text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ลูกยาวาโหมน้อมโน้มจิต <bot>:มิให้คิดเคลือบแคลงแหนงไฉน พลางฉะเชือดเลือดพระหัตถ์ออกบัดใจ เขียนสไบบอกบุตรด้วยสุดอาย
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแบ่งพลคนละหมื่นถือปืนผา <bot>:เครื่องสาตราทวนง้าวเรียกเจ้าของ กรมของใครให้ตรวจตามหมวดกอง ให้ได้สองหมื่นทั่วทุกตัวนาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเองมาผิดที่มีสังเกต <bot>:ถิ่นประเทศป่าดงมักหลงใหล อันชื่อเสียงอย่างนี้ไม่มีใคร คนกูใช้อยู่นี่ไม่มีเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าองค์พระอาจารย์มานานแล้ว <bot>:อยากพบแก้วกลอยจิตคิดประสงค์ ฝ่ายสุรางค์ย่างเข้าไปเฝ้าองค์ เชิญอนงค์มาคำนับรับอาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องราชาภิเษกเศวตฉัตร <bot>:ตามกษัตริย์สืบวงศ์ดำรงสถาน สั่งกำชับสรรพเสร็จสำเร็จการ นฤบาลกลับหลังเข้าวังใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิต <bot>:รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะไม่มีเรืออ้อมเข้าล้อมหลัง <bot>:มันจึงตั้งได้ถนัดไม่ขัดขวาง พระปรึกษานายมูลพวกขุนนาง ไม่เห็นทางขัดสนเป็นจนใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกบ่าวไพร่ถือไม้เหน็บพร้าโต้ <bot>:แล้วร้องโห่ขู่คำรามขึ้นสามหน กรูกันเข้าล้อมแน่นสักแสนคน พวกไพร่พลแลบลิ้นบ้างปลิ้นตา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ดีดพิณเสียงสุนีฟาดหวาดผวา กระเดื่องดังกังสดาลสะท้านสุธา ดังฟ้าผ่าพญามารไม่ทานทน
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาไม้ลำทำบันไดไต่ไปพาด <bot>:ขึ้นปีนพลาดพลัดคะมำถลำถลา บ้างหัวหกตกดิ้นสิ้นชีวา บ้างแขนขาหักตายเสียหลายคน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทราบความตามเรื่องที่เคืองขัด <bot>:มาวิบัติไพร่นายตายนักหนา ทั้งป่วยไข้หลายพันตันอุรา เป็นเหน็บชาหลายอย่างต่างต่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โจรสุหรั่งฟังนางว่าช่างพูด <bot>:บิดตะกูดเกเรทำเผลไพล่ จะพาเจ้าเข้าฝั่งก็ยังไกล อดอยู่ไม่ได้ดอกบอกจริงจริง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคุณของสององค์พระทรงเดช <bot>:ดังบิตุเรศรักบุตรสุดสรรเสริญ ทั้งอุตส่าห์มาส่งจงเจริญ อย่าเพ่อเหินห่างให้อาลัยลาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสาวหยุดฉุดชิงจนกิ่งค้อม <bot>:เอาไม้ซ่อมสอยร่วงพวงเกสร นางสาวสรรค์เก็บดวงพวงขจร ให้พี่เลี้ยงสายสมรเที่ยวเรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:น้อมคำนับปรีดิ์เปรมเกษมศรี ครรไลลาอาจารย์จรลี ตามวิถีแถวทางถนนมา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีกราบก้มบังคมบาท <bot>:ภูวนาถจรจรัลเสร็จผันผาย ขึ้นปราสาทเนาวรัตน์จำรัสพราย เจ้าขรัวนายแสนสุรางค์ในปรางค์ทอง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์พระอัยกาบิดาเจ้า <bot>:เมื่อสำเภาแตกเห็นเป็นไฉน ยังพากเพียรเวียนว่ายหรือหายไป แม่นี้ไม่ได้อารมณ์สมประดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหลงทางกลางทะเลเที่ยวเร่ร่อน <bot>:จะคืนนครก็ไม่ได้ดังใจหมาย พระเล่าความตามแต่ต้นไปจนปลาย เจียนจะตายเสียเพราะคลื่นไม่คืนเป็น
