Datasets:
IMISLab
/
GreekWikipedia

Dataset card Data Studio Files Community
1
title
stringlengths
1
108
article
stringlengths
150
266k
summary
stringlengths
126
13.8k
url
stringlengths
31
613
Αικατερίνη της Αυστρίας, βασίλισσα της Πολωνίας
Ήταν η πέμπτη κόρη του Φερδινάνδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και της Άννας των Γιαγκελλόνων, κόρης του Βλαδίσλαου Β΄ της Ουγγαρίας & Βοημίας. Παντρεύτηκε πρώτα το 1549 τον Φραγκίσκο Γ΄ Γκοντζάγκα δούκα της Μάντουα & μαρκήσιο του Μομφερράτου, γιο της Μαργαρίτας Παλαιολογίνας. Δεν απέκτησαν απογόνους. Το 1550 απεβίωσε ο Φραγκίσκος Γ΄ και η Αικατερίνη έκανε το 1553 δεύτερο γάμο, με τον Σιγισμούνδο Β΄ Αϋγουστο των Γιαγγελόνων βασιλιά της Πολωνίας & μεγάλο δούκα της Λιθουανίας. Duczmal, Małgorzata (2012). Jogailaičiai (in Lithuanian). Translated by Birutė Mikalonienė; Vyturys Jarutis. Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras. ISBN 978-5-420-01703-6.
Η Αικατερίνη, γερμ. Catherine (15 Σεπτεμβρίου 1533 - 28 Φεβρουαρίου 1572) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν κόρη του αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και με τους γάμους της έγινε πρώτα δούκισσα της Μάντουα και μετά βασίλισσα της Πολωνίας-Λιθουανίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82,_%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
Λαυρέντιος του Βέρλε
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νικολάου Γ΄ κυρίου του Βέρλε-Γκύστρο και της Αγνής, κόρης του Ερρίκου Β΄ κυρίου του Μεκλεμβούργου. Το 1393 απεβίωσε σε ηλικία 54-55 ετών και τον διαδέχθηκαν οι γιοί του, πρώτα ο Βαλτάσαρ και μετά ο Γουλιέλμος. Νυμφεύτηκε τη Ματίλντα των Μεκλεμβούργου, κόρη του 2ου εξαδέλφου του Νικολάου Δ΄ κυρίου του Βέρλε και είχε τέκνα: Βαλτάσαρ π. 1375-1421, κύριος του Βέρλε-Γκύστρο. Ιωάννης Ζ΄ π. 1375-1414, συγκύριος του Βέρλε-Γκύστρο. Γουλιέλμος πριν το 1393/94-1436, κύριος του Βέρλε-Γκύστρο. Biographical data about Lorenz on emecklenburg.de Genealogical table of the House of Mecklenburg
Ο Λαυρέντιος, γερμ. Lorenz (μεταξύ 1338 και 1340 - μεταξύ 24 Φεβρουαρίου 1393 και 6 Μαΐου 1394) από τον Οίκο του Μεκλεμβούργου ήταν κύριος του Βέρλε-Γκύστρο (1360-93/94).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BB%CE%B5
Σοφία Σειράχ
Αναφέρεται στο 50,27: “Ιησούς υιός Σειράχ ο Ιεροσολυμίτης”. Δεν ξέρουμε πολλά για τη ζωή του, ήταν σοφός και καταγόταν από την Ιουδαία. Γεννήθηκε όμως στα Ιεροσόλυμα. Προερχόταν από ευγενή οικογένεια και η μόρφωσή του ήταν υψηλού επιπέδου. Ξεχώριζε για την αγάπη του στα θρησκευτικά και εθνικά δρώμενα της πόλης. Περιπλανήθηκε σε άλλους τόπους, παίρνοντας εμπειρίες και σοφία από άλλους λαούς. Συναπαντήθηκε με ειδωλολάτρες και πιστούς. Τον διέκρινε και Θεία Σοφία, έτσι λοιπόν έγραψε τη Σοφία Σειράχ που μέχρι σήμερα διαβάζουμε.Προς το τέλος της ζωής του ίδρυσε σχολή για τους συμπατριώτες του όπου διάβαζαν την Αγία Γραφή. Ήταν η περίοδος που έγραψε και τη Σοφία Σειράχ στα εβραϊκά με σκοπό να αφυπνίσει τον λαό και ειδικά τους νέους για τη μόνη αλήθεια και να αποτρέψει τη διάδοση της ειδωλολατρείας. Το 132 π.Χ. μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον εγγονό του, επίσης ονόματι Ιησού, όταν αυτός βρισκόταν με άλλους Ιουδαίους στην Αίγυπτο. Στον πρόλογο έχουμε πληροφορίες τόσο για τον παππού του όσο και για την εποχή που μεταφράστηκε το θεόπνευστο βιβλίο, καθώς επίσης και ότι υπήρχε κίνδυνος που συζούσαν με ειδωλολάτρες. Ο μεταφραστής κόπιασε καθώς αγρυπνούσε για αυτούς που ήθελαν να ακολουθούν τον δρόμο του Θεού. Όσον αφορά στο πρωτότυπο, είμαστε σε θέση να αντλήσουμε σημαντικές πληροφορίες από τις αποκαλύψεις και ανακαλύψεις στη Μασάντα (1964) και το Κουμράν (1958). Το κείμενο μεταφράστηκε στην ελληνική σημερινή έκδοση. Η ελληνική αυτή έκδοση χρησιμοποιήθηκε από τους Ιουδαίους της αιγυπτιακής διασποράς και αργότερα από τους χριστιανούς. Το βιβλίο δεν έχει ερμηνευθεί από εκκλησιαστικούς φορείς, ούτε έχει υποστεί περικοπές. Σχετικά με το γράψιμο της Σοφίας Σειράχ θα λέγαμε ότι εστιάζει στον Μωσαϊκό νόμο περισσότερο από τη «Σοφία Σολομώντος» και τις «Παροιμίες», παρόλο που μοιάζει το περιεχόμενο των τριών αυτών βιβλίων. Πιστεύεται ότι υπάρχουν δυο πράγματα που θέλει να πετύχει με τη συγγραφή 51 κεφαλαίων ο Σειράχ. Πρώτον θέλει να διδάξει τους Ιουδαίους να μην επιδοθούν στην ειδωλολατρεία και να έχουν κάποιες αρχές και δεύτερον να τονώσει το πατριωτικό τους αίσθημα με την υπενθύμιση ιστορικών γεγονότων όπως και προσώπων της πόλης. Μάλιστα είναι πολλά τα θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο. Αυτά είναι: Η λατρεία για τον Θεό. Αν και οι λατρευτικές πράξεις εν μέσω του ναού επιτελούνταν σωστά (50, 1-21), έλειπε το προσωπικό συναίσθημα, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί μια τυπικότητα. Να γίνει σημείωση εδώ πως όταν προσφέρουμε στον Θεό με την καρδιά μας, τότε μας ανταποδίδει μεγαλόπρεπα. Έχουμε ακόμη τη Θεία Σοφία και την προσωποποίησή της όπως στη «Σοφία Σολομώντος». Διευκρινίζεται ακόμη ότι ο άνθρωπος προέρχεται από το χώμα (γη) και στη γη θα καταλήξει (“ἐξ ὧν συνετέθη”, “γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσει”). Παρόλο που είναι δύσκολο κανείς να ξεπεράσει τον θάνατο ενός δικού του, είναι εύλογο πως αυτός γεννήθηκε και πέθανε για να συναντήσει τον Δημιουργό, όπως άλλωστε γεννήθηκε για να τον δοξάζει με τη βοήθεια χαρισμάτων. Ο θάνατος νοείται ως ευεργεσία και ανακούφιση και όχι ως ένα καταθλιπτικό γεγονός. Επίσης, σημαντικό θέμα που αναπτύσσεται είναι πως ο Θεός ευλόγησε, όχι μόνο τον κατεξοχήν λαό της σοφίας, το Ισραήλ, αλλά και όλα τα κράτη του κόσμου. Είναι ο άρχων του κόσμου και αυτό που ζητά από τον άνθρωπο είναι η ικανότητα να συγχωρεί αλλήλους, κάτι που είναι κριτήριο για όλο τον κόσμο. Επιπροσθέτως είναι κάτι που συνδέει την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, ότι δηλαδή “καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν”. Μνεία γίνεται και σε καθημερινούς κανόνες ηθικής οι οποίοι σμιλεύουν τον άνθρωπο, καθορίζουν την προσωπικότητά του απέναντι στον Θεό. Καλλιεργούνται έτσι τα χαρίσματα που είναι απαραίτητα να πλησιάσουμε τον Θεό, όπως για παράδειγμα η ταπεινοφροσύνη, η αποχή από την αμαρτία και η ύβρις.Παρόλο που το κείμενο απευθύνεται σε προχριστιανικό κοινό, υπάρχουν μέσα σε αυτό διαχρονικές αξίες τις οποίες οι πιστοί χριστιανοί θέλουν να ακολουθούν, κάτι που το καθιστά διαχρονικό επίσης. Παλαιά Διαθήκη http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Sofia_Seirax/Sofia_Seirax.htm Αρχειοθετήθηκε 2019-05-12 στο Wayback Machine. http://www.theognosia.gr/el/sofia-seirax Αρχειοθετήθηκε 2019-05-26 στο Wayback Machine.
