Datasets:
IMISLab
/
GreekWikipedia

Dataset card Data Studio Files Community
1
title
stringlengths
1
108
article
stringlengths
150
266k
summary
stringlengths
126
13.8k
url
stringlengths
31
613
Σύνδρομο Down
Το σύνδρομο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τον Βρετανό γιατρό John Langdon Down (εξ ου και η ονομασία του), όταν το 1866 πρόσεξε ότι πολλά άτομα, άσχετα μεταξύ τους, που βρίσκονταν σε διάφορα ιδρύματα, είχαν παραπλήσια εξωτερικά χαρακτηριστικά. Λόγω κυρίως του προσώπου και του σχήματος των ματιών που είχαν έντονα τα χαρακτηριστικά της μογγολικής φυλής, αλλά και λόγω της χαμηλής νοημοσύνης, που την εποχή εκείνη ήταν πιστευτό ότι όσο μακρύτερα από την Ευρώπη βρίσκεται κάποιος, τόσο χαμηλότερη ήταν η νοημοσύνη του, οδήγησε τον Down στην εισαγωγή του όρου Μογγολοειδής ιδιώτης. (Η λέξη ιδιώτης χρησιμοποιήθηκε με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου, δηλαδή ηλίθιος). Για πάρα πολλά χρόνια ο όρος «Μογγολισμός» είχε καθιερωθεί (από αυτόν προήλθε και η λαϊκή ονομασία «μογγολάκι»), όμως σήμερα θεωρείται ηθικά ανεπίτρεπτος και επιστημονικά απαράδεκτος. Οι πρώτες αιτιάσεις στήριξαν την ύπαρξη του συνδρόμου σε διάφορες ασθένειες όπως η σύφιλη, η φυματίωση, ο αλκοολισμός του πατέρα, η επιληψία και άλλες. Η πρώτη διαπίστωση ότι το σύνδρομο έχει σχέση με την ηλικία της μητέρας έγινε το 1909 και αποδόθηκε σε εκφύλιση του ωαρίου. Ωστόσο στην συνέχεια παρατηρήθηκε ότι η ηλικία δεν ήταν ο μοναδικός επιβαρυντικός παράγοντας, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις βρέθηκε ότι υπήρχε κληρονομικότητα. Το 1959 ανακαλύφθηκε η αιτία των σωματικών χαρακτηριστικών και των μαθησιακών δυσκολιών από τον Γάλλο γιατρό και νηπιαγωγό Ζερόμ Λεζέν (Jerome Lejeune). Σύμφωνα μ' αυτήν την ανακάλυψη, το σύνδρομο Down οφείλεται στην παρουσία, στα κύτταρα των πασχόντων, ενός τρίτου χρωμοσώματος 21, αντί των δύο, που είναι το φυσιολογικό (εξ ου και ο όρος Τρισωμία 21). Το φυσιολογικό σωματικό κύτταρο έχει 46 χρωμοσώματα (σε 23 ζεύγη), ενώ το γεννητικό κύτταρο (γαμέτης) έχει 23 (ένα από κάθε ζεύγος των σωματικών). Ο σχηματισμός των γεννητικών κυττάρων γίνεται με μια διαδικασία κυτταρικής διαίρεσης, που λέγεται μείωση. Εκεί κατά την 1η μειωτική διαίρεση (ή σπανιότερα την 2η) το ζεύγος των χρωμοσωμάτων 21 δεν διαχωρίζεται. Αν αυτό το γεννητικό κύτταρο γονιμοποιηθεί, θα προκύψει έμβρυο με 3 χρωμοσώματα 21 (το αδιαχώριστο ζεύγος 21 του ενός γονέα και το χρωμόσωμα 21 του άλλου) και συνολικά 47 χρωμοσώματα. Η παραπάνω διαταραχή, όπου υπάρχει ολόκληρο τρίτο χρωμόσωμα 21 σε όλα τα κύτταρα, συμβαίνει στο 95% των περιπτώσεων του συνδρόμου. Το γεννητικό κύτταρο που φέρει τη διαταραχή προέρχεται συνήθως από τη μητέρα (ωάριο), γιατί τα αντίστοιχα άτυπα σπερματοζωάρια που φέρουν επιπλέον χρωμόσωμα 21, στις περισσότερες περιπτώσεις είτε δεν επιζούν, είτε δεν γονιμοποιούν.Κάποια άτομα με σύνδρομο Down έχουν μεν το φυσιολογικό αριθμό των 46 χρωμοσωμάτων, αλλά ανευρίσκεται ένα τμήμα (βραχίονας) πλεονάζοντος χρωμοσώματος 21 προσκολλημένο πάνω σε άλλο χρωμόσωμα (μετάθεση). Τέτοια μετάθεση (Chromosomal translocation) τμήματος του χρωμοσώματος 21 είναι συνηθέστερη προς το χρωμόσωμα 14 [t(21;14)] και σπανιότερα προς το χρωμόσωμα 22 [t(21;22)] ή άλλο. Έτσι ενώ ο συνολικός αριθμός χρωμοσωμάτων είναι φυσιολογικός, το τμήμα αυτό του χρωμοσώματος 21 υπάρχει 3 φορές στο γενετικό υλικό των κυττάρων αυτών των ατόμων, με συνέπεια την εκδήλωση του συνδρόμου. Η μετάθεση αυτή, όπου το γενετικό υλικό έχει μεταβληθεί ποσοτικά, καλείται μη ισόρροπη μετάθεση (unbalanced translocation). Αυτή κληρονομείται από έναν γονέα, που είναι υγιής φορέας, δηλαδή φέρει κύτταρα, στα οποία ένα σκέλος του χρωμοσώματος 21 έχει προσκολληθεί σε ένα άλλο χρωμόσωμα, χωρίς όμως να μεταβληθεί ποσοτικά το συνολικό γενετικό υλικό. Αυτός είναι ο λόγος που ο γονέας φορέας δεν εκδηλώνει νόσο και μια τέτοια μετάθεση καλείται ισόρροπη μετάθεση (balanced translocation). Η μορφή αυτή του συνδρόμου καλείται Μεταθετικό Σύνδρομο Down ή Μερική Τρισωμία 21 - (βλ. και κεφ. Κληρονομικότητα παρακάτω).Ο Μωσαϊκισμός Συνδρόμου Down είναι μια σπάνια (1-2%) περίπτωση, όπου στο ίδιο άτομο απαντώνται παράλληλα δύο κυτταρικές σειρές, μία φυσιολογική με 46 χρωμοσώματα και μια χαρακτηριστική του συνδρόμου Down με 47 χρωμοσώματα (τρισωμικά κύτταρα). Αυτό είναι δυνατό, γιατί το κυτταρικό "σφάλμα" στην περίπτωση αυτή έχει συμβεί μετά τη γονιμοποίηση σε κάποια από τις φάσεις κυτταρικής διαίρεσης του ζυγώτη (αρχικού γονιμοποιημένου κυττάρου). Στο μωσαϊκισμό η βαρύτητα της νοητικής υστέρησης είναι περίπου ανάλογη του ποσοστού των τρισωμικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Λόγω της εντόπισης της βλάβης σε κυτταρικό επίπεδο και συγκεκριμένα στο γενετικό υλικό (γονιδιακή βλάβη), το σύνδρομο Down επηρεάζει πολλαπλά συστήματα, χωρίς πάντως αυτό να σημαίνει πως όλοι οι πάσχοντες θα παρουσιάσουν όλες τις εκδηλώσεις.Η νοητική υστέρηση κυμαίνεται από βαριά (IQ: 20-35) ως ελαφριά (IQ: 50-75). Οι διαταραχές στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη περιλαμβάνουν επηρεασμό της βραχυχρόνιας μνήμης, της ικανότητας σκέψης, της ομιλίας και της κινητικής. Η κινητική και η λεκτική υστέρηση γίνονται εμφανή σε πρώιμη ηλικία. Καταγράφεται αυξημένη συχνότητα εμφάνισης αυτισμού, όπως και πρώιμης νόσου Alzheimer (από 35 ετών).Χαμηλό ανάστημα και τάση για παχυσαρκία είναι συνήθη. Σχεδόν τα μισά παιδιά που γεννιούνται με το σύνδρομο εμφανίζουν συγγενείς καρδιακές βλάβες, με κυριότερες το μεσοκοιλιακό έλλειμμα και την πρόπτωση μιτροειδούς, συχνά δε και πνευμονική υπέρταση. Σε ποσοστό 5% υπάρχουν βλάβες του πεπτικού σωλήνα, όπως συγγενές μεγάκολο (Νόσος Hirschsprung), κοιλιοκάκη και ατρησία ή στένωση δωδεκαδακτύλου. Αρκετοί πάσχοντες εμφανίζουν ενδοκρινοπάθειες, όπως υποθυρεοειδισμό ή σακχαρώδη διαβήτη. Όσον αφορά το μυοσκελετικό σύστημα συνηθέστερες εκδηλώσεις είναι η αστάθεια της ατλαντο-ινιακής διάρθρωσης ή της ατλαντο-αξονικής άρθρωσης. Αρκετά συχνά είναι τα οφθαλμικά προβλήματα, όπως το γλαύκωμα, ο καταρράκτης και ο συγκλίνων στραβισμός, καθώς και τα ωτικά προβλήματα με επηρεασμό της ακουστικής οξύτητας και ευπάθεια του μέσου ωτός. Πάσχοντες από το Σύνδρομο Down έχουν περίπου δεκαπλάσια πιθανότητα να εκδηλώσουν επεισόδια σπασμών σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Οι πνεύμονές τους παρουσιάζονται ευάλωτοι σε λοιμώξεις, ενώ καταγράφεται αυξημένη συχνότητα επεισοδίων άπνοιας ύπνου. Η διαδικασία γήρανσης μετά την ενηλικίωση επιταχύνεται ραγδαία και το μέσο προσδόκιμο ζωής πλησιάζει μόλις τα 55 χρόνια. Αιματολογικά προβλήματα με αυξημένη επίπτωση στα άτομα με σύνδρομο Down περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την ιδιοπαθή νεογνική πολυκυτταραιμία και την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Οι άνδρες με σύνδρομο Down είναι στείροι (εξαίρεση οι πάσχοντες από μωσαϊκισμό του συνδρόμου). Οι γυναίκες έχουν 50% πιθανότητα να γεννήσουν μωρό, που επίσης θα φέρει το σύνδρομο. Τα νεογνά έχουν την τάση να είναι ήσυχα έως υποτονικά, παρουσιάζοντας μυϊκή ατονία, με άμεσα ορατή συνέπεια την δυσκολία στο θηλασμό και το περιορισμένο έως ελλείπον κλάμα. Εμφανίζουν αποπλατυσμένα χαρακτηριστικά προσώπου, μικροκεφαλία, μικρά στρογγυλά αυτιά και μικρή μύτη. Οι έξω κανθοί των οφθαλμών τείνουν προς τα πάνω. Το στόμα συχνά διατηρείται ανοικτό, λόγω της μεγάλης και προέχουσας γλώσσας, στην οποία απουσιάζει η μέση αύλακα. Παρατηρείται μια επιπλέον δερματική πτυχή στον (συνήθως βραχύ) αυχένα. Το σώμα παρουσιάζει αυξημένη ελαστικότητα. Έχουν κοντά και πλατιά χέρια, καθώς και κοντά δάκτυλα. Οι παλάμες εμφανίζουν συνήθως μονήρη εγκάρσια παλαμιαία πτυχή, αντί των φυσιολογικών δύο, εύρημα που διεθνώς συναντάται και υπό τον όρο Simian crease (πιθήκειος γραμμή). Αν υπάρχει καρδιακό νόσημα, μπορεί να εμφανιστούν εκδηλώσεις, όπως ταχύπνοια, εργώδης αναπνοή, υπεριδρωσία. Μεγαλώνοντας διαπιστώνεται βραδεία ανάπτυξη, χαμηλό ανάστημα, καθώς και ο υπολειπόμενος δείκτης νοημοσύνης. Συχνά καταγράφεται υπερκινητικότητα, αυτιστική συμπεριφορά ή εμφανίζονται σημεία κατάθλιψης κατά την παιδική ηλικία. Προγεννητικά είναι δυνατή η διάγνωση πιθανής ύπαρξης του συνδρόμου Down στις έγκυες γυναίκες βάσει συνδυασμού συγκεκριμένων υπερηχογραφικών ενδείξεων και εργαστηριακών μετρήσεων και μάλιστα από τα πρώτα στάδια της κύησης. Υπερηχογραφικά κυρίως μετράται η αυχενική διαφάνεια προς το τέλος του 1ου τριμήνου και θέτει υποψία του συνδρόμου, αν βρεθεί αυξημένη. Αιματολογικά προσδιορίζονται τα επίπεδα διαφόρων ουσιών στο μητρικό πλάσμα, όπως η α-εμβρυϊκή πρωτεΐνη (AFP : A-Fetoprotein), η β-χοριακή γοναδοτροπίνη (β-HCG : beta-Human Chorionic Gonadotropin) και η ελεύθερη οιστριόλη (uE3 : unconjugated Estriol) στα τέλη 1ου / αρχές 2ου τριμήνου στα πλαίσια του ονομαζόμενου Τριπλού τεστ, είτε με την προσθήκη και της ινχιμπίνης A (DIA : Dimeric Inhibin A) για την διενέργεια του Τετραπλού τεστ. Τα τελευταία χρόνια το τριπλό τεστ τείνει να αντικατασταθεί από τον προσδιορισμό της β-HCG και της σχετιζόμενης με την εγκυμοσύνη πρωτεΐνης Α του πλάσματος (PAPP-A : Pregnancy-associated plasma protein A), τα οποία συνδυάζονται με συγκεκριμένο αλγόριθμο με τα υπερηχογραφικά ευρήματα.Η επιβεβαίωση του συνδρόμου Down γίνεται με προσδιορισμό του καρυότυπου και μπορεί να γίνει είτε προγεννητικά, είτε - σε μη εμφανείς ή αμφίβολες περιπτώσεις - στο νεογνό (ή το παιδί) μετά τη γέννηση. Προγεννητικά είναι δυνατή η εργαστηριακή επιβεβαίωση της διάγνωσης με επεμβατικές μεθόδους κατά τη διάρκεια της κύησης. Τέτοιες είναι η Λήψη χοριακών λαχνών (CVS : Chorionic Villus Sampling) - χρησιμοποιείται και ο όρος "Λήψη (ή βιοψία) τροφοβλάστης" - που διενεργείται μεταξύ 9ης και 11ης εβδομάδας κυήσεως, η Αμνιοπαρακέντηση, που διεξάγεται συνήθως περί την 19η ±2 εβδομάδα και η Ομφαλοπαρακέντηση ή Ομφαλοκέντηση, που διενεργείται συνήθως μετά την 19η εβδομάδα. Οι επεμβάσεις βέβαια αυτές ενέχουν ένα μικρό κίνδυνο αποβολής, με ασφαλέστερη την αμνιοπαρακέντηση, όπου επισυμβαίνει αποβολή στο 0,5% των περιπτώσεων. Μετά τη γέννηση και σε μη εμφανείς περιπτώσεις ή όπου δεν προηγήθηκε προγεννητικός έλεγχος μπορεί να απαιτηθεί διενέργεια υπερηχοκαρδιογραφήματος, έλεγχος θυρεοειδούς και θυρεοειδικών ορμονών, ωτικός και οφθαλμικός έλεγχος, ακτινογραφία αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης, ανοσολογικός έλεγχος για κοιλιοκάκη, καθώς και παρακολούθηση της καμπύλης ανάπτυξης ύψους-βάρους.Λόγω της συσχέτισης της εμφάνισης του συνδρόμου Down με την ηλικία της μητέρας, αρχικά ο προγεννητικός έλεγχος γινόταν μόνο σε γυναίκες άνω των 35 ετών, όμως παρατηρήθηκε ότι η γέννηση παιδιών με το σύνδρομο, σε ποσοστό 80% προέρχεται από γυναίκες μικρότερης ηλικίας. Αυτό δεν αντίκειται στην αρχική παρατήρηση, αλλά οφείλεται στο γεγονός, πως ο αριθμός των γεννήσεων από γυναίκες άνω των 35 αποτελεί πολύ μικρό ποσοστό του συνολικού αριθμού. Σε περίπτωση διάγνωσης και με σύμφωνη γνώμη των μελλοντικών γονέων, είναι δυνατή η διακοπή της κύησης μέχρι την 23η εβδομάδα. Στις ΗΠΑ έχει ιδρυθεί σύλλογος που τάσσεται κατά του προγεννητικού ελέγχου και της έκτρωσης που συνήθως ακολουθεί. Δεν υπάρχει ριζική θεραπεία του συνδρόμου Down. Παρεμβάσεις γίνονται σε όποιες από τις εκδηλώσεις του συνδρόμου αυτό είναι εφικτό. Καρδιακές βλάβες αντιμετωπίζονται χειρουργικά. Ο υποθυρεοειδισμός, όπου υπάρχει, αντισταθμίζεται με φαρμακευτική αγωγή ορμονικής υποκατάστασης. Διενεργείται γενετική καθοδήγηση των γονέων και συνεισφέρει η κοινωνική μέριμνα στις αναπτυξιακές και μαθησιακές ιδιαιτερότητες των πασχόντων. Για την ανάπτυξη των βασικών δεξιοτήτων καθημερινής ζωής καθώς και των δεξιοτήτων αδρής και λεπτής κίνησης, οι γονείς με παιδιά με Σύνδρομο Down απευθύνονται στον Παιδιατρικό Εργοθεραπευτή. Έχει τεκμηριωθεί από έρευνες η ευεργετική επίδραση της λήψης φυλλικού οξέος από γυναίκες που επιχειρούν να μείνουν έγκυες, όπως και από όσες βρίσκονται στο 1ο τρίμηνο κυήσεως, όσον αφορά την πρόληψη εμφάνισης βλαβών του κεντρικού νευρικού συστήματος του εμβρύου. Κάποιες νεότερες έρευνες έχουν συσχετίσει τη λήψη φυλλικού οξέος και με μείωση στην εμφάνιση του συνδρόμου Down. Το σύνδρομο Down γενικά δεν έχει κληρονομική επιβάρυνση. Μόνο το Μεταθετικό Σύνδρομο Down, που αποτελεί περίπου το 3-4% του συνόλου μπορεί να κληρονομηθεί από έναν γονέα στο παιδί σε ποσοστό 3-12%. Ο γονέας που φέρει την αρχική μετάθεση έχει 46 χρωμοσώματα και φυσιολογικό γενετικό υλικό (αφού απλά ένα τμήμα χρωμοσώματος άλλαξε θέση) και θεωρείται υγιής φορέας της μετάθεσης, αφού πρόκειται για ισόρροπη μετάθεση. Το παιδί όμως παίρνοντας εκτός του φυσιολογικού ζεύγους χρωμοσωμάτων 21 και το επιπλέον τμήμα του πλεονάζοντος χρωμοσώματος 21, που είναι προσκολλημένο αλλού (συνήθως στο χρωμόσωμα 14), καταλήγει να εμφανίσει το σύνδρομο Down. Η διανοητική ανάπτυξη στα παιδιά με Σύνδρομο Down είναι απρόβλεπτη και δεν είναι δυνατό από την γέννηση να προβλεφθούν οι διανοητικές ικανότητες. Η ένταση της εμφάνισης των φυσικών χαρακτηριστικών δεν είναι προγνωστικές για τις μελλοντικές δυνατότητες του παιδιού. Ο προσδιορισμός των καλύτερων μεθόδων εκπαίδευσης για κάθε παιδί ιδανικά αρχίζει σύντομα μετά τη γέννηση .. Δεδομένου ότι τα παιδιά με Σύνδρομο Down έχουν ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων, η επιτυχία στο σχολείο μπορεί να ποικίλει αρκετά και ανάλογα διανοητικά προβλήματα με αυτά μεταξύ των παιδιών με Σύνδρομο Down μπορούν επίσης να υπάρχουν και μεταξύ φυσιολογικών παιδιών. Οι γλωσσικές δεξιότητες παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ της κατανόησης της ομιλίας και της έκφρασης της ομιλίας και συνήθως τα άτομα με Σύνδρομο Down έχουν μια λεκτική καθυστέρηση, που απαιτεί λογοθεραπεία για να μπορέσουν να βελτιώσουν την εκφραστική τους δυνατότητα. Τα παιδιά με Σύνδρομο Down έχουν χαμηλότερο IQ (50–70) η ακόμη χαμηλότατο IQ (35–50), ενώ πάσχοντες από μωσαϊκισμό του Συνδρόμου Down έχουν τυπικά 10-30 μονάδες υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Ο μωσαϊκισμός του Συνδρόμου Down χαρακτηρίζει άτομα, στα οποία ένα μέρος των κυττάρων έχουν φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων και άλλα κύτταρα όχι, σαν μωσαϊκό. Μερικά παιδιά θα αρχίσουν να περπατούν στα 2 χρόνια, ενώ άλλα δεν θα περπατήσουν στα 4. Τα άτομα με Σύνδρομο Down διαφέρουν αρκετά στις γλωσσικές δεξιότητες. Πολλές φορές πάσχουν από προβλήματα ακοής, οπότε ακουστικά ή άλλες συσκευές ενίσχυσης της ακοής μπορούν να είναι χρήσιμες για την εκμάθηση γλωσσών. Η πρώιμη βοήθεια στην επικοινωνία ενθαρρύνει τις γλωσσικές δεξιότητες και η εξατομικευμένη λεκτική θεραπεία θα πρέπει να στοχεύσει σε συγκεκριμένα λεκτικά λάθη και να ενθαρρύνει τη βασική εκπαίδευση. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει διεθνώς πολύ σημαντικά βήματα για την ενσωμάτωση των ατόμων με σύνδρομο Down στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Υπάρχουν καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί, ικανοί να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες ανάγκες των μαθητών (αν και η Ελλάδα υστερεί ακόμη στον τομέα αυτό), έχουν δημιουργηθεί σύλλογοι με στόχο την αλληλοϋποστήριξη αλλά και την ενημέρωση, ενώ ερευνητικές ομάδες προχωρούν σε έρευνες για μελλοντική πιθανότητα ίασης της πνευματικής καθυστέρησης. Επίσης υπάρχει και ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Δράση 1: Νεολαία για την Ευρώπη» με στόχο την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των ατόμων που ανήκουν σε αποκλεισμένες ομάδες πληθυσμού.Από το 2006 έχει καθιερωθεί η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down από τα σωματεία International Down Syndrome Association και European Down Syndrome Association, με πρωτοβουλία του Έλληνα γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, προκειμένου να ενημερωθεί και ευαισθητοποιηθεί η διεθνής κοινότητα για το σύνδρομο Down. Μάλιστα επιλέχθηκε ως ημερομηνία η 21η Μαρτίου (21/3) από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος). Thompson, S.B.N. (2000). "The Central Executive System in people with Down's syndrome and dementia". Clinical Gerontologist. 21 (3): 3–32. Taylor & Francis (Routledge). DOI 10.1300/j018v21n03_02. eISSN 1545-2301. OCLC 1106716083. S2CID 218575706. Thompson, S.B.N. (2000). "Investigation into Down's syndrome and dementia". Journal of the Association of Practitioners in Learning Disability, 17(3): 10–14. Thompson, S.B.N. (1999). "Examining dementia in Down's syndrome (DS): decline in social abilities in DS compared with other learning disabilities". Clinical Gerontologist, 20(3): 23–44. Taylor & Francis (Routledge). DOI 10.1300/j018v20n03_04 eISSN 1545-2301 OCLC 1106716083 March of Dimes Αρχειοθετήθηκε 2009-02-27 στο Wayback Machine. Mayo Clinic Medline Plus Merck Manual U.S. National Institute of Health Fox, Nikki (2021-11-26). «'World-leading' Down's syndrome bill clears first hurdle in Parliament» (στα αγγλικά). BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-11-27. https://web.archive.org/web/20211127155428/https://www.bbc.com/news/uk-politics-59432487. Ανακτήθηκε στις 2021-11-27. Ένωση γονέων και φίλων ατόμων με σύνδρομο Down «Ηλιαχτίδα» Αρχειοθετήθηκε 2008-09-13 στο Wayback Machine.
Το σύνδρομο Down (προφέρεται Ντάουν) (ή αλλιώς Τρισωμία 21 ή Τρισωμία G) περιγράφει μια χρωμοσωμική ανωμαλία, που περικλείει ένα σύνολο χαρακτηριστικών, τα οποία υπάρχουν εκ γενετής στους φορείς της γενετικής αυτής βλάβης και αφορούν παρεκκλίσεις στη σωματική διάπλαση, τη νοητική ανάπτυξη και την ψυχοκοινωνική εξέλιξή τους. Από ορισμένους δεν θεωρείται ασθένεια, δεδομένου ότι τα άτομα με σύνδρομο Down δεν υποφέρουν από αυτό. Η επίπτωση του συνδρόμου διεθνώς είναι 1:700 ως 1:800. Στην Ελλάδα κάποιες μελέτες προσδιορίζουν την αναλογία γεννήσεων παιδιών με σύνδρομο Down σε 1 στις 770 γεννήσεις. Παράγοντας που επηρεάζει κρίσιμα την αναλογία αυτή αποτελεί η ηλικία της μητέρας, καθ' ότι στην ηλικία των 20 ετών η συχνότητα κυμαίνεται περίπου στο 1:2.000 για να ανέλθει μετά τα 40 σε 1:100 ή λιγότερο. Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα γέννησης παιδιού με σύνδρομο Down αποτελούν η γέννηση προηγούμενου πάσχοντος παιδιού από τους ίδιους γονείς και η περίπτωση ένας γονέας να είναι φορέας του Μεταθετικού συνδρόμου Down (βλ. #Αιτιολογία).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF_Down
Γιάννα Τερζή
Η Τερζή γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1980 στη Θεσσαλονίκη. Είναι η κόρη του γνωστού Έλληνα λαϊκού τραγουδιστή Πασχάλη Τερζή. Στην ηλικία των 20, μετακόμισε στην Αθήνα για να αρχίσει τη μουσική της καριέρα, ξεκινώντας με την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου, Γύρνα το Κλειδί το 2006 από την Cobalt Music. Μετά υπέγραψε συμβόλαιο με την Minos EMI και κυκλοφόρησε το άλμπουμ Άσε με να Ταξιδέψω το 2008, το οποίο περιείχε το σίνγκλ με το ίδιο όνομα. Η Τερζή μετά, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και δούλεψε ως ανιχνευτής ταλέντων για την Interscope Records. Στις 27 Οκτωβρίου 2017, η Γιάννα Τερζή, εκπροσωπώντας την Panik Records, ήταν ανάμεσα στους 20 υποψήφιους για τη Eurovision 2018 με το τραγούδι "Όνειρό μου". Στις 8 Νοεμβρίου 2017, έγινε μία από τους πέντε υποψηφίους που θα συμμετείχαν στον εθνικό τελικό. Μετά τον αποκλεισμό δύο από τους πέντε συμμετέχοντες, λόγω του ότι δεν είχαν "ελληνικό ηχόχρωμα", το "Όνειρό μου" βρέθηκε στην τελική τριάδα των υποψηφίων που θα συμμετείχαν στον ελληνικό τελικό. Τελικά, στις 15 Φεβρουαρίου 2018, ανακοινώθηκε ότι οι δισκογραφικές εταιρίες των δύο άλλων συμμετεχόντων αρνήθηκαν να πληρώσουν το ποσό των 20,000€ στην ΕΡΤ και αποκλείστηκαν από την τελική φάση, αφήνοντας το "Όνειρό μου" το μοναδικό υποψήφιο τραγούδι και την πιθανότερη ελληνική συμμετοχή.Εν τέλει, στις 16 Φεβρουαρίου 2018, η ΕΡΤ ανακοίνωσε επίσημα ότι η Τερζή με το τραγούδι "Όνειρό μου" θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2018 στην Λισαβόνα. Η Τερζή διαγωνίσθηκε στον 1ο ημιτελικό, στις 8 Μαΐου 2018, αποκλείστηκε όμως από τον τελικό. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2021, κυκλοφόρησε μέσω της Minos EMI το "Για Σένα Μόνο", δημιουργία της ίδιας και του Padé (Λουπασάκη Παντελή), στο οποίο συμμετέχει και ο πατέρας της Πασχάλης Τερζής. Επίσημη ιστοσελίδα
Η Γιάννα Τερζή (Θεσσαλονίκη, 1η Δεκεμβρίου 1980) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2018 στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας με το τραγούδι "Όνειρό μου".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%AE
Πρόσφυγες στο Αζερμπαϊτζάν
Από τις αρχές του 20ού αιώνα, οι Αρμένιοι πραγματοποίησαν μαζικές μετακινήσεις των αζέρων από το έδαφος της Αρμενίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 1979, οι Αζέροι αποτελούσαν το 5,3% του πληθυσμού της Αρμενίας. Σύμφωνα με την κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν στην περίοδο κατάπαυσης του πυρός το 1994 υπήρχαν περίπου 250.000 πρόσφυγες από την Αρμενία. Το 1998, εγκρίθηκε ο νόμος "για την ιθαγένεια" και το 1999 ο νόμος "για το καθεστώς των προσφύγων". Στη διάρκεια του πολέμου του Καραμπάχ, οι αρμενικές δυνάμεις κατέλαβαν επτά περιοχές του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ως αποτέλεσμα περίπου 350 χιλιάδες Αζέροι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο διαμονής τους και να μετακομίσουν σε άλλες πόλεις και περιφέρειες του Αζερμπαϊτζάν. Στην αρχή της σύγκρουσης 40 χιλ. Αζέροι εκδιώχθηκαν από το κατεχόμενο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.Η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν με τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας ξεκίνησε την εκπόνηση σχεδίου για την επιστροφή των εκτοπισμένων σε κατεχόμενες περιοχές μετά την επίλυση της σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Το 1990 περίπου 50.000 Μεσκιτιανοί Τούρκοι απελάθηκαν από την Κεντρική Ασία (Ουζμπεκιστάν) και έχουν δοθεί άσυλο στο Αζερμπαϊτζάν . Σύμφωνα με το νόμο περί ιθαγένειας του 1998, όλοι τους έχουν το δικαίωμα στην ιθαγένεια. Πόλεμος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Πρόσφυγας
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία στο Αζερμπαϊτζάν μένουνε πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι που έχουν το καθεστώς των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων (στοιχεία για το 2009 ). Η συντριπτική πλειοψηφία είναι εθνικά Αζέροι που εκδιώχθηκαν από τους τόπους καταγωγής τους στην ΣΣΔ Αρμενία, καθώς και Ναγκόρνο-Καραμπάχ και επτά γειτονικές περιοχές του Αζερμπαϊτζάν, που ελέγχονται από την αυτοανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%91%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD
NGC 4845
Στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει υπερμαζική μελανή οπή μάζας 300 χιλιάδων ηλιακών μαζών. Το 2013 η ESA εντόπισε μελανή οπή που απορροφούσε την ύλη παραπλήσιου ουράνιου αντικειμένου, πιθανότατα ενός φαιού νάνου. Τις εκπεμπόμενες ακτίνες Χ ανίχνευσε το τηλεσκόπιο INTEGRAL. Δεδομένα για το NGC 4845 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 4845 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4845 στο Wikimedia Commons
Ο NGC 4845 (επίσης γνωστός και ως NGC 4910) είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Παρθένο ο οποίος απέχει 65 εκατομμύρια έτη φωτός. Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) το 1786 και ανήκει στην Ομάδα γαλαξιών NGC 4753 που με τη σειρά της ανήκει στις ομάδες γαλαξιών Παρθένος ΙΙ, μιας σειράς γαλαξιών και γαλαξιακών σμηνών που εκτείνεται πέρα από το νότιο όριο του Υπερσμήνους της Παρθένου.
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_4845
Κωνσταντίνος Κουκίδης
Αναφέρεται πως ο Κουκίδης ήταν δεκαεπτάχρονος Έλληνας εύζωνας που είχε καθήκοντα σκοπιάς στην Ακρόπολη των Αθηνών την 27η Απριλίου 1941, την ημέρα που τα γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα. Κατά μια άλλη εκδοχή, ήταν μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ) ο οποίος εκτελούσε χρέη φρουρού στην Ακρόπολη. Τα στρατεύματα των ναζί τον διέταξαν να παραδώσει την ελληνική σημαία και να αναρτήσει τη ναζιστική σημαία με τη σβάστικα. Ο Κουκίδης δεν υπάκουσε και υπέστειλε την ελληνική σημαία, τυλίχτηκε με αυτή και πήδηξε από την Ακρόπολη, αυτοκτονώντας. Πρώτη αναφορά στο γεγονός έγινε στις 9 Μαΐου 1941, από τη βρετανική εφημερίδα «Daily Mail», ενώ αναφορά έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος και, το 1972, ο ιστορικός Νίκολας Χάμοντ, ο οποίος υπηρετούσε στη SOE στην Αθήνα, εκείνο το διάστημα.Η υπόθεση ξεχάστηκε, έως το 1982, όταν οι συγγραφείς Κώστας Χατζηπατέρας και Μαρία Φαφαλιού ανέφεραν τη θυσία του Κουκίδη, στο λεύκωμά τους Μαρτυρίες 40-41. Το 1989, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης ανέφερε πως το γεγονός είναι αληθινό ενώ ισχυρίστηκε πως κατέχει «όλο το φάκελο από το Γενικό Επιτελείο Στρατού». Το 1994 το λεύκωμα του ΚΚΕ «Έπεσαν για τη ζωή» ανέφερε τη θυσία του Κουκίδη.Το 1998 ο δημοσιογράφος Τάσος Κοντογιαννίδης, στο βιβλίο του «Ήρωες και Προδότες στην κατοχική Ελλάδα», αναφέρει πως σύμφωνα με μαρτυρία κατοίκου της πλάκας, ο Κουκίδης ήταν μέλος της ΕΟΝ, που φύλαγε εκ περιτροπής μαζί με άλλους, τη σημαία το μεσοδιάστημα μεταξύ της αποστράτευσης των ελληνικών στρατευμάτων και της εισόδου των γερμανικών. Το ίδιο έτος, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λαζογιώργος-Ελληνικός αναφέρει πως το «γνωστό στέλεχος της Αντίστασης» Σπύρος Μήλας, ήταν φίλος του Κουκίδη, και παρέθεσε αναλυτικές λεπτομέρειες σχετικά με αυτόν. Το 2000, στην εκπομπή «ΤΗΛΕ-ΤΩΡΑ», ο Μήλας περιέγραψε εκ νέου τον Κουκίδη, δίνοντας του εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Δημοσίευμα από τον δημοσιογράφο του Βήματος, Γεώργιο Μαλούχο, το 2011, στηλίτευσε τη λήθη για τον Κουκίδη. Η ύπαρξη του Κουκίδη ως στρατιώτη ή εύζωνα δεν πιστοποιείται. Ο επικεφαλής της ΔΙΣ/ΓΕΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού), Αντιστράτηγος Ιωάννης Κακουδάκης, σε συνεντεύξεις του στην ΕΤ1 (2000) και το περιοδικό Πόλεμος και Ιστορία (2001), ανέφερε πως, ύστερα από σχετικές έρευνες που έγιναν στα αρχεία των Ένοπλων Δυνάμεων και σε δημόσιες υπηρεσίες, δεν βρέθηκε κανένα σχετικό στοιχείο. Ο Χάγκεν Φλάισερ αναφέρει πως η αρχή της αφήγησης για τον Κουκίδη βρίσκεται σε ένα αστείο που κυκλοφόρησε την ημέρα της εισόδου του γερμανικού στρατού στην Αθήνα. Κατά τον ίδιο, η ανάδειξη και προβολή της ιστορίας οφείλεται στην ανάγκη να βρεθούν ήρωες που δε σχετίζονται με εμφύλιες συγκρούσεις -σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τον Άρη Βελουχιώτη- ενώ σημειώνει πως ο φέρων το επώνυμο Κουκίδης ήταν δημοσιογράφος που πέθανε τη δεκαετία του 70. Ο Δήμος Αθηναίων, επί δημαρχίας Αβραμόπουλου, τοποθέτησε το 2000 αναμνηστική πλακέτα στους πρόποδες της Ακρόπολης από τη μεριά της Πλάκας, στην οδό Θρασύλλου, ενώ τιμητική πλάκα τοποθετήθηκε και στους στρατώνες της Προεδρικής Φρουράς. Στην ομιλία του, ο Αβραμόπουλος είχε πει ο Κουκίδης τιμάται «παρά το ότι η ιστορική έρευνα δεν απέδωσε επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή του και για την πράξη του αυτή» και πρόσθεσε ότι «το ερώτημα είναι αν εμείς, οι σημερινοί Έλληνες, θέλουμε να υπάρξει», ενώ ο Μανώλης Γλέζος είχε προτείνει την μετονομασία πλατείας σε «πλατεία Κωνσταντίνου Κουκίδη». (ανυπόγραφο) (28.4.2011). «Μύθοι και αλήθειες για την υπόθεση Κουκίδη». Το Βήμα. https://www.tovima.gr/2011/04/28/society/mythoi-kai-alitheies-gia-tin-ypothesi-koykidi/. Ο Ιός (22.10.2000). «Κωσταντίνος Κουκίδης: Ο ήρωας φάντασμα». Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21.1.2022. https://web.archive.org/web/20220121204646/http://www.iospress.gr/ios2000/ios20001022a.htm. Ανακτήθηκε στις 29.10.2022. Μαλούχος, Γεώργιος (27.4.2011). «Ποιος θυμάται τον Κουκίδη;». Το Βήμα. https://www.tovima.gr/2011/04/27/opinions/akropoli-27-aprilioy-1941-poios-thymatai-ton-koykidi/. Φλάισερ, Χάγκεν (2006). «Authoritarian Rule in Greece (1936-1974) and Its Heritage». Στο: Borejsza, Jerzy· Ziemer, Klaus. Totalitarian and Authoritarian Regimes in Europe: Legacies and Lessons from the Twentieth Century. Νέα Υόρκη και Οξφόρδη: Bergham. σελ. 272-3, σημ.152. ISBN 978-1571816412. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2022. Σαραντάκος, Νίκος (29 Απριλίου 2011). «Ο ανύπαρκτος ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης». Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία.
Με το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης, αναφέρεται εύζωνας ή μέλος της ΕΟΝ, ο οποίος, σύμφωνα με τον θρύλο, αρνήθηκε να παραδώσει την ελληνική σημαία στους Γερμανούς κατακτητές, όντας φρουρός στην Ακρόπολη και, κρατώντας την, αυτοκτόνησε, πηδώντας από τον βράχο. Η πρώτη δημοσιευμένη αναφορά στο συμβάν έγινε στις 9 Ιουνίου 1941, και έκτοτε συντηρείται σποραδικά μέσω προσωπικών μαρτυριών και αυτοπτών μαρτύρων, κυρίως με την ευκαιρία της επετείου του «ΌΧΙ». Ύστερα από έρευνα στα αρχεία του ΓΕΣ και στις δημόσιες υπηρεσίες της Ελλάδας, δεν βρέθηκε καμία σχετική καταχώρηση, ούτε για το πρόσωπο, ούτε για το συμβάν. Παρόλα αυτά, τον Οκτώβριο του 2000, ο τότε δήμαρχος Αθηνών, Δημήτρης Αβραμόπουλος, τοποθέτησε σχετική αναμνηστική πλάκα στη βάση του βράχους της Ακροπόλεως, αν και παραδέχθηκε πως δεν βρέθηκαν στοιχεία που να στηρίζουν την ύπαρξη του Κουκίδη, τον οποίο η σύγχρονη ιστοριογραφία θεωρεί ανύπαρκτο πρόσωπο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
Της κακομοίρας
Ο Ζήκος είναι επαρχιώτης από το Καρπενήσι που δουλεύει υπάλληλος στην μπακαλοταβέρνα του Παντελή και είναι ερωτευμένος με την όμορφη Φιφίκα, η οποία, θέλοντας να παίξει μαζί του, προσποιείται ότι ανταποκρίνεται, ενώ αγαπάει τον Κιτσάρα. Ο Παντελής, αν και προχωρημένης ηλικίας, θέλει για λογαριασμό του τη νεαρή φίλη της Φιφίκας, τη Λίτσα. Ο Ζήκος τον κοροϊδεύει για την επιλογή του, αλλά αυτός δεν πτοείται. Κανονίζει τους αρραβώνες σε συνεννόηση με τον τραμβαγέρη Μανώλη, τον πατέρα της Λίτσας, αλλά ερήμην της ίδιας, και αποφασίζουν να το ανακοινώσουν την ημέρα των γενεθλίων της. Η Λίτσα μόλις το μαθαίνει ταράζεται και προσπαθεί να κλεφτεί με τον αγαπημένο της, τον Αργύρη. Όμως, το σχέδιό τους γίνεται αντιληπτό την τελευταία στιγμή από μια γειτόνισσα, την κυρα-Δέσποινα και καταλήγουν όλοι στο σπίτι της Λίτσας προκειμένου να εξηγήσουν γιατί έγινε αυτό το περιστατικό. Τότε, ο κυρ-Μανώλης δέχεται να δώσει τη Λίτσα στον Αργύρη, ενώ και ο Κιτσάρας, μη χάνοντας την ευκαιρία της παρουσίας του πατέρα της Φιφίκας, ζητά και παίρνει το χέρι της. Η ταινία ήταν επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1963, ενώ ξαναπροβλήθηκε στο ίδιο Φεστιβάλ, στις 12 Νοεμβρίου 2002. Στις κινηματογραφικές αίθουσες, προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 18 Ιουνίου 1963 και, κόβοντας 201.008 εισιτήρια, κατατάχθηκε στην 26η θέση ανάμεσα σε 92 ταινίες της ίδιας σεζόν. Κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 21 Απριλίου 2003. Η ταινία επιχρωματίστηκε στα West Wing studios της Καλιφόρνιας και επαναλανσαρίστηκε έγχρωμη το 2017. Της κακομοίρας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος Της κακομοίρας στο Cine.gr Της κακομοίρας στην IMDb
Της κακομοίρας (γνωστή και ως Ο μπακαλόγατος) είναι μια ελληνική κωμική ταινία παραγωγής του 1963, σε σενάριο και σκηνοθεσία Ντίνου Κατσουρίδη. Το σενάριο βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου. Πρωταγωνιστούν οι Κώστας Χατζηχρήστος, Κώστας Δούκας, Νίκος Ρίζος και Μαρίκα Νέζερ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%AF%CF%81%CE%B1%CF%82
Επταμολυβδαινικό αμμώνιο
Το επταμολυβδαινικό αμμώνιο παρασκευάζεται εύκολα διαλύοντας τριοξείδιο του μολυβδαινίου σε περίσσεια υδατικής αμμωνίας και εξατμίζοντας το διάλυμα σε κανονική θερμοκρασία. Καθώς εξατμίζεται το διάλυμα, η περίσσεια της αμμωνίας διαφεύγει. Αυτή η μέθοδος έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό εξάπλευρων διαφανών πρισμάτων του τετραϋδρικού επταμολυβδαινικού αμμωνίου.Τα διαλύματα του παραμολυβδαινικού αμμωνίου αντιδρούν με οξέα και σχηματίζουν μολυβδαινικό οξύ και άλατα του αμμωνίου. Το pH του συμπυκνωμένου διαλύματος είναι μεταξύ 5 και 6. Η ένωση αναλύθηκε αρχικά μέσω της κρυσταλλογραφίας από τον Lindqvist, αλλά στη συνέχεια αναλύθηκε ξανά. Ολα τα κέτρα του μολυβδαινίου είναι οκταεδρικά. Κάποιοι δεσμοί οξυγόνου είναι τελικοί, κάποια διπλά αντιστοίχισης, και μερικά είναι τριπλώς γεφύρωση υποκαταστάτες. ως αναλυτικό αντιδραστήριο για τον ποσοτικό προσδιορισμό των φωσφορικών, πυριτικών, αρσενικικών ιόντων και ιόντων μολύβδου σε υδατικά διαλύματα (π. χ. χρώματα, επιφανειακά ύδατα κλπ.) στην παραγωγή του μολυβδαίνιου ως μέταλλο και των κεραμικών κατά την παραγωγή καταλυτών αφυδρογόνωσης και αποθείωσης στην σταθεροποίηση των μετάλλων στην ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση στα λιπάσματα ως αρνητική χρώση στη βιολογική ηλεκτρονική μικροσκοπία, συνήθως στο εύρος συγκεντρώσεων 3-5% (vol/vol) παρουσία του trehalose; ή σε κορεσμένες συγκεντρώσεις για χρήση σε cryo-αρνητική χρώση. Για την ανίχνευση των ψυχαγωγικών ναρκωτικών ως συστατικό του αντιδραστηρίου Froehde Το παραμολυβδαινικό αμμώνιο είναι επιβλαβές σε περίπτωση κατάποσης ή εισπνοής. Προκαλεί ερεθισμό στα μάτια, το δέρμα και την αναπνευστική οδό. Επηρεάζει τα νεφρά και το αίμα. Τεστ φωσφορικών (μέθοδος Deniges)
Το επταμολυβδαινικό αμμώνιο είναι ανόργανη ένωση, που συνήθως συναντάται ως τετραϋδρικό, και ο χημικός τύπος του είναι (NH4)6Mo7O24·4H2O. Είναι άχρωμο στερεό, που συχνά αναφέρεται ως παραμολυβδαινικό αμμώνιο ή απλά ως μολυβδαινικό αμμώνιο, αν και το "μολυβδαινικό αμμώνιο" μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται για το ορθομολυβδαινικό αμμώνιο, (NH4)2MoO4, και πολλές άλλες ενώσεις. Το επταμολυβδαινικό κάλιο, επίσης τετράϋδρο, είναι παρόμοιο σε μεγάλο βαθμό με το άλας του με αμμώνιο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF
Σέρχι Αρμπούζοβ
Γεννήθηκε στο Ντόνετσκ. Αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της γενέτειράς του, έχοντας ειδικευτεί στα οικονομικά και απέκτησε προσόντα οικονομολόγου. Εργάστηκε ως διοικητικός πρόεδρος της Privatbank στο Ντόνετσκ και ως διευθυντής τς ίδιας τράπεζας στην Κοστιαντίνινκα. Το 2003-10 ανέλαβε διευθυντής της Ουκρανικής Επιχειρηματικής Τράπεζας, πιο γνωστή παλιά ως Donechyna. Το 2005 ο Αρμπούζοβ έγινε μέλος του κόμματος Η Δική μας Ουκρανία και το 2006 διεκδίκησε μία έδρα στο περιφερειακό συμβούλιο του Ντόνετσκ χωρίς επιτυχία. Το Σεπτέμβριο του 2010 διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας. Στις 23 Δεκεμβρίου 2010 η Verkhovna Rada ενέκρινε το διορισμό του Αρμπούζοβ στο τιμόνι της κρατικής κεντρικής τράπεζας. Στις 24 Δεκεμβρίου 2012 ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς διόρισε τον Αζάροβ ως πρώτο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στην Ουκρανία.Έπειτα από ταραχές του Euromaidan και τις διαδηλώσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν άτομα, ο Αζάροβ απέστειλε επιστολή παραίτησης στις 28 Ιανουαρίου 2014. Η παραίτηση της κυβέρνησης έγινε αποδεκτή από τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς. About the appointment of Serhiy Arbuzov as the chairman of the National Bank of Ukraine. Ιστότοπος της Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας. Leshchenko, S. The new head of the National Bank Arbuzov: in the name of Father, the Son, and the Donetsk spirit.... Ukrayinska Pravda. 23-12-2010 Patykivsky, Yu. Chair for a cashier. Ukrayina moloda. 24-12-2010. Προφίλ στο Obozrevatel.com Επίσημος δικτυακός τόπος της Πανουκρανικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (ρωσικά/ουκρανικά)
Ο Σέρχι Αρμπούζοβ (Serhiy Arbuzov, ουκρανικά: Сергій Геннадійович Арбузов, Serhiy Hennadiyovych Arbuzov, γενν. στις 24 Μαρτίου 1976) είναι πολιτικός από την Ουκρανία, ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στη χώρα και προσωρινός πρωθυπουργός έπειτα από την παραίτηση του Μικόλα Αζάροβ από τις 28 Ιανουαρίου 2014 ως τις 27 Φεβρουαρίου του ιδίου χρόνου.Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας. Εργάστηκε επίσης ως διευθυντής σε διάφορες τράπεζες, όπως οι Privatbank και Ukreximbank.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%B9_%CE%91%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%BF%CE%B2
Φιλόθεος Σκούφος
Ο Φιλόθεος Σκούφος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, έμαθε ζωγραφική και έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Χρυσοπηγής των Χανίων στην Κάντανο. Την εποχή που ξέσπασε ο Κρητικός Πόλεμος (1645–1669) δραπέτευσε στην Σούδα Χανίων και ενώθηκε με 34 μοναχούς στο στρατιωτικό Τάγμα του Αγίου Βασιλείου. Πολέμησε γενναία για λογαριασμό της Βενετικής αυτοκρατορίας υπό τον στρατηγό Αντρέα Κορνάρο, κατασκόπευσε τον εχθρό και στήριξε τον αρχιεπίσκοπο της Φιλαδέλφειας Αθανάσιο Βαλεριανό. Ο Φιλόθεος Σκούφος δραπέτευσε κατόπιν στα Επτάνησα και περίμενε την άδεια να μεταβεί στην Δημοκρατία της Βενετίας. Την εποχή που βρισκόταν ο Σκούφος στην Κέρκυρα ζωγράφιζε μαζί με τον Εμμανουήλ Τζάνες, έγινε για σύντομο χρονικό διάστημα μοναχός στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Αργότερα μετέβη στην Δημοκρατία της Βενετίας (1653) και έγινε για δύο χρόνια δάσκαλος και πάστορας στην Σκουόλα ντει Γκρέτσι. Την περίοδο 1655-1658 πάντρεψε 13 άτομα αλλά δεν διατήρησε μόνιμα αυτή την θέση. Ο Εμμανουήλ Τζάνες έγινε ενοριακό ιερέας στην Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην θέση του Σκούφου (1660), παρέμεινε ωστόσο στην Δημοκρατία της Βενετίας άλλα πέντε χρόνια. Στην συνέχεια δυσαρεστήθηκε έντονα για την κακή οικονομική του κατάσταση και επέστρεψε στα Επτάνησα. Η Δημοκρατία της Βενετίας του παραχώρησε το μοναστήρι της Αγίας Λαυρενταίνας στην Ζάκυνθο (1665), εργάστηκε εκεί στην ζωγραφική μέχρι τον θάνατο του. Σύμφωνα με καταγραφές η εκκλησία βρέθηκε σε κακή οικονομική κατάσταση (1670), ο Σκούφος εργάστηκε σκληρά για την ανακαίνιση της και ζωγράφισε το μεγαλύτερο μέρος της. Στην συνέχεια ζήτησε από την Βενετία άδεια να παραχωρήσει την εκκλησία στον ανεψιό του Παρθένιο Σκούφο, ο ίδιος συνέχισε ενεργά την ζωγραφική. Υπέγραψε τετραετή συμφωνία με τον πατέρα του Νικολέτου Γκρόπα, δίδαξε τον γιο του ζωγραφική και τον έκανε ιερέα, εξακολουθούσε να διακοσμεί την εκκλησία της Λαυρενταίνας. Ο ανεψιός του Παρθένιος ανέλαβε εξ΄ολοκλήρου την διοίκηση της Μονής της Λαυρενταίνας (1673), οι ανεψιές του ανέλαβαν την υπόλοιπη περιουσία του στην Ζάκυνθο. Ο Φιλόθεος Σκούφος αποσύρθηκε στην μονή του Αγίου Αθανασίου των Κήπων όπου και πέθανε (9 Μαρτίου 1685). Διαμόρφωσε κατά πολύ την τέχνη στις λεπτογραφικές συνθέσεις, ιδίως στα θωράκια. Ιωάννης Χατζηιωάννου, επιμ. (1927). Πανελλήνιον Λεύκωμα Εθνικής Εκατονταετηρίδος 1821-1921 : Η χρυσή βίβλος του ελληνισμού. Τόμος Δ' Καλλιτεχνία. Εν Αθήναις: Τυποις Ανώνυμου Εταιρείας Εκδόσεων. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010. Χειρόγραφο του Φιλόθεου Σκούφου (10 Μαΐου 1646), σχετικά με μια βεβαίωση αποπληρωμής χρέους από το μητροπολίτη Φιλαδελφείας Αθανάσιο Βαλεριανό. - Ψηφιοποιημένο Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας.
Ο Φιλόθεος Σκούφος (Χανιά, 1615/1625 - Ζάκυνθος, 1685) ήταν Έλληνας ζωγράφος, δάσκαλος και κληρικός που έδρασε τον 17ο αιώνα. Την εποχή που ο διάσημος Αγιογράφος Εμμανουήλ Τζάνες βρισκόταν στην Κέρκυρα συνεργάστηκε μαζί του στενά. Ο Φιλόθεος Σκούφος ανήκε στην Κρητική Σχολή και την Επτανησιακή Σχολή, το έργο του είχε έντονες επιδράσεις και από την Βενετική Σχολή. Συνδέθηκε άμεσα με την Εκκλησία Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην Δημοκρατία της Βενετίας την ίδια εποχή που βρίσκονταν στην Βενετία ο Εμμανουήλ Τζάνες και ο Κωνσταντίνος Τζάνες. Στον γάμο του διάσημου ζωγράφου Ιωάννη Μόσχου ήταν ο ιερέας που έκανε την διεύθυνση της τελετής. Ο Φιλόθεος Μόσχος βρισκόταν στα Επτάνησα ταυτόχρονα την εποχή που βρίσκονταν εκεί ο Θεόδωρος Πουλάκης και ο Ηλίας Μόσκος. Τα διασημότερα έργα του Θεόφιλου Σκούφου ήταν "ο λιθοβολισμός του Αγίου Στεφάνου" και η "Παρθένος στον ναό".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%BF%CF%82
Τράπεζα Πειραιώς
Ο Όμιλος Τράπεζας Πειραιώς είναι το διευρυμένο δίκτυο εταιριών με κορμό την Τράπεζα Πειραιώς. Η παρουσία του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς στο εξωτερικό (2021), εστιάζεται στην Ουκρανία με 15 καταστήματα της Piraeus Bank ICB και στη Γερμανία με ένα κατάστημα στην Φρανκφούρτη, το οποίο προήλθε από την εξαγορά της ATEbank. Οι δραστηριότητες της τράπεζας στην Ουκρανία αποτελούν το 0.2% του ενεργητικού της τράπεζας. Η winbank είναι η εμπορική ονομασία που έχει δώσει η Τράπεζα Πειραιώς στην υπηρεσία που λειτουργεί το κομμάτι της ηλεκτρονικής τραπεζικής. Προσφέρει σε επιχειρήσεις και ιδιώτες μεγάλη ποικιλία υπηρεσιών και καναλιών εξυπηρέτησης που εμπίπτουν στις παρακάτω κατηγορίες: Βασικά Κανάλια Απομακρυσμένων Υπηρεσιών Κανάλια Αυτόματης Εξυπηρέτησης Υπηρεσίες για Πελάτες Άλλων Τραπεζών Πολυ-Καναλικές Υπηρεσίες Λύσεις για Επιχειρήσεις 1916: Ίδρυση της Τράπεζας («Banque du Pirée» (Πειραιώς Τράπεζα, ΠΤ). 1918: Οι μετοχές της ΠΤ εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο Αθηνών. 1962: Η ΠΤ εντάχθηκε στον Όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας (ή Όμιλο Ανδρεάδη). 1975: Στις 5 Δεκεμβρίου, η τράπεζα, όντας μέλος του Ομίλου Ανδρεάδη, κρατικοποιείται. 1991: Η Τράπεζα Πειραιώς ιδιωτικοποιείται και αναλαμβάνει ο Μιχάλης Σάλλας. 1996: Ιδρύεται η Tirana Bank στην Αλβανία. 1998: Συμφωνία εξαγοράς του 56% της Marathon Bank Νέας Υόρκης. 1998: Εξαγορά της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης και της Τράπεζας Credit Lyonnais Hellas. 1998-1999: Συμφωνία εξαγοράς σημαντικού πακέτου της Xiosbank (ολοκλήρωση αρχές 1999). 1999: Ίδρυση καταστήματος της Τράπεζας Πειραιώς στο Λονδίνο. 2000: Συγχώνευση της Τράπεζας Πειραιώς με τις Τράπεζες Χίου & Μακεδονίας-Θράκης. 2002: Η Τράπεζα Πειραιώς εξαγόρασε το 58% της ETBAbank. 2003: Συγχώνευση με απορρόφηση της ETBAbank από την Τράπεζα Πειραιώς και της ΕΤΒΑ Leasing από την Πειραιώς Leasing. 2005: Εξαγορά της βουλγαρικής Τράπεζας Eurobank και μετονομασία της σε Piraeus Bank Bulgaria, της σερβικής Τράπεζας Atlas Banka και της αιγυπτιακής Τράπεζας Egyptian Commercial Bank. 2008: Δημιουργία της Τράπεζας Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ. 2012: Η Τράπεζα Πειραιώς απορρόφησε το υγιές τμήμα της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΑΤΕbank) και εξαγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της Γενικής Τράπεζας της Ελλάδος (Geniki bank) από τον γαλλικό τραπεζικό όμιλο Société Générale. 2013: Η Τράπεζα Πειραιώς επιλέχτηκε από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την απόκτηση των ελληνικών υποκαταστημάτων των τριών Κυπριακών τραπεζών (της Τράπεζας Κύπρου, της Cyprus Popular Bank και της Ελληνικής Τράπεζας) που δραστηριοποιούνταν και στην Ελλάδα και εξαγόρασε τη Millenium Bank από την πορτογαλική μητρική της. 2014: Στις 24 Νοεμβρίου, η Τράπεζα Πειραιώς απορρόφησε τη Γενική Τράπεζα της Ελλάδας. 2015: Στις 17 Απριλίου, η Τράπεζα Πειραιώς απέκτησε το “υγιές” τμήμα της Πανελλήνιας Τράπεζας. 2015: H Τράπεζα Πειραιώς κατέληξε σε οριστική συμφωνία με την Al Ahli Bank of Kuwait K.S.C.P. για την πώληση του ποσοστού συμμετοχής (98,5%) που κατείχε στη θυγατρική της στην Αίγυπτο Piraeus Bank Egypt S.A.E. 2016: Η Τράπεζα Πειραιώς πώλησε το 100% του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΤΕ Ασφαλιστικής προς την Ergo International AG, θυγατρική της Munich Re. Στις 26 Ιουλίου αποχωρεί ο Μιχάλης Σάλλας από το ΔΣ του Ομίλου έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια. 2018: Ολοκληρώθηκε η πώληση της Piraeus Bank Romania στην J.C. Flowers & Co. 2018: Ολοκληρώθηκε η πώληση της Piraeus Bank Beograd AD στην Direktna Bank AD. 2019: Ολοκληρώθηκε η πώληση της συμμετοχής της Τράπεζας Πειραιώς (98,8%) στη θυγατρική της στην Αλβανία, Tirana Bank Sh.a., στην Balfin Sh.p.k. και στην Komercijalna Banka AD. 2020:Τον Νοέμβριο, μέσω του ΤΧΣ, η τράπεζα κρατικοποιείται εκ νέου. Τον Δεκέμβριο ολοκληρώθηκε ο εταιρικός μετασχηματισμός της Τράπεζας Πειραιώς. Οι τραπεζικές δραστηριότητες του Ομίλου Πειραιώς αποσχίσθηκαν σε μια νέα κατά 100% θυγατρική τράπεζα (Τράπεζα Πειραιώς ΑΕ). Συγκεκριμένες μη τραπεζικές δραστηριότητες διατηρήθηκαν στη μητρική εταιρεία του Ομίλου (Πειραιώς Financial Holdings ΑΕ), η οποία μετεξελίχθηκε σε χρηματοδοτική εταιρεία συμμετοχών, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. 2021: Τον Ιανουάριο 2021, η επωνυμία και ο διακριτικός τίτλος της Τράπεζα Πειραιώς ΑΕ άλλαξε σε «Πειραιώς Financial Holdings Α.Ε.» και «Πειραιώς Financial Holdings» αντίστοιχα. Τον Απρίλιο πραγματοποιήθηκε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους €1.4δις. Το περιοδικό The Banker αναγνώρισε την Τράπεζα Πειραιώς ως την τράπεζα της χρονιάς 2013 για την Ελλάδα. Λόγοι της βράβευσης ήταν ότι παρά το αρνητικό οικονομικό κλίμα της Ελλάδας η Τράπεζα Πειραιώς κατάφερε να γίνει από τέταρτη σε μέγεθος τράπεζα της Ελλάδας σε πρώτη σε μέγεθος καθώς και ότι είχε τον μεγαλύτερο δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας μεταξύ των ελληνικών τραπεζών (14.5%).Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) απένειμε το 2021 στην Τράπεζα Πειραιώς το χρυσό βραβείο «Gold 2021- EBRD Sustainability Award-Financial Intermediaries».Το περιοδικό Global Finance μέσα στα πλαίσια του διαγωνισμού Global Finance Best Digital Bank Awards 2022 απένειμε το βραβείο "The Best Mobile Banking App in Western Europe for 2022 (Consumer)" στην winbank της Τράπεζας Πειραιώς για την εφαρμογή winbank mobile.H Τράπεζα Πειραιώς αναδείχθηκε ως η «Καλύτερη Τράπεζα στην Ελλάδα» για το 2023 στα διεθνή βραβεία Euromoney Awards for Excellence 2023. Επίσημος ιστότοπος Επίσημος ιστότοπος του διευρυμένου ομίλου Πειραιώς
Η Τράπεζα Πειραιώς είναι εμπορική τράπεζα στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε στις 6 Ιουλίου 1916. Σύμφωνα με τις ενοποιημένες χρηματοοικονομικές καταστάσεις στις 31 Μαρτίου 2022 ο Όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς απασχολεί συνολικά 10.355 εργαζομένους πλήρους απασχόλησης, εκ των οποίων 942 εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε μη συνεχιζόμενες δραστηριότητες και 161 εργαζόμενοι σε διακρατούμενες προς πώληση δραστηριότητες. Τo σύνολο των καταστημάτων της Τράπεζας Πειραιώς στην Ελλάδα τον Μάρτιο 2022 ανέρχεται σε 412, ενώ απασχολεί συνολικά περίπου 8.900 άτομα. Επίσης, η Τράπεζα Πειραιώς διαθέτει 1.845 ΑΤΜ.Για πολλές δεκαετίες λειτούργησε ως ιδιωτική Τράπεζα και το 1975 πέρασε υπό κρατικό έλεγχο, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1991. Από τον Δεκέμβριο του 1991, που ιδιωτικοποιήθηκε έχει παρουσιάσει μεγάλη ανάπτυξη εργασιών, μεγεθών και δραστηριοτήτων. Στην Ελλάδα με 30% μερίδιο αγοράς στα δάνεια (34.4δις) και 29% στις καταθέσεις (54.6δις) είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Διεθνώς έχει παρουσία στην Φρανκφούρτη και στην Ουκρανία. Σήμερα, μετά τις εξαγορές της «υγιούς» ΑΤΕbank, της Γενικής Τράπεζας, των εγχώριων τραπεζικών δραστηριοτήτων των Τράπεζας Κύπρου, Cyprus Popular Bank και Ελληνικής Τράπεζας αλλά και την εξαγορά της Millenium Bank Ελλάδας και της Πανελλήνιας Τράπεζας, το συνολικό ενεργητικό του Ομίλου Πειραιώς φτάνει τα €93 δισ., οι χορηγήσεις μετά από προβλέψεις τα €62 δις και οι καταθέσεις πελατών τα €55 δις (στοιχεία Σεπτεμβρίου 2013). Η Τράπεζα Πειραιώς προσφέρει υπηρεσίες στους εξής τομείς: τραπεζικές υπηρεσίες απευθείας προς τον καταναλωτή, μικρές και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις, αγροτική πίστη, αγορές κεφαλαίου, μισθώσεις (leasing), κτηματομεσιτικές υπηρεσίες, χρηματοδοτήσεις του ναυτιλιακού τομέα, πράσινη τραπεζική, ηλεκτρονική τραπεζική. Στις 31 Μαρτίου 2022 το σύνολο του ενεργητικού του Ομίλου Τράπεζας Πειραιώς ανέρχεται στα € 79,5 δισ., το ύψος των καταθέσεων ανέρχεται σε € 54,6 δισ. και τα δάνεια μετά από προβλέψεις σε € 34,4 δισ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1_%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CF%82
Ελληνικά τάγματα αριστείας
Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν διαφορετικά Τάγματα Αριστείας. Όλα τα Τάγματα λειτουργούν ως αναμνηστικά: για παράδειγμα το Τάγμα του Σωτήρος έχει ως θέμα τη Θεία αρωγή στον Αγώνα του 1821. Ιεραρχία ενεργών ταγμάτων αριστείας ανά περίοδο 1833-1915 Τάγμα του Σωτήρος1915-1925 Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα του Γεωργίου Α΄ (νέο)1925-1926 Τάγμα του Σωτήρος1926-1935 Τάγμα του Σωτήρος (από το 1927 μόνον για αλλοδαπούς πολίτες) Τάγμα του Φοίνικος (νέο, από το 1927 μόνον για αλλοδαπούς πολίτες)1935-1936 Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα του Γεωργίου Α΄ Τάγμα του Φοίνικος1936-1948 Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου (για άνδρες) / Τάγμα των Αγίων Όλγας και Σοφίας (για γυναίκες) (νέα) Τάγμα του Γεωργίου Α΄ Τάγμα του Φοίνικος1948-1973 Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου (για άνδρες) / Τάγμα των Αγίων Όλγας και Σοφίας (για γυναίκες) Τάγμα του Γεωργίου Α΄ Τάγμα του Φοίνικος Τάγμα της Ευποιίας (για γυναίκες)1973-1975 Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα της Αξίας (νέο, μόνο νομοθετική πρόβλεψη) Τάγμα του Φοίνικος1975-σήμερα Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα της Τιμής Τάγμα του Φοίνικος Τάγμα της Ευποιίας (για γυναίκες)Το Τάγμα του Γεωργίου Α΄, δεύτερο ιστορικά, καταργήθηκε όσες φορές και το πολίτευμα της μοναρχίας: το 1925, το 1973 και οριστικά το 1975, με τον ισχύοντα νόμο περί ταγμάτων αριστείας. Νεότερο τάγμα αποτελεί το Τάγμα της Τιμής, που ιδρύθηκε το 1975. Τα τάγματα Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου και Αγίων Όλγας και Σοφίας, συνεχίζουν να απονέμονται ως δυναστικά τάγματα από τον Βασιλικό Οίκο της Ελλάδας. Απονομές μετά το 1973 δεν αναγνωρίζονται από το Ελληνικό Κράτος. Το Τάγμα της Αξίας θεσπίστηκε το 1973 ως αναμνηστικό για την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το 1822 με το Σύνταγμα του 1822. Ωστόσο, δεν καθορίστηκε ποτέ ο τύπος του με Προεδρικό Διάταγμα και παρέμεινε ανενεργό μέχρι την κατάργηση του Ν.Δ. 179/1973 το 1975. Όπως τα περισσότερα τάγματα αριστείας διεθνώς, που ακολουθούν το πρότυπο της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, τα ελληνικά τάγματα αριστείας αποτελούνται από πέντε βαθμούς και ιεραρχικά είναι οι εξής: Μεγαλόσταυρος Ανώτερος Ταξιάρχης Ταξιάρχης Ιππότης του Χρυσού Σταυρού Ιππότης του Αργυρού ΣταυρούΜε το Ν.Δ. 179/1973, οι βαθμοί του Ιππότη του Χρυσού Σταυρού και του Ιππότη του Αργυρού Σταυρού μετονομάζονταν σε Μέλος και Εταίρο του εκάστοτε τάγματος. Ο ισχύων νόμος 106/1975 αντέστρεψε αυτή την αλλαγή. Στο παρελθόν, τα διάσημα επιστρέφονταν μετά το θάνατο του τιμηθέντος, πλέον όμως διατηρούνται μεταβιβαζόμενα ως αναμνηστικά στους κληρονόμους του τιμηθέντος. Αρχηγέτης των Ταγμάτων Αριστείας θεωρείται ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος είναι αρμόδιος για την απονομή τους, σύμφωνα με το άρθρο 46 παράγραφο 2 του Συντάγματος και τις διατάξεις του νόμου 106/1975, με πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών. Σύμφωνα με τον Νόμο 106/1975, στις προτάσεις του Υπουργού Εξωτερικών γνωμοδοτεί το Συμβούλιο Ταγμάτων Αριστείας, για απονομή σε Έλληνες πολίτες, ομογενείς, Αξιωματικούς και Δημοσίους Λειτουργούς. Η επιλογή των προσώπων που θα τιμηθούν γίνεται ως επιβράβευση για το έργο τους στην πατρίδα και μπορεί να είναι άνθρωποι των επιστημών, των γραμμάτων, του αθλητισμού, των τεχνών, της ναυτιλίας, της φιλανθρωπίας κ.λ.π Το Συμβούλιο Ταγμάτων Αριστείας, που συγκροτείται με απόφαση του Υπουργού Εξωτερικών για θητεία δύο χρόνων, απαρτίζεται από: τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου δύο Έλληνες πολίτες, στους οποίους έχει απονεμηθεί Μεγαλόσταυρος από έναν από τους αρχαιότερους, σύμφωνα με την επετηρίδα των Διπλωματών του Υπουργείου Εξωτερικών Πρέσβη ή Πληρεξούσιο Υπουργό Α' από έναν Ανώτατο Αξιωματικό, που ορίζεται από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας από έναν εκπρόσωπο της Προεδρίας της Δημοκρατίας Όσοι έχουν ήδη τιμηθεί με Τάγμα Αριστείας δικαιούνται να φέρουν τα απονεμηθέντα παράσημά τους, εφ' όρου ζωής, εκτός από αυτούς που έχουν διαγραφεί από το μητρώο τάγματός τους λόγω περιπτώσεων που γράφονται στον Ποινικό Κώδικα ή με απόφαση του Συμβουλίου των Ταγμάτων Αριστείας αν κρίνουν ότι η διατήρηση της τιμής και της ανάρτησης των παρασήμων προκαλεί κοινή δυσφορία και θίγει το γόητρο του Τάγματος. Μετά το θάνατο των τιμηθέντων, τα απονεμηθέντα σ΄ αυτούς παράσημα, περνούν για φύλαξη στην κατοχή των νόμιμων κληρονόμων τους.
Τα Ελληνικά Τάγματα Αριστείας καθιερώθηκαν το 1829 κατά τη διάρκεια της Δ' Εθνικής Συνέλευσης του Άργους, όμως το σχετικό Διάταγμα υπεγράφη στο Ναύπλιο από τον Βασιλιά Όθωνα στις 20 Μαΐου 1833. Αρχικά δημιουργήθηκε το Τάγμα του Σωτήρος για να τιμηθούν οι αγωνιστές της Απελευθέρωσης. Η απονομή του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος αποτελεί την ύψιστη τιμητική διάκριση και μεταξύ των πρώτων τιμηθέντων ήταν ο Ανδρέας Μιαούλης το 1835, οι Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Λάζαρος Κουντουριώτης το 1836, οι Ανδρέας Ζαΐμης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Γεώργιος Κουντουριώτης το 1837 και ο Κωνσταντίνος Κανάρης το 1864.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
Φυσικοθεραπεία
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών, ο οποίος πρόσφατα και με μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης αναβαθμίστηκε σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, αποτελεί το συλλογικό όργανο το οποίο αντιπροσωπεύει τους φυσικοθεραπευτές και στοχεύει στη συνολική και κυρίως επιστημονική αναβάθμιση του επαγγέλματος και των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους ασθενείς. Επί αιώνες ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε τις ιδιότητες του ήλιου, της κίνησης και του νερού για να θεραπεύσει τις παθήσεις του. Ωστόσο η φυσικοθεραπεία αναπτύχθηκε σε αυτοτελή θεραπευτικό κλάδο κυρίως μετά τον Α' και περισσότερο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εξαιτίας της παρουσίας μεγάλου αριθμού ανθρώπων με σοβαρές αναπηρίες οφειλόμενες αφενός στις πολεμικές κακώσεις και αφετέρου σε ένα βαρύ λοιμώδες νόσημα, την πολιομυελίτιδα για την οποία έως το 1960 περίπου δεν γίνονταν προστατευτικός εμβολιασμός. Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών physiotherapy.gr Ηλεκτρονικό περιοδικό (Αγγλικά) European Region of the World Confederation for Physical Therapy (Αγγλικά) World Confederation for Physical Therapy (Αγγλικά) Chartered Society of Physiotherapy (Αγγλικά) American Physical Therapy Association
Η Φυσικοθεραπεία ή φυσιοθεραπεία είναι η θεραπευτική προσέγγιση που βασίζεται στα φυσικά μέσα (κίνηση, φως, νερό, ηλεκτρικό ρεύμα κ.λπ.) που χρησιμοποιούνται από τον εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας πτυχιούχο Φυσικοθεραπευτή ή Φυσιοθεραπευτή, για θεραπευτικούς σκοπούς. Η Φυσικοθεραπεία ή Φυσιοθεραπεία έχει εφαρμογή σε ασθενείς όλων των ιατρικών ειδικοτήτων (Ορθοπαιδική (ή Ορθοπεδική), Νευρολογία, Γενική Χειρουργική, Νευροχειρουργική, Καρδιοχειρουργική, Παιδιατρική, Πνευμονολογία, Παιδιατρική, Ουρολογία κ.λπ.). Γλωσσολογικά, ακούγεται η άποψη ότι ο όρος "φυσιοθεραπεία" είναι γλωσσικό σφάλμα και ότι μόνο ο όρος "φυσικοθεραπεία" ειναι ο σωστός. Παρόλαυτά, και οι δυο όροι ειναι αποδεκτοί από τα περισσότερα μεγάλα ελληνικά λεξικά και χρησιμοποιουνται εξισου στα Ελληνικά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1
Κύπελλο Ελλάδος καλαθοσφαίρισης γυναικών 2015-2016
1η αγωνιστική - Τρίτη 22/09/2015 01. ΓΣ Ίκαρος Καλλιθέας - Έσπερος ΑΟΠΑ 65-41 02. ΟΑ Χανίων - ΑΟ Δάφνη ΑΓ. Δημητρίου 45-64 Τετάρτη 23/09/2015 03. ΑΟ Φάρος Κερατσινίου - ΑΟ Π. Φαλήρου 58-51 04. ΚΑΟ Μελισσίων - ΑΠΣ Αρις Καλαμάτας 72-49 05. ΑΟ Σπόρτινγκ - Πανιώνιος 65-60 2η αγωνιστική - Κυριακή 27/09/2015 13. KAO Μελισσίων - ΓΣ ΑΓ.Παρασκευής 51-61 14. ΓΣ Ίκαρος Καλλιθέας - ΑΟ Φάρος Κερατσινίου 68-52 15. ΑΟ Δάφνη ΑΓ. Δημητρίου - ΑΟ Σπόρτινγκ 48-58 1η αγωνιστική - Τρίτη 15/09/2015 06. Παναθλητικός ΑΕ Συκεών - ΜΓΣ Απόλλων Καλαμαριάς 57-66 2η αγωνιστική - Τρίτη 22/09/2015 07. ΑΕ Πυλαίας - ΑΣ Όλυμπος 20-0 Τετάρτη 23/09/2015 08. ΜΓΣ Απόλλων Καλαμαριάς - ΑΣ Τιτάνες Δράμας 79-59 09. ΓΣ Νίκη Βόλου - Ολύμπια ΓΣ Λάρισας 52-78 10. ΓΣ Ηρακλής - ΑΜΣ Αναγέννηση Ν. Ρυσίου 66-52 11. ΑΟ Σερρών - ΠΑΣ Γιάννινα 58-63 Πέμπτη 24/09/2015 12. ΑΣ Ολυμπιακός Βόλου 1937 - ΑΣ Άρης Θεσ. 61-70 3η αγωνιστική - Κυριακή 27/09/2015 16. ΠΑΣ Γιάννινα - ΑΕ Πυλαίας 38-51 17. ΑΣ Άρης Θεσ. - ΓΣ Ηρακλής 60-51 18. Ολύμπια ΓΣ Λάρισας - ΜΓΣ Απόλλων Καλαμαριάς 67-53 19. ΑΟ Σπόρτινγκ - Ολυμπιακός ΣΦΠ 54-91 20. ΑΕ Πυλαίας - ΓΣ ΑΓ. Παρασκευής 52-64 21. Αθηναϊκός ΑΣ - ΑΣ Νίκη Λευκάδας 90-87 22. ΑΣ Άρης Θεσ. - ΑΣ ΠΑΟΚ 48-74 23. ΓΣ Ίκαρος Καλλιθέας - Παναθηναϊκός AO 38-74 24. Ολύμπια ΓΣ Λάρισας - ΑΟ Τερψιθέας Γλυφάδας 60-67 25. ΑΕΟ Πρωτέας Βούλας - ΓΣ Κρόνος Αγ.Δημητρίου 73-71 26. Α.Σ. Κώων Ιπποκράτης - ΑΟ Άρης Πετρούπολης 61-54 27. Ολυμπιακός ΣΦΠ - ΑΕΟ Πρωτέας Βούλας 89-47 28. ΑΟ Τερψιθέας Γλυφάδας - Αθηναϊκός ΑΣ 57-76 29. ΓΣ ΑΓ. Παρασκευής - Παναθηναϊκός AO 60-109 30. Α.Σ. Κώων Ιπποκράτης - ΑΣ ΠΑΟΚ 48-50 Η τελική φάση (Final Four) διεξήχθη στις 18 και 20 Μαρτίου 2016 στη Λευκάδα. «Κύπελλο Γυναικών 2015-2016». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2017.
Το Κύπελλο Ελλάδος καλαθοσφαίρισης γυναικών 2015-2016 ήταν το 21ο κατά σειρά και το 17ο που η τελική του φάση γίνεται με τη μορφή "Final Four". Ξεκίνησε στις 15/9/2015 και ολοκληρώθηκε στις 20/3/2016 με τον τελικό. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός για 1η φορά στην ιστορία του, επικρατώντας στον τελικό του Παναθηναϊκού με 63-60.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_2015-2016
Άγιος Στέφανος Άρτας
Ο Άγιος Στέφανος είναι ημιορεινός οικισμός στο βορειοκεντρικό τμήμα του νομού Άρτας. Βρίσκεται κοντά στους νότιους πρόποδες των Τζουμέρκων και στην ανατολική όχθη του ποταμού Σαραντάπορου, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 400. Απέχει 52 χλμ. περίπου ΒΑ. της Άρτας. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1981 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Παλαιοκατούνου του νομού Άρτας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Παλαιοκατούνου και προσαρτήθηκε στον δήμο Αθαμανίας. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Αθαμανίας και προσαρτήθηκε στον δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) eetaa.gr
Ο Άγιος Στέφανος είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Παλαιοκατούνου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Αθαμανίας, του δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Άρτης, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Άρτας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης
Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία γύρω στο 1840 και το κοσμικό του ονοματεπώνυμο ήταν Θεόδωρος Αννητσαλήχος ή Αρτζίδης, ενώ έμεινε γνωστός στους συντοπίτες του ως Χατζεφεντής. Ήταν το ένα από τα δύο αγόρια του Ελευθερίου και της Βαρβάρας (επώνυμο Φράγκου ή Φραγκοπούλου). Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, με αποτέλεσμα να ανατραφεί από την αδελφή της μητέρας του, ενώ αργότερα μετέβη για εκπαιδευτικούς λόγους πρώτα στη Νίγδη -όπου τελούσε υπό την προστασία της αδελφής του πατέρα του- και έπειτα στη Σμύρνη. Εκτός από ελληνικά ήξερε τουρκικά, αρμενικά και μερικά γαλλικά.Σε ηλικία 26 ετών εκάρη μοναχός στη μονή του Τιμίου Προδρόμου στα Φλαβιανά (Ζιντζίντερε) της Καππαδοκίας, ενώ λίγο καιρό αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος από τον, επίσης Φαρασιώτη, μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο Β΄ και στάλθηκε στη γενέτειρά του, όπου άσκησε παράλληλα χρέη διδασκάλου. Γύρω στο 1870 χειροτονήθηκε πρώτα πρεσβύτερος και έπειτα αρχιμανδρίτης. Στη συνέχεια πραγματοποίησε ταξίδι προσκυνηματικού χαρακτήρα στους Αγίους Τόπους, λαμβάνοντας μετά την επιστροφή του το προσωνύμιο Χατζεφεντής. Υπήρξε ο πνευματικός ηγέτης της περιοχής των Φαράσων για περισσότερα από πενήντα χρόνια και διακρινόταν για τον ασκητικό τρόπο ζωής του.Το 1924, βάσει της συνθήκης ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, εκπατρίστηκε μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους των Φαράσων, ενώ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα συμβούλευε και ενθάρρυνε τους συμπατριώτες του. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους εγκαταστάθηκε με τους υπόλοιπους συντοπίτες του στο Κάστρο της Κέρκυρας, όπου συνέχισε να ασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα. Μετά από δύο εβδομάδες παραμονής στην Κέρκυρα ασθένησε και εισήχθη στο νοσοκομείο της πόλης, όπου απεβίωσε στις 10 Νοεμβρίου του 1924 σε ηλικία 83 ετών έπειτα από σύντομη νοσηλεία. Τάφηκε στο νεκροταφείο, που βρίσκεται στο ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Δημοτικό Κοιμητήριο Κέρκυρας. Τον Οκτώβριο του 1958 έγινε εκταφή των λειψάνων του από τον μοναχό Παΐσιο Εζνεπίδη (τον οποίο ο Αρσένιος είχε βαπτίσει, δίνοντάς του το δικό του όνομα), ο οποίος τα μετέφερε πρώτα στην Κόνιτσα και έπειτα, το 1970, στη γυναικεία μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.Στις 8 Αύγουστου του 1995 πραγματοποιήθηκε από τον τότε μητροπολίτη Κερκύρας Τιμόθεο η δεύτερη ανακομιδή των λειψάνων του Αρσενίου, μετά από τριετή διεξοδική έρευνα, καθώς τα ίχνη του τάφου είχαν χαθεί. Ο Γέροντας Παΐσιος έδωσε την ευλογία του για την δεύτερη ανακομιδή και τις οδηγίες του, πως ο τάφος βρισκόταν δίπλα και στην ίδια σειρά με αυτόν του επίσης Καππαδόκη ιερέα Γερμανού Κυριακίδη. Παράλληλα πραγματοποιήθηκε έρευνα στο βιβλίο ταφών στο αρχείο του Δήμου Κερκυραίων (όπου ήταν καταγεγραμμένη η ταφή του 1924 καθώς και η ανακομιδή του 1958) και η υπόδειξη του τάφου από παλιό υπάλληλο του κοιμητηρίου. Ο μητροπολίτης Κερκύρας Τιμόθεος, αφού συγκέντρωσε και διασταύρωσε τα στοιχεία πραγματοποίησε την ανακομιδή. Στη συνέχεια ανακαινίστηκε το μνήμα και φιλοτεχνήθηκε η ψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου εντοιχισμένη σε προσκυνητάρι. Από τότε στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Κέρκυρας εορτάζεται κάθε χρόνο πανηγυρικά η μνήμη του Αρσενίου και πραγματοποιούνται λιτανεία μετά τη Θεία Λειτουργία και επί του τάφου αρτοκλασία. Απολυτίκιο (Ἦχος πλ. α') Τῶν Ὁσίων τὸν βίον ἐκμιμησάμενος, ἐν ἐσχάτοις τοὶς χρόνοις, Πάτερ Ἀρσένιε, ἐπληρώθης δωρεῶν τοῦ θείου Πνεύματος, καὶ θαυμάτων γεγονός, θεοφόρε αὐτουργός, παρέχεις ἐνὶ ἐκάστω, τᾶς ἐκ Θεοῦ χορηγίας, ταὶς ἰκεσίαις σου πρὸς Κύριον.Απολυτίκιο (Ἦχος γ') Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Επ' ονόματι του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου έχουν κτισθεί πολλοί ναοί και παρεκκλήσια: Το καθολικό του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Ευαγγελιστού Ιωάννου στη Σουρωτή είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου. Στο Ησυχαστήριο αυτό φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του αγίου Αρσενίου και μάλιστα εκεί ετάφη και ο Άγιος γέροντας Παΐσιος. Ιερό Ησυχαστήριου Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη στον προσφυγικό Μικρασιατικό οικισμό Βατοπέδιο Χαλκιδικής Ιερός Ναός Αγίου Αρσενίου Καππαδόκου στο Πλατύ Ημαθίας, έργο απογόνων Μικρασιατών προσφύγων εκ Φαράσων Καππαδοκίας Απόγονοι Μικρασιατών που εγκαταστάθηκαν στη Χωριστή Δράμας έκτισαν το 2012 ναό προς τιμήν των Αγίων Αρσενίου και Παϊσίου των Καππαδόκων εκ Φαράσων, τόπο καταγωγής αρκετών από τους προσφυγικής καταγωγής κατοίκων της κωμόπολης. Ιερός Ναός Αγίου Αρσενίου Καππαδόκου - Κυπερούντα Κύπρου Iερός ναός Αγίου Αρσενίου στο Ίδρυμα Αροδαφνούσα στην Ακρόπολη Λευκωσίας Ιερός Ναός Αγίων Αρσενίου και Παϊσίου των Καππαδόκων - Λεμεσός Ιερός Ναός Αγίων Αρσενίου Του Καππαδώκου και Παϊσίου Του Αγιορείτου - Αγία Νάπα, Κύπρος Παρεκκλήσιο Αγίου Αρσενίου του Ναού Αγίας Μαρίνας Εκάλης Αττικής Παρεκκλήσιο Αγίου Αρσενίου του Ναού Αγίας Τριάδος Πατρών Παρεκκλήσιο Αγίου Αρσενίου Καππαδόκου στην Μονή Χρυσοπηγής Χανίων Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης και Αγίων Παϊσίου και Αρσενίου στο St. Andrä am Zicksee στην Αυστρία (υπαγόμενη στην Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας) Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου, Ὁ Ἂγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1991
Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (κατά κόσμον Θεόδωρος Αννητσαλήχος ή Αρτζίδης, Φάρασα Καππαδοκίας, περ.1840 - 10 Νοεμβρίου 1924) ήταν Μικρασιάτης ιερομόναχος και αρχιμανδρίτης. Τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη εκκλησία, σύμφωνα με τη Συνοδική Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 11ης Φεβρουαρίου 1986.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%81%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CE%BA%CE%B7%CF%82
Νεοχώρι Φαρρών Αχαΐας
Το χωριό αναγνωρίστηκε επίσημα ως αυτοτελής οικισμός στις 18 Δεκεμβρίου του 1920 και προσαρτήθηκε στην τότε Κοινότητα Κούμανη (νυν Ελληνικού), αλλά καταργήθηκε ως ΟΤΑ, μετά από βραχύβια ζωή, στις 16 Μαΐου του 1928. Αναγνωρίστηκε επίσημα εκ νέου ως οικισμός στις 7 Απριλίου του 1951 και υπήχθη στην ίδια κοινότητα. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1997 (ΦΕΚ 244Α), σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Φαρρών μέχρι και το 2010, όπου εντάχθηκε στο Δήμο Ερυμάνθου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης". Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές της χώρας είναι η εξής: Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Νεοχωρίου Φαρρών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 15/11/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ελληνικού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/11/2017. Αναζήτηση υψόμετρου από διεύθυνση στον χάρτη. advancedconverter.com. Ανακτήθηκε: 15/11/2017. Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις και οδηγίες κατεύθυνσης. apostaseis.gr. Ανακτήθηκε: 15/11/2017.
Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Νεοχώρι Αχαΐας Το Νεοχώρι (στην καθομιλουμένη αναφέρεται και ως Νιοχώρι ή Νιχώρι) είναι μικρό χωριό της Αχαΐας, χτισμένο στους βόρειους πρόποδες του Ερυμάνθου σε υψόμετρο 500 μέτρων περίπου, και υπάγεται διοικητικά στην Κοινότητα Ελληνικού του Δήμου Ερυμάνθου. Γειτνιάζει, πέραν του Ελληνικού, με τα χωριά Χρυσαυγή και Καλούσι. Απέχει οδικώς 30 χλμ. περίπου από την πόλη της Πάτρας, 11 χλμ. περίπου από την Χαλανδρίτσα -έδρα του Δήμου Ερυμάνθου- και μόλις 2 χλμ. από το όμορο Ελληνικό, έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας στην οποία υπάγεται ο οικισμός. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 24 μόνιμοι κάτοικοι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9_%CE%A6%CE%B1%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
Καλλιστράτι Κοζάνης
Σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, πιστεύεται ότι ο οικισμός ιδρύθηκε γύρω στο 1800 από έποικους από την Ήπειρο και την Κεντρική Ελλάδα. Στα τέλη του 19ου αιώνα το Καλλιστράτι ήταν ένα ελληνικό χωριό στην Ανασελίτσα, που ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Vassil Kanchov το 1900, ζούσαν στο Καλλιστράτι 100 Ελληνες Χριστιανοί. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το χωριό βρισκόταν υπό την θρησκευτική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία του γραμματέα της Βουλγαρικής Εξαρχίας Δημήτρη Μίσεφ στο Καλλιστράτι ζούσαν 100 Έλληνες, ενώ έκθεση του ελληνικού προξενείου Ελασσόνας του 1904, κατέγραψε 110 κατοίκους. Τον Οκτώβριο του 1912, ατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, στο χωριό διεξήχθη μάχη ανάμεσα σε Οθωμανούς και Έλληνες αντάρτες, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση του Καλλιστρατίου. Το επόμενο έτος, η πρώτη ελληνική απογραφή κατέγραψε 127 άτομα. 100 (1900) 110 (1904) 127 (1913) 45 (1991) 45 (2001) 44 (2011)
Το Καλλιστράτι ανήκει στη τοπική Κοινότητα Αηδονοχωρίου του πρώην Δήμου Νεάπολης. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Βοΐου και στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Το Καλλιστράτι έχει υψόμετρο 681 μέτρα, σε γεωγραφικό πλάτος 40.2915578542 και γεωγραφικό μήκος 21.3662113562. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού και 56 χλμ. δυτικά της πόλης της Κοζάνης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B9_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
Οινοχόη
Το σιγμοειδές προφίλ από το επίπεδο χείλος έως το πόδι και η κάθετη λαβή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του τύπου. Τούτο το σχήμα είναι η αρχαιότερη οινοχόη του αττικού μελανόμορφου ρυθμού και παραγόταν από την αρχή του έως το τέλος του 6ου αι. Π.Κ.Ε.. Παράδειγμα ερυθρόμορφου ρυθμού δεν έχουμε αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό να αναπτύχθηκε από τον παρόντα τύπο η Οινοχόη τύπου 5α, με παχύτερο χείλος, καθώς ορισμένα μεταγενέστερα αγγεία αυτού του τύπου ομοιάζουν στον τύπο 5. Η διακοσμητική σκηνή εξελίσσεται στο σώμα ως περιγεγραμμένη εικόνα και οι διάσταση του ύψους φθάνει τα 20 εκ. περίπου. Ωοειδές σώμα με διακριτό λαιμό, τριφυλλοειδές στόμιο και υψηλή λαβή είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του τύπου. Αυτή η μορφή παρήχθη από την αρχή του μελανόμορφου έως την αρχή περίπου του ερυθρόμορφου. Κανονικά, η διακόσμηση γίνεται μόνο στο σώμα, αν και υπάρχουν μερικά παραδείγματα σε μελανόμορφο με διακόσμηση στο λαιμό. Σε ορισμένα ύστερα αγγεία αυτού του τύπου εφαρμόζεται η τεχνική του λευκού εδάφους. Δεδομένου ότι αυτή η μορφή αντλεί την προέλευσή του από χάλκινα σκεύη, μια ανάγλυφη διακόσμηση ανθρώπινης κεφαλής απαντάται συνήθως ανάμεσα στη λαβή και το στόμιο. Η ερυθρόμορφη οινοχόη συνήθως έχει πλαίσιο στο σώμα και ενίοτε μοτίβα ανθέμιων στον ώμο. Διαστάσεις: ύψος 20-30 εκ. Ωοειδές σώμα με διακριτό λαιμό, τρίφυλλον στόμιο και κοντή λαβή. Το συγκεκριμένο σχήμα παραγόταν από το 530 Π.Κ.Ε. περίπου έως το τέλος του ερυθρόμορφου ρυθμού, αν και προτιμάτο στον ύστερο 5ο αιώνα. Ο διάκοσμος είναι συνήθως ο ίδιος, όπως του τύπου 1, αν και και υφίστανται στον συγκεκριμένο τύπο αγγεία διακοσμημένα με την τεχνική του λευκού εδάφους. Διαστάσεις: ύψος 20 εκ. Βολβοειδές σώμα με συνεχή καμπύλη από το στόμιο στη βάση, τρίφυλλο στόμιο και χαμηλή λαβή. Το όνομα Χους ετυμολογείται από το ρήμα χέω και χρησιμοποιείτο για την κανάτα που διανεμόταν στα παιδιά που ακολουθούσαν τον γιορτασμό των Ανθεστηρίων, στον τρύγο. Η μελανόμορφη κανάτα ονομάζεται επίσης τύπος 3 και παρήχθη μετά από τα μέσα του 6ου Π.Κ.Ε. αιώνα. Ο χους προτιμάτο μετά τα μέσα του 5ου αι. Ορισμένα αγγεία αυτού του τύπου είναι μικρότερα των 10 εκ. και πιθανώς χρησιμοποιούνταν ως προσφορές στους παιδικούς τάφους. Η σκηνή της διακόσμησης κατανέμεται στο σώμα ως πλαισιωμένη εικόνα, με θέμα ενίοτε το παιδί. Διαστάσεις: ύψος 20 εκ, αν και ορισμένα ταφικά αγγεία είναι μικρότερα των 10 εκ. Βολβοειδές σώμα με διακριτό λαιμό, στρογγυλό στόμιο και υψηλή λαβή. Δεν σώζονται παρά λιγοστά δείγματα μελανόμορφου, ενώ η ερυθρόμορφη οινοχόη αυτού του τύπου εισήχθη στο δεύτερο τέταρτο του 5ου Π.Κ.Ε. αι. Η διακοσμητική σκηνή είναι απλή και η εικόνα πλαισιώνεται με επαναλαμβανόμενα διακοσμητικά μοτίβα. Διαστάσεις: ύψος 20 εκ. Λεπτό σώμα με ώμο ελαφρά εξογκωμένο από το σώμα, στρογγυλό στόμα και κοντή λαβή. Δεν υπάρχει σωζόμενο παράδειγμα μελανόμορφου, αν και η Ολπή είναι παρόμοια ως προς το σχήμα. Αυτό το αγγείο εισήχθη στις αρχές του ερυθρόμορφου, αν και έχουν βρεθεί λιγοστά παραδείγματα. Διακόσμηση απαντάται ενίοτε στο στόμιο και τη λαβή, ενώ η διακοσμητική σκηνή βρίσκεται στο σώμα και συχνά στο λαιμό. Διαστάσεις: ύψος 30 εκ. Λεπτό σώμα με ώμο ελάχιστα διακριτό από το σώμα, στρογγυλό στόμιο και υψηλή λαβή. Δεν έχουν διαδοθεί παραδείγματα μελανόμορφου και τα λιγοστά παραδείγματα ερυθρόμορφου ρυθμού παρήχθησαν από τα τέλη του 6ου αι. έως τις αρχές του 5ου αι. Π.Κ.Ε.Διαστάσεις: ύψος 30 εκ. Ο συγκεκριμένος τύπος διαθέτει μακρύ ράμφος και σχετικά υψηλή κάθετη λαβή. Δεν σώζονται παραδείγματα μελανόμορφου, ενώ ο ερυθρόμορφος τύπος εισήχθη προς το τέλος του 6ου αι. Π.Κ.Ε. Η παραγωγή του διήρκεσε μέχρι τα μέσα του 5ου Π.Κ.Ε. αι., αν και σώζονται λιγοστά παραδείγματα του συγκεκριμένου τύπου. Φέρει ελάχιστη διακόσμηση και η διακοσμητική σκηνή βρίσκεται συνήθως στο ανώτερο τμήμα του σώματος.Διαστάσεις: ύψος 10-20 εκ.
Η Οινοχόη είναι αγγείο για την έκχυση του κρασιού που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα. Το όνομά της είναι σύνθετη λέξη από το οίνος και το χέω. Το όνομα εφαρμόζεται για τον συγκεκριμένο τύπο, έτσι όπως απαντάται στις εκάστοτε φιλολογικές μαρτυρίες. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες της οινοχόης. Η όλπη είναι ο πρωιμότερος τύπος με σιγμοειδές προφίλ. Η οινοχόη τύπου α´ έχει τριφυλλοειδές στόμιο και υψηλή κάθετη λαβή, ενώ η οινοχόη τύπου β´ έχει χαμηλότερη λαβή. Ο τύπος γ´ ονομάζεται επίσης χους και έχει βολβοειδές σώμα. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα σχήματα που ταξινομούνται αριθμητικά από τον τύπο δ´ έως τον τύπο ι´. Η οινοχόη παρήχθη από την αρχή του μελανόμορφου έως το τέλος του ερυθρόμορφου ρυθμού, αν και τα εκάστοτε προτιμώμενα σχήματα διαφέρουν από περίοδο σε περίοδο. Η διακοσμητική σκηνή εκτυλίσσεται συνήθως στο σώμα του αγγείου, μέσα σε πλαίσιο. Οι οινοχόες ήταν τόσο κοσμημένες όσο και ακόσμητες
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%87%CF%8C%CE%B7
Τριπλός δεσμός
Ο τύπος του δεσμού μπορεί να εξηγηθεί με όρους υβριδισμού τροχιακών (orbital hybridization). Στην περίπτωση του αιθινίου κάθε άτομο άνθρακα έχει δύο τροχιακά sp και δύο τροχιακά p. Τα δύο τροχιακά sp είναι γραμμικά με γωνίες 180° και καταλαμβάνουν τον άξονα x στο καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων. Τα τροχιακά p είναι κάθετα στον άξονα y και τον άξονα z. Όταν τα άτομα άνθρακα πλησιάζουν μεταξύ τους τα τροχιακά sp επικαλύπτονται για να σχηματίσουν έναν sp-sp δεσμό σ. Ταυτόχρονα τα τροχιακά pz πλησιάζουν και σχηματίζουν μαζί έναν pz-pz δεσμό π. Παρομοίως, το άλλο ζευγάρι των py-τροχιακών σχηματίζουν έναν py-py δεσμό π. Το αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός ενός σ δεσμού και δύο π δεσμών. Στον πρότυπο δεσμού κάμψης ο τριπλός δεσμός μπορεί επίσης να σχηματιστεί από την επικάλυψη των τριών sp3 λοβών χωρίς την ανάγκη εφαρμογής ενός π δεσμού.