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะลึงคิดผิดทีพระพี่เจ้า <bot>:มาหลงเข้าซองซ้ำแล้วกรรมเอ๋ย จนรุ่งแจ้งแสงสายยังก่ายเกย ไม่เห็นเลยว่าจะเป็นถึงเช่นนี้
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์ลงจากรถที่นั่ง <bot>:ตรงไปยังพระมุนินทร์ปิ่นฤๅษี พอพระองค์เสด็จออกนอกกุฎี ประทับที่หน้าบรรณศาลา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้หกร้อยย่อยยับเสียเกือบกึ่ง <bot>:ยิ่งโกรธขึ้งหมกมุ่นให้ขุ่นหมอง เรียกสุรามาเสวยสามขันทอง แล้วตรึกตรองเตรียมการจะราญรอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานโทษโปรดข้าฝ่าพระบาท <bot>:เหมือนกระต่ายหมายมาดดวงแขไข ก็ทราบสิ้นดินฟ้าสุราลัย ย่อมเหินห่างต่างวิสัยแสนไกลกัน
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเสร็จศึกนึกจะสมอารมณ์มาด <bot>:พระบิตุราชรู้แจ้งก็แกล้งเฉย ชะรอยเคราะห์เพราะบุญไม่คุ้นเคย ขอลาเลยล่วงสวรรคครรไล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นโพล้เพล้เพลาพอพลบค่ำ <bot>:พวกหนังร่ำกลองประดังทั้งม้าล่อ บ้างเชิดหนังตั้งแขนทำแหงนคอ ที่มุมจอคนเจรจาออกมายืน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุดาว่าอย่าร้องประคองอุ้ม <bot>:สไบหุ้มห่อชมสมประสงค์ นกแก้วแปลงแกล้งแอบแนบอนงค์ แม่โฉมยงช่วยฉันพ้นบรรลัย ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเหือดหายคลายคลั่งลงบ้างแล้ว <bot>:พาลูกแก้วกลอยใจเข้าไปหา ถึงกลัดกลุ้มคลุ้มคลั่งไม่ฟังยา ได้เห็นหน้าลูกน้อยก็ค่อยคลาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางว่ากับมังคลาลานุศิษย์ <bot>:เองช่วยคิดกำกับเป็นทัพขัน ยกไปทางหลังเขาเจ้าประจัน อย่าให้มันรู้ตัวทั่วนคร
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าคาวหวานเครื่องอานเพียบ <bot>:มาตั้งเรียบเรียงเรียงเหมือนเลี้ยงสงฆ์ พร้อมสุรางค์นางนาฏพระญาติวงศ์ กับทั้งองค์ศรีสุวรรณจำนรรจา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:ได้ทราบอรรถยินดีจะมีไหน ดั่งได้ผ่านฟากฟ้าสุลาลัย อิ่มฤทัยเปรมปราสถาวร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกแก่ท่านจักราว่ารับสั่ง <bot>:ให้ไปยังกองทัพช่วยขับผี ฝ่ายท่านครูรู้แจ้งแห่งคดี ออกมาที่นอกชานชำนาญมนต์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาอยู่ด้วยได้เห็นเป็นเพื่อนยาก <bot>:จะจำจากโฉมฉายสายสมร หวังพระคุณอุ่นจิตดังบิดร ช่วยดับร้อนในอุราซึ่งอาดูร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าศึกยังฮึกหาญ <bot>:อย่ารุกรานรอทัพที่คับขัน ให้ผู้รู้ครูเอกลงเลขยันต์ ฝังอาถรรพณ์ทุกค่ายโรยทรายมนต์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาทเล่าพลันด้วยหรรษา เอาความหลังทั้งนั้นมาพรรณนา ให้มารดาแจ้งใจในอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตรงหน้าธานีนั้นมีเกาะ <bot>:เรือจำเพาะเข้าออกตามซอกผา เห็นหอคอยลอยลิ่วตรงทิวตา ก็รู้ว่าปากน้ำเป็นสำคัญ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โขมดดงส่งเสียงสำเนียงแจ้ว <bot>:วิเวกแว่ววิ่งเต้นบ้างเผ่นโผน ที่เนื้อตัวหัวไหม้เป็นไฟโชน บ้างห้อยโหนกิ่งยางร้องครางครวญ
