text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงใส่ฉลองบาท <bot>:ยุรยาตรนาดนวลเข้าสวนขวัญ พระพี่เลี้ยงเคียงคลอจรจรัล ชวนชมพรรณบุปผาระย้าย้อย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลือกที่รักมักที่ชังทำดั่งนี้ <bot>:มิใช่พี่น้องเนื้อในเชื้อสาย ตัวก็รู้ดูถูกลูกผู้ชาย มากลับกลายหมายจะทำแต่ลำพัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำมันไฟไหม้ปีกบ้างหลีกกลับ <bot>:แล้วถอยทัพเข้าในไพรระหง ถอดปีกหางขว้างไปเสียในดง เข้าแอบพงลัดแลงเที่ยวแฝงกาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเบือนหยิกพลิกแพลงวัดแว้งวุ่น <bot>:พระกอดอุ่นแนบทรวงดวงสมร นางเหนื่อยเหน็ดเข็ดใจพิไรวอน อย่าเพ่อก่อนเช่นนั้นฉันไม่เคย
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นครูอิงพิงหมอนนั่งถอนหนวด <bot>:แกล้งควบอวดอัยกาตรงหน้าฉาน ทรามคะนองลองเชิงเริงสำราญ พระอาจารย์นั่งหัวร่อพ่อนี่นา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงมาถือเพศฝรั่งข้างอังกฤษ <bot>:เป็นลูกศิษย์ซื่อตรงเหมือนวงศา กูก็ไม่เกียดกันไม่ฉันทา มีวิชาอย่างไรจะให้เอง
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยาธรอ่อนจิตพิศวาส <bot>:จึงว่ามาตรแม้นจะใคร่ได้เชษฐา เป็นใจด้วยก็จะช่วยแก้มนตรา พาไปอยู่คูหาใกล้นารี
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยทูลว่าถ้าฉันบวช <bot>:แล้วจะกรวดน้ำถวายให้หายไข้ ต่างสำรวลส่วนสุดาจะลาไป พระอภัยพักตร์เศร้าเปล่าอุรา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:อดิเรกเรืองเดชทุกเขตขัณฑ์ ออกอมาตย์มาตยาเวลานั้น พอราชมัลนำผู้ถือหนังสือมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารพระผู้ผ่านนคเรศ <bot>:แสนเทวษด้วยหลานยาเหลือฝ่าฝืน ตัวคนเดียวเปลี่ยวใจไหนจะยืน ไม่มีพื้นเผ่าพงศ์ในวงศ์วาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนลงลำกำปั่นสุวรรณมาศ <bot>:ล่วงลีลาศพ้นพาราหน้าสิงขร ก็ใช้ใบไปในทางชโลทร พากันจรไปเป็นสุขทุกบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสุดสาครบวรนาถ <bot>:ล่วงลีลาศมาในทางกลางวิถี พอพลบค่ำสนธยาเข้าราตรี พระภูมีกับพระยาม้ามังกร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะว่าตามกำหนดให้หมดเรื่อง <bot>:ที่บทเบื้องยาวไปไม่ประสงค์ จึ่งตัดรอนผ่อนไว้ในใจจง ภิเษกองค์บุตรท้าวเจ้านคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ฆาตกลองโยนบทพหลพลขันธ์ พระหริวงศ์ทรงยศทศกัณฐ์ ยืนประจัญเจรจาพูดท้าทาย
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับสามนางต่างเลียนจุดเทียนพร้อม <bot>:เสกน้ำหอมโซมซาบอาบมังสา ผัดสุคนธ์ปนแก้วแววนัยน์ตา ใครเห็นหน้านึกรักร้องทักทาย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นใบสล้างมากลางหน <bot>:พอสุริยนลับไปในเวหา ศศิธรจรกระจ่างกลางนภา ดวงดาราพรอยพร่างน้ำค้างพรม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระหัสกันด่านชั้นสุด <bot>:ตระเวนสมุทรกลับมาแจ้งแถลงไข ว่าธิดาการะเวกหนีเสกไป ทั้งโอรสยศไกรไปด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าอย่าวิตกจะยกให้ <bot>:กูว่าไว้แม้นเองไปมิได้เหมือน ถ้ามิได้สมคิดจะบิดเบีอน พูดแชเชือนยกเข้าเอาบุรี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยฤทธาตราแก้วให้แคล้วคลาด <bot>:ต่างฟันฟาดพลาดเพลี่ยงหลีกเลี่ยงหลบ เห็นห่างหันผันผินขับสินธพ ครั้นทันรบรับประจัญฟาดฟันฟอน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สตรีเขายังมีอาวุธปาก <bot>:ไม่กระดากทิ่มตำกันหยำเหยอ เราทั้งสามใช่ผู้หญิงจริงหนาเกลอ ไม่ละเมอพูดเล่นคงเห็นกัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งถ้อยคำร่ำเรียกสำเหนียกแน่ <bot>:เห็นเที่ยงแท้ภูวไนยให้ไปหา สินสมุทรสุดคิดถึงบิดา จึงทูลว่าปี่นี้ไม่มีใคร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องพลอยรำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:ไม่ฝ่าฝืนฟุบแฝงกันแสงศัลย์ พอโพล้เพล้เวลาเข้าสายัณห์ พระรับขวัญนุชน้องประคองเคียง
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเสียตัวชั่วนักเพราะรักหลง <bot>:หวังดำรงรองบาทเหมือนมาดหมาย ไม่สมหวังทั้งกลับได้อับอาย พลางฟูมฟายชลนาด้วยอาดูร ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนฝรั่งทั้งหลายนายทหาร <bot>:เห็นเสียการเกิดไส้ศึกต่างปรึกษา ขุนนางเก่าเข้าข้างนางวัณฬา เคยเป็นข้ามาแต่ก่อนไม่ร้อนรน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีจึ่งทำนายทายนิมิต <bot>:ว่าเองคิดถึงอะไรจึงใฝ่ฝัน นางนบนอบตอบตามแกถามพลัน เมื่อคืนนั้นคิดถึงบุตรสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามคํ่ายํ่าฆ้องเข้าไสยาสน์ <bot>:เอาผ้าลาดลงให้ลูกเสน่หา แล้วโบกปัดพัดวีให้นิทรา ทั้งสองราพระกุมารสำราญใจ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงอินทราหน้าเขียวมาเกี้ยวน้อง <bot>:มิให้ต้องตัวอีกจะหลีกหนี ยังรบสู้อยู่แต่พระอภัยมณี จะร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาพาเดินดำเนินนาด <bot>:มาปราสาทเนาวรัตน์จำรัสไข จึงมอบราชสมบัติทั้งฉัตรชัย ให้อยู่ในปราสาททองอันรองเรือง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือกำลังรั้งฉุดไม่หยุดหย่อน <bot>:ขยักขย่อนคลอนแคลนง่อนแง่นหงาย พอถูกฝนขนเปียกตะเกียกตะกาย ตัวกระต่ายตกช้างสว่างวัน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นธูปเทียนรุ่งเรืองเมืองผลึก <bot>:ผีเสื้อนึกว่าร้อนเย็นเป็นไฉน แล้วลุกขึ้นเผ่นโผนโจนลงไป ประเดี๋ยวใจก้องกังวานสะท้านดัง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงใช้ให้ย่องตอดลอดไปจับ <bot>:ได้นายทัพสามพราหมณ์ตามประสงค์ ยังพี่น้องสองกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ จะจับส่งมาให้เสร็จสำเร็จการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อต่อตีศรีสุวรรณประจัญปล้ำ <bot>:แสนระยำยังเว้นแต่เป็นผัว จะมีใหม่ให้เป็นสองก็หมองมัว จึงครองตัวตั้งสัตย์ว่าภัสดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้เล่าเขาก็พาเอามาได้ <bot>:เกรงจะให้ย่อยยับอัปยศ จะรีบรบพบองค์พระทรงยศ หรือจะงดรอรั้งคอยฟังความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:พอหายง่วงสมจิตคิดถวิล ครั้นสุริยงส่งฟ้าเห็นธานินทร์ สมถวิลเห็นปากน้ำที่สำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสระสรงทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:ใส่มงกุฎแก้วเก็จเพชรประดับ ทรงพระแสงเปล่งปลาบดูวาบวับ ตรัสกำชับสาวสุรางค์ไม่วางใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายท้ายหมายเกาะลังกาทวีป <bot>:ออกแล่นรีบเร็วรัดไม่ขัดขวาง ข้าหลวงเหล่าสาวสรรค์กำนัลนาง นั่งท้าวคางบ้างก็เอกเขนกพิง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:กระเหว่าแว่วร้องจำเรียงเสียงประสาน พระสุริย์แสงแจ้งจำรัสชัชวาล พวกทหารเตรียมพลสกลไกร
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ควรช่วยด้วยเป็นวงศ์ของทรงเดช <bot>:คืนนิเวศน์เวียงชัยไอศวรรย์ นางคำนับรับคำชวนกำนัล เชิญสุวรรณมาลีบุตรีมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จจูงพระยาม้าที่นั่ง <bot>:ลงจากหลังเชิงผาหน้าสิงขร มาส่งให้อ้ายโจรพเนจร อัสดรทำดีเหมือนทีกลัว
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลว่าข้าน้อยนี้ม่อยหลับ <bot>:เปรียบเหมือนกับกายาจะอาสัญ พระมารดามาด้วยได้ช่วยกัน หาไม่วันนี้เห็นไม่เป็นตัว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งล้าต้าต้นหนพลรบ <bot>:จัดเครื่องครบเพราเพริศระเหิดระหง เปลี่ยนเชือกเสาเพลาใบชักสายธง ขนของลงบรรทุกใส่ในเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับให้ได้เอาไปกรากไว้ปากกำปั่น <bot>:สักสองวันดึกดึกค่อยฝึกฝน แล้วเดินตามม้าไปทั้งไพร่พล ขึ้นข้างบนแผ่นผาเลียบหน้าเนิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่นุ่งห่มสมเพชเหมือนเปรตเปล่า <bot>:เป็นคนเจ้าเล่ห์สุดแสนมุสา ทำเป็นทีชีเปลือยเฉื่อยเฉื่อยช้า ไม่กินปลากินข้าวกินเต้าแตง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลสั่งสุมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ทั้งกษัตริย์หัสไชยอยู่ไอศวรรย์ แต่รำภายุพาลาลีวัน ไปด้วยกันจะได้คิดเรื่องกิจการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เดือนหนึ่งถึงฝั่งมหรณพ <bot>:ไม่พานพบรามวงศ์ยิ่งสงสัย ไม่หยุดยั้งรั้งรอตามหน่อไท ถึงกรุงไกรโกญจาพอราตรี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อากาศลั่นครั่นครื้นเหมือนปืนก้อง <bot>:กาก็ร้องเอาวาท้องฟ้าเหลือง อุกกาบาตผาดพุ่งแสงรุ่งเรือง ตกกลางเมืองมีลางต่างต่างกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรุ่นราวสาวแส้แล้วแต่แรก <bot>:เปรียบเหมือนแขกคิดเดียดด้วยเกลียดหมู ต่อเมื่อไรได้เป็นเหมือนเช่นชู้ จึงกลับรู้รักชายถวายตัว
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะคิดกลไกอย่างไรมั่ง <bot>:จะได้ฟังการสงครามสามสหาย ด้วยต่างคนจะชิงชู้หาอุบาย ซ่อนแยบคายความในไม่ไขจริง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจัดเสร็จแล้วประมูลทูลฉลอง <bot>:เชิญละอองบาทบงสุ์พระทรงศิลป์ ออกประจบรบรับทัพทมิฬ จะได้ภิญโญยศปรากฏนาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่สาวร้องน้องรับทั้งขับกล่อม <bot>:เสียงพร้อมพร้อมไพเราะล้วนเหมาะเหม็ง กล่าวประโลมโฉมยงองค์ละเวง ด้วยกาพย์เพลงพลอดคิดประดิษฐ์กลอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เอานํ้าหอมมาชโลมซึมโซมสรง ค่อยริกริกพลิกฟื้นฝืนดำรง ระทวยองค์ทรงแรงแข็งฤทัย