Ένας τριπλός δεσμός στη χημεία είναι ένας χημικός δεσμός μεταξύ δύο ατόμων που περιλαμβάνει έξι δεσμικά ηλεκτρόνια (bonding electrons) αντί για τα συνηθισμένα δύο σε έναν απλό ομοιοπολικό δεσμό. Ο πιο συνηθισμένος τριπλός δεσμός, που υπάρχει μεταξύ δύο ατόμων άνθρακα, βρίσκεται στα αλκίνια. Άλλες χαρακτηριστικές ομάδες που περιέχουν έναν τριπλό δεσμό είναι τα κυανίδια (νιτρίλια) και τα ισοκυανίδια (ισονιτρίλια). Μερικά διατομικά μόρια, όπως το άζωτο και το μονοξείδιο του άνθρακα έχουν επίσης τριπλούς δεσμούς. Στον σκελετικό τύπο (skeletal formula) ο τριπλός δεσμός σχεδιάζεται με τρεις παράλληλες γραμμές (≡) μεταξύ των δύο συνδεόμενων ατόμων· στην τυπογραφία, αυτό πραγματοποιείται με τον τελεστή ταυτότητας.Οι τριπλοί δεσμοί είναι ισχυρότεροι από τους απλούς ή διπλούς δεσμούς και είναι επίσης πιο μικροί. Η τάξη του δεσμού (bond order) είναι τρία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%8C%CF%82_%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Εμίλ Λεμουάν
Ο Λεμουάν γεννήθηκε στο Καμπέρ (Quimper) του νομού Finistère στις 22 Νοεμβρίου του 1840, γιος ενός συνταξιούχου λοχαγού, ο οποίος έλαβε μέρος στις εκστρατείες της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας που έλαβε μέρος μετά το 1807. Σαν παιδί, υπηρέτησε τη στρατιωτική Πρυτανεία της La Flèche με υποτροφία επειδή ο πατέρας του είχε βοηθήσει να ιδρυθεί το σχολείο. Κατά τη διάρκεια αυτών των νεαρών του χρόνων, έκδωσε άρθρο στην εφημερίδα Nouvelles annales de mathématiques, συζητώντας τις ιδιότητες του τριγώνου.Ο Λεμουάν έγινε δεκτός στο Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία) του Παρισιού στην ηλικία των είκοσι, την ίδια χρονιά που πέθανε ο πατέρας του. Σαν μαθητής εκεί, ο Lemoine, βοήθησε να δημιουργηθεί ένα ερασιτεχνικό μουσικό συγκρότημα που λεγόταν La Trompette, για το οποίο o Καμίγ Σαιν-Σανς συνέθετε διάφορα κομμάτια. Μετά την αποφοίτηση το 1866, σκέφτηκε να κάνει καριέρα στη νομική, αλλά αποθαρρύνθηκε από το γεγονός ότι η συνηγορία του για δημοκρατική ιδεολογία και οι φιλελεύθερες θρησκευτικές απόψεις του συγκρουστήκαν με τα ιδανικά της εκάστοτε κυβέρνησης, της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Αντί αυτού, σπούδασε και δίδασκε σε διάφορα ιδρύματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μελετώντας υπό τον J. Kiœs στην École d'Architecture και στην École des Mines, όπου διδάσκει ο Uwe Jannsen στα ίδια σχολεία, και μελετώντας υπό τον Charles-Adolphe Wurtz στο École des Beaux Arts και στο École de Médecine. Ο Λεμουάν επίσης υπήρξε λέκτορας σε διάφορα επιστημονικά ινστιτούτα του Παρισιού και δίδαξε ως ιδιωτικός δάσκαλος για μια περίοδο πριν δεχτεί μια θέση ως καθηγητής στο École Polytechnique. Το 1870, μια ασθένεια του λάρυγγας τον ανάγκασε να σταματήσει τη διδασκαλία. Έκανε σύντομες διακοπές στο Γκρενόμπλ και, όταν επέστρεψε στο Παρίσι, έκδωσε μερικές από τις υπόλοιπες μαθηματικές του έρευνες. Επίσης, συμμετείχε και ίδρυσε διάφορες επιστημονικές κοινότητες και εφημερίδες, όπως την Société Mathématique de France, την Journal de Physique και την Société de Physique, όλα στο 1871.Ως ιδρυτής του Association Française pour l'Avancement des Sciences, ο Λεμουάν παρουσίασε αυτό που έγινε η πιο γνωστή του δημοσίευση, Note sur les propriétés du centre des médianes antiparallèles dans un triangle στη συνάντηση του Συλλόγου του 1874 στη Λιλ. Το επίκεντρο αυτής της δημοσίευσης αφορούσε το σημείο το οποίο φέρει το όνομά του σήμερα. Τα περισσότερα από τα άλλα αποτελέσματα που συζητήθηκαν στη δημοσίευση αφορούσαν ποικίλα concyclic points που μπορούσαν να κατασκευαστούν από το σημείο Λεμουάν.Ο Λεμουάν υπηρέτησε στο Γαλλικό στρατό για ένα χρονικό διάστημα, τα χρόνια που ακολούθησαν τη δημοσίευση των καλύτερων του δημοσιεύσεων. Κατά τη διάρκεια της Κομμούνας απολύθηκε για να γίνει πολιτικός μηχανικός στο Παρίσι. Σε αυτή την καριέρα του κατάφερε να αποκτήσει το βαθμό του επικεφαλής επιθεωρητή, μία θέση που κατείχε έως το 1896. Ως επικεφαλής επιθεωρητής ήταν υπεύθυνος για την παροχή αερίου στην πόλη. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πολιτικού μηχανικού ο Λεμουάν συνέγραψε μια διατριβή σχετικά με κατασκευές με κανόνα και διαβήτη με τίτλο La Géométrographie ou l'art des constructions géométriques, την οποία θεώρησε ως το πιο σημαντικό του έργο, παρά το γεγονός ότι δεν έλαβε καλές κριτικές.Ο αρχικός τίτλος ήταν De la mesure de la simplicité dans les Sciences mathématiques, στην αρχική ιδέα για το κείμενο θα συζητηθούν οι έννοιες που επινόησε ο Λεμουάν σε ότι αφορά το σύνολο των μαθηματικών. Οι χρονικοί περιορισμοί, ωστόσο, περιόρισαν το πεδίο εφαρμογής. Αντί της αρχικής ιδέας, Ο Λεμουάν πρότεινε μια απλοποίηση της διαδικασίας κατασκευής σε μια σειρά από βασικές λειτουργίες με κανόνα και διαβήτη. Ο Πρωθυπουργός παρουσίασε τη διατριβή σε μια συνεδρίαση του Συλλόγου Française στο Οράν, στην Αλγερία το 1888.Η διατριβή όμως, δεν συγκέντρωσε πολύ ενθουσιασμό ή ενδιαφέρον μεταξύ των μαθηματικών που παρευρέθησαν εκεί. Ο Λεμουάν δημοσιεύσε διάφορες άλλες διατριβές σχετικά με το σύστημα κατασκευής του την ίδια χρονιά, όπως Sur la mesure de la dans les constructions simplicité géométriques στο Comptes rendus της Académie française. Έχει εκδώσει πρόσθετα έγγραφα σχετικά με το θέμαMathesis (1888), Journal des mathématiques élémentaires (1889), Nouvelles Annales de mathématiques (1892), καθώς και το δημοσιευμένο La Géométrographie ou l'art des constructions géométriques, το οποίο παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση του Συλλόγου Française στο Πω (1892), και πάλι στο Μπεζανσόν (1893) και Καέν (1894).Μετά από αυτό,ο Λεμουάν δημοσίευσε μια άλλη σειρά εγγράφων, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς που ονόμασε μετασχηματισμός συνεχής (συνεχής μετασχηματισμός), η οποία αφορούσε μαθηματικές [Εξίσωση|εξισώσεις] για γεωμετρικά σχήματα. Αυτή η έννοια ήταν ξεχωριστή από το σύγχρονο ορισμό του μετασχηματισμού. Εκθέσεις του για το θέμα αυτό περιλαμβάνουν Sur les transformations systématiques des formules relatives au triangle (1891), Étude sur une nouvelle transformation continue (1891), Une règle d'analogies dans le triangle et la spécification de certaines analogies à une transformation dite transformation continue (1893), and Applications au tétraèdre de la transformation continue (1894).Το 1894, ο Λεμουάν συνίδρυσε ένα άλλο μαθηματικό περιοδικό με τίτλο L'intermédiaire des mathématiciens μαζί με τον Λαιζάν (Laisant), ένα φίλο του τον οποίο συνάντησε στο École Polytechnique. Ο Λεμουάν συνέλαβε την ιδέα για ένα τέτοιο περιοδικό από τις αρχές του 1893, αλλά σκέφτηκε ότι θα ήταν πάρα πολύ απασχολημένος για να το υλοποιήσει. Σε ένα δείπνο με τον Laisant τον Μάρτιο του 1893, πρότεινε την ιδέα του περιοδικού. Ο Laisant τον δελέασε να δημιουργήσει το περιοδικό, και έτσι προσέγγισαν τον εκδότη Gauthier-Villars, η πρώτη έκδοση δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1894. Ο Λεμουάν υπηρέτησε ως αρχισυντάκτης του περιοδικού, και κατείχε τη θέση για αρκετά χρόνια. Το έτος μετά την αρχική έκδοση του περιοδικού, αποσύρθηκε από τη μαθηματική έρευνα, αλλά συνέχισε να υποστηρίζει το θέμα. Ο Λεμουάν πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου του 1912, στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Παρίσι. Tο έργο του Lemoine συνέβαλε στο να μπούν τα θεμέλια της σύγχρονης γεωμετρίας του τριγώνου. Η American Mathematical Monthly, στην οποία μεγάλο μέρος της δουλειάς του Lemoine δημοσιευόταν, δήλωσε ότι "Περισσότερο στον Lemoine,σε σχέση με τους άλλους γεωμέτρες οφείλεται το ξεκίνημα αυτού του κινήματος [της σύγχρονης γεωμετρίας τριγώνου] ... " Κατά την ετήσια συνεδρίαση της Ακαδημίας Επιστημών των Παρισίων το 1902,ο Lemoine έλαβε το 1000-Francoeur βραβείο, [11], το οποία κατείχε για πολλά χρόνια. which he held for several years. Το 1874 στην εργασία του, με τίτλο Note sur les propriétés du centre des médianes antiparallèles dans un triangle,ο Lemoine απέδειξε την ταύτιση των συμμετροδιαμέσων ενός τριγώνου, τις ανακλάσεις των διαμέσων του τριγώνου με τις διχοτόμους των γωνιών . Άλλα συμπεράσματα από την εργασία είναι η ιδέα ότι ο συμμετροδιάμεσος από μία κορυφήτου τριγώνου χωρίζει την αντίθετη πλευρά σε τμήματα των οποίων η αναλογία είναι ίση με την αναλογία των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών. Ο Lemoine επίσης απέδειξε ότι εάν γραμμές σύρονται μέσω του σημείου Lemoine παράλληλες προς τις πλευρές του τριγώνου, τότε τα έξι σημεία τομής των γραμμών και των πλευρών του τριγώνου είναι συγκυκλικά, ή ότι βρίσκονται σε ένα κύκλο. Αυτός ο κύκλος είναι πλέον γνωστός ως πρώτος κύκλος του Lemoine, ή απλά ο Lemoine κύκλος. Το σύστημα των κατασκευών Lemoine, η Géométrographie, σκόπευε να δημιουργήσει ένα μεθολογικό σύστημα με το οποίο θα μπορούσαν να αξιολογηθούν κατασκευές. Το σύστημα αυτό επέτρεψε μια πιο άμεση διαδικασία για την απλούστευση των υφιστάμενων κατασκευών. Στην περιγραφή του, απαρίθμησε πέντε κύριες διαδικασίες: τοποθέτηση διαβήτη καταλήγοντας σε ένα συγκεκριμένο σημείο, τοποθετώντας το σε μια δεδομένη γραμμή, σχηματίζοντας έναν κύκλο με τον διαβήτη, τοποθετημένος επί του προαναφερθέντος σημείου ή γραμμής,τοποθέτηση ενός χάρακα σε μια δεδομένη γραμμή, και επεκτείνοντας τη γραμμή με το χάρακα.Η «απλότητα» μιας κατασκευής θα μπορούσε να μετρηθεί από τον αριθμό των διαδικασιών της. Στο έργο του, συζήτησε ως παράδειγμα το Απολλώνιο πρόβλημα που αρχικά θέτει ο Απολλώνιος της Περγάμου κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου: τη μέθοδος κατασκευής ενός κύκλου εφαπτομένου σε τρεις δεδομένους κύκλους. Το πρόβλημα είχε ήδη λυθεί από τον Joseph Diaz Gergonne το 1816 με μία κατασκευή της απλότητας 400, αλλά η λύση που παρουσιάζεται από τον Lemoine είχε απλότητα 154. Απλούστερες λύσεις όπως εκείνες του Frederick Soddy το 1936 και από τον David Eppstein το 2001 είναι γνωστό ότι υπάρχουν. Simpler solutions such as those by Frederick Soddy in 1936 and by David Eppstein in 2001 are now known to exist. Το 1894, ο Λεμουάν δήλωσε εμπειρικά αυτό που είναι τώρα γνωστό ως εικασία Λεμουάν στους πρώτους. Κάθε μονός αριθμός ο οποίος είναι μεγαλύτερος από τρεις μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή 2p + q, όπου p και q είναι πρώτοι. Το 1985, οι John Kiltinen και Peter Young εικάζουν μια παράταση της εικασίας που την ονόμασαν «εκλεπτυσμένη εικασία Lemoine». Δημοσίευσαν την εικασία σε ένα περιοδικό της Μαθηματικής Ένωσης της Αμερικής: «Για κάθε μονό αριθμό m που είναι τουλάχιστον 9, υπάρχουν μονοί πρώτοι αριθμοί p, q, r και s και θετικοί ακέραιοι j και k όπως m = 2p + q, 2 + pq = 2j + r και 2q + p = 2k + s. [...] η έρευνα κατεύθυνε την προσοχή μας σε πιο λεπτές πτυχές της πρόσθετης θεωρίας των μονών αριθμών. Η εικασία μας το αντανακλά, αντιμετωπίζοντας αλληλεπιδράσεις των αθροισμάτων συμπεριλαμβανομένων πρώτων (αριθμών) όπως η εικασία του Goldbach και η εικασία του Λεμουάν αντιμετωπίζει παρόμοια αθροίσματα μόνο μεμονωμένα. Αυτή η εικασία και οι ανοιχτές ερωτήσεις σχετικά με αριθμούς στα επίπεδα δύο και τρία παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το δικό τους λόγο εξαιτίας των θεμάτων που αναπτύσσονται μέσα με αυτή τη φαντασμαγορική και συχνά μπλέκοντας την πρόσθετη σφαίρα των πρώτων αριθμών.» Ο Lemoine χαρακτηρίστηκε από τον Nathan Altshiller Court ως ο συνδημιουργός (μαζί με τους Henri Brocard και Joseph Neuberg) της μοντέρνας Γεωμετρίας του τριγώνου, ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον William Gallatly, μεταξύ άλλων. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όρος "μοντέρνο" χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στη Γεωμετρία που αναπτύχθηκε από το τέλος του 18ου αιώνα και μετά. Τέτοια Γεωμετρία στηρίζεται στην αφαίρεση αριθμητικών στοιχείων με απλές παρά με αναλυτικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν νωρίτερα εμπεριέχοντας συγκεκριμένες μετρήσεις γωνιών και αποστάσεων. Η Γεωμετρία επικεντρώνεται σε θέματα όπως συγγραμικότητα, συγχρονισμός και concyclicity μιας και δε εμπεριέχουν τα μέτρα που αναφέρθηκαν προηγουμένως.Το έργο του Lemoine καθόρισε πολλά από τα αναφερόμενα γνωρίσματα αυτού του κινήματος. Η Géométrographie του και ο συσχετισμός με εξισώσεις για τα τετράεδρα και τα τρίγωνα,όπως και η μελέτη του για τα νομίσματα και concyclities, συνείσφερε στην μοντέρνα Γεωμετρία τριγώνου των καιρών. Η επεξήγηση των πόντων του τριγώνου όπως ο πόντος Lemoine ήταν επίσης μια συνεχεία της Γεωμετρίας μιας και άλλοι σύγχρονοι Γεωμέτρες τριγώνου όπως οι Brocard και Gaston Tarry έγραψαν για παρόμοιους πόντους. Sur quelques propriétés d'un point remarquable du triangle (1873) Note sur les propriétés du centre des médianes antiparallèles dans un triangle (1874) Sur la mesure de la simplicité dans les tracés géométriques (1889) Sur les transformations systématiques des formules relatives au triangle (1891) Étude sur une nouvelle transformation continue (1891) La Géométrographie ou l'art des constructions géométriques (1892) Une règle d'analogies dans le triangle et la spécification de certaines analogies à une transformation dite transformation continue (1893) Applications au tétraèdre de la transformation continue (1894) "Note on Mr. George Peirce's Approximate Construction for π". Bull. Amer. Math. Soc. 8 (4): 137–148. 1902.
Ο Εμίλ Λεμουάν (1840–1912) ήταν Γάλλος πολιτικός μηχανικός και μαθηματικός, γεωμέτρης για την ακρίβεια. Σπούδασε σε μια ποικιλία ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένου του Prytanée National Militaire και, πιο συγκεκριμένα στην Πολυτεχνική Σχολή Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία). Ο Λεμουάν δίδαξε ως ιδιωτικός δάσκαλος για μια μικρή περίοδο μετά την αποφοίτησή του από το ανώτερο σχολείο. Ο Λεμουάν ήταν γνωστός για την απόδειξη της ύπαρξης του σημείου Λεμουάν (ή του symmedian σημείου) ενός τριγώνου. Άλλη μαθηματική εργασία περιλαμβάνει ένα σύστημα που το ονόμασε Géométrographie και μια μέθοδο η οποία συνέδεε αλγεβρικές εκφράσεις σε γεωμετρικά αντικείμενα. Είχε κληθεί συνιδρυτής της σύγχρονης τριγωνικής γεωμετρίας, καθώς πολλά από τα χαρακτηριστικά του είναι παρόντα στο έργο του. Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ο Λεμουάν ήταν καθηγητής μαθηματικών στο École Polytechnique . Στα επόμενα χρόνια, εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στο Παρίσι και έδειξε επίσης ερασιτεχνικό ενδιαφέρον για τη μουσική. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο École Polytechnique και ως πολιτικός μηχανικός, ο Λεμουάν έκανε διάφορες ακαδημαικές δημοσιεύσεις σχετικά με τα μαθηματικά, τα περισσότερα από τα οποία συμπεριλαμβάνονταν σε ένα δεκατεσσάρων σελίδων τμήμα της Nathan Altshiller Court's College Geometry. Επιπλέον, ίδρυσε ένα ακαδημαικό περιοδικό με τίτλο, L'intermédiaire des mathématiciens.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%AF%CE%BB_%CE%9B%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD
Τζωρτζ Μόστοου
Ο Τζωρτζ (Νταν) Μόστοου γεννήθηκε το 1923 στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι από την Ουκρανία που μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 20ου αιώνα. Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1948, με διατριβή που έγραψε υπό την επίβλεψη του Γκάρετ Μπίρκοφ. Οι ακαδημαϊκοί του διορισμοί ήταν στο Πανεπιστήμιο Συρακουσών από το 1949 έως το 1952, στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς από το 1952 έως το 1961 και στο Πανεπιστήμιο Γέιλ από το 1961 έως τη συνταξιοδότησή του το 1999. Ο Μόστοου εξελέγη μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1974, διετέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας το 1987 και το 1988, και ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ από το 1982 έως το 1992. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Leroy P. Steele της AMS για Σημαντική Συμβολή στην Έρευνα το 1993 για το βιβλίο του Ισχυρή ακαμψία των τοπικά συμμετρικών χώρων (1973). Πέθανε στις 4 Απριλίου 2017. Ανακάλυψε και μελέτησε τις ιδιότητες δυσκαμψίας των συμπαγών πλεγμάτων σε ημιευθείς ομάδες Lie (χωρίς συμπαγείς παραγοντικές ομάδες ή κέντρα), δηλαδή διακριτών υποομάδων ημιευθειών ομάδων Lie, έτσι ώστε οι χώροι πηλίκο της ομάδας Lie modulo της διακριτής υποομάδας να είναι συμπαγείς. Το θεώρημα ακαμψίας του 1972 δηλώνει ότι οι ισομορφισμοί πλέγματος σε αυτές τις ομάδες Lie μπορούν να επεκταθούν σε αναλυτικούς ισομορφισμούς των ομάδων Lie, εκτός από την S L ( 2 , R ) / ± 1 {\displaystyle SL(2,R)/\pm 1} . Αν εφαρμοστεί σε υπερβολικούς χώρους, δηλώνει ότι οι υπερβολικές ποικιλίες πεπερασμένου όγκου σε περισσότερες από δύο διαστάσεις ορίζονται μοναδικά από τη θεμελιώδη ομάδα τους. Το έργο του Μόστοου αναβίωσε τη μελέτη των τοπικά συμμετρικών χώρων (ταξινόμηση των τρισδιάστατων ποικιλιών του Γουίλιαμ Θέρστον) και λειτούργησε ως πρότυπο για παρόμοια θεωρήματα ακαμψίας, για παράδειγμα αυτά του Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Μαργκούλις, ο οποίος, βασιζόμενος στον Μόστοου, απέδειξε το 1974 την αριθμητική των πλεγμάτων σε ημι-ομοιόμορφες ομάδες Lie τάξης > 1. Science 20 October 1978: Vol. 202. no. 4365, pp. 297–298. Pierre Deligne and Daniel Mostow, Commensurabilities among lattices in PU(1,n). Annals of Mathematics Studies, 132. Princeton University Press, 1993 ISBN 0-691-00096-4 Roger Howe, editor, Discrete groups in geometry and analysis. Papers in Honor of G. D. Mostow on His Sixtieth Birthday (Conference held at Yale University, New Haven, CT, USA, March 23–25, 1986), Progress in Mathematics, Vol. 67. Birkhäuser, Boston–Basel–Stuttgart ISBN 0-8176-3301-4 George Mostow, Strong rigidity of locally symmetric spaces, Annals of Mathematics Studies, no. 78, Princeton University Press, Princeton, 1973 Alexander Lubotzky, Tannaka duality for discrete groups. American Journal of Mathematics Vol. 102, pp. 663 – 689, 1980
Ο Τζωρτζ Ντάνιελ Μόστοου (George Daniel Mostow, 4 Ιουλίου 1923 - 4 Απριλίου 2017) ήταν Αμερικανός μαθηματικός, γνωστός για τη συμβολή του στη θεωρία Lie. Ήταν ομότιμος καθηγητής Μαθηματικών Henry Ford II στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, 49ος πρόεδρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας (1987-1988) και διαχειριστής του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών (Institute for Advanced Study) από το 1982 έως το 1992. Το φαινόμενο της δυσκαμψίας πλέγματος στις ομάδες Lie που ανακάλυψε και διερεύνησε είναι γνωστό ως δυσκαμψία του Μόστοου. Το έργο του σχετικά με την ακαμψία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο έργο τριών βραβευμένων με το μετάλλιο Φιλντς, του Γκρίγκορι Μαργκούλις, του Γουίλιαμ Θέρστον και του Γκριγκόρι Περελμάν. Το 1993, έλαβε το βραβείο Leroy P. Steele από την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία για τη θεμελιώδη συμβολή του στην έρευνα. Το 2013, του απονεμήθηκε το Βραβείο Βολφ στα Μαθηματικά "για τη θεμελιώδη και πρωτοποριακή συμβολή του στη γεωμετρία και τη θεωρία των ομάδων Lie".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CF%81%CF%84%CE%B6_%CE%9C%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BF%CF%85
Ανήλιο Ιωαννίνων
Η ονομασία προκύπτει από το συνθετικό "α(ν)-ήλιος" που σημαίνει χωρίς ήλιο, ανήλιαγος [1]. Η βλάχικη ονομασία του είναι "(ν) Κιάρε" το οποίο σημαίνει το ανήλιαγο μέρος. Το χωριό έχει νοτιοδυτικό προσανατολισμό (με θέα στο Μέτσοβο και την οροσειρά του Λάκμου ή Περιστέρι), πράγμα που το καθιστά σκιερό κατά τις πρώτες πρωινές ώρες και φωτεινό κατά τις μεσημεριανές και απογευματινές ώρες. Για πρώτη φορά, ιστορικά, συναντάμε το Ανήλιο το 1674 σε επίσημο έγγραφο της τουρκικής δημόσιας διοίκησης όπου αποτέλεσε τον έναν από τους δύο μαχαλάδες του Μετσόβου. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απολάμβανε προνόμια και είχε σχετική αυτονομία και τοπική αυτοδιοίκηση. Φυσικά είναι σίγουρο το Ανήλιο ότι προϋπήρχε, αφού ιστορικά έχει καταγραφεί η παρουσία των Βλάχων στην περιοχή πολύ νωρίτερα. Η ιστορία αναδεικνυόταν στον μεγάλο πρωταγωνιστή της παραχώρησης των Σουλτανικών προνομίων (1659 - 1795). Το 1854 το χωριό καταστράφηκε μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια για απελευθέρωση από το επαναστατικό κίνημα του Θοδωράκη Γρίβα στην Ήπειρο. Το Ανήλιο απελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 31 Οκτωβρίου 1912. Κατά τον Πουκεβίλ, κατοικήθηκε από βλαχόφωνο κτηνοτροφικό πληθυσμό τον 10ο αιώνα, όταν και αναφέρονται για πρώτη φορά οι λατινόφωνοι κάτοικοι (από εποχής της έλευσης των Ρωμαίων στην Ελλάδα, το 167 π.Χ.), με την ονομασία Βλάχοι). Μέχρι το 1924 μαζί με το Μέτσοβο και έκτοτε αποτέλεσε ξεχωριστή Κοινότητα έως το 1998 οπότε συνενώθηκε σε Δήμο με το Μέτσοβο, το Ανθοχώρι και το Βοτονόσι (σχέδιο Καποδίστριας) και το 2010 (πρόγραμμα Καλλικράτης) που προστέθηκε και ο Δήμος Εγνατίας (Χρυσοβίτσα, Μικρό και Μεγάλο Περιστέρι, Μικρή και Μεγάλη Γότιστα, Σίτσαινα, Πέτρα), καθώς και η Μηλιά. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εννέα κάτοικοι του Ανηλίου εκτελέστηκαν από τις δυνάμεις Κατοχής. Σήμερα, το Ανήλιο, είναι ζωντανό χωριό με υποδομές εστίασης και κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχείο, ενοικιαζόμενα δωμάτια, σούπερ μάρκετ, φαρμακείο, βενζινάδικο, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, πολιτιστικό σύλλογο (πρόσφατα ιδρύθηκε και ο Μορφωτικός - Ορειβατικός Σύλλογος), Αθλητικό Σωματείο (ΑΟ Ρόνα). Στο χωριό λειτουργεί νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο ενώ για τις ανάγκες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα παιδιά πάνε στο Μέτσοβο. Ακόμη το πανηγύρι του χωριού διεξάγεται κάθε χρόνο στις 24-26 Ιουλίου για τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής η οποία είναι και η κεντρική εκκλησία του οικισμού. Αυτό καθιερώθηκε το έτος 1983. Το Ανήλιο, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του (ξυλοβιοτεχνίες), είναι το πρώτο σε παραγωγή μελισσοκομικών κυψελών στην Ελλάδα και από τα πρώτα σε παραγωγή βαρελιών. Υπάρχει αξιόλογη κτηνοτροφία στα απέραντα βοσκοτόπια (αιγοπρόβατα, βοοειδή) και παράγονται ακόμη, τυροκομικά προϊόντα, μέλι, καρύδια, τσάι, ρίγανη κ.λπ. Απέχει από το Μέτσοβο 4,5 χλμ, ενώ με την κατασκευή της Εγνατίας που διέρχεται μέσα από τα σπλάχνα του, με σήραγγα 2,2 χλμ, απέχει 40' από τα Γιάννενα, μία (1,5) ώρα από την Ηγουμενίτσα, 30' από τα Γρεβενά, 2 ώρες από την Θεσσαλονίκη ενώ επικοινωνεί με τα χωριά του Ασπροποτάμου (Χαλίκι, Ανθούσα, Καλλιρρόη, Γαρδίκι, Αγία Παρασκευή (Τζούρτζια), Πολυθέα, Κρανιά κ.ά). Το χιονοδρομικό κέντρο του Ανήλιου απέχει μόλις 7 χλμ. από το χωριό. Η λειτουργία του χιονοδρομικού άρχισε τον Δεκέμβριο του 2012 και είναι το νεότερο της Ελλάδας. Βρίσκεται στη θέση «Γκιουζέλ Τεπέ» (ονομασία που υπάρχει απο τήν περίοδο τής τουρκοκρατίας και στα ελληνικά σημαίνει: Όμορφη Ράχη). Το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκεται σε υψόμετρο 1.790μ. Πορεία του πληθυσμού: Το Ανήλιο, που βρίσκεται εντός της ευρύτερης περιοχής του Μετσόβου, είναι προστατευόμενος βιότοπος του Natura 2000, με κωδικό GR2130006. Ιστοσελίδα Ανήλιου Δήμος Μετσόβου Γνωρίζω Νέους Τόπους - Δήμος Μετσόβου Αρχειοθετήθηκε 2020-10-25 στο Wayback Machine.
Το Ανήλιο είναι ένα ορεινό, βλαχόφωνο χωριό του νομού Ιωαννίνων . Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.050 μέτρα, στις πλαγιές της βόρειας Πίνδου, απέναντι από το Μέτσοβο και στη σκιά της βουνοκορφής "Φατζέτου" της Πίνδου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD
Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι
Ο σιδηροδρομικός σταθμός Τρογιάνουφ, ο οποίος ιδρύθηκε κατά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από το Κούτνο στο Τόρουν μεταξύ 1859 και 1865, ήταν ο πυρήνας της πόλης, η οποία ιδρύθηκε το 1862. Εξίσου σημαντική ήταν η θέση του κοντά στα σύνορα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (Βασίλειο της Πολωνίας/Ρωσικός Διαμελισμός) με το Βασίλειο της Πρωσίας (Πρωσικός Διαμελισμός, αργότερα και η Γερμανική Αυτοκρατορία). Το 1879, μια συνάντηση μεταξύ του Ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β΄ και του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α΄ πραγματοποιήθηκε εδώ. Με την ευκαιρία αυτή, ο τόπος μετονομάστηκε σε Aleksandrowo και έλαβε δημοτικά δικαιώματα. Αργότερα μετονομάστηκε σε Aleksandrów Pograniczny («Αλεξάντρουφ στα σύνορα»). Η πόλη έλαβε το σημερινό της όνομα το 1919 μετά την αποκατάσταση της Πολωνίας ως ανεξάρτητου κράτους. Κατά τα έτη 1921–1923 υπήρχε ένα στρατόπεδο εγκλεισμού για στρατιώτες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουκρανίας στο Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι. Το 1932, το Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι έγινε η έδρα του Πόβιατ Νιεσάβα, η οποία την 1η Απριλίου 1938 έγινε μέρος του Βοεβοδάτου Πομερανίας (1919-1939) στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Πολωνίας, μεταξύ Οκτωβρίου 1939 και Ιανουαρίου 1940, οι Γερμανοί δολοφόνησαν πολλούς Πολωνούς από την πόλη στο κοντινό δάσος Οντόλιον (βλ. ναζιστικά εγκλήματα κατά του πολωνικού έθνους). Τον Οκτώβριο του 1939, οι Γερμανοί συνέλαβαν πέντε Σαλεσιανούς από την πόλη και το 1940 έδιωξαν 735 Πολωνούς, τα σπίτια, τα εργαστήρια και τα γραφεία των οποίων στη συνέχεια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους ως μέρος της πολιτικής Lebensraum (Ζωτικός χώρος).Μεταξύ 1975 και 1998 η πόλη ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Βουοτσουάβεκ. Ο δρόμος βοεβοδάτου 266 (Κόνιν – Τσιεχοτσίνεκ) διέρχεται απευθείας από την πόλη. Ο Αυτοκινητόδρομος Α1, που αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Οδού Ε75, περνάει περίπου 3 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης. Οι σιδηροδρομικές γραμμές 18 και 245 διέρχονται από την πόλη. Η πόλη έχει σιδηροδρομικό σταθμό. Επίσημος ιστότοπος (πολωνικά) Εβραϊκή κοινότητα του Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι στο Virtual Shtetl
Το Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι (πολωνικά: Aleksandrów Kujawski, μέχρι το 1879: Τρογιάνουφ [Trojanów], 1879–1919: Αλεξάντρουφ Πογκρανίτσνι [Aleksandrów Pograniczny]) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Αλεξάντρουφ, στο Βοεβοδάτο Κουγιαβίας-Πομερανίας της βορειοκεντρικής Πολωνίας. Είναι η έδρα της Γκμίνα Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι (αν και δεν αποτελεί μέρος της επικράτειας αυτής της γκμίνα). Βρίσκεται περίπου 18 χλμ. νοτιοανατολικά του Τόρουν. Έχει έκταση 7,23 χλμ2 και πληθυσμό 11.910 κατοίκων (2021).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%86_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
Εκπαιδευτική κοινωνιολογία
Αντικείμενο της εκπαιδευτικής κοινωνιολογίας είναι η προσέγγιση του εκπαιδευτικού φαινομένου με βάση τα αποτελέσματα: της εκμάθησης (learning) δηλαδή της εμπρόθετης καθοδήγησης- τροποποίησης της συμπεριφοράς των νεότερων μελών της κοινωνίας της λειτουργίας του μηχανισμού της κοινωνικοποίησης (socializing)Ταυτιζεται δηλαδή το υπερσύνολο της έννοιας της μάθησης με το υποσύνολο της, την κοινωνικοποίηση. Με βάση αυτή την προσέγγιση τα πάντα αποτελούσαν αντικείμενο της εκπαιδευτικής κοινωνιολογίας. Αντικείμενο της εκπαιδευτικής κοινωνιολογίας εμφανίζεται να είναι το επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, δηλαδή ένα σύνολο τεχνικών και διδακτικών πρακτικών που καθορίζονται από μία επίσημη αρχή, και εφαρμόζουν οι διδάσκοντες στα σχολεία όλων το βαθμίδων. Αυτή η επίσημη εκπαίδευση περιγράφεται με τους όρους σχολική εκπαίδευση ή διδασκαλία συγκεκριμένου μαθήματος. «Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Εκπαιδευτικής Κοινωνιολογίας (Journal for Educational Sociology στο Νόβα -Καλτσούνη 2010 σελ. 61 & 63), ο εκπαιδευτικός κοινωνιολόγος, όπως και ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος εμφανίζονται να ασχολούνται με τις αλλαγές της συμπεριφοράς κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Επιπλέον, ο κοινωνιολόγος ασχολείται με την προώθηση αλλαγών στην κοινότητα, καθώς και πρακτικών μεθόδων που θα καταδείξουν σε ποιο βαθμό η σχολική εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικά σε αυτές τις αλλαγές.Δηλαδή η εκπαιδευτική κοινωνιολογία έχει ως αντικείμενο την αποτελεσματικότητα των μεθόδων του εκπαιδευτικού να πραγματοποιήσει συμπεριφοριστικές αλλαγές σε συγκεκριμένες ομάδες ατόμων με προγραμματισμένο και στοχοθετημένο (κατευθυνόμενο) τρόπο. Γίνεται δε αντιληπτή ως ένα πεδίο που θα μπορούσε να συμβάλει στην κοινωνική πρόοδο και θεραπεία των κοινωνικών δεινών, μία αντίληψη που έχει τη ρίζα της στην πεποίθηση ότι η βασική λειτουργία της εκπαίδευσης είναι η βελτίωση και η ανάπτυξη της κοινωνίας. Η κοινωνιολογία της εκπαίδευσης ξεκινά μεταγενέστερα, από το 1939 όταν πολλοί ερευνητές, ιδιαίτερα κοινωνιολόγοι οι οποίοι ονομάστηκαν αργότερα κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης (sociologists of education) ειδικεύτηκαν στην μελέτη κάθε μορφής θεσμικής μετάδοσης γνώσεων, ανάπτυξης δεξιοτήτων, διαμόρφωσης στάσεων και αξιών, ανεξάρτητα από την ηλικία. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν ενδιαφέρονται για τις ψυχολογικές και παιδαγωγικές διαστάσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Για τον λόγο στη κοινωνιολογία της εκπαίδευσης χρησιμοποιείται ο όρος κοινωνικοποίηση αντί του όρου αγωγή ως όρος ευρύτερος και περιεκτικότερος. Η εκπαίδευση δεν γίνεται αντιληπτή πλέον ως ένα ιδανικό στο οποίο κατατείνουν όλες οι προσπάθειες μιας κοινωνίας, αλλά ως ένα «κοινωνικό γεγονός». Με βάση τη θεωρία της συμβολικής αλληλεπίδρασης και την επιρροή από τη συστημική θεωρία, εμφανίζεται ένας νέος και διαφορετικός ρόλος της κοινωνιολογίας σε σχέση με την εκπαίδευση. Τον καθιέρωσε το 1959 ο Talcott Parsons διαμορφώνοντας την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, και διατυπώνοντας τη θέση ότι η οικογένεια και το σχολείο είναι θεσμοί μεταβίβασης ηθικών αξιών και κανόνων απαραίτητων για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, καθώς και για την εκμάθηση κοινωνικών ρόλων που επιβάλλονται από το θεσμικό πλαίσιο της βιομηχανικής κοινωνίας. Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης
Η εκπαιδευτική κοινωνιολογία (educational sociology) είναι προγενέστερη μορφή της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης (sociology of education). Εμφανίζεται υπό μορφή άρθρων και μελετών από το 1918 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στις οποίες προτείνεται στους παιδαγωγούς και τους εκπαιδευτικούς ένα σύνολο από τεχνικές και μέσα ώστε η οργάνωση των βιωμάτων και η διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή να γίνεται με ορθολογικό τρόπο.Σήμερα η εκπαιδευτική κοινωνιολογία ως διακριτό επιστημονικό αντικείμενο έχει ατονήσει και έχει αντικατασταθεί από την παιδαγωγική επιστήμη (η οποία είναι διεπιστημονικός κλάδος της γνωστικής ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1
Σιμπλίς Σαρατζί
Ο Σιμπλίς κατέχει διδακτορικό Φιλοσοφίας στη Γεωγραφία από το Πανεπιστήμιο Μισέλ ντε Μονταίν του Μπορντό 3, και στη συνέχεια δίδαξε για τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Μπανγκί, του οποίου έγινε πρύτανης. Ο Σαρατζί ήταν προσωπάρχης του πρωθυπουργού Τουαντερά για πέντε χρόνια μεταξύ 2008-13. Οι δύο γνωρίζονται μεταξύ τους από τα μαθητικά τους χρόνιας. Ο Σαρατζί τέθηκε επικεφαλής και συντόνισε την προεκλογική εκστρατεία του Τουαντερά κατά τις προεδρικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2015 – Φεβρουαρίου 2016. Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Τουαντερά ως Προέδρου, ο Σιμπλίς διορίστηκε πρωθυπουργός στις 2 Απριλίου 2016. Το πρώτο του υπουργικό συμβούλιο διορίστηκε στις 12 Απριλίου, αποτελούμενο από 23 μέλη. Ο Σαραντζί επέλεξε να μην συμπεριλάβει κανένα μέλος από τις χριστιανικές και μουσουλμανικές πολιτοφυλακές που ευθύνονται για τη βία στο πραξικόπημα του 2013. Ως πρωθυπουργός, η ασφάλειά του παρέχεται από μια εθνική μονάδα υποστήριξης της αστυνομικής προστασίας της Ρουάντα, η οποία αναπτύσσεται στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στο πλαίσιο της αποστολής σταθεροποίησης των Ηνωμένων Εθνών. Επαίνεσε αργότερα τις ειρηνευτικές δυνάμεις της Ρουάντα για την εισαγωγή μιας μορφής κοινωνικής εργασίας από τη Ρουάντα που ονομάζεται Umuganda στην Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής. Τον Φεβρουάριο του 2019 αντικαταστάθηκε ως πρωθυπουργός από τον Φερμέν Ενγκρεμπαντά.
Ο Σιμπλίς Σαραντζί (Simplice Sarandji , γεννηθείς στις 4 Απριλίου 1955 στο Μπαορό της Ουμπανγκί-Σαρί , στη σημερινή Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ) είναι πολιτικός , ο οποίος διατέλεσε πρωθυπουργός της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας από το 2016 ως το 2019. Προηγουμένως υπηρέτησε ως επικεφαλής του προσωπικού του πρωθυπουργού Φοστέν-Αρσάνζ Τουαντερά και ως διευθυντής της εκστρατείας κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης προεδρικής εκστρατείας του Τουαντερά. Πριν ακολουθήσει πολιτική του καριέρα, δίδαξε γεωγραφία στο Πανεπιστήμιο του Μπανγκί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%AF%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AF
Μεταβλητός αστέρας
Κάθε μεταβλητός αστέρας παρουσιάζει ιδιαίτερη καμπύλη φωτός που με τη βοήθεια αυτής καθίσταται δυνατός ο προσδιορισμός του μεγίστου και του ελαχίστου, καθώς και το εύρος της μεταβολής της λαμπρότητας αυτού. Παράλληλα όμως μεταβάλλονται και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων αστέρων που δημιουργούν επίσης καμπύλες σε συνάρτηση του χρόνου, όπως π.χ. ο δείκτης χρωματισμού, η ακτινική ταχύτητα, ο φασματικός τύπος κ.ά. Συνεπώς για την πλήρη μελέτη κάθε μεταβλητού αστέρα θα πρέπει εκτός της καμπύλης φωτός να προσδιοριστούν και οι καμπύλες των παραπάνω χαρακτηριστικών που επίσης μεταβάλλονται. Ο πρώτος μεταβλητός αστέρας παρατηρήθηκε το 1638 από τον Γιόχανς Χολβάρντα (Johannes Holwarda) και ήταν ο Omicron (o) του Κήτους, που αργότερα ονομάστηκε Mira (= θαυμάσιος), ταλαντωνόταν σε έναν περιοδικό κύκλο 11 μηνών. Η ανακάλυψη αυτή έγινε σε συνδυασμό με έναν υπερκαινοφανή που είχε παρατηρηθεί το 1572 και το 1604. Ο δεύτερος μεταβλητός αστέρας παρατηρήθηκε το 1669 από τον Geminiano Montanari και ήταν ο μεταβλητός Αλγκόλ (ο β Περσέως). Έτσι ο αιώνας αυτός χαρακτηρίστηκε αστρονομική επανάσταση από την ένταση που ελάμβανε πλέον η αστρονομική παρατήρηση. Το 1784 δόθηκε η σωστή ερμηνεία του φαινομένου της μεταβλητότητας. Και ενώ μέχρι το 1786 είχαν παρατηρηθεί δέκα μεταβλητοί αστέρες, το 1850 ο αριθμός τους είχε πολλαπλασιαστεί. Ειδικότερα μετά την ανακάλυψη της φωτογραφίας, το 1890, η αύξηση αυτών ήταν ραγδαία. Το 1960 αριθμούσαν 15.504 μεταβλητοί αστέρες ενώ το 2008 (σύμφωνα με τον τελευταίο σχετικό κατάλογο) έφθασαν τους 46.000 μόνο στο γαλαξία μας και περίπου 10.000 σε άλλους γαλαξίες. Συστηματικές έρευνες - παρατηρήσεις για την ανακάλυψη νέων μεταβλητών αστέρων διεξάγονται σήμερα από ένα τεράστιο δίκτυο αστεροσκοπείων που κατανέμονται σε διάφορα σημεία της επιφάνειας της Γης. Απ΄ τη στιγμή που υπάρξουν κάποιες ενδείξεις ότι η λαμπρότητα κάποιου αστέρα μεταβάλλεται εγγράφεται στον διεθνή "κατάλογο υπόπτων δια μεταβλητότητα αστέρων". Όταν εκ των συνεχιζόμενων παρατηρήσεων διαπιστωθεί κατά τρόπο αναμφισβήτητο ότι ο συγκεκριμένος παρατηρούμενος αστέρας είναι μεταβλητός εγγράφεται στο "Γενικό κατάλογο μεταβλητών αστέρων". Οι μεταβλητοί αστέρες ταξινομούνται σε τρεις κύριες κατηγορίες αναλόγως των αιτιών που προκαλούν τη μεταβλητότητά τους: Τους Παλλόμενους μεταβλητούς (pulsating variables), Τους Εκρηκτικά μεταβλητούς (eruptive variables), Τους μεταβλητούς λόγω Εκλείψεων (eclipsing variables)Ως γνήσιοι μεταβλητοί αστέρες θεωρούνται μόνο οι αστέρες των δύο πρώτων κατηγοριών, επειδή οι μεταβολές της λαμπρότητας τους οφείλονται σε εσωγενή αίτια (intrinsic variables). Αντιθέτως, οι αστέρες της τρίτης κατηγορίας οφείλουν τη μεταβλητότητά τους σε εξωτερικούς παράγοντες (extrinsic variables). Ειδικότερα, οι μεταβλητοί εξ εκλείψεων είναι συνήθως στενά διπλοί αστέρες, με σταθερή λαμπρότητα. Καθώς όμως περιφέρονται γύρω από το κέντρο του συστήματός τους, συμβαίνουν εκλείψεις, εκατέρου προς τον έτερο με συνέπεια η ολική λαμπρότης του συστήματος αυτών να παρουσιάζει μεταβολές. Οι μεταβλητοί αστέρες μορφολογικά διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Τους περιοδικά μεταβλητούς και τους μη περιοδικά μεταβλητούς. Αυτές οι κατηγορίες με τη σειρά τους διαιρούνται στις ακόλουθες υποκατηγορίες: Περιοδικά μεταβλητά αστέριαΜεταβλητοί δι' εκλείψεων. Μεταβλητοί μικρής περιόδου. Μεταβλητοί μεγάλης περιόδου.Μη περιοδικά μεταβλητοί αστέρεςΑνώμαλα μεταβλητοί. Καινοφανείς μεταβλητοί (Novae) και υπερκαινοφανείς (Supernovae). Οι περισσότεροι μεταβλητοί αστέρες -στο διάγραμμα H-R- βρίσκονται εκτός της Κύριας Ακολουθίας. Αυτό σημαίνει ότι τ'αστέρια, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους πάνω στην Κύρια Ακολουθία, διατηρούν μια σταθερή φωτεινότητα. Αντίθετα, όταν εγκαταλείπουν την ασφάλεια αυτής της περιοχής, ή πριν φθάσουν σ'αυτήν, η φωτεινότητα τους παρουσιάζει σημαντικές διακυμάνσεις. Πιο συγκεκριμένα: Κατά τις πρώτες περιόδους της ζωής ενός αστέρα, όταν ως πρωτοαστέρας συστέλλεται στην προσπάθειά του να μετατραπεί σε πραγματικό αστέρι, συμβαίνουν σημαντικές αυξομειώσεις της φωτεινότητας του. Τότε ο πρωτοαστέρας εμφανίζεται σαν εκρηκτικά μεταβλητός, Όταν ο αστέρας εγκαταλείπει την Κύρια Ακολουθία και κινείται προς την περιοχή των ερυθρών γιγάντων, αναπτύσσει εκτεταμένη ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα αυτή-κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις-αρχίζει να πάλλεται και ο αστέρας μεταβάλλεται σε παλλόμενο μεταβλητό. Καθώς ο αστέρας συνεχίζει να κινείται προς τα δεξιά του διαγράμματος H-R, στην περιοχή των γιγάντων, η ατμόσφαιρα του εκτείνεται όλο και περισσότερο, ενώ συγχρόνως γίνεται αραιότερη. Η επιφανειακή θερμοκρασία του όμως διαρκώς μειώνεται, ευνοώντας τη δημιουργία τοπικών συμπυκνώσεων (σταγονίδια ή κόκκοι) μέσα στην ατμόσφαιρα του. Οι συμπυκνώσεις αυτές επηρεάζουν την εκπεμπόμενη από τον αστέρα ακτινοβολία, ενώ ταυτόχρονα η παλμική κίνηση της ατμόσφαιρας του γίνεται όλο και πιο άρρυθμη. Έτσι η περιοδικότητα της μεταβλητότητας του άστρου γίνεται συν τω χρόνω ανώμαλη (ημιπεριοδικοί και ανώμαλοι μεταβλητοί). Όταν η ατμόσφαιρα του αστεριού απομακρυνθεί τόσο πολύ απ' αυτό ώστε να εκφεύγει προς το διάστημα, τότε γίνεται ορατό το θερμό σώμα του άστρου, που συγκροτείται από εκφυλισμένη ύλη. Ο αστέρας εκείνη τη στιγμή, από το δεξιότερο μέρος του κλάδου των γιγάντων, οδεύει απότομα προς το κάτω αριστερό μέρος διαγράμματος H-R, μεταβαλλόμενος σε λευκό νάνο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο αστέρας πριν μεταβληθεί σε λευκό νάνο έχει τη δυνατότητα, κάτω βέβαια από ορισμένες προϋποθέσεις, να υποστεί μία βίαιη έκρηξη και έτσι να μεταβληθεί σε ένα καινοφανή αστέρα (nova). Σημειώνεται πάντως ότι κατά την πάροδο πολύ μεγάλων χρονικών διαστημάτων τελικά οι μεταβλητοί αστέρες εξελισσόμενοι μεταβάλλουν τη λαμπρότητα, το απόλυτο μέγεθος και τα φασματικά τους χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να παύουν από κάποια στιγμή και μετά να είναι μεταβλητοί. Με άλλα λόγια, η περίοδος της μεταβλητότητας είναι μόνο μία φάση της ζωής ενός αστεριού. (Μεταβολές λαμπρότητας δεν θεωρούνται λόγω της γήινης ατμόσφαιρας ή άλλων παρόμοιων παραγόντων.) Αστέρας εκλάμψεων
Στην αστρονομία ως μεταβλητός αστέρας χαρακτηρίζεται κάθε αστέρας του οποίου η λαμπρότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, παρουσιάζοντας μία διακύμανση του φαινόμενου μεγέθους του. Μεταβλητότητα φωτεινότητας δεν παρουσιάζουν όλοι οι αστέρες, αλλά σε όσους παρατηρείται, αποτελεί ένα μόνιμο και σταθερό χαρακτηριστικό τους που μελετάται μέσω της καμπύλης φωτός, μιας συνάρτησης δηλαδή που περιγράφει τη μεταβολή της λαμπρότητάς του σε συνάρτηση πάντα του χρόνου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82
Εκλογές στη Σενεγάλη
Ο πρόεδρος Μακί Σαλ πέτυχε να επανεκλεγεί έπειτα από τις προεδρικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 24 Φεβρουαρίου 2019 από τον 1ο γύρο. Μετά την ανεξαρτησία της χώρας, εξελέγη πρώτος πρόεδρος το 1960 ο Λεοπόλντ Σεντάρ Σανγκόρ. Στην πρώτη άμεση εκλογή του, στις προεδρικές εκλογές που έγιναν την 1η Δεκεμβρίου 1963, ο Σανγκόρ επανεκλέχθηκε στο ύπατο αξίωμα με ποσοστό 100%, καθώς δεν είχε αντίπαλο. Στις ταυτόχρονες βουλευτικές εκλογές, το κόμμα Σενεγαλέζικη Προοδευτική Ένωση κατέλαβε 80 έδρες (όλες τις έδρες). Οι γενικές εκλογές που έγιναν στις 25 Φεβρουαρίου 1968 ήταν οι πρώτες από την εγκαθίδρυση ενός μονοκομματικού καθεστώτος.Μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα ήταν η Σενεγαλέζικη Προοδευτική Ένωση (UPS), ο υποψήφιος της οποίας Σανγκόρ επανεκλέχθηκε πρόεδρος με ποσοστό 100% και το κόμμα κατέλαβε και τις 100 έδρες της Εθνοσυνέλευσης. Στις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 28 Ιανουαρίου 1973 η UPS έλαβε όλες τις 100 έδρες και ο Σενγκόρ επανεξελέγη με ποσοστό 100%. Στις 26 Φεβρουαρίου 1978 ο Σανγκόρ επανεκλέχθηκε πρόεδρος για 5η θητεία, με ποσοστό 82,2% και οι Σοσιαλιστές κέρδισαν 82 έδρες από τις συνολικά 100. Οι εκλογές του 1978 ήταν οι πρώτες από το 1963 κατά τις οποίες πήραν μέρος περισσότερα από ένα κόμματα. Με ποσοστό 83,4% εξελέγη πρόεδρος στις 27 Φεβρουαρίου 1983 ο Αμπντού Ντιουφ, ο οποίος είχε ορκιστεί τον Ιανουάριο του 1981 έπειτα από την παραίτηση του Λεοπόλντ Σανγκόρ. Στις παράλληλες εκλογές για τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης, οι Σοσιαλιστές κέρδισαν 111 έδρες από τις συνολικά 120. Το ποσοστό των ψηφοφόρων που πήραν μέρος στις βουλευτικές εκλογές ήταν 56,2% και στις προεδρικές 56,7%. Στις 28 Φεβρουαρίου 1988 επανεξελέγη πρόεδρος ο Αμπντού Ντιουφ, επικρατώντας άλλων 3 υποψηφίων. Στις ταυτόχρονες βουλευτικές εκλογές, το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τις 103 επί συνόλου 120 εδρών. Η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές ήταν 57,9% και στις προεδρικές 58,8%. Ο σοσιαλιστής Αμπντού Ντιουφ επανεξελέγη στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 21 Φεβρουαρίου 1993, κερδίζοντας άλλους 7 υποψήφιους και συγκεντρώνοντας το 58,4% των ψήφων. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 51,5%. Οι προεδρικές εκλογές που έγιναν στις 27 Φεβρουαρίου και στις 19 Μαρτίου 2000 είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη του ηγέτη της αντιπολίτευσης, Αμπντουλάγε Γουάντ. Παρότι ο πρόεδρος Αμπντού Ντιουφ από το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο, τελικά ηττήθηκε από τον Γουάντ στον τελικό γύρο, στην πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας (από την εποχή της ανεξαρτησίας) που οι σοσιαλιστές έχασαν τις εκλογές. Οι προεδρικές εκλογές του 2007 έγιναν στις 25 Φεβρουαρίου με τον πρόεδρο Αμπντουλάγε Γουάντ, να επανεκλέγεται από τον πρώτο γύρο με ποσοστό γύρω στο 56% των ψήφων. Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν σε δύο γύρους το 2012, Πρόεδρος εξελέγη ο Μακί Σαλ. Οι βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 22 Μαρτίου 1959 είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη της Σενεγαλέζικης Προοδευτικής Ένωσης, με ποσοστό συμμετοχής 74,5%. Την περίοδο 1963-1988 οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις προεδρικές εκλογές (δείτε τα αποτελέσματα παραπάνω). Στις 9 Μαΐου 1993 τις βουλευτικές εκλογές κέρδισε το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα (με 84 έδρες από τις συνολικά 120 στο κοινοβούλιο), με ποσοστό συμμετοχής γύρω στο 41%. Οι Σοσιαλιστές κέρδισαν και τις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 24 Μαΐου 1998, με 93 έδρες από τις συνολικά 140. Η συμμετοχή σε εκείνες τις εκλογές ήταν μόλις 38,8%. Στις 29 Απριλίου 2001 διεξήχθησαν εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Εθνοσυνέλευσης. Η Άνω Βουλή (Γερουσία), η οποία ήταν υπό τον έλεγχο των Σοσιαλιστών, καταργήθηκε με δημοψήφισμα. Ο συνασπισμός Σοπί κέρδισε συνολικά 89 έδρες από τις 120 της Εθνοσυνέλευσης. Ο Σοπί απαρτιζόταν από το Σεναγαλέζικο Δημοκρατικό Κόμμα (Parti Démocratique Sénégalais), το Δημοκρατικό Σύνδεσμο- Κίνημα για το Εργατικό Κόμμα (Ligue Démocratique-Mouvement pour le Parti du Travial) και λοιπούς υποψηφίους. Στις εκλογές του 2007, που έγιναν στις 3 Ιουνίου, ο συνασπισμός Σοπί 2007 κέρδισε 131 έδρες. Πήραν μέρος συνολικά 14 κόμματα ή συνασπισμοί, ωστόσο οι εκλογές επισκιάστηκαν από την εκτεταμένη αποχή της αντιπολίτευσης. Πηγή: African Elections Database Η Γερουσία (Άνω Βουλή) λειτούργησε αρχικά μόνο το 1999 και καταργήθηκε με συνταγματική τροποποίηση το 2001 (έπειτα από δημοψήφισμα). Ωστόσο, επαναλειτούργησε το 2007 με 100 έδρες: οι 65 να διορίζονται από τον πρόεδρο και 35 να εκλέγονται από τους 12.000 βουλευτές και τοπικούς συμβούλους. Το κυβερνών Σενεγαλέζικο Δημοκρατικό Κόμμα (PDS) κέρδισε τις 34 από τις συνολικά 35 έδρες στις εκλογές για Γερουσία, που διεξήχθησαν στις 19 Αυγούστου 2007. Μία έδρα πήρε το κόμμα And-Jëf/Αφρικανικό Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (AJ/PADS). Άλλες 4 ομάδες πήραν μέρος στις εκλογές, όμως δεν κέρδισαν έδρες. Όπως και στις εκλογές για Εθνοσυνέλευση του 2007, τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές.Μετά τις εκλογές η Γερουσία συστάθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2007, και ο Παπ Ντιόπ εξελέγη πρόεδρός της στις 3 Οκτωβρίου.Νέες εκλογές για Γερουσία προγραμματίζονταν για το Σεπτέμβριο του 2012, όμως στα τέλη Αυγούστου του 2012, ο πρόεδρος Μάκι Σαλ ανακοίνωσε τα σχέδιά του για κατάργηση της Γερουσίας και την επιστροφή στο μονοθάλαμο κοινοβούλιο. Η απόφαση για κατάργηση λήφθηκε εν μέσω εκταταμένων πλημμυρών με σκοπό την εξοικονόμηση πόρων για την πρόληψη παρόμοιων καταστροφών. Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν την 1η Ιουλίου 2012, με το συνασπισμό που είναι φίλα προσκείμενος στον Πρόεδρο Μάκι Σαλ (Ενωμένοι με Ελπίδα) να κερδίζει τις 119 επί συνόλου 150 εδρών στην Εθνοσυνέλευση και το Δημοκρατικό Κόμμα της Σενεγάλης να καταλαμβάνει 12 έδρες. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 36,8%. Ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του νέου εκλογικού νόμου για την ισότιμη εκπροσώπηση στις κομματικές λίστες, 64 γυναίκες εξελέγησαν στην Εθνοσυνέλευση. Οι τοπικές εκλογές μπορεί να χαρακτηριστούν εξίσου σημαντικές με τις γενικές εκλογές, καθώς στις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις το αρνητικό αποτέλεσμα οδήγησε σε πρωθυπουργική αλλαγή. Ειδικότερα, το κυβερνών κόμμα του προέδρου Γουάντε ηττήθηκε στις τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Μαρτίου του 2009. Μεταξύ άλλων, ο κυβερνών συνασπισμός SOPI απώλεσε την πλειοψηφία στην πρωτεύουσα Ντακάρ και σε άλλες σημαντικές πόλεις. Την 1η Σεπτεμβρίου 2013 διορίστηκε πρωθυπουργός η Αμινατά Τουρέ. Έπειτα από μία παρόμοια ήττα στις τοπικές εκλογές στην πρωτεύουσα στις 29 Ιουνίου 2014, η πρωθυπουργός παραιτήθηκε και τον Ιούλιο ανέλαβε νέος πρωθυπουργός ο τεχνοκράτης Μοχάμεντ Ντιόν. Στη χώρα έχουν διεξαχθεί σημαντικά δημοψηφίσματα τα έτη 1958, 1963, 1970 , 2001 και 2016. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1958 στο πλαίσιο ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος σε ολόκληρη τη Γαλλική Ένωση, οι ψηφοφόροι στη Σενεγάλη κλήθηκαν να αποφανθούν για το νέο Σύνταγμα της Γαλλίας. Το 97,55% των ψηφισάντων υπερψήφισε το Σύνταγμα, που σήμαινε ότι απέρριψαν την ανεξαρτησία της χώρας από τη Γαλλία. Στις 3 Μαρτίου 1963 σε ένα άλλο δημοψήφισμα, υπερψηφίστηκε η πρόταση να καταργηθεί η θέση του Πρωθυπουργού, με ποσοστό 99,45%. Το ποσοστό συμμετοχής ήταν 94,3%. Επτά χρόνια αργότερα, στις 22 Φεβρουαρίου 1970 οι πολίτες αποφάνθηκαν υπέρ της επαναφοράς της θέσης του Πρωθυπουργού με ποσοστό 99,96% σε άλλο δημοψήφισμα, με συμμετοχή 95,2%. Στις 26 Φεβρουαρίου διορίστηκε πρωθυπουργός ο Αμπντού Ντιουφ. Δημοψήφισμα για ένα νέο Σύνταγμα έγινε στις 7 Ιανουαρίου 2001. Με βάση τις μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος, καταργήθηκε η Γερουσία, η οποία συστάθηκε μόνο το 1999. Οι πρώτες εκλογές για Γερουσία είχαν συναντήσει την αποχή των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία είχαν θεωρήσει τη σύστασή της ότι δεν ήταν απαραίτητη. Οι πολίτες υπερψήφισαν σε ποσοστό 94% το νέο Σύνταγμα. Ως αποτέλεσμα, διεξήχθησαν πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον Απρίλιο του 2001. Στις 20 Μαρτίου 2016 οι πολίτες υπερψήφισαν σε ποσοστό 62,64% συνολικά 15 αλλαγές στο σύνταγμα. Ανάμεσα στις προτεινόμενες αλλαγές ήταν η μείωση της θητείας του Προέδρου από τα 7 στα 5 χρόνια (θα ισχύσει από το 2019 και μετά), συνταγματική αναγνώριση του αρχηγού της Αντιπολίτευσης, ενισχυμένες εξουσίες για τις τοπικές αρχές και αλαλγές στην ιδιοκτησίας της γης και των φυσικών πόρων.
Στη Σενεγάλη , που είναι ημιπροεδρική δημοκρατία, διεξάγονται εκλογές για τον τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του οποίου η θητεία είναι επταετής. Τον Ιούνιο του 2009 θεσπίστηκε και το αξίωμα του Αντιπροέδρου. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Τη νομοθετική εξουσία ασκεί η Βουλή (Assemblée Nationale) , η οποία εκλέγεται για πενταετή θητεία από το λαό και απαρτίζεται από 120 μέλη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7
Τσανάκυα
Γεννήθηκε σε οικογένεια Βραχμάνων, ωστόσο η τοποθεσία γέννησής του αμφισβητείται έντονα και υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις για τον προσδιορισμό της.Σύμφωνα με το βουδιστικό κείμενο Μαχαμβάσα Τίκα γεννήθηκε στα Τάξιλα στη βορειοδυτική Ινδία και ήταν μελετητής των Βεδών, ενώ σύμφωνα με τις γραφές των Τζαϊνιστών, όπως η Αντμπιντάνα Τσινταμάνι, γεννήθηκε στην πόλη Ντραμίλα της νότιας Ινδίας, και στο τέλος της ζωής του έγινε Τζαϊνιστής. Ως προς το όνομά του, αναφέρεται πως γεννήθηκε σε ένα χωριό το οποίο ονομαζόταν Τσανάκα στην περιοχή Γκόλα, με τους γονείς του να είναι Βραχμάνοι, ή ακόμα πως και το όνομα του πατέρα του ήταν Τσανάκ και ονομάστηκε έτσι από αυτόν. Ο Τσανάκυα φαίνεται πως είχε προσβληθεί από τον ηγεμόνα των Νάντα, και ήταν αποφασισμένος να τον εκδικηθεί. Παράλληλα, ο Τσαντραγκούπτα, ήταν γιος μιας από τις παλλακίδες του ηγεμόνα των Νάντα και είχε μεγαλώσει στη βασιλική αυλή. Σύμφωνα με τα χρονικά, ο Τσανάκυα και ο Τσαντραγκούπτα ήρθαν σε συμφωνία για την ανατροπή της κυριαρχίας των Νάντα, και συμμάχησαν με τον ηγεμόνα της βορειοδυτικής Ινδίας, με την ονομασία Παρβατάκα (κάποιοι μελετητές τον ταυτοποιούν με τον Πώρο) για τον σκοπό αυτό. Τα στρατεύματα που συγκέντρωσαν αποτελούνταν από Σάκες, Γιαβάνα (Έλληνες του στρατού του Αλεξάνδρου και κατόπιν των Σελευκιδών), Κιράτα, Καμπότζα, και Βαχίκ στρατιώτες. Μετά τη νίκη τους, οι περιοχές της αυτοκρατορίας των Νάντα μοιράστηκαν μεταξύ του Παρβατάκα και του Τσαντραγκούπτα. Ωστόσο μετά τον θάνατο του Παρβατάκα, ο γιος του ο Μαλαγιακέτου επιδίωξε να αποκτήσει και τις υπόλοιπες περιοχές για τον εαυτό του, συμμαχώντας με ό,τι δυνάμεις των Νάντα είχαν απομείνει στο περιθώριο. Για ν΄ αποτρέψουν τις επιδιώξεις του Μαλαγιακέτου, οι Τσανάκυα και Τσαντραγκούπτα προσποιήθηκαν ρήξη στις σχέσεις τους, με τον Τσαντραγκούπτα ν΄ απομακρύνει τον Τσανάκυα από υπουργό, και να παίρνει θέση υπέρ ενός παλαιού αξιωματούχου των Νάντα για την αναπλήρωση της θέσης. Ο Τσανάκυα φρόντισε μέσω των κατασκόπων του να διαδώσει τις φήμες στο αντίπαλο στρατόπεδο πως οι Νάντα θα συμμαχούσαν πλέον με τον Τσαντραγκούπτα βάσει των πρόσφατων εξελίξεων, κάτι που προκάλεσε την ένοπλη σύγκρουση εντός του αντίπαλου βασιλείου και τη διάσπαση της συμμαχίας μεταξύ του Μαλαγιακέτου και των Νάντα. Ο Τσανάκυα συνέχισε να υπηρετεί ως σύμβουλος του Τσαντραγκούπτα, βοηθώντας τον ουσιαστικά στην άσκηση της διπλωματίας, όπως συνέβη και κατά τη σύγκρουση των Μαουρύα με τις δυνάμεις του Σελεύκου Α´ Νικάτορα, η οποία έληξε με ανακωχή και κατόπιν μετατράπηκε σε συμμαχία. Επίσης προστάτευε τον Τσαντραγκούπτα από τις διάφορες συνωμοσίες που αντιμετώπιζε ως ηγεμόνας, και σύμφωνα με ένα δημοφιλή μύθο των Τζαϊνιστών, συνήθιζε να τοποθετεί μικρές μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου στην τροφή του Τσαντραγκούπτα έτσι ώστε με τον καιρό αυτός ν΄ αποκτήσει ανοσία στο δηλητήριο, ως είδος μιθριδατισμού.Μη ξέροντας αυτό ο Τσαντραγκούπτα, μια μέρα μοιράστηκε το φαγητό του με τη σύζυγό του, η οποία ήταν έγκυος και επρόκειτο να γεννήσει σε λίγες ημέρες. Η βασίλισσα, μην έχοντας αναπτύξει ανοσία η ίδια, δηλητηριάστηκε και πέθανε. Βλέποντάς το αυτό ο Τσαντραγκούπτα, αμέσως "άνοιξε" την κοιλιά της βασίλισσας και διέσωσε το βρέφος και διάδοχο του θρόνου, με το αγόρι να ονομάζεται Μπιντουσάρα, καθώς είχε επιζήσει από τη σταλιά (μπίντου) του δηλητηρίου.Αποτελεί παράδοξο το ότι ο ιστορικός Μεγασθένης ο οποίος εκτελούσε χρέη πρεσβευτή των Σελευκιδών στην Αυλή των Μαουρύα, δεν φαίνεται ν΄ αναφέρει καμιά πληροφορία για τον Τσανάκυα. Ωστόσο κατά την παράδοση, οι δύο τους συναντήθηκαν, και με τη λήξη των επίσημων συζητήσεων και ενώ ο διάλογος μεταξύ τους συνεχιζόταν για μη επίσημα θέματα πλέον, ο Τσανάκυα έσβησε το λυχνάρι που φώτιζε το δωμάτιο και άναψε ένα άλλο λυχνάρι του οποίου το φως ήταν πολύ πιο αδύναμο. Απορημένος ο Μεγασθένης ρώτησε τον Τσανάκυα για την σκοπιμότητα της αντικατάστασης, με τον Τσανάκυα ν΄ απαντά πως κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για υποθέσεις του κράτους έκαιγε το λυχνάρι με λάδι χρηματοδοτημένο από το κράτος, ενώ με τη λήξη των διαπραγματεύσεων και τη συνέχιση της κουβέντας σε προσωπικό επίπεδο έκαιγε πλέον το προσωπικό του λυχνάρι. Στον Τσανάκυα αποδίδονται τα έργα Αρθασάστρα -πολιτική πραγματεία- και Τσανάκυα Νίτι -μια συλλογή αφορισμών-, επίσης γνωστό και ως Τσανάκυα Νεέτι-σάστρα.Υπάρχει και η εκτίμηση πως η Αρθασάστρα είναι μια συλλογή παλαιοτέρων κειμένων η οποία γράφτηκε από διάφορους συντάκτες, και πως ο Τσανάκυα ήταν ένας από αυτούς με την ονομασία Καουτίλυα ή Βισνού Γκούπτα. Κατά την παράδοση, ο Τσανάκυα αποσύρθηκε στη ζούγκλα όπου και πέθανε από ασιτία. Ένας από τους αξιωματούχους του Μπιντουσάρα ο οποίος αντιπαθούσε τον Τσανάκυα, γνωστοποίησε στον Μπιντουσάρα πως ο Τσανάκυα ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο της μητέρας του πολλά χρόνια πριν. Μαθαίνοντας το αυτό, ο βασιλιάς έγινε έξαλλος και αναζήτησε τον Τσανάκυα ο οποίος αποφάσισε ν΄ αυτοκτονήσει λιμοκτονώντας, ενώ όταν ο Μπιντουσάρα έμαθε πως επρόκειτο για ατύχημα ήταν πλέον αργά. Υπάρχουν πολύ λίγες καθαρά ιστορικές πληροφορίες για τον Τσανάκυα, με τις περισσότερες που διασώζονται να υπάρχουν μόνο σε κείμενα τα οποία περιέχουν μυθικές μαρτυρίες: Όλες οι παραπάνω εκδοχές φαίνεται να έχουν τα παρακάτω κοινά σημεία: Ο ηγεμόνας των Νάντα προσέβαλε τον Τσανάκυα, με τον τελευταίο να αποφασίζει να πάρει εκδίκηση και ν΄ ανατρέψει την αυτοκρατορία των Νάντα Ο Τσανάκυα αναζήτησε τον άξιο αντικαταστάτη που θα γινόταν ο νέος ηγεμόνας, και τον βρήκε στο πρόσωπο του νεαρού Τσαντραγκούπτα Με τη σύναψη συμμαχιών, οι Τσανάκυα και Τσαντραγκούπτα καταφέρνουν να νικήσουν τους Νάντα, συχνά ενεργώντας κάτω από καθεστώς μυστικότητας Jain, RP (2008), Chanakya Neeti, Prabhat Prakashan, σελ. 9, ISBN 81-208-0436-8, https://books.google.co.in/books?id=_rcwBQAAQBAJ&pg=PA6&dq=Chanakya+teaching+veda&hl=en&sa=X&ei=EiHjVOyVG5KVuAT994DQDA&ved=0CDIQ6AEwAw#v=onepage&q=Chanakya%20teaching%20veda&f=false Chanakya Nitishastra: Σανσκριτική, Χίντι, και Αγγλική έκδοση
Ο Τσανάκυα (σανσκριτικά και χίντι: चाणक्यः, προφορά , 375 π.Χ. - 283 π.Χ.) ήταν Ινδός λόγιος με τις ιδιότητες του δασκάλου, φιλοσόφου, οικονομολόγου, και βασιλικού συμβούλου. Παραδοσιακά ονομάζεται επίσης και Καουτίλυα ή Βισνού Γκούπτα, ως ο συγγραφέας της αρχαίας ινδικής πολιτικής πραγματείας με τίτλο Αρθασάστρα. Στην Ινδία θεωρείται ως ο πρωτοπόρος της πολιτικής επιστήμης και των οικονομικών, και το έργο του θεωρείται ένας σημαντικός πρόδρομος της νεοφιλελεύθερης οικονομικής φιλοσοφίας, ενώ παράλληλα του αποδίδεται πως ήταν το άτομο που οραματίστηκε αρχικά την ένωση όλης της Ινδικής υποηπείρου. Τα γραπτά του χάθηκαν τον 6ο αιώνα κοντά στο τέλος της περιόδου της αυτοκρατορίας των Γκούπτα, και δεν ανακαλύφθηκαν ξανά παρά μόνο το 1915.Κεντρικό τμήμα της ιστορίας του, είναι η σχέση του με τον Τσαντραγκούπτα Μαουρύα, όπου ο Τσανάκυα αρχικά βοήθησε τον Τσαντραγκούπτα στην άνοδο του προς την εξουσία και την εγκαθίδρυση της δυναστείας των Μαουρύα (Μωρύα στα Χίντι), και κατόπιν τον υπηρέτησε ως σύμβουλός του, όπως και μετέπειτα έκανε και με το γιο του τον Μπιντουσάρα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CF%85%CE%B1
Γιώργος Γεραπετρίτης
Γεννήθηκε στο χωριό Μενετές της Καρπάθου και μεγάλωσε στον Πειραιά.Αποφοίτησε από το Λύκειο της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής του Πειραιά το 1985. Σπούδασε Νομική στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και έλαβε πτυχίο το 1989. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα (LLM) το 1992. Το 1995, έλαβε διδακτορικό δίπλωμα (DPhil) στο Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.Είναι δικηγόρος και Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο ΕΚΠΑ. Έχει διατελέσει επισκέπτης ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο LSE και το Institute of Advanced Legal Studies.. Διαμένει στον Άλιμο Αττικής και είναι παντρεμένος με την δικηγόρο Αλεξάνδρα Γουρζή και έχουν δύο παιδιά. Στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης. Παλαιότερα είχε διατελέσει σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, καθώς και νομικός σύμβουλος θυγατρικών εταιρειών στον όμιλο ΟΤΕ, ενώ το 2005 είχε οριστεί Μέλος του ΔΣ του ΟΤΕ. Τον Φεβρουάριο του 2016, τοποθετήθηκε από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη στο επταμελές συμβουλευτικό σώμα παρακολούθησης της πορείας σύνταξης του προγράμματος του κόμματος. Αργότερα, τον Οκτώβριο του 2017, έγινε μέλος στο Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Δημοκρατίας “Κωνσταντίνος Καραμανλής”. Την ίδια περίοδο, ορίστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως επικεφαλής της ομάδας συμβούλων του κόμματος, αποκτώντας έτσι έναν αναβαθμισμένο ρόλο στη Νέα Δημοκρατία. Στις εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία και στις 9 Ιουλίου 2019 ορίστηκε Υπουργός Επικρατείας στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.Την 1η Μαρτίου 2023, ύστερα από την παραίτηση του υπουργού Κώστα Αχ. Καραμανλή, μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ο Γεραπετρίτης, με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέλαβε τις αρμοδιότητες και του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Η ανάθεση της διοίκησης του υπουργείου με απόφαση Πρωθυπουργού θεωρήθηκε αντισυνταγματική κίνηση από τον Ακρίτα Καϊδατζή, ο οποίος ανέφερε ότι "δεν υπάρχει προηγούμενο ανάθεσης της διοίκησης ενός υπουργείου σε κάποιον χωρίς προεδρικό διάταγμα".Έχει επικριθεί από κόμματα της αντιπολίτευσης για δήλωσή του σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως αλλοιώθηκε το περιεχόμενο της δήλωσης του.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης (Μενετές Καρπάθου, 1967) είναι Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και πολιτικός, που υπηρετεί ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τον Ιούνιο του 2023. Υπηρέτησε στην πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως υπουργός Επικρατείας από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Μάιο του 2023. Την 1 Μαρτίου 2023 και μετά την παραίτηση του Κώστα Αχ. Καραμανλή για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ανέλαβε την διοίκηση και του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήταν βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας στη Βουλή των Ελλήνων από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Μάιο του 2023. Στις εθνικές εκλογές του 2023 δεν ήταν υποψήφιος.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
Σταύρος Ηλιόπουλος
Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση εναντίον των Γερμανών, πολεμώντας με το ΕΑΜ. Υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και αργότερα ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ. Εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ για πρώτη φορά το 1958 και επανεξελέγη το 1961 με το ΠΑΜΕ και το 1963 και 1964 με την ΕΔΑ. Για τα πολιτικά του φρονήματα υπέστη διώξεις από τη χούντα και εκτοπίστηκε στη Γυάρο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν πρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου.
Για το Δήμαρχο Κορίνθου με το ίδιο ονοματεπώνυμο, δείτε Σταύρος Ηλιόπουλος (Δήμαρχος)Ο Σταύρος Ηλιόπουλος του Ανδρέα (1904 - 24 Σεπτεμβρίου 1982) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός της Αριστεράς. Ήταν βουλευτής Β΄ Αθηνών έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές των ετών 1958, του 1961, 1963 και του 1964.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%97%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ιωάννης Ιάκωβος Μέγιερ
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Μέγιερ γεννήθηκε στη Ζυρίχη στις 30 Δεκεμβρίου 1798. Ανήκε σε οικογένεια ιατρών. Ήταν χαρακτήρας ανήσυχος και τυχοδιωκτικός. Σπούδασε φαρμακευτική και κατόπιν ιατρική, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί στη φιλελληνική επιτροπή της πόλης Βέρνη σαν «ιατρός και χειρουργός». Αυτό του εξασφάλισε τα ναύλα για την Ελλάδα. Συμμετείχε στη ναυμαχία του Κορινθιακού στις 5-6 Μαρτίου 1822. Εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι, νυμφεύθηκε Ελληνίδα και άλλαξε το θρησκευτικό του δόγμα. Ο Άγγλος φιλέλληνας συνταγματάρχης Στάνχοουπ (Stanhope) έφθασε στο Μεσολόγγι στις 12 Δεκεμβρίου 1823, φέρνοντας μαζί του τρία τυπογραφεία. Ο Στάνχοουπ γνώρισε τον Μέγιερ, για τον οποίο σε γράμμα του κάνει την εξής αναφορά: «Εδώ είναι εγκαταστημένος ένας εξαίρετος Ελβετός, ονόματι Dr Meyer. Έχει τις καλές ιδιότητες των συμπατριωτών του, και έχει εξοικειωθεί με τον ελληνικό χαρακτήρα. Έχω συστήσει στους Έλληνες να έχουν πάντοτε εμπρός στα μάτια τους τους ελβετικούς θεσμούς, και οι αρχηγοί τους τον Washington εμπρός στους δικούς των». Ύστερα από λίγες ημέρες ο Μέγιερ έγινε συντάκτης της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά» με τυπογράφο τον Θεσσαλονικέα Δημ. Μεστανέ ή Μεσθενέα. Η πρώτη έντυπη εφημερίδα του Αγώνα, η «Σάλπιγξ Ελληνική» εκδόθηκε στην Καλαμάτα με συντάκτη τον Θεόκλητο Φαρμακίδη, αλλά βγήκαν μόνο τρία φύλλα με ημερομηνίες 1, 5 και 20 Αυγούστου 1821. Έτσι τα «Ελληνικά Χρονικά» ήταν η πρώτη πραγματικά εφημερίδα αφού κυκλοφόρησαν από την 1η Ιανουαρίου 1824 μέχρι την 20ή Φεβρουαρίου 1826. Οι σχέσεις του Μέγιερ με τον Λόρδο Βύρωνα ήταν τεταμένες. Ο Βύρων σε γράμμα του από το Μεσολόγγι (19 Μαρτίου 1824), εκφράζει τις ανησυχίες του, μήπως τα άρθρα του Μέγιερ εναντίον της μοναρχίας και οι φιλελεύθερες ιδέες του για την ανάγκη ελευθεροτυπίας προδιαθέσουν εχθρικώς απέναντι της Ελλάδας τα συντηρητικά καθεστώτα των ηγεμόνων της Ευρώπης και δημιουργήσουν παρεξηγήσεις και βλάψουν τον Ελληνικό Αγώνα: «Ο Dr Meyer, ο εκδότης με την απαραβίαστη ελευθερία του Τύπου, παραδέχεται την Ελευθερία να την ασκεί με απεριόριστη διάκριση, (όπως μου λέγουν) κατά τη θέληση και την ευχαρίστηση του. Είναι ο συγγραφέας ενός άρθρου κατά της μοναρχίας, από το οποίο ενδέχεται να έχει ωφέλεια και φήμη, αλλά οι εκδότες θα βρουν τον μπελά τους, αν δεν λάβουν τα μέτρα τους. Από όλους τους μικρούς τυράννους αυτός είναι ο πιο μικρός, όπως είναι οι πιο πολλοί δημαγωγοί που γνώρισα κάποτε. Είναι Ελβετός ως προς την καταγωγή και Έλληνας ως προς την αξίωσή του να είναι». Πολλοί από τους Μεσολογγίτες είχανε στείλει τις οικογένειές τους στο μικρό αγγλοκρατούμενο νησάκι Κάλαμος. Όταν αποτραβήχτηκε ο στρατός του Κιουταχή από τα οχυρώματα νόμισαν πως το Μεσολόγγι ήταν πια οριστικά ασφαλισμένο και σκέφτηκαν να φέρουν πίσω τις οικογένειες τους. Από τους πρώτους που έφεραν πίσω τις γυναίκες και τα παιδιά τους ήταν ο Μέγιερ.. Η πολιορκία έγινε ασφυκτική μετά την άφιξη του Ιμπραήμ σε ενίσχυση του Μεχμέτ Ρεσίτ Κιουταχή καθώς ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος εμπόδιζε τα ελληνικά πλοία να φέρουν τροφές και πολεμοφόδια. Τον Απρίλιο του 1826 στην σύναξη των καπεταναίων αποφασίστηκε η Έξοδος. Κατά την Έξοδο ο Μέγιερ, η γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους, που ήταν στην φάλαγγα με τα γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν. Μνημείο του Μέγιερ έχει ανεγερθεί στο νεκροταφείο ηρώων στο Μεσολόγγι. Γραμματόσημο με τη μορφή του Μέγιερ εκδόθηκε το 2015 στην αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ «100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΗΕΑ». Οδός με το όνομα του (Μάγερ) υπάρχει στην Αθήνα και στο Περιστέρι (Αττική). Heinz Schmitz: Das abenteuerliche Leben des Schweizer Philhellenen Johann Jakob Meyer, Redaktor der ersten Zeitung in Griechenland (mit Photos der Denkmäler) HLS über den Philhelenismus
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Μέγιερ (Ζυρίχη 30 Δεκεμβρίου 1798 – Μεσολόγγι 11 Απριλίου 1826) ήταν Ελβετός φιλέλληνας και συντάκτης της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά», της πρώτης έντυπης εφημερίδας του Αγώνα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%81
Βαλκανικοί αγώνες καλαθοσφαίρισης ανδρών 1970
25/09 Ρουμανία-Γιουγκοσλαβία 75-78(32-38) 25/09 Ελλάδα-Βουλγαρία 80-95(34-44) 26/09 Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 78-83(41-33) 26/09 Ρουμανία-Βουλγαρία 85-84(48-41) 27/09 Γιουγκοσλαβία-Βουλγαρία 90-91(41-43) 27/09 Ελλάδα-Ρουμανία 76-82(38-38) Τι έγινε στις 20 προηγούμενες βαλκανιάδες - Αθλητική Ηχώ 14/9/1979, σελ.5 Όλοι οι αγώνες της Εθνικής Ελλάδος στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα [1] [2] Αρχειοθετήθηκε 2019-11-14 στο Wayback Machine. [3] [4] Milivoje Karalejić, Saša Jakovljević, Žarko Kandić, Vladimir Stanković, Milan Tasić, Ivica Mihajlović. Košarkaška enciklopedija 1946-2000 : muške reprezentacije (2001) (ISBN 978-86-82989-03-5) 100 χρόνια Μπάσκετ 1891-1991, Περιοδικό Τρίποντο, 1991
Οι 12οι Βαλκανικοί Αγώνες καλαθοσφαίρισης διεξήχθησαν από τις 25-27 Σεπτεμβρίου 1970 στη Βουκουρέστι, Ρουμανίας. Μετείχαν τέσσερις χώρες και νικήτρια αναδείχθηκε η Γιουγκοσλαβία για δέκατη φορά. Τα μετάλλια κρίθηκαν στην διαφορά πόντων καθώς υπήρξε τριπλή ισοβαθμία μεταξύ Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Μιχάι Άλμπου με 62 πόντους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1970
Λιγκ Καπ Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2011-2012
Στην Α' φάση, οι δώδεκα ομάδες της Volleyleague 2011−12 χωρίστηκαν σε 3 ομίλους των τεσσάρων. Σε κάθε όμιλο θα διεξαχθούν νοκ-άουτ αγώνες. Στις 18 Νοεμβρίου θα διεξαχθούν οι ημιτελικοί, και στις 19 Νοεμβρίου ο Μεγάλος και ο μικρός τελικός κάθε ομίλου. Οι τρεις νικητές των ομίλων προκρίθηκαν στο Final−4, όπου είχε ήδη προκριθεί ο Φοίνικας Σύρου ως διοργανωτής (θα αγωνιστεί κανονικά στην Α' φάση). Εκεί στις 27 Νοεμβρίου έγιναν οι ημιτελικοί και στις 28 Νοεμβρίου ο τελικός για της ανάδειξη του Κυπελλούχου του Λιγκ Καπ Ελλάδας στο βόλεϊ για το 2011, με νικητή το Φοίνικα Σύρου. Στην διοργάνωση δε συμμετείχαν οι διεθνείς των ομάδων, που είχαν υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα στο Προολυμπιακό τουρνουά. Τόπος διεξαγωγής: Βραχάτι ΗμιτελικοίΜικρός τελικόςΜεγάλος τελικόςΚατάταξη Τόπος διεξαγωγής: Λαμία ΗμιτελικοίΜικρός τελικόςΜεγάλος τελικόςΚατάταξηΟ Φοίνικας Σύρου προκρίθηκε στο Final−4 ως διοργανωτής Τόπος διεξαγωγής: Αλεξανδρούπολη ΗμιτελικοίΜικρός τελικόςΜεγάλος τελικόςΚατάταξη Τόπος διεξαγωγής: Σύρος Λιγκ Καπ 2011-12 Επίσημος ιστότοπος ΕΣΑΠ
Το Λιγκ Καπ πετοσφαίρισης ανδρών διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού βόλεϊ το διάστημα 18 με 28 Νοεμβρίου του 2011 με διοργανώτρια την ΕΣΑΠ και με την επίσημη ονομασία Volleyleague Cup 2012. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Φοίνικας Σύρου για 1η φορά στην ιστορία του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA_%CE%9A%CE%B1%CF%80_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2011-2012
Έτος Κόσμου
Γνωρίζουμε ότι "με την εξάπλωση του Χριστιανισμού διαδόθηκε η χρονολόγηση 'από κτίσεως κόσμου' (anno mundi)" και το Βυζάντιο αντίθετα από τη Δύση, υιοθέτησε το ημερολόγιο της χρονολογίας αυτής. Επρόκειτο για "μια συμβατική χρονολογία" αλλά όχι ίδια "παρά πάσι τοις χρονολόγοις και θεολόγοις, αλλά ποικίλη και παντοδαπή", καθώς "οι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης προσπάθησαν να υπολογίσουν αυτή την 'αρχή του κόσμου' προτείνοντας διάφορες χρονολογίες, όπως το 5508 π.Χ και το 5493 π.Χ.". Ήταν διαπιστωμένο ότι "περί την χρονολογίαν...η εβραϊκή Γραφή διαφωνεί προς την ερμηνείαν των Ο'...προς δε ταύτας πάλιν εκατέρας τας Γραφάς διαφωνεί και το αρχαίον Σαμαρειτανόν, ιδίαν έχον χρονολογίαν.". Έτσι, με βάση υπολογισμού την Παλαιά Διαθήκη που η Ορθόδοξη Εκκλησία αποδεχόταν, δηλ. τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, η χρονολογία δημιουργίας του κόσμου που προσδιοριζόταν με την κατά γράμμα ερμηνεία των γενεαλογιών της Γενέσεως τοποθετήθηκε στο 5.509/5.508 π.Χ.. Έτσι, η "διαφόρως μεν κατ' αρχάς υπό των χριστιανών χρονολόγων οριζομένη" χρονολογία μετά την εμφάνισή της στον γ' κανόνα της εν Τρούλλω Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου που κανονίζει τα περί γάμου των κληρικών, έγινε ευρύτερα αποδεκτή και το γεγονός αυτό, έμμεσα επικύρωνε και την αξία της "Μεταφράσεως των Ο'" η οποία τελικά "εξήλεγξε της εβραϊκής χρονολογίας τας ατοπίας". Εν τούτοις, η αλεξανδρινή χρονολόγηση που τοποθετούσε την κτίση του κόσμου το 5.492/3 δεν σταμάτησε να χρησιμοποιείται στο Βυζάντιο ακόμη και από μοναχούς, όπως βλέπουμε σε ιστορικά και λογοτεχνικά έργα του 8ου και 9ου αιώνα. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, "αι επτά...Οικουμενικαί Σύνοδοι" είναι "θεόπνευστοι", αλλά θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι "η θεοπνευστία...επεκτείνεται...κατ' εξοχήν δε επί των δογματικών και ηθικών αληθειών" και δεν ζητάμε από αυτήν "λύσιν επιστημονικών προβλημάτων, αστρονομικών, γεωλογικών...". Δηλαδή "η θεοπνευστία" αφορά "τις θείες...αιώνιες αλήθειες...και όχι...στα μέσα με τα οποία αυτές εκφράζονται ή στις αντιλήψεις της εποχής για τη δομή του σύμπαντος" που αποτελούν θέματα "στερουμένων δογματικής σημασίας". Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία "μόνον τους οικουμενικούς...δογματικούς όρους χρησιμοποιεί ως κυρίαν και πρωτεύουσαν πηγήν της δογματικής διδασκαλίας της". Πράγματι, ο προσδιορισμός του χρόνου κτίσεως του κόσμου με βάση την κατά γράμμα ερμηνεία των γενεαλογιών της Γενέσεως που τοποθετήθηκε στο 5.508 π.Χ., έρχεται σε αντίθεση με τις σύγχρονες απόψεις των φυσικών επιστημών. Επ' αυτού, γίνεται αποδεκτό ότι "η Παλαιά Διαθήκη μη παρουσιάζουσα τα γεγονότα συστηματικώς, παρέχει χρονολογίας όχι πάντοτε ασφαλείς" και "είναι πρόδηλον ότι ουδείς των αριθμών τούτων εξαρκεί προς κάλυψιν του χρόνου, τον οποίον η προϊστορία και η παλαιοντολογία απαιτούν" ο οποίος "δύναται να καθορισθή μόνον από τα αποτελέσματα των θύραθεν επιστημών". Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο "διά την ορθόδοξον θεολογίαν δεν έχει ιδιαιτέραν σημασίαν π.χ. η ακριβής ώρα, η ημέρα, η ημερομηνία των κορυφαίων...γεγονότων της θείας Οικονομίας, αλλά τα γεγονότα αυτά καθ' εαυτά." αφού και "η Γραφή, μη αποτελούσα φυσιογνωστικόν βιβλίον, μηδέ προτιθέμενη να διδάξη επιστήμην, εκτίθησι τα πράγματα εν μορφή και γλώσση συμφώνω προς τας ιδέας και την αντίληψιν των ανθρώπων, καθ' ους έγράφη, εις εν και μόνον αποβλέπουσα, να αποδώση την γένεσιν του κόσμου τω θεώ.". Έτσι, "το λογικό δεν πρέπει να σκανδαλίζεται, αν σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε σύγκρουση φιλοσοφικής και θεολογικής αλήθειας, όταν λόγου χάρη ένας επιστήμονας υποστηρίξει ότι ο κόσμος δεν έγινε σε έξι μέρες" αφού "η διήγηση της Γένεσης σ' αυτό και σε τόσα άλλα σημεία είναι παραβολική" όπως φαίνεται από την "ερμηνεία [που] δίνει η Εκκλησία στο κείμενο της 'Εξαημέρου' από την εποχή του Μ. Βασιλείου", ότι δηλ. "κάθε κοσμογονική 'ημερα' της ΑΓ δεν είναι 24ωρη, αλλά μεγάλη χρονική περίοδος". Η Εκκλησία, πάνω απ' όλα, βλέπει στην ΠΔ "την αφετηρία της θείας οικονομίας και της ιστορίας της σωτηρίας" και δεν την ενδιαφέρει να βρει λύσεις στην Παλαιοδιαθηκική δημιουργία "για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη περιέργεια λύνοντας το πρόβλημα της αρχής του κόσμου". Στα κείμενα αυτά "δεν έχουμε κάποια επιστημονική διερεύνηση, έστω με τα δεδομένα της εποχής εκείνης, αλλά θεολογική καθαρά προσέγγιση...". Είναι ενδεικτικό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία "ιδιαίτερα στην εικονογραφία και την υμνολογία της, προτιμά να βλέπει τον Μωυσή, τον ιερό συγγραφέα του βιβλίου της Γένεσης, περισσότερο ως προφήτη, ως αρχιερέα και ποιμένα, παρά ως ιστορικό συγγραφέα, με τη σημερινή κοσμική έννοια, ή ως θεωρητικό διερευνητή του προβλήματος της δημιουργίας". Κατά συνέπεια, η χρονολόγηση με βάση το έτος 5.508 π.Χ. αποτελούσε "το χρονολογικόν σύστημα της εποχής εκείνης" ο υπολογισμός του οποίου με βάση το έτος "'από κτίσεως κόσμου'" αντικαταστάθηκε σταδιακά από την "μετά Χριστόν χρονολογίαν" η οποία χρησιμοποιείται αρχικά "υπό του πατριάρχου Θεοφάνους Α' κατά Φεβρ. 1597, κατόπιν υπό Κυρίλλου του Λουκάρεως το 1626, καθιερούται δε επισήμως υπό της Εκκλησίας το 1728". Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, η θεολογία "μπορεί να μη ενοχλείται από καμιά άλλη επιστημονική γνώση ή υπόθεση (όπως είναι η θεωρία της εξελίξεως)" αφού "ο θαυμασμός μας, λέγει ο Μ. Βασίλειος, για το μεγαλείο της δημιουργίας δεν μειώνεται διόλου, αν μάθουμε με την έρευνα τον τρόπο με τον οποίο έγιναν όλα τα θαυμαστά έργα". Έτσι, "η μωσαϊκή κοσμογονία οιαδήποτε και αν πρόκειται να είναι τα απροσδόκητα φαινόμενα του μέλλοντος των θετικών επιστημών" θα παραμείνη στην Εκκλησία όχι ως επιστημονική γνώση αλλά ως "η κλεις της ερμηνείας και κατανοήσεως της αρχής του κόσμου και του ανθρώπου". Anno Mundi
Ως Έτος Κόσμου ή έτος κτίσης κόσμου, προσδιορίζεται το έτος που έγινε αποδεκτό ως η αφετηρία του χρονολογικού συστήματος του Βυζαντίου, το οποίο υιοθέτησε και διατήρησε και η Ορθόδοξη Εκκλησία από το 691 μ.Χ. μέχρι το 1728. Ονομάζεται και "χρονολογικό σύστημα Κωνσταντινουπόλεως" σε αντιδιαστολή με το "Αλεξανδρινό σύστημα" του 412 μ.Χ..
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85
Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία γεννήθηκε στο Παλάτι του Βαλσάιν στη Σεγόβια στις 12 Αυγούστου 1566, κόρη του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας και της τρίτης συζύγου του, Ελισάβετ της Γαλλίας. Ο πατέρας της, ο Φίλιππος Β΄, φέρεται να ήταν πολύ χαρούμενος για τη γέννησή της και δήλωσε ότι είναι πιο ευτυχισμένος απ' ότι θα ήταν με τη γέννηση ενός γιου. Φέρεται να ήταν το αγαπημένο παιδί του πατέρα της. Ο Φίλιππος είχε ήδη έναν αρσενικό κληρονόμο, τον Κάρολο, Πρίγκιπα των Αστουριών, παιδί του πρώτου γάμου του με τη Μαρία Εμμανουέλα της Πορτογαλίας. Ωστόσο, πατέρας και γιος δεν είχαν αναπτύξει ποτέ στενή σχέση και συχνά έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Η μητέρα της Ισαβέλλας είχε αρχικά αρραβωνιαστεί τον Κάρολο, αλλά οι πολιτικές επιπλοκές απροσδόκητα επέβαλαν τον γάμο της με τον Φίλιππο. Παρά τη σημαντική διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, ο Φίλιππος αγαπούσε πολύ την Ελισάβετ, παραμένοντας δίπλα της, ακόμα και όταν ήταν άρρωστη με ευλογιά. Η πρώτη εγκυμοσύνη της Ελισάβετ το 1564 κατέληξε σε αποβολή δίδυμων θυγατέρων. Αργότερα γέννησε την Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία στις 12 Αυγούστου 1566 και έπειτα τη νεότερη αδερφή της Ισαβέλλας, Αικατερίνη Μιχαέλα στις 10 Οκτωβρίου 1567. Η Ελισάβετ απέβαλε μια κόρη το 1568 και πέθανε την ίδια μέρα. Η Ισαβέλλα μεγάλωσε με την αδελφή της, ενώ είχε καλές σχέσεις με την Άννα της Αυστρίας, τέταρτη σύζυγο του Φιλίππου. Ο Φίλιππος είχε πέντε παιδιά με την Άννα, από τα οποία ένα επέζησε στην ενηλικίωση, ο Φίλιππος Γ΄ της Ισπανίας. Η Ισαβέλλα παρέμεινε κοντά στον πατέρα της μέχρι το θάνατό του στις 13 Σεπτεμβρίου 1598 και αποτέλεσε πηγή στήριξής του κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών της ζωής του, καθώς ήταν άρρωστος από ουρική αρθρίτιδα. Από το 1568, στην ηλικία των δύο ετών, η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία υποσχέθηκε για γάμο στον πρώτο ξάδερφό της, Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η Iσαβέλλα Κλάρα Ευγενία έπρεπε να περιμένει περισσότερα από 20 χρόνια, πριν ο εκκεντρικός Ροδόλφος δηλώσει ότι δεν είχε πρόθεση να παντρευτεί. Μετά τη δολοφονία του εκ μητρός θείου της, Ερρίκου Γ΄ της Γαλλίας το 1589, ο Φίλιππος Β΄ διεκδίκησε το γαλλικό στέμμα εξ ονόματος της Iσαβέλλας Κλάρας Ευγενίας, παρά τον Σαλικό νόμο, ο οποίος απαγόρευε τη γυναικεία διαδοχή. Ωστόσο, η Βουλή των Παρισίων, υπό την εξουσία του καθολικού κόμματος, έδωσε την ετυμηγορία ότι η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία ήταν «η νόμιμη βασίλισσα» της Γαλλίας. Τελικά, στον θρόνο ανέβηκε ο Ερρίκος Γ΄ της Ναβάρρας, σύζυγος της θείας της Ισαβέλλας, Μαργαρίτας, ως Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας. Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία παντρεύτηκε τον Αλβέρτο, Αρχιδούκα της Αυστρίας, το 1599, σε ηλικία 33 ετών. Έλαβε ως προίκα τις Κάτω Χώρες, με την προϋπόθεση ότι, αν δεν έκαναν παιδιά, οι Κάτω Χώρες θα επέστρεφαν στον Βασιλιά της Ισπανίας. Από το 1601 το ζευγάρι κυβερνούσε μαζί τις Ισπανικές Κάτω Χώρες και μετά τον θάνατο του Αλβέρτου, η Ισαβέλλα διορίστηκε Διοικητής των Κάτω Χωρών εξ ονόματος του Βασιλιά της Ισπανίας. Η βασιλεία του Αλβέρτου και της Ισαβέλλας θεωρείται η Χρυσή Εποχή των Ισπανικών Κάτω Χωρών. Η βασιλεία του αρχιδούκα Αλβέρτου της Αυστρίας και της Ισαβέλλας Κλάρας Ευγενίας είναι μια σημαντική περίοδος στην ιστορία της Ισπανίας . Μετά από τέσσερις δεκαετίες πολέμου, έφερε μια περίοδο της απαραίτητης ειρήνης και σταθερότητας στην οικονομία των Ισπανικών Κάτω Χωρών. Οι δύο ηγεμόνες εδραίωσαν την εξουσία του Οίκου των Αψβούργων στην επικράτεια των Ισπανικών Κάτω Χωρών και κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να συμβιβάσουν τα προηγούμενα αντι-ισπανικά συναισθήματα. Όταν ο Αλβέρτος πέθανε το 1621, η Ισαβέλλα προσχώρησε στην τάξη των Φραγκισκανών και ορίστηκε Διοικητής των Κάτω Χωρών εξ ονόματος του Βασιλιά της Ισπανίας. Την διαδέχτηκε ως ηγεμόνας ο ινφάντης Φερδινάνδος, ο τρίτος γιος του ετεροθαλούς αδελφού της, Φιλίππου Γ΄. Ζούσε ως μοναχή στη Μονή των Βασιλικών Ανυποδήτων. Μεταξύ άλλων, εκεί υπάρχει μια περίφημη σειρά ταπετσαριών. Αυτός ο διάσημος κύκλος σχεδιάστηκε από τον Ρούμπενς και απεικονίζει την Ισαβέλλα ως προστάτιδα της Αγίας Κλάρας της Ασσίζης με το ιερό δοχείο της Θείας Ευχαριστίας.Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία πέθανε σε ηλικία 67 ετών το 1633. Απέκτησε τρία παιδιά: Φίλιππος (21 Οκτωβρίου 1605), θνησιγενής. Αλβέρτος (27 Ιανουαρίου 1607), θνησιγενής. Άννα Μαυρικία (1607). Cordula Van Wyhe (ed.), Isabel Clara Eugenia: Female Sovereignty in the Courts of Madrid and Brussels (Madrid and London, 2011). Werner Thomas and Luc Duerloo (eds.), Albert & Isabella, 1598-1621: Essays (Turnhout, 1998). Marie de Villermont, L'Infante Isabelle, Gouvernante des Pays-Bas (Paris, 1912).
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία (Isabel Clara Eugenia, 12 Αυγούστου 1566 - 1 Δεκεμβρίου 1633) ήταν ηγεμόνας των Ισπανικών Κάτω Χωρών στις Κάτω Χώρες και στη βόρεια Γαλλία, μαζί με τον σύζυγό της, Αλβέρτο Ζ΄ της Αυστρίας. Σε ορισμένες πηγές, αναφέρεται ως Κλάρα Ισαβέλλα Ευγενία. Με τη γέννησή της, ήταν Ινφάντα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B1_%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1
Ρικ Φλερ
Η καριέρα του Ρικ Φλερ, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '70, συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 1972. Πέρασε από πολλές εταιρείας πάλης και αντιμετώπισε τους καλύτερους παλαιστές κάθε εποχής, κερδίζοντας πολλούς τίτλους. Έχοντας ήδη φτιάξει το όνομά του, το 1985, γίνεται ακόμα πιο γνωστός, όντας μέλος της ομάδας πάλης με το όνομα 'Four Horsemen'. Από τα τέλη της δεκαετίας του '90, υπήρχαν φήμες για απόσυρσή του από την ενεργό δράση, όμως από το 1991 που υπέγραψε συμβόλαιο με το WWE, η καριέρα του αναγεννήθηκε.Λίγο καιρό αργότερα το 1992 κέρδισε το Royal Rumble.Το 2003 ως το 2005, δημιούργησε με τον Τριπλ Έιτς την ομάδα 'Εβολούσιον' στην οποία συμμετείχαν και οι Ράντυ Όρτον και Μπατίστα. Το 2008 εισήχθη στο τιμητικό Hall of Fame του WWE και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Όμως, τις δύο επόμενες χρονιές, υπογράφει συμβόλαια με άλλες εταιρείες και εμφανίζεται, ενώ επιστρέφει και στην δράση σποραδικά. Από το 2010 ως το 2012 ήταν μέλος του ρόστερ του TNA Wrestling.. Από τον Μάιο του 2012 τελείωσε τις υποχρεώσεις του στο TNA, αφού δεν ανανέωσε.Τον Δεκέμβριο του 2012, μετά από ακριβώς 40 χρόνια στη πάλη, ο Φλερ ανακοίνωσε πως αποσύρεται οριστικά από τα ρινγκ. Με μια καριέρα 40 ετών, είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους κορυφαίους παλαιστές όλων των εποχών, και πολλοί τον θεωρούν τον κορυφαίο. Το 2008 έγινε επίσημα μέλος του Hall of Fame του WWE.Το 2012 μπήκε για δεύτερη φορα στο Hall of Fame. Ο Φλερ έχει μια πολυτάραχη ζωή, έχοντας παντρευτεί τέσσερις φορές, έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά, ενώ είναι και παππούς ενός κοριτσιού, από την μια του κόρη (δύο γιους και δύο κόρες). Αρκετές είναι οι φορές που έχει παρέμβει η αστυνομία σε ενδοοικογενειακές του διαμάχες. Την αστυνομία έχει ενοχλήσει όμως και για προσωπικές του επιχειρήσεις και άλλες υποθέσεις, όπως δημόσιοι διαπληκτισμοί. Επίσης, είναι γνωστές οι πραγματικές αντιπαλότητες που έχει αναπτύξει με άλλους παλαιστές, όπως με τον Μπρετ Χαρτ, τον Σέιν Ντάγκλας και τον Μικ Φόλεϊ, ενώ έχει ξεπεράσει κόντρες που είχε με τους Χαλκ Χόγκαν, Μπρούνο Σαμαρτίνο και τον παραγωγό πάλης Έρικ Μπίσοφ. 16 φορές Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών 2 φορές Πρωτάθλημα WWE 1 φορά Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα WWE 3 φορές Παγκόσμιο Ομαδικό Πρωτάθλημα WWE 1 φορά νικητής Royal Rumble (1992) Figure-four leglock Diving knee drop Back body drop Dropkick Elbow drop Knife-edged chop Low blow Belly to back suplex Piledriver Running jumping knee drop Snapmare Testicular claw
Ο Ρίτσαρντ Μόργκαν Φλίερ (Richard Morgan "Ric" Fliehr, 25 Φεβρουαρίου 1949), περισσότερο γνωστός ως Ρικ Φλερ, είναι Αμερικάνος πρώην παλαιστής, ενώ για πολλούς θεωρείται ο κορυφαίος όλων των εποχών, σε μία καριέρα που διήρκεσε τέσσερις δεκαετίες. Είναι ο μόνος που έχει γίνει 2 φορές μέλος του Hall of Fame στο WWE.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CE%BA_%CE%A6%CE%BB%CE%B5%CF%81
Σετομάα
Το εσθονικό τμήμα της Σετομάα αποτελείται από τις παρακάτω διοικητικές μονάδες: Εντός της επαρχίας Βορουμάα: ενορία Σετομάα (δήμος)Σύμφωνα με αποτελέσματα της εσθονικής διοικητικής μεταρρύθμισης του 2017 συνέχισε να υπάρχει η ενορία Σετομάα. Το ρωσικό τμήμα της Σετομάα αποτελείται από την επαρχία Πετσόρσκι, η οποία αποτελεί τμήμα της περιφέρειας Πσκοφ. Μεταξύ των ετών 1918 και 1944, η περιοχή ήταν μια επαρχία της Εσθονίας, η επαρχία Πετσέρι. Το 1944 σχεδόν ολόκληρο το έδαφος της επαρχίας εκχωρήθηκε στη Ρωσία με απόφαση των σοβιετικών αρχών, όπως και κάποια εσθονική εδάφη ανατολικά της Νάρβας. Μετά την επανάκτηση της εσθονικής ανεξαρτησίας από την Σοβιετική Ένωση το 1991, προέκυψε μια εδαφική διαφορά ανάμεσα στην Εσθονία και τη Ρωσία σχετικά με την κυριότητα αυτής της περιοχής. Το 1995 έληξε αυτή η διαφορά, καθώς η Εσθονία απέσυρε τις διεκδικήσεις της στην περιοχή. Η σημαία της εσθονικής Σετομάα (και σημαία των Σέτο) έχει τη μορφή του σκανδιναβικού σταυρού. Το περίγραμμα είναι λευκό, ενώ εντός κόκκινων, λευκών και μπλε εναλλασόμενων ριγών υπάρχει ένα εναλλασόμενο μοτίβο, το οποίο προφανώς εκπροσωπεί την παράδοση των Σέτο.