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังทิพรสจดเจือเหลือจะชื่น <bot>:สำราญรื่นเชยชิดพิศวง มิได้ร้างห่างนุชบุษนง ทั้งสององค์เพลิดเพลินเจริญใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำรวลพลางทางสนองพระน้องยา <bot>:ธรรมดามดดำกับน้ำตาล ได้เข้าเรียงเคียงใกล้แล้วไม่อด คงชิมรสรู้กำพืดว่าจืดหวาน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอตรัสถามว่าใครจะได้คู่ <bot>:ข้าพึ่งรู้พ่อจงแจ้งแถลงไข นรินทร์รัตน์นัดดาของผู้ใด จงเล่าไปใครเป็นพ่อจะขอฟัง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างอำนวยอวยพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:ให้กำจัดเหตุภัยในวิถี พอโพล้เพล้เวลาเข้าราตรี กลับมาที่ปรางค์มาศปราสาททอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้หาน้องกับโอรส <bot>:มาพร้อมหมดทั้งวัณฬามารศรี พลางปรึกษาว่าคงฉาวแล้วคราวนี้ นางมาลีหล่อนช่างพาลูกมาตาม
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเภตรารำภาสะหรี <bot>:ครั้นสุริย์ศรีแจ่มแจ้งส่งแสงใส องค์พระศรีสุวรรณวงศ์ผู้ทรงชัย พร้อมนายไพร่แต่บรรดาเสนานาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีชื่อประไพวิไลลักษณ์ <bot>:แต่ลูกรักนามประภาสุดาสมร แม่เขาเป็นน้องฉันร่วมมารดร เมื่อภิเษกบังอรยังได้ไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดุเหว่าเร่าร้องเมียงมองเรียก <bot>:ยิ่งสำเหนียกนึกว่าคู่เคยสู่สม ร้องขานขามาตามหรือทรามชม เที่ยวมองก้มเงยหาด้วยอาลัย
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างต้อนพลฝนหนาวพอเช้าตรู่ <bot>:เข้าประตูด่านได้ดังใจหวัง พลผลึกศึกกล้าดาประดัง ยกเข้าตั้งโอบเขาเจ้าประจัญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบเห็นเปนทำนุอุปถัมภ์ <bot>:ก็กรวดน้ำนึกคนึงถึงสมร ให้ไพบูลย์พูลสวัสดิ์พิพัฒน์พร อย่ารู้ร้อนโรคไภยสิ่งไรพาน
|
นิราศเมืองแกลง
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่แกล้งเฉยเลยชมชลาสินธุ์ <bot>:ในที่ถิ่นธารเกษมกระแสสาย แต่เพลินชมอยู่นั้นตวันชาย ก็กลับหมายมุ่งมายังอาราม
|
นิราศพระบาท
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงแรดร้ายควายเปลี่ยวเที่ยวเลี้ยวลัด <bot>:ในป่าชัฏพุ่มไม้ไพรระหง ทั้งฝูงฬากาสรในดอนดง ตุ่นกระจงจามรีมีบนเนิน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอข้าเฝ้าเสนามาตามรับ <bot>:เสด็จกลับไปบำรุงซึ่งกรุงศรี เราเลี้ยงดูภูวไนยพลอยได้ดี ตั้งเป็นที่นายบ้านขุนพรานไพร
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอัคนีถอดตรีเมฆ <bot>:ตั้งเป็นเอกอำมาตย์อาจอาสา แล้วเลี้ยงดูหมู่พหลพลโยธา อยู่พาราเขื่อนเพลิงเริงสำราญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรากอีเมียมังคลาเอามาให้ <bot>:จะได้ใช้ตีลังกาให้หน้าเขียว จะอุบายเอาด้วยลมให้กลมเกลียว คิดแก้เกี้ยวมังคลาให้ตาลอย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอบคำนับกลับถือพระฤๅษี <bot>:น้ำใจดีจริงเจียวไม่เฉียวฉุน ชุบให้มีชีวาเพราะการุญ ขอบพระคุณควรเชื่อเห็นเหลือดี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเอาหลานฉันมาอย่าเอาไว้ <bot>:พระกลับไปบำรุงอยู่กรุงศรี เมืองโกญจามารันทุกวันนี้ ก็เป็นที่พึ่งกันไม่ฉันทา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ธิบดินทร์ปิ่นไอศูรย์ <bot>:อำมาตย์ทูลชี้แจงแถลงไข จึ่งดำรัสตรัสสั่งเสนาใน เราจะไปรับเสด็จประเวศวัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดูหน้าอาลัยใจจะขาด <bot>:ดังฟ้าฟาดทรวงแยกให้แตกฉาน สะอื้นอั้นตันใจอาลัยลาน แสนสงสารโศกาแล้วว่าพลาง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไฟตะเกียงเรียงรอบพระมณฑป <bot>:กระจ่างจบจันทร์แจ่มแอร่มผา ดอกไม้พุ่มจุดงามอร่ามตา จับศิลาแลเลื่อมเปนหลายลาย
|
นิราศพระบาท
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองฤๅษีดีใจเมื่อไรคะ <bot>:ฉันอยากจะดูงานนานหนักหนา พระสงสารหลานขวัญจึงบัญชา สุดแต่อารมณ์ฤๅษีทั้งพี่น้อง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนางต่างฟังจบหนังสือ <bot>:ไม่เชื่อถือทุจริตผิดวิสัย มันลวงล่อพ่อแม่ทำแต่ใจ เอาบ่าวไปตัดหัวแทนตัวมัน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางไม่ตรัสวัจนังตั้งแต่นิ่ง <bot>:พี่เลี้ยงวิงวอนเข้าชิดสนิทสนม โปรดให้ทราบกิจจาอย่าปรารมภ์ จะให้สมที่ประสงค์จำนงปอง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาเห็นข้าศึก <bot>:พลผลึกหลายทัพดูขับขัน ฝรั่งแขกแตกยับทบทับกัน บางพวกเข้าเผากำปั่นเสียงครั่นครื้น
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแย้มเยื้อนเบือนหน้าพูดจาบ้าง <bot>:อย่าหมองหมางเมินพักตร์เฝ้าผลักไส พลางลูบต้องลองเล่ห์เสน่ห์ใน นางว่าไฮ้น่าเบื่อเหลือรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพร่พลคนธรรพ์คิดหวั่นหวาด <bot>:ที่ปีนพลาดรากจุกลุกไม่ไหว ต่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าระอาใจ จนอุทัยใสสว่างต่างรวนเร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดทัพยับยั้งสั่งให้บ่าว <bot>:ร้องว่าชาวทะเลเดรฉาน เป็นขบถคดโกงพระโองการ จะรอนราญเร่งออกมาอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านนี้หรือชื่ออภัยจะใคร่รู้ <bot>:ที่ชิงคู่ไปชมประสมสอง พระเชษฐาปรานีเหมือนพี่น้อง ยังขัดข้องคิดทำลายให้วายชนม์
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเป่าปัดลาดปูยี่ภู่เสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จตามประสงค์จำนงหวัง ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศนิเวศน์วัง จึงตรัสสั่งมเหสีที่ข้างใน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นลอยลิ่วปลิวสูงถึงสายเมฆ <bot>:แลวิเวกอ้างว้างกลางเวหา กับที่รักยักขินีตามลีลา เข้าเขตแคว้นแดนป่าในราตรี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำก็เฉยเลยแห้งแข็งเป็นควาก <bot>:ถอยออกจากหน้าสันดอนชะง่อนผา ไปแจ้งกับครูเฒ่าเจ้าตำรา สิ้นหยูกยาที่เอาไปแก้ไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกด้าวแดนแสนรักจักใคร่ได้ <bot>:เขียนบอกไปในกระดาษราชสาร แม้นใครรับดับร้อนช่วยรอนราญ จะเชิญท่านผ่านผดุงกรุงลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทวดาว่าจะพบผู้วิเศษ <bot>:สบสังเกตเขานี้ไม่มีไหน จึงสั่งให้นายท้ายบ่ายเข้าไป ประทับใกล้เงื้อมผาหน้าคิรี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จุดธูปเทียนบายศรีพลีศาล <bot>:เชิญนางมารมาตุรงค์มาทรงฉัน ปีศาจแว่วแจ้วดังกระทั่งกรรณ ลุกผลุนผลันเหลียวแลซะแงเป