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญให้เสพย์กระยาสุธาโภชน์ <bot>:อันเอมโอชสารพันด้วยหรรษา เจ้าวาโหมโสมนัสถือสัจจา ด้วยปรีดารับประทานเครื่องหวานคาว ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปืนหลักรายค่ายป้อมยิงพร้อมพรั่ง <bot>:ตูมตึงตังทั้งโห่ร้องเสียงก้องกึก ดังสนั่นลั่นเลื่อนสะเทือนสะทึก เสียงคึกคึกคับคั่งประดังกัน
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ครึ่งวันทันทัพที่ท่ามกลาง <bot>:เข้ารบพลางแล่นหนียิ่งตีตาม ฯ ฝ่ายทัพหลวงล่วงเข้าอ่าวปากน้ำ พอพบลำเรือครัวจับตัวถาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งหงส์ลงไปรับเรือคับคั่ง <bot>:ประโคมสังข์แตรแซ่ประสาน มีธงริ้วทิวรายหลายประการ ไปถึงด่านปากน้ำพอค่ำคืน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นเขาเอาศพมาเสียบไว้ <bot>:นางจำได้แทบจะดิ้นสิ้นสังขาร์ บังอลูมูรหุ่มขุนมาตา แต่บิดายังไม่เห็นว่าเป็นตาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ก็ไม่เคยเห็นเหมือนเช่นกล่าว <bot>:ที่เรื่องราวพจนาแม่ว่าขาน พลางสวมสอดกอดเคล้าเยาวมาลย์ ฤดีดาลเดือดดิ้นถวิลวอน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จะคอยกำกับเป็นทัพหนุน <bot>:จะได้อุ่นใจนางสำอางโฉม พระตรัสพลางทางเฝ้าแต่เล้าโลม ให้นางโสมนัสรื่นชื่นอุรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าเรียนความรู้ไว้ <bot>:ไม่ใช้ไพร่พลมากลำบากกาย ขอแต่ผู้คู่คิดสักคนหนึ่ง แต่พอพึ่งพูดได้ดังใจหมาย
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปหาลำกำปั่นเข้าบรรจบ <bot>:ทหารรบรวมไปทั้งใต้เหนือ จ่ายเสบียงเลี้ยงบ่าวทั้งข้าวเกลือ ใช้ในเรือกลไฟให้หลายพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบอกองค์อัคเรศว่าเชษฐา <bot>:ให้สุดสาครถือหนังสือสาร ลูกชายไปได้ธิดายุพาพาล จะจัดแจงแต่งงานการวิวาห์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน <bot>:หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตะลุมบอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งรถสุวรรณรัตน์ <bot>:เทียมกัณฐัศว์ตัวประเสริฐระเหิดระหง จะไปเฝ้านักสิทธ์บิตุรงค์ โดยจำนงเร่งรัดไปจัดการ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่มาลีดีจริงใครชิงผัว <bot>:มันถือตัวตบมันให้ฟันหัก ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลเสียงคักคัก ท่านยายยักษ์อย่าไปสอนลูกอ่อนเลย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายว่าสายสวาท <bot>:ยังผุดผาดผิวฉวีเป็นสีสัน อย่าห่างเหินเมินเมียงอยู่เพียงนั้น มาบนบรรจถรณ์ให้ใกล้พี่ยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยพลอยว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:ก็เช่นกันกับวิตกในอกพี่ จะถือคำทำสัตย์สวัสดี ไม่ขอมีคู่ครองเหมือนน้องนึก
