visoke činove Armije BiH.</s><s>Oni su zaslužni za stotine uništenih srpskih sela i desetine hiljada ubijenih lica srpske nacionalnosti.</s><s>Oni su opsluživali preko 500, od čega samo u Sarajevu 123, koncentraciona logora u kojima je mučeno, silovano i ubijeno više hiljada naših sunarodnika.</s><s>Bez pomoći Sandžaklija teško bi muslimani Sarajeva 1992-1995. god. uspeli da pobiju skoro 8.000 meštana srpske nacionalnosti.</s><s>To je četiri puta više nego što su Srba u Sarajevu ubile ustaše Ante Pavelića u podudarnom vremenskom razdoblju tokom Drugog svetskog rata.</s><s>S tim i takvim ljudima je mogao da se pozdravi i „ u četiri oka“ porazgovara visoki gost iz BiH.</s><s>Da im, eventualno, još jednom čestita i zahvali.</s><s>To je njegova samoinicijativno preduzeta mirovna misija.</s><s>Od više hiljada Sandžaklija koje su žarile i palile po BiH, a za svoja dela nikad nisu odgovarali, neke je nemoguće izostaviti.</s><s>Svima su znani Ejup Ganić iz Novog Pazara i Sefer (Hrustem) Halilović iz Prijepolja, general armije BiH.</s><s>Ali javnost skoro ništa ne zna za ostale, kao što su Hajrudin (Hrustem) Halilović – Mrčo (brat Seferov), jedno vreme komandant konc-logora u Visokom gde je surovo zlostavljano oko 500 i ubijeno deset lica srpske nacionalnosti; Nihad Bojadžić-Niho, iz Novog Pazara, zamenik komandanta, a potom komandant po zlu poznate „Zukine jedinice“ i logora za Srbe na Igmanu u kome je ubijeno deset Srba; Ekrem Mandal iz Priboja, predsednik SDA za Istru, jedno vreme komandant hrvatskih „Zengi” (Zelene riječke brigade), a potom komandant „Handžar divizije” sastavljene od Šiptara sa Kosmeta i muslimana iz Sandžaka; Ramiz Duraković iz Prijepolja, komandant tzv. Zelenih beretki i 43. brdske brigade u Goraždu; Medo Haznadar, iz Prijepolja, komandant Prve sandžačke brigade u Sarajevu i jedan od komandanata na Igmanskom ratištu; Zulfikar Ališpago-Zuka, (njegovo, verovatno pravo, ime je Zulfo Alić) iz Novog Pazara, komandant specijalne brigade „Zukini borci” ili „Zulfikar” sastavljene od lica iz Sandžaka, Foče i mudžahedina iz arapskih država.</s><s>Posedovao lični zatvor za Srbe na Igmanu.</s><s>Odgovoran za ubistva oko 13 lica srpske nacionalnosti u razdoblju od 25. februara do 25. maja 1993; Murat Kahrović, Sjenica, pomoćnik komandanta Prve sandžačke brigade u Sarajevu; Bećir Skrobanović iz Prijepolja, jedan od rukovodilaca tzv; Zelenih beretki u Sokolovića koloniji; Ramiz Delalić-Ćelo iz Priboja jedan od organizatora i neposredan učesnik u napadu 1. marta 1992. god. u Sarajevu i ubistvu Nikole Gardovića; Ramiz Pljakić, iz Sjenice, komandant u Posavini po zlu poznate 108. „legendarne” brigade Armije BiH.</s><s>Prema dosadašnjoj praksi organa gonjenja i tužilaštva Republika Srbija je za takva lica najsigurnija država.</s><s>Godinama vlasti Srbije hapse i progone Srbe koje isporučuju ili Haškom tribunalu ili istražnim organima i sudovima BiH i Hrvatske, ili im ovde sude.</s><s>Progone i otpuštaju sa posla članove njihovih porodica.</s><s>Ne obaziru se čak ni na to da li su u pitanju državljani Srbije.</s><s>Sudi se, po nekom pravnom osnovu, i stranim državljanima, ali uvek i isključivo srpske nacionalnosti.</s><s>Jedini kriterijum za hapšenje je da je Srbin i da ga bar neko okrivljuje.</s><s>Za taj posao osnovane su i specijalne pravosudne ustanove.</s><s>Ne može se shvatiti da vlasti Srbije ne istražuju zločine svojih državljana počinjene nad licima srpske nacije u BiH ili Hrvatskoj.</s><s>Ovaj narod interesuju razlozi zbog kojih se u Srbiji ne procesiraju, makar i u odsustvu, lica koja su odgovorna za zločine nad Srbima.</s><s>Gde su međunarodne poternice za tim licima.</s><s>Međutim, da su toliku prilježnost organi gonjenja i sudovi pokazali i prema Sandžaklijama danas Bakir Izetbegović ne bi imao kome da dođe i – na obostranu žalost – verovatno bi izostala i njegova poseta Novom Pazaru.</s><s>Kraća verzija ovog teksta objavljena je u „Večernjim novostima“ https://stanjestvari.com/2016/08/05/bata-ivanisevic-bakir-u-pazaru/</s>
