Datasets:
IMISLab
/
GreekWikipedia

Dataset card Data Studio Files Community
1
title
stringlengths
1
108
article
stringlengths
150
266k
summary
stringlengths
126
13.8k
url
stringlengths
31
613
Jinx
Πρώτο κομμάτι του δίσκου είναι το "Signals", ένα γρήγορο ροκ τραγούδι του οποίου οι στίχοι αποτελούν αναφορά στην οξυδέρκεια του Γκάλαχερ ο οποίος ήταν ανοιχτός πάντα στις σκέψεις του και παρατηρούσε συνέχεια γύρω του. Ακολουθεί το "The Devil Made Me Do It", το οποίο όντας επηρεασμένο από τον Μπάντι Χόλι και τον Έντι Κόχραν μιλάει για την επόμενη ημέρα από μία βραδιά ακολασίας. Τρίτο τραγούδι του δίσκου είναι το μπλουζ ροκ κομμάτι "Double Vision" στο οποίο ο Γκάλαχερ κάνει slide στην κιθάρα στο στυλ του Μάντι Γουότερς, ενώ στο αργό μπλουζ του "Easy Come, Easy Go" οι στίχοι είναι οπτιμιστικοί, προσπαθώντας να ανεβάσουν το ηθικό του ακροατή. Πέμπτο τραγούδι του δίσκου είναι το γρήγορο ροκ κομμάτι "Big Guns" το οποίο επιλέχθηκε να είναι και το σινγκλ του δίσκου, με τους στίχους του να αναφέρονται για άλλη μια φορά σε ταινίες γκάνγκστερ των δεκαετιών του '50 και του '60. Ακολουθεί το μπλουζ τραγούδι "Jinxed" στο οποίο ο Γκάλαχερ παίζει φυσαρμόνικα και συμμετέχουν δύο σαξοφωνίστες, ενώ το "Bourbon", το οποίο κινείται σε ροκ εντ ρολ ρυθμούς αναφέρεται σε μουσικούς της κάντρι όπως ο Γουέιλον Τζένινγκς και ο Τζόνι Πέιτσεκ, των οποίων ο Γκάλαχερ ήταν μεγάλος θαυμαστής. Ακολουθεί το "Ride On Red, Ride On" εμπνευσμένο από το αντιρατσιστικό τραγούδι του Louisiana Red, στο οποίο επηρεασμένος από τη southern αισθητική χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά slide στην κιθάρα. Ο δίσκος κλείνει με το ροκ κομμάτι "Loose Talk", στο οποίο ο Γκάλαχερ αναφέρεται στην επιμονή του να μην αναλώνεται στη θέληση της μόδας και να παραμένει σταθερός στα πιστεύω του. 1. Signals (Gallagher) - 4:37 2. The Devil Made Me Do It (Gallagher) - 2:54 3. Double Vision (Gallagher) - 4:51 4. Easy Come Easy Go (Gallagher) - 5:07 5. Big Guns (Gallagher) - 3:28 6. Jinxed (Gallagher) - 5:01 7. Bourbon (Gallagher) - 3:54 8. Ride On Red, Ride On (Gallagher) - 4:19 9. Loose Talk (Gallagher) - 3:52 Jinx (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 2 Μαΐου 1982 Jinx (άλμπουμ)Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Ασημένιος Οι μουσικοί οι οποίοι συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις του "Jinx" είναι οι εξής: Ρόρι Γκάλαχερ - φωνητικά, κιθάρα, φυσαρμόνικα Τζέρι ΜακΑβόι - μπάσο Μπρένταν Ο'Νηλ - κρουστά, τύμπανα Μπομπ Άντριους - πλήκτρα Ρέι Μπίβις - σαξόφωνο Ντικ Πάρι - σαξόφωνο Allmusic review Sputnik Music review Επίσημο site του Rory Gallagher Βρετανικά τσαρτ Βραβεύσεις από τη BPIΑρχειοθετήθηκε 2017-07-10 στο Wayback Machine.
Το Jinx είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του μπλουζ ροκ κιθαρίστα Ρόρι Γκάλαχερ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1982 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Chrysalis Records". Το συγκεκριμένο άλμπουμ επανεκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2000 μέσω της "Buddha Records" με δύο επιπλέον τραγούδια, τα "Nothing But the Devil" και "Lonely Mile". Παρ' όλο του ότι αρχικά δε γνώρισε ανάλογη επιτυχία με τους προκατόχους του, το "Jinx" βραβεύθηκε ως ασημένιο από την British Phonographic Industry, το 2005.
https://el.wikipedia.org/wiki/Jinx
Γιάννης Σπανός
Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την κλίση του στη μουσική παίζοντας πιάνο, αφού πρώτα έβλεπε την αδερφή του, να παίζει. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και τον προόριζε για δικηγόρο. Ο νεαρός Γιάννης του ζήτησε να πάει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Ταξίδεψε με πρώτο προορισμό τη Γερμανία, όμως τελικά εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη μουσική. Δούλεψε ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα και έγραψε τραγούδια για καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σερζ Γκενσμπούρ. Κάποια στιγμή επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με την προοπτική να συνεχίσει τη μουσική σταδιοδρομία. Ο Γιάννης Σπανός εισήλθε στην ελληνική δισκογραφία με το τραγούδι "Μια αγάπη για το καλοκαίρι" με την Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το λεγόμενο Νέο Κύμα, που ο ίδιος εισήγαγε στην Ελλάδα. Επίσης ήταν ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Μιχάλη Βιολάρη, υποστηρίζοντας τη συμμετοχή του στο τραγούδι "Άσπρα καράβια". Αργότερα έκανε ενορχήστρωση για τον δίσκο "Της γης το χρυσάφι" του Μάνου Χατζιδάκι. Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι: "Σαν με κοιτάς" (Αφροδίτη Μάνου-Γιάννης Φέρτης), "Τρεις νέοι" (Μιχάλης Βιολάρης), "Οδός Αριστοτέλους" (Χάρις Αλεξίου), "Σπασμένο καράβι" (Κώστας Καράλης), "Μια φορά θυμάμαι" (Αρλέτα), "Κάτω απ' τη μαρκίζα" & "Ναύτης βγήκε στη στεριά" (Βίκυ Μοσχολιού), "Ήρθες εψές" (Γιάννης Πουλόπουλος), "Είπα να φύγω" (Γιάννης Πάριος), "Βροχή και σήμερα" (Δήμητρα Γαλάνη), "Θα με θυμηθείς", (Γιάννης Πάριος), "Στην αλάνα" (Γιώργος Νταλάρας), "Μια Κυριακή", (Γρηγόρης Μπιθικώτσης), "Δεν το μπορείς" & "Ο τρελός" (Σταμάτης Κόκοτας), "Επειδή σ' αγαπώ" (Μανώλης Μητσιάς), "Προσωπικά" (Ελένη Δήμου), "Αγάπη δίκοπη" (Άλκηστις Πρωτοψάλτη), "Αν μ' αγαπάς" & "Φίλε" (Τάνια Τσανακλίδου), "Ήρθε ένας φίλος" & "Μαγκανοπήγαδο" (Αλέκα Κανελλίδου). Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιώργου Παπαστεφάνου, Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κωστή Παλαμά, Κωνσταντίνου Καβάφη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Μυρτιώτισσας, Κώστα Καρυωτάκη, Μαρίας Πολυδούρη, Κώστα Βάρναλη, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη κ.ά. Ο Γιάννης Σπανός απεβίωσε στον ύπνο του, σε ηλικία 85 ετών στη γενέτειρά του, το Κιάτο Κορινθίας, στις 30 Οκτωβρίου 2019 έχοντας στο ενεργητικό του 142 μουσικά άλμπουμ (δίσκους βινυλίου & CD). Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο θάνατος επήλθε το προηγούμενο βράδυ . 1965 - Ο Γιάννης Σπανός Παίζει Σπανό 1965 - Αποδημίες - Καίτη Χωματά 1966 - Η Σούλα Μπιρμπίλη σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Νότη Μαυρουδή 1967 - Α' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968 - Β' Ανθολογία - Νέο Κύμα 1968 - Ο Γιάννης Σπανός διευθύνει Γιάννη Σπανό 1969 - Σκιές στην άμμο - Καίτη Χωματά, Μιχάλης Βιολάρης 1969 - Μια Κυριακή - Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1969 - Όλο το καλοκαίρι - Μπέμπα Μπλανς 1971 - Εκείνο το καλοκαίρι - Αφροδίτη Μάνου (Α' Βραβείο Μουσικής Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) 1972 - Η γλυκιά Ίρμα - Έλλη Λαμπέτη 1973 - Μέρες αγάπης - Δήμητρα Γαλάνη, Σταμάτης Κόκοτας, Βίκυ Μοσχολιού 1974 - Ο Μορμόλης - Χρήστος Λεττονός, Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου , Τάνια Τσανακλίδου 1974 - Οδός Αριστοτέλους - Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου , Γιάννης Καλατζής 1975 - Γ' Ανθολογία - Αρλέτα, Κώστας Καράλης 1976 - Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1977 - Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1981 - Στου καιρού τα ρεύματα - Μανώλης Μητσιάς 1982 - Φίλε - Τάνια Τσανακλίδου 1984 - Έξοδος κινδύνου - Άλκηστις Πρωτοψάλτη 1985 - Της βροχής και της νύχτας - Τάνια Τσανακλίδου 1985 - Χάρτινες καρδιές - Γιάννης Πουλόπουλος 1988 - Προσωπικά - Ελένη Δήμου 1989 - Επιφυλακή - Πένυ Ξενάκη 1991 - Ανάμεσα σε δυο αγάπες (β' πλευρά με στίχους Αντ. Ανδρικάκη) - Χριστίνα Μαραγκόζη 1992 - Η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1992 - Να' χα δυο καρδιές να σ' αγαπώ - Κατερίνα Κούκα 1993 - Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει Γιάννη Σπανό 1996 - Άκου λοιπόν - Ελένη Δήμου ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ: Γιάννης Σπανός (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Γιάννης Σπανός – αρχείο : Οι συνεντεύξεις μου είναι τα τραγούδια μου (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ 22.7.2012)
Ο Γιάννης Σπανός (26 Ιουλίου 1934 Κιάτο Κορινθίας - 30 Οκτωβρίου 2019 Κιάτο Κορινθίας) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, με τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες από κορυφαίους τραγουδιστές. Έχει βραβευθεί από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971 για τη σύνθεση της μουσικής στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι».
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
Τσίχλα
Η τσίχλα υπήρχε από τη Νεολιθική περίοδο σε διάφορες μορφές. Στη Φινλανδία βρέθηκε τσίχλα 5.000 ετών από φλοιό Σημύδας, στην οποία πάνω υπήρχαν αποτυπώματα δοντιών. Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονταν οι τσίχλες θεωρείτο ιδιαίτερα ωφέλιμο από ιατρικής απόψεως. Οι Αζτέκοι έπαιρναν μία ουσία από ένα φυσικό δέντρο τσίχλας, την οποία χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση για να κολλάνε πράγματα μεταξύ τους. Κάποιες μορφές τσίχλας, χρησιμοποιήθηκαν και στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες μασούσαν τσίχλα μαστίχας, που προέρχεται από το μαστιχόδεντρο. Πολλοί άλλοι πολιτισμοί μασούσαν ουσίες τύπου τσίχλας, οι οποίες προέρχονταν από φυτά ή ρητίνες. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής μασούσαν ρητίνη από έλατα. Οι άποικοι της Νέας Αγγλίας πήραν την πρακτική αυτή και το 1848 ο Τζον Κέρτις ανέπτυξε και πούλησε την πρώτη εμπορική τσίχλα. Γύρω στο 1850 μία τσίχλα κατασκευασμένη από κερί παραφίνης αναπτύχθηκε και έγινε η πιο δημοφιλής. Στις 28 Δεκεμβρίου 1869 ο Ουίλιαμ Φίνλεϋ Σεμπλ δημιούργησε μια πατέντα τσίχλας με αριθμό δημοσίευσης 98304. Περίπου το 1860 ο Τζον Κόλγκαν, φαρμακοποιός από το Κεντάκι, δημιούργησε την πρώτη αρωματισμένη τσίχλα. Ο Κόλγκαν ανέμειξε ζάχαρη άχνη με τολουταίο ( μια σκόνη που λαμβάνεται από ένα εκχύλισμα του δέντρου βάλσαμο) και δημιούργησε μικρά μπαστούνια αρωματισμένης τσίχλας, την οποία ονόμασε « Τάφυ Τολουταίο». Στις 2 Αυγούστου 1910 πήρε άδεια για μια πατέντα που κόβει αυτόματα τσίχλες από μεγάλα κομμάτια σε μικρότερα.Η σύγχρονη τσίχλα αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1860 από τον Τόμας Άνταμς. Ο Τόμας Άνταμς αρχικά στόχευε στη χρήση της ως ελαστικό υποκατάστατο, κάτι που όμως δεν πέτυχε και έτσι το 1871 την προώθησε στην αγορά ως τσίχλα υπό την κείμενη μορφή. Υποστηρίζεται ότι το μάσημα τσίχλας τονώνει το νοητικό σύστημα και ειδικότερα ότι δυναμώνει τη μνήμη. Σύμφωνα με μελέτη που έχουν διεξάγει Ιάπωνες επιστήμονες, το μάσημα της τσίχλας ενεργοποιεί οχτώ περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες επιταχύνουν τις αντιδράσεις του έως και 10%. Έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η μάσηση τσίχλας βελτιώνει τη μνήμη, καθώς συμβάλλει στην αύξηση ροής αίματος στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι εάν ένας μαθητής μασήσει τσίχλα λίγα λεπτά προτού υποβληθεί στη διαδικασία γραπτών εξετάσεων, θα θυμάται περισσότερα πράγματα. Το μάσημα τσίχλας φαίνεται να αποτελεί έναν αποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης της δυσοσμίας του στόματος, αφού χαρίζει φρεσκάδα στην αναπνοή και απομακρύνει τα βακτήρια. Μια νέα μελέτη φαίνεται να υποστηρίζει ότι η τσίχλα είναι ικανή να απομακρύνει σχεδόν τον ίδιο αριθμό βακτηρίων με το οδοντικό νήμα. Έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι τσίχλες που αντί για ζάχαρη, περιέχουν ξυλιτόλη, μειώνουν την τερηδόνα. Οι τσίχλες αυτές μειώνουν το σχηματισμό της οδοντικής πλάκας, καθώς συλλέγουν τα μικρόβια που συγκεντρώνονται στα δόντια. Η μάσηση τους οδηγεί στην παραγωγή σάλιου, το οποίο εξουδετερώνει τα οξέα και διώχνει τα σάκχαρα από το στόμα. Η τσίχλα χρησιμοποιείται ως νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ). Έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει τα οξέα στον οισοφάγο. Ωστόσο, κάποιες φορές θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη στομαχικού έλκους. Η τσίχλα διεγείρει το στομάχι να εκκρίνει οξύ και το πάγκρεας να παράγει πεπτικά ένζυμα που δεν είναι απαραίτητα. Στην περίπτωση που κάποιος καταναλώσει μεγάλη ποσότητα τσίχλας, είναι πιθανό να παρουσιάσει διάρροια ή αέρια. Σύμφωνα με αρκετούς μύθους, εάν κάποιος καταπιεί μία τσίχλα, θα παραμείνει στο στομάχι του έως και για εφτά έτη, δεδομένου ότι δεν είναι εύπεπτη. Στην πραγματικότητα, για να μείνει μέσα στο στομάχι, θα πρέπει η ποσότητα που έχει καταπιεί κάποιος, να είναι τεράστια ώστε να φράξει τα έντερα. Έπειτα από έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί, η επαναλαμβανόμενη κατάποση τσιχλών μπορεί να επιφέρει προβλήματα υγείας, όπως διάρροια ή κοιλιακό άλγος. Πολλά σχολεία απαγορεύουν το μάσημα τσίχλας, καθώς αρκετοί μαθητές τις κολλάνε κάτω από τα θρανία ή τις καρέκλες. Το μάσημα της τσίχλας θεωρείται ικανό να αποσπάσει την προσοχή ενός μαθητή, ενώ μπορεί να μεταφέρει ασθένειες ή βακτήρια σε άλλους μαθητές. Η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έθεσε το 1992 τις τσίχλες εκτός νόμου, επικαλούμενη τον κίνδυνο που προξενείται στους υπόγειους σιδηρόδρομους, καθώς οι τσίχλες σφηνώνουν στις πόρτες τους. Ωστόσο το 2002 επέτρεψε στα φαρμακεία να πωλούν τσίχλες άνευ ζάχαρης, υπό την έγκριση γιατρού ή οδοντίατρου. Η τσίχλα θεωρείται ιδιαίτερα βλαβερή για το περιβάλλον αφού δεν είναι υδατοδιαλυτή και σε αντίθεση με άλλα προϊόντα ζαχαροπλαστικής, δεν καταναλώνεται πλήρως. Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια για περιβαλλοντική ηθική, συχνά βρίσκονται κολλημένες τσίχλες σε παγκάκια, σκάλες, δρόμους και γενικότερα σε δημόσιους χώρους. Η διαδικασία αφαίρεσης της τσίχλας είναι ιδιαίτερα δύσκολη και δαπανηρή, ιδίως όταν αυτή έχει ξεραθεί. Μόνο στη Ρώμη κάθε χρόνο βρίσκονται τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια τσίχλες κολλημένες στο δρόμο. Όσο και αν ηχεί περίεργο, ο δοκιμαστής τσίχλας είναι επάγγελμα κατά το οποίο ελέγχεται το μέγεθος αλλά και η γεύση της τσίχλας. Μαστίχα, Ξυλιτόλη
Η τσίχλα είναι μαλακή και συνεκτική ουσία που παράγεται για διαρκή μάσηση και όχι για κατάποση. Στη σύγχρονη εποχή, κατασκευάζεται από 1,3-βουταδιένιο. Οι περισσότερες τσίχλες είναι πολυμερή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η αγγλική εταιρία Cadbury εισήγαγε την πρώτη βιομηχανοποιημένη μαστίχα στην Ελλάδα με την εμπορική επωνυμία Chiklets και λόγω της ιδιότητάς της να δημιουργεί φούσκες έγινε δημοφιλέστατη, ιδίως απο τη νεολαία. Έκτοτε η μαστίχα καραμέλλα ονομάστηκε τσίχλα απο το αγγλικό «τσίκλετς».
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%87%CE%BB%CE%B1
Ναόκο Γιαμαζάκι
Η Γιαμαζάκι γεννήθηκε στη Νάοκο Σουμίνο στο Ματσούντο . Πέρασε δύο χρόνια της παιδικής της ηλικίας στο Σαπόρο . Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Οτσανομίζου το 1989, η Γιαμαζάκι απέκτησε πτυχίο επιπέδου bachelor στις θετικές επιστήμες με ειδίκευση στην Μηχανική Αεροδιαστημικής από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο το 1993 και μεταπτυχιακό στην Αεροδιαστηµική Μηχανική το 1996. Η Γιαμαζάκι προσχώρησε στον Εθνικό Οργανισμό Ανάπτυξης Διαστήματος της Ιαπωνίας (NASDA) το 1996 και ήταν μέλος της ομάδας ανάπτυξης για την ολοκλήρωση του συστήματος της Ιαπωνικής Πειραματικής Ενότητας (JEM) . Εργάστηκε επίσης στην ανάλυση αποτυχίας JEM και δημιουργώντας αρχικές διαδικασίες λειτουργίας. Από τον Ιούνιο του 1998 έως τον Μάρτιο του 2000, ήταν μέλος της ομάδας ISS Centrifuge (εγκατάσταση πειραμάτων βιοεπιστημών) που διεξήγαγε εννοιολογικό πλαίσιο και προκαταρκτικό σχεδιασμό. Η Γιαμαζάκι επιλέχθηκε ως υποψήφια αστροναύτης τον Φεβρουάριο του 1999 από τον Εθνικό Οργανισμό Ανάπτυξης Διαστήματος της Ιαπωνίας (NASDA, τώρα JAXA), παρακολούθησε το πρόγραμμα Βασικής Εκπαίδευσης Αστροναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1999 και πιστοποιήθηκε ως αστροναύτης τον Σεπτέμβριο του 2001. Από το 2001, η Γιαμαζάκι συμμετέχει στην ISS Advanced Training και υποστήριξε την ανάπτυξη του υλικού και της λειτουργίας της Ιαπωνικής πειραματικής ενότητας . Τον Μάιο του 2004, η Γιαμαζάκι ολοκλήρωσε την εκπαίδευση Σογιούζ -TMA Flight Engineer στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών Γιούρι Γκάγκαριν στο Star City της Ρωσίας . Τον Ιούνιο του 2004, η Γιαμαζάκι έφτασε στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον του Τέξας για να ξεκινήσει την εκπαίδευση στην σχολή υποψηφίων αστροναυτών, όπου ανατέθηκε στο τμήμα της ρομποτικής του αστροναύτη. Επιλέχθηκε ως ειδικός αποστολής της NASA το 2006. Τον Νοέμβριο του 2008, η JAXA ανακοίνωσε ότι η Γιαμαζάκι θα γίνει η δεύτερη Ιαπωνέζα γυναίκα που θα πετάξει στο διάστημα στο STS-131, το οποίο εκτοξεύτηκε στις 5 Απριλίου 2010. Δεδομένου ότι το διαστημικό λεωφορείο αποσύρθηκε το επόμενο έτος το 2011, ήταν επίσης η τελευταία Ιαπωνέζα αστροναύτης που πέταξε ποτέ το διαστημικό λεωφορείο. Στις 5 Απριλίου 2010, η Γιαμαζάκι εισήλθε στο διάστημα στο διαστημικό λεωφορείο Discovery ως μέρος της αποστολής STS-131. Επέστρεψε στη Γη στις 20 Απριλίου 2010. Η Γιαμαζάκι αποσύρθηκε από την JAXA στις 31 Αυγούστου 2011. Αφού επέστρεψε στη Γη, αφού πέρασε συνολικά 15,12 ημέρες στο διάστημα, η Γιαμαζάκι συνέχισε τις σπουδές και την έρευνα της στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο από τον Δεκέμβριο του 2010. Από το 2011, η Γιαμαζάκι ασχολείται με την προώθηση των δραστηριοτήτων STEM καθώς και ως μέλος της ιαπωνικής κυβερνητικής επιτροπής πολιτικής διαστήματος Τον Ιούλιο του 2018, η Γιαμαζάκι συνέστησε το Space Port Japan Association, ο οποίος είναι ένας οργανισμός που υποστηρίζει τις προσπάθειες για άνοιγμα διαστημικών αεροδρομίων στην Ιαπωνία μέσω συνεργασίας με εταιρείες, ομάδες και κυβερνητικά ιδρύματα. Είναι σύμβουλος του Young Astronaut Club και πρόεδρος του προγράμματος Γυναίκες στο Αεροδιάστημα της Japan Rocket Society. Από τον Ιούλιο του 2019, η Γιαμαζάκι ήταν φοιτήτρια διδακτορικού στο Εργαστήριο Intelligent Space Systems στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Η Γιαμαζάκι παντρεύτηκε τον Τάτσι Γιαμαζάκι και το ζευγάρι έχει δύο παιδιά. χωρίστηκαν τον Φεβρουάριο του 2012. Η Γιαμαζάκι απολαμβάνει καταδύσεις, σκι χιονιού, πτήσεις και μουσική. Το 2007, η Γιαμαζάκι παρείχε τη φωνή της ως την ίδια στο επεισόδιο 7 του anime Rocket Girls . Βιογραφία JAXA Ναόκο Γιαμαζάκι στο Twitter </img> Βιογραφία Spacefacts του Naoko Yamazaki JAXA ΣΗΜΕΡΑ Νο. 2 Βλέποντας τη Γη από το διάστημα Νάοκο Γιαμαζάκι στο TEDxHaneda, Αύγουστος 2015
Η Νάοκο Γιαμαζάκι (山崎 直子, Yamazaki Naoko, γεννημένη στις 27 Δεκεμβρίου του 1970) είναι μια μηχανικός, πρώην Γιαπωνέζα αστροναύτη στη JAXA, και η δεύτερη Γιαπωνέζα γυναίκα να πετάξει στο διαστήμα. Η πρώτη ήταν η Τσιάκι Μούκαϊ .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CE%BA%CE%BF_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B9
Βήτα Βέλους
Ο β Βέλους είναι ένας εξελιγμένος ερυθρός γίγαντας αστέρας, αν και το χρώμα του είναι κίτρινο, καθώς έχει φασματικό τύπο G8 IIIa, δείκτη χρώματος B−V = +1,05 και επιφανειακή θερμοκρασία 4.850 K. Παρουσιάζει μία μικρή περίσσεια (υπερβολική περιεκτικότητα) σε δικυάνιο στο φάσμα του. Ο β Βέλους έχει διάμετρο που εκτιμάται σε 27 φορές τη διάμετρο του Ήλιου, μάζα ίση με 4,33 φορές την ηλιακή μάζα και απόλυτη λαμπρότητα 400 περίπου φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή, που αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος −1,4. Η ηλικία του β Βέλους εκτιμάται σε 129 εκατομμύρια έτη. Στην παραδοσιακή κινεζική αστρονομία η ονομασία 左旗 (Zuǒ Qí), που σημαίνει «αριστερή σημαία» και βρίσκεται στον κινεζικό αστερισμό του Βοδιού, αναφέρεται σε μια ομάδα αστέρων (συνάστρωση) που αποτελείται από τους β Βέλους, α, δ, ζ, γ, 13, 11 και 14 Βέλους, καθώς και από τον ρ Αετού. Ο ίδιος ο βήτα Βέλους είναι έτσι γνωστός ως 左旗二 (Zuǒ Qí èr), δηλαδή «ο δεύτερος (αστέρας) της αριστερής σημαίας.
Ο β (βήτα) Βέλους (β Sge, Beta Sagittae) είναι o τέταρτος φωτεινότερος αστέρας στον αστερισμό Βέλος (πέμπτος αν ξεχωρίσουμε τον δ Βέλους στις συνιστώσες του), ορατός με γυμνό μάτι από τοποθεσίες μακριά από πόλεις, καθώς είναι αστέρας τετάρτου μεγέθους. Απέχει περίπου 440 έτη φωτός από τη Γη, αλλά μας πλησιάζει με ταχύτητα 22 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (79 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AE%CF%84%CE%B1_%CE%92%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82
A Day at the Races (άλμπουμ)
Μετά την κυκλοφορία του "A Night at the Opera" και την περιοδεία για την προώθηση του, η οποία διήρκεσε από το Νοέμβριο του 1975 ως τον Απρίλιο του 1976, τα μέλη των Queen πραγματοποίησαν το πρώτο τους διάλειμμα μετά από τέσσερα χρόνια συνεχών ηχογραφήσεων και συναυλιών. Ο Μπράιαν Μέι παντρεύτηκε την Κρίσι Μιούλεν στις 29 Μαΐου 1976 και το συγκρότημα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις του πέμπτου του δίσκου τον Ιούλιο, περνώντας από τρία διαφορετικά στούντιο, τα "The Manor", "Wessex Studios" και "Sarm Studios".Εν αντιθέσει με τον προκάτοχο του, για τον εν λόγω δίσκο δεν υπήρχε χρονική πίεση, με τους Queen να δίνουν τέσσερις συναυλίες τον Σεπτέμβριο και να επανέρχονται στις ζωντανές εμφανίσεις στις αρχές του 1977. Οι τρεις από τις τέσσερις συναυλίες τους ήταν σε φεστιβάλ, οι δύο στο "Playhouse Theatre" του Εδιμβούργου στις 1 και 2 Σεπτεμβρίου και η τρίτη στο "Castle" του Κάρντιφ στις 10 Σεπτεμβρίου, ενώ η τέταρτη εμφάνιση έλαβε χώρα στο "Hyde Park" στις 18 του μήνα και διοργανώθηκε από το ίδιο το συγκρότημα, με ελεύθερη είσοδο, για να ευχαριστήσει τους οπαδούς του.Οι συγκεκριμένες συναυλίες πραγματοποιήθηκαν ενώ το συγκρότημα είχε ξεκινήσει να συνθέτει και να ηχογραφεί το νέο του άλμπουμ, με αποτέλεσμα τα μέχρι τότε ακυκλοφόρητα "Tie Your Mother Down" και "You Take My Breath Away" να παιχτούν για πρώτη φορά ζωντανά. Η τέταρτη συναυλία γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μνημονευόταν για χρόνια από μουσικούς και οπαδούς των Queen, ενώ παράνομες εκδόσεις της κυκλοφόρησαν και σε μορφή DVD. Για πρώτη φορά στη μέχρι τότε καριέρα του, το συγκρότημα ανέλαβε εξ ολοκλήρου την παραγωγή του δίσκου, με μηχανικό ήχου τον Μάικ Στόουν. Οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν το Νοέμβριο, με το άλμπουμ να κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα. Το "A Day at the Races" παρουσίασε παρόμοιο ύφος με τον προκάτοχο του, με τα κομμάτια του να κινούνται στο ίδιο στυλ με τραγούδια του "A Night at the Opera". Το "You Take My Breath Away" κινούνταν στο ύφος του "Love Of My Life", ενώ το "The Millionaire Waltz" παρουσιάζει το περιπετειώδες ύφος του "Bohemian Rhapsody". Ο Τζον Ντίκον προσέφερε άλλο ένα ποπ τραγούδι με το "You And I" και το "Good Old-Fashioned Lover Boy" του Φρέντι Μέρκιουρι ήταν στο βοντβίλ ύφος των "Seaside Rendezvous", "Lazing On A Sunday Afternoon" και "Bring Back That Leroy Brown". Παρ' όλα αυτά, το υπόλοιπο υλικό του δίσκου ήταν βαρύτερο, εστιάζοντας στην ατμόσφαιρα και όχι στην τελειότητα. Το πρώτο σινγκλ του δίσκου, "Somebody to Love", ανέβηκε στη δεύτερη θέση του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών και το # 13 στο αμερικάνικο Billboard, αλλά τα επόμενα σινγκλ δεν παρουσίασαν ανάλογη επιτυχία, με το "Tie Your Mother Down" να φθάνει μόλις μέχρι το # 31 στη Βρετανία και το # 49 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το "Good Old-Fashioned Lover Boy" μπήκε στο βρετανικό Top-20. Επίσης, σε μορφή σινγκλ εκδόθηκε το κομμάτι "Long Away", χωρίς να καταφέρει να μπει στα τσαρτ λόγω έλλειψης βίντεο κλιπ. Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στην κορυφή του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών, όπως και ο προκάτοχος του, ενώ στην Ολλανδία παρέμεινε στο # 1 για τέσσερις εβδομάδες. Στο Billboard έφθασε μέχρι την πέμπτη θέση για να βραβευθεί ως πλατινένιο, ενώ έγινε πλατινένιο και στην Πολωνία και τον Καναδά, αλλά και χρυσό στην πατρίδα του συγκροτήματος και στη Γερμανία. Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "A Day at the Races" ήταν οι εξής: Φρέντι Μέρκιουρι - φωνητικά, πιάνο Μπράιαν Μέι - κιθάρα, φωνητικά, πιάνο, αρμόνιο Τζον Ντίκον - μπάσο, κιθάρα Ρότζερ Τέιλορ - τύμπανα, κρουστά, φωνητικά, κιθάρα, γκονγκ A Day at the Races - Queen | Songs, Reviews, Credits | AllMusic Queen - A Day at the Races (album review ) | Sputnikmusic Queen A Day at the Races Album Review | Rolling Stone
A Day at the Races είναι ο τίτλος του πέμπτου στούντιο άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen, το οποίο κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου του 1976 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "ΕΜΙ / Parlophone" στην Ευρώπη, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες εκδόθηκε μέσω της "Elektra".
https://el.wikipedia.org/wiki/A_Day_at_the_Races_(%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC)
Μάρτιν Ρούνεϊ
Έχει στην κατοχή του ένα χάλκινο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2008). Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Βερολίνου ήταν ασημένιος στα 4x400. 6 χρόνια μετά, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πεκίνου ήταν 3ος στο ίδιο αγώνισμα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2017 ήταν επίσης τρίτος στα 4x400. Σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα έχει 3 χρυσά, 2 ασημένια και 1 χάλκινο σε αγωνίσματα των 400 και 4x400 μέτρων σκυταλοδρομίας.
Ο Μάρτιν Ρούνεϊ (γενν. 3 Απριλίου 1987) είναι Βρετανός αθλητής του στίβου. Είναι χάλκινος ολυμπιονίκης στα 4x400 μέτρα σκυταλοδρομία στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2008. Είναι ασημένιος και δύο φορές χάλκινος παγκόσμιος πρωταθλητής (2009 Βερολίνο, 2015 Πεκίνο, Λονδίνο 2017) και τρείς φορές Πρωταθλητής Ευρώπης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%8A
Οικοδεσπότης και Φιλοξενούμενος
Αν και ο οικοδεσπότης Τζοκόλα είναι μουσουλμάνος, και ο φιλοξενούμενος του, ο Ζβιαντάουρι είναι χριστιανός, το ποίημα αναφέρεται μόνο πολύ αόριστα στις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτιστικές τους παραδόσεις. Ο ποιητής ενδιαφέρεται περισσότερο για την αλληλοεπικάλυψη των πεπρωμένων τους και τη μεγάλη αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν το αναπόφευκτο τέλος τους, αφού έχουν σπάσει το σύρμα του άγριου, αμοιβαίου μίσους μεταξύ των κοινοτήτων τους. Ο Τζοκόλα και Ζβιαντάουρι συναντώνται τυχαία σε ένα υγρό δάσος κρατώντας κοντάρια που έμοιαζαν με δέντρα και ταλαντευόμενοι στη σκιά στο ρυθμό μιας λυπητερής ορεινής μελωδίας, καθώς και οι δύο κυνηγούν ελάφια. Αμφότεροι είναι άνθρωποι που εκτιμούν τη δράση πάνω από τα λόγια, οπότε οι κοφτές ανταλλαγές λέξεων μεταξύ τους μεταφέρουν έναν γήινο στωικισμό. Αφού ο Τζοκόλα προσκάλεσε τον νέο του σύντροφο στο σπίτι του, για να γιορτάσουν για τη λεία τους, η χαρά τους προκαλείται από ένα ανδρικό, τελετουργικό χορό. Με τον τρόπο όλων των ειδών της εκδίκησης, τα πράγματα πέφτουν γρήγορα για αυτούς και η σύζυγος του Τζοκόλα, η Αγκάζα. Το χωριό, εξοργισμένο από την περιφρόνηση του ταμπού να μη δίνεται περιποίηση στον εχθρό, από τον Τζοκόλα, συσπειρώνεται γύρω από τον παλαίμαχο Μούσα, που ζητάει από τον Τζοκόλα να μετατρέψει τον επισκέπτη σε αυτούς. Ο αντιφρονών Τζοκόλα, ωστόσο, επικαλούμενος τη σεβαστή τοπική εντολή για ευγένεια και φιλοξενία, η οποία λέει ότι «Ο φιλοξενούμενος θα είναι ο τελευταίος που θα πεθάνει» - αρνείται. Η κάθοδος σε καταστροφή ενορχηστρώνεται με μια παράδοξη ομορφιά. Από μια θυσία που διεξάγεται στο νεκροταφείο του χωριού με το εξοπλισμό των μαχητών στο αντίπαλο χωριό, κάθε στυλιζαρισμένη ακολουθία χτίζει υπνωτικά εκείνη την προηγούμενη. Οι χτύποι των τυμπάνων και οι φωνές κατακλύζουν περαιτέρω την ένταση. Αυτό το ποίημα μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες, μεταξύ των οποίων: τα αγγλικά (από τους Ντόναλντ Ρέιφιλντ, την Βενέρα Ουρουσάντζε, την Λέλα Τζγκερενάια, τον Νίνο Ραμισβίλι κ.ά.), τα γαλλικά (από τον Γκαστόν Μπουατσιντζέ), τα ρωσικά (από τους Νικολάι Ζαμπολότσκι, Β. Ντερζάβιν, Όσιπ Μαντελστάμ, Μπορίς Παστερνάκ, Σ. Σπάσκι, τη Μαρίνα Τσβετάεβα, κ.ά.), τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά και άλλες γλώσσες.Το ποίημα αρχίζει ως εξής: Το ποίημα τελειώνει ως εξής: Η πρώτη κινηματογραφική απόδοση του ποιήματος δημιουργήθηκε το 1967. Η ταινία αυτή του Τενγκίζ Αμπουλάντζε ήταν μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία στη Γεωργία. Κίστιοι Χεβσουριανοί Poem's free text translated by Lela Jgerenaia ABOUT LITERATURE – VAZHA-PSHAVELA The Plea review
«Οικοδεσπότης και Φιλουξενούμενος» είναι ο τίτλος επικού ποιήματος του Γεωργιανού ποιητή, συγγραφέα και φιλόσοφου Βάζα-Πσαβέλα. Το ποίημα δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1893 στην Τιφλίδα και θεωρείται «το αριστούργημα της γεωργιανής λογοτεχνίας». Είναι υποχρεωτικό ανάγνωσμα στα σχολεία της Γεωργίας. Ταινία με βάση το ποίημα γυρίστηκε το 1967 από τον Τενγκίζ Αμπουλάντζε.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82
Ανάσταση (λειτουργική)
Το αρχαιότερο ίσως στοιχείο της Αναστάσιμης ακολουθίας είναι η ανάγνωση 12 περικοπών από την Παλαιά Διαθήκη, που σώζονται σε αρχαίο χειρόγραφο στο Αρμενικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ. Σήμερα η αρμενική Αγρυπνία του Πάσχα διατηρεί αυτό που πιστεύεται ότι ήταν το αρχικό μήκος του παραδοσιακού ευαγγελικού αναγνώσματος της ακολουθίας. δηλαδή από την περιγραφή του Μυστικού Δείπνου μέχρι το τέλος του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Στην πρώτη εποχή του Χριστιανισμού, στην Ιερουσαλήμ, η αγρυπνία άρχιζε με το τραγούδισμα του Ψαλμού 117 (ριζ΄), με την αντιφώνηση: «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος.» Στη συνέχεια διαβάζονταν οι 12 περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης, που εκτός από την τελευταία, ακολουθούνταν από μια προσευχή με γονυκλισία: (1) Γένεσις α΄ 1 - γ΄ 24 (η Δημιουργία και η έξωση από τον Παράδεισο). (2) Γένεσις κβ΄ 1-18 (η θυσία του Αβραάμ). (3) `Εξοδος ιβ΄ 1-24 (οι οδηγίες του Θεού προς τους Εβραίους για το Πάσχα της εξόδου). (4) Ιωνάς α΄ 1 - δ΄ 11 (όλη η ιστορία του Ιωνά). (5) `Εξοδος ιδ΄ 24 - ιε΄ 21 (το θαύμα της Ερυθράς Θαλάσσης). (6) Ησαΐας ξ΄ 1-13 (η υπόσχεση του Θεού για την Ιερουσαλήμ). (7) Ιώβ λη΄ 2-28 (η απάντηση του Κυρίου στον Ιώβ). (8) Δ΄ Βασιλειών β΄ 1-22 (η άνοδος του Ηλία στους ουρανούς). (9) Ιερεμίας λα΄ 31-34 (η νέα Διαθήκη). (10) Ιησούς του Ναυή α΄ 1-9 (η εντολή για κατάληψη της Γης της Επαγγελίας). (11) Ιεζεκιήλ λζ΄ 1-14 (το πεδίον των ξηρών οστών). (12) Δανιήλ γ΄ 1-29 (οι τρεις παίδες εν καμίνω). Το δωδέκατο ανάγνωσμα οδηγεί στην «Ωδή των τριών παίδων» και δεν ακολουθείτο από προσευχή, αλλά αμέσως από το προκείμενον της Θείας Ευχαριστίας. Ο Τόμας Τάλεϋ τονίζει τη σημασία αυτής της σειράς αναγνωσμάτων ως την αρχαιότερη γνωστή και ως την έχουσα τη μέγιστη επίδραση στην κατάρτιση όλων των επόμενων καταλόγων αναγνωσμάτων. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η ακολουθία αρχίζει αργά το βράδυ, ωστόσο αναπόσπαστο αρχικό μέρος της ως αγρυπνίας είναι και ο εσπερινός του Μεγάλου Σαββάτου. Προκειμένου όμως να μην αυξηθεί και άλλο το μάκρος της νυκτερινής ακολουθίας της Αναστάσεως, ο εσπερινός κατά τη νεότερη εποχή τελείται είτε μαζί με τη Θεία Λειτουργία το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, είτε (κατά το τυπικό) το αργότερο δύο ώρες πριν τη δύση του ήλιου Είναι Μέγας Εσπερινός και σε αυτόν διαβάζονται περικοπές βασισμένες στις προαναφερθείσες της Πρώτης Εκκλησίας, οι περισσότερες συντομευμένες, κάτι που υποδεικνύει την ανάπτυξη από μία κοινή παράδοση. Κατά το Τυπικόν της Μεγάλης Εκκλησίας (Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως) τα παλαιοδιαθηκικά αναγνώσματα του εσπερινού είναι: 1) Γένεσις α΄ 1-13 2) Ιωνάς α΄ 1 - δ΄ 11 3) Δανιήλ γ΄ 1-26 Κατά τη διάρκεια αυτών των αναγνώσεων γινόταν κατά την παλαιοχριστιανική εποχή το βάπτισμα και χρίσμα των κατηχηθέντων, κατά την τάξη που δίνεται στο Ευχολόγιον. Οι νεοφώτιστοι έμπαιναν και πάλι στον ναό ως πιστοί Χριστιανοί πλέον, ενώ ψαλλόταν αντί του Τρισαγίου ύμνου το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».Η συνδεδεμένη με τον εσπερινό αυτόν «Πρώτη Ανάσταση» αναφέρεται στην Κάθοδο του Χριστού στον Άδη, κατά την οποία κηρύχθηκε η Ανάσταση του Χριστού μόνο στους νεκρούς. Ωστόσο, ο πραγματικός εορτασμός του Πάσχα αρχίζει τα μεσάνυχτα, τη στιγμή που ο Χριστός αναστήθηκε «εκ νεκρών» και η Ανάσταση γνωστοποιήθηκε και στους ζωντανούς. Η ακολουθία αρχίζει συνήθως κατά τις 11 μ.μ. με τον κανόνα Κύματι θαλάσσης του προηγούμενου όρθρου. Στη ρωσική εκκλησία, κατά την τελευταία ωδή (τραγούδι) του κανόνα, ενώ άδονται οι φράσεις «Μη εποδύρου μου, Μήτερ... Αναστήσομαι γαρ και δοξασθήσομαι», ο ιερέας και ο διάκονος υψώνουν με μεγαλόπρεπο τρόπο τον Επιτάφιο (υφασμάτινη εικόνα του Χριστού) από το τραπέζι του στο μέσο του ναού και τον μεταφέρουν δια της Ωραίας Πύλης μέσα στο Ιερό, όπου τον εναποθέτουν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Εκεί θα παραμείνει μέχρι και το τέλος της ημέρας της Αναλήψεως. Ακολουθεί απόλυση και μετά όλα τα φώτα μέσα στον ναό σβήνονται εκτός από την ακοίμητον κανδήλα πάνω στην Αγία Τράπεζα, και όλοι περιμένουν σιωπηλά στο σκοτάδι. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο το Άγιο Φως φθάνει μέχρι το δειλινό από τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ και με αυτό έχει αναφθεί εκ νέου η ακοίμητος κανδήλα. «Δεύτε λάβετε φως»: Στην «ώρα του όρθρου», στην πράξη 10-15 λεπτά πριν τα μεσάνυχτα ή ακριβώς τα μεσάνυχτα, ο προεξάρχων ιερέας θυμιάζει την Αγία Τράπεζα και ανάβει τη λαμπάδα του από την ακοίμητον κανδήλα. Ανοίγει την Ωραία Πύλη και καλεί ψέλνοντας μεγαλοφώνως: «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών», δηλαδή «ελάτε, πάρτε φως από το φως που ποτέ δεν δύει και δοξάστε τον Χριστό, που αναστήθηκε από τους νεκρούς!». Αν υπάρχουν επίσκοποι, προπορεύονται αυτού και ψέλνουν μαζί του την ίδια φράση. Αμέσως μετά ο ιερέας πλησιάζει τους πιστούς κρατώντας το τρίκηρο (κηροπήγιο για τρία κεριά), που επίσης έχει ανάψει από την ακοίμητον κανδήλα, το τείνει προς τους πιστούς και εκείνοι ανάβουν τις αναστάσιμες λαμπάδες τους από αυτό. Τελετή της Αναστάσεως: Ο ιερέας ή οι ιερείς παίρνουν το Ευαγγέλιο, τον σταυρό με τον οποίο ευλογούν, θυμιατό και μία εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου, και μαζί με τους ψάλτες βγαίνουν από τον ναό, ακολουθούμενοι από πιστούς. Εναλλάξ ιερείς και ψάλτες ψέλνουν τον ύμνο: «Την Ανάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ, άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς, και ημάς τους επί γης καταξίωσον εν καθαρά καρδία σε δοξάζειν», συνεχίζοντας την πορεία σε πομπή μέχρι που να φθάσουν στον προκαθορισμένο τόπο ή εξέδρα (στη ρωσική Εκκλησία περιφέρονται τρεις φορές γύρω από τον ναό, ενώ οι καμπάνες κτυπούν). Αυτή η πομπή συμβολίζει την πορεία αξημέρωτα των Μυροφόρων προς τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού. Κατά τη διάρκειά της ο προεξάρχων ιερέας κρατεί ειδικό τρίκηρο, το «Πασχάλιο τρίκηρο», ενώ ο διάκονος την αναστάσιμη λαμπάδα του. Οι πιστοί κρατούν τις αναστάσιμες λαμπάδες που έχουν ανάψει από το «ανέσπερον φως» σε όλη τη διάρκεια της μετέπειτα Ακολουθίας. Στην εξέδρα λαβαίνει χώρα η ανάγνωση του Ευαγγελίου που αφηγείται την Ανάσταση: η περικοπή που διαβάζεται είναι είτε από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (κη΄ 1-20), είτε από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον (ιστ΄ 1-8). Μετά ο ιερέας θυμιάζει τρεις φορές το Ευαγγέλιο, εκφωνεί: «Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων» και αμέσως ψέλνει τρεις φορές το αναστάσιμο τροπάριο: «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος» και οι καμπάνες του ναού κτυπούν χαρμόσυνα. Το τροπάριο επαναλαμβάνεται πολλές φορές, καθώς η πομπή επιστρέφει στο εσωτερικό του ναού. Πριν από την είσοδο στον ναό ο ιερέας κάνει την εκφώνησιν για την έναρξη του όρθρου και οι πιστοί ανταλλάσσουν μεταξύ τους το «Χριστός Ανέστη!» - «Αληθώς ανέστη». Ο όρθρος ξεκινά με τον αναστάσιμο κανόνα «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν, λαοί...» και ακολουθεί ειδική διάταξη. Τίποτε δεν διαβάζεται: όλα άδονται χαρμόσυνα. Κατά την απόδοση του κανόνα, οι ιερείς θυμιάζουν τον ναό και ανταλλάσσουν με τους πιστούς το «Χριστός Ανέστη». Η 9η ωδή του κανόνα, «Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ» είναι εμπνευσμένη από τον στίχο ξ΄ 1 του βιβλίου του Ησαΐα, το έκτο ανάγνωσμα της πρωτοχριστιανικής ακολουθίας. Στους αίνους (ήχος πλάγιος α΄) το πρώτο τροπάριο περιέχει 10 φορές τη λέξη «Πάσχα»: «Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται, Πάσχα καινόν, άγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ο Λυτρωτής, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών, Πάσχα το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν, Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς» Στη συνέχεια τελείται η συνηθισμένη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, με λίγες ειδικές εκφωνήσεις, π.χ. αντί του Τρισαγίου ύμνου το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», μετά το «Εξαιρέτως...» το «Ο άγγελος εβόα τη Κεχαριτωμένη...», αντί του «Είδομεν το φως το αληθινόν» το «Χριστός ανέστη». Το προκείμενον του αποστολικού αναγνώσματος είναι η αντιφώνηση της αρχαίας ακολουθίας: «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». Το αποστολικό ανάγνωσμα είναι η αρχή από τις Πράξεις των Αποστόλων (α΄ 1-8) και ομοίως η περικοπή του Ευαγγελίου είναι η αρχή του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (α΄ 1-17), σηματοδοτώντας την αρχή μιας νέας εποχής στην ιστορία της ανθρωπότητας μετά την Ανάσταση του Χριστού, όπως και την αρχή μιας νέας περιόδου του εκκλησιαστικού έτους. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας (ή του όρθρου στη ρωσική Εκκλησία) ο αρχιερέας ή ο προϊστάμενος της ακολουθίας διαβάζει τον Κατηχητικό λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που είναι γνωστός στη Δύση ως «Πασχάλιος λόγος» (Paschal Homily). Ευλογούνται αυγά που έχουν βαφτεί κόκκινα και συνήθως μοιράζονται στους πιστούς για να τερματίσουν με αυτά τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Στη ρωσική Εκκλησία επευλογούνται επίσης, με αγιασμό, καλάθια τροφών για το τσιμπούσι της επόμενης ημέρας.Δεν υπάρχει καμιά ακολουθία το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, αφού όλα έχουν γίνει κατά την αγρυπνία της Αναστάσιμης ακολουθίας. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα τελείται ένας ειδικός εσπερινός, γνωστός ως «Εσπερινός της Αγάπης», όπου διαβάζεται σε πολλές γλώσσες η περικοπή του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου κ΄ 19-25. Η εβδομάδα που αρχίζει την Κυριακή του Πάσχα αποκαλείται Διακαινήσιμος εβδομάδα και λειτουργικώς-εκκλησιαστικώς θεωρείται ως μία και μόνη, συνεχής και ενιαία ημέρα: Η Ωραία Πύλη του κάθε ναού παραμένει συνεχώς ανοικτή από τη στιγμή που άνοιξε για την προσφορά του Αγίου Φωτός στους πιστούς και κλείνει μόνο στο τέλος της Ενάτης ώρας του Σαββάτου της Διακαινησίμου, ενώ τα περισσότερα από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της ακολουθίας της Αναστάσεως συνεχίζονται όλη την εβδομάδα. Το Ρωμαϊκό Λειτουργικό δηλώνει: «Η αγρυπνία αυτής της νύκτας, η οποία είναι η μεγίστη και ευγενεστέρα όλων των ακολουθιών, πρέπει να τελείται μόνο μία φορά σε κάθε ναό»Στο ρωμαϊκό τελετουργικό η ακολουθία της Αναστάσεως χαρακτηρίζεται πράγματι ως «αγρυπνία» (Vigilia Paschalis) και αποτελείται κατά σειρά από: την Τελετή του Φωτός το πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας την ανανέωση των όρκων της Βαπτίσεως το δεύτερο μέρος της Θείας Λειτουργίας (Θεία Ευχαριστία)Η αγρυπνία πρέπει να αρχίζει μεταξύ της δύσεως του ηλίου του Μεγάλου Σαββάτου και της ανατολής της Κυριακής του Πάσχα. Λίγο έξω από τον ναό ανάβεται μια «Πασχαλινή πυρά», από την οποία ανάβεται η «Πασχαλινή Λαμπάδα», αφού πρώτα ευλογηθεί. Η λαμπάδα αυτή θα χρησιμοποιείται μέχρι την Πεντηκοστή, φυλασσόμενη μέσα στο Ιερό, ενώ και μετά θα ανάβεται στα βαφτίσια και στις κηδείας όλου του έτους, υπενθυμίζοντας ότι ο Χριστός είναι «φως και ζωή». Μετά το άναμμά της η Πασχαλινή Λαμπάδα μεταφέρεται από έναν διάκονο στον κυρίως ναό, όπου επικρατεί σκοτάδι, σταματώντας τρεις φορές για να ψάλλουν το «Φως του Χριστού» (Lumen Christi), με το εκκλησίασμα να απαντά ευχαριστώντας τον Θεό (Deo Gratias). Καθώς η Πασχαλινή Λαμπάδα προχωρεί μέσα στον ναό, οι μικρότερες λαμπάδες ή κεριά που κρατούν οι πιστοί ανάβονται από αυτή. Καθώς αυτό το συμβολικό «Φως του Χριστού» διαδίδεται, το σκοτάδι μειώνεται. Μετά ο διάκονος ή ο ιερέας άδει το Exsultet, γνωστό και ως «Πασχάλια Διακήρυξη» (Praeconium Paschale), και κατόπιν αρχίζει η Θεία Λειτουργία. Μόλις η Πασχαλινή Λαμπάδα τοποθετηθεί στο κηροπήγιό της μέσα στο Ιερό, τα φώτα του ναού ανάβονται και το εκκλησίασμα σβήνει τα δικά του κεριά (αν και σε μερικές ενορίας συνηθίζεται να τα αφήνουν αναμμένα, με αναμμένα ή όχι τα φώτα του ναού, μέχρι το Gloria). Στη Λειτουργία διαβάζονται επτά αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις α΄ 1 - β΄ 2, Γένεσις κβ΄ 1-18, `Εξοδος ιδ΄ 15 - ιε΄ 1, Ησαΐας νδ΄ 4-14, 5. Ησαΐας νε΄ 1-11, Βαρούχ γ΄ 9-15 & δ΄ 4, και Ιεζεκιήλ λστ΄ 16-17a & 18-28), αλλά επιτρέπεται να μειωθεί αυτός ο αριθμός «δια ποιμαντικούς λόγους» σε τουλάχιστον τρία. Το κάθε ανάγνωσμα ακολουθείται από έναν ψαλμό ή άλλο αδόμενο χωρίο της Αγίας Γραφής. Στη συνέχεια τα κεριά της Αγίας Τράπεζας ανάβονται και άδεται το Gloria in Excelsis Deo για πρώτη φορά μετά την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (με την εξαίρεση της Μεγάλης Πέμπτης ή σημαντικής εορτής που «πέφτει» μέσα στην Τεσσαρακοστή), ενώ οι καμπάνες του ναού και το εκκλησιαστικό όργανο ηχούν και πάλι μετά τη Μεγάλη Πέμπτη. Ακολουθεί το αποστολικό ανάγνωσμα, από την Επιστολή προς Ρωμαίους (στ΄ 3-11) και άδεται ο Ψαλμός 118. Μετά άδεται το «Αλληλούια» για πρώτη φορά μετά την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως (Ματθ. κη΄ 1-10 ή Μάρκ. ιστ΄ 1-8 ή Λουκ. κδ΄ 1-12) και το κήρυγμα. Μετά το πρώτο μέρος της Λειτουργίας, το νερό της δεξαμενής αγιάζεται και όσοι κατηχούμενοι είναι υποψήφιοι για εισδοχή στην Εκκλησία βαπτίζονται, ενώ άλλοι, ήδη βαπτισμένοι, λαμβάνουν το Χρίσμα. Στη συνέχεια ολόκληρο το εκκλησίασμα ανανεώνει τους όρκους της Βαπτίσεως και ραντίζεται με νερό του βαπτίσματος. Ακολουθεί η Λειτουργία των Πιστών, στους οποίους συγκαταλέγονται πλέον και οι νεοφώτιστοι. Κατά τον 20ό αιώνα υπήρξαν δύο σημαντικές ομάδες μεταβολών στο τυπικό της αγρυπνίας. Η πρώτη έγινε το 1951 υπό τον Πάπα Πίο ΙΒ΄, με αλλαγή στην ώρα (πρωτύτερα γινόταν το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου), ενώ τα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης περιορίσθηκαν από 12 σε επτά (μόλις 4 έμειναν τα ίδια) και έπαυσαν να ακολουθούνται από προσευχές με γονυκλισία. Το αποστολικό ανάγνωσμα ήταν προγενέστερα από την Επιστολή προς Κολοσσαείς (γ΄ 1-4), ενώ η ευαγγελική περικοπή ήταν υποχρεωτικά από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (κη΄ 1-7). Η Λειτουργία ακολουθείτο αμέσως από συντομευμένο εσπερινό. Υπήρξαν επίσης αλλαγές στην Τελετή του Φωτός. Οι συνιστώσες της Αγγλικανικής Κοινωνίας δεν τελούν όλες την αγρυπνία της Αναστάσεως, αλλά η τέλεσή της εξαπλώθηκε πολύ κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Παλαιότερα συνηθιζόταν μόνο σε ενορίες της αγγλοκαθολικής παραδόσεως, έχοντας εγκαταλειφθεί κατά την Αγγλική Μεταρρύθμιση και επανέλθει από το Κίνημα της Οξφόρδης τον 19ο αιώνα. Η αγγλικανική Ακολουθία της Αναστάσεως έχει δομή παρόμοια με εκείνη της ρωμαιοκαθολικής, με παραλλαγές στα κείμενα και στο τελετουργικό. Υπάρχουν και εδώ 4 μέρη: η τελετή του Φωτός η ακολουθία των αναγνωσμάτων η ανανέωση των όρκων της Βαπτίσεως, οπότε μπορούν να γίνουν και βαπτίσεις η Θεία ΕυχαριστίαΤα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι έως και εννέα, αντί των επτά του σημερινού ρωμαιοκαθολικού τυπικού. Η τελετή του Χρίσματος γίνεται μόνο όταν είναι παρών επίσκοπος, καθώς στην αγγλικανική παράδοση μόνο ένας επίσκοπος μπορεί να χρίσει τους βαπτισθέντες. Η αγρυπνία της Αναστάσεως, όπως και εκείνη των Χριστουγέννων, παρέμεινε δημοφιλής στις Λουθηρανικές ομολογίες και μετά τη Μεταρρύθμιση. Τελείτο συχνά τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής του Πάσχα. Η καθημερινή γλώσσα χρησιμοποιείτο αρχικώς σε συνδυασμό με παραδοσιακά λειτουργικά κείμενα στη λατινική (όπως το Exsultet). Στοιχεία που θεωρήθηκαν «μη βιβλικά» και παγανιστικά εξαλείφθηκαν, όπως η ευλογία της νέας φωτιάς, ο καθαγιασμός της λαμπάδας ή του νερού, κλπ.. Βεβαίως έμφαση δόθηκε στα βιβλικά αναγνώσματα, στο κήρυγμα, αλλά και στα τραγούδια με το εκκλησίασμα. Στη Βιτεμβέργη το αναστάσιμο Ευαγγέλιο (Ματθ. κη΄ 1-10 και 16-20) διαβαζόταν στη γερμανική «μετά μέλους» (το μοναδικό ευαγγέλιο που ψαλλόταν σε όλο το λουθηρανικό λειτουργικό έτος). Ο ρασιοναλισμός του 18ου αιώνα μετέβαλε και τις λατρευτικές συνήθειες, αλλά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια προσέγγιση προς το ρωμαιοκαθολικό τυπικό και αναζωογόνηση της αναστάσιμης αγρυπνίας σε πολλές ενορίες σε ολόκληρη τη Γερμανία. Στη Βόρεια Αμερική οι Λουθηρανοί, όπως και οι Αγγλικανοί έχουν σε πολλά μέρη αρχίσει να τελούν την Ακολουθία της Αναστάσεως, ακόμα και την επευλόγηση της φωτιάς. Τα πλέον πρόσφατα βιβλία ακολουθιών τόσο της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Συνόδου του Μιζούρι, όσο και της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας στην Αμερική, θεωρούν την ακολουθία ως κανονική. Στο Λουθηρανικό Βιβλίο Ακολουθιών, το Altar Book, η αγρυπνία της Αναστάσεως αποτελείται από την Τελετή του Φωτός με το Exsultet, την ακολουθία των αναγνωσμάτων με έως και 12 αναγνώσματα, την ακολουθία του βαπτίσματος, κατά την οποία μπορούν να βαπτισθούν υποψήφιοι ή και να δοθεί το χρίσμα σε βαπτισμένους, την προσευχή και δέηση του Πάσχα, και τέλος την ακολουθία της Θείας Ευχαριστίας. Στον Μεθοδισμό η Αγρυπνία του Πάσχα είναι η πρώτη ακολουθία του Πεντηκοσταρίου. Το United Methodist Book of Worship (1992) την υποδιαιρεί σε 4 μέρη: Ακολουθία του Φωτός Ακολουθία του Λόγου Ακολουθία του Βαπτίσματος Ακολουθία της ΤραπέζηςΤο πρώτο μέρος αρχίζει σε απόλυτη σιωπή έξω από τον ευκτήριο οίκο την νύκτα. Ο πάστορας ανάβει μία νέα φωτιά και δίνει ένα κερί σε κάθε μέλος του εκκλησιάσματος. Μετά από μία εναρκτήρια προσευχή, ανάβει την Πασχαλινή Λαμπάδα από τη φωτιά. Το ποίμνιο παίρνει το νέο φως από την Πασχαλινή Λαμπάδα και μετά εισέρχεται σε πομπή στον ευκτήριο οίκο, τραγουδώντας έναν ύμνο. Στη συνέχει ψάλλεται το Exsultet από έναν διάκονο. Η Ακολουθία του Λόγου περιλαμβάνει αναγνώσματα για τα γενικά θέματα που αφορούν και τα αναγνώσματα των άλλων ομολογιών: Τη Δημιουργία του Σύμπαντος, τη Συμφωνία («διαθήκη») του Θεού με τους ανθρώπους και τη Γη, την εμπιστοσύνη του Αβραάμ στον Θεό, τη λύτρωση του εβραϊκού λαού στην Ερυθρά Θάλασσα, τη σωτηρία που προσφέρεται ελεύθερα σε όλους, «μια νέα καρδιά και ένα νέο πνεύμα», «μια νέα ζωή για τον λαό του Θεού» και η ταφή και η ανάσταση μαζί με τον Χριστό δια της βαπτίσεως. Μετά από το κάθε ανάγνωσμα ακολουθεί μία ωδή και λέγεται μια προσευχή. Ο/Η πάστορας διαβάζει το Ευαγγέλιο και μετά κάνει το κήρυγμα. Μετά γίνεται η βάπτιση των κατηχηθέντων και τους δίνεται και το χρίσμα. Η Ακολουθία της Τραπέζης περιλαμβάνει τη Θεία Ευχαριστία, που καταλήγει σε ευλογία και ύμνο. Οι Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες έχουν διάφορες λειτουργικές παραδόσεις για τον εορτασμό της Αναστάσεως του Χριστού, από τις οποίες ξεχωρίζει η παράδοση της Συροϊνδικής Εκκλησίας της Μαλανκάρα, που έχει περίπου 2,5 εκατομμύρια πιστούς. Σε αυτή την Εκκλησία, η Αναστάσιμη ακολουθία αρχίζει πλέον, ιδίως στις πόλεις, στις 6 το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου, ενώ παραδοσιακά άρχιζε περί τις 3 π.μ. της Κυριακής του Πάσχα. Για πρακτικούς λόγους, το ίδιο συμβαίνει και σε Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες σε χώρες της Ανατολής που είναι τώρα μουσουλμανικές. Το Πάσχα αλλάζει το σύνολο των προσευχών που εκφωνούνται πριν από τη Θεία Ευχαριστία. Από το Πάσχα μέχρι και την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου, οι προσευχές ακολουθούν το πρότυπο της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Μετά τις προσευχές των Ωρών, ακολουθεί η πιο δραματική στιγμή: η Ανακοίνωση της Αναστάσεως. Με όλα τα φώτα του ναού σβησμένα εκτός από τα κεριά της Αγίας Τράπεζας και από όσα κρατούν οι παριστάμενοι μέσα στο Ιερό, το πέπλο που χωρίζει αντί τέμπλου το Ιερό από τον κυρίως ναό και το εκκλησίασμα τραβιέται. Ο προεξάρχων ιερέας στέκεται στο κέντρο του Ιερού κρατώντας έναν σταυρό καλυμμένο με κόκκινο κεντημένο ύφασμα, τον «Πασχάλιο Σταυρό». Αυτός είναι ο σταυρός που έχει χρησιμοποιηθεί τη Μεγάλη Παρασκευή (Ακολουθία των Αγίων Παθών) για την πομπή που συμβολίζει τη μεταφορά του Τίμιου Σταυρού στον Γολγοθά και μετά μυρώνεται και θάβεται τελετουργικώς σε ένα μικρό κουτί στο σχήμα φερέτρου πίσω από την Αγία Τράπεζα, ως ανάμνηση της Ταφής του Κυρίου. Ο προεξάρχων πλαισιώνεται από τους βοηθούς του Ιερού, που κρατούν κεριά και κώδωνες, και με δυνατή φωνή ανακοινώνει προς το εκκλησίασμα: «Αγαπητοί, φέρνω σε όλους σας νέα μεγάλης χαράς. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και νίκησε τους εχθρούς Του.» Οι κώδωνες χειρός και οι καμπάνες κτυπούν, και το εκκλησίασμα αποκρίνεται: «Αληθώς, πιστεύουμε ότι αναστήθηκε!» Αυτό επαναλαμβάνεται δύο ακόμα φορές. Ακολουθεί η αναστάσιμη πομπή-λιτανεία, στην οποία συμμετέχει όλο το εκκλησίασμα κρατώντας αναμμένα κεριά. Ο Πασχάλιος Σταυρός, καλυμμένος πάντοτε με το κόκκινο ύφασμα, περιφέρεται γύρω από τον ναό. Η ωδή που ψάλλεται κατά τη διάρκεια της πομπής περιγράφει την απάντηση του Χριστού στη Μαρία Μαγδαληνή, όταν εκείνη τον βλέπει στον κήπο του Παναγίου Τάφου και νομίζει ότι είναι ο κηπουρός: Ω Μαρία! Στ' αλήθεια είμαι ο Κηπουρός, Είμαι Εκείνος που δημιούργησε τον Κήπο του Παραδείσου. Είμαι Εκείνος που σκοτώθηκε. Είμαι Εκείνος που μπήκε στον Τάφο. Μη με αγγίξεις, γιατί δεν έχω ανέβει προς τον Πατέρα. Το ότι έχω ενδόξως εγερθεί από αυτόν τον Τάφο, δώσε αυτό το καλό νέο στους Αποστόλους.Στη συνέχεια ο προεξάρχων ιερέας ευλογεί με τον Σταυρό τις 4 κατευθύνσεις του ορίζοντα, ενώ ψέλνεται ο Τρισάγιος ύμνος. Κατόπιν δίνει τον Ασπασμό της Ειρήνης, ο οποίος μεταδίδεται στο εκκλησίασμα. Ακολουθούν οι προσευχές των πρωινών Ωρών και η υπόλοιπη «Κουρμπάνα» (Θεία Λειτουργία) κανονικά. Στο τέλος της ακολουθίας, αντί για το συνηθισμένο άγγιγμα του χεριού του ιερέως στο μέτωπο του κάθε πιστού προς ευλογία, ο ιερέας αγγίζει τον Πασχάλιο Σταυρό στο μέτωπο των πιστών. Από την Κυριακή του Πάσχα έως την εορτή της Αναλήψεως, ο Πασχάλιος Σταυρός μεταφέρεται από το κέντρο του ναού σε μία βάση μέσα στο Ιερό. Αυτή η βάση, που αποκαλείται «Γολγοθάς», έχει η ίδια το σχήμα μεγάλου σταυρού. Ο Πασχάλιος Σταυρός τοποθετείται στην κορυφή του και η όλη δομή μοιάζει με έναν Πατριαρχικό Σταυρό. Είχε στηθεί στο κέντρο του ναού στα μέσα της Τεσσαρακοστής και οι πιστοί ασπάζονταν το ύφασμα που τον κάλυπτε όταν έμπαιναν και έβγαιναν από τον ναό. Тvпико́нъ сіесть уста́въ («Το Τυπικόν ήτοι η τάξις»), Μόσχα: Сvнодальная тvпографiя (Συνοδικός εκδοτικός οίκος), 1907, σελ. 1154 Потребникъ, Μόσχα: патриархальная тvпографiя (Πατριαρχικός εκδοτικός οίκος), 1606 The Lenten Triodion (μεταφρ. από την ελληνική: Μήτηρ Μαρία και αρχιμανδρίτης Κάλλιστος Ware), South Canaan Township, Wayne County, Pennsylvania, ΗΠΑ: Saint Tikhon's Seminary Press, 1978 (δημοσιεύθηκε 1987), σελ. 193, ISBN 1-878997-51-3 Sokolof, Archpriest Dimitrii (1899), Manual of the Orthodox Church's Divine Services, Jordanville, New York: Holy Trinity Monastery (δημοσιεύθηκε 2001), σελ. 132–136, ISBN 0-88465-067-7, http://www.ccel.org/ccel/sokolof/services.toc.html Ware, Timothy (1963), The Orthodox Church, Λονδίνο: Penguin Books (δημοσιεύθηκε 1987), σελ. 193, ISBN 978-0-14-013529-9
Στη χριστιανική λειτουργική, η Ακολουθία της Αναστάσεως ή Αναστάσιμη ακολουθία, αναφερόμενη και ως Όρθρος και Θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα, είναι αρκετά μακρό λειτουργικό σύνολο επιμέρους λειτουργικών ενοτήτων, που συνήθως διαρκεί από αργά το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου (περίπου στις 11 μ.μ.) μέχρι τις 2 έως 3 π.μ. της Κυριακής του Πάσχα. Προσομοιάζει με αγρυπνία και στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελείται κατά σειρά από: την τελετή της προσφοράς του Αγίου Φωτός στους πιστούς την τελετή της Αναστάσεως τον όρθρο της Κυριακής του Πάσχα τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα ή της ΑναστάσεωςΗ ακολουθία της Αναστάσεως αποτελεί την τελευταία ακολουθία της Μεγάλης Εβδομάδας και ταυτοχρόνως την πρώτη του Πεντηκοσταρίου. Ιστορικά, στην πρώτη ενωμένη Χριστιανική Εκκλησία σε αυτή την Ακολουθία γινόταν το βάπτισμα των νέων μελών της Εκκλησίας μετά την κατήχησή τους. Θεωρείται γενικώς η σημαντικότερη ακολουθία και Θεία Λειτουργία του λειτουργικού έτους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7_(%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE)
Απαγωγή Σιν Σανγκ-οκ και Τσόι Ίαν-χι
Οι δύο τους ίδρυσαν την εταιρεία Shin Film και δημιούργησαν μερικές ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οι οποίες είχαν απήχηση σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ της Νότιας Κορέας. Όλα άρχισαν το 1978, όταν η Τσόι απήχθη στη Βόρεια Κορέα και εστάλη στον Κιμ Τζονγκ-ιλ. Έξι μήνες αργότερα απήχθη και ο σύζυγός της, Σιν. Αφού πέρασαν ένα διάστημα στη φυλακή, ο Κιμ, του ανέθεσε να δημιουργήσουν ταινίες, ώστε να τονωθεί και να εξελιχθεί ο βορειοκορεατικός κινηματογράφος.Το 1966, ο Κιμ γίνεται πρόεδρος του Τμήματος Προπαγάνδας κι αναλαμβάνει σύντομα τη σκηνοθεσία. Ο ίδιος υπήρξε μεγάλος λάτρης του κινηματογράφου, διαθέτοντας στην κατοχή του πάνω από 15.000 τίτλους. Ως σκηνοθέτης δημιούργησε ταινίες και όπερες, με θέμα την εθνική υπερηφάνεια και τον Κιμ Ιλ-σουνγκ. Κατά τη δεκαετία, όμως του 1970, άρχισε να απογοητεύεται με τη δουλειά του. Έτσι αναζητούσε φρέσκες και παθιασμένες φωνές να ζωντανέψουν τον βορειοκορεατικό κινηματογράφο. Εκείνος δεν ήθελε καθόλου οι συμπολίτες του να βλέπουν δυτικό κινηματογράφο. Έτσι, το 1978 απαγάγει την Τσόι, από το Χονγκ Κονγκ η οποία αρχικά δεν κατάλαβε ότι τη χρησιμοποίησαν ως δόλωμα ώστε να φέρουν στη χώρα τον Σιν.Ο Σιν απήχθη έξι μήνες αργότερα από την ίδια περιοχή και ενώ ήταν χωρισμένοι είχε ήδη αρχίσει να τον ανησυχεί η πολύμηνη απουσία της. Στην αρχή, όπως και η Τσόι, έγιναν αποδεκτοί με τιμές, αλλά όταν διαφώνησε στη βοήθεια, φυλακίστηκε για ανυπακοή. Τρία χρόνια αργότερα σε ένα πάρτι του Κιμ Ιλ-σουνγκ, οι δύο του βρέθηκαν ξανά. Παρόλα αυτά, εκείνη την περίοδο κυκλοφόρησε 6 ταινίες, μερικές από αυτές μάλιστα θεωρούνται και αξιόλογες. Πλέον δεν μπορούσαν απλά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους κι έτσι σκέφτηκαν να ηχογραφήσουν κάπως τον Κιμ για να αποδείξουν ότι απήχθησαν, ώστε να τους δεχτούν πίσω. Μετά το 1986, θα ξεκινούσε η πολύ ακριβή παραγωγή με θέμα τον Τζένγκις Χαν, πράγμα που δεν έγινε γιατί όσο ήταν στη Βιέννη, ζήτησαν άσυλο από την αμερικανική πρεσβεία. Στην πορεία ο Σιν έμεινε κι εργάστηκε για χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν γυρίσει πίσω στη Νότια Κορέα. Από πλευρά της η Βόρεια Κορέα, αρνήθηκε ρητώς ότι οι δυο τους είχαν κρατηθεί στη χώρα χωρίς τη συγκατάθεσή του κι ότι στην πραγματικότητα η απόδραση τους αποσκοπούσε στο υποκλέψουν τα λεφτα που δόθηκαν για την παραγωγή της ταινίας του Τζένγκις Χαν. Μετά το βιβλίο A Kim Jong-Il Production, όταν έγιναν γνωστά τα γεγονότα, υπήρξε αναβίωση των έργων της εποχής του σκηνοθέτη στη Βόρεια Κορέα, ενώ υπήρξε και γαλλική σειρά βασισμένη σε αυτά. Breen, Michael (2011). Kim Jong-il: North Korea's Dear Leader (2nd έκδοση). Hoboken: John Wiley & Sons. ISBN 9781118153796. Bärtås, Magnus· Ekman, Fredrik (2015). All Monsters Must Die: An Excursion to North Korea. Toronto: House of Anansi. ISBN 978-1-77089-881-3. Choi Eun-hee (2007). Ch'oe Ŭn-hŭi ŭi kobaek: yŏnghwa poda tŏ yŏnghwa kat'ŭn sam 최 은희 의 고백: 영화 보다 더 영화 같은 삶 [Confessions of Choi Eun-hee] (στα Κορεατικά). Seoul: Random House Korea. ISBN 9788925513997.
Η απαγωγή Σιν Σανγκ-οκ και Τσόι Ίαν-χι διαπράχθηκε στη Βόρεια Κορέα και διήρκησε από το 1978 έως και το 1986. Ο Σιν Σανγκ-οκ ήταν γνωστός και διαπρεπής Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης του κινηματογράφου, και η Τσόι Ίαν-χι ήταν μία Νοτιοκορεάτισσα ηθοποιός και η πρώην σύζυγός του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE_%CE%A3%CE%B9%CE%BD_%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BF%CE%BA_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CF%83%CF%8C%CE%B9_%CE%8A%CE%B1%CE%BD-%CF%87%CE%B9
Επισκοπή Νεαπόλεως
Σήμερα, η επισκοπή Νεαπόλεως δεν έχει επισκοπική περιφέρεια, καθώς έχει κατά κάποιον τρόπο αντικατασταθεί από τη Μητρόπολη Λεμεσού, ίσως και επειδή η σημερινή τοποθεσία της πόλεως Λεμεσού να είναι η περιοχή στην οποία παλαιά υπήρχε η πόλις Νεάπολη. Η Επισκοπή Λεμεσού συστάθηκε το 1973 παίρνοντας περιοχές από την Επισκοπή Κιτίου, και μαζί της ανασυστάθηκαν και οι πάλαι ποτέ διαλαμψάσες Επισκοπές Αμαθούντος και Κουρίου. Η Επισκοπή Νεαπόλεως ανεσυστάθη τον Οκτώβριο του 2007, κατόπιν εισηγήσεως του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄ και είναι Χωρεπισκοπή. Ο Χωρεπίσκοπος είναι βοηθός του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και η έδρα της Χωρεπισκοπής βρίσκεται μέσα στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου. Σημερινός Επίσκοπος Νεαπόλεως είναι ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος, ο οποίος είναι ο απεσταλμένος αντιπρόσωπος Ιεράρχης της Εκκλησίας της Κύπρου στις Βρυξέλλες. Κάπου [σε κάποια ιστορικά] αναφέρεται και η Επισκοπή Θεοδοσιανής για την οποία πιστεύεται ότι ίσως να πρόκειται περί της Επισκοπής Νεαπόλεως. Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου Αρχειοθετήθηκε 2021-07-20 στο Wayback Machine. Εκκλησία της Κύπρου Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού Μητροπόλεις Εκκλησίας της Κύπρου
Η Επισκοπή Νεαπόλεως είναι μια επισκοπή που ανήκει εκκλησιαστικά στην Εκκλησία της Κύπρου. Γνωστός επίσκοπος της επισκοπής υπήρξε ο άγιος Λεόντιος, ο οποίος έζησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μαυρίκιος (582-602). Άλλος γνωστός επίσκοπος ήταν και ο Τυχικός, ο οποίος μαζί με τους άλλους τότε επισκόπους συνέβαλε στη διάδοση και εδραίωση του Χριστιανισμού στην Κύπρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE_%CE%9D%CE%B5%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2017
Ο Διαγωνισμός έλαβε μέρος στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο στο Κίεβο, έπειτα από τη νίκη της Ουκρανίας στο διαγωνισμό του 2016 με το τραγούδι "1944", ερμηνευμένο και γραμμένο από τη Τζαμάλα. Το Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο, που ανακοινώθηκε ως χώρος διεξαγωγής στις 9 Σεπτεμβρίου 2016, έχει χωρητικότητα περίπου 11.000 θεατών και είναι το μεγαλύτερο εκθεσιακό κέντρο στο Κίεβο. Το κέντρο βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι της περιοχής Livoberezhna, ενώ εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2002 και ο διευθυντής του κέντρου είναι ο Ανατόλι Τκατσένκο. Η αναπληρώτρια πρόεδρος του NTU και Αρχηγός της Ουκρανικής Αποστολής στον διαγωνισμό, Βικτόρια Ρομανόβα, δήλωσε στις 18 Μαΐου 2016 ότι η πρώτη οργανωτική σύσκεψη για τον διαγωνισμό θα γίνει πριν τις 8 Ιουνίου 2016, κατά τη διάρκεια της οποίας, η EBU και ο NTU θα εξετάσουν τις τεχνικές απαιτήσεις του διαγωνισμού, καθώς και όποια παραπάνω εκπαίδευση πρέπει να γίνει για τη φιλοξενία του διαγωνισμού. Η Ρομανόβα ανακοίνωσε, επίσης, ότι ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού θα ανακοινωθεί το καλοκαίρι.Στις 24 Ιουνίου 2016, ανακοινώθηκε ότι η πόλη και ο χώρος που θα φιλοξενήσει τον διαγωνισμό θα ανακοινωθούν την 1η Αυγούστου 2016. Ένα πλάνο για την επιλογή του χώρου διεξαγωγής παρουσιάστηκε από εκπροσώπους τις EBU στις 24 Ιουνίου. Αναλυτικά: 24 Ιουνίου–8 Ιουλίου: Οι ενδιαφερόμενες πόλεις μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα. 8–15 Ιουλίου: Η ομάδα εργασίας του NTU και μέλη της οργανωτικής επιτροπής του διαγωνισμού θα ελέγξουν τις υποψηφιότητες, πριν την επίσημη παρουσίασή τους. 18–22 Ιουλίου 2016: Οι υποψήφιες πόλεις θα παρουσιάσουν τις υποψηφιότητες τους στην οργανωτική επιτροπή. Δυο πόλεις θα επιλεχθούν και οι υποψηφιότητές τους θα παραδοθούν στην EBU. 22 Ιουλίου–1 Αυγούστου 2016: Οι δύο αυτές πόλεις θα επιθεωρηθούν από εκπροσώπους της EBU και μέλη της οργανωτικής επιτροπής, ώστε να εξεταστεί η υποδομή της κάθε μίας καθώς και οι υποψηφιότητες τους ως προς την εφαρμογή τους. Εφόσον η πόλη διεξαγωγής αποφασιστεί θα γίνει συνέντευξη τύπου που θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.Η ΝTU στις 23 Ιουνίου ανακοίνωσε τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες πόλεις και αρένες μπορούν να πάρουν μέρος στη διαδικασία επιλογής. Αναλυτικά: Η αρένα που θα φιλοξενήσει τον διαγωνισμό πρέπει να έχει οροφή/στέγαστρο και χωρητικότητα τουλάχιστον 7.000 θέσεις. Ιδανικός θεωρείται ο χώρος που η χωρητικότητα του φτάνει στις 10.000 θέσεις. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές για τη στέγαση και τα ξενοδοχεία, η πόλη διεξαγωγής πρέπει να έχει δωμάτια ξενοδοχείων μέτριας τιμής και ευρωπαϊκών προδιαγραφών, τα οποία δεν πρέπει να είναι ούτε μακριά από τον χώρο διεξαγωγής, ούτε από το κέντρο της πόλης. Η πόλη διεξαγωγής θα πρέπει να παρέχει το λιγότερο 2000 δωμάτια: 1000 για τις αποστολές και 1000 για τα διαπιστευμένα ΜΜΕ και τους διαπιστευμένους οπαδούς. Η πόλη διεξαγωγής πρέπει να είναι ικανή να εγγυηθεί την ασφάλεια των συμμετεχόντων, των μελών των αποστολών και των επισκεπτών. Η πόλη διεξαγωγής πρέπει να διαθέτει σύγχρονες υποδομές μεταφορών: ένα διεθνές αεροδρόμιο, διαθέσιμο μέσο μεταφοράς μεταξύ του αεροδρομίου, της πόλης και του ξενοδοχείου, βολική κίνηση μέσα στην πόλη και δυνατότητα για παροχή έξτρα δρομολογίων μεταφοράς. Υποχρεωτικά πρέπει να υπάρχει διεθνές κέντρο τύπου που να μπορεί να στεγάσει, τουλάχιστον, 1.550 δημοσιογράφους. Χώρους για τη διεξαγωγή τελετών υποδοχής και αναχώρησης, με χωρητικότητα, το λιγότερο 3000 άτομα. Η πόλη πρέπει να παρέχει ένα κοινωνικό πρόγραμμα μαζί με την υποψηφιότητά τους, ώστε να μπορούν να δείξουν τη φιλοξενία τους, την αυθεντικότητά τους, την πολιτιστική αξία και ταυτότητά τους αλλά και της Ουκρανίας.Έξι πόλεις υπέβαλλαν αιτήσεις μέχρι την ημέρα της προθεσμίας (8 Ιουλίου): Το Κίεβο, η Λβιβ, το Ντνίπρο, η Οδησσός, η Χερσώνα και το Χάρκοβο. Πριν από την έναρξη της φάσης επιλογής χώρου διεξαγωγής, η Βίνιτσα, το Ιρπίν, το Τσερκάσι και το Ούζχοροντ είχαν, επίσης, εκφράσει την επιθυμία τους για να φιλοξενήσουν τον διαγωνισμό. Ο Υπουργός Πολιτισμού της Ουκρανία, Yevhen Nyshchuk, δήλωσε ότι δεν υπάρχει στην Ουκρανία, κατάλληλος χώρος για τη φιλοξενία του διαγωνισμού. Επίσης, πρότεινε την κατασκευή ενός νέου χώρου στο Κίεβο ή στη Λβιβ.Στις 20 Ιουλίου 2016, οι 6 πόλεις παρουσίασαν τις υποψηφιότητές τους στην οργανωτική επιτροπή κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής στην Ουκρανική Τηλεόραση, με το όνομα "City Battle". Η εκπομπή περιλάμβανε μια συζήτηση στην οποία έπαιρναν μέρος μέλη της οργανωτικής επιτροπής, εκπρόσωποι του τύπου, Ουκρανοί μουσικοί και οπαδοί. Κάθε υποψηφιότητα παρουσιάστηκε από έναν εκπρόσωπο της κάθε πόλης: Στις 22 Ιουλίου 2016 ανακοινώθηκε ότι οι υποψηφιότητες του Κιέβου, του Ντνίπρο και της Οδησσού πέρασαν στην τελική φάση της διαδικασίας.Η EBU ανακοίνωσε στις 30 Ιουλίου 2016, ότι η πόλη διεξαγωγής θα ανακοινωθεί αυτό το διάστημα και όχι στις 1 Αυγούστου 2016, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Ο Εκτελεστικός Επόπτης του διαγωνισμού, Jon Ola Sand, δήλωσε ότι η EBU "θέλει να πάρει τον χρόνο που της χρειάζεται για να πάρει τη σωστή απόφαση". Ο αναπληρωτής διευθυντής του NTU, Oleksandr Kharebin, δήλωσε στις 10 Αυγούστου 2016, ότι η πόλη διεξαγωγής θα ανακοινωθεί στις 24 Αυγούστου 2016, την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. Στις 25 Αυγούστου 2016, μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη ώρα της ανακοίνωσης της πόλης, ο NTU ανέβαλλε την ανακοίνωση.Έπειτα από αρκετές καθυστερήσεις, ο NTU ανακοίνωσε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 ότι θα συνεδριάσουν με την ουκρανική κυβέρνηση και την οργανωτική επιτροπή στις 9 Σεπτεμβρίου και ότι η συνέντευξη τύπου, όπου θα γίνει η ανακοίνωση, θα γίνει στις 13:00 EEST, στο Κέντρο Τύπου της Κυβέρνησης στο Κίεβο.Στις 9 Σεπτεμβρίου 2016, ανακοινώθηκε ότι ο διαγωνισμός θα φιλοξενούνταν στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο στο Κίεβο. Υποψήφιοι χώροι Υπόμνημα: Χώρος Διεξαγωγής ‡ Πόλεις που προκρίθηκαν στην τελική φάση της διαδικασίας Το Eurovision Village ήταν η επίσημη περιοχή των θαυμαστών και των χορηγών του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision κατά τη διάρκεια της εβδομάδας εκδηλώσεων. Εκεί ήταν δυνατή η παρακολούθηση παραστάσεων από ντόπιους καλλιτέχνες, καθώς και οι ζωντανές εκπομπές που μεταδίδονται από τον κεντρικό χώρο. Βρισκόταν στην Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο και ήταν ανοιχτό από τις 4 έως τις 14 Μαΐου 2017.Το EuroClub ήταν ο χώρος για τα επίσημα after party και τις ιδιωτικές εμφανίσεις των συμμετεχόντων στο διαγωνισμό. Σε αντίθεση με το Eurovision Village, η πρόσβαση στο EuroClub περιοριζόταν σε διαπιστευμένους θαυμαστές, αντιπροσώπους και Τύπο. Βρισκόταν στο Συνεδριακό και Εκθεσιακό Κέντρο Parkovy.Η τελετή του "Κόκκινου Χαλιού", όπου οι διαγωνιζόμενοι και οι αντιπροσωπείες τους παρουσιάζονται ενώπιον του αναγνωρισμένου Τύπου και των θαυμαστών τους, πραγματοποιήθηκε στο Ανάκτορο Μαριίνσκι στο κέντρο του Κιέβου στις 7 Μαΐου 2017 στις 19:00 CEST, και ακολούθησε η Τελετή Έναρξης στο Συνεδριακό και Εκθεσιακό Κέντρο Parkovy. Οι προκαταρκτικές ημερομηνίες για τον διαγωνισμό ανακοινώθηκαν στις 14 Μαρτίου 2016 κατά τη διάρκεια συνεδρίασης των Αρχηγών των Αποστολών, στη Στοκχόλμη και αποφασίστηκαν ως εξής: οι ημιτελικοί ήταν προγραμματισμένοι να γίνουν στις 16 και 18 Μαΐου 2017, ενώ ο τελικός στις 20. Οι ημερομηνίες αυτές, επιλέχθηκαν από την EBU, ώστε να αποφευχθεί να συμπέσει ο διαγωνισμός με άλλο μεγάλο τηλεοπτικό γεγονός.Ωστόσο, η EBU ανακοίνωσε στις 24 Ιουνίου ότι οι προκαταρκτικές ημερομηνίες για τον διαγωνισμό έπρεπε να μεταφερθούν μια εβδομάδα, με τους ημιτελικούς να έχουν προγραμματιστεί για τις 9 και 11 Μαΐου και τον τελικό στις 13 Μαΐου. Αυτό οφειλόταν σε αίτημα του UA:PBC, καθώς οι αρχικές προκαταρκτικές ημερομηνίες συνέπιπταν με την Ημέρα Μνήμης για τα θύματα της απέλασης των Τατάρων της Κριμαίας στις 18 Μαΐου. Ωστόσο, οι τρέχουσες ημερομηνίες συμπίπτουν με τους δεύτερους αγώνες των ημιτελικών του UEFA Champions League και του UEFA Europa League. Η κλήρωση για τον καθορισμό της κατανομής των χωρών που θα συμμετέχουν στους αντίστοιχους ημιτελικούς τους πραγματοποιήθηκε στο Column Hall, στο Κίεβο, στις 31 Ιανουαρίου 2017, με παρουσιαστές τον Τιμούρ Μιροσνιτσένκο και τη Νίκα Κωνσταντίνοβα. Οι 37 χώρες που θα περάσουν από τη φάση των ημιτελικών έχουν κατανεμηθεί σε έξι δοχεία, με βάση το μοτίβο της ψηφοφορίας τους τα προηγούμενα έτη, όπως έχει υπολογισθεί από τον επίσημο συνεργάτη του διαγωνισμού Digame. Η κατανομή σε δοχεία μειώνει την πιθανότητα να είναι χώρες που αλληλοψηφίζονται στον ίδιο ημιτελικό ενώ ανεβάζει το σασπένς κατά τη διάρκεια του σόου. Το λογότυπο και το σλόγκαν αποκαλύφθηκαν στις 30 Ιανουαρίου 2017. Το σλόγκαν για τον φετινό διαγωνισμό είναι Celebrate Diversity (Γιορτάζουμε τη Διαφορετικότητα). Το σλόγκαν είναι το κεντρικό μήνυμα του φετινού διαγωνισμού και συνοδεύεται από ένα δημιουργικό λογότυπο που βασίζεται στο παραδοσιακό ουκρανικό περιδέραιο, γνωστό ως Namysto. Εκτός από κόσμημα, το Namysto είναι φυλακτό και σύμβολο υγείας και ομορφιάς. Είναι κατασκευασμένο από πολλές διαφορετικές χάντρες, καθεμιά με το δικό της σχέδιο, συμβολίζοντας έτσι τη διαφορετικότητα αλλά και την ατομικότητα.. Η EBU ανακοίνωσε στις 27 Φεβρουαρίου 2017 πως οι παρουσιαστές του διαγωνισμού θα είναι οι Ολεκσάντρ Σκίσκο, Βολοντιμίρ Όσταπτσουκ και Τιμούρ Μιροσνιτσένκο, με τον Μιροσνιτσένκο να παρουσιάζει και όσα συμβαίνουν στο green room. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού που και οι τρεις παρουσιαστές ήταν άντρες, και η δεύτερη φορά που ο διαγωνισμός δεν είχε κάποια γυναίκα παρουσιάστρια, μετά το 1956. Ο Μιροσνιτσένκο είχε προηγουμένως συν-παρουσιάσει τον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2009 και το 2013. Στις 30 Απριλίου 2017, ανακοινώθηκε πως η δημιουργικές ομάδες του δικτύου της Eurovision και του Twitter συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν τρία emoji, τα οποία θα συνοδεύουν προωθητικά hashtags για όσο διαρκεί ο διαγωνισμός. Το emoji με την καρδιά θα εμφανίζεται με τα #ESC2017 και #Eurovision, ενώ το emoji με το βραβείο του διαγωνισμού θα εμφανίζεται με τα #12Points και #douzepoints. Το τελευταίο emoji απεικονίζει το λογότυπο του φετινού διαγωνισμού και θα εμφανίζεται με το #CelebrateDiversity, που είναι το σλόγκαν του διαγωνισμού. Η EBU δημοσίευσε λεπτομέρειες σχετικά με τις εναρκτήριες και ενδιάμεσες πράξεις για καθεμία από τις ζωντανές εκπομπές στις 20 Απριλίου. Ο πρώτος ημιτελικός άνοιξε με τους Monatik ερμηνεύοντας το "Spinning", ενώ στην ενδιάμεση πράξη η Τζαμάλα ερμήνευσε μια νέα εκδοχή του νικηφόρου τραγουδιού της "1944" και "Zamanyly". Ο δεύτερος ημιτελικός άνοιξε με μια μίξη προηγούμενων τραγουδιών της Eurovision που ερμήνευσαν οι συμπαρουσιαστές Ολεκσάντρ Σκίσκο και Βολοντιμίρ Όσταπτσουκ, ενώ η ενδιάμεση πράξη περιλάμβανε μια χορευτική παράσταση από τους Apache Crew με τίτλο "The Children's Courtyard". Στην ενδιάμεση πράξη του τελικού, η Τζαμάλα ερμήνευσε το νέο της σινγκλ "I Believe in U", και οι Onuka ερμήνευσαν ένα megamix μαζί με την Εθνική Ακαδημαϊκή Ορχήστρα Λαϊκών Οργάνων της Ουκρανίας. Αρχικά, στις 31 Οκτωβρίου 2016, ανακοινώθηκε ότι σαράντα τρεις χώρες επρόκειτο να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ που σημειώθηκε το 2008 και το 2011. Η Πορτογαλία και η Ρουμανία επέστρεψαν μετά από ένα χρόνο απουσίας, ενώ η Βοσνία και Ερζεγοβίνη δεν συμμετείχε για οικονομικούς λόγους. Η Ρωσία είχε σχεδιάσει να συμμετάσχει, αλλά ανακοίνωσε την αποχώρησή της στις 13 Απριλίου 2017, αφού η εκπρόσωπός της, Γιούλια Σαμοΐλοβα, είχε απαγορευθεί να εισέλθει στην Ουκρανία λόγω του ότι ταξίδεψε απευθείας από τη Ρωσία στην Κριμαία, μια περιοχή που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, για να δώσει παράσταση, το οποίο είναι παράνομο βάσει της ουκρανικής νομοθεσίας. Αυτό στη συνέχεια μείωσε τον αριθμό των συμμετεχουσών χωρών σε σαράντα δύο, τον ίδιο αριθμό χωρών με το 2016. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν πέντε εκπρόσωποι που έπαιξαν και στο παρελθόν ως βασικοί τραγουδιστές για τις ίδιες χώρες. Η Βαλεντίνα Μονέττα, που έπαιξε σε ντουέτο αυτή τη φορά, εκπροσώπησε τον Άγιο Μαρίνο σε τρεις διαδοχικές εκδόσεις: 2012, 2013 και 2014. Το ντουέτο των Κόιτ Τοόμε & Λάουρα Πόλντβερε έχουν εκπροσωπήσει και οι δύο την Εσθονία σε διαφορετικά χρόνια: ο Τοόμε το 1998 ως σόλο καλλιτέχνης, τερματίζοντας στη 12η θέση με το τραγούδι "Mere lapsed", και η Πόλντβερε το 2005 ως μέρος των Suntribe, τερματίζοντας 20οι στον ημιτελικό με το τραγούδι "Let's Get Loud". Ο Ομάρ Ναμπέρ εκπροσώπησε τη Σλοβενία το 2005, τερματίζοντας 12ος στον ημιτελικό με το τραγούδι "Stop".[51] Αυτό έγινε επίσης για μία από τις μοναδικές περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ίδιοι συμμετέχοντες όχι μόνο επέστρεψαν αφού είχαν αρχικά αγωνιστεί την ίδια χρονιά, αλλά και οι δύο συμμετοχές πραγματοποιήθηκαν στην ίδια διοργανώτρια χώρα (το μόνο άλλο πρόσφατο παράδειγμα ήταν το 1982, όπου και η Ανίτα Σκόργκαν της Νορβηγίας και η Βελγίδα Στέλλα Μάεσεν επιστρέφουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για δεύτερη φορά μετά τον διαγωνισμό του 1977). Οι SunStroke Project εκπροσώπησαν τη Μολδαβία το 2010 μαζί με την Όλια Τίρα, τερματίζοντας 22οι με το τραγούδι "Run Away".. Στον διαγωνισμό συμμετείχε επίσης το γκρουπ O’G3NE που εκπροσώπησε προηγουμένως την Ολλανδία σε μια άλλη εκδήλωση της Eurovision, τον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2007, ως Lisa, Amy και Shelley, με το τραγούδι "Adem in, adem uit". Επιπλέον, στον διαγωνισμό συμμετείχαν δύο τραγουδιστές που συμμετείχαν προηγουμένως ως βοηθοί τραγουδιστές για τις ίδιες χώρες: τον εκπρόσωπο του Ισραήλ Ίμρι Ζιβ που υποστήριξε τον Ναντάβ Γκουέτζ το 2015 και τον Χόβι Σταρ το 2016, και την εκπρόσωπο της Σερβίας Τιγιάνα Μπογκίσεβιτς που υποστήριξε τη Νίνα το 2011. Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στον πρώτο ημιτελικό. Η Ιταλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό. Οι χώρες που επισημάνθηκαν προκρίθηκαν στον τελικό. Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στον δεύτερο ημιτελικό. Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ουκρανία ψήφισαν σε αυτόν τον ημιτελικό. Η Ρωσία σχεδιαζόταν αρχικά να εμφανιστεί στη θέση τρία, αλλά αποσύρθηκε από τον διαγωνισμό αφού ο καλλιτέχνης που επέλεξαν απαγορεύτηκε να εισέλθει στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα οι χώρες που αρχικά σχεδίαζαν να εμφανιστούν τέταρτες και αργότερα, να το κάνουν μία θέση νωρίτερα. Οι χώρες που επισημάνθηκαν προκρίθηκαν στον τελικό. Είκοσι έξι χώρες συμμετείχαν στον τελικό, με δικαίωμα ψήφου και οι 42 συμμετέχουσες χώρες. Η σειρά διεξαγωγής του τελικού αποκαλύφθηκε μετά τη συνέντευξη τύπου του δεύτερου ημιτελικού προκριματικού στις 11 Μαΐου. 12 βαθμοί Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και τη τηλεψηφοφορία στον πρώτο ημιτελικό. Οι χώρες με "έντονη γραφή" έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα. 12 βαθμοί Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και τη τηλεψηφοφορία στον δεύτερο ημιτελικό. Οι χώρες με "έντονη γραφή" έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα. 12 βαθμοί Παρακάτω είναι μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών που απονέμονται από την επαγγελματική κριτική επιτροπή κάθε χώρας και την τηλεψηφοφορία στον τελικό. Οι χώρες με έντονη γραφή έδωσαν τους μέγιστους 24 βαθμούς (12 βαθμούς η κάθε μία από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεψηφοφορία) στον καθορισμένο συμμετέχοντα. Εκπρόσωποι βαθμών Οι εκπρόσωποι βαθμών ανακοίνωσαν τους 12 βαθμούς της αντίστοιχης χώρας με την εξής σειρά εμφάνισης: Δυνατότητα για συμμετοχή στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision έχει κάθε ραδιοτηλεοπτικός φορέας που είναι ενεργό μέλος της EBU και μπορεί να μεταδώσει των διαγωνισμό μέσω του δικτύου της Eurovision. Η EBU έχει στείλει προσκλήσεις σε όλα τα 56 ενεργά μέλη. 42 χώρες ανακοινώθηκε πως θα συμμετέχουν ενώ οι παρακάτω χώρες δήλωσαν πως δεν θα συμμετέχουν: Ανδόρρα – Η δημόσια τηλεόραση της Ανδόρρας (RTVA) ανακοίνωσε στις 19 Μαΐου 2016, ότι δεν θα συμμετάσχουν στη Eurovision 2017, χωρίς να διευκρινίσουν τους λόγους. Βοσνία & Ερζεγοβίνη – Ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Βοσνίας Ερζεγοβίνης (BHRT) ανακοίνωσε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016, ότι δεν θα συμμετέχουν στον διαγωνισμό το 2017, εξαιτίας της μη ικανότητάς τους να βρουν χρηματοδότηση και χορηγό για τη συμμετοχή τους. Ο BHRT αντιμετώπιζε, επίσης, οικονομικές δυσκολίες, λόγω της έλλειψης ενός νόμου, ο οποίος θα επέτρεπε τη λειτουργία του φορέα. Τον Μάιο του 2016, η EBU είχε απειλήσει τον BHRT πως θα τον αφαιρούσε από ενεργό μέλος, εξαιτίας μη πληρωμής χρέους 6 εκατ. ελβετικών φράγκων(5,4 εκατ. €). Λουξεμβούργο – Ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Λουξεμβούργου (RTL) δήλωσε στις 25 Μαΐου 2016 ότι δεν θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό του 2017. Ωστόσο, στις 21 Ιουνίου 2016, η επιτροπή αιτημάτων της Κυβέρνησης του Λουξεμβούργου έλαβε 5 αιτήματα, σχετικά με διάφορα θέματα που είχαν σχέση με το Μεγάλο Δουκάτο. Ένα από αυτά ήταν η επιστροφή του Λουξεμβούργου στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Συνεπώς, η Κυβέρνηση του Λουξεμβούργου θα διοργανώσει ένα debate για να συζητήσει τις προτάσεις του αιτήματος, δηλαδή, και την πιθανή επιστροφή της χώρας στον διαγωνισμό. Ο RTL, στις 22 Αυγούστου 2016, δήλωσε άλλη μια φορά ότι δεν θέλουν να συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Μονακό – Το Télé Monte Carlo (TMC) ανακοίνωσε στις 19 Αυγούστου 2016 ότι δεν θα συμμετέχει στον διαγωνισμό. Ρωσία – Η Ρωσία προοριζόταν να συμμετάσχει κανονικά στον διαγωνισμό με το τραγούδι "Flame is Burning" από τη Yulia Samoylova. Ωστόσο, στις 13 Απριλίου 2017, αποχώρησε από τον διαγωνισμό ύστερα από την απόφαση των Ουκρανικών αρχών να αποκλείσουν τη φετινή της εκπρόσωπό, να εισέλθει στη χώρα επειδή αποκαλύφθηκε πως η καλλιτέχνιδα είχε επισκεφθεί την Κριμαία, χωρίς την άδεια των αρχών και αφού είχε ήδη καταληφθεί από τη Ρωσία το 2014. Σλοβακία – Η δημόσια τηλεόραση της χώρας ανακοίνωσε στις 12 Απριλίου του 2016 ότι η Σλοβακία δε συμμετέχει στον διαγωνισμό από το 2012 λόγω του κόστους συμμετοχής. Ο διευθυντής ροής προγράμματος του καναλιού, Juraj Kadáš, τόνισε ότι ο διαγωνισμός αυτός είναι ένα show που προσελκύει τους τηλεθεατές αλλά αυτή τη στιγμή η δημόσια τηλεόραση έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο δίνει προτεραιότητα στη χρηματοδότηση των σλοβακικών τηλεοπτικών παραγωγών. Ο RTVS ανακοίνωσε στις 6 Σεπτεμβρίου 2016, ότι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα για τη συμμετοχή της Σλοβακίας στον διαγωνισμό. Ενώ στις 24 Οκτωβρίου 2016 η γενική διευθύντρια της Ουκρανικής τηλεόρασης (NTU), η οποία διοργανώνει φέτος τον διαγωνισμό, ανέφερε πως δεν υπάρχει αρνητική πληροφορία από τη Σλοβακία και το ενδεχόμενο επιστροφής είναι ακόμη ανοικτό, την ίδια μέρα ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας (RTVS) ανακοίνωσε επίσημα πως τελικά η Σλοβακία δεν θα συμμετέχει στον διαγωνισμό το 2017. Τουρκία – Η Τουρκική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (TRT) εξέδωσε γραπτή δήλωση στη EBU που εγκρίνουν τη συμμετοχή τους για το 2017, αλλά είναι άγνωστο αν αυτή η γραπτή δήλωση ισχύει. Τα τελευταία δύο χρόνια, υπήρξαν πολλές αναφορές ότι η Τουρκία θα επιστρέψει στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, αλλά ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Η Τουρκία συμμετείχε για τελευταία φορά στο διαγωνισμό του 2012, αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε λόγω διαφωνίας με την EBU για τον τρόπο ψηφοφορίας και την ανάμιξη των κριτικών επιτροπών. Στις 28 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης πως η απόφαση συμμετοχής στον διαγωνισμό θα παρθεί στις αρχές Οκτωβρίου. Στις 23 Οκτωβρίου η γενική διευθύντρια της Ουκρανικής τηλεόρασης ανέφερε πως το TRT αρνήθηκε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό το 2017. Κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε την επόμενη μέρα και επίσημα από το TRT. Καζακστάν – Ο τηλεοπτικός σταθμός Khabar TV έγινε μέλος της EBU στις αρχές του 2016, άρα μια συμμετοχή για πρώτη φορά από το Καζακστάν είναι αναμενόμενη. Στα τέλη Σεπτεμβρίου η EBU ανακοίνωσε πως εξετάζει το ενδεχόμενο συμμετοχής συνεργαζομένων μελών της στον διαγωνισμό, κάνοντας περισσότερο πιθανή τη συμμετοχή του Khabar TV, χωρίς ωστόσο να έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση. Στις 31 Οκτωβρίου 2016, όπου επιβεβαιώθηκε η επίσημη λίστα των συμμετεχόντων από την EBU, το Καζακστάν δεν συμπεριλαμβανόταν ενώ, αναφέρθηκε από την EBU πως το ενδεχόμενο συμμετοχής συνεργαζομένων μελών στον διαγωνισμό μένει προς το παρόν κλειστό (με εξαίρεση την Αυστραλία η οποία είναι προσκεκλημένη). Ηνωμένες Πολιτείες – Είναι πιθανό, η πρόσκληση του Justin Timberlake, να τραγουδήσει στον τελικό της Eurovision 2016 να προαναγγείλει μια συμμετοχή των ΗΠΑ στον διαγωνισμό, όπως έγινε με την Αυστραλία και την Jessica Mauboy, το 2014. Ωστόσο, το κανάλι Logo TV, που μετέδωσε τον τελικό της Eurovision 2016, δεν είναι μέλος της EBU. Κόσοβο – Στις 7 Απριλίου 2016, ο γενικός διευθυντής του ραδιοτηλεοπτικού φορέα του Κοσόβου ανέφερε σε μια δήλωση, ότι το Κόσοβο έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην επιτροπή του τηλεοπτικού δικτύου της Eurovision και ότι η συμμετοχή του Κοσόβου στον διαγωνισμό ή όχι, εξαρτάται από την επιτροπή. Λίχτενσταϊν - Στις 21 Σεπτεμβρίου 2016, ο 1FLTV, ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Λίχτενσταϊν, ανακοίνωσε πως δεν θα είναι σε θέση να διαγωνιστούν στον διαγωνισμό του 2017, αλλά θα προσπαθήσουν να συμμετέχουν σε έναν μελλοντικό διαγωνισμό, αφού ξεπεράσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Οι περισσότερες χώρες έστειλαν σχολιαστές στο Κίεβο ή σχολίασαν από τη χώρα τους, προκειμένου να προσθέσουν πληροφορίες στους συμμετέχοντες και, εάν είναι απαραίτητο, να παράσχουν πληροφορίες ψηφοφορίας. Η EBU ανακοίνωσε στις 9 Μαΐου ότι και οι τρεις εκπομπές θα μεταδοθούν επίσης ζωντανά μέσω YouTube.Αναφέρθηκε από την EBU ότι ο διαγωνισμός προβλήθηκε από ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό περίπου 182 εκατομμυρίων θεατών, που ήταν 22 εκατομμύρια λιγότερο από το ρεκόρ του 2016 που προβλήθηκε από 204 εκατομμύρια. Η EBU δήλωσε ότι αυτή η μείωση στα νούμερα τηλεθέασης ήταν πιθανόν αποτέλεσμα της αποχώρησης της Ρωσίας και της απόφασής της να μην μεταδώσει καμία από τις τρεις εκπομπές. Τον Δεκέμβριο του 2016, ο Γκρίτσακ διορίστηκε νέος επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής. Τον Φεβρουάριο του 2017, 21 μέλη της ομάδας παραιτήθηκαν ισχυριζόμενοι ότι ο νέος διορισμός ουσιαστικά σταμάτησε τις εργασίες για δύο μήνες. Ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Γαλλίας, France 2, ανακοίνωσε στις 9 Φεβρουαρίου 2017, πως τη Γαλλία θα εκπροσωπήσει η ερμηνεύτρια Alma με το τραγούδι "Requiem". Την εβδομάδα 12-17 Φεβρουαρίου 2017, ανακαλύφθηκε πως το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί και ερμηνευτεί πριν την προθεσμία που είχε δώσει η EBU (1 Σεπτεμβρίου 2016), παραβιάζοντας, έτσι, τον κανονισμό υποβολής τραγουδιών της EBU. Επιπλέον έρευνες έδειξαν ότι το τραγούδι είχε ερμηνευτεί στα τέλη Ιανουαρίου του 2015. Ενώ ο γαλλικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας ισχυρίζεται πως το τραγούδι δεν έχει παραβιάσει τον κανονισμό της EBU, δεν είχε παρθεί καμία απόφαση περί αποκλεισμού της Γαλλίας μέχρι τότε. Στις 21 Φεβρουαρίου 2017, έγινε γνωστό ότι η Alma και η ομάδα της δουλεύουν πάνω στη δημιουργία μίας δίγλωσσης έκδοσης του τραγουδιού (Γαλλικά και Αγγλικά), υποδηλώνοντας ότι το τραγούδι δεν έχει αποκλειστεί. Στις αρχές Μαρτίου 2017 το επίσημο κανάλι της Eurovision στο YouTube, δημοσίευσε την τελική έκδοση του τραγουδιού όπου εκτός από τις αλλαγές στους στίχους του τραγουδιού, είχε αλλάξει ελαφρά και η μουσική του τραγουδιού, πιθανότατα για να μην αποκλειστεί το τραγούδι. Το Channel One Russia (C1R) ανακοίνωσε στις 12 Μαρτίου 2017 ότι θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό με το "Flame Is Burning", που ερμηνεύει η Γιούλια Σαμοΐλοβα. Ωστόσο, η Σαμοΐλοβα έλαβε τριετή ταξιδιωτική απαγόρευση εισόδου στην Ουκρανία από την Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) στις 22 Μαρτίου, λόγω του παράνομου ταξιδιού απευθείας από τη Ρωσία στην Κριμαία, μια περιοχή που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, το 2015 για να δώσει παράσταση. Η είσοδος στην Κριμαία από μη Ουκρανούς πολίτες μέσω της Ρωσίας είναι παράνομη σύμφωνα με την ουκρανική νομοθεσία. Ωστόσο, η Σαμοΐλοβα επιβεβαίωσε ότι εμφανίστηκε στην Κριμαία το 2015.Η EBU απάντησε δηλώνοντας τη δέσμευσή της να διασφαλίσει ότι όλες οι συμμετέχουσες χώρες θα μπορούν να εμφανιστούν στο Κίεβο, ενώ εξέφρασε την απογοήτευσή της για την έλλειψη συμβιβασμού από την C1R και την UA:PBC. Στο C1R προσφέρθηκε η ευκαιρία να επιτρέψουν στη Σαμοΐλοβα να εμφανιστεί μέσω δορυφόρου από έναν χώρο της επιλογής τους, αλλά ένας τέτοιος συμβιβασμός απορρίφθηκε τόσο από το C1R όσο και από την ουκρανική κυβέρνηση.Η Γενική Διευθύντρια της EBU, Ingrid Deltenre, καταδίκασε τις ενέργειες της Ουκρανίας, χαρακτηρίζοντάς τις ως "κατάχρηση του διαγωνισμού για πολιτικούς λόγους" και "απολύτως απαράδεκτες". Το C1R ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τον διαγωνισμό στις 13 Απριλίου, δηλώνοντας ότι μπορεί επίσης να μην μεταδώσει τον διαγωνισμό. Το C1R δεν είχε οργανώσει κατάλυμα πριν από την ανακοίνωση του καλλιτέχνη, όπως συμβαίνει συνήθως, και αρνήθηκε να παραστεί στη συνάντηση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών. Ανακοινώνοντας τον καλλιτέχνη τους λίγο πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή συμμετοχής στον διαγωνισμό και μη κράτηση ξενοδοχείου, εικάστηκε ότι η C1R δεν είχε σκοπό να πάει λόγω του κοινού που αποδοκίμαζε τους Ρώσους καλλιτέχνες σε προηγούμενους διαγωνισμούς.Ως μέρος των εορτασμών της Ρωσικής Ημέρας της Νίκης στις 9 Μαΐου, η Σαμοΐλοβα έδωσε άλλη μια παράσταση στην Κριμαία, συμπεριλαμβανομένου του "Flame Is Burning", το τραγούδι που προοριζόταν να εκπροσωπήσει τη Ρωσία στον διαγωνισμό. Σύμφωνα με πρόταση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του υπουργού Οικονομικών Μοσέ Κάλον, η Ισραηλιτική Αρχή Τηλεόρασης (IBA) αναδιοργανώθηκε σε δύο ξεχωριστές οντότητες: την Ισραηλινή Δημόσια Ραδιοτηλεόραση (IPBC), με ευθύνη για "ενικό προγραμματισμό", όπως η ψυχαγωγία, και ένας άλλος με ευθύνη για τις ειδήσεις και τον προγραμματισμό της επικαιρότητας. Το IPBC φέρει επίσης την επωνυμία Kan. Η EBU ενημέρωσε το εκτελεστικό συμβούλιο της IPBC στις 7 Απριλίου ότι ένας τέτοιος συμβιβασμός θα τους καθιστούσε ανίκανους να παραμείνουν μέλη χωρίς διέξοδο για προγραμματισμό ειδήσεων και επικαιρότητας. Στη συνέχεια αναφέρθηκε ότι η IBA ενδέχεται να πάψει να είναι μέλος της EBU.Το IBA αναμενόταν να κλείσει στις 15 Μαΐου 2017, πριν αναμενόταν η κυκλοφορία του IPBC. Ωστόσο, στις 9 και 10 Μαΐου 2017, η IBA έκλεισε απροσδόκητα τις περισσότερες από τις δραστηριότητές της σε ειδήσεις και εκπομπές επικαιρότητας. Ο διαγωνισμός του 2017 ήταν το τελευταίο πρόγραμμα που μετέδωσε το Channel 1 στο πλαίσιο του IBA, όπου ένα σκελετό προσωπικό είκοσι ατόμων παρέμεινε για να εξασφαλίσει την ομαλή μετάδοση των εκπομπών στο Channel 1. Μετά το τέλος του διαγωνισμού, ο σταθμός εμφάνισε μια διαφάνεια σχετικά με το κλείσιμό του. Κατά τη διάρκεια του τμήματος της ψηφοφορίας της κριτικής επιτροπής του τελικού, ο Ofer Nachshon, ο εκπρόσωπος της ισραηλινής ψηφοφορίας από το 2009, αποχαιρέτησε εκ μέρους της IBA πριν αποκαλύψει τους βαθμούς της κριτικής επιτροπής. Αυτό αναφέρθηκε εσφαλμένα από πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης καθώς το Ισραήλ αποχωρεί από τον διαγωνισμό.Η IPBC υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην EBU αργότερα το ίδιο έτος και έγινε αποδεκτή, επομένως το Ισραήλ συνέχισε να συμμετέχει. Συνέχισαν για να κερδίσουν τον διαγωνισμό την επόμενη χρονιά και στη συνέχεια κέρδισαν το δικαίωμα να φιλοξενήσουν την έκδοση του 2019. Ωστόσο, η EBU προειδοποίησε ότι το εκκρεμές σχέδιο να γίνει το τμήμα ειδήσεων της IPBC ξεχωριστή οντότητα έρχεται σε σύγκρουση με τους κανόνες που απαιτούν από τους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς-μέλη να χειρίζονται τόσο ειδήσεις όσο και ψυχαγωγικά προγράμματα. Καθώς πλησίαζε η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου για τη διάσπαση, ο Νετανιάχου δήλωσε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θα συμμορφωνόταν με τους κανόνες της EBU για την προστασία των δικαιωμάτων φιλοξενίας για την έκδοση του 2019. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Δικαιοσύνης εξέδωσε αργότερα μια προσωρινή διαταγή, εμποδίζοντας τη διάσπαση. Η διάσπαση τελικά ακυρώθηκε οριστικά, επιτρέποντας στο IPBC να πληροί όλες τις απαιτήσεις για ένταξη στην EBU. Το Norsk rikskringkasting (NRK) είχε συζητήσεις με την EBU σχετικά με την κατάργηση του κανόνα που απαγορεύει τα προηχογραφημένα φωνητικά κατά τη διάρκεια ζωντανών εμφανίσεων στον διαγωνισμό. Ένας τέτοιος κανόνας έχει σκοπό να εγγυηθεί την αυθεντικότητα των ζωντανών παραστάσεων. Η συζήτηση προέρχεται από όταν ο Νορβηγός εκπρόσωπος Jowst δήλωσε τη δυσαρέσκειά του για τον κανόνα σε μια συνέντευξη στις 24 Μαρτίου, σε σχέση με την τεχνική δειγματοληψίας των κομμένων φωνητικών στο τραγούδι του "Grab the Moment" που δεν μπορεί να αποδοθεί στη ζωντανή απόδοση.Τέτοιες συζητήσεις έγιναν επίσης το 1999, όταν τα προηχογραφημένα φωνητικά κατά τη διάρκεια του κροατικού τραγουδιού, "Marija Magdalena", που ερμήνευσε η Ντόρις Ντράγκοβιτς, οδήγησαν σε αντιρρήσεις από τη νορβηγική αντιπροσωπεία — με επικεφαλής τον Γιον Όλα Σαντ τότε. Τέτοιες αντιρρήσεις οδήγησαν την EBU να εξετάσει το ενδεχόμενο να αφαιρέσει το ένα τρίτο της τελικής βαθμολογίας της Κροατίας, μειώνοντάς το από 118 βαθμούς σε 79. Ωστόσο, μια τέτοια αφαίρεση δεν έγινε ποτέ. Η πιθανή κατάργηση του κανόνα, παράλληλα με την κατάργηση της ζωντανής ορχήστρα το 1999, οδήγησε ορισμένους θαυμαστές και επικριτές του διαγωνισμού να υποστηρίξουν ότι ο διαγωνισμός έχει γίνει υπερβολικά εμπορευματοποιημένος και η αυθεντικότητα των ζωντανών παραστάσεων έχει τεθεί σε κίνδυνο.Αφού συζήτησε το θέμα με την EBU, το NRK έλαβε εξαίρεση στον κανόνα. Ο Jowst δήλωσε ότι "[στη νορβηγική αποστολή] έχει πλέον επιτραπεί να χρησιμοποιήσει τα ηχογραφημένα φωνητικά κομμάτια, [...]. Αλλά [έχουν] εξασκήσει επίσης ένα plan B με τους δευτερεύοντες τραγουδιστές, εάν υπάρξουν μεγάλες διαμαρτυρίες από άλλους στο Κίεβο." Τόσο ο Jowst όσο και ο Αλεξάντερ Βάλμαν πιστεύουν ότι αν το "Grab the Moment" ήταν στον ημιτελικό του διαγωνισμού του 2018 μετά την κατάργηση του κανόνα, θα είχαν ένα πλεονέκτημα. Το NRK δήλωσε στις 2 Μαΐου ότι ο Jowst στόχευε να ερμηνεύσει το τραγούδι ακουστικά ως back-up, φέρνοντας δύο επιπλέον δευτερεύοντες τραγουδιστές που θα ερμήνευαν ζωντανά τα προηχογραφημένα φωνητικά χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο που εφαρμόστηκε από την ομάδα μηχανικής ήχου, ώστε να μην συμβιβαστεί σε ποιότητα ήχου. Στις 11 Μαΐου 2017, κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του δεύτερου ημιτελικού, το μικρόφωνο της εκπροσώπου της Εσθονίας φαινόταν να έχει δυσλειτουργήσει καθώς η τραγουδίστρια Λάουρα Πόλντβερε δεν ακουγόταν για περίπου δύο δευτερόλεπτα από τους θεατές στο σπίτι. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η εσθονική αντιπροσωπεία σκέφτηκε να προσφύγει στην EBU για να επιτρέψει στην Πόλντβερε και τον Κόιτ Τοόμε να εκτελέσουν ξανά τη συμμετοχή τους "Verona" ως αποτέλεσμα του λάθους, αλλά αργότερα αποφάσισε να μην το κάνει. Ο Mart Normet, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας για την Εσθονία, εξήγησε "Αν υπήρξε μια τόσο δυνατή παράσταση για τρία λεπτά και έχει δοθεί το απόλυτο μέγιστο, τότε αυτή η ενέργεια δεν επιστρέφει ξανά όταν ανέβεις ξανά στη σκηνή". Η EBU ανταποκρίθηκε στην κατάσταση, περιγράφοντας το σφάλμα ως καθαρά τεχνικό, καθώς το μικρόφωνο έπρεπε να ενεργοποιηθεί αυτόματα. Αντίθετα, ένας τεχνικός ήχου αναγκάστηκε να ανταποκριθεί ενεργοποιώντας χειροκίνητα το μικρόφωνο μέσω του γραφείου ήχου. Η χώρα τελικά απέτυχε να φτάσει στον μεγάλο τελικό, με την Πόλντβερε να εκφράζει την ενόχλησή της, ωστόσο δηλώνοντας "Δεν νομίζω ότι επηρεάζεται τόσο τρομερά όταν μερικές λέξεις μένουν ανήκουστες". Ο Πορτογάλος εκπρόσωπος Σαλβαντόρ Σομπράλ επέστησε την προσοχή στην Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση φθάνοντας στη συνέντευξη Τύπου των νικητών του πρώτου ημιτελικού με μια φανέλα "S.O.S. Refugees". "Αν είμαι εδώ και έχω ευρωπαϊκή έκθεση, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι ένα ανθρωπιστικό μήνυμα", δήλωσε ο Σομπράλ. "Οι άνθρωποι έρχονται στην Ευρώπη με πλαστικές βάρκες και καλούνται να δείξουν τα πιστοποιητικά γέννησής τους για να εισέλθουν σε μια χώρα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, είναι πρόσφυγες που τρέχουν από το θάνατο. Μην κάνετε λάθος. Συμβαίνουν τόσα πολλά γραφειοκρατικά πράγματα στους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Ιταλία και θα πρέπει να βοηθήσουμε στη δημιουργία νόμιμων και ασφαλών οδών από αυτές τις χώρες προς τις χώρες του πεπρωμένου τους", πρόσθεσε, αποσπώντας ένα χειροκρότημα. Αργότερα, η EBU διέταξε απαγόρευση, ώστε να μην μπορεί να το φοράει για το υπόλοιπο του διαγωνισμού. Η EBU εξήγησε ότι η μπλούζα του Σομπράλ χρησιμοποιήθηκε ως μέσο "πολιτικού μηνύματος", το οποίο παραβιάζει τους κανόνες του διαγωνισμού. Ωστόσο, ο Σομπράλ υποστήριξε στη νικητήρια συνέντευξη τύπου ότι δεν ήταν πολιτικό, αλλά ένα μήνυμα ανθρωπισμού. Η ερμηνεία του τραγουδιού "I Believe in U" της Τζαμάλα κατά την ενδιάμεση πράξη παρεμποδίστηκε από έναν άνδρα ντυμένο με αυστραλιανή σημαία ο οποίος εισέβαλε στη σκηνή και για λίγο έκανε μούνινγκ (εμφάνιση των γυμνών γλουτών) στο κοινό πριν τον απομακρύνει η ασφάλεια. Αργότερα αναγνωρίστηκε ως ο Ουκρανός φαρσέρ Βιτάλι Σεντιούκ. Στην απάντησή της για το περιστατικό, η EBU δήλωσε τα εξής: "Ένα άτομο ανέβηκε στη σκηνή στην αρχή της παράστασης της Τζαμάλα του "I Believe in U" στον αποψινό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Κίεβο. Απομακρύνθηκε γρήγορα από τη σκηνή από την ασφάλεια και εκτός αγωνιστικού χώρου. Αυτή τη στιγμή κρατείται και ανακρίνεται από την αστυνομία στο αστυνομικό γραφείο του χώρου". Η τελευταία φορά που ένα μη εξουσιοδοτημένο άτομο απέκτησε πρόσβαση στη σκηνή ήταν το 2010 όταν η ισπανική παράσταση διακόπηκε από τον Τζίμι Τζαμπ. Τα Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν για πρώτη φορά δόθηκαν κατά τη διάρκεια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision 2002 στο Τάλιν της Εσθονίας, τιμώντας τα καλύτερα τραγούδια που πήραν μέρος τότε. Ιδρύθηκαν από τον Christer Björkman (εκπρόσωπος της Σουηδίας στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1992, ενώ ήταν και επικεφαλής της σουηδικής αποστολής το 2013 και το 2015) και τον Richard Herrey (μέλος των Herreys που νίκησαν τον διαγωνισμό του 1984). Τα βραβεία αυτά έχουν το όνομα του πρώην διευθυντή της EBU, Marcel Bezençon και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Βραβείο Τύπου, Καλλιτεχνικό Βραβείο και Βραβείο Συνθέτη. Οι νικητές αποκαλύφθηκαν λίγο πριν τον τελικό στις 13 Μαΐου. Ο OGAE ιδρύθηκε το 1984 στη Savonlinna, στη Φινλανδία από τον Jari-Pekka Koikkalainen. Είναι ένα δίκτυο με πάνω από 40 fan club σε όλο τον κόσμο και είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση και Μη κερδοσκοπική οργάνωση. Κάθε χρόνο τα fun club ψηφίζουν τα πρώτα δέκα αγαπημένα τους τραγούδια που έχουν ψηφιστεί από τα μέλη τους. Το 2017, το OGAE Poll ξεκίνησε την 1η Απριλίου 2017 και τελείωσε στις 30 του μήνα. Η Ιταλία νίκησε το OGAE Poll έχοντας λάβει 497 βαθμούς από 44 μέλη-σωματία που ψήφισαν. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τα τελικά αποτελέσματα: Το Βραβείο Μπάρμπαρα Ντεξ απονέμεται κάθε χρόνο στον χειρότερο/η ντυμένο/η καλλιτέχνη. Έχει πάρει καθαρά χιουμοριστικό χαρακτήρα και έχει πάρει το όνομά του από τη βελγίδα καλλιτέχνη Μπάρμπαρα Ντεξ η οποία συμμετείχε στον διαγωνισμό του 1993, η οποία τη βραδιά του διαγωνισμού, φορούσε ένα χειροποίητο φόρεμα που θεωρήθηκε ως ένα από τα χειρότερα στην ιστορία του διαγωνισμού. Το βραβείο απένειμε για πρώτη χρονιά η οπαδική ιστοσελίδα songfestival.be, αφού το διοργάνωνε η οπαδική ιστοσελίδα House of Eurovision από το 1997 έως το 2016. Το Eurovision Song Contest: Kyiv 2017 είναι το επίσημο άλμπουμ συλλογής του διαγωνισμού, που συγκεντρώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση και κυκλοφόρησε από την Universal Music Group ψηφιακά στις 21 Απριλίου και φυσικά στις 28 Απριλίου 2017. Το άλμπουμ περιλαμβάνει και τις 42 συμμετοχές, συμπεριλαμβανομένων των ημι-φιναλίστ που δεν κατάφεραν να προκριθούν στον τελικό. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης τη ρωσική συμμετοχή που αποσύρθηκε από τον διαγωνισμό στις 13 Απριλίου 2017. Αυτή είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που το επίσημο άλμπουμ περιείχε ένα τραγούδι που είχε αποσυρθεί πριν από τον διαγωνισμό. Οι συμμετέχουσες χώρες ακολούθησαν την εξής διαδικασία για να επιλέξουν τον καλλιτέχνη και το τραγούδι που θα τις εκπροσωπήσει στον διαγωνισμό του 2017: Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2018 Διαγωνισμός Παιδικού Τραγουδιού Eurovision 2017 Διαγωνισμός Χορωδίας Eurovision 2017 Επίσημος ιστότοπος
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision 2017 ήταν η 62η έκδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Διεξήχθη στο Κίεβο της Ουκρανίας μετά τη νίκη της χώρας στο διαγωνισμό του 2016 με το τραγούδι "1944" από τη Τζαμάλα. Υπό την διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU) και του οικοδεσπότη ραδιοτηλεοπτικού φορέα Εθνική Ραδιοτηλεοπτική Εταιρεία της Ουκρανίας (UA:PBC), ο διαγωνισμός έλαβε χώρα στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο και αποτελούνταν από δύο ημιτελικούς στις 9 και 11 Μαΐου και έναν τελικό στις 13 Μαΐου 2017. Οι τρεις ζωντανές εκπομπές παρουσιάστηκαν από τους ουκρανούς τηλεοπτικούς παρουσιαστές Ολεκσάντρ Σκίσκο, Βολοντιμίρ Όσταπτσουκ και Τιμούρ Μιροσνιτσένκο και ήταν ο πρώτος διαγωνισμός από την εναρκτήρια έκδοση του 1956 χωρίς κάποια γυναίκα παρουσιάστρια. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο διαγωνισμός φιλοξενήθηκε στο Κίεβο, μετά το 2005, και ήταν ο τέταρτος διαγωνισμός Eurovision μετά τον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision το 2009 και το 2013. Σαράντα δύο χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Η Πορτογαλία και η Ρουμανία επέστρεψαν στον διαγωνισμό, έπειτα από ένα χρόνο απουσίας, ενώ η Βοσνία και Ερζεγοβίνη δεν συμμετείχε για οικονομικούς λόγους. Η Ρωσία είχε αρχικά σχεδιάσει να συμμετάσχει, αλλά αργότερα αποχώρησε αφού στην εκπρόσωπό της, Γιούλια Σαμοίλοβα, της απαγορεύτηκε να εισέλθει στην Ουκρανία λόγω του ότι ταξίδεψε απευθείας από τη Ρωσία στην Κριμαία, μια περιοχή που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, για να δώσει μια παράσταση, η οποία είναι παράνομη βάσει της ουκρανικής νομοθεσίας. Η EBU καταδίκασε τις πράξεις της Ουκρανίας. Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Πορτογαλία με το τραγούδι "Amar pelos dois", ερμηνευμένο από τον Σαλβαντόρ Σομπράλ και γραμμένο από την αδερφή του Λουίζα Σομπράλ. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Πορτογαλίας στον διαγωνισμό – και η πρώτη θέση στην πρώτη πεντάδα – σε 53 χρόνια συμμετοχής, η μεγαλύτερη αναμονή χωρίς νίκη που διεξήχθη από μια χώρα στην ιστορία της Eurovision. Ήταν επίσης το πρώτο νικητήριο τραγούδι που ερμηνεύτηκε εξ ολοκλήρου στη μητρική γλώσσα μιας χώρας μετά το "Molitva" της Σερβίας το 2007 και ο πρώτος νικητής που γράφτηκε σε τρίμετρο μετά το "Nocturne" της Νορβηγίας το 1995. Η Βουλγαρία, η Μολδαβία, το Βέλγιο και η Σουηδία ολοκλήρωσαν την πρώτη πεντάδα. Οι τρεις πρώτες χώρες – Πορτογαλία, Βουλγαρία και Μολδαβία – πέτυχαν όλες τις υψηλότερες θέσεις στην ιστορία τους στη Eurovision, ενώ η διοργανώτρια χώρα Ουκρανία έλαβε τη χειρότερη θέση της μέχρι σήμερα, τερματίζοντας 24η στον τελικό. Από τις χώρες των "Μεγάλων Πέντε", μόνο η Ιταλία, το φαβορί πριν από τον διαγωνισμό, τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα, ειδικότερα στην έκτη θέση. Η EBU ανέφερε ότι 182 εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν τον διαγωνισμό, 22 εκατομμύρια λιγότεροι από το ρεκόρ του 2016.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%8D_Eurovision_2017
Πιρίο Ηλείας
Αναγνωρίστηκε ως οικισμός την 20η Απριλίου 1835 με την ονομασία Πυρί και υπήχθη στον τότε δήμο Εφύρας Αχαιοήλιδος ενώ με το ΦΕΚ 5Α της 8ης Μαρτίου 1841, και την κατάργηση του δήμου Εφύρας, υπήχθη στον τότε δήμο Πηνειίων. Με το ΦΕΚ της 8ης Δεκεμβρίου 1845 ο οικισμός καταργήθηκε ενώ επανασυστάθηκε με το ΦΕΚ 28Α της 8ης Φεβρουαρίου 1916, όταν και υπήχθη στην τότε Κοινότητα Δελιμπαλίου (μετέπειτα Εφύρας). Καταργήθηκε εκ νέου την 16η Οκτωβρίου 1940 και επανασυστάθηκε την 7η Απριλίου 1951 με τη σημερινή του ονομασία, όταν και υπήχθη εκ νέου στην Κοινότητα Εφύρας μέχρι την κατάργηση των κοινοτήτων και την επαναθέσπιση των δήμων σύμφωνα με το «Σχέδιο Καποδίστριας». Επί της διοικητικής μεταρρύθμισης «Καποδίστριας» αποτελούσε οικισμό του Δημοτικού διαμερίσματος Εφύρας του Δήμου Πηνείας. Σήμερα αποτελεί οικισμό της Τοπικής Κοινότητας Εφύρας του «καλλικρατικού» δήμου Ήλιδας. Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Πιρίου Ηλείας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/08/2020. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Εφύρας Ηλείας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/08/2020. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Πηνείας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/08/2020. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Ήλιδας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 04/08/2020.
