title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
La casa de papel | Η σειρά επικεντρώνεται σε δύο μεγάλες ληστείες μίας ομάδας ληστών, ενώ παράλληλα δημιουργούνται διάφορα προβλήματα, έρωτες, θάνατοι και πολλά άλλα. Στη Μαδρίτη, ένας μυστηριώδης άνδρας γνωστός ως "Ο Καθηγητής" στρατολογεί μια ομάδα οκτώ ατόμων, που επιλέγουν πόλεις για κωδικούς ονομάτων, για να πραγματοποιήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο που περιλαμβάνει την είσοδο στο Βασιλικό Νομισματοκοπείο της Ισπανίας και τη διαφυγή με 984 εκατομμύρια ευρώ. Αφού εγκλειστούν 67 όμηροι μέσα στο Νομισματοκοπείο, η ομάδα σχεδιάζει να παραμείνει για 11 ημέρες για να εκτυπώσει τα χρήματα, ενώ έρχεται αντιμέτωπη με τις αστυνομικές δυνάμεις, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και η επιθεωρήτρια Ρακέλ Μουρίγιο. Στα γεγονότα που διαδέχθηκαν την αρχική ληστεία, η ομάδα, αναγκάζεται να κρυφτεί και ετοιμάζεται για μια δεύτερη ληστεία, αυτή τη φορά στην Τράπεζα της Ισπανίας. Με ίδια πρόσωπα αλλά και με νέες προσθήκες, έρχεται αντιμέτωπη ξανά με ομήρους και αστυνομικές δυνάμεις. Η σειρά προβλήθηκε στην Ισπανία σε έναν κύκλο χωρισμένο σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος, σε 9 επεισόδια, από από 2 Μαΐου έως 27 Ιουνίου 2017 και το δεύτερο, σε 6 επεισόδια, από 16 Οκτωβρίου έως 23 Νοεμβρίου 2017. Τα επεισόδια είχαν διάρκεια 60-80 λεπτά. Στο τέλος του 2017 το Netflix αγόρασε τη σειρά και μοίρασε τα 15 επεισόδια σε 22 που διαρκούν 40-50 λεπτά. Στις 25 Δεκεμβρίου 2017 προβλήθηκε το πρώτο μέρος σε 13 επεισόδια και στις 6 Απριλίου 2018 το δεύτερο σε 9 επεισόδια. Η νέα αυτή διανομή εκτόξευσε την επιτυχία της σειράς παγκοσμίως κι έτσι το Netflix ανακοίνωσε τον Απρίλιο του 2018 ότι ετοιμάζεται ένας δεύτερος κύκλος που προβλήθηκε το 2019. Στις 25 του Οκτωβρίου 2018 το Netflix ανακοίνωσε με ένα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα την έναρξη των γυρισμάτων του δεύτερου κύκλου της σειράς. Ανακοινώθηκαν επίσης οι συμμετοχές των Χοβίκ Κεουτσκέριαν ως ''Μπογκοτά'', Νάτζουα Νίμρι ως ''Αλίθια'', Φερνάντο Κάγιο ως ''Ταμάγιο'' και Ροντρίγκο ντε λα Σέρνα ως ο ''Παλέρμο''. Ο δεύτερος κύκλος προβλήθηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος προβλήθηκε στις 19 Ιουλίου 2019, ενώ το δεύτερο έγινε διαθέσιμο στις 3 Απριλίου 2020. To πέμπτο και τελευταίο μέρος της σειράς (3ος κύκλος) χωρίστηκε σε 2 "τόμους" όπου ο πρώτος έγινε διαθέσιμος στις 3 Σεπτεμβρίου 2021,ενώ ο δεύτερος στις 3 Δεκεμβρίου 2021. 2017 : Βραβείο Ίρις καλύτερου σεναρίου 2017 : Βραβείο στο FesTVal Τηλεόρασης και ραδιοφώνου της Βιτόρια, βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης σειράς 2018 : Βραβείο Β' Ανδρικού ρόλου του ισπανικού σωματείου Ηθοποιών στον Πέδρο Αλόνσο 2018 : Περιοδικό Fotogramas de Plata, βραβείο κοινού για την καλύτερη ισπανική σειρά 2018 : Βραβείο Ίρις Καλύτερης ηθοποιού στην Ούρσουλα Κορμπερό 2018 : Διεθνές βραβείο Έμμυ, Καλύτερη δραματική σειρά Το Netflix ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 2020 ότι θα δημιουργήσει μία Νοτιοκορεάτικη διασκευή της σειράς, όπου οι χαρακτήρες και η υπόθεση της σειράς θα μοιάζουν, αλλά θα είναι κοντά στη Νοτιοκορεάτικη κουλτούρα. Τον Νοέμβριο του 2021 ανακοινώθηκε μία spin-off σειρά με τίτλο Berlín, που θα κάνει πρεμιέρα το 2023. Ερμίδη, Αφροδίτη (13 Μαΐου 2019). «Αποκλειστική συνέντευξη με τον δημιουργό του «La casa de papel», Άλεξ Πίνα». www.documentonews.gr. Documento. Σελίδα στο IMDb Σελίδα στο antena3.com Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Instagram | Η τέλεια ληστεία (πρωτότυπος ισπανικός τίτλος: La casa de papel, μετάφραση: Το χάρτινο σπίτι) είναι ισπανική αστυνομική δραματική τηλεοπτική σειρά, παραγωγής 2017-2021 του ισπανικού τηλεοπτικού σταθμού Antena 3 και αργότερα του Netflix. Η σειρά αρχικά προβλήθηκε από τις 2 Μαΐου μέχρι τις 23 Νοεμβρίου του 2017 στο ισπανικό κανάλι Antena 3 με συνολικά 15 επεισόδια. Το Netflix αγόρασε τη σειρά αργότερα και ξεκίνησε την προβολή της τον Δεκέμβριο του 2017, έτσι το κοινό της αυξήθηκε κατακόρυφα και έγινε η πιο δημοφιλής μη αγγλόφωνη σειρά στην ιστορία του Netflix ενώ εμφανίζεται 199η ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς σειρές στις προτιμήσεις του κοινού στο IMDb. Το Netflix, μετά τη μεγάλη επιτυχία της σειράς, αποφάσισε να δημιουργήσει και δεύτερο κύκλο χωρισμένο σε δύο μέρη. Έτσι, στις 19 Ιουλίου του 2019 έκανε πρεμιέρα στη διαδικτυακή υπηρεσία Netflix ο δεύτερος κύκλος με το τρίτο μέρος της σειράς. Στις 3 Απριλίου 2020 έκανε πρεμιέρα το 4ο μέρος. Αργότερα, ανακοινώθηκε η ανανέωση της σειράς για 5ο μέρος (3ος κύκλος), χωρισμένο σε 2 τόμους. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε στις 3 Σεπτεμβρίου 2021,ενώ ο δεύτερος τόμος κυκλοφόρησε στις 3 Δεκεμβρίου ολοκληρώνοντας τη σειρά. Εκτός από το τραγούδι των τίτλων My life is going on, που τραγουδάει η Cecilia Krull, συχνά ακούγεται κατά τη διάρκεια πολλών σκηνών το τραγούδι-ύμνος της ιταλικής Αντίστασης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, Bella ciao. | https://el.wikipedia.org/wiki/La_casa_de_papel |
Πανιώνιος (ποδόσφαιρο) | Σε εφημερίδες της πόλης αναφέρονται στο διάστημα 1890-1893 ποδοσφαιρικοί αγώνες των μελών του μουσικογυμναστικού σωματείου Ορφεύς Σμύρνης μεταξύ τους, με ομάδες ναυτών σε ξένα εμπορικά και πολεμικά πλοία και με συλλόγους αλλοδαπών κατοίκων (Football Club Smyrna, Bournobat JAA). Το άθλημα στη Σμύρνη έφεραν Άγγλοι, οι οποίοι διέμεναν κυρίως στη συνοικία του Μπουρνόβα. Εκεί δημιούργησαν γήπεδο, όπου έως το 1904 διεξάγονταν οι διεθνούς εμβέλειας Πανιώνιοι Αγώνες και αποτέλεσε έδρα της Bournobat Juniors Athletic Association of Smyrna, αγγλικής ένωσης με αρκετούς Έλληνες αθλητές. Από αυτούς, στο ποδόσφαιρο ξεχώριζαν οι: Αγγελόπουλος, Αναγνωστόπουλος, Αργυρίου, Γριμάνης, Καλομοίρης, Καραράς, Κεντρωτής, Κόγκος, Κούτελης, Μεγαρίδης, Παστουρμαντζής και Περώνης. Η JAA διασπάστηκε το 1908 σε δύο μέρη και το ένα εντάχθηκε στον προϋπάρχοντα (ίδρ. 1900 περίπου) Ερμή, ενώ το άλλο σχημάτισε το βραχύβιο Θησέα Μπουρνόβα. Το 1895 συγκροτήθηκε η πρώτη οργανωμένη ποδοσφαιρική ομάδα του σωματείου Γυμνάσιον Σμύρνης, το οποίο επανενώθηκε με τον Ορφέα τον Οκτώβριο του 1898 (πενταετία μετά την αρχική του αποχώρηση), υπό τη νέα ονομασία Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης. Παίκτες του τελευταίου επιλέχθηκαν στην αντιπροσωπευτική μικτή της Σμύρνης για τους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών το 1906, όπου και κατέλαβαν τη 2η θέση επί τεσσάρων ομάδων. Πάντως, κορμός εκείνης της αποστολής υπήρξαν οι ποδοσφαιριστές της Bournobat JAA. Το επόμενο διάστημα ο Πανιώνιος πήρε τα ποδοσφαιρικά σκήπτρα της πόλης. Ως εκπρόσωπός της επίσης, στις 2 Μαρτίου 1908 νίκησε με 3-1 (ημίχρ. 1-1) τη μικτή Αθηνών-Πειραιώς (από παίκτες των Εθνικού ΓΣ Αθηνών, Πανελλήνιου ΓΣ και Πειραϊκού Συνδέσμου) σε φιλικό αγώνα που διεξήχθη στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου, παρουσία του διαδόχου τότε Κωνσταντίνου και μελών της ελληνικής βασιλικής οικογένειας. Ο Πανιώνιος αγωνίστηκε με "κατερύθρους μπλούζας και λευκά πανταλόνια" και την ακόλουθη σύνθεση κατά την ορολογία της εποχής: τερματιστής: Κ. Μαλκότσης οπισθοφύλακες: Α. Μωραϊτίνης, Κ. ή Ν. Λάσκαρις (αρχηγός) μέσοι: Ν. Νικολαΐδης, Χ. Βεντιρόζος, Ι. Χριστιανούδης εμπροσθοφύλακες: Δ. Λάσκαρις, Κ. Βύζιος, Γ. Νικολαΐδης, Ν. Απέργης και Θεμ. Κωνσταντινίδης.Στα τέλη του 1909 ο Πανιώνιος έδωσε τρεις αγώνες στην Αθήνα, αμέσως μετά τη λήξη του 2ου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που είχε διοργανώσει ο ΣΕΓΑΣ. Ο Πανιώνιος νίκησε με 5-3 τον πρόσφατο τότε πρωταθλητή Ελλάδος «Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο» -τον μετέπειτα Παναθηναϊκό-, ήρθε ισόπαλος 1-1 με τη Μικτή Πειραιά και ηττήθηκε με 2-3 από τη Μικτή Αθηνών. Μια φωτογραφία του 1909 με κύπελλο ίσως προέρχεται από αυτό το τουρνουά. Είναι γνωστό πως ο Πανιώνιος και οι άλλες ομάδες της Σμύρνης (Απόλλων, Αρμενική, Μπουρνόβας, Πέλοψ Μελαντίας, Μακάμπι, Αλτάι (τουρκική), Ευαγγελική Σχολή, Σχολή Μπάρξερ) διοργάνωναν τουρνουά και κάποιο υποτυπώδες πρωτάθλημα. Σώζονται φωτογραφίες από αγώνες του Πανιωνίου στο στάδιό του. Αναφέρεται, ότι το 1910 το Κύπελλο Πανιωνίου κατέκτησε η Σχολή Μπάρξερ. Το 1911 ο Πανιώνιος έχασε το πρωτάθλημα από την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και το 1922 από τον Απόλλωνα. Όμως, κατέκτησε την πρώτη θέση το 1913-1914, όπως φαίνεται σε μια φωτογραφία με κύπελλο, στην οποία διακρίνονται οι παίκτες: Χ. Βεντιρόζος, Μαγγανιώτης, Θ. Δημητρίου, Αντ. Πατιάδης και Σ. Δεσποτόπουλος. Την ισχύ της ομάδας αυτής αποδεικνύει και το γεγονός ότι το 1914 στην ενδεκάδα της Μικτής Σμύρνης συμμετείχαν οκτώ παίκτες του Πανιωνίου. Προπονητής της ομάδας, από το 1909 τουλάχιστον, ήταν ο γυμναστής Σοφ. Μάγνης. Το 1920 στην Εθνική ομάδα που συγκροτήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, συμμετείχαν οι εξής τρεις (3) ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου: Αντώνιος Φωτιάδης (τερματοφύλακας), Θεόδωρος Δημητρίου (ο Μπέμπης ή Μπίμπος, αριστερός ακραίος επιθετικός) και ο αναπληρωματικός Σωτήριος Δεσποτόπουλος (μέσος). Αντιμετώπισαν τη Σουηδία στις 28 Αυγούστου 1920, σε έναν αγώνα ο οποίος θεωρείται από τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία FIFA ως ο πρώτος της εθνικής Ελλάδας (και μοναδικός επίσημος πριν τη δημιουργία της ΕΠΟ το 1926). Άμαθοι σε γήπεδο με χόρτο, οι παίκτες ταλαιπωρήθηκαν και στο 8ο μόλις λεπτό έμειναν 10 λόγω τραυματισμού του Καλούδη, για να ηττηθούν τελικά 0-9 (ημίχρ. 0-6). Η ίδια αποστολή κατά την επιστροφή της από την Αμβέρσα μέσω Άμστερνταμ-Παρισίων-Μασσαλίας, έδωσε φιλικό παιχνίδι με τοπικό σύλλογο της ολλανδικής πόλης και γνώρισε εκ νέου την ήττα με 2-4. Η τελευταία αυτή σύνθεση της Εθνικής δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί, αλλά σίγουρα μετείχαν κάποιοι από τους προαναφερθέντες ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου.Το 1921, παίκτες της ομάδας στελέχωσαν τη μικτή Σμύρνης για τη σπουδαία συνάντηση Νέας Ελλάδος-Παλαιάς Ελλάδος στο στάδιο του Πανιωνίου, όπου παρουσία 7.500 θεατών, του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου, στρατιωτικών και πολιτικών αρχών της πόλης, η μικτή Αθηνών/Πειραιώς νίκησε 4-2. Ο σύλλογος το 1922 αδυνατεί να πάρει μέρος στο πασχαλινό τουρνουά της Ποδοσφαιρικής Ενώσεως Αθηνών-Πειραιώς, διότι πολλοί ποδοσφαιριστές του ήταν στρατευμένοι. Παρά την καταστροφή και τον ξεριζωμό από τη Σμύρνη, ο Πανιώνιος ανασυγκρότησε σχετικά γρήγορα και με επιτυχία την ποδοσφαιρική ομάδα του. Ήδη στο πρώτο Δ.Σ. της προσφυγιάς, που συγκροτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1922, ορίστηκαν ως έφοροι ποδοσφαίρου οι Δ. Αγγελομάτης και Σ. Γροσομανίδης. Στις 15 Ιανουαρίου 1923 η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου έκανε την παρθενική της εμφάνιση στο Γ΄ πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Αθηνών-Πειραιώς 1922-1923 εναντίον του Παναθηναϊκού: "Σήμερον εν τω Ποδηλατοδρομίω του Ν. Φαλήρου πρώτη εμφάνισις των σμυρναϊκών ποδοσφαιρικών σωματείων εις επισήμους αγώνας. Ώρα 2 1/4 μ.μ. Πανιώνιος Γυμναστ. Σύλλογος εναντίον Παναθηναϊκού Αγωνιστικού και Ποδοσφαιρικού Ομίλου.". Ο σύλλογος κατέλαβε τη 2η θέση στο Γ΄ και την 3η στο Δ΄ Πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών-Πειραιώς. Πρωτάθλημα ΕΠΣ Αθηνών-Πειραιώς Στο Γ΄ πρωτάθλημα ΕΠΣΑΠ (1923) έφερε τα εξής αποτελέσματα στον προκριματικό όμιλο: με Κονκόρντια 9-1, με Ο.Φ. Πειραιά 2-1, με Πειραϊκή Ένωση 2-1, με Παναθηναϊκό 0-2 (ισόβαθμος στην κορυφή με τους δύο τελευταίους - προκρίθηκαν οι τρεις τους), και στην τελική φάση: με Πειραϊκό Σύνδεσμο 3-4, με Πειραϊκή Ένωση 0-0, με Παναθηναϊκό 2-0, με Απόλλωνα 1-0 (2ος με 5 β., 6-4 τερμ., πίσω από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο). Στο Δ΄ πρωτάθλημα ΕΠΣΑΠ (1924) έφερε τα εξής αποτελέσματα: με Αθηναϊκό 7-1, με Παναθηναϊκό 1-0, με Ο.Φ. Πειραιά 0-1, με Απόλλωνα 1-0, με Α.Π.Σ. Πειραιά 0-1, με Γουδί 4-2 (3ος με 10 β., 14-5 τερμ., πίσω από τον Α.Π.Σ. Πειραιά και τον Ο.Φ. Πειραιά που είχαν από 11 βαθμούς). Στην ΕΠΣΑ Το 1924, όταν ιδρύθηκε η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών (ΕΠΣΑ), ο Πανιώνιος υπήρξε το 5ο χρονικά μέλος που εγγράφηκε σε αυτήν, ενώ τον Νοέμβριο του 1926 ο σύλλογος ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ). Την περίοδο 1923-24 αγωνίστηκε στο Α΄ πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών. Νίκησε τον Μίλωνα (2-0), αλλά ηττήθηκε από τον Απόλλωνα (0-1). Τερμάτισε στην 4η θέση της τελικής κατάταξης αλλά την επόμενη περίοδο 1924-25 δεν πήρε μέρος λόγω της προσωρινής διαγραφής του από την ΕΠΣΑ μεταξύ Οκτωβρίου 1924 και μέσων 1925. Σημαντικοί ποδοσφαιριστές του την εποχή εκείνη και ως το 1930 ήταν οι: Γροσομανίδης, Νικολαΐδης, Δαπέρης και αδελφοί Αμπετιάν. Επίσης, συμμετείχαν οι: Πανάς, Πανταζίδης, Μανιατόπουλος, Κριτίας, Χαϊδεμένος, Βουδόπουλος, Ελευθερίου, Παπάζογλου, Οικονομίδης, Λεώνης, Ψαλτόπουλος και Αχαρονιάν. Τα επόμενα χρόνια η ποδοσφαιρική ομάδα αδυνάτισε, καθώς ο σύλλογος δεν είχε γήπεδο και στεγαζόταν σε ένα γραφείο στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ως ποδοσφαιρική έδρα χρησιμοποιούσε το γυμναστήριο του Πανελληνίου και αργότερα το γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Έτσι δεν σημείωσε κάποιες επιτυχίες, ούτε ανέβηκε κατηγορία. Το 1925 αναφέρεται μόλις ένας φιλικός αγώνας με τον Αθηναϊκό (2-1), ενώ είναι χαρακτηριστικό πως τον Απρίλιο του 1925 δεν έδωσε ούτε έναν ποδοσφαιριστή στη "Μικτή Σμύρνης", η οποία συγκροτήθηκε από τον Απόλλωνα και την Ένωση Αρμενίων για να αντιμετωπίσει μια μικτή σερβική ομάδα που έδινε φιλικούς αγώνες στην Αθήνα. Τον Ιούλιο του 1925 ξεκίνησε μια προσπάθεια ανασύστασης της ποδοσφαιρικής ομάδας και την περίοδο 1925-26 αγωνίστηκε στη Β΄ κατηγορία. Είχε πολύ μέτριες επιδόσεις, κάποιες φορές δεν κατέβηκε στους αγώνες (π.χ. στον αγώνα με την "Ελληνορωσική" στις 16/5/1926) και τελικά υποβιβάστηκε στη Γ΄ κατηγορία το 1932-33. Την περίοδο 1927-28 στη διαμάχη της ΕΠΟ και της ΕΠΣΑ με το ΠΟΚ πήρε το μέρος της ομοσπονδίας. Την περίοδο 1933-34 μετείχε στην κλήρωση του πρωταθλήματος ΕΠΣΑ στη Γ΄ κατηγορία αλλά είναι άγνωστο αν μετείχε. Η έλλειψη γηπέδου αποθάρρυνε τους νέους ποδοσφαιριστές να έρθουν στο σύλλογο κι έτσι η ποδοσφαιρική ομάδα ουσιαστικά διαλύθηκε. Οι εναπομείναντες παίκτες εντάχθηκαν στην Πράσινη Θύελλα, που είχε ως έδρα το γήπεδο της Λεύκας κοντά στον Άγ. Παντελεήμονα Ιλισού. Φιλικοί αγώνες Παρά το ότι δεν είχε δυνατή ομάδα, η φήμη του συλλόγου μεταξύ των προσφυγικών πληθυσμών ήταν πολύ μεγάλη και συχνά προσκαλείτο για φιλικούς αγώνες σε επαρχιακές πόλεις με έντονο προσφυγικό στοιχείο. Την περίοδο των εορτών 1928-29 μετέβη στη Λέσβο, όπου συνέτριψε τον Παλλεσβιακό με 6-1 και τον Άρη Μυτιλήνης με 6-0, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φιλάθλους του νησιού, πολλοί από τους οποίους ήταν μικρασιάτες ή είχαν ζήσει στη Μικρασία και στη Σμύρνη. Στις 2 Φεβρουαρίου 1929, με την ευκαιρία της εορτής της Υπαπαντής, μετέβη στην Καλαμάτα, όπου συνέτριψε τον Απόλλωνα Καλαμάτας με 7-2 και τον Εθνικό Καλαμάτας με 9-1. Στον αγώνα με τον Απόλλωνα, που ήταν ο πρώτος αθηναϊκής ομάδας στην Καλαμάτα, ο Πανιώνιος χρησιμοποίησε τους εξής παίκτες: τερμ.: Χαρατζόπουλος, αμυντικοί: Καλλιγάς, Γκίλης (που χαρακτηρίζεται "γηραιός"), μέσοι: Τσίκαλης, Παπούλιας, Παπάζογλου, κυνηγοί: Καμπαζής, Ρεντίφης, Δεληγιάννης, Νικολάου, Γρηγορίου. Στον δεύτερο αγώνα με τον Εθνικό Κ., τον σύλλογο ενίσχυσαν ο αρχηγός του Νικολαΐδης και ο Βαβαλίδης, που μετέβησαν από την Αθήνα. Στις 16 Μαρτίου 1930 αγωνίστηκε στην Κόρινθο με τον τοπικό Αχιλλέα σε "αγώνα ρεβάνς". Το Δεκέμβριο του 1930, σε φιλικό αγώνα ηττήθηκε με 7-3 από τον Παλλεσβιακό στη Μυτιλήνη, ένα αποτέλεσμα που δείχνει πόσο είχε αποδυναμωθεί η ομάδα. Είναι χαρακτηριστικό πως στη συνέχεια δεν αναφέρεται ούτε μία νίκη της ομάδας, έστω και σε φιλικό. Το 1940, εν όψει της δημιουργίας του γηπέδου Ν. Σμύρνης οι παίκτες της Πράσινης Θύελλας αποφάσισαν ομαδικά να ενταχθούν στον Πανιώνιο. Έτσι δημιουργήθηκε πάλι η ποδοσφαιρική ομάδα του Πανιωνίου. Τη νέα ομάδα αποτέλεσαν οι: Βαζαίος, Μπουμπής, Λέκκας, Χριστάκης, Σκιαδάς, Ζαρκάδης, Βενετσάνος, Κωτσόβολος, Ηλιάδης, Χαροκόπος και Βασίλης Στάικος. Όμως, πριν καλά-καλά προλάβει να ανασυσταθεί, η ομάδα περιήλθε σε απραξία λόγω του πολέμου. Πρόλαβε να δώσει μόλις έναν φιλικό αγώνα με την Α.Ε. Καλλιθέας (2-0) στις 20 Οκτωβρίου 1940. Μια βδομάδα αργότερα ξεκίνησε ο πόλεμος. Στη διάρκεια της κατοχής ελάχιστη ποδοσφαιρική δραστηριότητα υπήρξε. Όμως η ομάδα επιβίωσε χάρη στις προσπάθειες του Γ. Ρουσόπουλου. Μετά την κατοχή μια αξιόλογη φουρνιά ποδοσφαιριστών πλαισίωσαν το σωματείο και του χάρισαν επιτυχίες. Από το 1945 ως το 1959 που συστάθηκε η Α΄ Εθνική κατηγορία, ο Πανιώνιος συμμετείχε κανονικά στο πρωτάθλημα Αθηνών, το οποίο κατέκτησε το 1951. Έξι φορές προκρίθηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο οποίο τερμάτισε 2ος το 1951. Το επόμενο έτος έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος αποκλείοντας τους: Απόλλωνα Αθ. (2-1 εκτός), Εθνικό Π. (2-2, 3-2) και Δόξα Δρ. (2-1, 2-1). Στον τελικό έχασε από ατυχία από τον Ολυμπιακό. Ενώ προηγείτο με 2-1, ισοφαρίστηκε στο 90΄ και έχασε με 2-0 στον επαναληπτικό. Τα επόμενα χρόνια έφτασε άλλες τρεις φορές μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου. Την περίοδο αυτή στην ομάδα αγωνίζονταν οι: Πεντζαρόπουλος, Νώντας Κασάπογλου, Κερδεμελίδης, Ι. Ζαρκάδης, Παυλίδης, Βασίλης Στάικος, Σκορδίλης, Νεστορίδης, Τσολιάς, Ν. Ζαρκάδης, Κώστας Σωτηριάδης (Κωστάρας), Αδάμ Τσουχνικάς, Θανάσης Σαραβάκος, Αναστάσιος Μυλωνάκης, Κων. Κωνσταντινίδης, Χρονόπουλος κλπ. Διακρίσεις 1946-47: Πρωτάθλημα Αθήνας: 2η θέση. Πρωτάθλημα Ελλάδας: 3η θέση. 1947-48: Κύπελλο Ελλάδος: προημιτελικά. 1948-49: Πρωτάθλημα Αθήνας: 2η θέση. Κύπελλο Ήθους. 1949-50: Πρωτάθλημα Αθήνας: 2η θέση. Κύπελλο Ελλάδος: προημιτελικά. 1950-51: Πρωτάθλημα Αθήνας: 1η θέση. Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2η θέση. Κύπελλο Ήθους. 1951-52: Κύπελλο Ελλάδος: φιναλίστ. 1952-53: Κύπελλο Ελλάδος: ημιτελικά. 1953-54: Κύπελλο Ελλάδος: ημιτελικά. 1954-55: Κύπελλο Ελλάδος: προημιτελικά. 1955-56: Κύπελλο Ελλάδος: προημιτελικά. 1956-57: Πρωτάθλημα Αθήνας: 3η θέση. Πρωτάθλημα Ελλάδας: 8η θέση. 1957-58: Πρωτάθλημα Αθήνας: 3η θέση. Πρωτάθλημα Ελλάδας: 6η θέση. 1958-59: Πρωτάθλημα Αθήνας: 2η θέση. Πρωτάθλημα Ελλάδας: 3η θέση. Κύπελλο Ελλάδος: ημιτελικά. Η δεκαετία του ’60 Την περίοδο 1959-60 ο Πανιώνιος ήταν η μία από τις τέσσερις αθηναϊκές ομάδες που συγκρότησαν τις 16 της Α΄ Εθνικής κατηγορίας. Στο πρώτο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικης Κατηγορίας αγωνίστηκαν οι: Κώστας Βαλλιάνος (τερμ.), Γιάννης και Γεώργιος Γιαννακόπουλος (αδέλφια), Κώστας Γεωργόπουλος, Παναγιώτης Ερμείδης, Κυριάκος Καζαντζίδης, Γρηγόρης Καψής, Γιώργος Κοσμόπουλος, Στάθης Μαυρίδης, Στέλιος Μπραουδάκης, Γιώργος και Παναγιώτης (Τάκης) Παπουλίδης (αδέλφια), Θανάσης Σαραβάκος, Στέλιος Σώχος (τερμ.), Στάθης Χάιτας, Θανάσης Χρήστου και Αδάμ Χρονόπουλος.Η δεκαετία του ’60 ήταν από τις πιο πετυχημένες του συλλόγου. Με λιγοστές εξαιρέσεις τερμάτισε σχεδόν πάντα στην πρώτη εξάδα του πρωταθλήματος και έφθασε δύο φορές στον τελικό του κυπέλλου. Το 1960-61 απέκλεισε τους: Ατλαντίδα Χανίων (2-0 εκτός), Ηρακλή Καβάλας (3-0 εντός), Παναθηναϊκό (2-1 εντός) και Ηρακλή (1-0 εκτός) αλλά έχασε στον τελικό από τον Ολυμπιακό (3-0). Την ομάδα συγκροτούσαν οι: Σώχος, Καψής, Παπουλίδης, Θανάσης Χρήστου, Αναστάσιος Μυλωνάκης, Μαυρίδης, Γ. Γιαννακόπουλος, Χάιτας, Σαραβάκος, Αθανασούλας, Ι. Γιαννακόπουλος, Χρονόπουλος, Μπραουδάκης. Το 1966-67 απέκλεισε τους: ΟΦΗ (2-2, κλήρωση) και Πανελευσινιακό (3-0) αλλά έχασε στον τελικό από τον Παναθηναϊκό (1-0). Την ομάδα συγκροτούσαν οι: Κουρκουβέλας, Κώστας Καραγιαννόπουλος, Σκρέκης, Ηλίας Χατζηβασιλείου, Νέγρης, Καζαντζίδης, Κυριαζής,Θ. Ιντζόγλου, Χάιτας, Αχιλλέας Αθανασούλας, Γ. Δέδες, Ανέστης Κόλλιας. Το 1968 πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος αναδεικνύεται ο Θ. Ιντζόγλου με 24 γκολ. Το 1968-69 έφτασε ξανά μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου. Το 1969-70 συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, όπου αποκλείστηκε από τη ΦΚ Χάνσα Ρόστοκ (0-3, 2-0). Η δεκαετία του ’70 Η δεκαετία του ’70 ξεκίνησε με σημαντικές επιτυχίες και με προπονητή τον Άγγλο Τζο Μάλετ απέφερε τον πρώτο σημαντικό ποδοσφαιρικό τίτλο στο σωματείο. Το 1970-71 τερμάτισε στη 2η θέση στο πρωτάθλημα, πίσω από την ΑΕΚ αλλά μπροστά από τον φιναλίστ του Κυπ. Πρωταθλητριών Παναθηναϊκό. Είναι η καλύτερη θέση που έχει τερματίσει ως τώρα. Επίσης, πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και τρίτος στην Ευρώπη (χάλκινο παπούτσι) αναδείχθηκε ο Γιώργος Δέδες με 28 γκολ. Το φθινόπωρο του 1971 συμμετείχε και κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Στον προκριματικό όμιλο απέκλεισε την τουρκική Αλτάι Σμύρνης (1-2, 1-0) σε μια ιστορική επιστροφή, καθώς αντιμετώπισε την τουρκική ομάδα στη γενέτειρα Σμύρνη και μάλιστα στο γήπεδό του, το οποίο άφησε, όταν εγκατέλειψε τη Σμύρνη το 1922. Στη συνέχεια, αντιμετώπισε τη ρουμανική Στεαγκούλ (1-1, 1-1) και στον τελικό νίκησε την αλβανική Μπέσα Δυρραχίου (2-0, 1-1). Στο Βαλκανικό Κύπελλο μετείχε και το 1975 αλλά στον προκριματικό όμιλο σημείωσε μία νίκη, μία ισοπαλία και δύο ήττες και αποκλείστηκε. Το επόμενο έτος, 1971-72, είχε μια σημαντική επιτυχία στο Κύπ. ΟΥΕΦΑ. Στον α΄ γύρο απέκλεισε την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης (1-2, 1-0), με γκολ των Κ. Λαγού, Θ. Ιντζόγλου. Η συνέχεια όμως δεν ήταν η ανάλογη, καθώς υπέστη βαριά ήττα από την ουγγρική Φερεντσβάρος με 6-0, σε έναν επεισοδιακό αγώνα, στον οποίο αποβλήθηκαν πολλοί εκνευρισμένοι παίκτες του, με συνέπεια την τιμωρία και τον αποκλεισμό του σωματείου από τα ευρωπαϊκά κύπελλα. Το ίδιο έτος και το επόμενο έφτασε ως τα ημιτελικά του κυπέλλου, ενώ τις επόμενες τρεις χρονιές (1973-1976) ως τα προημιτελικά.Τη σπουδαία ομάδα εκείνης της περιόδου συγκροτούσαν οι παίκτες: Φίλης, Χριστοδούλου Δ. Σκρέκης, Τόλης Τσιρογιάννης, Θεοφιλόπουλος, Βασίλης Μωραϊτέλης, Στάθης Χάιτας, Θανάσης Ιντζόγλου, Μπάμπης Ιντζόγλου, Γιώργος Δέδες, Θωμάς Μαύρος, Αλέκος Παπασίκας, Γιάννης Κυριαζής, Κώστας Λαγός και Γιώργος Σπυρόπουλος Τις επιτυχίες ακολούθησε μια φθίνουσα πορεία. Πολλοί παίκτες του μεταγράφηκαν σε άλλα σωματεία και η ομάδα αποδυναμώθηκε. Στο πρωτάθλημα τερμάτιζε μόνιμα κάτω από την 7η θέση, με χειρότερη τη 16η το 1977-78 και συχνά κινδύνευε με υποβιβασμό. Η δεκαετία όμως έκλεισε με την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος του 1979, για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Αφού απέκλεισε τους: Ολυμπιακό Λουτρακίου (3-1), Εδεσσαϊκό (3-2), Αλμωπό Αριδαίας (1-0), Άρη (2-5, 5-1) και Ολυμπιακό (2-1, 2-3), στον τελικό νίκησε την ΑΕΚ με 3-1. Την κυπελλούχο ομάδα αποτελούσαν οι: Ζαφείρης Κάκαρης, Μάκης Ζαχαρόπουλος, Γραβάνης, Χαλκίδης, Εμβολιάδης, Χαράλαμπος Σαϊπάς (46΄ Μωραϊτέλης), Νόνι Λίμα, Δημήτρης Μαυρίκης, Νίκος Αναστόπουλος, Γιάννης Παθιακάκης, Κώστας Βαλλίδης. Προπονητής: Πάνος Μάρκοβιτς. Το επόμενο έτος είχε μια επιτυχημένη συμμετοχή στο Κυπ. Κυπελλούχων. Απέκλεισε την ολλανδική Τβέντε (4-0, 1-3) και αποκλείστηκε δύσκολα από τη σουηδική Γκέτεμποργκ (1-0, 0-2). Η δεκαετία του ’80 Τη δεκαετία του ’80 συνεχίστηκε η φθίνουσα πορεία και σχεδόν κάθε χρόνο η ομάδα κινδύνευε με υποβιβασμό. Μάλιστα, επί δύο συνεχόμενες χρονιές σώθηκε έπειτα από αγώνες μπαράζ: το 1983 με Μακεδονικό (3-2) και το 1984 με Γιάννινα (2-0 στην παράταση). Παρά τη μετριότητά της η ομάδα ανέδειξε ένα νέο αστέρι, τον επιθετικό Δημήτρη Σαραβάκο. Μετά τα μέσα της δεκαετίας, με πρόεδρο το Μιχάλη Σταματελάτο, ο Πανιώνιος είχε πάλι επιτυχίες υπό την καθοδήγηση του Βέλγου προπονητή Ούρμπεν Μπραμς, ο οποίος έμεινε στον πάγκο του Πανιωνίου για τρία χρόνια (1985-88) με απόλυτη επιτυχία (33 ν. - 27 ισ. - 30 ήτ.). Ο Μπραμς παραμένει ως σήμερα ο μακροβιότερος προπονητής του συλλόγου. Το 1986 τερμάτισε στην 5η θέση και συμμετείχε με επιτυχία στο Βαλκανικό Κύπελλο φτάνοντας μέχρι τον τελικό. Το 1987 τερμάτισε στην 4η θέση και συμμετείχε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου αποκλείστηκε από τη γαλλική Τουλούζ (0-1, 1-5). Το έτος αυτό έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις στο κύπελλο. Απέκλεισε κατά σειρά Χαραυγιακό (2-0), ΑΕΚ (1-0), ΠΑΟΚ (3-0, 0-1) και Ολυμπιακό (3-0, 0-1), για να αποκλειστεί από τον Παναθηναϊκό (1-3, 1-0) στα προημιτελικά. Τις περιόδους αυτές αστέρια της ομάδας ήταν οι: Αντώνης Μανίκας, Βαγγέλης Φιλιππής, Νίκος Τσιαντάκης, Γιώργος Καραμίχαλος, Γιάννης Παυλόπουλος (Έβανς), Στέλιος Αποσπόρης, Νταβόρ Γιούρισιτς (Γιουγκ.), Νίκος Χαλκίδης, Χρήστος Εμβολιάδης, Δημήτρης Μαυρίκης, Νόνι Λίμα, Ηλίας Μπέριος, Κουτρόπουλος, Θανάσης Καναράς, Παπουλίδης, Τεοντόρ Μπαρζόφ (Βούλγ.) και Γκάρι Όουεν (Άγγλος). Το 1989 έφτασε στον τελικό του κυπέλλου. Αφού απέκλεισε τους Σπάρτη (4-0, 0-1), Άρη Θεσσαλονίκης (3-0, 0-2), ΠΑΟΚ (0-2, 3-0) και Λάρισα (2-0, 0-0), έχασε στον τελικό από τον Παναθηναϊκό (1-3). Την ομάδα συγκροτούσαν οι: Θεολόγης Παπαδόπουλος, Μάκης Χατζημωυσιάδης, Γιάννης Παπουλίδης, Χρήστος Κουτρόπουλος, Γιώργος Τόγιας, Θανάσης Καναράς (51΄ Βασίλης Βασιλάκος), Πέτρος Μίχος, Στέλιος Αποσπόρης (70΄ Λουιτζίμ Μπερσεμί), Σπύρος Μαραγκός, Θόδωρος Ζάκκας, Θωμάς Μαύρος.Το 1987 ο Πανιώνιος άρχισε να αντιμετωπίζει διοικητικά προβλήματα λόγω της εμπλοκής του προέδρου του Μιχάλη Σταματελάτου σε σκάνδαλο κατάχρησης 200 εκατομμυρίων δραχμών σε βάρος της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας. Σύμφωνα με τα ρεπορταζ της εποχής ο Σταματελάτος υπό την ιδιότητα του διευθυντή της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας είχε υπεξαιρέσει 200 εκατομμυρία δραχμές και με αυτόν τον τρόπο είχε χρηματοδοτήσει την ομάδα του Πανιωνίου. Μετά την προφυλάκισή του, τον διαδέχθηκε ο εφοπλιστής Γεράσιμος Βεντούρης. Η δεκαετία του ’90 Η δεκαετία του ’90 ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Το 1990 πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Θωμάς Μαύρος με 22 γκολ. Το 1991 η ομάδα έφτασε στα ημιτελικά του κυπέλλου και ο Θωμάς Μαύρος τερμάτισε την καριέρα του έχοντας επιτύχει 260 γκολ, που είναι ρεκόρ όλων των εποχών στην Α΄ Εθνική. Τη χρονιά αυτή στην ομάδα αγωνίστηκαν και οι: Λαγωνικάκης, Καπουράνης, Βόκολος, Κοπιτσής, Μιρτσέκης, Λεάντρο, Τζανετής. Τις επόμενες χρονιές η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και παρά την παρουσία του σπουδαίου Σέρβου ποδοσφαιριστή Μίλινκο Πάντιτς, ο σύλλογος έκανε τις χειρότερες εμφανίσεις της ιστορίας του στο πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί δυο φορές στη Β΄ Εθνική (το 1992 και το 1996) και τις δυο φορές όμως προήχθη αμέσως. Παρά την άσχημη παρουσία στο πρωτάθλημα, κατέκτησε ξανά το Κύπελλο Ελλάδος το 1998, αν και στους πρώτους γύρους δυσκολεύτηκε απέναντι σε «μικρές» ομάδες. Αφού απέκλεισε τους: Πανελευσινιακό (1-3, 3-0), Ορφέα Αλεξανδρούπολης (0-0, 1-0), Απόλλωνα Καλαμαριάς (4-2, 2-0), ΠΑΟΚ (1-0, 1-1), στον τελικό νίκησε τον Παναθηναϊκό με 1-0 με γκολ του Ναλιτζή (53΄). Την ομάδα αποτελούσαν οι: Στρακόσια, Μπουγάς, Βόκολος, Β.Ιωαννίδης, Κατσιαμπής (78΄ Θ.Καρασαββίδης), Μένταν (65΄ Κάφαλης), Α.Μάντζιος, Ναλιτζής (73΄ Βάσμπεργκ), Καμίτσης, Σαπουντζής, Φύσσας. Προπονητής: Χρήστος Εμβολιάδης. Το επόμενο έτος 1998-99 με προπονητή τον Ιρλανδό Ρόνι Γουίλαν είχε εντυπωσιακή πορεία στο κύπελλο Κυπελλούχων, φτάνοντας ως τα προημιτελικά. Επίσης, το 1999 ο Ναλιτζής αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος αν και στον β΄ γύρο μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ. 2001-2010 Στις αρχές της νέας δεκαετίας το σωματείο αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα. Το 2001 μπήκε σε ειδικό οικονομικό καθεστώς, όπως προβλεπόταν από τον Νόμο περί Ειδικής Εκκαθάρισης. Αγωνιστικά, επέδειξε σημαντικές διακρίσεις και σχεδόν κάθε χρόνο τερμάτιζε σε υψηλές θέσεις στο πρωτάθλημα και διεκδικούσε την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, κάτι που κατάφερε τρεις περιόδους: 2002-03 (5ος), 2003-04 (6ος) και 2006-07 (5ος). Βασικοί ποδοσφαιριστές των επιτυχιών αυτών ήταν, μεταξύ άλλων, οι: Ντρόμπνι, Γιαννόπουλος, Β.Μάντζιος, Τζιόλης, Φερεκίδης, Σίμονσιτς, Μπουλούτ, Μπελά, Λαγωνικάκης, Μπρέσκα, Βλτσεκ, Παρόντι, Νίκος Σπυρόπουλος, Μάκος, Εξουζίδης, Μανιάτης, Πλετς, Ενσαλίβα, Μπερτέ, Τσικιτισβίλι, Γουνδουλάκης, Μήτρου, Ζωγραφάκης, Αραβίδης, Κένιγκ. Προπονητές οι Γιόζεφ Μπουμπένκο, Κάρολ Πέτσε και Έβαλντ Λίνεν. Περίοδος Τσακίρη (2006-2010) Το καλοκαίρι του 2006, μετά από μία χρονιά απαξίωσης και προ του κινδύνου υποβιβασμού και διάλυσης, το πλειοψηφικό πακέτο πέρασε στα χέρια του εφοπλιστή Κωνσταντίνου Τσακίρη, ο οποίος ήταν ήδη Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Πανιωνίου. Από αυτή την αγωνιστική περίοδο (2006-07) ως τον Νοέμβριο του 2008 προπονητής ήταν ο παλιός Γερμανός διεθνής ποδοσφαιριστής Έβαλντ Λίνεν, με τον οποίο ο Πανιώνιος συνέχισε την ανοδική του πορεία και τερμάτισε δύο συνεχόμενες χρονιές στην 5η θέση. Το 2008 συμμετείχε στην τελευταία διοργάνωση του κυπέλλου Ιντερτότο, όπου αποκλείστηκε στον 3ο γύρο από την ιταλική Νάπολι. Toν Νοέμβριο του 2008 ο Λίνεν απομακρύνθηκε. Τα επόμενα χρόνια η ομάδα δεν κατάφερε να ξαναβρεί τον δρόμο προς τις επιτυχίες. Η οικονομική δυσπραγία οδήγησε τη διοίκηση στην πώληση ή την παραχώρηση πολλών εξελίξιμων ή διεθνών παικτών καθώς και ποδοσφαιριστών με υψηλές αποδοχές, όπως μεταξύ άλλων οι: Φερνάντες, Ν.Σπυρόπουλος, Μάκος, Τζεμπούρ, Κρέσιτς, Χούτος, Ρεκόμπα, Εστογιανόφ (δανεικός στην Πενιαρόλ), Τζαβέλλας. Επίσης, για τρεις συνεχόμενες περιόδους κανείς προπονητής δεν έμεινε ως το τέλος του πρωταθλήματος. Ως διάδοχος του Λίνεν προσλήφθηκε ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος παραιτήθηκε έπειτα από τρεις εβδομάδες. Στη θέση του προωθήθηκε ο επί δύο έτη βοηθός προπονητή της ομάδας Γιώτης Σταματόπουλος, ο οποίος παρέμεινε μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2008-09. Από τον Μάιο 2009 ως τον Ιανουάριο 2010 προπονητής του συλλόγου ήταν ο Βέλγος Εμίλιο Φερέρα που είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο αλλά παραιτήθηκε. Από τον Φεβρουάριο 2010 ως το τέλος της περιόδου προπονητής ανέλαβε ο Γιώργος Παράσχος. 2010 έως σήμερα Στις 26 Απριλίου 2010 προσλήφθηκε ο Σουηδός προπονητής Μίκαελ Στόρε, ο οποίος απολύθηκε στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Τον Νοέμβριο 2010 ανέλαβε ξανά ο Παράσχος αλλά παραιτήθηκε μια εβδομάδα αργότερα. Παράλληλα, υπήρχε διοικητικό χάος, έπειτα από την απόφαση του Τσακίρη να αποχωρήσει και να παραχωρήσει τον διοικητικό έλεγχο στον ερασιτέχνη. Από τις 10 Δεκεμβρίου 2010 προπονητής ανέλαβε ο Τάκης Λεμονής που παρέμεινε ως τη 10η αγωνιστική της επόμενης περιόδου. Η μείωση του μπάτζετ και η αποχώρηση βασικών ποδοσφαιριστών είχαν ως αποτέλεσμα να αποχωρήσει από την ομάδα, την οποία ανέλαβε ο Άκης Μάντζιος ως το τέλος της περιόδου 2011-12, καταφέρνοντας την παραμονή της στην κατηγορία. Την περίοδο 2012-13 ο σύλλογος αναγκάστηκε να στηριχτεί σε νεαρούς ποδοσφαιριστές προερχόμενους από τα τμήματα υποδομής με λιγοστές προσθήκες, καθώς δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει, λόγω των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων, άδεια για μεταγραφές ποδοσφαιριστών άνω των 23 ετών. Στη δύσκολη αυτή φάση προπονητής ανέλαβε ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας Δημήτρης Ελευθερόπουλος, στην πρώτη προπονητική του προσπάθεια. Με τους "μπέμπηδες" της ομάδας έκανε έναν εκπληκτικό πρώτο γύρο, στον οποίο η ομάδα βρισκόταν σχετικά κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας, όμως ακολούθησαν συνεχόμενα άσχημα αποτελέσματα και ο Ελευθερόπουλος αποχώρησε την 22η αγωνιστική, για να ολοκληρώσει τη χρονιά ο Κώστας Παναγόπουλος. Η απαγόρευση μεταγραφών συνεχίστηκε και την επόμενη περίοδο 2013-14 καθώς τα οικονομικά προβλήματα παρέμειναν, ενώ αποχώρησαν οι περισσότεροι έμπειροι ποδοσφαιριστές όπως οι Γουνδουλάκης, Σιδεράκης, Ρόκας, Ανδράλας και στον β΄ γύρο ο Μενδρινός. Τα "κάστανα από τη φωτιά" ανέλαβε να βγάλει ο Νίκος Παντέλης που παρέμεινε ως τον πρώτο γύρο, φέρνοντας ικανοποιητικά αποτελέσματα, όμως η διοίκηση αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον Κώστα Παναγόπουλο. Στη δεύτερη θητεία του τελευταίου η ομάδα βρέθηκε σε δύσκολη βαθμολογική θέση, με αποτέλεσμα τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές να κληθεί ο έμπειρος Νίκος Αναστόπουλος, που κατάφερε τελικά να σώσει τον σύλλογο από τον υποβιβασμό. Παρά την οικονομική κρίση, την περίοδο αυτή οι "κυανέρυθροι" ανέδειξαν πλήθος ταλαντούχων παικτών, προερχόμενων από τα τμήματα υποδομής, αρκετοί από τους οποίους στελέχωσαν την εθνική ομάδα, όμως οι περισσότεροι παραχωρήθηκαν σε άλλους συλλόγους αντί "πινακίου φακής", όπως οι: Μανιάτης, Σιόβας, Σάμαρης, Κολοβός, Αυλωνίτης (Ολυμπιακός), Κοντοές, Αραβίδης, Ντούνης, Ανέστης, Λαμπρόπουλος (ΑΕΚ), Π.Σπυρόπουλος (Παναθηναϊκός), Κούρος (Ατρόμητος), Περιστερίδης (Πλατανιάς). Η περίοδος 2014-15 ξεκίνησε με τον σύλλογο να εξακολουθεί να βρίσκεται υπό καθεστώς απαγόρευσης μεταγραφών ποδοσφαιριστών άνω των 23 ετών (επιτρέπονταν μόλις τρεις) και για ακόμη μια χρονιά κλήθηκε να αντεπεξέλθει με νεαρούς παίκτες από τις ακαδημίες του, κατάφερε ωστόσο να παραμείνει στην κατηγορία, τερματίζοντας στη 13η θέση. Την επόμενη χρονιά (2015–16) τερμάτισε πέμπτος, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή του στα πλέι οφ και παράλληλα την έξοδό του στο Γιουρόπα Λιγκ (2016-17), δεν κατάφερε όμως να συμμετάσχει καθώς δεν έλαβε τη σχετική άδεια συμμετοχής από την ΟΥΕΦΑ και τη θέση του πήρε ο ΠΑΣ Γιάννινα που είχε τερματίσει 6ος.Στο πρωτάθλημα της περιόδου 2016-17 τερμάτισε ξανά στην πέμπτη θέση, συμμετέχοντας για δεύτερη συνεχή χρονιά στα πλέι οφ, εξασφαλίζοντας παράλληλα την παρουσία του στο Γιουρόπα Λιγκ (2017-18).Στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν 2017 - 2018 δεν έδειξε την ίδια αγωνιστική εικόνα και τερμάτισε στην 7η θέση .Παράλληλα, στο Κύπελλο Ελλάδας της σεζόν 2017 - 2018 έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση χάνοντας και στους δύο αγώνες από τον ΠΑΟΚ όπου η διαίτησια ήταν εις βάρος του. Μέχρι εκεί είχε περάσει ως δεύτερος από την Φάση των 32 στον όμιλο του( 7ος Όμιλος ) και είχε αποκλείσει στην Φάση των 16 και την προημιτελική φάση τον ΟΦΗ και τη Λαμία αντίστοιχα. Παρόλα αυτά, βγήκε στην Ευρώπη, ύστερα από 9 χρόνια συμμετέχοντας στο Γιουρόπα Λιγκ (2017-18). Απέκλεισε στο β' προκριματικό γύρο την δευτεραθλήτρια ομάδα της Σλοβενίας την Νόβα Γκόριτσα και αποκλείστηκε στο γ' προκριματικό γύρο από την Μακάμπι Τελ Αβίβ από το Ισραήλ , χάνοντας ισάριθμα δύο φορές. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο 2018 - 2019 μετά από μέτρια αποτελέσματα και μία σεζόν με σκαμπανεβάσματα τερμάτισε στην 6η Θέση του πρωταθλήματος και έχασε την δυνατότητα εξόδου στην Ευρώπη. Αντίθετα, στο Κύπελλο Ελλάδας ( 2018 - 2019 ) πραγματοποίησε μία αξιοπρεπή σεζόν φτάνοντας μέχρι την προημιτελική φάση όπου αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ. Στο πρωτάθλημα της περιόδου Σούπερ Λιγκ Ελλάδας 2019-20 ο Πανιώνιος δεν πήρε αδειοδότηση οπότε ξεκίνησε το πρωτάθλημα με -6 βαθμούς και με απαγόρευση μεταγραφών. Έπειτα από μια περίεργη χρόνια τερμάτισε τελευταίος ένα βαθμό πίσω από την προτελευταία Ξάνθη και υποβιβάστηκε στην Σούπερ Λιγκ 2. Τελικά δεν δήλωσε συμμετοχή λόγω χρεών και αγωνίστηκε στην Γ' Εθνική. Την πρώτη του σεζόν σε ερασιτεχνική κατηγορία έκανε μια καταπληκτική πορεία και τερμάτισε στην 1η θέση του 6ου ομίλου αήττητος, κατακτώντας το πρωτάθλημα της Γ Εθνικής. Ύστερα αγωνίστηκε στα μπαράζ ανόδου για την Σούπερ λιγκ 2 στα οποία βγήκε 3ος, αφού κέρδισε Ζάκυνθο(εκτός έδρας), Θύελλα Ραφήνας(εντός έδρας) και ηττήθηκε από Ηρόδοτο(εκτός έδρας), Κηφισιά(εντός έδρας). Όμως του δόθηκε δικαίωμα συμμετοχής στην παραπάνω κατηγορία λόγω αποχωρήσεων, αλλά λόγω χρεών που άγγιζαν τα 2 εκατ. τελικά παρέμεινε και την σεζόν 2021-22 στην Γ' Εθνική .Παράλληλα, έχασε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Κύπελλο Ελλάδας της σεζόν 2021 - 2022, αφού η αντίπαλος του, η Αταλάντη πέρασε άνευ αγώνα καθώς μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή είχε σκοπό να συμμετάσχει στην Σούπερ Λιγκ 2 και να λάμβανε μέρος στην φάση του Κυπέλλου που θα συμμετείχαν οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ 2. Την σεζόν 2021 - 2022 εντάχθηκε στον 7ο Όμιλο με τις ομάδες της Κρήτης και μία ομάδα από την Αθήνα . Έπειτα από ατυχή αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της σεζόν τερμάτισε 2ος μόλις 3 βαθμούς πίσω από τον Π.Α.Ο. ΡΟΥΦ (το οποίο ανέβηκε με την βοήθεια κάποιων σφυριγμάτων), που του στέρησαν τη συμμετοχή στα μπαράζ ανόδου για την συμμετοχή στην Σούπερ Λιγκ 2 της επόμενης χρονιάς 2022 -2023 .. Το 10% των μετοχών της ΠΑΕ Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. άνηκε στο ιδρυτικό σωματείο Πανιώνιος Γ.Σ.Σ., όπως προβλέπει ο νόμος.Το 67% των μετοχών κατείχαν οι Χρήστος Δάρας και Νίκος Ζαμάνης. Από το 2020 δεν υφίσταται ΠΑΕ λόγω υποβιβασμού στη Γ΄ Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία. Η επίσημη επωνυμία της Αθλητικής Ανώνυμης Εταιρείας (ΑΑΕ), απαραίτητης για τη συμμετοχή της ομάδας (ΠΑΕ) σε επαγγελματική ποδοσφαιρική κατηγορία, έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων ως ακολούθως: ΠΑΕ Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. (1979–2001) ΠΑΕ Νέος Πανιώνιος (2001–2007) ΠΑΕ Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. (2007–2020) Το έμβλημα της ομάδας του Πανιωνίου έχει εξελιχθεί με την πάροδο των ετών. Το 2006, η ΠΑΕ αντικατέστησε το σήμα της με αυτό του ερασιτέχνη το μπλε και το κόκκινο χρώμα,το παίρνει από το χρώμα της θάλασσας και το κόκκινο από το αίμα των προσφύγων. Ο Πανιώνιος αγωνίζεται στη Νέα Σμύρνη από το 1940. Πρώτη του έδρα ήταν το Στάδιο Μπουρνόβα, εσωτερικό προάστιο στη βορειοανατολική Σμύρνη. Από το 1904 αγωνιζόταν στο στάδιο του Παραδείσου, όπου εκτός από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, διεξάγονταν εκεί οι Πανιώνιοι Αγώνες. Για τις προπονήσεις οι παίκτες κατέφευγαν αρχικά σε νοικιασμένους χώρους, και από το 1900 και μετά στο γήπεδο γαλλικής εταιρίας της Σμύρνης. Ο Σύλλογος έμεινε χωρίς έδρα και χώρο άσκησης το 1910 εξαιτίας της άρνησης των Γάλλων να ανανεώσουν τη μίσθωση. Τότε ήταν που παρενέβη ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος και με εισήγησή του, η Δημογεροντία και η Κεντρική Επιτροπή παραχώρησαν έκταση 105 στρεμμάτων κοντά στο νεκροταφείο της πόλης, μολονότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες, είχαν δελεαστική προσφορά 100.000 λιρών να την πουλήσουν. Το όνειρο άρχισε να γίνεται πραγματικότητα και το νέο στάδιο του Πανιωνίου, το «σπίτι» του, εγκαινιάστηκε το 1912 με τους 14ους Πανιώνιους Αγώνες.Το νέο στάδιο Πανιωνίου στην Πούντα της Σμύρνης περιλάμβανε στίβο περιμέτρου 334 μέτρων, γήπεδα ποδοσφαίρου 95 επί 65, γυμναστήριο εξοπλισμένο με σύγχρονα όργανα της εποχής. Η χωρητικότητά του ήταν 8.000 άτομα. Μετά την καταστροφή και τον μεγάλο διωγμό, το στάδιο παραχωρήθηκε στην τουρκική τοπική ομάδα Αλτάι ΣΚ και γκρεμίστηκε το 2016 μετά από 104 χρόνια. Ο Πανιώνιος είχε επιστρέψει και είχε αγωνιστεί ξανά στην ιστορική του έδρα, στο Βαλκανικό Κύπελλο το 1971, όταν είχε αντιμετωπίσει την Αλτάι στη φάση των ομίλων. Οι έδρες αναλυτικά: 1890-1904: Στάδιο Μπουρνόβα, Σμύρνη 1904-1910: Στάδιο Παραδείσου, Σμύρνη 1910-1922: Στάδιο Πούντας, Σμύρνη 1922-1940: Πανελληνίου και Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης, Αθήνα 1940-σήμερα: Στάδιο Νέας Σμύρνης, Αθήνα Κορυφαία διάκριση του συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτέλεσε η συμμετοχή του στην προημιτελική φάση του κυπέλλου Κυπελλούχων την αγωνιστική περίοδο 1998-99, αποκλείοντας κατά σειρά τη φινλανδική Χάκα και τον Απόλλωνα Λεμεσού, για να αποκλειστεί από τη μετέπειτα νικήτρια του θεσμού Λάτσιο. Ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που αγωνίστηκε στο (νεοσύστατο τότε) κύπελλο UEFA την περίοδο 1971-72, στη δεύτερη ευρωπαϊκή συμμετοχή του. Είχε προηγηθεί η παρουσία του δύο χρόνια νωρίτερα (1969-70) στο κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων (διοργάνωση που σταμάτησε το 1971 και ουσιαστικά αντικαταστάθηκε από το κύπελλο UEFA). Η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη που έχει επιτύχει, σημειώθηκε στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 επί της ολλανδικής Τβέντε με 4-0 (εντός έδρας), στην ευρύτερη νίκη που έχει σημειώσει ποτέ ελληνική ομάδα εναντίον ολλανδικής. Η μεγαλύτερη ήττα του σημειώθηκε στην πρώτη του συμμετοχή στο κύπελλο UEFA (1971-72) από την ουγγρική Φερεντσβάρος με 6-0 (εκτός έδρας), ενώ τα περισσότερα τέρματα σε έναν αγώνα (συνολικά 7) σημειώθηκαν στην εντός έδρας νίκη με 5-2 επί της γεωργιανής Ντιναμό Τιφλίδας, στο κύπελλο UEFA της περιόδου 2004-05. Δύο ακόμη σπουδαίες στιγμές στην ευρωπαϊκή πορεία του συλλόγου υπήρξαν οι προκρίσεις στο κύπελλο UEFA επί της ιταλικής Ουντινέζε (2004-05) και της γαλλικής Σοσό (2007-08), που είχαν ως αποτέλεσμα τη συμμετοχή των "κυανέρυθρων" στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης. Στην πρώτη θέση των σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις βρίσκονται τέσσερις ποδοσφαιριστές με 3 τέρματα, οι Νίκος Αναστόπουλος (στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80), Αντώνης Σαπουντζής (στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1998-99), Βαγγέλης Μάντζιος (στο κύπελλο UEFA της περιόδου 2004-05 και συγκεκριμένα με χατ τρικ στον νικηφόρο αγώνα με 5-2 εναντίον της Ντιναμό Τιφλίδας) και Σαμέντ Γεσίλ (στο Europa League 2017-18). Προκρίσεις: 8 – Αποκλεισμοί: 9 (7 νοκ άουτ, 2 σε όμιλο) Το καλοκαίρι του 1964 ο Πανιώνιος πήρε μέρος στο Κύπελλο Ράπαν στη θέση του Ολυμπιακού, ο οποίος αποσύρθηκε ενώ είχε ήδη δώσει δύο αγώνες με Τουλούζ (2-4) και Ντιναμό Ζάγκρεμπ (0-4) και εν συνεχεία δεν πήγε στη Γαλλία να αγωνιστεί με την Τουλούζ. Τα αποτελέσματα αυτά υπολογίστηκαν στη βαθμολογία, χωρίς να αγωνιστεί ξανά ο Πανιώνιος με τις ομάδες αυτές. Ο Πανιώνιος έδωσε τους υπόλοιπους τέσσερις αγώνες, δύο εντός έδρας στο Καυτανζόγλειο Στάδιο (το οποίο είχε προβολείς) και δύο εκτός έδρας με Μάλμε και Τουλούζ. Ο εκτός έδρας αγώνας με την Τουλούζ, στον οποίο αρνήθηκε να μετάσχει ο Ολυμπιακός, αρχικά κατακυρώθηκε με 3-0 υπέρ της γαλλικής ομάδας, όμως αγωνίστηκε τελικά ο Πανιώνιος καθυστερημένα, στις 30 Σεπτεμβρίου, οπότε διαγράφηκε ο μηδενισμός του Ολυμπιακού καθώς και οι οικονομικές απαιτήσεις της γαλλικής ομάδας από τους "ερυθρόλευκους". 1Αποτελέσματα Ολυμπιακού * Αθλητική Ηχώ, 1/10/1964 Ο Πανιώνιος αποτέλεσε το φυτώριο πολλών μεγάλων ποδοσφαιριστών που στελέχωσαν την Εθνική Ελλάδας αλλά και τις μικρές εθνικές ομάδες. Οι πρώτοι διεθνείς: Στην πρώτη συγκρότηση ελληνικής εθνικής ομάδας που έλαβε μέρος στην Ολυμπιάδα του 1920 μετείχαν τρεις (3) παίκτες του Πανιωνίου: ο τερματοφύλακας Αντώνιος Φωτιάδης, ο επιθετικός Θεόδωρος Δημητρίου και ο Σωτήριος Δεσποτόπουλος. Οι δύο πρώτοι αγωνίστηκαν στο μοναδικό επίσημο αγώνα της εθνικής με τη Σουηδία στις 28/10/1920, ενώ ο τελευταίος ήταν αναπληρωματικός. Λίγες ημέρες αργότερα έδωσαν άλλον ένα αγώνα, φιλικό στο Άμστερνταμ με ολλανδικό σωματείο (ήττα 2-4), αλλά δεν είναι γνωστό ποιοι παίκτες αγωνίστηκαν.Εθνική με πέντε Πανιώνιους: Τον Ιούλιο του 1969 σε περιοδεία της Εθνικής ομάδας στην Αυστραλία σημειώθηκε ένα μοναδικό ρεκόρ. Σε δύο αγώνες εναντίον της Αυστραλίας συμμετείχαν πέντε παίκτες του Πανιωνίου. Ήταν ο τερματοφύλακας Κώστας Σαραλιώτης, οι αδερφοί Μπάμπης και Θανάσης Ιντζόγλου, ο Γιώργος Δέδες και ο Στάθης Χάιτας, που ήταν και αρχηγός της ομάδας. Οι αγώνες διεξήχθησαν στις 19 Ιουλίου στο Σίδνεϊ και στις 23/7 στο Μπρισμπέιν. Στον πρώτο αγώνα οι Έλληνες παίκτες κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι ηττήθηκαν με 0-1 ενώ στο δεύτερο έφεραν ισοπαλία 2-2 με σκόρερ και των δύο γκολ τον Δέδε στο 17΄ και 44΄. Στον πρώτο αγώνα ο Σαραλιώτης είχε μπει ως αλλαγή στο β΄ ημίχρονο, ενώ είχε αντικατασταθεί ο Δέδες. Έτσι στον αγωνιστικό χώρο συνυπήρχαν μόνο τέσσερις ποδοσφαιριστές του Πανιώνιου. Όμως, στον δεύτερο αγώνα η εθνική ομάδα παρατάχθηκε από την αρχή με πέντε Πανιώνιους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αγωνίστηκαν και στα 90΄, γεγονός που δεν έχει συμβεί ποτέ άλλη φορά.Τέσσερις παίκτες του Πανιώνιου μετείχαν άλλη μια φορά σε αγώνα της Εθνικής ομάδας. Ήταν στις 25/10/1989 στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα κατά της Ουγγαρίας (σκορ: 1-1), στον οποίο αγωνίστηκαν από την αρχή οι κυανέρυθροι: Θεολόγης Παπαδόπουλος (τερματοφύλακας και αρχηγός), Μάκης Χατζημωϋσιάδης και Σπύρος Μαραγκός ενώ ο Θόδωρος Ζάκκας μπήκε ως αλλαγή στο 46΄.Από τον σύλλογο αναδείχθηκαν πολλοί διεθνείς, ιδίως τερματοφύλακες και μεγάλοι σκόρερ (σε παρένθεση οι συμμετοχές και τα γκολ με την εθνική ομάδα): Λοιπές εθνικές ομάδες Ο σύλλογος έχει παράδοση στα τμήματα υποδομής και πολλοί ποδοσφαιριστές του έχουν αγωνιστεί στις μικρές εθνικές ομάδες Ελπίδων, Κ-20, Νέων και Παίδων, χωρίς να έχουν αγωνιστεί στην εθνική ανδρών ως παίκτες του Πανιωνίου. Επίσης, παίκτες του συλλόγου έχουν στελεχώσει την ολυμπιακή ομάδα στα προολυμπιακά τουρνουά και στην Ολυμπιάδα 2004 ή τη μεσογειακή ομάδα καθώς και τις Εθνικές Ενόπλων και Ερασιτεχνών. Ο Σύνδεσμος Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Πανιωνίου ιδρύθηκε το 1992 και ως μέλη του μπορούν να ενταχθούν όλοι όσοι φόρεσαν τη φανέλα του Πανιωνίου. Έχει 135 τακτικά και 12 επίτιμα μέλη. Σκοποί του Συνδέσμου είναι η σύσφιξη των σχέσεων, η αλληλοβοήθεια και η πραγματοποίηση πολιτιστικών, κοινωνικών και αθλητικών εκδηλώσεων. Έχει δώσει πάνω από 420 αγώνες σε Ελλάδα, Αμερική, Αφρική, Γαλλία, Κύπρο και Καναδά διαφημίζοντας το σύλλογο του Πανιωνίου. Επίσης, έχει βοηθήσει πολλούς παλαίμαχους ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου και άλλων ομάδων ηθικά και οικονομικά. Πρόεδρος του Συνδέσμου υπήρξε για πολλά χρόνια ο Στάθης Μαυρίδης. Μέλη του Δ.Σ. έχουν διατελέσει οι Νίκος Πανταζής, Αντώνης Μανίκας, Κώστας Βαλιάνος, Αθανασούλας, Σταματιάδης, Βλάχος, Γκρέκας, Βασίλης Στάικος κ.ά. Μετά το θάνατο του Μαυρίδη πρόεδρος εκλέχτηκε ο Αντώνης Μανίκας, τον Απρίλιο του 2009. Ο Πανιώνιος είναι με φίλαθλο κόσμο. Οι υποστηρικτές του Πανιωνίου είναι οι «Πάνθηρες Θύρα 3 - Panthers Gate 3», οι οποίοι έχουν αναπτύξει καλές σχέσεις με τους οπαδούς της Κρίσταλ Πάλας, της Τζένοα, της Νίκη Βόλου, του Απόλλωνα Σμύρνης και πρόσφατα ανέπτυξαν καλές σχέσεις και με τους «Warriors Gate 6», οπαδούς του Παναιτωλικού. Οι «Πάνθηρες» δημιουργήθηκαν κατά την δεκαετία του ‘80 από μια παρέα πιστών οπαδών της ομάδας που είχε στέκι την πλατεία Νέας Σμύρνης. Ο σύνδεσμος στεγάστηκε επίσημα το 1983 και πραγματοποίησε την πρώτη του εκδρομή στην Θεσσαλονίκη και το Καυτανζόγλειο Στάδιο. ΤΊΤΛΟΙ: 1 Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων : 1971 2 Κύπελλα Ελλάδος : 1979,1998 1 Πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής Κατηγορίας : 1997 1 Πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας : 2021 (6ος Όμιλος) 1 Πρωτάθλημα Αθήνας : 1951 1 Πρωτάθλημα Σμύρνης : 1914 1 Κύπελλο Αθηνών-Σμύρνης: 1909 1 Κύπελλο Κύπελλο Χριστουγέννων μικρού ΠΟΚ: 1962ΤΊΤΛΟΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ : 1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων: 2014 1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα παμπαίδων: 2014 2 Πρωταθλήματα ΕΠΣ Αθήνας παίδων: 1996, 2016 1 Πρωτάθλημα ΕΠΟ 5x5 παίδων: 1998. 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κ11: 2016ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 4 φορές φιναλίστ Κύπελλο Ελλάδας : 1952,1961,1967,1989 1 φορά φιναλίστ Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων : 1986 1 φορά σε προημιτελική φάση Κύπελλο Κυπελλούχων (UEFA Cup Winners' Cup): 1998 - 1999 2 φορές συμμετοχή φάση ομίλων UEFA CUP/ UEFA EUROPA LEAGUE : 2004-2005, 2007-2008 6 φορές συμμετοχή στο UEFA CUP/ UEFA EUROPA LEAGUE : 2017 - 2018 ,2007 - 2008 ,2004 - 2005 , 2003 - 2004 , 1987 -1988, 1971 -1972 2 φορές συμμετοχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων (UEFA Cup Winners' Cup): 1998 - 1999, 1979 -1980 1 φορά συμμετοχή στο Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ : 2008 - 2009 3 φορές συμμετοχή στο Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων : 1971, 1975 , 1986 1 φορά συμμετοχή στο Κύπελλο Ραπαν : 1964 2 φορές 2η θέση στην Α' Εθνική( νυν Superleague 1): 1970 - 1971, 1950 - 1951 3 φορές 3η θέση στην Α' Εθνική( νυν Superleague 1): 1960 -1961 ,1958 -1959 ,1946 -1947 4 φορές 4η θέση στην Α' Εθνική( νυν Superleague 1):1986 - 1987,1968 -1969, 1965 -1966 ,1963 -1964 9 φορές 5η θέση στην Α' Εθνική( νυν Superleague 1): 2016 - 2017 ,2015 - 2016, 2007 - 2008, 2006 - 2007, 2002 - 2003,1985 -1986 ,1961 -1962,1959 - 1960,1957 - 1958 39 φορές έχει συμμετάσχει στην προημιτελική φάση(Φάση των 8) του Κυπέλλου Ελλάδας 16 φορές έχει συμμετάσχει στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας 5η ομάδα στην Ελλάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στην Α' Εθνική( νυν Superleague 1) από τότε που έγινε επαγγελματική η κατηγορία 3η θέση Β ' Εθνικής Κατηγορίας : 1992 - 1993 2η θέση Γ' Εθνικής Κατηγορίας: 2021 - 2022 (7ος Όμιλος) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ :Ο Πανιώνιος έχει κατακτήσει δύο φορές το Κύπελλο Ελλάδας. Η πρώτη ήταν το 1979, όταν κέρδισε την ΑΕΚ με 3-1 με τέρματα των Αναστόπουλου, Λίμα και Παθιακάκη και η δεύτερη το 1998, όταν κέρδισε τον Παναθηναϊκό με 1-0 με τέρμα του Ναλιτζή. Επίσης, έχει φθάσει άλλες τέσσερις φορές στον τελικό.Η καλύτερη θέση που κατέλαβε στο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής ήταν η 2η την περίοδο 1970-71. Επίσης, τερμάτισε τρείς φορές 3ος (1960-1961,1958 -1959 ,1946 -1947) και τέσσερις φορές 4ος (1963-64, 1965-66, 1968-69 και 1986-87).Τέσσερις φορές παίκτες του Πανιωνίου έχουν αναδειχτεί πρώτοι σκόρερ στο πρωτάθλημα: 1967-68: Θανάσης Ιντζόγλου, 24 γκολ. 1970-71: Γιώργος Δέδες, 28 γκολ. 1989-90: Θωμάς Μαύρος, 22 γκολ. 1998-99: Δημήτρης Ναλιτζής, 21 γκολ (μετά το Δεκέμβριο στον ΠΑΟΚ).Το 1971 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Στα προκριματικά απέκλεισε την Αλτάι Σμύρνης με 1-2, 1-0 και τη Στεαγκούλ Ρουμανίας με 1-1, 2-0. Στον τελικό νίκησε την Μπέσα Δυρραχίου Αλβανίας με 2-1, 1-0. Έφτασε ξανά στον τελικό το 1986 αλλά έχασε από τη Σλάβια Σόφιας με 3-2, 0-3.Έχει συμμετάσχει εννέα φορές στα ευρωπαϊκά κύπελλα: δύο φορές στο Κύπ. Κυπελλούχων, πέντε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μια φορά στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ και μία στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Επίσης, μια φορά στο Κύπελλο Ράπαν και μία στο Κύπελλο Ιντερτότο. Την καλύτερη ευρωπαϊκή πορεία είχε την περίοδο 1998-99, όταν έφτασε στον προημιτελικό γύρο του Κυπ. Κυπελλούχων. Το 2004-05 και το 2007-08 αγωνίστηκε στους ομίλους του Κυπ. ΟΥΕΦΑ. Η τελευταία φορά μέχρι στιγμής που έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη ήταν την χρονιά 2017-18 στο Europa League που έφτασε μέχρι τον 3ο προκριματικό γύρο. Κατάλογος ποδοσφαιρικών ομάδων Αττικής Επίσημη ιστοσελίδα Π.Α.Ε. Πανιώνιος Αρχειοθετήθηκε 2018-06-20 στο Wayback Machine. Επίσημη σελίδα "ΣΜΥΡΝΗ 1890" Πύλη ενημέρωσης για τον Πανιώνιο Στάδιο Νέας Σμύρνης Ενημέρωση για τον Πανιώνιο. | Ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης ιδρύθηκε το 1890 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Το τμήμα ποδοσφαίρου, του Πανιωνίου, που σχηματίστηκε επί οργανωμένης βάσης το 1895, αποτελεί την αρχαιότερη και ιστορικότερη εν ενεργεία ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα. Την τρέχουσα περίοδο αγωνίζεται στην Γ' εθνική. Έδρα της ομάδας αποτελεί το Στάδιο Νέας Σμύρνης, χωρητικότητας 11.700 | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_(%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF) |
Oh Land of Beauty | Ο Land of Beauty! Our country where peace abounds, Thy children stand free On the strength of will and love. With God in all our struggles, St. Kitts and Nevis be A nation bound together, With a common destiny.As stalwarts we stand For justice and liberty. With wisdom and truth We will serve and honour thee. No sword nor spear can conquer For God will sure defend. His blessings shall forever To posterity extend. Ω όμορφη χώρα! Η χώρα μας όπου αφθονεί η ειρήνη, Τα παιδιά σου στέκουν ελεύθερα Με τη δύναμη της θέλησης και της αγάπης. Με τον Θεό σε όλους τους αγώνες μας, Ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις θα είναι Ένα κράτος ενωμένοι μαζί, Με μια κοινή μοίρα.Ακλόνητοι υποστηρικτές στέκουμε Για δικαιοσύνη και ελευθερία. Με σοφία και αλήθεια Θα σε υπηρετούμε και θα σε τιμούμε. Κανένα ξίφους και καμιά ασπίδα δεν μπορεί να (μας) κατακτήσει Γιατί ο Θεός στα σίγουρα μας εξασφαλίζει. Είθε οι ευλογίες Του Μέχρι τις επόμενες γενιές να φτάνουν. Ακούστε το O Land of Beauty (ορχηστρική έκδοση, σε μορφή mp3) | "Ο Land of Beauty!" είναι ο εθνικός ύμνος του Σαιντ Κιτς και Νέβις. Γράφτηκε από τον Κένρικ Τζορτζ (Kenrick Georges), ο οποίος είναι και ο συνθέτης του ύμνου. Καθιερώθηκε με την ανεξαρτησία της χώρας από το Ηνωμένο Βασίλειο, το 1983. | https://el.wikipedia.org/wiki/Oh_Land_of_Beauty |
Μορίχοβο | Το μεγαλύτερο μέρος του Μοριχόβου βρίσκεται εντός της Βόρειας Μακεδονίας. Μικρό κομμάτι στα νότια, βρίσκεται στην Ελλάδα, στους νομούς Φλώρινας και Πέλλας. Η περιοχή είναι παραδοσιακά αγροτική, χωρίς αστικά κέντρα. Η μεγαλύτερη κωμόπολη είναι η Βιτόλιστα, εντός της Βόρειας Μακεδονίας. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο ονομάζονταν Μερίχοβα. Αποτελούσε στο παρελθόν την «ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού». Απελευθερώθηκε και ανακηρύχθηκε «Ελεύθερη Ελλάδα» κατά τη Μακεδονική επανάσταση του 1867. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα οι Βούλγαροι κομιτατζήδες πυρπόλησαν αρκετά χωριά της περιοχής με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων. Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, τον Οκτώβριο του 1912, το εθελοντικό σώμα του Αντώνιου Ζώη απελευθέρωσε το Μορίχοβο από τους Τούρκους και ύψωσε την Ελληνική σημαία δηλώνοντας ότι το απελευθερώνει εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου. Τελικά μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η περιοχή πέρασε στο Βασίλειο της Σερβίας ως αντάλλαγμα για τα χωριά ανατολικά της Φλώρινας που είχαν καταλάβει οι Σέρβοι. Η ανταλλαγή κρίθηκε σκόπιμη για να εξορθολογιστεί η χάραξη της Ελληνοσερβικής μεθορίου. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει πλατεία στα Λαδάδικα, με το όνομα «Πλατεία Μοριχόβου». Ο αρχαιολογικός χώρος της Πόλτσιστας χρονολογείται από την εποχή της αρχαιότητας (4ος αιώνας π.Χ.) και βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Σταράβινα και Πόλτσιστα. Στο κέντρο της Πόλτσιστας, μπορούν να παρατηρηθούν τα περιγράμματα ενός φρουρίου στον ορίζοντα. Από την Πόλτσιστα ήταν οι Μακεδονομάχοι Χρήστος Γιόρας, Βασίλειος Γλάμνος και Τραϊανός Μέσκος, που δολοφονήθηκαν από τους κομιτατζήδες. Το χωριό Σταραβίνα ήταν κάποτε η έδρα του ομώνυμου δήμου. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του Μοριχόβου, 50 χλμ. μακριά από τα Μπίτολα. Το ταξίδι προς τη Σταραβίνα ξεκινάει από τα Μπίτολα. Από εκεί πηγαίνει στο χωριό Νόβατσι, μετά πηγαίνει στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ΡΕΚ Μπίτολα και στη συνέχεια μέχρι το βουνό στο χωριό Μάκοβο. Από εκεί ο δρόμος οδηγεί στο χωριό Ραπές. Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος τελειώνει μετά από εκείνο το χωριό και από εκεί είναι μια ανώμαλη διαδρομή σε χωματόδρομο μέχρι την Σταραβίνα. Για να πάει κάποιος εκεί απαιτείται άδεια λόγω του ότι βρίσκεται κοντά στα σύνορα. Από την Σταραβίνα ήταν οι Μακεδονομάχοι Στογιάννης Ιωάννου, Δημήτριος Κράιος, Τραϊανός Μήτρου, Ιωάννης Μήτρου, Δημοσθένης Χρίστου, Ιωάννης Πέτκου και Ιωάννης Στεφάνου, που δολοφονήθηκαν από τους κομιτατζήδες. | Το Μορίχοβο (Σλαβομακεδονικά: Мариово, Μαρίοβο) είναι ορεινή ιστορική περιοχή της Δευριόπου στη βορειοδυτική πλευρά του Βόρα στην Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας στα βόρεια των συνόρων με την Ελλάδα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%87%CE%BF%CE%B2%CE%BF |
Γιαν φαν ντε Καπέλλε | Ο πατέρας του, Φρανσουά (1594 - 1674), ήταν βαφέας υφασμάτων, ενώ η μητέρα του ήταν από το Ρόττερνταμ. Παντρεύτηκαν το 1622 στο Άμστερνταμ. Καταγράφεται η βάπτιση του Γιαν στη Νιούε Κερκ (Nieuwe Kerk, Νέα Εκκλησία) της πόλης στις 25 Ιανουαρίου 1626. Ο ζωγράφος και αγαπημένος μαθητής του Ρέμπραντ Χέρμπραντ φαν ντεν Έικχαουτ (Gerbrand van den Eeckhout) τον αναφέρει ως αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, αλλά πιθανότατα έλαβε κάποιας μορφής εκπαίδευση από τον Σίμον ντε Φλίχερ, του οποίου το ύφος μιμήθηκε στα πρώτα τους έργα, αλλά πιθανόν είναι να διδάχτηκε και από τον Βίλλεμ φαν ντε Φέλντε τον πρεσβύτερο. Στις 24 Ιουλίου 1653 έλαβε τον τίτλο του πολίτη του Άμστερνταμ σε μια ιδιαίτερα τιμητική τελετή για κάποιον που ανήκε στην ελίτ της πόλης. Λίγους μήνες πριν, στις 2 Φεβρουαρίου 1653, είχε νυμφευτεί την Αννέτγε Γιανσντρ. Χρότινγκ (Annetje Jansdr. Grotingh), θυγατέρα ενός πλινθοκτίστη. Ο φαν ντε Καπέλλε ήταν ιδιαίτερα ευκατάστατος, ώστε ποτέ δεν χρειάστηκε να στηριχτεί στη ζωγραφική του για να αποκομίσει τα προς το ζην, και δεν είναι γνωστό αν έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της πόλης ή στον διαφορετικό φορέα που είχε δημιουργηθεί το 1653, την «αδελφότητα των ζωγράφων». Δεν είναι, επίσης, σαφές αν και πώς πωλούσε τα έργα του. Ο Άμπραχαμ Μπρέντιους πρότεινε την εκδοχή ότι ο φαν ντε Καπέλλε ήταν φίλος του Ρέμπραντ, στις πωλήσεις του οποίου, λόγω οικονομικών προβλημάτων, υπήρξε από τους μεγαλύτερους αγοραστές. Ο Ρέμπραντ δημιούργησε πορτρέτα και του φαν ντε Καπέλλε και της συζύγου του. Πιθανολογείται ότι ίσως να χρησιμοποίησε τις επαγγελματικές του γνωριμίες, ώστε να δοθεί η τελευταία, και πολύ προσοδοφόρα οικονομικά, παραγγελία στον Ρέμπραντ για ομαδικό πορτρέτο, αυτό της Συντεχνίας των υφασματοποιών, που ο ζωγράφος δημιούργησε το 1662.Ο πρώτος του χρονολογημένος πίνακας είναι του 1645, ενώ κατά τη δεκαετία του 1660 υπάρχει μόνον ένας. Από αυτό το γεγονός οι περισσότεροι ιστορικοί τέχνης συμπεραίνουν ότι αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην επιχείρησή του, στην οποία εργαζόταν επίσης ο αδελφός του, Φρανσουά. Τον Μάιο του 1661 αγόρασε σπίτι στην Κουρστράατ (Koestraat) κοντά στη Νιούμαρκτ (Nieuwmarkt, Νέα Αγορά), μετακομίζοντας από την ακριβότερη Κάιζερσχραχτ (Keizersgracht). Η αγορά του σπιτιού προκαλεί έκπληξη. Ο Λίντκε (Liedtke) υποθέτει ότι η μετακόμιση αυτή οφείλεται στη μείωση της απόστασης από την επιχείρησή του. Το σπίτι με τον κήπο, πλάι σε σχολείο, πωλήθηκε από τον γιο του συνθέτη και οργανίστα Γιαν Πίτερς Σβέιλινκ (Jan Pieterszoon Sweelinck). Στο συμβόλαιο ο φαν ντε Καπέλλε αποκαλείται απλά schilder (ζωγράφος, διαβάζεται σίλντερ) και όχι «Δάσκαλος».Η σύζυγός του απεβίωσε το 1677 και ο φαν ντε Καπέλλε τάφηκε στη Νέα Εκκλησία στις 22 Δεκεμβρίου 1679. Είχαν αποκτήσει επτά παιδιά. Η απογραφή της περιουσίας του έχει διασωθεί και αποτελεί τη βασική πηγή πληροφοριών για την εντυπωσιακή συλλογή έργων τέχνης που διέθετε. Χρειάστηκαν επτά μήνες για να καταγραφούν όλα.Στα παιδιά του άφησε έξι σπίτια (τρία από τα οποία ανήκαν στη σύζυγό του), ένα εξοχικό νότια του Λούνεν ααν ντε Φεχτ (Loenen aan de Vecht) στον ποταμό Φεχτ, ένα σκάφος αναψυχής, «44 τσάντες γεμάτες δουκάτα», μεταξωτά και μετοχές, τα οποία αποτιμήθηκαν σε 92.720 γκίλντερς. Καταρτίστηκε, επίσης, μακροσκελής κατάλογος με τα ενδύματα της εκπληκτικής του γκαρνταρόμπας, αλλά και ένας κατάλογος με την μεγάλη και σημαντική του συλλογή από έργα τέχνης. Η πλειονότητα των έργων του είναι απόψεις θάλασσας ή ποταμών, σχεδόν πάντα με κάποια σκάφη, αλλά ζωγράφισε, επίσης, μερικούς μικρούς πίνακες με χειμωνιάτικα τοπία, με την τεχνοτροπία του Ερτ φαν ντερ Νέιρ και όλοι χρονολογούνται στο διάστημα 1652 - 1654. Οι θαλασσογραφίες του (με την ευρύτερη έννοια του όρου) είναι και μικρών και μεγάλων διαστάσεων. Οι εννέα πίνακες που διαθέτει η Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου, η μεγαλύτερη ομάδα πινάκων του σε δημόσια συλλογή, ποικίλλουν σε διαστάσεις από 122 x 154,5 εκ. ως 34,8 x 48,1 εκ.Δεν ενδιαφερόταν για την ταραγμένη θάλασσα και τον ανέφελο ουρανό (ένας πίνακας με τίτλο «Θύελλα» που αναφέρεται στην απογραφή δεν έχει εντοπιστεί). Απεικόνιζε συννεφιασμένο τον ουρανό, με χαμηλό ορίζοντα, περίπου 15 - 20% του όλου κατά τον οριζόντιο άξονα. τα σύννεφα συχνά ανακλώνται στην ήρεμη θάλασσα, αν και μπορεί να εμφανίζονται ελαφρές ρυτιδώσεις. Αυτό συμβαίνει πραγματικά στις ολλανδικές θαλασσογραφίες: Συχνά υπάρχει ένα πολεμικό ή κρατικό σκάφος (statenjacht) που χρησιμοποιείται για μεταφορές και τα άλλα σκάφη το χαιρετούν επίσημα. Το άκρο της σύνθεσης συχνά «κόβει» κάποιο σκάφος, το οποίο μισοφαίνεται. Ο φαν ντε Καπέλλε ζωγράφισε πολλές σκηνές με σκάφη που πλέουν σε παράταξη σαν σε παρέλαση, απεικονίζοντας «μια επίσημη συγκέντρωση σκαφών για κάποια τελετή».Άλλοι πίνακες, κυρίως μικρότεροι και με αραιότερη διάταξη, ανήκουν σε τύπο που συχνά αποκαλείται «γαλήνη» και απεικονίζει «διεισδυτική φωτεινή ατμόσφαιρα που μαλακώνει όλα τα περιγράμματα, ενοποιεί τις μορφές και τα τοπικά χρώματα" ή, όπως το θέτει ο Κένεθ Κλαρκ «Όταν ο ουρανός ανακλάται στο νερό, επιτυγχάνεται αυτή η ενότητα της φωτεινής ατμόσφαιρας, που... αποτελεί το βασικό στοιχείο των φαν ντε Καπέλλε και φαν ντε Φέλντε». Στα πρώιμα έργα του ακολούθησε τη μουντή παλέτα της «τονικής σχολής», που ζωντανεύει με τοπικές εμφάσεις με λαμπρό χρώμα, αλλά στα κατοπινά του έργα αλλάζει την παλέτα του σε «μια θερμότερη, χρυσαφένια τονικότητα, που του επιτρέπει μεγαλύτερη χρωματική πληθωρικότητα, όταν τοποθετεί την με αποχρώσεις του κόκκινου ανάκλαση του ουρανού στο βαθύ μπλε τυρκουάζ της θάλασσας, όπως συμβαίνει στη σκηνή στο ποτάμι με σκάφη που πλέουν (Μουσείο Μπόιμανς - φαν Μπένινγκεν». Σύμφωνα με την κορυφαία ιστορικό τέχνης επί της ολλανδικής ζωγραφικής Μαργκαρίτα Ράσσελ (Margarita Russell) «περισσότερο από κάθε άλλον καλλιτέχνη της εποχής του, με εξαίρεση μόνον τον Ρέμπραντ, ο φαν ντε Καπέλλε ήταν ζωγράφος του φωτός».Ο φαν ντε Καπέλλε δημιούργησε και μερικά χαρακτικά. Μόνον δύο υπογεγραμμένα, με θέμα τοπία, αποδίδονται με βεβαιότητα σε αυτόν. Λιγότερα από είκοσι από τα περίπου 750 σχέδιά του, που καταγράφονται στην απογραφή του 1680, έχουν διασωθεί. Ο φαν ντε Καπέλλε διέθετε μια από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης της εποχής του με 192 πίνακες και περισσότερα από 7.000 σχέδια, σχεδόν όλα Ολλανδών και λίγων Φλαμανδών δημιουργών και εστίαζε ειδικότερα στη δική του ειδίκευση, τις θαλασσογραφίες και στα χειμωνιάτικα τοπία. Διέθετε πορτρέτα του, φολοτεχνημένα από τον Ρέμπραντ (ένα μαζί με τη σύζυγό του) και τον Φρανς Χαλς και είναι το μοναδικό πρόσωπο που ζωγράφισαν και οι δύο κορυφαίοι Ολλανδοί προσωπογράφοι. Εν τούτοις, αν έχουν διασωθεί, δεν έχει γίνει δυνατόν να εντοπιστούν. Αρχικά είχε υποτεθεί ότι ένα πορτρέτο του Ρέμπραντ απεικόνιζε τον φαν ντε Καπέλλε και ευρισκόταν στο Κάστρο Χάουαρντ ενώ το 1961 το Μουσείο Νόρτον Σάιμον αγόρασε έναν πίνακα του Χαλς, που τότε είχε αποκληθεί «πορτρέτο του Γιαν φαν ντε Καπέλλε», αλλά σήμερα αποκαλείται απλώς Πορτρέτο νεαρού άνδρα. Πορτρέτα του φαν ντε Καπέλλε είχαν δημιουργήσει, επίσης, ο Χέρμπραντ φαν ντεν Εϊκχάουτ και ο Γιαν φαν Νόορντ, αλλά κι αυτά δεν έχουν εντοπιστεί.Η συλλογή μπορεί να κατανεμηθεί στις εξής ομάδες: Ρέμπραντ: Επτά πίνακες και πέντε χαρτοφυλάκια με περισσότερα από 500 σχέδια, συμπεριλαμβανομένων 56 με «ιστορίες», ένα άλμπουμ με 136 σχέδια γυναικών και παιδιών και 300 σχέδια τοπίων, σχεδόν όλα των προαναφερθέντων τύπων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ομάδα σχεδίων του Ρέμπραντ που κατείχε ποτέ συλλέκτης. Σίμον ντε Φλίχερ: Εννέα πίνακες και περισσότερα από 1.300 σχέδια, περιλαμβανομένου και ενός ημιτελούς. Γιαν φαν Χόγιεν: Δέκα πίνακες και πάνω από 400 σχέδια Γιαν Πορσέλλις: Δεκαέξι πίνακες Χέντρικ Άφερκαμπ: Πίνακες και σχεδόν 900 σχέδια Χέρκουλες Σέγκερς: 5 πίνακες, το μεγαλύτερο δηλ. μέρος της παραγωγής του, πιθανόν αγορασμένοι από τον Ρέμπραντ. Υπήρχαν καταγεγραμμένοι επτά πίνακες, ένας ημιτελής, δημιουργημένοι από τον ίδιο, και κάπου 800 - 1150 σχέδια φτιαγμένα από τον ίδιο με βάση έργα των Πορσέλλις και ντε Φλίχερ. Φάκελοι με σχέδια των Εσάιας φαν ντε Φέλντε (88), Πίτερ φαν Λερ (41), Βίλλεμ Πίτερσζον Μπόιτεβεχ (86), Πίτερ ντε Μολάιν (57) και Άλλερτ φαν Έφερντινγκεν (52).Στη συλλογή περιλαμβάνονταν έργα των Γιαν Λίφενς, Χέντρικ Χόλτσιους, Πάουλους Πόττερ, Άνταμ Έλσχαϊμερ, Άλμπρεχτ Ντύρερ, Ντάβιντ Φίνκμποονς, Πίτερ Άρτσεν, Χανς Χολμπάιν του νεότερου, Γιάκομπ Πάινας, Γιαν Μίνσε Μόλενερ, Μάαρτεν φαν Χέιμσκερκ, Φρανς Φλόρις, Φίλιπς Κόνινκ και Πίτερ Λάστμαν. Υπήρχαν, ακόμη, έργα Φλαμανδών ζωγράφων, όπως οι Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (3 πίνακες), Άντονι βαν Ντάικ, Γιάκομπ Γιόρντενς, Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου και Άντριεν Μπράουβερ. Ο φαν ντε Καπέλλε κατείχε, επίσης, 83 σχέδια του Γιαν φαν Όιλ. Οι μεγάλες ομάδες σχεδίων ανά καλλιτέχνη μαρτυρούν ότι είχε αγοράσει το εργαστηριακό τους στοκ από σχέδια εργασίας, πλήρες, μετά τον θάνατο ή την απόσυρσή τους από τη ζωγραφική. Τα σχέδια του Ρέμπραντ πιθανόν αγοράστηκαν κατά τις πωλήσεις που πραγματοποίησε λόγω χρεωκοπίας ο Ρέμπραντ το 1656 και το 1658. Ο φαν ντε Καπέλλε είχε σημαντική επίδραση στους ζωγράφους που ασχολήθηκαν τόσο με τη θαλασσογραφία όσο και με τα χειμερινά θέματα, περιλαμβανομένων των Βίλλεμ φαν ντε Φέλντε του νεότερου, του Γιαν φαν Κέσσελ (θαλασσογραφίες) και του Χέντρικ Ντάμπελς (και στα δύο θέματα).Ο φαν ντε Καπέλλε δεν φαίνεται να είχε μεγάλη συμμετοχή στις εμπορικές συναλλαγές έργων τέχνης της εποχής του, κάτι που κατά πάσαν πιθανότητα είναι υπεύθυνο για την απουσία του από όλες τις συλλογές βιογραφιών των καλλιτεχνών της εποχής του, όπως το έργο του Άρνολντ Χαουμπράκεν De groote schouwburg der Nederlandsche kunstschilders en schilderessen, Οι Γιοάχιμ φον Σάντραρτ και Σάμουελ φαν Χόοχστρατεν επίσης τον αγνοούν. Εν μέρει, βέβαια, αυτό οφείλεται και στο ότι οι βιογράφοι ακολουθούν τις προκαταλήψεις της εποχής κατά της θαλασσογραφίας, της τοπιογραφίας και της νεκρής φύσης, που θεωρούνταν ως «κατώτερες μορφές τέχνης» στην ιεραρχία της ζωγραφικής. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν περισσότερο γνωστός στην Αγγλία παρά στην Ολλανδία και αυτό μαρτυράται από την κατανομή των έργων του: Η μεγαλύτερη συλλογή έργων του είναι οι εννέα πίνακές του που, όπως προαναφέρθηκε, βρίσκονται στο Λονδίνο. Έργα του υπάρχουν, επίσης, στο Ρέικσμουζεουμ, στο Μαουριτσχάους, στο Κρατικό Μουσείο του Τβέντε, στο Μουσείο Γκέτι, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης, στο Εθνικό Μουσείο Ουαλίας, στο Ίδρυμα Τέχνης του Ντιτρόιτ, στην Πινακοθήκη του Μάντσεστερ, στο Μουσείο Βάλραφ-Ρίχαρτς και σε άλλα μουσεία. Έργα του Γιαν φαν ντε Καπέλλε Richard Green Gallery, A Winter Landscape and biography "Grove", Russell Margarita, Jan van de Cappelle in Grove Art Online, προσπελάστηκε την 1η Απριλίου 2010 Neil MacLaren, The Dutch School, 1600–1800, Volume I, 1991, National Gallery Catalogues, National Gallery, London, ISBN 0-947645-99-3 Michel, Emil, Rembrandt, His Life, his Work, and his Time, Heinemann, 1894 Seymour Slive, Dutch Painting, 1600–1800, Yale UP, 1995,ISBN 0-300-07451-4 Russell, Margarita. Jan van de Cappelle 1624/6-1679, Lewis, Leigh-on-Sea, 1975 ISBN 0-85317-029-0, ISBN 978-0-85317-029-7 Ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής Κατάλογος Ολλανδών ζωγράφων Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jan van de Cappelle στο Wikimedia Commons Rembrandt drawings Getty Museum biography National Gallery collection | Ο Γιαν φαν ντε Καπέλλε (ολλανδικά: Jan van de Cappelle, αναφερόμενος με διάφορους συνδυασμούς των Joannes / van der / Capelle, 25 Ιανουαρίου 1626 (βάπτιση) - 22 Δεκεμβρίου 1679 (ταφή)) ήταν Ολλανδός ζωγράφος της Χρυσής Ολλανδικής Εποχής στη ζωγραφική. Ζωγράφισε κυρίως θαλασσογραφίες και χειμωνιάτικα τοπία, ήταν όμως, παράλληλα, επιτυχημένος βιομήχανος και συλλέκτης έργων τέχνης. Σήμερα θεωρείται ως «μια από τις ηγετικές μορφές στη θαλασσογραφία της Ολλανδίας του 17ου αιώνα». Έζησε όλη του τη ζωή στο Άμστερνταμ αλλά ενώ εργαζόταν ως καλλιτέχνης, τον περισσότερο χρόνο του τον δαπανούσε εργαζόμενος στη βιομηχανία του πατέρα του τον οποίο βοηθούσε στη διεύθυνση της βιομηχανία βαφών που διέθετε. Ο Φρανσουά φαν ντε Καπέλλε διέθετε μεγάλες μονάδες βαφής και ειδικευόταν στην ακριβή βαφή του καρμινέρυθρου χρώματος, τις οποίες ο Γιαν κληρονόμησε το 1674. Πιθανόν λόγω της διπλής του απασχόλησης, σήμερα διασώζονται μόνον περί τους 150 πίνακές του, αριθμός σχετικά μικρός για τους υπερπαραγωγικούς ζωγράφους της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής. Οι θαλασσογραφίες του απεικονίζουν κυρίως σκηνές σε ποταμούς ή στις εκβολές τους, παρά σκηνές σε ανοικτή θάλασσα. Τα νερά είναι πάντα πολύ ήρεμα, ώστε να ανακλούν τους σχηματισμούς των νεφών στον ουρανό. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό των πινάκων του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CF%86%CE%B1%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B5 |
Μαρία Άννα του Σβάρτσενμπεργκ | Ήταν η μόνη κόρη του Αδάμ Φραγκίσκου του Σβάρτσενμπεργκ και της Ελεονώρας, κόρης του Φερδινάνδου Αυγούστου του Λόμπκοβιτς. Μνηστεύθηκε τον Λουδοβίκο Γεώργιο του Μπάντεν-Μπάντεν στις 18 Μαρτίου 1721. Η μελλοντική πεθερά της ταξίδεψε στη Βιέννη για να ζητήσει άδεια από τον Κάρολο ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η άδεια χορηγήθηκε και η Μαρία Άννα παντρεύτηκε στις 8 Απριλίου 1721 στο Κάστρο του Τσέσκι Κρούμλοβ. Παντρεύτηκε το 1721 τον Λουδοβίκο Γεώργιο του Μπάντεν-Μπάντεν και είχε τέκνα: Ελισάβετ Αυγούστα (1726 - 1789, παντρεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1755 τον Μίχαελ Βέντσελ, Κόμη του Άλταν. Kάρολος Λουδοβίκος Δαμιανός (1728 - 1734), Διάδοχος Πρίγκιπας του Μπάντεν-Μπάντεν. Γεώργιος Λουδοβίκος (1736 - 1737). Ιωάννα (28 - 29 Απριλίου 1737). | Η Μαρία Άννα (γερμ. Maria Anna von Schwarzenberg, 25 Δεκεμβρίου 1706 - 12 Ιανουαρίου 1755) από τον Οίκο του Σβάρτσενμπεργκ ήταν κόρη του Πρίγκιπα του Σβάρτσενμπεργκ και με τον γάμο της έγινε μαργραβίνη του Μπάντεν-Μπάντεν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B2%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA |
Λαζάρεβατς | Κοντά στο σημερινό Λαζάρεβατς βρισκόταν το χωριό Σόπιτς όπου το 1846 είχε 95 σπίτια και 578 κατοίκους. Το 1858 ένας κάτοικος του Σπόπιτς εγκαταστάθηκε στην περιοχή του σημερινού Λαζάρεβατς και μέχρι το 1885 είχε αναπτυχθεί σε μεγαλύτερο οικισμό, με το όνομα "Ζμπέγκοβτσου" (Zbegovcu ), από το Σόπιτς, δίπλα στα τότε σύνορα με την Αυστροουγγαρία. Στις 28 Ιουνίου 1889 η εθνοσυνέλευση της Σερβίας για να τιμήσει την επέτειο των 500 χρόνων από τη Μάχη του Κοσσυφοπεδίου μετενόμασε το χωριό σε "Λαζάρεβατς" από τον πρίγκιπα Λαζάρ Χρεμπελιάνοβιτς. Την ίδια χρονιά χτίζεται το πρώτο σχολείο και το 1895 γίνεται η πρωτεύουσα της Επαρχίας Κολουμπάρα. Καθώς το Λαζάρεβατς έγινε το διοικητικό και οικονομικό κέντρο ολόκληρης της περιοχής, σταυροδρόμι των δρόμων προς το Βελιγράδι, τα ορυχεία και τον Σάβα γνώρισε μεγάλη αύξηση πληθυσμού. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Λαζάρεβατς και τα περίχωρα του έγινε η Μάχη της Κολουμπάρα από τις 16 Νοεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου 1914, ανάμεσα στο Σερβικό στρατό και τους Αυστροούγγρους με απώλειες και για τις δύο πλευρές 28.000 νεκρούς. Μετά τη μάχη το Λαζάρεβατς καταλήφθηκε από την Αυστροουγγαρία και απελευθερώθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1918. Το 1941 κατά τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου βομβαρδίστηκε και το Λαζάρεβατς. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1955 η περιοχή διοικητικά έγινε μέρος της επαρχίας Βάλιεβο. Το 1968 αναγνωρίζεται πόλη και δήμος και το 1971 ήδη δήμος γίνεται μέρος της πόλης του Βελιγραδίου. Στον αθλητικό τομέα στο Λαζάρεβατς έχουν έδρα η Φ.Κ. Μπόρατς Λαζάρεβατς και η Κολουμπάρα Λαζάρεβατς με πολλά αθλητικά τμήματα. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lazarevac στο Wikimedia Commons | Η Λαζάρεβατς (σερβικά: Лазаревац) είναι μια πόλη και δήμος που βρίσκεται στη Σερβία κι ένας από τους 17 δήμους της πόλης του Βελιγραδίου. Το όνομά του προέρχεται από το όνομα του μεσαιωνικού πρίγκιπα Λαζάρ Χρεμπελιάνοβιτς. Το 2011 η πόλη έχει συνολικό πληθυσμό 25,526. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CF%84%CF%82 |