<s>SARAJEVO, 13.</s><s>MARTA /SRNA/ - Čitanjem optužnice pred Sudom BiH danas je počelo suđenje nekadašnjem komandantu Specijalne jedinice MUP-a BiH Draganu Vikiću, nekadašnjem ministru unutrašnjih poslova tadašnje BiH Jusufu Pušini, te Nerminu Uzunoviću i Mladenu Čovčiću optuženima za ratni zločin nad zarobljenim Srbima u aprilu 1992. godine u Sarajevu.</s><s>Optužnica tereti Vikića i Pušinu za komandnu odgovornost, a Uzunovića i Čovčića da su neposredni izvršioci krivičnog djela, odnosno da su ubili osam zarobljenih srpskih vojnika, pripadnika JNA.</s><s>Čitajući optužnicu, tužilac Vesna Ilić hronološki je opisala događaje od zarobljavanja vojnika iz transportera u kvaru u sarajevskom naselju Dobrinja, preko njihovog ubistva u Velikom parku, do sklanjanja i uništavanja tijela na Darivi.</s><s>Ilićeva je navela da su vojnici, nakon zarobljavanja u Dobrinji, odvedeni u Stanicu javne bezbjednosti u Novom Gradu, a na putu do tamo i u samoj Stanici maltretirali su ih civili i pripadnici Teritorijalne odbrane.</s><s>Zarobljeni vojnici potom su prevezeni u Dom policije, gdje je bila smještena Specijalna jedinica MUP-a, sa čime su, prema optužnici, bili upoznati Vikić i Pušina.</s><s>Tu je nastavljeno njihovo maltretiranje.</s><s>U optužnici se navodi da su vojnike u obližnjem Velikom parku ubili Uzunović i Čovčić zajedno sa drugim licima, među kojima su bili Nedžad Herenda i Nermin Jusić.</s><s>Nakon ubistva, tijela vojnika su po naređenju Vikića i uz znanje Pušine prebačena na Darivu gdje su bačena u Miljacku, a sutradan su zapaljena.</s><s>Tadašnji predstavnici vlasti u Sarajevu obavijestili su SDS da su zarobljeni vojnici izjavili da ne žele da se vrate na teritoriju pod srpskom kontrolom i da su pušteni na slobodu.</s><s>Vikićev branilac advokat Fahrija Karkin tvrdi da su taj dokument potpisali Jerko Doko i tadašnji komandant Štaba Teritorijane odbrane Hasan Efendić.</s><s>Posmrtni ostaci dvojice ubijenih zarobljenih vojnika su pronađeni, a za ostalima se još traga.</s><s>Tužilac Vesna Ilić rekla je da će navode optužnice dokazivati pozivanjem više od 80 svjedoka i prilaganjem velikim brojem dokaznih materijala.</s><s>Odbrane optuženih istakle su u uvodnim riječima da njihovi klijenti nisu krivi za djela koja im se stavljaju na teret i da to potvrđuju i dokazi Tužilaštva BiH.</s><s>Optuženi su se izjasnili 27. februara pred Sudom BiH da nisu krivi za zločine za koje se terete.</s><s>U optužnici, koju je Tužilaštvo BiH podiglo 29. decembra prošle godine, oni se terete da su u svojstvu komandanta i pripadnika MUP-a, policijskih snaga i rezervnog sastava policije u Sarajevu u aprilu 1992. godine znali i bili informisani o zarobljavanju osam srpskih vojnika.</s><s>Prema optužnici, oni su bili informisani o stavljanju zarobljenih vojnika JNA pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva gdje su, protivno Ženevskim konvencijama i odredbama međunarodnog humanitarnog prava koje definišu postupanje sa ratnim zarobljenicima, ubijeni rafalnim pucanjem iz vatrenog oružja.