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวด่านไม่หาญรบ <bot>:ต่างหลีกหลบขึ้นตลิ่งวิ่งถลา พอรุ่งเช้าเหล่าฝรั่งคับคั่งมา ชาวพาราเรี่ยรายพลัดพรายกัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบรรทมกรมฤทัยมิใคร่หลับ <bot>:ด้วยทุกข์ทับเทียมเท่าภูเขาหลวง เหมือนเสี้ยนยอกชอกช้ำระกำทรวง ให้งุบง่วงงีบสะดุ้งจนรุ่งราง
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คะนึงในสักเมื่อไรจะรุ่งเช้า <bot>:จะฟังข่าวเรื่องหลังที่กังขา ให้เคลิ้มเคล้นเห็นหน่อกษัตรา เธอเข้ามาอิงแอบแนบสกนธ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาว่าเห็นจะเป็นแน่ <bot>:จะคิดแก้อย่างไรเห็นไม่หาย อย่าให้พบหลบลี้ดูดีร้าย ให้แต่ฝ่ายผู้เฒ่าอยู่เฝ้าฟัง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:แต่แจ้งเหตุให้วิโยคโศกหนักหนา รีบครรไลไปปราสาทราชธิดา เข้ากอดแก้วเกษราโศกาลัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่โกหกยกทัพมานับแสน <bot>:เพราะคุมแค้นคิดกันเข้าบรรจบ ทั้งปืนผาอาวุธเครื่องยุทธ์ครบ แม้นไม่รบเอาสาตรามาทำไม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอารถรัดจัดแจงแต่งมารับ <bot>:เครื่องสำหรับแห่แหนดูแน่นหนา ฉัตรกระชิงกลิ้งกลดรจนา กระบวนม้ากระบวนธงตรงเข้าเมือง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสใช้ให้เรามาเอาโทษ <bot>:ให้สิ้นโคตรขัตติยามหาศาล บัดนี้เราเข้ามาล้อมป้อมปราการ ชีวิตท่านเหมือนลูกไก่อยู่ในมือ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแก้เก้อเออดอกไม้หรือในจอก <bot>:พี่ขอดอกเถิดหนานี่ดอกยี่หุบ นางเสแสร้งแกล้งว่าพระมาตะครุบ จนจิตวุบตกใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไฉนหนอจะได้ดวงสมร <bot>:ร่วมที่นอนแนบน้องประคองสงวน แล้วรั้งรักหักใจไม่บังควร ให้ปั่นป่วนกลับมานั่งข้างหลังครู
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบแล้ว <bot>:แม้น้องแก้วก็จงพามาสถาน โอรสรับกลับออกมานอกพระลาน นายทวารกราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำไกใส่ลิ้นเมื่อลมหวน <bot>:จะได้ครวญครางเพราะเสนาะเสียง ให้จัดแจงแต่งเสร็จสำเร็จเรียง เป็นคู่เคียงใส่ยาทั้งห้าพัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางต่างดูรู้หนังสือ <bot>:เข็ดฝีมือหมดด้วยกันบ้างสั่นหัว ยิ่งคิดคำยำเยงยิ่งเกรงกลัว จะหาทั่วตัวใครเห็นไม่มี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคิดไปใจหายไม่วายห่วง <bot>:ยิ่งเศร้าทรวงทรงโศกกันแสงศัลย์ พราหมณ์ประคองน้องรักร่วมชีวัน พลางรับขวัญเช็ดชลนานอง
