text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุนีบาตฟาดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรื่อง <bot>:กระดอนกระเดื่องดินฟ้าเป็นห่าฝน ทุกธารถ้ำน้ำพุทะลุล้น ท่วมถนนแนวฝั่งเกาะลังกา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปล่อยม้าว่าไปตามความสบาย <bot>:แต่เดียวดายกินหญ้าประสาใจ ต่อรุ่งเช้าเจ้าจึงมาถึงที่นี่ ค่ำวันนี้เราจะนอนชะง่อนไศล
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งกลับไปรักษาอาณาเขต <bot>:ถิ่นประเทศกูจะริบให้ฉิบหาย อย่าอยู่ช้าถ้ารู้ถึงตัวนาย เองจะตายเสียเปล่าเปล่าไม่เข้ายา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ยอดมิ่งทิ้งสัตย์เฝ้าจัดทัพ <bot>:มาตั้งรับพี่ต้องรบใคร่พบเห็น เจ้าตัดรักหักสวาทขาดกระเด็น ไม่ยอมเข็นขืนใจเป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายย่องตอดลอดหลบไปซบหลับ <bot>:จนทัพกลับตื่นตาค่อยกล้าแข็ง ออกวิ่งหนักพักเดียวด้วยเรี่ยวแรง ถึงกำแพงโผนเข้าไปเฝ้านาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือหวาชะล่าใจอ้ายตรีเมฆ <bot>:มันโหยกเหยกสาหัสจะตัดหัว ทั้งฤๅษีที่โกหกพูดยกตัว กูไม่กลัวดอกจะจับมาสับฟัน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงเลขเสกข้าวตอกเป็นดอกฟ้า <bot>:ล้ำบุปผาในแผ่นดินสิ้นทั้งหลาย ยื่นดอกไม้ให้กุมารเหมือนหลานชาย สอนอุบายที่จะให้เข้าในวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งเก้าอี้มีพร้อมทั้งส้อมมีด <bot>:ตามจารีตฝรั่งใหญ่เจ้าไอศูรย์ ของต่างต่างอย่างดีบริบูรณ์ เลี้ยงประยูรญาติวงศ์ในพงศ์พันธุ์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์มิ่งมณฑาสวรรค์ <bot>:สถิตที่แท่นสุวรรณบรรจถรณ์ แต่ธิดาสามีจากนคร เป็นทุกข์ร้อนโศกซ้ำระกำกรอม
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมราชัยอภัยนุสิน <bot>:พระภูมินทร์จัดแจงแต่งสิ่งของ ให้ชาวเครื่องต้นทำไว้สำรอง ล้วนข้าวของต่างต่างที่อย่างดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบังคมก้มเศียรศิโรราบ <bot>:บังคมกราบธิบดินทร์ปิ่นมหา ขอสนองรองเบื้องพระบาทา กว่าชีวาจะวอดวายทำลายลาญ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลังกาธานินทร์เป็นถิ่นฐาน <bot>:เชิญอาจารย์คิดความตามวิสัย ไม่จงรักหนักหน่วงเป็นห่วงใย ตามแต่ใจฝ่ายท้าวเจ้าประคุณ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายพราหมณ์สุทัดจัดพหล <bot>:ระดมคนไปทำการชานกรุงศรี ป้อมปีกกาสารพันกันไพรี แล้วให้ตีเหล็กใหญ่เอาใส่แกน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวทัพลังกาทีล่าถอย <bot>:พอล่าคล้อยตะวันดับลับเวหน จึงจัดแจงตรวจดูทั้งผู้คน จะประจญเผาค่ายในกลางคืน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกรำเต้นเล่นงานละครโขน <bot>:เสียงตะโพนกลองประชันล้วนขันแข่ง พวกโหม่งครุ่มทุ่มกลองเล่นกลางแปลง คุลาแต่งตัวดีเดินตีไม้