Το Πιρί ή Πίρι (επίσημα: το Πιρίον) είναι μικρός ημιορεινός οικισμός της Ηλείας και βρίσκεται κτισμένος σε υψόμετρο περίπου 135 μέτρων, σε κοντινή απόσταση νότια και ανατολικά του φράγματος Πηνειού και δυτικά των οχθών του Ηλειακού Λάδωνα. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 24 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της πόλης της Αμαλιάδας, περίπου 28 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Πύργου και περίπου 73,5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Πάτρας (μέσω Πορτών). Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 2 μόνιμοι κάτοικοι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BF_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
Μαρακές
Το όνομα της πόλης προέρχεται από τις βερβερικές λέξεις mur (n) akuch, που σημαίνει Χώρα του Θεού, ενώ η ίδια η ονομασία του Μαρόκου προέρχεται από την ίδια ρίζα. Το Μαρακές έχει το μεγαλύτερο παραδοσιακό παζάρι στο Μαρόκο και την πιο πολυσύχναστη πλατεία σε όλη την Αφρική, την Τζεμάα ελ Φνα: το πρωί ασφυκτιά από ακροβάτες, παραμυθάδες, νερουλάδες, γητευτές φιδιών, χορευτές και μουσικούς, ενώ το βράδυ γεμίζει από υπαίθριους πάγκους για φαγητό. Το Μαρακές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Μαρόκου μετά την Καζαμπλάνκα (πρωτεύουσα είναι το Ραμπάτ) και παλαιότερα ήταν γνωστή ως Πόλη του Μαρόκου. Πριν την άνοδο των Αλμοραβιδών τον 11ο αιώνα, η περιοχή βρισκόταν υπό την εξουσία της πόλης Αγκμάτ, αλλά ο ηγέτης Αμπού-Μπακρ ιμπν-Ουμάρ αποφάσισε ότι λόγω υπερπληθυσμού θα έπρεπε να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα. Ως νομάδας από τη Σαχάρα, αποφάσισε να τη χτίσει σε μια πεδιάδα, ένα ουδέτερο έδαφος μεταξύ δυο αντίπαλων φυλών. Η πόλη ξεκίνησε να χτίζεται υπό την εξουσία του το 1070, αλλά ολοκληρώθηκε επί του διαδόχου του Γιουσούφ ιμπν Τασφίν. Η πόλη γνώρισε περίοδο δόξας επί του Γιακούμπ ελ Μανσούρ, τρίτου κατά σειρά Σουλτάνου της δυναστείας των Αλμοχάδων. Στην πόλη άρχισαν να συρρέουν λόγιοι και ποιητές, ενώ κατασκευάστηκαν το τζαμί Κουτουμπία και ένα νέο κασμπάχ. To 1269, το Μαρακές κατακτήθηκε από τη δυναστεία των Μερινίδων, οπότε και έπεσε σε λήθαργο και η πρωτεύουσα του κράτους μεταφέρθηκε στην πόλη Φεζ. Στις αρχές του 16ου αιώνα, το Μαρακές ξανάγινε πρωτεύουσα και έφτασε στο απόγειό του χάρη στο Μοχάμεντ ελ Μαχντί, Σουλτάνο της δυναστείας των Σααντί. Τα κατεστραμμένα μνημεία αναστηλώθηκαν και κατασκευάστηκαν πολυτελή παλάτια. Το Παλάτι Ελ Μπαντί αποτελεί αντίγραφο της Αλάμπρας, κατασκευασμένο από τα ακριβότερα υλικά από την Ιταλία, το Σουδάν, την Ινδία και την Κίνα. Ωστόσο, η πόλη δε θα παραμείνει για πολύ πρωτεύουσα, καθώς στο τέλος του 17ου αιώνα η δυναστεία των Αλαουιτών μεταφέρει την πρωτεύουσα κατ' αρχάς στη Φεζ κι έπειτα στην πόλη Μεκνές. Για αιώνες, το Μαρακές ήταν γνωστό για τους εφτά αγίους του. Όταν ήταν δημοφιλής ο σουφισμός, εγκαινιάστηκε από τον Αμπού Αλί αλ-Χασάν αλ-Γιουσί η γιορτή των «εφτά αγίων», κατ' εντολήν του σουλτάνου. Οι τάφοι διαφόρων γνωστών και σημαντικών φυσιογνωμιών μεταφέρθηκαν στο Μαρακές για να προσελκύσουν προσκυνητές, παρομοίως με την πόλη Εσσαουίρα και τις γιορτές της. Τζαμί Κουτουμπία Πλατεία Τζεμάα ελ Φνα Παλάτι Ελ Μπαντί Παλάτι Ελ Μπαχία Κήποι Μαζορέλ Μουσείο του Μαρακές Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης στους Κήπους Μαζορέλ Όπερα Πανεπιστήμιο Καντί Αγιάντ Η μεντίνα του Μαρακές αποτελεί νευραλγικό σημείο και το ιστορικό κέντρο της πόλης. Εκτείνεται σε περιοχή 6 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αποτελώντας έτσι μια από τις μεγαλύτερες μεντίνες του Μαρόκου. Χτίστηκε γύρω από ένα στρατόπεδο και μια αγορά, ενώ το 12ο αιώνα κατασκευάστηκε και ένα κάσμπαχ, που θα την προστάτευε από τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις των βερβερικών φυλών και θα εγκαθίδρυε την κυριαρχία των Αλμοραβιδών. Οι διάφορες δυναστείες που πέρασαν από την πόλη πραγματοποίησαν σημαντικές προσθήκες και αλλαγές στην παλαιά πόλη. «Marrakesh Night Market» είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού της Loreena mcKennitt στο άλμπουμ της The Mask and Mirror. Το τραγούδι έχει ερμηνευτεί στα ελληνικά υπό τον τίτλο Νυχτερινό παζάρι στο Μαρακές (απόδοση στίχων: Ρένια Στίλογλου, ερμηνεία: Καλλιόπη Βέττα). Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε τις πρώτες σκηνές της ταινίας Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά (1956) στο Μαρακές με την Ντόρις Ντέι και τον Τζέιμς Στιούαρτ. Η πόλη του Μαρακές χρησιμοποιήθηκε επίσης ως σκηνικό γυρισμάτων στην ταινία του 1999 Η Μούμια για να αναπαραστήσει την Αίγυπτο της δεκαετίας του '20. Ακόμη, στην πόλη γυρίστηκαν αρκετές σκηνές της ελληνικής τηλεοπτικής σειράς «Τρικυμία» παραγωγής 1998. Ταξιδιωτικός οδηγός για το Μαρακές Οδηγός πόλης του Μαρακές Μνημεία και χειροτεχνίες του Μαρακές Αρχειοθετήθηκε 2007-12-30 στο Wayback Machine.
Το Μαρακές (αραβικά: مراكش Marrakesh), είναι πόλη στο νοτιοδυτικό Μαρόκο κοντά στην οροσειρά του Άτλαντα, γνωστή και ως «Κόκκινη Πόλη» ή «Αλ Χάμρα». Η Μεντίνα του Μαρακές (παλαιά πόλη) αποτελεί από το 1985 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η πόλη εξυπηρετείται από το Διεθνές Αεροδρόμιο Μενάρα (κωδικός RAK) και από σιδηροδρομική γραμμή με το βορρά και την Καζαμπλάνκα. Το Μαρακές έχει πληθυσμό που ξεπερνά τους 1.000.000 κατοίκους το 2006, ενώ συγκεντρώνει και έναν αριθμό Ευρωπαίων, κυρίως Γάλλων, Ισπανών, Ιταλών, Βρετανών και Πορτογάλων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82
Ρόμπερτ Βάγκνερ
Ο Βάγκνερ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1930 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Είναι γιος της Χέιζελ Αλβέρα (το γένος Μπόε), τηλεφωνήτριας, και του Ρόμπερτ Τζον Βάγκνερ του πρεσβύτερους, εμπορικού αντιπροσώπου που εργαζόταν στην αυτοκινητοβιομηχανία Ford. Οι παππούδες του Ρόμπερτ Βάγκνερ από την πλευρά του πατέρα του ήταν από τη Γερμανία Ο Βάγκνερ άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική και μετά από ένα αποτυχημένο δοκιμαστικό που σκηνοθέτησε ο Φρεντ Τσίνεμαν για την ταινία του Τερέζα (1951). Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο χωρίς αναγραφή του ονόματός του στο Χαρούμενα χρόνια (The Happy Years, 1950) και υπέγραψε συμβόλαιο με την 20th Century-Fox. «Ξεκίνησα ως ζεν πρεμιέ», θυμάται ο Βάγκνερ. «Ήμουν 19 χρονών. Ήμουν το αγόρι της διπλανής πόρτας. Αλλά πάντα ένιωθες ότι μπορούσες να ανέβεις, ότι θα μπορούσες να έχεις καλύτερο ρόλο στην επόμενη ταινία. Ο [επικεφαλής της Fox] Ντάριλ Ζάνουκ με τοποθετούσε πάντα σε διαφορετικές θέσεις». Η πρώτη ταινία του Βάγκνερ για τη Fox ήταν το Halls of Montezuma (1951) μια ταινία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Βάγκνερ είχε δεύτερο ρόλο, με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ. Το στούντιο στη συνέχεια τον έβαλε να ερμηνεύσει έναν παρόμοιο ρόλο σε μια άλλη πολεμική ταινία με τίτλο Οι κομάντος επιτίθενται (The Frogmen, 1951), πάλι με τον Γουίντμαρκ. Το καστ περιλάμβανε και έναν ακόμη νεαρό άνδρα με συμβόλαιο στο στούντιο, τον Τζέφρι Χάντερ, με τον οποίο ο Βάγκνερ δούλευε συχνά. Το Let's Make It Legal (1951) ήταν μια κωμωδία όπου ο Βάγκνερ έπαιζε ξανά πλάι σε ένα παλαιότερο αστέρι, στην προκειμένη περίπτωση την Κλοντέτ Κολμπέρ. Ο Βάγκνερ τράβηξε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον με έναν μικρό ρόλο ως στρατιώτης με σοκ βομβαρδισμού στο Σ' έχω κλείσει στην καρδιά μου (With a Song in My Heart, 1952). Η Fox άρχισε να δίνει καλύτερους ρόλους στον Βάγκνερ. Πρωταγωνίστησε στην Παρέλαση της δόξας (Stars and Stripes Forever, 1952), μια βιογραφική ταινία για τον Τζον Φίλιπ Σούζα με πρωταγωνιστή τον Κλίφτον Γουέμπ. Έπαιξε μαζί με τους Τζέιμς Κάγκνεϊ και Νταν Ντέιλι στην έκδοση του Τζον Φορντ της ταινίας Δοξασμένοι πεζοναύτες (What Price Glory, 1952) και ξανά με τον Γουέμπ στον Τιτανικό (Titanic, 1953). Πρωταγωνιστής Η Fox έδωσε στον Βάγκνερ τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κάτω από τον ύφαλο των 12 μιλίων (Beneath the 12-Mile Reef, 1953). Οι κριτικές ήταν φτωχές, αλλά η ταινία ήταν μόλις η τρίτη που γυρίστηκε ποτέ σε σινεμασκόπ και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Επίσης δημοφιλές ήταν ένα γουέστερν, Η σπασμένη λόγχη (Broken Lance, 1954), όπου ο Βάγκνερ έπαιξε πλάι στον Σπένσερ Τρέισι για τον σκηνοθέτη Έντουαρντ Ντμίτρικ, εμφανιζόμενος ως γιος του Τρέισι. Η Fox έδωσε το προβάδισμα στον Βάγκνερ σε ένα ακριβό θεαματικό έργο, το Ο γενναίος πρίγκιψ (Prince Valiant, 1954). Ενώ ήταν δημοφιλής, οι κριτικές ήταν κακές και ο Βάγκνερ αργότερα αστειεύτηκε ότι η περούκα του στην ταινία τον έκανε να μοιάζει με την Τζέιν Γουάιμαν. Συνεργάστηκε με τον Τζέφρι Χάντερ στο γουέστερν Εναντίον θεών και δαιμόνων (White Feather, 1955). Η Fox δάνεισε τον Βάγκνερ στην Paramount για Ο Κάιν δεν σκότωσε τον Άβελ (The Mountain, 1956), σε σκηνοθεσία Ντμίτρικ, όπου ο Βάγκνερ έπαιζε τον αδελφό του Σπένσερ Τρέισι, έχοντας υποδυθεί τον γιο του μόλις δύο χρόνια νωρίτερα στην ταινία Η σπασμένη λόγχη του ίδιου σκηνοθέτη. Έλαβε περισσότερη αναγνώριση από τους κριτικούς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Ενα φιλί πριν πεθάνεις (A Kiss Before Dying, 1956), από το μυθιστόρημα του Άιρα Λεβίν. Πίσω στη Fox ο Βάγκνερ έπαιξε στο Μεταξύ ουρανού και κολάσεως (Between Heaven and Hell, 1956), μια πολεμική ταινία, και The True Story of Jesse James (1957), παίζοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον σκηνοθέτη Νίκολας Ρέι. Και οι δύο ταινίες ήταν απογοητευτικές σε εισπράξεις και φαινόταν ότι ο Βάγκνερ δεν θα μπορούσε να γίνει σταρ κορυφαίου επιπέδου. Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν ήταν ο πρωταγωνιστής στο Οι αετοί της κατασκοπείας (Stopover Tokyo, 1957). Το 1959, ο Βάγκνερ απαξίωσε την ταινία. Έπαιξε δίπλα στον Ρόμπερτ Μίτσαμ σε μια ταινία για τον πόλεμο της Κορέας με τίτλο Σμηναρχία εκδικητών (The Hunters, 1958) και εμφανίστηκε με αρκετούς ηθοποιούς της Fox σε ένα δράμα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με τίτλο Μεταξύ αγάπης και πολέμου (1958). Το τελευταίο ήταν επιτυχία. Μετά από μια καμέο εμφάνιση στο Όταν είσαι 18 χρονών (Mardi Gras, 1958), ο Βάγκνερ έπαιξε πλάι στον Μπινγκ Κρόσμπι και την Ντάμπι Ρέινολντς στο Ένα τραγούδι για σένα (Say One for Me, 1959). Προσπαθώντας να ξεκινήσει την καριέρα του, ο Βάγκνερ εμφανίστηκε με την τότε σύζυγό του Νάταλι Γουντ (παντρεύτηκαν το 1957) στο Όλοι οι νέοι ήταν κανίβαλοι (All the Fine Young Cannibals, 1960), για την MGM. Η ταινία ήταν αποτυχία. Τον Ιανουάριο του 1961, ο Βάγκνερ και ο Γουντ δημιούργησαν τη δική τους εταιρεία με το όνομα Rona Productions, που πήρε το όνομά της από τα δύο πρώτα γράμματα και των δύο ονομάτων τους. Η Rona υπέγραψε μια συμφωνία τριών ταινιών με την Columbia pictures για τις υπηρεσίες του Βάγκνερ, η οποία θα ξεκινούσε με το Εύθυμοι λωποδύτες (Sail a Crooked Ship, 1961) και το The Interns. Είχε επίσης συμφωνία να κάνει μια ακόμη ταινία στο Fox, η οποία επρόκειτο να είναι το Solo, η ιστορία ενός ντράμερ της τζαζ σε σκηνοθεσία του Ντικ Πάουελ ή το The Comancheros με τον Γκάρι Κούπερ. Ο Βάγκνερ έκανε τους Εύθυμους λωποδύτες αλλά η συμμετοχή του στο The Interns πήγε στον Τζέιμς Μακάρθουρ. Το Solo δεν γυρίστηκε ποτέ και το The Comancheros έγινε με τον Τζον Γουέιν και τον Στιούαρτ Γουίτμαν. Ο Βάγκνερ έκανε το Σμήνος αυτοκτονίας 402 (The War Lover, 1962) με τον Στηβ Μακουίν που γυρίστηκε στην Αγγλία. Ο πρώτος γάμος του Βάγκνερ με τη Γουντ είχε διαλυθεί και εκείνος μετακόμισε στην Ευρώπη. /Έπαιξε έναν μικρό ρόλο στο Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου (The Longest Day, 1962) για τη Fox. Είχε μεγαλύτερο ρόλο στο Οι καταδικασμένοι της Αλτόνα (I sequestrati di Altona, 1962), μια εμπορική και κριτική απογοήτευση παρόλο που τη σκηνοθέτησε ο Βιτόριο ντε Σίκα και συμπρωταγωνίστησε τη Σοφία Λόρεν. Σημαντικά πιο δημοφιλές ήταν Ο ροζ πάνθηρας (1963), μια τεράστια επιτυχία, αν και ο ρόλος του Βάγκνερ υποστήριξε πολύ μικρός μπροστά στους Ντέιβιντ Νίβεν, Καπουσίν, Πίτερ Σέλερς και Κλαούντια Καρντινάλε. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Μπλέικ Έντουαρντς, ο οποίος ήθελε τον Βάγκνερ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Η μεγάλη κούρσα γύρω από το κόσμο (The Great Race, 1965), αλλά τον απέρριψε ο Τζακ Γουόρνερ. Η επιστροφή του στις ΗΠΑ τον βρήκε να παίζει στο θέατρο για πρώτη φορά με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Mister Roberts για μια εβδομάδα σε ένα θέρετρο λίγο έξω από το Σικάγο. Ο κλάδος του θεάτρου δεν ήταν το φόρτε του και ο Βάγκνερ χάρηκε που επέστρεψε στο Χόλιγουντ όπου βρήκε έναν καλό δεύτερο ρόλο στην ταινία με το όνομα του ιδιωτικού ερευνητή Harper (1966), με πρωταγωνιστή τον Πολ Νιούμαν. Ο Βάγκνερ υπέγραψε συμβόλαιο με τη Universal Pictures το 1966, πρωταγωνιστώντας στο πλευρό της μελλοντικής συζύγου του, Τζιλ Σεντ Τζον, στις ταινίες Η συμμορία του Μόντε Κάρλο (How I Spent My Summer Vacation, 1967) μια ταινία που κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως Deadly Roulette και Banning (1967). Επέστρεψε στην Ιταλία για να κάνει μια ταινία με τη Ράκελ Γουέλς για την MGM με τίτλο Η πριγκίπισσα των πέντε δαχτύλων (The Biggest Bundle of Them All, 1968), η οποία δεν είχε επιτυχία. Το 1967, ο Βάγκνερ έκανε το ντεμπούτο του στην τηλεοπτική σειρά στο It Takes a Thief (1968–1970) στο ABC-TV. Ενώ η επιτυχία του Ροζ πάνθηρα και του Harper ξεκίνησε την επιστροφή του Βάγκνερ, οι επιτυχημένες δυόμισι σεζόν της πρώτης του τηλεοπτικής σειράς την ολοκλήρωσαν. Σε αυτή τη σειρά, έπαιξε με τον Φρεντ Αστέρ, ο οποίος ερμήνευε τον πατέρα του. Ο Βάγκνερ ήταν παλιός φίλος του Αστέρ, έχοντας πάει σχολείο με τον μεγαλύτερο γιο του, τον Πίτερ. Η ερμηνεία του Βάγκνερ του χάρισε μια υποψηφιότητα για Έμμυ Καλύτερου Τηλεοπτικού Ηθοποιού. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς γύρισε μια ταινία για τη Universal, την κωμωδία Don't Just Stand There! (1968) με τη Μαίρη Τάιλερ Μουρ, η οποία δεν ήταν επιτυχία. Πιο δημοφιλές ήταν το Ο νικητής (Winning, 1969), ένα δράμα με αγωνιστικά αυτοκίνητα όπου ο Βάγκνερ έπαιξε πλάι στον Πολ Νιούμαν και την Τζόαν Γούντγουορντ. Έπαιξε επίσης ως γκεστ σταρ στη σειρά The Name of the Game (1970). Ο φίλος και ατζέντης του Βάγκνερ, Άλμπερτ Μπρόκολι, του πρότεινε να περάσει από ακρόαση για να παίξει τον Τζέιμς Μποντ, αλλά εκείνος αποφάσισε ότι δεν του πήγαινε. Ο Βάγκνερ εμφανίστηκε στο πιλοτικό επεισόδιο της σειράς, Πόλη κάτω από τη θάλασσα (City Beneath the Sea, 1971), που δεν γυρίστηκε τελικά. Την επόμενη χρονιά, έκανε την παραγωγή και έπαιξε τον εαυτό του στο πλευρό της Μπέτι Ντέιβις στην ταινία Ο αρχικατάσκοπος (Madame Sin) που κυκλοφόρησε για τηλεόραση, η οποία κυκλοφόρησε στο εξωτερικό ως μεγάλου μήκους ταινία. Ήταν μόνιμος συμμετέχων στο δράμα παραγωγής BBC/Universal Colditz (1972–1974). Συναντήθηκε ξανά με τον Μακουίν, μαζί με τον Πολ Νιούμαν και τη Φέι Ντάναγουεϊ, στην ταινία καταστροφής Ο πύργος της κολάσεως που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Ήταν τεράστια επιτυχία, αν και ο ρόλος του Βάγκνερ ήταν σχετικά μικρός. Switch Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η τηλεοπτική καριέρα του Βάγκνερ βρισκόταν στο αποκορύφωμά της με την τηλεοπτική σειρά του CBS-TV Switch (1975–1978, δίπλα στους Έντι Άλμπερτ, Σάρον Γκλες και Τσάρλι Κάλας) αφού υπέγραψε ξανά συμβόλαιο με τη Universal το 1974. Ο Άλμπερτ ήταν ήρωας της παιδικής ηλικίας του Βάγκνερ. Η φιλία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και συμπρωταγωνίστησε επίσης σε μερικές ταινίες του Άλμπερτ. Μετά το τέλος της σειράς, οι δυο τους παρέμειναν φίλοι μέχρι τον θάνατο του Άλμπερτ, στις 26 Μαΐου 2005. Ο Βάγκνερ μίλησε στην κηδεία του για τη μακροχρόνια φιλία του μαζί του. Ως μερική πληρωμή για να πρωταγωνιστήσουν μαζί στην παραγωγή Άαρον Σπέλινγκ και Λένταρντ Γκόλντμπεργκ της τηλεοπτικής ταινίας The Affair, ο Βάγκνερ και η Νάταλι Γουντ έλαβαν ένα μερίδιο σε τρεις τηλεοπτικές σειρές που γύρισαν οι παραγωγοί για το ABC. Μόνο μία έφτασε στην οθόνη, η πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά Η άγγελοι του Τσάρλι, για την οποία ο Βάγκνερ και η Γουντ είχαν μερίδιο 50%, αν και ο Βάγκνερ επρόκειτο να περάσει πολλά χρόνια στο δικαστήριο διαφωνώντας με τους Σπέλινγκ και Γκόλντμπεργκ για το ποσό που επιδικάστηκε ως κέρδος. Ο Βάγκνερ και ο Γουντ έπαιξαν με τον Λόρενς Ολίβιε στη Λυσσασμένη γάτα (1976), ως μέρος της τηλεοπτικής σειράς του Olivier Laurence Olivier Presents για το Granada Television του Ηνωμένου Βασιλείου. Χαρτ και Χαρτ Η τρίτη επιτυχημένη σειρά του Βάγκνερ ήταν το Χαρτ και Χαρτ (Hart to Hart), με συμπρωταγωνιστές τη Στέφανι Πάουερς και τον Λάιονελ Στάντερ και μεταδόθηκε από το ABC-TV από το 1979 έως το 1984. Κανείς άλλος δεν ήταν σοβαρά υποψήφιος για τον ρόλο. Ο Τζορτζ Χάμιλτον είχε μεγάλη αναγνωρισιμότητα εκείνη την εποχή και του προτάθηκε, αλλά ο παραγωγός Άαρον Σπέλινγκ είπε ότι αν του έπαιρνε τον ρόλο, «το κοινό δεν θα τον δεχόταν ως Χαρτ επειδή ήταν πολύ πλούσιος. Κανείς όμως δεν θα παραπονεθεί για τον RJ [Βάγκνερ]." Όσο παιζόταν η σειρά, ο Βάγκνερ επανέλαβε τον παλιό ρόλο του στον Ροζ πάνθηρα στο Το φάντασμα του ροζ πάνθηρα (Curse of the Pink Panther, 1983). Έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία I Am the Cheese (1983). Επίσης, έπαιξε έναν ερευνητή ασφαλιστικής εταιρείας στη βραχύβια τηλεοπτική σειρά Lime Street (1985). Ο Βάγκνερ εμφανίστηκε σε μια τηλεοπτική ταινία με την Όντρεϊ Χέπμπορν με τίτλο Ανάμεσα σε κλέφτες (Love Among Thieves, 1987) και σε μια μίνι σειρά με την Τζάκλιν Σμιθ με τίτλο Οι ανεμόμυλοι των θεών (Windmills of the Gods, 1988). Μαζί με τη Σεντ Τζον συνεργάστηκαν με τον Πιρς Μπρόσναν στο ριμέικ της μίνι σειράς του Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες (Around the World in 80 Days, 1989). Έπαιξε επίσης έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Delirious (1991), ενώ γνωστότερη είναι η εμφάνισή του στο Dragon: Η ζωή του Μπρους Λι (Dragon: The Bruce Lee Story, 1993), όπου έπαιξε έναν παραγωγό. Ο Βάγκνερ πήρε μέρος στο θεατρικό έργο Love Letters με τη Στέφανι Πάουερς. Οι δυο τους επανέλαβαν τους ρόλους του ζεύγους Χαρτ σε μια σειρά τηλεοπτικών ταινιών. Η κινηματογραφική καριέρα του Βάγκνερ απογειώθηκε μετά τον ρόλο του στη σειρά παρωδιών κατασκοπείας Austin Powers με πρωταγωνιστή τον Μάικ Μάγιερς. Ο Βάγκνερ έπαιξε τον Νούμερο 2, υπασπιστή του Dr. Evil, και στις τρεις ταινίες: Austin Powers: Ο κατάσκοπος που γύρισε από... τρίο (Austin Powers: International Man of Mystery, 1997), Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (Austin Powers: The Spy Who Shagged Me, 1999) και Austin Powers: Το Χρυσό Εργαλείο (Austin Powers in Goldmember, 2002). Ερμήνευσε επίσης μικρούς ρόλους στα Wild Things (1998), Το καλοκαίρι της ελευθερίας (Crazy in Alabama, 1999), Παίξ' το μέχρι τέλους (Play It to the Bone, 2000), Γίνε σταρ! (Becoming Dick, 2001) και Ξαφνικά... ερωτευμένοι (Sol Goode, 2003). Το 2007, ο Βάγκνερ ερμήνευσε έναν ρόλο στη σειρά Hustle του BBC/AMC. Στην πρεμιέρα του τέταρτου κύκλου, ο Βάγκνερ έπαιξε έναν Τεξανό που τον εξαπατούν και του αποσπούν μισό εκατομμύριο δολάρια. Ο Βάγκνερ έπαιξε επίσης τον κεντρικό ρόλο του προέδρου Τζέιμς Γκάρφιλντ στην κωμωδία τρόμου Netherbeast Incorporated (2007). Ο ρόλος γράφτηκε έχοντας κατά νου τον Βάγκνερ. Έπαιξε τον επαναλαμβανόμενο ρόλο του πλούσιου μνηστήρα της μητέρας των πρωταγωνιστών στη κωμική σειρά Δύο και κάτι άνδρες (Two and a Half Men). Οι τελευταίες του εμφανίσεις στη σειρά έγιναν τον Μάιο του 2008. Ο Βάγκνερ έπαιξε ως γκεστ σταρ σε 13 επεισόδια της σειράς NCIS ως Άνθονι Ντινότσο ο πρεσβύτερος, πατέρας του Άνθονι Ντινότσο Τζούνιορ, τον οποίο υποδήθηκε ο Μάικλ Γουέδερλι. Ο Γουέδερλι είχε εμφανιστεί στο παρελθόν ως Βάγκνερ στην τηλεταινία Η ζωή της Νάταλι Γουντ (The Mystery of Natalie Wood, 2004). Ο Βάγκνερ επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στον ρόλο του Τσάρλι στο ριμέικ του Οι άγγελοι του Τσάρλι το 2011, αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω προβλημάτων στον προγραμματισμό. Παρά την προφανή δυσαρέσκειά από τη συνεργασία του με τη Ράκελ Γουέλς στο Η πριγκίπισσα των πέντε δαχτύλων, οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά 50 χρόνια αργότερα στην καναδική σειρά του 2017 Date My Dad. Στα απομνημονεύματά του, ο Βάγκνερ ισχυρίστηκε ότι είχε ερωτικές σχέσεις με την Ιβόν Ντε Κάρλο, την Τζόαν Κρόφορντ, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, την Ανίτα Έκμπεργκ, τη Σίρλεϊ Αν Φιλντ, τη Λόρι Νέλσον και την Τζόαν Κόλινς, καθώς και μια τετραετή σχέση με την Μπάρμπαρα Στάνγουικ, αφού έπαιξαν μαζί στην ταινία Τιτανικός (1953). Σύμφωνα με τον Βάγκνερ, λόγω της διαφοράς ηλικίας –αυτός ήταν 22, εκείνη 45– κράτησαν τη σχέση μυστική για να αποφύγουν το κόστος στην καριέρα τους. Το 1956, όταν ήταν 26 ετών, ο Βάγκνερ συνδέθηκε με τη 18χρονη ηθοποιό Νάταλι Γουντ. Παντρεύτηκαν στις 28 Δεκεμβρίου 1957, στο Σκότσντεϊλ της Αριζόνας. Το ζευγάρι ανακοίνωσε τον χωρισμό του στις 20 Ιουνίου 1961 και χώρισε στις 27 Απριλίου 1962 Ενώ εργαζόταν σε εξωτερικά γυρίσματα στην Ευρώπη, ο Βάγκνερ επανασυνδέθηκε με μια παλιά φίλη, την ηθοποιό Μάριον Μάρσαλ. Μετά διετή σχέση, ο Βάγκνερ, η Μάρσαλ και οι δύο γιοι της από τον γάμο της με τον Στάνλεϊ Ντόνεν επέστρεψαν στις ΗΠΑ. Ο Βάγκνερ και η Μάρσαλ παντρεύτηκαν στις 21 Ιουλίου 1963 στο Δικαστήριο του Μπρονξ και απέκτησαν μια κόρη, την Κέιτι (γεν. το 1964). Πήραν διαζύγιο στις 14 Οκτωβρίου 1971. Ο Βάγκνερ αρραβωνιάστηκε την Τίνα Σινάτρα από τον Ιούνιο του 1970 έως τον Ιανουάριο του 1972. Αμέσως μετά, το ειδύλλιό του Βάγκνερ με τη Γουντ αναζωπυρώθηκε. Ξαναπαντρεύτηκαν στις 16 Ιουλίου στο Ramblin' Rose, ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο Μαλιμπού. Απέκτησαν μια κόρη, την Κόρτνεϊ, το 1974. Μετά το θάνατο της Γουντ στα τέλη του 1981, ο Βάγκνερ έγινε ο νόμιμος κηδεμόνας της κόρης της από τον παραγωγό Ρίτσαρντ Γκρέγκσον, η οποία ήταν τότε 11 ετών. Σταδιακά διέκοψε τους δεσμούς του με την πρώην κουνιάδα του, Λάνα Γουντ. Η Λάνα ισχυρίστηκε δημόσια ότι ο λόγος πίσω από το πρώτο διαζύγιο του ζευγαριού ήταν ότι η Νάταλι έπιασε τον Βάγκνερ στην αγκαλιά ενός άλλου άνδρα. Την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1982, ο Βάγκνερ άρχισε να βγαίνει με την ηθοποιό Τζιλ Σεντ Τζον, την οποία γνώριζε από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Τα απομνημονεύματα του Βάγκνερ έχουν μια παλιά φωτογραφία τους μαζί, τραβηγμένη το 1959, όταν είχαν συμβόλαιο με τη Fox. Μετά από οκτώ χρόνια σχέση, παντρεύτηκαν στις 26 Μαΐου 1990 Ο γάμος είναι ο τέταρτος τόσο για τον Βάγκνερ όσο και για τη Σεντ Τζον και έχει διαρκέσει περισσότερο από ό,τι και οι έξι προηγούμενοι γάμοι τους μαζί. Το ζευγάρι συμπρωταγωνίστησε σε έξι ταινίες μεταξύ 1967 και 2014 - οι περισσότερες χαμηλού προϋπολογισμού. Ο Βάγκνερ έγινε για πρώτη φορά παππούς το 2006 όταν η Κέιτι Βάγκνερ, γέννησε τον γιο της. Τον Αύγουστο του 2007, ο Βάγκνερ και η Σεντ Τζον πούλησαν το αγρόκτημα Brentwood στο οποίο ζούσαν από το 1983 έναντι 14 εκατομμυρίων δολαρίων. Το ζευγάρι μένει τώρα στο Άσπεν του Κολοράντο, όπου έχτισε ένα σπίτι το 1995. Διατηρούν και ένα διαμέρισμα στο Λος Άντζελες. Στις 29 Νοεμβρίου 1981, η Γουντ πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες κοντά ή πάνω στο γιοτ Splendor, ενώ ήταν αγκυροβολημένο κοντά στο νησί Καταλίνα. Επίσης επί του σκάφους ήταν ο Βάγκνερ, ο Κρίστοφερ Γουόκεν, ο οποίος πρωταγωνιστούσε μαζί της στην ταινία Θύελλα στον εγκέφαλο (Brainstorm, 1983), και ο Ντένις Ντέιβερν, καπετάνιος του Splendor. Ποτέ δεν εξηγήθηκε γιατί η σύζυγος του Γουόκεν δεν ήταν παρούσα στο ταξίδι. Σύμφωνα με τον Βάγκνερ, όταν πήγε για ύπνο, η Γουντ δεν ήταν εκεί. Η έκθεση της νεκροψίας αποκάλυψε ότι η Γουντ είχε 39 πρόσφατους μώλωπες στο σώμα της. Αργότερα, στα απομνημονεύματά του με τίτλο Pieces of My Heart, ο Βάγκνερ αναγνώρισε ότι είχε λογομαχήσει με τη Γουντ πριν εκείνη εξαφανιστεί. Η αυτοψία διαπίστωσε ότι η περιεκτικότητα σε αλκοόλ στο αίμα της Γουντ ήταν 0,14% και υπήρχαν ίχνη δύο φαρμάκων στο αίμα της: ένα χάπι για τη ναυτία και ένα παυσίπονο, τα οποία επιτείνουν τα αποτελέσματα του αλκοόλ. Δύο μάρτυρες, που βρίσκονταν σε άλλο σκάφος εκεί κοντά, δήλωσαν ότι είχαν ακούσει μια γυναίκα να ουρλιάζει για βοήθεια κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετά την έρευνά του, ο ιατροδικαστής της κομητείας του Λος Άντζελες, Τόμας Νογκούτσι, έκρινε ότι ο θάνατός της ήταν ατύχημα από πνιγμό και υποθερμία. Η υπόθεση άνοιξε ξανά τον Νοέμβριο του 2011, αφού ο Ντέιβερν δήλωσε δημόσια ότι είχε πει ψέματα στην αστυνομία κατά την αρχική έρευνα και ότι η Γουντ και ο Βάγκνερ είχαν διαπληκτιστεί εκείνο το βράδυ. Υποστήριξε ότι η Γουντ φλέρταρε με τον Γουόκεν, ότι ο Βάγκνερ ζήλεψε και εξαγριώθηκε και ότι μετά την εξαφάνιση της Γουντ, ο Βάγκνερ είχε εμποδίσει τον Ντέιβερν να ανάψει τους προβολείς αναζήτησης και να ειδοποιήσει τις αρχές. Σύμφωνα με τον Ντέιβερν, ο Βάγκνερ ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο της Γουντ. Το 2012, ο ιατροδικαστής της κομητείας του Λος Άντζελες τροποποίησε το πιστοποιητικό θανάτου της Γουντ και άλλαξε την αιτία του θανάτου της από τυχαίο πνιγμό σε «πνιγμό και άλλους απροσδιόριστους παράγοντες». Το τροποποιημένο έγγραφο περιελάμβανε τη φράση ότι οι συνθήκες για το πώς κατέληξε η Γουντ στο νερό "δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως". Στις 14 Ιανουαρίου 2013, το γραφείο του ιατροδικαστή της Κομητείας του Λος Άντζελες εξέδωσε μια προσθήκη 10 σελίδων στην έκθεση νεκροψίας της Γουντ, αναφέροντας ότι μπορεί να είχε υποστεί μερικές από τις μελανιές πριν πέσει στο νερό και πνιγεί. Την 1η Φεβρουαρίου του 2018, η κομητεία του Λος Άντζελες ονόμασε τον Βάγκνερ "πρόσωπο ενδιαφέροντος" στην έρευνα για τον θάνατο της Γουντ. To 2022, ο επικεφαλής του LAPD φέρεται να είπε οτι "Όλα οδηγούν στο οτι η υπόθεση της Νάταλι Γουντ έχει εξαντληθέι, και οτι παραμένει ακόμα μια ανοιχτή, άλυτη υπόθεση". Η Φραντζέσκα Μπακάρντι, η οποία γράφει σχόλια κοινωνικού ενδιαφέροντος στη σελίδα PageSix.com, ερμήνευσε την παραπάνω αναφορά πως ο Βάγκνερ ¨καθαρίστηκε". Αν και βρισκόταν στην ίδια τοποθεσία με τη Γουντ όταν εκείνη πέθανε, ο Βάγκνερ αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη. Wagner, Robert J. (with Scott Eyman) (2008). Pieces of My Heart: A Life. New York: Harper Collins. ISBN 978-0-06-137331-2. Wagner, Robert J. (with Scott Eyman) (2014). You Must Remember This: The Life and Style of Hollywood's Golden Age. New York: Viking. ISBN 978-0-670-02609-8. Wagner, Robert J. (with Scott Eyman) (2016). I Loved Her in the Movies: Memories of Hollywood's Legendary Actresses. New York: Viking. ISBN 978-0-525-42911-1. Επίσημος ιστότοπος Ρόμπερτ Βάγκνερ στην IMDb Robert Wagner στο Yahoo! Κινηματογράφος
Ο Ρόμπερτ Τζον Βάγκνερ Τζουνιορ (αγγλικά: Robert John Wagner Jr. (γεν. 10 Φεβρουαρίου 1930) είναι Αμερικανός ηθοποιός της σκηνής, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Είναι γνωστός ως πρωταγωνιστής του στις τηλεοπτικές εκπομπές It Takes a Thief (1968–1970), Switch (1975–1978) και Χαρτ και Χαρτ (Hart to Hart, 1979–1984). Αργότερα έπαιξε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο ως Τέντι Λίοπολντ στην τηλεοπτική κωμική σειρά Δύο και κάτι άνδρες (Two and a Half Men, 2007–2008) και έκανε δώδεκα γκεστ εμφανίσεις (2010–2019) ως Άνθονι Ντινότσο ο πρεσβύτερος στην αστυνομική σειρά NCIS. Στις ταινίες, ο Βάγκνερ είναι γνωστός για τον ρόλο του ως Νούμερο 2 στην τριλογία ταινιών Austin Powers (1997, 1999, 2002), καθώς και για το Ένα φιλί πριν πεθάνεις (A Kiss Before Dying, 1956), Ο ροζ πάνθηρας (The Pink Panther, 1963), F.B.I. Φάκελος 17, άκρως εμπιστευτικόν (Harper, 1966), Ο πύργος της κολάσεως (The Towering Inferno, 1974), Πτήσις κονκόρντ - απειλή στα 20.000 μέτρα (The Concorde... Airport '79, 1979) και πολλά άλλα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%92%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CE%B5%CF%81
Μπέρτολντ Λιουμπέτκιν
Ο Λουμπέτκιν γεννήθηκε στην Τιφλίδα, Γεωργία (14 Δεκεμβρίου 1901) και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην προπολεμική Ρωσία, όπου ο Κονστρουκτιβισμός και η πολιτιστική διαταραχή που επήλθε με τα γεγονότα του 1917 είχαν έντονη επίδραση στο καλλιτεχνικό μέλλον του. Μετά από σπουδές σε κάποιες σχολές της Ρωσίας (Stronagov School Of Art 1917, Svomas Workshops 1918-20,Moscow Vkhutemas 1920-22) ξεκίνησε ένα ταξίδι εκπαίδευσης σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Berlin Textile Academy και Bauschule Charlottenburg στο Βερολίνο 1922-23, Burg στη Βιέννη 1923, Architectural School στο Πολυτεχνείο Warsaw 1923-25, Ecole Speciale d'Architecture, Auguste Perret's Atelier de Bois και Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι 1926-29, Institute d'Urbanisme Σορβόνη 1930-31) όπου παράλληλα ήρθε σε επαφή με πολλούς διανοούμενους και καλλιτέχνες της εποχής του (E.May, B.Taut, Mies van der Rohe, Fernand Léger, Jean Cocteau) -αυτοί που τον επηρέασαν κατά κύριο λόγο ήταν ο Wilhelm Worringer,ο Auguste Perret και ο Le Corbusier. Ο ίδιος είχε πει για τη ζωή του «γεννήθηκα σε έναν κόσμο (προεπαναστατική Ρωσία),δοκιμάστηκα σε έναν άλλον (Παρίσι '20,Λονδίνο '30) και εγκαταλείφθηκα από έναν τρίτο (συντηρητική Αγγλία μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο)!». Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του πήρε μέρος σε ποικίλους διαγωνισμούς ανάμεσα στους οποίους ήταν και αυτός για το Παλάτι των Σοβιέτ στη Μόσχα (1931) καθώς και σε πολλές εκθέσεις, με πιο γνωστή αυτή για την οποία έφτιαξε το Εμπορικό περίπτερο της ΕΣΣΔ. Το πρώτο του σχέδιο που υλοποιήθηκε ήταν αυτό για μια πολυκατοικία διαμερισμάτων στο Παρίσι, 25 Avenue de Versailles(1928-31), σε συνεργασία με τον J.Ginsberg. Πρόκειται για ένα κτίριο με εννέα ορόφους, επηρεασμένο από τις καθαρές χαράξεις των σπιτιών του Le Corbusier και τις γυάλινες επιφάνειες του Διεθνούς Στυλ με έντονες εσοχές και εξέχοντα περβάζια πίσω από ένα απλό μπετονένιο σκελετό. Από το εσωτερικό του καταλαβαίνει κανείς ότι η πρότασή του για μια νέα τάξη αστικής διαβίωσης ήταν άνεση χωρίς χλιδή, οικονομία χωρίς ευτέλεια, στυλ χωρίς αυστηρότητα. Αργότερα,ίδρυσε την αρχιτεκτονική ομάδα Tecton (1932-1948) στο Λονδίνο μαζί με άλλους πολλά υποσχόμενους συναδέλφους του (A.Chitty, L.Drake, M.dugdale, V.Harding, G.Samuel,F.Skinner). Εδώ αρχίζει μια περίοδος αυξημένης παραγωγικότητας για τον Λουμπέτκιν με συνεχείς αναθέσεις είτε για ιδιωτικές κατοικίες, είτε για κοινόβια κτίρια και άλλα δημόσια έργα. Σαν ομάδα έκαναν το ντεμπούτο τους με το Gorilla House στο ζωολογικό κήπο του Λονδίνου στο Regents Park το 1932, όπου με τη βοήθεια του Δανού μηχανικού Ove Arup κατάφεραν να προσδώσουν προσαρμοστικότητα και ευελιξία στην κυκλική κάτοψη του κτιρίου,με κινητά πετάσματα,ώστε να δημιουργήσουν φιλικό περιβάλλον τόσο για το κοινό όσο και για τα ζώα όλους τους μήνες του χρόνου. Ύστερα,ανέλαβαν το Penguin House του ζωολογικού κήπου (1933-34) που ουσιαστικά είναι μια ευρύχωρη πισίνα με δυο έλικες-προβόλους που αποδεικνύουν τις γλυπτικές ιδιότητες του οπλισμένου σκυροδέματος. Όσον αφορά την κατασκευή κατοικιών, οι Tecton ξεκίνησαν το 1935 με το φιλόπνοο σχέδιο για το Highpoint One -ένα οχταόροφο συγκρότημα εξήντα πολυτελών διαμερισμάτων που θα πρόσφεραν όλες τις ανέσεις στους ιδιοκτήτες τους-κατασκευασμένο από μονολιθικές πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος.Η πιλοτή οριοθετείται από την σταυροειδή οργάνωση των από πάνω κατοικιών.Τα ανώτερα επίπεδα είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε το φως να διαχέεται διαγώνια μέσα στα επιμέρους διαμερίσματα.Λίγα χρόνια μετά(1938)ολοκληρώθηκε και το Highpoint Two που ήταν ακόμα πιο πολυτελές από το πρώτο με διπλού ύψους καθιστικά δωμάτια που είχαν θέα στους μεγαλοπρεπείς κήπους. Την ίδια περίοδο ο Λουμπέτκιν είχε αναλάβει τις εγκαταστάσεις για τον ζωολογικό κήπο του Dudley και του κέντρου υγείας του Finsbury. Το κέντρο υγείας του Finsbury με την πρόσοψή του από υαλότουβλα αποσκοπούσε στην επίτευξη της μέγιστης δυνατής υγιεινής του χώρου και την ευάερη και ευήλια ατμόσφαιρα. Ο Λουμπέτκιν θα συνεργαστεί το 1938 με τον Harold Ridley για τον σχεδιασμό της πόλης του Finsbury. Τα χρόνια μετά τον πόλεμο και την διάλυση της Tecton ο Λουμπέτκιν ασχολήθηκε με την αναπαραγωγή μιας σειράς μεγάλων πολυκατοικιών που οι εξωτερικές τους όψεις ήταν αποτέλεσμα της σπουδής του αρχιτέκτονα στις διαφορετικές εκδοχές που προκύπτουν από τον επανασχεδιασμό της σκακιέρας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Spa Green (1943-50) στο Finsbury. Όμως, για λόγους αισθητικής οι όψεις δεν υπακούνε στην κάτοψη καθώς σχηματίζουν κατακόρυφα πλαίσια που περιλαμβάνουν διαφορετικές πτέρυγες. Η διάταξη των όγκων στον αστικό ιστό λειτουργεί ενοποιητικά με τα γύρω κτίρια και τους δρόμους.Τα συστήματα θέρμανσης και αποχέτευσης είναι προσεκτικά σχεδιασμένα όπως και οι είσοδοι-μια σε σχήμα λότζιας, άλλη με καμπυλωμένο σκέπαστρο. Σε σχήμα θόλου είναι και η οροφή του τελευταίου επιπέδου που αποτελεί χώρο συνάθροισης αλλά και χώρο για το στέγνωμα των ρούχων.Σε παρόμοια λογική σχεδιάστηκαν και τα Priory Green, Holford Square Houses και Hallfield Estate. Το 1948 ο Λουμπέτκιν αναλαμβάνει το σχεδιασμό της βιομηχανικής περιοχής Peterlee,Co.Durham, στον οποίο αφοσιώθηκε μέχρι το 1950 και στόχος του ήταν ο επαναπροσδιορισμός της μοντέρνας πόλης. Παρά τις αναλυτικές μελέτες του για την τοπιογραφία, την κοινωνική ανάπτυξη, τα δίκτυα μεταφοράς,την ποικιλομορφία των όψεων των κτιρίων, το σχέδιό του τελικά δεν εκτελέστηκε διότι συνάντησε γραφειοκρατικά εμπόδια. Η μεγαλύτερη αναγνώριση της συνεισφοράς του στην αρχιτεκτονική ήταν η βράβευσή του με το Royal Gold Medal for Architecture το 1982. John Allan,Berthold Lubetkin Architecture and the tradition of progress,RIBA Publications,1992 John Allan,Morley Von Sternberg,Berthold Lubetkin,Merrel,2002 Malcolm Reading, Peter Coe,Lubetkin & Tecton:an architectural study,Triangle Architectural Publishing, 1992 Επίσημη ιστοσελίδα για τον Lubetkin Penguin Pool άρθρο για το Highpoint One σχέδια για τα σπίτια της πόλης Peterlee
Ο Μπέρτολντ Ρουβίμοβιτς Λιουμπέτκιν (ρωσ. Бертольд Рувимович Любеткин, 1901-1990) ήταν Ρώσος αρχιτέκτονας, πρωτοπόρος του μοντερνιστικού κινήματος, που έδρασε κυρίως στην Μεγάλη Βρετανία. Ήταν ένας άνθρωπος με περίπλοκο χαρακτήρα, αφού ο ανυπότακτος αυθορμητισμός και αυταρχισμός του συνοδεύονταν από την επιθυμία του να δουλεύει πάντα με άλλους και ποτέ μόνος. Για αυτόν η αρχιτεκτονική ήταν ένα ιδεολογικό μέσο στο κοινωνικό αδιέξοδο καθώς είχε πει σχετικά «με τον ίδιο τρόπο που η φιλοσοφία αλλάζει και φωτίζει διάφορες πλευρές της ύπαρξής μας, έτσι και η τέχνη και η αρχιτεκτονική παράλληλα αντανακλούν τις ίδιες αμφιβολίες, ελπίδες και φιλοδοξίες». Πίστευε ότι ο σχεδιασμός κτιρίων ήταν ένα εργαλείο για κοινωνική εξέλιξη, την οποία προσπαθούσε να πετύχει με την χρήση τεχνολογικών καινοτομιών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84_%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B9%CE%BD
Γενικές εκλογές της Τζαμάικα (2020)
Αυτές είναι οι 18ες εκλογές από τότε που εισήχθηκε η καθολική ψηφοφορία ενηλίκων στο εκλογικό σύστημα της Τζαμάικας, με το Σύνταγμα του 1944. Από τότε, κυριαρχεί δικομματισμός στη χώρα, με τα δύο μεγάλα κόμματα να εναλλάσσονται στην εξουσία: το Εργατικό Κόμμα Τζαμάικας, στο οποίο ηγείται ο απερχόμενος Πρωθυπουργός Άντριου Χόλνες, και το Λαίκό Εθνικό Κόμμα, με αρχηγό τον Πήτερ Φίλιπς. Στις προηγούμενες εκλογές, του 2016, το Εργατικό Κόμμα Τζαμάικας συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους (50,1%) και σχημάτισε κυβέρνηση πλειοψηφίας. Τα 63 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγονται με άμεσες δημοκρατικές εκλογές, με απλό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα από μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Η προσέλευση στην ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες της Τζαμάικας ή της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, ηλικίας άνω των 18 ετών, με την προϋπόθεση να έχουν μείνει στη χώρα για τουλάχιστον 12 μήνες και να μην έχουν αποστερηθεί το δικαίωμα ψήφου λόγω δικαστικής απόφασης ή ιατρικής διάγνωσης. Οι δημοσκοπήσεις, στις οποίες ζητήθηκε από τους εκλογείς να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους για τις εκλογές, προβλέπουν προβάδισμα του Εργατικού Κόμματος Τζαμάικας.
Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020 διεξήχθησαν πρόωρες γενικές εκλογές στην Τζαμάικα, για την εκλογή των 63 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων του Τζαμαϊκανικού Κοινοβουλίου. Οι εκλογές κανονικά θα διεξάγονταν μεταξύ 25 Φεβρουαρίου και 10 Ιουνίου 2021, αλλά ο Πρωθυπουργός Άντριου Χόλνες αποφάσισε να διαλύσει το Κοινοβούλιο νωρίτερα και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές.Το Εργατικό Κόμμα Τζαμάικας κατάφερε συντριπτική νίκη, κερδίζοντας τις 49 από τις 63 έδρες της Βουλής. Ο αρχηγός του κόμματος, ο Άντριου Χόλνες, θα κρατήσει τη θέση του Πρωθυπουργού και θα σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%B1_(2020)
Βασιλική της Παναγίας της Αφρικής (Αλγέρι)
Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου 1858, όταν επίσκοπος στην αλγερινή πρωτεύουσα ήταν ο Λουί-Αντουάν-Ωγκυστέν Παβύ (Louis-Antoine-Augustin Pavy), και ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Ζαν-Εζέν Φρομαζώ (Jean-Eugène Fromageau), που ήταν ο επικεφαλής αρχιτέκτονας στην κατασκευή όλων των κτιρίων της Επισκοπής του Αλγερίου. Οι εργασίες κατασκευής του ναού ολοκληρώθηκαν το 1872 και η εκκλησία καθαγιάστηκε, από τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Αλγερίου μονσινιόρ Λαβιζερί (monsignor Lavigerie) στις 7 Ιουλίου 1872.Στις 30 Απριλίου 1876 έγινε νέα τελετή καθαγιασμού του ναού, αφού ο Πάπας Πίος Θ΄ παραχώρησε στην εκκλησία τον τίτλο της βασιλικής.Τη φροντίδα της εκκλησίας ανέλαβαν η Società dei missionari d'Africa (αλλιώς ονομάζονται Padri bianchi) και η Suore missionarie di Nostra Signora d'Africa (αλλιώς ονομάζονται Suore bianche) που δημιουργήθηκαν το 1868 και το 1869 αντίστοιχα.Η Βασιλική της Παναγίας της Αφρικής υπέστη μεγάλες ζημιές από το σεισμό του 2003, ο οποίος προκάλεσε το θάνατο σχεδόν 3.000 ατόμων. Το 2007 ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών και στις 13 Δεκεμβρίου 2010 εγκαινιάστηκε η ανακαινισμένη εκκλησία.. Η Βασιλική της Παναγίας της Αφρικής γιορτάζει στις 30 Απριλίου. Η Παναγία της Αφρικής είναι χτισμένη σε βυζαντινό ρυθμό και έχει μήκος 54 μ. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις περισσότερες εκκλησίες, το ιερό της Παναγίας της Αφρικής βλέπει προς τη δύση ενώ στην ανατολική πλευρά βρίσκεται η είσοδος της εκκλησίας. Στο επάνω μέρος της ανατολικής πλευράς, ανάμεσα σε δύο πυργίσκους, είναι τοποθετημένο το άγαλμα της Παναγίας της Αφρικής, ύψους τριών μέτρων.Στο εσωτερικό της εκκλησίας, πάνω σε ένα βάθρο, βρίσκεται ένα χάλκινο άγαλμα της Παναγίας, που κατασκευάστηκε το 1840 από το γλύπτη Charles Gallien Choiselat. Πάνω από το ιερό βρίσκεται ο μεγάλος τρούλος της εκκλησίας, ο οποίος είναι τοποθετημένος πάνω σε ένα κυλινδρικό τύμπανο. Το τύμπανο πατάει πάνω σε τέσσερις καμάρες, οι οποίες με τη σειρά τους στηρίζονται σε ισάριθμες παραστάδες. Η κορυφή του τρούλου απέχει από το έδαφος 48μ.Στην αψίδα που βρίσκεται πίσω από το άγαλμα της Παναγίας υπάρχει μια τοιχογραφία της Παναγίας μέσα στη δόξα, ενώ γύρω της βρίσκονται ο Άγιος Κυπριανός και ο Άγιος Αυγουστίνος, η Αγία Περπέτουα και η Αγία Φηλικίτη, ο μονσινιόρ Λαβιζερί, οι μάρτυρες της Ουγκάντα (1866), ο πατήρ Siméon Lourdel, ο Charles de Foucauld και ο καρδινάλιος Ντυβάλ, που τιμούν τη μητέρα του Χριστού. Επίσης είναι γραμμένη η φράση: «Notre Dame d'Afrique priez pour nous et pour les musulman» (Η Παναγία της Αφρικής προσεύχεται για μας και για τους μουσουλμάνους).Αριστερά και δεξιά του αγάλματος βρίσκονται άλλες δύο αψίδες: Στην αριστερή (για κάποιον που κοιτά το άγαλμα) βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Αυγουστίνου και στη δεξιά το παρεκκλήσι της Αγίας Μόνικας, που ήταν η μητέρα του Αγίου Αυγουστίνου. Σ’ αυτό αποτίεται φόρος τιμής και στους δεκαεννιά πιστούς και ιερείς που σκοτώθηκαν τη δεκαετία του ενενήντα στην Αλγερία. Louis-Antoine-Augustin Pavy, Appel de Monseigneur l'évêque d'Alger en faveur de la chapelle de Notre-Dame d'Afrique, Bastide, Alger, 1862 Louis-Antoine-Augustin Pavy (vescovo di Algeri), Évêché d'Alger. Chapelle de Notre-Dame d'Afrique. But et situation de l'œuvre; Vve M. Olive, 1863 R.P. Michel, Notice sur le pèlerinage de Notre-Dame d'Afrique à Alger, 1885; édition revue, corrigée et augmentée avec une préface de Monseigneur Leynaud, archevêque d'Alger, Papeterie – Imprimerie E. Gaudet, Alger, 1924; édition, 1939 Augustin-Fernand Leynaud (arcivescovo di Algeri), La basilique de Notre Dame d'Afrique - Histoire du pèlerinage, L. Crescenzo, Alger, 1948 P. Laily, La basilique Notre-Dame d'Afrique, Lyon, 1989 Jean-Claude Ceillier, Histoire des Missionnaires d'Afrique (Pères Blancs), Karthala, Paris, 2008 Père Bernard Lefèbvre (rettore della Basilica), Notice historique sur la basilique et le pèlerinage de Notre Dame d'Afrique, Alger, s.d Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Notre Dame d'Afrique στο Wikimedia Commons
Η Βασιλική της Παναγίας της Αφρικής (στα γαλλικά: basilique Notre-Dame d'Afrique) είναι καθολική εκκλησία, που είναι χτισμένη σε ένα λόφο, βόρεια από το κέντρο του Αλγερίου, 124 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στις 12 Σεπτεμβρίου 2012 συμπεριελήφθη στον κατάλογο με τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της Αλγερίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_(%CE%91%CE%BB%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%B9)
Εμίλ Μποκ
Γεννήθηκε στο Μαργκάου, της επαρχίας Κλούι, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1966. Έγινε δήμαρχος μετά την εκλογική ήττα του ακροδεξιού εθνικιστή Γκεόργκε Φουνάρ, το 2004. Ο Φουνάρ ήταν δήμαρχος της Cluj-Napoca επί 12 χρόνια. Ο εθνικιστής πολιτικός ηττήθηκε από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών και στο δεύτερο γύρο ο Μποκ κέρδισε τον υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Ιόν Ρους. Στις δημοτικές εκλογές του 2008 ο Μποκ εξελέγη ξανά με 76,2% των ψήφων, χωρίς να χρειαστεί η διεξαγωγή και δεύτερου γύρου. Επί δημαρχίας του, ο Μπoκ προχώρησε σε αισθητικές αλλαγές σε πάρκα και άλλους χώρους, αφαιρώντας τις πολλές ρουμανικές σημαίες που είχε τοποθετήσει εκεί ο εθνικιστής προκάτοχός του. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2008, τα κόμματα στη Ρουμανία άρχισαν διαβουλεύσεις για να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού. Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος του PDL, Τεοντόρ Στολόγιαν παραιτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 "για να δώσει ευκαιρίες στη νέα γενιά πολιτικών", όπως δήλωσε ο ίδιος. Ο Εμίλ Μποκ ηγήθηκε κυβερνητικού σχήματος, στα πρότυπα ενός μεγάλου συνασπισμού , παρόμοιο μ΄ αυτό που υπάρχει στη Γερμανία και στην Αυστρία, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στις 22 Δεκεμβρίου και ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντα του μία ημέρα αργότερα. Την ίδια ημέρα, ο Μποκ έλαβε από τον πρόεδρο εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Έγινε ο νεαρότερος πολιτικός στην ιστορία της Ρουμανίας που ανέλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα στη χώραΗ κυβέρνησή του κατέρρευσε στις 13 Οκτωβρίου 2009, έπειτα από την υπερψήφιση πρότασης μομφής. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία διατηρούν τον έλεγχο του κοινοβουλίου, επέλεξαν για πρωθυπουργό τον Κλάους Γιοχάνις, ωστόσο ο πρόεδρος Μπασέσκου διόρισε αντικαταστάτη του Μποτς στις 15 Οκτωβρίου τον Λούτσιαν Κροϊτόρου Το κοινοβούλιο απέρριψε τον διορισμό του Κροϊτόρου στις 5 Νοεμβρίου, καθώς μόνο 189 βουλευτές επί συνόλου 250 υποστήριξαν το διορισμό. Στις 6 Φεβρουαρίου 2012 ο Μποκ και η κυβέρνηση του παραιτήθηκαν υπό το βάρος των διαμαρτυριών για τα μέτρα λιτότητας και ο πρόεδρος Μπασέσκου έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Υπουργό Δικαιοσύνης Καταλίν Πρεντόιου. Επίσημος ιστότοπος
Ο Εμίλ Μποκ (Emil Boc) είναι πολιτικός από τη Ρουμανία. Το 2004 εξελέγη δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της Τρανσυλβανίας, Κλουζ-Ναπόκα (Cluj-Napoca). Το Δεκέμβριο του 2008 διορίστηκε πρωθυπουργός έπειτα από την παραίτηση του εντολοδόχου πρωθυπουργού, Τεοντόρ Στολόγιαν. Είναι αρχηγός του Δημοκρατικού Φιλελεύθερου Κόμματος (PDL) του Τραϊάν Μπασέσκου.. Η σύζυγός του (από το 1994) Οάνα, είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου και έχουν δύο κόρες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%AF%CE%BB_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BA
Μουαμάρ Καντάφι
Γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1942. Είναι ο μικρότερος από τα 4 αδέρφια και ο μοναχογιός. Έχει τρεις αδερφές. Το 1961 διώχθηκε από τη Sebha εξαιτίας της δράσης του ως ακτιβιστής. Σπούδασε νομικά και στη συνέχεια ακολούθησε στρατιωτική καριέρα στη Βεγγάζη. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969, μια μικρή ομάδα από αξιωματικούς του στρατού υπό την ηγεσία του Καντάφι ανέτρεψε με αναίμακτο πραξικόπημα τον 79χρονο βασιλιά Ίντρις, ενώ ο τελευταίος παραθέριζε στην τουρκική λουτρόπολη Προύσα για ιαματικά λουτρά. Το νέο καθεστώς, όχι μόνο δεν συνάντησε την παραμικρή αντίσταση, αλλά αναγνωρίστηκε και από τον διάδοχο του θρόνου και ανιψιό του Ίντρις, πρίγκιπα Χασάν αλ Ρίντα. Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης, που ανακοινώθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου, ήταν ο ηλικίας 35 ετών δικηγόρος Μαχμούντ Σόλιμαν αλ Μαχράμπι, αλλά ιθύνων νους του κινήματος ήταν ο ηλικίας μόλις 27 χρόνων Μουαμάρ Καντάφι. Ο Καντάφι, νασερικός λοχαγός του λιβυκού στρατού τη στιγμή του πραξικοπήματος, προήχθη σε συνταγματάρχη, ανέλαβε αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων και εμφανίστηκε ως πρόεδρος του "Επαναστατικού Συμβουλίου", που πήρε όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Η μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του 1969 συντηρητικότερη και φιλοδυτικότερη των αραβικών χωρών Λιβύη γνώρισε υπό τη νέα, επαναστατική ηγεσία της, μια εντυπωσιακή μεταστροφή: Το καθεστώς ανακήρυξε τη Λιβύη "επαναστατική, μη δογματική σοσιαλιστική δημοκρατία" και συντάχθηκε με τα πιο ριζοσπαστικά αραβικά καθεστώτα κηρύσσοντας ιερό πόλεμο κατά του Ισραήλ. Ταυτόχρονα, κάλεσε τους Αμερικανούς και τους Άγγλους να απομακρύνουν τις αεροπορικές και στρατιωτικές βάσεις που διατηρούσαν οι μεν πρώτοι στη Χουίλα, οι δε δεύτεροι στο Τομπρούκ και στο Ελ Άντεμ. Στις 15 Δεκεμβρίου, Αμερικανοί και Βρετανοί ανακοίνωσαν την απομάκρυνση των βάσεών τους, μέσα στους πρώτους μήνες του 1970. Αλλά η κυριότερη ανησυχία των Δυτικών αφορούσε τα τεράστια συμφέροντα που σχετίζονταν με την εκμετάλλευση του λιβυκού πετρελαίου, καθώς το καθεστώς Καντάφι άφησε να εννοηθεί ότι πρόκειται να πάρει στα χέρια του την εκμετάλλευση των πλουσιότατων κοιτασμάτων της χώρας. Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς Μουαμάρ Καντάφι άρχισαν από 1974. Για χρόνια, οι Λίβυοι είχαν υποφέρει από ένα κατασταλτικό στρατιωτικό καθεστώς. Στερημένοι από τον ογκώδη πλούτο πετρελαίου της Λιβύης, οι κοινωνικοί και οικονομικοί πόροι επιδεινώθηκαν γρήγορα, και το εκπαιδευτικό σύστημα συνετρίβη από την πίεση του στρατιωτικού ελέγχου. Στις 7 Απριλίου 1976, πανεπιστημιακοί φοιτητές από τη Βεγγάζη και την Τρίπολη οργάνωσαν τις μαζικές διαδήλωσες ενάντια στο καθεστώς Μουαμάρ Καντάφι. Το καθεστώς του Καντάφι αντέδρασε με τη βία, τα κυβερνητικά στρατεύματα στάλθηκαν στα σχολεία, όπου επιτέθηκαν και συνέλαβαν διάφορους σπουδαστές. Άλλοι πυροβολήθηκαν και αρκετοί σκοτώθηκαν, άλλοι κρεμάστηκαν δημόσια. Και αυτό που συνέβη θα αποτυπωνόταν οδυνηρά στα μυαλά των Λίβυων για πάντα. Εκείνη την ημέρα, πολίτες και σπουδαστές από το πανεπιστήμιο Al-Fateh κρεμάστηκαν δημόσια στην κεντρική πλατεία της Βεγγάζης. Το καθεστώς μετέδωσε τις εκτελέσεις στη λιβυκή κρατική τηλεόραση περισσότερο για να εκβιάσει και να εκφοβίσει το λαό ώστε να μην ξανατολμήσει να διαμαρτύρεται. Ημέρες αργότερα, οι διαφωνούντες ανώτεροι στρατιωτικοί κρεμάστηκαν επίσης. Κάθε χρόνο μετά από αυτό, και στη διάρκεια της δεκαετίας του '80, ο μήνας Απρίλιος έφερνε έναν καινούργιο κύκλο εκτελέσεων. Η πολιτική φιλοσοφία του Καντάφι περιλαμβάνεται στο «Πράσινο Βιβλίο», το οποίο εκδόθηκε το 1976. Όντας οπαδός της παναραβικής ιδέας, οι σχέσεις του με τη Δύση εντάθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου το 1977 χαρακτήρισε το καθεστώς της Λιβύης "διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων". Σύμφωνα με το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου και μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γιώργο Παπανδρέου, ο Καντάφι διατηρούσε στενές σχέσεις με τον πατέρα του.Το 1985 ο Ανδρέας Παπανδρέου, με μια ομολογουμένως επιτυχημένη πρωτοβουλία διαιτησίας, κατάφερε την ιστορική συνάντηση στην Κρήτη του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν με τον Καντάφι, προκειμένου να γεφυρώσει τη μεγάλη διένεξη που τους χώριζε στο θέμα του Τσαντ, όπου και τελικά επήλθε συμβιβαστική λύση με τη γνωστή "συμφωνία της Ελούντας". Στις 14 Απριλίου 1986, ο Πρόεδρος Ρήγκαν διέταξε βομβαρδισμό κατά της Λιβύης στην επιχείρηση «El Dorado Canyon», με αποτέλεσμα το θάνατο 60 ανθρώπων. Η επίθεση έγινε με αφορμή, όπως δηλώθηκε τότε, τις καταγγελίες περί εμπλοκής της Λιβύης στη βομβιστική επίθεση σε ντισκοτέκ του Βερολίνου, στις 5 Απριλίου 1986, με 3 νεκρούς, από τους οποίους οι 2 ήταν Αμερικανοί στρατιώτες. Το περίεργο όμως της επίθεσης ήταν ότι πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την αυθαίρετη (;) απόφαση της Λιβύης να κλείσει τον Κόλπο της Σύρτης, σε νοητή ευθεία και να θεωρήσει όλο τον θαλάσσιο χώρο αυτής «χωρικά ύδατα». Αμέσως μετά την αεροπορική κυρίως επίθεση, η Λιβύη παραιτήθηκε της προγενέστερης αυτής απόφασής της. Το 1991, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ κατηγόρησαν επίσημα το καθεστώς του Καντάφι για την τραγωδία στο Λόκερμπι της Σκωτίας, στις 21 Δεκεμβρίου 1988, όταν ανατινάχθηκε η πτήση 103 αεροσκάφους της Pan Am, με απολογισμό 270 νεκρούς. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απαίτησε από τη Λιβύη να παραδώσει στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για το τρομοκρατικό χτύπημα, να καταβάλλει αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, να συνεργαστεί επίσημα με τις ομάδες έρευνας για την τραγωδία και να σταματήσει κάθε μορφή υποστήριξης προς τις αραβικές τρομοκρατικές ομάδες. Η άρνηση της Λιβύης να υπακούσει, οδήγησε τον ΟΗΕ σε επιβολή διεθνών κυρώσεων εναντίον της χώρας, από τις 31 Μαρτίου 1992. Τον Οκτώβριο του 1993, ψήγματα του λιβυκού στρατού επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Καντάφι, χωρίς αποτέλεσμα. Το 1994 η χώρα αποχώρησε από το Τσαντ. Τελικώς, τον Απρίλιο του 1999, έπειτα από συνεχιζόμενες πιέσεις του ΟΗΕ, η Λιβύη παρέδωσε στη δικαιοσύνη τους 2 υπόπτους για την τραγωδία στο Λόκερμπι και τον Αύγουστο του 2003, η ίδια η χώρα ανέλαβε επίσημα την ευθύνη αλλά και την αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων, επειδή διατηρούσε πολλά στρατόπεδα εκπαίδευσης αραβικών τρομοκρατικών ομάδων. Σταδιακά αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση. Τον Μάρτιο του 2004 ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τόνι Μπλερ επισκέφθηκε επίσημα την Τρίπολη. Στις 15 Μαΐου του 2006, το State Department ανακοίνωσε την επαναφορά των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Λιβύης. Επίσης ήρθησαν οι -σε ισχύ από το 1992- κυρώσεις (μποϋκοτάζ) που είχαν επιβληθεί στη Λιβύη. Τον Δεκέμβριο του 2007 ο Λίβυος ηγέτης επισκέφθηκε για πρώτη φορά επίσημα τη Γαλλία, όμως στις 11 Δεκεμβρίου η επίσκεψή του στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση πυροδότησε αντιδράσεις. Στη διάρκεια συνδιάσκεψης στη χώρα του, στις 10 Ιουνίου του 2008, ο Καντάφι τάχθηκε εναντίον της σχεδιαζόμενης Μεσογειακής Ένωσης. Ο Καντάφι εξελέγη πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης στις 2 Φεβρουαρίου του 2009. Σε δήλωσή του, κατά τη διάσκεψη κορυφής του διεθνούς οργανισμού στην Αιθιοπία, ο Καντάφι επανέλαβε ότι οι ανεξάρτητες χώρες της Αφρικής χριστιανικές και ισλαμικές μπορούν να εργαστούν για να πετύχουν μια ένωση, που θα ονομαστεί Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής. Στις 29 Μαρτίου του 2009, χαρακτήρισε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως "μια νέα μορφή διεθνούς τρομοκρατίας". Στις 31 Ιανουαρίου του 2010 τον διαδέχθηκε στην προεδρία της Αφρικανικής Ένωσης ο Μπίνγκου γουά Μουταρίκα. Στις 15 Φεβρουαρίου 2011 ξέσπασαν πολιτικές ταραχές στη Λιβύη εναντίον της κυβέρνησης του Καντάφι. Οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν στα τέλη Φεβρουαρίου, με τον αριθμό των νεκρών να ξεπερνά τους 1.000.Τον Μάρτιο παραιτήθηκαν πολλοί πρώην συνεργάτες του Καντάφι, ανάμεσά τους και υπουργοί, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική καταστολής που ακολουθούσε προς τους διαδηλωτές. Πολλά μέλη των δυνάμεων ασφαλείας αυτομόλησαν προς το μέτωπο της αντιπολίτευσης. Ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης, Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση και τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν στις 17 Μαρτίου 2011 ζώνη εναέριου αποκλεισμού στη Λιβύη, με σκοπό να προστατευτεί ο άμαχος πληθυσμός. Στις 30 Απριλίου 2011 σκοτώθηκε ένας από τους γιους του Καντάφι σε αεροπορικό βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ, καθώς επίσης και 3 από τους εγγονούς του, στην Τρίπολη. Ο Καντάφι, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του επισκεπτόταν το σπίτι του γιου του, όπου έλαβε χώρα ο βομβαρδισμός, δεν τραυματίστηκαν. Στις 27 Ιουνίου 2011, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Καντάφι, κατηγορώντας τον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που τελέστηκαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Παράλληλα εκδόθηκαν εντάλματα κατά του γιου του Καντάφι, Σαΐφ αλ-Ισλάμ, και του επικεφαλής των λιβυκών μυστικών υπηρεσιών Αμπντάλα αλ-Σενούσι. Στις 20 Οκτωβρίου του 2011, σύμφωνα με το κανάλι Αλ Τζαζίρα ο Μουαμάρ Καντάφι βρέθηκε τραυματισμένος και στα δυο του πόδια. Σύμφωνα με πηγές, ο Καντάφι σκοτώθηκε το πρωί της 20ης Οκτωβρίου ενώ μετέβαινε στη γενέτειρά του, τη Σύρτη. Ένας δημοσιογράφος του καναλιού NTC δήλωσε πως το νεκρό σώμα του Καντάφι βρέθηκε κοντά στην πόλη Μισράτα. Η Βρετανική εφημερίδα "The Guardian", δημοσίευσε φωτογραφία του ματωμένου και νεκρού Καντάφι αναφέροντας πως είναι νεκρός.Ο Καντάφι και ο γιος του, Μοτασίμ, κηδεύτηκαν στις 25 Οκτωβρίου, το πρωί, σε άγνωστη τοποθεσία. Νωρίτερα ανακοινώθηκε ότι «ο Μουαμάρ αλ Καντάφι και ο γιος του θα κηδεύονταν σε μυστικό τάφο στην έρημο». Ένας αξιωματούχος δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters: «Ο Μουαμάρ Αλ Καντάφι και ο Μοτασίμ κηδεύτηκαν σήμερα [25 Οκτωβρίου] την αυγή σε μυστική τοποθεσία. Αργότερα, θα δημοσιεύσουμε και άλλες λεπτομέρειες». Ενώ μια στρατιωτική πηγή από τη Μισράτα να επιβεβαιώνει την είδηση. Η σορός του συνταγματάρχη ήταν μέχρι τις 24 Οκτωβρίου εκτεθειμένη σε ψυγείο κρεάτων στη Μισράτα, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί κάτοικοι της περιοχής, φωτογραφίζοντας τα πτώματα του συνταγματάρχη και του γιου του. Η μεταφορά των σορών έγινε από 4 στρατιώτες οι οποίοι ορκίστηκαν στο Κοράνι να μην αποκαλύψουν ποτέ το μέρος της ταφής. Μέχρι σήμερα είναι άγνωστη η ακριβής τοποθεσία. Πράσινο βιβλίο Βραβείο Καντάφι Χόσνι Μουμπάρακ
Ο Μουαμάρ Μοχάμαντ Άμπου Μινιάρ αλ-Καντάφι (αραβ. مُعمّر محمد عبد السلام القذّافي‎, 7 Ιουνίου 1942 - 20 Οκτωβρίου 2011) ήταν Λίβυος πολιτικός, στρατιωτικός (συνταγματάρχης), επαναστάτης, πολιτικός θεωρητικός και οραματιστής. Καταγόταν από οικογένεια Βεδουίνων νομάδων. Ήταν πατέρας 8 παιδιών, με μεγαλύτερο γιο τον Μουχαμάντ Καντάφι, επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής της Λιβύης. Ο Καντάφι κυβέρνησε τη Λιβυκή Αραβική Δημοκρατία σαν Επαναστατικός Πρόεδρος από το 1969 μέχρι το 1977 και στη συνέχεια σαν "Αδελφικός Ηγέτης" της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Λαϊκής Λυβικής Αραβικής Τζιμχαρίας από το 1977 μέχρι το 2011.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B9
Φυσικής απάνθισμα
Το βιβλίο συνολικά αποτελείται από 24 κεφάλαια και έχει 180 σελίδες. Κεφάλαιον Α΄: Περί σελήνης Κεφάλαιον Β΄: Περί αστέρων Κεφάλαιον Γ΄: Περί πλανητών Κεφάλαιον Δ΄: Περί γης Κεφάλαιον Ε΄: Περί των Ακολουθιών τη γη Κεφάλαιον ΣΤ΄: Περί ηλίου Κεφάλαιον Ζ΄: Περί αέρος Κεφάλαιον Η΄: Περί ύδατος Κεφάλαιον Θ΄: Περί παλιρροιών ήτοι ρευμάτων θαλάσσης Κεφάλαιον Ι΄: Περί πυρός Κεφάλαιον ΙΑ΄: Περί των αναθυμιάσεων της γης Κεφάλαιον ΙΒ΄: Περί κατεχνιάς και συννέφων Κεφάλαιον ΙΓ΄: Περί βροχής Κεφάλαιον ΙΔ΄: Περί χιόνος και χαλάζης Κεφάλαιον ΙΕ΄: Περί δρόσου και πάχνης Κεφάλαιον ΙΣΤ΄: Περί αστραπής και βροντής Κεφάλαιον ΙΖ΄: Περί ανέμων Κεφάλαιον ΙΗ΄: Περί πυρίνων φαινομένων εν τω αέρι Κεφάλαιον ΙΘ΄: Περί μετάλλων Κεφάλαιον Κ΄: Περί δένδρων και φυτών Κεφάλαιον ΚΑ΄: Περί σκωλήκων και φλέτρων Κεφάλαιον ΚΒ΄: Περί ψαρίων και οστρακοδέρμων Κεφάλαιον ΚΓ΄: Περί πουλίων Κεφάλαιον ΚΔ΄: Περί ανθρώπου ζών και ετέρων τινώνΟπως έχουν δείξει οι πρόσφατες έρευνες του Δημητρίου Καραμπερόπουλου, το μεγαλύτερο μέρος είναι μετάφραση από τη Γαλλική Εγκυκλοπαιδεία των επιστημόνων Ντενί Ντιντερό και Ζαν λε Ρον Ντ' Αλαμπέρ που είχε αρχίσει να εκδίδεται το 1751 στη Γαλλία. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται ότι ο Ρήγας μεταφέρει τη σημαντική επιστημονική γνώση στον ελληνικό χώρο με το βιβλίο αυτό για την καταπολέμηση της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.
Το βιβλίο «Φυσικής απάνθισμα», που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1790, συνεγράφη από τον Ρήγα Βελεστινλή. Ο πλήρης τίτλος είναι: Στην αρχή είναι η αφιέρωση του Ρήγα στον Χριστόδουλο Κιρλιάνο, βαρώνο Λάνγγενφελδ, του οποίου ήταν κατά την μετάβαση στη Βιέννη το 1790 διερμηνέας και γραμματέας του. Μετά είναι ο πρόλογος του Ρήγα «Προς τους αναγνώστας», σελ. στ΄-θ΄, όπου τονίζει ότι αντί να μεμψιμοιρεί για την κατάσταση του Γένους του προσπάθησε να απανθίσει από γερμανικά και γαλλικά βιβλία «τα ουσιωδέστερα της φυσικής ιστορίας» σε απλή γλώσσα, σε «απλούν ύφος» όπως γράφει, με σκοπό να βοηθήσει «να αναλάβη το πεπτωκός Ελληνικόν γένος». Επίσης στη σελίδα ι΄ περιέχονται και δύο επιγράμματα, του Κωνσταντίνου Θετταλού και του εκδότη Γεωργίου Βεντότη (1757-1795).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1
Καλιφόρνια
Η λέξη «Καλιφόρνια» αρχικά αναφερόταν σε όλη την περιοχή που αποτελείται σήμερα από την πολιτεία της Καλιφόρνιας, καθώς και το σύνολο ή τμήματα των πολιτειών Νεβάδα, Γιούτα, Αριζόνα και Ουαϊόμινγκ, καθώς και τη χερσόνησο Μπάχα Καλιφόρνια στο Μεξικό. Η επικρατέστερη άποψη για την προέλευση του ονόματος Καλιφόρνια αναφέρεται σε έναν φανταστικό παράδεισο που κατοικείται από μελαμψές Αμαζόνες με τη βασίλισσα Καλίφια. Ο μύθος της Καλίφια καταγράφεται σε ένα έργο του 1510 με τίτλο «Τα κατορθώματα του Εσπλαντιάν», συνέχεια του έργου «Αμαντίς ντε Γκάουλα», του Ισπανού μυθιστοριογράφου Γκαρθί Ροντρίγκεθ δε Μοντάλβο. Το βασίλειο της Καλίφια (ή αλλιώς Καλάφια) ήταν, σύμφωνα με τον συγγραφέα, μία μακρινή χώρα πλούσια σε χρυσό που κατοικείται από γρύπες και άλλα παράξενα πλάσματα. Σύμφωνα με το κείμενο: «Δεξιά από τις Ινδίες υπάρχει ένα νησί που ονομάζεται Καλιφόρνια, πολύ κοντά σε εκείνο το μέρος του γήινου παραδείσου που κατοικείται από μελαψές γυναίκες χωρίς ούτε έναν άντρα αναμεσά τους, οι οποίες ζουν όπως οι Αμαζόνες. Δυνατές στο σώμα, έχουν δυνατές καρδιές γεμάτες πάθος και πολλές αρετές. Το ίδιο το νησί είναι ένα από τα πιο άγρια στον κόσμο λόγω των απόκρημνων και απότομων βράχων του. Τα όπλα τους είναι όλα φτιαγμένα από χρυσάφι. Παντού στο νησί υπάρχει άφθονος χρυσός και πολύτιμες πέτρες, ενώ δεν βρίσκει κανείς άλλα μέταλλα». Το όνομα Καλιφόρνια είναι το πέμπτο αρχαιότερο ευρωπαϊκό όνομα που συναντά κανείς στις ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει το νοτιότερο άκρο της χερσονήσου Μπάχα Καλιφόρνια του Μεξικού ως το νησί του μυθιστορήματος από μία ισπανική εξερευνητική αποστολή με αρχηγούς τον Ντιέγκο ντε Μπεθέρρα και τον Φορτούν Χιμένεθ, οι οποίοι αποβιβάστηκαν εκεί το 1533 μετά από εντολή του Χερνάντο Κορτές. Έχοντας δεχθεί διαδοχικά κύματα μεταναστευτικών ρευμάτων για περισσότερο από 10.000 χρόνια, η Καλιφόρνια ήταν μία από τις πιο πολυπολιτισμικές και πολυποίκιλες περιοχές της προκολομβιανής βόρειας Αμερικής. Περισσότερες από 70 ομάδες ιθαγενών Ινδιάνων κατοικούσαν εκεί και μεγάλοι πληθυσμοί συγκεντρώνονταν στις παράκτιες περιοχές κυνηγώντας και ψαρεύοντας. Στην ενδοχώρα οι γηγενείς πληθυσμοί ήταν επίσης τροφοσυλλέκτες. Οι πληθυσμιακές ομάδες της Καλιφόρνιας είχαν επίσης διαφορετικές κοινωνικές και διοικητικές δομές, από οικισμούς, φυλές και νομάδες, μέχρι και μεγάλα «φέουδα» στις ακτές, όπως οι φυλές Κούμας, Πόμο και Σαλίναν. Το εμπόριο, οι διαφυλετικοί γάμοι και οι στρατιωτικές συμμαχίες δημιουργούσαν συνεχώς διαπολιτισμικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών ομάδων και φυλών. Ο πρώτος Ευρωπαίος που εξερεύνησε την περιοχή μέχρι τον Ρωσικό ποταμό στο βορρά ήταν ο Πορτογάλος Ζοάο Ροντρίγκες Καμπρίλο το 1542 για λογαριασμό της Ισπανίας. Περίπου 37 χρόνια αργότερα, ο Βρετανός Φράνσις Ντρέικ παρέπλευσε ένας μέρος των ακτών της και το διεκδίκησε για λογαριασμό της Βρετανίας το 1579. Ισπανοί έμποροι προσέγγισαν άθελά τους τις ακτές επιστρέφοντας από τις Φιλιππίνες το 1565, ενώ ο Σεμπαστιάν Βιζκαίνο εξερεύνησε και χαρτογράφησε την ακτογραμμή της Καλιφόρνιας το 1602 για λογαριασμό της Νέας Ισπανίας. Ισπανοί ιεραπόστολοι ξεκίνησαν την ίδρυση ιεραποστολών κατά μήκος των ακτών της σήμερα ονομαζόμενης Άνω Καλιφόρνιας, με παράλληλη εγκατάσταση κατοίκων και ίδρυση μικρών οικισμών. Το 1821 ο πόλεμος για ανεξαρτησία έδωσε στο Μεξικό (και την Καλιφόρνια) αυτονομία από το ισπανικό στέμμα, και για τα επόμενα 25 χρόνια η (βόρεια) Άλτα Καλιφόρνια παρέμεινε μία απομακρυσμένη επαρχία του νεοσύστατου κράτους του Μεξικό. Η μεξικανική περίοδος της σημερινής πολιτείας χαρακτηριζόταν από μεγάλες κτηνοτροφικές εκτάσεις με τα ονομαζόμενα ράντσος να κυριαρχούν, ενώ οι ισπανικές ιεραποστολές περιήλθαν στον κράτος του Μεξικού μαζί με τις εκτάσεις τους το 1832. Από το 1820 οι βόρειες περιοχές δέχονταν τις επισκέψεις εποίκων και τυχοδιωκτών από τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Οι νέες αφίξεις πέρασαν τα Βραχώδη Όρη από ιστορικά περάσματα όπως το Σισκιγιού, η Καλιφόρνια και το Όρεγκον. Παράλληλα, οι βόρειες ακτές δέχονταν την άφιξη εξερευνητών από την αυτοκρατορική Ρωσία, οι οποίοι και ίδρυσαν εμπορικό σταθμό στο Φορτ Ρος. Όλοι αυτοί οι άποικοι επαναστάτησαν το 1846 ενάντια στη μεξικανική εξουσία με την ιστορικά γνωστή ανταρσία της «σημαίας της αρκούδας» στη Σονόμα, η οποία αποτέλεσε σύμβολο της ανεξαρτησίας τους. Η σημαία περιλάμβανε μία αρκούδα, ένα αστέρι, μία κόκκινη οριζόντια γραμμή και το κείμενο «Κράτος της Καλιφόρνιας». Ο πρώτος και μοναδικός πρόεδρος αυτού του κράτους ήταν ο Γουίλιαμ Άιντ, ο οποίος είχε ηγετικό ρόλο στην επανάσταση. Η θητεία του κράτησε μόλις 22 ημέρες και τελείωσε με την κατάληψη της Καλιφόρνιας από δυνάμεις των ΗΠΑ κατά τον μεξικανοαμερικανικό πόλεμο. Η ζωή του νέου κράτους συνέπεσε με την κήρυξη του πολέμου που κράτησε από το 1846 ως το 1848. Ο Αμερικάνος ναύαρχος Τζον Σλόατ έπλευσε στον κόλπο του Μοντερέι και ξεκίνησε τη χερσαία κατάληψη της περιοχής για τις ΗΠΑ. Σχεδόν σε ένα μήνα οι ΗΠΑ είχαν καταλάβει το βόρειο τμήμα της σημερινής πολιτείας και μετά από σειρά μαχών στη νότια Καλιφόρνια, όπως η πολιορκία του Λος Άντζελες, η Μάχη του Ντομίνγκες Ράντσο, οι συρράξεις στο Σαν Πασκουάλ, το Ρίο Σαν Γκαμπριέλ και τη Λα Μέσα, υπογράφηκε από τους γηγενείς η συνθήκη του Καουένγκα στις 13 Ιανουαρίου 1847, διασφαλίζοντας τον έλεγχο των ΗΠΑ. Η επόμενη συνθήκη του Γκουανταλούπε Ιντάλγκο τελείωσε και επίσημα τον πόλεμο με το Μεξικό, διαιρώντας την ευρύτερη περιοχή μεταξύ του Μεξικό και των ΗΠΑ. Οι δυτικές περιοχές της Άλτα Καλιφόρνιας αποτέλεσαν την πολιτεία της Καλιφόρνιας, ενώ οι περιοχές της Αριζόνα, της Νεβάδα, του Κολοράντο και της Γιούτα, έγιναν επίσημα εδαφικές επικράτειες των ΗΠΑ. Η νότια περιοχή της Καλιφόρνιας, γνωστή και ως Μπάχα Καλιφόρνια, παρέμεινε στην εξουσία του Μεξικό. Το 1848 ο μη γηγενής πληθυσμός της Καλιφόρνιας δεν ήταν περισσότερος από 15.000 κατοίκους, αλλά με την ανακάλυψη χρυσού ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα από άλλες πολιτείες, την Ευρώπη και άλλους αμερικάνους, αποτέλεσε τον ονομαζόμενο «πυρετό του χρυσού» της Καλιφόρνιας. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1850 η Καλιφόρνια έγινε πλέον επίσημα ελεύθερη πολιτεία των ΗΠΑ (ελεύθερη με την έννοια της απαγόρευσης της δουλείας). Η έδρα της διοίκησης κατά την περίοδο εξουσίας του Μεξικό (1777-1835) στην περιοχή βρίσκοταν στο Μοντερέι. Το πρώτο συνταγματικό συμβούλιο της νέας πολιτείας συνήλθε επίσης εκεί το 1849, μεταξύ άλλων με στόχο να καθορίσει και την τοποθεσία της νέας πρωτεύουσας της πολιτείας. Οι πρώτες νομοθετικές συνελεύσεις έγιναν στο γειτονικό Σαν Χοσέ (1850–1851), στο Βαλέχο (1852–1853) και στην Μπενίσια (1853–1854). Από το 1854 τελικά η πολιτειακή πρωτεύουσα εδρεύει στο Σακραμέντο, με ένα μικρό διάλειμμα στο παράκτιο Σαν Φρανσίσκο το 1861 εξαιτίας πλημμυρών. Η μετάβαση εκείνη την περίοδο στην Καλιφόρνια από τις κεντρικές και ανατολικές ΗΠΑ ήταν χρονοβόρα και επικίνδυνη. Η συγκοινωνία βελτιώθηκε άμεσα με την ολοκλήρωση του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου διαμέσου του περάσματος Ντόνερ και της οροσειράς Σιέρα Νεβάδα. Μετά από αυτό, χιλιάδες Αμερικανοί μετακινήθηκαν δυτικά, ανακαλύπτοντας πλέον μία εύφορη και γόνιμη γη στην Καλιφόρνια. Τεράστιες εκτάσεις με σιτηρά, λαχανικά, βαμβάκι και φρούτα καλλιεργήθηκαν, και σταδιακά δημιουργήθηκε μία ισχυρή βάση αγροτικής παραγωγής στην πολιτεία, τόσο στην κεντρική της κοιλάδα, όσο και στις ακτές. Στις αρχές του 20ού αιώνα η μετανάστευση επιταχύνθηκε με την ολοκλήρωση διηπειρωτικών δρόμων, όπως ο «Λίνκολν» και η διαδρομή 66. Μεταξύ του 1900 και του 1965, ο πληθυσμός της Καλιφόρνιας εξελίχθηκε από περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους στον πολυπληθέστερο στις ΗΠΑ. Σήμερα, η πολιτεία είναι παγκόσμιο κέντρο τεχνολογίας και επιχειρήσεων, ψυχαγωγίας και μουσικής, ενώ εξακολουθεί να αποτελεί κέντρο αγροτικής παραγωγής. Η Καλιφόρνια βρέχεται δυτικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ συνορεύει με τις πολιτείες Όρεγκον, Νεβάδα και Αριζόνα, καθώς και την πολιτεία Μπάχα Καλιφόρνια Νόρτε του Μεξικό. Η έκτασή της ανέρχεται σε 414.000 τετρ.χλμ. και είναι η τρίτη πολιτεία των ΗΠΑ σε έκταση, μετά την Αλάσκα και το Τέξας. Στον κεντρικό άξονα της πολιτείας βρίσκεται η ονομαζόμενη κεντρική κοιλάδα (Σέντραλ Βάλεϊ) που οριοθετείται δυτικά από την παράκτια οροσειρά και ανατολικά από την οροσειρά Σιέρα Νεβάδα, ενώ βόρειά της βρίσκεται η οροσειρά Κασκέιντ (Καταρρακτών) και νότια τα όρη Τεχατσάπι. Η Σέντραλ Βάλεϊ αποτελεί την καρδιά της αγροτικής παραγωγής της Καλιφόρνιας, ενώ παράγει περίπου το 1/3 των γεωργικών αγαθών σε εθνικό επίπεδο. Η κεντρική κοιλάδα διαχωρίζεται σε δύο τμήματα από το ποτάμιο δέλτα των ποταμών Σακραμέντο και Σαν Τζοακίν. Το βόρειο τμήμα της, γνωστό και ως Σακραμέντο Βάλεϊ, αποστραγγίζεται από τον ποταμό Σακραμέντο, ενώ το νότιο, γνωστό ως Σαν Τζοακίν Βάλεϊ από τον ποταμό Σαν Τζοακίν. Και οι δύο ποταμοί είναι πλωτοί, ενώ αρκετές ηπειρωτικές κωμοπόλεις αποτελούν και ποτάμια λιμάνια. Το ποτάμιο δέλτα των δύο ποταμών αποτελεί ένα βασικό υδατικό πόρο της πολιτείας, καθώς το νερό διοχετεύεται από ένα τεράστιο δίκτυο καναλιών σχεδόν σε όλη την πολιτεία τροφοδοτώντας περίπου 23 εκατομμύρια κατοίκους (σχεδόν τα 2/3 του συνολικού πληθυσμού). Στην οροσειρά Σιέρα Νεβάδα (ισπαν. σημ.: χιονισμένη οροσειρά) βρίσκεται και η ψηλότερη κορυφή των 48 συνεχόμενων πολιτειών των ΗΠΑ (εκτός της Αλάσκα και της Χαβάη), το όρος Ουίτνεϊ με υψόμετρο 4.421 μέτρα. Η οροσειρά περικλείει και την Κοιλάδα Γιοσεμάιτ, γνωστή για τους παγετωνικούς σχηματισμούς της, καθώς και το Σεκόγια Νάσιοναλ Παρκ, που φιλοξενεί τα γιγάντια δέντρα σεκόγια, τους μεγαλύτερους ζωντανούς οργανισμούς σε όλο τον πλανήτη. Επίσης, στην οροσειρά βρίσκεται και η λίμνη Ταχόε, η μεγαλύτερη σε όγκο λίμνη της πολιτείας. Ανατολικά της Σιέρα Νεβάδα βρίσκονται η κοιλάδα Όουενς και η λίμνη Μόνο, και οι δύο σημαντικοί βιότοποι. Στο δυτικό τμήμα της πολιτείας βρίσκεται η λίμνη Κλίαρ, η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη της Καλιφόρνιας. Η οροσειρά χαρακτηρίζεται από πολικές θερμοκρασίες τον χειμώνα και περιλαμβάνει αρκετούς μικρούς παγετώνες, όπως ο παγετώνας Παλισέιντ, ο νοτιότερος παγετώνας στις ΗΠΑ. Περίπου το 45% της συνολικής έκτασης της πολιτείας καλύπτεται από δάση, ενώ η βιοποικιλότητα των κωνοφόρων δέντρων της πολιτείας είναι η μεγαλύτερη στις ΗΠΑ. Με εξαίρεση την Αλάσκα, η Καλιφόρνια έχει τη μεγαλύτερη δασική έκταση από όλες τις πολιτείες, ενώ αρκετά από τα δέντρα της (ειδικότερα στα όρη Ουάιτ) θεωρούνται τα γηραιότερα στον κόσμο. Η ηλικία ενός κωνοφόρου Μπριστλεκόν έχει εκτιμηθεί στα 4.700 χρόνια. Στο νότιο τμήμα της πολιτείας βρίσκεται μία μεγάλη εσωτερική αλμυρή λίμνη, γνωστή ως θάλασσα Σάλτον. Νότια και κεντρικά βρίσκεται η έρημος Μοχάβε, ενώ βορειοανατολικά της βρίσκεται η Κοιλάδα του Θανάτου (Ντέθ Βάλεϊ), η οποία περιλαμβάνει το χαμηλότερο και θερμότερο σημείο στη βόρεια Αμερική, τη λεκάνη Μπαντουότερ Μπέισιν. Η απόσταση του χαμηλότερου σημείου στην Κοιλάδα του Θανάτου και της κορυφής του όρους Ουίτνεϊ είναι λιγότερη από 322 χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο τμήμα της νοτιοανατολικής πολιτείας είναι γενικά θερμό, ερημικό, με συνηθισμένες ακραίες θερμοκρασίες τους καλοκαιρινούς μήνες. Η Καλιφόρνια αποτελεί επίσης τμήμα του γενικού ηφαιστειακού σχηματισμού που περικλείει τον Ειρηνικό, του «Δαχτυλιδιού της Φωτιάς» (Ring of Fire), με συνέπεια φυσικά φαινόμενα όπως τσουνάμι, πλημμύρες, ξηρασίες, φωτιές, κατολισθήσεις και ηφαιστειακές δραστηριότητες να μην είναι σπάνια. Επίσης, οι σεισμοί είνα αρκετά συχνοί καθώς τα ρήγματα στην περιοχή είναι πολλά και ενεργά, με πιο γνωστό από όλα το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα. Οι κυριότερες μητροπολιτικές περιοχές της πολιτείας είναι συγκεντρωμένες κατά μήκος των ακτών της, όπως το ευρύτερο Λος Άντζελες, η περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο και το Σαν Ντιέγκο. Στην ενδοχώρα το οικιστικό συγκρότημα του Σακραμέντο και του Φρέσνο είναι τα κυριότερα κατά μήκος της Σέντραλ Βάλεϊ. Κατάλογος κομητειών, Καλιφόρνια Το ακαθάριστο πολιτειακό προϊόν (GSP) είναι περίπου $3,3 τρισεκατομμύρια, το μεγαλύτερο στη χώρα. Η Καλιφόρνια είναι υπεύθυνη για το 13,3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) των Η.Π.Α. Το ΑΕΠ της Καλιφόρνιας είναι μεγαλύτερο από όλες, εκτός από πέντε, χώρες στον κόσμο. Η Καλιφόρνια περιλαμβάνει διάφορες σημαντικές οικονομικές περιοχές, όπως το Χόλυγουντ (ψυχαγωγία), την κεντρική κοιλάδα Καλιφόρνιας (γεωργία), τη Κοιλάδα του Πυριτίου και την «Ακτή της Τεχνολογίας» (υπολογιστές και υψηλή τεχνολογία). Ακόμη, παράγει κρασί σε περιοχές όπως η κοιλάδα Νάπα, η κοιλάδα Σονόμα, και στις νότιες περιοχές Πάσο Ρόμπλες και Σάντα Μπάρμπαρα. Η κυρίαρχη βιομηχανία, περισσότερο από δύο φορές πιο μεγάλη από την επόμενη, είναι η γεωργία, (συμπεριλαμβανομένων των φρούτων, των λαχανικών, των γαλακτοκομικών και του κρασιού). Αυτή ακολουθείται από την αεροδιαστημική, την ψυχαγωγία, κυρίως, την τηλεόραση - αν και πολλές κινηματογραφικές ταινίες δημιουργούνται ακόμα σε Καλιφορνέζικα στούντιο παραγωγής, τη μουσική παραγωγή, την ελαφρά βιομηχανία κατασκευών (συμπεριλαμβανομένου του υλικού υπολογιστών και του λογισμικού) και η μεταλλουργία του βόρακα. Η εύρεση πετρελαίου έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της πολιτείας. Το κατά κεφαλή ατομικό εισόδημα ήταν 70.662$/έτος το 2019, το 5ο υψηλότερο στις ΗΠΑ. Το κατά κεφαλή εισόδημα ποικίλλει ευρέως κατά γεωγραφική περιοχή και επάγγελμα. Πολλές παράκτιες πόλεις περιλαμβάνονται στις πλουσιότερες κατά κεφαλή περιοχές των ΗΠΑ. Οι τομείς της υψηλής τεχνολογίας στη βόρεια Καλιφόρνια, συγκεκριμένα στη «Σίλικον Βάλεϋ» («Κοιλάδα του πυριτίου») και στις κομητείες Σάντα Κλάρα και Σαν Ματέο, υπέφεραν το 2005 από την οικονομική ύφεση που προκαλείται από το «σκάσιμο της φούσκας» των εταιρειών Διαδικτύου, η οποία προκάλεσε την απώλεια πάνω από 250.000 θέσεων εργασίας μόνο στη βόρεια Καλιφόρνια. Από την άνοιξη του 2005 η οικονομία έχει ανακάμψει στην Καλιφόρνια κατά 4,3%. Η Καλιφόρνια επιβάλλει ποσοστό 9,3% ως μέγιστο φόρο εισοδήματος, με 6 φορολογικές κλίμακες. Συλλέγει περίπου $40 δισεκατομμύρια από φόρους εισοδήματος. Όλη η ακίνητη ιδιοκτησία είναι φορολογήσιμη και αξιολογείται στη δίκαιη αγοραστική αξία κατά τη διάρκεια της αγοράς, που περιορίζει τα φορολογικά έσοδα ιδιοκτησίας. Η Καλιφόρνια συλλέγει $33 δισεκατομμύρια από φόρους ιδιοκτησίας. Η πολιτειακή διακυβέρνηση της Καλιφόρνιας ακολουθεί ένα κρατικό πρότυπο με τρεις εξουσίες: την εκτελεστική που αποτελείται από τον κυβερνήτη της πολιτείας και τους υπόλοιπους αιρετούς υπεύθυνους, τη νομοθετική που αποτελείται από το κοινοβούλιο και τη γερουσία, και τη δικαστική που αποτελείται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας και μικρότερα σώματα δικαστών. Η πολιτεία επίσης επιτρέπει την άμεση συμμετοχή των πολιτών με πρωτοβουλίες, δημοψηφίσματα, εγκρίσεις και αναθεωρήσεις. Πρωτεύουσα της πολιτείας είναι η πόλη Σακραμέντο. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας και οι υπόλοιποι αιρετοί κυβερνητικοί συντελεστές εκλέγονται με τετραετή θητεία για δύο περιόδους το μέγιστο. Το νομοθετικό σώμα αποτελείται από μία σαρανταμελή γερουσία και ένα ογδονταμελές κοινοβούλιο. Οι γερουσιαστές εκλέγονται για τέσσερα χρόνια ενώ τα μέλη του κοινοβουλίου για δύο. Τα μέλη της γερουσίας μπορούν να επανεκλεγούν εφ’ όσον η ολόκληρη θητεία τους στο νομοθετικό σώμα δεν υπερβαίνει δώδεκα χρόνια. Το νομικό σύστημα της πολιτείας βασίζεται αποκλειστικά στο αγγλικό Κοινό Δίκαιο, όπως και σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ εκτός από τη Λουιζιάνα, αλλά έχει μερικά χαρακτηριστικά του ισπανικού αστικού δικαίου, όπως η έννοια της κοινοτικής ιδιοκτησίας. Ως μέγιστη ποινή αναφέρεται η θανατική και η πολιτεία έχει το μεγαλύτερο αριθμό σχετικών καταδικαστικών αποφάσεων, αν και η πολιτεία του Τέξας είναι η πιο ενεργή στην τελική εφαρμογή της ποινής. Σήμερα, η εφαρμογή αυτών των αποφάσεων έχει προσωρινά ανασταλεί για αόριστο χρονικό διάστημα καθώς γίνεται ανοιχτή διαβούλευση για ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το δικαστικό σώμα της Καλιφόρνιας είναι το μεγαλύτερο στις ΗΠΑ, έχοντας συνολικά 1600 μέλη (το ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα έχει μόνο 840). Το σώμα επιβλέπει το ανώτατο πολιτειακό δικαστήριο, που αποτελείται από επτά δικαστές, οι οποίοι διορίζονται από τον κυβερνήτη, όπως και τα μέλη του ανώτατου εφετείου, αν και υπόκεινται σε έλεγχο από ένα εκλεκτορικό σώμα κάθε 12 χρόνια. Η Καλιφόρνια έχει μία ιδιαίτερη πολιτική ιδιοσυγκρασία. Ήταν η δεύτερη πολιτεία στις ΗΠΑ που νομιμοποίησε τις αμβλώσεις και η δεύτερη επίσης που νομιμοποίησε το γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου με δικαστική αναθεώρηση, η οποία αργότερα ακυρώθηκε με πρωτοβουλία δημοψηφίσματος. Από το 1990 η πολιτεία γενικά εκλέγει υποψήφιους από το Δημοκρατικό Κόμμα, αν και αρκετοί από τους εκλεγμένους κατά καιρούς κυβερνήτες της ανήκουν στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι Δημοκρατικοί λαμβάνουν υψηλά ποσοστά κυρίως στις παράκτιες περιοχές της κομητείας του Λος Άντζελες και στην περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, όπως επίσης και στο Σακραμέντο. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ισχυρά ερείσματα στα ανατολικά τμήματα της πολιτείας, όπως και στην κομητεία Όραντζ. Η τάση του σώματος παρουσιάζει μία στροφή προς τους Δημοκρατικούς και μεταστροφή στους Ρεπουμπλικάνους, ιδιαίτερα εμφανή στις προεδρικές εκλογές. Επίσης, οι Δημοκρατικοί έχουν κερδίσει εύκολα κάθε εκλογή για την ομοσπονδιακή γερουσία από το 1992, ενώ κρατούν την πλειοψηφία και στα δύο πολιτειακά νομοθετικά σώματα. Το κλίμα της Καλιφόρνιας, ποικίλλει από μεσογειακό σε πολικού ψύχους. Ένα μεγάλο μέρος της πολιτείας έχει μεσογειακό κλίμα, με δροσερούς, βροχερούς χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια. Το δροσερό ρεύμα παράκτια της Καλιφόρνιας συχνά δημιουργεί θερινή ομίχλη κοντά στην ακτή. Εσωτερικά, το κλίμα έχει πιο κρύους χειμώνες και θερμότερα καλοκαίρια. Οι βόρειες περιοχές δέχονται περισσότερες βροχοπτώσεις από το νότο. Οι σειρές των βουνών της Καλιφόρνιας επηρεάζουν το κλίμα επίσης: μερικά από τα πιο βροχερά μέρη της πολιτείας είναι οι δυτικές πλευρές των βουνοπλαγιών. Η Βορειοδυτική Καλιφόρνια έχει ένα εύκρατο κλίμα και η κεντρική κοιλάδα έχει μεσογειακό κλίμα αλλά με μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασιών από την ακτή. Τα υψηλά βουνά, συμπεριλαμβανομένης της οροσειράς Νεβάδα, έχουν κλίμα βουνών (αλπικό) με χιόνι το χειμώνα και ήπιες θερμοκρασίες το καλοκαίρι. Η ανατολική πλευρά των βουνών της Καλιφόρνιας έχει μια ξηρότερη «σκιά βροχής». Οι χαμηλές έρημοι ανατολικά των νότιων βουνών της Καλιφόρνιας έχουν καυτά καλοκαίρια και σχεδόν ήπιους χειμώνες, Οι έρημοι με υψηλότερο υψόμετρο στην ανατολική Καλιφόρνια έχουν καυτά καλοκαίρια και κρύους χειμώνες. Μέχρι το 1913 στις 10 Ιουλίου, είχε καταγραφεί στην Κοιλάδα του Θανάτου η υψηλότερη θερμοκρασία στη Γη (54 °C), επειδή η μέτρηση που είχε γίνει στην Ελ Αζίζια της Λιβύης το 1922 και έδειξε θερμοκρασία 58 °C, κρίθηκε ανακριβής. Πλέον, η υψηλότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ποτέ αξιόπιστα στην Κοιλάδα του Θανάτου είναι 130 βαθμοί Φαρενάιτ, δηλαδή 54 °C. Καλιφόρνια στο Curlie
Η Καλιφόρνια (αγγλ. State of California), είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Είναι μια από τις πλουσιότερες πολιτείες της χώρας (μόνη της θα ήταν η 5η πλουσιότερη χώρα του κόσμου) και έδρα πολλών πολυεθνικών εταιρειών. Βρίσκεται στην ακτή του Ειρηνικού Ωκεανού. Είναι η τρίτη σε έκταση πολιτεία με 423.967 τ. χιλιόμ. και πρώτη σε πληθυσμό με 40.223.504 κατοίκους (σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2023).Πρωτεύουσά της είναι το Σακραμέντο (539.221 κ.). Οι μεγαλύτερες πόλεις της πολιτείας είναι: το Λος Άντζελες (4.085.014 κ.), το Σαν Φρανσίσκο (915.683 κ.), το Σαν Ντιέγκο (1.462.018 κ.), το Σαν Χοσέ (1.015.785 κ.), το Φρέσνο (550.293 κ.) και το Σακραμέντο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%B1
Εκλογές στην Τζαμάικα
Οι πρώτες γενικές εκλογές με βάση το παλαιό αντιπροσωπευτικό σύστημα διεξήχθησαν το 1677. Στις εκλογές εκείνες εξελέγησαν 22 μέλη από 15 εκλογικές περιφέρειες. Οι εκλογές γίνονταν με αυτό το σύστημα από τα τέλη του 17ου αιώνα ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Εκλογές έγιναν το Σεπτέμβριο του 1884 σε 8 από τις 9 περιφέρειες, με έναν υποψήφιο στην περιφέρεια Αγίας Μαρίας και Αγίας Άννας να εκλέγεται χωρίς αντίπαλο. Μετά τις εκλογές του 1884 διεξήχθησαν γενικές εκλογές τα έτη: 1889, 1894, 1896, 1901, 1906, 1911, 1920, 1925, 1930, 1935, 1944, 1949, 1955, 1959 και 1962. Από το 1944 μέχρι και τις τελευταίες εκλογές πριν την ανεξαρτησία, οι Εργατικοί διατήρησαν το προβάδισμα ως το 1955 και μετά το Εθνικό Κόμμα του Λαού κέρδισε την εξουσία. Στις εκλογές που έγιναν στις 12 Δεκεμβρίου 1944 κέρδισε το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα, με 22 επί συνόλου 32 εδρών και τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 58,7%. Στις επόμενες εκλογές, στις 20 Δεκεμβρίου 1949, παρότι το Εθνικό Κόμμα του Λαού συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους, οι Εργατικοί κέρδισαν περισσότερες έδρες (17 έναντι 13 για το Εθνικό Κόμμα του Λαού), με τη συμμετοχή να είναι της τάξης του 65,2%.Οι επόμενες εκλογές στις 12 Ιανουαρίου 1955 έδωσαν τη νίκη στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, με 18 επί συνόλου 32 εδρών και στις 28 Ιουλίου 1959 με 29 επί συνόλου 45 εδρών. Στις τελευταίες εκλογές πριν την ανεξαρτησία, που διεξήχθησαν στις 10 Απριλίου 1962, οι Εργατικοί επέστρεψαν στην εξουσία, καταλαμβάνοντας 26 έδρες επί συνόλου 45. Οι πρώτες εκλογές μετά την ανεξαρτησία διεξήχθησαν στις 21 Φεβρουαρίου 1967 και το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα αναδείχθηκε νικητής, καταλαμβάνοντας 33 έδρες από τις συνολικά 53 στη Βουλή, με συμμετοχή 82,2%. Στις επόμενες εκλογές η εξουσία περιήλθε ξανά στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, που κέρδισε 37 έδρες στις εκλογές στις 29 Φεβρουαρίου 1972 και 47 στις εκλογές που έγιναν στις 15 Δεκεμβρίου 1976 από τις συνολικά 53. Η δεκαετία του ' 80 χαρακτηρίστηκε από 3 εκλογικές αναμετρήσεις, που έγιναν στις 30 Οκτωβρίου 1980 (κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 800 και πλέον άτομα σε επεισόδια βίας σχετικά με τις εκλογές ), στις 15 Δεκεμβρίου 1983 (πρόωρες) και στις 15 Ιανουαρίου 1989. Οι Εργατικοί κέρδισαν τις 2 πρώτες αναμετρήσεις, με 51 έδρες επί συνόλου 60 στη Βουλή το 1980 και όλες (συνολικά 60) το 1983, εξαιτίας της μη συμμετοχής του Εθνικού Κόμματος του Λαού της αντιπολίτευσης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αθέτηση της υπόσχεσης που έδωσε το κυβερνών κόμμα για ενημέρωση των εκλογικών καταλόγων. Το Εθνικό Κόμμα του Λαού αναδείχθηκε όμως νικητής στις εκλογές του 1989, παίρνοντας τις 45 από τις 60 έδρες της Βουλής. Οι εκλογές εκείνες διεξήχθησαν αρκετά αργά, εξαιτίας των εκτάκτων συνθηκών μετά τον τυφώνα Τζίλμπερτ το 1988. Αυτός ήταν λόγος που παρατάθηκε η θητεία του τότε Κοινοβουλίου. Οι εκλογές του 1993 έγιναν στις 30 Μαρτίου και έδωσαν τη νίκη στο Εθνικό Κόμμα του Λαού, που κέρδισε 52 έδρες επί συνόλου 60. Τότε ξεκίνησε η μακρά θητεία του Π. Τζ. Πάτερσον στην πρωθυπουργία, την οποία είχε ήδη αναλάβει το 1992, μετά την παραίτηση του προκατόχου του, Μάικλ Μάνλεϊ. Το κόμμα του Πάτερσον κέρδισε και τις επόμενες εκλογές, που έγιναν στις 18 Δεκεμβρίου 1997, με 50 έδρες και έγινε το πρώτο κόμμα στην ιστορία που κέρδισε 3 συνεχείς νίκες σε εκλογές, οι οποίες ήταν οι πρώτες που παρακολουθήθηκαν από ξένους εκλογικούς παρατηρητές. Την ημέρα της ψηφοφορίας 1 άτομο σκοτώθηκε σε επεισόδια βίας και άλλα 4 τραυματίστηκαν. Στις εκλογές που έγιναν στις 16 Οκτωβρίου 2002 κέρδισε το Εθνικό Κόμμα του Λαού, που εξασφάλισε 34 από τις συνολικά 60 έδρες στη Βουλή. Ο Πέρσιβαλ Τζ. Πάτερσον παρέμεινε στην πρωθυπουργία και έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που κέρδισε 3 συνεχείς εκλογές. Ο Πάτερσον παραιτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2006 και αντικαταστάθηκε από την Πόρσια Σίμσον-Μίλερ, την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας. Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 3 Σεπτεμβρίου 2007 το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα κέρδισε οριακή νίκη και πρωθυπουργός ορκίστηκε οκτώ ημέρες μετά, ο Μπρους Γκόλντινγκ. Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Δεκεμβρίου 2011. Το Εθνικό Κόμμα του Λαού (PNP) εξασφάλισε 42 έδρες έναντι 21 για το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα, με το αποτέλεσμα να περιγράφεται ως "σαρωτική νίκη". Κανένα από τα μικρά κόμματα δεν πέτυχε να πάρει έδρα. Ως αποτέλεσμα το PNP τερμάτισε 4 χρόνια διακυβέρνησης από τους Εργατικούς.Ως αποτέλεσμα, η Πόρσια Σίμσον-Μίλερ ανέλαβε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά έπειτα από 5 χρόνια και ο Άντριου Χόλνες έγινε ένας από τους πρωθυπουργούς με την πλέον βραχύβια θητεία στην ιστορία της Τζαμάικα. Μερικοί αναλυτές υποδήλωσαν ότι η νέα πρωθυπουργός σκοπεύει να καταργήσει τη Μοναρχία στη χώρα.Η ψηφοφορία κύλησε ομαλά και δεν σημειώθηκαν βίαια επεισόδια, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές. Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών έστειλε παρατηρητές για να επιβλέψουν τις εκλογές στο νησί. Στις γενικές εκλογές του 2016, ο Άντριου Χόλνες επέστρεψε στην πρωθυπουργία, καθώς το Εργατικό Κόμμα της Τζαμάικα κέρδισε οριακή νίκη με 32 επί συνόλου 63 εδρών. Σύμφωνα με έναν πολιτικό σχολιαστή ήταν "οι πιο αμφίρροπες εκλογές που διεξήχθησαν ποτέ στη χώρα". Στην Τζαμάικα διεξήχθη ένα δημοψήφισμα στις 19 Σεπτεμβρίου 1961 με ερώτημα την παραμονή στην Ομοσπονδία Δυτικών Ινδιών. Οι πολίτες καταψήφισαν με ποσοστό 54,1% την πρόταση να παραμείνει η Τζαμάικα στην Ομοσπονδία. Ως αποτέλεσμα, αποχώρησε και η ομοσπονδία διαλύθηκε το 1962. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα διαμορφώθηκε στο 61,5%.