Στήλη του Προυσία | Η στήλη του Προυσία βρίσκεται βορειοανατολικά της εισόδου του ναού του Απόλλωνα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Σήμερα έχει αναστηλωθεί. Το μνημείο ταυτίστηκε χάρη σε επιγραφή που μαρτυρά ότι πρόκειται για ανάθημα της Αιτωλικής Συμπολιτείας προς τιμήν του Βασιλιά Προυσία Β', βασιλιά της Βιθυνίας, στη βορειοδυτική Μικρά Ασία: «Βασιλέα Προυσίαν, βασιλέως Προυσία, τò Κοινò τῶν Αἰτωλῶν, ἀρετᾶς ἔνεκεν καὶ εὐεργεσίας τάς ἐς αὑτούς». Με βάση τη σωζόμενη επιγραφή, είναι επίσης δυνατή και η ακριβής χρονολόγηση του αφιερώματος μετά το 182 π.Χ., όταν ο Προυσίας Β' διαδέχθηκε τον πατέρα του, Προυσία Α' στο θρόνο της Βιθυνίας. Το μνημείο αποτελείται από μια υψηλή βάση από σειρές ορθογώνιων λιθόπλινθων, ενώ στο πάνω μέρος φέρει ανάγλυφη παράσταση με γιρλάντες και βουκράνια και χαμηλό γείσο με γεισίποδες. Το συνολικό του ύψος έφτανε τα 9,70 μέτρα, ενώ επάνω στο μνημειακό βάθρο ήταν στημένο το έφιππο άγαλμα του Βασιλιά Προυσία. Στην ανώτερη επιφάνεια του μνημείου σειρές ορθογώνιων οπών πιθανόν σχετίζονταν με τη σύνθεση του γλυπτού και χρησίμευαν για να προσαρμόζονται εκεί φυτικά στοιχεία, όπως στάχυα, τα οποία θα συμβόλιζαν κάποια ευεργεσία του βασιλιά, ή στήριζαν χάλκινες αιχμές για να προστατεύσουν το μνημείο από τα πουλιά. Το μνημείο ήταν παρόμοιο ως προς τη σύλληψη και την αρχιτεκτονική μορφή του με το μεταγενέστερο βάθρο του Αιμίλιου Παύλου, που στήθηκε περίπου 10-15 χρόνια αργότερα νότια της εισόδου του ναού του Απόλλωνα στο Δελφικό ιερό και που εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών. Παπαχατζής Ν. Δ., Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, βιβλίο 10, Φωκικά, Αθήνα 1996 Miller, G., "Macedonians at Delphi", στο Jacquemin, A. (ed.), Delphes: Cent ans après la grande fouille, Athens 2000, 263-281. Perrie, A., "La moisson et les pigeons. Note sur l’assise sommitale du pilier de Prusias à Delphes", BCH 138, 2008, 257-270 Schalles, H.-J., Untersuchungen zur Kulturpolitik der pergamenischen Herrscher im dritten Jahrhundert vor Christus, IstForsch 36, 1985 124 Note 723 Vatin, Cl., Monuments votifs de Delphes, Rome 1991 | Η στήλη του Προυσία είναι ένα από τα αναθήματα στο ιερό τέμενος του Απόλλωνα στους Δελφούς, που ανεγέρθηκε προς τιμήν του βασιλιά Προυσία Β' της Βιθυνίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1 |
Αντίλοχος | Αμέσως μετά τη γέννησή του ο Αντίλοχος εγκαταλείφθηκε στο βουνό Ίδη και ανατράφηκε από μία σκύλα. Ο Ξενοφώντας προσθέτει ότι υπήρξε μαθητής του Χείρωνα. Ο Αντίλοχος ακολούθησε τον πατέρα του Νέστορα και πολέμησε στον Τρωικό Πόλεμο. Σύμφωνα με μία παραλλαγή του μύθου ο Νέστωρ, φοβούμενος κάποιο χρησμό, δεν τον πήρε μαζί του στην εκστρατεία, αλλά τελικώς ο Αντίλοχος, παρά την αντίθεση του πατέρα του και διψώντας για τα μεγάλα «κλέη» (δόξες), πήγε στον πόλεμο κατά το πέμπτο έτος του και διακρίθηκε για τη γενναιότητά του. Μάλιστα έγινε ένας από τους πιστότερους φίλους του Αχιλλέως και του Πατρόκλου. Αυτή η φιλία τον έφερε στη δύσκολη θέση να υποχρεωθεί να ανακοινώσει στον Αχιλλέα τον θάνατο του Πατρόκλου. Στο πεδίο της μάχης κατά των Τρώων σκοτώθηκε τελικώς και ο ίδιος ο Αντίλοχος, όταν σε μία στιγμή είχε τρέξει να βοηθήσει τον πατέρα του Νέστορα που κινδύνευε. Τότε βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Μέμνονα, ο οποίος τον σκότωσε. Τότε ο Αχιλλέας όρμησε εναντίον του Μέμνονα, μονομάχησε με αυτόν και τον θανάτωσε. Περισσότερα για το περιστατικό του θανάτου του Αντιλόχου γράφει ο Πίνδαρος: ο Νέστορας, ύστερα από τραυματισμό του αλόγου του, θα σκοτωνόταν από τον Μέμνονα αν δεν έτρεχε ο Αντίλοχος να παρεμβάλει το σώμα του ανάμεσά τους, δίνοντας έτσι ένα άφθαστο παράδειγμα αγάπης προς τον πατέρα με τον θάνατό του. Κατά δύο άλλες, λιγότερο αποδεκτές, παραδόσεις, ο Αντίλοχος σκοτώθηκε από τον Έκτορα ή τον Πάρι. Οι τρεις αυτοί ήρωες Αχιλλέας, Πάτροκλος και Αντίλοχος τάφηκαν από τους Αχαιούς στο ακρωτήριο του Σιγείου όπου και στα χρόνια του Στράβωνα συνέχιζαν οι κάτοικοι του Ιλίου να τους προσφέρουν νεκρικές τιμές. Επίσης ο Όμηρος κάνει λόγω και για τις ψυχές των ηρώων αυτών που έμεναν μαζί στον Άδη όταν κατέβηκε ο Οδυσσέας και τις συνάντησε. Οι αρχαίοι γλύπτες και ζωγράφοι απεικόνισαν πολλές φορές τη μορφή του Αντιλόχου. Γνωστότερη στην αρχαιότητα ήταν η τοιχογραφία του Πολυγνώτου στη «Λέσχη των Κνιδίων», στους Δελφούς. Σε αυτή ο Αντίλοχος παριστάνεται μαζί με τους κορυφαίους Αχιλλέα, Πάτροκλο, Αγαμέμνονα και Πρωτεσίλαο. Ο αστεροειδής 1583 Αντίλοχος (1583 Antilochus), που ανήκει στην Τρωική Ομάδα και ανακαλύφθηκε το 1950, πήρε το όνομά του από τον ηρωικό γιο του Νέστορα. Lorenzo Rocci (1956). Vocabolario Greco-Italiano. Società Ed. Dante Alighieri srl. σελ. 171. (Ιταλικά) | Με το όνομα Αντίλοχος (< ἀντί- (έναντι, εμπρός) + λοχέω (παραμονεύω, ενεδρεύω), "αυτός που παραμονεύει μπροστά, ο παρατηρητής" ) είναι γνωστά δύο πρόσωπα στην ελληνική μυθολογία. Το ένα ήταν ένας από τους συντρόφους του Οδυσσέα. Το σημαντικότερο όμως πρόσωπο ήταν ο γιος του Νέστορα και της Ευρυδίκης (κατά τον Όμηρο) ή της Αναξιβίας (κατά τον Απολλόδωρο). Ο Παυσανίας γράφει ότι ο Αντίλοχος ήταν πατέρας του Παίονα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82 |
Συμμετοχή της Αλβανίας στη Junior Eurovision | Στις 14 Αυγούστου 2012, ο εθνικός τηλεοπτικός οργανισμός της Αλβανίας, Radio TVizioni Shqiptar (RTSH), ανακοίνωσε ότι θα κάνει το ντεμπούτο τους στην Παιδική Eurovision στο διαγωνισμό του 2012 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας την 1η Δεκεμβρίου 2012. Ο μηχανισμός που χρησιμοποιείται εκείνη τη στιγμή για να επιλέξει τον εκπρόσωπό του ήταν μια εθνική εκδήλωση προεπιλογής με τίτλο Junior Fest Albania 2012. Η παιδική τραγουδίστρια, η Ιγκζιντόρα Γκιέτα, ήταν η πρώτη που συμμετείχε στην εκπροσώπηση της Αλβανίας με το τραγούδι "Kam një këngë vetëm për ju", το οποίο τελείωσε στη δωδέκατη θέση και πέτυχε τριάντα πέντε βαθμούς. Αυτό ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα της Αλβανίας στο ιστορικό των αγώνων.Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, η RTSH ανακοίνωσε την απόσυρσή τους από τον διαγωνισμό του 2013, ενώ η EBU δήλωσε ότι η απόσυρση οφείλεται σε οικονομικά και οργανωτικά ζητήματα. Η Αλβανία εξακολουθεί να απουσιάζει από τον διαγωνισμό το 2014 και μόνο στις 13 Μαρτίου 2015 η RTSH ανακοίνωσε την επιστροφή τους στον διαγωνισμό. Η εθνική εκδήλωση επιλογής που διοργανώθηκε για την επιλογή του συμμετέχοντος στο 2015 είχε τίτλο Festivali i Këngës për Femije, κατά την οποία η Mishela Rapo κέρδισε το δικαίωμα να εκπροσωπήσει την Αλβανία στον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision 2015 με το τραγούδι Dambaje. Στον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision 2015, η Rapo τερμάτισε στην πέμπτη θέση, κερδίζοντας ενενήντα τρία σημεία και το καλύτερο αποτέλεσμα μέχρι σήμερα. Συμμετοχή της Αλβανίας στη Eurovision Albania in the Junior Eurovision Song Contest Official EBU Page | Η Συμμετοχή της Αλβανίας στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision ξεκίνησε για πρώτη φορά στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας στον διαγωνισμό τραγουδιού Junior Eurovision 2012. Η Radio TVizioni Shqiptar (RTSH), μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοφωνίας (EBU), είναι υπεύθυνη για τη διαδικασία επιλογής των συμμετεχόντων, από το ντεμπούτο τους το 2012. Ο πρώτος εκπρόσωπος για να συμμετάσχει το έθνος στο διαγωνισμό του 2012 ήταν η Ιγκζιντόρα Γκιέτα με το τραγούδι "Kam një këngë vetëm për ju", το οποίο τελείωσε στη δωδέκατη θέση από δώδεκα συμμετοχές, με τριάντα πέντε βαθμούς. Από τον ανταγωνισμό υπήρξαν μόνο δύο απουσίες, πρώτη το 2013 και δεύτερη το 2014. Η Αλβανία επέστρεψε στο διαγωνισμό το 2015, όταν η Μισέλα Ράπο τους εκπροσώπησε με το τραγούδι "Dambaje", επιτυγχάνοντας ενενήντα τρία βαθμούς και τερματίζοντας πέμπτη από δεκαεπτά συμμετέχουσες χώρες. Την 1η Ιουνίου 2016, η Κλέστα Κεχάϊα κέρδισε το Festivali i Këngës për Femije με το τραγούδι "Besoj", κερδίζοντας το δικαίωμα να εκπροσωπήσει την Αλβανία στη Junior Eurovision 2016 στη Βαλέτα της Μάλτας. Έλαβε τριάντα οκτώ βαθμούς και κατά συνέπεια τελείωσε δέκατη τρίτη από δεκαεπτά συμμετέχουσες χώρες. Από την Junior Eurovision 2016, η Αλβανία έδωσε τους περισσότερους βαθμούς στη Μάλτα και έλαβε τους περισσότερους από την Ιταλία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_Junior_Eurovision |
Μονσεράτ Καμπαγιέ | Η Καμπαγιέ γεννήθηκε στη Βαρκελώνη στις 12 Απριλίου του 1933. Προερχόταν από φτωχή οικογένεια. Σπούδασε μουσική στο κονσερβατόριο του Λισέου και τεχνική του τραγουδιού μαζί με τους Napoleone Annovazzi, Eugenia Kemény και Conchita Badía. Αποφοίτησε με χρυσό μετάλλιο το 1954. Μετέπειτα μετακόμισε στη Βασιλεία, όπου έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της το 1956 ως Μιμή στην παράσταση της όπερας Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι. Έγινε μέλος της Όπερας Μπάσελ από το 1957 έως το 1959, τραγουδώντας ένα ρεπερτόριο που περιλάμβανε τον Μότσαρτ (Erste Dame στην όπερα Ο Μαγικός Αυλός) και τον Στράους (Σαλώμη) στη γερμανική γλώσσα, πράγμα ασυνήθιστο για Ισπανούς τραγουδιστές, αλλά το οποίο αποδείχθηκε χρήσιμο για τις επόμενες συμμετοχές της με την Όπερα της Βρέμης (1959-1962). Το 1961 πρωταγωνίστησε ως Ιφιγένεια στη παράσταση Ιφιγένεια εν Ταύροις στο Εθνικό Θέατρο S. Carlos στη Λισαβόνα, μαζί με τους Ρέιμοντ Γουόλανσκι, Ζαν Κοξ, Πολ Σέφλερ και άλλους. Το 1962, η Καμπαγιέ επέστρεψε στη Βαρκελώνη και έκανε το ντεμπούτο της στο Λισέου με τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Στράους Αραμπλελλα. Από το φθινόπωρο του 1962 μέχρι την άνοιξη του 1963 έκανε περιοδεία στο Μεξικό, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Μασενέ Μανόν στο Palacio de Bellas Artes. Ακολούθησαν αρκετές επιτυχημένες εμφανίσεις στο Λισέου το 1963. Στην Ελλάδα η τελευταία της εμφάνιση ήταν στις 17 Σεπτεμβρίου του 2012 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Χοσέ Κογιάντο. Η διεθνής αναγνώριση της Καμπαγιέ ήρθε το 1965 όταν αντικατέστησε την άρρωστη Marilyn Horne σε μια παράσταση στο έργο του Ντονιτσέττι Λουκρητία Βοργία στο Κάρνεγκι Χωλ της Νέας Υόρκης, παράσταση που της χάρισε μια 25λεπτη πανηγυρική υποδοχή από το κοινό. Καθώς αυτή ήταν η πρώτη ενασχόλησή της με την όπερα μπελ κάντο και έπρεπε να μάθει τον ρόλο της σε λιγότερο από ένα μήνα, η ερμηνεία της την έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο της όπερας. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, η Καμπαγιέ έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο φεστιβάλ Glyndebourne όπου τραγούδησε την πρώτη της Μαρσαλλίνη στο έργο Der Rosenkavalier του Στράους και όπου ενσάρκωσε τον ρόλο της κόμισσας Αλμαβίβα στο έργο Οι Γάμοι του Φίγκαρο του Μότσαρτ. Τον Δεκέμβριο του 1965, επέστρεψε στο Κάρνεγκι Χωλ για τη δεύτερη συμμετοχή της στην όπερα μπελ κάντο, όπου ενσάρκωσε τον ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ Ι στο έργο Roberto Devereux του Ντονιτσέττι. Η Καμπαγιέ ολοκλήρωσε τη χρονιά 1965 με την πρώτη της εμφάνιση στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης στις 22 Δεκεμβρίου 1965, όπου εμφανίστηκε ως Marguerite στο έργο του Σαρλ Γκουνώ Φάουστ μαζί με τον Τζον Αλέξαντερ στον ομώνυμο ρόλο, τον Χουστίνο Ντίαθ ως Μεφιστοφελή και τον Σέριλ Μιλνς ως Βαλεντίν στη πρώτη του εμφάνιση στη Μητροπολιτική Όπερα. Το 1966, η Καμπαγιέ έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη Λυρική Όπερα της Φιλαδέλφεια ως Maddalena di Coigny στο Andrea Chénier του Giordano και την πρώτη της εμφάνιση μπροστά στο ιταλικό κοινό στο Maggio Musicale Fiorentino ως Leonora στο έργο του Βέρντι Il trovatore ενώ ακολούθησε το έργο του Μπελίνι Il pirata το 1967. Επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια το 1967 όπου ερμήνευσε τους ομώνυμους ρόλους στα έργα του Πουτσίνι Τόσκα και Μαντάμα Μπαντερφλάϊ. Επέστρεψε επίσης στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης όπου ερμήνευσε τρεις ηρωίδες του Βέρντι : τη Leonora μαζί με τον Richard Tucker ως Manrico, τη Δεισδαιμόνα στον Οθέλλο μαζί με τον Τζέιμς Μακράκεν στον ομώνυμο ρόλο και τη Βιολέτα στη Λα Τραβιάτα μαζί με τους Tucker και George Shirley οι οποίοι εναλλάσσονταν στον ρόλο του Αλφρέντο. Ο τελευταίος ρόλος τής χάρισε ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση στους κριτικούς και στο κοινό των ΗΠΑ. Το 1968 συνέχισε στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης με τον ομώνυμο ρόλο από το έργο Luisa Miller του Βέρντι και το 1969 με τον ρόλο της Liù στο έργο του Πουτσίνι Τουραντό, με την Μπίργκιτ Νίλσον στον ομώνυμο ρόλο και τον Τζέιμς Κινγκ στον ρόλο του Calàf. Επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια όπου ερμήνευσε τον ρόλο της Imogene στο έργο του Μπελίνι Il pirata (1968) και τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Lucrezia Borgia (1969). Το 1969, η Καμπαγιέ εμφανίστηκε στην Arena di Verona σε μια παραγωγή από τον Jean Vilar του έργου του Βέρντι Don Carlo. Ενσάρκωσε την Elisabetta of Valois μαζί με μια ομάδα μεγάλων ηθοποιών μεταξύ των οποίων ο Plácido Domingo και ο Piero Cappuccilli. Σε εκείνες τις παραστάσεις εμφανίστηκε στη σκηνή με πατερίτσες εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε νωρίτερα την ίδια χρονιά στη Νέα Υόρκη. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκε επίσης σε ένα ρεσιτάλ στο Teatro Corallo στη Βερόνα. Το 1970, η Καμπαγιέ έκανε τη πρώτη επίσημη εμφάνιση στη Σκάλα του Μιλάνου με τον ομώνυμο ρόλο στη Lucrezia Borgia. Στη Φιλαδέλφεια εμφανίστηκε ως Λεονόρα και επέστρεψε στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης στη δημοφιλή από τους κριτικούς παραγωγή του έργου του Βέρντι Un ballo in maschera μαζί με τον Domingo ως Riccardo και τον Ρέρι Γκρις ως Oscar. Το 1972, έκανε τις πρώτες εμφανίσεις της στο Κόβεντ Γκάρντεν και στη Λυρική Όπερα του Σικάγο, όπου και στις δυο περιπτώσεις ενσάρκωσε τον ρόλο της Βιολέτας. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως Elisabetta στο έργο Don Carlo μαζί με τον Franco Corelli στον ομώνυμο ρόλο και ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Norma του Μπελίνι στη Φιλαδέλφεια. Το 1973 επέστρεψε στο Σικάγο για να ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Μαρία Στούαρτ του Ντονιτσέττι μαζί με τη Viorica Cortez και εμφανίστηκε ως Βιολέτα στη Φιλαδέλφεια. Ερμήνευσε τη Νόρμα του Μπελίνι στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, μαζί με τον Carlo Cossutta στην πρώτη του εμφάνιση στη Μητροπολιτική Όπερα ως Pollione και τη Fiorenza Cossotto ως Adalgisa. Τον Ιανουάριο του 1974, η Καμπαγιέ εμφανίστηκε στον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Βέρντι Αΐντα στο Λισέου και τον Μάρτιο του ίδιου έτους εμφανίστηκε στο έργο του Βέρντι Σικελικοί Εσπερινοί στη Μητροπολιτική Όπερα και στο έργο Parisina d'Este στο Carnegie Hall. Τον Απρίλιο του 1974 εμφανίστηκε ως Νόρμα στο Bolshoi Theatre στη Μόσχα και στον ομώνυμο ρόλο στο έργο Adriana Lecouvreur στη Σκάλα του Μιλάνου. Τον Ιούλιο του 1974 μαγνητοσκοπήθηκε η Νόρμα με τον Pierre Jourdain και η Aida με τον Riccardo Muti ενώ τον Αύγουστο ηχογράφησε κάποια ντουέτα με τον Giuseppe Di Stefano. Τον Σεπτέμβριο του 1974, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να βγάλει μια καλοήθη μάζα από την κοιλιά. Ανάρρωσε και στις αρχές του 1975 επέστρεψε στο θέατρο. Το 1976 η Καμπαγιέ εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά ως Νόρμα στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και ερμήνευσε τον ρόλο της Αΐντα μαζί με τους Robert Nagy ως Radamès και Marilyn Horne ως Amneris. Εμφανίστηκε στον ομώνυμο ρόλο στο έργο Ariadne auf Naxos του Στράους και ως Mimì στο έργο του Πουτσίνι La bohème μαζί με τον Λουτσιάνο Παβαρότι ως Rodolfo. Το 1977 η Καμπαγιέ έκανε την πρώτη της εμφάνιση με την Όπερα του Σαν Φρανσίσκο στον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Πουτσίνι Turandot. Επέστρεψε σε αυτήν την όπερα δέκα φορές μέσα στην επόμενη δεκαετία και ερμήνευσε παρόμοιους ρόλους όπως της Ελβίρας στο έργο του Βέρντι Ερνάνης και των ομώνυμων ρόλων στα έργα του Ponchielli Τζοκόντα, του Ροσίνι Σεμίραμις και του Πουτσίνι Τ¨οσκα, μεταξύ άλλων. Έχοντας χάσει κάποια από την πρώιμη λάμψη της και την καθαρότητα της φωνής της, η Καμπαγιέ ανέλαβε πιο δραματικούς ρόλους. Το 1978, ήταν η Τόσκα στο Σαν Φρανσίσκο με τον Παβαρότι, η Νόρμα στη Μαδρίτη και η Adriana Lecouvreur στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης με τον Καρέρας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 συνέχισε να εμφανίζεται συχνά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, σε ρόλους όπως της Τόσκα (1980, 1985) και της Elisabetta (1985) αλλά και σε συναυλίες το 1981 και το 1983. Η τελευταία εμφάνισή της στη Μητροπολιτική Όπερα ήταν στις 10 Οκτωβρίου 1985 στο έργο Τόσκα μαζί με τον Παβαρότι ως Καβαραντόσσι και τον Cornell MacNeil ως Σκάρπια. Η φωνή της ήταν χαρακτηριστική για την καθαρότητά της, τον έλεγχό της και τη δυναμική της. Τη θαύμαζαν λιγότερο για το δραματικό ύφος και τις δραματικές υποκριτικές της ικανότητες αλλά τη θαύμαζαν περισσότερο για την εξαιρετική τεχνική της, τις φωνητικές σκιάσεις της και την απαλή ερμηνεία της, στοιχεία που είχε εμπνευστεί από τον Miguel Fleta. Η Καμπαγιέ ηχογράφησε τον ομώνυμο ρόλο στην όπερα του Μπελίνι Norma (για την εταιρεία παραγωγής RCA Red Seal, το 1972, μαζί με τον Plácido Domingo ως Pollione) και έπειτα τον ρόλο της Adalgisa (στην όπερα Norma της Joan Sutherland) στην ηχογράφηση του 1984 για την εταιρεία παραγωγής Decca, σε διεύθυνση του Richard Bonynge. Παρόλο που ο ρόλος της Adalgisa απευθυνόταν αρχικά σε σοπράνο, σήμερα τραγουδιέται συχνά από μια τραγουδίστρια mezzo-soprano. Η Καμπαγιέ ήταν μια από τις ελάχιστες σοπράνο που έχουν ηχογραφήσει τον ρόλο και θεωρείται ως μια από τις πιο νεανικές Adalgisas, παρόλο που την εποχή που ηχογράφησε τον ρόλο αυτό ήταν πάνω από 50 ετών. Το 1987, η Καμπαγιέ έκανε ένα σπάνιο πέρασμα από την ποπ μουσική όταν κυκλοφόρησε ένα ντουέτο με τον Φρέντι Μέρκιουρι, τραγουδιστή του ροκ συγκροτήματος Queen, που είχε τον τίτλο "Barcelona". Ο Μέρκιουρι ήταν μεγάλος θαυμαστής της Καμπαγιέ και θεωρούσε ότι η φωνή της ήταν "η καλύτερη στον κόσμο". Το single αυτό ακολούθησε ένας ομώνυμος δίσκος, που κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο και περιλάμβανε επιπλέον συνεργασίες μεταξύ των δυο ερμηνευτών. Το ίδιο κομμάτι αργότερα έγινε ο ύμνος στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, οι οποίοι έλαβαν χώρα στη Βαρκελώνη, τόπο καταγωγής της Καμπαγιέ, και εμφανίστηκε στα charts της ποπ μουσικής σε όλη την Ευρώπη. Η Καμπαγιέ ερμήνευσε το τραγούδι live, συνοδευόμενη από την ηχογράφηση του Μέρκιουρι, ο οποίος είχε πεθάνει το 1991, πριν τον τελικό του UEFA Champions League το 1999 στο στάδιο Camp Nou. Το 1995, συνεργάστηκε με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στον δίσκο El Greco, ο οποίος αφιερώθηκε στον ομώνυμο Έλληνα ζωγράφο. Το 1997, ο Mike Moran έκανε την παραγωγή στον δίσκο Friends For Life, ο οποίος περιλαμβάνει ντουέτα με την Καμπαγιέ και άλλους τραγουδιστές όπως οι Bruce Dickinson, Johnny Hallyday, Johnny Logan, Gino Vannelli και Helmut Lotti. Η Καμπαγιέ αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ήταν πρέσβειρα της Goodwill της ΟΥΝΕΣΚΟ και ίδρυσε μια οργάνωση στη Βαρκελώνη για παιδιά με αναπηρία. Το 2003, πρωταγωνίστησε στο δικό της ντοκιμαντέρ με τίτλο Caballé Beyond Music, στο οποίο συμμετείχαν πολλοί δημοφιλείς τραγουδιστές της όπερας, μεταξύ των οποίων οι Plácido Domingo, Luciano Pavarotti, José Carreras και Renée Fleming. Το 2002, ενσάρκωσε την Catherine of Aragon στην παράσταση της Camille Saint-Saëns Henri VIII ; το 2004, ενσάρκωσε τον ομώνυμο ρόλο στην παράσταση του Massenet Cléopâtre ; κι οι δυο παραστάσεις ανέβηκαν στο Λισέου. Εμφανίστηκε ως Duchess of Crakenthorp στην παράσταση La fille du régiment στην Κρατική Όπερα της Βιέννης τον Απρίλιο του 2007. Το 2003, η Καμπαγιέ βραβεύτηκε με το Große Bundesverdienstkreuz (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας). Ήταν υποψήφια για το βραβείο του Ιππότη του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής το 1966. Στις 2 Ιουλίου 2008, η Καμπαγιέ έλαβε το διδακτορικό Honoris Causa από το Διεθνές Πανεπιστήμιο Menéndez Pelayo στο Santander. Η Καμπαγιέ ηχογράφησε εκτενώς κατά τη διάρκεια της μεγάλης καριέρας της και πραγματοποίησε αρκετές σημαντικές ηχογραφήσεις πλήρους όπερας και ρεσιτάλ. Μετά από έναν αριθμό ηχογραφήσεων στην αρχή της καριέρας της για την RCA Victor Red Seal, η Καμπαγιέ ηχογράφησε επίσης για τις εταιρείες παραγωγής EMI, Decca και Philips. Στις 6 Ιουνίου 2013, η Καμπαγιέ έλαβε τον τίτλο persona non grata στο Αζερμπαϊτζάν μετά από επίσκεψή της στη χώρα, παρόλο που πραγματοποιήθηκαν επίσημες προειδοποιήσεις από την πρεσβεία του Αζερμπαϊτζάν στην Ισπανία, το de facto ανεξάρτητο κρατίδιο Nagorno-Karabakh και τις συναντήσεις με τοπικούς ηγέτες. Το 2015 ασκήθηκε δίωξη στην Καμπαγιέ μετά από ισχυρισμούς περί φοροδιαφυγής ή απάτης. Η ίδια παραδέχτηκε ότι παρόλο που το 2010 διέμενε στην Ισπανία, είχε δηλώσει ως τόπο μόνιμης κατοικίας την Ανδόρα προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει τον φόρο στην Ισπανία. Τον Δεκέμβριο του 2015, το δικαστήριο της Ισπανίας την έκρινε ένοχη για απάτη και της επέβαλε ποινή φυλάκισης έξι μηνών και χρηματικό πρόστιμο €254,231 ($280,000). Της απαγορεύτηκε επίσης η δυνατότητα να λάβει οποιοδήποτε δημόσιο επίδομα επί μια περίοδο 18 μηνών. Η Καμπαγιέ παντρεύτηκε τον Ισπανό τενόρο Μπερναμπέ Μαρτί το 1964. Απέκτησαν δυο παιδιά. Η κόρη τους Μονσεράτ Μαρτί είναι επίσης σοπράνο της όπερας. Η Καμπαγιέ απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 2018 σε ηλικία 85 ετών, αφού νοσηλεύθηκε ένα μήνα στο νοσοκομείο Sant Pau της Βαρκελώνης. Trailer of "Caballé Beyond Music", 98 min docufilm στο YouTube Montserrat Caballé fan site (Unofficial) Montserrat Caballé – in German Discography at SonyBMG Masterworks Caballé in the Fundación Príncipe de Asturias webpage Montserrat Caballé στην IMDb | Η Μονσεράτ Καμπαγιέ (Montserrat Caballé, πλήρες όνομα María de Montserrat Viviana Concepción Caballé i Folch ; Βαρκελώνη 12 Απριλίου 1933 - Βαρκελώνη 6 Οκτωβρίου 2018) ήταν Ισπανίδα υψίφωνος της όπερας. Ερμήνευσε μια ευρεία γκάμα ρόλων αλλά είναι περισσότερο γνωστή για τα έργα του Βέρντι αλλά και για το ρεπερτόριο του μπελ κάντο με το οποίο ασχολήθηκε, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα έργα των Ροσίνι, Μπελίνι και Ντονιτσέττι. Η Καμπαγιέ απέκτησε φήμη το 1987 όταν μετά από επιθυμία της ΔΟΕ ηχογράφησε το τραγούδι "Barcelona" ; ντουέτο με τον Φρέντυ Μέρκιουρι, τραγουδιστή του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen. Η πόλη καταγωγής της Καμπαγιέ αποτέλεσε έμπνευση για αυτό το τραγούδι και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα δυο επίσημα τραγούδια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AD |
Δημήτρης Παπαϊωάννου | Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά και της Ρένας Παπασπύρου. Είχε ήδη ξεκινήσει από τα 17 του χρόνια τη ζωγραφική έχοντας μαθητεύσει στο πλευρό του Γιάννη Τσαρούχη, σύντομα όμως εξελίχθηκε σε σκιτσογράφο. Σκίτσα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Βαβέλ, Παραπέντε, Playboy, Max,Ιστός, Πρόσωπα και το φανζίν περιοδικό Κοντροσόλ στο Χάος που δημιούργησε με τον Αλέξη Μπίστικα.Το 1982 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου παρακολούθησε μαθήματα χορού στο στούντιο της Μαίρης Τσούτη, ενώ το 1983 αποτέλεσε βασικό μέλος της ομάδας Ανάλια. Την ίδια χρονιά βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για σπουδές χορού στο στούντιο του Έρικ Χόκινς και το La Mamma Experimental Theatre Company όπου μελετά την ιαπωνική τεχνοτροπία σύγχρονου χορού Butoh. Το 1986 ίδρυσε μαζί με την Αγγελική Στελλάτου την Ομάδα Εδάφους, ένα χορευτικό σχήμα του οποίου είχε την πλήρη επιμέλεια. Με ελάχιστα τεχνικά μέσα στην αρχή και επίκεντρο την χορογραφία, η ομάδα κατάφερε να προκαλέσει αίσθηση στο φιλότεχνο κοινό της εποχής. Παρά το περιορισμένο κοινό της, η ομάδα καταφέρνει να βρει οικονομική υποστήριξη από ιδιωτικά και δημόσια ιδρύματα γεγονός που επιτρέπει στον Παπαιωάννου να εξελίξει τις παραγωγές της ομάδας και να δημιουργήσει, δίνοντας έμφαση στον φωτισμό, τα σκηνικά και τον ήχο, παραστάσεις υψηλής αισθητικής για τα δεδομένα της εποχής. Με την Ομάδα Εδάφους ανέβασε αρκετές παραστάσεις στην Ελλάδα, ορισμένες εκ των οποίων παρουσιάστηκαν στο εξωτερικό. Η Μήδεια, που προκάλεσε έκρηξη ενθουσιασμού στους καλλιτεχνικούς κύκλους, αποτελεί την παράσταση-σταθμό στην σταδιοδρομία του. Άλλες σημαντικές παραστάσεις της Ομάδας Εδάφους υπήρξαν: Το βουνό - Αδιάβροχο (1987) - Η πρώτη παράσταση της Ομάδας Εδάφους Μήδεια (1993) Ενός λεπτού σιγή (1995) Δράκουλας (1997) Ανθρώπινη δίψα (1999) Για πάντα (2001) - Τελευταία παράσταση της Ομάδας Εδάφους.Ο Παπαϊωαννου ανέστειλε τη λειτουργία της ομάδας λίγο πριν αναλάβει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 Ο Παπαϊωάννου συνεργάζεται με το Μέγαρο Μουσικής για το οποίο σκηνοθετεί μουσικά έργα, όπως Η Ιφιγένεια στο Γεφύρι της Άρτας και Καταιγίδα και δύο έργα όπερας, την Επιστροφή της Ελένης το 1999 και το La Sonnambula το 2000. Την ίδια δεκαετία στην Αθήνα ανθεί η νυχτερινή διασκέδαση. Ο Παπαϊωάννου θα σκηνοθετήσει μουσικές παραστάσεις όπως Νεφέλη (1995) και Δέντρο (1998) για τη Χάρις Αλεξίου, και Ηφαίστειο (1998) και Παραμύθι (2000) για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, και θα διακοσμήσει μεγάλα dance clubs όπως τα Εργοστάσιο, Αεροδρόμιο, Άτομο. Θα επιστρέψει στην σκηνοθεσία μουσικών παραστάσεων το 2010 για τη συναυλία της Λένας Πλάτωνος ΚΚ - 13 Ποιήματα του Καβάφη. Τον Μάιο του 2002 η Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη ανέθεσε στον Δημήτρη Παπαϊωάννου να συνεργαστεί ως καλλιτεχνικός επιμελητής με την Jack Morton Worldwide, την εταιρία που ανέλαβε την οργάνωση και παραγωγή των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Ο καλλιτέχνης, συστρατεύοντας τους γνωστότερους καλλιτέχνες της χώρας και έναν μεγάλο αριθμό εθελοντών, εργάστηκε για 18 μήνες για τη δημιουργία μιας οπτικοακουστικής υπερπαραγωγής που το 2004 παρακολούθησαν δισεκατομμύρια τηλεθεατών. Το στάδιο εμφανίστηκε γεμάτο με νερό, το κύριο φυσικό χαρακτηριστικό της Ελλάδας, τεράστιες ιπτάμενες κατασκευες, μια κινούμενη σκηνή 370 μέτρων και άλλα εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Η παράσταση συγκεντρώθηκε στην οπτική διήγηση της οικουμενικής ιστορίας του Ελληνιστικού πνεύματος και της Ελληνικής "χαράς για την ζωή", από την αρχαιότητα εώς τον σύγχρονο κόσμο.Η τελετή έναρξης, σε αντίθεση με προγενέστερες, παρουσιάστηκε ως μια εντυπωσιακή θεατρική παράσταση μέσα σε στάδιο, στοιχείο στο οποίο εστίασε ο διεθνής τύπος χαρακτηρίζοντας το ως καινοτόμο και επαινώντας τους Έλληνες για το κατόρθωμά τους. Η δουλειά του Παπαϊωάννου, που μέχρι τότε ήταν γνωστή στο περιορισμένο κοινό του εναλλακτικού χορού και θεάτρου στην Ελλάδα, έγινε γνωστή τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα, και στιγμάτισε την σταδιοδρομία του καλλιτέχνη. Το 2006 ο Παπαϊωάννου εγκαινίασε το ανακαινισμένο ιστορικό κινηματοθέατρο Παλλάς με την παράσταση 2(Δύο), ένα θέαμα χορού για την φύση και ταυτότητα του άντρα, σκηνοθετημένη σε ένα τεχνολογικά υπερσύγχρονο σκηνικό, με τη συμμετοχή αποκλειστικά αντρών χορευτών και με σκηνές που χαρακτηρίστηκαν ανοιχτά ομοφυλοφιλικών αναφορών. Σε αντίθεση με τις παραστάσεις του πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες και παρά την ιδιαίτερη θεματολογία της, την έντονη προώθηση της και τις μέτριες κριτικές, η παράσταση είχε μαζική προσέλευση και ξεπέρασε τα 100.000 εισιτήρια.Ο τύπος χαρακτήρισε τον Παπαϊωάνου ως "σταρ" και την παράσταση ως "φαινόμενο" λόγω της μαζικής αποδοχής της ακόμα και πριν την πρεμιέρα της.Η συνεργασία του με το Παλλάς συνεχίστηκε με παρόμοια εμπορική επιτυχία το 2008 με την αναπροσαρμοσμένη επανάληψη της παράστασης Μήδεια του 1993. Στο ίδιο θέατρο ο Παπαϊωάννου σκηνοθέτησε το 2011 την παράσταση Μέσα, η οποία, χαρακτηρίστηκε από τον καλλιτέχνη ως εγκατάσταση είχε διάρκεια 6 ωρών και έδινε στους θεατές την ελευθερία να την παρακολουθήσουν αποσπασματικά. Ενώ η παράσταση προβλήθηκε έντονα από τα μ.μ.ε., η προσέλευση του κοινού ήταν τελικά πολύ μικρή.2010 Κ.Κ. 1994 ΜΗΔΕΙΑ 1995 ΟΡΕΣΤΕΙΑ ΞΕΝΑΚΗ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΙΣΧΗΛΟΥ 2005 ΠΡΙΝ 2008 ΜΗΔΕΙΑ(2) 2012 Πρώτη Ύλη 1994 ΜΗΔΕΙΑ 1997 ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ 2009 ΠΟΥΘΕΝΑ 2010 ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΔΑ-ΡΑΨΩΔΙΑ Δ 2014 STILL LIFE 2018 SINCE SHE 2021 TRANSVERSE ORIENTATION Μία από τις σημαντικότερες επιρροές που είχε ο καλλιτέχνης είναι, κατά τα λεγόμενα του, το έργο του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ουίλσον. Του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για την σκηνοθεσία των τελετών των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας Ο φωτισμός της Ελευθερίας Ντεκώ για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων το 2004 στην Αθήνα βραβεύτηκε ως ο καλύτερος της χρονιάς στα αμερικάνικα τηλεοπτικά βραβεία ΕΜΜΥ.Κρατικό βραβείο χορού έχουν λάβει οι παραστάσεις της ομάδας εδάφους Μήδεια (1993), Ανθρώπινη Δίψα (1999) και Για πάντα (2001) Βραβεύτηκε για τα σκίτσα του στη Biennale νέων καλλιτεχνών της Μασσαλίας το 1990. Γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τα Ψαρά. Ο Παπαϊωάννου είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος από την εφηβεία του. 1987 ΤΟ ΒΟΥΝΟ 1987 ΤΟ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ 1988 ΔΩΜΑΤΙΟ Ι 1988 ΔΩΜΑΤΙΟ ΙΙ 1990 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ RICHARD STRAUSS 1991 ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 1992 ΦΕΓΓΑΡΙΑ 1993 ΜΗΔΕΙΑ 1995 Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ 1995 ΟΡΕΣΤΕΙΑ ΞΕΝΑΚΗ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΙΣΧΗΛΟΥ 1995 ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ 1995 ΝΕΦΕΛΗ 1996 ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΚΡΙΜΜ 1997 ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ 1997 ΜΝΗΜΕΙΟ 1997 Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 1998 ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ 1998 ΔΕΝΔΡΟ 1999 Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ 1999 ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΨΑ 2000 LA SONNAMBULA 2000 ΠΑΡΑΜΥΘΙ 2001 ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ 2004 ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004 2004 ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΘΗΝΑ 2004 2005 ΠΡΙΝ 2005 BLACK BOX 2006 2 2008 ΜΗΔΕΙΑ(2) 2009 HEAVEN LIVE-AB2 2009 ΠΟΥΘΕΝΑ 2010 ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΔΑ-ΡΑΨΩΔΙΑ Δ 2010 Κ.Κ. 2011 ΜΕΣΑ 2012 ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ 2014 STILL LIFE 2015 ORIGINS ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ - ΠΡΩΤΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2017 THE GREAT TAMER 2018 SINCE SHE 2020 INK 2021 TRANSVERSE ORIENTATION Η επίσημη ιστοσελίδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου Δημήτρης Παπαϊωάννου (Οι Έλληνες) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Δημήτρης Παπαϊωάννου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Επιστημονικό Συνέδριο «Προσεγγίζοντας το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου: Από το οικείο στο οικουμενικό», 11, 12 & 13 Ιανουαρίου 2023 | Διοργάνωση: Genesis: Genetic Research & Digital Visualization in the Performing Arts, Αθήνα, Πολυχώρος Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών | Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου (γεν. 21 Ιουνίου 1964) είναι Έλληνας σκηνοθέτης, χορογράφος και χορευτής, γνωστός για την καλλιτεχνική δημιουργία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα το 2004. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85 |
Πολύανθο Ροδόπης | Ο Πολύανθος στέκει πάνω στην αρχαία Εγνατία Οδό, η οποία ήταν μεγάλης εμπορικής, οικονομικής και πολιτισμικής σημασίας για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Την δεκαετία 1360-1370 η περιοχή καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Μετά την προσάρτηση της περιοχής στην Ελλάδα και τις ανταλλαγές πληθυσμών που ακολούθησαν μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Βουλγαρίας, στο χωριό εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από τις περιοχές της Ανατολικής και της Βόρειας Θράκης. Το πέτρινο τοξωτό γεφύρι στον ποταμό Κομψάτο, χτισμένο το 17ο-18ο αιώνα σε οθωμανικό ρυθμό με πλακαρές πέτρες από Ηπειρώτες μάστορες. Πρόκειται για ένα γεφύρι με κατεύθυνση από τη δύση προς την ανατολή. Το γεφύρι ήταν τρίτοξο με δυο μεσόβαθρα και δυο ακρόβαθρα και κατεύθυνση από Δύση προς Ανατολή. Σήμερα σώζεται το μεσαίο και ανατολικό τόξο και το ανατολικό ακρόβαθρο. Το μεσαίο τόξο ελαφρώς υπερυψωμένο ήταν το μεγαλύτερο. Έχει άνοιγμα 21,80 μ. και ύψος 12 μ. Το ανατολικό έχει άνοιγμα 17 μ. Το βυζαντινό κάστρο του Πολυάνθου, το οποίο βρίσκεται χτισμένο σε κωνικό λόφο. Οι ανασκαφές στο κάστρο έχουν δείξει ίχνη κατοίκησης παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών χρόνων. Στην περιοχή του κάστρου έχουν ανευρεθεί ερείπια μεσαιωνικής τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής εκκλησίας και νεκροταφείου της ίδιας περιόδου, που δείχνουν ότι γύρω από το κάστρο υπήρξε ευρύτερος οικισμός. Η ποδοσφαιρική ομάδα του Πολυάνθου ειναι ο Κομψάτος, ο οποίος έχει πάρει την ονομασία του από τον ομώνυμο ποταμό της περιοχής. Η ομάδα του χωριού παίζει στη Β’ ΕΠΣ Θράκης από το καλοκαίρι του 2018. Ο ταχυδρομικός κώδικας του χωριού είναι 69200, ενώ ο τηλεφωνικός κωδικός είναι 25340. | Ο Πολύανθος (παλαιότερη ονομασία: Ναρλίκιοϊ) είναι χωριό της Ροδόπης, με πληθυσμό 631 κατοίκους, το οποίο ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ιάσμου. Απέχει 17 χιλιόμετρα από την Κομοτηνή και 34 χιλιόμετρα από την Ξάνθη, ενώ η κωμόπολη του Ιάσμου βρίσκεται σε απόσταση μόλις 4 χιλιομέτρων. Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς της Ροδόπης. Όπως στη γενικότερη περιοχή, έτσι και στον Πολύανθο συνυπάρχουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι, με κύριες ασχολίες τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία. Στο χωριό λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1980 σταθμός του ΟΣΕ, ενώ μέχρι και σήμερα το χωριό εξυπηρετείται απο το ΚΤΕΛ Ροδόπης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF_%CE%A1%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82 |
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Λέσβου 2014–15 | Την περίοδο 2014–15 μετέχουν 35 σωματεία σε τρεις κατηγορίες, ως εξής: Ομάδες Την περίοδο 2014–15 μετέχουν 15 σωματεία, χωρισμένες σε δύο ομίλους ανάλογα με την τελική τους κατάταξη στο πρωτάθλημα της προηγούμενης περιόδου. Σούπερ Λίγκα Α.Ε.Λ. Καλλονής Γ΄ Εθνική Αιολικός Α΄ Κατηγορία Το πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας της Λέσβου ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο 20-21 Σεπτεμβρίου με τη συμμετοχή 15 συλλόγων, έναντι 16 της προηγούμενης περιόδου, μετά την αποχώρηση του Ατρόμητου Αγίας Μαρίνας. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Διαγόρας Αγίας Παρασκευής. Στον αντίποδα, στην τελευταία θέση τερμάτισε ο Ατρόμητος Αγίας Μαρίνας, που δεν μετείχε καθόλου στο πρωτάθλημα (!), αφού αν και αρχικά είχε δηλώσει συμμετοχή, αποσύρθηκε τελικά από την κλήρωση, κάτι που ανακοινώθηκε από την Ένωση λίγες μόλις μέρες πριν τη διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος (!). Υποβιβάστηκε επίσης η Άναξος Σκουτάρου έπειτα από αγώνες μπαράζ. Ομάδες και γήπεδα Βαθμολογία 1 Ποινή αφαίρεσης –2 βαθμών.2 Δεν μετείχε στο πρωτάθλημα. Θ = Θέση; Α = Αγώνες; Ν = Νίκες; Ι = Ισοπαλίες; Η = Ήττες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί Αποτελέσματα 1 στα χαρτιά Μπαράζ υποβιβασμού Ημιτελικοί Τελικός Β΄ Κατηγορία Το πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας της Λέσβου ξεκίνησε την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου με τη συμμετοχή 11 συλλόγων. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Αχιλλέας Πέτρας που παράλληλα κέρδισε την απευθείας άνοδο στην Α΄ Κατηγορία, όπως και ο Αίγειρος Μιστεγνών μετά από αγώνες μπαράζ. Στον αντίποδα, ο Ανδρονικάς Παρακοίλων τερμάτισε στην τελευταία θέση και υποβιβάστηκε απευθείας στην Β1 Κατηγορία, όπου τον ακολούθησε ο Γερμανός Καραβαγγέλης. Ομάδες και γήπεδα Βαθμολογία 1 Ποινή αφαίρεσης –2 βαθμών. Θ = Θέση; Α = Αγώνες; Ν = Νίκες; Ι = Ισοπαλίες; Η = Ήττες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί Αποτελέσματα 1 άνευ αγώνα Μπαράζ ανόδου Ημιτελικοί Τελικοί Μπαράζ υποβιβασμού Ημιτελικοί Τελικός Β1 Κατηγορία Το πρωτάθλημα της Β1 Κατηγορίας της Λέσβου ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο 27-28 Σεπτεμβρίου με τη συμμετοχή 9 συλλόγων, έπειτα από την αποχώρηση του Ισσαϊκού Σκαλοχωρίου και τη συμμετοχή του νεοσύστατου Απόλλωνα Δαφίων. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ταξιάρχης Μανταμάδου που παράλληλα κέρδισε την απευθείας άνοδο στην Β΄ Κατηγορία. Μαζί του ανέβηκε επίσης ο Εθνικός Θερμής, έπειτα από αγώνες μπαράζ. Ομάδες και γήπεδα Βαθμολογία 1 Ξεκίνησε το πρωτάθλημα με αφαίρεση –4 βαθμών.2 Δεν μετείχε στο πρωτάθλημα. Θ = Θέση; Α = Αγώνες; Ν = Νίκες; Ι = Ισοπαλίες; Η = Ήττες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί Αποτελέσματα Μπαράζ ανόδου Ημιτελικοί Τελικοί Στο Κύπελλο Λέσβου έλαβαν συμμετοχή 20 σύλλογοι. Νικητής του θεσμού αναδείχθηκε ο Διαγόρας Αγίας Παρασκευής που στον τελικό επικράτησε με 2–0 του Ατρόμητου Ανεμώτιας. Α΄ Φάση Β΄ Φάση Συμπληρωματική Φάση Ημιτελική Φάση Τελικός Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015, Στάδιο "Κώστας Κεντέρης", Καλλονή Ατρόμητος Αγίας Μαρίνας Θύελλα Πηγής Ισσαϊκός Σκαλοχωρίου Το πρωτάθλημα της Λήμνου ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο 20-21 Σεπτεμβρίου του 2014 με τη συμμετοχή 15 συλλόγων, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομίλους (κατηγορίες ουσιαστικά), τον Α1 και τον Α2, που σχηματίστηκαν σύμφωνα με την τελική κατάταξη των συλλόγων στο πρωτάθλημα της προηγούμενης περιόδου. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ηρακλής Ατσικής. Υποβιβάστηκαν στον Όμιλο Α2 οι Αργοναύτες, ενώ προβιβάστηκε στον Όμιλο Α1 ο Άρης Μούδρου. Στους διπλούς αγώνες μπαράζ ανόδου/υποβιβασμού, το Θάνος επικράτησε του Αγίου Γεωργίου Πλατέος και έτσι ανήλθε στον Όμιλο Α1. Όμιλος Α1 Ομάδες και γήπεδα Βαθμολογία 1 Ποινή αφαίρεσης –2 βαθμών. Θ = Θέση; Α = Αγώνες; Ν = Νίκες; Ι = Ισοπαλίες; Η = Ήττες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί Αποτελέσματα 1η – 14η αγωνιστική 1 στα χαρτιά 15η – 21η αγωνιστική Αγώνες μπαράζ Α΄ Φάση Β΄ Φάση Τελικός Όμιλος Α2 Ομάδες και γήπεδα Βαθμολογία 1 Ξεκίνησαν το πρωτάθλημα με αφαίρεση –2 βαθμών.2 Ποινή αφαίρεσης –2 βαθμών.3 Ποινή αφαίρεσης –4 βαθμών. Θ = Θέση; Α = Αγώνες; Ν = Νίκες; Ι = Ισοπαλίες; Η = Ήττες; ΤΥ = Τέρματα Υπέρ; ΤΚ = Τέρματα Κατά; ΔΤ = Διαφορά Τερμάτων; Β = Βαθμοί Αποτελέσματα 1η – 14η αγωνιστική 1 στα χαρτιά 15η – 21η αγωνιστική Αγώνες μπαράζ ανόδου/υποβιβασμού Στο Κύπελλο Λήμνου έλαβαν συμμετοχή 14 σύλλογοι. Νικητής του θεσμού αναδείχθηκε ο Ηρακλής Ατσικής που στον τελικό επικράτησε με 2–1 του Κεραυνού Αγίου Δημητρίου. Α΄ Φάση Β΄ Φάση Άρης χωρίς αγώνα Γ΄ Φάση Τελικός Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015, Γήπεδο Κοντιά Τελικός Κυπέλλου Ε.Π.Σ.Λ. Σάββατο 7 Μαρτίου 2015, Γήπεδο Κοντιά Λήμνου Τελικός Ε.Π.Σ.Λ. Κυριακή 26 Απριλίου 2015, Δημοτικό Στάδιο Μυτιλήνης Επίσημος ιστότοπος της Ε.Π.Σ. Λέσβου Επίσημος ιστότοπος του Συνδέσμου Ερασιτεχνών Ποδοσφαιριστών Λήμνου emprosnet.gr, ιστότοπος της εφημερίδας "Εμπρός" της Λέσβου lesvosport.gr, ιστότοπος αθλητικής ειδησεογραφίας της Λέσβου Αρχειοθετήθηκε 2013-09-18 στο Wayback Machine. lesvospost.com, ιστότοπος ειδησεογραφίας της Λέσβου sportlesvos.gr, ιστότοπος αθλητικής ειδησεογραφίας της Λέσβου | Η περίοδος 2014–15 ήταν η 67η σεζόν των πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ. Λέσβου. Πρωταθλητής της Ένωσης αναδείχθηκε ο Διαγόρας Αγίας Παρασκευής, ενώ κυπελλούχος ο Ηρακλής Ατσικής. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85_2014%E2%80%9315 |
Ζαν-Ζυλ-Αντουάν Λεκόντ ντυ Νουί | Κατόπιν προτροπής του Ζερόμ, ταξίδεψε, όπως και αυτός, στην Ανατολή, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μικρά Ασία και την Αίγυπτο. Τα ταξίδια του αυτά υπήρξαν η κύρια πηγή έμπνευσης στα έργα του. Για πρώτη φορά εξέθεσε τους πίνακές του στο παρισινό Σαλόν του 1863 και κέρδισε διάφορα μετάλλια μεταξύ των ετών 1868 και 1889. Επηρεάστηκε από το έργο του Γάλλου συγγραφέα Θεόφιλου Γκωτιέ και φιλοτέχνησε μια σειρά από πίνακες εμπνευσμένους από το μυθιστόρημα του Γκωτιέ «Η μυθιστορία της μούμιας» (Roman de la momie, 1858). Εργάστηκε ακόμη στη διακόσμηση της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας (Église de la Trinité) στο Παρίσι. Εκείνη την εποχή κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome) και ταξίδεψε στη Βενετία μαζί με το ζωγράφο Σαρλ Τοσέ (Charles Toché). To 1876 του απονεμήθηκε η διάκριση της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ συνέχισε τα ταξίδια του στο Μαρόκο, όπου ήρθε σε άμεση επαφή με τον ανατολίτικο τρόπο ζωής στην Ταγγέρη και το Τετουάν. Το 1895 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, με ένα μικρό σταθμό στο Βουκουρέστι, και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αίγυπτο και την Αλγερία. Ο Λεκόντ ντυ Νουί εμπνεύστηκε από την ελληνική αρχαιότητα, τη μυθολογία και τις βιβλικές αφηγήσεις, αλλά κυρίως αντλούσε τα θέματά του από το περιβάλλον της Ανατολής. Ασχολήθηκε με τα γυναικεία γυμνά, τα οποία αναπαριστούσε με έναν εξιδανικευμένο ρεαλισμό και αισθησιακή προσέγγιση, όπως στον αριστουργηματικό πίνακά του «Η Λευκή Σκλάβα» (1888, Μουσείο Καλών Τεχνών, Ναντ, Γαλλία). Στα πιο γνωστά και αξιόλογα έργα του, που φιλοτέχνησε σε διάφορες περιόδους της καλλιτεχνικής δράσης του, περιλαμβάνονται: «Ο Δημοσθένης εξασκείται στην ομιλία» (1870), «Οι μαντατοφόροι κακών ειδήσεων» (1871, Τύνιδα – Υπουργείο Πολιτισμού), «Χριστιανές γυναίκες στον Τάφο της Παναγίας» (1871), «Το όνειρο του ευνούχου» (1874), «Ιουδίθ» (1875), «Αντόλφ Κρεμιέ» (1878), «Η λευκή σκλάβα» (1888), «Σάββατο στην εβραϊκή συνοικία» (1889), «Αντιόπη κα Ζευς» (1889), «Κυριακή στη Βενετία» (1890), «Πορτρέτο του βασιλιά και της βασίλισσας της Ρουμανίας» (1899), «Δεσποινίς ντε Μωπέν» (1902), «Η μάγισσα» (1904), «Όνειρο της Ανατολής» (1904) κ. ά. Επιλογή έργων Gérard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 277 & 342, Koenemann, 2005. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Λεκόντ ντυ Νούιγ, Ζυλ», τόμος 38, σελ. 66, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jean Lecomte du Nouÿ στο Wikimedia Commons | Ο Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί (Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ) Παρίσι 1842 – 1923) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της οριενταλιστικής σχολής. Μαθήτευσε αρχικά, το 1861, στο εργαστήριο του Σαρλ Γκλέρ (Charles Gleyre, 1818 - 1874) και λίγο αργότερα στα εργαστήρια του Εμίλ Σινιόλ (Emile Signol) και του Ζαν-Λεόν Ζερόμ (Jean-Léon Gérôme), 1824 - 1904). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BD-%CE%96%CF%85%CE%BB-%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD_%CE%9B%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CF%84_%CE%BD%CF%84%CF%85_%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%AF |
Διαδίκτυο των πραγμάτων | Οι συσκευές και τα αντικείμενα με ενσωματωμένους αισθητήρες συνδέονται με μια πλατφόρμα, η οποία περιλαμβάνει δεδομένα από τις διάφορες συσκευές και εφαρμόζει αναλυτικά στοιχεία για να μοιράζονται τις πιο πολύτιμες πληροφορίες με εφαρμογές που έχουν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων αναγκών. Οι συσκευές IoT μπορούν να εντοπίσουν ακριβώς ποιες πληροφορίες είναι χρήσιμες και να τις εκμεταλλευτούν κατάλληλα. Η δυνατότητα αυτή μπορεί να αυτοματοποιήσει επαναλαμβανόμενες, χρονοβόρες ή ακόμα και επικίνδυνες εργασίες. Αποθήκευση και ανάλυση δεδομένων Μία πρόκληση για τους παραγωγούς τεχνολογικών συστημάτων IoT είναι η διαχείριση και η ερμηνεία του τεράστιου όγκου πληροφοριών που παράγουν οι συσκευές λόγω της συνεχούς επικοινωνίας με το δίκτυο (streaming data).Μία άλλη πρόκληση είναι η αποθήκευση των τεράστιων παραγόμενων δεδομένων. Σε αρκετές περιπτώσεις τα συστήματα απαιτούν μεγάλο όγκο πληροφοριών με αποτέλεσμα υψηλές απαιτήσεις για αποθηκευτικό χώρο. Στη σημερινή εποχή, το διαδίκτυο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του 5% της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος ενώ υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί εάν αρχίσει η καθολική εφαρμογή του ΙοΤ ανά τον κόσμο. Χρησιμότητα Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή είναι γεγονός. Η χρησιμότητα του IoT είναι μεγάλη και η ζήτηση από τους υποψήφιους αγοραστές ακόμα μεγαλύτερη. Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι αποζητούν την αυτονομία σε πολλά πράγματα γύρω τους. Από ένα αυτόματο ξυπνητήρι μέχρι το έξυπνο ψυγείο που ενημερώνει το χρήστη για βασικές ελλείψεις ή ακόμα και τη δυνατότητα ενεργοποίησης κλιματισμού πριν ακόμα ο χρήστης εισέλθει στο σπίτι. Είναι μερικές από τις δυνατότητες που προσφέρει το IoT. Η χρήση του δεν παραμένει μόνο εκεί, αλλά επεκτείνεται και στις επιχειρήσεις οι οποίες εκμεταλλεύονται τη δυνατότητα αποθήκευσης και επεξεργασίας των δεδομένων από cloud συστήματα. Το IoT αποτελεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Ως εκ τούτου, βρίσκεται σε ένα στάδιο συνεχούς αναβάθμισης και βελτίωσης. Ένα ακόμα σημαντικότατο προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι η ασφάλεια των δεδομένων που αποθηκεύει. Σύμφωνα με την έρευνα Business Insider Intelligence που διεξήχθη το τελευταίο τρίμηνο του 2014, το 39% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η ασφάλεια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία για την υιοθέτηση του IoT. Μέχρι το 2008, οι ερευνητές στον τομέα της ασφάλειας είχαν δείξει την ικανότητα να ελέγχουν εξ αποστάσεως τους βηματοδότες χωρίς φυσικά ενεργητική εξουσία. Οι μεταγενέστεροι χάκερ επέδειξαν απομακρυσμένο έλεγχο των αντλιών ινσουλίνης. Προσωπικά δεδομένα Τα προσωπικά δεδομένα είναι οι πληροφορίες που επεξεργάζεται το IoT για το σύνολο των συνδεδεμένων συσκευών. Ορισμένες από τις πληροφορίες αυτές μπορεί να είναι αυστηρά προσωπικές (συστήματα παρακολούθησης, πληροφορίες υγείας) άλλες λιγότερο (έξυπνοι λαμπτήρες). Το βέβαιο είναι πως ο χρήστης θα πρέπει να νιώθει ασφάλεια για κάθε πληροφορία που μοιράζεται με τη νέα αυτή τεχνολογία. Πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων Όπως αναφέρθηκε, τα δεδομένα των συνδεδεμένων συσκευών επεξεργάζονται και αποθηκεύονται για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Προκειμένου τα κράτη να διασφαλίσουν όλους τους πολίτες για την προσωπική ζωή, έχουν ανακοινωθεί από όλες σχεδόν τις χώρες, νόμοι που αφορούν την προστασία της ιδιωτικότητας. Το πρώτο μεγάλο βήμα της Ε.Ε προς της κατεύθυνση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων ήταν η Οδηγία 95/46/ΕΚ, η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον Ν. 2472/1997. Το ΙοΤ εμπίπτει στο προστατευτικό πεδίο της Οδηγίας όταν τα δεδομένα αναφέρονται και μπορούν να οδηγήσουν στην ταυτοποίηση ενός φυσικού προσώπου. Το άρθρο 4 του Νόμου περί προσωπικών δεδομένων, προβλέπει ότι τα δεδομένα που επεξεργάζονται πρέπει να είναι να είναι κατάλληλα, συναφή, ακριβή και πρόσφορα και όχι υπερβολικά σε σχέση με τους σκοπούς για τους οποίους συλλέγονται και υφίστανται επεξεργασία. Η Schneider Electric παρουσίασε στην έκθεση της με τίτλο "IoT 2020 Business Report" τις προβλέψεις αναφορικά με την εκμετάλλευση του IoT από τις επιχειρήσεις. Σύμφωνα με την έρευνα, Το IoT θα λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης καινοτομίας και εξέλιξης των επιχειρηματικών μοντέλων, αλλά και οικονομικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων, κυβερνήσεων και σε ευημερούσες οικονομίες. Παράλληλα θα ενταχθεί στην πραγματοποίηση επωφελών έργων αντιμετώπιση σοβαρών κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων. Το 66% των επιχειρήσεων σχεδιάζουν να εφαρμόσουν συστήματα IoT κατά το 2016 Το 63% των ερωτηθέντων επιχειρήσεων θέλουν να ενσωματώσουν το IoT για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατώνΟι επιχειρήσεις φάνηκαν αισιόδοξες σε ποσοστό 18% για τη βελτίωση της Ασφάλειας του IoT. Ο δήμος των ΗΠΑ που πέρασε σε έξυπνους μετρητές για την παρακολούθηση της χρήσης του νερού είδε άμεση και ασφαλή εξοικονόμηση χρημάτων. Η διαδικασία συλλογής δεδομένων εξελίχθηκε από μια χειρωνακτική διαδικασία, στην οποία οι τεχνικοί ταξίδευαν σε κάθε μετρητή, σε μία γρήγορη και τυποποιημένη εργασία από συστήματα IoT όπου οι αυτόματοι μετρητές κατέγραφαν και απέστελλαν σε μια κεντρική βάση δεδομένων τα αποτελέσματα των μετρήσεων. Αυτό εξοικονόμησε πολλά χρήματα, τόσο σε ώρες εργασίας όσο και σε εξοπλισμό, όπως φορτηγά. Η πόλη υπολογίζει συνολική εξοικονόμηση 28 εκατομμυρίων δολαρίων και καθαρή εξοικονόμηση περίπου 10 εκατομμυρίων δολαρίων κατά τη διάρκεια της πρωτοβουλίας. Τεχνολογία Ρομποτική Προγραμματισμός MatterNet Cloud computing | Το Διαδίκτυο των πραγμάτων ή Ίντερνετ των πραγμάτων (αγγλικά: Internet of things) αποτελεί το δίκτυο επικοινωνίας πληθώρας συσκευών, οικιακών συσκευών, αυτοκινήτων καθώς και κάθε αντικειμένου που ενσωματώνει ηλεκτρονικά μέσα, λογισμικό, αισθητήρες και συνδεσιμότητα σε δίκτυο ώστε να επιτρέπεται η σύνδεση και η ανταλλαγή δεδομένων. Απλούστερα, η φιλοσοφία του IoT είναι η σύνδεση όλων των ηλεκτρονικών συσκευών μεταξύ τους (τοπικό δίκτυο) ή με δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο (παγκόσμιο ιστό). Η έννοια "Things" (πράγματα) δεν είναι αυστηρά συνδεδεμένη με ορισμένα προϊόντα. Αναφέρεται σε μία ευρεία ποικιλία συσκευών εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα αυτοκίνητα με ενσωματωμένους αισθητήρες, κάμερες, κλιματιστικά, φώτα, συστήματα ασφαλείας, smartwatches ακόμα και αυτοκίνητα των οποίων οι περίπλοκοι αισθητήρες εντοπίζουν αντικείμενα στην πορεία τους. Είναι μερικά από τα πολλά προϊόντα τεχνολογίας. Βασικό χαρακτηριστικό όλων είναι η σύνδεση μεταξύ τους με απώτερο σκοπό τη δυνατότητα του χρήστη να τα ελέγχει από έναν υπολογιστή ή κινητό. Ο όρος Internet of Things αποδόθηκε τη δεκαετία του 1990 από τον Kevin Ashton. Το Ίντερνετ των πραγμάτων (InternetofThings) είναι μία από τις τρεις κορυφαίες τεχνολογικές εξελίξεις της επόμενης δεκαετίας (μαζί με το mobileInternet και την αυτοματοποίηση του knowledgework) και αποτελεί το επόμενο μεγάλο βήμα στον χώρο της τεχνολογίας.Ο όρος Internet of Things επινοήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 από τον επιχειρηματία Kevin Ashton.Ο Ashton, ο οποίος είναι ένας από τους ιδρυτές του Auto-ID center στο MIT, ήταν μέρος μιας ομάδας που ανακάλυψε τον τρόπο να συνδέσει τα αντικείμενα με το Διαδίκτυο μέσω μιας ετικέτας RFID. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD |
Χριστιανικά τατουάζ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Το έθιμο αναπτύχθηκε στη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, για να προστατευθούν οι Χριστιανοί από το βίαιο εξισλαμισμό και την απαγωγή των μικρών παιδιών από τους Οθωμανούς. Ωστόσο οι απαρχές του εθίμου μπορούν να βρεθούν στους αρχαίους Ιλλυρίους, στους Κέλτες και στους Θράκες.Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Θράκες θεωρούσαν κακόγουστη και κακή συνήθεια το τατουάζ. Το τατουάζ δεν είναι σλαβικό έθιμο. Αναφέρεται από πολλούς αρχαίους ιστορικούς ως χαρακτηριστικό των αρχαίων βαλκανικών φυλών. Ο ιστορικός Στράβωνας αναφέρει ότι στον 1ο αιώνα π.Χ. ότι πολλοί κάτοικοι της περιοχής έκαναν τατουάζ στο σώμα τους. Γυναίκες από τη Βόρεια Μακεδονία και τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και γυναίκες βλάχικης καταγωγής από την Ελλάδα,χρησιμοποιούσαν επίσης τατουάζ. Επίσης, γυναίκες με τατουάζ υπήρχαν σε περιοχές της βόρειας Αλβανίας, όπου υπάρχουν αρκετοί Καθολικοί Χριστιανοί. Ο αρχαιολόγος Τσίρο Τρουχέλκα (Ćiro Truhelka) έκανε μία έρευνα σχετικά με τα είδη τατουάζ, που επικρατούσαν στην περιοχή της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και ήταν πρωτοπόρος στην καταγραφή και απεικόνισή τους.Τα τατουάζ τα έκαναν σε διάφορα σημεία του σώματός τους, όπως στα χέρια, το στήθος, το μέτωπο, στον καρπό του χεριού, κ.α. Συνήθως τα τατουάζ γίνονταν κατά τη διάρκεια μεγάλων χριστιανικών εορτών (π.χ. το Πάσχα, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τη Μεγάλη Παρασκευή, την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωσήφ στις 19 Μαρτίου). Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι όσον αφορά τη χρήση του τατουάζ οι Βόσνιοι Καθολικοί επηρεάστηκαν από την αίρεση των Βογομίλων. Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα σύμβολα και σχήματα στα τατουάζ, που έκαναν οι Χριστιανοί στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη: Σταυρός: Το σχήμα του σταυρού σε διάφορα μεγέθη και παραλλαγές τοποθετείται συνήθως στο μέτωπο ανάμεσα στα φρύδια, στα χέρια, στα δάχτυλα και στο στήθος. Ο σταυρός μπορεί να είναι εντελώς απλός ή πάρα πολύ περίπλοκος. Κύκλος και φράχτης: Ο κύκλος άλλοτε σχηματίζεται με συνεχή γραμμή και άλλοτε με κουκίδες. Πολλές φορές μέσα στον κύκλο υπάρχει ένας σταυρός ή ένα αστέρι. Ο κύκλος είναι συχνά διπλός και ένας μεγαλύτερος περιλαμβάνει έναν μικρότερο. Ο κύκλος είναι διακοσμημένος με διαφορετικό τρόπο στην περιφέρεια, με μια σειρά από τελείες, απλές γραμμές, μικρές γραμμές αποτελούμενες από κλαδιά από έλατα ή μούρα, κρεμασμένα σε μίσχους. Συχνά εμφανίζεται και το ημικύκλιο με διάφορες παραλλαγές. Ο φράχτης είχε διάφορες μορφές και σχήματα. Η μέση του φράχτη είναι διακοσμημένη με σταυρό ή κάποιο άλλο μοτίβο.Το μοτίβο του φράχτη είναι χαρακτηριστικό, που απαντάται αποκλειστικά στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και δεν μπορεί να βρεθεί σε καμία άλλη βαλκανική χώρα. Βραχιόλι: Στον καρπό του χεριού δημιουργείται μία σειρά από παράλληλες γραμμές διακοσμημένες με παύλες και άλλα διακοσμητικά στοιχεία. Καλύπτει ένα πλάτος 10 εκατοστών επαναλαμβάνοντας αυθαίρετα πολλά παρόμοια στολίδια, τα οποία συχνά γίνονται μια τεμαχισμένη, καλαίσθητη στυλιζαρισμένη κορδέλα κάτω από τον αγκώνα. Στην κάτω πλευρά του καρπού φυσικά είναι πάντα ανοιχτό, γιατί θα ήταν επικίνδυνο να γίνει τατουάζ πάνω από τις φλέβες. Άλλα διακοσμητικά σύμβολα: Υπάρχουν αρκετά άλλα μοτίβα, που χρησιμοποιούνται ως διακοσμητικά στοιχεία, όπως κλαδιά φυτών, δρεπάνια, άστρα, η σελήνη, ο ήλιος, κ.α. Στις 20 Μαρτίου 2004, το Κροατικό Ταχυδρομείο Μόσταρ εξέδωσε γραμματόσημο με τίτλο "Παραδοσιακό Τατουάζ των Κροατών Γυναικών στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη" . https://www.volkskundemuseum.at/jart/prj3/volkskundemuseum/data/publikation/1524345940479/1524345940479.pdf Τατουάζ Καθολικών στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη συγγραφέας: Ćiro Truhelka, (1 Απριλίου 1894), http://www.infobiro.ba/article/512149 (γλώσσα: Κροατικά). The History Of The Traditional Croatian Tattoos And Forms They Contain άρθρο στην ιστοσελίδα https://tattooartfromtheheart.com/ | Η χρήση χριστιανικών τατουάζ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη ήταν ένα ευρύτατα διαδεδομένο έθιμο ανάμεσα στις Καθολικές γυναίκες της Κροατίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή (1463-1878). Είναι επίσης γνωστό με το όνομα sicanje (σίτσανιε) στα Σερβοκροάτικα. Αυτό το έθιμο παρέμεινε στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη μέχρι το τέλος του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου, και το πιο κοινό βασικό μοτίβο ήταν ο σταυρός και όλοι οι άλλοι συνδυασμοί και τα σχήματα, που προήλθαν από τον σταυρό. Σε ορισμένες περιοχές, εμφανίζονται συγκεκριμένα τοπικά ονόματα, όπως στίγμα και χρίσμα. Τα τατουάζ των ανδρών ήταν σπάνια. Οι Βόσνιες Καθολικές Κροάτισσες κάνουν τατουάζ σε διάφορα μέρη του σώματός τους. Αυτό παρατηρείται ακόμα και σήμερα σε κάποια μέρη της κεντρικής Βοσνίας αλλά επίσης και σε Βόσνιες γυναίκες, που ζουν εξόριστες στο Ζάγκρεμπ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B6_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%92%CE%BF%CF%83%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%95%CF%81%CE%B6%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B7 |
Πιέριος | Για την προσωπικότητα και τη δράση του οι πληροφορίες που έχουν διασωθεί είναι λίγες και αντιφατικές. Ο Ευσέβιος Καισαρείας τον θέλει διδάσκαλο στην Κατηχητική σχολή της Αλεξάνδρειας και κήρυκα σε ναό. Οι Φίλιππος ο Σιδίτης και Φώτιος, τον αναφέρουν ως προϊστάμενο της ίδιας σχολής. Οι συγχύσεις συνεχίζονται γύρω και από το αν μετέβη στη Ρώμη προς το τέλος της ζωής του ή μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια: ο Επιφάνιος και ο Φώτιος μιλούν μάλιστα για την ύπαρξη ναού προς τιμήν του μάρτυρα Πιέριου και του αδελφού του στην Αλεξάνδρεια. Ο Ιερώνυμος λέει πως μετέβη στη Ρώμη, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Η σύγκρουση των πληροφοριών οφείλεται σε σύγχυση των συγγραφέων Ευσεβίου και Ιερωνύμου, με άλλον συνώνυμο του Πιερίου, ο οποίος κατείχε σημαντική εκκλησιαστική θέση, τοποτηρητής της επισκοπής της Αλεξάνδρειας κατά τη διάρκεια του διωγμού του Δεκίου, ο οποίος δεχόμενος να θυσιάσει στα είδωλα, σύμφωνα με κείμενο της περιόδου -της Απολογίας Φιλέου- μετέβη στη Ρώμη με σκοπό να μετανοήσει για την αποστασία του. Πιθανότερο είναι να υπήρξε διδάσκαλος, προϊστάμενος της Κατηχητικής Σχολής της Αλεξάνδρειας και μάρτυρας στην Αλεξάνδρεια επί Δεκίου. Για την περίοδο οπότε προΐστατο της Σχολής υπάρχουν κι εδώ διαφορές: ο πατρολόγος Στυλιανός Παπαδόπουλος τον τοποθετεί από το 281 μέχρι το 300, ενώ ο Παναγιώτης Χρήστου το 248 και εξής. Ο Φώτιος αναφέρει πως αποκαλείτο «νέος Ωριγένης» κάτι που δείχνει πως συνδύαζε διδακτικό και συγγραφικό έργο. Από τον Φίλιππο τον Σιδήτη αναφέρεται πως έγραψε Σπουδάσματα, από τον Ιερώνυμο ότι έγραψε Tractatus και από τον Φώτιο Βιβλίον δώδεκα λόγων. Σώζονται τίτλοι μόνο έργων και ομιλιών του: Εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Εις το Πάσχα και τον Ωσηέ, Εις τον βίον του αγίου Παμφίλου. Ο Ιερώνυμος αναφέρει τα Examplaria, τα οποία ήταν κριτική έκδοση του κειμένου της Καινής Διαθήκης και αντίγραφα του κειμένου της. Κατά τον Φώτιο ήταν ορθόδοξος ως προς το ζήτημα των ενδοτριαδικών σχέσεων Πατρός-Υιού, όχι όμως και για το Άγιο Πνεύμα, το οποίο θεωρούσε υποδεέστερο των άλλων δύο. Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β. εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ.909-912 Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Β' , Αθήνα, 1990, σελ.63 | Ο Πιέριος ήταν θεολόγος, πρεσβύτερος και υπεύθυνος της Κατηχητικής σχολής της Αλεξάνδρειας, που έζησε στο στο β΄μισό του 3ου αιώνα και στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82 |
Σελινούντας Αχαΐας | Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής: Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) - Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), Λεξικό Διοικητικών Μεταβολών των Δήμων και Κοινοτήτων (1912-2001), Τόμοι Α΄-Β΄, Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Μπαχάρας, Εκδόσεις ΕΕΤΑΑ, Αθήνα 2002. ISBN 960-7509-47-1. ISBN (SET) 960-7509-46-3. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Σελινούντα Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 19/06/2018. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Σελινούντος Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 19/06/2018. | Ο Σελινούντας είναι οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Αιγιαλείας. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Αιγίου ως έδρα του ομώνυμου πρώην Δημοτικού διαμερίσματος. Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 50-150 μέτρων περίπου. Αρχικά ονομαζόταν Κρόκοβα και μετονομάστηκε σε Σελινούς με το ΦΕΚ 287Α της 10/10/1955, ομοίως και η τότε κοινότητα σε Κοινότητα Σελινούντος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82 |
Ουέλλινγκτον | Οι Μαορί που αποίκισαν αρχικά την περιοχή του Ουέλλινγκτον την ήξεραν ως Te Upoko o te Ika a Maui, που σημαίνει "το κεφάλι του ψαριού του Μαουί". Ο μύθος αναφέρει πως ο Κούπε ανακάλυψε και εξερεύνησε την περιοχή περίπου τον 10ο αιώνα. Ο Ευρωπαϊκός αποικισμός ξεκίνησε με την άφιξη ενός μέρους της Εταιρείας Νέας Ζηλανδίας με το πλοίο Tory, στις 20 Σεπτεμβρίου 1839, ακολουθούμενο από 150 αποίκους με το πλοίο Aurora στις 22 Ιανουαρίου 1840. Ο μύθος λέει πως οι άποικοι έκτισαν τα πρώτα σπίτια τους στην Μπριτάννια (σημερινό Πετόνε) στην επίπεδη περιοχή στο στόμιο του Ποταμού Χάττ αλλά όταν αυτή αποδείχτηκε πολύ βαλτώδης και επιρρεπής σε πλημμύρες μετέφεραν τα σχέδια τούς σε έδαφος περισσότερος λοφώδες -- το Ουέλλινγκτον έχει μερικούς πολύ απότομους δρόμους που διατρέχουν τις πλευρές των λόφων. Το Ουέλλινγκτον έχει υποφέρει μεγάλες ζημιές από μια σειρά σεισμών το 1848 και από έναν άλλο σεισμό το 1855. Ο σεισμός του 1855 (Γουαϊραπάπα) συνέβη σε μια γραμμή στα βόρεια και ανατολικά του Ουέλλινγκτον. Κατάτασσεται μάλλον ως ο πιο ισχυρός σεισμός στην καταγεγραμμένη ιστορία της Νέας Ζηλανδίας, με εκτιμημένο μέγεθος τουλάχιστον της τάξης του 8,2 στην κλίμακα Ρίχτερ. Προκάλεσε κατακόρυφες κινήσεις 2 ως 3 μέτρων, περιλαμβανομένης της ανύψωσης μιας περιοχής γης του λιμανιού που κατέστη παλιρροιακός βάλτος. Μεγάλο μέρος της γης αυτής αναμορφώθηκε και είναι σήμερα μέρος του κεντρικού επιχειρηματικού τμήματος της πόλης. Η περιοχή έχει υψηλή σεισμική δραστηριότητα ακόμα και για τα στάνταρ της Νέας Ζηλανδίας. Οι κάτοικοι, ιδιαίτερα όσοι διαμένουν σε ψηλά κτίρια, παρατηρούν συνήθως αρκετούς σεισμούς κάθε χρόνο. Για πολλά χρόνια μετά το σεισμό του 1855, η πλειονότητα των κτιρίων που κατασκευάζονταν στο Ουέλλινγκτον ήταν εξ ολοκλήρου από ξύλο. Τα προσφάτως ανανεωμένα (1996) Κυβερνητικά Κτίρια, κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό και τα Κοινοβουλευτικά Κτίρια, περιέχουν το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο γραφείων στο Νότιο Ημισφαίριο. Ο ξύλινος σκελετός παραμένει το βασικό κατασκευαστικό συνθετικό για όλες περίπου τις οικιστικές κατασκευές, με εξαίρεση κάποιων κτισμάτων κυρίως γραφείων. Οι κάτοικοι εναποθέτουν επίσης τις ελπίδες τους για επιβίωση στους καλούς κανονισμούς οικοδομής, που βαθμιαία έγιναν πιο αυστηροί κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Το 1865 το Ουέλλινγκτον έγινε η πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, αντικαθιστώντας το Ώκλαντ, όπου ο Γουίλλιαμ Χόμπσον είχε εγκαταστήσει την πρωτεύουσά του το 1841. Το Κοινοβούλιο πρωτοεγκαταστάθηκε στον Ουέλλινγκτον στις 7 Ιουλίου 1862, αλλά η πόλη δεν έγινε αμέσως επίσημη πρωτεύουσα. Το Νοέμβριο του 1863 ο Άλφρεντ Ντόμεττ διακίνησε μια απόφαση στο Κοινοβούλιο (στο Ώκλαντ) πως "έχει γίνει απαραίτητο πως η έδρα της κυβέρνησης.... πρέπει να μεταφερθεί σε κάποια κατάλληλη τοποθεσία στον Ισθμό Κουκ." Προφανώς υπήρχε ανησυχία μήπως οι νότιες περιοχές, όπου βρίσκονταν οι περιοχές χρυσού, σχημάτιζαν μια ξεχωριστή αποικία. Επίτροποι από την Αυστραλία (επιλεγμένοι για την ουδέτερη θέση τους) εξέφρασαν την άποψη πως το Ουέλλινγκτον ήταν κατάλληλο λόγω του λιμανιού του και της κεντρικής του θέσης. Το Κοινοβούλιο εγκαταστάθηκε επίσημα στο Ουέλλινγκτον στις 26 Ιουλίου 1865. Ο τότε πληθυσμός του Ουέλλινγκτον ήταν 4.900 άτομα. Ο Κυβερνητικός Οίκος, η επίσημη κατοικία του Γενικού-Κυβερνήτη, βρίσκεται δίπλα στην Αποβάθρα. Η επίσημη κατοικία βρισκόταν πριν στο μέρος όπου σήμερα είναι η Κυψέλη (Beehive), η Διοικητική Πτέρυγα των Κοινοβουλευτικών Κτιρίων της Νέας Ζηλανδίας - περιστασιακά αποκαλούμενη ως Ελενγκράντ. Το Ουέλλινγκτον βρίσκεται στο νοτιο-δυτικό άκτο του Βόρειου Νησιού στον Ισθμό Κουκ, το πέρασμα που χωρίζει το Βόρειο από το Νότιο Νησί. Σε μια ξάστερη μέρα οι χιονισμένες Οροσειρές Καϊκούρα είναι ορατές στα νότια πέραν του ισθμού. Στα βόρεια απλώνονται οι χρυσές παραλίες της Ακτής Κάπιτι. Στα ανατολικά η Οροσειρά Ριμουτάκα χωρίζει το Ουέλλινγκτον από τις απλόχωρες πεδιάδες της Γουαϊραράπα, μια οινοπαραγωγός περιοχή εθνικής φήμης. Το Ουέλλινγκτον είναι η νοτιότερη εθνική πρωτεύουσα στον κόσμο, με γεωγραφικό πλάτος 41°Ν. Είναι πιο πυκνοκατοικημένο από ό,τι οι περισσότεροι καταυλισμοί στη Νέα Ζηλανδία, εξαιτίας του μικρού διαθέσιμου οικοδομικού ΄χωρου μεταξύ του λιμανιού και των λόφων που το περιβάλλουν. Η πόλη είναι γνωστή ως Windy Wellington, Ανεμώδες Ουέλλινγκτον, εξαιτίας των συνεχών ανέμων που διατρέχουν την πόλη. Σε μεγαλύτερο βαθμό από τις περισσότερες πόλεις, η ζωή στο Ουέλλινγκτον κυριαρχείται από το κεντρικό επιχειρηματικό τμήμα του. Περίπου 62.000 άνθρωποι δουλεύουν στην Wellington CBD, μόλις 4.000 λιγότεροι από αυτούς που δουλεύουν στη CBD του Ώκλαντ, παρόλο που η πόλη αυτή έχει τριπλάσιο πληθυσμό από το Ουέλλινγκτον. Οι πολιτιστικοί τόποι και η νυχτερινή ζωή είναι συγκεντρωμένοι στο Courtenay Place και τα περίχωρα που βρίσκονται στο νότιο μέρος της CBD, καθιστώντας το προάστιο της εσώτερης πόλης Τε Άρο το μεγαλύτερο προορισμό διασκέδασης στη Νέα Ζηλανδία. Το Ουέλλινγκτον έχει το υψηλότερο μέσο εισόδημα κεντρικής αστικής περιοχής στη Νέα Ζηλανδία. Η πόλη φημίζεται για το γραφικό φυσικό λιμάνι της και τις πράσινες λοφοπλαγιές όπου βρίσκονται προάστια με αποικιακές βίλες. Η CBD της πόλης βρίσκεται κοντά στο Λιμάνι Λαμπτον, βραχίονα του Λιμανιού Ουέλλινγκτον. Ανατολικά της πόλης βρίσκεται η Χερσόνησος Μιραμάρ, συνδεόμενη με το υπόλοιπο της πόλης από έναν χαμηλού ύψους ισθμό στο Ρονγκοτάι, που είναι η τοποθεσία του Διεθνούς Αεροδρομίου του Ουέλλινγκτον. Η στενή είσοδος στο Ουέλλινγκτον είναι ακριβώς στα ανατολικά της Χερσονήσου Μιραμάρ, και περιέχει επικίνδυνα ρηχά νερά του Υφάλου Μπάρρεττ, όπου πολλά πλοία έχουν ναυαγήσει (με πιο γνωστή περίπτωση αυτή του δια-νησιωτικού φέρρυ Wahine το 1968). Στον λόφο στα δυτικά της πόλης βρίσκονται το Πανεπιστήμιο Βικτόρια και ο Βοτανικός Κήπος του Ουέλλινγκτον. Και τα δύο μπορούν να προσεγγιστούν με ένα τελεφερίκ, το Wellingon Cable Car. Το Λιμάνι του Ουέλλινγκτον έχει τρία νησιά: το Νησί Ματιού-Σόμς, το Νησί Μακάρο/Γουάρντ και το Μοκοπούνα. Μόνο το Νησί Ματιού/Σομς είναι αρκετά μεγάλο για εγκατάσταση. Έχει χρησιμοποιηθεί ως σταθμός καραντίνας για ανθρώπους και ζώα και ως στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τους Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιους Πολέμους. Σήμερα είναι νησί διατήρησης, προσφέροντας καταφύγιο σε απειλούμενα είδη, όπως το Νησί Κάπιτι πιο πάνω στην ακτη. Είναι προσβάσιμο κατά τη διάρκεια της μέρας με το Φέρρυ Ντομίνιον Ποστ. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, 18,5% των κατοίκων του Ουέλλινγκτον ήταν κάτω από την ηλικία των 15 χρόνων, σε σύγκριση με το 22,7% στο σύνολο της Νέας Ζηλανδίας. Περίπου 8,6% των κατοίκων ήτα 65 χρονών και άνω συγκρινόμενο με το 12,1% για το σύνολο της Νέας Ζηλανδίας. 85,6% των κατοίκων στην πόλη Ουέλλινγκτον είπαν πως είναι Ευρωπαϊκής εθνικής καταγωγής. Περίπου 4,1% είναι Μαορί, και οι υπόλοιποι Νησιών Ειρηνικού, Ασιατικής ή άλλης εθνικής καταγωγής. Καρλ Ούρμπαν - ηθοποιός Τζέιν Κάμπιον - σκηνοθέτης βραβευμένη με Όσκαρ Ράσελ Κρόου - ηθοποιός Πίτερ Τζάκσον - σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ Κάθριν Μάνσφιλντ - συγγραφέας Τζακ Μάρσαλ - πρώην Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Άννα Πάκουιν - ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Τζον Τουγκούντ - τραγουδιστής και κιθαρίστας του ροκ συγκροτήματος Σιχαντ (Shihad) Τάνα Ουμάγκα - πρώην αρχηγός των Ολ Μπλακς Εθνική Βιβλιοθήκη της Νέας Ζηλανδίας Δημοτικό Συμβούλιο του Ουέλλινγκτον Περιφερειακό Συμβούλιο του Ουέλλινγκτον Τι Συμβαίνει στο Ουέλλινγκτον Τι Συμβαίνει στο Ουέλλινγκτον της Ν. Ζηλανδίας, από εστιατόρια και καφέ μέχρι γεγονότα και υπηρεσίες Επίσημος Νεοζηλανδέζικος διαδυκτιακός τόπος Τουρισμού για το Ουέλλινγκτον Οδικός χάρτης και κατάλογος για το Ουέλλινγκτον Αρχειοθετήθηκε 2020-10-31 στο Wayback Machine. Ιστορία του Ουέλλινγκτον Απόψεις 360° από και προς τα Κοινοβουλευτικά κτίρια της Νέας Ζηλανδίας the wellingtonista — blog για το Ουέλλινγκτον Ένα διαφορετικό είδος Ουέλλινγκτον Αρχειοθετήθηκε 2006-08-13 στο Wayback Machine. — Εικόνες Καλως Ήρθατε στο Ουέλλινγκτον Γκαλερί της πόλης Ουέλλινγκτον Ουέλλινγκτον Ράγκμπυ | Το Ουέλλινγκτον ή Ουέλινγκτον (αγγλικά: Wellington, μαορί: Te Whanganui-a-Tara ή Pōneke) είναι η πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, η τρίτη μεγαλύτερη αστική περιοχή της χώρας και η πολυπληθέστερη εθνική πρωτεύουσα στην Ωκεανία. Το Ουέλλινγκτον βρίσκεται στο νότιο άκρο του Βορείου Νησιού στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας. Οι μεγάλοι οικονομικοί θεσμοί της Νέας Ζηλανδίας είναι χωρισμένοι μεταξύ του Ουέλλινγκτον και του Ώκλαντ, και μερικές εταιρείες διαθέτουν αρχηγεία και στις δύο πόλεις. Είναι το πολιτικό κέντρο της Νέας Ζηλανδίας, έδρα του Κοινοβουλίου και των κεντρικών γραφείων όλων των κυβερνητικών τμημάτων και υπουργείων. Το Ουέλλινγκτον περιγράφεται συχνά ως το πολιτιστικό κέντρο της Νέας Ζηλανδίας, υπερήφανο για την παγκοσμίου φήμης κινηματογραφική και θεατρική του βιομηχανία, το Τε Πάπα (το Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας), την Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Ζηλανδίας και το Βασιλικό Μπαλέτο της Νέας Ζηλανδίας. Το κέντρο της πόλης έχει να επιδείξει σκηνή τέχνης, καφέ και νυχτερινή ζωή πολύ μεγαλύτερη από τις περισσότερες πόλεις του μεγέθους του. Το Ουέλλινγκτον ονομάστηκε προς τιμήν του Άρθουρ Γουέλσλεϋ, πρώτου Δούκα του Ουέλινγκτον και νικητή στη Μάχη του Βατερλώ. Ο τίτλος του Δούκα προέρχεται από την Πόλη της Ουέλινγκτον στην Αγγλική επαρχία Σόμερσετ. Στην Μαορί γλώσσα το Ουέλλινγκτον έχει δύο ονόματα. Το Te Whanganui-a-Tara αναφέρεται στο Λιμάνι του Ουέλλινγκτον και σημαίνει "το μεγάλο λιμάνι του Τάρα". Το εναλλακτικό όνομα Pōneke αποφεύγεται να χρησιμοποιηθεί γιατί πιστεύεται πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μεταγραφή του πρώην ονόματος του λιμανιού στα Αγγλικά, Port Nick, συντόμευση του Port Nicholson. Όπως πολλές πόλεις, η αστική περιοχή του Ουέλλινγκτον εκτείνεται πολύ περισσότερο από τα όρια μιας τοπικής εξουσίας. Το Ευρύτερο Ουέλλινγκτον ή η Περιφέρεια Ουέλλινγκτον εννοεί ολόκληρη την αστική περιοχή, μαζί με τα αγροτικά μέρη των πόλεων και την Ακτή Κάπιτι, και πέραν της Οροσειράς Ριμουτάκα στην Γουαϊραράπα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD |
Σαντέκ Χαν Ζαντ | Ο Σαντέκ Χαν ανήκε στη φυλή Zαντ, μία μικρή και ελάχιστα γνωστή φυλή των Λακς, έναν κλάδο των Λουρς , που μπορεί να ήταν αρχικά Κούρδοι. Οι Ζαντ ήταν συγκεντρωμένοι στα χωριά Παρί και Καμαζάν στην περιοχή Μαλαγιέρ, αλλά βρέθηκαν επίσης να περιφέρονται στην κεντρική οροσειρά τού Ζάγκρου και στην ύπαιθρο τού Χαμαντάν. Ο Σαντέκ Χαν ήταν γιος κάποιου Iνάκ Χαν Ζαντ και είχε 3 αδελφές, έναν αδελφό ονόματι Kαρίμ Χαν και δύο ετεροθαλή αδέλφια, που ονομάζονταν Zακί Χαν και Eσκαντάρ Χαν Ζαντ. Το 1722 η αυτοκρατορία των Σαφαβιδών ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης: το Ισπαχάν και το μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού και ανατολικού Ιράν είχαν καταληφθεί από την αφγανική δυναστεία Χοτάκ, ενώ οι Ρώσοι είχαν κατακτήσει πολλές πόλεις στο βόρειο Ιράν. Την ίδια περίπου εποχή, η Οθωμανική αυτοκρατορία εκμεταλλεύτηκε την παρακμή τού Ιράν για να κατακτήσει μεγάλο αριθμό δυτικών συνοριακών περιοχών. Εκεί αντιμετώπισαν τολμηρή αντίθεση από τις τοπικές φυλές, συμπεριλαμβανομένων των Ζαντ, οι οποίοι υπό τον αρχηγό Mεχντί Χαν Ζαντ παρενοχλούσαν τις δυνάμεις τους και τους εμπόδιζαν να προχωρήσουν περαιτέρω στο Ιράν. Το 1732 ο Nαντέρ Κολί Μπεγκ, ο οποίος είχε αποκαταστήσει την κυριαρχία των Σαφαβιδών στο Ιράν και είχε γίνει ο de facto κυρίαρχος της χώρας, έκανε μία εκστρατεία στην οροσειρά τού Zάγκρου τού δυτικού Ιράν, για να υποτάξει τις φυλές, τις οποίες θεωρούσε ληστρικές. Πρώτα νίκησε τους Μπαχτιαρί και τους Φεϊλίς, τους οποίους ανάγκασε να μεταναστεύσουν μαζικά σε μεγάλους αριθμούς στο Χορασάν. Στη συνέχεια απέσπασε τον Mεχντί Χαν Ζαντ και τις δυνάμεις του από το οχυρό τους στο Παρί, σκοτώνοντας τον τελευταίο και 400 συγγενείς του Ζαντ. Τα επιζώντα μέλη της φυλής αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν μαζικά υπό την ηγεσία τού Ινάκ Χαν Ζαντ και τού μικρότερου αδελφού του Μπουντάκ Χαν Ζαντ στο Aμπιβάρντ και το Νταργκάζ, όπου τα ικανά μέλη της ενσωματώθηκαν στον στρατό τού Ναντέρ. Το 1774 ο Μαμελούκος κυβερνήτης της οθωμανικής επαρχίας του Ιράκ, Ομάρ Πασάς άρχισε να αναμιγνύεται στις υποθέσεις τού υποτελούς πριγκιπάτου τού Μπαμπάν, το οποίο από το τέλος τού προκατόχου του Σουλεϊμάν Αμπού Λαϊλά Πασά το 1762, είχε περιέλθει όλο και περισσότερο στην επιρροή τού Ζαντ κυβερνήτη τού Aρνταλάν, Χοσρόβ Χαν Μποζόργκ. Αυτό έκανε τον Ομάρ Πασά να αποπέμψει τον ηγεμόνα των Μπαμπάν, Μουχάμαντ Πασά και να διορίσει τον Αμπντολλά Πασά ως νέον ηγεμόνα του. Αυτό, και η κατάσχεση από τον Ομάρ Πασά των υπολειμμάτων Ιρανών προσκυνητών, που είχαν αποβιώσει κατά τη διάρκεια της πανώλης που κατέστρεψε το Ιράκ το 1773, και η απαίτησή του να πληρώνουν οι Ιρανοί προσκυνητές για να επισκεφθούν τους ιερούς σιιτικούς τόπους Νατζάφ και Καρμπάλα, έδωσε στον Καρίμ Χαν το casus belli να κηρύξει τον πόλεμο κατά των Οθωμανών. Υπήρχαν επίσης και άλλοι λόγοι, για να κηρύξει πόλεμο ο Καρίμ Χαν: η Μασχάντ, όπου βρισκόταν το ιερό τού Ιμάμ Ρεζά, δεν ήταν υπό τον έλεγχο των Ζαντ, πράγμα που σήμαινε ότι η ελεύθερη είσοδος στα ιερά τού Ιράκ είχε μεγαλύτερη σημασία για τον Καρίμ Χαν, από ό,τι είχε στους προκατόχους του σάχες των Σαφαβιδών και των Αφσαριδών. Ο στρατός των Ζαντ ήταν δυσαρεστημένος και προσπάθησε να αποκαταστήσει τη φήμη του μετά από ταπεινωτικές γκάφες τού Ζακί Χαν στο νησί Ορμούζ. Το πιο σημαντικό, η Βασόρα ήταν ένα εξέχον εμπορικό λιμάνι, το οποίο είχε ξεπεράσει την ανταγωνιστική πόλη Μπουσέρ στο Φαρς το 1769, όταν η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών εγκατέλειψε την πόλη για τη Βασόρα. Οι δυνάμεις των Ζαντ υπό τον Αλί-Μοράντ Χαν Ζαντ (ανιψιό τού Σαντέκ Χαν) και τον Ναζάρ Αλί Χαν Ζαντ συγκρούστηκαν σύντομα με τις δυνάμεις του Πασά στο Κουρδιστάν, όπου τους κράτησαν μακριά, ενώ ο Σαντέκ Χαν, με στρατό 30.000, πολιόρκησε τη Βασόρα τον Απρίλιο του 1775. Η αραβική φυλή αλ-Μουνταφίκ, η οποία ήταν σύμμαχος με τον κυβερνήτη της Βασόρα, αποσύρθηκε γρήγορα χωρίς καμία προσπάθεια να αποκρούσει τον Σαντέκ Χαν από το να περάσει από το Σατ αλ-Αράμπ, ενώ ο Μπανού Καμπ και οι Άραβες τού Μπουσέρ τον προμήθευαν με βάρκες και προμήθειες. Ο Σουλεϊμάν Αγκά, ο οποίος ήταν ο διοικητής τού φρουρίου της Βασόρας, αντιστάθηκε στις δυνάμεις τού Σαντέκ Χαν με αποφασιστικότητα, γεγονός που έκανε τον τελευταίο να δημιουργήσει μία περικύκλωση, η οποία θα διαρκούσε περισσότερο από έναν χρόνο. Ο Χένρι Μουρ, ο οποίος ανήκε στην εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, επιτέθηκε σε μερικά από τα υπολείμματα στρατού τού Σαντέκ Καν, προσπάθησε να μπλοκάρει το Σατ αλ-Αράμπ και στη συνέχεια αναχώρησε για τη Βομβάη. Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο, μία ομάδα πλοίων από το Ομάν έδωσε προμήθειες και στρατιωτική βοήθεια στη Βασόρα, γεγονός που ανύψωσε σημαντικά το ηθικό των δυνάμεών της. Ωστόσο, η συνδυασμένη επίθεσή τους την επόμενη ημέρα φάνηκε να αμφιταλαντεύεται: τα πλοία τού Ομάν επέλεξαν τελικά να αποσυρθούν πίσω στο Μουσκάτ κατά τη διάρκεια του χειμώνα, προκειμένου να αποφύγουν περαιτέρω απώλειες. Λίγο αργότερα έφθασαν ενισχύσεις από τη Βαγδάτη, οι οποίες απωθήθηκαν από τους Χαζαΐλ, μία σιιτική αραβική φυλή, που ήταν σύμμαχος με τις δυνάμεις των Zαντ. Την άνοιξη του 1776, η στενή περικύκλωση από τον Σαντέκ Χαν είχε ως αποτέλεσμα οι υπερασπιστές να βρίσκονταν στα πρόθυρα της πείνας: ένα σημαντικό μέρος των δυνάμεων της Βασόρα είχε εγκαταλείψει τον Σουλεΐμάν Αγκά, ενώ οι φήμες για πιθανή εξέγερση έκαναν τον Σουλεΐμάν Αγκά να παραδοθεί στις 16 Απριλίου 1776. Παρόλο που ο ικανός Οθωμανός σουλτάνος Μουσταφά Γ΄ (βασ. 1757-1774) είχε αποβιώσει και τον είχε διαδεχθεί ο ανίκανος αδελφός του Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ (βασ. 1774-1789), και παρά την πρόσφατη οθωμανική ήττα από τους Ρώσους, η οθωμανική απάντηση στον Οθωμανο–ιρανικό πόλεμο ήταν ασυνήθιστα αργή. Τον Φεβρουάριο τού 1775, πριν η ανακοίνωση της πολιορκίας της Βασόρας φθάσει στην Κωνσταντινούπολη, και ενώ το μέτωπο τού Ζάγκρου ήταν προσωρινά ειρηνικό, ο Οθωμανός πρέσβης Βεχμπί Εφέντι στάλθηκε στο Σιράζ. Έφθασε στο Σιράζ περίπου την ίδια περίοδο, που ο Σαντέκ Χαν πολιόρκησε τη Βασόρα, «αλλά δεν είχε την εξουσία να διαπραγματευτεί γι' αυτή τη νέα κρίση». Το 1778 ο Καρίμ Χαν είχε κάνει συμβιβασμό με τους Ρώσους για μία συνεργατική επίθεση στην ανατολική Μ. Ασία. Ωστόσο, η εισβολή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, λόγω τού θανάτου τού Καρίμ Χαν την 1η Μαρτίου 1779, αφού ήταν άρρωστος για έξι μήνες, πιθανότατα λόγω φυματίωσης. Ο Σαντέκ Χαν και οι δυνάμεις του εγκατέλειψαν σύντομα τη Βασόρα. Το τέλος τού Καρίμ Χαν τον Μάρτιο του 1779 ακολούθησε αγώνας εξουσίας. Οι γιοι του Mοχάμαντ Αλί Χαν και Aμπόλ-Φαθ Χαν ανακηρύχθηκαν συγκυβερνήτες, αλλά η κυριαρχία τους ήταν μόνο ονομαστική. Η πραγματική εξουσία βρισκόταν στα χέρια τού θείου τους Ζακί Χαν Ζαντ. Μετά τη δολοφονία τού Ζακί Χαν από τους κατοίκους τού Ισπαχάν, υπήρξε εκτεταμένη εξέγερση. Ο Αλί-Μοράντ Χαν Ζαντ, ο διοικητής τού βασιλικού στρατού, ο οποίος στάλθηκε για να υπονομεύσει μία επίθεση των Κατζάρ στον βορρά, πρόδωσε τον Aμπόλ-Φαθ και άφησε την πρωτεύουσα ανυπεράσπιστη. Ο Σαντέκ Χαν, υποστηριζόμενος από τον ιμάμη των Nιζαρί Aμπού-λ-Χασάν Αλί, συγκέντρωσε στρατό στο Kερμάν και εισέβαλε στο Σιράζ, όπου αντιμετώπισε μικρή αντίσταση. Στις 22 Αυγούστου 1779, ο Aμπόλ-Φαθ απεβίωσε από καρδιακή προσβολή και ο Σαντέκ Χαν έγινε σάχης τού Ιράν. Η αιτία τού θανάτου του δεν είναι γνωστή, αλλά τον διαδέχθηκε ο Aλί-Μοράντ. Fisher, William Bayne· Avery, P. (1991). The Cambridge History of Iran. 7. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0521200954. Perry, John R. (2011). "Karim Khan Zand". Encyclopaedia Iranica, Vol. XV, Fasc. 6. pp. 561–564. Perry, John R. (2010). "Zand dynasty". Encyclopaedia Iranica, Vol. XV, Fasc. 6. Perry, John R., Karīm Khān Zand: a history of Iran, 1747–1779 University of Chicago Press, 1979, (ISBN 978-0-226-66098-1) and One World Publications, 2006 (ISBN 978-1-85168-435-9). Malcolm, John, Sir, The history of Persia, from the most early period to the present time containing an account of the religion, government, usages, and character of the inhabitants of that kingdom in 2 volumes; London : Murray, 1815.; re-published by Adamant Media Corporation 2004 vol 1. (ISBN 978-1-4021-5134-7)ISBN 978-1-4021-5134-7; vol. 2 (ISBN 978-1-4021-5205-4). Perry, J. R. (1984). ĀḠĀ MOḤAMMAD KHAN QĀJĀR. I, Fasc. 6. σελίδες 602–605. Hambly, Gavin R.G (1991). «Agha Muhammad Khan and the establishment of the Qajar dynasty». The Cambridge History of Iran, Vol. 7: From Nadir Shah to the Islamic Republic. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 104–144. ISBN 9780521200950. Perry, John (1991). «The Zand dynasty». The Cambridge History of Iran, Vol. 7: From Nadir Shah to the Islamic Republic. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 63–104. ISBN 9780521200950. Bakhash, S. (1983). "ADMINISTRATION in Iran vi. Safavid, Zand, and Qajar periods ". Encyclopaedia Iranica, Vol. I, Fasc. 5. pp. 462–466. . : External link in |article= (help)Garthwaite, Gene R. (2005). The Persians. Wiley. pp. 1–311. ISBN 9781557868602. Garthwaite, Gene R. (2005). The Persians. Wiley. σελίδες 1–311. ISBN 9781557868602. Shaw, Stanford (1991). «Iranian relations with the Ottoman Empire in the eighteenth and nineteenth centuries». The Cambridge History of Iran, Vol. 7: From Nadir Shah to the Islamic Republic. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 297–314. ISBN 9780521200950. | Ο Σαντέκ Χαν Ζαντ, περσικά: صادقخان زند, (απεβ.. 1781), γνωστός και ως Moχάμαντ Σαντέκ, ήταν ο τέταρτος σάχης της δυναστείας των Ζαντ τού Ιράν από τις 22 Αυγούστου 1779 έως τις 14 Μαρτίου 1781. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BA_%CE%A7%CE%B1%CE%BD_%CE%96%CE%B1%CE%BD%CF%84 |
Κανταχάρ (ταινία) | Κρυμμένη μέσα σε μία μπούργκα, η Ναφάς από τον Καναδά διασχίζει τα σύνορα μαζί με μία οικογένεια Αφγανών προσφύγων. Μετά τη λήστευσή τους από συμμορία παρανόμων, τα μέλη της οικογένειας επιστρέφουν, αλλά εκείνη αποφασίζει να συνεχίσει τον δρόμο της, συνοδευόμενη πρώτα από ένα νεαρό αγόρι που αποβλήθηκε από ένα σχολείο του Κορανίου, και μετά από έναν Αφροαμερικανό προσήλυτο στο Ισλάμ, ο οποίος έχει απογοητευθεί από την πορεία που έχει πάρει η χώρα υπό τους Ταλιμπάν. Καθώς η ταινία προχωρεί, η Ναφάς μαθαίνει όλο και περισσότερα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες υπό τους Ταλιμπάν και, ακόμα περισσότερο, για το πώς χρόνια πολέμου έχουν καταστρέψει την αφγανική κοινωνία. Ο Αφροαμερικανός οδηγός της, κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη γενειάδα, της λέει ότι η μοναδική τεχνολογική πρόοδος που επιτρέπεται στη χώρα είναι ό,τι έχει σχέση με τα όπλα. Καθώς περιπλανώνται στην ύπαιθρο χώρα, η Ναφάς καταγράφει τις εντυπώσεις της σε ένα φορητό κασετόφωνο κρυμμένο κάτω από το πέπλο της. Βλέπει παιδιά να σκυλεύουν πτώματα για να επιβιώσουν, ανθρώπους να παλεύουν για το ποιος θα πάρει ένα τεχνητό μέλος που ίσως να χρειασθεί σε περίπτωση που διασχίσει ένα ναρκοπέδιο, και γιατρούς που εξετάζουν γυναίκες ασθενείς χωριζόμενοι από αυτές από ένα παραβάν με μια τρύπα στη μέση. Και όταν ο Αφροαμερικανός την αφήνει επειδή φοβάται να εισέλθει στην πόλη Κανταχάρ (τη δεύτερη μεγαλύτερη του Αφγανιστάν), εκείνη ακολουθεί έναν οδηγό που έχει μόλις αποκτήσει ένα ζευγάρι τεχνητά πόδια εξαπατώντας τον Ερυθρό Σταυρό. Ντυμένοι με μπούργκες, οι δυο τους ενώνονται με το πλήθος μιας γαμήλιας δεξιώσεως, η οποία διακόπτεται από τους Ταλιμπάν επειδή σε αυτή παίζονταν μουσικά όργανα και τραγουδούσαν, δύο πράγματα απαγορευμένα στο Αφγανιστάν. Ο οδηγός της αποκαλύπτεται και τον παίρνουν μαζί τους, ενώ η Ναφάς αφήνεται από την περίπολο των Ταλιμπάν να συνεχίσει, μαζί με άλλους που συμμετείχαν στη δεξίωση. Στο τέλος, η Ναφάς βλέπει την Κανταχάρ το ηλιοβασίλεμα, αλλά είναι τώρα αιχμάλωτη του πέπλου της. Στην ταινία παίζει και ο Νταβούντ Σαλαχουντίν (αναφερόμενος στους τίτλους της ως «Χασάν Ταντάι»), ένας γεννημένος στις ΗΠΑ προσήλυτος στο Ισλάμ που είχε δολοφονήσει το 1980 έναν Ιρανό αντιφρονούντα και πρώην διπλωμάτη για λογαριασμό της αντικατασκοπείας της νέας τότε Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Ο σκηνοθέτης Μαχμαλμπάφ είχε δηλώσει ότι ο Σαλαχουντίν «είναι κι αυτός ένα θύμα — ένα θύμα του ιδεώδους στο οποίο πίστευε. Η ανθρώπινη φύση του τη στιγμή που άνοιγε πυρ κατά του ιδεολογικού του εχθρού, μαρτυρείτο από τον ιδεαλισμό του.» Νελοφέρ Παζιρά ... Ναφάς «Χασάν Ταντάι» ... Ταμπίμπ Σαχίντ Σαντού Τεϊμουρί ... Χακ Χογιαταλά Χακιμί ... Χαγιάτ Άικ Ογκούτ ... Ναγκαντάρ Η ταινία στην IMDb | Η Κανταχάρ (قندهار) είναι ιρανική κινηματογραφική ταινία του 2001 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ, η οποία διαδραματίζεται στο Αφγανιστάν την περίοδο της κυριαρχίας των Ταλιμπάν. Ο αρχικός τίτλος της ήταν Safar-e Ghandehar (سفر قندهار), δηλαδή «Ταξίδι στην Κανταχάρ», ενώ είναι γνωστή και ως Ο ήλιος πίσω από το φεγγάρι. Η ταινία βασίζεται στην μερικώς πραγματική ιστορία μιας επιτυχημένης Αφγανοκαναδής, την οποία στην ταινία υποδύεται η επίσης Αφγανοκαναδή ηθοποιός, σκηνοθέτιδα, δημοσιογράφος και συγγραφέας Νελοφέρ Παζιρά. Στην ταινία η ηρωίδα επιστρέφει στο Αφγανιστάν επειδή έλαβε ένα γράμμα από την καλύτερη φιλενάδα της, την Ντυανά, που είχε μείνει πίσω όταν η οικογένειά της απέδρασε από τη χώρα, όπου η Ντυανά αναφέρει ότι σχεδιάζει να αυτοκτονήσει κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκλείψεως Ηλίου της χιλιετίας. Η ταινία γυρίστηκε κυρίως στο Ιράν και ειδικότερα στο στρατόπεδο Αφγανών προσφύγων Νιατάκ, αλλά και μυστικά στο ίδιο το Αφγανιστάν. Οι περισσότεροι ηθοποιοί στην ταινία παίζουν ουσιαστικά τους εαυτούς τους. Η Κανταχάρ έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2001, αλλά αρχικώς δεν τράβηξε την προσοχή. Ωστόσο, μετά τα επακολουθήσαντα τις Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, έγινε πολύ γνωστή στη Δύση, προβαλλόμενη σε πολλές χώρες και αίθουσες. Χάρισε στον σκηνοθέτη της το Βραβείο «Φεντερίκο Φελλίνι» της UNESCO το 2001 και έφθασε να γίνει μία από τις «100 σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών» σε κατάλογο του αμερικανικού περιοδικού Time το 2005. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%AC%CF%81_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1) |
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Αθηνών 1970–71 | Α΄ με 32 ομάδες σε δύο ομίλους των 16. Β΄ με 40 ομάδες σε δύο ομίλους των 20. Γ΄ με 45 ομάδες σε δύο ομίλους των 22 και 23. Μετείχαν 32 ομάδες: Α΄ όμιλος (16): Α.Π.Ο. Ρουφ, Ορφέας Αιγάλεω, Θρίαμβος Αθηνών, Α.Ο. Κηφισιάς, Γ.Σ. Μαρκό, Πλάτων Αθηνών, Ποσειδών Γλυφάδας, Α.Ο. Πετραλώνων, Χαραυγιακός, Ακράτητος Άνω Λιοσίων, Α.Ο. Αγ. Παρασκευής, Α.Ο. Περιστερίου, Ελπίς Ν. Ιωνίας, Αθηναϊκός, Α.Ο. Αμπελοκήπων, Γκυζιακός. Β΄ όμιλος (16): Ηλυσιακός Α.Ο., Ολυμπιακός Λιοσίων, Α.Ο. Παγκρατίου, Τριγλία Ραφήνας, Αστέρας Ζωγράφου, Π.Α.Ο. Αγ. Δημητρίου, Γ.Σ. Πατησίων, Α.Ο. Αργυρούπολις, Γ.Σ. Αγ. Αναργύρων, Ήφαιστος Περιστερίου, Δόξα Βύρωνα, Αρίων Παγκρατίου, Λαυρεωτική, Π.Ο. Ψυχικού, Αήττητος Σπάτων, Αστέρας Εξαρχείων. Πρωταθλητής: Ηλυσιακός αλλά δεν πέτυχε την άνοδό του στη Β΄ Εθνική. Νικητής Α΄ ομίλου: Α.Π.Ο. Ρουφ, πρόκριση στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Νικητής Β΄ ομίλου: Ηλυσιακός, πρόκριση στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Τελικός: Ηλυσιακός - Α.Π.Ο. Ρουφ: 1-0. Τριταθλητής: Ορφέας Αιγάλεω, πρόκριση στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Άνοδος στη Β΄ Εθνική: Σύμφωνα με την προκήρυξη προκρίθηκαν στο ειδικό πρωτάθλημα για την άνοδο τρεις ομάδες: οι νικητές των δύο ομίλων και μια τρίτη που αναδείχθηκε από αγώνα κατάταξης ανάμεσα στις ομάδες που τερμάτισαν στη 2η θέση. Στη Β΄ Εθνική ανέβηκαν ο Α.Π.Ο. Ρουφ και ο Ορφέας Αιγάλεω, ενώ απέτυχε ο Ηλυσιακός. Υποβιβασμός στη Β΄ ΕΠΣΑ: Α.Ο. Αμπελοκήπων, Γκυζιακός, Αήττητος Σπάτων, Αστέρας Εξαρχείων. Με βάση την προκήρυξη προβλεπόταν υποβιβασμός έξι ομάδων (τριών από κάθε όμιλο) αλλά λόγω της ανόδου δύο συλλόγων στη Β΄ Εθνική, από την οποία δεν έπεσε καμιά αθηναϊκή ομάδα, υποβιβάστηκαν μόνο τέσσερις από την Α΄ ΕΠΣΑ. Υποβιβασμός από Β΄ Εθνική: καμία ομάδα.1 Στον αγώνα κατάταξης: Ορφέας Αιγάλεω - Ολυμπιακός Λιοσίων: 2-1. Ο νικητής πήρε την 3η θέση και προκρίθηκε στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα για την άνοδο στη Β΄ Εθνική μαζί με τους νικητές των δύο ομίλων. Μετείχαν 40 ομάδες: Α΄ όμιλος (20): Π.Α.Σ. Παλαιό Φάληρο, Δάφνη Αθηνών, Α.Ο. Χαϊδαρίου, Αθηναΐς Κυψέλης, Α.Ε. Χαλανδρίου, Π.Α.Ο. Καματερού, Ο.Φ. Χολαργού, Α.Ο. Δάφνης, Διαγόρας, Α.Ο. Πεύκης, Φοίνικας Καλλιθέας, Άφοβος Σεπολίων, Α.Ο. Λυκόβρυσης, Α.Π.Ο. Ν. Σμύρνης, Α.Ο. Αυλώνος, Φωστήρας Ηλιούπολης, Α.Π.Ο. Ψυχικό, Α.Ε. Αγ. Ελεούσης, Πρόοδος Ν. Χαλκηδόνας, Κεραυνός Κερατέας. Β΄ όμιλος (20): Γ.Σ. Ηλιούπολις, Α.Ο. Μελισσίων, Α.Ο. Αγ. Ιεροθέου, Δάφνη Δαφνίου, Άρης Πετρούπολης, Α.Ο. Νεάπολις Ν. Ιωνίας, Πανερυθραϊκός, Α.Σ. Σούρμενα, Α.Ο. Καλαμακίου, Αιολικός, Ζευς, Θρασύβουλος Φυλής, Παμπαιανικός, Αετός Καισαριανής, Άρης Βούλας, Αττικός, Παρθενών Πετραλώνων, Ακάδημος Κολωνού, Λαρισαϊκός Αγ. Παύλου, Γ.Σ. Πετραλώνων. Πρωταθλητής: Γ.Σ. Ηλιούπολις. Νικητής Α΄ ομίλου: Π.Α.Σ. Παλαιό Φάληρο, άνοδος στην Α΄ κατηγορία. Νικητής Β΄ ομίλου: Γ.Σ. Ηλιούπολις, άνοδος στην Α΄ κατηγορία. Τελικός: Γ.Σ. Ηλιούπολις - Π.Α.Σ. Παλαιό Φάληρο: 1-1 (5-5, 10-7 πέναλτι*) Άνοδος στην Α΄ (2η & 3η ομάδα κάθε ομίλου): Δάφνη Αθηνών, Α.Ο. Χαϊδαρίου, Α.Ο. Μελισσίων, Α.Ο. Αγ. Ιεροθέου. Υποβιβασμός στη Γ΄ (19η & 20ή ομάδα κάθε ομίλου): Πρόοδος Ν. Χαλκηδόνας, Κεραυνός Κερατέας, Λαρισαϊκός Αγ. Παύλου, Γ.Σ. Πετραλώνων. Με βάση την προκήρυξη προβλεπόταν υποβιβασμός έξι ομάδων (τριών από κάθε όμιλο) αλλά λόγω της ανόδου δύο συλλόγων της Α΄ ΕΠΣΑ στη Β΄ Εθνική, από την οποία δεν έπεσε καμιά αθηναϊκή ομάδα, υποβιβάστηκαν μόνο τέσσερις από την Α΄ ΕΠΣΑ και κατ' επέκταση μόνο τέσσερις από τη Β΄ ΕΠΣΑ.* Ο κανονισμός των πέναλτι μόλις είχε αρχίσει να ισχύει και εφαρμοζόταν κάπως διαφορετικά από ότι ισχύει σήμερα. Εφόσον μετά την πρώτη πεντάδα των πέναλτι υπήρχε ισοπαλία, οι ομάδες χτυπούσαν μια δεύτερη πεντάδα. Έτσι διαμορφώθηκε το τελικό 10-7. Μετείχαν: 45 ομάδες σε δυο ομίλους: Α΄ (23) και Β΄ (22). Πρωταθλητής: Γ.Σ. Ηρακλείου (έπειτα από αγώνα κατάταξης). Νικητής Α΄ ομίλου: Μάχη Μαραθώνος, άνοδος στη Β΄ κατηγορία. Νικητής Β΄ ομίλου: Γ.Σ. Ηρακλείου, άνοδος στη Β΄ κατηγορία. Τελικός: Γ.Σ. Ηρακλείου - Μάχη Μαραθώνος: 1-1 (2-2 παράταση, 4-3 πέναλτι) Άνοδος στην Β΄ (2η και 3η ομάδα κάθε ομίλου): Γ.Σ. Αμαρουσίου, Α.Ο. Βριλησσίων, Άμυνα Αμπελοκήπων, Ιάσων Ν. Λιοσίων. Ψηφιακό αρχείο εφ. "Αθλητική Ηχώ". εφ. "Αθλητική Ηχώ", 12/4/1971. "Ποδόσφαιρο 1971", εκδ. Ελληνικός Αθλητικός Τύπος, Αθήναι 1971, σελ. 217-246. Στατιστική ποδοσφαίρου. | Το Πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών την περίοδο 1970-71 διεξήχθη σε τρεις κατηγορίες με δύο ομίλους η κάθε μία. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ηλυσιακός Α.Ο. αλλά στο ειδικό πρωτάθλημα απέτυχε να προβιβαστεί στη Β΄ Εθνική. Τουναντίον πέτυχαν την άνοδό τους οι δυο ομάδες που κατέλαβαν τη δεύτερη και την τρίτη θέση της Α΄ ΕΠΣΑ, δηλαδή ο Α.Π.Ο. Ρουφ και ο Ορφέας Αιγάλεω. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD_1970%E2%80%9371 |
Τζιρόλαμο ντα Κάρπι | Εκπαιδεύτηκε στο στούντιο ενός τοπικού ζωγράφου που εμφάνιζε επιρροές από τον Λορέντσο Κόστα και τον Ραφαήλ. Στη δεκαετία του 1520 ο Τζιρόλαμο επισκέφθηκε τη Ρώμη και τη Μπολόνια και εμπνεύστηκε από το μανιεριστικό ύφος του Τζούλιο Ρομάνο. Γεωγραφικά και υφολογικά, περιπλανάται σε διάφορες επιρροές. Επέστρεψε στη Φερράρα και συνεργάστηκε με τους Ντόσσο Ντόσσι και Μπενβενούτο Τίζι, μεταξύ άλλων σε παραγγελίες για την οικογένεια ντ' Έστε. Ο Τζιρόλαμο έγινε ο αρχιτέκτονας του Πάπα Ιουλίου Γ΄ το 1550 και επέβλεψε την αναδιαμόρφωση του Μπελβεντέρε του Βατικανού . Επιστρέφοντας στη Φερράρα, του ανατέθηκαν οι επεκτάσεις του Castello Estense . Οι πίνακες του ντα Κάρπι περιλαμβάνουν μια Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου στο Ροβίγκο .Η Μαντόνα, η λατρεία των μάγων και η Αγία Αικατερίνη στη Μπολόνια, και ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Ιερώνυμος στη Φερράρα. Μεταξύ των μαθητών του Τζιρόλαμο ντα Κάρπι ήταν ο Μπαρτολομέο Φατσίνι (Bartolomeo Faccini) και ο Ιππολίτο Κόστα (Ippolito Costa) . Τοπίο με μαγική πομπή, (γύρω στο 1525, attr. ); Galleria Borghese, Ρώμη ) Λατρεία των Μάγων, (1531, Σαν Μαρτίνο, Μπολόνια ) Γάμος της Αγίας Αικατερίνης, (1532–34; Santissimo Salvatore, Μπολόνια ) Άγιος Λογγίνος, (1531) Πεντηκοστή, (San Francesco, Rovigo ) Ευκαιρία και τύψεις, (1541; Gemäldegalerie, Δρέσδη) Κατάλογος Ιταλών ζωγράφων Freedberg, Sydney J. (1993). Pelican History of Art, επιμ. Painting in Italy, 1500-1600. Penguin Books Ltd. Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Carpi, Girolamo da» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 5 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 397 Έργα του Girolamo da Carpi στο Census of Ferrarese Paintings and Drawings | Ο Τζιρόλαμο ντα Κάρπι (Girolamo Da Carpi, 1501 - 1 Αυγούστου 1556 ) ήταν Ιταλός ζωγράφος και διακοσμητής που εργάστηκε στην Αυλή του Οίκου των Έστε στη Φερράρα . Άρχισε να ζωγραφίζει στη Φερράρα, αναφερόμενος ότι μαθήτευσε στον Μπενβεντούτο Τίζι (il Garofalo). αλλά από ηλικία 20 ετών, είχε μετοικήσει στην Μπολόνια και θεωρείται μια μορφή ζωγραφικής της Πρώιμης Αναγέννησης της τοπικής Σχολής της Μπολόνια . | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%BF_%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CF%80%CE%B9 |
Παλάτι Ρουζάνι | Το Ρουζάνι ξεκίνησε την ζωή του στα τέλη του 16ου αιώνα, ως ο χώρος του κάστρου του Λεβ Σαπιέχα. Το κάστρο ολοκληρώθηκε το 1602. Η κατοικία του Σαπιέχα καταστράφηκε στην διαμάχη στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας όταν οι δυνάμεις του Μιχάλ Σερβάτσι Βισνιοβιέτσκι επιτέθηκαν στο κάστρο το 1700. Το παλάτι Ρουζάνι ξαναχτίστηκε ως μεγάλη Νεοκλασική κατοικία την δεκαετία του 1770 από τον Αλεξάντερ Μιχάλ Σαπιέχα, με τις υπηρεσίες του αρχιτέκτονα Γιαν Σάμουελ Μπέκερ της Σαξονίας, που όρισε το παλάτι σε ένα τοπίο Αγγλικού πάρκου. Εκτός από το παλάτι, υπήρχε ένα θέατρο (1784-88) και πολλά άλλα βοηθητικά κτίρια. Ο Μπέκερ σχεδίασε επίσης την τοπική εκκλησία (ξαναχτίστηκε το 1850). Μέχρι την επίσκεψη του Βασιλιά Στάνισλαβ Β' το 1784, οι εργασίες για το παλάτι είχαν ανασταλεί. Τα οικόπεδα Σαπιέχα εθνικοποιήθηκαν μετά την Εξέγερση του Νοεμβρίου (1831). Τρία χρόνια αργότερα, το συγκρότημα του παλατιού χρησιμοποιήθηκε ως εργοστάσιο .Το 1914 το παλάτι κάηκε από φωτιά που προκλήθηκε κατά λάθος από τους εργάτες του εργοστασίου. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και οι επακόλουθες οικονομικές δυσκολίες απέτρεψαν την αποκατάσταση του κτιρίου μέχρι το 1930, ωστόσο το μερικώς ανακαινισμένο παλάτι καταστράφηκε και πάλι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, μια συνέπεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η διακοσμημένη πύλη του παλατιού επιβιώνει μέχρι σήμερα και πρόσφατα αποκαταστάθηκε. Μοναστήρι Μπιαρόζα Κάστρο Χαλσάνι, άλλη εγκαταλελειμμένη κατοικία των Σαπιέχα στη Λευκορωσία Κατάλογος κάστρων στη Λευκορωσία Photos at Radzima org. (Αγγλικά) Photos at Globus (Ρωσικά) Belarus Guide (Αγγλικά) Unofficial Ruzhany site (Ρωσικά) | Το Παλάτι Ρουζάνι (λευκορωσικά: палац у Ружанах, πολωνικά: Pałac w Różanie) είναι ένα ερειπωμένο παλάτι στο χωριό Ρουζάνι, στην επαρχία Προυζάνι, στην περιφέρεια Μπρεστ της δυτικής Λευκορωσίας. Ανάμεσα στο 16ο και 19ο αιώνα το Ρουζάνι, τότε γνωστό ως Ρόζανι, ήταν η κύρια έδρα της ανώτερης γραμμής της οικογένειας ευγενών Σαπιέχα, γνωστοί ως Σαπιέχα του Ρουζάνι. Το κάστρο είναι υπό συστηματική διαδικασία ανακατασκευής με την διακοσμημένη πύλη του παλατιού και το κτίριο εισόδου έχει ήδη αποκατασταθεί. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9_%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B9 |
Πάβλε Μπάκιτς | Ο Πάβλε είχε τιμάρια στην Οθωμανοκρατούμνη Σερβία, όπως και ο πατέρας του, και ήταν άρχοντας μεγάλων κτημάτων γύρω από Βάνσατς και Σουμαντίγια. Επίσης είχε την υποχρέωση για τη συλλογή των φόρων από τους ανθρώπους του. Σε συνενόηση με τον Παλ Τομόρι και τον Λουδοβίκο Β΄ της Ουγγαρίας, έφυγε από τη γη του με την οικογένειά του και ένα μεγάλο αριθμό των Σέρβων , και πήγαν στην Ουγγαρία, όπου σε αντάλαγμα έλαβε την πόλη της Λακ και πολλά κτήματα. Με τις δυνάμεις του συμμετείχε στη μάχη του Μοχάκς κατά των Οθωμανών το 1526. Κατά τη διάρκεια του πολέμου διαδοχής μεταξύ Φερδινάδου και Ιωάννη Zápolya , πήρε την πλευρά του Zápolya. Μετά την ήττα του Zápolya το 1527 έδωσε όρκο πίστης στον Φερδινάνδο και έμεινε πιστός σε αυτόν όλη του τη ζωή. Πήρε μέρος με το ιππικό του στην υπεράσπιση της Βιέννης το 1529. Το 1537 του δόθηκε ο τίτλος του Δεσπότη της Σερβίας. Προσπάθησε να διώξει του Οθωμανούς από την Σλαβονία χωρίς να τα καταφέρει, σκοτώθηκε σε μάχη στην Γκοριανί το 1537 και το κεφάλι του στάλθηκε στον Σουλτάνο. Lemajić Nenad, Donation charters of the Bakić family, in Istraživanja 2005, iss. 16, pp. 153–169, Stanojević Pavle, Classification of archive material in the Church of Saints Peter and Paul in Arad a comprehensive list of documents, in Temišvarski zbornik 2006, iss. 4, pp. 143–174, Matica srpska, Novi Sad Božanić, S. 2007, "Srem in the period between 1502 and 1526", Spomenica Istorijskog arhiva Srem, no. 6, pp. 72–88. Aleksa Ivić: Istorija Srba u Vojvodini, Novi Sad 1929 Istanbul Britannica, Istanbul Αρχειοθετήθηκε 2013-01-18 at Archive.is | Ο Πάβλε Μπάκιτς (σερβικά : Павле Бакић , ουγγρικά : Bakith Pál ) (1525 - 20 Σεπτεμβρίου 1537) ήταν ο τελευταίος Δεσπότης της Σερβίας, που κυβέρνησε μια περιοχή στο πλαίσιο του ουγγρικού στέμματος μέχρι το θάνατό του το 1537. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%B2%CE%BB%CE%B5_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%84%CF%82 |
Μπρανιέβο | Το Μπρανιέβο βρίσκεται στον ποταμό Πασουέκα περίπου 5 χλμ από τη λιμνοθάλασσα του Βιστούλα, περίπου 35 χλμ βορειοανατολικά του Έλμπλονγκ και 55 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Καλίνινγκραντ. Τα πολωνικά σύνορα με την περιφέρεια Καλίνινγκραντ της Ρωσίας βρίσκονται 6 χλμ βόρεια και φτάνει κανείς από το Μπρανιέβο μέσω της Εθνικής Οδού 54. Σύμφωνα με τον Γερμανό γεωγράφο Γιόχαν Φρίντριχ Γκόλντμπεκ (1748-1812), η πόλη αρχικά ονομάστηκε Μπρούνσμπεργκ από τον Μπρούνο φον Σάουενμπουργκ (1205–1281), επίσκοπο του Όλομοουτς στη Μοραβία, ο οποίος συνόδευσε τον βασιλιά Ότακαρ Β' της Βοημίας το 1254 και το 1267 συμμετείχε στη σταυροφορία των Τευτόνων Ιπποτών εναντίον των Παλαιών Πρώσων . Έχει επίσης προταθεί ότι το όνομα Braunsberg μπορεί να προέρχεται από το Brusebergue («στρατόπεδο των Πρώσων»), αλλά αυτή η έννοια δεν τεκμηριώνεται. Το 1243, ο οικισμός και η γύρω περιοχή της Βαρμίας δόθηκε από το Τευτονικό Τάγμα στη νεοσύστατη Επισκοπή της Βαρμίας, της οποίας ο επίσκοπος έχτισε τον καθεδρικό του ναό στην πόλη και τον έκανε την κύρια κατοικία του. Στην πόλη παραχωρήθηκαν προνόμια πόλης με βάση αυτά του Λύμπεκ το 1254, αλλά το 1261 καταστράφηκε και ερημώθηκε κατά τη δεύτερη από τις πρωσικές εξεγέρσεις. Ξαναχτίστηκε σε μια νέα τοποθεσία το 1273 και εγκαταστάθηκε από αποίκους από το Λύμπεκ. Το 1284, του δόθηκε ένας νέος κανονισμος πόλης, πάλι βασισμένος σε αυτόν του Λύμπεκ. Ωστόσο, ο επόμενος επίσκοπος, ο Χάινριχ Φλέμινγκ (1278–1300), μετέφερε το παράρτημα από το Μπράουνσμπεργκ στο Φράουενμπουργκ (νυν Φρόμπορκ). Το 1296 χτίστηκε ένα φραγκισκανικό αβαείο και το 1342 προστέθηκε μια «νέα πόλη». Ως η πιο σημαντική εμπορική και λιμενική πόλη στη Βαρμία, η πόλη ευημερούσε ως μέλος της Χανσεατικής Ένωσης, η οποία παρέμεινε μέχρι το 1608. Το 1440, η πόλη ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Πρωσικής Συνομοσπονδίας, η οποία αντιτάχθηκε στην τευτονική κυριαρχία και κατόπιν αιτήματος, ο βασιλιάς Καζίμιρ Δ' Γιαγκέλλο ενσωμάτωσε την επικράτεια στο Βασίλειο της Πολωνίας το 1454. Η πόλη ορκίστηκε πίστη στον Πολωνό βασιλιά και αναγνώρισε την κυριαρχία του τον Μάρτιο του 1454 στην Κρακοβία. Μετά τον επόμενο Δεκατριετή Πόλεμο, οι Τεύτονες Ιππότες απαρνήθηκαν οποιεσδήποτε αξιώσεις για την πόλη στη Δεύτερη Ειρήνη του Θορν το 1466. Διοικητικά, ήταν μέρος του Πριγκιπο-Επισκοπάτου της Βαρμίας στη νέα αυτόνομη επαρχία της Βασιλικής Πρωσίας, αργότερα επίσης στην επαρχία της Μεγάλης Πολωνίας . Μετά την εκκοσμίκευση του Τευτονικού Τάγματος το 1525, μεγάλο μέρος των κατοίκων του προσηλυτίστηκε στον Λουθηρανικό Προτεσταντισμό . Ο Δούκας Αλβέρτος της Πρωσίας, ο οποίος ήταν Μέγας Δάσκαλος του Τάγματος, προσπάθησε να ενώσει τη Βαρμία με τη Δουκική Πρωσία (ένα κοντινό υποτελές κράτος της Πολωνίας), κάνοντας τους Καθολικούς της πόλης να ορκιστούν πίστη στον βασιλιά της Πολωνίας σε αντάλλαγμα για βοήθεια κατά της Προτεσταντικής Πρωσίας. Το 1526 μια πολωνική βασιλική επιτροπή απελευθέρωσε τους μπέργκερ του Μπράουνσμπεργκ από τον όρκο στον Πολωνό βασιλιά και παρέδωσε την πόλη πίσω στον Πρίγκιπα-Επίσκοπο Μαυρίκιο Φέρμπερ . Ωστόσο, όπως και ολόκληρη η περιοχή της Βαρμίας, το Μπράουνσμπεργκ ορκίστηκε πίστη στους πρίγκιπες-επισκόπους της Βαρμίας, οι οποίοι ήταν υπήκοοι των παπών. Επιπλέον, έπρεπε να καταγγείλει όλες τις λουθηρανικές διδασκαλίες και να παραδώσει λουθηρανικά γραπτά. Στη συνέχεια, η Βαρμία παρέμεινε κυρίως Ρωμαιοκαθολική (ακόμη και μετά τη διαίρεση της Πολωνίας, όταν έγινε μέρος της Πρωσίας το 1772). Το Μπρανιέβο καταλήφθηκε από τη Σουηδία για περίπου τρία χρόνια κατά τη διάρκεια του Λιβονικού Πολέμου τον 16ο αιώνα. Στη Βαρμία, οι λουθηρανικές διδασκαλίες κατεστάλησαν και πάλι όταν ο πρίγκιπας-επίσκοπος Στανισλάους Όσιους (1504-1579) έφερε τους Ιησουίτες και ίδρυσε το Κολέγιο Οσιάνουμ. Μεταξύ των μαθητών του σχολείου ήταν ο Πολωνός καθολικός Άγιος Ανδρέας Μπόμπολα, οι Πολωνοί πολιτικοί και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι Μικολάι Ζεμπρζιντόφσκι και Πιότρ Γκεμπίτσκι, ο πιο εξέχων Λατίνος ποιητής της Ευρώπης του 17ου αιώνα Ματσιέι Κάζιμιρς Σαρμπιέφσκι, ο ιεραπόστολος, εξερευνητής, μαθηματικός, αστρονόμος και σινολόγος Γιαν Μικολάι Σμογκουλέτσκι και ο Προκαθήμενος της Πολωνίας Γαβριήλ Ποντόσκι. Ο εξέχων Ούγγρος ποιητής της Αναγέννησης Μπάλιντ Μπαλάσι έμεινε στην πόλη το 1590-1591. Το 1564 προστέθηκε ιερατική σχολή. Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' πρόσθεσε αργότερα μια παπική ιεραποστολή για τις χώρες της Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης. Η Ρεγκίνα Πρότμαν (1552-1613), με καταγωγή από το Μπρανιέβο, ίδρυσε το Τάγμα των Αδελφών της Αγίας Αικατερίνης στην πόλη, το οποίο αναγνωρίστηκε από την εκκλησία το 1583. Ο Ιησουίτης θεολόγος Αντόνιο Ποσεβίνο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διεύρυνση του Κολεγίου Οσιάνουμ στη δεκαετία του 1580 για να αντιμετωπίσει το αυξανόμενο προτεσταντικό κίνημα. Η πολωνική και κυρίως καθολική πόλη προσαρτήθηκε από το κυρίως Προτεσταντικό Βασίλειο της Πρωσίας το 1772 κατά τη διάρκεια της Πρώτης Διαίρεσης της Πολωνίας και έγινε μέρος της νεοσύστατης επαρχίας της Ανατολικής Πρωσίας το επόμενο έτος. Το Μπράουνσμπεργκ απέκτησε την πρώτη του σιδηροδρομική σύνδεση με το υπόλοιπο βασίλειο μέσω του Πρωσικού Ανατολικού Σιδηροδρόμου το 1852. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η πόλη ήταν το κορυφαίο ακαδημαϊκό κέντρο της Ανατολικής Πρωσίας δίπλα στο Κένιγκσμπεργκ . Το 1912 το κολέγιο των Ιησουιτών έγινε η Κρατική Ακαδημία του Μπράουνσμπεργκ. Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πληθυσμός του Μπράουνσμπεργκ είχε αυξηθεί σε περισσότερους από 21.000 κατοίκους, από τους οποίους το 59% ήταν καθολικοί και το 29% Προτεστάντες. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μετέτρεψε μεγάλο μέρος της πόλης σε ερείπια. Μετά από τρεισήμισι χρόνια άγριου πολέμου, οι σοβιετικές δυνάμεις ξεκίνησαν την επίθεσή τους στη γερμανική γη επιτιθέμενες στην Ανατολική Πρωσία στις 13 Ιανουαρίου 1945. Οι σχηματισμοί του Κόκκινου Στρατού έφτασαν στη λιμνοθάλασσα του Βιστούλα βόρεια του Μπράουνσμπεργκ στις 26 Ιανουαρίου. Στις αρχές Φεβρουαρίου, Γερμανοί άμαχοι άρχισαν να φεύγουν από το Μπράουνσμπεργκ πέρα από τον πάγο της παγωμένης λιμνοθάλασσας προς τη γλώσσα ξηράς του Βιστούλα, από το οποίο πολλοί ταξίδεψαν είτε στο Ντάντσιχ (Γκντανσκ) είτε στο Πιλάου (Μπαλτίισκ) και κατάφεραν να επιβιβαστούν σε γερμανικά πλοία που έκαναν το επικίνδυνο ταξίδι προς τα δυτικά. Το Μπράουνσμπεργκ κατελήφθη από τα σοβιετικά στρατεύματα στις 20 Μαρτίου 1945. Οι σφοδρές μάχες και οι απρόβλεπτες καταστροφές στη συνέχεια κατέστρεψαν την πόλη περίπου το 80%, συμπεριλαμβανομένου μεγάλου μέρους του ιστορικού κέντρου της πόλης, το οποίο καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τη φωτιά. Σύμφωνα με την εκ νέου χάραξη των συνόρων της Σοβιετικής Ένωσης στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Πότσνταμ, η πόλη έγινε και πάλι μέρος της Πολωνίας και μερικώς επανακατοικήθηκε από Πολωνούς αποίκους, πολλοί από τους οποίους προέρχονταν από περιοχές της ανατολικής Πολωνίας, που προσαρτήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση. Το 2001 η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, που χτίστηκε το 1346, καταστράφηκε το 1945 και ξαναχτίστηκε μετά το 1979, ανακηρύχθηκε Μικρή Βασιλική. Αυτή η γοτθική εκκλησία χτίστηκε σε μια τοποθεσία που είχε προηγούμενη ξύλινη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης από το 1280. Το 1240 αναφέρεται για πρώτη φορά ως μέρος του μοναστικού κράτους των Τευτόνων Ιπποτών 1254 Παραχωρούνται δικαιώματα νόμου του Λύμπεκ 1454 ενσωμάτωση στο Βασίλειο της Πολωνίας, κατόπιν αιτήματος της Πρωσικής Συνομοσπονδίας 1466 Δεύτερη Ειρήνη του Θορν (1466) : αναγνωρίζεται ως τμήμα της Πολωνίας, διοικητικά τμήμα του Πριγκιπο-Επισκοπάτου της Βαρμίας στην επαρχία της Βασιλικής Πρωσίας, μετά το 1569 στην επαρχία της Μεγάλης Πολωνίας 1772 Πρώτη διαίρεση της Πολωνίας : έγινε μέρος του Βασιλείου της Πρωσίας 1871 Ιδρύεται η Γερμανική Αυτοκρατορία : η πόλη αποτελεί αυτόματα μέρος της 1945 Κατοχή από τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό και στη συνέχεια έγινε και πάλι μέρος της Πολωνίας . Στην πόλη βρίσκεται η Ζυθοποιΐα Μπρανιέβο (Browar Braniewo). Η τοπική ομάδα ποδοσφαίρου είναι η Zatoka Braniewo, που αγωνίζεται στα κατώτερα πρωταθλήματα. Στανισλάους Όσιους (1504–1579), Πολωνός καθολικός καρδινάλιος, πρίγκιπας-επίσκοπος, ιδρυτής του Κολεγίου Οσιάνουμ Ρεγκίνα Πρότμαν (1522–1613), Πολωνή καθολική μοναχή, πρωτοπόρος φιλανθρωπίας. Ανδρέας Μπόμπολα (1591–1657), Πολωνός ιεραπόστολος, μάρτυρας και καθολικός άγιος. Καρλ Βάιερστρας (1815–1897), Γερμανός μαθηματικός. Κόνραντ Τσούζε (1910-1995), Γερμανός πολιτικός μηχανικός, εφευρέτης και πρωτοπόρος υπολογιστών. Ράινερ Μπάρτζελ (1924–2006), Γερμανός πολιτικός (Χριστιανοδημοκρατική Ένωση). Χάρτμουτ Μπάγκερ (γεν. 1938), μεταπολεμικός Γερμανός στρατηγός ( Μπούντεσβερ ). Το Μπρανιέβο είναι αδελφοποιημένο με: Μύνστερ, Γερμανία Νοσόβιτσε, ΤσεχίαΤον Μάρτιο του 2022, διέκοψε την συνεργασία με τη ρωσική πόλη Ζελένογκραντσκ ως αντίδραση στη ρωσική εισβολή του 2022 στην Ουκρανία . Δημοτικός ιστότοπος (Πολωνικά) Ιστορία της πόλης (Πολωνικά) Χάρτης (Πολωνικά) Ρυμοτομία (Πολωνικά) | Το Μπρανιέβο ( [braˈɲevɔ] ) ( γερμανικά: Braunsberg in Ostpreußen, λατινικά: Brunsberga, Παλαιά Πρωσικά : Brus, λιθουανικά: Prūsa), είναι μια πόλη στη βόρεια Πολωνία, στη Βαρμία, στο Βοεβοδάτο της Βαρμίας-Μαζουρίας, με πληθυσμό 16.907 κατοίκων τον Ιούνιο του 2021. Είναι η πρωτεύουσα της κομητείας Μπρανιέβο. Το Μπρανιέβο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βαρμίας μετά το Όλστιν και ένα από τα ιστορικά κέντρα της περιοχής. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CE%B2%CE%BF |
Βερτράνδος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα | Ο τρίτος γιος του Πέτρος Ερρίκος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα και Μαρία Ελισάβετ της Βαυαρίας, τα μεγαλύτερα αδέρφια του είναι, κατά σειρά, Πρίγκιπας Λούις που ισχυρίστηκε ότι ήταν Επικεφαλής της Βραζιλίας Αυτοκρατορικής Οικογένειας μέχρι το 2022 και ο Eudes of Orléans-Braganza, ο οποίος παραιτήθηκε από τα δυναστικά του δικαιώματα στον βραζιλιάνικο θρόνο για να παντρευτεί έναν κοινό. Όπως και με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του, ο Μπερτράν γεννήθηκε στη νότια Γαλλία το 1941, παρόλο που η εξορία που είχε επιβληθεί στην οικογένεια είχε ήδη ανακληθεί, το 1920, λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου . Ήρθε στη Βραζιλία μετά το τέλος της σύγκρουσης. Στη Βραζιλία, η οικογένεια εγκαταστάθηκε πρώτα στο παλάτι Grão-Pará στην πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο . όπου πραγματοποίησε μέρος των δευτεροβάθμιων σπουδών του στο Κολέγιο των Ιησουιτών St. Ignatius . Αργότερα η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρανά, όπου ο πατέρας του αγόρασε ένα αγρόκτημα και ο Bertrand πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Όταν ήταν 18 ετών, πήγε στο Σάο Πάολο, όπου απέκτησε πτυχίο στη Νομική από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο το 1964. Ζει ακόμα στο Σάο Πάολο. Από πολύ μικρός έλαβε καθολικό μόρφωμα, καθοδηγούμενος από τον πατέρα του στη γεύση για τη δογματική μελέτη και την ανάλυση των εθνικών και διεθνών γεγονότων. Συμμετείχε με ενθουσιασμό στις ακαδημαϊκές τράπεζες των ιδεολογικών αγώνων που σημάδεψαν τη Βραζιλία στο πρώτο μισό της δεκαετίας του εξήντα. Ο σχηματισμός του ολοκληρώθηκε με συχνά ταξίδια στην Ευρώπη, ένα από τα οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια ολόκληρης της Πρώτης Συνόδου της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού, όταν ήρθε στενή επαφή με την καθολική διανόηση στη Ρώμη για το μεγάλο γεγονός. Πολιτικός πιλότος, είναι έφεδρος της Πολεμικής Αεροπορίας της Βραζιλίας . Ο Μπέρτραντ είναι Παραδοσιοναλιστής Καθολικός και μέλος του Tradition, Family and Property, παραδοσιακής Καθολικής έμπνευσης, που ιδρύθηκε και διευθύνεται από τον πνευματικό ηγέτη Plinio Corrêa de Oliveira μέχρι τον θάνατό του. Εκεί διαχέεται από τα καθολικά και μοναρχικά ιδεώδη, που θεωρούνται από τον ίδιο ως «ξεχωριστές και αρμονικές πτυχές του ίδιου ιδεώδους». μεγαλύτερος αδερφός του, Λουίζ, ήταν επίσης μέλος της οργάνωσης. Μετά από μια απόσχιση στην οντότητα, αυτός και ο αδελφός του άρχισαν να συνεργάζονται με μέλη που συνδέονται με το Ινστιτούτο Plinio Corrêa de Oliveira (IPCO) και την Ένωση Ιδρυτών. Εκτός από τα πορτογαλικά, τη μητρική του γλώσσα, ο Μπερτράν μιλά άπταιστα γαλλικά και ισπανικά. Δεν είναι παντρεμένος και δεν έχει θέμα, επομένως δυναστικός κληρονόμος του είναι ο μικρότερος αδερφός του, Αντόνιο της Ορλεάνης-Μπραγάντσα, ο οποίος είναι παντρεμένος με μια Βέλγο αριστοκράτισσα, την πριγκίπισσα Χριστίνα από το Βέλγιο, με πρόβλημα. Τόσο αυτός όσο και ο μεγαλύτερος αδερφός του, Λουίζ, ασχολούνταν με τον μοναρχικό προσηλυτισμό στη Βραζιλία. Και οι δύο έπαιξαν κύριους ρόλους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για το δημοψήφισμα του 1993, το οποίο αντιπροσώπευε τη μοναδική μέχρι τώρα πραγματική ευκαιρία για επιστροφή της μοναρχίας από την ανακήρυξη της δημοκρατίας, το 1889. Σε αυτό, ζητήθηκε από τους πολίτες να επιλέξουν ποια μορφή διακυβέρνησης ( προεδρική ή κοινοβουλευτική ) και ποια μορφή κρατικής οργάνωσης (δημοκρατία ή συνταγματική μοναρχία ) θα έπρεπε να έχει η Βραζιλία. Η μοναρχική υπόθεση δεν ήταν επιτυχής, λαμβάνοντας μόνο το 13,4% των ψήφων. Τα τελευταία χρόνια, είναι συντονιστής και εκπρόσωπος του κινήματος Paz no Campo (Ειρήνη στα χωράφια) και έχει ταξιδέψει σε όλη τη Βραζιλία δίνοντας διαλέξεις σε αγρότες και επιχειρηματίες για την υπεράσπιση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της ελεύθερης επιχείρησης. Ως ακτιβιστής και εκπρόσωπος του Αυτοκρατορικού Οίκου της Βραζιλίας για την αποκατάσταση της μοναρχίας, ο Μπερτράν κέρδισε εξέχουσα θέση στα εθνικά μέσα ενημέρωσης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, στα διεθνή μέσα, με την άνοδο και την εξάπλωση των μοναρχικών κινημάτων σε όλη τη χώρα. Συμμετέχει κάθε χρόνο σε δημόσιες συναντήσεις με μοναρχικούς, εκτός από την παρακολούθηση άλλων συναντήσεων και τη διεξαγωγή διαλέξεων, συχνά μετά από πρόσκληση ιδιωτικών ιδρυμάτων, δημοτικών κυβερνήσεων και νομοθετικών συνελεύσεων, κυρίως για δημόσιες εκδηλώσεις που σχετίζονται με το μοναρχικό παρελθόν της Βραζιλίας. Το 2016 έδωσε συνέντευξη στη Mariana Godoy στο πρόγραμμα της στο RedeTV!, αποκτώντας φήμη στο ευρύ κοινό. Στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 ο Bertrand συμμετείχε στο πρόγραμμα The Noite com Danilo Gentili, το μεγαλύτερο talk show στη χώρα αυτή τη στιγμή, σπάζοντας το ρεκόρ κοινού του προγράμματος. Παρά την εκστρατεία, πολιτικά το μοναρχικό κίνημα εξακολουθεί να είναι μικρό, με 11% της υποστήριξης του πληθυσμού, σύμφωνα με έρευνα. Ο Μπερτράν υποστηρίζει τυπικά συντηρητικές ιδέες: αντιτίθεται στους γάμους ομοφυλόφιλων, ευνοεί την παράνομη άμβλωση σε όλες τις περιπτώσεις και είναι κατά της οριοθέτησης της περιοχής των ιθαγενών στη Βραζιλία. Έχει επίσης επικρίνει τον προοδευτισμό του Πάπα Φραγκίσκου, αν και τον αναγνωρίζει ως νόμιμο Πάπα. Είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής και δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο "Psicose Ambientalista" ("Περιβαλλοντική Ψύχωση"), που ασχολείται με αυτό που αποκαλεί "τις φάρσες που δημιουργούνται από ριζοσπάστες οικολόγους και οικοτρομοκράτες ". 2 Φεβρουαρίου 1941 – 5 Ιουλίου 1981: Η Υψηλότατη Πρίγκιπας Μπερτράν της Βραζιλίας 5 Ιουλίου 1981 – 15 Ιουλίου 2022: Η Αυτοκρατορική Υψηλότης Ο Πρίγκιπας Αυτοκρατορικός της Βραζιλίας 15 Ιουλίου 2022 – σήμερα: His Imperial Highness Ο Επικεφαλής του Αυτοκρατορικού Οίκου της Βραζιλίας Ως μέλος του Οίκος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα, ο πρίγκιπας Bertrand κατέχει τις ακόλουθες θέσεις: Διοικητής-Ταγματάρχης της Αυτοκρατορικό Τάγμα του Χριστού Διοικητής-Ταγματάρχης της Αυτοκρατορικό Τάγμα του Αγ. Βενέδικτος της Άβις Διοικητής-Ταγματάρχης της Αυτοκρατορικό Τάγμα του Αγίου Ιακώβου του Σπαθιού Μεγαλόσταυρος του Αυτοκρατορικό Τάγμα Πέδρο Α΄, Αυτοκράτορας της Βραζιλίας Μεγαλόσταυρος & Μεγαλόπρεπος-Ταγματάρχης του Αυτοκρατορικό Τάγμα του ΡόδουΈχει παρασημοφορήσει από τη δημοκρατική Βραζιλία: : Διοικητής του Τάγμα Στρατιωτικής Αξίας (19 Απριλίου 2013) : Διοικητής του Τάγμα Ναυτικής Αξίας (11 Ιουνίου 2015) : Διοικητής του Τάγμα Στρατιωτικής Δικαστικής Αξίας (1 Απριλίου 2009)Έλαβε τις ακόλουθες ξένες διακρίσεις: Καστροανική βασιλική οικογένεια δύο Σικελιών: Επιμελητής Μεγαλόσταυρος του Ιερό Στρατιωτικό Κωνσταντινικό Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας: Επιμελητής Μεγαλόσταυρος Τιμής και Αφοσίωσης του Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας Βατικάνο: Ιππότης του Τάγμα του Παναγίου Τάφου Dom Bertrand, Facebook. «Herdeiros do Porvir», αυτοκρατορικό περιοδικό, αριθμός 32, 2013. Αρχειοθετήθηκε 2021-01-12 στο Wayback Machine. "Príncipe imperial Defensee monarquia em MG e afirma que homosexualidade é um 'defeito'", Sul de Minas EPTV, 2017. | Η Βερτράνδος΄ (Πορτογαλικά: Bertrand, 2 Φεβρουαρίου 1941) είναι ο Αυτοκράτορας με δικαίωμα της Βραζιλίας από το 2022, μετά το θάνατο του αδελφού του Λουδοβίκος. Είναι γιος του πρίγκιπα Πέτρος Ερρίκος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα και της πριγκίπισσας Μαρία Ελισάβετ της Βαυαρίας. Ο κλάδος του σκούπες διεκδικεί τη νομιμότητα του θρόνου σε αντίθεση με τον κλάδο της Πετρόπολης της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα, με επικεφαλής τον Πέτρος Κάρολος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα. Αν και τόσο ο πρίγκιπας Βερτράνδος σο και ο πρίγκιπας Πέτρος Κάρολος είναι δισέγγονα του αυτοκράτορα Πέτρος Β΄ της Βραζιλίας, του Οίκος της Μπραγκάνσα, αμφισβήτησαν την ηγεσία της βραζιλιάνικης αυτοκρατορικής οικογένειας λόγω μιας δυναστικής διαμάχης σχετικά με τους πατέρες τους, οι οποίοι ήταν ξαδέλφια. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B1 |
Δημοσιονομικό δίκαιο | Το Δημοσιονομικό Δίκαιο ουσιαστικά είναι Δημόσιο Δίκαιο, δεδομένου ότι οι κανόνες του είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την άσκηση της δημόσιας εξουσίας. Διακρίνεται σε δύο επιμέρους κλάδους: στο δημόσιο λογιστικό, που περιλαμβάνει τον κρατικό προϋπολογισμό, τις δημόσιες δαπάνες, τον απολογισμό, γενικό ισολογισμό και τις εισπράξεις, και στο φορολογικό δίκαιο, που αποτελεί αυτοτελή κλάδο. Την ανάγκη της αυτοτέλειας του Δημοσιονομικού Δικαίου ως ιδιαίτερου κλάδου συστηματικού έργου και μελέτης υποστήριξαν αρχικά ο Γάλλος καθηγητής Trotabas, που συνέγραψε το έργο "Εγχειρίδιο δημοσιονομικής νομοθεσίας", στη συνέχεια ο Γερμανός καθηγητής Bocker, καθώς επίσης και ο Ιταλός Griziolti. Στην Ελλάδα πρώτος που ασχολήθηκε με το θέμα ήταν ο καθηγητής Γ. Κοφινάς, το 1929 που συνέγραψε το "Εγχειρίδιο φορολογικού δικαίου" θεωρώντας το τμήμα του δημοσιονομικού δικαίου. Πρώτοι όμως που δίδαξαν αυτό ως αυτοτελή κλάδο σε ελληνικά πανεπιστήμια ήταν ο Δ. Σάντης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και οι Α. Σίδερης, Β. Λαμπρινάκης και Π. Δερτιλής στη τότε Πάντειο Σχολή στην Αθήνα. Μάλιστα ο τελευταίος ήταν εκείνος που ανέπτυξε περισσότερο τον κλάδο ως αυτόνομο με το σύγγραμμά του "Το δημοσιονομικόν δίκαιον ως ίδιος κλάδος δικαίου". Ιδιαίτεροι όμως λόγοι που συνέβαλαν ουσιαστικά στην αυτοτέλεια του Δημοσιονομικού Δικαίου, στην Ελλάδα, ήταν αναμφίβολα: Η από του 1929 και έπειτα αναπτυχθείσα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η αναπτυχθείσα επίσης νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και Η συνεχής δημοσίευση επιστημονικών ερευνών σε θέματα του δημοσιονομικού δικαίου. Δημοσιονομία Δημοσιονομική λειτουργία Δημοσιονομική πολιτική "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. Συμπλήρωμα 2ος, σελ.625. | Ως Δημοσιονομικό Δίκαιο χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν οτιδήποτε έχει σχέση με την εξεύρεση αλλά και διαχείριση των αναγκαίων στο κράτος οικονομικών μέσων αφενός και αφετέρου τη διάθεση αυτών προκειμένου να ικανοποιηθούν οι εξ αυτών σκοποί του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF |
Μαρία της Βουργουνδίας | Ο παππούς της Φίλιππος Γ΄ δούκας της Βουργουνδίας πέθανε (1467), τον διαδέχθηκε ο πατέρας της ο οποίος δεν είχε αποκτήσει γιους και έγινε η Μαρία η κληρονόμος του με αποτέλεσμα να γίνει η πιο περιζήτητη νύφη στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Η πρώτη πρόταση έγινε από τον πατέρα της όταν ήταν 5 ετών με τον μελλοντικό Φερδινάνδο Β΄ της Αραγωνίας, αργότερα έγινε πρόταση από τον Κάρολο, δούκα του Μπερρύ νεώτερο αδελφό του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας που ενοχλήθηκε έντονα επειδή ο πάπας δεν του έδινε την απαιτούμενη απαλλαγή λόγω συγγένειας. Ο πατέρας της Μαρίας πέθανε και αυτός σε μάχη στις 5 Ιανουαρίου 1477, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας βρήκε τότε την ευκαιρία να κυριεύσει τις περιοχές του Φρανς-Κοντέ, της Πικαρδίας και του Αρτουά. Ο βασιλιάς ζήτησε επίσημα την Μαρία σαν νύφη για λογαριασμό του 7χρονου γιου του δελφίνου Καρόλου αλλά οι παράλογες απαιτήσεις του όπως να προσαρτήσει τις περιοχές της στο Γαλλικό στέμμα ανάγκασαν τους απεσταλμένους να απορρίψουν τις προτάσεις.Η Μαρία κλήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1477 στην Γάνδη να υπογράψει ένα καταστατικό δικαιωμάτων το οποίο θα της επέτρεπε να είναι κληρονόμος του πατέρα της, το καταστατικό αφορούσε τα δικαιώματα των πόλεων της Φλάνδρας, της Βραβάντης, του Αινώ και της Βουργουνδίας που είχαν καταπατηθεί από τον πατέρα της και τον παππού της. Το Κοινοβούλιο ο του Μισελέν που είχε ιδρυθεί από τον πατέρα της Κάρολο τον Ισχυρό (1470) αντικαταστάθηκε από το Κοινοβούλιο των Παρισίων, δεν θα μπορούσαν να κηρυχθούν νέοι πόλεμοι ούτε να μπουν νέοι φόροι χωρίς την σύμφωνη γνώμη των επαρχιών. Οι κάτοικοι των Κάτω Χωρών μισούσαν τόσο πολύ το παλιό καθεστώς που δυο από τους συμβούλους του πατέρα της εκτελέστηκαν όταν αποκαλύφτηκε οτι συνομωτούσαν με τον βασιλιά της Γαλλίας. Όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας απέκτησε διάδοχο τον μελλοντικό Κάρολο Η΄ της Γαλλίας (1470) αναζήτησε να τον παντρέψει με την Μαρία αλλά ήταν 13 χρόνια μεγαλύτερη του. Ο πιθανότερος υποψήφιος για γαμπρός της ήταν ο Νικόλαος Α΄ του Ανζού που ήταν λίγα χρόνια μεγαλύτερος της και κυβερνούσε την Λωρραίνη μια περιοχή γειτονική με την Βουργουνδία αλλά τα σχέδια σταμάτησαν όταν πέθανε μάλλον από δηλητηρίαση το 1473.https://en.wikipedia.org/wiki/Nicholas_I,_Duke_of_Lorraine Η Μαρία της Βουργουνδίας ανάμεσα στους υπόλοιπους μνηστήρες της επέλεξε τον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό των Αψβούργων τον μελλοντικό αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α΄. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 16 Αυγούστου 1477 στην Γάνδη. Ο γάμος της Μαρίας με τον Μαξιμιλιανό οδήγησε σε διαμάχες ανάμεσα στους Καπέτιδες και τους Αψβούργους που κράτησαν δυο αιώνες και κορυφώθηκαν με τον Πόλεμο της Ισπανικής διαδοχής την περίοδο 1701-1714. Η Μαρία αγαπούσε ιδιαίτερα την ιππασία, όπου πραγματοποιούσε συχνά το άθλημα μαζί με τον σύζυγό της Μαξιμιλιανό· σε μία από τις διαδρομές κοντά στο κάστρο του Ουίζνενταλ το άλογο της σκόνταψε· η Μαρία έπεσε σε ένα χαντάκι και έσπασε την σπονδυλική της στήλη· απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα από τα τραύματα. Τάφηκε στην εκκλησία της Παρθένου στο Μπρυζ στις 3 Απριλίου 1482. Η δίχρονη κόρη της Μαργαρίτα της Αυστρίας στάλθηκε στον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΑ΄, για να παντρευτεί τον δελφίνο Κάρολο, επειδή υπήρχε φόβος για επίθεση στις περιοχές της. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ σύντομα ξεκίνησε τις εχθροπραξίες με τον Μαξιμιλιανό Α΄· τον πίεσε να υπογράψει την Συνθήκη του Αρράς (1482), σύμφωνα με την οποία οι κομητείες Φρανς-Κοντέ και Αρτουά πέρασαν στο Γαλλικό στέμμα, μέχρι την εποχή που κλείστηκε ειρήνη με την Συνθήκη του Σενλί (1493). Ο γάμος της Μαρίας με τον Μαξιμιλιανό Α΄ των Αψβούργων θα αποδειχτεί καταστροφικός για το Γαλλικό στέμμα, λόγω των συγκρούσεων που θα φέρει αργότερα με την Ισπανία και την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Παντρεύτηκε το 1477 τον Μαξιμιλιανό Α΄ των Αψβούργων αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Γερμανίας και είχε τέκνα: Φίλιππος Α΄ 1478-1506, βασιλιάς της Καστίλης από τον γάμο του με την Ιωάννα των Τραστάμαρα βασίλισσα της Καστίλης. Μαργαρίτα 1480-1530, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιωάννη των Τραστάμαρα πρίγκιπα της Γκιρόνα & των Αστουριών και μετά τον Φιλιβέρτο Β΄ δούκα της Σαβοΐας. Charles W. Ingrao, The Habsburg Monarchy, 1618–1815, (Cambridge University Press, 2000) Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclop?dia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press. Heimann, Heinz-Dieter. Die Habsburger: Dynastie und Kaiserreiche. Paul Murray Kendall, Louis XI, (W.W.Norton Co. Inc, 1971) Vaughan, Richard, Charles the Bold: the last Valois Duke of Burgundy, (Boydell Press, 2004)https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Nancy | Η Μαρία της Βουργουνδίας (Γαλ. : Marie de Bourgogne, Βρυξέλλες, 13 Φεβρουαρίου 1457 - 27 Μαρτίου 1482), δούκισσα της Βουργουνδίας και κυβερνήτης των Κάτω Χωρών (1477 - 1482) ήταν κόρη και κληρονόμος του Καρόλου του Ισχυρού και της δεύτερης συζύγου του Ισαβέλλας των Βουρβόνων. Κληρονόμησε τον πατέρα της ο οποίος σκοτώθηκε στην μάχη της Νανσύ στις 5 Ιανουαρίου 1477. https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Nancy Είχε τεράστιες εκτάσεις και περιουσία υπό την κατοχή της γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο «Μαρία η πλούσια». Ο σύγχρονος ιστορικός Γεώργιος Σαστελλαίν αναφέρει ότι η γέννηση της συνοδεύτηκε με ένα δυνατό αστραπόβροντο την ώρα που ο ουρανός ήταν καθαρός ενώ ο νονός της Λουδοβίκος, δελφίνος της Γαλλίας βρισκόταν εξόριστος στην Βουργουνδία. Τα συναισθήματα για την γέννηση της ήταν ανάμεικτη, ο παππούς της Φίλιππος ο Καλός ήταν τόσο δυσαρεστημένος επειδή ήταν κόρη που δεν παραβρέθηκε ούτε στην βάπτιση της, η γιαγιά της αντίθετα Ισαβέλλα της Πορτογαλίας ήταν ενθουσιασμένη με την εγγονή της. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Γυμναστικός Σύλλογος «Τα Ολύμπια» | Ο ΓΣΟ ιδρύθηκε το 1892. Προπομπός του συλλόγου υπήρξε το αναγνωστήριο «Λέσχη Ένωσις Λεμεσού» που ιδρύθηκε το 1887. Η δημιουργία του ΓΣΟ ήταν το αποτέλεσμα των συνθηκών που επικρατούσαν την τότε εποχή και κύρια της επίδρασης που δέχτηκαν νεαροί φοιτητές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στην Αθήνα. Η ιδρυτική πράξη του συλλόγου έγινε με την κάθοδο των φοιτητών για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Έλαβε χώρα στις 2 Αυγούστου 1892 στο «Αναγνωστήριο Ισότης».Τα ιδρυτικά μέλη του ΓΣΟ ήταν 18. Η ιδρυτική συνέλευση εξέλεξε πενταμελή επιτροπή με επίτιμο πρόεδρο τον Ανδρέα Θεμιστοκλέους, γραμματέα τον Χριστόδουλο Σώζο και ένα από τα μέλη τον Νικόλαο Κλ. Λανίτη.Μια από τις πρώτες αποφάσεις του ΓΣΟ ήταν η ανεύρεση χώρου για τη δημιουργία γυμναστηρίου για τις ανάγκες προπόνησης των αθλητών. Τον Ιούλιο του 1895 ο ΓΣΟ αποφάσισε να προκηρύξει τους πρώτους Παγκύπριους Αγώνες Στίβου. Ο στόχος της προκήρυξης των αγώνων ήταν να δοθεί η ευκαιρία στους νικητές να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 1896. Η διεξαγωγή των Α΄ Παγκύπριων Αγώνων την 9η Φεβρουαρίου 1896 χαρακτηρίστηκε ως το γεγονός του αιώνα για τη Λεμεσό.Ο ΓΣΟ έλαβε μέρος στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 όπου κέρδισε και το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες με πιστόλι με τον Ιωάννη Φραγκούδη. Από τότε ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Το 1925 οργάνωσε και φιλοξένησε το πρωτάθλημα των Πανελλαδικών Αγώνων Στίβου και το 1928 καθιέρωσε τους Παγκύπριους Αγώνες Σχολείων.Το 1929 ο ΓΣΟ έγινε ο πρώτος αθλητικός σύλλογος που επέτρεψε τη συμμετοχή γυναικών στους αγώνες. Πρώτη αθλήτρια ήταν η Δομνίτσα Λανίτου, η οποία έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Ορόσημο για τον ΓΣΟ ήταν η νίκη του αθλητή του Στέλιου Κυριακίδη στον Μαραθώνιο της Βοστόνης το 1946 και η διάκριση πολλών άλλων αθλητών του στους Βαλκανικούς και Πανευρωπαϊκούς Αγώνες. Το 1898 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Σταδίου ΓΣΟ κοντά στην παραλία της Λεμεσού. Το στάδιο ανήκε στο ΓΣΟ και για το λόγο αυτό ονομαζόταν «Στάδιο ΓΣΟ». Το στάδιο λειτούργησε το 1899 με τη διοργάνωση των 3ων Παγκύπριων Αγώνων Στίβου. Το στάδιο ΓΣΟ για πολλές δεκαετίες αποτελούσε το μοναδικό χώρο των αθλητικών δραστηριοτήτων της Λεμεσού. Εκτός από τη διοργάνωση αθλητικών αγώνων, το στάδιο ΓΣΟ φιλοξενούσε και άλλες σχολικές και κοινωνικές εκδηλώσεις της Λεμεσού, όπως τα Ανθεστήρια. Το στάδιο χρησιμοποιήθηκε ως το 1975. Από το 2008 η περιοχή χρησιμοποείται ως ένα αθλητικό πάρκο με την ονομασία Φυτίδειο Αθλητικό Κέντρο ΓΣΟ. Το 1975 ολοκληρώθηκε το Τσίρειο Στάδιο, το οποίο αποτελεί από τότε το ποδοσφαιρικό στάδιο της Λεμεσού. Το στάδιο διαχειρίζεται ο ΓΣΟ. Φέρει το επώνυμο του Πέτρου Τσίρου, χάρης τη γενναιοδωρία του οποίου οικοδομήθηκε. Είναι χωρητικότητας 13.331 θέσεων. Αποτελεί έδρα των ομάδων της Λεμεσού: της ΑΕΛ, του Απόλλωνα και του Άρη. Πρόεδροι του ΓΣΟ διετέλεσαν οι: Ανδρέας Θεμιστοκλέους (1892 – 1915) Νικόλαος Κλ. Λανίτης (1915 – 1931 και 1948 – 1954) Λεύκιος Ζήνων (1931 – 1942) Χρ. Ρωσσίδης (1942 – 1946) Περ. Παπαϊωάννου (1946 – 1948) Δρ. Μάριος Τριτοφτίδης (1954 – 2003) Νεοκλής Ν. Θωμά (2003- ) Στυλιανού, Πάμπος (2016). Η μεγάλη ρήξη του 1948 και η ψευδεπίγραφη ενοποίηση του κυπριακού αθλητισμού (PDF). Κύπρος: Χαραυγή. σελ. 7-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2021. Επίσημος ιστότοπος | Ο Γυμναστικός Σύλλογος «Τα Ολύμπια» (ΓΣΟ, /ɣasiˈo/, διαβάζεται «ΓαΣιΌ») είναι κυπριακός γυμναστικός σύλλογος με έδρα τη Λεμεσό. Είναι ο αρχαιότερος αθλητικός σύλλογος της Κύπρου και δεύτερος αρχαιότερος σύλλογος στον ελληνικό χώρο μετά τον Πανελλήνιο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%C2%AB%CE%A4%CE%B1_%CE%9F%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%C2%BB |
Νεραντζιές Αχαΐας | Οι τότε Νεραντζές αναγνωρίστηκαν ως οικισμός το 1889 και προσαρτήθηκαν με το ΦΕΚ 251Α της 04/10/1889 στον τότε Δήμο Αιγίου μέχρι το 1912, που, με την κατάργηση των δήμων, προσαρτήθηκαν στην Κοινότητα Σελιανίτικων. Με το ΦΕΚ 407Α της 17/11/1926 αποσπάστηκαν από την Κοινότητα Σελιανίτικων και ορίστηκαν ως έδρα της νεοπαγούς Κοινότητας Νεραντζών. Στις 16/10/1940 το όνομα του οικισμού διορθώθηκε σε Νεραντζιαί, ομοίως και της κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτώνται στο Δήμο Συμπολιτείας μέχρι το 2010 που εντάχθηκαν στο Δήμο Αιγιαλείας (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης". Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής: Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Νεραντζιών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 16/11/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Νεραντζιών Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 16/11/2017. Αναζήτηση υψόμετρου από διεύθυνση στον χάρτη. advancedconverter.com. Ανακτήθηκε: 16/11/2017. Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις και οδηγίες κατεύθυνσης. apostaseis.gr. Ανακτήθηκε: 16/11/2017. | Οι Νεραντζιές είναι χωριό της Αχαΐας και αποτελεί έδρα και μοναδικό οικισμό της ομώνυμης τοπικής κοινότητας του Δήμου Αιγιαλείας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Προγράμματος Καλλικράτης που ισχύει στην Ελλάδα από την 1/1/2011. Απέχει 7 χλμ. από το Αίγιο και 34 χλμ. από τη Πάτρα. Καλύπτει περίπου 3 τ.χλμ ενώ ο οικισμός περιορίζεται στο ένα δέκατο της έκτασης. Συνορεύει με την τοπικές κοινότητες Ροδοδάφνης (και συγκεκριμένα τον οικισμό Πανόραμα), Σελιανιτίκων και Άλσους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%AD%CF%82_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82 |
Μπουκάκε | Το μπουκάκε πρωτοεμφανίστηκε σε πορνογραφικές ταινίες κατά τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 στην Ιαπωνία. Σύμφωνα με ένα σχολιαστή, ένας σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη του μπουκάκε ως πορνογραφική μορφή ήταν η υποχρεωτική λογοκρισία στην Ιαπωνία, όπου τα γεννητικά όργανα πρέπει να καλύπτονται από ένα «μωσαϊκό». Συνέπεια αυτού είναι ότι η ιαπωνική πορνογραφία τείνει να επικεντρωθεί περισσότερο στο πρόσωπο και το σώμα των ηθοποιών αντί για τα γεννητικά τους όργανα. Η εκλαΐκευση της πράξης και του όρου έχει αποδοθεί στον σκηνοθέτη Καζουχίκο Ματσουμότο το 1998.Η πρακτική στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην Αμερικανική και Ευρωπαϊκή πορνογραφία στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η εμφάνιση των βίντεο μπουκάκε ήταν μέρος της τάσης για σκληρότερη πορνογραφία στη δεκαετία του 1990, αφού είχαν προηγηθεί οι μόδες της διπλής διείσδυσης και του γκάνγκμπανγκ. Ήταν ένα οικονομικό πλεονέκτημα για τη Δυτική πορνογραφική βιομηχανία επειδή οι ταινίες απαιτούν μόνο μία ηθοποιό και συχνά ερασιτέχνες άνδρες ηθοποιούς με χαμηλή αμοιβή. Μια ιαπωνική παραλλαγή του μπουκάκε είναι το γκόκκουν, στο οποίο αρκετοί άνδρες εκσπερματώνουν σε ένα δοχείο το οποίο πίνει ένας/μία ηθοποιός.Το είδος έχει επίσης εξαπλωθεί και στην γκέι πορνογραφία, με σκηνές στις οποίες αρκετοί άνδρες εκσπερματώνουν σε έναν άλλο άνδρα. Έχουν παραχθεί επίσης λεσβιακά μπουκάκε βίντεο. Τον 17ο Παγκόσμιο Συνέδριο Σεξολογίας στο Μόντρεαλ το 2005 περιλάμβανε και μια παρουσίαση σχετικά με το μπουκάκε. Μερικοί συγγραφείς έχουν περιγράψει το μπουκάκε σαν μορφή ταπείνωσης. Η εγκληματολόγος-ψυχολόγος Κάρεν Φράνκλιν έχει περιγράψει το μπουκάκε ως συμβολικό ομαδικό βιασμό, που χαρακτηρίζεται από τον σκοπό της ταπείνωσης, της υποβάθμισης και της αντικειμενοποίησης των γυναικών. Η φεμινίστρια ακτιβίστρια κατά της πορνογραφίας Γκέιλ Ντάινς περιγράφει το μπουκάκε ως «μία από τις πιο εξευτελιστικές πράξεις σε πορνό». | Το Μπουκάκε (ορθή ελληνική απόδοση: Μπουκακέ) (Ιαπωνικά:ぶっかけ) είναι μια σεξουαλική πράξη που απεικονίζεται σε ταινίες πορνό, κατά την οποία αρκετοί άνδρες εκσπερματώνουν σε μια γυναίκα ή σ'έναν άλλον άνδρα. Τα βίντεο με σκηνές μπουκάκε είναι μια σχετικά διαδεδομένη κατηγορία στην πορνογραφία. Αυτό το είδος ξεκίνησε από την Ιαπωνία στη δεκαετία του 1980 και στη συνέχεια να εξαπλωθεί στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, περνώντας και στην γκέι πορνογραφία. Η λέξη είναι το ουσιαστικό του ιαπωνικού ρήματος μπουκακερού (ぶっ掛ける) που σημαίνει ραντίζω με νερό. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B5 |
Μαριλένη της Οράγγης-Νάσσαου | Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1970 στο Ντίρε, και είναι κόρη του Χανς φαν ντεν Μπρουκ και της Γιόσεε φαν Σχέντελ. Απέκτησε το δίπλωμα γυμνασίου (προ-πανεπιστημιακή δευτεροβάθμια εκπαίδευση) στο Βάσενααρ το 1988. Σπούδασε από το 1988 έως το 1994 στο Πανεπιστήμιο του Γκρόνινγκεν, όπου έλαβε το πτυχίο MSc στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάζεται στο Ρέικσμουζεουμ Άμστερνταμ, ένα ολλανδικό εθνικό μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη, τη χειροτεχνία και την ιστορία. Στις 29 Μαΐου 1998 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον Πρίγκιπα Μαυρίκιο της Οράγγης-Νασσάου, φαν Φόλενχοφεν στο Άπελντοορν και την επόμενη μέρα 30 Μαΐου έγινε και ο θρησκευτικός τους γάμος. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: την Αναστασία Άννα Μαργαρίτα Ιωσηφίνα (γεν. το 2001) τον Λούκας Μαυρίκιο Πέτρο Ερρίκο (γεν. το 2002) την Φελίσια Ιουλιανή Βενεδίκτη Βαρβάρα (γεν. το 2005) 4 Φεβρουαρίου 1970 - 29 Μαΐου 1998: Δεσποινίς Μαριλένη φαν ντεν Μπρουκ 29 Μαΐου 1998 - 30 Ιανουαρίου 2013: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαριλένη της Οράγγης-Νάσσαου, φαν Φόλενχοφεν 30 Ιανουαρίου 2013 - σήμερα: Η Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαριλένη της Οράγγης-Νάσσαου, φαν Φόλενχοφεν-φαν ντεν Μπρουκ Dutch Royal House webpage | Η Μαριλένη της Οράγγης-Νάσσαου (Marilène van Orange-Nassau, γεννημένη ως Μαρία Ελένη Άντζελα φαν ντεν Μπρουκ Marie Hélène Angela van den Broek, 4 Φεβρουαρίου 1970 -) είναι η σύζυγος του Πρίγκιπα Μαυρίκιου της Οράγγης-Νασσάου, φαν Φόλενχοφεν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%9D%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85 |
Το δαχτυλίδι της μάνας | Το έργο αρχίζει μία παραμονή Χριστουγέννων κάπου στη Θεσσαλία. Ο Γιαννάκης ο αρχιτραγουδιστής, έχοντας φύγει από τα ψηλά βουνά της πατρίδας του, σιγοσβήνει από το μαράζι. Η μάνα του προσπαθεί να τον παρηγορήσει. Ο Γιαννάκης, ξέροντας πως θα πεθάνει, ξεχύνει τον καημό του σε ένα λυρικό παραλήρημα. Στη συνέχεια ένας χωρικός, πατέρας της Ερωφίλης, την οποία ο Γιαννάκης λατρεύει απελπισμένα, έρχεται να αναγγείλει στη μάνα του ότι βρέθηκε αγοραστής για το θαυματουργό προγονικό δαχτυλίδι, και έτσι θα μπορέσει να γιατρέψει το παιδί της. Η μάνα, παρότι γνωρίζει την πατρογονική κατάρα να μην πουλήσει το δαχτυλίδι, δέχεται την πρόταση με πόνο. Ο Γιαννάκης παραδέρνει σε μία ονειροφαντασία με νεράιδες του βουνού και του κάμπου. Επιχειρεί τρικλίζοντας να πάει προς την εκκλησιά. Η μάνα του και η Ερωφίλη τρέχουν να τον συναντήσουν. Ημιλυπόθυμος, πέφτει στα σκαλιά της εκκλησιάς. Σωριάζεται στα πόδια της Ερωφίλης, πεθαίνοντας αφού πρώτα τραγουδήσει το στερνό του τραγούδι. Η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, στις 8 Δεκεμβρίου 1917, από τον θίασο της Έλλης Αφεντάκη. Η μουσική διεύθυνση ήταν του συνθέτη, η διδασκαλία της χορωδίας του Α. Πρίφτη, τα σκηνικά του Ι. Αμπελά και οι χορογραφίες της Ελβίρας Βάιλ. Μεταγενέστερα, το έργο παρουσιάσθηκε άλλες έξι φορές μέχρι το 1960: 1928, «Θέατρο Ωδείου»: Σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη (η πρώτη σκηνοθεσία του), μουσ. διεύθυνση Μπούτνικοφ, σύμπραξη Νίνας Φωκά και Μαρίας Καλφοπούλου. 1931: Μουσ. διεύθυνση Δημ. Μητρόπουλου. Πρωταγωνιστές: Καίτη Ανδρεάδου, Πέτρος Επιτροπάκης, Μαρία Καλφοπούλου. 1933: Πρωταγωνιστές: Ελένη Νικολαΐδου, Γιάννης Αγγελόπουλος, Φανή Παπαναστασίου, Νίκος Μοσχονάς. 1940, Volksopera Βερολίνου 1949, Εθνική Λυρική Σκηνή: Μουσ. διεύθυνση Λεωνίδα Ζώρα, διδασκαλία χορωδίας Μιχ. Βούρτση, χορογραφίες Τατιάνας Βαρούτη, σκηνογραφία Ν. Ζωγράφου. Πρωταγωνιστές: Άννα Ρεμούνδου, Μιχάλης Κορώνης, Δημ. Ευστρατίου. 1958, Εθνική Λυρική Σκηνή: Σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, μουσ. διεύθυνση Λεωνίδα Ζώρα, διδασκαλία χορωδίας Μιχ. Βούρτση, χορογραφίες Λουκίας, σκηνογραφία Κλώνη, ενδυμασίες Γ. Τσαρούχη. Πρωταγωνιστές: Κική Μορφονιού, Μιχάλης Χελιώτης, Κώστας Πασχάλης. Ιφιγένεια Ευθυμιάτου-Σπύρου: Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Χάρη Πάτση), τόμος 10, σελ. 535 Το λιμπρέτο της όπερας Τα κάλαντα από την Α΄ πράξη («μέρος») της όπερας | Το δαχτυλίδι της μάνας είναι τίτλος ελληνικής όπερας του Μανώλη Καλομοίρη, η οποία συντέθηκε το 1917 και υπέστη νέα επεξεργασία το 1939. Ο συνθέτης την ονομάζει «μουσικόδραμα σε τρία μέρη» και είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο δράμα του Γιάννη Καμπύση, το οποίο γράφτηκε το 1898 και, με τη σειρά του, είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Κώστα Κρυστάλλη. Το λιμπρέτο έγραψε ο ποιητής Γιώργος Στεφόπουλος, που υπογράφει ως «Άγνης Ορφικός». Η μουσική του έργου εκδόθηκε το 1937 από τον εκδοτικό οίκο Γαϊτάνου και συνοδεύεται από εισαγωγικό σημείωμα του συνθέτη σχετικά με την ιστορία της δημιουργίας και την υπόθεση του έργου, η οποία παρατίθεται όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ιταλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα. Από την όπερα αυτή προέρχεται και η ομώνυμη σουίτα του συνθέτη για ορχήστρα, επίσης σε τρία μέρη: Πρελούδιο – Η είσοδος της Κυράς – Ξημέρωμα των Χριστουγέννων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%B4%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B9_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82 |
Φυλακή Μπρεντβέιτ | Προέρχεται από την φάρμα Μπρέντβετ ως σπίτι μάθησης (lærehjem) για νεαρά αγόρια, που χτίστηκε το 1918 και χρησιμοποιήθηκε από το 1919 έως το 1923. Το 1923 το κράτος ανέλαβε την ιδιοκτησία από την Det norske lærehjem - og verneforbund. Το 1929 αποφασίστηκε η μετατροπή του ακινήτου σε ένα αναμορφωτήριο για την διδασκαλία των δεξιοτήτων εργασίας ενώ το πράσινο φως δόθηκε το 1939. Το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε, καθώς η κατασκευή διακόπηκε από τον πόλεμο. Το 1940, η Νορβηγία δέχτηκε εισβολή και κατελήφθη από τη Ναζιστική Γερμανία. Από το 1941 το ναζιστικό δωσίλογο κόμμα Nasjonal Samling χρησιμοποίησε το Μπρεντβέιτ ως πολιτική φυλακή, ενώ είχε μια ομοιότητα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Φάλσταντ, στο αρχικό σκοπό της εγκατάστασης. Οι άνθρωποι που φυλακίστηκαν στο Μπρεντβέιτ κατά τη διάρκεια του πολέμου περιλαμβάνουν αρκετούς καθηγητές που συνελήφθησαν κατά την καταστολή στο Πανεπιστήμιο του Όσλο τον Οκτώβριο του 1943: τους Γιόχαν Κρίστιαν Σράινερ, Οντ Χάσελ, Ράγκναρ Φρις, Γιοχάνες Άντενες, Καρλ Γιάκομπ Άρνχολμ, Μπιόρν Φόιν, Έλιβ Σκαρντ, Χάραλντ Κ. Σιελντερούπ και Ανατόλ Χάιντς. Επίσης, μια ομάδα Εβραίων κρατουμένων που έφτασε στο Όσλο μετά την αποχώρηση των SS Donau έμεινε στο Μπρεντβέιτ. Έφυγαν από το Μπρεντβέιτ στις 24 Φεβρουαρίου του 1943, και απεστάλησαν προς το Άουσβιτς για την επόμενη ημέρα. Το προσωπικό στο στρατόπεδο περιλάμβανε το γιατρό Χανς Ενγκ. Το 1945, μετά τον πόλεμο, το Μπρεντβέιτ χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για τις γυναίκες της πολυαναμενόμενης δίκης για τη συνεργασία ως μέρος της νομικής εκκαθάρισης στη Νορβηγία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο μελλοντικός πολιτικός Αασλάουγκ Αάσλαντ υπηρέτησε ως διευθυντής κατά την αρχική περίοδο. Από το 1949 ήταν γενική γυναικεία φυλακή, η οποία περιελάμβανε εγκαταστάσεις καταναγκαστικής εργασίας. Η καταναγκαστική εργασία έπαψε να υπάρχει στη Νορβηγία το 1970, οπότε η φυλακή πήρε το όνομα Bredtveit fengsel og sikringsanstalt. Είναι μία από τις τρεις γυναικείες φυλακές στη Νορβηγία, ενώ οι άλλες δύο είναι οι Σάντεφιορντ και Ραβνεμπεργκέτ. Έχει χωρητικότητα 54 κρατουμένων.Μεταξύ των ανθρώπων που φυλακίστηκαν στο Μπρεντβέιτ μετά τον πόλεμο περιλαμβάνουν τις Βερόνικα Όρντερουντ και Κριστίν Κίρκεμο που καταδικάστηκαν στην υπόθεση δολοφονίας Όρντερουντ. Γλωσσάρι της Ναζιστικής Γερμανίας Ολοκαύτωμα Κατάλογος βιβλίων για τη Ναζιστική Γερμανία Κατάλογος στρατοπέδων συγκέντρωσης και κράτησης Κατάλογος Ναζιστικών Γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Ναζιστικό Κόμμα Ναζιστικά τραγούδια Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος | Η φυλακή Μπρεντβέιτ (επίσημα ονομάζεται Υπηρεσία Φυλακής, Κηδεμονίας και Μονάδα Εποπτείας Μπρεντβέιτ, νορβηγικά: Bredtveit fengsel, forvarings- og sikringsanstalt) είναι μια φυλακή που βρίσκεται στη γειτονιά Μπρέντβετ στο Όσλο της Νορβηγίας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B2%CE%AD%CE%B9%CF%84 |
Ραπίντ Βιέννης | Η ιστορία του σωματείου ξεκινά το 1898 με την ίδρυση του με την επωνυμία Πρώτο Ποδοσφαιρικό Σωματείο των Βιεννέζων Εργατών (Erster Wiener Arbeiter-Fußball-Club) και χρώματα το κόκκινο και το γαλάζιο. Στις 8 Ιανουαρίου 1899 το σωματείο μετονομάζεται και λαμβάνει το σημερινό του όνομα, δηλαδή Sportklub Rapid Wien (Αθλητικό Σωματείο Ραπίντ Βιέννης), ακολουθώντας το αντίστοιχο παράδειγμα της SV Nord Wedding Βερολίνου που μετονομάστηκε σε Ραπίντ Βερολίνου. Τα σημερινά της χρώματα (πράσινο και λευκό) τα υιοθέτησε το 1904, αν και συχνά στους εκτός έδρας αγώνες της αγωνίζεται με τα αρχικά χρώματα του συλλόγου. Η Ραπίντ υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά σωματεία του μεσοπολέμου, όταν και η Αυστρία ήταν μια από τις ισχυρότερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της ηπείρου. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από την ναζιστική Γερμανία το 1938, η Ραπίντ αγωνίστηκε στις κοινές «πανγερμανικές» διοργανώσεις και κατέκτησε το «κοινό» κύπελλο Γερμανίας (Tschammerpokal) του 1938, επικρατώντας στον τελικό με 3-1 επί της FSV Frankfurt, ενώ παράλληλα κατέκτησε και το «κοινό» πρωτάθλημα του 1941 κερδίζοντας την ισχυρότερη γερμανική ομάδα της εποχής, τη Σάλκε με 4-3 σε έναν συναρπαστικό αγώνα στο πρώτο ημίχρονο του οποίου η Ραπίντ ηττάτο με 0-3. Σε αυτό τον αγώνα καθιερώθηκε ως έννοια το περίφημο «πνεύμα Ραπίντ» (Rapidgeist) σύμφωνα με το οποίο κανένας αγώνας δεν τελειώνει πριν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή και η ομάδα πρέπει να παλεύει ακατάπαυστα μέχρι το τέλος. Η Ραπίντ είναι η πολυνίκης ομάδα των Αυστριακών διοργανώσεων. Ωστόσο, οι οπαδοί των υπολοίπων ομάδων αμφισβητούν τους αριθμούς των τίτλων καθώς ισχυρίζονται ότι τα 16 πρώτα πρωταθλήματα κατακτήθηκαν πριν από την καθιέρωση του ενιαίου παναυστριακού πρωταθλήματος και αφορούν μόνο τοπικές διοργανώσεις της πόλης της Βιέννης. Πρωτάθλημα Αυστρίας Πρωταθλήτρια (32): 1912, 1913, 1916, 1917, 1919, 1920, 1921, 1923, 1929, 1930, 1935, 1938, 1940, 1941, 1946, 1948, 1951, 1952, 1954, 1956, 1957, 1960, 1964, 1967, 1968, 1982, 1983, 1987, 1988, 1996, 2005, 2008Κύπελλο Αυστρίας Κυπελλούχος (14): 1919, 1920, 1927, 1946, 1961, 1968, 1969, 1972, 1976, 1983, 1984, 1985, 1987, 1995Σούπερ Καπ Αυστρίας Νικήτρια (3): 1986, 1987, 1988 Πρωτάθλημα Γερμανίας Πρωταθλήτρια (1): 1941Κύπελλο Γερμανίας Κυπελλούχος (1): 1938 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης Φιναλίστ (2): 1985, 1995Κύπελλο Ιντερτότο Νικήτρια (3): 1992, 1993, 2007Μιτρόπα Καπ Νικήτρια (2): 1930, 1951 Το έμβλημα του συλλόγου όπως έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Επίσημος ιστότοπος | Η Ραπίντ Βιέννης (γερμανικά: Rapid Wien, προφέρεται: [raˈpiːd viːn]) είναι το ένα από τα δύο μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά σωματεία της Βιέννης. Οι «πράσινοι», όπως αποκαλούνται, της Βιέννης είναι γνωστοί και με το όνομα Hütteldorfer (σ.σ. κάτοικοι του Hütteldorf) διότι το πρώην γήπεδο της ομάδας, Gerhard-Hanappi-Stadion, βρίσκεται σε αυτή τη γειτονιά της πόλης. Η Ραπίντ είναι η δημοφιλέστερη ομάδα της Αυστρίας με οπαδούς σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CF%80%CE%AF%CE%BD%CF%84_%CE%92%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82 |