</s><s>Optuženima je na teret stavljeno da su kao pripadnici policijskih i bezbjednosnih struktura, koji su se nalazili na svojim položajima ili u blizini mjesta zločina, bili informisani o zločinu ili lično svjedočili počinjenju zločina, nakon čega su propustili da uhapse, procesuiraju i sankcionišu počinioce i spriječe uklanjanje dokaza i skrivanje tijela.</s><s>U okviru današnje statusne konferencije odbrane su zahtijevale da se optuženima sudi prema Krivičnom zakonu bivše SFRJ, koji je za njih povoljniji nego Krivični zakon BiH.</s><s>Karkin je prigovorio i na zakonitost 115 dokaza, navodeći da se neki dokazi kriju od odbrane, posebno oni koji se tiču naredbe o istrazi, te zatražio njihovo dostavljanje.</s><s>Ilićeva je tvrdila da nijedan dokaz nije sakriven, a da dokaze o naredbi istrage ne može dostaviti jer je to interni akt Tužilaštva i zato što je istraga u ovom predmetu protiv dva lica još otvorena.</s><s>Čovčić je zatražio od sudskog vijeća, kojim predsjedava sudija Zoran Božić, da razriješi njegovog sadašnjeg branioca i dodijeli mu novog, što je prihvaćeno.</s><s>Prilikom iznošenja podataka o optuženima, konstatovano je da Čovčić nema državljanstvo BiH, ali da ima Hrvatske.</s><s>On je rođen u Rogatici i zvao se Senaid Čavkić i tada je imao državljanstvo BiH, ali je kasnije promijenio ime u Mladen Čovčić i dobio je hrvatsko državljanstvo.</s><s>Naredno ročište, kada je predviđeno i saslušanje prvih svjedoka, zakazano je za 13. april u 13.00 časova. http://www.srna.rs/novosti/482645/pocelo-sudjenje-za-zlocine-nad-srbima-u-sarajevu.htm</s>
<s>Mišić: Dvije masovne srpske grobnice u Posavini, jedna na Ozrenu</s><s>16/08/2016 \| SRNA \| RTRS Najmanje dvije masovne srpske grobnice, prema operativnim saznanjima, nalaze se na području Posavine, a jedna na Ozrenu, rekao je Srni član Kolegijuma direktora Instituta za nestala lica BiH Milutin Mišić.</s><s>Mišić je naveo da bi masovne grobnice trebalo da budu procesuirane tokom ove godine.</s><s>On očekuje da će Tužilaštvo BiH izdati nalog za dodatne istražne radnje i ekshumaciju ovih masovnih grobnica.</s><s>"Ekshumacijom ovih, kao i velikog broja drugih srpskih grobnica, bio bi otklonjen zastoj u procesu traženja nestalih Srba u BiH", istakao je Mišić.</s><s>Prema njegovim riječima, na Ozrenu se nalazi određeni broj pojedinačnih grobnica koje nisu ekshumirane.</s><s>Mišić je dodao da u Institutu za nestala lica BiH trenutno postoji više od 150 nerealizovanih zahtjeva za ekshumacije, od kojih je većina iz banjalučke kancelarije Instituta za nestala lica, jer se pretpostavlja da je riječ o srpskim žrtvama. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=216240</s>
<s>SUDBINE DVA DEČAKA-SRBINA I MUSLIMANA: Patrijarh Pavle Mehmedaliji darovao sat</s><s>Ponedeljak, 03 oktobar 2016</s><s>Dragan VUJIČIĆ \| 03. oktobar 2016. \| Večernje novosti Sudbine dvanaestogodišnjaka otvorile rane o ratnim stradanjima devedesetih.</s><s>Povređenog Ahmića na VMA posetio i počivši poglavar SPC.</s><s>Spomenik Stojanoviću nije napravljen, jer je novac proneveren KADA je čuo da su srpski borci iz rejona Zvornika i Srebrenice, posle svega što su im ranije priredile komšije muslimani, tog 18. maja 1993. prekinuli borbe da bi spasavali život dvanaestogodišnjem Mehmedaliji Ahmiću, koji je teško postradao čekajući američki padobran, počivši patrijarh Pavle bio je zadovoljan svojim narodom.</s><s>Tražio je da ga vodimo na VMA u posetu mališanu.</s><s>General Jovičić, tadašnji načelnik, javio nam je kada mu je rođendan i tada je patrijarh Mehmedaliji darovao sat sa ličnom posvetom.</s><s>Ne zna šta je pisalo na satu.</s><s>Znam da smo VMA napustili zadovoljni sa porukom koju smo uputili bogu.