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่เมืองมารนานนับได้เดือนเศษ <bot>:กับอัคเรศร่วมจิตพิศมัย ชื่นอารมณ์ชมโอรสยศไกร อันเภทภัยไม่มีมาบีฑา ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอนองค์ลงบรรทมทรงห่มส่าน <bot>:สั่นสะท้านทำเบือนแกล้งเชือนเฉย ทั้งสองนางต่างเห็นผิดจริตเคย พระเฉยเมยไม่เหมือนอย่างแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราตักนํ้ามวกผามาสำหรับ <bot>:แม้นกลายกลับแก้ไขไม่ขัดสน ยาเรามีทีนี้ไม่อับจน แล้วสองคนตักน้ำมวกผามา
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะอื้นพลางทางว่านิจจาเอ๋ย <bot>:พ่อละเลยมารดาให้อาสัญ แม่มีกรรมจำตายวายชีวัน นางก้มกันแสงกำสรดสลดใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อรุณน้อยพลอยว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:ก็เช่นกันกับวิตกในอกพี่ จะถือคำทำสัตย์สวัสดี ไม่ขอมีคู่ครองเหมือนน้องนึก
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จากไปได้แต่รักมาฝากน้อง <bot>:มากกว่าของอื่นอื่นสักหมื่นแสน พอเปนค่าผ้าห่มที่ชมแทน อย่าเคืองแค้นเลยที่ฉันไม่ทันลา
|
นิราศเมืองแกลง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ล้วนถือวิทยาวิชาขลัง <bot>:ลงที่นั่งใช้ใบไปสิงหล ได้ลมคล่องล่องมาในสาชล ถึงสิงหลตั้งแต่มาสิบห้าวัน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างพวกกษัตริย์ให้ขัดแค้น <bot>:จะตอบแทนเศร้าหมองไม่ผ่องใส แต่ทัพเด็กยกมาตีก็มีชัย นึกเสียใจเจ็บอายหลายประการ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยงลงลับพยับฟ้า <bot>:พระจันทราแจ่มจำรัสประภัสสร น้ำค้างย้อยพรอยพร่างกลางอัมพร ดารากรเปล่งสีมณีพราย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มุนีน้อยค่อยนั่งจะสั่งแม่ <bot>:แต่แลแลแล้วก็ขืนสะอื้นอ้อน จะออกคำอำลาให้อาวรณ์ สะท้อนถอนฤทัยมิใคร่ลา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่งพินิจพิศโฉมประโลมหลง <bot>:ดูจนปลงกรรมฐานเหงื่อกาฬไหล บ้างก็เห็นว่างามเลยตามไป ช่างกระไรหนอขนิษฐ์ไม่คิดอาย
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ทรงพระยาอาชาชาติ <bot>:ล่วงลีลาศจากทางหว่างวิถี ครั้นถึงในค่ายชลาหน้าบุรี เข้าไปที่พลับพลาแล้วจาบัลย์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุมาลีศรีสวัสดิ์ให้สัตย์บ้าง <bot>:ไม่โกรธนางฝรั่งสิ้นทั้งหลาย จะรักใคร่ให้เหมือนญาติไม่คลาดคลาย ขอถวายสัจจาเหมือนพาที
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรบตบแต่งตำแหน่งไหน <bot>:บำรุงไว้สารพัดอย่าขัดสน เลี้ยงทหารชาญณรงค์ที่คงทน ทั้งล่องหนบังกายให้หลายพัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหลียวดูผู้คนบนหน้าที่ <bot>:เสียงยังตีฆ้องตรวจกันกวดขัน ให้แค้นใจไพรีที่ตีรัน ลุกถลันโลดโผนโจนทะยาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมนุษย์ครุฑาเทวราช <bot>:จตุบาทกลางป่าพนาสินฑ์ แม้นปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน ก็สุดสิ้นโทโสที่โกรธา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวน้องท่องเที่ยวมาเปลี่ยวจิต <bot>:ไม่มีมิตรเหมือนมัจฉาปลาทั้งหลาย ยิ่งรำลึกนึกฝืนสะอื้นอาย จะเหลียวซ้ายแลขวาก็น่ากลัว