Η Σετομάα (μετάφραση: Γη των Σέτο, εσθονικά: Setumaa, ρωσικά: Сетумаа‎, Σέτο: Setomaa) είναι μια περιοχή της Εσθονίας η οποία βρίσκεται νότια της Λίμνης Πέιπους, η οποία κατοικείται από τους Σέτο, μια εθνότητα που παρουσιάζει μεγάλη συγγένεια με τους Εσθονούς. Οι Σέτο είναι κατά κύριο λόγο Χριστιανοί Ορθόδοξοι και είναι φιννοουγγρικής καταγωγής όπως και η Εσθονία. Η διάλεκτος Σέτο είναι μια παραλλαγή της νότιας εσθονικής διαλέκτου. Η ιστορική έκταση της Σετομάα καταλαμβάνουν εδάφη που ανήκουν σήμερα τόσο στην Εσθονία όσο και στη Ρωσία. Η εσθονική Σετομάα αποτελείται προς το παρόν από εδάφη της επαρχίας Βόρου τα οποία βρίσκονται στη νοτιοανατολική Εσθονία και συνορεύουν με τη Ρωσία. Το Πετσέρι (το οποίο στα ρωσικά λέγεται Πετσόρι) είναι το ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο των Σέτο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B1
Καραμάν
Από Αντωνίνου του Πίου μέχρι το τέλος του 3ο αι. μ.Χ. υπήρχε το "Κοινόν Λυκαονίας" του οποίου μέλη ήταν οι εξής πόλεις: το Ικόνιο, τα Λύστρα, τα Λάρανδα και η Δέρβη. Από τα Λάρανδα καταγόταν ο Έλληνας επικός ποιητής και συγγραφέας του 3ου αιώνα μ.Χ. Πείσανδρος ο επονομαζόμενος Λαρανδινός (από την πόλη καταγωγής του). Ο Πείσανδρος ο Λαρανδινός συνέγραψε το έργο Ποικίλη ιστορία δι' επών, το οποίο ταυτιζόταν με το περίφημο έπος του Ηρωικαί θεογαμίαι, που το αποτελούσαν 26 ή, σύμφωνα με άλλους, 60 βιβλία. Σώζονται μικρά αποσπάσματα από το έργο αυτό, τα οποία τα εκδίδουν συνήθως μαζί με τα έργα του Ησιόδου. Στα Λάρανδα γεννήθηκε σύμφωνα με τα μαρτυρολόγια ο άγιος Πάπας, που μαρτύρησε στο διωγμό κατά των χριστιανών που εξαπέλυσε ο Μαξιμιανός Γαλέριος και ο τοπικός ηγεμόνας Μάγνος. Η πόλη χρωστάει το όνομά της στον Καραμάν Μπέη, ο οποίος ήταν ένας από τους κυβερνήτες των Καραμανίδων. Το προηγούμενο όνομα της προέρχεται από το ελληνικό Λάρανδα, που με τη σειρά του προέρχεται το Λυδικό Λαραγάντα, το οποίο σημαίνει "αμμώδης, ένα αμμώδες μέρος".
Το Καραμάν (τουρκ.: Karaman, προηγουμένη ονομασία: Λαρεντέ, αρχαία ελληνική ονομασία: Λάρανδα) είναι πόλη στην κεντρική Τουρκία, βρίσκεται βόρεια της οροσειράς του Ταύρου και περίπου 100 χλμ. νότια του Ικονίου. Είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Καραμάν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2000, ο πληθυσμός της επαρχίας αριθμεί στους 231.872 κατοίκους από τους οποίους 132.064 μένουν στην πόλη του Καραμάν. Η έκταση της πόλης καλύπτει μια επιφάνεια 3.686 τ.χλμ., ενώ η μέση τιμή του υψομέτρου είναι 1.039 μ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD
Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα
Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα γεννήθηκε στη Λισαβώνα, εισήλθε από μικρή ηλικία στον στρατιωτικό κλάδο και συμμετείχε στη "μάχη του Τόρο". Πολέμησε πολλές φορές σε εκστρατείες στο Μαρόκο και συμμετείχε με το Βασίλειο της Καστίλης στη χριστιανική κατάκτηση του Εμιράτου της Γρανάδας (1492). Ο Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας τον διόρισε πρώτο αντιβασιλιά της Πορτογαλικής Ινδίας (1505). Η Αρμάδα με 14 πλοία και 6 Καραβέλες αναχώρησε από τη Λισαβώνα με ένα πλήρωμα από 1.500 στρατιώτες (25 Μαρτίου 1505). Η αποστολή είχε στόχο να φέρει το εμπόριο μπαχαρικών σε Πορτογαλικό έλεγχο και να ιδρύσει εμπορικούς σταθμούς στην Ανατολική Αφρική και την Ινδία, προτεραιότητες ήταν το εμπόριο και η συμμαχία με τοπικούς οπλαρχηγούς. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα έκανε τον περίπλου του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας έφτασε στη Μοζαμβίκη, από εκεί προχώρησε βόρεια στον παραλιακό οικισμό Κίλουα. Τον Ιούλιο του 1500 με 8 πλοία αποφάσισε να κατακτήσει την παραλιακή πόλη στην οποία ζούσε 4.000 κάτοικοι, χάρη στην καλή θέση της έκτισε ένα ισχυρό κάστρο. Στην πόλη παρέμεινε ως διοικητής ο Πέρο Φερέιρα και ένα στρατιωτικό σώμα με 80 άντρες. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα έφτασε με 11 βαριά οπλισμένα πλοία (1505), κατέστρεψε την Κίλουα και πολλές άλλες παραλιακές πόλεις βόρεια. Η πόλη είχε περίπου 10.000 κατοίκους, κατακτήθηκε μετά από σκληρή μάχη με τον τοπικό Άραβα Σείχη, στη συνέχεια λεηλατήθηκε και κάηκε. Οι Πορτογάλοι είχαν σημαντική υποστήριξη από έναν εχθρό των τοπικών Μουσουλμάνων, τον Σουλτάνο του Μαλίντι. Τον ίδιο μήνα ο στόλος του Αλμέιντα υπό την ηγεσία του Ζοάο Ομέρ κατέκτησε τη Ζανζιβάρη και τη διεκδίκησε για λογαριασμό των Πορτογάλων. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα διορίστηκε πρώτος αντιβασιλιάς της Πορτογαλικής Ινδίας (25 Μαρτίου 1505) υπό τον όρο να οικοδομήσει τέσσερα ισχυρά κάστρα στη νοτιοδυτική ακτή : στο νησί Ανζεντίβα, στην Κανούρ, την Κοτσί και την Κουιλόν. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα αναχώρησε από την Πορτογαλία με 22 πλοία και 1.500 άντρες. Στις 13 Σεπτεμβρίου έφτασε στο νησί Ανζεντίβα και ξεκίνησε αμέσως την οικοδόμηση του κάστρου. Αμέσως μετά (23 Οκτωβρίου 1505) με την άδεια του τοπικού κυβερνήτη οικοδόμησε κάστρο στην Κανούρ, άφησε τον Λουρένσο ντε Μπρίτο με 150 άντρες και δύο πλοία. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα έφτασε στην Κοτσί (31 Οκτωβρίου 1505) με έναν μικρό στόλο από 8 πλοία. Έμαθε ότι οι Πορτογάλοι έμποροι στην Κουιλόν σκοτώθηκαν, έστειλε τον γιο του Λουρένσο με 6 πλοία που κατέστρεψαν στο λιμάνι της Κουιλόν 27 πλοία των Κοχικόδε. Ο Αλμέιντα εγκαταστάθηκε στο Κότσι και ενίσχυσε σημαντικά τα Πορτογαλικά φρούρια. Ο Σουλτάνος των Κοχικόδε Ζαμορίν ετοίμασε έναν μεγάλο στόλο με 200 πλοία για να αντιμετωπίσει τους Πορτογάλους, τον Μάρτιο του 1506 στη "ναυμαχία της Κοχικόδε" ο Λουρένσο ντι Αλμέιντα γνώρισε τη συντριβή, ωστόσο παρά την ήττα εξερεύνησε στη συνέχεια τη Σρι Λάνκα. Ο Ζαμορίν έπεισε το βασίλειο του Κανούρ για τις αυτοκρατορικές βλέψεις των Πορτογάλων, οι Κανούρ ενοχλήθηκαν έντονα με τη συμπεριφορά των Πορτογάλων και την παραβίαση των συνθηκών, τους επιτέθηκαν όταν πολιορκούσαν το "κάστρο του Σαιν Άντζελο". Οι δυνάμεις του Αλμέιντα ενισχύθηκαν σημαντικά με την άφιξη του Τριστάν ντα Κούνια από την Πορτογαλία, το τμήμα του Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε διαχωρίστηκε και ξεκίνησε την κατάκτηση περιοχών στη δύση. Με αίτημα των Αράβων εμπόρων της Κοχικόδε έφτασε τον Μάρτιο του 1508 στην Κοχικόδε Αιγυπτιακός στόλος Μαμελούκων υπό την ηγεσία του Αμίρ Χουσάιν αλ Κούρντι, συνέτριψαν τους Πορτογάλους στη "μάχη του Χολ". Ο Λουρένσο ντι Αλμέιντα σκοτώθηκε στη μάχη και οι Πορτογάλοι οπισθοχώρησαν από τις Ινδικές ακτές. Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε έφτασε στη Κανούρ στα τέλη του 1508, συνάντησε τον Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα και του έδειξε σφραγισμένη επιστολή του βασιλιά Εμμανουήλ Α΄ με την οποία του ζητούσε να του παραδώσει την αντιβασιλεία. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα που ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου και να ελευθερώσει τους αιχμαλώτους του από τη "μάχη του Χολ" δεν αμφισβήτησε την επιστολή του βασιλιά αλλά αρνήθηκε και τον συνέλαβε. Έστειλε απειλητική επιστολή στον Μαλίκ Αγιάζ και ακολούθησε η "μάχη του Ντιού" (3 Φεβρουαρίου 1509), είχε υπό τη διοίκηση του 23 πλοία κοντά στο λιμάνι του Ντιού. Πολέμησε με τους Μαμελούκους, τους Οθωμανούς, τον Ζαμορίν του Κοχικόδε και τον Σουλτάνο του Γκουτζαράτ με στόχο να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου του. Τον υποστήριξαν η Δημοκρατία της Βενετίας και το Ντουμπρόβνικ που ανησυχούσαν έντονα για τους εμπορικούς δρόμους στην Ανατολή. Η νίκη του ήταν αποφασιστική, οι Μαμελούκοι και οι Οθωμανοί εγκατέλειψαν τον Ινδικό Ωκεανό καθορίζοντας την Πορτογαλική κυριαρχία στην Ινδία τον επόμενο αιώνα. Τον Αύγουστο του 1509 ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε φυλακίστηκε αλλά σε τρεις μήνες έφτασε νέος στόλος από την Πορτογαλία με στόχο να τον τοποθετήσει αντιβασιλιά της Πορτογαλικής Ινδίας, ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα εξέπλευσε τον Δεκέμβριο του 1509 για την Πορτογαλία, τον Φεβρουάριο του 1510 σταμάτησε στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας για να εφοδιαστούν οι άντρες του με νερό. Αμέσως ήρθαν σε επαφή με τον τοπικό πληθυσμό των Κχοϊκχόι. Οι σχέσεις τους ήταν στην αρχή καλές αλλά μερικοί άντρες του πήγαν στα γειτονικά χωριά με στόχο να κλέψουν βοοειδή, ο Αλμέιντα περίμενε τους καπετάνιους του να επιστρέψουν (1 Μαρτίου 1510). Την ίδια ώρα που ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα περίμενε τους άντρες στην παραλία τα βοοειδή επιτέθηκαν και σκότωσαν έναν από αυτούς. Οι Πορτογάλοι δεν οπισθοχώρησαν, οι Κχοϊκχόι και οι σύμμαχοι τους Κόσα επιτέθηκαν και θανάτωσαν 64 Πορτογάλους, ανάμεσα στους νεκρούς βρισκόταν και ο ίδιος ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα και 11 από τους καπετάνιους του. Η σορός του βρέθηκε το ίδιο απόγευμα και έγινε η ταφή της στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Ο συγγραφέας Νίκολας Βέργκνστ έγραψε σε βιβλίο του (2001) ότι ο Αλμέιντα έπεσε θύμα των ίδιων των αντρών του που σκόπιμα καθυστέρησαν την οπισθοχώρηση και προκάλεσαν την άφιξη των Κχοϊκχόι.Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα ήταν γιος του 1ου κόμη του Αμπράντρες, οι δύο αδελφοί του ήταν επίσκοποι ο ένας πρέσβης στο Βατικανό και ο άλλος αρχηγός στο Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας. Ο γιος του Λουρένσο σκοτώθηκε σε μάχη στη Σρι Λάνκα αλλά επιβίωσε η κόρη του Ελεονώρα που παντρεύτηκε τον Ροντρίγκο ντε Μέλο. Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος συνόδευσε τον Αλμέιντα στην ανατολή, προήχθη σε καπετάνιο και επέστρεψε μετά την απώλεια της αποστολής (1512) Guilmartin, John E. (1995). "The Military Revolution: Origins and First Tests Abroad" Sreedhara Menon.A,A Survey of Kerala History (1967) Vergunst, Nicolaas. Knot of Stone: the day that changed South Africa's history Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα Η ιστορία της Αλμέιντα
Ο Φρανσίσκο ντι Αλμέιντα ή Ο Μέγας Ντομ Φρανσίσκο (περί το 1450 - 1 Μαρτίου 1510) ήταν διακεκριμένος Πορτογάλος ευγενής, αξιωματικός και εξερευνητής. Διακρίθηκε σαν σύμβουλος του βασιλιά της Πορτογαλίας Ιωάννη του Τέλειου, αργότερα στους πολέμους εναντίον των Μαυριτανών και όταν κατακτήθηκε το Εμιράτο της Γρανάδας (1492). Διορίστηκε πρώτος αντιβασιλιάς της Πορτογαλικής Ινδίας (1505), ίδρυσε με τη "ναυμαχία του Ντιού" (1509) την Πορτογαλική ηγεμονία στον Ινδικό Ωκεανό. Στην επιστροφή του στην Πορτογαλία (1510) έχασε τη ζωή του σε σύγκρουση στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, ο γιος του Λουρένσο ντι Αλμέιντα είχε ήδη σκοτωθεί στη "μάχη του Χολ".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF_%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%91%CE%BB%CE%BC%CE%AD%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B1
SCART
Το πρότυπο SCART χρησιμοποιήθηκε ως βύσμα επικοινωνίας για πρώτη φορά σε συσκευές τηλεοράσεων το 1977. Πριν εμφανιστεί το SCART δεν υπήρχε κάποιο διεθνές πρωτόκολλο συνδεσμολογίας των τηλεοπτικών συσκευών με άλλες συσκευές. Εκ των πραγμάτων η μόνη διαθέσιμη λύση ήταν η σύνδεση μέσω υποδοχέα τύπου RF (Radio Frequency). Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα το SCART είναι η πιο κοινή και διαδεδομένη συνδεσμολογία μεταξύ τηλεοράσεων και άλλων συσκευών όπως video, παιχνιδομηχανές και αποκωδικοποιητές (συνήθως ψηφιακού σε αναλογικό σήμα). Σήμερα η ως επί το πλείστον κυριαρχία των ψηφιακών συσκευών κάθε είδους, περιορίζει τη χρήση του κυρίως σε παλιές συσκευές. Ο κωδικός τεκμηρίωσης του SCART στον ευρωπαϊκό οργανισμό CENELEC (European Committee for Electrotechnical Standardization), που είναι και ο φορέας υλοποίησης του, είναι EN 50049-1. Πολλές υλοποιήσεις SCART για λόγους απλότητας και κόστους δεν έχουν διασυνδεδεμένους και τους 21 ακροδέκτες. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις οι ακροδέκτες που είναι ενεργοποιημένοι είναι οι 2, 6, 7, 8, 11, 15, 16, 17, 18, 20. Αυτό σημαίνει πως τα συγκεκριμένα καλώδια δεν θα λειτουργήσουν σωστά σε όλες τις πιθανές τους χρήσεις. SCART TO SCART SCART TO S-VIDEO SCART TO Composite SCART TO RGB VGA TO SCART S-Video HDMI στα αγγλικά SCART connector pinout and cables schemes SCART — hardwarebook.info RGB/VGA and SCART
Το SCART (γαλλικά :Syndicat des Constructeurs d'Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs) (αγγλικά, Radio and Television Receiver Manufacturers' Association) είναι ένα ευρωπαϊκό πρότυπο γαλλικής προέλευσης που υλοποιείται από έναν βύσμα 21 ακίδων (pin) με σκοπό τη σύνδεση μεταξύ συσκευών εικόνας και ήχου, και τη μεταφορά των αντίστοιχων αναλογικών ηλεκτρικών σημάτων. Εναλλακτικές ονομασίες του SCART είναι Péritel στη Γαλλία, 21-pin EuroSCART στην Ασία, Euroconector και EuroAV. Στις ΗΠΑ συνηθίζεται και η ονομασία EIA Multiport. Το SCART μεταφέρει αναλογικά σήματα σύνθετης εικόνας (Composite video), RGB (τα τρία χρώματα που συνθέτουν την εικόνα), σήματα S-Video, στερεοφωνικό ήχο, δεδομένα (data) και σήματα ελέγχου με τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας μεταξύ των δύο συσκευών (αποστολέας και παραλήπτης). Το SCART μεταφέρει κυρίως αναλογικά σήματα ενώ με τους ακροδέκτες 10,12 και 14 μπορεί να μεταφέρει και ψηφιακά. Στα τέλη της δεκαετίας του ´80 το SCART αναβαθμίστηκε για να υποστηρίζει το καινούργιο τότε πρότυπο S-Video.
https://el.wikipedia.org/wiki/SCART
Μόρια Λέσβου
Η εξέλιξη του πληθυσμού της Μόριας στις επίσημες απογραφές φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Είναι χαρακτηριστική η συνεχής μείωση που παρουσιάζει, παρά την εγγύτητα της πρωτεύουσας Μυτιλήνης. Η Μόρια περιέχει αρκετά αξιοθέατα, ιστορικώς σημαντικά. Το καλύτερα σωζόμενο τμήμα του αρχαίου Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της πόλεως της Μυτιλήνης, οι «Καμάρες», βρίσκεται στην περιοχή της Μόριας, 500 μέτρα από τα τελευταία σπίτια του νότιου άκρου του χωριού. Η τοξοστοιχία που σώζεται έχει μήκος 170 μέτρα και 17 τόξα, με μέγιστο ύψος 27 μέτρα. Κάθε άνοιγμα αποτελείται από τρία επάλληλα τόξα, που στηρίζονται σε πεσσούς. Κάθε πεσσός έχει επίκρανο με κυμάτιο και άβακα. Οι πεσσοί και οι θολίτες των τόξων κατασκευάστηκαν από λεσβιακό γκρίζο μάρμαρο. Πιθανολογείται ότι το υδραγωγείο κατασκευάσθηκε επί Αυτοκράτορα Αδριανού (2ος αι. μ.Χ.). Ξεκινούσε από τους πρόποδες του όρους Όλυμπος και με ένα σύστημα συλλογής υδάτων και δίκτυο καναλιών (υπόγειων και επιφανειακών) έφερνε το νερό μέχρι τον λόφο της Αγίας Κυριακής στην πόλη της Μυτιλήνης. Εκεί υπήρχε υδατοδεξαμενή, από την οποία αγωγοί μοίραζαν το νερό στις δημόσιες κρήνες, τα δημόσια λουτρά και τις επαύλεις. Το συνολικό μήκος του υδραγωγείου σύμφωνα με ιστορικές πηγές ήταν 26 χιλιόμετρα. Στην αρχή του δρόμου προς τη Μόρια διακρίνονται ίχνη αρχαίου λατομείου, από το οποίο ίσως να προέρχονται αρκετά από τα υλικά κατασκευής του υδραγωγείου. Στη Μόρια σώζονται επίσης και πυργόσπιτα, δηλαδή οχυρές εξοχικές κατοικίες που εξυπηρετούσαν και αμυντικούς σκοπούς, αλλά και νεότερα αρχοντικά εξοχικά, καθώς το χωριό υπήρξε παλιά τόπος παραθερισμού των εύπορων Μυτιληναίων. Ο κυριότερος ναός του χωριού είναι τρίκλιτη βασιλική αφιερωμένη στον Άγιο Βασίλειο και χρονολογείται από το 1769, ενώ στον περίβολό του διακρίνονται τμήματα παλαιοχριστιανικού ναού. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της βασιλικής φιλοτεχνήθηκε το 1781. Αξιόλογες είναι και οι εκεί φορητές εικόνες που αγιογράφησε ο ιερέας Βασίλειος Μπάμιας, ιδίως η «Παναγία Ασμάτων», από πηλό ζυμωμένο με αρωματικά υλικά: μαστίχα, λιβάνι, γαρίφαλα και τριαντάφυλλα. Το κτήριο του Γυμνασίου της Μόριας, έργο του 1848, είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της προσπάθειας εύπορων Ελλήνων της τουρκοκρατούμενης Λέσβου να προσδώσουν μνημειακό ύφος στα δημόσια κτήριά τους. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η Μόρια τροφοδοτεί την πόλη της Μυτιλήνης με οπωροκηπευτικά, ενώ τα 5 ελαιοτριβεία που κτίσθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα στην περιοχή της μαρτυρούν την ποσότητα παραγωγής λαδιού και την κύρια ασχολία του πληθυσμού. Από αυτά, το ελαιοτριβείο του Ζερβίνη αποτελεί αξιόλογο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Τη δεκαετία του 2010 το χωριό έγινε παγκόσμια γνωστό από το «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης» (ΚΥΤ) προσφύγων που εγκαταστάθηκε εκεί, έχοντας υποδομές για τη φιλοξενία 2.330 ατόμων.Το 2018 πάνω από 8.300 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται στον πρώην στρατόπεδο, διαμένοντας σε ναυτιλιακά εμπορευματοκιβώτια και σκηνές υπό συνθήκες που επικρίνονται ευρέως ότι δεν πληρούν τα βασικά πρότυπα.Εξεγέρσεις, επεισόδια μεταξύ εθνοτικών ομάδων μεταναστών, συμπλοκές με χρήση μαχαιριών που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν θανάσιμες και απόπειρες αυτοκτονία έχουν καταγραφεί από τον ελληνικό και τον διεθνή τύπο λόγω των συνθηκών διαβίωσης. Καταστροφές από συνεχόμενες πυρκαγιές προκλήθηκαν πρώτα το απόγευμα της Τετάρτης 9 Σεπτεμβρίου 2020. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φωτιά προκλήθηκε από μετανάστες του καταυλισμού ως αντίδραση κατά των περιοριστικών μέτρων για την εξάπλωση του COVID-19. Οι καταστροφές καλύφθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο, από το BBC και το CNN, μεταξύ άλλων. Διαδηλώσεις σχετικά με τις καταστροφές έγιναν σε δεκάδες Γερμανικές πόλεις. Στις ΗΠΑ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε πως "λυπάται βαθιά" για τις πυρκαγιές. Λέσβος, έκδ. «Explorer», Αθήνα 2007, ISBN 978-960-6686-14-6 Ελλάς: οδικοί-τουριστικοί χάρτες, έκδ. Ν. & Ι. Φώτης, 33η έκδοση, Αθήνα 2005/6
Η Μόρια, γνωστή και ως (τα) Μόρια, είναι χωριό στην ανατολική Λέσβο, με πληθυσμό 1.164 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Είναι κτισμένη σε μεσοσταθμικό υψόμετρο 30 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στους πρόποδες του λόφου Άγιος Δημήτριος. Απέχει 1 ως 1,5 χιλιόμετρο από τη θάλασσα (όρμος Παναγιούδας) και μόλις 7,5 χιλιόμετρα οδικώς από την πρωτεύουσα του νησιού Μυτιλήνη. Διοικητικά η Μόρια υπάγεται σήμερα σε ομώνυμη δημοτική κοινότητα, στη Δημοτική Ενότητα Μυτιλήνης του Δήμου και Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου, της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Κοντινότεροι οικισμοί είναι το Μάρμαρο και η Αχλιά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85
Επαναληπτικός Διακρανιακός Μαγνητικός Ερεθισμός
O επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός προκαλεί νευροπλαστικότητα που εκφράζεται με βραχυπρόθεσμες & μακροπρόθεσμες αλλαγές στη λειτουργία ορισμένων νευρωνικών δικτύων του εγκεφάλου. Οι αλλαγές αυτές είναι είτε ενισχυτικές είτε ανασταλτικές της συναπτικής νευροδιαβίβασης. Συνολικά επιδρά στη συγκέντρωση νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη και το Gaba και των υποδοχέων τους, σε νευροενδοκρινικούς παράγοντες όπως η CRH & ACTH, στη μείωση της δραστηριότητας του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων, στην αύξηση νευροτροφικών παραγόντων όπως ο BDNF, στη συνδεσιμότητα μεταξύ διαφορετικών εγκεφαλικών δομών, στην αύξηση της αιματικής ροής στον εγκέφαλο, στη γονιδιακή έκφραση νευρικών και νευρογλοιακών κυττάρων. Η θεραπεία παρέχεται από ειδικό μηχάνημα με πηνίο που παράγει μαγνητικό πεδίο. Το πηνίο τοποθετείται κατάλληλα στην εξωτερική πλευρά του εγκεφάλου (χρησιμοποιώντας ανατομικά ορόσημα στο κρανίο) χωρίς να πιέζει ώστε να ενεργοποιήσει στοχευμένα τις περιοχές του εγκεφάλου που γνωρίζουμε ότι σχετίζονται με κάποιες διαταραχές όπως η κατάθλιψη. Η όλη διαδικασία δεν απαιτεί νοσηλεία, χρόνο αποθεραπείας, αναισθησία, αιματολογικές ή άλλες εξετάσεις και ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του μετά από τη συνεδρία rTMS. Κάθε συνεδρία έχει διάρκεια περίπου 20-40 λεπτά. Συνήθως χρειάζεται επαρκής αριθμός συνεδριών (από 20 ως 36) για την εμφάνιση θεραπευτικού αποτελέσματος. O επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός θεωρείται γενικά μια ασφαλής θεραπεία τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζόμενους. Η πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια είναι ήπια κεφαλαλγία σύντομα αναστρέψιμη. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν βραχυχρόνια δυσφορία στο σημείο επαφής με το κρανίο, σπανίως σύντομα επεισόδια υπομανίας, ζάλη, βαγοτονικά επεισόδια, παροδικές αλλαγές στην ακοή (οπότε και συνίσταται η χρήση ωτοασπίδων), τρέμουλο. Έχουν αναφερθεί επιληπτικές κρίσεις, αλλά είναι σπάνιες. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες γενικά είναι σπάνιες και αυξάνονται όταν χρησιμοποιείται διέγερση υψηλότερης συχνότητας. Η μόνη απόλυτη αντένδειξη στο TMS είναι η παρουσία μεταλλικού υλικού σε στενή επαφή με το πηνίο αποφόρτισης (όπως κοχλιακά εμφυτεύματα, ή εσωτερική γεννήτρια σφυγμού ή αντλίες φαρμάκων). Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης δυσλειτουργίας τέτοιων εμφυτευμένων συσκευών. Σχετικές αντενδείξεις αποτελούν το ιστορικό επιληψίας & αγγειακή, τραυματική, καρκινική, μολυσματική ή μεταβολική βλάβη του εγκεφάλου. Τα μαγνητικά πεδία εξασθενούν γρήγορα με την απόσταση, οπότε είναι απίθανο το έμβρυο να επηρεαστεί άμεσα από το διακρανιακό μαγνητικό ερεθισμό. Ελάχιστες μελέτες έχουν διεξαχθεί ως τώρα σε εγκύους, μια πολύ πρόσφατη μετααναλυση των οποίων (2021) υποδεικνύει ασφαλή αποτελέσματα. Τελευταία τυχαιοποιημένη μελέτη του 2019 έδειξε ότι το TMS είναι χαμηλού κινδύνου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αν και μεγαλύτερες δοκιμές θα παρέχουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του TMS σε αυτόν τον πληθυσμό. Αυτή η δοκιμή δείχνει ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί RCT βιολογικής παρέμβασης σε έγκυες γυναίκες με ψυχιατρική νόσο. Η πρώτη πρακτική εφαρμογή του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού σημειώθηκε το 1985 από τον Anthony Barker. Έκτοτε η έρευνα εξελίσσεται διαρκώς. Ως σήμερα η μέθοδος rTMS έχει επίσημα εγκριθεί για τη θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης από τον FDA το 2008 και από το National Institute for Health and Care Excellence (NICE), στη θεραπεία της ημικρανίας το 2013, στη θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής το 2018 & 2020, στη διακοπή του καπνίσματος το 2020 και εντελώς πρόσφατα στη διαταραχή εξάρτησης ουσιών 2021. O επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός έχει βρεθεί ως μια πολλά υποσχόμενη μη επεμβατική θεραπεία για μια ποικιλία νευροψυχιατρικών διαταραχών και ο αριθμός των εφαρμογών συνεχίζει να αυξάνεται με ένα μεγάλο αριθμό συνεχιζόμενων κλινικών δοκιμών σε μια ποικιλία ασθενειών. Θεραπευτική χρησιμότητα του TMS έχει αναφερθεί στη βιβλιογραφία για ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, πανικός, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, ψευδαισθήσεις, εμμονές / ψυχαναγκασμούς, σχιζοφρένεια, κατατονία, μετατραυματική διαταραχή στρες ή εξάρτηση από ουσίες όπως για παράδειγμα η κοκαΐνη. Επιπλέον χρησιμοποιείται σε νευρολογικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον, δυστονία, τικ, τραύλισμα, εμβοές, σπαστικότητα, επιληψία, αποκατάσταση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και σύνδρομα χρόνιου πόνου, όπως νευροπαθητικός πόνος, σπλαχνικός πόνος, ημικρανία, ινομυαλγία. Η κύρια ένδειξη και θεραπευτική του χρήση είναι ως τώρα σε διαταραχές που τα φάρμακα ή άλλες προσεγγίσεις δεν έχουν προσφέρει αποτέλεσμα στους πάσχοντες, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι στην ανθεκτική κατάθλιψη. Η ανθεκτική κατάθλιψη είναι η μείζων καταθλιπτική διαταραχή που δεν έχει υφεθεί σε τουλάχιστον δύο ολοκληρωμένες φαρμακευτικές προσπάθειες. Το rTMS λόγω και του ιδιαιτέρως ευνοϊκού προφίλ ασφαλείας είναι σημαντική εναλλακτική για ασθενείς που δεν μπορούν να ανεχθούν φαρμακευτική θεραπεία εξαιτίας παρενεργειών. Επιπλέον μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως κύρια, είτε συνδυαστικά ως θεραπεία ενίσχυσης των υπόλοιπων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Βελτίωση της διάθεσης Μείωση άγχους Βελτίωση γνωστικών λειτουργιών όπως η συγκέντρωση Μείωση της επιθυμίας (craving) για ουσίες, αλκοόλ, φαγητό (βουλιμία) μέσω της επίδρασης στο κύκλωμα της ανταμοιβής Αποκατάσταση μετά από αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια Βελτίωση συμπτωμάτων πόνου σε διάφορα σύνδρομα πόνου όπως η ινομυαλγία
O επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός αποτελεί μια νέα μέθοδο διάγνωσης θεραπείας ψυχικών διαταραχών και διαγνωστικής διερεύνησης παθήσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος που έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται εδώ και 30 περίπου χρόνια στο εξωτερικό. Η ονομασία προέρχεται από τις λέξεις repetitive transcranial magnetic stimulation ή rTMS. O επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός βασίζεται σε μια φυσική αρχή (Faraday 1831) βάσει της οποίας ένα ταχέως εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο παράγει ηλεκτρικό ρεύμα. Η διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός (TMS) είναι μια τεχνική νευροδιέγερσης και νευροδιαμόρφωσης, βασισμένη στην αρχή της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής ενός ηλεκτρικού πεδίου στον εγκέφαλο. Αυτό το πεδίο μπορεί να έχει επαρκές μέγεθος και πυκνότητα για την εκπόλωση των νευρώνων, οι οποίοι φέρουν μικρού δυναμικού ηλεκτρικό ρεύμα στην κυτταρική τους μεμβράνη. Όταν οι παλμοί TMS εφαρμόζονται επαναλαμβανόμενα (rTMS), μπορούν να ρυθμίσουν τη διέγερση των περιοχών του εγκεφαλικού φλοιού, μειώνοντας ή αυξάνοντάς την, ανάλογα με τις παραμέτρους της διέγερσης. Αυτό έχει συμπεριφορικές συνέπειες και θεραπευτικό δυναμικό σε χρόνους πέρα από τη διάρκεια της διέγερσης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%95%CF%81%CE%B5%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Πίτερ ντε Κέμπενεϊρ
Ο Πίτερ ντε Κέμπενεϊρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, όπου και εκπαιδεύτηκε από τον Μπέρναρντ φαν Ορλέι. Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του φαίνεται πως τα πέρασε στην Ιταλία, όπου μελέτησε προσεκτικά τα έργα του Ραφαήλ και διακήρυξε τον εαυτό του μαθητή του. Το 1503 εργάστηκε σε ορισμένες σκηνογραφίες που ανεγέρθηκαν με την ευκαιρία της θριαμβευτικής εισόδου του Καρόλου Ε΄ τη Μπολόνια και στη συνέχεια αναχώρησε για την Ισπανία, λέγεται με τη συμβουλή του Καρδιναλίου Ντομένικο Γκριμάνι και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε αυτή τη χώρα, επιστρέφοντας στις Βρυξέλλες μόνο γύρω στα 1563 ή 1565. Μεταξύ 1532 και 1562 σχετίστηκε με τον Λουίς ντε Βάργκας και τον Ιταλό γλύπτη Τορρετζάνο (Torregiano) για τη δημιουργία μιας σχολής ζωγραφικής στη Σεβίλλη, η οποία σταδιακά έγινε η ακαδημία της πόλης: Μεταξύ των μαθητών που εκπαιδεύτηκαν σε αυτήν ήταν ο Λουίς ντε Μοράλες. Ζωγράφισε για τη μονή της Αγίας Μαρίας της Χάριτος, την εκκλησία του Σάντα Κρουθ στην πόλη, ένα ρετάμπλ που αναπαριστά την Αποκαθήλωση (1548), το οποίο σήμερα βρίσκεται στον καθεδρικό ναό, αφού αφαιρέθηκε όταν ο ναός κατέρρευσε σε ερείπια. Υπάρχουν και άλλα έργα του στον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης, ειδικότερα δύο πίνακες, Ο εξαγνισμός της Παρθένου και η Ανάσταση, ο εντυπωσιακός πίνακας της Αγίας Τράπεζας στον ναό Σάντα Άνα (Iglesia de Santa Ana) και σε άλλες εκκλησίες της πόλης, όπως ο Σαν Ισίντορο, ο Σαν Πέδρο, η Σάντα Καταλίνα και ο Σαν Χουάν ντε λα Πάλμα. Ένα από τα τελευταία του έργα ήταν η αναστήλωση και επανεικονογράφηση ενός παρεκκλησίου, το οποίο ανήκε στον Χερνάντο δε Θαέν (Hernando de Jaen), έναν από τους σημαντικότερους κατοίκους της Σεβίλης. Ο Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο ζήτησε να ταφεί κοντά στην εικόνα του Καμπάνια και η ταφή του έγινε στην εκκλησία του Σάντα Κρουθ, κάτω από την Αποκαθήλωση. Δυστυχώς ολόκληρο το κτήριο κάηκε ως τα θεμέλια κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων και ο τάφος χάθηκε. Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Στο λήμμα έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Herbermann, Charles, ed. (1913). "Peter van de Velde" της Catholic_Encyclopedia The Paintings of Francisco de Herrera, The Elder, by John S. Thacher. The Art Bulletin (1937); page 327. Web Gallery of Art: Biography of Pedro Campaña Web Gallery of Art: Paintings by Pedro Campaña
Ο Πίτερ ντε Κέμπενεϊρ (φλαμανδικά: Pieter de Kempeneer, αποκαλούμενος Πέδρο Καμπάνια (ισπ. Pedro Campaña), (1503–1586) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος της περιόδου της Αναγέννησης, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στην Ιταλία και στην Ισπανία (εξ ού και η μετονομασία του), αποδιδόμενο στα γαλλικά ως Champaigne, ενώ ήταν γνωστός και ως Πέτερ φαν ντε Φέλντε (Peter van de Velde).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9A%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%8A%CF%81
Φρεντ Ασταίρ
Ο πατέρας του καλλιτέχνη, ο Φρέντερικ "Φριτς" Αούστερλιτς, ήταν Αυστριακός μετανάστης, ζυθοποιός στο επάγγελμα και Καθολικός. Η μητέρα του, η Τζοάννα "Ανν" Τζίλους, γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από Λουθηρανούς Γερμανούς γονείς. Ο ίδιος ο Ασταίρ έγινε μέλος της Επισκοπικής Εκκλησίας των ΗΠΑ το 1912.Μετά την άφιξή του στην πόλη της Νέας Υόρκης, ο Φρέντερικ ταξίδεψε στην Ομάχα, ελπίζοντας να βρει δουλεία ως ζυθοποιός και τελικά βρήκε θέση στην Storz Brewing Company. Λίγο αργότερα, γνώρισε και νυμφεύθηκε την Ανν. Η πρωτότοκη κόρη τους ονομάστηκε Αντέλ και σύντομα αποκαλύφθηκε πως ήταν χορεύτρια σαν από ένστικτο, καθώς και καλή στο τραγούδι. Από νωρίς η Ανν ονειρευόταν να ξεφύγει από την Ομάχα δια μέσου του ταλέντου των παιδιών της. Οραματιζόταν ένα νούμερο αδερφού και αδερφής, που ήταν σύνηθες στη vaudeville εκείνη την εποχή. Παρόλο που αρνήθηκε να κάνει μαθήματα χορού στην αρχή, ο Φρεντ Τζούνιορ μιμήθηκε με ευκολία τα βήματα της αδερφής του. Σύντομα ξεκίνησε να ασχολείται με το πιάνο, το ακορντεόν και το κλαρινέτο. Όταν ξαφνικά ο πατέρας τους έχασε τη δουλειά του, η οικογένεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να αρχίσει η καριέρα των δύο παιδιών στη show business. Η Αντέλ και ο Φρεντ Τζούνιορ είχαν έναν πειραχτικό ανταγωνισμό μεταξύ τους μα ευτυχώς γρήγορα ανακάλυψαν τις ατομικές τους δυνατότητες, το αγόρι την αντοχή και το κορίτσι το γενικότερο ταλέντο. Ασταίρ ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που υιοθέτησαν τα δύο παιδιά το 1905, όταν εκπαιδεύονταν στο χορό, την πρόζα και το τραγούδι, προετοιμάζοντας το νούμερο που θα παρουσίαζαν. Οι οικογενειακές αφηγήσεις το αποδίδουν σε ένα θείο με το προσωνύμιο "L'Astaire". Τελικά το πρώτο τους νούμερο πήρε σχήμα και μορφή και ονομάστηκε Juvenile Artists Presenting an Electric Musical Toe-Dancing Novelty. Σε αυτό, ο Φρεντ φορούσε καπέλο (top hat) και φράκο στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο μια στολή αστακού. Το αστείο νούμερο έκανε ντεμπούτο στο Κίπορτ του Νιού Τζέρσεϋ σε ένα θέατρο για πρωτοεμφανιζόμενους, με την τοπική εφημερίδα να γράφει, "οι Ασταίρ είναι το καλύτερο παιδικό νούμερο στη vaudeville." Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, σαν αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων του πατέρα τους, ο Φρεντ και η Αντέλ έκλεισαν μεγάλο συμβόλαιο και έπαιξαν σε διάφορες Πολιτείες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και Ομάχα. Σύντομα η Αντέλ βρέθηκε να είναι τρεις ίντσες ψηλότερη από τον αδερφό της και το ζευγάρι άρχισε να μοιάζει αταίριαστο. Η οικογένεια αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα δύο ετών από τις παραστάσεις, επίσης για να αποφύγει προβλήματα εξαιτίας της νομοθεσίας της εποχής για την παιδική εργασία. Η καριέρα τους συνεχίστηκε με διάφορες διακυμάνσεις, αν και το ταλέντο τους αναπτύχθηκε και ραφιναρίστηκε, καθώς άρχισαν να ενσωματώνουν χορό με κλακέτες στα νούμερά τους. Από την Αουρέλια Κότσια έμαθαν τανγκό, βαλς και άλλους χορούς που έγιναν αγαπητοί στον απλό λαό από τον Βέρνον και την Ιρέν Κάσλ. Ορισμένες πηγές αναφέρουν πως τα δύο αδέρφια εμφανίστηκαν σε μια ταινία του 1915 με τίτλο Fanchon, the Cricket , με πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Πίκφορντ, αλλά οι Ασταίρ το αρνήθηκαν με επιμονή.Ενώ έψαχνε για νέες καλλιτεχνικές ιδέες, ο Φρεντ Ασταίρ συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Τζορτζ Γκέρσουιν, έναν πλασιέ τραγουδιών της Jerome H. Remick's, το 1916. Η τυχαία τους συνάντηση έλαχε να έχει βαθιές επιπτώσεις στις μετέπειτα καριέρες και των δυο καλλιτεχνών. Ο Ασταίρ βρισκόταν συνεχώς σε αναζήτηση νέων βημάτων και ξεκίνησε να παρουσιάζει την ακόρεστη επιθυμία του για καινοτομία και τελειότητα. Τελικά, τα δύο αδέρφια εμφανίστηκαν στο Μπρόντγουεϊ με το Over the Top (1917), ένα πατριωτικό νούμερο. Τα δύο αδέρφια συνέχισαν παρουσιάζοντας καινούρια νούμερα και για τη δουλειά τους στο The Passing Show το 1918, ο Χέιγουντ Μπρουν έγραψε: "Σε μια βραδιά όπου υπήρχε αφθονία καλού χορού, ο Φρεντ Ασταίρ ξεχώριζε... Αυτός και η παρτενέρ του, Αντέλ Ασταίρ, έκαναν το σόου να παύσει νωρίς το βράδυ, με έναν όμορφο χορό με χαλαρά άκρα." Ως τότε, η ικανότητα του Φρεντ στο χορό είχε αρχίσει να υπερέχει αυτής της αδερφής του, αν και ακόμη εκείνη έδινε τον τόνο στην παράστασή τους και η λάμψη και το χιούμορ της τραβούσαν την προσοχή, εν μέρει χάρις στην προσεχτική προετοιμασία του Φρεντ και την ισχυρή υποστήριξη της χορογραφίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, ο Φρεντ και η Αντέλ εμφανίζονταν στο Μπρόντγουεϊ και σε θεατρικές σκηνές του Λονδίνου, σε παραστάσεις όπως οι Lady Be Good (1924) και Funny Face (1927) των Τζορτζ και Άιρα Γκέρσουιν, και αργότερα στο The Band Wagon (1931), κερδίζοντας την αναγνώριση των κριτικών και του κοινού και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του Funny Face, οι Ασταίρ πήγαν στο Χόλιγουντ για ένα δοκιμαστικό (το οποίο δεν διασώζεται σήμερα) στα στούντιο της Paramount. Ωστόσο δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για να συμμετάσχουν σε κινηματογραφικές ταινίες. Το καλλιτεχνικό ζευγάρι χώρισε το 1932, όταν η Αντέλ παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο, Λόρδο Τσαρλς Κάβεντις, γιο του Δούκα του Ντέβονσαϊρ. Ο Φρεντ Ασταίρ συνέχισε κατακτώντας την επιτυχία μοναχός του στο Μπρόντγουεϊ και στο Λονδίνο με την παράσταση Gay Divorce, ενώ άρχισε και να εξετάζει προτάσεις από το Χόλιγουντ. Το τέλος της συνεργασίας του με την Αντέλ υπήρξε τραυματικό για τον Ασταίρ, ωστόσο του έδωσε κίνητρο να επεκτείνει το ρεπερτόριό του. Ελεύθερος από τους περιορισμούς αδερφού – αδερφής, και με μια νέα συνεργάτιδα, την Κλαιρ Λους, δημιούργησε ένα ρομαντικό χορευτικό για δύο για το Night and Day του Κόουλ Πόρτερ, το οποίο και είχε γραφτεί για το Gay Divorce. Το νούμερο πιστώθηκε με την επιτυχία του θεατρικού και, όταν φτιάχτηκε εκ νέου στη μεταφορά του θεατρικού στον κινηματογράφο (The Gay Divorcee, 1934), σηματοδότησε μια νέα εποχή στον κινηματογραφημένο χορό. Πρόσφατα, υλικό που γυρίστηκε από τον Φρεντ Στόουν, με τον Ασταίρ να δίνει παράσταση στα πλαίσια του Gay Divorce στη Νέα Υόρκη, με τη διάδοχο της Λους, τη Ντόροθυ Στόουν, το 1933, βγήκε και πάλι στο φως από την χορεύτρια και ιστορικό Μπέτσυ Μπέιτος, και σήμερα αποτελεί το αρχαιότερο κινηματογραφημένο υλικό με ερμηνεία του Ασταίρ που διαθέτουμε. Σύμφωνα με έναν μύθο του Χόλιγουντ, σε μια αναφορά που συνόδεψε ένα δοκιμαστικό που έκανε ο Ασταίρ για την κινηματογραφική εταιρία RKO, σήμερα χαμένη μαζί με το δοκιμαστικό, γράφτηκε: "Δεν μπορεί να τραγουδήσει. Δεν μπορεί να παίξει. Χάνει τα μαλλιά του. Μπορεί να χορέψει λιγουλάκι." Ο παραγωγός των ταινιών των Ασταίρ – Ρότζερς Πάντρο Σ. Μπέρμαν υποστήριξε ότι δεν είχε ακούσει ποτέ την ιστορία αυτή κατά τη δεκαετία του 1930 και πως προέκυψε αργότερα. Ο Ασταίρ, σε μια συνέντευξη το 1980 για την εκπομπή 20/20 της Μπάρμπαρα Γουόλτερς στο δίκτυο ABC, επέμεινε πως η αναφορά στην πραγματικότητα έγραφε: "Δεν μπορεί να παίξει. Λίγο καραφλός. Επίσης χορεύει." Σε κάθε περίπτωση, το δοκιμαστικό ήταν προφανώς απογοητευτικό, και ο Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ, που ήταν αυτός που έφερε τον Ασταίρ στην εταιρία και παρήγγειλε το δοκιμαστικό, το περιέγραψε ως "ελεεινό" σε κάποιο υπόμνημα του 1933. Εν τούτοις, αυτό δεν επηρέασε τα πλάνα της εταιρίας για τον καλλιτέχνη, δανείζοντάς τον αρχικά για μερικές μέρες στην MGM το 1933 για το ντεμπούτο του στο Χόλιγουντ, όπου εμφανίστηκε ως ο εαυτός του, χορεύοντας με την Τζόαν Κρόφορντ στο επιτυχημένο μιούζικαλ Dancing Lady. Αφού επέστρεψε στην RKO Pictures, το όνομά του αναγράφτηκε πέμπτο μαζί με τη Τζίντζερ Ρότζερς στο έργο του 1933 της Ντολόρες ντελ Ρίο με τίτλο Flying Down to Rio. Σε μια του κριτική, το περιοδικό Variety αποδίδει την επιτυχία του έργου στην παρουσία του Ασταίρ. Παρόλο που ο Ασταίρ ήταν αρχικά πολύ επιφυλακτικός στο να αποτελέσει και πάλι μέλος χορευτικού διδύμου, πείσθηκε από την προφανή έλξη που ασκούσε στο κοινό το ταίριασμα Ασταίρ – Ρότζερς. Αυτή η συνεργασία, και η χορογραφία των Ασταίρ και Ερμή Παν, βοήθησαν το χορό να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι των κινηματογραφικών μιούζικαλ του Χόλιγουντ. Οι Ασταίρ και Ρότζερς γύρισαν δέκα ταινίες μαζί, ανάμεσα στις οποίες τις The Gay Divorcee (1934), Roberta (1935), Top Hat (1935), Follow the Fleet (1936), Swing Time (1936), Shall We Dance (1937), και Carefree (1938). Έξι από τα εννιά μιούζικαλ που δημιούργησε αποτέλεσαν τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της RKO, όλα έφεραν ένα κάποιο πρεστίζ και καλλιτεχνία που όλα τα στούντιο επιθυμούσαν την εποχή εκείνη. Η συνεργασία των Ασταίρ και Ρότζερς τους μετέτρεψε σε αστέρια πρώτου μεγέθους. Όπως είπε η Κάθριν Χέπμπορν: "Αυτός της δίνει κλάση και εκείνη του δίνει σεξ".Ο Ασταίρ με ευκολία απέσπασε ένα ποσοστό του κέρδους που απέφεραν οι ταινίες του, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στα συμβόλαια των ηθοποιών της εποχής, καθώς επίσης και πλήρη αυτονομία στο πώς θα παρουσιάζονταν οι χοροί του, επιτρέποντάς του να φέρει επανάσταση στον κινηματογραφικό χορό. Στον Ασταίρ αποδίδονται δύο σημαντικοί νεωτερισμοί στα πρώτα κινηματογραφικά μιούζικαλ. Αρχικά επέμεινε η (πρακτικά ακίνητη) κάμερα να τραβά ένα ολόκληρο χορευτικό σε ένα μοναδικό πλάνο, και αν ήταν δυνατόν, να έχει πλήρη ορατότητα των χορευτών συνεχώς. Ο Ασταίρ έχει κάνει τη διάσημη δήλωση: "Είτε η κάμερα θα χορεύει, είτε εγώ." Ο Ασταίρ έκανε να επικρατήσει αυτή την πολιτική από το The Gay Divorcee (1934) και μετά, μέχρι που την ανέτρεψε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, όταν σκηνοθέτησε την ταινία Finian's Rainbow (1968), το πρώτο του μιούζικαλ. Με τον τρόπο αυτό οι χορευτικές σκηνές του Ασταίρ διαφοροποιήθηκαν από αυτές των μιούζικαλ του Μπάσμπυ Μπέρκλεϊ, τα οποία είναι γνωστά για χορευτικά νούμερα γεμάτα λήψεις από αέρος, γρήγορες αλλαγές και ζουμ σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, όπως τα χέρια ή τα πόδια. Δεύτερον, φρόντιζε ώστε όλα τα μουσικά νούμερα να εναρμονίζονται απόλυτα με την πλοκή του έργου. Αντί να χρησιμοποιεί το χορό καθαρά ως θέαμα όπως ο Μπέρκλεϋ, ο Ασταίρ τον χρησιμοποίησε σαν στοιχείο που δίνει ώθηση στην πλοκή. Συνήθως, μια ταινία του Ασταίρ θα περιελάμβανε μια σόλο ερμηνεία από τον ίδιο τον Ασταίρ – την οποία και ονόμαζε "sock solo" –, ένα κωμικό χορευτικό με την παρτενέρ του και ένα ρομαντικό χορευτικό. Οι κριτικοί χορού Αρλήν Κρότσε, Χάνα Χύαμ και Τζον Μιούελερ θεωρούν πως η Ρότζερς υπήρξε η καλύτερη παρτενέρ που είχε ποτέ ο Ασταίρ, αναγνωρίζοντας συγχρόνως πως ορισμένες από τις μεταγενέστερες παρτενέρ του είχαν περισσότερες ικανότητες, μια άποψη που μοιράζονται επίσης οι Ερμής Παν και Στάνλεϋ Ντόνεν. Η κριτικός κινηματογράφου Πωλίν Κάελ υιοθετεί μια πιο ουδέτερη στάση, ενώ ο κριτικός του περιοδικού Time Ρίτσαρντ Σκίκελ γράφει: "Η νοσταλγία που περιβάλλει το ζεύγος Ρότζερς – Ασταίρ έχει την τάση να ξεθωριάζει τις άλλες παρτενέρ." Ο Μιούελερ συνοψίζει τις ικανότητες της Ρότζερς ως εξής: "Η Ρότζερς ξεχωρίζει από τις άλλες παρτενέρ του Ασταίρ όχι γιατί ήταν ανώτερή τους ως χορεύτρια αλλά επειδή, σαν μια ικανή ηθοποιός με ένστικτο, ήταν αρκετά επιφυλακτική ώστε να καταλάβει πως η υποκριτική δεν σταματούσε όταν άρχιζε ο χορός... ο λόγος που τόσο πολλές γυναίκες είχαν τη φαντασίωση να χορέψουν με τον Φρεντ Ασταίρ ήταν ότι η ίδια η Τζίντζερ Ρότζερς έδινε την εντύπωση πως, το να χορεύεις μαζί του, ήταν η πιο συναρπαστική εμπειρία που μπορεί κανείς να φανταστεί." Σύμφωνα με τον Ασταίρ, "Η Τζίντζερ δεν είχε ποτέ χορέψει με παρτενέρ στο παρελθόν. Προσποιόταν υπερβολικά. Δεν μπορούσε να χορέψει κλακέτες και δεν μπορούσε να κάνει εκείνο ή το άλλο... αλλά η Τζίντζερ είχε στιλ και ταλέντο και βελτιωνόταν καθώς περνούσε ο καιρός. Τα κατάφερε τόσο καλά ώστε μετά από λίγο οποιαδήποτε άλλη χόρευε μαζί μου φαινόταν να το κάνει λάθος." Ωστόσο, ο Ασταίρ ακόμη επιθυμούσε να αποφύγει την ταύτιση της καριέρας του με μια συγκεκριμένη συνεργάτιδα, έχοντας το ήδη υποστεί μια φορά με την αδερφή του, την Αντέλ. Μέχρι που διαπραγματεύτηκε με την RKO να εμφανιστεί μόνος στην ταινία A Damsel in Distress το 1937, δίχως επιτυχία όπως αποδείχτηκε. Έκανε τελικά δύο ακόμη ταινίες με τη Ρότζερς, τις Carefree (1938) και The Story of Vernon and Irene Castle (1939). Όταν και οι δύο έχασαν χρήματα, ο Ασταίρ αποχώρησε από την RKO, ενώ η Ρότζερς παρέμεινε και τελικά έγινε το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο του στούντιο κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’40. Οι δυο τους επανενώθηκαν το 1949 για μια τελευταία συνεργασία, με τίτλο The Barkleys of Broadway. Το 1939, ο Ασταίρ αποχώρησε από την RKO για να ακολουθήσει νέες ευκαιρίες, με μεικτά αν και γενικότερα επιτυχή αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Ασταίρ συνέχισε να δίνει προσοχή στην αξία των συνεργατών του στη χορογραφία και, αντίθετα με την επιλογή του της δεκαετίας του 1930 να συνεργαστεί αποκλειστικά με τον Ερμή Παν, επένδυσε στο ταλέντο καινούριων συνεργατών ώστε να συνεχίσει να είναι καινοτόμος. Η πρώτη του παρτενέρ μετά την Τζίντζερ ήταν η εξαιρετική Έλινορ Πάουελ, η οποία θεωρήθηκε η αρτιότερη χορεύτρια στις κλακέτες της γενιάς της, στην παραγωγή Broadway Melody of 1940 όπου και παρουσίασαν μια φημισμένη ρουτίνα μεγάλης διάρκειας για το Begin the Beguine του Κόουλ Πόρτερ. Εμφανίστηκε επίσης στο πλάι του Μπινγκ Κρόσμπυ στις ταινίες Holiday Inn (1942) και Blue Skies (1946), μα παρά την τεράστια εμπορική επιτυχία και των δύο, ο Ασταίρ φάνηκε δυσαρεστημένος με τους ρόλους όπου έχανε το κορίτσι από τον Κρόσμπυ. Το πρώτο φιλμ είναι ξακουστό για το χορευτικό του σόλο "Let's Say it with Firecrackers", ενώ το δεύτερο περιελάμβανε μια καινοτόμο ρουτίνα χορού και τραγουδιού που ταυτίστηκε μαζί του, το "Puttin on the Ritz". Άλλες παρτενέρ του αυτή την περίοδο περιλαμβάνουν την Πολέτ Γκοντάρ στο Second Chorus (1940), παραγωγή στην οποία διηύθυνε χορεύοντας την ορχήστρα Artie Shaw. Γύρισε δύο ταινίες με την Ρίτα Χέιγουορθ, η οποία έγινε η αγαπημένη του παρτενέρ: η πρώτη, You'll Never Get Rich (1941) ανέδειξε την Χέιγουορθ σε αστέρι και παρείχε στον Ασταίρ την πρώτη του ευκαιρία να ενσωματώσει λατινοαμερικάνικα στοιχεία στο χορευτικό του στιλ, επωφελούμενος από την επαγγελματική κληρονομιά της Χέιγουρθ στους λάτιν χορούς. Το δεύτερο του φιλμ μαζί της, You Were Never Lovelier (1942), είχε εξίσου επιτυχία, και περιελάμβανε ένα ντουέτο του "I'm Old Fashioned" του Κερν, το οποίο και έγινε ο κορμός του αφιερώματος στον Ασταίρ που επιμελήθηκε το 1983 ο Ζερόμ Ρόμπινς με το New York City Ballet. Κατόπιν εμφανίστηκε μαζί με την δεκαεπτάχρονη Τζόαν Λέζλι στο πολεμικό δράμα The Sky's the Limit (1943) όπου και παρουσίασε το "One for My Baby" των Αρλήν και Μέρτσερ ενώ χορεύει σε ένα μπαρ μια σκοτεινή και προβληματισμένη χορογραφία. Η ταινία, της οποίας τις χορογραφίες ανέλαβε ο Ασταίρ μονάχος του και που πέτυχε μέτρια εισπρακτική επιτυχία, αποτέλεσε για τον Ασταίρ μία στροφή από την γοητευτική και χαρούμενη περσόνα που υποδυόταν συνήθως στην οθόνη και μπέρδεψε τους σύγχρονούς του κριτικούς. Η επόμενη παρτενέρ του, η Λουσίλ Μπρέμερ, εμφανίστηκε σε δύο ταινίες, και οι δύο σκηνοθετημένες από τον Βιντσέντε Μινέλλι: το έργο φαντασίας Yolanda and the Thief που περιελάμβανε ένα avant-garde σουρεαλιστικό μπαλέτο, και το μιούζικαλ Ziegfeld Follies (1946) το οποίο περιελάμβανε ένα αξιομνημόνευτο ντουέτο του Ασταίρ με τον Τζιν Κέλλι στο "The Babbit and the Bromide", ένα τραγούδι του Γκέρσουιν που ο Ασταίρ είχε παρουσιάσει με την Αντέλ πολύ παλαιότερα, το 1927. Αν και η δεύτερη ταινία ήταν πολύ επιτυχημένη, η πρώτη πάτωσε και ο Ασταίρ, πάντα ανασφαλής και πιστεύοντας πως η καριέρα του ξεκινούσε να ξεθωριάζει, αιφνιδίασε το κοινό του ανακοινώνοντας την απόσυρσή του κατά τη διάρκεια της παραγωγής του Blue Skies (1946), κατονομάζοντας το "Puttin on the Ritz" ως τον αποχαιρετιστήριο χορό του. Μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του από τα καλλιτεχνικά δρώμενα το 1946, ο Ασταίρ συγκεντρώθηκε στις ιπποδρομίες και ίδρυσε τα Fred Astaire Dance Studios το 1947, τα οποία τελικά πούλησε το 1966. Ο Ασταίρ σύντομα επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη για να αντικαταστήσει τον τραυματία Τζιν Κέλλι στην ταινία Eastern Parade στο πλευρό των Τζούντι Γκάρλαντ και Ανν Μίλερ, και για μια τελική επανένωση με την Ρότζερς στο The Barkleys of Broadway (1949). Κατόπιν συνέχισε να γυρίζει κι άλλα μιούζικαλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50: Let's Dance (1950) με την Μπέτυ Χάτον, Royal Wedding (1951) με την Τζέιν Πάουελ, Three Little Words (1950) και The Belle of New York (1952) με τη Βέρα-Έλεν, The Band Wagon (1953) και Silk Stockings (1957) με την Σιντ Τσαρίς, Daddy Long Legs (1955) με την Λέζλι Κάρον, και Funny Face (1957) με την Όντρεϊ Χέπμπορν. Η προσφορά του μέχρι εκείνο το σημείο ήταν τριάντα μουσικές ταινίες σε είκοσι πέντε χρόνια. Ακολούθως, ανακοίνωσε ότι αποσυρόταν από τον χορό στον κινηματογράφο για να επικεντρωθεί στην δραματική ηθοποιία, επιτυγχάνοντας παραληρηματικές κριτικές για το πολεμικό δράμα On the Beach (1959). Ο Ασταίρ δεν αποσύρθηκε πλήρως από το χορό. Γύρισε μια σειρά τεσσάρων μιούζικαλ για την τηλεόραση, η οποία έλαβε πολύ καλές κριτικές και βραβεύτηκε με Έμμυ, κατά τα έτη 1958, 1959, 1960 και 1968. Καθένα από αυτά περιελάμβανε στο καστ τον Μπάρυ Τσέης, με τον οποίο ο Ασταίρ πέρασε ένα καλοκαίρι μεγάλης καλλιτεχνικής έμπνευσης. Το πρώτο από τα προγράμματα αυτά, με τίτλο An Evening with Fred Astaire (1958), κέρδισε συνολικά εννέα βραβεία Έμμυ. Υπήρξε επίσης αξιοσημείωτο γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη μετάδοση που προεγγράφηκε σε έγχρωμη βιντεοταινία, και αποκαταστάθηκε μόλις πρόσφατα. Η τελευταία μεγάλη μουσική ταινία του καλλιτέχνη ήταν το Finian's Rainbow (1968), για την οποία αποχωρίστηκε τη λευκή του γραβάτα και το φράκο για να υποδυθεί έναν Ιρλανδό περιπλανώμενο, ο οποίος πιστεύει πως αν θάψει ένα κομμάτι χρυσό στη σκιά του Φορτ Νοξ αυτό θα πολλαπλασιαστεί. Παρτενέρ του στο χορό ήταν η Πετούλα Κλαρκ, η οποία υποδύθηκε τη σκεπτικίστρια κόρη του. Εκείνος εξομολογήθηκε πως ήταν νευρικός για το γεγονός ότι θα τραγουδήσει μαζί της, ενώ εκείνη ομολόγησε τον ίδιο φόβο όταν κλήθηκε να χορέψει μαζί του. Δυστυχώς, η ταινία, την οποία σκηνοθέτησε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, υπήρξε αποτυχημένη εμπορικά. Ο Ασταίρ συνέχισε να ασχολείται με την υποκριτική και τη δεκαετία του 1970, κάνοντας εμφανίσεις στην τηλεόραση όπως στο It Takes a Thief και σε ταινίες όπως ο Πύργος της Κολάσεως (1974), για τον οποίο έλαβε τη μοναδική του υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία Β' Ανδρικής Ερμηνείας. Χάρισε τη φωνή του στον αφηγητή της κλασικής ταινίας κινουμένων σχεδίων της δεκαετίας του ’70, με τίτλο Santa Claus is Comin' to Town. Εμφανίστηκε ακόμη στα δύο πρώτα ντοκιμαντέρ της σειράς That's Entertainment! στα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Στο δεύτερο, σε ηλικία εβδομήντα έξι ετών πραγματοποίησε μουσικοχορευτικά νούμερα με τον Τζιν Κέλλυ, ερμηνείες που αποτέλεσαν τις τελευταίες του σε μουσική ταινία. Το καλοκαίρι του 1975, έκανε τρία άλμπουμ στο Λονδίνο, τα London, Attitude Dancing, They Can't Take These Away From Me, και A Couple of Song and Dance Men, με το τελευταίο να περιλαμβάνει ντουέτα του με τον Μπινγκ Κρόσμπυ. Το 1978, ο Φρεντ Ασταίρ συμπρωταγωνίστησε με την Έλεν Χέιζ σε μια τηλεταινία, την A Family Upside Down, όπου και υποδύονται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Για την ερμηνεία του αυτή ο Ασταίρ κέρδισε Βραβείο Έμμυ. Έκανε μια καλοδιαφημισμένη εμφάνιση ως γκεστ στην τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας του 1979, Battlestar Galactica, στο ρόλο του Chameleon, κατόπιν προσωπικής του αιτήσεως διαμέσου του ατζέντη του. Τελευταία του ταινία ήταν η διασκευή το 1981 του μυθιστορήματος του Πήτερ Στράουμπ με τίτλο Ghost Story. Ο Ασταίρ ήταν βιρτουόζος χορευτής, ικανός να εκπέμπει ανάλαφρη ανεμελιά ή βαθύ συναίσθημα όταν ο ρόλος το απαιτούσε. Διέθετε εντυπωσιακό έλεγχο πάνω στην τεχνική του και εφάμιλλη αίσθηση του ρυθμού. Καιρό μετά την ολοκλήρωση της φωτογραφίας για το σόλο χορευτικό του νούμερο με τίτλο "I Want To Be A Dancin' Man" για την ταινία The Belle Of New York (1952), κρίθηκε πως το ταπεινό κοστούμι του Ασταίρ, αλλά και το σύνολο του σκηνικού ήταν ακατάλληλα και ολόκληρη η σκηνή έπρεπε να γυριστεί από την αρχή. Το ντοκιμαντέρ "That's Entertainment! Part III" (1994) αντιπαραβάλει τις δύο σκηνές σε χωρισμένη στα δύο οθόνη. Καρέ προς καρέ, οι δύο ερμηνείες είναι εντελώς ίδιες, μέχρι και την πιο αδιόρατη χειρονομία. Η εκτέλεση μιας χορευτικής ρουτίνας από τον Ασταίρ τύγχανε επιδοκιμασίας για την κομψότητα, τη χάρη, την πρωτοτυπία και την ακρίβειά της. Άντλησε έμπνευση από μια ποικιλία από πηγές, ανάμεσα στις οποίες το χορό με κλακέτες και άλλους Αφροαμερικάνικους ρυθμούς, τον κλασικό χορό και το υψηλό επίπεδο των Βέρνον και Ιρέν Κάσλ, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα αναγνωρίσιμο στυλ χορού, το οποίο επηρέασε και έθεσε τα στάνταρντ, σύμφωνα με τα οποία θα κρίνονταν όλες οι μεταγενέστερες μουσικοχορευτικές ταινίες. Χορογραφούσε ο ίδιος τα νούμερά του, συχνά με τη βοήθεια άλλων καλλιτεχνών, και κυρίως του Ερμή Παν. Η τελειομανία του υπήρξε θρυλική, όπως η μετριοφροσύνη και η φροντίδα του για τους συμπρωταγωνιστές του. Αν και η επιμονή του για πρόβες και επαναλήψεις έκαναν κάποιους να δυσανασχετούν. Παρόλο που έβλεπε τον εαυτό του σα διασκεδαστή πρώτα από όλα, το μέγεθος της τέχνης του κέρδισε την εκτίμηση θρύλων του χορού του 20ου αιώνα, όπως ο Ζώρζ Μπαλανσίν, οι αδερφοί Νίκολας, ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, η Μάργκοτ Φοντέυν, ο Μποπ Φόσυ, ο Γκρέγκορυ Χάινς, ο Τζιν Κέλλι, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο Μάικλ Τζάκσον και ο Μπιλ Ρόμπινσον. Ιδιαίτερα μετριόφρων αναφορικά με τις ικανότητές του στο τραγούδι — συχνά υποστήριζε πως δεν μπορούσε να τραγουδήσει — ο Ασταίρ ερμήνευσε πρώτος μερικά από τα δημοφιλέστερα τραγούδια του Great American Songbook. Συγκεκριμένα το τραγούδι του Κόουλ Πόρτερ "Night and Day" στην ταινία Gay Divorce (1932), τα τραγούδια του Ίρβιν Μπερλίν "Isn't This a Lovely Day?", "Cheek to Cheek" και "Top Hat, White Tie and Tails" στην ταινία Top Hat (1935), "Let's Face the Music and Dance" στην ταινία Follow the Fleet (1936) και "Change Partners" στην ταινία Carefree (1938). Ερμήνευσε πρώτος τη δημιουργία του Ζερόμ Κερν "The Way You Look Tonight" στην ταινία Swing Time (1936), τα έργα του Τζορτζ Γκέρσουιν "They Can't Take That Away From Me" στην ταινία Shall We Dance (1937), "A Foggy Day" και "Nice Work If You Can Get It" στην ταινία A Damsel in Distress (1937), το τραγούδι του Τζόνι Μέρσερ "One for My Baby (and One More for the Road)" από την ταινία The Sky's the Limit (1943) και "Something's Gotta Give" από την ταινία Daddy Long Legs (1955). Τέλος, το τραγούδι των Χάρι Γουόρνερ και Άρθουρ Φριντ "This Heart of Mine" από την ταινία Ziegfeld Follies (1946). Διάσημα τραγούδια επίσης ερμήνευσε μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του. Παραδείγματα είναι: με την αδερφή του, Αντέλ, τα κομμάτια του Τζορτζ Γκέρσουιν "I'll Build a Stairway to Paradise" από την ταινία Stop Flirting (1923), "Fascinating Rhythm" από την ταινία Lady, Be Good (1924), "Funny Face" από την ταινία Funny Face (1957). με την Τζίντζερ Ρότζερς, τα κομμάτια του Ίρβιν Μπερλίν "I'm Putting all My Eggs in One Basket" από την ταινία Follow the Fleet (1936), τα έργα του Ζερόμ Κερν "Pick Yourself Up" και "A Fine Romance" από την ταινία Swing Time (1936), από κοινού με αυτό του Γκέρσουιν "Let's Call The Whole Thing Off" από την ταινία Shall We Dance (1937). με την Τζούντι Γκάρλαντ τραγούδησε το κομμάτι του Ίρβιν Μπερλίν "A Couple of Swells" από την ταινία Easter Parade (1948).Παρόλο που διέθετε απαλή φωνή, ξεχώριζε για το λυρισμό και την ορθοφωνία του. Η χάρη και η κομψότητα που τύγχαναν ευρείας αναγνώρισης στο χορό του, ανακλώνταν και στο τραγούδι, μια συνθετική ικανότητα που οδήγησε τον Μπάρτον Λέιν να τον περιγράψει ως τον "Καλύτερο ερμηνευτή του κόσμου". Ο Ίρβιν Μπερλίν τον θεωρούσε ισάξιο με οποιονδήποτε μεγάλο ερμηνευτή των κομματιών του, "όσο καλός όσο και οι Αλ Τζόλσον, Μπινγκ Κρόσμπι και Φρανκ Σινάτρα, όχι απαραίτητα για τις φωνητικές του ικανότητες όσο για την αντίληψη του πως εκπέμπεται ένα τραγούδι". Ο Ζερόμ Κερν τον θεωρούσε ως το μεγαλύτερο ερμηνευτή των τραγουδιών του, ενώ οι Κόουλ Πόρτερ και Τζόννυ Μέρσερ επίσης θαύμαζαν το μοναδικό τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το έργο τους. Όσο για τον Τζορτζ Γκέρσουιν, αν και ήταν κάπως επιφυλακτικός σχετικά με τις φωνητικές ικανότητες του Ασταίρ, έγραψε πολλά από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια του για κείνον.Στην ακμή του, ο Ασταίρ αναφερόταν στους στίχους διάσημων τραγουδοποιών όπως ο Κόουλ Πόρτερ, Λόρεντς Χαρτ και Έρικ Μάσκβιτς και εξακολουθεί να εμπνέει τους σύγχρονους δημιουργούς. Παραδείγματα αποτελούν τα κομμάτια "I Am Fred Astaire" από τους Taking Back Sunday, "No Myth" από τον Μάικλ Πεν, "Take you on a cruise" από τους Interpol, "Fred Astaire" από τους Lucky Boys Confusion, "Long Tall Glasses" του Λίο Σάγιερ, "Just Like Fred Astaire" από τους James, "After Hours" από τους The Bluetones, "Fred Astaire" από τους Pips, Chips and Videoclips, "Decadence Dance" από τους Extreme, και τέλος εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Beatles’ "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band". Ο Ασταίρ υπήρξε και ο ίδιος στιχουργός. Έγραψε το "I'm Building Up to an Awful Letdown" - από κοινού με τον Τζόννυ Μέρσερ – το οποίο έφτασε το νούμερο 4 του Hit Parade of 1936. Ηχογράφησε το δικό του "It's Just Like Taking Candy from a Baby" με τον Μπένι Γκούντμαν το 1941, και όλη του τη ζωή τον διακατείχε η επιθυμία να γίνει επιτυχημένος τραγουδοποιός. Ο Ασταίρ παρέμεινε ανδρικό πρότυπο ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, παραμερίζοντας το χαρακτηριστικό του ημίψηλο καπέλο, λευκή γραβάτα και σμόκιν (το οποίο και απεχθανόταν) για χάρη αέρινων σπορ ντυσιμάτων, χρωματιστών πουκαμίσων, γραβατών και παντελονιών – τα τελευταία με τη χαρακτηριστική λεπτομέρεια χρήσης μιας παλιάς γραβάτας στη θέση της ζώνης. Έκανε τον πρώτο του γάμο το 1933, με τη 25χρονη Φίλις Πότερ (πατρικό όνομα Φίλις Λίβινγκστον Μπέικερ, 1908-1954), με καταγωγή από τη Βοστώνη, αφού την πολιόρκησε για δύο χρόνια. Ο θάνατος της Πότερ από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία μόλις 46 ετών, έδωσε τέλος σε 21 χρόνια ευτυχισμένου γάμου και άφησε τον Ασταίρ περίλυπο. Την εποχή εκείνη σκέφτηκε να παραιτηθεί από την ταινία Daddy Long Legs, το εγχείρημά του εκείνη την εποχή, κάνοντας μια πρόταση χωρίς προηγούμενο στο στούντιο να πληρώσει από την τσέπη του το κόστος. Τελικά αποφάσισε να ολοκληρώσει την ταινία, για να έχει κάτι να τον περισπά από τη θλίψη του (και γιατί η σύζυγος του θα επιθυμούσε από αυτόν να το κάνει). Έκτοτε παρέμενε όσο απασχολημένος γινόταν. Εκτός από τον γιο της Πότερ από προηγούμενο γάμο, τον Πήτερ, οι Ασταίρ απέκτησαν δύο παιδιά, τον Φρεντ Τζούνιορ (γεννημένο το 1936), ο οποίος εμφανίστηκε με τον πατέρα του στην ταινία Midas Run, αλλά έγινε τελικά πιλότος και ιδιοκτήτης ράντσου αντί για ηθοποιός, και την Άβα Ασταίρ Μακένζι (γεννημένη το 1942) η οποία και εξακολουθεί να προωθεί την κληρονομιά του αποθανόντος πατέρα της. Είναι νυμφευμένη με τον Ρίτσαρντ Μακένζι και μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στο Λονδίνο και την Ιρλανδία.Ο Ασταίρ αγαπούσε ιδιαίτερα το γκολφ και τους αγώνες με άλογα, με το δικό του, το Triplicate, να κερδίζει το Hollywood Gold Cup το 1946. Παρέμεινε ενεργητικός μέχρι τα ογδόντα του, και ξαναπαντρεύτηκε το 1980, τη Ρόμπιν Σμιθ, μια ηθοποιό / πρωταθλήτρια τζόκεϋ, περίπου 45 χρόνια νεότερη. Ο Ασταίρ ξανάκανε πρωτοσέλιδα όταν σε ηλικία 78 ετών εισήχθη στο νοσοκομείο αφού έσπασε τον αριστερό του καρπό ενώ έκανε skateboard με το πατίνι του εγγονού του. Έτσι κέρδισε μια εφ όρου ζωής θέση στην Εθνική Κοινότητα Skateboard Ο ίδιος δήλωσε: «Ο Τζιν Κέλλι με προειδοποίησε να μην κάνω σαχλαμάρες, αλλά είδα αυτά τα μαραφέτια που καβαλάνε τα παιδιά στην τηλεόραση κάνοντας ένα σωρό κόλπα. Τι χορογραφία θα μπορούσα να σκαρφιστώ για μια σκηνή ταινίας αν αυτά υπήρχαν χρόνια πριν. Τέλοσπάντων έκανα εξάσκηση στο δρομάκι του σπιτιού μου».Ο Ασταίρ απεβίωσε στις 22 Ιουνίου 1987 από πνευμονία σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε στο Oakwood Memorial Park Cemetery στην Καλιφόρνια. Μια τελευταία του επιθυμία ήταν να ευχαριστήσει τους θαυμαστές του για τα χρόνια που τον υποστήριξαν. Ο Ασταίρ δεν έχει ποτέ απεικονιστεί σε φιλμ. Πάντα αρνούνταν να δώσει συγκατάθεση λέγοντας, «Όσα και να μου προσφέρουν – και προσφορές φτάνουν όλη την ώρα – δεν θα πουλήσω». Στη διαθήκη του συμπεριέλαβε μια ρήτρα βάσει της οποίας ζήτησε να μην λάβει ποτέ χώρα τέτοια απεικόνιση, σχολιάζοντας: «Υπάρχει εκεί γιατί δεν έχω ιδιαίτερη επιθυμία να δω τη ζωή μου παρεξηγημένη, που θα είναι». Βράβευση: 1950: Τιμητικό Βραβείο ΌσκαρΥποψηφιότητα: 1975: Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Ο πύργος της κολάσεως Βράβευση: 1981: Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο Βράβευση: 1976: BAFTA Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Ο πύργος της κολάσεως Βράβευση: 1970: Ειδικό Βραβείο UNICRIT Βράβευση: 1959: Βραβείο Σόλο Ερμηνείας από Ηθοποιό για το τηλεοπτικό έργο An Evening with Fred Astaire 1978: Εξέχοντος Α' Ανδρικού Ρόλου σε Δράμα ή Κωμωδία Σπέσιαλ για το τηλεοπτικό έργο A Family Upside DownΥποψηφιότητα: 1968: Εξαίρετου Μιούζικαλ ή Προγράμματος Βαριετέ για το The Fred Astaire Show Βράβευση: 1941: Ξυνό Μήλο, από κοινού με την Τζίντζερ Ρότζερς 1968: Χρυσό Μήλο για τον Άνδρα Σταρ της Χρονιάς Βράβευση: 1951: Χρυσή Σφαίρα για Άνδρα Ηθοποιό σε Μουσική Ταινία ή Κωμωδία για την ταινία Δυο μποέμ και δυο κορίτσια 1961: Τιμητικό Βραβείο Cecil B. DeMille 1975: Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Ο πύργος της κολάσεωςΥποψηφιότητα: 1960: Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Όσο θα υπάρχει κόσμος 1962: Χρυσή Σφαίρα για Άνδρα Ηθοποιό σε Μουσική Ταινία ή Κωμωδία για την ταινία Η πρώην γυναίκα μου 1969: Χρυσή Σφαίρα για Άνδρα Ηθοποιό σε Μουσική Ταινία ή Κωμωδία για την ταινία Κάτω απ' το ουράνιο τόξοΠλήρης Κατάλογος Βραβείων: εδώ
Ο Φρεντ Ασταίρ (αγγλικά: Fred Astaire, 10 Μαΐου 1899 – 22 Ιουνίου 1987), γεννημένος ως Φρέντερικ Αούστερλιτς στην Ομάχα της Νεμπράσκα, ήταν ένας βραβευμένος με Όσκαρ Αμερικανός χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Η καριέρα του στο θέατρο και στον κινηματογράφο διήρκεσε για εβδομήντα έξι ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποίησε τριάντα μία μουσικές ταινίες. Ιδιαίτερα ονομαστή ήταν η καλλιτεχνική του συνεργασία με την Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία συμπρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες. Οι Τζωρτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον κατονόμασαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα και έχει γενικότερα αναγνωριστεί ως ο χορευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μιούζικαλ. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει ως τον 5ο Μεγαλύτερο Άρρενα Αστέρα Όλων Των Εποχών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84_%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%AF%CF%81
Λιούμπομιρ Γκάνεφ
Ο Γκάνεφ ξεκίνησε την καριέρα του στην Ντουνάβ Ρούσε και το 1983 αποφοίτησε από την τοπική γυμναστική σχολή. Το 1985, μεταγράφηκε στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας, με την οποία κατέκτησε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα Βουλγαρίας μέχρι το 1990. Το καλοκαίρι του 1990 μεταγράφηκε στην ιταλική Αγκριτζέντο, συνεχίζοντας την επόμενη σεζόν στη Μαρκόνι Σπολέτο. Ακολούθησαν τρεις σεζόν με την Κούνεο και το 1995-96 έπαιξε στη Σίο Σπορτ. Το καλοκαίρι του 1996, ο Γκάνεφ μεταγράφηκε στην ομάδα του Άρη, μετά από μεγάλη προσφορά του μεγαλομέτοχου της ΚΑΕ Άρης, Ζαφείρη Σαμολαδά. Παρά τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, ο Γκάνεφ αγαπήθηκε από τους οπαδούς των "κίτρινων" και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να κατακτήσει ο Άρης τον τίτλο του πρωταθλητή για πρώτη φορά στην ιστορία του.Στην τελευταία χρονιά της πολυετούς καριέρας του, αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας της Ιταλίας με τη Νάπολι. Με την εθνική ομάδα της Βουλγαρίας, αγωνίστηκε από το 1985 ως το 1998, με σπουδαιότερη επιτυχία την τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986, ενώ το 1990 κατέλαβε την πέμπτη θέση και το 1994 την ένατη. Μετά το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο Γκάνεφ έγινε επιτυχημένος επιχειρηματίας, χαρακτηριζόμενος ο "βασιλιάς του μεθανίου" στη Βουλγαρία όντας ιδιοκτήτης δεκαπέντε σταθμών μεθανίου, με μπάτζετ είκοσι εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Επίσης, υπήρξε παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής για την ιταλική τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στη βουλγάρικη κωμωδία "Spanish Fly" του 1997 και στο "The Mechanik" του 2005 με τον Ντολφ Λούντγκρεν.Είναι διαζευγμένος και έχει δύο γιους, τον Ευθύμ και τον Λιούμπο. 5 Πρωταθλήματα Βουλγαρίας: 1986, 1987, 1988, 1989, 1990 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1997 Εξαιρετικό αφιέρωμα στον «Λύκο» Λιούμπομιρ Γκάνεφ Ganev Lubomir - Greekvolley.com
Ο Λιούμπομιρ Γκάνεφ είναι Βούλγαρος πρώην διεθνής πετοσφαιριστής, ο οποίος γεννήθηκε στο Ρούσε στις 6 Οκτωβρίου 1965 και αγωνίστηκε ως ακραίος σε ομάδες της Ιταλίας και της Βουλγαρίας, όπως και στην ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας του 1997.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%81_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%86
Νέα Κερδύλια Σερρών
Συστάθηκαν το 1951 ως αυτόνομη κοινότητα. Στον οικισμό εντάχθηκαν σταδιακά οι οικισμοί Λιμάνι Νέων Κερδυλίων, Ακτή Νέων Κερδυλίων, Λογκάρι, Συκιά, Μαρμάρι και Μαρμάρινα Σπίτια. Η κοινότητα διατηρήθηκε έτσι μέχρι το 1999, οπότε με την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας εντάχθηκε ως Τοπική Κοινότητα στον Δήμο Αμφίπολης.Η έκταση της κοινότητας είναι 58 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κοινοτάρχες ..... Αλέξανδρος Παπάρας 1979 - 1982 Μόσχος Γκάλιος 1983 - 1998(;) ..... Γεώργιος Γκάλιος ; - σήμεραΠηγή: ΕΕΤΑΑ Κύριο λήμμα: Αρχαία Άργιλος Κοντά στα σημερινά Κερδύλια βρισκόταν η αρχαία πόλη Άργιλος. Η Αρχαία Άργιλος αποτελούσε μια πολιτεία που ιδρύθηκε το 655 π.X. για να ελέγχει τις πλούσιες σε πρώτες ύλες εκβολές του ποταμού Στρυμώνα και αποτελούσε αποικία των Ανδρίων. Ο έλεγχος της εισόδου της κοιλάδας του Στρυμόνα ήταν σημαντικός διότι η περιοχή ήταν πλούσια σε αγροτικά προϊόντα, ξυλεία και μεταλλεύματα. Για την περιοχή αυτή έδειξαν αργότερα ενδιαφέρον οι Θάσιοι, με την ίδρυση της Ηιόνος στα παράλια του Στρυμονικού κόλπου.Ανάμεσα στα παλιά χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλια, στη θέση «Γκραντίστος», είχαν εντοπιστεί παλιότερα ίχνη αρχαίου οικισμού, ο οποίος ταυτίζεται με το αρχαίο Κερδύλιο που αναφέρει ο Θουκυδίδης. Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλια (Ολοκαύτωμα των Κερδυλίων ή Σφαγή των Κερδυλίων) αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ανθρώπινες τραγωδίες κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα και μία από τις πρώτες πανευρωπαϊκά, καθώς περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι των Άνω και Κάτω Κερδυλίων Σερρών εκτελέστηκαν από στρατιώτες της γερμανικής Βέρμαχτ στις 17 Οκτωβρίου 1941 ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών στην περιοχή και για την βοήθεια των κατοίκων των εν λόγω χωριών προς τους αντάρτες. Ο τελευταίος μάλιστα επιζών του Ολοκαυτώματος των Κερδυλλίων, Παναγιώτης Τσάγκας (1927-2022), έφυγε από την ζωή σε ηλικία 95 ετών στις 10 Φεβρουαρίου 2022. Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού είναι ο Λέων Νέων Κερδυλλίων, του οποίου το γήπεδο βρίσκεται στην αρχή του χωριού. Την περίοδο 2023-24 η ομάδα δεν αγωνίζεται σε κάποιο πρωτάθλημα. Από το χωριό κατάγεται η ποδοσφαιρίστρια της Εθνικής Ελλάδος γυναικών, Δήμητρα Καραπέτσα. Γεννήθηκαν στα Νέα ΚερδύλιαΔημήτριος Χούπης, Έλληνας στρατιωτικός, διοικητής της Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) και πρώην διοικητής της ΑΣΔΕΝ και της Σχολής ΕυελπίδωνΚατάγονται από τα Νέα ΚερδύλιαΔήμητρα Καραπέτσα, Ελληνίδα διεθνής ποδοσφαιρίστρια
Τα Νέα Κερδύλια ή Κερδύλλια είναι οικισμός και κοινότητα του Δήμου Αμφίπολης. Βρίσκονται στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης κι απέχουν 50 χλμ. από τη Νιγρίτα και 70 χλμ. από τις Σέρρες. Το όνομα του χωριού, οφείλεται στο όρος Κερδύλιον που αποτελεί μέρος της οροσειράς των Κερδυλίων. Ο πληθυσμός της Κοινότητας σύμφωνα με την Ελληνική Απογραφή του 2021 είναι 510 κάτοικοι και Κοινοτάρχης ο Γεώργιος Γκάλιος. Ιερέας της ενορίας ο π. Μιχαήλ Θεοχαρίδης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B4%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
Πάλη στην Ολυμπιάδα 1906
Ελαφρών βαρών Μέσων βαρών Βαρέων βαρών Ανοιχτή κατηγορία βάρους Ελαφρών βαρών Ρούντολφ Βατσλ Καρλ Κάρλσεν Φέρεντς ΧόλουμπανΜέσων βαρών Βέρνερ Βέκμαν Ρούντολφ Λίντμαϊερ Ρόμπερτ ΜπέρενςΒαρέων βαρών Σέρεν Μαρίνους Γένσεν Χένρι Μπάουρ Μαρσέλ ΝτιμπουάΑνοιχτή κατηγορία Σέρεν Μαρίνους Γένσεν Βέρνερ Βέκμαν Ρούντολφ ΒατσλΗ ανοιχτή κατηγορία διεξήχθη με σκοπό την ανάδειξη του συνολικού "Πρωταθλητού της Πάλης". Δικαίωμα συμμετοχής είχαν ως εκ τούτου μόνο οι τρεις νικητές των επιμέρους κατηγοριών βάρους. Αρχικά αναμετρήθηκαν οι νικητές βαρέων και ελαφρών βαρών, Γένσεν και Βατσλ αντίστοιχα, με νικητή τον πρώτο. Στη συνέχεια ο Γένσεν αντιμετώπισε τον νικητή των μεσαίων βαρών Βέκμαν, τον οποίο επίσης κατέβαλε. Δεν διεξήχθη αγώνας για την δεύτερη θέση, με τη δεύτερη αναμέτρηση να εκλαμβάνεται ως τελικός, με αποτέλεσμα ο Βέκμαν να λάβει το αργυρό μετάλλιο.
Στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες του 1906 στην Αθήνα διεξήχθησαν τρία κύρια αγωνίσματα ελληνορωμαϊκής πάλης σε αντίστοιχες κατηγορίες βάρους, καθώς και ένα συμπληρωματικό αγώνισμα ανοιχτής κατηγορίας βάρους για την ανάδειξη του συνολικού πρωταθλητή. Οι αγώνες πάλης διεξήχθησαν στο Καλλιμάρμαρο. Αγώνες ελευθέρας πάλης δεν έγιναν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1_1906
Κρίστιανσαντ
Η πόλη πήρε το όνομά της από τον Βασιλιά της Δανίας Χριστιανό Δ΄, που την ίδρυσε στις 5 Ιουλίου 1641. Το δεύτερο συνθετικό sand (άμμος), αναφέρεται στην αμμώδη ακτή στην οποία χτίστηκε η πόλη. Το όνομα γραφόταν συχνά Christiansand ως το 1877, αν και ο χάρτης του χαρτογράφου Ποντόπινταν του 1785 έγραφε το όνομα Christianand (με ένα 's'). Εκείνη τη χρονιά μια επίσημη ορθογραφική μεταρρύθμιση με σκοπό να κάνει τα ονόματα των πόλεων "πιο νορβηγικά" το άλλαξε σε Kristianssand. Το Κρίστιανσαντ και η Χριστιανία, σήμερα Όσλο, άλλαξαν την ορθογραφία τους με την ίδια μεταρρύθμιση. Παρ 'όλα αυτά αρκετές επιχειρήσεις και ενώσεις διατηρούν την ορθογραφία "Ch". Το όνομα άλλαξε και πάλι στη σημερινή του μορφή, Kristiansand (με ένα "s"), το 1889. Το 2012 ο δήμαρχος της πόλης Αρβιντ Γκρούντεκγεν πρότεινε να μετονομαστεί η πόλη Christiansand, υποστηρίζοντας ότι το "Kristiansand" δεν έχει γραμματική σημασία και ότι το Christiansand αποτελεί παράδοση. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από τους ντόπιους και ο δήμαρχος δεν επέμενε περισσότερο. Η περιοχή του Κρίστιανσαντ κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους. Το 1996 ανακαλύφθηκε στον γειτονικό δήμο του Σέγκνε ο καλοδιατηρημένος σκελετός μιας γυναίκας που χρονολογείται περίπου στο 6500 π.Χ. Αυτό δείχνει πολύ πρώιμη κατοίκηση του αρχιπελάγους. Το Γκραουτέλερεν, που βρίσκεται στο Φίντγιανε, πιστεύεται ότι είναι οικισμός της Λίθινης Εποχής. Η πρώτη ανακάλυψη στη Νορβηγία ενός περίκλειστου Σάρουπ (μια νεολιθική μορφή τελετουργικού περίκλειστου, που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο Σάρουπ του νησιού Φιονία της Δανίας) έγινε το 2010 στο Χαμρεσάντεν και χρονολογείται περί το 3400 π.Χ. Αρχαιολογικές ανασκαφές στα ανατολικά της Εκκλησίας του Όντερνες έχουν αποκαλύψει αγροτικούς οικισμούς που υπήρχαν τους τελευταίους π.Χ. αιώνες και τους πρώτους μ.Χ. Μαζί με μια αντίστοιχη ανακάλυψη στο Ρόγκαλαντ αυτοί οι οικισμοί είναι μοναδικοί για τα δεδομένα της Νορβηγίας. Μεμονωμένα αγροκτήματα, και όχι χωριά, ήταν ο κανόνας στην αρχαία Νορβηγία. Άλλες ανακαλύψεις σε ταφικούς τύμβους γύρω από την εκκλησία, στο διαμέρισμα της πόλης Λουντ, δείχνουν κατοίκηση από το 400 μ.Χ. περίπου και 25 λάκκοι μαγειρέματος που βρέθηκαν λίγο έξω από τον τοίχο της εκκλησίας το 1907 είναι μάλλον ακόμη αρχαιότεροι. Ένας από τους μεγαλύτερους προχριστιανικούς χώρους ταφής στη Νότια Νορβηγία βρισκόταν στο παρελθόν στα νότια και δυτικά της εκκλησίας. Θεωρείται ότι υπήρχε βασιλικό κέντρο στο Όντερνες πριν από το 800 και η εκκλησία χτίστηκε γύρω στο 1040. Πριν χτιστεί η πέτρινη εκκλησία πιστεύεται ότι μία ή ίσως δύο ξύλινες εκκλησίες βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Πριν από λίγα χρόνια πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές κάτω και γύρω από τη ρουνική λίθο, όταν μεταφέρθηκε στο πρόπυλο της εκκλησίας. Τα ευρήματα του τάφου έδειξαν ότι το νεκροταφείο-αυλόγυρος της εκκλησίας πρέπει ήδη να ήταν ασυνήθιστα μεγάλο τον Μεσαίωνα. Αυτό σημαίνει ότι η περιοχή πρέπει να είχε μεγάλο πληθυσμό προτού μειωθεί από τον Μαύρο Θάνατο. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα υπήρχε ήδη ένα λιμάνι με μεγάλη κίνηση και ένα μικρό χωριό στον (ποταμό) Ότρα, στο χαμηλότερο σημείο της σημερινής γειτονιάς Λουντ (Λάχελε). Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την ανάπτυξη του Κρίστιανσαντ ήταν το λιμάνι του νησιού Φλέκερεϊ, το οποίο ήταν το πιο σημαντικό στο Σκάγκερακ στις αρχές του 16ου αιώνα και οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον Βασιλιά Χριστιανό Γ΄ της Δανίας το 1555. Το 1635 ο Βασιλιάς Χριστιανός Δ΄ διέταξε τον ευγενή του Πάλε Ρόζενκραντς να μετακομίσει από το Nέντενες και να χτίσει ένα βασιλικό ανάκτορο στο νησί. Ο Χριστιανός Δ΄ (γνωστός για την ίδρυση πολλών πόλεων) επισκέφθηκε την τοποθεσία το 1630 και το 1635 και στις 5 Ιουλίου 1641 ίδρυσε επίσημα την πόλη του Κρίστιανσαντ στην «άμμο» στην απέναντι όχθη του Τορινταλσέλβα (Ότρα). Η πόλη σχεδιάστηκε σε αναγεννησιακό ρυθμό κατά το ιπποδάμειο σύστημα (το κεντρικό τμήμα της είναι τώρα γνωστό ως Kvadraturen = Οι Γειτονιές) και οι έμποροι από ολόκληρο το Άγκντερ διατάχθηκαν να μετακινηθούν στη νέα πόλη. Σε αντάλλαγμα επρόκειτο να λάβουν μια ποικιλία εμπορικών προνομίων και μια δεκαετή φορολογική απαλλαγή. Το 1666 το Κρίστιανσαντ έγινε πόλη-φρούριο με ισχυρή οχύρωση. Το 1682 ο Βασιλιάς Χριστιανός Ε΄ αποφάσισε να μεταφέρει εκεί την επισκοπή του Σταβάνγκερ. Το Κρίστιανσαντ γνώρισε την πρώτη του πυρκαγιά το 1734, που ήταν καταστροφικό για την πόλη. Αργότερα τον 18ο αιώνα, μετά το 1780, οι ναυπηγοί της πόλης γνώρισαν μια άνθηση που διήρκεσε μέχρι τους Ναπολεόντειους Πολέμους, όταν ο ηπειρωτικός αποκλεισμός και ο ναυτικός πόλεμος έπληξαν σοβαρά το εμπόριο. Η Δανία–Νορβηγία υποστήριξε τη Γαλλία στους πολέμους και ως εκ τούτου υπέστη αμείλικτη επίθεση από τη Βρετανία, όπως περιγράφεται στο Terje Vigen του Ίψεν. Μόνο τη δεκαετία του 1830 άρχισε να ανακάμπτει η οικονομία και η ανάπτυξη της νορβηγικής ναυτιλιακής βιομηχανίας ήταν σημαντική για το Κρίστιανσαντ. Η Πόλη του Κρίστιανσαντ είχε ένα σταθμό καραντίνας για τη θαλάσσια κυκλοφορία και ένα νοσοκομείο στο νησί Όντερεϊ για ασθενείς με χολέρα που άνοιξε το 1804. Η πόλη είχε πολύ λιγότερους θανάτους από τη γύρω περιοχή, γεγονός που οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον σταθμό καραντίνας και στο νοσοκομείο. Για παράδειγμα κατά την περίοδο 1833-1866 το Ντράμεν είχε 544 ασθενείς με χολέρα, από τους οποίους 336 πέθαναν. Κατά την ίδια περίοδο το Κρίστιανσαντ είχε μόνο 15 θανάτους από χολέρα. Μια άλλη σημαντική εξέλιξη κατά τον 19ο αιώνα ήταν η ίδρυση το 1881 του Eg Sindssygeasyl, του δεύτερου κεντρικού ψυχιατρικού ιδρύματος στη Νορβηγία (μετά το Γκάουσταντ στο Όσλο). Το ψυχιατρικό νοσοκομείο προσέλκυσε εξειδικευμένους γιατρούς στην πόλη και παρείχε πολλές θέσεις εργασίας για τις γυναίκες. Η πιο πρόσφατη μεγάλη πυρκαγιά, το 1892, κατέκαψε το μισό του παλιού τμήματος της πόλης σε στάχτες. Έκαψε κτίρια μέχρι και τον καθεδρικό ναό, που είχε ξαναχτιστεί με τούβλα μετά από προηγούμενη πυρκαγιά το 1880. Με την ανάπτυξη της υδροηλεκτρικής ενέργειας στη νότια Νορβηγία η πόλη ανέπτυξε σταδιακά μια βιομηχανική βάση, ιδίως με την ίδρυση το 1910 της βιομηχανίας νικελίου Kristiansands Nikkelraffineringsverk AS (αργότερα Falconbridge Nikkelverk και σήμερα Glencore Nikkelverk). Από οικονομική άποψη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτέλεσε ευκαιρία για το Κρίστιανσαντ, ως μια ουδέτερη ναυτιλιακή πόλη. Οι κρίσεις που ακολούθησαν με την πολιτική του χρυσού κανόνα της δεκαετίας του 1920 και την παγκόσμια οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 έγιναν επίσης αισθητές σε μια εμπορική πόλη όπως το Κρίστιανσαντ. Το εργατικό κίνημα είχε σημαντικούς πρωτοπόρους στην πόλη και ο Λέων Τρότσκι πέρασε περίπου ένα χρόνο εξορίας στο αρχιπέλαγος ανοιχτά του Κρίστιανσαντ. Ο Άρνουλφ-Έβερλαντ τον μετέφερε από το Ράντεσουντ στο Νι-Χέλεσουντ του Σέγκνε το 1936. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου το Κρίστιανσαντ ήταν κέντρο διανοούμενων, ειδικά μετά την εγκατάσταση εκεί του αρχιτέκτονα Θίλο Σόντερ το 1932. Το Κρίστιανσαντ δέχθηκε επίθεση από τις Γερμανικές ναυτικές δυνάμεις και τη Luftwaffe κατά την Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ στις 9 Απριλίου 1940. Οι ναυτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν έντονη αντίσταση από το νορβηγικό παράκτιο πυροβολικό στο νησί Οντέρεγια. Βόμβες και χειροβομβίδες έπληξαν επίσης το κέντρο της πόλης και ο πύργος 70 μέτρων του καθεδρικού ναού της χτυπήθηκε τυχαία. Η τρίτη απόπειρα επίθεσης στην πόλη πέτυχε επειδή έγινε σύγχυση του σινιάλου μιας σημαίας με μια γαλλική εθνική σημαία και όταν η παρανόηση έγινε αντιληπτή ήταν πολύ αργά. Η πόλη καταλήφθηκε από δύναμη 800 ανδρών. Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση περιελάμβανε περαιτέρω ανάπτυξη της συνοικίας Λουντ και τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 το Βόγκσμπιγκντ στα δυτικά αναπτύχθηκε αποκτώντας 20.000 κατοίκους. Τη δεκαετία του 1980 η βιομηχανία και οι επιχειρήσεις στην πόλη μειώθηκαν, εν μέρει λόγω της πυρκαγιάς του 1986 στο Ξενοδοχείο Caledonien. Αλλά ξεκινώντας από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 η οικονομία αναπτύχθηκε δυναμικά με επιχειρήσεις θαλάσσιου και υπεράκτιου εξοπλισμού, τεχνολογίας ασφάλειας και γεωτρήσεων. Τα παλαιότερα δημοτικά αρχεία του Κρίστιανσαντ (και των πρώην δήμων του) βρίσκονται σήμερα στα Διαδημοτικά Αρχεία του Βεστ-Άγκντερ. Αυτά περιλαμβάνει έγγραφα που αφορούν, για παράδειγμα, τοπικά συμβούλια, προεδρίες, πτωχοκομεία, σχολικές επιτροπές, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, προσωπικών εγγράφων με τη μορφή αρχείων πελατών, φορολογικών αρχείων και σχολικών αρχείων. Την 1η Ιανουαρίου 2020 οι τρεις γειτονικοί δήμοι Κρίστιανσαντ, Σονγκντάλεν και Σέγκνε συγχωνεύθηκαν για να σχηματίσουν τον μεγάλο δήμο του Κρίστιανσαντ. Ο θυρεός του Κρίστιανσαντ καθιερώθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1909 και βασίζεται στην παλαιότερη σφραγίδα της πόλης, που χρονολογείται από το 1643. Το 1643 ο Βασιλιάς Χριστιανός Δ΄ παραχώρησε στη νέα πόλη το δικαίωμα να χρησιμοποιεί μια σφραγίδα με τον Νορβηγικό λέοντα και το βασιλικό στέμμα. Το στέμμα δείχνει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον βασιλιά. Το άλλο σημαντικό στοιχείο στον θυρεό είναι ένα δέντρο. Καθώς το είδος του δέντρου δεν προσδιορίζεται, υπάρχουν πολλές γνωστές εκδοχές με διαφορετικά σχήματα δέντρου. Μια δεύτερη σφραγίδα, από το 1658, δείχνει ένα δέντρο με φύλλα και κάτι σαν κουκουνάρια. Στη βάση του στέμματος βρίσκονται τα γράμματα R. F. P., που αντιπροσωπεύουν το Regna Firma Pietas, "Η ευσέβεια ενισχύει το βασίλειο", που ήταν το σύνθημα του Χριστιανού Δ΄ Γύρω από τη σφραγίδα της πόλης είναι το σύνθημά της, Cavsa Triumphat Tandem Bona, "Ενας αγαθός σκοπός επικρατεί στο τέλος". Το Κρίστιανσαντ βρίσκεται σε στρατηγική θέση στο Σκάγκερακ και μέχρι τη διάνοιξη του Καναλιού του Κιέλου μεταξύ της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής ήταν πολύ σημαντικό στρατιωτικά και γεωπολιτικά. Αυτό σήμαινε ότι για αιώνες χρησίμευσε ως στρατιωτικό προπύργιο, πρώτα ως βασιλική κατοικία του Χάραλντ Χορφάγκρε, στη συνέχεια ως φρούριο της Δανίας-Νορβηγίας και αργότερα ως "πόλη φρούριο". Το Κρίστιανσαντ είναι μια πύλη από και προς την υπόλοιπη Ευρώπη, με δρομολόγια πλοίων προς τη Δανία και τερματικός σταθμός της σιδηροδρομικής γραμμής κατά μήκος του νότιου άκρου της Νότιας Νορβηγίας. Γεωλογικά αυτή περιοχή του Άγκντερ είναι μέρος της Πλάκας της Βάσης των Σουηδο-Νορβηγικών Βουνών, νοτιοδυτικού τμήματος της Βαλτικής Πλάκας και αποτελείται από δύο κύριους γεωλογικούς σχηματισμούς Πρωτεροζωικών πετρωμάτων που σχηματίστηκαν κατά τις Γοτθικές και αργότερα τις Σουηδο-Νορβηγικές ορογενέσεις, με σημαντικό μεταμορφισμό κατά τη διάρκεια των δεύτερων. Υπάρχει ένα υπόστρωμα σχιστόλιθου, χαλαζίτη, μάρμαρου και αμφιβολίτη με μερικούς κεροστιλβικούς γνεύσιους ηλικίας 1.600-1.450 εκατομμυρίων ετών, που επικαλύπτεται από όξινες επιφανειακές δομές τόσο γρανίτη όσο και γρανοδιορίτη (γενικά 1.250-1.000 εκατομμύρια ετών, σε ορισμένα μέρη 1.550-1.480 εκατομμύρια ετών). Η γεωλογική περιοχή του Μπαμπλεφέιτ ξεκινά στα ανατολικά του δήμου και εκτείνεται έως την Γκρένλαντ. Οι τελευταίοι σουηδο-νορβηγικοί σχηματισμοί είναι εμφανείς σε μεγάλους σχηματισμούς γρανίτη. Υπάρχουν επίσης σχηματισμοί γάββρου και διορίτη, σπανιότερα εκλογίτη. Η Καληδονιακή ορογένεση δεν επηρέασε αυτή την περιοχή. Στο παρελθόν υπήρχε ένα ηφαίστειο στα ανοικτά του Φλέκεροϊ, που άφησε εναποθέσεις ηφαιστειακών πετρωμάτων βόρεια του κεντρικού Κρίστιανσαντ, στην τοποθεσία του κτήματος Εγκ, που τώρα καταλαμβάνεται από το Νοσοκομείο της Νότιας Νορβηγίας. Κοντά στην πόλη υπάρχουν πυκνά δάση. Στο Μπανεχέγια και στο πρώην παράκτιο φρούριο του πυροβολικού στο Οντερέγια, υπάρχουν φωτιζόμενα μονοπάτια για σκι και μονοπάτια πεζοπορίας ειδικά διαμορφωμένα για χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων. Δύο μεγάλα ποτάμια, ο Ότρα και ο Τοβντασέλβα, εκβάλλουν στο Σκάγκερακ μέσω του Κρίστιανσαντ. Το κλίμα της πόλης είναι θερμότερο από τα περισσότερα άλλα μέρη του ίδιου γεωγραφικού πλάτους, αλλά με πιο δροσερά καλοκαίρια από τα ανατολικότερα της Σκανδιναβίας. Κατατάσσεται στο ωκεάνιο (Κέππεν: Cfb) ή υγρό ηπειρωτικό κλίμα (Dfb) λόγω της θέσης του στα όρια Ευρασίας και Βόρειου Ατλαντικού Ρεύματος. Τα τμήματα των περιφερειών Αγκντερ στις ακτές του Σκάγκερακ, όπου ανήκει το Κρίστιανσαντ, έχουν εύκρατο κλίμα με ζεστά καλοκαίρια και δροσερούς χειμώνες. Το χιόνι εμφανίζεται γενικά στα τέλη Δεκεμβρίου και τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο. Μπορεί να είναι πολύ (το ρεκόρ χιονιού στο αεροδρόμιο Κιέβικ είναι 170 εκατοστά, αλλά σπάνια παραμένει για πολύ στις ακτές. Το Ρεύμα του Κόλπου θερμαίνει την περιοχή μέσω επιφανειακών ρευμάτων κατά μήκος της Νορβηγικής τάφρου. Το καλοκαίρι οι περισσότεροι ντόπιοι πηγαίνουν στο Φισκεμπρίγκα, το αρχιπέλαγος απέναντι από την πόλη και την Παραλία Χαμρεσάντεν, που βρίσκεται περίπου 10 λεπτά από το κέντρο της πόλης κοντά στο αεροδρόμιο Κιέρβικ. Επισκέπτες από τη Δανία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες πηγαίνουν επίσης σε αυτή την παραλία το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Η μέση ετήσια θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στους 7 °C. Τον χειμώνα η θερμοκρασία σπάνια πέφτει κάτω από τους −10 °C, 2-3 φορές τον χρόνο. Η μέση θερμοκρασία τον πιο κρύο μήνα, τον Ιανουάριο, κυμαίνεται από −5 °C ως 1 °C. Αλλά οι θερμοκρασίες τείνουν να είναι υψηλότερες τα τελευταία χρόνια. Και το θερμότερο μήνα Ιούλιο, η μέση ημερήσια θερμοκρασία κυμαίνεται από 11 °C ως 20 °C. Η υψηλότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ποτέ στο Κρίστιανσαντ ήταν 34,2 °C στο αεροδρόμιο Κιέβικ. Η θερμοκρασία σπάνια φτάνει τους 30 °C, αλλά τις περισσότερες ημέρες τον Ιούλιο φτάνει τους 22 °C ή περισσότερο. Οι ετήσιες βροχοπτώσεις στο Κρίστιανσαντ είναι 1.380 χιλιοστόμετρα. Η υψηλότερη μέση θερμοκρασία για το Κρίστιανσαντ τον Ιούλιο καταγράφηκε το 2014 (19,2 °C). Το Μπίστραντα είναι μια παραλία που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στα ανατολικά του Κβαντρατούρεν και στο Τάνγκεν. Κοντά στην παραλία βρίσκεται το κολυμβητικό συγκρότημα Ακουαράμα με υπαίθριες και κλειστές πισίνες. Το Ακουαράμα βρίσκεται δίπλα στο ξενοδοχείο "Scandic Hotel Bystranda", που είναι το μεγαλύτερο της Νότιας Νορβηγίας. Μερικά από τα πιο ακριβά διαμερίσματα του Κρίστιανσαντ βρίσκονται ανατολικά στην παραλία και εκεί κοντά βρίσκεται και το λύκειο του Τάνγκεν. Στο Μπίστραντα υπάρχουν εγκαταστάσεις μπιτς βόλεϊ, παιδικές χαρές, πάρκο σκέιτμπορντινγκ και σκάλες για άτομα με ειδικές ανάγκες και παιδιά. Μέσα στον κόλπο υπάρχει ένα γλυπτό. Το Πάλμεσους είναι ένα ετήσιο παραλιακό φεστιβάλ που πραγματοποιείται στο Μπίστραντα, το μεγαλύτερο του είδους του στη Σκανδιναβία. Το Χαμρεσάντεν βρίσκεται ανάμεσα στο Χόνες και το αεροδρόμιο. Έχει μήκος 3 χλμ. και είναι η μεγαλύτερη παραλία στο Κρίστιανσαντ. Υπάρχουν τρία κάμπινγκ και ένα ξενοδοχείο διαμερισμάτων στην παραλία. Το Σέμστραντα είναι μια παραλία γυμνιστών. Το Κρίστιανσαντ χωρίζεται σε 5 δημοτικά διαμερίσματα, αυτά σε 18 συνοικίες και αυτές σε 217 γειτονιές. Το Κβαντρατούρεν είναι το κέντρο της πόλης. Η περιοχή ανήκε στα αγροκτήματα Εγκ και Γκριμ, ήταν μια αμμώδης πεδιάδα καλυμμένη με δάση και ονομαζόταν Σάντεν ή Γκρίμσμοεν. Οι οικισμοί που υπήρχαν πριν από την ίδρυση της πόλης επικεντρώνονταν στη φόρτωση προϊόντων εκσκαφών στο Λουντ, κατά μήκος του Οτρα ή του Τορινταλσέλβεν και κατά μήκος του Τοπνταλφιόρντεν από το Οντερέγια και το λιμάνι του Φλέκεροϊ. Το πολεοδομικό σχέδιο του Χριστιανού Δ΄ για το κέντρο της πόλης αποτελείτο από 56 ορθογώνια τετράγωνα με πέντε μεγάλους τομείς και οκτώ διασταυρώσεις. Πρώτα κατασκευάσθηκαν οι πλατείες κατά μήκος του Ότρα και του ανατολικού και δυτικού λιμανιού. Σήμερα το Κβαντρατούρεν είναι τμήμα του Κβαντρατούρεν / Εγκ, που έχει (2005) 5510 κατοίκους. Η περιοχή Ποσεμπίεν στο Κβαντρατούρεν είναι το μεγαλύτερο σύνολο συνεχόμενων ξύλινων κτιρίων της Βόρειας Ευρώπης. Στο διαμέρισμα υπάρχουν, μεταξύ άλλων, ο Καθεδρικός ναός του Κρίστιανσαντ, το Δημαρχείο, το Πάρκο Βέργκελαντ και ο τερματικός σταθμός για τα φέρι προς το Χίρτσχαλς και το Σιδ. Σταθμό του Κρίστιανσαντ. Το Βόγκσμπιγκντ έχει σημαντική βιομηχανία, που επέζησε σημαντικών αλλαγών. Ο μεγαλύτερος εργοδότης είναι η Elkem Solar, που παράγει υψηλού βαθμού καθαρότητας πυρίτιο για φωτοβολταϊκά στις εγκαταστάσεις του πρώην εργοστασίου σιδηροπυριτίου της Elkem Fiskå Verk. Στο νησί Αντεγια ιδρύθηκε μια σημαντική και προηγμένη μηχανική βιομηχανία που παράγει υπεράκτιους και θαλάσσιους γερανούς και άλλο θαλάσσιο εξοπλισμό στο Andøya Industrial Park. Το Amfi Vågsbygd είναι ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο στο Βόγκσμπιγκντ. Εκτός του Άντεγια στο Βόγκσμπιγκντ βρίσκεται το Ναυπηγείο Μπρενταλσχόλμεν και το Κέντρο Διατήρησης, ένα κέντρο προστασίας των σκαφών στο παλαιότερο ναυπηγείο Μπρενταλσχόλμεν. Το Ναυπηγείο Μπρενταλσχόλμεν και το Κέντρο Διατήρησης είναι ένα εθνικό κέντρο συντήρησης μουσειακών πλοίων και προστασίας της πολύτιμης ναυτικής κληρονομιάς και μια δεξαμενή με μεγάλη χωρητικότητα. Το Λουντ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο διαμέρισμα του Κρίστιανσαντ με πληθυσμό 30.830 κατοίκων το 2013. Στις 14 Ιουνίου 1921 μεταφέρθηκαν στο Κρίστιανσαντ τα πρώτα 2,75 τ.χλμ. του Λουντ και την 1η Ιανουαρίου 1965 το υπόλοιπο μέρος του στη δημοτική συγχώνευση. Στο Λουντ υπάρχουν ίχνη ανθρώπων που χρονολογούνται από την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου μέχρι την εποχή των Βίκινγκ σε διάφορες τοποθεσίες. Υπήρξε ένας οικισμός εδώ από τη Λίθινη Εποχή. Κατά την Εποχή των Βίκινγκ υπήρχε εδώ ένα αγρόκτημα κάποιου άρχοντα. Μια ρουνική λίθος στην εκκλησία του Όντερνες συνδέεται με αυτό το αγρόκτημα. Ένα μεγάλο χωράφι με ταφόπλακες υπήρχε στο παρελθόν νότια και δυτικά της εκκλησίας, που μπορεί επίσης να σχετίζεται με αυτό το αγρόκτημα. Το 1492 πειρατές ήρθαν και επιτέθηκαν στο Λουντ. Αυτό αναφέρεται σε δύο επιστολές, που βρίσκονται στα Εθνικά Αρχεία. Οι επιστολές περιγράφουν την επίθεση που έλαβε χώρα με πολλή βία εναντίον γυναικών και ανδρών και ότι και στις δύο πλευρές υπήρξαν απώλειες. Κανείς δεν ξέρει ποιοι ήταν οι πειρατές αλλά ο αρχηγός τους λεγόταν Περ Σίβερτσεν. Το όνομα υποδηλώνει ότι αυτός και το πλήρωμά του προέρχονταν από τη Νορβηγία ή τη Δανία. Το Ίντρε και το Ίτρε Ράντεσουντ βρίσκονται μεταξύ του Κβοσεφιόρδεν στο Χέβογκ και του Τοπνταλσφιόρδ στο Όντερνες. Αρκετά μικρά νησιά βρίσκονται κατά μήκος της ακτής του Ράντεσουντ, όπως τα Ράντεγια και Χέρεγια, και τα δύο δημοφιλή τουριστικά το καλοκαίρι. Ο δήμος (αρχικά η ενορία) πήρε το όνομά του από το νησί Ράντεεν (σήμερα γνωστό ως Ράντεγια). Το πρώτο συνθετικό του ονόματος είναι rand (Αρχαία Νορδική: rǫnd) που σημαίνει "όριο" ή "άκρη" και το δεύτερο sund, που σημαίνει "στενό". Το Τβέιτ είναι χωριό και πρώην δήμος της περιφέρειας Βεστ-Άγκντερ. Βρίσκεται στον σημερινό δήμο Κρίστιανσαντ και εκεί είναι το αεροδρόμιο της πόλης, Κγέβικ. Το Τβέιτ βρίσκεται κατά μήκος του κατώτερου τμήματος του ποταμού Τοβνταλσέλβα και ο πληθυσμός του είναι περίπου 2.900 (2014). Το Σέγκνε ήταν πρώην δήμος, δυτικά του Κρίστιανσαντ, που συγχωνεύτηκε σε ένα μεγάλο δήμο με τον πρώην δήμο Σονγκντάλεν και την πόλη Κρίστιανσαντ την 1η Ιανουαρίου 2020. Το Σονγκντάλεν ήταν πρώην δήμος, βορειοδυτικά του Κρίστιανσαντ, που συγχωνεύτηκε σε ένα μεγάλο δήμο με τον πρώην δήμο Σέγκνε και την πόλη Κρίστιανσαντ την 1η Ιανουαρίου 2020. Η Dronningens gate (Οδός Βασιλίσσης) είναι ένας δρόμος από τη Havnegata στο λιμάνι Βέστρε ως τη Γέφυρα Λουντ και έχει μήκος 980 μέτρα. Ο δρόμος είχε τον 18ο αιώνα το όνομα Αλλέα της Αμμου. Η Elvegata (Οδός του Ποταμού) οδεύει από την Østre Strandgate έως την Tordenskjolds gate. Διαθέτει ένα μείγμα από νεότερα κτίρια κατοικιών και επιχειρήσεων, σχολεία και γηροκομεία, καθώς και ένα μεγάλο ποσοστό παλαιότερων κατοικιών από ξύλο και λιθοδομή. Η Festningsgata είναι ένας δρόμος στο Κβαντρατούρεν. Το όνομά της συνδέεται από το 1672 με το Φρούριο Κριστιανσχόλμ, που βρίσκεται στην επέκταση του δρόμου προς το ανατολικό λιμάνι. Ο δρόμος εκτείνεται από την Østre Strandgate έως την Tordenskjoldsgate και είχε αρχικά το όνομα Northern gate. Η επέκταση του δρόμου βόρεια της οδού Tordenskjolds ονομάζεται Stener Heyerdahl. Το πάρκο νότια της οδού Tordenskjolds ονομάζεται Stener Heyerdahl. Αυτό το άκρο του δρόμου και η Festningsgata από την οδό Tordenskjolds έως την Dronningens gate ανήκει στην περιφερειακή οδό 28. Από τη Vestre Strandgata έως την Tollbodgata τα κτίρια πλαισιώνονται από το περιτοιχισμένο πράσινο που έγινε αμέσως μετά την πυρκαγιά το 1892 και μετά. Η Henrik Wergelands gate είναι δρόμος στο Κβαντρατούρεν, από τη Vestre Strandgate έως την Elvegata. Έχει πάρει το όνομά του προς τιμήν του Νορβηγού ποιητή Χένρικ Βέργκελαντ, που γεννήθηκε το 1808 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη μέχρι εννέα χρονών, οπότε μετακόμισε με την οικογένειά της στο Ειντσβολτ. Η Tollbodgata οδεύει από την Κεντρική αποβάθρα στο λιμάνι Βέστρε έως την Elvegata δίπλα στον Οτρα και ταυτίζεται με την Οδό 27 του Βεστ-Αγκντερ. Ο δρόμος είχε προηγουμένως το όνομα Sten Alley. Tolbooth. Η Vestre Strandgate (Οδός Δυτικής Παραλίας) είναι ένας δρόμος από το Γκράβανε ως τον κυκλικό κόμβο στο Γκατερλέκα, όπου συναντά την E18 και συνεχίζει στην Rv9 (Setesdalsveien). Ο δρόμος έχει μια σειρά από βασικούς χώρους συνάντησης και λειτουργιών της πόλης όπως το Radisson Hotel, το Θέατρο Αγκντερ, κινηματογράφο, το Clarion Hotel, τον Σταθμό Λεωφορείων και τον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Κρίστιανσαντ. Διαθέτει εστιατόρια, παμπ και χώρους φαγητού, πολλά καταστήματα και γραφεία και μερικά διαμερίσματα. Η πόλη διοικείται από το δημοτικό συμβούλιο και μια εκτελεστική επιτροπή. Ο δήμαρχος είναι ο εκπρόσωπος της πόλης, επικεφαλής του δημοτικού συμβουλίου και αρχηγός της εκτελεστικής επιτροπής. Στο Κρίστιανσαντ ο δήμαρχος εκπροσωπεί τα κεντροδεξιά κόμματα από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Στις δημοτικές εκλογές του 2015 (εκλογές για δημοτικό συμβούλιο) στο Κρίστιανσαντ σημείωσαν άνοδο τα κόμματα που σε εθνικό επίπεδο βρίσκονταν σε αντιπολίτευση. Τη μεγαλύτερη άνοδο σημείωσε το Πράσινο Κόμμα, όπως ήταν και η εθνική τάση. Το Εργατικό Κόμμα ήρθε πρώτο. Το Συντηρητικό Κόμμα που εκπροσωπεί ο δήμαρχος σημείωσε μικρή υποχώρηση, αλλά η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου επέλεξε και πάλι ένα συντηρητικό δήμαρχο, τον Χάραλντ Φούρε. To Κρίστιανσαντ έχει την τρίτη μεγαλύτερη κοινότητα Βιετναμέζων στη Νορβηγία. Χριστιανισμός Ο Καθεδρικός ναός είναι η μεγαλύτερη εκκλησία του Κρίστιανσαντ. Βρίσκεται στο Κβαντρατούρεν με το δημαρχείο και το Πάρκο Βέργκελαντς. Η εκκλησία χτίστηκε το 1885 και έχει χωρητικότητα 1500 ατόμων. Είναι η έδρα του Επίσκοπου του Αγκντερ και του Τέλεμαρκ της Εκκλησίας της Νορβηγίας. Η εκκλησία του Γκριμ χτίστηκε το 1969 και έχει χωρητικότητα 750 ατόμων. Η εκκλησία του Βόγκσμπιγκτ βρίσκεται στο κέντρο του και χτίστηκε το 1967 και έχει χωρητικότητα 650 ατόμων. Η εκκλησία του Λουντ χτίστηκε το 1987 και έχει χωρητικότητα 600 ατόμων. Η εκκλησία του Σεμ χτίστηκε το 2004 και έχει χωρητικότητα 600 ατόμων. Τα παράθυρα της εκκλησίας σχεδιάστηκαν από τον Κγελ Νούπεν. Υπάρχουν επίσης εκκλησίες στο Φλέκερεϊ, το Χέλεμιρ, το Χόνες, το Γιούστβικ, το Οντεμάρκα (Οντερνες), το Ράντεσουντ, το Στράι (Tόρινταλ), το Τβέιτ και το Βόγιε. Υπάρχουν παρεκκλήσια σε όλη την πόλη. Ο χριστιανισμός είναι ισχυρότερος στο Φλέκερεϊ και το Σεμ, αλλά, παρόλο που η Νότια Νορβηγία ονομάζεται ζώνη της Νορβηγικής Βίβλου, ο Χριστιανισμός δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην υπόλοιπη πόλη. Υπάρχει μια Καθολική εκκλησία στο Κβαντρατούρεν, η Εκκλησία του Αγ. Ανσγκαρ. Στη Σλέθεια υπάρχει μια εκκλησία των Μορμόνων και στην Τινχέγια μια Ορθόδοξη. Η Εκκλησία της Νορβηγίας έχει δώδεκα ενορίες (sokn) εντός στον δήμο του Κρίστιανσαντ. Βουδισμός Υπάρχει ένα βουδιστικό κέντρο στο Τέρνεβιγκ του Βόγκσμπιγκτ. Υπάρχει επίσης ένα βουδιστικό κέντρο διαλογισμού στον γειτονικό δήμο Σονγκντάλεν. Ισλάμ Υπάρχει ένα τζαμί στο Κβαντρατούρεν. Η Christiansands Bryggeri είναι παραγωγός μπύρας και αναψυκτικών με μακρά ιστορία στην πόλη. Το ζυθοποιείο ιδρύθηκε το 1859 και όλα τα προϊόντα κατασκευάζονται με νερό από πηγή της εταιρείας, που ονομάζεται Christian IVs kilde (Πηγή του Χριστιανού Δ΄) Η Hennig-Olsen Iskremfabrikk είναι μια μεγάλη νορβηγική εταιρεία παγωτού με έδρα και εγκαταστάσεις παραγωγής στο Κρίστιανσαντ. Το εργοστάσιο άνοιξε το 1960 αλλά η οικογένεια Hennig-Olsen παράγει παγωτό στο Κρίστιανσαντ από το 1924, όταν ο Σβεν Χένιγκ-Ολσεν άρχισε να το παράγει στο πίσω μέρος του καπνοπωλείου του. Η Glencore Nikkelverk (εργοστάσιο νικελίου) ιδρύθηκε το 1910 ως Kristiansand Nikkelraffineringsverk A / S. Η εταιρεία ανήκει στην αγγλοελβετική εταιρεία Glencore και απασχολεί περίπου 500 υπαλλήλους.Η βιομηχανική περιοχή Kόρσβικ στην ανατολική πλευρά του Κρίστιανσαντφιόρδ φιλοξενεί εταιρείες που ασχολούνται με τεχνολογία γεωτρήσεων, γερανούς, βαρούλκα και άλλο εξοπλισμό για την παγκόσμια βιομηχανία πετρελαίου, μεταξύ των οποίων οι National Oilwell Varco και Aker MH. Η Elkem, που ανήκει στην China National Bluestar από το 2011, λειτούργησε εργοστάσιο σιδηροπυριτίου και μικροπυριτίου στο Φίσκο του Βόγκσμπιγκντ για πολλά χρόνια και αντικαταστάθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από την Elkem Solar, που παράγει πολυκρυσταλλικό πυρίτιο για τη βιομηχανία φωτοβολταϊκών και έχει περίπου 225 υπαλλήλους.Η Sørlandschips είναι μια νορβηγική μάρκα πατατών, που προέρχονται συχνά από τη Δανία. Ανήκει στη Scandza AS και είναι σήμερα μία από τις πιο δημοφιλείς μάρκες τσιπς της Νορβηγίας. Έχει ποικιλία γεύσεων και μπαχαρικών. Η Dampbageriet είναι μια μεγάλη αλυσίδα αρτοποιείων με έδρα το Βεστ-Αγκντερ. Ιδρύθηκε στο Κρίστιανσαντ το 1862 και διαθέτει στην πόλη 4 καταστήματα. Η Sparebanken Sør είναι μια τράπεζα που εξυπηρετεί το Βεστ-Αγκντερ, το Αουστ-Αγκντερ και το Τέλεμαρκ. Ιδρύθηκε το 1824 ως Christianand Sparebank, μια από τις πρώτες στη Νορβηγία. Ως σχετικά μεγάλη ναυτιλιακή πόλη το Κρίστιανσαντ ήταν μια κερδοφόρα τοποθεσία για τα ναυπηγεία Kristiansands Mekaniske Verksted και P. Høivolds Mekaniske Verksted. Αλλοτε οι ναυτιλιακές εταιρείες ήταν η ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, αλλά δεν επιβιώνουν πολλές. Ο Όμιλος Ρασμούσεν, στο παρελθόν ναυτιλιακή εταιρεία, είναι πλέον εταιρεία επενδύσεων. Το Κρίστιανσαντ εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλες εγκαταστάσεις ναυπήγησης και επισκευών, που υποστηρίζουν τη βιομηχανία πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας της Νορβηγίας. Ο υποσταθμός HVDC του Σκάγκερακ βρίσκεται κοντά στο Κρίστιανσαντ. Το Kristiansand Dyrepark είναι ο ζωολογικός κήπος με τις περισσότερες καμηλοπαρδάλεις στην Ευρώπη. Το Sørlandsparken (Πάρκο της Νότιας Νορβηγίας) είναι ένα βιομηχανικό εμπορικό πάρκο στον δήμο έξω από την πόλη Κρίστιανσαντ. Το πάρκο απέχει επίσης 17 χιλιόμετρα από το Λίλεσαντ και έχει έκταση 670.000 m2 και πάνω από 5.000 θέσεις εργασίας. Το κύριο μέρος του βιομηχανικού πάρκου βρίσκεται στο Κρίστιανσαντ, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού κέντρου Sørlandssenteret με 195 καταστήματα και του Ζωολογικού Κήπου του Κρίστιανσαντ, που είναι τα μεγαλύτερα εμπορικό κέντρο και ζωολογικός κήπος της Νορβηγίας. Η πίστα αγώνων της Νότιας Νορβηγίας βρίσκεται επίσης στο Κρίστιανσαντ ενώ το IKEA ανήκει στον δήμο Λίλεσαντ. Άλλα μεγάλα καταστήματα αλυσίδων βρίσκονται επίσης γύρω από το εμπορικό κέντρο. Υπάρχουν δύο ξενοδοχεία στο Sørlandsparken και μερικά θέρετρα κοντά στον ζωολογικό κήπο. Η E18 περνάει από το Sørlandsparken πριν συνεχίσει στο κέντρο της πόλης του Κρίστιανσαντ. Λεωφορεία είναι διαθέσιμα 6-8 φορές τις ώρες όλη την ημέρα. Η Συμφωνική Ορχήστρα του Κρίστιανσαντ και το Σύνολο Γουίντ συγχωνεύτηκαν το 2003. Η ορχήστρα τώρα εμφανίζεται στο Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Κίλντεν, που άνοιξε τον Ιανουάριο του 2012. Αυτό είναι επίσης η νέα στέγη του Θέατρου Αγκντερ, που ιδρύθηκε το 1991. Το Μουσείο Τέχνης Sørlandets (Νότιας Νορβηγίας) βρίσκεται στο κέντρο του Κρίστιανσαντ, στα πρώην κτίρια της σχολής του καθεδρικού ναού. Ιδρύθηκε το 1995 με βάση την πρώην συλλογή της Christianands billedgalleri και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο περιφερειακό μουσείο τέχνης της χώρας. Περιλαμβάνει τόσο καλές τέχνες όσο και χειροτεχνίες και υλοποιεί ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων που περιλαμβάνει εκθέσεις μόνιμων συλλογών, προσωρινές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και περιοδύουσες εκθέσεις σε σχολεία και εγκαταστάσεις παιδικής πρόνοιας.Το Christiansands Kunstforening, που μετονομάστηκε Kristiansand Kunsthall, είναι ένας από τους παλαιότερους και μεγαλύτερους συλλόγους τέχνης στη Νορβηγία, που ιδρύθηκε το 1881 και έχει περίπου 650 τετραγωνικά μέτρα εκθεσιακών χώρων για τη σύγχρονη τέχνη στο κέντρο του Κρίστιανσαντ. Ο σύλλογος άρχισε να συγκεντρώνει μια μόνιμη συλλογή το 1902 και σήμερα στεγάζεται στο Μουσείο Τέχνης Sørlandets. Το Cultiva, ένα τοπικό ίδρυμα, ιδρύθηκε για να εξασφαλίσει ότι ένα μέρος των κερδών που προκύπτουν από την πώληση μετοχών της Agder Energy Ltd θα έχει διαρκή οφέλη για την κοινότητα, εστιάζοντας στην τέχνη, τον πολιτισμό, τη δημιουργικότητα και τη δημιουργία ταλέντων. Υποστήριξε έργα στο Κρίστιανσαντ έως ότου η οικονομική κρίση επέφερε περικοπές το 2011. Επιπλέον η Νορβηγική Διεύθυνση Πολιτιστικής Κληρονομιάς δημιούργησε ένα πολιτιστικό ελεύθερο λιμάνι, το Πόρτο Ρίκο, ως ένα από τα πιλοτικά έργα του «προγράμματος αξιοποίησης» της δεκαετίας του 2000. Το 2007 απονεμήθηκε στο Κρίστιανσαντ η ονομασία Norges kulturkommune (Δήμος πολιτισμού της Νορβηγίας), μια διάκριση που απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Νορβηγικό Φόρουμ Πολιτισμού. Το Φισκέμπριγκα είναι μια πρώην ψαραγορά και στις δύο πλευρές του Καναλιού Γκράβανε, το οποίο χωρίζει το κέντρο της πόλης από το Οντέρεγια. Ανακαινίστηκε τη δεκαετία του 1990 και τώρα διαθέτει ξύλινα κτίρια και στεγάζει εστιατόρια και καταστήματα, συμπεριλαμβανομένης μιας αγοράς ψαριών. Είναι πολύ δημοφιλές το καλοκαίρι, όταν το κανάλι χρησιμοποιείται επίσης σε μεγάλο βαθμό από σκάφη. Το νησί Οντέρεγια είναι ένα πρώην οχύρωμα και σταθμός καραντίνας, που τώρα χρησιμοποιείται για αναψυχή και εκδρομές. Κατά καιρούς γίνονται επίσης στο νησί συναυλίες και φεστιβάλ. Η πιο γνωστή ομάδα ποδοσφαίρου της πόλης, IK Start, μετακόμισε το 2007 σε νέο γήπεδο, το Sør Arena. Η πόλη έχει επίσης άλλες ομάδες ποδοσφαίρου, όπως οι Fløy (Flekkerøy), Vigør και IK Våg. Το Κρίστιανσαντ είναι επίσης γνωστό για τις ομάδες του χάντμπολ (Kristiansands IF και IK Våg Vipers), χόκεϊ επί πάγου (Kristiansand Ishockeyklubb), μπάσκετ (Kristiansand Pirates) και βόλεϊ (Grim VBK) και έχει μια ομάδα μπέιζμπολ (Kristiansand Suns). Το Κρίστιανσαντ είναι καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός, προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες ιδίως στο ζωολογικό κήπο του, τον Ζωολογικό Κήπο και Πάρκο Αναψυχής του Κρίστιανσαντ, μόλις ανατολικά της πόλης. Αυτό είναι το δεύτερο δημοφιλέστερο αξιοθέατο στη Νορβηγία, μετά το Χολμενκόλεν (Οσλο) και είχε 925.000 επισκέπτες το 2012. Τα ζώα του, τα περισσότερα από τα οποία στεγάζονται σε φυσικούς οικοτόπους, περιλαμβάνουν λύκους, τίγρεις, λιοντάρια και λύγκες. Ο ζωολογικός κήπος είναι ανοιχτός 365 ημέρες τον χρόνο, ενώ το πάρκο αναψυχής μόνο κατά τη θερινή περίοδο. Το Φεστιβάλ Κβαρτ ήταν ένα ετήσιο μουσικό φεστιβάλ, που πραγματοποιείτο στο Κρίστιανσαντ για πέντε ημέρες στις αρχές Ιουλίου. Υπήρχαν μεγάλες σκηνές στο Οντέρεγια και μικρότεροι χώροι γύρω από την πόλη. Ιδρύθηκε το 1991 ως Qvadradurmusivalen και άλλαξε το όνομά του στο πιο πιασάρικο Quart Festival τον επόμενο χρόνο. Συμμετείχαν σε αυτό διεθνώς γνωστοί καλλιτέχνες και ήταν επίσης γνωστό για έργα που αργότερα έγιναν διεθνώς γνωστά. Για αρκετά χρόνια ήταν το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ της Νορβηγίας, αλλά από το καλοκαίρι του 2007 επλήγη από τον ανταγωνισμό του Hovefestivalen στο Τρόμεγια, στο Αρενταλ και ορισμένα φεστιβάλ με έδρα το Όσλο. Στις αρχές Ιουνίου 2008 ο οργανισμός κήρυξε πτώχευση, το φεστιβάλ επέστρεψε το 2009 με το όνομα Quart αλλά και πάλι χρεοκόπησε. Το Κρίστιανσαντ φιλοξενεί και πολλά άλλα φεστιβάλ, όλο τον χρόνο. Το Protestfestival, που πραγματοποιείται τον Σεπτέμβριο, ξεκίνησε το 2000 και στοχεύει στην αντιμετώπιση της απάθειας και της αδιαφορίας στην πολιτική, και περιλαμβάνει συζητήσεις, συναυλίες και διαλέξεις σε συνδυασμό με παραστατικές τέχνες και ντοκιμαντέρ. Το Protestfestival ισχυρίζεται ότι προσελκύει αναρχικούς, κομμουνιστές, χίπις καθώς και συντηρητικούς χριστιανούς και καπιταλιστές και ενθαρρύνει την επικοινωνία μεταξύ αυτών των ριζικά διαφορετικών ομάδων. Άλλα είναι το Southern Discomfoρτ, επίσης τον Σεπτέμβριο, το Φεστιβάλ Μπλουζ της Μπράγκντεγια τον Ιούνιο, το Νταρκ Σίζον Φεστιβάλ τον Οκτώβριο και τη Νύχτα Πολιτισμού και το Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου τον Απρίλιο. Από το κέντρο της πόλης, το λιμάνι των πορθμείων έχει δρομολόγια προς το Χίρστχαλς (Δανία), που εκτελούνται από τις Color Line και Fjord Line. Η Color Line δρομολογεί το MS Superspeed 1, που τέθηκε σε λειτουργία το 2008 και κάνει τη διέλευση σε περίπου 3 ώρες και 15 λεπτά. Το δρομολόγιο γίνεται όλο τον χρόνο με δύο διαδρομές προς κάθε κατεύθυνση κάθε μέρα. Η Fjord Line δρομολογεί το HSC Fjord Cat, ένα καταμαράν υψηλής ταχύτητας που καλύπτει τη διαδρομή σε περίπου 2 ώρες και 15 λεπτά. Το πλοίο ναυπηγήθηκε μεταξύ 1997 και 1998 και έχει ταξιδέψει με διάφορους χειριστές σε πολλές διαφορετικές διαδρομές. Λειτουργεί μόνο κατά τη διάρκεια της υψηλής περιόδου το καλοκαίρι. Ένα νέο καταμαράν που κατασκευάστηκε από την αυστραλιανή ναυπηγική εταιρεία Austal επρόκειτο να δρομολογηθεί στις αρχές του καλοκαιριού 2020 και να αντικαταστήσει το Fjord Cat. Το νέο πλοίο επρόκειτο να διπλασιάσει τη χωρητικότητα, διατηρώντας παράλληλα την ίδια διάρκεια ταξιδιού 2 ωρών και 15 λεπτών. Η Fjord Line στοχεύει επίσης το νέο πλοίο να αντιμετωπίσει τα παράπονα αξιοπλοΐας και σταθερότητας του προκάτοχου του. Η Ευρωπαϊκή Οδός 18 είναι ο μεγαλύτερος αυτοκινητόδρομος στο Κρίστιανσαντ. Ξεκινά εκεί όπου η E39 πηγαίνει προς τη τη Δανία πριν από τη γέφυρα της πόλης στο Κβαβντρατούρεν. Η E18 συνεχίζει έξω από τον δήμο Κρίστιανσαντ και μέσω του Αρενταλ και του Όσλο καταλήγει στη Στοκχόλμη. Η Ευρωπαϊκή Οδός 39 ξεκινά από το Τρόντχαϊμ και περνά από τη Δυτική Νορβηγία πριν ακολουθήσει στους παράκτιους δήμους του Βεστ-Αγκντερ. Όταν η Ε39 φθάνει στο Κρίστιανσαντ, πηγαίνει στο λιμάνι και συνεχίζει μέσω της Δανίας. Η Νορβηγική Εθνική Οδός 9 είναι ένας δρόμος που ξεκινά από το Κρίστιανσαντ, μέσω των δήμων Γκριμ και Βένεσλα πριν φύγει από το Βεστ-Αγκντερ. Η εθνική οδός καταλήγει στο Χάουκελ του Τέλεμαρκ και είναι η πιο σημαντική οδική σύνδεση για το Σετεσντάλεν και τις γύρω περιοχές. Η Η Νορβηγική Εθνική Οδός 41 ξεκινά από το Χένες. Είναι ο δρόμος προς το αεροδρόμιο του Κρίστιανσαντ, στο Κγέβικ, συνεχίζει προς το Μπίρκενες και καταλήγει στο Κβιτσέιντ του Τέλεμαρκ. Η οδός 401 της Περιφέρειας Τέλεμαρκ είναι η παλαιά Ε18 προτού αναβαθμιστεί. Ξεκινά από το Σεμ και καταλήγει στο Λίλεσαντ μέσω του Χέβογκ. Η περιφερειακή οδός 452 είναι ο παλιός δρόμος προς το κέντρο της πόλης Βένεσλα. Ξεκινά από το Λουντ και καταλήγει στο Βένεσλα μέσω Γιούστβικ και Ολεφγερ. Η περιφερειακή οδός 456 είναι ο κύριος δρόμος προς το Βόγκσμπιγκν τκαι στη συνέχεια καταλήγει στο Σέγκνε. Η περιφερειακή οδός 457 ξεκινάει από την 456 στο Βογιεμπίεν και καταλήγει στο Φλέκερεϊ. Η περιφερειακή οδός 471 είναι ο μεγαλύτερος δρόμος στο κέντρο του Κρίστιανσαντ. Καταλήγει στο Λουντ και πηγαίνει μέχρι το Πανεπιστήμιο. Τα λεωφορεία στην πόλη και τη γύρω περιοχή λειτουργούν από την Boreal Buss AS, που κέρδισε τον διαγωνισμό από την Agder Kollektivtrafikk το 2018 για να εκτελεί δρομολόγια για επτά χρόνια, με δυνατότητα παράτασης της περιόδου κατά τρία χρόνια. Προηγουμένως η Nettbuss Sør (Νότια) λειτούργησε λεωφορεία στην περιοχή για οκτώ χρόνια από το 2010 ως το 2018. Όλες οι περιφερειακές λεωφορειακές γραμμές περνούν έχουν τρεις στάσεις στο Κβαβντρατούρεν. Ορισμένες λεωφορειακές γραμμές πηγαίνουν αντίστροφα από τη δυτική προς την ανατολική ακτή της πόλης. Ο τερματικός σταθμός λεωφορείων του Κρίστιανσαντ (Kristiansand Rutebilstasjon) είναι ο κύριος τερματικός σταθμός λεωφορείων της πόλης και λειτουργεί επίσης ως κόμβος για λεωφορεία εξπρές που συνδέουν με το Όσλο, το Σταβάνγκερ και το Χάουκελι. Βρίσκεται δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Κρίστιανσαντ. Ο τερματικός σταθμός λεωφορείων διαθέτει τοπικά, περιφερειακά και υπεραστικά δρομολόγια. Ένας νέος τερματικός σταθμός λεωφορείων κατασκευάστηκε το 2019, αντικαθιστώντας το παλιό και ξεπερασμένο κτίριο του 1960. Ο παλιός τερματικός σταθμός θα κατεδαφιστεί και θα αντικατασταθεί από ένα μικρό πάρκο και χώρο πρασίνου. Ο Σταθμός του Κρίστιανσαντ άνοιξε το 1895 και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, κοντά στον τερματικό σταθμό των φέρι. Ανήκει στην Εθνική Υπηρεσία Σιδηροδρόμων της Νορβηγίας Η Γραμμή Σέρλαντετ περνά από μικρές πόλεις στις περιφέρειες Βεστ-Αγκντερ και Αουστ-Αγκντερ. Τρένα εξπρές πηγαίνουν ανατολικά προς το Όσλο. Περιφερειακές γραμμές πηγαίνουν στο Σταβάνγκερ. Το τοπικό αεροδρόμιο, Κγέβικ, βρίσκεται 12 χλμ. ανατολικά του κέντρου της πόλης και έχει πτήσεις προς ευρωπαϊκές και νορβηγικές πόλεις. Ένα νέος διώροφος χώρος στάθμευσης κατασκευάστηκε το 2019. Απόσταση του Κρίστιανσαντ από άλλες πόλεις: : Μάνταλ 36 χιλιόμετρα (θα μειωθεί σημαντικά όταν ανοίξει η νέα E39 το 2022) Εβγέ 49 χιλιόμετρα Αρενταλ 55 χιλιόμετρα Φλέκεφιορδ 81 χιλιόμετρα Σταβάνγκερ 160 χιλιόμετρα Όσλο 250 χιλιόμετρα Μπέργκεν 292 χιλιόμετρα Τρόντχαϊμ 601 χιλιόμετρα Τρούμσε 1382 χιλιόμετρα Κοπεγχάγη 391 χιλιόμετρα Στοκχόλμη 768 χιλιόμετρα Το Πανεπιστήμιο του Αγκντερ ιδρύθηκε το 2007, με την αναβάθμιση του ομώνυμου Κολλέγιου, που ιδρύθηκε το 1994 από τη συγχώνευση έξι προηγούμενων ιδρυμάτων: του Κολλέγιου Εκπαίδευσης Δασκάλων του Κρίστιανσαντ, του Περιφερειακού Κολλέγιου του Αγκντερ, του Κολλέγιου Νοσηλευτικής του Κρίστιανσαντ, του Κολλέγιου Νοσηλευτικής του Αρενταλ, του Περιφερειακού Κολλέγιου Μηχανικής του Αγκντερ (Γκρίμσταντ) και του Μουσικού Ωδείου του Αγκντερ. Το πανεπιστήμιο έχει περίπου 10.000 φοιτητές, εκ των οποίων οι 7.500 είναι στο Κρίστιανσαντ και οι υπόλοιποι 2.500 στο Γκρίμσταντ. Στο Κρίστιανσαντ οι εγκαταστάσεις του είναι σε μια πανεπιστημιούπολη στον πρώην χώρο παρελάσεων του Γκιμλεμόεν στο Λουντ. Το πανεπιστήμιο προσφέρει ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών σε όλα τα επίπεδα, οργανωμένες σε πέντε σχολές: Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Εκπαίδευση, Μηχανική και Επιστήμες, Υγεία και Αθλητισμός, Οικονομικά και Κοινωνικές Επιστήμες και Καλές Τέχνες. Στο Γκιμλεμόεν βρίσκεται επίσης το Sørlandet kunnskapspark, ένα ερευνητικό πάρκο που χτίστηκε με χρηματοδότηση, μεταξύ άλλων, του ιδρύματος Cultiva που στεγάζει πολλές εταιρείες με μεγάλο βαθμό επαγγελματικής συνεργασίας με το πανεπιστήμιο, όπως το Agderforskning, ένα ερευνητικό ινστιτούτο κοινωνικών επιστημών, που ανήκει στην εκδοτική εταιρεία Cappelen Damm.Το Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Νόροφ ιδρύθηκε το 2012 και είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο που προσφέρει εξειδικευμένα πτυχία στα Διαδραστικά μέσα (Παιχνίδια ή Κινούμενα Σχέδια) και στην Εφαρμοσμένη Επιστήμη Δεδομένων και στην Ψηφιακή Ιατροδικαστική. Το Πανεπιστημιακό Κολλέγιο βασίζεται στην υπάρχουσα επαγγελματική σχολή του Νόροφ που ιδρύθηκε το 1987. Εκτός από την πανεπιστημιούπολη του Κρίστιανσαντ το Νόροφ διαθέτει εγκαταστάσεις στο Όσλο, στο Μπέργκεν και στο Στάβανγκερ και έχει σημαντική εμπειρία στην προσφορά διαδικτυακών μαθημάτων και όλα τα πτυχιακά μαθήματα που προσφέρονται στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Το Κρίστιανσαντ ήταν μια πόλη-φρούριο και καθεδρικού ναού από το 1664. Το 1684 ιδρύθηκε η Σχολή του Καθεδρικού του Κρίστιανσαντ και το 1734 ένα Λατινικό σχολείο. Σήμερα υπάρχουν τέσσερα δημόσια λύκεια: η Σχολή του Καθεδρικού Γκίμλε του Κρίστιανσαντ, το Λύκειο του Βόγκσμπιγκντ, το Kvadraturen skolesenter και το Λύκειο ΤάνγκενTangen High School Στο Κρίστιανσαντ βρίσκεται επίσης η ιδιωτική Ναυτική Σχολή της Νότιας Νορβηγίας, που προσφέρει δύο μαθήματα σπουδών, Τεχνολογία και Βιομηχανική Παραγωγή και ναυτιλιακά θέματα. Είναι εσωτερικό, οι μαθητές ζουν και εκπαιδεύονται στο εκπαιδευτικό πλοίο MS Sjøkurs, ένα ατμόπλοιο που προγενέστερα ήταν δρομολογημένα στη Hurtigruten. Το Κρίστιανσαντ φιλοξενεί επίσης ένα Διεθνές Σχολείο στο Kongsgård Alle του Λουντ. Το Σχολείο άνοιξε τον Ιανουάριο του 2008 για να παρέχει διεθνή εκπαίδευση στα Αγγλικά σε μαθητές από την τάξη 1 έως την τάξη 10. Αυτό το εγκεκριμένο σχολείο IB μετακόμισε σε ένα ολοκαίνουργιο κτήριο που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2014, για να στεγάσει το διευρυμένο σχολείο που έχει πλέον περισσότερους από 100 μαθητές. Η Fædrelandsvennen είναι η μεγαλύτερη εφημερίδα του Κρίστιανσαντ και τηης μητροπολιτικής του περιοχής. Η εφημερίδα έχει περίπου 116.000 αναγνώστες κάθε μέρα και ιδρύθηκε το 1875. Από το 2006 η εφημερίδα πέρασε από το μεγάλο μέγεθος στο ταμπλόιντ. Η Fædrelandsvennen στεγαζόταν στη Rådhusgata με το Wergelandsparken (πάρκο, που πήρε το όνομά του από το Χένρικ Βέργκελαντ) ως τις 02.27.192 όταν κάποιος ανατίναξε το κτίριο, ισοπεδώνοντάς το. Κανείς δεν έχασε τη ζωή του στο περιστατικό. Η εφημερίδα μετεγκαταστάθηκε στο Fiskåtangen του Βόγκσμπιγκντ, όπου βρισκόταν μέχρι το 2015, οπότε μετακόμισε πάλι στο κέντρο της πόλης στη Henrik Wergelands gate. Η Fædrelandsvennen είναι ιδιοκτήτης πολλών εφημερίδων της Νότιας Νορβηγίας, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και άλλων εταιρειών. Η Kristiansand Avis (Kristiansand اخبار) είναι μια δωρεάν εφημερίδα που ζει με διαφημίσεις και παραδίδεται σε όλα τα νοικοκυριά στην περιοχή εκτός από το Λίλεσαντ, το Μπίρκενες και το Ιβελαντ. Η εφημερίδα εστιάζει στο να στέκεται δίπλα στους κατοίκους της περιοχής. Βγαίνει κάθε Πέμπτη και είχε 45.000 αναγνώστες το 2014. Η NRK Sørlandet έχει τα κεντρικά γραφεία της στο Κρίστιανσαντ. Είναι η περιφερειακή υπηρεσία του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού καναλιού NRK. Το NRK Sørlandet καλύπτει τις περιφέρειες Αουστ-Αγκντερ και Βεστ-Αγκντερ. Παράγουν 6 ώρες ραδιόφωνου και μιάμιση ώρα τηλεόρασης, εκτός από τη δική τους ιστοσελίδα για ειδήσεις για τη Νότια Νορβηγία. Αγκνες Κίτελσεν (γ. 1980), ηθοποιός. Αντρέας Τόρκιλντσεν (γ. 1982), αθλητής του ακοντισμού από το Βόγκσμπιγκντ. Ηταν ολυμπιονίκης το 2004 και το 2008 και παγκόσμιος πρωταθλητής το 2009. Κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ νέων το 2001. Αντον Γέργκεν Αντερσεν, συνθέτης. Μπερντ Μπάλχεν (1899–1973), πρωτοπόρος της αεροπορίας, μηχανικός αεροσκαφών, μηχανικός και στρατιωτικός ηγέτης των ΗΠΑ. Καμίλα Κόλετ (1813–1895), συγγραφέας και η πρώτη φεμινίστρια της Νορβηγίας. Χένρικ Βέργκελαντ (1808–1845), ποιητής, συγγραφέας κ.α. Γενς Μπγερνεμπόε (1920–1976), μυθιστοριογράφος. Κατρίνε Λούντε (γ. 1980), παίκτρια του χάντμπολ από το Χόνες Hånes, αγωνίζεται στην εθνική ομάδα Νορβηγίας. Κριστίνε Λούντε-Μπόργκερσεν, (γ. 1980), παίκτρια του χάντμπολ, τρεις φορές ολυμπιονίκις. Κρίστοφερ Χέσταντ (γ. 1983), πρώην ποδοσφαιριστής από το Βόγκσμπιγκντ, ξεκίνησε από την IK Start και συνέχισε στη Βολερένγκα Φούτμπαλ. Κρίστοφερ Χάλβορσεν, ποδηλάτης. Μέτε-Μάριτ, Πριγκίπισσα του Στέμματος της Νορβηγίας (γ. 1972), από τη Σλέθεγια, παντρεμένη με τον Πρίγκιπα του Στέμματος Χάακον από το 2001. Ρολφ Λέβλαντ (γ. 1955), τραγουδοποιός και συνθέτης.
Το Κρίστιανσαντ (νορβηγικά: Kristiansand, στο παρελθόν Christiansand και Christiansand ‎) είναι πόλη και δήμος στην περιφέρεια Αγκντερ της Νορβηγίας. Είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Νορβηγίας και ο δήμος είναι ο έκτος μεγαλύτερος της χώρας, με πληθυσμό περίπου 112.000 τον Ιανουάριο του 2020, μετά την ένταξη των δήμων Σέγκνε και Σονγκντάλεν στον νέο δήμο του μείζονος Κρίστιανσαντ. Το Κρίστιανσαντ χωρίζεται σε πέντε διαμερίσματα: το Γκριμ στα βορειοδυτικά με πληθυσμό 15.000, το Κβανταρτούρεν, που είναι το κέντρο της πόλης με πληθυσμό 5.200, το Λουντ, το δεύτερο μεγαλύτερο διαμέρισμα, το Σέγκνε, με πληθυσμό περίπου 12.000 και ενσωματωμένο στον δήμο του Κρίστιανσαντ από τον Ιανουάριο του 2020, το Όντερνες στα δυτικά και το Βόγκσμπιγκντ, το μεγαλύτερο διαμέρισμα με πληθυσμό 36.000, που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά. Το Κρίστιανσαντ συνδέεται με τέσσερις κύριους δρόμους: την Ευρωπαϊκή Οδό Ε18 από το Όσλο και το Άουστ-Άγκντερ που καλύπτει το ανατολικό τμήμα της πόλης, την Ευρωπαϊκή Οδό E39 από το Σταβάνγκερ, το Φλέκεφιορδ και τις παραλιακές πόλεις και χωριά του Βεστ-Άγκντερ, η Νορβηγική Εθνική Οδός 9 από το Έβγε, το Σέτεσνταλ και το Γκριμ και Νορβηγική Εθνική Οδός 41 από το Τέλεμαρκ, το βόρειο Άουστ-Άγκντερ, το Μπίρκελαντ, το Τβέιτ και το αεροδρόμιο του Κρίστιανσαντ στο Κιέβικ. Η Γέφυρα Βάροντ είναι μια μεγάλη γέφυρα, τμήμα του Ε18, που εκτείνεται πάνω από το Τοπνταλσφιόρντεν. Ο τουρισμός είναι σημαντικός για το Κρίστιανσαντ και η θερινή περίοδος είναι η πιο δημοφιλής για τους τουρίστες. Το Ζωολογικό και Ψυχαγωγικό Πάρκο του Κρίστιανσαντ είναι ο μεγαλύτερος ζωολογικός κήπος της Νορβηγίας. Δέχεται περισσότερους από 900.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Η Οδός Μάρκενς είναι ο κύριος πεζόδρομος στο κέντρο της πόλης. Το Μπίστραντα είναι μια παραλία της πόλης που βρίσκεται στο Κβανταρτούρεν. Επιπλέον η παραλία Χαμρεσάντεν είναι η μεγαλύτερη της πόλης. Το ομώνυμο κάμπιγκ είναι δημοφιλές για οικογένειες κατά τη θερινή περίοδο. Η πόλη φιλοξενεί μια δωρεάν συναυλία στο κέντρο της πόλης μία φορά κάθε εβδομάδα το καλοκαίρι. Έξω από την πόλη βρίσκεται το βιομηχανικό πάρκο Σερλαντσπάρκεν, που περιλαμβάνει το Σερλαντσέντερετ, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Νορβηγίας. Πρόκειται για εμπορικό και αλιευτικό λιμάνι στο οποίο υπάρχουν βιομηχανίες ναυτικών και μηχανικών κατασκευών, ξύλου, χαρτιού μεταλλουργίας κοβαλτίου κ.α.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84
Μονή Πετράκη
Η ονομασία της προέρχεται από τον Παρθένιο Πετράκη, ιερομόναχο από τη Δημητσάνα, ο οποίος ανακαίνισε τη μονή το 1673. Ο ναός κατασκευάστηκε τον 13ο ή 14ο αιώνα. Είναι τύπου εγγεγραμμένου σταυροειδών με τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Τα κιονόκρανα είναι κορινθιακού ρυθμού. Ο διπλός νάρθηκας είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Η μονή παλιά ήταν πατριαρχικό σταυροπήγιο. Αρχικά η μονή των Ταξιαρχών ήταν μετόχιο της Μονής Καρέα επί του Υμηττού, αργότερα όμως οι μοναχοί μετοίκησαν για λόγους ασφαλείας στην Μονή των Ασωμάτων. Κατά το 1834, όταν η πρωτεύουσα του Κράτους μεταφέρθηκε από το Ναύπλιο στην Αθήνα, η μονή Πετράκη μεταβλήθηκε σε πυριτιδαποθήκη. Οικονόμου του εξ Οικονόμων, τα σωζόμενα συγγράμματα, Αθήναι 1862 Καμπούρογλους, Ιστορία των Αθηναίων Μνημεία της Ιστορίας των Αθηναίων Διον. Βερσής, Χρυσαλλίς Δ', σ. 49 Ζησίου, Αρμονία τεύχ. Δ Γ. Λαμπάκης, Έσπερος 2, σ. 193 Σπ. Λάμπρος, Νέος Ελληνομνήμων 4, σ. 83 Ιεζ. Βελανιδιώτης, εν Λάμπρου Ν. Ελλ. 6, σ. 113 και εν Εκκλησιαστ. Φάφω Αλεξανδρείας, τεύχος Δεκ, 1908 Ευάγγελος Ανδρέου, Γεώργιος Μάρκου ο Αργείος, το μέγιστο της αγιογραφίας σχολειό στον 18ο αιώνα. Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης-EUARCE, Αθήνα 2012, (Μονή Πετράκη, σ.σ. 18,27,32,35,36,37,41,42,60,61,63,65,71) Evangelos Andreou, Da Peloponneso a Venezia e da Venezia ad AtticaTTICA: Giorgio Marcou di Argos: la più grande scuola agiografica del diciottesimo (18°) secolo. Αναστάσιος Ορλάνδος (1933). Μεσαιωνικά μνημεία της πεδιάδος των Αθηνών και των κλιτυών Υμηττού – Πεντελικού, Πάρνηθος και Αιγάλεω, Τεύχος Γ'. Αθήναι: Τύποις «ΕΣΤΙΑ». Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010. Αντουράκης Γεώργιος, Νεώτερες παρατηρήσεις γιὰ τὴν ἱστορικὴ Μονὴ Πετράκη, περιοδικό Θεολογία, τόμος ΟΓ', τεύχος 2, Αθήνα 2002, σελ. 715-725. Ιστοσελίδα της Μονής Πετράκη
Η Μονή Πετράκη ή Άγιοι Ασώματοι Ταξιάρχες είναι μεσαιωνική εκκλησία που σήμερα βρίσκεται μέσα στην πόλη της Αθήνας, στο Κολωνάκι. Δίπλα στη Μονή βρίσκονται σήμερα τα γραφεία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Καθηγούμενος της Μονής, απο το 2012 είναι ο πανιερώτατος μητροπολίτης Θαυμακού κ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7
Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2015-16
Στο πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας 2015-16 συμμετείχαν 16 ομάδες. Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Οι τρεις πρώτες ομάδες προβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας 2016-17. Οι τρεις τελευταίες ομάδες υποβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2016-17. Ωστόσο, μετά το τέλος του πρωταθλήματος αποχώρησε μία ομάδα από το πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας 2016-17 και έτσι η τρίτη από το τέλος ομάδα του πρωταθλήματος Γ΄ κατηγορίας 2015-16 δεν υποβιβάστηκε. Η νίκη βαθμολογείται με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν δίνει κανένα βαθμό. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2015-16 ΘΟΪ Λακατάμιας ΑΣΙΛ Λύσης ΠΑΕΕΚΟμάδες που διαβαθμίστηκαν στην Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2015-16 Φοίνικας Αγίας Μαρίνας ΧρυσοχούςΟμάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν από τη Β΄ κατηγορία 2014-15 ΑΠΕΠ ΠιτσιλιάςΟμάδες που προήχθησαν από την Δ΄ κατηγορία 2014-15 Αλκή Ορόκλινη Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ξυλοτύμβου 2006 Ηρακλής Γερολάκκου Ολυμπιάς Λυμπιών Κούρης Ερήμης Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Πηγή: Βαθμολογία Ισοβαθμίες:αΑκρίτας-Αλκή 3-0, Αλκή-Ακρίτας 1-0βΟλυμπιάς-Ηρακλής 1-1, Ηρακλής-Ολυμπιάς 0-1γΔιγενής-Ορμήδεια FC 0-2, Ορμήδεια FC-Διγενής 2-4δΕθνικός Λατσιών-ΑΠΕΠ 4-0, ΑΠΕΠ-Εθνικός Λατσιών 1-0 1Η ΑΠΕΠ είχε υποβιβαστεί με το τέλος του πρωταθλήματος. Ωστόσο, επειδή ο Νίκος & Σωκράτης Ερήμης, ο οποίος θα συμμετείχε στην Γ΄ κατηγορίας 2016-17, αποχώρησε πριν την έναρξη του πρωταθλήματος Γ΄ κατηγορίας 2016-17, η ΑΠΕΠ Πιτσιλιάς, παρέμεινε στη Γ΄ κατηγορία. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: 1Ο αγώνας ΑΠΕΠ-Ηρακλής έληξε με σκορ 2-2. Ωστόσο, κατακυρώθηκε με τέρματα 0-3 υπέρ του Ηρακλή μετά από απόφαση του Αθλητικού Δικαστή λόγω αντικανονικής συμμετοχής δύο ποδοσφαιριστών της ΑΠΕΠ.Πηγή: Αποτελέσματα «2015/16 Cypriot Third Division». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. «Βαθμολογία». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σωματεία». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σκόρερ». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Επίσημος ιστότοπος Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Γ΄ κατηγορίας και Επίλεκτης κατηγορίας ΣΤΟΚ 2015-16 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
Η Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2015-16 ήταν η 45η έκδοση της Γ΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε ο Ακρίτας Χλώρακας για 3η φορά στην ιστορία του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2015-16
Εθνική Βιβλιοθήκη του Βασιλείου του Μαρόκου
Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1924 και ονομαζόταν αρχικά Γενική Βιβλιοθήκη (Bibliothèque Générale). Το 1926 μετονομάστηκε σε Γενική Βιβλιοθήκη και Αρχείο (Bibliothèque Générale et Archives) (BGA). Το 2003, αποφασίστηκε να κατασκευαστεί ένα νέο σύγχρονο κτίριο για τη βιβλιοθήκη .Το έργο ανατέθηκε σε δύο νέους Μαροκινούς αρχιτέκτονες: τον Abdelouahed Mountassi r και τον Rachid Andaloussi .Τότε, η βιβλιοθήκη μετονομάστηκε σε Εθνική Βιβλιοθήκη του Βασιλείου του Μαρόκου (Bibliothèque Nationale du Royaume du Maroc). Το νέο κτίριο εγκαινιάστηκε στις 15 Οκτωβρίου 2008 από τον βασιλιά Μοχάμεντ ΣΤ του Μαρόκου.. Συνδυάζει μοντερνισμό και παράδοση. Έχει έκταση 18.250 τ.μ. και εκτίνεται σε δύο επίπεδα, φιλοξενεί γκαλερί για τη διοργάνωση εκθέσεων, αίθουσες συνεδριάσεων, αίθουσα για το κοινό 300 ατόμων, καφετέρια και αναγνωστήριο . Πάνω από το κτίριο υψώνεται ο πύργος ύψους 28 μέτρων που μοιάζει με μιναρέ. Η συλλογή βιβλίων και σπανίων χειρογράφων βρίσκεται στους 11 ορόφους του πύργου . Το κτίριο είναι κλιματιζόμενο . Το 2009, η βιβλιοθήκη άρχισε να ψηφιοποιεί τις συλλογές της. Αγοράστηκαν εξειδικευμένοι σαρωτές και οι μισές συλλογές της βιβλιοθήκης είχαν σαρωθεί μέχρι το 2014 . Τον Απρίλιο του 2020, η βιβλιοθήκη διέθεσε μέσω του ιστότοπού της μια συλλογή ομιλούντων βιβλίων στα αραβικά, γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά . Πάνω από 340.000 βιβλία Πάνω από εξήντα χιλιάδες χειρόγραφα Πάνω από δέκα χιλιάδες τίτλοι περιοδικών, περιοδικών και εφημερίδων Πάνω από τέσσερις χιλιάδες χάρτες και σχέδια Πάνω από οκτώ χιλιάδες φωτογραφίες, τετρακόσιες λήψεις σε γυαλί και χίλιες διακόσιες φωτογκραβούρες Για να ενθαρρύνει τους Μαροκινούς να μοιράζονται τα χειρόγραφά τους, το Βραβείο Χασάν ΙΙ των Χειρογράφων απονέμεται από το 1969. Ο κύριος σκοπός είναι η συλλογή της χειρόγραφης κληρονομιάς που ανήκει σε μαροκινές οικογένειες, η διατήρησή τους μέσω ψηφιοποίησης και η αποθήκευση αντιγράφων στη βιβλιοθήκη. Κατά την τελετή απονομής, η βιβλιοθήκη φιλοξενεί έκθεση με βραβευμένα χειρόγραφα. Mohammed Ibrahim El Kettani (1973), Recueil sélectif de textes en arabe provenant d'archives marocaines et présentant un intérêt scientifique comme source pour l'histoire africaine, Unesco, OCLC 493611466, http://www.unesco.org/new/en/social-and-human-sciences/themes/general-history-of-africa/sources-of-the-history-of-africa/ . (Includes discussion of items held in the library) Bibliothèque nationale du Royaume: un joyau pour abriter les trésors culturels du Maroc, Casablanca, 24 July 2003, http://lematin.ma/journal/2003/Bibliotheque-nationale-du-Royaume--un-joyau-pour-abriter-les-tresors-culturels-du-Maroc/31512.html «Dahir no. 1-03-200 du 16 ramadan 1424 (11 novembre 2003) portant promulgation de la loi no. 67-99 relative à la Bibliothèque nationale du Royaume du Maroc» (στα γαλλικά). Πρότυπο:Illm (5184): 150–152. 2004. ISSN 0851-1217. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-02. https://web.archive.org/web/20140202182706/http://www.sgg.gov.ma/Portals/0/Bo/bulletin/Fr/2004/BO_5184_Fr.pdf. Ανακτήθηκε στις 2017-08-14. Marcel Lajeunesse, επιμ. (2008). «Maroc». Les Bibliothèques nationales de la francophonie (PDF) (στα Γαλλικά) (3rd έκδοση). Bibliothèque et Archives nationales du Québec. σελίδες 75–80. OCLC 401164333. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Morocco, The Hague: International Federation of Library Associations, OCLC 225182140, http://db.ifla-world-report.org/home/map#/2/2/YGZFBS2K869UHPI . (Includes information about the national library) Official website Οι 10 μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών Μαρόκο Ραμπάτ
Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Βασιλείου του Μαρόκου (αραβικά: المكتبة الوطنية للمملكة المغربية‎, γαλλικά: Bibliothèque Nationale du Royaume du Maroc ή BNRM) είναι μια εθνική βιβλιοθήκη που λειτουργεί ως νόμιμη καταθετική βιβλιοθήκη του Βασιλείου του Μαρόκου. Βρίσκεται στην καρδιά του Ραμπάτ στη συνοικία του Αγκντάλ, υπό την επίβλεψη του Υπουργείου Πολιτισμού. Διευθυντής της βιβλιοθήκης είναι ο Mohamed El Ferrane από το 2021.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85
NCIS: Los Angeles
Η σειρά ακολουθεί μια ειδικευμένη ομάδα, που ασχολείται με τα εγκλήματα στο Ναυτικό. Εστιάζει στην συνήθως περίπλοκη αλλά συγχρόνως διασκεδαστική καθημερινότητα της ομάδας, η οποία είναι υποχρεωμένη να συνεργαστεί για να αντεπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NCIS: Los Angeles στο Wikimedia Commons Επίσημη ιστοσελίδα
Το NCIS: Los Angeles (Ναυτική Υπηρεσία Έρευνας Εγκλημάτων: Λος Άντζελες) είναι αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά που περιέχει στοιχεία στρατιωτικού δράματος και αστυνομικών υποθέσεων. Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 22 Σεπτεμβρίου 2009 στο Αμερικανικό Τηλεοπτικό Δίκτυο CBS.
https://el.wikipedia.org/wiki/NCIS:_Los_Angeles
Βιομάζα
Η καύση της βιομάζας έχει μηδενικό ισοζύγιο διοξειδίου του άνθρακα (CO2) δεν συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου - επειδή οι ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που απελευθερώνονται κατά την καύση της βιομάζας δεσμεύονται πάλι από τα φυτά για τη δημιουργία της βιομάζας. Η μηδαμινή ύπαρξη του θείου στη βιομάζα συμβάλλει σημαντικά στον περιορισμό των εκπομπών του διοξειδίου του θείου (SO2) που είναι υπεύθυνο για την όξινη βροχή. Εφόσον η βιομάζα είναι εγχώρια πηγή ενέργειας, η αξιοποίησή της σε ενέργεια συμβάλλει σημαντικά στη μείωση της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου, στην εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και στην εξοικονόμηση του συναλλάγματος. Η ενεργειακή αξιοποίηση της βιομάζας σε μια περιοχή, αυξάνει την απασχόληση στις αγροτικές περιοχές με τη χρήση εναλλακτικών καλλιεργειών (διάφορα είδη ελαιοκράμβης, σόργο, καλάμι, κενάφ) τη δημιουργία εναλλακτικών αγορών για τις παραδοσιακές καλλιέργειες (ηλίανθος κ.ά.), και τη συγκράτηση του πληθυσμού στις εστίες τους, συμβάλλοντας έτσι στη κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Μελέτες έχουν δείξει ότι η παραγωγή υγρών βιοκαυσίμων έχει θετικά αποτελέσματα στον τομέα της απασχόλησης τόσο στον αγροτικό όσο και στο βιομηχανικό χώρο. Είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας Ο αυξημένος όγκος και η μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρασία, σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα δυσχεραίνουν την ενεργειακή αξιοποίηση της βιομάζας. Η μεγάλη διασπορά και η εποχιακή παραγωγή της βιομάζας δυσκολεύουν τη συνεχή τροφοδοσία με πρώτη ύλη των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης της βιομάζας. Με βάση τα παραπάνω παρουσιάζονται δυσκολίες κατά τη συλλογή, μεταφορά, και αποθήκευση της βιομάζας που αυξάνουν το κόστος της ενεργειακής αξιοποίησης. Οι σύγχρονες και βελτιωμένες τεχνολογίες μετατροπής της βιομάζας απαιτούν υψηλό κόστος εξοπλισμού, συγκρινόμενες με αυτό των συμβατικών καυσίμων. Τα συσσωματώματα βιομάζας είναι ένα καύσιμο αποτελούμενο από ξύλο, απαλλαγμένο από κάθε υγρασία, συμπιεσμένο σε μικρούς κυλίνδρους χωρίς καμιά προστιθέμενη συγκολλητική ουσία. Κατασκευάζονται από τα βιολογικά παραπροϊόντα της γεωργίας, της δασοπονίας και της βιομηχανίας ξύλου και είναι ένα οικονομικά αποδοτικό μέσο μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Λόγω της κυλινδρικής φόρμας, της στιλπνής επιφάνειας και του μικρού μεγέθους, τα συσσωματώματα συμπεριφέρονται όπως ένα υγρό, διευκολύνοντας τη μεταφορά τους και την αυτόματη τροφοδοσία του λέβητα ή της σόμπας-θερμάστρας συσσωματωμάτων. Η τροφοδοσία της εγκατάστασης μπορεί να γίνει είτε με συσκευασίες σάκων 15 kg είτε με μεγάλες συσκευασίες 500-1.000 ατόμων. Η υψηλή ενεργειακή πυκνότητα και η ευκολία της χρήσης καθιστούν αυτό το φυτικό και περιβαλλοντικά ασφαλές καύσιμο κατάλληλο, ενδεικνυόμενο για χρήση σε κάθε μεγέθους αυτόματα συστήματα θέρμανσης. βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά Τα συσσωματώματα είναι μικροί κύλινδροι διαμέτρου 60-80 mm με μήκος περίπου 100 mm και χρώμα εξαρτώμενο από την πρώτη ύλη που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή τους. Θερμογόνος δύναμη 17 GJ/tn ανά kg 4,7 kWh/kg ανά m3 3.077 kWh/m3 Περιεχόμενη υγρασία 8% Φαινόμενη πυκνότητα 650 kg/m3 Στάχτη 0,5%Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη διαθεσιμότητα pellets βιομάζας καθόσον λειτουργούν 5 εργοστάσια παραγωγής πελλετών, ενώ εντός του 2010 ξεκίνησε η παραγωγή και ένα έκτου εργοστασίου, στο Νευροκόπι, που είναι και το μεγαλύτερο στην Ελλάδα. Η Φινλανδία αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα για τη βιώσιμη διαχείριση του δασικού της πλούτου και ειδικά ως προς τον τρόπο χρήσης της βιομάζας στην παραγωγή ενέργειας λόγω του εξαιρετικά ισχυρού δασικού της τομέα και τις εκτεταμένες επενδύσεις του κράτους και των επιχειρήσεων στη βιοενέργεια ήδη από τη δεκαετία του 1980. Η μεγαλύτερη άνοδος στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας στηριζόμενη σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προήλθε από την ενέργεια που παράγεται από υποπροϊόντα της δασικής βιομηχανίας, η οποία αντιπροσωπεύει πάνω από το 60 τοις εκατό της συνολικής ανανεώσιμης ενέργειας. Στη Φινλανδία, το κράτος αλλά και οι επιχειρήσεις παρέχουν κίνητρα για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε βιομηχανική κλίμακα με τη χρήση ενός συστήματος τροφοδοσίας τιμολογίων (FIT). Η βιοενέργεια στη Φινλανδία κυριαρχείται από στερεά βιομάζα (377 PJ), σε μεγάλο βαθμό σε δασικές βιομηχανίες (τσιπ, φλοιός, πριονίδι) και βιομηχανίες χαρτοπολτού και χαρτιού (μαύρο υγρό), ενώ χρησιμοποιείται για θέρμανση και ενέργεια στον οικιακό τομέα. Πολλές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές της Φινλανδίας χρησιμοποιούν τη βιομάζα τόσο για θέρμανση όσο και στη πρόσθετη ενέργεια προκειμένου να τροφοδοτήσουν τα μηχανήματά τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα επιχείρησης είναι και ο μύλος βιοπροϊόντων Äänekoski του Ομίλου Metsä στην κεντρική Φινλανδία, ο οποίος χρησιμοποιεί υπολείμματα ξύλου για να τροφοδοτεί τις δικές του δραστηριότητες, να θερμαίνει την κοντινή πόλη και να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια στη σκανδιναβική περιφερειακή αγορά.Το εργοστάσιο παράγει 1,3 εκατομμύρια τόνους πολτού βιομάζας ετησίως προερχόμενη από τα δάση της Φιλανδίας. Το μεγαλύτερο μέρος του πολτού εξάγεται, κυρίως στην Ευρώπη και την Ασία. Ο μύλος βιοπροϊόντων κατασκευάζει πολτό από μαλακό ξύλο και σημύδα για χαρτόνι, χαρτομάντιλο και χαρτί εκτύπωσης και ειδικά προϊόντα. Η ονομασία του μύλου ως μύλος βιοπροϊόντων, προέρχεται από τον τρόπο χρήσης της βιομάζας ως καύσιμο για την παραγωγή ενέργειας καθώς εμπλουτίζει την παραγωγή προϊόντων με νέα βιοπροϊόντα, παράγει περίσσεια βιοενέργεια και δεν χρησιμοποιεί ορυκτά καύσιμα. Αποτελεί ιδιωτική επιχείρηση και πρωτοβουλία, ωστόσο υπάρχει άριστη συνεργασία τόσο με την τοπική κοινότητα όσο και με τις κυβερνητικές αρχές. Βάση του εγχειρήματος αποτελεί η κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα ενώ η συνεργασία και η ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τις αποφάσεις για την ανάπτυξη και βελτίωση της επιχείρησης ανάμεσα στα μέλη είναι βασικό κομμάτι της επίτευξης των στόχων του βιολογικού μύλου. Η διαχείριση της βιομάζας με έναν τέτοιο ενεργό τρόπο επιτρέπει την ανάπτυξη της αποθήκευσης άνθρακα στα δάση ενώ παράλληλα διασφαλίζει την παραπάνω εξαγωγή ενέργειας από αυτά. Παρατηρείται έτσι, ότι με τον τρόπο αυτό, τα δάση της Φινλανδίας αναπτύσσονται σχεδόν δύο φορές πιο γρήγορα από ό,τι στη δεκαετία του 1950, ενώ παράλληλα η ποσότητα του ξύλου που μπορεί να παραχθεί βιώσιμα από αυτά έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Κοδοσάκης Ε. Δημήτρης, Διαχείριση φυσικών πόρων και ενέργεια, σελ. 233-240, εκδ. Α.Σταμούλη, Αθήνα, 1994 Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ), http://www.cres.gr Τι είναι η βιομάζα και ποιες οι πηγές προέλευσής της http://www.biomassenergy.gr/articles/technology/biomass/161-pellet-production-2 Αρχειοθετήθηκε 2014-10-23 στο Wayback Machine.
Ως βιομάζα ορίζεται το βιοαποικοδομήσιμο κλάσμα προϊόντων, αποβλήτων ή υπολειμμάτων βιολογικής προέλευσης, από τη γεωργία (συμπεριλαμβανομένων των φυτικών και των ζωικών ουσιών), τη δασοπονία και τους συναφείς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας. Όπως επίσης και το βιοαποικοδομήσιμο κλάσμα των βιομηχανικών αποβλήτων και των οικιακών απορριμμάτων. Ουσιαστικά, η βιομάζα αποτελεί την ύλη που έχει άμεση ή έμμεση βιολογική (οργανική) προέλευση. Σε περίπτωση που η βιομάζα χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για παραγωγή ενέργειας μιλάμε για στερεά, υγρά και αέρια βιοκαύσιμα. Παραδείγματα στερεών βιοκαυσίμων αποτελούν τα πέλλετ ξύλου, οι μπριγκέτες, τα πυρηνόξυλα, τα ροκανίδια, τα καυσόξυλα. Παραδείγματα υγρών βιοκαυσίμων αποτελούν η βιοαιθανόλη και το βιοντήζελ τα οποία έχουν συχνή εφαρμογή ως καύσιμα κίνησης Η ενέργεια που είναι δεσμευμένη στις φυτικές ουσίες προέρχεται από τον ήλιο. Με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, τα φυτά μετασχηματίζουν την ηλιακή ενέργεια σε βιομάζα. Οι ζωικοί οργανισμοί αυτή την ενέργεια την προσλαμβάνουν με την τροφή τους και αποθηκεύουν ένα μέρος της. Αυτή την ενέργεια αποδίδει τελικά η βιομάζα, μετά την επεξεργασία και τη χρήση της. Είναι μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας γιατί στην πραγματικότητα είναι αποθηκευμένη ηλιακή ενέργεια που δεσμεύτηκε από τα φυτά κατά τη φωτοσύνθεση. Η βιομάζα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, για να ζεσταθεί και να μαγειρέψει, χρησιμοποίησε την ενέργεια (θερμότητα) που προερχόταν από την καύση των ξύλων, που είναι ένα είδος βιομάζας. Αλλά και μέχρι σήμερα, κυρίως οι αγροτικοί πληθυσμοί, τόσο της Αφρικής, της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής, όσο και της Ευρώπης, για να ζεσταθούν, να μαγειρέψουν και να φωτιστούν χρησιμοποιούν ξύλα, φυτικά υπολείμματα (άχυρα, πριονίδια, άχρηστους καρπούς ή κουκούτσια κ.ά.) και ζωικά απόβλητα (κοπριά, λίπος ζώων, άχρηστα αλιεύματα κ.ά.). Όλα τα παραπάνω υλικά, που άμεσα ή έμμεσα προέρχονται από το φυτικό κόσμο, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος από τα αστικά απορρίμματα (υπολείμματα τροφών, χαρτί κ.ά.) των πόλεων και των βιομηχανιών, μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε ενέργεια. Σύμφωνα με το ΦΕΚ 1450/2013 "βιομάζα" είναι οποιοδήποτε από τα ακόλουθα: A) προϊόντα που αποτελούνται από οποιαδήποτε φυτική ύλη, προερχόμενη από τη γεωργία ή τη δασοκομία, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο προκειμένου να ανακτηθεί το ενεργειακό της περιεχόμενο, B) τα εξής απόβλητα: φυτικά απόβλητα της γεωργίας ή της δασοκομίας, φυτικά απόβλητα της βιομηχανίας τροφίμων, εφόσον ανακτάται η εκλυόμενη θερμότητα, ινώδη φυτικά απόβλητα από την παραγωγή παρθένου χαρτοπολτού και την παραγωγή χαρτιού από χαρτοπολτό, εφόσον για τα απόβλητα αυτά εφαρμόζεται διαδικασία συν-αποτέφρωσης στον τόπο παραγωγής και ανακτάται η εκλυόμενη θερμότητα, απόβλητα φελλού, και απόβλητα ξύλου εκτός από τα απόβλητα ξύλου που ενδέχεται να περιέχουν αλογονούχες οργανικές ενώσεις ή βαρέα μέταλλα ως αποτέλεσμα επεξεργασίας με συντηρητικά ξύλου ή επίστρωσης, και τα οποία περιλαμβάνουν ιδίως απόβλητα ξύλου προερχόμενα από οικοδομές και κατεδαφίσεις. Η ενέργεια της βιομάζας (βιοενέργεια ή πράσινη ενέργεια) είναι δευτερογενής ηλιακή ενέργεια. Η ηλιακή ενέργεια μετασχηματίζεται από τα φυτά μέσω της φωτοσύνθεσης. Οι βασικές πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται, είναι το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα, που είναι άφθονα στη φύση. Η μόνη φυσικά ευρισκόμενη πηγή ενέργειας με άνθρακα που τα αποθέματά της είναι ικανά ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο των ορυκτών καυσίμων, είναι η βιομάζα. Αντίθετα από αυτά, η βιομάζα είναι ανανεώσιμη καθώς απαιτείται μόνο μια σύντομη χρονική περίοδος για να αναπληρωθεί ό,τι χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας. Εν γένει, για τις διάφορες τελικές χρήσεις υιοθετούνται διαφορετικοί όροι. Έτσι, ο όρος "βιοισχύς" περιγράφει τα συστήματα που χρησιμοποιούν πρώτες ύλες βιομάζας αντί των συνήθων ορυκτών καυσίμων (φυσικό αέριο, άνθρακα) για ηλεκτροπαραγωγή, ενώ ως "βιοκαύσιμα" αναφέρονται κυρίως τα υγρά καύσιμα μεταφορών που υποκαθιστούν πετρελαϊκά προϊόντα, π.χ. βενζίνη, ντίζελ κ.α.. Βασικό πλεονέκτημα της βιομάζας είναι ότι είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας και ότι παρέχει ενέργεια αποθηκευμένη με χημική μορφή. Η αξιοποίηση της μπορεί να γίνει με μετατροπή της σε μεγάλη ποικιλία προϊόντων, με διάφορες μεθόδους και τη χρήση σχετικά απλής τεχνολογίας. Σαν πλεονέκτημά της καταγράφεται και το ότι κατά την παραγωγή και τη μετατροπή της δεν δημιουργούνται οικολογικά και περιβαλλοντολογικά προβλήματα. Από την άλλη, σαν μορφή ενέργειας η βιομάζα χαρακτηρίζεται από πολυμορφία, χαμηλό ενεργειακό περιεχόμενο, σε σύγκριση με τα ορυκτά καύσιμα, λόγω χαμηλής πυκνότητας και/ή υψηλής περιεκτικότητας σε νερό, εποχικότητα, μεγάλη διασπορά, κλπ. Τα χαρακτηριστικά αυτά συνεπάγονται πρόσθετες, σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα, δυσκολίες στη συλλογή, μεταφορά και αποθήκευσή της. Σαν συνέπεια το κόστος μετατροπής της σε πιο εύχρηστες μορφές ενέργειας παραμένει υψηλό. Εντούτοις, η έρευνα και η τεχνολογική πρόοδος που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία 10 χρόνια έχουν καταστίσει τις τεχνολογίες ενεργειακής μετατροπής της βιομάζας εξαιρετικά ελκυστικές σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι προοπτικές, μάλιστα, της βιοενέργειας καθίστανται διαρκώς μεγαλύτερες και πιο ελπιδοφόρες. Στις πιο προηγμένες οικονομικά χώρες, αναμένεται να καλύπτει σημαντικό τμήμα της ενεργειακής παραγωγής μελλοντικά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B1
Λουίζα του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ
Η Βιλελμίνη Λουίζα ήταν η πρώτη κόρη του Αλεξίου Φρειδερίκου Χριστιανού του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ και της Μαρίας Φρειδερίκης, κόρης του Γουλιέλμου Α΄ της Έσσης. Παντρεύτηκε το 1817 τον Φρειδερίκο της Πρωσίας και είχε τέκνα: Αλέξανδρος (1820 - 1896), Πρίγκηπας της Πρωσίας, έγινε στρατηγός του πεζικού. Γεώργιος (1826 - 1902), Πρίγκηπας της Πρωσίας, έγινε στρατηγός, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Williams, Kate (2008). Becoming Queen Victoria. New York: Ballantine Books. ISBN 978-0-345-46195-7. King, Irene M. (1967). John O. Meusebach: German colonizer in Texas. University of Texas Press.
H Λουίζα (γερμ. Luise von Anhalt-Bernburg, 30 Οκτωβρίου 1799 - 9 Δεκεμβρίου 1882) από τον Οίκο των Ασκάνια ήταν κόρη του Δούκα του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ και με τον γάμο της έγινε πριγκίπισσα της Πρωσίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%B6%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BB%CF%84-%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA
Speed metal
Τα συγκροτήματα της hard rock σκηνής των αρχών της δεκαετίας του '70, όπως οι Deep Purple, είχαν παρουσιάσει στοιχεία γρήγορου πρώιμου heavy metal, ιδιαίτερα σε τραγούδια όπως το "Hard Lovin' Man", το "Fireball" και το "Highway Star". Άλλα τραγούδια της εποχής τα οποία επηρέασαν το speed metal ήταν το "Children of the Grave" των Black Sabbath και το "Stone Cold Crazy" των Queen. Λίγα χρόνια αργότερα, οι Motörhead και οι Judas Priest αποτέλεσαν τα πρώτα μεγάλα ονόματα της βρετανικής σκηνής, ανεβάζοντας το τέμπο και αφήνοντας τις μπλουζ επιρροές για έναν καθαρά βαρύ ήχο. Αυτά τα συγκροτήματα αποτέλεσαν τη βάση για το speed metal. Ακολούθησε το κύμα του New Wave of British Heavy Metal με συγκροτήματα όπως οι Iron Maiden, Venom και Angel Witch να εξελίσσουν το είδος ακόμη περισσότερο, επηρεάζοντας ένα μεγάλο αριθμό αμερικάνικων συγκροτημάτων τα οποία αποτέλεσαν λίγο αργότερα τους ιδρυτές του thrash metal κινήματος. Από τη Γερμανία, μεγάλη επιρροή αποτέλεσαν οι Accept, ιδιαίτερα με το τραγούδι "Fast As A Shark" από το άλμπουμ "Restless and Wild" του 1982, το οποίο θεωρείται και το πρώτο thrash metal τραγούδι στην ιστορία του είδους. Ο Καναδάς υπήρξε εστία για το Speed Metal με συγκροτήματα όπως οι Exciter και οι Anvil, οι οποίοι ιδρύθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '70 και παρουσίασαν το γρήγορο και επιθετικό μέταλ τους στους δίσκους "Heavy Metal Maniac" (1983) και "Metal on Metal" (1982), αντίστοιχα. Λίγα χρόνια αργότερα, οι Annihilator από την Οττάβα, υπήρξαν ένα από τα μεγάλα ονόματα του είδους με σημαντικούς δίσκους όπως το "Alice in Hell" και το "Never, Neverland". Στις Ηνωμένες Πολιτείες και πίσω στο 1983, το "Show No Mercy" των Slayer, το "Kill 'Em All" των Metallica, το "Fistful of Metal" των Anthrax και το "Killing Is My Business... and Business Is Good!" των Megadeth δύο χρόνια αργότερα, περιείχαν στοιχεία speed metal σε συνδυασμό την επιθετικότητα του punk και ακραίο κιθαριστικό ήχο, αποτελώντας τα πρώτα δείγματα του thrash και speed metal ήχου. Το 1986, οι Γερμανοί Helloween κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Walls of Jericho" το οποίο αποτέλεσε ένα από τα πρώτα άλμπουμ του speed metal σε συνδυασμό με το ευρωπαϊκό power metal, για το οποίο έγιναν γνωστοί αργότερα. Το συγκεκριμένο συγκρότημα παρουσίασε υψηλά φωνητικά και στίχους βασισμένους σε μυθολογικά και φανταστικά θέματα. Το είδος τελικά, εξελίχθηκε και ενσωματώθηκε στο thrash metal, αν και το speed metal περιέχει ένα πιο καθαρό ήχο βασισμένο στο κλασικό heavy metal, σε σύγκριση με τον πιο βαρύ και σκοτεινό ήχο του thrash. Τα βρετανικά speed metal συγκροτήματα ακολούθησαν τα βήματα των Motörhead και Venom, ενώ τα αμερικάνικα συγκροτήματα ακολούθησαν έναν πιο τραχύ και επιθετικό ήχο που μετατράπηκε στο thrash metal. Τέλος, τα ιαπωνικά συγκροτήματα περιέλαβαν πολλά μελωδικά στοιχεία στον ήχο τους, πλησιάζοντας το power metal. Heavy Metal Encyclopaedia Allmusic, Speed / Thrash Metal Speed Metal History
Το Speed metal είναι ακραίο στυλ της heavy metal μουσικής, που αναπτύχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του '70 και προέρχεται από τον συνδυασμό της τεχνικής και της μουσικότητας του New Wave of British Heavy Metal με την ταχύτητα και την επιθετικότητα του Hardcore Punk.
https://el.wikipedia.org/wiki/Speed_metal
Γενς Γιάκομπ Ασμούσεν Βόρσε
Ο Βόρσε γεννήθηκε στο Βέιλε της Δανίας το 1821. Ήταν το πέμπτο από τα έντεκα παιδιά που γεννήθηκαν σε πλούσια, μορφωμένη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος (ταμίας κομητείας) για την κομητεία Βέιλε και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Βορείων Αρχαιοτήτων. Τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα του Βόρσε ξεκίνησαν το 1832 όταν ο πατέρας του του έδωσε δύο λίθινα τσεκούρια, το ένα που είχε βρεθεί στη γη του και το άλλο που ανακτήθηκε κατά τη βυθοκόρηση του λιμανιού του Βέιλε. Ο Βόρσε εμπνεύστηκε και άρχισε να ψάχνει στην ανατολική ακτή της Γιουτλάνδης, πριν επεκτείνει την περιοχή έρευνάς του στην κεντρική και νότια Γιουτλάνδη. Το 1835, ενώ ήταν στο σχολείο στο Ράντερς, ο Βόρσε προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε ανασκαφή ενός τάφου στο Μπίχολμ (Bygholm), έξω από το Χόρσενς. Συμμετείχε, επίσης, σε ανασκαφές κοντά στο Γιέλινγκε (Jellinge) το επόμενο έτος. Το 1838 ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, αποφοιτώντας το 1841. Εκλέχτηκε μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας το 1869. Ενώ βρισκόταν στην Κοπεγχάγη για το κολέγιο, ο Βόρσε άρχισε να εργάζεται ως εθελοντής με τον Κρίστιαν Γιούργκενσεν Τόμσεν, τον πρώτο διευθυντή του Εθνικού Μουσείου της Δανίας. Έμαθε τις μεθόδους του Τόμσεν για τη χρονολόγηση αντικειμένων και την ελεγχόμενη αρχαιολογικής ανασκαφή. Μη θέλοντας να συνεχίσει να εργάζεται χωρίς αμοιβή, βρήκε προστάτη τον Χριστιανό Η΄. Κατόπιν αιτήματος του Χριστιανού Η΄, ο Βόρσε έγραψε το The Primeval Antiquities of Denmark (Danmarks Oldtid oplyst ved Oldsager og Gravhøie), επισκόπηση του δανικού αρχαιολογικού πεδίου. Εκεί εξήγησε την αρχαιολογία και το σύστημα των τριών εποχών. Το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1843 στη Δανία και έγινε ευρέως δημοφιλές. Ο Βόρσε αντέδρασε ενάντια στην κρατούσα τότε άποψη της προϊστορίας στη Δανία, περισσότερο από τον Τόμσεν. Ο ιστορικός Suhm προσδιόρισε την πρωτοϊστορική περίοδο ως «θρυλική εποχή». Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μελετηθεί από τους παλαιοσκανδιναβικούς μύθους και θρύλους. Ερμήνευσε τους σκανδιναβικούς θεούς και τις μυθικές μορφές ως βασιλείς και ηγέτες των προϊστορικών λαών. Ο Βόρσε απέρριψε αυτή την άποψη της προϊστορίας ως ευφημισμό. Θεωρούσε ότι η προϊστορία ήταν μια περίοδος που έπρεπε να ερευνηθεί καλύτερα όχι από ιστορικούς, αλλά από αρχαιολόγους, που ασχολούνταν με τα υλικά τέχνεργα. Πίστευε ότι η γνώση που μπορεί να αποκτηθεί για την προϊστορία θα ήταν αναγκαστικά διαφορετική ποιοτικά από τη γνώση των ιστορικών περιόδων, βασισμένη σε γραπτά κείμενα. Ο Βόρσε δούλευε σε ένα πλαίσιο εθνικιστικού αγώνα. Στα μέσα του 19ου αιώνα, εν μέσω δανογερμανικής πολιτικής έντασης, ο Νορβηγός λόγιος και εθνικιστής Πίτερ Αντρέας Μουντς (Peter Andreas Munch) παρείχε στους Γερμανούς επιχειρήματα για εισβολή στη Δανία, προτείνοντας ότι η Δανία είχε αρχικά εποικιστεί από Γερμανούς. Στον αντίποδα ο Βόρσε υποστήριξε ότι οι προϊστορικοί λαοί των αρχαιολογικών αρχείων δεν μπορούσαν να ταυτιστούν με κανέναν σύγχρονο λαό λόγω του καθαρού χρονοδιαγράμματος που εμπλέκεται. Ωστόσο, το έργο του για τις αρχαιότητες της Δανίας θεωρήθηκε πως σήμαινε ότι οι Δανοί ιθαγενείς είχαν μακρά ιστορία στην περιοχή. Ομοίως, όταν η «Γυναίκα Haraldskær», μια μούμια τύρφης που βρέθηκε στη νότια Δανία το 1843, εκτέθηκε ως η θρυλική Βασίλισσα Γκούνχιλντ της πρώιμης μεσαιωνικής περιόδου. Ο Βόρσε αμφισβήτησε αυτήν την άποψη, υποστηρίζοντας ότι το σώμα προέρχεται από την Εποχή του Σιδήρου, όπως τα περισσότερα από τους βάλτους, και προϋπήρχε των ιστορικών προσώπων των χρονικών κατά τουλάχιστον 500 χρόνια . Ο Χριστιανός Η΄ τον έστειλε σε ερευνητικό ταξίδι στη Βρετανία και την Ιρλανδία το 1846 και το 1847, προκειμένου να μελετήσει στοιχεία για τους Βίκινγκς. Έκανε έρευνα σε αρχαιότητες και ιστορίες για να αναπτύξει την επισκόπησή του για τον πολιτισμό της Βόρειας Θάλασσας. Ο Βόρσε έγραψε το An Account of the Danes and the Norsemen in England, Scotland and Ireland (1852). Το 1847 ο Βόρσε διορίστηκε Επιθεωρητής Συντήρησης Αρχαιοτήτων Μνημείων. Εργάστηκε για τη διατήρηση περιοχών και διηύθυνε ανασκαφές σε όλη τη χώρα. Με ελεγχόμενη ανασκαφή και ανάλυση της στρωματογραφίας, βρήκε αντικείμενα που υποστήριζαν το Σύστημα Τριών Εποχών του Τόμσεν, που παλαιότερα βασιζόταν στη συλλογή τεχνέργων του μουσείου. Χρησιμοποιώντας τις μελέτες του Nilsson για την επιβίωση κατά την προϊστορία και τις μελέτες του Δανού γεωλόγου Johannes Japetus Steenstrup για τις αλλαγές στην προϊστορική δασοκομία, ο Βόρσε άρχισε να εξερευνά τα όρια του τι μπορεί να είναι γνωστό για την προϊστορία. Σε εκείνη την περίοδο, όσοι μπορούσαν να κατανοήσουν την έννοια της προϊστορίας, δυσκολεύονταν να φανταστούν ότι οι πολιτιστικές εξελίξεις μπορούσαν να καλυφθούν από το σύστημα των τριών εποχών. Σε ανασκαφές σε τοποθεσίες της λίθινης εποχής, ο Βόρσε διέκρινε ότι υπήρχαν διακριτές τάσεις ταυτόχρονης εμφάνισης περιόδων με απλά εργαλεία, σημάδια κυνηγιού και αλιείας, όπως επίσης και με οστά σκύλων ως μόνη απόδειξη κατοικίδιων ζώων. Αυτή η περίοδος συνδέθηκε με την ανακάλυψη τεράστιων σωρών απορριμμάτων που παράγονταν από τροφοσυλλέκτες που έτρωγαν στρείδια. Ο Βόρσε σχολίασε στο ημερολόγιό του ότι «αυτοί οι τεράστιοι σωροί από όστρεα πρέπει να αντιπροσωπεύουν τα υπολείμματα των γευμάτων που έτρωγαν οι άνθρωποι της λίθινης εποχής». Ο Βόρσε προσδιόρισε ότι ένα δεύτερο υποσύνολο των αποθέσεων της λίθινης εποχής, που σχετίζεται με ταφές ντολμέν, παρουσίαζε σημάδια κτηνοτροφίας και γεωργίας. Ακολουθώντας τις αναλύσεις του Nilsson, ο Worsaae πρότεινε ότι η Εποχή του Λίθου περιείχε μια διακριτή περίοδο αναζήτησης τροφής και μια γεωργική περίοδο, κάτι που θα μπορούσε να αποδειχθεί από τα διαθέσιμα τέχνεργα. Αναγνώρισε επίσης ότι τα ευρήματα από σπήλαια στη Γαλλία προϋπήρχαν ακόμη και της λίθινης περιόδου της Δανίας για αναζήτηση τροφής. Ήταν ίσως ο πρώτος που οραματίστηκε αυτό που κατέληξε ως διαχωρισμός μεταξύ Παλαιολιθικής, Μεσολιθικής και Νεολιθικής περιόδου. Οι σχετικές ταξινομήσεις και έγιναν από τον Βρετανό ερευνητή John Lubbock, 1st Baron Avebury το 1865. Ως διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Δανίας (1865–1874), ο Βόρσε έγινε μέντορας μιας νέας γενιάς αρχαιολόγων, συμπεριλαμβανομένου του Σόφους Μίλερ στη Δανία. Υποστήριξε την αρχαιολογία ως επιστήμη και επηρέασε τις μελέτες και τις ανασκαφικές πρακτικές της. Επηρέασε επίσης τους αρχαιολόγους της Σουηδίας, καθώς οι Νιλς Μπρουζέλιους (Nils G. Bruzelius), Χανς Χίλντεμπραντ (Hans Hildebrand) και Όσκαρ Μοντέλιους (Oscar Montelius) ακολούθησαν το παράδειγμά του και ανέπτυξαν περαιτέρω μεθόδους για τη δημιουργία χρονολογιών μέσω ελεγχόμενων ανασκαφών. Κατά τη διάρκεια της διεύθυνσης του στο Εθνικό Μουσείο αγοράστηκε από το Βρετανικό Μουσείο η μεγάλη συλλογή αρχαιοτήτων του Βόρσε . Το πρώιμο έργο του Βόρσε, The Primeval Antiquities of Denmark (Danmarks Oldtid oplyst ved Oldsager og Gravhøie), στο οποίο εξήγησε το σύστημα των τριών εποχών, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1843 στη Δανία και στα αγγλικά το 1849. Επηρέασε έντονα τους ερευνητές στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για παράδειγμα, ο Λιούις Χένρι Μόργκαν (Lewis Henry Morgan), πρωτοπόρος Αμερικανός εθνολόγος, ανέπτυξε το δικό του σύστημα προϊστορίας τριών σταδίων στο βιβλίο του Ancient Society (1877). Υποστήριξε τη θεωρία ότι οι προϊστορικοί λαοί πέρασαν από προοδευτικά στάδια «αγριότητας», «βαρβαρότητας» και «πολιτισμού», για να εντοπιστούν με διάφορα κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων των συγγενικών και κοινωνικών δομών τους, καθώς και των εργαλείων και της καλλιέργειας. Ο Βόρσε παντρεύτηκε τη Severine Jacobine Grevencop-Castenschiold, μέλος της εξέχουσας οικογένειας Grevencop-Castenschiold. Απέκτησαν δύο κόρες. Η Jacobine Cathrine Margrethe Worsaae (1869–1951), η μεγαλύτερη των δύο, παντρεύτηκε τον πολιτικό και κυβερνήτη των Δανικών Δυτικών Ινδιών Χένρι Κόνοου (Henri Konow). Η μικρότερη αδερφή της, Caroline "Lilli" Alvilda Nini Worsaae, πέθανε μόλις 22 ετών. Ο Βόρσε και η σύζυγός του έζησαν στο κτήμα του πεθερού του Hagestedgaard για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Εκεί πέθανε το 1885. Gjerløff, Anne Katrine. (1999) "Syn for sagn: Dansk Arkæologi og Historie i 1800-tallet", Historisk Tidsskrift 99:2 Gräslund, Bo. (1987) The Birth of Prehistoric Chronology. Dating Methods and Dating Systems in Nineteenth-Century Scandinavian Archeology, Cambridge University Press. Hermansen, V. (1934) En Oldgranskers Erindringer, København. Rowley-Conwy, Peter. (2006) "The Concept of Prehistory and the Invention of the Terms 'Prehistoric' and 'Prehistorian': the Scandinavian Origin, 1833–1850", European Journal of Archaeology 9:1 pp. 103–130. Διαστρωμάτωση (αρχαιολογία) Έργα του/της Γενς Γιάκομπ Ασμούσεν Βόρσε στο Project Gutenberg Έργα της/του ή για την/τον Γενς Γιάκομπ Ασμούσεν Βόρσε στο Internet Archive
Ο Γενς Γιάκομπ Ασμούσεν Βόρσε (Jens Jacob Asmussen Worsaae) (14 Μαρτίου 1821 – 15 Αυγούστου 1885) ήταν Δανός αρχαιολόγος, ιστορικός και πολιτικός, επίσης ο δεύτερος διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Δανίας (1865–1874). Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη θεμελίωση της επιστημονικής αρχαιολογίας. Ο Βόρσε ήταν ο πρώτος που ανέσκαψε και χρησιμοποίησε τη στρωματογραφία για να αποδείξει την ακολουθία του συστήματος των τριών εποχών εποχών . Ήταν επίσης πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της παλαιοβοτανικής μέσω των ανασκαφών του στους τυρφώνες της Γιουτλάνδης. Υπηρέτησε, επίσης, ως υπουργός πολιτισμού της Δανίας για τον Κρίστεν Αντρέας Φόνεσμπεχ (Christen Andreas Fonnesbech) από το 1874 έως το 1875.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CF%82_%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80_%CE%91%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%BD_%CE%92%CF%8C%CF%81%CF%83%CE%B5
Αραβίντ Αντίγκα
Γεννήθηκε στο Τσενάι το 1974 και μεγάλωσε στην Καρνατάκα. Τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στο σχολείο Κανάρα και στη συνέχεια στο Κολέγιο του Αγίου Αλοΐσιου, στο Μανγκαλόουρ. Έπειτα μετανάστευσε μαζί με την οικογένειά του στην Αυστραλία και συνέχισε τις σπουδές του στο Γεωργικό Λύκειο Τζέιμς Ριουζ. Σπούδασε αγγλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και στο Κολέγιο Μώντλιν, στην Οξφόρδη. Η καριέρα του Αντίγκα ως δημοσιογράφου ξεκίνησε από τους Financial Times, το περιοδικό Moneyκαι το Wall Street Journal, όπου έγραφε άρθρα ως οικονομικός συντάκτης. Έγραψε και κριτική για το βραβευμένο με Μπούκερ βιβλίο του Πίτερ Κάρεϊ,Oscar and Lucinda.Τελικά έγινε έμμισθος συνεργάτης (ανταποκριτής) του περιοδικού TIME, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια. Στη συνέχεια πήρε άδεια και στη διάρκεια αυτής έγραψε το βιβλίο The White Tiger, η υπόθεση του οποίου που εκτυλίσσεται στη Βομβάη. Το πρώτο μυθιστόρημα του Αντίγκα κέρδισε το βραβείο Μπούκερ το 2008. Κέρδισε άλλα βιβλία που ήταν επίσης υποψήφια για Μπούκερ, μεταξύ των οποίων το "Sea of Poppies" του Αμιτάβ Γκος. Είναι ο τέταρτος ινδικής καταγωγής συγγραφέας που κέρδισε το εν λόγω βραβείο, μετά τους Σαλμάν Ρουσντί, Αρουντάτι Ρόι και την Κίρα Ντεσάι. The White Tiger: A Novel (Free Press, 2008) Επίσημος ιστότοπος Αραβίντ Αντίγκα - ιστότοπος στο Ηνωμένο Βασίλειο - Man Booker Prize Winner 2008 Άρθρα του Αντίγκα για το The Second Circle, A Review of Contemporary Literature Συνέντευξη με το συγγραφέα Untitled Books, Απρίλιος 2008 Κριτική του έργου The White TigerΑρχειοθετήθηκε 2008-10-17 στο Wayback Machine. από την The Telegraph Novel About India Wins the Man Booker Prize, The New York Times, 14 Οκτωβρίου 2008
Ο Αραβίντ Αντίγκα (अरविन्द अडिग, 23 Οκτωβρίου 1974) είναι Ινδός δημοσιογράφος και συγγραφέας. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Μπούκερ για το 2008 για το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "Ο Λευκος Τίγρης"..