</s><s>Ovo su reči vladike Filareta koji je juče telefonom pozvao "Novosti" da produbi priču o sudbinama dvanestogodišnjaka Slobodana Stojanovića i Mehmedalije Ahmića, dvema žrtvama strašnog rata u Bosni iz 1992. i 1993.</s><s>Vladika Filaret nas je zvao da ispriča nepoznate detalje iz borbe za život Mehmedalije Ahmića.</s><s>Vojo Gušić, potpredsednik Boračke organizacije RS, rekao je, za "Novosti", da će se borci odužiti malom Slobodanu Stojanoviću tako što će mu najzad podići spomenik u centru njegove Drinjače.</s><s>Ljubiša Ristić, iz Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom u 20 veku (sada Institut), podsetio je i kako je propala akcija "Večernjih novosti" i Instituta Milivoja Ivaniševića da se spomenik malom Slobodanu, rad vajara prof. Miodraga Živkovića, postavi 2008. godine. - Mehmedalija je u stvari postradao kada je eksplodirao kontejner sa oružjem koji su Amerikanci desantirali muslimanima iz Srebrenice - seća se vladika Filaret.</s><s>Vest o prebacivanju dečaka iz Srebrenice u Beograd na lečenje brzo se pročula Beogradom između ostalog i zato jer su dečaka spasavali borci kojima je Naser Orić prethodno poharao domove i pobio najmilije ali i zato što se javilo 20 njih da doniraju svoju kožu malom muslimanu.</s><s>Patrijarh Pavle je bio dirnut zbog toga.</s><s>U bolesničku sobu Mehmedalije Ahmića na njegov rođendan došli su uz poglavara SPC i tadašnji vladika zagrebačko-ljubljanski Jovan, otac Filaret i još dvojica sveštenika prognanih iz Grubišnog Polja i Daruvara koji su tada služili na Beogradskom sajmu prikupljajući humanitarnu pomoć za narod preko Drine.</s><s>Vladika se seća da je počivši patrijarh Mehmedaliji darovao sat, vladika Jovan mu je odneo kovertu, a on je nosio tortu. - Da, čuli smo da je dete kada je malo došlo sebi u bolnici reklo i da bi "mogao klati Srbe" - veli Filaret. - Na to nismo marili.</s><s>Strašnija je priča o Slobodanu Stojanoviću.</s><s>Hapšenje Efete Veseli, u Švajcarskoj, žene koja ga je zverski ubila u julu 1992. pokrenula je oluju emocija na ovim prostorima.</s><s>"Novosti" su u jučerašenjem broju u tekstu "Mi Mehmadaliju spasli, oni načeg Slobu preklali" podsetile i na spasavanje muslimanskog dečaka istog godišta koje se dogodilo tri meseca pošto su Srbi iz ovog kraja sahranili svog Slobodana.</s><s>Branili smo pravo da pišemo istinu i na sudu ali i delom.</s><s>Telefoni su se juče usijali.</s><s>A sve novine su zabeležile kada je njegovo masakrirano telo nađeno u proleće 1993.</s><s>Ratna stradanja u narednim godinama učinila su da se njegova smrt zaboravi, a onda su "Novosti" 2005. podsetile na njegovu žrtvu i na dželata - Efete Veseli, ženu koja je bila komšija Stojanovića.</s><s>I "Novosti" su tada morale na sud.</s><s>Tužila nas je Sonja Biserko i njen JUKOS jer su smatrali da objavljivanjem imena ubice - širimo govor mržnje! - Spomenik Slobodanu Stojanoviću bila je zajednička ideja Centra za istraživanje stradanja Srba u 20. veku (sada Instituta) i vaših novina - podseća Ljubiša Ristić. - "Novosti" su zamolile profesora Miodraga Živkovića da uradi spomenik dečaku dok smo mi obezbeđivali mesto gde da se podigne.</s><s>Divna skulptura "Dečak i pas" trebala je 2008. da se postavi u centru sela Drinjača na tromeđi magistralnog puta ka Srbiji, Srebrenici i Sarajevu.</s><s>Vlada RS obezbedila je novac za spomenik i prebacila ga na namenski račun Udruženja boraca RS.</s><s>Novac je potom nestao a Slobodan je ostao zaboravljen bez obležja.</s><s>Vladika dabrobosanski Vasilije je 2008. govorio da bi dečaka iz Donje Kamenice trebalo kanonizovati kao sveca.