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้าเฝ้าเจ้าลังกาปลอมพาณิช <bot>:ไปทุกทิศจนถึงยักษ์มักกะสัน เที่ยวหาผู้รู้วิชาสารพัน เมืองสุตันเมืองชลามะดาวิล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:ร่ายพระเวทวิทยาเป็นห่าฝน ให้ถูกตัวทั่วไปทั้งไพร่พล ต่างคงทนแทงฟันไม่บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ดวงเดียวอาสาศเสี้ยง <bot>:ภัทรกัป ทั้งสี่สรรเพ็ชญ์ลับ ล่วงแล้ว อาไรยมีทันผับ วรศาส นาแฮ เจียนจุ่งละน้องแก้ว ก่อนแล้วดุสิดา
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ยิ้มพริ้มพรายธิบายบอก <bot>:เขาจะออกมาเยือนต่อเดือนหน้า จะห่วงใยไปเล่าไม่เข้ายา เราจะพากันไปข้างไหนดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ยกพลไพร่เข้าในเขา <bot>:ตามลำเนาแถวทางมากลางหน ถึงตึกตั้งหลังใหญ่มีไกกล มีถนนแถวทางกลางอรัญ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเหลือแค้นแน่นอุระ <bot>:ว่าชิชะพูดเพราะช่างเหมาะเหมง โดยจะว่าถ้าไม่ใช่คนกันเอง ก็จะเกรงกันทำไมมิใช่นาย
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสองนางต่างสัญญาว่าเช่นนั้น <bot>:แม้นพระฟันฉันให้ตายถวายหัว แม้นไม่ม้วยช่วยประคองอย่าหมองมัว ยอมเป็นผัวฉันนะจ๊ะจงฉะฟัน
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตมัธยัสถ์แล้วตรัสถาม ว่าดูรามัจฉาผู้โฉมงาม จะทำตามได้หรือไม่ในใจตน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาห้ามปรามยามนี้แกมิเชื่อ <bot>:บอกว่าเสือแกก็คงลงไปหา จะห้ามปรามว่ามิให้ไปลังกา ใครอย่าว่าหมื่นแสนทั้งแดนดิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือองค์เดียวเปลี่ยวจิตไม่คิดรบ <bot>:จึงหลีกหลบเลยไปน่าใจหาย ไม่กลับมาหาเมียไม่เสียดาย หรือเคลื่อนคลายอาลัยที่ในน้อง
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ไฉนไยองค์พระทรงยศ <bot>:ลืมโอรสลืมน้องทั้งสองศรี เฝ้าโลมลูบรูปนางอยู่อย่างนี้ มิรู้ที่คิดอ่านประการใด
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมุนินทร์ปิ่นฤๅษี <bot>:ประทับที่ป่าตาลริมชานผา บนเก๋งใหญ่ในประเทศเขตลังกา ภาวนาทางธรรมสำมดึงส์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนไม่ตรัสหรือขัดข้อง <bot>:จะหนีน้องไปเสียแล้วกระมังหนา เป็นพราหมณ์เทศพรหมจรรย์จรัลมา หรือกษัตริย์ขัตติยาอยู่เมืองไกล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะอยู่บูรีจงตรีตรึก <bot>:ฉวยเกิดศึกทรงฤทธิ์จะคิดไฉน อุศเรนเป็นกันเองไม่เกรงใจ หรือจะให้พึ่งพาบารมี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามนายชายฉลาดองอาจถาม <bot>:ท่านเห็นความลวงล่อด้วยข้อไหน ไม่ไล่เลียงเที่ยงแท้ให้แน่ใจ เห็นทำได้แล้วก็ทำแต่ลำพัง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรนิ่งนั่งฟังแม่เลี้ยง <bot>:จึงบ่ายเบี่ยงพูดจาด้วยกล้าหาญ เขาจะมาพาพระแม่ไปแต่งงาน ลูกเดือดดาลจึงได้ว่าให้สาใจ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางบุญจารีกรีกุนง่วงงุนเหงา <bot>:ต้องห้ามเฝ้าเหินห่างนอนครางหือ ข้าหลวงเหล่าชาววังนั่งกอดมือ เพราะนับถือเจ้าเจียนต้องเฆี่ยนตี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์รักใคร่ปราศรัยทัก <bot>:ดูน่ารักทั้งจิตสนิทสนม ทั้งท่วงทีกิริยาก็น่าชม เห็นขำคมพริ้งพร้อมละม่อมละไม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจนธนูรู้เหตุว่าเศรษฐี <bot>:เขามั่งมีแม้นได้สมอารมณ์หมาย ได้พึ่งทรัพย์ยับยั้งพอตั้งกาย ถึงมากมายมันระวังก็ช่างมัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันฟันไฟไหม้พลุ่งกระทุ้งถีบ <bot>:จับตัวบีบบี้แบนขาแขนหัก ต่างล้มตายนายไพร่ไส้ทะลัก แล้วไอ้ยักษ์วิ่งมาเข้าหานาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โยนเชื้อไฟใส่ลำเรือกำปั่น <bot>:ไหม้เป็นควันพลุ่งโพลงผึงโผงผาง ติดใบเพลาเสากระโดงระโยงระยาง บ้างจมบ้างคลื่นซ้ำล่มคว่ำไป
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้มังคลานราราช <bot>:กับสังฆราชรบพุ่งยุ่งนักหนา ใช้พวกทูตให้มาง้อขอขมา บอกให้อากับเจ้าด้วยไปช่วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าอวดอ้างศาสนาข้างฝาหรั่ง <bot>:เขาไม่นั่งคอยหาเยวาโห พูดสำแดงแผลงฤทธิ์อิศโร เองมันโซสิ้นกระบิดเห็นผิดเชิง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาค่ำน้ำพราวดาวสว่าง <bot>:จันทร์กระจ่างแจ่มฟ้าเวหาหน พระหัสไชยไม่เป็นสุขแสนทุกข์ทน ขึ้นนั่งบนบาหลีที่บัลลังก์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อสมุทรไม่หยุดหย่อน <bot>:ครั้นลุยอ่อนอุตส่าห์ว่ายสายกระสินธุ์ กำลังน้อยถอยถดด้วยอดกิน เจียนจะสิ้นชีวาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วผัดหน้าทาจันทน์กระแจะแป้ง <bot>:นุ่งยกแย่งพื้นตองปักทองถม ทั้งกรองทองรองปิดให้ชิดชม ดูสวยสมเป็นบัลลังก์ที่นั่งรอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขอเฝ้าชาววังสิ้นทั้งหมด <bot>:คอยรุนรถตามทางไปข้างหลัง พระมาตุรงค์ทรงพระแสงแกว่งระวัง สองน้องนั่งบังฝารถาไว้
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเลิกทัพกลับมาบิดารู้ <bot>:ว่ามีชู้ชีวาตม์จะขาดหาย จะพาเราเผ่าพันธุ์เป็นอันตราย นางฟูมฟายชลนานั่งจาบัลย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปีศาจครรชิตร้อง <bot>:เริงคะนอง แสยงสยดโรมสยอง เยือกสะท้าน เสียวซาบเซ่นผมพอง เพียงสั่น กายเฮย ล้วนแต่ดอยดงด้าน แด่นไม้มีผี
|
นิราศวัดรวก
| 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังทูตพูดขัดจึงตรัสขับ <bot>:กูไม่รับบรรณาการทั้งสารศรี แม้นมิให้อ้ายผู้ร้ายถึงปลายปี จะไปตีจับโจรเมืองโกญจา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาวัณฬาราช <bot>:มีหน่อนาถเนื้อไขเจ้าไอศวรรย์ ให้นัดดาวายุพัฒน์หัสกัน คุมกำปั่นใหญ่น้อยหกร้อยลำ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงเครื่องต้นอย่างแขกให้แปลกเพศ <bot>:แล้วร่ายเวทฤทธิรณมนต์คาถา เหน็บกริชเพชรสองข้างอย่างชวา ถือเช็ดหน้าขลิบตาดแล้วนาดกราย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่งสำเนียงเสียงแจ้วเจ้าแก้วจ๋า <bot>:ลงมาหาน้องหน่อยอย่าถอยหนี จะพาแก้วแววตาไปธานี อยู่ริมที่นอนน้องประคองชม
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยไปกองหน้า <bot>:ถึงลังกาเข้าเขตนิเวศน์สถาน แล้วเชิญเหล่าเผ่าพงศ์พระวงศ์วาน อยู่ตึกกว้านพร้อมสิ้นต่างยินดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับหวายกับสายเชือก <bot>:วิ่งเสลือกสลนมาหน้าสนาม ขึ้นทรงสิงห์วิ่งตรงออกสงคราม ทหารตามตีฝรั่งไม่รั้งรอ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นเลยมาในสาคเรศ <bot>:พ้นประเทศพอเวลาฟ้าสลัว พระสุริยนจวนจะค่ำชอ่ำมัว ค่อยสิ้นกลัวความตายสบายใจ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นปิ่นปักนัคราการะเวก <bot>:อดิเรกเรืองฤทธิ์อดิศร พระทรงธรรม์กรุณาสุดสาคร เหมือนบิดรเลี้ยงดูให้อยู่เย็น