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดแจงแต่งพระศพครบเยี่ยงอย่าง <bot>:ไว้บนปรางค์ปราสาททองอันผ่องใส ต้องขึ้นป้อมล้อมวงระวังภัย จงทราบใต้บงกชบทมาลย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ารบพุ่งมุ่งหมายทำร้ายพี่ <bot>:จึงเป่าปี่ห้ามทัพให้หลับใหล รักษาตัวกลัวชีวันจะบรรลัย โดยวิสัยสงครามตามโบราณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภิเษกสินสมุทรกับบุตรน้อง <bot>:เป็นคู่ครองนคเรศแทนเชษฐา แล้วเผ่าพงศ์วงศ์กษัตริย์ขัตติยา จึงจะมาเมืองพระน้องครองไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพี่เอ๋ยเคยนิมิตใจจิตหวัง <bot>:จะเหมือนมั่งหรือไม่เมื่อไก่ขัน พระครวญคร่ำรํ่าสะอื้นทุกคืนวัน จนถึงเมืองมารันดังพรรณนา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงอยู่ในห้องจึ่งร้องถาม <bot>:เขาบอกความให้ฟังนึกกังขา เอ๊ะชะรอยคนดีจะมีมา ทำวิชาเป็นแท้แน่แก่ใจ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดอยู่ดูนางยักษ์ <bot>:เห็นผิดพักตร์มารดาน่าสงสัย ด้วยเห็นแม่แต่รูปนิมิตไว้ สงสัยใจออกขวางกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกาผู้รับสั่งไม่หยุดยั้ง <bot>:อุตลุดเร็วรวดสั่งกวดขัน ให้ประจุปืนป้อมไว้พร้อมกัน พลขันธ์ขึ้นรอบขอบเชิงเทิน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจับได้ให้สงสารท่านราหู <bot>:อย่าไปอยู่แปดปนกับคนผิด จะยกโทษโปรดให้ไว้ชีวิต จะสัตย์ซื่อหรือจะคิดเบือนบิดไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงจริงนะกระษัตรีถึงทีโกรธ <bot>:จะให้โทษทับถมทำข่มเหง แม้นร้างหย่าทารกรรมมิยำเยง เหมือนไม่เกรงบิตุราชมาตุรงค์
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกเอยอยู่ทุ่งกว้าง <bot>:ยังมี เหยี่ยวแฮ ปองลอบทำลายชี พิตได้ นุชพี่อยู่เอกี เจียวแม่ เกรงแต่ชู้จักใกล้ กล่อมน้องแนบถนอม ๆ
|
นิราศวัดรวก
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีลูกสาวราวกับหุ่นละมุนละม่อม <bot>:เลี้ยงถนอมในปราสาทราชฐาน เจริญรื่นชื่นโฉมประโลมลาญ ลางดลดาลดินไหวดังไกวเปล
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มณีแก้วกล้าเกิด <bot>:กลางตา ก็ดี ยังมิเห็นยลนา น่าน้อง อันอวรซึ่งทุรา ยินโยชน์ ยินยิ่งชวนชิดห้อง ห่อไว้วักเรียม
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแลขวาฟ้าบดสลดจิต <bot>:ให้มืดมิดมิ่งขวัญประหวั่นไหว จะเหลียวซ้ายสายเมฆวิเวกใจ ไม่เห็นใครเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีต่างต่างบ้างพิกลก้นเป็นสาย <bot>:ขึ้นเรียงรายกลางมหาชลาสินธุ์ มีแต่กายสายหยั่งกระทั่งดิน เที่ยวจับกินกุ้งปลาในสาชล
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจะมาฆ่าเมียเสียแล้วหรือ <bot>:น้องสัตย์ซื่อหรือพระองค์มาสงสัย ทำแลบลิ้นปลิ้นตาให้อาลัย พระแค้นใจว่ามันหลอกไม่บอกจริง
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมียดูพระจริตเห็นผิดนัก <bot>:พระลืมรักห้ามแหนแสนสนม จะต้องถูกหยูกยาต้องอาคม น้องปรารมภ์ร้อนใจมิได้วาย
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังคั่งแค้นด้วยแสนหยาบ <bot>:จะใคร่ทราบถามซักพวกยักษา อันเมืองเราเจ้านครแต่ก่อนมา ขึ้นเทพาสูรบ้างหรืออย่างไร