Εκλογές στην Τζαμάικα διεξάγονται κάθε 5 χρόνια (τακτικά) για την ανάδειξη των 63 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων (Κάτω Βουλής). Οι 63 βουλευτές της Κάτω Βουλής εκλέγονται από το λαό για πενταετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες, ενώ τα 21 μέλη της Γερουσίας (Άνω Βουλή, πριν την ανεξαρτησία: Νομοθετικό Συμβούλιο) διορίζονται από τον Γενικό Κυβερνήτη: τα 13 έπειτα από πρόταση του πρωθυπουργού και τα 8 έπειτα από πρόταση του αρχηγού της αντιπολίτευσης. Οι συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου γίνονται στο Κίνγκστον.Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%B1
Κατάλογος έργων του Πωλ Γκωγκέν
Wildenstein, Georges (1964). (Editores Daniel Wildenstein y Raymond Cogniat), ed. Gauguin. I. Catalogue. París: Les Beaux-Arts. Sugana, Gabriele Mandel (1988). La obra pictórica de Gauguin. Barcelona: Planeta. ISBN 84-320-2863-0. «Citando la carta dirigida a Emmanuel Bibesco.» Walther, Ingo F (1989). Paul Gauguin, 1848-1903. Colònia: Benedikt Taschen. ISBN 3-8228-0218-2. Bodelsen, Merete (gener 1966). «Review: The Wildenstein-Cogniat Gauguin Catalogue» (accés restringit). The Burlington Magazine (Londres) 108 (núm. 754). ISSN 0007-6287. Consultado el 10 de junio de 2009. Richardson, John (2001). The Sorcerer's Apprentice: Picasso, Provence, and Douglas Cooper (en inglés). Chicago: University of Chicago Press. p. 37-38. ISBN 978-0-226-71245-1. Consultado el 10 de junio de 2010. Danielsson, Bengt (abril de 1967). «Gauguin's Tahitian Titles» (accés restringit). The Burlington Magazine (Londres) 109 (núm. 769). ISSN 0007-6287. Consultado el 7 desembre 2009.
Η σελίδα αυτή αποτελεί εικονογραφημένο κατάλογο έργων ζωγραφικής του Πωλ Γκωγκέν, με χρονολογική σειρά και σύμφωνα με τις περιόδους δημιουργίας του καλλιτέχνη. Στην δεύτερη στήλη αναγράφεται ο αριθμός του έργου στους πλήρεις καταλόγους των Wildenstein (W [έκδοση 1964/έκδοση 2001]) και Sugana (βλ. Βιβλιογραφία).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%AD%CF%81%CE%B3%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%89%CE%BB_%CE%93%CE%BA%CF%89%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD
Κώστας Καλλιμάνης
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Ελλήσποντο Νέας Λαμψάκου, σωματείο από τον τόπο καταγωγής του, τη Νέα Λάμψακο Ευβοίας και κατόπιν αγωνίστηκε στον Λήλαντα Βασιλικού. Το 1995 μεταγράφηκε στον Λεβαδειακό, όπου με την ομάδα της Λιβαδειάς έκανε ντεμπούτο σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Β΄ Εθνική, ενώ αγωνίστηκε ακόμη στην Γ΄ και στην Δ΄ Εθνική. Το 2000 μεταγράφηκε στην Προοδευτική, με τη φανέλα της οποίας το 2002 κέρδισε την άνοδο στην Α΄ Εθνική, όπου και αγωνίστηκε τη σεζόν 2002-03, κάνοντας ντεμπούτο στον αγώνα Προοδευτική - Π.Α.Σ. Γιάννινα 1-0 για την 1η αγωνιστική στις 25/8/2002. Ακολούθως αγωνίστηκε από μία χρονιά στον Α.Ο. Skoda Ξάνθη και στον Άρη Θεσσαλονίκης και το 2005 επέστρεψε στον Λεβαδειακό, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε για μια διετία στην Α΄ και Β΄ Εθνική, πανηγυρίζοντας την επάνοδο στην Α΄ Εθνική τη δεύτερη χρονιά. Το 2007 μεταγράφηκε στον Πανσερραϊκό, με τον οποίο πανηγύρισε επίσης την άνοδο στην Α΄ Εθνική, όπου και αγωνίστηκε τη σεζόν 2008-09. Το καλοκαίρι του 2009 μεταγράφηκε στον Πιερικό και τον Ιανουάριο του 2010 στον Α.Σ. Ρόδος. Το καλοκαίρι του 2010 μεταγράφηκε στον Ηρακλή Ψαχνών με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε μία χρονιά πανηγυρίζοντας την άνοδο στην Β΄ Εθνική. Το καλοκαίρι του 2011 μεταγράφηκε στον Α.Ο. Χαλκίς με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε μια χρονιά στην Δ΄ Εθνική και κατέκτησε το Κύπελλο Ε.Π.Σ. Ευβοίας, προτού αποχωρήσει από την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής το 2012. Τον Ιανουάριο του 2014 ανέλαβε προπονητής του Λήλαντα Βασιλικού, κάνοντας ντεμπούτο σαν προπονητής. Το 2019 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ελλησπόντου Νέας Λαμψάκου, την ομάδα του τόπου καταγωγής του από την οποία έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα. 1 Πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής: 2007-08 1 Κύπελλο Ε.Π.Σ. Ευβοίας: 2011-12 Ο Κώστας Καλλιμάνης έκανε ...ντουζίνα τις φανέλες που φόρεσε, egnomi.gr Προφίλ Κώστα Καλλιμάνη transfermarkt.com Προφίλ Κώστα Καλλιμάνη findglocal.com
Ο Κώστας Καλλιμάνης είναι Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου και βετεράνος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αμυντικός. Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε σε όλα τα εγχώρια εθνικά πρωταθλήματα. Στην Α΄ Εθνική αγωνίστηκε με την Προοδευτική, τον Α.Ο. Ξάνθη, τον Άρη Θεσσαλονίκης, τον Λεβαδειακό και τον Πανσερραϊκό, σημειώνοντας 117 συμμετοχές συνολικά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
Οιδιπόδεια
Όπως γνωρίζουμε από τους μεταγενέστερους της Οιδιποδείας ποιητές και μυθογράφους, ο νεογέννητος Οιδίποδας με διαταγή του πατέρα του και βασιλιά της Θήβας Λάιου οδηγήθηκε στον Κιθαιρώνα και εγκαταλείφθηκε εκεί, επειδή ο τελευταίος νόμιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να ξεφύγει από τη μοίρα του (σύμφωνα με την οποία έμελλε να σκοτωθεί μια μέρα από τον ίδιο του τον γιο). Το εκτεθειμένο βρέφος διέσωσε ένας βοσκός, ο Εύφορβος, και το μετέφερε στην Κόρινθο, όπου ο βασιλιάς Πόλυβος και η γυναίκα του Περίβοια το μεγάλωσαν σαν δικό τους παιδί. Μεγάλος πια ο Οιδίποδας πήγε στους Δελφούς και ζητώντας χρησμό έμαθε ότι επρόκειτο να σκοτώσει τον πατέρα του και να παντρευτεί την μητέρα του. Θορυβημένος, και νομίζοντας ότι οι πραγματικοί του γονείς ήταν ο Πόλυβος και η Περίβοια, αποφάσισε να μην γυρίσει στην Κόρινθο και κατευθύνθηκε προς τη Θήβα. Στο δρόμο συνάντησε τον Λάιο, φιλονίκησε μαζί του και τον σκότωσε. Μετά το φονικό, ο αντιβασιλεύων στη Θήβα Κρέων διακήρυξε ότι νέος βασιλιάς της πόλης θα γινόταν όποιος κατόρθωνε να νικήσει την Σφίγγα, το τέρας που τρομοκρατούσε την περιοχή. Ο άθλος επιτεύχθηκε από τον Οιδίποδα, ο οποίος έτσι έγινε βασιλιάς στη θέση του σκοτωμένου πατέρα του και πήρε για σύζυγό του την χήρα βασίλισσα, την Ιοκάστη (ή Επικάστη), δηλαδή την πραγματική του μητέρα. Αργότερα, όταν αποκαλύφτηκε όλη η τραγική αλήθεια, η Ιοκάστη απαγχονίστηκε από ντροπή και ο απελπισμένος Οιδίποδας αυτοτυφλώθηκε και εγκατέλειψε την Θήβα. Αυτές περίπου πρέπει να ήταν, σύμφωνα με τους μελετητές, και οι ιστορίες που κατά πάσα πιθανότητα διηγιόταν η Οιδιπόδεια, υπήρχαν όμως και κάποιες διαφορές. Στην Οιδιπόδεια, σε αντίθεση με τα λεγόμενα από τους τραγικούς ποιητές, ο Οιδίπους, μετά την αποκάλυψη της αιμομιξίας και την αυτοκτονία της Ιοκάστης ξαναπαντρευόταν και παρέμενε βασιλιάς της Θήβας μέχρι τον θάνατό του. Σύμφωνα με ένα απόσπασμα του Πεισάνδρου (το οποίο διέσωσε σχολιαστής του Ευριπίδη και το οποίο, όπως πιστεύουν σύγχρονοι μελετητές, συνόψιζε το περιεχόμενο της Οιδιποδείας), ο Οιδίπους παντρεύτηκε μετά τον θάνατο της Ιοκάστης την Ευρυγάνεια, την κόρη του Υπέρφαντος, με την οποία και έκανε τα τέσσερα παιδιά του: την Αντιγόνη, την Ισμήνη, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Τα ίδια υποστήριζε και ο Φερεκύδης ο Αθηναίος, ο οποίος, όπως πίστευε ο Βέλγος ελληνιστής Αλμπέρ Σεβερένς, αντλούσε τις πληροφορίες του κατευθείαν από τα αρχαία χαμένα έπη (και άρα και από την Οιδιπόδεια). Ο Φερεκύδης μάλιστα προσέθετε ότι και με την Ιοκάστη ο Οιδίποδας έκανε δύο γιους, τον Φράστορα και τον Λαόνυτο, οι οποίοι όμως σκοτώθηκαν πολεμώντας εναντίον των Μινύων και του βασιλιά τους Εργίνου, και ότι μετά τον θάνατο και της Ευρυγάνειας παντρεύτηκε με την Αστυμέδουσα, την κόρη του Σθένελου.Στην Οιδιπόδεια περιλαμβανόταν κατά πάσα πιθανότητα και ή ιστορία του Χρυσίππου, του πανέμορφου γιου του Πέλοπος, που τον ερωτεύθηκε και τον απήγαγε ο βασιλιάς Λάιος με αποτέλεσμα ο προσβεβλημένος και οργισμένος Πέλοπας να καταραστεί τον απαγωγέα να παραμείνει άτεκνος ή , αν ποτέ αποκτούσε γιο, να πεθάνει από το χέρι του γιου του· και η Ήρα, η θεά προστάτιδα του θεσμού του γάμου, προσβεβλημένη από την παιδεραστική πράξη, να στείλει την Σφίγγα στη Θήβα να καταβροχθίζει ζωντανούς τους νεαρούς Θηβαίους. Από την Οιδιπόδεια διασώθηκαν δύο στίχοι που μιλούν για την αρπαγή και τον φόνο από την Σφίγγα του Αίμονος, του γιου του Κρέοντος, "του πιο ωραίου και πιο ποθητού αγοριού" της Θήβας: ἀλλ᾿ ἔτι κάλλιστόν τε καὶ ἱμεροέστατον ἄλλων παῖδα φίλον Κρείοντος ἀμύμονος, Αἴμονα δῖον(και [σκότωσε] το πιο ωραίο και πιο ποθητό αγόρι απ' όλα / τον αγαπημένο γιό του έξοχου Κρέοντος, τον θεϊκό Αίμονα) Εκτός από την κυκλική Οιδιπόδεια, είναι γνωστή και μια άλλη μεταγενέστερη Οιδιπόδεια, μια τριλογία που έγραψε ο Αθηναίος τραγικός ποιητής Μέλητος (ο πιθανολογούμενος και ως πατέρας ενός άλλου Μέλητου, του κατήγορου του Σωκράτη).
Η Οιδιπόδεια (ή Οιδιποδία) ήταν έπος του 8ου π.Χ. αιώνα που διηγιόταν τους σχετικούς με τον Οιδίποδα μύθους. Αποτελούνταν, όπως μας πληροφορεί μια σωζόμενη επιγραφή, από 6.600 στίχους και ενίοτε ως συγγραφέας του αναφερόταν ο Λακεδαιμόνιος ποιητής Κιναίθων. Μαζί με τους Επιγόνους και την Θηβαΐδα ανήκαν στον θηβαϊκό επικό κύκλο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1
Πρωτάθλημα χειροσφαίρισης Α1 εθνικής κατηγορίας γυναικών 2007-2008
Οι δέκα ομάδες αγωνίστηκαν στην κανονική περίοδο σε δύο γύρους και συνολικά 18 αγωνιστικές. Οι δύο τελευταίες ομάδες μετά την ολοκληρωση των αγώνων της κανονικής περιόδου υποβιβάστηκαν στην Α2, ενώ οι οκτώ πρώτες συνέχισαν στα play off. Στην πρώτη φάση των play off αγωνίστηκαν για τις θέσεις 5 ως 8 και 1 ως 4 οι ομάδες που κατέλαβαν τις αντίστοιχες θέσεις της κανονικής περιόδου. Στην επόμενη και τελική φάση, διεξήχθησαν οι τελικές σειρές για τις θέσεις 5-6, 3-4 και 1-2 απο την οποία αναδείχθηκε η πρωταθλήτρια ομάδα. Όλες οι σειρές των play off κρίθηκαν στις δύο νίκες. Οι Ελπίδες έχουν ένα μηδενισμό και -1 βαθμό. Αγώνες κατάταξης, θέσεις 5–8 Ημιτελικοί, θέσεις 1–4 Αγώνες κατάταξης, θέσεις 5–6 Τελικοί, θέσεις 3–4 Τελικοί, θέσεις 1–2 Επίσημος ιστότοπος ΟΧΕ Βαθμολογίες Επίσημος ιστότοπος ΟΧΕ. Αποτελέσματα Επίσημος ιστότοπος ΟΧΕ.
Το πρωτάθλημα Α1 Εθνικής χάντμπολ γυναικών της περιόδου 2007–08, ήταν το 15ο από την καθιέρωση της Α1 και συνολικά το 27ο πρωτάθλημα Ελλάδος στην ιστορία του γυναικείου χάντμπολ και διεξήχθη με τη συμμετοχή δέκα ομάδων. Στους τελικούς βρέθηκαν ξανά αντιμέτωπες οι Ορμή Πάτρας και η Αναγέννηση Άρτας, με την πρώτη να έχει το πλεονέκτημα για πρώτη φορά. Στους αγώνες που κρίθηκαν με μικρές διαφορές, η Ορμή επικράτησε και τις δύο φορές στην Πάτρα με μόλις ένα γκολ διαφορά, ενώ η Αναγέννηση είχε ισοφαρίσει στην Άρτα με νίκη 32-29. Έτσι η Ορμή κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη περίοδο τον τίτλο της πρωταθλήτριας, και εδραίωσε την κυριαρχία της εις βάρος της αντιπάλου της. Στην Α2 υποβιβάστηκαν οι Μακεδονικός και Φίλιππος Βέροιας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%911_%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_2007-2008
Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ Νίκος Γκάλης του ΟΑΚΑ
Το κλειστό γήπεδο είναι κατασκευασμένο σε 6 επίπεδα και έχει τη δυνατότητα να εκκενωθεί μέσα σε 10 λεπτά. Οι διαστάσεις της κεντρικής σάλας είναι 40 μ. x 70 μ. και το παρκέ του αγωνιστικού χώρου έχει διαστάσεις 28,2 μ. x 15 μ. Το στάδιο έχει 18,500 θέσεις για θεατές (2.000 πτυσσόμενες), 300 για δημοσιογράφους και 450 θέσεις VIP. Το γήπεδο έχει 54 θύρες για φιλάθλους, 2 για ομάδες, 1 για επίσημους και 1 για δημοσιογράφους. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν προσβασιμότητα σε όλες τις θύρες του μεσαίου διαζώματος. Είναι αξιοσημείωτο πως η διακριτική οροφή σε σχήμα «Α» στηρίζεται σε τέσσερις τεράστιους πυλώνες. Ο καθένας έχει ύψος 35 μέτρα, και απέχουν μεταξύ τους 108 μέτρα. Σύμφωνα με την Υφυπουργείο Αθλητισμού είναι το μεγαλύτερο κλειστό γυμναστήριο αυτού του τύπου στον κόσμο. Το γυμναστήριο είναι επίσης κατασκευασμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε άφθονο φυσικό φως να εισέρχεται στο εσωτερικό του, κατά τη διάρκεια της μέρας. Το γήπεδο διαθέτει 4 ηλεκτρονικούς πίνακες εκ των οποίων οι 2 είναι πίνακες αποτελεσμάτων, 1 στατιστικών και 1 παραγωγής εικόνας βίντεο. Ο εξοπλισμός περιλαμβάνει επίσης 2 κλειστά γυμναστήρια διαστάσεων 19 μ. x 9 μ. Στο χώρο του γηπέδου λειτουργεί ιατρείο κατά τη διάρκεια των αγώνων, ενώ υπάρχει και αίθουσα για έλεγχο αναβολικών σε αθλητές. Το γήπεδο διαθέτει επίσης 12 συγκροτήματα αποδυτηρίων με ντους, τουαλέτα, χώρο για μασάζ και 2 σάουνες. Οι δημοσιογράφοι καλύπτουν τις δραστηριότητες από κέντρο τύπου 500 τμ, την αίθουσα συνεντεύξεων 100 τμ. και 2 γραφεία τύπου. Επίσης λειτουργούν 20 κυλικεία, ηλεκτρονικό κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης και 6 σκοτεινοί θάλαμοι. Το γήπεδο αποτελεί έδρα για την Εθνική Ελλάδος και την ομάδα του Παναθηναϊκού. Το 2004 το κλειστό γυμναστήριο του ΟΑΚΑ φιλοξένησε τα αγωνίσματα της ενόργανης γυμναστικής, του τραμπολίνο και της καλαθοσφαίρισης που διεξήχθησαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων το ΟΑΚΑ φιλοξένησε το Ευρωμπάσκετ 1995 στο οποίο η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε την 4η θέση. Το 1998 το ΟΑΚΑ φιλοξένησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης στο οποίο η Εθνική Ελλάδος αναδείχθηκε 4η. Το 2007 στο Ο.Α.Κ.Α. διεξήχθη το προολυμπιακό τουρνουά καλαθοσφαίρισης και η Εθνική Ελλάδος κέρδισε τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Το 2007, επίσης, διεξήχθη στο ΟΑΚΑ το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Τροπαιούχος αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός που ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε ως έδρα το γήπεδο. Την ίδια χρονιά η ομάδα του Παναθηναϊκού κατέκτησε μέσα στο ΟΑΚΑ και τους 2 εγχώριους τίτλους και είχε την ευκαιρία να πανηγυρίσει εντός έδρας το τριπλ κράουν. Στις 14 Ιουνίου του 2016 ημέρα κατά την οποία συμπληρώθηκαν 29 έτη από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 1987 από την εθνική Ελλάδος το ΟΑΚΑ μετονομάστηκε σε κλειστό γυμναστήριο "Νίκος Γκάλης". . Στις 22 Μαΐου 2022 ανακοινώθηκε η παραχώρηση της χρήσης του κλειστού γυμναστηρίου των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων από την Ελληνική κυβέρνηση στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός για 49 χρόνια. Μέρος της συμφωνίας είναι η συντήρηση και αναβάθμιση του από την ιστορική ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Κοινή απόφαση όλων των εμπλεκόμενων της συμφωνίας ήταν πως το κλειστό γυμναστήριο του Ο.Α.Κ.Α. θα χρησιμοποιείται και από την Εθνική Ελλάδος μπάσκετ όποτε εκείνη επιθυμεί. Από τις 14 Ιουνίου του 2016 το κλειστό γήπεδο του ΟΑΚΑ μετονομάστηκε σε κλειστό γυμναστήριο "Νίκος Γκάλης".. Στο γήπεδο αυτό δεν πρόλαβε να αγωνιστεί στην καριέρα του συμμετείχε όμως τιμώμενος σε σημαντικές διοργανώσεις. Ο Νίκος Γκάλης είχε τιμηθεί νωρίτερα στο ΟΑΚΑ στις 21 Οκτωβρίου 1999 όταν οι σχέσεις των αδελφών Γιαννακόπουλων και του Γκάλη αποκαταστάθηκαν και επίσημα καθώς βραβεύτηκε από τον Παναθηναϊκό στο ημίχρονο αγώνα της Ευρωλίγκα απέναντι στη Ρεάλ. Το 2004 μετέφερε την Ολυμπιακή Φλόγα ως πρώτος λαμπαδηδρόμος μέσα στο χώρο του ΟΑΚΑ (στο Ολυμπιακό Στάδιο) για την τελετή έναρξης της διοργάνωσης. Στις 6 Μαΐου του 2007 τιμήθηκε από την Ευρωλίγκα στον τελικό του ΟΑΚΑ (Παναθηναϊκός - ΤΣΣΚΑ) παρουσία 20.000 φιλάθλων, σε ένα από τα μεγαλύτερα standing ovation στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Κατά καιρούς φιλοξενούνται συναυλίες καλλιτεχνών και άλλες εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision το 2006. Επίσης έχουν δώσει συναυλίες μέσα στο κλειστό οι: Τζένιφερ Λόπεζ, Μπιόρκ, Μπιγιονσέ, Ρότζερ Γουώτερς, Tokio Hotel, Σάκης Ρουβάς, Δέσποινα Βανδή και άλλοι πολλοί. Εξυπηρετείται από τους σταθμούς Νερατζιώτισσας της γραμμής 1 του Μετρό και του Προαστιακού και Ειρήνης του Μετρό (Γραμμή 1) καθώς και από αρκετές γραμμές λεωφορείων. Μελλοντικά θα εξυπηρετείται και από την Γραμμή 4 του μετρό με τον σταθμό Ολυμπιακό Στάδιο. paobc.gr sport.gov.gr OAKA at Stadia.gr Γήπεδα μπάσκετ πάνω στο χάρτη της Ελλάδας Εικονική περιήγηση 360° του ΟΑΚΑ στην ιστοσελίδα myPanorama.gr Αρχειοθετήθηκε 2011-12-21 στο Wayback Machine.
Το Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο (με την τιμητική ονομασία «Νίκος Γκάλης» από το 2016) ανήκει στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Αθλητικού Κέντρου Αθήνας (O.A.K.A.) που βρίσκεται στο Μαρούσι. Κατασκευάστηκε το 1995 και έχει χωρητικότητα 18.500 θέσεων (2.000 πτυσσόμενες), και 300 θέσεων για δημοσιογράφους και 450 θέσεις VIP. Διεξάγονται κυρίως αγώνες καλαθοσφαίρισης και άλλων ομαδικών και ολυμπιακών αθλημάτων. Αποτελεί έδρα του Παναθηναϊκού στον οποίο έχει παραχωρηθεί και της Εθνική Ελλάδος. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αθλητική εγκατάσταση που χρησιμοποιήθηκε κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ενώ επίσης θεωρείται ως ένα από τα πιο σύγχρονα κλειστά γυμναστήρια στην Ευρώπη. Έχει φιλοξενήσει σπουδαίες αθλητικές διοργανώσεις και πολιτισμικές εκδηλώσεις αφού είναι το καλύτερο κλειστό γυμναστήριο της χώρας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C_%CE%93%CE%AE%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9F%CE%91%CE%9A%CE%91
Εθισμός στο Διαδίκτυο
Η διαταραχή εθισμο στο διαδίκτυο δεν συμπεριλαμβάνεται στο τελευταίο εγχειρίδιο DSM (DSM-5, 2013), το οποίο χρησιμοποιείται τακτικά από ψυχιάτρους. Ο προβληματικός τζόγος είναι η μόνη (μη σχετιζόμενη με ουσίες) διαταραχή η οποία συμπεριλαμβάνεται στο DSM-5. Ωστόσο, η διαταραχή διαδικτυακών παιγνίων καταγράφεται σε ένα παράρτημα του εν λόγω εγχειριδίου, ως μια διαταραχή η οποία χρήζει περαιτέρω μελέτης.Ο Τζέραλντ Τζ. Μπλοκ, M.D. (Jerald J. Block) έχει επιχειρηματολογήσει ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο θα πρέπει να συμπεριληφθεί ως διαταραχή στο DSM-5. Ωστόσο, ο Μπλοκ παρατήρησε ότι η διάγνωση είναι περίπλοκη επειδή 86% των μελετούμενων υποκειμένων εμφανίζουν συμπτώματα τα οποία παρουσιάζονται και σε άλλες διαγνώσιμες διαταραχές ψυχικής υγείας. Το Διαδίκτυο έχει την ικανότητα να καλύψει συγκεκριμένες ψυχολογικές ανάγκες ενός ατόμου. Ένα από τα χαρακτηριστικά του μέσου που προκύπτει από τη φύση του είναι ότι μπορεί να δημιουργήσει μια «ιδανική κατάσταση εαυτού», όπου το άτομο μπορεί να εξερευνήσει διάφορες πτυχές της προσωπικότητάς του χωρίς να έχει περιορισμούς και συνέπειες. Στο Διαδίκτυο δεν υπάρχουν άμεσες συνέπειες των πράξεων, ο χρήστης μπορεί να μπει και να βγει όποτε θέλει, ενώ μπορεί να καλύψει την όποια εξωτερική εμφάνιση, αφού δεν υπάρχει οπτική επαφή. Ταυτόχρονα, ο έφηβος μπορεί να ενσαρκώσει διαφορετικούς ρόλους ή να υιοθετήσει διαφορετικές ταυτότητες ανάλογα με την εκάστοτε διαδικτυακή εμπειρία, εξαιτίας της ανωνυμίας, που συνιστά κατεξοχήν χαρακτηριστικό του Διαδικτύου. Συνήθως, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του εθισμού στο διαδίκτυο είναι αγόρια και μεγαλώνουν σε δύσκολες καταστάσεις (δυσλειτουργικές οικογένειες). Πρόσφατες έρευνες στην Ελλάδα κατέδειξαν τη σημασία της γονικής μέριμνας και φροντίδας στην ανάπτυξη του εθισμού στο Διαδίκτυο (Siomos, 2012). Η βέλτιστη παροχή γονικής μέριμνας χαρακτηρίζεται από φροντίδα και υγιή προστατευτικότητα, ούτως ώστε το παιδί να κατευθύνεται και να καθοδηγείται με επάρκεια σε ένα ασφαλές περιβάλλον, χωρίς να παρεμποδίζονται οι προσπάθειές του για την ανάδειξη προσωπικής ταυτότητας και αυτονόμησης. Αντίθετα, υπερπροστατευτικότητα των γονέων και χαμηλά επίπεδα φροντίδας συνιστούν το πρότυπο μέριμνας 'affectionless control' (έλεγχος χωρίς στοργή), το οποίο συνδέθηκε με υψηλότερες βαθμολογίες εθισμού στο Διαδίκτυο. Ο εθισμός των εφήβων στο διαδίκτυο μπορεί, επίσης να είναι το αποτέλεσμα άλλων ψυχικών διαταραχών, όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές προσωπικότητας, υπερκινητικότητα και κοινωνική φοβία. Συχνά όμως η ανάπτυξη καταθλιπτικού συναισθήματος ή άγχους έπεται της εμφάνισης του εθισμού, όπως συμβαίνει και με άλλες εθιστικές συμπεριφορές. Αυτό καταδεικνύει την αναγκαιότητα εκτίμησης κάθε περίπτωσης από ειδικό ψυχικής υγείας, ο οποίος θα είναι σε θέση να κρίνει την ύπαρξη ή μη συννοσηρών καταστάσεων. Συμπτώματα συνδρόμου απόσυρσης, όπως ψυχοκινητική διέγερση, εκούσια ή ακούσια κίνηση δακτυλογράφησης των δακτύλων του χεριού, άγχος, έμμονη σκέψη για το διαδίκτυο και όνειρα για το διαδίκτυο. Κατανάλωση υπερβολικού χρόνου ή και χρήματος σε δραστηριότητες σχετικές με το διαδίκτυο (λογισμικά, σκληροί δίσκοι κ.λ.π) Έκπτωση λειτουργικότητας του ατόμου σε κοινωνικό, οικογενειακό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Μειωμένη επίδοση στο σχολείο λόγω των πολλών ωρών που περνάει ο έφηβος στο διαδίκτυο. Σε προχωρημένες περιπτώσεις ο έφηβος δεν κοιμάται, παραμελεί την προσωπική του υγιεινή, μπορεί να σταματήσει ακόμα και το σχολείο. Ακόμη, απομονώνεται από την οικογένεια και τους φίλους του, γίνεται επιθετικός, μπορεί να κλέβει χρήματα από τους γονείς για να παίζει. Τέλος, φτάνει σε σημείο να μην τρώει ή και το αντίθετο (να παχαίνει πολύ). Ο συμπεριφορικός εθισμός συχνά συγχέεται με τον υψηλό βαθμό εμπλοκής με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Ο υψηλός βαθμός εμπλοκής δεν διακρίνεται από μικρότερο βαθμό ενασχόλησης με όρους χρονικής διάρκειας, όμως διαφέρει από τον εθισμό στο ότι οι αρνητικές συνέπειες είναι απούσες και στο ότι δεν σημειώνεται τάση του ατόμου να επαναλάβει τη συμπεριφορά, ώστε να απαλύνει δυσφορία που νιώθει όταν τη διακόπτει. Αντίθετα το άτομο με υψηλό βαθμό εμπλοκής προβαίνει στη δραστηριότητα, επειδή τη βρίσκει ευχάριστη. Ο υψηλός βαθμός εμπλοκής στη χρήση Διαδικτύου μπορεί να είναι μια θετική συμπεριφορά, ειδικά καθώς η χρήση του προάγεται κοινωνικά και είναι απαραίτητη ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία μάθησης επαγγελματικών δεξιοτήτων. Η διάκριση της παθολογικής χρήσης της νέας τεχνολογίας από τον υψηλό βαθμό εμπλοκής (engagement) με αυτές αναδείχτηκε ως σημαντικός προβληματισμός των ερευνητών (Charlton & Danforth, 2004). Οι Charlton και Danforth κατέδειξαν ερευνητικά ότι τα κεντρικά κριτήρια στην κατηγοριοποίηση των εθιστικών συμπεριφορών σχετιζόμενων με δραστηριότητες χρήσης του Η/Υ είναι τα κριτήρια της αποτυχίας προσπαθειών μείωσης της χρήσης, της σύγκρουσης (με οιαδήποτε από τις εκφράσεις που προαναφέρθηκαν) και της συμπεριφορικής ειδικά κυριαρχίας στη ζωή του ατόμου (Charlton & Danforth, 2010). Το φαινόμενο συνήθως εμφανίζεται αρχικά σε εφήβους κατά την πρώιμη εφηβεία (10-14 ετών) ή και σε μικρότερη ακόμη ηλικία. Είναι πιο έντονο κατά την μέση εφηβεία (15-17 ετών), κατά την οποία οι έφηβοι πειραματίζονται και σταδιακά αυτονομούνται, καθώς και κατά την όψιμη εφηβεία (> 17 ετών). Ένας ακόμα πληθυσμός υψηλού κινδύνου είναι αυτός των φοιτητών, οι οποίοι καλούνται πολλές φορές για πρώτη φορά να οριοθετήσουν οι ίδιοι τη χρήση Διαδικτύου στην οποία προβαίνουν μακριά από οικογενειακό έλεγχο, αλλά και χωρίς το ξεκάθαρα δομημένο πλαίσιο υποχρεώσεων του σχολείου μέσης εκπαίδευσης. Σποραδικά εμφανίζεται το πρόβλημα και σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπου κυρίως αφορά περιπτώσεις υπέρμετρης ενασχόλησης με κοινωνική δικτύωση, αλλά και διαδικτυακό τζόγο, όπως και διαδικτυακή πορνογραφία. Ο ρόλος των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντικός τόσο για την πρόληψη, όσο και για την αντιμετώπιση του εθισμού των παιδιών τους από το Διαδίκτυο. Όσον αφορά την πρόληψη, το σημαντικότερο πράγμα που χρειάζεται να κάνουν οι γονείς προκειμένου να μπορούν να ελέγχουν αποτελεσματικά τη χρήση του Διαδικτύου από τα παιδιά τους, είναι να γνωρίσουν οι ίδιοι το μέσο. Προς το παρόν, οι γονείς δε γνωρίζουν το μέσο και επιπλέον δε φαίνονται διατεθειμένοι να έλθουν σε επαφή με το Διαδίκτυο, ενώ ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητες των παιδιών τους στο Ίντερνετ. Ταυτόχρονα, οι γονείς θα πρέπει κάποιες φορές να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο μαζί με το παιδί, ώστε να του δίνουν τις απαραίτητες κατευθύνσεις, ενώ η εγκατάσταση κάποιων φίλτρων στον υπολογιστή μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση ακατάλληλων για το παιδί ιστοσελίδων. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να έχουν τεθεί κάποιες βάσεις όταν το παιδί φτάνει στην εφηβεία, να υπάρχουν δηλαδή όρια. Για να υπάρξουν ωστόσο όρια θα πρέπει οι γονείς να μπορούν να διαθέσουν τον απαραίτητο χρόνο, αφού είναι δύσκολο για ενοχικούς γονείς να θέσουν όρια. Σε πιο πρακτικό επίπεδο, ο υπολογιστής είναι καλό να βρίσκεται σε κοινόχρηστο χώρο και όχι στο δωμάτιο του παιδιού, ώστε να ελέγχεται διακριτικά η δραστηριότητα του παιδιού στο Διαδίκτυο. Ενώ, τέλος, οι γονείς θα πρέπει να συζητούν για τις διαδικτυακές διαδρομές του παιδιού τους, ώστε να έχουν πάντοτε ενημέρωση για τις ιστοσελίδες που επισκέπτεται, τα άτομα με τα οποία συνομιλεί και τις πληροφορίες που ανταλλάσσει με άλλα άτομα. Για την αντιμετώπιση του φαινομένου έχει προταθεί η κινητοποιητική συνέντευξη, το γνωστικό- συμπεριφορικό μοντέλο θεραπείας, η συμβουλευτική παρέμβαση στην οικογένεια, οι ομάδες απεξάρτησης, ενώ υπάρχουν κάποια δεδομένα και για το ρόλο της φαρμακοθεραπείας στη θεραπεία. Ιδιαίτερα σημαντική για την αντιμετώπιση του εθισμού στα παιδιά και στους εφήβους είναι η ύπαρξη κοινής στάσης των γονέων, η παροχή υποστήριξης αλλά όχι κάλυψης και η τοποθέτηση του υπολογιστή σε ένα ορατό σημείο στο σπίτι και όχι στο δωμάτιο του παιδιού. Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του εθισμού στο Διαδίκτυο έχει και η συμβουλευτική στην οικογένεια, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα υποστηρικτικό πλαίσιο, που θα δράσει ευεργετικά στη θεραπεία. Η κινητοποιητική συνέντευξη μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στον χειρισμό της άρνησης του προβλήματος, ένα συχνό εμπόδιο που παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες. Στα πλαίσια της γνωστικο- συμπεριφορικής θεραπείας, εντοπίζονται οι γνωστικές διαστρεβλώσεις που εκλύουν και διατηρούν την προβληματική χρήση του Διαδικτύου, προωθείται η γνωσιακή αναδόμηση και ένας πιο ισορροπημένος και προσαρμοστικός τρόπος σκέψης. Παράλληλα χρησιμοποιούνται μια σειρά από συμπεριφορικές στρατηγικές, όπως η αναγνώριση του πρότυπου χρήσης του Διαδικτύου και η εφαρμογή ενός διαμετρικά αντίθετου προγράμματος χρήσης, η οριοθέτηση των περιόδων χρήσης με διάφορα εξωτερικά μέσα, παρακίνηση για ενασχόληση με ευχάριστες εναλλακτικές δραστηριότητες, η χρήση καρτών υπενθύμισης, η πλήρης αποχή από ιδιαίτερα προβληματικές διαδικτυακές εφαρμογές, η ενσωμάτωση καθορισμένων διαστημάτων χρήσης στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα του χρήστη. Οι ομάδες απεξάρτησης χρησιμοποιούν τις πρακτικές των ομάδων απεξάρτησης από άλλους εθισμούς, όπως το πρόγραμμα των 12 βημάτων ή βασίζονται στις αρχές της ομαδικής ψυχοθεραπείας. Σε ό,τι αφορά τη φαρμακοθεραπεία, η χρήση της εσιταλοπράμης φάνηκε αποτελεσματική σε μικρή ανοικτή μελέτη, έχει προταθεί η ναλτρεξόνη λόγω του μηχανισμού δράσης της στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου, ενώ η μεθυλφενιδάτη αποδείχθηκε αποτελεσματική σε μια ανοικτή μελέτη σε παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) και εθισμό σε διαδικτυακά παιχνίδια. Σε κάθε περίπτωση, ο εθισμός στο Διαδίκτυο, ως ψυχική διαταραχή, χρήζει αντιμετώπισης από επαγγελματίες ψυχικής υγείας εξειδικευμένους στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Beard KW, Wolf EM. Modification in the proposed diagnostic criteria for Internet addiction. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking. 2001;4(3):377-83. Charlton, J.P. and I.D. Danforth, Differentiating computer-related addictions and high engagement. Human perspectives in the internet society: culture, psychology and gender, 2004. 4: p. 59-68. Charlton, J.P. and I.D.W. Danforth, Validating the distinction between computer addiction and engagement: online game playing and personality. Behaviour & Information Technology, 2010. 29(6): p. 601-613. Goldberg (1998). Technological addictions. Clinical psychology Forum, 76, 14-19. Konstantinos Siomos, Georgios Floros, Virginia Fisoun, Dafouli Evaggelia, Nikiforos Farkonas, Elena Sergentani, Maria Lamprou, Dimitrios Geroukalis. Evolution of Internet addiction in Greek adolescent students over a two-year period; the impact of parental bonding. European Child & Adolescent Psychiatry 2012, 21(4):211-219 Mitchell (2000). Internet addiction: genuine diagnosis or not. Lancet, 355(9204), 632. Widyanto, & Griffiths (2006). ‘Internet addiction’: A critical review. International Journal of Mental Health and Addiction, 4(1), 31-51. Young, KS. "Internet Addiction: The Emergence of a New Clinical Disorder." Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking 1996;1(3): 237-244. Σφακιανάκης Εμμανουήλ, Σιώμος Κωνσταντίνος, Φλώρος Γεώργιος. "Εθισμός στο διαδίκτυο και άλλες διαδικτυακές συμπεριφορές υψηλού κινδύνου". Εκδόσεις Λιβάνης (2012). ISBN 978-960-14-2501-6 Σιώμος Κωνσταντίνος, Φλώρος Γεώργιος (επιμέλεια). "Έρευνα, Πρόληψη, Αντιμετώπιση των κινδύνων στη χρήση του Διαδικτύου". Τόμος Πρακτικών 1ου Πανελληνίου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο. ISBN 978-960-99806-0-9 Σιώμος Κωνσταντίνος, Φλώρος Γεώργιος (επιμέλεια). "Οφέλη και κίνδυνοι στη χρήση του Διαδικτύου". Τόμος Πρακτικών 2ου Πανελληνίου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο. ISBN 978-960-99806-1-6 Katerelos, I., Tsekeris, C., Lavdas, M. and Dimitriou, K. (2011) A psychosocial approach to the use of the internet and Massive Online Role Playing Games. FACTA UNIVERSITATIS. Series: Philosophy, Sociology, Psychology and History, Vol. 10, No 1, pp. 73–88. Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου Test Young. Ένα απλό τεστ που βοηθά στη διάγνωση του εθισμού στο διαδίκτυο Ασφάλεια στο Διαδίκτυο Για ένα ασφαλέστερο διαδίκτυο Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο Μονάδα απεξάρτησης 18 Άνω - Tμήμα Παθολογικής Χρήσης Διαδικτύου Συμβουλευτική υπηρεσία φοιτητών προς αντιμετώπιση της παθολογικής χρήσης Η/Υ και Διαδικτύου
Ο εθισμός στο διαδίκτυο (internet addiction) μια σχετικά νέα μορφή εξάρτησης, προτάθηκε ως όρος πρώτη φορά από τον Goldberg (1995) και έγινε δημοφιλής με την καινοτόμο έρευνα της Young (1996), αναφέρεται στην «καταναγκαστική, υπερβολική χρήση του διαδικτύου και τον εκνευρισμό ή δυσθυμική συμπεριφορά που παρουσιάζεται κατά τη στέρησή της» (Mitchell, 2000). Ο εθισμός στο Διαδίκτυο, αν και δεν έχει επισήμως αναγνωρισθεί ως κλινική οντότητα παρά μόνο στην Κίνα, Ν.Κορέα και Ταϊβάν, αποτελεί μια κατάσταση που προκαλεί σημαντική έκπτωση στην κοινωνική και επαγγελματική ή ακαδημαϊκή λειτουργικότητα του ατόμου. Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας όλο και συχνότερα καλούνται να προσεγγίσουν θεραπευτικά άτομα με προβληματική χρήση του Διαδικτύου. Ήδη στην επόμενη έκδοση του διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, DSM-V, θα συμπεριληφθεί ως χρήζουσα περισσότερη έρευνα η οντότητα "Internet Use Gaming Disorder", ένας όρος που δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε έρευνες ως σήμερα. Συνηθέστερη ορολογία πέρα από τον εθισμό στο Διαδίκτυο (Internet Addiction Disorder - IAD) είναι επίσης οι "Pathological Internet Use" (Παθολογική χρήση του διαδικτύου)», "Problematic Internet Use" (Προβληματική χρήση του διαδικτύου), "Excessive Internet Use" (Υπερβολική χρήση του διαδικτύου) και "Compulsive Internet Use" (Καταναγκαστική χρήση του διαδικτύου) (Widyanto & Griffiths, 2006).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF
Έλλη Παππά
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920 (η μικρότερη από πέντε παιδιά: Ηρώ, Γιώργος, Διδώ, Δέσποινα και Έλλη). Αδελφή της ήταν η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε αρχικά στη Φιλοσοφική και στη συνέχεια στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της κατοχής, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ. Κατά την ίδια περίοδο έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του Ριζοσπάστη μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη που έγινε σύντροφός της. Η Έλλη Παππά και ο Νίκος Μπελογιάννης συνελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 1950 και παρέμειναν σε απομόνωση έως την πρώτη δίκη τους (Νοέμβριος 1951). Στη φυλακή γεννήθηκε ο γιος τους Νίκος (Αύγουστος 1951). Ακολούθησε δεύτερη δίκη (Φεβρουάριος 1952). Καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε, αλλά η Έλλη όχι, λόγω του βρέφους, και τελικά αποφυλακίστηκε την πρωτοχρονιά του 1964. Εργάστηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας Δημοκρατική Αλλαγή. Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο (αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968, λόγω σοβαρής ασθένειας). Ως δημοσιογράφος εργάστηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, στην εφημερίδα Μακεδονία, στο περιοδικό Γυναίκα, στην εφημερίδα Εξπρές και στην εφημερίδα Έθνος. Δραστηριοποιήθηκε στη μεταπολιτευτική ΕΔΑ και στο ΚΚΕ. Λόγω των πολιτικών διώξεων της Έλλης Παππά κατά την περίοδο της κατοχής και του Εμφυλίου, μεγάλο μέρος του αρχείου της έχει χαθεί. Από την περίοδο της φυλάκισής της σώζεται αλληλογραφία, κείμενα και ενθυμήματα, πολλά από τα οποία φυλάχθηκαν από τον γιο της και την αδελφή της, Διδώ Σωτηρίου. Σε δεκατρία χρόνια φυλακής δεν έπαψε να δημιουργεί –κατάλληλα για την εκάστοτε ηλικία του– βιβλία για το παιδί που μεγάλωνε με τη φροντίδα της αδελφής της, Διδώς. Γραμμένα ή διασκευασμένα από την ίδια, ζωγραφισμένα και βιβλιοδετημένα στο χέρι με λεπτομέρεια, τα βιβλία που φιλοτέχνησε για τον γιο της η Έλλη Παππά. Το 2002 η Έλλη Παππά εμπιστεύθηκε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο ([1]) το σύνολο του αρχείου της, που, ταξινομημένο πλέον, προστίθεται στις διαθέσιμες πηγές της μεταπολεμικής ιστορίας. Παρέδωσε το αρχείο της στο Μουσείο Μπενάκη. Μετά θάνατον εκδόθηκε το έργο που στηρίχθηκε στο αρχείο της, το Μαρτυρίες μιας διαδρομής. Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου του 2009. Ο Πλάτωνας στην Εποχή μας (1981, 1998) Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς στο Κεφάλαιο του Μαρξ (1983, 1984) Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό (1985) Μύθος και ιδεολογία στη Ρωσική Επανάσταση - Οδοιπορικό από τον ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στον λαϊκισμό του Στάλιν (1990) Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου (1991) Κομμούνα του 1871: Επανάσταση του 21ου αιώνα; (1992) Το ημερολόγιο ενός φυλακισμένου (Μυθιστόρημα, Βουκουρέστι 1961) Δουλειά της φυλακής (Διηγήματα και ποιήματα, 1979) Βίος και έργα της γάτας της Σοφής (1984) Σελίδες από τον τύπο της Αντίστασης (1985) Νίκος Κιτσίκης - Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός (1986) Μικρογραφίες – Βιβλία από τη Φυλακή (2006) Μαρτυρίες μιας διαδρομής Η παρέα της Κοκκινιάς - Έλλη Παππά Η Παρέα της Κοκκινιάς - Ιστοσελίδα της Έλλη Παππά Έφυγε από τη ζωή η Έλλη Παππά Αφιέρωμα στην Έλλη Παππά από το TV Χωρίς Σύνορα Διδώ Σωτηρίου - Έλλη Παππά (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Η Έλλη Παππά (1920 - 27 Οκτωβρίου 2009) ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. Ήταν η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη έως και την εκτέλεση του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%AC
YARSAV
Το συνδικάτο ιδρύθηκε στις 26 Ιουνίου 2006 στην Άγκυρα από 501 δικαστικούς (δικαστές ή εισαγγελείς), με πρόεδρο τον Εμέρ Φαρούκ Εμιναγάογλου. Επρόκειτο για την πρώτη επαγγελματική συνδικαλιστική οργάνωση η οποία δημιουργήθηκε εντός του τουρκικού δικαστικού συστήματος. Το συνδικάτο αποτέλεσε αντικείμενο συνεχών πιέσεων εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας με απώτερο σκοπό τον χαρακτηρισμό τους ως παράνομο. Αριθμός προσφυγών κατατέθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με απώτερο σκοπό την διάλυσή του. Η οργάνωση, η οποία αριθμούσε αρκετούς εκπροσώπους στο Ανώτατο Συμβούλιο Δικαστών και Εισαγγελέων (HSYK), είδε τα μέλη της να καθαιρούνται από το συγκεκριμένο όργανο έπειτα από σχετική μεταρρύθμιση υπό τον Ερντογάν. Στη συνέχεια, το HSYK προέβη στη λήψη μέτρων μειωτικού και απαξιωτικού χαρακτήρα σε βάρος δικαστικών μελών του YARSAV, όπως αποσύρσεις από ερευνητικές υποθέσεις, δυσμενείς μεταθέσεις (οι οποίες, ορισμένες φορές, λάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια δικών), καθώς και αντικαταστάσεις με δικαστικούς μέλη του προεδρεύοντος κόμματος (AKP). Το YARSAV συμμετείχε στις διαδηλώσεις του καλοκαιριού του 2013 (γνωστές ως «κίνημα του πάρκου Γκεζί »). Η Εμινέ Ουλκέρ Ταρχάν, πρώην πρόεδρος του συνδικάτου, απέτρεψε την διάβαση τεθωρακισμένου οχήματος οπλισμένου με κανόνι νερού καθήμενη μπροστά του. Στις 23 Ιουλίου 2016, έπειτα από το διάταγμα εφαρμογής καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης κατά την επαύριο της απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία, η οργάνωση διαλύθηκε από την εκτελεστική εξουσία. Παράλληλα, συνολικά, περίπου 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι, μεταξύ των οποίων 2.745 δικαστικοί, απολύθηκαν και συνελήφθησαν υπό την διαδικασία του αυτοφώρου, ενώ ορισμένοι εξ'αυτών φυλακίστηκαν. Τον Απρίλιο του 2017, συνολικά, 2.000 δικαστές και εισαγγελείς εκτιμάτο πως εξακολουθούσαν να βρίσκονται φυλακισμένοι στην Τουρκία, ενώ, συνολικά, 5.000 φέρεται να είχαν ταυτοποιηθεί από την κυβέρνηση ως μέλη αντικαθεστωτικής οργάνωσης. Στις 27 Οκτωβρίου 2016, ο δικαστής Μουράτ Αρσλάν, πρώην πρόεδρος του συνδικάτου, συνελήφθη υπό την διαδικασία του αυτοφώρου και βρέθηκε κατηγορούμενος για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση». Το όνομά του βρέθηκε μεταξύ εκείνων τα οποία επιλέχθηκαν τον Αύγουστο του 2017 για την απονομή του Βραβείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βάτσλαβ Χάβελ, το οποίο απονέμεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Στις 9 Οκτωβρίου 2017, ο Αρσλάν έλαβε το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πέραν της υπεράσπισης των επαγγελματικών συμφερόντων, καθώς και των εργασιακών συνθηκών των Τούρκων δικαστών και εισαγγελέων, το YARSAV ανέφερε πως αγωνίζεται: Υπέρ της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και των δικαστικών, καταγγέλλοντας κάθε μορφής πίεση εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας, καθώς και οποιαδήποτε μορφής παρεμπόδιση της διενέργειας ερευνών, Υπέρ της ενισχύσεως ενός κοσμικού και κοινωνικού κράτους δικαίου, καθώς και της σταθερότητας των θεσμών.Ως συνέπεια, επεδείκνυε ιδιαιτέρως επικριτική στάση απέναντι στην εκτελεστική εξουσία, καταγγέλλοντας την πολιτική καταστολής η οποία ακολουθείτο από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η οργάνωση έλαβε την υποστήριξη αριθμού διεθνών οργανώσεων κατά τον αγώνα της υπέρ της ανεξαρτησίας της τουρκικής δικαιοσύνης. Η Συνδικαλιστική Ένωση Δικαστικών και το Συνδικάτο του Δικαστικού Σώματος, τα δύο σημαντικότερα γαλλικά συνδικάτα δικαστικών, παρείχαν την υποστήριξή τους στο YARSAV και φιλοξένησαν ορισμένα εκ των μελών του σε συνελεύσεις τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Δικηγορικών Συλλόγων, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων πραγματοποίησαν κοινή δήλωση υποστήριξης. Εντός σχετικού άρθρου της εφημερίδας Le Monde, ο Ρομπέρ Μπαντεντέρ, καθώς και αριθμός Γάλλων δικαστικών, τάχθηκαν υπέρ του αγώνα του YARSAV, χαρακτηρίζοντας την δράση του ως «ύστατο σήμα κινδύνου των Τούρκων ελεύθερων δικαστών». Η τάξη του 2017 της γαλλικής Εθνικής Δικαστικής Σχολής έφερε την ονομασία της οργάνωσης. Εμέρ Φαρούκ Εμιναγάογλου: 26 Ιουνίου 2006 - 15 Νοεμβρίου 2009 Εμινέ Ουλκέρ Ταρχάν: 15 Νοεμβρίου 2009 - 10 Μαρτίου 2011 Μουράτ Αρσλάν: 16 Μαρτίου 2011 - 23 Ιουλίου 2016 Συμβούλιο της Επικρατείας (Τουρκία) Ακυρωτικό Δικαστήριο (Τουρκία)
Το YARSAV (ακρωνύμιο του Yargıçlar ve Savcılar Birliği, αποδιδόμενο στα ελληνικά ως Συνδικάτο Δικαστών και Εισαγγελέων) είναι τουρκικό επαγγελματικό συνδικάτο ιδρυμένο το 2006. Πρώτο και μοναδικό συνδικάτο δικαστών στην Τουρκία, η συγκεκριμένη οργάνωση έφτασε να αριθμεί ως μέλη της έως αρκετές χιλιάδες Τούρκων δικαστών και εισαγγελέων οι οποίοι επιθυμούσαν να εκφράσουν την ανεξαρτησία τους απέναντι στην εκτελεστική εξουσία. Στις 23 Ιουλίου 2016, έπειτα από την δημοσιοποίηση του διατάγματος εφαρμογής καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης κατά την επαύριο της απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία, η οργάνωση διαλύθηκε από την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ ο πρόεδρός της, Μουράτ Αρσλάν, συνελήφθη υπό τη διαδικασία του αυτοφώρου. Παράλληλα, αρκετές χιλιάδες Τούρκων ανεξάρτητων δικαστών αντικαταστάθηκαν από δικαστικούς θετικά διακείμενους προς την εξουσία, ενώ μέρος εξ'αυτών συνελήφθησαν.
https://el.wikipedia.org/wiki/YARSAV
Συκιές Αχαΐας
Η ονομασία του χωριού είναι είτε φυτωνυμική από το ομώνυμο δέντρο, είτε ανθρωπωνυμικό από το επίθετο Συκαίος. Αναφέρεται ότι έχουν βρεθεί ερείπια από την εποχή της Φραγκοκρατίας στο χωριό, το λεγόμενο Φρούριο Συκιών. Στην περιφέρεια του χωριού υπήρχε ήδη από τον 18ο αιώνα νερόμυλος, που λειτουργούσε μέχρι τον 20ό αιώνα. Ανήκε στον Γκολφίνο Γκολφινόπουλο και στις 28 Μαρτίου του 1735 τον πούλησε στην Οικογένεια Λόντου η οποία με την σειρά της τον αφιέρωσε, μαζί με άλλα υπάρχοντά της, στο γειτονικό μοναστήρι των Νεζερών. Αργότερα ο νερόμυλος βρέθηκε στην ιδιοκτησία ιδιωτών. Σε δικαιοπρακτικό έγγραφο της 31/12/1734 (με ερωτηματικό ως προς το έτος), που συντάχθηκε στον διπλανό Κάλανο, εμφανίζεται το χωριό ως "μαχαλά[ς] Σηκές", δηλ. ως γειτονιά του Καλάνου. Στο χωριό, επίσης, υπήρχε παλιότερα και χάνι. Κάτοικοι του χωριού είναι οι οικιστές του χωριού Συκιά που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στα πεδινά της δυτικής Αχαΐας και εγγύς της νυν κωμόπολης της Κάτω Αχαΐας και αργότερα μετονομάστηκε σε Πίσω Συκέα. Στις 20/04/1835 υπήχθη στο Δήμο Νεζερών και στις 08/03/1841 (ΦΕΚ 5Α), με την κατάργηση του Δήμου Νεζερών, προσαρτάται στον τότε Δήμο Φαρών. Οι Συκιαίς εντωμεταξύ εμφανίζονται ως οικισμός στις εθνικές απογραφές το 1844 και απογράφονται αδιάκοπα μέχρι και το 1928. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912, και την θέσπιση των κοινοτήτων, αποσπάται από το Δήμο Φαρών και προσαρτάται στην Κοινότητα Λακκωμάτων. Με το ΦΕΚ 200Α της 09/10/1913 αποσπάται από την Κοινότητα Λακκωμάτων και προσαρτάται στην Κοινότητα Κομπηγαδίου. Μέχρι το 1940 είχε ήδη εγκαταλειφθεί, πιθανόν λόγω κατολίσθησης, όπως και ο γειτονικός οικισμός Δενδρά. Στις 16/10/1940 έπαψε να υφίσταται ως οικισμός. Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής: Στο χωριό υπάρχει κοιμητηριακός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι πλήρως λειτουργικός. Βρίσκεται χτισμένος στην είσοδο του ερειπωμένου πλέον οικισμού, και παράλληλα στο υψηλότερο σημείο αυτού, σε υψόμετρο 580 μέτρων. Σπυρίδων Ν. Γκουρβέλος, «Εν ταις των Νεζερών κώμαις». Ιστορία των Νεζερών, εκδ. Γραφικές Τέχνες Πέτρος Κούλης, Πάτρα 2007. ISBN 978-960-930162-6. Χρήστου Π. Κορύλλου, Χωρογραφία της Ελλάδος. Α'. Νομός Αχαΐας, Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων "Ανέστη Κωνσταντινίδου", Εν Αθήναις 1903. Αγαμέμνων Τσελίκας, "Τα δικαιοπρακτικά έγγραφα των μοναστηριών Ομπλού, Χρυσοποδαριτίσσης, Αγίων Πάντων και Γηροκομείου Πατρών (1712-1855). Διπλωματική έκδοση" στο Δελτίο του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου, Τόμος Θ΄, Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 2000. ISSN 1108-6068. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Συκιά. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Συκιών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 18/11/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Λακκωμάτων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/11/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Νέου Κομπηγαδίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/11/2017.
Οι Συκιές είναι παλιός, εγκαταλελειμμένος πλέον, ορεινός οικισμός της Αχαΐας, που βρίσκεται στην ιστορική περιοχή των Νεζερών. Σήμερα, υπάγεται γεωγραφικά στην περιφέρεια της Τοπικής Κοινότητας Νέου Κομπηγαδίου της Δημοτικής Ενότητας Φαρρών του Δήμου Ερυμάνθου. Βρίσκεται σε πλαγιά των νότιων απολήξεων πρόβουνων του Παναχαϊκού, στα νότια αυτού, απέναντι ακριβώς του Ερυμάνθου, σε θέση πλησίον παραποτάμου του Πείρου λίγο πριν την συμβολή τους στα όρια του επονομαζόμενου Στενού των Νεζερών. Οδηγεί εκεί χωμάτινος δρόμος από το νοτιότερο σημείο του γειτονικού χωριού Κάλανος.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BA%CE%B9%CE%AD%CF%82_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82
Χημική ωκεανογραφία
Γενικά, το θαλάσσιο νερό είναι ένα διάλυμα με ελαφρά αλκαλικό χαρακτήρα. Στην ανοιχτή θάλασσα, το pH κυμαίνεται περίπου από 7,5 έως 8,4. Η κάθετη κατανομή παρουσιάζει μια έντονη διακύμανση τιμών στα ανώτερα 100 m της υδάτινης στήλης με σχετικά μεγάλες τιμές pH και μέγιστη 8,3. Κατεβαίνοντας μέχρι τα 1.200 m βάθος, το pH ελαττώνεται με τιμές 7,5-7,7. Ενίοτε, στα 400 m βάθος, το pH εμφανίζει ένα δεύτερο μέγιστο (7,9). Τέλος, στα μεγάλα βάθη το pH έχει σταθερή τιμή που εξαρτάται άμεσα από τις συνθήκες που επικρατούν στη θαλάσσια περιοχή. Σε αβαθείς περιοχές, με έντονο αερισμό και φωτισμό, το pH έχει τις μεγαλύτερες σχετικά τιμές, μεγαλύτερες και από 8,9. Αντίθετα, στις θαλάσσιες περιοχές όπου εμποδίζεται η θαλάσσια κυκλοφορία και η ανανέωση του νερού ενώ ευνοείται η δημιουργία ανοξικών συνθηκών επιτρέποντας την απελευθέρωση υδροθείου, το pH έχει τις μικρότερες σχετικά τιμές, ακόμη μικρότερες και από 7, δηλαδή δημιουργείται όξινο περιβάλλον. Συστατικά προερχόμενα από τη διάβρωση του εδάφους Πτητικά συστατικά σε περίσσεια Διαχρονικές μεταβολές Το θαλάσσιο νερό περιέχει διαλυμένα και αιωρούμενα συστατικά. Μερικά από τα αιωρούμενα συστατικά τελικά θα διαλυθούν, ενώ άλλα θα αποτεθούν στο βυθό. Τα αιωρούμενα οργανικά σωματίδια είτε καταναλώνονται από διάφορους μικροοργανισμούς είτε αποσυντίθενται μέσω βακτηριακής δράσης και επιστρέφουν στο θαλάσσιο νερό ως θρεπτικά συστατικά. Τα αιωρούμενα ανόργανα σωματίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στο θαλάσσιο περιβάλλον, διότι αποτελούν επιφάνειες καθίζησης των διαλυμένων συστατικών. Λόγω του μικρού μεγέθους τους παρουσιάζουν εκπληκτικά μεγάλη επιφάνεια αλληλεπίδρασης με το νερό. Για παράδειγμα, ένα μικρό κουταλάκι λεπτόκοκκης αργίλου αποτελεί συνολικά επιφάνεια εμβαδού μεγαλύτερου των 10 m2. Το θαλάσσιο νερό περιέχει διάφορα άλατα, ιχνοστοιχεία και αέρια. Τα περισσότερα από τα συστατικά αυτά βρίσκονται σε μικρές συγκεντρώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν τεράστιο εύρος διακυμάνσεων. Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι διαλυμένο στο θαλάσσιο νερό κυρίως με τη μορφή αλάτων, ενώ ένα μικρό μέρος βρίσκεται με τη μορφή αερίων. Βασικά, τα συστατικά του θαλάσσιου νερού διακρίνονται σε ύλη που είναι διαλυμένη και αιωρούμενη - σωματιδιακή. Τα κύρια συστατικά του θαλάσσιου νερού υπακούουν σε ένα νόμο που αναφέρεται στη σχετική σταθερότητα της συγκέντρωσής τους στη θάλασσα, γνωστός ως η Αρχή του Marcet. Ο Marcet διατύπωσε το νόμο αυτό το 1819 και από τότε η ισχύς του επιβεβαιώθηκε πολλές φορές με αντίστοιχες μετρήσεις. Η διατύπωση της Αρχής του Marcet είναι η ακόλουθη: Ο λόγος της συγκέντρωσης των κύριων συστατικών του θαλάσσιου νερού παραμένει χρονικά και τοπικά σχεδόν σταθερός, αν και το ολικό περιεχόμενο ποσό των αλάτων μπορεί να ποικίλλει ευρύτατα στο χωροχρόνο. Η σταθερότητα της αναλογίας των κύριων συστατικών συχνά ονομάζεται και "Νόμος του Dittmar". Ονομάσθηκε έτσι όταν μετά την αποστολή του H.M.S. Challenger η σταθερότητα αυτή επιβεβαιώθηκε από τον W. Dittmar, που δημοσίευσε το 1884 τα αποτελέσματα της ακριβούς ανάλυσης 77 δειγμάτων θαλάσσιου νερού, που είχαν συλλεγεί από διάφορα βάθη και διάφορα σημεία των ωκεανών της Γης. Η Αρχή του Marcet έχει γενική ισχύ, παραβιάζεται όμως σε περιοχές άμεσης επαφής και αλληλεπίδρασης της θαλάσσιας μάζας με την ατμόσφαιρα, τους βυθούς και τα παράλια. Κάποιες από τις περιπτώσεις παραβίασης της Αρχής του Marcet είναι οι ακόλουθες: Περιοχές εκβολών ποταμών, Κλειστές θάλασσες, Ανοξικές λεκάνες, Περιοχές χαμηλών θερμοκρασιών και παγετώνων, Περιοχές υποθαλάσσιων ηφαιστείων, Περιοχές υποθαλάσσιας ανάβλυσης αλμυρού νερού, Επιφάνεια της θάλασσας, Περιοχή βυθών Ιστότοπος Τμήματος Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών - Department of Marine Sciences Ιστότοπος Συλλόγου Πτυχιούχων Ωκεανογράφων και Θαλασσίων Βιοεπιστημόνων Ελλάδας (ΣΠΩΘΒΕ) Αρχειοθετήθηκε 2019-10-21 στο Wayback Machine. Μιχάλης Καρύδης (Επιμέλεια ελληνικής έκδοσης) (2017). Εισαγωγή στην Ωκεανογραφία (7η Έκδοση). ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε. ISBN 978-960-583-088-5. Θεοδώρου, Α. (2004). Ωκεανογραφία: Εισαγωγή στο Θαλάσσιο Περιβάλλον. Εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε. ISBN 978-960-351-540-1. Σακελαρίδου, Φ. Λ. (2007). Ωκεανογραφία. Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης. ISBN 978-960-351-695-8. Κωνσταντίνος Δ. Ξένος (2000). Χημική ωκεανογραφία. Μακεδονικές Εκδόσεις. ISBN 978-960-319-141-4. Φυτιάνος Κωνσταντίνος, (Β' Έκδοση, 1996). Η Ρύπανση των Θαλασσών. Εκδόσεις University Studio Press. ISBN 978-960-122-321-6. Φυτιάνος Κωνσταντίνος Κ., Σαμαρά - Κωνσταντίνου Κωνσταντινή, (2009). Χημεία Περιβάλλοντος. Εκδόσεις University Studio Press. ISBN 978-960-121-808-3. Θ. Κουϊμτζής, Κ. Φυτιάνος, Κ. Σαμαρά - Κωνσταντίνου, Δ. Βουτσά, (2004). Έλεγχος ρύπανσης περιβάλλοντος. Εκδόσεις University Studio Press. ISBN 978-960-121-350-7.
Η χημική ωκεανογραφία είναι ο κλάδος της ωκεανογραφίας που συμβάλλει στη κατανόηση της θάλασσας, θεωρώντας τους ωκεανούς ως μοναδικό και πολύπλοκο χημικό σύστημα. Το αντικείμενό της είναι ο προσδιορισμός και η μελέτη των χημικών στοιχείων, των χημικών ενώσεων και των χημικών συστατικών, που απαντώνται στο ωκεάνιο περιβάλλον. Οι ουσίες αυτές ταυτοποιούνται και εξετάζονται ως προς τις ιδιότητές τους, τη φύση τους, τις δυναμικές τους αλληλεπιδράσεις ενώ προσδιορίζονται οι συγκεντρώσεις τους. Ακόμη, η Χημική Ωκεανογραφία ερευνά τις φυσικοχημικές ιδιότητες του ωκεάνιου νερού ως χημικό διάλυμα, όπως επίσης τις αλληλεπιδράσεις του με ότι συνορεύει, δηλαδή την ατμόσφαιρα, τους βυθούς και τα παράλια, μελετά δηλαδή τα συστήματα υγρού-αερίου, υγρού-στερεού και αερίου-υγρού-στερεού. Επίσης, η Χημική Ωκεανογραφία ασχολείται όλο και περισσότερο με τις πολύπλοκες εφαρμογές και την οικονομική αξιοποίηση των διαφόρων συστατικών της θάλασσας. Η Χημική Ωκεανογραφία αφενός, μελετά τα φυσικά συστατικά των ωκεανών και αφετέρου, δραστηριοποιείται στον προσδιορισμό της χημικής σύστασης και των συγκεντρώσεων των ρύπων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%89%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1
Δαυίδ Ναχμίας
Ο Δαυίδ Ναχμίας γεννήθηκε στη Βομβάη (Ινδία) σε ελληνική οικογένεια, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Φοίτησε στο American Community School για έξι χρόνια και στη συνέχεια στο Κολλέγιο St. Lawrence. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της La Verne της Καλιφόρνιας με πτυχίο BA Ψυχολογίας. Σπούδασε πιάνο, μουσική θεωρία και ενορχήστρωση στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Απ' το 1986 μέχρι το 1988 ξεκίνησε σε μικρούς ραδιοφωνικούς σταθμούς συμπαρουσιάζοντας με τον Αλέξη Αλεξίου δύό εκπομπές. Ατο 1988 έως το 1989 εργάσθηκε ως ραδιοφωνικός συμπαρουσιαστής με την ηθοποιό Μαίρη Χρονοπούλου στο ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM. Το 2000 ξεκίνησε τη συνεργασία του στην ΕΡΤ στην καθημεριμή εκπομπή της Δήμητρας Γκουντούνα «ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ» ως μουσικός διευθυντής της εκπομπής. Από το 2001 ως το 2010 ετοίμασε και παρουσίασε περί τα 250 δημοσιογραφικά αφιερώματα σε μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας στην τηλεόραση της ΝΕΤ μέσα από τις εκπομπές του ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ και ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ. Από το 2010, προσχώρησε στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και πρώτου μισού του εικοστού αιώνα) Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 Από το 2001 μέχρι το 2006 προετοίμαζε και παρουσίαζε τη μηνιαία εκπομπή πορτρέπαρουσιάζει δύο εκπομπές: ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ (πορτραίτα παραθεωρημένων προσωπικοτήτων) και «Το μουσικό ρολόι του 20ού αιώνα» (αναλύσεις τραγουδιών του των προσωπικοτήτων με τίτλο «Ιχνηλάτες», και από το 2006 έως το 2010 το «Τιμής ένεκεν» στον σταθμό ΝΕΤ της κρατικής τηλεόρασης. Κάλεσε σε συνέντευξη περισσότερες από 250 προσωπικότητες της Ελλάδας, όπως η δημοσιογράφος Μαρία Ρεζάν, ο συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης, ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος, ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης, ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης, ο ποιητής Μανόλης Πρατικάκης, η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο βαρύτονος της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής Θέμης Σερμιέ, ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης. Προετοίμασε και παρουσίασε αρκετά ντοκιμαντέρ για ιστορικές προσωπικότητες του πολιτισμού, όπως ο τραγουδιστής και συνθέτης Νίκος Γούναρης, ο στιχουργός Πυθαγόρας Παπασταματίου, ο συνθέτης Μιχάλης Σουγιούλ, η ηθοποιός Σαπφώ Νοταρά, ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος και ο συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής. Από το 2001 συμμετέχει στην ελληνική νοσταλγική μουσική, ιδιαίτερα σε τραγούδια από τις αρχές του 20ού αιώνα. Έχει οργανώσει τραγούδια από την αυθεντική μουσική παρτιτούρας για σύγχρονες ορχήστρες. Έχει εμφανιστεί με τραγουδιστές όπως η Χρυσούλα Στεφανάκηκαι η Σία Κοσκινά. Τον Σεπτέμβριο του 2010 και το 2011 ο Ναχμίας διοργάνωσε μια ελληνική ρετρό μουσική παράσταση στο Grand Houston (Οργανισμός Λυρικού Θεάτρου στο Χιούστον του Τέξας) των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό την αιγίδα του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Νοτιοδυτικής Περιφέρειας, με κεντρική τραγουδίστρια τη Χρυσούλα Στεφανάκη. Πρόκειται για ελληνική επιλογή τραγουδιού την περίοδο 1901 - 1959. Οι τραγουδιστές Μαρία Κανελοπούλου, Χρυσούλα Στεφανάκη και Θάνος Πολύδωρας εκτελούν διάσημα τραγούδια του Νίκου Γούναρη, της Δανάης, του Χρήστου Χαιρόπουλου, του Αλέκου Σακελλάριου, του Μιχάλη Σουγιούλ, του Κώστα Γιαννίδη, του Cesare Andrea Bixio, του Νίκου Χατζηαποστόλου, του Λεό Ραπίτη και της Σοφίας Βέμπο. Αυτό το CD είναι μια ζωντανή ηχογράφηση.
Ο Δαυίδ Ναχμίας (γενν. 19 Μαρτίου 1966) είναι Έλληνας μουσικός, πιανίστας και δημοσιογράφος, γνωστός για τη συνεισφορά του στο Ελληνικό τραγούδι του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%B4_%CE%9D%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82
Κορνουάλη
Οι κάτοικοι της Κορνουάλης στους προρωμαϊκούς χρόνους ήταν κέλτικες φυλές που μιλούσαν μια γλώσσα που θα εξελισσόταν αργότερα στην κορνουαλική, που ανήκει στις βρυθονικές γλώσσες. Ύστερα από μια περίοδο ρωμαϊκής κυριαρχίας, η Κορνουάλη πέρασε στα χέρια ανεξάρτητων Κελτών αρχηγών. Η πρώτη αναφορά για την περιοχή της Κορνουάλης γίνεται από το Διόδωρο Σικελιώτη, ο οποίος αναφέρεται στον γεωγράφο Πυθέα τον Μασσαλιώτη και το ταξίδι του στη νήσο της Βρετανίας, όπου έφτασε στο Κάντιον (Κεντ) και στο Βελέριον (Κορνουάλη), τόπο εξόρυξης κασσίτερου.Κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, η Κορνουάλη ενεπλάκη σε διαμάχη με το βασίλειο του Ουέσσεξ. Στα Ουαλικά Χρονικά (Annales Cambriae) αναφέρεται ότι το 722 οι Βρετανοί της Κορνουάλης νίκησαν στη μάχη του Hehil , χωρίς να αναφέρεται αν πολέμησαν ενάντια στους Σάξονες ή άλλο εχθρό, ενώ στο Αγγλοσαξονικό χρονικό αναφέρεται πως το 825 έγινε μάχη ανάμεσα σε Ουαλούς, μάλλον της Κορνουάλης, και Αγγλοσάξονες. Μέχρι το 880, το Ουέσσεξ είχε πάρει υπό τον έλεγχό του μικρό τμήμα της Κορνουάλης. Δεν υπάρχουν ακριβείς ημερομηνίες για την επέκταση της Αγγλίας στα εδάφη της Κορνουάλης, ωστόσο έγινε μέχρι την περίοδο βασιλείας του Εδουάρδου του Ομολογητή. Μετά τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας, το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής μεταβιβάστηκε στη νορμανδική αριστοκρατία, απούσης της οποίας δημιουργήθηκε μια νέα ανώτερη κοινωνική τάξη: οι οικογένειες που ανήκαν σε αυτή την ελίτ έγιναν οι νέοι αριστοκράτες της Κορνουάλης, που χρησιμοποιούσαν τη γαλλική, κορνουαλική, λατινική και αγγλική γλώσσα και διεκδίκησαν τίτλους ευγενείας. Η ακτογραμμή της Κορνουάλης είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, καθώς απαρτίζεται από βράχους ή ακόμα και γκρεμούς, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από τους ανέμους και τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Στα βόρεια της Κορνουάλης σχηματίζεται ο κόλπος Σεντ Άιβς και στα νότια ο κόλπος Μάουντ και ο όρμος Πλίμουθ. Οι βόρειες και νότιες ακτές της Κορνουάλης παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Η βόρεια ακτή ("High Cliff") είναι πιο εκτεθειμένη, οπότε υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό άγρια φύση, ωστόσο μεγάλες παραθαλάσσιες εκτάσεις με χρυσή άμμο σχηματίζουν παραλίες σημαντικές για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους καλύπτεται από γρανιτώδεις λοφοσειρές ύψους 450 μέτρων, οι οποίες διακόπτονται από πεδινά τμήματα και κοιλάδες των ποταμών. Οι ποταμοί της Κορνουάλης εκβάλλουν στη Μάγχη, με σπουδαιότερους τους: Τέιμαρ, Λίνχερ και Λου. Το κλίμα της περιοχής είναι ίσως το ηπιότερο στην Αγγλία, με πολλές βροχές, γιατί δέχεται την επίδραση του θερμού Ρεύματος του Κόλπου του Μεξικού. Οι χειμώνες είναι ήπιοι χωρίς χιόνι και παγετούς στις πεδινές περιοχές. Η μέση ετήσια θερμοκρασία κυμαίνεται από 9.8 έως 12 βαθμούς Κελσίου. Η βλάστηση είναι πλούσια κυρίως σε υποτροπικά φυτά. Η σημαία της Κορνουάλης, γνωστή και ως σημαία του αγίου Πιράν, θεωρείται από ορισμένους η εθνική σημαία και το έμβλημα του λαού της Κορνουάλης, ενώ για άλλους είναι απλά η σημαία της κομητείας. Αποτελείται από ένα λευκό σταυρό σε μαύρο φόντο και είναι η ακριβώς αντίθετη της σημαίας του πρώην Δουκάτου της Βρετάνης, ενώ κι οι δυο είναι γνωστές με το ίδιο όνομα: Kroaz Du. Συμβολικά, η σημαία αναπαριστά το φως της αλήθειας που λάμπει πέρα από το μαύρο σκοτάδι του Κακού. Η γεωργία είναι αναπτυγμένη και παράγονται οπωροκηπευτικά, άνθη, λαχανικά, κτηνοτροφές κ.ά. Η κτηνοτροφία είναι πλούσια και τροφοδοτεί την αγορά με πολλά σφάγια και τυροκομικά προϊόντα. Η αλιεία τροφοδοτεί μεγάλη βιομηχανία κονσερβών ρέγγας και σκουμπριών. Στην περιοχή επίσης υπάρχουν εργοστάσια μεταλλουργίας, κονσερβοποιίας, ιχθυηρών κ.ά. Ο τουρισμός αποτελεί βασικό στοιχείο της τοπικής οικονομίας (25% του συνόλου). Πέντε εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο την Κορνουάλη, οι οποίοι είναι κυρίως από τη Μεγάλη Βρετανία., ωστόσο η Κορνουάλη είναι μια από τις φτωχότερες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου.Ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ορυκτός πλούτος της Κορνουάλης, ο οποίος είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Σήμερα λειτουργούν μεταλλεία κασσίτερου, χαλκού, μολύβδου, ουρανίου, βολφραμίου, αρσενικού, καολίνη κ.ά. Ο πληθυσμός και η πυκνότητα της Κορνουάλης την κατατάσσουν στην 40ή και 41η θέση ανάμεσα στις 48 κομητείες της Αγγλίας. Ο μέσος όρος ηλικίας της κομητείας φαίνεται να ανεβαίνει, καθώς το 23% του πληθυσμού της το αποτελούν συνταξιούχοι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γεωγραφική θέση και το επαρχιακό/αγροτικό περιβάλλον της Κορνουάλης προσελκύουν συνταξιούχους που μεταναστεύουν από τη νότια Αγγλία και ψάχνουν έναν τόπο ήρεμο και απομακρυσμένο, ενώ οι οικονομικές συνθήκες ωθούν τους νεότερους να αναζητήσουν καλύτερη τύχη σε ισχυρότερες οικονομικά περιοχές. Η Κορνουάλη συχνά περιλαμβάνεται ανάμεσα στα 6 Κελτικά Έθνη, μαζί με τη Βρετάνη, την Ιρλανδία, τη Νήσο του Μαν, τη Σκωτία και την Ουαλία. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε το άρθρο Κορνουαλική γλώσσα. Η κορνουαλική γλώσσα σχετίζεται περισσότερο με την ουαλική και τη βρετονική (Βρυθονικές γλώσσες) και λιγότερο με τα ιρλανδικά, τα σκωτικά και τη γλώσσα Μανξ (γοϊδελικές γλώσσες). Η γλώσσα της Κορνουάλης ομιλούνταν ευρέως στην περιοχή μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, ενώ από το 1904 ξεκίνησε μια προσπάθεια αναβίωσης της γλώσσας. Μια έρευνα το 2000 έδειξε ότι υπήρχαν περίπου 300 άνθρωποι που μιλούσαν σε ικανοποιητικό βαθμό τη γλώσσα . Διδάσκεται σε ορισμένα δημοτικά σχολεία και χρησιμοποιείται ορισμένες φορές σε θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, ωστόσο δεν έχει αναγνωριστεί νομικά ως επίσημη γλώσσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρά μόνο ως μειονοτική γλώσσα το 2002. Η Δάφνη Ντι Μωριέ έζησε στην Κορνουάλη και σε πολλά από τα βιβλία της τοποθετεί τη δράση τους στην περιοχή αυτή. Ο Βρετανός συγγραφέας κατασκοπικών ιστοριών Τζον Λε Καρέ διαμένει επίσης στην Κορνουάλη, όπου γράφει και τα βιβλία του. Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ουίλιαμ Γκόλντινγκ γεννήθηκε στην Κορνουάλη το 1911 και επέστρεψε κοντά στην πρωτεύουσα, Τρούρο, όπου έζησε από το 1985 μέχρι τον θάνατό του, το 1993. Η δεύτερη πράξη της όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ Τριστάνος και Ιζόλδη τοποθετείται στην Κορνουάλη. Cornwall County Council Άρθρο της Livepedia σχετικά με την Κορνουάλη Αρχειοθετήθηκε 2012-01-11 στο Wayback Machine.
Η Κορνουάλη (κορνουαλικά: Kernow, αγγλικά: Cornwall) είναι κομητεία της Αγγλίας στο πιο νοτιοδυτικό τμήμα της Μεγάλης Βρετανίας. Βρέχεται βορειοδυτικά από τον Ατλαντικό, νότια από τη Θάλασσα της Μάγχης και ανατολικό της σύνορο είναι η κομητεία του Ντέβον, με φυσικό σύνορο τον ποταμό Τέιμαρ. Έχει πληθυσμό περίπου 532.000 κατοίκους, ενώ πρωτεύουσα της κομητείας είναι το Τρούρο με 15.000 κατοίκους, που βρίσκεται στον κόλπο Φάλμουθ. Η κομητεία περιλαμβάνει στην έκτασή της και τα Νησιά Σκίλι, τα οποία απέχουν 28 μίλια από την ακτή. Άλλες γνωστές πόλεις της Κορνουάλης είναι οι: Πενζάνς, Μπόντμιν, Σεντ Άιβς κ.ά. Αποτελεί την πλουσιότερη περιοχή της Αγγλίας σε αρχαιότητες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BB%CE%B7
Γιολάντα της Αραγωνίας
Τον Ιανουάριο του 1249 η Γιολάντα παντρεύτηκε στο Μπούργος τον Αλφόνσο τον Σοφό, πριν τον γάμο της είχε μια ρομαντική σχέση με τον Γκυγλέν ντι Γκάζμαν με τον οποίο απέκτησε μια νόθη κόρη την Βεατρίκη. Η Γιολάντα δεν μπορούσε στην νεότητα της να κάνει παιδί για πολλά χρόνια, ο σύζυγος της νόμιζε ότι ήταν ανίκανη και ζήτησε από τον πάπα να διαλύσει τον γάμο. Ο θρύλος λέει ότι η Γιολάντα είχε απογοητευτεί και ο γιατρός της ζήτησε να αναπαυθεί, όταν το Στέμμα της Καστίλης κατέλαβε την Αλικάντε ο βασιλιάς και η βασίλισσα αποσύρθηκαν στα χωράφια γύρω από την πόλη και εκεί η βασίισσα έμεινε έγκυος. Ο Αλφόνσος ο Σοφός ονόμασε από τότε την τοποθεσία "Πεδιάδα των καλών προβάτων", με το όνομα αυτό υπάρχει ακόμα και σήμερα σαν προάστειο της Αλικάντε. Ο μεγαλύτερος γιος της Γιολάντας και διάδοχος Φερδινάνδος δε λα Θέρδα, διάδοχος του βασιλείου πέθανε πρόωρα (1275), ο Αλφόνσος ο Σοφός αγνόησε τα κληρονομικά δικαιώματα των δυο μικρών του γιων Αλφόνσου και Φερδινάνδου και όρισε διάδοχο τον δεύτερο γιο του Σάντσο Δ΄ της Καστίλης. Η χήρα του Φερδινάνδου Λευκή της Γαλλίας, ινφάντα της Καστίλης ζήτησε βοήθεια από τον αδελφό της βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο τον Τρομερό. H Γιολάντα προσπάθησε να προστατεύσει τους εγγονούς της από τον αδελφό της Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας που συμφώνησε να τους μεταφέρει στο Βασίλειο της Αραγωνίας και να τους φυλακίσει στο κάστρο της Σάτιβα. Την περίοδο που ήταν βασιλείς ο γιος της Σάντσο Δ΄ και ο εγγονός της Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης υποστήριξε τα κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο της Καστίλης και της Λέον του εγγονού της Αλφόνσου δε λα Θέρδα. Η Γιολάντα ίδρυσε την μονή του Σαν Πάμπλο στην Βαγιαδολίδ προς τιμή του ομώνυμου Ουγγρικού τάγματος, η μητέρα της έφερε σημαντικές επιρροές από την Ουγγαρία στην Ιβηρική χερσόνησο. Η βασίλισσα Γιολάντα πέθανε στις Ρόνκεσβαλ που βρισκόταν στο Βασίλειο της Ναβάρρας (1301) ενώ επέστρεφε από ένα ταξίδι στην Ρώμη. Με τον σύζυγό της Αλφόνσο Ι΄ της Καστίλης απέκτησε: Βερεγγαρία 1253–μετά το 1284, αρραβωνιάστηκε από μικρή με τον Λουδοβίκο, υιό και διάδοχο του βασιλιά Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας, ο οποίος όμως απεβίωσε πρόωρα το έτος 1260. Η Βερεγγαρία αποσύρθηκε στη μονή Λας Ουέλγας, όπου είναι γνωστό ότι ζούσε ως το 1284. Βεατρίκη, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Ζ΄ μαρκήσιο του Μομφερράτου. Φερδινάνδος δε λα Θέρδα 1255-1275, διάδοχος της Καστίλης. Ελεονώρα 1257–1275, απεβίωσε 18 ετών. Σάντσο Δ΄ της Καστίλης 1258–1295, βασιλιάς της Καστίλης. Κωνσταντία 1258–1280, επίσης μοναχή στη μονή Λας Ουέλγας. Πέτρος 1260–1283, κύριος της Λεδέσμα. Ιωάννης 1262-1319, κύριος της Βαλένθια δε Κάμπος. Βιολάντα 1265–1296, παντρεύτηκε τον Ντιέγο Λόπεθ Ε΄ δε Χάρο, κύριο της Βισκαΐας. Ιάκωβος 1266–1284, κύριος του Καμέρος. Elena Woodacre, Queenship in the Mediterranean: Negotiating the Role of the Queen in the Medieval and Early Modern Eras, (Palgrave Macmillan, 2013) Reassessing the Roles of Women as 'Makers' of Medieval Art and Architecture, ed. Theresa Martin, (Brill, 2012)
Η Γιολάντα της Αραγωνίας (Ισπανικά : Violante de Aragón, Σαραγόσα, 8 Ιουνίου 1236 - 1301) ήταν βασίλισσα της Καστίλης και της Λεόν (1252 - 1284) με τον γάμο της με τον βασιλιά της Καστίλης Αλφόνσο τον Σοφό. Η Γιολάντα ήταν μεγαλύτερη κόρη και παιδί του Ιακώβου Α΄ της Αραγωνίας και της Γιολάντας της Ουγγαρίας κόρης του Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας.. Οι μητρικοί του παππούδες ήταν ο Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας και η Γιολάνδη του Κουρτεναί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
Αλμπαντέ Αμπουμπά
Ο Αμπουμπά ανήκει στη φυλή Φουλά Μπορόρο Γουοντααμπέ από την περιοχή του Κάο, στην περιφέρεια Τσιν-Ταμπαραντέν. Έχει υπηρετήσει ως υποέπαρχος της επαρχίας Αρλίτ, στο διαμέρισμα Ταχούα Διορίστηκε υπουργός εσωτερικών από τον πρόεδρο Μαμαντού Ταντζά στις 8 Νοεμβρίου 2002. Το Δεκέμβριο του 2004 έμεινε εκτός χαρτοφυλακίου εξαιτίας του γεγονότος ότι ήδη ήταν άλλοι δύο υπουργοί από το ίδιο διαμέρισμα με τον Ουμαρού. Έτσι ο Ουμαρού έγινε σύμβουλος του προέδρου, με βαθμό υπουργού. Εν συνεχεία ο Αμπουμπά διορίστηκε ξανά υπουργός την 1η Μαρτίου του 2007 και στις 9 Ιουνίου του 2007, στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σεϊνί Ουμαρού, προήχθη στο αξίωμα του υπουργού προεδρίας για εσωτερικά ζητήματα, για τη δημόσια τάξη και για την αποκέντρωση.Μετά την παραίτηση του Ουμαρού από την πρωθυπουργία στις 23 Σεπτεμβρίου του 2009, για να είναι υποψήφιος στις εκλογές για κοινοβούλιο του Οκτωβρίου, ο Αμπουμπά διορίστηκε αντικαταστάτης του. Έγινε προσωρινά πρωθυπουργός την ίδια ημέρα.Στις 2 Οκτωβρίου του 2009 τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Αλί Μπαντζό Γκαματιέ.