Η Σοφία Σειράχ είναι βιβλίο Δευτεροκανονικό της Παλαιάς Διαθήκης που όπως φαίνεται από το όνομά του είναι γραμμένο από κάποιον ονόματι Σειράχ. Το έτος που γράφτηκε σίγουρα είναι το 190 ή το 180 π.Χ.Υπάρχει και άλλη εκδοχή για το γνωστό "Ιησούς υιός Σειράχ Ιεροσολυμίτης" που αναφέρεται στο 50,27 δηλαδή ότι επρόκειτο για τον γιο του Σειράχ, ονόματι Ιησού καταγόμενο από την Ιερουσαλήμ. Κατά την ίδια χρονολογία πάντοτε, γράφτηκε σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν οι Πτολεμαίοι, οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%CF%87
Χωρίς Δόλο
Όταν μια δημοσιογράφος, η Μέγκαν Κάρτερ (Σάλι Φιλντ), πληροφορείται τυχαία, ότι η αστυνομία ερευνά την υπόθεση φόνου ενός μαφιόζου κι ότι οι έρευνες αφορούν άμεσα ένα φιλήσυχο επιχειρηματία, το Μάικλ Γκάλαχερ (Πολ Νιούμαν), του οποίου ο πατέρας ήταν μέλος της μαφίας, η φιλοδοξία της σε συνδυασμό με την περιέργεια της την οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Ο εισαγγελέας (Μπομπ Μπάλαμπαν) που ερευνά την υπόθεση χωρίς αποτέλεσμα, θέλει να παγιδεύσει τον Γκάλαχερ προκειμένου να τον αναγκάσει να του δώσει πληροφορίες και ικανοποιεί την περιέργεια της Κάρτερ δίνοντάς της λανθασμένα στοιχεία. Έτσι η Κάρτερ οδηγείται στη συγγραφή ενός άρθρου που δυσφημίζει τον Γκαλαχερ. Το αρνητικό ύφος του άρθρου αυτού έχει τεράστιο αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική ζωή του Γκάλαχερ, ο οποίος ενοχλημένος σπεύδει να βρει την υπεύθυνη και να την αντιμετωπίσει. Η μέρα της αρχής των γυρισμάτων πλησίαζε κι ο Σίντνεϊ Πόλακ, σκηνοθέτης της ταινίας δεν είχε ακόμα βρει τον κατάλληλο ηθοποιό για να ενσαρκώσει το ρόλο ενός Ιταλού χονδρεμπόρου, γιο μαφιόζου, που κατηγορείται άδικα για ένα φόνο που δεν διέπραξε. Αρχικά είχε επιλέξει τον Αλ Πατσίνο με τον οποίο είχε συνεργαστεί για την ταινία του 1977 Bobby Deerfield, αλλά ο Πατσίνο εκείνη την περίοδο δεν ήταν διαθέσιμος. Έτσι ο Πόλακ αποφάσισε ν'αναθέσει το ρόλο στον Πωλ Νιούμαν, έχοντας αλλάξει πρωτύτερα την εθνικότητα του πρωταγωνιστή, τον οποίο ονόμασε Μάικλ Γκάλαχερ. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Κουρτ Λούντκε ένας πρώην συντάκτης εφημερίδας σε συνεργασία με τον Ντέιβιντ Ρέιφελ. Ο Νιούμαν δήλωσε ότι η ταινία αποτελούσε άμεση επίθεση στην εφημερίδα New York Post, η οποία δημοσίευσε μια φωτογραφία του ηθοποιού την οποία ο Νιούμαν χαρακτήρισε ψεύτικη. Ως απάντηση η εφημερίδα απαγόρευσε την αναφορά στο όνομα του ηθοποιού στις σελίδες της, αφαιρώντας ακόμη και το όνομά του από ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε από το πρόγραμμα της τηλεόρασης. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Φλόριντα και διήρκεσαν τρεις μήνες κι η ταινία προβλήθηκε το Νοέμβριο του 1981, αποσπώντας κυρίως ευνοϊκές κριτικές.. Αποτέλεσε επίσης εμπορική επιτυχία με εισπράξεις της τάξης των 40.716.983 δολαρίων. Ο Πωλ Νιούμαν βρέθηκε για πέμπτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το οποίο έχασε από το Χένρι Φόντα νικητή για την ταινία Στη Χρυσή Λίμνη (On Golden Pond, 1981). Ο ηθοποιός (υποψήφιος συνολικά 9 φορές για όσκαρ για τις ταινίες: Λυσσασμένη Γάτα (Cat On A Hot Tin Roof, 1958), Ο κόσμος είναι δικός μου (The Hustler, 1961), Άγριος Σαν Θύελλα (Hud, 1963), Ο μεγάλος δραπέτης (Cool Hand Luke, 1967), Χωρίς δόλο (Absence Of Malice, 1981), Η ετυμηγορία (The Verdict, 1982), Το χρώμα του χρήματος (The Colour Of Money, 1986), Δεν είμαι κορόιδο κανενός (Nobody's Fool, 1994) και Ο δρόμος της απώλειας (Road To Perdition, 2002) έλαβε το βραβείο, με την έβδομή του προσπάθεια, το 1986 για την ταινία Το Χρώμα του Χρήματος (The Colour of Money) του Μάρτιν Σκορσέζε. Η ταινία έλαβε ακόμη δύο υποψηφιότητες, για τη Μελίντα Ντίλον και για το σενάριο. Υποψηφιότητα: Α' Ανδρικού Ρόλου - Πωλ Νιούμαν Β' Γυναικείου Ρόλου - Μελίντα Ντίλον Πρωτότυπου Σεναρίου - Κουρτ Λούντκε Χωρίς Δόλο στην IMDb
Η ταινία Χωρίς Δόλο (Αγγλ. Absence of Malice) είναι δράμα παραγωγής 1981, σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Πόλακ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Πωλ Νιούμαν και η Σάλι Φιλντ. Η ταινία αναφέρεται στη δυσφήμιση και ο ορισμός της είναι σημαντικός παράγοντας όσον αφορά το μήνυμα που θέλει να περάσει.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82_%CE%94%CF%8C%CE%BB%CE%BF
Φίλιππος του Χάχμπεργκ-Ζάουζενμπεργκ
Ήταν το μόνο τέκνο του Ροδόλφου Δ΄ μαργράβου του Χάχμπεργκ-Ζάουζενμπεργκ και της Μαργαρίτας του Βιέν. Νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του Αμεδαίου Θ΄ δούκα της Σαβοΐας και της Γιολάντας του Βαλουά και είχε τέκνο: Ιωάννα 1485-1543, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Α΄ των Βαλουά-Ορλεάνης δούκα του Λονγκεβίλ. Huberty, Michel; Giraud, Alain; Magdelaine, F. and B. (1991). L'Allemagne Dynastique, Tome VI -- Bade-Mecklembourg. France: Laballery. pp. 30–31, 34, 38. ISBN 2-901138-06-3. Johannes Staub: Der Erbvertrag zwischen Markgraf Christoph I. von Baden und Markgraf Philipp von Hachberg vom 31. Aug. 1490, in: Das Markgräflerland, issue 1/1991, Schopfheim, 1991
Ο Φίλιππος, γερμ. Philip (1454 - 9 Σεπτεμβρίου 1503) από τον Οίκο του Τσέρινγκεν ήταν μάργραβος του Χάχμπεργκ-Ζάουζενμπεργκ (1487-1503), κόμης του Νεσατέλ (το ίδιο διάστημα) και από το 1466 αυτοαπεκαλείτο κύριος του Μπάντενβαϊλερ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CE%AC%CF%87%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA-%CE%96%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
Ερυθρόζη
Η ερυθρόζη αντιδρά αργά με το υδροχλωρικό οξύ, σχηματίζοντας γαλακτικό οξύ. Στο μεταβολισμό των σακχάρων η 4-φωσφοερυθρόζη είναι ένα ενδιάμεσο μόριο-κλειδί. Σχηματίζεται στη μεταβολική οδό της φωσφοπεντόζης μετά τη δράση του ενζύμου τρανσαλδολάση, από 7-φωσφοσεδοεπτουλόζη και 3-φωσφογλυκεριναλδεΰδη, μαζί με 6-φωσφοφρουκτόζη. Τα φυτά και πολλοί μικροοργανισμοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν την 4-φωσφοερυθρόζη μαζί με το φωσφενολοπυροσταφυλικό οξύ (PEP) για τη σύνθεση των τριών (3) αρωματικών αμινοξέων, δηλαδή της τρυπτοφάνης, της τυροσίνης και της φαινυλαλανίνης. Επιπλέον η 4-φωσφοερυθρόζη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από φυτά, βακτήρια και άλγη για τη σύνθεση της πυριδοξίνης (που είναι η βιταμίνη B6). Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982 Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.
Η ερυθρόζη (σε δύο (2) οπτικά ισομερή) αντιπροσωπεύει τα δύο (2) από τα τέσσερα (4) συνολικά στερεοϊσομερή της 2,3,4-τριυδροξυβουτανάλης και είναι μια αλδόζη με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα, δηλαδή μια τετρόζη. Για την ακρίβεια, μόνο το D-ισομερές της, δηλαδή η 2R,3R,4-τριυδροξυβουτανάλη, είναι φυσικό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CF%8C%CE%B6%CE%B7
Θεώρημα των Σιμούρα-Τανιγιάμα
Η εικασία πρωτοδιατυπώθηκε από τον Τανιγιάμα το 1955 σε ένα διεθνές συμπόσιο αλγεβρικής θεωρίας αριθμών στο Τόκιο. Η ολοκληρωμένη μορφή της εικασίας διατυπώθηκε από τους Σιμούρα-Τανιγιάμα από κοινού το 1957. Το 1967 ο Βάιλ επαναδιατύπωσε την εικασία. Το 1986 ο Γκέρχαρντ Φράι παρατήρησε ότι η απόδειξη της εικασίας των Σιμούρα-Τανιγιάμα-Βάιλ θα αποδείκνυε το τελευταίο θεώρημα του Φερμά ως απλό πόρισμα. Πιο συγκεκριμένα παρατήρησε ότι αν δεν ίσχυε το τελευταίο θεώρημα του Φερμά ότι θα μπορούσε να προκύψει μια ρητή καμπύλη που δεν θα συνδεόταν με καμία δομοστοιχειωτή μορφή. Ωστόσο, από το μέθοδο του Φρέι έλειπε μια συνθήκη την οποία συμπλήρωσε ο Σερ το 1987, η εικασία έψιλον, η οποία αποδείχθηκε από τον Ριμπέ το 1990. Το 1995 ο Άντριου Ουάιλς απέδειξε την εικασία για την περίπτωση των ημιευσταθών ελλειπτικών καμπυλών. Η απόδειξη του θεωρήματος για όλες τις ελλειπτικές καμπύλες έγινε το 2001.
Το θεώρημα των Σιμούρα-Τανιγιάμα δείχνει ότι κάθε ελλειπτική καμπύλη πάνω από τους ρητούς αριθμούς συνδέεται με μια δομοστοιχειωτή μορφή. Ο Άγγλος μαθηματικός Άντριου Γουάιλς απέδειξε, τη δεκαετία του 1990, το θεώρημα στην περίπτωση των ημιευσταθών ελλειπτικών καμπυλών, το οποίο ήταν αρκετό για να αποδειχθεί το τελευταίο θεώρημα του Φερμά ως πόρισμα. Μια ιδέα που πρωτοδιατύπωσε ο Γερμανός μαθηματικός Γκέρχαρντ Φράι. Οι Μπρόιλ, Μπράιαν Κόνραντ, Φρεντ Ντάιαμοντ, και Ρίτσαρντ Τέιλορ επέκτειναν τη μέθοδο του Ουάλις για να αποδείξουν το θεώρημα για όλες τις ελλειπτικές καμπύλες πάνω από τους ρητούς το 2001.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1-%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BC%CE%B1
Φύκη