Αρχαιολογική θεωρία | Η πρώτη μείζων φάση στην ιστορία της αρχαιολογικής θεωρίας αναφέρεται ως πολιτισμική ιστορική αρχαιολογία ή απλούστερα πολιτισμική ιστορία. Έργο της πολιτισμικής ιστορίας ήταν η ομαδοποίηση των αρχαιολογικών θέσεων σε διακριτούς πολιτισμούς, ο καθορισμός της γεωγραφικής διασποράς και της χρονικής διάρκειας αυτών των πολιτισμών, η ανάπλαση των αλληλεπιδράσεων και η ροή των ιδεών μεταξύ τους. Η πολιτισμική ιστορία, χρησιμοποίησαν το κανονιστικό πρότυπο πολιτισμού, την αρχή δηλαδή ότι κάθε πολιτισμός είναι ένα σύνολο κανόνων που κυβερνούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Έτσι, οι πολιτισμοί διακρίνονται από πρότυπα δεξιοτήτων. Αν, για παράδειγμα, ανακαλύψει ένας αρχαιολόγος ένα όστρακο κεραμεικής διακοσμημένο με τριγωνικά μοτίβα και ένα άλλο όστρακο, με τετραγωνισμένα διακοσμητικά μοτίβα, θεωρεί πως είναι πιθανό να ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς, καθώς τα αρχαία αντικείμενα που εκφράζουν τους ίδιους πολιτισμικούς κανόνες εμφανίζονται σταθερά μαζί κατανεμημένα στον χώρο με χρονική διάρκεια. Φυσικά, μια τέτοια προσέγγιση βλέπει το παρελθόν ως σύνολο διακριτών πληθυσμών που ταξινομούνται βάσει των διαφορών τους και των αλληλεπιδράσεών τους. Οι αλλαγές της συμπεριφοράς ερμηνεύονται βάση της θεωρίας της διάχυσης και η ροή των ιδεών βάσει της αντίληψης ότι οι νέες ιδέες διασπείρονται μέσω των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων, από τον ένα πολιτισμό στον άλλο. Ο αυστραλός αρχαιολόγος Βηρ Γκόρντον Τσάιλντ ήταν ο πρώτος που διερεύνησε και επέκτεινε την έννοια των πολιτισμικών σχέσων στο εννοιολογικό πλαίσιο της προϊστορικής Ευρώπης. Στην δεκαετία του 1920-1930 ήδη είχε ανασκαφεί αρκετό αρχαιολογικό υλικό. Η περαιτέρω μελέτη αυτού του υλικού επιβεβαίωσε πως η διάχυση δεν είναι ο μοναδικός μηχανισμός μέσω του οποίου μπορεί να συμβεί -ή και να ερμηνευθεί- η πολιτισμική αλλαγή. Φανερά επηρεασμένος από την ανάδυση νέων επαναστατικών πολιτικών θεωριών και πρακτικών στην περίοδο του μεσοπολέμου ο Τσάιλντ θεώρησε πως οι επαναστάσεις προκάλεσαν μείζονες αλλαγές στις κοινωνίες του παρελθόντος. Αποτόλμησε τότε την θεωρία της νεολιθικής επανάστασης, η οποία ώθησε τους ανθρώπους στην μόνιμη εγκατάσταση και την καλλιέργεια της γης απομακρύνοντάς τους από την νομαδική ζωή, τις κυνηγετικές και τροφοσυλλεκτικές συνήθειες και επιτρέποντάς τους μεγαλύτερο έλεγχο στην παραγωγή. Βάσει της παραπάνω θεώρησης συνέβησαν σημαντικές αλλαγές στην κοινωνική οργάνωση, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν στην αστική επανάσταση και τη δημιουργία των πόλεων. Παρόλο που οι ιδέες του Τσάιλντ ακόμα και σήμερα είναι σεβαστές και υιοθετούνται από αρκετούς αρχαιολόγους, ο όρος «επανάσταση» δεν έγινε καθολικά αποδεκτός, καθώς οι διαδικασίες της αγροτικής και αστικής ανάπτυξης έγιναν βαθμιαία. Στην δεκαετία 1960-1970 νέοι αμερικανοί αρχαιολόγοι όπως ο Λιούις Μπίνφορντ (Lewis Binford), αντέδρασαν στα παραδείγματα της πολιτισμικής ιστορικής αρχαιολογίας. Πρότειναν μια νέα αρχαιολογία, περισσότερο «επιστημονική» και «ανθρωπολογική» βασισμένη κυρίως στην αρχαιολογική θεωρία. Είδαν τον πολιτισμό ως ένα σύνολο συμπεριφορικών διαδικασιών και παραδόσεων. Συν τω χρόνω τούτη η άποψη έφερε στο προσκήνιο τον όρο διαδικαστική αρχαιολογία. Οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης θεωρίας δανείστηκαν από τις ακριβείς επιστήμες την ιδέα της εξέτασης και της δοκιμής της υπόθεσης και της επιστημονικής μεθόδου. Πίστευαν ότι ο αρχαιολόγος θα έπρεπε να αναπτύξει μία ή περισσότερες υποθέσεις για τον πολιτισμό που διερευνά και να διεξάγει ανασκαφές με την πρόθεση να ελέγξει την εγκυρότητα των υποθέσεών του βάσει νέων μαρτυριών. Ένας επιπλέον λόγος για την ανάπτυξη της διαδικαστικής αρχαιολογίας ήταν η απογοήτευση των νέων αρχαιολόγων για το γεγονός ότι η μελέτη των πολιτισμών είχε υπερκεράσει την μελέτη των ίδιων των ανθρώπων. Το ανθρωπολογικό παράδειγμα έδειχνε ότι η ανάπτυξη των εθνικών ομάδων δεν ήταν πάντα ανάλογη με το αρχαιολογικό αρχείο. Εδικότερα η δαδικαστική αρχαιολογία όρισε τον πολιτισμό ως ενιαίο και αυτοτελές σύνολο ή σύστημα, οργανωμένο ως δίκτυο υποσυστημάτων ή διακριτών μονάδων. Τα υποσυστήματα και οι μονάδες είναι αλληλεξαρτώμενα και συνδέοντυαι μεταξύ τους με μηχανισμούς ανατροφοδότησης. Στην δεκαετία 1980-1990 πρόβαλε ένα νέο κίνημα με στην Βρετανία κυρίως από τους αρχαιολόγους Μάικλ Σανκς (Michael Shanks), Κρίστοφερ Τίλλεϊ, (Christopher Tilley), Ντάνιλ Μίλλερ, (Daniel Miller) και Ίαν Χόντερ (Ian Hodder). Τούτο το κίνημα αμφισβήτησε τη σχέση της διαδικαστικής αρχαιολογίας με την επιστήμη και την αμεροληψία της ισχυριζόμενο ότι κάθε αρχαιολόγος είναι στην πραγματικότητα προκατειλημμένος από την προσωπική εμπειρία και το πολιτισμικό του πλαίσιο και συνεπώς το πραγματικά επιστημονικό αρχαιολογικό έργο είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Τούτο αληθεύει ιδιαίτερα στην αρχαιολογία όπου το πείραμα (ανασκαφή) δεν μπορεί πιθανά να επαναληφθεί από άλλους, όπως υπαγορεύει η επιστημονική μέθοδος. Οι υπέρμαχοι αυτής της σχετικιστικής ουσιαστικά προσέγγισης, που αποκαλείται μεταδιαδικαστική αρχαιολογία, δεν ανέλυαν μόνον τα ευρήματα που ανέσκαπταν αλλά και τον εαυτό τους, την στάση και τις απόψεις τους. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις στην ερμηνεία της αρχαιολογικής μαρτυρίας δημιουργούν και διαφορετικές κατασκευές του παρελθόντος για κάθε ερευνητή. Το πλεονέκτημα τούτης της προσέγγισης αναγνωρίστηκε σε τομείς όπως η διαχείριση πολιτισμικών αγαθών και η αρχαιολογική δεοντολογία. Εντέλει η μεταδιαδικαστική αρχαιολογία έγινε καταφύγιο για όσους αποκήρυτταν το διαδικαστικό πολιτισμικό πρότυπο, για το οποίο πίστευαν (νεομαρξιστές και φεμινιστές αρχαιολόγοι για παράδειγμα), ότι χειριζόταν τους ανθρώπους ως αυτόματα και αγνοούσε την ατομικότητά τους. Ένα μεγάλο τμήμα της πρώιμης ιστορίας της επαγγελματικής αρχαιολογίας διαμορφώθηκε από μια προσπάθεια απομάκρυνσης από την ψευδοαρχαιολογία και την επακόλουθη εγκαθίδρυσή της ως επιστήμη. Παρόλο που ο αρχικός στόχος επετεύχθη, η αρχαιολογία υπήρξε και είναι ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης πολιτισμικών, και πολιτικών αντιλήψεων. Πολλές ομάδες προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την αρχαιολογία για να αποδείξουν πολιτισμικές ή πολιτικές απόψεις. Με τη σειρά τους οι αρχαιολόγοι συχνά χρησιμοποιήθηκαν ή χρησιμοποιούνται ή ενσυνείδητα στρέφονται σε αλλότριες από τις επιστημονικές τους θεωρήσεις. Καθώς οι αυτοκρατορίες και οι υπερδυνάμεις φθίνουν, σύμφωνα με τον Φίλιπ Κολ (Philip Kohl), συνεκδότη του βιβλίου Εθνικισμός, Πολιτική και η πρακτική της Αρχαιολογίας, «τα πολιτισμικά, θρησκευτικά και εθνικιστικά κινήματα αυξάνουν σε δύναμη και αναζητούν στην αρχαιολογία την ιστορική τους εγκυρότητα». Ξεκινώντας με την εισβολή του Ναπολέοντα Α΄ στην Αίγυπτο το 1798, η αρχαιολογία στη Μέση Ανατολή άρχισε να ανακατεύεται με την πολιτική. Περισσότερο φανερό τούτο στις περιοχές της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, με την επαναχαρτογράφηση της γης και την αλλαγή των τοπωνυμίων. Μια σημαντική έκφραση της πολιτικής ιδεολογίας που κρύβεται κάτω από αυτή τη δραστηριότητα είναι γνωστή ως «μύθος της άδειας γης». Κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου, όταν το ενδιαφέρον για την εθνική προέλευση ήταν υψηλό, παρείχε την κατάλληλη αιτιολογία για την αρχική αξίωση των Ισραηλινών στην αποκλειστική κατοχή της γης. Με αυτή τη μορφή, ο μύθος φαίνεται να είναι απλά μια επανάληψη -σε έναν άλλο ιστορικό κύκλο- των αξιώσεων που πρόβαλε η Ιουδαιοβαβυλωνιακή ελίτ στην πρώιμη φάση της περσικής περιόδου, η οποία μάλιστα αντανακλάται και σε ορισμένα βιβλικά κείμενα. Απ’ ό,τι φαίνεται ο ίδιος μύθος ασκεί σήμερα την επιρροή του στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής. Ο Αδόλφος Χίτλερ παρείχε στα SS ειδικές αρχαιολογικές μονάδες. Τμήμα του έργου τους ήταν να σκάβουν με απώτερο στόχο τους την εγκαθίδρυση και ισχυροποίηση ενός ναζιστικού ιδεολογικού δεσμού με τη γερμανική γη ή με ό,τι θεωρούσε εν πάση περιπτώσει ο Χίτλερ ως γερμανικά εδάφη. Οι Ναζί και οι Σοβιετικοί αρχαιολόγοι χρησιμοποιούσαν τις ίδιες μαρτυρίες, τα ίδια ευρήματα, για να αποδείξουν ότι η Πολωνία ήταν Σλαβική η Γερμανική. Το ίδιο συνέβη και με την ιδεολογία του αφροκεντρισμού, ο βασικός πυρήνας των πεποιθήσεων του οποίου έχει ως εξής: «Μητέρα του πολιτισμού - και ειδικότερα του Δυτικού - είναι η ήπειρος της Αφρικής και φορείς του πολιτισμού τα μαύρα αφρικανικά έθνη. Στην Αφρική είχαν αναπτυχθεί υψηλού επιπέδου κοινωνίες, πολύ πριν καταφέρουν να εμφανιστούν στο ιστορικό προσκήνιο τα λευκά έθνη. Η αρχαία Αίγυπτος δεν ήταν παρά η κορωνίδα του μαύρου αφρικανικού πολιτισμού και οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι ήταν μαύροι (νέγροι) από ανθρωπολογικής απόψεως». Στην σύγχρονη εποχή η Ελλάδα επέβαλε οικονομικά μέτρα στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, διαμαρτυρόμενη για την πρόθεση του νέου κράτους να χρησιμοποιήσει το άστρο της Βεργίνας στη σημαία του. Το άστρο βρέθηκε ως σύμβολο στους τάφους της Βεργίνας στον τάφο του Φιλίππου, πατέρα του Αλεξάνδρου. Το αρχαιολογικό εύρημα στο οποίο βρέθηκε, υπήρξε τμήμα της ελληνικής ταυτότητας, γεγονός που προκάλεσε μια μαζική διπλωματική αντίδραση. «Τούτη η νεαρή δημοκρατία ψήφισε για τη χρήση του άστρου στη σημαία της, γεγονός που ερμηνεύθηκε ως καθαρή δήλωση εδαφικών διεκδικήσεων» παρατήρησε ο Κηθ Μπράουν (Keith Brown), διευθυντής του Ινστιτούτoυ Διεθνών Σπουδών Γουότσον στην εκπομπή του BBC Ο Κόσμος Σήμερα. «Η συνολική πράξη έγινε αντιληπτή ως συμβολική απειλή για την ελληνική εθνική ταυτότητα και τη σχέση της με το παρελθόν». Ο μαρξισμός ή οι μαρξιστές αρχαιολόγοι στην ΕΣΣΔ και το Ηνωμένο Βασίλειο προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμη να αποδείξουν την αλήθεια του διαλεκτικού υλισμού ή να ερμηνεύσουν τις συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες, (αρσενικό εναντίον θηλυκού, πρεσβύτεροι εναντίον νεότερων, εργάτες εναντίον εργοδοτών) ως γενεσιουργούς παράγοντες αλλαγών. Ορισμένοι, επίσης, χρησιμοποίησαν τη θεωρία των μεγάλων εποχών (βλ. Σύστημα τριών εποχών) για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της άποψης ενός σταθερά ανοδικού εξελικτικού συνεχούς σε ό,τι αφορά στον δυτικό πολιτισμό. Επιπρόσθετα, ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης αρχαιολογίας επηρεάζεται ιδεολογικά από την νεοδαρβίνεια εξελικτική σκέψη, την φαινομενολογία, τον μεταμοντερνισμό τον λειτουργισμό, το φύλο, την φεμινιστική αρχαιολογία και την θεωρία των συστημάτων. Barstad, H., The Myth of the Empty Land: A Study in the History and Archaeology of Judah during the 'Exilic' Period, Scandinavian University Press, (Oslo, 1996) Childe, Ver Gordon (1929). The Danube in Prehistory. New York: OUP. Kohl Philip L. - Fawcett Clare, (eds), Nationalism, Politics and the Practice of Archaeology (New Directions in Archaeology S.), Cambridge University Press; (Cambridge 1996). Krieger, William Harvey (2006). Can There be a Philosophy of Archaeology?: Processual Archaeology and the Philosophy of Science. Lexington Books. ISBN 9780739112496. Κουκουζέλη, Αλ· Μανακίδου, Ε· Σμπόνιας, Κ. (2003). Αρχαιολογία στον Ελληνικό Χώρο. Α΄. Πάτρα: Ε.Α.Π. ISBN 960-538-489-2. . Maddock, Kenneth (1995). «Prehistory, Power and Pessimism». Στο: Gathercole, Peter· Irving, T.H.· Melleuish, Gregory. Childe and Australia: Archaeology, Politics and Ideas. St Lucia: University of Queensland Press. σελίδες 107–117. ISBN 0-7022-2613-0. McNairn, Barbara (1980). The Method and Theory of V. Gordon Childe. Edinburgh: Edinburgh University. ISBN 978-0852243893. Renfrew, C· Bahn, P (2001). Αρχαιολογία, Θεωρίες, μεθοδολογία και πρακτικές εφαρμογές. Αθήνα: Καρδαμίτσας. ISBN 978-960-354-329-9. Trigger, Bruce G. (2007). A History of Archaeological Thought. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0521600491. «When archaeology gets bent», BBC News Science/Nature, 080104. Αρχαιολογία και Πολιτική Κωτούλας, Ι., «Ο αφροκεντρισμός και η παραποίηση της ελληνικής ιστορίας», στο Archive, 21.03.2005 | Με τον όρο αρχαιολογική θεωρία εννοούνται οι θεωρήσεις για την πρακτική της αρχαιολογίας και την ερμηνεία των αρχαιολογικών μαρτυριών. Η αρχαιολογική θεωρία είναι εφαρμοφή της φιλοσοφίας της επιστήμης στην αρχαιολογία και αναφέρεται επίσης ως φιλοσοφία της αρχαιολογίας. Οπωσδήποτε δεν υπάρχει μία αρχαιολογική θεωρία, καθώς η αρχαιολογική επιστήμη στο σύνολό της υφίσταται μια εξελικτική διαδικασία, τόσο στην θεωρητική όσο και στην πρακτική της κατεύθυνση. Οι διαφορετικές θεωρίες που αναπτύσσονται, σχετίζονται κυρίως με τον σκοπό της αρχαιολογίας ως επιστήμη. Έως τα μέσα του 20ου αιώνα και την ανάπτυξη της τεχνολογίας, με σημαντικότερη την επανάσταση στον τομέα της χρονολόγησης και την ανάπτυξη της μεθόδου χρονολόγησης με ραδιενεργό άνθρακα 14C από τον αμερικανό χημικό Γουΐλλαρντ Λίμπυ (Willard Libby) το 1949 και την παλυνολογική ανάλυση υπήρχε η γενική αντίληψη πως η αρχαιολογία συνδεόταν στενά μόνον με την ιστορία και την ανθρωπολογία. Από τότε άρχισαν να εισάγονται στοιχεία άλλων επιστημών όπως η φυσική, η χημεία, η βιολογία, η μεταλλουργία, η μηχανική, η ιατρική, κ.ά., παράγοντας μια αλληλεπικάλυψη και την ανάγκη αναδιαμόρφωσης των θεμελιωδών ιδεών της αρχαιολογίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1 |
Αγνή του Ρόχλιτς | Ήταν η μόνη κόρη του Ντέντι Γ΄ μαργράβου της Λουσατίας και της Ματίλντας του Χάινσμπεργκ. Ο σύζυγός της Μπέρτολτ δούκας της Μερανίας συνόδευσε τον Ερρίκο ΣΤ΄ της Γερμανίας στο βασίλειο της Σικελίας. Το 1189 αυτός οδήγησε την 3η μοίρα του βασιλικού στρατού και ήταν ο σημαιοφόρος της Γ΄ Σταυροφορίας. Παντρεύτηκε τον Μπέρτολτ των Άντεχς δούκα της Μερανίας και είχε τέκνα: Όθων Α΄ π.1180-1234, δούκας της Μερανίας. Έκμπερτ, επίσκοπος του Μπάμμπενμπεργκ. Ερρίκος, μάργραβος της ΙΣτρίας. Χέντβιχ 1174-1243, Αγία. Παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ τον Γενειοφόρο, υψηλό δούκα της Πολωνίας. Γερτρούδη 1185-1213, παντρεύτηκε τον Ανδρέα Β΄ των Άρπαντ της Ουγγαρίας. Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας 1206-1270, νυμφεύτηκε τη Μαρία Λασκαρίνα, κόρη του Θεοδώρου Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στη Νίκαια. Αγνή απεβ. 1201, παντρεύτηκε τον Φίλιππο Β΄ των Καπετιδών βασιλιά της Γαλλίας. Μπέρτολτ π.1180-1251, πατριάρχης της Ακουιλέια. Ματθίλδη, ηγουμένη του Κλίτσινγκεν. G. A. Loud, ed. (2010), The Crusade of Frederick Barbarossa: The History of the Expedition of the Emperor Frederick and Related Texts, Ashgate, pp. 61–62; Jonathan Lyon (2013), Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250, Ithaca and London: Cornell University Press, p. 154 n. 10. | H Αγνή, γερμ. Agnes von Rochlitz von Wettin (απεβ. 1195) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του μαργράβου της Λουσατίας και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Μερανίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BD%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CF%8C%CF%87%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%82 |
Χονολουλού | Στα χαβανέζικα «χονολούλου» σημαίνει «προστατευμένος κόλπος/λιμάνι» ή «τόπος προστασίας». Η περιοχή της Χονολουλούς πρωτοκατοικήθηκε τον 11ο αιώνα από Πολυνήσιους. Στη Χονολουλού ο πρώτος Ευρωπαίος που πάτησε το πόδι του ήταν ο Βρετανός καπετάνιος Γουίλιαμ Μπράουν το 1794. Στις 7 Δεκεμβρίου 1941 εξαπολύθηκε ιαπωνική αεροπορική επίθεση στον αμερικανικό στόλο που βρισκόταν στον όρμο του Περλ Χάρμπορ, δυτικά της Χονολουλού, με πολύ μεγάλες απώλειες για τις ΗΠΑ, γεγονός που έθεσε το τέλος στην ουδετερότητα των Αμερικανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από την Χονολουλού κατάγεται ο Μπαράκ Ομπάμα, πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με θητεία από το 2008 έως το 2019, εκλεγμένος με τους Δημοκρατικούς. Μάλιστα, στις προεδρικές εκλογές του 2008 οι ψηφοφόροι της Χαβάης υπερψήφισαν τον Ομπάμα σε ποσοστό 76%. Χονολουλού στο Curlie City & County of Honolulu - επίσημη ιστοσελίδα Hawaii Vistors and Convention Bureau Αρχειοθετήθηκε 2012-11-27 στο Wayback Machine. Honolulu Traffic Information Center (includes camera links) National Weather Service Honolulu office Hawaii Community Theatre Web Index The Arts District Honolulu | Η Χονολουλού (αγγλικά: Honolulu) είναι η πρωτεύουσα και η πολυπληθέστερη κοινότητα της Χαβάης, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Κατά την 1η Ιουλίου 2004, σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής Πληθυσμού των ΗΠΑ, η Χονολουλού υπολογίστηκε ότι είχε 377.260 κατοίκους, ενώ η πόλη μαζί με την κομητεία (ουσιαστικά το νησί Οάχου) 900.000 κατοίκους. Η τοπική διοίκηση υφίσταται μόνο σε επίπεδο κομητείας και ως εκ τούτου η πόλη και κομητεία της Χονολουλού επεκτείνεται σε όλο το νησί Οάχου του συμπλέγματος της Χαβάης. Δήμαρχος από τις 2 Ιανουαρίου του 2021 είναι ο Ρικ Μπλαντζιάρντι. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D |
Γαλλόφωνοι άλτες του Μέιν | Τα άτομα με αυτήν την πάθηση εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην περιοχή της λίμνης Μούσχεντ στο βόρειο τμήμα της πολιτείας του Μέιν, και η πρώτη περιγραφή τους έγινε το 1878 από τον Αμερικανό νευρολόγο Τζωρτζ Μίλερ Μπερντ.Κατά τις σημειώσεις του κατέγραψε συμπτώματα όπως ξαφνικές κινήσεις, άλματα, και συμπεριφορές που έμοιαζαν με τικ, και θεώρησε πως η συμπεριφορά αυτή ήταν κληρονομική.Άλλα συμπτώματα ήταν πως οι ασθενείς υπάκουαν την οποιαδήποτε εντολή, ακόμα και να χτυπήσουν κάποιο οικείο τους πρόσωπο, αρκεί αυτή να δίνονταν με ξαφνικό τρόπο, και γενικά αντιδρούσαν αφύσικα όταν τους δίδονταν ξαφνικά ερεθίσματα. Τα πλέον κοινά και λιγότερα έντονα συμπτώματα τους ήταν τα άλματα, οι φωνασκίες, και τα χτυπήματα. Τα άτομα αυτά εκδήλωναν επίσης υπερβολικά ξεσπάσματα, και πολλοί περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως εσωστρεφείς. Υπήρχαν και περιπτώσεις όπου εκδήλωναν ηχολαλία -επανάληψη του ότι άκουγαν από άλλα άτομα- και ηχοπραξία -επανάληψη κινήσεων άλλων ατόμων-. Τα άτομα αυτά ήταν εύκολα στην υποβολή και δεν μπορούσαν να αντισταθούν στο να επαναλαμβάνουν λέξεις ή ήχους όταν τους ζητούνταν με επιτακτικό τρόπο.Κατά τη μελέτη του φαινομένου από τον Γάλλο νευρολόγο Ζαν-Μαρτέν Σαρκό, έγινε σύγκριση των ξυλοκόπων στο Μέιν έναντι παρόμοιων περιπτώσεων που είχαν αναφερθεί στη Μαλαισία και τη Σιβηρία. Όσο για τις μελέτες του Μπερντ, αυτές μεταφράστηκαν στα γαλλικά από τον Ζωρζ-Ζυλ ντε λα Τουρέτ (Georges Gilles de la Tourette) το 1879, και κατόπιν το 1885 ο Τουρέτ εξέδωσε νέα μελέτη στην οποία ανέφερε τα παραπάνω συμπτώματα, και εντός της ίδιας έκδοσης περιέγραψε για πρώτη φορά το σύνδρομο Τουρέτ κάνοντας λόγο για πιθανή σύνδεση μεταξύ των 2 ως παθήσεων σπασμωδικού τικ. Οι υποθέσεις που έκανε ο Τουρέτ στη μελέτη αυτή αμφισβητήθηκε πως εμφανίζονταν πράγματι στους ασθενείς που μελετήθηκαν και από μερίδα συναδέλφων της εποχής του, ενώ το ίδιο αμφισβητήθηκε και σε μελέτες που έγιναν το 1980. Η αιτία της πάθησης είναι άγνωστη. Μια από τις διάφορες θεωρίες είναι πως πρόκειται για γενετική πάθηση, καθώς βάσει παρατηρήσεων σε 50 περιστατικά αυτά σημειώθηκαν σε απομακρυσμένες τοποθεσίες και ήταν συγκεντρωμένα στην περιοχή του βορείου Μέιν, με 14 από αυτά τα περιστατικά να εμφανίζονται στα μέλη 4 οικογενειών, καθώς και μια περίπτωση όπου στην ίδια οικογένεια ο πατέρας, οι 2 γιοί του, και τα 2 εγγόνια του όλοι παρουσίαζαν την ίδια συμπεριφορά με τα άλματα.Έχει επίσης εκφραστεί η άποψη πως πρόκειται για κοινωνιολογικό φαινόμενο ή συνήθεια, καθώς το μικρό μέγεθος της κοινότητας των γαλλόφωνων στις απομακρυσμένες και απομονωμένες δασικές περιοχές του βορείου Μέιν ευνοούσε την υιοθέτηση και αντιγραφή συμπεριφορών, ενώ η ντροπαλή φύση των περισσοτέρων σήμαινε πως όταν ακολουθούσαν το ιδιότυπο αυτό πρότυπο ανταμείβονταν μέσω της λήψης προσοχής από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τα οποία το έβρισκαν αστείο και ψυχαγωγούνταν. Το σύνδρομο Τουρέτ χαρακτηρίζεται από πολλαπλά φυσικά -ανακλαστικά- τικ καθώς και τουλάχιστον ένα φωνητικό. Ωστόσο το αφύσικο άλμα των γαλλόφωνων του Μέιν προκαλείται πάντα από εξωτερικό παράγοντα, ενώ τα τικ του συνδρόμου Τουρέτ γίνονται ακουσίως.Στη νοτιοανατολική Ασία η Λάτα (Latah) είναι πάθηση κατά την οποία η αντίδραση κάποιου σε ξαφνικό ερέθισμα είναι παρόμοια με αλλοιωμένη συνειδησιακή κατάσταση συνοδεία επαναλαμβανόμενου λόγου και κινήσεων. Η Μιργιαχίτ (Miryachit) είναι πάθηση η οποία εμφανίζεται στη Σιβηρία και στην οποία επίσης εμφανίζονται συμπτώματα αλμάτων. Η νευρασθένεια αποτελεί πάθηση όπου οι ξαφνικές αντιδράσεις προέρχονται κατά την κατάσταση μεγάλης κούρασης. Η υπερεκπληξία είναι μια εξαιρετικά σπάνια αυτοσωματική κυρίαρχη νευρολογική διαταραχή. Τα συμπτώματα ξεκινούν κατά τη βρεφική ηλικία με υπερτονία των μυών και μειωμένη ευκαμψία μαζί με σπασμωδικές κινήσεις σε όλα τα ηλικιακά στάδια. Χορεομανία | Οι γαλλόφωνοι άλτες του Μέιν (αγγλικά: Jumping Frenchmen of Maine, γαλλικά: Sauteurs du Maine) ήταν ομάδα ξυλοκόπων γαλλικής καταγωγής στο Μέιν των βορειοανατολικών ΗΠΑ κατά τον 19ο αιώνα, οι οποίοι παρουσίαζαν μια σπάνια νευρολογική διαταραχή αγνώστου προελεύσεως. Το σύνδρομο που παρουσίαζαν αφορούσε ξαφνικές αντανακλαστικές κινήσεις οι οποίες έμοιαζαν με μη ελεγχόμενα άλματα, ενώ κάποιοι παρουσίαζαν τη συμπεριφορά αυτή σε όλα τα σημεία του σώματος τους, καθώς και ήταν εξαιρετικά ευάλωτοι στην υποβολή αρκεί να γινόταν με ξαφνικό τρόπο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%CE%B9_%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%AD%CE%B9%CE%BD |
Συνθήκη του Τορίνο (1860) | Ο αυτοκράτορας της Γαλλίας Ναπολέων Γ' και ο πρωθυπουργός του βασιλείου της Σαρδηνίας κόμης Καβούρ συναντήθηκαν μυστικά στη γαλλική λουτρόπολη Πλομπιέρ-λε-Μπαιν στις 21 Ιουλίου 1858. Συμφώνησαν ότι η Γαλλία θα υποστηρίξει την ενοποίηση της Ιταλίας που επιχειρούσε το βασίλειο της Σαρδηνίας, υπό τον όρο ότι ο πάπας να διατηρήσει τον έλεγχο της Ρώμης. Σε αντάλλαγμα ζητήθηκε από τη Γαλλία το βασίλειο της Σαρδηνίας να παραχωρήσει το δουκάτο της Σαβοΐας μαζί με την κομητεία της Νίκαιας στη Γαλλία. Τον Απρίλιο του 1859, η Αυστρία, εξ αιτίας του ότι η Σαρδηνία προμήθευε όπλα στο αποσχιστικό κίνημα της Λομβαρδίας, κήρυξε πόλεμο στη Σαρδηνία. Κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου ιταλικού πολέμου ανεξαρτησίας οι γαλλοσαρδηνικές δυνάμεις νίκησαν τους Αυστριακούς σε αρκετές μάχες: Παλέστρο, Μοντεμπέλλο, Ματζέντα και Σολφερίνο αλλά οι απώλειες εκατέρωθεν ήταν πολύ μεγάλες. Ο Ναπολέων Γ', ο οποίος διοικούσε ο ίδιος το στρατό του, ανησυχώντας για την έκταση της αιματοχυσίας αποφάσισε να τερματίσει τον πόλεμο. Οι μάχες ολοκληρώθηκαν με την ανακωχή της Βιλλαφράνκα στις 12 Ιουλίου 1859. Η ανακωχή οδήγησε στη Συνθήκη της Ζυρίχης της 10ης Νοεμβρίου 1859, με την οποία η Αυστρία παραχώρησε τη Λομβαρδία στη Γαλλία, η οποία την παραχώρησε στο Βασίλειο της Σαρδηνίας. Η πλήρης ενοποίηση της Ιταλίας αναβλήθηκε, αν και όχι για πολύ. Ο βασιλιάς της Σαρδηνίας Κάρολος Αλβέρτος (1798-1849) ήταν ενεργός Ιταλός εθνικιστής. Στη γαλλόφωνη Σαβοΐα, η ιδέα της ένωσης με τη Γαλλία είχε επικρατήσει καθώς οι φιλελεύθερες τάξεις αντιλαμβάνονταν ότι ο «οίκος της Σαβοΐας» στο Τορίνο δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για την περιοχή τους πέρα από το Μον Μπλαν και γίνονταν διακρίσεις κατά των γαλλόφωνων. Στις 25 Ιουλίου 1859, περίπου 30 κορυφαίοι πολίτες του Σαμπερί παρουσίασαν ένα αίτημα στον Ναπολέοντα Γ', ζητώντας να προσαρτηθεί η Σαβοΐα στη Γαλλία. « [...] Η Σαβοΐα δεν είναι ιταλική και δεν μπορεί να να γίνει [...] » Η συνθήκη του Τορίνο υπογράφηκε στις 24 Μαρτίου 1860. Με αυτή το βασίλειο της Σαρδηνίας-Πεδεμόντιο συναινούσε στην παραχώρηση των εδαφών της Σαβοΐας και της Νίκαιας, αφού επιβεβαιωνόταν η θέληση των κατοίκων με δημοψήφισμα. Ταυτόχρονα άρχισαν να αποσύρονται τα στρατεύματα της Σαρδηνίας- Πεδεμοντίου από τη Σαβοΐα και τη Νίκαια. Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο (15/16 στην επαρχία της Νίκαιας και 22/23 στη Σαβοΐα) και τα επίσημα στοιχεία έδειξαν πολύ υψηλά ποσοστά υπέρ της επιθυμίας προσάρτησης στη Γαλλία (99,4% και 99,8% αντίστοιχα). | Η συνθήκη του Τορίνο συνήφθη μεταξύ της Γαλλίας και του βασιλείου της Σαρδηνίας στις 24 Μαρτίου 1860. Με τη συνθήκη το Δουκάτο της Σαβοΐας και η επαρχία της Νίκαιας προσαρτήθηκαν στη Γαλλία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF_(1860) |
Ίγκορ Τούντορ | Το 2009 κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο της Χάιντουκ, ως άμεσος συνεργάτης του Ιταλού Εντοάρντο Ρέγια και αποχώρησε το 2010 όταν ο Ρέγια ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Λάτσιο, δίχως όμως ν’ απομακρυνθεί από την ομάδα του Σπλιτ. Το 2011 ανέλαβε προπονητικό ρόλο στα Τμήματα Υποδομής του συλλόγου κι ένα χρόνο μετά πήρε προαγωγή για την Κ17 της Χάιντουκ, ενώ παράλληλα ο Ιγκόρ Στίματς τον έχρισε βοηθό προπονητή στην Εθνική Κροατίας. Η εμπειρία του στο κομμάτι τον Ακαδημιών σε συνδυασμό με την προσωπικότητά του, έκαναν την Χάιντουκ να του εμπιστευτεί την καθοδήγηση της ομάδας που λόγω οικονομικών προβλημάτων στηριζόταν σε νεαρούς, δικούς της ποδοσφαιριστές. Στην πρώτη του σεζόν κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Κροατίας σε διπλό τελικό κόντρα στη Λοκομοτίβα. Μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2014-15 στην οποία η νεανική Χάιντουκ τερμάτισε στην τρίτη θέση, ο Τούντορ υπέβαλε την παραίτησή του. Τον Ιούνιο του 2015, ο Τούντορ ανέλαβε προπονητής στον ΠΑΟΚ, από όπου απολύθηκε οκτώ μήνες μετά, στις 9 Μαρτίου 2016 για τα άσχημα αποτελέσματα και για την κακή ποιότητα της ομάδας. | Ο Ίγκορ Τούντορ είναι Κροάτης πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου του 1978 στο Σπλιτ της Κροατίας. Ως ποδοσφαιριστής, ο Ιγκόρ Τούντορ ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα από την Χάιντουκ Σπλιτ. από που μεταγράφηκε στην Γιουβέντους το 1999. Στο Τορίνο έμεινε σχεδόν επτά χρόνια κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας. Τον Ιανουάριο του 2005 πήγε δανεικός στη Σιένα όπου παρέμεινε μέχρι και το τέλος της σεζόν 2005-06 όταν κι επέστρεψε στη Γιουβέντους δίχως να καταφέρει ν’ αγωνιστεί λόγο τραυματισμού. Το 2007 γύρισε στην Χάιντουκ όπου το 2008 έκλεισε την καριέρα του. Με την Εθνική Κροατίας αγωνίστηκε σε δύο Μουντιάλ (1998, 2006) κι ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2004). Συνολικά είχε 57 συμμετοχές και 3 γκολ. Έπειτα, ξεκινάει νωρίς την τεχνική του σταδιοδρομία, όπως νωρίς τελείωσε την μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα εξαιτίας των τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%81_%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81 |
Μητέρα Τερέζα | Η Μητέρα Τερέζα γεννήθηκε στα Σκόπια της Βόρειας Μακεδονίας (τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία) στις 26 Αυγούστου του 1910. Πήγε στο Ντάρτζιλινγκ της Ινδίας το 1929 και ορκίστηκε ως μοναχή το 1931. Το 1937 δούλεψε σαν δασκάλα σε ένα σχολείο στην Καλκούτα. Το 1950, πήρε την άδεια από το Βατικανό για να ξεκινήσει το ιεραποστολικό της έργο. Το 1952 μετέτρεψε έναν παλαιό Ινδουιστικό ναό στην Καλκούτα σε κτίριο για την ίαση των ανθρώπων που πεθαίνουν. Επίσης, το 1955 άνοιξε ένα ορφανοτροφείο στην Καλκούτα. Στην συνέχεια άνοιξε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία σε ολόκληρη την Ινδία αλλά και στη Ρώμη, την Τανζανία και την Αυστρία. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1979 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο προκειμένου να βοηθήσει τους φτωχούς και τους αρρώστους. Ενδεικτικά, βοήθησε τους πεινασμένους στην Αιθιοπία, τα θύματα της πυρηνικής έκρηξης στο Τσερνομπίλ το 1986, καθώς και τα θύματα του σεισμού στην Αρμενία το 1988. Το 1983, κατά την διάρκεια επίσκεψής της στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β', έπαθε καρδιακή προσβολή και έκτοτε κυκλοφορούσε με βηματοδότη. Η Μητέρα Τερέζα πέθανε το 1997 στην Καλκούτα της Ινδίας. Για τη δράση της έλαβε πολλές διακρίσεις, μεταξύ αυτών και το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1979 «σε αναγνώριση της βοήθειας που προσέφερε στους δυστυχισμένους ανθρώπους […] τα παιδιά και τους πρόσφυγες […] για τους οποίους εργάστηκε ανιδιοτελώς τόσο πολλά χρόνια». Μετά τον θάνατό της ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' ξεκίνησε τη διαδικασία αγιοποίησής της και στις 19 Οκτωβρίου 2003 οσιοποιήθηκε φτάνοντας το τρίτο από τα τέσσερα στάδια της διαδικασίας αγιοποίησης. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2016 ολοκληρώθηκε η διαδικασία με μία σεμνή τελετή στο Βατικανό όποτε κηρύχθηκε επισήμως από τον Πάπα Φραγκίσκο Αγία της Καθολικής Εκκλησίας. Το 2002 εκδόθηκε το βιβλίο Il segredo di Madre Teresa (Το μυστικό της Μ. Τερέζας) με προσωπικά κείμενα (επιστολές, ημερολόγια) της Μ. Τερέζας στα οποία διαφαίνεται ότι η πίστη της πέρασε κρίση για 50 χρόνια ενώ το 2007 ο π. Kolodiejchuk που είχε αναλάβει να υποστηρίξει την αγιοποίηση της Μ. Τερέζας εξέδωσε το βιβλίο Mother Teresa: Come be my light με ανέκδοτες προσωπικές επιστολές της Μ. Τερέζας οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κλονισμό της πίστης της. Η Μ. Τερέζα είχε ζητήσει να καταστραφούν οι επιστολές της μετά τον θάνατό της αλλά η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να τις κρατήσει Σύμφωνα με τον π. Kolodiejchuk το πνευματικό βασανιστήριο από το οποίο διήλθε η Μ. Τερέζα στην πραγματικότητα ενισχύει την υπόθεση της αγιοποίησής της. Η Μ. Τερέζα κατηγορήθηκε κυρίως από τον δημοσιογράφο, αρθρογράφο και συγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς για θρησκευτικό φανατισμό, αφού «ενδιαφερόταν λιγότερο να βοηθήσει τους φτωχούς και περισσότερο να τους χρησιμοποιήσει σαν μία αστείρευτη πηγή εξαθλίωσης με την οποία τροφοδοτούσε την διάδοση των φονταμενταλιστικών ρωμαιοκαθολικών πιστεύω της». Η κριτική του έγινε μέσα από σειρά άρθρων, ντοκιμαντέρ και το βιβλίο Μητέρα Τερέζα: Θεωρία και πράξη σύμφωνα με το οποίο η Μ. Τερέζα ενστερνιζόταν την άποψη ότι ο ανθρώπινος πόνος είναι δώρο Θεού και ότι ενώ διακήρυττε ότι κρατούσε απολιτική στάση, συναναστρεφόταν στυγνούς δικτάτορες (Φρανσουά Ντιβαλιέ, Εμβέρ Χότζα) και απατεώνες (Τσαρλς Κίτινγκ) και κέρδισε εκατομμύρια αφορολόγητα δολάρια ενώ οι τρόφιμοι κλινικής της Καλκούτα εξακολουθούσαν να δέχονται ανεπαρκή ιατρική φροντίδα. Το 2010, το περιοδικό Forbes αποκάλυψε ότι το πρώτο κατάλυμα που έχτισε είχε ποσοστό θνησιμότητας άνω του 40 %.Το 2013 οι Σ. Λεριβέ και Ζ. Σενάρ του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ και η Κ. Σενεσάλ του Πανεπιστημίου της Οττάβα δημοσίευσαν έρευνά τους σύμφωνα με την οποία τα γεγονότα δεν δικαίωναν την καθαγιασμένη εικόνα της Μ. Τερέζας, η οποία ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής προβολής από τα ΜΜΕ και ενίσχυσαν τις κατηγορίες του Χίτσενς. Επίσης, της έχει ασκηθεί κριτική για αρκετές πτυχές της δράσης της, ειδικότερα για την υποστήριξη ακραίων απόψεων κατά των αμβλώσεων ή της αντισύλληψης, για ζητήματα οικονομικής διαχείρισης, καθώς και για τις πραγματικές υπηρεσίες φροντίδας των ιδρυμάτων της. Hitchens, Christopher (1995). The Missionary Position: Mother Teresa in Theory and Practice. London: Verso. ISBN 978-1-85984-054-2. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. Smoker, Barbara (1 Φεβρουαρίου 1980). «Mother Teresa – Sacred Cow?». The Freethinker (journal). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2014. https://web.archive.org/web/20140905221240/http://freethinker.co.uk/2014/07/18/mother-teresa-sacred-cow/. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2014. http://www.motherteresa.org/ http://www.ewtn.com/motherteresa/ | Η Ανιέζα Γκόντζε Μποϊατζίου, γνωστή ως Μητέρα Τερέζα ή Αγία Τερέζα της Καλκούτας, ήταν Αλβανίδα και Ινδή καθολική μοναχή και ιδρύτρια του τάγματος «Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας», που ανέπτυξε πολυετή ανθρωπιστική δράση και ιεραποστολικό έργο, ειδικότερα στην Ινδία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B1 |
Μπεκτασήδες | Η μετακίνηση της ισλαμικής θρησκείας προς τη Δύση, με ή χωρίς τη μετακίνηση πληθυσμών από την Κεντρική Ασία, Περσία κτλ, έφερε και τη λατρεία πνευματικών ηγετών με τη μορφή "αγίων" της Ανατολής (τουρκικά: erenler). Ο Χατζί Μπεκτάς, του οποίου η ζωή περιβάλλεται από μύθο, ήταν ένας τέτοιος δάσκαλος. Ήταν ένας περιπλανώμενος δερβίσης, Τούρκος ή Πέρσης από το Χορασάν, μεταξύ του βορειοανατολικού Ιράν και δυτικού Αφγανιστάν απ' όπου προήλθε και ο Ομάρ Καγιάμ πριν έναν αιώνα. Ήταν οπαδός του σεΐχη Αχμέτ Γιεσεβί, που πέθανε το 1166, λίγο πριν ξεκινήσουν οι Σταυροφορίες από τη Δύση. Σύμφωνα με την αγιογραφική παράδοση, με εντολή του δασκάλου του πέταξε από τη χώρα του με μορφή περιστεριού στο Ρουμ (άλλοτε βυζαντινή Μικρά Ασία) το 1281, μετά την καταστροφή της επικράτειας των Σελτζούκων. Σταμάτησε σε ένα χωριό κοντά στο Κιρσεχίρ της Καππαδοκίας - περιοχή που στη μέση βυζαντινή περίοδο ήταν κέντρο των Παυλικιανών, ετερόδοξων μυστικιστών χριστιανών από τους οποίους προήλθαν οι Βογόμιλοι και αργότερα το κίνημα των Καθαρών. Ήταν ένας από εκείνους που βοήθησαν στη σύνθεση των ισλαμικών και προϊσλαμικών θρησκευτικών και σαμανιστικών στοιχείων που επικρατούν ακόμα στις τουρκικές παραδόσεις, με αποτέλεσμα να κερδίσει την αντιπάθεια του ορθόδοξου πουριτανικού Ισλάμ. Η επιρροή των μπαμπά ήταν τεράστια και συναγωνίστηκε την επιρροή που ασκούσαν οι στρατιωτικοί ηγέτες, όπως και το γόητρο των κυβερνητών των Σελτζούκων, που είχαν υιοθετήσει αρκετές πτυχές του ιρανικού πολιτισμού. Όπως πολλοί δερβίσηδες από την Ανατολή, ο Χατζί Μπεκτάς ήταν μια φωνή για τις κοινωνικές διαμαρτυρίες των τουρκικών πληθυσμών ενάντια στην άρχουσα τάξη των Σελτζούκων. Λέγεται μάλιστα πως ο Χατζί Μπεκτάς παρείχε την προστασία και την ευλογία του στο τάγμα των Γενιτσάρων πριν πεθάνει (738 έτος Εγίρας/1337 μ.Χ.). Ο ισλαμισμός από νωρίς αναπτύχθηκε σε δύο κατευθύνσεις. Αφ'ενός παρήγαγε μια άκαμπτη θεολογία με έναν εξίσου άκαμπτο θρησκευτικό νόμο. Από την άλλη αναπτύχθηκε μια μυστικιστική προσέγγιση στην άμεση γνώση του Θεού, μέσω ετερόδοξων σεκτών. Όμως οι ορθόδοξοι κανονικοί και οι επαγγελματίες θεολόγοι αντιτέθηκαν σε αυτή την τάση «να αναζητηθεί η συνείδηση», γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε αναμφίβολα στην αίρεση. Ωστόσο οι οργανωμένες αδελφότητες άρχισαν να αναπτύσσονται, βασισμένες στη θεμελιώδη ιδέα πως «η ένθερμη πρακτική της λατρείας κοσμεί την ψυχή με χάρες (φαγαΐντ), ασήμαντες και καταληπτές πραγματικότητες. Η επιστήμη της καρδιάς (ιλμ αλ κουλούμπ) θα προμηθεύσει την ψυχή με μια πειραματική σοφία (μα ριφά)». Αν και το λήμμα ταρικά στην Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ γράφει ότι «ο αριθμός των μελών τέτοιων αδελφοτήτων μαζί με εκείνον των συμπαθούντων σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη μουσουλμανική χώρα δεν είναι πάνω από τρία τοις εκατό του πληθυσμού», είναι σχεδόν σίγουρο ότι στην Τουρκία και την Αλβανία τουλάχιστον, το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο. Όταν ο Άγγλος κλασικιστής Φρέντερικ Γ. Χάσλακ επισκέφθηκε την Τουρκία το 1913 είχε την εντύπωση πως η Τουρκία ήταν σουνιτική. Προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε γρήγορα ότι όχι μόνο υπήρχαν πολλοί συνδεδεμένοι με αυτές τις αποκαλούμενες αιρετικές σέκτες, αλλά και ότι αρκετοί ιμάμηδες που λειτουργούσαν σε τζαμιά της επίσημης θρησκείας, τις άλλες μέρες ήταν σαΐκ (σεΐχηδες) σε τεκέδες των δερβίσηδων. Κατά τη διάρκεια του Μουχαρέμ, του μήνα που γιορτάζεται η ενθύμηση του θανάτου του Χουσεΐν από τον Αλί και ο σφετερισμός του χαλιφάτου, ο συγγραφέας επισκέφτηκε διάφορους τεκέδες, στους οποίους είδε όλους τους δερβίσηδες να θρηνούν το θάνατο του Χασάν και του Χουσεΐν. Συζητώντας το θέμα αργότερα με έναν από τους μεγάλους ακαδημαϊκούς της Τουρκίας, του εξέφρασε την εντύπωση ότι ενώ οι Τούρκοι ήταν φαινομενικά σουνίτες, υπό το κάλυμμα των αδελφοτήτων τους αρκετοί ήταν σιίτες, και βέβαια περισσότερο μυστικιστές παρά ορθόδοξοι. Ο ακαδημαϊκός τού απάντησε ότι στην Κωνσταντινούπολη, όπου η αναλογία ήταν πιθανώς μικρότερη από το υπόλοιπο της χώρας, πιθανώς εξήντα τοις εκατό των πολιτών ανήκε άμεσα ή έμμεσα στις αδελφότητες των δερβίσηδων. Επισήμανε ότι κάτι ανάλογο συνέβαινε και συμβαίνει στις χριστιανικές χώρες στη γεμάτη διώξεις ιστορία τους - Καθολικοί που σκότωναν Προτεστάντες κ.λπ. Εκτιμώντας ότι στα μουσουλμανικά εδάφη η πρακτική της μη αφομοίωσης των αδελφοτήτων από την ορθόδοξη εκκλησία είχε παραγάγει έναν συνδυασμό ορθοδοξίας και μυστικισμού, υπογράμμισε μια πειραματική μάλλον παρά παραδοσιακή και επίσημη προσέγγιση στην πραγματικότητα. Στην Τουρκία, επομένως, τούτη η τάση ομαδοποίησης σε μια αδελφότητα όσων επιδιώκουν μια άμεση γνώση Θεού πρέπει να αναγνωριστεί ως διαδεδομένο υπόγειο ρεύμα, που χαρακτηρίζει τη ζωή ολόκληρων κοινοτήτων. Γενικά, η ιδεολογία τέτοιων ομάδων προέρχεται από τις αραβικές και περσικές πηγές, από δερβίσηδες ηγέτες που είναι ικανοί να διαβάσουν και να γράψουν σε αυτές τις γλώσσες. Η σημαντικότερη πηγή ιδεών για όλους τους Τούρκους δερβίσηδες είναι το Μεσνεβί, ένα μεγάλο ποίημα που γράφτηκε στην περσική γλώσσα κατά το δέκατο τρίτο αιώνα από τον Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί, τον προστάτη άγιο του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων, και δύο αραβικά έργα, το Φουτουχάτι Μεκίγιε και το Φουσουσούλ Χικάμ, (1165-1240), στα οποία περιγράφεται η πρακτική των ανθρώπων με τα κληρονομημένα έθιμά τους από το ασιατικό παρελθόν. Ορισμένα τάγματα, ανάμεσα στα οποία αυτό των Μεβλεβήδων, που είναι ένα σημαντικό παράδειγμα, αναπτύχθηκαν κυρίως στα αστικά κέντρα, ως αριστοκρατικές, διανοητικές αδελφότητες, προσελκύοντας τα μέλη τους από τις ανώτερες τάξεις. Άλλες ομάδες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι Μπεκτασήδες, ρίζωσαν και αναπτύχθηκαν κατευθείαν από τη ζωή του λαού. Στην επιφάνεια σε αυτές τις τελευταίες ομάδες, βρίσκεται το Ισλάμ, που έγινε η αποδεκτή θρησκεία. Στο βάθος κρύβονται όλα τα πραγματικά ρεύματα της οθωμανικής ιστορίας, τα ήθη και τα έθιμα που προήλθαν αρχικά από την εθνική ζωή των διάφορων λαών που ανακατεύτηκαν στις μετατοπίσεις των συνόρων του δέκατου τρίτου αιώνα. Από τούτο το συνονθύλευμα αναπτύχθηκε μια φυσική λαϊκή θρησκεία με πραγματικό της στόχο την άμεση επαφή του ανθρώπου με τη γνώση του Θεού. Το 1789 ανέβηκε στο θρόνο ο Σελίμ ο Γ΄, απόγονος του Μεχμέτ του Β΄. Συναισθανόμενος τον κίνδυνο που απειλούσε για την εξουσία του το ιδιαίτερα συντηρητικό τάγμα των Γενίτσαρων, θεώρησε ότι η επιβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν άμεσα εξαρτημένη από την καταστολή τους, όπως και από την καταστολή του τάγματος των Μπεκτασήδων. Από τη δική του οπτική γωνία δεν είχε άδικο, καθώς επί αιώνες το τάγμα των Μπεκτασήδων εκμεταλευόταν τα κερδοφόρα ορυχεία αλατιού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μάλιστα το αλάτι από εκείνα τα ορυχεία ονομαζόταν Χατζί Μπεκτάς. Λέγεται ότι ο Σελίμ ορκίστηκε να αποκεφαλίσει εβδομήντα χιλιάδες Μπεκτασήδες, και όταν δεν μπόρεσε να βρει τόσους πολλούς για να εκτελέσει, διέταξε να κοπούν τα κεφάλια τους και να μετρούνται, μέχρις ότου συμπληρωθεί ο αριθμός! Δεδομένου ότι οι Μπεκτασήδες ήταν εξαιρετικά ετερόδοξοι -ακόμη και χοιρινό κρέας έτρωγαν- η ορθόδοξη ισλαμική ιερατική κοινότητα ενισχύθηκε με τη δίωξη μιας αίρεσης που θεωρήθηκε όχι μόνο στρατοκρατική, αλλά και ηθικά επικίνδυνη για τους πραγματικούς πιστούς. Το φαινόμενο θυμίζει την εξόντωση των Ναϊτών από την επίσημη εκκλησία, οι οποίοι επίσης συνδέονταν με ιδιαίτερης μορφής κτήρια, όπως οι κυκλικές εκκλησίες. Αποτελεί σημαντική αντίθεση το γεγονός ότι, ενώ τα σώματα των Γενιτσάρων ήταν έντονα αντιμεταρρυθμιστικά, ο ανορθόδοξες, διάφωνες και αντινομιακές ιδέες των Μπεκτασήδων συνδέονται με τη φιλελεύθερη σκέψη των φιλοσόφων του 18ου αιώνα στη Γαλλία. Στην πραγματικότητα είχαν χαλαρές επαφές με ένα από τα δίκτυα που ανέδειξαν τις ιδέες των φιλοσόφων του 18ου αιώνα, τον ελευθεροτεκτονισμό. Πολλοί ενεργοί πολιτικοί της Κωνσταντινούπολης ήταν συνδεδεμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τους ελευθεροτέκτονες κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν και καθιερώθηκαν οι γαλλικές και αγγλικές στοές στην Κωνσταντινούπολη. Τα μέλη αυτών των στοών αυξήθηκαν προς το τέλος του 19ου αιώνα και ανάμεσά τους αναδείχθηκε μια ομάδα αντιπάλων του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ (1876-1909) γνωστή ως «Νεότουρκοι». Πρέπει να υπογραμμιστεί εδώ ότι ο μυστικισμός που επιζεί στο σύγχρονο ελευθεροτεκτονισμό έχει αδρανήσει σημαντικά, ενώ οι Μπεκτασήδες είναι μια γνήσια μυστική αδελφότητα. Οι Μπεκτασήδες δεν εξολοθρεύτηκαν παρ' όλη αυτή την αγριότητα. Η ειρωνεία όμως είναι πως ο Κεμάλ Ατατούρκ, καίτοι γιος Αλβανίδας μητέρας, εξόρισε με επιτυχία ολόκληρες κοινότητες Μπεκτασήδων στην Αλβανία -τη μόνη μουσουλμανική χώρα στην Ευρώπη που αποδεχόταν τις διάφορες θρησκείες, σέκτες και εθνότητες. Το σύγχρονο ενδιαφέρον εκ μέρους των μελετητών για το τάγμα των Μπεκτασήδων σχετίζεται με τη συγγραφή της ιστορίας της Τουρκίας από τον φον Χάμερ, όπου αναφέρεται η ευλογία του Χατζί Μπεκτάς Βελί στους γενίτσαρους στρατιώτες. Η πρώτη προσπάθεια για να γραφτεί μια ανεξάρτητη ιστορία του τάγματος ήρθε το 1868 με το βιβλίο του Τζων Πόρτερ Μπράουν The Darvishes, or, Oriental Spiritualism (Οι δερβίσηδες, ή, Ανατολικός πνευματισμός), μια πολύτιμη, αλλά μπερδεμένη συλλογή στοιχείων σχετικών με τις πεποιθήσεις, τις πρακτικές και τα σύμβολα των Μπεκτασήδων, καθώς επίσης και άλλων ταγμάτων δερβίσηδων. Νέο φως ρίχτηκε στη γνώση μας για τις πεποιθήσεις του τάγματος των Μπεκτασήδων όταν, την άνοιξη του 1897, ο καθηγητής Έντουαρντ Γκράνβιλ Μπράουν (Edward Granville Browne) πέρασε τις διακοπές του Πάσχα στο Παρίσι, μελετώντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη δύο χειρόγραφα που περιείχαν διάφορες πραγματείες για την άγνωστη σέκτα των Χουρουφήδων. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Βασιλικής Ασιατικής Εταιρίας (Royal Asiatic Society) τον Ιανουάριο του 1898. Ενθουσιασμένος από τις μελέτες του για τους Χουρουφήδες, ο Μπράουν είχε δώσει εντολή στον βιβλιοπώλη του να του προμηθεύσει όλα τα διαθέσιμα κείμενα για τους Χουρουφήδες της Ανατολής. Προς μεγάλη του έκπληξη οι πραγματείες για ένα τάγμα που θεωρούσε χαμένο άρχισαν να καταφθάνουν σε ποσότητες από τους Μπεκτασήδες και ανακάλυψε ότι στο σύγχρονο τάγμα των Μπεκτασήδων (σύγχρονο για εκείνη την εποχή), αναφερόταν ο Φαζλουλάχ, ο ιδρυτής της σέκτας των Χουρουφήδων. Το 1908 έγινε στη Γερμανία η πρώτη προσπάθεια για μια ουσιαστική μελέτη των Μπεκτασήδων. Ο καθηγητής Γκέοργκ Γιάκομπ (Georg Jacob) στο βιβλίο του για τις πρακτικές και την ιστορία των Μπεκτασήδων (Beiträge zur Kenntnis des Derwisch-Ordens der Bektaschis) όχι μόνο εξέτασε την ιστορία του τάγματος, αλλά και την εξάπλωσή του στο μουσουλμανικό κόσμο, τη γεωγραφική κατανομή του, την προπαγάνδα του και τη σχέση του με τους ιερούς τόπους των Χριστιανών. Στο βιβλίο του παρατίθεται η μετάφραση ενός τουρκικού βιβλίου που ονομάζεται Κασίφ ουλ εσράρ βε Ντεφ ουλ εσράρ, και συνιστά μια πικρή επίθεση στο τάγμα των Μπεκτασήδων, ειδικά εξαιτίας της αποδοχής των δογμάτων των Χουρουφήδων. Ο Γιάκομπ δημοσίευσε άλλο ένα βιβλίο, Οι Μπεκτασήδες, που δημοσιεύθηκε το 1909, και παρείχε περισσότερες πληροφορίες για τη σχέση του τάγματος με χριστιανικές, σιιτικές, γνωστικές και παγανιστικές πηγές γνώσης. Με τη σειρά του, στηριζόμενος στο προσωπικό του ταξίδι και την έρευνά του στην Τουρκία, ο Άγγλος κλασικιστής Χάσλακ δημοσιεύει το 1911 στα Χρονικά της Βρετανικής Σχολής στην Αθήνα, τις ενδιαφέρουσες μελέτες του για τους Μπεκτασήδες, τη γεωγραφική κατανομή και τα ιερά τους. Σε αυτές τις μελέτες ο Χάσλακ εξέτασε τις ευρωπαϊκές πηγές για την ίδρυση του τάγματος των Γενιτσάρων και θεώρησε πως ο Φαζλουλά Χουρουφί ήταν ο πραγματικός ιδρυτής του τάγματος των Μπεκτασήδων. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να αμφιβάλλει ακόμη και για την ιστορικότητα της ύπαρξης του Χατζί Μπεκτάς Βελί, εκτός από την περίπτωση να ήταν πιθανός φυλετικός πρόγονος που συνέβαλε μόνο με το όνομά του. Τον Οκτώβριο του 1923 ο Τούρκος καθηγητής Μεχμέτ Φουάτ Κιοπρουλού (Mehmet Fuad Köprülü) παρέδωσε στο διεθνές συνέδριο της ιστορίας των θρησκειών στο Παρίσι μια ιδιαίτερα σημαντική μελέτη για τους Μπεκτασήδες, στην οποία επέκρινε όσες μελέτες είχαν γίνει μέχρι τότε, επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη να μελετηθεί καταρχήν η θρησκευτική ιστορία της Ανατολίας, προκειμένου να κατανοηθεί η ιστορία του τάγματος των Μπεκτασήδων. Στην μελέτη του κατέγραψε τα νέα ιστορικά στοιχεία, που όχι μόνο καθιερώνουν τον αναμφισβήτητο ιστορικό χαρακτήρα του Χατζί Μπεκτάς Βελί, αλλά φέρνουν στο φως τις αυθεντικές διδασκαλίες του. Σε αντίθεση με άλλα δερβισικά τάγματα της Τουρκίας όπως οι Μεβλεβήδες, οι Μπεκτασήδες δεν φαίνεται να έχουν κάποια δημόσια λατρευτική πρακτική. Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το τελετουργικό του τάγματος των Μπεκτασήδων είναι καλυμμένο με απόλυτη μυστικότητα, γεγονός που έχει τροφοδοτήσει τους ερευνητές με μεγάλη περιέργεια. Αν μάλιστα προσθέσει κανείς τις πεποιθήσεις τους για την ελευθερία των γυναικών και την κατάργηση του φανατισμού στους θρησκευτικούς ηγέτες, δεν είναι να απορεί κανείς που με επίσημο διάταγμα καταργήθηκαν επίσημα από την τουρκική δημοκρατία εντός των συνόρων του εθνικού κράτους. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές τα μέλη του τάγματος χωρίζονται σε έξι κύριες κατηγορίες: Τους ασίκ, (συνδεδεμένα μέλη που δεν έχουν μυηθεί), και τους μουχίμπ, δηλαδή μυημένους Ασίκ που έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε ορισμένες τελετουργίες των Μπεκτασήδων. Κατόπιν έρχονταν οι ντερβίς, οι οποίοι δίνουν τον όρκο, αποκτούν ικανότητες στην άσκηση του Δρόμου και έχουν την άδεια να φορούν τελετουργικά ενδύματα και εμβλήματα των Μπεκτασήδων. Ακολουθούν οι μπαμπά, οι οποίοι κατευθύνουν τον τοπικό τεκκέ και είναι επικεφαλής των τοπικών κοινοτήτων. Ουσιαστικά ασκούν έλεγχο στους ντερβίς, τους αχίμπ και τους ασίκ. Στα υψηλότερα στρώματα της ιεραρχίας βρίσκονται οι Νντερβίς ι μουντζαράντ, οι οποίοι παίρνουν όρκο αγαμίας και μυούνται σε ένα μυστικό τελετουργικό. Ζουν μόνο στους τεκκέδες, ξυρίζουν το μουστάκι και τη γενειάδα και φορούν ένα ασημένιο σκουλαρίκι στο δεξί αυτί ως έμβλημα της θέσης τους. Στην κορυφή της ιεραρχίας βρίσκονται οι καλίφα, ως επικεφαλής των περιφερειακών τεκέδων, ορισμένοι από τον επικεφαλής της έδρας του ντεντέ-μπαμπά. Το ιερό τυπικό της μύησης και του όρκου ακολουθείται από τελετουργικό συμπόσιο στο οποίο καταναλώνεται σερμπέτι και τυρί, πίνεται κρασί και ακούγεται μουσική. Η γενικότερη θέση των Μπεκτασήδων είναι η επέκταση της συνείδησης, μέσω της οποίας γίνεται κατορθωτή η άμεση επαφή με το Θείο Ον. Οι επιδράσεις ωστόσο μέσω συγκεκριμένων αρχετυπικών συμβόλων είναι μια ξεκάθαρη πρακτική των Γνωστικών, από την οποία άντλησαν οι Μπεκτασήδες στο παρελθόν ένα μέρος της γνώσης τους. Τη τεχνική της έκστασης, απομεινάρι από παλαιότερες σαμανικές πρακτικές, ακολουθούν αρκετά από τα ετερόδοξα τάγματα των δερβίσηδων, είτε μέσω του ήχου είτε μέσω του χορού. Τραγούδια-επικλήσεις στο θείο όπως το ζικρ είναι χαρακτηριστικά στη λατρεία των μπεκτάσι, αργόσυρτες μελωδίες που σταδιακά αναπτύσουν ρυθμό. Τα κύρια όργανά τους είναι ένα είδος φλογέρας και το κρουστό μπεντίρ, λιγότερο συχνά το έγχορδο σαζ. Κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα της χριστιανικής εποχής, η Ιλλυρία, (τμήμα της οποίας είναι η σύγχρονη Αλβανία) έγινε χριστιανική. Το 732 ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων Γ΄, για να τιμωρήσει τον πάπα Γρηγόριο Γ΄ που αντιδρούσε στην πολιτική της εικονομαχίας, απέσπασε τις εκκλησίες του Ιλλυρικού (μεταξύ αυτών και τις εκκλησίες της σημερινής Αλβανίας), οι οποίες βρίσκονταν μέχρι τότε υπό τη δικαιοδοσία του πάπα και τις υπήγαγε στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Έτσι οι χριστιανοί της Καλαβρίας, της Σικελίας και του Ιλλυρικού έγιναν μέρος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το 1054, μετά το σχίσμα μεταξύ των ανατολικών και δυτικών εκκλησιών, υπήρξε μια διάσπαση στην αλβανική εκκλησία. Η νότια Αλβανία παρέμεινε συνδεδεμένη με την Κωνσταντινούπολη, ενώ η βόρεια Αλβανία επανασυνδέθηκε με τη Ρώμη. Κατόπιν, κατά το 15ο αιώνα, οι Τούρκοι εισήγαγαν το Ισλάμ. Οι Τούρκοι είδαν τους ρωμαιοκαθολικούς ως απειλή για την εξουσία τους. Τους επέβαλαν λοιπόν έναν υψηλό φόρο, που ανάγκασε ορισμένους να μεταστραφούν προς την ισλαμική πίστη. Ωστόσο, ορισμένοι επέλεξαν να αποχωρήσουν από την Αλβανία και εγκαταστάθηκαν στη νότια Ιταλία. Αλλοι πάλι «Κρυπτοχριστιανοί» προσποιήθηκαν πως είναι μουσουλμάνοι δημόσια για να αποφύγουν την επαχθή φορολογία, αλλά συνέχισαν να ασκούν την καθολική πίστη στο σπίτι τους. Όμως οι περισσότεροι Αλβανοί έγιναν μουσουλμάνοι. Κατά τη θρησκευτική απογραφή του 1967, ο πληθυσμός της Αλβανίας είχε 75% μουσουλμάνους, ορθόδοξους Χριστιανούς 15% και ρωμαιοκαθολικούς 10%. Η πλειοψηφία των αλβανικών αστικών περιοχών βρέθηκε να είναι μουσουλμανική, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της κεντρικής και βορειοανατολικής Αλβανίας εποικήθηκε από μουσουλμάνους. Οι Καθολικοί βρέθηκαν πρώτιστα μεταξύ των κατοίκων της εξαιρετικά ορεινής βορειοδυτικής περιοχής κοντά στο Μαυροβούνιο, ενώ ο ορθόδοξος πληθυσμός διασκορπίστηκε σε όλες τις κωμοπόλεις και τα χωριά κοντά στα ελληνο-αλβανικά σύνορα. Πριν από την περίοδο του κομμουνισμού υπήρχε τεκές στα Τίρανα, αλλά αρκετοί έξω από τα Τίρανα έκλεισαν και παραμένουν ακόμα κλειστοί. Οι πεποιθήσεις των Μπεκτασήδων λέγεται πως πέρασαν στην Αλβανία από το νησί της Κέρκυρας από τον δερβίση Σαρί Σαλτίκ προς το τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα. Ίδρυσε επτά τεκέδες, συμπεριλαμβανομένου ενός στα βουνά πάνω από το Κρουζλ, όπου ο μύθος αναφέρει ότι σκότωσε ένα δράκο. Η σέκτα αυξήθηκε σε όλη τη χώρα, εκτός από στις καθολικές περιοχές στο βορρά. Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η καταστολή του Μεχμέτ του Β΄ δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το γεγονός ότι ο Αλή Πασάς Τεπελενλής, ο πολέμαρχος της Ηπείρου, ήταν νεοφώτιστος του τάγματος των Μπεκτασήδων. Πολλοί από τους ηγέτες του αλβανικού εθνικισμού ήταν Μπεκτασήδες, και το τάγμα διαμόρφωσε το «αριστερό» σκέλος του ισλαμικού φάσματος στα Βαλκάνια. Μετά από την καταστροφή των σωμάτων των γενιτσάρων το 1826, πολλοί μπαμπά και απλοί δερβίσηδες Μπεκτασήδες διασκορπίστηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές των Βαλκανίων μακριά από το χέρι της οθωμανικής κυβέρνησης. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου -ειδικά μετά την ακύρωση της προγραφής των Μπεκτασήδων το 1860- το τάγμα είχε επεκτείνει αρκετά την παρουσία του στη νότια Αλβανία. Η ανεκτικότητα και η δυνατότητα των Μπεκτασήδων να απορροφούν τις τοπικές συνήθειες θα μπορούσε εύκολα να τους βοηθήσει να διαδώσουν στις γύρω βαλκανικές χώρες ένα λαϊκό Ισλάμ, αλλά οι εθνογλωσσικές εκκαθαρίσεις της Ελλάδας αφόρισαν τις πεποιθήσεις τους μαζί με τη διάδοση της αλβανικής (αρβανίτικα), ένα παράδειγμα που ακολούθησαν και τα υπόλοιπα βαλκανικά έθνη εκείνης της εποχής. Σε άλλες περιοχές των Βαλκανίων, όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στα μεγάλα αστικά κέντρα, η παρουσία τους ήταν περιορισμένη εξαιτίας της δύναμης της ορθόδοξης σουνιτικής εκκλησίας. Οι Μπεκτασήδες περιορίζονταν μόνο στις φρουρές των γενιτσάρων. Οι τεκέδες που καθιερώθηκαν ως αποτέλεσμα της οθωμανικής στρατιωτικής παρουσίας εξαφανίστηκαν, όταν εκείνη θρυμματίστηκε. Ένας από τους διασημότερους τεκέδες αναπτύχθηκε στη Βουδαπέστη, (όπου ο τάφος του ιδρυτή του, Γκιούλ Μπαμπά, παραμένει ακόμα και σήμερα ανοικτός για επίσκεψη). Το 1922 μια συνέλευση των εκπροσώπων από όλους τους τεκέδες της Αλβανίας διαχώρισε τη σχέση των Μπεκτασήδων με τον Ανώτατο Μπεκτάς, που είχε εγκατασταθεί στη νέα πρωτεύουσα της Άγκυρας, πριν την καταστολή του τάγματος από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Τα Τίρανα έγιναν έδρα του τάγματος και το 1929 αναγνωρίστηκε ως αυτόνομο μουσουλμανικό τάγμα, με νέο καταστατικό. Ακμαία μονή (τεκές) των Μπεκτασήδων, με το όνομα Ιρενί Τεκές υπήρχε, μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, κοντά στο χωριό Ασπρόγεια Φαρσάλων, στη Θεσσαλία. Σε αυτή μόναζαν Αλβανοί Μπεκτασήδες. Δίπλα στο χωριό Ρούσσα στον Έβρο βρίσκεται ο Τεκές του Σεγίτ Αλή Σουλτάν. Δημήτρης Κιτσίκης, Η σημασία του μπεκτασισμού-αλεβισμού για τον ελληνισμό, Αθήνα, Εκάτη, 2006, ISBN 960-408-058-X Birge, J.K. The Bektashi Order of Dervishes. London, 1937. Historija E Pergjitheshme E Bektashinjvet prej Ate Ali Turabiut. Tirane, 1929. Rycaut, Paul. The Present State of the Ottoman Empire. Λονδίνο, 1668. Atalay, Besim. Bektaşilik ve Edebiyatı. İstanbul, 1340 (ΑΗ). Luschan, V. "Die Tahtadji und andere Reste der der Alten Bevolkerungt Lykiens", Archiv für Anthropologie. Akimushkin, "Bektashiya" from Russian "Encyclopedic Dictionary of Islam" (Moscow: Nauka, 1991, σσ. 39-41) Brown, J. P. The Dervishes or Oriental Spiritualism. Λονδίνο, 1868. Muhammed Seyfeddin Ibn Zulfikari Derviş Ali, Bektaşi İkrar Ayini, Kalan Publishing, (Translated from Ottoman Turkish by Mahir Ünsal Eriş), Ankara, 2007 (Turkish) Frederick W. Hasluck. Χριστιανισμός και ισλάμ την εποχή των σουλτάνων. Αθήνα: Εκδόσεις Εκάτη, 2004. Anthony Weir - The Bektashi Order of Dervishes John Kingsley Birge - The Bektashi Order of Dervishes περ. Ιστορία - Σούφι: Τα μυστικιστικά τάγματα του Ισλάμ | Η σέκτα των Μπεκτασήδων (Bektaşi) δερβίσηδων ανήκει στο Σούφι Ισλάμ και αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του Ισλάμ στη Μέση Ανατολή, Μικρά Ασία και Βαλκάνια, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την Οθωμανική περίοδο, στην Περσική Αυτοκρατορία και αλλού. Οι μπεκτασήδες παντρεύουν στοιχεία της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης με το Σιϊτισμό αλλά και το ορθόδοξο Ισλάμ (Σουνιτισμός). Μαζί με τους Μεβλεβί και τους Νακσμπαντί θεωρούνται ως οι πλέον γνωστές κατευθύνσεις του σουφισμού την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά την επικράτηση της τελευταίας στα Βαλκάνια και την Ανατολία. Ενώ οι Μεβλεβί και Νακσμπαντί είχαν περισσότερη επιρροή σε αστικές τάξεις τεχνιτών, εμπόρων και ευγενών, οι Μπεκτασί είχαν περισσότερη απήχηση στα φτωχά κοινωνικά στρώματα χωριών και κοινοτήτων της Αυτοκρατορίας τα οποία αποτελούνταν από αγρότες και κτηνοτρόφους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CF%82 |
Άματε | Αυτός ο πρωταρχικός τύπος χαρτιού -άγνωστος στον υπόλοιπο κόσμο- παράγονταν εκτενώς και χρησιμοποιήθηκε τόσο για την επικοινωνία, για τα αρχεία αλλά και στις τελετουργίες κατά τη διάρκεια της Τριπλής Συμμαχίας. Ωστόσο, μετά την ισπανική κατάκτηση, η παραγωγή του άματε απαγορεύτηκε -ως επί το πλείστον- και αντικαταστάθηκε από ευρωπαϊκό χαρτί. Η ερασιτεχνική παραγωγή όμως χαρτιού άματε δεν σταμάτησε ποτέ, ούτε βέβαια και οι τελετουργίες που σχετίζονταν με αυτό! Παρέμεινε σε χρήση στις απόκρημνες και απομακρυσμένες ορεινές περιοχές της βόρειας Πουέμπλα και στο βόρειο τμήμα τηςπολιτείας Βερακρούζ. Ξένοι ακαδημαϊκοί άρχισαν να μελετούν αυτή την τελετουργική χρήση του άματε στα μέσα του 20ου αιώνα και οι Otomi της περιοχής άρχισαν να παράγουν ξανά το χαρτί εμπορικά. Οι τεχνίτες - χαρτοποιοί της περιοχής Otomi άρχισαν να το πωλούν σε πόλεις όπως την Πόλη του Μεξικού, όπου το χαρτί αυτό γνώρισε μεγάλη αναβίωση από τους ζωγράφους Nahua στο Γκερρέρο για να δημιουργήσουν μια «νέα» χειροτεχνία, η οποία στη συνέχεια υποστηρίχθηκε από τη μεξικανική κυβέρνηση. Αν και υπήρξαν μικρές διαφοροποιήσεις, το χαρτί άματε εξακολουθεί να παρασκευάζεται χρησιμοποιώντας την ίδια βασική διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε στην προ-ισπανική περίοδο.Η διαδικασία ξεκινά με τη λήψη φλοιού ο οποίος θα αξιοποιηθεί για τις ίνες του. Παραδοσιακά, οι πρώτες ύλες προέρχονται από δέντρα του γένους Ficus (κν. συκιές) καθώς αυτός ο φλοιός είναι πιο εύκολος στην επεξεργασία. Μερικά μεγάλα δέντρα συκιών θεωρούνται -στο Μεξικό- ως ιερά και μπορούν να βρεθούν περιτριγυρισμένα με κεριά και προσφορές - θυμιάματα χαρτιών από άματε, από το παρελθόν. Τα βασικά είδη δέντρων που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν είδη όπως τα F. cotinifolia, F. padifolia και F. petiolaris, που είναι το κλασικό δέντρο για άματε, μαζί με αρκετά είδη -που δεν είναι συκιές- όπως τα είδη Morus celtidifolia, Citrus aurantifolia και Heliocarpos donnell-smithii.Ωστόσο, η ταξινομική αναγνώριση των δέντρων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χαρτιού δεν είναι ακριβής, με αποτέλεσμα οι εκτιμήσεις για τις προμήθειες πρώτων υλών να είναι ανακριβείς. Προτιμάται ο μαλακότερος εσωτερικός φλοιός (inner bark), αλλά χρησιμοποιούνται και άλλα μέρη. Ο εξωτερικός φλοιός και ο φλοιός των συκιών τείνουν να κάνουν πιο σκούρο το παραγόμενο χαρτί και ο εσωτερικός φλοιός και ο φλοιός της μουριάς τείνει να το κάνει πιο ανοιχτόχρωμο. Ο φλοιός κόβεται -κατά προτίμηση- την άνοιξη όταν είναι πάρα πολύ νεανικός, κάτι που κάνει λιγότερη ζημιά. Είναι πρόσθετα λιγότερο επιζήμιο να λαμβάνεται ο φλοιός από μεγαλύτερες σε ηλικία συκιές, καθώς αυτός ο φλοιός τείνει να ξεφλουδίζει πιο εύκολα.Η εμπορευματοποίηση του προϊόντος άματε σημαίνει ότι πρέπει να αναζητηθεί ευρύτερη περιοχή για τα κατάλληλα δέντρα. Αυτό έχει εξειδικεύσει τη συγκομιδή του φλοιού κυρίως σε άτομα - είδη εκτός της περιοχής San Pablito, με μόνο λίγους κατασκευαστές χαρτιού να συγκομίζουν τον φλοιό τους.Ο αριθμός των θεριστικών και η ποσότητα του φλοιού μπορεί να διαφέρουν πολύ, ανάλογα με την εποχή του χρόνου και άλλους παράγοντες. Οι χαρτοποιοί αγοράζουν γενικά τον φλοιό φρέσκο και μετά τον στεγνώνουν για αποθήκευση. Μετά την ξήρανση, ο φλοιός μπορεί να διατηρηθεί για περίπου ένα έτος.Στην προ-ισπανική περίοδο, ο φλοιός εμποτίζονταν για μια μέρα ή περισσότερο για να μαλακώσει. Μια καινοτομία από τον 20ο αιώνα ήταν αυτή του βρασμού του φλοιού για να μαλακώσει - το οποίο κάνει πιο γρήγορη τη διεργασία. Για να μειωθεί ο χρόνος βρασμού, στάχτες ή ασβέστης εισάγονταν μέσα στο νερό, και αυτά αργότερα αντικαταστάθηκαν από βιομηχανική καυστική σόδα. Με την τελευταία, ο πραγματικός χρόνος βρασμού κυμαίνονταν μεταξύ τριών και έξι ωρών. Μπορεί όμως αυτό να γίνει κάτω από ορισμένες καιρικές συνθήκες (λ.χ. ξηρές μέρες) και απαιτεί συνεχή προσοχή. Η ποσότητα που βράζει κάθε μια φορά κυμαίνεται από 60 έως 90 κιλά ινών με 3,5 κιλά καυστικής σόδας. Ο φλοιός πρέπει να ανακατεύεται συνεχώς. Αφού βράσει, ο φλοιός ξεπλένεται με άφθονο καθαρό νερό. Οι μαλακωμένες ίνες διατηρούνται στο νερό μέχρι να υποστούν περαιτέρω επεξεργασία. Αυτό πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να μην υποστούν ολική σήψη. Σε αυτό το στάδιο, μπορεί να προστεθεί λευκαντικό χλωρίου είτε για να φωτίσει εντελώς το χαρτί είτε για να δημιουργήσει ένα μείγμα αποχρώσεων και να αποδώσει μια τύπου ''μαρμάρινη'' επιφάνεια. Αυτό το βήμα έχει καταστεί απαραίτητο λόγω της έλλειψης φυσικά ελαφρών ινών φλοιού. Εάν το χαρτί πρόκειται να χρωματιστεί, χρησιμοποιούνται βιομηχανικές βαφές. Αυτές μπορεί να ποικίλουν σε χρωματισμούς, λ.χ. από μωβ, κόκκινο, πράσινο ή ροζ, ή όποια άλλη έχει ζήτηση.Ξύλινες σανίδες χρησιμοποιούνται που έχουν το μέγεθος του χαρτιού που παρασκευάζεται. Τρίβονται με σαπούνι για να μην κολλήσουν πάνω οι ίνες. Οι ίνες τοποθετούνται στις σανίδες και ''χτυπιούνται'' μαζί σε μια λεπτή επίπεδη μάζα. Το καλύτερο χαρτί είναι φτιαγμένο με μακριές ίνες διατεταγμένες σε σχέδιο πλέγματος για να ταιριάζει στον πίνακα. Χαρτί χαμηλότερης ποιότητας παρασκευάζεται από κοντές μάζες που είναι διατεταγμένες πιο τυχαία, αλλά και πάλι χτυπημένες. Αυτή η διαδικασία διαβροχής απελευθερώνει διαλυτούς υδατάνθρακες που βρίσκονται στις κοιλότητες των κυτταρικών ινών και λειτουργούν εν είδει τύπου κόλλας. Ο φλοιός του δέντρου Ficus περιέχει μεγάλη ποσότητα αυτής της ουσίας που επιτρέπει τη δημιουργία σκληρού αλλά εύκαμπτου χαρτιού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, οι πέτρες διατηρούνται υγρές για να μην κολλήσει το χαρτί. Η τελική επίπεδη μάζα στη συνέχεια συνήθως λειαίνεται με στρογγυλεμένες φλούδες πορτοκαλιού. Εάν υπάρχουν κενά μετά τη διαδικασία διαβροχής, αυτά συνήθως συμπληρώνονται κολλώντας μικρά κομμάτια χαρτιού. Μένοντας πάνω στις σανίδες, τα διαμορφωμένα ''φύλλα'' αφήνονται για να ξηραθούν. Οι χρόνοι στεγνώματος ποικίλλουν. Τις ξηρές και ηλιόλουστες μέρες, αυτό μπορεί να διαρκέσει μία ή δύο ώρες, αλλά σε συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας μπορεί να διαρκέσει και μέρες. Εν τέλει τα τελικώς αποξηραμένα φύλλα χαρτιού (άματε) κόβονται κατάλληλα να πωληθούν. | To άματε (αγγλ. amate, ισπανικά: aˈmate) είναι τύπος χαρτιού από φλοιό δέντρων, που παρασκευάζεται εδώ και αιώνες στο Μεξικό -από την προκολομβιανή εποχή- και χρησιμοποιείται κυρίως για τη δημιουργία κωδίκων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5 |
Επιτροπή Μπαρόζο | Ο Πρόεδρος ήταν ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Διαδέχθηκε τον πρώην τον Ιταλό πρωθυπουργό Ρομάνο Πρόντι ο οποίος υπηρέτησε από το 1999. Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και διορίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιούνιο του 2004 στο πλαίσιο της νίκης της ομάδας του ΕΛΚ-ΕΔ στις ευρωεκλογές του 2004. Μερικοί από τους δεδηλωμένους στόχους Μπαρόζο είναι να αντιμετωπίσει την απάθεια των ψηφοφόρων και τον ευρωσκεπτικισμό, ορατές κατά τη διάρκεια αυτών των εκλογών, να συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να αναπτύξουν μια «αμυντική ταυτότητα». Τα Κράτη - Μέλη όρισαν από έναν Επίτροπο. Ήταν η πρώτη Επιτροπή όπου τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη δεν έχουν δύο Επιτρόπους και το πρώτο πλήρες Επιτροπής μετά τη διεύρυνση του 2004. Από το 2004 υπήρχαν 25 μέλη, αυξάνοντας σε 27 από το 2007. Υπήρχαν 9 γυναίκες στο σώμα από τις 3 Μαρτίου του 2008 και δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες, Μπαρόζο είχε δηλώσει ότι επιθυμούσε περισσότερες γυναίκες στην Επιτροπή του, από ότι σε προηγούμενες Επιτροπές, και θα χρησιμοποιήσει την επιρροή του έναντι των εθνικών κεφαλαίων για να κερδίσει αυτό. Τα περισσότερα μέλη της ήταν πρώην υπουργοί με δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκτός από τον πρόεδρο Μπαρόζο, ο Σίιμ Κάλας και ο Vladimír Špidla ήταν πρώην πρωθυπουργοί κρατών-μελών της Ένωσης. Η Βίβιαν Ρέντινγκ, ήταν η μόνη Επίτροπος με προϋπηρεσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολιτικά, οι Επίτροποι, προέρχονταν από όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα: Ευρωπαϊκό Κόμμα των Φιλελευθέρων Δημοκρατών και Μεταρρυθμιστών (8 Επίτροποι), του Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (8 Επίτροποι) και από το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (6 Επίτροποι). Επιπλέον, υπήρχαν 4 ανεξάρτητοι και 1 Επίτροπος της Συμμαχίας για την Ευρώπη των Εθνών. Μάλιστα, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επαινεθεί για την εξισορρόπηση των χαρτοφυλακίων μεταξύ των χωρών, όπως μεταξύ μικρών και μεγάλων, νέων και παλαιών. Πριν από το 2007 υπήρχαν μόνο 7 Φιλελεύθεροι και 3 ανεξάρτητοι. Η δεύτερη Επιτροπή Μπαρόζο εξελέγη από το Κοινοβούλιο στις 9 Φεβρουαρίου 2010, μετά την εξασφάλιση παραχωρήσεων του Προέδρου Μπαρόζο και την εξασφάλιση της αντικατάστασης του Βούλγαρου ορισθέντα. Είχαν στήριξη από όλους, εκτός από τους Πρασίνους-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Βορειοευρωπαϊκή Πράσινη Αριστερά και τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές. Στο νέο σώμα περιλαμβάνεται ο Ύπατος Εκπρόσωπος για πρώτη φορά, λόγω των αλλαγών του προέκυψαν από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ως εκ τούτου, η Ύπατη Εκπρόσωπος, η Κάθριν Άστον, τοποθετήθηκε αυτοδικαίως Πρώτη Αντιπρόεδρος. Έτσι ώστε να επέλθει ισορροπία στο Κολέγιο, και με βάση τις έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι περισσότεροι Επίτροποι, προέρχονται από την κεντροδεξιά με 13 από το ΕΛΚ, 7 από ALDE και 7 από την κεντροαριστερά PES. 13 Επίτροποι, συμπεριλαμβανομένων όλων των αντιπροέδρων παραμένουν στις θέσεις τους, από την προηγούμενη Επιτροπή Μπαρόζο. Κεντρική ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα Ελληνικά | Η Επιτροπή Μπαρόζο ήταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τις 22 Νοεμβρίου του 2004, μέχρι και το 2014. Πρόεδρός της ήταν ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2009, ο Μπαρόζο επανεξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για άλλα πέντε χρόνια Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η σύνθεση της Επιτροπής του εγκρίθηκε να αναλάβει τα καθήκοντά της στις 9 Φεβρουαρίου 2010. Το 2007, η Επιτροπή απέκτησε δύο νέα μέλη, όταν η Ρουμανία και η Βουλγαρία οι οποίες προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%B6%CE%BF |
Αμεδαίος του Σαλούτσο | Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Φρειδερίκου Β΄ μαρκήσιου τού Σαλούτσου και της Βεατρίκης, κόρης τού Ούγου κόμη της Γενεύης. Από τη μεριά της μητέρας του ήταν ανιψιός τού Κλήμη Ζ΄, πάπα στην Αβινιόν. Έτσι στις 4 Νοεμβρίου 1383 τοποθετήθηκε επίσκοπος τού Βαλένς & Ντη και σε λιγότερο από δύο μήνες προήχθη στη θέση τού καρδινάλιου-ανιψιού τού Κλήμη Ζ΄, ως καρδινάλιος-διάκονος της Σάντα Μαρία Νουόβα. Το 1403 διορίστηκε καμεράριος (αρχιθαλαμηπόλος, camerlengo) τού ιερού Συλλόγου των καρδιναλίων. Όταν ο Αντίπαπας Βενέδικτος ΙΓ΄ τον εκτόπισε στις 21 Οκτωβρίου 1408, ο Αμεδαίος τον εγκατέλειψε. Έπειτα ο καρδινάλιος συμμετείχε στη Σύνοδο της Πίζας, η οποία εξέλεξε τον Αλέξανδρο Ε΄ Φιλάργη από την Κρήτη ως νέο πάπα. Επίσης ταξίδευσε στην Κωνστάντσα για τη Σύνοδο στην πόλη αυτή και εκεί συμμετείχε στον Σύλλογο των καρδιναλίων, που εξέλεξε τον πάπα Μαρτίνο Ε΄. Έπειτα από το τέλος τού Δυτικού Σχίσματος, ο Αμεδαίος κράτησε τη θέση τού καμεράριου ως το τέλος του το 1419. Miranda, Salvador. 1998. "Consistory of December 23, 1383 Miranda, Salvador. 1998. "14th Century (1303–1404) Αμεδαίος, Καρδινάλιος του Σαλούτσο | Ο Αμεδαίος του Σαλούτσο, (Ιταλική γλώσσα : Amedeo, 1361 - 28 Ιουνίου 1419) από τον Οίκο των Αλεράμιτσι-ντελ Βάστο ήταν καρδινάλιος κατά την περίοδο τού Δυτικού Σχίσματος της Εκκλησίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF |
Ουάργκλα | Σύμφωνα με τον Ιμπν Χαλντούν η πόλη ιδρύθηκε από τους Μπανού Ουάργκλα οι οποίοι, συνοδευόμενοι από τμήματα των Μαγκράουα και Μπανού Ιφράν, άφησαν την περιοχή του Τλεμσέν και ίδρυσαν την Ουάργκλα. Αυτοί οι Βέρβεροι της Ουάργκλα στη συνέχεια ενστερνίστηκαν τα δόγματα των Ιμπάντι, που αργότερα έκανε την πόλη ελκυστικό καταφύγιο για τους πολίτες του Ταχέρτ.Τον 11ο αιώνα, οι Μπανού Χιλάλ, μια αραβική φυλή που ζούσε μεταξύ του Νείλου και της Ερυθράς Θάλασσας, εγκαταστάθηκε στην Τυνησία, την Τριπολιτανία (δυτική Λιβύη) και την Κωνσταντίνη (ανατολική Αλγερία) που ήταν τμήμα της Ουάργκλα. Η πόλη ήταν ένα σημαντικό τουριστικό θέρετρο μέχρι την εμφύλια σύρραξη της δεκαετίας του 1990. Πολλοί τουρίστες αγόραζαν ρόδα της ερήμου στο σουκ λ'εχτζάρ, την παλιά αγορά πετρωμάτων. Το σουκ, ή αγορά, είχε πολλά παραδοσιακά καταστήματα γεμάτα τεχνουργήματα, παραδοσιακά αντικείμενα και τοπικά προϊόντα. Δίπλα στην παλιά λαχαναγορά βρίσκονται τα δύο παλαιότερα τζαμιά της πόλης, το «αλ-Μαστζίντ αλ-Ατίκ» που μεταφράζεται ως «το παλιό τζαμί» και το παλιό τζαμί Ιμπάντι, που φιλοξένησε έναν από τους πιο γνωστούς ισλαμιστές μελετητές της πόλης, τον Ταλέμ ετ-Ταγιέμπ. Ορισμένοι από τους κατοίκους της Ουάργκλα μιλούν τη γλώσσα Ουαργκλί, η οποία αποτελεί μέρος της υπο- ομάδας των γλωσσών Ζενάτι των βόρειων βερβερικών γλωσσών. Η Ουάργκλα έχει ερημικό κλίμα (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν BWh) τυπικό της ερήμου Σαχάρας στην οποία βρίσκεται. Η πόλη έχει πολύ μακρά και θερμά καλοκαίρια και μικρούς και ευχάριστους χειμώνες. Οι μέσες θερμοκρασίες της πόλης είναι η υψηλότερη από τις μεγάλες πόλεις της Αλγερίας. | Η Ουάργκλα (βερβερικές γλώσσες: Wargren ή Wargla, αραβικά: ورجلان/Ουαρτζιλάν, ή ورقلة Ουαράκλα, παλαιά βερβερική ονομασία: Wareglan) είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στην έρημο της Σαχάρας στη νότια Αλγερία. Διαθέτει ανθηρή πετρελαιοβιομηχανία και φιλοξενεί ένα από τα πανεπιστήμια της Αλγερίας, το Πανεπιστήμιο της Ουάργκλα. Η κοινότητα της Ουάργκλα είχε πληθυσμό 133.024 κατοίκων στην απογραφή του 2008, από 112.339 το 1998 σημειώνοντας ετήσιο ρυθμό αύξησης 1,7%. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B1 |
Ένωση Αμερικανών Εκδοτών | Η βασική επιδίωξη της AAP, όπως δηλώνεται στην επίσημη ιστοσελίδα της, είναι να αναδείξει την αξία του περιεχομένου και τον ζωτικής σημασίας ρόλο της δυναμικής της αμερικανικής εκδοτικής βιομηχανίας σε όλο τον κόσμο. Η AAP δίνει τη δυνατότητα σε εταιρείες που σχετίζονται με την αμερικάνικη εκδοτική βιομηχανία, να ενταχθούν στο δυναμικό των μελών της και να συμβάλλουν στην ενίσχυση του έργου της. Τα μέλη της AAP έχουν τη δυνατότητα να συστήνουν ποικίλες Επιτροπές,καθεμιά με ξεχωριστό αντικείμενο λειτουργίας, μέσα από τις οποίες καθίσταται δυνατή η συνεισφορά και η συμμετοχή τους στο έργο της ένωσης. Το σύνολο των μελών της ανέρχεται σε 300 εκδοτικούς οργανισμούς και διακρίνονται στις εξής κατηγορίες: Τακτικά Μέλη (Regular Membership) Συνεργαζόμενα Μέλη Ακαδημαϊκού Τύπου (University Press Associate Membership) Συνεργαζόμενοι Μη Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί (Not-For-Profit Associate Membership) Συνεργαζόμενα Μέλη (Affiliate Associate Membership) Ως επί το πλείστον η AAP εργάζεται για να προβάλλει παγκοσμίως το έργο και τη δυναμική της Αμερικάνικης εκδοτικής βιομηχανίας και το σύνολο των δραστηριοτήτων της εστιάζει στην εκπλήρωση του συγκεκριμένου σκοπού. Κατά την τέλεση του έργου της, αναπτύσσει ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, προγραμμάτων και προϊόντων, εκ των οποίων τα βασικά προγράμματα και οι υπηρεσίες της είναι: Bookjobs.com:Πρόκειται για μια υπηρεσία, η οποία παρέχει Πληροφόρηση για θέματα που αφορούν στην εκδοτική βιομηχανία, αλλά και τις προσφερόμενες θέσεις εργασίας στο χώρο των εκδόσεων. Book Donation Initiative:Πρόκειται για μια πρωτοβουλία δωρεάς βιβλίων. Η ένωση δίνει τη δυνατότητα σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς να προβληθούν στην ιστοσελίδα της, διευκολύνοντας τις δωρεές βιβλίων σε αυτούς από διάφορους εκδοτικούς οίκους. Το Διοικητικό Συμβούλιο της AAP έχει τη δυνατότητα να συστήνει Επιτροπές, για τη διαχείριση συγκεκριμένων υποθέσεων και οι οποίες δρουν επικουρικά προς το έργο της. Οι Επιτροπές της AAP (AAP Committees) διακρίνονται σε έξι κατηγορίες, οι οποίες περιλαμβάνουν τις αντίστοιχες επιμέρους Επιτροπές. Οι βασικές κατηγορίες επιτροπών είναι: Κύριες Επιτροπές (AAP Core Committees) Επιτροπές Πνευματικής Ιδιοκτησίας (AAP Core Copyright Committees) Επιτροπές Ψηφιακών Ζητημάτων (AAP Digital Issues Committees) Επιτροπές Ανώτατης Εκπαίδευσης (AAP Higher Education Committees) Επιτροπές Επαγγελματικού/ Επιστημονικού Εκδοτικού Τμήματος (AAP Professional/Scholarly Publishing Division Committees) Επιτροπές Σχολικού Τμήματος (AAP School Division Committees) Η Δημόσια Πολιτική που ακολουθεί η AAP εστιάζει σε συγκεκριμένους θεματικούς άξονες όπως η παιδεία, η πνευματική ιδιοκτησία και η ελευθερία της έκφρασης. Συγκεκριμένα, πραγματοποιεί συνεργασίες με συναφείς φορείς προκειμένου να αυξήσει τα επίπεδα αλφαβητισμού και να ενδυναμώσει τον τομέα της παιδείας γενικότερα, μέσω της διευκόλυνσης της πρόσβασης στην πληροφόρηση. Μέσα από τις δράσεις της η ένωση υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης, προάγει την ποικιλομορφία και τάσσεται υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων (περιουσιακό και ηθικό δικαίωμα) πνευματικής ιδιοκτησίας. Publishers Settle Long-Running Lawsuit Over Google's Book-Scanning Project(Αγγλικά) The Future of Publishing?(Αγγλικά) Google, Association of American Publishers Settle Book-Scanning Dispute After 7 Years Of Litigation(Αγγλικά) The Association of American Publishers' Electronic Manuscript Project: a status report.(Αγγλικά) The Association of American Publishers endorses Research Works Act(Αγγλικά) Ebook Sales Surpass Hardcover for First Time in U.S.(Αγγλικά) Association of American Publishers Responds to ALA’s Open Letter About E-Book Sales Practices(Αγγλικά) Submission Deadline for Association of American Publisher’s PROSE Awards(Αγγλικά) Ένωση Αμερικανών Εκδοτών(Αγγλικά) Bookjobs.com(Αγγλικά) PSP Glossary(Αγγλικά) Bookstats(Αγγλικά) PubMatch(Αγγλικά) | Η Ένωση Αμερικανών Εκδοτών (αγγ:Association of American Publishers - AAP) είναι μια εμπορική ένωση της Αμερικάνικης εκδοτικής βιομηχανίας, η οποία εκπροσωπεί εκδότες που δραστηριοποιούνται εντός των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και καλύπτουν ποικίλους τύπους περιεχομένου σε ηλεκτρονική, έντυπη και οπτικοακουστική μορφή. Πρόκειται για μια ένωση 300 μελών, η οποία διευθύνεται από το Διοικητικό Συμβούλιο (Board of Directors), που είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση των υποθέσεων της και εργάζεται για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της. Η AAP διαθέτει γραφεία στην Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD_%CE%95%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%84%CF%8E%CE%BD |
Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Α2 εθνικής κατηγορίας γυναικών 2015-2016 | Βάσει προκήρυξης στο Ειδικό Πρωτάθλημα Ανόδου στην Α2 Εθνική Κατηγορία δικαιούνταν να πάρουν μέρος οι Πρωταθλητές για το έτος 2014-15 όλων των Ενώσεων και Τοπικών Επιτροπών της Ομοσπονδίας, πλην εκείνων της Αττικής, της Νότιας Αττικής και της Θεσσαλονίκης που πέρασαν απευθείας στο επίπεδο των εθνικών πρωταθλημάτων. Σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, δεν προηγήθηκαν αναμετρήσεις μεταξύ των Τοπικών Επιτροπών των νησιών του Αιγαίου, αλλά οι αντίστοιχοι Πρωταθλητές αγωνίστηκαν απευθείας στο Ειδικό Πρωτάθλημα.Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή των ομάδων στη διαδικασία ήταν η κατάκτηση Πρωταθλήματος στο οποίο πήραν μέρος τουλάχιστον τέσσερα (4) σωματεία. Οι Πρωταθλητές μοιράστηκαν βάσει γεωγραφικών κριτηρίων σε δύο Ομίλους, έναν για το Βορρά (5 ομάδες) και έναν για το Νότο (10 ομάδες). Σημειώνεται πως τη χρονιά αυτή δεν έλαβε χώρα γυναικείο Πρωτάθλημα από την Ένωση Κυκλάδων. Οι αγώνες του Ομίλου Βορρά διεξήχθησαν από τις 24 έως τις 28 Ιουνίου 2015 στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι αγώνες του Ομίλου Νότου στις ίδιες ημερομηνίες στην Αθήνα. Τον Όμιλο Βορρά συνέθεσαν πέντε ομάδες και συγκεκριμένα οι Πρωταθλητές των Ενώσεων Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας, Θεσσαλίας και Χαλκιδικής. Αυτοί αγωνίστηκαν ο καθένας με όλους σε ένα γύρο (σύστημα πουλ) και η ομάδα με τα καλύτερα αποτελέσματα - η Νίκη Βόλου από τη Θεσσαλία - κέρδισε την άνοδο. Το πρόγραμμα και τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής: Τον Όμιλο Νότου συνέθεσαν δέκα ομάδες και συγκεκριμένα οι Πρωταθλητές των Ενώσεων Αχαΐας & Ηλείας, Χίου, Σάμου, Λέσβου, Δωδεκανήσου, Ανατολικής Στερεάς & Εύβοιας, Αργολίδας & Κορινθίας, Βορειοδυτικής Ελλάδας, Κρήτης και Κεντρικής & Νότιας Πελοποννήσου. Αυτοί χωρίστηκαν σε δύο Ομίλους και αγωνίστηκαν ο καθένας με όλους σε ένα γύρο (σύστημα πουλ). Οι πρωτοπόροι των δύο Ομίλων κέρδισαν την άνοδο στην Α2 Εθνική, ενώ διεξήχθη και αγώνας κατάταξης μεταξύ των δεύτερων προκειμένου να καθοριστεί σειρά προτεραιότητας ανόδου για κάλυψη κενών θέσεων που τυχόν θα προέκυπταν μες το καλοκαίρι. Το πρόγραμμα και τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής: Βάσει της προκήρυξης της διοργάνωσης, στη διεκδίκηση του Πρωταθλήματος της Α2 Εθνικής Κατηγορίας μπήκαν 24 σύλλογοι καλαθοσφαίρισης, οι οποίοι μοιράστηκαν βάσει γεωγραφικών κριτηρίων σε δύο ομίλους των 12 συλλόγων.Την προηγούμενη άνοιξη είχαν υποβιβαστεί από την Α1 Εθνική Κατηγορία οι σύλλογοι Α.Σ. Ολυμπιακός Βόλου 1937 και Παναθλητικός Α.Ε. Συκεών οι οποίες ενσωματώθηκαν στον Όμιλο Βορρά της Α2 Εθνικής.Από τα τοπικά πρωταθλήματα των Ενώσεων και Τοπικών Επιτροπών της Ελληνικής Ομοσπονδίας ανά την επικράτεια ανήλθαν: Αυτόματα οι σύλλογοι Αγία Παρασκευή, Φάρος Κερατσινίου και Όλυμπος Ελευθερίου Κορδελιού ως Πρωταθλητές των Ενώσεων Αττικής, Νότιας Αττικής και Θεσσαλονίκης αντίστοιχα. Μέσω ειδικού Πρωταθλήματος Ανόδου οι σύλλογοι Γ.Σ. Νίκη Βόλου (Βορράς), Έσπερος Α.Ο.Π.Α. (Νότος) και Ο.Α. Χανίων (Νότος) ως Πρωταθλητές των Ενώσεων Θεσσαλίας, Αχαΐας-Ηλείας και Κρήτης αντίστοιχα.Το καλοκαίρι του 2015 ανακοινώθηκε επίσης από την Ομοσπονδία η εθελοντική αποχώρηση από την Α1 Εθνική της Αναγέννησης Νέου Ρυσίου, η οποία, αν και αγωνιστικά πραγματοποίησε τη σημαντικότερη πορεία της ιστορίας της (τετράδα στο Πρωτάθλημα, φιναλίστ στο Κύπελλο), υπέφερε από σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο διακοπής της λειτουργίας της. Η Αναγέννηση εντάχθηκε στο δυναμικό του Ομίλου Βορρά της Α2 Εθνικής. Καθώς ο Όλυμπος Ελευθερίου Κορδελιού εν τέλει παρέμεινε εθελοντικά στο Τοπικό Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης, ο αριθμός των ομάδων του Ομίλου έμεινε σταθερός στις 12.Τη θέση της Αναγέννησης στο κορυφαίο Πρωτάθλημα αναμενόταν να καλύψει η πρώτη επιλαχούσα για άνοδο ομάδα, που ήταν οι Τιτάνες Δράμας από τον Όμιλο Βορρά. Ωστόσο, οι τελευταίοι δεν αποδέχθηκαν για οικονομικούς λόγους την πρόταση της Ομοσπονδίας. Έτσι το κενό κάλυψε τελικά ο Άρης Πετρούπολης από τον Όμιλο Νότου, επιλέγοντας να αγωνιστεί μόνο με ελληνίδες παίκτριες. Τη θέση του Άρη δεν κάλυψε καμία ομάδα, με αποτέλεσμα ο Όμιλος Νότου τη χρονιά αυτή να διεξαχθεί με τη συμμετοχή 11 σωματείων, ένα εκ των οποίων κάθε εβδομάδα είχε ρεπό. Τέλος, η ομάδα του Παναθλητικού Συκεών και το αντίστοιχο τμήμα του Πειραματικού ανακοίνωσαν τον Αύγουστο του 2015 την συνένωσή τους με απορρόφηση του δεύτερου σωματείου από το πρώτο. Η νέα ομάδα που προέκυψε φέρει τη σύνθετη ονομασία «Παναθλητικός Συκεών-Πειραματικό».Βάσει των κανονισμών της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης οι σύλλογοι που συνέθεσαν τελικά το δυναμικό της Α2 Εθνικής, και που παρουσιάζονται παρακάτω, συμμετείχαν επίσης στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος αλλά όχι σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι ομάδες που συνέθεσαν το δυναμικό της Α2 Εθνικής Κατηγορίας για την περίοδο 2015-16 ήταν με αλφαβητική σειρά οι ακόλουθες: Σημειώσεις Η Κανονική Περίοδος του Πρωταθλήματος του Ομίλου Βορρά, η οποία αποτέλεσε και τη μοναδική φάση διεξαγωγής του εφόσον δεν προβλέπονταν Play-offs ή Play-outs, έλαβε χώρα από τις 11 Οκτωβρίου 2015 μέχρι τις 10 Απριλίου 2016. Τα σωματεία που συμμετείχαν αναμετρήθηκαν μεταξύ τους δύο φορές. Η οριστική κλήρωση για την κατάρτιση του προγράμματος του Ομίλου Βορρά πραγματοποιήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2015 στην Αθήνα. Το πρόγραμμα και τα αποτελέσματα των αναμετρήσεων ήταν τα ακόλουθα: Μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου, στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα του Ομίλου Βορρά βρέθηκε ο Άρης Θεσσαλονίκης. Η ομάδα, που στη διάρκεια της περιόδου υπέστη μόνο μία ήττα, κέρδισε ως Πρωταθλήτρια το εισιτήριο ανόδου στην Α2 Εθνική Κατηγορία, ενώ αποτελεί το δεύτερο τρόπαιο στην κατηγορία αυτή για τις «κιτρινόμαυρες». Το σωματείο Παναθλητικος Συκεών-Πειραματικό που κατέλαβε τη δεύτερη θέση προβιβάστηκε επίσης απευθείας, καθώς την επόμενη χρονιά η κορυφαία κατηγορία θα φιλοξενήσει δύο ομάδες περισσότερες. Οι σύλλογοι που κατέλαβαν την 3η και 4η θέση, Ολυμπιακός Βόλου και Ολύμπια Λάρισας αντίστοιχα, ενεπλάκησαν σε έναν επιπλέον αγώνα μπαράζ με τις ομάδες που κατέλαβαν τις ίδιες θέσεις στον Όμιλο Νότου, προκειμένου να σχηματιστεί σαφής σειρά προτεραιότητας για άνοδο στην Α1 Εθνική εφόσον προέκτυπτε ανάγκη. Καμία ομάδα δεν ακολούθησε το δρόμο του υποβιβασμού στα τοπικά Πρωταθλήματα βάσει αγωνιστικών κριτηρίων. Η Κανονική Περίοδος του Πρωταθλήματος του Ομίλου Νότου, η οποία αποτέλεσε και τη μοναδική φάση διεξαγωγής του εφόσον δεν προβλέπονταν Play-offs ή Play-outs, έλαβε χώρα από τις 11 Οκτωβρίου 2015 μέχρι τις 12 Απριλίου 2016. Τα σωματεία που συμμετείχαν αναμετρήθηκαν μεταξύ τους δύο φορές. Η κλήρωση για την κατάρτιση του προγράμματος του Ομίλου Νότου πραγματοποιήθηκε στις 18 Αυγούστου 2015 στην Αθήνα. Το πρόγραμμα και τα αποτελέσματα των αναμετρήσεων ήταν τα ακόλουθα: Μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου, στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα του Ομίλου Βορρά βρέθηκε η Δάφνη Αγίου Δημητρίου. Η ομάδα, που στη διάρκεια της περιόδου υπέστη μόνο μία ήττα, κέρδισε ως Πρωταθλήτρια το εισιτήριο ανόδου στην Α2 Εθνική Κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο Πανιώνιος που κατέλαβε τη δεύτερη θέση προβιβάστηκε επίσης απευθείας, καθώς την επόμενη χρονιά η κορυφαία κατηγορία θα φιλοξενήσει δύο ομάδες περισσότερες. Οι σύλλογοι που κατέλαβαν την 3η και 4η θέση, Σπόρτιγκ και Φάρος Κερατσινίου αντίστοιχα, ενεπλάκησαν σε έναν επιπλέον αγώνα μπαράζ με τις ομάδες που κατέλαβαν τις ίδιες θέσεις στον Όμιλο Βορρά, προκειμένου να σχηματιστεί σαφής σειρά προτεραιότητας για άνοδο στην Α1 Εθνική εφόσον προέκτυπτε ανάγκη. Στα τοπικά Πρωταθλήματα υποβιβάστηκαν οι σύλλογοι Έσπερος, Χανιά και Άρις Καλαμάτας. Μετά την ολοκλήρωση της Κανονικής Περιόδου, προβιβάστηκαν απευθείας στην Α1 Εθνική Κατηγορία τέσσερις ομάδες, εκείνες που κατέλαβαν την πρώτη και δεύτερη θέση σε καθέναν από τους Ομίλους. Στην περίπτωση που για τον οποιοδήποτε λόγω προέκυπταν επιπλέον κενές θέσεις στην κορυφαία κατηγορία, κρίθηκε απαραίτητο να προκαθοριστεί μια σειρά προτεραιότητας για άνοδο μέσω διαδικασίας μπαράζ. Συγκεκριμένα, οι ομάδες που κατέλαβαν την τρίτη και τέταρτη θέση σε κάθε Όμιλο διασταυρώθηκαν μεταξύ τους για έναν επιπλέον αγώνα σε ουδέτερη έδρα.Ειδικότερα, ο Ολυμπιακός Βόλου αναμετρήθηκε με το Σπόρτιγκ στο Κλειστό Γυμναστήριο της Αταλάντης όπου και γνώρισε την ήττα με σκορ 64-39. Συνεπώς η ομάδα της Αττικής έγινε η πρώτη επιλαχούσα για άνοδο. Αγώνας κατάταξης έπρεπε βάσει προκήρυξης να διεξαχθεί και μεταξύ των ομάδων Ολύμπια Λάρισας και Φάρος Κερατσινίου. Εντούτοις, η Ολύμπια αποσύρθηκε οικειοθελώς παραχωρώντας άνευ αγώνος την προτεραιότητα στο Φάρο. Μετά την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου, των μπαράζ και των θερινών ανακατατάξεων (βλ. ενότητα «Σημειώσεις»), η εικόνα της τελικής κατάταξης διαμορφώθηκε ως ακολούθως: Η κλήρωση του Ομίλου Βορρά έλαβε χώρα αρχικά στις 19 Αυγούστου του 2015 στη Θεσσαλονίκη. Μετά την αποχώρηση από το Πρωτάθλημα του σωματείου Α.Σ. Όλυμπος Ελευθερίου-Κορδελιού, ο αριθμός των ομάδων μειώθηκε από 13 σε 12 με αποτέλεσμα να αποφασιστεί επανάληψη της κλήρωσης την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015 στην Αθήνα. Στα πλαίσια της 3ης Αγωνιστικής η Αναγέννηση Νέου Ρυσίου μηδενίστηκε, καθώς δεν είχε εξασφαλίσει την παρουσία ιατρού στο γήπεδο. Στα πλαίσια της 19ης Αγωνιστικής ο Άρις Καλαμάτας μηδενίστηκε, εφόσον δεν μετέβη στα Χανιά για να αγωνιστεί με την τοπική ομάδα. Την 22η και τελευταία Αγωνιστική τα υποβιβασμένα Χανιά δεν ταξίδεψαν για λόγους οικονομίας στην Πάτρα με αποτέλεσμα ο αγώνας μεταξύ αυτών και του Έσπερου να κατακυρωθεί υπέρ του δεύτερου με σκορ 20-0. Τον άτυπο τίτλο του Πρωταθλητή Χειμώνα έλαβαν οι σύλλογοι που κατέκτησαν εν τέλει και το Πρωτάθλημα, δηλαδή ο Άρης Θεσσαλονίκης και η Δάφνη Αγίου Δημητρίου. Στις αρχές Ιουνίου 2016 ο Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου ανακοίνωσε την πρόθεσή του να λάβε μέρος στο Πρωτάθλημα της Ε.Σ.ΚΑ. Νότιας Αττικής το επόμενο φθινόπωρο, παρόλο που δεν υποβιβάστηκε αγωνιστικά. Τη θέση του αναπλήρωσαν οι Κυρίαρχοι Παλαιάς Κοκκινιάς. Το Σεπτέμβριο του 2016 ανακοινώθηκε η εθελοντική αποχώρηση της Νίκης Βόλου από το Βόρειο Όμιλο για οικονομικούς λόγους. Την κενή θέση κάλυψε τελικά ο Πιερικός Αρχέλαος. Το καλοκαίρι του 2016, παρόλο που η ενεργή για τέσσερις δεκαετίες ομάδα του Α.Ο. Σερρών δεν παρουσίαζε αγωνιστική κρίση, ανακοινώθηκε η διάλυσή της και κατ' επέκταση η απόσυρσή της τόσο από την Α2 Εθνική όσο και από το τοπικό Πρωτάθλημα. Η απόφαση αυτή προήλθε από την απροθυμία της διοίκησης να στηρίξει περαιτέρω οικονομικά το γυναικείο τμήμα, αλλά και από την απουσία εθελοντών να αναλάβουν τα ηνία. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις συγχώνευσης της ομάδας με τον Πανσερραϊκό που τελικά δεν τελεσφόρησαν. Τελικά, τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου ο Πρόεδρος της ομάδας, Κώστας Τζιαμπάζης, ανακοίνωσε πως η ομάδα θα συμμετείχε κανονικά στο Πρωτάθλημα της επόμενης περιόδου. «Βαθμολογίες & Προγράμματα Πρωταθλημάτων 2015-2016» Αρχειοθετήθηκε 2017-03-23 στο Wayback Machine., πληροφορίες στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. «Ειδική Προκήρυξη Πρωταθλήματος Α2 Εθνικής Κατηγορίας Γυναικών 2015-2016», έγγραφο στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. (pdf) «Προκήρυξη Ειδικού Πρωταθλήματος Ανόδου στην Α2 Εθνική Κατηγορία Γυναικών 2015», έγγραφο στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. (pdf) | Το Πρωτάθλημα Α2 Εθνικής Κατηγορίας Γυναικών της περιόδου 2015-16 αποτέλεσε τη 19η διοργάνωση από τη δημιουργία της Α2 Εθνικής Κατηγορίας. Διοργανώτρια αρχή ήταν η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και οι ομάδες που διαγωνίστηκαν σε αυτό είχαν τη νομική μορφή ερασιτεχνικών σωματείων. Στη διοργάνωση έλαβαν μέρος 23 σύλλογοι, οι οποίοι μοιράστηκαν για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους σε δύο Ομίλους με γεωγραφικά κριτήρια. Στον Όμιλο Βορρά τον τίτλο του Πρωταθλητή κατέκτησε ο Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης, το δεύτερο τρόπαιο της Κατηγορίας αυτής που έχει να επιδείξει ο σύλλογος. Στον Όμιλο Νότου την κορυφή του τελικού βαθμολογικού πίνακα κατέλαβε για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Α.Ο. Δάφνη Αγίου Δημητρίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%912_%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_2015-2016 |
Σκεπάρι Τρικάλων | Η επίσημη ονομασία του οικισμού είναι το Σκεπάριον. Το χωριό αναφέρεται σε διάφορες πηγές ως Σκεπάρι, Σκεπάρνι ή Σκιπάρι. Το όνομα του χωριού φαίνεται ότι είναι ελληνικής ετυμολογίας σχετιζόμενο με το γνωστό εργαλείο, το σκεπάρνι. Το Σκεπάρι βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Τρικάλων, κοντά στα σύνορα της Θεσσαλίας με τη Μακεδονία. Είναι χωριό ορεινό, κτισμένο σε υψόμετρο 560 μέτρων. Ολόκληρη η έκταση της Τοπικής Κοινότητας Σκεπαρίου καταλαμβάνει 20,675 τετραγωνικά χιλιόμετρα στο βορειοδυτικό τμήμα των Αντιχασίων Ορέων. Νοτιοανατολικά του χωριού δεσπόζει η κορυφή Καρδαρόπετρα με υψόμετρο 938 μέτρων. Βόρεια και σε μικρή απόσταση από το χωριό ρέει ο ποταμός Ίωνας ή Μουργκάνης, παραπόταμος του Πηνειού.Το χωριό εντοπίζεται βόρεια της Καλαμπάκας και του συμπλέγματος των Μετεώρων. Γειτονικά χωριά είναι στα νοτιοανατολικά η Βλαχάβα, στα δυτικά ο Γάβρος και στα βόρεια η Ασπροκκλησιά και η Αχλαδέα. Η πρώτη γνωστή γραπτή αναφορά στο χωριό Σκεπάρι ανάγεται στην Τουρκοκρατία και προέρχεται από χειρόγραφο της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων των ετών 1613-14. Μια επιπλέον αναφορά σε χειρόγραφο της μονής Δουσίκου της περιόδου 1530-1692, δεν είναι επακριβώς χρονολογημένη. Εντούτοις, το Σκεπάρι δεν αναφέρεται στην τουρκική απογραφή του 1454-55 ούτε σε χειρόγραφο της Μονής Μεγάλου Μετεώρου όπου καταγράφονται τα ονόματα 223 άλλων θεσσαλικών οικισμών στα 1592-93. Μεταγενέστερες μνείες του χωριού ανευρίσκονται σε άλλα χειρόγραφα της Μονής Βαρλαάμ των ετών 1754-1765.Στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή του Σκεπαρίου υπαγόταν στο Σαντζάκι των Τρικάλων. Το Σκεπάρι, όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της Θεσσαλίας, ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος το 1881 με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.Το 1883 ο οικισμός εντάχθηκε με το όνομα Σκιπάρι στο νεοσυσταθέντα Δήμο Αιγινίου που είχε έδρα την Καλαμπάκα. Το 1912 δημιουργήθηκε η Κοινότητα Σκεπαρνίου που περιελάμβανε τον ομώνυμο οικισμό ως έδρα καθώς και τους οικισμούς Μοναστήρι Βουτουμά (Βιτουμά) και Μετόχι Βουτουμά. Οι τελευταίοι οικισμοί το 1919 αποσπάστηκαν από την Κοινότητα Σκεπαρνίου και εντάχθηκαν στην Κοινότητα Καλαμπάκας.Στα αποτελέσματα της απογραφής της 16ης Οκτωβρίου 1940, ο οικισμός αναφέρεται πλέον ως Σκεπάριον και η κοινότητα ως Κοινότητα Σκεπαρίου. Στο πλαίσιο της γερμανικής κατοχής, το Σκεπάρι πυρπολήθηκε από τους Ναζί και καταστράφηκε ολοκληρωτικά τον Ιούλιο του 1944. Το 1994 η Κοινότητα Σκεπαρίου συνενώθηκε με τις γειτονικές κοινότητες Αγιοφύλλου, Ασπροκκλησιάς, Αχλαδέας και Γάβρου για να σχηματίσουν το Δήμο Χασίων με έδρα τη θέση Χάνι της πρώην Κοινότητας Αγιοφύλλου.Το 2010, με το πρόγραμμα Καλλικράτης, δημιουργήθηκε η Τοπική Κοινότητα Σκεπαρίου που ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Χασίων του Δήμου Μετεώρων. Η πρώτη μνεία στον πληθυσμό του χωριού γίνεται σε χειρόγραφο της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων του έτους 1754: τη χρονιά εκείνη φαίνεται πως στο Σκεπάρι κατοικούσαν 16 οικογένειες με τα ονόματα των οικογενειαρχών τους να είναι όλα ελληνικά. Το 1758 οι οικογένειες που κατοικούσαν στο Σκεπάρι μειώθηκαν σε 13 και το 1765 σε 10.Μετά την απελευθέρωση, ο πληθυσμός του χωριού στις απογραφές του ελληνικού κράτους συνοψίζεται στον παρακάτω πίνακα: Το Σκεπάρι περιβάλλεται από δάση βελανιδιάς. Ολόκληρη η έκταση της Τοπικής Κοινότητας Σκεπαρίου περιλαμβάνεται στη Ζώνη Ειδικής Προστασίας "Αντιχάσια Όρη και Μετέωρα" που χαρακτηρίζεται από βλάστηση υπομεσογειακού χαρακτήρα. Κυρίαρχο δασικό είδος στη Ζώνη αποτελεί η βελανιδιά Quercus frainetto ενώ συχνά απαντώνται και τα είδη Quercus cerris και Quercus pubescens. Ο βιότοπος αυτός είναι ιδιαίτερα σημαντικός κι από άποψη ορνιθοπανίδας με την περιοχή να φιλοξενεί μία από τις ελάχιστες αποικίες του Ασπροπάρη (Neophron percnopterus) στην Ελλάδα. | Το Σκεπάρι (επίσημα Σκεπάριον) είναι χωριό του νομού Τρικάλων υπαγόμενο διοικητικά στον Δήμο Μετεώρων. Είναι κτισμένο στις βορειοδυτικές υπώρειες των Αντιχασίων σε υψόμετρο 560 μέτρων. Ιστορικά, η πρώτη χρονολογημένη γραπτή αναφορά στο Σκεπάρι ανάγεται στα 1613-14. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο μόνιμος πληθυσμός του οικισμού ανέρχεται σε 160 κατοίκους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%B5%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD |
Τείχιο Φωκίδας | Το Τείχιο βρίσκεται στα NΔ. του Νομού Φωκίδoς, ΒΔ. του Ευπαλίου και Δ. της μονής Παναγίας Βαρνάκοβας. Είναι κτισμένο στις ανατολικές πλαγιές της κορυφής Τούρλα (704 μ.) και στις βόρειες της κορυφής Βίγλα («Καστρί» 1.090 μ.) και απέχει 25 χλμ. από τη Ναύπακτο και 79 χλμ. από την Άμφισσα. Οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι συνταξιούχοι και ασχολούνται συμπληρωματικά με τα αγροτικά, ενώ πολλοί λιγότεροι είναι καθεαυτού κτηνοτρόφοι. Τους καλοκαιρινούς μήνες ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ. Το Τείχιο βρίσκεται στην τοποθεσία της αρχαίας πόλης Τείχιον που την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης, κυριεύθηκε από τον Αθηναίο στρατηγό Δημοσθένη. Μαζί με την Ποτειδάνια (σημερινή ονομασία Κάμπος) και το Κροκύλειο (ίσως στο σημερινό χωριό Φιλοθέη), την εποχή αυτή υπήρξαν πόλεις της Αιτωλίας, αλλά επειδή βρίσκονταν πολύ κοντά στα σύνορα με τη δυτική Λοκρίδα, πιθανόν παλαιότερα να ήταν Λοκρικές. Ονομασία Το χωριό παλιότερα είχε το όνομα Λυκοχώρι και αυτό προήλθε, σύμφωνα με μια άποψη, από τους λύκους που αφθονούσαν στην περιοχή ή σύμφωνα με άλλη άποψη από το όνομα κάποιου στρατηγού Λυκ που είχε καταλάβει το αρχαίο Τείχιο. Μετονομάστηκε σε «Τείχιον», σε αναφορά της αρχαίας ομώνυμης πόλης της Φωκίδας, το 1929 με το ΦΕΚ :40/1929 Απογραφές πληθυσμού Στο κέντρο του χωριού υπάρχει το παλιό Δημοτικό Σχολείο όπου στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο Τειχίου που ιδρύθηκε το 1995. Το κτίσμα από το 1996 έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο γιατί «... με τον περιβάλλοντα χώρο του στα όρια της ιδιοκτησίας, αποτελεί δείγμα σχολικού κτιρίου, συνδεδεμένο άμεσα με τις μνήμες των κατοίκων της περιοχής». Εκεί επίσης, βρίσκεται το αρχοντικό του οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821 K. Παπαποστόλου κτισμένο το 1824 από τεχνίτες της Κωνσταντινούπολης το οποίο αναπαλαιώθηκε το 1997 και χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο κτίριο αλλά και ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου κτισμένος από πέτρα το 1898. Τα μονοπάτια της περιοχής γύρω από το Τείχιο είναι χαρακτηριστικά και ιδιαίτερης αισθητικής αξίας, γι΄ αυτό από το 2014 και μετά, διοργανώνεται κάθε χρονιά ο αγώνας ορεινού τρεξίματος TihioRace με τη συμμετοχή εκατοντάδων δρομέων και σημαντικών αθλητών δρόμου. [96] [96.1] αὐλισάμενος δὲ τῷ στρατῷ ἐν τοῦ Διὸς τοῦ Νεμείου τῷ ἱερῷ, ἐν ᾧ Ἡσίοδος ὁ ποιητὴς λέγεται ὑπὸ τῶν ταύτῃ ἀποθανεῖν, χρησθὲν αὐτῷ ἐν Νεμέᾳ τοῦτο παθεῖν, ἅμα τῇ ἕῳ ἄρας ἐπορεύετο ἐς τὴν Αἰτωλίαν. [96.2] καὶ αἱρεῖ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ Ποτιδανίαν καὶ τῇ δευτέρᾳ Κροκύλειον καὶ τῇ τρίτῃ Τείχιον, ἔμενέ τε αὐτοῦ καὶ τὴν λείαν ἐς Εὐπάλιον τῆς Λοκρίδος ἀπέπεμψεν· τὴν γὰρ γνώμην εἶχε τὰ ἄλλα καταστρεψάμενος οὕτως ἐπὶ Ὀφιονέας, εἰ μὴ βούλοιντο ξυγχωρεῖν, ἐς Ναύπακτον ἐπαναχωρήσας στρατεῦσαι ὕστερον. Διοικητικές μεταβολές από την Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε.) Η ιστοσελίδα http://www.tihio.gr Αγώνας ορεινού τρεξίματος TihioRace από το https://web.archive.org/web/20170907195415/http://www.amfissaface.gr/ | Το Τείχιο είναι ορεινό χωριό του δήμου Δωρίδος σε υψόμετρο 580 μέτρων και έχει πληθυσμό 159 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Μαζί με τη μονή Παναγίας Βαρνάκοβας και τις 16 μοναχούς της, συναποτελούν την Τοπική Κοινότητα Τειχίου της Δημοτικής Ενότητας Ευπαλίου, συνολικού πληθυσμού 175 κατοίκων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B9%CE%BF_%CE%A6%CF%89%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82 |
Δισκογραφία του Lil Jon | Da Bottom Vol. 1 (Με τον DJ Ideal) Gangsta Grillz 9 (Με τον DJ Drama) I Am American (Με τον Pastor Troy) The BME Mixtape (Με τον DJ Ideal) A. Το "Real Nigga Roll Call" του Ηνωμένου Βασιλείου γράφτηκε στα chart ως "Roll Call" μαζί με το "What U Gon' Do" και το "Lovers & Friends" μαζί με το "Get Low" ως δύο ξεχωριστά διπλά σινγκλ. a. ^ Έφτασε μόνο στο Hot R&B/Hip-Hop Singles Sales chart. "It's Your Birthday Bitch" (DJ Felli Fel featuring Lil Jon & Jessie Malakouti) "Slow It Down" (E-40 featuring J. Stalin, Decadez & Lil Jon) "Twisted" (Gorilla Zoe featuring Lil Jon) "You Had Me from Hell No" (John Rich featuring Lil Jon) "Stunt" (OJ da Juiceman featuring Rocko & Lil Jon) "Let's Go" (Travis Barker featuring Yelawolf, Twista, Busta Rhymes & Lil Jon) "Hard White (Up In The Club)" (Yelawolf featuring Lil Jon) "Jizzle" (Young Jeezy featuring Lil Jon) "I Wanna Get Drunk" (DJ Felli Fel featuring Three 6 Mafia, Fatman Scoop & Lil Jon) "In The Air" (DJ Noodles featuring Pitbull, Lil Jon & LMFAO) "Go Ape" (Far East Movement featuring Lil Jon & Colette Carr) "Stunt On Em" (Lil Scrappy featuring Lil Jon) "Rep Yo Side" (Pastor Troy featuring Lil Jon & Bone Crusher) "Watagatapitusberry" (Pitbull featuring Sensato, Black Point, Lil Jon & El Cata) "Ready Go" (Playboy Tre featuring Lil Jon) "Mo Drink" (Pleasure P featuring Lil Jon) "Turbulence" (Steve Aoki και Laidback Luke featuring Lil Jon) "Fall Out" (Travis Porter featuring Lil Jon) "Trill Nigga's" (Trillville featuring Lil Jon) "Throw It Up" (Game featuring Lil Jon) "Do You Remember" (Jay Sean featuring Lil Jon & Sean Paul) "I Dare You" (Kevin Cossom featuring Rick Ross & Lil Jon) "Shots" (LMFAO featuring Lil Jon) "Drought" (Mannie Fresh featuring Rick Ross & Lil Jon) "Patron Tequila" (Paradiso Girls featuring Lil Jon & Eve) "Krazy" (Pitbull featuring Lil Jon) "1800" (Snoop Dogg featuring Lil Jon) "Let Me See the Booty" (The-Dream featuring Lil Jon) "Sit Down" (Unladylike featuring Lil Jon)) "Gangsta Grillz" (DJ Drama featuring Lil Jon) "Get Buck In Here" (DJ Felli Fel featuring Akon, Diddy, Ludacris & Lil Jon) "The Anthem" (Pitbull featuring Lil Jon) "One Mo Gin" (Play-N-Skillz featuring Lil Jon, Krayzie Bone & Bun B) "Let It Fly" (Trick-Trick featuring Lil Jon & Ice Cube) "Rollin" (D.O.E. featuring Lil Jon & Timbaland) "The Anthem" (Pitbull featuring Lil Jon) "That's Right" (Ciara featuring Lil Jon) "Big Problems" (DJ Kay Slay featuring Greg Street, Lil Jon, Lil Scrappy, Lil' Flip & Lil Wyte) "Go To Church" (Ice Cube featuring Snoop Dogg & Lil Jon) "Gangsta Gangsta" (Lil Scrappy featuring Lil Jon) "Who Them Boyz" (Master P featuring C-Murder & Lil Jon) "Bojangles" (Pitbull featuring Ying Yang Twins & Lil Jon) "Turn Ya Out" (Tyrese featuring Lil Jon) "Presidential" (YoungBloodZ featuring Lil Jon) "Dat's How It Goes" (Benzino featuring Lil Jon & Young Hardy) "Girlfight" (Brooke Valentine featuring Big Boi & Lil Jon) "Okay" (Nivea featuring Lil Jon & YoungBloodZ) "Drama" (DJ Kay Slay featuring Lil Jon, David Banner, Bun B & Baby D) "Lean Back" (Remix) (Fat Joe featuring Lil Jon, Eminem & Base) "Head Bussa" (Lil Scrappy featuring Lil Jon) "F.I.L.A." (Lil Scrappy featuring Lil Jon) "Act a Fool" (Master P featuring Lil Jon) "Real Gangstaz" (Mobb Deep featuring Lil Jon) "U Don't Want Dat" (Petey Pablo featuring Lil Jon) "305 Anthem" (Pitbull featuring Lil Jon) "Culo" (Pitbull featuring Lil Jon) "Toma" (Pitbull featuring Lil Jon) "That's Nasty" (Pitbull featuring Lil Jon & Fat Joe) "Culo (Miami Mix)" (Pitbull featuring Lil Jon & Mr. Vegas) "Stand Up" (T.I. featuring Lil Jon, Trick Daddy & Lil Wayne) "Let's Go" (Trick Daddy featuring Twista & Lil Jon) "Neva Eva" (Trillville featuring Lil Jon & Lil Scrappy) "The Hood" (Trillville featuring Lil Jon) "Yeah!" (Usher featuring Lil Jon & Ludacris) "It's Me (Lane to Lane)" (Bone Crusher featuring Lil Jon & Chyna Whyte) "Quick To Back Down" (Bravehearts featuring Nas & Lil Jon) "Anybody Can Get It" (E-40 featuring Lil Jon, Bone Crusher & David Banner) "Come Get Some" (TLC featuring Lil Jon & Sean P) "Shake That Monkey" (Too Short featuring Lil Jon) "Grey Goose" (Ying Yang Twins featuring Lil Jon) "Salt Shaker" (Ying Yang Twins featuring Lil Jon) "Dirty South Soldiers" (Yo Gotti featuring Lil Jon) "Damn" (YoungBloodZ featuring Lil Jon) "Rep Yo' City" (E-40 featuring Petey Pablo, Bun B, 8Ball & Lil Jon) "2 Nite" (Rasheeda featuring Lil Jon) "Quit Hatin’ Pt. 1" (Too Short featuring Twista, V-White & Lil Jon) "Quit Hatin’ Pt. 2" (Too Short featuring Pimp C & Lil Jon) "ATL Eternally" (Ying Yang Twins featuring Lil Jon & Pastor Troy) "Not Tonight" (Rasheeda featuring Lil Jon) | Δείτε επίσης: Παραγωγή δισκογραφίας του Lil Jon Η δισκογραφία του Lil Jon, ενός Αμερικανού ράπερ, αποτελείται από πέντε στούντιο άλμπουμ και δεκαπέντε σινγκλ. Ο Lil Jon ήταν ο πρωταρχικός τραγουδιστής για το γκρουπ Lil Jon & the East Side Boyz από το 1997 μέχρι το 2004. Από τότε που η ομάδα διαλύθηκε, ο Lil Jon έχει συνεχίσει να παράγει τη δική του μουσική και τα δικά του κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες. Το 1997, οι Lil Jon & the East Side Boyz έκαναν ντεμπούτο με το Get Crunk, Who U Wit: Da Album. Μετά την κυκλοφορία του We Still Crunk!! το 2000, η ομάδα υπέγραψε στην TVT Records. Υπό την TVT το γκρουπ έβγαλε τρία άλμπουμ: Put Yo Hood Up το 2001, Kings of Crunk το 2002, και Crunk Juice το 2004. Δύο συνεργατικά σινγκλ με τους Ying Yang Twins, το "Get Low" και το "Salt Shaker", έκαναν την πρώτη δεκάδα του Billboard Hot 100 chart των ΗΠΑ το 2003 και το 2004 αντίστοιχα. Οι Lil Jon & the East Side Boyz διαλύθηκαν μετά το Crunk Juice, αλλά ο Lil Jon συνέχισε τη μουσική καριέρα του με πολλά παραγόμενα επιτυχημένα σινγκλ όπως το "Girlfight" από την Brooke Valentine, το "The Anthem" από τον Pitbull, και το "Do You Remember" από τον Jay Sean. Ο Lil Jon ξεκίνησε να ηχογραφεί το σόλο του ντεμπούτο άλμπουμ Crunk Rock το 2006, και το "Snap Yo Fingers" (με τους E-40 και Sean P) ήταν το ντεμπούτο σινγκλ για αυτό το άλμπουμ. Πολλές καθυστερήσεις το οδήγησαν να κυκλοφορήσει το 2010. Το 2011, σε μια συνέντευξη εχει πει ότι σχεδιάζει να κυκλοφορήσει ένα καινούριο άλμπουμ με το όνομα "Party Animal" τον επόμενο χρόνο και έχει φτιάξει ένα τραγούδι με τους LMFAO που λέγεται "Drink". | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_Lil_Jon |
Πάολο Μαλντίνι | Γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 26 Ιουνίου του 1968. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα νέων της Μίλαν κατακτώντας το ιταλικό πρωτάθλημα στην κατηγορία των νέων την περίοδο 1984–85. Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς στις 20 Ιανουαρίου 1985, που αντικατέστησε τον τραυματισμένο Σέρτζιο Μπατιστίνι σε ένα αγώνα ενάντια στην Ουντινέζε στην ηλικία των 16 ετών. Ήταν η μόνη εμφάνιση στο πρωτάθλημα της περιόδου, αλλά ήταν στην αρχική ενδεκάδα από την επόμενη περίοδο.Ο πατέρας του, Τσέζαρε Μαλντίνι έπαιξε στο παρελθόν και για τη Μίλαν και ήταν αρχηγός της και επιτυχημένος προπονητής της εθνικής ομάδας της Ιταλίας U-21 εκείνη την περίοδο. Τα σημαντικά του προσόντα όπως η ψυχραιμία, η ικανότητα χρήσης και των δύο ποδιών του, η πολύ καλή αίσθηση θέσης, η αγωνιστική πειθαρχία και τα γρήγορα αντανακλαστικά του ήταν το διαβατήριο για τη μετέπειτα εξέλιξή του. Πέρασε όλη τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας του στην ομάδα του Μιλάνου, αποχωρώντας από την ενεργό δράση μετά από 25 χρόνια σε ηλικία 41 ετών. Έκανε το ντεμπούτο του στις 20 Ιανουαρίου 1985 σε ηλικία 16 ετών και 208 ημερών περνώντας ως αλλαγή στο ημίχρονο του αγώνα με την Ουντινέζε, στη θέση του Σέρτζιο Μπατιστίνι και από την επομένη χρονιά καθιερώθηκε γρήγορα στην ομάδα στη θέση συνήθως του αριστερού πλάγιου αμυντικού, αν και περιστασιακά αγωνίστηκε και ως κεντρικός αμυντικός. Στις 4 Ιανουαρίου 1987 σκόραρε το πρώτο από τα 29 γκολ του στο πρωτάθλημα στον αγώνα Κόμο - Μίλαν (0–1). Το πρωτάθλημα της περιόδου 1987–88 ήταν το πρώτο από τα πολλά τρόπαια του Μαλντίνι, και το πρώτο από τους επτά τίτλους πρωταθλήματος, που κατέκτησε με την ομάδα. Η ισχυρή αμυντική γραμμή της ομάδας δέχθηκε μόνο 14 τέρματα σε αγώνες πρωταθλήματος, η παρουσία δε των τριών Ολλανδών Μάρκο φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ και Φρανκ Ράικαρτ δημιούργησαν μια από τις καλύτερες ομάδες του όλων των εποχών με την κατάκτηση δύο συνεχόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών (1988–89, 1989–90) και των αντίστοιχων Διηπειρωτικών Κυπέλλων. Ήταν επίσης μέλος των αήττητων πρωταθλητών της Μίλαν στην περίοδο 1991–92, που σημείωσε και ρεκόρ αήττητων αγώνων με 58 (από 26 Μαΐου 1991 έως τις 14 Μαρτίου 1993). Μάλιστα, δέχθηκαν μόλις 23 γκολ σε 196 αγώνες, δηλαδή με έναν μέσο όρο μόνο ένα γκολ ανά 8,5 αγώνες θεωρούμενη έτσι μία από τις καλύτερες αμυντικές γραμμές όλων των εποχών.Εκτός από τη νίκη του τρίτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών με 4–0 επί της Μπαρτσελόνα στον τελικό της Αθήνας, το 1994 συνοδεύτηκε και με τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου, ο Μαλντίνι γνώρισε και ατομική καταξίωση καθώς έγινε ο πρώτος αμυντικός που ήταν υποψήφιος για να κερδίσει το ετήσιο βραβείο καλύτερου παίκτη του κόσμου του περιοδικού World Soccer. Κατά τη διάρκεια του λόγου αποδοχής του, ο Μαλντίνι σημείωσε το «ιδιαίτερο θέμα υπερηφάνειας επειδή οι αμυντικοί λαμβάνουν γενικά τόσο πολλή λιγότερη προσοχή από τα Μ.Μ.Ε. από τους σκόρερς». Την ίδια χρονιά ήταν τρίτος στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας. και δεύτερος το 1995 στο διαγωνισμό για τον Παίκτη της Χρονιάς της FIFA. Η Μίλαν τον επέλεξε ως τον αντικατατάτη του Φράνκο Μπαρέζι στη θέση του αρχηγού της ομάδας. Ως αρχηγός της Μίλαν και της εθνικής Ιταλίας για πολλά χρόνια τον αποκαλούσαν Il Capitano (Ο αρχηγός). Υπήρξε διακαής μεταγραφικός στόχος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά καμία προσπάθεια του αγγλικού συλλόγου δεν είχε επιτυχία.Η ομάδα γνώρισε κάμψη στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αλλά επανήλθε στην κορυφή το 2002–03 με την επικράτηση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ημέρα του τελικού ήταν ακριβώς 40 χρόνια μετά αντίστοιχη επιτυχία τον πατέρα του. Από εκείνο το καλοκαίρι και προκειμένου να παραμείνει στο σύλλογο που αγάπησε από τα παιδικά του χρόνια δεχθηκε μείωση των αποδοχών του κατά 30%. Έπαιξε τον 600ό αγώνα του στο ιταλικό πρωτάθλημα στις 13 Μαΐου 2007 στον αγώνα με την Κατάνια που έληξε 1–1. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005, κατέρριψε το ρεκόρ συμμετοχών στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος του Ντίνο Τζοφ μετά τον 571ο αγώνα πρωταθλήματος, ενάντια στην Τρεβίζο, ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε παίξει το 800ό παιχνίδι του σε όλες τις διοργανώσεις με τη Μίλαν. Στις 16 Φεβρουαρίου 2008, έφθασε τα 1.000 επίσημα παιχνίδια με το σύλλογο και την Ιταλία όταν μπήκε ως αλλαγή σε αγώνα με την Πάρμα.Ο Μαλντίνι έχει 8 συμμετοχές σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο μόνος που έχει περισσότερες είναι ο Φρανσίσκο Χέντο, ο οποίος έχει 9 συμμετοχές. Έχει κατακτήσει το τρόπαιο πέντε φορές, το τελευταίο σε νίκη 2–1 της Μίλαν επί της Λίβερπουλ, το 2007, στον τελικό της Αθήνας στις 23 Μαΐου. Σε μια συνέντευξη του, που προβλήθηκε πριν από τον τελικό του 2007, επισήμανε για τον τελικό της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης του 2005, αγώνα που η Μίλαν έχασε στα πέναλτι 3–2 από τη Λίβερπουλ μετά το 3–0 σκορ του ημίχρονου υπέρ της, ότι αυτή η ήττα οδήγησε στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του, αν και είχε σημειώσει τον ταχύτερο-ποτέ γκολ σε ένα ευρωπαϊκό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μόλις 51 δευτερόλεπτα από την αρχή του αγώνα. Ο αρχηγός της ομάδας δέχτηκε έντονη κριτική από τους φιλάθλους για τη σταδιακή απώλεια του ηθικού της ομάδας κατά τη διάρκεια του τελικού. Στον αγώνα αυτό, έγινε επίσης ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που έχει σκοράρει ποτέ σε αντίστοιχη συνάντηση και ο μεγαλύτερος σε ηλικία αρχηγός. Με 174 αγώνες σε όλες τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις είναι τέταρτος κορυφαίος όλων των εποχών.Με την ομάδα του Μιλάνου έχει 902 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες και έχει σημειώσει 29 γκολ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μαλντίνι κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ 5 φορές (1989, 1990, 1994, 2003, 2007), καθώς και 7 τίτλους Σέριε Α (1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004), ένα Κύπελλο Ιταλίας, ένα Σούπερ Καπ ποδοσφαίρου Ιταλίας, 5 ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Ανακοίνωσε ότι σκόπευε να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν 2007–08. Ωστόσο, μετά τον αποκλεισμό της Μίλαν από το Τσάμπιονς Λιγκ από την Άρσεναλ το Μάρτιο, ο Μαλντίνι δήλωσε ότι ενδεχομένως θα καθυστερήσει την αποχώρησή του για τουλάχιστον ένα ακόμη έτος. Υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του που τον κράτησε στο σύλλογο για την αγωνιστική περίοδο 2008–09. Ο τελευταίος αγώνας στο Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα ήταν στις 24 Μαΐου, 20 χρόνια μετά την κατάκτηση του πρώτου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Καμπ Νόου, σε ένα παιχνίδι που η Μίλαν έχασε 3–2 από την Ρόμα. Η τελευταία εμφάνιση του για τη Μίλαν και το τελευταίο παιχνίδι του στην ενεργό δράση ήταν στις 31 Μαΐου 2009, στην τελευταία αγωνιστική της περιόδου, με τη Φιορεντίνα, όπου η ομάδα του Μιλάνου κέρδισε με 2–0. Με αυτό τον αγώνα έφτασε τις 647 εμφανίσεις σε αγώνες του ιταλικού πρωταθλήματος, επίδοση ρεκόρ που καταρρίφθηκε τον Ιούλιο του 2020 από τον Τζανλουίτζι Μπουφόν. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του δέχθηκε τρεις μόνο κίτρινες κάρτες, ενώ δεν αποβλήθηκε ποτέ. Το 1986, κλήθηκε από τον πατέρα του Τσέζαρε στην ιταλική εθνική ομάδα κάτω των 21 ετών, όπου είχε 12 συμμετοχές και σκόραρε πέντε γκολ σε δύο χρόνια. Έκανε το ντεμπούτο στους Scuadra Azzuri στην ηλικία των 19 στις 31 Μαρτίου 1988, σε ένα φιλικό που έληξε με ισοπαλία 1–1 με τη Γιουγκοσλαβίας και έκανε μία εμφάνιση για την Ιταλία το 1988 στο Ολυμπιακούς Αγώνες. Συμμετείχε στα τέσσερα παιχνίδια της Ιταλίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, και στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, όπου η Ιταλία έχασε από την Αργεντινή στα ημιτελικά στη διαδικασία των πέναλτι, κατακτώντας τελικά την τρίτη θέση στη διοργάνωση.Το πρώτο διεθνές γκολ ήρθε στον 44ο αγώνα του με το εθνόσημο, σε ένα φιλικό που έληξε 2–0 υπέρ της Ιταλίας με το Μεξικό στις 20 Ιανουαρίου 1993. Ήταν αρχηγός της Ιταλίας από το Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994, έφτασε μέχρι τον τελικό χάνοντας από τη Βραζιλία στα πέναλτι. Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης (για δεύτερη φορά), 32 χρόνια μετά τον πατέρα του. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 η Ιταλία αποκλείστηκε στη φάση των "8", καθώς και στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998. Η Ιταλία έφτασε στον τελικό του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, αλλά έχασε από τη Γαλλία στην παράταση με 2–1. Η Ιταλία αποκλείστηκε από τη φάση των "16" στο Παγκόλσμιο Κύπελλο του 2002, και ο Μαλντίνι αποχώρησε από το διεθνή καριέρα, έχοντας τις περισσότερες συμμετοχές με την εθνική Ιταλίας (126) αγωνιζόμενος για 14 χρόνια (1988–2002). Με 23 αγώνες σε τελική φάση Παγκοσμίων Κύπελλων είναι τέταρτος πίσω από τον Αργεντινό Λιονέλ Μέσι (26) και τους Γερμανούς Λόταρ Ματέους (25) και Μίροσλαβ Κλόζε (24). Με 2.217 λεπτά συμμετοχής ήταν ο κορυφαίος όλων μέχρι το 2022. Σκόραρε επτά διεθνή γκολ, όλα σε εντός έδρας παιχνίδια. Πέρασε πάνω από το ήμισυ των 16 ετών του ως διεθνής από την ευθύνη του αρχηγού της ομάδας, φορώντας το περιβραχιόνιο 74 φορές, έναν αριθμό που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της εθνικής Ιταλίας.Τον Φεβρουάριο του 2009, ο προπονητής της Ιταλίας δήλωσε ότι υποστηρίζει έναν τελευταίο αγώνα για τον Μαλντίνι, δηλώνοντας ότι θα του δώσει την ευκαιρία να παίξει για την εθνική για μια τελευταία φορά. Η Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου του πρόσφερε μια θέση στην ενδεκάδα σε ένα φιλικό αγώνα με αντίπαλο τη Βόρεια Ιρλανδία. Ωστόσο, ο Μαλντίνι απέρριψε την προσφορά, λέγοντας ότι ήθελε να συμμετέχει σε ένα επίσημο αγώνα. Πριν από την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ο Μαλντίνι, διευκρίνισε ότι δεν θα ενδιαφερθεί για καριέρα προπονητή. Του προσφέρθηκε μια θέση που θα τον επανένωνε με τον πρώην προπονητή του, τον Κάρλο Αντσελότι, που ήταν στην Τσέλσι, αλλά την απέρριψε. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως η Μίλαν αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα με το νούμερο "3". Θα την επαναφέρει μόνο σε περίπτωση που κάποιος απόγονος του Πάολο αγωνιστεί στην ομάδα.Το 2008 τιμήθηκε από τη FIFA με το Τάγμα Αξίας, την ανώτατη διακρίση του αθλήματος. Το 2013 το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών. Ο Μαλντίνι έχει δύο γιους, τον Κριστιάν (γενν. 1996) και το Ντάνιελ (γενν. 2001), οι οποίοι και οι δύο είχαν γραφτεί στις ακαδημίες της Μίλαν και έπαιξαν στις ομάδες των νέων. Την 1η Φεβρουαρίου 2020 ο Ντάνιελ Μαλντίνι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μίλαν, 67 χρόνια μετά τον παππού του και 35 μετά τον πατέρα του μπαίνοντας ως αλλαγή σε αγώνα με τη Ελλάς Βερόνα. Μίλαν Πρωτάθλημα Ιταλίας (7) : 1987–88, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 1995–96, 1998–99, 2003–04 Κύπελλο Ιταλίας : 2002–03 Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας (5) : 1988, 1992, 1993, 1994, 2004 Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ (5) : 1988–89, 1989–90, 1993–94, 2002–03, 2006–07 Σούπερ Κύπελλο UEFA (4) : 1989, 1990, 1994, 2003 Διηπειρωτικό Κύπελλο (2) : 1989, 1990 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων : 2007Ιταλία Δεύτερη Θέση Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1994 Τρίτη Θέση 1990 Δεύτερη Θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (EURO) : 2000 Δεύτερη Θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U -21 (EURO) : 1986 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα - Καλύτερη Ομάδα (3) : 1988, 1996, 2000 Καλύτερη Ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου (2) : 1990, 1994 Χρυσή Μπάλα Τρίτη θέση : 1994, 2003 World Soccer περιοδικό : ποδοσφαιριστής της χρονιάς : 1994 Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς της El Pais : 1994 Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς της UNICEF : 1993–94 Ομάδα ESM της Χρονιάς (4) : 1994–95, 1995–96, 1999–00, 2002–03 Καλύτερος παίκτης της χρονιάς της FIFA : Silver Award 1995 FIFA XI : 2002 Ομάδα της Χρονιάς της UEFA (2) : 2003, 2005 Βραβείο Προέδρου UEFA : 2003 FIFA 100 Δημοσκόπηση UEFA Golden Jubilee : # 10 FIFA FIFPro World XI : 2005 UEFA καλύτερος αμυντικός συλλόγου : 2007 Βραβείο επιτευγμάτων Τσάμπιονς Λιγκ : 2009 Marca Leyenda : 2009 Sports Illustrated Ομάδα της δεκαετίας : 2009 Παγκόσμια ομάδα ESPN της δεκαετίας : 2009 World Soccer περιοδικό : Οι καλύτεροι XI όλων των εποχών (2013) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : Καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών France Football : Ballon d'or Dream Team (2020) IFFHS Παγκόσμια Ομάδα - Όνειρο Όλων των Εποχών : 2021 Golden Foot legends award : 2021 Αίθουσα φήμης ΑΚ Μίλαν Ιταλικό Ποδόσφαιρο Hall of Fame : 2012 Walk of Fame του ιταλικού αθλητισμού : 2018 Τάγμα Αξίας της FIFA (Ordre du mérite de la FIFA) : 2008 Ιππότης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (Cavaliere OMRI) : 1991 Αξιωματούχος του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (Ufficiale OMRI) : 2000 Πάολο Μαλντίνι: Ο αρχηγός, το πεπρωμένο & μερικά διδάγματα Ωδή στον Πάολο Μαλντίνι | Ο Πάολο Τσέζαρε Μαλντίνι (Paolo Cesare Maldini, γεννήθηκε 26 Ιουνίου 1968) είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής. Αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του αθλήματος. Το 2021 η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) τον συμπεριέλαβε στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών στη θέση του αριστερού πλάγιου αμυντικού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BF%CE%BB%CE%BF_%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B9 |
Σημαία της Κύπρου | Πριν εισαχθεί η σημαία της Κύπρου, στο νησί χρησιμοποιούνταν οι σημαίες της Ελλάδας. Η σύγχρονη σημαία δημιουργήθηκε έπειτα από διαγωνισμό, το 1960. Με βάση το Σύνταγμα, στη σημαία δεν πρέπει να υπάρχει το γαλάζιο και το κόκκινο χρώμα, τα οποία είναι τα χρώματα των σημαιών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Για τον ίδιο λόγο, για να εξασφαλιστεί η «ουδετερότητα», έπρεπε να μην περιληφθεί στη σημαία ο ισόκερος σταυρός, σύμβολο αρχαιοελληνικό, και η ημισέληνος με το αστέρι, σύνθετο σύμβολο της Τουρκίας. Το σχέδιο που κέρδισε στο διαγωνισμό ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι και επιλέχθηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο Γ΄ και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ (Fazil Küçük). Με βάση το Σύνταγμα της Κύπρου, η σημαία θα πρέπει να υψώνεται από κρατικούς οργανισμούς, δημόσια ιδρύματα και από τους πολίτες της χώρας. Τα κρατικά ιδρύματα, οι δημόσιες υπηρεσίες και οι οργανισμοί μπορούν να υψώνουν τη σημαία της Κύπρου. Οι ιδιώτες δύνανται να υψώνουν τη σημαία της Κύπρου. Εκδοχές της σημαίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, από την καθιέρωσή της το 1960 έως και σήμερα. Με βάση το σχέδιο του Κόφι Ανάν, το οποίο και απορρίφθηκε για την επίλυση του Κυπριακού, μια νέα κρατική σημαία θα είχε υιοθετηθεί από τη συνομοσπονδία. Σε αντίθεση με τη σημερινή επίσημη σημαία, σε αυτήν τη σημαία υπάρχουν τόσο τα χρώματα των σημαιών της Ελλάδας (μπλε) όσο και της Τουρκίας (κόκκινο), όπως επίσης και μια μεσαία ευρύτερη λωρίδα στο χρώμα του χαλκού της Κύπρου. Υπό προϋποθέσεις, μπορούν να αναρτηθούν οι σημαίες της Ελλάδας και της Τουρκίας εντός της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, σύμφωνα με το σύνταγμα. Στη νήσο φέρονταν η σημαία του Βασιλείου της Κύπρου κατά το 15ο αιώνα. Η βρετανική αποικιακή σημαία χρησιμοποιήθηκε το διάστημα 1881–1922 και 1922–1960. Ιστοσελίδα της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Σημαίες της Κύπρου | Η σημαία της Κύπρου καθιερώθηκε το 1960 με την ανεξαρτησία της νήσου Κύπρου από τους Βρετανούς. Προέκυψε από διεθνή διαγωνισμό. Προϋποθέσεις ήταν στη σημαία να μην εικονίζεται σταυρός ή ημισέληνος, και να μην περιέχονται το μπλε και το κόκκινο χρώμα, σύμβολα και τα δυο της Ελλάδας και της Τουρκίας. Στη σημαία προβάλλεται η Κύπρος με πορτοκαλί χρώμα σε άσπρο φόντο. Κάτω από την Κύπρο δύο πράσινα κλαδιά ελιάς, ενωμένα στις άκρες που συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ όλων των Κυπρίων. Το χρώμα της Κύπρου στη σημαία συμβολίζει τον άλλοτε άφθονο χαλκό που υπήρχε στο νησί. Ακόμη το λευκό φόντο συμβολίζει την ειρήνη και την ελευθερία. Το σχέδιο που κέρδισε στο διαγωνισμό ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι και επιλέχθηκε από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακάριο Γ΄ και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ (Fazil Küçük). Επίσης, σύμφωνα με αρχεία του φόρεϊν όφις, το σχέδιο της σημαίας είχε δημιουργηθεί εξ αρχής από τους Βρετανούς. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85 |
Μονή Παναγίας του Άρακα | Το όνομα Άρακος ίσως να προέρχεται από το φυτό αρακάς ή από την λέξη ιέρακας, το γεράκι. Είναι μονόκλιτου τύπου με τρούλο. Εξωτερικά η στέγη διαμορφώνεται σε σχήμα σταυρού. Η εκκλησία είναι διακοσμημένη με εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες με δαπάνη του Λέοντος του Αυθέντη το 1192. Αυτή είναι και οι μεγάλη σημασία της εκκλησίας, ότι παρουσιάζει μια συμπληρωμένη σειρά με τοιχογραφίες του νεοκλασικού ρυθμού της Βυζαντινής τέχνης. Οι κομψές και εκλεπτυσμένες μορφές με ελληνιστική επίδραση, η πλούσια κίνηση τον ενδυμάτων, με ελευθερία στη κίνηση, απλώνουν την ομορφιά τους και τη χάρη τους, σε όλους τους τοίχους της εκκλησίας. Στην αψίδα οι τοιχογραφίες διαφέρουν τεχνοτροπικά από τις άλλες τοιχογραφίες του ναού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έγιναν σε προγενέστερη εποχή αλλά μάλλον έγιναν από άλλο ζωγράφο. Τον 14ο αιώνα ο ζωγράφος Λεόντιος ζωγράφισε τη Θεοτόκο στο τυφλό τόξο πάνω από την βόρεια είσοδο του ναού και την εξωτερική πλευρά του αρχικού δυτικού τοίχου. Τον 17ο αιώνα ζωγραφίστηκαν διάφοροι άγιοι στην εξωτερική πλευρά του βόρειου τοίχου. Οι πιο διάσημες εικόνες της εκκλησίας θεωρούνται αυτές του Χριστού και της Θεοτόκου Αρακιώτισσας, οι οποίες έχουν αποδοθεί στον Θεόδωρο Αψευδή και χρονολογούνται στο τέλος του 12ου αιώνα. Ο ζωγράφος αποδίδει με πολλή προσοχή της λεπτομέρειες και με έντονη αντιπαράθεση φωτός και σκιάς στο πρόσωπο, ιδιαίτερα εκείνο του Χριστού, όπου ο λαδοπράσινος σκοτεινός προπλασμός έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πλατιές κόκκινες επιφάνειες που αποδίδουν τα ζυγωματικά του προσώπου. Χαρακτηριστική είναι επίσης η επιμέλεια με την οποία ο ζωγράφος αποδίδει τη κόμη και τη γενειάδα του Χριστού. Στην εικόνα όμως της Παναγίας που ανήκει στον τύπο της Οδηγήτριας, χρησιμοποιεί λιγότερο θερμά χρώματα. Αν και ζωγράφισε το κεφάλι της Παναγίας όρθιο, σχεδόν σε αγέρωχη στάση, έδωσε μελαγχολική έκφραση στον πρόσωπο. Ο τρόπος απόδοσης του προσώπου με την περιορισμένη σκιά και τους φωτεινούς τόνους της σάρκας και τις έντονες κόκκινες βούλλες στα μάγουλα και τη κόκκινη γραμμή που τονίζει τα βλέφαρα και τη μύτη συνδέουν την εικόνα με άλλες σύγχρονες εικόνες. Εικόνες της Κύπρου, Α. Παπαγεωργίου, Έκδοση Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, Λευκωσία 1991. Οδοιπορικό στις Αγιογραφημένες Εκκλησίες της Κύπρου, Δομετίου μοναχού, Κύπρος 2005. | Η Μονή της Παναγίας του Άρακα βρίσκεται κοντά στο χωριό Λαγουδερά Λευκωσίας και χτίστηκε στη Μεσοβυζαντινή περίοδο, γύρω στον 12ο αιώνα αλλά παρήκμασε τον 18ο αιώνα. Σήμερα σώζεται το διώροφο μοναστηριακό κτήριο στην βόρεια πλευρά της εκκλησίας, που χρησιμοποιείται σαν κατοικία του ιερέα. Η μονή είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO μαζί με άλλες εννέα εκκλησίες στην περιοχή Τρόοδος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1 |
Οπτική διαταραχή | Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χρησιμοποιεί την ακόλουθη κατηγοριοποίηση της οπτικής διαταραχής. Όταν η όραση στον οφθαλμό που βλέπει καλύτερα με τη βέλτιστη δυνατή διόρθωση είναι: 20/30 έως 20/60: θεωρείται ήπια απώλεια της όρασης ή σχεδόν φυσιολογική όραση 20/70 έως 20/160: θεωρείται μέτρια οπτική διαταραχή ή μερική απώλεια της όρασης 20/200 έως 20/400: θεωρείται σοβαρή οπτική διαταραχή ή σοβαρή απώλεια της όρασης 20/500 έως 20 / 1.000: θεωρείται βαριά οπτική διαταραχή ή βαριά απώλεια της όρασης Περισσότερο από 20 / 1.000: θεωρείται σχεδόν ολική τύφλωση Μη αντίληψη φωτός (NLP): θεωρείται ολική τύφλωσηΣύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ως τυφλό, νοείται κάθε άτομο του οποίου η οπτική οξύτητα είναι μικρότερη από το 20/500 της φυσιολογικής ή το οπτικό πεδίο μικρότερο από 10° γύρω από το σημείο προσήλωσης, στον οφθαλμό που βλέπει καλύτερα και με την βέλτιστη δυνατή διόρθωση. Αυτός ο ορισμός τέθηκε το 1972, και υπάρχει συνεχής συζήτηση σχετικά με το εάν πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να συμπεριλάβει επίσημα μη διορθωμένες διαθλαστικές ανωμαλίες. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία (Ν.958/1979), ως τυφλό, νοείται κάθε άτομο του οποίου η οπτική οξύτητα είναι μικρότερη από το 1/20 της φυσιολογικής, στον οφθαλμό που βλέπει καλύτερα και με την βέλτιστη δυνατή διόρθωση. Οι πιο συχνές αιτίες μέτριας έως σοβαρής διαταραχής της όρασης σε παγκόσμιο επίπεδο το 2015 ήταν: Μη διορθωμένη διαθλαστική ανωμαλία (53,7%) Καταράκτης (24,3%.) Εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (3,8%) Γλαύκωμα (1,8%) Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (1,2%)Οι πιο συχνές αιτίες τύφλωσης του παγκόσμιου πληθυσμού το 2015 ήταν: Καταράκτης (35%) Μη διορθωμένη διαθλαστική ανωμαλία (21%) Γλαύκωμα (8%) Πολλά άτομα με σοβαρά προβλήματα όρασης μπορούν να ταξιδεύουν ανεξάρτητα, χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα εργαλείων και τεχνικών. Οι ειδικοί προσανατολισμού και κινητικότητας είναι επαγγελματίες που έχουν εκπαιδευτεί ειδικά για να διδάξουν σε άτομα με προβλήματα όρασης πώς να ταξιδεύουν με ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία στο σπίτι και στην κοινότητα. Αυτοί οι επαγγελματίες μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους τυφλούς να εξασκηθούν σε συγκεκριμένες διαδρομές που χρησιμοποιούν συχνά, όπως η διαδρομή από το σπίτι κάποιου προς ένα παντοπωλείο. Η εξοικείωση με ένα περιβάλλον ή μια διαδρομή μπορεί να κάνει πολύ πιο εύκολη τη διαδρομή αυτή για έναν τυφλό. Εργαλεία όπως το λευκό μπαστούνι με κόκκινη άκρη - το διεθνές σύμβολο της τύφλωσης - μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κινητικότητας. Ένα μακρύ μπαστούνι χρησιμοποιείται για να επεκτείνει το εύρος της αίσθησης αφής του χρήστη. Συνήθως περιστρέφεται με κίνηση χαμηλής σάρωσης, κατά μήκος της προβλεπόμενης διαδρομής, για να εντοπίσει εμπόδια. Ωστόσο, οι τεχνικές ταξιδιού με μπαστούνι μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τον χρήστη ή / και την κατάσταση. Μερικά άτομα με προβλήματα όρασης δεν μεταφέρουν μπαστούνια αυτού του είδους, επιλέγοντας αντ' αυτού το κοντό, ελαφρύτερο μπαστούνι (ID). Άλλα άτομα χρειάζονται ένα μπαστούνι στήριξης. Η επιλογή εξαρτάται από το βαθμό απώλειας της όρασης, το κίνητρο και άλλους παράγοντες του ατόμου. Ένας μικρός αριθμός ατόμων χρησιμοποιεί σκύλους-οδηγούς για να βοηθηθεί στην κινητικότητα. Αυτά τα σκυλιά εκπαιδεύονται να αποφεύγουν διάφορα εμπόδια και να υποδεικνύουν πότε είναι απαραίτητο να ανεβεί ή να κατεβεί κάποιος κατά ένα βήμα. Ωστόσο, η χρησιμότητα των σκύλων-οδηγών περιορίζεται από την αδυναμία των σκύλων να κατανοήσουν πολύπλοκες κατευθύνσεις. Οι συσκευές GPS μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως βοηθήματα κινητικότητας. Ένα τέτοιο λογισμικό μπορεί να βοηθήσει τους τυφλούς στον προσανατολισμό, αλλά δεν αντικαθιστά τα παραδοσιακά εργαλεία κινητικότητας, όπως τα λευκά μπαστούνια και τους σκύλους-οδηγούς. Κάποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες λαμβάνονται για να καταστούν οι δημόσιοι χώροι πιο προσιτοί στους τυφλούς. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς διατίθενται ελεύθερα στους τυφλούς σε πολλές πόλεις. Οι ανάγλυφες πλάκες πεζοδρομίου και τα ηχητικά σήματα κυκλοφορίας μπορούν να κάνουν ευκολότερη και ασφαλέστερη τη διάσχιση των δρόμων για τους πεζούς με προβλήματα όρασης. Εκτός από τη θέσπιση κανόνων σχετικά με το ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να χρησιμοποιεί μπαστούνι, ορισμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες υποχρεώνουν τους πεζούς να δίνουν προτεραιότητα διέλευσης σε χρήστες με λευκό μπαστούνι ή σκύλους-οδηγούς. Τα περισσότερα άτομα με προβλήματα όρασης που δεν είναι εντελώς τυφλά, διαβάζουν εκτυπώσεις, είτε κανονικού μεγέθους είτε σε μεγέθυνση. Μια ποικιλία μεγεθυντικών φακών, μερικοί φορητοί και μερικοί σε επιτραπέζιους υπολογιστές, μπορούν να κάνουν ευκολότερη την ανάγνωση. Άλλα άτομα διαβάζουν κωδικό Μπράιγ ή βασίζονται σε ομιλούμενα βιβλία ή μηχανές ανάγνωσης, τα οποία μετατρέπουν έντυπο κείμενο σε ομιλία ή γραφή Μπράιγ. Χρησιμοποιούν επίσης υπολογιστές με ειδικό υλικό όπως σαρωτές και ανανεώσιμες οθόνες Μπράιγ, καθώς και λογισμικό γραμμένο ειδικά για τυφλούς, όπως εφαρμογές αναγνώρισης οπτικών χαρακτήρων και αναγνώστες οθόνης. Τεχνολογία πρόσβασης, όπως συσκευές ανάγνωσης οθόνης, μεγεθυντικοί φακοί οθόνης και τερματικά Μπράιγ, επιτρέπουν στους τυφλούς να χρησιμοποιούν εφαρμογές υπολογιστή και κινητά τηλέφωνα. Η τεχνολογία που βοηθά τα άτομα με προβλήματα όρασης αυξάνεται, συνοδευόμενη από συντονισμένες προσπάθειες για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας της πληροφορικής σε όλους τους πιθανούς χρήστες, συμπεριλαμβανομένων των τυφλών. Οι νεότερες εκδόσεις των Microsoft Windows περιλαμβάνουν το Accessibility Wizard & Magnifier, έναν οδηγό προσβασιμότητας & μεγεθυντικό φακό για όσους έχουν μερική απώλεια όρασης και το Microsoft Narrator, έναν απλό αναγνώστη οθόνης. Η διανομή Linux για τους τυφλούς περιλαμβάνει το Vinux και το Adriane Knoppix, το τελευταίο αναπτύχθηκε εν μέρει από τον Adriane Knopper που έχει προβλήματα όρασης. Τα macOS και iOS διαθέτουν επίσης ένα ενσωματωμένο πρόγραμμα ανάγνωσης οθόνης που ονομάζεται VoiceOver, ενώ το Google TalkBack είναι ενσωματωμένο στις περισσότερες συσκευές Android. Το κίνημα προς μεγαλύτερη προσβασιμότητα στον Ιστό ανοίγει έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό ιστοσελίδων σε προσαρμοστική τεχνολογία, καθιστώντας τον Ιστό ένα πιο ελκυστικό μέρος για τα άτομα με προβλήματα όρασης. Οι τυφλοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν ειδικό εξοπλισμό, όπως θερμόμετρα, ρολόγια, ζυγαριές, αριθμομηχανές και πυξίδες. Μπορούν επίσης να μεγεθύνουν ή να σηματοδοτήσουν κλήσεις σε συσκευές όπως φούρνους και θερμοστάτες για να τις χρησιμοποιήσουν. Για τους τυφλούς, υπάρχουν βιβλία σε Μπράιγ, ηχητικά βιβλία, και ομιλούντα προγράμματα υπολογιστών κειμένου, μηχανήματα και αναγνώστες ηλεκτρονικών βιβλίων. Τα άτομα με χαμηλή όραση μπορούν να κάνουν χρήση αυτών των εργαλείων καθώς και μεγάλου μεγέθους υλικού ανάγνωσης και αναγνωστών e-book που παρέχουν μεγάλα μεγέθη γραμματοσειρών. Τα παιδιά με χαμηλή όραση μερικές φορές έχουν καθυστερήσεις στην ανάγνωση, αλλά επωφελούνται από τις φωνητικές μεθόδους αρχικής ανάγνωσης. Η εμπλοκή της φωνητικής διδασκαλίας είναι πολυαισθητηριακή, με κίνητρο και πρακτική. Συνήθως οι μαθητές διδάσκονται πρώτα τους πιο συχνούς ήχους των γραμμάτων αλφαβήτου, ειδικά τους λεγόμενους ήχους σύντομου φωνήεντος, και στη συνέχεια διδάσκονται να συνδυάζουν ήχους μαζί με λέξεις τριών γραμμάτων σύμφωνο-φωνήεν-σύμφωνο, όπως γάτα, ποτήρι, ζακέτα. Πρακτικά διευρυμένα υλικά εκτύπωσης, είναι χρήσιμα για τη διδασκαλία οικογενειών λέξεων και την ανάμειξη δεξιοτήτων σε αρχάριους αναγνώστες με χαμηλή όραση. Η αρχική ανάγνωση του εκπαιδευτικού υλικού πρέπει να επικεντρώνεται πρωτίστως στα πεζά γράμματα και όχι στα κεφαλαία γράμματα (παρόλο που είναι μεγάλα) επειδή το κείμενο ανάγνωσης απαιτεί εξοικείωση (κυρίως) με πεζά γράμματα. Η αρχική ανάγνωση που βασίζεται στη φωνητική θα πρέπει επίσης να συμπληρώνεται με μαθήματα φωνητικής συνειδητοποίησης, ευκαιρίες γραφής και πολλές δυνατότητες ανάγνωσης (βιβλιογραφία που διαβάζεται στα παιδιά καθημερινά) για την τόνωση των κινήτρων, την ανάπτυξη λεξιλογίου, την ανάπτυξη ιδεών και την ανάπτυξη δεξιοτήτων κατανόησης. Πολλά παιδιά με χαμηλή όραση μπορούν να συμπεριληφθούν επιτυχώς σε κανονικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Οι γονείς ίσως χρειαστεί να επαγρυπνούν για να διασφαλίσουν ότι το σχολείο παρέχει στους δασκάλους και στους μαθητές τους κατάλληλους πόρους για άτομα με χαμηλή όραση, για παράδειγμα κατάλληλη τεχνολογία στην τάξη, τροποποιημένο εκπαιδευτικό υλικό και βοήθεια στη διαβούλευση με τους ειδικούς χαμηλής όρασης. Η επικοινωνία με άτομα με προβλήματα όρασης μπορεί να είναι πιο δύσκολη από την επικοινωνία με κάποιον που δεν έχει απώλεια όρασης. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι νοιώθουν άβολα στην επικοινωνία με τους τυφλούς και αυτό μπορεί να προκαλέσει εμπόδια στην επικοινωνία. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν δυσάρεστο αίσθημα στους βλέποντες κατά την επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο με τους μη βλέποντες. Υπάρχουν πολλοί μη λεκτικοί παράγοντες που εμποδίζουν την επικοινωνία, συχνότερα από ό,τι οι λεκτικοί παράγοντες. Αυτοί οι παράγοντες, τους οποίους αναφέρει η Rivka Bialistock στο άρθρο της, περιλαμβάνουν: Έλλειψη εκφράσεων του προσώπου, μίμηση ή χειρονομίες / αποκρίσεις σώματος Μη λεκτικές χειρονομίες που θα μπορούσαν να υπονοήσουν ότι το άτομο με προβλήματα όρασης δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται Ομιλία όταν δεν αναμένεται ή μη ομιλία όταν αναμένεται Φόβος προσβολής των ατόμων με προβλήματα όρασης Πολύ κοντινή απόσταση που εισβάλλει στο προσωπικό επίπεδο άνεσης Θα πρέπει να υπάρχει αγνόηση των συναισθημάτων λύπησης Εξάρτηση Υπενθύμιση φόβου του τυφλούΟ τυφλός στέλνει αυτά τα σήματα ή τύπους μη λεκτικής επικοινωνίας χωρίς να γνωρίζει ότι το κάνει. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που θα αισθανόταν ένα άτομο στην επικοινωνία με τα άτομα με προβλήματα όρασης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα με προβλήματα όρασης να νοιώθουν μοναχικά και απορριφθέντα. Με βάση την συστηματική ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό The Lancet, άτομα με κάποιο βαθμό απώλειας της όρασης ήταν 1.1 δισ. παγκοσμίως το 2020.Από αυτούς που είναι τυφλοί, το 90% ζει στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Σε παγκόσμια κλίμακα, για κάθε τυφλό άτομο, υπάρχουν κατά μέσο όρο 3,4 άτομα με χαμηλή όραση, με διακύμανση ανά χώρα και περιοχή που κυμαίνεται από 2,4 έως 5,5. Ανά ηλικία: Η οπτική διαταραχή κατανέμεται άνισα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Περισσότερο από το 82% όλων των τυφλών είναι 50 ετών και άνω, αν και αντιπροσωπεύουν μόλις το 19% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο καταρράκτης και η μη διορθωμένη διαθλαστική ανωμαλία συνέβαλαν στο 55% της τύφλωσης και στο 77% της οπτικής διαταραχής σε ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω το 2015. Η παιδική τύφλωση επίσης παραμένει ένα σημαντικό πρόβλημα, με περίπου 1,4 εκατομμύρια τυφλά παιδιά κάτω των 15 ετών. Ανά φύλο: Οι διαθέσιμες μελέτες δείχνουν με συνέπεια ότι σε κάθε περιοχή του κόσμου και σε όλες τις ηλικίες, οι γυναίκες έχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να έχουν προβλήματα όρασης από τους άνδρες.Κατά γεωγραφία: Η όραση δεν κατανέμεται ομοιόμορφα σε ολόκληρο τον κόσμο. Περισσότερο από το 90% του κόσμου με προβλήματα όρασης ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Από τις εκτιμήσεις της δεκαετίας του 1990, νέα δεδομένα που βασίζονται στον παγκόσμιο πληθυσμό του 2015 δείχνουν μείωση του αριθμού των ατόμων που είναι τυφλά ή με προβλήματα όρασης, και εκείνων που είναι τυφλά από τις επιπτώσεις των μολυσματικών ασθενειών, αλλά αύξηση του αριθμού των ατόμων που είναι τυφλά από καταστάσεις που σχετίζονται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.Στην Ελλάδα το 1990, υπήρχαν 21.000 τυφλοί, από τους οποίους οι περίπου 1000 ζούσαν στον νομό της Θεσσαλονίκης (περίπου 1% του συνολικού πληθυσμού). Σε μια έρευνα του 2008 εξετάστηκε η επίδραση της γονιδιακής θεραπείας στην αποκατάσταση της όρασης των ασθενών με μια σπάνια μορφή κληρονομικής τύφλωσης, γνωστή ως συγγενής αμαύρωση του Λέμπερ (LCA). Η ασθένεια αυτή βλάπτει τους υποδοχείς φωτός στον αμφιβληστροειδή και συνήθως αρχίζει να επηρεάζει την όραση στην πρώιμη παιδική ηλικία, με επιδείνωση της όρασης έως την πλήρη τύφλωση γύρω στην ηλικία των 30 ετών. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε ένας κοινός ιός κρυολογήματος για να μεταφέρει ένα φυσιολογικό γονίδιο RPE65 στα μάτια των ασθενών που είχαν προσβληθεί. Και οι τρεις ασθενείς, ηλικίας 19, 22 και 25, ανταποκρίθηκαν καλά στη θεραπεία και ανέφεραν βελτιωμένη όραση μετά τη διαδικασία.Προς το παρόν, δεν υπάρχουν στοιχεία υψηλής ποιότητας σχετικά με την επίδραση των υποστηρικτικών τεχνολογιών στην εκπαιδευτική απόδοση και στην ποιότητα ζωής σε παιδιά με χαμηλή όραση, ούτε υπάρχουν ενδείξεις για βελτιωμένη ανάγνωση στα παιδιά. Η αποκατάσταση χαμηλής όρασης δεν φαίνεται να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής που σχετίζεται με την υγεία, αν και ορισμένες παρεμβάσεις αποκατάστασης χαμηλής όρασης, ιδίως ψυχολογικές θεραπείες και μέθοδοι βελτίωσης της όρασης, μπορεί να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής που σχετίζεται με την όραση σε άτομα με απώλεια όρασης. Κώδικας Μπράιγ Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ανήκει στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ως ΝΠΔΔ) Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών Φάρος Τυφλών της Ελλάδος Κέντρο Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδας | Οπτική διαταραχή (αγγλ. visual impairment), ονομάζεται επίσης διαταραχή της όρασης ή απώλεια της όρασης, είναι η κατάσταση στην οποία ένα άτομο έχει χάσει πλήρως ή μερικώς την αίσθηση της όρασης εξαιτίας ψυχολογικών ή νευρολογικών παραγόντων. Υπάρχουν τέσσερα επίπεδα οπτικής λειτουργίας με βάση τη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση των Νόσων και των Σχετικών Προβλημάτων Υγείας (ICD-10): φυσιολογική όραση, μέτρια οπτική διαταραχή, σοβαρή οπτική διαταραχή, και τύφλωση. Η οπτική διαταραχή προσδιορίζεται από την οπτική οξύτητα, η οποία είναι η διακριτική ικανότητα του οφθαλμού. Η οπτική οξύτητα μετράται με πίνακες οπτοτύπων. Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες είναι ο πίνακας Σνέλεν. Η οπτική οξύτητα μικρότερη από 20/40 ή 20/60 υποδηλώνει την ύπαρξη οπτικής διαταραχής. Ο όρος τύφλωση χρησιμοποιείται για την πλήρη ή σχεδόν πλήρη απώλεια της όρασης.Τα αίτια της οπτικής διαταραχής είναι πολλά. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η οπτική διαταραχή προκαλείται κυρίως από μη διορθωμένες διαθλαστικές ανωμαλίες (53,7%), καταρράκτη (24,3%) και γλαύκωμα (1,8%). Οι διαθλαστικές ανωμαλίες περιλαμβάνουν τη μυωπία, την υπερμετρωπία, την πρεσβυωπία και τον αστιγματισμό. Ο καταρράκτης είναι η πιο κοινή αιτία τύφλωσης. Άλλες διαταραχές που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα όρασης περιλαμβάνουν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία, διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, θόλωση του κερατοειδούς, σακχαρώδης διαβήτης, οφθαλμικά τραύματα, τύφλωση στην παιδική ηλικία και διάφορες λοιμώξεις. Η απώλεια της όρασης μπορεί να προκληθεί από ασθένειες του οφθαλμικού φακού, του αμφιβληστροειδή και άλλων δομών του ματιού, βλάβες του οπτικού νεύρου ή και του εγκεφαλικού φλοιού, στην περίπτωση της φλοιώδους οπτικής διαταραχής. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η απώλεια της όρασης λόγω λοιμώξεων που προκαλούν τράχωμα και ογκοκερκίαση είναι συχνή. Επίσης, η έλλειψη βιταμίνης Α σε υποσιτισμένα άτομα μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της όρασης. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι το 80% των διαταραχών της όρασης μπορούν να προληφθούν ή να θεραπευτούν. Αυτό περιλαμβάνει τον καταρράκτη, την ογκοκερκίαση, το τράχωμα, το γλαύκωμα, τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, τις μη διορθωμένες διαθλαστικές ανωμαλίες και ορισμένες περιπτώσεις παιδικής τύφλωσης. Πολλά άτομα με σημαντική οπτική διαταραχή επωφελούνται από την αποκατάσταση της όρασης, τις αλλαγές στο περιβάλλον τους και τις βοηθητικές συσκευές.Το 2020, άτομα με κάποιο βαθμό απώλειας της όρασης έφταναν τα 1,1 δισ. παγκοσμίως. Από αυτούς τα 258 εκ. είχαν ήπια απώλεια όρασης, 295 εκ. μέτρια έως σοβαρή οπτική διαταραχή, 510 εκ. οπτική διαταραχή από μη διορθωμένη πρεσβυωπία, και 43,3 εκ. ήταν τυφλοί. Η πλειονότητα των ατόμων με μειωμένη όραση βρίσκεται στον αναπτυσσόμενο κόσμο και είναι άνω των 50 ετών. Τα ποσοστά ατόμων με διαταραχές όρασης έχουν μειωθεί από τη δεκαετία του 1990. Τα προβλήματα όρασης έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος τόσο άμεσα λόγω του κόστους θεραπείας όσο και έμμεσα λόγω μειωμένης ικανότητας για εργασία. Για την εξυπηρέτηση των ατόμων με απώλεια όρασης υπάρχουν διάφορες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, για όσους έχουν πλήρη τύφλωση υπάρχει ο κώδικας Μπράιγ, ο οποίος χρησιμοποιεί ανάγλυφες κουκκίδες αντί για γράμματα. Άνθρωποι με μερική τύφλωση μπορούν να διαβάσουν χρησιμοποιώντας μεγεθυντικούς φακούς ή κείμενα με μεγάλα γράμματα. Άλλες τεχνολογίες για την διευκόλυνση αυτών των ανθρώπων περιλαμβάνουν συσκευές που ανακοινώνουν τα αποτέλεσμα με ακουστικά ερεθίσματα ή με ανάγλυφες παραστάσεις. Για την μετακίνησή τους, οι τυφλοί μπορούν να περπατούν με τη χρήση μπαστουνιών (λευκό μπαστούνι) ή με σκύλους-οδηγούς. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%AE |
Νιτρικό αιθυλαμμώνιο | Το νιτρικό αιθυλαμμώνιο δύναται να παραχθεί με θέρμανση νιτρικού αιθυλεστέρα με αλκοολικό διάλυμα αμμωνίας, ή με αντίδραση αιθυλαμίνης με πυκνό νιτρικό οξύ. Έχει σχετικά χαμηλό ιξώδες -0,28 poise ή 0,028 Pa·s στο 25 °C- και επομένως υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητα, περίπου 20 mS·cm −1 στους 25 °C. Βράζει στους 240 °C και αποσυντίθεται περίπου στους 250 °C. Το ειδικό του βάρος στους 20 °C είναι 1,261 g/cm3.Το ιόν αιθυλαμμωνίου (C2H5)NH+3 έχει τρία -εύκολα- αποσπώμενα πρωτόνια τα οποία είναι τετραεδρικώς διατεταγμένα γύρω από το κεντρικό άτομο του αζώτου, ενώ η διαμόρφωση του ανιόντος NO−3 είναι επίπεδη. Παρά τις δομικές διαφορές, το ιοντικό υγρό EAN έχει πολλές παρόμοιες ιδιότητες με το ύδωρ, όπως π.χ. σχηματισμός μικκυλίων, συσσώρευση υδρογονανθράκων, αρνητική ενθαλπία και εντροπία της διάλυσης των αερίων. Παρομοίως, δύναται να σχηματίσει τρισδιάστατα δίκτυα δεσμών υδρογόνου. Το νιτρικό αιθυλαμμώνιο χρησιμοποιείται ως ηλεκτρικά αγώγιμος διαλύτης στην ηλεκτροχημεία και ως μέσο κρυστάλλωσης πρωτεϊνών. Έχει θετική επίδραση στην αναδίπλωση της μετουσιωμένης λυσοζύμης, με την απόδοση αναδίπλωσης περίπου στο 90%. Η δράση αναδίπλωσης εξηγήθηκε ως εξής: Η αιθυλική ομάδα του νιτρικού αιθυλαμμωνίου αλληλεπιδρά με το υδροφοβικό μέρος της πρωτεΐνης και έτσι την προστατεύει από τη διαμοριακή σύνδεση, ενώ το φορτισμένο τμήμα του σταθεροποιεί τις ηλεκτροστατικές αλληλεπιδράσεις. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί σε κατεργασίες της νανοκυτταρίνης για την παραγωγή νέων σύνθετων προϊόντων. | Το νιτρικό αιθυλαμμώνιο, ή αλλιώς νιτρική αιθυλαμίνη (αγγλ. ethylammonium nitrate, EAN) είναι άλας που φέρει τον χημικό τύπο C2H8N2O3 ή (C2H5)NH+3 · NO−3 και αποτελεί τυπικό ιοντικό υγρό, συχνά χρησιμοποιούμενο σήμερα. Είναι άοσμο, χαρακτηρίζεται από άχρωμο έως ελαφρώς κιτρινωπό και έχει σημείο τήξης 12°C. Η ένωση αυτή αρχικά περιγράφηκε από τον χημικό Paul Walden το 1914, και θεωρείται σήμερα ως το πρώτο αναφερθέν ιοντικό υγρό σε θερμοκρασία δωματίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF |
Γάμος του Πρίγκιπα Χάρρι και της Μέγκαν Μαρκλ | Η Μέγκαν Μαρκλ γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1981 στο Λος Άντζελες και είναι η μοναδική κόρη του Τόμας Μαρκλ και της δεύτερης συζύγου του Ντόρια Ράγκλαντ. Ο Πρίγκιπας Χάρρι γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1984 και είναι ο δευτερότοκος γιος του Πρίγκιπα Καρόλου και της Πριγκίπισσας Νταϊάνας. Το 2016 γνωρίστηκαν μέσω μίας κοινής φίλης και κατάφεραν για αρκετούς μήνες να κρατήσουν κρυφή από τα μέσα τη σχέση τους την οποία επιβεβαίωσε ο Πρίγκιπας με επίσημη δήλωσή του. Η σχέση έγινε γνωστή στις 8 Νοεμβρίου 2016. Στις 27 Νοεμβρίου 2017 ο οίκος Κλάρενς ανακοίνωσε ότι ο Πρίγκιπας Χάρρι αρραβωνιάστηκε την Αμερικανίδα σύντροφό του Μέγκαν Μαρκλ. Η ανακοίνωση ανέφερε ότι το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε μέσα στον Νοέμβριο και ότι μετά το γάμο θα κατοικήσει στο Νότινγκχαμ Κότατζ, στα Ανάκτορα του Κένσιγκτον. Το δαχτυλίδι που έδωσε ο Πρίγκιπας στη Μέγκαν περιελάμβανε δυο διαμάντια από την προσωπική συλλογή της μητέρας του Πριγκίπισσας Νταϊάνας και στο κέντρο ένα διαμάντι από τη Μποτσουάνα, περιοχή με ιδιαίτερη σημασία για το ζευγάρι και ιδιαίτερα για τον Πρίγκιπα. Εκατομμύρια αντίγραφα του δαχτυλιδιού έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα. Η Βασίλισσα και ο Δούκας του Εδιμβούργου εξέφρασαν τη χαρά τους για τα νέα, ενώ συγχαρητήρια έδωσαν στο ζευγάρι και πολλοί πολιτικοί αρχηγοί, όπως η Τερέζα Μέι και ο Τζέρεμι Κόρμπιν. Το ζευγάρι παραχώρησε επίσημη συνέντευξη το απόγευμα μετά την ανακοίνωση του αρραβώνα τους στη Μισάλ Χουσεΐν του BBC News, όπου η Μέγκαν φόρεσε ένα bottle knee-length emerald green dress with bow από την ιταλική P.A.R.O.S.H και ένα white trench coat από την Καναδική μάρκα Line the label, της οποίας η ιστοσελίδα κράσαρε λόγω του υπερβολικού αριθμού χρηστών που προσπαθούσαν να αγοράσουν το παλτό. Λίγες μέρες αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι η ημερομηνία του γάμου θα είναι 19 Μαΐου του 2018 και η τοποθεσία θα είναι το Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Γουίνδσορ. Η Μέγκαν είναι η δεύτερη Αμερικανίδα και η πρώτη μεικτής φυλής γυναίκα που παντρεύεται μέλος της βασιλικής οικογένειας και μάλιστα τον γιο του μελλοντικού μονάρχη. Λόγω της θέσης του Χάρρι ως έκτος στη σειρά διαδοχής του θρόνου, η Βασίλισσα έπρεπε να δώσει τη συναίνεσή της για τον γάμο. Η συναίνεση της μονάρχη δόθηκε σε σε επίσημο έγγραφο στις 14 Μαρτίου 2018. Η Μέγκαν λίγο πριν το γάμο βαπτίστηκε στην Αγγλικανική Εκκλησία. Άνθρωποι τόσο από το Λονδίνο και την Αγγλία όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο ήρθαν στο Γουίνδσορ και κατασκήνωσαν στην περιοχή για να παρακολουθήσουν τον γάμο. Ο γάμος τελέστηκε στο Παρεκκλήσι του Γουίνδσορ. Λόγω της θέσης του γαμπρού ως έκτος στη σειρά διαδοχής του θρόνου, το ζευγάρι είχε την ευκαιρία να επιμεληθεί προσωπικά πολλές λεπτομέρειες και να κάνει τον γάμο του λίγο πιο μοντέρνο από τους προηγούμενους βασιλικούς γάμους. Το ζευγάρι πρωτοτύπισε καλώντας στο γάμο του 1.200 μέλη του κοινού από όλες τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Ενώ οι προσωπικοί καλεσμένοι του ζευγαριού ήταν 600. Λίγες ώρες πριν το γάμο η Βασίλισσα έδωσε στον Πρίγκιπα Χάρρι τους τίτλους Δούκας του Σάσσεξ, Κόμης του Ντάμπαρτον και Βαρώνος του Κίλκιλ και έτσι η Μέγκαν μετά τον γάμο έλαβε τον τίτλο "Η Αυτής Βασιλική Υψηλότις Η Δούκισσα του Σάσσεξ, η Κόμισσα του Ντάμπαρτον και η Βαρώνη του Κίλκιλ. Η Μέγκαν Μαρκλ φόρεσε νυφικό από τη Βρετανίδα σχεδιάστρια Κλαιρ Γουέιτ Κέλλερ του οίκου Givenchy καθώς και μια τιάρα που της δάνεισε η Βασίλισσα. Ο Πρίγκιπας Χάρρι φόρεσε την μπλε flock coat στολή των Blues and royals, της οποίας φέρει τον τιμητικό βαθμό του συνταγματάρχη. Ο κουμπάρος που επέλεξε ο Πρίγκιπας Χάρρι, ήταν ο αδελφός του, ο Πρίγκιπας Γουίλιαμ, Δούκας του Κέιμπριτζ. Μετά τον γάμο, οι νεόνυμφοι περιόδευσαν με άμαξα την περιοχή του Γουίνδσορ. Ο Πρίγκιπας Χάρρι και η Μέγκαν Μαρκλ ανακηρύχθηκαν σύζυγοι από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπουρι και τον Επίσκοπο του Γουίνδορ. Στον γάμο ξεχώρισε η ομιλία του Επισκόπου Μάικλ Κάρι, ο οποίος προσκλήθηκε στον γάμο από τη νύφη για να παραχωρήσει ένα λόγο για το ζευγάρι. Βγαίνοντας από το Παρεκκλήσι, το ζευγάρι αντάλλαξε ένα φιλί δημόσια και στη συνέχεια περιόδευσε το Γουίνδσορ με ανοιχτή άμαξα. Ανακοινώθηκε ότι η βασιλική οικογένεια θα κάλυπτε τα έξοδα του γάμου. Τα κόστη για τη τούρτα, τον ανθοπώλη και το κέτερινγκ εκτιμώνται στις 50.000, 110.000 και 286.000 λίρες αντίστοιχα, και το συνολικό κόστος εκτιμάται στις 32 εκατομμύρια λίρες. Τα έξοδα ασφάλειας αναμενόταν να είναι λιγότερα από αυτά για το γάμο του Δούκα και Δούκισσας του Κέμπριτζ του 2011. Αναφέρεται ότι ο Βασιλικός Δήμος του Ουίνδσορ και Μέιντενχεντ ξόδεψε 2.6 εκατομμύρια λίρες για το καθάρισμα της πόλης και των δρόμων. Προβλέπεται ότι ο γάμος θα φέρει μια τουριστική έκρηξη και θα ενισχύσει την οικονομία κατά περίπου 500 εκατομμύρια λίρες. Ο γάμος χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερα σημαντικός λόγω της απόδραση από το αυστηρό πρωτόκολλο που χαρακτηρίζει τη Βασιλική Οικογένεια και της συμπερίληψης έντονων Αφροαμερικανικών στοιχείων στην τελετή. Περιγράφηκε ως ορόσημο για τους Αφροαμερικανούς, τους ανθρώπους μεικτής φυλής αλλά και για την ίδια τη Βασιλική Οικογένεια. Πολλοί άνθρωποι μεικτής φυλής εξέφρασαν την ευχαρίστησή του που μια γυναίκα όμοια με αυτούς έγινε δεκτή από τη Βασιλική Οικογένεια. Ο γάμος και ιδιαίτερα το νυφικό της Δούκισσας, τα λουλούδια και η τούρτα επηρέασαν τις επιλογές των άλλων Βρετανίδων και Αμερικανίδων νυφών. | Στις 19 Μαΐου του 2018 τελέστηκε στην περιοχή του Ουίνδσορ με ιδιαίτερη λαμπρότητα, αν και ημιεπίσημα ο γάμος του Πρίγκιπας Χάρι της Ουαλίας, δευτερότοκου γιου του διαδόχου Καρόλου και έκτου στη σειρά διαδοχής του αγγλικού θρόνου, με την Μέγκαν Μαρκλ. Ο γάμος παρακολουθήθηκε από ένα εκτιμώμενο κοινό 1.9 δισεκατομμυρίων ατόμων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1_%CE%A7%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B9_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BB |