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์หวั่นไหวไม่เร่งรัด <bot>:เป็นลมพัดเรื่อยเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยฉิว ช่อใบไม้ไหวกระดิกริกริกริ้ว ระหวยหิวหอบระเหยเลยหลับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกล้าต้าลากลับไปเรือใหญ่ <bot>:จึงเรียกไพร่มาหมอบแล้วสอบสวน ใครจะอยู่จะไปเร่งใคร่ครวญ ตามกระบวนที่จะไปในทะเล
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแสนแค้นแสนทุกข์ยิ่งจุกจิก <bot>:จะใคร่หยิกใคร่ข่วนให้หวนหุน นี่หากเห็นเป็นผัวทั้งกลัวบุญ ให้มุ่นมุ่นมิได้วายฟายน้ำตา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นสิงหล <bot>:ขึ้นไพชยนต์ปราสาททองอันผ่องใส จึ่งสั่งสองมเหสีที่ข้างใน จัดสาวใช้รูปร่างสำอางตา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แม่เมือห้องฟากฟ้า <bot>:ใดที่ พู้นฤา ฤาบดลปัฐพี พี่ฟ้อน ขุนเขาอุมาศรี ไทแม่ เอาฤา จำพี่งอนแล้วม้อน มาดม้อนอาลัย
|
โคลงนิราศหริภุญชัย
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะนับถือฤๅษีผู้วิเศษ <bot>:จะฟังเทศน์ถือพุทธไม่มุสา ถ้าชุบขึ้นคืนชีวิตให้บิดา จะเป็นข้าพระฤๅษีทั้งพี่น้อง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าจะมารับ <bot>:ถ้าถึงอับจนแท้จะแก้ไข เห็นพระองค์คงจะมาเหมือนว่าไว้ อย่าเสียใจเลยพระน้องจะหมองนวล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเหยียบบันไดไพล่พลิกเสียงกริกกร่าง <bot>:ระฆังหง่างเหง่งตามกันสามหน พระฝรั่งฟังสำคัญอยู่ชั้นบน รู้ว่าคนเข้ามาหาออกมารับ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหน็บตรีมีฝักสะพักศร <bot>:คทาธรถือสำหรับสัประยุทธ์ กริชทองแดงแฝงองค์เครื่องยงยุทธ์ มายั้งหยุดยืนดูหมู่โยธา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดแล้วแสนแค้นเคืองเรื่องพระขรรค์ <bot>:ไม่ควรมันที่จะคิดริษยา ใช่คนอื่นคนไกลหาไหนมา นี่บรรดาน้ำเนื้อในเชื้อวงศ์
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเข้าในพระโรงรัตน์ <bot>:ท้าวเธอตรัสเชิญเข้าไปปราศรัยสนอง ให้นั่งบนแท่นที่เก้าอี้ทอง โดยทำนองรักใคร่เป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งชีพราหมณ์สมณาประชาราษฎร์ <bot>:ในอาวาสพวกสงฆ์ที่ทรงศีล ใครได้ความทุกขาเป็นราคิน หรือเพิ่มภิญโญอยู่หมู่ประชา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาเทพินนิลกัณฐี <bot>:ทั้งองค์ตรีพลำนั้นอ่อนชันษา อีกอัมพวันนั้นไปรถพระมารดา กษัตราเขยสะใภ้ลงไปตาม
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชาวที่ทอดยี่ภู่ปูบรรจถรณ์ <bot>:ให้พราหมณ์นอนผาสุกที่มุขขวาง สุจหนี่ยี่ภู่ปูสำอาง เอาฉากกางกั้นห้องตรงช่องแกล
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทได้ฟังสังฆราช <bot>:อนุญาตสั่งให้ไปศึกษา จึ่งเรียกอาจารย์เฒ่าให้เข้ามา บอกวิชาที่จะทำให้ชำนาญ