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกเดินดูตามภูผา <bot>:เห็นจินดาของวิเศษแจ้งเหตุผล แก่ไทท้าวเจ้าพาราจอมสากล ถ้าแม้นฝนแล้งไปให้บูชา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านนี้หรือชื่อว่าเทพาสูร <bot>:จะพาวงศ์พงศ์ประยูรให้สูญหาย เพราะเป็นชายหมายมาดประมาทชาย จะต้องตายตามนิสัยน้ำใจพาล
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบพลางทางเช็ดชลเนตร <bot>:อย่าเทวษหวาดจิตขนิษฐา แม้นตัวพี่มิตายวายชีวา ไม่ทิ้งแก้วแววตาให้อาวรณ์
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระราหูจู่จับเข้าทับลัคน์ <bot>:จะจากรักร่อนเร่ระเหระหน เพราะสตรีผีป่าจลาจล ต้องทุกข์ทนแทบกายจะวายปราณ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพระวงศ์พงศาเสนาแน่น <bot>:ริมพระแท่นราชครูอยู่ทั้งสอง พอฤกษ์ดีได้เวลาเสียงฟ้าร้อง ให้ลั่นฆ้องขานโห่เป็นโกลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์โองการให้ฉันแล้ว <bot>:เป็นลูกแก้วกลอยจิตพิสมัย อยู่เวียงวังลังกาเถิดอย่าไป หรือพ่อไม่ปลงจิตจะบิดเบือน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:คอยฟังเหตุเห็นไม่สมอารมณ์หวัง มาปรางค์ทองห้องสุวรรณบนบัลลังก์ คะนึงนั่งกอดกรถอนฤทัย
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยื่นมะม่วงพวงให้กับลูกน้อย[๗] <bot>:ประคองค่อยกอดจูบแล้วลูบหลัง เมื่อวันนี้บิดาไปป่ารัง เขม่นหนังนัยนาอยู่ริกริก
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บายศรีเงินทองแก้วดูแวววับ <bot>:สามสำรับพานทองใส่ของหวาน แว่นวิเชียรเทียนทองของตระการ ปักบนพานทองเคียงไว้เรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พึ่งบุญทูลกระหม่อมเหมือนฉัตรแก้ว <bot>:จะคลาดแคล้วคล้อยเคลื่อนเหมือนเดือนดับ โอ้จันทราคลาคลาดลีลาศลับ ยังคืนกลับมาสว่างเมื่อกลางเดือน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลคนงานทหารรบ <bot>:แทรกสมทบกับขุนนางที่ข้างหน้า ครั้นเสร็จจัดตรัสสั่งพวกเสนา ให้ตีม้าล่อดังเป็นกังวาน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พ่อดวงนัยนาบิดาเอ๋ย <bot>:ไม่ควรเลยลูกรักจะหักหาญ พ่อพรํ่าเลี้ยงรักษาพยาบาล เจ้าเปรียบปานเหมือนชีวิตของบิดา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวสินธุ์ยินคำท้าวร่ำสอน <bot>:ประนมกรสมหวังสังรเสริญ แล้วส่งสารที่ในหีบให้รีบเดิน เสนาเชิญขึ้นบกเดินวกเวียน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งจัดแจงแต่งกระบวนลงไปรับ <bot>:ให้พร้อมสรรพเชิญองค์พระวงศา เข้านิเวศน์เวียงวังกรุงลังกา เร็วอย่าช้าจัดให้ถ้วนกระบวนพล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมขลาล่อแก้วแววสว่าง <bot>:อสูรขว้างขวานลั่นสนั่นหู ทุกเถื่อนถ้ำต่ำไต้เป็นไฟฟู มังกรชูแก้วสว่างกลางโพยม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฟืนไฟมิให้จุดทั้งชุดคบ <bot>:จะเข้ารบจึ่งให้โห่โกลาหล ห้ามปากเสียงจามไอทั้งไพร่พล ต้อนพหลรีบออกนอกบุรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสีแสงแดงเขียวบนเวหา <bot>:พื้นนภาเลื่อมลายสายประสาน พระเยื้องย่างทางออกนอกทวาร แจ้งอาการคิดเห็นเป็นมงคล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.