Δημήτριος Καββάδας | Γεννήθηκε στην Κέρκυρα 1893 και ήταν αδελφός του Αλέξανδρου Καββάδα (μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Αθηναγόρα). Σπούδασε φυσικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Νανσί της Γαλλίας. Διετέλεσε Καθηγητής της Σχολής Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και Πρύτανης του ιδρύματος.Κατά την Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944 πολλοί καθηγητές και φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συμμετείχαν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Ανάμεσα στους καθηγητές που έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση ήταν ο Γιάννης Ιμβριώτης, ο Γιώργος Τενεκίδης, ο Νίκος Ρουσόπουλος, ο Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, ο Αντώνιος Σιγάλας, ο Κώστας Τζώνης και ο Δημήτριος Καββάδας. Ο Καββάδας οργανώθηκε στο ΕΑΜ και ανέλαβε πρόεδρος της ΕΠΟΝ Μακεδονίας Θράκης. Τον Ιούνιο του 1944 συνελήφθη από τις ναζιστικές αρχές και φυλακίσθηκε στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά, που είχε μεταβληθεί σε τόπο κράτησης και βασανιστηρίων από τους Γερμανούς. Το Στρατόπεδο Παύλου Μελά απελευθερώθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1944 λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Μετά την απελευθέρωση της πόλης, στις 30 Οκτωβρίου 1944, διετέλεσε δήμαρχος Θεσσαλονίκης με πρόταση του ΕΑΜ από τον Νοέμβριο του 1944 έως τον Ιανουάριο του 1945 σε συνεργασία με τον αντιστασιακό Λεωνίδα Καραμαούνα.Μετά τον πόλεμο οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ύστερα από πρόταση του καθηγητή Ιωάννη Θ. Κακριδή τοποθέτησε μαρμάρινη στήλη στον αύλειο χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής σε ανάμνηση των αγώνων των καθηγητών και φοιτητών κατά των κατακτητών την περίοδο της Κατοχής όπου αναγράφεται το εξής επίγραμμα «ΑΚΜΗΣ ΕΣΤΗΚΥΙΑΝ ΕΠΙ ΞΥΡΟΥ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣΑΝ ΤΑΙΣ ΑΥΤΩΝ ΨΥΧΑΙΣ ΚΕΙΜΕΘΑ ΡΥΣΑΜΕΝΟΙ».Μετά τα Δεκεμβριανά, ο καθηγητής Περικλής Βιζουκίδης πρωτοστάτησε στην εκδίωξη όλων των προοδευτικών καθηγητών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση. Έτσι με ενέργειες του Βιζουκίδη εκδιώχθηκε ο Καββάδας καθώς και οι Ιμβριώτης, Τζώνης, Θεοδωρίδης, Σιγάλας κ.ά. Το 1946 ο Βιζουκίδης καταδικάστηκε από ποινικό δικαστήριο καθώς είχε χειροδικήσει κατά του Καββάδα.Ο Δημήτριος Καββάδας απεβίωσε το 1971. 1) Etudes morphologiques, histologique et cytologique d' une mycocecidie provoquée chez l' Urtic - dioica L.par le Puccinia cariais schum. Rebent. 1923. Tην μελέτη αυτή εξεπόνησε και ανέπτυξε στη Σχολή Φυσικών Επιστημών ( Faculte des sciences ) του Πανεπιστημίου του Nancy, κατά τις εξετάσεις γιά την απόκτηση του διπλώματος των ανωτέρων σπουδών Φυσιολογίας (Βοτανική). 2) Notes sur la dartrose de la pomme de terre et ses concequences. Ανακοίνωση στην Φυτοπαθολογική Εταιρία της Γαλλίας (Societe de la Pathologie vegetale et d' Entomologie agricole ), που δημοσιεύτηκε στην Revue de la Pathologie veget. et d' Entomol. agricole. Παρίσι τομ. 10, σελ. 67- 75, έτος 1923. Περίληψη της μελέτης αυτής δημοσιεύτηκε στο Αγγλικό περιοδικό The review of applied mycology τομ.3, 1923 σελ. 167, στο Ιταλικό περιοδικό Rivista di pathology vegetal τομ.13, σελ.171 και κριτική του Killian στο Bulletin trimestrial de la Set Mycologique de France. Παρίσι1926 σελ. 58-60. Η μελέτη αυτή αναφέρεται στο σύγγραμμα "Maladies des Plantes cultivees" των G. Delacroix και A. Maublanc, 1926, σελ. 342. 3) Sur la Biologie de Vermicularis Varians Duc. Ανακοίνωση στο Διεθνές Συνέδριο Φυτοπαθολογίας στην Ολλανδία, που δημοσιεύτηκε στο " Report of international conference of Phytipathology and economic Entomology " , Ολλανδία 1923 σελ.181-183 και στην Revue de Pathol. veg. et Entomol. agricol. τομ. 10 σελ. 138-140, 1923. Περίληψη της μελέτης αυτής δημοσιεύτηκε στην "The Review of applied mycology" τομ. 3, 1923 σελ. 160 και στην "Rivista di patologia vegetale τομ.13 σελ. 180. 4) Sur le tubercules de pommes de terre attaques par le Micrococcus prodigiosus, που δημοσιεύτηκε στην Revue de Pathol. vegetale et d' entomol. agricole Παρίσι τομ. 11, 1924 και περίληψη στην The Review of applied mycology, τομ. 3, σελ. 737. 5) Le " Wildfire " dans le plantations de tabac de Thrace et Macedoine. Rev.de path. veg.et d' entom. agricole σελ.236-242, τομ.11, 1924. Κριτική στην "The review of applied mycology" τομ. 4, σελ.449 και στην Rivista de patologia Vegetale τομ. 14, σελ. 192. Μνεία της εργασίας αυτής γίνεται στην Rev. de Patol. vegetale τομ. 16, σελ.191 από τον Dufrency και από τον Savulescu σε μονογραφία του, με τίτλο "Une nouvelle Maladie Bacterienne des feuilles de tabac en Roumanie 1928. 6) La situation phytopathologique au Pelion, που δημοσιεύτηκε στην "Revue de Pathol. beget. et d' Entom. auricle, τομ.13, σελ. 164-179. Περίληψη δημοσιεύτηκε στην "The review of applied mycology" τομ. 5, σελ.15 και στην Rivista di Patologia vegetale. Στην μελέτη αυτή, αναφέρει τα συνηθέστερα στο Πήλιο φυτικά και ζωικά παράσιτα,την αποτελεσματικότητα των δακοκτόνων, καθώς και την ιστολογική και κυτταρολογική μελέτη του Cycloconium Oleaginum Cast. 7) Podosphaera leucothricha Salm. και microsphaera quercina (schw) Burr. Revue de Pathologie vegetale τομ.11, σελ. 24, 1924 και στο Bulletin de la Ste mycologique de France τομ. 12, 1925, σελ.431-436, καθώς και στη μονογραφία Notes sur quelque Erysiphasees του Et. Foex, Paris 1926. 8) Eurytoma amygdali End. Υμενόπτερο παράσιτο των αμυγδάλων. (Γεωργ. Δελτίο Ταμ. Προνοίας Παραγωγής Πηλίου) τομ. 2, Μάρτιος-Απρίλιος 1925. 9) Πεπραγμένα Φυτοπαθολ. Σταθμού Πηλίου του έτους 1925. Σε αυτά περιγράφει δύο άγνωστα μέχρι τότε παράσιτα της ελιάς, μικροβιακής φύσεως, καθώς και τα ωφέλιμα υπερπαράσιτα του Πηλίου. Κριτική στην "The review of applied mycology" τομ. 5 σελ. 596 και Rivista di Pathol. vegetal τομ.15 σελ. 104. 10)Maladies bactériennes du tabac en relation avec Gnorimoschema heliopa Low en Thessalie. Ανακοίνωση στο Διεθνές Γεωργ. Ινστιτ. της Ρώμης, την οποία έκανε ως επίσημος ανταποκριτής (Correspondant official) και η οποία δημοσιεύτηκε στο Moniteur International de la protection des plantes 1927, Νο 11, σελ. 169. 11)Η καταδίωξη της ακρίδας 1927. Στην μελέτη αυτή αναφέρει και περιγράφει τα επιβλαβή είδη ακρίδων της Ελλάδας, τα παράσιτα και τις επιζωοτίες αυτών και καταδεικνύει την ασφαλή ακριδοκτόνο δράση των αρσενικομελασούχων δολιωμάτων. Γεωργ. Δελτ. Ταμ. Προν. Παραγ. Πηλίου 1928, σελ. 58-72. 12)Lasioderma serricorne και Setomorpha margalaestriata, παράσιτα των καπναποθηκών. Γεωργ. δελ. ταμ. προν. παραγ. Πηλίου 1928 σελ. 48-57. Κριτική στην Rivista di Patologia vegetale 1928 τομ.18, σελ. 131. 13)Gnorimoschema heliopa Low, παράσιτο των καπνοφυτειών. Γεωργ. Δελ. Ταμ. Προν. Παραγ. Πηλίου 1928, σελ. 39-48. Περίληψη στην Rivista di Patologia vegetale. 14)Eriophyes oleas, ;άκαρι παράσιτο της ελιάς στο Πήλιο. Γεωργ. Δελτίο Ταμ. Προν. Παραγ. Πηλίου 1928 σελ. 36-38. Rivista di Patologia vegetale 1928 τομ.18 σελ.92. 15)Μία λεπτομέρεια της βιολογίας του πυρηνοτρήτη της ελιάς, κεφαλαιώδους οικονομικής σημασίας." Νέα Γεωπονικά" Οκτώβριος 1929. 16)Effet du froid rigoureux sur les cultures a Pelion. Ανακοίνωση στο Διεθνές Γεωργικό Ινστιτούτο της Ρώμης ως Correspondant officiel. Moniteur International de la protection de plantes 1930. 17)Κατά το στάδιο της εξασκήσεως του επαγγέλματός του εξέδιδε τριμηνιαίο περιοδικό με τον τίτλο "Γεωργικον Δελτίον" στο οποίο δμοσίευε πολλές επιστημονικές και πρακτικής σημασίας μελέτες, ίδρυσε δέ την "Γεωργικήν Βιβλιοθήκην Πηλίου" απο την οποία εξέδωσε πολλά εκλαικευτικά βιβλιάρια τα οποία αφορούσαν σε θέματα ως επί το πλείστον φυτοπαθολογικά, όπως Απολύμανσις του εδάφους, Βαμβακίασις της μηλέας, Καταπολέμησις του δάκου, Ο Ωτιόρυγχος της αμπέλου (καλαβρός ή σκαθάρι), Αι ασθένειαι των οπωροφόρων δένδρων, Η κομμίωσις των εσπεριδοειδών, Αι ασθένειαι της πατάτας κ.ά. 18)Maladies et Parasites animaux de cultures. Ανακοίνωση στο Διεθνές Γεωργ. Ινστιτ. Ρώμης ως Correspondant officiel. Moniteur International de la Protection de Plantes No 11 σελ. 162-163 Νοέμβριος 1930. 19)Pour la reussite de la lutte contre la "mouche de l' olive" par la methode artificielle. Ανακοίνωση στο Διεθνές Ινστ. Ρώμης, ως Correspondant officiel. Moniteur Intern.de la protection des plantes, Ρώμη, Νο 11 σελ.164-166, 1930. 20) Θέσις της Φυτοπαθολογίας εν τη γενική παθολογία. Εναρκτήριο μάθημα Φυτοπαθολογίας. Επιστημονική επετηρίδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1932. 21)Πολυγραφημένες παραδόσεις Φυτοπαθολογίας, Γεωργ. Εντομολογίας και Γενικής Βοτανικής. 22)Χονδρίωμα και Τοπίωμα του Φυτικού κυττάρου. Επιστημονική επετηρίδα της σχολής τών Φυσικών και Μαθημ. Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1933. 23)Πλαστίδια και Χονδριοσώματα. Επιστημονική Επετηρίδα τησ σχολής των Φυσ. και Μαθημ. Επιστημών του Παν/μίου Θεσσαλονίκης. 24)Πενικιλλίνη - Σαπρόφυτα - Παράσιτα. Αγροτική επιθεώρησις 1947. 25)Μετεπίδρασις των εξωτερικών παραγόντων στη διάρκεια της ζωής των φυτών. Ιανουάριος -Φεβρουάριος 1949 26)Σωματικά ή βλαστικά υβρίδια. Αγροτική Επιθεώρησις. Ιανουάριος 1955. 1) Η Χλωρίς της Ελλάδος. Τόμ. Α΄. Περιλαμβάνει τα Πτεριδόφυτα, τα Γυμνόσπερμα καί από τα μονοκότυλα τα Αγρωστώδη. Θεσσαλονίκη 1938. 2) Βιολογία του Φυτού - Φυσιολογία, τόμοι τρείς. Α΄ τόμος, περιλαμβάνει τα μέρη α΄. Ύλη καί ζωή, όπου αποβλέπει να εισαγάγει καί να κατατοπίσει τον αναγνώστη στις σχέσεις οι οποίες υπάρχουν μεταξύ των φυσικοχημικών φαινομένων καί των φαινομένων της ζωής, και β΄ Φυσιολογία της θρέψεως, όπου ασχολείται με την υπάρχουσα, μεταξύ της ζώσης και αδρανούς ύλης σχέση καθώς καί με την αναλυτική και συνθετική περιγραφή των φυσιολογικών λειτουργιών του φυτού, που συνδέονται με τα φαινόμενα της θρέψεως. Β΄ τόμος. Περιλαμβάνει την ανάπτυξη, στην οποία αναλύονται τα φαινόμενα της αυξήσεως, αισθήσεως καί κινήσεως καί γενικώς των μεταβολών τις οποίες υφίσταται ο φυτικός οργανισμός σαν σύνολο, στην προσπάθεια που καταβάλλει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες που του δημιουργούνται κατά την διάρκεια της ζωής του, σύμφωνα με την κληρονομική του παράδοση και τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Γ΄. τόμος. Περιλαμβάνει την Γενετική, δηλ. όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την κληρονομικότητα, την παραλλακτικότητα και την εξέλιξη τού φυτού. 3) Εικονογραφημένο Βοτανολογικό Λεξικό. Έργο πολύτομο, στο οποίο ασχολείται με όλους τους κλάδους της Θεωρητικής και Εφηρμοσμένης Βοτανικής. Εικονογράφηση υπό του ιδίου. | Ο Δημήτριος Καββάδας (Κέρκυρα 1893 - Θεσσαλονίκη 1971) ήταν Έλληνας καθηγητής βοτανολογίας και πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανέπτυξε σημαντική δράση κατά την Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ και διετέλεσε προσωρινός Δήμαρχος Θεσσαλονίκης μετά την απελευθέρωση της πόλης το 1944. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82 |
Σχέδιο Βαριοπούλα | Οι πρώτοι ισχυρισμοί για την ύπαρξη του σχεδίου πραξικοπήματος αποκαλύφθηκαν στην φιλελεύθερη εφημερίδα Taraf, και σύμφωνα με τη δημοσίευση η εφημερίδα κατείχε στοιχεία τα οποία έδειχναν πως το σχέδιο του πραξικοπήματος στηρίζονταν στην ανατίναξη 2 τζαμιών στην Κωνσταντινούπολη και την δημιουργία κατηγοριών εναντίον της Ελλάδας για τουρκικό μαχητικό το οποίο θα καταρρίπτονταν στο Αιγαίο. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, με την αναταραχή που θα προκαλούνταν θα δημιουργούνταν οι συνθήκες για παρέμβαση του στρατού και επιβολή δικτατορίας, ενώ φαίνεται πως συμπεριλαμβάνονταν και απόβαση τουρκικών δυνάμεων σε ελληνικά νησιά.Κατά τις δίκες που ακολούθησαν οι κατηγορούμενοι στρατηγοί παραδέχτηκαν τις συζητήσεις αλλά ανέφεραν πως αυτές έγιναν ως υποθετικό σενάριο και άσκησε σε στρατιωτικό σεμινάριο των ανωτάτων αξιωματικών. Με την αποκάλυψη της υπόθεσης αυτής, δημιουργήθηκε οξεία κριτική από το σύνολο της αντιπολίτευσης ως προς την πιθανή ανάμειξη υψηλόβαθμων γραφειοκρατών και εκπροσώπων του νόμου οι οποίοι συνδέονταν με το κίνημα Χιζμέτ, ισλαμικό κίνημα του αυτοεξόριστου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν. Ανησυχία επίσης προκάλεσε οι πολλές νομικές παραλείψεις και διαδικαστικά σφάλματα κατά την εξέλιξη της έρευνας της υπόθεσης, καθώς και η έλλειψη επικοινωνίας σχετικά με το θέμα από την κυβέρνηση. Ως παράδειγμα αναφέρθηκε πως το αρχικό έγγραφο της συνωμοσίας, η οποία ξεκίνησε το 2003, αποδείχτηκε πως είχε δημιουργηθεί με χρήση της εφαρμογής Microsoft Word 2007. Άλλη παρατυπία ήταν και η πλαστογράφηση των υπογραφών ανωτάτων αξιωματικών του στρατού, όπως αυτή του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, Τσετίν Ντογάν (Çetin Doğan). Το 2012, αποδόθηκαν ποινές φυλάκισης σε 300 από τους 365 υπόπτους, ενώ 34 αθωώθηκαν. Στις 19 Ιουνίου του 2014 όλοι οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι, προκειμένου να επαναληφθεί η δίκη, μετά από απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Τουρκίας το οποίο ανακοίνωσε πως τα δικαιώματα των κατηγορουμένων είχαν παραβιαστεί κατά την έκβαση της πρώτης δίκης. Το χρονικό σημείο όπου σημειώθηκε η απόφαση, δημιούργησε επιπλέον κατηγορίες πως το κίνημα Χισμέτ είχε επηρεάσει την απόφαση, καθώς έως το 2014 ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Φετουλάχ Γκιουλέν ήταν σύμμαχοι, αλλά κατόπιν διασπάστηκαν. Επιπλέον το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν κατηγόρησε ανοικτά το κίνημα Χιζμέτ για διάβρωση της δικαιοσύνης, μετά την αποκάλυψη ενός κυβερνητικού σκανδάλου για δωροδοκία κυβερνητικών υπαλλήλων και του Ιράν σχετικά με την προμήθεια καυσίμων, κάτι που η κυβέρνηση κατηγόρησε το κίνημα πως είχε σχεδιάσει πλεκτάνη. Με βάση την εξέλιξη αυτή, η κυβέρνηση υπό τον Ερντογάν ξεκίνησε μια ευρείας κλίμακας αναδιάρθρωση του δικαστικού σώματος και των αστυνομικών δυνάμεων αποτάσσοντας ή μεταθέτοντας πολλούς υπαλλήλλους.Στις 31 Μαρτίου του 2015, 236 κατηγορούμενοι αθωώθηκαν μετά την απόφαση του κατηγόρου εισαγγελέα πως τα ψηφιακά τεκμήρια στα οποία στηρίζονταν η υπόθεση είχαν χαλκευτεί και δεν αποτελούσαν αξιόπιστα στοιχεία. | Ως σχέδιο Βαριοπούλα (τουρκικά: Balyoz Harekâtı) ονομάζεται το υποτιθέμενο σχέδιο πραξικοπήματος στην Τουρκία οι απαρχές του οποίου χρονολογούνται το 2003, και το οποίο θα εκτυλίσσονταν ως απάντηση του στρατιωτικού κατεστημένου έναντι του ισλαμικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν το οποίο ήρθε στην εξουσία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1 |
Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν | Η Ελίζαμπεθ Έλεν Μπλάκμπερν γεννήθηκε στο Χόμπαρτ της Τασμανίας στις 26 Νοεμβρίου του 1948. Η οικογένειά της μετακόμισε στο Λάντσεστον όταν ήταν τεσσάρων ετών. Στην ηλικία των 16 η οικογένειά της μετακόμισε στη Μελβούρνη, όπου διέπρεψε ως μαθήτρια και έπειτα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, ενώ εκπόνησε διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Στη συνέχεια έγινε μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το 1978 ξεκίνησε στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϊ, και το 1990 συνέχισε στο Σαν Φρανσίσκο στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, όπου συνεχίζει ως σήμερα σε τιμητική θέση καθηγητή. Το 2009 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής. Η Μπλάκμπερν συνεχίζει και σήμερα την έρευνα στο τελομερές και την τελομεράση, υπό την επίδραση του διαλογισμού. Η Μπλάκμπερν διορίστηκε ως μέλος του Συμβουλίου Βιοηθικής του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, από το 2002 ως το 2004. Υπηρετεί στο Science Advisory Board του Genetics Policy Institute. Τελομερές Τελομεράση Βιογραφικό στην ιστοσελίδα των Βραβείων Νόμπελ | Η Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν (γενν. 26 Νοεμβρίου 1948) είναι Αυστραλο-Αμερικανή νομπελίστας και Πρόεδρος στο Salk Institute for Biological Studies. Έχει υπάρξει ερευνητής στη Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Φρανσίσκο, και μελέτησε το τελομερές, μια δομή στο άκρο των χρωμοσωμάτων που προστατεύει το χρωμόσωμα. Η Μπλάκμπερν ήταν μέλος της ομάδας που ανακάλυψε και την τελομεράση, το ένζυμο που ανανεώνει το τελομερές. Για το έργο αυτό της απονεμήθηκε το 2009 το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής, που το μοιράστηκε με την Κάρολ Γκρέιντερ και τον Τζακ Σζόστακ. Ήταν η πρώτη νομπελίστας γεννημένη στην Τασμανία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B8_%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD |
Ίδρυμα Τζένη Καρέζη | Σε ότι αφορά στο ιατροφαρμακευτικό σκέλος των παρεμβάσεών του, το Ίδρυμα συνεργάζεται από την ίδρυσή του με τη Μονάδα Ανακουφιστικής Αγωγής του Α’ Ακτινολογικού Εργαστηρίου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών του Αρεταίειου Νοσοκομείου. Από το 2003, η Μονάδα αυτή, που σήμερα ονομάζεται «Τζένη Καρέζη», μεταφέρθηκε από το Αρεταίειο και λειτουργεί σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους δύο ορόφων (εξωτερικά ιατρεία και ημερήσια νοσηλεία) στην έδρα του Ιδρύματος, στους Αμπελόκηπους. Η μονάδα στα πλαίσια της ολοκληρωμένης και εξειδικευμένης ανακουφιστικής φροντίδας παρέχει ανακούφιση των σωματικών συμπτωμάτων που προκαλούν οι χρόνιες παθήσεις καθώς και οι παρενέργειες των θεραπειών τους (πόνος, δύσπνοια, ανορεξία, καχεξία, αναιμία, άγχος, αδυναμία - κόπωση, κατάθλιψη, κλπ). Επίσης παρέχει ψυχολογική στήριξη στους ασθενείς και στους συγγενείς ή και φροντιστές τους, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη-παρέμβαση στην οικογένεια κατά τη διάρκεια του πένθους, συμπληρωματικές θεραπείες (ρεφλεξολογία, μεσοθεραπεία, βελονισμός, TENS) και 24ωρη τηλεφωνική επικοινωνία. Οι υπηρεσίες της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας παρέχονται εντελώς δωρεάν σε όποιον ασθενή τις έχει ανάγκη. Το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη στεγάζεται από το 1998 σε 5όροφο κτίριο επί της οδού Κορινθίας 27 στους Αμπελόκηπους. Δωρεάν ανακουφιστική και παρηγορητική αγωγή στο Ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», zougla.gr, 8 Φεβρουαρίου 2011 «Η Τζένη Καρέζη πέθανε στα χέρια μου…», peoplegreece.com, 27/04/2014 SOS εκπέμπει το Ιδρυμα Τζένη Καρέζη, 26 Μαρτίου, 2013 Συναυλία Ιδρύματος «Τζένη Καρέζη» 27/6 – Φεστιβάλ “Στην Σκιά των Βράχων 2018”, 12 Ιουνίου 2018 | Το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη είναι φιλανθρωπικός μη κυβερνητικός οργανισμός με τη νομική μορφή της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας που έχει ως αποστολή τη διάδοση της ολοκληρωμένης και εξειδικευμένης ανακουφιστικής φροντίδας σε χρόνιους πάσχοντες, καρκινοπαθείς και μη. Ιδρύθηκε το 1992 στη μνήμη της Τζένης Καρέζη με πρωτοβουλία της ιατρού της και καθηγήτριας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Κυριακής Μυστακίδου και του συζύγου της Καρέζη Κώστα Καζάκου και με τη συμμετοχή συγγενών, φίλων και επώνυμων ανθρώπων της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών, για να υλοποιηθεί η επιθυμία της ηθοποιού για την ανάπτυξη της ανακουφιστικής φροντίδας στην Ελλάδα. Έκτοτε, υπηρετεί το σκοπό του μέσα από επιστημονικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%B4%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B1_%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B7 |
Ρόμπερτ Λόουελλ | Παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ αλλά μεταφέρθηκε στο Κολέγιο Κένυον στο Γκάμπιερ του Οχάιο, απ’όπου αποφοίτησε, για να σπουδάσει υπό τον σπουδαίο Αμερικανό κριτικό Τζον Κρόου Ράνσομ. Εισήχθη σε νοσοκομείο περί τις 20 φορές για οξεία μανία και χαρακτήρισε ένα από τα μανιακά επεισόδιά του ως «ένα μαγικό πορτοκαλί άλσος σε έναν εφιάλτη». Κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ για ποίηση. Ο Λόουελλ είναι θαμμένος στο Νεκροταφείο Σταρκ, στο Dunbarton Center, στο Νιού Χαμπσάιρ. Τα δύο πρώτα βιβλία ποίησης του Λόουελλ, Lord Weary’s Castle και Land of Unlikeness, ανήκουν στην φορμαλιστική σχολή ποίησης, και γνώρισαν ευρεία επευφημία. Με τον τόμο Life Studies του 1959, ωστόσο, μετακινήθηκε σταθερά στην εξομολογητική μέθοδο. Το Life Studies είναι γνωστό για το συχνά επανατυπωμένο ποίημα “Skunk Hour”, ένα ποίημα που είναι πρωτίστως περιγραφή ξεθωριασμένης πόλη της Νέας Αγγλίας, διακοπτόμενη από δύο στροφές που ήταν, την εποχή εκείνη, σοκαριστική προσωπική εξομολόγηση, όπως η δήλωση πως «το μυαλό μου δεν είναι καλά». Το Life Studies θεωρείται ευρέως ως ένα από τα πιο σημαντικά και με μεγάλη επιρροή ποιητικά βιβλία του 20ού αιώνα. Το Life Studies ακολούθησε το For the Union Dead, το οποίο επίσης επαινέθηκε ευρέως, ιδιαίτερα για το ομότιτλο ποίημά του. Ωστόσο, μετά από αυτό το βιβλίο η ποίηση του Λόουελλ έγινε όλο και λιγότερο δημοφιλής. Μια μικρή αμφισβήτηση ξέσπασε όταν ενσωμάτωσε στα ποιήματά του προσωπικά γράμματα από την πρώην σύζυγό του. Γι' αυτό υπέστη κριτική ιδιαίτερα από τη φίλη του Ελίζαμπεθ Μπίσοπ. | Ο Ρόμπερτ Λόουελλ (Robert Traill Spence Lowell IV, 1 Μαρτίου 1917 - 12 Σεπτεμβρίου 1977), ήταν Αμερικανός ποιητής, γνωστός για τη επίδρασή του και τη διδασκαλία σε διάφορους λογοτεχνικούς αστέρες των δεκαετιών του 1950 και του 1960, συμπεριλαμβανομένων των Ανν Σέξτον και Σύλβια Πλαθ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%9B%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB%CE%BB |
Διαμέρισμα Καμπάνιας | Το Καμπάνιας βρίσκεται βόρεια-κεντρικά του Ελ Σαλβαδόρ, στη Κεντρική Επαρχία. Συνορεύει στα βόρεια με την Ονδούρα, στα βορειοδυτικά με το Τσαλατενάνγκο, στα νοτιοδυτικά με το Κουσκατλάν και στα με το Σαν Βισέντε. Έχει έκταση 1.103,51 τ.χλμ.. Είναι σε έκταση το δωδέκατο μεγαλύτερο διαμέρισμα του Ελ Σαλβαδόρ, μετά το Ουσουλουτάν, το Σαν Μιγκέλ, το Λα Ουνιόν, το Σάντα Άνα, το Τσαλατενάνγκο, το Λα Λιμπερτάδ, το Μορασάν, το Αουατσαπάν, το σονσονάτε, το Λα Πας και το Σαν Βισέντε. Το Διαμέρισμα Καμπάνιας είχε σύμφωνα με την απογραφή του 2006 177.792 κατοίκους. Είναι σε πληθυσμό το μικρότερο διαμέρισμα του Ελ Σαλβαδόρ. Το Καμπάνιας διαιρείται σε 9 δήμους: Βικτόρια Γκουακοτέκτι Ιλομπάσκο Ντολόρες Σαν Ισίδρο Σενσουντεπέκε Σινκέρα Τεχουτεπέκε Χουτιάπα Βικτόρια Γκουακοτέκτι Ελ Αμάτε Σιουδάδ Ιλομπάσκο Λος λαουρέλες Ντολόρες Σενσουντεπέκε Σέρρο Κολοράδο Σινκέρα Τεχουτεπέκε Χουτιάπα Σενσουντεπέκε Πόλεις του Καμπάνιας Δήμοι του Καμπάνιας | Το Διαμέρισμα Καμπάνιας (ισπανικά: departmento de Cabañas) είναι ένα από τα 14 διαμερίσματα του Ελ Σαλβαδόρ. Ανήκει στη Κεντρική επαρχία. Έχει έκταση 1.103,51 τ.χλμ. και πληθυσμό 177.792 κατοίκων (2006). Πρωτεύουσα είναι η Σενσουντεπέκε και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη η Ιλομπάσκο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82 |
Δημογραφία της Ινδίας | Η Ινδία είναι μια πολυεθνική χώρα. Τα μεγαλύτερα έθνη είναι: Ινδουστάνοι, Τελούγκου, Μαράτι, Βεγγάλης, Τζατ, Ταμίλ, Γκουτζαράτι, Κανάρα, Παντζάμπιοι . Τα Χίντι είναι η πιο διαδεδομένη γλώσσα στην Ινδία. Είναι η μητρική περίπου 420 εκατομμυρίων Ινδών. Περίπου το 80% του πληθυσμού είναι Ινδουιστές. Οιμουσουλμάνοι αποτελούν το 14% του πληθυσμού (ποσοστό το οποίο αυξάνεται σταθερά). Οι Χριστιανοί αποτελούν το 2.4%, οι Σιχ το 2% και οι Βουδιστές το 0.7%. Βομβάη - 13 073 926 κάτοικοι, Δελχί - 11.904.217 κάτοικοι Μπανγκαλόρ - 5.281.927 κάτοικοι, Καλκούτα - 5.080.019 κάτοικοι, Τσενάι - 4.376.400 κάτοικοι, Αχμενταμπάντ - 3 819 497 κάτοικοι, Χαϊντεραμπάντ - 3.665.106 κάτοικοι. Η πρώτη γενική απογραφή της Ινδίας πραγματοποιήθηκε το 1872 κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Βασίλισσας Βικτώριας . Η συνολική γονιμότητα είναι ο αριθμός των παιδιών που γεννά μια γυναίκα στην ζωή της. Βασίζεται σε δεδομένα για ολόκληρο το έτος: Πηγές: Our World In Data, ίδρυμα Γκαπμάιντερ. Προσδόκιμο ζωής, 1881-1950: Ο πληθυσμός της Ινδίας υπό την Βρετανική Ινδία (συμπεριλαμβανομένων των εδαφών του Πακιστάν και του Μπανγκλαντές) σύμφωνα με απογραφές: Οι μελέτες του ινδικού πληθυσμού από το 1881 επικεντρώνονται σε θέματα όπως γεννητικότητα και θνησιμότητα, πληθυσμός, ποσοστό ανάπτυξης πληθυσμού, γεωγραφική κατανομή, αλφαβητισμός, αστικό-αγροτικό χάσμα, πόλεις με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, καθώς και τρεις πόλεις με πληθυσμό άνω των 8 εκατομμυρίων ατόμων (Δελχί, Βομβάη και Καλκούτα). Οι δείκτες θνησιμότητας υποχώρησαν το 1920-45, κυρίως λόγω εμβολιασμού. Άλλοι λόγοι ήταν το αυξανόμενο εισόδημα, καλύτερες συνθήκες ζωής και διατροφής, ασφαλέστερο και καθαρότερο περιβάλλον, καθώς και βελτιωμένη ιατρική φροντίδα και πολιτική.Συνολικό ποσοστό γονιμότητας σε επιλεγμένα κρατίδια της Ινδίας, 1871-2008 : | Ο πληθυσμός της Ινδίας, έφτανε τα 1.3 δισεκατομμύρια άτομα τον Οκτώβριο του 2019 , το οποίο είναι το ένα έκτο του πληθυσμού της Γης . Η Ινδία είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στη Γη μετά την Κίνα . Οι περισσότεροι Ινδοί είναι χωρικοί. Η Κεντρική και Ανατολική Ινδία χαρακτηρίζεται από υψηλή γονιμότητα, ενώ στην νότια Ινδία η γονιμότητα εντοπίζεται η χαμηλότερη. Προσδόκιμο ζωής: 65,8 έτη (σύμφωνα με τον ΟΗΕ για το 2013) . | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Σούβαρδο Αχαΐας | Για την ονομασία Σούβαρδο υπάρχουν πολλές εκδοχές, πιστεύεται ότι είναι βυζαντινής προελεύσεως από το "Έσω Βάρδα" = "Σουβάρδα" = "Σούβαρδο". Έσω Βάρδα σημαίνει κτήματα κοντά στο χωριό. Άλλη εκδοχή, ότι προέρχεται από το όνομα του πρώτου οικιστή με το όνομα Βάρδας που από παραφθορά του "στου Βάρδα" έγινε "Σουβάρδα" = "Σούβαρδο". Το όνομα Βάρδας διασώζεται στο γειτονικό Βραχνί σε χρυσόβουλο του 1348. Άλλες εκδοχές το φέρουν Αρβανίτικο ή Σλαβικό και μια άλλη Τούρκικης προέλευσης. Η περιοχή που βρίσκεται το Σούβαρδο όπως και το γειτονικό Βραχνί κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. πιστεύεται ότι ανήκε στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου ή σε κάποιον γαιοκτήμονα. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν εργάτες ή βοσκοί σε αυτά τα κτήματα κι διέμεναν εκεί σε πρόχειρες καλύβες. Αργότερα έγινε μικρή εγκατάσταση Σλάβων. Μέχρι τον 10ο αιώνα, σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Παπανδρέου στο βιβλίο του "Αζανιάς", στο Σούβαρδο, όπως και στο Βραχνί, εγκαταστάθηκαν ποιμένες από την Ήπειρο διωγμένοι από επιδρομές Ιλλυρικών φύλλων. Διασώζονται γενεαλογικά δέντρα πολλών οικογενειών, όπως της οικογένειας Ρένεση που έχει διασωθεί έως το 1650 και της οικογένειας Παπανικολόπουλου έως το 1685. Η άποψη ότι το χωριό οικίστηκε τον 10ο αιώνα ενισχύεται από την ανεύρεση από αρχαιολόγους αρχιτεκτονικών μελών αυτής της εποχής στη θέση "Παλαιο-Σούβαρδο". Το Βραχνί αναφέρεται σε βυζαντινό χρυσόβουλο του 1348 όπου παραχωρήθηκε έκτασή του στο Μέγα Σπήλαιο και αναφέρονται τα ονόματα των καλλιεργητών, ανάμεσα τους και κάποιοι από το Σούβαρδο. Κατά την πρώτη Τουρκοκρατία στο Σούβαρδο δεν εγκαταστάθηκαν Οθωμανοί, γιατί η περιοχή καλυπτόταν από το ειδικό προνόμιο της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου που διατηρούσε διοικητική αυτονομία. Το Σούβαρδο αναφέρεται στην ενετική απογραφή Γκριμάνι του 1700 με 159 κατοίκους. Το 1821 και κατά την Επανάσταση ο Καραχάλιος από το Σούβαρδο ήταν αυτός που ειδοποίησε τους αρχιερείς για τις προθέσεις των Οθωμανών και να μην μεταβούν στην Τριπολιτσά. Τον Μάιο του 1826 το χωριό κάηκε από τον Ιμπραήμ ενώ οι κάτοικοι του είχαν καταφύγει στο Μέγα Σπήλαιο όπου πολιορκήθηκαν από τον Οθωμανικό στρατό. Στη Μονή αναφέρεται ότι ήταν 5.500 κάτοικοι του Βραχνίου και του Σούβαρδου κυρίως, μετά από σκληρή μάχη σκοτώθηκαν πάνω από 200 Σουβαρδιώτες ενώ αιχμαλωτίστηκαν πολλοί. Τον Ιούνιο του 1826 ο Ιμπραήμ καίει για δεύτερη φορά το χωριό. Σουβαρδιώτες αγωνιστές του 1821 αναφέρονται οι: Φιλόθεος Γιαννακόπουλος, Γερμανός Παπαθεοδώρου, Γεώργιος Αναγνωστόπουλος, Γιάννης Τζάκος, Καλλίστρατος Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Καραχάλιος, Αργύρης Παπαγεωργίου και άλλοι. Σε απογραφή του Μαιζόν το 1830 είχε 321 κατοίκους. Μετά την Επανάσταση Σουβαρδιώτες άρχισαν να κατεβαίνουν στα πεδινά για να εργαστούν στις σταφίδες κυρίως και στην περιοχή του χωριού Τσουκαλά. Από το 1830 αναφέρεται μόνιμη εγκατάσταση και μετακίνηση των κατοίκων ανάλογα την εποχή στη θερινή ή χειμερινή κατοικία. Εγκατάσταση οικογενειών από το Σούβαρδο έγινε και στα χωριά Λάππα και Κουρτέσι. Τα Τσουκαλαίικα και το Κουρτέσι αρχικά ονομάζονταν "Σουβαρδαίικα" και "Σουβαρδίτικα" αντίστοιχα. Σταδιακά οι κάτοικοι του Σούβαρδου εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα πεδινά στα σημερινά Τσουκαλαίικα κυρίως και το χωριό στην απογραφή του 1889 αναφέρεται με 3 κατοίκους. Ο Γεώργιος Παπανδρέου στο βιβλίο του "Επετηρίς Καλαβρύτων" το 1906 αναφέρει 177 κατοίκους 100 οικογένειες και 180 ψηφοφόρους. Στις 9 Δεκεμβρίου 1943 ο Γερμανικός στρατός έκαψε το χωριό και εκτέλεσε πολλούς κατοίκους, αναφέρεται ότι διασώθηκαν από τη φωτιά μόνο 2 κατοικίες και η εκκλησία. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού ξαναχτίστηκαν μετά το 1949 και το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Σουβαρδιώτες ήταν ο Βουλευτής Δημήτριος Παπαθανασόπουλος και ο Δήμαρχος Καλαβρύτων (1871 - 1875) Σωτήρης Παπανικολόπουλος. Από το 1833 έως το 1912 αποτέλεσε οικισμό του τότε Δήμου Καλαβρύτων. Όταν το 1912 καταργήθηκε ο Δήμος Καλαβρύτων, αποτέλεσε οικισμό της Κοινότητας Καλαβρύτων. Από το 1944 που ο Δήμος Καλαβρύτων ανασυστάθηκε και έως το 1997 το Σούβαρδο δεν έπαψε να αποτελεί τμήμα του. Στη συνέχεια αποτέλεσε οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Καλαβρύτων, του νέου Δήμου Καλαβρύτων βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας». Από το 2011 αποτελεί οικισμό της Τοπικής κοινότητας Καλαβρύτων του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων. Από το 2018 δραστηριοποιείται στο χωριό πολιτιστικός και εξωραϊστικός σύλλογος των κατοίκων του με την επωνυμία «Προφήτης Ηλίας» στόχοι του οποίου αποτελούν συν τοις άλλοις «η ανάπτυξη των δεσμών, η διάδοση του πνεύματος εθελοντισμού, της αλληλεγγύης η καλλιέργεια των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη του και σε όλους τους κατοίκους του Σούβαρδου». Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Κώστας Παπαγιαννόπουλος (επιμ.), Βραχναίικα και Μονοδένδρι. Αρχαιολογία του τοπίου και τοπική ιστορία, πρόλογος: Βασίλης Τογαντζής, Μιλτιάδης Γούτας, Λάζαρος Κολώνας, Έκδοση Δήμος Βραχναίικων-Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Βραχναίικων, Πάτρα 2009. ISBN 978-960-99129-0-7. Ανδρέας Χρόνη Παπανικολόπουλος, Σούβαρδο, Εκδόσεις Δ. & Π. Νικολόπουλος, Πάτρα 2010. ISBN 978-960-99488-0-7. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. | Το Σούβαρδο είναι χωριό της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας. Σήμερα αποτελεί οικισμό της Τοπικής Κοινότητας Καλαβρύτων του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.155 μέτρων, στο όρος Χελμός και απέχει 8 περίπου χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα. Στην απογραφή του 2011 είχε 38 κατοίκους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%BF_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82 |
Ναυτικό φυλλάδιο | Μπορεί να υπάρχουν διάφορα είδη ναυτικών φυλλαδίων σε μια χώρα. Κάθε είδος μπορεί να συνδέεται με περιορισμούς στα επαγγελματικά δικαιώματα ή την δίαρκεια ισχύος του λόγω π.χ. κωλυμμάτων υγείας, ηλικίας, υπολειπόμενης εκπαιδευτικής πιστοποίησης. Στην ελληνική νομοθεσία προβλέπονται τρία είδη : "Μπλε", με μπλέ σελίδες και εξώφυλλο, "Κίτρινο", το οποίο είναι με μπλε εξώφυλλο και κίτρινες σελίδες και σημαίνει ότι ο κάτοχος έχει περιορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα λόγω μη πλήρους υγειονομικής καταλληλότητας, "Κόκκινο", που είναι για ναυτικούς που είναι μεγαλύτεροι των 30 ετών ή έχουν τελειώσει μόνο το δημοτικό ή δεν έχουν ακόμα δίπλωμα σωστικών οπότε και ακυρούται μετά την πάροδο 9 μηνών αν δεν το προσκομίσουν αρμοδίως. Κάθε κράτος ορίζει τις προϋποθέσεις και διαδικασίες έκδοσής του ναυτικού φυλλαδίου. Για να αποκτήσει κάποιο πρόσωπο ελληνικό ναυτικό φυλλάδιο πρέπει να έχει τα παρακάτω ειδικά προσόντα: • Να έχει συμπληρώσει ημερολογιακά το 17ο έτος της ηλικίας του και να μην υπερβαίνει το 30o, το οποίο θεωρείται ότι συμπληρώνεται την 31η ∆εκεμβρίου του έτους απογραφής (π.δ.256/1986) ή να έχει συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας του άνευ ανωτάτου χρονικού ορίου ηλικίας (π.δ.260/2001). • Να είναι απόφοιτος Γυμνασίου (π.δ.256/1986 όπως ισχύει) ή Δημοτικού (π.δ.260/2001 όπως ισχύει). • Να μην έχει καταδικασθεί σε κάθειρξη κατά την τελευταία δεκαετία. • Να μην έχει καταδικασθεί κατά την τελευταία δεκαετία σε φυλάκιση ανώτερη του εξαμήνου συνολικά για λαθρεμπορία, κλοπή, απάτη, ένεκα παραβάσεων των διατάξεων περί ναρκωτικών και προστασίας του Εθνικού Νομίσματος και για εγκλήματα κατά των ηθών. • Να έχει αποφοιτήσει επιτυχώς από το βασικό κύκλο σπουδών Σχολής Σωστικών και Πυροσβεστικών Μέσων (δεν είναι υποχρεωτικό για ναυτικό φυλλάδιο που εκδίδεται σύμφωνα με το π.δ. 260/2001). • Να κριθεί "ΙΚΑΝΟΣ" από τις Υγειονομικές Επιτροπές Απογραφομένων Ναυτικών και Εργατών Θαλάσσης (ΥΕΑΝΕΘ) ή την Ανώτατη Ναυτική Υγειονομική Επιτροπή (ΑΝΥΕ). • Να μην έχει καταδικασθεί για αδικήματα του αρθρ.1 Π.∆. 247/89 (Λιποταξία ή ανυποταξία στο στράτευμα). Αν λοιπόν κάποιο πρόσωπο επιθυμεί να εκδώσει ελληνικό ναυτικό φυλλάδιο θα πρέπει πρώτα να βεβαιωθεί ότι πληρεί τις προϋποθέσεις και μετά να μεριμνήσει για την προσκόμιση στην αρχή έκδοσης των εκάστοτε προβλεπόμενων δικαιλογητικών. | Το Ναυτικό φυλλάδιο ή Φυλλάδιο Ναυτικού (Seaman' s Book ή Seaman's Discharge Book ή Seaman's Service Book) θεωρείται πιστοποιητικό ταυτότητας και της ναυτικής ιδιότητας και εκδίδεται σύμφωνα με τους νόμους του κάθε κράτους που ενσωματώνουν τις προβλέψεις διεθνών συμβάσεων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και του Διεθνούς Ναυτικού Οργανισμού. Εκδίδεται ανεξάρτητα από το φύλλο του ναυτικού παρόλο ότι στα αγγλικά διατηρείται ο όρος Seaman's Book. Ενδέχεται όμως κατά τόπους κρατικοί νόμοι και διατάξεις να μην επιτρέπουν ακόμα την απόκτηση είτε της ναυτικής επαγγελματικής ιδιότητας είτε συγκεκριμένων ειδικοτήτων της από πρόσωπα που δεν εντάσσονται στο αρσενικό φύλο. Περιέχει στοιχεία ταυτοποίησης του ναυτικού προσώπου κατόχου του και αρχείο των ναυτολογήσεων και λύσεων των ατομικών του συμβάσεων ναυτολόγησης.Επειδή μπορεί να χρησιμοποιείται και σαν ναυτικό διαβατήριο, ενδέχεται να περιέχει και θεωρήσεις βίζας και να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το συμβατικό διαβατήριο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF |
Γεγονότα Δεκεμβρίου 2021 | Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 29 άτομα, κυρίως παιδιά σχολείου, πνίγονται έπειτα από την ανατροπή μιας υπερφορτωμένης βάρκας στο Μπαγκουάι στην πολιτεία Κάνο της Νιγηρίας. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Σαουδική Αραβία αναφέρει το πρώτο κρούσμα της παραλλαγής Όμικρον SARS-CoV-2 σε πολίτη που ταξίδεψε από τη Βόρεια Αφρική. (Al Arabiya English) Η Ισλανδία αναφέρει το πρώτο περιστατικό της παραλλαγής Όμικρον. (Morgunblaðið) Πόλεμος και επιθέσεις Η Αμυντική Δύναμη της Νέας Ζηλανδίας και η αστυνομία βρίσκονται καθ' οδόν προς Ονιάρα στις Νήσους του Σολομώντα, ώστε να βοηθήσουν στην επιστροφή της χώρας στη σταθερότητα και τη διαφύλαξη της ειρήνης έπειτα από πολλές ημέρες λεηλασιών, επεισοδίων και ταραχών, που είχαν ως απολογισμό 4 νεκρούς. (RNZ)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Το πρώτο κρούσμα της μετάλλαξης Όμικρον της SARS-CoV-2 ανακοινώνεται στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη.(kathimerini.gr) Η Ινδία αναφέρει το πρώτο της κρούσμα της παραλλαγής Όμικρον της SARS-CoV-2 σε δύο αλλοδαπούς στην Καρνατάκα. (NDTV)Αθλητισμός Αγωνιστική περίοδος NBA 2021–22 Στην καλαθοσφαίριση, οι Μέμφις Γκρίζλις επικρατούν των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ με 152–79, mπου είναι και η μεγαλύτερη εύκολη νίκη στην ιστορία του NBA. (ESPN) Ένοπλες συγκρούσεις και επιθέσεις Εξέγερση στο Μαγκρέμπ Πόλεμος του Μάλι Αντάρτες επιτίθενται σε λεωφορείο που μετέφερε αμάχους στο Μπανκάς του Μάλι, σκοτώνοντας τον οδηγό, πριν το βάλουν φωτιά και σκοτώσουν 31 επιβάτες. Η πλειονότητα των θυμάτων είναι γυναίκες που πήγαιναν για δουλειά στην τοπική αγορά. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Δύο ιπποπόταμοι στο Ζωολογικός Κήπος της Αμβέρσας βρέθηκαν θετικοί στον COVID-19 στην Αμβέρσα του Βελγίου. (Deutsche Welle) Τα κρούσματα COVID-19 στη Γερμανία ξεπερνούν τα έξι εκατομμύρια. (Urdu Point) Τα περιστατικά COVID-19 στην Ευρώπη υπερβαίνουν τα 75 εκατομμύρια. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Στην Πορτογαλία ο υπουργός Εσωτερικών Εντουάρντο Καμπρίτα παραιτείται έπειτα από σειρά σκανδάλων, συμπεριλαμβανομένου ενός περιστατικού όπου το υπηρεσιακό του αυτοκίνητο ενεπλάκη σε τροχαίο δυστύχημα στη διάρκεια του οποίου σκοτώθηκε ένας εργάτης αυτοκινητόδρομου. (AP)Αθλητισμός Ο Μάγνους Κάρλσεν νικά τον αντίπαλό του Ίαν Νεπομιάχτσκι στον 6ο αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος σκακιού για το 2021 σε έναν αγώνα μαραθώνιο στην 136η κίνηση. Είναι το πρώτο αποφασιστικό αποτέλεσμα σε ρυθμιστικό παιχνίδι του εν λόγω πρωταθλήματος εδώ και περισσότερα από 5 χρόνια και είναι επίσης το μεγαλύτερο σε διάρκεια παιχνίδι στην ιστορία του παγκόσμιου πρωταθλήματος σκακιού. (The Guardian) Καταστροφές και δυστυχήματα Ένα άτομο σκοτώνεται και άλλα 41 τραυματίζονται καθώς το ηφαίστειο Σεμέρου εκρήγνυται στην Ανατολική Ιάβα της Ινδονησίας. (BBC News) Είκοσι τρεις άνθρωποι πνίγονται όταν το λεωφορείο στο οποίο ταξιδεύουν βυθίζεται στον ποταμό Ενζίου στο Μουίνγκι στην Κένυα. (BBC News)Διεθνείς σχέσεις Σχέσεις Πακιστάν-Σαουδικής Αραβίας Ο Πακιστανός υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει ότι η χώρα έχει λάβει ετήσιο δάνειο από τη Σαουδική Αραβία ύψους 3 δισ. $ (11,3 δισεκατομμύρια ριάλ, 530 δις ₨.). (Reuters)Πολιτική και εκλογές Προεδρικές εκλογές στην Γκάμπια 2021 Οι ψηφοφόροι στην Γκάμπια πηγαίνουν στις κάλπες για να εκλέξουν τον πρόεδρο. Γύρω στις 960.000 άτομα έχουν δικαίωμα ψήφου. (BBC News) Πόλεμος και επιθέσεις Οι αξιωματούχοι πληροφοριών της Βενεζουέλας ανακοινώνουν τον θάνατο του Ερνάν Νταρίο Ερνάντες, αρχηγού μιας ομάδας αντικαθεστωτικών FARC, έπειτα από ενέδρα που πραγματοποιήθηκε από κομάντο των ενόπλων δυνάμεων. Ο Ερνάντες ήταν υπεύθυνος για τον βομβαρδισμό του 2003 στο κλαμπ Ελ Νογάλ που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 36 άτομα και να τραυματιστούν περισσότερα από 200 άλλα. (El Tiempo) Επιθέσεις στον Νίγηρα το 2021 Εκατοντάδες αντάρτες με μοτοσυκλέτες επιτίθενται σε διεθνή στρατιωτική βάση στο Τιγιαμπερί στον Νίγηρα. 79 από τους επαναστάτες και 29 στρατιώτες σκοτώνονται κατά τη διάρκεια της μάχης. (Deutsche Welle) Ινδοί στρατιώτες των Assam Rifles άνοιξαν πυρ κατά λάθος εναντίον μιας ομάδας ανθρακωρύχων που επέστρεφαν σπίτι από τη δουλειά στη Νάγκαλαντ, πιστεύοντας ότι είναι αντάρτες. Δεκατρείς ανθρακωρύχοι και ένας στρατιώτης σκοτώνονται, με τον στρατιώτη και επτά ανθρακωρύχους να σκοτώνονται σε μια επακόλουθη αντιπαράθεση με οργισμένους ιθαγενείς. (BBC News)Καταστροφές και δυστυχήματα Ο απολογισμός των νεκρών από τη χθεσινή έκρηξη του ηφαιστείου Σεμέρου στην Ανατολική Ιάβα της Ινδονησίας, αυξάνεται σε 14, με άλλους 56 τραυματίες. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Οι Μαλδίβες αναφέρουν το πρώτο κρούσμα της παραλλαγής Όμικρον του SARS-CoV-2 σε τουρίστα που έφτασε στη χώρα. (Raajje) Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Ανακοινώνεται ότι πάνω από το 50% του επιλέξιμου ενήλικου πληθυσμού της Ινδίας είναι πλέον πλήρως εμβολιασμένο. Η Ινδία στοχεύει να εμβολιάσει το 100% του ενήλικου πληθυσμού της έως τις 31 Δεκεμβρίου. ("Khaleej Times")Νόμος και έγκλημα Στη Μαδαγασκάρη είκοσι άτομα, μεταξύ των οποίων δύο Γάλλοι υπήκοοι, κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, εξέγερση κατά του προέδρου και κατοχή παράνομων όπλων, καθώς φέρονται ότι σχεδίαζαν να σκοτώσουν τον πρόεδρο Αντρί Ρατζολίνα. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Ταραχές στα Νησιά του Σολομώντα 2021 Ο πρωθυπουργός Μανασέ Σογκαβάρε επιζεί από πρόταση μομφής στο Εθνικό Κοινοβούλιο μετά τη διαχείριση των ταραχών. (Reuters) Ο Καρλ Νεχάμερ ορκίζεται νέος Καγκελάριος της Αυστρίας μετά την παραίτηση του Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ στις 2 Δεκεμβρίου. (ABC News)Αθλητισμός Οι ΗΠΑ ανακοινώνουν επίσημα ότι θα μποϊκοτάρουν διπλωματικά τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022 στο Πεκίνο, λόγω της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κίνα.(BBC) Οικονομία και επιχειρήσεις Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναφέρουν ότι θα μεταφέρουν από 1ης Ιανουαρίου τα Σαββατοκύριακα στη χώρα (θα αρχίζουν το Σάββατο και θα τελειώνουν Κυριακή). (CNBC)Καταστροφές και δυστυχήματα Ο αριθμός των νεκρών από το ηφαίστειο Σεμέρου στην Ινδονησία ανέρχεται σε 34. (BBC News) Τουλάχιστον 38 άτομα σκοτώνονται και άλλα 69 τραυματίζονται στη διάρκεια πυρκαγιάς σε πολυπληθή φυλακή στην Γκιτέγκα του Μπουρούντι. (BBC News)Νόμος και έγκλημα Αμφότερες η Βουλή και η Γερουσία της Χιλής εγκρίνουν το νομοσχέδιο με το οποίο γίνονται νόμιμες οι ενώσεις μεταξύ ομοφύλων. (The New York Times) Ένας αστυνομικός σκοτώνει έξι άτομα, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, τραυματίζει άλλα δύο στη διάρκεια αμόκ και στη συνέχεια αυτοκτονεί, στο Καμπέτε στην Κένυα. (Al Jazeera English) Καταστροφές και δυστυχήματα Ο Αρχηγός Επιτελείου Άμυνας Μπιπίν Ραγουάτ και άλλα 12 άτομα σκοτώνονται όταν αεροσκάφος της ινδικής πολεμικής αεροπορίας τύπου Mi-17V-5 συντρίβεται κοντά στο Κουνούρ της πολιτείας Ταμίλ Ναντού, ενώ πετούσε από την αεροπορική βάση Σουλούρ προς Γουέλινγκτον. Άλλο ένα άτομο τραυματίστηκε. (BBC News) Ο αριθμός των νεκρών από την έκρηξη του ηφαιστείου Σεμέρου στην Ινδονησία αυξάνεται σε 39. (France 24)Νόμος και έγκλημα Το Εφετείο της Μαλαισίας επικυρώνει την καταδίκη του πρώην πρωθυπουργού Νατζίμπ Ραζάκ κατηγορώντας τον για κατάχρηση εξουσίας, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και για τη συμμετοχή του σε σκάνδαλο. (CNA)Πολιτική και εκλογές Μετά τις Γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές 2021 Η Μπούντεσταγκ εκλέγει τον Όλαφ Σολτς ως νέο Καγκελάριο της Γερμανίας, αντικαθιστώντας την Άνγκελα Μέρκελ έπειτα από 16 χρόνια στην εξουσία. (BBC News)Αθλητισμός Ανησυχίες και διαμάχες στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022 Η Αυστραλία, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο αποφασίζουν και εκείνες ένα διπλωματικό μποϊκοτάζ ακολουθώντας τις ΗΠΑ για τους προσεχείς Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο σε διαμαρτυρία για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κίνα στην περιοχή Ζινγιάνγκ.(Politico) (The New York Times) Καταστροφές και ατυχήματα Συνοριακή κρίση Μεξικού-Ηνωμένων Πολιτειών Ένα ρυμουλκούμενο που μετέφερε περισσότερους από 180 παράνομους μετανάστες, κυρίως από Γουατεμάλα και Ονδούρα, συντρίβεται στην Τσιάπας του Μεξικού, σκοτώνοντας 55 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 105. (The Washington Post)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Το Χονγκ Κονγκ επιβάλλει τη χρήση μιας εφαρμογής για κινητά για τον εντοπισμό του COVID-19 για όλους τους ενήλικες κάτω των 65 ετών. Η εφαρμογή καταγράφει την παρουσία ενός ατόμου σε 18 τύπους χώρων, συμπεριλαμβανομένων των μπαρ και εστιατορίων και επιτρέπει τον εντοπισμό λοιμώξεων εάν αναφερθεί επιδημία. (CNA) Αρχειοθετήθηκε 2021-12-10 στο Wayback Machine. Το Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ συνιστά σε άτομα ηλικίας έως 16 ετών να λαμβάνουν αναμνηστική δόση του εμβόλιο COVID-19. Αυτό έρχεται αφού ο FDA ενέκρινε τη χρήση του εμβολίου της Pfizer–BioNTech ως αναμνηστικής δόσης για άτομα αυτής της ηλικιακής ομάδας. (CBS News) Η κυβέρνηση της Αυστρίας ανακοινώνει σχέδια να καταστήσει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 για τον γενικό πληθυσμό, ορίζοντας κατώτατο όριο ηλικίας τα 14 έτη και απαιτώντας από τα μη εμβολιασμένα άτομα να πληρώσουν πρόστιμα έως και 3.600 ευρώ κάθε τρεις μήνες. Οι κανόνες θα ισχύουν από την 1η Φεβρουαρίου έως τον Ιανουάριο του 2024. (Reuters) Εμβόλιο για COVID-19 Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά σε άτομα που είναι ανοσοκατεσταλμένα ή έλαβαν αδρανοποιημένο εμβόλιο COVID-19 να λάβουν την αναμνηστική δόση COVID-19 λόγω μείωσης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου κατά των παραλλαγών του ιού. (The Hill) Ανάπτυξη εμβολίου κατά του HIV Ένα εμβόλιο mRNA υποψήφιο κατά του ιού της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας, που αναπτύχθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων, τη Moderna και άλλα ινστιτούτα, εμφανίζει ποσοστό αποτελεσματικότητας 79%. και δεν υπάρχουν σημαντικές παρενέργειες σε δοκιμές σε πιθήκους του γένους ρέζους μακάκος, σύμφωνα με μια δημοσίευση στο Nature Medicine. (France 24) Καταστροφές και δυστυχήματα Ανεμοστρόβιλος πλήττει τις πολιτείες Αρκάνσας, Μισούρι, Τενεσί και Κεντάκι των ΗΠΑ. Εκφράζονται φόβοι για γύρω στους 50 νεκρούς. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Το Λάος αναφέρει ένα ρεκόρ 1.645 νέων κρουσμάτων COVID-19 τις τελευταίες 24 ώρες, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 86.148. (The Laotian Times) Η Κύπρος αναφέρει το πρώτο κρούσμα της παραλλαγής Όμικρον του SARS-CoV-2 σε τρεις Ελληνοκύπριους που ταξίδεψαν από τη Νότια Αφρική στη Λεμεσό. (Cyprus Mail) Η τσεχική κυβέρνηση ανακοινώνει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, καθώς και για εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, αστυνομικούς, πυροσβέστες και στρατιωτικούς, σε ισχύ από την 1η Μαρτίου, καθώς η χώρα παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό μόλυνσης στον κόσμο. (The Times of India) Διεθνείς σχέσεις Η Νικαράγουα διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν και συνάπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. (The Hill)Νόμος και έγκλημα Το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου δέχεται το αίτημα από την αμερικανική κυβέρνηση να εκδοθεί ο ιδρυτής των WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο δικαστής ανέφερε ότι πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις για την απόφασή του. Ωστόσο, η έκδοση δεν θα πραγματοποιηθεί αμέσως καθώς ο Ασάνζ έχει δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης. Η αρραβωνιαστικιά του Ασάνζ λέει ότι θα ασκήσουν έφεση κατά της απόφασης «το συντομότερο δυνατό». (CNBC) Καταστροφές και δυστυχήματα Ο αριθμός των νεκρών από το πέρασμα ανεμοστρόβιλου στο Κεντάκι των Ηνωμένων Πολιτειών αυξάνεται σε 70 και πιθανότατα θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς καταγράφονται περισσότεροι νεκροί, σύμφωνα με μια δήλωση από τον κυβερνήτη Άντι Μπεσίαρ. (AP) Επτά άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι δύο αγνοούνται έπειτα από έκρηξη κτιρίου κατοικιών και κατάρρευση λόγω διαρροή αερίου στη Ραβανούσα στο Ακριτζέντο της Σικελίας. (BBC) Δύο θάνατοι αναφέρονται στη Ναβάρρα λόγω πλημμύρας στη βόρεια Ισπανία. (ABC.es)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Μάλτα επιβάλλει εκ νέου μία από τις αυστηρότερες εντολές μάσκας της ΕΕ που απαιτεί από τους ανθρώπους να φορούν μάσκες σε εξωτερικούς χώρους, με πρόστιμα από 50 € έως 100 € για εκείνα τα άτομα που δε συμμορφώνονται. (Times of Malta)Νόμος και έγκλημα Δικαστήριο στο Μπενίν καταδικα΄ζει την αρχηγό της αντιπολίτευσης Ρέκια Μαντούγκου σε κάθειρξη 20 ετών αφού την έκρινε ένοχη για «χρηματοδότηση τρομοκρατίας». Η υπόθεση ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη, με έναν δικαστή που διέφυγε στη Γαλλία να καταγγέλλει την υπόθεση ως «εξ ολοκλήρου πολιτικά υποκινούμενη». (The Washington Post)Αθλητισμός MLS Cup 2021 Η ομάδα των New York City FC νικά τους Portland Timbers με 4–2 στα πέναλτι, κερδίζοντας τον πρώτο τους τίτλο στο MLS Cup. (ESPN) Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Ρωσία ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια κρούσματα COVID-19. (CNA) Αρχειοθετήθηκε 2022-03-05 στο Wayback Machine. Το Ηνωμένο Βασίλειο ανεβάζει το επίπεδο συναγερμού COVID-19 στο Επίπεδο 3 λόγω της ταχείας εξάπλωσης της παραλλαγής Όμικρον του SARS-CoV-2, που είχε ως αποτέλεσμα 3.137 περιπτώσεις. (France 24) Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Σίριλ Ραμαφόζα βρίσκεται θετικός στον COVID-19 με ήπια συμπτώματα. (CNN)Νόμος και έγκλημα Η Bangko Sentral ng Pilipinas, η κεντρική τράπεζα των Φιλιππινών, εκδίδει δήλωση ότι παρακολουθεί επί του παρόντος μια αύξηση των καταγγελιών στα κοινωνικά δίκτυα σχετικά με πελάτες της Banco de Oro ότι έχασαν χρήματα και παραβιάστηκαν οι λογαριασμοί τους. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Δημοψήφισμα ανεξαρτησίας Νέας Καληδονίας 2021 Οι πολίτες στη Νέα Καληδονία ψηφίζουν κατά της ανεξαρτησίας και επιλέγουν να παραμείνουν μέρος της Γαλλίας. Τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας μποϊκόταραν το δημοψήφισμα για να διαμαρτυρηθούν για έλλειψη χρόνου ώστε να προετοιμάσουν την προεκλογική εκστρατεία. (RNZ)Αθλητισμός Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2021) Στο γκραν πρι της Φόρμουλα 1 του Άμπου Ντάμπι του 2021 νικητής αναδεικνύεται ο Μαξ Φερστάπεν κατακτώντας το πρωτάθλημα των οδηγών, ενώ η Mercedes κερδίζει το πρωτάθλημα κατασκευαστών. (The Guardian) Πόλεμος και επιθέσεις Ο Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό Φέλιξ Τσισεκέντι διαβεβαιώνει τη χώρα του ότι η παρουσία των στρατευμάτων της Ουγκάντα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι μόνο για να αποτρέψει τη συνεχιζόμενη εξέγερση από τις Συμμαχικές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Ο πρόεδρος λέει ότι η παρέμβαση της Ουγκάντα θα είναι προσωρινή. (Reuters) Εκατόν έξι μέλη μιας Ουκρανίαςς ομάδας "νεοναζί" συνελήφθησαν στη Ρωσία, ως ύποπτοι για σχεδιασμό επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένων και μαζικών δολοφονιών. Η Ρωσία κατηγόρησε την ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών ότι χρηματοδοτεί οικονομικά την ομάδα. Η Ουκρανία ισχυρίζεται ότι οι συλλήψεις και οι επακόλουθες αναφορές στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης οργανώνονται ως μέρος των μέτρων των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. (Reuters)Τέχνες και πολιτισμός Η Χαρνάαζ Σαντού από την Ινδία στέφεται Μις Υφήλιος στο Έιλατ του Ισραήλ. (CNN)Καταστροφές και δυστυχήματα Ο αριθμός των νεκρών από το πέρασμα ανεμοστρόβιλου στο Κεντάκι στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνεται σε 74, καθιστώντας τη δεύτερη πιο θανατηφόρα εστία ανεμοστρόβιλου (μετά εκείνου του 1890) στην πολιτεία. Δεκατέσσερα άτομα σκοτώνονται επίσης σε άλλες αμερικανικές πολιτείες, με ορισμένες πόλεις να έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. (BBC News) Ένα όχημα που μετέφερε μετανάστες συντρίβεται ενώ προσπαθεί να αποφύγει τον αστυνομικό έλεγχο στο Μοραχάλομ της Ουγγαρίας, σκοτώνοντας επτά άτομα και τραυματίζοντας άλλα τέσσερα. Ο Σέρβος οδηγός συνελήφθη. (BBC)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Κύπρος ανακοινώνει την έγκριση του εμβολίου που χορηγείται σε παιδιά ηλικίας 5 έως 11 ετών και επιτρέπει επίσης στους ενήλικες να λαμβάνουν αναμνηστική δόση δύο εβδομάδες νωρίτερα από έξι μήνες μετά τη δεύτερη δόση τους προκειμένου να περιοριστεί η αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 μετά το πρώτο κρούσμα της παραλλαγής Όμικρον. (AP) Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ανακοινώνει ότι τουλάχιστον ένα άτομο στο Ηνωμένο Βασίλειο πέθανε αφού βρέθηκε θετικός στην παραλλαγή Όμικρον. (BBC News) Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια κρούσματα COVID-19. (The Hill)Νόμος και έγκλημα Οκτώ άτομα τραυματίζονται καθώς ένας έφηβος πυροδοτεί εκρηκτικά, σε μια προσπάθεια να αυτοανατιναχτεί, σε σχολείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας κοντά σε μοναστήρι στο Σερπούχοφ της Ρωσίας. Ο δράστης ταυτοποιείται ως μαθητής στο σχολείο, και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. (BBC News) Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 62 άνθρωποι σκοτώνονται και περισσότεροι από 100 τραυματίζονται στην Αϊτή όταν ένα βυτιοφόρο εκρήγνυται στο Καπ Αϊσιέν. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Ινδονησία αρχίζει να χορηγεί το εμβόλιο COVID-19 για παιδιά ηλικίας μεταξύ 6 και 11 ετών, με 100 παιδιά να λαμβάνουν το εμβόλιο Coronavac της Sinovac. (The Straits Times) Οι θάνατοι από COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπερνούν τις 800.000, που παραμένει ο υψηλότερος αριθμός θανάτων στον κόσμο. (NPR)Νόμος και έγκλημα Κολομβιανές διαδηλώσεις 2021 Έρευνα των Ηνωμένων Εθνών για τις διαδηλώσεις στην Κολομβία διαπίστωσε ότι η Εθνική Αστυνομία της Κολομβίας κατέφυγε σε πράξεις βαρβαρότητας που είχαν ως αποτέλεσμα τη σφαγή 11 αμάχων.(CNN) Καταστροφές και δυστυχήματα Ένα σκάφος που μετέφερε Ινδονήσιους μετανάστες ανατρέπεται στα ανοιχτά της νότιας ακτής της Μαλαισίας, σκοτώνοντας 11 άτομα και αγνοούνται άλλοι 25. (Al Jazeera) Ένα ιδιωτικό τζετ Gulfstream GIVSP συντρίβεται κοντά στο Σάντο Ντομίνγκο στη Δομινικανή Δημοκρατία, σκοτώνοντας και τα εννέα άτομα που επέβαιναν σε αυτό, συμπεριλαμβανομένου του Πορτορικανού μουσικού παραγωγού Flow La Movie. (Reuters)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Ουγγαρία αρχίζει να χορηγεί το εμβόλιο COVID-19 για παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 11 ετών χρησιμοποιώντας το εμβόλιο της Pfizer. (Hungary Today) Ο αριθμός των ατόμων που είναι πλήρως εμβολιασμένα κατά της COVID-19 στη Νέα Ζηλανδία υπερβαίνει το 90%. (Stuff)Νόμος και έγκλημα Ένα άτομο σκοτώνεται, άλλα έντεκα τραυματίζονται και περισσότεροι άνθρωποι αγνοούνται έπειτα από εμπρηστική επίθεση σε τετραώροφη πολυκατοικία στο Ρέντινγκ της Αγγλίας. Ένας ύποπτος συνελήφθη. (BBC News) Σε ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα αποφυλάκισης καταδικάζεται ο κατά συρροή δολοφόνος και νεκρόφιλος Ντέιβιντ Φούλερ. Ο καταδικασθείς είχε κακοποιήσει σεξουαλικά τις σορούς περισσότερων από 100 γυναικών. (BBC News) Η Μάλτα γίνεται η πρώτη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που νομιμοποιεί τη χρήση κάνναβης και την υπό περιορισμούς καλλιέργειά της. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Ο Σιαόσι Σοβαλένι εκλέγεται πρωθυπουργός της Τόνγκα. (RNZ) Καταστροφές και δυστυχήματα Χιλιάδες άνθρωποι απομακρύνονται από τα σπίτια τους στις κεντρικές και νότιες Φιλιππίνες καθώς ο τυφώνας Ράι, που περιγράφεται ως μία από τις ισχυρότερες καταιγίδες του έτους, αρχίζει να ενσκήπτει στα μεσοανατολικά μέρη της χώρας, με προειδοποιήσεις για πολύ καταστροφικούς ανέμους με δύναμη τυφώνα. (Al Jazeera) Πέντε παιδιά σκοτώνονται και άλλα τέσσερα τραυματίζονται έπειτα από πτώση από Φουσκωτό κάστρο που ανατινάχθηκε στον αέρα στο Ντέβονπορτ της Τασμανίας. (ABC News Australia)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Δανική Υγειονομική Αρχή εγκρίνει το αντι-ιικό χάπι Molnupiravir που αναπτύχθηκε από τη Merck & Co. για ασθενείς σε κίνδυνο με συμπτώματα, καθιστώντας την πρώτη χώρα στην ΕΕ που εγκρίνει το φάρμακο. (NDTV)Πολιτική και εκλογές Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε διορίζεται εντολοδόχος πρωθυπουργός και επιφορτίζεται με το σχηματισμό νέας κυβέρνησης συνασπισμού. (Politico) Πόλεμος και επιθέσεις Πόλεμος στο Ντόνμπας Ένας Ουκρανός στρατιώτης σκοτώνεται και ένας άλλος τραυματίζεται όταν φιλορωσικές αυτονομιστικές δυνάμεις στόχευσαν ουκρανικές θέσεις κοντά στη Μαριούπολη με χειροβομβίδες και όλμοι. ("The Guardian")'Επιχεειρήσεις και οικονομία 2018–2021 Τουρκικό νόμισμα και κρίση χρέους Η τουρκική λίρα βυθίζεται στο ιστορικό χαμηλό των 17,0705 έναντι του αμερικανικού δολαρίου, προκαλώντας άμεση παρέμβαση από την Κεντρική Τράπεζα στο χρηματιστήριο. Η λίρα έχει χάσει το 55% της αξίας της φέτος, συμπεριλαμβανομένου του 37% μόνο τις τελευταίες 30 ημέρες. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν ανακοινώνει αύξηση κατά 50% στον κατώτατο μισθό από το επόμενο έτος. (Reuters)Καταστροφές και δυστυχήματα Τυφώνας Ράι Δώδεκα άνθρωποι σκοτώνονται καθώς ο τυφώνας Ράι χτυπά τις Φιλιππίνες, προκαλώντας σοβαρές ζημιές. (Al Jazeera) Οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται και πολλοί άλλοι τραυματίζονται από πλημμύρες στην Ερμπίλ, στην Περιοχή Κουρδιστάν του Ιράκ. (Al Jazeera)Νόμος και έγκλημα Είκοσι τέσσερις άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι τέσσερις τραυματίζονται κατά τη διάρκεια εμπρηστικής επίθεσης σε κλινική στην Οσάκα της Ιαπωνίας. ("The Japan Times")Πολιτική και εκλογές Εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο Η Έλεν Μόργκαν από τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες κερδίζει την επαναληπτική εκλογή για την έδρα στην περιφέρεια Βόρεια Σροπσάιρ στη Βουλή των Κοινοτήτων που διατηρούσε το Συντηρητικό Κόμμα από τη σύσταση της εκλογικής περιφέρειας. (BBC News) Οι Βραζιλία, Δανία, Λεττονία, Πολωνία, Σλοβακία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδικάζουν από κοινού τον παγκόσμιο διωγμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά. (The Washington Times) Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Γαλλία επιβάλλει την απαγόρευση στην είσοδο Βρετανών πολιτών στη χώρα χωρίς επιτακτικούς λόγους λόγω της εξάπλωσης της παραλλαγής Όμικρον SARS-CoV-2 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Γάλλοι και οι πολίτες της ΕΕ που επιστρέφουν από το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να απομονωθούν για επτά ημέρες, εκτός εάν δείξουν αρνητικό αποτέλεσμα τεστ COVID-19 κατά την άφιξη, γεγονός που θα μειώσει την αυτοαπομόνωση σε 48 ώρες. (France 24) Η Πορτογαλία αρχίζει να χορηγεί το εμβόλιο COVID-19 σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 11 ετών. (Reuters) Τα μεσάνυχτα, η Αργεντινή και η Βραζιλία ανοίγουν ξανά τα σύνορά τους για τους τουρίστες με υποχρεωτική απόδειξη εμβολιασμού ή αρνητικό τεστ COVID-19. (La Voz)Νόμος και έγκλημα Μια ένοπλη διαμάχη για τη γη μεταξύ των κατοίκων των δήμων Ναουαλά και Σάντα Καταρίνα Ισταουακάν, στη Γουατεμάλα, καταλήγει στο θάνατο 12 ατόμων. (Al Jazeera) Ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο φεύγει από την Ουκρανία για μια "προσχεδιασμένη διπλωματική περιοδεία" σε Τουρκία και Πολωνία μετά από απόπειρες από το Εθνικό Γραφείο Ερευνών να εκδώσει κλήτευση σε δίκη σχετικά με κατηγορίες για υποκίνηση τρομοκρατίας. Το Εθνικό Γραφείο Ερευνών ισχυρίζεται ότι ο Ποροσένκο συμμετείχε στη λεηλασία εθνικών πόρων από τα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας. (Deutsche Welle) Καταστροφές και δυστυχήματα Τυφώνας Ράι Ο αριθμός των νεκρών στις Φιλιππίνες από τον τυφώνα Ράι αυξάνεται στους 375. Άλλα τουλάχιστον 500 άτομα τραυματίζονται. (BBC News) Το ηφαίστειο Σεμέρου στην Ιάβα της Ινδονησίας εκρήγνυται για 2η φορά αυτόν το μήνα, ξερνώντας τέφρα. Από την πρώτη έκρηξη σκοτώθηκαν το λιγότερο 46 άτομα στις 4 Δεκεμβρίου. (Reuters) Τέσσερα άτομα σκοτώνονται, ανάμεσα στα οποία και δύο παιδιά, από την πτώση ενός μικρού αεροσκάφους στα ανοικτά των ανατολικών ακτών της Κουίνσλαντ στην Αυστραλία. (The Guardian) Ένα σοβαρό καιρικό συμβάν που προσιδιάζει ανεμοστρόβιλο, επηρεάζει τις Βόρειες Παραλίες του Σίδνεϊ στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας, καταρρίπτοντας δέντρα και κόβοντας το ρεύμα σε χιλιάδες κατοίκους. Μία γυναίκα σκοτώνεται και δύο γυναίκες βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση στο Royal North Shore Hospital του Σίδνεϊ μετά από πτώση ενός «μεγάλου» πεύκου στο Ναραμπίν. (ABC News Australia) Ένα παιδί πεθαίνει στο νοσοκομείο τρεις ημέρες αφότου ένα φουσκωτό κάστρο ανυψώθηκε στον αέρα στο Ντέβονπορτ της Τασμανίας στην Αυστραλία, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών από το δυστύχημα σε έξι. (News.com.au)Πολιτική και εκλογές Γενικές εκλογές της Χιλής 2021 Οι Χιλιανοί πηγαίνουν στις κάλπες για να εκλέξουν τον πρόεδρο στον δεύτερο γύρο μεταξύ του αριστερού Γκάμπριελ Μπόριτς και του δεξιού υποψήφιου Χοσέ Αντόνιο Καστ. (Euronews) Με καταμετρημένο περισσότερο από το 50% των ψήφων, ο Μπόριτς ανακηρύσσεται νικητής καθώς ο Καστ δημοσιεύει ένα tweet παραδεχόμενος την ήττα του. (Radio Universidad de Chile) Βουλευτικές εκλογές του Χονγκ Κονγκ 2021 Οι εκλογές είχαν το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής στην ιστορία του Χονγκ Κονγκ, με μόλις το 30% των εγγεγραμένων ψηφοφόρων να προσέρχονται στις κάλπες.(The Guardian)Σουδανικές διαδηλώσεις 2019–2021 Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών διαμαρτύρονται ενάντια στο Σουδανικό πραξικόπημα του Οκτωβρίου 2021, με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές δυνάμεις να ψεκάζουν τους διαδηλωτές με δακρυγόνα σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τη διαδήλωση, μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του Σουδάν (CBC News) Ένας άνδρας στην Ινδία ξυλοκοπείται βάναυσα μέχρι θανάτου από φρουρούς στο Χρυσό Ναό, το πιο ιερό μέρος στον κόσμο σύμφωνα με τη θρησκεία των Σιχ. Οι αρχές ισχυρίζονται ότι μπορεί να προσπάθησε να βλάψει τον Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ. (BBC News) Πόλεμος και επιθέσεις Μια έρευνα από το BBC ανακαλύπτει ότι μια σφαγή 40 αμάχων έλαβε χώρα στη Μιανμάρτον Ιούλιο, στο Κάνι Τάουνσιπ, ένα προπύργιο της Αμυντικής Λαϊκής Δύναμης στην Περιοχή Σαγκάινγκ. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Ανακοινώνεται ότι περισσότερο από το 85% των επιλέξιμων Ινδών έχουν εμβολιαστεί εν μέρει και ότι πάνω από το 55% έχει λάβει και τις δύο δόσεις. (BBC News) Η κυβέρνηση του Ισραήλ συμφωνεί να απαγορεύσει στους πολίτες της να ταξιδεύουν σε Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Μαρόκο, Πορτογαλία, Καναδά, Ελβετία, Τουρκία και στις ΗΠΑ χωρίς ειδική άδεια από τις 22 Δεκεμβρίου λόγω της εξάπλωσης της παραλλαγής Όμικρον SARS-CoV-2. (NBC News) Η Αργεντινή δωρίζει 1 εκατομμύριο δόσεις του εμβολίου Οξφόρδης–AstraZeneca για την COVID-19 στη Βολιβία σε αυτή που είναι, μέχρι στιγμής, η μεγαλύτερη δωρεά μεταξύ των χωρών της Νότιας Αμερικής. (Infobae)Πολιτική και εκλογές Η Νομοθετική Συνέλευση της Νάγκαλαντ απαιτεί δημόσια από την Κυβέρνηση της Ινδίας να καταργήσει τον Νόμο για τις Ειδικές Εξουσίες των Ενόπλων Δυνάμεων, ο οποίος ισχύει από το 1958. Αυτό έγινε έπειτα από μια σφαγή στην Οτίνγκ-Τίρου. .html (Sangai Express) Πόλεμος και επιθέσεις Πόλεμος στο Τιγκράι Οι Αμυντικές Δυνάμεις του Τιγκράι αποσύρουν όλα τα στρατεύματά τους από τις αιθιοπικές περιοχές Αφάρ και Αμχάρα. (PM News)Καταστροφές και δυστυχήματα Στη Μαλαισία συνεχίζονται οι σφοδρές βροχοπτώσεις για τρίτη ημέρα, με αποτέλεσμα το θάνατο 14 ατόμων. (BBC News)Νόμος και έγκλημα Εκτελούνται με απαγχονισμό 3 κρατούμενοι στην Ιαπωνία, στις πρώτες εκτελέσεις στη χώρα εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. (Euronews) Τέχνες και πολιτισμός Το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ αφαιρεί τον Στύλο της Ντροπής, ένα μνημείο αφιερωμένο στα θύματα των διαδηλώσεων και της σφαγής στην πλατεία Τιενανμέν του 1989 στην Κίνα. (Hong Kong Free Press)Καταστροφές και δυστυχήματα Δεκάδες άνθρωποι αγνοούνται έπειτα από μια κατολίσθηση σε ένα ορυχείο στο Χπάκαντ της πολιτείας Κατσίν στη Μιανμάρ. (Reuters) Ναυάγιο στη Μαδαγασκάρη το 2021 Τουλάχιστον 64 άνθρωποι επιβεβαιώθηκαν νεκροί μετά από δυστύχημα με πλοίο στα ανοιχτά της ακτής Αντσεράκα στο Αναλανζιροφό της Μαδαγασκάρης τη Δευτέρα (20 Δεκεμβρίου), ενώ άλλοι 24 αγνοούνται. (France 24) Ο υπουργός Αστυνομίας της Μαδαγασκάρης Σερζ Ζελέ σώζεται αφού κολύμπησε για 12 ώρες στην ακτή μετά τη συντριβή του ελικοπτέρου του στα ανοιχτά της βόρειας ακτής της χώρας κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης για το ναυάγιο. Ο πρόεδρος Αντρί Ρατζολίνα χαιρετίζει το γεγονός ότι ο Ζελέ διασώθηκε. (Deutsche Welle)Νόμος και έγκλημα Ένας ιδιοκτήτης γης και μια χωματουργική επιχείρηση αντιμετωπίζουν 126 κατηγορίες για τους θανάτους 70 κοάλα πέρυσι σε μια μερικώς εκκαθαρισμένη δενδροφυτεία στο Ακρωτήριο Μπριτζγουότερ στην πολιτεία Βικτώρια της Αυστραλίας. (BBC News) Η Ιταλία απαγορεύει την εκτροφή γούνας και δίνει εντολή να κλείσουν όλες οι υπόλοιπες μονάδες εκμετάλλευσης μινκ εκμεταλλεύσεις έως τον Ιούνιο του 2022, ενώ η απαγόρευση αναπαραγωγής ζώων για τη γούνα τους τίθεται σε ισχύ αμέσως. (Greek Reporter) Πόλεμος και επιθέσεις Ένοπλοι σκοτώνουν σε ενέδρα με στόχο την πολιτοφυλακή 41 άτομα στην επαρχία Λορούμ της Μπουρκίνα Φάσο. Είναι η επίθεση με τους περισσότερους νεκρούς μέσα σε μία ημέρα με στόχο πολιτοφύλακες. (Reuters)Καταστροφές και δυστυχήματα Ναυάγιο στη Μαδαγασκάρη το 2021 Νεκρά βρίσκονται άλλα 24 άτομα έπειτα από το ναυάγιο στις ακτές της Ανανζιροφό της Μαδαγασκάρης, τρεις μέρες πριν, με τον αριθμό των νεκρών να ανέρχεται πλέον σε 85. (France 24) Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση Από τη βύθιση βάρκας που μετέφερε μετανάστες στο Αιγαίο Πέλαγος πεθαίνουν 11 άτομα. Γύρω στα 90 άτομα διασώζονται. (Al Jazeera)Νόμος και έγκλημα Στη Λιθουανία η Seimas εγκρίνει με ψήφους 89 υπέρ και 17 κατά, με 19 να ψηφίζουν "παρών", νομοσχέδιο με το οποίο καθίσταται υποχρεωτικό στα μέλη του κοινοβουλίου να διαθέτουν πιστοποιητικό υγείας, το οποίο να αποδεικνύει τον εμβολιασμό τους, πιστοποιητικό νόσησης για περίπτωση νόσησης ή ένα αρνητικό τεστ για το τελευταίο 72ωρο, προκειμένου να συμμετάσχουν στις συνεδριάσεις της βουλής από τον Ιανουάριο. (Barron's) Οικονομία και επιχειρήσεις Οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19, Πανδημία COVID-19 στην Αφρική Η Οικονομική Επιτροπή για την Αφρική των Ηνωμένων Εθνών προειδοποιεί ότι οι επιπτώσεις της πανδημίας στην Οικονομία της Αφρικής θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τον αριθμό των «εξαιρετικά φτωχών» Αφρικανών σε 514 εκατομμύρια άνθρωποι. Η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε επίσης ύφεση καθώς οι οικονομίες των αφρικανικών χωρών συνεχίζουν να συρρικνώνονται. (AP)Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 39 άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 100 τραυματίζονται έπειτα από φωτιά σε πορθμείο στο Τζαλακάθι του Μπανγκλαντές. (BBC News) Δεκαέξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους καθώς σκάφος που μετέφερε μετανάστες ανατράπηκε και βυθίστηκε κοντά στο νησί Πάρος. Εξήντα τρία ακόμη άτομα διασώθηκαν. (Al Jazeera)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Ελλάδα ακυρώνει όλες τις δημόσιες εορταστικές εκδηλώσεις των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, καθώς και επιβάλλει την υποχρεωτική χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους και απαιτεί από τα άτομα να φορούν δύο μάσκες ή μια μάσκα υψηλής προστασίας για τις δημόσιες συγκοινωνίες και την είσοδο σε σούπερ μάρκετ λόγω της εξάπλωσης της παραλλαγής Όμικρον του SARS-CoV-2. (The Independent) Η Ιταλία αναφέρει ρεκόρ για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα με 50.599 νέα κρούσματα COVID-19, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 5,57 εκατομμύρια. (Reuters) Η Καταλονία επιβάλλει εκ νέου απαγόρευση κυκλοφορίας μεταξύ 1 π.μ. και 6 π.μ. στους δήμους όπου το ποσοστό μόλυνσης ξεπερνά τα 250 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους, περιορίζει τον αριθμό των ατόμων σε κοινωνικές συγκεντρώσεις σε 10, κλείνει τα νυχτερινά κέντρα και περιορίζει τη χωρητικότητα του τομέα της φιλοξενίας λόγω της εξάπλωσης της παραλλαγής Όμικρον του SARS-CoV-2. Αυτά τα μέτρα θα ισχύουν τουλάχιστον έως τις 7 Ιανουαρίου. (MedicalXpress) Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρίσκεται θετικός στον COVID-19 και παρουσιάζει ήπια συμπτώματα. (ABC News)Νόμος και έγκλημα Η πρώην Πρόεδρος της Νότιας Κορέας Παρκ Γκιουν-χε αμνηστεύεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης. -president-park-geun-hye/a-60248266 (Deutsche Welle) Ο πρώην πρόεδρος της Γκάμπια Γιαγιά Τζαμέ κατηγορείται για πολλά διαφορετικά εγκλήματα, όπως βιασμούς, βασανιστήρια, μαζικές δολοφονίες και δολοφονίες δημοσιογράφων από την Επιτροπή Αλήθειας, Συμφιλίωσης και Αποζημιώσεων. (Voice of America) Καταστροφές και δυστυχήματα Η επιστημονική επιτροπή (Pevolca) της κυβέρνησης των Κανάριων Νήσων δηλώνει ότι οι εκρήξεις του ηφαιστείου Κούμπρε Βιέχα στο νησί Λα Πάλμα σταμάτησαν έπειτα από 10 ημέρες αδράνειας. Ωστόσο, οι αρχές δεν θεωρούν ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει λήξει. (RTVE)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Το Τουρκμενιστάν γίνεται μία από τις πρώτες χώρες που ενέκρινε τη χρήση της εφάπαξ δόσης του Sputnik Light εμβολίου. Το υπουργείο Υγείας αγοράζει επίσης 600.000 δόσεις των δύο δόσεων Sputnik V. (Anadolu Agency) Επιστήμη και τεχνολογία Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ εκτοξεύεται με επιτυχία χρησιμοποιώντας τον πύραυλο Αριάν 5 από το Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. (CNN) Τέχνες και πολιτισμός Ένα τεράστιο ρωμαϊκό κάστρο που χρονολογείται επί αυτοκρατορίας του Καλιγούλα ανακαλύπτεται στο Φέλσεν της Ολλανδίας. Η τοποθεσία είναι το βορειότερο φρούριο που βρήκαν οι αρχαιολόγοι και πιστεύεται ότι είναι το λιμάνι της αποτυχημένης εισβολής του Καλιγούλα στη Βρετανία. (The Guardian)Πολιτική και εκλογές Το καθεστώς Ταλιμπάν διαλύει την Ανεξάρτητη Εκλογική Επιτροπή του Αφγανιστάν, λέγοντας ότι "δεν υφίσταται ανάγκη να υπάρχουν και να λειτουργούν αυτές οι επιτροπές". (Al Jazeera English) Καταστροφές και δυστυχήματα Στη Βραζιλία από πλημμύρες που πλήττουν την Μπαΐα στα βορειοανατολικά της χώρας πεθαίνουν 18 άτομα. (NBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Το Ιατρικό Κέντρο Σεμπά κοντά στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, ξεκινά την πρώτη παγκόσμια κλινική δοκιμή τέταρτων δόσεων του εμβολίου για την COVID-19, με τη συμμετοχή 150 μελών ιατρικού προσωπικού, προκειμένου να προσδιοριστεί εάν μια τέταρτη δόση μπορεί να προσφέρει επιπλέον ανοσία κατά της COVID-19. (Voice of America) Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει νέους περιορισμούς που θα ισχύουν από τις 3 Ιανουαρίου έως τουλάχιστον τις 16 Ιανουαρίου, οι οποίοι περιλαμβάνουν υποχρεωτική υψηλή προστασία ή την υποχρεωτική χρήση διπλής μάσκας στα σούπερ μάρκετ και στις δημόσιες συγκοινωνίες, το κλείσιμο χώρων διασκέδασης και φιλοξενίας τα μεσάνυχτα, επαναφορά της τηλεργασίας για έως και 50% των εργαζομένων και μείωση της χωρητικότητας των αθλητικών σταδίων στο 10%. Η χώρα ανέφερε ρεκόρ 9.284 νέων κρουσμάτων COVID-19 τις τελευταίες 24 ώρες. (Καθημερινή) Ο Καναδάς ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια περιπτώσεις COVID-19. (CTV News) Μια επιδημία της γρίπης των πτηνών στο βόρειο Ισραήλ σκοτώνει τουλάχιστον 5.200 μετανάστες γερανούς και αναγκάζει τους αγρότες να σφάξουν εκατοντάδες χιλιάδες κοτόπουλα στην πιο θανατηφόρα καταστροφή πανίδας στην ιστορία του έθνους σύμφωνα με αναφορές. (The Washington Post) Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 38 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την κατάρρευση ιδιωτικού χρυσωρυχείου στο Εν Ναχούντ του Σουδάν. (Αγγλικά Al Jazeera)'Υγεία και περιβάλλον. Πανδημία COVID-19 Η Κύπρος αναφέρει ρεκόρ για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα 2.241 νέων κρουσμάτων COVID-19, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 154.926. (Financial Mirror) Η Ελλάδα αναφέρει ρεκόρ για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα 21.657 νέων κρουσμάτων COVID-19, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 1.105.885. (Καθημερινή)Πολιτική και εκλογές Ο επικεφαλής της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης Μακεδονίας Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι επιβεβαιώνεται ως υποψήφιος πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας μετά την παραίτηση του Ζόραν Ζάεφ. (Reuters) Πόλεμος και επιθέσεις [[[Σομαλικές Ένοπλες Δυνάμεις|Στρατιώτες]] πιστοί στον πρωθυπουργό Μοχάμεντ Χουσεΐν Ρόμπλε συγκεντρώνονται έξω από το προεδρικό μέγαρο στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου αφού ο πρόεδρος Μοχάμεντ Αμπντουλάχι Μοχάμεντ προσπάθησε να αναστείλει τα καθήκοντα του πρωθυπουργού σε κάτι που έχει περιγραφεί ως απόπειρα αυτοπραξικοπήματος. (The National )Καταστροφές και δυστυχήματα Τρεις άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι τέσσερις τραυματίζονται σε πυρκαγιά που ξέσπασε στη διάρκεια αγρυπνίας με το φως των κεριών στο Κόσιβ της Ουκρανίας. (BBC News)Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 H Ελλάδα καταγράφει ρεκόρ για τρίτη συνεχόμενη ημέρα με 28.828 νέα κρούσματα COVID-19, ανεβάζοντας έτσι το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 1.134.713. (Greek Reporter) Η Ισπανία αναφέρει για πρώτη φορά περισσότερα από 100.000 κρούσματα COVID-19 σε μια μέρα. (El Periódico) Η Αργεντινή ξεπέρασε τα 5,5 εκατομμύρια κρούσματα COVID-19 αφού κατέγραψε ρεκόρ 42.032 νέων κρουσμάτων τις τελευταίες 24 ώρες. (Ámbito)Επιστήμη και τεχνολογία Μια ομάδα Ελλήνων δυτών με επικεφαλής τον Κώστα Θωκταρίδη ανακοινώνει την ανακάλυψη του ναυαγίου του ιταλικού υποβρύχιου Jantina νότια της Μυκόνου στο Αιγαίο Πέλαγος. Το υποβρύχιο βυθίστηκε στις 5 Ιουλίου 1941, αφού τορπιλίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Torbay. (Reuters) Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Πανδημία COVID-19 στην Ελλάδα Η Ελλάδα απαγορεύει τη μουσική στους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς και δίνει εντολή να κλείσουν όλοι οι χώροι διασκέδασης τα μεσάνυχτα λόγω της αύξησης του αριθμού των COVID-19 κρουσμάτων που προκαλούνται από την παραλλαγή Όμικρον. (The Hill) Η Ελλάδα καταγράφει ρεκόρ για τέταρτη συνεχή ημέρα με 35.580 νέα περιστατικά COVID-19, ανεβάζοντας το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 1.170.293. (Ekathimerini) Η Τουρκία αρχίζει να παρουσιάζει το ανενεργό εμβόλιο Turkovac που έχει αναπτυχθεί εγχώρια ως μέρος του προγράμματος εμβολιασμού της για τον COVID-19. Αυτό έρχεται αφότου το υπουργείο Υγείας εξέδωσε άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης για το εμβόλιο. (Daily Sabah) Το υπουργείο Υγείας του Ισραήλ εγκρίνει τις τέταρτες δόσεις του εμβολίου για την COVID-19 για ανοσοκατεσταλμένα άτομα, καθιστώντας την πρώτη χώρα που το κάνει. (AP News) Η Νότια Αφρική αίρει τη νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας, επιτρέποντας την πώληση αλκοόλ να επανέλθει στο κανονικό ωράριο σε ορισμένες εγκαταστάσεις, καθώς και επιτρέποντας συγκεντρώσεις έως και 1.000 ατόμων σε εσωτερικούς χώρους και 2.000 άτομα σε εξωτερικούς χώρους, λόγω της μείωσης του αριθμού στα νέα κρούσματα COVID-19. (Business Insider Νότια Αφρική)Νόμος και έγκλημα Ένα 16χρονο αγόρι μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου στο Χίλινγκντον του δυτικού Λονδίνου, στην 30ή ανθρωποκτονία εφήβων στην βρετανική πρωτεύουσα το 2021. Είναι η πιο θανατηφόρα χρονιά που έχει καταγραφεί για δολοφονίες εφήβων, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 29 ανθρωποκτονιών το 2008. (BBC) Υγεία και περιβάλλον Πανδημία COVID-19 Η Γαλλία αναφέρει ρεκόρ 232.200 νέων κρουσμάτων COVID-19 τις τελευταίες 24 ώρες, που είναι επίσης το υψηλότερο ημερήσιο σύνολο που έχει καταγραφεί σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό έθνος από την αρχή της πανδημίας. (Arab News) Η Κύπρος αναφέρει ρεκόρ για πέμπτη συνεχή ημέρα 5.048 νέων κρουσμάτων COVID-19, ανεβάζοντας το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 166.827. (Στην-Κύπρος) Η Ελλάδα καταγράφει ρεκόρ για τέταρτη συνεχή ημέρα με 40.560 νέα κρούσματα COVID-19, ανεβάζοντας το σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο σε 1.170.293. (Greek Reporter) Η Ιταλία αναφέρει ρεκόρ για τέταρτη συνεχή ημέρα 144.243 νέων κρουσμάτων COVID-19. (ANSA ) Η Ρυθμιστική Υπηρεσία Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας εγκρίνει τη χρήση του αντι-ιικού από του στόματος φαρμάκου της Pfizer για ασθενείς υψηλού κινδύνου. ("The Independent") Ο Νίγηρας αναφέρει την πρώτη περίπτωση της παραλλαγής Όμικρον στην πρωτεύουσα Νιαμέι. (Anadolu Agency) | Γεγονότα το 2021 : Ιανουάριος • Φεβρουάριος • Μάρτιος • Απρίλιος • Μάιος • Ιούνιος • Ιούλιος • Αύγουστος • Σεπτέμβριος • Οκτώβριος • Νοέμβριος • Δεκέμβριος Παρατίθενται παράκατω σημαντικά γεγονότα απ' όλο τον κόσμο που συνέβησαν το μήνα Δεκέμβριο του 2021, συνοδευόμενα από τις πηγές μέσω των οποίων μεταδόθηκαν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1_%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_2021 |