|
พระอภัยมณี
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างคาบคว้าขาแข้งแย่งขยอก <bot>:ดูกลับกลอกกลิ้งเกลือกอยู่เสือกสน ฉนากฉลามตามไล่กินไพร่พล อลวนว่ายสล้างกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อมาถึงจึงได้เห็นว่าเป็นหลาน <bot>:นั่นกุมารสองรามาแต่ไหน เป็นลูกเต้าท้าวพระยาพาราใด พระหน่อไททูลฉลองว่าน้องรัก
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดคาดปักเป็นรูปครุฑ <bot>:ใส่มงกุฎเนาวรัตน์ประภัสสร ฉลององค์พื้นแดงแย่งมังกร กรรเจียกจรธำมรงค์อลงการ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเที่ยวรอบขอบมหามหรณพ <bot>:กว่าจะพบภูวนาถเหมือนมาดหมาย แม้นคลาดแคล้วแล้วไม่อยู่จะสู้ตาย พลางฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนาว่าศึกมาแต่ไหน <bot>:ไม่แจ้งใจจริงหนอเราขอถาม ขอเชิญท่านแถลงให้แจ้งความ นิคมคามเขตขัณฑ์เป็นฉันใด
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูเห็นการท่านจะเอาไว้เป่าแตร <bot>:ไฉนแน่กระนี้มาข้าขอฟัง ฯ นางขัดใจไม่พูดแล้วผันผาย คนทั้งหลายนึกว่าเป็นบ้าหลัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายกำปั่นหกกษัตริย์ <bot>:เมื่อลมพัดเข้าไปปะปะทะขวาง ถึงปากอ่าวเข้าได้ในหนทาง เรือก็ขวางเกะกะเข้าปะปน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเหมือนสาวราวสักยี่สิบถ้วน <bot>:ทั้งน้ำนวลผิวผ่องเป็นสองสี แต่ลูกยาอายุได้แปดปี นางจะมีลูกเต้าแต่เท่าไร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่พระองค์ทรงศักดิ์รักแต่ทรัพย์ <bot>:ทำให้หลับแล้วก็ริบให้ฉิบหาย จะผูกมิตรชิดเชื้อก็เหลืออาย ถึงวอดวายไว้ชื่อให้ลือชา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เองมาเดี๋ยวนี้มีธุระ <bot>:หรือว่าจะไปหนตำบลไหน นี่เองมากำปั่นหรือฉันใด จงบอกให้ตาฟังที่กังวล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนาถนิ่งอิงเอกเขนกนึก <bot>:หวนสะทึกถอนใจอาลัยเหลียว เสียงโครมครื้นคลื่นกลิ้งเป็นเกลียวเกลียว ให้เปล่าเปลี่ยวเห็นแต่ปลาในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นคัดค้าวสาวหยุดแลพุดจีบ <bot>:จำปาปีบนางแย้มแซมเกสร ประยงค์ดอกออกช่ออรชร กลิ่นขจรหอมฟุ้งจรุงใจ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดทัพขับไพร่ตามไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยรบพุ่งเอากรุงศรี พอเสร็จตรัสหัสกันอัญชลี มาเตรียมกรีธาพลสกลไกร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประชาชนอลหม่านทุกบ้านช่อง <bot>:บ้างวิ่งร้องเรียกกันสนั่นเสียง พวกหอคอยพลอยตีกลองก้องสำเนียง ทั้งวังเวียงครั่นครื้นตื่นตกใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโปรดใช้ให้มารับด้วยนับหน้า <bot>:สำคัญว่าเชื้อวงศ์พระทรงศร ยังหยิบผิดคิดการจะราญรอน ทำยอกย้อนอย่างนี้ไม่มีอาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนยอดเขาเหล่าชะนีผีโขมด <bot>:เสียงวิโรธร้องเพรียกร่ำเรียกผัว ลิงลมน้อยห้อยโหนหิ้วโยนตัว ฝูงค่างยั้วเยี้ยวิ่งไต่กิ่งรัง
|
สิงหไกรภพ
| 77 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.