</s><s>ISPRAVIĆEMO NEPRAVDU - VELIKA je to bruka i sramota oko nestanka para za spomenik dečaku - rekao nam je Vojo Gušić, potpredsednik Udruženja boraca RS. - Ne znamo kako ga je utrošilo bivše rukovodstvo, tragova u papirima nema.</s><s>Koliko ove nedelje ponovo ćemo sesti i pokrenuti sve iz početka.</s><s>Slobin spomenik će stajati u Drinjači.</s><s>ZLA SUDBINA ILIJA i Desanka Stojanović, roditelji Slobodanovi, još su bili živi kada je počelo da se priča da će njihovo dete dobiti spomenik kakav zaslužuje.</s><s>Kada su novinari 2008. u selo Đevanje gde su Stojanovići živeli, doneli priču da se njihovom dečaku postavlja spomen-obeležje, majka je, kažu, umrla. - Dala je izjavu za TV, a onda je od uzbuđenja doživela šlog. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/reportaze/akt-MUSLIMANA-Patrijarh-Pavle-Mehmedaliji-darovao-sat DVE PRIČE O STRADANjIMA DECE 1992: Mi Mehmedaliju spasli, oni našeg Slobu preklali</s>
<s>U nastavku suđenja za zločin počinjen u Čemernom (općina Ilijaš), svjedokinja Tužilaštva Bosne i Hercegovine je kazala da je čula kako je u ovom mjestu bio pokolj i silovanje civila.</s><s>Nada Kovačević je ispričala da je do 16. juna 1992. živjela s porodicom u Brezi, dok je njen brat Nenad Obradović pred rat otišao u Čemerno, gdje se nalazio i 10. juna 1992. godine.</s><s>Ispričala je da je on toga dana ranjen te da je od njega čula "da je gore bilo silovanje i ubijanje civila i da ga je komšija Senad ranio rafalom u desnu nogu".</s><s>Dodala je da je od policije čula o dešavanjima i od Dušana Reševića.</s><s>“Pričao je da je čuo silovanje žena, civila, i da je vidio Miloša da su ga zaklali”, izjavila je Kovačević, dodavši da se njen brat nakon toga zakopao u đubre, gdje se onesvijestio, te da su “ranjene civile u štalu stavili i zapalili”, prilikom čega su njemu izgorjele ruka i noga.</s><s>Dodala je da je u tome učestvovala “vojska iz Breze i da je bio komšija Enver – navodno da su oni po selu izviđali”.</s><s>Na upit tužiteljice Marijane Čobović ko je učestvovao u tome, svjedokinja je kazala: “Sikire i Smole”, te da su “drugi bili iz Kaknja i Breze”.</s><s>Izjavila je da joj je brat nakon toga otišao u bolnicu, gdje se liječio, da je imao psihičke posljedice te da je ona čula kako on tokom spavanja doziva imena Miloša, Ranka i Branka.</s><s>Kovačević je posvjedočila da joj je muž Nenad ispričao da je nađen dnevnik u kojem su upisana imena “tih gore na Čemernom što su bili”.</s><s>Dodala je da je navodno dnevnik vodio izvjesni Smolo. “Muž mi je ispričao da je dnevnik nađen na liniji”, rekla je Kovačević, dodavši da je njen brat otišao na Čemerno jer su gore imali porodicu.</s><s>Tužilaštvo BiH tereti bivše pripadnike Teritorijalne odbrane (TO) te aktivnog i rezervnog sastava policije – Džemala Hadžića, Teufika Turudića, Džemala Smolu, Senada, Harisa i Benjamina Sikiru, Enesa Duraka, Mirsada, Nusreta i Mirzeta Bešliju te Hamdiju Spahića i Nehrua Ganića – da su u junu 1992. godine učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu (UZP) u selu Čemerno.</s><s>Optuženi su da su 10. juna 1992. izvršili napad na Čemerno pucanjem, bacanjem bombi, mučenjima i paljenjem imovine, što je za rezultat imalo smrt 30 osoba srpske nacionalnosti.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja, Kovačević je kazala da se ne sjeća imena policajaca od kojih je čula šta se desilo na Čemernom te da nema saznanja da je njen brat tada bio vojnik i nosio uniformu.</s><s>Objasnila je da je njen brat ranjen na livadi, nakon čega je dopuzao do štale te se ukopao u đubre.</s><s>Potvrdila je da je pronađen ratni dnevnik u kojem su postojala imena lica koja su tu učestvovala, ali da nije vidjela dnevnik, nego čula od muža.