Ο Αλμπαντέ Αμπουμπά (Albadé Abouba) είναι πολιτικός του Νίγηρα, προσωρινός πρωθυπουργός το 2009. Έγινε επίσης υπουργός εσωτερικών, δημόσιας τάξης και αποκέντρωσης, καθώς επίσης και γενικός γραμματέας του Εθνικού Κινήματος για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας (MNSD-Nassara).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD_%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AC
Αθηνά Τάχα
Η Αθηνά Τάχα γεννήθηκε το 1936 στη Λάρισα και έλαβε πτυχίο γλυπτικής από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1959), μεταπτυχιακό στην Ιστορία Τέχνης από το Κολέγιο Όμπερλιν στο Οχάιο (1961) και διδακτορικό στην Αισθητική από τη Σορβόννη (1963). Εργάστηκε ως επιμελήτρια στο Allen Memorial Art Museum of Oberlin College, με εκθέσεις σύγχρονης τέχνης (συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης Art in the Mind, 1970). Έχει εκδώσει δυο βιβλία και δημοσιεύσει διάφορα άρθρα για τους Ωγκύστ Ροντέν, Brâncuși, Nadelman και άλλους γλύπτες του 20ού αιώνα. Από το 1973 έως το 2000, ήταν καθηγήτρια γλυπτικής στο Κολέγιο Όμπερλιν. Από το 1998 είναι μόνιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και κατοικεί στην Ουάσινγκτον. Ripples, 1979. White concrete sculpture, for the Federal Building, Norfolk, VA. Photograph: Haycock Photoramic. http://act.mit.edu/news/2020/02/13/cavs-fellow-athena-tacha-featured-sum-artists-exhibition-hamilton-college/ Αρχειοθετήθηκε 2021-04-18 στο Wayback Machine. Connections, 1981-92, Philadelphia, aerial view 2009 (photo by Jim Fennell) Green Acres, 1985-87 in Trenton, New Jersey https://www.artsjournal.com/culturegrrl/2012/08/athena_tachas_green_acres_resc.html Merging, 1986, red-brown marble outdoor water sculpture in Cleveland, Ohio, for the merging of the Case Institute of Technology with the Western Reserve University https://sculpturecenter.org/oosi/items/show/191 Marianthe, concrete sculpture, 1986 for the University of South Florida in Fort Myers https://tclf.org/sites/default/files/microsites/art-landscape/athena-tacha.html Victory Plaza, 2000–02, a 40,000 sq ft (3,700 m2) plaza with fountains in front of the American Airlines Center (in collaboration with SWA), Dallas, Texas STOP & GO: to Garrett Augustus Morgan, 2001–04, a plaza for Metrorail's Morgan Blvd. Station, Washington, DC Hearts Beat, 2002–04, a 350-foot (110 m) long ceiling of animated LEDs for a sky bridge between Grosvenor Metro station and the Strathmore Music Center, N. Bethesda, Maryland. Riding with Sarah and Wayne, 2004–06, a mile-long trackbed pavement for the Light Rail, Newark, New Jersey.Water Links II (2006-08), Black and white granite, and water, ca. 16 x 28 x 5 feet. In collaboration with Zimmerman Architectural Studios. Sponsored by Sallie and C. Webb Williams. Graduate School of Business, University of Wisconsin, Madison, WI (USA). Photo: Richard E. Spear. http://www.public-art-directory.com/athena-tacha-water-links-ii-2008-university-of-wisconsin-madison-wi-usa_artist-73.html An amphitheater and two fountains for the Muhammad Ali Center Plaza (ca. 5000 m2), 2002–09, in collaboration with EDAW, AGA and Color Kinetics, Louisville, KY.A plaza pavement with a Light Obelisk Fountain in front of Bloomingdale's; an arcade ceiling, Light Riggings, with RGB animation; and a LED sculpture, WWW-Tower, 2001-09—in collaboration with Arrowstreet Inc., CRJA and Art Display Co. -- for Wisconsin Place, a 5-acre (20,000 m2) development at Friendship Heights Metro station, Bethesda, Maryland. "Από το Δημόσιο στο Ιδιωτικό" 22/10/2010 - 28/11/2010 Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, & Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Μία κατάθεση σαράντα χρόνων καλλιτεχνικής προσφοράς, με μακέτες & φωτογραφίες περιβαλλοντικών έργων γλυπτικής μεγάλης κλίμακας. Βιβλία πάνω στο έργο της Τάχα : Athena Tacha: Public Sculpture (1982), with introductory essays by Ellen H. Johnson and Theodore Wolff Forms of Chaos: Drawings by Athena Tacha (1988) Elizabeth McClelland, Cosmic Rhythms: Athena Tacha's Public Sculpture (1998), in conjunction with an exhibition of the same title at the Beck Center for the Arts in Cleveland Dancing in the Landscape: The Sculpture of Athena Tacha (2000), with an introduction by Harriet Senie and over 200 color reproductions. Visualizing the Universe. Athena Tacha's Proposals for Public Art Commissions, 1972-2012 (2017), ed. Richard E. Spear, introduction by Glenn Harper and Twylene Moyer. Fifty Years Inside an Artist's Mind: The Journal of Athena Tacha (2020), 780 pp., edited with introduction by Richard E. Spear, Washington, D.C., 2020, (ISBN 9781098326708).Προσωπικοί εκθεσιακοί κατάλογοι : Athena Tacha: Public Works, 1970-88 (2009), with an introductory essay by Catherine M. Howett and John Howett, High Museum of Art, Atlanta, GA Athena Tacha: New Works, 1986-89 (1989), Cleveland Center for Contemporary Art, with an introductory essay by Thalia Gouma-Peterson Athena Tacha: Small Wonders - New Sculptures and Photoworks (2006), with introductory essays by Anne Ellegood and Brenda Brown, American University Museum, Katzen Arts Center, Washington, DC, Sept.6-Oct.29, 2006 Athena Tacha: From Public to Private (2010), a bilingual catalogue for a traveling 40-year retrospective, with essays by Katerina Koskina and Syrago Tsiara, CACT (State Museum of Modern Art), Thessaloniki, Greece Αρκετές από τις εκθέσεις της Τάχα στην Νέα Υόρκη περιλαμβάνονται σε καταλόγους -- Massacre Memorials (Max Hutchinson, 1984), με μελέτη της Lucy Lippard; Vulnerability: New Fashions (Franklin Furnace, 1994), ένα έργο τέχνης που σχολιάζει την βιομηχανία της μόδας ; και Athena Tacha: Shields and Universes (Foundation for Hellenic Culture, 2001). Τα πιο εκτεταμένα άρθρα πάνω στην τέχνη της Τάχα έχουν εμφανιστεί στα Landscape Architecture (May 1978 & March 2007), Artforum (Ιανουάριος 1981), Arts Magazine (Οκτώβριος 1988), Art News (Σεπτέμβριος 1991) και Sculpture (Ιούνιος 1987, Νοέμβριος 2000 και Οκτώβριος 2006). Athena Tacha official Website Outdoor sculptures in Ohio, Sculpturecenter.org america.gov/multimedia/photogallery The Athena Tacha papers, consisting mostly of early correspondence, education materials, publications, and artwork, are available for research use at the Historical Society of Pennsylvania Archives of American Art [1] [2]
Η Αθηνά Τάχα (αγγλικά: Athena Tacha‎· γενν. Λάρισα, 1936) είναι εικαστικός και καλλιτέχνης πολυμέσων. Είναι γνωστή για την δουλειά της στους τομείς της περιβαλλοντικής γλυπτικής και της εννοιολογικής τέχνης. Εργάστηκε επίσης με μια μεγάλη γκάμα υλικών όπως πέτρα, τούβλα, τσιμέντο, χάλυβα, νερό, φυτά και φωτισμό LED, βιβλία με φωτογραφικό υλικό και ταινίες. Το έργο της Τάχα επικεντρώνεται σε προσωπικές αφηγήσεις και συχνά παίζει με τη γεωμετρία και το φως.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC_%CE%A4%CE%AC%CF%87%CE%B1
Μάχη της Πύλου και της Σφακτηρίας
Την άνοιξη του 425 π.Χ. οι Πελοποννήσιοι και οι σύμμαχοι τους, υπό τις διαταγές του Σπαρτιάτη βασιλιά Άγη Β', εισέβαλαν στην Αττική και ερήμωσαν τη χώρα. Εκείνη την εποχή, οι Αθηναίοι έστειλαν μια μοίρα από 40 πλοία υπό τις διαταγές του Σοφοκλή και του Ευρυμέδοντα στη Σικελία, αλλά τους έδωσαν εντολή να φθάσουν πρώτα στην Κέρκυρα και να βοηθήσουν τους κατοίκους του νησιού. Οι Πελοποννήσιοι έστειλαν στην περιοχή μια μοίρα από 60 πλοία. Ο Δημοσθένης ζήτησε από τις αρχές της Αθήνας να χρησιμοποιήσει τη μοίρα των 40 πλοίων όταν θα έπλεε γύρω από την Πελοπόννησο. Όταν έφθασαν στις ακτές της Λακωνικής, ο Ευρυμέδοντας και ο Σοφοκλής έμαθαν για την αποστολή πελοποννησιακού στόλου στην Κέρκυρα και θέλησαν να πλεύσουν εκεί, αλλά ο Δημοσθένης επέμενε να προσεγγίσουν πρώτα την Πύλο και να μη συνεχίσουν τον πλου παρά αφού κάνουν στην περιοχή ότι επέβαλαν οι περιστάσεις. Παρά τις αντιρρήσεις του Σοφοκλή και του Ευρυμέδοντα, οι κακές καιρικές συνθήκες τους ανάγκασαν να παραμείνουν στην Πύλο. Ο Δημοσθένης επέμεινε να οχυρώσουν την περιοχή και τόνιζε πως η περιοχή μπορούσε να λειτουργήσει ως ορμητήριο, θεωρώντας πως οι Μεσσήνιοι θα προκαλούσαν μεγάλες ζημιές στις δυνάμεις των Σπαρτιατών και θα ήσαν αξιόπιστοι φρουροί της θέσης. Οι συστρατηγοί του Δημοσθένη και οι στρατιώτες δεν έδειχναν να πείθονται, αλλά αναγκάστηκαν να λάβουν μέρος στα οχυρωματικά έργα, καθώς ο καιρός ήταν κακός και δεν μπορούσαν να αδρανούν. Οι Σπαρτιάτες, οι οποίοι έτυχε να τελούν κάποια γιορτή, έμαθαν για την παρουσία των Αθηναίων στην Πύλο, αλλά θεώρησαν πως θα μπορούσαν να τους απομακρύνουν με ευκολία. Οι Αθηναίοι εκμεταλλεύτηκαν τη βραδύτητα των Σπαρτιατών και ολοκλήρωσαν την οχύρωση της Πύλου μέσα σε 6 μέρες. Τότε, ο Δημοσθένης άφησε τον Σοφοκλή και τον Ευρυμέδοντα να πλεύσουν στην Κέρκυρα και στη Σικελία, ενώ στην Πύλο έμειναν 5 πλοία. Όταν οι Σπαρτιάτες έμαθαν για την κατάληψη της Πύλου, ο Άγις έδωσε διαταγή για επιστροφή στη Σπάρτη. Για τους Σπαρτιάτες, η υπόθεση της Πύλου είχε ζωτική σημασία. Εξάλλου, η εισβολή είχε γίνει νωρίς και τα σιτάρια ήταν ακόμα χλωρά, ώστε δεν είχαν τροφή για τους στρατιώτες, ενώ η κακοκαιρία προκαλούσε προβλήματα στον στρατό. Γι' αυτό και αποφάσισαν να φύγουν από την Αττική, όπου είχαν μείνει μονάχα για 15 μέρες. Οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να στείλουν στην Πύλο τους πλησιεστέρους περιοίκους, ενώ τα στρατεύματα που είχαν επιστρέψει από την Αττική αναχώρησαν αργότερα. Παράλληλα, έστειλαν εντολή στις συμμαχικές πόλεις να στείλουν όσον το δυνατόν ταχύτερα επικουρικά σώματα και κάλεσαν τη μοίρα των 60 πλοίων από την Κέρκυρα - τα πλοία αυτά κατάφεραν να φθάσουν γρήγορα στην Πύλο, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από την αθηναϊκή μοίρα που βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Ωστόσο, ο Δημοσθένης πρόλαβε να στείλει μήνυμα στον Ευρυμέδοντα, ο οποίος βρισκόταν στη Ζάκυνθο, να φθάσει γρήγορα στην Πύλο, η οποία τέθηκε υπό κίνδυνο. Ενώ ο αθηναϊκός στόλος έπλεε από τη Ζάκυνθο, οι Σπαρτιάτες ετοιμάζονταν να επιτεθούν από ξηρά και θάλασσα και ήλπιζαν να καταλάβουν εύκολα το αθηναϊκό οχύρωμα, το οποίο είχε ολιγάριθμη φρουρά. Όταν έμαθαν για την αποστολή του αθηναϊκού στόλου από τη Ζάκυνθο, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να φράξουν το στόμιο του λιμένος για να εμποδίσουν τους Αθηναίους να μετατρέψουν την Πύλο σε ορμητήριο τους, σε περίπτωση οι Σπαρτιάτες δεν κατάφερναν να καταλάβουν την Πύλο πριν την άφιξη της αθηναϊκής μοίρας. Το φράξιμο των στομίων ήταν εύκολη υπόθεση για τους Λακεδαιμόνιους, καθώς τα στόμια ήταν στενά λόγω του μήκους της Σφακτηρίας - από το ένα στόμιο, αυτό που βρισκόταν απέναντι από την Πύλο, μπορούσαν να περάσουν ταυτόχρονα 2 πλοία, ενώ από την άλλη πλευρά μπορούσαν να περάσουν 8-9 πλοία. Επίσης, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να τοποθετήσουν φρουρά στη νήσο Σφακτηρία, φοβούμενοι πως η νήσος θα γινόταν ορμητήριο των Αθηναίων - η φρουρά αποτελείτο από 420 οπλίτες και τους είλωτες υπηρέτες τους και βρισκόταν υπό τις διαταγές του Επιτάδα. Ο Δημοσθένης κατάλαβε τις προθέσεις των Σπαρτιατών και απέσυρε τα 3 πλοία που έμεναν κάτω από το οχύρωμα και τα περιέβαλε με χαράκωμα, ενώ έλαβε ενισχύσεις από 40 Μεσσηνίους οπλίτες. Οι ναύτες είχαν αποβιβαστεί και εξοπλιστεί με ασπίδες κατώτερης ποιότητας. Ο Δημοσθένης τοποθέτησε τα οπλισμένα και άοπλα στρατεύματα του στο μέρος του οχυρώματος που βρισκόταν απέναντι από τη στεριά, ενώ ο ίδιος μαζί με 60 οπλίτες και λίγους τοξότες, εξήλθε μετ' αυτών από το τείχος προς τη θάλασσα, στο σημείο όπου ανέμενε την απόβαση των Σπαρτιατών. Παρά το γεγονός ότι το μέρος ήταν δύσβατο και πετρώδες, το τείχος ήταν αδύναμο σ' αυτό το σημείο και ο Δημοσθένης πίστευε πως οι Σπαρτιάτες θα παρασυρθούν και θα αποβιβαστούν εκεί. Μετά από παραινετικό λόγο του Δημοσθένη, οι Αθηναίοι κατέβηκαν στο άκρο της παραλίας, όπου παρατάχθηκαν. Οι Λακεδαιμόνιοι προχώρησαν σε επίθεση από τη ξηρά και από τη θάλασσα - στη θάλασσα, οι Πελοποννήσιοι παρέταξαν 43 πλοία υπό τις διαταγές του Θρασυμηλίδα, ο οποίος επιτέθηκε στο σημείο που τον περίμενε ο Δημοσθένης. Οι Αθηναίοι αντιστάθηκαν, ενώ οι Λακεδαιμόνιοι μοίρασαν τον στόλο τους σε διάφορες μοίρες, καθώς ήσαν αδύνατο να προσεγγίσουν ταυτόχρονα μεγαλύτερο αριθμό πλοίων στην ακτή και αναπαύονταν εκ περιτροπής - αυτό σήμαινε πως οι Σπαρτιάτες δεν έπαυαν να επιτίθενται με μεγάλη ορμή για να εκτοπίσουν τους Αθηναίους και να καταλάβουν το οχύρωμα. Παράλληλα, ενθαρρύνονταν αμοιβαίως με κάθε τρόπο, με τον Θουκυδίδη να δίνει έμφαση στο παράδειγμα του Βρασίδα, ο οποίος κυβερνούσε μια τριήρη και παρότρυνε τους υπόλοιπους κυβερνήτες και πηδαλιούχους να επιτίθενται στους Αθηναίους χωρίς να φοβούνται μήπως συντρίψουν τα πλοία τους, δηλώνοντας πως ήταν ντροπή χάριν οικονομίας ξύλου να επιτρέψουν στους Αθηναίους να διατηρήσουν το οχύρωμα. Με τις ενέργειες του, ο Βρασίδας ανάγκασε τον πηδαλιούχο του να ρίψει έξω το πλοίο και προχώρησε προς την αποβάθρα του πλοία, αλλά οι Αθηναίοι δεν επέτρεψαν την απόβαση του και τον τραυμάτισαν σε πολλά μέρη του σώματος, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει - επίσης, η ασπίδα του Σπαρτιάτη γλίστρησε στη θάλασσα και έγινε λάφυρο των Αθηναίων. Οι υπόλοιποι Σπαρτιάτες απέτυχαν να αποβιβαστούν χάρη στο δύσβατο της θέσης και λόγω της σθεναρής αντίστασης των Αθηναίων. Γι' αυτό και οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να σταματήσουν την απόπειρα απόβασης και να ξεκουραστούν την επόμενη μέρα. Την τρίτη μέρα έστειλαν μερικά πλοία κατά μήκος της ακτής στην Ασίνη για να λάβουν ξύλα, με τα οποία θα κατασκεύαζαν μηχανές που θα τους βοηθούσαν να καταλάβουν το μέρος του τείχους που ήταν στραμμένο προς τον λιμένα. Εκείνη την μέρα είχε φθάσει η αθηναϊκή μοίρα από τη Ζάκυνθο, η οποία έλαβε ενισχύσεις από τη Ναύπακτο και τη Χίο, με τη συνολική της δύναμη να ανέρχεται στα 50 πλοία. Όταν είδαν πως τα πλοία των Σπαρτιατών βρίσκονταν μέσα στον λιμένα, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να πλεύσουν προς τη νήσο Πρώτην και να στρατοπεδεύσουν εκεί. Την επόμενη μέρα, οι Αθηναίοι εξέπλευσαν και ετοιμάστηκαν να ναυμαχήσουν με τους Σπαρτιάτες, είτε σε ανοικτή θάλασσα είτε στον λιμένα, το στόμιο του οποίου οι Σπαρτιάτες δεν είχαν φράξει όπως είχαν σχεδιάσει. Οι Αθηναίοι αντελήφθησαν την κατάσταση και επιτέθηκαν και στα δύο στόμια του λιμένα. Οι Πελοποννήσιοι κατάφεραν να απομακρύνουν αρκετά πλοία από την παραλία και να τα ετοιμάσουν για ναυμαχία, αλλά οι Αθηναίοι τα έτρεψαν σε φυγή και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε πολλά πλοία, έχοντας συλλάβει 5 πλοία. Μετά, οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στα πλοία που βρίσκονταν στην παραλία και κατάφεραν να ρυμουλκήσουν αρκετά κενά πλοία - οι Λακεδαιμόνιοι είδαν πως οι οπλίτες τους είχαν αποκοπεί και προσπάθησαν να αρπάξουν τα ήδη ρυμουλκούμενα πλοία και να τα τραβήξουν αντιθέτως προς τη ξηρά. Παρά τη σύγχυση που προκλήθηκε, οι Λακεδαιμόνιοι κατάφεραν με αρκετές απώλειες να διασώσουν μερικά πλοία και τα δύο μέρη επέστρεψαν στα στρατόπεδα τους. Οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιο και επέτρεψαν στους Σπαρτιάτες να παραλάβουν τους νεκρούς, ενώ οι ίδιο σύναξαν τα ναυάγια τους και άρχισαν να επιτηρούν τη νήσο, καθώς θεώρησαν πως οι επί της ξηράς Πελοποννήσιοι βρέθηκαν αποκλεισμένοι - παράλληλα, οι επί της ξηράς Πελοποννήσιοι έλαβαν ενισχύσεις από άλλα μέρη και αποτελούσαν απειλή για την Πύλο. Όταν η είδηση για τα γεγονότα στην Πύλο έφθασε στη Σπάρτη, οι αρχές της πόλης θεώρησαν πως σημειώθηκε μεγάλη συμφορά και έστειλαν τους άρχοντες να κατέλθουν στο στρατόπεδο και να εξετάσουν αυτοπροσώπως την κατάσταση, ώστε να λάβουν επί τόπου τις αναγκαίες αποφάσεις. Οι Σπαρτιάτες άρχοντες θεώρησαν πως ήταν αδύνατο να βοηθήσουν τους στρατιώτες που βρίσκονταν στην Πύλο και αποφάσισαν να συνάψουν ανακωχή με τους Αθηναίους, ώστε οι στρατιώτες τους να μην πεθάνουν από την πείνα ή αιχμαλωτιστούν από τους Αθηναίους. Οι Αθηναίοι δέχτηκαν να συνάψουν ανακωχή με τους εξής όρους: οι Σπαρτιάτες θα παραδώσουν τα πλοία, με τα οποία ναυμάχησαν στην Πύλο, καθώς και τα πλοία που βρίσκονταν στη Λακωνική ακτή και δεν θα επιτίθενται στο οχύρωμα ούτε από τη ξηρά ούτε από τη θάλασσα. Από την πλευρά τους, οι Αθηναίοι δέχονταν να επιτρέψουν στους Σπαρτιάτες να στείλουν λίγα τρόφιμα για το σπαρτιατικό στράτευμα στη Σφακτηρία, αλλά υπό την επιτήρηση των αθηναϊκών πλοίων. Επίσης, οι Αθηναίοι δέχονταν να μην αποβιβαστούν στην Πύλο και να μην επιτεθούν στους Σπαρτιάτες ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης. Η ανακωχή τερματίζεται αυτοδικαίως σε περίπτωση που μια από τις δύο πλευρές αθετήσει τους όρους της συμφωνίας, ακόμα και τον πιο ασήμαντο. Τα 60 πλοία των Σπαρτιατών παραδόθηκαν, ενώ στην Αθήνα έφθασαν και μίλησαν πρέσβεις από τη Λακεδαίμονα. Στην αρχή του λόγου τους, οι πρέσβεις δήλωσαν πως στάλθηκαν από τη Σπάρτη για να συνάψουν συμφωνία για τους στρατιώτες που βρίσκονταν στην Πύλο με όρους αποδεκτούς και επωφελείς για τις δύο πλευρές και εξέφρασαν την άποψη πως είχαν ηττηθεί λόγω κακού σχεδιασμού. Η Σπάρτη, σύμφωνα με τους πρέσβεις, ήταν έτοιμη να συνάψει ειρήνη που θα τερμάτιζε τον πόλεμο και ήταν πρόθυμη να προσφέρει στενή φιλία και σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ζητούσαν ως αντάλλαγμα την απόδοση των στρατιωτών της Σφακτηρίας. Οι Σπαρτιάτες πρέσβεις ήταν σίγουροι πως ο λόγος τους θα έπειθε τους Αθηναίους να συνάψουν ειρήνη με τη Σπάρτη και να αποδώσουν τους στρατιώτες που βρίσκονταν στη Σφακτηρία, αλλά οι Αθηναίοι αρνήθηκαν. Ο Κλέων, αρχηγός του δήμου, είχε προτείνει τους εξής όρους στους Σπαρτιάτες: οι στρατιώτες που βρίσκονταν στη Σφακτηρία θα παραδώσουν τον οπλισμό τους και θα μεταφερθούν στην Αθήνα, ενώ η Σπάρτη θα παραχωρούσε στην Αθήνα τη Νίσαια, τις Πηγές, την Τροιζήνα και την Αχαΐα, περιοχές που οι Σπαρτιάτες δεν κατέλαβαν δια του πολέμου αλλά λόγω προηγούμενης συνθήκης με τους Αθηναίους. Οι πρέσβεις δεν εξέφρασαν καμία διαφωνία, αλλά πρότειναν να διορισθούν πληρεξούσιοι, με τους οποίους θα συζητούσαν το θέμα και θα κατάρτιζαν με την ησυχία τους διάφορους όρους που θα ευνοούσαν και τις δύο πλευρές. Αλλά και αυτή η πρόταση απορρίφθηκε από τον Κλέωνα, καθώς θεωρούσε πως οι σκοποί τους δεν ήταν ευθείς καθώς αρνήθηκαν να μιλήσουν ενώπιον του λαού. Οι Σπαρτιάτες είδαν πως δεν μπορούσαν να μιλήσουν ενώπιον του λαού και έφυγαν άπρακτοι από την Αθήνα. Η ανακωχή είχε τερματιστεί αυτοδικαίως και οι Σπαρτιάτες απαίτησαν την επιστροφή των πλοίων τους, αλλά οι Αθηναίοι τους κατηγόρησαν πως είχαν προβεί σε αιφνίδια επίθεση του οχυρώματος και σε άλλες ενέργειες που δεν ήσαν αποδεκτές κατά τους όρους της ανακωχής και αρνήθηκαν την απόδοση των πλοίων. Οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν τις κατηγορίες και επανέλαβαν τις εχθροπραξίες στην Πύλο, οι οποίες διεξάγονταν με μεγαλύτερη ένταση και από τα δύο στρατεύματα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι Αθηναίοι περιέπλεαν διαρκώς τη νήσο με δύο πλοία, τα οποία έπλεαν κατ' αντίθετη διεύθυνση. Τη νύχτα, όλα τα πλοία ήταν αγκυροβολημένα πέριξ της νήσου και έλαβαν 20 πλοία από την Αθήνα, με αποτέλεσμα η δύναμη τους να ανέλθει στα 70 πλοία. Οι Αθηναίοι εξακολουθούσαν να πολιορκούν τους Σπαρτιάτες που βρίσκονταν στη νήσο, εκμεταλλευόμενοι την ανεπάρκεια τροφίμων και νερού στον στρατό των Πελοποννησίων. Οι Αθηναίοι δεν μπορούσαν να αποβιβάσουν πολλούς στρατιώτες στην ακτή, με αποτέλεσμα να παραταθεί για πολύ καιρό η πολιορκία. Εν τω μεταξύ, οι Σπαρτιάτες είχαν προκηρύξει πως όποιος ήθελε να εισάγει στη νήσο αλεύρι, κρασί, τυρί και άλλα τρόφιμα θα λάμβανε χρήματα, ενώ οι είλωτες που δέχονταν θα απελευθερώνονταν. Οι Αθηναίοι έμαθαν για τις προμήθειες που έστελναν οι Σπαρτιάτες στη νήσο και φοβήθηκαν μήπως τους βρει ο χειμώνας να ασχολούνται με τον αποκλεισμό. Ωστόσο, ο Κλέωνας εξέφρασε την άποψη πως αυτοί που μετέφεραν τις ειδήσεις από την Πύλο και τη Σφακτηρία δεν έλεγαν την αλήθεια, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αποφάσισαν να στείλουν τον Κλέωνα και τον Θεαγένη ως απεσταλμένους στην περιοχή. Ο Κλέων φοβήθηκε όμως πως ίσως θα επιβεβαίωνε τις ειδήσεις από την Πύλο και είδε πως οι Αθηναίοι ήταν έτοιμοι να στείλουν νέες ενισχύσεις, γι' αυτό και κατηγόρησε τον Νικία, ο οποίος ήταν στρατηγός, καθώς και τους άλλους στρατηγούς λέγοντας πως αν ήταν άνδρες θα ήταν εύκολο να πλεύσουν στη νήσο και να συλλάβουν τους πολιορκούμενους και δήλωσε πως αν ήταν στρατηγός θα το έκανε. Ο Νικίας προκάλεσε τον Κλέωνα να πάρει όσους στρατιώτες χρειάζονταν και να εκστρατεύσει ο ίδιος. Ο Κλέωνας προσπάθησε να αποφύγει την αρχηγεία της εκστρατείας, λέγοντας πως ο Νικίας ήταν ο στρατηγός και όχι ο ίδιος, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να αναλάβει την αρχηγεία. Μιλώντας ενώπιον των Αθηναίων, ο Κλέωνας δεσμεύθηκε να φέρει τους Λακεδαιμόνιους στην Αθήνα μέσα σε 20 μέρες, αλλιώς θα δεχόταν να τον φονεύσουν. Επίσης, ο Κλέων ισχυρίστηκε πως δεν χρειαζόταν ούτε ένα στρατιώτη από την Αθήνα, αλλά θα λάμβανε οπλίτες από την Ίμβρο και τη Λήμνο, καθώς και πελταστές από την Αίνον και 400 τοξότες από άλλα μέρη. Αφού έλαβε ότι ζήτησε από τη συνέλευση, ο Κλέων εξέλεξε τον Δημοσθένη ως συνεργάτη του και ετοιμάστηκε να αποπλεύσει όσο το δυνατόν ταχύτερα. Ο Κλέων έδωσε εντολή στον Δημοσθένη να πραγματοποιήσει το σχέδιο και να προχωρήσει σε εμπρησμό της νήσου, καθώς φοβόταν να προχωρήσει σε απόβαση - η περιοχή της Σφακτηρίας ήταν δασώδης και επέτρεπε στους πολιορκούμενους να επιτίθενται χωρίς να γίνονται αντιληπτοί και να προκαλούν πολλές βλάβες στον πολυάριθμο αθηναϊκό στρατό. Τα αθηναϊκά πληρώματα αναγκάστηκαν να αποβιβαστούν στην ακρογιαλιά της Σφακτηρίας και πήραν το γεύμα τους, αφού τοποθέτησαν φρουρά, αλλά είχαν προκαλέσει κατά λάθος μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του δάσους. Ο Δημοσθένης συνειδητοποίησε πως οι Λακεδαιμόνιοι ήταν αρκετοί και άρχισε να σχεδιάζει την απόβαση στη νήσο. Επίσης, ο Δημοσθένης ζήτησε επικουρικά σώματα από τις πλησιέστερες πόλεις. Όταν ο Κλέωνας έφθασε στην Πύλο και έστειλε κήρυκα στον στρατό των Πελοποννησίων για να διατάξουν τους πολιορκημένους της Σφακτηρίας να παραδώσουν τον οπλισμό τους, υπό τον όρο ότι θα τους κρατούσαν υπό απλή επιτήρηση μέχρι να επιτευχθεί γενικότερη συνεννόηση. Οι προτάσεις αυτές δεν έγιναν δεκτές και οι Αθηναίοι περίμεναν ακόμα μια μέρα πριν επιβιβάσουν όλους τους οπλίτες στα πλοία τους. Λίγο πριν ξημερώσει, οι Αθηναίοι αποβιβάστηκαν στη νήσο και από τα δύο μέρη, δηλαδή από το πέλαγος και από τον λιμένα, ενώ προχώρησαν εναντίον του πρώτου φυλακίου. Η διάταξη των Σπαρτιατών ήταν η εξής: στο πρώτο φυλάκιο βρέθηκαν 30 οπλίτες, ενώ το κύριο σώμα του στρατού υπό τις διαταγές του Επιτάδα τοποθετήθηκε πλησίον της πηγής του νερού (στο κέντρο της νήσου) και ένα μικρό απόσπασμα παρατάχθηκε στην εσχατιά της νήσου, ακριβώς απέναντι από την Πύλο. Οι Αθηναίοι εξολόθρευσαν αμέσως τους φρουρούς του πρώτου φυλακίου. Με τα χαράγματα, ο αθηναϊκός στρατός αποβιβάστηκε με τις εξής δυνάμεις: 70 ναύτες, 800 τοξότες και περίπου 800 πελταστές. Ο Δημοσθένης διαίρεσε τον στρατό του σε τμήματα των 200 στρατιωτών, τα οποία κατέλαβαν τα ψηλότερα σημεία της νήσου και είχαν σκοπό να περικυκλώσουν τους εχθρούς. Όταν ο Επιτάδας είδε πως το πρώτο φυλάκιο είχε καταστραφεί και πως οι Αθηναίοι προχωρούσαν σε επίθεση εναντίον του σώματος του, αποφάσισε να παραταχθεί για μάχη και προχώρησε για να αντιμετωπίσει τους Αθηναίους. Οι ψιλοί στρατιώτες των Αθηναίων που βρίσκονταν στα πλάγια και στα νώτα τους έβαλλαν εναντίον τους και δεν άφησαν τους Σπαρτιάτες να πλησιάσουν τους Αθηναίους. Όσοι ψιλοί είχαν συγκρουστεί με τους Λακεδαιμόνιους είχαν υποχωρήσει, αλλά συνέχισαν να μάχονται και η καταδίωξη τους ήταν δύσκολη για τους Σπαρτιάτες λόγω του βαρέως οπλισμού των οπλιτών. Αφού ο αμοιβαίος ακροβολισμός διήρκησε λίγη ώρα, οι Σπαρτιάτες δεν ήσαν σε θέση να εξορμήσουν με την ίδια αποφασιστικότητα προς τα σημεία όπου τους επετίθετο ο στρατός των Αθηναίων. Οι ψιλοί στρατιώτες ανέκτησαν το ηθικό τους και όρμησαν με αλαλαγμούς κατά των Σπαρτιατών, ρίχνοντας βέλη, πέτρες και ακόντια. Οι Σπαρτιάτες δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα τους, καθώς οι πανοπλίες τους από πίλημα και δεν μπορούσαν να τους προστατεύσουν από τα βέλη και τα ακόντια. Τέλος, όταν ο αριθμός των τραυματιών είχε αυξηθεί πολύ, οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν προς την εσχατιάν της νήσου, όπου βρισκόταν απόσπασμα των συντρόφων τους. Ωστόσο, οι ψιλοί στρατιώτες τους επιτέθηκαν με περισσότερη ορμή και φόνευσαν όσους Λακεδαιμόνιους που συνέλαβαν κατά τη διάρκεια της υποχώρησης. Πολλοί από τους Λακεδαιμόνιους, ωστόσο, κατάφεραν να ενωθούν με τους συντρόφους τους, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να αδυνατήσουν να τους υπερφαλαγγίσουν, λόγω της θέσης του οχυρώματος. Οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε κατά μέτωπο επίθεση, ωστόσο, οι Σπαρτιάτες αντιστάθηκαν σθεναρά, ενώ τα δύο στρατεύματα ήταν ταλαιπωρημένα λόγω της δίψας και της ζέστης. Ο αρχηγός των Μεσσηνίων που βοηθούσαν τους Αθηναίους ζήτησε από τον Κλέωνα και τον Δημοσθένη μερικούς τοξότες και ψιλούς, ώστε να βρει δρόμο που θα οδηγούσε στα νώτα των Σπαρτιατών. Οι Αθηναίοι αρχηγοί δέχτηκαν και ο Μεσσήνιος προχώρησε σε δρόμο που ήταν αθέατος από τη θέση των Σπαρτιατών και κατάφερε να φθάσει στα νώτα τους, σε μια κρημνώδη θέση, με αποτέλεσμα να επιτεθεί στους Σπαρτιάτες και να τους αναγκάσει να υποχωρήσουν. Ο Κλέων και ο Δημοσθένης ήθελαν να μεταφέρουν τους Σπαρτιάτες ζωντανούς στην Αθήνα και αποφάσισαν να σταματήσουν τη μάχη, ενώ μετά έστειλαν κήρυκα για να πείσει τους Σπαρτιάτες να παραδοθούν με τα όπλα τους. Οι Σπαρτιάτες δέχθηκαν την πρόταση των Αθηναίων, έριξαν τις ασπίδες τους και σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά. Ο Κλέωνας και ο Δημοσθένης αποφάσισαν να συνάψουν ανακωχή με τον Στύφωνα, καθώς ο Επιτάδας και ο Ιπποκράτης είχαν σκοτωθεί - ο Στύφωνας είχε διοριστεί να αναλάβει τρίτος την αρχηγία, σε περίπτωση που οι άλλοι δύο αποτύχουν. Οι Αθηναίοι ζήτησαν να έρθουν Πελοποννήσιοι απεσταλμένοι από τη ξηρά για να δώσουν οδηγίες στον Στύφωνα. Οι Πελοποννήσιοι απεσταλμένοι έφθασαν στη νήσο 2-3 φορές και την τελευταία φορά δήλωσαν πως οι στρατιώτες της Σφακτηρίας ήσαν ελεύθεροι να πράξουν αυτό που ήθελαν, αρκεί να μην ήταν κάτι ατιμωτικό. Οι στρατιώτες αποφάσισαν να παραδοθούν με τα όπλα τους και στάλθηκαν στην Αθήνα μέσω θαλάσσης - από τους 420 οπλίτες που είχαν αποβιβαστεί στην αρχή της μάχης στη νήσο, οι 292 αιχμαλωτίστηκαν (απ' αυτούς, 120 ήταν Σπαρτιάτες) και οι υπόλοιποι είχαν σκοτωθεί και τα πτώματα τους είχαν συλλεχθεί από τους Σπαρτιάτες. Μετά τη μάχη, οι δύο πλευρές απέσυραν τον στρατό τους και ο Κλέωνας είχε καταφέρει να κρατήσει τον λόγο του, καθώς χρειάστηκε 20 μέρες για να φέρει τους Σπαρτιάτες στην Αθήνα. Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Θουκυδίδης (πρωτότυπο) Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Θουκυδίδης (μετάφραση Ελευθέριου Βενιζέλου)
Η Μάχη της Πύλου και της Σφακτηρίας διεξήχθη το 425 π.Χ μεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών και έληξε με νίκη των Αθηναίων και παράδοση των Σπαρτιατών. Η μάχη διεξήχθη σε δύο φάσεις. Αρχικά, οι Αθηναίοι κατέλαβαν την Πύλο και ανάγκασαν τους Σπαρτιάτες να στείλουν στρατό και στόλο στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας στην Πύλο, οι Αθηναίοι κατέστρεψαν αρκετά σπαρτιατικά πλοία. Μετά την ήττα στην Πύλο, οι Σπαρτιάτες προσπάθησαν να πετύχουν ειρήνη, αλλά οι διαπραγματεύσεις έληξαν με αποτυχία. Οι Αθηναίοι παγίδευσαν τους Σπαρτιάτες στη νήσο της Σφακτηρίας και τους επιτέθηκαν, αναγκάζοντας τους τελευταίους να παραδοθούν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
Αθηναϊκός (καλαθοσφαίριση γυναικών)
Πρώτα βήματα σε τοπικό επίπεδο Το τμήμα πραγματοποίησε τα πρώτα του βήματα τη δεκαετία του 1980, με τη συμβολή των Στέλιου Ακριβιάδη (εφόρου επί πολλά χρόνια) και Ανδρέα Λαμπρινίδη (επί σειρά ετών διετέλεσε Γενικός Αρχηγός και βασικός χρηματοδότης της ομάδας).Κατά την αγωνιστική περίοδο 2002-03 η ομάδα του Αθηναϊκού έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Α' Κατηγορίας Γυναικών που διοργανώνει η Ε.Σ.Κ. Αττικής γνωρίζοντας τον υποβιβασμό μετά το πέρας των αγωνιστικών της υποχρεώσεων. Η παραμονή της στην κατηγορία υπήρξε βραχυχρόνια καθώς προβιβάστηκε εκ νέου την επόμενη χρονιά. Τη χρονιά 2005-06, οπότε και την ευθύνη της ομάδας ανέλαβε ο Δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Χαρδαλιάς, ως επικεφαλής πενταμελούς Διοικούσας Επιτροπής, ανέλαβε προπονητής του συλλόγου ο Γαβρίλος Καλογερόπουλος. Από κοινού με το Σταύρο Γκαρανέ, προπονητή της ομάδας την προηγούμενη τριετία, οδήγησαν την ομάδα στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος της Α' Κατηγορίας, λαμβάνοντας το εισιτήριο για τις εθνικές κατηγορίες. Περίοδος 2006-07 Για αγωνιστική περίοδο 2006-07 ο Αθηναϊκός εντάχθηκε στον Όμιλο Νότου της Α2 Εθνικής Κατηγορίας τον οποίο συγκρότησαν 14 σύλλογοι. Παρά την έλλειψη πείρας στο επίπεδο αυτό, η ομάδα ηττήθηκε μόλις μία φορά σε σύνολο 26 αγωνιστικών με αποτέλεσμα να κατακτήσει την κορυφή του τελικού βαθμολογικού πίνακα. Φυσικό επακόλουθο ήταν η άνοδος στην Α1 Εθνική. Πρώτος προπονητής της ομάδας ήταν για μία ακόμη χρονιά ο Γαβρίλος Καλογερόπουλος. Την ίδια χρονιά η ομάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος. Στην Α' Φάση νίκησε εκτός έδρας την ομάδα της Αργυρούπολης με σκορ 51-75, ενώ στη Β' Φάση υποχρέωσε σε συντριπτική ήττα στην Εργάνη την ομάδα της Νέας Τρίγλιας με σκορ 129-35. Στη «Φάση των 16» ο Αθηναϊκός υπέστη εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο με σκορ 69-71 και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του θεσμού. Περίοδος 2007-08 Πραγματοποιώντας ένα δυναμικό ντεμπούτο στην Α1 Εθνική Κατηγορία την περίοδο 2007-08, με προπονητή και πάλι τον Καλογερόπουλο, η ομάδα του Βύρωνα συγκέντρωσε 17 νίκες σε 26 αγωνιστικές. Παρατηρήθηκε τριπλή ισοβαθμία μεταξύ του Αθηναϊκού, του Άρη Χολαργού και του Απόλλωνα Πτολεμαΐδας, με τον πρώτο τελικά να καταλαμβάνει την 3η θέση στο Πρωτάθλημα, υψηλότερα σε σχέση με τους άλλους δύο. Τη μεγαλύτερη ποσοτικά συγκομιδή πόντων παρουσίασε η Βασιλεία Γκουζίνη, που συγκέντρωσε 398 πόντους σε 26 αγώνες (15,31 κατά μ.ό.). Ακολούθησαν η Αφροδίτη Κοσμά με 263 πόντους σε 26 αγώνες (10,12 κατά μ.ό.), η Αμερικανίδα Λόρι-Βανέσσα Νέρο με 224 πόντους σε 13 αγώνες (17,23 κατά μ.ό.) και η συμπατριώτισσά της, Κέιτι Γκιρλντς με 178 πόντους σε 11 αγώνες (16,18 κατά μ.ό.). Η Γκουζίνη ήταν επίσης η παίκτρια που βρέθηκε στην κορυφή του στατιστικού πίνακα των ασίστ για το σύνολο των ομάδων (162 στον αριθμό σε 26 αγώνες, 6,23 κατά μ.ό.), ενώ βρέθηκε στη δεύτερη θέση του πίνακα των κλεψιμάτων (71 στον αριθμό σε 26 αγώνες, 2,73 κατά μ.ό.).Την ίδια χρονιά ο Αθηναϊκός επέστρεψε και στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος στα πλαίσια του οποίου έδωσε 5 αγώνες. Συγκεκριμένα στη Β' Φάση, από όπου και ξεκίνησε, επικράτησε εκτός έδρας επί του Α.Ο. Σερρών με μεγάλη διαφορά στο σκορ (47-90). Στη συνέχεια, πέτυχε ακόμη εμφατικότερη εκτός έδρας νίκη ενάντια στην Αρτέμιδα Βόλου με σκορ 37-101. Κατόπιν πέρασε με επιτυχία και από τους Προημιτελικούς, όπου απέκλεισε το Δ.Α.Σ.Α.Λ. με σκορ 54-84, σε ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι. Το Final-4 της διοργάνωσης έλαβε χώρα στη Βέροια, στις 15 και 16 Μαρτίου 2008. Στον Ημιτελικό ο Αθηναϊκός στάθηκε αναποτελεσματικός, γνωρίζοντας την ήττα με σκορ 52-44 από τις Εσπερίδες Καλλιθέας. Στο Μικρό Τελικό νίκησε οριακά το Παλαιό Φάληρο με σκορ 53-52, κρατώντας την 3η θέση στη διοργάνωση. Περίοδος 2008-09 Στις 30 Μαρτίου 2009 η ομάδα του Αθηναϊκού εξασφάλισε μαθηματικά το Πρωτάθλημα Ελλάδος για την αγωνιστική περίοδο 2008-09. Αυτός ήταν ο πρώτος τέτοιος τίτλος στην τροπαιοθήκη της, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας των ελληνικών γυναικείων πρωταθλημάτων μπάσκετ μία ομάδα κατακτά αήττητη το πρωτάθλημα.Κορυφαία σκορέρ του Αθηναϊκού για τη χρονιά αυτή αναδείχθηκε η Αμερικανίδα Λατόγια Ντέιβις (318 πόντοι σε 20 αγώνες, 15,90 κατά μ.ό.). Διακρίθηκαν επίσης στον ίδιο τομέα η Αμερικανίδα Κέιτι Γκιρλντς (240 πόντοι σε 22 αγώνες, 10,91 κατά μ.ό.), η Ελληνοαμερικανίδα Νικόλ-Μπεθ Σούλις (224 πόντοι σε 24 αγώνες, 9,33 κατά μ.ό.) και η Ελληνίδα Βασιλεία Γκουζίνη (210 πόντοι σε 20 αγώνες, 10,50 κατά μ.ό.). Η Γκουζίνη ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η αθλήτρια που πρόσφερε τις περισσότερες ασίστ στο σύνολο των ομάδων της Κατηγορίας (210 σε 20 αγώνες, 10,50 κατά μ.ό.). Στη θέση του πρώτου προπονητή προσελήφθη τη χρονιά αυτή ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, ενώ την προεδρία του συλλόγου είχε ο επιχειρηματίας Γιώργος Παπάζογλου. Την ίδια χρονιά η ομάδα του Αθηναϊκού έλαβε μέρος σε τρεις αγώνες για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, έχοντας ξεκινήσει απευθείας από τη Β' Φάση. Εκεί νίκησε το Δ.Α.Σ. Άνω Λιοσίων με σκορ 60-61, ένα δύσκολα κερδισμένο εκτός έδρας αποτέλεσμα. Ακολούθως αντιμετώπισε στη «Φάση των 16» τον Πανιώνιο εκτός έδρας, καταφέρνοντας να πάρει τη νίκη με σκορ 66-72. Η πορεία της στο θεσμό ολοκληρώθηκε στους Προημιτελικούς, όπου και γνώρισε εκτός έδρας την ήττα από τις Εσπερίδες Καλλιθέας με σκορ 76-64.Η 3η θέση στο Πρωτάθλημα της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου επέτρεψε στον Αθηναϊκό να ακολουθήσει το δρόμο της εξόδου προς την Ευρώπη και να δηλώσει συμμετοχή στο EuroCup για τη χρονιά 2008-09. Αρχικά αγωνίστηκε σε δύο προκριματικούς αγώνες απέναντι στην πορτογαλική Μαδέιρα, στους οποίους πέτυχε δύο νικηφόρα αποτελέσματα (45-78 και 87-58). Ακολούθησε η Φάση των Ομίλων στην οποία είχε απολογισμό δύο νίκες απέναντι στον Πανιώνιο (59-62 και 73-56), δύο νίκες απέναντι στην κροατική Ραγκούσα Ντουμπρόβνικ (84-59 και 61-81) και από μία νίκη και ήττα απέναντι στην ισπανική Φέβε Σαν Χοσέ (100-85 νίκη εντός, 90-67 ήττα εκτός). Στη «Φάση των 32» διασταυρώθηκε με τη λετονική Τσέσις την οποία και νίκησε τοσο εντός όσο και εκτός έδρας (57-68 και 90-72). Επόμενος αντίπαλος του Αθηναϊκού ήταν η ισραηλινή Ελιτζούρ Ράμλα, την οποία επίσης ξεπέρασε στη «Φάση των 16» χωρίς ήττα (88-73 και 72-91). Τη δυναμική πορεία της ομάδας του Βύρωνα ανέκοψε τελικά στους Προημιτελικούς η ρωσική Ντιναμό Κουρσκ: εκτός έδρας ο Αθηναϊκός έχασε με σκορ 77-52, νίκησε εντός έδρας με 20 πόντους διαφορά (89-69), ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να καλύψει εκείνη του πρώτου αγώνα. Σε κάθε περίπτωση η ομάδα άφησε υποσχέσεις για το μέλλον. Περίοδος 2009-10 Η αγωνιστική περίοδος 2009-10 αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία του συλλόγου, όπως και του ελληνικού μπάσκετ, καθώς ο Αθηναϊκός υπήρξε η πρώτη γυναικεία ομάδα στην ιστορία του αθλήματος στη χώρα που κατέκτησε Τριπλ Κράουν (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα). Αποτελεί δε την τρίτη ομάδα καλαθοσφαίρισης σε ό,τι αφορά και τα δύο φύλα, καθώς κάτι ανάλογο έχουν να επιδείξουν στους άνδρες μόνο ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός Πειραιώς. Προπονητής της ομάδας την ιδιαίτερη αυτή χρονιά ήταν, όπως και την προηγούμενη, ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος. Αξίζει να σημειωθεί πως στη διάρκεια της χρονιάς η ομάδα δοκιμάστηκε σκληρά από σοβαρούς τραυματισμούς βασικών της στελεχών απέναντι στους οποίους κατάφερε να αντιδράσει θετικά. Η κατάκτηση το εγχώριου Πρωταθλήματος της Α1 Εθνικής προήλθε από την κατάληψη της πρώτης θέσης του τελικού βαθμολογικού πίνακα της χρονιάς, μετά από 24 αγωνιστικές στις οποίες η ομάδα παρέμεινε αήττητη (επίτευγμα που επανέλαβε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά διευρύνοντας το σερί της). Παραγωγικότερη σκόρερ για την ομάδα του Βύρωνα αναδείχθηκε τη χρονιά αυτή η Λιθουανή Γκιντάρε Πετρονίτε (334 πόντοι σε 22 αγώνες, 15,18 κατά μ.ό.), την οποία ακολούθησαν οι Αμερικανίδες Καντίς Ουίγγινς (262 πόντοι σε 18 αγώνες, 14,56 κατά μ.ό.) και Λατόγια Ντέιβις (200 πόντοι σε 14 αγώνες, 14,29 κατά μ.ό.). Η Πετρονίτε συγκέντρωσε επίσης τα περισσότερα ριμπάουντ (247 σε 22 αγώνες, 11,23 κατά μ.ό.) και τα περισσότερα κοψίματα (46 πόντοι σε 22 αγώνες, 2,09 κατά μ.ό.) από οποιαδήποτε άλλη αθλήτρια του Πρωταθλήματος.Οι υποχρεώσεις της ομάδας του Βύρωνα για το Κύπελλο Ελλάδος ξεκίνησαν στη «Φάση των 16» όπου συνέτριψε τον Κτησιφώντα Παιανίας με σκορ 54-103. Από τη Φάση των Προημιτελικών ο Αθηναϊκός πέρασε άνευ αγώνος, καθώς ο αντίπαλός του Ο.Α. Χανίων αποσύρθηκε οικειοθελώς από τη διοργάνωση. Το Final-4 της χρονιάς αυτής έλαβε χώρα στη Βέροια το διήμερο 17 και 18 Απριλίου 2010. Στον Ημιτελικό ο Αθηναϊκός υποχρέωσε σε ήττα τον Απόλλωνα Πτολεμαΐδας με σκορ 59-47, περνώντας επιτυχώς στο Μεγάλο Τελικό. Εκεί κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο της ιστορίας του νικώντας τη Φ.Ε.Α. του Κυριάκου Κοσμίδη με το επιβλητικό σκορ 87-39. Ως Μ.V.P. του αγώνα αναγνωρίστηκε η Όλγα Χατζηνικολάου.Εντούτοις, ήταν στα πλαίσια του EuroCup Γυναικών, το οποίο η ομάδα προτίμησε για οικονομικούς λόγους έναντι της EuroLeague, που η ομάδα του Αθηναϊκού πέτυχε την πιο αξιοσημείωτη διάκριση της χρονιάς. Στην πρώτη φάση της διοργάνωσης ο Αθηναϊκός ενσωματώθηκε σε Όμιλο από κοινού με τέσσερις ακόμη ομάδες. Στο πλαίσιο αυτό συγκέντρωσε δύο νίκες απέναντι στην αρμενική Γερεβάν (105-54, 79-87), μία νίκη και μία ήττα απέναντι στην τουρκική Μπεσίκτας (80-75 ήττα, 81-60 νίκη) και δύο νίκες απέναντι στη ρωσική Τσεβάκατα Βόλογκντα (83-73, 79-80). Στη «Φάση των 32» σημείωσε δύο νίκες απέναντι στην κροατική Μέντβεσκακ (54-80, 100-62), ενώ στη «Φάση των 16» ήταν σειρά της ουκρανικής Ντιναμό Κιέβου να υποκύψει δύο φορές (56-57, 81-66). Στους Προημιτελικούς διασταυρώθηκε με τη ρωσική Ντιναμό Μόσχας, ούτε αυτή όμως στάθηκε δυνατό να ανακόψει την πορεία του (84-60, 66-78). Στους Ημιτελικούς περίμενε μία ακόμη Ντιναμό, αυτή της ρωσικής πόλης Κουρσκ, που με τη σειρά της ηττήθηκε δύο φορές (58-64, 60-55). Στους τελικούς ο Αθηναϊκός αντιμετώπισε την τέταρτη αντίπαλό του από τη Ρωσία, τη Ναντέζντα Αρινμπούρκ (την οποία αξιοσημείωτα προπόνησε ο Δικαιουλάκος μερικά χρόνια αργότερα). Εκτός έδρας ο Αθηναϊκός αναδείχθηκε νικητής με σκορ 57-65. Στο τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι της χρονιάς, στο Κλειστό της Εργάνης, η ρωσική ομάδα επιβλήθηκε με σκορ 53-57, δεν κάλυψε όμως τη διαφορά του πρώτου αγώνα, και έτσι ο Αθηναϊκός έγινε η πρώτη ελληνική γυναικεία ομάδα καλαθοσφαίρισης που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο. Οι αθλήτριες που αγωνίστηκαν στους δύο τελικούς ήταν οι Πολύμνια Σαρέγκου (αρχηγός), Δήμητρα Καλέντζου, Λολίτα Λύμουρα, Όλγα Χατζηνικολάου, Βακίνα Βολονάκη, Νικόλ-Μπεθ Σούλις, Γκιντάρε Πετρονίτε, Κάντις Ουίγγινς, Αφροδίτη Κοσμά, Ρουθ Ράιλι και Ιρένε Βιζμπάριενε. Βλέπε και «Ελληνικές ομάδες καλαθοσφαίρισης στις διεθνείς διοργανώσεις». Περίοδος 2010-11 Στις 18 Οκτωβρίου 2010 ο Αθηναϊκός, ως Κυπελλούχος Ευρώπης για το 2010, διεκδίκησε το SuperCup Ευρώπης απέναντι στην Πρωταθλήτρια ομάδα της EuroLeague, τη Σπάρτακ Μόσχας Περιχώρων. Στον αγώνα που διεξήχθη στο Κλειστό του Αγίου Θωμά στο Μαρούσι ενώπιον 800-900 θεατών, η αθηναϊκή ομάδα ηττήθηκε με σκορ 61-70. Οι Δήμητρα Καλέντζου και Κατερίνα Σωτηρίου σημείωσαν από 12 πόντους η καθεμία, ενώ μαζί τους αγωνίστηκαν επίσης οι: Λολίτα Λύμουρα, Όλγα Χατζηνικολάου, Μαγδαληνή Καραμπατζάκη, Νικόλ-Μπεθ Σούλις, Ζωή Κεχαγιά, Αφροδίτη Κοσμά, Ρουθ Ράιλι, Λατόγια Ντέιβις και Μαρίνα Κρες.Για την περίοδο οι ιθύνοντες του συλλόγου αποφάσισαν ο σύλλογος να συμμετάσχει και πάλι στο EuroCup κι όχι στη EuroLeague, τα οικονομικά μεγέθη της οποίας κρίθηκαν απαγορευτικά. Στην προκριματική φάση αγωνίστηκε δύο φορές απέναντι στην κροατική Νόβι Ζάγκρεμπ την οποία κέρδισε εκτός (51-83) και εντός έδρας (81-45). Στη «Φάση των 32» υποχρέωσε σε ήττα δύο φορές την πανεπιστημιακή ομάδα της ρουμανικής πόλης Κραϊόβα (49-86, 78-56). Στη «Φάση των 16» η ομάδα του Βύρωνα ήρθε αντιμέτωπη με την Παρτιζάν Βελιγραδίου, από την οποία ηττήθηκε εκτός έδρας με σκορ 66-60, αλλά τελικά νίκησε με μεγαλύτερη διαφορά πόντων στο Βύρωνα, 71-56. Στους Προημιτελικούς αγωνίστηκε εναντίον της Μαν Φίλτερ Σαραγόσα με την οποία πέτυχε την ισοπαλία 53-53 στην Ισπανία, για να προκριθεί μέσω νίκης 74-62 στην Εργάνη. Οι ημιτελικοί προέβλεπαν δύο παιχνίδια στα οποία ο Αθηναϊκός κλήθηκε να ξεπεράσει το εμπόδιο της ισραηλινής Ελιτζούρ Ράμλα. Εκτός έδρας ηττήθηκε με σκορ 74-59 και εντός έδρας πέτυχε τη νίκη με σκορ 88-81. Η διαφορά ευνόησε την έτερη ομάδα, η οποία στο τέλος της χρονιάς κατέκτησε και το τρόπαιο. Στη διάρκεια της προσπάθειας της ομάδας στην Ευρώπη για τη χρονιά αυτή, πρωτοπόρος στο σκοράρισμα και τα κλεψίματα αναδείχθηκε η Δήμητρα Καλέντζου (11,6 και 2,1 κατά μ.ό. ανά αγώνα αντίστοιχα), πρωτοπόρος στα ριμπάουντ και τα κοψίματα η Αμερικανίδα σέντερ Ρουθ Ράιλι (5,1 και 1,7 κατά μ.ό. ανά αγώνα αντίστοιχα), ενώ πρώτη στις ασίστ ήταν η Όλγα Χατζηνικολάου (3,9 κατά μ.ό. ανά αγώνα αντίστοιχα).Στο Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής για το 2010-11, ο σύλλογος κατέκτησε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την κορυφή, εξακολουθώντας να διατηρεί το αήττητο μετά από 74 παιχνίδια. Αναλυτικότερα στην Κανονική Περίοδο συγκέντρωσε 22 νίκες απέναντι σε 13 αντιπάλους. Στη διάρκεια της αγωνιστικής δράσης τη μεγαλύτερη συγκομιδή πόντων είχε η Ελληνίδα Δήμητρα Καλέντζου (222 πόντοι σε 18 αγώνες, 12,33 κατά μ.ό.). Την ακολούθησαν η Αμερικανίδα Λατόγια Ντέιβις (206 πόντοι σε 20 αγώνες, 10,30 κατά μ.ό.), η Λευκορωσίδα Μαρίνα Κρες (211 πόντοι σε 21 αγώνες, 10,05 κατά μ.ό.) και η Ελληνίδα Κατερίνα Σωτηρίου (217 πόντοι σε 22 αγώνες, 9,86 κατά μ.ό.).Ακολούθως ο Αθηναϊκός διασταυρώθηκε στη νεοσύστατη διαδικασία των Play-Offs με τον Παναθηναϊκό, απέναντι στον οποίο μετέφερε ήδη δύο νίκες (44-73, 64-43) από την Κανονική Περίοδο και χρειαζόταν μία τρίτη για να περάσει στη σειρά των Μεγάλων Τελικών. Την πέτυχε στις αρχές Μαΐου κάνοντας το 3-0 με σκορ 66-55. Εκεί υπερασπίστηκε τον τίτλο του απέναντι στη Φ.Ε.Α., αναζητώντας όπως και πριν μία ακόμη νίκη, την οποία πέτυχε άμεσα με σκορ 68-52.Στις υποχρεώσεις του εντός της χώρας, ο Αθηναϊκός πέτυχε το απόλυτο, πετυχαίνοντας το νταμπλ, μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος στο Final-4 που διεξήχθη στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ηλιούπολης στην Αθήνα στις 2 και 4 Απριλίου 2011. Στη «Φάση των 16», από όπου και ξεκίνησε, απέκλεισε εμφατικά τις Εσπερίδες Καλλιθέας με εκτός έδρας νίκη 50-84. Στη συνέχεια υποχρέωσε στα Προημιτελικά τον Απόλλωνα Πτολεμαΐδας με 53-67 και πάλι εκτός έδρας. Στους Ημιτελικούς ο Δ.Α.Σ.Α.Λ. δεν προέβαλε σημαντική αντίσταση, αφήνοντας τον Αθηναϊκό να περάσει με μεγάλη διαφορά στο σκορ, 85-53. Στο Μεγάλο Τελικό της διοργάνωσης, ο Πρωτέας Βούλας του Αλέκου Δάγλα αποδείχθηκε αξιόμαχος αντίπαλος, ωστόσο εν τέλει η ομάδα του Βύρωνα κατέκτησε το τρόπαιο με σκορ 64-61. Πολυτιμότερη παίκτρια του αγώνα αναδείχθηκε η Ρουθ Ράιλι.Προπονητής του συλλόγου σε ολόκληρη τη διάρκεια αυτής της επιτυχημένης χρονιάς ήταν ο Γιάννης Κτιστάκης. Ο τελευταίος αποχώρησε από τον Αθηναϊκό τον Ιούνιο του 2011 έπειτα από 5 χρόνια (2 στο ανδρικό και 3 στο γυναικείο τμήμα) επικαλούμενος «διαφορές σχετικά με τη φιλοσοφία οργάνωσης και στελέχωσης της ομάδας». Περίοδος 2011-12 Την επόμενη χρονιά, 2011-12, ο Αθηναϊκός κατέκτησε το 4ο συνεχόμενό του Πρωτάθλημα, διατηρώντας παράλληλα το αήττητο σερί του. Επιπλέον, κατέκτησε εκ νέου το Κύπελλο Ελλάδος σημειώνοντας νταμπλ. Παρόλο που ο σύλλογος είχε δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και την περίοδο αυτή, τελικά για οικονομικούς λόγους γνωστοποίησε την εθελοντική απόσυρσή του. Προπονητής της ομάδας καθ' όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής δράσης ήταν ο Γιώργος Ζευγώλης.Στο Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής δήλωσαν συμμετοχή 11 ακόμη σύλλογοι, κανένας από τους οποίους δεν κατόρθωσε να υποχρεώσει τον Αθηναϊκό σε ήττα επί 22 αγωνιστικές. Τους περισσότερους πόντους για λογαριασμό της ομάδας σημείωσαν η διεθνής Ελληνοκαναδέζα Μέι Κωτσόπουλος (247 σε 21 αγώνες, 11,76 κατά μ.ό.), η Βρετανίδα Σαντέλ Χάντυ (211 πόντοι σε 16 αγώνες, 13,19 κατά μ.ό.) και η Ελληνίδα Όλγα Χατζηνικολάου (184 πόντοι σε 21 αγώνες, 8,76 κατά μ.ό.). Οι Λολίτα Λύμουρα και Όλγα Χατζηνικολάου είχαν τη δεύτερη (90 ασίστ σε 19 αγώνες, 4,74 κατά μ.ό.) και τρίτη (89 ασίστ σε 21 αγώνες, 4,24 κατά μ.ό.) αντίστοιχα καλύτερη επίδοση στις ασίστ στο σύνολο των ομάδων.Μετά τη λήξη της Κανονικής Περιόδου, ο σύλλογος του Βύρωνα πέρασε ως πρωτοπόρος στα Play-Offs, όπου διασταυρώθηκε με τον 4ο στην κατάταξη, Πανιώνιο. Η μεταξύ τους σειρά θα κρινόταν στις 3 νίκες, 2 από τις οποίες μετέφερε ήδη ο Αθηναϊκός (60-75 εκτός έδρας, 57-49 εντός έδρας). Χρειάστηκε μία ακόμη αναμέτρηση, στην οποίο επικράτησε ο Αθηναϊκός στην Εργάνη με σκορ 81-54, για να περάσει το συγκρότημα του Ζευγώλη στη σειρά των Μεγάλων Τελικών. Έτερος διεκδικητής του τίτλου ήταν ο Παναθηναϊκός, τον οποίο η ομάδα του Βύρωνα είχε κερδίσει δύο φορές στην Κανονική Περίοδο (44-73 εκτός έδρας, 64-43 εντός έδρας). Ο τίτλος αποδείχθηκε υπόθεση ενός ακόμη παιχνιδιού, στο οποίο ο Αθηναϊκός νίκησε εντός έδρας με σκορ 76-69 στην παράταση (58-58 κ.α.).Το Φεβρουάριο του 2012 ο Αθηναϊκός εισήχθη στο αρχείο των Παγκόσμιων Ρεκόρ Γκίνες ως η ομάδα καλαθοσφαίρισης με το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ (91 νίκες, 4 χρόνια). Ήδη από το Νοέμβριο του 2011 είχε καταφέρει να ισοφαρίσει και να ξεπεράσει το ρεκόρ των 80 συνεχόμενων νικών του ανδρικού Άρη Θεσσαλονίκης επί των ημερών των Γκάλη και Γιαννάκη.Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος, ο Αθηναϊκός προκρίθηκε απευθείας στη «Φάση των 16», όπου νίκησε εκτός έδρας τους Τιτάνες Δράμας με σκορ 53-78. Στους Προημιτελικούς κέρδισε και πάλι εκτός έδρας το Ελληνικό με μεγάλη διαφορά στο σκορ, 58-88. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στο Final-4 που διεξήχθη στο Κλειστό Γυμναστήριο Ζωφριάς, στα Άνω Λιόσια Αττικής, στις 6 και 8 Απριλίου 2012. Στον Ημιτελικό ξεπέρασε το εμπόδιο του Παναθηναϊκού με σκορ 71-61 κι έτσι έλαβε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον περσινό τίτλο του στον Τελικό. Σε ένα παιχνίδι με χαμηλό σκορ (57-50) αναδείχθηκε ξανά Κυπελλούχος Ελλάδος απέναντι στις αξιόμαχες Εσπερίδες Καλλιθέας. Πολυτιμότερη παίκτρια του αγώνα αναδείχθηκε όπως πριν από δύο χρόνια η αθλήτρια του Αθηναϊκού, Όλγα Χατζηνικολάου. Περίοδος 2012-13 Την επόμενη αγωνιστική περίοδο 2012-13, αν και η ομάδα διατήρησε την αγωνιστικότητά της, απώλεσε την πρωτοκαθεδρία που απολάμβανε τα προηγούμενα χρόνια, ενώ άρχισαν να βγαίνουν προς το εξωτερικό της ομάδας τριγμοί εξαιτίας οικονομικών ζητημάτων. Η προετοιμασία της ομάδας πραγματοποιήθηκε με το Γιώργο Ζευγώλη στη θέση του προπονητή, ωστόσο το Νοέμβριο του 2012 ο τελευταίος αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Θαλασσινό, ο οποίος είχε ήδη προσληφθεί ως βοηθός προπονητή επί της θητείας του Γιάννη Κτιστάκη. Η αλλαγή αυτή συνέπεσε με το σπάσιμο του τρομερού σερί των 105 νικών του Αθηναϊκού. Ειδικότερα στις 24 Νοεμβρίου 2012 η Α.Ε. Σουρμένων-Ελληνικού με προπονήτρια την Ελένη Καπογιάννη κέρδισε μέσα στο Βύρωνα τον Αθηναϊκό με σκορ 65-68. Τον Ιανουάριο του 2013 προσελήφθη ως πρώτος προπονητής ο Γιώργος Λειβάδης, ο οποίος παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το τέλος της χρονιάς.Στο αγωνιστικό κομμάτι, η λήξη της κανονικής περιόδου βρήκε τον Αθηναϊκό στη 2η θέση της βαθμολογικής κατάταξης, πίσω από τον Παναθηναϊκό, με απολογισμό 19 νίκες και 3 ήττες. Τους περισσότερους πόντους για την ομάδα του Αθηναϊκού σημείωσε στην Κανονική Περίοδο η Αφροδίτη Κοσμά (314 πόντοι σε 22 αγώνες, 14,27 κατά μ.ό.). Ακολούθησαν οι Ζωή Κεχαγιά (254 πόντοι σε 21 αγώνες, 12,10 κατά μ.ό.) και Λολίτα Λύμουρα (222 πόντοι σε 20 αγώνες, 11,10 κατά μ.ό.).Η προκήρυξη της χρονιάς προέβλεπε πως το Πρωτάθλημα θα διεκδικούσαν οι τέσσερις πρώτοι μέσω διαδικασίας Play-Offs. Στην πρώτη φάση ο Αθηναϊκός διασταυρώθηκε με την 3η στην κατάταξη Ένωση Σουρμένων-Ελληνικού, μεταφέροντας από μία εκτός έδρας νίκη (65-68, 58-59). Η σειρά απαιτούσε τρεις νίκες και χρειάστηκαν τρεις επιπλέον αγώνες προκειμένου να καθοριστεί ποια ομάδα θα προκρινόταν στους Τελικούς. Αρχικά ο Αθηναϊκός επικράτησε εντός έδρας με σκορ 80-57 παίρνοντας το προβάδισμα, στη συνέχεια, όμως υπέστη δύο διαδοχικές ήττες: 58-61 εκτός έδρας και 44-61 εντός. Κατά συνέπεια περιόστηκε στη συμμετοχή στους Μικρούς Τελικούς. Εκεί διασταυρώθηκε με τον Π.Α.Ο.Κ. απέναντι στον οποίο μετέφερε δύο νίκες από την κανονική περίοδο (68-59 εκτός έδρας και 71-68 εντός έδρας). Επικρατώντας μία τρίτη φορά εντός έδρας με σκορ 78-60 «κλείδωσε» οριστικά την τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα σε έναν αγώνα στον οποίο και οι δύο ομάδες έκαναν συντήρηση δυνάμεων και εξόδων.Παρόλο που ο σύλλογος είχε δικαίωμα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις την περίοδο αυτή, τελικά για οικονομικούς λόγους γνωστοποίησε πως δεν θα λάβει μέρος σε διεθνείς αγώνες.Στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος ο Αθηναϊκός προκρίθηκε απευθείας στη Φάση των 16, όπου πέτυχε εμφατική νίκη απέναντι στον Αστέρα Εξαρχείων με σκορ 43-81. Ακολούθως συνέτριψε στους Προημιτελικούς την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου με σκορ 33-82 και, με τον τρόπο αυτό, πέρασε στο Final-4 που διεξήχθη στη Νέα Ιωνία Βόλου στις 30 και 31 Μαρτίου 2013. Στον Ημιτελικό υπέκυψε στην πίεση του Π.Α.Ο.Κ., ο οποίος και επικράτησε με σκορ 69-54. Τελικά ο Αθηναϊκός κατέλαβε την 3η θέση νικώντας τον Παναθηναϊκό στο Μικρό Τελικό με σκορ 75-64.Σε συνέντευξή της στον αθλητικό τύπο το Μάιο του 2013, η αρχηγός της ομάδας και διεθνής καλαθοσφαιρίστρια, Λολίτα Λύμουρα, δήλωσε πως στη διάρκεια της περιόδου η διοίκηση δεν στάθηκε συνεπής στις οικονομικές υποχρεώσεις της, ούτε παρείχε την απαραίτητη στήριξη στις παίκτριες. Την ίδια άποψη εξέφρασαν σε συνεντεύξεις τους οι αθλήτριες Αφροδίτη Κοσμά και Ζωή Κεχαγιά. Το Μάιο του 2013 η ιστοσελίδα Gazzetta.gr δημοσίευσε άρθρο όπου υποστηρίχθηκε πως η οικονομική κατάσταση στο σύλλογο ήταν ιδιαίτερα ζοφερή, πως σύμφωνα με έρευνα του Σ.Δ.Ο.Ε. μέρος των χρημάτων που ανήκουν στο Δήμο Βύρωνα δόθηκαν ως δωρεά στην ομάδα και πως ο πρόεδρος του συλλόγου και Δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Χαρδαλιάς, «ακολουθεί το δρόμο της σιωπηλής αποχώρησης». Την ίδια ημέρα το Δ.Σ. του Αθηναϊκού ανέρτησε στον επίσημο ιστότοπο της ομάδας κατηγορηματική διάψευση χαρακτηρίζοντας το δημοσίευμα ως «εμετική, συκοφαντική και ιδιοτελή επίθεση», αντιπαραβάλλοντας τη δική του οπτική γωνία. Την επόμενη ημέρα ο πρώην προπονητής του συλλόγου, Γιάννης Κτιστάκης, δήλωσε στην ιστοσελίδα WomenSports.gr πως βρέθηκε σε δικαστική διαμάχη με το σύλλογο για οφειλές, συμπληρώνοντας ότι οι ιθύνοντες είχαν προχωρήσει σε αλόγιστες σπατάλες, κάτι που έφερε το σύλλογο σε δυσμενή κατάσταση. Τις καταγγελίες χαρακτήρισε ως «κατανοητές», «αναμενόμενες» και «γεμάτες μικρότητα» ο Νίκος Χαρδαλιάς μέσω της ιστοσελίδας BasketWorld.gr. Περίοδος 2013-14 Κατά την περίοδο 2013-14 ο Αθηναϊκός αγωνίστηκε με προπονητή το Γιώργο Ζευγώλη για μία ακόμη χρονιά στο Πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής με τη χορηγική ονομασία «X-LEVEL Αθηναϊκός». Επικεφαλής της διοικούσας επιτροπής του ανέλαβε ο Σουηδός επιχειρηματίας Γιέσπερ Ουίκστρομ, ιδιοκτήτης της X-Level, μεγαλου media group της πατρίδας του. Παράλληλα η εταιρία Ergosport των αδερφών Ντάνων ήταν ο κεντρικός χορηγός στη φανέλα της ομάδας. Την καλοκαιρινή προετοιμασία του συλλόγου ανέλαβε ο Κώστας Κεραμιδάς, ο οποίος, εντούτοις, αναγκάστηκε για προσωπικούς λόγους να παραχωρήσει το πόστο του προπονητή στο Δημήτρη Αποσκίτη το Σεπτέμβριο του 2013. Στα μέσα Δεκεμβρίου έλαβε χώρα νέα αλλαγή προπονητή, με το Γιώργο Ζευγώλη να επιστρέφει στην τεχνική ηγεσία της ομάδας του Βύρωνα. Άμεσος συνεργάτης όλων των παραπάνω ήταν ο προπονητής Χρήστος Κουτσούμπας. Μετά τη λήξη της κανονικής περιόδου, κι έχοντας συγκρεντρώσει 8 νίκες και 10 ήττες, ο Αθηναϊκός τερμάτισε στην 5η θέση του βαθμολογικού πίνακα, εξασφαλίζοντας την απευθείας συμμετοχή του στα Play-Offs. Η Αμερικανίδα αθλήτρια του συλλόγου Κρίσι Γκίβενς αναδείχθηκε παραγωγικότερη σκόρερ για την ομάδα έχοντας σημειώσει 261 πόντους σε 13 αγώνες (20,08 κατά μ.ό.), με επόμενη την Πελαγία Παπαμιχαήλ, που συγκέντρωσε 180 πόντους σε 17 συλλόγους (10,59 κατά μ.ό.). Με τη σειρά της η Ελένη Βλάνη βρέθηκε στη δεύτερη θέση του πίνακα των αθλητριών του Πρωταθλήματος με τα περισσότερα ποσοτικά τρίποντα (θέση που μοιράστηκε με τη Νίκι Έιβερι του Π.Α.Ο.Κ.).Η ομάδα του Βύρωνα κλήθηκε στην επόμενη φάση να αντιμετωπίσει τον Ιπποκράτη Κω. Βάσει της προκήρυξης του Πρωταθλήματος, νικήτρια θα αναδεικνυόταν η ομάδα που πρώτη θα συγκέντρωνε τρεις νίκες εναντίον της αντιπάλου της, λαμβάνοντας υπόψη και τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου. Οι δύο ομάδες είχαν από μία εντός έδρας νίκη (87-85, 78-50) και χρειάστηκαν δύο αγώνες προκειμένου ο Αθηναϊκός να συγκεντρώσει δύο ακόμη νίκες, μία εκτός (76-82) και μία εντός έδρας (58-44), για να περάσει στην τετράδα των καλύτερων ομάδων. Εκεί συνάντησε το εμπόδιο της Ένωσης Σουρμένων-Ελληνικού, ομάδα από την οποία είχε ηττηθεί δύο φορές κατά την κανονική περίοδο (81-82, 64-46). Μια ακόμη επιπλέον νίκη της Ένωσης με σκορ 68-58, οδήγησε τον Αθηναϊκό στη σειρά των Μικρών Τελικών.Στην τέταρτη και τελευταία φάση του Πρωταθλήματος, οι ομάδες που πέρασαν επιτυχώς στην καλύτερη τετράδα αγωνίστηκαν στη σειρά των μικρών και μεγάλων τελικών. Νικήτρια της κάθε σειράς θεωρήθηκε η ομάδα που πρώτη συγκέντρωσε τέσσερις νίκες επί της αντιπάλου της μεταφέροντας τις νίκες και ήττες της κανονικής περιόδου. Στη σειρά των μικρών τελικών βρέθηκαν αντιμέτωποι ο Παναθηναϊκός και ο Αθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός είχε πετύχει δύο νίκες ήδη από την κανονική περίοδο (60-75, 70-51) και πέτυχε μία τρίτη στον τρίτο μεταξύ τους αγώνα με σκορ 58-54. Ωστόσο ο Αθηναϊκός δεν έπεσε αμαχητί πετυχαίνοντας μία νίκη στο Κλειστό της Εργάνης με σκορ 51-46, προτού ο Παναθηναϊκός κερδίσει οριστικά την τρίτη θέση εντός έδρας στο πέμπτο μεταξύ τους αγώνα (64-52), αφήνοντας τον Αθηναϊκό τέταρτο.Στα πλαίσια του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος η ομάδα γνώρισε την ήττα κατά την Β' Φάση από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου με σκορ 73-71, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Ο σύλλογος έμεινε εκτός Final-4 για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια.Στη διάρκεια της χρονιάς καμία ελληνική ομάδα, συμπεριλαμβανομένου του Αθηναϊκού, δεν συμμετείχε για οικονομικούς λόγους σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση παρόλο που τουλάχιστον πέντε είχαν το δικαίωμα εφόσον το επιθυμούσαν και πληρούσαν κάποια ελάχιστα κριτήρια σε ό,τι αφορά την έδρα τους. Περίοδος 2014-15 Η αγωνιστική περίοδος 2014-15 ήταν μια χρονιά ύφεσης για τον Αθηναϊκό, ο οποίος βρέθηκε να παλεύει για την παραμονή του, ταλαιπωρημένος από σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις του ανθρώπινου δυναμικού του. Η X-Level παρέμεινε χορηγός ονομασίας του συλλόγου για δεύτερη συνεχόμενη περίοδο, διακόπτοντας, όμως, τη συνεργασία της με αυτόν το επόμενο καλοκαίρι. Ο Νίκος Χαρδαλιάς, με τη σειρά του, αφήνοντας τη θέση του Δημάρχου Βύρωνα, αποχώρησε από το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας. Στον πάγκο της τελευταίας στη διάρκεια της προετοιμασίας και στο πρώτο κομμάτι της σαιζόν κάθισε ο Κώστας Κεραμιδάς με συνεργάτη τον προπονητή Χρήστο Κουτσούμπα, που ανανέωσε τη συνεργασία του με την ομάδα για δεύτερη χρονιά. Η θητεία του διδύμου είχε διάρκεια μέχρι το Νοέμβριο οπότε και ο Κεραμιδάς αποχώρησε, αφήνοντας αιχμές «πως ανέχτηκ[ε] καταστάσεις, τις οποίες -υπό άλλες συνθήκες- θα είχ[ε] καταγγείλει από την πρώτη μέρα και θα είχ[ε] αποχωρήσει». Στον πάγκο του συλλόγου τον αντικατέστησε μέχρι το τέλος της χρονιάς η Γιασεμί Σαμαντούρα με βοηθό την Κατερίνα Χατζηδάκη.Πρελούδιο της κακής πορείας του Αθηναϊκού στο Πρωτάθλημα ήταν ο πρόωρος αποκλεισμός του στο Κύπελλο Ελλάδος, στο πρώτο του μόλις παιχνίδι για τη «Φάση των 16». Εκεί γνώρισε την εκτός έδρας ήττα από την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου με σκορ 71-65.Κατά τη λήξη της κανονικής περιόδου η ομάδα του Βύρωνα βρέθηκε στην 8η θέση σε σύνολο 10 ομάδων, έχοντας συγκεντρώσει 5 νίκες και 13 ήττες. Τον ίδιο απολογισμό είχε και ο Ολυμπιακός Βόλου που κατετάγη μία θέση χαμηλότερα. Κορυφαία σκόρερ της ομάδας στην κανονική περίοδο αναδείχθηκε η Αναστασία Κωστάκη, η οποία σημείωσε 244 πόντους σε 17 αγώνες (14,35 κατά μ.ό.), με την Τούλα Μαγαλιού να ακολουθεί, έχοντας συλλέξει 194 πόντους σε 18 αγώνες (10,78 κατά μ.ό.).Εξαιτίας της χαμηλής του επίδοσης ο Αθηναϊκός κλήθηκε να συμμετάσχει στη διαδικασία των Play-Outs που θα καθόριζε ποιες δύο ομάδες θα υποβιβάζονταν και ποιες δύο θα συνέχιζαν στα Play-Offs. Ο 8ος Αθηναϊκός διασταυρώθηκε με τον 9ο Ολυμπιακό Βόλου. Αμφότεροι είχαν κερδίσει το εντός έδρας παιχνίδι τους κατά την κανονική περίοδο (81-67, 62-60) και συνεπώς χρειάζονταν τουλάχιστον δύο νίκες για να παραμείνουν στην κατηγορία. Η ομάδα του Βύρωνα ήταν αυτή που νίκησε σε δύο διαδοχικά ματς (83-45, 48-75), στέλνοντας τις Βολιώτισσες στην Α2 Εθνική. Ο Αθηναϊκός με τον τρόπο αυτό κέρδισε τη συμμετοχή του στη διαδικασία των Play-Offs σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τη θέση του στην τελική κατάταξη. Διασταυρώθηκε, ωστόσο, με την Ένωση Σουρμένων-Ελληνικού, πρωτοπόρο της κανονικής περιόδου, απέναντι στην οποία είχε ήδη δύο ήττες (81-56, 54-72). Χρειάστηκε μία ακόμη νίκη της Ένωσης με σκορ 75-54 ώστε να περάσει η ίδια στην επόμενη φάση, με τον Αθηναϊκό να κλείνει οριστικά τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις για την περίοδο αυτή στην 8η θέση. Περίοδος 2015-16 Το καλοκαίρι του 2015 έγινε σαφές πως η ομάδα θα έπρεπε να προχωρήσει σε ουσιαστικά βήματα για έξοδο από την αγωνιστική κρίση και για επιστροφή στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Στην κατεύθυνση αυτή έγιναν δύο κινήσεις: αφενός η εύρεση νέου χορηγού στο πρόσωπο της ιταλικής εταιρίας παραγωγής προϊόντων καφέ Kimbo, αφετέρου η πρόσληψη στη θέση του προπονητή του Γαβρίλου Καλογερόπουλου, ο οποίος είχε μια οκταετία πριν καθοδηγήσει την ομάδα στην πρώτη της θητεία στην Α1 Εθνική.Η κανονική περίοδος του Πρωταθλήματος για τη χρονιά 2015-16 ολοκληρώθηκε στα μέσα Μαρτίου, βρίσκοντας την ομάδα του Βύρωνα στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα, σε σύνολο 10 συλλόγων. Είχε συλλέξει 18 νίκες και 10 ήττες, όσες και ο Πρωτέας Βούλας. Τοποθετήθηκε, εντούτοις, υψηλότερα από τον τελευταίο καθώς υπερτερούσε στα μεταξύ τους αποτελέσματα.Την καλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα είχε για την ομάδα η Αμερικανίδα Χέιλι Ντάναμ που σημείωσε 273 πόντους σε 14 αγώνες, 19,5 κατά μ.ό. Την ακολούθησε η Ζωή Κεχαγιά με 264 πόντους σε 17 αγώνες, 15,53 κατά μ.ό. Στις άλλες στατιστικής κατηγορίες διακρίθηκαν οι Κατερίνα Σπαθάρου, που είχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στο Πρωτάθλημα στις ασίστ (88 σε 18 αγώνες, 4,89 κατά μ.ό.), και η Ζωή Νίξινα, που βρέθηκε τρίτη στον αντίστοιχο πίνακα κατάταξης των κοψιμάτων (18 σε 18 αγώνες, 1,00 κατά μ.ό.).Ο Αθηναϊκός ήρθε αντιμέτωπος στα Play-Offs με τον 5ο στην κατάταξη Πρωτέα Βούλας, τον οποίο είχε κερδίσει εντός και εκτός έδρας στη διάρκεια της κανονικής περιόδου (87-88, 79-77). Χρειάστηκε μια νίκη ακόμη, εντός έδρας με σκορ 72-59, για να περάσει η ομάδα του Βύρωνα στην επόμενη φάση. Εκεί διασταυρώθηκε με τον μετέπειτα νταμπλούχο Ολυμπιακό Πειραιώς απέναντι στον οποίο μετέφερε δύο ήττες (54-69, 70-46). Οι «ερυθρόλευκες» επικράτησαν εύκολα, με σκορ 97-61, περιορίζοντας τον Αθηναϊκό στη σειρά των Μικρών Τελικών. Εκεί διεκδίκησε την τρίτη θέση απέναντι στον Π.Α.Ο.Κ., με τις δύο ομάδες να μεταφέρουν από μία νίκη και μία ήττα από τα εντός έδρας παιχνίδια τους στην κανονική περίοδο (68-49, 73-65). Ο Αθηναϊκός πέτυχε δύο διαδοχικές νίκες, 48-66 στη Θεσσαλονίκη και 75-70 στο Βύρωνα, με αποτέλεσμα να κλείσει τη χρονιά στην τρίτη θέση. Το αποτέλεσμα αυτό θεωρητικά έδινε στην ομάδα το δικαίωμα συμμετοχής σε πανευρωπαϊκή διοργάνωση το επόμενο φθινόπωρο, ωστόσο η διοίκηση του συλλόγου δεν έκανε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλος, σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση του Κυπέλλου, ο Αθηναϊκός ξεκίνησε νικηφόρα την πορεία του στη «Φάση των 16» απέναντι στη Νίκη Λευκάδας, εντός έδρας με σκορ 90-87 στην παράταση (79-79 κανονική διάρκεια). Στους Προημιτελικούς ξεπέρασε το εμπόδιο και της Τερψιθέας Γλυφάδας, νικώντας εκτός έδρας με σκορ 57-76. Το Final-4 της χρονιάς αυτής διεξήχθη στη Λευκάδα και στιγματίστηκε από σοβαρά επεισόδια χουλιγκανισμού καθώς διαγωνίστηκαν σε αυτό ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός και ο νεοσύστατος Ολυμπιακός Πειραιώς. Ο Αθηναϊκός ηττήθηκε στους Ημιτελικούς από τις «πράσινες» με οριακό σκορ 67-66 και, στη συνέχεια, υπέκυψε και στην πίεση του Π.Α.Ο.Κ. με σκορ 58-66, μένοντας στην 4η θέση. Περίοδος 2016-17 Οι ομάδες που συμμετείχαν στο Πρωτάθλημα της περιόδου 2016-17 αυξήθηκαν μετά από απόφαση της Ομοσπονδίας σε 12. Ο Αθηναϊκός συνέχισε με τον Καλογερόπουλο στον πάγκο, πετυχαίνοντας να διακριθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Η λήξη της Κανονικής Περιόδου στα μέσα Απριλίου βρήκε το σύλλογο του Βύρωνα με 17 νίκες και 5 ήττες στη συλλογή του, επίδοση που τον κατέταξε στη 2η θέση, πίσω από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό Πειραιώς.Κορυφαίες σκόρερ για το σύλλογο στη διάρκεια της Κανονικής Περιόδου αναδείχθηκαν οι Αμερικανίδες Κέιλονς Ουίλιαμς (334 πόντοι σε 21 αγώνες, 15,90 κατά μ.ό.) και Κεάνι Αλμπάνεζ (333 πόντοι σε 22 αγώνες, 15,14 κατά μ.ό.). Ακολούθησαν οι Ελληνίδες Βάσω Δασκαλοπούλου (300 πόντοι σε 22 αγώνες, 13,64 κατά μ.ό.) και Ανθή Μπαλτά (247 πόντοι σε 22 αγώνες, 11,23 κατά μ.ό.). Η Μπαλτά είχε επιπλέον και τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή από ασίστ στο σύνολο των αθλητριών που έλαβαν μέρος στο Πρωτάθλημα (146 σε 22 αγώνες, 6,64 κατά μ.ό.).Στη διαδικασία των Play-Offs ο Αθηναϊκός διασταυρώθηκε με τον Παναθηναϊκό απέναντι στον οποίο είχε ήδη αναδειχθεί δύο φορές νικητής στη διάρκεια της Κανονικής Περιόδου (59-56 στην Εργάνη, 69-75 στη Λεωφόρο). Η τρίτη νίκη ήρθε άμεσα με σκορ 60-51 εντός έδρας, με αποτέλεσμα να περάσει ο Αθηναϊκός στη σειρά των Μεγάλων Τελικών. Τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδος διεκδίκησε απέναντι στον Ολυμπιακό που προηγούταν με δύο νίκες από την Κανονική Περίοδο (59-79 στην Εργάνη, 86-58 στη Γλυφάδα). Η σειρά θα κρινόταν βάσει προκήρυξης στις 4 νίκες. Αυτός που πήρε δύο νικηφόρα αποτελέσματα πρώτος ήταν ο Ολυμπιακός (67-54 στη Γλυφάδα και 58-69 στην Εργάνη) με αποτέλεσμα ο Αθηναϊκός να ολοκληρώσει τη χρονιά ως Δευτεραθλητής Ελλάδος.Σε ό,τι αφορά το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος ο Αθηναϊκός προκρίθηκε απευθείας στη «Φάση των 16». Εκεί αντιμετώπισε εντός έδρας το σύλλογο Παναθλητικό-Πειραματικό Συκεών τον οποίο και νίκησε με σκορ 66-61. Στους Προημιτελικούς κλήθηκε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Ολυμπιακού Πειραιώς εκτός έδρας, δεν τα κατάφερε, ωστόσο, και αποκλείστηκε από το Final-4 με σκορ 73-51. Περίοδος 2017-18 Την επόμενη χρονιά, 2017-18, ο Αθηναϊκός συνέχισε την πορεία του στο κορυφαίο ελληνικό γυναικείο Πρωτάθλημα χωρίς, ωστόσο, να καταφέρει να επαναλάβει τις καλές επιδόσεις των δύο προηγούμενων ετών. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στα τέλη Απριλίου, έχοντας τοποθετηθεί στην 7η θέση της Κανονικής Περιόδου. Με 10 νίκες και 12 ήττες στη συλλογή του, στάθηκε ο τυχερός τριπλής ισοβαθμίας με τις Εσπερίδες Καλλιθέας και τον Πρωτέα Βούλας. Όντας σε «ασφαλή ζώνη», η ομάδα του Καλογερόπουλου δεν συμμετείχε ούτε στα Play-offs ούτε στα Play-outs.Για το σκοράρισμα ο Αθηναϊκός βασίστηκε κυρίως στις «ξένες» του. Πρώτη σκόρερ για λογαριασμό του αναδείχθηκε η Αμερικανίδα Σαμάνθα Μακέι (317 πόντοι σε 18 αγωνιστικές, 17,61 κατά μ.ό.), κάτι που οδήγησε και στην ανανέωση του συμβολαίου της το καλοκαίρι. Ακολούθησαν η Αμερικανίδα σέντερ Τζέιμι Σουάν (335 πόντοι σε 21 αγωνιστικές, 15,95 κατά μ.ό.) και η συμπατριώτισσά της, Χάνα Λιτλ (286 πόντοι σε 20 αγωνιστικές, 14,30 κατά μ.ό.). Στους στατιστικούς πίνακες των κορυφαίων ατομικών επιδόσεων, η Λιτλ κατέλαβε την κορυφή σε εκείνον που αφορά τα ριμπάουντ (281 σε 20 αγωνιστικές, 14,5 κατά μ.ό.). Σε εκείνον των κλεψιμάτων ισοβάθμισε στη 2η/3η θέση με την Ιβόν Άντερσον του Ολυμπιακού (55 σε 20 αγωνιστικές, 2,75 κατά μ.ό.). Με τη σειρά της η Σουόν πρώτευσε στα κοψίματα (20 σε 21 αγωνιστικές, 0,95 κατά μ.ό.).Παρά την κατάληψη της δεύτερης θέσης στο Πρωτάθλημα της προηγούμενης χρονιάς, ο Αθηναϊκός δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να συμμετέχει σε ευρωπαϊκά ματς κι έτσι δεν δήλωσε συμμετοχή στο EuroCup. Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος ο σύλλογος του Βύρωνα συμμετείχε απευθείας στη «Φάση των 16», όπου και υποδέχτηκε τη Δάφνη Αγίου Δημητρίου. Με τελικό σκορ 74-72 πέρασε επιτυχώς στους Προημιτελικούς. Ξανά εντός έδρας, αναδείχθηκε νικητής απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου με σκορ 95-84. Με τον τρόπο αυτό πήρε εισιτήριο για το Final-4 που διοργανώθηκε στις 23 και 25 Μαρτίου 2018 στο Γυμναστήριο «Μάκης Λιούγκας» της Γλυφάδας. Ο Π.Α.Ο.Κ. στέρησε από τις «κιτρινέρυθρες» τη χαρά της συμμετοχής στο Μεγάλο Τελικό, επικρατώντας με σκορ 80-49. Στο Μικρό Τελικό ο Αθηναϊκός υπέκυψε απέναντι στο Φάρο Κερατσινίου με σκορ 61-74. Περίοδοι σε εθνικές κατηγορίες
Ο Αθηναϊκός Αθλητικός Σύλλογος είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο, που δραστηριοποιείται με έδρα την περιοχή του Βύρωνα, στην Αττική. Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1975 και έμβλημά του το πλατανόφυλλο. Το γυναικείο τμήμα καλαθοσφαίρισης αποτελεί νομικά ένα από τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου και ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Οι αθλήτριες του Αθηναϊκού αγωνίζονται με χρώματα το κίτρινο και το κόκκινο, ωστόσο κατά περιόδους έχουν χρησιμοποιηθεί συμπληρωματικά διάφορα χρώματα, όπως το λευκό, το πορτοκαλί, το μαύρο και το ροζ. Έδρα της ομάδας είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Εργάνης «Δημήτρης Καλτσάς», χωρητικότητας 400 θεατών.Ο Αθηναϊκός αποτελεί από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και μετά μια από τις κορυφαίες γυναικείες ομάδες σε πανελλαδικό επίπεδο. Αποτελεί την πρώτη και μοναδική γυναικεία ομάδα στην ιστορία του αθλήματος στη χώρα που κατέκτησε Triple Crown (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα). Επιπροσθέτως, τον Φεβρουάριο του 2012 εισήχθη στο αρχείο των Παγκόσμιων Ρεκόρ Γκίνες ως η ομάδα καλαθοσφαίρισης με το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82_(%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD)
Κοπή
Συνορεύει στα νότια με την Δραπετσώνα στην περιοχή της Πειραϊκής συνοικίας Βούρλα με όριο την Οδό Αναπαύσεως, στα δυτικά με το Κερατσίνι με όριο την Οδό Καλοκαιρινού, στα ανατολικά με την συνοικία του Πειραιά Παπαστράτος με όριο την Οδό Ψαρών και στα βόρεια με την συνοικία του Πειραιά Ταμπούρια με όριο την Οδό Αγχιάλου. Το μεγάλο ομώνυμο στρατιωτικό εργοστάσιο της Κοπής είναι το μεγαλύτερο στρατιωτικό εργοστάσιο στην Ελλάδα παραγωγής αντικειμένων στρατιωτικού ιματισμού όπως στολές, χιτώνια, πουκάμισα, στρατιωτικά παλτά, μπότες και στρατιωτικές φούστες τσολιάδων. Βρίσκεται σε μια έκταση περίπου 40 στρεμμάτων ακριβώς στο σημείο διασταύρωσης των δήμων Πειραιά, Κερατσινίου και Δραπετσώνας στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των δρόμων Αγίου Παντελεήμονος - Μεθώνης - Υπαπαντής - Μιαούλη, είναι κλειστός περιφραγμένος χώρος όπως όλα τα στρατόπεδα. Το εργοστάσιο άρχισε να λειτουργεί το έτος 1909 με τίτλο Γενική Αποθήκη Υλικού Στρατού Πειραιά (ΓΑΥΣΠ) σε άλλο σημείο πολύ κοντά στο λιμάνι, στο σημείο αυτό μεταφέρθηκε το 1937 και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών άρχισαν να το γνωρίζουν σαν ΚΟΠΗ. Το στρατιωτικό εργοστάσιο έχει επίσημη ονομασία στρατόπεδο ΣΧΗ ΜΑΓΓΙΩΡΟΥ, σε αυτό στεγάζεται και το Χημείο Στρατού. Η περιοχή έγινε γνωστή απο την μάχη για την διάσωση της Κοπής όταν οι αντικατοχικές δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ έδωσαν σκληρή μάχη για να σώσουν το εργοστάσιο από τα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας που ήθελαν να το καταστρέψουν. Οι νεκροί από την μάχη διάσωσης της Κοπής καταγράφονται μαζί με τους νεκρούς της γειτονικής Μάχης της Ηλεκτρικής. Το εργοστάσιο της Κοπής λειτουργεί κανονικά μέχρι και σήμερα άσχετα με τις όποιες προτάσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια προκειμένου να σταματήσει η λειτουργία του. Η περιοχή είναι μια συνηθισμένη ήσυχη περιοχή του Πειραιά, η μορφολογία τους είναι όμοια με τα γειτονικά Ταμπούρια με μικρά οικοδομικά τετράγωνα. Οι κάτοικοι είναι κυρίως πρόσφυγες στην καταγωγή παράλληλα με την γειτονική Δραπετσώνα, πέραν του στρατοπέδου δεν έχει κανένα σημαντικό αξιοθέατο εκτός από μικρές πλατείες στεγάζει το ΙΚΑ Ταμπουρίων, τον ΟΤΕ Ταμπουρίων και το 7ο Γυμνάσιο - Λύκειο Πειραιά. Η μάχη της Κοπής και η μάχη της Ηλεκτρικής ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ 2005
Η Κοπή είναι μια μικρή συνοικία του Πειραιά στα όρια των δήμων Πειραιά και Κερατσινίου - Δραπετσώνας μεταξύ των δρόμων Καλοκαιρινού - Αναπαύσεως - Ψαρών και Αγχιάλου, πήρε το όνομα της από το μεγάλο ομώνυμο στρατιωτικό εργοστάσιο 40 στρεμμάτων που βρίσκεται στο ΝΔ σημείο της περιοχής.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%80%CE%AE
Ιππολύτη Μαρία Σφόρτσα (1493-1501)
Ήταν κόρη του Τζιαν-Γκαλεάτσο δούκα του Μιλάνου και της Ισαβέλλας των Τραστάμαρα, κόρης του Αλφόνσου Β΄ της Νάπολης. Ήταν επίσης ανιψιά της Μπιάνκα-Μαρία Σφόρτσα, η οποία το 1493 είχε παντρευτεί τον Μαξιμιλιανό Α΄ αυτοκράτορα της Γερμανίας (Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας). Πήρε το όνομά της από τη μεγάλη θεία της, Ιππολύτη-Μαρία Σφόρτσα. Αρραβωνιάστηκε τον εξάδελφο της μητέρας της Φερδινάνδο των Τραστάμαρα, δούκα της Καλαβρίας. Όμως απεβίωσε 8 ετών.
Η Ιππολίτα-Μαρία, ιταλ.: Ippolita Maria Sforza (26 Ιανουαρίου 1493 – 1501) από τον Οίκο των Σφόρτσα ήταν κόρη του δούκα του Μιλάνου και μνηστεύθηκε με τον δούκα της Καλαβρίας. Απεβίωσε 8 ετών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%80%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%86%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B1_(1493-1501)
South Sudan Oyee!
Oh God We praise and glorify you For your grace on South Sudan, Land of great abundance Uphold us united in peace and harmony.Oh motherland We rise raising flag with the guiding star And sing songs of freedom with joy, For justice, liberty and prosperity Shall forever more reign.Oh great patriots Let us stand up in silence and respect, Saluting our martyrs whose blood Cemented our national foundation, We vow to protect our nationOh God bless South Sudan. Ω Θεέ Σε υμνούμε και σε δοξάζουμε Για την χάρη σου προς το Νότιο Σουδάν, Τη Γη της μεγάλης αφθονίας Φύλαξέ μας ενωμένους με ειρήνη και αρμονία.Ω μητέρα πατρίδα Υψώνουμε την ανασηκωμένη σημαία με το αστέρι-οδηγό Και τραγουδάμε τραγούδια της ελευθερίας με χαρά, Για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την ευημερία Είθε να κυβερνούν για πάντα και να είναι όλο και πιο πολλές.Ω σπουδαίοι πατριώτες Ας σταθούμε όρθιοι σιωπηλά και με σεβασμό, Αποτίοντας χαιρετισμό προς τους μάρτυρές μας των οποίων το αίμα Επισφράγισε την εθνική μας θεμελίωση, Ορκιζόμαστε να προστατεύουμε την χώρα μας.Ω Θεέ, ευλόγησε το Νότιο Σουδάν. Ο ύμνος σε μορφή .mp3 Στίχοι και τραγούδι του ύμνου από τα BBC news Ιστορία του ύμνου
"South Sudan Oyee!" (Ελληνικά: Νότιο Σουδάν Ζήτω!) είναι ο εθνικός ύμνος του Νότιου Σουδάν. Ο ύμνος επιλέχθηκε από την εθνική επιτροπή για τον εθνικό ύμνο του Νότιου Σουδάν του SPLM έπειτα από την έναρξη ενός διαγωνισμού το 2010, λίγους μήνες πριν διεξαχθεί το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της χώρας Η επιτροπή επέλεξε μεταξύ 49 συμμετοχών για τον ύμνο του οποίου ο προσωρινός τίτλος είναι "Γη του Κους". Η μουσική του "South Sudan Oyee!" γράφτηκε από φοιτητές και καθηγητές του πανεπιστημίου της Τζούμπα.
https://el.wikipedia.org/wiki/South_Sudan_Oyee!
Γράμος Καστοριάς
Ο ευρύτερος οικισμός εικάζεται πως δημιουργήθηκε από συνένωση μικρότερων κατά τον 17ο αιώνα. Οι κάτοικοί του ασχολούνταν με την νομαδική κτηνοτροφία και τη βιοτεχνία. Επίσης διέθετε αρκετούς τεχνίτες, ενώ κατά τον 17ο αιώνα η Γράμμουστα ήταν ονομαστή για τους αγιογράφους της.Η ανάπτυξη της οικονομίας του Γράμου οδήγησε στον υπερπληθυσμό των κοπαδιών και ανθρώπων στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Από το 1756, στο χωριό λειτουργούσε ελληνικό σχολείο. Από τον Γράμο καταγόταν ο ιατροφιλόσοφος Ιωάννης Νικολίδης, μέλος του ιατρικού συλλόγου της Βιέννης, ήδη από το 1871.Το χωριό δέχτηκε επίθεση το Δεκαπενταύγουστο του 1760 κι έτσι οι κάτοικοι έφυγαν από το χωριό, καταφεύγοντας σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας, όπως στα Λιβάδια Κιλκίς. Το χωριό δεν ερημώθηκε, αλλά αντιμετώπισε και την επίθεση του Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε και παρατηρήθηκε ξανά ρεύμα μετακίνησης κατοίκων προς άλλες περιοχές. Κατά το Μακεδονικό Αγώνα, λειτούργησε στο χωριό ρουμανικό σχολείο. Οι κάτοικοι συμμετείχαν στον Αγώνα, ενώ από το χωριό καταγόταν ο Μακεδονομάχος οπλαρχηγός Ιωάννης Νακίτσας και ο Αργύριος Χατζόπουλος. Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, στο χωριό ζούσαν 300 περίπου Βλάχοι. Μετά το τέλος του Εμφυλίου, το χωριό ήταν εντελώς κατεστραμμένο, ωστόσο ανοικοδομήθηκε σταδιακά. Ιωάννης Νικολίδης (1745 - ;), ιατροφιλόσοφος, μέλος της Ακαδημίας Βιέννης. Ιωάννης Νακίτσας, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός. Βασίλειος Ραποτίκας (1888-1943), μέλος της δοσιλογικής Ρωμαϊκής Λεγεώνας. Οδοιπορικό στη Γράμμουστα Σύντομη ιστορία του χωριού και δημογραφικά στοιχεία Mapping Migration in Kastoria, Macedonia Αρχειοθετήθηκε 2007-07-26 στο Wayback Machine.
Ο Γράμος (ή Γράμμος) είναι ορεινός οικισμός στην Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς της Μακεδονίας, σε πολύ μικρή απόσταση από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και υπάγεται στον Δήμο Νεστορίου. Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1.380 μέτρων στις πλαγιές του όρους Γράμμου και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας. Μέχρι το 1927, ο οικισμός είχε την βλάχικη ονομασία Γράμμο(υ)στα.Ο Γράμος αποτελεί ξεχωριστή δημοτική ενότητα και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 18 κατοίκους. Ο Γράμος τις προηγούμενες δεκαετίες είχε ερημώσει τελείως, αλλά τα τελευταία χρόνια αρχίζει να αξιοποιείται τουριστικά. Πάνω από το χωριό βρίσκεται η ψηλότερη κορυφή του όρους Γράμμου καθώς και η αλπική λίμνη Γκιστόβα, με αποτέλεσμα το χωριό να είναι αφετηρία ορειβατών. Απέχει 70 χλμ. από την Καστοριά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82
Φελίπε Γκονθάλεθ
Ο Φελίπε Γκονθάλεθ γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1942 στη Σεβίλλη, γιος ενός αγρότη που είχε ένα μικρό γαλακτοκομείο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης και ξεκίνησε την καριέρα του ως δικηγόρος που ειδικεύεται στο εργατικό δίκαιο. Εκεί γνώρισε μέλη της Σοσιαλιστικής Συνδικαλιστικής Γενικής Ένωσης Εργαζομένων που ήταν μυστική εκείνη την εποχή. Επίσης, επικοινώνησε με μέλη του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και άρχισε να παίρνει μέρος στην παράνομη δραστηριότητα. Εκείνη την εποχή υιοθέτησε το ψευδώνυμο Ισίδωρος και μετακόμισε στη Μαδρίτη. Όταν πέθανε ο Φράνκο το 1975 έγινε αρχηγός του κινήματος εναντίον των δικτατορικών υπολειμμάτων και ήταν πρωτεργάτης της μετάβασης στη δημοκρατία στη χώρα του μαζί με τον τότε πρωθυπουργό Αδόλφο Σουάρεθ. Στις πρώτες δημοκρατικές γενικές εκλογές, που πραγματοποιήθηκαν το 1977, το κόμμα του Γκονθάλεθ ήρθε δεύτερο αναδεικνύοντας τον ίδιο ως πολλά υποσχόμενο νέο πολιτικό. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να κερδίσει στις εκλογές του 1979. Στις γενικές εκλογές του 1982 που πραγματοποιήθηκαν στις 28 Οκτωβρίου 1982, το κόμμα του κέρδισε το 48,3% των ψήφων και 202 έδρες στην βουλή (από 350). Στις 2 Δεκεμβρίου ο Γκονθάλεθ γίνεται πρωθυπουργός με αναπληρωτή του τον Αλφόνσο Γκέρα. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του η εκπαίδευση έγινε καθολική και δωρεάν μέχρι την ηλικία των 16 ετών και επεκτάθηκε η πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Άρχισε το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και άρχισε η μερική νομιμοποίηση των αμβλώσεων, παρά την αντίθεση από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Γκονθάλεθ πίεσε για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και αναδιάρθρωση της οικονομίας. Στις 23 Φεβρουαρίου 1983 η κυβέρνηση ψήφισε νόμο για την εθνικοποίηση της RUMASA, μιας ιδιωτικής επιχείρησης που περιελάμβανε και την εμπορική τράπεζα, με την αιτιολογία ότι ήταν στο σημείο της χρεοκοπίας και ότι η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να προστατεύσει τις αποταμιεύσεις των καταθετών και τις θέσεις εργασίας των 60.000 εργαζομένων. Ήταν μία απόφαση που προκάλεσε πολλές επικρίσεις και μια δικαστική διαμάχη που έληξε υπέρ της κυβέρνησης τον Δεκέμβριο του 1986. Έχοντας υποσχεθεί στις εκλογές τη δημιουργία 800.000 νέων θέσεων εργασίας, η κυβέρνηση προσπάθησε να αναδιαρθρώσει τη βιομηχανία ατσαλιού που στην πραγματικότητα οδήγησε σε απολύσεις προσωπικού. Όταν προσπάθησε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα χρέους των λιμένων το 1984, οι λιμενεργάτες κατέβηκαν σε απεργία. Η Γενική Ένωση Εργαζομένων κάλεσε γενική απεργία στις 20 Ιουνίου 1985 σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά των μεταρρυθμίσεων κοινωνικής ασφάλισης. Το ίδιο έτος η κυβέρνησή του άρχισε μια μαζική ιδιωτικοποίηση τόσο πλήρη ή μερική, των 200 κρατικών εταιρειών, καθώς και των εκατοντάδων θυγατρικών εταιρειών που εξαρτώνται από τις εν λόγω εταιρείες. Στις γενικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 22 Ιουνίου 1986, το κόμμα του Γκονθάλεθ κέρδισε το 44,1% των ψήφων και 184 βουλευτές στο Κοινοβούλιο. Ο Γκονθάλεθ εξελέγη πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης θητείας του, η Ισπανία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) το 1986. Ο Γκονθάλεθ υποστήριζε την παραμονή της χώρας του στο ΝΑΤΟ αλλάζοντας τις προηγούμενες αντινατοϊκές απόψεις του κόμματος του. Στις 29 Οκτωβρίου 1989 κέρδισε στις γενικές εκλογές με 39,6% των ψήφων και 175 έδρες, την τρίτη διαδοχική θητεία. Κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991, ο Γκονθάλεθ υποστήριξε τις ΗΠΑ. Από το 1991, το κόμμα του άρχισε να χάνει την αστική ψήφο υπέρ του αναθεωρημένου Λαϊκού Κόμματος. Από την άλλη πλευρά, οι εκδηλώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 που πραγματοποιήθηκαν στη Βαρκελώνη και η Παγκόσμια Έκθεση της Σεβίλλης βοήθησαν στην εδραίωση της διεθνούς εικόνας της Ισπανίας ως μία σύγχρονης, εύπορης χώρας. Στις 6 Ιουνίου 1993 ο Γκονθάλεθ κέρδισε τις γενικές εκλογές παίρνοντας 38,8% των ψήφων και 159 βουλευτές. Η τέταρτη νίκη αμαυρώθηκε από το γεγονός ότι ήταν αναγκασμένοι να σχηματίσουν κυβέρνηση με την υποστήριξη της καταλανιστικής Σύγκλισης και Ένωσης και του Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος, καθώς δεν μπορούσαν να συγκεντρώσουν την πλειοψηφία στη Βουλή. Προς το τέλος του 1995 υπήρξε μία συζήτηση για το αν θα πρέπει να οδηγήσει ο Γκονθάλεθ το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στις προσεχείς γενικές εκλογές. Το Λαϊκό Κόμμα ενέτεινε την εκστρατεία για να συνδέσει τη διάρκεια της θητείας του, με την κακή οικονομική κατάσταση και με κατηγορίες για διαφθορά καθώς και για σκάνδαλα της κρατικής τρομοκρατίας. Υπήρχε μία φήμη στον τύπο σχετικά με τον Χαβιέρ Σολάνα, ως πιθανό αντικαταστάτη, αλλά ο τελικά ο Σολάνα διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ τον Δεκέμβριο του 1995. Εφόσον λοιπόν δεν υπήρχε άλλος κατάλληλος υποψήφιος, το κόμμα ήταν και πάλι υπό την ηγεσία του Γκονθάλεθ. Στις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 3 Μαρτίου 1996, το κόμμα του Γκονθάλεθ παίρνει το 37,4% των ψήφων και 141 βουλευτές, χάνοντας από το Λαϊκό Κόμμα υπό την ηγεσία του Χοσέ Μαρία Αθνάρ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Γκονθάλεθ στην πρωθυπουργία. Η κληρονομιά της μακράς θητείας του Φελίπε Γκονθάλεθ άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία πλευρά, στο πλαίσιο της θητείας του, η Ισπανία ξεκίνησε μια περίοδο πλήρη εκσυγχρονισμού. Αφετέρου τα σκάνδαλα μονοπώλησαν κατά τα τελευταία χρόνια της θητείας του. EU Council CV Ανάλυση της θητείας του.
Ο Φελίπε Γκονθάλεθ Μάρκεθ (ισπανικά: Felipe González Márquez, 1942-) είναι Ισπανός πολιτικός. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ισπανικά: Partido Socialista Obrero Español, PSOE) από το 1974 έως το 1997 και πρωθυπουργός της Ισπανίας από το 1982 έως το 1996. Είναι ο πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία στην ιστορία της χώρας καθώς κατάφερε να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα τέσσερις συνεχόμενες φορές. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%80%CE%B5_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B8
Γκενάντι Γκολόφκιν
Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1982 στο Καραγκάντα του Καζακστάν (τότε κομμάτι της Σοβιετικής Ένωσης ως έδαφος της ΣΣΔ του Καζακστάν) από Ρώσο πατέρα και Κορεάτισσα μητέρα. Ο ίδιος έχει δίδυμο αδελφό, ενώ τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του έχασαν τη ζωή τους υπηρετώντας ως στρατιωτικοί. Ο Γκολόφκιν ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την πυγμαχία μετά από παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του και ήδη από την ηλικία των 12 ετών είχε αρχίσει να ξεχωρίζει με τις επιδόσεις του. Το 2002 έλαβε μέρος στους Ασιατικούς Αγώνες όπου αναδείχτηκε νικητής στην κατηγορία των 71 κιλών, ενώ το 2003 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας που διεξήχθη στην Ταϊλάνδη, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 75 κιλά. Το 2004 επικράτησε στο Ασιατικό Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, ενώ η παρουσία του σε μεγάλες διοργανώσεις ως ερασιτέχνης ολοκληρώθηκε το ίδιο έτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας όπου αναδείχτηκε ασημένιος ολυμπιονίκης στα 75 κιλά. Ο Γκολόφκιν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην επαγγελματική πυγμαχία το 2006, αντιμετωπίζοντας τον Μάιο στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας τον Ούγγρο πυγμάχο Γκάμπορ Μπάλοχ, τον οποίο νίκησε με νοκ άουτ από τον πρώτο γύρο. Το 2009 κατέκτησε τον διηπειρωτικό τίτλο των μεσαίων βαρών στην ομοσπονδία WBO και τον Αύγουστο του 2010 κέρδισε τον τίτλο του WBA επικρατώντας του Κολομβιανού Μίλτον Νούνιες. Πετυχαίνοντας μια σειρά 23 συνεχόμενων νοκ άουτ από το 2008 έως το 2017, κατέχει το υψηλότερο ποσοστό νοκ άουτ στην ιστορία των μεσαίων βαρών. Το 2016, πέτυχε την 17η υπεράσπιση τίτλου με νοκ άουτ, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Πορτορικανού Βιλφρέντο Γκόμες από το 1982. Όντας αήττητος σε 39 συνεχόμενες αναμετρήσεις (με ρεκόρ 38 νίκες και μια ισοπαλία) επικράτησε αντιπάλων όπως ο Βρετανός Μάθιου Μακλίν, ο Μεξικανός Ρούμπιο, ο Αυστραλός Ντάνιελ Γκιλ, ο Καναδός Ντέιβιντ Λεμιέ, οι Αμερικανοί Ντομινίκ Γουέιντ, Ντάνιελ Τζέικομπς και Βανές Μαρτιροσιάν κ.ά. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2018, αντιμετώπισε στο Παραντάις της Νεβάδα, σε επαναληπτική αναμέτρηση, τον Μεξικανό Κανέλο Άλβαρεζ. Οι δύο πυγμάχοι είχαν αναμετρηθεί για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2017, με τον αγώνα να λήγει ισόπαλος. Εν τέλει, μετά τη συμπλήρωση και των δώδεκα γύρων ο Γκολόφκιν ηττήθηκε στα σημεία, πραγματοποιώντας την πρώτη ήττα της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου και οι δύο πυγμάχοι είναι θετικοί σε μια νέα ενδεχόμενη μονομαχία. Τον Ιούνιο θα αντιμετωπίσει τον Καναδό Στηβ Ρολς. «Gennady Golovkin». boxrec.com (στα αγγλικά). BoxRec.
Ο Γκενάντι Γκεναντίεβιτς Γκολόφκιν (κυριλλικό αλφάβητο: Геннадий Геннадьевич Головкин, 8 Απριλίου 1982), γνωστός και με το ψευδώνυμο GGG, είναι Καζάκος επαγγελματίας πυγμάχος και Ολυμπιονίκης. Ξεκινώντας την καριέρα του ως ερασιτέχνης, πέτυχε - μεταξύ άλλων - την κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2003 και ενός ασημένιου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, προτού μεταπηδήσει στην επαγγελματική πυγμαχία. Είναι πρώην ενιαίος παγκόσμιος πρωταθλητής της κατηγορίας των μεσαίων βαρών, έχοντας κατακτήσει και υπερασπιστεί επιτυχώς από το 2010 μέχρι το 2018 τους τίτλους των οργανισμών WBA, WBC, IBF και IBO, μετρώντας 38 νίκες σε 40 επαγγελματικούς αγώνες, από τις οποίες οι 34 προήλθαν από νοκ άουτ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%86%CE%BA%CE%B9%CE%BD
Όλαφ Α΄ της Δανίας
Ο Κνούτος δολοφονήθηκε μέσα στο ιερό του Αγίου Αλβανού τον Ιούλιο του 1086 κατά τη διάρκεια μιας αγροτικής επανάστασης στη βόρεια Γιουτλάνδη και ο Όλαφ ανακηρύχθηκε νέος βασιλιάς στο Κοινοβούλιο του Βίμποργκ, ενώ βρισκόταν ακόμα στη Φλάνδρα. Ο Όλαφ έκανε τότε συμφωνία με τον νεότερο αδελφό του, Νιλς της Δανίας, σύμφωνα με την οποία του επιτρεπόταν να επιστρέψει στη Δανία. Με την επιστροφή του Όλαφ, ο Έρικ δραπέτευσε στη Σκάνια.Στη διάρκεια της βασιλείας του Όλαφ η πείνα θέριζε τη Δανία, η άνοιξη ήταν τόσο ξηρή που είχαν καταστραφεί όλοι οι καρποί, ενώ το φθινόπωρο η βροχή ήταν τόσο συχνή που σκότωνε τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνουν φτωχοί και οι φτωχοί να πεθάνουν από την πείνα. Γι' αυτό, απέκτησε το ψευδώνυμο «Όλαφ της πείνας». Σταδιακά οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες ήταν θεϊκή τιμωρία για τη δολοφονία του προηγούμενου βασιλιά Κνούτου, την οποία υποστήριξε και ο ίδιος ο Όλαφ.Ο χρονικογράφος Σάξων ο Γραμματικός είχε περιγράψει ότι το φαινόμενο αφορούσε αποκλειστικά τη Δανία, αλλά αποδείχτηκε σύντομα Ευρωπαϊκό. Ο Όλαφ κατάργησε τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Αγίου Κνούτου. Πολλοί νόμοι του, που είχαν σκοπό να περιορίσουν τη δύναμη των ευγενών, καταργήθηκαν, οι ευγενείς μπόρεσαν να φέρουν ξανά υπό την εξουσία τους την εκκλησία και ο ευγενής από τη Γιουτλάνδη Άσσεν Σβέντσεν διορίστηκε από τον Όλαφ αρχιεπίσκοπος του Λουντ (1089). Ο Όλαφ πέθανε στις 18 Αυγούστου 1095 υπό περίεργες συνθήκες, οι οποίες δεν έμοιαζαν με φυσιολογικό θάνατο. Ο εθνικός ιστορικός των Δανών Σάξων ο Γραμματικός αναφέρει ότι θυσίασε τον εαυτό του για χάρη του λαού του από τύψεις για τα δεινά που έφερε σε αυτόν η βασιλεία του. Είναι ο μοναδικός Δανός μονάρχης για τον οποίο δεν είναι γνωστός ο τάφος του, αφού ακούγεται ότι οι Δανοί διασκόρπισαν τα μέλη του για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες του την εποχή που κυβερνούσε.Παντρεύτηκε την Ινγκεγκέρδη της Νορβηγίας, κόρη του Χάραλντ Σίγκουρντσον, χωρίς να αποκτήσει γιους· απέκτησε μόνο μία κόρη, την Ούλβχιλντ Ολαφσντότερ. Διάδοχός του έγινε ο αμέσως μικρότερος, ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκος Α΄ της Δανίας. Νυμφεύτηκε περί το 1067 την Ίνγκεκερντ των Χάρντραντα, κόρη του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας και είχε τέκνο: Όυλβχιλντ Stefan Pajung, Oluf Hunger 1050-1095 Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. XII [Münch - Peirup], 1898 Όλαφ Α΄ Όλαφ της πείνας Όλαφ Α΄ της πείνας
Ο Όλαφ Α΄ της Δανίας ή Όλαφ της πείνας (δανικά: Oluf Hunger, γύρω στο 1050 - 18 Αυγούστου 1095) βασιλιάς της Δανίας (1086 - 1095) ήταν γιος του βασιλιά Σβεν Β΄ της Δανίας και ο τρίτος από τους γιους του που ανέβηκε στο θρόνο. Διαδέχθηκε τον αμέσως μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του Άγιο Κνούτο, στη διάρκεια της αντιβασιλείας του οποίου έγινε δούκας του Σλέσβιχ. Ο Όλαφ κλήθηκε να συμμετέχει σε εκστρατεία εναντίον της Αγγλίας, αλλά ο Κνούτος τελικά δεν κατάφερε να την πραγματοποιήσει. Ο Κνούτος είχε έντονη ανησυχία για την υποστήριξη των ευγενών στον Όλαφ κι από την άλλη ο Όλαφ ανησυχούσε για τη δύναμη του Κνούτου, αφού ο γιος του, Κάρολος ο Καλός, που ήταν κληρονόμος της κομητείας της Φλάνδρας, είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Ο Όλαφ τελικά εξορίστηκε στη Φλάνδρα υπο την επίβλεψη του κόμη Ροβέρτου της Φριζίας, πεθερού του Κνούτου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B1%CF%86_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
Καλλιόπη Παΐσιου
Η Καλλιόπη Παΐσιου επελέγη το 1948 ως εκφωνήτρια του "Ραδιοσταθμού των Ενόπλων", μιας προσπάθειας δημιουργίας ραδιοσταθμού από μια ομάδα ερασιτεχνών οδηγών του 781 Λόχου Γενικών Μεταφορών , που θεωρείται πρόδρομος του ΕΙΡ. Η επιλογή έγινε μέσα από αυστηρές διαδικασίες. Η Πιπίτσα Παΐσιου έγινε σύντομα γνωστή ως η «Βελούδινη Φωνή» κι εργάστηκε στη συνέχεια για 32 χρόνια ως εκφωνήτρια του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και της ΕΡΤ. Το 1960, η Καλλιόπη Παΐσιου χρησιμοποιήθηκε ως εκφωνήτρια, για τη εγκατάσταση του αυτοματοποιημένου τηλεφωνικού συστήματος εκφώνησης της ώρας, που εγκαθιστούσε ο ΟΤΕ ως υπηρεσία εξυπηρέτησης συνδρομητών, στο γνωστό τηλεφωνικό νούμερο 141. Επελέγη ανάμεσα σε 10 υποψήφιες εκφωνήτριες. Η ίδια θυμόταν στιγμές από τη διαδικασία επιλογής. κρατήσει χρόνια. «Πότε να 'ταν; Παλιά... Τόσο που δεν θυμάμαι. Στα τέλη της δεκαετίας του '50, γράψτε. Μας φώναξαν από τη διεύθυνση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας δέκα εκφωνήτριες. "Σας θέλουμε για ένα δοκιμαστικό. Να μας πείτε την ώρα". Λιγάκι παράξενο μας φάνηκε, μα... γιατί όχι; Το κάναμε... Δυο - τρεις ημέρες αργότερα με ειδοποίησαν. "Εσάς διαλέξαμε, κυρία Παϊσίου". Βρέθηκα στο στούντιο της ΕΡΤ. Ηχογράφηση...». «Μιλούσατε μια ημέρα ολόκληρη;», ρωτώ. Γελάει. «Οχι, βέβαια. Θα τρελαινόμουν! Μια - δυο ώρες μόλις». «Μα πώς;». «Απλό. Είπα πρώτα "η ώρα θα είναι μία", μετά "δύο", "τρεις" κ.ο.κ., με αποστάσεις. Μετά "και 10 δευτερόλεπτα", "και 20", "και 30"... Ενα "ακριβώς" και τελειώσαμε. Τόσο απλά. Ολα τα υπόλοιπα, θέμα μοντάζ». . Η φωνή της παρέμεινε στην υπηρεσία έως τα τέλη της δεκαετίας του '70, οπότε και αντικαταστάθηκε από τη φωνή της Ιφιγένειας Ξένου. Η ίδια αναφερόταν στο γεγονός ως μία σύμπτωση: «Η ώρα... Μια σύμπτωση ήταν. Τίποτε παραπάνω. Μου το ζήτησαν, την εκφώνησα... Τέλος. Αυτό είναι όλο. Πέρασα τόσα στο ραδιόφωνο... Τριάντα δύο χρόνια εκφωνήτρια... Μόνο αυτό, ένα "στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι..." έμεινε από μένα;». Η Καλλιόπη Παΐσιου παντρεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 με τον Τάκη Παΐσιο, (μουσικό και μετέπειτα λογιστή) και απέκτησαν μία κόρη, τη Μαρία-Λήδα Παΐσιου, την οποία αγαπούσαν και στήριζαν στη ζωή της. Το ζεύγος έζησε μαζί 67 χρόνια, την πλειοψηφία αυτών σε διαμέρισμα στην οδό Κύπρου 26-Α στα Βριλήσσια. Η Καλλιόπη Παΐσιου, κατάκοιτη μετά από εγκεφαλικό, δολοφονήθηκε από τον 90χρονο σύζυγό της στις 19 Μαρτίου 2010, στο σπίτι τους στα Βριλήσσια, 5 μέρες αφού βγήκε από το νοσοκομείο και χωρίς ελπίδα να επανέλθει. Στο σημείωμα που άφησε ο Παΐσιος, ο οποίος στη συνέχεια αυτοκτόνησε, αναφέρει ότι στην πράξη του τον οδήγησε «η απελπισία, η θλίψη και η αγάπη για τη γυναίκα του».
Η Καλλιόπη Παΐσιου (1924-2010) γνωστή και ως Πιπίτσα Παΐσιου, υπήρξε μια από τις πρώτες εκφωνήτριες του ραδιοφώνου. Η φωνή της έγινε γνωστή από την εκφώνηση της φράσης «στον επόμενο τόνο» της υπηρεσίας εξυπηρέτησης συνδρομητών του ΟΤΕ. Παράλληλα υπήρξε εκφωνήτρια στον πρόδρομο της ΥΕΝΕΔ, καθώς και στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Στο ραδιόφωνο της εποχής είχε γίνει γνωστή ως η "Βελούδινη Φωνή".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85
Νικόλας Νικολαΐδης
Ο Νικόλας Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Πάφο το 1885. Πατέρας του ήταν ο Χατζηγιαννακός Νικολαΐδης και θείος του ο Νεόφυτος Νικολαΐδης, οι οποίοι ίδρυσαν το Νικολαϊδικό κόμμα. Σύζυγος του Χατζηγιαννακού Νικολαΐδη και μητέρα του Νικόλα Νικολαΐδη ήταν η Αγγελική Ιωάννου Αραούζου, αδελφή του Σπύρου Αραούζου.Φοίτησε στην Ελληνική Σχολή Κτήματος (Πάφου) και ακολούθως φοίτησε σε γυμνάσιο στην Αθήνα. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1905 αναγορεύθηκε διδάκτωρ νομικής και το 1906 πήρε άδεια δικηγόρου από τον Άρειο Πάγο. Το ίδιο έτος ξεκίνησε να εργάζεται ως δικηγόρος στην Πάφο.Το 1907 εξελέγη σχολικός έφορος Πάφου, θέση που κράτισε τιμιτικά μέχρι το τέλος της ζωής του. Στις δημοτικές εκλογές του 1917 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Πάφου και μετέπειτα αντιδήμαρχος. Στις δημοτικές εκλογές του 1920 εξελέγη Δήμαρχος Πάφου, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1943. Το 1923 δεν διεξάχθησαν εκλογές λόγο συμφωνίας μεταξύ των 2 παρατάξεων. Το 1926 και το 1929 επανεκλέγη συνγκεντρόνοντας την πλεοψηφία των δημοτών. Μεταξύ των 1931 και 1941 δεν είχαν διεξαχθεί εκλογές επειδή οι Βρετανοί τις είχαν απαγορεύσει λόγων των Οκτωβριανών.Ως δήμαρχος, φρόντισε για τον εξωραϊσμό της πόλης της Πάφου, για τη βελτίωση των δρόμων και της ύδρευσης, για την ανέγερση νέας δημοτικής αγοράς, για την αναδιοργάνωση και επέκταση του δημοτικού νοσοκομείου και για την εγκατάσταση ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού το 1922. Επιπλέον, επί δημαρχίας του βελτιώθηκε το λιμάνι της Κάτω Πάφου ενώ άρχισε η τουριστική ανάπτυξη στην Πάφο.Ωστόσο το κυριότερο έργο του ήταν η χρηματοδότηση της κατασκευής των Σχολικών Κτίριων του Δήμου Είδη από το 1917 ο προκάτοχος και θειος του Νεόφυτος Νικολαΐδης είχε χρηματοδοτήσει την ανέγερση της Νεοφυτείδιου Αστικής Σχόλης. Ο ίδιος ανέλαβε εξολοκλήρου την ανέγερση του κτίριου του Ελληνικού Γυμνάσιου Πάφου, σήμερα Νικολαϊδίου Γυμνάσιου προς τιμή του, και του Νηπιαγωγείο της Μητρόπολης το 1928 σε σχέδια Θεοδώρου Φωτιάδη ο οποίος ανέλαβε και τα σχέδια του Δημοτικού Στάδιου, γνωστού ως Ιακοβιδείου Γυμναστήριου λόγο της χρηματοδότησης του από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου Ιάκωβο Αντζουλάτο. Επίσης έπεισα τον τότε απόδημο Παφίτη Δημήτρη Κωνσταντίνου για την ανέγερση του Δημοτικού Παρθεναγωγείου, σήμερα Δημήτριου Δημοτικού, το 1928 σε σχέδια του Αντρέα Χατζηδημητρίου. Ήταν ο δημιουργός της πρώτης Δημοτικής Βιβλιοθήκης υπό την σκεπή του Γυμνάσιου. Αυτό βοήθησε επίσης στην διαμόρφωση τις κεντρικής πλατείας της Πάφου, δείχνοντας ένα Νεοκλασικό χαρακτήρα που προσδιόριζε στην πόλη ένα Ευρωπαίο προφίλ. Επίσης αναδείκνυε την Ελληνικότητα της πόλης. Όταν το 1963 κτίστικε το Β΄ Γυμνασίου Πάφου, συμετίχε και πάλι ο ίδιος συνεισφέροντας μεγάλα ποσά. Επιπλέον, διετέλεσε θρονικός επίτροπος της Επισκοπής Πάφου και πρωτοστάτησε στην οικοδόμηση του ναού του Αγίου Κενδέα. Ακόμη, ήταν ένας από τους συνιδρυτές της τράπεζας «Μέλισσα», που το 1945 συγχωνεύθηκε με την Τράπεζα Κύπρου.Η βρετανική κυβέρνηση τον τίμησε με: το παράσημο του Αξιωματικού του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας με το οποίο κατείχε τον τίτλο Λόρδου. το μετάλλιο του Ιωβηλαίου του βασιλιά Γεωργίου Ε΄ το μετάλλιο της Στέψης του βασιλιά Γεωργίου Στ΄.Απεβίωσε το 1964. «Νικολαΐδης Ι Νικόλας». www.polignosi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020.
Ο Νικόλας Νικολαΐδης ήταν Ελληνοκύπριος δικηγόρος. Διετέλεσε Δήμαρχος Πάφου την περίοδο 1920-1943. Μέγας Ευεργέτης με κυριότερο έργο του την κατασκευή των σχολικών κτίριων της Πάφου, χαρακτηριζόταν ως «Πατέρας της εν Πάφω Παιδείας».
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82
Προς μια κοινωνία της λιτής αφθονίας. Παρανοήσεις και διαμάχες γύρω από την αποανάπτυξη
Ο δρόμος για την οικοδόμηση της “Κοινωνίας της λιτής αφθονίας” είναι ένα πρόγραμμα αποανάπτυξης, όπως μας πληροφορεί ο Σερζ Λατούς, για να συνεχίσει αναφερόμενος στην οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση των κοινωνιών της κατανάλωσης και την λύση που προτείνεται από τη σκοπιά της αποανάπτυξης. Κάνει λόγο για τη φορολόγηση και το ανώτατο επιτρεπόμενο εισόδημα, την έκδοση χρήματος, τις χρηματαγορές και τα δάνεια, την αύξηση της απασχόλησης μέσω της επανατοπικοποίησης και της μείωσης του χρόνου εργασίας και κυρίως την έξοδο από το φαντασιακό της οικονομικής μεγέθυνσης. Οι παρανοήσεις Κατά τον Σερζ Λατούς, οι σύνηθες παρανοήσεις γύρω από την αποανάπτυξη έχουν ως εξής: Σύγχυση της αρνητικής οικονομικής μεγέθυνσης και του σχεδίου της αποανάπτυξης Αποανάπτυξη σημαίνει στάσιμη οικονομική μεγέθυνση Αποανάπτυξη σημαίνει μηδενική οικονομική μεγέθυνση Η αποανάπτυξη είναι εχθρός της επιστήμης, είναι τεχνοφοβική Η αποανάπτυξη θα μας γυρίσει πίσω στον φωτισμό με κεριά Η αποανάπτυξη σημαίνει επιστροφή στην κοινοτική πατριαρχική τάξη πραγμάτων Η αποανάπτυξη ισοδυναμεί με ανεργία Η αποανάπτυξη είναι ασύμβατη με τη δημοκρατία Η αποανάπτυξη μπορεί να συμβαδίσει με τον καπιταλισμό Η αποανάπτυξη είναι δεξιά ή αριστερή?Ο συγγραφέας μας πληροφορεί ότι η αποανάπτυξη δεν αντιπροσωπεύει την αρνητική οικονομική ανάπτυξη, αλλά την έξοδο από την κοινωνία της κατανάλωσης. Δεν ταυτίζεται με τη στάσιμη οικονομική κατάσταση ή τη μηδενική οικονομική μεγέθυνση. Αν και εντοπίζονται ομοιότητες, οι διαφορές είναι ουσιώδεις. Η αποανάπτυξη έχει χαρακτήρα εθελοντικό, εκούσιο και δεν επιβάλλεται βίαια από τα όρια του συστήματος, όπως στην περίπτωση της αρνητικής ανάπτυξης και την προσέγγισή της από τους κλασσικούς οικονομολόγους. Η ρήξη με τη λογική της οικονομίας, τον τρόπο παραγωγής, κατανάλωσης και τρόπο ζωής αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του προγράμματός της. Η αποανάπτυξη δεν είναι ενάντια στην επιστήμη και δεν θα μας γυρίσει πίσω στον φωτισμό με κεριά. Είναι ενάντια στην τυφλή πίστη στην παντοδυναμία της επιστήμης, η οποία προβάλλεται ικανή να παρέχει τις λύσεις για όλα τα προβλήματα - ενέργεια, περιορισμένοι φυσικοί πόροι, υπερθέρμανση και κλιματική αλλαγή, περιβαλλοντική μόλυνση – καθώς και να μας εξασφαλίσει την αφθονία. Αναφορικά με την εργασία αναφέρεται ότι η επανατοποικοποίηση όπως άλλωστε και η οικολογική στροφή των οικονομικών δραστηριοτήτων, θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας, σε αντίθεση με την αλλαγή του τρόπου ζωής και την εγκατάλειψη των περιττών αναγκών. Κεντρικό ζήτημα είναι η θέση της εργασίας στο φαντασιακό της κοινωνίας, η οποία και θα πρέπει σταδιακά να απολέσει τον σημαίνον χαρακτήρα της. Τέλος, κατά στον συγγραφέα η αποανάπτυξη δεν συναπάγεται τον θάνατο της Δημοκρατίας και η εφαρμογή της δεν απαιτεί ένα δικτατορικό σύστημα. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα θεμελιωδώς δημοκρατικό, μια δημοκρατία οικολογική. Δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον καπιταλισμό, στον οποίο και ασκεί έντονη κριτική. Αυτή η κριτική στον οικονομικό φιλελευθερισμό και τη βιομηχανοποίηση καθώς και η σύνδεσή της με τις βάσεις του σοσιαλισμού την προσδιορίζει ως πρόγραμμα αριστερό. Οι διαμάχες Οι διαμάχες που αριθμεί ο Σερζ Λατούς έχουν ως ακολούθως : Η αποανάπτυξη στηρίζεται σε λανθασμένη επιστημονική βάση Η οικονομική μεγέθυνση εξακολουθεί να είναι δυνατή χάρη στην υποστήριξη της άυλης παραγωγής Η αύξηση της εμπορικής αξίας είναι συμβατή με τη μείωση του υλικού περιεχομένου Η οικονομική μεγέθυνση είναι αναγκαία για την εξάλειψη της φτώχειας στον Βορρά Πως μπορεί η αποανάπτυξη να δώσει λύση στο πρόβλημα της εξαθλίωσης στις χώρες του Νότου Οι νέες βιομηχανικές χώρες, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία Ποιό “υποκείμενο” θα αναλάβει και θα οδηγήσει σε επιτυχία ένα πρόγραμμα αποανάπτυξης Η αλλαγή θα έρθει από τα πάνω ή από τα κάτω;Ο συγγραφέας αναλύει ξεχωριστά κάθε μια από τις παραπάνω θεματικές. Αναφέρεται στην υλική υποδομή που απαιτούν ακόμα και τα αύλα αγαθά, στο φαινόμενο της αναπήδησης, τις συνέπειες του αποκλεισμού μερίδας του πληθυσμού από την κατανάλωση των προϊόντων, ως αποτέλεσμα των περιορισμένων ποσοτήτων. Δεν παραβλέπει το ζήτημα της αύξησης του πληθυσμού σε σχέση με το περιορισμένο των πόρων και μας εφιστά την προσοχή στα μοντέλα κατανάλωσης. Όσον αφορά στο “υποκείμενο” που θα υλοποιήσει το πρόγραμμα της αποανάπτυξης, ο Σερζ Λατους μας παραπέμπει στο πληθυντικό υποκείμενο, ... την ανθρωπότητα. Συμπέρασμα Για τον συγγραφέα, στόχος του βιβλίου δεν είναι να δώσει ένα οριστικό τέλος στις παρανοήσεις και τις διαμάχες γύρω από την αποανάπτυξη, αλλά ένα ξεκαθάρισμα των θέσεων, ώστε αυτές να προχωρήσουν ένα βήμα παρακάτω, να πάρουν ένα χαρακτήρα περισσότερο τεχνικό και πολιτικό και ίσως να επανεμφανιστούν υπό νέα μορφή. Δεν φιλοδοξεί σε μια επανάσταση συνειδήσεων και συμπεριφορών, αλλά ελπίζει στην ωριμότητα των ανθρώπων και την ικανότητα να ανακαλύψουν έναν νέο κόσμο. Το εν λόγω βιβλίο του Σερζ Λατους είναι αφιερωμένο στις παρανοήσεις και τις διαμάχες γύρω από την έννοια της αποανάπτυξης. Είναι γραμμένο σε ύφος λιτό και περιεκτικό. Περιέχει πλήθος παραδειγμάτων, καθώς και αναφορές σε γνωστούς θεωρητικούς της αποανάπτυξης. Ένα από τα χαρακτηριστικά του που ξεχωρίζουν είναι η οργανωμένη παρουσίαση των επιχειρημάτων και από τις δύο πλευρές – αρνητές της οικονομικής μεγέθυνσης και οπαδούς της. Όλες οι υποενότητες ξεκινούν με την κριτική στο εκάστοτε σημείο και τα επιχειρήματά της, για να αντικρουστούν με επίσης λογικά επιχειρήματα, και παραδείγματα. Σερζ Λατους, Προς μια κοινωνία της λιτής αφθονίας. Παρανοήσεις και διαμάχες γύρω από την αποανάπτυξη, μετάφραση Βασίλης Παπακριβόπουλος, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, Αθήνα 2013.