Όπως προαναφέρθηκε τα φύκη και οι υποομάδες τους ανήκουν εξ ορισμού στους ευκαρυωτικούς οργανισμούς. Με βάση τη συμβατική ονοματολογία των ταξινομικών βαθμίδων οι συνομοταξίες των φυκών έχουν κατάληξη σε «-φυτά» (-phyta) και οι ομοταξίες σε «-φύκη» (-phyceae). Οι κυριότερες ομάδες φυκών κατά μονοφυλετικό βασίλειο ή κλάδο είναι οι ακόλουθες: Βασίλειο Φυτών (regnum Plantae) (Συμπεριλαμβάνει τις ακόλουθες συνομοταξίες των πράσινων φυκών) Χλωρόφυτα (συνομοταξία Chlorophyta) Χαρόφυτα (συνομοταξία Charophyta) Κλάδος Ροδόφυτα (Rhodophyta) Κλάδος Γλαυκόφυτα (Glaucophyta) Κλάδος Απτόφυτα (Haptophyta) Κλάδος Κρυπτόφυτα (Cryptophyta) Κλάδος Ωχρόφυτα (Ochrophyta) Διάτομα (ομοταξία Bacillariophyceae) Φαιόφυτα (ομοταξία Phaeophyceae) Χρυσοφύκη (ομοταξία Chrysophyceae) Κλάδος Κυψελιδωτά (Alveolata) (Συμπεριλαμβάνει ως επί το πλείστον πρωτοζωικούς (μή φωτοσυνθετικούς) οργανισμούς) Δινομαστιγωτά ή Δινόφυτα ή Πυρρόφυτα (συνομοταξία Dinoflagellata ή Dinophyta ή Pyrrhophyta) Κλάδος Αυλακωτά (Excavata) (Συμπεριλαμβάνει ως επί το πλείστον μαστιγοφόρους πρωτοζωικούς (μή φωτοσυνθετικούς) οργανισμούς) Ευγληνοφύκη (ομοταξία Euglenophyceae) Κλάδος Ριζωτά (Rhizaria) (Συμπεριλαμβάνει ως επί το πλείστον αμοιβαδοειδείς πρωτοζωικούς (μή φωτοσυνθετικούς) οργανισμούς) Χλωραραχνιοφύκη (ομοταξία Chlorarachniophyceae) Οι σύγχρονες μελέτες κατατάσσουν τα Χλωρόφυτα (συνομοταξία Chlorophyta) και τα Χαρόφυτα (συνομοταξία Charophyta) στο βασίλειο των πράσινων Φυτών (Plantae ή Viridiplantae) αφού φυλογενετικά είναι οι πιο στενοί συγγενείς των. Επίσης ορισμένοι ερευνητές κατατάσσουν τα Ροδόφυτα (συνομοταξία Rhodophyta) και τα Γλαυκόφυτα (Glaucophyta) στο ευρύτερο βασίλειο των Φυτών (Plantae sensu lato) διότι χαρακτηρίζονται από πρωτογενείς χλωροπλάστες που περιέχουν χλωροφύλλη α και β, αλλά αυτή η ταξινόμηση δεν είναι ευρέως αποδεκτή. Σε παλαιότερες ταξινομήσεις αρκετά από τα φύκη με δευτερογενείς χλωροπλάστες συμπεριλαμβάνονταν στο βασίλειο των Πρωτίστων (Protista), το οποίο τα τελευταία χρόνια, λόγω της ανάπτυξης της φυλογενετικής ανάλυσης, υφίσταται μεγάλες ανακατατάξεις και αλλάγες, και πιθανό μελλοντικό κατατεμαχισμό σε περισσότερα μονοφυλετικά βασίλεια/κλάδους, όπως τα Κυψελιδωτά, τα Αυλακωτά και τα Ριζωτά. Η διαδικασία αναπαραγωγής στα μικροφύκη γίνεται με αγενή και εγγενή τρόπο. Αρκετά μικροφύκη πολλαπλασιάζονται μόνο με τον αγενή τρόπο αναπαραγωγής, ενώ άλλα και με τον αγενή και με τον εγγενή τρόπο αναπαραγωγής. Αγενής αναπαραγωγή Πολλά μονοκύτταρα φύκη αυξάνουν τους πληθυσμούς τους, με απλή διαμήκη ή εγκάρσια κυτταρική διαίρεση. Ωστόσο, φύκη με διαφορετικούς τύπους θαλλών αναπαράγονται αγενώς με μαστιγοφόρα κύτταρα, τα ζωοσπόρια ή με μη-μαστιγοφόρα κύτταρα τα απλανοσπόρια ή αυτοσπόρια. Πρόκειται για αγενή αναπαραγωγή καθώς δεν πραγματοποιείται σύντηξη γαμετών. Ζωοσπόρια: Κατά την ζωοσποριογένεση, το κυτόπλασμα ενός κυττάρου μετατρέπεται σε ένα ως πολλά μαστιγοφόρα κύτταρα. Όταν ωριμάσουν τα ζωοσπόρια απελευθερώνονται και διασπείρονται στο υδάτινο περιβάλλον, δίνοντας στη συνέχεια νέα μονοκύτταρα ή πολυκύτταρα άτομα. Απλανοσπόρια: Τα απλανοσπόρια διαχέονται από το μητρικό κυτταρικό τοίχωμα όπου και μπορούν να αναπτυχθούν σε ώριμους θαλλούς. Παρόλο που έχουν την ικανότητα να παράγουν μαστίγια, τα μαστίγια τους δεν αναπτύσσονται. Αυτοσπόρια: Τα αυτοσπόρια, δεν έχουν την ικανότητα παραγωγής μαστιγίων, ζουν εξαπλωμένα και αναπτύσσονται ,όπως τα ζωοσπόρια και τα απλανοσπόρια. Εγγενής αναπαραγωγή Ο εγγενής βιολογικός κύκλος είναι ένας παράγοντας που κάνει τα μονοκύτταρα φύκη να διαφέρουν. Οι κυριότεροι τύποι εγγενών βιολογικών κύκλων είναι τρεις. Ζυγωτική μείωση έχουμε στα φύκη, στους βιολογικούς κύκλους των οποίων τα μόνα διπλοειδή κύτταρα είναι ζυγώτες. Στη γαμετική μείωση παρατηρείται μείωση όταν παράγονται απλοειδείς γαμέτες από διπλοειδή βλαστητικά κύτταρα. Η σύντηξη των γαμετών προκαλεί τον σχηματισμό ενός διπλοειδή ζυγώτη όπου ύστερα από πολλές μιτωτικές διαιρέσεις προκύπτει ένας πολυκύτταρος διπλοειδής θαλλός. Στη σποριακή μείωση, παράγονται απλοειδή σπόρια δηλαδή μεμονωμένα κύτταρα τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν και να σχηματίσουν ένα πολυκύτταρο απλοειδή θαλλό γνωστό ως γαμετόφυτο. Με κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες κάποια από τα κύτταρα του γαμετόφυτου παράγουν απλοειδείς γαμέτες όπου και ενώνονται και σχηματίζεται ένας διπλοειδής ζυγώτης. Ο διπλοειδής ζυγώτης διαιρείται μιτωτικά και έτσι προκύπτει ένας πολυκύτταρος διπλοειδής θαλλός γνωστός ως σποριόφυτο. Τα κυανοβακτήρια αναπαράγονται αγενώς, με απλή διχοτόμηση. Η διχοτόμηση μπορεί να είναι πλήρης, ατελής καθώς και σε ένα ή περισσότερα επίπεδα. Ορμογόνια Ορισμένα κυανοβακτήρια αναπαράγονται με ορμογόνια. Τα ορμογόνια αποτελούν νήματα κυττάρων, που αποσπώνται από τα τριχώματα έπειτα από θρυμματοποίηση ή με το σχηματισμό νεκριδικών κυττάρων ή ετεροκυτίων. Η παραγωγή και η απελευθέρωση ορμογονίων, εξυπηρετεί την αναπαραγωγή και τη διασπορά των κυανοβακτηρίων, ενώ φαίνεται να συνδέεται με τις περιβαλλοντικές συνθήκες ή με συγκεκριμένα στάδια μορφογενετικού κύκλου. Ακινέτια Τα ακινέτια αποτελούν κύτταρα που προκύπτουν από τη διαφοροποίηση βλαστητικών κυττάρων, έπειτα από συσσώρευση προϊόντων αφομοίωσης και ελάττωση των θυλακοειδών. Ο σχηματισμός ακινέτιων σηματοδοτείται από δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες ή άλλους παράγοντες (ανάλογα με το είδος), όπως π.χ. έλλειψη θρεπτικών όπως ο φώσφορος. Τα διαφοροποιημένα αυτά κύτταρα παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση, μέχρι οι συνθήκες να γίνουν ευνοϊκότερες και τα ακινέτια να εκβλαστήσουν. Σημειώνεται ότι παρουσιάζουν αυξημένη συγκέντρωση γλυκογόνου και κυανοφυκίνης, γεγονός που συνδέεται με την ελάττωση των ρυθμών φωτοσύνθεσης και αναπνοής. Μορφολογικά, το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο συγκριτικά με τα βλαστητικά κύτταρα, ενώ περιβάλλονται από ένα παχύ κυτταρικό τοίχωμα. Όλα αυτά τα είδη αποτελούν απλές φωτοσυνθετικές πηγές με μονοκύτταρα παραγωγικά συστήματα. Σε διαστάσεις κυμαίνονται από μονοκύτταρους οργανισμούς όπως η χλαμυδομονάδα C. reinhardtii μέχρι μή αγγειακά νηματοειδή ή θαλλοειδή φυτά. Έτσι τα φύκη απαντώνται είτε σε θάλασσες και λίμνες (σε αλμυρό ή γλυκό νερό), είτε στη ξηρά ως χερσαία όπου ζουν και αναπτύσσονται σε υγρό περιβάλλον, π.χ. τοίχους, δένδρα κ.λ.π. Η αναστολή της παγκρεατικής αμυλάσης και η πρόληψη της παγκρεατικής οξειδωτικής βλάβης θεωρούνται πιθανές στρατηγικές για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2.Μελέτες έδειξαν ότι διάφορα είδη μακροφυκών εμφάνισαν αντιοξειδωτικές δράσεις και αναστολή της α-αμυλάσης. Έντονη αναστολή της α-αμυλάσης παρατηρήθηκε σε φαιοφύκη, όπως τα είδη Sirophysalis trinodis, Polycladia myrica και το χλωροφύκος Palisada perforata. Η ενζυμική αναστολή και οι αντιοξειδωτικές δράσεις των S. trinodis, P. myrica, P. perforata και S. angustifolium υποδηλώνουν ότι τα είδη αυτά αναπτύσσουν αντιδιαβητική και αντιοξειδωτική δράση. Οι βιοχημικές διεργασίες στο σώμα μπορεί να παράγουν επιβλαβή ενδιάμεσα προϊόντα που ονομάζονται ενεργές μορφές οξυγόνου (ROS). Η υπερέκκριση των ROS μπορεί να οδηγήσει σε ανισορροπία στην παραγωγή του και στην ικανότητα του σώματος να αποτοξινώνει ή να εξουδετερώνει τις επιβλαβείς οξειδωτικές επιδράσεις αυτών των ελεύθερων ριζών . Αυτή η πάθηση είναι γνώστη ως οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες οδηγεί στην οξειδωτική βλάβη των βιομορίων (λιπίδια, πρωτεΐνες, DΝΑ) και μπορεί να εμπλέκεται στην εμφάνιση αρκετών χρόνιων παθήσεων όπως ο καρκίνος, ο σακχαρώδης διαβήτης, η φλεγμονή, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλες εκφυλιστικές παθήσεις . Ο έλεγχος των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης στο πλάσμα είναι καθοριστικής σημασίας για την αρχική θεραπεία του διαβήτη . Η μη φυσιολογική αύξηση του επιπέδου γλυκόζης αίματος (υπεργλυκαιμία) στον διαβήτη τύπου 2 συμβαίνει λόγω της πέψης του αμύλου σε απλά σάκχαρα, όπως γλυκόζη και φρουκτόζη, μέσω των ενζύμων παγκρεατική α-αμυλάση και α-γλυκοσιδάση . Η αναστολή της λειτουργίας της παγκρεατικής α-αμυλάσης μετά την πρόσληψη τροφής που οδηγεί σε μειωμένη απορρόφηση υδατανθράκων θεωρείται ως στρατηγική για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 . Ωστόσο, οι τρέχοντες αναστολείς α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης, όπως η ακαρβόζη έχουν μειωμένη αποτελεσματικότητα και παρενέργειες, όπως αύξηση του βάρους, ναυτία και στομαχικές διαταραχές . Αυτό οδήγησε στην αναζήτηση φυσικών πηγών αναστολέων α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2. Οι αντιοξειδωτικές ενώσεις συμβάλλουν στην άμυνα του οργανσμού έναντι του οξειδωτικού στρες μέσω της απομάκρυνσης των ελεύθερων ριζών και μέσω της αναστολής του σχηματισμού ROS. Μέχρι στιγμής, τα συνθετικά αντιοξειδωτικά είναι εμπορικά διαθέσιμα. Ωστόσο, η χρήση τους είναι περιορισμένη λόγω πιθανών παρενεργειών. Τα θαλάσσια μακροφύκη αποτελούν πλούσιες πηγές διαφόρων ενώσεων που διευκολύνουν την επιβίωσή τους σε εξαιρετικά μεταβαλλόμενα θαλάσσια περιβάλλοντα . Τα φύκη είναι σε θέση να παράγουν ευρύ φάσμα δευτερογενών μεταβολιτών, όπως πολυφαινόλες, φλαβονοειδή, στεροειδή, φλοροταννίνες, καροτενοειδή, αλκάνια και κετόνες. Αυτές οι ενώσεις έχουν ευρεία φάσματα βιολογικών δραστικοτήτων, όπως αντιβακτηριακές, αντιπηκτικές, κυτταροτοξικές, αντιϊκές, αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες . Η αναστολή της α-αμυλάσης φαίνεται να αυξάνεται όσο αυξάνεται η συγκέντρωση των εκχυλισμάτων των φυτών. Τα αντιοξειδωτικά οφέλη και οι ασθένειες που συνδέονται με το οξειδωτικό στρες έχουν γίνει αποδεκτές ευρέως. Εντούτοις, καθώς η χρήση συνθετικών αντιοξειδωτικών παρασκευασμάτων είναι περιορισμένη, το ενδιαφέρον για την εξεύρεση φυσικών πηγών για θεραπευτικές προσεγγίσεις έχει αυξηθεί . Έντονη αναστολή της α-αμυλάσης παρατηρήθηκε από το εκχύλισμα μεθανόλης στο φαιοφύκος Sirophysalis trinodis και αρκετα έντονη αναστολή της α-αμυλάσης παρατηρήθηκε στο ροδοφύκος Palisada perforata. Μετά την ταυτοποίηση της αναστολής της α-αμυλάσης σε είδη μακροφυκών, εξετάζεται και η δυνατότητα εξαγωγής και χρήσης των ενώσεών της για θεραπευτικούς σκοπούς. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει υψηλή αντιοξειδωτική δράση σε είδη του Sargassum spp. . Η γενικά υψηλή αντιοξειδωτική ικανότητα στα φαιοφύκη είναι πιθανό να συσχετίζεται με την υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ενώσεις . Μελέτες έδειξαν ότι αυτές οι ιδιότητες των φυκών εξαρτώνται από το είδος του μακροφύκους, τις συγκεντρώσεις των εκχυλισμάτων τους καθώς και των διαλυτών τους και συνεπώς πρέπει να μελετηθούν περαιτέρω για πιθανή φαρμακευτική χρήση ή ως στρατηγική υποστήριξης για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 . Τα μικροφύκη και τα κυανοβακτήρια είναι μονοκύτταροι οργανισμοί, ευρέως διαδεδομένοι σε χερσαία και υδάτινα οικοσυστήματα. Οι πολύπλοκοι μηχανισμοί της φωτοσύνθεσης, η ποικιλομορφία των ειδών και η μεταβολική τους ευελιξία έχουν αυξήσει το ενδιαφέρον για την χρήση αυτών των οργανισμών στη βιοτεχνολογία. Η ευκολία καλλιέργειας τους, η γρήγορη ανάπτυξή τους και η φυσική τους ικανότητα να συσσωρεύουν λιπίδια σε μεγάλες ποσότητες έχουν οδηγήσει σε μια έντονη ερευνητική προσπάθεια για την χρήση τους στην παραγωγή βιοκαυσίμων. Ωστόσο, περίπου 116 είδη κυανοβακτηρίων έχουν αλληλουχηθεί, από τα οποία τα 36 ολοκληρωμένα, ενώ μόλις 30 γονιδιώματα μικροφυκών είναι διαθέσιμα. Για τα κυανοβακτήρια υπάρχει μια βάση δεδομένων με αποκλειστικές πληροφορίες για τα διαθέσιμα γονιδιώματα (https://web.archive.org/web/20180529233235/http://genome.microbedb.jp/cyanobase). Από την άλλη, στη βιβλιογραφία του μεταβολικού ανασχηματισμού υπάρχουν μόλις 5 και 9 είδη κυανοβακτηρίων και μικροφυκών αντίστοιχα, σε αντιπαράθεση με τα 2000 περίπου κυανοβακτήρια και 35000 μικροφύκη που έχουν περιγραφεί μέχρι στιγμής. Όσον αφορά τα χλωρόφυτα έχουν γίνει προσπάθειες αλληλούχισης για 31 γονιδιώματα με 5 από αυτά (4 είδη) να έχουν ολοκληρωμένη αλληλούχιση γονιδιώματος. Οι σπόγγοι (Φύλο: Porifera) είναι μία ταξινομική ομάδα οργανισμών με παγκόσμια εξάπλωση, που διαβιούν σε ένα μεγάλο εύρος βενθικών υποστρωμάτων και στην οποία έχουν εντοπιστεί διαφόρων τύπων συμβιωτικές (συμβίωση, αμοιβαιότητα, παρασιτισμός) σχέσεις με άλλους οργανισμούς. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν πως αυτές οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ σπόγγων και μικροοργανισμών έχουν συμβάλλει στην διαμόρφωση του πιο περίπλοκου μικρο-οικοσυστήματος των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία συμβιωτικών οργανισμών, όπως βακτήρια, μακρο- και μικροφύκη. Όσον αφορά τα τελευταία, οργανισμοί των ομάδων των διατόμων, των χλωροφυκών, των χλωροφυτών και των δινομαστιγωτών έχουν περιγραφτεί στις παραπάνω συμβιωτικές σχέσεις. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από αναλύσεις δεδομένων που προέρχονται από την Αδριατική θάλασσα, την Βόρεια Αμερική, την Ανταρκτική, την Λευκή Θάλασσα, την Καραϊβική και την Αυστραλία. Τα τελευταία δύο χρόνια, έρευνες επικεντρώνονται και στον ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο Αιγαίο, καθώς υπάρχει έλλειψη δεδομένων για τις συμβιωτικές σχέσεις σε αυτήν την περιοχή. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών συνέβαλαν σημαντικά στην αναγνώριση των μικροφυκών που συμβιώνουν με σπόγγους και μάλιστα καταγράφονται δύο σημαντικές πρωτιές. Αυτές αφορούν τα είδη Acrochaete leptochaete και Lotharella oceanica. Το πρώτο, παρά τις πολλές του καταγραφές λόγω της μεγάλης του εξάπλωσης, συσχετίζεται πρώτη φορά με την συμβίωση στους σπόγγους. Παρομοίως και με το δεύτερο είδος, μόνο που είναι ταυτόχρονα και η πρώτη καταγραφή σχέσης μεταξύ σπόγγων και χλωραχνιοφυκών (Chlorachniophyta). Οι επιστήμονες κατέγραψαν και τα είδη Acrochaetium spongicola και Nanofrustulum shiloi. Τα είδη που αναφέρθηκαν ανήκουν με την σειρά στις εξής ταξινομικές ομάδες: Chlorophyta, Cercozoa, Rhodophyta, και Bacillariophyta.Τα Chlorophyta, τα Cercozoa και τα Rhodophyta συγκλίνουν εξελικτικά. Οι οργανισμοί που ανήκουν σε αυτές περιβάλλονται από μία μεμβράνη και δεν έχουν ενδοπλασματικό δίκτυο ή χλωροπλάστες. Αντιθέτως, οργανισμοί των Bacillariophyta, που αποκλίνει εξελικτικά από τις προηγούμενες, περιβάλλονται από μία μεμβράνη και διαθέτουν δύο μεμβράνες ενδοπλασματικού δικτύου καθώς και χλωροπλάστες. Η εξάπλωσή τους είναι ευρεία και απαντώνται τόσο σε υδάτινα οικοσυστήματα (εσωτερικά, υφάλμυρα νερά) όσο και σε χερσαία (Chlorophyta). Οι μικροσκοπικοί αυτοί οργανισμοί βρίσκουν πολλές εφαρμογές στην βιοτεχνολογία. Τα προϊόντα τους χρησιμοποιούνται σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, με τους κλάδους της υγείας, της κοσμετολογίας και της διατροφής να βρίσκουν την μεγαλύτερη ζήτηση. Χρησιμοποιούνται, επίσης, στις υδατοκαλλιέργειες, ως τροφή για ζώα, ως λιπάσματα στην γεωργία, ως φυσικός έλεγχος στη ρύπανση του περιβάλλοντος και της ποιότητας των υδάτων. Τέλος, σημαντική είναι η εφαρμογή τους στην φαρμακολογία χάρη στις αντιϊικές, αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές δράσεις τους. Οι μελλοντικές βλέψεις της βιοτεχνολογίας για τα μικροφύκη έχουν να κάνουν με την παραγωγή βιοκαύσιμου, αλλά για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπισθούν κάποια βασικά εμπόδια όπως το κόστος και η ανάγκη για διαρκή έλεγχο των καλλιεργειών. Η γονιδιωματική είναι κλάδος της μοριακής βιολογίας που μελετά τις ακολουθίες γονιδίων και γονιδιωμάτων, μέσω της ανάλυσης γονιδιωματικών ή cDNA βιβλιοθηκών, και στη συνέχεια αναλύει τα δεδομένα για την απόκτηση πληροφοριών σχετικά με τη δομή, την οργάνωση, την εξέλιξη, την έκφραση και τη λειτουργία των γονιδίων και των γονιδιωμάτων. Όσον αφορά τα φύκη, το σύνολο των πληροφοριών που αποκτώνται μέσω γονιδιωματικών αναλύσεων βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση των δομικών, λειτουργικών, αναπτυξιακών χαρακτήρων και εξελικτικών σχέσεων των φωτοσυνθετικών οργανισμών, ενώ έχει και πολλές πρακτικές εφαρμογές. Από τη γονιδιωματική προκύπτουν πληροφορίες χρήσιμες για την κατασκευή φυλογενετικών δένδρων. Στα φύκη υπάρχουν δύο περιοχές του γονιδιώματος που κατ’ εξοχήν χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό: α) αλληλουχίες DNA που κωδικοποιούν ριβοσωμικό RNA της μικρής υπομονάδας των κυτοπλασματικών ριβοσωμάτων (18S rRNA για τα ευκαρυωτικά φύκη και 16S rRNA για τα κυανοβακτήρια) και β) οι διαγονιδιακές διαχωριστικές περιοχές μεταξύ των γονιδίων που κωδικοποιούν το RNA της μικρής και το RNA της μεγάλης υπομονάδας των ριβοσωμάτων (εσωτερικοί μεταγραφόμενοι διαχωριστές, ITS). Οι 18S rRNA και οι 16S rRNA αλληλουχίες είναι χρήσιμες για την εκτίμηση των σχέσεων συγγένειας μεταξύ υψηλότερων ταξινομικών μονάδων, όπως των κλάσεων και αθροισμάτων των φυκών. Οι αλληλουχίες των διαγονιδιακών διαχωριστικών περιοχών εξελίσσονται με ταχύ ρυθμό και είναι χρήσιμες στις μελέτες σε επίπεδο είδους ή πληθυσμού. Από τις γονιδιωματικές αναλύσεις επιλύονται ζητήματα που αφορούν την ταξινόμηση διαφόρων οργανισμών που στηριζόμενοι μόνο σε μορφολογικά χαρακτηριστικά δεν ήταν δυνατόν να επιλυθούν παρέχοντας έτσι μια σωστότερη προσέγγιση στην εξελικτική τους ιστορία και τις μεταξύ τους σχέσεις.Σε επίπεδο γονιδιώματος, έχουν αλληλουχηθεί οι παρακάτω οργανισμοί: Η Βιολογία συστημάτων (Systems Biology) είναι ένας αναδυόμενος κλάδος που μελετά βιολογικές διεργασίες μέσω ενδελεχών μοντέλων σχεδιασμένων σε Η/Υ. Μεταξύ των πολλών εργαλείων που διαθέτει η βιολογία συστημάτων, τον πιο σημαντικό ρόλο στην σύνδεση γενότυπου με φαινότυπο παίζουν οι ανακατασκευές δικτύων σε επίπεδο γονιδιώματος (genome scale network reconstructions, GENREs). Στην απλούστερη μορφή της, μια GENRE είναι μια λίστα στοιχειομετρικά ισορροπημένων μεταβολικών αντιδράσεων μαζί με περιγραφές σχέσεων μεταξύ γονιδίου – πρωτεϊνης. Επίσης, μπορεί να μετασχηματιστεί σε μαθηματικό μοντέλο (genome – scale model, GEM) που αντιπροσωπεύει τις μεταβολικές δυνατότητες ενός συγκεκριμένου οργανισμού και να χρησιμοποιηθεί για παράδειγμα στην πρόβλεψη του φαινότυπου μέσω του γενότυπου. Αυτή η δυνατότητα των GEMs τα κάνει πολύ χρήσιμα στην μεταβολική μηχανική καθώς μπορούν να προβλέψουν τον παγκόσμιο αντίκτυπο εισαγωγής γονιδίων και νοκ – αουτ γονιδίων στον μεταβολισμό, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η αναζήτηση ιδανικού σχεδιασμού στελέχους In silico. Αλγόριθμοι για σχεδιασμό στελεχών μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε 3 τύπους: de novο κατασκευή μονοπατιού, ρύθμιση ενζύμων και διαγραφή ενζύμων. Παράδειγμα του πρώτου τύπου είναι το OptStrain (Pharkya et al., 2004) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον σχεδιασμό μονοπατιών για ξένες, ως προς το στέλεχος, ουσίες, όπως επίσης για την αύξηση της παραγωγής των ήδη βιοσυντιθέμενων από τον οργανισμό ουσιών. Ο αλγόριθμος OptForce (Ranganathan et al., 2010) αναζητεί ομάδες ενζύμων που θα πρέπει να αυξηθεί, να μειωθεί ή να σταματήσει τελείως (νοκ – αουτ) η δραστικότητά τους για την παραγωγή του ελάχιστου ορίου του προϊόντος – στόχου. Ο OptKnock (Burgard et al., 2003) είναι ένα παράδειγμα του τρίτου τύπου αλγόριθμου, ο οποίος αναζητεί νοκ – άουτ ένζυμα για να τα συσχετίσει με την παραγωγή της ουσίας – στόχου σε σχέση με την αύξηση. Η συσχέτιση αυτή είναι ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό σε μετασχηματισμένα στελέχη καθώς μετριάζει τα προβλήματα της φυσικής επιλογής και της γενετικής αστάθειας, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια σε προσαρμοσμένη εξέλιξη στο εργαστήριο για την αύξηση της παραγωγής της ουσίας – στόχου. Τα είδη Chlorella spp. είναι μια ομάδα μονοκύτταρων χλωροφυκών του γλυκού νερού που έχει εξελιχθεί εδώ και ένα δισεκατομμύριο χρόνια και βρίσκεται ανάμεσα στα πιο διαδεδομένα καλλιεργούμενα μικροφύκη με ετήσια παραγωγή 4000 τόνων βιομάζας παγκοσμίως. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της Chlorella είναι η ικανότητα της να υποστηρίξει υψηλή παραγωγικότητα βιομάζας υπό αυτοτροφικές αλλα και ετεροτροφικές συνθήκες καλλιέργειας. Υπό φώτο – αυτοτροφικές συνθήκες τα περισσότερα μέλη αυτής της ομάδας παράγουν περίσσεια πρωτεϊνών και λιπιδίων, ωστόσο με την προϋπόθεση η καλλιέργεια να διαρκέσει 1 με 2 εβδομάδες, γεγονός που αποτελεί πρόβλημα καθώς η περίοδος αυτή είναι μεγάλη με αποτέλεσμα την μικρή παραγωγικότητα και ευαισθησία στις καιρικές συνθήκες. Από την άλλη, υπό συνθήκες ετεροτροφίας, φτάνουν σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα παραγωγικότητας με συσσώρευση σημαντικών επιπέδων υδατανθρακών και πολύ χαμηλότερα επίπεδα λιπιδίων και πρωτεϊνών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως όταν τα κύτταρα μεταβούν από ετεροτροφικές σε φωτο – αυτοτροφικές συνθήκες για μικρό χρονικό διάστημα (μια με δυο μέρες ανάλογα τον καιρό) έκθεσης στον ήλιο (διαδικασία επαγωγής φωτός), προκαλεί διακεκριμένες αλλαγές στο ενδοκυτταρικό προφίλ, με μείωση των υδατανθρακών και αύξηση λιπιδίων και πρωτεϊνών από 70% έως 120%. Κατά συνέπεια, υπάρχουν αυξημένες ουσίες – στόχοι και υψηλή παραγωγικότητα. Αυτός ο ελεγχόμενος «διακόπτης» μπορεί να εκμεταλλευτεί σε βιομηχανίες τροφίμων και βιοκαυσίμων. Μετά από αναλύσεις μεταγραφώματος βρέθηκε πως ο διακόπτης αυτός μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγή αναγωγικών ισοδυνάμων ενέργειας (π.χ. σε μορφή NADPH) που βοηθούν σε βιοσυνθετικές αντιδράσεις όπως βιοσύνθεση λιπιδίων. Μπορεί, λοιπόν, η αύξηση των αναγωγικών ισοδυνάμων να συμβάλλει εν δυνάμει σε συσσώρευση λιπιδίων στον ενδοκυττάριο χώρο. Στο Arabidopsis, η κινάση 3 του NAD(H) είναι η κύρια πηγή κυτταρικού NADPH που χρησιμοποιείται σε αντιδράσεις στο αβιοτικό στρες. Το γονίδιο που ευθύνεται για την παραγωγή της κινάσης είναι το AtNADK που βρίσκεται σε 3 αντίγραφα στο γονιδίωμα του Arabidopsis. Στο γονιδίωμα του στελέχους Chlorella pyrenoidosa FACHB-9 βρέθηκε μόνο ένα αντίγραφο (g6804). Στην ανάλυση μεταγραφώματος φάνηκε πως το συγκεκριμένο γονίδιο ενισχύθηκε κατά 360% σε ετεροτροφικές συνθήκες και 41.6% στην διαδικασία επαγωγής φωτός, υποδηλώνοντας τον ενεργό ρόλο του στην παραγωγή λιπιδίων. Οι Fan J. et al. το 2015 εισήγαγαν ένα ακόμη γονίδιο AtNADK στο συγκεκριμένο στέλεχος για να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω αποτελέσματα. Τα αρχικά τους αποτελέσματα δεν έδειξαν κάποια διαφορά στις καμπύλες αύξησης των διαγονιδιακών στελεχών σε σχέση με τον άγριο τύπο και υπο συνθήκες ετεροτροφίας και φωτο – αυτοτροφίας. Στην συνέχεια, χρησιμοποίησαν τον υποκινητή Hsp70 ο οποίος ευθύνεται για την παραγωγή πρωτεϊνών θερμικού σοκ και έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο Chlamydomonas reinhardtii. Δοκίμασαν ξανά το πείραμα αυτή την φορά και σε συνθήκες θερμικού σοκ και τα αποτελέσματα διαφοροποιήθηκαν. Και στις τρεις διαφορετικές συνθήκες τα διαγονιδιακά στελέχη παρουσίασαν αύξηση 39.3% με 79.9% στα επίπεδα NADPH και 45.3% με 110.4% στα επίπεδα λιπιδίων, συγκρινόμενα με τον άγριο τύπο. Επίσης, εξετάστηκε η σύσταση των λιπαρών οξέων των μετασχηματισμένων στελεχών και δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές σε σχέση με τον άγριο τύπο. Ανάμεσα στις τρεις διαφορετικές συνθήκες καλλιέργειας, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ήταν η επαγωγή φωτός με δεύτερο το θερμικό σοκ και τελευταία την ετεροτροφία. Η βιομάζα των μικροφυκών αποτελεί μια νέα πηγή πρωτεϊνών με σημαντική θρεπτική αξία. Παρόλο το υψηλό κόστος της μαζικής παραγωγής των μικροφυκών που κάποτε αποτελούσε τροχοπέδη, πλέον το 75 % της συνολικής βιομάζας που παράγεται ετησίως χρησιμοποιείται για την κατασκευή συμπληρωμάτων διατροφής που προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Αυτά τα πρωτεϊνικά προϊόντα έχουν θεραπευτική, αντικαρκινική και αντιοξειδωτική δράση. Η ποιότητα των πρωτεϊνών που παράγονται από τα μικροφύκη είναι γενικά ισοδύναμη με αυτή των συμβατικών πρωτεϊνών που προέρχονται από τα κοινά λαχανικά και σε κάποιες περιπτώσεις υψηλότερη. Εφόσον οι πρωτεΐνες συγκροτούνται από ένα σύνολο αμινοξέων, η διατροφική τους αξία εξαρτάται από την περιεκτικότητα, την αναλογία και τη διαθεσιμότητά τους σε αμινοξέα. Το πρότυπο των αμινοξέων των πρωτεϊνών που απομονώνονται από τα μικροφύκη είναι παρόμοιο στα διάφορα είδη. Για να είναι εφικτή η απομόνωση των επιθυμητών πρωτεϊνών οι επιστήμονες εφαρμόζουν μηχανικές και χημικές μεθόδους που αποσκοπούν στην καταστροφή του κυτταρικού τοιχώματος, την ολική λύση του κυττάρου και την απελευθέρωση του εσωτερικού κυτταρικού υλικού. Επιπλέον, μέσω υδρόλυσης γίνονται προσπάθειες για να βελτιωθεί η μυρωδιά ψαριού και το πράσινο χρώμα των πρωτεϊνών αυτών προκειμένου να αποτελούν ένα πιο ελκυστικό για την αγορά προϊόν. Κάποια είδη που παρουσιάζουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες είναι τα εξής: Arthrospira (Spirulina) platensis, Chlorella vulgaris, Porphyridium cruentum, Nannochloropsis oculata και Haematococcus pluvialis. Πρέπει να τονιστεί ότι τα μικροφύκη αυτά έχουν περάσει από ειδικά τοξικολογικά τεστ και έχει πιστοποιηθεί από τον FDA (food and drug administration) ότι είναι ασφαλή για κατανάλωση, εφόσον δεν προκαλούν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Τα μικροφύκη αποτελούν μια σημαντική πηγή πρωτεϊνών που μπορούν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση ή αποτροπή διάφορων δυσλειτουργιών της ανθρώπινης υγείας. Πιο συγκεκριμένα έρευνες έχουν δείξει ότι τα μικροφύκη έχουν αντι-ιικές, αντινεοπλασματικές, αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιαλλεργικές, αντιδιαβητικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες καθώς επίσης επιδρούν και στη μείωση λιπιδίων. Κυανοβακτήρια κυρίως είδη των γενών Microcystis, Dolichospermum, Planktothrix και Nostoc παράγουν μια μεγάλη ποικιλία από αναστολείς πρωτεασών, μικρά μόρια δηλαδή, συνήθως πεπτίδια, που συνδέονται με ένζυμα, μιμούμενα τη δομή ενός υποστρώματος. Οι πρωτεάσες και οι αναστολείς πρωτεασών χρησιμοποιούνται για θεραπείες και για ανακάλυψη νέων φαρμάκων καθώς η απορρύθμιση της δραστικότητας των πρωτεασών στους ανθρώπους μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διαταραχές της υγείας όπως καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνο. Συγκεκριμένα για την καταπολέμηση και την προφύλαξη από θρομβοεμβολικές διαταραχές έχει απομονωθεί ο αναστολέας aeruginosin από το Microcystis. Για τη θεραπεία του πνευμονικού εμφυσήματος έχει απομονωθεί από Microcystis, Planktothrix και Nostoc μια άλλη ομάδα αναστολέων κυανοβακτηριακής πρωτεάσης, οι μικροβιριδίνες, οι οποίες αποτελούν ισχυρούς αναστολείς ελαστάσης. Ακόμα, για την ανάπτυξη φαρμάκων για καρδιαγγειακά νοσήματα χρησιμοποιούνται κάποια κυανοβακτηριακά πεπτίδια τα οποία αναστέλλουν διάφορες εξωπεπτιδάσες, όπως τα microginins, τα οποία αναστέλλουν το ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης. Τα μικροφύκη επιπλέον συμβάλλουν στην καταπολέμηση του καρκίνου, μιας ασθένειας υπεύθυνης για εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως κάθε χρόνο. Από τα μικροφύκη λοιπόν εξάγονται κυτταροτοξικά μόρια που θα μπορούσαν να αποτελούν φάρμακα που έχουν ένα πιθανώς διαφορετικό μοντέλο δράσης και συμπληρώνουν τα ήδη υπάρχοντα με ένα καλύτερο τρόπο, ώστε ο συνδυασμός των φαρμάκων αυτών να είναι αποτελεσματικός για την αντίσταση στη χημειοθεραπεία. Συγκεκριμένα ουσίες που αναστέλλουν αποτελεσματικά το κακοήθες μελάνωμα, το καρκίνωμα μαστού και την ανάπτυξη κυττάρων αδενοκαρκινώματος πνεύμονα έχουν ταυτοποιηθεί από το γλαυκοφύκος Cyanophora paradoxa, τα εκχυλίσματα του οποίου ανέστειλαν σημαντικά την ανάπτυξη των τριών καρκινικών κυτταρικών σειρών. Κατά της μετάστασης του καρκίνου Επίσης έχει βρεθεί ότι ορισμένα μικροφύκη μπορεί να έχουν δυνατότητες κατά της μετάστασης του καρκίνου καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι εκχυλίσματα από το χλωροφύκος Chlorella sorokiniana έχουν την ικανότητα να αναστέλλουν την κυτταρική διείσδυση διαμέσου μιας τεχνητής μεμβράνης (ECM) μέσω της αναστολής των ενζύμων ρύθμισης της μετάστασης ΜΜΡ2 και ΜΜΡ9. Ακόμα το εκχύλισμα διαιθυλαιθέρα από το θαλάσσιο διάτομο Cocconeis scutellum έχει αποδειχθεί ότι επάγει επιλεκτικά την απόπτωση, μια διαδικασία προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου που εκτός των άλλων εξαρτάται από πρωτεολυτικά ένζυμα που ονομάζονται κασπάσες, που διασπούν συγκεκριμένες ενδοκυτταρικές πρωτεΐνες για να βοηθήσουν στην καταστροφή των κυττάρων. Τα μικροφύκη έχουν αντιιικές, αντικαρκινικές, αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιαλλεργικές, αντιδιαβητικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες (de Jesus Raposo et al., 2013; Ku et al., 2013). Για τον λόγο αυτό πολλά παρασκευάσματα μικροφυκών χρησιμοποιούνται σήμερα ως συμπληρώματα διατροφής. Τα είδη μικροφυκών που χρησιμοποιούνται συνήθως και υποβάλλονται σε επεξεργασία για την χρήση τους ως τρόφιμα και καλλυντικά περιλαμβάνουν τα Arthrospira (παραδοσιακή ονομασία, Spirulina), Chlorella spp., Dunaliella spp. και Haematococcus spp. (Buono et al., 2014). Τα μικροφύκη είναι θρεπτικά και πλούσια σε απαραίτητα αμινοξέα, γ-λινολενικό οξύ (GLA), ίνες, βιταμίνες, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, χρωστικές όπως β-καροτένιο, ξανθοφύλλη, χλωροφύλλη και άλλες βιοδραστικές ενώσεις. Τα μικροφύκη θεωρούνται επίσης σημαντική πηγή πρωτεΐνης. Για παράδειγμα, το είδος Arthrospira platensis περιέχει μεταξύ 50% και 70% πρωτεΐνη, το Chlorella vulgaris μεταξύ 38% και 58%, το Nannochloropsis oculate μεταξύ 22% και 37%,το Porphyridium cruentum μεταξύ 8% και 56% και το Haematococcus pluvialis μεταξύ 45% και 50% πρωτεΐνη σε σχέση με τη συνολική ξηρή βιομάζα (Safi et al., 2014). Το προφίλ αμινοξέων των πρωτεϊνών που εξάγονται από αυτά τα μικροφύκη είναι γενικά παρόμοια μεταξύ τους και έχουν σταθερές αναλογίες μεταξύ απαραίτητων και μη απαραίτητων αμινοξέων (Chapman and Gellenbeck, 1989). Περίπου το 75% της ετήσιας παραγωγής βιομάζας μικροφυκών προορίζεται για την παρασκευή δισκίων, καψουλών και σκόνης. Εκτός από την περιεκτικότητά τους σε πρωτεΐνες, τα μικροφύκη είναι επίσης πλούσια πηγή χρήσιμων υδατανθράκων όπως άμυλο, σάκχαρα, κυτταρίνη και άλλων πολυσακχαριτών. Αυτοί οι υδατάνθρακες έχουν εξαιρετική πεπτικότητα και υπάρχουν λίγοι μόνο περιορισμοί στη χρήση και εφαρμογή τους. Επιπλέον, τα μικροφύκη είναι πλούσια σε λιπίδια τα οποία μπορούν να αποτελούν ως και 85% της συνολικής ξηρής βιομάζας. Πρωτεΐνες μικροφυκών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ζωοτροφή με τη μορφή πλήρους βιομάζας ή ως εκχύλισμα πρωτεϊνών. Η χρήση ολόκληρης της βιομάζας έχει πλεονεκτήματα όπως χαμηλότερο κόστος παραγωγής και πρόσθετα θρεπτικά συστατικά. Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης εκχυλισμένων πρωτεϊνών είναι η μείωση των πιθανών επιπλοκών που σχετίζονται με τη χαμηλή πεπτικότητα ορισμένων υδατανθράκων και λιπιδίων σε ορισμένα ζώα. Ορισμένα γενικά κριτήρια που λαμβάνονται υπόψιν όταν γίνεται χρήση της βιομάζας μικροφυκών ως τροφή είναι (1) θρεπτική διαθεσιμότητα, πρόσληψη και αφομοίωση, απουσία τοξινών (2) επίδραση στην αύξηση, στο συνολικό βάρος και επίδραση στην εμφάνιση των ζώων και (3) γευστικότητα, οσμή και αποδοχή του τελικού προϊόντος από το εκτρεφόμενο ζώο. Σε καλλιέργειες σαρκοφάγων ψαριών τα μικροφύκη χρησιμοποιούνται ως τροφή για τροχόζωα και κωπήποδα τα οποία στη συνέχεια γίνονται λεία των εκτρεφόμενων ψαριών (Seixas et al., 2008). Τα μικροφύκη μπορούν επίσης να αναμειχθούν με άλλες ζωοτροφές και προστίθενται στο νερό σε μορφή πάστας, σκόνης ή σφαιριδίων. Είδη που χρησιμοποιούνται συχνά σε τέτοιου είδους καλλιέργειες είναι το Tetraselmis, Nannochloropsis, Phaeodactylum, and Isochrysis (Chauton et al., 2015). Σημαντικά συστατικά των ζωοτροφών για υδρόβιους οργανισμούς είναι πρωτεΐνες και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (PUFA), και στην περίπτωση της εκτροφής σαλμονιδών, η ασταξανθίνη, η οποία υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στο Haematococcus (Choubert, 2010). Αν και τα μικροφύκη δεν αποτελούν μέρος της φυσικής διατροφής πουλερικών και άλλων εκτρεφόμενων ζώων, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ενδείξεις ότι η χρήση τους ως πηγή θρεπτικών ουσιών έχει τεράστια οφέλη για το ζώο (Becker, 1988, 2004; Ekmay et al., 2014; Fredriksson et al., 2006; Gatrell et al., 2014; Ginzberg et al., 2000). Αυξημένη ανθεκτικότητα σε ασθένειες, χαμηλότερη περιεκτικότητα σε χοληστερόλη και βελτιωμένο χρώμα κρόκου του αυγού είναι μερικά από το προτερήματα που έδειξαν οι συγκρίσεις μεταξύ ζωοτροφών που παρασκευάζονται με τη χρήση μικροφυκών και των παραδοσιακών ζωοτροφών για πουλερικά (Belay et al., 1996; Fredriksson et al., 2006; Ginzberg et al., 2000; Holman and Malau-Aduli, 2013). Επίσης καροτενοειδή όπως η β-καροτένιο που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στο μικροφύκος Dunaliella sp., επηρεάζουν σημαντικά το χρώμα του κρόκου αυγού και προτιμάται από τους καταναλωτές. Τα μηρυκαστικά όπως τα βοοειδή και τα πρόβατα έχουν ένα πεπτικό σύστημα το οποίο, θεωρητικά, είναι κατάλληλο για πέψη μικροφυκών αφού έχουν την ικανότητα καταστρέφουν τα κυτταρικά τοιχώματα ορισμένων ειδών μικροφυκών. Ωστόσο δεν υπάρχουν αρκετές πειραματικές μελέτες που να επιβεβαιώνουν αυτήν την θεωρία. Ωστόσο in vivo πειράματα με Spirulina sp. σε βοοειδή έδειξαν αυξημένη παραγωγή γάλακτος, μεγαλύτερη περιεκτικότητα πρωτεΐνης στο γάλα, παχύτερα ζώα και βελτιωμένη γονιμότητα (Holman and Malau-Aduli, 2013; Kulpys et al., 2009). Ακόμα in vivo πειράματα με Spirulina sp. στην τροφή για πρόβατα και αρνιά, έχουν δείξει αύξηση βάρους, αυξημένο τελικό βάρος, βελτιωμένη πρόσληψη τροφής, βελτιωμένη κατάσταση σώματος αλλά και άνοσο-διεγερτικά αποτελέσματα (EL-Sabagh et al., 2014; Holman et al., 2014). Όπως στην περίπτωση των μηρυκαστικών, δεν υπάρχει μεγάλος όγκος πειραματικών μελετών που να δείχνουν ευεργετικά αποτελέσματα από τη χρήση μικροφυκών ως τροφή για τους χοίρους. Δοκιμές όμως με Spirulina sp. σε ποσοστό ως και 2% στην τροφή χοίρων παρουσίασαν βελτιωμένη ή αμετάβλητη ανάπτυξη και πρόσληψη τροφής (Grinstead et al., 2000). Τα μακροφύκη παρουσιάζουν σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον, λόγω των μοναδικών μεταβολικών τους μονοπατιών. Παράγουν τα προϊόντα που είναι εμπορικά χρήσιμα, όπως καροτενοειδή, πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες και πολυσακχαρίτες. Πολλές από αυτές τις ενώσεις έχουν αντιϊκές και αντιφλεγμονώδεις δραστηριότητες με πιθανή εφαρμογή στην ανάπτυξη φαρμάκων και θεραπειών κατά διαφόρων κοινών ιώσεων στον άνθρωπο. Η πρόοδος που επιτεύχθηκε, τις τελευταίες δεκαετίες, στη γενετική μηχανική των φυκών άνοιξε το δρόμο για την εφαρμογή βιολογικών διεργασιών που βασίζονται σε στελέχη φυκών με βελτιωμένα χαρακτηριστικά για παραγωγή εγγενών ή ανασυνδυασμένων προϊόντων. Στις ενώσεις με αντιϊκές ιδιότητες περιλαμβάνονται οι πολυφαινόλες, οι λεκτίνες και πολυσακχαρίτες. Πολυφαινόλες Τα πολυφαινολικά μόρια παράγονται από τα περισσότερα φυτά και θαλάσσια μακροφύκη και εμφανίζουν ένα ευρύ φάσμα βιοδραστικών ιδιοτήτων. Οι πολυφαινολικές ενώσεις έχουν επιδείξει αντιϊκή δράση κατά του HIV , του ιού του έρπητα και του ιού της ιλαράς. Μεταξύ αυτών, οι χλωροταννίνες περιλαμβάνουν ένα φάσμα μορίων που παράγονται από τα φαιοφύκη με αντιαλλεργικές, αντιοξειδωτικές και φωτοπροστατευτικές ιδιότητες- με αξιοσημείωτη βιοδραστικότητα σε μελέτες που σχετίζονται με ιούς, όπως τον ιό της γρίπης, τον HIV και τον ιό της ηπατίτιδας . Τα θαλάσσια φαιοφύκη της οικογένειας Dictyotaceae παράγουν διάφορους δευτερογενείς μεταβολίτες, ιδίως διτερπένια. Τα παράγωγα των διτερπενίων που απομονώθηκαν από τα είδη θαλάσσιων φαιοφυκών Dictyota pfaffii και Dictyota menstrualis παρουσίασαν αντι-HIV δράση με χαμηλή τοξικότητα και, συνεπώς, θεωρούνται υποσχόμενοι υποψήφιοι για την ανάπτυξη φαρμάκων. Η φουκοστερόλη, η οποία αφθονεί σε φαιοφύκη (Eisenia bicyclis, Fucus vesiculosus και Turbinaria conoides), μελετήθηκε επίσης για τις in vitro ιδιότητές της και θα μπορούσε να αποτελέσει αποτελεσματικό θεραπευτικό παράγοντα για διάφορα προβλήματα υγείας. Η βιοτεχνολογία των θαλασσίων μακροφυκών έχει πολλά να προσφέρει στον αγώνα κατά του SARS-CoV-2 χρησιμεύοντας ως πηγή αντιϊκών ενώσεων και προηγμένων βιολογικών ουσιών, όπως η dsRNA, αντιγόνα και αντισώματα . Γκριφιθσίνη Η γκριφιθσίνη (GRFT) είναι μια λεκτίνη που παράγεται από το θαλάσσιο ροδοφύκος Griffithsia sp., η οποία διαθέτει ισχυρή, ευρέως φάσματος αντιϊκή δράση με μηδενική τοξικότητα . Η αντιϊκή δραστικότητα της GRFT συνδέεται με το σχηματισμό ομοδιμερών συμπλόκων που εμφανίζουν τρεις περιοχές δέσμευσης υδατανθράκων ανά μονομερές. Οι περιοχές στοχεύουν συστοιχίες υψηλής περιεκτικότητας σε μαννόζη στην επιφάνεια παθογόνων ιών με φακέλους, όπως ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) και οι κορωνοϊοί του σοβαρού οξέος αναπνευστικού συνδρόμου (SARS-CoV-1) και του αναπνευστικού συνδρόμου της Μέσης Ανατολής (MERS-CoV). Η GRFT έχει διερευνηθεί κυρίως ως αντιϊκός παράγοντας κατά του HIV-1. Είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο η εγγενής όσο και η ανασυνδυασμένη GRFT (που παράγεται στην Escherichia coli) εμφάνισαν κυτταροπροστατευτική δράση έναντι του HIV-1 σε υπονανομοριακές συγκεντρώσεις. Καραγενάνες Οι καραγενάνες είναι θειούχοι πολυσακχαρίτες που απαντώνται στα θαλάσσια ροδοφύκη, συμπεριλαμβανομένων των γενών Chondrus, Gigartina, Hypnea και Eucheuma και έχουν παρόμοιο δομικό ρόλο με την κυτταρίνη στα φυτά. Οι ομάδες ι, κ και λ των καραγενάνων είναι οι πιο μελετημένες για τις αντιϊκές τους δράσεις. Οι αποδεδειγμένοι αντιιϊκοί μηχανισμοί των καραγενάνων περιλαμβάνουν την αναστολή της προσκόλλησης και της αποεπένδυσης του ιού, καθώς και της μεταγραφής, του πολλαπλασιασμού και της διαμόρφωσης της ανοσολογικής λειτουργίας, όπως στον ιό της γρίπης . Φυκάνες Οι φυκάνες είναι υψηλού μοριακού βάρους πολυσακχαρίτες με θείο που βρίσκονται στα κυτταρικά τοιχώματα των φαιοφυκών. Οι φουκοϊδάνες, υποκατηγορία των φυκανών, είναι οι πλέον μελετημένες για την αντιϊκή τους δράση. Οι φουκοϊδάνες, που προέρχονται από την εξωκυττάρια μήτρα αρκετών φαιοφυκών, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φουκόζη. Αυτό ισχύει για τα ακόλουθα θαλάσσια μακροφύκη: Cladosiphon okamuranus, Saccharina japonica, Sphaerotrichia divaricata, Fucus vesiculosus, Ulva pinnatifida και Sargassum fusiforme . Αναφέρθηκαν φουκοϊδάνες σε διάφορα φαιοφύκη για τη δράση τους κατά του HIV. Οι φυκάνες Α και Β από το Spatoglossum schroederi και το Dictyota mertensii μπορούν να αναστείλουν την ιϊκή μεταγραφή και τον πολλαπλασιασμό του HIV. Άλλες φυκάνες που παράγονται από τα Lobophora variegata και Fucus vesiculosus έδειξαν ισχυρή ανασταλτική δράση στο ένζυμο της αντίστροφης μεταγραφάσης του HIV-1. Φουκοϊδάνες από τρία φαιοφύκη (Sargassum mcclurei, Sargassum polycystum και Turbinaria ornata) ανέστειλαν το σημείο εισόδου του ιού HIV-1 στο κύτταρο ξενιστή. H φουκοϊδάνη από το Ulva pinnatifida βρέθηκε πως έχει δραστικότητα κατά του απλού έρπη και δραστικότητα κατά του ιού της γρίπης in vitro, τόσο σε ποντίκια με φυσιολογική όσο και με εξασθενημένη ανοσία Τα μακροφύκη χρησιμοποιούνται ευρέως στην κοσμετολογία. Η αυξημένη ζήτηση φυσικών καλλυντικών στην αγορά, οδήγησε στην αναζήτηση φυσικών συστατικών τα οποία προέρχονται από θαλάσσιους οργανισμούς, όπως τα μακροφύκη.Τα θαλάσσια μακροφύκη είναι μια από τις πιο άφθονες πηγές βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων, αμινοξέων, αντιοξειδωτικών και χρήσιμων λιπαρών οξέων. Είναι μοναδικά καθώς περιέχουν βιοενεργά συστατικά, δηλαδή ενεργά και πλούσια θρεπτικά συστατικά τα οποία μπορούν να απορροφηθούν ευκολότερα από το δέρμα και το σώμα. Λόγω αυτής της ιδιότητας, τα φύκη προσφέρουν πληθώρα πλεονεκτημάτων στα οποία περιλαμβάνεται η ενυδάτωση, η σύσφιξη και η μείωση της ερυθρότητας και των ατελειών του δέρματος. Είναι πλούσια σε κορεσμένα και ακόρεστα λιπαρά οξέα. Τα λιπαρά οξέα λειτουργούν ως βιοενεργά συστατικά. Το παλμιτικό οξύ και άλλα λιπαρά οξέα που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στα θαλάσσια μακροφύκη χρησιμοποιούνται στην κοσμετολογία ως γαλακτωματοποιητές και το παράγωγό του το παλμιτκό ασκορβύλιο λειτουργεί αντιοξειδωτικά και είναι αποτελεσματικό στην αντιγήρανση. Πολύ σημαντικοί είναι οι πολυσακχαρίτες οι οποίοι μπορούν να σχηματίσουν γέλη λόγω της ιδιότητας τους να συγκρατούν το νερό χρησιμοποιώντας πολυμερή που είναι αδιάλυτα. Τα φύκη χρησιμοποιούνται σε καλλυντικά προιόντα ως παράγοντες αντιγήρανσης, καθώς προστατεύουν το δέρμα από εξωγενείς(υπεριώδη ακτινοβολία,ατμοσφαιρική ρύπανση) και ενδογενείς(συγκεκριμένα επίπεδα έκφρασης γονιδίων υπέυθυνων για τη γήρανση) παράγοντες που προκαλούν τη γήρανση του δέρματος και έιναι πλούσια σε φυσικά αντιοξειδωτικά. Για παράδειγμα από τα φύκη του γένους Chlamydocapsa, της κλάσης των Chlorophyceae επιτυγχάνεται απομόνωση δευτερογενών μεταβολιτών τους όπως καροτενοειδών , πρωτεϊνών/ενζύμων ή αντιοξειδωτικών, που στη συνέχεια αποτελούν συστατικά καλλυντικών προϊόντων. Κατόπιν πειραμάτων, διαπιστώθηκε ότι συστατικά των φυκών του γένους Chlamydocapsa, έχουν αντιγηραντική δράση καθώς προστατεύουν το δέρμα από εξωγενείς παράγοντες που επιταχύνουν τη γήρανση, ιδίως λόγω οξειδωτικών αντιδράσεων, ενώ ταυτόχρονα ρυθμίζουν τα επίπεδα έκφρασης των γονιδίων υπεύθυνων για τη γήρανση του δέρματος. Ένα ακόμα φύκος που χρησιμοποιείται ως αντιγηραντικός παράγοντας είναι το Phaeodactylum tricornutum]] το οποίο εντοπίζεται σε εύκρατα κλίματα και χαρακτηρίζεται από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το εκχύλισμα του φύκους αυτού προωθεί την δράση των πρωτεοσωμάτων των επιδερμικών κυττάρων και συγκεκριμένα των κερατινοκυττάρων, των ινοβλαστών και των μελανοκυττάρων. Η προώθηση της δράσης του πρωτεοσώματος είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αυτό είναι γνωστό για τον ρόλο του στη εξυγίανση των κυττάρων καθώς απαλλάσσει τα κύτταρα από πρωτεϊνες που έχουν καταστραφεί και από άχρηστα στοιχεία που παρεμποδίζουν την άριστη λειτουργία τους. Τα φύκη στα σκευάσματα περιέχονται ως εκχυλίσματα ή αποξηραμένα. Σε κάποια καλλυντικά αναγράφεται στα συστατικά ο τρόπος με τον οποίο υπάρχουν τα φύκη μέσα στα προϊόντα.Μπορούν να χρησιμοποιηθούν με δύο τρόπους στα καλλυντικά: 1. Ως λειτουργικοί παράγοντες, έχοντας ρόλο σταθεροποιητή – γαλακτωματοποιητή ή κάποιον άλλο ρόλο, απαραίτητο για την προετοιμασία των καλλυντικών προϊόντων. 2. Ως ενεργά θεραπευτικά συστατικά σε αντιγηραντικά προϊόντα ή προιόντα που χρησιμοποιούνται μετά από έκθεση στον ήλιο. Αντιγηραντικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες Η γήρανση του δέρματος σχετίζεται με τη αραίωση ή/και την αποδόμηση της επιδερμίδας που προκύπτει από διάφορες διαδικασίες, όπως η μείωση της παραγωγής κολλαγόνου, η μειωμένη ινοβλαστική δραστηριότητα και η μείωση της ικανότητας του δέρματος να διατηρήσει την υγρασία. Η καθαρή φλωροταννίνη που εκχυλίζεται από τα θαλάσσια φαιοφύκη προλαμβάνει και επιβραδύνει την διαδικασία της γήρανσης του δέρματος. Βρέθηκε ότι εκχύλισμα από φύκος που περιείχε το αντιοξειδωτικό ασταξανθίνη είχε προστατευτική δράση στην μείωση της καταστροφής του DNA και στην διατήρηση της ισορροπίας των αντιοξειδωτικών σε δερματικά κύτταρα. Ενυδατική δράση Οι πολυσακχαρίτες που υπάρχουν στα θαλάσσια μακροφύκη παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοσμετολογία καθώς έχουν ενυδατικές ιδιότητες αλλά και την ικανότητα να συγκρατούν την υγρασία. Τα μακρομόρια αυτά μπορούν να δημιουργήσουν δεσμούς με την κερατίνη του δέρματος προσφέροντας έτσι ενυδάτωση στο δέρμα. Φωτοπροστατευτική δράση Η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να αυξήσει το κίνδυνο για καρκίνο του δέρματος. Πρέπει να γίνεται χρήση προστατευτικών προιόντων με UV φίλτρα για την αποφυγή δερματικής πάθησης. Τα φύκη διαθέτουν βιοενεργά συστατικά που μπορούν να απορροφήσουν την υπεριώδη ακτινοβολία, όπως κάποιες χρωστικές, σαν τα καρροτενοϊδή ή τις φαινολικές ενώσεις. Whitton, B.A., Potts, M. (Eds.), (2000). The Ecology of Cyanobacteria: Their Diversity in Time and Space. Kluwer Academic Publishers. ISBN 978-0-7923-4735-4 J.E.Graham, Lee W. Wilcox, L.E. Graham, (2011). Φύκη. Εκδόσεις ΚΩΣΤΑΡΑΚΗ Π. ΕΥΡΥΔΙΚΗ. ISBN 978-960-87655-9-7 Brooijmans R.J.W., Siezen R.J. (2010). Genomics of microalgae, fuel for the future? Microbial Biotechnology Vol. 3, 514 – 522. Fan J., Ning K., Zeng X., Luo Y., Wang D., Hu J., Li J., Xu H., Huang J., Wan M., Wang W., Zhang D., Shen G., Run C., Liao J., Fang L., Huang S., Jing X., Su X., Wang A., Bai L., Hu Z., Xu J., Li Y. (2015). Genomic Foundation of Starch – to – Lipid Switch in Oleaginous Chlorella spp. Plant Physiology, Vol. 169, pp. 2444 – 2461. Gudmundsson S., Agudo L., Nogales J. (2017). Application of genome – scale metabolic models of microalgae and cyanobacteria in biotechnology. Microalgae – Based Biofuels and Bioproducts. Elsevier Ltd. M. Hayes, H. Skomedal, K. Skjanes, H. Mazur-Marzec, A. Torunska-Sitarz, M. Catala, M. Isleten Hosoglu, M. Garcıa-Vaquer 2017. Microalgal proteins for feed, food and health. In: Gonzalez-Fernandez C., Muñoz R. (eds) Microalgae-Based Biofuels and Bioproducts: From Feedstock Cultivation to End-Products. Elsevier (ISBN: 978-0-08-101023-5), pp. 347-368. E.W. Becker 2006, Micro-algae as a source of protein, BIOTECHNOLOGY ADVANCES (25), 207-210 Ελληνική Φυκολογική Εταιρία: Μια βουτιά, μια ματιά στους κήπους του νερού: Γνωρίζοντας τα φύκη (pdf), στον ιστότοπο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Ελευθεροτυπία, 19ης Ιουλίου 2008, «Συμβουλευτείτε τα φύκια, αυτά ξέρουν». Frank J. Jochem, Phycology and Phycology Lab Florida International University, Course no. BOT 4404 / BOT 4404L Summer C 2002 Γκέλης Σπύρος. 2012.Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,e-μαθήματα: Σημειώσεις για το μάθημα "Φυκολογία" Χώτος Ν.Γεώργιος. Μεσολόγγι, Ιούλιος 2018. «Φυκολογία-Τι είναι τα φύκη; Πως λειτουργούν;», Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας, Τμήμα Τεχνολογίας Αλιείας-Υδατοκαλλιεργειών, Εργαστήριο Καλλιέργειας Πλαγκτού. Αρχειοθετήθηκε 07/09/2019. Ανακτήθηκε 07/09/2019.