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84_%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B1
Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2011-12
Στο πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας 2011-12 συμμετείχαν 14 ομάδες. Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Οι τρεις πρώτες ομάδες προβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας 2012-13. Σύμφωνα με την προκήρυξη του πρωταθλήματος οι τρεις τελευταίες ομάδες υποβιβάζονταν Δ΄ κατηγορίας 2012-13. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος προέκυψε μια κενή θέση για το πρωτάθλημα της επόμενης περιόδου και έτσι η 12η ομάδα έδωσε αγώνες μπαράζ με την 4η ομάδα του πρωταθλήματος Δ΄ κατηγορίας 2011-12, με τη νικήτρια ομάδα να συνεχίζει στη Γ΄ κατηγορίας 2012-13. Η νίκη βαθμολογείτο με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Β΄ κατηγορία 2011-12 Εθνικός Άσσιας Ένωση Νέων Παρεκκλησιάς Α.Ο. Αγία ΝάπαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν στην Δ΄ κατηγορία 2011-12: Διγενής Βορόκλινης ΜΕΑΠ Πέρα Χωρίου Νήσου Ηρακλής ΓερολάκκουΟμάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν από την Β΄ κατηγορία 2010-11 ΑΣΙΛ Λύσης Διγενής Μόρφου Άδωνις ΙδαλίουΟμάδες που προήχθησαν από την Δ΄ κατηγορία 2010-11: Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ορμήδειας ΠΟΛ/ΑΕ Μαρωνίου Αχυρώνας Λιοπετρίου Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Πηγή: Βαθμολογία 1Σύμφωνα με την προκήρυξη του πρωταθλήματος θα διαβαθμίζονταν τρεις ομάδες. Όταν ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα ο Αχυρώνας Λιοπετρίου είχε διαβαθμιστεί. Ωστόσο, επειδή ο ΑΠΟΠ Κινύρας/Πέγειας που θα συμμετείχε στη Γ΄ κατηγορία 2012-13 υποβιβάστηκε στη Δ΄ κατηγορία 2012-13 μετά από απόφαση της FIFA, για να καλυφθεί η κενή θέση του στο νέο πρωτάθλημα, έγινε αγώνας μπαράζ μεταξύ του 12ου της Γ΄ κατηγορίας 2011-12 (Αχυρώνα Λιοπετρίου) και του 4ου της Δ΄ κατηγορίας 2011-12 (Π.Ο. Ξυλοτύμβου 2006) με τον Αχυρώνα να κερδίζει και να παραμένει στην κατηγορία. 2Η ομάδα ΠΟΛ/ΑΕ Μαρωνίου μετά την 14η αγωνιστική ανέστειλε την λειτουργία της λόγω οικονομικών προβλημάτων, αποχώρησε από το πρωτάθλημα και διαγράφηκε από την Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Ως αποτέλεσμα όλοι εναπομείναντες αγώνες της ομάδας ΠΟΛ/ΑΕ Μαρωνίου αλλά και όσοι είχαν ήδη πραγματοποιηθεί κατακυρώθηκαν με 3-0 υπέρ των αντιπάλων της. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: Πηγή: Αποτελέσματα Αρχειοθετήθηκε 2014-07-29 at Archive.is Σύμφωνα με την προκήρυξη του πρωταθλήματος θα διαβαθμίζονταν τρεις ομάδες. Όταν ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα ο Αχυρώνας Λιοπετρίου είχε διαβαθμιστεί. Ωστόσο, επειδή ο ΑΠΟΠ Κινύρας/Πέγειας που θα συμμετείχε στη Γ΄ κατηγορία 2012-13 υποβιβάστηκε στη Δ΄ κατηγορία 2012-13 μετά από απόφαση της FIFA, για να καλυφθεί η κενή θέση του στο νέο πρωτάθλημα, έγινε αγώνας μπαράζ μεταξύ του 12ου της Γ΄ κατηγορίας 2011-12 (Αχυρώνα Λιοπετρίου) και του 4ου της Δ΄ κατηγορία 2011-12 (Π.Ο. Ξυλοτύμβου 2006) με τον Αχυρώνα να κερδίζει και να παραμένει στην κατηγορία. «2011/12 Cypriot Third Division». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. «Βαθμολογία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σωματεία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σκόρερ». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Επίσημος ιστότοπος Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου Γ΄ – Δ΄ κατηγορίας 2011-12 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου
Η Γ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2011-12 ήταν η 41η έκδοση της Γ΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε η ΑΕΚ Κουκλιών για 1η φορά στην ιστορία της.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2011-12
Κοιλάδα του Ροδανού (Γαλλία)
Η κοιλάδα του Ροδανού οριοθετείται από: τη λεκάνη της Λυών προς τα βόρεια. την οροσειρά του Βερκόρ και το όρος Βαντού προς τα ανατολικά. το Φορέζ, τα όρη του Βιβαραί και τις Σεβέν στα δυτικά. τη μεσογειακή ακτή προς νότο, στην περιοχή της Καμάργκ.Εκτείνεται σε 3 διοικητικές περιοχές, 8 νομούς και την μητρόπολη της Λιόν: Στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ διέρχεται από τους νομούς: Μητρόπολη της Λιόν, Ρον, Λουάρ, Ιζέρ, Αρντές και Ντρομ.Στην περιοχή Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή διέρχεται από τους νομούς: Βωκλύζ και Μπους-ντυ-ΡονΣτην περιοχή Οξιτανία διέρχεται από το νομό Γκαρ.Μετά από ροή 260 χιλιομέτρων στην Ελβετία, ο Ροδανός εισέρχεται στη Γαλλία και ρέει μεταξύ των Άλπεων στα νότια και της οροσειράς του Ιούρα προς τα βόρεια. Από τη Λιόν στρέφεται νότια και ρέει από βορρά προς νότο προς τη Μεσόγειο θάλασσα. Από τη Ντονζέρ, η κοιλάδα διευρύνεται σε ένα τρίγωνο και ο ποταμός σχηματίζει το δέλτα του με τα υλικά που εναποθέτει σε αυτή την επίπεδη επιφάνεια. Στο διάστημα της πορείας του, ο Ροδανός δέχεται τους παραποτάμους Ιζέρ, Ντρομ, Αιγκ και Ντυράνς από αριστερά και Αρντές, Σεζ και Γκαρ από δεξιά. Οι μεγαλύτεροι από αυτούς είναι οι παραπόταμοι Ιζέρ με μήκος 290 χλμ., από τα οποία τα 160 είναι πλωτά, και Ντυράνς με μήκος 324 χλμ., που, παρότι δεν είναι πλωτός, η κοιλάδα του αντιπροσωπεύει μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές οδούς της αλπικής Προβηγκίας. Μια ολόκληρη σειρά πόλεων, καρπός πολύ παλιάς εγκατάστασης, απλώνεται και στις δύο όχθες του Ροδανού κατάντη της Λυών, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Πρόκειται κυρίως για μικρές πόλεις, με εξαίρεση τις 4 μεσαίες πόλεις Αβινιόν, Βαλάνς, Μοντελιμάρ και Βιέν. Οι αμπελώνες της κοιλάδας παράγουν παγκοσμίου φήμης κρασιά με ονομασία προέλευσης στη δεξιά και την αριστερή όχθη του ποταμού, από τη Βιέν έως την Αβινιόν. Η περιοχή κατοικήθηκε από πολύ παλαιά, όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές στα φαράγγια Νεσκ στα όρη του Βωκλύζ, όπου σημειώνεται παρουσία του ανθρώπου του Νεάντερταλ και στα σπήλαια της περιοχής, όπως το σπήλαιο Σωβέ, με κατοίκηση από την Παλαιολιθική εποχή. Πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση, η περιοχή κατοικούνταν από γαλατικές φυλές, που είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με λαούς της Μεσογείου, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα. Η οχυρωμένη γαλατική πόλη (oppidum) Σαιν-Μαρσέλ στο νομό Ντρομ, ήταν ένα Εμπορείο (ελληνικό εμπορικό κέντρο) που είχε σχέσεις με τη Μασσαλία από τον 6ο αιώνα π.Χ. έως το έτος 49 μ.Χ. Είναι αξιοσημείωτη για τα διάφορα ψευτο-Ιωνικά κεραμικά που βρέθηκαν, δηλώνοντας ένα σημαντικό εμπόριο κρασιών μεταξύ των Φοινίκων και των γαλατικών φυλών της κοιλάδας του Ροδανού.Κατά την εκστρατεία του Αννίβα κατά της Ρώμης το 218 π.Χ., οι γαλατικές φυλές με κυριότερες τους Αλλόβρογες και τους Βοκόντιους , προσπάθησαν, ανεπιτυχώς όμως, να του ανακόψουν την πορεία, στη μάχη του Ροδανού, όπως αναφέρεται από τον Πολύβιο. Η κατοίκηση ήταν αδιάλειπτη έως τη ρωμαϊκή περίοδο, κατά την οποία η κοιλάδα του Ροδανού αποτέλεσε ιδιαίτερο πόλο εποικισμού. Τότε κτίσθηκαν πολλές ακμάζουσες πόλεις στις όχθες του Ροδανού, ο ποταμός έγινε σπουδαία πλωτή αρτηρία, κατασκευάστηκαν γέφυρες και η κοιλάδα του κατέστη σημαντικό πέρασμα προς τη Γαλατία και τις δυτικές επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αργότερα, γύρω από το Ροδανό και με ακραία σημεία τη Λυών και τη Μασσαλία διαμορφώθηκαν σταδιακά, από τον 12ο έως 14ο αιώνα, οι επαρχίες που αποτελούν τη νοτιοδυτική Γαλλία. Προβηγκία, Λανγκεντόκ, Ντωφινέ, Μπυζέ, Μπρες. Αναπτύχθηκε δίκτυο μεγάλων οικονομικών δραστηριοτήτων, κυρίως γεωργικών και μεταποιητικών, υφαντουργία στη Λυών, ανθρακωρυχεία στο Σαιντ-Ετιέν και στα Σεβέν, μονάδες επεξεργασίας πρώτων υλών που έφθαναν στη Μασσαλία κ.α. Μεταξύ του 1814 και 1830, η ετήσια διακίνηση εμπορευμάτων στον ποταμό, χάρη στις προόδους της τεχνολογίας της εποχής έφθανε τους 250. 000 τόνους, δηλαδή το ένα τέταρτο της ποσότητας ποτάμιων μεταφορών στη Γαλλία. Το 1840 ανήλθε σε 370.000 τόνους και έφθασε τους 630.000 τόνους το 1855, αλλά αργότερα και μέχρι τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο την περιοχή έπληξε κρίση. Οι λόγοι ήταν πολλοί: Η άφιξη του σιδηροδρόμου στην περιοχή και η χρήση του ως μέσου διακίνησης προϊόντων, οι δυσκολίες στην ποταμοπλοΐα, η υποβάθμιση της τοπικής οικονομίας λόγω της μεγάλης βιομηχανικής επανάστασης που συντελούνταν στα βόρεια και στα ανατολικά της Γαλλίας και η απομόνωση της περιοχής σε σχέση με τη βορειοδυτική Ευρώπη, που την εποχή εκείνη ήταν το επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1950, οι πόλεις αναπτύχθηκαν «κατά μήκος του σιδηροδρομικού και οδικού άξονα και όχι στις όχθες του ποταμού». Η επαναδραστηριοποίηση του Ροδανού απαίτησε την ολοκληρωτική διευθέτησή του.Φράγματα-έργα βελτίωσης Η διευθέτηση του Ροδανού υπήρξε μακροχρόνιο επιχείρημα που είχε σκοπό να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα συγχρόνως και περιλάμβανε μεγάλα τεχνικά έργα για την εξυπηρέτηση της ποταμοπλοΐας, της άρδευσης, της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, της αναδιάρθρωσης της γεωργίας, των παραποτάμιων χερσαίων μεταφορών και της τοπικής βιομηχανίας. Το 1921 εκδόθηκε ο σχετικός γαλλικός νόμος και από το 1934, η Εθνική Εταιρεία για τον Ροδανό (Compagnie Nationale du Rhône) ανέλαβε τα έργα και αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματική. Για να εξασφαλιστούν οι πόροι για τη χρηματοδότηση των υπολοίπων έργων, αρχικά κατασκευάστηκαν τα πιο αποδοτικά έργα. Έτσι οι εργασίες για το φράγμα Ζενισιά-Σεσέλ ολοκληρώθηκαν μεταξύ 1936 και 1948, τα έργα στον μέσο ρου μεταξύ 1952 και 1968 και με τα έργα του 1968-1978 ο Ροδανός διευθετήθηκε ολοκληρωτικά. Το νερό που εξοικονομείται από τα φράγματα είναι άφθονο και διατίθεται για άρδευση είτε απευθείας είτε μέσω της διώρυγας του Κάτω Ροδανού. Η αφθονία νερού, το οποίο χρησιμοποιείται για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας και για την ψύξη των πυρηνικών αντιδραστήρων έχει καταστήσει τον Ροδανό «ηλεκτροπυρηνική αρτηρία».Από τις αρχές του 21ου αιώνα, προτάθηκε ένας «επαναπροσδιορισμός του αστικού ρόλου του ποταμού», που θα του επιτρέψει να γίνει πραγματικό πλεονέκτημα για «την περιβαλλοντική ανάπτυξη, την πολιτιστική κληρονομιά και την αναψυχή». Η κοιλάδα του Ροδανού αποτελεί επικοινωνιακό άξονα που συνδέει τη Μεσόγειο με τη βόρεια και βορειοδυτική Ευρώπη. Τη διασχίζουν σιδηροδρομικές γραμμές, εθνικές οδοί, αυτοκινητόδρομοι, γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο αγωγός της Νότιας Ευρώπης καθώς και ο ποταμός Ροδανός, που κατέστη πλωτός μετά από πολλά έργα από την Εθνική Εταιρεία του Ροδανού. Η κοιλάδα του Ροδανού έχει 48 αεροδρόμια και ελικοδρόμια. Επίσκεψη στην κοιλάδα του Ροδανού
Η κοιλάδα του Ροδανού στη Γαλλία (γαλλικά: Vallée du Rhône) αναφέρεται στην περιοχή εκατέρωθεν του ποταμού Ροδανού, από τη Λυών έως τη Μεσόγειο θάλασσα, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Είναι μία μεγάλη στενή και επιμήκης κοιλάδα που εκτείνεται κατά μήκος από τη Λυών έως τη Μεσόγειο και κατά πλάτος από τις Άλπεις έως το Μασίφ Σαντράλ. Έχει μεγάλη οικονομική σημασία, κυρίως ως επικοινωνιακός άξονας με σιδηροδρομικές γραμμές, εθνικές οδούς, αυτοκινητόδρομους, γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τον αγωγό της Νότιας Ευρώπης καθώς και τον ποταμό Ροδανό, που κατέστη πλωτός μετά από πολλά έργα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D_(%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1)
Δήμος Καλλιθέας Ρόδου
Στο δήμο περιλαμβάνονταν τα εξής 3 δημοτικά διαμερίσματα: Δημοτικό διαμέρισμα Καλυθιών το Φαληράκι οι Καλυθιές Δημοτικό διαμέρισμα Κοσκινού τα Κοσκινού οι Αμμούδες τα Βρυσιά το Τσαΐρι Δημοτικό διαμέρισμα Ψίνθου -- η Ψίνθος Ο Ιωάννης Ιατρίδης διατέλεσε δήμαρχος από το 1999 ως το 2010, έχοντας εκλεγεί για πρώτη φορά το 1998 με ποσοστό 55%. Επανεξελέγη το 2002 με ποσοστό 60% και το 2006 με ποσοστό 54%. Η επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Αρχειοθετήθηκε 2021-01-22 στο Wayback Machine. Στοιχεία για το δήμο Καλλιθέας από το Υπουργείο Εσωτερικών Αρχειοθετήθηκε 2003-08-31 στο Wayback Machine. Ιστότοπος για το Δημαρχείο του Δήμου Καλλιθέας
Ο Δήμος Καλλιθέας ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού της Ρόδου. Η περιοχή αυτή κατά την αρχαιότητα αποτελούσε έκταση της πόλης κράτους Ιαλυσού. Καταλάμβανε έκταση 109.750 στρεμμάτων και είχε (πραγματικό) πληθυσμό 10.251 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν το Φαληράκι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85
Αναγέννηση Γερμασόγειας (ποδόσφαιρο)
Έως το 1993 αγωνιζόταν στις διοργανώσεις της ΠΑΑΟΚ. Το 1993 κατέκτησε το πρωτάθλημα ένταξης ΣΤΟΚ και έτσι εντάχθηκε στη Δ΄ κατηγορία και στις τάξεις της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Την περίοδο 1993-94 τερμάτισε στην έκτη θέση. Την επόμενη περίοδο τερμάτισε στη δεύτερη θέση και προβιβάστηκε στη Γ΄ κατηγορία. Ακολούθησαν τρεις συμμετοχές στη Γ΄ κατηγορία. Την περίοδο 1997-98 τερμάτισε στην τρίτη θέση και προβιβάστηκε στη Β΄ κατηγορία. Παρέμεινε πέντε συνεχόμενες περιόδους στη Β΄ κατηγορία. Την περίοδο 2002-03 τερμάτισε στην τελευταία θέση και υποβιβάστηκε στη Γ΄ κατηγορία. Ακολούθησε ένας ακόμα υποβιβασμός, από τη Γ΄ κατηγορία στη Δ΄ κατηγορία, την επόμενη περίοδο. Την περίοδο 2005-06 κατέκτησε το πρωτάθλημα Δ΄ κατηγορίας και προβιβάστηκε στη Γ΄ κατηγορία. Υποβιβάστηκε την περίοδο 2007-08. Την περίοδο 2009-10 προβιβάστηκε στη Γ΄ κατηγορία για να υποβιβαστεί την περίοδο 2011-12. Μετά το τέλος της περιόδου αποχώρησε από την ΚΟΠ και συνέχισε στις διοργανώσεις της ΠΑΑΟΚ.Το 2018 ανέστειλε την λειτουργία της. Δ΄ Κατηγορία:Πρωταθλήτρια (1): 2006 Πρωτάθλημα Ένταξης ΣΤΟΚ: Πρωταθλήτρια (1): 1993 Κύπελλο ΣΤΟΚ: Κυπελλούχος (1): 1993 Γαβριηλίδης, Μιχάλης· Παπαμωυσέως, Στέλιος (2001). Ένας αιώνας Κυπριακό ποδόσφαιρο. Λευκωσία: Ο Συγγραφέας. ISBN 9963-8720-1-8. Προφίλ στην ιστοσελίδα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Ποδόσφαιρο στην Κύπρο
Η Αναγέννηση Γερμασόγειας ήταν κυπριακή ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα τη Γερμασόγεια της επαρχίας Λεμεσού. Ιδρύθηκε το 1956. Αποτελεί μέρος του αθλητικού συλλόγου Αναγέννηση Γερμασόγειας, ο οποίος διαθέτει και καλαθοσφαιρικά τμήματα ανδρών και γυναικών. Η Αναγέννηση Γερμασόγειας έχει συμμετοχές στη Β΄ κατηγορία, στη Γ΄ κατηγορία και στη Δ΄ κατηγορία της Κύπρου. Χρώματα της ομάδας είναι το μπλε και το άσπρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82_(%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF)
Τζορτζ Τσακίρης
Ο Τζορτζ Τσακίρης, γεννήθηκε στο Νόργουντ του Οχάιο το 1932. Οι γονείς του ήταν ο Στίβεν Τσακίρης και η Ζωή Αναστασιάδου, Έλληνες μετανάστες. Ο Τσακίρης σπούδασε στην Αμερικανική Ακαδημία Χορού. Ο ηθοποιός έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση το 1947 στην ταινία Σονάτα έρωτος (A Song of Love) με θέμα τη ζωή του Ρόμπερτ Σούμαν και της συζύγου του Κλάρας, όπου υποδύθηκε ένα από τα παιδιά της χορωδίας. Η κινηματογραφική του πορεία συνεχίστηκε κατά τη δεκαετία του 1950 κυρίως ως χορευτής σε ταινίες μιούζικαλ. Είναι ένας από τους χορευτές που πλαισίωναν τη Μέριλιν Μονρόε στο νούμερο Diamonds Are a Girl's Best Friend στην ταινία του Χάουαρντ Χοκς Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές (Gentlemen Prefer Blondes, 1953), καθώς κι ο παρτενέρ της Ρόζμαρι Κλούνεϊ στο μιούζικαλ Λευκά Χριστούγεννα (White Christmas, 1954). Εμφανίστηκε επίσης στη σκηνή της κηδείας στο μιούζικαλ του Βινσέντε Μινέλι Brigadoon, 1954. Έλαβε διεθνή αναγνωρισιμότητα με τη συμμετοχή του στο μιούζικαλ των Ρόμπερτ Γουάιζ και Τζερόμ Ρόμπινς Γουέστ Σάιντ στόρι (West Side Story, 1961) που βραβεύτηκε με 10 Όσκαρ. Ο Τσακίρης βραβεύτηκε με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για το ρόλο του Μπερνάρντο. Ο ηθοποιός είχε ερμηνεύσει στο θέατρο West End του Λονδίνου το ρόλο του Ριφ αρχηγό των Jets πριν λάβει μέρος στην κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ. Κατά τη δεκαετία του 1960 εμφανίστηκε επίσης στο πλευρό των Τσάρλτον Ίστον και Υβέτ Μιμιέ στην ταινία του 1963 Έρωτας και εξουσία (Diamond Head) καθώς και στο μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί Τα κορίτσια του Ρόσφορντ (Les demoiselles de Rochefort, 1967) πλάι στους Τζιν Κέλι, Κατρίν Ντενέβ και Φρανσουάζ Ντορλεάκ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κυκλοφόρησε επίσης μερικά τραγούδια με σχετική επιτυχία. Κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, ο Τσακίρης δούλεψε περισσότερο στην τηλεόραση, όπου εμφανίστηκε σε σειρές όπως Wonder Woman, Medical Center, Χαβάη 5-0 (Hawaii Five-O), Ντάλας (Dallas), Η συγγραφέας ντετέκτιβ (Murder, She Wrote) καθώς και στη σαπουνόπερα Σάντα Μπάρμπαρα (Santa Barbara). Εμφανίστηκε επίσης στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς Οικογένεια Πάρτριτζ πλάι σε μιαν άλλη ηθοποιό του μιούζικαλ την Σίρλεϊ Τζόουνς. Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στην κωμική σειρά του 1996 Last of the Summer Wine, έκτοτε έχει αποσυρθεί, ασχολούμενος με τη δημιουργία κοσμημάτων από ασήμι. Τζορτζ Τσακίρης στην IMDb (Αγγλικά) Τζορτζ Τσακίρης, σελίδα στον ιστότοπο cine.gr (Ελληνικά)
Ο Τζορτζ Τσακίρης (αγγλ.: George Chakiris, 16 Σεπτεμβρίου 1932) είναι Αμερικανός χορευτής και ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1961 Γουέστ Σάιντ στόρι (West Side Story), ταινία στην οποία υποδύθηκε των αρχηγό της συμμορίας των Sharks.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B6_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CF%81%CE%B7%CF%82
Κρις Λόουελ
Ο Λόουελ γεννήθηκε στην Ατλάντα. Φοίτησε στο Atlanta International School, όπου ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, όπου τον ανακάλυψαν οι κυνηγοί ταλέντων στο πρώτο έτος των σπουδών του ενώ έπαιζε μπητς βόλεϊ. Κατά τον ελεύθερο χρόνο του απολαμβάνει να ταξιδεύει και να παρακολουθεί ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Chris Lowell στο Wikimedia Commons
Ο Κρις Λόουελ (Christopher Lowell, 17 Οκτωβρίου 1984) είναι Αμερικανός ηθοποιός της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Ενσάρκωσε τον ρόλο του Stosh "Piz" Piznarski στην δραματική ταινία Veronica Mars και τον φανταστικό χαρακτήρα του William "Dell" Parker στην ταινία Private Practice, η οποία βασίστηκε στο Grey's Anatomy.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%9B%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB
Digimon Adventure
Την 1η Αυγούστου 1999, επτά παιδιά ο Tai, ο Μatt, η Sora, ο Izzy, η Μimi, ο Joe, και ο T.K. βρίσκονται σε θερινή κατασκήνωση, όταν ξαφνικά αρχίζει να χιονίζει. Καθώς αρχίζουν να αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να χιονίζει μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, τα επτά παιδιά λαμβάνουν μια μικρή συσκευή (Digivice) και πέφτουν σε μια περίεργη διάσταση που ονομάζεται Digital World. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς τους, τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται σε μια χώρα που κατοικείται από ψηφιακά πλάσματα, τα Digimon. Κάθε παιδί γίνεται φίλος με ένα ψηφιακό πλάσμα, τα παιδιά μαθαίνουν ότι έχουν την ικανότητα να βοηθήσουν τα Digimon τους να εξελίσσονται (Digivolve) σε ισχυρότερη μορφή και μπορούν να καταπολεμήσουν τους εχθρούς για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, κάθε φορά που αντιμετωπίζουν κάποιο κίνδυνο. Ξεκινώντας για το ταξίδι τους, τα παιδιά αρχίζουν την αναζήτηση, για έναν δρόμο προς το σπίτι. Στη συνέχεια μαθαίνουν ότι είναι οι "DigiDestined", δηλαδή τα εκλεκτά παιδιά που επιλέχθηκαν για να συνεργαστούν με τα Digimon, και είναι η μόνη ελπίδα για την καταστροφή του κακού. Ο ένοχος αποκαλύπτεται και είναι ο Devimon, ο οποίος έστειλε τα Μαύρα Γρανάζια (Black Gears) που κάνουν πλύση εγκεφάλου στα Digimon που τους ενσωματώνονται. Στην συνέχεια, αρχίζει η στόχευση κατά του T.K. και του Patamon, καθώς και οι δύο έχουν την πιο αποτελεσματική δύναμη εναντίον του. Ευτυχώς, ο Patamon εξελίσσεται σε Angemon και τον νικά με το κόστος της δικιάς του ζωής. Ωστόσο, ο Devimon είναι απλά μόνο ένα πιόνι σε μια μεγαλύτερη απειλή, αναγκάζοντας τους DigiDestined να κινηθούν σε όλο τον ψηφιακό κόσμο. Ο μυστηριώδης Gennai έρχεται σε επαφή τα παιδιά και τους ενημερώνει ότι θα πρέπει να ταξιδεύσουν στην ήπειρο διακομιστή για να ανακτήσουν τα αντικείμενα γνωστά ως εμβλήματα (Crests), τα οποία θα ενδυναμώσουν περαιτέρω τους εταίρους τους Digimon, με σκοπό να αντιμετωπίσουν τον κακό Etemon και τα τσιράκια του. Μετά από περισσότερες δοκιμασίες, κάθε DigiDestined ανακτεί το προορισμένο Crest του και νικούν τον Etemon όταν το Digimon συνεργάτης του Τai, Agumon, καταφέρνει να εξελιχθεί σε ένα νέο επίπεδο. Μετά την ήττα του Etemon, ο Tai και ο Agumon (ως ασθενέστερο Koromon) στέλνονται πίσω στον ανθρώπινο κόσμο, όπου ο Tai επανασυνδέεται με τη μικρότερη αδελφή του Kari. Όταν ο Tai λαμβάνει ένα μήνυμα από τον Izzy, τότε συνειδητοποιεί ότι πρέπει να επιστρέψει, και λέει αντίο στην αδελφή του. Ο Τai επιστρέφει στον ψηφιακό κόσμο, όπου και μαθαίνει, πώς υπάρχει μια ακόμα απειλή, ο Myotismon, o οποίος αποφασίζει να εισαχθεί στο πραγματικό κόσμο για να συλλάβει το όγδοο DigiDestined παιδί. Οι DigiDestined τον ακολουθούν και επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Τότε ο Tai μαθαίνει ότι η νεώτερη αδελφή του, η Kari είναι το όγδοο παιδί. Με την ήττα του Myotismon, τα παιδιά μαθαίνουν ότι ένα νέο κακό απειλεί τον ψηφιακό κόσμο, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει την καταστροφή τόσο του ανθρώπινου όσο και του ψηφιακού κόσμου. Με όλους τους οκτώ DigiDestined να πηγαίνουν στον Ψηφιακό Κόσμο, τα παιδιά μαθαίνουν ότι οι Dark Masters, μια ομάδα τεσσάρων ελίτ κακών Digimon που περιλαμβάνει τους MetalSeadramon, Puppetmon, Machinedramon και Piedmon, ήταν οι ενορχηστρωτές όλου του κακόυ που είχε έρθει πριν. Οι DigiDestined συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν εκτός από τους Dark Masters και τα τσιράκια τους, ώστε να πετύχουν την απελευθέρωση του Digital World από τον έλεγχό τους. Υστερα αφού εξόντωσαν τους dark masters εμφανίστηκε, το μεγαλύτερο κακό digimon το οποίο λεγόταν apocalymon.Με την βοήθεια των digivice,έσωσαν τον digi κοσμο και τον πραγματικό κοσμο Taichi "Tai" Kamiya Είναι ο κύριος πρωταγωνιστής και ο ηγέτης της εποχής One DigiDestined. Η παρορμητική προσωπικότητά του, συχνά τον έθετε σε κίνδυνο και τελικά έμαθε ότι η εν συναίσθηση και η συμπόνια είναι τα κλειδιά της επιτυχίας και όχι το απερίσκεπτο θάρρος, αλλά παραμένει πρόθυμος να βοηθήσει τους φίλους του ανά πάσα στιγμή, ιδιαίτερα την αδελφή του Kari. Πριν από τα γεγονότα της σειράς, ο Tai και η μικρότερη αδερφή του λαμβάνουν ένα Digi-Egg το οποίο τελικά εξελίσσεται σε Greymon για να τους προστατεύσει από ένα Parrotmon. Τα γεγονότα αυτά με τη σειρά τους θα οδηγούσαν στην επιλογή τους για να γίνουν μέλη του DigiDestined. Ο Tai έχει για συντροφικό του Digimon τον Agumon. Yamato "Matt" Ishida Ο δευτερεύον ηγέτης στην ομάδα, συχνά θεωρείται ως ο "μοναχικός λύκος" της ομάδας. Ο Matt ζει μόνος μαζί με τον πατέρα του λόγω του διαζυγίου των γονέων του. Αυτό οδηγεί σε μια αμήχανη σχέση με την μητέρας του, καθώς αισθάνεται ότι αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον περισσότερο ως ξένοι αντί για οικογένεια. Έχει ένα μικρότερο αδελφό τον Τ.Κ ο όποιος ζει με την μητέρα του και προτεραιότητα του Matt είναι η ασφάλεια του. Ο Matt έχει για συντροφικό του Digimon τον Gabumon. Sora Takenouchi Έχει την εμφάνιση ενός αγοροκόριτσο, η Sora είναι ένα πολύ αξιόπιστο πρόσωπο και προσπαθεί να φροντίσει τα άλλα παιδιά. Έτσι, ο ρόλος της είναι συχνά να είναι μια μητρική φιγούρα για διάφορους χαρακτήρες. Η Sora έχει για συντροφικό της Digimon την Biyomon. Koushiro "Izzy" Izumi Ένα παιδί με πολύ υψηλό IQ, είναι ειδικός στους υπολογιστές και ζει με τους υιοθετούμενους γονείς του. Όταν αρχικά ανακάλυψε ότι ήταν υιοθετημένος, άρχισε να υποσυνείδητα να αποκρίνεται από τους γονείς του, εστιάζοντας περισσότερο στον υπολογιστή του. Το ζήτημα αυτό όμως επιλύθηκε και τους αποδέχτηκε ως γονείς του. Ο Izzy έχει για συντροφικό του Digimon τον Tentomon. Mimi Tachikawa Αν και αρχικά φερόταν πολύ εγωιστικά απέναντι στην ομάδα, η Mimi αποδείχτηκε πολύ πιστή στους φίλους της. Η Mimi επηρεάστηκε περισσότερο από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της σειράς, σε σημείο που αρνήθηκε να πολεμήσει καθώς δεν ήθελε να τραυματιστούν οι φίλοι της. Ωστόσο, τελικά συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αγωνιστεί για να σώσει τον Ψηφιακό Κόσμο. Η Mimi έχει για συντροφικό της Digimon την Palmon. Joe Kido Ο μεγαλύτερος της ομάδας, είναι αξιόπιστος και στοχαστικός, αν και πάντα ανησυχεί για το οτιδήποτε. Προσπαθεί να δράσει ως η φωνή της λογικής μέσα στην ομάδα. Ο Joe έχει για συντροφικό του Digimon τον Gomamon. Hikari "Kari" Kamiya Είναι η μικρότερη αδελφή του Tai. Χαρακτηρίζεται ως ένα συμπονετικό κορίτσι που βάζει πάντα τους άλλους πάνω από τον εαυτό της. Η Kari έχει για συντροφικό της Digimon την Tailmon. Takeru "T.K." Takaishi Ο νεότερος της ομάδας και ο μικρότερος αδερφός του ο Matt. Είναι ευγενής, γλυκός και γενναιόδωρος, είναι επίσης πολύ υπάκουος και ακολουθεί τα υπόλοιπα παιδία χωρίς παράπονα. Ο T.K. έχει για συντροφικό του Digimon τον Patamon. Επίσημη ιστοσελίδα του Digimon Digimon-adventure.net
Το Digimon Adventure (ιαπωνικά: デジモン アドベンチャー, Χέπμπορν: Dejimon Adobenchā) είναι ιαπωνική τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων anime που δημιουργήθηκε από τoν Akiyoshi Hongo και παράγεται από την Toei Animation σε συνεργασία με τις WiZ, Bandai και Fuji Television. Είναι η πρώτη σειρά του anime franchise Digimon metaseries. Η σειρά συνεχίζεται με τους ίδιους χαρακτήρες σε Digimon Adventure 02 και Digimon Adventure tri. Το 1998 λίγο μετά την ολοκλήρωση του storyboard της ταινίας Digimon Adventure, οι παραγωγοί της Toei Animation κλήθηκαν να δημιουργήσουν μια τηλεοπτική σειρά, με βάση την ομώνυμη ταινία. Παρά την ευρέως διαδεδομένη φήμη ότι η σειρά ήταν αρχικά προγραμματισμένη να έχει μόνο 13 επεισόδια, ο τελικός αριθμός των επεισοδίων ήταν 54. Μια έκδοση αγγλικής γλώσσας που παράγεται από την Saban Entertainment, προβλήθηκε στη Βόρεια Αμερική μεταξύ Αυγούστου 1999 και Ιουνίου 2000.
https://el.wikipedia.org/wiki/Digimon_Adventure
Σύνοδος του Ουίτμπι
Υπάρχουν δύο κύριες πηγές για τη σύνοδο. Η πρώτη πηγή, Η Ζωή του Ουίλφριντ, είναι ένα αγιογραφικό έργο του Στέφανου του Ρίπον, που συχνά αναγνωρίζεται ως Έντιους Στεφάνους, πιθανώς λίγο μετά το 710. Η δεύτερη πηγή είναι το Historia Ecclesiastica gentis Anglorum (Χιστόρια Εκλεσιάστικα τζέντις Ανγκλόρουμ, Εκκλησιαστική Ιστορία του έθνους της Αγγλίας) του Βέδα, που γράφτηκε το 731. Μία από τις πηγές του Βέδα ήταν η ίδια η ζωή του Ουίλφριντ, αλλά είχε επίσης πρόσβαση σε άτομα που γνώριζαν τους συμμετέχοντες στη σύνοδο. Για παράδειγμα, ο Βέδας γνώριζε τον Άκκα του Χέξαμ και του αφιέρωσε πολλά από τα θεολογικά του έργα. Ο Άκκα ήταν συνοδοιπόρος του Ουίλφριντ σε μερικά από τα ταξίδια του στη Ρώμη.Και οι δύο αναφορές βασικά συμφωνούν, αν και ο Βέδας δίνει έναν πολύ μακρύτερο λόγο για τη συζήτηση. Η περιγραφή των διαδικασιών, όπου ο βασιλιάς Οσουί προεδρεύει και κυβερνά αλλά δεν συμμετέχει στον ίδιο τον εκκλησιαστικό διάλογο, μοιάζει με παραδείγματα άλλων συνόδων σε άλλες πηγές, όπως αυτή του βιβλίου Βίτα Σάνκτι Μπονιφάτι (Vita Sancti Bonifati, Βίος του Αγίου Βονιφάτου) από τον Ουίλιμπολντ (όπου ο Βασιλιάς Ίνε του Ουέσσεξ λειτούργησε όπως και ο Οσουί). Παρ 'όλα αυτά, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι οι συγγραφείς, παρά τη σχετικά καλή τους πρόσβαση σε πηγές που αφορούν τη σύνοδο, έγραψαν ακόμη εξ αποστάσεως, και οι αναφορές, ειδικά τα αποσπάσματα που αποδίδονται στους συμμετέχοντες, είναι πιθανότερο να είναι περιλήψεις για το πώς ο Βέδας και ο Στέφανος του Ρίπον κατάλαβαν το ζήτημα και όχι ως αληθινά αποσπάσματα. Επιπλέον, τα κίνητρα των συγγραφέων επηρέασαν τον τρόπο παρουσίασης του υλικού. Ο Βέδας έθεσε την περιγραφή του γεγονότος κεντρικά στην αφήγησή του, και έχει αναγνωριστεί ως υπερβολική έμφαση στην ιστορική σημασία της συνόδου, επειδή ο υπολογισμός του Πάσχα για αυτόν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και επίσης επειδή ήθελε να τονίσει την ενότητα της Αγγλικής Εκκλησίας. Ωστόσο, η ακρίβεια του Βέδα ως ιστορικού έχει εκτιμηθεί καλά από αγγλοσαξονικούς μελετητές, και οι ιστορικοί ήταν γενικά άνετοι μετά από τη βασική παρουσίαση της συνόδου του Βέδα. Το κείμενο του Στεφάνου έχει λάβει περισσότερη κριτική, και ο Ρέτζιναλντι Πουλ (Βρετανός ιστορικός) εντόπισε πολλές από τις ανακρίβειές του, αλλά η αναφορά του Στεφάνου σχετικά με τη σύνοδο δεν υπέστη την ίδια κριτική με άλλα αποσπάσματα στο έργο του. Ο Χριστιανισμός στη Βρετανία κατά τον έβδομο αιώνα υπήρχε σε δύο μορφές που διακρίνονταν από διαφορετικές λειτουργικές παραδόσεις, με τις ονομασίες «Αϊονικές» και «Ρωμαϊκές» παραδόσεις. Η πρακτική «Αϊόνας» ήταν εκείνη των Ιρλανδών μοναχών που κατοικούσαν σε ένα μοναστήρι στο νησί της Αϊόνα (μια παράδοση στον «κελτικό χριστιανισμό»), ενώ η «ρωμαϊκή» παράδοση κρατούσε την τήρηση σύμφωνα με τα έθιμα της Ρώμης (Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία). Στο βασίλειο της Νορθουμβρίας, αυτές οι δύο παραδόσεις συνυπάρχουν και η καθεμία είχε ενθαρρυνθεί από διαφορετικούς βασιλικούς οίκους. Ο Έντουιν της Νορθουμβρίας είχε μετατραπεί σε χριστιανός υπό την επήρεια ιεραποστόλων που έστειλε από τη Ρώμη ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας και έτσι είχε καθιερώσει τη ρωμαϊκή πρακτική στο βασίλειό του. Ωστόσο, μετά το θάνατό του και ένα έτος πολιτικής αστάθειας, ο Όσβαλντ της Νορθουμβρίας έκατσε στον θρόνο. Είχε μάθει την χριστιανική πρακτική από τους μοναχούς της Αϊόνα κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί (ενώ ήταν πολιτική εξορία κατά τα νεανικά του χρόνια), και είχε ενθαρρύνει τους ιεραπόστολους της Αϊόνα να προωθήσουν τον εκχριστιανισμό της Νορθουμβρίας, ειδικά τον διάσημο επίσκοπο Έινταν.Μία από τις κύριες διαφορές μεταξύ των δύο παραδόσεων, και ως εκ τούτου μια πηγή διαμάχης, ήταν ο σωστός υπολογισμός του Πάσχα. Οι πρώτοι Χριστιανοί πιθανότατα είχαν αρχικά γιορτάσει το Πάσχα ταυτόχρονα με το Εβραϊκό Πάσχα, που πραγματοποιούνταν την δέκατη τέταρτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα του εβραϊκού έτους, που ονομαζόταν Νισάν, την ημέρα της σταύρωσης σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην 19:14. Ωστόσο, η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας το 325 αποφάσισε ότι οι Χριστιανοί δεν θα πρέπει πλέον να χρησιμοποιούν το εβραϊκό ημερολόγιο, αλλά θα πρέπει να γιορτάζουν καθολικά το Πάσχα την Κυριακή, την ημέρα της ανάστασης, όπως είχε γίνει το έθιμο στη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Ο υπολογισμός της κατάλληλης ημερομηνίας (υπολογισμός) ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία (που περιλαμβάνει ένα σεληνιακό ημερολόγιο) και αναπτύχθηκαν διαφορετικοί πίνακες υπολογισμού που οδήγησαν σε διαφορετικές ημερομηνίες για τον εορτασμό του Πάσχα. Στη δεκαετία του 660, οι οπαδοί της παράδοσης της Αϊόνα επέλεξαν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τον 84ετή κύκλο Λατέρκους που εφευρέθηκε από τον Σαλπίκιο Σεβέρο (Sulpicius Severus) περί τα 410. Εν τω μεταξύ, η Ρωμαϊκή Κούρια (που περιλαμβάνει τα διοικητικά όργανα της Αγίας Έδρας) είχε αναθέσει στον Βικτώριο της Ακουιτανίας (457 μ.Χ.) και αργότερα στον Διονύσιο τον Μικρό (525) να δημιουργήσουν ένα νέο υπολογισμό, προκειμένου να επιλύσει τις διαφορές μεταξύ της ρωμαϊκής μεθόδου και της πιο επιστημονικής μεθόδου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Οι τρεις εκτιμήσεις οδήγησαν συχνά σε διαφορετικές ημερομηνίες για τον εορτασμό του Πάσχα. Ούτε οι Βικτωριανοί ούτε οι Διονύσιοι υπολογισμοί δεν είχαν προβλήματα. Ο Διονύσιος είχε μεταφράσει απλώς το Αλεξανδρινό σύστημα στα Λατινικά χωρίς να το καταλάβει. Το Βικτωριανό σύστημα, με σύγχυση, παρήγαγε διπλές ημερομηνίες, βασιζόμενος στον Πάπα για να επιλέξει ποια ημερομηνία θα χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, η Βικτωριανή μέθοδος υπολογισμού έγινε ευρέως αποδεκτή εκτός της περιοχής της ιρλανδικής επιρροής. Γύρω στο 602, ο Ιρλανδός ιεραπόστολος Κολουμβάνος είχε ήδη καταδικαστεί από μία σύνοδο Γάλλων κληρικών που αγνόησε την εξουσία τους και ακολουθώντας τους Πασχαλινούς υπολογισμούς της πατρίδας του (ο Βικτωριανός υπολογισμός κηρύχθηκε επίσημος στη Γαλατία το 541). Περίπου το 600 μ.Χ. ο Κολουμβάνος έγραψε στον Πάπα Γρηγόριο Α´: «Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο Βικτώριος δεν έγινε δεκτός από τους δασκάλους μας και από τους παλιούς Ιρλανδούς εμπειρογνώμονες και από τους μαθηματικούς που είναι πιο ειδικευμένοι στον υπολογισμό του Πασχάλιου, αλλά θεωρήθηκε πιο άξιος κοροϊδίας και λύπησης παρά εξουσίας.». Αλλά και στην Ιρλανδία, διεξήχθη συζήτηση για την καλύτερη επιλογή για τον υπολογισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Η σωστή ημερομηνία για τον εορτασμό της πιο σημαντικής χριστιανικής γιορτής είχε ήδη οδηγήσει σε ορατή διαφωνία στην Αυλή της Νορθουμβρίας. Η βασίλισσα Ίανφλεντ της Βερνικίας και η Αυλή της γιόρταζαν το Πάσχα σε διαφορετική ημέρα από εκείνη του βασιλιά Οσουί. Ενώ η μια βασιλική φατριά γιόρταζε το Πάσχα, η άλλη νήστευε κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. Παρ 'όλα αυτά, ο διαχωρισμός αυτός δεν είχε ως αποτέλεσμα προβλήματα όσο ζούσε ο σεβαστός Έινταν. Μετά το θάνατό του, ο διάδοχός του, Φάιναν, βρέθηκε να αμφισβητείται από έναν μοναχό που ονομάζεται Ρόναν, έναν Ιρλανδό που είχε εκπαιδευτεί στη Ρώμη και ήθελε να εγκατασταθεί το Ρωμαϊκό Πάσχα. Μόνο στην εποχή του Κόλμαν, του τρίτου μοναχού με την παράδοση της Αϊόνα που εκλέχτηκε επίσκοπος της Νορθουμβρίας, η σύγκρουση απαιτούσε βασιλική προσοχή και επίλυση. Μια σημαντική προσωπικότητα στη σύγκληση της συνόδου ήταν ο Άλφριθ, γιος του Οσουί και υπο-βασιλιάς στη Ντέιρα. Ο Χένρι Μέιρ-Χάρτινγκ τον θεωρούσε «την κύρια αιτία του προβλήματος που οδήγησε στη Σύνοδο». Στις αρχές της δεκαετίας του 660, απέλασε τους Αϊονικούς μοναχούς από το μοναστήρι του Ρίπον και το έδωσε στον Γουίλφριντ, έναν βορειοδυτικό κληρικό που επέστρεψε πρόσφατα από τη Ρώμη. Η θέση του Άλφριθ στο βασιλικό Οίκο, μαζί με την προώθηση του Γουίλφριντ (ο οποίος θα ήταν ο εκπρόσωπος της ρωμαϊκής θέσης στη Σύνοδο), συνέβαλαν στην οργάνωση της σύγκλησης του πατέρα του για τη σύνοδο.Η σύνοδος πραγματοποιήθηκε σε ένα μέρος που ονομάζοταν Στρένσαλ (Streanæshalch), σε ένα μοναστήρι της Χίλντα, που ήταν ο ίδιος ένας ισχυρός βορειοδυτικός ευγενής και προσκολλημένος στο Αϊονικό Πάσχα. Η αναγνώριση της τοποθεσίας με το μέρος που αργότερα ονομάστηκε Ουίτμπι είναι γενικά αποδεκτή, αλλά δεν είναι απολύτως σίγουρη. Μία άλλη πιθανή υποψήφια θέση του Στρένσαλ είναι κοντά στο Γιορκ.Η θέση των Αϊονικών υποστηρίχθηκε από τον Κόλμαν, Επίσκοπο της Νορθουμβρίας. Προς στήριξη της ρωμαϊκής θέσης, η Ίανφλεντ της είχε στείλει τον εφημέριό της, τον Ρομάνους, και η θέση πάρθηκε επίσης από τον Αγιλβέρτο (Agilbert), έναν Φράγκο επίσκοπο που επίσης κατείχε αξίωμα στην Αγγλία. Λόγω της αδυναμίας του Αγιλβέρτου να εκφράσει τα περίπλοκα επιχειρήματα στα παλαιά αγγλικά, που ήταν για αυτόν μια ξένη γλώσσα, ο Γουίλφριντ (ή Ουίλφριντ) επιλέχθηκε ως ο κύριος υποστηρικτής του ρωμαϊκού κόμματος. Ο Βασιλιάς Οσουί προήδρευσε της συνόδου και ενήργησε ως τελικός δικαστής, ο οποίος θα έδινε τη βασιλική του εξουσία προς υποστήριξη της μιας ή της άλλης πλευράς. Ο επίσκοπος Κόλμαν υπερασπίστηκε τον υπολογισμό του Πάσχα των Αϊονικών με το σκεπτικό ότι ήταν η πρακτική του Κολούμπα, ιδρυτή του μοναστηριακού δικτύου τους και, κατά τα λεγόμενά του, αγίου αναμφισβήτητης αγιότητας, ο οποίος ο ίδιος είχε ακολουθήσει την παράδοση του Αγίου Ιωάννη του αποστόλου και ευαγγελιστή.Ο Γουίλφριντ υπερασπίστηκε τη ρωμαϊκή θέση για τους ακόλουθους λόγους (σύμφωνα με την αφήγηση του Βέδα): Ήταν η πρακτική στη Ρώμη, όπου οι απόστολοι Άγιοι Πέτρος και Παύλος «έζησαν, δίδαξαν, υπέφεραν και θάφτηκαν». Ήταν η καθολική πρακτική της Εκκλησίας, ακόμη και στην Αίγυπτο. Τα έθιμα του αποστόλου Ιωάννη ήταν ιδιαίτερα για τις ανάγκες της κοινότητάς του και την εποχή του και, από τότε, η Σύνοδος της Νίκαιας είχε καθιερώσει μια διαφορετική πρακτική. Ο Κολούμπα είχε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε λαμβάνοντας υπόψη τις γνώσεις του, και έτσι η παράτυπη πρακτική του ήταν δικαιολογημένη, αλλά οι Αϊονικοί μοναχοί προς το παρόν δεν είχαν τη δικαιολογία της άγνοιας. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν είχε εξουσία επί του Αγίου Πέτρου (και συνεπώς των διαδόχων του, των επισκόπων της Ρώμης).Ο Οσουί ρώτησε έπειτα και τις δύο πλευρές εάν συμφωνούσαν ότι στον Πέτρο είχαν δωθεί τα κλειδιά για τη βασιλεία των ουρανών από τον Χριστό και ανακηρύχθηκε «ο βράχος» στον οποίο θα χτιστεί η Εκκλησία (όπως αναφέρεται στο Κατά Ματθαίον 16:18-19) και αυτοί όλοι συμφώνησαν. Στη συνέχεια, ο Οσουί δήλωσε την απόφασή του υπέρ του κατόχου των κλειδιών, δηλαδή της ρωμαϊκής πρακτικής. Ωστόσο, η μέθοδος του Γουίλφριντ για τον υπολογισμό της ημερομηνίας του Πάσχα ήταν αυτή που χρησιμοποιήθηκε στην Αλεξάνδρεια και όχι στη Ρώμη. Ο Βέδας παρουσίασε τη σύνοδο ως νίκη του ρωμαϊκού κόμματος, παρόλο που είχε αμφιβολίες για το εάν η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε στη Ρώμη. Δημιούργησε τη δική του εκδοχή βάσει των πρακτικών της Αλεξάνδρειας, όπως τροποποιήθηκε από τον Διονύσιο, για τους δικούς του υπολογισμούς στο De Temporibus (703) και λεπτομερέστερα στο De Temporum Ratione (716-25). Οι Βεδικές ταμπλέτες έγιναν δεκτές στα Βρετανικά Νησιά και στην Αυτοκρατορία των Καρολιδών τον ένατο αιώνα και στη Ρώμη το δέκατο. Η Σύνοδος του Ουίτμπι καθιέρωσε την υποτιθέμενη ρωμαϊκή πρακτική ως κανόνα στη Νορθουμβρία, και έτσι «έφερε τη Νορθρουμβιανή Εκκλησία στο κύριο ρεύμα του ρωμαϊκού πολιτισμού». Η επισκοπική έδρα της Νορθουμβρίας μεταφέρθηκε από τη Λίντισφερν στην Γιορκ. Ο Γουίλφριντ, επικεφαλής υποστηρικτής της ρωμαϊκής θέσης, αργότερα έγινε Επίσκοπος της Νορθουμβρίας, ενώ ο Κόλμαν και οι υποστηρικτές του Αϊονικού τόπου που δεν άλλαξαν τις πρακτικές τους αποσύρθηκαν στην Αϊόνα. Ο Κόλμαν επετράπη να πάρει μερικά λείψανα του Έινταν, ο οποίος ήταν κάθετος στην καθιέρωση του χριστιανισμού της Αϊονικής παράδοσης στη Νορθουμβρίας, μαζί του πίσω στην Αϊόνα. Για να αντικαταστήσει τους κληρικούς που αναχώρησαν για την Αϊόνα, ο Οσουί επέλεξε κυρίως Ιρλανδούς που ήταν από τα μέρη της Ιρλανδίας που κράτησαν το Ρωμαϊκό Πάσχα (όπως οι περισσότεροι από την Ιρλανδία είχαν κάνει για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι το 660). Η Σύνοδος του Ουίτμπι ήταν μόνο ένα από τα πολλά συμβούλια που πραγματοποιήθηκαν σχετικά με τον σωστό υπολογισμό του Πάσχα σε όλη τη Λατινική Χριστιανοσύνη στον Πρώιμο Μεσαίωνα. Απευθύνονταν στα ζητήματα του υπολογισμού του Πάσχα και της σωστής μοναστικής τόνωσης, και αφορούσε μόνο το μέρος της Αγγλικής Εκκλησίας που απάντησε στην Αγία Έδρα της Λίντισφερν πως «ήταν μια υπόθεση της Νορθουμβρίας». Η υπεράσπιση του Γουίλφριντ για το Ρωμαϊκό Πάσχα έχει χαρακτηριστεί ως «θριαμβευτική ώθηση ενάντια σε μια ανοιχτή πόρτα», καθώς οι περισσότεροι από τους Ιρλανδούς είχαν ήδη αποδεχτεί το Ρωμαϊκό Πάσχα και για τον λόγο αυτό η Αϊόνα «είχε ήδη τον κίνδυνο να ωθηθεί από τη μία πλευρά από τους Ιρλανδούς αντιπάλους της.». Παρόλο που η εστίαση στο Ουίτμπι είναι στις αποφάσεις σχετικά με τον τόνο και τη χρονολόγηση του Πάσχα, μπορούμε επίσης να δούμε τη σύνοδο ως ένα σημαντικό βήμα στον ενδεχόμενο Ρωμανισμό της εκκλησίας της Αγγλίας, παρόλο που αυτός ο Ρωμανισμός μπορεί να είχε συμβεί ούτως ή άλλως χωρίς τη Σύνοδο του Ουίτμπι. Ωστόσο, από την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, τα γεγονότα της συνόδου ερμηνεύτηκαν συμβολικά ως "Κελτική Εκκλησία" που αντιτίθεται σε μια "Ρωμαϊκή Εκκλησία", και η απόφαση του Οσουί ερμηνεύτηκε ως "υποταγή" της "Βρετανικής Εκκλησίας" στη Ρώμη . Υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με την πραγματικότητα μιας διάκρισης μεταξύ μιας προ-Ουίτμπι Κελτικής Εκκλησίας και μιας μετα-Ουίτμπι Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Σύμφωνα με τα λόγια του Πάτρικ Ουόρμαλντ:Από τις μέρες του Τζωρτζ Μπιουκάναν, προμηθεύοντας την αρχική προπαγάνδα για τους κατασκευαστές του Σκωτσέζικης Εκκλησίας, μέχρι μια εντυπωσιακά πρόσφατη ημερομηνία, υπήρχε εξουσιοδότηση για μια αντι-ρωμαϊκή, αντιεπισκοπική και, κατά τον 19ο αιώνα, μια στάση κατά της εγκατάστασης της Κολουμπανής ή «Κελτικής» Εκκλησίας. ... Η ιδέα ότι υπήρχε μια "Κελτική Εκκλησία" σε μια έννοια μετα-μεταρρυθμιστικής αίσθησης εξακολουθεί να είναι εκπληκτικά απαράδεκτη από τις απόψεις των μαθητών.Τοποθετώντας τη σύνοδο στο σωστό ιστορικό της πλαίσιο, οι αγγλοσαξονικοί ιστορικοί σημείωσαν επίσης τη θέση της συνόδου στο πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής έντασης. Ο Χένρι Μέιερ-Χάρτινγκ θεώρησε ότι το ενδιαφέρον του Άλφριθ για τη σύγκληση της συνόδου οφείλεται στην επιθυμία του να δει την θέση του πατέρα του στη Βερνικία να αμφισβητείται και να δει την αντικατάσταση του Κόλμαν με έναν άλλο επίσκοπο που θα ήταν πιο ευθυγραμμισμένος με τον εαυτό του. Bede, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, in Venerabilis Baedae Opera Historica. ed. C. Plummer (Oxford, 1896) Stephen of Ripon, Life of Bishop Wilfrid, ed. and trans. Bertram Colgrave (Cambridge: Cambridge University Press, 1985) Abels, Richard. "The Council of Whitby: A Study in Early Anglo-Saxon Politics", in Journal of British Studies, 23 (1984) Brown, Peter. The Rise of Western Christendom: Triumph and Diversity, 2nd ed. (Oxford: Blackwell Publishing, 2003) Cubitt, Catherine, Anglo-Saxon Church Councils c. 650–850 (London: Leicester University Press, 1995) Higham, N. J. The Kingdom of Northumbria AD 350–1100 (Alan Sutton, 1993) Mayr-Harting, Henry. The Coming of Christianity to Anglo-Saxon England, 3rd edition (London: B. T. Batsford Ltd, 1991) Stenton, F. M. Anglo-Saxon England, 3rd edition (Oxford: Clarendon Press, 1971) Stevens, Wesley M. (2014). «Easter Controversy». Στο: Lapidge, Michael; Blair, John; Keynes, Simon και άλλοι, επιμ. The Wiley Blackwell Encyclopedia of Anglo-Saxon England (Second έκδοση). Chichester, UK: Blackwell Publishing, σσ. 160–161. ISBN 978-0-470-65632-7. Wormald, Patrick, The Times of Bede: Studies in Early English Christian Society and its Historian, ed. Stephen Baxter (Oxford: Blackwell Publishing, 2006) Χριστιανισμός στην Αγγλοσαξονική Αγγλία Αρειανική διαμάχη Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης Οσουί της Νορθουμβρίας
Στη Σύνοδο του Ουίτμπι το 664, ο Βασιλιάς Οσουί της Νορθουμβρίας αποφάσισε ότι το βασίλειό του θα υπολογίζει το Πάσχα και θα τηρεί το μοναστικό τόνο (κούρεμα των καθολικών μοναχών) σύμφωνα με τα έθιμα της Ρώμης και όχι τα έθιμα που ασκούν οι Ιρλανδοί μοναχοί στην Αϊόνα. Η σύνοδος κλήθηκε στο διπλό μοναστήρι της Χίλντα του Ουίτμπι, που αργότερα ονομάστηκε Αββαείο Ουίτμπι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9F%CF%85%CE%AF%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%B9
Μάικλ Φλάτλεϊ
Γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1958 στο Σικάγο και είναι ιρλανδικής καταγωγής. Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στον ιρλανδικό χορό και στις κλακέτες στα 11. Στα 17 κέρδισε τον διαγωνισμό Ιρλανδικού χορού στην Αμερική. Μετά τις σπουδές άνοιξε σχολή χορού. Το 1994 με τη συνεργασία του Jean Butler δημιούργησε το σόου Riverdance που πρωτοπαρουσιάστηκε στο διαγωνισμό τραγουδιού της eurovision την ίδια χρονιά. Είχε μεγάλη επιτυχία και εξακολουθεί να παίζεται μέχρι σήμερα. Μετά το Riverdance συνέχισε το 1996 με το The Lord of the Dance που εντυπωσίασε στην απονομή βραβείων Όσκαρ το 1997. Ίσως είναι η μεγαλύτερη του επιτυχία και συνεχίζεται να παίζεται έως σήμερα. Ο Michael Flatley δεν χορεύει πλέον στις περιοδείες του The lord of the dance. Σε κάθε παράσταση του μιούζικαλ χτυπιέται 150000 φορές η κλακέτα. Ένα εκατομμύριο CD και 9 εκατομμύρια βίντεο της παράστασης έχουν πωληθεί μέχρι τώρα. Η παράσταση έχει παιχτεί σε 30 χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Επόμενο βήμα του ήταν το Feet of Flames το 1998 το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Hyde Park του Λονδίνου. Τα κύρια στοιχεία του δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από το The Lord of the Dance. Το αποκορύφωμα της παράσταση ήταν όταν το 2000 παίχθηκε μπροστά σε 100.000 θεατές στη Βουδαπέστη. Η τελευταία παράσταση του ήταν το 2001. Σε κάθε παράσταση ο Michael Flatley έχανε 5 κιλά βάρος, κυρίως υγρά. Αρκετά αργότερα, στα 47, το 2005 δημιουργεί το Celtic Tiger στο οποίο συμμετείχε χορεύοντας. Ή πορεία του μιούζικαλ δεν ήταν μεγάλη αφού τον Νοέμβριου του 2006 αρρώστησε και οι παραστάσεις ματαιώθηκαν. Σήμερα πλέον παίζεται το The Lord of the Dance από τέσσερις διαφορετικές διανομές χορευτών. Το πάθος του για τον χορό τον απόκτησε από τη γιαγιά του που και αυτή ήταν πρωταθλήτρια στον Ιρλανδικό χορό. Σε κάθε παράσταση αφήνει μία κενή θέση προς τιμή της. Αν και πετυχημένος μποξέρ άφησε την αθλητική του καριέρα και αφιερώθηκε στον χορό. Εκτός από εξαιρετικός χορευτής είναι πολύ ικανός στο φλάουτο. Κατείχε το ρεκόρ γκίνες στις κλακέτες με 38 χτυπήματα της κλακέτα το δευτερόλεπτο. Το διαζύγιο του με την Beata Dziaba το 1997 μετά από 11 χρόνια γάμου τον οδήγησε στο αλκοόλ και σε σοβαρά ψυχολογικά πρόβλημα. Σήμερα τα έχει ξεπεράσει και είναι παντρεμένος με τη Niamh O’Brien χορεύτρια των μιούζικαλ του. Επίσημη ιστοσελίδα του Μάικλ Φλάτλεϊ Riverdance Celtic Tiger Lord of the Dance Αθηνόραμα Lord of the dance Answers.com Michael Flatley
Ο Μάικλ Φλάτλεϊ (Michael Ryan Flatley, 16 Ιουλίου 1958) είναι Αμερικανός χορευτής και δημιουργός των μιούζικαλ Lord of the Dance, Riverdance, Feet of Flames και Celtic Tiger.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%BB_%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%8A
309 Αδελφοσύνη
Η μέση διάμετρος της Αδελφοσύνης υπολογίζεται σε 45,3 χιλιόμετρα, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 97,5 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός της τύπος είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,059 (από δεδομένα του IRAS). Η Αδελφοσύνη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 13 ώρες και 12 λεπτά. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 100 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Η Αδελφοσύνη (Fraternitas) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,4. Ανακαλύφθηκε το 1891 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από τη Βιέννη, και πήρε το όνομά της από την έννοια της αδελφοσύνης.
https://el.wikipedia.org/wiki/309_%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7
Συμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision
Το 2004, το RTL επρόκειτο να επιστρέψει στην Eurovision μετά από απουσία 11 ετών. Ωστόσο, μετά από νομισματικά ζητήματα, το Λουξεμβούργο αποσύρθηκε. Ισχυρές φήμες ανέφεραν ότι το RTL θα συμμετείχε στο διαγωνισμό του 2005. Ωστόσο, το RTL αποφάσισε αργότερα εναντίον και δήλωσε ότι δεν θα "επιστρέψουν" ποτέ. Το 2008, το RTL επανέλαβε αργότερα την έλλειψη ενδιαφέροντος για την επιστροφή στο διαγωνισμό. Τα τελευταία χρόνια το υποκατάστημα OGAE του Λουξεμβούργου προωθήσει το Λουξεμβούργο για να επιστρέψει στον διαγωνισμό. Το συνέδριο του 2008 που φιλοξένησε ο οργανισμός με τους Λουξεμβουργιανούς συμμετέχοντες Κορίν Ερμές και Μαριόν Βέλτερ, καθώς και την Πορτογαλίδα συμμετέχοντα του 2008 Βάνια Φερνάντες, έλαβε μεγάλη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα, με το RTL να κάνει ρεπορτάζ δύο φορές για την εκδήλωση, και ήταν παρόντες για συνέντευξη από την Ερμές. Έχει προταθεί ότι η αποστολή δημόσιας υπηρεσίας του RTL Télé Lëtzebuerg, η οποία εστιάζεται έντονα στην παροχή ειδησεογραφικού και ενημερωτικού περιεχομένου των Λουξεμβούργου στο τηλεοπτικό κοινό του Λουξεμβούργου, καθώς και το καθεστώς της RTL ως εισηγμένης εταιρείας, αποτελούν σημαντικά εμπόδια για την επιστροφή της χώρας στην διαγωνισμός. Ο Όμιλος RTL, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι μέλος της EBU, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό. Τον Σεπτέμβριο του 2009, ανακοινώθηκε ότι το RTL σκέφτηκε σοβαρά να επιστρέψει στον διαγωνισμό το 2010. Ωστόσο, θα έπρεπε να εξασφαλίσουν αμοιβές σχετικά με τη συμμετοχή και τα έξοδα του καλλιτέχνη. Αν και φημολογήθηκε ότι το Λουξεμβούργο θα επέστρεφε στην έκδοση του 2012, το RTL ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχουν τέτοιες προθέσεις προς το παρόν.Στις 31 Ιουλίου 2014, το RTL Télé Lëtzebuerg επιβεβαίωσε ότι το Λουξεμβούργο δεν θα επέστρεφε στον διαγωνισμό το 2015. Αναφέρθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2014 ότι η υπουργός Πολιτισμού της χώρας, Μάγκι Νέιγκελ, εξέφρασε την επιθυμία της να επιστρέψει η χώρα στον διαγωνισμό. Αυτό επιβεβαιώθηκε αργότερα από τη Νέιγκελ ότι ήταν μια "παρεξήγηση" και ότι η χώρα δεν θα επέστρεφε. Μια συνεργασία με τον Άγιος Μαρίνος έχει προταθεί από τον ραδιοτηλεοπτικό φορέα SMRTV και τον τραγουδιστή Τιερί Μερς, αλλά αργότερα το SMRTV διευκρίνισε ότι έχουν γίνει μόνο συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών και ότι ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας αξιολογεί άλλες προτάσεις. Ωστόσο, στις 24 Νοεμβρίου 2014, ανακοινώθηκε ότι ο Μερς απέτυχε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια εγκαίρως για να προχωρήσει το έργο.Στις 21 Ιουνίου 2016, η Επιτροπή Αναφορών της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου έλαβε πέντε αναφορές για διάφορα θέματα σχετικά με το Μεγάλο Δουκάτο. Ένα από αυτά ήταν να επιστρέψει το Λουξεμβούργο στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου διεξήγαγε στη συνέχεια μια συζήτηση για να συζητήσει τις προτάσεις που περιέχονται στην αναφορά και την πιθανή επιστροφή της χώρας στον διαγωνισμό. Ωστόσο, το RTL επανέλαβε την πρόθεσή του να μην συμμετάσχει στις 22 Αυγούστου. Μεταξύ του 1956 και του 1993, το Λουξεμβούργο απουσίασε μόνο μία φορά, το 1959. Ωστόσο, το 1993 το Λουξεμβούργο υποβιβάστηκε από τη συμμετοχή στο διαγωνισμό του 1994 και δεν έχει ακόμη επιστρέψει. Αξίζει να σημειωθεί, ότι το RTL, παρότι μέχρι και σήμερα είναι μέλος της EBU, έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικό κανάλι, και μεγάλος μιντιακός όμιλος της χώρας, βγαίνοντας ακόμη και έκτος της Επικράτειας του Λουξεμβούργου (σε Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία και Πολωνία), ενώ η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, δεν προτίθεται να επενδύσει στον τομέα της Eurovision, και απέχει εδώ και πολλές δεκαετίες, ενώ ο διαγωνισμός δεν μεταδίδεται τηλεοπτικά εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα. Επίσης το Λουξεμβούργο, είναι αρκετά μικρή χώρα, ενώ πριν αποχωρήσει η χώρα οριστικά από τον θεσμό, το 1993, ο διαγωνισμός, έκανε χαμηλές τηλεθεάσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια, που πρότεινε η EBU, την επιστροφή του Λουξεμβούργου στον διαγωνισμό, το RTL, τους ξεκαθάρισε ότι "οι μικρές χώρες της Ευρώπης, δεν έχουν θέση πλέον να συμμετάσχουν στην Eurovision", και πράγματι ισχύει αυτό διότι εκτός από το Λουξεμβούργο, δεν συμμετέχουν εδώ και πολλά χρόνια στην Eurovision, και άλλες μικρές χώρες της Ευρώπης η Ανδόρρα και το Μονακό, για τους ίδιους λόγους εδώ στην ίδια λογική, κινείται και το Λιχτενστάιν, το οποίο δεν θέλει να δημιουργήσει Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, για λόγους κόστους, αλλά και του ότι δεν συμμετείχε ποτέ στην Eurovision. Λόγω του μικρού μεγέθους της χώρας και της τάσης του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού για εσωτερική επιλογή, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στο Λουξεμβούργο προέρχονταν από έξω από το Μεγάλο Δουκάτο, κυρίως από τη Γαλλία. Οι Σολάνζ Μπερί, Plastic Bertrand και Λάρα Φαμπιάν ήταν από το Βέλγιο, οι Νάνα Μούσχουρη και Βίκυ Λέανδρος από την Ελλάδα, οι Νταβίντ Αλεξάντρ Βίντερ και Margo από την Ολλανδία, οι Αϊρίν Σιρ και Μάλκολμ Ρόμπερτς από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Geraldine από την Ιρλανδία, οι Γιούργκεν Μάρκους και Κρις Ρόμπερτς από τη Γερμανία, οι Baccara από την Ισπανία, οι Ζαν Μανσόν, Maggie Parke και Ντάιαν Σόλομον από τις Ηνωμένες Πολιτείες και Σερίς Στίβενς από τον Καναδά. Και οι πέντε από τους νικητές καλλιτέχνες από το Λουξεμβούργο ήταν ξένοι, τέσσερις ήταν Γάλλοι και μια ήταν Ελληνίδα. Από τις 38 συμμετοχές συνολικά και ακόμη περισσότερους ερμηνευτές, μόνο οι ακόλουθες εννέα ήταν εγγενείς στο Λουξεμβούργο: Camillo Felgen, Chris Baldo, Monique Melsen, Sophie Carle, Franck Olivier, Park Café, Sarah Bray, Marion Welter και Modern Times. Μέχρι το 1993, το ιστορικό ψηφοφορίας του Λουξεμβούργου έχει ως εξής: Στους τελικούς: Κ.Ε. → Κριτική ΕπιτροπήT. → Τηλεψηφοφορία Στους ημιτελικούς: Κ.Ε. → Κριτική ΕπιτροπήT. → Τηλεψηφοφορία
Το Λουξεμβούργο συμμετείχε στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 37 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο του στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Από το 1956 έως το 1993, το Λουξεμβούργο έχασε μόνο ένα διαγωνισμό, το 1959. Από το 1994 έως το 2023, το Λουξεμβούργο δεν συμμετείχε στον διαγωνισμό. Το Λουξεμβούργο έχει κερδίσει τον διαγωνισμό πέντε φορές. Μόνο οι Ιρλανδία (επτά) και Σουηδία (επτά) έχουν περισσότερες νίκες. Η πρώτη νίκη του Λουξεμβούργου ήταν το 1961 όταν ο Ζαν Κλοντ Πασκάλ κέρδισε με το τραγούδι "Nous les amoureux". Η Φρανς Γκαλ έδωσε τη δεύτερη νίκη τους το 1965 με το "Poupée de cire, poupée de son". Το Λουξεμβούργο πέτυχε αλλεπάλληλες νίκες στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με τη Βίκυ Λέανδρος να κερδίζει στο Εδιμβούργο το 1972 με το τραγούδι "Après toi" και την Αν Μαρί Νταβίντ να κερδίζει το 1973 με το "Tu te reconnaîtras". Η πέμπτη νίκη του Λουξεμβούργου ήταν το 1983 όταν η Κορίν Ερμές κέρδισε με το "Si la vie est cadeau". Μετά τη διοργάνωση του διαγωνισμού 1984, το Λουξεμβούργο δυσκολεύτηκε να επηρεάσει, φτάνοντας μόνο δύο φορές στην πρώτη δεκάδα, με την Σερίς Στίβενς τρίτη (1986) και τη Λάρα Φαμπιάν τέταρτη (1988). Από τότε που υποβιβάστηκε από τη συμμετοχή το 1994, η χώρα αποσύρθηκε, με την χώρα να ανακοινώνει την επιστροφή της στον διαγωνισμό του 2024 μετά από 31 χρόνια απουσίας.Το 2014, η Υπουργός Πολιτισμού του Λουξεμβούργου, Μάγκι Νέιγκελ, εξέφρασε την επιθυμία της να επιστρέψει η χώρα στο διαγωνισμό, αλλά αυτό διευκρινίστηκε αργότερα ως "παρεξήγηση". Έχει προταθεί συνεργασία με τον Άγιος Μαρίνος το 2014, αλλά αργότερα το SMRTV διευκρίνισε ότι το έργο δεν θα προχωρήσει λόγω προβλημάτων χρηματοδότησης. Το Λουξεμβούργο πρόκειται να επιστρέψει στον διαγωνισμό το 2024.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CE%B7_Eurovision
Τρίτη δυναστεία Φαραώ
Μετά τα ταραχώδη χρόνια της Δεύτερης Δυναστείας που μπορεί να περιελάμβανε και εμφύλιο πόλεμο, η Αίγυπτος πέρασε υπό την εξουσία του Ζοζέρ, το οποίο σηματοδότησε την αρχή της Τρίτης Δυναστείας. Και ο Κανόνας του Τορίνο και ο Βασιλικός Κατάλογος της Αβύδου καταγράφουν πέντε βασιλιάδες, ενώ το Πίνακιο της Σακάρα μόνο τέσσερεις: Κανόνας του Τορίνο: Νέμπκα, Ζοζέρ, Ντζοσερτί, Χουντζεφά Α΄, και Ουνί Βασιλικός Κατάλογος Αβύδου: Νέμπκα, Ζοζέρ, Τετί, Σεντζές, και Νεφερκαρέ Πινάκιο της Σακάρα: Ζοζέρ, Ντζοσερτί, Νεμπκαρέ, και ΟυνίΤα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι τον Χασεχεμουί, τελευταίο ηγεμόνα της Δεύτερης Δυανστείας, διαδέχτηκε ο Ζοζέρ, που τότε αναφερόταν μόνο με το Όνομα Ώρου του Νετζεριχέτ. Ο διάδοχος του Ζοζέρ ήταν ο Σεχεμχέτ, που είχε το όνομα Δύο Κυριών Ντζεσερτί. Ο τελευταίος ηγεμόνας της δυναστείας ήταν ο Ουνί. Υπάρχουν ακόμα τρία ονόματα Ώρου για την Τρίτη Δυναστεία, Σανάχτ, Χαμπά, και ίσως Καχεντζέτ. Ένας από αυτούς είχε όνομα Δύο Κυριών Νέμπκα. Η χρονολόγηση της Τρίτης Δυναστείας έχει δυσκολίες. Ο Shaw δίνει τις χρονολογίες περίου από το 2686 έως το 2613 π.Χ.. Ο Κανόνας του Τορίνο υποδηλώνει 75 χρόνια για την Τρίτη Δυναστεία. Οι Baines και Malek έχουν τοποθετήσει τις χρονολογίες στο περίπου 2650 – 2575 π.Χ., ενώ οι Dodson και Hilton στο 2584 – 2520 π.Χ. Δεν είναι σπάνιο αυτές οι εκτιμήσεις για τη χρονολόγηση να διαφέρουν ακόμα και μέχρι έναν αιώνα μεταξύ τους. Η σειρά των φαραώ βασίζεται στον Wilkinson. Τα χρόνια βασιλείας βασίζονται στους Dodson and Hilton, οι οποίοι αποδίδουν μόνο 64 χρόνια αντί περίπου 75 χρόνια στη δυναστεία. Ενώ ο Μανέθων αναφέρει τον Νεχερώφη, και ο Κανόνας του Τορίνο τον Νέμπκα (δηλαδή Σανάχτ) ως τον πρώτο φαραώ της Τρίτης Δυναστείας, πολλοί σύγχρονοι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι ο πρώτος φαραώ αυτής της δυναστείας ήταν ο Ζοζέρ, τονίζοντας ότι η σειρά με την οποία αναφέρονται κάποιοι από τους προκατόχους του Χέοπα στον Πάπυρο του Γουέστκαρ υποδηλώνει ότι ότι ο Νέμπκα πρέπει να τοποθετηθεί μεταξύ του Ζοζέρ και του Ουνί, και όχι πριν τον Ζοζέρ. Πιο σημαντικά, βρέθηκαν σφραγίδες που ονομάζουν τον Ζοζέρ στην είσοδο του τάφου του Χασεχεμουί στην Άβυδο, που δείχνουν ότι ήταν ο Ζοζέρ και όχι ο Σανάχτ που έθαψε και διαδέχτηκε αυτόν τον βασιλιά. Ο γραφέας του Κανόνα του Τορίνο έγραψε το όνομα του Ζοζέρ με κόκκινο μελάνι, που υποδηλώνει την αναγνώριση της ιστορικής σημασίαςαπό τους αρχαίους Αιγυπτίους αυτού του βασιλιά. Σε κάθε περίπτωση, ο Ζοζέτ είναι ο πιο καλά γνωστός βασιλιάς αυτής της δυναστείας, λόγω της ανάθεσης στον βεζίρη Ιμχοτέπ να κατασκευάσει την παλιότερη σωζόμενη πυραμίδα, την Βαθμιδωτή Πυραμίδα του. Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι ο Ιχμοτέπ έζησε κατά τη βασιλεία του Ουνί. Για τον Σεχεμχέτ είναι γνωστά λίγα πράγματα. Τέλος, πιστεύεται ότι ο Χαμπά ίσως έχτισε την στο Ζαουιέτ ελ Αριάν.
Η Τρίτη Δυναστεία της αρχαίας Αιγύπτου είναι η πρώτη δυναστεία του Παλαιού Βασιλείου. Οι άλλες δυναστείες του Παλαιού Βασιλείου είναι η Τέταρτη, Πέμπτη, και Έκτη Δυναστεία. Η πρωτεύουσα κατά την περίοδο αυτή ήταν η Μέμφις.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7_%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%8E
Εκτός Ορίων
Ο Τσεβ Τσε λιος, ένας επαγγελματίας εκτελεστής, ξυπνά μετά την ολοκλήρωση μιας αποστολής έχοντας παραισθήσεις και αισθανόμενος αδιαθεσία. Ένα DVD του αποκαλύπτει ότι ένας αντίπαλος εκτελεστής του έχει κάνει ένεση με ένα δηλητήριο που του αφήνει περιθώριο μιας ώρας για να ζήσει. Σύντομα ανακαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος να επιβραδύνει τη δράση του δηλητηρίου είναι η αδρεναλίνη. Στον ελάχιστο χρόνο που του απομένει θα προσπαθήσει να εκδικηθεί τους εχθρούς του, ενώ παράλληλα επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου μέσα στο Λος Άντζελες προκειμένου να βρει και να αποχαιρετήσει την κοπέλα του, Ηβ. Poison in his veins. Vengeance in his heart. (Δηλητήριο στις φλέβες του, Εκδίκηση στην καρδιά του) Was uns nicht umbringt, macht uns stark. (Οτι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό) There are a thousand ways to raise your adrenaline. Today, Chev Chelios will need every single one. Drugs. Sex. Adrenaline. Τζέισον Στέιθαμ ... Chev Chelios Έιμι Σμαρτ ... Eve Έλφεν Ραμίρεζ ... Kaylo Ντουάιτ Γιόακαμ ... Doc Miles Την πρώτη μέρα προβολής η ταινία απέφερε 3,3 εκατομμύρια δολάρια.Το πρώτο Σαββατοκύριακο έκανε 13 εκατομμύρια δολάρια και τερμάτισε δεύτερη επί του συνόλου των ταινιών που παίζονταν. Μέχρι και τις 25 Σεπτεμβρίου 2006, το Crank είχε αποφέρει 26.756.144 δολάρια στις Η.Π.Α και άλλα 3.301.348 δολάρια διεθνώς (σύνολο: 30.057.492) υπερκαλύπτοντας έτσι εύκολα τα 12 εκατομμύρια δολάρια του προυπολογισμού της ταινίας.[1] Η εταιρεία παραγωγής Lions Gate Films χρησιμοποίησε την ιστοσελίδα YouTube αγοράζοντας διαφημιστικό χώρο στην αρχική σελίδα [2] αλλά και πληρώνοντας αρκετά γνωστά μέλη για να διαφημίσουν την ταινία Με δική τους πρωτοβουλία, οι σκηνοθέτες Μαρκ Νέβελντιν και Μπράιαν Τέιλορ, μαζί με τον ηθοποιό Έφρεν Ραμίρεζ εμφανίστηκαν σε γνωστό blog προμοτάροντας την ταινία. Σε εμφάνιση τους στο συνέδρειο Comic-Con International οι σκηνοθέτες της ταινίας παρουσίασαν μικρό απόσπασμα της ταινίας και αποκάλυψαν οτι γυρίστηκε με ψηφιακή κάμερα και οτι δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου ψηφιακά εφέ για τις σκηνές δράσης. [3] Σε ένα από τα trailers της ταινίας που κυκλοφόρησαν ακούγετε το τραγούδι του Fatboy Slim, Right Here Right Now. Το αυτοκίνητο με το οποίο ο ήρωας της ταινίας μπαίνει μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο είναι ένα Buick Riviera τέταρτης γενιάς.Ο Τζέισον Στάθαμ έκανε μόνος του όλες τις σκηνές οδήγησης.[4] Η Έιμι Σμαρτ δήλωσε οτι πάνω από 200 άτομα παρακολουθούσαν τα γυρίσματα μιας ερωτικής σκηνής που λαμβάνει χώρο σε δημόσια θέα. Ανέφερε επίσης οτι στο τέλος της σκηνής όλοι χειροκροτούσαν. Στην αρχική σκηνή της τανίας, στο τραπεζάκι που βρίσκεται στο δωμάτιο του ήρωα φαίνεται το DVD της ταινίας Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος. Σε διάφορα σημεία της ταινίας πολλές τοποθεσίες του Λος Άντζελες δείχνονται με εικόνες από το πρόγραμμα Google Earth. Σε πολλές σκηνές της ταινίας φαίνονται εικόνες και χαρακτήρες από το παιχνίδι Berzerk Δεν υπάρχουν καθόλου εκρήξεις στην ταινία, ακόμα και όταν εμφανίζεται μια χειροβομβίδα. Η μουσική της ταινίας κυκλοφόρησε σε cd στις 22 Αυγούστου, 2006. Περιέχει τα παρακάτω κομμάτια: A Warrior's Death Metal Health - Quiet Riot Nasal Spray Trix Are For Kids - The Crowd You Stop, You Die Bandera - Control Machete Small Children New Noise - Refused Chinese Shit China Town - Paul Haslinger Hardcore Shit Kill All The White Man - NOFX Dipsy Doodle Everybody's Talkin' - Harry Nilsson Adrenaline Junkie Turn Me Loose - Loverboy Haitian Cab Ride - Paul Haslinger Achy Breaky Heart - Jarrett & Long Check List Adrenalina - David Rolas I Kill People Bring Us Bullets - Rocket From The Crypt Eve's Machine Let's Get It On - Gerald Levert Does She Know? - Paul Haslinger Stayin' Alive - The Sleeping How Much? Meva Juan - Roberto Tuscan featuring Erica Garcia Juice Me Guasa, Guasa - Tego Calderón It's A Mircale Miracles - Jefferson Starship Επίσημη ιστοσελίδα Τrailer
Το Εκτός Ορίων (πρωτ. Crank) είναι μια ταινία δράσης γυρισμένη το 2006, σε σενάριο και σκηνοθεσία Μαρκ Νέβελντιν και Μπράιαν Τέιλορ. Είναι μια παραγωγή της Lions Gate Entertainment με πρωταγωνιστές τους Τζέισον Στέιθαμ και Έιμι Σμαρτ. Ξεκίνησε να προβάλεται στις Η.Π.Α την 1 Σεπτεμβρίου σε 2.515 άιθουσες ενώ στην Ελλάδα η πρώτη προβολή έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου. Η ταινία χαρακτηρίστηκε "ακατάλληλη" λόγω σκηνών βίας, γυμνού και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD
Θέρμανση με ακτινοβολία
Η θέρμανση με ακτινοβολία θερμαίνει το κτίριο μέσω της ακτινοβολούμενης θερμότητας, αντί των συμβατικών μεθόδων, όπως θερμαντικά σώματα (θέρμανση με μεταφορά). Η τεχνολογία αυτή υπάρχει ήδη από τη Ρωμαϊκή εποχή με τη χρήση των υποκαύστων. Η ενδοδαπέδια θέρμανση είναι ένα άλλο παράδειγμα θέρμανσης με ακτινοβολία, η οποία είναι από καιρό διαδεδομένη στην Κίνα και στη Νότια Κορέα.Η θερμική ενέργεια που εκπέμπεται από το θερμό στοιχείο, όπως το πάτωμα, τον τοίχο ή έναν πίνακα τοίχου, ζεσταίνει τους ανθρώπους και τα άλλα αντικείμενα στο δωμάτιο απευθείας και όχι μέσω του θερμαινόμενου αέρα. Η θερμοκρασία του αέρα στα κτίρια που θερμαίνονται με τον τρόπο αυτό, είναι χαμηλότερη από τη θερμοκρασία του αέρα σε κτίρια που θερμαίνονται με τον συμβατικό τρόπο. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα της θέρμανσης με ακτινοβολία είναι πολύ μειωμένη κυκλοφορία του αέρα μέσα στο δωμάτιο και η αντιστοίχως μειωμένη εξάπλωση των αερομεταφερόμενων σωματιδίων. Στους εξωτερικούς χώρους, η θέρμανση με μεταφορά είναι ανέφικτη, λόγω της διαρκούς κίνησης του αέρα του περιβάλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση η θέρμανση με ακτινοβολία είναι ο ιδανικός τρόπος. Τα ακτινοβόλα συστήματα θέρμανσης σε εξωτερικούς χώρους, μπορεί να είναι θερμάστρες αερίου ή ηλεκτρικές υπέρυθρες θερμάστρες, όπως στις διπλανές φωτογραφίες.