Το βιβλίο “Προς μια κοινωνία της λιτής αφθονίας. Παρανοήσεις και διαμάχες γύρω από την αποανάπτυξη” είναι δημιουργία του Γάλλου καθηγητή Σερζ Λατούς, ενός από τους πιο γνωστούς θεωρητικούς της αποανάπτυξης. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει 14 συγγράμματα, 2 από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, καθώς και πλήθος άρθρων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82._%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B5%CF%82_%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7
Thor: Ragnarok
Δύο χρόνια μετά τη μάχη στη Σοκόβια, ο Θορ βρίσκεται αιχμάλωτος του πύρινου δαίμονα Σάρτουρ, ο οποίος του αποκαλύπτει πως ο Όντιν δεν βρίσκεται πλέον στο Άσγκαρντ και του εξηγεί πως όταν εκείνος ενώσει το στέμμα του με την Αιώνια Φλόγα που καίει στο θησαυροφυλάκιο του Όντιν, τότε θα εκπληρωθεί η προφητεία του Ράγκναροκ και το Άσγκαρντ θα καταστραφεί. Ο Θορ απελευθερώνεται, νικάει του Σάρτουρ και παίρνει το στέμμα του, πιστεύοντας πως απέτρεψε το Ράγκναροκ. Επιστρέφει στο Άσγκαρντ όπου ο Χέιμνταλ κρύβεται και ο αδελφός του, Λόκι, παριστάνει τον Όντιν. Αφού τον αποκαλύπτει, τον αναγκάζει να βοηθήσει να βρουν τον πατέρα τους. Φτάνουν στη Γη όπου, με την καθοδήγηση του Στίβεν Στρέιντζ, εντοπίζουν τον Όντιν στη Νορβηγία. Ο Όντιν, αφού τους εξηγεί πως το Ράγκναροκ είναι αναπόφευκτο και πως ο θάνατός του θα απελευθερώσει το πρωτότοκο παιδί του, τη Χέλα, από μία φυλακή που ο ίδιος τη φυλάκισε χρόνια πριν, πεθαίνει. Ο Θορ και ο Λόκι δεν γνώριζαν την ύπαρξη της Χέλα, η οποία ήταν η αρχηγός των στρατευμάτων του Άσγκαρντ. Μαζί με τον Όντιν κατέκτησαν τα Εννέα Βασίλεια αλλά, όταν εκείνη έγινε υπερβολικά αιμοδιψής και δεν μοιραζόταν το ίδιο ειρηνικό όραμα με τον Όντιν, τη φυλάκισε. Αμέσως μετά τον θάνατο του Όντιν, η Χέλα εμφανίζεται, καταστρέφει το σφυρί του Θορ και καταδιώκει τα αδέλφια, ενώ προσπαθούν να το σκάσουν μέσω της Μπάιφροστ, αναγκάζοντάς του να χαθούν στο διάστημα. Φτάνοντας στο Άσγκαρντ, σκοτώνει τους Τρεις Πολεμιστές, νικάει τον στρατό και ανασταίνει τους νεκρούς πολεμιστές της, συμπεριλαμβανομένου και του γιγαντιαίου λύκου της, Φένρις. Διορίζει τον Ασγκαρντιανό Σκερτζ ως εκτελεστή της και σχεδιάζει να επεκτείνει την αυτοκρατορία του Άσγκαρντ μέσω της Μπάιφροστ, αλλά ο Χέιμνταλ κλέβει το ξίφος που ελέγχει τη γέφυρα. Στο μεταξύ, ο Θορ προσγειώνεται στον πλανήτη Σακάρ. Εκεί, μία δουλέμπορος με κωδικό όνομα Σκράπερ 142, τον ακινητοποιεί με έναν δισκίο υποταγής και τον πουλάει ως μονομάχο στον κυβερνήτη του Σακάρ, τον Γκράντμαστερ, με τον οποίο ο Λόκι είναι ήδη φίλος. Ο Θορ αναγνωρίζει πως η 142 είναι Βαλκυρία, μέλος των θρυλικών πολεμιστριών του Άσγκαρντ που σκοτώθηκαν στη μάχη εναντίον της Χέλα αιώνες πριν. Ο Θορ αναγκάζεται να συμμετάσχει στον Αγώνα των Πρωταθλητών, όπου έρχεται αντιμέτωπος με τον φίλο του, Hulk. Με τη χρήση κεραυνών, καταφέρνει να πάρει το πάνω χέρι στη μάχη, αλλά ο Γκράντμαστερ τον σαμποτάρει, εξασφαλίζοντας τη νίκη του Hulk. Βρισκόμενος μετά τον αγώνα στο ίδιο δωμάτιο με τον Hulk, προσπαθεί να πείσει αυτόν και την 142 να τον βοηθήσουν να σώσει το Άσγκαρντ, αλλά μάταια. Σύντομα δραπετεύει και βρίσκει το Quinjet με το οποίο ήρθε ο Hulk στον Σακάρ, ο οποίος τελικά τον ακολουθεί. Ένα βίντεο της Νατάσα κάνει τον Hulk να επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή του, για πρώτη φορά μετά τη Σοκόβια, ενώ η 142 αποφασίζει να βοηθήσει τον Θορ. Ο Λόκι τους βοηθά να κλέψουν ένα από τα αεροσκάφη του Γκράντμαστερ, ενώ απελευθερώνουν και τους υπόλοιπους μονομάχους οι οποίοι, υποκινούμενοι από δύο εξωγήινους ονόματι Κοργκ και Μικ, ξεκινούν επανάσταση. Ο Λόκι επιχειρεί και πάλι να προδώσει τον Θορ αλλά εκείνος, αναμένοντας τις πράξεις του, τον παγιδεύει με έναν δίσκο υποταγής, αφήνοντάς τον πίσω. Σύντομα, τον βρίσκουν οι υπόλοιποι μονομάχοι. Οι Θορ, Μπάνερ και 142 δραπετεύουν από τον Σακάρ μέσω μίας σκουληκότρυπας και φτάνουν στο Άσγκαρντ, όπου η Χέλα έχει ξεκινήσει πόλεμο με τον λαό. Ο Hulk νικάει τη Φένρις, ο Λόκι και οι μονομάχοι καταφτάνουν για να βοηθήσουν και ο Σκερτζ, μετανιωμένος για τις πράξεις του, θυσιάζεται για να σώσει τους πολίτες. Ο Θορ στη μάχη εναντίον της Χέλα χάνει το μάτι του και, στη συνέχεια, βλέπει τον Όντιν σε ένα όραμα. Ο Όντιν τον βοηθά να συνειδητοποιήσει πως μόνο το Ράγκναροκ θα σταματήσει τη Χέλα, καθώς είναι πανίσχυρη. Έτσι, ο Θορ στέλνει τον Λόκι να ξεκινήσει το Ράγκναροκ, τοποθετώντας το στέμμα του Σάρτουρ στην Αιώνια Φλόγα. Ο Σάρτουρ αναγεννάται και καταστρέφει το Άσγκαρντ, σκοτώνοντας ταυτόχρονα τη Χέλα. Οι πολίτες, έχοντας επιβιβαστεί στο αεροσκάφος του Γκαντμάστερ, φεύγουν από το Άσγκαρντ εγκαίρως. Ο Θορ συμφιλιώνεται με τον Λόκι και, ως βασιλιάς πια, αποφασίζει να κατευθυνθεί με τον λαό του στη Γη. Στην πρώτη σκηνή μετά τους τίτλους τέλους, ένα τεράστιο αεροσκάφος τους κόβει τον δρόμο. Στη δεύτερη σκηνή, ο Γκράντμαστερ, έχοντας χάσει τον θρόνο του, έρχεται αντιμέτωπος με τους πρώην υπόδουλους του. Κρις Χέμσγουορθ ως Θορ:Μέλος των Εκδικητών και διάδοχος του θρόνου του Άσγκαρντ, ο οποίος βασίζεται ως χαρακτήρας στην ομώνυμη θεότητα της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Τα τελευταία χρόνια, στην προσπάθεια αναζήτησης των Πετραδιών της Αιωνιότητας, δρα μόνος του. Ο Χέμσγουορθ, έχοντας ήδη υποδυθεί τον χαρακτήρα τέσσερις φορές, άρχισε να «βαριέται» και ήθελε να πάρει ρίσκα και να πειραματιστεί μαζί του· σε αυτή την ταινία, ο Θορ έχει κοντά μαλλιά, φοράει διαφορετική στολή, το σφυρί του καταστρέφεται και χάνει το ένα του μάτι. Ο σκηνοθέτης Τάικα Γουαϊτίτι πρόσθεσε πως όταν «απογυμνώνεις» τον χαρακτήρα με αυτόν τον τρόπο, του επιτρέπεις να γίνει φυγάς στο τέλος της ταινίας. Επίσης, ο Γουαϊτίτι ήθελε να χρησιμοποιήσει περισσότερο τις κωμικές ικανότητες του Χέμσγουορθ, τις οποίες παρουσίασε στις ταινίες Τρελό Θηριοτροφείο: Η Νέα Γενιά (2015) και Ghostbusters (2016), ενώ αναφέρθηκε στην ερμηνεία του Κερτ Ράσελ στην ταινία Χαμός στην Τσάιναταουν (1986) ως επιρροή για τον χαρακτήρα. Τομ Χίντλστον ως Λόκι:Ο θετός αδελφός του Θορ και η νέμεσίς του, ο οποίος βασίζεται στην ομώνυμη θεότητα της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Ο Χίντλστον βρήκε ενδιαφέρουσα την αλλαγή συμπεριφοράς του Λόκι λέγοντας: «είναι πάντα κατεργάρης. Η ταινία προσπαθεί να βρει νέους τρόπους να τον κάνει να είναι σκανδαλιάρης». Ως ηγέτης του Άσγκαρντ από το τέλος της ταινίας Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος (2013), ο Χίντλστον σημείωσε πως «ο Λόκι έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος των προσπαθειών διακυβέρνησής του στον ναρκισσισμό του και στο να αυτοδοξάζεται. Μία όχι και τόσο καλή διακυβέρνηση». Επίσης, πρόσθεσε πως «η πιθανότητα ο Θορ να μην ενδιαφέρεται για εκείνον, τον προβληματίζει... είναι μία ενδιαφέρουσα εξέλιξη». Κέιτ Μπλάνσετ ως Χέλα:Η μεγαλύτερη αδελφή του Θορ και Θεά του Θανάτου, η οποία βασίζεται στη θεότητα Χελ της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Εκ παραδρομής, μετά τον θάνατο του Όντιν απελευθερώνεται από τη φυλακή στην οποία ήταν κλεισμένη. Ο σεναριογράφος Έρικ Πίρσον, με την ενθάρρυνση του εκτελεστικού παραγωγού Μπραντ Γουίντερμπαουμ, συμπεριέλαβε σε ένα από τα προσχέδιά του την ιδέα η Χέλα να είναι αδελφή του Θορ, και όχι συγγενής του Λόκι όπως στα κόμικ ή στη Σκανδιναβική μυθολογία. Η απόφαση να προχωρήσουν με αυτό προήλθε από την ανάγκη να υπάρχει μεγαλύτερος αντίκτυπος στην τελική αναμέτρηση της Χέλα με τον Θορ. Κάνοντας αυτή την αλλαγή, ο Πίρσον ένιωσε πως η Χέλα έγινε «αυτό που [αντιπροσωπεύει] το τι σημαίνει να κυβερνάς το Άσγκαρντ, την οικογένεια [του Θορ], το τι του έχουν πει και τι όχι». Η Μπλάνσετ, για την ερμηνεία του ρόλου, άντλησε έμπνευση από την τραγουδίστρια Siouxsie Sioux, καθώς επίσης και από την «πανκ-ροκ εικονογραφία» των δεκαετιών 1970 και 1980. Η «μοναδική, αντισυμβατική κίνηση» της Siouxsie έπαιξε μεγάλο ρόλο στην κίνηση της Χέλα και στον τρόπο που «διοικεί τον χώρο». Η Μπλάνσετ δυσκολευόταν να ενσαρκώσει τον χαρακτήρα όταν φορούσε τη στολή καταγραφής κίνησης αντί την κανονική στολή του χαρακτήρα, γιατί ένιωθε πως το κόσμημα στο κεφάλι της Χέλα αποτελούσε «τεράστιο κομμάτι» της δύναμής της και θα της άρεσε να το φοράει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ο σχεδιασμός του χαρακτήρα ήταν εμπνευσμένος από το κόμικ Thor: God of Thunder του Τζέισον Άαρον, ενώ ο χαρακτήρας του Γκορ που βρίσκεται στο ίδιο κόμικ και έχει την ικανότητα να «δημιουργεί άπειρο αριθμό όπλων», ενέπνευσε μία παρόμοια ικανότητα για τη Χέλα. Για την καλύτερη απόδοση του ρόλου, η Μπλάνσετ συνεργάστηκε με την κασκαντέρ Ζόε Μπελ και τον προσωπικό γυμναστή του Χέμσγουόρθ, Λουκ Ζότσι, ενώ μελέτησε και καποέιρα. Ίντρις Έλμπα ως Χέιμνταλ:Ο Ασγκαρντιανός πρώην φρουρός της γέφυρας Μπάιφροστ που βλέπει και ακούει τα πάντα, βασισμένος στη μυθολογική θεότητα με το ίδιο όνομα. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λόκι, αυτοεξορίζεται. Όταν η Χέλα εισβάλλει στο Άσγκαρντ, βοηθάει τους ευάλωτους πολίτες να κρυφτούν. Περιγράφοντας την ιστορία του χαρακτήρα του Χέιμνταλ στην ταινία, ο Γουίντερμπαουμ είπε: «Από σοφός πολιτικός και φύλακας της πύλης του Άσγκαρντ, έχει γίνει ο σκληρός πολεμιστής-μάγος που ζει στα βουνά και σπάει στο ξύλο τους εχθρούς καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας». Τζεφ Γκόλντμπλουμ ως Γκράντμαστερ:Ένας από τους Γηραιούς του Σύμπαντος, ο οποίος κυβερνά τον πλανήτη Σακάρ και απολαμβάνει να χειραγωγεί τις κατώτερες μορφές ζωής. O Γκόλντμπλουμ περιέγραψε τον χαρακτήρα ως «έναν ηδονιστή, έναν κυνηγό της απόλαυσης, έναν άνθρωπο που απολαμβάνει τη ζωή και γεύεται και μυρίζει». Επίσης, είπε πως ο Γουαϊτίτι τον ενθάρρυνε να αυτοσχεδίαζει, έτσι ώστε να «κάνει [τον χαρακτήρα] δικό του». Ο Γουαϊτίτι εξήγησε πως ο Γκράντμαστερ δεν έχει μπλε δέρμα στην ταινία, όπως στα κόμικ, επειδή ο Γκόλντμπλουμ είχε ήδη υποδυθεί έναν χαρακτήρα μπλε χρώματος στην ταινία Στον Πλανήτη Γη τα Κορίτσια Είναι Εύκολα (1988) και επειδή δεν ήθελε να αποσπαστεί η προσοχή του κοινού από την προσωπικότητα του Γκόλντμπλουμ, λόγω της εμφάνισης του. Ο Γκράντμαστερ είναι ο αδελφός του Συλλέκτη, τον οποίο υποδύθηκε ο Μπενίσιο ντελ Τόρο στην ταινία Φύλακες του Γαλαξία (2014), και ο παραγωγός Κέβιν Φάιγκι εξέφρασε ενδιαφέρον στο να τους δει μαζί σε μία μελλοντική ταινία. Τέσσα Τόμπσον ως Βαλκυρία:Μία σκληρή Ασγκαρντιανή έμπορος σκλάβων, η οποία καταναλώνει πολύ αλκοόλ, βασισμένη στο μυθολογικό πλάσμα Μπρούνχιλντ. Κάποτε υπήρξε μέλος των μυθικών πολεμιστριών των Βαλκυριών, αλλά τώρα εργάζεται για τον Γκράντμαστερ χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Σκράπερ 142». Η Τόμπσον είπε πως οι διάφορες εκδοχές του χαρακτήρα στα κόμικ τους «άφησαν μεγάλο περιθώριο» για να δημιουργήσουν την εκδοχή του χαρακτήρα για την ταινία. Ο Γουαϊτίτι σημείωσε: «ήθελα να είμαι σίγουρος πως δεν θα δημιουργούσαμε έναν βαρετό και όμορφο γυναικείο χαρακτήρα», ενώ ο Φάιγκι δήλωσε πως η Marvel ήθελε να δώσει στον Θορ ένα ερωτικό ενδιαφέρον, το οποίο θα ήταν περισσότερο ίσο μαζί του σε σχέση με αυτό της Τζέιν Φόστερ. Στο αρχικό προσχέδιο του σεναρίου, οι Κρεγκ Κάιλ και Κρίστοφερ Γιοστ είχαν αποδώσει μία πιο ρομαντική σχέση ανάμεσα σε Θορ και Βαλκυρία αλλά, όταν ο Πίρσον άρχισε να δουλεύει πάνω στο σενάριο, αφαίρεσε αυτό το κομμάτι της ιστορίας κι επικεντρώθηκε περισσότερο στον «αμοιβαίο σεβασμό» των δύο χαρακτήρων και στη Βαλκυρία να προσπαθεί να «αντιμετωπίσει το PTSD που είχε. Είναι κάποια η οποία πνίγει τη θλίψη της στο αλκοόλ και απλά σκέφτηκα πως αυτό ήταν κάτι που δεν βλέπουμε συχνά». Η Τόμπσον δήλωσε πως ο χαρακτήρας είναι αμφιφυλόφιλος, κάτι το οποίο βάσισε στη σχέση που έχει ο χαρακτήρας με την Άναμπελ Ριγκς στα κόμικ, κι έπεισε τον Γουαϊτίτι να γυρίσουν μία σκηνή όπου μια γυναίκα βγαίνει από το δωμάτιο της Βαλκυρίας. Η σκηνή αυτή κόπηκε τελικά από την ταινία, καθώς «αποσπούσε την προσοχή» από το σκηνικό της συγκεκριμένης σκηνής. Κατά την προετοιμασία της για τον ρόλο, η Τόμπσον άντλησε έμπνευση από εικόνες της Λίντα Χάμιλτον στον ρόλο της ως Σάρα Κόνορ στην ταινία Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης (1991), ενώ δούλεψε και με τον καθηγητή διαλέκτων, Άντριου Τζακ, για να δημιουργήσει μία Ασγκαρνιανή προφορά που να ακούγεται αρκετά διαφορετική, ώστε να δικαιολογεί και την καταγωγή της αλλά και τα τόσα χρόνια που βρίσκεται μακριά από το Ασγκαρντ. Η Τόμπσον θα εμφανιστεί και σε μελλοντικές ταινίες του MCU. Καρλ Ούρμπαν ως Σκερτζ:Ασγκαρντιανός πολεμιστής, ο οποίος έχει αναλάβει να φρουρεί τη γέφυρα Μπάιφροστ μετά τη φυγή του Χέιμνταλ και επιλέγει να συμμαχήσει με τη Χέλα για να επιβιώσει. Ο Ούρμπαν ξύρισε το κεφάλι του και γυμνάστηκε για να «μπει στο πετσί του ρόλου», παρά το γεγονός πως φοράει στολή και το σώμα του δεν φαίνεται. Ο Ούρμπαν είπε πως ο Σκερτζ «κάνει μία συμφωνία με τον διάβολο» και γίνεται «το πρωτοπαλίκαρο της Χέλα. Κάνει τη βρώμικη δουλειά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνει—αλλά βαραίνει τη συνείδησή του». Μαρκ Ράφαλο ως Μπρους Μπάνερ / Hulk:Μέλος των Εκδικητών και ιδιοφυής επιστήμονας, ο οποίος μετά την έκθεσή του σε γ ραδιενέργεια, όταν θυμώνει ή αναστατώνεται, μεταμορφώνεται σε Hulk. Στα δύο χρόνια που έχουν περάσει από την ταινία Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron (2015), ως Hulk έχει γίνει επιτυχημένος και δημοφιλής μονομάχος στον Σακάρ, έχοντας καταπιέσει την ανθρώπινη μεριά του και παραμένοντας στη μορφή του Hulk όλο αυτό το διάστημα. Έχει αποκτήσει το λεξιλόγιο «ενός νηπίου», με το επίπεδο της ομιλίας του Hulk να έχει αποτελέσει «μεγάλη συζήτηση» ανάμεσα στον Γουαϊτίτι και τη Marvel, καθώς λάμβανε υπόψη τις μελλοντικές εμφανίσεις του χαρακτήρα. Η ταινία Ragnarok ξεκινά μία ιστορία για τον χαρακτήρα, η οποία συνεχίζεται στις ταινίες Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας (2018) και Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη (2019). Ο Ράφαλο ένιωσε πως ο Hulk είχε «μια αλαζονεία» στην ταινία και ήταν «περισσότερο χαρακτήρας παρά μια πράσινη μηχανή οργής», όπως ήταν στις ταινίες των Εκδικητών. Όταν ο Ράφαλο ολοκλήρωσε τις σκηνές του, ο Γουαϊτίτι ήταν αυτός που παρείχε επιπρόσθετο υλικό για την καταγραφή κίνησης του Hulk, όποτε αυτό χρειαζόταν. Άντονι Χόπκινς ως Όντιν:Βασιλιάς του Άσγκαρντ, πατέρας του Θορ και της Χέλα και θετός πατέρας του Λόκι, βασισμένος στην ομώνυμη θεότητα της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Στην ταινία, ο χαρακτήρας είναι εξόριστος στη Γη και, αρχικά, υπήρχε το πλάνο να τον παρουσιάσουν «σαν έναν τρελό» άστεγο στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, ο Γουαϊτίτι θεώρησε πως αυτό θα ήταν περισσότερο τραγικό παρά αστείο, δεδομένου της επικείμενης σκηνής θανάτου του χαρακτήρα. Έτσι, η σκηνή άλλαξε και μεταφέρθηκε στη Νορβηγία, για να «τιμήσει» το παρελθόν του χαρακτήρα και να είναι πιο αυθεντική στον ρόλο του ως βασιλιά του Άσγκαρντ. Ο Γουαϊτίτι έμεινε έκπληκτος από την ικανότητα αυτοσχεδιασμού του Χόπκινς όταν του ζητήθηκε «να είναι αστείος και, στην πραγματικότητα, να καταστρέψει ό,τι είχε κτίσει στο παρελθόν για τον χαρακτήρα, αναδημιουργώντας τον».Επιπρόσθετα, οι Ταντανόμπου Ασάνο, Ρέι Στίβενσον και Ζάκαρι Λίβαϊ επανέλαβαν τους ρόλους τους ως Χόγκαν, Βόλσταγκ και Φάντραλ αντίστοιχα, μέλη των Τριών Πολεμιστών. Ο Φάιγκι αποκάλεσε την εμφάνισή τους ως ένα «ευγενές τέλος», το οποίο εξυπηρέτησε στην επιβεβαίωση της απειλής που ήταν η Χέλα και του κινδύνου που εγκυμονούσε για τους βασικούς χαρακτήρες. Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς επαναλαμβάνει τον ρόλο του ως Δρ. Στίβεν Στρέιντζ από την ταινία Doctor Strange (2016), κάνοντας μία σύντομη εμφάνιση. Η Ρέιτσελ Χάους, η οποία έχει συνεργαστεί με τον Γουαϊτίτι σε αρκετές ταινίες του, υποδύεται την Τόπαζ, την επικεφαλής επιβολής του νόμου του Γκράντμαστερ, ενώ ο ίδιος ο Γουαϊτίτι ενσαρκώνει τον Κόργκ, έναν μονομάχο με καταγωγή από τον Κρόναν, ο οποίος γίνεται φίλος με τον Θορ. Ο Γουαϊτίτι ερμήνευσε τον ρόλο φορώντας στολή καταγραφής κίνησης, καθώς ο χαρακτήρας είναι φτιαγμένος από πέτρες και, θέλοντας να κάνει κάτι διαφορετικό, έδωσε στον χαρακτήρα απαλή φωνή. Για τη φωνή του Κοργκ, βασίστηκε στη φωνή των πολυνήσιων πορτιέρηδων, καθώς επίσης και στη φωνή του φίλου και συχνού συνεργάτη του, Ρις Ντάρμπι. Ο Γουαϊτίτι παρείχε επίσης την καταγραφή κίνησης για τον πύρινο δαίμονα, Σάρτουρ, ο οποίος είναι βασισμένος στο μυθολογικό πλάσμα Σαρτρ. Τη φωνή στον χαρακτήρα χαρίζει ο Κλάνσι Μπράουν. Ο συν-δημιουργός των χαρακτήρων Θορ και Hulk, Σταν Λι, κάνει μία κάμεο εμφάνιση ως ο άντρας ο οποίος κόβει τα μαλλιά του Θορ στον Σακάρ. Υπάρχουν επίσης αρκετές άλλες κάμεο εμφανίσεις ηθοποιών σε μία σκηνή, όπου Ασγκαρντιανοί ηθοποιοί ανεβάζουν ένα θεατρικό, βασισμένο στα γεγονότα της ταινίας Σκοτεινός Κόσμος. Στο θεατρικό αυτό, ο Σαμ Νιλ, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Γουαϊτίτι στην ταινία Κυνήγι ανθρώπων (2016), υποδύεται τον Όντιν ο Λουκ Χέμσγουορθ, αδελφός του Κρις, υποδύεται τον Θορ και ο Ματ Ντέιμον υποδύεται τον Λόκι, ενώ η Σαρλότ Νικντάο υποδύεται τη Σιφ. Η Σκάρλετ Γιόχανσον εμφανίζεται μέσα από πλάνα αρχείου της ταινίας Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron, ως Νατάσα Ρόμανοφ / Black Widow. Τον Οκτώβριο του 2013, κατά τη διάρκεια προώθησης της κυκλοφορίας της ταινίας Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος, ο Κρις Χέμσγουορθ εξέφρασε την επιθυμία να συνεχίσει να ενσαρκώνει τον Θορ για όσο «το επιθυμεί ο κόσμος», προσθέτοντας πως δεσμευόταν από το συμβόλαιό του για ακόμα μία ταινία Thor και άλλες δύο ταινίες Εκδικητών. Ο παραγωγός Κέβιν Φάιγκι δήλωσε πως η επόμενη ταινία Thor θα φτιαχνόταν από στοιχεία από το τέλος της ταινίας Σκοτεινός Κόσμος. Τον Ιανουάριο του 2014, η Marvel ανακοίνωσε πως οι Κρεγκ Κάιλ και Κρίστοφερ Γιοστ θα έγραφαν το σενάριο για μια τρίτη συνέχεια, με τον Φάιγκι να είναι και πάλι ο παραγωγός και, τον Ιούλιο, σκιαγραφήθηκε η ιστορία της ταινίας. Στα τέλη Οκτωβρίου 2014, ο Φάιγκι ανακοίνωσε πως η ταινία θα είχε τον τίτλο Thor: Ragnarok, με προγραμματισμένη ημερομηνία κυκλοφορίας την 28η Ιουλίου 2017. Οι Χέμσγουορθ και Τομ Χίντλστον θα επέστρεφαν για τους ρόλους τους ως Θορ και Λόκι αντίστοιχα. Ο Χέμσγουορθ αμείφθηκε με $15 εκατομμύρια για την ταινία. Ο Φάιγκι πρόσθεσε πως η ταινία θα ήταν «πολύ σημαντική» για τη Φάση Τρία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel (MCU), επιβεβαιώνοντας επίσης πως, μέσα στο πλαίσιο της ταινίας, η λέξη Ράγκναροκ σημαίνει «συντέλεια». Ένιωσε πως «από τον τίτλο και μόνο, ο κόσμος [δεν] πρόκειται να καταλάβει περί τίνος πρόκειται».Τον Φεβρουάριο του 2015, η Marvel μετακίνησε την ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας για τις 3 Νοεμβρίου 2017. Τον Απρίλιο, ο Φάιγκι ανέμενε να έχει σύντομα στα χέρια του ένα προσχέδιο της ταινίας και, έναν μήνα αργότερα, δήλωσε πως «προς το τέλος του καλοκαιριού» θα ανακοινώνονταν ο σκηνοθέτης, ένας ακόμη σεναριογράφος και περισσότερα μέλη του καστ, με τα γυρίσματα να είναι προγραμματισμένα να ξεκινήσουν τον Ιούνιο του 2016. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Σκοτεινός Κόσμος, Άλαν Τέιλορ, εξήγησε πως δεν θα επέστρεφε για τη συνέχεια, δηλώνοντας: «η εμπειρία του να δουλεύω στη Marvel ήταν ιδιαίτερα εξουθενωτική, επειδή ενώ μου είχε δοθεί κάπως το ελεύθερο να κάνω αυτό που θέλω κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έπειτα [κατά το στάδιο της μετά-παραγωγής] η ταινία μετατράπηκε σε κάτι άλλο. Αυτό είναι κάτι που ελπίζω να μην μου ξανασυμβεί και εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν άλλο». Στην Comic-Con του Σαν Ντιέγκο το 2015, η Τζέιμι Αλεξάντερ είπε πως θα επαναλάμβανε τον ρόλο της ως Σιφ σε «ένα πολύ κομβικό σημείο» της ταινίας. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2015, ο Τάικα Γουαϊτίτι ξεκίνησε συζητήσεις για να σκηνοθετήσει την ταινία Thor: Ragnarok. Στους άλλους υποψήφιους σκηνοθέτες συμπεριλαμβάνονταν οι Ρούμπεν Φλέτσερ, Ρομπ Λέτερμαν και Ρόσον Μάρσαλ Θέρμπερ. Η Ελίζαμπεθ Μπανκς εξέφρασε ενδιαφέρον να παρουσιάσει μία ιδέα που είχε για την ταινία, αλλά τελικά δεν συναντήθηκε ποτέ με τη Marvel για να το κάνει. Η Marvel παρουσίασε στους υποψήφιους σκηνοθέτες «τις δέκα διαφορετικές ιδέες που είχαν για την ταινία», ζητώντας τους να επιστρέψουν με μία πιο καθαρή εικόνα για το τι θα έπρεπε η ταινία να είναι. Ο Γουαϊτίτι δημιούργησε ένα «σύντομο βίντεο για τον τόνο της ταινίας και κάποια αστεία» χρησιμοποιώντας κομμάτια από άλλες ταινίες, συμπεριλαμβάνοντας και κομμάτια από την ταινία Χαμός στην Τσάιναταουν. Παρά το γεγονός πως αυτή δεν ήταν μία πρακτική που ενθάρρυνε η εταιρία, η Marvel θεώρησε το βίντεο του Γουαϊτίτι «καταπληκτικό», ειδικά τη χρήση του τραγουδιού «Immigrant Song» του συγκροτήματος Led Zeppelin ως μουσική υπόκρουση, με τον Φάιγκι να νιώθει πως αυτό «καθόριζε το τι θα έκανε ο Τάικα». Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε αργότερα και στην ταινία, αλλά και για την προώθησή της. Στο γιατί αποφάσισε να επιδιώξει τη σκηνοθεσία της ταινίας μετά τη δήλωσή του το 2012 πως δεν ενδιαφερόταν για «μεγάλου μήκους ταινίες, όπου η τέχνη θυσιάζεται για το κέρδος», ο Γουαϊτίτι είπε πως ένιωσε «σαν φιλοξενούμενος στο σύμπαν της Marvel, αλλά με τη δημιουργική ελευθερία να κάνω αυτό που θέλω». Αργότερα τον Οκτώβριο, διάφορα μέσα ενημέρωσης επιβεβαίωσαν πως ο Γουαϊτίτι θα ήταν αυτός που θα σκηνοθετούσε τελικά την ταινία.Τον ίδιο μήνα, οριστικοποιήθηκε και η συμφωνία του Μαρκ Ράφαλο για την επιστροφή του ως Μπρους Μπάνερ / Hulk, κάτι που επιβεβαιώθηκε δημοσίως λίγο αργότερα. Η τελευταία φορά που ο Hulk εμφανίστηκε σε ταινία ήταν στο τέλος της ταινίας Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron, όπου ταξίδευε με το Quinjet και, το αρχικό πλάνο, ήταν να να τον δείξουν να πετάει κοντά στον πλανήτη Κρόνο. Ο Φάιγκι εξήγησε πως τελικά προτίμησαν να μην το κάνουν αυτό και τοποθέτησαν τον χαρακτήρα σε μια τοποθεσία της Γης, αφήνοντας τη μοίρα του αμφίρροπη και διαλύοντας τις φήμες πως μία ταινία βασισμένη στο κόμικ «Planet Hulk» βρισκόταν στο στάδιο της ανάπτυξης καθώς, εκείνη την περίοδο, τα Marvel Studios δεν σχεδίαζαν να προσαρμόσουν τη συγκεκριμένη ιστορία. Σύμφωνα με τον εκτελεστικό παραγωγό, Μπραντ Γουίντερμπαουμ, η ιδέα να συμπεριλάβουν τον Hulk στην ταινία Ragnarok έπεσε πολύ νωρίς στο τραπέζι κατά το στάδιο της ανάπτυξης, όταν η ομάδα παραγωγής κοίταξε την ιστορία του κόμικ «Planet Hulk» και ένιωσε πως θα ήταν «πολύ εύκολο» να ενσωματώσουν τον Hulk μέσα στο franchise του Thor, εξερευνώντας «την ιδέα ενός πλανήτη όπου λάμβαναν χώρα μονομαχίες, κάτι το οποίο θα έφερνε τον Θορ σε δύσκολη θέση. [Αυτή η ιστορία] ήταν μία πολύ ωραία ιδέα για εμάς». Επιπλέον, ο Φάιγκι εξήγησε πως οι αρχικές συζητήσεις ήταν επικεντρωμένες στο να κάνουν «κάτι εντελώς διαφορετικό με τον Θορ» και, εν τέλη, αυτό επικεντρώθηκε γύρω από τη συνεχιζόμενη σχέση του με τον Λόκι και ιδέες που συμπεριλάμβαναν τους χαρακτήρες των Χέλα, Βαλκυρία, Μπάλντερ και Βήτα Ρέι Μπιλ. «Ήμασταν όμως σε φάση, 'Χρειαζόμαστε κάτι μεγάλο'». Κι αυτό οδήγησε σε συζητήσεις σχετικά με τον Θορ να βρίσκεται στο διάστημα, αποκαλώντας το αστειευόμενοι «Planet Thor», καταλήγοντας τελικά στη συμπερίληψη του Hulk και στην αποκάλυψη πως, μετά το τέλος της ταινίας Εποχή του Ultron, πήγε στο διάστημα.Επίσης τον Οκτώβριο, η Υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας, Τζούλι Μπίσοπ, ανακοίνωσε πως τα γυρίσματα της ταινίας θα λάμβαναν χώρα στην Αυστραλία, αποκλειστικά σε όλη την πολιτεία του Κουίνσλαντ, συμπεριλαμβανομένων των στούντιο Village Roadshow στο Όξενφορντ, στη Χρυσή Ακτή. Σύμφωνα με την Πρωθυπουργό της Κουίνσλαντ, Αναστάζια Παλασέι, η παραγωγή θα ξόδευε πάνω από $100 εκατομμύρια στο Κουίνσλαντ και θα απασχολούσε 750 ντόπιους κατοίκους. Ο Χέμσγουορθ ήταν αυτός που ζήτησε από τη Marvel η παραγωγή της ταινίας να γίνει στη γενέτειρά του, την Αυστραλία. Στα τέλη Νοεμβρίου 2015, ο Στέλαν Σκάρσγκορντ, ο οποίος είχε υποδυθεί τον Έρικ Σέλβιγκ στις προηγούμενες ταινίες Thor, είπε πως δεσμευόταν από το συμβόλαιό του αν η Marvel ήθελε να τον συμπεριλάβει στην ταινία, αλλά τότε δεν ήταν σίγουρος αν θα τον καλούσαν. Αργότερα, επιβεβαίωσε πως δεν θα εμφανιζόταν στην ταινία. Τον επόμενο μήνα, η Στέφανι Φόλσομ προσλήφθηκε για να δουλέψει πάνω στο σενάριο, ενώ η Κέιτ Μπλάνσετ βρισκόταν στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων για να ενταχθεί στο καστ. Τον Ιανουάριο του 2016, με την ταινία να μπαίνει στο στάδιο της προ-παραγωγής, ο Ράφαλο την περιέγραψε ως μία «ταινία του δρόμου» και ανέφερε πως επιπρόσθετα γυρίσματα θα λάμβαναν χώρα στο Σίδνεϊ. Ο Γουαϊτίτι δήλωσε πως δούλευε «λίγο» πάνω στο σενάριο, κυρίως προσθέτοντας χιούμορ σε αυτό, με τον Έρικ Πίρσον να εντάσσεται στο πρότζεκτ για να ξαναγράψει το σενάριο. Ο Πίρσον ένιωσε πως η ένταξή του στην ομάδα παρουσίασε αρκετές προκλήσεις, καθώς «υπήρχαν ήδη τόσα πολλά κομμάτια παζλ στην εξίσωση», όπως το αν θα είχε την Μπλάνσετ για τον ρόλο της Χέλα, η οποία επιβεβαιώθηκε πως θα είναι όντως στην ταινία έναν μήνα αργότερα, και το να συμπεριλάβει τους Hulk, Βαλκυρία και Σκερτζ, κομμάτια που έπρεπε να ενώσει μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε να βγάζουν νόημα. Επίσης, του ζητήθηκε να μην τον κρατήσει πίσω τίποτα από τις προηγούμενες ταινίες και, ο Γουαϊτίτι, του ζήτησε να κάνει την ταινία διασκεδαστική και τον Θορ «τον ο πιο κουλ χαρακτήρα». Αρχές Μαρτίου, η Αλεξάντερ είπε πως δεν ήταν πια σίγουρη αν θα εμφανιζόταν στην ταινία, λόγω συγκρούσεων που υπήρχαν στον προγραμματισμό της με την τηλεοπτική σειρά Blindspot στην οποία συμμετείχε. Αργότερα, ανέφερε πως ο προγραμματισμός ίσως και να μην ήταν ο λόγος μη συμμετοχής της, αλλά τελικά δεν ήταν σε θέση να βρίσκεται στην ταινία εξαιτίας αυτού. Εντούτοις, ο χαρακτήρας της Σιφ εμφανίζεται στο θεατρικό που λαμβάνει χώρα μέσα στην ταινία με θέμα τα γεγονότα της ταινίας Σκοτεινός Κόσμος, τον οποίο ενσαρκώνει η Σαρλότ Νικντάο.Τον Απρίλιο, η Τέσσα Τόμπσον προστέθηκε στο καστ για τον ρόλο της Βαλκυρίας, με τη Νάταλι Πόρτμαν να μην επιστρέφει στον ρόλο της Τζέιν Φόστερ από προηγούμενες ταινίες, ως το ερωτικό ενδιαφέρον του Θορ. Η Marvel δεν ζήτησε ποτέ από τους σεναριογράφους να συμπεριλάβουν στην ταινία χαρακτήρες από τη Γη, οι οποίοι είχαν εμφανιστεί σε προηγούμενες ταινίες, και ο Φάιγκι είπε πως η Φόστερ και ο Θορ είχαν χωρίσει στο μεσοδιάστημα των δύο ταινιών. Τον Μάιο, η Marvel επιβεβαίωσε τη συμμετοχή των Μπλάνσετ και Τόμπσον, ανακοινώνοντας επίσης τις προσθήκες των Τζεφ Γκόλντμπλουμ ως Γκράντμαστερ και Καρλ Ούρμπαν ως Σκερτζ και αποκαλύπτοντας πως οι Ίντρις Έλμπα και Άντονι Χόπκινς θα επέστρεφαν για να επαναλάβουν τους αντίστοιχους ρόλους τους ως Χέιμνταλ και Όντιν από τις προηγούμενες ταινίες. Στις αρχές Ιουνίου, η Παλασέι και το στέλεχος των Marvel Studios, Ντέιβιντ Γκραντ, ανακοίνωσαν πως τα γυρίσματα θα ξεκινούσαν στις 4 Ιουλίου 2016, με την εταιρία Weta Workshop να δημιουργεί τα προπς της ταινίας. Πριν καταστρέψουν το σκηνικό της ταινίας Doctor Strange, ο Γουαϊτίτι έγραψε και γύρισε μία σκηνή εκεί, όπου ο Θορ συναντιέται με τον Στίβεν Στρέιντζ, τον οποίο υποδύεται ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Η Marvel και ο σκηνοθέτης της ταινίας Doctor Strange, Σκοτ Ντέρικσον, θεώρησαν πως η σκηνή ήταν «ιδανική» για την είσοδο του Στρέιντζ στο ευρύτερο MCU, κι έτσι αποφάσισαν να την προσθέσουν στους τίτλους τέλους της ταινίας Doctor Strange.Ο Φάιγκι σημείωσε πως η ταινία Thor: Ragnarok θα λάμβανε χώρα κυρίως στο σύμπαν και όχι στη Γη, κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες Thor. Επεκτάθηκε λέγοντας: «Τονικά και γεωγραφικά υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί πλανήτες εκτός των εννέα βασιλείων που επισκεφτήκαμε» στις ταινίες. Για τα ταξίδια στο διάστημα, ο Γουαϊτίτι συμβουλεύτηκε τον θεωρητικό φυσικό Κλίφορντ Τζόνσον, ο οποίος έριξε μία ματιά στα πρώτα προσχέδια του σεναρίου και έδωσε ιδέες στον Γουαϊτίτι, οι οποίες θα μπορούσαν «να κλείσουν το μάτι σε μερικές από τις παλιές κλασικές ιστορίες [του Θορ]». Ο αστρονόμος-φυσικός Άνταμ Φρανκ λειτούργησε επίσης ως σύμβουλος, παρέχοντας συμβουλές για σκουληκότρυπες και διαγαλαξιακά ταξίδια. Ο συν-δημιουργός του Θορ, Τζακ Κίρμπι, ήταν μία από τις σημαντικότερες πηγές έμπνευσης για τον Γουαϊτίτι, όσον αφορούσε την οπτική εικόνα της ταινίας. Ως πηγή έμπνευσης για κάποια «πραγματικά διασκεδαστικά στοιχεία ... τόσο στυλιστικά όσο και αφηγηματικά», σύμφωνα με τον Γουίντερμπαουμ, υπήρξε επίσης και η ιστορία «Ragnarok» του Γουόλτ Σίμονσον, καθώς επίσης και η σειρά ιστοριών Thor: God of Thunder του Τζέισον Άαρον, για τον σχεδιασμό της Χέλα και των ικανοτήτων της. Ο Γουαϊτίτι είπε πως ο πλανήτης Σακάρ, ο οποίος εμφανίζεται στην ιστορία «Planet Hulk», ήταν «η μεγαλύτερη αλλαγή για την ταινία και τους τρεις χαρακτήρες», με τον Γουίντερμπαουμ να τον περιγράφει ως «την τουαλέτα του σύμπαντος», καθώς περιβάλλεται από «σκουληκότρυπες μέσα από τις οποίες, εδώ και αιώνες, ξεπετάγονται άχρηστα πράγματα». Στην ταινία απεικονίζεται επίσης το Μουσπελχέιμ, ένα από τα εννέα Βασίλεια, το οποίο διοικεί ο Σάρτουρ. Ο σχεδιαστής παραγωγής, Νταν Χένα, τον περιέγραψε ως μία σφαίρα Ντάισον που αντλεί δύναμη από έναν αστέρα που πεθαίνει, για να δώσει ενέργεια στους κατοίκους του. Ο Χένα ήλπιζε να δώσει στο Άσγκαρντ «μια πιο ανθρώπινη μορφή» σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες, προσθέτοντας μικρότερα κτίρια ώστε να δείχνει πιο πρακτικό και χρηστικό. Για την αρένα των μονομάχων στον Σακάρ, ο Χένα μελέτησε τις ρωμαϊκές αντίστοιχες αρένες, αλλά τη διαφοροποίησε από προηγούμενες παρόμοιες ιδέες, κάνοντάς την «εξ'ολοκλήρου εξωγήινη». Η αρένα περιβάλλεται απο «όρθιες κερκίδες».Ο Γουαϊτίτι είπε πως η ταινία θα εφεύρισκε εκ νέου το franchise, καθώς «αρκετά από αυτά που κάνουμε στην ταινία είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα είδος αποσυναρμολόγησης και καταστροφής της παλιάς ιδέας και ξανακτίσιμό της με έναν καινούριο, πιο φρέσκο τρόπο. Όλοι έχουν μια ελαφρώς καινούρια αντίληψη για τους χαρακτήρες τους, κάνοντάς την [ταινία] να μοιάζει σαν να είναι αυτή η πρώτη ταινία Thor (2001)». Πρόσθεσε πως είχε δει τις άλλες ταινίες και τις σεβόταν, αλλά ήθελε να επικεντρωθεί στο να φτιάξει μία «αυτόνομη ταινία επειδή αυτή μπορεί να είναι και η μόνη στιγμή για να το κάνω. Απλά θέλω να κάνω μια δική μου εκδοχή σε ταινία Marvel με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Αυτό είναι κάτι στο οποίο ήλπιζε και ο Χέμσγουορθ, περιμένοντας έναν ελαφρύτερο τόνο στην ταινία Ragnarok συγκριτικά με τις άλλες ταινίες Thor (ειδικά τη δεύτερη), κάτι παρόμοιο με την ταινία Φύλακες του Γαλαξία. Είπε: «Νιώθω πως είχαμε λιγότερη αφέλεια ή διασκέδαση ή χιούμορ [στη δεύτερη ταινία], στοιχεία που η πρώτη [ταινία] ίσως είχε. Εύχομαι να είχαμε περισσότερο από αυτά τα στοιχεία στη δεύτερη ... Κάναμε το βασιλικό στοιχείο. Κάναμε το Σαιξπηρικό στοιχείο, τα δείξαμε αυτά. Νομίζω πως τώρα είναι ώρα να προχωρήσουμε και να πούμε, 'Εντάξει, μια χαρά. Ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό'». Ο Χέμσγουορθ συνέχισε λέγοντας πως προκειμένου να αποφευχθεί «η προβλεψιμότητα» τόσο της ταινίας όσο και του χαρακτήρα, υπήρχε «σίγουρα ο στόχος να γίνει κάτι απροσδόκητο...νομίζω θέλουμε να πάμε σε κάτι πιο περιπετειώδες και διασκεδαστικό».Τα γεγονότα της ταινίας Ragnarok διαδραματίζονται τέσσερα χρόνια μετά τα γεγονότα της ταινίας Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος, δύο χρόνια μετά τα γεγονότα της ταινίας Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron και περίπου την ίδια περίοδο με τα γεγονότα των ταινιών Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (2016) και Spider-Man: Η Επιστροφή Στον Τόπο Του (2017), με τον Γουίντερμπαουμ να σημειώνει πως «τώρα στη Φάση Τρία, τα πράγματα συμβαίνουν το ένα πάνω στο άλλο». Τα γεγονότα της ταινίας Ragnarok προετοιμάζουν επίσης τα γεγονότα της ταινίας Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας και ο Χέμσγουορθ, πριν πάρει στα χέρια του το σενάριο της ταινίας Ragnarok, μίλησε με τους σκηνοθέτες της ταινίας Πόλεμος της Αιωνιότητας, Άντονι και Τζο Ρούσο, για να δει το πώς θα συνδέονταν οι δύο ταινίες. Σχετικά με αυτό, δήλωσε πως η ταινία Ragnarok «σίγουρα ρέει όμορφα μέσα σε αυτές τις ταινίες», ενώ ο Γουίντερμπαουμ παρομοίασε τον αντίκτυπο της ταινίας Ragnarok στο ευρύτερο MCU με τον αντίκτυπο που είχε η ταινία Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα (2014), λέγοντας πως θα διέλυε την ιδέα που είχε ήδη καθιερωθεί για το Άσγκαρντ, με τον ίδιο τρόπο «που η ταινία Στρατιώτης του Χειμώνα διέλυσε την ιδέα που υπήρχε για την Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α.». Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 4 Ιουλίου 2016, υπό τον κωδικό τίτλο Creature Report, στα στούντιο Village Roadshow στο Όξενφορντ, Χρυσή Ακτή, Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και τις εννέα σκηνές των στούντιο. Επιπρόσθετα γυρίσματα έλαβαν επίσης χώρα σε όλη την πολιτεία του Κουίνσλαντ, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Πάρκου Τάμποριν. Η κεντρική εμπορική περιοχή του Μπρίσμπεϊν, όπου τα γυρίσματα έλαβαν χώρα από τις 22 μέχρι τις 25 Αυγούστου, χρησιμοποιήθηκε ως αναπαράσταση για τη Νέα Υόρκη. Ο Χαβιέρ Αγκιρεσαρόμπε εργάστηκε ως φωτογράφος της ταινίας, περιγράφοντας τη δουλειά του σε αυτήν ως «έναν σπάνιο συνδυασμό ικανοποίησης και απογοήτευσης», καθώς ένιωσε πως βρισκόταν εκεί κυρίως για να εξυπηρετεί τον σκηνοθέτη και τον επικεφαλής των οπτικών εφέ, αλλά νιώθοντας ταυτόχρονα και «πολύ ευτυχισμένος που ήταν σε θέση να ανταποκριθεί σε τέτοιες απίστευτες τεχνικές απαιτήσεις».Αργότερα τον Ιούλιο, αναφορικά με τη φύση της ταινίας ως «κομεντί με φιλαράκια», ο Γουαϊτίτι είπε πως το σενάριο είχε αλλάξει και δεν ήταν ακόμα ξεκάθαρο το πώς θα έμοιαζε το τελικό προϊόν, αλλά υπήρχαν «στοιχεία φιλίας σε αυτήν ανάμεσα σε Θορ και Hulk». Είπε πως θα ήταν μία ταινία «επιστημονικής φαντασίας των δεκαετιών 1970/1980» και «η πιο 'εκτός τόπου και χρόνου' από όλες τις ταινίες της Marvel», με τον τόνο της να πλησιάζει αυτόν της ταινίας Χαμός στην Τσάιναταουν. Πηγή έμπνευσης για το στοιχείο του οδικού ταξιδιού της ταινίας αποτέλεσαν οι ταινίες 48 ώρες (1982), Ο Φίλος μου κι Εγώ (1987) και Αεροπλάνα, Λιμουζίνες και Τρένα (1987). Επίσης, ο Γουαϊτίτι ζήτησε από τους επικεφαλής κάθε τμήματος να δουν την ταινία Φλας Γκόρντον (1980) πριν ξεκινήσουν να εργάζονται. Το 2016 την Comic-Con του Σαν Ντιέγκο, παρουσιάστηκαν κάποια σκίτσα τα οποία αποκάλυπταν πως ο χαρακτήρας του λύκου Φένρις θα εμφανιζόταν στην ταινία.Μέχρι τον Αύγουστο, περισσότεροι από 100 εργάτες που δούλευαν στο στήσιμο και την κατασκευή των σκηνικών έλαβαν ειδοποιήσεις για ολοκλήρωση των εργασιών τους, με μερικούς να παραπονιούνται πως τους είχαν υποσχεθεί πως η δουλειά θα κρατούσε μέχρι τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 2016 και πως εργάτες από τη Νέα Ζηλανδία είχαν ευνοϊκότερη μεταχείριση από τους ντόπιους Αυστραλούς. Ωστόσο, η Πρωθυπουργός Παλασέι δήλωσε πως η δουλειά στησίματος των σκηνικών είχε απλά «ολοκληρωθεί» και πως άλλες δουλειές θα άνοιγαν όταν οι ηθοποιοί θα κατέφταναν για την έναρξη των γυρισμάτων. Τα σκηνικά που δημιουργήθηκαν για την ταινία αφορούσαν τον Σακάρ, συμπεριλαμβανομένων του παλατιού του Γκράντμαστερ και του περιβάλλοντα χώρου σκουπιδιών, καθώς επίσης και για το Άσγκαρντ, το οποίο βασίστηκε στην αισθητική των προηγούμενων ταινιών Thor. Το εσωτερικό του Quinjet των Εκδικητών, το οποίο είχε δημιουργηθεί για την ταινία Οι Εκδικητές (2012), μεταφέρθηκε στην Αυστραλία. Ο Γουαϊτίτι, ο οποίος είναι Μάορι, είχε σαν προτεραιότητά του την πρόσληψη Ιθαγενών και Αβοριγινών Αυστραλών, όπως επίσης και Νεοζηλανδών, σε διάφορα τμήματα, λέγοντας: «Είναι μια ευθύνη που έχεις απέναντι στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Έρχεσαι σε μία χώρα και βοηθάς την οικονομία με την παραγωγή και δημιουργείς θέσεις εργασίας, αλλά νομίζω πως μεγαλύτερη ευθύνη είναι να φροντίσεις τους ανθρώπους που έχουν λιγότερες ευκαιρίες». Πρόσθεσε πως έχοντας αυτούς τους ανθρώπους στο συνεργείο «νιώθω σαν να είμαι με οικογένεια» και «με βοηθάει να ηρεμώ και να νιώθω χαλαρός». Οι Ιθαγενείς και οι Αβορίγινες προσλήφθηκαν ως μέρος μιας πρωτοβουλίας του Τμήματος Ιθαγενών της Screen Australia, του οποίου αποστολή είναι «να παρέχει πρόσβαση σε Αβορίγινες και νησιώτες του Πορθμού Τόρες στην κινηματογραφική βιομηχανία».Στα μέσα Σεπτεμβρίου 2016, σκίτσα από τα γυρίσματα έδειχναν πως ο χαρακτήρας του Midgard Serpent θα εμφανιζόταν στην ταινία, όπως επίσης και η Σιφ με τους Τρεις Πολεμιστές, σύμμαχοι του Θορ στις προηγούμενες ταινίες. Προς το τέλος του μήνα, αποκαλύφθηκε πως ο Σαμ Νιλ, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Γουαϊτίτι στην ταινία Κυνήγι ανθρώπων, θα είχε κάποιο ρόλο στην ταινία. Σύντομα, ο Γουαϊτίτι υπονόησε πως στην ταινία θα εμφανίζονταν και οι χαρακτήρες Κοργκ, τον οποίο ο ίδιος ενσάρκωσε μέσω καταγραφής κίνησης, και Μικ, τον οποίο δεν ενσαρκώνει κάποιος ηθοποιός, καθώς δεν μιλάει καθόλου στην ταινία και απεικονίζεται ως «ένα πλάσμα που μοιάζει με προνύμφη ... [με] ρομποτικά πόδια και χέρια». Στα μέσα Οκτωβρίου, ο Γουαϊτίτι αποκάλυψε πως χρησιμοποιήθηκε μια νέα τεχνολογία κάμερας για κάποια πλάνα της ταινίας και πως ήλπιζε να μπορούσε να συμπεριλάβει στην ταινία τον χαρακτήρα Ρόμαν Ντέι του Τζον Σι Ράιλι, αλλά «δεν υπήρχε τρόπος να το καταφέρει». Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν στις 28 Οκτωβρίου 2016. Κάποια δευτερεύοντα γυρίσματα έλαβαν χώρα στο νησί Ντιρκ Χάρτογκ, ανοικτά της Δυτικής Αυστραλίας, και στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας. Σύμφωνα με τον Γουαϊτίτι, το 80% των διαλόγων στην ταινία Thor: Ragnarok ήταν αυτοσχεδιασμός, προκειμένου να δημιουργηθεί μια «πολύ χαλαρή και συνεργατική διάθεση» ανάμεσα στο καστ, αλλά και ως μία προσπάθεια αναπαραγωγής του τόνου και της ευαισθησίας από τις προηγούμενες ταινίες του. Δήλωσε: «Ο τρόπος που εργάζομαι είναι συχνά να βρίσκομαι πίσω από την κάμερα, ή δίπλα από αυτήν, φωνάζοντας στους ηθοποιούς 'Πες αυτό, πες αυτό! Πες το με αυτόν τον τρόπο!'». Τον Ιανουάριο του 2017, αποκαλύφθηκε πως ο Πίρσον θα ήταν ο μοναδικός που θα λάμβανε πίστωση για το σενάριο της ταινίας, με την ιστορία να πιστώνεται στους Κάιλ, Γιοστ και Φόλσομ. Τον Σεπτέμβριο, αυτό ανανεώθηκε και ο Πίρσον εμφανιζόταν ως σεναριογράφος, ενώ οι Κάιλ και Γιοστ πιστώθηκαν την ιστορία. Η Φόλσομ διαφώνησε έντονα με τη Marvel για την προώθηση της ταινίας με αυτές τις πιστώσεις, σημειώνοντας πως το Σωματείο Σεναριογράφων Αμερικής (WGA) δεν είχε ακόμα καθορίσει τις τελικές πιστώσεις για την ταινία. Αργότερα, είπε πως η Marvel θα της πίστωνε την ιστορία της ταινίας, αλλά αυτό απορρίφθηκε από το WGA εξαιτίας του κανονισμού που υπήρχε πως την ιστορία μιας ταινίας μπορούν να την πιστωθούν το πολύ δύο άτομα, με εξαίρεση όταν υπάρχουν συγγραφικές ομάδες ατόμων, οι οποίες καταγράφονται ως ένα άτομο. Έτσι, ο Πίρσον και η ομάδα των Κάιλ και Γιοστ έλαβαν πίστωση για την ιστορία της ταινίας Ragnarok. Η Φόλσομ πρόσθεσε πως σχεδίαζε να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης και πως η Marvel ήταν στο πλευρό της στην προσπάθειά της να λάβει πίστωση για την ταινία. Μέχρι το τέλος του μήνα οι πιστώσεις ανανεώθηκαν για ακόμα μία φορά, ορίζοντας αυτή τη φορά τους Πίρσον, Κάιλ και Γιοστ ως σεναριογράφους.Τον Φεβρουάριο του 2017, η Ρέιτσελ Χάους είπε πως είχε έναν μικρό ρόλο στην ταινία, έχοντας δουλέψει με τον Γουαϊτίτι και στο παρελθόν. Τον Ιούλιο του 2017, έλαβαν χώρα κάποια επιπρόσθετα γυρίσματα στην Ατλάντα, τα οποία διήρκησαν τρεις εβδομάδες και συμπεριλάμβαναν και τα γυρίσματα των μετά τους τίτλους τέλους σκηνών. Σε μία από αυτές, εμφανίζεται για πρώτη φορά το διαστημόπλοιο Sanctuary II, το οποίο ανήκει στον Θάνος στην ταινία Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας, ενώ στην άλλη εμφανίζεται ο Γκράντμαστερ. Οι Γκόλντμπλουμ και Γουαϊτίτι έκαναν διάφορους αυτοσχεδιασμούς και πολλές διαφορετικές εκδοχές αυτής της σκηνής. Σε μία εκδοχή, η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε, ακούγεται ο εθνικός ύμνος του Σακάρ, ο οποίος «δημιουργήθηκε επί τόπου». Επίσης, στην Ατλάντα γυρίστηκε η σκηνή όπου Ασγκαρντιανοί ηθοποιοί ανεβάζουν το θεατρικό το οποίο βασίζεται στα γεγονότα της ταινίας Σκοτεινός Κόσμος. Ο Νιλ εμφανίζεται στη σκηνή ως ο ηθοποιός που υποδύεται τον Όντιν, ενώ ο αδελφός του Χέμσγουορθ, Λουκ, υποδύεται τον Θορ. Εξηγώντας τη σκηνή, ο Γουαϊτίτι είπε: «Αν ήμουν ο Λόκι και κυβερνούσα το Άσγκαρντ, θα έγραφα ένα έργο για τον εαυτό μου και θα ανάγκαζα τους πάντες να πάνε να το παρακολουθήσουν—θα άλλαζα τις λεπτομέρειες του έργου και θα έβαζα ένα τεράστιο όνομα να με υποδυθεί». Για τον ηθοποιό Λόκι, «ήθελαν πραγματικά κάποιον καλό και κάποιον που είναι αστείος» και ο Κρις Χέμσγουορθ πρότεινε τον Ματ Ντέιμον, τον οποίο γνώριζε προσωπικά. Ο Ντέιμον βρισκόταν στη Νέα Υόρκη εκείνο το διάστημα και πέταξε μέχρι την Ατλάντα, απλά για να γυρίσει αυτή τη σκηνή. Επίσης, κατά τα συμπληρωματικά γυρίσματα, άλλαξε η τοποθεσία της σκηνής όπου ο Θορ και ο Λόκι εντοπίζουν τον Όντιν στη Γη και στη συνέχεια, η Χέλα καταστρέφει το Μγιόλνιρ. Αρχικά, η σκηνή διαδραματιζόταν σε ένα στενό της Νέας Υόρκης, αλλά ο Γουαϊτίτι αποφάσισε πως το περιβάλλον αποσπούσε την προσοχή από το συναισθηματικό κομμάτι της σκηνής. Έτσι, η τοποθεσία άλλαξε και «μεταφέρθηκε» στη Νορβηγία, για την οποία ο Γουαϊτίτι ένιωσε πως έδινε μεγαλύτερο βάρος στη σκηνή, κάνοντας την ιστορία του Όντιν πιο «αυθεντική», επιτρέποντας επίσης στους χαρακτήρες και στο κοινό να «χαλαρώσουν για ένα δευτερόλεπτο και να απολαύσουν τη στιγμή, επειδή η υπόλοιπη ταινία τρέχει ασταμάτητα».Μέχρι τη στιγμή που τα συμπληρωματικά γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί, η ταινία είχε ήδη περάσει από το μοντάζ και η αρχική εκδοχή του Γουαϊτίτι συνολικής διάρκειας δύο ωρών και σαράντα λεπτών, είχε μειωθεί κάπου στα ενενήντα λεπτά, διάρκεια η οποία αναμενόταν να αυξηθεί ελαφρώς με την προσθήκη του καινούριου υλικού. Ωστόσο, μετά το πάνελ της ταινίας στην Comic-Con του 2017, αποφασίστηκε να προστεθούν πίσω αρκετά από τα αστεία που είχαν αφαιρεθεί, με την τελική διάρκεια να φτάνει τις δύο ώρες και δέκα λεπτά μετά την ολοκλήρωση του μοντάζ. Οι Τζόελ Νέγκρον και Ζιν Μπέικερ ήταν οι μοντέρ της ταινίας. Ο Γουαϊτίτι περιέγραψε τη διαδικασία του να αποφασιστεί ποια αστεία θα κρατούσαν ως «πολύ δύσκολη ... κάποιες φορές ένα αστείο θα λειτουργούσε στην αρχή της ταινίας, ενώ δεν θα ήταν καθόλου αστείο [ή] θα ήταν αστείο σε λάθος σημείο και στο τέλος, έπρεπε να δοκιμάζουμε τα αστεία και το σε ποιο σημείο της ταινίας θα λειτουργούσαν καλύτερα». Στην ταινία Ragnarok ξεκαθαρίζεται επίσης πως το Γάντι της Αιωνιότητας, το οποίο εμφανίστηκε στην ταινία Thor, ήταν ψεύτικο. Ο Φάιγκι επεκτάθηκε πάνω σε αυτό, λέγοντας πως το Γάντι συμπεριλήφθηκε στην ταινία Thor ως «easter egg», καθώς τα Marvel Studios «εργάζονταν πάνω στην ταινία Οι Εκδικητές και προσπαθούσαν να τα βάλουν όλα σε μία σειρά για το κλείσιμο της Φάσης Ένα». Ωστόσο, σύντομα μετά την κυκλοφορία της ταινίας Οι Εκδικητές και την έναρξη της προσπάθειας των στούντιο να σταθεροποιήσουν τα πλάνα τους για την ταινία Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας, συνειδητοποίησαν πως το γάντι που εμφανίστηκε στην ταινία Thor δεν θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί, δημιουργώντας έτσι μία εσωτερική θεωρία πως ήταν ψεύτικο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στη δημιουργία της σκηνής στην ταινία Ragnarok, η οποία δημιουργήθηκε «μόνο και μόνο για να έχουμε την ευκαιρία να το αποκαλέσουμε ψεύτικο». Οπτικά εφέ Τα οπτικά εφέ της ταινίας δημιουργήθηκαν στα στούντιο της εταιρίας Industrial Light & Magic (ILM) σε Σαν Φρανσίσκο και Βανκούβερ, με βοήθεια από τις εταιρίες Base FX, Animatrik και Virtuos, καθώς επίσης και από τις εταιρίες Framestore, Method Studios, Digital Domain, Rising Sun Pictures, Luma Pictures, D Negative, Iloura, Image Engine, Trixter, The Secret Lab, WhiskeyTree Inc, Fin Designs + Effects και Perception. Η οπτικοποίηση της δουλειάς έγινε από τις εταιρίες The Third Floor και Day for Nite. Η εταιρία Luma Pictures δημιούργησε πάνω από 200 πλάνα σε οκτώ σκηνές, ιδιαίτερα πάνω στους χαρακτήρες των Κοργκ και Μικ. Η εταιρία Method Studios δημιούργησε πάνω από 450 πλάνα, συμπεριλαμβανομένων της σκηνής μάχης μεταξύ του Θορ και του Σάρτουρ στο ξεκίνημα της ταινίας και της μάχης μεταξύ της Χέλα και των Ασγκαρντιανών φρουρών. Η εταιρία D Negative δημιούργησε πάνω από 190 πλάνα, δημιουργώντας το περιβάλλον του Σακάρ, συμπεριλαμβανομένων του τοπίου γύρω από αυτόν και των σκουληκότρυπων. Οι σκουληκότρυπες δημιουργήθηκαν σε συνεργασία με την εταιρία Digital Domain. Ο σχεδιασμός των βασικών τίτλων τέλους της ταινίας έγινε από την εταιρία Perception.Η εταιρία ILM, η οποία εργάστηκε πάνω σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του Hulk, αυτή τη φορά έπρεπε να προσθέσει περισσότερες λεπτομέρειες στα χαρακτηριστικά του προσώπου του εξαιτίας των περισσότερων ατακών που είχε σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Ο επικεφαλής των οπτικών εφέ της ILM, Τσαντ Γουίμπ, εξήγησε πως οι εκφράσεις του Ράφαλο καταγράφηκαν με τη χρήση της τεχνολογίας Medusa. Έχοντας καταγράψει 90 διαφορετικές εκφράσεις, η ILM «δημιούργησε μία εντελώς καινούρια βιβλιοθήκη που θα επέτρεπε [στον Hulk] να καλύψει ένα πλήρες εύρος φυσιολογικών ανθρώπινων οπτικών χαρακτηριστικών». Για να βοηθήσουν τους καλλιτέχνες των οπτικών εφέ να δημιουργήσουν τον Hulk, ένα άτομο καλυμμένο με πράσινη μπογιά σώματος αναπαρήγαγε τις προβλεπόμενες κινήσεις του χαρακτήρα. Επιπρόσθετα, ο κασκαντέρ Πολ Λο, ο οποίος έχει ύψος κάτω από 1,52 μ., έπαιρνε τη θέση του Χεμσγουορθ όταν οι αναπαραστάσεις αφορούσαν σκηνές που εμπεριείχαν και τον Θορ, έτσι ώστε η διαφορά ύψους μεταξύ των χαρακτήρων να είναι αναλογικά σωστή. Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν ο Θορ και ο Hulk αλληλοεπιδρούσαν, χρησιμοποιούσαν έναν ψηφιακό σωσία του Θορ (επίσης φτιαγμένο από την ILM), για να έχουν μεγαλύτερη ευελιξία στις λήψεις. Η ILM εργάστηκε πάνω σε όλες τις σκηνές του Hulk στην ταινία, εκτός από την τελική σκηνή μάχης, η οποία ολοκληρώθηκε απο την εταιρία Framstore με τη χρήση υλικού της ILM. Η Framestorm δημιούργησε σχεδόν 460 πλάνα, τα οποία εμπεριείχαν ψηφιακούς σωσίες των Θορ και Χέλα, τους Φένρις, Κοργκ και Μικ, τον γίγαντα Σάρτουρ στο τέλος της ταινίας και πάνω από 9000 κτίρια του Άσγκαρντ, για τα οποία χρησιμοποίησαν υλικό της εταιρίας D Negative από τη δουλειά της στην ταινία Σκοτεινός Κόσμος.Η εταιρία Rising Sun Pictures παρήγαγε περισσότερα από 170 πλάνα οπτικών εφέ για την ταινία. Εργάστηκε πάνω στη σκηνή αναδρομής στο παρελθόν της Βαλκυρίας, με τη σουρεαλιστική αιθέρια απεικόνιση της σκηνής να επιτυγχάνεται μέσω συνδυασμού καταγραφής κίνησης, γραφικών υπολογιστή, ρυθμού καρέ υψηλής ταχύτητας (900 καρέ/δευτερόλεπτο) και ειδικού φωτισμού 360 μοιρών σε μία εξέδρα που περιείχε 200 στροβοσκοπικά φώτα για να λούσουν τη σκηνή σε κυματιστά μοτίβα φωτός και σκιάς. Η Rising Sun βοήθησε επίσης στη δημιουργία διαφόρων CGI στοιχείων της Χέλα, όπως τη «μετάβαση των μαλλιών» της σε κέρατα και την πρώτη εμφάνισή της στη Νέα Υόρκη. Μετά τα συμπληρωματικά γυρίσματα, η εταιρία ImageEngine ολοκλήρωσε την καινούρια, πρώτη εμφάνιση του χαρακτήρα στη Νορβηγία, καθώς η Rising Sun εργαζόταν πάνω στη σκηνή μάχης στο παλάτι. Μέχρι τον Αύγουστο του 2016, ο Μαρκ Μάδερσμπο προσλήφθηκε για να συνθέσει τη μουσική της ταινίας. Η ηλεκτρονική μουσική της ταινίας είναι επηρεασμένη από τη δουλειά του Ζαν Μισέλ Ζαρ. Ο Γουαϊτίτι δήλωσε πως θα είχε ζητήσει απο το συγκρότημα Queen να δουλέψει πάνω στο soundtrack της ταινίας αν ο τραγουδιστής τους Φρέντι Μέρκιουρι ήταν ακόμα ζωντανός, επειδή η ταινία είναι «μια κουλ, τολμηρή, πολύχρωμη κοσμική περιπέτεια» και θα ταίριαζε στην «αισθητική» του συγκροτήματος. Επιπρόσθετη μουσική που εμπεριέχεται στην ταινία συμπεριλαμβάνει το τραγούδι «Immigrant Song» του συγκροτήματος Led Zeppelin και το τραγούδι «Pure Imagination» από την ταινία Ο Γουίλι Γουόνκα και το Εργοστάσιο Σοκολάτας (1971). Τα θέματα του Πάτρικ Ντόιλ από την ταινία Thor και του Μπράιαν Τάιλερ από τις ταινίες Σκοτεινός Κόσμος και Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron, καθώς επίσης το θέμα «The Lonely Man» του Τζο Χάρνελ από την τηλεοπτική σειρά του 1978, Ο Απίθανος Hulk, επίσης χρησιμοποιούνται στην ταινία. Το soundtrack της ταινίας κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή στις 20 Οκτωβρίου 2017 και σε φυσική μορφή στις 10 Νοεμβρίου 2017 από την Hollywood Records. Το 2016, στη Comic-Con του Σαν Ντιέγκο, αποκαλύφθηκε ένα μοντέλο της στολής μονομάχου του Hulk, παρουσιάστηκαν σκίτσα και animatics, ενώ προβλήθηκε και μία ταινία μικρού μήκους τύπου «mockumentary» με τίτλο Team Thor. Την ταινία αυτή σκηνοθέτησε ο Γουαϊτίτι και σε αυτήν παρουσιάζεται τι έκαναν οι Θορ και Μπάνερ κατά τη διάρκεια των γεγονότων της ταινίας Εμφύλιος Πόλεμος, με τον Ντέιλι Πίρσον να εμφανίζεται ως ο Αυστραλός συγκάτοικος του Θορ, Ντάριλ Τζέικομπσον. Η ταινία κυκλοφόρησε διαδικτυακά τον Αύγουστο του 2016 και, τον επόμενο μήνα, συμπεριλήφθηκε στην ψηφιακή λήψη της ταινίας Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος. Μία δεύτερη ταινία μικρού μήκους με τίτλο Team Thor: Μέρος 2 κυκλοφόρησε με τα home media της ταινίας Doctor Strange τον Φεβρουάριο του 2017, με τον Πίρσον να επαναλαμβάνει τον ρόλο του. Υλικό από την ταινία Ragnarok προβλήθηκε επίσης και στη CinemaCon του 2017.Στις 10 Απριλίου 2017, κυκλοφόρησε το πρώτο τρέιλερ. Η Σάντι Σάφερ από την ιστοσελίδα Screen Rant ένιωσε πως ήταν «ένα δυνατό ξεκίνημα» για την ταινία, έχοντας «μία ξεκάθαρα παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα», ρυθμισμένη με το τραγούδι «Immigrant Song». Ο Χάιμ Γκάντερνμπεργκ από την ιστοσελίδα The Verge είπε πως «αυτή μπορεί να είναι η πιο περίεργη ταινία Marvel μέχρι στιγμής» χάρη στα κοστούμια, το μακιγιάζ και την αισθητική δεκαετίας 1980 που έχει. Ο Μάικλ Άρμπαϊτερ από την ιστοσελίδα Nerdist ήταν ευχαριστημένος από το τρέιλερ, δηλώνοντας: «Τίποτα μέχρι στιγμής στο MCU δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στη φαντασία που υπόσχεται αυτό [...] σας έχει κάνει ποτέ [κάποια από τις προηγούμενες MCU ταινίες] να νιώσετε ευγνωμοσύνη για αυτό που πάντα γνωρίζαμε και αγαπούσαμε ως περιπέτεια;» Μέσα σε 24 ώρες, το τρέιλερ είχε 136 εκατομμύρια θεάσεις, το τρίτο τρέιλερ με τις περισσότερες θεάσεις για αυτό το χρονικό διάστημα, πίσω από αυτά των ταινιών Μαχητές των Δρόμων 8 (139 εκατομμύρια) και Το Αυτό (197 εκατομμύρια). Έγινε επίσης το τρέιλερ των Disney και Marvel με τις περισσότερες θεάσεις για αυτό το χρονικό διάστημα, ξεπερνώντας αυτά των ταινιών Η Πεντάμορφη και το Τέρας (127 εκατομμύρια) και Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (94 εκατομμύρια). Η ατάκα του Θορ που ακούγεται στο τρέιλερ αναφερόμενος στον Hulk ως «φίλο από τη δουλειά», προτάθηκε στον Χέμσγουορθ από ένα παιδί του Make-A-Wish, το οποίο βρισκόταν στα γυρίσματα τη μέρα που γυριζόταν η συγκεκριμένη σκηνή για να εκπληρώσει την ευχή του.Στην D23 Expo του 2017, εκτέθηκαν διάφορα αντικείμενα και κοστούμια από την ταινία, καθώς και σκηνικά για να βγάζουν φωτογραφίες οι θαυμαστές που βρίσκονταν εκεί. Τα κοστούμια εκτέθηκαν επίσης και στην Comic-Con του Σαν Ντιέγκο του 2017, όπου παρευρέθηκαν ο Γουαϊτίτι και μέλη του καστ για την προώθηση της ταινίας. Στην Comic-Con προβλήθηκαν αποκλειστικά βιντεάκια από την ταινία, καθώς και ένα καινούριο τρέιλερ. Ο Ήθαν Άντερτον από την ιστοσελίδα /Film ένιωσε πως ο «συνδυασμός κωμωδίας και φωτεινότητας, μαζί με τη ζωηρή δράση των κόμικ» ήταν «απίστευτος». Η Χέιλι Φουτς από την ιστοσελίδα Collider ένιωσε «ερωτευμένη με το τρέιλερ» και ήταν «μέσα με τα χίλια» για την ταινία. Ο Ζερμάν Λουσιέρ από την ιστοσελίδα io9 αποκάλεσε το τρέιλερ «δυόμιση λεπτά δράσης, φοβερότητας, χιούμορ και παράνοιας, κάτι το οποίο μπορεί να είναι η πιο καθαρή διασκέδαση που έχουμε δει ποτέ σε τρέιλερ ταινίας της Marvel». Κυκλοφόρησε και η αφίσα της ταινίας, η οποία επίσης έλαβε θετικά σχόλια, με τον Άντονι Κούτο από την ιστοσελίδα Comic Book Resources να την αποκαλεί «αρκετά εντυπωσιακή», «απίστευτα πολύχρωμη» και «απόλυτα συμμετρική» και τον Ματ Γκόλντμπεργκ από την ιστοσελίδα Collider να νιώθει πως «πραγματικά σε αφήνει να καταλάβεις πως αυτή η ταινία Thor θα είναι ριζικά διαφορετική σε σχέση με τις πρώτες δύο». Εξαιτίας της παρουσίασης στην Comic-Con, σύμφωνα με την εταιρία αναλύσεων Comscore και την υπηρεσία της, PreAct, η ταινία Thor: Ragnarok πυροδότησε πάνω από 264.000 καινούριες συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα την περίοδο 17-23 Ιουλίου, τις περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ταινία σε ανάλογο χρονικό διάστημα. Για ακόμα δύο εβδομάδες, εξακολούθησε να είναι η ταινία με τις περισσότερες συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα.Τον Αύγουστο του 2017, η Marvel συνεργάστηκε με την αυτοκινητοβιομηχανία της Renault για ένα διαφημιστικό που αφορούσε την κυκλοφορία του μοντέλου Kwid στη Βραζιλία. Το διαφημιστικό, το οποίο σκηνοθέτησε ο Τζόναθαν Γκούρβιτ και γυρίστηκε στο Σάο Πάολο, απεικονίζει τον Hulk να καταστρέφει έναν δορυφόρο που κατευθύνεται προς την πόλη. Η εταιρία Framestore εργάστηκε πάνω στα οπτικά εφέ του διαφημιστικού, χρησιμοποιώντας τη βάση που είχαν για τον χαρακτήρα από προηγούμενες ταινίες. Επίσης τον Αύγουστο, η Marvel σε συνεργασία με Dolby Laboratories, Synchrony Bank, Αμερικανική Ένωση για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), Broadcom Masters και Society for Science & the Public, ανακοίνωσαν έναν διαγωνισμό με τίτλο «Superpower of STEM Challenge», ο οποίος καλούσε κορίτσια ηλικίας 15-18 ετών του πεδίου STEM, να «δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο Κάν'το-Μόνος-Σου πρότζεκτ, το οποίο μετά θα μπορούσαν να αναπαράγουν κι άλλοι» με στοχο «να βοηθήσουν την οικογένειά τους, την κοινότητα και τον κόσμο να είναι πιο ασφαλείς, υγιείς και ευτυχισμένοι». Τα κορίτσια που θα κατακτούσαν τις πρώτες πέντε θέσεις του διαγωνισμού θα μπορούσαν να παρευρεθούν στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας, να λάβουν πλήρη ξενάγηση στις εγκαταστάσεις των Walt Disney Studios στο Μπέρμπανκ, ενώ θα λάμβαναν κι έναν προσωπικό λογαριασμό η καθεμία από την Τράπεζα Synchrony με το ποσό των $500. Η κοπέλα που θα κατακτούσε την πρώτη θέση, θα κέρδιζε επίσης «ένα συναρπαστικό τριήμερο συμβουλευτικής στη Νέα Υόρκη στο τμήμα Disney Imagineering», για να δημιουργήσει ένα «επαγγελματικού επιπέδου βίντεο όπου θα διδάσκει άλλα νεαρά άτομα πώς να αναδημιουργήσουν» το νικητήριο πρότζεκτ. Επιπρόσθετα, οι πέντε πρώτες είχαν επίσης την ευκαιρία να επιδείξουν το πρότζεκτ τους στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή, Good Morning America.Την εβδομάδα της 21ης Αυγούστου, συμφωνα με την comScore και την PreAct, η ταινία Ragnarok ήταν για ακόμη μία φορά πρώτη στις συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Τα νέα βιντεάκια με τον Θορ και τον Hulk να παλεύουν, τα οποία κυκλοφόρησαν την ίδια μέρα με τη διεξαγωγή του αγώνα μεταξύ των δύο πρωταθλητών Φλόιντ Μεϊγουέδερ Τζ. και Κόνορ ΜακΓκρέγκορ, βοήθησαν στην πυροδότηση αυτών των 57.000 νέων συζητήσεων εντός της εβδομάδας. Από τις 25 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, η ταινία Ragnarok βρέθηκε στη δεύτερη θέση των συζητήσεων στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ επανήλθε στην πρώτη θέση την εβδομάδα της 16ης Οκτωβρίου, μετά την κυκλοφορία μεγαλύτερων σε διάρκεια βίντεο και λεπτομερειών για την πλοκή. Ξεκινώντας από τις 6 Οκτωβρίου 2017, στο Sunset Showcase Theater στο Hollywood Land του θεματικού πάρκου της Disney στην Καλιφόρνια, Disney California Adventure, προβαλλόταν ένα μικρό κομμάτι της ταινίας σε 3D μορφή με «ειδικά, εντός του θεάτρου, εφέ». Πριν την κυκλοφορία της ταινίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Χέμσγουορθ, Χίντλστον, Μπλάνσετ, Γκόλντμπλουμ, Ράφαλο και Τόμπσον εμφανίστηκαν μαζί με τον Τζέιμς Κορντέν στην εκπομπή του τελευταίου, The Late Late Show with James Corden, για να παρουσιάσουν μία «4D» εκδοχή της ταινίας, η οποία στην πραγματικότητα ήταν ένα θεατρικό έργο. Το καστ παρουσίασε ζωντάνα διάφορες σκηνές από την ταινία φορώντας στολές χαμηλού κόστους και χρησιμοποιώντας προπς από χαρτόνι. Επιπλέον συνεργασίες για την προώθηση της ταινίας συμπεριλαμβάνουν την αλυσίδα εστιατορίων Red Robin, την ασφαλιστική εταιρία υγείας United Healthcare και την εταιρία διαφήμισης και διανομής κινηματογραφικών ταινιών, Screenvision. Στις 10 Οκτωβρίου 2017, η ταινία Thor: Ragnarok έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο El Capitan Theatre στο Λος Άντζελες, ενώ στις 13 Οκτωβρίου έκανε πρεμιέρα στην Αυστραλία, στη Χρυσή Ακτή. Στις 24 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε στις αίθουσες του Ηνωμένου Βασιλείου και από την επόμενη μέρα και στις αίθουσες της διεθνούς αγοράς, ενώ στις αίθουσες της Αυστραλίας κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου. Στις 3 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά σε 4.080 αίθουσες, από τις οποίες περισσότερες απο 3.400 ήταν για 3D προβολή, 381 ήταν για IMAX και IMAX 3D προβολή και 204 ήταν για D-Box προβολή. Παγκοσμίως, η ταινία άνοιξε σε 1187 IMAX αίθουσες, νούμερο το οποίο αποτέλεσε ρεκόρ για άνοιγμα Σαββατοκύριακου τον μήνα Νοέμβριο. Η ταινία ήταν αρχικά προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει στις 28 Ιουλίου 2017. Η ταινία Thor: Ragnarok αποτελεί μέρος της Φάσης Τρία του MCU. Στις 20 Φεβρουαρίου 2018, η ταινία Thor: Ragnarok ήταν διαθέσιμη για ψηφιακή λήψη από την Walt Disney Studios Home Entertainment και στις 6 Μαρτίου κυκλοφόρησε σε Ultra HD Blu-ray, Blu-ray και DVD μορφή, ενώ διατίθετο και σε video on demand. Η ψηφιακή λήψη και οι Blu-ray κυκλοφορίες συμπεριλάμβαναν ένθετα από πίσω από τις κάμερες, ηχητικό σχολιασμό, κομμένες σκηνές, σκηνές από τα γυρίσματα και την ταινία μικρού μήκους Team Darryl, μία συνέχεια της σειράς μικρών ταινιών τύπου «mockumentary» Team Thor και Team Thor: Μέρος 2, στην οποία ο Γκράντμαστερ είναι ο καινούριος συγκάτοικος του Ντάριλ μετά την αποχώρηση του Θορ. Σε μία από τις κομμένες σκηνές, ο Μάικλ Ρούκερ εμφανίζεται ως Γιόντου, επαναλαμβάνοντας τον ρόλο του από τις πρώτες δύο ταινίες Φύλακες του Γαλαξία. Ο Τζέιμς Γκαν, σεναριογράφος και σκηνοθέτης των ταινιών των Φυλάκων, ξεκαθάρισε πως ο χαρακτήρας του Γιόντου δεν προοριζόταν να εμφανιστεί ποτέ στην τελευταία ταινία της τριλογίας και πως ο Ρούκερ βρισκόταν εκείνο το διάστημα σε ένα διπλανό πλατό, όπου γύριζε σκηνές για το Χάλογουϊν του αξιοθέατου Guardians of the Galaxy – Mission: Breakout!, και αποφάσισε να περάσει από τα γυρίσματα της ταινίας Ragnarok «απλά για να χαζολογήσει».Την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας των home media, η ταινία βρέθηκε στην πρώτη θέση της λίστας πωλήσεων του NPD VideoScan, το οποίο μελετά τις συνδυασμένες πωλήσεις DVD και Blu-ray. Οι πωλήσεις σε Blu-ray αποτελούσαν το 83% των συνολικών πωλήσεων, με 11% να προέρχεται από την Ultra HD Blu-ray εκδοχή. Η ταινία Thor: Ragnarok βρέθηκε επίσης στη δεύτερη θέση της λίστας ενοικιάσεων του Media Play News, πίσω από την ταινία Coco. Τη δεύτερη εβδομάδα κυκλοφορίας των home media, η ταινία έπεσε στη δεύτερη θέση της λίστας πωλήσεων του NPD VideoScan, πίσω από την ταινία Justice League, αλλά ανέβηκε στην πρώτη θέση της λίστας ενοικιάσεων του Media Play News. Από τις 12 Νοεμβρίου 2021, η IMAX βελτιωμένη εκδοχή της ταινίας έγινε διαθέσιμη στην πλατφόρμα του Disney+. Η ταινία Thor: Ragnarok είχε έσοδα $316 εκατομμύρια από Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά και $539 εκατομμύρια από τη διεθνή αγορά, φτάνοντας συνολικά τα $855 εκατομμύρια παγκοσμίως. Τον Σεπτέμβριο του 2017, μία έρευνα της εταιρίας Fandango υπέδειξε πως η ταινία Ragnarok ήταν η ταινία του φθινοπώρου που αναμενόταν με την περισσότερη ανυπομονησία. Το Σαββατοκύριακο της 3ης Νοεμβρίου 2017, η ταινία είχε έσοδα $25.4 εκατομμύρια από IMAX προβολές, ξεπερνώντας αυτά της ταινίας Doctor Strange ως η ταινία με τα περισσότερα έσοδα για Σαββατοκύριακο Νοεμβρίου. Μέχρι το τέλος του τρίτου Σαββατοκύριακου προβολής, η ταινία είχε έσοδα $650.1 εκατομμύρια παγκοσμίως, ξεπερνώντας τα συνολικά ανάλογα έσοδα των ταινιών Thor ($449.3 εκατομμύρια) και Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος ($644.6 εκατομμύρια). Είναι η ένατη ταινία με τα περισσότερα έσοδα για το 2017. Συνυπολογίζοντας όλα τα έσοδα και τα έξοδα της ταινίας, η ιστοσελίδα Deadline Hollywood υπολόγισε το διαδικτυακό κέρδος της να φτάνει στα $174.2 εκατομμύρια, τοποθετώντας την στην όγδοη θέση της λίστας «Τα Πολυτιμότερα Blockbusters» του 2017.Η ταινία Thor: Ragnarok, την πρώτη μέρα προβολής της σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά, είχε έσοδα $46.8 εκατομμύρια (συμπεριλαμβανομένων και των εσόδων από τις προβολές το βράδυ της Πέμπτης), φτάνοντας τα $122.7 εκατομμύρια για το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής, γινόμενη η ταινία με τα περισσότερα έσοδα για το Σαββατοκύριακο, η έκτη ταινία με το καλύτερο άνοιγμα για μήνα Νοέμβριο και η ταινία Thor με το μεγαλύτερο άνοιγμα. Τα έσοδα από τις IMAX προβολές ανέρχονταν στα $12.2 εκατομμύρια, το δεύτερο καλύτερο IMAX άνοιγμα για το 2017. Τα έσοδα της Κυριακής ($32.1 εκατομμύρια) ήταν τα δεύτερα καλύτερα έσοδα Κυριακής Νοεμβρίου, πίσω από την ταινία The Hunger Games: Φωτιά (2013) ($34.5 εκατομμύρια). Προβλεπόταν πως το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής, η ταινία θα είχε έσοδα $100-125 εκατομμύρια. Η ταινία Ragnarok παρέμεινε στην πρώτη θέση του box office και το δεύτερο Σαββατοκύριακο με συνολικά έσοδα $211.6 εκατομμύρια, ξεπερνώντας τα ανάλογα έσοδα των προκατόχων της, Thor ($181 εκατομμύρια) και Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος ($206.4 εκατομμύρια). Το τρίτο Σαββατοκύριακο προβολής, η ταινία Thor: Ragnarok έπεσε στην τρίτη θέση του box office και στην τέταρτη θέση το τέταρτο και πέμπτο Σαββατοκύριακο. Η ταινία ξεπέρασε τα συνολικά προβλεπόμενα εγχώρια έσοδα των $280 εκατομμυρίων κατά το πέμπτο Σαββατοκύριακο, φτάνοντας τα συνολικά έσοδα των $291.4 εκατομμυρίων. Το έκτο Σαββατοκύριακο βρέθηκε στην πέμπτη θέση του box office και στην έβδομη θέση κατά το έβδομο Σαββατοκύριακο, ενώ το τελευταίο Σαββατοκύριακο παρέμεινε στην πρώτη δεκάδα.Εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και Καναδά, το πρώτο Σαββατοκύριακο η ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες 36 αγορών, κατακτώντας την κορυφή του box office και στις 36 με συνολικά έσοδα $109.1 εκατομμύρια, με τα $6 εκατομμύρια να προέρχονται από τις 189 αίθουσες IMAX. Το άνοιγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο ($16.2 εκατομμύρια) ήταν το καλύτερο άνοιγμα Οκτωβρίου για μη-Τζέιμς Μποντ ταινία. Το καλύτερο άνοιγμα Σαββατοκύριακου Οκτωβρίου έκανε επίσης στις χώρες Νότια Κορέα ($15.7 εκατομμύρια), Αυστραλία ($8.4 εκατομμύρια), Βραζιλία ($8.1 εκατομμύρια), Ινδονησία ($5.5 million), Ταϊβάν ($5.4 million), Φιλιππίνες ($3.8 million), Μαλαισία ($3.5 million), Νέα Ζηλανδία, Βιετνάμ, Αργεντινή, Κολομβία, Χιλή, Βοσνία, Βουλγαρία, Κροατία και Νότια Αφρική, ενώ στη Γαλλία ($7.7 εκατομμύρια) είχε το δεύτερο καλύτερο άνοιγμα. Στη Βραζιλία είχε επίσης το τρίτο καλύτερο ντεμπούτο για ταινία MCU, ενώ το άνοιγμα στη Νέα Ζηλανδία ήταν το μεγαλύτερο για το 2017. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο, η ταινία Ragnarok έκανε άνοιγμα σε 19 ακόμα αγορές, φτάνοντας στην κορυφή του box office και κάνοντας το μεγαλύτερο άνοιγμα Νοεμβρίου σε Κίνα ($56.3 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων $6 εκατομμυρίων από 446 αίθουσες IMAX), Μεξικό ($10.8 εκατομμύρια), Γερμανία ($8.9 εκατομμύρια) και Ινδία ($5.5 εκατομμύρια), ενώ παρέμεινε στην κορυφή του box office σε αρκετές από τις αγορές που είχε ήδη κυκλοφορήσει. Η ταινία είχε επιπλέον έσοδα $13.2 εκατομμυρίων από 788 αίθουσες IMAX, το καλύτερο άνοιγμα Νοεμβρίου. Το τρίτο Σαββατοκύριακο προβολής, η ταινία παρέμεινε στην κορυφή του box office σε περισσότερες από 30 χώρες, γινόμενη η ταινία με υπερήρωες με τα περισσότερα έσοδα στη Δημοκρατία της Τσεχίας. Μέχρι το πέμπτο Σαββατοκύριακο προβολής, η ταινία Ragnarok έγινε η ταινία με υπερήρωες με τα περισσότερα έσοδα στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Από τις 10 Δεκεμβρίου 2017, οι μεγαλύτερες αγορές της ταινίας ήταν οι Κίνα ($112 εκατομμύρια), Ηνωμένο Βασίλειο ($40.4 εκατομμύρια) και Νότια Κορέα ($35.1 εκατομμύρια). Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει ποσοστό αποδοχής της ταινίας 93% με μέσο όρο βαθμολογίας 7,6/10, βασισμένα σε 440 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας αναφέρεται: «Συναρπαστική, αστεία και πάνω από όλα διασκεδαστική, η ταινία Thor: Ragnarok είναι μία πολύχρωμη κοσμική περιπέτεια, η οποία θέτει ένα νέο πρότυπο για το δικό της franchise—και όλο το υπόλοιπο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel». Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Metacritic βαθμολογεί την ταινία με μέσο όρο 74/100 βασισμένη σε 51 κριτικές, με την ένδειξη «γενικά ευνοϊκές κριτικές». Σε ψηφοφορία κοινού από την εταιρία ερευνών CinemaScore, η ταινία έλαβε μέσο βαθμό «A» σε μία κλίμακα από το A+ μέχρι το F, το καλύτερο που έχει λάβει ταινία από τη σειρά ταινιών Thor, ενώ η εταιρία ερευνών PostTrak ανέφερε πως το 90% του δείγματος της έρευνας που παρακολούθησε την ταινία της έδωσε θετική βαθμολογία και πως το 85% «σίγουρα θα την πρότεινε».Η Σέρι Λίντεν από το περιοδικό The Hollywood Reporter επαίνεσε τον Γουαϊτίτι για τον τρόπο που χειρίστηκε αυτή τη «σύγκρουση κόσμων υπερβολής του CGI», ιδιαίτερα για τον πιο ελαφρύ τόνο που προσέφερε, κάνοντας «ακόμη και τους κεντρικούς κακούς της ιστορίας [να είναι] ανόητα διασκεδαστικοί, σφυρηλατημένοι στο μέγιστο από τους Κέιτ Μπλάνσετ και Τζεφ Γκόλντμπλουμ». Ο Αλόνσο Ντουράλντε από την ιστοσελίδα TheWrap έγραψε: «Τόσο οι κοροϊδίες όσο και οι καυγάδες, θα πρέπει να σημειωθεί, είναι εξαιρετικά, έτσι είτε πας σε υπερηρωικές ταινίες για τη στιλπνή απόδραση είτε για την παλμική δράση, θα λάβεις μία γερή δόση και από τα δύο που αξίζει». Ο Πίτερ Τράωερς απο το περιοδικό Rolling Stone βαθμολόγησε την ταινία με 3/4, περιγράφοντάς την ως «την πιο διασκεδαστική ταινία της Marvel», επαινώντας την αλλαγή του τόνου και της σκηνοθεσίας της ταινίας και συγκρίνοντάς την θετικά με την ταινία Φύλακες του Γαλαξία. Ο Μικ ΛαΣαλ από την εφημερίδα San Francisco Chronicle επαίνεσε τις ερμηνείες των Χέμσγουορθ, Χίντλστον, Μπλάνσετ, Τόμπσον, Γκόλντμπλουμ και Ράφαλο, νιώθοντας πως η ταινία «εμπιστεύεται τους χαρακτήρες της και τη δική της επινόηση, αποφεύγοντας την επανάληψη και παραμένοντας φρέσκια».Ο Ρίτσαρντ Ρόπερ από την εφημερίδα Chicago Sun-Times, παρομοίως επαίνεσε την ταινία αναφερόμενος στις ερμηνείες του καστ ως «εξαιρετικές» και στη σκηνοθεσία του Γουαϊτίτι ως «παιχνιδιάρικη, παράλογα υπερβολική με χιουμοριστικό τρόπο και θαυμάσια αυτοαναφορική». Είπε επίσης πως το soundtrack που χρησιμοποιήθηκε για τη σκηνή της κορυφαίας μάχης, ειδικά το τραγούδι «Immigrant Song» του συγκροτήματος Led Zeppelin, ήταν «τέλεια συγχρονισμένο». Ο Ματ Ζόλερ Σάιτζ από την ιστοσελίδα RogerEbert.com βαθμολόγησε την ταινία με 3/4, συγκρίνοντας θετικά την ερμηνεία του Χέμσγουορθ με αυτήν του Κάρι Γκραντ. «Το χάρισμα του Χέμσγουορθ κρατάει [την ταινία] ενωμένη κάθε φορά που απειλείται να διαλυθεί». Ο Τζάστιν Τσανγκ από την εφημερίδα Los Angeles Times επαίνεσε την ερμηνεία της Μπλάνσετ ως Χέλα, κάνοντας σύγκριση του χαρακτήρα της με άλλους εμβληματικούς κακούς όπως οι Μαλέφισεντ και Τσέρναμπογκ, αλλά και των παρόμοιων θεμάτων και του τόνου της ταινίας με αυτά των ταινιών Φλας Γκόρντον, Ο Πόλεμος των Άστρων (1977) και Ο Γουίλι Γουόνκα και το Εργοστάσιο Σοκολάτας. Ο Ρόμπι Κόλιν από την εφημερίδα The Telegraph βαθμολόγησε την ταινία με 4/5, χαιρετίζοντάς την ως «μία από τις καλύτερες ταινίες [της Marvel] μέχρι στιγμής», επαινώντας τις ερμηνείες και περιγράφοντας τη μουσική του Μαρκ Μάδερσμπο ως «τούρμπο». Ο Μάικλ Φίλιπς από την εφημερίδα Chicago Tribune επαίνεσε τις ερμηνείες των Χίντλστον και Τόμπσον ως «υπέροχα ταιριαστές». Σημείωσε επίσης το παρόμοιο σκηνοθετικό ύφος του Γουαϊτίτι με τις «παρωδικές δουλειές» του Έντγκαρ Ράιτ, χαρακτηρίζοντας την ταινία ως «ασυνήθιστα ζωηρή και κεφάτη», ενώ αναγνώρισε και την επίδραση του «παράγοντα κούρασης» που έχουν οι ταινίες της Marvel στο κοινό.Ο Πίτερ Ντεμπρούτζ από το περιοδικό Variety αποκάλεσε την ταινία «εξωφρενική», αλλά επαίνεσε την ερμηνεία του Γκόλντμπλουμ. Η Στέφανι Ζάκαρεκ από το περιοδικό Time δήλωσε αρνητικά πως «αν και η ταινία Thor: Ragnarok είναι υπερβολικά γεμάτη με διαστημικά οχήματα και θορυβώδεις μάχες με κεραυνούς, αυτή η υπερβολή περισσότερο σε ναρκώνει παρά σε γεμίζει ενέργεια». Η Ζάκαρεκ πρόσθεσε πως «ακόμα και ο καημένος το Θορ μοιάζει χαμένος μέσα σε όλο αυτό και υποτίθεται πως είναι ο πρωταγωνιστής», ενώ επέκρινε τα οπτικά εφέ της ταινίας ως «παράδειγμα δολοφονίας της διασκέδασης» και «κώμα ειδικών εφέ». Η Μανώλια Ντάργκις από την εφημερίδα The New York Times αποκάλεσε την ιστορία «αδιάφορα γεμάτη από μάχες, μηχανορραφίες και βολικές συμπτώσεις», αλλά θεώρησε πως ο Χέμσγουορθ «μοιάζει πιο ευτυχισμένος και πολύ πιο χαλαρός στην ταινία σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες Thor, κάτι το οποίο ίσως είναι το πιο αληθινό επίτευγμα του κυρίου Γουαϊτίτι».Κάποιοι κριτικοί ισχυρίστηκαν πως η ταινία Thor: Ragnarok κρύβει εκλεπτυσμένο σχολιασμό πίσω απο την κωμική εικόνα της, ειδικά σε θέματα που αφορούν την αποικιακή ιστορία και τους ιθαγενείς πληθυσμούς. Σημείο κλειδί σε αυτή τη συζήτηση αποτελεί η ίδια η καταγωγή του Γουαϊτίτι από τον ιθαγενή πληθυσμό Μάορι. Παραδείγματα του εκλεπτυσμένου σχολιασμού αποτελούν η αιματοβαμμένη ιστορία του Άσγκαρντ και η σκόπιμη απόκρυψή της από τον Όντιν, όπως αποκαλύφθηκε από τη Χέλα, η διαφυγή της Σκράπερ 142 στο αλκοόλ για να θάψει την εθνική ταυτότητά της ως Βαλκυρία και ο ευφημισμός του Γκράντμαστερ να αναφέρεται στους «σκλάβους» ως «αιχμαλώτους με εργασία». Στις 8 Ιουλίου 2022, κυκλοφόρησε μία τρίτη συνέχεια με τίτλο Thor: Love and Thunder. Οι Χέμσγουορθ, Τόμπσον και Έλμπα επανέλαβαν τους ρόλους τους, με τους Νάταλι Πόρτμαν, Τζέιμι Αλεξάντερ, Κατ Ντένινγκς και Στέλαν Σκάρσγκορντ να επιστρέφουν, μετά την απουσία τους από την ταινία Ragnarok. Σε αυτή την ταινία, ο χαρακτήρας της Πόρτμαν μπορεί να σηκώσει το σφυρί του Θορ αποκτώντας τις δυνάμεις του, όπως και στα κόμικ. Επιπρόσθετα, οι Κρις Πρατ, Πομ Κλεμεντίφ, Ντέιβ Μπατίστα, Κάρεν Γκίλαν, Βιν Ντίζελ, Μπράντλεϊ Κούπερ και Σον Γκαν επανέλαβαν τους ρόλους τους ως τα μέλη των Φυλάκων του Γαλαξία, Πίτερ Κουίλ / Star-Lord, Μάντις, Ντραξ, Νέμπιουλα, Γκρουτ, Ρόκετ και Κράγκλιν Ομπφόντερι αντίστοιχα. Στο καστ προστέθηκε και ο Κρίστιαν Μπέιλ έχοντας τον ρόλο του κακού της ταινίας, Γκορ, Σφαγέα των Θεών. Με την κυκλοφορία της ταινίας Ragnarok, ο Γουαϊτίτι και η Marvel συζήτησαν την πιθανότητα μίας spin-off Marvel One-Shot ταινίας μικρού μήκους, η οποία θα επικεντρωνόταν στους χαρακτήρες Κοργκ και Μικ, αλλά κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό να συμβεί εξαιτίας της δέσμευσης της Marvel να παράγει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους τον χρόνο. Ωστόσο, ο Φάιγκι είπε πως η Marvel εξακολουθούσε να έχει σχέδια για αυτούς τους δύο χαρακτήρες, χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς. Και οι δύο χαρακτήρες εμφανίστηκαν στις ταινίες Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη και Love and Thunder. Επίσημος ιστότοπος Thor: Ragnarok στην IMDb Thor: Ragnarok στο AllMovie
Το Thor: Ragnarok είναι αμερικανική υπερηρωική ταινία παραγωγής 2017, η οποία βασίζεται στον χαρακτήρα Θορ των Marvel Comics. Η παραγωγή της ταινίας έγινε από τα Marvel Studios και η διανομή από τη Walt Disney Studios Motion Pictures. Αποτελεί συνέχεια των ταινιών Thor (2011) και Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος (2013), καθώς και τη 17η ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel (MCU). Την ταινία σκηνοθέτησε ο Τάικα Γουαϊτίτι, ενώ το σενάριο έγραψαν οι Έρικ Πίρσον και η συγγραφική ομάδα των Κρεγκ Κάιλ και Κρίστοφερ Γιοστ. Σε αυτήν πρωταγωνιστεί ο Κρις Χέμσγουορθ ως Θορ, πλαισιωμένος από τους Τομ Χίντλστον, Κέιτ Μπλάνσετ, Ίντρις Έλμπα, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Τέσσα Τόμπσον, Καρλ Ούρμπαν, Μαρκ Ράφαλο και Άντονι Χόπκινς. Στην ταινία Thor: Ragnarok, ο Θορ πρέπει να δραπετεύσει εγκαίρως από τον εξωγήινο πλανήτη Σακάρ, για να σώσει το Άσγκαρντ από τη Χέλα και το επικείμενο Ράγκναροκ. Η τρίτη ταινία Thor επιβεβαιώθηκε τον Ιανουάριο του 2014, όταν οι Κάιλ και Γιοστ ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο σενάριο. Τον Οκτώβριο επιβεβαιώθηκε η επιστροφή των Χέμσγουορθ και Χίντλστον ενώ, ένα χρόνο αργότερα, ο Γουαϊτίτι ανέλαβε τη σκηνοθεσία όταν ο σκηνοθέτης της ταινίας Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος, Άλαν Τέιλορ, επέλεξε να μην επιστρέψει. Ο Ράφαλο εντάχθηκε στο καστ επαναλαμβάνοντας τον ρόλο του ως Hulk από προηγούμενες ταινίες του MCU, κάτι το οποίο επέτρεψε την προσαρμογή στοιχείων από την ιστορία κόμικ του 2006 «Planet Hulk» μέσα στην ταινία. Τον Μάιο του 2016 επιβεβαιώθηκε και το υπόλοιπο καστ της ταινίας, συμπεριλαμβανομένης και της Μπλάνσετ ως Χέλα, με την ανάμειξη του Πίρσον να αποκαλύπτεται τον Ιούλιο, στην αρχή των γυρισμάτων. Τα γυρίσματα, τα οποία ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2016, έλαβαν χώρα στις πόλεις Μπρίσμπεϊν και Σίδνεϊ, ενώ η παραγωγή είχε αποκλειστική χρήση των στούντιο Village Roadshow στο Όξενφορντ. Η ταινία Thor: Ragnarok έκανε πρεμιέρα στο Λος Άντζελες στις 10 Οκτωβρίου 2017 και κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών στις 3 Νοεμβρίου 2017, ως μέρος της Φάσης Τρία του MCU. Έλαβε θετικές κριτικές για τις ερμηνείες και τη σκηνοθεσία του Γουαϊτίτι, καθώς επίσης και για τις σκηνές δράσεις, τα οπτικά εφέ, τη μουσική και το χιούμορ της, με πολλούς κριτικούς να τη θεωρούν ως την καλύτερη προσθήκη στο franchise των ταινιών Thor. Είχε έσοδα $855 εκατομμύρια, γινόμενη η ταινία της τριλογίας με τις περισσότερες εισπράξεις και η ένατη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις για το 2017. Μια συνέχεια με τίτλο Thor: Love and Thunder κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2022.
https://el.wikipedia.org/wiki/Thor:_Ragnarok
Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής
Το κτίριο που στεγάζει σήμερα το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής χτίστηκε το 1924 με σκοπό να λειτουργήσει ως Λέσχη Δημοσίων Υπαλλήλων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε ως Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά ως παράρτημα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος μέχρι το 1984. Η διαμόρφωση του χώρου στη σημερινή του μορφή διήρκεσε δύο χρόνια (1984-1986) και υλοποιήθηκε από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Κομοτηνής για να λειτουργήσει ως θέατρο εντασσόμενο στο Δίκτυο Πόλεων των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Το κτήριο διαθέτει 451 θέσεις. Οι στόχοι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, οι οποίοι ορίζουν και το πλαίσιο δραστηριότητας του είναι: Η οργάνωση και παρουσίαση Επαγγελματικών Θεατρικών παραστάσεων Η αξιοποίηση και ανάδειξη ντόπιου στελεχιακού καλλιτεχνικού δυναμικού Η παρουσίαση παράλληλων θεατρικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων Η λειτουργία ερασιτεχνικού σχήματος στα πλαίσια του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ σε συνεργασία με την πανεπιστημιακή κοινότητα Η συμμετοχή στις καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Κομοτηνής Η ανάδειξη του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ σε ζωτικό φορέα καλλιτεχνικής ανάπτυξης και πνευματικής καλλιέργειας, που μπορεί να συνδιαλέγεται γόνιμα σε θέματα πολιτισμού τόσο με τους όμορους Βαλκανικούς λαούς, όσο και με τους απόδημους Θρακιώτες.Οι πηγές χρηματοδότησής του είναι: α) ο Δήμος Κομοτηνής β) το Υπουργείο Πολιτισμού γ) ίδιοι πόροι και δ) χορηγίες Η πορεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους καλλιτεχνικούς διευθυντές που εργάστηκαν και λειτούργησαν σε αυτό, δίνοντας τις γνώσεις τους και εμπλουτίζοντας την τοπική κοινωνία με νέα και παραδοσιακά καλλιτεχνικά ρεύματα. Σε αυτή την σημαντική θέση για ένα Θέατρο βρέθηκαν οι: Βασίλης Κυρίτσης Σταύρος Τσακίρης Νίκος Σακαλίδης Δημήτρης Παπασταμάτης Θοδωρής Γκόνης (νυν) Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής συνεργάζεται στενά με: i) Το ιστορικό θέατρο της πόλης Σιλίστρα Βουλγαρίας Το 1990 το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. διοργάνωσε στην πόλη της Κομοτηνής την 1η Θεατρική Συνάντηση στην οποία πήραν μέρος εκτός από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου (Θ.Ο.Κ.) και ο Θίασος του Μίνου Βολονάκη. Επίσημος Ιστότοπος Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κομοτηνής Αρχειοθετήθηκε 2015-07-24 στο Wayback Machine. Σελίδα Υπουργείου Πολιτισμού με τη διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής Αρχειοθετήθηκε 2012-02-14 στο Wayback Machine.
Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής ακολουθεί τη φιλοσοφία όλων των Περιφερειακών Θεάτρων που έχουν ως γνώμονα να προσεγγίσουν το κοινό και να αναδείξουν το καλλιτεχνικό δυναμικό της περιφέρειας. Ως θεσμός, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1984 ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) του Δήμου Κομοτηνής, βάση προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Κομοτηνής και του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, επί Δημαρχίας Χαράλαμπου Κατσιμίγα. Το 1992 το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. αλλάζει το θεσμικό του πλαίσιο και μετατρέπεται σε Δημοτική Επιχείρηση (Ν.Π.Ι.Δ.), επί Δημαρχίας Γεώργιου Παπαδριέλλη. Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα διαθέτουν οι πόλεις: Σέρρες, Κομοτηνή, Καβάλα, Βέροια, Κοζάνη, Ιωάννινα, Λάρισα, Βόλος, Λαμία, Πάτρα, Αγρίνιο, Καλαμάτα, Χίος (B. Αιγαίου), Κρήτη και Κέρκυρα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C_%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%AE%CF%82
Άλφρεντ Χίτσκοκ
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες. Φοίτησε αρχικά σε μία τεχνική σχολή, την School of Engineering and Navigation διδασκόμενος μηχανική, ηλεκτρολογία, ακουστική και ναυπηγική. Προκειμένου να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες του εργάσθηκε σε μία τηλεγραφική εταιρεία, ενώ παρακολουθούσε και μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ο Χίτσκοκ έπιασε σε δουλειά σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το 1920. Επρόκειτο για παράρτημα στην Αγγλική πρωτεύουσα της αμερικανικής Famous Players-Lasky της Paramount Pictures Η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο. Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να καθήσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Always Tell Your Wife αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν ο Αριθμός 13. Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ σττη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το Pleasure Garden κι αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτη. Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως τα 39 σκαλοπάτια, Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, Σαμποτάζ, με το ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη Ρεβέκκα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια. Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο The Short Night. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου. Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το 1941 (Ρεβέκκα), το 1945 (Στον ίσκιο του θανάτου / Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα Αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλός Μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δεν το κέρδισε ποτέ. Προτιμούσε πάντα τις ξανθές πρωταγωνίστριες. Οι πιο διάσημες ηθοποιοί που σκηνοθέτησε ήταν η Τζόαν Φοντέιν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Ντόρις Ντέι, η Εύα Μαρί Σέιντ, η Βέρα Μάιλς και η Τίπι Χέντρεν. Στις περισσότερες ταινίες του πάντως έχουν συμμετάσχει και οι διασημότεροι άρρενες ηθοποιοί της εποχής: Τσαρλς Λότον, Λόρενς Ολίβιε, Τζέιμς Στιούαρτ, Κάρι Γκραντ, Κλοντ Ρέινς, Γκρέγκορι Πεκ, Χένρι Φόντα, Σον Κόνερι, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Πολ Νιούμαν. Όταν ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου Οι Διαβολογυναίκες, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Ανρί-Ζωρζ Κλουζό το 1955, ζήτησε από τους συγγραφείς, τον Πιερ Μπουαλό και τον Τομά Ναρσεζεράκ, να του γράψουν ένα διήγημα αποκλειστικά για αυτόν. Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο From Among the Dead, το οποίο γυρίστηκε με τον τίτλο Vertigo (Δεσμώτης του Ιλίγγου). Ο Χίτσκοκ συχνά δήλωνε ότι η αγαπημένη του ταινία ήταν Το Χέρι που Σκοτώνει (Shadow of a Doubt) και ότι ο Λουίς Μπουνιουέλ ήταν ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών. Επίσης, ο ίδιος θεωρούσε ότι η πρώτη του ταινία αληθινά ήταν ο Ένοικος. Ο διάσημος ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί συμμετείχε στους σχεδιασμούς της σεκάνς του ονείρου που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Νύχτα Αγωνίας. Η πρώτη έγχρωμη ταινία του ήταν Ο Βρόχος (Rope) το 1948, η οποία επίσης θεωρείται πειραματική και πρωτοποριακή επειδή είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία κάμερα και χωρίς κανένα μοντάζ. Είναι χαρακτηριστικό σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Χίτσκοκ, η εμφάνιση που κάνει ο ίδιος ο Χίτσκοκ σε ρόλους κομπάρσου. Ο όρος στα αγγλικά είναι cameo appearence (=σύντομο πέρασμα). Παρακάτω, παρουσιάζεται η φιλμογραφία του Χίτσκοκ, η cameo εμφάνισή του, όπου υπάρχει, και το χρονικό σημείο αυτής. Αγγλική περίοδος:Αριθμός 13 (Number 13, 1922) Ο κήπος των ηδονών(The Pleasure Garden) (1925) Ο αετός του βουνού (The Mountain Eagle) (1926) Ο Ενοικιαστής (The Lodger )(1927), σε γραφείο εφημερίδας (3') και στον όχλο σε μια σύλληψη (92') Το Ρίνγκ (The Ring) (1927) Κατήφορος (Downhill)(1927) Η Πριγκίπισσα της Σαμπάνιας (Champagne) (1928) Εύκολη αρετή (Easy Virtue) (1928), διασχίζοντας ένα γήπεδο τένις (15') Η γυναίκα του αγρότη (The Farmer's Wife) (1928) Σκότωσα για την Τιμή μου (Blackmail, 1929), στον υπόγειο (11') Εξιλέωσις Δικαίου (The Manxman) (1929) Elstree Calling (1930) Η Ήρα και το παγόνι (Juno and the Paycock) (1930) Έγκλημα (Murder!) (1930), στον χώρο του εγκλήματος (60') Το παιχνίδι της σάρκας ( The Skin Game ) (1931) Mary (1931) Περιπέτειες Νεόπλουτων (Rich and Strange) (1931) Νούμερο δεκαεπτά (Number Seventeen) (1932) Βιεννέζικα βαλς (Waltzes from Vienna) (1933) Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man who Knew too Much, 1934) Τα 39 σκαλοπάτια (The 39 Steps, 1935), έξω από ένα θέατρο (7') Σαμποτάζ (Sabotage, 1936) Μυστικός πράκτωρ (Secret Agent) (1936) Νέος και αθώος (Young and Innocent, 1937), ως φωτογράφος στο δικαστήριο (15') Η Κυρία Εξαφανίζεται / Η Εξαφάνιση της Κυρίας (The Lady Vanishes, 1938), στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού Victoria (90') Η Ταβέρνα της Τζαμάικα (Jamaica Inn, 1939)Αμερικάνικη περίοδος:Ρεβέκκα (Rebecca, 1940), περνώντας δίπλα από έναν τηλεφωνικό θάλαμο (123') Πριν από τη Θύελλα / Ξένος Ανταποκριτής (Foreign Correspondent, 1940), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (11') Δε σε Θέλω πια / Ο κύριος και η κυρία Σμιθ (Mr. and Mrs. Smith, 1941), περνώντας έξω από το κτίριο του κ. Σμιθ (41') Υποψίες (Suspicion, 1941), στο ταχυδρομικό κουτί του χωριού (45') Σαμποτέρ (Saboteur, 1942), δίπλα από ένα κουτί εφημερίδων (60') Το Χέρι που Σκοτώνει / Στη Σκιά της Αμφιβολίας (Shadow Of A Doubt, 1943), στο τραίνο προς Σάντα Ρόζα (17') Περιπέτεια στη Μαδαγασκάρη (Aventure Malgache) (1944) - μικρού μήκους Καλό ταξίδι (Bon Voyage) (1944) - μικρού μήκους Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί (Lifeboat, 1944), στην εφημερίδα ως διαφήμιση (25') Νύχτα Αγωνίας (Spellbound, 1945), στον ουρανοξύστη Empire State Building (36') Υπόθεση Νοτόριους (Notorious, 1946), στο πάρτι του Άλεξ Σεμπάστιαν (64') Υπόθεση Παραντάιν (The Paradine Case, 1947), στον σταθμό του τρένου (36') Ο Βρόχος / Η Θηλιά (Rope, 1948), διασχίζοντας το δρόμο (1') και η σιλουέτα από νέον-φως (52') Στον Αστερισμό του Αιγόκερω (Under Capricorn, 1949), στην παρέλαση Σίδνεϊ (3') και στα σκαλιά του κυβερνητικού κτιρίου (14') Πονεμένο Ρομάντζο / Ο Δολοφόνος Έρχεται Κάθε Βράδυ (Stage Fright, 1950) στο δρόμο (38') Ο Άγνωστος του Εξπρές (Strangers on a Train, 1951), όταν επιβιβάζεται στο τρένο (10') Η Εξομολόγηση (I Confess, 1953), στην κορυφή της σκάλας στο Κεμπέκ (1') Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954), σε μια αναμνηστική φωτογραφία (13') Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), διορθώνοντας ένα ρολόι (25') Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch a Thief, 1955), επιβάτης σε ένα λεωφορείο (10') Ποιος σκότωσε το Χάρι; (The Trouble with Harry, 1956), περνώντας έξω από μια έκθεση (21') Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά (The Man Who Knew Too Much, 1956), στην αγορά του Μαρόκου (25') 13 Εγκλήματα Ζητούν Ένοχο / Ο Λάθος Άνθρωπος (The Wrong Man, 1956) Δεσμώτης του Ιλίγγου (Vertigo, 1958), διασχίζοντας ένα ναυπηγείο (10') Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North by Northwest, 1959), χάνοντας το λεωφορείο (2') Ψυχώ (Psycho, 1960), περνώντας έξω από το γραφείο της Μάριον Κρέιν (7') Τα Πουλιά (The Birds, 1963), φεύγοντας από ένα κατάστημα ζώων (2') Μάρνι (Marnie, 1964), βγαίνοντας από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (5') Το σχισμένο παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966), καθήμενος στο λόμπυ ενός ξενοδοχείου (8') Τοπάζ (Topaz, 1969), στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια της Νέας Υόρκης (28') Φρενίτις (Frenzy, 1972), σε μια πολιτική διαδήλωση (3') Οικογενειακή συνωμοσία (Family Plot, 1976), εμφάνιση της σιλουέτας του έξω από ένα γραφείο (40') Pierre Lherminier, Χίτσκοκ, μτφρ.Γιώργος Σπανός,εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 1985 Φρανσουά Τρυφώ, Χίτσκοκ, μτφρ. Γιάννης Ιωαννίδης, εκδ. ύψιλον, Αθήνα, 1986 Μπάμπης Ακτσόγλου, Χίτσκοκ, εκδ.Αιγόκερως, Αθήνα, 1985 Στάθης Βαλούκος, Φιλμογραφικό λεξικό σκηνοθετών, εκδ.Αιγόκερως, Αθήνα, 1989, σελ.333-335 Άλφρεντ Χίτσκοκ στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Άλφρεντ Χίτσκοκ στην IMDb Άλφρεντ Χίτσκοκ Αρχειοθετήθηκε 2013-01-14 στο Wayback Machine., σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr (Ελληνικά). Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock (1899 - 1980). Filosofia.gr, 27 Νοεμβρίου 2006 (ανακτήθηκε 8 Μαΐου 2011)
Ο Άλφρεντ Τζόζεφ Χίτσκοκ (αγγλικά: Alfred Joseph Hitchcock, 13 Αυγούστου 1899 - 29 Απριλίου 1980) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης και παραγωγός. Συχνά αναφέρεται και ως «Άρχοντας του Σασπένς», καθώς ήταν πρωτοπόρος σε διάφορες τεχνικές, σχετικά με τα θρίλερ περιπέτειας και τα ψυχολογικά θρίλερ. Κατόπιν επιτυχημένης καριέρας στον Βρετανικό Κινηματογράφο, σε βουβές και μη ταινίες, όπου είχε τη φήμη του καλύτερου σκηνοθέτη, το 1939, δοκίμασε να γυρίσει ταινίες στο Χόλυγουντ. Ακολούθως, το 1955, έγινε Αμερικανός πολίτης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CF%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84_%CE%A7%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BA
Μυθιστόρημα
Στις αρχαιότερες παραδόσεις των λαών μπορούμε να βρούμε δείγματα του είδους του μυθιστορήματος, αν και όχι με την σύγχρονη μορφή του. Από την αρχαιοελληνική γραμματεία συναντάμε μυθιστορήματα από το τέλος του 2ου αιώνα π. Χ. που όμως δεν έχουν διασωθεί. Αντίθετα, σωζόμενα έργα έχουμε κατά τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους. Τα έργα αυτά είναι συνήθως μακροσκελείς αφηγήσεις περιπετειών των ηρώων. Το κύριο θέμα συχνά, είναι ο έρωτας και τα προβλήματα που δημιουργεί. Δείγμα αυτής της θεματολογίας είναι το μυθιστόρημα Τὰ περὶ Χαιρέαν καὶ Καλλιρρόην του Χαρίτωνα από την Αφροδισιάδα της Καρίας. Το έργο τοποθετημένο την περίοδο του Πελλοπονησιακού πολέμου παρουσιάζει την ιστορία του έρωτα της Καλλιρρόης (κόρης του στρατηγού Ερμοκράτη των Συρακουσών) και του Χαιρέα (γιος πολιτικού αντιπάλου του στρατηγού).Προς το τέλος του 1ου μ.Χ., γράφεται ένα ακόμα γνωστό σε εμάς μυθιστόρημα, με τίτλο Οἱ κατ' Ἀνθίαν καὶ Ἁβροκόμην Ἐφεσιακοὶ λόγοι του Ξενοφώντα από την Έφεσο, που πάλι με βάση τον έρωτα δημιουργούνται οι καταστάσεις που εξιστορούνται. Σημαντικός μυθιστοριογράφος της εποχής του τέλους του 2ου αι. μ.Χ. είναι ο Αχιλλέας Τάτιος από την Αλεξάνδρεια που έγραψε δημοφιλή (τον καιρό του) μυθιστορήματα. Αυτό που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας είναι το έργο Τα κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα. Το μυθιστόρημα παρουσιάζει την πρωτοτυπία να διηγείται την ιστορία του έρωτα των δυο νέων, έμμεσος αφηγητής, (ένας νέος ο οποίος εξιστορεί στον συγγραφέα την ιστορία που διαβάζουμε). Το πιο γνωστό μυθιστόρημα εκείνης της περιόδου ωστόσο, είναι τα Αἰθιοπικά, του Ηλιόδωρου από την Έμεσα. Η ιστορία αφηγείται και πάλι τον έρωτα δυο νέων, της Χαρίκλειας κόρης του βασιλιά της Αιθιοπίας και του Θεσσαλού αθλητή Θεαγένη, που ύστερα από πολλές περιπέτειες, δυστυχίες και ανατροπές μέχρι το αίσιο τέλος. «Αναμφισβήτητα, ο Ηλιόδωρος είχε ταλέντο: επινόησε την πλοκή, ταχτοποίησε την ύλη, ζωντάνεψε τα πρόσωπα, δημιούργησε δραματικές καταστάσεις – όλα με αξιοπρόσεχτη αφηγηματική μαστοριά. Είναι πραγματικά κρίμα που η αττικιστική γλώσσα και το συνακόλουθο επίπλαστο ύφος εμείωναν την αξία ενός έργου που ωστόσο η επιτυχία του και η επίδρασή του ήταν για πολλούς αιώνες μεγάλη.»Άλλα μυθιστορήματα που έχουν διασωθεί είναι τα: Νίνος, ανωνύμου συγγραφέα, 1ος αι. π.Χ. (έχουν διασωθεί αποσπάσματα) Μητίοχος και Παρθενόπη, ανωνύμου συγγραφέα, 1ος αι. μ.Χ. (αποσπάσματα) Ιόλαος, ανωνύμου συγγραφέα, 1ος αι. μ. Χ. (αποσπάσματα) Τὰ ὑπὲρ Θούλην άπιστα, Αντώνιος Διογένης, 1ος ή 2ος αιώνας μ.Χ. Βαβυλωνιακά, Ιάμβλιχος, τέλη 2ου αι. μ .Χ. (σε περίληψη) Τα κατὰ Δάφνιν καὶ Χλόην, Λόγγος, 2ος ή 3ος αι.Παράλληλα με την ελληνική, και η λατινική γραμματεία, έδωσε σημαντικά δείγματα του είδους, με κορυφαία το Σατυρικόν του Πετρώνιου, που σε 16 βιβλία περιέγραψε τη ζωή και τους ανθρώπους της εποχής του Νέρωνα, έχουν σωθεί αποσπάσματα. Η Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου αγνώστου συγγραφέα και οι Μεταμορφώσεις του Απουλήιου (μεταγενέστερος τίτλος Ο χρυσός γάιδαρος), ένα πολύ δημοφιλές έργο την εποχή του, τα μόνα λατινικά μυθιστορήματα που έχουν διασωθεί ολόκληρα. Στην Ιαπωνία του 11ου αιώνα μ.Χ. συναντάμε το έργο που έχει χαρακτηριστεί ως «το πρώτο σύγχρονο μυθιστόρημα», και δεν είναι άλλο από το Η ιστορία του Γκέντζι της Μουρασάκι Σικίμπου. Τα πολλά κοινά σημεία του με το σύγχρονο μυθιστόρημα –όπως η ύπαρξη ενός κεντρικού ήρωα, η ύπαρξη πολλών δευτερευόντων προσώπων που διαπλέκονται με τον πρωταγωνιστή, χρονική καταγραφή των γεγονότων της ζωής του ήρωα–, έκαναν τους ειδικούς να το χαρακτηρίσουν ως το πρώτο σύγχρονο μυθιστόρημα, όπως επίσης ως «το πρώτο ψυχολογικό μυθιστόρημα», αφού ασχολείται και με τον εσωτερικό κόσμο του ήρωα.Κατά τον Μεσαίωνα έκανε την εμφάνισή του και το έμμετρο μυθιστόρημα, όπως Το ρομάντζο της Τροίας του Σεντ Μορ (1160). Πλουσιότερη όμως σε παραγωγή μυθιστορημάτων παρουσιάζει η Αναγέννηση. Τώρα κυριαρχεί το βουκολικό μυθιστόρημα, όπως η Αρκαδία (1504) του Ιταλού Σαναζάρο. Το πιο αριστουργηματικό όμως είναι ο Δον Κιχώτης του Ισπανού Θερβάντες (1547-1616), που θεωρείται πρωτοποριακό και καινοτόμο. Ακολούθησαν το Γαργαντούας και Πανταγρουέλ του Ραμπελέ (1483-1553), Ρόζαλιντ του Τόμας Λοντζ (1558-1625) κ.ά. Ο 18ος αιώνας έχει να παρουσιάσει αξιόλογα ονόματα, όπως τον Λε Σαζ, τον Ντάνιελ Ντεφόε, τον Βολταίρο, τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, τον Ντενί Ντιντερό, τον Αββά Πρεβώ (Μανόν Λεσκώ), τον Μπερναντέν ντε Σεν Πιέρ. Δείτε στο λήμμα Ελληνική πεζογραφία 1830-1880 Οι μυθιστοριογράφοι του μεσοπόλεμου εγκαταλείπουν την ηθογραφία και δίνουν στο μυθιστόρημα πλάτος, βάθος και καθολικότητα, πλαταίνοντας έτσι τα όριά του. Αντιπροσωπευτικοί είναι οι Στρατής Μυριβήλης, Νίκος Καζαντζάκης, Φώτης Κόντογλου, Ηλίας Βενέζης, Άγγελος Τερζάκης,Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης, Γεώργιος Θεοτοκάς, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, Κοσμάς Πολίτης, Παντελής Πρεβελάκης, Μ. Καραγάτσης, Γιώργος Δέλιος, Λουκής Ακρίτας, Λιλίκα Νάκου, Τατιάνα Σταύρου. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο το μυθιστόρημα γνώρισε θαυμαστή καρποφορία στην Ελλάδα. Έγινε το έπος της σύγχρονης ζωής και αποτελεί τη χαρακτηριστικότερη λογοτεχνική εκδήλωση της εποχής μας. Χαρακτηριστικά του είναι η απαλλαγή από τις γλωσσικές προκαταλήψεις και καλλιέργεια της μορφής, εμπλουτισμός με αφθονότερα εσωτερικά στοιχεία και απόδοση της πολυτάραχης σύνθεσης του σύγχρονου ανθρώπου. Οι ρίζες του είναι ριζωμένες βαθιά στα έδαφός μας, ακολουθεί όμως συγχρόνως και τα ρεύματα που κάθε φορά επηρεάζουν το ευρωπαϊκό μυθιστόρημα, προς το οποίο ποιοτικά είναι ισότιμο και ισάξιο. Μυθιστοριογράφος της περιόδου αυτής με διεθνή απήχηση είναι ο Νίκος Καζαντζάκης, καθώς με τις μεταφράσεις των έργων του Καπετάν Μιχάλης και Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά έσπασε το φράγμα της ελληνικής απομόνωσης από τη διεθνή λογοτεχνία.