</s><s>Rekla je da je njen brat preminuo 2006. godine, od posljedica ranjavanja.</s><s>Na upit Ifeta Ferageta, advokata sedmooptuženog Duraka, svjedokinja je potvrdila da je njen brat više puta liječen zbog psihičkih problema.</s><s>Izjavila je da njen brat nije bio bolestan prije rata te da joj je poznato da je služio vojsku, ali da ne zna da je nosio uniformu u ratu.</s><s>Negirala je da je više puta bio ranjavan.</s><s>Spahićeva Odbrana je uložila prigovor, kazavši da brat Nenad Obradović nije predmet optužnice kao oštećeni.</s><s>Suđenje se nastavlja 23. juna.</s><s>Aida Trepanić</s>
<s>U neverici, opraštamo se od kolege, saborca i prijatelja pukovnika Milenka Avramovića, osnivača prve škole humanitarnog deminiranja i darovitog književnika posvećenog očuvanju pamćenja milićkih i svesrpskih žrtava proteklog rata.</s><s>Pukovnik Milenko Avramović rođen je 2. marta 1959. godine u selu Vukovići, nedaleko od Milića, u Birču, onom delu Republike Srpske koje je u dva svetska, kao i nedavnom ratu za opstanak pretrpelo genocidna razaranja.</s><s>Kao školovni vojnik (srednja Vojna škola, Sarajevo; Vojna akademija, inžinjerija, Beograd) bio je na prvim linijama odbrane svog naroda u poslednjem ratu.</s><s>Dok je postojala Vojska Republike Srpske, pukovnik Milenko Avramović bio je jedan od rukovodilaca teškog i neizvesnog posla razminiranja, za koji po njegovim rečima: „nisu dovoljni samo sredstva, stručnost i znanje, već i sreća“.</s><s>Odlaskom u penziju posvetio se humanitarnom i istraživakom radu, u okviru koga i saradnji sa Institutom za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku.</s><s>Plod te saradnje je i objavljivanje njegove dvojezične (na srpskom i engleskom jeziku) monografije „Spomen-soba Milići: stradali 1992–1995 : za krst časni i slobodu zlatnu“; knjige pamćenja Milićana, 266 sugrađana, žrtava i boraca koji su dali živote za opstanak Srpstva u milićkom i šire biračkom, malenom delu Podrinja, tokom Srbima nametnutog rata 1992–1995. godine.</s><s>Tokom protekle decenije pukovnik Milenko Avramović je objavio sedam antiratnih romana baziranih na dokumentarnom istraživanju sudbinâ srpskih boraca i stradanjâ civila u nedavnim ratovima; među kojima i dva dopunjena izdanja romana „Majka“, knjige-spomenika junačkim srpskim majkama koje su odbrani srpske nejači dale po tri i više sinova; i verovatno jedne od najčitanijih knjiga u Republici Srpskoj.</s><s>Kako sam kaže, inspiraciju je dobio prilikom poslednjeg susreta sa generalom Ratkom Mladićem u Vlasenici , posle smotre manevarske brigade, u hotelu Panorama gde je General okupio oficire obećavši da će saopštiti imena najzaslužnijih za stvaranje Republike Srpske.</s><s>„Inspiraciju za ovaj roman sam dobio tada, u zagrljaju generala Mladića uz prisustvo četiri majke, u njihovim suzama i u najbolnijoj, i u najlepšoj, i u najtežoj, i ne znam kako bi je nazvao, rečenici ('Majke, ja nemam više ništa da vam dam, osim mojih suza'), koja je u tom momentu oslikavala sudbinu, i majki, i generala i svih nas, našao snagu i inspiraciju za istraživanje i prikupljanje materijala.</s><s>Te suze, taj zagrljaj su me obavezali da danonoćno radim, istražujem prikupljam i na kraju napišem roman.</s><s>Zašto drugo dopunjeno izdanje?</s><s>Ja ne znam da li ste vi nekada razmišljali o tome da mi imamo toliko unesrećenih majki.</s><s>Na mojim promocijama su mi dovodili nove i nove majke, i govorili su mi, ti to nisi dobro istražio, moraš da to uradiš za pokolenje i da zabeležiš celovitu istinu, tako da je izašlo i drugo dopunjeno izdanje.