Η θέρμανση με ακτινοβολία είναι ένα είδος τεχνολογίας για τη θέρμανση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Η πιο προσιτή περίπτωση θέρμανσης με την ακτινοβολούμενη ενέργεια είναι η ζεστασιά από τον ήλιο. Ως μέθοδος, η θέρμανση με ακτινοβολία χρησιμοποιεί τις αρχές της ακτινοβολούμενης θερμότητας για να μεταφέρει ενέργεια ακτινοβολίας από μια πηγή θερμότητας σε ένα αντικείμενο. Η θέρμανση με ακτινοβολία χρησιμοποιείται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, ως καλύτερος τρόπος θέρμανσης σε σχέση με τον συμβατικό τρόπο θέρμανσης με μεταφορά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B7_%CE%BC%CE%B5_%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1
Γενί Τζαμί (Κωνσταντινούπολη)
Η κατασκευή του τζαμιού ξεκίνησε το 1597. Η κατασκευή του διατάχθηκε από την Σαφιγιέ Σουλτάν,η οποία ήταν η σύζυγος του Σουλτάνου Μουράτ Γ' και αργότερα Βαλιντέ Σουλτάν (Βασιλομήτωρ) του Σουλτάνου Μεχμέτ Γ'. Διέταξε την κατασκευή του τζαμιού υπό την ιδιότητά της ως βαλιδέ σουλτάνα, δύο χρόνια μετά την άνοδο του Μεχμέτ Γ' στον Οθωμανικό θρόνο το 1595, εξ ου και η αρχική επίσημη ονομασία "Βαλιντέ Σουλτάν Τζαμί". Ο αρχικός αρχιτέκτονας ήταν ο Νταβούτ Αγά, μαθητευόμενος του μεγάλου Μιμάρ Σινάν. Ωστόσο, ο Νταβούτ Αγά πέθανε το 1599 και αντικαταστάθηκε από τον Νταλγκίτς Αχμέτ Τσαβούς. Η κατασκευή διήρκεσε περισσότερο από μισό αιώνα και ολοκληρώθηκε από μια άλλη βαλιδέ, την Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάν, μητέρα του Σουλτάνου Μεχμέτ Δ'. Το έργο παρεμποδίστηκε από την πολιτική αποσύνδεση,και τη θέση του και τις νομισματικές επιπτώσεις που δημιούργησαν διαφωνία στο δικαστήριο. Η γειτονιά Εμίνονου ήταν κύριο εμπορικό κέντρο της πόλης,και το σπίτι σε κατά κύριο λόγο εβραϊκό πληθυσμό. Με την τοποθέτηση του τζαμιού εκεί, η Σαφιγιέ Σουλτάν ήλπιζε να επεκτείνει τη σφαίρα της ισλαμικής επιρροής μέσα στην πόλη,αξιοποιώντας την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των ντόπιων και ξένων εμπόρων που προκαλούνταν από την αυξανόμενη δύναμη και την επιρροή των Εβραίων με τα ομολογά τους,τα οποία έδωσαν στο Σουλτάνο μια εύκολη δικαιολογία για την δήμευση της περιουσίας τους. Ωστόσο, η μεγάλη νομισματική δαπάνη επέστησε έντονη κριτική. Ειδικότερα, οι γενίτσαροι αγανάκτησαν με την αυξανόμενη πολιτική δύναμη της Σαφιγιέ Σουλτάν, και πίστευαν ότι το τζαμί ήταν μια περιττή δαπάνη. Η Σαφιγιέ Σουλτάν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιο μετά το θάνατο του γιου της, Μεχμέτ Γ' το 1603. Ο νέος σουλτάνος​​, Αχμέτ Α', δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για να συνεχιστεί το έργο μετά η Σαφιγιέ Σουλτάν είχε υποβιβαστεί στο χαρέμι ​​και η κατασκευή εγκαταλείφθηκε. Μετά το 1603, η εν μέρει κατασκευασμένη δομή μειώθηκε σταδιακά σε ερείπια και υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς της Κωνσταντινούπολης (1660), η οποία άρχισε στις 24 του Ιουλίου 1660 και διήρκεσε λίγο περισσότερο από δύο ημέρες(περίπου 49 ώρες, σύμφωνα με τα χρονικά του Αμπντί Πασά) και κατέστρεψε πολλές γειτονιές της πόλης. Αργότερα εκείνο το έτος,ο αυτοκρατορικός αρχιτέκτονας Μουσταφά Αγά πρότεινε στην Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάν, μητέρα του Μεχμέτ Δ', να ολοκληρώσει το τζαμί ως έργο ευσέβειας. Η Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάν διέταξε επίσης την κατασκευή του κοντινού Παζαριού Μπαχαρικών, το οποίο αποτελεί μέρος του κουλιγιέ του Νέου Τζαμιού. Έτσι, κατά τους τελευταίους μήνες του 1660, η κατασκευή του τζαμιού επαναλαμβάνεται, ενώ η κατασκευή του διπλανού παζαριού ξεκίνησε. Το τζαμί ολοκληρώθηκε τελικά το 1663 και εγκαινιάστηκε το 1665. Όπως και με άλλα αυτοκρατορικά τζαμιά στην Κωνσταντινούπολη, το Νέο Τζαμί έχει σχεδιαστεί ως ένα κουλιγιέ ή συγκρότημα με παρακείμενες δομές για την εξυπηρέτηση δύο θρησκευτικών και πολιτιστικών αναγκών. Το αρχικό συγκρότημα αποτελείται από το ίδιο το τζαμί, ένα νοσοκομείο,σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,δημόσια λουτρά,τάφους, δύο δημόσιες κρήνες και μια αγορά. Σε αυτό το συγκρότημα προστέθηκε μια βιβλιοθήκη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σουλτάνου Αχμέτ Γ΄. Η μεγάλη αγορά επιβιώνει σήμερα ως το Παζάρι των Μπαχαρικών (επίσης γνωστό ως το Αιγυπτιακό παζάρι), ένα πολύ γνωστό τουριστικό αξιοθέατο της Κωνσταντινούπολης. Στο μαυσωλείο βρίσκονται οι τάφοι της Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάν,του γιου της Μεχμέτ Δ' καθώς και πέντε μετέπειτα Σουλτάνων (Μουσταφά Β', Αχμέτ Β', Μαχμούτ Α΄, Οσμάν Γ' και Μουράτ Ε') διάφορα μέλη του δικαστηρίου, της Γκιουλτζεμάλ Σουλτάν, της κόρης της Φατμά Σουλτάν, και της Τιριμουτζγκάν Σουλτάν. Στο εσωτερικό του τάφου της Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάν βρίσκεται ο τόπος ταφής της Σαλιχά Σουλτάν ,μητέρας του Μαχμούτ Α΄, της Εμινέ Μιχρισάχ Σουλτάν, μητέρας του Μουσταφά Γ΄ και της Ραμπιά Σουλτάν, μητέρας του Αμπντούλ Χαμίτ Α΄. M. D. Baer: "The Great Fire of 1660 in Istanbul" International Journal of Middle East Studies, Vol. 36, No. 2, (May 2004), pp. 159-181. Istanbul Fire Brigade: A chronological list of major fires in the history of Istanbul Walkingistanbul.com: Fountain of Sultana Turhan Hatice
Το Γενί Τζαμί (Τούρκικα: Yeni Camii, που σημαίνει Νέο Τζαμί), είναι ένα οθωμανικό αυτοκρατορικό τζαμί που βρίσκεται στο Εμίνονου, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία. Βρίσκεται στον Κεράτιο κόλπο, στο νότιο άκρο της γέφυρας του Γαλατά, και είναι ένα από τα πιο διάσημα αρχιτεκτονικά μνημεία της Κωνσταντινούπολης. Αρχικά ονομάστηκε Βαλιντέ Σουλτάν Τζαμί (Valide Sultan Camii) και αργότερα Νέο Βαλιντέ Σουλτάν Τζαμί (Yeni Valide Sultan Camii) μετά από μερική ανακατασκευή και την ολοκλήρωση του μεταξύ 1660 και 1665.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%AF_%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AF_(%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7)
Codex Tchacos
Η σημαντικότητά του έγκειται στο γεγονός ότι περιέχει το πρώτο γνωστό σωζόμενο αντίγραφο του Ευαγγελίου του Ιούδα, ένα κείμενο που χαρακτηρίστηκε αίρεση από την πρώιμη χριστιανική εκκλησία και κρύφτηκε για 1700 χρόνια πριν από την επανακάλυψή του. Ο κώδικας ανακαλύφθηκε στην Ελ Μίνυα της Αιγύπτου, στη δεκαετία του 1970, αλλά δεν εξετάστηκε, ούτε μεταφράστηκε, έως το 20012, όταν η ιδιοκτήτριά του, Frieda Nussberger-Tchacos, το παρέδωσε στο ίδρυμα αρχαίας τέχνης Μαικήνας (Maecenas Foundation for Ancient Art), στη Βασιλεία της Ελβετίας. Πήρε το όνομά του από τον Δημάρατο Τσάκο, πατέρα της δωρήτριας, που παρέδωσε το χειρόγραφο τον Σεπτέμβριο του 2000. Τον Απρίλιο του 2006 δημοσιεύθηκε η πλήρης μετάφραση του κειμένου, με εκτεταμένες αναφορές, (National Geographic Society), The Gospel Of Judas (ISBN 1-4262-0042-0, Απρίλιος 2006). Το National Geographic έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση και συντήρηση του κώδικα. 1: Κασσέρ Ρ. et al, 17. 2: Το καλοκαίρι του 2001 παρουσιάστηκε από τον Ρούντολφ Κασσέρ στο 8ο Συνέδριο του Διεθνούς Συνδέσμου Κοπτικών Σπουδών. Ευαγγέλιο του Ιούδα Κασσέρ Ρ. et al, (εκδ), 2006, Το Ευαγγέλιο του Ιούδα, National Geographic-Ελλάδα: Αθήνα, ISBN 960-8380-45-6 www9.nationalgeographic.com
Ο Κώδικας Τσάκος είναι αρχαίος αιγυπτιακός Κοπτικός πάπυρος, 66 σελίδων, του 300 μ.Χ., περίπου, που περιέχει πρώιμα Γνωστικά κείμενα: Το Ευαγγέλιο του Ιούδα- (σελ. 33-58) Κείμενο με τον τίτλο «Ιάκωβος» που αποδίδει την Πρώτη Αποκάλυψη Ιακώβου - (σελ. 10-32), Nag Hammadi Codex V Απόδοση της Επιστολής Πέτρου προς Φίλιππον - (σελ. 1-9), Nag Hammadi Codex VIII Σπάραγμα από το Βιβλίο του Αλλογενούς - (σελ. 59-66), προσωρινός τίτλος. Με το όνομα αλλογενής περιγράφεται ο Σηθ, ο γιος του Αδάμ και της Εύας1.
https://el.wikipedia.org/wiki/Codex_Tchacos
Στάδιο Αλ Τουμάμα
Το Στάδιο Αλ Τουμάμα είναι ένα από τα οκτώ στάδια, τα οποία κατασκευάστηκαν για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ. Βρίσκεται κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο Χαμάντ. Μια κοινοπραξία μεταξύ της Al Jaber Engineering από το Κατάρ και της Tekfen Construction από την Τουρκία συμμετέχει σημαντικά στις κατασκευαστικές εργασίες. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο, από τον Επικεφαλής Αρχιτέκτονα του Arab Engineering Bureau, Ιμπραχίμ Τζαιντάχ, εμπνεύστηκε από το παραδοσιακό καπέλο τακίγια, ένα παραδοσιακό καπέλο που φορούν άνδρες και αγόρια σε όλη τη Μέση Ανατολή. Ένα δημόσιο πάρκο 50.000 μ2 περιβάλλει το στάδιο. Το στάδιο έχει χωρητικότητα 40.000 θέσεων. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, τα μισά καθίσματα του γηπέδου θα αφαιρεθούν και θα δοθούν σε άλλες χώρες. Άνοιξε στις 22 Οκτωβρίου 2021.Η κατασκευή του Σταδίου Αλ Τουμάμα, μαζί με άλλα στάδια που κατασκευάστηκαν εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022, καταδικάστηκε από πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίζεται ότι έως και 15.000 μετανάστες εργάτες έχουν πεθάνει ενώ εργάζονταν κάτω από κακές συνθήκες στα εργοτάξια του σταδίου. Τα εγκαίνια του γηπέδου πραγματοποιήθηκαν στις 22 Οκτωβρίου 2021, με αφορμή τον τελικό του Κυπέλλου Εμίρη του Κατάρ.Τον Μάιο του 2018, στη Γαλλία, το Στάδιο Αλ Τουμάμα τιμήθηκε με το αρχιτεκτονικό Βραβείο Future Projects στην κατηγορία Αθλήματα και Στάδια.Το στάδιο φιλοξένησε έξι αγώνες κατά τη διάρκεια του Κύπελλο Αραβικών Εθνών 2021, μαζί με έναν ημιτελικό. Ο ημιτελικός διεξήχθη μεταξύ της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2022, το στάδιο φιλοξένησε συνολικά οκτώ αγώνες. Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 21 Νοεμβρίου 2022 μεταξύ Σενεγάλης και Ολλανδίας, με την Ολλανδία να επικρατεί με 2-0. Ο όγδοος και τελευταίος αγώνας στο στάδιο για το Μουντιάλ 2022 διεξήχθη στις 10 Δεκεμβρίου 2022. Το Μαρόκο επικράτησε της Πορτογαλίας με 1-0 στον προημιτελικό της διοργάνωσης, παίρνοντας έτσι την πρόκριση για τον ημιτελικό. Έργο «Στάδιο Αλ Τουμάμα»
Το Στάδιο Αλ Τουμάμα (αραβικά: ملعب الثمامة) είναι γήπεδο ποδοσφαίρου στη συνοικία Αλ Τουμάμα της Ντόχα του Κατάρ. Ήταν ένα από τα γήπεδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%91%CE%BB_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BC%CE%B1
Πλάκα Λήμνου
Η Πλάκα οφείλει το όνομά της στο ομώνυμο ακρωτήριο της βορειοανατολικής εσχατιάς της Λήμνου με τις γκριζόμαυρες αλλεπάλληλες πλάκες. Το ακρωτήριο αυτό αναφέρεται από παλιότερους περιηγητές με τις ονομασίες: Palaqa burnu (Piri Reis 1521), Blava (Belon 1548, Όλφερτ Ντάπερ1688, Choiseul-Gouffier 1788, Lacroix 1848) και Plaka (Conze 1858, Tozer 1889, De Launay 1894, Hauttecoeur 1903, Fredrich 1904). Επειδή βρίσκεται στο μέσο περίπου της ευθείας μεταξύ Τρωάδας και Άθω, ορισμένοι θεώρησαν ότι πρόκειται για το Ερμαίον λέπας των αρχαίων, μέσω του οποίου μεταδόθηκε με φωτιά η είδηση της άλωσης της Τροίας. Αν και η άκρη έχει ύψος μόλις 70 μ., το ακρωτήριο προεξέχει βαθιά μέσα στη θάλασσα κι έχει οπτική επαφή και με τις δύο αυτές περιοχές. Γι’ αυτό άλλωστε, το 1912 στήθηκε εδώ περιστροφικός φάρος ύψους 30 μέτρων με ακτίνα δράσης 20 μιλίων. Στα δυτικά το φως του καλύπτει τα αβαθή Πλάκας-Σωτήρας και στα ανατολικά φθάνει ως τα Δαρδανέλια προστατεύοντας τους ναυτικούς από τους υφάλους Μύθωνες. Μεταξύ των χωριών Παναγία και Πλάκα υπάρχει ο έρημος σήμερα μεσαιωνικός οικισμός Αξιά ή Νάξα, ο οποίος ταυτίζεται με το πατριαρχικό μετόχι «Άγιοι Ανάργυροι εις την Νάκισσαν» που αναφέρεται το 1321 σε πατριαρχικό έγγραφο. Κατά το Αργ. Μοσχίδη πρόκειται για την αρχαία περιοχή Άκεσα, την οποία ονόμασε έτσι ο Φιλοκτήτης από το ρήμα «ακέομαι: θεραπεύομαι», επειδή θεραπεύτηκε από το δάγκωμα του φιδιού. Δεν είναι τυχαίο, ότι στη θέση αυτή ιδρύθηκε μονή αφιερωμένη στους ιατρούς και θεραπευτές αγίους Αναργύρους, στην προσπάθεια της χριστιανικής θρησκείας να οικειοποιηθεί τις αρχαίες δοξασίες. Στην περιοχή έχουν βρεθεί νομίσματα και μικροαντικείμενα κι έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός χώρος. Ο Αγγελής Μιχέλης αναφέρει και ύπαρξη παλιού μόλου. Λίγο βορειότερα, στη θέση Ρουσούνια, υπάρχουν ιαματικές πηγές με ραδιούχο νερό, κατάλληλο για λουτροθεραπεία και λασποθεραπεία. Εκεί κοντά υπήρχε εξωκλήσι του Αγ. Χαραλάμπους. Πλήθος ασθενών από όλη τη Λήμνο έφθαναν παλιότερα με τα γαϊδουράκια τους για να αλειφθούν με τα ιαματικά λασπόνερα. Πριν από μερικές δεκαετίες ομογενείς από τις ΗΠΑ ανήγειραν καινούργιο ξωκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους και κελιά για τη διαμονή των προσκυνητών. Το 1355 σε έγγραφα της μονής Μεγ. Λαύρας του Αγ. Όρους αναφέρεται η ύπαρξη του οχυρωμένου οικισμού Καστρίν στην περιοχή της Πλάκας. Μάλλον ταυτίζεται με το «Κάστρο των Καστριωτών», στο οποίο το 1459 αποβιβάστηκε ο Κριτόβουλος από την Ίμβρο κι έδιωξε τους Ενετούς από το νησί. Το 1521 ο Τούρκος ναυτικός Piri Reis το ονομάζει Burun Hisãr, δηλαδή «Κάστρο του ακρωτηρίου». Το βρήκε έρημο, διότι οι κάτοικοί του είχαν εγκατασταθεί στο Παλαιόκαστρο (Μύρινα) από τα χρόνια του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄ (1481-1512). Το οχυρό αυτό βρισκόταν σε μια μικρή χερσόνησο στα ανατολικά του χωριού κοντά στο παλιό λιμάνι. Τα ερείπια σήμερα αποκαλούνται Παλιόκαστρο ή Βριόκαστρο. Ως Vriokastro σημειώνεται στους χάρτες των Conze (1858) και Fredrich (1904). Ο Conze το βρήκε ερειπωμένο. Στο εσωτερικό του υπήρχαν πολλές στέρνες, η μια από τις οποίες ήταν γερή ενώ σ’ έναν τοίχο βρήκε εντοιχισμένη μια αρχαία επιγραφή. Στο νότιο μέρος της χερσονήσου του Βριόκαστρου σε απόσταση 800 μέτρων περίπου από την ακτή και ανατολικά του σκοπέλου Βίνα, εντοπίστηκαν ερείπια αρχαίας βυθισμένης πόλης, τα οποία ερεύνησε ο καθηγητής Μουτσόπουλος το 1969. Εντόπισε συγκρότημα κτιρίων που σώζονται σε ύψος ως δύο μέτρα, έχουν μονολιθικά υπέρθυρα και πλακόστρωτους δρόμους. Η όλη εικόνα θυμίζει την προϊστορική πόλη της Λήμνου Πολιόχνη. Βυθισμένη αρχαία πόλη έχει εντοπιστεί ανοιχτά της ανατολικής ακτής στη θαλάσσια περιοχή Μύθωνες. Την ύπαρξη των ερειπίων ανέφερε πρώτος ο Choiseul-Guffier το 1785 και τα ταύτισε με την ομηρική νησίδα Χρύση. Προφανώς, στο παρελθόν υπήρχε κάποια έκταση στεριάς στα ανατολικά της χερσονήσου της Πλάκας, η οποία είτε συνδεόταν με στενή λωρίδα ξηράς με το υπόλοιπο νησί είτε ήταν ανεξάρτητη νησίδα. Πάνω σε αυτή την έκταση βρισκόταν, κατά τα φαινόμενα, η Χρύση των ομηρικών επών -που καταβυθίστηκε το 197 π.Χ.- καθώς κι άλλοι οικισμοί τα ερείπια των οποίων εντοπίζονται στο βυθό. Η περιοχή της Πλάκας ήταν αρχικά τόπος εποχιακής διαμονής όσων κατοίκων του Αγίου Υπατίου και της Παλαιόπολης (Ηφαιστίας) είχαν κτήματα στην περιοχή και πήγαιναν να τα καλλιεργήσουν. Μετά το 1823 κάποιοι άρχισαν να μένουν εκεί μονίμως και όταν συγκεντρώθηκαν αρκετοί, δημιούργησαν οικισμό. Το 1854 δεν είχε ακόμα συγκροτηθεί ενορία, διότι το χωριό δεν αναφέρεται σε σχετικό κατάλογο της μητρόπολης. Παρομοίως, το 1856 δεν υπήρχε συγκροτημένη κοινότητα, διότι το χωριό δεν αναφέρεται στον κατάλογο φορολογίας όσων ανδρών του νησιού δεν στρατεύονταν. Ο Conze που επισκέφθηκε την περιοχή το 1858 βρήκε μόνο μεμονωμένες καλύβες, γι’ αυτό στο χάρτη του δεν σημειώνει οικισμό. Βρήκε όμως αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι τον καθοδήγησαν και τον ξενάγησαν στο Βριόκαστρο. Πράγματι, το 1863 απογράφηκαν 60 οικογένειες και ο οικισμός αναφέρεται ως Πλάκα ή Νεοχώριον. Το 1874 υπήρχαν 70 οικογένειες και 87 σπίτια στο χωριό, το οποίο σημειώνεται Συμφερούπολις. Το όνομα αυτό δόθηκε από τον μητροπολίτη Ιωακείμ Γ΄, στον οποίο απευθύνθηκαν οι κάτοικοι όταν αποφάσισαν να συστήσουν κοινότητα, διότι λόγοι συμφέροντος τούς ανάγκασαν να φύγουν από τον Άγιο Υπάτιο. Ως «Συμφερούπολις» αναφέρεται ελάχιστες φορές στα κοινοτικά έγγραφα μέχρι το 1888 που απεβίωσε ο μητροπολίτης Ιωακείμ. Στη συνέχεια καθιερώθηκε η σημερινή ονομασία. Ως Plaka τη σημειώνουν κι οι περιηγητές De Launay (1894) και Fredrich (1904) στους χάρτες και στα κείμενά τους. Το 1896 κτίστηκε ο ναός του Αγ. Δημητρίου με δαπάνες των κατοίκων στη θέση παλιότερου ναΐσκου, ο οποίος κατά μια εκδοχή εγκαινιάστηκε από το μητροπολίτη Ιωακείμ μαζί με την ίδρυση του χωριού, συνεπώς δεν μπορεί να υπήρχε πριν από το 1860. Το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, ρυθμού μπαρόκ, είναι παλιότερο (τέλη 18ου αιώνα) και προέρχεται από μονή της Λέσβου. Το καμπαναριό είναι νεότερο. Το 1870 οι κάτοικοι ίδρυσαν ανεπίσημο σχολείο. Το 1886 έκτισαν σχολικό κτίριο και, από κοινού με τους κατοίκους της Παναγίας, ζήτησαν να γίνει κοινοτικό, κάτι το οποίο έγινε το 1887. Ήταν διτάξιο και για περαιτέρω μαθητεία πήγαιναν στο Κοντοπούλι. Λειτουργούσε σε προβληματικό σχολικό κτίριο, όπως αναφέρεται σε σχετική έκθεση του 1904, αλλά νέο διδακτήριο κτίστηκε μόλις το 1928-29. Το οικόπεδο αγοράστηκε με πρωτοβουλία και οικονομική βοήθεια του Νικόλαου Κονταρίδη, έμπορου και προέδρου της κοινότητας και του αιγυπτιώτη Ιωάννη Πυρομάγλου, ενώ το κτίριο έκτισαν οι κάτοικοι με προσωπική εργασία. Εκπαιδευτικοί που δίδαξαν επί πολλά έτη ήταν οι: παπά-Μανόλης Χριστοδούλου (1883-86), Κων. Μπουρούκος (1886-1901), Αντιγόνη Χαρίτωνος (1938-47), Σταύρος Σαμαϊλίδης (1949-54), Κώστας Κοντέλλης (1965-71) και Κεραμίδου Μαρία (1966-75). Αν και απομονωμένο στην εσχατιά της Λήμνου, το χωριό αναπτύχθηκε οικονομικά στηριγμένο κυρίως στην καλλιέργεια σιτηρών και βαμβακιού, στην κτηνοτροφία, μελισσοκομία, αλιεία και σπογγαλιεία. Μέχρι το 1922 ένα επιπρόσθετο εισόδημα υπήρχε από την εποχιακή μετανάστευση στα μικρασιατικά παράλια. Το χωριό ήταν αύταρκες και οι κάτοικοι δεν παρέλειπαν να διασκεδάζουν σε κάθε ευκαιρία. Γράφει ο δάσκαλος Αγγελής Μιχέλης, ο οποίος κατευχαριστήθηκε από την εκεί διαμονή του: Οι κάτοικοί της, φαιδρότατοι και διασκεδαστικότατοι, κάθε Κυριακήν ή επίσημον εορτήν επί των ημερών μου, διότι εχρημάτισα επί 3 έτη διδάσκαλος, κατά τα έτη 1889 - 90 - 91 - 92, αντί να χαρτοπαικτώμεν εις τα καφενεία, επαίζαμεν το λιθάρι ή το πήδημα και, όταν βαρυνώμεθα, εβάζαμεν τον Αθανάσιον Μικρέλλην και μας έπαιζε την λύραν και αρχίζαμεν το χορό. Γενικά, οι Πλακιώτες θεωρούνται εργατικοί, φιλόξενοι και προοδευτικοί. Το 1925 ο αμαξιτός δρόμος είχε φτάσει κοντά στο χωριό αλλά ήταν σε άθλια κατάσταση. Τότε οι κάτοικοι έχτισαν ένα γεφύρι πάνω από ένα ρέμα που εμπόδιζε την πρόσβαση στο χωριό και προσπάθησαν να βελτιώσουν το δρόμο λίγο-λίγο κάθε χρόνο. Ο οικισμός αναπτυσσόταν συνεχώς μέχρι τη δεκαετία του ’60. Το 1928 απογράφηκαν 518 άτομα ενώ το 1961 είχε 578 κατοίκους. Το 1938 στο σχολείο φοιτούσαν 107 μαθητές. Είχε γίνει διθέσιο από το 1929 και το 1966 αναβαθμίστηκε σε τριθέσιο. Στη συνέχεια άρχισε μια σταδιακή συρρίκνωση. Το 1975 το σχολείο υποβαθμίστηκε σε διθέσιο και το 1991 είχε 365 κατοίκους. Σήμερα, εξακολουθεί να είναι από τα πιο ζωντανά χωριά του νησιού, υπάρχει δραστήριος πολιτιστικός σύλλογος που διοργανώνει αυθεντικές καρναβαλικές εκδηλώσεις, συντηρεί παλιά έθιμα, ενώ από κοινού με νέους της Παναγίας έχουν ιδρύσει τον ποδοσφαιρικό σύλλογο Αετό. Επίσης, υπάρχει ο Αλιευτικός Σύλλογος Πλάκας-Παναγιάς, το τυροκομείο του Καφαλτή και στην Αθήνα σύλλογος αποδήμων. Πανηγύρι Αγ. Χαραλάμπους Καρναβάλι Ετήσιο αντάμωμα Ιμβρίων στην Αγία Άννα. Η Πλάκα απέχει μόλις 12 ναυτ. μίλια από την Ίμβρο. Τις δεκαετίες 1970 ως ’90, πολλοί διωγμένοι Ίμβριοι έρχονταν εδώ για να αγναντέψουν το νησί τους από μακριά. Σιγά-σιγά από το «Συλλόγο Ιμβρίων Λήμνου» καθιερώθηκε να γίνεται ετήσιο αντάμωμα στην Πλάκα με αναβίωση παραδοσιακών ιμβριακών εθίμων. Για το σκοπό αυτό το 2003 κτίστηκε ξωκλήσι της Αγ. Άννας, το οποίο θεμελίωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από ένα αντίστοιχο που υπήρχε στο ακρωτήριο Πύργος της Ίμβρου και καταστράφηκε από φανατικούς Τούρκους. Την Αγ. Άννα της Ίμβρου είχε κτίσει ο Λήμνιος Ιωάννης Αντωνιάδης το 1860 εκπληρώνοντας κάποιο τάμα, όπως ανέφερε σχετική επιγραφή. Από την Πλάκα κατάγονταν: Ο Κομνηνός Πυρομάγλου, πολιτικός, συγγραφέας και ιστορικός (1899-1980), ιδρυτής του ΕΔΕΣ και βουλευτής της ΕΔΑ το 1958. Ο Σπυρίδων Ν. Πηλίτσης, ένας από τους πρωτοπόρους Έλληνες αεροπόρους του μεσοπολέμου. Ναός Αγίου Δημητρίου Άγιος Χαράλαμπος (ναός – αγίασμα) Ο Φάρος Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine. στο ακρωτήριο Πλάκας Βριόκαστρο Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου Βασιλική, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο (15ος-20ος αιώνας)», Θεσσαλονίκη 1986. Cdrom Επαρχείου Λήμνου: "Λήμνος αγαπημένη". Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994. "ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά", εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010. faroi.com: Ο πέτρινος παραδοσιακός φάρος στο Ακρωτήριο Πλάκας Λήμνου Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.
Η Πλάκα είναι χωριό της Λήμνου με 365 κατοίκους (2001). Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Λήμνου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου (πρόγραμμα Καλλικράτης). Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ήταν έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Μούδρου. Παλαιότερα ανήκε στον νομό Λέσβου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B1_%CE%9B%CE%AE%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85
Τάισον Κάρτερ
Ο Κάρτερ έπαιξε μπάσκετ για το Λύκειο του Στάρκβιλ στο Στάρκβιλ του Μισισιπή, όπου ο πατέρας του υπηρέτησε ως επικεφαλής προπονητής. Ως τριτοετής, είχε κατά μέσο όρο 17 πόντους και πέντε ασίστ ανά αγώνα, οδηγώντας την ομάδα του στο κρατικό πρωτάθλημα Class 6A. Στην ανώτερη χρονιά του, ο Κάρτερ είχε κατά μέσο όρο 21,3 πόντους, 5,2 ασίστ, 4,4 ριμπάουντ και 2,1 κλεψίματα ανά παιχνίδι, φτάνοντας στο πολιτειακό παιχνίδι τίτλου κατηγορίας 6Α. Αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς στο Μισίσιπι Γκέιτορεϊντ και έπαιξε στον αγώνα All-Star Mississippi-Alabama. Όντας τεσσάρων αστέρων νεοσύλλεκτος, ο Κάρτερ δεσμεύτηκε να παίξει κολεγιακό μπάσκετ για το Μισίσιπι Στέιτ πάνω από μια προσφορά από το Μαϊάμι (Φλόριντα), μεταξύ άλλων. Ο Κάρτερ είχε κατά μέσο όρο 7,5 πόντους και 1,7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι ως πρωτοετής στο Μισίσιπι Στέιτ. Ως δευτεροετής σπουδαστής, είχε μέσο όρο 8,9 πόντους, 1,8 ριμπάουντ και 1,2 ασίστ ανά αγώνα. Ο Κάρτερ σημείωσε 10,4 πόντους, δύο ριμπάουντ και 1,2 κλεψίματα ανά παιχνίδι ως τριτοετής. Στις 8 Νοεμβρίου 2019, σημείωσε 28 πόντους ως υψηλό σταδιοδρομίας σε μια νίκη με 67–58 επί του Σαμ Χιούστον Στέιτ . Ως ανώτερος, ο Κάρτερ είχε μέσο όρο 13,9 πόντους, 3,1 ασίστ, 2,6 ριμπάουντ και 1,1 κλεψίματα ανά παιχνίδι και είχε έξι αγώνες με 20 ή περισσότερους πόντους. Ο Κάρτερ ξεκίνησε ως βασικός σε 16 από τους 31 αγώνες και αναδείχθηκε ο έκτος παίχτης της χρονιάς στην SEC, γινόμενος ο πρώτος παίκτης του Μισισιπή που κέρδισε αυτή την τιμή. Ο Κάρτερ ολοκλήρωσε την κολεγιακή του πορεία με 216 τρίποντα, πέμπτος στην ιστορία του Μισίσιπι Στέιτ. Πέτυχε 1.352 πόντους κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του και μαζί με τον πατέρα του έγινε το μοναδικό δίδυμο πατέρα-γιου που σκόραρε και οι δύο πάνω από 1.000 πόντους στην ιστορία της SEC. Στις 14 Ιουνίου 2020, ο Κάρτερ υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με το Λαύριο της Ελληνικής Α1 Κατηγορίας . Σε 33 αγώνες, είχε μέσο όρο 13,8 πόντους, 3,3 ριμπάουντ και 2,7 ασίστ ανά παιχνίδι, οδηγώντας την ομάδα στους τελικούς του πρωταθλήματος για πρώτη φορά. Στις 21 Αυγούστου 2021, ο Κάρτερ συμφώνησε να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τον ελληνικό σύλλογο. Ο πατέρας του Κάρτερ, Γκρεγκ, έπαιξε μπάσκετ για το Μισίσιπι Στέιτ για τρία χρόνια, κερδίζοντας διακρίσεις στο All-SEC και εισήχθη στο Αθλητικό Πάνθεον του πανεπιστημίου. Ο Γκρεγκ αργότερα έγινε ο επικεφαλής προπονητής του γυμνασίου του Στάρκβιλ. Ο Τάισον έχει δύο κόρες. Βιογραφικό στους Μισίσιπι Στέιτ Μπούλντογκς
Ο Τάισον Γκρέγκορι Κάρτερ (γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1998) είναι Αμερικανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής της Ζενίτ και της Eurolegue. Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για τους Μισίσιπι Στέιτ Μπούλντογκς .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%81
Εθνική Ελλάδας Κ-19 (ποδόσφαιρο ανδρών)
Η Εθνική Νέων της Ελλάδας (Κ-18) συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το 1956 για τη συμμετοχή της στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων που διεξήχθη στην Ουγγαρία. Έκτοτε συμμετέχει συνεχώς στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα νέων, παλιότερα ως Κ-18 και από το 2002 ως Κ-19. Έχει προκριθεί αρκετές φορές στην τελική φάση και έχει αγωνιστεί δύο φορές στον τελικό της διοργάνωσης: το 2007 και το 2012 και τρεις φορές στον μικρό τελικό: το 1974 και το 1999 (που ηττήθηκε) και το 1995 (που νίκησε και πήρε την 3η θέση). Φιναλίστ Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ-19: 2007, 2012. 3η θέση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ-18: 1995. 4η θέση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ-18: 1974, 1999. Ημιτελικά Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ-19: 2015. Πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων (Κ-20): 2013. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Ουγγαρία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Δ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τελευταία και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 29/3/1956: Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία: 0-2 31/3/1956: Ελλάδα - Τουρκία : 0-3 (χωρίς αγώνα, η ελληνική ομάδα αρνήθηκε να αγωνιστεί λόγω των τεταμένων ελληνοτουρκικών σχέσεων) 2/4/1956: Ελλάδα - Ανατολική Γερμανία : 1-1 (σκόρερ: Φωτεινός 74΄)Σύνθεση (17άδα): Μιχ. Σούλανδρος (τερμ.), Χρήστος Νικολαΐδης, Αλέξ. Μαριδάκης, Κώστας Μεσολογγίτης, Βασίλης Μήτσου, Νίκος Μελίσσης, Παντελής Τσάπος, Ηλίας Υφαντής, Γιώργος Φωτεινός, Κώστας Πολυχρονίου, Στέλιος Ψύχος (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν οι: Σταύρος Τσουκαντάς, Χρήστος Ματάκης, Αντώνης Ποσειδών, Παν. Γιαννιώτης, Ανάργυρος Μαυροφρύδης, Αλέξ. Αναστασιάδης (τερμ.). Προπονητής : Τρύφωνας Τζανετής. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Ισπανία με 15 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Γ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 14/4/1957: Ελλάδα - Αυστρία : 0-3 16/4/1957: Ελλάδα - Ολλανδία: 2-5 (ημίχρονο 2-1: Γρηγοριάδης 15΄, Δεϊμέζης 21΄). 18/4/1957: Ελλάδα - Αγγλία : 3-2 (Ανδρέου 1΄, 42΄, 53΄).Σύνθεση (16άδα): Σούλανδρος (τερμ.), Κώστας Βαλλιάνος (τερμ.), Βεργίδης, Γαβανάς, Άμπος, Τσαντάκης, Πιστικός, Ευθυμίου, Δερμάτης, Ψύχος, Χαβανίδης, Γρηγοριάδης, Γιώργος Δεϊμέζης, Ανδρέου, Στεφανάκος, Ποσειδών (αγωνίστηκαν όλοι). Προπονητής : Οδυσσέας Τσούτσος. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στo Λουξεμβούργο με 18 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Γ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τέταρτη και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 2/4/1958: Ελλάδα - Ρουμανία: 1-0 (Βαραμέντης 38΄) 4/4/1958: Ελλάδα - Τουρκία : 0-0 (ο αγώνας διακόπηκε στο α΄ημίχρονο λόγω βροχής και επαναλήφθηκε) 6/4/1958: Ελλάδα - Τουρκία : 0-1 7/4/1958: Ελλάδα - Ουγγαρία : 2-3 (Νιφαδόπουλος 6΄, Θ. Λουκανίδης 42΄) 9/4/1958: Ελλάδα - Ολλανδία: 0-0Σύνθεση (19άδα): Αυγητίδης (τερμ.), Βασιλείου, Βερνέζης, Χρυσάκης, Ιωαννίδης, Τάκης Λουκανίδης, Θανάσης Λουκανίδης, Σκορδάς, Προβατίδης, Μαρνάς, Μπενάρδος, Βαραμέντης, Τσίλης, Νιφαδόπουλος, Ντρίκος (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Δρακότας (τερμ.), Δελαπόρτας (τερμ.), Τσώχος, Τεμπονέρας. Προπονητής : Ρίνο Μαρτίνι (Ιταλός). Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στη Βουλγαρία με 17 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Β΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 27/3/1959: Ελλάδα - Ρουμανία: 1-0 (Παπαεμμανούηλ 26΄) 29/3/1959: Ελλάδα - Ιταλία: 0-1 31/3/1959: Ελλάδα - Τουρκία : 3-2 (Γιαννακόπουλος 20΄, Παπαεμμανουήλ 23΄-πέν., Σιδέρης 47΄) 2/4/1959: Ελλάδα - Αγγλία : 0-4Σύνθεση (16άδα): Δρακότας (τερμ.), Παν. Ερμείδης, Αριστείδης Καμάρας, Βερνέζης, Κώστας Τουμπέλης, Νίκος Βολίκας, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, Γιώργος Σιδέρης, Δεμίρης, Δημήτριος Σκόρδας, Νίκος Στριμπέλης, Πυργολιός, Μίμης Δομάζος (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Παν. Μαλισσιάνος, Τσίτσος (τερμ.). Προπονητής : Πολ Μπαρόν (Γάλλος). Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Αυστρία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Α΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τελευταία και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 16/4/1960: Ελλάδα - Ολλανδία: 0-1 18/4/1960: Ελλάδα - Ιταλία: 0-2 20/4/1960: Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-5 (Τασσίνος 2΄)Σύνθεση (16άδα): Μάλλης (τερμ.), Παπαδόπουλος, Πανίκος, Κεφαλίδης, Τασσίνος, Φώτης Μπαλόπουλος, Σπανόπουλος, Ορφανίδης, Κατηκαρίδης, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Τζίνης (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Σπετσιέρης, Μπέκσης, Καγιάς (τερμ.) Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Πορτογαλία με 13 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Δ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τελευταία και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 2/4/1961: Ελλάδα - Γαλλία: 2-3 (Φραντζής 24΄, Δ. Φυλακούρης 65΄) 4/4/1961: Ελλάδα - Πολωνία: 2-2 (Παυλίδης 21΄, Δ. Φυλακούρης 51΄)Σύνθεση (16άδα): Διονυσιάδης (τερμ.), Παπάζογλου, Γιάννης Γιαννακόπουλος, Σημαντήρης, Κώστας Βερτσώνης, Τάκης Σπετσέρης, Γεώργιος Φράγκου, Γιάννης Φραντζής, Αχιλλέας Αθανασούλας, Τσαχουρίδης, Δημήτρης Φυλακούρης, Τσίγκαρης, Μαρίνος, Ορέστης Παυλίδης (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Μπαλόπουλος ΙΙ, Τάκης Οικονομόπουλος (τερμ.). Προπονητής : Γιώργος Σίμος (Μάγειρας) Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στη Ρουμανία με 20 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Δ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τελευταία και αποκλείστηκε. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 20/4/1962: Ελλάδα - Ανατολική Γερμανία : 2-3 (Δέδες 34΄, Σιμιγδαλάς 55΄) 22/4/1962: Ελλάδα - Σοβιετική Ένωση : 1-3 (Δέδες 46΄) 24/4/1962: Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία: 0-0Σύνθεση (16άδα): Διονυσιάδης (τερμ.), Μουσελεμίδης (τερμ.), Κοντοπαντελής, Φώτης Μπαλόπουλος, Γιάννης Μίλησης, Κώστας Βερτσώνης, Μπαρμπαλιάς, Αναστόπουλος, Σπύρος Πομώνης, Σιμιγδαλάς, Γιώργος Δέδες, Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, Ράτσικας. Δεν αγωνίστηκαν: Καλκιτανίδης, Στασινόπουλος, Τεστεκίδης. Προπονητής : Ρίνο Μαρτίνι (Ιταλός) Απέκλεισε την Τουρκία και προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στην Αγγλία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Α΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε. Όμως, πέτυχε μια εντυπωσιακή νίκη με 7-2 επί της Γερμανίας. Προκριματική φάση: 6/3/1963: Ελλάδα - Τουρκία : 2-1 (Τακτικός 52΄, Χατζηιωάννογλου 67΄)Σύνθεση: Νίκος Χρηστίδης, Δημήτρης Ντουνιάς, Δημήτρης Πλέσσας, Γιάννης Μιλήσης, Νικόλαος Σιδέρης, Βασίλης Ψηφίδης, Δημήτρης Χατζηϊωάννογλου, Δημήτρης Τακτικός, Σεβαστόπουλος, Γιώργος Δέδες, Γιώργος Ροκίδης.13/3/1963: Τουρκία - Ελλάδα: 1-1 (Χατζηιωάννογλου 74΄)Σύνθεση: Νίκος Χρηστίδης, Άγγελος Κρεμμύδας, Δημήτρης Πλέσσας, Γιάννης Μιλήσης, Μάνος, Νικόλαος Σιδέρης, Δημήτρης Χατζηϊωάννογλου, Δημήτρης Τακτικός, Σεβαστόπουλος, Γιώργος Δέδες, Κοκκωνίδης.Τελική φάση: 13/4/1963: Ελλάδα - Γερμανία: 7-2 (Χατζηιωάννογλου 48΄, Τακτικός 50΄, 59΄, 68΄, 72΄, Δέδες 53΄, Σεβαστόπουλος 65΄) 15/4/1963: Ελλάδα - Ελβετία: 1-1 (Πλέσσας 74΄) 17/4/1963: Ελλάδα - Σκωτία: 0-4Σύνθεση (16άδα): Νίκος Χρηστίδης (τερμ.), Άγγελος Κρεμμύδας, Κτενάς, Δημήτρης Πλέσσας, Γιάννης Μιλήσης, Μάνος, Βασίλης Ψηφίδης, Δημήτρης Χατζηϊωάννογλου, Δημήτρης Τακτικός, Σεβαστόπουλος, Κασάπης, Κοκκωνίδης, Γιώργος Δέδες, Γιώργος Ροκίδης, Νικόλαος Σιδέρης, Πετράκης (τερμ., δεν αγωνίστηκε). Προπονητής : Λουσιέν Τρουπέλ (Γάλλος). Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Ολλανδία με 24 ομάδες. Αγωνίστηκε στον 3ο όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε. Τελική φάση: 28/3/1964: Ελλάδα - Ιταλία: 0-2 30/3/1964: Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-2 (σκόρερ: Ράμφος 27΄).Σύνθεση (16άδα): Μανιατέας (τερμ.), Βασίλης Κωνσταντίνου (τερμ.), Σαββαΐδης, Γκότσης, Κεμενίδης, Γκιζώρης, Μιχάλης Σιμιγδαλάς, Χατζηιωαννίδης, Γιώργος Καραφέσκος, Βασίλης Κυριακού, Άγγελος Ράμφος, Παπαδόπουλος, Πορίχης (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Μπουντούνης, Μπούλμπασης, Αλέκος Αλεξιάδης. Προπονητής : Λάκης Πετρόπουλος. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στη Γερμανία με 23 ομάδες. Αγωνίστηκε στον 3ο όμιλο, όπου τερμάτισε δεύτερη και αποκλείστηκε. Τελική φάση: 15/4/1965: Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 2-1 (Κούδας 62΄, Νικολαΐδης 71΄) 19/4/1965: Ελλάδα - Γερμανία: 1-4 (Κούδας 59΄)Σύνθεση (16άδα): Μανιατέας (τερμ.), Δημήτρης Πλέσσας, Άγγελος Κρεμμύδας, Κεμενίδης, Τάκης Συνετόπουλος, Χρήστος Χατζηιωαννίδης, Γιώργος Καραφέσκος, Γιώργος Κούδας, Κώστας Νικολαΐδης, Πλατωνίδης, Καλλής, Νικόλαος Σιδέρης, Γερούκαλης (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκαν: Βασίλης Κωνσταντίνου (τερμ.), Γκιζώρης, Βικελής. Προπονητής : Προπονητής: Γιώργος Σίμος (Μάγειρας). Δεν έλαβε μέρος. Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: Σόφια, 01/12/1966: Βουλγαρία - Ελλάδα: 2-0Σύνθεση: Βασίλης Κωνσταντίνου (τερμ.), Βίκτωρ Μητρόπουλος, Απόστολος Τόσκας, Κώστας Αθανασόπουλος, Λάκης Γκλέζος, Τάκης Συνετόπουλος, Τότης Φυλακούρης, Λιάπης, Σταμάτης Βουρδαμής, Μπουντούρης, Χάρης Γραμμός.Αθήνα, 14/12/1966: Ελλάδα - Βουλγαρία : 3-3 (Καλαϊτζίδης 4΄, 25΄, Γραμμός 60΄)Σύνθεση: Βασίλης Κωνσταντίνου (41΄ Κώστας Σαραλιώτης), Βίκτωρ Μητρόπουλος, Τάκης Συνετόπουλος, Κώστας Αθανασόπουλος, Λάκης Γκλέζος, Μπουντούρης, Ράλλης, Τότης Φυλακούρης, Λιάπης, Γιάννης Καλαϊτζίδης, Χάρης Γραμμός. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στη Γαλλία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Δ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε.Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 7/4/1968: Ελλάδα - Ανατολική Γερμανία : 1-1 (σκόρερ: Ελευθεράκης) 9/4/1968: Ελλάδα - Γαλλία: 0-0 11/4/1968: Ελλάδα - Ουγγαρία : 1-2 (σκόρερ: Αϊδινίου 35΄)Σύνθεση (16άδα): Λευτέρης Πουπάκης (τερμ.), Μπάμπης Ιντζόγλου, Μήτσος Δημητρίου, Απόστολος Τόσκας, Τάκης Ελευθεριάδης, Κώστας Αθανασόπουλος, Μπάμπης Σταυρόπουλος, Κώστας Ελευθεράκης, Αχιλλέας Ασλανίδης, Σταύρος Σαράφης, Βασίλης Λάζος, Μιχάλης Συνανίδης, Γιώργος Σπυρόπουλος, Γαϊτάνος, Κώστας Αϊδινίου (αγωνίστηκαν). Δεν αγωνίστηκε: Γρηγόρης Φανάρας (τερμ.). Προπονητής : Λάκης Πετρόπουλος. Δεν έλαβε μέρος. Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 1/4/1970: Ελλάδα - Τουρκία : 2-1 (σκόρερ: Ρεμούνδος 67΄, 78΄)Σύνθεση: Παναγιώτης Κελεσίδης, Γιάννης Γούναρης (Πασαλής), Ζοάννος, Αλέκος Παπασίκας, Άνθιμος Καψής, Ρασιδάκης, Βλάχος, Μπαλάφας, Τάκης Νικολούδης, Ρεμούνδος, Τάντος (Μυτιληναίος).15/4/1970: Τουρκία - Ελλάδα: 1-0 (εκτός έδρας γκολ υπέρ της Τουρκίας)Σύνθεση: Κελεσίδης, Παπασίκας, Πασαλής, Άνθιμος Καψής, Θεοφιλόπουλος, Ζοάννος, Κουμαριάς (53΄ Ρασιδάκης, 67΄ Μυτιληναίος), Βλάχος, Ρεμούνδος, Γιώργος Δεληκάρης. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα στην τελική φάση που έγινε στην Τσεχοσλοβακία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Γ΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τρίτη και αποκλείστηκε. Η ομάδα αγωνίστηκε με σύνθεση ανάγκης, καθώς πολλοί ποδοσφαιριστές την τελευταία στιγμή δεν ταξίδεψαν, έπειτα από πίεση των συλλόγων τους δηλώνοντας τραυματίες. Παράλληλα, αγωνιζόταν και η εθνική ερασιτεχνών για το Κύπελλο Ερασιτεχνών ΟΥΕΦΑ, στην οποία μετείχαν και νέοι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πολλές επιλογές. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 22/5/1971: Ελλάδα - Ανατολική Γερμανία : 1-5 (σκόρερ: Λαγός) 24/5/1971: Ελλάδα - Γερμανία: 4-2 (σκόρερ: Λαγός 3, Ασλάνογλου) 26/5/1971: Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία: 1-3 (σκόρερ: Φοράκης 30΄)Σύνθεση (16άδα):Στέλιος Παπαφλωράτος (τερμ.-Άρης Θ.), Γκατζιλάκης (τερμ.-Πανσερραϊκός), Θεοδωρίδης (ΑΕΚ), Λάκης Νικολάου (Ατρόμητος Αθ.), Εμμανουήλ Φοράκης (ΟΣΦΠ), Φούκος (ΠΑΟ), Θεοδώρου (Κόρινθος), Σεραφείδης (Καλαμάκι), Σταύρου (ΟΣΦΠ), Τζαννής, Ασλάνογλου (ΠΑΟ), Αντωνίου (ΠΑΟ), Γεράκης (ΠΑΟ), Κώστας Λαγός (Πανιώνιος), Κόχειλας, Ψυχογιός (ΑΕΚ). Προπονητές : Κλεάνθης Βικελίδης, Λάκης Πετρόπουλος (λόγω ασθένειας μετέβη μετά τον πρώτο αγώνα). Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 14 και 28/11/1971: Ελλάδα - Βουλγαρία : 0-3, 0-1Σύνθεση (β΄ αγώνα): Χρήστος Αρβανίτης (τερμ.), Τσίλιος, Κόχειλας, Φούκος, Πέλλιος, Κρητικός (61΄ Κίτσιος), Δράμπης (27΄ Ζαφειρόπουλος), Βαγγέλης Κουσουλάκης, Γιακάκογλου, Βακάλης, Σκληρός. Αναπληρωματικοί: Δαμιανίδης, Δημητρίου, Γιώργος Φοιρός, Φακής (τερμ.). Για το α΄ ματς είχαν κληθεί επίσης οι Τουμπόγλου, Καραΐσκος, Βρανάς. Προπονητής : Αλκέτας Παναγούλιας. Τερμάτισε δεύτερη στον 8ο προκριματικό όμιλο και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση (8ος όμιλος): 18/11/1972: Γιουγκοσλαβία - Ελλάδα: 1-2 (Μαύρος 51΄, 63΄) 24/1/1973: Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία : 2-1 (Δράμπης 14΄, Μαύρος 30΄) 21/3/1973: Ρουμανία - Ελλάδα: 1-0 1/4/1973: Ελλάδα - Ρουμανία: 2-2 (Καρυπίδης 42΄, Κοντούλης 51΄) Σύνθεση (οι αγωνισθέντες στους 4 αγώνες): Χρήστος Αρβανίτης (τερμ.), Άρης Δαμιανίδης (Αιγάλεω), Βούλγαρης (Ολυμπιακός Βόλου), Γιάννης Κυράστας (ΟΣΦΠ), Κώστας Ιωσηφίδης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Χατζάρας (Άρης Θ.), Βαγγέλης Κουσουλάκης (Ηρακλής Θ.), Θωμάς Μαύρος (Πανιώνιος), Σαγκορίδης (Πανιώνιος), Διονύσης Τσάμης (ΑΕΚ), Κώστας Δράμπης (Άρης Θ.), Υφαντής, Γιώργος Φοιρός (Άρης), Φιλώτας Πέλλιος (ΠΑΟΚ), Αντωνάκος, Χρήστος Αρδίζογλου (Απόλλων Αθ.), Κολοβός (ΑΕΚ), Καρυπίδης, Κοντούλης (Πανιώνιος). Προπονητές : Κλεάνθης Βικελίδης, Γιάννης Κόλλιας. Στη διοργάνωση αυτή πέτυχε τη μεγαλύτερη ως τότε διάκριση στην ιστορία του θεσμού, καθώς έφτασε ως τα ημιτελικά, για να τερματίσει τελικά στην 4η θέση. Αρχικά προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στη Σουηδία με συμμετοχή 16 ομάδων. Εκεί ήρθε πρώτη στον Δ΄ όμιλο, αποκλείοντας μεταξύ άλλων τη γηπεδούχο Σουηδία, για να αποκλειστεί στον ημιτελικό από τη Γιουγκοσλαβία. Προκριματική φάση: 16/1/1974: Μάλτα - Ελλάδα: 1-4 (Χατζάρας 7΄, 57΄, Μαύρος 50΄, Ζελίδης 61΄),Σύνθεση: Αρβανίτης (τερμ.), Παπαδόπουλος (τερμ.), Βούλγαρης, Ιωσηφίδης, Φοιρός, Κυράστας, Πέλλιος, Δαμιανίδης, Κουσουλάκης, Νίκος Καρούλιας, Χατζάρας, Μαύρος, Υφαντής, Ζελίδης, Δράμπης, Αρδίζογλου.3/4/1974: Ελλάδα - Μάλτα: 7-0 (Λιβαθηνός 3΄, Καρυπίδης 28΄, 41΄, Αρδίζογλου 31΄, 60΄, Κουσουλάκης 47΄,65΄).Σύνθεση: Αρβανίτης, Βούλγαρης, Βαμβακούσης, (66΄Κοντούλης), Κυράστας, Πέλλιος, Δαμιανίδης, Κουσουλάκης, Αρδίζογλου, Σπύρος Λιβαθηνός (41΄ Άγγελος Αναστασιάδης), Υφαντής, Καρυπίδης.Τελική φάση: 22/5/1974: Ελλάδα - Ισπανία: 1-0 (Αρδίζογλου 12΄) 24/5/1974: Ελλάδα - Πορτογαλία : 0-0 26/5/1974: Ελλάδα - Σουηδία: 3-2 (Αναστασιάδης 18΄, Υφαντής 43΄, Δράμπης 74΄)Ημιτελικός: 29/5/1974: Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία : 0-1Μικρός τελικός (για 3η θέση): 31/5/1974: Ελλάδα - Σκωτία: 0-1Σύνθεση αποστολής τελικής φάσης (19άδα): Αρβανίτης (τερμ.), Βούλγαρης, Φοιρός, Πέλλιος, Κυράστας, Δαμιανίδης, Χατζάρας, Κουσουλάκης, Υφαντής, Αρδίζογλου, Δράμπης, Καρυπίδης, Αναστασιάδης, Λιβαθηνός, Καρούλιας, Βαμβακούσης (αγωνίστηκαν) και Κοντούλης, Ποντίκης, Γιώργος Κωστίκος (δεν αγωνίστηκαν). Δεν έλαβε μέρος. Προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στο Βέλγιο με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον A΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τέταρτη και αποκλείστηκε. Προκριματική φάση: 30/3/1977: Ουγγαρία - Ελλάδα: 1-0Σύνθεση: Δοξάκης, Πέτρος Μίχος, Καγιαλής, Καραΐσκος, Κριμιζάς, Τασόπουλος, Αναστόπουλος, Βλαντής, Καλαϊτζίδης (54΄ Κουρόπουλος), Διαμαντόπουλος, Καφκενάρης.6/4/1977, Κατερίνη: Ελλάδα - Ουγγαρία : 4-0 (Αναστόπουλος 9΄, 19΄, Κουρόπουλος 29΄, Καλαϊτζίδης 53΄)Σύνθεση: Δοξάκης, Μίχος, Καγιαλής, Καραΐσκος, Κριμιζάς, Τασόπουλος, Κουρόπουλος (69΄ Γεροθόδωρος), Καφκενάρης (48΄ Καλαϊτζίδης), Αναστόπουλος, Διαμαντόπουλος, Κουκουλίτσιος.Τελική φάση: 19/5/1977: Ελλάδα - Ισλανδία: 1-1 (Αναστόπουλος 72΄) 21/5/1977: Ελλάδα - Βέλγιο : 1-7 23/5/1977: Ελλάδα - Αγγλία : 0-0Σύνθεση αποστολής (όσοι αγωνίστηκαν): Δοξάκης, Μίχος, Καγιαλής, Καραΐσκος, Κριμιζάς, Τασόπουλος, Διαμαντόπουλος, Πίτας, Κουρόπουλος, Αναστόπουλος, Κουκουλίτσιος, Καλαϊτζίδης, Γεροθόδωρος. Προπονητής : Κώστας Καραπατής. Προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στην Πολωνία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Β΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τέταρτη και αποκλείστηκε. Προκριματική φάση: 27/3/1978: Ελλάδα - Ανατολική Γερμανία : 1-1 (Καραΐσκος 53΄)Σύνθεση: Δοξάκης, Σελιώνης, Κατσανίκας, Καραΐσκος, Μίχος, Παντέλης (60΄ Χάσταλης), Σημαιοφορίδης, Διαμαντόπουλος, Βαφειάδης, Κουκουλίτσιος (72΄ Λάκης Νικολάου), Καφκενάρης.2/4/1978: Ανατολική Γερμανία - Ελλάδα: 1-1 (2-3 πεν.) (Καφκενάρης 74΄)Σύνθεση: Δοξάκης, Γιώργος Σκαρτάδος, Σελιώνης, Καραΐσκος, Μίχος, Παντέλης (61΄ Κατσανίκας), Σημαιοφορίδης, Γκαβασιάδης (65΄ Νικολάου), Χατζηιωαννίδης, Διαμαντόπουλος, Καφκενάρης.Τελική φάση: 5/5/1978: Ελλάδα - Σοβιετική Ένωση : 0-4 (προπονητής και πολλοί παίκτες είχαν προσβληθεί από εντεροκολίτιδα και αγωνίστηκαν με πυρετό) 7/5/1978: Ελλάδα - Ολλανδία: 2-2 9/5/1978: Ελλάδα - Νορβηγία : 1-2 (Κουκουλίτσιος 25΄)Σύνθεση αποστολής (όσοι αγωνίστηκαν): Δοξάκης, Σκαρτάδος, Κατσανίκας, Σελιώνης, Καραΐσκος, Μίχος, Παντέλης, Σημαιοφορίδης, Χατζηιωαννίδης, Διαμαντόπουλος, Καφκενάρης, Κουκουλίτσιος, Δημήτρης Μουσιάρης, Τάκης Λεμονής, Νικολάου. Προπονητές : Στέφανος Πετρίτσης (ασθένησε και μετά τον πρώτο αγώνα τον αντικατέστησε ο Αλκέτας Παναγούλιας που πήγε εσπευσμένα από την Αθήνα). Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 28/3/1979: Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία: 1-0 11/4/1979: Τσεχοσλοβακία - Ελλάδα: 3-0Σύνθεση: Μποΐκογλου, Σκαρτάδος, Κατσανίκας, Καραγκιοζόπουλος, Χαλκίδης, Βλάχος, Κουκουλίτσιος, Καραμίχαλος, Λεμονής, Κώστας Αντωνίου, Κοκολάκης (Χατζηιωαννίδης, Βούρλος, Αναστασιάδης) Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 26/3/1980: Ελλάδα - Ουγγαρία : 1-0 (Βασιλάκος 53΄)Σύνθεση: Τσότσας, Στέλιος Μανωλάς, Σταματίου, Λύσανδρος Γεωργαμλής, Πολ Χατζόπουλος, Κώστας Αντωνίου, Βιτόπουλος (41΄ Χατζηαντωνίου), Βαγγέλης Βλάχος, Χατζηιωαννίδης, Βασιλάκος, Αναστασιάδης.4/4/1980: Ουγγαρία - Ελλάδα: 3-1 (Σταματίου 80΄) Προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στη Δυτική Γερμανία με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Α΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τέταρτη και αποκλείστηκε. Προκριματική φάση: 4/3/1981: Ελλάδα - Κύπρος: 1-0 (Βλάχος 25΄)Σύνθεση: Γιώργος Πλίτσης, Μανωλάς, Γεωργαράς, Μισαηλίδης, Γεωργαμλής, Βασιλάκος, Περιστερόπουλος (46΄ Σοφιανός), Λευκόπουλος, Αντωνίου, Βλάχος, Χατζηαντωνίου.25/3/1981: Κύπρος - Ελλάδα: 1-3 (Λευκόπουλος 53΄, Χατζηαντωνίου 60΄, Περιστερόπουλος 80΄)Σύνθεση: Πλίτσης, Μανωλάς, Βασιλείου, Μισαηλίδης, Γεωργαμλής, Αντωνίου, Σοφιανός (79΄ Τσουρέλας), Λευκόπουλος, Βλάχος, Χατζηαντωνίου (71΄ Περιστερόπουλος), Βασιλάκος.Τελική φάση: 25/5/1981: Ελλάδα - Βέλγιο : 0-2 27/5/1981: Ελλάδα - Ουαλία: 0-1 29/5/1981: Ελλάδα - Γερμανία: 0-1Σύνθεση αποστολής: Πλίτσης, Λαδιάς, Χατζηαλέξης, Τσιούχας, Κόμνος, Τακίδης, Μανούσος, Καραβίδας, Τσουρέλας, Νάστος, Βουτυρίτσας, Τζήκας, Δημητρόπουλος, Ρώνης, Κατσικογιάννης (αγωνίστηκαν). Αντωνόπουλος, Περιστερόπουλος, Καλαμπόκας, Καραγιώργης, Βαϊνάς (δεν αγωνίστηκαν). Προπονητής : Στέφανος Πετρίτσης Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 24/03/1982, Βέροια: Ελλάδα - Ουγγαρία : 1-1 (σκόρερ: Θανάσης Δημόπουλος 39΄) Σύνθεση: Γιώργος Πλίτσης, Γραμμένος, Γιώτης Τσαλουχίδης, Παντελής, Κωνσταντόπουλος, Βογιατζής, Νίκος Τσιαντάκης (41΄ Χόρτσας, 73΄ Πεχλιβανίδης), Τσελεμπής, Θανάσης Δημόπουλος, Τσουρέλας, Τσαμπάς. 08/04/1982, Ζαλαεγκερζέκ: Ουγγαρία - Ελλάδα: 1-0 Προπονητής : Στέφανος Πετρίτσης. Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: 13/3/1983, Χαλκίδα: Ελλάδα - Τουρκία : 2-0 (Αδάμου 38΄, Μακροδημήτρης 72΄)Σύνθεση: Γιώργος Μίρτσος, Γραμμένος, Γκένας, Νάστος, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Τσέκος (73΄ Οικονόμου), Στέλιος Αποσπόρης, Τάκης Μακροδημήτρης, Κυριάκος Μπιμπισίδης, Πάρις Γεωργακόπουλος (73΄ Τζαβάρας), Αδάμου.3/4/1983, Κωνσταντινούπολη: Τουρκία - Ελλάδα: 4-1 (Γεωργακόπουλος 26΄). Προηγήθηκε αλλά αποκλείστηκε, καθώς δέχτηκε δύο αυτογκόλ από τους Νάστο 45΄ και Παντελή 77΄.Σύνθεση: Παπαμιχαήλ, Γραμμένος, Γκένας, Παντελής, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Νάστος, Στέλιος Αποσπόρης, Τάκης Μακροδημήτρης, Στέλιος Μπιμπισίδης (60΄ Αλεξόπουλος), Πάρις Γεωργακόπουλος, Αδάμου (78΄ Τζαβάρας). Προπονητής: Στέφανος Πετρίτσης. Προκρίθηκε στην τελική φάση που έγινε στη Σοβιετική Ένωση με 16 ομάδες. Αγωνίστηκε στον Α΄ όμιλο, όπου τερμάτισε τέταρτη και αποκλείστηκε. Προκριματική φάση: 21/3/1984, Ξάνθη: Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία : 1-1 (Γούναρης 27΄)Σύνθεση: Απ. Μητσιούδης, Στρατηλάτης, Κουζουτζίδης, Παγώνης Βακαλόπουλος, Τσιμιλιώτης, Γιώργος Γούναρης (86΄ Καχόπουλος), Άρης Καρασαββίδης, Τζαβάρας (60΄ Ζαρίκος), Μπιμπισίδης, Νίκος Νιόπλιας, Ιάκωβος Παπαδόπουλος.4/4/1984, Βελιγράδι: Γιουγκοσλαβία - Ελλάδα: 2-2 (εκτός έδρας γκολ υπέρ της Ελλάδας) (Γούναρης 11΄, Άρης Καρασαββίδης 48΄)Σύνθεση: Απ. Μητσιούδης, Στρατηλάτης, Ποζαπαλίδης, Παγώνης Βακαλόπουλος, Τσιμιλιώτης, Μπιμπισίδης, Άρης Καρασαββίδης, Τζαβάρας (67΄ Γιώργος Αγορογιάννης), Ιάκωβος Παπαδόπουλος (72΄ Κρητικός), Νίκος Νιόπλιας, Γούναρης.Τελική φάση: Αν και ήταν επί 12 αγώνες αήττητη, δεν έκανε σχεδόν καθόλου προετοιμασία, η 24άδα συγκεντρώθηκε τρεις μέρες πριν την αναχώρηση, η 17άδα επιλέχτηκε την παραμονή της αναχώρησης και έφυγε από την Ελλάδα μόλις την παραμονή του πρώτου αγώνα. 25/5/1984: Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-3 (Αρ. Καρασαββίδης 49΄) 27/5/1984: Ελλάδα - Ιρλανδία: 1-1 (Μπάρδης 65΄) 29/5/1984: Ελλάδα - Σκωτία: 1-1 (Αρ. Καρασαββίδης 42΄)Σύνθεση αποστολής (17άδα) (σε παρένθεση ο αριθμός αγώνων που συμμετείχαν):Απ. Μητσιούδης (ΠΑΟ Κουφαλίων) (3), Πέτρος Μισιρλής (Πανσερραϊκός), Γ. Στρατηλάτης (Καβάλας) (3), Παγώνης Βακαλόπουλος (ΑΕ Πολυκάστρου) (3), Δήμος Τσιμιλιώτης (Αναγέννηση Μαντουδίου) (3), Κώστας Ποζαπαλίδης (Απολλώνιος Ιστιαίας) (3), Γιάννης Χατζηνικολάου (Άρης Θ.), Αναστάσιος Τζαβάρας (ΟΣΦΠ) (3), Κυριάκος Μπιμπισίδης (Άρης Θ.) (3), Νίκος Νιόπλιας (ΟΦΗ) (3), Γιώργος Γούναρης (Ηλιούπολη) (3), Φώτης Στάμου (ΑΕ Λάρισα) (1), Γιώργος Ζαρίκος (Φωστήρας Καισαριανής) (2), Ιάκωβος Παπαδόπουλος (Εδεσσαϊκός) (2), Ευάγγελος Μπάρδης (Πανελευσινιακός) (2), Άρης Καρασαββίδης (Αετός Σκύδρας) (2), Δημ. Κρητικός (ΑΟ Κηφισιάς) (1). Αποκλείστηκαν (ήταν στην 24άδα): Στ. Σταματής (Ηλιούπολη), Καχόπουλος (ΑΕΚ), Γιώργος Αγορογιάννης (Τοξότης Λάρισας), Λασπιάς (ΟΣΦΠ), Κουζουντζίδης (Θύελλα Σερρών), Πιάζας (ΑΟ Τρίκαλα), Ξυράκης (Εθνικός Πειραιά). Προπονητές: Στέφανος Πετρίτσης (προκριματική και τελική φάση), Μίλτος Παπαποστόλου (μόνο στην προκριματική φάση). Τερμάτισε τρίτη στον 7ο προκριματικό όμιλο και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση (7ος όμιλος): α΄ γύρος 24/4, 12/5 και 22/6/1985, β΄ γύρος: 26/2, 16/4 και 23/4/1986: Ελλάδα - Βουλγαρία : 1-5, 2-2 (Βαΐτσης 68΄, 72΄) Ελλάδα - Ουγγαρία : 0-2, 1-0 (Μουστακίδης 42΄) Ελλάδα - Κύπρος: 4-1 (Ποζαπαλίδης 22΄, Πολυδώρου-αυτογκόλ 31΄, Βαΐτσης 41΄, 77΄ Αγορογιάννης), 3-2 (Παπουλίδης 45΄, Αλεξανδρής 46΄, Βαΐτσης 67΄).Σύνθεση 1985 (αγώνες που συμμετείχαν): Χαράλαμπος Βουκελάτος (τερμ.) (3), Κώστας Ποζαπαλίδης (3), Θόδωρος Παχατουρίδης (3), Τσιουτσιούμης (2), Αμανατίδης (3), Δημ. Κρητικός (3), Δημ. Τσιμιλιώτης (3), Γιώργος Αγορογιάννης (3), Γιώργος Βαΐτσης (3), Μαρίνος Ουζουνίδης (2), Πρατάνος (3), Ντοβογιάννης (2), Γιώργος Ζαρίκος (3), Γιάννης Καλιτζάκης (1), Γιώτης (2), Μπάρδης (1). Δεν αγωνίστηκαν ενώ ήταν στη 18άδα: Δημήτρης Βολονάκης, Πυθαρούλης, Μίχας, Μπηκώτης, Σαχίνης.Σύνθεση 1986 (αγώνες που συμμετείχαν): Απ. Λεκίδης (τερμ.) (2), Χριστινάκης (τερμ.) (1), Θόδωρος Παχατουρίδης (3), Θ. Πετρόπουλος (3), Κετεκίδης (2), Φώτης Αλεξίου (1), Μαρίνος Ουζουνίδης (2), Αλέξης Αλεξανδρής (3), Γιώργος Παπαδόπουλος (3), Δημήτρης Μούτας (2), Γιώργος Βαΐτσης (3), Παναγιώτης Σοφιανόπουλος (3), Δημήτρης Νόλης (2), Πέτρος Τεγγελίδης (1), Γιάννης Παπουλίδης (1), Σιγάλας (2), Σάκης Μουστακίδης (2), Γ. Καρατζάς (1), Χρ. Κουφαλιώτης (1), Γ. Τσιφούτης (1). Δεν αγωνίστηκαν: Κ. Χανιωτάκης, Ηλ. Παπαλίτσας. Προπονητής: Στέφανος Πετρίτσης. Η Ελλάδα τερμάτισε 4η στον 8ο προκριματικό όμιλο και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Ήταν από τις πιο αδύναμες εθνικές νέων καθώς δεν κατάφερε να πάρει βαθμό ούτε από την Κύπρο. Η τελική φάση έγινε στην Τσεχοσλοβακία και πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Σοβιετική Ενωση. Προκριματική φάση (8ος όμιλος) Τρεμπεχόβιτσε, 16/4/1987, Τσεχοσλοβακία - Ελλάδα 2-0 Λέσκοβατς, 29/4/1987, Γιουγκοσλαβία - Ελλάδα 4-0 Αλεξανδρούπολη, 7/10/1987, Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία 1-2 (Τουρσουνίδης 68') Παραλίμνι, 4/11/1987, Κύπρος - Ελλάδα 1-0 Στάδιο Καραϊσκάκη, 24/2/1988, Ελλάδα - Κύπρος 1-2 (Τουρσουνίδης 83΄ πέν.) Κόρινθος, 27/4/1988, Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία 0-1Παίκτες (όσοι αγωνίστηκαν): Ιωαννίδης, Χρήστος Καρκαμάνης (τερματοφύλακας, Αρης, 1969), Μάγκος, Αρσένης, Αθανασιάδης, Αποστόλου, Μάκης Χάβος, Τσομπανάκης, Μαυρομάτης, Παρέλης, Πετράκης, Μπότσης, Πολυχρονίου, Γιώργος Τουρσουνίδης, Τριανταφύλλου, Λουκάς, Γιάννης Δημητριάδης, Γιώργος Δώνης (Παναθηναϊκός, 1969), Καραγιαννίδης, Ποιμενίδης, Λεωνίδας Βόκολος του Χρυσόστομου (1970), Μπούρας, Παπανικολάου, Πιτσιάβας, Δαλκίδης, Θεόφιλος Καρασαββίδης. Προπονητής: Παύλος Βασιλείου Η Ελλάδα τερμάτισε 4η στον 3ο προκριματικό όμιλο και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Η τελική φάση έγινε στην Ουγγαρία και πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Σοβιετική Ενωση. Προκριματική φάση (3ος όμιλος) Τρανμίρ, 26/10/1988, Αγγλία - Ελλάδα 5-0 Δράμα, 14/12/1988, Ελλάδα - Γαλλία 2-3 (Σαπουντζής 7΄, 86΄) Ξάνθη, 8/3/1989, Ελλάδα - Αγγλία 0-3 Τρεμπεχόβιτσε, 12/4/1989, Τσεχοσλοβακία - Ελλάδα 0-0 Αίγιο, 11/10/1989, Ελλάδα - Τσεχοσλοβακία 1-3 (Καρασαββίδης 19') Γκινιόν, 29/11/1989, Γαλλία - Ελλάδα 1-2 (Μικές 74', Δέδες 84')Παίκτες (όσοι αγωνίστηκαν): Αγγελος Αεράκης (Ολυμπιακός, 1971), Νίκος Αλεξανδρίδης (τερματοφύλακας, Διαγόρας, 1971), Βασίλης Ανδρεάδης (Ηρακλής, 1971), Χαρίλαος Γαϊτανάς (Παναθηναϊκός, 1971), Γιώργος Γατζωτής (Πανιώνιος), Γιώργος Γεωργιάδης του Χαράλαμπου (Κεραυνός Κρηνίδων Καβάλας, 1972), Αλέκος Δέδες (Καλαμάτα, 1972), Γιώργος Ζαχαρόπουλος του Ζαχαρία (1971), Θεόφιλος Καρασαββίδης (Απόλλων Αθηνών, 1971), Ζήσης Κουτσάγιας (τερματοφύλακας, 1971), Θωμάς Κυπαρίσσης (1970), Γιάννης Λιόκας (1972), Παντελής Μαγκλάρας (Παναθηναϊκός, 1972), Γιώργος Μαυροειδής (Παναχαϊκή, 1973), Χρήστος Μικές (1971), Αντώνης Νικοπολίδης (τερματοφύλακας, 1971), Γιώργος Παπακωστούλης (ΑΕΚ, 1971), Θωμάς Παπαοικονόμου (Πιερικός, 1971), Χρήστος Πασχάλης (1972), Κώστας Παυλόπουλος (Νάουσα, 1971), Νίκος Μπεχλιβάνης (Αγροτικός Αστέρας, 1971), Αντώνης Σαπουντζής (1971), Γρηγόρης Τρούπκος (1971), Χρήστος Χατζηδάκης (1971). Κλήθηκαν αλλά δεν αγωνίστηκαν: Κώστας Ανυφαντάκης (Α.Ο. Χανίων, 1971), Δημήτρης Κωνσταντινίδης του Κώστα (Α.Ε. Λάρισας, 1972), Παπαδόπουλος (Κιλκισιακός), Λάμπρος Σπίντζος (τερματοφύλακας, Α.Ε. Ιστιαίας). Προπονητές: Παύλος Βασιλείου (πρώτοι δύο αγώνες), Στέφανος Πετρίτσης (Ελλάδα-Αγγλία 0-3 και μετά). Η Ελλάδα τερμάτισε 3η στον 1ο προκριματικό όμιλο και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Η τελική φάση έγινε στη Γερμανία και πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Τουρκία. Προκριματική φάση (1ος όμιλος) Ρόδος, 10/10/1990, Ελλάδα - Ελβετία 1-1 (Θεοδωρίδης) Στάδιο Καραϊσκάκη, 9/4/1991, Ελλάδα - Ισραήλ 2-0 (Θόδης 2) Κωνσταντινούπολη, 5/5/1991, Τουρκία - Ελλάδα 1-0 Νοσατέλ, 9/10/1991, Ελβετία - Ελλάδα 2-1 (Νικολαϊδης) Στάδιο Καραϊσκάκη, 30/10/1991, Ελλάδα - Τουρκία 0-0 Χερζέλια, 17/11/1991, Ισραήλ - Ελλάδα 3-1 (Νικολαϊδης)Παίκτες: Στέφανος Καρκάνης (τερματοφύλακας, Ξάνθη, 1973), Άγγελος Γεωργίου (τερματοφύλακας, Α.Ε. Λάρισας, 1974), Χρυσόστομος (Μάκης) Βενιαμίν (τερματοφύλακας, 1974), Θόδωρος Βατμανίδης (Πανσερραϊκός, 1974), Μιχάλης Λυγνός (Α.Ο. Σύρου, 1974), Ιεροκλής Στολτίδης (Α.Ε. Ποντίων Κοζάνης, 1975), Νίκος Νταμπίζας (Α.Ε. Ποντίων Βέροιας, 1973), Γιώργος Θεοδωρίδης (Εδεσσαϊκός, 1973), Πέτρος Πασσαλής (αρχηγός, Εδεσσαϊκός, 1974), Κωνσταντίνος (Ντίνος) Γκιάτας (Καστοριά, 1974), Μιχάλης Καψής (Ένωση Άρη-Νεάπολης, 1973), Κώστας Πούλιος (1973), Δημήτρης Ζηλιασκούδης (Π.Α.Ο. Κουφαλίων), Ισαάκ (Σάκης) Τοσουνίδης (Α.Ο. Βουλιαγμένης, 1973), Κώστας Πόδας (Πιερικός, 1973), Χατζηγεωργίου, Θανάσης Θωμόπουλος (1973), Γιώργος Κουτσουπιάς (Παναιτωλικός, 1974), Δημήτρης Θόδης (Αναγέννηση Αρτας, 1974), Ζήσης Βρύζας (Ξάνθη, 1973), Δημήτρης Μουρούτης του Ιωάννη (1973), Φίλιππος Σχοινάς, Ντέμης Νικολαΐδης (Εθνικός Αλεξανδρούπολης, 1973). Προπονητής: Παύλος Γρηγοριάδης Η Ελλάδα αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο της προκριματικής φάσης στον 9ο όμιλο (δύο ομάδων) με αντίπαλο τη Ρωσία. Η τελική φάση έγινε στην Αγγλία και πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Αγγλία. Προκριματική φάση (πρώτος γύρος, 9ος όμιλος) Κοζάνη, 7/10/1992, Ελλάδα - Ρωσία 2-2 (Αλέξης 13' πέν, Στολτίδης 19') Βλαντίμιρ, 27/10/1992, Ρωσία - Ελλάδα 3-1 (Αμπελάς 88')Παίκτες: Νίκος Κ. Αθανασιάδης (1975), Θεόδωρος Αλέξης (1975), Αγαπητός Αμπελάς (1975), Νίκος Ανθόπουλος (1975), Λεωνίδας Βόκολος (1975), Αγγελος Γεωργίου (τερματοφύλακας, Α.Ε. Λάρισας, 1974), Γιώργος Γκοβερίνος (1975), Γιώργος Π. Ζαφειρόπουλος (1975), Νίκος Καϊμακτσής (1974), Παντελής Π. Κουμπής (1975), Σάββας Μαυροβουνιώτης, Παναγιώτης Μητκίδης (1974), Γιώργος Μπαντές (1975), Γιώργος Μπερμπερίδης (τερματοφύλακας, 1975), Λουκάς Παγώνης (1975), Παύλος Παυλίδης (1975), Βαγγέλης Σταυρακόπουλος (1974), Ιεροκλής Στολτίδης (Ηρακλής Θεσ., 1975), Γιάννης Τσακωνάκης (1975), Κώστας Χονδροκούκης (1975). Προπονητής:? Δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Προκριματική φάση: Ελλάδα - Γερμανία: 2-4, 2-2 Πέτυχε τη μεγαλύτερή της διάκριση, καθώς κατέκτησε την 3η θέση. Προκρίθηκε χωρίς αγώνα, ως διοργανώτρια χώρα, στην τελική φάση στην οποία μετείχαν 8 ομάδες. Οι αγώνες έγιναν σε Έδεσσα, Νάουσα, Κρύα Βρύση, Λιτόχωρο και οι τελικοί στο Δημοτικό Στάδιο Κατερίνης. Αγωνίστηκε στον Α΄ όμιλο, όπου τερμάτισε στη δεύτερη θέση και προκρίθηκε να αγωνιστεί στον μικρό τελικό. Εκεί συνέτριψε την Ολλανδία με 5-0 και τερμάτισε τρίτη. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: 15/7/1995: Ελλάδα - Ιταλία: 1-4 17/7/1995: Ελλάδα - Σλοβακία: 5-1 19/7/1995: Ελλάδα - Νορβηγία : 1-1 Μικρός τελικός (για την 3η θέση): 21/7/1995, Κατερίνη: Ελλάδα - Ολλανδία: 5-0 Τερμάτισε πρώτη στον 2ο όμιλο κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο αλλά στον δεύτερο γύρο πήρε τη δεύτερη θέση στον όμιλο της και δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Α΄ προκριματική φάση (2ος όμιλος): Ελλάδα - Ελβετία: 5-1, 1-1 Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 2-0, 3-0Β΄ προκριματική φάση (1ος όμιλος): Ελλάδα - Ιταλία: 0-4, 1-3 Ελλάδα - Αυστρία : 1-0, 1-0 Τερμάτισε τρίτη στον 12ο όμιλο κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο και αποκλείστηκε. Α΄ προκριματική φάση (12ος όμιλος): Ελλάδα - Ιταλία: 0-0, 0-2 Ελλάδα - Γιουγκοσλαβία : 1-0, 0-5 Τερμάτισε πρώτη στον 3ο όμιλο κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο αλλά στον δεύτερο γύρο αποκλείστηκε από την τελική φάση. Α΄ προκριματική φάση (3ος όμιλος): Ελλάδα - Γεωργία: 2-1, 0-0 Ελλάδα - Ρουμανία: 1-0, 0-3 Ελλάδα - Σκόπια: 2-0, 4-1Β΄ προκριματική φάση: Ελλάδα - Ιρλανδία: 0-1, 0-3 Για τρίτη φορά στην ιστορία του θεσμού η ομάδα έφτασε στον μικρό τελικό της διοργάνωσης και τελικά κατέλαβε την 4η θέση, αφού προηγουμένως έκανε μια εκπληκτική πορεία. Στην α΄ φάση της διοργάνωσης φιλοξένησε τον 14ο όμιλο και τερμάτισε πρώτη. Στον β΄ γύρο απέκλεισε σε διπλό αγώνα τη Σκωτία και προκρίθηκε στην τελική φάση (8 ομάδες) που έγινε στη Σουηδία. Α΄προκριματική φάση: 14ος όμιλος (στην Ελλάδα) Ελλάδα - Αυστρία : 2-2 Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 7-0Β΄ προκριματική φάση: Ελλάδα - Σκωτία: 0-0, 1-0Τελική φάση: Α΄ όμιλος 18/7/1999: Ελλάδα - Πορτογαλία : 0-0 20/7/1999: Ελλάδα - Γαλλία: 1-1 22/7/1999: Ελλάδα - Σουηδία: 1-1 Μικρός τελικός (για την 3η θέση): 25/7/1999, Λινσέπινγκ: Ελλάδα - Ιρλανδία: 0-1 Τερμάτισε δεύτερη στον 9ο όμιλο κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων από την Αυστρία, καθώς στα εννιά γκολ που έβαλε η Ελλάδα στην Ανδόρρα, η Αυστρία απάντησε βάζοντας έντεκα. Έτσι η Ελλάδα αποκλείστηκε από την τελική φάση, καθώς ο μεταξύ τους αγώνας έληξε 3-3. Α΄ προκριματική φάση: 9ος όμιλος (στην Ανδόρρα) Ελλάδα - Ανδόρρα : 9-0 Ελλάδα - Αυστρία : 3-3 Τερμάτισε πρώτη στον 2ο όμιλο που φιλοξενήθηκε στην Ελλάδα κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο αλλά αποκλείστηκε στο β΄ γύρο. Ήταν η τελευταία διοργάνωση που οι Εθνικές Νέων συμμετείχαν ως Κ-18. Α΄ προκριματική φάση: 2ος όμιλος (στην Ελλάδα) Ελλάδα - Ρουμανία: 1-0 Ελλάδα - Εσθονία : 1-0 Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 3-0B΄ προκριματική φάση: Ελλάδα - Ουκρανία: 1-1, 0-1 Τερμάτισε πρώτη στον 12ο όμιλο κατά τον πρώτο προκριματικό γύρο αλλά αποκλείστηκε στον β΄ γύρο. Ήταν η πρώτη διοργάνωση που οι Εθνικές Νέων συμμετείχαν ως Κ-19. Α΄ προκριματική φάση: 12ος όμιλος (στη Σλοβενία) Ελλάδα - Σλοβενία: 2-3 Ελλάδα - Σκωτία: 2-1 Ελλάδα - Νήσοι Φερόες: 5-0B΄ προκριματική φάση: Ελλάδα - Βέλγιο : 1-4, 1-2 Προκρίθηκε χωρίς αγώνα από τον πρώτο προκριματικό γύρο αλλά στον β΄ γύρο τερμάτισε τελευταία στον 6ο όμιλο και αποκλείστηκε. Α΄ προκριματική φάση: χωρίς αγώνες B΄ προκριματική φάση: 6ος όμιλος (στην Ουγγαρία) Ελλάδα - Ουγγαρία : 2-4 Ελλάδα - Ολλανδία: 1-1 Ελλάδα - Νορβηγία : 0-1 Στον πρώτο προκριματικό γύρο τερμάτισε τελευταία στον 7ο όμιλο και αποκλείστηκε. Α΄ προκριματική φάση: 7ος όμιλος (στη Λευκορωσία) Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-1 Ελλάδα - Ουαλία: 1-2 Ελλάδα - Λευκορωσία: 0-0 Στον πρώτο προκριματικό γύρο τερμάτισε 2η στον όμιλο και πρoκρίθηκε. Στη β΄ φάση τερμάτισε 1η στον όμιλό της και πρoκρίθηκε στην τελική φάση (8 ομάδες) που έγινε στη Βόρεια Ιρλανδία. Εκεί τερμάτισε 3η στον Α΄ όμιλο και αποκλείστηκε. Α΄ προκριματική φάση: 1ος όμιλος (στα Νησιά Φερόε) Ελλάδα - Ουγγαρία : 1-2 Ελλάδα - Ουαλία: 0-0 Ελλάδα - Νήσοι Φερόες: 5-0Β΄ προκριματική φάση (Ελίτ): 5ος όμιλος (στην Αυστρία) Ελλάδα - Αυστρία : 2-1 Ελλάδα - Σλοβακία: 2-0 Ελλάδα - Σκωτία: 1-0Τελική φάση: Α΄ όμιλος 18/7/05, Μπέλφαστ: Ελλάδα - Βόρεια Ιρλανδία 1-0 (Πετρόπουλος 15΄). 20/7/05, Lurgan: Ελλάδα - Γερμανία 0-3 23/7/05, Ballymena: Ελλάδα - Σερβία και Μαυροβούνιο 0-3Σύνθεση τελικής φάσης (18άδα): Αλέξανδρος Κασμερίδης (τερμ. ΟΦΗ), Δημήτρης Σωτηρίου (τερμ., Πανιώνιος), Γιάννης Μανιάτης (Πανιώνιος), Στέφανος Σιόντης (ΠΑΟ), Θεόδωρος Τριποτσέρης (ΠΑΟ), Χρήστος Λισγάρας (ΟΣΦΠ), Σωτήρης Μπαλάφας (ΠΑΟΚ), Χαράλαμπος Περπερίδης (Ηρακλής Θ.), Στέλιος Ηλιάδης (ΠΑΟΚ), Αντώνης Πετρόπουλος (Χαϊδάρι), Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος (ΠΑΟΚ), Χρήστος Αραβίδης (Ακράτητος), Γιώργος Τζαβέλλας (Τερψιθέα Γλυφάδας), Βασίλης Σαχινίδης (Ιωνικός), Δημήτρης Κοιλιάρας (Εργοτέλης), Γρηγόρης Μάκος (Πανιώνιος), Ευθύμιος Κοτίτσας (Ιωνικός), Νικόλαος Σουλίδης (Ηρακλής Θ.). Προπονητής : Νίκος Νιόπλιας Στον πρώτο προκριματικό γύρο τερμάτισε 3η στον όμιλο και αποκλείστηκε. Α΄ προκριματική φάση: 10ος όμιλος (στη Γερμανία) Ελλάδα - Ολλανδία: 3-2 Ελλάδα - Γερμανία: 2-3 Ελλάδα - Λευκορωσία: 1-2 Αγωνίστηκε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Νέων για πρώτη φορά στην ιστορία της, με κόουτς το Νίκο Νιόπλια και αστέρες τους: Σωτήρη Νίνη (MVP τελικής φάσης), Κώστα Μήτρογλου (πρώτος σκόρερ τελικής φασης), Σωκρ. Παπασταθόπουλο, Δημ. Σιόβα. Στην προκριματική φάση τερμάτισε πρώτη στον 1ο όμιλο με 6β (6-5 γκολ) απέναντι σε Βουλγαρία, Ουκρανία, Καζακστάν. Στη συνέχεια (Elite round), στον 2ο όμιλο που έγινε στην Κατερίνη, τερμάτισε και πάλι πρώτη με 7β (8-2 γκολ) απέναντι σε Ιταλία, Κροατία, Σουηδία. Στην τελική φάση (8 ομάδες) που έγινε στην Αυστρία ήταν 2η στον όμιλο με 5β (2-1 γκολ), ισόβαθμη στην πρώτη θέση με την Ισπανία, αποκλείοντας την Πορτογαλία και την Αυστρία. Στον ημιτελικό κέρδισε τη Γερμανία σε ένα επεισοδιακό αγώνα με 3-2. Στον τελικό ηττήθηκε από την Ισπανία με 1-0. Αξιοσημείωτο είναι πως MVP αναδείχθηκε ο Σωτήρης Νίνης. Α΄ προκριματική φάση: 1ος όμιλος (στη Βουλγαρία), 1η με 6β (6-5 γκολ) 20/10/06, Μπουργκάς: Ελλάδα - Βουλγαρία 2-0 (Λαμπρόπουλος 67΄, Βασ. Βαλιάνος 76΄). 22/10/06, Νεσέμπαρ: Ελλάδα - Καζακστάν 2-4 (Μήτρογλου 73΄, Πλιάτσικας 80΄). 25/10/06, Νεσέμπαρ: Ελλάδα - Ουκρανία 2-1 (Πλιάτσικας 12΄, Λαμπρόπουλος 29΄).Β΄ προκριματική φάση (Ελίτ): 2ος όμιλος (στην Ελλάδα), 1η με 7β (8-2 γκολ). 1/6/07, Λιτόχωρο: Ελλάδα - Κροατία 2-2 (Μήτρογλου 56΄, 69΄). 3/6/07, Λιτόχωρο: Ελλάδα - Ιταλία 2-0 (Σιόβας 61΄, Μήτρογλου 75΄). 6/6/07, Κατερίνη: Ελλάδα - Σουηδία 4-0 (Παπασταθόπουλος 53΄, Μήτρογλου 80΄, Παπάζογλου 82΄, αυτογκόλ 89΄).Τελική φάση (στην Αυστρία): Α΄ όμιλος, 2η με 5β (2-1 γκολ). 16/7/07, Λιντς: Ελλάδα - Πορτογαλία 1-0 (Μήτρογλου 52΄) 18/7/07, Pasching: Ελλάδα - Αυστρία 1-1 (Μήτρογλου 15΄) 21/7/07, Λιντς: Ελλάδα - Ισπανία 0-0Ημιτελικός: 24/7/07, Στάιρ: Ελλάδα - Γερμανία 3-2 (Νίνης 40΄, Μήτρογλου 58΄, Λαμπρόπουλος 90΄ - Ben-Hatira 65΄, 65΄ πέν)TEΛIKOΣ: 27/7/2007, Λιντς: Ελλάδα - Ισπανία 0-1 (Ντάνι Παρέχο 38΄) Ελλάδα: Στρατηλάτης, Μπουκουβάλας, Αποστολόπουλος, Μονιάκης, Γ. Ιωαννίδης, Νίνης (51΄ Θαν. Παπάζογλου), Σιάκκας, Λαμπρόπουλος (75΄ Κουτσιανικούλης), Ιω. Παπαδόπουλος, Δημούτσος (48΄Σιόβας), Μήτρογλου. Προπονητής: Νίκος Νιόπλιας. MVP διοργάνωσης Σωτήρης Νίνης. Πρώτος σκόρερ Κώστας Μήτρογλου 3 γκολ. 18άδα τελικής φάσης: Κυριάκος Στρατηλάτης (τερμ., Άρης Θ.), Ηλίας Βούρας (τερμ. Κέρκυρα), Μιχάλης Μπουκουβάλας (ΑΕ Λάρισα), Βασίλειος Αποστολόπουλος (Ατρόμητος), Σωκράτης Παπασταθόπουλος (ΑΕΚ), Μανόλης Μονιάκης (ΟΦΗ), Γιώργος Σιάκκας (Πανσερραϊκός), Σωτήρης Νίνης (ΠΑΟ), Γιώργος Ιωαννίδης (Ηρακλής Θ.), Θανάσης Παπάζογλου (Άρης), Ανδρέας Λαμπρόπουλος (ΑΕΛ), Κώστας Μήτρογλου (ΟΣΦΠ), Βασίλης Κουτσιανικούλης (Εργοτέλης), Βασίλης Πλιάτσικας (ΑΕΚ), Τάσος Παπάζογλου (Πανσερραϊκός), Γιάννης Παπαδόπουλος (Ηρακλής), Ελίνι Δημούτσος (ΠΑΟ, Δημήτρης Σιόβας (Πανιώνιος). Συμμετείχε στην τελική φάση που έγινε στην Τσεχία. Ενώ είχε πολύ καλή παρουσία στην πρώτη και στη δεύτερη φάση των προκριματικών, δεν κατόρθωσε να περάσει στον ημιτελικό και περιορίστηκε στην τελική οκτάδα. Καθοριστικής σημασίας αποδείχθηκε ο αγώνας με τη μετέπειτα φιναλίστ Ιταλία, στον οποίο ισοφαρίστηκε με αμφισβητούμενο πέναλτι. Α΄ προκριματική φάση, 4ος όμιλος (στο Λουξεμβούργο): 2η θέση με 7β (8-3 γκολ). 26/10/07, Ελλάδα - Γαλλία: 2-2 (Ματσούκας 14΄, Παυλής 86΄ πέν) 28/10/07, Ελλάδα - Σλοβενία: 1-0 (Μπαρμπούδης 70΄) 31/10/07, Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 5-1 (Παυλής 6΄, 47΄, 80΄, Ματσούκας 54΄, Μπουτζίκος 66΄)Β΄ προκριματική φάση (Ελίτ), 5ος όμιλος (στην Καστοριά): 1η θέση με 6β (6-4 γκολ). 24/5/08, Ελλάδα - Μολδαβία 1-2 (Ματσούκας 28΄). 26/5/08, Ελλάδα - Ολλανδία: 2-1 (Ματσούκας 71΄, Νίνης 91΄). 29/5/08, Ελλάδα - Ρωσία: 3-1 (Παυλής 17΄, 63΄, Ιω. Παπαδόπουλος 54΄).Τελική φάση (8 χώρες), στην Τσεχία B΄ όμιλος: 4η θέση με 2β (1-4 γκολ). 14/7/08, Ελλάδα - Ιταλία: 1-1 (Παυλής 23΄ - Παλόσι 91΄ πέν) 17/7/08, Ελλάδα - Τσεχία: 0-0 20/7/08, Ελλάδα - Αγγλία : 0-3 (Mee 48΄, Sears 68΄, Ντάνιελ Στάριτζ 85΄)Προπονητής: Αλέξης Αλεξίου. Σύνθεση τελικής φάσης (18άδα): Ντιν (Αντώνης) Μπουζάνης (τερμ., Λίβερπουλ), Νίκος Μπαμπανιώτης (τερμ., Παναιτωλικός), Νίκος Μπαρμπούδης (ΑΕΚ), Βασίλης Λαμπρόπουλος (ΟΣΦΠ), Κυριάκος Παπαδόπουλος (ΟΣΦΠ), Νίκος Μπουτζίκος (ΠΑΟ), Σάββας Γκέντσογλου (ΑΕΚ), Σωτήρης Νίνης (ΠΑΟ), Μιχάλης Κύργιας (Ατρόμητος), Λευτέρης Ματσούκας (Βέρντερ Βρ.), Σωτήρης Στρατάκης (Μπ. Ντόρτμουντ), Μιχάλης Παυλής (ΑΕΚ), Λεωνίδας Αργυρόπουλος (Κόρινθος), Βαγγέλης Γαλάνης (Καβάλα)), Στέργιος Ψιάνος (Απόλλων Καλαμαριάς), Γιάννης Παπαδόπουλος (ΟΣΦΠ), Θοδωρής Καραπέτσας (Γκρασχόπερς), Απόστολος Γιάννου (Απόλλων Καλαμαριάς). Στην καλυτερη 22άδα της διοργάνωσης επιλέχτηκαν οι: Βασίλης Λαμπρόπουλος, Κυριάκος Παπαδόπουλος. Α΄ προκριματική φάση: 10ος όμιλος (στο Σαράγεβο): 1η θέση με 6β (4-2 γκολ) 20/10/08, Ελλάδα - Βοσνία και Ερζεγοβίνη : 1-2 (Κυρ. Παπαδόπουλος 76΄) 22/10/08, Ελλάδα - Μαυροβούνιο: 1-0 (Καρέλης 65΄) 25/10/08, Ελλάδα - Πολωνία: 2-0 (Γκέντσογλου 73΄, Ματσούκας 87΄)Β΄ προκριματική φάση: 3ος όμιλος (στην Πορτογαλία): 4η θέση με 0β (1-4 γκολ), αποκλείστηκε. 23/5/09, Ελλάδα - Τουρκία : 1-2 (Ματσούκας 65΄ πέν) 25/5/09, Ελλάδα - Πορτογαλία : 0-1 28/5/09, Ελλάδα - Δανία: 0-1 Α΄ προκριματική φάση, 5ος όμιλος (στη Σερβία): 2η θέση με 6β (3-1 γκολ), προκρίθηκε. 6/10/09, Ελλάδα - Νήσοι Φερόες: 2-0 (Στέλιος Βασιλείου 56΄ πέν, Γιάννης Σίμωσης 77΄) 8/10/09, Ελλάδα - Βέλγιο : 1-0 (Καρέλης 59΄) 11/10/09, Ελλάδα - Σερβία: 0-1Β΄ προκριματική φάση (Ελίτ), 2ος όμιλος (στην Ουγγαρία): 2η θέση με 7β (4-1 γκολ), αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από την 1η Πορτογαλία. Είχαν από 7β, το μεταξύ τους ματς ήταν ισόπαλο, είχαν ίδια διαφορά τερμάτων (+3) αλλά η Ελλάδα υστερούσε στην επίθεση (4-1 γκολ έναντι 7-4 γκολ των Πορτογάλων). 3/5/10, Ελλάδα - Ουγγαρία : 1-0 (Απόστολος Βέλλιος 83΄) 5/5/10, Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-1 (Γιάννης Ποτουρίδης 92΄) 8/5/10, Ελλάδα - Ρουμανία: 2-0 (Πέτρος Μάνταλος 61΄, 86΄) Πέρασε τις δυο προκριματικές φάσεις και προκρίθηκε στην τελική οκτάδα, που διεξήχθη στη Ρουμανία. Εκεί ήταν ανταγωνιστική αλλά δεν κατάφερε να περάσει στα ημιτελικά. Α΄ προκριματική φάση, 3ος όμιλος (στην Πορτογαλία): 2η θέση με 4β (2-2 γκολ) 11/10/10, Ελλάδα - Γεωργία: 0-1 13/10/10, Ελλάδα - Αζερμπαϊτζάν: 1-0 (Μπουγαΐδης 41΄) 16/10/10, Ελλάδα - Πορτογαλία : 1-1 (Βέλλιος 49΄)Β΄ προκριματική φάση, 3ος όμιλος (στη Σλοβακία): 1η θέση με 9β (5-2 γκολ) 20/5/11, Ελλάδα - Σλοβακία: 2-1 (Κατίδης 5΄, αυτογκόλ 36΄) 22/5/11, Ελλάδα - Γαλλία: 2-1 (Βέλλιος 25΄, Ρουγκάλας 47΄) 25/5/11, Ελλάδα - Λευκορωσία : 1-0 (Μαυρίας 49΄)Τελική φάση (8 χώρες) στη Ρουμανία: Α΄ όμιλος, 3η θέση με 3β (2-3 γκολ), αποκλείστηκε από τη συνέχεια. 20/7/11, Ελλάδα - Ιρλανδία: 1-2 (Κατίδης 5΄) 23/7/11, Ελλάδα - Ρουμανία: 1-0 (Φορτούνης 37΄) 26/7/11, Ελλάδα - Τσεχία: 0-1Προπονητής : Λεωνίδας Βόκολος. Σύνθεση τελικής φάσης (18άδα): Στέφανος Καπίνο (τερμ., ΠΑΟ), Κώστας Καλδέλης (τερμ., ΟΣΦΠ), Κώστας Σταφυλίδης (ΠΑΟΚ), Τάσος Λαγός (ΠΑΟ), Γιάννης Ποτουρίδης (ΟΣΦΠ), Νίκος Σκόνδρας (Αστέρα Τρ.), Παναγιώτης Σταματόγιαννος (ΟΣΦΠ), Χάρης Μαυρίας (ΠΑΟ), Κώστας Κοτσαρίδης (ΟΣΦΠ), Τάσος Μπακασέτας (Αστέρας Τρ.), Κώστας Φορτούνης (Αστέρας Τρ.), Νίκος Καρέλης (Εργοτέλης), Βασίλης Μπούζας (Πανιώνιος), Νίκος Μαρινάκης (ΠΑΟ), Δημήτρης Διαμαντάκος (ΟΣΦΠ)), Κώστας Ρουγκάλας (ΟΣΦΠ), Γιώργος Κατίδης (Άρης), Δημήτρης Κολοβός (Πανιώνιος). Στην καλυτερη 22άδα της διοργάνωσης επιλέχτηκαν οι: Καπίνο, Φορτούνης, Μαυρίας. Το 2012 έφτασε για άλλη μια φορά στον ευρωπαϊκό τελικό. Η διάκριση αυτή της εξασφάλισε την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Νέων (Κ-20) της FIFA, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Α΄ προκριματική φάση, 10ος όμιλος στο Εριβάν της Αρμενίας: 1η θέση με 7β (13-2 γκολ) 21/10/11, Ελλάδα - Ανδόρρα : 10-0 (Κουσίδης 22΄, 32΄, Διαμαντάκος 24΄, 47΄, Μπακασέτας 67΄, 82΄, Κατίδης 36΄, Κουρμπέλης 41΄, Κολοβός 45+1΄, Μπουγαΐδης 70΄) 23/10/11, Ελλάδα - Αρμενία : 2-1 (Κατίδης 4΄, Μπακασέτας 78΄) 26/10/11, Ελλάδα - Σλοβακία: 1-1 (Κατίδης 49΄)Β΄ προκριματική φάση, 5ος όμιλος στη Δανία: 1η θέση με 9β (8-0 γκολ) 23/5/12, Ελλάδα - Τουρκία : 3-0 (Διαμαντάκος 66΄, 75΄, Μαυρίας 93΄) 25/5/12, Ελλάδα - Κύπρος: 3-0 (Διαμαντάκος 56΄, Σταφυλίδης 43΄, 88΄) 28/5/12, Ελλάδα - Δανία: 2-0 (Γιαννιώτας 47΄, Μαυρίας 57΄) Τελική φάση Διεξήχθη στην Εσθονία με 8 χώρες: Α΄ όμιλος: 2η θέση με 6β (8-5 γκολ), προκρίθηκε στον ημιτελικό. 3/7/2012: Ελλάδα - Ισπανία: 1-2 (Διαμαντάκος 66΄) 6/7/2012: Ελλάδα - Εσθονία : 4-1 (Κατίδης 43΄, Φουρλάνος 55΄, Διαμαντάκος 85΄, 92΄) 9/7/2012: Ελλάδα - Πορτογαλία : 3-2 (Γιαννιώτας 18΄, Κατίδης 42΄, 69΄)Ημιτελικός: 12/7/2012: Ελλάδα - Αγγλία : 2-1 (παράταση) (38΄ Μπουγαΐδης, 108΄ Λυκογιάννης)TEΛIKOΣ: 15/7/2012: Ελλάδα - Ισπανία: 0-1 (Ροντρίγκες 80΄) Ελλάδα: Διούδης, Ν. Μαρινάκης, Σταφυλίδης, Μπουγαΐδης, Μπάλλας, Μαυρίας, Φουρλάνος, Διαμαντάκος, Κατίδης, Γιαννιώτας, Κουρμπέλης. Προπονητής : Κώστας Τσάνας. Πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου U20 2013. Σύνθεση τελικής φάσης (19άδα - συμμετοχές): Από Παναθηναϊκό: Στέφανος Καπίνο (τερμ., 4), Νίκος Μαρινάκης (3), Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (2), Χάρης Μαυρίας (4), Σπύρος Φουρλάνος (5). Από Ολυμπιακό: Δημήτρης Διαμαντάκος (5), Μπάμπης Λυκογιάννης (4), Κώστας Ρουγκάλας (3). Από Άρη: Σωκράτης Διούδης (τερμ., 1), Γιώργος Κατίδης (5), Γιάννης Γιαννιώτας (5). Από Αστέρα Τρ.: Δημήτρης Κουρμπέλης (4), Τάσος Μπακασέτας (5). Από ΠΑΟΚ: Κώστας Σταφυλίδης (4). Από ΑΕΚ: Μαυρουδής Μπουγαΐδης (5). Από Ατρόμητο: Παναγιώτης Μπάλλας (5). Από Πανιώνιο: Βασίλης Μπούζας (1). Από Εργοτέλη: Ανδρέας Μπουχαλάκης (4). Από Πιερικό: Παναγιώτης Τσιντώτας (τερμ. - 0). Στην καλυτερη 23άδα της διοργάνωσης επιλέχτηκαν οι: Διούδης, Μπουγαΐδης, Σταφυλίδης, Κατίδης, Διαμαντάκος, Γιαννιώτας Στην προκριματική φάση είχαν αγωνιστεί επίσης οι: Δημήτρης Κολοβός, Αλέξανδρος Κούρος, Αλέξης Σμυρλής, Ανδρέας Σταματής. Στο πρωτάθλημα 2012-13 η Εθνική Νέων έφτασε ως τη Β΄ φάση. Α΄ προκριματική φάση: 4ος όμιλος (Β. Ιρλανδία): 2η θέση με 4β (3-2 γκολ) 10/10/12, Ελλάδα - Μολδαβία: 0-0 12/10/12, Ελλάδα - Βόρεια Ιρλανδία: 2-0 (Ν. Ιωαννίδης 52΄πέν, Χουχούμης 75') 15/10/12, Ελλάδα - Τσεχία: 1-2 (Ν. Ιωαννίδης 37΄)Β΄ προκριματική φάση: 4ος όμιλος (Πολωνία): 3η με 2β (2-4 γκολ), αποκλείστηκε. 5/6/13, Ελλάδα - Κροατία: 1-1 (Γούτας 12΄) 7/6/13, Ελλάδα - Ισπανία: 0-2 10/6/13, Ελλάδα - Πολωνία: 1-1 (Σουνάς 56΄)Σύνθεση:Α΄ Φάση: Βασίλης Μπάρκας (τερμ. - Ατρόμητος Αθ.), Λευτέρης Χουτεσιώτης (τερμ. - Ολυμπιακός), Δημήτρης Γούτας (Ξάνθη), Τάσος Καντούτσης (Καλαμάτα), Βασίλης Καραγκούνης (Ολυμπιακός), Δημήτρης Κωνσταντινίδης (ΠΑΟΚ), Κώστας Τσαμούρης (Ξάνθη), Διαμαντής Χουχούμης (Παναθηναϊκός), Δημήτρης Γροντής (ΑΕΚ), Χρήστος Δώνης (Παναθηναϊκός), Νίκος Ιωαννίδης (Ολυμπιακός), Μανώλης Σιώπης (Ολυμπιακός), Ραφαήλ Σούκιας (Ολυμπιακός), Ταξιάρχης Φούντας (ΑΕΚ), Νίκος Γιαννιτσάνης (Παναθηναϊκός), Αλέξανδρος Μουζακίτης (Παναθηναϊκός), Χρήστος Παπαδημητρίου (ΑΕΚ), Δημήτρης Σουνάς (Άρης Θ.). Β΄ φάση: Χρήστος Δώνης, Διαμαντής Χουχούμης, Νίκος Γιαννιτσάνης (Παναθηναϊκός), Βασίλης Καραγκούνης, Μανώλης Σιώπης, Νίκος Ιωαννίδης (Ολυμπιακός), Ταξιάρχης Φούντας (ΑΕΚ), Κώστας Παναγιωτούδης (Πανιώνιος), Βασίλης Μπάρκας, Θοδωρής Παπουτσογιαννόπουλος (Ατρόμητος), Παναγιώτης Λαδάς (Αστέρας Τρίπολης), Τάσος Καντούτσης (Καλαμάτα), Γιώργος Μύγας (Παναιτωλικός), Κυριάκος Ανδρεόπουλος (Κέρκυρα), Δημήτρης Γούτας (SKODA Ξάνθη), Παναγιώτης Δεληγιαννίδης (ΠΑΟΚ), Δημήτρης Σουνάς (Άρης), Δημήτρης Βοσνακίδης (Μπάρι). Προπονητής : Θόδωρος Παχατουρίδης Α΄ προκριματική φάση στη Βουλγαρία: 6ος όμιλος, 1η θέση, πρόκριση στην επόμενη φάση: 12/11/13: Ελλάδα - Αλβανία : 1-0 (Δημ. Πόποβιτς στο 86΄) 14/11/13: Ελλάδα - Βουλγαρία : 1-1 (Αν. Δώνης 21΄) 17/11/13: Ελλάδα - Σλοβακία: 3-3 (Κρητικός 18΄, Δώνης 76΄, Παντελάκης 90΄)Β΄ προκριματική φάση: 7ος όμιλος, 4η θέση, αποκλείστηκε: 28/05/14: Ελλάδα - Πορτογαλία : 0-3 30/05/14: Ελλάδα - Βέλγιο : 2-4 (Κρητικός 59΄, Δεληγιαννίδης 61΄) 02/06/14: Ελλάδα - Ουαλία: 0-3Σύνθεση: Α΄ φάση: Γκέκας Νέστωρ, Μυρθιανός Δημήτριος (Παναθηναϊκός), Στρέζος Γεώργιος, Σωτηράκος Ιωάννης, Βλάχος Κωνσταντίνος, Βούρος Πραξιτέλης (Ολυμπιακός), Πολίμος Ηλίας (Νότιγχαμ), Παντελάκης Επαμεινώνδας (Εργοτέλης), Ρούσσος Αλμπέρτος, Δώνης Αναστάσιος (Γιουβέντους), Οικονόμου Άγγελος (Μπάγιερν), Πόποβιτς Δημήτριος (Πλατανιάς), Σταυρόπουλος Ηλίας (Άρης), Κρητικός Αναστάσιος (Π.Α.Σ. Γιάννινα), Μήλιος Νικόλαος (Παναιτωλικός), Φούντας Ταξιάρχης (Σάλτσμπουργκ), Δεληγιαννίδης Παναγιώτης, Κουλούρης Ευθύμιος (ΠΑΟΚ). B΄ φάση: Βέργος Νίκος, Βλάχος Κωνσταντίνος, Πασαλίδης Χριστόφορος, Βούρος Πραξιτέλης, Σωτηράκος Ιωάννης, Στρέζος Γεώργιος (Ολυμπιακός), Δεληγιαννίδης Παναγιώτης, Πούγγουρας Αχιλλέας (ΠΑΟΚ), Θαναηλάκης Λάμπρος, Τσεβάς Βασίλης (ΑΕΚ), Μυρθιανός Δημήτριος (Παναθηναϊκός), Μήλιος Νικόλαος (Παναιτωλικός), Πόποβιτς Δημήτριος (Πλατανιάς), Γιαγκόζης Γιώργος (ΟΦΗ), Ναυπλιώτης Ματθαίος (Αιγάλεω), Κοβάτσης Δημήτρης (Ατρόμητος Αθ.), Πολίμος Ηλίας (Νότιγχαμ), Οικονόμου Άγγελος (Μπάγερν). Προπονητής: Θόδωρος Παχατουρίδης Η Ελλάδα προκρίθηκε χωρίς αγώνες στην τελική φάση, ως διοργανώτρια χώρα και έφτασε ως τα ημιτελικά. Η τελική φάση διεξήχθη από 6 ως 19 Ιουλίου 2015 στα γήπεδα: Α΄ ΔΑΚ Κατερίνης, Δημοτικό Στάδιο Βέροιας και AEL FC Arena Λάρισας. Τελική φάση (8 χώρες): Β΄ όμιλος: 2η με 4β (2-2), προκρίθηκε στα ημιτελικά 6/7/2015, Βέροια: Ελλάδα - Ουκρανία: 2-0 (Ορφανίδης 20΄, Καραχάλιος 76΄) 9/7/2015, Λάρισα: Ελλάδα - Αυστρία : 0-0 12/7/2015, Κατερίνη: Ελλάδα - Γαλλία: 0-2Ημιτελικός: 16/7/2015, Λάρισα: Ελλάδα - Ρωσία: 0-4Σύνθεση 18άδα τελικής φάσης: Κότσαρης Κωνσταντίνος (ΠΑΟ), Σαλιάκας Εμμανουήλ (Ολυμπιακός Πειρ.), Τσιμίκας Κωνσταντίνος (Ολυμπιακός Π.), Ρούσσος Αλμπέρτος (Γιουβέντους Ιταλ.), Τσελεπίδης Τιμόθεος (ΠΑΟΚ), Καραχάλιος Ζήσης (Ολυμπιακός Π.), Πόζογλου Στυλιανός (ΠΑΟΚ), Στάικος Πασχάλης (ΠΑΟ), Κουλούρης Ευθύμιος (ΠΑΟΚ), Ορφανίδης Πέτρος (SKODA Ξάνθη), Θεοδωράκης Χρήστος (Ατρόμητος Αθ.), Κυνηγόπουλος Παναγιώτης (Αιγινιακός), Μαρκοπουλιώτης Αλκιβιάδης (ΑΕΚ Αθ.), Βασαΐτης Νικόλαος (ΠΑΟΚ), Κυριακόπουλος Γεώργιος (Αστέρας Τρίπολης), Μαυρίας Δημήτριος (Αναγέννηση Καρδ.), Βέργος Νικόλαος (Ολυμπιακός Π.), Μηλιώτης Βασίλειος (Ερμιονίδα). Στην 23άδα, στα φιλικά προετοιμασίας, μετείχαν επίσης: Ηλιάδης Μιχαήλ (Ολυμπιακός Π.), Παπασπύρος Σπυρίδων (Ατρόμητος Αθ.), Δώνης Αναστάσιος (Σασουόλο Ιταλίας), Δεληγιαννίδης Παναγιώτης (ΠΑΟΚ), Τζιτζικαλάκης Αριστομένης (Ατρόμητος Αθ.). Προπονητής: Γιάννης Γκούμας. Α΄ Προκριματική φάση, στην Πορτογαλία: 7ος όμιλος, 2η, 6β. (3-5), προκρίθηκε 10/11/2015, Ελλάδα - Λιθουανία: 1-0 (Λάμπρου 12΄) 12/11/2015, Ελλάδα - Μολδαβία: 2-1 (Μεγαρίτης 2΄, Σταθόπουλος 49΄) 15/11/2015, Πορτογαλία - Ελλάδα: 4-0Β΄ Προκριματική φάση, στην Ισπανία: 1ος όμιλος, 3η, 4β. (3-4), αποκλείστηκε. 24/3/2016, Ελλάδα - Ισπανία: 0-2 26/3/2016, Ελλάδα - Αγγλία : 1-1 (Λάμπρου 51΄) 29/3/2016, Ελλάδα - Γεωργία: 2-1 (Δημητριάδης 42΄, 72΄).Σύνθεση: Α΄ φάση: ΑΣΤΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ (ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ), ΤΟΠΑΛΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ (ΠΑΟΚ), ΚΑΤΡΑΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ), ΣΒΑΡΝΑΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (ΑΕΚ), ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (ΠΑΟ), ΠΑΤΡΑΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΠΑΟΚ), ΜΑΝΘΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΠΑΟ), ΡΕΓΚΑΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ.), ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΜΕΛΙΣΣΟΠΟΥΛΟΣ ΡΑΦΑΗΛ-ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (SKODA ΞΑΝΘΗ), ΝΤΟΥΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΑΕΚ), ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (AEK), ΜΕΓΑΡΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (FC TWENTE), ΛΑΜΠΡΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ (ΠΑΟ), ΒΙΔΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΑΕΚ). Β΄φάση: ΑΣΤΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ (ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ), ΒΙΔΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (AEK), ΚΑΤΡΑΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ), ΣΒΑΡΝΑΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (AEK), ΡΕΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΠΑΤΡΑΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΠΑΟΚ), ΜΑΝΘΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΠΑΟ), ΡΕΓΚΑΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ), ΛΑΜΠΡΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ (ΠΑΟ), ΛΗΜΝΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ), ΤΣΕΛΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (ΣΠΑΡΤΗ A.E.), ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (ΠΑΟ), ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (AEK), ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΠΑΟΚ), ΜΕΓΑΡΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ), ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ (FC TWENTE), ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ- ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ). Προπονητής: Γιάννης Γκούμας Α΄ Προκριματική φάση, Ουαλία: 6ος όμιλος, 1η, 6β. (7-2), προκρίθηκε. 10/11/2016, Ελλάδα - Ουαλία: 2-0 (Μίγγος 59΄, Νικολάου 78΄). 12/11/2016, Ελλάδα - Λουξεμβούργο : 5-0 (Λημνιός 1΄, 21΄, Παυλίδης 66΄, 73΄, Μίγγος 14΄). 15/11/2016, Ελλάδα - Αγγλία : 0-2.Β΄ Προκριματική φάση, Ολλανδία: 1ος όμιλος, 2η, 4β. (4-3), αποκλείστηκε. 23/3/2017, Ελλάδα - Ουκρανία: 0-2. 25/3/2017, Ελλάδα - Φινλανδία: 4-1 (Καμπετσής 49΄, 90΄, Παυλίδης 62΄, Βρουσάι 88΄). 28/3/2017, Ελλάδα - Ολλανδία: 0-0. Σύνθεση: Μάριος Σιαμπάνης (ΠΑΟΚ, τερμ.), Σπύρος Νάτσος (Ατρόμητος Αθ.), Στέφανος Ευαγγέλου (ΠΑΟ), Παναγιώτης Ρέτσος (ΟΣΦΠ), Αντώνης Φουάσης (ΟΣΦΠ), Θεόδωρος Μίγγος (ΠΑΟ), Στάθης Λάμπρου (ΟΣΦΠ), Μάριος Βρουσάι (ΟΣΦΠ), Βαγγέλης Παυλίδης (ΦφΛ Μπόχουμ), Αλέξανδρος Κατράνης (Ατρόμητος), Αργύρης Καμπετσής (ΟΣΦΠ), Ιωάννης Μπαστιανός (Αστέρας Τρίπ.), Γιάννης Μπουζούκης (ΠΑΟ), Κωνσταντίνος Βαλμάς (ΠΑΟ), Δημήτρης Νικολάου (ΟΣΦΠ), Νεμάνια Μιλόγεβιτς (ΦΚ Τσουκαρίτσκι), Γιάννης Οικονομίδης (Πανιώνιος), Κωνσταντίνος Πανάγου (ΟΣΦΠ), Δημήτρης Λημνιός (Ατρόμητος), Νίκος Σαμπανίδης (Ξάνθη), Κωνσταντίνος Καπετάνος (Παναρκαδικός, τερμ.), Κωνσταντίνος Πανάγου (ΟΣΦΠ). Προπονητής: Γιάννης Γκούμας. Α΄ φάση (προκριματική), Ηράκλειο Κρήτης, Ελλάδα: 10ος όμιλος, 2η, 6β (8-3), προκρίθηκε. 8/11/2017, γήπ. Θ. Βαρδινογιάννης: Ελλάδα - Ρουμανία: 1-2 (Δουβίκας 23΄). 11/11/2017, Παγκρήτιο Στάδιο: Ελλάδα - Γιβραλτάρ : 5-0 (Δουβίκας 15΄, 90΄, Νταλακούρας 37΄, Εμμανουηλίδης 41΄, Γιούσης 77΄). 14/11/2017, γήπ. Θ. Βαρδινογιάννης: Ελλάδα - Ρωσία: 2-1 (Σιαμπάνης 45 [πέν.], Εμμανουηλίδης 77΄). Προπονητής: Γιάννης Γκούμας. Σύνθεση Α΄φάσης: Μάριος Σιαμπάνης (τερμ. ΠΑΟΚ), Αντώνης Στεργιάκης (τερμ. Σλάβια Σόφιας), Δημήτρης Παπάζογλου (Ξάνθη), Κώστας Δημητρίου (ΠΑΟΚ), Κώστας Χατζηδίμπας (ΠΑΟΚ), Αργύρης Καμπετσής (Ντόρτμουντ), Γιώργος Ξενιτίδης (ΟΣΦΠ), Θανάσης Κωστανάσιος (ΟΣΦΠ), Δημήτρης Μελιόπουλος (Ξάνθη), Αθανάσιος Δημητρούλας (ΠΑΟ), Δημήτρης Εμμανουηλίδης (ΠΑΟ), Αναστάσιος Δουβίκας (Αστέρας Τρίπ.), Δημήτρης Νταλακούρας (Παναιτωλικός), Κώστας Τάμπας (ΑΕΚ), Λευτέρης Λυρατζής (ΠΑΟΚ), Γιώργος Τζοβάρας (ΠΑΟΚ), Γιώργος Ζήσης (Αστέρας Τρίπ.), Νίκος Μπαξεβάνος (Λάτσιο), Θεόδωρος Πετράκης (Όμπερχάουζεν), Χρήστος Γιούσης (ΑΕΚ).Β΄ φάση (Ελίτ ράουντ), Ιταλία: 3ος όμιλος, 3η, 3β (4-7), αποκλείστηκε. 21/3/2018, Λινιάνο: Ελλάδα - Ιταλία: 0-2. 24/3/2018, Κορντοβάντο Ελλάδα - Ελβετία: 3-2 (Γκαργκαλατζίδης 12΄, Δουβίκας 54΄, 70΄). 27/3/2018, Λινιάνο: Ελλάδα - Πολωνία: 1-3 (Δουβίκας 13΄). Σύνθεση Β΄φάσης: Μάριος Σιαμπάνης (τερμ. ΠΑΟΚ), Αντώνης Στεργιάκης (τερμ. Σλάβια Σόφιας), Δημήτρης Παπάζογλου (Novigrad), Κώστας Δημητρίου (ΠΑΟΚ), Μιχαηλάκης Μπούσης (AEK), Γιώργος Τζοβάρας (ΠΑΟΚ), Δημήτρης Μελιόπουλος (Ξάνθη), Αναστάσιος Δουβίκας (Αστέρας Τρίπ.), Κώστας Χατζηδίμπας (ΠΑΟΚ), Αργύρης Καμπετσής (Ντόρτμουντ), Χρήστος Γιούσης (ΑΕΚ), Γιώργος Ζήσης (Αστέρας Τρίπ.), Κώστας Μπαλογιάννης (ΠΑΟΚ), Αθανάσιος Δημήτρουλας (ΠΑΟ), Κώστας Αποστολάκης (ΠΑΟ), Γιώργος Ξενιτίδης (ΟΣΦΠ), Αλέξανδρος Βοΐλης (ΟΣΦΠ), Δημήτρης Εμμανουηλίδης (ΠΑΟ), Γιώργος Βιταλιώτης (Ατρομητος Αθ.), Αλέξανδρος Γκαργκαλατζίδης (ΠΑΟΚ). Α΄ φάση (προκριματική), Βουλγαρία: 13ος όμιλος, 1η, 9β (12-3), προκρίθηκε. 14/11/2018, Στάρα Ζαγόρα: Ελλάδα - Γιβραλτάρ : 4-0 (Τζίμας 3΄, Βοΐλης 14΄, Εμμανουηλίδης 45΄, 86΄) 17/11/2018, Στάρα Ζαγόρα: Ελλάδα - Ρουμανία: 5-3 (Ιωαννίδης 20΄, 46΄, Τσαούσης 34΄ πέν., Μπότος 74΄, Εμμανουηλίδης 84΄) 20/11/2018, Σλίβεν: Ελλάδα - Βουλγαρία : 3-0 (Γαϊτανίδης 65΄, 69΄, 83΄ πέν.) Προπονητής: Γιάννης Γκούμας. Σύνθεση Α΄φάσης: Γιάννης Νικοπολίδης (τερμ., Georgetown Hoyas), Νίκος Χριστογεώργος (τερμ., ΠΑΟ), Ελευθέριος Λύρατζης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Αντζουλάς (Φιορεντίνα), Απόστολος Διαμαντής (ΠΑΟΚ), Μάριος Τσαούσης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Λιάβας (Παναιτωλικός), Δημήτρης Μελιόπουλος (Ξάνθη), Γιώργος Νεοφυτίδης (ΟΣΦΠ), Ηλίας Κουτσουπιάς (Μπολόνια), Δημήτρης Εμμανουηλίδης (ΠΑΟ), Φοίβος Μπότος (ΑΕΚ), Παναγιώτης Τζίμας (Αστέρας Τρ.), Γιώργος Μαρίνος (ΟΣΦΠ), Φώτης Ιωαννίδης (Λεβαδειακός), Αλέξανδρος Βοΐλης (ΟΣΦΠ), Αντώνης Γαϊτανίδης (ΠΑΟΚ), Γιάννης Μιχαηλίδης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Δούμτσης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Βιταλιώτης (Ατρόμητος Αθ.).Β' φάση (Ελίτ γύρος), Αγγλία, 2ος όμιλος, 2η, 4β (5-6), αποκλείστηκε. 20/3/2019, Loughborough: Ελλάδα- Δανία 2-2 (Μαρ. Τσαούσης 19' πέν, Δημ. Μελιόπουλος 37') 23/3/2019, Burton upon Trent: Ελλάδα- Αγγλία 2-1 (Γ. Λιάβας 34', Απ. Διαμαντής 69') 26/3/2019, Loughborough: Τσεχία- Ελλάδα 3-1 (Δημ. Εμμανουηλίδης 10'). Σύνθεση Β' φάσης: Στην ομάδα της προκριματικής φάσης προστέθηκαν οι: Χρ. Μανδάς (τερμ, Ατρόμητος), Αλ. Γκαργκαλατζίδης (ΠΑΟΚ), Αιμιλιάνο Σέχου (Επισκοπή Χανίων), Κλάιντι Τσαλέκου (Au-Berneck Ελβετίας), Γ. Βρακάς (Νάπολι) Θεοχ. Τσιγγάρας (ΠΑΟΚ), στη θέση των: Χριστογεώργου, Κουτσουπιά, Μαρίνου, Ιωαννίδη, Δούμτση, Εμμανουηλίδη. Οι διοργανώσεις ματαιώθηκαν λόγω της πανδημίας του covid19. Α' φάση, Ελλάδα: 2ος όμιλος, 3η θέση, 2β. (1-2), αποκλείστηκε. 10/11/2021, Εθν. Στάδιο Ναυπάκτου: Ελλάδα-Ρωσία 0-1 13/11/2021, Εθν. Στάδιο Ναυπάκτου: Ελλάδα-Νησιά Φερόε 0-0 16/11/2021, Παμπελοπονησιακό Πάτρας: Ελλάδα-Γερμανία 1-1 (Κούτσιας 62', πέν.) Προπονητής: Τάσος Θέος Σύνθεση (20άδα): Νικ. Μπότης (τερμ., Ίντερ), Άγγ. Αγγελόπουλος (τερμ., ΑΕΚ), Ηλ. Χριστόπουλος (Αστέρας Τρ.), Κων. Κουλιεράκης (ΠΑΟΚ), Αλέξ. Καλογερόπουλος (ΟΣΦΠ), Αλέξ. Πίλιος (ΠΑΟΚ), Τίτος Κουτεντάκης (ΠΑΟΚ), Ανδρέας Ντόι (ΟΣΦΠ), Άγγ. Γκογκουβίτης (ΠΑΣ), Μάριος Τζαβίδας (Παναθηναϊκός), Χρ. Κρυπαράκος (Παναθηναϊκός), Γιώργος Κούτσιας (ΠΑΟΚ), Αθαν. Καραμάνης (Ατρόμητος Αθ.), Θωμάς Κασταναρας (Στουτγκάρδη), Απ. Χριστόπουλος (ΑΕΚ), Φωτ. Κίτσος (ΟΣΦΠ), Χρ. Λιάτσος (ΟΣΦΠ), Ιω. Καρακουτης (ΟΣΦΠ). Δεν αγωνίστηκαν: Νικ. Χρήστου (ΟΣΦΠ), Μαν. Σμπώκος (ΟΦΗ). Προκρίθηκε αήττητη ως την τελική φάση (8 ομάδες) που έγινε στη Μάλτα αλλά εκεί δεν κατάφερε να διακριθεί. Με δυο ήττες και μια ισοπαλία έμεινε τελευταία στον όμιλο και κατατάχτηκε 7η. Α΄ φάση, 1ος όμιλος στην Ελβετία: 1η θέση, 7β. (6-1 γκολ). 21/9/22, Nyon: Ελλάδα-Ελβετία 2-0 (Σπυράκος 20΄, Κούτσιας 84΄). 24/9/22, Νyon: Ελλάδα-Ανδόρα 3-0 (Τσίκος 9΄, Κούτσιας 36΄, Κυριόπουλος 75΄). 27/9/22, Meyrin: Ελλάδα-Τσεχία 1-1 (Σπυράκος 75')Β΄ Φάση, 5ος όμιλος στην Ιρλανδία: 1η θέση, 7β (5-1 γκολ). 22/3/23, Ελλάδα-Εσθονία 3-0 (Τζίμας 21΄, 27΄ πέν, Νικολάου 96΄) 25/3/23, Ελλάδα-Σλοβακία 1-1 (Κούτσιας 67΄) 28/3/23, Ελλάδα-Ιρλανδία 1-0 (Σμυρλής 48΄)Τελική φάση (8 ομάδες) στη Μάλτα, Β΄όμιλος 4η θέση με 1β (4-10 γκολ) 4/7/23, Ελλάδα-Νορβηγία 4-5 (ημ. 0-5!), Τζίμας 51΄, 81΄, Χρ. Σταυρόπουλος 80΄, Αλ. Καλογερόπουλος 95΄. 7/7/23, Ελλάδα-Ισπανία 0-5. 10/7/23, Ελλάδα-Ισλανδία 0-0.Προπονητής: Τάσος Θέος. Σύνθεση (21άδα): Δημ. Μοναστηρλής (τ, ΠΑΟΚ), Νικ. Μπότης (τ, Ίντερ), Χαρ. Γεωργιάδης (ΠΑΟΚ), Νικ. Δεληγιάννης (ΠΑΟΚ), Θαν. Προδρομίτης (ΠΑΟ), Δημ. Κεραμίτσης (Ρόμα), Αλέξ. Καλογερόπουλος (ΟΣΦΠ), Ζήσης Τσίκος (ΠΑΟΚ), Βαγγ. Νικολάου (Παναιτωλικός), Γ. Κυριόπουλος (ΠΑΟ), Δημ. Κωττάς (ΠΑΟΚ), Χρ. Σταυρόπουλος (ΟΣΦΠ), Τάσος Συμεωνίδης (ΠΑΟ), Κων. Γκούμας (ΠΑΟΚ), Νικ. Σπυράκος (ΠΑΟΚ), Ιω. Αποστολάκης (ΟΦΗ), Στέφ. Τζίμας (ΠΑΟΚ), Λάμπρος Σμυρλής (ΠΑΟΚ), Αλέξης Γκολφίνος (ΑΕΚ), Ιω. Γκιτέρσος (ΠΑΟΚ). Εθνική Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών) Εθνική Ελλάδας (ποδόσφαιρο γυναικών) Ολυμπιακή Ομάδα Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών) Εθνική Ελπίδων Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών) Εθνική Ελλάδας Κ-20 (ποδόσφαιρο ανδρών) Εθνική Παίδων Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών) Aρχεία RSSSF Ιστοσελίδα EΠO Ιστοσελίδα ΟΥΕΦΑ
Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας κάτω των 19 ετών είναι γνωστή ως Εθνική Νέων αλλά και ως Εθνική Κ-19 (κάτω των 19). Περιλαμβάνει στη σύνθεσή της ποδοσφαιριστές που δεν έχουν συμπληρώσει τα 19 χρόνια ηλικίας κατά την έναρξη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Νέων. Ως το 2001 οι Εθνικές ομάδες Νέων αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές κάτω των 18 ετών (Κ-18) σύμφωνα με τον σχετικό κανονισμό των ΟΥΕΦΑ-ΦΙΦΑ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CE%9A-19_(%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD)
Το Τσίρκο
Ο πίνακας ήταν το τρίτο μεγάλο έργο του Σερά με θέμα το τσίρκο, μετά την Παρέλαση του Τσίρκου (Circus sideshow) του 1887-1888 και Le Chahut του 1889-1890. Απεικονίζει μια ακροβάτισσα που στέκεται πάνω σε άλογο στο Circus Fernando (μετονομάστηκε σε τσίρκο Medrano το 1890, από τους διάσημους κλόουν του). Το τσίρκο Medrano βρισκόταν στη γωνία των Rue des Martyrs και της Boulevard de Rochechouart, κοντά στο στούντιο του Σερά. Ήταν ένα δημοφιλές είδος διασκέδασης στο Παρίσι, που απεικονίζεται στη δεκαετία του 1880 και από άλλους καλλιτέχνες όπως ο Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (για παράδειγμα στο έργο του Οι ακροβάτες του Τσίρκου Φερνάντο (Francisca and Angelina Wartenberg)), ο Εντγκάρ Ντεγκά (για παράδειγμα στο έργο του Miss La La at the Cirque Fernando) και ο Τουλούζ Λωτρέκ (για παράδειγμα, η Ιππεύτρια (στο τσίρκο Fernando)). Ο Σερά κάνει χρήση των θεωριών του Τσάρλς Χένρυ για τη συναισθηματική και συμβολική σημασία των γραμμών και χρωμάτων και τα έργα του Chevreul και του Ogden Rood πάνω στα συμπληρωματικά χρώματα. Επηρεάστηκε επίσης από τις Ιαπωνικές εκτυπώσεις και τα γραφικά έργα του Jules Chéret. Το έργο είναι παρόμοιο με τη χρωμολιθογραφία Au Cirque από τον Karl Gampenrieder, αλλά δεν είναι σαφές αν Σερά την είχε δει. Το έργο έχει διαστάσεις 185 × 152 εκατοστά (οι διαστάσεις με πλαίσιο ζωγραφισμένο από τον καλλιτέχνη: 232 x 198,5 εκατοστά). Ο Σερά χρησιμοποιεί ένα νεο-ιμπρεσιονίστικο ντιβιζιονισμό, με πουαντιγιστικές τελείες δημιουργώντας την αίσθηση των άλλων χρωμάτων. Το έργο κυριαρχείται από το λευκό και τα τρία βασικά χρώματα, κυρίως το κόκκινο και το κίτρινο με μπλε σκίαση. Ένα βαθύτερο μπλε περίγραμμα είναι ζωγραφισμένο γύρω από την άκρη του καμβά, που συγχωνεύεται σε ένα επίπεδο πλαίσιο στην ίδια απόχρωση του μπλε. Ο πίνακας χωρίζεται σε δύο μέρη, με τους καλλιτέχνες του τσίρκου να καταλαμβάνουν το κάτω δεξιά, που χαρακτηρίζεται από καμπύλες και σπείρες δημιουργώντας την αίσθηση της κίνησης και με τους θεατές να καταλαμβάνουν το άνω αριστερό μέρος, περιορισμένοι σε σειρές καθισμάτων. Στους θεατές διακρίνονται οι διαφορές μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, από τους πιο καλοντυμένους που ανήκουν στην ανώτερη τάξη και κοντά στο μπροστινό μέρος, (στην πρώτη σειρά με ένα καπέλο, είναι ο φίλος και συνεργάτης του ζωγράφου Charles Angrand) με τις κατώτερες τάξεις που βρίσκονται πίσω στη γαλαρία. Ζωρζ Σερά, Τσίρκο, Μουσείο Ορσέ Ζωρζ Σερά, Τσίρκο Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., Μουσείο Ορσέ Ζωρζ Σερά, 1859-1891, από τον Robert L. Herbert, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη), σελ.360-362
Το Τσίρκο (γαλλικά: Le Cirque) είναι μια ελαιογραφία του Ζωρζ Σερά. Είναι ο τελευταίος του πίνακας το 1890-91 και ανήκει στο ζωγραφικό ρεύμα του Νεο-ιμπρεσσιονισμού. Παρέμεινε ημιτελής μέχρι το θάνατό του τον Μάρτιο του 1891 και βρίσκεται στο Μουσείο Ορσέ στο Παρίσι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%81%CE%BA%CE%BF
Επιχείρηση Νόρθγουντς
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε αναλάβει την εξουσία στην Κούβα το 1959 και άρχισε να επιτρέπει στους κομμουνιστές να εισέλθουν στη νέα κουβανική κυβέρνηση, εθνικοποιώντας τις αμερικανικές επιχειρήσεις και βελτιώνοντας τις σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση, προκαλώντας την ανησυχία του αμερικανικού στρατού λόγω του Ψυχρού Πολέμου. Η επιχείρηση πρότεινε τη δημιουργία δημόσιας υποστήριξης για έναν πόλεμο κατά της Κούβας κατηγορώντας την για τρομοκρατικές ενέργειες που θα διαπράττονταν στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Για το σκοπό αυτό, οι προτάσεις της Επιχείρησης Northwoods συνιστούσαν ενέργειες όπως αεροπειρατεία και βομβαρδισμοί που ακολουθήθηκαν από την εισαγωγή ψευδών αποδεικτικών στοιχείων που θα ενέπλεκαν την κουβανική κυβέρνηση. Το μνημόνιο ανέφερε: Αρκετές άλλες προτάσεις συμπεριλήφθηκαν στην Επιχείρηση Northwoods, συμπεριλαμβανομένων πραγματικών ή προσομοιωμένων ενεργειών εναντίον διαφόρων στρατιωτικών και πολιτικών στόχων των ΗΠΑ. Η επιχείρηση συνέστησε την ανάπτυξη μιας «κομμουνιστικής κουβανικής εκστρατείας τρομοκρατίας στην περιοχή του Μαϊάμι, σε άλλες πόλεις της Φλόριντα και ακόμη και στην Ουάσιγκτον», η οποία περιελάμβανε τον βομβαρδισμό των ίδιων των πολιτικών στόχων, για την οποία έπρεπε να κατηγορηθεί η «ανεύθυνη» κουβανική κυβέρνηση για να δημιουργήσει μια ψεύτικη εικόνα του Φιντέλ Κάστρο και παραπληροφόρηση του αμερικανικού κοινού. Το σχέδιο συντάχθηκε από το Γενικό Επιτελείο, υπογράφηκε από τον Αρχηγό Λίμαν Λέμνιτζερ και στάλθηκε στον Υπουργό Άμυνας. Αν και μέρος του αντικομμουνιστικού κουβανικού προγράμματος της αμερικανικής κυβέρνησης , η Επιχείρηση Northwoods δεν έγινε ποτέ επίσημα αποδεκτή, παρότι εγκρίθηκε από το Μικτό Επιτελείο, αλλά στη συνέχεια απορρίφθηκε από τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι. Καμία από τις προβοκατόρικες επιχειρήσεις δεν δραστηριοποιήθηκε υπό την αιγίδα των προτάσεων της Επιχείρησης Northwoods. Η κύρια πρόταση της Επιχείρησης Νόρθγουντς παρουσιάστηκε σε ένα μνημόνιο με τίτλο "Justification for US Military Intervention in Cuba," μια άκρως απόρρητη συλλογή σχεδίων μνημονίων που γράφτηκαν από το Υπουργείο Άμυνας και το Μικτό Επιτελείο Άμυνας. Το μνημόνιο παρουσιάστηκε από το Μικτό Επιτελείο στον Υπουργό Άμυνας Ρόμπερτ ΜακΜακναμάρα στις 13 Μαρτίου 1962 ως προκαταρκτική υποβολή για σκοπούς σχεδιασμού. Οι Αρχηγοί του Μικτού Επιτελείου συνέστησαν να τους ανατεθούν τόσο οι μυστικές όσο και οι φανερές πτυχές οποιασδήποτε τέτοιας επιχείρησης. Το απόρρητο έγγραφο δημοσιοποιήθηκε αρχικά στις 18 Νοεμβρίου 1997, από το Συμβούλιο Αναθεώρησης Καταγραφών για τη Δολοφονία του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι του 1992, μια ομοσπονδιακή υπηρεσία των ΗΠΑ που επιβλέπει την δημοσίευση των κυβερνητικών αρχείων που σχετίζονται με τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι Συνολικά 1.521 σελίδες των απόρρητων στρατιωτικών αρχείων που κάλυπταν την περίοδο από το 1962 έως το 1964 αποχαρακτηρίστηκαν ταυτόχρονα από το εν λόγω Συμβούλιο Αναθεώρησης. Το Παράρτημα "Appendix to Enclosure A" του μνημονίου Νόρθγουντς δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά διαδικτυακά από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας (National Security Archive) στις 6 Νοεμβρίου 1998 σε μια κοινή επιχείρηση με το ειδησεογραφικό δίκτυο CNN ως μέρος της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ του Ψυχρού Πολέμου του 1998 — και συγκεκριμένα, ως μέρος τεκμηρίωσης στο «Επεισόδιο 10: Κούβα», το οποίο προβλήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1998. Το "Appendix to Enclosure A" είναι το τμήμα του μνημονίου που περιέχει τις προτάσεις για την εμφάνιση προβοκατόρικων τρομοκρατικών επιθέσεων. Το μνημόνιο Νόρθγουντς δημοσιεύτηκε διαδικτυακά σε πιο ολοκληρωμένη μορφή, συμπεριλαμβανομένων των εξωφύλλων υπομνημάτων, από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας στις 30 Απριλίου 2001. Απαντώντας στο αίτημα για μια προσχηματική στρατιωτική επέμβαση από τον Αρχηγό Επιχειρήσεων του Προγράμματος Μανγκούστα, Στρατηγού Έντουαρντ Λάνσντεϊλ, το μνημόνιο απαριθμούσε μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων προβοκατορικών ενεργειών, και περιέγραφε σχέδια, τα οποία οι συντάκτες του πίστευαν ότι θα συγκέντρωναν δημόσια και διεθνή υποστήριξη για τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κούβα. Σύμφωνα με τα έγγραφα, το σχέδιο προέβλεπε τη λήψη πολλών μέτρων σε μια προσπάθεια να προκληθεί η Κούβα σε μια ενέργεια εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και στη συνέχεια να κατηγορήθει για «εχθρότητες» που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ εναντίον της δικής τους στρατιωτικής βάσης στο Γκουαντάναμο. Δεδομένου ότι θα φαινόταν επιθυμητό να χρησιμοποιηθεί η νόμιμη πρόκληση ως βάση για τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κούβα, ένα σχέδιο κάλυψης και εξαπάτησης, για να συμπεριληφθούν οι απαραίτητες προκαταρκτικές ενέργειες, όπως αυτές που είχαν αναπτυχθεί σε απάντηση στο Task 33c, θα μπορούσε να εκτελεστεί ως αρχική προσπάθεια στο να προκαλέσει αντιδράσεις της Κούβας. Θα τονίζονταν η παρενόχληση και οι παραπλανητικές ενέργειες για να πειστούν οι Κουβανοί για μια επικείμενη εισβολή. Η στρατιωτική μας στάση καθ' όλη την εκτέλεση του σχεδίου θα επιτρέψει μια ταχεία αλλαγή από άσκηση σε επέμβαση, εάν η κουβανική απάντηση δικαιολογείται. Η επιχείρηση περιλάμβανε: Μια σειρά από καλά συντονισμένα επεισόδια που θα πραγματοποιηθούν μέσα και γύρω από το Γκουαντάναμο για να φανεί ότι έγιναν από εχθρικές κουβανικές δυνάμεις. Σαμποτάζ και ανατίναξη της αποθήκης πολεμοφοδίων της βάσης, με σημαντικές υλικές ζημιές και ανθρώπινες απώλειες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απαντούσαν εκτελώντας επιθετικές επιχειρήσεις για την εξασφάλιση τροφοδοσίας νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, καταστρέφοντας πυροβολαρχίες και θέσεις όλμων που απειλούσαν τη βάση. Πρόκληση αμερικανικού ναυαγίου στα χωρικά ύδατα της Κούβας (κατά το πρότυπο της εσκεμμένης ανατίναξης του αμερικανικού πολεμικού Maine στην Κούβα το 1898 με 266 νεκρούς που προκάλεσε την αμερικανική επέμβαση εναντίον της Ισπανίας). Το πλοίο θα είναι άδειο και τηλεκατευθυνόμενο. Η έκρηξη θα είναι ορατή από την Αβάνα ή το Σαντιάγκο, ώστε να υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες. Τα σωστικά συνεργεία θα σπεύσουν άμεσα ώστε να πιστοποιηθεί η ύπαρξη απωλειών. Ο κατάλογος των θυμάτων θα δημοσιευτεί στον Τύπο και θα οργανωθούν ψεύτικες κηδείες για να προκληθεί αγανάκτηση. Η επιχείρηση θα άρχιζε, όταν θα βρίσκονταν στην επιλεγμένη ζώνη κουβανέζικα πλοία και αεροπλάνα για να αποδοθεί σ’ αυτά η επίθεση. Τρομοκράτηση των κουβανών εξόριστων με εκρήξεις εναντίον τους στο Μαϊάμι και την Ουάσιγκτον. Σύλληψη δήθεν πρακτόρων της Κούβας για να εξασφαλιστούν ομολογίες και κατάσχεση ψεύτικων προκατασκευασμένων ενοχοποιητικών ντοκουμέντων και διανομή τους στον Τύπο. Κινητοποίηση των γειτόνων της Κούβας, κάνοντας τους να πιστέψουν ότι κινδυνεύουν από εισβολή. Ένα ψεύτικο κουβανέζικο αεροπλάνο θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να βομβάρδίσει τη νύχτα τη Δομινικανή Δημοκρατία ή κάποιο άλλο κράτος της περιοχής. Οι βόμβες που θα χρησιμοποιούνταν θα «αποδεικνυόταν» ότι ήταν σοβιετικής κατασκευής. Εκτός από την Επιχείρηση Νόρθγουντς, στο πλαίσιο του προγράμματος Επιχείρηση Μανγκούστα το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ είχε μια σειρά από παρόμοιες προτάσεις για ενέργειες που έπρεπε να ληφθούν κατά του κουβανικού καθεστώτος του Φιντέλ Κάστρο. Δώδεκα από αυτές τις προτάσεις προέρχονται από ένα υπόμνημα της 2ας Φεβρουαρίου 1962 με τίτλο «Πιθανές ενέργειες για πρόκληση, παρενόχληση ή διαταραχή της Κούβας», γραμμένο από τον στρατηγό Γουίλιαμ Κρέιγκ και υποβλήθηκε στον Στρατηγό Έντουαρντ Λάνσντεϊλ, τον διοικητή του προγραμμάτος Επιχείρηση Μαγκούστα.Το μνημόνιο περιγράφει την Επιχείρηση Μπίνγκο (αγγλ.: Operation Bingo), ένα ψεύτικο σχέδιο για τη «δημιουργία ενός περιστατικού που θα μοιάζει με επίθεση σε εγκαταστάσεις των ΗΠΑ στην Κούβα, παρέχοντας έτσι μια δικαιολογία για τη χρήση της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης για την ανατροπή της τρέχουσας κυβέρνησης της Κούβας». Περιλαμβάνει επίσης την Επιχείρηση Βρώμικο Κόλπο (αγγλ.: Operation Dirty Trick), μια άλλη ψεύτικη συνωμοσία για να κατηγορήσει τον Κάστρο εάν η επανδρωμένη διαστημική πτήση Mercury του 1962 που μετέφερε τον Τζον Γκλεν συνετρίβη, λέγοντας: «Ο στόχος είναι να παρέχουμε αμετάκλητη απόδειξη ότι, εάν η επανδρωμένη πτήση τροχιάς του Mercury αποτύχει, το σφάλμα θα οφείλεται στους Κομμουνιστές και άλλους Κουβανούς». Συνεχίζει, «Αυτό πρέπει να επιτευχθεί με την παραγωγή διαφόρων αποδεικτικών στοιχείων που θα αποδεικνύουν ηλεκτρονικές παρεμβολές εκ μέρους των Κουβανών». Ακόμη και όταν ο στρατηγός Λέμνιτζερ έχασε τη δουλειά του ως επικεφαλής του Μικτού Επιτελείου , οι άλλοι Αρχηγοί εξακολουθούσαν να σχεδιάζουν προβοκατόρικες επιχειρήσεις τουλάχιστον μέχρι το 1963. Ένα διαφορετικό έγγραφο της πολιτικής του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ που δημιουργήθηκε το 1963 συζητούσε ένα σχέδιο για να εμφανιστεί ότι η Κούβα είχε επιτεθεί σε μέλος του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) για να μπορέσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να αντεπιτεθούν. Το έγγραφο του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ λέει για ένα από τα σενάρια: «Μια επινοημένη «κουβανική» επίθεση σε ένα μέλος του ΟΑΚ θα μπορούσε να δημιουργηθεί και το κράτος που δέχεται την επίθεση θα μπορούσε να παροτρυνθεί να λάβει μέτρα αυτοάμυνας και να ζητήσει βοήθεια από τις ΗΠΑ και του ΟΑΚ.» Το σχέδιο εξέφραζε τη βεβαιότητα ότι με αυτή την ενέργεια, «οι ΗΠΑ θα μπορούσαν σχεδόν σίγουρα να λάβουν την απαραίτητη υποστήριξη των δύο τρίτων μεταξύ των μελών του ΟΑΚ για συλλογική δράση κατά της Κούβας».Μεταξύ των εθνών που περιλαμβάνονται που οι Αρχηγοί του Μικτού Επιτελείου πρότειναν ως στόχους για μυστικές επιθέσεις ήταν η Τζαμάικα και το Τρινιντάντ Τομπάγκο. Δεδομένου ότι και οι δύο ήταν μέλη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, οι Αρχηγοί ήλπιζαν ότι επιτιθέμενοι μυστικά και στη συνέχεια κατηγορώντας ψευδώς την Κούβα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να υποκινήσουν τον λαό του Ηνωμένου Βασιλείου να υποστηρίξει έναν πόλεμο εναντίον του Κάστρο.Όπως σημείωσε η έκθεση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ: «Οποιαδήποτε από τις επινοημένες καταστάσεις που περιγράφονται παραπάνω είναι εγγενώς εξαιρετικά επικίνδυνη στο δημοκρατικό μας σύστημα στο οποίο η ασφάλεια μπορεί να διατηρηθεί, εκ των υστέρων, με πολύ μεγάλη δυσκολία. Εάν πρέπει να ληφθεί η απόφαση για τη δημιουργία μιας επινοημένης κατάστασης, θα πρέπει να είναι μια κατάσταση στην οποία η συμμετοχή του προσωπικού των ΗΠΑ περιορίζεται μόνο στο μυστικό προσωπικό με τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Αυτό υποδηλώνει το ανέφικτο της χρήσης στρατιωτικών μονάδων για οποιαδήποτε πτυχή της επινοημένης κατάστασης». Η έκθεση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ πρότεινε ακόμη και την μυστική πληρωμή ενός ατόμου στην κυβέρνηση του Κάστρο για να οργανώσει μια ψεύτικη επίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών: «Ο μόνος τομέας που θα έπρεπε να εξεταστεί τότε θα ήταν να δωροδοκηθεί ένας από τους υφιστάμενους διοικητές του Κάστρο για να ξεκινήσει μια επίθεση στη Βάση του Αμερικανικού Ναυτικού στο Γκουαντάναμο». Ο Κένεντι απέρριψε την πρόταση του Νόρθγουντς. Στο μνημόνιο JCS/Pentagon, ένα σημείωμα του Λάνσντεϊλ με τίτλο ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ, 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 1962, αναφέρει: «Ο στρατηγός Λέμνιτζερ σχολίασε ότι ο στρατός είχε σχέδια έκτακτης ανάγκης για την επέμβαση των ΗΠΑ ως πρόσχημα είτε για επιθέσεις σε αεροσκάφη των ΗΠΑ είτε για μια κουβανική ενέργεια στη Λατινική Αμερική για την οποία θα μπορούσαμε να ανταποδώσουμε.» Η πρόταση στάλθηκε για έγκριση στον υπουργό άμυνας, Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Μετά την παρουσίαση του σχεδίου Νόρθγουντς, ο Κένεντι απομάκρυνε τον Λέμνιτζερ από επικεφαλής του Μικτού Επιτελείου, αν και έγινε Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής του ΝΑΤΟ τον Ιανουάριο του 1963. Οι στρατιωτικοί ηγέτες των ΗΠΑ άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο Κένεντι συνομιλούσε με την Κούβα και ο Πρόεδρος γινόταν όλο και πιο αντιδημοφιλής με τον στρατό. Ένα ρήγμα είχε ήδη δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια των διαφωνιών του Κένεντι με τους αρχηγούς των υπηρεσιών για την Κρίση των πυραύλων της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962 και αναζωπυρώθηκε ξανά με την ανακοίνωσή του στις 10 Ιουνίου 1963 για μια μονομερή Συνθήκη Απαγόρευσης Δοκιμών των ΗΠΑ. Η φυσική τεκμηρίωση για την Επιχείρηση Northwoods αποχαρακτηρίστηκε μέσω του Νόμου Συλλογής Καταγραφών για τη Δολοφονία του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι του 1992. Αυτή η πράξη αποχαρακτήρισε συνολικά τέσσερα εκατομμύρια έγγραφα, συμπεριλαμβανομένης της Επιχείρησης Northwoods, και έγινε διαθέσιμη μέσω των Εθνικών Αρχείων στο Κολλέγιο Παρκ του Μέριλαντ. Ωστόσο, η δημόσια γνώση της Επιχείρησης Northwoods ήρθε μόλις το 2001 με την κυκλοφορία του βιβλίου "Body of Secrets" του συγγραφέα Τζέιμς Μπάμφορντ.Στις 3 Αυγούστου 2001, η Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Δύναμης της Κούβας (το κύριο νομοθετικό σώμα της Δημοκρατίας της Κούβας) εξέδωσε μια δήλωση αναφερόμενη στην Επιχείρηση Νόρθγουντς και στην Επιχείρηση Μανγκούστα, όπου καταδίκαζε τέτοια σχέδια της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Επιχείρηση Χίμλερ Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων Οικογενειακά Kοσμήματα (CIA) Περιστατικό στον Κόλπο του Τόνκιν Jon Elliston, editor, Psywar on Cuba: The Declassified History of U.S. Anti-Castro Propaganda (Melbourne, Australia and New York: Ocean Press, 1999), (ISBN 1-876175-09-5). James Bamford, Body of Secrets: Anatomy of the Ultra-Secret National Security Agency From the Cold War Through the Dawn of a New Century (New York: Doubleday, first edition, 24 April 2001), (ISBN 0-385-49907-8). Here is an excerpt from Chapter 4: "Fists" of this book. The Full Operation Northwoods document Αρχειοθετήθηκε 2008-10-08 στο Wayback Machine. in both JPEG and fully searchable HTML format. High resolution scans from the National Archives, main pages: 1, 2, 3, 4, 5 Scott Shane and Tom Bowman with contribution from Laura Sullivan, "New book on NSA sheds light on secrets: U.S. terror plan was Cuba invasion pretext," Baltimore Sun, 24 April 2001. Ron Kampeas, "Memo: U.S. Mulled Fake Cuba Pretext," Associated Press (AP), 25 April 2001. Bruce Schneier, "'Body of Secrets' by James Bamford: The author of a pioneering work on the NSA delivers a new book of revelations about the mysterious agency's coverups, eavesdropping and secret missions," Salon.com, 25 April 2001. David Ruppe, "U.S. Military Wanted to Provoke War With Cuba; Book: U.S. Military Drafted Plans to Terrorize U.S. Cities to Provoke War With Cuba," ABC News, 1 May 2001. "The Truth Is Out There—1962 memo from National Security Agency," Harper's Magazine, July 2001. Chris Floyd, "Head Cases," Moscow Times, 21 December 2001, pg. VIII; also appeared in St. Petersburg Times, Issue 733 (100), 25 December 2001. National Security Archive, "Pentagon Proposed Pretext for Cuba Invasion in 1962", April 30, 2001.
Η Επιχείρηση Νόρθγουντς (αγγλικά: Operation Northwoods‎) ήταν προτεινόμενη επιχείρηση προβοκάτσιας εναντίον Αμερικανών πολιτών που ξεκίνησε από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και το Μικτό Επιτελείο Άμυνας (Joint Chiefs of Staff) της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών το 1962. Οι προτάσεις απαιτούσαν την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) ή άλλους πράκτορες της κυβέρνησης των ΗΠΑ να οργανώσουν και να διαπράξουν πραγματικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον αμερικανικών στρατιωτικών και πολιτικών στόχων, κατηγορώντας με αυτόν τον τρόπο την κουβανική κυβέρνηση και να τις χρησιμοποιήσουν για να δικαιολογήσουν έναν πόλεμο εναντίον της Κούβας. Οι δυνατότητες που περιγράφονται στο μνημόνιο περιελάμβαναν την πιθανή δολοφονία Κουβανών μεταναστών, βύθιση πλοίων με Κουβανούς προσφύγες στην ανοιχτή θάλασσα, αεροπειρατεία για να καταρριφθεί ή να δοθεί η εντύπωση ότι καταρρίφθηκε, ανατίναξη αμερικανικού πλοίου και ενορχήστρωση βίαιων τρομοκρατικών ενεργειών σε πόλεις των ΗΠΑ.. Ωστόσο οι προτάσεις απορρίφθηκαν από τον Πρόεδρο Τζον Κένεντι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%9D%CF%8C%CF%81%CE%B8%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%82
Οίκος του Εβρέ
Από τους γιους του Φιλίππου Γ΄ της Γαλλίας, ο Φίλιππος Δ΄ έγινε βασιλιάς, στον Κάρολο δόθηκε η κομητεία του Βαλουά ως πρόσοδος (appanage) και στον Λουδοβίκο η κομητεία του Εβρέ. Έτσι το 1298 ο Λουδοβίκος έγινε ιδρυτής του Οίκου του Εβρέ. Από τους γιους του, ο πρωτότοκος Κάρολος δεν είχε εγγονούς, ενώ ο δευτερότοκος Φίλιππος Γ΄ είχε εγγονό τον Κάρολο Γ΄ της Ναβάρρας, που ήταν και ο τελευταίος άρρην απόγονος του Οίκου. Αξιοπρόσεκτες είναι οι επιγαμίες με συγγενείς: Λουδοβίκος κόμης του Εβρέ, ιδρυτής του Οίκου. Ιωάννα, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Κάρολο Δ΄ Καπετιδών της Γαλλίας. Φίλιππος Γ΄, νυμφεύτηκε την κόρη του εξαδέλφου του Ιωάννα Β΄ της Ναβάρρας. Λευκή, παντρεύτηκε τον εξάδελφο του πατέρα της Φίλιππο ΣΤ΄ Βαλουά της Γαλλίας. .
O Οίκος του Εβρέ (Évreux) είναι μία ευγενής Οικογένεια της Γαλλίας, που είναι πλάγιος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών. Η άνθηση του Οίκου είναι από τις αρχές του 14ου αι. ως τα μέσα του 15ου. Ενός κλάδου του τα μέλη έγιναν βασιλείς της Ναβάρρας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%95%CE%B2%CF%81%CE%AD
Καλυδώνα
Την πόλη, σύμφωνα με τη μυθολογία, ίδρυσε ο Καλυδών, γιος του Αιτωλού και της Προνόης. Η πρώτη πηγή για την ύπαρξη της πόλης είναι ο Όμηρος ο οποίος την αναφέρει ως «πετρήεσσα» στη Ιλιάδα και την συμπεριλαμβάνει στον κατάλογο των πλοίων που έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο μαζί με τέσσερις πόλεις (Πλευρώνα, Ώλενο, Πυλήνη, Χαλκίδα) και 40 πλοία με αρχηγό τον Αιτωλό βασιλιά Θόα. Κατά τους Πελοποννησιακούς πολέμους η Καλυδών διατήρησε για ένα διάστημα την αυτονομία της. Το 390 π.Χ. προσχώρησε στην ένωση των αχαϊκών πόλεων αλλά τελικά υποτάχθηκε στους Αιτωλούς. Στη διάρκεια του πολέμου των Αιτωλών με τους Μακεδόνες η πόλη καταστράφηκε από τον Φίλιππο τον Ε΄. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος, μετά την ίδρυση της Νικόπολης, υποχρέωσε τους κατοίκους της Καλυδώνας να μετακομίσουν. Όλοι οι καλλιτεχνικοί θησαυροί της πόλης μεταφέρθηκαν στην Πάτρα. Με την πόλη συνδέεται και ο σχετικός μύθος για τον Καλυδώνιο κάπρο. Ο Καλυδώνιος Κάπρος στάλθηκε στην πόλη από τη θεά Άρτεμη για να εκδικηθεί τον βασιλιά Οινέα, που πρόσφερε θυσία σε όλους τους Θεούς πλην εκείνης. Η χώρα υπέφερε από τις καταστροφές, που προξενούσε ο κάπρος και ο Μελέαγρος, γιος του Οινέα και της Αλθαίας, προσκάλεσε όλους τους ήρωες της αρχαιότητας μαζί και την Αταλάντη, κόρη του Αρκάδα Σχοινέα, στο κυνήγι του Κάπρου. Το έπαθλο για τον νικητή ήταν το δέρμα και το κεφάλι του θηρίου. Το πρώτο χτύπημα ο κάπρος το δέχτηκε από την Αταλάντη αλλά κατασπάραξε τον Υλέα και τον Αγκαίο, πριν τον εξοντώσει ο Μελέαγρος. Το έπαθλο τελικά δόθηκε στην Αταλάντη, πράγμα που δυσαρέστησε τους υπόλοιπους ήρωες. Τότε οι αδελφοί της μητέρας του Μελέαγρου της αφαίρεσαν το έπαθλο. Ο Μελέαγρος θύμωσε με αυτή τους την ενέργεια και σκότωσε τους θείους του, επιστρέφοντας το έπαθλο στην Αταλάντη. Υπουργείο Πολιτισμού, Καλυδώνα Αρχειοθετήθηκε 2022-05-27 στο Wayback Machine. Αρχαία Καλυδώνα (Κουρταγά) Αρχαία Καλυδώνα Η Αρχαία Καλυδώνα
Καλυδώνα (Καλυδών στα αρχαία ελληνικά) είναι το όνομα αρχαίας πόλης της Αιτωλίας πλησίον της δυτικής όχθης του Εύηνου ποταμού, περίπου 11 χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα (Πατραϊκός κόλπος). Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται δυτικά του Ευηνοχωρίου, στους χαμηλούς λόφους "Κούρταγα", και υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες της παράλιας ζώνης της αρχαίας Αιτωλίας. Ήταν κτισμένη σε στρατηγικής σημασίας τοποθεσία καθώς από τη στεριά έλεγχε τις οδούς από την Ήπειρο στη Ναύπακτο ενώ με το λιμάνι που διέθετε κοντά στο σημερινό Κρυονέρι τον θαλάσσιο δρόμο από την Αδριατική και το Ιόνιο προς τη Ναύπακτο. Δίνει το όνομά της και στην σήραγγα της Καλυδώνας της Ιόνιας Οδού, που περνάει κοντά και βόρεια από τα ερείπια της αρχαίας πόλης, ενώ νότια περνάει η ΕΟ Ρίου - Αγρινίου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1
Πάβελ Ματσιβόντα
Γεννήθηκε στη Γουαϊελικζά της Πολωνίας. Ξεκίνησε να παίζει μπάσο στην ηλικία των 15. Ξεκίνησε την καριέρα του με το παρατσούκλι "Baby". Συνέχισε παίζοντας με τις μπάντες Little Egoists, Düpą & Püdelsi. Την ίδια περίοδο κυκλοφόρησε ένα σόλο άλμπουμ με τίτλο Radio Wieliczka. Συνέχισε με τη μπάντα Walk Away, στην οποία συμμετείχαν ο Μάικλ Ουρμπάνιαν & η Ούρσουλα Ντουντσιακ. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Paweł Mąciwoda στο Wikimedia Commons
Ο Πάβελ Ματσιβόντα (πολων. Paweł Mąciwoda, προφέρεται: [ˈpavɛw mɔ̃t͡ɕiˈvɔda]) είναι Πολωνός μπασίστας & μπασίστας των Scorpions από το 2003. Έγινε ένα από τα 5 βασικά μέλη το 2004.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CE%BB_%CE%9C%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B1
Τιμ Χάουαρντ
Μετά από μόλις έξι εμφανίσεις με την Νόρθ Τζέρσεϊ Ιμπέριαλς, Τιμ Μουλκουίν, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν προπονητής τερματοφύλακων Μέτρο Στάρς, Χάουαρντ έφερε τον Χάουαρντ στην ομάδα του.Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του με την Μετρο Σταρς με την οποία έγινε ο νεαρότερος τερματοφύλακας στην ιστορία που πήρε το βραβείο του τερματοφύλακα της χρονιάς για το Αμερικάνικο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2001 τον οδήγησαν στην Εθνική ομάδα των Η.Π.Α.το 2002 αλλά και στην μεγάλη μεταγραφή στην Μάντσεστερ Γιουνάιτενττο 2003 η οποιά καταβάλει 4 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για να τον αποκτήσει. Ο Χάουαρντ πήγε στην ομάδα ως αντικαταστάτης Φαμπιάν Μπαρτέζ ξεκίνησε εντυπωσιακά την σεζόν αποκρούοντας πέναλτυ που βοήθησε στην ομάδα να κατακτήσει το Τσάριτι Σιλντ αλλά τον Μάρτιο του 2004 μια κακή επέμβαση στο παιχνίδι του Τσάμπιονς Λίγκ εναντίον της Πόρτο είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η εμπιστοσύνη του προπονητή Άλεξ Φέργκιουσον στις ικανοτητές του.Στο τέλος της σεζόν αγωνίστηκε ξανα στον τελικό στο Κύπελλο Αγγλίας κατακτώντας με την ομάδα το τρόπαιο και μαζεύοντας ένα μετάλλιο νικητή. Ήταν ο πρώτος Αμερικανός ποδοσφαιριστής που καταφερε να κατακτήσει ένα μετάλλιο νικητή στο Κύπελλο Αγγλίας αγωνιζόμενος ως βασικός.Στη δεύτερη σεζόν του με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,δεν ξεκίνησε καλά, κάνοντας αρκετά λάθη αντικαταστάθηκε και πάλι απο τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα Κάρολ που ούτε εκεινος τα πηγε καλύτερα.Η απόκτηση του ολλανδού Βαν Ντε Σαρ περιόρισε τον Χάουαρντ στον παγκο της ομάδας και τελικά τον όδηγησε στην απόφαση να πάει δανεικός στην Έβερτον την περίοδο 2006-07 οι εξαιρετικές του εμφανίσεις με την ομάδα του Λίβερπουλ που από το ντεμπούτο του έγινε ο βασικός τερματοφύλακας της Έβερτον επεισαν τον προπονητή της ομάδας Ντέιβιντ Μόγιες να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασάς μέχρι το 2013. Βιογραφικό του Χάουαρντ στην ιστοσελίδα της Έβερτον Αρχειοθετήθηκε 2019-06-04 στο Wayback Machine.
Ο Τιμ Χάουαρντ ( Tim Howard, γεννήθηκε 6 Μαρτίου 1979) είναι Αμερικανός ποδοσφαιριστής γεννημένος στο Νιού Τζέρσεϊ. Αγωνιζόταν στην θέση του τερματοφύλακα στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των Η.Π.Α..
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CE%BC_%CE%A7%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84
Μπραντς
Το συμπλήρωμα του 1896 στο αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης αναφέρει το περιοδικό Punch, το οποίο έγραφε ότι ο όρος δημιουργήθηκε στη Βρετανία το 1895 για να περιγράψει ένα γεύμα της Κυριακής για τους «γλεντζέδες του Σαββατοκύριακου» στο άρθρο του συγγραφέα Γκι Μπερίνγκερ "Brunch: A Plea" in Hunter's Weekly' Instead of England's early Sunday dinner, a postchurch ordeal of heavy meats and savory pies, why not a new meal, served around noon, that starts with tea or coffee, marmalade and other breakfast fixtures before moving along to the heavier fare? By eliminating the need to get up early on Sunday, brunch would make life brighter for Saturday-night carousers. It would promote human happiness in other ways as well. "Brunch is cheerful, sociable and inciting." Beringer wrote. "It is talk-compelling. It puts you in a good temper, it makes you satisfied with yourself and your fellow beings, it sweeps away the worries and cobwebs of the week." Αντί του Αγγλικού Κυριακάτικου βραδινού, ένα γεύμα μετά την εκκλησία με κρέατα και αλμυρές πίτες, γιατί όχι ένα καινούριο γεύμα που σερβίρετε κατά το απόγευμα, το οποίο ξεκινάει με τσάι ή με καφέ, με μαρμελάδα και άλλα υλικά για πρωινό πριν προχωρήσει σε πιο βαριά φαγητά; Εξασφαλίζοντας την ανάγκη να σηκωθεί νωρίς την Κυριακή, το brunch μπορεί να κάνει την ζωή καλύτερη για τους γλεντζέδες του Σαββάτου το βράδυ. Αυτό μπορεί να προάγει στους ανθρώπους την χαρά και με άλλους τρόπους. «Το brunch είναι ένα χαρούμενο και κοινωνικό γεγονός.» Έγραψε ο Μπέρινγκερ. «Επιβάλλεται η συζήτηση. Σου φτιάχνει την διάθεση, σε κάνει να ικανοποιηθείς με τον εαυτό σου και με τους δικούς σου ανθρώπους, διώχνει τις έγνοιες και σε βοηθάει να ξεκινήσεις όμορφα την βδομάδα.» -William Grimes, "At Brunch, The More Bizarre The Better" New York Times, 1998Μερικές φορές χρεώνεται στον δημοσιογράφο Φρανκ Γουόρντ Ο'Μάλι ο οποίος έγραφε στην εφημερίδα The Sun της Νέας Υόρκης από το 1906 έως το 1919 φέρεται να βασίζεται στις συνήθεις διατροφικές συνήθειες ενός δημοσιογράφου μέσα στις μέρες μας. Ορισμένα κολέγια και ξενοδοχεία σερβίρουν μπραντς. Αυτά τα μπραντς είναι συχνά μπουφέδες που ο καθένας μπορεί να εξυπηρετηθεί μόνος του, αλλά και κατά παραγγελία μενού, που μπορεί να υπάρξει αντί για, ή με τον μπουφέ. Το γεύμα περιλαμβάνει συνήθως τυποποιημένα τρόφιμα πρωινού όπως αυγά, λουκάνικα, μπέικον, ζαμπόν, φρούτα, αρτοσκευάσματα, τηγανίτες, βάφλες, γλυκά και τα παρόμοια. Οι στρατιώτες των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και του Ηνωμένου Βασιλείου συχνά προσφέρουν μπραντς το Σαββατοκύριακο στις εγκαταστάσεις τραπεζαρίας. Προσφέρουν επιλογές για πρωινό και μεσημεριανό γεύμα και είναι ανοιχτές από τις 09:00 έως τις 13:00 (αν και οι χρόνοι ποικίλλουν). Το ντιμ σαμ μπραντς είναι δημοφιλές στα κινεζικά εστιατόρια παγκοσμίως. Αποτελείται από μια ποικιλία γεμιστών κουλουριών, ζυμαρικά και άλλα αλμυρά ή γλυκά τρόφιμα που έχουν ατμό, ψητά ή ψημένα. Οι πελάτες επιλέγουν μικρές μερίδες από τα καροτσάκια που περνούν, καθώς η κουζίνα παράγει συνεχώς και στέλνει περισσότερα φρεσκοπαρασκευασμένα πιάτα. Το ντιμ σαμ καταναλώνεται συνήθως αργά το πρωί, το μεσημέρι και/ή αργά το απόγευμα. Το μπραντς προετοιμάζεται από εστιατόρια και ξενοδοχεία για ειδικές εκδηλώσεις, όπως γάμους, Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, Ημέρα της Μητέρας, τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Το Γραφείο Γαλλικής Γλώσσας στο Κεμπέκ δέχεται το "brunch" ως έγκυρη λέξη, αλλά παρέχει επίσης ένα συνώνυμο déjeuner-buffet (ντεζωνέ-μπουφέ). Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι στο Κεμπέκ, το déjeuner μόνο (ακόμη και χωρίς το επίθετο επιλεκτικό petit ) σημαίνει «πρωινό». Στο Κεμπέκ, η λέξη -όταν γαλλοποιήθηκε- προφέρεται [bʁɔʃ] . Η κινεζική λέξη "早 午饭" ορίζεται ως μπραντς: "早饭" (早: πρωί, 饭: γεύμα) σημαίνει πρωινό και "午饭" (午: μεσημέρι, 饭: γεύμα) σημαίνει γεύμα στα κινέζικα. Ο συνδυασμός των "早饭" και "午饭" είναι "早 午饭", όπως είναι γνωστό ως μπραντς. Σε πολλές περιοχές του Καναδά, ιδίως στο Νότιο Οντάριο, το μπραντς είναι δημοφιλές τις Κυριακές, όταν οι οικογένειες φιλοξενούν συχνά συγγενείς ή φίλους στην τραπεζαρία τους. Το τυπικό μπραντς μπορεί να διαρκέσει μερικές ώρες, μέχρι αργά το απόγευμα. Τα μπέγκελ του Μόντρεαλ μπορούν να σερβιριστούν παράλληλα με πιάτα αυγών, βάφλες ή κρέπες, καπνιστό κρέας ή ψάρι, φρούτα, σαλάτες, τυρί και επιδόρπιο. Πολλά εστιατόρια σερβίρουν μπραντς και είναι το μέρος που η ιδέα του μπουφέ πήρε τεράστια απήχηση. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, με την τιμή του φαγητού να πέφτει, μερικά εστιατόρια στο Τορόντο άρχισαν να σερβίρουν ό,τι μπορεί να φαγωθεί σε μπουφέ τύπου μπραντς. Η έξοδος για το μπραντς έγινε ακόμα πιο δημοφιλής με την εξευγενισμένη λειτουργία των εσωτερικών περιοχών του Τορόντο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν μικρότερα μοντέρνα εστιατόρια άρχισαν να προσφέρουν το μπραντς. Το Λέσλιβιλ, μια γειτονιά του Τορόντο είναι γνωστή ως «πρωτεύουσα των μπραντς του Τορόντο» καθώς η γειτονιά έχει πολλά εστιατόρια που σερβίρουν μπραντς. Όταν σερβίρεται στο σπίτι ή σε εστιατόριο, ένα μπραντς μπορεί να σερβιριστεί σε μπουφέ , όπου διατίθενται δίσκοι τροφίμων και ποτών και οι επισκέπτες μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνοι τους και να επιλέξουν τα στοιχεία που θέλουν, συχνά σε ένα «όλα-μπορείς-να-τα-φας». Το μεσημεριανό γεύμα μπορεί επίσης να σερβιριστεί με βάση ένα μενού, στο οποίο οι επισκέπτες επιλέγουν συγκεκριμένα είδη και εξυπηρετούνται από το προσωπικό. Τα γεύματα των εστιατορίων μπραντς ποικίλουν από σχετικά φθηνά που είναι διαθέσιμα σε εστιατόρια και οικογενειακά εστιατόρια έως ακριβά μπάρμπεκιου που σερβίρονται σε εστιατόρια και μπιστρό υψηλών προδιαγραφών. Στη Νότια Αφρική, το μπραντς είναι μια αγαπημένη δραστηριότητα πολλών οικογενειών. Στη Νότια Αφρική, το μπραντς καταναλώνεται μόνο με τηγανίτες και φρούτα. "The Birth of Brunch: Where Did This Meal Come From Anyway?" Smithsonian.com Αρχειοθετήθηκε 2013-02-16 at Archive.is Wikibooks Cookbook
Το μπραντς (αγγλικά: brunch) είναι ένας συνδυασμός πρωινού και γεύματος που καταναλώνεται συνήθως αργά το πρωί μέχρι το απόγευμα, σερβίρεται γενικά από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ. και συνήθως σερβίρεται με αλκοολούχο ποτό (συνήθως σαμπάνια ή κοκτέιλ ). Η λέξη είναι ένας συνδυασμός δύο λέξεων, του πρωινού και του μεσημεριανού γεύματος. Το μπραντς ξεκίνησε στην Αγγλία στα τέλη του 19ου αιώνα και έγινε δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%82
Εξέγερση των Ιακωβιτών (1745)
Η Ένδοξη Επανάσταση του 1688-1689 είχε ως αποτέλεσμα τη διαφυγή του ρωμαιοκαθολικού βασιλιά από τον Οίκο των Στιούαρτ, Ιάκωβου Β', ο οποίος αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία όπου και βρισκόταν υπό την προστασία του Λουδοβίκου ΙΔ'. Η κόρη του Ιάκωβου και ο σύζυγός της, ο οποίος ήταν ανιψιός του Ιάκωβου, ανήλθαν στο βρετανικό θρόνο ως από κοινού ηγεμόνες (Γουλιέλμος και Μαρία). Το 1690, ο Πρεσβυτεριανισμός καθιερώθηκε ως η επίσημη θρησκεία του κράτους της Σκωτίας. Το 1701, το Κοινοβούλιο της Αγγλίας εγκαθίδρυσε ως διάδοχο του αγγλικού θρόνου τον προτεσταντικό Οίκο του Ανόβερου. Η Πράξη της Ένωσης του 1707 επέφερε την εφαρμογή της προηγούμενης απόφασης και στη Σκωτία. Μετά το θάνατο της βασίλισσας Άννας το 1714, ο εκλέκτορας του Ανόβερου, Γεώργιος Α', ανήλθε στο θρόνο της Σκωτίας. Ο γιος του Ιάκωβου Β', Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ, προσπάθησε να κερδίσει το θρόνο της Σκωτίας το 1715 αλλά απέτυχε. Η άνοδος του Γεωργίου σηματοδότησε την υπεροχή των Ουίγων, με τους συντηρητικούς (Τόρις) να στερούνται κάθε πολιτική εξουσία. Ο Γεώργιος Β' διαδέχθηκε τον πατέρα του το 1727. Το Φεβρουάριο του 1742, ο σερ Ρόμπερτ Ουόλπολ παραιτήθηκε από πρωθυπουργός μετά από σχεδόν 21 χρόνια, για να αντικατασταθεί από τον Σπένσερ Κόμπτον, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός μέχρι το θάνατό του τον Ιούλιο του 1743. Στη συνέχεια, πρωθυπουργός ανέλαβε ο Ουίγος Χένρι Πέλαμ μέχρι το 1754. Το 1743 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Βρετανίας και της Γαλλίας, ως μέρος του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής. Αργότερα την ίδια χρονιά, ο Λόρδος Φράνσις Σέμπιλ, εκπρόσωπος του Ιάκωβου Φραγκίσκου Εδουάρδου Στιούαρτ στη γαλλική αυλή, μετέφερε ένα μήνυμα από τους Άγγλους Τόρις προς το Γάλλο υπουργό Εξωτερικών (Ζαν-Ζακ Αμελό ντε Σαγιού) ζητώντας τη βοήθεια των Γάλλων στην αποκατάσταση των Στιούαρτ. Το μήνυμα ήταν υπογεγραμμένο από τον Δούκα του Μπωφόρ (έναν από τους τέσσερις πλουσιότερους ανθρώπους στη Βρετανία), τον Λόρδο Μπάριμορ, τον Λόρδο Όρερι, τον Σερ Ουότκιν Ουίλιαμς-Ουίν, τον Σερ Τζον Χάιντ Κότον και τον Σερ Ρόμπερτ Άμπντι. Ο Αμελό απάντησε ότι η γαλλική κυβέρνηση πριν ενεργήσει θα χρειαζόταν μία σημαντική απόδειξη της αγγλικής υποστήριξης στους Ιακωβίτες. Οι ηγέτες των Συντηρητικών είχαν ζητήσει όπλα και 10.000 Γάλλους στρατιώτες και πρότειναν να αναλάβει τη διοίκηση του γαλλικού στρατού ο Μαυρίκιος της Σαξωνίας, επειδή τους ήταν προσωπικά γνωστός και ήταν προτεστάντης. Οι Γάλλοι θα αποβιβάζονταν στο Μάλντον του Έσσεξ, ένα τμήμα της ακτής που δεν επιτηρούνταν από το Βασιλικό Ναυτικό, αποφεύγοντας τη διάβαση του ποταμού Τάμεση και βασιζόμενοι στους υποστηρικτές των Ιακωβιτών που βρίσκονταν εκεί. Παράλληλα, θα συμμετείχε κι ένα εκστρατευτικό σώμα Σκωτσέζων υπό τη διοίκηση του εξόριστου Σκωτσέζου λόρδου Τζορτζ Κιθ. Αυτά τα σχέδια κρατήθηκαν μυστικά από τον Ιάκωβο Φραγκίσκο Εδουάρδο Στιούαρτ και ήταν γνωστά μόνο στους έξι ηγέτες των Συντηρητικών και σε άλλα 9 άτομα. Ο Τζέιμς Μπάτλερ, αξιωματούχος του Λουδοβίκου ΙΕ', περιόδευσε στην Αγγλία δήθεν για να αγοράσει καθαρόαιμα άλογα, αλλά στην πραγματικότητα για να εκτιμήσει το μέγεθος των υποστηρικτών του Ιακωβιτισμού. Πριν φύγει για την Αγγλία, ο Γάλλος βασιλιάς τού είπε προσωπικά να διαβεβαιώσει τους ηγέτες των Συντηρητικών ότι όλα τους τα αιτήματα θα ικανοποιηθούν. Στις αρχές Αυγούστου, ο Μπάτλερ έφτασε στο Λονδίνο και είχε ιδιωτικές συνομιλίες με το Δήμαρχο της πόλης και άλλους παράγοντες. Ανέφερε στον βασιλιά ότι έδειξαν "μεγάλο ζήλο για μία επανάσταση". Ο Τζον Σαμπλ, κατάσκοπος του Ρόμπερτ Ουόλπολ, ενημέρωσε τον Δούκα του Νιούκαστλ για τα σχέδια περί γαλλικής εισβολής και τη συμμετοχή του Σερ Ουότκιν Ουίλιαμς-Ουίν. Το Σεπτέμβριο, ο Μπάτλερ παρακολούθησε αγώνες στο Λίτσφιλντ για να συναντηθεί με τον Ουίν και άλλους Ιακωβίτες, οι οποίοι έμειναν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι όταν έμαθαν ότι ο Κάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ, ο μεγαλύτερος γιος του Ιάκωβου Φραγκίσκου Εδουάρδου Στιούαρτ, θα ήταν επικεφαλής της εισβολής. Αν και δεν υπήρξε γραπτή επικύρωση, η συμφωνία έγινε με βάση ότι ο Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ θα άφηνε το στέμμα στον Κάρολο και σύμφωνα με μία γαλλική πηγή αυτή ήταν προϋπόθεση για τη γαλλική υποστήριξη. Ο Μπάτλερ επέστρεψε στη Γαλλία τον Οκτώβριο και ενημέρωσε τον Λουδοβίκο ΙΕ', ο οποίος έμεινε ικανοποιημένος. Τον επόμενο μήνα, ο Αμελότ δήλωσε επίσημα στον Φράνσις Σέμπιλ ότι ο Λουδοβίκος ΙΕ' αποφάσισε την αποκατάσταση του Οίκου των Στιούαρτ και ότι ξεκίνησαν τα σχέδια για τη γαλλική εισβολή. Η "Διακήρυξη του βασιλιά Ιάκωβου" (γραμμένη από τους ηγέτες των Συντηρητικών) υπεγράφη από τον Ιάκωβο Φραγκίσκο Εδουάρδο Στιούαρτ στις 23 Δεκεμβρίου του 1743 και επρόκειτο να δημοσιευθεί στην περίπτωση της επιτυχούς γαλλικής απόβασης. Ο Ιάκωβος υπέγραψε επίσης μία ξεχωριστή Διακήρυξη για τη Σκωτία, καταγγέλλοντας την "υποτιθέμενη ένωση". Στη Ρώμη, ο Ουίλιαμ Μακγκρέγκορ έδωσε στον Κάρολο Εδουάρδο Στιούαρτ τα σχέδια αυτών των διακηρύξεων και ζήτησε να φύγει αμέσως για τη Γαλλία μεταμφιεσμένος. Στις 8 Φεβρουαρίου του 1744, ο Κάρολος έφτασε στο Παρίσι και κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου ήταν με τη γαλλική δύναμη εισβολής. Ο Μαυρίκιος της Σαξωνίας είχε ένα στρατό περίπου 12.000-15.000 Γάλλων στη Δουνκέρκη, έτοιμους για απόβαση στο Έσσεξ. Για τον Μαυρίκιο συντάχθηκε μία δήλωση του Λουδοβίκου ΙΕ' ότι δεν είχε εδαφικές βλέψεις στην Αγγλία και ότι δεν έθεσε όρους στον βασιλιά Ιάκωβο. Επιπλέον, τα στρατεύματα του Μαυρίκιου θα αποσύρονταν αμέσως μετά την αποκατάσταση των Στιούαρτ και το εμπόριο θα έφερνε αμοιβαία ευημερία. Ωστόσο, ο Φρανσουά ντε Μπισύ, ένας ανώτερος υπάλληλος του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, ενημέρωσε τον Δούκα του Νιούκαστλ (με ένα κωδικοποιημένο μήνυμα) σε αντάλλαγμα για 2.000 αγγλικές λίρες. Το μήνυμα αποκρυπτογραφήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου και ο Μπισύ κατονόμαζε τον Δούκα του Μπωφόρ, τον Λόρδο Μπάριμορ, τον Σερ Ουότκιν Ουίλιαμς-Ουίν και τον Σερ Τζον Χάιντ Κότον. Στις 15 Φεβρουαρίου, ο Γεώργιος Β' ενημέρωσε το Κοινοβούλιο ότι σχεδιάστηκε γαλλική εισβολή με τη βοήθεια "δυσαρεστημένων προσώπων απ' αυτή τη χώρα". Στις 24 Φεβρουαρίου, μια καταιγίδα σκόρπισε τον γαλλικό και το βρετανικό στόλο. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν συλλήψεις υπόπτων Ιακωβιτών. Η προγραμματισμένη εισβολή ακυρώθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση. Τον Απρίλιο, το αγγλικό Κοινοβούλιο πέρασε ένα νόμο που απαγόρευε την αλληλογραφία με τους γιους του Ιάκωβου Φραγκίσκου Εδουάρδου Στιούαρτ. Στη Σκωτία, ο Σύνδεσμος ήταν μία ομάδα Ιακωβιτών ευγενών παρόμοια με τον κύκλο του Δούκα του Μπωφόρ. Αυτή η ομάδα περιελάμβανε τον καθολικό Δούκα του Περθ, τον θείο του Λόρδο του Φερντάουερ, τον Λόρδο Λόβατ, τον Ντόναλντ Κάμερον και τον Λόρδο Λίντον, με τον Τζον Μάρεϊ να αποτελεί τον ενδιάμεσο μεταξύ του Σύνδεσμου και του Οίκου των Στιούαρτ. Την άνοιξη του 1744, ο Κάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ έστειλε τον Ουίλιαμ Μακγκρέγκορ σε μία μυστική αποστολή στην Αγγλία. Ο Μακγκρέγκορ ανέφερε ότι οι Άγγλοι Ιακωβίτες Συντηρητικοί επιθυμούσαν τον Κάρολο να έρθει όσο το δυνατόν συντομότερα. Στις 24 Ιουλίου, ο Κάρολος έγραψε στον Λουδοβίκο ΙΕ' ότι πληροφορήθηκε πως μπορεί να ανακτήσει την Αγγλία χωρίς εμφύλιο πόλεμο καθώς ο μεγαλύτερος όγκος των στρατιωτικών δυνάμεων έλειπε από τη χώρα. Τον Αύγουστο, συνάντησε στο Παλάτι του Κεραμεικού τον Τζον Μάρεϊ, ο οποίος του είπε ότι δεν θα έχει την υποστήριξη περισσότερων από 4.000 Χαϊλάντερς και ότι πρέπει να εγκαταλείψει τα σχέδιά του να έρθει στη Σκωτία. Όταν ο Μάρεϊ ανέφερε ότι η γαλλική υποστήριξη ήταν εξαιρετικά απίθανη, δεδομένης της αμυντικής τους θέσης στη Φλάνδρα, ο Κάρολος απάντησε ότι είναι αποφασισμένος να έρθει το επόμενο καλοκαίρι στη Σκωτία ακόμα και μ' έναν υπηρέτη. Στις αρχές του 1745, ο Σύνδεσμος έγραψε ότι αντιτίθεται σε μία εξέγερση των Ιακωβιτών αν δεν υποστηριχθεί από 6.000 Γάλλους στρατιώτες, ωστόσο ο Λόρδος Λίντον δεν μπόρεσε να βρει έναν ασφαλή τρόπο μεταφοράς της επιστολής στον Κάρολο. Ο Κάρολος πήγε ξανά στο Παρίσι, παρά την απαγόρευση της παρουσίας του εκεί από τη γαλλική κυβέρνηση, αποφασισμένος να πάει στη Σκωτία για να αναγκάσει τους Γάλλους να τον υποστηρίξουν. Ο συνταγματάρχης Τζον Ουίλιαμ Ο'Σάλιβαν έγραψε: Ο Πρίγκιπας δυσαρεστημένος από την αντιμετώπιση που είχε από την αυλή της Γαλλίας και συνειδητοποιώντας ότι το Γαλλικό Υπουργείο δεν είχε πραγματικό σχεδιασμό για την επανεγκαθίδρυση του Βασιλιά, αποφάσισε να δει τι θα μπορούσε να προκύψει από την παρουσία του μεταξύ φίλων στην πατρίδα του, χωρίς οποιαδήποτε άλλη αρωγή, σκεπτόμενος την ίδια στιγμή ότι αν μπορούσε να βγει μπροστά και είχε κάποιες επιτυχίες ή πλεονέκτημα, τότε θα μπορούσε να εμπλακεί η Γαλλική Αυλή στέλνοντάς του πραγματική συμπαράσταση. Η άφιξη του Τζον Μάρεϊ στο Παρίσι επιβεβαίωσε, όπως λέγεται, την απόφαση του Βασιλιά και τον διαβεβαίωσε, όπως μου είπαν, ότι οι φίλοι του Βασιλιά θα τον υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες και ότι, παρόλο που δεν είχε καμία αμφιβολία, θα εξέπλητταν όλα τα φρούρια και τα κάστρα της Σκωτίας, τα οποία θα τον προμήθευαν όπλα και πυρομαχικά και υπό αυτή την έννοια θα γινόταν κυρίαρχος της Σκωτίας, χωρίς να χρειαστεί να σηκώσει ξίφος. Ο Κάρολος δανείστηκε 40.000 γαλλικές λίβρες από τον Παριζιάνο τραπεζίτη Τζορτζ Ουόλτερς (ο οποίος αργότερα αύξησε την πίστωση του Καρόλου στις 120.000 λίβρες) για να αγοράσει σπαθιά. Ο διοικητής της Ιρλανδικής Ταξιαρχίας του Γαλλικού στρατού, Τσαρλς Ο'Μπράιαν, σύστησε τον Κάρολο στους Ιρλανδούς πλοιοκτήτες οι οποίοι συμφώνησαν να τον βοηθήσουν να μεταβεί στη Σκωτία με χρήματα, εθελοντές και όπλα. Ο Σερ Ουόλτερ Ράτλιντζ έδωσε στον Κάρολο το βρετανικό πολεμικό πλοίο Ελισάβετ, το οποίο είχε 700 εθελοντές από την Ιρλανδική Ταξιαρχία, 1.500 μουσκέτα και 1.800 ξίφη. Το πλοίο του Καρόλου θα ήταν το Ντουτέλ, το οποίο είχε επίσης μουσκέτα, ξίφη και 4.000 λουδοβίκια. Στο ταξίδι του προς τη Σκωτία, ο Κάρολος συνοδευόταν από επτά άνδρες: τον τραπεζίτη Ίνιας ΜακΝτόναλντ, τον Φράνσις Στρίκλαντ, έναν Άγγλο και πρώην δάσκαλο του αδελφού του Καρόλου, Ερρίκου Βενέδικτου Στιούαρτ, και τέσσερις Ιρλανδούς (τον Σερ Τόμας Σέρινταν, τον αιδεσιμότατο Τζορτζ Κέλι, τον Σερ Τζον ΜακΝτόναλντ και τον Τζον Ουίλιαμ Ο'Σάλιβαν). Το Ντουτέλ σάλπαρε από τη Νάντη στις 22 Ιουνίου του 1745, συνάντησε το Ελισάβετ στη Βρετάνη στις 4 Ιουλίου και στη συνέχεια ταξίδεψαν μαζί για τη Σκωτία. Στις 9 Ιουλίου, το βρετανικό πολεμικό πλοίο Λάιον επιτέθηκε στα δύο πλοία 100 μίλια από το ακρωτήριο Λίζαρντ στην Κορνουάλη, με το Ελισάβετ να έχει σχεδόν βυθιστεί και να επιστρέφει στη Γαλλία. Οι Βρετανοί αξιωματικοί του Λάιον νόμιζαν ότι τα πλοία είχαν προορισμό τη Βόρεια Αμερική και γι' αυτό δεν ενημέρωσαν την κυβέρνηση. Το Ντουτέλ συνέχισε την πορεία του και ο Κάρολος αποβιβάστηκε στο νησί Έρισκεϊ στις 23 Ιουλίου. Η βρετανική κυβέρνηση δεν ήταν σίγουρη για τη σχεδιαζόμενη άφιξη του Καρόλου. Στις 5 Ιουνίου, ο Νόρμαν του κλαν των Μακλάουντ στη νήσο Σκάι έγραψε στον Ντάνκαν Φορμπς, Λόρδο Κάλοντεν, να αγνοήσει την "εντυπωσιακή φήμη" που φέρει τον Κάρολο να έρχεται στα Χάιλαντς. Στις 15 Ιουλίου έγραψε και πάλι, λέγοντας ότι "καθώς δεν έχω ακούσει τίποτα περισσότερο σ' αυτά τα μέρη παρά ηρεμία κι ησυχία, νομίζω ότι μπορείς να βασιστείς πλήρως σ' αυτό, ότι είτε δεν υπήρξε ποτέ ένα τέτοιο πράγμα, ή αν υπήρξε, το σχέδιο συντρίφθηκε και τινάχθηκε στον αέρα". Λαμβάνοντας υπόψη τις φήμες για εξέγερση των Ιακωβιτών, ο πρίγκηπας Γουλιέλμος Αύγουστος (δούκας του Κάμπερλαντ και γιος του Γεωργίου Β'), ο οποίος συμμετείχε στις πολεμικές συγκρούσεις στην ήπειρο, έγραψε στο δούκα του Νιούκαστλ στις 28 Ιουλίου: Επιθυμώ πως αν αυτό το υποτιθέμενο σχέδιο εισβολής συνεχίσει, να μου επιτρέψετε να επιστρέψω στην πατρίδα με όσα στρατεύματα θεωρούνται απαραίτητα, καθώς θα είναι φριχτό να απασχολούμαι στο εξωτερικό όταν η πατρίδα μου είναι σε κίνδυνο και, πραγματικά, θα πρέπει να θεωρηθεί ορθό να αποσπαστούν στην Αγγλία στρατεύματα επαρκή για να την εξασφαλίσουν καθώς δεν θα μείνει κανένας για να σώσει αυτό το μικρό περίσσευμα χώρας που έχουμε ακόμα εδώ, στις Αυστριακές Κάτω Χώρες. Ο δούκας του Νιούκαστλ συμβούλεψε τον Κάμπερλαντ να αιτηθεί από τον Γεώργιο Β' τη διοίκηση των στρατευμάτων στη χώρα. Ωστόσο, ο Γεώργιος υποτίμησε την απειλή των Ιακωβιτών και ήθελε τον Κάμπερλαντ να παραμείνει στη Φλάνδρα και ν' αφήσει την άμυνα της χώρας στους 6.000 Ολλανδούς στρατιώτες που υπηρετούσαν στη Βρετανία έπειτα από συνθήκη. Ο Κάρολος πέρασε τη νύχτα στο Έρισκεϊ και επέστρεψε στο Ντουτέλ το επόμενο πρωί. Εκεί τον επισκέφτηκε ο Αλεξάντερ ΜακΝτόναλντ του Μπόισντεϊλ, νεώτερος αδελφός του επικεφαλής ΜακΝτόναλντ του Κλανράναλντ. Ο Μπόισντεϊλ ήταν Ιακωβίτης αλλά πίστευε ότι η σχεδιαζόμενη εξέγερση δεν είχε καμία πιθανότητα επιτυχίας και είπε στον Κάρολο να επιστρέψει στο σπίτι του. Ο Κάρολος απάντησε: "Είμαι σπίτι μου, κύριε, και δεν έχω καμία σκέψη να επιστρέψω στο μέρος απ' όπου ήρθα. Είμαι πεπεισμένος ότι οι πιστοί μου Χαϊλάντερς θα σταθούν στο πλευρό μου". Ο Κάρολος έπλευσε προς τη Λοχ Ναν Ουμ και έμεινε στο αγρόκτημα των Κλανράναλντ. Στις 29 Ιουλίου, το Ντουτέλ συνέχισε προς το Μόινταρτ. Ο ΜακΝτόναλντ των Κλανράναλντ και ο ΜακΝτόναλντ του Κινλοχμόινταρτ επισκέφθηκαν τον Κάρολο στο πλοίο για να τον αποτρέψουν από την εξέγερση. Συνέχισαν να λογομαχούν μέχρι που ο μικρότερος αδερφός του Κινλοχμόινταρτ, Ράναλντ ΜακΝτόναλντ, άρπαξε το σπαθί του και βλέποντάς τον ο Κάρολος τον ρώτησε: "Δεν θα με βοηθήσεις;". Ο Ράναλντ απάντησε: "Θα το κάνω! Θα το κάνω! Ακόμα κι αν κανένας άλλος άνδρας στα Χάιλαντς δεν τραβήξει σπαθί, εγώ είμαι έτοιμος να πεθάνω για σένα!". Ο Κάρολος απάντησε με δάκρυα ότι εύχεται όλοι οι Χαϊλάντερς να ήταν σαν κι αυτόν. Οι δύο αρχηγοί αποφάσισαν τότε να υποστηρίξουν τον Κάρολο. Στις 11 Αυγούστου το Ντουτέλ έπλευσε προς τον κόλπο Γκλενούιγκ και από κει ο Κάρολος ταξίδεψε δια ξηράς προς το Κινλοχμόινταρτ. Το φορτίο του Ντουτέλ μεταφέρθηκε στο σπίτι των ΜακΝτόναλντ του Κινλοχμόινταρτ. Μετά απ' αυτό, ο Κάρολος διέταξε το πλήρωμα του Ντουτέλ να επιστρέψει στη Γαλλία. Στις 18 Αυγούστου, ο Κάρολος άφησε το Κινλοχμόινταρτ και οι ΜακΝτόναλντς βοήθησαν να μεταφερθούν τα πράγματα του Καρόλου στο Γκλενφίναν, όπου ο Κάρολος προγραμμάτισε μία συνάντηση των αρχηγών των φυλών. Με 400 περίπου σωματοφύλακες, ως επί το πλείστον από τους ΜακΝτόναλντς, ο Κάρολος συναντήθηκε στις 19 Αυγούστου στο Γκλενφίναν με τον επικεφαλής του κλαν Κάμερον, ο οποίος είχε μία συνοδεία 800 ανδρών. Τότε υψώθηκε η σημαία των Ιακωβιτών, ένα πανό από κόκκινο μετάξι μ' ένα λευκό χώρο στο κέντρο. Ο καθολικός επίσκοπος Χιου ΜακΝτόναλντ ευλόγησε τη σημαία και ο Μαρκήσιος του Ταλιμπαρντίν διάβασε δυνατά στις συγκεντρωμένες φυλές τη Διακήρυξη του βασιλιά Ιάκωβου, τη δέσμευση του Ιάκωβου για τον ορισμό του Κάρολου ως πρίγκηπα-αντιβασιλέα καθώς και το μανιφέστο του Κάρολου (με ημερομηνία 16 Μαΐου 1745). Σ' αυτό το μανιφέστο, ο Κάρολος δήλωνε ότι εκτελούσε τη θέληση του πατέρα του στη διεκδίκηση του αδιαμφισβήτητου δικαίωματός του στο θρόνο των προγόνων του. Μετά απ' όλα αυτά, οι Χαϊλάντερς πέταξαν τα σκουφιά τους στον αέρα, φώναξαν τρεις φορές και ζητωκραύγαζαν υπέρ του βασιλιά Ιάκωβου, του πρίγκηπα Κάρολου και της ευημερίας της Σκωτίας. Στις 3 Αυγούστου η εφημερίδα London Gazette εκτύπωσε μία ανακοίνωση της βρετανικής κυβέρνησης βάζοντας μία αμοιβή ύψους 30.000£ για τη σύλληψη του Καρόλου. Στο άκουσμα της επικήρυξης, ο Κάρολος εξέδωσε στις 20 Αυγούστου μία επικήρυξη προσφέροντας το ίδιο ποσό για τη σύλληψη του Γεωργίου Β'. Τελικά, κανείς δεν πρόδωσε τον Κάρολο για να πάρει την αμοιβή. Στις 14 Αυγούστου ο βρετανικός στρατός έστειλε ενισχύσεις στο Φορτ Γουίλιαμ. Όταν το έμαθε αυτό, ο Κάρολος ενημέρωσε τους υποστηρικτές του και οι 60 στρατιώτες του λοχαγού Τζον Σουίτενχαμ αιχμαλωτίστηκαν από τους ΜακΝτόνελς του Κέποχ. Η πρώτη αψιμαχία μεταξύ Ιακωβιτών και βρετανικού στρατού έλαβε χώρα στο Χάιμπριτζ στις 16 Αυγούστου. Ο λοχαγός Τζον Σκοτ οδηγούσε τους άνδρες του στο Φορτ Ογκάστας όταν άκουσε τον ήχο μίας γκάιντας στο Χάιμπριτζ. Ένας λοχίας κι ένας υπηρέτης, που στάλθηκαν για να ερευνήσουν την περιοχή, αιχμαλωτίστηκαν γρήγορα από τους Ιακωβίτες του Ντόναλντ ΜακΝτόνελ. Ο Σκοτ αποφάσισε να υποχωρήσει πίσω στο Φορτ Ογκάστας, 29 χιλιόμετρα μακριά. Εκεί έφτασαν οι Κέποχ με μία δύναμη Ιακωβιτών περίπου 50 ανδρών, καταδίωξαν τις δυνάμεις τους Σκοτ, τις οποίες περικύκλωσαν στο Λάγκαν. Στην επακόλουθη αψιμαχία ο Σκοτ έχασε 6 άνδρες πριν παραδοθεί στους Κέποχ. Στις 31 Αυγούστου, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' επέστρεψε στο Λονδίνο από το Αννόβερο. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο Δούκας του Νιούκαστλ έγραψε στον Δούκα του Κάμπερλαντ, ζητώντας του 10 τάγματα Βρετανών στρατιωτών: Αν και έβλεπα συνεχώς την πραγματικότητα και τον κίνδυνο αυτής της προσπάθειας να εισβάλουν στις κτήσεις της Αυτού Μεγαλειότητος, δεν φαντάστηκα ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ο γιος του Μνηστήρα, μ' ένα στρατό 3.000 ανδρών, θα ήταν μεταξύ των στρατευμάτων και της Αγγλίας και λίγες μέρες δρόμο από το Εδιμβούργο. Μερικοί σκέφτονται ότι σύντομα θ' ακούσουμε ότι είναι εκεί και ότι μπορεί να συγκαλέσει ένα Κοινοβούλιο. Άλλοι υποθέτουν ότι θα προχωρήσει με το στρατό του μέσα στην Αγγλία, όπου δεν υπάρχουν τακτικά στρατεύματα για να τον εμποδίσουν, μέχρι να έρθει προς το Λονδίνο. Στις 5 Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση δήλωσε ότι πρέπει να επιβληθούν οι ποινικοί νόμοι κατά των καθολικών. Στις 15 Σεπτεμβρίου, οι Ιακωβίτες έφτασαν στο Εδιμβούργο. Μετά την αποτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων, οι πύλες της πόλης έμειναν ανοιχτές στις 17 Σεπτεμβρίου και οι Ιακωβίτες μπήκαν στην πόλη: ο Κάρολος συνάντησε ένα εμψυχωτικό πλήθος 20.000 ανθρώπων. Ωστόσο, το Κάστρο του Εδιμβούργου αντιστεκόταν στους Ιακωβίτες. Την άλλη μέρα το πρωί, νέα και πολλά στρατεύματα των Άγγλων περικύκλωσαν την πόλη. Τότε οι τραχείς ορεινοί (Χαϊλάντερς), που οι περισσότεροι ήταν οπλισμένοι μόνο με τσεκούρια, όρμησαν ατρόμητοι κατ' απάνω στα κανόνια των Άγγλων, με άγριες πολεμικές κραυγές και θούρια. Οι Άγγλοι πανικοβλήθηκαν από την ορμή και την αυτοθυσία των Σκώτων και διέλυσαν την παράταξή τους. Η υποχώρησή τους όμως ήταν αδύνατη, γιατί πίσω τους υψώνονταν τα τείχη της πόλης. Έτσι, δεν τους έμενε άλλη διέξοδος από την παράδοσή τους. Στις 18 Σεπτεμβρίου, ο Ιάκωβος ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ως Ιάκωβος Η', και ο Κάρολος αντιβασιλέας του. Ο Κάρολος έμεινε στο Ανάκτορο Χόλιρουντ για πέντε εβδομάδες. Οι Γάλλοι ανέθεσαν σε τέσσερις κουρσάρους να μεταφέρουν στους Ιακωβίτες 5.000£ σε χρυσό, 2.500 μουσκέτα και 12 Γάλλους πυροβολητές υπό την επίβλεψη του Τζέιμς Γκραντ, ενός Γαλλοσκωτσέζου αντισυνταγματάρχη. Έφτασαν στο Μόντροουζ και στο Πίτερχεντ μεταξύ 9 και 19 Οκτωβρίου. Ο προσωπικός εκπρόσωπος του Λουδοβίκου ΙΕ', Αλεξάντρ ντε Μπουαγιέ, Μαρκήσιος του Εγκίγ, εμφανίστηκε στο Χόλιρουντ στις 14 Οκτωβρίου. Ο αντιστράτηγος Τζον Κόουπ, διοικητής του βρετανικού στρατού στη Σκωτία, ήταν σε αναζήτηση του Καρόλου. Στις 20 Σεπτεμβρίου, ο Κάρολος έθεσε τον εαυτό του επικεφαλής του δικού του στρατού, παρουσίασε το ξίφος του και διακήρυξε σε ζητωκραυγές: "Φίλοι μου, έχω πετάξει μακριά τη θήκη!". Έμαθε ότι ο Κόουπ βρισκόταν στην περιοχή του Πρέστονπανς και ξεκίνησε για το Φόλσαϊντ Χιλ, για το οποίο πίστευε ότι ήταν καλό μέρος για μάχη. Η Μάχη του Πρέστονπανς στις 21 Σεπτεμβρίου έληξε με νίκη των Ιακωβιτών εναντίον των δυνάμεων του Κόουπ, σε μία μάχη που δεν κράτησε περισσότερο από 15 λεπτά. Η είδηση της νίκης των Ιακωβιτών έφτασε στο Λονδίνο στις 24 Σεπτεμβρίου και συντάραξε την κυβέρνηση. Ο Τσαρλς Γιορκ (μετέπειτα Λόρδος Καγκελάριος) έμεινε έκπληκτος που ο Κάρολος, παρά το γεγονός ότι αποβιβάστηκε σχεδόν μόνος του σε μία απομακρυσμένη γωνιά της Σκωτίας, μπόρεσε να καταφέρει τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα: "Είναι πράγματι μία φοβερή και καταπλητική σκέψη ότι η δημιουργία τόσης τέχνης και κόστους όπως η Επανάσταση [του 1688] και οι επακόλουθες συνέπειές της, βρίσκονται σε κίνδυνο να υπερκεραστούν από την έκρηξη ενός σύννεφου, το οποίο φαινόταν, στην πρώτη του συγκέντρωση, όχι μεγαλύτερο από το χέρι ενός ανθρώπου". Το γεγονός οδήγησε επίσης σε έξαρση της αντικαθολικής βίας στην Αγγλία: "... οι γενναίοι καραβομαραγκοί του Γουίτμπι... ενημερωμένοι ότι οι παπικοί του Έγκτον στους βάλτους έκαναν μεγάλες χαρές για την ήττα των δυνάμεων του βασιλιά...πήραν τις αξίνες και τους μπαλτάδες τους...για να πελεκίσουν και να κόψουν τους εν λόγω παπιστές σε κομμάτια και με εξαιρετική δυσκολία τούς έφεραν πίσω στο Γουίτμπι αφού είχαν βαδίσει δύο μίλια προς τους εχθρούς τους". Μέχρι τώρα ο Κάρολος έχει ξοδέχει τα 4.000 λουδοβίκια και, παρόλο που κατείχε 3.000£ από τη χρηματοδότηση του Κόουπ, χρειαζόταν περισσότερα χρήματα κι έτσι παρέλαβε από τη Γλασκώβη 5.000£ σε μετρητά και 500£ σε αγαθά. Μια επιστολή προς τον Κάμπερλαντ, με ημερομηνία 19 Οκτωβρίου, τον ενημέρωνε ότι ο Γεώργιος τον ήθελε πίσω στη Βρετανία. Ο Κάμπερλαντ επέστρεψε στο Λονδίνο στις 28 Οκτωβρίου, μεταφέροντας 25 τάγματα πεζικού, 23 ίλες ιππικού και 4 πυροβολαρχίες. Στις 30 Οκτωβρίου, συγκλήθηκε το Συμβούλιο του Κάρολου και συζήτησε το ενδεχόμενο της εισβολής στην Αγγλία. Ο Κάρολος ήθελε να εισβάλει στην Αγγλία από τα βορειοανατολικά. Ο Μάρεϊ και οι περισσότεροι από τους αρχηγούς ήθελαν να παραμείνουν στη Σκωτία για να εδραιώσουν τη θέση τους και να εξαλείψουν τις κυβερνητικές δυνάμεις προκειμένου να περιμένουν τη γαλλική βοήθεια. Ο Κάρολος και οι υποστηρικτές του πίστευαν ότι ο στρατός τους δημιουργήθηκε για να μετακινείται και ότι μόνο μέσω της κατάκτησης της Αγγλίας θα μπορούσε να κερδίσει ο Κάρολος το βρετανικό θρόνο για τον πατέρα του. Το Συμβούλιο αποφάσισε με μία ψήφο να προχωρήσουν προς την Αγγλία, ενώ ο Μάρεϊ τούς έπεισε να εισβάλουν από τα βορειοδυτικά, καθώς θα τους βοηθούσαν οι γαλλικές αποφάσεις στη δυτική ακτή της Αγγλίας ή της Ουαλίας. Ο στρατός των Ιακωβιτών που έφυγε από το Εδιμβούργο αποτελούνταν από περισσότερους από 5.000 πεζηκάριους και 500 ιππείς. Στις 8 Νοεμβρίου, ο Κάρολος, με τη συνοδεία Ουσάρων, εισήλθε στην Αγγλία. Στις 9 Νοεμβρίου, οι Ουσάροι έστειλαν έναν αιχμάλωτο χωρικό στο Καρλάιλ, ζητώντας να τους δώσουν καταυλισμό για 13.000 πεζηκάριους και 3.000 ιππείς αλλιώς η πόλη θα καεί. Μία σειρά κανονιοβολισμών ήρθε από τα τείχη της πόλης και οι Ουσάροι υποχώρησαν. Τότε οι δυνάμεις των Ιακωβιτών πολιόρκησαν το Καρλάιλ, μέχρι που παραδόθηκε στις 15 Νοεμβρίου. Οι υπερασπιστές της πόλης συμπέραναν ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα να αντιμετωπίσουν την πολιορκία όταν ενημερώθηκαν ότι οι δυνάμεις του στρατάρχη Ουέιντ δεν ήταν σε θέση να τους βοηθήσουν (στην πραγματικότητα ο Ουέιντ βάδισε από το Νιούκαστλ στο Καρλάιλ στις 16 Νοεμβρίου αλλά ήταν πλέον πολύ αργά). Οι όροι της παράδοσης ήταν ότι οι υπερασπιστές του Καρλάιλ συμφωνούσαν να μην πολεμήσουν εναντίον των Ιακωβιτών για ένα έτος και η πολιτοφυλακή να παραδώσει τα όπλα της. Στις 16 Νοεμβρίου, ο δήμαρχος του Καρλάιλ παρέδωσε τα κλειδιά της πόλης στον Κάρολο. Στις 18 του μηνός, ο Κάρολος εισήλθε στην πόλη πάνω σ' ένα λευκό άλογο, μαζί με 100 άνδρες που έπαιζαν γκάιντες και υπό τις επευφημίες των Χαϊλάντερς κατά μήκος του δρόμου. Χαιρετισμοί με κανόνια και μουσκέτα συνόδευαν τις καμπάνες που χτυπούσαν συνέχεια. Η πόλη παρέδωσε στους Ιακωβίτες 1.500 μουσκέτα, 160 βαρέλια πυρίτιδας, 500 βομβίδες και περίπου 120 άλογα. Ο Κάμπερλαντ πίστευε ότι "η παράδοση του Καρλάιλ στους επαναστάτες ήταν η πηγή όλης της αγωνίας που ένιωσε αυτό το μέρος του βασιλείου και είχε τόσο σκανδαλώδη χαρακτήρα που αξίζει αυστηρή έρευνα και τιμωρία". Στις 23 Νοεμβρίου, ο Έντουαρντ Στάνλεϊ, λόρδος του Ντέρμπι, εγκατέλειψε την άμυνα του Μάντσεστερ καθώς στην πόλη δημιουργήθηκε ένα ισχυρό σύνταγμα 300 Ιακωβιτών. Στις 26, οι Ιακωβίτες εισήλθαν στο Πρέστον υπό τις επευφημίες του πλήθους. Ανακηρύχθηκε ο Ιάκωβος ως βασιλιάς και ο Κάρολος έκανε μία πομπή μέσα στην πόλη "υπό τη δυνατότερη βοή ανθρώπων που μπορείτε να φανταστείτε". Οι Ιακωβίτες έφτασαν στο Ντέρμπι στις 4 Δεκεμβρίου. Το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου συγκλήθηκε συνεδρίαση του Συμβουλίου. Ο λόρδος Τζορτζ Μάρεϊ ξεκίνησε με το επιχείρημα της υποχώρησης στη Σκωτία, αναφέροντας τα τρία βρετανικά στρατεύματα στην Αγγλία: του Κάμπερλαντ, του Ουέιντ και ενός στρατού που υποτίθεται ότι βρισκόταν βόρεια του Λονδίνου. Ο Μάρεϊ υποστήριξε ότι αν οι Ιακωβίτες νικούσαν τις δυνάμεις του Κάμπερλαντ, θα έχαναν περίπου 1.000 με 1.500 στρατιώτες, γεγονός που θα καταστούσε το στρατό ακατάλληλο για περαιτέρω συγκρούσεις. Αν χάνανε τη μάχη, τότε οι απώλειες θα ήταν τεράστιες και μία υποχώρηση στη Σκωτία θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Ο Κάρολος, μετά από μία μακρά παύση, μίλησε για την προετοιμασία της πορείας της επόμενης μέρας. Ο Μάρεϊ τον διέκοψε θέτοντας ερωτήματα ως προς τη σκοπιμότητα της κίνησης αυτής. Ο Κάρολος απευθύνθηκε στους άλλους αξιωματικούς, οι οποίοι αποφάνθηκαν υπέρ του Μάρεϊ. Ο Κάρολος τους επέκρινε ότι παραιτούνται μίας εγγυημένης νίκης και της αποκατάστασης των Στιούαρτ. Ο Μάρεϊ απάντησε ότι όλοι είναι υπέρ της αποκατάστασης των Στιούαρτ και έτοιμοι να πεθάνουν γι' αυτό το σκοπό, αλλά είναι βέβαιο ότι θα πεθάνουν όλοι τους αν προχωρήσουν. Δύο λόρδοι συμφώνησαν με τον Μάρεϊ και δήλωσαν ότι ο στρατός των Ιακωβιτών δεν θα μπορούσε να νικήσει δύο ή τρεις στρατούς διαδοχικά και ως εκ τούτου ήταν πιθανό είτε να σκοτωθεί ο Κάρολος είτε να συλληφθεί. Ο Κάρολος απαντώντας τόνισε την ευνοϊκή στρατηγική θέση του στρατού των Ιακωβιτών και το ηθικό του. Επιπλέον, είπε ότι οι Άγγλοι Ιακωβίτες θα έβγαιναν τελικά να τον υποστηρίξουν στην περίπτωση που βάδιζε κατά του Λονδίνου και ότι οι Γάλλοι θα πραγματοποιούσαν απόβαση στο Κεντ ή στο Έσσεξ, επικαλούμενος μία επιστολή που τον διαβεβαίωνε για τη γαλλική υποστήριξη. Ο Μάρεϊ είπε ότι η επιστολή αποδείκνυε ότι οι Γάλλοι θα βοηθούσαν τους Ιακωβίτες στη Σκωτία, όχι στην Αγγλία, και ότι θα ήταν σοφό να υποχωρήσουνε στη Σκωτία και να ενωθούνε με τους άλλους στρατούς των υποστηρικτών τους. Μία προέλαση στο Λονδίνο θα μπορούσε να είναι επιτυχής μόνο με την υποστήριξη των Άγγλων Ιακωβιτών ή των Γάλλων. Ο Κάρολος ισχυρίστηκε ότι πιστεύει πως οι Άγγλοι Ιακωβίτες θα εξεγερθούν, αλλά παραδέχθηκε ότι δεν ήταν σε επαφή μαζί τους. Επίσης είπε ότι αν οι Ιακωβίτες διατηρούσαν τη θέση τους στο Λονδίνο, η κυβέρνηση των Ουίγων θα παρέλυε. Ο Μάρεϊ απάντησε λέγοντας ότι ο Κάρολος στηρίζεται στο γεγονός ότι οι Ιακωβίτες θα κερδίσουν τις μάχες μέχρι το Λονδίνο. Ακόμα και αν οι Ιακωβίτες νικούσαν τον Κάμπερλαντ, τα υπολείμματα του στρατού του θα αποδεκάτιζαν το στρατό των Ιακωβιτών μέχρι να φτάσει στο Λονδίνο και θα συνδέονταν και με άλλους στρατιώτες στην πρωτεύουσα. Μία μάχη ενός κουρασμένου στρατού Ιακωβιτών δεν θα έκανε τους Λονδρέζους Ιακωβίτες να τους υποστηρίξουν εναντίον δύο βρετανικών στρατών που βρίσκονται ακόμα στην Αγγλία. Ο Κάρολος υποστηρίχθηκε μόνο από τον Ράναλντ Κλανράναλντ, τον Τζον Ο'Σάλιβαν και τον δούκα του Περθ. Όταν ο Μάρεϊ του Μπρότον μπήκε στο Συμβούλιο, ο Κάρολος ζήτησε την άποψή του και ο Μάρεϊ αποφάνθηκε υπέρ της υποχώρησης. Ο λόρδος Τζορτζ Μάρεϊ και ο λόρδος Όγκιλβι υποστήριξαν ότι οι Λονδρέζοι θα καθιστούσαν δύσκολο για τους Ιακωβίτες να καταλάβουν την πρωτεύουσα, και ακόμα και αν το κατάφερναν τότε θα πολιορκούνταν με τη σειρά τους από τα στρατεύματα του Ουέιντ και του Κάμπερλαντ. Μία πρόταση του δούκα του Περθ να ανασυνταχθούν στην Ουαλία, απορρίφθηκε επίσης με το σκεπτικό ότι θα ήταν αποκομμένοι από τη Σκωτία. Το Συμβούλιο αποσύρθηκε μέχρι το απόγευμα. Το απόγευμα, ο Κάρολος επισκέφθηκε την τοπική ανώτερη τάξη, προκειμένου να τους πείσει να τον υποστηρίξουν, αλλά απέτυχε. Κατάφερε μόνο να πείσει τον δούκα του Περθ και τον μαρκήσιο του Ταλιμπαρντίν να υποστηρίξουν την πορεία προς το Λονδίνο. Στο βραδινό Συμβούλιο ο λόρδος Τζορτζ Μάρεϊ πρότεινε τον κατά τη γνώμη του καλύτερο τρόπο για να υποχωρήσουν στη Σκωτία. Ο δούκας του Περθ διαφώνησε, υποστηρίζοντας μία άμεση επίθεση στον Κάμπερλαντ, αλλά όταν ο Μάρεϊ του Μπρότον εξέφρασε τη συμφωνία του, κλήθηκε να τη δώσει γραπτώς και όταν αυτός αρνήθηκε τότε σιώπησε. Ο Κάρολος επισήμανε ότι αν ο στρατός των Ιακωβιτών υποχωρούσε, θα βρισκόταν σε αυξημένο κίνδυνο επειδή θα ήταν ανάμεσα στον Ουέιντ και τον Κάμπερλαντ και ότι, ωστόσο, ο Ουέιντ δεν θα αποτελούσε άμεσο κίνδυνο εάν βάδιζαν προς το Λονδίνο. Το επιχείρημα αυτό το αντέκρουσαν κάποιοι από τους αρχηγούς, υποστηρίζοντας ότι οι Χαϊλάντερς θα μπορούσαν να βαδίσουν πιο γρήγορα από τον Κάμπερλαντ και ότι θα μπορούσαν να νικήσουν τον Ουέιντ αν προσπαθούσε να τους αναχαιτίσει στο δρόμο για τη Σκωτία. Τότε ο Ντάντλεϊ Μπράντστριτ εισήλθε στο Συμβούλιο για να τους πληροφορήσει για ένα νέο στοιχείο: ότι υπήρχε κι άλλος στρατός με 9.000 στρατιώτες, ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα σ' αυτούς και το Λονδίνο. Τότε ο Ράναλντ Κλανράναλντ και ο μαρκήσιος του Ταλιμπαρντίν απέσυραν την υποστήριξή τους στην πορεία προς το Λονδίνο, με αποτέλεσμα ο Κάρολος να πει: "Με καταστρέφετε, με εγκαταλείπετε και με προδίδετε αν δεν συνεχίσετε". Ωστόσο, έδωσε τελικά τη συγκατάθεσή του στην απόφαση του Συμβουλίου να υποχωρήσουν. Η 6η Δεκεμβρίου, ημερομηνία που έμεινε γνωστή ως "Μαύρη Παρασκευή", ήταν η ημέρα που οι κάτοικοι του Λονδίνου πανικοβλήθηκαν στο άκουσμα της είδησης ότι οι Ιακωβίτες ήταν στο Ντέρμπι. Το Λονδίνο ήταν "σε τέτοια αναταραχή που δεν μπορεί να εκφραστεί και είναι δύσκολο να τη φανταστεί κανείς". Σύμφωνα με τον Τζέιμς Τζονστόουν, ο δούκας του Νιούκαστλ παρέμεινε απρόσιτος στο σπίτι του ολόκληρη την ημέρα, σταθμίζοντας στο μυαλό του ποιανού το μέρος θα ήταν πιο συνετό να πάρει. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο και τα αρχεία δείνουν ότι ο δούκας του Νιούκαστλ εκείνη την ημέρα υπαγόρευε διαταγές και επίσημες επιστολές. Ούτε υπάρχουν αποδείξεις ότι ο βασιλιάς Γεώργιος παρήγγειλε να υπάρχει έτοιμο ένα βασιλικό γιοτ στον Τάμεση για να διαφύγει, αντιθέτως υπάρχουν στοιχεία ότι ετοιμαζόταν να τεθεί επικεφαλής των στρατευμάτων του. Τα αποθέματα μειώθηκαν γρήγορα, αλλά δεν υπήρξε καμία κίνηση για την Τράπεζα της Αγγλίας όπως συνέβη μετά τη μάχη του Πρέστονπανς. Στις 6 Δεκεμβρίου, λοιπόν, ο δούκας του Νιούκαστλ έγραψε στον λόρδο Δήμαρχο λέγοντάς του την επιθυμία του Γεωργίου για την εσωτερική ασφάλεια του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένης και της ενθάρρυνσης εκείνων που προσφέρθηκαν εθελοντικά να δώσουν ένοπλη υποστήριξη. Ο δούκας εφάρμοσε επίσης τους ποινικούς νόμους εναντίον των καθολικών και δήλωσε ότι οι Ιησουίτες και άλλοι ιερείς θα έφευγαν από το Λονδίνο στις 9 Δεκεμβρίου. Επιπλέον, από εκείνη την ημερομηνία θα δίνονταν 100£ σε εκείνους που θα ανακάλυπταν ιερέα σε ακτίνα 10 μιλίων (16 χιλιομέτρων) από το Λονδίνο. Ένας εφημέριος της πρεσβείας της Πορτογαλίας φυλακίστηκε στο Νιουγκέιτ. Ο στρατός των Ιακωβιτών βρισκόταν μόνο 130 μίλια από το Λονδίνο όταν άρχισε να υποχωρεί διστακτικά. Ο Κάρολος είχε πάρει την απόφαση: αφού δεν μπορούσε να πάρει την κορώνα της Αγγλίας θα περιοριζόταν τουλάχιστον να κρατήσει το θρόνο της Σκωτίας. Στο μεταξύ, όμως, οι Άγγλοι δεν έμειναν αδρανείς. Είχαν συγκεντρώσει στρατό και παρακολουθούσαν την ομαλή υποχώρηση του Κάρολου. Στις 28 Δεκεμβρίου, κι ενώ υποχωρούσε ο στρατός των Ιακωβιτών, ενεπλάκη σε αψιμαχία νικώντας τις βρετανικές δυνάμεις στο Κλίφτον της Κάμπριας. Στη συνέχεια έχασε τον έλεγχο του Καρλάιλ έπειτα από μία πολιορκία που διήρκησε από τις 21 έως τις 30 Δεκεμβρίου. Στις 17 Ιανουαρίου του 1746 οι Ιακωβίτες νίκησαν πάλι, στη μάχη του Φόλκερκ. Από τις 20 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου πολιόρκησαν ανεπιτυχώς το Φορτ Γουίλιαμ και στις 15 Απριλίου γνώρισαν την ήττα στη μάχη του Λιτλφέρι. Στις 16 Απριλίου, μία χιονισμένη ημέρα στο Κάλοντεν, κοντά στην πόλη Ινβερνές, ο στρατός του Ανόβερου (που περιλάμβανε και πολλούς Σκωτσέζους, επομένως το ζήτημα δεν ήταν εθνικιστικό), νίκησε αποφασιστικά τους Ιακωβίτες. Ο αγώνας των Ιακωβιτών χάθηκε. Το Κάλοντεν υπήρξε καμπή στην ιστορία των Χάιλαντς λόγω των σκληρών και καταπιεστικών μέτρων που επιβλήθηκαν μετά τη μάχη. Η βρετανική κυβέρνηση θέλησε να εξασφαλίσει ότι δεν θα πραγματοποιούνταν καμία άλλη εξέγερση των Ιακωβιτών. Έτσι, το 1746 με ειδική νομοθετική πράξη αφαιρέθηκαν από τους Σκωτσέζους λόρδους οι κληρονομικές δικαιοδοσίες, ενώ με άλλο νόμο απαγορεύτηκε στους Σκωτσέζους να φορούν τις παραδοσιακές τους στολές, να παίζουν γκάιντα και να οπλοφορούν. Οι συγγενικοί δεσμοί μεταξύ του αρχηγού και του λαού διακόπηκαν και ο τρόπος ζωής τους άλλαξε ριζικά. Ο Κάρολος ήταν καταζητούμενος για έξι μήνες, αλλά παρότι τον είχαν επικηρύξει με το ποσό των 30.000 λιρών, δεν τον πρόδωσε ποτέ κανείς. Ο γενναίος πρίγκηπας διέφυγε στη νήσο Ουίστ. Εκεί για ν' αποφύγει την αιχμαλωσία, μεταμφιέστηκε σε υπηρέτρια. Κατόπιν, κατέφυγε στο νησί Σκάι και από εκεί, επειδή είχαν ανακαλυφθεί τα ίχνη του, πέρασε στην ηπειρωτική Σκωτία και κρύφτηκε για λίγο καιρό σε μία σπηλιά. Τέλος, διέφυγε στη Γαλλία όπου πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, φτωχός και απογοητευμένος και με το όνειρο να ξαναγυρίσει στο θρόνο του.