Το μυθιστόρημα είναι αφηγηματικό είδος της λογοτεχνίας. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είδους αυτού αποτελούν η εκτεταμένη (πολυσέλιδη) πεζή αφήγηση, η ύπαρξη του «μύθου» (που στα μυθιστορήματα αναπτύσσεται σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα) και «η ιστορία» – δηλ. η πραγματικότητα. Η διαπλοκή του μύθου με τα γεγονότα δημιουργεί την πλοκή του μυθιστορήματος, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε πολλά επίπεδα τόσο σε πλάτος όσο και σε βάθος. Τα μυθιστορήματα επίσης, κατά κανόνα, είναι πολυπρόσωπα και οι χαρακτήρες του έργου συνήθως αναλύονται σε βάθος. Το μυθιστόρημα είναι εξαιρετικά σύνθετο είδος: μέσα του συνδυάζονται στοιχεία από το έπος, την τραγωδία και την κωμωδία, την ερωτική ποίηση, την ιστορία, τη βιογραφία, τη ρητορεία, την εθνογραφία, τις ταξιδιωτικές περιγραφές κ.ά. Το μυθιστόρημα - λόγω όλων αυτών των ιδιοτήτων ξεχωρίζει ευδιάκριτα από το διήγημα, ωστόσο οι διαφορές από την τρίτη μορφή του έντεχνου πεζού αφηγηματικού λόγου, την νουβέλα, είναι περισσότερο δυσδιάκριτες. Μια συνηθισμένη σημερινή πρακτική, είναι το κάθε έργο να ταξινομείται στο ανάλογο πεζογραφικό είδος από την έκταση του κειμένου. Δηλαδή, έκταση κειμένου μέχρι 100 σελίδες θεωρείται διήγημα, από 100 έως 300, νουβέλα και από 300 σελίδες και περισσότερο μυθιστόρημα. Στις περισσότερες δυτικο-ευρωπαϊκές γλώσσες χρησιμοποιείται ο όρος "Roman" ο οποίος προέρχεται από τον μεσαιωνικό όρο "Romance" που σημαίνει Μυθιστορία, ενώ η αγγλική λέξη για το μυθιστόρημα "Novel" προέρχεται από την ιταλική "Novella" (μικρό και νέο) - όρο της Ιταλικής Αναγέννησης. Στην Ελλάδα, ο Αδαμάντιος Κοραής ήταν αυτός που πρωτοχρησιμοποίησε την λέξη μυθιστόρημα. Τα μυθιστορήματα διακρίνονται σε διάφορα είδη, ανάλογα με την θεματολογία αλλά και τη μορφή του περιεχομένου τους, όπως Ιστορικό, Επιστολικό, Κοινωνικό, Αστυνομικό και άλλα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1
Τζόνι Βαν Ζαντ
Ο Βαν Ζαντ ξεκίνησε να τραγουδάει κατά τα εφηβικά του χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του '70, όταν έγινε μέλος των Austin Nickels Band, ένα συγκρότημα το οποίο σύντομα εξελίχθηκε στους Johnny Van Zant Band. Μαζί με τους κιθαρίστες Ρόμπι Γκέι και Έρικ Λούντγκρεν, το ντράμερ Ρόμπι Μόρις και τον μπασίστα Ντάνι Κλάουσμαν, ηχογράφησαν τα άλμπουμ "No More Dirty Deals" (1980), "Round Two" (1981) και "The Last of the Wild Ones" (1982). Ένα τέταρτο, αλλά διαφορετικό άλμπουμ με πιο μελωδικές τάσεις, έκανε την εμφάνιση του με τον τίτλο "Van Zant", το 1985. Η εμπορική αποτυχία του συγκεκριμένου δίσκου, ώθησε τον Βαν Ζαντ να εγκαταλείψει την μουσική βιομηχανία και να εργαστεί ως οδηγός βαρέων οχημάτων για τα επόμενα δύο χρόνια. Το 1987, προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε μία συναυλία προς τιμή των Lynyrd Skynyrd, οι οποίοι έκλειναν δέκα χρόνια από την διάλυση του συγκροτήματος. Αποτέλεσμα αυτής της συναυλίας ήταν μία αμερικάνικη περιοδεία με τον Βαν Ζαντ ως τραγουδιστή του σχήματος.Ο ίδιος ο τραγουδιστής επέστρεψε στην προσωπική του καριέρα το 1990 με το άλμπουμ "Brickyard Road", με τον Τζιμ Γουίτ να αναλαμβάνει το μπάσο και τον Ρόμπερτ Πολ την κιθάρα.Ενώ καθ' όλη την δεκαετία του '90 ηχογραφούσε και περιόδευε με τους Lynyrd Skynyrd, το 1998 ηχογράφησε μαζί με τον αδελφό του, Ντόνι Βαν Ζαντ το άλμπουμ "Brother to Brother". Το συγκεκριμένο σχήμα συνέχισε με τον δίσκο "Van Zant II" το 2001, όπως και με το χρυσό "Get Right with the Man", το οποίο μπήκε στο Top-30 του Billboard, με την βοήθεια των σινγκλ "Help Somebody" και "Nobody Gonna Tell Me What to Do". Τελευταία κυκλοφορία των Van Zant είναι το "My Kind of Country" του 2007. Τον Μάιο του 2006, ο Βαν Ζαντ υπέστη επείγουσα επέμβαση στην σκωληκοειδή απόφυση, αναγκάζοντας το συγκρότημα του να αναβάλλει τρεις ζωντανές του εμφανίσεις. Επέστρεψε στο νοσοκομείο λόγω μόλυνσης, το 2011, αναβάλλοντας και πάλι μεγάλο αριθμό προγραμματισμένων εμφανίσεων. Johnny Van Zant | Music Biography, Streaming Radio and Discography Johnny Van Zant Biography | OLDIES.com Johnny Van Zant Discography at Discogs Lynyrd Skynyrd Official Site
Ο Τζόνι Βαν Ζαντ (αγγλ. Johnny Van Zant)) είναι Αμερικανός τραγουδιστής της ροκ μουσικής, γνωστός ως μέλος του southern rock συγκροτήματος Lynyrd Skynyrd, ενώ έχει πραγματοποιήσει κυκλοφορίες ως σόλο καλλιτέχνης και ως τραγουδιστής των Van Zant. Είναι αδελφός των Ρόνι και Ντόνι Βαν Ζαντ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%92%CE%B1%CE%BD_%CE%96%CE%B1%CE%BD%CF%84
Πρόεδρος της Περιφερειακής Κυβέρνησης των Αζορών
Ακολουθεί κατάλογος με τους προέδρους της κυβέρνησης της αυτόνομης περιφέρειας. Τα νούμερα σε λατινική γραφή αναφέρονται στην εκάστοτε βουλή. Ο πρώην στρατιωτικός διοικητής των Αζορών, Αλτίνο Πίντο ντε Μαγκαλιάες, υπηρέτησε ως ο μοναδικός πρόεδρος της περιφερειακής χούντας και ντε φάκτο αρχηγός κυβέρνησης, έπειτα από την Επανάσταση των Γαριφάλων και μέχρι την ανάληψη καθηκόντων του προέδρου Μότα Αμαράλ. Σημερινός πρόεδρος της Κυβέρνησης των Αζορών είναι ο Ζοζέ Μανουέλ Μπολιέιρο, ο οποίος συμφώνησε με όλα τα δεξιά κόμματα να κυβερνήσει, παρά την 2η θέση που έλαβαν στις περιφερειακές εκλογές που έγιναν στις 25 Οκτωβρίου 2020. Τα χρώματα υποδηλώνουν την πολιτική τοποθέτηση κάθε Προέδρου. Ακομμάτιστος Σοσιαλιστής Σοσιαλδημοκράτης
Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης των Αζορών είναι αρχηγός κυβέρνησης στην αυτόνομη περιφέρεια των Αζορών στην Πορτογαλία. Η θέση συστάθηκε το 1976, λίγο μετά την Επανάσταση των Γαριφάλων, με την οποία εγκαθιδρύθηκε η Τρίτη Πορτογαλική Δημοκρατία. Έπειτα από τη διεξαγωγή των πρώτων περιφερειακών εκλογών στις 8 Σεπτεμβρίου 1976, ο αρχηγός του πρώτου κόμματος εγκαταστάθηκε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Κυβέρνησης των Αζορών. Στο αξίωμα αυτό υπηρέτησε αρχικά ο Ζοάο Μπόσκο Μότα Αμαράλ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD
Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίας Εμβέλειας
Οι ακόλουθοι ειδικοί πύραυλοι, τα συστήματα εκτόξευσής τους και τα μεταφορικά τους οχήματα που καταστράφηκαν ήταν τα εξής: Ηνωμένες Πολιτείες Εκτοξευτής Πυραύλων Επιφανείας Κρουζ BGM-109G (παροπλίστηκε) Πυραυλικό Σύστημα Pershing 1a (παροπλίστηκε) Πυραυλικό Σύστημα Pershing II (παροπλίστηκε) Σοβιετική Ένωση (αναγράφονται με βάση το όνομα αναφορά του NATO) SS-4 Sandal (παροπλίστηκε) SS-5 Skean (παροπλίστηκε) SS-12 Scaleboard (παροπλίστηκε) SS-20 Saber (παροπλίστηκε) SS-23 Spider (παροπλίστηκε) SSC-X-4 Slingshot Το 2007, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Γιούρι Μπαλουγιέφσκι δήλωσε ότι η Ρωσία σχεδίαζε να αποχωρήσει μονομερώς από τη Συνθήκη, ως απάντηση προς την ανάπτυξη του Συστήματος Πυραυλικής Άμυνας του ΝΑΤΟ και επειδή άλλες χώρες δεν δεσμεύονταν από τη Συνθήκη.Σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ, η Ρωσία παραβίασε τη Συνθήκη με τη δοκιμή του πυραυλικού συστήματος SSC-8 το 2008. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ ενημέρωσαν το ΝΑΤΟ για ρωσικές παραβίασης της σύμβασης το 2014 και το 2017. Το 2013 δημοσιεύτηκαν αναφορές ότι η Ρωσία δοκίμασε και σχεδίαζε να συνεχίσει τη δοκιμή δύο πυραύλων που θα μπορούσαν να παραβιάσουν τους όρους της Συνθήκης: τον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο SS-25 και τον νεότερο RS-26. Ωστόσο, κανένας από τους δύο δεν θεωρείται μεσαίας εμβέλειας.Ρώσοι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι η απόφαση να αναπτυχθεί η αμερικανική πυραυλική ασπίδα στην Ευρώπη αποτελούσε παραβίαση της Συνθήκης. Ακόμη, Ρώσοι εμπειρογνώμονες δήλωσαν ότι η χρήση των μη επανδρωμένων οχημάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το MQ-9 Reaper και το MQ-4, παραβίαζαν τη Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίας Εμβέλειας.
Η Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίας Εμβέλειας, επισήμως γνωστή ως Συνθήκη Μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών για την Εξάλειψη των Πυραύλων Μεσαίας Εμβέλειας και Μικρότερης Εμβέλειας, ήταν μια συμφωνία αμυντικού τύπου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης (της οποίας διάδοχος είναι η Ρωσική Ομοσπονδία), σε ισχύ από το 1988 μέχρι το 2019. Υπογράφηκε από τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν και τον γενικό γραμματέα Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στις 8 Δεκεμβρίου 1987. Η συνθήκη εγκρίθηκε από τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στις 27 Μαΐου 1988 και επικυρώθηκε από τους Ρήγκαν και Γκορμπατσώφ την 1η Ιουνίου 1987.Η Συνθήκη απαγόρευσε όλους τους χερσαίους βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους τύπου κρουζ και εκτοξευτήρες με εύρος 500-1.000 χιλιομέτρων (μικρής-μεσαίας εμβέλειας) και 1.000-5.500 χιλιομέτρων (μεσαίας εμβέλειας). Σε αυτή δεν περιλαμβάνονταν οι πύραυλοι που εκτοξεύονταν από αέρος ή μέσω θαλάσσης. Μέχρι το Μάιο του 1991 είχαν εξαλειφθεί 2.692 πύραυλοι, 846 αμερικάνικοι και 1.846 σοβιετικοί.Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωσε στις 20 Οκτωβρίου 2018 ότι αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συνθήκη, ισχυριζόμενος ότι η ρωσική πλευρά δεν την τηρούσε. Οι Αμερικάνοι ανέστειλαν επίσημα τη συνθήκη την 1η Φεβρουαρίου 2019 και η Ρωσία έκανε το ίδιο την επόμενη ημέρα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%94%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%95%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82
Άλβαρο Σολέρ
Γεννημένος στη Βαρκελώνη, από Γερμανό πατέρα και Ισπανίδα μητέρα, κατέστη δίγλωσσος από νεαρή ηλικία. Μετακόμισε με τους γονείς του στην Ιαπωνία σε ηλικία 10 ετών, όπου και παρέμεινε έως την ηλικία των 17 ετών. Έλαβε μαθήματα πιάνου από νωρίς στην Ιαπωνία. Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη, το 2010, δημιούργησε το μουσικό συγκρότημα Urban Lights, μαζί με τον αδερφό του και ορισμένους φίλους. Το συγκρότημα έπαιζε μουσική η οποία χαρακτηριζόταν ως μια μίξη μεταξύ British pop, indie pop και ηλεκτρονικής μουσικής. Κέρδισε έναν πανεπιστημιακό διαγωνισμό μουσικής, ενώ έλαβε μέρος το 2013 στον ισπανικό διαγωνισμό μουσικής ¡Tú sí que vales!, όπου και έφτασε ως τη φάση του Final 8. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε ορισμένα κομμάτια του, καθώς και δικής του παραγωγής δίσκους. Ο Σολέρ, παράλληλα με την ενασχόλησή του με τη μουσική, πραγματοποίησε σπουδές βιομηχανικού σχεδιασμού στην Escuela de Grafismo Elisava, ενώ, ταυτόχρονα, φοίτησε σε μουσική σχολή και εργάστηκε σε πρακτορείο μοντέλων με έδρα τη Βαρκελώνη. Ο Σολέρ αποφάσισε την αποχώρησή του από το συγκρότημα των Urban Lights το 2014, ώστε να ακολουθήσει solo πορεία ως καλλιτέχνης με έδρα τη Γερμανία. Με έδρα το Βερολίνο, κυκλοφόρησε το single του με τίτλο "El mismo sol", το οποίο και συνέγραψε από κοινού με τους Αλί Ζουκόβσκι και Σίμον Τρίμπελ (μέλος του συγκροτήματος Juli), ενώ την παραγωγή του ανέλαβε ο Τρίμπελ. Το τραγούδι το οποίο και κυκλοφόρησε στις 24 Απριλίου 2015, γνώρισε αρχικά ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, φτάνοντας ως την πρώτη θέση της κατάταξης της ιταλικής FIMI, ενώ, ταυτόχρονα, έγινε δύο φορές πλατινένιο. Έφτασε, επίσης, ως την πρώτη θέση της ελβετικής κατάταξης μουσικών επιτυχιών, Schweizer Hitparade. Το single κατέστη ως hit σε όλη την Ευρώπη, εισερχόμενο στις κατατάξεις μουσικών επιτυχιών χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Ολλανδία. Παίρνοντας ώθηση από τη συγκεκριμένη επιτυχία, ο Σολέρ κυκλοφόρησε το πρώτο του solo album με τίτλο Eterno Agosto, το οποίο και κυκλοφόρησε στις 23 Ιουνίου 2015 από την Universal Music. Επίσημη ιστοσελίδα Άλβαρο Σολέρ, επίσημος λογαριασμός στο Twitter. Άλβαρο Σολέρ, επίσημος λογαριασμός στο Facebook.
Ο Άλβαρο Ταουτσέρτ Σολέρ (Ισπανικά: ˈalβaɾo soˈler, γεννημένος στη Βαρκελώνη της Καταλωνίας, στην Ισπανία, στις 9 Ιανουαρίου 1991) είναι Ισπανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός. Έγινε ιδιαιτέρως γνωστός ανά την Ευρώπη, το 2015, με την επιτυχία του με τίτλο "El mismo sol". Μια ειδική δίγλωσση, στα ισπανικά και τα αγγλικά, έκδοση του "El mismo sol" σε συνεργασία με την Τζένιφερ Λόπεζ, επίσης, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και τον υπόλοιπο κόσμο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF_%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%81
Γιουτζίνι Κλαρκ
Η Γιουτζίνι Κλαρκ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας της πέθανε όταν εκείνη ήταν δύο χρόνων.Από μκρή έδειξε ενδιαφέρον για τη θαλάσσια ζωή αλλά καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα ζωή της υπήρξε μια επίσκεψη στο Ενυδρείο της Νέας Υόρκης όπου είδε για πρώτη φορά καρχαρίες. Από τότε και μέχρι την ενηλικίωσή της θα επισκέπτονταν το Ενυδρείο κάθε Σάββατο και θα έκανε ξενάγηση στους άστεγους. Θαύμαζε επίσης τον εξερευνητή Γουίλιαμ Μπίμπι και ήθελε και εκείνη να γινει ωκεανογράφος και να καταδυθεί με βαθυσκάφος όπως και εκείνος. Όταν όμως εξομολογήθηκε το όνειρό της οι μεγάλοι γύρω της της είπαν πως μπορούσε να μάθει δακτυλογράφηση έτσι ώστε μία μέρα ίσως να γίνονταν γραμματέας του Μπίμπι! Όμως εκείνη δήλωσε πως δεν ήθελε να γίνει γραμματέας κανενός και πως μια μέρα θα γίνονταν σαν τον Μπίμπι.Η Γιουτζίνι Κλαρκ σπούδασε ζωολογία στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν και πήρε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη ζωολογία από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Μετά κέρδισε υποτροφία για να μελετήσει τα ψάρια στην Ερυθρά Θάλασσα. Από τότε ξεκίνησε μία σειρά από εξερευνητικές αποστολές σε διάφορα μέρη του κόσμου και άρχισε να μελετά περισσότερο τους καρχαρίες. Κατά τη ζωή της κέρδισε διάφορα βραβεία, επαίνους και υποτροφίες και κατέλαβε καθηγητικές θέσεις σε διάφορα πανεπιστήμια ενώ έκανε πάνω από 70 καταδύσεις με βαθυσκάφος και εμφανίστηκε σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές. Διάφορα ψάρια επίσης έχουν ονομαστεί προς τιμήν της.Το 1987 έλαβε το βραβείο NOGI που θεωρείται το «Όσκαρ των καταδύσεων» και έχει τιμηθεί από διάφορους οργανισμούς όπως το National Geographic Society, το Explorers Club και το Underwater Society of America.To 2004 διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα. Η Γιουτζίνι Κλαρκ συνέχισε για αρκετά χρόνια ακόμα το έργο της μέχρι το 2015 που πέθανε σε ηλικία 92 ετών. Μέχρι την τελευταία στιγμή έκανε καταδύσεις και λίγες μέρες πριν τον θάνατό της δημοσίευσε ένα ακόμα άρθρο. Η Γιουτζίνι Κλαρκ έγραψε δύο βιβλία: Το «Η Γυναίκα με το Δόρυ» (Lady with a Spear, 1953) και το «Η Γυναίκα και οι Καρχαρίες» (Lady and the Sharks, 1969) ενώ δημοσίευσε πάνω από 175 επιστημονικά άρθρα. Προσπάθησε να αποδείξει πως οι καρχαρίες ήταν πιο ευφυείς από ότι πίστευε ο κόσμος μέχρι τότε και ήταν ο πρώτος επιστήμονας που εκπαίδευσε καρχαρίες. Ήταν επίσης η πρώτη που έφτιαξε «ψάρια του σωλήνα» και παρατήρησε πως οι καρχαρίες ξεκουράζονταν ακίνητοι μέσα σε σπηλιές πλούσιες σε οξυγόνο, καταρρίπτοντας έτσι τον μύθο που ήθελε τους καρχαρίες να κινούνται συνέχεια για να μην πεθάνουν. Ανακάλυψε επίσης πολλά νέα είδη ψαριών.Κατασκεύασε επίσης «απωθητικό καρχαριών» από τις τοξίνες του ψαριού γλώσσα Μωυσής ενώ βοήθησε και στην κατασκευή της πρώτης ταινίας IMAX.
Η Γιουτζίνι Κλαρκ (Eugenie Clark, 4 Μαΐου 1922 - 25 Φεβρουαρίου 2015), γνωστή και ως η «γυναίκα με τους καρχαρίες» (shark lady), ήταν Αμερικανή ιχθυολόγος γνωστή για την έρευνα των καρχαριών. Υπήρξε πρωτοπόρα στις ερευνητικές καταδύσεις και θεωρούνταν αυθεντία στην θαλάσσια βιολογία. Ανακάλυψε διάφορα είδη ψαριών όπως και το ότι οι καρχαρίες δεν χρειάζεται πάντα να κολυμπούν προκειμένου να μην πεθάνουν ενώ ανακάλυψε και ένα «απωθητικό καρχαριών» με βάση το ψάρι γλώσσα Μωυσής. Προώθησε την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B9_%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%BA
Νικολό Κερούλλι ή Τσερούλης
Ο Νικολό Κερούλλι, σπούδασε στο Παρίσι μαθηματικά στην Ακαδημία με καθηγητή το μεγάλο σοφό Elie de Beaumont. Αναγνωρίζοντας τη βοήθεια του και την κηδεμονία του ο Νικολό, όταν τελείωσε τις σπουδές του, πρόσθεσε το όνομα του στο δικό του και ονομαζόταν τουλάχιστον στη Γαλλία και στην Ιταλία Cerulli de Beaumont ή απλά Beaumont. Η οικογένειά του έχει στην κατοχή της γράμματά του, υπογεγραμμένα με αυτό το όνομα. Κατετάγη στο γαλλικό ναυτικό το 1805 και βρισκόταν στο στόλο που συνόδευε το Ναπολέοντα Α στην Αίγυπτο. Στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ τραυματίστηκε από ένα χτύπημα με τσεκούρι στο κεφάλι και από μια λόγχη στα πλευρά. Στην ίδια ναυμαχία σκοτώθηκε ο αδερφός του Λορέντζο. Αιχμαλωτίστηκε από τους Άγγλους και παρέμεινε στη φυλακή στην Αγγλία από το 1805 μέχρι το 1811. Επέστρεψε στη Γαλλία, κατετάγη και πάλι και πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην Ιταλία. Το 1814 τραυματίστηκε πάλι στον πόλεμο της Αμερικής και παραιτήθηκε με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Στη συνέχεια απέκτησε πτυχίο πλοιάρχου ανοικτής θάλασσας από το ναυτικό της Βενετίας. Κυβέρνησε πολλά πλοία και έκανε εμπόριο στην Αδριατική και τη Μεσόγειο. Το 1818 στη Βενετία προκάλεσε σε μονομαχία έναν αυστριακό αξιωματικό που είχε προσβάλλει τη μνήμη των στρατιωτών του Ναπολέοντα και τον σκότωσε. Για να αποφύγει τη δικαιοσύνη επέστρεψε στην Κέρκυρα. «Τοποθετήθηκε διοικητής του λιμένος του Αργοστολίου αλλά και καθηγητής μαθηματικών και ναυσιπλοΐας στις σχολές Lancastreennes του Αργοστολίου και του Ληξουρίου.Το 1825 του ανατέθηκε από την Ιονική Κυβέρνηση η κατασκευή ενός υδραγωγείου στη Ζάκυνθο και συγχρόνως να μελετήσει τη διέλευση ενός κομήτη. Πραγματοποίησε σπουδαίες παρατηρήσεις παρά την έλλειψη των κατάλληλων οργάνων. Πολλά ντοκουμέντα μαρτυρούν το ζήλο του και τις εξαιρετικές συμβουλές του μέχρι το 1821 που ξεκίνησε η επανάσταση.»" Ο Κερούλλι παρά την ηλικία του και τα τραύματα του, έσπευσε στο Μεσολόγγι με το όνομα Νικόλα ντε Μπομόν, όπου ακόμα μια φορά τραυματίστηκε στη μάχη. Είχε κάνει μία προσθήκη στην οχύρωση του φρουρίου του Μεσολογγίου, ένα σπουδαίο παρατηρητήριο. Εργάστηκε επίσης την οχύρωση της Ναυπάκτου και της Πάτρας. Όταν ο Κόμης Καποδίστριας ονομάστηκε Κυβερνήτης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ανοικοδόμηση της Πάτρας και για το έργο αυτό κάλεσε τον αρχιτέκτονα, ζωγράφο και πολεοδόμο, Σταμάτη Βούλγαρη. Όμως η εφαρμογή του σχεδίου προκάλεσε μεγάλες δυσχέρειες στη διοίκηση «η οποία βρέθηκε προ ανυπέρβλητων προβλημάτων». Έτσι ο προσωρινός διοικητής Α. Αξιώτης σε έγγραφό του στις 8 Αυγούστου 1829 προς τον Καποδίστρια, γράφει «ότι για την εφαρμογή του Σχεδίου χρειάζεται κάποιος που να γνωρίζει το αντικείμενο και προτείνει τον Κερούλλι» ο οποίος ανέλαβε τη σχεδίαση, εφαρμογή και ανέγερση των δημοσίων κτιρίων της Πάτρας το 1829, όπως του «Διοικητηρίου στη γωνία Μαιζώνος και Αγίου Νικολάου και του υδραγωγείου σε εκτέλεση του σχεδίου του Βούλγαρη» αλλά και την αγορά της πόλης, το Μαρκάτο και ζήτησε «την επιμήκυνσιν των αυλάκων των νέων οδών δια το τρέξιμον των πιπτόντων υδάτων της βροχής προς τον αιγιαλόν». Κατά τον Α. Αξιώτη ο Κερούλλι «υπόσχεται να εκτελέση κατά τους κανόνας της τέχνης το σχέδιον της πόλεως ταύτης, καθώς εσχεδιάσθη παρά του κυρίου Βουλγάρεως» και προτείνει «να δωθεί ένας κατάλληλος μισθός του κυρίου Κερούλλη και προσωρινώς να επιφορτισθή της εκτελέσεως αυτού του σχεδίου».Μαζί του διαφώνησε ο Ράικο θεωρώντας λαθεμένες τις απόψεις του στην εφαρμογή και στις τροποποιήσεις του σχεδίου Βούλγαρη και ζήτησε από τον Καποδίστρια να στείλει έμπειρο αρχιτέκτονα για να δώσει λύσεις. Ο κυβερνήτης έστειλε το Σάμπουργκ και ο Κερούλλι τοποθετήθηκε υπό τις διαταγές του. Όταν έφυγε ο Σάμπουργκ ανέλαβε την υλοποίηση του σχεδίου. Κατηγορήθηκε από το διοικητή Μελά, μαζί με το Γεώργιο Καλαμογδάρτη, για άνομες πράξεις και κυρίως για καταχρήσεις. Παρά το γεγονός αυτό, έμεινε στην Πάτρα ως μηχανικός μέχρι το τέλος της ζωής του το Δεκέμβριο του 1831. Σύμφωνα με το εικονιζόμενο έγγραφο που φυλάσσεται στα αρχεία των Γ.Α.Κ. Αχαΐας, ο Κερούλλι υπέγραφε με ελληνικούς χαρακτήρες, ως Ν. Κηρούλη. Ο Κερούλλι στις 15 Ιουλίου 1812 παντρεύτηκε τη Βεατρίκη Ελένη Γασπαρίνα Σάκι με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Κωνσταντίνο, ενώ χώρισαν το 1821. Όταν ο Κερούλλι βρισκόταν στην Κεφαλλονιά και μετά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου από τους Τούρκους, παντρεύτηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1822 για δεύτερη φορά, την Ελένη Μαρκέτου με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο γιος του από τον πρώτο γάμο ο Κωνσταντίνος κατετάγη στον Αυστριακό στρατό. Ο άλλος γιος του Σπυρίδων γεννήθηκε 12 Δεκεμβρίου 1829 μέσα στο πολεμικό πλοίο «Φοίνιξ», το οποίο ο κυβερνήτης Καποδίστριας είχε θέσει στη διάθεσή του, για τη μεταφορά της οικογένειας του από την Κεφαλλονιά στο Μεσολόγγι. Ο Σπυρίδων πέθανε 18 Δεκεμβρίου 1897. Ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Η κόρη του, Καρλότα γεννήθηκε το 1823 και έζησε με τη μητέρα της και τα τρία αδέλφια της στην Πάτρα, όπου ήταν δασκάλα, τουλάχιστον μέχρι το 1848. Η άλλη κόρη του, Κατερίνα έζησε στην Αθήνα. Ο μικρότερος γιος του Νικόλαος Τσερούλης γεννήθηκε το 1832 στην Πάτρα μετά το θάνατο του πατέρα του. Παντρεύτηκε την Κατερίνα Νιανιάρα από το Μεσολόγγι και απέκτησαν έξι παιδιά. Αξιωματικός κι αυτός του ελληνικού στρατού πέθανε στην Πάτρα 27 Ιουλίου 1890. Αρκετοί από τους απογόνους του Κερούλλι υπήρξαν αξιωματικοί του Ελληνικού στρατού, ένας δε από αυτούς ο Νικολός, έφτασε στο αξίωμα του στρατηγού. Ο δισέγγονος του, Χαράλαμπος Τσερούλης(Caralambo Cerulli), ως συνταγματάρχης πολέμησε στη στρατιά κατοχής Μικρασίας, στη μεραρχία αρχιπελάγους. Το 1926 έγινε υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση του δικτάτορα Πάγκαλου και συνελήφθη από τον αρχηγό των επαναστατών Κονδύλη." Τζανάκος, Νίκος (2010). Ιωάννης Καποδίστριας/ Ο ιδρυτής της Νέας Πάτρας. Πάτρα: Το Δόντι ISBN 978-960-98857-8-2 Τριανταφύλλου, Κώστας (1995). Ιστορικό Λεξικό των Πατρών. Α (Τρίτη συμπληρωμένη έκδοση). Πάτρα: Πέτρος Κούλης Παπαδάτου- Γιαννοπούλου Χαρά (2018). Πατρώ (Δεύτερη βελτιωμένη έκδοση). Πάτρα: Οργανισμός Λιμένος Πατρών ISBN 978-618-83545-1-7
Ο Νικολό Κερούλλι ή Τσερούλης (Cerulli Nikolo,1784-1831), γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1784 στην Κέρκυρα. Ο πατέρας του Αντώνιος ήταν λοχαγός, ενώ ο παππούς του ήταν ναύαρχος του στόλου της Βενετίας. Στις 15 Ιουλίου 1812 παντρεύτηκε τη Βεατρίκη Ελένη Γασπαρίνα Σάκι με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Κωνσταντίνο, ενώ χώρισαν το 1821. Στις 27 Δεκεμβρίου 1822 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, την Ελένη Μαρκέτου με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Η Οικογένεια Κερούλλι είναι γραμμένη στο βιβλίο ευγενών (Libro d'oro) της Κέρκυρας από τις 3 Μαρτίου 1791. Τον 16ο αιώνα οι Κερούλλι κατετάγησαν στο στρατό της Βενετίας και υπηρέτησαν στη Μονεμβασιά, απ´ όπου το 1541 η οικογένεια βρέθηκε στην Κρήτη, έπειτα στη Βενετία και τέλος στην Κέρκυρα, όπου και απέκτησε μεγάλη περιουσία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%8C_%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B9_%CE%AE_%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82
Πλάτανος Αρκαδίας
Ο Πλάτανος απέχει 180 χλμ από την Αθήνα και 22 χλμ από το Παράλιο Άστρος. Συνορεύει με τους οικισμούς Χάραδρος, Άγιος Ιωάννης και Σίταινα. Ο οικισμός περιβάλλεται από πολλά πλατάνια εκατοντάδων ετών, εξ ου και η ονομασία του. Δίπλα στο χωριό κυλά παραπόταμος του ποταμού Βρασιάτη. Λόγω του ποταμιού έχουν δημιουργηθεί στο χωριό πολλές δημόσιες βρύσες και αυλάκια στα σοκάκια, ενώ λειτουργεί επίσης και νεροτριβή. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, οι σημερινοί κάτοικοι του Πλάτανου είναι απόγονοι Κυκλαδιτών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά τον Μεσαίωνα υπό τον φόβο των συνεχών πειρατικών επιδρομών.Εικάζεται πως ο οικισμός ταυτίζεται με τον Πλαταμώνα που αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή το 1435. Κατά τα επόμενα έτη, αναφέρεται σε αρκετά έγγραφα την περίοδο της Ενετοκρατίας. Πριν και κατά τη διάρκεια της Β΄ Τουρκοκρατίας (18ος και 19ος αι.) το χωριό γνώρισε μεγάλη ακμή, μαζί με άλλα γειτονικά χωριά. Την ίδια περίοδο χτίστηκαν και αρκετά αρχοντικά πυργόσπιτα. Κάτοικοι του Πλάτανου συμμετείχαν κατά την προεπαναστατική περίοδο στη Φιλική Εταιρεία, ενώ στη διάρκεια της Επανάστασης αναφέρεται σε κυβερνητικά έγγραφα ως δημογέροντας του χωριού ο Αναστάσης Μαρίνος. Μετά την απελευθέρωση ο Πλάτανος ορίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα ως έδρα του δήμου Πλατανούντος, ενώ το 1841 υπήχθη στον δήμο Θυρέας. Από το 1912 μέχρι το 1997 διετέλεσε έδρα ομώνυμης κοινότητας. Ενδιάμεσα, το 1914, το κοινοτικό συμβούλιο του χωριού ζήτησε επισήμως τη μετονομασία του σε «Ανθήνη» βάσει της ομώνυμης αρχαίας αρκαδικής πόλης, ωστόσο το αίτημα απορρίφθηκε από την αρμόδια κρατική επιτροπή. Από το 1997 ανήκει στον δήμο Βόρειας Κυνουρίας, ενώ το 1998 κηρύχθηκε παραδοσιακός οικισμός. Στον Πλάτανο, λόγω των άφθονων νερών του, λειτουργούσαν παλαιότερα νερόμυλοι και νεροπρίονο. Σε λειτουργία είναι ακόμα η νεροτριβή όπου κόσμος έρχεται και πλένει χαλιά, κουβέρτες και πανιά και δίχτυα από ελιές. Το πλύσιμο τους γίνεται με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο μόνο με την δύναμη του νερού που στροβιλίζει όπως τα παλαιά χρόνια χωρίς την χρήση απορρυπαντικών. Βγαίνουν από το στροβίλισμα του νερού με μια σιδερένια μαγκούρα μεγέθους 3 μέτρων. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων όπως κεράσια, κάστανα, σύκα, αλλά και ντομάτες και διάφορα κολοκυνθοειδή. Παλαιότερα, μεγάλο κομμάτι του τοπικού πληθυσμού ασχολείτο με την κτηνοτροφία και την υλοτομία. Στο χωριό υπάρχουν και μερικές επιχειρήσεις εστίασης. Στο χωριό υπάρχουν διάφορα κτίρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον όπως ο λεγόμενος πύργος του Μοίρα στο νοτιοδυτικό τμήμα (κτίσμα του 18ου αιώνα).Ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Άννα και κτίστηκε το 1835 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας. Ακόμη, υπάρχουν οι ναοί του Αγίου Γεωργίου, των Αγίων Θεοδώρων, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του Αγίου Πέτρου και Παύλου. Στα χωράφια του χωριού υπάρχει το παρεκκλήσι της Παναγίας της Σέλας που κάποτε υπαγόταν στην μονή Μαλεβής και είχε καλόγερους. Οι παλαιοί λέγανε ότι βρέθηκε εκεί μια χρυσή σέλα. Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα του χωριού, είναι το λαούτο και το βιολί. Οι οργανοπαίχτες, καλούνταν σε πανηγύρια και γάμους και στα διπλανά χωριά. Το Σάββατο του Λαζάρου οι κάτοικοι πηγαίνουν στο ποτάμι για να μαζέψουν καβούρια επειδή, λένε, ότι βγαίνουν πολλά με το φεγγάρι. Την επόμενη μέρα τα μαγειρεύουν στο τηγάνι με αλεύρι και τα ονομάζουν Ιμάμη. Οι σύλλογοι διοργανώνουν γιορτές: Η γιορτή Μάη και Κερασιού γίνεται ετησίως τον Μάιο όταν συλλέγονται τα πρώιμα κεράσια. Η γιορτή του κάστανου πραγματοποιείται τον Οκτώβριο. Παλαιά γινόταν και η γιορτή του Φεγγαριού και των Ερώτων με το τελευταίο φεγγάρι του Αυγούστου.Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα φαράγγια Μελίσσι και Λεπίδα, που όμως έχουν νερό από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο. Στο χωριό λειτουργεί ξενώνας. Φαράγγι Λεπίδας Πάρνωνας
Ο Πλάτανος είναι παραδοσιακός οικισμός, κτισμένος στις πλαγιές του Πάρνωνα. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 156 κατοίκους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
Ηρακλεωνάς
Τα τελευταία χρόνια του αυτοκράτορα Ηρακλείου η Βυζαντινή αυτοκρατορία δέχτηκε επίθεση από τους Άραβες, ανάγκασαν το Θέμα Μεσοποταμίας να πληρώσει φόρο υποτέλειας, οι πόλεις Έδεσσα Μεσοποταμίας και Δάρα κυριεύθηκαν. Την ίδια χρονιά άλλος ένας Αραβικός στρατός υπό την ηγεσία του Αμρ ιμπν αλ-Ας επιτέθηκε στη Βυζαντινή Αίγυπτο, κυρίευσε τις παραλιακές πόλεις της Αιγύπτου αλλά δεν μπόρεσε να διασχίσει τον Νείλο επειδή δέχτηκε αντίσταση από τον Βυζαντινό στρατηγό Ιωάννη. Μετά από μια αιματηρή μάχη ανάμεσα στον Ιωάννη και τον Αμρ ιμπν αλ-Ας ο Ιωάννης έχασε αλλά ο Αμρ ιμπν αλ-Ας ζήτησε από τον χαλίφη Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ νέες ενισχύσεις. Ο στρατηγός Θεόδωρος που αντικατέστησε τον Ιωάννη συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του στο Φρούριο της Βαβυλώνας, το μεγαλύτερο φρούριο της Αιγύπτου. Το καλοκαίρι του 640 ο Αμρ ιμπν αλ-Ας είχε συγκεντρώσει 15.000 άντρες. Με τις δυνάμεις αυτές ο Αμρ συνέτριψε τον Θεόδωρο βόρεια από τη Βαβυλώνα πριν πολιορκήσει το ίδιο το φρούριο. Ο Ηρακλεωνάς ανακηρύχτηκε Καίσαρας από τον πατέρα του αυτοκράτορα Ηράκλειο (630) και στη συνέχεια προήχθη σε Αύγουστο (4 Ιουνίου 638), η τελετή έγινε στο Παλάτι της Δάφνης μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Δαυίδ που ανακηρύχτηκε Καίσαρας. Μια περιγραφή της τελετής παρουσιάζεται στο Περί βασιλείου τάξεως, αφαίρεσαν το καλυμμάχιον (Καισαρικό καπέλλο) από το κεφάλι του Ηρακλεωνά και του τοποθέτησαν το αυτοκρατορικό στέμμα, το καλυμμάχιον τοποθετήθηκε στο κεφάλι του Δαυίδ. Ο Ηράκλειος ο Μέγας πέθανε (11 Φεβρουαρίου 641) και τον διαδέχθηκαν οι δυο γιοι του, ανακηρύχτηκαν αυτοκράτορες τον Μάιο του ίδιου χρόνου. Την εποχή που ανακηρύχτηκαν αυτοκράτορες ο Κωνσταντίνος Γ΄ ήταν 29 ετών και ο Ηρακλεωνάς 15 αφήνοντας την πραγματική εξουσία στον Κωνσταντίνο. Το Βυζαντινό κοινό σεβάστηκε τη διαθήκη του Ηρακλείου αλλά δυσαρεστήθηκε έντονα από τη διαδοχή επειδή ο Ηρακλεωνάς ήταν γιος παράνομου γάμου του μεγάλου αυτοκράτορα και είχε τη φήμη του νόθου. Άλλο ένα γεγονός που ενόχλησε έντονα το Βυζαντινό κοινό ήταν η απουσία στη στέψη του 10χρονου γιου του Κωνσταντίνου Γ΄ Κώνστα, αυτό θα μπορούσε να τον αποκλείσει από τη διαδοχή.Ο Κωνσταντίνος Γ΄ πληροφορήθηκε από τον Υπουργό Οικονομικών Φιλάγριο ότι ο πατέρας του είχε δημιουργήσει έχει δημιουργήσει ένα θησαυροφυλάκιο για τη Μαρτίνα που το διαχειριζόταν ο Πατριάρχης Πύρρος. Προσπάθησε να κάνει κατάσχεση σε αυτό, τα έσοδα του ήταν τεράστια και έφταναν 2.016.000 Σόλιδος, θα μπορούσε να διαχειριστεί με αυτά ολόκληρο τον θερινό του στρατό. Ο Βαλεριανός διορίστηκε αρχιστράτηγος της Ανατολής με την ελπίδα να απελευθερώσει την παραλιακή Αίγυπτο, ο στρατηγός Θεόδωρος δεν μπορούσε να αποκρούσει τις Αραβικές επιθέσεις. Ο Κύρος Αλεξανδρείας διορίστηκε διοικητής της Αιγύπτου με την ελπίδα να οχυρώσει την Αλεξάνδρεια, οι Άραβες αφού κατέλαβαν τη Βαβυλώνα ήταν έτοιμοι να την πολιορκήσουν. Σύμφωνα με τη διαθήκη του Ηρακλείου η Μαρτίνα θα έπρεπε να είναι κηδεμόνας και συναυτοκράτειρα, αυτή ωστόσο παράκουσε και ενεργούσε μόνη της αγνοώντας τον θετό της γιο με αποτέλεσμα ο λαός της Κωνσταντινούπολης να διχαστεί σε δύο παρατάξεις. Η παράταξη του Κωνσταντίνου Γ΄ ήταν ισχυρότερη αλλά η απώλεια της Αιγύπτου έφερε μεγάλη πτώση στο κύρος του. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ πέθανε σύντομα από φυματίωση (25 Μαΐου 641), πολλές φήμες κυκλοφόρησαν στην Κωνσταντινούπολη ότι τον δηλητηρίασε η Μαρτίνα για να μείνει ο γιος της μόνος αυτοκράτορας. Η Μαρτίνα διατήρησε τα σχέδια του Κωνσταντίνου Γ΄ και έστειλε τον Κύρο στην Αλεξάνδρεια, κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη τον Θρακικό στρατό για να τον αντικαταστήσει. Την ίδια εποχή ο Πατριάρχης Πύρρος στενός σύμβουλος της Μαρτίνας προσπάθησε να επιβάλει τον Μονοθελητισμό, πήρε την επισκοπή της Αλεξάνδρειας και απέκτησε μεγάλες θρησκευτικές εξουσίες. Η Μαρτίνα είδε ότι δεν υπήρχαν ελπίδες ανάκτησης της Αιγύπτου και έδωσε εντολή στον Κύρο να παραδοθεί στους Άραβες. Ο Βαλεντίνος που βρισκόταν στην Ανατολή αντέδρασε στα σχέδια, ο Φιλάγριος εξορίστηκε ταυτόχρονα από τη Μαρτίνα στην Αφρική. Η Μαρτίνα και ο Ηρακλεωνάς έχασαν την υποστήριξη της Ρωμαϊκής Γερουσίας χάρη στις φήμες ότι δηλητηρίασαν τον Κωνσταντίνο Γ΄ και για τη στήριξη της Μαρτίνας στον Μονοθελητισμό. Την ίδια εποχή οι σχέσεις της Μαρτίνας με τον Ηρακλεωνά περνούσαν κρίση, η Μαρτίνα δεν μπορούσε να βρει τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Τον Αύγουστο του 641 ο Βαλεντίνος βάδισε με τον στρατό του για τη Χαλκηδόνα με στόχο να πιέσει τη Μαρτίνα να στέψει Συναυτοκράτορα τον Κώνστα Β΄. Την ίδια εποχή που ο Βαλεντίνος βάδισε από τη Μαύρη Θάλασσα για την Κωνσταντινούπολη το πλήθος στην πρωτεύουσα εξεγέρθηκε απαιτώντας από τον Πύρρο να στέψει τον Κώνστα, ο Πύρρος παραιτήθηκε και τον αντικατέστησε ο Πατριάρχης Παύλος Β΄. Η Μαρτίνα βρέθηκε σε αδιέξοδο, ανακάλεσε τον Φιλάγριο από την Αφρική και διόρισε ξανά τον Βαλεντίνο κόμη των Εξκουβίτορων. Το φθινόπωρο η Μαρτίνα όρισε Συναυτοκράτορα τον Κώνστα Β΄, μαζί τους έστεψε τους μικρότερους αδελφούς του Ηρακλεωνά Μαρτίνο και Δαυίδ. Οι προσφορές αυτές δεν έφεραν αποτέλεσμα επειδή ο Βαλεντίνος είχε πάρει τις αποφάσεις του, μπήκε στην πόλη, ανέτρεψε τον Ηρακλεωνά και τη μητέρα του και τοποθέτησε μόνο αυτοκράτορα τον Κώνστα Β΄. Ο Βαλεντίνος τους χάρισε τη ζωή αλλά έκοψε τη γλώσσα της Μαρτίνας, τη μύτη του Ηρακλεωνά και τους έστειλε τον Ιανουάριο του 642 εξορία στη Ρόδο. Η πράξη αυτή ήταν η πρώτη φορά που εκτελέστηκε το έθιμο του ακρωτηριασμού σε μέλη της βασιλικής οικογένειας ώστε να είναι ανίκανοι να διεκδικήσουν τον θρόνο, θα διατηρηθεί μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας. Δεν υπάρχει από τότε καμιά πηγή για τον Ηρακλεωνά, πέθανε πιθανότατα τον επόμενο χρόνο στη Ρόδο. Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. I-The Early Years' Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453" Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State" Bellinger, Alfred Raymond; Grierson, Philip, eds. (1992). Catalogue of the Byzantine Coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection: Phocas to Theodosius III, 602-717. Phocas and Heraclius (602–641). Vol. 2. Dumbarton Oaks. Fontaine, P.F.M. (2004). The Light and the Dark: A Cultural History of Dualism. The dualism in byzantine history, 638-1453 and in the East-West relationship of the Middle ages. Groningen: J.C. Gieben. Foss, Clive (2005). "Emperors named Constantine". Revue numismatique. 6 (161): 93–102. Jones, Arnold Hugh Martin; Martindale, J. R.; Morris, J. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 3. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20160-8. Kaegi, Walter E. (2003). Heraclius: Emperor of Byzantium. Cambridge: Cambridge University Press. Kazhdan, Alexander P. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford: Oxford University Press. Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). "Heraklonas". Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (in German). Berlin and Boston: De Gruyter. Moore, R. Scott (1996). "Heraklonas (April/May - September 641 A.D.)". De Imperatoribus Romanis. Archived from the original on 25 July 2019. Retrieved 25 July 2019. Ostrogorsky, George (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick, New Jersey, U.S.A.: Rutgers University Press. Reiskius, Io. Iac. (1829). Constantini Porphyrogeniti Imperatoris De Cerimoniis Aulae Byzantinae Libri Duo (in Latin). Bonn: Bonnae Impensis Ed. Weberi. Stratos, A. N. (1980). Byzantium in the Seventh Century: Justinian II, Leontius and Tiberius 685-711. Amsterdam: Hakkert. Stratos, Andreas N. (1972). Byzantium in the Seventh Century II: 634–641. Amsterdam: Hakkert. Treadgold, Warren (1990). "A Note on Byzantium's Year of the Four Emperors (641)". Byzantinische Zeitschrift. 83. Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford: Stanford University Press. Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων Δυναστεία του Ηρακλείου
Ο Ηρακλεωνάς ή Ηράκλειος Β΄ (3 Μαϊου 626 - 642) ήταν γιος του μέγιστου αυτοκράτορα Ηρακλείου και της δεύτερης συζύγου και ανεψιάς του Μαρτίνας. Γεννήθηκε την εποχή που ο πατέρας του βρισκόταν σε εκστρατεία στην Ανατολή απέναντι στους Άραβες. Ο πατέρας του όρισε στη διαθήκη του να τον διαδεχτούν ως Συναυτοκράτορες ο Ηρακλεωνάς και ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Κωνσταντίνος Γ΄ από την πρώτη σύζυγο του πατέρα του Φαβία Ευδοκία, η μητέρα του Μαρτίνα ορίστηκε "κηδεμόνας και Συναυτοκράτορας". Ο Ηράκλειος πέθανε τον Φεβρουάριο του 641 από Οίδημα τον διαδέχθηκαν οι δύο γιοι του όπως όρισε στη διαθήκη του. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ πέθανε πρόωρα σε τρεις μήνες από Φυματίωση, ο Ηρακλεωνάς παρέμεινε μόνος αυτοκράτορας υπό την κηδεμονία της μητέρας του. Τον Νοέμβριο του 641 ο Ηρακλεωνάς και η μητέρα του ανατράπηκαν από τον Αρμένιο σφετεριστή Βαλεντίνο, στον θρόνο τοποθετήθηκε ο ανήλικος γιος του Κωνσταντίνου Γ΄ Κώνστας Β΄. Ο Ηρακλεωνάς και η Μαρτίνα ρινοκοπήθηκαν και εξορίστηκαν στη Ρόδο, πέθανε την επόμενη χρονιά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%AC%CF%82
255
Κίνα Ο Σίμα Σι καταστέλλει την επανάσταση των Γκουαντσού Τζιέν και Γουέν Τσιν. Ο Σϊμα Σι πεθαίνει. Ο Σίμα Τζάο, ο νεότερος αδελφός του Σίμα Σι, κληρονομεί την εξουσία του αδελφού του. Επιστήμη Ο Μα Τζαν, ένας Κινέζος μηχανολόγος μηχανικός από το Σάο Ουέι, επινοεί το νοτιοσκοπευτικό άρμα, ένα πρωτοποριακό κατευθυνόμενο πυξιδωτό άρμα που χρησιμοποιεί ένα διαφορικό γρανάζι, μη μαγνητικό. Δωρόθεος της Τύρου, επίσκοπος και μάρτυρας (πεθαίνει το 362) Πάπας Μάρκελλος Α΄Τζαν Γκουεΐ, Κινέζος επαρχιακός ηγεμόνας και δούκας της Δυναστείας των Τζιν (πεθαίνει το 314) 23 Φεβρουαρίου: Γκο Ουάι, Κινέζος στρατηγός του Σάο Ουέι (γεννιέται το 187) 16 Μαρτίου: Γκουαντσού Τζιέν, Κινέζος στρατηγός του του Σάο Ουέι 23 Μαρτίου: Σίμα Σι, Κινέζος στρατηγός και αντιβασιλέας του Σάο Ουέι (γεννιέται το 208)
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 255 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Το έτος 255 (CCLV ) ήταν ένα κοινό έτος, το οποίο ξεκινούσε την Δευτέρα . Εκείνη την εποχή ήταν γνωστό ως το έτος των Υπάτων Βαλεριανού και Γαλλιηνού (ή, λιγότερο γνωστό, το έτος 1008 από Κτήσεως Κόσμου). Η ονομασία 255 έχει χρησιμοποιηθεί από την πρώιμη μεσαιωνική περίοδο, όταν το χριστιανικό ημερολόγιο έγινε η δημοφιλέστερη μέθοδος ονομασίας των ετών στην Ευρώπη.
https://el.wikipedia.org/wiki/255
Μαλατέστα Ουνγκάρο
Ήταν γιος του Mαλατέστα Γ΄ του Καταστροφέα, κυρίου του Πέζαρο και του Ρίμινι. Ο Γκαλεότο άλλαξε το όνομά του σε Ουνγκάρο, όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας τον έχρισε ιππότη τον Δεκέμβριο του 1347. Αφού φυλακίστηκε κατά τον πόλεμο του Λουδοβίκου πρίγκιπα του Τάραντα στη νότια Ιταλία, πολέμησε ως στρατιωτικός διοικητής στον παπικό στρατό υπό τον καρδινάλιο Γκιλ δε Αλβόρνοθ ενάντια στους Ορντελάφι του Φορλί και τους Μανφρέντι της Φαέντσα. Στις 16 Απριλίου 1363 νίκησε σκληρά τον Μπερναμπό Βισκόντι και τα επόμενα χρόνια αντικαθιστούσε συχνά τον γηραιό θείο του Γκαλεότο Α΄ Μαλατέστα ως αρχιστράτηγος του παπικού στρατού. Το 1367 βοήθησε τον πάπα Ουρβανό Ε΄ να επιστρέψει στη Ρώμη. Τον επόμενο χρόνο, όταν δεν μπόρεσε να καταστείλει μία εξέγερση στη Σιένα εναντίον του Καρόλου Δ΄ της Γερμανίας, προτίμησε να επιστρέψει στο Ρίμινι. Απεβίωσε το 1372. Νυμφεύτηκε την Κοστάντσα των Έστε, κόρη του Oμπίτσο Γ΄ μαρκήσιου της Φεράρα, το 1363. Οίκος των Μαλατέστα Ρίμινι Κοντοτιέροι Rendina, Claudio (1985). I capitani di ventura. Rome: Newton Compton. σελ. 371. ISBN 88-8289-056-2.
Ο Γκαλεότο ο λεγόμενος Ουνγκάρο, ιταλ.: Galeotto Ungaro Μalatesta (Ιούνιος 1327 – Ιούλιος 1372) από τον Οίκο των Μαλατέστα, ήταν Ιταλός κοντοτιέρος και άρχοντας του Τζέζι.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%9F%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BF
Συμμετοχή της Ελλάδας στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1896
| width=22% align=left valign=top | Η Ελλάδα κέρδισε ένα χάλκινο και ένα ασημένιο στο απλό και ένα ασημένιο στο διπλό. Σημείωση ότι ο Κάσδαγλης και ο Πετροκόκκινος διαγωνίστηκαν ως Μικτή ομάδα και κέρδισαν ένα ασημένιο. Στο αγώνισμα του ενός χεριού, ο Νικολόπουλος κέρδισε ένα χάλκινο μετάλλιο, ενώ στο αγώνισμα των δύο χεριών ο Βερσής κέρδισε ένα χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα. Τα ονόματα των μελών που συμμετείχαν στο άθλημα αυτό είναι, σχεδόν, άγνωστα. Η Ελλάδα κέρδισε 2 χρυσά 2 ασημένια και 2 χάλκινα. Στην κολύμβηση οι Έλληνες αθλητές κέρδισαν 1 χρυσό, 3 ασημένια και 3 χάλκινα. Ειδικά στο αγώνισμα των 100 μέτρων ναυτών, η Ελλάδα πήρε και τα 3 μετάλλια, αφού ήταν η μόνη χώρα που συμμετείχε σε αυτό το αγώνισμα. 9 αθλητές συμμετείχαν στην ξιφασκία και κερδήθηκαν 2 χρυσά, 1 ασημένιο και 1 χάλκινο μετάλλιο. 2 αθλητές συμμετείχαν στην πάλη. Συνολικά κερδήθηκαν 2 μετάλλια: 1 χρυσό και 1 ασημένιο. Στην ποδηλασία συνολικά κερδήθηκαν 1 χρυσό και 3 ασημένια μετάλλια από Έλληνες αθλητές. Στη σκοποβολή συμμετείχαν 50 Έλληνες αθλητές. Συνολικά κερδήθηκαν 3 χρυσά, 3 αργυρά και 3 χάλκινα. Στον στίβο συμμετείχαν 29 Έλληνες αθλητές. Οι αθλητές αυτοί κέρδισαν 1 χρυσό, 3 ασημένια και 6 χάλκινα μετάλλια. Επίσημο Χρονικό των Αγώνων (Τόμος Β'): Πιερ ντε Κουμπερτέν, Τιμολέων Φιλήμων, Νικόλαος Πολίτης και Χαράλαμπος Άννινος, επιμ. (1897). The Olympic Games 776 - 1896 (Τόμος Β') (PDF). Αθήνα, Λονδίνο: Καρλ Μπεκ, H. Grevel and co. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2010.
Η Ελλάδα συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και κέρδισε συνολικά 10 χρυσά, 17 ασημένια και 19 χάλκινα μετάλλια. Οι συμμετέχοντες ήταν 169, όλοι άνδρες. Συμμετείχαν και στα 9 αθλήματα που υπήρχαν τότε. Οι αθλητές της Ελλάδας αποτελούσαν τα 4/6 (περίπου) όλων των αθλητών που συμμετείχαν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_1896
Ευαγγελισμός Εύβοιας
Ονομαζόταν «Δράμεσι» από τα Αρβανίτικα «Ντραμσάτ», όνομα ακριβώς ίδιο όπως ήταν και του οικισμού Παραλία Αυλίδος της Χαλκίδας. Τα δύο αυτά χωριά μοιράζονται επίσης ίδια επώνυμα. Εσφαλμένα συνδέεται η λέξη «Ντραμσάτ» με τη λέξη «ντρούμσα» (η οποία στα Αρβανίτικα προφέρεται «ντρ'μσα»), που είναι ένα είδος φαγητού, μιας και είναι λέξεις διαφορετικής ρίζας. Μετονομάσθη Ευαγγελισμός, από το όνομα της κεντρικής εκκλησίας στις 26 Ιουλίου του 1954 (Φ.Ε.Κ. 188/1954). Η ιστορία του ανάγεται την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν έλαβε χώρα ο δεύτερος εποικισμός των Αρβανιτών, ο οποίος ήταν μικρότερης κλίμακας, και διήρκεσε έως τον 16ο αιώνα. Στη δυτική πλευρά του χωριού υπήρχε μοναστηριακό εξάρτημα το οποίο υπαγόταν σε Μοναστήρι της Άνδρου, η τοποθεσία φέρει έως σήμερα την ονομασία «Καλογέρι» Στο θαλάσσιο τμήμα της περιοχής έλαβε χώρα και η ναυμαχία μεταξύ του Ρωσοελληνικού στόλου του Λάμπρου Κατσώνη και του τουρκικού στόλου, στις 7 Απριλίου του 1790. Το χωριό συνδέθηκε μέσω της οδικής αρτηρίας Κομήτου στα τέλη του 60, ενώ η σύνδεση του με το επαρχιακό δίκτυο Κομήτου-Καψουρίου έγινε το 1987. Στην ανατολική πλευρά του οικισμού υπάρχουν τέσσερις Ιεροί Ναοί: Αγίου Νικολάου, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Αγίου Γεωργίου και Αγία Τριάδα και στη βόρεια πλευρά ο Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων κατάγεται από Αρβανίτες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, αν λάβουμε υπόψη τα επώνυμα τους (κυρίως δισύλλαβα) ένα άλλο μέρος των κατοίκων κατάγεται από τη Μ. Ασία (πληθυσμός που κατέφυγε στον Καφηρέα τον 15ο αιώνα). Παράλληλα, ένα άλλο μέρος των κατοίκων κατάγεται από την Πελοπόννησο, πιο συγκεκριμένα από τη Μάνη, και φέρουν επίθετα με κατάληξη σε –άκος ή –ακός, τα οποία υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Στον οικισμό έχουν βρεθεί αρχαίοι τάφοι με κτερίσματα γεγονός που καταδεικνύει την παρουσία πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή από την αρχαιότητα. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι η Χαρχάμπολη απέχει 3 χιλιόμετρα από τον Ευαγγελισμό. Πανδέκτης - Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας
Ο Ευαγγελισμός (ή Δράμεσι) είναι ημιορεινός οικισμός στη νότια Εύβοια με πληθυσμό 46 κατοίκους, κατά την απογραφή του 2011. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Καρύστου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Βρίσκεται 42 χλμ. βορειοανατολικά της Καρύστου, στο εσωτερικό του ακρωτήρι Μερούθι, και είναι κτισμένο σε παραθαλάσσια περιοχή. Το χωριό είναι κτισμένο από την τοποθεσία της περιοχής «Καλογέρι» έως το σημείο «Αϊ- Γιώργης» σε υψόμετρο 140 μέτρα. Συγκεκριμένα, ένα μέρος του οικισμού είναι κτισμένο στην πλαγιά ενός λόφου ενώ το βασικό τμήμα του οικισμού βρίσκεται σε μια νοητή ευθεία του ακρωτηρίου Μερούθι (ή Μερούνι) και εκτείνεται σε όλη τη ανατολική πλευρά της περιοχής. Ακόμα υπάρχουν και δυο μικρά ποτάμια οι εκβολές των οποίων καταλήγουν στην παραλία του χωριού (Λιμνιώνα).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
Λυκόπερδο
Lycoperdon caudatum (συνώνυμο: Lycoperdon pedicellatum) J.Schröt. Lycoperdon curtisii Lycoperdon echinatum, Pers. Lycoperdon ericaceum (συνώνυμο: Lycoperdon muscorum) Lycoperdon ericaceum, ποικιλία subareolatum Lycoperdon lambinonii, Demoulin 1972 Lycoperdon lividum (συνώνυμο: Lycoperdon spadiceum), Pers. 1809 Lycoperdon mammiforme, Pers. 1801 Lycoperdon marginatum (συνώνυμο: Lycoperdon candidum), Vittadini Lycoperdon molle Lycoperdon nigrescens (συνώνυμο: Lycoperdon foetidum) Bonord. Lycoperdon norvegicum, Demoulin 1971 Lycoperdon ovoidisporum Lycoperdon perlatum (συνώνυμο: Lycoperdon gemmatum) Lycoperdon pratense Lycoperdon pyriforme, Schaeff. 1774 Lycoperdon pulcherrimum, Berk. & M.A. Curtis Lycoperdon rupicola Lycoperdon subincarnatum Lycoperdon subumbrinum Lycoperdon umbrinum Smith, Alexander H. (1951). Puffballs and their allies in Michigan. University of Michigan Press.
Το λυκόπερδο (επιστημονική-λατινική ονομασία Lycoperdon) είναι γένος από μύκητες που παράγουν μανιτάρια. Το γένος έχει ευρεία γεωγραφική κατανομή και περιλαμβάνει περί τα πενήντα είδη. Παλαιότερα ταξινομείτο στην απαρχαιωμένη σήμερα δική του ξεχωριστή τάξη «λυκοπερδώδη» (Lycoperdales), αλλά μετά από μια αναδόμηση της ταξινομήσεως των μυκήτων που επέφερε η μοριακή φυλογενετική, η τάξη αυτή διαλύθηκε. Σήμερα το λυκόπερδο τοποθετείται στην οικογένεια αγαρικοειδή της τάξεως αγαρικώδη. Τα περισσότερα είδη λυκόπερδου είναι φαγώσιμα, με γεύση που κυμαίνεται από ασθενική μέχρι παρόμοια με τη γεύση της γαρίδας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%BF
Ιλαρά
Τα κλασικά συμπτώματα της ιλαράς περιλαμβάνουν τετραήμερο πυρετό, βήχα, καταρροή και επιπεφυκίτιδα (κόκκινα μάτια). Ο πυρετός μπορεί να φθάσει έως και 40 °C (104 °F). Η ύπαρξη κηλίδων Κόπλικ μέσα στο στόμα είναι παθογνωμονική (διαγνωστική) για την ιλαρά, αλλά συχνά δεν φαίνονται, επειδή είναι παροδικές και μπορεί να εξαφανιστούν εντός ημέρας από την εμφάνισή τους. Το χαρακτηριστικό εξάνθημα της ιλαράς περιγράφεται ως ένα γενικευμένο, κηλιδοβλατιδώδες, ερυθηματώδες εξάνθημα που εμφανίζεται αρκετές ημέρες αφότου ξεκινήσει ο πυρετός. Πρωτοεμφανίζεται στο κεφάλι, πριν εξαπλωθεί για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος, προκαλώντας συχνά κνησμό. Το εξάνθημα της ιλαράς εμφανίζεται 2-4 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων και παραμένει μέχρι και οκτώ ημέρες, αλλάζοντας χρώμα από κόκκινο σε σκούρο καφέ προτού εξαφανιστεί.Ο χρόνος που χρειάζεται για να εκδηλώσει την αρρώστια (χρόνος επώασης) ένα παιδί που ήρθε σε επαφή με τον ιό είναι περίπου 12 μέρες. Οι επιπλοκές της ιλαράς είναι σχετικά κοινές και κυμαίνονται από σχετικά ήπιες όπως διάρροια, έως πιο σημαντικές όπως πνευμονία, φλεγμονή του μέσου ωτός και εγκεφαλίτιδα (σπανιότερα, υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα), έλκος του κερατοειδούς - πράγμα που οδηγεί στη δημιουργία ουλών πάνω του. Οι επιπλοκές είναι συνήθως πιο σοβαρές σε ενήλικες που προσβάλλονται από τον ιό. Μεταξύ των ετών 1987 και 2000, το ποσοστό θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τρεις θάνατοι που οφείλονται σε ιλαρά ανά 1000 περιπτώσεις, δηλαδή 0,3%. Σε υπανάπτυκτες χώρες με υψηλά ποσοστά υποσιτισμού και κακής υγειονομικής περίθαλψης, τα ποσοστά θνησιμότητας ανέρχονται στο 28%. Σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς (π.χ. άτομα που πάσχουν από AIDS), το ποσοστό θνησιμότητας είναι περίπου 30%. Η ιλαρά προκαλείται από τον ιό της ιλαράς, έναν περιβαλλόμενο από κάψα ιό, που περιέχει μονόκλωνο RNA σαν γενετικό υλικό, που ανήκει στο γένος των μορβιλιοϊών (morbillivirus) της οικογένειας των παραμυξοϊών. Οι άνθρωποι είναι οι φυσικοί φορείς του ιού· δεν έχει αναφερθεί προσβολή ζώου απ' αυτόν. Αυτός ο ιδιαίτερα μεταδοτικός ιός μεταδίδεται με τον βήχα και το φτάρνισμα, μέσω στενής προσωπικής επαφής ή άμεσης επαφής με εκκρίσεις. Παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη από τον ιό της ιλαράς: Παιδιά με ανοσοανεπάρκεια που οφείλεται στον ιό HIV του AIDS, λευχαιμία, αλκυλιωτικούς παράγοντες ή θεραπεία με κορτικοστεροειδή, ανεξάρτητα από την κατάσταση εμβολιασμού Ταξίδι σε περιοχές όπου ενδημεί η ιλαρά ή επαφή με ταξιδιώτες σε ενδημικές περιοχές Βρέφη που χάνουν την παθητική ανοσία (γάλα της μητέρας) πριν αρχίσει η ενεργητική ανοσία (φυσική λοίμωξη ή εμβολιασμός)Παράγοντες κινδύνου για βαριά ιλαρά: Υποσιτισμός Υποκείμενη ανοσοανεπάρκεια Εγκυμοσύνη Ανεπάρκεια βιταμίνης Α Η κλινική διάγνωση της ιλαράς απαιτεί ιστορικό πυρετού τουλάχιστον τριών ημερών, με ένα τουλάχιστον από τα τρία: βήχα, καταρροή, επιπεφυκίτιδα. Η παρατήρηση κηλίδων Κόπλικ είναι επίσης διαγνωστικό της ιλαράς. Εναλλακτικά, εργαστηριακή διάγνωση της ιλαράς μπορεί να γίνει με τη θετική επιβεβαίωση αντισωμάτων IgM για την ιλαρά ή με απομόνωση του RNA του ιού της ιλαράς από αναπνευστικά δείγματα. Σε ασθενείς στους οποίους η φλεβοπαρακέντηση δεν είναι δυνατή, μπορεί να ληφθεί σάλιο για δοκιμές IgM εξειδικευμένων για την ιλαρά. Επαφή με άλλους ασθενείς που είναι γνωστό ότι έχουν ιλαρά προσθέτει ισχυρά επιδημιολογικά στοιχεία για τη διάγνωση. Η επαφή με μολυσμένο άτομο με οποιονδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής επαφής, του σάλιου, ή της βλέννας μπορούν να προκαλέσουν λοίμωξη. Στις ανεπτυγμένες χώρες, τα περισσότερα παιδιά εμβολιάζονται κατά της ιλαράς από την ηλικία των 18 μηνών, συνήθως με το τριπλό εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (εμβόλιο MMR). Ο εμβολιασμός γενικά δεν πραγματοποιείται νωρίτερα από αυτή την ηλικία γιατί τα παιδιά μικρότερα των 18 μηνών διατηρούν συνήθως ανοσοσφαιρίνες (αντισώματα) κατά της ασθένειας, που μεταδίδονται από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μια δεύτερη δόση του εμβολίου δίνεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας μεταξύ τεσσάρων και πέντε ετών, για να αυξήσει το ποσοστό της ανοσίας. Τα ποσοστά εμβολιασμού είναι αρκετά υψηλά και επιτυγχάνεται ανοσία αγέλης, γεγονός που καθιστά την ιλαρά μια σχετικά σπάνια ασθένεια. Ακόμη και ένα κρούσμα σε κοιτώνες κολεγίου ή κάτι παρόμοιο συχνά αντιμετωπίζεται με τοπικό πρόγραμμα εμβολιασμού, σε περίπτωση που κάποιος από τους ανθρώπους που εκτέθηκαν στη νόσο δεν έχει ήδη ανοσοποιηθεί. Σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου η ιλαρά είναι ιδιαίτερα ενδημική, οι γιατροί του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας συστήνουν τη χορήγηση δύο δόσεων του εμβολίου, μια στους έξι και μια στους εννέα μήνες ζωής. Το εμβόλιο πρέπει να χορηγείται είτε το παιδί είναι φορέας του AIDS, είτε όχι. Είναι λιγότερο αποτελεσματικό σε βρέφη-ασθενείς με HIV-λοίμωξη, αλλά όπως και να έχει, ο κίνδυνος των ανεπιθύμητων παρενεργειών είναι χαμηλός. Στα προγράμματα εμβολιασμού κατά της ιλαράς συχνά παρέχονται και άλλα πράγματα χρήσιμα για την υγεία των παιδιών, όπως κουνουπιέρες για την προστασία από την ελονοσία, αντιπαρασιτικά φάρμακα και συμπληρώματα βιταμίνης Α. Έτσι, αυτά συμβάλλουν και στη μείωση των παιδικών θανάτων από άλλα αίτια.Μη εμβολιασμένοι πληθυσμοί κινδυνεύουν σημαντικά από την ασθένεια. Τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού στη βόρεια Νιγηρία μειώθηκαν περαιτέρω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ριζοσπάστες κήρυκες προώθησαν μια φήμη ότι η πολιομυελίτιδα ήταν μια δυτική συνωμοσία για αποστείρωση των μουσουλμάνων, πράγμα που μπορούσε ευκολότερα να τους οδηγήσει σε μόλυνση από τον ιό HIV. Ο αριθμός των περιπτώσεων της ιλαράς αυξήθηκε σημαντικά, και εκατοντάδες παιδιά έχασαν τη ζωή τους.Σε ένα άρθρο του 1998 στο Βρετανικό ιατρικό περιοδικό The Lancet παρουσιάστηκαν θεωρίες σύνδεσης μεταξύ του εμβολίου MMR και του αυτισμού Αργότερα, έρευνα από τον δημοσιογράφο Μπράιαν Ντιρ (en) της εφημερίδας Sunday Times αποκάλυψε πως ο επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου, Άντριου Γουέικφιλντ, εξυπηρετούσε συμφέροντα και είχε παραβεί ηθικούς κώδικες. Το περιοδικό The Lancet αργότερα ανακάλεσε, και ο Γουέικφιλντ κρίθηκε ένοχος από το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο για σοβαρό επαγγελματικό παράπτωμα τον Μάιο του 2010. Διαγράφτηκε από το ιατρικό μητρώο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσε πλέον να ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνά του ανακηρύχθηκε δόλια το 2011 από το περιοδικό The Lancet. Έτσι, τα επιστημονικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν την υπόθεση ότι το MMR παίζει ρόλο στην πρόκληση αυτισμού.Τον Ιανουάριο του 2010, μια μελέτη παιδιών από την Πολωνία επιβεβαίωσε πως ο εμβολιασμός με το εμβόλιο MMR δεν αποτελούσε παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη αυτισμού. Στην πραγματικότητα, οι εμβολιασμένοι ασθενείς είχαν ελαφρώς μειωμένο κίνδυνο να παρουσιάσουν αυτισμό, παρόλο που ο μηχανισμός δράσης αυτής της ασθένειας είναι άγνωστος και το αποτέλεσμα της παραπάνω έρευνας μπορεί να ήταν τυχαίο. Η μελέτη του MMR σε σχέση με τον αυτισμό οδήγησε σε μειωμένη χρήση του εμβολίου και έτσι οι περιπτώσεις ιλαράς αυξήθηκαν δραματικά: το 2007 παρουσιάστηκαν 971 περιπτώσεις στην Αγγλία και την Ουαλία (η μεγαλύτερη άνοδος που παρουσιάστηκε ποτέ σε περιστατικά ιλαράς, δεδομένου ότι άρχισαν να τηρούνται αρχεία το 1995), ενώ το 2005 το ξέσπασμα ιλαράς στην Ιντιάνα (πολιτεία των ΗΠΑ) αποδόθηκε σε παιδιά των οποίων οι γονείς αρνήθηκαν τον εμβολιασμό. Σε εμφάνιση κλινικής εικόνας ιλαράς επικοινωνούμε με την αρμόδια διεύθυνση υγείας και δηλώνουμε το κρούσμα. Απομόνωση του ασθενούς κατά την περίοδο μεταδοτικότητας του, δηλαδή για διάστημα πέντε ημερών μετά την εμφάνιση του εξανθήματος. Τήρηση μέτρων ατομικής προστασίας για νοσήματα αερογενώς μεταδιδόμενα. Αλλά επίνοσα άτομα δεν θα πρέπει να εισέρχονται στο χώρο που παρευρέθηκε ύποπτο κρούσμα ιλαράς τουλάχιστον για 2 ώρες μετά την αποχώρηση του κρούσματος. Προσπάθεια για εργαστηριακή επιβεβαίωση της διάγνωσης της ιλαράς και αποστολή τον δειγμάτων στο κέντρο αναφοράς ιλαράς. Διερεύνηση σύνδεσης με άλλο κρούσμα με σκοπό τον εντοπισμό της πηγής μόλυνσης του ασθενούς. Αναζήτηση άλλων πιθανών κρουσμάτων στο ευρύτερο περιβάλλον του ασθενούς. Αναζήτηση όλων τον επίνοσων επαφών του κρούσματος, δηλαδή όλων των ατόμων που ήρθαν σε επαφή ή μοιραστήκαν τον ίδιο χώρο με το κρούσμα κατά την περίοδο μεταδοτικότητας του που δεν έχουν επαρκή τεκμηρίωση ανοσίας στην ιλαρά. Αναζήτηση επαφών στο οικογενειακό, εργασιακό, σχολικό, κοινωνικό περιβάλλον, καθώς και υγειονομικό προσωπικό και τους άλλους ασθενείς των μονάδων υγείας. Έλεγχος της εμβολιαστικής κατάσταση των ανώτερων επαφών. Ενεργητική ανοσοπροφύλαξη επίνοσων επαφών σε διάστημα <7 2 ωρών από την επαφή με τον ασθενή, εφόσον φυσικά δεν υπάρχουν αντενδείξεις εμβολιασμού. Ο εμβολιασμός τον επίνοσων ατόμων εντός του ανώτερου χρονικού διαστήματος μπορεί να προλάβει την μόλυνση ή να μειώσει την βαρύτητα της ασθενείας. Εντοπισμός επαφών υψηλού κινδύνου (βρέφη, έγκυες, ανοσοκατασταλμένοι) και παραπομπή στις υπηρεσίες υγείας ή στον ιατρό τους για περαιτέρω αντιμετώπιση. Σύσταση στις επίνοσες επαφές να αποφεύγουν επαφές με αλλά επίνοσα άτομα υψηλού κίνδυνου για σοβαρή νόσηση από ιλαρά για 21 ημέρες μετά την τελευταία επαφή τους με τον ασθενή. Ενημέρωση επίνοσων επαφών σχετικά με τον κίνδυνο λοίμωξης και σύσταση να είναι σε εγρήγορση για ύποπτα συμπτώματα για 21 ημέρες μετά την τελευταία επαφή με τον ασθενή. Σύσταση για άμεση ιατρική εκτίμηση σε περίπτωση ύποπτων συμπτωμάτων (όπου είναι δυνατό, καλό είναι τα άτομα με ύποπτα συμπτώματα να εξετάζονται στο σπίτι τους, παρά σε μονάδες υγείας όπου πιθανά υπάρχουν ευπαθή άτομα). Υπενθυμίζεται ότι το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό θα πρέπει να έχει τεκμηριωμένη ανοσία στην ιλαρά. Σε αντίθετη περίπτωση συνίσταται εμβολιασμός των επίνοσων ατόμων (εφόσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις).Επιπρόσθετα, συνιστάται να γίνεται σε κάθε ευκαιρία έλεγχος της εμβολιαστικής κατάστασης των παιδιών, εφήβων και νέων ενήλικων και ολοκλήρωση του εμβολιασμού όπου χρειάζεται. Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ιλαρά. Οι περισσότεροι ασθενείς με ελαφράς μορφής ιλαρά θα αναρρώσουν με ανάπαυση και υποστηρικτική αγωγή. Είναι, ωστόσο, σημαντικό να αναζητείται ιατρική συμβουλή αν ο ασθενής χειροτερεύει, καθώς μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές. Μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν πνευμονία ως αποτέλεσμα της ιλαράς. Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν ωτίτιδες, βρογχίτιδα και εγκεφαλίτιδα. Η οξεία εγκεφαλίτιδα της ιλαράς έχει ποσοστό θνησιμότητας της τάξης του 15%. Αν και δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την εγκεφαλίτιδα της ιλαράς, τα αντιβιοτικά είναι απαραίτητα για την βακτηριακή πνευμονία, ιγμορίτιδα ή βρογχίτιδα που μπορεί να ακολουθήσουν την ιλαρά. Όλες οι άλλες θεραπείες αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα με ιβουπροφαίνη ή παρακεταμόλη, για να μειώσει τον πυρετό και τον πόνο και, εφόσον απαιτείται, ταχείας δράσης βρογχοδιασταλτικό για το βήχα. Όσον αφορά την ασπιρίνη, μερικές έρευνες έχουν δείξει συσχετισμό μεταξύ της λήψης ασπιρίνης από παιδιά και της ανάπτυξης του συνδρόμου Reye. Ωστόσο, άλλες έρευνες έχουν δείξει πως η ασπιρίνη μπορεί να μην είναι το μόνο φάρμακο που συνδέεται με τη νόσο αυτή (μάλιστα έχουν εμπλακεί και διάφορα αντιεμετικά) καθιστώντας έτσι τη σύνδεση μεταξύ της χρήσης ασπιρίνης σε παιδιά και την ανάπτυξη του συνδρόμου Reye μικρή, αν όχι ανύπαρκτη. Παρ 'όλα αυτά, οι περισσότερες υγειονομικές αρχές εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικές κατά τη χρήση της ασπιρίνης για οποιουδήποτε είδους πυρετό σε παιδιά κάτω των 16.Έχει ερευνηθεί επίσης η χρήση της βιταμίνης Α στη θεραπεία. Μετά από συστηματική παρακολούθηση της χρήσης της δεν διαπιστώθηκε σημαντική μείωση της συνολικής θνησιμότητας, παρατηρήθηκε όμως μείωση της θνησιμότητας στα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών. Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών επιβιώνουν από την ιλαρά, επιπλοκές συμβαίνουν αρκετά συχνά, και μπορεί να περιλαμβάνουν βρογχίτιδα και πανεγκεφαλίτιδα η οποία είναι δυνητικά θανατηφόρα. Επίσης, ακόμη και αν ο ασθενής δεν κινδυνεύει να πεθάνει ή να εμφανίσει σοβαρές επιπτώσεις από την ιλαρά, μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς, για τους οποίους ο κίνδυνος θανάτου είναι πολύ υψηλότερος, εξαιτίας επιπλοκών όπως η γιγαντοκυτταρική πνευμονία. Η οξεία εγκεφαλίτιδα της ιλαράς είναι μια άλλη πιθανή επίπτωση της μόλυνσης από ιό της ιλαράς. Εμφανίζεται συνήθως δύο ημέρες έως μία εβδομάδα μετά την εμφάνιση του εξανθήματος της ιλαράς, και ξεκινά με πολύ υψηλό πυρετό, έντονο πονοκέφαλο και σπασμούς. Ο ασθενής μπορεί να έρθει σε κωματώδη κατάσταση κι έτσι να προκληθεί βλάβη του εγκεφάλου ή να επέλθει ο θάνατος. Η θνησιμότητα στις αναπτυγμένες χώρες είναι ~ 1 / 1000. Στην υποσαχάρια Αφρική, η θνησιμότητα είναι 10%. Σε περιπτώσεις με επιπλοκές, το ποσοστό μπορεί να ανέλθει σε 20-30%. Κατά μέσο όρο, ~ 450 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από ιλαρά. Ακόμη και σε χώρες όπου έχει εισαχθεί ο εμβολιασμός, τα ποσοστά μπορεί να παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα. Στην Ιρλανδία, ο εμβολιασμός εισήχθη το 1985. Ο αριθμός των περιστατικών ιλαράς ήταν 99.903 κατά το έτος αυτό. Μέσα σε δύο χρόνια, ο αριθμός των κρουσμάτων μειώθηκε σε 201, αλλά η μείωση αυτή δεν ήταν σταθερή: οι αριθμοί ασθενών το 1989, 1993 και 2000 ήταν 1.248, 4.328 και 1.603, αντίστοιχα. Το παράδειγμα αυτής της χώρας καταδεικνύει την ανάγκη τα ποσοστά εμβολιασμού να ξεπερνούν το 95% για την πρόληψη της εξάπλωσης της ιλαράς. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ιλαρά είναι μια από τις κύριες αιτίες της παιδικής θνησιμότητας που προλαμβάνονται με εμβολιασμό. Παγκοσμίως, το ποσοστό θνησιμότητας έχει μειωθεί σημαντικά από μια εκστρατεία εμβολιασμού κατά της ιλαράς στην οποία συμμετέχουν: ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC), τα Ηνωμένα Έθνη, η UNICEF και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/WHO). Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ιλαρά μειώθηκε κατά 60% - από περίπου 873.000 θανάτους το 1999 σε 345.000 το 2005. Οι εκτιμήσεις για το 2008 δείχνουν πως οι θάνατοι μειώθηκαν περαιτέρω σε 164.000 σε παγκόσμιο επίπεδο, με 77% των θανάτων από ιλαρά να παραμένουν το 2008 εντός της Νοτιοανατολικής Ασίας.Πέντε από τις έξι περιοχές του Π.Ο.Υ έχουν θέσει στόχους για την εξάλειψη της ιλαράς και κατά την 63η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας το Μάιο του 2010, οι εκπρόσωποι συμφώνησαν σαν παγκόσμιο στόχο τη μείωση κατά 95% της θνησιμότητας από ιλαρά μέχρι το 2015 από το επίπεδο που σημειώθηκε το 2000, καθώς και την κίνηση προς την ενδεχόμενη εξάλειψη της νόσου. Εντούτοις, καμία συγκεκριμένη ημερομηνία-στόχος για την εξάλειψη της νόσου δεν έχει ακόμα συμφωνηθεί μέχρι τον Μάιο του 2010. Ο ιός της ιλαράς εξελίχθηκε από τον κάποτε διαδεδομένο ιό της πανώλης των βοοειδών, κατά πάσα πιθανότητα τον 11ο και 12ο αιώνα. Η πρώτη πιθανή προέλευση αποδίδεται στα πλαίσια του έβδομου αιώνα· για αυτή την πρωιμότερη προέλευση υπάρχουν κάποιες γλωσσικές αποδείξεις. Το σημερινό στέλεχος εξελίχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα - πιθανότατα μεταξύ 1908 και 1943. Η Πανούκλα του Αντωνίνου, που διήρκεσε από το 165 έως το 180 μ.Χ., επίσης γνωστή ως πανούκλα του Γαληνού, ο οποίος και την περιέγραψε, ήταν κατά πάσα πιθανότητα αιτία της ευλογιάς ή της ιλαράς. Η ασθένεια σκότωσε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού σε ορισμένες περιοχές, και αποδεκάτισε τον ρωμαϊκό στρατό. Οι εκτιμήσεις για τη χρονική στιγμή της εξέλιξης της ιλαράς φαίνεται να υποδηλώνουν πως ο λοιμός ήταν κάτι άλλο και όχι ιλαρά. Η πρώτη επιστημονική περιγραφή της ιλαράς και η διάκρισή της από την ευλογιά και την ανεμοβλογιά αποδίδεται στον Πέρση γιατρό, Ζακαρίγια Αρ-Ραζί (860-932),που ήταν γνωστός στη Δύση ως Ραζής (Rhazes), ο οποίος εξέδωσε "Το βιβλίο της Ευλογιάς και Ιλαράς" (στα αραβικά:. Kitab fi al-jadari WA-al-hasbah) Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα είναι σήμερα γνωστά για την εξέλιξη της ιλαράς, αυτή η έκδοση ήταν εξαιρετικά καινοτόμη. Η ιλαρά είναι μια ενδημική ασθένεια, που σημαίνει ότι είναι συνεχώς παρούσα σε μια κοινότητα, και πολλοί άνθρωποι ανοσοποιούνται ενάντια σ' αυτήν. Σε πληθυσμούς που δεν εκτίθενται σε ιλαρά, η ξαφνική έκθεσή τους στον ιό μπορεί να είναι καταστροφική. Το 1529, μία επιδημία ιλαράς στην Κούβα σκότωσε τα δύο τρίτα των κατοίκων που είχαν επιζήσει προηγουμένως ευλογιά. Δύο χρόνια αργότερα, η ιλαρά ήταν υπεύθυνη για το θάνατο του μισού πληθυσμού της Ονδούρας, και είχε ρημάξει το Μεξικό, την Κεντρική Αμερική και τον πολιτισμό των Ίνκας.Στα τελευταία 150 χρόνια, έχει υπολογιστεί ότι η ιλαρά έχει σκοτώσει περίπου 200 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1850, η ιλαρά σκότωσε το ένα πέμπτο των κατοίκων της Χαβάης. Το 1875, η ιλαρά σκότωσε πάνω από 40.000 κατοίκους των Φίτζι, περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Τον 19ο αιώνα, η ασθένεια αποδεκάτισε τον πληθυσμό των νησιών Ανταμάν. Το 1954, ο ιός που προκαλεί την ασθένεια απομονώθηκε από ένα εντεκάχρονο αγόρι από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ντέιβιντ Έντμονστο, και μεταφέρθηκε σε ιστοκαλλιέργεια εμβρύου όρνιθας. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί 21 στελέχη του ιού της ιλαράς. Όταν εργαζόταν στην φαρμακευτική εταιρία Merck, ο Μόρις Χίλμαν ανέπτυξε το πρώτο επιτυχημένο εμβόλιο. Άδεια εμβολιασμού για την πρόληψη της ασθένειας άρχισε να διατίθεται το 1963. Από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2009, στο Γιοχάνεσμπουργκ έχουν αναφερθεί περίπου 48 περιπτώσεις ιλαράς. Λίγο μετά το ξέσπασμα, η κυβέρνηση διέταξε όλα τα παιδιά να εμβολιαστούν. Τα προγράμματα εμβολιασμού στη συνέχεια ξεκίνησαν σε όλα τα σχολεία, και οι γονείς των μικρών παιδιών, ειδοποιήθηκαν πως πρέπει να τα έχουν στείλει για εμβολιασμό. Πολλοί άνθρωποι ήταν αρνητικοί στο να γίνει ο εμβολιασμός, καθώς πίστευαν ότι δεν είναι ασφαλής και αποτελεσματικός. Το Υπουργείο Υγείας διαβεβαίωσε το κοινό ότι το πρόγραμμά τους ήταν όντως ασφαλές. Προβληματισμός προέκυψε ως προς το εάν χρησιμοποιούνταν ή όχι νέες βελόνες. Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, υπήρχαν τουλάχιστον 940 καταγεγραμμένες περιπτώσεις και τέσσερις θάνατοι.Στις 19 Φλεβάρη 2009, 505 κρούσματα ιλαράς αναφέρθηκαν σε δώδεκα επαρχίες στο βόρειο Βιετνάμ, με την πόλη Ανόι να αριθμεί 160 περιπτώσεις. Ένα υψηλό ποσοστό των επιπλοκών, όπως μηνιγγίτιδα και εγκεφαλίτιδα, έχει απασχολήσει τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ συστήνουν σε όλους τους ταξιδιώτες να εμβολιαστούν κατά της ιλαράς.Την 1η Απριλίου 2009, η νόσος ξέσπασε σε δύο σχολεία στη Βόρεια Ουαλία, τα John Bright και Ysgol Ffordd Dyffryn. Στα δυο αυτά σχολεία ξέσπασε η νόσος, αλλά γίνονται προσπάθειες επιβεβαίωσης ότι όλοι οι μαθητές έχουν κάνει πλέον το εμβόλιο της ιλαράς. Το 2007, μια μεγάλη επιδημία στην Ιαπωνία οδήγησε μια σειρά από πανεπιστήμια και άλλα ιδρύματα να κλείσουν, σε μια προσπάθεια για τον περιορισμό της νόσου.Περίπου 1.000 κρούσματα της νόσου αναφέρθηκαν στο Ισραήλ μεταξύ Αυγούστου 2007 και Μαΐου 2008 (σε αντίθεση με μερικές μόνο δεκάδες περιπτώσεις, το προηγούμενο έτος). Πολλά παιδιά σε υπερ-ορθόδοξες εβραϊκές κοινότητες επλήγησαν λόγω της χαμηλής κάλυψης εμβολιασμού. Από το 2008, η ασθένεια είναι ενδημική στο Ηνωμένο Βασίλειο, με 1.217 περιπτώσεις να έχουν διαγνωστεί το 2008, και επιδημίες έχουν αναφερθεί στην Αυστρία, την Ιταλία και την Ελβετία.Το Μάρτιο του 2010, οι Φιλιππίνες κήρυξαν επιδημία, πράγμα που οφείλεται στις συνεχώς αυξανόμενες περιπτώσεις ιλαράς. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε το Μάιο του 2011, πάνω από 17.000 περιπτώσεις ιλαράς έχουν αναφερθεί στη Γαλλία, μεταξύ Ιανουαρίου 2008 και Απριλίου 2011, συμπεριλαμβανομένων 2 θανάτων το 2010 και 6 θανάτων το 2011. Πάνω από 7.500 από αυτές τις περιπτώσεις παρατηρήθηκαν στους τρεις πρώτους μήνες του 2011, ενώ η Ισπανία, η Τουρκία, η ΠΓΔΜ, και το Βέλγιο περιλαμβάνονται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες αναφέρονται περαιτέρω μικρότερα ξεσπάσματα της νόσου. Το ξέσπασμα της νόσου στη Γαλλία συνδέεται ειδικά με το ξέσπασμα στο Κεμπέκ το 2011, όπου 327 περιπτώσεις είχαν αναφερθεί από την 1η Ιανουαρίου έως την 1η Ιουνίου του 2011, και τα Ευρωπαϊκά ξεσπάσματα γενικά έχουν επίσης κατηγορηθεί για την εμφάνιση περαιτέρω μικρών ξεσπασμάτων στις ΗΠΑ, όπου 40 ξεχωριστές εισαγωγές από την Ευρώπη είχαν αναφερθεί μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 20ής Μαΐου.Από τον Ιούλιο του 2011, 1.145 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από τις 115.600 περιπτώσεις στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η οποία μάχεται επίσης τα θανατηφόρα κρούσματα της χολέρας και της πολιομυελίτιδας.Τον Αύγουστο του 2011, κατά τη διάρκεια ενός ξεσπάσματος της νόσου στη Νέα Ζηλανδία παρουσιάστηκαν 94 επιβεβαιωμένα κρούσματα στο Ώκλαντ και μόνο. Αυτόχθονα κρούσματα ιλαράς δηλώθηκε ότι έχουν εξαλειφθεί στη Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική· η τελευταία ενδημική περίπτωση στην περιοχή αναφέρθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2002, με μόνο τη βόρεια Αργεντινή και την αγροτική περιφέρεια του Καναδά - ιδιαίτερα στις επαρχίες Οντάριο, Κεμπέκ και Αλμπέρτα - να έχουν μικρή ενδημική διάσταση. Τα κρούσματα εξακολουθούν να σημειώνονται, ωστόσο, ύστερα από τις εισαγωγές ιών της ιλαράς από άλλες περιοχές του κόσμου. Τον Ιούνιο του 2006, εκδηλώθηκε κρούσμα στη Βοστώνη το οποίο ήταν αποτέλεσμα μόλυνσης ενός κατοίκου στην Ινδία, και τον Οκτώβριο του 2007 ένα κορίτσι του Μίσιγκαν, που είχε εμβολιαστεί μετέφερε τη νόσο στη Σουηδία.Μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 25ης Απριλίου 2008, συνολικά 64 επιβεβαιωμένα κρούσματα ιλαράς είχαν αναφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC), που είναι η μεγαλύτερη συχνότητα που είχε καταγραφεί μέχρι τότε για κάθε έτος από το 2001. Από τις 64 περιπτώσεις, 54 σχετίζονταν με την εισαγωγή της ιλαράς από άλλες χώρες στις Ηνωμένες Πολιτείες, και 63 από τους 64 ασθενείς δεν είχαν ή δεν ήταν γνωστό αν είχαν εμβολιασθεί.Μέχρι τις 9 Ιουλίου του 2008, συνολικά 127 περιπτώσεις αναφέρθηκαν σε 15 κράτη (συμπεριλαμβανομένων 22 στην Αριζόνα), καθιστώντας την τον μεγαλύτερο ξέσπασμα των ΗΠΑ από το 1997 (όταν αναφέρθηκαν 138 περιπτώσεις). Οι περισσότερες από τις περιπτώσεις αναφέρονται σε άτομα που είχαν προσβληθεί από τη νόσο εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και έπληξαν άτομα που δεν είχαν εμβολιασθεί. Μέχρι τις 30 Ιουλίου 2008, ο αριθμός των κρουσμάτων είχε αυξηθεί σε 131. Από αυτά, περίπου τα μισά αφορούσαν παιδιά των οποίων οι γονείς απέρριψαν τον εμβολιασμό. Τα 131 περιστατικά συνέβησαν σε επτά διαφορετικές εστίες. Δεν υπήρξαν θάνατοι ενώ 15 ασθενείς νοσηλεύτηκαν. Έντεκα από τις περιπτώσεις είχαν λάβει τουλάχιστον μία δόση του εμβολίου ιλαράς. 122 περιπτώσεις αφορούσαν παιδιά που είχαν εμβολιαστεί ή των οποίων η κατάσταση εμβολιασμού ήταν άγνωστη. Μερικές από αυτές αφορούσαν παιδιά των οποίων η ηλικία ήταν μικρότερη απ' αυτήν για την οποία συνιστάται το εμβόλιο, αλλά σε 63 περιπτώσεις οι εμβολιασμοί δεν έγιναν αποδεκτοί για θρησκευτικούς ή φιλοσοφικούς λόγους. Στις 24 Μαΐου του 2011 δημοσιεύθηκε έρευνα από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) που ανέφερε 118 περιπτώσεις ιλαράς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι 118 υποθέσεις σημειώθηκαν σε 23 πολιτείες και στην πόλη της Νέας Υόρκης μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου και της 20ής Μαΐου. Από τις 118 περιπτώσεις, 105 (89%) σχετίστηκαν με περιπτώσεις εξωτερικού ενώ 105 (89%) από τους 118 ασθενείς δεν είχαν εμβολιαστεί. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 2011 το Υπουργείο Υγείας του Εκουαδόρ ανακοίνωσε την εμφάνιση ξεσπάσματος, με 42 περιπτώσεις ιλαράς να καταγράφονται μέσα σε μερικές γειτονικές κοινότητες των κεντρικών Άνδεων στην επαρχία Τουγκουράουα. Δεν αναφέρθηκαν περαιτέρω θάνατοι από την ημερομηνία αυτή. Σύμφωνα με την κυβέρνηση του Ισημερινού, το υπεύθυνο ιικό στέλεχος φάνηκε να συνδέεται με αυτό των Αφρικανικών ξεσπασμάτων. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης ότι είχε ξεκινήσει μια μαζική εκστρατεία εμβολιασμού για την πρόληψη της περαιτέρω εξάπλωσης της ασθένειας. WHO.int — 'Initiative for Vaccine Research (IVR): Measles', World Health Organization (WHO) Measles FAQ από το CDC (Αγγλικά) Ενήλικας με ιλαρά (φωτογραφία προσώπου) Κλινικές εικόνες της ιλαράς Αρχειοθετήθηκε 2010-07-26 στο Wayback Machine. Virus Pathogen Database and Analysis Resource (ViPR): Paramyxoviridae Paidiatros.com, Ιλαρά Παιδική ιλαρά παιδιών από το Βιετνάμ Αρχειοθετήθηκε 2019-12-16 στο Wayback Machine.
Η Ιλαρά είναι ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τον παραμυξοϊό του γένους morbillivirus. Ο ιός έχει μορφή σφαιρική, περιβάλλεται από κάψα και το γενετικό του υλικό είναι μονόκλωνο RNA. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, βήχα, καταρροή, κοκκίνισμα των ματιών και γενικά, ένα κηλιδοβλατιδώδες, ερυθηματώδες εξάνθημα. Συχνές επιπλοκές περιλαμβάνουν διάρροιες, φλεγμονή του μέσου ωτός και πνευμονία. Προκαλούνται εν μέρει λόγω της ανοσοκαταστολής που προκαλεί η ιλαρά. Λιγότερες συχνές επιπλοκές περιλαμβάνουν τις επιληψία, τύφλωση και φλεγμονή του εγκεφάλου. Η θνητότητα στις ΗΠΑ υπολογίζεται σε 0,2%, αλλά σε καθεστώς υποσιτισμού μπορεί να ξεπεράσει το 10%. Η ιλαρά μεταδίδεται με την αναπνοή (σε επαφή με υγρά από τη μύτη και το στόμα ενός μολυσμένου ατόμου, είτε άμεσα είτε μέσω του αέρα), και είναι εξαιρετικά μεταδοτική - το 90% των ανθρώπων που δεν έχουν ανοσία και μοιράζονται τον ίδιο χώρο με ένα μολυσμένο πρόσωπο θα νοσήσουν. Η ασυμπτωματική περίοδος επώασης ξεκινά 9-12 ημέρες μετά την αρχική έκθεση στον ιό και η νόσηση διαρκεί 2-4 ημέρες πριν, μέχρι δύο 2-5 ημέρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος (δηλαδή 4-9 ημέρες συνολικά). Δεν υπάρχει εξειδικευμένη θεραπεία, αν και η υποστηρικτική φροντίδα μπορεί να βελτιώσει την έκβαση. Το εμβόλιο έναντι της ιλαράς είναι πολύ αποτελεσματικό και εξαιρετικά ασφαλές και συνήθως χορηγείται σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια. Μείωσε κατά 80% τους θανάτους από ιλαρά την περίοδο 2000-2017.Στα αγγλικά είναι γνωστή με τον όρο "measles", με εναλλακτικό όνομα για την ιλαρά στις αγγλόφωνες χώρες το "rubeola", το οποίο μερικές φορές συγχέεται με τον όρο "rubella" που στα αγγλικά αφορά την ερυθρά. Οι δυο ασθένειες είναι τελείως διαφορετικές.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AC
Νήsos
Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό νησί, και έχει επίκεντρο τη διαθήκη του προύχοντα του νησιού, του Θεμιστοκλή Δίκαιου, ο οποίος ήταν άκληρος. Ο Δίκαιος αφήνει όλη του την περιουσία στις "εξουσίες" του τόπου (δάσκαλο, διευθυντή της αστυνομίας, πρόεδρο της κοινότητας και παπά) με τους οποίους ο μακαρίτης δεν είχε καλές σχέσεις, υπό τον όρο ο καθένας να διαβάσει δημοσίως ένα γράμμα του Δίκαιου, που κανείς δεν ξέρει τι περιέχει. Για να γίνει αυτό, τους δίνει μια βδομάδα περιθώριο. Παλιές ιστορίες βγαίνουν στο φως, όλοι έχουν κάτι να φοβούνται, όλοι έχουν κάτι να κρύψουν και όλοι κάνουν σπασμωδικές κινήσεις με αποτέλεσμα να προδίδονται μόνοι τους. Οι αλληλοκατηγορίες και οι κωμικοτραγικές καταστάσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Νόθα παιδιά, ανεξιχνίαστα εγκλήματα, υποθέσεις τζόγου και αρχαιοκαπηλίας, πρώην πορνοστάρ, εν ενεργεία τρομοκράτες, παράνομοι ετερόφυλοι και ομόφυλοι έρωτες και ένα σωρό δραστηριότητες που ως τώρα μένανε καλά κρυμμένες, βγαίνουν στο φως παρασύροντας τα πάντα. Μια μέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία, το πτώμα του ατόμου που φαίνεται πως ήξερε για τους κληρονόμους όσα και ο γερο-Δίκαιος, βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη παραλία του νησιού. Ο Πρόεδρος, ο αστυνόμος, ο δάσκαλος & ο παπάς, είναι οι τέσσερις κύριοι ύποπτοι. Ελένη Καστάνη - Ολυμπία Λαΐνη Ελισάβετ Κωνσταντινίδου - Αγγέλα Βλαδίμηρος Κυριακίδης - Μπάμπης Τάνια Τρύπη - Λούλα Δημήτρης Τζουμάκης - Άγης Μιχάλης Μαρίνος - παπα-Λάμπρος Ζέτα Δούκα - Αφροδίτη Δάφνη Λαμπρόγιαννη - Εύα Παύλος Ορκόπουλος - Θωμάς Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος - Αποστόλης Κώστας Τριανταφυλλόπουλος - Κωνσταντίνος Αθανασίου Κώστας Βουτσάς - Αποστόλης Ντορέττα Παπαδημητρίου - Ειρήνη Θεοδωράκη Ιωάννα Πηλιχού - Νένα Σόλων Τσούνης - Αλέξανδρος Αντίνοος Αλμπάνης - Στράτος Αλέξανδρος Γιάννου - Ιορδάνης Κώστας Φαλελάκης - Γεώργιος Παραμυθόπουλος Τόνυ Δημητρίου - Μάριος Μπαρόλας Κωνσταντίνος Δανίκας - γιατρός Μιχάλης Γιαννικάκης - Νικήτας Μιχάλης Ιατρόπουλος - Μάρκος Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Σίφνο. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 29 Δεκεμβρίου του 2009, στην Ελλάδα. Αν και γενικότερα απέσπασε μέτριες κριτικές, στο ελληνικό Box Office εισέπραξε $5,696,912. Κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 30 Μαρτίου 2010. Νήsos στο IMDb
To Νήsos (ή αλλιώς και Νήσος) είναι μία ελληνική κωμική ταινία που κυκλοφόρησε από τη Village Films το 2009, σε σκηνοθεσία Χρήστου Δήμα και σε σενάριο Κωστή Παπαδόπουλου και Έλενας Σολωμού. Στην ταινία παίζουν μία πλειάδα γνωστών ηθοποιών όπως η Ελένη Καστάνη, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, η Δάφνη Λαμπρόγιαννη, ο Δημήτρης Τζουμάκης, η Τάνια Τρύπη, η Ζέτα Δούκα, η Ιωάννα Πηλιχού, ο Κώστας Βουτσάς, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, ο Παύλος Ορκόπουλος, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, η Θέμις Μπαζάκα, ο Τόνυ Δημητρίου, ο Μιχάλης Μαρίνος, ο Αντίνοος Αλμπάνης, ο Μιχάλης Ιατρόπουλος, ο Σόλων Τσούνης και ο Κώστας Φαλελάκης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AEsos
Κυτταρικός θάνατος
Είναι αποτέλεσμα κυτταρικού προγραμματισμού. Πρόκειται για μια διεργασία που είναι αυστηρά ρυθμιζόμενη και προσφέρει ένα πλεονέκτημα στον κύκλο ζωής ένος οργανισμού. Για παράδειγμα, ο διαχωρισμός των δαχτύλων του χεριού σε ένα έμβρυο, συμβαίνει γιατί τα κύτταρα μεταξύ των δαχτύλων πεθαίνουν με αποτέλεσμα τα δάχτυλα να χωρίζουν. Ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος αποτελεί μια θεμελιώδη λειτουργία για την ανάπτυξη των ιστών των πολυκύτταρων οργανισμών. Η απόπτωση και η αυτοφαγία αποτελούν δύο τύπους προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου, ενώ η νέκρωση είναι μια μη φυσιολογική διεργασία που συμβαίνει σαν αποτέλεσμα μόλυνσης ή τραυματισμού. Πρόσφατα, αναγνωρίστηκε ένας νέος τρόπος προγαμματισμένης νέκρωσης, η νεκρόπτωση. Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι η νεκρόπτωση είναι ένα είδος εφεδρικής απόπτωσης όταν η καθαρά αποπτωτική κυτταρική σηματοδότηση αναστέλεται από ενδογενείς ή εξωγενείς παράγοντες όπως ιοί ή μεταλλάξεις. Η αυτοφαγία είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει το κυτταρόπλασμα, χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό μεγάλων κενοτοπίων τα οποία απορροφούν διάφορα οργανίδια με μια προκαθορισμένη σειρά πριν καταστρέψουν και τον πυρήνα.Η απόπτωση μπορεί να συμβεί σε πολυκύτταρους οργανισμούς. Περιλαμβάνει αλλαγές στη μορφολογία του κυττάρου και οδηγεί τελικά στον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο. Οι αλλαγές περιλαμβάνουν τη διόγκωση ή συρρίκνωση του κυττάρου, τη θραυσματοποίηση του κυτταρικού πυρήνα, τη συμπύκνωση της χρωματίνης και τη θραυσματοποίηση του χρωμοσωμικού DNA. Πλεόν πιστεύεται ότι, με εξελικτικούς όρους, τα κύτταρα εξωθούνται σε κάποιο είδος αυτοκτονίας με θετική έκβαση, στην απόπειρα του οργανισμού να διατηρήσει τη γενική ομοιόσταση. Η βιοχημεία των διαφορετικών μονοπατιών που οδηγούν στην απόπτωση, διαφέρει. Πρόκειται είτε για παραδοσιακές αποπτωτικές αλληλουχίες, είτε για μια γενικότερη πορεία προς την εξάλειψη του κυττάρου, ωστόσο όλα υποκινούνται από γενετικούς παράγοντες. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία ότι κάποια ευρήματα της απόπτωσης όπως η ενεργοποίηση των νουκλεασών, μπορεί να προκαλούνται από μια ψευδή απόκριση του κυττάρου χωρίς να εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες. Επιπλεόν, έχει αποδειχθεί ότι η μίτωση και η απόπτωση με κάποιο τρόπο εναλάσσονται ή συνδέονται. Η μεταξύ τους ισορροπία εξαρτάται από τα σήματα τα οποία λαμβάνονται από κατάλληλους αυξητικούς παράγοντες και από τα σήματα επιβίωσης.
Ο κυτταρικός θάνατος είναι το γεγονός όπου ένα βιολογικό κύτταρο σταματά να εκτελεί τις διεργασίες που είναι απαραίτητες για τη διαβίωση του. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα της φυσιολογικής διαδικασίας όπου τα κύτταρα γηράσκουν και αντικαθίστανται από καινούρια ή μπορεί να επέρχεται από κάποια ασθένεια, τραυματισμό ή το θάνατο του οργανισμού στον οποίο ανήκει.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82
Δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Ανατολικού Τιμόρ (1999)
Κατά τους προηγούμενους μήνες, ο Πρόεδρος Χαμπίμπι είχε κάνει διάφορες δημόσιες δηλώσεις, όπου ανέφερε ότι το κόστος της διατήρησης των νομισματικών επιδοτήσεων για την υποστήριξη της επαρχίας δεν ήταν ισορροπημένο από κάθε μετρήσιμο όφελος για την Ινδονησία. Λόγω αυτής της δυσμενούς ανάλυσης κόστους-οφέλους, η πιο λογική απόφαση για την επαρχία, η οποία δεν ήταν μέρος των αρχικών ορίων της Ινδονησίας του 1945, θα λάμβαναν δημοκρατική επιλογή για το αν θέλουν να παραμείνουν στην Ινδονησία ή όχι. Η επιλογή αυτή συνάδει επίσης με το πρόγραμμα γενικού εκδημοκρατισμού του Χαμπίμπι αμέσως μετά την περίοδο του Σουχάρτο.Εν συνεχεία τα Ηνωμένα Έθνη διοργάνωσαν συνάντηση μεταξύ της κυβέρνησης της Ινδονησίας και της πορτογαλικής κυβέρνησης (ως η προηγούμενη αποικιακή αρχή πάνω από το Ανατολικό Τιμόρ). Στις 5 Μαΐου του 1999, οι συνομιλίες αυτές είχαν ως αποτέλεσμα τη "Συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Ινδονησίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας για το θέμα του Ανατολικού Τιμόρ" η οποία διευκρίνιζε τις λεπτομέρειες του ζητούμενου δημοψηφίσματος. Το δημοψήφισμα θα πραγματοποιείτο για να αποφασιστεί εάν το Ανατολικό Τιμόρ θα παρέμενε μέρος της Ινδονησίας ως Ειδική Αυτόνομη Περιοχή ή αν θα αποσχιζόταν από την Ινδονησία. Το δημοψήφισμα οργανώθηκε και παρακολουθήθηκε από την Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Ανατολικό Τιμόρ ενώ 450.000 άτομα εγγράφησαν για να ψηφίσουν, συμπεριλαμβανομένων 13.000 ατόμων εκτός του Ανατολικού Τιμόρ. Η συμφωνία μεταξύ της Ινδονησίας και της πορτογαλικής κυβέρνησης περιλάμβανε ένα "Συνταγματικό Πλαίσιο για την ειδική αυτονομία για το Ανατολικό Τιμόρ" ως ένα παράρτημα. Το πλαίσιο θα δημιουργούσε μια "Ειδική Αυτόνομη Περιοχή του Ανατολικού Τιμόρ" (ΕΑΠΑΤ) εντός του ενιαίου κράτους της Δημοκρατίας της Ινδονησίας. Τα θεσμικά όργανα της ΕΑΠΑΤ θα περιλαμβάνουν ένα εκτελεστικό όργανο που θα αποτελείται από έναν κυβερνήτη (που εκλέγονται από το νομοθέτη της ΕΑΠΑΤ) και ένα γνωμοδοτικό συμβούλιο, ένα νομοθετικό σώμα, το Περιφερειακό Συμβούλιο των Αντιπροσώπων του Λαού, ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα, συμπεριλαμβανομένων των Δικαστηρίων του Πρωτοδικείου, του Εφετείου, του Τελικού Εφετείου και της Εισαγγελίας, και μια περιφερειακή αστυνομική δύναμη. Η Ινδονησιακή κυβέρνηση θα διατηρήσει τον έλεγχο της άμυνας, της νομοθεσίας για την απασχόληση, την οικονομική και τη δημοσιονομική πολιτική και τις εξωτερικές σχέσεις, ενώ οι Ινδονησιακοί νόμοι θα έχουν συνέχεια στο έδαφος. Η αυτόνομη κυβέρνηση θα είχε αρμοδιότητα για όλα τα θέματα που δεν προορίζονται για την Κυβέρνηση της Ινδονησίας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να εκδώσει εθνόσημο ως σύμβολο της ταυτότητας. Θα είναι σε θέση να ορίσει τα πρόσωπα ως "ταυτότητα Ανατολικού Τιμόρ" και θα μπορούσε να περιορίσει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας γης για άτομα χωρίς αυτή την ταυτότητα. Ένα παραδοσιακός αστικός κώδικας θα μπορούσε επίσης να έχει εγκριθεί. Η ΕΑΠΑΤ θα μπορούσε να συνάπτει συμφωνίες με αστικές και περιφερειακές κυβερνήσεις για οικονομικούς, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η ΕΑΠΑΤ θα έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε πολιτιστικές και αθλητικές οργανώσεις, όπου άλλοι μη κρατικοί φορείς συμμετέχουν. Οι ψηφοφόροι είχαν να επιλέξουν μια από τις ακόλουθες επιλογές: Να αποδεχθούν την προτεινόμενη ειδική αυτονομία για το Ανατολικό Τιμόρ στο πλαίσιο του ενιαίου κράτους της Δημοκρατίας της Ινδονησίας, Να απορρίψουν την προτεινόμενη ειδική αυτονομία για το Ανατολικό Τιμόρ, με αποτέλεσμα την απόσχιση του Ανατολικού Τιμόρ από την Ινδονησία. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων βίαιες ταραχές ξέσπασαν με αποτέλεσμα να πεθάνονυ περίπου 1.400 πολίτες. Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών (InterFET), αποτελούμενες κυρίως από προσωπικό των Αυστραλιανών Δυνάμεων Ασφαλείας, αναπτύχθηκαν στο Ανατολικό Τιμόρ μετά αρκετή καθυστέρηση. Η Ινδονησιακή κυβέρνηση αποδέχθηκε το αποτέλεσμα στις 19 Οκτωβρίου 1999, καταργώντας τους νόμους που προσαρτούσαν επίσημα το Ανατολικό Τιμόρ στην Ινδονησία. Τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν ψήφισμα για την ίδρυση της Προσωρινής Διοίκησης των Ηνωμένων Εθνών στο Ανατολικό Τιμόρ (ΠΔΗΕΑΤ) που οδήγησε στην τελική ανεξαρτησία του το Μάιο του 2002. Το πλήρες κείμενο της Συμφωνίας και του Συνταγματικού Πλαισίου Ιστοσελίδα δημόσιων πληροφοριών της UNAMET
Στις 30 Αυγούστου 1999 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ. Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε ύστερα από αίτημα του προέδρου της Ινδονησίας Β. Τ. Χαμπίμπι στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν στις 27 Ιανουαρίου 1999, ώστε τα Ηνωμένα Έθνη να διεξάγουν δημοψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο η Ινδονησιακή επαρχία θα έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε μεγαλύτερη αυτονομία εντός της Ινδονησίας ή σε ανεξαρτησία της.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CE%A4%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81_(1999)
Λένα Μασσέρα
Η Λένα Μασσέρα πρωτοεμφανίστηκε στους στίβους το Νοέμβριο του 1952, όταν επικράτησε σε ημερίδα στίβου κορασίδων στα 60μ με 8.8, ενώ πήδηξε 4,20 στο άλμα εις μήκος, αγώνισμα στο οποίο δεν συνέχισε σε υψηλό επίπεδο. Δυο βδομάδες αργότερα σε άλλο αγώνα, βελτίωσε την επιδοσή της σε 8.7 και χαρακτηρίστηκε ως "μεγάλο ταλέντο του σπριντ που τρέχει με μεγάλη ευχέρεια και τέλειον στυλ". Το επόμενο έτος βελτίωσε την επίδοσή της σε 8.2 (ν.π.ρ.), τρέχοντας σχεδόν χωρίς αντίπαλο, ενώ στο μήκος έκανε 4,35. Επίσης, πήρε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα τριάθλου κορασίδων, όπου τερμάτισε 5η με 509 β. αλλά με τα σύνθετα δεν συνέχισε σε υψηλό επίπεδο. Το 1953, σε ηλικία 14 ετών, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος με τις ομάδες 4Χ50 (με νέο πανελλήνιο ρεκόρ) και 4Χ100 του Πανιωνίου. Στη συνέχεια, και ως το 1956 κατέκτησε πολλές νίκες στους δρόμους ταχύτητας και ημιαντοχής ως Μασσέρα ή Μασσέρα-Θεοδωράκη (μετά το γάμο της). Καλύτερη σεζόν της ήταν το 1954, χρονιά που κέρδισε τέσσερις πανελλήνιες νίκες (100, 200, σσκυταλοδρομίες), κατέρριψε τα πανελλήνια ρεκόρ των 200μ και των 4Χ100 με την ομάδα του Πανιωνίου, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τα 800, αγώνισμα στο οποίο αναδείχθηκε πανελληνιονίκης το 1956 και κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ. Όμως, ενώ είχε πολλές δυνατότητες στη συνέχεια σταμάτησε τον αγωνιστικό στίβο για βιοποριστικούς λόγους, αφού είχε την ατυχία να χάσει τον πατέρα της. Συνολικά κετέκτησε οκτώ πανελλήνιους τίτλους. Σύζυγό της πήρε τον μαραθωνοδρόμο Κώστα Θεοδωράκη, πρωταθλητή Ελλάδος στα 5.000 και 10.000μ και κάτοχο των πανελληνίων ρεκόρ. Πανελλήνια ρεκόρ: 100μ: 12.9 (1956). 200μ: 27.3 (1954). 800μ: 2.27.2 (1956). 4Χ50 (ομάδα Πανιωνίου): 26.6 (1953). 4Χ100 (ομάδα Πανιωνίου): 54.0 (1954). Πρωταθλήτρια Ελλάδος: 100μ: 1954. 200μ: 1954. 800μ: 1956. 4Χ50: 1953, 1954, 1955. 4Χ100: 1953, 1954. Πέτρου Λινάρδου, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998. Πέτρου Λινάρδου, "Ο Πανιώνιος στο δρόμο για τη Νέα Σμύρνη (1930-1940)", εφ. Πανιώνιος Κόσμος, φ. 21 (23/5/2009), σελ. 7.