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:ฟังโหรทักแถวถิ่นดินสวรรค์ ค่อยสบายคลายเศร้าเบาลงครัน คิดผ่อนผันที่จะไปในลังกา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้พี่มีคู่ที่ชูชื่น <bot>:อันหญิงอื่นตัดขาดไม่ปรารถนา ซึ่งน้องตามข้ามฝั่งมาลังกา พระบิดาจะให้อยู่เป็นคู่ครอง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าโศกรักมักร้ายต้องพรายพลัด <bot>:ถวายวัดเสียถูกแล้วลูกเอ๋ย แล้วห่มดองครองงามเหมือนตามเคย ลีลาเลยเลียบตะพานขึ้นลานทราย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นยักษ์ล้มสมคะเนพระเทวราช <bot>:ไปเฝ้าบาทบทเรศพระเชษฐา ทูลถึงที่พี่น้องนางสองรา จะต้องตากรดตายด้วยหายไป
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การเวทมนตร์สนธยายอย่าได้ขาด <bot>:อย่าประมาทของสำหรับเคยนับถือ จงคิดอ่านการประจญแต่ต้นมือ มันจะรื้อเรียกหาเองอย่าไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จการท่านพฤฒาทูลลากลับ <bot>:น้อมคำนับเจ้าบุรินทร์ปิ่นมหา ท้าวรางวัลเงินทองของนานา พราหมณ์พฤฒาถวายคงดำรงคลัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าเจ้าคิดสนิทนัก <bot>:เจ้าดวงจักขุแม่ช่วยแก้ไข กระนั้นเจ้าเข้าไปอยู่ด้วยภูวไนย แม่จะไปข้างหน้าบัญชาการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวอดวายภายหลังได้สรรเสริญ <bot>:จะอยู่เกินกัปกัลป์ชันษา แม้ไม่สู้ผู้หญิงทิ้งศัสตรา ก็เลิกทัพกลับไปหานางมาลี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระพี่ผีปากที่ฝากรัก <bot>:ก็แหลมหลักเหลือดีไม่มีเสมอ ผู้หญิงคงงงงวยลงอวยเออ จะฆ่าเธอที่ไหนได้คงไม่ตาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเที่ยงคืนหายเมาบรรเทาจิต <bot>:แกนิ่งคิดหาแผลจะแก้ไข จำจะต้องเสกพยนต์เป็นกลไก ให้ท้าวไทเห็นจริงทุกสิ่งอัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ถึงนางเทพกินรามารศรี อยู่กรุงแก้วโกญจามากว่าปี พระสามีเริศร้างจืดจางใจ
|
สิงหไกรภพ
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนถึงเมืองท้าวไทเหมือนใจหวัง <bot>:ขอยับยั้งพอเป็นสุขทั้งลูกหลาน พอสบายใจจิตคิดรำคาญ ไม่ช้านานก็จะลาท่านคลาไคล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผื่อหมอมนต์คนดีจะมีมั่ง <bot>:มาแก้คลั่งเคลิ้มคลายให้หายหลง มิช่วยแก้แม่นี้เห็นไม่เป็นองค์ จะปลดปลงลงกระดูกด้วยถูกยา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายรองพาณิชคิดสังเวช <bot>:ถึงประเทศขาดเหลือจะเกื้อหนุน ก็รับลงเรือมาด้วยการุญ อย่าว้าวุ่นไปเลยหนาจะพาจร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเหมหงส์ส่งเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:ดุเหว่าแว่วร่ำร้องก้องเวหา ภุมรินบินเคล้าเฝ้าผกา พระสุริยาไขสีรวีวรรณ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ขอหน่อนาถให้ขาดเด็ด <bot>:คงสำเร็จมุ่งมาดปรารถนา นางคำนับรับรสพจนา แล้วคลานมาหมอบเรียงเคียงบัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าก็ดูผิวพรรณในสัณฐาน <bot>:เห็นควรการอยู่แล้วเจ้าอย่าเศร้าหมอง ธรรมดาชาติเชื้อเป็นเนื้อทอง จะทดลองลงหินหน้าศิลา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.