“</s><s>Ovaj antiratni roman, koji se sastoji iz dva dela – romanesknog i dokumentarno-istorijskog, obuhvata 17 istorijski istinitih događaja kroz koje autor vodi svoje junake koji su izginuli na putu stvaranja Republike Srpske i predstavlja svedočenje „hristolike drame srpskog udesa (N.Babić)“.</s><s>Svih sedam romana: Odloženo venčanje; Odloženo venčanje 2; Majka; Stena ljubavi; Ljubav u zagrljaju smrti; Majka (drugo dopunjeno izdanje) i Biću deo tebe (2015), kao i monografija Spomen-soba Milići povezani su na tragu balzakovskog metoda prožimanjem prostorâ (obe „obale Drine“, Republike Srpske i Srbije), likova, naravi, herojstva, traganja, upitanosti... i čine svojevrsnu celinu koja bi se mogla nasloviti: Ljubav nas je održala, kako je i sam (nesvesno) nazvao jedan od priloga na svom Youtube kanalu.</s><s>Odlazak vojnika traži da ne pustimo suzu, da pamtimo dela, njegovu srčanost, junaštvo i nepoklek.</s><s>Odlazak književnika, da sačuvamo neprekinuto trajanje, onako kako je on to ovekovečio u svom bogatom, književnom i istraživačkom radu i darovao Srpstvu.</s><s>Odlazak prijatelja traži da ga poslušamo, onako kako je sâm očekivao u završnoj reči monogorafije o Milićanima: „Nemoj ni slučajno da plačeš...</s><s>Pogledom punim zahvalnosti pređi još jednom preko likova tih hrabrih ljudi, prekrsti se i reci: Laka vam srpska zemlja, i neka vam Bog dušu prosti.</s><s>Hvala vam za sve!“.</s><s>Kada odlazi plemenit i blagorodan čovek, saborac, nećemo se stideti ako neka suza kane, znamo da će nam u svojoj dobroti oprostiti.</s><s>Neka Gospod upokoji svog raba Milenka Avramovića tamo gde pravednici počivaju, tamo gde nema ni boli, ni tuge, tamo gde je život večni.</s><s>Vječnaja Pamjat!</s>
<s>Izraeli: Strukture SDA uništile srpsku zajednicu u Sarajevu</s><s>Subota, 18 septembar 2021</s><s>14/09/2021 \| RTRS \| Autor: SRNA Predsjednik Nezavisne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu od 1991. do 1995. godine Rafael Izraeli izjavio je da je Komisija tokom istraživanja došla do činjenica o uništenju srpske zajednice u ovom dijelu grada od poličko-vojnih struktura SDA.</s><s>Izraeli je, učestvujući u Beogradu na onlajn međunarodnoj konferenciji "Rezultati rada međunarodnih nezavisnih komisija: srpske žrtve u građanskom ratu u Sarajevu 1991–1995. i žrtve svih naroda u regionu Srebrenice 1991–1995 godine", istakao da su ove strukture bile uvezane sa globalnim radikalnim islamističkim strukturama kao što su "Muslimansko bratstvo" i drugi, a cilj im je bio stvaranje muslimanske države BiH.</s><s>On je naglasio da su međunarodni zapadni mediji uglavnom izvještavali jednostrano o ovom sukobu i često izvrtali činjenice o stradanju srpskog naroda ili čak fabrikovali narative o "zlim Srbima i nedužnim muslimanima".</s><s>Izraeli je dodao da se Komisija u svom istraživanju nije bavila pitanjem ko je kriv ili ko nije kriv tokom ovih događaja, već isključivo naučno-stručnim istraživanjem i utvrđivanjem činjenica o stradanju Srpskog naroda u dijelu Sarajeva pod muslimanskom kontrolom.</s><s>Predsjednik Nezavisne međunarodne komiisje za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine Gideon Grajf, interpretirajući rezultate istraživanja Komisije, naveo je da na osnovu procjene gubitaka bazirane na izjavama preživjelih svjedoka u proboju i izvještajima takozvane Armije BiH, sa velikom vjerovatnoćom se može tvrditi da je tokom cijele rute kretanja kolone stradalo u borbama, međusobnim obračunima i samoubistvima između 4.000 i 5.000 ljudi. - Na osnovu analiziranih podataka, zajednički stav Komisije je da je minimalan broj zarobljenih između 1.500 i 2.000, a maksimalan između 2.500 i 3.000 ljudi - istakao je Grajf.