Η Ελένη (Λένα) Μασσέρα (γεν. το 1939) υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδος στο στίβο κατά τη δεκαετία του '50, στους δρόμους ταχύτητας και ημιαντοχής, ως αθλήτρια του Πανιωνίου Γ.Σ. Κατέρριψε τα πανελλήνια ρεκόρ στα 100, 200 και 800μ καθώς και σκυταλοδρομίας ως μέλος ομάδων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%AD%CF%81%CE%B1
Ματίνα Νικολάου
Γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα -συγκεκριμένα στο Μαρκόπουλο Αττικής- όπου και μεγάλωσε. Ολοκληρώνοντας το σχολείο ξεκίνησε να σπουδάζει υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Κάρολος Κουν από όπου και αποφοίτησε το 2001. Αμέσως μετά το τέλος των σπουδών της ξεκίνησε να εργάζεται κυρίως στο θέατρο ενώ έχει κάνει λιγότερες τηλεοπτικές δουλειές ως ηθοποιός. Στην αρχή της καριέρας της δούλευε αποκλειστικά και μόνο στο θέατρο. Τη δεκαετία 2001-2011 έχει πάρει μέρος σε αρκετές θεατρικές παραγωγές. Από το 2010 ξεκίνησε την συνεργασία της με τον Νίκο Μουτσινά αρχικά ως βοηθός σκηνοθέτης στις παραστάσεις του ενώ το 2012 ξεκίνησε να παίζει σε αυτές. Έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην δραματική σειρά του Mega Channel "Γη και Ουρανός" τη σεζόν 2005-2006 παίζοντας μαζί με τους Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Νίκο Κουρή, Θάλεια Ματίκα, Γιώργο Μακρή και άλλους. Ακολούθησε μία guest εμφάνιση στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη Δυο μέρες μόνο το 2006. Το 2007 έπαιξε σε μία ιστορία της σειράς Επτά Θανάσιμες Πεθερές ενώ τη σεζόν 2007-2008 συμμετείχε σε κάποια επεισόδια της σειράς Big Bang. Το 2009 έλαβε μέρος σε μία ακόμη ιστορία των Επτά Θανάσιμων Πεθερών ενώ έπαιξε μαζί με την Ελένη Ράντου σε ένα επεισόδιο της σειράς Εργαζόμενη Γυναίκα. Τη σεζόν 2016-2017 επέστρεψε τηλεοπτικά μέσω της μαύρης κωμωδίας του Λευτέρη Παπαπέτρου Στο καλό γλυκιά μου συμπεθέρα που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό ANT1. Εκεί έπαιξε μαζί με τους Μαρία Καβογιάννη, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Ζέτα Μακρυπούλια, Αλέξανδρο Λογοθέτη και άλλους. Το 2018 έκανε μία guest εμφάνιση στην κωμική σειρά Κάτι χωρισμένα παλικάρια υποδυόμενη τη Στέλλα, την πρώην σύντροφο του χαρακτήρα που υποδυόταν ο Νίκος Μουτσινάς.Τη σεζόν 2018-2019, ύστερα από πρόταση του Νίκου Μουτσινά, δέχτηκε να συνεργαστεί στην παρουσίαση της ψυχαγωγικής εκπομπής του Open "Για Την Παρέα". Εκεί υποδύεται έναν φανταστικό χαρακτήρα με το όνομα Βάνια. Η προέλευση και η δημιουργία του χαρακτήρα είχε γίνει το 2016 για τις ανάγκες της παράστασης "Κοκομπλόκο" που σκηνοθετούσε και συμπρωταγωνιστούσε μαζί με τον Νίκο Μουτσινά. Συνέχισε και την επόμενη χρονιά στο πλευρό του Νίκου Μουτσινά αλλά η εκπομπή μεταφέρθηκε στον ΣΚΑΪ με το όνομα "Καλό Μεσημεράκι". Το 2023 πρωταγωνιστεί στην επιθεώρηση της Δήμητρας Παπαδοπούλου Τι φάση πάλι ρε? στο θέατρο Άλσος. Ματίνα Νικολάου στο IMDb Ματίνα Νικολάου στο στο Instagram
Η Ματίνα Νικολάου (12 Φεβρουαρίου 1977, Αθήνα) είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Έγινε ευρύτερα γνωστή μέσω της τηλεοπτικής της παρουσίας στις ψυχαγωγικές εκπομπές του Νίκου Μουτσινά "Για την Παρέα" και "Καλό Μεσημεράκι" από το 2018 μέχρι σήμερα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85
Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος
Το Μουσείο αυτό ιδρύθηκε από την "Εταιρεία Ναυτικού Μουσείου και περισυλλογής κειμηλίων των κατά θάλασσαν Αγώνων του Έθνους", που τελούσε και δρούσε υπό την προστασία του Βασιλέως των Ελλήνων. Το 1959 στεγάστηκε σ΄ ένα νεοκλασικό παραλιακό τριώροφο κτίριο στον λιμένα Ζέας, (Ακτή Τρυφ. Μουτσουπούλου 18) στον Πειραιά, διαθέτοντας στον α' όροφο έξι αίθουσες εκθεμάτων, καλούμενο τότε Ναυτικό Μουσείο Πειραιώς. Όταν ξεκίνησαν τα έργα αναμόρφωσης της ακτής Φρεαττύδας, προ του μεγάλου έργου δημιουργίας Μαρίνας, με προσχώσεις του ομώνυμου όρμου, το 1965 - 1967, από τον ΕΟΤ, έγινε πρόβλεψη και της μόνιμης κτιριακής εγκατάστασης του ναυτικού μουσείου στη συνέχεια των τειχών του Πειραιά, όπου και το σύγχρονο μουσείο. Στις δέκα συνεχόμενες, σε ημικύκλια διάταξη, αίθουσες του νέου Μουσείου παρουσιάζεται η ελληνική ιστορία συνυφασμένη με τη θάλασσα, από την αρχαία ναυπηγική και την εξέλιξη των πλοίων από την ελληνική αρχαιότητα, των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων μέχρι την εποποιία της ελληνικής επανάστασης του 1821, για να συνεχίσει τη παρουσία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και την ένδοξη δράση του στη νεότερη ιστορία, παράλληλα με τη ναυτοσύνη και το δαιμόνιο των Ελλήνων στο κατά θάλασσα εμπόριο. Επίσης το πλούσιο αρχειακό υλικό και το φωτογραφικό αρχείο του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος, θεωρούνται από τα πλέον αξιόλογα στην ιστορία της Μεσογείου. Η δε ιδιαίτερα σημαντική βιβλιοθήκη του Ναυτικού Μουσείου, τελευταία αίθουσα, που διαθέτει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και ναυτικών χαρτών εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη και ιδιαίτερα τους ναυτικούς ερευνητές και βιβλιόφιλους. Ινστιτούτο Ιστορίας Ναυτιλίας και Λιμενικού Σώματος "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.14ος, σελ.958. Ιστοσελίδα του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος Το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Η μνήμη και η παρουσία (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) «Σε λήθη η ναυτική μας παράδοση», άρθρο στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», 20 Φεβρουαρίου 2011.
Το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, συνολικής επιφάνειας περίπου 2.500 τ.μ., (μαζί με το αίθριο), βρίσκεται στον Πειραιά στο μυχό του άλλοτε όρμου της Φρεαττύδας, στην ακτή Θεμιστοκλέους όπως διαμορφώθηκε με τη δημιουργία της Μαρίνας. Το μουσείο αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο του είδους του στην Ελλάδα και αναβιώνει την ιστορία χιλιετιών της λαμπρής ελληνικής ναυτικής παράδοσης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82
Μεταξάδες Έβρου
Οι Μεταξάδες βρίσκονται βόρεια του Ερυθροπόταμου που καταλήγει στον ποταμό Έβρο. Πρόκειται για γραφικό και επιβλητικό χωριό της Θράκης, 28 χλμ. δυτικά του Διδυμοτείχου και 3 χλμ. ανατολικά της μεθοριακής γραμμής με τη Βουλγαρία. Το χωριό, μαζί με την Αβδέλλα αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Μεταξάδων που ανήκει στη δημοτική ενότητα Μεταξάδων του δήμου Διδυμοτείχου όπως διαμορφώθηκε με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης». Από το 1997, το παλιό κτίριο του "Κουκουλόσπιτου" μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο "διότι διατηρεί χαρακτηριστικά, τυπολογικά, μορφολογικά και κατασκευαστικά στοιχεία κατοικίας αλλά και επαγγελματοβιομηχανικών κτιρίων της περιοχής (κουκουλόσπιτα) και είναι σημαντικό για τη μελέτη της αρχιτεκτονικής".Αξιοθέατο θεωρείται και η μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που έχει κτιστεί το 1695. Αποτελεί έναν από τους τρεις μεταβυζαντινούς ναούς της περιοχής, από τους οποίους οι άλλοι δύο είναι ο Ναός Αγίου Αθανασίου που βρίσκεται στο Αλεποχώρι και ο Ναός Αγίου Παντελεήμονος στο Παλιούρι. Το όνομα του οικισμού προέρχεται από την ενασχόληση των κατοίκων του με τη σηροτροφία (μέχρι το 1921). Το χωριό φέρει επίσης την ονομασία "Τουκμάκι" που είναι τουρκικής προέλευσης και σημαίνει "Σφυροχώρι". Οι κάτοικοί του φημίζονται για τις οικοδομικές τους ικανότητες και την σμίλευση της πέτρας με το "τοκμάκ", το σφυρί, εξού και το όνομα. Σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2021, η δημοτική ενότητα Μεταξάδων έχει συνολικά 3.763 κατοίκους. Ιωάννης Μαντούδης (1881-1962), πρώην δήμαρχος της κοινότητας Μεταξάδων (1920-1923) Αθανάσιος Παπαπαναγιώτου (1886-?), ιατρός και ο πρώτος βουλευτής Έβρου με το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (1926-1928) Σωτήρης Τερζούδης (1961-), πρώην Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος (2018) Χρήστος Κισσούδης (1982-), χοροδιδάσκαλος, χοράρχης και πρόεδρος της κοινότητας Μεταξάδων (2019-) Η ελληνική δραματική ταινία Το Τανγκό των Χριστουγέννων του 2011, σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη, γυρίστηκε εν μέρει στους Μεταξάδες Έβρου. Η ιστορία των Μεταξάδων από τον ιστότοπο http://www.patridamou.gr Από τόπο σε τόπο: Μεταξάδες Έβρου (01/07/2018) στο https://www.youtube.com Συμβολή στη μελέτη του οικισμού Μεταξάδες Έβρου, Μωυσίδης Α. από τον ιστότοπο https://web.archive.org/web/20190403054729/http://library.tee.gr/
Οι Μεταξάδες είναι ένας πεδινός οικισμός και πρώην δήμος της περιφερειακής ενότητας Έβρου σε υψόμετρο 120 μέτρα. Στο χωριό έλαβε χώρα η σημαντική Μάχη των Μεταξάδων κατά την διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Έχουν χαρακτηριστεί με το το ΠΔ/19-10-78 (ΦΕΚ 594/Δ/13-11-78) ως παραδοσιακός οικισμός και με την αριθ. Ι-4917/10-12-1987 (ΦEΚ 1277Γ/31.12.87) απόφαση της Νομαρχίας Έβρου ο οικισμός με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82_%CE%88%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου
Σημειώσεις Πράγα 1912: Το πρωτάθλημα ακυρώθηκε εξαιτίας του ότι η Αυστρία δεν ήταν μέλος της IIHF την περίοδο του διαγωνισμού. (1.Βοημία, 2.Γερμανία, 3.Αυστρία) Βερολίνο 1932: Ήταν το τελευταίο ξεχωριστό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της IIHF . Τα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα απονέμονταν στους Ευρωπαίους συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου της IIHF μέχρι το 1991.
Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα χόκεϊ στον πάγο της IIHF ήταν διοργάνωση που διεξαγόταν, με διακοπές, από το 1910 μέχρι και το 1932.Τα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα απονέμονταν στους Ευρωπαίους συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου της IIHF μέχρι το 1991.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%87%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CF%8A_%CE%B5%CF%80%CE%AF_%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CF%85
Εκβατήρια
Στα εκβατήρια της Κυζίκου τιμόταν ο Απόλλωνας σε ομώνυμο ιερό στη πόλη Κύζικο, σε ανάμνηση της βοήθειάς του προς τους Αργοναύτες, όταν διάβηκαν την περιοχή αυτή. Στα εκβατήρια του Βυζαντίου τιμόταν η «εκβασία Αθηνά» σε ομώνυμο ιερό, όπου υπήρχε και ομώνυμος βωμός στο αρχαίο Βυζάντιο για την βοήθεια που πρόσφερε κατά την εκεί διάβαση των υπό τον Βύζαντα Μεγαρέων αποίκων. Κατά την παράδοση, η εκκλησία της Παναγίας Κόχης στον Αρτεμώνα στη Σίφνο χτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαίου λατρευτικού κέντρου αφιερωμένου στην Εκβατηρία Άρτεμι, η οποία προστάτευε τους ανθρώπους που αποβιβάζονταν από τα πλοία.
Τα Εκβατήρια ήταν ετήσιες θρησκευτικές εορτές, που λάμβαναν χώρα σε πόλεις της αρχαιότητας κατά τις οποίες τιμούνταν διαφορετικοί θεοί σε ανάμνηση διαφορετικών γεγονότων. Περιελάμβαναν θυσία, την οποία προσέφεραν στους θεούς οι άνθρωποι, όταν έβγαιναν στην ξηρά αποβιβαζόμενοι από τη θάλασσα και όταν έβαινε καλώς το τέλος ενός εγχειρήματός τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1
Στέφαν Κρασενινίκοφ
Ο Κρασενινίκοφ εκπαιδεύτηκε στη Σλαβική Ελληνολατινική Ακαδημία της Μόσχας (1724-32), όπου ο Λομονόσοφ ήταν συμμαθητής του. Στο πλαίσιο των εκτεταμένων προετοιμασιών του Βίτους Μπέρινγκ για τη δεύτερη αποστολή στην Καμτσάτκα, επιλέχθηκαν 12 μαθητές από την ακαδημία για την αποστολή - ο Κρασενινίκοφ ήταν ένας από αυτούς. Έτσι, συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Αγία Πετρούπολη προτού ξεκινήσει για τη δεύτερη αποστολή της Καμτσάτκα (1731-42). Ο Κρασενινίκοφ επρόκειτο να μελετήσει φυτά, ζώα και ορυκτά, αλλά επιπλέον εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για την ιστορία και τη γεωγραφία της Σιβηρίας. Κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της αποστολής, συνόδευσε τον καθηγητή Γκμέλιν στο ταξίδι μέσω των Ουραλίων και της δυτικής Σιβηρίας στο Γιενισέισκ. Έκανε πολλές παρατηρήσεις σχετικά με τη φυσική ιστορία, την εθνολογία και τη γλωσσολογία, π.χ. καταγραφές της γλώσσας Εβένκι (τουνγκούς) και του λεξιλογίου της Μπουργιατικής γλώσσας. Από την έδρα του Μπέρινγκ στο Γιακούτσκ, οι καθηγητές της αποστολής, ο Γκμέλιν και Γκέρχαρντ Φρίντριχ Μίλλερ έστειλαν τον Κρασενινίκοφ μπροστά στο Οχότσκ και τη Καμτσάτκα για να χτίσει σπίτι και να προβεί σε προκαταρκτικές παρατηρήσεις. Έτσι, έγινε μέλος της αποστολής με την πιο εκτεταμένη γνώση της χερσονήσου. Δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του το 1755 ("Описание земли Камчатки"). Ωστόσο, σχεδίασε εκτενώς τα χειρόγραφα του αποθανόντος Γκεόργκ Βίλχελμ Στέλερ. Εκτός από τις λεπτομερείς αναφορές των φυτών και των ζώων της περιοχής, υπήρξαν επίσης αναφορές σχετικά με τη γλώσσα και τον πολιτισμό των Ιτελμέν και των Κοριάκων, όπου σύμφωνα με πληροφορίες τα πήγαινε πολύ καλά με αυτούς. Ο Κρασενινίκοφ πέρασε δέκα χρόνια στη δεύτερη αποστολή της Καμτσάτκα. Κατά την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, έγραψε και υπερασπίστηκε τη διδακτορική του διατριβή για την ιχθυολογία το 1745. Διορίστηκε επικεφαλής της Ακαδημίας Επιστημών και αργότερα επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου της Ακαδημίας και καθηγητής φυσικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο. Ήταν ένας από τους 26 Ρώσους που έγιναν μέλη της Ακαδημίας τον 18ο αιώνα. Το 1752, ο Κρασενινίκοφ πήγε στην τελευταία του αποστολή, στις εκτάσεις της λίμνης Λάντιογκα και του Νόβγκοροντ για να ερευνήσει τη χλωρίδα. Πέθανε πριν μπορέσει να δημοσιεύσει τις παρατηρήσεις του, οι οποίες αντ 'αυτού δημοσιεύθηκαν από τον Νταβίντ ντε Γκορτέρ. Περισσότερα από 20 είδη έχουν ονομαστεί προς τιμήν του, όπως: Το είδος σπαθόχορτου Carex krascheninnikovii Komarov ex Hultén, το οποίο συλλέχθηκε από τον Β. Λ. Κομάροφ το 1909 στον ίδιο λόφο που το είχε βρει ο Κρασενινίκοφ κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολής της Καμτσάτκα. (Ρωσικά) Крашенинников, Степан Петрович.
Ο Στεπάν Πέτροβιτς Κρασενινίκοφ (ρωσικά: Степа́н Петро́вич Крашени́нников‎, 11 Νοεμβρίου (Π.Η. 31 Οκτωβρίου) 1711 - 8 Μαρτίου (Π.Η. 25 Φεβρουαρίου) 1755) ήταν ένας Ρώσος εξερευνητής της Σιβηρίας, φυσιοδίφης και γεωγράφος, ο οποίος έδωσε την πρώτη πλήρη περιγραφή της Καμτσάτκα στις αρχές του 18ου αιώνα. Εκλέχτηκε στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών το 1745. Το ηφαίστειο Κρασενινίκοφ στην Καμτσάτκα ονομάστηκε προς τιμήν του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD_%CE%9A%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%86
Α' Κατηγορία Ε.Π.Σ. Ζακύνθου
Όσον αφορά την άνοδο οι 2 πρώτες ομάδες δίνουν μπαράζ για το πρωτάθλημα με το νικητή να στέφεται στις 2 νίκες. Ο νικητής της σειράς θα στεφθεί πρωταθλητής και θα πάρει την άνοδο στη Δ' Εθνική. Το σύστημα της παραμονής είναι πιο περίπλοκο.Οι 2 τελευταίοι (11ος-12ος) υποβιβάζονται στη Β' Κατηγορία και ο 10ος με τον 9ο δίνουν μπαράζ για την 3η θέση σε ένα ζευγάρι παιχνιδιών.Σε περίπτωση ισοβαθμίας 11ου-10ου δίνονται μπαράζ με τον νικητή να δίνει νέα μπαράζ με τον 9ο της βαθμολογίας. Στα μπαράζ ανόδου ο Αστέρας Μαχαιράδου επικράτησε του Κατασταρίου με 3-1 (εντός) και 2-1 (εκτός) και πήρε την άνοδο στη Δ' Εθνική. Στα μπαράζ παραμονής ο Άρης Αγίου Δημητρίου παρέμεινε σε βάρος του Εθνικού Σκουλικάδου που υποβιβάστηκε στη Β' Κατηγορία.
Η Α' Κατηγορία Ε.Π.Σ. Ζακύνθου είναι η 1η από τις 2 ποδοσφαιρικές κατηγορίες στις οποίες χωρίζεται η Ε.Π.Σ. Ζακύνθου. Αποτελείται από 12 ομάδες από τις οποίες η πρωταθλήτρια παίρνει την άνοδο στη Δ' Εθνική ενώ 3 ομάδες υποβιβάζονται στη Β' Κατηγορία Ε.Π.Σ. Ζακύνθου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%27_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%96%CE%B1%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%85
Κύπελλο Ελβετίας (ποδόσφαιρο ανδρών)
1926 Γκρασχόπερς - Βέρνη 2-1 1927 Γκρασχόπερς - Γιουνγκ Φέλοους 3-1 1928 Σερβέτ - Γκρασχόπερς 5-1 1929 Ουράνια - Γιουνγκ Μπόις 1-0 1930 Γιουνγκ Μπόις - Άαραου 1-0 1931 Λουγκάνο - Γκρασχόπερς 2-1 Στην παράταση 1932 Γκρασχόπερς - Ουράνια 5-1 1933 Βασιλεία - Γκρασχόπερς 4-3 1934 Γκρασχόπερς - Σερβέτ 2-0 1935 ΦΚ Λωζάνη - Νόρντστερν 10-0 1936 Γιουνγκ Φέλοους - Σερβέτ 2-0 1937 Γκρασχόπερς - ΦΚ Λωζάνη 10-0 1938 Γκρασχόπερς - Σερβέτ 2-2 Επαναληπτικό παιχνίδι 5-1 1939 ΦΚ Λωζάνη - Νόρντστερν 2-0 1940 Γκρασχόπερς - Γκρένσεν 3-0 1941 Γκρασχόπερς - Σερβέτ 1-1 Επαναληπτικό παιχνίδι 2-0 1942 Γκρασχόπερς - Βασιλεία 1-1 Επαναληπτικό παιχνίδι 3-2 1943 Γκρασχόπερς - Λουγκάνο 2-1 1944 Λωζάννη - Βασιλεία 3-0 1945 Γιουνγκ Μπόις - Ζανκτ Γκάλεν 2-0 (Στην παράταση) 1946 Γκρασχόπερς - Λωζάννη 3-0 1947 Βασιλεία - Λωζάννη 3-0 1948 Λα Σω-ντε-Φον - Γκρένσεν 2-2 Επαναληπτικό παιχνίδι 4-0 1949 Σερβέτ - Γκρασχόπερς 3-0 1950 Λωζάννη - Καντονάλ Νεσατέλ 1-1 Επαναληπτικό παιχνίδι 4-0 1951 Λα Σω-ντε-Φον - Λοκάρνο 3-2 1952 Γκρασχόπερς - Λουγκάνο 2-0 1953 Γιουνγκ Μπόις - Γκρασχόπερς 1-1 Επαναληπτικό παιχνίδι 3-1 1954 Λα Σω-ντε-Φον - Φρίμπουργκ 2-0 1955 Λα Σω-ντε-Φον - Τουν 3-1 1956 Γκρασχόπερς - Γιουνγκ Μπόις 1-0 1957 Λα Σω-ντε-Φον - Λωζάννη 3-1 1958 Γιουνγκ Μπόις - Γκρασχόπερς 1-1 Επαναληπτικό παιχνίδι 4-1 1959 Γκρένσεν - Σερβέτ 1-0 1960 Λουκέρνη - Γκρένσεν 1-0 1961 Λα Σω-ντε-Φον - ΦΚ Μπιέλ 1-0 1962 Λωζάννη - Μπελλιντσόνα 4-0 (Στην παράταση) 1963 Βασιλεία - Γκρασχόπερς 2-0 1964 Λωζάννη - Λα Σω-ντε-Φον 2-0 1965 Σιόν - Σερβέτ 2-1 1966 Ζυρίχη - Σερβέτ 2-0 1967 Βασιλεία - Λωζάννη 2-1 και διακοπή με παραίτηση (W/O) της Λωζάννης, 3-0 στα χαρτιά 1968 Λουγκάνο - Βίντερτουρ 2-1 1969 Ζανκτ Γκάλεν - Μπελλιντσόνα 2-0 1970 Ζυρίχη - Βασιλεία 4-1 (Στην παράταση) 1971 Σερβέτ - Λουγκάνο 2-0 1972 Ζυρίχη - Βασιλεία 1-0 1973 Ζυρίχη - Βασιλεία 2-0 (Στην παράταση) 1974 Σιόν - Ξαμάξ 3-2 1975 Βασιλεία - Βίντερτουρ 2-1 (Στην παράταση) 1976 Ζυρίχη - Σερβέτ 1-0 1977 Γιουνγκ Μπόις - Ζανκτ Γκάλεν 1-0 1978 Σερβέτ - Γκρασχόπερς 2-2 Επαναληπτκό παιχνίδι 1-0 1979 Σερβέτ - Γιουνγκ Μπόις 1-1 Επαναληπτκό παιχνίδι 3-2 1980 Σιόν - Γιουνγκ Μπόις 2-1 1981 Λωζάννη - Ζυρίχη 4-3 (Στην παράταση) 1982 Σιόν - Βασιλεία 1-0 1983 Γκρασχόπερς - Σερβέτ 2-2 Επαναληπτκό παιχνίδι 3-0 1984 Σερβέτ - Λωζάννη 1-0 (Στην παράταση) 1985 Άαραου - Ξαμάξ 1-0 1986 Σιόν - Σερβέτ 3-1 1987 Γιουνγκ Μπόις - Σερβέτ 4-2 (Στην παράταση) 1988 Γκρασχόπερς - Σαφχάουζεν 2-0 1989 Γκρασχόπερς - Άαραου 2-1 1990 Γκρασχόπερς - Ξαμάξ 2-1 1991 Σιόν - Γιουνγκ Μπόις 3-2 1992 Λουκέρνη - Λουγκάνο 3-1 (Στην παράταση) 1993 Λουγκάνο - Γκρασχόπερς 4-1 1994 Γκρασχόπερς - Σαφχάουζεν 4-0 1995 Σιόν - Γκρασχόπερς 4-2 1996 Σιόν - Σερβέτ 4-2 1997 Σιόν - Λουκέρνη 3-3 (Στα πέναλτυ 5-4) 1998 Λωζάννη - Ζανκτ Γκάλεν 2-2 (Στα πέναλτυ 4-3) 1999 Λωζάννη - Γκρασχόπερς 2-0 2000 Ζυρίχη - Λωζάννη 2-2 (Στα πέναλτυ 3-0) 2001 Σερβέτ - Υβερντόν-Σπορ 3-0 2002 Βασιλεία - Γκρασχόπερς 2-1 (παράταση) 2003 Βασιλεία - Ξαμάξ 6-0 2004 Βιλ - Γκρασχόπερς 3-2 2005 Ζυρίχη - Λουκέρνη 3-1 2006 Σιόν - Γιουνγκ Μπόις 1-1 (5-3 πέν.) 2007 Βασιλεία - Λουκέρνη 1-0 2008 Βασιλεία - Μπελλιντσόνα 4-1 2009 Σιόν - Γιουνγκ Μπόις 3-2 2010 Βασιλεία - Λωζάννη 6-0 2011 Σιόν - Ξαμάξ 2-0 2012 Βασιλεία - Λουκέρνη 1-1 (4-2 πέν.) 2013 Γκρασχόπερς Ζυρίχης - Βασιλεία 1-1 (4-3 πέν.) 2014 Ζυρίχη - Βασιλεία 2-0 (παράταση) 2015 Σιόν - Βασιλεία 3-0 2016 Ζυρίχη - Βασιλεία 1-0 2017 Βασιλεία - Σιόν 3-0 2018 Ζυρίχη - Γιουνγκ Μπόις 2-1 2019 Βασιλεία - Τουν 2-1 2020 Γιουνγκ Μπόις - Βασιλεία 2-1 2021 Λουκέρνη - Ζανκτ Γκάλεν 3-1 2022 Λουγκάνο - Ζανκτ Γκάλεν 4-1 Η χρυσή βίβλος του κυπέλλου Ελβετίας Επίσημος ιστότοπος
Το Κύπελλο Ελβετίας (γερμανικά: Schweizer Cup, γαλλικά: Coupe de Suisse, ιταλικά: Coppa Svizzera, ρομανσικά: Cuppa Svizra) είναι ετήσια ποδοσφαιρική διοργάνωση, η δεύτερη σε αξία στο Ελβετικό ποδόσφαιρο μετά το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελβετίας (Swiss Super League). Η διοργάνωση διεξάγεται αδιαλήπτως από το 1926, υπό την ευθύνη της Ελβετικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ASF-SFV). Ο νικητής του Κυπέλλου αποκτά το δικαίωμα να αγωνιστεί στην ευρωπαική διοργάνωση ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ. Έως και την περίοδο 2012-13 ονομαζόταν Swisscom Cup. Από την περίοδο 2013-14 η επίσημη ονομασία του είναι Würth Schweizer Cup λόγο της υφιστάμενης χορηγίας από την εταιρία Würth. Τα παρακάτω δεδομένα βασίζονται στη σελίδα του site RSSSF για το Κύπελλο Ελβετίας, στη σελίδα των ομάδων που έχουν κερδίσει το Κύπελλο Ελβετίας στο site του WorldFootball, στην αντίστοιχη αγγλική σελίδα του Wikipedia, αλλά το τελευταίο λήφθηκε υπόψιν μόνο όταν τα δεδομένα επαληθεύονται, δηλαδή όταν περιέχουν παραπομπές από αξιόπιστες πηγές-ιστοσελίδες, μαζί με τις αντίστοιχες σελίδες σις άλλες διαθέσιμες γλώσσες (ομοίως μόνο όταν περιέχουν παραπομπές από αξιόπιστες πηγές) και, προφανώς (λόγω των επίσημων γλωσσών στην Ελβετία), οι σελίδες με τις πιο αξιόπιστες πηγές και τις περισσότερες πληροφορίες είναι αυτές στη γερμανική, στην ιταλική και στη γαλλική γλώσσα, καθώς και στις σελίδες στο Wikipedia (σε όλες τις γλώσσες που είναι διαθέσιμες) όλων των ελβετικών ομάδων που βρίσκονται σε αυτό το άρθρο (δηλαδή αυτές που έφτασαν σε έναν τουλάχιστον τελικό κυπέλλου) μαζί με τις παραπομπές τους: ενημερωτικά, οι περισσότερες παραπομπές βρίσκονται-υπάρχουν στη σελίδα που αφορά τη γλώσσα που μιλιέται επίσημα στην περιοχή από την οποία έχει έδρα ή προέρχεται η ομάδα, δηλαδή οι περισσότερες παραπομπές υπάρχουν στα Γερμανικά (για τις ομάδες από-σε γερμανόφωνες περιοχές), στα Ιταλικά (για τις ομάδες από-σε ιταλόφωνες περιοχές) και στα Γαλλικά (για τις ομάδες από-σε γαλλόφωνες περιοχές). Τελευταία ενημέρωση της σελίδας πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαΐου του 2021.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%95%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82_(%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD)
Αστάνγκα γιόγκα
Η λέξη «Αστάνγκα» σημαίνει «οκτώ άκρα». Αναφέρεται σε οκτώ βήματα που περιγράφονται για πρώτη φορά από τον αρχαίο Ινδό Πατάντζαλι, ο οποίος έγραψε τα Γιόγκα Σούτρα. Η Αστάνγκα Γιόγκα γεννήθηκε στην Ινδία περίπου 5.000 χρόνια πριν. Αναφέρεται εκτενώς σε μία συστηματική προσέγγιση της ζωής και βρίσκει τις ρίζες της σε ένα αρχαίο βιβλίο γνωστό ως “Yoga Korunta” του Πατάντζαλι. Επίσης, δημιουργός - πατέρας της υπήρξε και ο K. Patthabi Jois, ο οποίος μέσω των διδασκαλιών του φημισμένου γιόγκι και δασκάλου του, Krishnamacharya, συνέβαλε στη διάδοση της Αστάνγκα στον δυτικό κόσμο κατά τον 20ό αιώνα. Ο Patthabi έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διδασκαλία μιας πειθαρχίας, συνυφασμένης με την Αστάνγκα, που απαιτεί μεγάλη αποφασιστικότητα, ψυχική και σωματική προσπάθεια. Η Αστάνγκα Γιόγκα απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, ανεξαρτήτως ηλικίας, σωματικής κατάστασης ή ευλιγισίας, αλλά και σε ασκούμενους που έχουν διάθεση να βελτιώσουν το σώμα τους και το πνεύμα τους. Στόχος της είναι η βαθύτερη επαφή του μυαλού με τη συνείδηση, χρησιμοποιώντας το σώμα ως μέσο εξερεύνησης. Αποσκοπεί πάντα στον καθαρισμό του σώματος και του νου. Ακόμη, αποτελείται από οκτώ ακολουθίες στάσεων και πρακτικών, όπως συνηθίζεται να ονομάζονται, ώστε να καταφέρει να φτάσει κανείς στην αρεστή πνευματική ανάπτυξη. Αυτές οι πρακτικές είναι οι Yamas (ηθικές παρατηρήσεις και περιορισμοί συμπεριφοράς), οι Niyamas (παρατηρήσεις συμπεριφοράς και ενασχόληση με την εσωτερική και την εξωτερική καθαρότητα), οι Asanas (στάσεις διαμέσω του σώματος), η Pranayama (έλεγχος της αναπνοής), η Pratyahara (η συγκέντρωση στην αναπνοή, η απόσυρση της αίσθησης και η αποφυγή απόσπασης προσοχής από εξωγενείς παράγοντες), η Dharana (συγκέντρωση), η Dhyana (διαλογισμός), η Samadhi (η μετάβαση σε ένα μέρος γαλήνης, ανάπαυσης, φώτισης και ευδαιμονίας). Είναι αρκετά δυναμική Γιόγκα και ίσως φαίνεται ακατόρθωτο αρχικά για τον ασκούμενο, το να μπορέσει να κάνει ορισμένες ασκήσεις-στάσεις. Είναι αρκετά κουραστική, γιατί συνήθως διαρκεί σίγουρα 90 λεπτά και βελτιώνει πολύ την αντοχή. Βασικά χαρακτηριστικά της είναι η επικέντρωση στην τεχνική αναπνοής και ο διαλογισμός. Υπάρχει μία συγκεριμένη δομή που πρέπει να ακολουθείται, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν προσαρμογές. Ο βασικός κορμός πάντως είναι ίδιος για όλους. Φυσικά, καθοριστικό ρόλο παίζουν οι δάσκαλοι που θα επιλέξουν οι ασκούμενοι, γιατί σίγουρα πρέπει να διαλέξουν κάποιον που να τους εμπνέει και να νιώθουν οικεία μαζί του. Περιλαμβάνει επίσης έξι επίπεδα ακολουθιών-σειρών πρακτικής. Η πρωτογενής σειρά ονομάζεται “Yoga Chikitsa” που σημαίνει «Θεραπευτική Γιόγκα». Αποτελείται από 75 στάσεις-πόζες και διαρκεί μία έως και δύο ώρες για να ολοκληρωθεί. Η ενδιάμεση σειρά είναι η “Nadi shodhana” που σημαίνει «εκκαθάριση καναλιών», δηλαδή εξαγνίζει το σώμα και το νευρικό σύστημα. Ακολουθεί η προηγμένη σειρά “Sthira Bhaga” που σημαίνει «θεϊκή σταθερότητα», που περιλαμβάνει τις προηγμένες σειρές Α,Β,Γ και Δ οι οποίες αφορούν περίτεχνες ισορροπίες και αναφέρεται σε πολύ αφοσιωμένους ασκούμενους. Τα οφέλη της Αστάνγκα Γιόγκα είναι πάρα πολλά και η συγκεκριμένη Γιόγκα αποτελεί πρόκληση για πολλούς. Αρχικά, βοηθάει στη διαχείριση του στρες και στην επίτευξη εσωτερικής γαλήνης και ηρεμίας. Βελτιώνει αισθητά την καθημερινότητα του ασκούμενου, ο οποίος βλέπει σταδιακά αλλαγή τόσο στο σώμα του, όσο και στην ψυχολογία του. Δυναμώνει όλους τους μυς, έχοντας καλύτερη στάση σώματος και αποκτώντας ευλυγισία. Ακόμη, οδηγεί στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, στην τόνωση του καρδιακού παλμού, στη σωστή ρύθμιση των τεχνικών αναπνοής και στην αυτοπεποίθηση.
Η Αστάνγκα Γιόγκα (Σανσκριτικά: अष्टांग योग) είναι ένα από τα πιο δημοφιλή είδη Γιόγκα στις μέρες μας και αποτελεί ένα από τα κορυφαία είδη άσκησης. Χρησιμοποιεί στάσεις και τεχνικές αναπνοής ως αφετηρία, για να φτάσει κανείς σε κατάσταση ένωσης, ευεξίας και φώτισης.Περιλαμβάνει συγχρονισμό της αναπνοής μέσω στάσεων και ασκήσεων. Με αυτόν τον τρόπο, παράγεται εσωτερική θερμότητα και αποτοξινώνεται το σώμα. Ουσιαστικά η Αστάνγκα Γιόγκα διδάσκει την αποδέσμευση μέσω του σώματος και την ταύτιση με τη ψυχή του ανθρώπου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1
Μπέλα Μπάρτοκ
Ο Μπάρτοκ γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1881 στο Ναγκισέντμικλος (Nagyszentmiklós), σε μια μικρή κωμόπολη που ανήκε τότε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία (σήμερα η πόλη ονομάζεται Σινικολάου Μάρε, ρουμανικά: Sînnicolau Mare και ανήκει στη Ρουμανία) Ο πατέρας του ονομαζόταν επίσης Μπέλα και η μητέρα του Πάουλα Βόιτ (Paula Voit). Ο πατέρας του ήταν διευθυντής της τοπικής αγροτικής σχολής και η μητέρα του καθηγήτρια. Ήταν και οι δύο ερασιτέχνες μουσικοί και άρχισαν να εκπαιδεύουν τον γιο τους στα κρουστά και στο πιάνο από πολύ μικρή ηλικία. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, ο μικρός Μπέλα ήξερε να παίζει περίπου 40 κομμάτια στο πιάνο και άρχισε να συνθέτει σε ηλικία μόλις 10 ετών.Όταν ο μικρός Μπέλα ήταν μόνον οκτώ ετών, ο πατέρας του απεβίωσε και η μητέρα του άρχισε να αναζητά εργασία ως καθηγήτρια πιάνου σε άλλες μικρές πόλεις έχοντας μαζί της τον Μπέλα και τη μικρή του αδελφή Ίλζε (ουγγρ. Erzsebet, γενν. 1885) για να καταλήξουν ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, το 1894 στη Μπρατισλάβα. Ωστόσο, ο μικρός Μπέλα είχε ήδη κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση ως πιανίστας το 1892 στη μικρή πόλη Ναγκίσελες (Nagyszöllös, σημερινό Βινογκράντιβ της Ουκρανίας), όπου έπαιξε ένα έργο του Μπετόβεν και μια δική του σύνθεση. Κατά την περίοδο 1899 - 1903, ο Μπάρτοκ σπουδάζει πιάνο στη Βασιλική Μουσική Ακαδημία της Βουδαπέστης με καθηγητή τον Ίστβαν Τόμαν (István Thomán), μαθητή του Λιστ και σύνθεση με καθηγητή τον, μάλλον συντηρητικό, Γιάνος Κέσσλερ (János (Hans) Koessler). Εκεί συνάντησε τον Ζόλταν Κόνταλυ, με τον οποίο συνδέθηκαν με ισχυρή και μακρά φιλία. Το 1902, ο Μπάρτοκ βρέθηκε στην πρεμιέρα του έργου του Ρίχαρντ Στράους "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" (Also sprach Sarathustra) και συναντήθηκε με τον συνθέτη, το έργο του οποίου (όπως και του Λιστ) τον επηρέασε στις πρώτες του συνθέσεις, οι οποίες εντάσσονται στον όψιμο ρομαντισμό. Το 1903, ο Μπάρτοκ συνέθεσε το πρώτο μεγάλο του έργο, το συμφωνικό ποίημα "Κόσουτ" (Kossuth), για να τιμήσει τον ήρωα της Ουγγρικής Επανάστασης του 1848 Λάγιος Κόσουτ (Lajos Kossuth). Στη ρομαντική περίοδο του συνθέτη εντάσσεται, επίσης, και το κουϊντέττο για πιάνο που συνέθεσε εκείνη την εποχή. Το 1904, ο Μπάρτοκ επισκέφτηκε ένα θέρετρο και άκουσε μια ηλικιωμένη παραμάνα να τραγουδά παραδοσιακά τραγούδια της περιοχής της, Τρανσυλβανίας στα μικρά παιδιά που φρόντιζε. Από τότε αφυπνίστηκε το ενδιαφέρον του για την παραδοσιακή, λαϊκή μουσική, που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Το έτος 1907 αρχίζει να επηρεάζεται από τα έργα του Γάλλου ρομαντικού Κλωντ Ντεμπυσσύ, που έφερε ο Κόνταλυ από το Παρίσι. Τα μεγάλα συμφωνικά έργα του εξακολουθούν να βρίσκονται υπό την επίδραση του Μπαχ και του Μπραμς, αλλά οι μικρότερης κλίμακας συνθέσεις του ήδη έχουν αρχίσει να καταδεικνύουν το ενδιαφέρον και την επίδραση της λαϊκής μουσικής. Το πρώτο έργο του, στο οποίο η επίδραση αυτή είναι καταφανής είναι το κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1 σε λα ελάσσονα (1908). Το 1906 ο Μπάρτοκ αναλαμβάνει καθήκοντα καθηγητή πιάνου στη Βασιλική Ακαδημία της Βουδαπέστης, θέση στην οποία θα παραμείνει ως το 1934. Η θέση αυτή, εκτός από οικονομική αυτοτέλεια, του παρέχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθεί με τη συλλογή λαϊκών τραγουδιών. Την επόμενη διετία συνέλεξε πολλά τραγούδια της Τρανσυλβανίας, της Βουλγαρίας, της Σλοβακίας, της Σερβίας, της Τουρκίας και φυσικά, της Ουγγαρίας. Στο έργο του εκείνης της περιόδου ενσωματώνει αρκετά από τα μελωδικά και ρυθμικά χαρακτηριστικά της μουσικής που συνέλεξε. Συνολικά συνέλεξε περίπου 6.000 λαϊκά άσματα και το 1913 τα εμπλούτισε με άλλα 200 αραβικής προελεύσεως, που συνέλεξε σε μια επίσκεψή του στην Μπίσκρα (Biskra) της Αλγερίας. Τα περισσότερα από τα άσματα αυτά εκδόθηκαν υπό τον τίτλο "Hungarian Folk Music" (Ουγγρική λαϊκή μουσική), έργο που παραμένει σημείο αναφοράς στο θέμα αυτό.Περίπου την ίδια περίοδο, ο συνθέτης ξεκίνησε μια σχέση με τη βιολινίστα Στέφι Γκέιερ (Stefi Geyer), για την οποία άρχισε να γράφει ένα κοντσέρτο για βιολί (1907). Το 1908 η σχέση αυτή τερματίστηκε και ο Μπάρτοκ "τεμάχισε" το κονσέρτο που είχε ξεκινήσει χωρίς να ολοκληρώσει, ενσωματώνοντας το πρώτο μέρος του σε μια ακόμη σύνθεση, δημιουργώντας έτσι το έργο "Δύο Πορτρέτα" op. 5. Η συνθετική παραγωγικότητά του δεν μειώθηκε - παρά την προσωπική του απογοήτευση. Συνθέτει τις "Δεκατέσσερις Μπαγκατέλλες" για πιάνο op. 6 και μεταξύ 1908 - 1909 το "Πρώτο Κουαρτέτο για έγχορδα". Οι "Μπαγκατέλλες" έτυχαν σημαντικής θετικής κριτικής από τον Φερρούτσιο Μπουζόνι (Ferrucio Busoni), πιανίστα, συνθέτη και κριτικό, ο οποίος τις χαρακτήρισε ως "κάτι πραγματικά νέο": Ο συνθέτης έχει πλέον ξεφύγει από το στυλ του ρομαντισμού περνώντας στον μοντερνισμό. Χρειάστηκε να επέμβουν φίλοι και γνωστοί για να μην καταστρέψει το "κουϊντέτο για πιάνο", το οποίο επί χρόνια είχε θεωρηθεί το πλέον άρτιο έργο του. Ένα χρόνο ύστερα από τον τερματισμό της σχέσης του με την Γκέιερ, ο Μπάρτοκ νυμφεύτηκε τη μαθήτριά του Μάρτα Τσίγκλερ (Márta Ziegler), η οποία επίσης ενδιαφερόταν για τη λαϊκή μουσική και τον βοηθούσε στην αντιγραφή της παρτιτούρας αλλά και στις μεταφράσεις των στίχων. Τον Αύγουστο του 1910 το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον οποίο ονόμασαν επίσης Μπέλα. Το 1911 ο Μπάρτοκ παρουσιάζει την όπερα Το κάστρο του Κυανοπώγωνα (Bluebeard's castle), στην οποία είναι εμφανής πλέον η επίδραση του έργου του Ντεμπυσύ Pelléas et Mélisande (Πελλέας και Μελισσάνθη). Με αυτή συμμετέχει στο διαγωνισμό της επιτροπής Καλών Τεχνών της Ουγγαρίας, η οποία το απέρριψε ως ακατάλληλο για σκηνική παρουσίαση. Το 1917 αναθεωρεί την παρτιτούρα του έργου, το οποίο παρουσιάζεται το 1918 και ξαναγράφει το τέλος του (1919). Ύστερα από την Επανάσταση του 1919 η νέα Σοβιετική κυβέρνηση τον υποχρεώνει να απαλείψει από το έργο το όνομα του συγγραφέα του λιμπρέτου Béla Balázs, τον τοποθετεί σε "μαύρη λίστα" και ο Μπάρτοκ υποχρεώνεται να εγκαταλείψει την Ουγγαρία και να εγκατασταθεί στη Βιέννη. Η όπερα θα επαναληφθεί μόνο μια φορά, το 1936, λίγο πριν ο συνθέτης εγκαταλείψει την Ευρώπη. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ο συνθέτης βρισκόταν για διακοπές στη Γαλλία. Επιστρέφοντας κρίθηκε ακατάλληλος για θητεία στον Στρατό (είχε από μικρός προβλήματα υγείας) και η μόνη του συνεισφορά ήταν η συλλογή λαϊκών ασμάτων, σε συνεργασία με τον Κόνταλυ, από τους στρατιώτες. Η συνθετική του δραστηριότητα περιορίστηκε κατά την περίοδο του Πολέμου σε διασκευές λαϊκών ασμάτων και στο κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 2. Έγραψε επίσης το μονόπρακτο μπαλέτο Ο Ξύλινος Πρίγκηπας (The Wooden Prince, op. 17).Ύστερα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Μπάρτοκ επηρεάζεται από το γιγαντούμενο κίνημα του εξπρεσιονισμού και ιδιαίτερα από την Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκι. Την ίδια περίοδο συνθέτει τα έργα Τρεις μελέτες για Πιάνο (1918), The Miraculous Mandarin (1919), Αυτοσχεδιασμός σε ουγγρικά αγροτικά τραγούδια (1922) και δύο σονάτες για βιολί (1921-22). Πρόκειται για την πλέον ριζοσπαστική περίοδο της συνθετικής του προσφοράς αλλά και για τη λιγότερο παραγωγική: Ελάχιστα έργα συνέθεσε την περίοδο 1920 - 1925, ενώ το 1923 χώρισε τη σύζυγό του, Μάρτα, για να νυμφευτεί το ίδιο έτος την Ντίτα Παστόρυ (Ditta Pásztory), με την οποία απέκτησαν ένα γιο το 1924. Το 1925 και 1926 επισκέφθηκε την Ιταλία, όπου ανακάλυψε την ιταλική μουσική της εποχής του μπαρόκ, για την οποία δεν είχε ενδιαφερθεί προηγουμένως.Ο ίδιος ο συνθέτης δήλωσε αργότερα ότι η μουσική του υπέστη μεταστροφή όταν ο ίδιος στράφηκε από τον Μπετόβεν στον Μπαχ, ενώ τον επηρέασε βαθιά και το κοντσέρτο για πιάνο του Στραβίνσκι: Η μουσική του γίνεται λιτή και η φόρμα της περισσότερο συνεκτική. Το 1926 σηματοδοτεί την περίοδο της συνθετικής του ωριμότητας, καθώς συνθέτει μερικά από τα αριστουργήματά του, χάρη στα οποία έγινε διεθνώς γνωστός: Σονάτα για πιάνο (1926), Κονσέρτο για πιάνο αρ. 1 (1926) (σε αυτό εμφανίζονται ακόμη στοιχεία εξπρεσιονισμού), Cantata profana (1930), Κονσέρτο για πιάνο αρ. 2 (1931), Mikrokosmos (1931-39), Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 5 (1934), Σύνθεση για έγχορδα, κρουστά και τσελέστα (1936), Σονάτα για δύο πιάνα και κρουστά (1937), Κοντσέρτο για βιολί αρ. 2 (1938) (θεωρούμενο από αρκετούς κριτικούς ως η αρτιότερη σύνθεσή του) και το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 6 (1939). Το 1934, εν τω μεταξύ, έλαβε τη θέση του εθνομουσικολόγου στην Ακαδημία Επιστημών της Βουδαπέστης. Άρχισε να δίνει συναυλίες και στο εξωτερικό (εκτός της (ναζιστικής) Γερμανίας, η οποία του είχε αρνηθεί την είσοδο στη χώρα) και το ίδιο έτος πραγματοποίησε ταξίδι στην Τουρκία για να συλλέξει λαϊκά τραγούδια. Το 1937 άρχισε να ανησυχεί για τη ναζιστική εξάπλωση στην Ευρώπη. Άρχισε να στέλνει τις παρτιτούρες του στο εξωτερικό, αρχικά στην Ελβετία και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη. Η ανησυχία του εντάθηκε ύστερα από την προσάρτηση της Τσεχοσλοβακίας και της Αυστρίας το 1938 και σκεπτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει τη χώρα. Αυτό που τον κρατούσε ήταν η υπερήλικη και άρρωστη μητέρα του. Όταν, όμως, το 1939 η Πάουλα Μπάρτοκ απεβίωσε, άρχισε να προετοιμάζει επισταμένα την αναχώρησή του. Επισκέφθηκε τις ΗΠΑ στα τέλη του 1939 για περιοδεία με συναυλίες. Μια από αυτές περιλάμβανε τη σύνθεσή του «Κοντσέρτο για βιολί και κλαρινέτο», την οποία εκτέλεσε στο Κάρνεγκι Χολ με σολίστ στο κλαρινέτο τον Μπένι Γκούντμαν. Επέστρεψε στη Βουδαπέστη τον Απρίλιο (ή το Μάιο) του 1940. Στις 8 Οκτωβρίου 1940 έδωσε την τελευταία του συναυλία στη Βουδαπέστη. Αναχώρησε για τις ΗΠΑ τον ίδιο μήνα, προκειμένου να εγκατασταθεί μόνιμα. Στο Δημαρχείο της Ουάσιγκτον δίνεται, στις 3 Νοεμβρίου 1940, η πρεμιέρα της σύνθεσής του "Μουσική για δύο πιάνα και κρουστά" με τον ίδιο και τη σύζυγό του στα δύο πιάνα. Η εμφάνιση επαναλήφθηκε στα τέλη του ίδιου μήνα με άλλα έργα για δύο πιάνα. Τον ίδιο μήνα το Πανεπιστήμιο Κολούμπια του απονέμει τον τίτλο του Διδάκτορα της Μουσικής και του αναθέτει τη μεταγραφή της πολύ μεγάλης συλλογής ηχογραφήσεων λαϊκών ασμάτων της Γιουγκοσλαβίας "Millman - Parry". Παράλληλα με τη σύζυγό του μετέφρασαν αρκετά βιβλία της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου από τα Ουγγρικά. Παρά το γεγονός ότι είχε πολλούς φανατικούς υποστηρικτές, ήταν πολύ υπερήφανος για να δέχεται δωρεές και ζούσε, σχετικά άνετα, με τις αμοιβές της εργασίας του. Ωστόσο, η υγεία του, που πάντα ήταν επισφαλής, άρχισε να επιδεινώνεται ήδη από το 1940, οπότε ο δεξιός του ώμος εμφάνισε ακαμψία. Οι δαπάνες που απαιτήθηκαν για την ιατρική του φροντίδα τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του καλύφθηκαν από την ερευνητική κοινότητα του Κολούμπια και αυτή ήταν η μόνη δωρεά που δέχτηκε. Το 1942 τα συμπτώματα έγιναν περισσότερο έντονα και άρχισε να έχει κρίσεις πυρετού, χωρίς ωστόσο να διαγνωσθεί καμία συγκεκριμένη ασθένεια. Η διάγνωση έγινε το 1944 και έδειξε λευχαιμία, η οποία όμως είχε προχωρήσει τόσο ώστε δεν επιδεχόταν καμία ιατρική θεραπευτική παρέμβαση. Παρά την σωματική του κατάπτωση, συνέχισε να συνθέτει χάρη στις παροτρύνσεις του βιολονίστα Γιόζεφ Ζιγκέτι (Joseph Szigeti) και του προσωπικού φίλου μαέστρου Φριτς Ράινερ (Fritz Reiner). Εκείνη την περίοδο συνέθεσε το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 6 και, ύστερα από παραγγελία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης, το Κοντσέρτο για ορχήστρα, το οποίο έγινε δημοφιλέστατο, αν και ο ίδιος δεν έζησε για να το δει. Το 1944 ο Γεχούντι Μενουχίν του παράγγειλε μια «Σονάτα για σόλο βιολί» και το 1945 ο Μπάρτοκ συνέθεσε το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 3. Ξεκίνησε να συνθέτει ένα Κοντσέρτο για βιόλα, αλλά απεβίωσε πριν το ολοκληρώσει: Απεβίωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 1945 σε ηλικία 64 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης και η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στο Universal Chapel της λεωφόρου Λέξινγκτον την επομένη.
Ο Μπέλα Μπάρτοκ (Béla Viktor János Bartók, 25 Μαρτίου 1881 – 26 Σεπτεμβρίου 1945) ήταν Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα και, μαζί με τον Φραντς Λιστ, ο μεγαλύτερος Ούγγρος συνθέτης. Η συλλογή και αναλυτική μελέτη της λαϊκής μουσικής τον κατατάσσουν στους ιδρυτές της εθνομουσικολογίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BA
Η 36η αίθουσα των σαολίν
Το σενάριο αναφέρεται στο πώς ο κινεζικός λαός έμαθε το kung-fu από τους θρυλικούς μοναχούς Σαολίν. Ένας νεαρός άντρας, ο Lin Yu-Te (Gordon Liu), κρύβεται σε έναν ναό των Σαολίν ως φυγάς, αφού τον κυνηγάνε οι στρατιώτες του κακού στρατηγού-μονάρχη Lo Lieh. Εκεί αποφασίζει να μυηθεί στα μυστικά των Σαολίν και του Kung-fu προκειμένου να επιστρέψει και να πολεμήσει τον Lo Lieh. Όμως ο δρόμος του δεν θα είναι εύκολος καθώς θα πρέπει να περάσει από τα 35 επίπεδα εκπαίδευσης, μέσω των οποίων θα σκληρύνει το σώμα του και θα μάθει να ελέγχει το μυαλό του καλύτερα από ποτέ. Τελικά θα τα καταφέρει τόσο καλά που οι μεγάλοι ιερείς των Shaolin θα του δώσουν την άδεια να ξεκινήσει το δικό του 36ο επίπεδο. Ο Lin Yu-Te (που έχει αλλάξει το όνομα του σε San Te) θα θελήσει να δημιουργήσει ένα επίπεδο όπου θα διδάσκει στον κόσμο τα μυστικά του kung-fu. Οι ιερείς θα αρνηθούν αυτή την πρόταση και θα τον διώξουν από τον ναό. Έτσι, μόνος του πλέον, θα πρέπει να αποδείξει ξανά την αξία του πολεμώντας τον Lo Lieh. Gordon Liu Henry Yu Yung Lee Hoi-sang
Η 36η αίθουσα των σαολίν (The 36th chamber of the shaolin) (εναλλακτικός τίτλος The Master Killer) αποτελεί μία cult ταινία πολεμικών τεχνών kunf-fu παραγωγής 1978 από την Κίνα, του σκηνοθέτη Lau Kar-leung. Θεωρείται μία από τις κλασσικές ταινίες του είδους της, που δεν βασίζεται αποκλειστικά σε σκηνές δράσης αλλά μεταφέρει αξιόπιστα τη φιλοσοφία των σαολίν (Shaolin) μοναχών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_36%CE%B7_%CE%B1%CE%AF%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%83%CE%B1%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD
Fiat 131 Mirafiori
Σε αντίθεση με την έως τότε παράδοση της εταιρείας, από τη δεκαετία του 1960, να δίνει αριθμητικά τριψήφια ονόματα, για πρώτη φορά επελέγη λεκτικό όνομα. Επίσης, υπήρξε το μοναδικό μοντέλο στην ιστορία της Fiat που φέρει και αριθμητικό και λεκτικό όνομα ταυτόχρονα. Πήρε την λεκτική ονομασία του από το ομώνυμο προάστειο του Τορίνο, όπου και βρισκόταν το εργοστάσιο κατασκευής του. Στις ΗΠΑ, η Σειρά 2 του 1978 - 1981 κυκλοφόρησε ως Fiat Brava και αμέσως μετά η εξαγωγή του διακόπηκε, με αποτέλεσμα να μην διατεθεί η Σειρά 3. Αρχικά προσφερόταν με τους κινητήρες βενζίνης 1.3 λίτρων και 1.6 λίτρων του προκατόχου Fiat 124. Το 131 Mirafiori υπέστη μικρές ανανεώσεις το 1978 και τον Μάρτιο του 1981, με τα αντίτυπα που κατασκευάστηκαν μετά τις ανανεώσεις αυτές να ονομάζονται Σειρά 2 και Σειρά 3 αντίστοιχα. Με την εισαγωγή της Σειράς 2, τοποθετήθηκαν νέοι κινητήρες, που αντικατέστησαν τους αρχικούς, ενώ η Σειρά 3 απέκτησε περαιτέρω επιλογές κινητήρων. Συνολικά παρήχθησαν 1.513.800 αντίτυπα στην Ιταλία. Εκτός από το εργοστάσιο Μιραφιόρι στο Τορίνο, κατασκευάστηκε και στην Ισπανία από την SEAT ως SEAT 131, στην Πολωνία ως Polski Fiat 131p, και στην Τουρκία από την TOFAS ως Murat 131 και άλλες τοπικές ονομασίες. Κατασκευαζόταν σε 3 μορφές, με δημοφιλέστερη το 4-πορτο σεντάν: 2-πορτο σεντάν 4-πορτο σεντάν 5-πορτο στέισον βάγκον Fiat 131 Mirafiori Fiat 131 S Mirafiori Fiat 131 Mirafiori CL Fiat 131 Mirafiori Super Fiat 131 Supermirafiori Fiat 131 Racing ή Sport (ανάλογα με την αγορά) Fiat 131 Abarth Fiat 131 Mirafiori L 1.3 L, 48 kW/65 PS (μόνο για εξαγωγeς) 1.3 L, 40 kW/55 PS (μόνο στη γερμανική αγορά) 1.4 L, 51 kW/70 PS (CL) 1.4 L, 55 kW/75 PS (Super, Supermirafiori) 1.6 L, 55 kW/75 PS (CL) 1.6 L, 63 kW/85 PS (Super) 1.6 L, 71 kW/98 PS (Super, Supermirafiori) 2.0 L, 83 kW/113 PS (Super) 2.0 L, 85 kW/115 PS (Sport) (Racing) 2.0 L, 103 kW/140 PS (Abarth) 2.0 L, 44 kW/60 PS (Super) 2.5 L, 53 kW/72 PS (Super) Στην ταινία «Le Professionnel» («Ο Επαγγελματίας») του 1981, με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό, υπάρχει μία μακρά, γεμάτη δράση καταδίωξη, στην οποία ο πρωταγωνιστής οδηγεί ένα εντελώς καινούριο τότε Fiat 131 Mirafiori τρίτης σειράς (παραγωγή: 1981 - 1984). Στα γνωστά βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη, ο πρωταγωνιστής Κώστας Χαρίτος οδηγεί ένα Fiat 131 Mirafiori. Ιστορία του Fiat 131 Mirafiori 131mirafiori.com 131abarth.com All-Italia.net: A resource site for Irish and European based 131 owners
Το Fiat 131 Mirafiori ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο της κατηγορίας D, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Fiat, μεταξύ του 1974 και του 1984. Αντικατέστησε το επιτυχημένο Fiat 124 και διατήρησε την υψηλή δημοτικότητα του προκατόχου του. Αντικαταστάθηκε από το Fiat Regata το 1983.
https://el.wikipedia.org/wiki/Fiat_131_Mirafiori
Λιοντάρι του βορειοανατολικού Κονγκό
Το λιοντάρι του βορειοανατολικού Κονγκό ακολουθεί το μέσο όρο μεγέθους των λιονταριών,με μήκος για τα αρσενικά 1,7-2,5 μέτρα και για τα θηλυκά από 1,6 εώς 1,9 μέτρα.Το βάρος επίσης κυμαίνεται από 170-250 κιλά για τα αρσενικά και 160-200 κιλά για τα θηλυκά.Η χαίτη των αρσενικών είναι μικρή,αλλά πολύ πυκνή,προστατεύοντας τα λιοντάρια κατά τη διάρκεια της μάχης με άλλα αντίζηλα αρσενικά.Όπως και στα άλλα υποείδη λιονταριών,η λιονταρίνα αναλαμβάνει το κυνήγι,ενώ το αρσενικό αναλαμβάνει τη φρούρηση και την προστασία της περιοχής. Το λιοντάρι του βορειοανατολικού Κονγκό τρέφεται με γκνου,βουβάλια,καμηλοπαρδάλεις,γαζέλες, ιμπάλα και αντιλόπες,αλλά δε λέει ποτέ όχι στις εύκαιρες τροφές.Για παράδειγμα έχει αναφερθεί ότι ένα λιοντάρι χτύπησε μια στρουθοκάμηλο που κλωσούσε τη φωλιά της,τη σκότωσε και την καταβρόχθισε μαζί με τα αυγά της.Πολλές φορές έχουνε ιδωθεί λιοντάρια να τρώνε χελώνες,σκαντζόχοιρους ή και μικρότερα σαρκοφάγα,όπως τσακάλια,μικρά γατόπαρδων και λεοπαρδάλεων,ή και ενήλικα άτομα,ακόμα και μικρά αντίπαλων λιονταριών. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Panthera leo azandica στο Wikimedia Commons
Το λιοντάρι του βορειοανατολικού Κονγκό (Panthera leo azandica - Πάνθηρ ο λέων ο αζαντεσικός),είναι υποείδος λιονταριού που ζει στo βπρειοανατολικό Κονγκό. Η ακριβής κατανομή του είναι άγνωστη σήμερα, όπως και ο ακριβής πληθυσμός.Κατοικεί κυρίως σε σαβάνες και ανοιχτά λειβάδια,όπου απαντάται σε αγέλες.Λίγα στοιχεία είναι γνωστά γύρω από αυτό.Οι αγέλες κυμαίνονται σε μέγεθος από 4 ως 20 άτομα συμπεριλαμβανομένων και των μικρών,και με μέσο όρο αρσενικών 2-3.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%8C
Μαργαρίτα του Νεβέρ
Ήταν η τρίτη κόρη του Ιωάννη δούκα της Βουργουνδίας και της Μαργαρίτας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Αβέρτου Α΄ δούκα της Βαυαρίας. Παντρεύτηκε το 1404 τον Λουδοβίκο των Βαλουά δελφίνο της Γαλλίας & δούκα του Γκυγιέν. Αυτός απεβίωσε το 1415 σε ηλικία 18 ετών. Το 1423 έκανε δεύτερο γάμο με τον Αρθούρο Γ΄ των Ντρε δούκα της Βρετάνης. Το 1442 απεβίωσε η Μαργαρίτα και το 1458 ο Αρθούρος. Δεν απέκτησε τέκνα. Vaughan, Richard (2002). Philip the Good: The Apogee of Burgundy. Boydell Press. p. 10. ISBN 0-85115-917-6. Morewedge, Rosemarie Thee (1975). The Role of Woman in the Middle Ages: Papers of the Sixth Annual Conference of the Center for Medieval and Early Renaissance Studies. State University of New York Press. pp. 97–98, 114–115. ISBN 1-4384-1356-4.
Η Μαργαρίτα, γαλλ. Marguerite (Δεκέμβριος 1393 - Φεβρουάριος 1442) από τον Οίκο των Βαλουά-Βουργουνδίας γεννήθηκε ως κόρη του δούκα της Βουργουνδίας. Παντρεύτηκε τον δελφίνο της Γαλλίας, που έφερε τον τίτλο του δούκα του Γκυγιέν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CF%81
Αρχιτεκτονική υπολογιστών
Μια μητρική κάρτα (motherboard), επίσης γνωστή και σαν μητρική ή κάρτα συστήματος είναι το κεντρικό και βασικό τυπωμένο ηλεκτρικό κύκλωμα ενός σημερινού υπολογιστή. Ένας τυπικός υπολογιστής αποτελείται από τον μικροεπεξεργαστή, την κεντρική μνήμη και άλλα βασικά υποσυστήματα που βρίσκονται και αυτά στην μητρική. Άλλα μέρη του υπολογιστή, όπως εξωτερικά μέσα αποθήκευσης, κάρτες επέκτασης γραφικών, ήχου κτλ και διάφορα περιφερειακά όπως εκτυπωτής, πληκτρολόγια κτλ, είναι όλα τμήματα που ενσωματώνονται στην μητρική μέσω καλωδίων και υποδοχών διάφορων τύπων. Συνήθως, όλα τα κύρια εξαρτήματα του υπολογιστή - ο επεξεργαστής, η μνήμη ROM, η μνήμη RAM, ο δίαυλος (Bus), το ρολόι - είναι τοποθετημένα πάνω στη μητρική κάρτα. Κάθε τέτοια μητρική κάρτα έχει κατασκευαστεί για ένα συγκεκριμένο τύπο επεξεργαστή που λειτουργεί σε καθορισμένη συχνότητα. Όταν στον υπολογιστή εισάγονται δεδομένα (γράμματα, αριθμοί, εικόνες), η μορφή τους είναι τέτοια ώστε να γίνεται κατανοητή από το χρήστη. Ο υπολογιστής δεν καταλαβαίνει τις μορφές αυτές και πρέπει πρώτα να τα μετατρέψει σε μορφή που να τα αντιλαμβάνεται, ώστε να μπορεί να τα χειριστεί. Αφού γίνει αυτό, τα αποθηκεύει προσωρινά και στη συνέχεια εκτελεί την αριθμητική ή λογική επεξεργασία τους. Για να γίνουν αυτά πράξη, η Κ.Μ.Ε. απαρτίζεται από τις εξής επιμέρους μονάδες: Μονάδα αποκωδικοποίησης (Decoding Unit): Μετατρέπει τα "φυσικά" δεδομένα από τη μορφή υπό την οποία εισάγονται στον υπολογιστή στη "γλώσσα" που η Κ.Μ.Ε. μπορεί να "καταλάβει" και ονομάζεται "κώδικας μηχανής" (machine code). Μονάδα Αριθμητικής και Λογικής (Arithmetic and Logical Unit, ALU): Η υπομονάδα στην οποία εκτελούνται μία προς μία οι αριθμητικές ή λογικές πράξεις, όπως υπαγορεύονται από τις εντολές που έχουν δοθεί στον υπολογιστή. Καταχωρητές (Registers): Μικρά στοιχεία μνήμης, που χρησιμοποιούνται για την προσωρινή αποθήκευση (καταχώρηση) των δεδομένων, καθώς αυτά υφίστανται επεξεργασία. Οι καταχωρητές διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της Κ.Μ.Ε. και τον κατασκευαστή της, τόσο ως προς την οργάνωση όσο και ως προς τη χωρητικότητά τους. Μονάδα ελέγχου (Control Unit): Ελέγχει τη ροή δεδομένων από και προς την ALU, τους καταχωρητές, τη μνήμη και τις περιφερειακές μονάδες εισόδου/εξόδου. Μονάδα προσκόμισης (Fetch Unit): Μεταφέρει τις εντολές από τη μνήμη στην Κ.Μ.Ε. πριν αυτές χρειαστούν, ώστε να είναι άμεσα διαθέσιμες προς χρήση. Μονάδα προστασίας (Protection Unit): Εξασφαλίζει το αποδεκτό της κάθε διεργασίας που εκτελεί η Κ.Μ.Ε., ώστε να μη τροποποιούνται δεδομένα που δεν πρέπει ή να μην εκτελούνται μη αποδεκτές εντολές, όπως, π.χ., διαίρεση αριθμού με το μηδέν.Τα πιο πάνω επιμέρους στοιχεία μιας Κ.Μ.Ε. αποτελούν τον πυρήνα της. Οι σύγχρονοι υπολογιστές σχεδιάζονται με βάση της αρχές που αναπτύχθηκαν από τον Τζον φον Νόιμαν στο ινστιτούτο προηγμένων επιστημών στο Princeton. Αυτές οι θεμελιώδεις αρχές που αναφέρονται παρακάτω συνιστούν την Αρχιτεκτονική φον Νόιμαν. Τα δεδομένα και οι εντολές αποθηκεύονται σε μια μοναδική μνήμη εγγραφής-ανάγνωσης. Τα περιεχόμενα της μνήμης αυτής μπορούν να διευθυνσιοδοτηθούν κατά θέση, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο τύπος των δεδομένων που περιέχεται εκεί. Η εκτέλεση εντολών πραγματοποιείται ως ακολουθία (εκτός και αν υπάρχει ρητή τροποποίηση) από μια εντολή στην επόμενη. Καταχωρητής Στην επιστήμη της αρχιτεκτονικής υπολογιστών, ο καταχωρητής είναι ένας τύπος μικρής αλλά πολύ γρήγορης μνήμης που βρίσκεται μέσα στο τσιπ του επεξεργαστή. Η μνήμη αυτή χρησιμοποιείται για την βελτίωση της ταχύτητας εκτέλεσης των διαφόρων προγραμμάτων, αφού σε αυτήν συνήθως αποθηκεύονται δεδομένα που χρησιμοποιούνται συνέχεια από τα προγράμματα. Στην περίπτωση αυτή ο καταχωρητής παρέχει πολύ γρήγορη πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και έτσι το πρόγραμμα εκτελείται πιο γρήγορα. Οι περισσότεροι από τους σύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές λειτουργούν σύμφωνα με την εξής λογική: μεταφέρουν δεδομένα από την κεντρική μνήμη στους καταχωρητές, κάνουν τις διάφορες πράξεις πάνω στα δεδομένα και στην συνέχεια μεταφέρουν το αποτέλεσμα από τους καταχωρητές πίσω στην κύρια μνήμη. Η τεχνική αυτή ονομάζεται load-store architecture. Ονομασίες Βασικών Καταχωρητών: Μετρητής Προγράμματος (Program Counter, PC) Καταχωρητής Εντολών (Instruction Register, IR) Καταχωρητής Διευθύνσεων Μνήμης (Memory Address Register, MAR) Καταχωρητής Δεδομένων Μνήμης (Memory Data Register, MDR) Συσσωρευτής (Accumulator, AC) ή Α, Β, C... Δείκτης Στοίβας (Stack Pointer, SP) Index, Base, Offset Registers Καταχωρητής Κατάστασης (Status Register, SR)Η μνήμη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή μπορεί να διαταχθεί σε μορφή πυραμίδας. Τα κατώτερα στρώματα της πυραμίδας προσφέρουν μεγαλύτερη αλλά πιο αργή μνήμη. Αντιθέτως, τα ανώτερα στρώματα της πυραμίδας προσφέρουν μικρότερη μνήμη αλλά πολύ πιο γρήγορη. Το κατώτατο στρώμα της πυραμίδας είναι οι μαγνητικές ταινίες και ανεβαίνοντας προς τα πάνω συναντά κανείς τους USB Flash δίσκους, τα CD-ROM ή DVD-ROM, τους σκληρούς δίσκους, την κύρια μνήμη RAM, την μνήμη L3 / L2 / L1 Cache του επεξεργαστή και τέλος τους καταχωρητές. Άρα λοιπόν οι καταχωρητές βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας και προσφέρουν την πιο γρήγορη μνήμη που υπάρχει. Δυστυχώς όμως το μέγεθος της μνήμης αυτής είναι πολύ μικρό και περιορισμένο. Κρυφή μνήμη ΚΜΕ Κρυφή μνήμη Κεντρικής Μονάδας Επεξεργασίας (CPU cache) γνωστή και ως ενδιάμεση μνήμη ή λανθάνουσα μνήμη ΚΜΕ ονομάζουμε τη μνήμη που χρησιμοποιείται από την Κεντρική μονάδα επεξεργασίας για να πετύχει ταχύτερη πρόσβαση στην κύρια μνήμη. Αυτή η μνήμη είναι γρηγορότερη, ακριβότερη και μικρότερη σε μέγεθος από την κύρια μνήμη. Είναι υψηλής ταχύτητας SRAM μνήμη, που χρησιμοποιείται μεταξύ της KME και της κύριας μνήμης. Εντολές και προγράμματα μπορούν να λειτουργήσουν σε υψηλότερες ταχύτητες αν βρεθούν στην cache. Εάν δεν βρεθούν, μια νέα σειρά εντολών φορτώνεται από την κύρια μνήμη. DDR SDRAM Η DDR SDRAM δυναμική μνήμη τυχαίας προσπέλασης διπλού ρυθμού μεταφοράς δεδομένων είναι ένας τύπος μνήμης κατασκευασμένης με ολοκληρωμένο κύκλωμα που χρησιμοποιείται στους υπολογιστές. Έχει μεγαλύτερο ρυθμό μεταφοράς πληροφορίας σε σχέση με την μνήμη SDRAM μεταφέροντας δεδομένα και κατά την ακμή ανόδου και την ακμή καθόδου του σήματος του ρολογιού. Έτσι σχεδόν διπλασιάζεται ο ρυθμός μεταφοράς χωρίς να χρειάζεται αύξηση της συχνότητας του μπροστινού διαύλου. Δυναμική μνήμη τυχαίας προσπέλασης Δυναμική μνήμη τυχαίας προσπέλασης (DRAM) είναι ένας τύπος μνήμης τυχαίας προσπέλασης που αποθηκεύει μπιτ δεδομένων σε έναν ξεχωριστό πυκνωτή. Όμως επειδή το φορτίο των πυκνωτών εξασθενεί με το χρόνο , η πληροφορία που έχουμε αποθηκευμένη εξασθενεί γι' αυτό πρέπει περιοδικά να ξαναφορτίζεται ο πυκνωτής, εξού και ο όρος δυναμική. Χώρος διευθύνσεων Χώρο διευθύνσεων ονομάζουμε ένα σύνολο διευθύνσεων κάποιον οντοτήτων. Αυτές οι οντότητες μπορεί να είναι κελιά της κύριας μνήμης, της εικονικής μνήμης, θύρες εισόδου/εξόδου, οι υπολογιστές ενός δικτύου. Έτσι για παράδειγμα δεδομένου μιας ΚΜΕ και τους εύρους του διαύλου διευθύνσεων της, π.χ. έστω 8 μπιτς, λέμε ότι ο χώρος διευθύνσεων μνήμης της ΚΜΕ είναι 28 = 256. Δηλαδή η ΚΜΕ μπορεί να 'δει' να απευθυνθεί σε 256 ξεχωριστά κελιά μνήμης. Σκληρός Δίσκος Ο σκληρός δίσκος είναι ένα μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο - συσκευή που χρησιμοποιείται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στις ψηφιακές βιντεοκάμερες, στα φορητά mp3 players, επιτραπέζια ψηφιακά βίντεο, κονσόλες παιχνιδομηχανών, ψηφιακούς επίγειους και δορυφορικούς τηλεοπτικούς δέκτες κ.τ.λ. Ένας σκληρός δίσκος αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες δεδομένων και η συνήθης χωρητικότητα των σκληρών δίσκων που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι 80 GB έως 1 ΤΒ. Για μεγαλύτερες χωρητικότητες που αγγίζουν τα 4 TB (terabyte) χρησιμοποιούνται κυκλώματα πολλαπλών σκληρών δίσκων, με τη μορφή συρταρωτής διάταξης. Η ταχύτητα προσπέλασης των δεδομένων είναι ταχύτερη από το DVD αλλά πολύ πιο αργή από την μνήμη του υπολογιστή. Οι σκληροί δίσκοι χρησιμοποιούνται στους υπολογιστές για την αποθήκευση δεδομένων, κυρίως προγραμμάτων και αρχείων που είναι απαραίτητο να διατηρηθούν, σε αντίθεση με την μνήμη RAM όπου τα δεδομένα διαγράφονται με την διακοπή τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος. Δομή Ένας σκληρός δίσκος αποτελείται από: Μαγνητικούς δίσκους κατασκευασμένους από μέταλλο ή πλαστικό και επικαλυμμένους από ένα λεπτό στρώμα οξειδίου του σιδήρου ή άλλο μαγνητικό υλικό. Τον άξονα κίνησης γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι μαγνητικοί δίσκοι με την ίδια ταχύτητα. Κεφαλές ανάγνωσης/εγγραφής επάνω σε βραχίονες πάνω και κάτω από κάθε επιφάνεια δίσκου, που μετακινούνται εμπρός-πίσω. Ο συνδυασμός της κίνησης των βραχιόνων με την κίνηση των δίσκων, επιτρέπουν στις κεφαλές να έχουν πρόσβαση σε όλα τα σημεία των δίσκων. Ηλεκτρονικά εξαρτήματα που εξυπηρετούν την λειτουργία του σκληρού δίσκου, επικοινωνώντας με τον υπολογιστή και αναλαμβάνοντας την κίνηση των κεφαλών και τη μεταφορά των δεδομένων. Τρόπος αποθήκευσης Τα δεδομένα αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο ως ακολουθίες bit (αφού οι υπολογιστές λειτουργούν με το δυαδικό σύστημα). Οι κεφαλές γράφουν κάθε bit αλλάζοντας το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια των μαγνητικών δίσκων και το διαβάζουν απλώς αναγνωρίζοντας το μαγνητικό πεδίο. Κάθε bit δεδομένων καταλαμβάνει τον δικό του χώρο στην επιφάνεια του δίσκου, ωστόσο οι ακολουθίες bit που αποτελούν τα δεδομένα, δεν είναι απαραίτητο να εγγράφονται σειριακά στον δίσκο, αλλά είναι δυνατό να κατακερματιστούν και να εγγραφούν σε διάφορες θέσεις. Είδη Σκληρών Δίσκων Με βάση το πρωτόκολλο επικοινωνίας και το interface οι δίσκοι διακρίνονται σε: IDE, SATA, SCSI. Οι κάρτες επέκτασης είναι ηλεκτρονικά κυκλώματα που συνδέονται στη μητρική πλακέτα του υπολογιστή για να του επιτρέψουν να κάνει διάφορες εργασίες. Οι κυριότερες κάρτες επέκτασης είναι: Η κάρτα γραφικών, η οποία είναι υπεύθυνη για τις πληροφορίες που βλέπουμε στην οθόνη. Η κάρτα ήχου, η οποία επιτρέπει στον υπολογιστή μας να παράγει και να επεξεργάζεται ήχο. Η κάρτα τηλεόρασης, η οποία μπορεί να μετατρέψει τον υπολογιστή μας σε τηλεοπτικό δέκτη Η κάρτα ραδιοφώνου, η οποία επιτρέπει στον υπολογιστή μας να συμπεριφέρεται ως κοινό ραδιόφωνο Η κάρτα επεξεργασίας video, η οποία επιτρέπει στον υπολογιστή μας να δέχεται, να επεξεργάζεται και να παράγει video. Η κάρτα δικτύου, η οποία δίνει τη δυνατότητα στον υπολογιστή μας να επικοινωνήσει μέσω καλωδίων με άλλους υπολογιστές που βρίσκονται στον ίδιο χώρο ή σε απόσταση. Το Modem (Τηλεφωνικός Διαμορφωτής - Αποδιαμορφωτής), μια συσκευή που δίνει τη δυνατότητα στον υπολογιστή μας να επικοινωνεί με άλλους υπολογιστές διαμέσου της τηλεφωνικής γραμμής. Το modem μετατρέπει το ψηφιακό σήμα του υπολογιστή σε αναλογικό, για να μπορέσει να κυκλοφορήσει μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές και, στη συνέχεια, σε ψηφιακό, για να μπορέσει να το αναγνωρίσει ο υπολογιστής που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής. Είναι πολύ σημαντική συσκευή, γιατί αναλαμβάνει να μας συνδέσει με τον έξω κόσμο δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συνδεθούμε με το Internet. Χαρακτηριστικό των modem είναι η ταχύτητα μεταφοράς των πληροφοριών από τον ένα υπολογιστή στον άλλο. Σήμερα, τα modem έχουν ταχύτητα από 56Κ και πάνω και υποστηρίζουν και λειτουργία fax. Η Mobile connect card (κάρτα σύνδεσης φορητού υπολογιστή με υπηρεσίες κινητού τηλεφώνου). Πρόκειται για μία νέα κάρτα σύνδεσης, η οποία μας επιτρέπει να έχουμε άμεση και συνεχή πρόσβαση στο διαδίκτυο, αλλά και στο εταιρικό μας δίκτυο. Χρησιμοποιεί την υπηρεσία σύνδεσης ενός κινητού τηλεφώνου και, έτσι, μας δίνει τη δυνατότητα να στείλουμε και να λάβουμε από το φορητό υπολογιστή μας SMS, να διαχειριστούμε τον τηλεφωνικό μας κατάλογο και να έχουμε άμεση πληροφόρηση για τον όγκο των δεδομένων που διακινούνται. Αρχιτεκτονική Συνόλου Εντολών (Instruction Set Architecture, ISA), είναι η λογική αφαίρεση ενός υπολογιστικού συστήματος στο επίπεδο της Γλώσσας Μηχανής (ή της Γλώσσας Assembly χωρίς τις κλήσεις του Λειτουργικού Συστήματος). Είναι το προγραμματιστικό μοντέλο (η εικονική μηχανή) που αντιλαμβάνεται ο προγραμματιστής που προγραμματίζει σε αυτό το (χαμηλότερο δυνατό) επίπεδο. Περιλαμβάνει το σύνολο εντολών, τις μεθόδους διευθυνσιοδότησης (προσπέλασης μνήμης), τη διαχείριση καταχωρητών, τη κωδικοποίηση διευθύνσεων και δεδομένων, το μηχανισμό κλήσης ρουτινών, τη διαχείριση εισόδου/εξόδου, τη διαχείριση των καταστάσεων και σημάτων διακοπής του επεξεργαστή. Πρόκειται ουσιαστικά για το σύνορο μεταξύ περιγραφής ενός υπολογιστικού συστήματος από πλευράς υλικού ή λογισμικού. Μικροαρχιτεκτονική (Microarchitecture), είναι το αμέσως χαμηλότερο επίπεδο, πιο συγκεκριμένο και λεπτομερές από το επίπεδο Αρχιτεκτονικής Συνόλου Εντολών. Περιλαμβάνει τη λεπτομερή περιγραφή του τρόπου σύνδεσης, λειτουργίας και χρονισμού των συστατικών μερών (του υλικού), έτσι ώστε αυτά να υλοποιούν (εκτελούν στη κυριολεξία) το σύνολο των εντολών. Δηλαδή τη πλήρη περιγραφή του κύκλου Ανάκλησης – Εκτέλεσης όλων των εντολών που υποστηρίζει ο υπολογιστής. Επίσης περιλαμβάνονται και θέματα Παραλληλισμού Επιπέδου Εντολής (Instruction Level Parallelism, ILP), δηλαδή αρχιτεκτονικές βελτιώσεις με στόχο την αύξηση της απόδοσης του επεξεργαστή. Σχεδίαση Συστήματος (System Design) που περιλαμβάνει τη διασύνδεση και λειτουργία των βασικών συστατικών στοιχείων (υλικού) του υπολογιστή, κυρίως εκτός του επεξεργαστή, στο μέτρο που αυτά επηρεάζουν την απόδοση του επεξεργαστή, όπως: Ιεραρχίες μνήμης (κρυφή μνήμη, εικονική μνήμη) Δίαυλοι, Ρολόγια, Διακόπτες, Ελεγκτές κλπ. Συστήματα συν-επεξεργασίας (GPUs, DMAs, NICs) Παραλληλισμός σε επίπεδο Επεξεργαστών. Αρχιτεκτονική Λογική Αφαίρεση, Μοντέλο, Οπτική, Σχέδιο με έμφαση στη χρήση, λειτουργία και σχεδίαση Αρχιτεκτονική Λογισμικού, Επιχειρησιακή Αρχιτεκτονική κλπ.Οργάνωση Δομή, Σύνθεση Συστατικών Μερών, Υλοποίηση του Σχεδίου με έμφαση στο υλικό μέρος και στις τεχνικές λεπτομέρειες.Σύστημα Δομημένη, Ιεραρχική αντιμετώπιση της μορφής Είσοδος – Κατάσταση (Επεξεργασία) – Έξοδος, όπου η Κατάσταση μπορεί να αναλυθεί παραπέρα. Time = I × CPI × Clock Cycle Time I: Instrumentation (αρχιτεκτονική και μεταγλωττιστής, συγκεκριμένα προγράμματα και δεδομένα) CPI: Cycles Per Instruction (μικροαρχιτεκτονική, oργάνωση) Clock Cycle Time: τεχνολογία (ταχύτητα ρολογιού)Αλληλεπιδράσεις μεταξύ Ι, CPI και Clock Cycle Time (ίσως και αλληλοσυγκρουόμενοι στόχοι) Clock Cycles = Σ CPIi × Ii για κάθε κατηγόρια εντολών i: μέσος όρος κύκλων ανά εντολή (CPIi) και μέσο ποσοστό εντολών (Ιi) ανά πρόγραμμα.FLOPs: Floating Point Operations per Second MIPs: Million Instructions per Second MIPs = Εντολές/Χρόνος × 106 = Συχνότητα/CPI × 106. Έστω ότι έχουμε έναν επεξεργαστή που κάνει 1 πράξη κινητής υποδιαστολής (απλής ακρίβειας) σε κάθε κύκλο ρολογιού: Αν η συχνότητά του είναι 1GHz, τότε έχει απόδοση 1 GFLOP. Αν ολοκληρώνει 1 εντολή σε κάθε κύκλο, τότε έχει απόδοση 1000MIPs 4 × freq FLOPS < {single Core 2 @ 2.93GHz} < 8 × freq FLOPsΕξαρτάται από την πράξη, FPADD, FPMUL, FPDIV (απλής ακριβείας). Για σύγχρονους επεξεργαστές τουλάχιστον 12 GFLOPs/cpu. 20ός αιώναςΛίγο, πανάκριβο, δύσχρηστο υλικό (1945) Επινόηση διερμηνείας και μικροπρογραμματισμού (1950) Επινόηση του λειτουργικού συστήματος (1960) Μεγέθυνση του μικροκώδικα (1970) Μείωση προς εξάλειψη του μικροπρογραμματισμού (1985)21ος αιώναςΆφθονο, φθηνό, εύχρηστο υλικό (2000) Ισοδυναμία υλικού και λογισμικού Αρχική ανάπτυξη λογισμικού λόγω του ακριβού υλικού Σταδιακή μετάβαση λογισμικού προς το υλικό (VLSI) Πρόσθεση νέων επιπέδων λογισμικού λόγω του φθηνού υλικού Μηδενική Γενιά Μηχανικοί Υπολογιστές (1642 – 1945)Πρώτη Γενιά Λυχνίες Κενού (1945 – 1955)Δεύτερη Γενιά Στερεοί Ημιαγωγοί-Transistors (1955 – 1965)Τρίτη Γενιά Ολοκληρωμένα Κυκλώματα (1965 – 1980)Τέταρτη Γενιά Ολοκλήρωση υψηλής κλίμακας-VLSI (1980 – ?) David A. Patterson, John L. Hennessy (2010). Οργάνωση και σχεδίαση υπολογιστών η διασύνδεση υλικού και λογισμικού. Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Behrouz A. Forouzan, Firouz Mosharraf (2010). Εισαγωγή στην επιστήμη των υπολογιστών. Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Μηδέν με πρόσημο http://7gym-glyfad.att.sch.gr/ergasies/ypol/ypol111111.htm Αρχειοθετήθηκε 2018-01-28 στο Wayback Machine. http://pdplab.it.uom.gr/teaching/tanenbaum/eisagogi.pdf
Η αρχιτεκτονική υπολογιστών, ή οργάνωση υπολογιστών, είναι το γνωστικό πεδίο της μηχανικής υπολογιστών το οποίο πραγματεύεται τον λογικό σχεδιασμό, τη δομή και τη λειτουργία του υλικού ενός υπολογιστικού συστήματος, συνήθως ηλεκτρονικού και ψηφιακού. Ως επιστημονικός τομέας εστιάζει στη συστηματική έρευνα και σχεδίαση των τεχνολογικών δομών υλικού που επιτρέπουν την αποδοτική εκτέλεση αλγορίθμων και υπολογισμών, με βάση τις διαθέσιμες τεχνολογίες κατασκευής ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Συνήθως, η αρχιτεκτονική υπολογιστών δίνει έμφαση στη δομή και λειτουργία του επεξεργαστή και στους τρόπους προσπέλασής του στη μνήμη. Ένας υπολογιστής δομείται σε μία ιεραρχία αφηρημένων επιπέδων οργάνωσης τα οποία οικοδομούνται το ένα πάνω στο άλλο: κάθε υπερκείμενο επίπεδο αξιοποιεί το υποκείμενό του. Η τακτική αυτή ονομάζεται «δομημένη οργάνωση υπολογιστών» και επιτρέπει τη συστηματική και εύκολη ανάλυση, σχεδίαση και κατανόηση των υπολογιστικών συστημάτων. Το σύνολο των εννοιών, λειτουργιών και λεπτομερειών ενός επιπέδου ονομάζεται «αρχιτεκτονική» αυτού του επιπέδου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD
Μπριζίτ Μπαρντό
Η Μπριζίτ Μπαρντό γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα της πόλης. Καταγόμενη από ένα αστικό περιβάλλον, με πατέρα βιομήχανο, ιδιοκτήτη των εργοστασίων Μπαρντό, και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά, η νεαρή Μπριζίτ έλαβε αυστηρή μόρφωση στο πλευρό της αδερφής της, Μαρί-Ζαν. Από πολύ μικρή, έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό για τον κλασικό χορό και έκανε τα πρώτα της βήματα σε ηλικία 7 ετών, στα cours Bourgat. Το 1949, μπαίνει στο Ωδείο του Παρισιού από όπου παίρνει την πρώτη της τιμητική διάκριση. Ο πατέρας της, ο οποίος είχε επαινεθεί από την Γαλλική Ακαδημία για μια ποιητική συλλογή, είχε πάθος με τον κινηματογράφο και του άρεσε πολύ να κινηματογραφεί. Χάρις σε αυτό, υπάρχουν πολλά φιλμ με την Μπαρντό σε παιδική ηλικία, πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη. Η μητέρα της, που την αποκαλούσαν Τοτί, αγαπούσε ιδιαίτερα τη μόδα και το χορό. Έτσι, η οικογένεια Μπαρντό ήταν μέλος της υψηλής κοινωνίας και επισκεπτόταν συχνά το λεγόμενο tout-Paris. Είχαν επαφές με πολλούς διευθυντές του Τύπου, του θεάτρου, του κινηματογράφου, αλλά και ανθρώπους της μόδας.Το 1949, σε ηλικία 15 ετών, προσελήφθη από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes, Ελέν Λαζαρέφ, στενή φίλη της μητέρας της. Πολύ σύντομα, η Μπριζίτ προήχθη σε μασκότ του περιοδικού ELLE, στο οποίο και έκανε εξώφυλλο το 1950. Χάρις σε αυτό το εξώφυλλο, ο σκηνοθέτης Μαρκ Αλεγκρέ την ξεχώρισε και της πρότεινε ένα ρόλο στην επόμενη ταινία του, «Les lauriers sont coupés». Η ταινία τελικά δε γυρίστηκε, μα χάρις σε αυτή την περίσταση η Μπριζίτ γνώρισε έναν νέο βοηθό, τον Ροζέ Βαντίμ. Από τότε οι δύο ερωτευμένοι, εκείνη μόλις 15 ετών, εκείνος περίπου 22, έγιναν αχώριστοι. Οι γονείς της δεν ενέκριναν σε καμία περίπτωση τη σχέση και προσπάθησαν, μάταια, να τους χωρίσουν. Το 1952, ο σκηνοθέτης Ζαν Μπουαγιέ της προσέφερε ένα μικρό ρόλο, τον πρώτο της, στην ταινία «Le trou normand» με τον Μπουρβίλ. Δέχτηκε χωρίς να γνωρίζει πως με τον τρόπο αυτό θα έμπαινε στον κόσμο τον οποίο θα αντιπαθούσε αργότερα και από τον οποίο θα δυσκολευόταν να ξεφύγει. Λίγο αργότερα, ο Γουιλί Ροζιέ της προσφέρει το δεύτερο ρόλο της στην ταινία «Manina la fille sans voiles». Έχοντας φτάσει πλέον σε ηλικία 18 ετών,ο πατέρας της δίνει τη συγκατάθεσή του για να παντρευτεί με τον Ροζέ Βαντίμ. Ο γάμος τελέστηκε στη εκκλησία του Πασί, στις 21 Δεκεμβρίου 1952.Το 1953, η Μπαρντό γνώρισε την πρώτη και μοναδική της εμπειρία στο σανίδι παίζοντας στο θεατρικό «L'Invitation au château» του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία του Αντρέ Μπαρσάκ. Τον ίδιο χρόνο, γνωρίστηκε με το πρόσωπο που θα αποτελούσε την ιμπρεσάριο της για όλη τη διάρκεια της καριέρας της: την Όλγα Χόρστιγκ. Από κει κι έπειτα η Μπαρντό έψαχνε τους ρόλους της σε μικρές ταινίες, όπως το 1953, οπότε και έπαιξε σε ηλικία 19 ετών, στην ταινία «Κίτρινο Διαβατήριο». Αλλά ήταν στο Φεστιβάλ των Καννών όπου έλαβε χώρα μια πρώτη στροφή στην καριέρα της. Η μικρή στάρλετ που ήταν ήδη, επισκίασε μεγάλες σταρ της εποχής. Έλκει τα φλας των φωτογράφων και το σεξαπίλ της συνεπαίρνει την Κρουαζέτ. Ο ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας τότε κάνει μια απόπειρα να την μεταφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες.Στο εξής ενεπλάκη σε δεκάδες άλλες ταινίες, όπως το «Κορίτσια με Μέλλον» του Μαρκ Αλεγκρέ, το «Mio figlio Nerone» του Στένο, «Τα μεγάλα γυμνάσια» του Ρενέ Κλαιρ, «Μαμζέλ Πιγκάλ» του Μισέλ Μπουαρόν και «Ξεφυλλίζοντας τη Μαργαρίτα» και πάλι του Αλεγκρέ. Αλλά ήταν το 1956, σε ηλικία 22 ετών, που μπήκε στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και έγινε διεθνές σύμβολο του σεξ, χάρις στο φιλμ του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα». Υποδύθηκε τη Ζυλιέτ Αρντί, απέναντι στους Κουρντ Γιούργκενς, Κριστιάν Μαρκάν και Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Ο Βαντίμ οριοθέτησε με τα παρακάτω λόγια το χαρακτήρα της Μπαρντό: «Ήθελα διαμέσου της Μπριζίτ, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής, η Ζυλιέτ είναι ένα κορίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σεξουαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόρνη. Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη, και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της». Όταν κυκλοφόρησε στη Γαλλία, το φιλμ είχε μέτρια επιτυχία, αλλά το 1957, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, όπου έκανε μεγάλη εντύπωση και ξεκίνησε μια αλυσίδα παθών και επιθέσεων (κυρίως από τη λογοκρισία). Απαγορεύτηκε η προβολή της σε μερικές Πολιτείες, αλλά γνώρισε τεράστια επιτυχία. Και ήταν αυτή η ώθηση από την Αμερική που εξαπλώθηκε και στη Γαλλία, μετατρέποντας την ταινία σε θρίαμβο. Αυτή η ταινία ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο προς τη Μπριζίτ από τον Βαντίμ. Χώρισαν λίγους μήνες μετά, με την Μπαρντό να εμφανίζεται στο πλάι του Ζαν Λουί Τρεντινιάν.Έκτοτε δημιουργείται ο μύθος B.B.: ανοιχτόχρωμα ξανθά μαλλιά, πολύ μακριά, γεμάτα μπούκλες και σκάλες, ή ακόμη η διάσημη κόμμωση «choucroute» (ξινολάχανο). Μάτια τονισμένα με μαύρο eye-liner, κόκκινα χείλη ή ροζ οριοθετημένα με ένα ίχνος ασορτί κραγιόν. Ρούχα σέξυ και εφαρμοστά, ταγέρ, φούστες, φαρδιές ζώνες, μπαλαρίνες, τζιν, Τ-shirt, ή ακόμη το διάσημο μπικίνι που έκανε μόδα. Επιπροσθέτως, διάσημες προσωπικότητες όπως ο Φρανσουά Νουρισιέ, η Μαργκερίτ Ντυράς, ο Ζαν Κοκτώ και η Σιμόν ντε Μπωβουάρ δείχνουν ενδιαφέρον για εκείνη και της αφιερώνουν άρθρα. Η «μπαρντολατρία» είναι πλέον γεγονός. Μπροστά σε αυτή την παγκόσμια επιτυχία, το Χόλιγουντ της κάνει εντυπωσιακές προτάσεις, αλλά εκείνη τις αρνήθηκε όλες, επιθυμώντας να μείνει γαλλική αξία. Με τον καιρό αγόρασε τη Μαντράγκ, μια έκταση στο Σαιν-Τροπέ το 1958, συνεισφέροντας στο να γίνει αυτός ο τόπος, ήδη γνωστός από τις δεκαετίες του 1920 και 1930 για τους καλλιτέχνες και συγγραφείς που έλκυε, θρυλικός τόσο εξαιτίας της παρουσίας της εκεί, όσο και των τρελών πάρτυ που οργάνωνε. Της αποδίδουν μια ζωή ελευθεριάζουσα και γεμάτη εραστές, καθώς αυτή την εποχή είχε δεσμό με το μουσικό Σασά Ντιστέλ.Έκτοτε, η παραμικρή της κίνηση παρακολουθείται, παραμορφώνεται και διαδίδεται, καθώς οι παπαράτσι δεν την αφήνουν ποτέ. Ακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ το 1963, με τίτλο «Παπαράτσι», με θέμα τους φωτογράφους που δεν την άφηναν σε ησυχία. Λατρεύτηκε και μισήθηκε όσο λίγες γυναίκες του καιρού της. Εκατομμύρια έντυπα στον κόσμο τυπώνονται με τη φωτογραφία της στο εξώφυλλο, ενώ αναρίθμητα άρθρα είτε την αποθεώνουν είτε την κατακρίνουν, ορισμένες φορές σχεδόν βίαια. Η Μπαρντό γυρίζει μια σειρά ταινιών με τους διασημότερους ηθοποιούς της εποχής, όπως για παράδειγμα την ταινία «Μια Παριζιάνα», μια κωμωδία του Μισέλ Μπουαρόν με τον Ανρί Βιντάλ. Το ζευγάρι, που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό, ξανασυναντήθηκε επί της μεγάλης οθόνης δύο χρόνια αργότερα, υπό την καθοδήγηση του ίδιου σκηνοθέτη, στην ταινία «Voulez-vous danser avec moi?», η οποία όμως συνδέθηκε τραγικά με το θάνατο του Βιντάλ, λίγο μετά το τέλος των γυρισμάτων. Το 1958 βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες το «Υβέτ, το κορίτσι της ακολασίας» του Κλωντ Ωτάντ Λαρά, με τους Ζαν Γκαμπέν και Εντβίζ Φεγιέρ. Αυτή η ταινία, που πραγματεύεται την ιστορία ενός παριζιάνου δικηγόρου που παρατά την καριέρα και το σπιτικό του από αγάπη για την Υβέτ, μια νέα γυναίκα που συμμετείχε σε μια αποτυχημένη ένοπλη ληστεία, αποτελεί μια από τις μεγάλες κλασικές του γαλλικού κινηματογράφου. Ο Γκαμπέν, ο οποίος αναρωτιόταν αρχικά σχετικά με την Μπαρντό, "ποιο είναι αυτό το πράγμα που τριγυρίζει γυμνή", ομολόγησε στο τέλος πως επρόκειτο για μια πραγματική κωμική ηθοποιό. Κατόπιν, το 1959, γυρίζεται το «Η Μπαμπέτ πάει στον πόλεμο» του Κριστιάν Ζακ, με τον Φρανσίς Μπλανς και έναν ηθοποιό που η ίδια απαίτησε, τον Ζακ Σαριέ. Με τον τελευταίο παντρεύτηκαν στις 11 Ιουνίου του ίδιου έτους «υπό τα πυρά» του παγκόσμιου Τύπου. Στις 11 Ιανουαρίου 1960, έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι, τον Νικολά Σαριέ. Μάλιστα η Μπριζίτ Μπαρντό γέννησε στην οικία της καθώς στάθηκε αδύνατο να βγει από το σπίτι, επειδή κάθε διέξοδος ήταν μπλοκαρισμένη από δημοσιογράφους. Η γέννηση του Νικολά αποτέλεσε παγκόσμιο θέμα συζήτησης, με τον ευτυχή πατέρα και σύζυγο Ζακ Σαριέ να ανακοινώνει στους δημοσιογράφους τις πρώτες πρωινές ώρες της 11ης Ιανουαρίου ότι το βρέφος έχει γαλανά μάτια, ζυγίζει 3.200 γραμμάρια και η μητέρα του "ενδεχομένως να θηλάσει". Το 1960, βγαίνει στις αίθουσες η ταινία «Η Αλήθεια», με τους Σαρλ Βενέλ, Σάμι Φρέι και Μαρί Ζοζέ Νατ, που πραγματεύεται ένα έγκλημα πάθους. Η καλύτερη ταινία της, όπως θα υποστήριζε η ίδια. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Ανρί-Ζωρζ Κλουζό, την υπέβαλε σε επίπονα γυρίσματα. Επιπλέον, η δυσκολία της να ασχοληθεί με το παιδί της, τα προβλήματα που δημιούργησαν οι πιέσεις από όλες τις πλευρές, η προδοσία του γραμματέως της ο οποίος και μετέφερε διάφορα μυστικά της στον Τύπο, η ασφυκτική πολιορκία των δημοσιογράφων και οι άγριες διαθέσεις των θαυμαστών της την έσπρωξαν στα όριά της. Η Μπριζίτ Μπαρντό πραγματοποίησε μια απόπειρα αυτοκτονίας την ημέρα των γενεθλίων της, στις 28 Σεπτεμβρίου 1960. Έχοντας πέσει σε κώμα, επέζησε από θαύμα.Το 1962, ξεκινά την πρώτη της μάχη υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, θέτοντας τον εαυτό της στη μάχη κατά του επώδυνου πιστολιού που χρησιμοποιούταν για τη θανάτωση των ζώων στα σφαγεία. Βλέποντας τις συνθήκες θανάτου των ζώων, αποφάσισε να γίνει χορτοφάγος και να αγωνιστεί προς την κατεύθυνση αυτή.Το 1963, στα 27 της χρόνια, γυρίζει το κινηματογραφικό αριστούργημα, «Η Περιφρόνηση», του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς στο Κάπρι. Την εποχή της η ταινία έγινε δεκτή με μεικτές κριτικές. Η ίδια ομολόγησε αργότερα πως ποτέ δεν κατάλαβε αληθινά το πνεύμα του Γκοντάρ, μα πως διασκέδασε κάνοντας την ταινία. Ο Πικολί είπε για τη Μπαρντό, πως από την αρχή του εγχειρήματος ήταν χαρούμενη που ένας μεγάλος σκηνοθέτης της ζήτησε να δουλέψουν μαζί, και πως γνώριζε καλά τι απαιτήσεις θα είχε από εκείνη. Αλλά πως την ίδια στιγμή υπήρχε κάτι το ανατρεπτικό στους τρόπους της, τη ραθυμία της, την ανυπαρξία ανάγκης να προσπαθήσει. Την επόμενη χρονιά, το 1964, η ηθοποιός πήγε για διακοπές σε ένα χωριό της Βραζιλίας, με τη συνοδεία του τότε συντρόφου της, του μουσικού Μπομπ Ζαγκουρύ. Έκτοτε το χωριό γνωρίζει την ίδια δημοφιλία με το Σαιν-Τροπέ, μόνο και μόνο γιατί η σταρ διέμεινε εκεί. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης οι ντόπιοι της έστησαν άγαλμα.Το 1965, πρωταγωνιστεί με τη Ζαν Μορώ στην ταινία «Viva María !» του Λουί Μαλ, σκηνοθέτη με τον οποίο επανασυνδέθηκε τρία χρόνια μετά την ταινία «Vie Privée». Πρόκειται για την ιστορία δύο τραγουδιστριών του καμπαρέ στο Μεξικό, που στρατολογήθηκαν για έναν επαναστατικό σκοπό. Το φιλμ γνώρισε τεράστια επιτυχία, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η Μπαρντό ταξιδεύει για λόγους προώθησης. Γίνεται δεκτή από τον Τύπο και το κοινό, όπως ακριβώς και οι μεγάλες σταρ του Χόλιγουντ. Έλαβε επίσης υποψηφιότητα για βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA), στην κατηγορία καλύτερης ξένης ηθοποιού. Την περίοδο αυτή η Μπριζίτ Μπαρντό βρισκόταν στο απόγειο της ομορφιάς και της δόξας της. Το 1966 ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζαχς της στέλνει μια πραγματική βροχή από ροδοπέταλα για να της εξομολογηθεί τον έρωτά του και να τη ζητήσει σε γάμο. Πράγματι ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου στη 1 το πρωί της 14ης Ιουλίου του 1966 στο Λας Βέγκας, στο σπίτι κάποιου φίλου, σε μία σεμνή και απέρριτη τελετή, μακριά από το αδιάκριτο πλήθος, τους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ. Την επομένη έφυγαν, οι δυο τους, για ένα δεκαήμερο ταξίδι του μέλιτος στην Ταϊτή. Ο έρωτας ανάμεσα στο ζευγάρι ήταν κεραυνοβόλος και η απόσταση από τη γνωριμία στον γάμο μόλις τρεις εβδομάδες. Ο γάμος κράτησε δύο χρόνια. Τον επόμενο χρόνο έρχεται αντιμέτωπη με ένα υστερικό πλήθος στο Φεστιβάλ των Καννών του 1967, όπου μετέβη με το σύζυγό της. Αποτέλεσε την τελευταία της δημόσια εμφάνιση, με τη ιδιότητα της ηθοποιού. Πάντα το 1967, έχει ένα ειδύλλιο με τον Σερζ Γκενσμπούρ. Γίνεται μούσα του, κι εκείνος της γράφει μια δεκάδα τραγούδια, ανάμεσα στα οποία μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της: «Harley Davidson», «Bonnie & Clyde», «Contact», «Comic Strip», «Bubble Gum», «La Bise aux hippies», «L'Appareil à sous», «Je me donne à qui me plait», καθώς επίσης και το «Je t'aime… moi non plus», αλλά η Μπαρντό, όντας ακόμη παντρεμένη, ζήτησε από το συνθέτη να μην το κυκλοφορήσει, κάτι που ο ίδιος δέχτηκε. Όταν χώρισαν, της αφιέρωσε ένα τραγούδι - ύμνο: Initials BB. Την ίδια χρονιά η Μπαρντό συμμετείχε στο Sacha Show, και κατόπιν στο πρωτοχρονιάτικο Show Bardot, το οποίο της ήταν αφιερωμένο και γνώρισε παγκόσμια επιτυχία. Παράλληλα μια σειρά σημαντικών συνθετών της γράφουν τα τραγούδια «C'est Rigolo», «Invitango», «Les Amis de la musique», «Everybody loves my baby», «Madrague», «Moi je joue», «La Fille de paille», «Le Soleil», «Oh ! Qu'il est vilain», κ.ά. Το 1968, ο Σαρλ ντε Γκωλ δηλώνει πως η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault. Ο πρόεδρος την εκτιμούσε για την απλότητα, την ειλικρίνεια και το χιούμορ της, κι έτσι της πρότεινε να ποζάρει για την προτομή της Μαριάν, το σύμβολο της γαλλικής δημοκρατίας που υπάρχει σε όλα τα δημαρχεία της χώρας. Εκείνη δέχτηκε κι έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα που ενσάρκωσε τα χαρακτηριστικά του γαλλικού συμβόλου. Την προτομή φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αζλάν. Την διαδέχτηκαν οι Μιρέιγ Ματιέ, Κατρίν Ντενέβ, Ινές ντε Λα Φρεσάνζ, Λετίσια Κάστα και Εβελίν Τομά. Το 1970, ο Μισέλ Ντεβίλ την παρουσιάζει χαρωπή και δραστήρια στην ταινία «L'Ours et la Poupée» στο πλάι του Ζαν Πιερ Κασσέλ (πατέρα του ηθοποιού Βενσάν Κασέλ). Το 1971, η Μπαρντό εμφανίζεται στην ταινία «Η λεωφόρος των λαθρεμπόρων», του Ρομπέρ Ενρικό με τον Λίνο Βεντούρα, η υπόθεση της οποίας εξελίσσεται στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης. Την ίδια χρονιά γυρίζει στο πλάι της Κλαούντια Καρντινάλε την ταινία «Les pétroleuses», του σκηνοθέτη Κριστιάν Ζακ, ένα κωμικό γουέστερν. Αυτές οι τρεις ταινίες ήταν οι τελευταίες κινηματογραφικές επιτυχίες της ηθοποιού. Το 1973, έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την τελευταία της ταινία, «L'Histoire très bonne et très joyeuse de Colinot trousse-chemise», της Νίνα Κονπανέζ, μετά από 21 χρόνια καριέρας, 50 ταινίες και 80 τραγούδια, μην αντέχοντας πλέον την υπερέκθεσή της στα μίντια και το ίδιο το σινεμά, η Μπριζίτ Μπαρντό αποσύρθηκε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Αποφάσισε να αφοσιωθεί πλέον σε ένα άλλο πάθος που είχε φωλιάσει μέσα της από καιρό: την υπεράσπιση των ζώων. Κάποια χρόνια πριν είχε δηλώσει: «Είμαι μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, έχω μια μύτη και ένα στόμα, έχω αισθήματα και σκέψεις, αλλά η ζωή μου γίνεται ανυπόφορη. Η ψυχή μου δεν μου ανήκει πια. Για μένα, το βεντετιλίκι είναι μια βιτρίνα. Δεν μπορώ να ζήσω όπως επιθυμώ. Η ύπαρξή μου είναι απλά υπόγεια. Ναι, θέλω να αισθανθώ το φρέσκο αέρα σπίτι μου, δεν μπορώ να ανοίξω το παράθυρο, γιατί θα υπάρχει ένας φωτογράφος καθισμένος στη στέγη απέναντι. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή μου για τα οποία δεν μπορώ να πω ότι μου ανήκουν». Το 1977, η Μπαρντό ξεκινά μια μεγάλη καμπάνια αναχωρώντας για τους πολικούς πάγους του Καναδά, στο Μπλακ-Σαμπλόν, ώστε να καταγγείλει τη θανάτωση μωρών φώκιας για τη γούνα τους. Το ταξίδι της κρατά πέντε ημέρες, γνωρίζοντας μεγάλη προβολή από τον Τύπο. Μετά την επιστροφή της στη Γαλλία, κατάφερε να ψηφιστεί η απαγόρευση του εμπορίου προϊόντων με δέρμα φώκιας νεότερης των τεσσάρων εβδομάδων, χάρις κυρίως της υποστήριξης από τον τότε Πρόεδρο της χώρας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν. Μετά την εκστρατεία της στον Καναδά, το 1978, η Μπαρντό κυκλοφορεί στην αγορά ένα βιβλίο για παιδιά με τίτλο «Noonoah, η μικρή λευκή φώκια», το οποίο και διηγείται τη ζωή ενός μωρού φώκιας που σώθηκε από τους κυνηγούς χάρις σε έναν Εσκιμώο. Το 1982, επιστρέφει ειδικά για την περίσταση στα στούντιο, για να ηχογραφήσει το τραγούδι, αφιερωμένο στα ζώα, το Toutes les bêtes sont à aimer, ένα τραγούδι που γνώρισε μικρή επιτυχία. Κατόπιν το 1985, ονομάζεται Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, αλλά η Μπαρντό αρνείται. Το 1986, ιδρύεται το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, ένας οργανισμός στρατευμένος στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, το οποίο και η ηθοποιός χρηματοδοτεί βγάζοντας σε δημοπρασία διάφορα προσωπικά της αντικείμενα και κοσμήματα. Τα κύρια πεδία δραστηριοποίησης του ιδρύματος σχετίζονται με: τη μάχη κατά της αιχμαλωσίας άγριων ζώων για την τοποθέτησή τους σε τσίρκα και ζωολογικούς κήπους, για τις συνθήκες σφαγής των ζώων, για την καταπολέμηση της ιπποφαγίας, για την κατάργηση των πειραμάτων σε ζώα, για την καταπολέμηση της κακομεταχείρισης και του παράνομου κυνηγιού, για την εξάλειψη των αγώνων με ζώα (όπως οι ταυρομαχίες και κοκορομαχίες), καθώς και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την εγκατάλειψη των οικόσιτων ζώων. Κατά την περίοδο 1989-1992, η Μπαρντό παρουσιάζει τις εκπομπές SOS Animaux, οι οποίες αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες υποφέρουν τα ζώα. Γυρίστηκαν 13 εκπομπές που γνώρισαν μεγάλη ακροαματικότητα. Στις 16 Αυγούστου 1992, η Μπαρντό παντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο ζει στον Σαιν-Τροπέ.Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ που σχετίζεται με ζώα. Η ηθοποιός, αν και συγκινημένη με τη χειρονομία των Αμερικανών, δεν έχει παρευρεθεί ποτέ στην τελετή.Αργότερα, το 1996, κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος των απομνημονευμάτων της με τίτλο Initiales BB (Αρχικά Μπεμπέ), το οποίο αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ολόκληρη της περίοδο της ακμής της στον κινηματογράφο. Ο δεύτερος τόμος, Le Carré de Pluton, κυκλοφορεί το 1999, αφηγούμενο τη ζωή της από το 1973 και μετά, αφού σταμάτησε τις ταινίες, μέχρι το 1996, περίοδο κατά την οποία αγωνίστηκε για τα ζώα. Στις 11 Φεβρουαρίου 2000, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη, που δεν είναι άλλη από το θάνατο του Ροζέ Βαντίμ. Ήταν παρούσα στην κηδεία στο Σαιν-Τροπέ, μερικές μέρες μετά, στο πλάι τεσσάρων ακόμη συζύγων του σκηνοθέτη: των Κατρίν Ντενέβ, Τζέιν Φόντα, Ανέτ Στρόιμπεργκ και Κάθριν Σνάιντερ, αλλά και της Μαρί Κριστίν Μπαρώ, της τελευταίας του συντρόφου. To 2001, η οργάνωση PETA, απονέμει στη Μπαρντό ένα βραβείο, το «Ανθρωπιστικό Βραβείο PETA», σαν αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, και κυρίως για την προσπάθειά της για την προστασία της φώκιας. Το 2002, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, η Μπαρντό καλεί τον κόσμο σε μποϊκοτάρισμα των νοτιοκορεάτικων προϊόντων, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατανάλωση του κρέατος σκυλιών και γατιών στη Νότια Κορέα. Η ίδια υποστηρίζει πως την κίνησή της αυτή ακολούθησαν πολλές χιλιάδες απειλητικά γράμματα. Κατόπιν, το 2003, δημιουργεί ένα νέο σκάνδαλο, αλλά αυτή τη φορά πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Κυκλοφόρησε το βιβλίο «Un cri dans le silence», όπου εκφράζει το σύνολο των προσωπικών της ιδεών για τη ζωή, μερικές από τις οποίες αντιπροσωπεύουν ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις. Η ηθοποιός κάνει εκτενή αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ και καταδικάζει τη γαλλική ελευθερία η οποία συρρικνώνεται. Καταπιάνεται επίσης με την «σεξουαλική ασυδοσία της κοινωνίας», καταδικάζει ορισμένους εκπαιδευτικούς αποκαλώντας τους «αστέγους της εκπαίδευσης» και καταφέρεται εναντίον ορισμένων ανέργων ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες χαραμοφάηδες». Επίσης καταδικάζει τα Gay Pride, καθώς επίσης τη μουσουλμανική εορτή Αϊντ ελ-Κεμπίρ και τους παράνομους μετανάστες. Τον Ιούνιο του 2004 καταδικάζεται για την προώθηση ρατσιστικών αντιλήψεων.Το 2006, συνεχίζει τη σταυροφορία της ενάντια στο κυνήγι της φώκιας, αναχωρώντας και πάλι για τον Καναδά μετά από 30 χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο αριστερός της γοφός έχει προσβληθεί από αρθριτικά και είναι αναγκασμένη να μετακινείται με πατερίτσες. Εκφράζει την επιθυμία να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, Στήβεν Χάρπερ, ο οποίος όμως αρνείται. Ωστόσο δεν παρατά την προσπάθεια και οργανώνει συνέντευξη Τύπου στην Οτάβα, έχοντας στο πλάι της νέους συμμάχους, τον Πωλ ΜακΚάρτνεϊ και την Πάμελα Άντερσον. Στις 28 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, γιορτάζει τα 72α γενέθλιά της, αλλά και τα 20 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Ιδρύματός της. Με αυτή την αφορμή εκδίδει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Pourquoi?» («Γιατί;»), αφηγούμενη τα 20 χρόνια λειτουργίας του Ιδρύματος. Το τελευταίο αριθμεί σήμερα πάνω από 57.000 δότες χρημάτων από 20 διαφορετικές χώρες.Κατά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2007, η Μπαρντό, εκνευρισμένη που το όνομά της συνδέθηκε με το κόμμα του Ζαν Μαρί Λε Πεν, υποστηρίζει ότι ποτέ δεν υπήρξε μέλος ούτε του Εθνικού Μετώπου ούτε κανενός άλλου κόμματος, και ανακοινώνει πως δεν θα ψηφίσει, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, κανένας από τους 12 υποψηφίους δεν δείχνει ευαισθησία στα ζητήματα που αφορούν τα ζώα. Το 2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος, εξαιτίας ενός γράμματος που είχε στείλει στο Νικολά Σαρκοζί όταν εκείνος διένυε τη θητεία του ως Υπουργός Εσωτερικών, στο οποίο και καταδίκαζε μια μουσουλμανική τελετή στην οποία σφάζονται ζώα. Επίσης εξέφρασε την άποψη ότι οι μουσουλμάνοι εξαπλώνονται ταχύτατα στη Γαλλία και επιθυμούν να επιβάλλουν τον τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις τους στο γενικότερο πληθυσμό. Η δίκη έληξε στις 3 Ιουνίου 2008, με την δικαστική αρχή να δηλώνει πως βαρέθηκε να καταδικάζει τη Μπαρντό για το ίδιο ζήτημα ξανά και ξανά. Η Μπαρντό εμφανίστηκε ξανά στην επικαιρότητα το 2012, μετά από τις δηλώσεις τις ότι στηρίζει την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν, υποστηρίζοντας ότι είναι φιλόζωη, ενώ ανάλογη κίνηση πραγματοποίησε και το 2017. 1962 : Sidonie (Super 45T) : Αυθεντικό soundtrack της ταινίας Vie Privée 1962 : Tiens, c'est toi ! (Ανέκδοτο) : La Leçon de guitare 1963 : Brigitte Bardot (33 T) : L'Appareil à sous, Les Amis de la musique, El Cuchipe, Je me donne à qui me plait, L'Invitango, C'est rigolo, La Madrague, Pas d'avantagee, Everybody loves my baby, Rose d'eau, Noir et blanc, Faite pour dormir 1963 : L'Appareil à sous (Super 45 T) : El cuchipe, La Madrague, Les Amis de la musique 1964 : Invitango (Super 45 T) : Noir et blanc, Everybody loves my baby, C'est rigolo 1964 : Ça pourrait changer (Super 45 T) : À la fin de l'été, Je danse donc je suis, jamais trois sans quatre 1964 : B.B. (33 T) : Moi je joue, Une histoire de plage, Ça pourrait changer, À la fin de l'été, Ne me laisse pas l'aimer, Maria Nimguem, Je danse donc je suis, Mélanie, Ciel de lit, un jour comme un autre, Les Cheveux dans le vent, Jamais trois sans quatre 1964 : Une histoire de plage (45 T) : Les Cheveux dans le vent, Ne me laisse pas l'aimer, Mélanie 1965 : Bubble Gum (Super 45 T) : Je manque d'adjectif, Les Hommes endormis, Les Omnibus 1965 : Viva Maria! (33 T) Αυθεντικό soundtrack της ταινίας : Paris, Paris, Paris - Maria, Maria - Ah ! Les p'tites femmes de Paris (Ντουέτο με τη Ζαν Μορώ) 1966 : Le Soleil (Super 45 T) : On déménage, Gang Gang, Je reviendrai toujours vers toi 1967 : Je t'aime… moi non plus (Ανέκδοτο) : Ντουέτο με τον Σερζ Γκενζμπούργκ 1967 : Harley Davidson (45 T) : Contact 1968 : Bonnie and Clyde (33 T / Special Show) : Bonnie and Clyde, Bubble Gum, Comic Strip, Un jour comme un autre, Pauvre Lola (S.G), La Madrague, Intoxicated man (S.G), Everybody loves my baby, Baudelaire (S.G), Docteur Jeckill et Mister Hyde (S.G) 1968 : Bonnie and Clyde (45 T) Έκδοχή στα αγγλικά : Comic strip 1968 : Brigitte Bardot Show (33 T) : Harley Davidson, Marseillaise générique, Mister sun, Ay ! Que viva la sangria, Ce n'est pas vrai, Gang gang, Saint Tropez, Port Grimaud, Oh ! Qu'il est vilain, Paris, Je reviendrai toujours vers toi, On déménage, Le diable est anglais, David B, Contact 1969 : La Fille de paille (45 T) : Je voudrais perdre la mémoire 1970 : Tu veux ou tu veux pas (Super 45 T) : Mon léopard et moi, John et Michael, Depuis que tu m'as quittée 1970 : Nue au soleil (45 T) : C'est une bossa nova 1970 : Les Novices (45 T) Αυθεντικό soundtrack της ταινίας : Chacun son homme (Ντουέτο με την Ανί Ζιραρντό) 1971 : Boulevard du rhum (45 T) Αυθεντικό soundtrack της ταινίας : Sur le Boulevard du rhum, Plaisir d'amour (ντουέτο με τον Γκι Μαρσάντ) 1973 : Vous ma lady (45 T) : Ντουέτο με τον Λωράν Βεργκέζ, Tu es venu mon amour 1973 : Le Soleil de ma vie (45 T) : Ντουέτο με τον Σάχα Ντίστελ 1982 : Toutes les bêtes sont à aimer (45 T) : La Chasse 1978 : Noonoah, le petit phoque blanc, Εκδόσεις Grasset jeunesse. 1996 : Initiales B.B., Εκδόσεις Grasset. Mémoires. 1999 : Le Carré de Pluton, Εκδόσεις Grasset. Mémoires. 2003 : Un cri dans le silence, Εκδόσεις du Rocher. 2006 : Pourquoi ?, Εκδόσεις du Rocher. 1960 : Brigitte Bardot and the lolita Syndrome, Εκδόσεις Arno Press της Σιμόν ντε Μποβουάρ. 1971 : Le livre de Brigitte Bardot, Εκδόσεις Frontières της Nina Companeez. 1975 : Brigitte bardot, racontée par F. Sagan et vue par G. Dussart, Εκδόσεις Flammarion των Françoise Sagan και G. Dussart. 1976 : Brigitte Bardot, amie des animaux, Εκδόσεις Fernand Nathan, φωτογραφικό υλικό σε κείμενα René Barjavel. 1985 : Bardot de « A » à « Z », Εκδόσεις Artefact των Guus Luijters και Gérard Timmer. 1992 : Brigitte Bardot, Εκδόσεις Flammarion της Françoise Sagan. 1995 : La vérité sur brigitte Bardot, Εκδόσεις Chemins De L'esperance των Jean Dérot και Dominique Choulant. 1996 : B.B.60, Εκδόσεις Le dilettante του François Nourissier. 1996 : Les années Bardot, Εκδόσεις Numéro 1 του Henry-Jean Servat. 1997 : Ma réponse a Brigitte Bardot, Εκδόσεις Michel Lafon του Jacques Charrier. 1998 : Brigitte Bardot, Εκδόσεις Vaderetro, βιβλίο CD. 1998 : Brigitte Bardot par Sam Lévin, Εκδόσεις PC, έργο που συγκεντρώνει φωτογραφικό υλικό. 2000 : Brigitte Bardot, Εκδόσεις Memini του Raymond Boyer. 2001 : Brigitte Bardot, Εκδόσεις J'ai lu του Yves Alion. 2003 : Brigitte Bardot, un mythe français, Εκδόσεις Olivier Orban της Catherine Rihoit. 2005 : Brigitte Bardot, Εκδόσεις EPA. 2006 : Vies privées, Εκδόσεις Albin Michel. Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό Φωτογραφικό Υλικό