Η Εξέγερση των Ιακωβιτών του 1745, η οποία αναφέρεται συχνά στη βρετανική βιβλιογραφία ως "Το Σαράντα-Πέντε", ήταν η προσπάθεια του Κάρολου Εδουάρδου Στιούαρτ να ανακτήσει το θρόνο της Σκωτίας για τον εξόριστο Οίκο των Στιούαρτ και να εγκαθιδρύσει απόλυτη μοναρχία στη Σκωτία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η εξέγερση σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής όταν το μεγαλύτερο μέρος του βρετανικού στρατού βρισκόταν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο Κάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ, γνωστώς ευρέως ως "ο Νέος Μνηστήρας", κατέπλευσε στη Σκωτία και έθεσε τα πρότυπα των Ιακωβιτών στο Γκλενφίναν (στα Χάιλαντς της Σκωτίας), όπου υποστηρίχθηκε από μία ομάδα αρχηγών. Η πορεία προς τα νότια ξεκίνησε με μία αρχική νίκη στο Πρέστονπανς, κοντά στο Εδιμβούργο. Ο στρατός των Ιακωβιτών, πλέον αποφασισμένος, βάδισε προς το Καρλάιλ, πέρα από τα σύνορα με την Αγγλία. Φτάνοντας στο Ντέρμπι, μερικά βρετανικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από την ηπειρωτική Ευρώπη και ο στρατός των Ιακωβιτών υποχώρησε βόρεια στην Ινβερνές, όπου η τελευταία μάχη σε σκωτσέζικο έδαφος έλαβε χώρα σ' έναν κοντινό βάλτο στο Κάλοντεν. Η μάχη του Κάλοντεν έληξε με την τελική ήττα των Ιακωβιτών και με τον Κάρολο Εδουάρδο Στιούαρτ να διαφεύγει καταζητούμενος. Οι περιπλανήσεις του στα βορειοδυτικά Χάιλαντς και τα νησιά της Σκωτίας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες του 1746, πριν τελικά σαλπάρει σε μόνιμη εξορία στη Γαλλία, έχουν εμποτιστεί με πολύ ρομαντισμό στη Σκωτσέζικη ιστορία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%99%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD_(1745)
Εκεχειρία
Στην ελληνική αρχαιότητα η εκεχειρία κηρύσσονταν σύμφωνα με τον Πολυδεύκη με ειδικό κήρυκα, ονομαζόμενος "εκεχειροφόρος" ακριβώς για τους ίδιους λόγους που κηρύσσεται αυτή και σήμερα. Ανεξάρτητα όμως των πολεμικών εκεχειριών υπήρχαν και "ιερές εκεχειρίες" λεγόμενες "ιερομηνίες" που και κατ΄ αυτές γίνονταν διακοπές εχθροπραξιών όπως ήταν για παράδειγμα τα Παμβοιώτια, ή η Ολυμπιακή Εκεχειρία, ή οι ανάλογες σε άλλους κοινούς αθλητικούς αγώνες των αρχαίων Ελλήνων, (Ίσθμια, Νέμεα κ.τλ.). Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο εκεχειρία χαρακτηρίζεται επακριβώς η βραχεία διακοπή εχθροπραξιών δύο αντιπάλων στρατιωτικών τμημάτων, με χρονική διάρκεια σαφώς καθορισμένη και για συγκεκριμένο τόπο του πεδίου της μάχης, για διάφορους συγκεκριμένους όμως λόγους, όπως η περισυλλογή τραυματιών, νεκρών μετά από μάχη, κ.λπ. Την εκεχειρία μπορούν να συνάψουν εκτός από τον αρχιστράτηγο ή τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα ανώτατο αξιωματικό και οι διοικητές Φρουρίων, Στρατιών και Σωμάτων Στρατού που όμως επιχειρούν μεμονωμένα. Η εκεχειρία παύει αυτοδίκαια μετά την εκπνοή του καθορισθέντος προηγουμένως χρονικού διαστήματος εφαρμογής της, χωρίς να απαιτείται η έγκαιρη προειδοποίηση, σε αντίθεση με την ανακωχή. Η Εκεχειρία συνήθως επιλέγετε να επιβλεφθεί με δημοκρατικό τρόπο. Οι διαφορές της ανακωχής με την εκεχειρία είναι ουσιαστικά δύο: Αφενός με τη πρώτη επέρχεται παύση των εχθροπραξιών σε όλο το μήκος του μετώπου απ' όλες τις αντίπαλες δυνάμεις ξηράς θάλασσας και αέρος των θεάτρων επιχειρήσεων, ενώ η εκεχειρία είναι περισσότερο τοπική και αφετέρου η διάρκειά της είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της ανακωχής. Γενικά πάντως η εκεχειρία δεν μπορεί ν΄ αποτελέσει προοίμιο σύναψης ειρήνης όπως αντίθετα είναι η ανακωχή. Πόλεμος Συνθήκη Ουδέτερη ζώνη "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.6ος, σ.444 "Δημοτικά Τραγούδια" Ν. Πολίτη (επανέκδοση 2001)
Ο όρος εκεχειρία απαντάται ειδικότερα στις συμβάσεις πολέμου, με τον οποίο χαρακτηρίζεται η οποιαδήποτε βραχεία χρονικά αναστολή των εχθροπραξιών με αμοιβαία συμφωνία μεταξύ των εμπολέμων χωρών ή δυνάμεων, σε αντιδιαστολή με την ανακωχή που χρησιμοποιείται για μακρύτερο χρονικό διάστημα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1
Κάρλο Γκολντόνι
Ο Γκολντόνι γεννήθηκε το 1707 στη Βενετία από τη Μαργκερίτα και τον Τζούλιο Γκολντόνι. Ενδιαφέρθηκε από τα παιδικά του κιόλας χρόνια για το θέατρο. Το 1723, ο πατέρας του τον έστειλε στο αυστηρό Κολέγιο Ghislieri στην Παβία, ωστόσο ο Γκολντόνι περνούσε τον χρόνο του διαβάζοντας αρχαίες ελληνικές και λατινικές κωμωδίες. Είχε αρχίσει ήδη να γράφει: εξαιτίας ενός ποιήματος-λίβελου και της επίσκεψής του σε τοπικό οίκο ανοχής, αποβλήθηκε από τη σχολή και έφυγε από την πόλη το 1725. Σπούδασε νομική στο Ούντινε και πήρε το πτυχίο του στη Μόντενα. Παρότι εργάστηκε ως γραμματέας και σύμβουλος, επέστρεψε στη Βενετία και αφιερώθηκε στη συγγραφή έργων και στη διαχείριση θεάτρων. Το 1731, πέθανε ο πατέρας του κι ένα χρόνο αργότερα έφυγε για το Μιλάνο και τη Βερόνα, όπου ο θεατράνθρωπος Τζιουζέπε Ίμερ τον βοήθησε να γίνει κωμικός ποιητής, ενώ τον γνώρισε και με τη μελλοντική του σύζυγο, Νικολέτα Κόνιο, με την οποία επέστρεψε στη Βενετία μέχρι το 1743. Στο ιταλικό θέατρο εμφανίστηκε με την τραγωδία Amalasunta στο Μιλάνο, το οποίο αποτέλεσε θεατρική και οικονομική αποτυχία. Ο διευθυντής της όπερας του τόνισε ότι στη Γαλλία ο συγγραφέας θα έπρεπε να προσπαθήσει να ευχαριστήσει το κοινό, αλλά στην Ιταλία έπρεπε να συμβουλευτεί και να ευχαριστήσει τα μέλη του θιάσου. Έπειτα από αυτό, ο Γκολντόνι έκαψε το χειρόγραφο του έργου. Το επόμενο έργο του με τίτλο Belisario (1734) είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Ταυτόχρονα, έγραφε λιμπρέτα για όπερα, ενώ υπηρέτησε ως πνευματικός διευθυντής της βενετσιάνικης όπερας San Giovanni Grisostomo. Σύντομα ανακάλυψε ότι είχε μεγαλύτερο ταλέντο στην κωμωδία, ενώ συνειδητοποίησε ότι η ιταλική σκηνή χρειαζόταν μια μεγάλη ανανέωση. Υιοθέτησε ως πρότυπό του τον Μολιέρο και το 1738 παρουσίασε την πρώτη του κωμωδία, με τίτλο L'uomo di mondo. Ακολούθησαν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα, στα οποία διαφαινόταν το ιδιαίτερο στυλ γραφής του που συνδύαζε το ύφος του Μολιέρου και τη δυναμική της Κομέντια ντελ άρτε, προσθέτοντας παράλληλα τη δική του προσωπική πινελιά. Μετά το 1748, ο Γκολντόνι συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μπαλτασάρε Γκαλούπι, συνεισφέροντας σημαντικά στην ανάπτυξη της Όπερα μπούφα. Στις κωμωδίες του που ακολουθούσαν αυτή τη φόρμα, ο Γκολντόνι ενσωμάτωσε χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε με αναγνωρίσιμα στοιχεία από τη σύγχρονή του πραγματικότητα, συνήθειες και χαρακτήρες της μεσαίας τάξης και της καθημερινότητας της Βενετίας. Το 1761, εξαιτίας της διαμάχης του με τον συγγραφέα Κάρλο Γκότζι, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι στέρησε από το Ιταλικό θέατρο την ποίηση και τη φαντασία, μετακόμισε αγανακτισμένος στο Παρίσι, όπου έγινε δεκτός στην Αυλή και τέθηκε υπεύθυνος του Ιταλικού Θεάτρου. Έμεινε στη Γαλλία μέχρι το τέλος της ζωής του, γράφοντας στα γαλλικά τα έργα του και τα Απομνημονεύματά του. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα. Όταν αποσύρθηκε στις Βερσαλλίες, δεχόταν σύνταξη από τον ίδιο τον Βασιλιά, την οποία έχασε μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αποδόθηκε ξανά στη σύζυγό του μετά τον θάνατό του. Τα έργα που γράφτηκαν όσο ο συγγραφέας ήταν στην Ιταλία δεν έχουν θρησκευτικό ή εκκλησιαστικό θέμα ούτε εκφράζουν σκέψεις για τον θάνατο ή τη μετάνοια, κάτι που προκαλεί εντύπωση λόγω της αυστηρής καθολικής ανατροφής του Γκολντόνι. Μετά τη μετοίκησή του στη Γαλλία, η θέση του έγινε πιο ξεκάθαρη, καθώς τα έργα του είχαν έντονο αντι-εκκλησιαστικό τόνο και συχνά σατίριζαν την υποκρισία των μοναχών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Γκολντόνι ενδιαφερόταν για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τη φιλοσοφία, το κίνημα του Ουμανισμού, ενώ ασκούσε κριτική στην αλαζονεία, στην αδιαλλαξία και την κατάχρηση εξουσίας. Συχνά σατίριζε τους υπερόπτες ευγενείς και τους φτωχούς που δεν είχαν τιμιότητα και αξιοπρέπεια. Amalasunta (1733) Rosmonda (1734) Griselda (1734) Enrico Re di Sicilia (1736) Gli amori de Alessandro Magno (1759) Enea nel Lazio (1760) Nerone (1760) Artemisia Belisario (1734) Rinaldo di Montalbano (1736)Giustino La sposa persiana (1753) Ircana in Julfa Ircana in Ispaan La peruviana La bella selvaggia La dalmatina Gli amori di Alessandro Magno Artemisia Enea nel Lazio Zoroastro La bella giorgiana Don Giovanni Tenorio Un curioso accidente (1760) L'uomo di mondo Il prodigo Il Momolo cortesan (1738) Il mercante fallito (1741) La donna di garbo (1743) Il servitore di due padroni (Υπηρέτης δύο αφεντάδων, 1745)― ελλην.μετάφρ.Γεράσιμου Σπαταλά ("Δωδώνη") Il frappatore I due gemelli veneziani (1745) L'uomo prudente La vedova scaltra (1748) La putta onorata (1749) La buona moglie (1749) Il cavaliere e la dama L'avvocato veneziano Il padre di famiglia La famiglia dell'antiquario (1750) L'erede fortunata (1750) Il teatro comico (1750-1751) Le femmine puntigliose (1750-1751) La bottega del caffè (Το καφενείο, 1750-1751) ― ελλην.μετάφρ.Αντ.Σακελλαρίου("Δωδώνη") Il bugiardo (1750-1751) L'adulatore Il poeta fanatico La Pamela Il cavaliere di buon gusto Il giuocatore Il vero amico La finta ammalata (1750-1751) La dama prudente L'incognita L'avventuriere onorato (1750-1751) I pettegolezzi delle donne (1750-1751) Il Moliére La castalda L'amante militare Il tutore La moglie saggia (1752) Il feudatario Le donne gelose (1752) La serva amorosa (1752) I puntigli domestici La figlia obbediente I mercatanti La locandiera (Η ξενοδόχα, 1753) ― ελλην.μετάφρ.Αντ.Σακελλαρίου ("Δωδώνη") Le donne curiose (1753) Il contrattempo La donna vendicativa Il geloso avaro La donna di testa debole La cameriera brillante Il filosofo inglese Il vecchio bizzarro Il festino L'impostore La madre amorosa Terenzio Torquato Tasso Il cavaliere giocondo Le massere (1755) I malcontenti La buona famiglia Le donne de casa soa" (1755) La villeggiatura La donna stravagante Il campiello (1756) L'avaro L'amante di se medesimo Il medico olandese La donna sola La pupilla Il cavaliere di spirito La vedova spiritosa Il padre per amore Lo spirito di contraddizione Il ricco insidiato Le morbinose Le donne di buon umore L'apatista La donna bizzarra La sposa sagace La donna di governo La donna forte I morbinosi La scuola di ballo Gli innamorati (1759) Pamela maritata L'impresario delle Smirne (1759) La guerra I rusteghi (1760) Il curioso accidente (1760) La donna di maneggio La casa nova (1760) La buona madre (1761) Le smanie per la villeggiatura (1761) Le avventure della villeggiatura (1761) Il ritorno dalla villeggiatura (1761) Lo scozzese Il buon compatriotto Il sior Todero brontolon o sia Il vecchio fastidioso (1762) Le baruffe chiozzotte (1762) Una delle ultime sere di carnevale (1762) L'osteria della posta (17??) L'amore paterno Il matrimonio per concorso Les amours d'Arlequin et de Camille (1763) La jalousie d'Arlequin (1763) Les inquiétudes de Camille (1763) Gli amori di Zelinda e Lindoro (1764) La gelosia di Lindoro L'inquietudini di Zelinda Gli amanti timidi Il ventaglio (1765) La burla retrocessa nel contraccambio Chi la fa l'aspetti Il genio buono e il genio cattivo Le bourru bienfaisant (1771) L'avare fastueux (1776) Amalasunta (1732) Gustavo (1738) Oronte, re de' Sciti (1740) Statira (1740) La fondazione di Venezia (1734) La contessina (1743) La favola dei tre gobbi (1748) L'Arcadia in Brenta Il filosofo di campagna Il mercato di Malmantile La buona figliuola Il festino I viaggiatori ridicoli Vittorina Il re alla caccia La bouillotte I volponi Gli uccellatori Arcifanfano, Re de' matti L'isola disabitata La calamità de' cuori Il negligente I bagni d'Abano Le virtuose ridicole Il finto principe L'astuzia felice Bertoldo, Bertoldino e Sascasenno I portentosi effetti della madre natura Lucrezia romana Il mondo alla rovescia Buovo d'Antona Il paese delle cuccagna La mascherata Le pescatrici Il conte Caramella La donna di governo Le nozze La fiera di Sinigaglia La ninfa saggia Gli amanti felici Le quattro stagioni Il coro delle muse La pace consolata L'amor della patria L'oracolo del Vaticano Magdalena conversio L'unione del reale profeta Davide Il colosso (1725) Il quaresimale in epilogo (1725-1726) Il buon padre (1729) La cantatrice (1729) Il Gondoliere Veneziano (1733) La pupilla (1734) La birba (1734) Il quartiere fortunato (1734-44) Amor fa l'uomo cieco Il disinganno Κατάλογος ελληνικών θεατρικών παραστάσεων των έργων του Γκολντόνι. Βάλτερ Πούχνερ, «Η πρόσληψη του Carlo Goldoni στην Ελλαδα», στο: Βάλτερ Πόυχνερ, Δραματουργικές αναζητήσεις-Πέντε μελετήματα, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 1995, σελ.345-358 Δημήτρης Σπάθης, «Η παρουσία του Γκολντόνι στο νεοελληνικό θέατρο», στο: Ο Διαφωτισμός και το νεοελληνικό θέατρο, εκδ.University Studio Press, Θεσσ/ίκη, 1986, σελ.199-214 La Locandiera (ιταλικά) Carlo Goldoni - Catholic Encyclopedia
Ο Κάρλο Γκολντόνι (Βενετία, 25 Φεβρουαρίου 1707 - Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1793) ήταν Ιταλός κωμωδιογράφος, ο οποίος θεωρείται ότι ανανέωσε την ιταλική κωμωδία, απομακρυνόμενος από τις χοντροκομμένες φάρσες, δημιουργώντας την «κωμωδία χαρακτήρων». Στα έργα του, παρουσιάζονται χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του, ενώ ενσωμάτωσε στοιχεία και από τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε!.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9
Καϊκαούσης Β΄
Την εποχή που πέθανε ο πατέρας του ήταν ακόμα ανήλικος (1246), οι Μογγόλοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να κατακτήσουν την Ανατολή. Την εποχή που ήταν ακόμα σουλτάνος μοίρασε την εξουσία με τους δύο μικρότερους αδελφούς του Κιλίτζ Αρσλάν Δ΄ και Καϋκοβάδη Β΄. Η μητέρα του ήταν κόρη Έλληνα ιερέα από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, αυτό οδήγησε τον Καϊκαούσης να ζητήσει πολλές φορές βοήθεια από τους Νικαιώτες. Ο Μογγόλος ηγεμόνας Μπαϊζού τον απείλησε και τον προειδοποίησε να πληρώσει τον φόρο υποτέλειας που είχε υποσχεθεί, του ζήτησε επίσης νέα εδάφη στην Ανατολή για το ιππικό του. Οι Μογγόλοι νίκησαν τον Καϊκαούσης Α΄ που κατέφυγε στην Βυζαντινή αυτοκρατορία (1256), ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος τον υποδέχτηκε θερμά αλλά στην συνέχεια τον αιχμαλώτισε. Ο αδελφός του Καϊκοβάδης ζήτησε την βοήθεια του Μπέρκε από την Χρυσή Ορδή, ο αρχηγός της Χρυσής Ορδής Νογκάι Χαν (1230 - 1299) επιτέθηκε στο Βυζάντιο και τον ελευθέρωσε (1265). Ο Μπέρκε έδωσε στον Καϊκαούσης δώρο την Κριμαία και την κόρη του σύζυγο, πέθανε στην εξορία (1280). Ο συγγραφέας Ρουστάμ Σουκούροφ γράφει ότι ο Καϊκαούσης Α΄ είχε "διπλή εθνότητα Ελληνική και Τουρκική και διπλή θρησκεία χριστιανική και Ισλαμική." Ο Καϊκαούσης Β΄ αν και είχε εκθρονιστεί και βρισκόταν στην εξορία παρέμενε εξαιρετικά δημοφιλής ανάμεσα στους Σελτζούκους της Ανατολής και ήταν απειλή στις εύθραυστες σχέσεις ανάμεσα στους Μογγόλους και τους Σελτζούκους, ο βεζίρης του φυλακίστηκε για λίγο (1271). Ο Μωάμεθ Α΄ του Καραμάν ζήτησε την βοήθεια του όταν εξεγέρθηκε εναντίον των Μογγόλων (1276) αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει. Έστειλε πολλές φορές τους γιους του από την Κριμαία στο Ικόνιο να διεκδικήσουν τον θρόνο του Σελτζουκάτο κάτι που κατάφερε τελικά ο Μεσούντ Β΄ (1280) Πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον Βυζαντινό ευγενή Αθανάσιο Σουλτάνο αδελφό του Καϊκαούσης Β΄ αλλά αυτό θεωρείται απίθανο λόγω της μεταγενέστερης εποχής που έζησε, η χριστιανική αριστοκρατική οικογένεια τον Σουλτάνων διεκδικούσε ωστόσο την καταγωγή της από τον Καϊκαούσης Β΄. Την Οθωμανική περίοδο ο διάσημος θεολόγος Σέικ Μπεντρεντίν (1359 - 1418) διεκδικούσε την καταγωγή του από τον Καϊκαούσης Β΄. Peacock, A.C.S.; Yildiz, Sara Nur, eds. (2013). The Seljuks of Anatolia: Court and Society in the Medieval Middle East. I.B.Tauris. Claude Cahen, Pre-Ottoman Turkey: a general survey of the material and spiritual culture and history, trans. J. Jones-Williams, (New York: Taplinger, 1968) Shukurov, Rustam (2016). The Byzantine Turks, 1204-1461. BRILL. ISBN 9789004307759.
Ο Καϊκαούσης Β΄ (πέθανε το 1280), Σελτζούκος Σουλτάνος του Ρουμ (1246 - 1257) ήταν ο μεγαλύτερος από τους τρεις γιους του Σουλτάνου Καϋχοσρόη Β΄ και της Ελληνίδας Προδούλας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%84
Πραξικόπημα Ιανουαρίου 2022 στην Μπουρκίνα Φάσο
Μετά το πραξικόπημα, στην πρωτεύουσα, πολλοί άνθρωποι υποστήριξαν την ενέργεια, βγήκαν στους δρόμους και πανηγύρισαν. Διαδηλώνοντας κατά του Καμπορέ και των κυρώσεων της ΔΑΟΝΕ λεηλάτησαν και έκαψαν την έδρα του κυβερνώντος κόμματος. Αυστρία: Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων εξέφρασε μεγάλη ανησυχία για τις εξελίξεις στην Μπουρκίνα Φάσο. Καταδίκασε την βίαιη αρπαγή της εξουσίας και κάλεσε τους εμπλεκόμενους για διάλογο. Βέλγιο: Το Βελγικό Υπουργείο Εξωτερικών είπε ότι παρακολουθεί την κατάσταση με προσοχή, και υπενθύμισε ότι η συνταγματική αλλαγή με τη βία είναι απαράδεκτη και ότι πρέπει να αποφευχθεί η περαιτέρω αποσταθεροποίηση της περιοχής του Σαχέλ. Βουλγαρία: Το Βουλγαρικό Υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε την καθαίρεση του Προέδρου και τη διάλυση του Συντάγματος και τάχθηκε υπέρ του πολιτικού διαλόγου και της συνταγματικής τάξης. Γαλλία: Ο Πρόεδρος Μακρόν καταδίκασε το πραξικόπημα. Δανία: Ο Δανός Υπουργός Αναπτυξιακής Συνεργασίας Φλέμινγκ Μόλερ Μόρτενσεν εξέφρασε ανησυχία για τις εξελίξεις και τις επιπτώσεις τους στον πληθυσμό. Ηνωμένες Πολιτείες: Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαίτησε να απελευθερώσουν τον Καμπορέ και τους άλλους πρώην αξιωματούχους της κυβέρνησης που κρατούνται. Ηνωμένο Βασίλειο: Το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών συμβούλευσε τους Βρετανούς πολίτες να αποφύγουν τα ταξίδια προς την Ουαγκαντουγκού επειδή η κατάσταση στους δρόμους είναι επικίνδυνη. Η Βρετανή Υπουργός Αφρικανικών Υποθέσεων ανακοίνωσε ότι το πραξικόπημα ήταν αθέμιτο, απαίτησε να απελευθερωθούν ο Καμπορέ και οι άλλοι κρατούμενοι, συμβούλευσε τους εμπλεκόμενους να παραμείνουν ήρεμοι και να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τόνισε ότι ο διάλογος είναι η ασφαλής και ικανοποιητική λύση και πρόσθεσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα υποστηρίξει τους ενδιαφερόμενους για τις εξελίξεις φορείς, με συμπεριλαμβανόμενους την ΔΑΝΟΕ, την Αφρικανική Ένωση και την G5 Σαχέλ (Ομάδα των Πέντε). Ηνωμένα Έθνη: Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ζήτησε από τους πραξικοπηματίες να παραδώσουν τα όπλα τους και απαίτησε την ασφάλεια του Προέδρου. Υπερεθνικές οργανώσεις Αφρικανική Ένωση: Ο Πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης καταδίκασε το πραξικόπημα και έκανε έκκληση στους στρατιωτικούς για την ασφάλεια του Προέδρου Καμπορέ. ΔΑΟΝΕ: Καταδίκασαν το πραξικόπημα και ενδέχεται να επιβάλλουν κυρώσεις στη χώρα. G5 Σαχέλ: η πενταμελής συμμαχία καταδίκασε την ενέργεια. Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο Ύπατος Εκπρόσωπος Εξωτερικών Ζοζέπ Μπορέλ εξέφρασε μεγάλη ανησυχία για την κράτηση του Προέδρου Καμπορέ και την κατάληψη της εθνικής ραδιοτηλεόρασης από τον στρατό.
Στις 23-24 Ιανουαρίου 2022 έγινε πραξικόπημα στην Μπουρκίνα Φάσο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Μπουρκίνα Φάσο εισέβαλαν στο προεδρικό ανάκτορο στην Ουαγκαντουγκού και συνέλαβαν τον Πρόεδρο Ρος Μαρκ Κριστιάν Καμπορέ. Οι πραξικοπηματίες παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση και ανακοίνωσαν ότι ανέτρεψαν το καθεστώς του Καμπορέ «για να μπει η χώρα στον σωστό δρόμο και να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της για να αγωνιστεί για την εδαφική ακεραιότητα, την ανάκαμψη και την εθνική κυριαρχία της». Η κυβέρνηση διαλύθηκε και επιβλήθηκε καθεστώς χούντας με επικεφαλής το Πατριωτικό Κίνημα Ασφάλειας και Προστασίας. Ο αρχηγός του κινήματος, ο Αντισυνταγματάρχης Πολ-Ανρί Σανταογκό Νταμιμπά, έγινε αρχηγός του κράτους. Οι διεθνείς αρχηγοί καταδίκασαν το πραξικόπημα και ζήτησαν την απελευθέρωση του Καμπορέ και των άλλων πολιτικών που κρατούνται από την χούντα. Η ΔΑΟΝΕ ανέστειλε την συμμετοχή της Μπουρκίνα Φάσο στην ένωση.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%99%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_2022_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%BF
Θάνος Μικρούτσικος
Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1947 στην Πάτρα. Ο Θάνος Μικρούτσικος ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρεία Πατρών και στο Ελληνικό Ωδείο (πιάνο, θεωρία, αρμονία). Ακολούθησαν οι σπουδές και η αποφοίτησή του από το μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία, αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση με τον καθηγητή-συνθέτη Γ. Α. Παπαϊωάννου. Έχει νυμφευθεί τρεις φορές, στα νεανικά του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '70 είχε παντρευτεί για πρώτη φορά με την Κοραλία Σωτηριάδου, δύο χρόνια μικρότερή του και φοιτήτρια τότε, Είχε προηγηθεί ο γάμος του με την ηθοποιό Ειρήνη Ιγγλέση, με την οποία είχαν αποκτήσει δύο κόρες, τη Σεσίλ και την Κωνσταντίνα. Το 1996 νυμφεύθηκε τη δημοσιογράφο Μαρία Παπαγιάννη, με την οποία είχαν αποκτήσει μια κόρη και έναν γιο, την Αλεξάνδρα και τον Στέργιο. Απεβίωσε στις 28 Δεκεμβρίου 2019 σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας μετά από πολλά έτη αντιμετώπισης του καρκίνου.Ήταν υποστηρικτής του Παναθηναϊκού και ο μεγαλύτερος αδελφός του μουσικού και τηλεπαρουσιαστή Ανδρέα Μικρούτσικου. Το 1969 μελοποίησε στο ύφος του «νέου κύματος» δύο ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη. Μαθήτευσε για ενάμιση χρόνο δίπλα στο δωδεκαφθογγιστή συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο. Επηρεασμένος από τις σπουδές του δίπλα στον Παπαϊωάννου και τα ακούσματα σύγχρονης μουσικής, το 1972 μελοποίησε άλλα δύο ποιήματα του Καρυωτάκη σε στυλ τζαζ-ροκ ερμηνευμένα από τη Μαρίζα Κωχ. Το 1975 έβγαλε το δίσκο «Πολιτικά τραγούδια». Συνέχισε την πορεία του ως στρατευμένος δημιουργός μελοποιώντας Γιάννη Ρίτσο, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Μάνο Ελευθερίου, Μπέρτολτ Μπρεχτ και άλλους. Οι δίσκοι του «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για φονιάδες», «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ», είναι χαρακτηριστικοί του ριζοσπαστικού κλίματος των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Ειδικά η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», έργο πρωτοποριακό για την εποχή του, όπου ο συνθέτης πειραματίζεται πάνω στην ατονική μουσική, γνώρισε διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ και συνοδεύτηκε από την ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη. Στη συνέχεια, με τον δίσκο «Σταυρός του Νότου», σε ποίηση Νίκου Καββαδία, ανοίχτηκε σε ευρύτερη τραγουδιστική θεματική, υπηρετώντας παράλληλα το θέατρο, καθώς και την ηλεκτρονική και ατονική μουσική. Με την ίδια αγάπη πάντα για τον έμμετρο λόγο συνεχίζει να μελοποιεί Γιάννη Ρίτσο, Άλκη Αλκαίο, Κώστα Τριπολίτη, Φρανσουά Βιγιόν, Κωνσταντίνο Καβάφη και άλλους. Ακόμα, έχει παρουσιάσει την όπερα «Ελένη» και έχει μελοποιήσει παραμύθια. Συνεργάστηκε με κορυφαίες ερμηνεύτριες όπως η Μαρία Δημητριάδη, η Χάρις Αλεξίου και η Ιταλίδα Μίλβα, αλλά και μεγάλους ερμηνευτές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Γιάννης Κούτρας και πολλούς ακόμα. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Συνέθεσε όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, πειραματική μουσική. Παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του κινήθηκε στο χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού με εκατοντάδες τραγούδια σε στίχους ελλήνων και ξένων ποιητών. Ηχογράφησε δεκάδες LP και CD, συνεργαζόμενος με τις δισκογραφικές εταιρίες EMI- Classics, Blue Note, Polydor, Sony (CBS), Minos- Emi, Agora, Lyra, HMV, Legend, Legend Classics κ.ά. Συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες γράφοντας μουσική για δεκάδες θεατρικά έργα, τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο (Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Η.Π.Α., Ελβετία, Γερμανία, Ρουμανία, Αυστραλία κ.ά.). Επίσης, σκηνοθέτησε τρία έργα στο χώρο του μουσικού θεάτρου. Έλαβε αξιοπρεπή αναγνώριση του έργου του στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έδωσε εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε ή έχουν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής (Λονδίνο, Γλασκόβη, Εδιμβούργο, Παρίσι, Λίλλη, Λυών, Ρενς, Μονπελιέ, Βρυξέλες, Λιέγη, Γενεύη, Λοζάννη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βερόνα, Φλωρεντία, Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, Κωστάντζα, Νόργουιτς, Λουϊζιάνα, Σικάγο, Χονγκ Κόνγκ, Μπουρζ, Μιλάνο, Λισσαβόνα, Άγκυρα, Μοντεβίδεο, Μπουένος Άιρες, Σάο Πάολο, Κάιρο κ.ά.) Στη διάρκεια της καριέρας του κατόρθωσε να ελευθερώσει τη μορφή του ελληνικού τραγουδιού, προσθέτοντας στοιχεία από την νεοτεριστική και κλασσικιστική δυτικοευρωπαϊκή παράδοση, ενώ πειραματίστηκε με τη μίξη τονικών και ατονικών στοιχείων και τη μορφική παραλλαγή. Το 2002 τιμήθηκε για τη μουσική του στο θέατρο με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος» από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου (Θεατρικό Μουσείο). Ο Θάνος Μικρούτσικος υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Διετέλεσε, επίσης: Ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας 1986-1990 Καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1990-1993 Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού 1993-1994 Υπουργός Πολιτισμού 1994-1996 Καλλιτεχνικός διευθυντής της HMV (Ελλάδας) 1996-2004 Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Φεστιβάλ 1998-1999 Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) Σύμβουλος διοίκησης για τα πολιτιστικά στην Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» 2002-2004 Καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης - Πάτρα 2006» 2003-2005Για το έργο του στην πολιτιστική διαχείριση, καθώς και τη μουσική του δραστηριότητα, έγινε επίτιμος δημότης σε πολλές πόλεις της Ελλάδος. Ο πατέρας του Μικρούτσικου είχε γίνει κομμουνιστής και ο ίδιος από μικρή ηλικία βρισκόταν κοντά στην ΕΔΑ και οργανώθηκε στη Νεολαία Λαμπράκη. Επί δικτατορίας συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον καιρό της μεταπολίτευσης ήταν πολιτικά κοντά στο ΕΚΚΕ. Έπειτα εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, από το οποίο αποχώρησε το 1982 ή το 1984.Την περίοδο του λεγόμενου «βρώμικου '89» βρέθηκε κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, στηλιτεύοντας την επιλογή της ηγεσίας της Αριστεράς να συγκυβερνήσει με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον οποίο ο Μικρούτσικος αποκάλεσε «αρχιερέα της διαπλοκής». Στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (1993 - 1996) τοποθετήθηκε εξωκοινοβουλευτικός αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού το 1993, και ένα χρόνο αργότερα, το 1994, με τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 1996 και τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη.Εμφανίστηκε στο προσκήνιο μετά από πολλά χρόνια στο ελληνικό δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο τάχθηκε υπέρ του «Όχι».Στα τελευταία του χρόνια είχε ταχθεί και πάλι με το ΚΚΕ. Έδωσε τρεις μεγάλες συναυλίες για τα 100 χρόνια του κόμματος το 2018 παρουσιάζοντας μετά από δεκαετίες το έργο του "Καντάτα για τη Μακρόνησο - Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι", ενώ προχώρησε και στην επανεκτέλεση του έργου η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή". Ο ίδιος, στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, είπε για τη σχέση του με το ΚΚΕ: "Είχα κι εγώ κάποιες φορές επιφυλάξεις. Όχι για τη στρατηγική του. Κυρίως γι αυτή την περίφημη ιστορία, το κυνήγι του εφικτού. Όποιος όμως διαβάζει με πάθος ιστορία, θα παρατηρήσει τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια, ότι ακόμη και αρχικά αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, κυνηγώντας το εφικτό, είτε ενσωματώθηκαν απολύτως στο σύστημα, είτε περιθωριοποιήθηκαν (...)Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι στο βάρβαρο καπιταλισμό, ειδικά σήμερα, μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα (...) Εγώ είμαι οριστικά μαζί με το ΚΚΕ". Με τον τίτλο "Καλό ταξίδι σύντροφε Θάνο" τον αποχαιρέτησαν ΚΚΕ και ΚΝΕ σε ένα βίντεο από συνέντευξη που παραχώρησε για τις βουλευτικές εκλογές, τον Ιούλιο του 2019, όπου είχε συμπεριληφθεί ως υποψήφιος στην 12η θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος. Ο Καβάφης του Θάνου Μικρούτσικου (βιβλίο & cd), 2009, Θεσσαλονίκη: Ιανός Οικονόμου, Ηρακλής (επιμ.) (2023) Θάνος Μικρούτσικος: κυνηγώντας την ουτοπία / 16 αναγνώσεις του έργου του. Αθήνα: Μετρονόμος Προσωπική ιστοσελίδα Συνέντευξη του Θάνου Μικρούτσικου: "Είμαστε ξανά σε μια ισορροπία τρόμου και το πάτωμα είναι σαθρό" Ο δικός μας Θάνος (ντοκιμαντέρ News 24/7) Θάνος Μικρούτσικος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Θάνος Μικρούτσικος (Πρόβα) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Ο Θάνος Μικρούτσικος (Πάτρα, 13 Απριλίου 1947 - Αθήνα, 28 Δεκεμβρίου 2019) ήταν Έλληνας πιανίστας και συνθέτης, από τους σημαντικότερους της νεότερης ελληνικής μουσικής σκηνής. Επίσης ήταν πολιτικά και πολιτισμικά δραστήριος, συμμετέχοντας κατά περιόδους ενεργά στις εξελίξεις.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82
Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980
«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Γεώργιος Ράλλης«Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου «Β΄ Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981)«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» : Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» :Ιωάννης Παλαιοκρασσάς- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Σταύρο Δήμα«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου με αρμοδιότητα θέματα ΕΟΚ» : Γεώργιος Κοντογιώργης- παραιτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1981 και η θέση έμεινε κενή«Υπουργείο Συντονισμού» «Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Μπούτος- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Πρωθυπουργό - αντικαταστάθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 από τον Ιωάννη Παλαιοκρασσά«Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παλαιοκρασσάς (η θέση συστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980)- παραιτήθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 και η θέση έμεινε κενή«Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Σουφλιάς- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Τζιτζικώστας (από 29 Ιουνίου 1981}- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως» «Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αχιλλέας Καραμανλής- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αθανάσιος Τσαλδάρης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Εξωτερικών» «Υπουργός Εξωτερικών» : Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Θεοχάρης Ρέντης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Εξωτερικών» : Δημήτριος Βουδούρης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Εθνικής Αμύνης» «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Αλέξανδρος Αβραμίδης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Γεώργιος Ροδίου- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981Υπουργείον Δικαιοσύνης «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Γεώργιος Σταμάτης «Υπουργείον Εσωτερικών» «Υπουργός Εσωτερικών» : Χριστόφορος Στράτος «Υφυπουργός Εσωτερικών» : Ιωάννης Κεφαλογιάννης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Αθανάσιος Ταλιαδούρος «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Νικόλαος Καλτεζιώτης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Οικονομικών» «Υπουργός Οικονομικών» : Μιλτιάδης Έβερτ «Υφυπουργός Οικονομικών» : Παναγιώτης Μποκοβός- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Οικονομικών» : Κωνσταντίνος Ι. Παπαρρηγόπουλος- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Γεωργίας» «Υπουργός Γεωργίας» : Αθανάσιος Κανελλόπουλος «Υφυπουργός Γεωργίας» : Χρυσόστομος Καραπιπέρης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Γεωργίας» : Χρήστος Γραμματίδης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Πολιτισμού και Επιστημών» «Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών» : Ανδρέας Ανδριανόπουλος «Υπουργείον Βιομηχανίας και Ενεργείας» «Υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Στέφανος Μάνος «Υφυπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Λάζαρος Μιχαήλ- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Εμπορίου» «Υπουργός Εμπορίου» : Σταύρος Δήμας- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Αριστείδη Καλατζάκο«Υφυπουργός Εμπορίου» : Σταύρος Ταταρίδης- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείο Εργασίας» «Υπουργός Εργασίας» : Κωνσταντίνος Λάσκαρης «Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών» «Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Σπυρίδων Δοξιάδης «Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Γεράσιμος Αποστολάτος- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Αθανάσιος Τσουκαντάς- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείο Δημοσίων Έργων» «Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Τζαννής Τζαννετάκης «Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος»: «Υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος» : Γεώργιος Πλυτάς «Υπουργείο Συγκοινωνιών» «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Γεώργιος Παναγιωτόπουλος «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Γεώργιος Μούτσιος- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981«Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως» «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Δημήτριος Δαβάκης «Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας» «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας» : Ιωάννης Φικιώρης «Υπουργείο Βορείου Ελλάδος» «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος ΜάρτηςΣτις 17 Σεπτεμβρίου 1981 και εν όψει των επερχόμενων εκλογών η κυβέρνηση μετατράπηκε σε Υπηρεσιακή. Στις 17 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε όλο το υπουργικό συμβούλιο, και την ίδια ημέρα επαναδιορίστηκαν μόνο οι υπουργοί (χωρίς υφυπουργούς), ενώ τα σχετικά με τις εκλογές υπουργεία επανδρώθηκαν από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες, και συγκεκριμένα από τους: Υπουργείον Δικαιοσύνης «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Σόλων Ράγκας - (τέως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) «Υπουργείον Εσωτερικών» «Υπουργός Εσωτερικών» : Γεώργιος Δ. Δασκαλάκης - (Πρόεδρος του Ε.Ο.Τ.) «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως» «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Ιωάννης Κατσαδήμας - (Αντιστράτηγος ε.α.) «Υπουργείο Συντονισμού» «Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Αναστασόπουλος - (πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ)
Η Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980 (Μάιος 1980 - Οκτώβριος 1981), διορίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο, ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να παραιτηθεί από αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εκλέχτηκε στις 8 Μαΐου 1980 από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος που αριθμούσε 175 βουλευτές, ως ο επόμενος αρχηγός. Έτσι, στις 10 Μαΐου ως αρχηγός πλέον του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβε και την Πρωθυπουργία. Τα προβλήματα από τις τότε καταστροφικές διεθνείς συγκυρίες (η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, η οποία ξέσπασε το 1979 εξαιτίας της Ιρανικής Επανάστασης και οξύνθηκε περαιτέρω τα έτη 1980 και 1981 λόγω του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ, με αποτέλεσμα παγκόσμιες πληθωριστικές πιέσεις), αλλά και η κόπωση του κυβερνώντος κόμματος από τα έξι συνεχόμενα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, έγιναν ορατά κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Ράλλη. Τα επεισόδια του εορτασμού της 7ης επετείου του Πολυτεχνείου, με τον θάνατο των δυο διαδηλωτών Κουμή και Κανελλοπούλου, θα αμαυρώσουν την εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, ενώ η απόφαση για την επάνοδο της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια σειρά διαδηλώσεων, αφού θα βρει αντίθετη την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και τη δράση νέων τρομοκρατικών οργανώσεων όπως ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας. Το 1981 θα κάνει την εμφάνισή του το νέο φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ο Ξενοφών Ζολώτας, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, θα επισημάνει πρώτος το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού: μειούμενο Α.Ε.Π. (-1,6 %) και επιταχυνόμενος πληθωρισμός (το μέγιστο νούμερο σε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας 24,5 % λόγω των παγκόσμιων πληθωριστικών πιέσεων, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν). Αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων ήταν η ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 (εκλογές που η κυβέρνηση διοργάνωσε ταυτόχρονα με τις πρώτες Ευρωεκλογές) και η ακόλουθη παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη από την αρχηγία του κόμματός του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7_1980
Δήμος Κόντσε
Ο Δήμος Κόντσε συνορεύει με: τον Δήμο Στιπ στα βόρεια τον Δήμο Ράντοβις και Δήμο Βασίλεβο στα ανατολικά τον Δήμο Νεγκότινο και Δήμο Ντέμιρ Κάπιγια στα δυτικά. τον Δήμο Στρώμνιτσας και Δήμο Βαλαντόβου στα νότια. Επίσημος ιστότοπος
Ο Δήμος Κόντσε (σλαβομακεδονικά: Конче‎ Mk-Konche.ogg ) είναι δήμος στο ανατολικό μέρος της Βόρειας Μακεδονίας. Αποτελεί μέρος της Νοτιοανατολικής περιφέρειας. Κόντσε ονομάζεται επίσης το χωριό στο οποίο βρίσκεται η έδρα του Δήμου Κόντσε.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B5
Ζαν Μαρί Ντορέ
Κάτοικος της περιοχής Φορεστιέρ, ο Ντορέ άρχισε να αναδεικνύεται σε σημαντική προσωπικότητα της αντιπολίτευσης από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ήταν υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 1993 και σε εκείνες του 1998 .Ο Ντορέ ήταν ρήτορας και άσκησε αυστηρή κριτική στον πρόεδρο Λανσάνα Κοντέ. Παρότι το UPG ήταν το μοναδικό σημαντικό κόμμα της αντιπολίτευσης που έλαβε μέρος στις βουλευτικές εκλογές του 2002 (τα άλλα κόμματα επέλεξαν να το μποϊκοτάρουν), ο Ντορέ ήταν ο μοναδικός ηγέτης της αντιπολίτευσης που δεν έλαβε μέρος στον εθνικό διάλογο του 2006 , κατά τον οποίο προτάθηκαν πολλές πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Ο Ντορέ ουδέποτε έλαβε μέρος στην κυβέρνηση επί προεδρίας του Λανσάνα Κοντέ. Ο Λανσάνα Κοντέ πέθανε τον Δεκέμβριο του 2008 και στρατιωτικοί κατέλαβαν την εξουσία σε πραξικόπημα αμέσως μετά, ιδρύοντας το Εθνικό Συμβούλιο για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη (CNDD) ως την κυβερνώσα χούντα. Από κοινού με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης και με συνδικάτα, το UPG σχημάτισε το Φόρουμ των Ζωντανών Δυνάμεων (Forum des Forces Vives, FFV), ως συνασπισμό της αντιπολίτευσης, ο οποίος επιζητούσε την ταχεία μεταβολή του πολιτεύματος διά εκλογών και την διακυβέρνηση από πολίτες. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Ντορέ διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο κατά τις συνομιλίες της αντιπολίτευσης με το CNDD και ήταν εκπρόσωπος του FFV. Ο Ντορέ συναντήθηκε με τον αρχηγό της χούντας Καμαρά στις 19 Σεπτεμβρίου 2009 και του εξήγησε τα σχέδια του κινήματός του για τη διεξαγωγή πορείας ειρήνης, στις 28 Σεπτεμβρίου. Ο Καμαρά εξέφρασε τις ανησυχίες του αλλά μετά τις διαβεβαιώσεις του Ντορέ ότι η πορεία δεν θα ήταν πορεία διαμαρτυρίας αλλά θα γινόταν μέσα σε ένα γήπεδο, πείστηκε και έδωσε την άδειά του να γίνει. Ωστόσο, στις 27 Σεπτεμβρίου η χούντα απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις και στις 28 Σεπτεμβρίου το FFV προχώρησε κανονικά στην πορεία.Ο Ντορέ την ημέρα της πορείας δεν έφτασε έγκαιρα, καθώς στην οικία του είχαν σταλεί κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες που κόμιζαν μήνυμα της χούντας προς την αντιπολίτευση, με σκοπό να αναβληθεί η πορεία. Στο γήπεδο οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ εναντίον των παρισταμένων και ο ίδιος ο Ντορέ, που ξυλοκοπήθηκε από τους άνδρες της προεδρικής φρουράς, μόλις που κατάφερε να σωθεί από κάποιον στρατιωτικό.Ξυλοκοπημένος, οδηγήθηκε σε κλινικές από στρατιωτικούς και τελικά απελευθερώθηκε από εκπροσώπους της χούντας, η οποία ζήτησε συγνώμη από την αντιπολίτευση. Ο Καμαρά πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε από υπασπιστή του τον Δεκέμβριο του 2009 και στη θέση του ανέλαβε αρχηγός κράτους προσωρινά ο έως τότε αντιπρόεδρος, Σεκουμπά Κονατέ. Ο τελευταίος δήλωσε ότι η αντιπολίτευση μπορούσε να επιλέξει έναν νέο πρωθυπουργό για την περίοδο μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών. Το FFV πρότεινε δύο υποψηφίους για το αξίωμα, τον Ντορέ και τον ηγέτη των συνδικάτων Ραμπιατού Σερά Ντιαλό . Στις 18 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε ότι το FFV είχε επιλέξει τον Ντορέ ως τον μοναδικό υποψήφιο για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Μία ημέρα μετά, η χούντα ανακοίνωσε το διορισμό του Ντορέ στην πρωθυπουργία. Η κυβέρνησή του έχει 30 μέλη και η θητεία της θα διαρκέσει για έξι μήνες, ως τη διεξαγωγή εκλογών. Ο Ντορέ ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις 26 Ιανουαρίου 2010. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Μοχάμετ Σαΐντ Φοφανά. Στις βουλευτικές εκλογές του 2013 ο Ντορέ εξελέγη ξανά βουλευτής. Ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία στην Εθνοσυνέλευση (doyen d’âge) προήδρευσε κατά την εκλογή Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης στις 13 Ιανουαρίου 2014.Πέθανε στο Κονακρί στις 29 Ιανουαρίου 2016.
Ο Ζαν-Μαρί Ντορέ (Jean-Marie Doré, 12 Ιουνίου 1938 - 29 Ιανουαρίου 2016) ήταν πολιτικός της Γουινέας και ο πρόεδρος της Ένωσης για την Πρόοδο της Γουινέας (UPG), ενός κόμματος της αντιπολίτευσης. Χρημάτισε πρωθυπουργός της Γουινέας από τις 26 Ιανουαρίου 2010 ως τις 24 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF_%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AD
Γιάννης Λαμπρόπουλος
Εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 1989 και έκτοτε εκλέγεται ανελλιπώς στον Νομό Μεσσηνίας, έως και σήμερα. Από τον Μάρτιο του 2004 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2007 διετέλεσε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή 2007, όπως και στον τελευταίο ανασχηματισμό της Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά 2012. Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της φοιτητικής οργάνωσης της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (1974-1979) και εκλεγμένος κομματικό στέλεχος στη Μεσσηνία από τα έτη 1983-89. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ο.Κ.Ε. Δημόσιας Τάξης της Ν.Δ. Το 2002 εκλέχτηκε υπεύθυνος Τομέα Εσωτερικών-Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης της Νέας Δημοκρατίας και προετοίμασε το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για την Αυτοδιοίκηση και τη Δημόσια Διοίκηση.
Ο Γιάννης Λαμπρόπουλος (Ελληνοεκκλησιά, Μεσσηνία) στις 19 Σεπτεμβρίου 1955, σπούδασε Νομική στην Κομοτηνή, είναι έγγαμος και έχει ένα παιδί, είναι δικηγόρος στο επάγγελμα και ομιλεί άπταιστα Αγγλικά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Toyota Aygo
Η απόφαση για την παραγωγή αυτών των αυτοκινήτων ελήφθη στις 12 Ιουλίου 2001, όταν οι τότε πρόεδροι της Toyota και του Ομίλου PSA (τότε PSA Peugeot Citroën), Fujio Cho και Jean-Martin Folz, αποφάσισαν να παράγουν ένα μικρό αυτοκίνητο μαζί, σε μία κοινοπραξία, για να μοιραστούν κόστος ανάπτυξης και να επιτύχουν βασική τιμή (με την τότε ισοτιμία) της τάξεως των 8.500 ευρώ. Τα τρία αυτά οχήματα, που εξελίχθηκαν από κοινού, παρουσιάστηκαν σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2005, αν και η σειρά είχε αρχίσει να παράγεται από τις 28 Φεβρουαρίου 2005. Και τα τρία μοντέλα κατασκευάζονταν στο εργοστάσιο της κοινοπραξίας Toyota Peugeot Citroën Automobile (TPCA), στο Κόλιν της Τσεχίας. Το όνομα Aygo προήλθε από τη φράση «Ι go» («εγώ πηγαίνω»), αφήνοντας υπονοούμενο ότι πηγαίνει ακόμα και όπου τα άλλα δεν μπορούν και συμβολίζοντας, έτσι, την ελευθερία κινήσεων και ευκινησία μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες κυκλοφορίας των αστικών κέντρων. Το Toyota Aygo πρώτης γενιάς ήταν σχεδόν ίδιο με το C1 πρώτης γενιάς και με το 107, εκτός από τον μπροστινό και προφυλακτήρα και τα εμπρός και πίσω φώτα, ενώ και το πίσω κρύσταλλο-κάλυμμα του χώρου αποσκευών του Aygo είναι ελαφρώς πιο ανασχεδιασμένο, ώστε να προσαρμοστούν τα πίσω φώτα. Η βασική διαφορά στην αισθητική του Aygo πρώτης γενιάς, είναι ότι τα πίσω φώτα στα 5-πορτα C1 πρώτης γενιάς και 107 εκτείνονταν από το άκρο του πίσω 5-ης πόρτας μέχρι το πίσω παρμπρίζ, με αποτέλεσμα ο εξωτερικός παρατηρητής να μην διακρίνει καμία εξωτερική μεταλλική πίσω κολώνα. Αντιθέτως, τα πίσω φώτα στα 5-πορτα Aygo είχαν ένα πιο συμβατικό ντιζάιν, το οποίο ήταν κοινό με αυτό των 3-πορτων Aygo. Τον Δεκέμβριο του 2008 και τα τρία μοντέλα υπέστησαν μία μικρή αισθητική ανανέωση, ενώ τον Ιανουάριο του 2012 μία σαφώς εντονότερη ανανέωση, σε συνδυασμό και με κάποιες αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό. Ειδικότερα το Aygo, υιοθέτησε μία σχεδίαση στο μπροστινό μέρος (δείτε το μοντέλο της αρχικής λεζάντας) που του εναρμόνισε την φιλοσοφία με αυτήν του Toyota Yaris τρίτης γενιάς, καθώς και άλλων μεγαλύτερων μοντέλων της εταιρείας. Από την άλλη, οι προσπάθειες για μείωση του κόστους οδήγησαν σε κάποιες μινιμαλιστικές σχεδιαστικές λύσεις, κοινές και στα τρία μοντέλα. Συγκεκριμένα: Ο πίνακας οργάνων τοποθετήθηκε πάνω στην κολόνα του τιμονιού, πίσω από το τιμόνι, αντί να προσαρμοστεί στο ταμπλό, με αποτέλεσμα το ταμπλό να είναι μονοκόμματο, με εξαίρεση το καπάκι του αερόσακου συνοδηγού. Στην ενδιάμεση και κορυφαία έκδοση, οι οποίες συνδυάζονται με στροφόμετρο στάνταρ, το στροφόμετρο βιδωνόταν πάνω αριστερά του πίνακα οργάνων, έτσι ώστε να παράγεται μία μόνο έκδοση του πίνακα οργάνων, αντί για δύο που θα παράγονταν αν το στροφόμετρο είχε προσαρμοστεί μέσα σε αυτόν. Δεν υπάρχει ρολόι και ένδειξη θερμοκρασίας στον πίνακα οργάνων. Ωστόσο, στην ενδιάμεση και κορυφαία έκδοση, οι οποίες συνδυάζονται με στάνταρ ράδιο-CD, υπάρχει ηλεκτρονικό ρολόι στο ηχοσύστημα. Στην ενδιάμεση και κορυφαία έκδοση, οι οποίες φέρουν στάνταρ μπροστινά ηλεκτρικά παράθυρα, υπάρχει μόνο ένας διακόπτης σε κάθε πόρτα για το καθένα, δηλαδή ο οδηγός αναγκάζεται να παίρνει την «στάση της μπαλαρίνας» για να ρυθμίσει το παράθυρο του συνοδηγού όταν είναι μόνος του. Η ρύθμιση πάντως είναι εφικτή, λόγω του μικρού πλάτους του αυτοκινήτου, μόλις 1.615 χιλιοστά. Στις 5-πορτες εκδόσεις, τα πίσω παράθυρα δεν κατεβαίνουν. Υπάρχει μόνο μία άρθρωση με κλιπ ανοίγματος προς τα έξω, στο καθένα, για τον εξαερισμό του εσωτερικού, όπως ακριβώς και στις 3-πορτες εκδόσεις. Οι εξωτερικοί καθρέφτες είναι αποκλειστικά χειροκίνητοι. Τα μπροστινά καθίσματα έχουν μόνο τις βασικές ρυθμίσεις και μόνο χειροκίνητα, καθώς και σταθερά (μη ρυθμιζόμενα) προσκέφαλα. Οι εσωτερικές επενδύσεις στις πόρτες είναι στοιχειώδεις και αφήνουν ακάλυπτο αρκετό μέταλλο, το οποίο πάντως, είναι πάντα βαμμένο στο χρώμα του αμαξώματος. Αυτό δίνει έναν νεανικό τόνο στο εσωτερικό και αμβλύνει τις εντυπώσεις των ελλειπών εσωτερικών επενδύσεων. Η εταζέρα συνοδηγού δεν έχει πορτάκι. Δεν υπάρχει φωτισμός στο πορτ-μπαγκάζ. Ωστόσο, υπάρχει δυνατότητα αναδίπλωσης των πίσω καθισμάτων, με συνεπακόλουθη αύξηση του χώρου αποσκευών από τα στάνταρ 139 λίτρα σε 751 λίτρα. Βενζινοκινητήρα 1.0 λίτρου από την Toyota. Το μηχανικό αυτό σύνολο, που επωφελείται από την τεχνογνωσία της Toyota, είναι εξοπλισμένο με σύστημα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων VVT-i, διαρκώς ρυθμιζόμενο από υπολογιστή (ανάλογα με την επιτάχυνση, το φορτίο, κλπ.). Ο κινητήρας αυτός έχει τρεις κυλίνδρους. [998 κ.εκ. βενζίνης, 3-κύλινδρος σε σειρά, 68 ίπποι (50 kW) και 94 N·m (69 ft·lbf)]Ντίζελ 1.4 λίτρων HDi με Common Rail, που είναι ένας 4-κύλινδρος κινητήρας, εξελιγμένος από κοινού από τον Όμιλο PSA και τη Ford. Η κατανάλωσή του, είναι ουσιαστικά ισοδύναμη με του βενζινοκινητήρα, όπως και οι εκπομπές ρύπων, ενώ και οι επιδόσεις του είναι ασθενέστερες. Αυτό προκάλεσε, ήδη από την παρουσίαση του μοντέλου, αμφιλεγόμενα σχόλια ως προς το αν ήταν προτιμότερη η επιλογή του και, ως αποτέλεσμα, ήδη από το 2007 διακόπηκε. [1.399 κ.εκ. HDi ντίζελ, 4-κύλινδρος σε σειρά, 54 ίπποι (40 kW) και 130 N·m (95ft·lbf)]Και οι δύο κινητήρες συνδυάζονταν με 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων, ενώ ειδικότερα ο κινητήρας 1.0 λίτρου βενζίνης και προαιρετικά με το 5-τάχυτο αυτόματο MultiMode με δυνατότητα και χειροκίνητων αλλαγών.
Το Toyota Aygo είναι ένα αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Α, που παρήχθη από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Toyota. Κατασκευαζόταν σε κοινές εγκαταστάσεις με τα συγγενικά Peugeot 107 και Citroën C1, στο εργοστάσιο της Toyota Peugeot Citroën Automobile, από το 2005 έως το 2021. Τον Μάρτιο του 2014 παρουσιάστηκε η δεύτερη γενιά του, μαζί με το Peugeot 108 και τη δεύτερη γενιά του Citroën C1, ενώ και τα τρία συνέχισαν να παράγονται στο ίδιο εργοστάσιο έως και το 2021. Ωστόσο, τον Νοέμβριο του 2018 ανακοινώθηκε ότι το 2021 η Toyota θα εξαγοράσει εξ ολοκλήρου το εργοστάσιο και θα διατηρήσει μόνο το Aygo (που διαχρονικά είχε ξεπεράσει, με διαφορά, σε πωλήσεις τα C1 και 108), και αυτό πυροδότησε τότε έντονες φήμες ότι τα C1 και 108 θα διακοπούν οριστικά στις αρχές του 2021, χωρίς να υπάρξει ποτέ μελλοντική γενιά τους, όπως και έγινε. Αντιθέτως, αποφασίστηκε τότε να υπάρξει διάδοχος του Toyota Aygo, που είναι μικρό crossover πόλης και τελικώς αποκαλύφθηκε επίσημα στις 5 Νοεμβρίου 2021 με την ονομασία Toyota Aygo X. Η εξαγορά του εργοστασίου έγινε στις 1 Ιανουαρίου 2021 και πλέον η μονάδα παραγωγής ανήκει πλήρως στην Toyota Ευρώπης.
https://el.wikipedia.org/wiki/Toyota_Aygo
Κερασιά Λεχουρίου Αχαΐας
Είναι άγνωστο πότε κατοικήθηκε πρώτη φορά. Η Κερασιά πιστεύεται ότι δεν ήταν ανεπτυγμένος συνοικισμός αλλά αγροικίες ποιμένων που επί Α΄ Τουρκοκρατίας και Α΄ Λατινοκρατίας αναπτύχθηκε σε οικισμό. Η ονομασία Κερέσοβα, παλιά ονομασία του χωριού, αναφέρεται πρώτη φορά το 1463 σε καταγραφή των Οθωμανικών τιμαρίων της περιοχής και πιστεύεται ότι προϋπήρχε της Οθωμανικής κατάκτησης του 1460. Το παλιό όνομα του χωριού "Κερέσοβα" σημαίνει τόπος με πολλές κερασιές και προήλθε από την ελληνική «κέρασος» με την σλάβικη κατάληξη «-οβα». Στην ενετική απογραφή του 1700 η Κερέσοβα αναφέρεται ως Geresova με 9 οικογένειες 20 άντρες και 22 γυναίκες. Το 1928 μετενομάστηκε σε Κερασιά. Κατά την Β΄ Τουρκοκρατία (1715-1821) ανήκε διοικητικά στον Καζά των Καλαβρύτων και στο Σέμτι του Λεχουρίου . Στην επανάσταση του 1821 αναφέρεται η οικογένεια Μπέλη με μεγάλη προσφορά στον αγώνα. Ο Χρήστος Μπέλης μάλιστα τιμήθηκε με το αριστείο ανδρείας. Μετά την απελευθέρωση στην περιοχή έδρασαν οι ληστές Κ. Πανόπουλος, Κάπαρης και άλλοι. Στην διάρκεια της κατοχής και τους εμφυλίου πολέμου στην περιοχή έδρασαν αντάρτικα σώματα. Οδική σύνδεση το χωριό απέκτησε το 1950 με ιδιωτική πρωτοβουλία χωριανών. Με την Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1836 αποτέλεσε χωριό του Δήμου Ψωφίδος της Διοικήσεως Κυλληνίας (Καλαβρύτων) αφού η Επαρχία Διποταμίας καταργήθηκε. Το 1912 με την κατάργηση των δήμων αποτέλεσε οικισμό της κοινότητας Λιβαρτζίου και από το 1916 της κοινότητας Λεχουρίου αφού αποσπάστηκε από την κοινότητα Λιβαρτζίου. Το 1998 με το Σχέδιο Καποδίστριας έγινε οικισμός του πρώην Δήμου Αροανίας έως το 2010 που έγινε οικισμός του Δήμου Καλαβρύτων. Στην Κερασιά χτίστηκε δημοτικό σχολείο το 1936 ενώ έως τότε λειτουργούσε σε διάφορα κτίρια του χωριού. Έπαψε να λειτουργεί την δεκαετία του 90. Να μην συγχέεται με τον ομώνυμο οικισμό του τοπικού διαμερίσματος Λυκουρίας του Δήμου Καλαβρύτων. Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Νίκος Κ. Σακελλαρόπουλος, Λεχούρι και Κερέσοβα, Ριζοχώρια του μυθικού Ερύμανθου, Πάτρα 2012. ISBN 978-960-93-4900-0. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Κερασιά Αχαΐας Για οικισμούς με ονομασία ίδια με την παλιά που έφερε το χωριό, δείτε: ΚερέσοβαΗ Κερασιά (ή Κερασέα) είναι ορεινό χωριό της Αχαΐας στην πρώην Επαρχία Καλαβρύτων και κοντά στα σύνορα του νομού με την Αρκαδία και την Ηλεία. Βρίσκεται στον Ερύμανθο σε υψόμετρο 800 μέτρων στους πρόποδες του όρους Κάκαβος. Προστάτης του χωριού είναι ο Άγιος Δημήτριος στον οποίο είναι αφιερωμένη η κεντρική του εκκλησία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC_%CE%9B%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
Γιαν Ματέικο
Ο Γιαν Ματέικο γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1838 στην Κρακοβία, από πατέρα μουσικοδιδάσκαλο. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας από το 1852 μέχρι το 1858. Τελειοποίησε περαιτέρω τις σπουδές του στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου υπό τον καθηγητή της και ιστορικό ζωγράφο Χέρμαν Άνσυτς (Hermann Anschuetz, 1802 – 1880). Γίνεται ευρύτερα γνωστός εκθέτοντας το 1861 το έργο του "Η δηλητηρίαση της Βασίλισσας Μπόνα" (1859), με θέμα παρμένο από την ιστορία της Πολωνίας και τη δηλητηρίαση της Μπόνα Σφόρτσα, Μεγάλης Δούκισσας της Λιθουανίας και Βασίλισσας της Πολωνίας. Κοντά στον Ματέικο μαθήτευσαν πολλοί γνωστοί ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων και ο διάσημος Πολωνός ζωγράφος Στανισλάβ Βισπιάνσκι (Stanisław Wyspiański, 1869 – 1907). Ο Ματέικο πέθανε στην Κρακοβία το 1893 σε ηλικία 55 ετών. Μια περίτεχνη μπρούτζινη προτομή του Γιαν Ματέικο κοσμεί το Μέγαρο Τεχνών (πολωνικά: Pałac Sztuki) στην Πλατεία Szczepanski της Κρακοβίας, ένα εντυπωσιακό κτήριο με αρ-νουβό διακοσμήσεις και αρχιτεκτονικές αναφορές στους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Από τα ιστορικών θεμάτων έργα του Ματέικο εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας «Η μάχη του Γκρούνβαλντ» (1878), ένα αριστούργημα της πολωνικής τέχνης στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, που απεικονίζει τη στρατιωτική νίκη του πολωνικού και λιθουανικού στρατού επί των Ιπποτών του Τευτονικού Τάγματος στις 15 Ιουλίου του 1410. Ο μεγαλύτερος ιστορικός πίνακας εκτίθεται στo εθνικό μουσείο . Με θέμα την υποτέλεια των Πρωσων. Απεικονίζεται το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός στη γηραιά ήπειρο. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Άλλα πατριωτικά έργα του Ματέικο, που εκτίθενται στο Βασιλικό Ανάκτορο της Βαρσοβίας, είναι «Ο Στέφαν Μπάτορυ στην πολιορκία της Πσκοφ» (1872) και «Το Σύνταγμα της 3ης Μαΐου 1791» (1891). Αξιόλογα είναι και τα έργα του: «Ο Κοπέρνικος σε συνομιλία του με τον Θεό» (1872, Collegium Novum του Γιαγκελονείου Πανεπιστημίου της Κρακοβίας), «Η Καμπάνα του Σιγισμούνδου» (1874, Εθνικό Μουσείο Βαρσοβίας), «Ο Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι στη μάχη της Βιέννης» (1883, Μουσεία Βατικανού), «Ο Ταντέους Κοστσιούσκο στη μάχη του Ρακλάβιτσε» (1888, Εθνικό Μουσείο Κρακοβίας), «Ιστορία του πολιτισμού της Πολωνίας», που περιλαμβάνει τον πίνακα "Ο εκχριστιανισμός της Πολωνίας (1889), «Η Ένωση της Λούμπλιν» (1892, Οικία Γιαν Ματέικο στην Κρακοβία). Χαρακτηριστικής ομοιότητας είναι και μια «Αυτοπροσωπογραφία» (1892) του Ματέικο. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Ματέικο, Γιαν», τόμ. 41, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996. «100 Ομορφότερα Μουσεία του Κόσμου» (Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας), Ελληνική Έκδοση, Εκδόσεις Καρακώτσογλου, Αθήνα, 2007.
Ο Γιαν Ματέικο (πολωνικά: Jan Alojzy Matejko‎, 1838 – 1893) ήταν Πολωνός ζωγράφος και από το 1873 Διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών της Κρακοβίας. Υπήρξε ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της ιστορικής και εθνικής ζωγραφικής στην Πολωνία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%BA%CE%BF
Πόροι ή περί προσόδων
Η ήττα του Αθηναϊκού στόλου στα Έμβατα μεταξύ Χίου και Ερυθρών το 355 π.Χ., ο κίνδυνος από τις επεκτατικές τάσεις το Φιλίππου στο Βόρειο Αιγαίο και η οικονομική κρίση που αντιμετώπιζαν οι Αθηναίοι τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο εναντίον των αποστατών συμμάχων τους της Δεύτερης Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ο Ξενοφώντας συνιστά στους Αθηναίους να στηρίξουν την οικονομική ανόρθωση αξιοποιώντας τους πόρους που παρέχει η ίδια τους η χώρα. Το πλούσιο υπέδαφος νέα μεταλλεία αργύρου στο Λαύριο α [›] και ώθηση στην εξόρυξη μαρμάρου. Επίσης υποδεικνύει αξιοποίηση του λιμανιού του Πειραιά με την κατασκευή ναυστάθμου, καταλυμάτων και αγορών που όλα αυτά θα συνοδευτούν και με κίνητρα υπέρ των μετοίκων (αλλοδαποί που είχαν επίσημα άδεια παραμονής στην Αττική, αλλά δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα) έτσι ώστε ν΄ αυξηθεί ο αριθμός τους. Εισηγείται ισοτέλεια δηλαδή καθεστώς φορολογικής ισότητας και κυρίως απαλλαγής από την καταβολή του μετοικίου, που παραχωρούσαν σε μετοίκους οι οποίοι είχαν προσφέρει κάποια ιδιαίτερη υπηρεσία στην πόλη. ^ α: Εκτός από τη μαρτυρία αυτή του Ξενοφώντα και άλλες πηγές αναφέρουν σχετικά με την από τα πανάρχαια χρόνια εκμετάλλευση των μεταλλίων του Λαυρίου. Ο Ηρόδοτος αναφέρει σχετικά με πρόταση του Θεμιστοκλή να χρησιμοποιηθούν τα έσοδα από το Λαύριο. Ο Πλίνιος λέει πως η εκμετάλλευσή τους ανάγεται στα χρόνια του Ερεχθέα, ενώ ο Πλούταρχος υποστηρίζει πως πρώτος ο Θησέας έκοψε νόμισμα από ασήμι του Λαυρίου. Κατά τη διάρκεια του Πελοπονnησιακού Πολέμου οι Σπαρτιάτες προσπάθησαν να τα καταλάβουν για να στερήσουν τους Αθηναίους από τη σημαντική αυτή πρόσοδο, αλλά αποκρούστηκαν. εισαγωγική παράγραφος με αντικριστή απόδοση στην νεοελληνική Πόροι ή περί προσόδων Πόροι ή περί προσόδων (αρχαίο κείμενο)
Οι Πόροι ή περί προσόδων , λατ. De Vectigalibus και αγγλ. Ways and Means, είναι έργο του Ξενοφώντα που γράφτηκε το 355 π.Χ. 354 π.Χ. σε μια χρονική περίοδο που η Αρχαία Αθήνα έχασε το ρόλο της ως ηγεμονική δύναμη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B9_%CE%AE_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8C%CE%B4%CF%89%CE%BD
Σαβίτα Κοβίντ
Οι γονείς της Κοβίντ αρχικά ζούσαν κοντά στη Λαχώρη στο σημερινό Πακιστάν και μετακόμισαν στην Ινδία μετά τη διαίρεση της Ινδίας και εγκαταστάθηκαν στο Λατζπάτ Ναγκάρ στο Δελχί. Είναι πρώην υπάλληλος στη Mahanagar Telephone Nigam Limited (MTNL). Ξεκίνησε την καριέρα της στη MTNL ως τηλεφωνήτρια. Σταδιακά πήρε προαγωγή στη θέση του Επικεφαλής Επόπτη Τμήματος. Αλλά το 2005, πήρε μια εθελοντική συνταξιοδότηση. Η Σαβίτα παντρεύτηκε τον Ραμ Ναθ Κοβίντ στις 30 Μαΐου 1974. Έχουν ένα γιο και μια κόρη, τον Πρασάντ και την Σουάτι. Η Κοβίντ έγινε η πρώτη κυρία στις 25 Ιουλίου 2017 καθώς η θέση ήταν κενή για σχεδόν δύο χρόνια, λόγω του θανάτου της τελευταίες εν ενεργεία. Οι πρώτοι σύζυγοι της Ινδίας έχουν γενικά πολύ ελαφριά παρουσία, όταν δεν λείπουν εντελώς. Όταν είναι παρών, πολλές από αυτούς λειτουργούν ως επίσημοι οικοδεσπότες του Ραστραπάτι Μπαβάν.
Η Σαβίτα Κοβίντ είναι η Πρώτη Κυρία της Ινδίας από 25 Ιουλίου 2017. Είναι η σύζυγος του Προέδρου της Ινδίας Ραμ Ναθ Κοβίντ. Προηγουμένως, η Σούβρα Μουχέρτζι, σύζυγος του πρώην Προέδρου Πρανάμπ Μουχέρτζι ήταν ο κάτοχος του παρόντος τίτλου, μέχρι το θάνατό της στις 18 Αυγούστου 2015.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84
IOS 10
Το iOS 10 παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Προγραμματιστών της Apple (WWDC16), στις 13 Ιουνίου 2016. Η πρώτη προέκδοση του λειτουργικού έγινε διαθέσιμη στους εγγεγραμμένους προγραμματιστές, αμέσως μετά την παρουσίαση. Η Apple κυκλοφόρησε την πρώτη δημόσια προέκδοση στις 7 Ιουλίου 2016.Το iOS 10 κυκλοφόρησε επίσημα, στις 13 Σεπτεμβρίου 2016. 10.0.2 (14A456) Το iOS 10.0.2 κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου 2016, ως η πρώτη ενημέρωση του iOS 10. Η ενημέρωση περιείχε διορθώσεις προβλημάτων. Πιο αναλυτικά διόρθωσε, ένα πρόβλημα το οποίο απενεργοποιούσε το χειριστήριο των ακουστικών του iPhone 7, ένα πρόβλημα που δεν επέτρεπε την ενεργοποίηση επεκτάσεων εφαρμογών και ένα πρόβλημα που σταματούσε την λειτουργία της εφαρμογής Φωτογραφίες όταν ο χρήστης ενεργοποιούσε την Βιβλιοθήκη Φωτογραφιών iCloud. 10.0.3 (14A551) To iOS 10.0.3 κυκλοφόρησε στις 17 Οκτωβρίου 2016, αποκλειστικά για το iPhone 7 και το iPhone 7 Plus, διορθώνοντας ένα πρόβλημα με την συνδεσιμότητα. 10.1 (14B72) Το iOS 10.1 κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου 2016. Περιείχε την νέα λειτουργία βάθους πεδίου για το iPhone 7 Plus, οδηγίες για τα ΜΜΜ της Ιαπωνίας στην εφαρμογή Χάρτες, την δυνατότητα επανάληψης των "Bubble" και "Screen" εφέ στο iMessage, καθώς και πολλές διορθώσεις προβλημάτων. 10.1.1 (14B100 - 14B150) Το iOS 10.1.1 κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου 2016, λύνοντας ένα πρόβλημα το οποίο εμπόδιζε ορισμένους χρήστες να δουν τα δεδομένα της εφαρμογής Υγεία.Στις 9 Νοεμβρίου 2016, η Apple κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση του iOS 10.1.1 για όσους χρήστες δεν είχαν κατεβάσει την προηγούμενη, χωρίς να δώσει περαιτέρω πληροφορίες. 10.2 (14C92) Το iOS 10.2 κυκλοφόρησε στις 12 Δεκεμβρίου 2016. Η ενημέρωση περιλάμβανε την νέα εφαρμογή "TV"(μόνο στις ΗΠΑ) η οποία συγκεντρώνει περιεχόμενο από διάφορες εφαρμογές βίντεο και προτείνει νέες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Η ενημέρωση πρόσθεσε νέα και επανασχεδιασμένα emoji, νέες ταπετσαρίες για το iPhone 7, νέα "screen" εφέ για το iMessage("Αγάπη" και "Εορτασμό") και επανασχεδιασμένα χειριστήρια στην εφαρμογή Μουσική. 10.2.1 (14D27) Το iOS 10.2.1 κυκλοφόρησε στις 23 Ιανουαρίου 2017. Περιλαμβάνει διορθώσεις προβλημάτων και μικρές βελτιώσεις.Στις 28 Δεκεμβρίου 2017, η Apple εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία διευκρίνιζε πως σε αυτή την ενημέρωση, άλλαξε το σύστημα διαχείρισης ενέργειας κατά τη διάρκεια διεργασιών υψηλών απαιτήσεων, με σκοπό την αποφυγή ξαφνικών τερματισμών λειτουργίας στα iPhone 6, 6 Plus, 6S, 6S Plus και SE. Αρκετοί πελάτες αναστατώθηκαν λόγω αυτής της ενημέρωσης, με ορισμένους από αυτούς να πιστεύουν πως είναι κόλπο ώστε να αναγκαστούν να αγοράσουν νέα iPhone. Επιπλέον, ένας αριθμός πελατών κατέθεσε μηνύσεις στην εταιρία λόγω αυτής της αλλαγής. 10.3 (14E277) Το iOS 10.3 κυκλοφόρησε στις 27 Μαρτίου 2017. Η ενημέρωση εισήγαγε τη δυνατότητα "Find my AirPods" για χρήση σε περίπτωση που έχουν χαθεί και άλλαξε το σύστημα αποθήκευσης του iOS στο νέο Apple File System (APFS) προσφέροντας βελτιωμένη απόδοση και κρυπτογράφηση. Επιπλέον, το Siri υποστηρίζει παραπάνω δυνατότητες όπως μεταφορά χρημάτων, διεξαγωγή πληρωμών και κράτηση οχημάτων (π.χ. Uber). Στις Ρυθμίσεις υπάρχει μία νέα καρτέλα για το Apple ID, ενώ στο App Store δίνεται η δυνατότητα να μπορεί να βαθμολογεί μια κριτική ως "Χρήσιμη" ή "Μη Χρήσιμη", ενώ οι προγραμματιστές μπορούν να απαντάνε σε σχόλια. Τέλος, το iOS 10.3 περιλαμβάνει μια βελτιωμένη εμφάνιση του χώρου αποθήκευσης στο iCloud καθώς και διορθώσεις προβλημάτων/βελτιώσεις σταθερότητας. 10.3.1 (14E304) Το iOS 10.3.1 κυκλοφόρησε στις 3 Απριλίου 2017 και περιλαμβάνει διορθώσεις προβλημάτων και βελτιώσεις στην ασφάλεια, ενώ περιλαμβάνεται μια διόρθωση ασφαλείας για το Wi-Fi. 10.3.2 (14F89/14F90) Το iOS 10.3.2 κυκλοφόρησε στις 15 Μαΐου 2017 με διορθώσεις προβλημάτων και βελτιώσεις στην ασφάλεια. 10.3.3 (14G60) Το iOS 10.3.3 κυκλοφόρησε στις 19 Ιουλίου 2017 με 3 νέες ταπετσαρίες για το iPad Pro 12.9'', διορθώσεις προβλημάτων και βελτιώσεις στην ασφάλεια, συμπεριλαμβανόμενης μιας διόρθωσης για ένα bug στο οποίο συσκευές που "έψαχναν" για σήμα ήταν "ανοικτές" για χάκερς. 10.3.4 (14G61) Το iOS 10.3.4 κυκλοφόρησε στις 22 Ιουλίου 2019. Είναι η τελευταία έκδοση του iOS 10. Ο μηχανισμός "Σύρετε για ξεκλείδωμα" αφαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε από το "Πατήστε το Κουμπί Αφετηρίας για ξεκλείδωμα".Παρόμοιο με το αντίστοιχο χαρακτηριστικό στο Apple Watch, το Raise to Wake "ξυπνάει" τη συσκευή όταν ο χρήστης την σηκώνει. Το Raise to Wake απαιτεί συσκευή με επεξεργαστή κίνησης M9 ή νεότερο.Η προβολή "Σήμερα" του Κέντρου Γνωστοποιήσεων αντικαταστάθηκε από widgets και είναι προσβάσιμη με σάρωση από αριστερά προς τα δεξιά, στην οθόνη κλειδώματος. Οι εφαρμογές μπορούν, πλέον, να εμφανίσουν ένα widget αν το εικονίδιο της εφαρμογής πατηθεί με 3D Touch.Οι περισσότερες προεπιλεγμένες εφαρμογές της Apple μπορούν τώρα να αφαιρεθούν από την Οθόνη Αφετηρίας και στη συνέχεια να "ξανακατεβαστούν" από το App Store. Με την αφαίρεσή τους, οι εφαρμογές διαγράφουν και όλα τα προσωρινά αρχεία (caches), ρυθμίσεις και στοιχεία του χρήστη που διαθέτουν. Επιπλέον, η αφαιρούμενη εφαρμογή εξαφανίζεται από την προβολή "Σήμερα", τις Ρυθμίσεις και από τη λειτουργία share που διαθέτουν αρκετές εφαρμογές. Αυτή η δυνατότητα διέρρευσε για πρώτη φορά σε μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Tim Cook (CEO της Apple), τον Σεπτέβριο του 2015, στην οποία είχει δηλώσει ότι η Apple εργαζόταν στην δυνατότητα αφαίρεσης από τον χρήστη, μη χρησιμοποιούμενων προεπιλεγμένων εφαρμογών.Το iOS 10 επιτρέπει στους χρήστες να θέτουν προτεραιότητα σε μία εφαρμογή, όταν γίνεται λήψη πάνω από 2 εφαρμογών, χρησιμοποιώντας 3D Touch. Το Κέντρο Γνωστοποιήσεων δεν περιλαμβάνει πλέον, την προβολή "Σήμερα".Οι γνωστοποιήσεις είναι, τώρα, μεγαλύτερες και μπορούν να επεκταθούν για την προβολή περισσότερων πληροφοριών μέσω του 3D Touch, το οποίο επιτρέπει και την διαγραφή όλων των γνωστοποιήσεων.Εφαρμογές που χρειάζονται συνεχή ενημέρωση, μπορούν τώρα να έχουν ζωντανά ανανεώσιμες γνωστοποιήσεις. Το Κέντρο Ελέγχου έχει επανασχεδιαστεί και χωριστεί σε τρεις σελίδες: μία για τις γενικές ρυθμίσεις, όπως η ενεργοποίηση της Λειτουργίας Πτήσης ή το Κλείδωμα Κάθετου Προσανατολισμού, μία για τις ρυθμίσεις του ήχου και μία για τον έλεγχο συσκευών HomeKit, αν υπάρχουν.Σε πολλά κουμπιά στο Κέντρο Ελέγχου έχουν προστεθεί συντομεύσεις μέσω του 3D Touch. Στις Ρυθμίσεις προστέθηκε η λειτουργία "Μεγεθυντικός φακός" που επιτρέπει στον χρήστη να ανοίγει την κάμερα με δυνατότητα ζουμ άνω των 10x, κάνοντας τριπλό κλικ στο κουμπί αφετηρίας.Υπάρχουν νέες ρυθμίσεις στην λειτουργία "Χρωματικά φίλτρα" που απευθύνονται σε χρήστες με αχρωματοψία. Τα φίλτρα που περιλαμβάνονται είναι το ασπρόμαυρο, το φίλτρο κόκκινου/πράσινου φωτός για χρήστες με Πρωτανοπία, πράσινου/κόκκινου φωτός για χρήστες με Δευτερανοπία και μπλε/κίτρινου φωτός για χρήστες με Τριτανοπία.Για την εφαρμογή Μηνύματα οι χρήστες μπορούν να ενεργοποιήσουν την αποστολή εικόνων χαμηλής ποιότητας.Το μενού Wi-Fi στις Ρυθμίσεις τώρα δείχνει προειδοποιήσεις σχετικά με την ασφάλεια του συνδεδεμένου δικτύου και αν ένα δίκτυο έχει σύνδεση στο ίντερνετ. Στην περίπτωση του τελευταίου, ένα μικρό κείμενο εμφανίζεται κάτω από το όνομα του δικτύου.Η λειτουργία Raise to Wake μπορεί να ενεργοποιηθεί ή να απενεργοποιηθεί από τις Ρυθμίσεις.Από το iOS 10.2, έχει προστεθεί η δυνατότητα "Διατήρηση ρυθμίσεων" που επιτρέπει στην κάμερα να ανοίγει με προηγούμενες ρυθμίσεις. Οι δυνατές επιλογές είναι το άνοιγμα της εφαρμογής με τη λειτουργία "Βίντεο" ή "Τετράγωνο" αντί για την "Φωτό", η διατήρηση του τελευταίου φίλτρου σε περίπτωση που χρησιμοποιήθηκε ή, η διατήρηση της δυνατότητας για λήψη Live Photos.Η μουσική που έχει προστεθεί στο Apple Music σε μία συσκευή μπορεί να "κατέβει" αυτόματα και σε άλλες συσκευές του χρήστη μέσω της ρύθμισης "Αυτόματες λήψεις".Οι Ρυθμίσεις επιτρέπουν τώρα στον χρήστη να ενεργοποιεί για τους Χάρτες την αποφυγή διοδίων ή/και αυτοκινητοδρόμων. CarPlay Το iOS 10 επιτρέπει στους χρήστες να μετακινήσουν ή να διαγράψουν εφαρμογές από την οθόνη του CarPlay, μέσω των Ρυθμίσεων. Τα Μηνύματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά στο iOS 10, με μια επανασχεδιασμένη διεπαφή χρήστη (User Interface). Ένα νέο σύστημα εμπλουτισμένων μηνυμάτων επιτρέπει την ενσωμάτωση link, βίντεο και άλλου περιεχομένου web, χωρίς να απαιτείται έξοδος από την εφαρμογή. Η εφαρμογή προσθέτει, επίσης, τα "Bubble Effects" , τα οποία στέλνουν τα iMessages στους παραλήπτες είτε με "δυνατό" ή "απαλό" εφέ, είτε με εφέ "αόρατου μελανιού", το οποίο κρύβει το μήνυμα μέχρι ο παραλήπτης να περάσει το δάχτυλό του πάνω από το μήνυμα. Επιπλέον, η εφαρμογή επιτρέπει τον εορτασμό ορισμένων γεγονότων με εφέ πλήρους οθόνης, όπως μπαλόνια, κομφετί και πυροτεχνήματα. Άλλη νέα δυνατότητα είναι η αποστολή χειρόγραφου μηνύματος, καρδιακών παλμών και άλλων μικρών σχεδίων, όπως κύκλοι και ραγισμένες καρδιές. Οι Χάρτες έχουν επανασχεδιαστεί και ενημερωθεί με καινούριες δυνατότητες, όπως ανίχνευση τοποθεσιών στο Ημερολόγιο και εκμάθηση από τις συνήθειες του χρήστη. Επίσης, η εφαρμογή περιλαμβάνει μια επανασχεδιασμένη "προβολή οδήγησης". Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα που επιτρέπει στον χρήστη να δει που έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του. Οι Φωτογραφίες μπορούν τώρα να τραβήξουν εικόνες τύπου RAW με την χρήση εφαρμογών τρίτου βαθμού, οι οποίες επιτρέπουν μεγαλύτερο έλεγχο όσον αφορά την λεπτομέρεια. Επιπλέον, οι δυνατότητες αναζήτησης και κατηγοριοποίησης της εφαρμογής έχουν βελτιωθεί σημαντικά με την προσθήκη της νέας δυνατότητας "Αναμνήσεις" η οποία αναγνωρίζει και συνδυάζει αυτόματα σχετικές μεταξύ τους φωτογραφίες και δημιουργεί μικρά, μουσικά βίντεο τα οποία μπορούν να διαμοιραστούν εύκολα. Η αναγνώριση προσώπων επιτρέπει, επίσης, την κατηγοριοποίηση φωτογραφιών ανά πρόσωπο. Η Οικία είναι μια νέα εφαρμογή που επιτρέπει στους χρήστες να διαχειρίζονται οικιακές συσκευές(π.χ. λαμπτήρες) που είναι συμβατές με το HomeKit, το πρόγραμμα αυτοματισμού της Apple. Με την εφαρμογή, ο χρήστης μπορεί να ανάψει τα φώτα, να ξεκλειδώσει πόρτες και να εκτελέσει πολλές άλλες ενέργειες. Επιπλέον, το πάνελ "Σκηνές" επιτρέπει τον έλεγχο πολλών συσκευών με ένα πάτημα. Η λειτουργία Geo-Fencing ενεργοποιεί ορισμένες συσκευές με βάση την τοποθεσία του χρήστη. Ακολουθώντας τη μορφή της εφαρμογής "Μουσική", η εφαρμογή Ειδήσεις επανασχεδιάστηκε ενσωματώνοντας έντονους τίτλους και ένα στυλ εφημερίδας στην καρτέλα "Για Εσάς", το οποίο επιτρέπει την εύκολη αναζήτηση και ανάγνωση ειδήσεων. Η εφαρμογή προσφέρει, επίσης, υποστήριξη για συνδρομές και παρέχει ειδοποιήσεις για έκτακτες ειδήσεις. Η "Μουσική" επανασχεδιάστηκε με την έμφαση να δίνεται στην χρησιμότητα. Η καρτέλα "Για Εσάς" βελτιώθηκε αισθητά με ένα playlist το οποίο προσφέρει μουσικές προτάσεις καθημερινά. Η καρτέλα "Νέα" μετονομάστηκε σε "Περιήγηση". Στην καρτέλα "Βιβλιοθήκη" προστέθηκε η κατηγορία "Ληφθείσα μουσική". Επιπλέον, οι χρήστες μπορούν να βλέπουν τους στίχους του κάθε τραγουδιού, εντός της εφαρμογής. Η καρτέλα "Αναζήτηση" περιλαμβάνει πρόσφατες και συχνές αναζητήσεις. Η καρτέλα "Connect" έχει, πλέον, αφαιρεθεί. Το iOS 10 βελτιώνει την συγχώνευση με κλήσεις από εφαρμογές τρίτου βαθμού, ειδοποιεί για πιθανές κλήσεις spam και πρόσθεσε δυνατότητες όπως τα γραπτά φωνητικά μηνύματα. Επίσημη ιστοσελίδα στο Wayback Machine (αρχειοθετημένη στις 13 Σεπτεμβρίου 2017)
Το iOS 10 είναι η δέκατη έκδοση του λειτουργικού συστήματος iOS της Apple, και είναι διάδοχος του iOS 9. Ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου προγραμματιστών, WWDC16, της Apple, στις 13 Ιουνίου 2016 και κυκλοφόρησε στις 13 Σεπτεμβρίου 2016. Το iOS 10 βελτιώνει και προσθέτει χαρακτηριστικά όσον αφορά την εμπειρία χρήστη, όπως επέκταση του 3D Touch, μια ανανεωμένη οθόνη κλειδώματος και υποστήριξη "widget". Υπάρχουν, επίσης, καινούριες δυνατότητες σε εφαρμογές: Στην εφαρμογή Μηνύματα προστέθηκαν εκφραστικά μέσα επικοινωνίας, η εφαρμογή Χάρτες επανασχεδιάστηκαν και επεκτάθηκαν για χρήση με "τρίτου βαθμού" εφαρμογές, η εφαρμογή Οικία διαχειρίζεται αξεσουάρ σπιτιού που υποστηρίζουν το HomeKit, στην εφαρμογή Φωτογραφίες έχει προστεθεί η δυνατότητα "Αναμνήσεις", ενώ το Siri είναι συμβατό με εντολές εφαρμογών "τρίτου βαθμού" όπως η αποστολή ΙΜ.
https://el.wikipedia.org/wiki/IOS_10