A Matter of Life and Death | Το 2005 οι Iron Maiden ανακοίνωσαν την περιοδεία "Eddie Rips Up the World Tour", στην οποία έπαιζαν κομμάτια μόνο από τα τέσσερα πρώτα τους άλμπουμ. Η συγκεκριμένη περιοδεία αποτέλεσε την αφορμή για να κυκλοφορήσει και πάλι το σινγκλ του ομώνυμου τραγουδιού από το δίσκο "The Number of the Beast", τον Ιανουάριο του 2005 σκαρφαλώνοντας στο # 3 των τσαρτ στην πατρίδα τους. Μετά το τέλος αυτών των εμφανίσεων, το συγκρότημα μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου περιόδευσε ως πρώτο όνομα μαζί με τους Black Sabbath στο "Ozzfest", κατά τις τελευταίες εμφανίσεις του οποίου δημιουργήθηκαν προβλήματα μεταξύ της οικογένειας του Όζι Όσμπορν και του Μπρους Ντίκινσον λόγω των αρνητικών δηλώσεων του τελευταίου για τις εκπομπές reality. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις ολοκληρώθηκαν επί βρετανικού εδάφους, κλείνοντας με μία φιλανθρωπική εμφάνιση της οποίας τα έσοδα πήγαν προς βοήθεια του πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, Κλάιβ Μπαρ. Στα τέλη του 2005, ξεκίνησαν τη σύνθεση νέων κομματιών, με τις ηχογραφήσεις να πραγματοποιούνται στα "Sarm West Studios" του Λονδίνου, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2006. Το "A Matter of Life and Death" κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου του 2006, ανεβαίνοντας στο # 4 στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ έγινε το πρώτο Top-10 του συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, πουλώντας 56.000 αντίτυπα στην πρώτη του εβδομάδα. Επίσης, σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ στη Φινλανδία, τη Σουηδία, την Ιταλία, την Ελλάδα, τη Γερμανία και την Πολωνία.Οι κριτικές για το δίσκο ήταν θετικές με το "Allmusic" να του δίνει 3,5 αστέρια, το "About.com" 4,5, και το "Pop Matters" 8/10. Δεν έλειψαν και οι πιο μέτριες κριτικές με το "Blabbermouth" να βαθμολογεί το "A Matter of Life and Death" με 5,5/10 και το "Bravewords" με 6,5/10.Το εξώφυλλο του άλμπουμ σχεδιάστηκε από τον Τιμ Μπράντστριτ, ενώ ο δίσκος συνοδευόταν από τον σινγκλ "The Reincarnation of Benjamin Breeg" το οποίο ανέβηκε στο # 1 στη Φινλανδία, τη Σουηδία και την Ισπανία, με το "Different World" να ακολουθεί στα μέσα Νοεμβρίου, ανεβαίνοντας στο # 3 των βρετανικών τσαρτ.Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, το συγκρότημα έπαιζε όλα τα κομμάτια του δίσκου, αφήνοντας για το encore πέντε παλιότερα τραγούδια τους. Το βορειοαμερικανικό μέρος της περιοδείας πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2006, με το συγκρότημα να δίνει μόλις έντεκα συναυλίες σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά, πριν συνεχίσει με πέντε εμφανίσεις στην Ιαπωνία. Στις 9 Νοεμβρίου 2006 ξεκίνησε το ευρωπαϊκό κομμάτι από το Άαλμποργκ της Δανίας, συνεχίζοντας με 28 εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη. Τον Μάρτιο του 2007 έδωσαν τέσσερις συναυλίες σε Ντουμπάι, Αθήνα, Βελιγράδι και Μπανγκαλόρ ως μέρος της περιοδείας "A Matter of the Beast", η οποία συνεχίστηκε τον Ιούνιο του 2007 σε όλη την Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας, το συγκρότημα έπαιζε τραγούδια προερχόμενα κατά κύριο λόγο από το "The Number of the Beast" και το "A Matter of Life and Death", για τον εορτασμό της 25ης επετείου από την αρχική κυκλοφορία του πρώτου τους # 1 άλμπουμ. A Matter of Life and Death (άλμπουμ) Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Χρυσός Φινλανδία (Musiikkituottajat Certification): Πλατινένιος Καναδάς (CRIA Certification): Χρυσός Βραζιλία (ABPD Certification): Χρυσός Γερμανία (BVMI Certification): Χρυσός Ελλάδα (IFPI Certification): Χρυσός Σουηδία (GLF Certification): Χρυσός Ελβετία (IFPI Certification): Χρυσός Οι μουσικοί οι οποίοι συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις του "A Matter of Life and Death" είναι οι εξής: Μπρους Ντίκινσον - φωνητικά Άντριαν Σμιθ - κιθάρα Τζάνικ Γκερς - κιθάρα Ντέιβ Μάρεϊ - κιθάρα Στιβ Χάρις - μπάσο Νίκο Μακ Μπρέιν - τύμπανα To "A Matter of Life and Death" στην επίσημη ιστοσελίδα των Iron Maiden Αρχειοθετήθηκε 2013-10-06 στο Wayback Machine. | Το A Matter of Life and Death είναι ο 14ος στούντιο δίσκος του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Iron Maiden, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 28 Αυγούστου 2006 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "EMI". | https://el.wikipedia.org/wiki/A_Matter_of_Life_and_Death |
Χρωματογραφία λεπτής στιβάδας | Οι πλάκες TLC είναι συνήθως εμπορικά διαθέσιμες, με τυπικές περιοχές μεγέθους σωματιδίων για βελτίωση της αναπαραγωγιμότητας. Προετοιμάζονται με την ανάμειξη του προσροφητή, όπως το διοξείδιο του πυριτίου (silica gel), με μικρή ποσότητα αδρανούς συνδετικού υλικού όπως θειικού ασβεστίου (γύψου) και νερού. Αυτό το μείγμα απλώνεται ως παχύς πολτός σε ένα μη δραστικό φορέα χαρτιού, συνήθως γυαλί, παχύ φύλλο αργιλίου, ή πλαστικό. Η τελική πλάκα ξηραίνεται και ενεργοποιείται με θέρμανση σε έναν φούρνο για τριάντα λεπτά στους 110 °C. Το πάχος της απορροφητικής στιβάδας είναι τυπικά περίπου 0,1 – 0,25 mm για αναλυτικούς σκοπούς και περίπου 0,5 – 2,0 mm για προπαρασκευαστική TLC. Η διεργασία είναι παρόμοια με τη χρωματογραφία χάρτου με το πλεονέκτημα ταχύτερων διαδικασιών, καλύτερων διαχωρισμών και την επιλογή μεταξύ μεταξύ διαφορετικών στατικών φάσεων. Λόγω της απλότητας και της ταχύτητάς της η TLC χρησιμοποιείται συχνά για παρακολούθηση χημικών αντιδράσεων και για την ποιοτική ανάλυση των προϊόντων της αντίδρασης. Για την εκτέλεση μιας χρωματογραφίας λεπτής στιβάδας, επιτελείται η παρακάτω διεργασία: Μια μικρή σταγόνα του διαλύματος που περιέχει το δείγμα εφαρμόζεται σε μια πλάκα, περίπου 1,5 εκατοστό από την κάτω άκρη. Ο διαλύτης αφήνεται να ολοκληρώσει πλήρη εξάτμιση, αλλιώς δεν επιτυγχάνεται κανένας διαχωρισμός ή ελάχιστος διαχωρισμός. Αν χρησιμοποιήθηκε ένας μη πτητικός διαλύτης για το δείγμα, η πλάκα χρειάζεται να ξηραθεί σε έναν θάλαμο κενού (vacuum chamber). Μια μικρή ποσότητα ενός κατάλληλου διαλύτη (μέσου έκλουσης) χύνεται σε ένα ποτήρι ζέσης ή σε οποιονδήποτε άλλον κατάλληλο διαφανή περιέκτη (θάλαμο διαχωρισμού) σε ένα βάθος λιγότερο από 1 εκατοστό. Μια λουρίδα από διηθητικό χαρτί (γνωστή και ως "φυτίλι") τοποθετείται στον θάλαμο, έτσι ώστε ο πυθμένας του να εφάπτεται του διαλύτη και το χαρτί να κείται στο τοίχωμα του θαλάμου και να φτάνει σχεδόν την κορυφή του περιέκτη. Ο περιέκτης κλείνεται με ένα κάλυμμα από γυαλί ή άλλο καπάκι και αφήνεται για λίγα λεπτά για να επιτρέψει στους ατμούς του διαλύτη να ανέβουν στο διηθητικό χαρτί και να κορέσει τον αέρα στον θάλαμο. (Αποτυχία κορεσμού του θαλάμου θα καταλήξει σε φτωχό διαχωρισμό και μη αναπαραγώγιμα αποτελέσματα). Η πλάκα TLC τοποθετείται έπειτα στον θάλαμο έτσι ώστε η ποσότητα του δείγματος να μην εφάπτεται της επιφάνειας του μέσου έκλουσης στον θάλαμο και το κάλυμμα κλείνεται. Ο διαλύτης ανεβαίνει στον δίσκο με τριχοειδή δράση (capillary action), συναντά το μείγμα του δείγματος και το μεταφέρει στην πλάκα (εκλούει το δείγμα). Η πλάκα πρέπει να αφαιρεθεί από τον θάλαμο πριν το μέτωπο του διαλύτη φτάσει την κορυφή της στατικής φάσης (η συνέχιση της έκλουσης θα δώσει ένα παραπλανητικό αποτέλεσμα) και ξεραθεί. Διαφορετικές ενώσεις στο μείγμα του δείγματος κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες λόγω των διαφορών στην έλξη τους με την στατική φάση και λόγω των διαφορών στη διαλυτότητα στον διαλύτη. Αλλάζοντας τον διαλύτη, ή χρησιμοποιώντας ίσως ένα μείγμα, μπορεί να ρυθμιστεί ο διαχωρισμός των συστατικών (μετρούμενος από την τιμή του χρόνου καθυστέρησης (Retardation factor ή Rf)). Επίσης, ο διαχωρισμός που επιτυγχάνεται με μια πλάκα TLC μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση του διαχωρισμού μιας στήλης. Ο διαχωρισμός των ενώσεων βασίζεται στον ανταγωνισμό της διαλυμένης ουσίας και της κινητής φάσης για σύνδεση σε θέσεις της στατικής φάσης. Παραδείγματος χάρη, αν η κανονική φάση οξειδίου του πυριτίου χρησιμοποιείται ως η στατική φάση, μπορεί να θεωρηθεί ως πολική. Με δεδομένες δύο ενώσεις που διαφέρουν σε πολικότητα, η πιο πολική ένωση έχει μια ισχυρότερη αλληλεπίδραση με το οξείδιο του πυριτίου και είναι, συνεπώς, πιο ικανή στην απομάκρυνση της κινητής φάσης από τα σημεία σύνδεσης. Ως συνέπεια, η λιγότερο πολική ένωση μετακινείται πιο ψηλά στην πλάκα (με αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη τιμή Rf). Εάν η κινητή φάση μεταβλήθηκε σε έναν πιο πολικό διαλύτη ή μείγμα διαλυτών, θα μπορεί να απομακρύνει καλύτερα τις διαλυμένες ουσίες από τις θέσεις σύνδεσης του διοξειδίου του πυριτίου και όλες οι ενώσεις στην πλάκα TLC θα μετακινηθούν υψηλότερα στον δίσκο. Λέγεται συχνά ότι οι "ισχυροί" διαλύτες (μέσα έκλουσης) ωθούν τις αναλυόμενες ενώσεις προς τα πάνω στην πλάκα ενώ τα "ασθενή" μέσα έκλουσης μόλις τις μετακινούν. Η σειρά ισχύος εξαρτάται από την επικάλυψη (στατική φάση) της πλάκας TLC. Για πλάκες TLC καλυμμένους με διοξείδιο του πυριτίου, η ισχύς του μέσου έκλουσης αυξάνει με την ακόλουθη σειρά: υπερφθοροαλκάνιο (perfluoroalkane) (το πιο ασθενές), εξάνιο, πεντάνιο, τετραχλωράνθρακας, βενζόλιο/τολουόλιο, διχλωρομεθάνιο, διαιθυλαιθέρας, αιθανικός αιθυλεστέρας, αιθανονιτρίλιο, προπανόνη, 2-προπανόλη/1-βουτανόλη, νερό, μεθανόλη, τριαιθυλαμίνη, αιθανικό οξύ, μεθανικό οξύ (το πιο ισχυρό). Για πλάκες επικαλυμμένες με C18 η σειρά είναι η αντίστροφη. Αυτό σημαίνει ότι αν χρησιμοποιείται ένα μείγμα από οξικό αιθύλιο και εξάνιο ως κινητή φάση, η προσθήκη περισσότερου οξικού αιθυλίου καταλήγει σε υψηλότερες τιμές Rf για όλες τις ενώσεις στην πλάκα TLC. Η αλλαγή της πολικότητας της κινητής φάσης, κανονικά, δεν θα καταλήξει σε αντίστροφη σειρά εμφάνισης των ενώσεων στην πλάκα TLC. Μια σειρά έκλουσης (eluotropic series) μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως οδηγός στην επιλογή κινητής φάσης. Αν είναι επιθυμητή η αντίστροφη σειρά εμφάνισης των ενώσεων, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια απολική στατική φάση, όπως λειτουργικό διοξείδιο του πυριτίου C-18 (C18-functionalized silica). Καθώς οι ενώσεις διαχωρίζονται μπορεί να είναι άχρωμες και υπάρχουν αρκετές μέθοδοι για οπτικοποίηση των κηλίδων: Φθορίζουσες διαλυμένες ουσίες όπως η κινίνη μπορούν να ανιχνευθούν κάτω από μαύρο φως (366 nm) Προσθήκη μικρής ποσότητας από φθορίζουσα ένωση, συχνά, συνήθως ενεργού μαγγανίου-πυριτικού ψευδάργυρου, στον προσροφητή που επιτρέπει την οπτικοποίηση των κηλίδων κάτω από φως UV-C (254 nm). Η στιβάδα προσρόφησης θα φθορίζει συνεπώς με πράσινο φως αφ' εαυτής, αλλά οι κηλίδες της διαλυμένης ουσίας καλύπτουν αυτόν τον φθορισμό. Οι ατμοί ιωδίου έχουν ένα γενικό αόριστο χρώμα αντιδραστηρίου Υπάρχουν ειδικά αντιδραστήρια χρωμάτων στα οποία εμβαπτίζεται η πλάκα TLC ή με τα οποία ψεκάζεται η πλάκαΟξείδωση με υπερμαγγανικό κάλιο Βρώμιο Στην περίπτωση των λιπιδίων, το χρωματογράφημα μπορεί να μεταφερθεί σε μια μεμβράνη φθοριούχου πολυβινυλιδενίου (PVDF) και έπειτα υπόκειται σε παραπέρα ανάλυση, παραδείγματος χάρη με φασματομετρία μάζας.Μόλις γίνουν ορατές οι κηλίδες, η τιμή Rf (συντελεστής επιβράδυνσης) κάθε κηλίδας μπορεί να προσδιοριστεί διαιρώντας την απόσταση που διάνυσε το προϊόν με την απόσταση που διάνυσε το μέτωπο του διαλύτη χρησιμοποιώντας την αρχική θέση κηλίδωση ως αναφορά. Αυτές οι τιμές εξαρτώνται από τον χρησιμοποιούμενο διαλύτη και τον τύπο της πλάκας TLC και δεν είναι φυσικές σταθερές. Στην οργανική χημεία, οι αντιδράσεις παρακολουθούνται ποιοτικά με TLC. Κηλίδες των οποίων ελήφθησαν δείγματα με τριχοειδή σωλήνα τοποθετούνται στην πλάκα: μια κηλίδα του αρχικού υλικού, μια κηλίδα από το μείγμα της αντίδρασης και μια ενδιάμεση και με τα δύο. Μια μικρή πλάκα (3 επί 7 cm) TLC χρησιμοποιείται για την εκτέλεση της χρωματογραφίας και παίρνει λίγα λεπτά. Η ανάλυση είναι ποιοτική και η αντίδραση θα ολοκληρωθεί όταν το αρχικό υλικό έχει εξαφανιστεί και παρατηρείται αν έχει εμφανιστεί κάποιο προϊόν και πόσα προϊόντα έχουν δημιουργηθεί (αν και αυτό μπορεί να υπεκτιμηθεί λόγω της συνέκλουσης). Δυστυχώς, οι TLCs από αντιδράσεις χαμηλής θερμοκρασίας μπορεί να δώσουν παραπλανητικά αποτελέσματα, επειδή το δείγμα θερμαίνεται σε θερμοκρασία δωματίου στον τριχοειδή, που μπορεί να μεταβάλει την αντίδραση—το δείγμα που θερμάνθηκε και αναλύθηκε από TLC δεν είναι το ίδιο με αυτό της χαμηλής θερμοκρασίας. Μια τέτοια αντίδραση είναι η αναγωγή του DIBALH του εστέρα σε αλδεΰδη. Σε μια μελέτη εφαρμόστηκε TLC στην ανίχνευση των οργανικών αντιδράσεων, παραδείγματος χάρη στην σύνθεση του BINAP από 2-ναφθόλη. Σε αυτήν τη μέθοδο, το διάλυμα αλκοόλης και καταλύτη (π.χ. χλωριούχος σίδηρος(III)) τοποθετήθηκαν ξεχωριστά στη γραμμή βάσης, έπειτα αντέδρασαν και κατόπιν αναλύθηκαν άμεσα. Επειδή διαφορετικές ενώσεις θα διανύσουν μια διαφορετική απόσταση στη στατική φάση, η χρωματογραφία μπορεί στην πραγματικότητα να χρησιμοποιηθεί ως μια τεχνική απομόνωσης. Επειδή κάθε διαχωριζόμενη ένωση καταλαμβάνει μια διαφορετική περιοχή στον δίσκο, μπορεί να απομακρυνθεί, να τοποθετηθεί σε έναν άλλο διαλύτη για να διαχωριστεί από τη στατική φάση και να χρησιμοποιηθεί για παραπέρα ανάλυση. Παραδείγματος χάρη, στη χρωματογραφία ενός εκχυλίσματος πράσινων φύλλων (π.χ. σπανάκι) σε 7 στάδια ανάπτυξης, το καροτένιο εκλούεται γρήγορα και είναι ορατό μόνο μέχρι το δεύτερο στάδιο. Η χλωροφύλλη A και B είναι στη μέση του τελικού σταδίου και η λουτεΐνη η πρώτη ένωση που βάφεται κίτρινη. Μόλις τελειώσει η χρωματογραφία, το καροτένιο μπορεί να αφαιρεθεί από την πλάκα, να επανατοποθετηθεί σε έναν διαλύτη και να εξετασθεί σε ένα φασματοφωτόμετρο για να μετρηθεί το μήκος κύματος της απορρόφησης. | Η χρωματογραφία λεπτής στιβάδας (ΧΛΣ) (αγγλ.: thin-layer chromatography ή TLC) είναι η τεχνική χρωματογραφίας που χρησιμοποιείται στον διαχωρισμό μη πτητικών μειγμάτων. Η χρωματογραφία λεπτής στιβάδας εκτελείται σε μια πλάκα από γυαλί, πλαστικό, ή φύλλο αργιλίου, που επικαλύπτεται με μια λεπτή στρώση από προσροφητικό υλικό, συνήθως διοξειδίου του πυριτίου, οξειδίου του αργιλίου, ή κυτταρίνης. Αυτή η στρώση προσροφητή είναι γνωστή ως στατική φάση (αγγλ.: stationary phase). Αφού το δείγμα έχει εφαρμοστεί στην πλάκα, ένας διαλύτης ή μείγμα διαλυτών (γνωστό ως η κινητή φάση (αγγλ.: mobile phase)) ανέρχεται στην πλάκα μέσω τριχοειδούς κίνησης. Επειδή διαφορετικές αναλυόμενες ουσίες ανεβαίνουν τον δίσκο TLC με διαφορετικούς ρυθμούς, επιτυγχάνεται διαχωρισμός.Η χρωματογραφία λεπτής στιβάδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της προόδου μιας αντίδρασης, την ταυτοποίηση των υφιστάμενων ενώσεων σε ένα δεδομένο μείγμα και τον καθορισμό της καθαρότητας μιας ουσίας. Ειδικά παραδείγματα αυτών των εφαρμογών περιλαμβάνουν: την ανάλυση κεραμιδίων (ceramides) και λιπαρών οξέων, την ανίχνευση παρασιτοκτόνων ή εντομοκτόνων στην τροφή και το νερό, την ανάλυση της σύστασης χρωστικών ινών στην εγκληματολογία, τον προσδιορισμό της ραδιοχημικής καθαρότητας των ραδιοφαρμάκων, ή ταυτοποίηση φαρμακευτικών φυτών και των συστατικών τους Ένας αριθμός βελτιώσεων μπορεί να γίνει στην αρχική μέθοδο για την αυτοματοποίηση των διαφόρων σταδίων, την αύξηση της επιτυγχανόμενης ανάλυσης με TLC και τη δυνατότητα πιο ακριβούς ποσοτικής ανάλυσης. Αυτή η μέθοδος αναφέρεται ως «χρωματογραφία λεπτής στιβάδας υψηλής απόδοσης» (αγγλ.: high-performance TLC ή HPTLC). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AE%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82 |
Ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2012-2013 | 1Η Αταλάντα ξεκίνησε το πρωτάθλημα με -2 βαθμούς. 2Η Τορίνο ξεκίνησε το πρωτάθλημα με -1 βαθμούς. 3Η Σαμπντόρια ξεκίνησε το πρωτάθλημα με -1 βαθμούς. 4Η Σιένα ξεκίνησε το πρωτάθλημα με -6 βαθμούς. 5Η Λάτσιο κέρδισε μια θέση στους ομίλους του Europa League χάρη στην κατάκτηση του κυπέλλου Ιταλίας. | Το Ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2012-2013 ήταν το 81ο από την καθιέρωση της πρώτης κατηγορίας του Ιταλικού πρωταθλήματος. Η Γιουβέντους το κατέκτησε για 29η φορά στην ιστορία της. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2012-2013 |
Χένρυ Άμπεϋ | Ο Άμπεϋ γεννήθηκε στο Ρόνταουτ (σήμερα μέρος του Κίνγκστον) της Νέας Υόρκης και ήταν γιος του Στήβεν Άμπεϋ, εμπόρου αγροκτηνοτροφικών προϊόντων, και της Κάρολιν Βάιλ. Ο Χένρυ πήγε στην Ακαδημία (γυμνάσιο) του Κίνγκστον και στο Ινστιτούτο του Ποταμού Χάντσον, αλλά η αβέβαιη οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν επέτρεψε να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο. Σε ηλικία περίπου είκοσι ετών, ο Άμπεϋ εξασφάλισε εργασία ως βοηθός συντάκτη στην τοπική εφημερίδα Rondout Courier, ενώ για λίγο καιρό είχε την ίδια θέση στο έντυπο Spectator του Όραντζ (Νιου Τζέρσεϊ). Ταυτοχρόνως συνεισέφερε στίχους σε πολλά περιοδικά. Το 1862 εξέδωσε με δικά του έξοδα μια ποιητική συλλογή του, το May Dreams, αφιερωμένο στον επίσης ποιητή και δημοσιογράφο Γουίλιαμ Κάλεν Μπράιαντ. Ο στίχος του ήταν σχετικώς απλός στην προσωδία, στη γλώσσα και στη θεματική, με μεγάλο μέρος των ποιημάτων να υμνεί τη φύση και τις ομορφιές της περιοχής του. Η δεύτερη συλλογή του, με τίτλο Ralph, and Other Poems (1866), εκδόθηκε επίσης με έξοδά του. Αλλά τώρα πια το έργο του εμφανιζόταν τακτικά σε πανεθνικής κυκλοφορίας περιοδικά, όπως τα Appleton's, The Overland Monthly και Chambers, ενώ ο ίδιος είχε γίνει μέλος λογοτεχνικών κύκλων τοπικά και στην πόλη της Νέας Υόρκης, ιδίως της «Ομάδας Pfaff», που σύχναζε στο κελάρι του Pfaff's Café και περιελάμβανε τους Ουώλτ Ουίτμαν και Τόμας Ναστ. Παρά όλη αυτή την εξέλιξη, ο Άμπεϋ δεν προσπάθησε ποτέ στα σοβαρά να βιοπορισθεί από το ποιητικό του έργο: Το 1864 έγινε ταμίας στην τοπική τράπεζα της γενέτειράς του, ενώ λίγο αργότερα κατέληξε να εργάζεται με τον πατέρα και τον αδελφό του στην οικογενειακή εμπορική επιχείρηση. Το 1865 ο ποιητής νυμφεύθηκε τη Μαίρυ Λουίζ Ντυμπουά (Mary Louise DuBois), αλλά δεν απέκτησαν απογόνους. Αν και επιτυχημένος επιχειρηματίας, παρέμεινε σταθερός και επιμελής δημιουργός ποιημάτων, όπως και μέλος του Authors Club και της Shakespeare Society της Νέας Υόρκης. Οι υπόλοιπες ποιητικές συλλογές του είναι οι ακόλουθες: Stories in Verse (1869) Ballads of Good Deeds (1872) Poems (1879) The City of Success and other Poems (1883) Dream of Love (1910) Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5 Wilson, J.G. και Fiske, J. (επιμ.): το λήμμα «Abbey, Henry» στην Appletons' Cyclopædia of American Biography, εκδ. D. Appleton, Νέα Υόρκη 1900 | Ο Χένρυ Άμπεϋ (Henry Abbey, 11 Ιουλίου 1842 – 7 Ιουνίου 1911) ήταν Αμερικανός ποιητής, με γνωστότερο ποίημά του το "What do we plant when we plant a tree?" (= «Τι φυτεύουμε όταν φυτεύουμε ένα δέντρο;»). Εργάσθηκε επίσης ως δημοσιογράφος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CF%85_%CE%86%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%8B |
Δημόσια συνουσία | Το Σεπτέμβριο του 2003, το BBC έκανε αναφορά για μία μανία «dogging» που τροφοδοτείται με τη δημοσιότητα στο διαδίκτυο. Το dogging είναι ένας αγγλικός όρος για τη συμμετοχή σε δημόσια συνουσία, συνήθως σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων ή σε πάρκο, ενώ άλλοι παρακολουθούν. Το dogging έχει πτυχές της επιδειξιομανίας και της ηδονοβλεψίας. Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία στο διαδίκτυο ότι το «dogging» έχει αρχίσει να εξαπλώνεται σε άλλες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Ιρλανδία, η Αυστραλία, τα Μπαρμπάντος, η Βραζιλία, οι Κάτω Χώρες, η Δανία, η Νορβηγία, η Πολωνία και η Σουηδία.Η υπαίθρια δημόσια συνουσία συμβαίνει συχνά σε πάρκα και παραλίες στο Βανκούβερ και το Σαν Φρανσίσκο. Σύμφωνα με το περιοδικό New York, η δημόσια συνουσία συμβαίνει συχνά στη Νέα Υόρκη και είναι μία φαντασίωση κοινή σε πολλούς ανθρώπους. Οι κοινωνικές απόψεις που σχετίζονται με τη δημόσια συνουσία και τη σεξουαλικότητα ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των πολιτισμών και των διαφορετικών εποχών. Υπάρχουν πολλοί και ποικίλοι νόμοι που ισχύουν για τη δημόσια συνουσία, οι οποίοι χρησιμοποιούν μία ποικιλία όρων, όπως προσβολή δημοσίας αιδούς, δημόσια ασέβια και άλλοι. Σε ορισμένες δικαιοδοσίες, ένα αδίκημα διαπράττεται μόνο εάν οι συμμετέχοντες ειδωθούν από άλλους, έτσι ώστε να μπορεί να προκύψει σεξουαλική πράξη σε κλειστό θάλαμο τουαλέτας χωρίς να διαπράττεται αδίκημα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, σημειώθηκε αύξηση των χώρων δημόσιας συνουσίας, πιθανώς λόγω μιας πιο χαλαρής προσέγγισης για την επιβολή των νόμων σχετικά με τη δημόσια συνουσία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το νομικό καθεστώς των δημοσίων σεξουαλικών πράξεων θεωρήθηκε ως μέρος του νόμου περί σεξουαλικών αδικημάτων του 2003. Το άρθρο 71 του νόμου καθιστά αδίκημα τη σεξουαλική δραστηριότητα σε δημόσια τουαλέτα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η δημόσια συνουσία εμπίπτει σε νόμους που σχετίζονται με την ηδονοβλεψία, την επιδειξιομανία ή τις δημόσιες επιδείξεις σεξουαλικής συμπεριφοράς, αλλά η επιβολή του νόμου για τη δημόσια συνουσία παραμένει διφορούμενη. Η δίωξη είναι δυνατή για ορισμένα αδικήματα σύμφωνα με το άρθρο 5 του νόμου περί δημόσιας τάξης του 1986, την προσβολή δημοσίας αιδούς σύμφωνα με το άρθρο 66 του νόμου περί σεξουαλικών αδικημάτων του 2003 ή το αδίκημα του κοινού δικαίου περί εξωφρενικής δημόσιας αξιοπρέπειας. Η πολιτική της Ένωσης Αστυνομικών είναι ότι οι συλλήψεις αποτελούν έσχατη λύση και μία πιο σταδιακή προσέγγιση πρέπει να ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις. Γύμνια και σεξουαλικότητα Γύμνια Δημόσια επίδειξη αγάπης Επιδειξιομανία Σεξουαλικοποίηση Dogging (σεξουαλική αργκό) Girls Gone Wild (franchise) Public Sex (ταινία) Καλίφια, Πατ (1994). Public sex: the culture of radical sex (sex outside). Cleis Press. ISBN 0-939416-89-1. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Sex in public στο Wikimedia Commons | Η δημόσια συνουσία ή δημόσιο σεξ είναι η σεξουαλική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα σε δημόσιο πλαίσιο. Αναφέρεται σε ένα ή περισσότερα άτομα που ασκούν σεξουαλική πράξη σε δημόσιο χώρο ή σε ιδιωτικό χώρο που έχει οπτική πρόσβαση από δημόσιο χώρο. Ένα τέτοιο ιδιωτικό μέρος μπορεί να είναι πίσω αυλή, αχυρώνας, μπαλκόνι ή υπνοδωμάτιο με ανοιχτές κουρτίνες. Η δημόσια συνουσία περιλαμβάνει επίσης σεξουαλικές πράξεις σε ημιδημόσια μέρη όπου το ευρύ κοινό είναι ελεύθερο να εισέλθει, όπως εμπορικά κέντρα. Πράξεις δημόσιας συνουσίας μπορούν να πραγματοποιηθούν σε αυτοκίνητο, σε παραλία, σε δάσος, σε θέατρο, σε λεωφορείο, σε αεροπλάνο, στο δρόμο, σε θάλαμο τουαλέτας ή σε νεκροταφείο, μεταξύ άλλων σημείων. Σύμφωνα με μία μεγάλη μελέτη το 2008, η συνουσία σε δημόσιο χώρο είναι μία κοινή σεξουαλική φαντασίωση και ένας σημαντικός αριθμός ζευγαριών ή ατόμων το έχουν κάνει. Η φαντασίωση απεικονίζεται μερικές φορές στην τέχνη ή τον κινηματογράφο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1 |
Άνω Πυρηναία | Ο νομός Άνω Πυρηναία αποτελεί τμήμα της διοικητικής περιοχής Οξιτανία και έχει έκταση 4.464 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Συνορεύει στα δυτικά με το νομό Ατλαντικά Πυρηναία (Νέα Ακουιτανία), στα ανατολικά με το νομό Ωτ-Γκαρόν, στα βόρεια με το νομό Ζερς και στο νότο με την ισπανική επαρχία Ουέσκα. Πρωτεύουσα του νομού είναι η Ταρμπ, που βρίσκεται σε απόσταση 650 χιλιομέτρων κατ'ευθεία γραμμή νοτιοδυτικά του Παρισιού.Τρεις ξεχωριστές φυσικές περιοχές αποτελούν το έδαφος του νομού: το βουνό με τις κοιλάδες του, οι πλαγιές και οι πεδιάδες. Το βουνό, δηλαδή τα Πυρηναία, καλύπτει, στο νότο, το ήμισυ της επικράτειας του νομού. Αποτελεί ένα φυσικό σύνορο μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας, επιτρέποντας μόνο μια οδική πρόσβαση στην Αραγωνία μέσω της σήραγγας Aragnouet-Bielsa. 35 από τις κορυφές του υπερβαίνουν τα 3.000 μέτρα. Το υψηλότερο σημείο του είναι η κορυφή του όρους Βινιεμάλ, στα 3.298 μέτρα. Το υψόμετρο των Πυρηναίων εξασθενεί σταδιακά προς τα βόρεια και τα βουνά δίνουν τη θέση τους στους πρόποδες με λόφους χαμηλού υψομέτρου. Οριοθετείται στα ανατολικά από το μεγάλο οροπέδιο του Λανμεζάν (600 m), ένα πραγματικό υδραγωγείο του νομού, από όπου πηγάζουν πολλά ποτάμια των λεκανοπεδίων του Γαρούνα και Αντούρ (Ζερς, Μπαΐζ, Σαβ, Ζιμόν, Μιντού, Ντουζ). Το βόρειο τμήμα του νομού αποτελείται κυρίως από επίπεδη καλλιεργήσιμη γη, όπου είναι συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού. Οι κυριότεροι ποταμοί του νομού είναι οι Γκαβ ντε Πω, Αντούρ, Νεστ και Πικ. Τα Άνω Πυρηναία έχουν δύο μικρούς εδαφικούς θύλακες - κατάλοιπο του Μεσαίωνα - που βρίσκονται στο γειτονικό διαμέρισμα των Ατλαντικών Πυρηναίων. Η ευρύτερη περιοχή της Ταρμπ είναι το οικονομικό και διοικητικό κέντρο του νομού, ενώ η Λούρδη, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νομού, αφιερώνεται σχεδόν αποκλειστικά στον θρησκευτικό προσκυνηματικό τουρισμό. Ο νομός Άνω Πυρηναία είναι ένας από τους αρχικά 83 νομούς (σήμερα 101) που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης στις 4 Μαρτίου 1790. Έως το 2016 ανήκε στην περιοχή Μιντί-Πυρηναία, η οποία συνενώθηκε με το Λανγκεντόκ-Ρουσιγιόν και πλέον αποτελούν τη νέα διοικητική περιοχή Οξιτανία. Ιστορικά, η περιοχή από την οποία συγκροτήθηκε ο νομός ήταν γνωστή ως Μπιγκόρ, μια περιοχή που κατά καιρούς ήταν ανεξάρτητη, αλλά αργότερα αποτέλεσε τμήμα της επαρχίας της Γασκώνης. Μεγάλα τμήματα της περιοχής παραχωρήθηκαν στους Άγγλους μετά τη Συνθήκη του Μπρετινί το 1360. Τον 16ο αιώνα, τα εδάφη του νομού αποτελούσαν μέρος των κτήσεων των Προτεσταντών μοναρχών της Ναβάρρας, που προσαρτήθηκαν στη Γαλλία από τον Ερρίκο τον Δ' το 1607. Η Ταρμπ είναι γενέτειρα πόλη του στρατάρχη Φερντινάν Φος (1851-1929). Ο νομός Άνω Πυρηναία αποτελείται από 3 διοικητικά διαμερίσματα, 17 καντόνια και 469 κοινότητες. Στην αγροτική παραγωγή κυριαρχεί η καλλιέργεια αραβόσιτου, φασολιών και φρούτων. Η βιομηχανική παραγωγή είναι ένας σημαντικός παράγοντας της τοπικής οικονομίας. Η βιομηχανική δραστηριότητα συγκεντρώνεται στην πεδιάδα της Ταρμπ, γύρω από τη Λουρντ, το Λανμεζάν και την Μπανιέρ-ντε-Μπιγκόρ. Αυτή η βιομηχανική δραστηριότητα ενισχύεται από την παρουσία στην Ταρμπ πανεπιστημιακού κέντρου (6000 φοιτητές), που προσφέρει στην περιοχή τεχνικούς, μηχανικούς και ερευνητές στους τομείς της αεροδιαστημικής, της μηχανολογίας, της βιομηχανικής μηχανικής, της παραγωγής, υλικών, ενέργειας, ηλεκτρονικών, αυτοματισμών κλπ. Τα ιδρύματα που προσφέρουν αυτό το εργατικό δυναμικό περιλαμβάνουν: την Εθνική Πολυτεχνική Σχολή της Τάρμπ, το Τεχνολογικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ταρμπ, παράρτημα του πανεπιστημίου της Τουλούζης και ερευνητικά εργαστήρια. Σημαντική οικονομική δραστηριότητα για το νομό είναι επίσης και ο τουρισμός. Η Λούρδη υποδέχεται κάθε χρόνο 6 εκατομμύρια προσκυνητές και επισκέπτες από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων περίπου 60.000 ασθενών και αναπήρων. Είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές καθολικό θέρετρο προσκυνήματος στην Ευρώπη.Το Εθνικό Πάρκο Δυτικών Πυρηναίων καλύπτει μια σημαντική περιοχή και περιλαμβάνει γνωστά αξιοθέατα όπως την αμφιθεατρική κοιλάδα του Γκαβαρνί και τη Γέφυρα της Ισπανίας. Ολόκληρη η περιοχή είναι ένας αγαπημένος προορισμός για πεζοπόρους και λάτρεις του βουνού. Η περιοχή ήταν γνωστή ίσως από την Αρχαιότητα για τις θερμές πηγές της και πολλές κωμοπόλεις χτίστηκαν γύρω από αυτές, όπως οι Κωτερέ, Λυζ-Σαιν-Σωβέρ και Μπανιέρ-ντε-Μπιγκόρ. Στην κοινότητα Αρζελές-Γκαζόστ υπάρχει ένα πάρκο άγριων ζώων, με ζώα που ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον, και ένα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Μια αξιοσημείωτη λίμνη στην περιοχή είναι η Λακ Μπλε ντ'Ιλεού (Lac Bleu d'Ilhéou) σε ύψος 1976 μέτρων, νοτιοδυτικά του Κωτερέ. Υπάρχουν πολλά δημοφιλή χιονοδρομικά κέντρα, όπως το Γκαβαρνί, το Λυζ-Αρντιντάν, το Κωτερέ κ.α. Η περιοχή είναι ένα σχεδόν μόνιμο πέρασμα στη διαδρομή του ποδηλατικού γύρου της Γαλλίας (Tour de France), με σημαντικά δύσκολα περάσματα όπως το Τουρμαλέ, το Ωμπίσκ και το Σουλόρ. Ένα φεστιβάλ τζαζ πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην κοινότητα Λυζ-Σαιν-Σωβέρ: Jazz à Luz. Στην Ταρμπ γίνεται το ετήσιο φεστιβάλ αλόγων Equestria, και ένα φεστιβάλ τάγκο, Tarbes en Tango. Τουρισμός και πολιτισμός στα Άνω Πυρηναία (επιλογή γλώσσας) Εθνικό πάρκο Δυτικών Πυρηναίων (αγγλικά) Γραφείο Τουρισμού | Τα Άνω Πυρηναία (γαλλικά: Hautes-Pyrénées) είναι νομός της νοτιοδυτικής Γαλλίας, στη διοικητική περιοχή Οξιτανία. Πρωτεύουσα του νομού είναι η Ταρμπ. Η INSEE και το ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 65. Στο νομό βρίσκεται η κοινότητα Λούρδη με το Ιερό της Παναγίας της Λούρδης, που είναι ένας από τους σημαντικότερους τόπους στον τομέα του προσκυνήματος και του θρησκευτικού τουρισμού. Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Ω-Πιρεάν ή Μπιγκουρντάν, καθώς ο νομός αντιστοιχεί περίπου στην περιοχή της παλιάς κομητείας του Μπιγκόρ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89_%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%B1 |
Ρωμαϊκό υδραγωγείο Πάτρας | Η χρήση του υδραγωγείου ήταν αδιάκοπη μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα και επισκευάστηκε πολλές φορές με τελευταία το 1838 από τον δήμαρχο Ι. Μπουκαούρη. Το 1874 σταμάτησε η χρήση του μετά την διοχέτευση νερού στην πόλη με σωλήνες. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν μια μεγάλη δεξαμενή νερού στις πηγές του Διακονιάρη στην Ρωμαϊκή Νερομάνα στο Ρωμανός Η δεξαμενή έγινε με τη μορφή τεχνητού φράγματος στην αρχή του λαγκαδιού και σ' απόσταση δέκα μέτρων από τις πηγές. Τμήμα του αρχικού τοίχου του φράγματος βρίσκεται σήμερα ενσωματωμένο στη βάση της σύγχρονης δεξαμενής, ενώ σε απόσταση 20 μ., μέσα στην κοίτη του ποταμού βρίσκονται αρκετά μεγάλα κομμάτια ισχυρού τοίχου. Το υδραγωγείο κατασκευάστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. πιθανότατα από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας στην Πάτρα που έως τότε υδρευόταν από πηγάδια. Το υδραγωγείο ήταν μήκους 7,5 χιλιομέτρων, από τις πηγές του σημερινού Ρωμανού έως και την ακρόπολη, όπου σήμερα βρίσκεται το κάστρο της πόλης, ενώ από τις ίδιες πηγές υδρεύεται και σήμερα η πόλη της Πάτρας. Το υδραγωγείο σε πολλά τμήματα του ήταν υπόγειο ενώ σε άλλα χρειάστηκε να κτιστεί γεφύρωση, τμήματα της οποίας διασώζονται σήμερα στη Σαμακιά. Η Χριστιανική θρησκευτική παράδοση αναφέρει ότι κατασκευάστηκε επί βασιλείας του αυτοκράτορα Κωνστάντιου. Ο Κωνστάντιος στην Αδριανούπολη συνάντησε και γνώρισε τον επίσκοπο Πατρών Πλούταρχο που είχε συμμετάσχει στην σύνοδο της Σαρδικής, από τον οποίο έμαθε ότι στην Πάτρα φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα. Ο Κωνστάντιος κάλεσε τον Αρτέμιο και τον διέταξε να μεταβεί στην Πάτρα και να μεταφέρει το λείψανο στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αρτέμιος ερχόμενος στην Πάτρα συνάντησε την αντίδραση των Πατρέων και την άρνηση τους να δώσουν το λείψανο παρά τις απειλές του. Τελικά οι Πατρείς φοβούμενοι μην το πάρει με την βία αποφάσισαν και του ζήτησαν σαν ανταπόδοση να τους φέρει πόσιμο νερό από το Παναχαϊκό στην πόλη. Ο Αρτέμιος δέχτηκε και κατασκεύασε το υδραγωγείο μετά από αρκετά χρόνια λόγω της μορφολογίας του εδάφους, έπειτα οι Πατρείς έδωσαν το λείψανο του Αγίου που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 353 ή το 357 μ.Χ.. Ξένοι περιηγητές που πέρασαν από την πόλη τον 17ο αιώνα αναφέρουν ότι διατηρούνταν σε καλή κατάσταση ακόμα και μετέφερε νερό. Είχε δυο σειρές τόξα που ήταν κατασκευασμένα από πελεκητή πέτρα και επενδυμένα με τούβλα και στην κορυφή το αυλάκι που μετέφερε το νερό. Ο σχεδιασμός της μικρής περιμετρικής της Πάτρας έτεμνε κάθετα το μνημείο, γεγονός που καθυστέρησε την ολοκλήρωση της για τουλάχιστον μια δεκαετία. Το 2006 κατά τη διάρκεια των έργων διάνοιξης της οδού, ανακαλύφθηκε σε απόσταση 157 μέτρων από τα ερείπια του Ρωμαϊκού υδραγωγείου και ένα μεσαιωνικό της οθωμανικής περιόδου (15ος-16ος αιώνας μ.Χ) μήκους 40 μέτρων, δίπλα στη γέφυρα της Αρόης. Το 2009 προκειμένου να συνεχιστεί η κατασκευή της μικρής περιμετρικής, ένα τμήμα του περίπου 23 μέτρων αποκόπηκε τμηματικά και μεταφέρθηκε νοτιότερα κοντά στο Ρωμαϊκό υδραγωγείο. Πλέον ο χώρος των δύο υδραγωγείων διαμορφώθηκε σε ενοποιημένο επισκέψιμο πάρκο με την ονομασία Ρωμαϊκό και Μεσαιωνικό Υδραγωγείο Πάτρας. Τμήματα και των δύο υδραγωγείων εκατέρωθεν της μίνι περιμετρικής βρίσκονται σε ιδιωτικούς χώρους που αναμένεται να απαλοτροιωθούν στο μέλλον. Ορατά τμήματα σε καλή κατάσταση του Ρωμαϊκού υδραγωγείου διασώζονται επίσης στη γειτονιά του Ασυρμάτου, όπου τέμνει αυλές σπιτιών καθώς και το δρόμο της συνοικίας. Ηλεκτρονική πλοήγηση μνημείων Αιτωλοακαρνανίας - Αχαΐας, «Ρωμαϊκό υδραγωγείο Πατρών» Αρχειοθετήθηκε 2018-11-27 στο Wayback Machine.. monuments.hpclab.ceid.upatras.gr. Ανακτήθηκε: 10 Ιανουαρίου 2013. Στέφανου Ν. Θωμόπουλου, Ιστορία της πόλεως Πατρών, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821, Τόμος Α΄, επιμέλεια: Βασίλης Κ. Λάζαρης, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1998. ISBN 960-7960-10-6. Ν.Ι. Λυμπέρη, Οδηγός Πατρών, Πάτρα 2005, 4η έκδοση. | Το ρωμαϊκό υδραγωγείο της Πάτρας είναι μεγάλο έργο των ρωμαϊκών χρόνων και ζωτικής σημασίας τότε για την ύδρευση της πόλης. Σήμερα διασώζονται ορατά τμήματα του υδραγωγείου πλησίον της μικρής περιμετρικής καθώς και στις συνοικίες Αρόη και Ασύρματος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82 |
Český rozhlas | Το Český rozhlasκαι, γνωστό τότε ως Československý rozhlas, ιδρύθηκε στις 18 Μαΐου 1923, κάνοντας την πρώτη του μετάδοση από μια σκηνή προσκοπισμού στη περιοχή Κμπέλι της Πράγας, με το όνομα Radiojournal. Οι εγκαταστάσεις του σταθμού άλλαξαν πολλές φορές. Αρχικά μετακινήθηκε στην επαρχία Χλοουμπιετίν, πριν μετακινηθεί στα κτίρια Ποστοβνί νάκουπνι, Όρμπις και Νάροντνι ντουμ να Βινοχράντετς στην Πράγα.Ο πρώτος τακτικός εκφωνητής του σταθμού, ο οποίος ετοίμαζε και παρουσίαζε τα νέα από τις εφημερίδες, ήταν ο Αδόλφος Ντομπροβολνί. Ανέλαβε καθήκοντα στις 17 Ιανουαρίου 1924, έγινε ο πρώτος επαγγελματίας εκφωνητής ραδιοφώνου του σταθμού και έγινε μόνιμος υπάλληλος στις 1 Ιανουαρίου 1925. Κατείχε τη θέση μέχρι το θάνατό του το 1934. Ένα μήνυμα που μετέδωσε το Τσεχικό Ραδιόφωνο στις 5 Μαΐου 1945 οδήγησε στην έναρξη της εξέγερσης της Πράγας. Το ίδιο έτος ιδρύθηκαν τα περιφερειακά στούντιο στις πόλεις Πίλσεν, Τσέσκε Μπουντεγιόβιτσε, Χράντετς Κράλοβε και Ούστι ναντ Λάμπεμ.Ο σταθμός καταλήφθηκε από τις Σοβιετικές δυνάμεις μετά από σύντομη μάχη με τους άοπλους πολίτες τον Αύγουστο του 1968 κατά την πρώτη ημέρα της Σοβιετικής εισβολής ωστόσο ο σταθμός συνέχισε να εκπέμπει από εναλλακτικές τοποθεσίες. Το 1991 το τσεχικό ραδιόφωνο άλλαξε το καθεστώς του και έγινε ανεξάρτητος οργανισμός, αν και από το 2008 λάμβανε ακόμη δημόσια χρηματοδότηση. Το περιφερειακό στούντιο στο Όλομουτς ιδρύθηκε το 1994.Οι προβλεπόμενες νέες κτιριακές εγκαταστάσεις για το τσεχικό Ραδιόφωνο θα ήταν ένα τριανταόροφο κτίριο στο Πάνκρατς της Πράγας το οποίο χρειάστηκε 22 χρόνια για να ολοκληρωθεί και κόστισε 1.35 δισεκατομμύρια τσεχικές κορώνες, πωλήθηκε μετά την κατασκευή το 1996 καθώς κρίθηκε πολύ μεγάλο για τις απαιτήσεις του σταθμού.Το 2002 το Radio Free Europe/Radio Liberty σταμάτησε τις εκπομπές του στην Τσεχία, με την εκπομπή να μετονομάζεται σε Τσεχικό Ραδιόφωνο 6.Το τσεχικό Ραδιόφωνο ανακοίνωσε νέο λογότυπο το 2013, περιέχοντας το γράμμα R με ρίγες, με κόστος 2.2 εκατομμύρια τσεχικές κορώνες (περίπου 65.000 ευρώ).Ο οργανισμός γιόρτασε τα 90 χρόνια ύπαρξής του το 2013 και μετέδωσε 48ωρη συνεχή εκπομπή, συμπεριλαμβανομένων 90 συνεντεύξεων με ειδήσεις κάθε μισάωρο. Η εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Βένσεσλας, έθεσε νέο εθνικό ρεκόρ για τη μεγαλύτερη αδιάκοπη ραδιοφωνική εκπομπή. Το 2013 οι σταθμοί Česko, Leonardo και Čro 6 έκλεισαν. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκαν τρία νέα κανάλια, τα ČRo Junior για νέους ακροατές, το ČRo Plus για τη καθομιλούμενη γλώσσα και το ČRo Jazz.Το τσεχικό Ραδιόφωνο προσφέρει τους εξής ραδιοφωνικούς σταθμούς: Radiožurnál – "ενημερωτικός-ψυχαγωγικός" σταθμός (ποπ μουσική, ειδήσεις, ανακοινώσεις κυκλοφορίας, αθλητικά και άλλες πληροφορίες) (Σύγχρονο AC) Dvojka – ομιλίες και οικογενειακά προγράμματα (πρώην ČRo 2 Praha) Vltava – πολιτισμός, τέχνη και κλασική μουσική Plus – καθομιλούμενη γλώσσα 13 περιφερειακά κανάλια ČRo Brno ČRo České Budějovice ČRo Hradec Králové ČRo Karlovy Vary ČRo Líberec ČRo Olomouc ČRo Οστράβα ČRo Pardubice ČRo Plzeň ČRo Regina ČRo Středočeský kraj ČRo Vysočina ČRo Sever ČRo Radio Wave – νεανικό ραδιόφωνο (μέσω καλωδιακής σύνδεσης, ψηφιακής σύνδεσης και διαδικτύου μόνο) ČRo D-Dur: κλασική μουσική ČRo Jazz: μεταδίδει κυρίως τζαζ (προηγουμένως ČRo Euro Jazz) ČRo Rádio Junior: παιδικό ραδιόφωνο ČRo Sport: αθλητικό ραδιόφωνο Ράδιο Πράγας: εξωτερικές μεταδόσεις, έξι διαθέσιμες γλώσσες. ČRo 6 - έκλεισε το 2013 ČRo Leonardo - έκλεισε το 2013 ČRo Rádio Česko - έκλεισε το 2013 Česká televize, ο δημόσιος τσεχικός τηλεοπτικός φορέας Μάχη για το Τσεχικό Ραδιόφωνο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Επίσημη ιστοσελίδα Επίσημη ιστοσελίδα στα αγγλικά LyngSat Λογότυπο – Τσεχία — Λογότυπα του Český Rozhlas σταθμούς | Το Český rozhlas (Τσέσκι ρόζχλας, απόδοση: Τσεχικό Ραδιόφωνο, ČRo) είναι ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ραδιοφώνου της Τσεχίας και λειτουργεί από το 1923. Η υπηρεσία εκπέμπει σε όλη την Τσεχία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Οι τέσσερις εθνικές υπηρεσίες ονομάζονται Radiožurnál, Dvojka, Vltava και Plus. Είναι η παλαιότερη ραδιοφωνική υπηρεσία στην ηπειρωτική Ευρώπη και η δεύτερη παλαιότερη στην Ευρώπη μετά από το BBC στο Ηνωμένο Βασίλειο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%C4%8Cesk%C3%BD_rozhlas |
Τόνι Αρζέντα | Ο Τόνι Αρζέντα (Αλέν Ντελόν) είναι ένας επαγγελματίας δολοφόνος που υπηρετεί σε ένα οργανωμένο εγκληματικό συνδικάτο. Με την πάροδο του χρόνου, ο Τόνι αποφασίζει να αποχώρησει από τον υπόκοσμο και ενημερώνει γι' αυτό το αφεντικό του Νικ Τζούστο (Ρίτσαρντ Κόντε) ότι τον τρέχον συμβόλαιο του για την δολοφονία του αρχηγού μιας αντίπαλης συμμορίας θα είναι το τελευταίο. Αυτό όμως είναι δύσκολο να το αποδεχθεί η εγκληματική οργάνωση του, επειδή ο Αρζέντα γνωρίζει πολλά για την ηγεσία και τις υποθέσεις τους. Έτσι οι επικεφαλής των συνδικάτου αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Τόνι: με τις εντολές τους το αυτοκίνητό του θα ανατιναχτεί, αλλά εντελώς τυχαία δεν μπήκε μέσα ο Τόνι, αλλά η σύζυγός του και το παιδί του, οι οποίοι θα πεθάνουν. Ο Τόνι θα θάψει τα αγαπημένα του πρόσωπα, οι φίλοι του θα τον συμβουλέψουν να φύγει, αλλά ξαφνικά θα γίνει και νέα προσπάθεια να τον σκοτώσουν. Ο Τόνι θα γλυτώσει για δεύτερη φορά, αφού σκοτώσει πρώτα τους μαφιόζους που είχαν αναλάβει την δολοφονία του, θα αποφασίσει να πάρει εκδίκηση και αρχίζει να σκοτώνει μεθοδικά τα μεγάλα αφεντικά του συνδικάτου της μαφίας. Στο τέλος και αφού έχει χυθεί πολύ αίμα και σχεδόν όλοι οι ηγέτες έχουν δολοφονεί, το πρώην αφεντικό του Τόνι Αρζέντα, Νικ Τζούστο, φοβούμενος για τη ζωή του, αποφασίζει να κάνει ειρήνη μαζί του. Αλλά ο στενός φίλος του Τόνι, ο Λούκα Ντενίνο (Τζιανκάρλο Σμπράτζι), τον οποίο του είχαν υποσχεθεί τη θέση του δολοφονημένου ηγέτη της μαφίας, προδίδει τον Αρτζέντα και τον σκοτώνει αιφνιδιαστικά κατά τη διάρκεια μιας γαμήλιας τελετής. Αλέν Ντελόν: Tony Arzenta Ρίτσαρντ Κόντε: Nick Gusto Κάρλα Γκράβινα: Sandra Μαρκ Πορέλ: Domenico Maggio Ροζέ Χανίν: Carré Νικολέτα Μακιαβέλι: Anna Arzenta Λίνο Τρόιζι: Rocco Cutitta Σιλβάνο Τραγκούιλι: Montani, the Interpol officer Κοράντο Γκάιπα: Arzenta's Father Ουμπέρτο Ορσίνι: Isnello Τζιανκάρλο Σμπράτζια: Luca Dennino Έρικα Μπλανκ: Th e prostitute Έττορε Μάνι: Gesmundo Λορεντάνα Νουσκιάκ: Gesmundo's Lover Ροσάλμπα Νέρι: Cutitta's Wife Μαρία Πία Κόντε: Carré's Secretary Άντον Ντίφρινγκ: Hans Grunwald Τόνι Αρζέντα στην IMDb (Αγγλικά) | Ο Τόνι Αρζέντα (ιταλικά: Tony Arzenta), είναι αστυνομική ταινία του 1973 Ιταλο-Γαλλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ντούτσιο Τεσάρι. Πρωταγωνιστούν ο Αλέν Ντελόν και ο Ρίτσαρντ Κόντε. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%91%CF%81%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1 |
Μάκης Δρελιώζης | Ο Μάκης Δρελιώζης ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής που είχε δημιουργήσει ο Ανδρέας Βαρίκας στον Πανιώνιο και εθεωρείτο μεγάλο ταλέντο, ισάξιο του Καράγκουτη. Με τον Πανιώνιο κατέκτησε τα πανελλήνια πρωταθλήματα παίδων το 1990 και εφήβων το 1993. Στη συνέχεια δεν είχε ανάλογη εξέλιξη εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού που τον άφησε πίσω. Έτσι δεν κατάφερε να βρει θέση στην βασική ομάδα του συλλόγου της Ν. Σμύρνης. Το 1996 αναγκάστηκε να φύγει από το σύλλογο για την Ιταλία. Έγινε ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που έκανε χρήση του κανονισμού Μποσμάν παίρνοντας μεταγραφή στην Φορλί, στην Α2΄ κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος. Το 1997 επέστρεψε στην Ελλάδα. Αγωνίστηκε στον Πανιώνιο αλλά οι τραυματισμοί τον εμπόδισαν να βρει θέση βασικού. Μόνο το 1999 κατάφερε να αγωνιστεί και μάλιστα είχε σταθερή παρουσία σε 10 ματς στο Κύπελλο Κόρατς. Το 2001 πήγε στην Α2΄ στην Α.Γ.Ε. Χαλκίδα για δυο χρόνια κι έπειτα στον Πανελλήνιο, με τον οποίο επέστρεψε στην Α1΄ το 2004-05. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Α.Ο. Δάφνης στην Α2 και ακολούθως στη Γ΄ Εθνική με τον Γκυζιακό και τη Δόξα Λευκάδας. Το 2008 επέστρεψε στη μεγάλη του αγάπη, τους κυανέρυθρους, για να κλείσει την καριέρα του με αποκορύφωμα ένα αποχαιρετιστήριο τρίποντο στην εκπνοή του τελευταίου ματς. Μάλιστα έπαιξε σε δυο παιχνίδια στην Ευρωλίγκα. Υπήρξε διεθνής με τις εθνικές ομάδες παίδων 11 φορές, ελπίδων 4 φορές, Β΄ Ανδρών 4 φορές, ενώ έπαιξε και σε ένα ανεπίσημο ματς με την Εθνική Ανδρών. Με την εθνική παίδων πήρε την πρώτη θέση στις ολυμπιακές ημέρες του 1991 στις Βρυξέλλες, που ήταν ένα άτυπο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα παίδων. Η παρουσία του στις υπόλοιπες εθνικές ομάδες ήταν σε διάφορα διεθνή τουρνουά. Με τη Β΄ Εθνική ομάδα ανδρών έκανε τέσσερα φιλικά παιχνίδια το Μάιο του 1997. Το ντεμπούτο του ήταν στις 18 Μαΐου 1997 με την Κύπρο πετυχαίνοντας 3 πόντους και το τελευταίο ματς στις 25 Μαΐου 1997 με την Τουρκία. Το Ελληνικό Μπάσκετ, Multimedia, Compupress, 1997. Μάκης Δρελιώζης, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά). Prodromos Dreliozis, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά). Panionios Profile Basketpedya.com Profile Eurobasket.com Profile E-Basket Profile FIBA Europe Profile | Ο Πρόδρομος (Μάκης) Δρελιώζης (γεν. 31 Μαρτίου 1975) είναι παλαίμαχος Έλληνας καλαθοσφαιριστής, διεθνής με τις μικρές εθνικές ομάδες και τη Β΄ εθνική ομάδα ανδρών. Αγωνίστηκε στον Πανιώνιο και σε άλλους συλλόγους τις δεκαετίες ’90 και 2000. Με ύψος 2,01 και βάρος 91 κ. έπαιζε σε θέση σούτιν γκαρ και σμολ φόργουορντ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_%CE%94%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%B6%CE%B7%CF%82 |
Ιωάννης του Γκέρλιτς | Γεννήθηκε στην Πράγα και ήταν ο τρίτος γιος του Καρόλου Δ΄ της Γερμανίας και της Ελισάβετ, κόρης του Μπόγκισλαβ Ε΄ δούκα της Πομερανίας. Βαπτίστηκε με το όνομα του πάππου του Ιωάννη του τυφλού της Βοημίας. Ήταν τριών ετών όταν έγινε μάργραβος της Μοραβίας και εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου, αν και τις περιοχές τις διοικούσαν στην πραγματικότητα ο θείος του Ιωάννης-Ερρίκος και ο πρωτότοκος αδελφός του Βεντσεσλάβος Δ΄. Το 1377 ο πατέρας του τού παραχώρησε ένα μέρος της Άνω Λουσατίας, το Γκέρλιτς, που το αναβάθμησε σε δουκάτο. Έγινε ο μόνος δούκας του Γκέρλιτς. Το επόμενο έτος ο Κάρολος Δ΄ απεβίωσε και τον διαδέχθηκε ο γιος του Βεντσεσλάβος Δ΄, στου οποίου την Αυλή στην Πράγα έμενε ο Ιωάννης. Όταν ενηλικιώθηκε, διέμενε στο Γκέρλιτς. Το 1385 ο Βεντσεσλάβος Δ΄ τον όρισε διοικητή του Βρανδεμβούργου, που ανήκε στον δευτερότοκο αδελφό του Σιγισμούνδο. Το επόμενο έτος ορίστηκε διοικητής του Λουξεμβούργου. Στο Γκέρλιτς έκανε διώξεις εναντίον των Εβραίων και στο τέλος με διάταγμα τους εκτόπισε, αν και το 1383 σε γειτονική περιοχή τους έδιναν προνόμια. Έμπιστος και καγκελάριός του ήταν ο Όλμπραμ αρχιεπίσκοπος της Πράγας. Η θέση του Βεντσεσλάου Δ΄ στη Γερμανία διαρκώς εξασθενούσε, όμως ο Ιωάννης παρέμεινε πιστός υποστηρικτής του. Όταν ο Βεντσεσλάβος Δ΄ ήλθε σε διαμάχη με τον εξάδελφό του Ιάκωβο και ο Ιάκωβος τον αιχμαλώτισε στην Αυστρία, ο Ιωάννης παρενέβη: κατέλαβε την Πράγα και με στρατό εκστράτευσε εναντίον του Ιακώβου, ο οποίος αναγκάστηκε να τον ελευθερώσει. Ωστόσο ο Βεντσεσλάβος Δ΄ δεν τον αντάμειψε και ο Ιωάννης αποσύρθηκε στο Γκέρλιτς. Απεβίωσε το 1396 σε ηλικία 26 ετών, στο αββαείο του Νόιτσελλε στη Νότια Λουσατία, ίσως δηλητηριασμένος. Το δουκάτο του Γκέρλιτς αποσυντέθηκε στα σύνορα, που είχε πριν τη δημιουργία του. Νυμφεύθηκε το 1388 τη Ριχάρντις-Αικατερίνη, κόρη του Αλβέρτου Γ΄ δούκα του Μεκλεμβούργου και βασιλιά της Σουηδίας και είχε τέκνο: Ελισάβετ 1390-1451, δούκισσα του Λουξεμβούργου. Παντρεύτηκε πρώτα τον Αντώνιο Βαλουά-Βουργουνδίας δούκα της Βραβάντης και έπειτα τον Ιωάννη Γ΄ Βίττελσμπαχ δούκα της Βαυαρίας. Theodor Lindner (1881), "Johann, Herzog von Görlitz", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 14, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 216–218 | Ο Ιωάννης (γερμ. Johann von Görlitz, 22 Ιουνίου 1370 – 1 Μαρτίου 1396) από τον Οίκο του Λουξεμβούργου ήταν δούκας του Γκέρλιτς (Zgorzelec) το διάστημα 1377-1396. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%82 |
Ευφορία | Πολλά διαφορετικά είδη ερεθισμάτων μπορεί να προκαλέσουν ευφορία, συμπεριλαμβανομένων των ψυχοδραστικών φαρμάκων, φυσικές ανταμοιβές, και κοινωνικές δραστηριότητες. Συναισθηματικές διαταραχές όπως η μονοπολική μανία ή διπολική διαταραχή μπορεί να περιλαμβάνουν ευφορία ως σύμπτωμα. Συνεχής σωματική άσκηση, ιδιαίτερα η αερόβια άσκηση, μπορεί να προκαλέσει μια κατάσταση ευφορίας, για παράδειγμα, το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων συχνά συνδέεται με ένα "τρέξιμο", που ορίζεται ως μια κατάσταση ευφορίας που προκαλείται από έντονη άσκηση. Η άσκηση είναι γνωστό ότι επηρεάζει τη ντοπαμίνη σηματοδοτώντας στον επικλινή πυρήνα, την παραγωγή ευφορίας ως το αποτέλεσμα που προκύπτει, μέσα από την αυξημένη βιοσύνθεση των τριών συγκεκριμένων νευροχημικών: της ανανδαμίδης (ενδοκανναβινοειδές),της β-ενδορφίνης (ενδογενών οπιοειδών), και φαιναιθυλαμίνης (ένα ίχνος αμίνης και αμφεταμίνης σε κάποια αναλογία). Η ευφορία μπορεί να προκύψει ως το αποτέλεσμα ενός χορού σε κάποια μουσική, μιας μουσικής σύνθεσης, και της ακρόασης μιας διεγερτικά συναισθηματικής μουσικής. Μελέτες στην νευροαπεικόνιση έχουν αποδείξει ότι το σύστημα ανταμοιβής παίζει κεντρικό ρόλο στην μεσολάβηση και στην πρόκληση τελικά μιας ευχαρίστησης μέσω της μουσικής. H μουσική προκαλεί συναισθηματικά ευχαρίστηση και αυξάνει έντονα την νευροδιαβίβαση της ντοπαμίνης στις ντοπαμινεργικές οδούς και την προώθηση αυτής στο ραβδωτό σώμα (δηλαδή, το mesolimbic μονοπάτι και nigrostriatal μονοπάτι). Περίπου το 5% του πληθυσμού βιώνει ένα φαινόμενο που ονομάζεται "μουσική ανηδονία", στην οποία τα άτομα δεν βιώνουν την ευχαρίστηση από το να ακούν διεγερτικά συναισθηματική μουσική παρά το γεγονός ότι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το αναμενόμενο συναίσθημα που μεταφέρεται μέσω της μουσικής. Ένα euphoriant είναι ένας τύπος ψυχοτρόπου φαρμάκου, το οποίο τείνει να προκαλέσει ευφορία. Τα περισσότερα euphoriants είναι εθιστικά φάρμακα λόγω των ενισχυτικών ιδιοτήτων και την ικανότητα να ενεργοποιούν στον εγκέφαλο το σύστημα ανταμοιβής. Διεγερτικά Ντοπαμινεργικά διεγερτικά όπως η αμφεταμίνη, μεταμφεταμίνη,η κοκαΐνη, το MDMA, και η μεθυλφαινιδάτη είναι euphoriants. Η νικοτίνη είναι ένα παρασυμπαθητικό διεγερτικό που προκαλεί μια ήπια ευφορία σε ορισμένους ανθρώπους. Καταθλιπτικά Ορισμένα αντικαταθλιπτικά μπορεί να παράγουν ευφορία, μερικά από τα φάρμακα που προκαλούν ευφορία σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνουν την κατανάλωση αλκοόλ (δηλαδή, αιθανόλη) σε μέτριες δόσεις, γ-υδροξυβουτυρικού οξέος, και κεταμίνης. Ευφορία έχει επίσης παρατηρηθεί να προκύπτει σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποίησαν πρεγκαμπαλίνη σε ελεγχόμενες κλινικές μελέτες ως θεραπεία για το νευροπαθητικό πόνο που σχετίζεται με διαβητική περιφερική νευροπάθεια.Μερικά βαρβιτουρικά και οι βενζοδιαζεπίνες μπορεί να προκαλέσουν ευφορία. Τα αποτελέσματα των euphoriants, των φαρμάκων που προκαλούν ευφορία καθορίζονται από την ταχύτητα δράσης του φαρμάκου, την αύξηση της δόσης, και από την ενδοφλέβια χορήγηση. Τα βαρβιτουρικά είναι πιθανό να προκαλέσουν ευφορία συγκαταλέγονται σε υπνωτικά, βαρβιτουρικά και πεντοβαρβιτάλες. Από τις Βενζοδιαζεπίνες πιο πιθανό να προκαλέσουν ευφορία είναι οι φλουνιτραπεζαμίνες,οι αλπραζολαμίνες και οι κλοναζεπαμίνες. Οι Βενζοδιαζεπίνες επίσης τείνουν να ενισχύουν τη χρήση οπιοειδών που προκαλούν ευφορία. Τα οπιοειδή Μ-υποδοχείς Οπιοειδών αγωνιστών είναι ένα σύνολο euphoriants που περιλαμβάνουν ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, η μορφίνη, η κωδεΐνη, η οξυκωδόνη και η μεθαδόνη. Αντίθετα, κ-υποδοχείς οπιοειδών αγωνιστών, όπως και το ενδογενές νευροπεπτίδιο dynorphin, είναι γνωστό ότι προκαλούν δυσφορία, μια κατάσταση αντίθετη από την ευφορία που περιλαμβάνει αισθήματα βαθιάς δυσαρέσκειας. Τα κανναβινοειδή Υποδοχείς κανναβιδοειδών αγωνιστών 1 είναι μια ομάδα euphoriants που περιλαμβάνει ορισμένα φυτικά κανναβινοειδή (π. χ., THC από την κάνναβη φυτό), ενδογενή κανναβινοειδή (π. χ., ανανδαμίδη), και συνθετικά κανναβινοειδή. Εισπνεόμενες ουσίες Ορισμένα αέρια, όπως το υποξείδιο του αζώτου (N2O, γνωστός και ως "αέριο του γέλιου"), μπορεί να προκαλέσει ευφορία όταν εισπνέεται. Γλυκοκορτικοειδή Οξεία χορήγηση εξωγενών γλυκοκορτικοειδών είναι γνωστό ότι προκαλεί ευφορία, αλλά αυτή η επίδραση δεν παρατηρήθηκε με τη μακροχρόνια έκθεση. Η ασφυξία αρχικά προκαλεί έντονη αίσθηση ευφορίας που οδηγεί κάποιους ανθρώπους να προκαλούν σκόπιμα προσωρινή ασφυξία. Η ερωτική ασφυξία τυπικά σχετίζεται με τον στραγγαλισμό στο να προκληθεί ευφορία η οποία ενισχύει τον αυνανισμό και τον οργασμό. Το παιχνίδι του πνιγμού διαδεδομένο σε εφήβους, χρησιμοποιεί την σύντομη υποξεία στον εγκέφαλο για να επιτευχθεί η ευφορία.Ο στραγγαλισμός, ή υπεραερισμός, ακολουθούμενος από το κράτημα της αναπνοής χρησιμοποιούνται συχνά για να επιτύχουν αυτά τα αποτελέσματα. Αιφνίδιοι θάνατοι προκύπτουν και από τις δύο πρακτικές, αλλά συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως αυτοκτονία. Μανία Η ευφορία, επίσης, συνδέεται στενά και με τις δύο, υπομανία και μανία, ψυχικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από παθολογική αύξηση της διάθεσης, η οποία μπορεί να είναι είτε ευφορία ή ευερεθιστότητα, εκτός από άλλα συμπτώματα, όπως έντονα πομπώδης λόγος, την νοητή περιπλάνηση σε διάφορες ιδέες, και μεγαλο-ιδεασμόςΑν και η υπομανία και η μανία είναι σύνδρομα με πολλαπλές αιτιολογίες (μπορεί να προκύψουν από οποιοδήποτε αριθμό των συνθηκών), πιο συχνά εμφανίζονται στη διπολική διαταραχή, μια ψυχιατρική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενες περιόδους μανίας και κατάθλιψης. Επιληψία Σύντομη ευφορία μπορεί να συμβεί αμέσως πριν ή κατά τη διάρκεια επιληπτικών κρίσεων προκλημένες από τον κροταφικό λοβό ή insulae. Αυτή η ευφορία είναι συμπτωματική ενός σπάνιου συνδρόμου που λέγεται εκστατική κρίση, η ίδια που συνδέεται στενά με θρησκευτικές και μυστικιστικές εμπειρίες που προκαλούν ευφορία. Ευφορία (ή πιο συχνά dysphoria) μπορεί επίσης να προκύψει σε περιόδους τέτοιων κρίσεων. Αυτή η κατάσταση, interictal δυσφορική διαταραχή, θεωρείται μια άτυπη συναισθηματική διαταραχή. Η σκλήρυνση κατά πλάκας Ευφορία μερικές φορές παρουσιάζεται σε άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας καθώς η νόσος εξελίσσεται. Αυτή η ευφορία είναι μέρος ενός συνδρόμου αρχικά ονομάζεται ευφορία sclerotica, η οποία συνήθως περιλαμβάνει την άρση αναστολών και άλλα συμπτώματα γνωστικής και συμπεριφορικής δυσλειτουργίας | Η ευφορία είναι μια συναισθηματική κατάσταση ευχαρίστησης κατά την οποία ένα άτομο βιώνει έντονα συναισθήματα ευημερίας, ευτυχίας, και ενθουσιασμού. Ορισμένα φάρμακα, πολλά από τα οποία προκαλούν εθισμό, μπορεί να προκαλέσουν ευφορία, η οποία τουλάχιστον εν μέρει, ενθαρρύνει την ψυχαγωγική τους χρήση. Ομοίως, ορισμένες φυσικές ανταμοιβές και κοινωνικές δραστηριότητες, όπως η αερόβια άσκηση, το γέλιο, το να ακούς διεγερτική μουσική, η δημιουργία μιας μουσικής σύνθεσης, και ο χορός μπορεί να προκαλέσουν μια κατάσταση ευφορίας. Ευφορία είναι επίσης ένα σύμπτωμα ορισμένων νευρολογικών ή ψυχιατρικών διαταραχών, όπως η μανία. Η ρομαντική αγάπη και τα συστατικά της ανθρώπινης σεξουαλικής απόκρισης του κύκλου, επίσης, συνδέονται με την πρόκληση ευφορίας.Έντονη ευφορία πιστεύεται ότι προκύπτει με την ταυτόχρονη ενεργοποίηση κάθε ηδονικού κέντρου στον εγκέφαλο μέσω της οποίας λειτουργεί το σύστημα ανταμοιβής. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1 |
Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι | The Permanent Purge: Politics in Soviet Totalitarianism. Harvard University Press, 1956. Soviet Bloc: Unity and Conflict. Harvard University Press, 1967. (ISBN 978-0674825451) Between Two Ages: America's Role in the Technetronic Era. New York: Viking Press, 1970. (ISBN 978-0313234989) Power and Principle: Memoirs of the National Security Adviser, 1977–1981. New York: Farrar, Straus, Giroux, 1983. (ISBN 978-0374236632) Game Plan: A Geostrategic Framework for the Conduct of the U.S.-Soviet Contest. Boston: Atlantic Monthly Press, 1986. (ISBN 978-0871130846) Grand Failure: The Birth and Death of Communism in the Twentieth Century. New York: Collier Books, 1990. (ISBN 978-0020307303) Out of Control: Global Turmoil on the Eve of the 21st Century. New York: Collier Books, 1993. (ISBN 978-0684826363) Η μεγάλη σκακιέρα (The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives). New York: Basic Books, 1997. (ISBN 0465027253). The Choice: Global Domination or Global Leadership. New York: Basic Books, 2004. (ISBN 978-0465008001) Second Chance: Three Presidents and the Crisis of American Superpower. New York: Basic Books, 2007. (ISBN 978-0465002528) America and the World: Conversations on the Future of American Foreign Policy. New York: Basic Books, 2008. (ISBN 978-0465015016) Strategic Vision: America and the Crisis of Global Power. New York: Basic Books, 2012. (ISBN 978-0465029549) Andrianopoulos, Gerry Argyris. Kissinger and Brzezinski: The NSC and the Struggle for Control of U.S. National Security Policy, Palgrave Macmillan (June 1991), (ISBN 0-312-05743-1) Avner, Yehuda, The Prime Ministers: An Intimate Narrative of Israeli Leadership, The Toby Press, 2010, (ISBN 978-1-59264-278-6) Firestone, Thomas. "Four Sovietologists: A Primer". National Interest No. 14 (Winter 1988/9), pp. 102–107 on the ideas of Zbigniew Brzezinski, Stephen F. Cohen Jerry F. Hough, and Richard Pipes. Gati, Charles, ed. (2013), Zbig: The Strategy and Statecraft of Zbigniew Brzezinski, The Johns Hopkins University Press, (ISBN 1421409763). Lubowski, Andrzej. Zbig: The Man Who Cracked the Kremlin (2013) Thacker, Innes (1980), Ideological Control and the Depoliticisation of Language, in Bold, Christine (ed.), Cencrastus No. 2, Spring 1980, pp. 30 – 33, ISSN 0264-0856 Patrick Vaughan (1999) "Beyond Benign Neglect: Zbigniew Brzezinski and the Polish Crisis of 1980." Polish Review (1): 3–28 Vaïsse, Justin. Zbigniew Brzezinski: America's Grand Strategist (2018) scholarly biography Wallis, Christopher. "The Thinker, The Doer and The Decider Zbigniew Brzezinski, Cyrus Vance and the Bureaucratic Wars of the Carter Administration" (PhD Thesis, Northumbria University 2018). Aleksandra Ziolkowska-Boehm, Untold Stories of Polish Heroes from World War II, Chapter: "Father and Son: Tadeusz and Zbigniew Brzeziński", Hamilton Books 2018, (ISBN 978-0-7618-6983-2) | Ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι (αγγλικά: Zbigniew Kazimierz Brzezinski) ή πολωνικά: ˈzbiɡɲɛf kaˈʑimjɛʐ bʐɛˈʑij̃skʲi) ήταν Πολωνοαμερικανός διπλωμάτης και πολιτικός επιστήμονας. Υπηρέτησε ως σύμβουλος του Προέδρου Λίντον Τζόνσον από το 1966 έως το 1968 και επίσης Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ από το 1977 έως το 1981. Ως διανοούμενος, ο Μπρζεζίνσκι ανήκε στη ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων, στεκόμενος στη γεωπολιτική παράδοση του Χάλφορντ Μακίντερ και του Νίκολας Σπάιμαν. Στον Μπρζεζίνσκι πιστώνεται η δημιουργία της Τριμερούς Επιτροπής. Σημαντικά γεγονότα εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάρκεια της θητείας του περιελάμβαναν την εξομάλυνση των σχέσεων των ΗΠΑ με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (και τη διακοπή των σχέσεων με τη Κινεζική Δημοκρατία της Ταϊβάν), την υπογραφή της δεύτερης Συνθήκης Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων (SALT II) με τη Σοβιετική Ένωση, τη διαμεσολάβηση των Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ. Την ανατροπή του φιλικά προσκείμενου προς τις ΗΠΑ Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, όπου οδήγησε στην έναρξη της Ιρανικής Επανάστασης. Επίσης την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκειμένου να υπονομευτεί η επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης με την υποστήριξη των Αφγανών μουτζαχεντίν κατά τη διάρκεια του Σοβιετικού-Αφγανικού πολέμου. Οι προσωπικές απόψεις του Μπρζεζίνσκι έχουν περιγραφεί ως «προοδευτικές», «διεθνείς», πολιτικές φιλελεύθερες και «ισχυρές αντικομμουνιστικές». Υπήρξε υπέρμαχος του αντισοβιετικού περιορισμού, των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «καλλιέργειας μιας ισχυρής Δύσης». Έχει επαινεθεί για την ικανότητά του να βλέπει «τη μεγάλη εικόνα». Οι επικριτές τον περιέγραψαν ως «σκληροπυρηνικό της εξωτερικής πολιτικής» σε ορισμένα ζητήματα όπως οι σχέσεις Πολωνίας-Ρωσίας. Ο Μπρζεζίνσκι υπηρέτησε ως καθηγητής Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής στη Σχολή Προηγμένων Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και διατέλεσε μέλος διαφόρων επιτροπών και συμβουλίων. Ο μεγαλύτερος γιος του είναι ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ο μικρότερος γιος του Μαρκ, είναι ο σημερινός πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Πολωνία και στο παρελθόν υπηρέτησε ως Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στη Σουηδία από το 2011 έως το 2015. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B6%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B9 |
Νίκος Σουλτανίδης | Ο Νίκος Σουλτανίδης ξεκίνησε την καριέρα του από τη Δόξα Υφαντών Κομοτηνής και συνέχισε στην ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης το 1996 όταν η Δόξα συγχωνεύθηκε με τον Πόντο Θρυλορίου. Με την ΠΑΕ Ποντίων κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο στην ΕΠΣ Θράκης το 1997, ενώ αγωνίστηκε και στον τελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών απέναντι στην Ιωνία Χανίων. Τη σεζόν 1997-98 συμμετείχε με την ΠΑΕ Ποντίων στη Δ' Εθνική για να πάρει μεταγραφή στον Κιλκισιακό το καλοκαίρι του 1998 μετά τον υποβιβασμό της ομάδας του. Στον Κιλκισιακό αγωνίστηκε 3 χρόνια πετυχαίνοντας 36 γκολ σε 88 αγώνες. Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή για τον Ηρακλή στον οποίο δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Συνέχισε στον Α.Ο. Χανίων και στην συνέχεια επέστρεψε για άλλη μία χρονιά στον Κιλκισιακό. Το καλοκαίρι του 2003 πήγε στην Καστοριά που αγωνιζόταν στην Γ΄Εθνική και συνέβαλε σημαντικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ομάδα του σημειώνοντας 19 γκολ. Αγωνίστηκε άλλες δύο χρονιές με την Καστοριά στη Β΄Εθνικής. Στο διάστημα αυτό ξεχώρισε η πορεία της Καστοριάς στο κύπελλο Ελλάδος της περιόδου 2004-05 που έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση. Αποκλείστηκε τελικά από τον Ολυμπιακό, τον οποίο όμως κατάφερε να κερδίσει στον πρώτο αγώνα με σκορ 2-1, με τον Σουλτανίδη να σημειώνει και τα δύο γκολ της Καστοριάς. Τις περιόδους 2006-07 και 2007-08 ο Σουλτανίδης αγωνίστηκε στον Αγροτικό Αστέρα, στον οποίο είχε καλή παρουσία και διατήρησε τις καλές επιδόσεις του στην επίθεση.Το καλοκαίρι του 2008 πήρε μεταγραφή για την Καβάλα. Η παρουσία του στην Καβάλα την περίοδο 2008-09 υπήρξε η σημαντικότερη της καριέρας αφού πέρα από την επιτυχία της ομάδας που εξασφάλισε την άνοδο στην Α΄Εθνική, ο Σουλτανίδης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και επιπλέον αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος στην ετήσια τελετή βράβευσης του ΠΣΑΠ. Συνέχισε άλλη μία χρονιά στην Καβάλα αγωνιζόμενος στην Α΄ Εθνική, πετυχαίνοντας ένα γκολ σε αγώνα με αντίπαλο τον Ατρόμητο. Το καλοκαίρι του 2010 αποκτήθηκε από τον Πανθρακικό που αγωνιζόταν στην Β΄Εθνική και κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής Β΄Εθνικής την περίοδο 2011-12. Την περίοδο 2012-13 συνέχισε την καριέρα του στον Κιλκισιακό, επιστρέφοντας στην πρώτη του ομάδα μετά από 10 χρόνια. ΠανθρακικόςΠρωτάθλημα Β΄ Εθνικής 2011-12ΚαστοριάΠρωτάθλημα Γ΄Εθνικής 2003-04 Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Β΄ Εθνικής (2008-09) Βραβείο πολυτιμότερου παίκτη του πρωταθλήματος Β΄ Εθνικής από τον ΠΣΑΠ (2008-09) | Ο Νίκος Σουλτανίδης (Κομοτηνή, 2 Ιανουαρίου 1977) είναι Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην θέση του επιθετικού. Αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής στο οποίο έχει σημειώσει πολύ μεγάλο αριθμό συμμετοχών και τερμάτων και έχει αναδειχθεί μία φορά πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Έχει επίσης βραβευτεί από τον ΠΣΑΠ, ως πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος για την περίοδο 2008-09. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82 |
Νίκο ΜακΜπρέιν | Ο Μακ Μπρέιν γεννήθηκε στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1952 και πήρε το παρατσούκλι "Nicky" λόγω του αγαπημένου του αρκούδου, Nicholas the Bear. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήλθε μέσω του πατέρα του, ο οποίος ήταν οπαδός της τζαζ μουσικής. Σε ηλικία δώδεκα ετών, του αγόρασαν το πρώτο του σετ τυμπάνων και κατά τα εφηβικά του χρόνια έπαιξε με αρκετά συγκροτήματα σε τοπικές παμπ. Οι μουσικές του επιρροές προερχόταν από τους The Shadows, The Animals, Beatles και τους Rolling Stones. Το πρώτο συγκρότημα στο οποίο έπαιξε επαγγελματικά ήταν οι 18th Fairfield Walk, ενώ στη συνέχεια έγινε μέλος των Wells Street Blues Band. Το 1975, εντάχθηκε στους Streetwalkers με τον τραγουδιστή Ρότζερ Τσάπμαν και τον κιθαρίστα Τσάρλι Γουίτνι, κυκλοφορώντας τα άλμπουμ Downtown Flyers το 1975 και το Red Card την επόμενη χρονιά.Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τους Pat Travers Band παίζοντας στους δίσκους Makin' Magic και Putting It Straight πριν γίνει μέλος του γαλλικού πανκ συγκροτήματος Trust. Μαζί τους ηχογράφησε το άλμπουμ Marche ou Crève το 1981 και την επόμενη χρονιά του ζητήθηκε να αντικαταστήσει τον Κλάιβ Μπαρ στους Iron Maiden.Η πρώτη του ηχογράφηση με το διάσημο συγκρότημα ήταν το άλμπουμ Piece of Mind, συνεχίζοντας με περιοδεία σε όλο τον κόσμο. Ο Μακ Μπρέιν παρέμεινε στο συγκρότημα για όλη την υπόλοιπη καριέρα του, κυκλοφορώντας μία σειρά χρυσών και πλατινένιων δίσκων, από τους οποίους τρεις ανέβηκαν στο #1 των βρετανικών τσαρτ και πάνω από δέκα στο Top-10. Αποτέλεσε μέρος της σταθερής τριάδας μελών του συγκροτήματος μαζί με τον Στιβ Χάρις και τον Ντέιβ Μάρεϊ και παρ' όλη την πτώση της δημοτικότητας του συγκροτήματος στα μέσα της δεκαετίας του '90, έφθασαν να θεωρούνται ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα του είδους. Η μοναδική του συνεισφορά στο συνθετικό κομμάτι των Iron Maiden ήταν για το τραγούδι New Frontier. Το στυλ του ντράμερ αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο στον ήχο του συγκροτήματος, με την ικανότητα του να παίζει πολύ γρήγορα το πετάλι του μπάσου τυμπάνου και την μεγάλη του αντοχή να αποτελούν σημαντικά χαρακτηριστικά του, ενώ αρνείται πεισματικά να χρησιμοποιήσει δεύτερο μπάσο τύμπανο με εξαίρεση το τραγούδι Face in the Sand από το άλμπουμ Dance of Death. Θεωρείται σπουδαίος για την επιδεξιότητα του δεξιού του ποδιού το οποίο είναι ταχύτατο και ακριβές, αλλά σε συνδυασμό με το μπάσο του Στιβ Χάρις καθοδήγησε τους Iron Maiden με ένα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο ρυθμικό τομέα μεταξύ των άλλων συγκροτημάτων του χέβι μέταλ. Ιδιαίτερη δεξιοτεχνία του Μακ Μπρέιν ακούγεται στα τραγούδια Where Eagles Dare, Powerslave, Sea of Madness, The Wicker Man, Alexander the Great, The Longest Day και Sign of the Cross.Το 1991, κυκλοφόρησε το εκπαιδευτικό βίντεο Rhythms of the Beast επιδεικνύοντας την τεχνική του. Επίσης, το 2010 συνεργάστηκε με τον τραγουδιστή των Deep Purple, Ίαν Γκίλαν, τον κιθαρίστα των Black Sabbath, Τόνι Αϊόμι και άλλες σπουδαίες προσωπικότητες της σκληρής μουσικής για το πρότζεκτ WhoCares, με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για την αναστύλωση ενός σχολείου στην Αρμενία το οποίο είχε γκρεμιστεί από σεισμό, το 1988. Rolling Stone 100 Greatest Drummers of All Time: #38 Digital Dream Door 100 Greatest Metal Drummers: #6 Music Radar 50 Greatest Drummers of All Time: #18 Total Drum Sets The 100 Best Rock Drummers Ever!: #28 Νίκο ΜακΜπρέιν στο AllMusic | Ο Νίκο ΜακΜπρέιν (αγγλ. Michael Henry McBrain, 5 Ιουνίου 1952) είναι Άγγλος μουσικός, γνωστός ως ντράμερ του χέβι μέταλ συγκροτήματος Iron Maiden, στους οποίους παίζει από το 1982 μέχρι σήμερα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%BD |
Άννα Λουίζα Φέζε | Η Άννα-Λουίζα Φόζε ήταν η αγαπημένη της παιδικής του ηλικίας και αργότερα μοργανατική σύζυγος του Λεοπόλδου Α΄ πρίγκιπα του Άνχαλτ-Ντέσαου. Παρά τη μεγάλη αντίσταση εκ μέρους του πατέρα της και της πεθεράς της Ερριέττας-Αικατερίνης των Νάσσαου, κόρης του Φρειδερίκου-Ερρίκου πρίγκιπα της Οράγγης, τον παντρεύτηκε το 1698 σε ηλικία 22 ετών. Μετά την καταβολή 92.000 τάλερ στο αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο, αναβιβάστηκε σε αυτοκρατορική πριγκίπισσα από τον Λεοπόλδο Α΄ της Γερμανίας τρία χρόνια αργότερα, ο οποίος της έδωσε μία κατάταξη υψηλότερη από τον σύζυγό της. Το ίδιο έτος 1698 ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Η Άννα-Λουίζα και ο Λεοπόλδος Α΄ είχαν δέκα παιδιά μαζί. Ο Λεοπόλδος Α΄ επίσης γέννησε δύο νόθα παιδιά το 1733 και το 1735. Οι σχέσεις μεταξύ της Άννας-Λουίζας και της πεθεράς της βελτιώθηκαν αργότερα. Είχε επίσης καλή σχέση με τη βασιλική οικογένεια της Πρωσίας. Η άνοδός της ήταν το θέμα των εφημερίδων της εποχής και πολλών θεατρικών έργων. Απεβίωσε το 1745. Απογοητευμένος από την απώλεια της, ο Λεοπόλδος Α΄ απεβίωσε μόλις δύο χρόνια αργότερα. Παντρεύτηκε το 1698 τον Λεοπόλδο Α΄ των Άνχαλτ πρίγκιπα του Άνχαλτ-Ντέσαου και είχε τέκνα: Γουλιέλμος-Γουσταύος (1699-1737), πρίγκιπας του Άνχαλτ-Ντέσαου. Λεοπόλδος Β΄ (1700-1751), πρίγκιπας του Άνχαλτ-Ντέσαου και στρατάρχης στην Πρωσία. Ντήτριχ (1702-1769), πρίγκιπας του Άνχαλτ-Ντέσαου και επίσης στρατάρχης στην Πρωσία. Φρειδερίκος-Ερρίκος-Ευγένιος (1705-1781), πρίγκιπας του Άνχαλτ-Ντέσαου. Ερριέττα-Μαρια-Λουίζα (1707) απεβ. νήπιο. Λουίζα (1709-1732), παντρεύτηκε τον Βίκτωρα-Φρειδερίκο των Ασκάνια πρίγκιπα του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ. Μαυρίκιος (1712-1760), επίσης ένας Πρώσος στρατάρχης. Άννα-Βιλελμίνη (1715-1780). Λεοπολδίνη-Μαρία (1716-1782), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο-Ερρίκο των Χόεντσολερν μάργραβο του Bρανδεμβούγου-Σβετ (1709-1788). Ερριέττα-Αμαλία (1720-1793). | Η Άννα-Λουίζα Φόζε, πριγκίπισσα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γερμ.: Anna Louise Föhse (22 Μαρτίου 1677 στο Ντεσάου - 5 Φεβρουαρίου 1745) ήταν μία Γερμανή αυτοκρατορική πριγκίπισσα. Γεννήθηκε ως απλή πολίτης, κόρη του Ροδόλφου Φέζε (απεβ. 1698), φαρμακοποιού στο Ντέσαου και της Aγνής Όμε (1707). Παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α΄ πρίγκιπα του Άνχαλτ-Ντέσαου και αργότερα έγινε ευγενής από τον Λεοπόλδο Α΄ αυτοκράτορα της Γερμανίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%B6%CE%B1_%CE%A6%CE%AD%CE%B6%CE%B5 |
Διεθνής Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Αρχείων | Από την αρχή της λειτουργίας της, η FIAF επεδίωκε, και συνεχίζει να επιδιώκει, να συμβάλει στη συντήρηση του κινηματογραφικού αρχειακού υλικού και τη διαθεσιμότητα του στο ευρύ κοινό. Για την επίτευξη του βασικού σκοπού της, η FIAF εστιάζει σε επιμέρους στόχους , οι οποίοι σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της, είναι: Να στηρίξει έναν κώδικα δεοντολογίας για τη συντήρηση του κινηματογραφικού υλικού και πρακτικά πρότυπα για όλους τους τομείς του έργου των κινηματογραφικών αρχείων. Να προωθήσει τη δημιουργία αρχείων κινούμενων εικόνων σε χώρες, οι οποίες δεν διαθέτουν. Να αναζητήσει τη βελτίωση του νομικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το έργο της διαφύλαξης των κινηματογραφικών αρχείων. Να προωθήσει την κινηματογραφική κουλτούρα και να διευκολύνει την ιστορική έρευνα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Να προωθήσει την κατάρτιση και την εξειδίκευση στη συντήρηση και άλλες αρχειακές τεχνικές. Να διασφαλίσει τη μόνιμη διαθεσιμότητα του υλικού των συλλογών για μελέτη και έρευνα από το ευρύ κοινό. Να ενθαρρύνει τη συλλογή και συντήρηση τεκμηρίων και υλικού σχετιζόμενων με τον κινηματογράφο. Να αναπτύξει συνεργασίες μεταξύ των μελών και να διασφαλίσει τη διεθνή διαθεσιμότητα των κινηματογραφικών αρχείων. Ιδρύματα, οργανισμοί και μεμονωμένα άτομα, τα οποία ενδιαφέρονται για την οπτικοακουστική κληρονομία και επιθυμούν να υποστηρίξουν το έργο της FIAF μπορούν να ενταχθούν στο σύνολο των μελών της. Τα μέλη της FIAF διακρίνονται σε Μέλη (Members) και Συνεργαζόμενα Μέλη (Associates), και ξεπερνούν τα 150 ιδρύματα σε περίπου 80 χώρες. Επιπλέον, η FIAF απονέμει σε κάποια μέλη της την ιδιότητα του Επίτιμου Μέλους (Honorary Members), ως αναγνώριση της σημαντικής συνεισφοράς τους στο έργο της. Μεμονωμένα άτομα και ιδρύματα, τα οποία επιθυμούν να συμμετάσχουν στη δράση της ένωσης, αλλά δεν πληρούν τα κριτήρια εισαγωγής στις προαναφερθείσες κατηγορίες μελών, μπορούν να συμμετάσχουν ως Δωρητές (FIAF Donors). Στο σύνολο των δραστηριοτήτων της FIAF έγκειται η συλλογή και η συντήρηση τεκμηρίων και υλικού σχετιζόμενου με τον Κινηματογράφο. Η Ομοσπονδία συμβάλλει στην προώθηση της διεθνούς διαθεσιμότητας των κινηματογραφικών αρχείων και της ενεργής συνεργασίας μεταξύ των μελών της. Παράλληλα, αναπτύσσει προγράμματα κατάρτισης σχετικά με το αρχειακό επάγγελμα, εκδίδει ενημερωτικό υλικό και διοργανώνει ένα ετήσιο συνέδριο (Annual Congress) όπου προβάλλονται και μελετώνται ζητήματα τα οποία άπτονται άμεσα ή έμμεσα του κινηματογραφικού αρχειακού υλικού. Αποσκοπώντας στην προώθηση του έργου της, αλλά και τη συντήρηση της κινηματογραφικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, η FIAF αναπτύσσει και διατηρεί συνεργατικές σχέσεις με συναφείς φορείς και συμμετέχει σε διεθνείς δραστηριότητες που σχετίζονται με τα κινηματογραφικά αρχεία. Οι κυριότερες εκδόσεις της FIAF είναι: «Journal of Film Preservation» έντυπο περιοδικό για το χώρο των αρχείων κινούμενων εικόνων. «FIAF Directory» κατάλογος των συνεργατών της FIAF. «International Index to Film Periodicals» διεθνές ευρετήριο περιοδικών κινηματογραφικού περιεχομένου. «FIAF Databases Online» βάσεις δεδομένων της FIAF.Ειδικές Επιτροπές της FIAF: The Technical Commission: συστάθηκε το 1960 για τη διάδοση πληροφόρησης για τις σχετικές με τα κινηματογραφικά αρχεία διαδικασίες. The Cataloguing and Documentation Commission: συστάθηκε το 1968 για να προωθήσει τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση μεταξύ των συνεργατών της FIAF. The Programming and Access to Collections Commission: συστάθηκε το 1991 με αντικείμενο τον καθορισμό πολιτικής πρόσβασης στο κινηματογραφικό υλικό. FIAF (International Federation of Film Archives)(Αγγλικά) Διεθνής Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Αρχείων(Αγγλικά) Ηλεκτρονικές εκδόσεις της FIAF(Αγγλικά) United Nations Organization for Education, Science and Culture (UNESCO)(Αγγλικά) Επίσημη ιστοσελίδα του συνεδρίου της FIAF 2012(Αγγλικά) Ακαδημία Τεχνών και Επιστήμης Κινούμενων Εικόνων Αρχειοθετήθηκε 2012-10-06 στο Wayback Machine.(Αγγλικά) Επίσημη ιστοσελίδα των συνεδρίων της FIAF(Αγγλικά) Βάσεις Δεδομένων της FIAF(Αγγλικά) | Η Διεθνής Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Αρχείων (γαλλ.: Fédération internationale des archives du film - FIAF) ιδρύθηκε το 1938 στο Παρίσι και αποτελεί παγκόσμιο δίκτυο οργανισμών και ιδρυμάτων που σχετίζονται με τον χώρο των αρχείων. Οι συνεργάτες της είναι μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, τα οποία συμφωνούν με τους στόχους της και επιθυμούν να συμμετάσχουν στο έργο της. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82_%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD |
Πάρις Λι | Ο Λι φοίτησε στο Λύκειο Προβίζο Ίστ στο Μέιγουντ του Ιλινόις, όπου έπαιξε για τον πρώην παίκτη του ΝΒΑ Ντόνι Μπόις. Ο Λι κέρδισε τη φήμη ενός από τους κορυφαίους αμυντικούς παίκτες στην Διάσκεψη Μιζούρι Βάλεϊ (MVC), κερδίζοντας διακρίσεις ως μέλος της αμυντικής ομάδας της διάσκεψης για τρεις συνεχόμενες χρονιές. Στην ανώτερη χρονιά του, ο Λι οδήγησε τους Ρέντμπερντς σε έναν κοινό τίτλο MVC σε μία χρονιά αφιερωμένη στον πρώην συνεργάτη προπονητή Τόρι Ουόρντ, ο οποίος είχε πεθάνει απροσδόκητα σε αεροπορικό δυστύχημα στις 7 Απριλίου 2015. Ο Λι είχε μέσο όρο 13 πόντους, 5 ασίστ και 1,9 κλεψίματα ανά παιχνίδι και στο τέλος της περιόδου ανακηρύχθηκε και ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς του MVC και ο αμυντικός παίκτης της χρονιάς, ο τρίτος παίκτης στην ιστορία του πρωταθλήματος που κέρδισε και τις δύο διακρίσεις. Μετά το κλείσιμο της σταδιοδρομίας του στο κολέγιο, ο Λι υπέγραψε με τους Τζάιαντς της Αμβέρσας του Βελγικού Πρωταθλήματος. Αφού είχε μέσο όρο 13,8 πόντους ανά παιχνίδι σε τέσσερις αγώνες του Προκριματικού Γύρου του Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ, υπέγραψε επέκταση συμβολαίου μέχρι το 2020.Την περίοδο 2018–19, ο Λι έπαιξε ξανά στο Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ (BCL) με την Αντβέρπ. Με τον Λι ως αρχικό γκαρντ, η Αμβέρσα είχε μία επιτυχημένη πορεία στο Φάιναλ Φορ που διοργανώθηκε από την ίδια την ομάδα. Η ομάδα τερμάτισε στην τρίτη θέση αφού νίκησε την Μπρόζε Μπάμπεργκ στο παιχνίδι της τρίτης θέσης. Ο Λι επιλέχθηκε ως μέλος της δεύτερης ομάδας της διοργάνωσης έχοντας 12,7 πόντους και 5,0 ασίστ. Στο εγχώριο πρωτάθλημα, ο Λι έλαβε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Στις 29 Ιουνίου 2019, ο Λι υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Μπρόζε Μπάμπεργκ του Πρωταθλήματος Γερμανίας. Ακολούθησε τον προπονητή του στην Αμβέρσα, Ρόελ Μουρς, ο οποίος υπέγραψε με την Μπάμπεργκ νωρίτερα. Ο Λι είχε μέσο όρο 8,4 πόντους και 5,8 ασίστ ανά αγώνα. Έφυγε από την ομάδα στις 15 Ιουλίου 2020. Στις 15 Ιουλίου 2020, υπέγραψε με την Ορλεάν Λουαρέ Μπασκέτ του Πρωταθλήματος Γαλλίας. Μέτρησε 14,9 πόντους, 7,8 ασίστ, 2,6 ριμπάουντ σε 33 αγώνες της διοργάνωσης. Στις 14 Ιουλίου 2021, υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την Μονακό του Πρωταθλήματος Γαλλίας και της Ευρωλίγκα. Τη σεζόν 2021-22 είχε στην Ευρωλίγκα ως ρούκι, 7.2 πόντους (47,4% δίποντα, 35,3% τρίποντα, 86,3% βολές), 2.4 ασίστ, 1.4 ριμπάουντ και 1,1 κλεψίματα κατά μέσο όρο σε 19:28 και 36 παιχνίδια. Με την Μονακό έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, ενώ ο ίδιος έκανε καλή σειρά κόντρα στον Ολυμπιακό, έχοντας στον πέμπτο καθοριστικό αγώνα 14 πόντους (2/3 δίποντα, 3/5 τρίποντα και 1/1 βολή), 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 κλέψιμο στα 20 λεπτά που έμεινε στο παρκέ. Την 1η Ιουλίου 2022, ανακοινώθηκε από τον Παναθηναϊκό, για τα δύο επόμενα χρόνια. Στις 10 Φεβρουαρίου 2023, βρέθηκε σε βραδιά καριέρας στο σκοράρισμα κόντρα στη Βαλένθια έχοντας 25 πόντους με 5/9 τρίποντα, 7 ασίστ, 5 λάθη και 1 ριμπάουντ. Την αγωνιστική περίοδο 2022-23, πραγματοποίησε 33 εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα, έχοντας κατά μέσο όρο 11.8 πόντους, 3.8 ασίστ και 1.4 κλεψίματα και στο ελληνικό πρωτάθλημα κατέγραψε 32 εμφανίσεις, φτάνοντας μέχρι τους Τελικούς της διοργάνωσης, ολοκληρώνοντας τη σεζόν με 11 πόντους, 4.3 ασίστ και 3.2 ριμπάουντ ανά αγώνα. Στις 30 Ιουνίου 2023, αποχώρησε από τους «πράσινους», οι οποίοι τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του. Στις 20 Ιουλίου 2023, συμφώνησε με την Βιλερμπάν μέχρι το καλοκαίρι του 2025. Άντβερπ Τζάιαντς Κύπελλο Βελγίου: (2019) MVP του Πρωταθλήματος Βελγίου: (2019) 2x Καλύτερης αμυντική πεντάδα του Πρωταθλήματος Βελγίου: (2018, 2019) Δεύτερη καλύτερη πεντάδα του Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ: (2019) Ελληνικό All-Star Game: (2022) Βιογραφικό στους Ιλινόις Στέιτ Ρέντμπερντς Στατιστικά κολεγίου στο sports-reference.com | Ο Πάρις Λι (Μέιγουντ, 20 Απριλίου 1995), είναι Αμερικανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Με ύψος 1,81 μέτρα αγωνίζεται ως πόιντ γκαρντ στην ομάδα της Βιλερμπάν. Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και ανακηρύχθηκε παίκτης της χρονιάς στην κατηγορία του Μιζούρι Βάλεϊ ως τελειόφοιτος την περίοδο 2016–17. Ο Λι ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με τους Άντβερπ Τζάιαντς στο Βέλγιο το 2017. Είχε μία επιτυχημένη σεζόν (2018-19) καθώς έφτασε στο Φάιναλ Φορ του Μπάσκετμπολ Τσάμπιονς Λιγκ με την Αντβέρπ. Επιλέχτηκε στη δεύτερη καλύτερη ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ και ανακηρύχτηκε Πολυτιμότερος Παίχτης (MVP) του Πρωταθλήματος Βελγίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%9B%CE%B9 |
Νεύρο | Τα νεύρα ,ανάλογα με τη προέλευσή τους, λέγονται κρανιακά (ή εγκεφαλικές συζυγίες), τα οποία προέρχονται από τον εγκέφαλο ή νωτιαία τα οποία προέρχονται από τον νωτιαίο μυελό. Επίσης, από φυσιολογική άποψη, τα νεύρα χωρίζονται σε κινητικά νεύρα και αισθητικά νεύρα. Τα κινητικά νεύρα (αποτελούνται από νευράξονες κινητικών νευρώνων) είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά σημάτων στους μυς, ενώ τα αισθητικά νεύρα (αποτελούνται από αποφυάδες αισθητικών νευρώνων) μεταφέρουν αισθητικά σήματα όπως πόνο. Τα νεύρα αποτελούνται από νευράξονες ή μακριούς δενδρίτες οργανωμένους σε δεσμίδες οι οποίες συγκροτούνται με τη βοήθεια συνδετικού ιστού. Οι δεσμίδες αυτές περιβάλλονται από αρκετές στιβάδες αποπλατυσμένων επιθηλιοειδών κυττάρων, που αποτελούν το περινεύριο και σχηματίζουν αποφρακτικές ενώσεις. Το περινεύριο χωρίζεται από τον συνδετικό ιστό του νεύρου με βασικούς υμένες, τόσο στην εσωτερική όσο και εξωτερική του πλευρά, και φέρει μικρά αιμοφόρα αγγεία. Κάθε νευράξονας περιβάλλεται από κύτταρα Σβαν, τα οποία τον προστατεύουν και τον θρέφουν. Το κύτταρο Σβαν περιβάλλει το ενδονεύριο, το οποίο αποτελείται από ένα βασικό υμένα που είναι σε επαφή με τα κύτταρα Σβαν και ένα πλέγμα δικτυωτών ινών. Στον ενδονεύριο διακρίνονται ινοβλάστες. Κάθε νεύρο περιβάλλεται από το επινεύριο. | Το νεύρο είναι ένα σύνολο νευραξόνων που έχει τη μορφή καλωδίου. Κατά μήκος του, μέσω των νευρώνων, μεταδίδονται οι νευρικές ώσεις που είναι υπεύθυνες για τη μεταφορά των νευρικών σημάτων. Τα νεύρα βρίσκονται μόνο στο περιφερικό νευρικό σύστημα. Τα νεύρα αποτελούνται από τους νευράξονες, οι οποίοι λέγονται και νευρικές ίνες, και τα κύτταρα Σβαν (Schwann cells). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%BF |
Λεντίνι | Η πόλη ιδρύθηκε στην αρχαιότητα με το όνομα Λεοντίνοι (729 π.Χ.) με κατοίκους από τη Σικελική Νάξο που είχε ιδρυθεί πέντε χρόνια παλαιότερα με εποίκους από τη Χαλκίδα. Οι Λεοντίνοι ήταν αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία που δεν ιδρύθηκε στις ακτές (όλες οι σημαντικές αποικίες της αρχαϊκής περιόδου αυτής ήταν παράκτιες με εξαίρεση τους Λεοντίνους και την Κυρήνη στη Λιβύη) αλλά περίπου πέντε χιλιόμετρα προς το εσωτερικό του νησιού. Στην περιοχή κατοικούσαν αρχικά οι Σικελοί, έγινε Ελληνικός στόχος χάρη στην εύφορη πεδιάδα που υπήρχε στα βόρεια. Η πόλη έχασε την ελευθερία της όταν ο Ιπποκράτης ο Γελαίος τοποθέτησε σαν Τύραννο τον σύμμαχο του Αινησίδημο (494 π.Χ.). Ο Ιέρων Α΄ ο Συρακούσιος μετακίνησε κατοίκους από την Κατάνια και τη Νάξο στους Λεοντίνους.Οι Λεοντίνοι απέκτησαν αργότερα ξανά την ανεξαρτησία τους, στην προσπάθεια τους να τη διατηρήσουν κάλεσαν πολλές φορές τη βοήθεια των Αθηναίων. Ο ρήτορας Γοργίας με τον συγκλονιστικό του λόγο προκάλεσε την αποτυχημένη Αθηναϊκή εκστρατεία του 427 π.Χ. Οι Συρακούσες υποστήριξαν τους αριστοκράτες στη διαμάχη τους με τον λαό και τους κάλεσαν να τους κάνουν πολίτες, οι Λεοντίνοι σταδιακά ερημώθηκαν. Οι εξόριστοι των Λεοντίνων συμμάχησαν με τους απεσταλμένους από τη Σέγεστα και έπεισαν τους Αθηναίους να ξεκινήσουν τη μεγάλη Εκστρατεία στη Σικελία (415 π.Χ.). Μετά την αποτυχία της Αθηναϊκής εκστρατείας, οι Λεοντίνοι υποτάχθηκαν ξανά στις Συρακούσες, η ανεξαρτησία επανήλθε με τη συνθήκη που έκλεισε ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος αλλά σύντομα χάθηκε πάλι. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία κατέλαβε οριστικά τους Λεοντίνους με τον στρατηγό Μάρκο Κλαύδιο Μάρκελλο (214 π.Χ.). Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι Λεοντίνοι έγιναν μικρή ασήμαντη πόλη. Την κατέστρεψαν οι Σαρακηνοί (847) και στα νεώτερα χρόνια ο μεγάλος σεισμός του 1693. Στα μέσα του 20ου αιώνα υποτιμήθηκε σημαντικά από τους τουρίστες σαν ένας ελώδης τόπος στον δρόμο για τις Συρακούσες. Ο Πολύβιος περιγράφει την πόλη να βρίσκεται σε μία κοιλάδα ανάμεσα σε δύο λόφους με θέα προς τα βόρεια. Στη δεξιά πλευρά της κοιλάδας ρέει ένας ποταμός με μια σειρά από σπίτια στη δυτική πλευρά της όχθης, στους πρόποδες του λόφου. Σε κάθε πλευρά της πόλης υπήρχε μια πύλη, η βόρεια οδηγούσε στην πεδιάδα και η νότια στις Συρακούσες. Ο ανατολικός λόφος είχε ερείπια ενός μεγάλου Μεσαιωνικού κάστρου που έχει αναγνωριστεί με Ελληνική αρχιτεκτονική. Οι ανασκαφές (1899) βρήκαν μία Σικελική Νεκρόπολη που χρονολογείται από την τρίτη περίοδο, στις Ελληνικές Νεκροπόλεις βρέθηκαν μπρούτζινα αντικείμενα και ένας λέβητας. Abbott, Evelyn (1982). A History of Greece: Part 2: from the Ionian Revolt to the Thirty Years' Peace 500–445 B.C. Pisano Baudo, Sebastiano (1965). Storia di Lentini antica e moderna. Lentini: Tip. Scolari. Κοινότητα Λεντίνι | Το Λεντίνι (ιταλικά: Lentini, αρχ. ελλ.: Λεοντίνοι, λατινικά: Leontium, σικελικά: Lintini) είναι Δήμος στην Ιταλική Επαρχία των Συρακουσών στις ανατολικές ακτές της Περιφέρειας της Σικελίας στη νότια Ιταλία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B9 |
New wave μουσική | Ο όρος νιου γουέιβ αναφέρεται σε μια μεγάλη ποικιλία μουσικών στυλ, τα οποία μοιράζονται έναν ιδιόρρυθμο, ανάλαφρο, εύθυμο και χιουμοριστικό τόνο, που κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής στα τέλη της δεκαετίας του '70 και του '80. Περιλαμβάνει διάφορα μουσικά είδη, που συνδυάζουν στοιχεία ποπ μουσικής από τη συγκεκριμένη περίοδο. Στα κοινά χαρακτηριστικά της νιου γουέιβ, συμπεριλαμβάνονται το εύθυμο, χιουμοριστικό ύφος, οι ποπ επιρροές, η χρήση ηλεκτρονικών ήχων και το ιδιαίτερο στυλ των βίντεο κλιπ και της μόδας που ακολουθούν οι καλλιτέχνες και το κοινό τους. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σάιμον Ρέινολντς, η νιου γουέιβ μουσική είχε μια σπασμωδική, ταραγμένη αίσθηση. Οι μουσικοί, συχνά, έπαιζαν κιθάρα με ασταθείς και γρήγορους ρυθμούς, τα πλήκτρα και η δομή της μελωδίας χαρακτηρίζονται από συχνές παύσεις και οι τραγουδιστές ερμηνεύουν σε υψηλούς, τσιριχτούς τόνους.Η νιου γουέιβ μουσική εμφανίστηκε στη Βρετανία, από όπου προέρχονται πολλοί από τους πρώτους καλλιτέχνες του είδους. Τα βρετανικά μουσικά σχήματα έγιναν γνωστά στην Αμερική, εν μέρει, λόγω τηλεοπτικών δικτύων, όπως το MTV, τα οποία αναμετέδιδαν βρετανικά new wave βίντεο κλιπ, καθώς τα περισσότερα επιτυχημένα αμερικανικά τραγούδια δεν διέθεταν βίντεο κλιπ.Στην πλειοψηφία τους, τα αμερικανικά νιου γουέιβ μουσικά σχήματα στα τέλη της δεκαετίας του '70, απαρτίζονταν από άντρες, προερχόμενους από λευκά μεσοαστικά περιβάλλοντα. Σύμφωνα με τον μελετητή Θίο Κατεφόρης, οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες παρουσίαζαν σκόπιμα και με υπερβολικό τρόπο αυτά τους τα χαρακτηριστικά, με σκοπό να τα επικρίνουν και να αντικατοπτρίσουν την ταυτότητά τους. Οι καλλιτέχνες του είδους, όπως οι Talking Heads, οι Devo και ο Έλβις Κοστέλο, χόρευαν με ρομποτικό τρόπο, ερμήνευαν με τσιριχτά φωνητικά και φορούσαν ρούχα που έκρυβαν το σώμα, όπως κοστούμια και μεγάλα γυαλιά. Η εικόνα αυτή έμοιαζε ριζοσπαστική στο κοινό που προτιμούσε τα είδη αντικουλτούρας, τα οποία έδιναν έμφαση στη φιλοσοφία της χαλαρής ζωής και την ανοιχτή σεξουαλικότητα. Αν και η νιου γουέιβ μοιράζεται την do-it-yourself καλλιτεχνική φιλοσοφία της πανκ κουλτούρας, οι μουσικοί της επηρεάστηκαν περισσότερο από τους καλλιτέχνες και τον ήχο της ποπ μουσικής της δεκαετίας του '60, ενώ ήταν αντίθετοι με το είδος της δημοφιλούς "εταιρικής"ροκ, το οποίο θεωρούσαν δημιουργικά στάσιμο, καθώς και με τις οργισμένες και πολιτικές θέσεις της πανκ ροκ. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκετά αξιοσημείωτα νιου γουέιβ μουσικά σχήματα πειραματίστηκαν, συνδυάζοντας την ποπ και τη ροκ μουσική με αφρικανικά και αφροαμερικανικά μουσικά είδη. Οι Adam and the Ants και οι Bow Wow Wow, που είχαν συνάψει επαγγελματικούς δεσμούς με τον πρώην μάνατζερ των Sex Pistols, Μάλκομ Μακλάρεν, χρησιμοποιούσαν κρουστά από την μουσική παράδοση του Μπουρούντι. Το άλμπουμ των Talking Heads, με τίτλο Remain in Light, αξιολογήθηκε θετικά ως μια επαναστατική συγχώνευση της νιου γουέιβ με αφρικανικά μουσικά στυλ παρά το γεγονός ότι ο ντράμερ του συγκροτήματος, Κρίς Φραντζ, δήλωσε πως συνειδητοποίησε αυτή την υποτιθέμενη αφρικανική επιρροή μόνο μετά τα δημοσιεύματα. Στη διάρκεια της δεκαετίας, Αφροαμερικανοί καλλιτέχνες, όπως η Γκρέις Τζόουνς, η Τζάνετ Τζάκσον και ο Prince, υιοθέτησαν στοιχεία νιου γουέιβ μουσικής, θέτοντας τις βάσεις για το μουσικό είδος της Minneapolis sound. Οι Velvet Underground θεωρούνται πρωτοπόροι για την επιρροή τους στα μουσικά είδη της νιου γουέιβ, ποστ-πανκ και εναλλακτικής ροκ μουσικής. Οι Roxy Music επηρρέασαν, επίσης, σημαντικά το είδος, όπως και η μουσική των Ντέιβιντ Μπόουι, Iggy Pop και Μπράιαν Ένο. Σύμφωνα με τη New Rolling Stone Encyclopedia of Rock, ο όρος "νιου γουέιβ" θεωρείται τόσο ευρύς και αόριστος που «πρακτικά δεν έχει νόημα». Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Παρκ Πούτερμπο, ο όρος «δεν περιγράφει τόσο ένα μεμονωμένο μουσικό στυλ, αλλά χαράζει μια γραμμή στο χρόνο, διακρίνοντας το είδος που προηγήθηκε από αυτό που ακολούθησε». Προέκυψε για να περιγράψει τη μουσική που εμφανίστηκε μετά την πανκ ροκ, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της πανκ στη Βρετανία. Ο μελετητής Θίο Κατεφόρης θεωρεί, πως ο όρος χρησιμοποιήθηκε με σκοπό την εμπορευματοποίηση των πανκ συγκροτημάτων από τα μέσα ενημέρωσης: «Τα πανκ ροκ ή νιου γουέιβ συγκροτήματα εξέφρασαν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τη δυσαρέσκειά τους για τις επικρατούσες ροκ τάσεις της εποχής. Έβλεπαν με περιφρόνηση τα progressive rock συγκροτήματα, όπως οι Emerson Lake and Palmer και Pink Floyd και αντ' αυτού διοχέτευσαν την ενέργειά τους σε έναν πιο απογυμνωμένο ήχο… Τα μέσα ενημέρωσης, ωστόσο, παρουσίασαν τα πανκ συγκροτήματα, όπως οι Sex Pistols και τους θαυμαστές τους ως βίαιους και απείθαρχους, και τελικά το πανκ στιγματίστηκε —ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες— καθιστώντας τη μουσική τους, ουσιαστικά, μη εμπορεύσιμη. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν διάφοροι καλλιτέχνες, όπως οι The Cars, The Police, ο Elvis Costello και οι The Attractions, που συνδύασαν την ενέργεια και την επαναστατική στάση της πανκ με έναν ήχο, πιο προσιτό, εκλεπτυσμένο και φιλικό προς το ραδιόφωνο. Αυτοί οι καλλιτέχνες κατηγοριοποιήθηκαν και διατέθηκαν στην αγορά αποκλειστικά με την ετικέτα "νιου γουέιβ".» Ήδη από το 1973, μουσικοκριτικοί, όπως οι Νικ Κεντ και Ντέιβ Μαρς, χρησιμοποίησαν τον όρο "νιου γουέιβ" για να ταξινομήσουν συγκροτήματα με έδρα τη Νέα Υόρκη, όπως οι Velvet Underground και οι New York Dolls. Στις ΗΠΑ, ο χαρακτηρισμός αποδόθηκε, αρχικά στα όχι και τόσο πανκ συγκροτήματα που εμφανιζόντουσαν στο κλαμπ CBGB της Νέας Υόρκης (π.χ. Talking Heads, Mink DeVille and Blondie), καθώς και στην πρωτο-πανκ σκηνή του Οχάιο, που περιλάμβανε τους Devo, Electric eels, Rocket from the Tombs και Pere Ubu. Ορισμένα σημαντικά συγκροτήματα του είδους, όπως οι Suicide και οι Modern Lovers είχαν κάνει ήδη το ντεμπούτο τους. Ο ιδιοκτήτης του CBGB, Χίλλυ Κρίσταλ, δήλωσε στην πρώτη, αφιερωμένη στο κλαμπ, τηλεοπτική εκπομπή τον Μάρτιο του 1974, πως θεωρεί το κλαμπ του ως την αρχή της new wave. Πολλοί μουσικοί, των οποίων η μουσική θα είχε, υπό άλλες συνθήκες, χαρακτηρισθεί ως πανκ, αντ' αυτού θεωρήθηκε νιου γουέιβ. To 1977, η δισκογραφική Phonogram Records κυκλοφόρησε ένα συλλογικό άλμπουμ, με τίτλο New Wave. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ συμπεριλαμβάνονται τραγούδια από ποικίλα αμερικανικά συγκροτήματα, όπως οι The Dead Boys, Ramones, Talking Heads και The Runaways. Μεταξύ του 1976 και 1977, οι όροι "νιου γουέιβ" και "πανκ" χρησιμοποιήθηκαν ως ισοδύναμοι. Ο ιστορικός Βέρνον Τζόινσον θεωρεί ότι το είδος της νιου γουέιβ εμφανίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη του 1976, όταν πολλά συγκροτήματα άρχισαν να απομακρύνονται από το είδος της πανκ μουσικής. Την ίδια χρονιά, ο όρος απέκτησε ευρεία αποδοχή, όταν εμφανίστηκε σε βρετανικά πανκ φανζίν, όπως το Sniffin' Glue και σε εβδομαδιαία μουσικά περιοδικά, όπως τα Melody Maker και New Musical Express. Τον Νοέμβριο του 1976, η δημοσιογράφος Καρολίν Κουν χρησιμοποίησε τον όρο "νιου γουέιβ", που είχε επινοήσει ο Μάλκομ Μακλάρεν, με σκοπό να προσδιορίσει τη μουσική συγκροτημάτων που δεν ήταν ακριβώς πανκ, αλλά σχετίζονταν με την πανκ μουσική σκηνή. Η βρετανική παμπ ροκ σκηνή των μέσων της δεκαετίας του 1970, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς από τους πιο επιτυχημένους, εμπορικά, νιου γουέιβ καλλιτέχνες, όπως οι Ian Dury, Nick Lowe, Eddie and the Hot Rods και Dr. Feelgood.Σε συνέντευξή του στο CBS News, ο τραγουδιστής των ABC, Μάρτιν Φράι περιέγραψε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ως «μια έκρηξη που προέκυψε μετά την πανκ ροκ στη Βρετανία – μια ολόκληρη γενιά που ενδιαφερόταν να κάνει πιο εκλεπτυσμένη μουσική. Αυτό, προφανώς, οδήγησε σε μια χρυσή εποχή με τους Duran Duran, Spandau Ballet, Human League, ABC, Depeche Mode και άλλα πολλά συγκροτήματα σαν αυτούς».Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρόεδρος της δισκογραφικής εταιρείας Sire Records, Σέιμουρ Στάιν, θεωρώντας πως ο όρος "πανκ" θα επηρέαζε αρνητικά τις πωλήσεις των μουσικών σχημάτων της δισκογραφικής που εμφανιζόντουσαν στο κλαμπ CBGB, ξεκίνησε μια καμπάνια με τίτλο "Don't Call It Punk" (ελληνικά: μην το αποκαλείται πανκ), με σκοπό την αντικατάσταση του όρου "πανκ" με τον όρο "νιου γουέιβ". Επίσης, πολλοί ραδιοφωνικοί σύμβουλοι έπεισαν τους πελάτες τους πως ο όρος "πανκ" αποτελεί εφήμερη μόδα, με αποτέλεσμα να αποδεχθούν κι αυτοί τον καινούριο όρο. Όπως οι κινηματογραφιστές του γαλλικού κινήματος του New Wave (Νουβελ Βαγκ), από όπου πήρε το όνομά του και το μουσικό είδος, τα νιου γουέιβ συγκροτήματα, όπως οι Ramones και οι Talking Heads ήταν ανεξάρτητα, αντίθετα με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και πειραματίζονταν έντονα με τον ήχο τους. Αρχικά, οι περισσότεροι Αμερικανοί δημοσιογράφοι και κριτικοί χρησιμοποιούσαν τον όρο "νιου γουέιβ" για να αναφερθούν, αποκλειστικά, στα βρετανικά πανκ μουσικά σχήματα. Τον Δεκέμβριο του 1976, το μουσικό περιοδικό The New York Rocker, όντας καχύποπτο με τον όρο "πανκ", έγινε το πρώτο αμερικανικό περιοδικό που χρησιμοποίησε με ενθουσιασμό τον όρο "νιου γουέιβ", αρχικά για να χαρακτηρίσει τα βρετανικά σχήματα και αργότερα για τα συγκροτήματα που εμφανιζόντουσαν στο κλαμπ CBGB. Το λιτό μουσικό ύφος και οι αισιόδοξοι ρυθμοί θεωρήθηκαν από επαγγελμτίες του χώρου, όπως ο Στάιν, ως αναγκαία για την επιστροφή στην ενέργεια του ροκ εντ ρολ και του ροκ της δεκαετίας του '60, που είχε μειωθεί τη δεκαετία του '70 με την εμφάνιση των progressive rock συγκροτημάτων και των θεαματικών εμφανίσεών τους σε στάδια. Μέχρι το τέλος του 1977, ο όρος "νιου γουέιβ" είχε αντικαταστήσει τον όρο "πανκ" για να περιγράψει τη νέα underground μουσική του Ηνωμένου Βασιλείου. Στις αρχές του 1978, οι Βρετανοί XTC κυκλοφόρησαν το σινγκλ "This Is Pop" ως άμεση απάντηση στον χαρακτηρισμό "νιου γουέιβ", που τους αποδόθηκε. Ο τραγουδιστής τους, Άντυ Πάρτριτζ, δήλωσε, αργότερα, αναφερόμενος και σε άλλα συγκροτήματα, που όπως και οι ίδιοι, χαρακτηρίστηκαν νιου γουέιβ: «Ας είμαστε ειλικρινείς [...] Αυτό που παίζουμε είναι ποπ... Μην προσπαθείτε να του προσδώσετε νέα φανταχτερά ονόματα ή λέξεις που έχετε επινοήσει, γιατί είναι ξεκάθαρα απλώς ποπ μουσική. Ήμασταν ένα νέο ποπ συγκρότημα. Αυτό είναι όλο». Στις αρχές της δεκαετίας του '80, το είδος της νιου γουέιβ, σταδιακά, σταμάτησε να συσχετίζεται με την πανκ μουσική στην κοινή αντίληψη. Το 1989, ο μουσικοκριτικός Μπιλ Φλάναγκαν δήλωσε: «Σιγά σιγά τα τελευταία ίχνη της πανκ αποσυνδέθηκαν από τη νιου γουέιβ, καθώς ο όρος "νιου γουέιβ" μετασχηματίστηκε, χαρακτηρίζοντας, αρχικά, την μουσική των Talking Heads, μετά των The Cars και στη συνέχεια των Duran Duran, ώσπου τελικά, έφτασε να προσδιορίζει τη μουσική των Wham!». Σχεδόν κάθε καινούριο ποπ/ ροκ μουσικό σχήμα, και ιδιαίτερα όσα χρησιμοποιούσαν συνθεσάιζερ, χαρακτηρίστηκε ως "νιου γουέιβ". Από το 1983 περίπου, η αμερικανική μουσική βιομηχανία ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τον γενικότερο όρο "νέα μουσική (αγγλικά:new music)", ώστε να κατηγοριοποιήσει τα πρωτοεμφανιζόμενα μουσικά είδη, όπως η "νέα ποπ (αγγλικά:new pop)" και ο "Νέος Ρομαντισμός (αγγλικά: new romantism)'. Στη Βρετανία, οι δημοσιογράφοι και οι μουσικοκριτικοί εγκατέλειψαν, σε μεγάλο βαθμό, τους όρους "νιου γουέιβ" και "νέα μουσική" και στράφηκαν σε διαφορετικούς όρους για να χαρακτηρίσουν τα νέα μουσικά υποείδη, όπως η "synth-pop". Ο Πίτερ Ίβερς, που ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, έγινε ο οικοδεσπότης του τηλεοπτικό προγράμματος <i>New Wave Theatre</i>, όπου παρουσίαζε ανερχόμενα μουσικά σχήματα της underground νιου γουέιβ σκηνής. Σύμφωνα με τον ραδιοφωνικό σταθμό NTS, Ίβερς ήταν «ένας δεξιοτέχνης τραγουδοποιός και μουσικός, του οποίου οι εμφανίσεις γεφύρωσαν όχι μόνο την αντικουλτούρα με τη νιου γουέιβ μουσική της δεκαετίας του '60, αλλά και τον κινηματογράφο, το θέατρο και τις μουσικές τηλεοπτικές εκπομπές». Παρά το γεγονός ότι η πανκ ροκ μουσική επιρρέασε σημαντικά τη δημοφιλή μουσική σκηνή του Ηνωμένου Βασίλειου, στις ΗΠΑ παρέμεινε κομμάτι της underground μουσικής σκηνής.H νιου γουέιβ συνδεόταν στενά με την πανκ μουσική, ωστόσο εξαφανίστηκε από το προσκήνιο πιο γρήγορα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δυτική Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ. Από τις απαρχές της ακόμα, η πανκ αποτέλεσε σημαντικό φαινόμενο για το Ηνωμένο Βασίλειο, όμως θεωρήθηκε ένα ασήμαντο γεγονός για τις ΗΠΑ. Όταν τα νιου γουέιβ σχήματα άρχισαν να γίνονται γνωστά στις ΗΠΑ, ο όρος "πανκ"σήμαινε ελάχιστα για το ευρύ κοινό, αν και τα αμερικανικά ροκ κλαμπ και οι ντίσκο συνήθιζαν να παίζουν βρετανικές χορευτικές μίξεις και βίντεο κλιπ ανάμεσα στις ζωντανές εμφανίσεις των μουσικών. Μέχρι τη δεκαετία του 2000, οι κριτικοί χρησιμοποιούσαν τον όρο "νιου γουέιβ" ως έναν όρο-ομπρέλα, που περιλαμβάνει διάφορα είδη, όπως την πάουερ ποπ, τη συνθ-ποπ, την αναβίωση της σκα μουσικής και την λιγότερο σκληρή πανκ ροκ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η μουσική εξέλιξη του είδους, με την εμφάνιση της ποστ-πανκ κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής. Σύμφωνα με τον μουσικοκριτικό Ντέιβιντ Σμέι, το 2001: «Η σύγχρονη άποψη των κριτικών δυσφημεί τη νιου γουέιβ ως είδος, παρουσιάζοντάς την ως ένα τέχνασμα μάρκετινγκ με σκοπό την πώληση του λιγότερο σκληρού πανκ, και ως έναν ανούσιο όρο ομπρέλα που συμπεριλαμβάνει συγκροτήματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, παρομοιάζοντάς τα· πάουερ ποπ, συνθ-ποπ, αναβιώσεις της σκα, καινοτομίες σε μουσικές σχολές και ανανεωμένοι παμπ ροκ καλλιτέχνες παρουσιάστηκαν όλα ως "νιου γουέιβ"». Στα μέσα του 1977, τα περιοδικά Time και Newsweek έγραψαν ευνοϊκά άρθρα για το "πανκ/νιου γουέιβ" κίνημα. Τα μουσικά σχήματα, που σχετίζονταν με το συγκεκριμένο είδος, έλαβαν καθόλου ή ελάχιστη υποστήριξη από το ραδιόφωνο και τη μουσική βιομηχανία. Ωστόσο, στις μεγάλες πόλεις αναπτύχθηκαν μικρές μουσικές σκηνές τους είδους. Τον επόμενο χρόνο, η δημόσια υποστήριξη παρέμεινε περιορισμένη και προερχόταν, κυρίως, από ανθρώπους του καλλιτεχνικού, μποέμ και διανοούμενου κόσμου, καθώς στα τσαρτς κυριαρχούσαν τα μουσικά είδη της αρένα ροκ και της ντίσκο.Από τα τέλη του 1978 μέχρι και το 1979, τα μουσικά σχήματα, που συνδέονταν με την πανκ ή που συνδύαζαν την πανκ με άλλα μουσικά είδη άρχισαν, σταδιακά, να εμφανίζονται στα τσαρτς και να μεταδίδονται σε ροκ ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε ροκ ντίσκο, συμπεριλαμβανομένων των Blondie, Talking Heads, The Police και The Cars. Το "My Sharona", ένα σινγκλ των The Knack, έγινε το νούμερο ένα σινγκλ του περιοδικού Billboard για το 1979. Η επιτυχία του, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα νιου γουέιβ άλμπουμ ήταν πολύ φθηνότερα στην παραγωγή, ώθησε τις δισκογραφικές να υπογράψουν νέα νιου γουέιβ συγκροτήματα, κατά τη διάρκεια της χειρότερής ύφεσης της μουσική βιομηχανίας εδώ και δεκαετίες. Ταυτόχρονα, μια νέα μουσική σκηνή αναπτύχθηκε στο Οχάιο. Το 1980, νιου γουέιβ επιρροές εντοπίζονται στη μουσική μη-νιου-γουέιβ καλλιτεχνών, όπως οι Μπίλι Τζόελ, Ντόνα Σάμερ και Λίντα Ρόνσταν. Στις αρχές του 1980, ο ραδιοφωνικός σύμβουλος Λι Έιμπραμς σημείωσε πως, με λίγες εξαιρέσεις, «δεν πρόκειται να δούμε πολλά από τα σχήματα της νιου γουέιβ να γίνονται επιτυχημένα [στις ΗΠΑ]. Δεν περιμένουμε να έχει μεγάλη επιρροή ως κίνημα». Ο Λι Φέργκιουσον, σύμβουλος του ραδιοφωνικού σταθμού KWST, δήλωσε σε συνέντευξή του, ότι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί του Λος Άντζελες απαγόρευαν στους DJ και τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να χρησιμοποιούν τον όρο νιου γουέιβ και σημείωσε: «Οι περισσότεροι που αποκαλούν τη συγκεκριμένη μουσική νιου γουέιβ, είναι αυτοί που ψάχνουν τρόπο να μην την παίξουν». Τα δεύτερα άλμπουμ νιου γουέιβ μουσικών, των οποίων τα ντεμπούτο άλμπουμ σημείωσαν επιτυχία, αλλά και οι νέοι μουσικοί, που υπέγραψαν συμβόλαια με δισκογραφικές, απέτυχαν να κάνουν πωλήσεις και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί απέσυραν το μεγαλύτερο μέρος των νιου γουέιβ προγραμμάτων τους.Το 1981, η ίδρυση του MTV σήμανε την πιο επιτυχημένη εποχή του νιου γουέιβ στις ΗΠΑ. Οι Βρετανοί μουσικοί, σε αντίθεση με πολλούς από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους, είχαν αρχίσει από νωρίς να αξιοποιούν τα βίντεο κλιπ. Αρκετά βρετανικά μουσικά σχήματα από ανεξάρτητες δισκογραφικές, ξεπέρασαν σε πωλήσεις τους Αμερικανούς μουσικούς, που ανήκαν σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες· ένα φαινόμενο που οι δημοσιογράφοι ονόμασαν «Δεύτερη Βρετανική Εισβολή». Το MTV συνέχισε τη συστηματική αναμετάδοση new wave βίντεο κλιπ μέχρι και το 1987, όταν άρχισε να εστιάζει σε heavy metal και ροκ τραγούδια.Σε μια δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Γκάλοπ, που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1982, το 14% των Αμερικανών εφήβων κατονόμασε τη νιου γουέιβ ως το αγαπημένο τους είδος μουσικής, καθιστώντας το τρίτο πιο δημοφιλές είδος. Η νιου γουέιβ απέκτησε μεγαλύτερη δημοτικότητά στη Δυτική Ακτή, ενώ σε αντίθεση με άλλα μουσικά είδη, η φυλή δεν αποτελούσε παράγοντα δημοτικότητας για τη new wave μουσική, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί των μεγάλων πόλεων ήταν οι πρώτοι που έπαιξαν μουσική νιου γουέιβ συγκροτημάτων, τα οποία συνδύαζαν στοιχεία χορευτικής μουσικής, όπως οι The B-52's, Culture Club, Duran Duran και ABC.Την ίδια περίοδο, νιου γουέιβ τραγούδια χρησιμοποιήθηκαν ως soundtrack σε διάφορες δημοφιλής ταινίες της εποχής, ιδιαίτερα στις ταινίες ενηλικίωσης του κινήματος των Brat Pack, όπως οι Sixteen Candles, Pretty in Pink, The Breakfast Club και Valley Girl. Ο Τζον Χιούζ, σκηνοθέτης πολλών από τις ταινίες, ενθουσιάστηκε με τη βρετανική νιου γουέιβ μουσική και ενσωμάτωσε στις ταινίες του τραγούδια συγκροτημάτων, όπως οι The Psychedelic Furs, Simple Minds, Orchestral Maneuvers in the Dark και Echo and the Bunnymen, συμβάλλοντας στη δημοτικότητα της νιου γουέιβ μουσικής. Αρκετά από αυτά τα τραγούδια παραμένουν αντιπροσωπευτικά της εποχής. Οι κριτικοί της εποχής περιέγραψαν τα τραγούδια που πρόβαλλε, τότε, το MTV ως ρηχά ή αδιάφορα, ενώ χρησιμοποιήσαν μέχρι και ομοφοβικές προσβολές για να περιγράψουν τους μουσικούς του είδους. Παρά τις αρνητικές κριτικές, το χορευτικό ύφος της μουσικής και η ιδιόμορφη μόδα που υιοθέτησαν οι καλλιτέχνες της νιου γουέιβ, κατέστησαν το είδος ελκυστικό για το κοινό.Τον Σεπτέμβριο του 1988, το περιοδικό Billboard κυκλοφόρησε το τσαρτ Modern Rock, όπου η παρουσία της νιου γουέιβ ήτανε εμφανής, με πληθώρα μουσικών σχημάτων από το Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία ήτανε δημοφιλείς στις ροκ ντίσκο, ενώ το όνομα του τσαρτ αντανακλά το ότι η new wave μουσική θεωρήθηκε "μοντέρνα". Το ίντι ροκ πνεύμα του new wave συνέβαλλε σημαντικά στην ανάπτυξη της κολεγιακής ροκ, της grunge μουσικής και της εναλλακτιλης ροκ, από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 και μετά. Η δημοτικότητα της νιου γουέιβ μειώθηκε μετά τα μέσα της δεκαετίας του '80, από τα ροκ μουσικά ακούσματα που εμφανίστηκαν ως αντίδραση στη μόδα της νιου γουέιβ. Στον απόηχο της grunge μουσικής, ο βρετανικός μουσικός τύπος ξεκίνησε μια εκστρατεία προώθησης του νέου κύματος της νιου γουέιβ, που προέκυψε από μουσικά σχήματα, εμφανώς επηρεασμένα από την πανκ και τη νιου γουέιβ μουσική, όπως οι Elastica. Ωστόσο το νέο κύμα της νιου γουέιβ επισκιάστηκε γρήγορα από την εμφάνιση της Μπριτ ποπ μουσικής. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, οι χορευτικοί ρυθμοί των βρετανικών και ευρωπαϊκών νιου γουέιβ καλλιτεχνών, που χρησιμοποιούσαν ευρέως το συνθεσάιζερ, επηρέασαν τα είδη της Eurodisco και της trance μουσικής. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, εμφανίστηκαν ποικίλα μουσικά σχήματα με εμφανείς επιρροές από τη νιου γουέιβ και την ποστ-πανκ μουσική. Τα σχήματα αυτά, συχνά, χαρακτηρίστηκαν ως "Νέο νιου γουέιβ". Η μουσική ιστοσελίδα AllMusic σημειώνει ότι η εμφάνιση αυτών των καλλιτεχνών, τη δεκαετία του 2000, «οδήγησε δημοσιογράφους και λάτρεις της μουσικής να μιλήσουν για μια αναβίωση της ποστ-πανκ και της νιου γουέιβ», ενώ υποστηρίζει ότι αυτή η αναβίωση ήταν «πραγματικά ανάλογη μια συνέχειας, που θα μπορούσε να έχει εντοπιστεί ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '80». Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, το μουσικό είδος της new rave συνδύασε νιου γουέιβ στοιχεία με άλλα μουσικά είδη, όπως η ίντι ροκ και η electro house, και υιοθέτησε αισθητικά στοιχεία των ρέιβ πάρτι, όπως τα light shows και τα glow sticks. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα New wave music στο Wikimedia Commons | Το Νιου Γουέιβ (New wave) είναι ένα μουσικό είδος, το οποίο συνδυάζει ποικίλα μουσικά είδη με ποπ στοιχεία και εμφανίστηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και τη δεκαετία 1980. Θεωρείται μια πιο ελαφριά και μελωδική εκδοχή της πανκ μουσικής, που συνήθως περιλαμβάνει τη χρήση συνθεσάιζερ. Αρχικά, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα διάφορα μουσικά είδη που προέκυψαν μετά την πανκ ροκ μουσική και σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια την πανκ μουσική της εποχής. Αργότερα, ο όρος "νιου γουέιβ" καθιερώθηκε από τους κριτικούς ως ένας όρος- ομπρέλα, που περιλαμβάνει πολλά δημοφιλή μουσικά είδη της εποχής, όπως την power pop, τη synth-pop, την εναλλακτική χορευτική μουσική και τη λιγότερο σκληρή πανκ. Επίσης, θεωρείτε ως ένα πιο προσιτό προς το ευρύ κοινό είδος, που συγγενεύει με το είδος της ποστ-πανκ μουσικής.Ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά της νιου γουέιβ μουσικής είναι τα εύθυμα, χιουμοριστικά ή ιδιόμορφα ποπ στοιχεία, οι κοφτοί, σπασμωδικοί ρυθμοί και τα ανάλογα ριφς κιθάρας, η χρήση ηλεκτρονικών οργάνων, σε συνδυασμό με ένα ιδιαίτερο στυλ εμφάνισης των καλλιτεχνών και των βίντεο κλιπ. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, σχεδόν κάθε καινούριο ποπ και ποπ ροκ μουσικό σχήμα – και ιδιαίτερα εκείνα που χρησιμοποιούσαν συνθεσάιζερ – χαρακτηρίστηκε ως νιου γουέιβ. Αν και οι καλλιτέχνες της new wave μοιράζονται τη do-it-yourself φιλοσοφία της πανκ κουλτούρας, επηρεάστηκαν περισσότερο από τα μουσικά είδη της δεκαετίας του '50 και τον ελαφρύ ποπ ήχο της δεκαετίας του '60, ενώ ήταν αντίθετοι με τις οργισμένες, πολιτικές εκφάνσεις της πανκ ροκ, καθώς και με το "εταιρικό" είδος της ροκ, που ονομάστηκε αρένα ροκ. Το μουσικό είδος της νιου γουέιβ κορυφώθηκε εμπορικά από τα τέλη της δεκαετίας του '70 έως τις αρχές της δεκαετίας του '80, από πολλούς σημαντικούς μουσικούς, αλλά και πλήθος καλλιτεχνών της μίας επιτυχίας. Το μουσικό τηλεοπτικό δίκτυο MTV, που ιδρύθηκε το 1981, προώθησε συστηματικά τη new-wave μουσική, ενισχύοντας τη δημοτικότητα του είδους. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, η δημοτικότητά της νιου γουέιβ μειώθηκε εξαιτίας της εμφάνισης νέων μουσικών ειδών, όπως η New Romantic, η New Pop και η New Music. Από τη δεκαετία του '90 κι έπειτα, το είδος της νιου γουέιβ αναζωπυρώθηκε πολλές φορές λόγω της νοσταλγίας αρκετών καλλιτεχνών, που είχαν επηρεαστεί από το συγκεκριμένο είδος μουσικής. | https://el.wikipedia.org/wiki/New_wave_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE |
Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963 | «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Ιωάννης Παρασκευόπουλος - (υποδιοικητής Εθνικής τράπεζας)«Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παρασκευόπουλος «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Δημήτριος Παπανικολόπουλος - (υπαρχηγός Γ.Ε.Ε.Θ.Α.) «Υπουργός Εξωτερικών» : Χρήστος Ξανθόπουλος - Παλαμάς (από 6 Ιανουαρίου 1964) - (αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ) «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Ιωάννης Σόντης - (καθηγητής Ε.Κ.Π.Α) «Υπουργός Εσωτερικών» : Ιωάννης Παρασκευόπουλος- αντικαταστάθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1964 από τον Κωνσταντίνο Παπαϊωάννου - (καθηγητής Πανεπιστημίου)«Υφυπουργός Εσωτερικών επί της Δημόσιας Τάξεως και Ασφαλείας» : Γεώργιος Ζορμπαλάς - (αντιστράτηγος ε.α.) «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Γεώργιος Κουρμούλης - (πρύτανης Ε.Κ.Π.Α.) «Υπουργός Οικονομικών» : Αστέριος Νταής - (πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου) «Υπουργός Εμπορίου» : Πέτρος Στεργιώτης - (καθηγητής Α.Σ.Ο.Ε.) «Υφυπουργός Εμπορίου» : Δημήτριος Μανωλέσος - (αναπληρωτής διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους) «Υπουργός Βιομηχανίας» : Λεωνίδας Ζέρβας - (καθηγητής Ε.Κ.Π.Α) «Υπουργός Δημοσίων Έργων»: Δημοσθένης Α. Πίππας - (πρύτανις Ε.Μ.Π.) «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Χριστόφορος Στράτος - (βιομήχανος) «Υπουργός Γεωργίας» : Ιωάννης Ξανθάκης - (Ακαδημαϊκός) «Υφυπουργός Γεωργίας» : Νικόλαος Καρμίρης - (καθηγητής Ε.Κ.Π.Α) «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Αλέξανδρος Μάνος - (γιατρός) «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Αθανάσιος Σπανίδης - (υποναύαρχος ε.α.) «Υπουργός Εργασίας» : Χρήστος Σταμπέλος - (γενικός διευθυντής Υπουργείου Εργασίας) «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Διονύσιος Ζακυθηνός - (καθηγητής Ε.Κ.Π.Α) «Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Δημήτριος Νιάνιας - (καθηγητής Ε.Μ.Π.) «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος Καβαζαράκης - (καθηγητής Α.Π.Θ.) | Η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963 (Δεκέμβριος 1963 - Φεβρουάριος 1964) σχηματίστηκε προκειμένου να οδηγήσει την χώρα σε βουλευτικές εκλογές. Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου αν και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή (Ενωση Κέντρου, ΕΔΑ και ανεξάρτητοι βουλευτές), εξασφαλίζοντας κυβέρνηση πλειοψηφίας με 167 ψήφους υπέρ, ωστόσο, επιθυμώντας την αυτοδυναμία, κατέθεσε στον βασιλιά στις 24 Δεκεμβρίου, την παραίτηση της κυβέρνησής του καθώς και το αίτημα για διενέργεια εκλογών. Ο βασιλιάς όπως ορίζει η συνταγματική διαδικασία, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό της ΕΡΕ, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο οποίος φυσικά, την επέστρεψε άπρακτος και ο βασιλιάς τελικά, ανακοίνωσε την διάλυση της Βουλής, την διενέργεια εκλογών στις 16 Φεβρουαρίου 1964 και τον διορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης υπό τον Ιωάννη Παρασκευόπουλο. Οι εκλογές παρά τους φόβους της Ένωσης Κέντρου που επιθυμούσε τον διορισμό που απόλυτα επιτυχημένου πρώην υπηρεσιακού Πρωθυπουργού, Στυλιανού Μαυρομιχάλη, εξελίχτηκαν χωρίς προβλήματα, και η Ένωση Κέντρου πέτυχε μια άνευ προηγουμένου εκλογική νίκη, με το πρωτόγνωρο για ελληνικές εκλογές, 52,72%. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85_1963 |
Δικαιώματα ΛΟΑΤ στην Κύπρο | Η ανδρική ομοφυλοφιλία μόνο (και όχι ο λεσβιασμός) θεωρείται ώς έγκλημα από το 1889 όταν η Κύπρος ήταν Βρετανική αποικία. Το 1960 η Κύπρος έγινε ξεχωριστό κράτος αλλά διατήρησε τους νόμους για τον σοδομισμό. Το 1998 η Κύπρος απαντώντας στην άρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένταξη, κατάργησε τον νόμο και έκανε την ομοφυλοφιλία νόμιμη μεταξύ ενηλίκων σε ιδιωτικό χώρο, και η ηλικία συναίνεσης για τους ομοφυλόφιλους καθορίστηκε στα 18, ενώ η ηλικία συναίνεσης για τους ετεροφυλόφιλους είναι τα 16. Πέρα από αυτό οι νέοι νόμοι επίσης περιλάμβαναν διάκριση για τους ομοφυλόφιλους στους όρους της ελεύθερης έκφρασης, εξωτερίκευσης, σύναξης και στον τύπο. Ο νόμος επίσης ανέφερε την ανδρική και γυναικεία ομοφυλοφιλία για πρώτη φορά. Το 2000 αυτές οι διακρίσεις ήρθησαν, αλλά η άνιση ηλικία συναίνεσης παρέμεινε μέχρι το 2002 οπού και εφαρμόστηκε όμοια ηλικία συναίνεσης. Η Κύπρος αναγνωρίζει μόνο τον γάμο μεταξύ γυναίκας και άντρα. Όμως, μετά από δημόσια διαβούλευση δύο χρόνων σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο, στις 26 Νοεμβρίου 2015 η Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων πέρασε τον περί Πολιτικής Συμβίωσης Νόμο 184(I)/2015 με 39 ψήφους υπέρ, 12 κατά και 3 αποχές, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 09 Δεκεμβρίου 2015, και ο οποίος θεσπίζει την πολιτικής συμβίωση μεταξύ δύο ατόμων του ιδίου ή του αντίθετου φύλου και αναγνωρίζει στα μέρη τα ίδια δικαιώματα με τον γάμο, πλην όμως εμποδίων τα οποία θέτει για την τεκνοθεσία. Accept-ΛΟΑΤ Κύπρου Επίσημη Ιστοσελίδα [1] The Guardian - Cyprus divided over gay rights Implementation of Anti-discrimination directives into national law queerday.com - Gay Cyprus man can't get driver's license [2] | Τα δικαιώματα των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανς (ΛΟΑΤ+) ατόμων στην Κύπρο αντιμετωπίζουν νομικές προκλήσεις που δεν αντιμετωπίζουν οι μη-ΛΟΑΤ κάτοικοι. Τόσο η σεξουαλική δραστηριότητα ομοφυλόφιλων ανδρών όσο και γυναικών είναι νόμιμη στην Κύπρο από το 1998 και τα σύμφωνα συμβίωσης που παρέχουν αρκετά από τα δικαιώματα και τα οφέλη του γάμου είναι νόμιμα από τον Δεκέμβριο του 2015.Παραδοσιακά, συντηρητική Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είχε σημαντική επιρροή στην κοινή γνώμη και την πολιτική σχετικά με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ+. Ως αποτέλεσμα πολλοί νόμοι εξακολουθούν να είναι εχθρικοί απέναντι στους ομοφυλόφιλους ενώ το θέμα αποτελεί ταμπού. Η Κύπρος ήταν μέχρι το 2012 η χώρα της Ε.Ε στην οποία οι ομοφυλόφιλοι έχουν τα λιγότερα δικαιώματα. Έκτοτε η Ουγγαρία έγινε η χειρότερη για ΛΟΑΤ άτομα χώρα. Ωστόσο, από τότε που η Κύπρος επιδίωξε να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπρεπε να αλλάξει τη νομοθεσία της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των νόμων της σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Οι στάσεις απέναντι στα μέλη της ΛΟΑΤ+ κοινότητας εξελίσσονται και γίνονται όλο και πιο αποδεκτές και ανεκτικές, με πρόσφατες δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Κυπρίων υποστηρίζει τη νομική αναγνώριση ομόφυλων ζευγαριών με τη μορφή σύμφωνων συμβίωσης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%9B%CE%9F%CE%91%CE%A4_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF |
Συνήθεις Ύποπτοι | Η ταινία αρχίζει με τον εγκληματία Ντιν Κίτον, ξαπλωμένο και βαριά τραυματισμένο στην προβλήτα του Σαν Πέδρο. Εκεί υπάρχει και μία μυστηριώδης φιγούρα, ονομαζόμενη Κάιζερ, ο οποίος τον πυροβολεί και βάζει φωτιά στο πλοίο. Το αιματοκύλισμα που γίνεται στο καράβι αφήνει πίσω του μόνο δύο επιζήσαντες: τον Άρκος Κόβας, έναν Ούγγρο μαφιόζο, ο οποίος είναι σε κρίσιμη κατάσταση και νοσηλεύεται, αλλά και τον Ρότζερ "Βέρμπαλ" Κιντ, έναν μικροαπατεώνα με κινητικά προβλήματα. Ο ντετέκτιβ Dave Kujan, από τη Νέα Υόρκη, ανακρίνει τον Βέρμπαλ, ο οποίος του περιγράφει τα γεγονότα μέσα αναδρομών, μέσω των οποίων τον οδηγεί και σε τέσσερις άλλους εγκληματίες, τον Κίτον, τον Μάικλ ΜακΜάνους, τον Φρεντ Φένστερ και τον Τολντ Χόκνι. Ο Βέρμπαλ εξηγεί ότι, έξι εβδομάδες αργότερα, στη Νέα Υόρκη, αυτός και οι άλλοι εγκληματίες συνελήφθησαν για υποτιθέμενη αεροπειρατεία, κι εκεί στα κρατητήρια αποφασίζουν και κανονίζουν να κάνουν μία ληστεία. Αρχηγός της επιχείρησης έγινε ο Κίτον, ένας πρώην διεφθαρμένος αστυνομικός. Αρχικά κλέβουν έναν λαθρέμπορο, ο οποίος συνοδευόταν από διεφθαρμένους αστυνομικούς. Αργότερα, πάνε στην Καλιφόρνια να κλέψουν κάτι κοσμήματα, μετά από προτροπή του Redfoot. Αλλά, αντί για κοσμήματα βρίσκουν μόνο ηρωίνη. Ακολούθως, εμφανίζεται ένας δικηγόρος, ο Κομπαγιάσι, ο οποίος τους λέει ότι δουλεύει για τον Κάιζερ Σόζε, έναν Τούρκο εγκληματία, του οποίου η φήμη έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις ανάμεσα στους κακοποιούς. Ο δικηγόρος τους αναλύει πώς ο καθένας τους (κάποια στιγμή) έχει κλέψει έστω μία φορά από τον Κάιζερ Σόζε, έστω χωρίς να το θέλουν. Έτσι, για να πατσίσουν, τους ζητά να πάνε σε μία προβλήτα, όπου ένας Αργεντινός έμπορος ναρκωτικών κατέχει κοκαΐνη αξίας 91 εκατομμυρίων δολαρίων και να την καταστρέψουν. Όταν ο αστυνομικός ακούει για τον Κάιζερ Σόζε ζητά να μάθει πληροφορίες. Τότε ο ο Βέρμπαλ του λέει την εξής ιστορία: Κάτι αντίπαλοι μαφιόζοι εισβάλουν στην οικία του και κρατάνε ομήρους τη γυναίκα του και το παιδί του. Τότε, για να τους αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρει, δολοφονεί την οικογένεια του και κατόπιν όλους του Ούγγρους εκτός από έναν, ώστε να αφηγηθεί την ιστορία. Ποτέ ξανά δεν άκουσαν για αυτόν ούτε ποτέ τον είδαν, παρά μόνο κάνει δουλειές μέσω άλλων και αυτοί ίσως ούτε καν γνωρίζουν για ποιον δουλεύουν. Έγινε ένα φόβητρο, ένας αστικός μύθος, μία τρομακτική ιστορία που λένε οι εγκληματίες στα παιδιά τους τη νύχτα (a spook story that criminals tell their kids at night). Συνεχίζοντας την εξιστόρηση τώρα, ο Βέρμπαλ, λέει ότι ένας από τη συμμορία που έφυγε, ο Φένστερ βρέθηκε νεκρός, στο ακριβές σημείο που τους υπέδειξε ο Κομπαγιάσι. Τότε, προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Κομπαγιάσι, αλλά εκείνος απείλησε τους αγαπημένους τους και αυτοί υποχώρησαν. Έτσι, η επιχείρηση προχώρησε κανονικά και οι εναπομείναντες της συμμορίας πήγανε στην προβλήτα, σκοτώνοντας πολλούς Ούγγρους και Αργεντίνους μαφιόζους. Προς έκπληξή τους, δεν υπήρχαν καθόλου ναρκωτικά στο πλοίο. Τότε, ο ΜακΜάνους και ο Χόκνι σκοτώνονται από ένα πρόσωπο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στον Κίτον, του οποίου το έγκλημα το παρακολουθούσε ο Βέρμπαλ, που είχε μείνει εκτός του πλοίου μετά από εντολή του Κίτον. Όταν ο Βέρμπαλ τελειώνει την ιστορία του, ο αστυνομικός δεν τον πιστεύει. Και ισχυρίζεται ότι ο Κάιζερ Σόζε πρέπει να ήταν ο Κίτον. Και ότι το πραγματικό φορτίο του πλοίου δεν ήταν εξαρχής ναρκωτικά αλλά ο Αρτούρο Μαρκές, ο οποίος θα μπορούσε να αναγνωρίσει το πρόσωπο του Κάιζερ Σόζε, ο οποίος θα πουλιόταν από τους Αργεντινούς στους Ούγγρους, και ότι η πραγματική αποστολή ήταν να δολοφονηθεί αυτός. Κατόπιν, ο αστυνομικός λέει στον Βέρμπαλ ότι η δικηγόρος και φιλενάδα του Κίτον, Φίνεραν, δολοφονήθηκε, τότε ο Βέρμπαλ παραδέχεται ότι όλο αυτό ήταν ιδέα του Κίτον, όμως αρνείται να κάνει αυτήν την κατάθεση στο δικαστήριο. Κι έτσι, χωρίς να μπορούν να τον κρατήσουν άλλο, τον αφήνουν ελεύθερο. Στιγμές αργότερα, ο αστυνομικός Κουτζάν, συνειδητοποιεί ότι όλη η ιστορία του Βέρμπαλ ήταν ένα ψέμα: Ονόματα, διευθύνσεις, ημερομηνίες κ.λπ βρισκόντουσαν στον πίνακα πίσω από το γραφείο του, με τον Βέρμπαλ να έχει φτιάξει μία ιστορία με αυτές τις πληροφορίες. Τότε, ο Βέρμπαλ, όπως περπατούσε πετάει το μπαστούνι του και πλέον περπατά κανονικά (προσποιούνταν τον ανάπηρο). Τότε, ο Κουτζάν τρέχει να προλάβει τον Βέρμπαλ. Παράλληλα ένα φαξ καταφτάνει από το αστυνομικό τμήμα της Καλιφόρνιας, στο οποίο ο Ούγγρος που είχε επιζήσει της σφαγής περιγράφει το πρόσωπο του Κάιζερ Σόζε, το οποίο είναι ίδιο με το πρόσωπο του Βέρμπαλ. Εν συνεχεία ο Κουτζάν χάνει τον Βέρμπαλ, ο οποίος επιβιβάζεται σε ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον Κομπαγιάσι. Στίβεν Μπάλντουιν...ως Μάικλ ΜακΜάνους. Γκάμπριελ Μπερν...ως Ντιν Κίτον Μπενίσιο ντελ Τόρο... ως Φρεντ Φένστερ Κέβιν Πόλακ... ως Τοντ Χόκνι Κέβιν Σπέισι... ως Ρότζερ "Βέρμπαλ" Κιντ Τσαζ Παλμιντέρι... ως Ειδικός πράκτορας Ντέιβ Κουτζάν Πιτ Ποστλγουέιτ... ως ο Κομπαγιάσι Σούζι Άμις... ως Έντι Φίνεραν Τζιανκάρλο Εσποσίτο... ως Ειδικός πράκτορας Τζακ Μπάερ The Usual Suspects στην IMDb The Usual Suspects στο Box Office Mojo The Usual Suspects στο Metacritic Συνήθεις Ύποπτοι στο Rotten Tomatoes | Το Συνήθεις Ύποπτοι (ή Οι Συνήθεις Ύποπτοι) (πρωτότυπος τίτλος: The Usual Suspects) είναι αμερικανική neo-noir, θρίλερ, αστυνομική ταινία μυστηρίου, του 1995, σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ και σε σενάριο Κρίστοφερ Μαγκουάιρ. Πρωταγωνιστούν οι Στίβεν Μπάλντουιν, Γκάμπριελ Μπερν, Μπενίσιο ντελ Τόρο, Κέβιν Πόλακ, Τσαζ Παλμιντέρι και Κέβιν Σπέισι. Η ταινία εξελίσσεται μέσα από την ανάκριση του Ρότζερ "Βέρμπαλ" Κιντ, ενός ανάπηρου μικρολωποδύτη, ο οποίος είναι ο μόνος επιζών από μία σφαγή που έγινε στην προβλήτα του λιμανιού του Λος Άντζελες. Ο Βέρμπαλ εξηγεί στον αστυνομικό πώς η συμμορία του βρέθηκε εκεί, αλλά και πώς ο (τρομερός) νονός της νύχτας Κάιζερ Σόζε τους χάλασε τη δουλειά. Η ανάκριση γίνεται μέσω αφηγήσεων και φλασ μπακ, ενώ όσο προχωράει γίνεται ιδιαιτέρως πολύπλοκη. Η ταινία γυρίστηκε με προϋπολογισμό περί τα 6 εκατομμύρια δολάρια. Η όλη ιδέα ξεκίνησε από τον τίτλο της ταινίας, ο οποίος πάρθηκε από μία στήλη του περιοδικού Spy, The Usual Suspects, μίας από τις πιο γνωστές ατάκες του Κλοντ Ρέινς, από το κλασικό έργο, Καζαμπλάνκα. Ο Σίνγκερ σκέφτηκε πως επρόκειτο για καλό τίτλο ταινίας, ενώ η κινηματογραφική αφίσα, που δημιούργησε αυτός με τον Μαγκουάιρ, ήταν η πρώτη οπτική ιδέα του έργου. Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1995 και ακολούθως κυκλοφόρησε και στους κινηματογράφους. Οι κριτικές, εν τέλει, ήταν ως επί το πλείστον θετικές και η κινηματογραφική διανομή διευρύνθηκε. Ο Μαγκουάιρ, αργότερα, κέρδισε ένα Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ ο Σπέισι ένα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Το Writers Guild of America βαθμολόγησε το σενάριο της ταινίας 35ο ανάμεσα στα καλύτερα σενάριο όλων των εποχών. Πλέον, φημίζεται ότι έχει μία από τις διασημότερες ανατροπές στην ιστορία του κινηματογράφου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%8E%CF%80%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%BF%CE%B9 |
Ντίρικ Μπάουτς | Το πρώτο έργο του Μπαουτς είναι το Τρίπτυχο της ζωής της Παρθένου, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης και χρονολογείται γύρω στο 1445. Το τρίπτυχο της Αποκαθήλωσης, που βρίσκεται στο μαυσωλείο Capilla Real της Γρανάδα είναι πιθανόν της ίδιας περιόδου, περί τα 1450 - 60. Τμήματα ενός διαμελισμένου καμβά σήμερα βρίσκονται στα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου στις Βρυξέλλες, στο Μουσείο Γκέτι του Λος Άντζελες,, την Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου,, το Μουσείο Νόρτον Σάιμον της Πασαντίνα και μια ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία. Έχοντας τις ίδιες διαστάσεις με τον τρίπτυχο της "Θείας Κοινωνίας" πιθανότατα ανήκει σε αυτή την περίοδο. Η Πιετά που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου είναι ένα ακόμη έργο του αυτής της περιόδου. Ο "Μυστικός Δείπνος" είναι η κεντρική πτέρυγα του τριπτύχου των "Ιερών Μυστηρίων", που ο Μπάουτς έφτιαξε ύστερα από ανάθεση της αδελφότητας των Αγίων Μυστηρίων του Λέουβεν το 1464. Όλα τα ορθογώνια του κεντρικού χώρου (οι φανταστικές γραμμές που βρίσκονται πίσω και κάθετα προς το επίπεδο της εικόνας και συγκλίνουν στο σημείο φυγής) οδηγούν σε ένα σημείο φυγής στο κέντρο του απεικονιζόμενου τζακιού πίσω από την κεφαλή του Ιησού. Ωστόσο, ο μικρότερος πλαϊνός χώρος έχει το δικό του σημείο φυγής και κανένα από τα δύο δεν συμπίπτει με τον ορίζοντα του τοπίου που απεικονίζεται πίσω από τα παράθυρα. Το έργο αυτό είναι το δεύτερο που εμφανίζει κάποια κατανόηση της γραμμικής προοπτικής που υπάρχει στα έργα των Ιταλών καλλιτεχνών της εποχής. Το πρώτο είναι "Η Παρθένος με το Βρέφος στον Θρόνο με τον Άγιο Ιερώνυμο και τον Άγιο Φραγκίσκο" του Πέτρους Κρίστους (Φρανκφούρτη, Μουσείο Σταίντελ, 1457). Οι μελετητές σημειώνουν επίσης ότι ο "Μυστικός Δείπνος" του Μπάουτς ήταν ο πρώτος Φλαμανδός που απεικόνισε τον Μυστικό Δείπνο. Στην κεντρική πτέρυγα του έργου ο Μπάουτς δεν εστίασε στην ίδια τη βιβλική αφήγηση αλλά αντ' αυτής παρουσίασε τον Ιησού στον ρόλο ενός ιερέα που εκτελεί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Καθολικό τυπικό. Αυτή η απεικόνιση έρχεται σε ισχυρή αντίθεση με άλλες απεικονίσεις, που συχνά εστιάζουν στον Ιούδα Ισκαριώτη, που πρόδωσε τον Ιησού, ή στην παρηγορία του Ιωάννη από τον Χριστό. Ο Μπάουτς προσέθεσε στην πολυπλοκότητα της σκηνής την παρουσία τεσσάρων υπηρετών (δύο πλάι στο παράθυρο και δύο ισταμένων), όλων ντυμένων με τη φλαμανδική ενδυμασία. Αν και κάποιοι διέκριναν στην απεικόνιση αυτή τον ίδιο τον ζωγράφο και τους δυο γιους του, οι μορφές αυτές μάλλον είναι πορτρέτα μελών της αδελφότητας που είχε παραγγείλει το τρίπτυχο. Ο "Μυστικός Δείπνος" ήταν το κεντρικό τμήμα του έργου που υπήρχε στον ναό του Αγίου Πέτρου στο Λέουβεν. Το πολύπτυχο των Αγίων Μυστηρίων έχει τέσσερις επιπλέον πτέρυγες, δύο ανά πλευρά. Καθώς αυτές έχουν μεταφερθεί στα μουσεία του Βερολίνου και του Μονάχου κατά τον 19ο αιώνα, η ανακατασκευή του αρχικού πολύπτυχου ήταν δύσκολη. Σήμερα πιστεύεται ότι το τμήμα με τον Αβραάμ και τον Μελχισεδέκ βρισκόταν επάνω από τον εορτασμό του Πάσχα στην αριστερή πλευρά, ενώ η συλλογή του Μάννα βρισκόταν επάνω από την απεικόνιση του Ηλία με τον Άγγελο στη δεξιά πτέρυγα. Όλες οι απεικονίσεις είναι πρόδρομοι του Μυστικού Δείπνου στο κεντρικό πάνελ. Αφού έλαβε το αξίωμα του ζωγράφου της πόλης στο Λέουβεν το 1468, ο Μπάουτς έλαβε ανάθεση να ζωγραφίσει δύο ακόμη έργα για το Δημαρχείο του Λέουβεν. Το πρώτο ήταν το τρίπτυχο της "Υπέρτατης Κρίσεως" (1468 - 70), το οποίο υπάρχει σήμερα μόνο με τις δύο πτέρυγές του (Η οδός προς τον Παράδεισο και Η πτώση των Καταραμένων) και εκτίθεται στο Ανάκτορο Καλών Τεχνών (Palais des Beaux-Arts) της Λιλ, μαζί με ένα θραύσμα "Προτομή του Χριστού" του κεντρικού πάνελ από το Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης. Μετά από αυτό το έργο στράφηκε στη μεγαλύτερη ανάθεση για το πολύπτυχο της Κρίσεως (1470–75), έργο που τον κράτησε απασχολημένο ως τον θάνατό του το 1475. Ολοκλήρωσε τη μία πτέρυγα και ξεκίνησε τη δεύτερη, και με τις δύο να απεικονίζουν τον βίο του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα του 11ου αιώνα Όθωνος Γ΄. Τα δύο έργα μπορεί σήμερα να δε ο επισκέπτης στο μουσείο των Βρυξελλών. Οι υπόλοιπες πτέρυγες του έργου δεν συμπληρώθηκαν ποτέ.. Πολλά από τα αυθεντικά έργα του Μπάουτς είναι μικρά αφιερωματικά πάνελ, συνήθως με την Παναγία Βρεφοκρατούσα. Πρώιμο παράδειγμα είναι το έργο του "Η Μαντόνα του Ντέιβις" Davis Madonna που εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Εξαιρετικά αντίγραφά του εκτίθενται στο Bargello της Φλωρεντίας και το Μουσείο Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο. Η σύνθεση αυτή ακολουθεί τον τύπο του πίνακα Notre-Dame-des-Grâces που εγκαταστάθηκε στον Καθεδρικό ναό του Καμπραί (Γαλλία) το 1454. Η Παρθένος Βρεφοκρατούσα της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου είναι το μεγαλύτερο και πλέον φιλόδοξο έργο αυτής της σειράς πινάκων. Στη δημιουργία πορτρέτων, ο Μπάουτς επεξέτεινε την παράδοση που εγκαθίδρυσαν οι Ρομπέρ Καμπέν, Γιαν βαν Άικ, Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν και Πέτρους Κρίστους. Το χρονολογούμενο από το 1462 "Πορτρέτο άνδρα" στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου αποτελεί την πρώτη εμφάνιση απεικόνισης κατά τα τρία τέταρτα του σώματος με ευδιάκριτο φόντο και με μια "ματιά" ενός τοπίου που διακρίνεται πίσω από το παράθυρο. Ευρέως αποδιδόμενο στον Μπάουτς είναι και το "πορτρέτο άνδρα" στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, καθώς η μορφή του μοιάζει με αυτές που απεικονίζει το "Πολύπτυχο της Κρίσεως" του 1470 - 75. Άλλα πορτρέτα που σχετίζονται με τον Μπάουτς και βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον και στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας είναι περισσότερο προβληματικά ως προς την πατρότητά τους. Ο "Μυστικός Δείπνος" και το "πολύπτυχο της Κρίσεως" είναι οι μόνες εργασίες που διαπιστωμένα ανήκουν στον Μπάουτς. Οι υπόλοιπες πτέρυγες από το Πολύπτυχο της Κρίσεως (χρονολογούμενα από το 1468 - 70) και το τρίπτυχο "το Μαρτύριο του Αγίου Εράσμου" (πριν το 1466) μπορούν επίσης να τού αποδοθούν με σχετική βεβαιότητα. Εκτός από αυτά, όμως, υπάρχει ένας αριθμός από επιπλέον έργα που τού αποδίδονται. Αυτά είναι: Ο Ιησούς στην οικία του Σίμωνα, η Γέννηση (θραύσμα με την Παρθένο σε στάση προσευχής) στην Πινακοθήκη του Βερολίνου (Staatliche Museen), το τρίπτυχο Μαρτύριο του Αγίου Ιππολύτου στο μουσείο Groeningemuseum της Μπρυζ, "Η ενθρόνιση της Παρθένου με τέσσερις Αγγέλους" στην Capilla Real της Γρανάδα, ο Ευαγγελισμός (Μουσείο Calouste Gulbenkian, Λισαβόνα). Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου κατέχει την Ταφή, την Παρθένο ένθρονη με τους Αγίους Πέτρο καο Παύλο, και την Παναγία Βρεφοκρατούσα. Τού αποδίδονται επίσης ο Άγιος Ιάκωβος ο Μεγαλύτερος (Museu de Arte Sacra do Funchal, Μαδέιρα, Πορτογαλία), Ιδού ο Αμνός του Θεού (Μόναχο, Παλαιά Πινακοθήκη), Ο Μωυσής και η φλεγομένη βάτος (Μουσείο Τέχνης Φιλαδέλφειας), Προτομή του Χριστού (Μουσείο Μπόιμανς - φαν Μπένινγκεν Η Παρθένος και το Βρέφος (Εθνική Πινακοθήκη Ουάσινγκτον) και μια Ανάσταση (στο Norton Simon Museum of Art). Δύο έργα αποδιδόμενα σε αυτόν βρίσκονται στο Λούβρο - θραύσμα από την Ανάσταση με τον Άγιο Ιωσήφ και Η βρεφοκρατούσα Παρθένος σε μια κόγχη. Δύο έργα του Μπάουτς στην Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου έχουν περιπλέξει τους ιστορικούς. Το ένα είναι το αποκαλούμενο μαργαριτάρι του τριπτύχου της Βραβάντης,, το οποίο διάφοροι συγγραφείς, ήδη από το 1902, προσπάθησαν να διαχωρίσουν από τις αυθεντικές δημιουργίες του Μπάουτς. Πρόσφατες έρευνες φαίνεται να αναιρούν αυτές τις προσπάθειες. Το άλλο είναι ένα ζεύγος πινάκων από πολύπτυχα στο οποίο απεικονίζονται τα Πάθη και αντίστοιχα απεικονίζουν την Προδοσία του Χριστού και την Ανάσταση. Επί μακρό χρόνο αυτά θεωρούνταν κάποιες από τις πρώιμες δημιουργίες του Μπάουτς αλλά δενδροχρονολογική μελέτη σήμερα τα τοποθετεί περί την εποχή του θανάτου του, το 1475. Η επινόηση αποδοσής τους στον αποκαλούμενο "Δάσκαλο της Προδοσίας του Μονάχου" του Σόνε (Schone) το 1938 μοιάζει η ορθότερη προσέγγιση. Ο Μπάουτς νυμφεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα τέκνα. Οι δύο του κόρες μόνασαν, ενώ οι δυο γιοί του ακολούθησαν το επάγγελμα του πατέρα τους και διατήρησαν το εργαστήριό του στα μέσα του 16ου αιώνα. Λίγα είναι γνωστά για τον Ντίρικ τον νεότερο, αν και φαίνεται ότι ακολούθησε το πατρικό στυλ μέχρι τον πρώιμο θάνάτό του το 1491. ο νεότερος αδελφός του, Έλμπρεχτ Μπάουτς (Aelbrecht Bouts) επίσης ήταν ζωγράφος, αλλά με στυλ αναμφισβήτητα δικό του. Οι εργασίες του προώθησαν τις εργασίες των Μπάουτς στον 16ο αιώνα. Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Στο λήμμα έχει ενσωματωθεί κείμενο από την (ελεύθερη από Π.Δ.) The Modern World Encyclopædia: Illustrated (1935) Paul Heiland, Dirk Bouts und die Hauptwerke seiner Schule (Potsdam, 1902). Max J. Friedländer, Die altniederländische Malerei, vol. 3 (Berlin, 1925); Eng. trans. as Early Netherlandish Painting, vol. 3 (Leiden and Brussels, 1968). Ludwig von Baldass, "Die Enwicklung des Dieric Bouts," Jahrbuch der Kunsthist. Samml. Wien, n.s., 6 (1932): 77-114. Wolfgang Schöne, Dieric Bouts und seine Schule (Berlin and Leipzig, 1938). M. J. Schretlen, Dirck Bouts (Amsterdam, 1946). J. Francotte, Dieric Bouts (Leuven, 1951–52). Erwin Panofsky, Early Netherlandish Painting (Cambridge, MA, 1953). Valentin Denis, Thierry Bouts (Brussels and Amsterdam, 1957). Dieric Bouts, exh. cat. (Brussels and Delft, 1957–58). Dieric Bouts en zijn Tijd, exh. cat. (Leuven, 1975). Dirk Bouts (ca. 1410-1475): Een Vlaams primitief te Leuven, exh. cat. (Leuven, 1998). Maurits Smeyers, Dirk Bouts, Schilder van de Stilte (Leuven, 1998). Anna Bergmans, ed., Dirk Bouts: Het Laatste Avondmaal (Tielt, 1998). Périer-d'eteren, Catheline ; Philippot, Paul (forword) ; Henderiks, Valentine , Dieric Bouts: The Complete Works (Mercatorfonds, Brussels, 2006). Rines, George Edwin, επιμ. (1920). «Bouts, Dirk». Encyclopedia Americana. (Αγγλικά) Dirk Bouts at Artcyclopedia Dirk Bouts at Panopticon Virtual Art Gallery Fifteenth- to eighteenth-century European paintings: France, Central Europe, the Netherlands, Spain, and Great Britain, a collection catalog fully available online as a PDF, which contains material on Dieric Bouts (cat. no. 17) Gerard David: purity of vision in an age of transition, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art (fully available online as PDF), which contains material on Bouts (see index) | Ο Ντίρικ Μπάουτς (φλαμανδικά: Dieric Bouts, γενν. περίπου 1415 – απεβ. 6 Μαΐου 1475) ήταν πρώιμος Ολλανδός ζωγράφος. Σύμφωνα με τον Κάρελ φαν Μάντερ στο έργο του Het Schilderboeck του 1604 ο Μπάουτς γεννήθηκε στο Χάαρλεμ και δραστηριοποιήθηκε κυρίως στο Λέουβεν (Λουβαίν), αποτελώντας τον ζωγράφο της πόλης από το 1468. Ο φαν Μάντερ περιέπλεξε το όλο θέμα, συγγράφοντας τις βιογραφίες τόσο του "Ντίρικ του Χάαρλεμ" όσο και του "Ντίρικ του Λέουβεν", αν και αναφερόταν στο ίδιο πρόσωπο. Η ομοιότητα του επωνύμου οδήγησε, επίσης, σε σύγχυση με τον διακεκριμένο γλύπτη του Λέουβεν Χούμπρεχτ Στουερμπάουτς. Στην πραγματικότητα, πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον πρώιμο βίο του Μπάουτς, εκτός του ότι επηρεάστηκε σημαντικά από τον Γιαν βαν Άικ και τον Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν, στους οποίους μπορεί να μαθήτευσε. Η παρουσία του στο Λέουβεν τεκμηριώνεται για πρώτη φορά το 1457 και παρέμεινε στην πόλη μέχρι τον θάνατό του το 1475. Ο Μπάουτς ήταν ανάμεσα στους πρώτους βορειοευρωπαίους καλλιτέχνες που υιοθέτησαν τη χρήση ενός "σημείου φυγής", όπως φαίνεται στο έργο του "Μυστικός Δείπνος". Το έργο του χαρακτηρίζεται από μια κάποια πρωτόλεια ακαμψία στη σχεδίαση και οι μορφές του είναι συχνά επιμηκυσμένες εκτός αναλογιών και γωνιώδεις, αλλά το όλο αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα εκφραστικό, καλοσχεδιασμένο και με πλούσια χρώματα, με ιδιαίτερα προσεγμένο φόντο τοπίων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%BA_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%82 |
Αποτρίχωση μπικίνι | Οι τρίχες μπορούν να αφαιρεθούν με διάφορους τρόπους, όπως αποτρίχωση, ξύρισμα, ηλεκτρόλυση, ή αποτρίχωση με χημικές αποτριχωτικές κρέμες. Η αποτρίχωση περιλαμβάνει την εφαρμογή λιωμένου, συνήθως ζεστού, κεριού στις ηβικές τρίχες που ένα άτομο θα ήθελε να αφαιρέσει. Το κερί, το οποίο προσκολλάται στις τρίχες καθώς σκληραίνει, καλύπτεται με μικρές λωρίδες υφάσματος. Όταν το κερί σκληρύνει επαρκώς, το ύφασμα τραβιέται γρήγορα, αφαιρώντας τις τρίχες από τις ρίζες τους. Η αποτρίχωση μπορεί να γίνει στον εαυτό σας ιδιωτικά χρησιμοποιώντας ένα οικιακό κιτ, από έναν ειδικό στον χώρο του ή σε σπα. Εάν ένα άτομο δεν έχει αποτριχωθεί ποτέ πριν ή δεν έχει αποτριχωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να χρειαστεί να κοπούν οι ηβικές τρίχες χρησιμοποιώντας ψαλίδι ή ηλεκτρικό ξυράφι πριν από την αποτρίχωση. Συνιστάται μια δοκιμή εμπλάστρου, συνήθως στο άνω μέρος του μηρού, για να δοκιμάσετε τις αλλεργίες ή τις ευαισθησίες του δέρματος στα συστατικά του κεριού. Μερικές φορές ένας αναστολέας ανάπτυξης τριχών εφαρμόζεται μετά την αποτρίχωση και επιβραδύνει την αναγέννηση των τριχών εάν εφαρμόζεται καθημερινά για μεγάλο χρονικό διάστημα.Είναι σύνηθες να εφαρμόζεται αντισηπτικό καθαριστικό και σκόνη στην περιοχή πριν από την αποτρίχωση. Το κερί εφαρμόζεται με μια σπάτουλα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης τριχών με το μέγεθος μιας λωρίδας περίπου 2 inches (5,1 cm) και 4 inches (10 cm). Όταν το κερί είναι ρυθμισμένο, αλλά εξακολουθεί να είναι εύκαμπτο, οι ταινίες του αποσύρονται προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης των τριχών διατηρώντας παράλληλα το δέρμα τεντωμένο. Η λωρίδα αποσπάται ιδανικά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.Η ηβική περιοχή είναι μία από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του σώματος και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή για να αποφευχθεί ο ερεθισμός. Ο πόνος που προκύπτει άμεσα από τη διαδικασία μπορεί να είναι ελαφρύς ή σοβαρός και μπορεί να διαρκεί από μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά. Μερικοί άνθρωποι υποφέρουν από λιγότερο πόνο κατά τη διάρκεια των επακόλουθων θεραπειών. Μπορεί να είναι χρήσιμο να παίρνετε ένα ήπιο αντιφλεγμονώδες φάρμακο (όπως η ιβουπροφαίνη) περίπου μία ώρα πριν από την αποτρίχωση για να μειωθεί ο πιθανός πόνος από αυτή. Προϊόντα όπως τοπικά αναισθητικά είναι διαθέσιμα για να μειώσουν τον πόνο. Ένα κερί μπικίνι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι γενικά πιο οδυνηρό, λόγω της αυξημένης ευαισθησίας. Ο τύπος κεριού που χρησιμοποιείται για τις γραμμές μπικίνι συχνά γίνεται από μείγμα κεριού μελισσών και tall oil και όχι από τα συνηθέστερα συνθετικά κεριά που χρησιμοποιούνται για την αποτρίχωση των κανονικών μαλλιών. Το κερί μέλισσας θεωρείται ισχυρότερο και πιο αποτελεσματικό στην αφαίρεση των παχύτερων και τραχύτερων ηβικών τριχών.Απομονωμένες τρίχες μπορούν να αφαιρεθούν με λαβίδες ή ηλεκτρόλυση. Η ταλαιπωρία μετά τη διαδικασία γενικά διαρκεί δύο έως πέντε ημέρες ή και λιγότερο. Η εφαρμογή του αυγολέλαιου για λίγες μέρες μετά την αποτρίχωση μπορεί να βοηθήσει στην ενυδάτωση του δέρματος και στη μείωση της φλεγμονής, του πόνου ή της ανάπτυξης βακτηριδίων. Με την επανειλημμένη αφαίρεση με την πάροδο του χρόνου, η ηβική τρίχα γίνεται ασθενέστερη και αναπτύσσεται πιο αργά, οδηγώντας σε ευκολότερη αφαίρεση με λιγότερο πόνο και λιγότερο συχνή αποτρίχωση. Μερικοί άνθρωποι τροποποιούν τις ηβικές τρίχες είτε για να ταιριάζουν με τις κοινωνικές τάσεις είτε απλώς ως έκφραση του δικού τους στυλ ή τρόπου ζωής, ενώ άλλοι αντιτίθενται σε οποιοδήποτε στυλ ή δεν το κάνουν εξαιτίας των εκτιμήσεων κόστους.Η ηβική τρίχα μπορεί να οριστεί σε διάφορες βασικές μορφές οι οποίες συχνά αναφέρονται με διαφορετικά ονόματα. Οι τρεις κύριοι τύποι περιγράφονται παρακάτω. Ο ανθρωπολόγος Desmond Morris έχει εντοπίσει άλλα στυλ αποτρίχωσης: Το «πλήρες μπικίνι» ή «ευρωπαϊκό» είναι η αφαίρεση των ηβικών τριχών εκτός από ένα μικρό ποσό στο εφηβαίο. Το «μουστάκι» είναι η αφαίρεση των ηβικών τριχών εκτός από ένα φαρδύ, ορθογώνιο έμπλαστρο ακριβώς πάνω από την κουκούλα της κλειτορίδας στην κορυφή της γεννητικής σχισμής. Αυτό ονομάζεται μερικές φορές "μουστάκι του Χίτλερ" ή "μουστάκι του Τσάπλιν". Η «καρδιά» είναι η διαμόρφωση του κύριου ηφαιστειακού σχήματος σε σύμβολο της καρδιάς και μπορεί να βαφτεί ροζ.Το "φυσικό" (επίσης γνωστό ως "au natural" ή "bush") αναφέρεται σε ηβική τρίχα που δεν έχει αφαιρεθεί καθόλου. Το "περικομμένο" (ή "περικοπή") αναφέρεται σε ηβική τρίχα που έχει περιοριστεί, αλλά δεν έχει αποκοπεί πλήρως, εκτός από το ξύρισμα των εσωτερικών μηρών. Ορισμένες γυναίκες περικλείουν, αλλά κρατούν τις τρίχες στα χείλη τους, ενώ αφαιρούν την ηβική τρίχα στο εφηβαίο. Αμερικανική αποτρίχωση είναι η αφαίρεση μόνο των ηβικών τριχών που εκτίθενται έξω από ένα μαγιό, ανάλογα με το ύφος του μαγιό. Για ένα μπικίνι, θα ήταν οι τρίχες στην κορυφή των μηρών και κάτω από τον ομφαλό. Είναι επίσης γνωστή ως "βασικό μπικίνι", "τρίγωνο" ή "γραμμή μπικίνι", καθώς περιλαμβάνει την αποτρίχωση των πλευρών για να σχηματίσουν ένα τρίγωνο, ώστε οι ηβικές τρίχες να μην μπορούν να γίνουν αντιληπτές ενώ φορούν μαγιό. Μια κανονική εργασία αμερικανικής αποτρίχωσης διαρκεί περίπου 20 με 30 λεπτά για να ολοκληρωθεί. Η «γαλλική αποτρίχωση» (μερικές φορές αποκαλείται «λωρίδα προσγείωσης» ή «μερική βραζιλιάνικη κηλίδα») αφήνει μια κάθετη ταινία ηβικής τρίχας μήκους 3.8 cm μέχρι 7.6 cm ακριβώς πάνω από το αιδοίο. Οι τρίχες γύρω από την περιοχή του πρωκτού και τα χείλη στα γεννητικά όργανα μπορούν να αφαιρεθούν.Το κερί ταινιών προσγείωσης έχει γίνει δημοφιλής με τα μοντέλα που πρέπει να φορούν ενδύματα ακραίας στενότητας στην περιοχή του καβάλου. Μερικές φορές χρησιμοποιείται σκληρό κερί, αν και το κερί λωρίδας λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά. Βραζιλιάνικη αποτρίχωση (ή σφουγγαράκι ) )είναι η αφαίρεση όλων των ηβικών τριχών από την περιοχή της πυέλου, του αιδοίου, των χειλέων, του περιναίου και του πρωκτού, ενώ μερικές φορές αφήνει μια λεπτή λωρίδα τριχών στο εφηβαίο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από εκείνες που φορούν μπικίνι. Η αποτρίχωση είναι επίσης γνωστή ως πλήρης βραζιλιάνικο κερί , πλήρης κερί μπικίνι ή κερί Hollywood .Το στυλ αυτό ονομάστηκε για πρώτη φορά "βραζιλιάνικο κερί" από το J. Sisters salon στο Μανχάταν, το οποίο ιδρύθηκε το 1987 από επτά αδελφές που ονομάζονταν Padilha από τη Βραζιλία.Η βραζιλιάνικη αποτρίχωση είναι πιο αμφιλεγόμενη από άλλους τύπους αποτρίχωσης. Όπως όλες, μπορεί να είναι μια σωματικά οδυνηρή εμπειρία κατά τη διάρκεια και μετά την αποτρίχωση. Η αμερικανίδα ηθοποιός-μοντέλο Lisa Barbuscia σχολίασε αρνητικά την πρώτη της εμπειρία: «Ήταν τόσο οδυνηρό που κατέρρευσα. Έχω υποσχεθεί να μην το δοκιμάσω ξανά». Ορισμένοι επικριτές της διαδικασίας πιστεύουν ότι η βραζιλιάνικη αποτρίχωση μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση μιας γυναίκας, υποστηρίζοντας ότι αυτό μπορεί να είναι ένας λόγος για τη δημοτικότητά της στη βιομηχανία του σεξ. Υπάρχει επίσης κίνδυνος για την υγεία, εάν δεν γίνει σωστά, καθώς και κίνδυνος μόλυνσης, εάν γίνει σε άτομο με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Σε μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Αμερικανικού Ιατρικού Συνδέσμου, το 2016 δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία διαπιστώθηκε ότι από τις 3.316 αμερικανίδες γυναίκες που έλαβαν μέρος στο ερωτηματολόγιο, το 84% αναφέρθηκε σε ιστορικό της περιποίησης των τριχών σε όλη τη ζωή, ενώ το 59% ότι τα κύρια κίνητρα για την περιποίηση είναι για λόγους υγιεινής. Η αποτρίχωση μπικίνι έχει συμβάλει σε σημαντική συνολική μείωση των περιπτώσεων παπικής ψείρας. Ωστόσο, η ιατρική κοινότητα έχει επίσης δει μια πρόσφατη αύξηση της θυλακίτιδας, ή μολύνσεων γύρω από το θυλάκιο των τριχών, σε γυναίκες που αποτριχώνουν με κερί ή ξυρίζουν τις περιοχές μπικίνι τους. Στις Μεσανατολικές κοινωνίες, η αφαίρεση των γυναικείων τριχών σώματος θεωρείται για πολλούς αιώνες η σωστή υγιεινή, που απαιτείται από τα τοπικά έθιμα. Στο Ισλάμ, αυτό είναι γνωστό ως πράξη του fitrah . Σύμφωνα με τον εθνολόγο F. Fawcett, όπως έγραψε το 1901, είχε παρατηρήσει την απομάκρυνση των τριχών του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των ηβικών τριχών γύρω από το αιδοίο, ως έθιμο των γυναικών από την κοινωνική τάξη.Στις Δυτικές κοινωνίες, η απομάκρυνση των θηλυκών τριχών σώματος (εκτός από τα μαλλιά της κεφαλής, τις βλεφαρίδες και τα φρύδια) θεωρείται κατά παράδοση κατάλληλη όταν η τρίχα είναι ορατή. Οι ορατές ηβικές τρίχες των γυναικών εξακολουθούν να απορρίπτονται ευρέως από την κουλτούρα και θεωρούνται ενοχλητικές, και έτσι μερικές φορές απομακρύνονται.Σε σχέση με τις ηβικές τρίχες, με τη μείωση του μεγέθους των μαγιό, ειδικά από την εμφάνιση της μόδας και της δημοτικότητας του μπικίνι από το 1946 και την εξάλειψη της φούστας στα μαγιό, έρχεται και η εμφάνιση της ηβικής τρίχας στη μόδα. Η πρακτική για την απομάκρυνση περισσότερων ηβικών τριχών συνέχισε με τη δημοτικότητα ή τη μόδα ακόμα πιο σύντομων μαγιό, όπως το λουστρίνι που έδειξε τους γλουτούς. Οι αλλαγές στα στυλ εσωρούχων ενθάρρυναν επίσης την αφαίρεση των ηβικών τριχώνκαι το γυμνό καβάλο, δηλαδή η πλήρης απομάκρυνση των ηβικών τριχών, όπως σε ένα πλήρες βραζιλιάνικο στυλ θεωρήθηκε από πολλούς ως ερωτικό και λαμπερό. Ένα γυμνό καβάλο θεωρείται από ορισμένους ότι είναι πιο νεανικό.Σύμφωνα με τους Tschachler, Devine και Draxlbauer, η αφαίρεση όλων των ορατών τριχών του σώματος έχει φανεί ως μια σημαντική πτυχή της θηλυκότητας. | Αποτρίχωση μπικίνι είναι η μερική ή πλήρης αφαίρεση του τριχώματος του εφηβαίου, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό κερί, το οποίο μπορεί να είναι ζεστό ή κρύο, που προσκολλάται στις τρίχες και τις τραβά όταν το κερί αφαιρείται γρήγορα από το δέρμα, συνήθως με μια λωρίδα υφάσματος. Ενώ η πρακτική αυτή σχετίζεται κυρίως με τις γυναίκες, μερικές φορές γίνεται για να αφαιρεθεί η ηβική τρίχα των ανδρών.Μία γραμμή μπικίνι είναι η περιοχή του άνω ποδιού και του εσωτερικού μηρού στον οποίο μεγαλώνει η ηβική τρίχα που κανονικά δεν καλύπτεται από το κάτω μέρος ενός μαγιό. Σε μερικές κουλτούρες, οι ορατές ηβικές τρίχες στην περιοχή αυτή δημιουργούν αντιπάθεια και / ή θεωρούνται ενοχλητικές και έτσι μερικές φορές απομακρύνονται. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι απομακρύνουν την ηβική τρίχα που δεν εκτίθεται για άλλους λόγους όπως η αισθητική, η προσωπική περιποίηση και η υγιεινή, ο πολιτισμός, η θρησκεία ή η μόδα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%87%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B9 |
Ποτήρι | Το ποτήρι δεν είναι δημιουργία του σύγχρονου κόσμου, από τα αρχαία χρόνια κιόλας το ποτήρι χρησιμοποιούνταν για τον ίδιο ακριβώς σκοπό που το χρησιμοποιούμε και σήμερα. Το ποτήρι χρησιμοποιούνταν στην Αρχαία Ελλάδα, στην Ρωμαϊκή και Βυζαντινή αυτοκρατορία. Ήταν ένα "εργαλείο" που οι άνθρωποι το χρησιμοποιούσαν καθημερινά. Συνήθως οι πλουσιότεροι, οι άρχοντες έπιναν από χρυσά ή αργυρά ποτήρια που έδειχναν τον πλούτο τους. ΜπύραΚρίκερ: Ποτήρι στο οποίο σερβίρεται η μπίρα σε φεστιβάλ όπως το Οκτόμπερφεστ της Γερμανίας. Για παγωμένο τσάι Κρασί ποτήρι χυμού Παλαιομοδίτικο ποτήρι Για ουίσκι Νερό | Ποτήρι εννοούμε ένα δοχείο υγρών (π.χ. κρασί, νερό κτλ.) τα οποία προορίζονται για άμεση κατανάλωση. Το υλικό τους, συνήθως, είναι γυάλινο ή πλαστικό, αλλά υπάρχουν και άλλα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται τα ποτήρια. Ανάλογα με το γούστο του καθενός, μπορούν να πωληθούν ποτήρια με διάφορα χρώματα και σχέδια. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9 |
Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων (Κύπρος) | Στο διάστημα που μεσολάβησε από την ημέρα της υπογραφής των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου (19 Φεβρουαρίου 1959) έως τις 16 Αυγούστου 1960 που η Κύπρος ανακηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητο κράτος εγκαθιδρύθηκε μεταβατική επιτροπή, που είχε ως στόχο να καταρτίσει σχέδια προσαρμογής και αναδιοργάνωσης της κυβερνητικής μηχανής για τη μεταβίβαση της εξουσίας στην ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία. Η μεταβατική επιτροπή είχε θέση προσωρινής κυβέρνησης. Στη θέση του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων (2 Απριλίου 1959 - 15 Αυγούστου 1960) ήταν ο Αντώνης Γεωργιάδης.Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει όλους του Υπουργούς Συγκοινωνιών και Έργων : | Το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων της Κύπρου δημιουργήθηκε το 1960 και καταργήθηκε τον Απριλίου του 2015. Διαδέχθηκε από το Υπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων. Η έδρα του Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων βρισκόταν στον Άγιο Ανδρέα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A3%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%88%CF%81%CE%B3%CF%89%CE%BD_(%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82) |
Δον Ιούλιος Καίσαρ της Αυστρίας | Ήταν νόθος γιος του Ροδόλφου Β΄ αρχιδούκα της Aυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και της ερωμένης του Κατερίνα Στράντα. Ήταν το μεγαλύτερο από έξι παιδιά. Ο Ροδόλφος Β΄ του παρείχε πλήρη εκπαίδευση και έτσι ο Ιουλιος-Καίσαρ πρόσβλεπε σε μία θέση στη βασιλική Αυλή. "Don Julius Caesar d'Austria". Český Krumlov. Retrieved 26 April 2016. "Don Julius D´Austria and his Fate". State Castle and Chateau Český Krumlov. Retrieved 26 April 2016. | O δον Ιούλιος-Καίσαρ, γερμ. don Julius Caesar von Osterreich (1584/85 - 25 Ιουνίου 1609) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν νόθος γιος του αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας. Ήταν σχιζοφρενής και όταν σκότωσε την κόρη του κουρέα του, φυλακίστηκε. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BD_%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%81_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1439-1483) | Ήταν η πρώτη κόρη του Λουδοβίκου δούκα της Σαβοΐας (τρισεγγονού της Γιολάντας Παλαιολογίνας του Μομφερράτου) και της Άννας των Πουατιέ, κόρης του Ιανού της Κύπρου. Παντρεύτηκε πρώτα το 1458 τον Ιωάννη Δ΄ Παλαιολόγο μαρκήσιο του Μομφερράτου. Δεν απέκτησαν απογόνους. Το 1464 απεβίωσε ο Ιωάννης Δ΄ και η Μαργαρίτα έκανε δεύτερο γάμο το 1484 με τον Πέτρο Β΄ του Οίκου του Λουξεμβούργου κόμη του Σαιν-Πολ, Μπριέν, Μαρί & Σουασόν και είχε τέκνα: Μαρία π.1472-1547, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιάκωβο του Οίκου της Σαβοΐας κόμη του Ρομόν και μετά τον Φραγκίσκο των Βουρβόνων κόμη του Βαντόμ. Κάρολος του Βαντόμ. Αντώνιος της Ναβάρρας. Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας. Φραγκίσκη, παντρεύτηκε τον Φίλιππο των Λα Μαρκ κύριο του Ράβενσταϊν. "Giovanni IV", Dizionario Biografico degli Italiani, LVI, Roma, 2000, pp. 131–135. Raphael de Smedt (Ed.): Les chevaliers de l’ordre de la Toison d’or au XVe siècle. Notices bio-bibliographiques. (Kieler Werkstücke, D 3) Verlag Peter Lang, Frankfurt 2000, ISBN 3-631-36017-7, p. 200f. | Η Μαργαρίτα, ιταλ. Margarita (Απρίλιος 1439 - 9 Μαρτίου 1483) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν κόρη του δούκα της Σαβοΐας και με τους γάμους της έγινε πρώτα μαρκησία του Μομφερράτου και μετά κόμισσα του Σαιν-Πολ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82_(1439-1483) |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.