Η Μπριζίτ Μπαρντό (Brigitte Anne-Marie Bardot, 28 Σεπτεμβρίου 1934) είναι Γαλλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και τραγουδίστρια. Επίσης είναι ένθερμη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Μπριζίτ Μπαρντό. Μύθος και σύμβολο του σεξ των δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής. Έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, έφερε επανάσταση στα ήθη, περνώντας από γυναίκα-παιδί σε femme fatale, ελεύθερη και προκλητική, ενζενί και ελευθεριάζουσα, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική. Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της και περισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 έτη καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, πασίγνωστη επίσης με τα αρχικά της, BB («Μπεμπέ»), είναι μια από τις γνωστότερες Γαλλίδες καλλιτέχνιδες παγκοσμίως.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CF%84_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84%CF%8C
Φρήντριχ Ντύρενματ
Ο Φρήντριχ Ντύρενματ γεννήθηκε το 1921 στο Στάλντεν του Έμενταλ της Ελβετίας, το οποίο από το 1933 ανήκει διοικητικά στον δήμο Konolfingen στο καντόνι της Βέρνης της Ελβετίας. Ήταν το πρώτο παιδί του Ράινχολντ (1881-1965) και της Χούλντα (1886-1975) Ντύρενματ το γένος Zimmermann. Ο πατέρας του ήταν ένας μεταρρυθμιστής, προτεστάντης ιερέας του χωριού (βλέπε:Μεταρρύθμιση), ο παππούς του, Ούλριχ Ντύρενματ, υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Το 1924 γεννήθηκε η αδελφή του Φερένα (Verena, ϯ 2018). Τον Οκτώβριο του 1935 η οικογένεια του μετακόμησε στη Βέρνη, όπου ο πατέρας του έγινε ιερέας στο Diakonissenhaus. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929 χτυπά και την Ελβετία και η μεσαία τάξη γίνεται όλο και φτωχότερη. Ο Φρήντριχ Ντύρενματ επισκέφθηκε καταρχήν το Γυμνάσιο (Freies Gymnasium Bern), αργότερα το Humboldtianum και το 1941 έδωσε εξετάσεις για το απολυτήριο, το λεγόμενο Matura. Δεν υπήρξε ιδιαίτερα καλός μαθητής (Βαθμός απολυτηρίου: „σχεδόν επαρκής“) και ο ίδιος χαρακτήριζε τα σχολικά του χρόνια ως τη „χειρότερη εποχή“ της ζωής του. Άλλαξε το σχολείο γιατί δεν του άρεζε ο τρόπος του μαθήματος και γιατί το σχολείο είχε προβλήματα με τη συμπεριφορά του. Το 1941 και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ο Ντύρενματ υπήρξε μέλος της Ένωσης ''Fröntler-Vereinigung'' διαχωρίζοντας τη θέση του από τον πατέρα του, όπως αργότερα παραδέχτηκε και ο ίδιος.Ο Ντύρενματ είχε αρχίσει ήδη στο Konolfingen να ζωγραφίζει και να σχεδιάζει και τη δραστηριότητά του αυτή ακολούθησε σε όλη του τη ζωή. Ο Ντύρενματ εικονογράφησε αργότερα μερικά από τα έργα του, έγραψε κείμενα για σκίτσα και εν μέρει έφτιαξε ολόκληρα σκηνικά. Οι πίνακές του παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις ζωγραφικής το 1976 και το 1985 στο Νόιενμπουργκ ή Νεσατέλ, το 1978 στη Ζυρίχη. Στην πραγματικότητα ήθελε να σπουδάσει ζωγράφος, όμως το 1941 αποφασίζει να σπουδάσει Φιλοσοφία, Φυσικές Επιστήμες και Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Bern και το 1942/43 στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Βέρνης. Στη Βέρνη έμενε με τους γονείς του σε μία σοφίτα που την είχε διακοσμήσει με μεγάλες τοιχογραφίες που αργότερα καλύφθηκαν και μόλις αρχές του 90 αποκαλύφτηκαν και πάλι και ανακαινίστηκαν (βλέπε Dürrenmatt-Mansarde (= Η σοφίτα του Ντύρενματ)). Το 1946 ολοκλήρωσε τις σπουδές του, χωρίς όμως να έχει ακόμη ξεκινήσει με τη διατριβή του με θέμα τον φιλόσοφο Σαίρεν Κίρκεγκωρ (Søren Kierkegaard). Και τότε αποφασίζει να γίνει συγγραφέας. Στις 12. Οκτωβρίου του 1946 παντρεύεται την ηθοποιό Lotti Geissler (1919-1983). Αρχικά το ζευγάρι ζούσε στη Βασιλεία (Basel), όπου και γεννήθηκε και ο γιός τους Πέτερ. Το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στον Δήμο Ligerz στη λίμνη Μπίλερζε (Bielersee/Lac de Bienne), όπου αρχικά έμειναν στο προάστιο Schernelz και από το 1949 στο προάστιο Weiler Festi. To 1950 ο Ντύρενματ γράφει το αστυνομικό μυθιστόρημα Der Richter und sein Henker (= Ο δικαστής και ο δήμιός του) με άμεση αναφορά στις συνοριακές περιοχές όπως της περιοχής Lamboing. Το 1975 στην ταινία του ομώνυμου έργου εμφανίζεται και ως ήθοποιός στον ρόλο του Friedrich. Ο Μαξ Φρις (Max Frisch), Ελβετός συγγραφέας, παρέλαβε από τον εκδότη θεατρικών έργων Kurt Reiss το χειρόγραφο του πρώτου θεατρικού έργου του Ντύρενματ Es steht geschrieben (= Είναι γραμμένο) και έτσι ξεκινάει η συνεργασία του με τον Ντύρενματ. Η κωμωδία αυτή βασίζεται στην εξουσία που ασκούν οι Αιρετικοί στην πόλη Μύνστερ της Γερμανίας (τον 16ο αιώνα), τους λεγόμενους Αναβαπτιστές ("Täuferreich von Münster") και ανέβηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1947 στο θέατρο Schauspielhaus Zürich προκαλώντας θεατρικό σκάνδαλο. Επειδή το θεατρικό έργο δεν βρήκε την επιθυμητή απήχηση από το κοινό, ο συγγραφέας το απέσυρρε αμέσως τον επόμενο χρόνο. Το 1948 ακολουθεί το δεύτερο θεατρικό έργο Der Blinde (= Ο τυφλός) που επίσης δεν βρήκε απήχηση. Το 1949 ανεβαίνει το τρίτο θεατρικό έργο του, η κωμωδία Romulus der Große (= Ρωμύλος ο Μέγας), αντί του θεατρικού έργου Der Turmbau zu Babel που ο Ντύρενματ κατέστρεψε. Τα πρώτα χρόνια ως συγγραφέας ήταν πολύ δύσκολα για τον Ντύρενματ και για ολόκληρη την πενταμελή οικογένεια του. Το 1949 ήρθε στη ζωή η κόρη του Barbara και το 1951 η κόρη του Ruth. Κατόπιν η οικονομική κατάσταση της οικογένειας όλο και καλυτέρευε χάριν των συμβολαίων του με τους γερμανικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς για τα ραδιοφωνικά έργα του. Κατά το διάστημα αυτό ο εκδοτικός οίκος Arche γίνεται και ο αποκλειστικός εκδοτικός οίκος του Ντύρενματ. Τα δύο αστυνομικά έργα του (Der Richter und sein Henker και Der Verdacht) άρχισαν από το 1950 να εκδίδονται ως σειρές ιστοριών στο περιοδικό Schweizerischer Beobachter. Το 1952 η οικογένεια Ντύρενματ μετακομίζει στη μόνιμη κατοικία της, στο νεόκτιστο κτήριο στο Νόιενμπουργκ. Το 1950 γράφτηκε η κωμωδία Die Ehe des Herrn Mississippi (= Ο γάμος του κυρίου Μισισιπί), με την οποία το 1952 σημείωσε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στη Γερμανία, αφού είχε απορριφθεί από τα ελβετικά θέατρα. Παγκόσμια δόξα είχε ο Ντύρενματ το 1956 με την τραγικωμωδία Der Besuch der alten Dame (= Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας). Η επιτυχία αυτού του θεατρικού έργου επισφραγίζει και την οικονομική ανεξαρτησία της οικογένειας. Την αποτυχία της „ όπερα-κωμωδίας“ Frank der Fünfte (1960) ακολουθεί το 1962 η δεύτερη παγκόσμια επιτυχία Die Physiker (= Οι φυσικοί). Το επεξεργασμένο ραδιοφωνικό έργο Herkules und der Stall des Augias (1963) (= Ο Ηρακλής και οι σταύλοι του Αυγεία) σε θεατρικό έργο δεν βρήκε απήχηση. Με το θεατρικό έργο Meteor (= Το μετέωρο), το προσωπικό ιδιαίτερό του έργο, γιορτάζει το 1966 την τρίτη και τελευταία παγκόσμια επιτυχία του ως Δραματουργός. Για το συγγραφικό του έργο ο Ντύρενματ έλαβε πολλές διακρίσεις, όπως το 1948 το βραβείο „Welti-Preis“ για το θεατρικό έργο του Es steht geschrieben, το 1959 το βραβείο „Schillerpreis“ της πόλης Μάνχαϊμ της Γερμανίας, το 1960 το βραβείο „Grosser Schillerpreis“ και το 1977 το μετάλλιο „Buber-Rosenzweig-Medaille“. Το 1969 του απονεμήθηκε το τιμητικό αξίωμα του επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Temple University της Philadelphia. Επίσης του απονεμήθηκαν και περαιτέρω τιμητικά αξιώματα επίτιμου Διδάκτορα Ιερουσαλήμ και Nizza. Στη δεκαετία του -60 ο θεατρικός συγγραφέας Ντύρενματ βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημοσιότητας και της επιτυχίας του. Επίσης μεγάλη δόξα γνώρισε με το σενάριο που έγραψε για την κινηματογραφική ταινία του γερμανού ηθοποιού Heinz Rühmann Es geschah am helllichten Tag (1958) που αποτέλεσε και τη βάση για το μυθιστόρημα του με τον τίτλο Das Versprechen. Αυτή η ταινία θεωρείται ακόμη και σήμερα ως μία από τις σπουδαιότερες γερμανικές αστυνομικές ταινίες. Από το 1967 αφιερώνεται και στο πρακτικό μέρος της δουλειά του θεάτρου, αρχικά στα θέατρα της Βασιλείας, μετά από ένα έμφραγμα τον Οκτώβρη του 1969, στο θέατρο „Neuen Schauspiel AG“ της Ζυρίχης και στο τέλος στο Ντύσελντορφ της Γερμανίας. Εκεί ανέβηκαν και δύο από τις πρεμιέρες του, Porträt eines Planeten (= Το πορτραίτο ενός πλανήτη) και Titus Andronicus. Επίσης σκηνοθέτησε πολλές παραστάσεις των δικών του θεατρικών έργων, όπως το 1978 το Der Meteor (1964/65) στη Βιέννη. Ο Ντύρενματ με την ιδιότητα του συγγραφέα ασκούσε κοινωνική κριτική παίρνοντας πολλές φορές θέση στην παγκόσμια πολιτική και δρώμενα με διάφορα κριτικά δοκίμια, διαλέξεις και ομιλίες, όπως π.χ. με τις Sätze aus Amerika (1970), με το κείμενο Τύπου Ich stelle mich hinter Israel (1973) και με μία διάλεξη στο Ελβετικό Πολυτεχνείο (ETH Zürich) της Ζυρίχης (1979) για την επέτειο των 100 χρόνων των γενεθλίων του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Τον Φεβρουάριο του 1987 έλαβε μέρος στη Διάσκεψη Ειρήνης που συγκαλέστηκε από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ (Michail Gorbatschow) στη Μόσχα. Το 1990 έβγαλε δύο εορταστικούς λόγους για τους πολιτικούς Βάτσλαβ Χάβελ (Václav Havel) και Μιχαήλ Γκορμπατσώφ (Michail Gorbatschow) που δημοσιεύτηκαν κατόπιν με τον τίτλο Kafkas Hoffnung. Για την επίτομη έκδοση των έργων του σε 29 τόμους, το 1980 εκδόθηκαν βιβλιοθετημένα από τον εκδοτικό οίκο Arche και κατόπιν ως βιβλία τσέπης από τον εκδοτικό οίκο Diogenes, ο Ντύρενματ διασκεύασε καινούργιες αποδόσεις για τα περισσότερα έργα του. Εκείνη την εποχή ασχολήθηκε εντατικά με το προσωπικό του στυλ και με τις φιγούρες και τα τοπία των δημιουργιών του και που τελικά κατέληξαν σε δύο τόμους Labyrinth. Stoffe I-III (1981) και Turmbau. Stoffe IV-IX (1990). Από τα Typoskripten δηλ. τα κείμενα που είχε γράψει ο ίδιος στη γραφομηχανή, το 1992 δημοσιεύεται μετά θάνατον postum μία συνέχεια του έργου του Stoffe με τον τίτλο Gedankenfuge. „Aber die Stoffe sind die Resultate meines Denkens, die Spiegel, in denen, je nach ihrem Schliff, mein Denken und damit auch mein Leben reflektiert werden.“ (= Αλλά όμως αυτό το υλικό είναι το προιόν της σκέψης μου, ο καθρέφτης όπου, ανάλογα με την πινελιά (που δίνω), καθρεπτίζεται η σκέψη μου και μαζί της και η ζωή μου.) Στη δεκαετία του -80 έλαβε ακόμη μιά σειρά από διακρίσεις, όπως το 1983 το κρατικό Αυστριακό Βραβείο για τη συμβολή του στην Ευρωπαική Λογοτεχνία (Österreichischen Staatspreis für Europäische Literatur) και το 1986 το Βραβείο Georg-Büchner-Preis. Το έτος 1985 έλαβε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Βαυαρίας (Bayrischen Literaturpreis (Jean-Paul-Preis) προς αναγνώριση του συνολικού λογοτεχνικού του έργου. Το 1986 έλαβε το Βραβείο Premio Mondello για την ιταλική μετάφραση του έργου του „Justiz“.Στις 16. Ιανουαρίου 1983 πεθαίνει η γυναίκα του Lotti και στις 8. Μαίου 1984 παντρεύεται την ηθοποιό, σκηνοθέτη και σεναριογράφο Charlotte Kerr. Μαζί ανεβάσανε την ταινία Porträt eines Planeten και το θεατρικό έργο Rollenspiele. Στις 14. Δεκεμβρίου του 1990 ο Φρήντριχ Ντύρενματ πεθαίνει στο Neuenburg σε ηλικία 69 χρονών από ανακοπή καρδιάς. Η γυναίκα του Charlotte Kerr δημοσιεύει κατόπιν τα απομνημονεύματά της από την κοινή τους ζωή στο βιβλίο Die Frau im roten Mantel. Μεταθανάτια ο Ντύρενματ εισήχθηκε στη στοά των καλλιτεχνών Lord Jim Loge με τη συγκατάθεση της χήρας γυναίκας του. Τον Σεπτέμβριο του 2000 ιδρύθηκε στο Νεσατέλ στους χώρους της πρώην κατοικίας του το κέντρο Centre Dürrenmatt όπου κάθε χρόνο από τότε εκθέσεις ζωγραφικής και άλλες εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα. Στις 26. Ιουλίου του 2000 ο αστεροειδής (14041) πήρε το όνομά του Dürrenmatt. Ο Ντύρενματ σπούδασε τις θεωρίες του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) για το επικό θέατρο, και μαζί με τον Μπρεχτ θεωρείται ως από τους „πιο πρωτοποριακούς θεωρητικούς “ του θεάτρου. Επηρεασμένος από τον Μπρεχτ ως προς τις τεχνικές του, συνδυάζει το κωμικό με το τραγικό και στο έργο του κυριαρχεί το γκροτέσκο, το μακάβριο και το παράλογο. Χαρακτηριστικό δείγμα «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» που αρχίζει εύθυμα και συνεχίζεται εφιαλτικά. Και όπως ο Μπρεχτ έτσι και ο ίδιος επιζητούσε την απόσταση μεταξύ του κοινού και του συμβάντος πάνω στην αυλαία. Ο θεατής δεν θα πρέπει να αποδέχεται τον ρόλο ενός παθητικού καταναλωτή αλλά θα πρέπει να ενθαρρύνεται ώστε να κάνει τις προσωπικές του σκέψεις για να μάθει να έχει προσωπική και αυτόνομη γνώμη για τα συμβάντα. Ο Ντύρενματ προτιμούσε το στυλιστικό μέσο της αποστασιοποίησης, μέσω του οποίου το αναγνωρισμένο ως κατεστημένο να εξετάζεται και να ελέγχεται λεπτομερέστατα και η αντιφατικότητα των κοινωνικών συσχετισμών να αποκαλύπτεται. Επίσης χαρακτηριστικά είναι τα τραγικά και γκροτέσκα μοτίβα του, η ένωση, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δήθεν ασυμβίβαστων στοιχείων. Σε αντίθεση με τον Μπρεχτ όμως ο Ντύρενματ δεν παρουσίαζε στο κοινό κάποια κοσμοθεωρία (βλέπε: Μπρεχτ: Μαρξισμός). Ο Ντύρενματ δημιούργησε έτσι το δικό του προσωπικό στυλ της τραγικωμωδίας, ως μίαs μεικτήs φόρμουλαs από στοιχεία τραγωδίας και κωμωδίας, κατά τη γνώμη του αυτός ο τύπος αποτελεί „τη μοναδική δυνατή φόρμουλα δραματουργίας για να μπορεί να εκφραστεί η τραγωδία στις μέρες μας“. Η τραγωδία, όπως ισχυρίζεται ο Ντύρενματ στο κείμενό του Theaterprobleme (= Προβλήματα του θεάτρου, 1955), προυποθέτει „ενοχή, ανάγκη, μέτρο, εποπτεία, υπευθυνότητα“ για να φτάσει στον στόχο της που είναι η κάθαρση του καθε ένα από μας ξεχωριστά. Στην ασάφεια του μοντέρνου, σύγχρονου κόσμου, η ενοχή εξαφανίζεται αφού ξεφορτώνεται από τις πλάτες του καθενός έτσι ώστε ο μοντερνισμός να μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με το γκροτέσκο.Ο λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας Marcel Reich-Ranicki εξύμνησε τρία έργα του Ντύρενματ που σημαδεύουν την εποχή του για τις επόμενες γενιές: „την τραγικωμωδία που αναφέρεται στην εξαγορά του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη επίδραση της ευημερίας“ στο Der Besuch der alten Dame (1956), „την παραβολή για την απειλή της ανθρωπότητας από τον πολιτισμό“ στο Die Physiker (1962) „και τελικά την παραβολή για το αίσθημα της ενοχής του κάθε ατόμου ξεχωριστά που έχει υποτιμηθεί αφού δεν έχει ληφθεί υπόψην από τη γερμανική κριτική“ στο Die Panne (1956). Σημείωση: Πολλά από τα μυθιστορήματά και τα διηγήματά του Ντύρενματ διασκευαστήκανε και σε ραδιοφωνικά έργα. Και σχεδόν από όλα τα έργα του υπάρχουν σήμερα και διαφορετικές αποδόσεις. Από το 1980 μέχρι το 1986 το δραματικό έργο του Ντύρενματ εκδόθηκε από τον Daniel Keel σε συνεργασία με τον συγγραφέα σε 17 τόμους και η πεζογραφία του σε 12 τόμους, συγχρόνως και ως Hardcover στον εκδοτικό οίκο Arche και ως βιβλία τσέπης στον εκδοτικό οίκο Diogenes. Ο 30. τόμος που αναφέρεται σε ντοκουμέντα στοιχεία σχετικά με τη ζωή και το έργο του Ντύρενματ είναι κατοχυρωμένος εδώ στο κεφάλαιο της λογοτεχνίας. Το 1998 ο εκδοτικός οίκος Diogenes έβγαλε σε νέα έκδοση τη σειρά των βιβλίων τσέπης ανεβάζοντας τον αριθμό σε 37 βιβλία Το δράμα σε 18 τόμους σε κασέτα. ISBN 3-257-23040-0 Η πεζογραφία σε 19 τόμους σε κασέτα. ISBN 3-257-23078-8. Ένα χρονικό της ζωής και του έργου του Ντύρενματ, ένα κατάλογο με το έργο του, με περιεχόμενα και γενική καταγραφή του συνολικού του έργου με αλφαβητική σειρά, ISBN 3-257-23079-6. Der Alte. Διήγημα, εκδόθηκε το 1945 στην εφημερίδα Tageszeitung Der Bund. In: Aus den Papieren eines Wärters. Frühe Prosa. Diogenes, Zürich 1980 (= WA 18). Der Richter und sein Henker. Αστυνομικό μυθιστόρημα, εκδόθηκε μεταξύ 15.12.1950 και 31.03.1951 σε 8 συνέχειες στον Beobachter. Benziger, Einsiedeln 1952 (διασκευάστηκε σε ταινία το 1975). Der Verdacht. Αστυνομικό μυθιστόρημα, εκδόθηκε μεταξύ 15.09.1951 και 29.02.1952 στον Beobachter. Benziger, Einsiedeln 1953. Die Stadt. Prosa I–IV. Πεζογραφία. Arche, Zürich 1952 (περιέχει 9 διηγήματα που γράφτηκαν μεταξύ 1942 - 1946, μεταξύ αυτών Der Tunnel.) Grieche sucht Griechin. Eine Prosakomödie. Πεζό, κωμωδία. Arche, Zürich 1955 (διασκευάστηκε σε ταινία το 1966) Die Panne. Eine noch mögliche Geschichte. Arche, Zürich 1956. Das Versprechen. Requiem auf den Kriminalroman. Arche, Zürich 1958; Βελτιωμένη μορφή 2.08. και 28.08.1985 στην εφημερίδα Neuen Zürcher Zeitung. Die Heimat im Plakat. Ein Buch für Schweizer Kinder. Diogenes, Zürich 1963. Sätze aus Amerika. Arche, Zürich 1970. Der Sturz. Διήγημα. Arche, Zürich 1971. Zusammenhänge. Ein Essay über Israel. Eine Konzeption. Arche, Zürich 1976. Friedrich Dürrenmatt Lesebuch. Αναγνωστικό. Arche, Zürich 1978. Mister X macht Ferien. Fragment. Diogenes, Zürich 1978 Stoffe. Diogenes, Zürich 1981 (εμπεριέχει: Mondfinsternis); καινούρια έκδοση αναθεωρημένη από τον συγγραφέα: Labyrinth. Stoffe I–III, ebd. 1990. Minotaurus. Eine Ballade. Με σκίτσα του συγγραφέα. Diogenes, Zürich 1985. Justiz. Μυθιστόρημα. Diogenes, Zürich 1985 (διασκευάστηκε σε ταινία το 1993). Der Auftrag oder Vom Beobachten des Beobachters der Beobachter. Novelle in 24 Sätzen. Diogenes, Zürich 1986. Durcheinandertal. Μυθιστόρημα. Diogenes, Zürich 1989. Turmbau. Stoffe IV–IX. Diogenes, Zürich 1990. 1950: Der Prozeß um des Esels Schatten – Παραγωγή: Radio Bern, Πρώτη εκπομπή: 05.04.1951 1951: Romulus der Große (= Ρωμύλος ο Μέγας) – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 29.06.1951 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1952: Der Prozeß um des Esels Schatten – Παραγωγή: Südwestfunk, 13.02.1952 – Σκηνοθεσία: Karl Peter Biltz 1952: Nächtliches Gespräch mit einem verachteten Menschen – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 28.07.1952 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm (UA = Πρώτη παγκόσμια παράσταση, πρεμιέρα της θεατρικής διασκευής: Münchner Kammerspiele, 25.07.1952 – Σκηνοθεσία: Hans Schweikart) 1952: Stranitzky und der Nationalheld – Παραγωγή: Nordwestdeutscher Rundfunk, 06.11.1952 – Σκηνοθεσία: Fritz Schröder-Jahn 1952: Stranitzky und der Nationalheld – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk, 09.11.1952 – Σκηνοθεσία: Paul Land 1953: Stranitzky und der Nationalheld – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 12.01.1954 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1954: Ein Engel kommt nach Babylon (= Ένας άγγελος στη Βαβυλώνα) – Παραγωγή: Nordwestdeutscher Rundfunk, 10.06.1954 – Σκηνοθεσία: Raoul Wolfgang Schnell 1954: Herkules und der Augiasstall (= Ο Ηρακλής και οι σταύλοι του Αυγεία) – Παραγωγή: Nordwestdeutscher Rundfunk, 02.12.1954 – Σκηνοθεσία: Gert Westphal (UA) Παγκόσμια πρώτη παράσταση της θεατρικής διασκευής: Schauspielhaus Zürich, 20.03.1963 1954: Herkules und der Augiasstall (= Ο Ηρακλής και οι σταύλοι του Αυγεία) – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk, 8.12.1954 – Σκηνοθεσία: Otto Kurth 1954: Das Unternehmen der Wega – Παραγωγή: BR, NWDR και SDR, 18.01.1955 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1955: Das Unternehmen der Wega – Παραγωγή: Nordwestdeutscher Rundfunk, 20.01.1955 – Σκηνοθεσία: Kurt Reiss 1955: Das Unternehmen der Wega – Παραγωγή: Südwestfunk, 19.07.1955 – Σκηνοθεσία: Ludwig Cremer 1956: Die Panne (= Η βλάβη) – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, Süddeutscher Rundfunk, 17.01.1956 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1956: Die Panne (= Η βλάβη) – Παραγωγή: Norddeutscher Rundfunk, 19.05.1956 – Σκηνοθεσία: Gustav Burmester (Βραβείο: Hörspielpreis der Kriegsblinden 1957) 1956: Herkules und der Stall des Augias (= Ο Ηρακλής και οι σταύλοι του Αυγεία) – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 26.06.1956 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1956: Romulus der Große (= Ρωμύλος ο Μέγας) – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk, 27.06.1956 – Σκηνοθεσία: Franz Peter Wirth 1957: Abendstunde im Spätherbst – Παραγωγή: Norddeutscher Rundfunk 07.05.1957 – Σκηνοθεσία: Gustav Burmester 1957: Abendstunde im Spätherbst – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk και Norddeutscher Rundfunk, 20.05.1957 – Σκηνοθεσία: Walter Knaus 1957: Der Besuch der alten Dame (= Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας) – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 04.06 1957 – Σκηνοθεσία: Walter Ohm 1958: Nächtliches Gespräch mit einem verachteten Menschen – Παραγωγή: Sender Freies Berlin, 26.02.1959 – Σκηνοθεσία: Rolf von Goth 1959: Nächtliches Gespräch mit einem verachteten Menschen – Παραγωγή: Norddeutscher Rundfunk, 06.02.1959 – Σκηνοθεσία: Fritz Schröder-Jahn 1959: Nächtliches Gespräch mit einem verachteten Menschen – Παραγωγή: Hessischer Rundfunk, 08.01.1960 – Σκηνοθεσία: Theodor Steiner 1960: Nächtliches Gespräch mit einem verachteten Menschen – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk, 20.07.1960 – Σκηνοθεσία: Walter Knaus 1960: Der Doppelgänger – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk και Norddeutscher Rundfunk, 21.12.1960 – Μουσική: Siegfried Franz, σκηνοθεσία: Gustav Burmester 1962: Der Prozeß um des Esels Schatten – Παραγωγή: Süddeutscher Rundfunk, 01.04.1962 – Σκηνοθεσία: Otto Kurth 1962: Die Panne (= Η βλάβη) – Σκηνοθεσία: Hans Knötzsch (Rundfunk der DDR = Ραδιοφωνικός σταθμός της πρώην Ανατολικής Γερμανίας) 1964: Der Prozeß um des Esels Schatten – Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, Saarländischer Rundfunk, 08.12.1964 – Σκηνοθεσία: Otto Kurth 1967: Romulus der Große (= Ρωμύλος ο Μέγας) - Παραγωγή: Bayerischer Rundfunk, 12.03.1968 – Σκηνοθεσία: Paul Pörtner 1969: Friedrich Dürrenmatt gibt eine Einleitung zu seinem Hörspiel „Die Panne“ – Παραγωγή: Westdeutscher Rundfunk Köln, 23.10.1969 1974: Der Mitmacher – Παραγωγή: Österreichischer Rundfunk, Schweizer Radio DRS και Bayerischer Rundfunk, 11.01.1974 – Σκηνοθεσία: Hans Hausmann 1977: Die Frist – Παραγωγή: Deutschlandfunk, 19.11.1977 (Μαγνητοσκόπηση της πρώτης παγκόσμιας πρεμιέρας στο Θέατρο Schauspielhaus Zürich σε σκηνοθεσία Kazimierz Dejmek) 1997: Der Pensionierte – Παραγωγή: Südwestfunk και Mitteldeutscher Rundfunk, 21.12.1997 – Σκηνοθεσία: Urs Widmer 2004: Minotaurus. Eine Ballade – Παραγωγή: Deutschlandradio, 26.09.2004 – Σκηνοθεσία: Beate Andres (Βραβείο: Prix Marulić 2005) 1947: Es steht geschrieben (= Είναι γραμμένο). Κωμωδία. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 19. Απριλίου, Schauspielhaus Zürich, Σκηνοθεσία: Kurt Horwitz. 1947: Der Blinde (= Ο τυφλός). Δράμα – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 10. Ιανουαρίου, Stadttheater Basel, Σκηνοθεσία: Ernst Ginsberg. 1949: Romulus der Grosse (= Ρωμύλος ο Μέγας). Κωμωδία – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 25. Απριλίου, Stadttheater Basel, Σκηνοθεσία: Ernst Ginsberg. 1952: Die Ehe des Herrn Mississippi (= Ο γάμος του κυρίου Μισισιπί) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 26. Μαρτίου, Münchner Kammerspiele, Σκηνοθεσία: Hans Schweikart. 1953: Ein Engel kommt nach Babylon (= Ένας άγγελος στη Βαβυλώνα) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 22. Δεκεμβρίου, Münchner Kammerspiele, Σκηνοθεσία: Hans Schweikart. 1956: Der Besuch der alten Dame (= Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας). Κωμικοτραγωδία – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 29. Ιανουαρίου, Schauspielhaus Zürich, Σκηνοθεσία: Oskar Wälterlin. 1971: Der Besuch der alten Dame (= Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας). Όπερα. Μουσική Gottfried von Einem, πρεμιέρα: 1971 στη Βιέννη. 1982: Der Besuch der alten Dame (= Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας). Σενάριο για το τηλεοπτικό έργο, α' εκπομπή: 28.11.1982, σκηνοθεσία: Max Peter Ammann, με την ηθοποιό Maria Schell. 1956: Abendstunde im Spätherbst. Ουτοπιστική κωμωδία σε μία πράξη για τη φαινομενολογία του συγγραφέα– Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 19.11.1959, Berliner Renaissancetheater. 1957: Die Panne (= Η βλάβη) – Τηλεοπτικό έργο. 1979 διασκευή για κωμωδία. 1958: Es geschah am hellichten Tag – Treatment για φίλμ, σενάριο του σκηνοθέτη Ladislao Vajda, με τους ηθοποιούς Heinz Rühmann, Gert Fröbe, Michel Simon. 1959: Frank der Fünfte. Oper einer Privatbank. (2. διασκευή με υπότιτλο: Komödie. 3. διασκευή με υπότιτλο: Komödie einer Privatbank.) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 19. Μαρτίου, Schauspielhaus Zürich. Μουσική: Paul Burkhard. Σκηνοθεσία: Oskar Wälterlin. 1962: Die Physiker (= Οι φυσικοί). Κωμωδία σε 2 πράξεις. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 20. Φεβρουαρίου, Schauspielhaus Zürich. Σκηνοθεσία: Kurt Horwitz. 1964 κινηματογραφική ταινία του Fritz Umgelter. 1963: Herkules und der Stall des Augias (= Ο Ηρακλής και οι σταύλοι του Αυγεία) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 20. Μαρτίου, Schauspielhaus Zürich, σκηνοθεσία: Leonard Steckel. 1966: Der Meteor (= Το μετέωρο). Κωμωδία σε 2 πράξεις. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 20. Ιανουαρίου, Schauspielhaus Zürich. Σκηνοθεσία: Leopold Lindtberg. 1967: Die Wiedertäufer. Κωμωδία σε 2 πράξεις. (Επεξεργασία του πρωταρχικού δράματος Es steht geschrieben) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 16.03.1967, Schauspielhaus Zürich. Σκηνοθεσία: Werner Düggelin. 1968: König Johann nach Shakespeare. Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 18. Σεπτεμβρίου, Stadttheater Basel. Σκηνοθεσία: Werner Düggelin. 1969: Play Strindberg. Totentanz nach August Strindberg (= Ο χορός του θανάτου κατά τον August Strindberg). – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 8. Φεβρουαρίου, Basler Komödie. Σκηνοθεσία: F. Dürrenmatt/Erich Holliger. 1970: Porträt eines Planeten (= Το πορτραίτο ενός πλανήτη) – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 10. Νοεμβρίου, Schauspielhaus Düsseldorf, σκηνοθεσία: Erwin Axer. 1970: Titus Andronicus. Eine Komödie nach Shakespeare – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 12. Δεκεμβρίου, Schauspielhaus Düsseldorf, σκηνοθεσία: Karl-Heinz Stroux. 1972: Der Mitmacher. Κωμωδία. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 08.03.1973, Schauspielhaus Zürich, σκηνοθεσία: Andrzej Wajda. 1975: Die Frist. Κωμωδία. Νέα διασκευή 1980. 1980: Dichterdämmerung. Κωμωδία. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 04.04.1987, Theater Maskerade, Bottrop (αλλαγμένη θεατρική διασκευή του έργου Abendstunde im Spätherbst). 1983: Achterloo. Κωμωδία. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 6. Οκτωβρίου, Schauspielhaus Zürich, σκηνοθεσία: Gerd Heinz. 1986: Rollenspiele. Charlotte Kerr: Πρακτικό μίας υποθετικής σκηνοθεσίας. [F. D. = Φ. Ντ.:] Assoziationen mit einem dicken Filzstift. Zwischenwort. Achterloo III. 1988: Achterloo IV. Κωμωδία. – Πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα: 17. Ιουνίου, Rokokotheater des Schlosses Schwetzingen στα πλαίσια του Φεστιβάλ Schwetzinger Festspiele, σκηνοθεσία: F. D. = Φ. Ντύρενματ, με τους ηθοποιούς Helmuth Lohner, Charlotte Kerr. Midas oder Die schwarze Leinwand. Diogenes, Zürich 1991, ISBN 3-257-01885-1. Kants Hoffnung. Δύο πολιτικοί λόγοι. Δύο ποιήματα από την παρακαταθήκη του. Με ένα δοκίμιο του Walter Jens. Diogenes, Zürich 1991, ISBN 3-257-01890-8. Gedankenfuge. Δοκίμια, Διηγήματα και ημιτελή έργα. Diogenes, Zürich 1992, ISBN 3-257-01888-6. Das Mögliche ist ungeheuer. Επιλογή ποιημάτων. Diogenes, Zürich 1993, ISBN 3-257-01946-7. Skizzenbuch. Engel, Teufel und so weiter. Εκδότες: Charlotte Kerr και Ted Scapa. Benteli, Wabern 1994, ISBN 3-7165-0939-6. Der Pensionierte. Απόσπασμα ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Diogenes, Zürich 1995, ISBN 3-257-06063-7. Gespräche 1961–1990 σε 4 τόμους. Εκδότης: Heinz Ludwig Arnold. Diogenes, Zürich 1996, ISBN 3-257-06111-0. Briefwechsel. (Αλληλογραφία με τον Max Frisch). Εκδότης: Peter Rüedi. Diogenes, Zürich 1998, ISBN 3-257-06174-9. Das Nashorn schreibt der Tigerin. Εικονογραφημένες ιστορίες. Εκδότης: Charlotte Kerr. Erker, St. Gallen 2001, ISBN 3-905546-51-5. Der Schachspieler. Ein Fragment. Ill. του Hannes Binder. Officina Ludi, Großhansdorf 2007, ISBN 978-3-00-022105-7 Έλληνας ζητά Ελληνίδα (Grieche sucht Griechin), (Mr. X macht Ferien), (Nachrichten über den Stand des Ze): 3 Διηγήματα: Μετάφραση: Χαρά Αυλωνίτου (Εκδόσεις Βασιλείου 1992, 1998) Ο δικαστής και ο δήμιός του (Der Richter und sein Henker): Μετάφραση: (Μεταμεσονύχτιες εκδόσεις 1997) Η αποστολή ή ο παρατηρητής που παρατηρούσε τον παρατηρητή του (Der Auftrag oder vom Beobachten des Beobachters). Μιά νουβέλλα 24 προτάσεων: Μετάφραση: Μαρία Ν. Σωτηράκου (PRINTA BOOKS, Ροές - Α. Καρτάκης 1992) Σκιαμαχίες ή Περί όνου σκιάς (Der Prozeß um des Esels Schatten): Μετάφραση: Ιωάννης Γαζώνης (Εκδόσεις Ιωάννης Γαζώνης 2013) Η υποψία (Der Verdacht): Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1987) Η υπόσχεση (Das Versprechen): Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1987) Η πτώση (Der Sturz): Μετάφραση: Βασίλης Πατέρας (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1999,2016) Ελληνικός τίτλος (Abu Chanifa und Anan ben David): Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1987) Ελληνικός τίτλος (Smithy): Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1987) Ο θάνατος της Πυθίας (Das Sterben der Pythia): Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 1987) Ερεθίσματα (Denkanstöße): Μετάφραση: Βασίλης Πατέρας (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 2017) Ρωμύλος ο Μέγας (Romulus der Große): Μετάφραση: Αγαθοκλής Αζελής (Εκδόσεις Γκοβοστής 2017) Η κοιλάδα της αταξίας (Durcheinandertal): Μετάφραση: Ιάκωβος Κοπερτί (Εκδόσεις Κανάκης 1993, 2017) Ο σκύλος/Το τούνελ/Η βλάβη (Der Hund/Der Tunnel/Die Panne): Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης (Εκδόσεις Αντιπόδες 2020) Ελληνικός τίτλος (Abu Chanifa und Anan ben David/Smithy/Das Sterben der Pythia): 4 Διηγήματα. Μετάφραση: (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 2016) Οι φυσικοί (Die Physiker). Υπότιτλος: Μιά κωμωδία σε δύο πράξεις: Μετάφραση: Μάρθα Κουτσιούμπα-Παιονίδη (PRINTA BOOKS - Α. Καρτάκης 2017) Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας (Der Besuch der alten Dame): Μετάφραση: Ηώ Αμανάκη (Δωδώνη 1976) Δικαιοσύνη (Justiz): Μετάφραση: Άγγελος Παρθένης (PRINTA BOOKS, Ροές - Α. Καρτάκης 1988, 2018) Η Βλάβη (Die Panne): Μετάφραση: Γ. Βάμβαλης (Αθήνα 1970)Περί του ζωγραφικού έργου του Ντύρενματ: Οι μύθοι του Ντύρενματ. Σχέδια και χειρόγραφα. Συλλογή Σαρλότ Κερ Ντύρενματ (Dürrenmatt und die Mythen. Zeichnungen und Originalmanuskripte. Collection Charlotte Kerr Dürrenmatt): Επιμέλεια: Δημήτρης Αρβανιτάκης. Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, Μαρία Σπυριδοπούλου (Εκδόσεις: Μουσείο Μπενάκη 2007) 1. Der Besuch der alten Dame (Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας): Εθνικό Θέατρο, 1960-1961, σκηνοθεσία Αλέξης ΜινωτήςΚρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 1978-1979, σκηνοθεσία Σπύρος Α. ΕυαγγελάτοςΘέατρο Ιλίσια, 1991-1992, σκηνοθεσία: Leo RubinΘέατρο Οδού Κεφαλληνίας, 2008-2009, σκηνοθεσία: Στάθης ΛιβαθινόςΠειραματική Σκηνή της Τέχνης, 2014, σκηνοθεσία: Έρση ΒασιλικιώτηΘέατρο Βρετάνια, 2015-2016, σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν2. Der Prozess um des Esels Schatten (Σκιαμαχίες ή Περί όνου σκιάς): Εθνικό Θέατρο, 1992-1993, σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης3. Die Physiker (Οι φυσικοί): Εθνικό Θέατρο, 1962-1963, σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής4. Play Strindberg (παίζεται με αμετάφραστο τίτλο): Θέατρο Κάβα, 1973-1974, σκηνοθεσία: Λυκούργος ΚαλλέργηςΘέατρο Μέλι, 2001-2002, σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου5. Der Mitmacher/Die Panne (Η βλάβη) Κυκλική Σκηνή, 1970-1971, σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαχρήστου Ο Ντύρενματ σχεδίαζε από παιδί και το όνειρό του ήταν να γίνει ζωγράφος. Τελικά συνδύασε και τα δύο, ζωγραφική και λογοτεχνία και πολλές φορές μάλιστα πρώτα σκιτσάριζε τα έργα του και κατόπιν έπαιρνε από αυτά την έμπνευση για τις λογοτεχνικές του φιγούρες. Η βαρύτητα του ενδιαφέροντός του έπεσε τελικά στη λογοτεχνία. Θεωρούσε τον εαυτό του „δραματoυργικό σκιτσογράφο και ζωγράφο“ („dramaturgischer Zeichner“) δίνοντας έντονη σκηνική δυναμική στην τέχνη του. Τα μοτίβα τα αντλούσε κυρίως από τη θρησκεία και την ελληνική μυθολογία, όπως π.χ. Ο λαβύρινθος και ο Μινώταυρος, ο Πύργος της Βαβέλ, η Σταύρωση. Ο Ντύρενματ είναι εκπρόσωπος του Εξπρεσσιονισμού. Καλλιτέχνες όπως Bosch, Bruegel, Piranesi, Goya και ο Ελβετός ζωγράφος Varlin επιρρέασαν την τεχνική του. 1000 πίνακες και πολλά σκίτσα μεταξύ άλλων και σκίτσα από την παιδική του ηλικία βρίσκονται στο Centre Dürrenmatt και πολλά ακόμη σε χέρια ιδιωτών. Το ζωγραφικό του έργο: Γκουάς (= Gouache) και ελαιογραφίες (Die letzte Generalversammlung der eidgenössischen Bankanstalt, 1966) Κολλάζ (= Collage) (Ikarus, 1971) Σκίτσα (Richard Löwenherz verführt Lady Faulconbridge, „Le Roi Jean“ 1968) Λιθογραφίες (Die Hochzeit zu Kana, 1989) Καρικατούρες (Kritiker mit Feder als Speer) Τοιχογραφίες (Die Berner Mansarde, 1942-43, Sixtinische Kapelle) Μυθολογία (Zornige Zentauren (Detail), 1979) Θρησκεία (Schwarze Himmelfahrt, 1983) Αστρονομία και Κοσμολογία (Unheilvoller Meteor, 1980) Σύγχρονη ιστορία (Die Physiker II: Weltraum-Psalm (detail),1973) Πορτραίτα/Προσωπογραφίες (Porträt Peter Nobel, 1988) Εικονογραφήσεις για τα λογοτεχνικά του έργα (Die Physiker I, 1962) Elisabeth Brock-Sulzer: Friedrich Dürrenmatt. Stationen seines Werkes. Arche, Zürich 1960; Diogenes, Zürich 1986, ISBN 3-257-21388-3. Everett M. Ellestad: Friedrich Durrenmatt’s „Mausefalle“. In: German Quarterly. 43, 04.11.1970, σ. 770–779. Heinrich Goertz: Friedrich Dürrenmatt. Rowohlt, Reinbek 1987 (12. έκδοση, 2011), ISBN 3-499-50380-8 (Rowohlts Monographien 380). Gunter E. Grimm: Friedrich Dürrenmatt. Tectum, Marburg 2013, ISBN 978-3-8288-3118-6 (Literatur Kompakt τόμος. 5). Daniel Keel (Εκδότης): Über Friedrich Dürrenmatt. Essays, Zeugnisse und Rezensionen von Gottfried Benn bis Saul Bellow. Diogenes, Zürich 1980; 6. συμπληρωματική έκδοση, ebd. 1998, ISBN 3-257-20861-8. Gerhard P. Knapp: Friedrich Dürrenmatt. Metzler, Stuttgart 1980; 2. επεξεργασμάνη έκδοση. ebd. 1993, ISBN 3-476-12196-8 (Συλλογή Metzler 196). Jan Knopf: Friedrich Dürrenmatt. Beck, München 1976; 4. νέα επεξεργασμένη έκδοση, ebd. 1988, ISBN 3-406-33158-0 (Beck’sche Reihe/σειρά 611). Brigitte Marschall: Friedrich Dürrenmatt. In: Andreas Kotte (Εκδότης): Theaterlexikon der Schweiz. Τόμος 1, Chronos, Zürich 2005, ISBN 3-0340-0715-9, σ. 502–504. Thomas Markus Meier: Dürrenmatt und der Zufall. Matthias-Grünewald-Verlag, Ostfildern 2012, ISBN 978-3-7867-2929-7. Dürrenmatt: Rede anlässlich der Vergabe des Gottlieb-Duttweiler-Preises an Václav Havel im Jahr 1990. In: Klara Obermüller (Εκδότης): Wir sind eigenartig, ohne Zweifel: Die kritischen Texte von Schweizer Schriftstellern über ihr Land, Nagel & Kimche Verlag, Zürich, 2003. ISBN 978-3-312-00317-4. Anna von Planta u. a. (Εκδότης): Dürrenmatt. Sein Leben in Bildern. Diogenes, Zürich 2011, ISBN 978-3-257-06766-8. (Bildbiographie, σ. 376) Oliver Prange (Εκδότης): Du 862 – Friedrich Dürrenmatt: Denker – Maler – Weltautor. Du Kulturmedien, Zürich 2015, ISBN 978-3-905931-58-7. Peter Rüedi: Dürrenmatt oder Die Ahnung vom Ganzen. Βιογραφία. Diogenes, Zürich 2011, ISBN 978-3-257-06797-2. Christoph Siegrist: Nationalliterarische Aspekte bei Schweizer Autoren. In: Hansers Sozialgeschichte der deutschen Literatur vom 16. Jahrhundert bis zur Gegenwart. Εκδότης Rolf Grimminger, München/Wien 1986, ISBN 3-423-04352-0. Lutz Tantow: Friedrich Dürrenmatt. Moralist und Komödiant. Wilhelm Heyne Verlag, München 1992, ISBN 3-453-05335-4 Friedrich Dürrenmatt – Im Labyrinth. Ντοκιμαντέρ, Ελβετία 2015, 52:30 min., Βιβλίο και σκηνοθεσία: Sabine Gisiger, παραγωγή: Συνεργασία των SRG SSR, SRF, RTS, RSI, arte, σειρά: Sternstunde Kunst, πρεμιέρα της ταινίας: 26.01.2015 στο Φεστιβάλ Solothurner Filmtagen, πρώτη εκπομπή: 01.02.2015 στο SRF, Inhaltsangabe/περιεχόμενα του SRF.Marcel Reich-Ranicki über Friedrich Dürrenmatt. Συζήτηση, Γερμανία 2001, 45:12 min., σκηνοθεσία: Thomas M. Lindner, παρουσίαση: Peter Voß, παραγωγή: SWR, σειρά: lauter schwierige Patienten, Inhaltsangabe/περιεχόμενα της κρατικής τηλεόρασης ARD.Portrait eines Planeten – Friedrich Dürrenmatt. Ντοκιμαντέρ, Δυτική Γερμανία 1984, 241 min., παραγωγή: Kerr-Sokal Film, Süddeutscher Rundfunk, πρώτη εκπομπή: 26.12.1984 στον SDR, Nέα έκδοση: 2006, 194 Min., Βιβλίο και σκηνοθεσία: Charlotte Kerr, υπεύθυνος πωλήσεων: Diogenes Verlag, ISBN 3-257-95140-X, Inhaltsangabe/περιεχόμενα της βιβλιοθήκης των καθηγητών lehrerbibliothek.de. Friedrich Dürrenmatt στον Metakatalog/metadirectory των Ελβετικών Πανεπιστημιακών Βιβλιοθηκών και της Ελβετικής Εθνικής Βιβλιοθήκης Swissbib Δημοσιεύσεις του Φ. Ντ. και σχετικά με τον συγγραφέα Αρχειοθετήθηκε 2021-04-18 στο Wayback Machine. στον Κατάλογο Helveticat της Schweizerischen Nationalbibliothek Λογοτεχνία του Φ. Ντ. και βιβλιογραφία σχετικά με τον Φ. Ντ. στον Κατάλογο της Deutschen Nationalbibliothek (Γερμανικά) Έργα του Φ. Ντ. και έργα σχετικά με τον συγγραφέα στην Deutschen Digitalen Bibliothek (Γερμανικά) Η πνευματική κληρονομιά του Φ. Ντύρενματ στο αρχείο της Τράπεζας Δεδομένων HelveticArchives της Schweizerischen Nationalbibliothek (Γερμανικά) Συλλογή και κατάλογος των links με σχόλια και παρατηρήσεις στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του FU του Βερολίνου (Memento από τις 11.10.2013 στο Internet Archive) (Ulrich Goerdten) (Γερμανικά) Αρχείο με ηχογραφήσεις και βίντεο του Φ. Ντ. και με τον συγγραφέα στο Online-αρχείο της Αυστριακής/Österreichischen Mediathek (Αναγνώσεις, πορτραίτα, θεατρικά έργα και άρθρα για το ραδιόφωνο. (Γερμανικά) Friedrich Dürrenmatt στην Internet Movie Database (Αγγλικά) Σελίδα των συγγραφέων του εκδοτικού οίκου Diogenes (Γερμανικά) Katrin Künzi: Dürrenmatt, Friedrich. In: SikartΠερί Φρήντριχ Ντύρενματ Ulrich Weber: Dürrenmatt, Friedrich. In: Historisches Lexikon der Schweiz. Centre Dürrenmatt Neuchâtel
Ο Φρήντριχ Ράινχολντ Ντύρενματ (γερμανικά: Friedrich Dürrenmatt, 5 Ιανουαρίου 1921 - 14 Δεκεμβρίου 1990) ήταν γερμανόφωνος Ελβετός συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, ζωγράφος και σκιτσογράφος. Θεωρείται ένας από σημαντικότερους εκπρόσωπους της ανανέωσης του γερμανόφωνου θεάτρου και ως ο κατ´ εξοχήν εθνικός συγγραφέας της Ελβετίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AE%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87_%CE%9D%CF%84%CF%8D%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CE%B1%CF%84
Οξυδιμεθανόλη
Συνδυάζει τις ιδιότητες αλκανοδιόλης και αιθέρα. Συμπεριφορά ασθενούς οξέος - Σχηματισμός αλκοολικών αλάτων 1. Αντίδραση με αλκαλιμέταλλα:2. Αντίδραση με αμίδια μετάλλων:3. Αντίδραση με αιθινικά μέταλλα:4. Αντίδραση με αντιδραστήρια Grignard: 1. Αντίδραση με υδροϊώδιο. Με παρατεταμένη αντίδραση με περίσσεια ιωδομεθανίου τελικά παράγεται διιωδομεθάνιο (CH2I2) και μεθανάλη: Ενδιάμεσα απομονώσιμα προϊόντα: ιωδομεθοξυμεθανόλη (ICH2OCH2OH) και δι(ιωδομεθυλ)αιθέρας (ICH2OCH2I). 2. Αντίδραση με άλλα αλογόνα (X: F, Cl, Br): Ενδιάμεσα παράγεται αλομεθοξυμεθανόλη (XCH2OCH2OH) και τελικά δι(αλομεθυλ)αιθέρας (XCH2OCH2X). 3. Αντίδραση με ισχυρά χλωριωτικά μέσα: 1. Με PCl5: 2. Με PCl3: Η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόζεται επίσης για την παραγωγή δι(βρωμομεθυλ)αιθέρα (BrCH2OCH2Br) από οξυδιμεθανόλη, με την ανάλογη χρήση του τριβρωμιούχου φωσφόρου (PBr3), ενώ είναι δυνατή και η παραγωγή δι(ιωδομεθυλ)αιθέρα (ICH2OCH2I) με χρήση τριιωδιούχου φωσφόρου (PI3). 3. Με SOCl2: Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982 Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985
Η οξυδιμεθανόλη ή υδροξυμεθοξυμεθανόλη ή διμεθυλενογλυκόλη (DMG: DiMethylene Glycol) είναι μια οργανική ένωση, με μοριακό τύπο C2H6O3 και ημισυντακτικό τύπο HOCH2OCH2OH. Πιο αναλυτικά, είναι η απλούστερη σταθερή αλκοξυαλκανοδιόλη, δηλαδή άκυκλη, κορεσμένη, δισθενής αλκοξυαλκοόλη. Το μόριό της περιέχει δύο (2) δότες (-ΟΗ) και τρεις (3) δέκτες (3 -Ο-) δεσμών υδρογόνου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BE%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CE%B7
Παθογόνος μικροοργανισμός
Παθογόνοι ευκαρυωτικοί οργανισμοί αποτελούνται από πρωτόζωα και μύκητες. Τα πρωτόζωα είναι μονοκύτταροι ευκαρυωτικοί οργανισμοί, αναπαράγονται μονογονικά με διχοτόμηση και κινούνται με ψευδοπόδια (π.χ. αμοιβάδα), βλεφαρίδες ή μαστίγια. Παραδείγματα παθογόνων πρωτόζωων Πλασμώδιο (γένος Plasmodium): Μεταδίδεται από κουνούπια. Προκαλεί ελονοσία. Τα πρώτα συμπτώματα της ελονοσίας εμφανίζονται 8-15 μέρες μετά το τσίμπημα του μολυσμένου κουνουπιού. Ο ασθενής αισθάνεται μία γενική αδιαθεσία, έχει πονοκεφάλους ζαλάδες, ανορεξία, δυσκοιλιότητα ή διάρροια και υψηλό πυρετό. Τρυπανόσωμα (γένος Trypanosoma): Μεταδίδεται από μύγα τσε τσε. Προκαλεί ασθένεια του ύπνου. Η μύγα τσε τσε δεν γεννά αυγά αλλά έμβρυα. Τσιμπά μόνο κατά την ημέρα και κατά προτίμηση τους μαύρους (για αυτό είναι πολύ διαδεδομένη στην Αφρική). Βυθίζει την προβοσκίδα της στο δέρμα και ρουφά τόσο πολύ αίμα που δεν μπορεί πλέον να πετάξει. Ο ασθενής σε πρώτη φάση χαρακτηρίζεται από μειωμένη αντίληψη και μνήμη και συχνά παρατηρούνται ψυχικές διαταραχές: παραλήρημα, μελαγχολία, ανθρωποκτόνα διάθεση, μανιακή υπερδιέργεση. Στην δεύτερη περίοδο ο ασθενής αισθάνεται διαρκώς την ανάγκη του ύπνου. Σιγά σιγά ο ύπνος επεκτείνεται σε όλο το 24ωρο, είναι βαθύτατος, δεν διακόπτεται και επέρχεται ο θάνατος του ασθενή από έλλειψη τροφής. Ιστολυτική αμοιβάδα (είδος Endamoeba histolytica): Μεταδίδεται από μολυσμένο νερό ή μολυσμένα τρόφιμα. Προκαλεί Αμοιβαδική δυσεντερία. Τοξόπλασμα (είδος Toxoplasma gondii): Μεταδίδεται από κατοικίδια ζώα. Προκαλεί βλάβες σε βασικά όργανα όπως πνεύμονες, ήπαρ, σπλήνα. Επίσης προκαλεί αποβολές στις εγκύους. Οι μύκητες είναι ευκαρυωτικοί μονοκύτταροι ή πολυκύτταροι οργανισμοί. Οι περισσότεροι σχηματίζουν νηματοειδείς δομές, τις υφές . Πολλαπλασιάζονται μονογονικά είτε με απλή διχοτόμηση είτε με εκβλάστηση. Η εκβλάστηση είναι τρόπος αναπαραγωγής κατά τον οποίο σε κάποιο σημείο του αρχικού κυττάρου του μύκητα δημιουργείται ένα εξόγκωμα, το εκβλάστημα, το οποίο, είτε θα παραμένει ενωμένο είτε θα αποκοπεί από το γονικό οργανισμό ζώντας πλέον ως αυτοτελής οργανισμός. Διαβιώνουν είτε ως παράσιτα σε ζωντανούς οργανισμούς, είτε ελεύθεροι στο έδαφος, στο νερό, στον αέρα, στα τρόφιμα. Οι παθογόνοι μύκητες προκαλούν νοσήματα που λέγονται μυκητιάσεις. Παραδείγματα παθογόνων μυκήτων Η Candida albicans (κάντιντα η λευκάζουσα) είναι μύκητας, ο οποίος ανήκει στην φυσιολογική χλωρίδα του ανθρώπινου σώματος. Συμβιώνει με τον ξενιστή έως ότου λόγω ενδογενών και εξωγενών παραγόντων, ο ξενιστής παρουσιάσει μειωμένη αντίσταση . Σ' αυτές τις περιπτώσεις ευνοείται ο πολλαπλασιασμός και η εγκατάσταση του μύκητα στο δέρμα, στους βλεννογόνους, ή στους ιστούς και στα όργανα του ξενιστή, όπου προκαλεί βαρύτατης πρόγνωσης καντιντιάσεις. Ανάλογα με το όργανο που προσβάλλει, μπορεί να προκαλέσει πνευμονική καντιντίαση, κολπίτιδα ή στοματίτιδα . Η προσβολή φυσιολογικών ατόμων από Candida albicans αντιμετωπίζεται από τους μηχανισμούς χυμικής και κυτταρικής ανοσίας του ξενιστή. Αναγνωρίζονται κυρίως δύο κύρια στελέχη C. albicans (Α και Β) και ένας τρίτο C. albicans-C . Τα στελέχη του γένους Candida είναι υπεύθυνα για το 70-80% των μυκητιασικών λοιμώξεων (σοβαρών και θανατηφόρων λοιμώξεων). Αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης διαγνωστικής μεθόδου και κατ΄συνέπεια καθυστερημένης διάγνωσης και έναρξης αντιμυκητιασικής θεραπείας .Τα δερματόφυτα είναι κοινή ονομασία για μία ομάδα μυκήτων που μολύνουν τον κερατινώδη ιστό και είναι σε θέση να εισβάλουν στα μαλλιά, το δέρμα και τα νύχια ενός ζωντανού ξενιστή. Αυτή η ομάδα οργανισμών μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στα ακόλουθα γένη: Trichophyton (τριχόφυτο), Microsporum (μικρόσπορο) και Epidermophyton (επιδερμόφυτο). Είδη σε αυτά τα γένη που δεν εισβάλλουν στον κερατινωτικό ιστό εξαιρούνται εξ ορισμού από τα δερματοφύτα. Τα δερματοφύτα μπορεί να παρουσιάσουν δύο φάσεις στον κύκλο ζωής τους: την κατάσταση αναμόρφωσης (ατελής ή ασεξουαλική φάση) που είναι η κατάσταση που απομονώνεται στο εργαστήριο και η κατάσταση του τελοφόρου (τέλεια ή σεξουαλική φάση). Τα τηλέμορφα για όλα τα είδη δερματόφυτων δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί, αλλά το γενικό όνομα τόσο για το Trichophyton όσο και για το Microsporum είναι το Arthroderma. Η μόλυνση από τα δερματόφυτα είναι δερματική και γενικά περιορίζεται στις μη ζωντανές κερατινοποιημένες στοιβάδες (όπως το τριχωτό της κεφαλής, αλλά και τις μεσοδακτύλιες περιοχές των ποδιών προκαλώντας ερυθρότητα και έντονο κνησμό). Αυτό συμβαίνει επειδή τα δερματόφυτα δεν μπορούν να διεισδύσουν σε ιστούς που δεν είναι πλήρως κερατινοποιημένοι (δηλαδή βαθύτερους ιστούς και όργανα). Τα βακτήρια είναι προκαρυωτικοί οργανισμοί, δηλαδή δε διαθέτουν οργανωμένο πυρήνα. Το γενετικό υλικό των προκαρυωτικών κυττάρων είναι ένα δίκλωνο κυκλικό μόριο DNA μήκους περίπου 1 mm και βρίσκεται κατά κανόνα σε μια συγκεκριμένη περιοχή, που ονομάζεται πυρηνική περιοχή (πυρηνοειδές). Το κυκλικό αυτό μόριο DNA αναδιπλώνεται και πακετάρεται με τη βοήθεια κυρίως πρωτεϊνών με αποτέλεσμα να έχει τελικό μήκος στο κύτταρο 1 μm . Δεν καλύπτεται από μεμβράνη και δε σχετίζεται με ιστόνες. Περιέχει ένα αντίγραφο του γονιδιώματος, άρα τα προκαρυωτικά κύτταρα είναι απλοειδή. Σε πολλά βακτήρια, εκτός από το κύριο κυκλικό μόριο DNA, υπάρχουν και τα πλασμίδια. Τα πλασμίδια είναι δίκλωνα, κυκλικά μόρια DNA με διάφορα μεγέθη. Περιέχουν μικρό ποσοστό της γενετικής πληροφορίας και αποτελούν το 1 -2% του βακτηριακού DNA. Ένα βακτήριο μπορεί να περιέχει ένα ή περισσότερα πλασμίδια, τα οποία αντιγράφονται ανεξάρτητα από το κύριο μόριο DNA του βακτηρίου. Μεταξύ των γονιδίων που περιέχονται στα πλασμίδια υπάρχουν γονίδια ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά και γονίδια που σχετίζονται με τη μεταφορά γενετικού υλικού από ένα βακτήριο σε άλλο. Τα πλασμίδια έχουν τη δυνατότητα να ανταλλάσσουν γενετικό υλικό τόσο μεταξύ τους όσο και με το κύριο μόριο DNA του βακτηρίου, καθώς και να μεταφέρονται από ένα βακτήριο σε άλλο. Με τον τρόπο αυτό μετασχηματίζουν το βακτήριο στο οποίο εισέρχονται και του προσδίδουν καινούριες ιδιότητες. Μέγεθος Τα βακτήρια έχουν μέγεθος που συνήθως ποικίλλει ανάλογα με το είδος, από 0,5-1 μm σε διάμετρο ή πλάτος (αν πρόκειται για κόκκους ή βακίλλους αντίστοιχα). Το μήκος, επίσης, των προκαρυωτικών οργανισμών κυμαίνεται από 2 μm έως και 100 μm. Το μέγεθος ενός κυττάρου μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια του κλειστού κύκλου αύξησης και είναι συνάρτηση του ειδικού ρυθμού ανάπτυξης του κυττάρου. Σχήμα Τα σχήματα των βακτηρίων ποικίλλουν: υπάρχουν τρεις θεμελιώδεις μορφές: Οι κόκκοι (σφαιρική μορφή) Οι βάκιλλοι (μορφή κυλίνδρου) Τα σπειρίλλια (ελικοειδής μορφή)Οι ανωτέρω μορφές μπορεί να διαιρούνται προς ένα ή περισσότερα επίπεδα και να δίνουν διάφορες διατάξεις.Σπανιότερα απαντούν πιο περίεργες μορφές, όπως τα τετράγωνα βακτήρια, που ανακαλύφθηκαν το 1981 στις ακτές της Ερυθράς θάλασσας, και τα τριγωνικά βακτήρια, τα οποία ανακαλύφθηκαν το 1986 σε θερμά αλμυρά νερά της Ιαπωνίας. Και οι δύο τελευταίοι τύποι θεωρούνται μέλη της αρχέγονης ομάδας των αρχαιοβακτηρίων.Τα κοκκοειδή βακτήρια που απαντούν σε ζεύγη ονομάζονται διπλόκοκκοι, εκείνα που σχηματίζουν απλές αλυσίδες ονομάζονται στρεπτόκοκκοι, οι ακανόνιστες συγκεντρώσεις αποτελούν τους σταφυλόκοκκους , ενώ οι κυβοειδείς σχηματισμοί λέγονται σαρκίνες. Οι κυρτές μορφές ονομάζονται κόμματα ή βίμπριο (δονάκιο). Δομή βακτηριακού κυττάρου Το κυτόπλασμα είναι το παχύρρευστο, ημιδιάφανο, ελαστικό υλικό του κυττάρου που περιβάλλεται από την πλασματική μεμβράνη και περιέχει εκτός από το βακτηριακό DNA, τα ριβοσώματα στα οποία γίνεται η σύνθεση των πρωτεϊνών τους, τα αποταμιευτικά υλικά και άλλα κυτταρικά έγκλειστα. Η πλασματική τους μεμβράνη περιβάλλεται από κυτταρικό τοίχωμα. Το κυτταρικό τοίχωμα προσδίδει στερεότητα στο κύτταρο και είναι απαραίτητο για την αύξηση και τη διαίρεση του κυττάρου. Εκτός από το να καθορίζει το ευδιάκριτο σχήμα του μικροοργανισμού, παίζει επίσης τον ρόλο του φράγματος για κάποιες ουσίες π.χ. εμποδίζει την διαφυγή ενζύμων ή την είσοδο χημικών ουσιών που θα μπορούσαν να βλάψουν το κύτταρο. Έξω από το κυτταρικό τοίχωμα μπορεί να βρίσκονται μαστίγια, ινίδια και κροσσοί. Ορισμένα βακτήρια διαθέτουν και ένα επιπλέον περίβλημα, τον γλυκοκάλυκα ή κάψα. Το περίβλημα αυτό αποτελείται από πολυμερή, μεγάλα μόρια εκατοντάδων ή χιλιάδων επαναλαμβανόμενων μονάδων. Συγκρατεί μεγάλη ποσότητα ύδατος. Όταν έχει συγκροτημένη δομή και βρίσκεται σε καλή επαφή με το κυτταρικό τοίχωμα λέγεται κάψα. Όταν είναι λεπτό, χαλαρό στρώμα διαλυτό στο νερό, λέγεται βλέννα. Λειτουργίες του είναι : Η προσκόλληση του βακτηρίου σε επιφάνειες Η προστασία του κυττάρου από την αφυδάτωση και από τη δράση των ιών Χρήση ως "δοχείο αποταμίευσης ουσιών"Δεν διαθετουν μεμβρανώδη οργανίδια.Σε αντίξοες συνθήκες, όπως σε ακραίες θερμοκρασίες ή υπό τη δράση ακτινοβολιών, πολλά βακτήρια μετατρέπονται σε ανθεκτικές μορφές, τα ενδοσπόρια. Τα ενδοσπόρια είναι αφυδατωμένα κύτταρα με ανθεκτικά τοιχώματα και χαμηλούς μεταβολικούς ρυθμούς. Όταν οι συνθήκες του περιβάλλοντος ξαναγίνουν ευνοϊκές, τα ενδοσπόρια βλαστάνουν δίνοντας το καθένα ένα βακτήριο. Τα βακτήρια αναπαράγονται κυρίως μονογονικά με απλή διχοτόμηση. Η αναπαραγωγή τους διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα. Ορισμένα βακτήρια, σε ευνοϊκές γι' αυτά συνθήκες, διαιρούνται κάθε 20 λεπτά. Πολλοί προκαρυωτικοί οργανισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην αποσύνθεση της οργανικής ύλης , συμβάλλοντας στην ανακύκλωση των στοιχείων στο οικοσύστημα. Άλλοι φωτοσυνθέτουν και αποτελούν τις μόνες πηγές πρωτογενούς παραγωγής σε μερικά από τα πλέον δυσμενή περιβάλλοντα της γης. Μερικοί παρασιτούν σε φυτά, σε ζώα ή στον άνθρωπο, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στις φυτικές καλλιέργειες , καθώς και ασθένειες ή θανάτους σε ζώα και στον άνθρωπο. Τα βακτήρια έχουν τεράστιες δυνατότητες εξάπλωσης και ορισμένα από αυτά μπορούν να επιζήσουν σε πολύ δυσμενείς και ακραίες συνθήκες όπως: Σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (π.χ. το βακτήριο Thermoanaerobacter ethanolicus που ζει σε θερμοπηγές, μπορεί να επιβιώσει σε θερμοκρασίες μέχρι 78 oC. Σε πολύ υψηλές πιέσεις , π.χ. ορισμένα βακτήρια ζουν γύρω από αγωγούς βαθιών θαλασσών σε θερμοκρασίες μέχρι 360 οC. Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες ( ορισμένα βακτήρια μπορούν να παραμείνουν σε λήθαργο για περισσότερο από 10000 χρόνια σε θερμοκρασία περίπου -10 oC, όπως έχει βρεθεί σε δείγματα βράχων από βάθος 430m στην Ανταρκτική). Σε πολύ όξινο περιβάλλον. Σε αλκαλικά περιβάλλοντα με pH μέχρι 11,5. Μερικά από τα πιο γνωστά παθογόνα βακτήρια και οι ασθένειες που προκαλούν είναι τα παρακάτω: Staphylococcus aureus , Staphylococcus epidermidis :Αιμόλυση ερυθρών αιμοσφαιρίων, καταστροφή λευκών αιμοσφαιρίων, οστεομυελίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, μαστίτιδα, μηνιγγίτιδα, πνευμονία, τροφικές δηλητηριάσεις Streptococcus pyogenes: Εξανθήματα (οστρακιά), στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα Streptococcus pneumoniae: Οξεία λοβώδης πνευμονία, παραρρινοκολπίτιδα Neisseria meningitidis: Μηνιγγίτιδα Neisseria gonorrchoeae: ΒλεννόρροιαBrucela melitensis: Μελιταίος πυρετός Haemophilus influenzae:Ρινοφαρυγγίτιδα, παραρρινοκολπίτιδα, πνευμονία Klebsiella pneumoniae: Ουρολοιμώξεις, μηνιγγίτιδα Proteus mirabilis: Ουρολοιμώξεις Salmonella typhi: Σαλμονελώσεις (τυφοειδής πυρετός) Singella dysenteriae : Σιγκελώσεις (πυρετός, κοιλιακοί πόνοι, διάρροιες) Vibrio cholerae: Χολέρα Pseudomonas aeruginosa: Νοσοκομειακές λοιμώξεις Corynobacterium diptheriae: Διφθερίτιδα Mycobacterium tuberculosis : Φυματίωση Bacillus anthracis: Ασθένεια του άνθρακα Treponema pallidum: Σύφιλη Μycobacterium leprae :λέπρα Yersinia pestis :πανώλη Βordetella pertussis :κοκίτης Corynobacterium diptheriae :διφθερίτιδαΠολλά μικρόβια απειλούν την υγεία μας μέσω των ουσιών που παράγουν. Οι ουσίες αυτές ονομάζονται τοξίνες και διακρίνονται σε ενδοτοξίνες και εξωτοξίνες. Οι ενδοτοξίνες βρίσκονται στο κυτταρικό τοίχωμα ορισμένων παθογόνων βακτηρίων και είναι υπεύθυνες για συμπτώματα όπως ο πυρετός, η πτώση της πίεσης του αίματος κ.ά. Οι εξωτοξίνες εκκρίνονται από τα παθογόνα βακτήρια και με την κυκλοφορία του αίματος διασπείρονται στο εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού και προσβάλλουν, ανάλογα με τη φύση τους, συγκεκριμένα όργανα. Οι ιοί έχουν σχετικά απλά δομή. Το μέγεθός τους κυμαίνεται από 20-250 nm. Διαθέτουν ένα πρωτεϊνικό περίβλημα το καψίδιο, το οποίο έχει χαρακτηριστική γεωμετρία(ελικοειδές-ραβδοειδές, πολυεδρικό ή συνδυασμός και των δύο). Ορισμένοι ιοί διαθέτουν ένα ακόμα περίβλημα το έλυτρο, το οποίο έχει λιπίδια και πρωτεΐνες. Στο εσωτερικό τους προφυλάσσεται το γενετικό τους υλικό, το οποίο μπορεί να είναι DNA ή RNA, μονόκλωνο ή δίκλωνο ανάλογα με το είδος του ιού. Οι ιοί ανακαλύφθηκαν το 1883 από τον Mayer, ωστόσο λόγω του μικρού τους μεγέθους η μελέτη της δομής τους πραγματοποιήθηκε μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Οι ιοί είναι υποχρεωτικά ενδοκυτταρικά παράσιτα, καθώς εξασφαλίζουν από τον ξενιστή τους: μηχανισμούς αντιγραφής, μεταγραφής και μετάφρασης ένζυμα και υλικά για τις λειτουργίες αυτέςΟι ιοί διακρίνονται με βάση σε τρία διαφορετικά κριτήρια: με βάση τον ξενιστή τους διακρίνονται σε ιούς βακτηρίων (βακτηριοφάγοι), φυτών, ζώων με βάση τον τύπο του κυττάρου στο οποίο παρασιτούν για παράδειγμα ο ιός της γρίπης προσβάλλει τα επιθηλιακά κύτταρα της αναπνευστικής οδού, ενώ ο ιός της πολιομυελίτιδας προσβάλλει τα νευρικά κύτταρα. με βάση το είδος του γενετικού τους υλικού (ιοί DNA ή RNA) και σε κάθε περίπτωση έχουν διαφορετικό κύκλο ζωής.Οι μολύνσεις από ιούς ονομάζονται ιώσεις και μπορεί να είναι ήπιες ή πολύ σοβαρές. Από τη στιγμή που ένας ιός εισέλθει σε ένα κύτταρο ενεργοποιούνται μηχανισμοί για να τον εξουδετερώσουν. Στον ανθρώπινο οργανισμό παράγονται διάφορες πρωτεΐνες για να σταματήσουν τον πολλαπλασιασμό των ιών, όπως οι ιντερφερόνες, το συμπλήρωμα και η προπερδίνη. Συγκεκριμένα οι ιντερφερόνες παράγονται από το κύτταρο που έχει μολυνθεί και στη συνέχεια περνούν στο μεσοκυττάριο υγρό όπου θα συνδεθούν με υποδοχείς των γειτονικών υγειών κυττάρων και επάγουν εκεί την παραγωγή άλλων πρωτεϊνών ώστε ακόμα και να εισέλθει ο ιός στα κύτταρα αυτά δεν θα μπορεί να πολλαπλασιαστεί. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ιών Ιός HIV Ιός της γρίπης Ιός της πολιομυελίτιδας Κορονοϊός Ερπητοιός Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) Ηπατίτιδα Β Ηπατίτιδα C Βακτηριοφάγοι Ιοειδή Ο πολλαπλασιασμός των ιών πραγματοποιείται στο εσωτερικό του κυττάρου ξενιστή. Σε πρώτη φάση ο ιός συνδέεται σε υποδοχείς στην επιφάνεια των κυττάρων. Σε επόμενο στάδιο το γενετικό υλικό του ιού (νουκλεϊκο οξύ) εισέρχεται στο εσωτερικό του κυττάρου, δηλαδή στο κυτταρόπλασμα. Για να ξεκινήσει ο πολλαπλασιασμός του ιού εξασφαλίζει από το κύτταρο τους απαραίτητους μηχανισμούς και υλικά. Ανάλογα με το είδος του γενετικού υλικού ακολουθεί διαφορετικό κύκλο ο ιός. Οι ιοί με δίκλωνο μόριο DNA ενσωματώνουν το γενετικό τους υλικό στο γονιδίωμα του κυττάρου. Εκεί παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα ανάλογα με το είδος του ιού. Με αυτό τον τρόπο το DNA του ιού διπλασιάζεται μαζί με το γονιδίωμα του κυττάρου, όταν αυτό αντιγράφεται. Στη συνέχεια ενεργοποιείται και εκφράζει τις πληροφορίες του, δηλαδή γίνεται παραγωγή των πρωτεϊνών του και σχηματισμός νέων ιών που θα προσβάλλουν κι άλλα κύτταρα. Οι RNA ιοί (στους οποίους περιλαμβάνεται και ο ιός του AIDS) πριν την ενσωμάτωση του γενετικού υλικού απαιτείται η μετατροπή του σε DNA με τη βοήθεια του ενζύμου αντίστροφη μεταγραφάση και στη συνέχεια γίνεται δίκλωνο. Τα στάδια που ακολουθούν είναι παρόμοια με αυτά που προαναφέρθηκαν στους DNA ιούς. Οι φάγοι διαθέτουν ένα εξωτερικό πρωτεϊνικό περίβλημα που ονομάζεται κεφαλή, στο εσωτερικό τους υπάρχει το γενετικό τους υλικό, το οποίο είναι συνήθως δίκλωνο DNA και μια ουρά με την οποία προσδένονται στον υποδοχέα του κυττάρου του βακτηρίου που μολύνουν. μόνο το DNA του ιού εισέρχεται στο εσωτερικό του κυττάρου. Εκεί θα χρησιμοποιήσει τα ένζυμα, τα υλικά και ΑΤΡ για να αναπαραχθεί. για να εξέλθουν οι νέοι ιοί από τα κύτταρα ακολουθεί λύση του κυτταρικού τοιχώματος του βακτηρίου (λυτικός κύκλος). Μερικές φορές ωστόσο ο ιός δεν καταστρέφει το κύτταρο που έχει μολύνει αλλά καθώσ το κύτταρο αναπαράγεται ο φάγος αντιγράφεται μαζί του (λυσιγόνος κύκλος).
Παθογόνος χαρακτηρίζεται ένας μικροοργανισμός, ο οποίος χρησιμοποιεί άλλον οργανισμό ως ξενιστή και του προκαλεί διαταραχές στην ομοιόσταση του και άρα ασθένειες Η απόδειξη ότι οι μικροοργανισμοί είναι η αιτία που προκαλεί την εμφάνιση πολλών ασθενειών πραγματοποιήθηκε χάρη στην εφεύρεση των μικροσκοπίων και στο έργο δύο σημαντικών ερευνητών, του Λουί Παστέρ και του Ρόμπερτ Κοχ. Η είσοδος παθογόνου μικροοργανισμού στον ξενιστή ονομάζεται μόλυνση, ενώ η εγκατάσταση και ο πολλαπλασιασμός του είναι η λοίμωξη. Όταν η ασθένεια μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο χαρακτηρίζεται ως μολυσματική. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί χωρίζονται σε ευκαρυωτικούς παθογόνους μικροοργανισμούς, προκαρυωτικούς παθογόνους μικροοργανισμούς και ιούς.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Μαργαρίτα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ
Ήταν η πρώτη κόρη του Ερρίκου Ε΄ δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ (1489–1568) από τον πρώτο γάμο του με τη Μαρία της Βυρτεμέργης (1496–1541), κόρη του Ερρίκου κόμη του Μονμπελιάρ και μετά της Βυρτεμβέργης. Παντρεύτηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1561 στην Ολεσνίτσα τον Ιωάννη δούκα του Μύνστερμπεργκ και Ελς (1509–1565) ως δεύτερη σύζυγός του. Με άδεια από τη Συνέλευση Ευγενών, το κάστρο και η κυριαρχία του Φράνκεσταϊν προορίζοντο για τη Μαργαρίτα ως ιδιοκτησία χηρείας της (wittum). Όμως μετά από τέσσερα χρόνια γάμου χωρίς παιδιά, ο Ιωάννης απεβίωσε και ο γιος του (από τον πρώτο του γάμο με τη Χριστίνα-Αικατερίνη του Σύντλοβιτς) Κάρολος-Χριστόφορος πώλησε το Φράνκενσταϊν. Αυτό προκάλεσε μία διαμάχη μεταξύ της Μαργαρίτας και του Καρόλου-Χριστοφόρου και των κληρονόμων του, η οποία διευθετήθηκε στις 25 Απριλίου 1577 με την παρέμβαση του αυτοκράτορα Ροδόλφου Β΄ των Αψούργων υπό την ιδιότητά του ως βασιλιά της Βοημίας. Εν τω μεταξύ η Μαργαρίτα επέστρεψε στο Μπράουνσβαϊγκ. Έζησε στην Αυλή του αδελφού της Ιουλίου μέχρι το 1569. Αυτός της έδωσε την κυριότητα και το κάστρο του Στάουφενμπουργκ, όπου αφιερώθηκε στη φροντίδα των πενήτων, των ασθενών και των ενδεών. Απεβίωσε στις 28 Οκτωβρίου 1580 στο Στάουφενμπουργκ. Παντρεύτηκε το 1561 τον Ιωάννη των Ποντιέμπραντυ δούκα του Μύνστερμπεργκ και Ελς. Δεν απέκτησαν παπογόνους. Johann Samuel Ersch: Allgemeine Encyklopädie der Wissenschaften und Künste, μέρος 2, τομ. 21, Gleditsch, 1842, σελ. 350 Γυναίκες στην εξουσία 1540-1570
Η Μαργαρίτα, γερμ.: Margarete von Braunsweig-Wolfenbüttel von Welfen (1516 ή 1517 - 28 Οκτωβρίου 1580, Στάουφενμπουργκ) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν κόρη του δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Mύνστερμπεργκ, Ελς και Μπέρνστατ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B2%CE%B1%CF%8A%CE%B3%CE%BA-%CE%92%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CF%85%CF%84%CE%B5%CE%BB
Παλαιοχώρα Χαλκιδικής
Ο οικισμός είναι έδρα του 6/Θ Δημοτικού Σχολείου Ζερβοχωρίων. Επίσης, στην Παλαιοχώρα λειτουργεί νηπιαγωγείο και Γυμνάσιο, εκπαιδευτήρια που εξυπηρετούν και τους γειτονικούς οικισμούς, όπως και πολυδύναμο Πολιτιστικό Κέντρο. Ενεργός είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος με την επωνυμία "Η ΕΛΠΙΣ" Παλαιόχωρας, καθώς επίσης και η Ομάδα γυναικών Παλαιόχωρας. Στον οικισμό διοργανώνεται καρναβάλι. Στην Παλαιόχωρα επίσης η λειτουργία του παραδοσιακού νερόμυλου του Δημητρίου Ντελή με καταρράκτη (στα 500μ. βόρεια του χωριού) συνδυάζεται με την πραγματοποίηση μιας λαμπρής λαογραφικής εκδήλωσης που αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες. Στην κεντρική πλατεία της πρώην κοινότητας βρίσκεται και το σπίτι του αειμνήστου δασκάλου και λαογράφου Δημητρίου Τσιότρα.
Η Παλαιοχώρα ή Παλαιόχωρα είναι χωριό και σήμερα ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα και έδρα του Δήμου Ζερβοχωρίων, στο νομό Χαλκιδικής, με 895 κατοίκους σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2001. Η θέση του είναι στους πρόποδες του όρους Χολομώντας.Το χωριό καταλαμβάνει παραδοσιακά εξέχουσα θέση στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη μεταποίηση κτηνοτροφικών προϊόντων.. Αξιοθέατο αποτελεί το δάσος Παλαιόχωρας-Ριζών. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου παρουσιάζει αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και χρονολογείται από το 1914. Σε ειδυλλιακή τοποθεσία βρίσκεται και ο Προφήτης Ηλίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
Βιοπληροφορική
Η βιοπληροφορική έχει γίνει ένα σημαντικό τμήμα πολλών πεδίων της βιολογίας. Στην πειραματική μοριακά βιολογία, βιοπληροφορικές τεχνικές όπως είναι η ανάλυση εικόνας και σήματος, επιτρέπουν την εξόρυξη χρήσιμων αποτελεσμάτων από τεράστιο αριθμό ακατέργαστων δεδομένων. Στο πεδίο της γενετικής και της γενωμική, βοηθάει στην αλληλούχιση και το σχολιασμό γονιδιωμάτων και των παρατηρηθεισών μεταλλαγών τους. Παίζει σημαντικό ρόλο στην εξόρυξη κειμένου (text mining) από τη βιολογική βιβλιογραφία και στην ανάπτυξη βιολογικών και γονιδιακών οντολογιών για να οργανωθούν και διερωτηθούν τα βιολογικά δεδομένα. Έχει ρόλο και στην ανάλυση της γονιδιακή και πρωτεϊνικής έκφρασης και ρύθμισης. Βιοπληροφορικά εργαλεία βοηθούν στη σύγκριση γενετικών και γονιδιωματικών δεδομένων και πιο γενικά στην κατανόηση των εξελικτικών πτυχών της μοριακής βιολογίας. Σε ένα άλλο επίπεδο ενσωμάτωσης, βοηθάει στην ανάλυση και την καταγραφή των βιολογικών μονοπατιών και δικτύων που αποτελούν σημαντικό μέρος της βιολογίας συστημάτων. Στη δομική βιολογία, βοηθάει στην προσομοίωση και μοντελοποίηση του DNA, RNA, πρωτεϊνών καθώς και βιομοριακών αλληλεπιδράσεων. Οι υπολογιστές έγιναν απαραίτητοι στη μοριακή βιολογία όταν πρωτεϊνικές ακολουθίες έγινε διαθέσιμες, αφότου ο Frederick Sanger προσδιόρισε την ακολουθία της ινσουλίνης στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η σύγκριση πολλαπλών ακολουθιών με το χέρι αποδείχθηκε μη πρακτική. Πρωτοπόρος στο πεδίο ήταν η Margaret Oakley Dayhoff, την οποία αποκάλεσε «μητέρα και πατέρα της βιοπληροφορικής», ο David Lipman, διευθυντής του National Center for Biotechnology Information (NCBI). Η Dayhoff συγκρότησε την πρώτη βάση δεδομένων με πρωτεϊνικές ακολουθίες, την οποία αρχικά δημοσίευσε ως βιβλίο, και πρωτοπόρησε σε μεθόδους στοίχισης ακολουθιών και μοριακής εξέλιξης. Τα βιολογικά μακρομόρια, όπως το DNA, το RNA και οι πρωτεΐνες, μπορούν να θεωρηθούν ως ακολουθίες συμβόλων, δηλαδή συμβολοσειρές. Για παράδειγμα το DNA μπορεί να θεωρηθεί ως μια ακολουθία χιλιάδων νουκλεοτιδίων ή βάσεων. Υπάρχουν τέσσερα είδη βάσεων και αντίστοιχα τέσσερα είδη νουκλεοτιδίων: η αδενίνη, η θυμίνη, η γουανίνη και η κυτοσίνη. Αντιστοιχίζοντας σε καθεμία απ' αυτές ένα σύμβολο, π.χ. «A» για την αδενίνη, «T» για τη θυμίνη, «G» για τη γουανίνη και «C» για την κυτοσίνη, μπορούμε να κατασκευάσουμε τέτοιες συμβολοσειρές (π.χ. «...AAGATCGGTAC...»). Κατά παρόμοιο τρόπο, οι πρωτεΐνες μπορούν να περιγραφούν ως ακολουθίες αμινοξέων. Αυτού του είδους η αναπαράσταση είναι ιδιαίτερα πρόσφορη για επεξεργασία σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που μπορεί να μας δώσει χρήσιμα αποτελέσματα. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Πληροφορικής, MSc in Data Science & Information Technologies, Specialization: Bioinformatics – Biomedical Data Science [1] Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, Τμήμα Βιολογίας, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) "Βιοπληροφορική - Υπολογιστική Βιολογία" Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Πανεπιστημίου Πατρών: «Πληροφορική Επιστημών Ζωής» Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) «Μεθοδολογία Βιοϊατρικής Έρευνας, Βιοστατιστική και Κλινική Βιοπληροφορική» Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) «Βιοπληροφορική» Τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) "Βιοπληροφορική και Νευροπληροφορική" Τμήμα Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Λαμία)
Η βιοπληροφορική (bioinformatics) είναι ένα διεπιστημονικό πεδίο που αναπτύσσει μεθόδους και εργαλεία λογισμικού για την κατανόηση βιολογικών δεδομένων. Ως ένα διεπιστημονικό πεδίο της επιστήμης, η βιοπληροφορική συνδυάζει την υπολογιστική επιστήμη, τη στατιστική, τα μαθηματικά και τη μηχανική για να αναλύσει και να ερμηνεύσει βιολογικά δεδομένα. Η βιοπληροφορική έχει χρησιμοποιηθεί για in silico (υπολογιστικές) αναλύσεις βιολογικών ερωτημάτων χρησιμοποιώντας μαθηματικές και στατιστικές τεχνικές. Ο όρος βιοπληροφορική περικλείει το μέρος των βιολογικών ερευνών όπου ο προγραμματισμός είναι μέρος της μεθοδολογίας, και αναφέρεται σε ειδικές διοχετεύσεις (pipelines) ανάλυσης που χρησιμοποιούνται συχνά, ειδικά στο πεδίο της γενομικής. Συχνές χρήσεις της βιοπληροφορικής περιλαμβάνουν την αναγνώριση υποψήφιων γονιδίων και μονονουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (SNPs). Συχνά αυτή η αναγνώριση γίνεται με σκοπό την κατανόηση της γενετικής βάσης μιας ασθένειας, μοναδικών προσαρμογών, επιθυμητών ιδιοτήτων (ειδικά στα γεωργικά είδη) ή τις διαφορές μεταξύ πληθυσμών. Θεωρώντας τα βιολογικά δεδομένα (DNA, RNA, πρωτεΐνες) ως ψηφιακή πληροφορία, εφαρμόζει αλγορίθμους για την επεξεργασία τους και την παραγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων με αποδοτικό τρόπο. Συνήθως χρησιμοποιούνται μέθοδοι κλάδων της τεχνητής νοημοσύνης, όπως η εξόρυξη δεδομένων (π.χ. νευρωνικά δίκτυα, μπεϋζιανά δίκτυα κλπ) και ο εξελικτικός υπολογισμός (π.χ. γενετικοί αλγόριθμοι).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE
Transformers: Η Εξέγερση των Θηρίων
Ο πλανήτης των Maximals, μιας προηγμένης φυλής Cybertronians με θηριώδεις λειτουργίες, δέχεται επίθεση από τον πλανητοφάγο σκοτεινό θεό Unicron. Οι κήρυκες του, οι Terrorcons και ένας στρατός από σκορπιούς Predacon, με επικεφαλής τον Scourge, επιδιώκουν να αποκτήσουν για τον κύριό τους το μεγαλύτερο κομμάτι της τεχνολογίας των Maximals, το Transwarp Key, το οποίο μπορεί να ανοίξει πύλες στο χώρο και στο χρόνο. Ο ηγέτης των Maximal, Apelinq, θυσιάζεται για να επιτρέψει στους άλλους Maximals να ξεφύγουν από τον πλανήτη πριν τον καταβροχθίσει η Unicron. Τώρα υπό τις διαταγές του Optimus Primal, οι Maximals χρησιμοποιούν το κλειδί για να πάνε στη Γη. Το 1994 στο Μπρούκλιν, ο πρώην στρατιωτικός ειδικός στα ηλεκτρονικά Νόα Ντίαζ αγωνίζεται να βρει δουλειά για να συντηρήσει την οικογένειά του και πείθεται από τον φίλο του Ρικ να κλέψει μια Porsche 911 για να την πουλήσει, μόνο για να ανακαλύψει ότι το αυτοκίνητο είναι το Autobot Mirage μεταμφιεσμένο. Ταυτόχρονα, η ασκούμενη στο μουσείο Ελένα Γουάλας μελετά ένα αρχαίο άγαλμα ενός γερακιού που φέρει το σύμβολο Maximal και το σπάει για να αποκαλύψει το μισό από το Transwarp Key που είναι κρυμμένο μέσα. Το κλειδί απελευθερώνει έναν ενεργειακό παλμό που ανιχνεύεται από τον Optimus Prime, ο οποίος καλεί τα άλλα Autobots. Ο Mirage έρχεται σε επαφή στη μέση της απόπειρας κλοπής του Νόα και ο Νόα καταλήγει να οδηγηθεί στην αποστολή των ρομπότ να ανακτήσει το κλειδί, ώστε να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να επιστρέψουν στον πλανήτη τους, τον Cybertron. Τραβηγμένοι από την υπογραφή του κλειδιού, οι Terrorcons φτάνουν στη Γη και η Έλενα εμπλέκεται στη σύγκρουση όταν οι κακοποιοί επιτίθενται στα Autobots έξω από το μουσείο. Ο Scourge απενεργοποιεί τον Bumblebee και κλέβει το μισό κλειδί πριν φτάσει το Maximal Airazor και τον διώξει. Η Airazor εξηγεί στα Autobots ότι οι Maximals κρύβονται στη Γη για χιλιάδες χρόνια και χώρισε το Transwarp Key στα δύο για να το κρατήσει μακριά από τα χέρια του Unicron. Παρά τον κίνδυνο, ο Optimus Prime επιμένει να επανασυναρμολογηθεί το κλειδί, ώστε τα Autobots να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να επιστρέψουν στο σπίτι, ενώ ο Νόα σχεδιάζει κρυφά να καταστρέψει το κλειδί για να κρατήσει τον κόσμο του ασφαλή. Οι μελέτες της Ελένα της επιτρέπουν να συμπεράνει ότι το άλλο μισό του κλειδιού πρέπει να βρίσκεται σε έναν κρυμμένο ναό στο Περού και η ομάδα ξεκινάει με το φορτηγό αεροπλάνο με κροταλία Autobot, Stratosphere. Στο Περού, συναντιούνται με τον τοπικό Autobot Wheeljack, ο οποίος τους οδηγεί στο ναό, αλλά σύντομα ανακαλύπτεται ότι το άλλο μισό του κλειδιού δεν είναι πια εκεί. Οι Terrorcons επιτίθενται για άλλη μια φορά και η μάχη τελειώνει με τον Scourge να διαφθείρει την Airazor με τη σκοτεινή ενέργεια του Unicron. Στη συνέχεια, τα Autobots συναντούν τον Optimus Primal και τους υπόλοιπους Maximals, οι οποίοι εξηγούν ότι μετακίνησαν το δεύτερο μισό του κλειδιού, εμπιστεύοντάς το σε μια ανθρώπινη φυλή με την οποία έχουν συνεργαστεί εδώ και χιλιετίες. Η διαφθορά του Scourge ξεπερνά την Airazor, την τρελαίνει και ο Primal αναγκάζεται να τη σκοτώσει για να σώσει την Ελένα. Μέσα στο χάος, ο Νώε προσπαθεί να καταστρέψει το δεύτερο μισό του κλειδιού, αλλά πείθεται να μην το κάνει από τον Optimus, μόνο για να το κλέψει ο Scourge, ο οποίος στη συνέχεια συναρμολογεί ξανά τα δύο μισά στην κορυφή ενός ηφαιστείου, χτίζοντας έναν πύργο και ανοίγοντας μια πύλη από πάνω Γη μέσω της οποίας θα φτάσει σύντομα ο Unicron. Βλέποντας πού τους οδήγησαν τα ιδιοτελή κίνητρά τους, ο Optimus Prime και ο Νόα συμφωνούν να συνεργαστούν για να νικήσουν τις δυνάμεις του κακού. Ενώ οι Autobots και Maximals πολεμούν τα Terrorcons και Predacons, ο Νόα και η Ελένα μπαίνουν κρυφά κοντά στο Transwarp Key, σχεδιάζοντας να το απενεργοποιήσουν με έναν κωδικό πρόσβασης που έχει αποκαλύψει η Ελένα. Στη μάχη, ο Mirage τραυματίζεται βαριά από τον Scourge, αλλά μεταμορφώνει το κατεστραμμένο σώμα του σε μια ηλεκτρική στολή για τον Νόα, ώστε να μπορούν να πολεμήσουν μαζί. Ο ενεργειακός παλμός που απελευθερώνεται από το κλειδί ενεργοποιεί μια αδρανοποιημένη κατάθεση Energon κάτω από την κοιλάδα όπου βρισκόταν ο Bumblebee, η οποία εμποτίζει το απενεργοποιημένο σώμα του με Energon και τον επαναφέρει στη ζωή, με την αναζωογόνηση του να αλλάζει το ρεύμα της μάχης. Ο Optimus Prime σκοτώνει το Scourge, αλλά όχι πριν ο τελευταίος καταστρέψει την κονσόλα ελέγχου για να αποτρέψει τον τερματισμό της. Πρόθυμος να θυσιαστεί, ο Prime καταστρέφει το κλειδί και καταρρέει την πύλη, αλλά ο Νόα και ο Primal καταφέρνουν να τον σώσουν από το να τον ρουφήξει στη δίνη που εκρήγνυται. Στον απόηχο της σύγκρουσης, η Ελένα λαμβάνει αναγνώριση για την ανακάλυψη του ναού στο Περού, ενώ ο Νόα παρακολουθεί μια συνέντευξη για μια δουλειά ασφαλείας, αλλά ανακαλύπτει ότι στην πραγματικότητα προσκαλείται να ενταχθεί στη μυστική κυβερνητική οργάνωση G.I. Joe. Σε μια σκηνή μεσαίων τίτλων, ο Νόα καταφέρνει να επισκευάσει τον Mirage χρησιμοποιώντας ανεπιθύμητα ανταλλακτικά Porsche από τον Ρικ, ο οποίος μαθαίνει ότι το αυτοκίνητο είναι Transformer. Άντονι Ράμος ως Νόα Ντίαζ: Ένας πρώην ειδικός σε στρατιωτικά ηλεκτρονικά που ζει με την οικογένειά του στο Μπρούκλιν, προσπαθώντας να τους υποστηρίξει. Ντομινίκ Φίσμπακ ως Ελένα Γουάλας: Ερευνητής αντικειμένων και ασκούμενος σε μουσείο. Λούνα Λόρεν Βέλεζ ως Μπρένα Ντίαζ: Η μητέρα του Νόα. Ντιν Σκοτ Βάσκες ως Κρις Ντίαζ: Ο μικρότερος αδερφός του Νόα που πάσχει από δρεπανοκυτταρική νόσο. Τόμπι Νουιγκόβι ως Ρικ: Ένας φίλος του Νόα που τον παραπέμπει στο μεγάλο αυτοκίνητο κλοπής. Ο χαρακτήρας του Νουιγκόβι στην ταινία βασίστηκε σε έναν κοινό καλύτερο φίλο του Κέιπλ, ο οποίος πέθανε πριν από τα γυρίσματα το 2021. Σάρα Στάιλς ως Τζίλιαν: Το αφεντικό της Ελένα, που συνεχίζει να παίρνει τα εύσημα για τη δουλειά της. Μάικλ Κέλι ως Πράκτορας Μπιουρκ: Ένας μυστικός στρατολόγος για το G.I. Joe. Πίτερ Κάλεν ως Optimus Prime: Ο ηγέτης της αντίστασης Autobot που μεταμορφώνεται σε ένα κόκκινο ημι-φορτηγό Freightliner FLA του 1987. Ο Κέιπλ αποκάλυψε στο Instagram ότι το ακάλυπτο πρόσωπο του Optimus Prime στην ταινία σχεδιάστηκε μετά από τον ίδιο τον Κάλεν.Ρον Πέρλμαν ως Optimus Primal: Ο αρχηγός των Maximals που μεταμορφώνεται σε γορίλα δυτικής πεδιάδας. Η θηριώδης λειτουργία του χαρακτήρα στην ταινία βασίστηκε σε αχρησιμοποίητο σχεδιασμό του που δημιουργήθηκε για να συμπεριληφθεί στην ταινία του 2017, Transformers: Ο Τελευταίος Ιππότης. Πίτερ Ντίνκλατζ ως Scourge: Ο αρχηγός των Terrorcons και ένας κυνηγός τροπαίων που μεταμορφώνεται σε ένα μαύρο ημιφορτηγό υλοτομίας Peterbilt 359. Μισέλ Γιο ως Airazor: Μία πολεμίστρια Maximal που μεταμορφώνεται σε πετρίτη γεράκι. Πιτ Ντέιβιντσον ως Mirage: Ένας κατάσκοπος Autobot που μπορεί να προβάλει ολογράμματα και μεταμορφώνεται σε μια ασημί-μπλε Porsche 964 Carrera RS 3.8. Ο Ντέιβιντσον περιέγραψε την έκφραση του Mirage ως "Η Μάσκα του Τζιμ Κάρεϊ συναντά τον Μπαγκς Μπάνι", αντί της επαναστατικής προσωπικότητάς του. Λίζα Κόσι ως Arcee: Ένας αιχμηρός σκοπευτής Autobot που μεταμορφώνεται σε μια κόκκινη-λευκή μοτοσυκλέτα Ducati 916. Κατά την προετοιμασία για τον ρόλο, η Κόσι προσπάθησε να τη γυμναστεί να "βρει τη σωστή φωνή" για τον χαρακτήρα. Τζον ΝτιΜάτζιο ως: Stratosphere: Ένας Autobot Air-Soldier που μεταμορφώνεται σε ένα φορτηγό αεροσκάφος Fairchild C-119 Flying Boxcar, το οποίο παρέχει μεταφορά για τα Autobots στην παγκόσμια περιπέτειά τους. Transit: Ένα Decepticon που μεταμορφώνεται σε λεωφορείο της Νέας Υόρκης, αλλά οι σκηνές αυτού του χαρακτήρα διαγράφηκαν λόγω του πιο σκοτεινού ύφους. Ντέιβιντ Σομπόλοφ ως: Rhinox: Ένας καταδρομέας Maximal που μεταμορφώνεται σε λευκό ρινόκερο. Battletrap: Ένας εκτελεστής Terrorcon που μεταμορφώνεται σε ένα πορτοκαλί ρυμουλκούμενο GMC TopKick C7000 της δεκαετίας του 1980. Σύμφωνα με τον Σομπόλοφ, σκέφτηκε να του εκφράσει τη φωνή του ως "τον πιο αδίστακτο χαρακτήρα που έχει κάνει ποτέ". Apelinq: Ο προηγούμενος αρχηγός των Maximal που μεταμορφώνεται σε γορίλα της δυτικής πεδιάδας και φέρνει ανασυρόμενες λεπίδες στα χέρια του. Μικέιλα Τζέι Ροντρίγκεζ ως Nightbird: Ένας νίντζα ​​Terrorcon που μεταμορφώνεται σε Nissan Skyline GT-R R33. Η Ροντρίγκεζ είναι η πρώτη τρανσέξουαλ ηθοποιός που συμμετέχει στο franchise. Κόλμαν Ντομίνγκο ως Unicron: Ένα Transformer σε μέγεθος πλανήτη που καταβροχθίζει κόσμους και λειτουργεί ως ο αρχηγός των Terrorcons. Αυτό σηματοδοτεί την πρώτη απεικόνιση ζωντανής δράσης του χαρακτήρα μετά από προηγουμένως υπονοήθηκε στο Ο Τελευταίος Ιππότης. Κρίστο Φερνάντες ως Wheeljack: Ένας επιστήμονας και μηχανικός Autobot που μεταμορφώνεται σε ένα καφέ και άσπρο πάνελ λεωφορείο Volkswagen Type 2 της δεκαετίας του 1970, ενώ μιλάει με μεξικάνικη προφορά. Τονγκάι Τσιρίσα ως Cheetor: Ένας Maximal που μεταμορφώνεται σε γατόπαρδο. Bumblebee: Ένα Autobot που μεταμορφώνεται σε ένα τροποποιημένο κιτρινόμαυρο Chevrolet Camaro της δεκαετίας του 1970, το οποίο αργότερα εξοπλίστηκε με επεκτάσεις παντός εδάφους.Freezer: Ένας στρατός από εντομοειδείς Terrorcons. Scorponok: Ένας στρατός από drones Predacon που μεταμορφώνονται σε σκορπιούς καλυμμένους με βρύα, πιστοί στον συνονόματο Decepticon από την πρώτη ταινία. Επίσημος ιστότοπος Transformers: Η Εξέγερση των Θηρίων στην IMDb
Το Transformers: Η Εξέγερση των Θηρίων (πρωτότυπος αγγλικός; τίτλος: Transformers: Rise of the Beasts) είναι μία Αμερικάνικη ταινία βασισμένη στην σειρά παιχνιδιών της Hasbro, Transformers, κυρίως επηρεασμένη από την ιστορία Beast Wars. Είναι η έβδομη ταινία της σειράς ταινιών Transformers και συνέχεια του Bumblebee (2018). Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Στίβεν Κέιπλ Τζούνιορ με το σενάριο να έχει γραφτεί από τους Τζόμπι Χάρολντ, Ντέρνελ Μετέιερ, Τζος Πίτερς, Έρικ Χόουμπερ και Τζον Χόουμπερ. Πρωταγωνιστούν οι Άντονι Ράμος, Ντομινίκ Φίσμπακ και Λόρεν Βέλεζ ως άνθρωποι και οι Πίτερ Κάλεν, Πιτ Ντέιβιντσον, Λίζα Κόσι, Κρίστο Φερνάντες, Τζον ΝτιΜάτζιο, Ρον Πέρλμαν, Μισέλ Γιο, Ντέιβιντ Σομπόλοφ, Πίτερ Ντίνκλατζ, Εμτζέι Ροντρίγκεζ και Τόμπι Νουιγκόβι. Μετά την επιτυχία του Bumblebee, η σεναριογράφος Κριστίνα Χόντσον δήλωσε πως έχει ιδέες για την συνέχεια, με τον Τζον Σίνα να δηλώνει ενδιαφέρον για να επιστρέψει στην συνέχεια. Το Transformers: Η Άνοδος των Θηρίων ανακοινώθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 2019 λόγω της επιτυχίας του Bumblebee. Τον Φεβρουάριο του 2020, ο τίτλος της ταινίας ανακοινώθηκε μετά τον δουλευτικό τίτλο Transformers: Η Συμμαχία των Θηρίων (Transformers: Beast Alliance). Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2021 στο Λος Άντζελες, στο Μάτσου Πίτσου, το Μόντρεαλ και στο Μπρούκλιν και ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.Το Transformers: Rise of the Beasts είναι προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στις 9 Ιουνίου του 2023 από την Paramount Pictures. Έλαβε μικτά σχόλια από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν τις σκηνές δράσεις και τις βελτιώσεις σε σχέση με τις τέσσερις προηγούμενες ταινίες της σειράς πριν από το Bumblebee, αλλά οι επικρίσεις στοχεύουν κυρίως την κορύφωση. Έχει εισπράξει πάνω από $439 εκατομμύρια παγκοσμίως απέναντι σε έναν προϋπολογισμό $195–200 εκατομμυρίων, γίνοντας εισπρακτική αποτυχία και η ταινία του franchise με τις χαμηλότερες εισπράξεις. Ένα πρίκουελ κινουμένων σχεδίων με τίτλο Transformers Ένα είναι προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 2024.
https://el.wikipedia.org/wiki/Transformers:_%CE%97_%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%98%CE%B7%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD
Μίνθη Ηλείας
Το παλαιότερο όνομα ήταν Άλβενα και το 1927 με το Β.Δ. 4.11.1927 (ΦΕΚ 306/1927) μετονομάστηκε σε Μίνθη από το ομώνυμο βουνό. Η πιο παλιά μαρτυρία για το χωριό είναι αυτή που αναφέρεται στη συμμετοχή των Αλβενέων στον Τουρκο-Βενετικό πόλεμο 1463-1479 υπό τους αρχηγούς Μήτρο Αλβενιώτη και Γιάννη Άγριο. Η δεύτερη μαρτυρία είναι εκείνη που δείχνει η χορογραφική καταγραφή από τους Ενετούς το 1689 και το 1700. Τότε είχε 42 και 149 κατοίκους αντίστοιχα. Η Άλβενα (ή Άλβαινα) μνημονεύεται στο δημοτικό τραγούδι "Του Κοντοβουνήσιου" (και σε παραλλαγή αυτού): "Τρία Πουλάκια κάθονται στο Κάστρο της Πλατιάνας. Τό 'να τηρά την Άλβαινα και τ' άλλο την Παλούμπα, το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει: -Σαν ήθελες να παντρευτείς, να πάρεις την Ελένη, τα πρόβατα τί τά 'θελες, τα γίδια που μαζώνεις;..." Η Μίνθη είναι γενέτειρα του Εθνομάρτυρα και Φιλικού επισκόπου Μεθώνης Γρηγορίου Παπαθεοδώρου για τον οποίο ο ιστορικός Κόκκινος αναφέρει ότι ήταν ο τρίτος κατά σειράν ιεράρχης του 1821 μετά τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Βρεσθένης Θεοδώρητο. Μίνθη Αρχειοθετήθηκε 2021-04-29 στο Wayback Machine. Άλβαινα Ολυμπίας
Η Μίνθη (παλαιότερη ονομασία Άλβαινα ή Άλβενα) είναι ορεινό χωρίο του νομού Ηλείας του δήμου Ζαχάρως. Βρίσκεται στις πλαγιές του ομώνυμου βουνού σε υψόμετρο 760 μέτρων κι είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της πρώην επαρχίας Ολυμπίας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 144 κάτοικοι. Απέχει οδικά 21 χιλιόμετρα από την έδρα του Δήμου, τη Ζαχάρω. Η κτηματική περιφέρεια του χωριού ανέρχεται σε 16.500 στρέμματα και συνορεύει με 12 χωριά. Η Μίνθη είχε πλούσια βλάστηση, τα δάση της οποίας όμως έπαθαν μεγάλες καταστροφές στις μεγάλες πυρκαγιές της Πελοποννήσου το καλοκαίρι του 2007.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BD%CE%B8%CE%B7_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
Βιβλιοθήκη χημείας
Στις βιβλιοθήκες χημείας, η συλλογή απαρτίζεται αποκλειστικά από υλικό που αφορά την συγκεκριμένη επιστήμη και ίσως ένα μέρος της να σχετίζεται με παρόμοιες θετικές επιστήμες όπως είναι η βιολογία και άλλες. Το υλικό αυτό πρέπει να ενημερώνεται συνεχώς καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται και συνεχώς γίνονται σημαντικές αλλαγές και γεγονότα που αναιρούν άλλα και επηρεάζουν τις θετικές επιστήμες.Ο καλύτερος τρόπος για την συνεχή ενημέρωση της συλλογής είναι η συνδρομή σε περιοδικά έντυπα και ηλεκτρονικά. Επίσης, η βιβλιοθήκες χημείας συνήθως διαθέτουν συνδρομή και σε εξειδικευμένες βάσεις χημείας και θετικών επιστημών όπως είναι οι παρακάτω: Scifinder Scholar Reaxys Web of Science PubMed Scopus Στην Ελλάδα βιβλιοθήκες χημείας ή θετικών επιστημών υπάρχουν μόνο στα Πανεπιστήμια όπου έχουν τμήματα χημείας που είναι τα εξής: Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Πανεπιστήμιο Πατρών Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Πανεπιστήμιο Ηρακλείου Στο εξωτερικό υπάρχουν αρκετές ειδικές βιβλιοθήκες χημείας όπως στο: University of Illinois - Chemistry Library University of California - Chemistry Library University of Cambridge - Chemistry Library University of Pennsylvania - Chemistry Library University of Toronto - Chemistry Library Μονιάρου-Παπακωνσταντίνου, Βαλεντίνη. Αρχές βιβλιοθηκονομίας- Είδη βιβλιοθηκών. Αθήνα: Τεχνολογικό εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας, 1997. Τμήμα Χημείας. 1 Ιαν. 2014. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 26 Νοε. 2013 <http://www.chem.auth.gr/index.php>.
Η βιβλιοθήκη χημείας είναι ειδική βιβλιοθήκη σχετική με το αντικείμενο της χημείας. Η χημεία είναι ένα εξειδικευμένο γνωστικό πεδίο με το οποίο ασχολείται περιορισμένο κοινό. Υπάρχουν σε βιβλιοθήκες τεκμήρια που έχουν σχέση με τη χημεία ή μιλούν για βασικές αρχές της, αλλά δεν ανταποκρίνονται σε εξειδικευμένες έρευνες. Πλούσιο υλικό χημείας βρίσκεται συχνά σε βιβλιοθήκες χημείας ή βιβλιοθήκες θετικών επιστημών. Αυτές οι βιβλιοθήκες κατατάσσονται στις ειδικές βιβλιοθήκες, καθώς απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό και έχουν υλικό που αφορά στις επιστήμες που ασχολούνται και συνήθως είναι βιβλιοθήκες πανεπιστημίων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
Κίνημα της 4ης Μαΐου
Η ατμόσφαιρα και η πολιτική διάθεση που προέκυψε γύρω στο 1919 ήταν στο επίκεντρο μιας σειράς ιδεών που διαμόρφωσαν τον 20ο αι. της Κίνας. Η δυναστεία Τσινγκ είχε διαλυθεί το 1911, σηματοδοτώντας το τέλος χιλιάδων ετών αυτοκρατορικής κυριαρχίας στην Κίνα, και θεωρητικά εγκαινίασε μια νέα εποχή στην οποία η πολιτική εξουσία ανήκε μόνο κατ' όνομα στον λαό. Η Κίνα έγινε ένα κατακερματισμένο έθνος στο οποίο κυριαρχούσαν διεθαρμένοι πολέμαρχοι, οι οποίοι ασχολούνταν περισσότερο με την πολιτική δύναμη και τους περιφερειακούς στρατούς παρά με το εθνικό συμφέρον. Μετά το θάνατο του Γιουάν Σικάι το 1916, η κυβέρνηση στο Πεκίνο επικεντρώθηκε στην καταστολή της εσωτερικής διαφωνίας και δεν μπορούσε να κάνει πολλά για να αντιμετωπίσει την ξένη επιρροή και τον έλεγχο. Το κίνημα της 1ης Μαρτίου στην Κορέα το 1919, η Ρωσική Επανάσταση του 1917, οι ήττες από ξένες δυνάμεις και η παρουσία σφαιρών επιρροής φούντωσαν τον κινεζικό εθνικισμό μεταξύ της αναδυόμενης μεσαίας τάξης και των πολιτιστικών ηγετών.Ήδη το 1915, οι φοιτητές είχαν διαμαρτυρηθεί ενάντια στον Γιουάν Σικάι, του πιο ισχυρού πολέμαρχου της εποχής, τόσο επειδή επέτρεψε στην Ιαπωνία να επεκτείνει την εμβέλειά της στη βορειοανατολική Μαντζουρία όσο και επειδή είχε ορίσει τον εαυτό του αυτοκράτορα μιας νέας δυναστείας. Ήταν επίσης το 1915 που ο νεαρός διανοούμενος Τσεν Ντουσιού, αργότερα συν-ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, ίδρυσε τη Νέα Νεολαία, ένα περιοδικό που τα επόμενα χρόνια θα δημοσίευε πολυάριθμα δοκίμια που κριτίκαραν τον ιμπεριαλισμό, την κυριαρχία των πολέμαρχων και τα συντηρητικά πολιτισμικά πρότυπα, τονίζοντας ότι η διπλωματική αδυναμία της Κίνας ήταν μόνο το σύμπτωμα μιας βαριάς ασθένειας. Mitter, Rana (2005). A Bitter Revolution: China's Struggle with the Modern World. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280605-5. Zhou, Cezong· Chow, Tse-Tsung (1960). The May Fourth Movement: Intellectual Revolution in Modern China. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-55751-2. A Dictionary of World History. Oxford University Press. 2006. ISBN 978-0-19-920247-8. Palmowski, Jan (1997). A Dictionary of Twentieth-century World History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280016-9. Stearns, Peter N. (2008). The Oxford Encyclopedia of the Modern World. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517632-2.
Το Κίνημα της 4ης Μαΐου ήταν μια πνευματική επανάσταση και κίνημα κοινωνικοπολιτικής μεταρρύθμισης που συνέβη στην Κίνα το 1917–21. Το κίνημα κατευθυνόταν προς την εθνική ανεξαρτησία, τη χειραφέτηση του ατόμου και την ανοικοδόμηση της κοινωνίας και του πολιτισμού.Το κίνημα πήρε το όνομά του από τη μαζική λαϊκή διαμαρτυρία που έλαβε χώρα στην Κίνα τον Μάιο του 1919, μετά την ανακοίνωση των όρων της Συνθήκης των Βερσαλλιών που ολοκλήρωσε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τη συνθήκη, τα εδαφικά δικαιώματα της Γερμανίας στην Κίνα δεν επιστράφηκαν στους Κινέζους, όπως αναμενόταν, αλλά παραδόθηκαν στους Ιάπωνες. Η έκρηξη της λαϊκής οργής συνενώθηκε σε έναν νέο εθνικισμό με επαναλαμβανόμενες κραυγές για μια "νέα κουλτούρα" που θα επανέφερε την Κίνα στην πρώην διεθνή της θέση. Πολλοί πίστευαν ότι η διέξοδος από τα προβλήματα της Κίνας ήταν η υιοθέτηση των δυτικών αντιλήψεων της ισότητας και της δημοκρατίας και η εγκατάλειψη της κομφουκιανικής προσέγγισης που τόνιζε την ιεραρχία στις σχέσεις και την υπακοή. Η επιστήμη και η δημοκρατία έγιναν οι ουσιώδεις λέξεις της εποχής.Το κίνημα ξεκίνησε στην Κίνα γύρω στο 1916, μετά την αποτυχία της Επανάστασης του 1911 να εγκαθιδρύσει μια δημοκρατική κυβέρνηση, και συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1920. Μετά την 4η Μαΐου 1919, εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Κίνα, πρωτοστατώντας σε μια ταχεία ανάπτυξη της μαζικής συνείδησης και της πολιτιστικής αλλαγής, και κορυφώθηκε με την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας το 1921, με την αναδιοργάνωση του Κουομιντάνγκ (Εθνικιστικό Κόμμα Κίνας) το 1924 και την ίδρυση ενός ενιαίου μετώπου μεταξύ του Κουομιντάνγκ και του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_4%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85
Ψήφισμα του Μοντεβιδέο
Γενική Διάσκεψη της Ουνέσκο. Όγδοη συνεδρίαση. Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη), 1954. Το ψήφισμα υιοθετήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1954, στην 18η σύγκληση της ολομέλειας. IV.1.4.422Η Γενική Διάσκεψη, Έχοντας συζητήσει την έκθεση του Γενικού Διευθυντή για την διεθνή εκστρατεία συλλογής υπογραφών υπέρ της Εσπεράντο (8C/PRG/3),IV.1.4.4221Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα που πέτυχε η Εσπεράντο στο πεδίο των διεθνών πνευματικών σχέσεων και την επαναπροσέγγιση των λαών του κόσμου,IV.1.4.4222Αναγνωρίζοντας ότι αυτά τα αποτελέσματα συμφωνούν με τους στόχους και τα ιδανικά της Ουνέσκο,IV.1.4.4223Λαμβάνει υπόψη ότι αρκετά κράτη μέλη έχουν ανακοινώσει την προθυμία τους να εισάγουν ή να επεκτείνουν την διδασκαλία της Εσπεράντο στα σχολεία και τα ιδρύματα ανώτερης εκπαίδευσης τους, και ζητά από αυτά τα κράτη μέλη να κρατούν τον γενικό διευθυντή ενημερωμένο για τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί σε αυτό το πεδίο,IV.1.4.4224Εξουσιοδοτεί τον Γενικό Διευθυντή να παρακολουθεί τις τρέχουσες εξελίξεις για τη χρήση της Εσπεράντο στην εκπαίδευση, στις επιστήμες και τον πολιτισμό, καθώς και να συνεργάζεται με τον Παγκόσμιο Οργανισμό της Εσπεράντο σε θέματα που αφορούν και τους δύο οργανισμούς. Εσπεράντο Ουνέσκο Περισσότερες πληροφορίες για το ψήφισμα
Το Ψήφισμα του Μοντεβιδέο (κοινή ονομασία του Ψηφίσματος IV.4.422-4224) ψηφίστηκε στο Μοντεβιδέο, της Ουρουγουάης, στις 10 Δεκεμβρίου 1954, κατά τη διάρκεια της Γενικής Διάσκεψης της Ουνέσκο. Υποστηρίζει την επίσημη χρήση της τεχνητής γλώσσας Εσπεράντο ως διεθνή βοηθητική γλώσσα, συνιστώντας στον Γενικό Διευθυντή της Ουνέσκο να ενημερώνεται για τις πρόσφατες εξελίξεις για την χρήση της Εσπεράντο. Το ψήφισμα του Μοντεβιδέο ήταν ο καρπός μιας μεγάλης εκστρατείας του Ίβο Λαπέννα. Το 1977 ο Γενικός Διευθυντής της Ουνέσκο επισκέφθηκε το Παγκόσμιο Συνέδριο της Εσπεράντο, το οποίο έλαβε χώρα στο Ρέυκιαβικ, της Ισλανδίας. Το 1985 η Ουνέσκο πέρασε ένα ακόμη ψήφισμα, προτείνοντας στα κράτη μέλη της να ενθαρρύνουν την διδασκαλία της Εσπεράντο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%BF
Σιδηροδρομικός Σταθμός Κορίνθου (παλαιός)
Το κτήριο του σταθμού με τη σημερινή του μορφή κατασκευάστηκε το 1955. Ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε το κτήριο ήταν ο Αντώνης Δραγούμης. Ο σταθμός κατασκευάστηκε σύμφωνα με τη γενική εικόνα της Κορίνθου την εποχή εκείνη. Έχει γίνει μέριμνα για την αντισεισμική λειτουργία του κτηρίου, ενώ υπάρχουν ζωγραφισμένα θέματα της μυθολογίας της περιοχής στις αίθουσες και το προστύλιο του σταθμού. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι το μοναδικό της πόλης στο οποίο υπάρχουν εκτενείς αναφορές στην ιστορία της πόλης. Στο χώρο υπάρχουν επίσης αντλιοστάσια, μηχανοστάσιο και βοηθητικά κτήρια για τη λειτουργία του σταθμού. Κάποια από αυτά χρονολογούνται από το 1929 και άλλα από το 1916. Το κτήριο στη πρώτη του μορφή κατασκευάστηκε από την εταιρεία Σιδηροδρόμων Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου.
Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Κορίνθου ήτας σιδηροδρομικός σταθμός στην Κόρινθο, επί των γραμμών Πειραιά - Πάτρας και Κορίνθου - Καλαμάτας. Ο σταθμός εγκαινιάστηκε το 1884. Στις 9 Ιουλίου 2007, ο σταθμός έπαυσε να λειτουργεί, καθώς αντικαταστάθηκε από τον νέο ομώνυμο σταθμό, ενώ ο παλαιός χρησιμοποιείται μόνο για εκδρομική λειτουργία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%85_(%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%82)