</s><s>On je izrazio očekivanje da će rad Komisije doprinijeti zajedničkom suočavanju sa prošlošću i boljem razumijevanju univerzalne istine o dostojanstvu i vrijednosti svakog ljudskog života.</s><s>Potpredsjednik Nezavisne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu 1991-1995. godine Viktor Bezručenko kao dugogodišnji oficir i zvaničnik UN-a u Sarajevu i BiH rekao je da se sukob i BiH može nazvati isključivo građanskim ratom. - Ukoliko je bilo agresije na BiH to se može sagledavati u vojnim operacijama Hrvatske koja je vršila napade na teritorije Republike Srpske - istakao je Bezručenko.</s><s>On je rekao da je politika i plan SDA u Sarajevu na čelu sa Alijom Izetbegovićem bio da uništi srpski narod u tom gradu, ističući da se danas može jasno vidjeti da je taj plan uspio, jer je srpska zajednica u muslimanskom dijelu Sarajeva uništena u potpunosti.</s><s>Prema njegovim riječima, muslimanski dio Sarajeva nije bio pod opsadom srpskih snaga već pod blokadom, kao što su srpski dijelovi Sarajeva bili pod muslimanskom blokadom. - Republika Srpska je u junu 1992. godine ustupila međunarodni aerodrom u Sarajevu UN-u, te je tokom rata stizala velika količina humanitarne pomoći u muslimanski dio Sarajeva, a oko 20 odsto te pomoći je išlo za potrebe takozvane Armije BiH - istakao je Bezručenko.</s><s>On je zaključio da su Alija Izetbegović i strukture SDA bili upućeni i znali su za zločine nad srpskim građanima ovog dijela Sarajeva i za uništenje srpske zajednice u ovog gradu.</s><s>Stručnjak za međunarodno krivično i humanitarno pravo u Nezavisnoj međunarodnoj komisiji za stradanje svih naroda u regiji Srebrenica od 1992-1995. godine Markus Goldbah rekao je da se nakon temeljne istrage ove Komisije zaključuje da se u Srebrenici "nije dogodio niti pojedinačni zločin genocida niti genocid uopšte". - Iako Komisija ne smatra ubistva koja su se dogodila oko Srebrenice "genocidom", ona uvažava činjenicu da su hiljade ljudi uglavnom ratnih zarobljenika ubijene na najstrašniji način i da odgovorne za ove gnusne zločine treba kazniti - istakao je Goldbax.</s><s>On je rekao da nalazi Haškog tribunala o navodnom genocidu neće izdržati test vremena, jer je Komisija uvjerena da se zločini u Srebrenici ne mogu smatrati genocidom prema odredbi Člana šest A Rimskog statuta u kombinaciji sa obrazloženjem da se takvo ponašanje mora dogoditi u kontekstu obrasca sličnih postupaka usmjerenih protiv te grupe ili da je to ponašanje samo po sebi moglo prouzrokovati takvo uništenje.</s><s>U Beogradu u Ruskom domu u Beogradu o rezultatima rada međunarodnih komisija za Sarajevo i Srebrenicu govorili su izvršni direktor fondacije "Gorčakov" Leonid Dračevski, rukovodilac Centra za Centra za proučavanje savremene balkanske krize Instituta za slavistiku Ruske akademije nauka Jelena Guskova i bivši ministar spoljnih poslova SR Jugoslavije Vladislav Jovanović.</s><s>Predviđeno je i obraćanje otpravnika poslova Ambasade Srbije u Ruskoj Federaciji Slavoljuba Carića.</s><s>Rezultate rada Komisije za stradanje Srba u Sarajevu će onlajn predstaviti njen predsjednik Rafael Izraeli i član komisije Viktor Bezručenko, a na isti način obratiće se predsjednik Komisije za Srebrenicu Gideon GrajF i član tog međunarodnog nezavisnog tijela Markus Goldbah.</s><s>Organizatori konferencije su Fondacija "Gorčakov" i Međunarodni institut za razvoj naučne saradnje. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=445492</s>

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.