Τα φύκη (στα λατινικά algae, στον ενικό το φύκος (alga), επονομάζονται λανθασμένα και άλγες από τα λατινικά) χαρακτηρίζονται συλλογικά από πολλές ταξινομικές ομάδες φωτοσυνθετικών οργανισμών που δεν ανήκουν στο αυστηρώς ορισμένο βασίλειο των Φυτών (Plantae sensu stricto ή Μετάφυτα ή Εμβρυόφυτα). Συχνά γίνεται λανθασμένη συσχέτιση των φυκών, με τα ανώτερα φυτά (Αγγειόσπερμα) όπως η Posidonia oceanica, τα οποία ξεβράζονται σε ακτές και παραλίες. Τα φύκη είναι μια πολυφυλετική κατηγορία οργανισμών, δηλαδή αποτελείται από ταξινομικές ομάδες που δεν είναι άμεσα συγγενικές μεταξύ τους αφού ανήκουν σε διαφορετικά βασίλεια και συνομοταξίες. Πιο παλιά τα φωτοσυνθετικά βακτήρια κυανοβακτήρια θεωρούνταν και αυτά φύκη. Με την κατάταξή τους όμως εκτός των φυκών, τα φύκη είναι πλέον εξ ορισμού ευκαρυωτικά. Ορισμένα φύκη ανήκουν στο βασίλειο των φυτών, και άλλα στο βασίλειο των πρωτίστων, το οποίο τα τελευταία χρόνια, λόγω της ανάπτυξης της φυλογενετικής ανάλυσης, υφίσταται μεγάλες ανακατατάξεις και αλλαγές, και πιθανό μελλοντικό κατατεμαχισμό σε περισσότερα μονοφυλετικά βασίλεια/κλάδους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8D%CE%BA%CE%B7
Αρχάγγελος Ρόδου
Ανατολικά του οικισμού, πάνω σε ένα λόφο ύψους 216 μέτρων κοντά στη θάλασσα, είναι κτισμένο το κάστρο του Αρχαγγέλου. Η κατασκευή του χρονολογείται την εποχή που μεγάλος Μαγίστρος ήταν ο Jacques de Milly (1454-1461). Το εμβαδόν του κάστρου είναι 3.000 τετραγωνικά μέτρα και τα τείχη του έχουν μήκος 240 μέτρα. Πριν από περίπου 20 χρόνια τα τείχη είχαν αρχίσει να γκρεμίζονται, όμως με πρωτοβουλία του τότε Δήμου Αρχαγγέλου άρχισε η ανοικοδόμηση τους με αποτέλεσμα σήμερα να είναι επισκέψιμο. Η κατάσταση διατηρήσεως χαρακτηρίζεται ως καλή. Κοντά στον Αρχάγγελο βρίσκεται η Μονή Παναγιάς Τσαμπίκας. Αποτελείται από την παλαιά και τη νέα μονή, που ονομάζονται από τους ντόπιους «η Ψηλή» και η «η Χαμηλή», αντιστοίχως. Η παλαιά μονή βρίσκεται στην κορυφή λόφου (326 μ), πάνω από την ομώνυμη παραλία, ενώ η νέα βρίσκεται χαμηλότερα κοντά στην εθνική οδό που ενώνει τον Αρχάγγελο με την πόλη της Ρόδου. Η «Χαμηλή» μονή γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, στο Γενέσιον της Θεοτόκου, ενώ «η Ψηλή» την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών. Στην περιοχή του χωριού έχει δημιουργηθεί ο σύλλογος προστασίας μικρόσωμων αλόγων Φαέθων ο οποίος έχει ως σκοπό την προστασία, τη διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού των εναπομείναντων 8 αρχαίων αλόγων. Μοναδικά στον κόσμο και τελευταίοι επιζήσαντες της αρχαίας αυτής φυλής. Αρης Αρχαγγελου Ο Αρης Αρχαγγέλου είναι η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού η οποία ιδρύθηκε το 1948 και αγωνίζεται στην κατηγορία του Ά τοπικού έχοντας φτάσει μέχρι και την κατηγορίας της ΄Γ εθνικής Στη περιοχή χρησιμοποιείται στον προφορικό λόγο εκτός από τα Νέα Ελληνικά μια τοπική διάλεκτος που ονομάζεται Αρχαγγελίτικη. Η διάλεκτος συγγενεύει πολύ με την κυπριακή διάλεκτο και συγκεκριμένα με το Παφίτικο ιδίωμά της, στην οποία όμως με την πάροδο του χρόνου έχουν προστεθεί τοπικά λεξικολογικά στοιχεία. Η συγγένεια αυτή μεταξύ των δύο διαλέκτων είναι μια καλή ένδειξη σχετικά με τη καταγωγή των κατοίκων. Ο βουλευτής και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου Δωδεκανήσων Γεώργιος Λαμπριανός Ο μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος Διμέλης Στις 26 Ιουνίου του 1926, ο Αρχάγγελος ισοπεδώθηκε από σεισμό μεγέθους 8 ρίχτερ. Ο ισχυρότερος σεισμός από την αρχή των καταγραφών στην Ελλάδα. Στις 29 Σεπτεμβρίου 2013 διοργανώθηκε από τη Δημοτική Κοινότητα Αρχαγγέλου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αρχαγγέλου «Αίθωνας», τον Γ.Φ.Σ. ΑΡΗΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ και τη στήριξη του Δ.Ο.Π.Α.Ρ., μια εκδήλωση με φιλανθρωπικό χαρακτήρα όπου συμμετείχαν πολιτιστικοί σύλλογοι από όλη τη Ρόδο. Συγκεντρώθηκαν 352 χορευτές με παραδοσιακές στολές οι οποίοι χόρεψαν σούστα για 11΄52΄΄ καταφέρνοντας να μπουν στα Ρεκόρ Γκίνες σπάζοντας ρεκόρ για τον μεγαλύτερο χορό σούστα, που κατείχε η κωμόπολη της Αγίας Νάπας στην Κύπρο. Αναφέρεται επίσημα, μετά την ένωση με την Ελλάδα, στο ΦΕΚ 248Α - 28/09/1948 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με τα Στεγνά και το Μοναστήρι η Τσαμπίκα αποτελούν την κοινότητα Αρχαγγέλου που υπάγεται στην δημοτική ενότητα Αρχαγγέλου του δήμου Ρόδου ενώ σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 7.880 κάτοικοι.Δείτε Κοινότητα Αρχαγγέλου Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 11ος, σελ. 235.
Ο Αρχάγγελος είναι η μεγαλύτερη κωμόπολη που βρίσκεται στη νήσο Ρόδο. Είναι κτισμένη στα κεντρικά ανατολικά παράλια της νήσου, σε υψόμετρο 160 μ., εσωτερικά του ομώνυμου όρμου και έχει πληθυσμό 8.984 κατοίκους. Ψηλότερο βουνό της περιοχής είναι ο Χέλανδρος (507 μ.) όπου εδράζει και το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία καθώς και με την αγγειοπλαστική. Στους νεότερους χρόνους ασχολούνται και με την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων. Στον Αρχάγγελο υπάρχουν 3 νηπιαγωγεία, 2 δημοτικά σχολεία, ενώ λειτουργεί ημερήσιο και νυκτερινό γυμνάσιο, ημερήσιο και νυκτερινό λύκειο καθώς και επαγγελματικό λύκειο (ΕΠΑ.Λ.) Το 1971 αριθμούσε 3.016 κατοίκους, το 1981 έφθασε τους 4.164 κατοίκους στην απογραφή (του 2001) αριθμούσε 6.774 ενώ στην τελευταία απογραφή του 2011 τους 7.880.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85
Παλικίρ
Κτισμένη μεταξύ δύο ηφαιστειακών κορυφογραμμών, η Παλικίρ βρίσκεται στο νησί Πονπέι. Η τοποθεσία της είναι σε κοιλάδα, που επίσης ονομάζεται Παλικίρ. Η σύγχρονη πόλη άρχισε να οικοδομείται στα τέλη της δεκαετίας του ' 80. Το 1989 ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα και αντικατέστησε την Κολόνια. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός της συντελέστηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον αλλά και να αναπαριστά το σχέδιο της αρχαίας πόλης Ναν Μαντόλ. Ειδικότερα διακοσμήθηκε με περί τις 300 γεωμετρικές στήλες. Τα κτήριά της έχουν δύο ορόφους και είναι επηρεασμένα από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Μικρονήσιων. Είναι κτισμένα σε διάταξη από ανατολάς προς δυσμάς και έτσι εκμεταλλεύονται την ηλιακή ενέργεια και τους αληγείς ανέμους. Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 15. σελ. 210, 219. Η Παλικίρ στο American Heritage Dictionary Στοιχεία για τη Μικρονησία στο NationalGeographic.com
Η Παλικίρ (αγγλικά: Palikir) είναι πόλη και πρωτεύουσα των Ομοσπόνδων Πολιτειών της Μικρονησίας, από το 1989, οπότε και αντικατέστησε την Κολόνια. Ο πληθυσμός της είναι 6.227 κάτοικοι και βρίσκεται στο νησί Πονπέι. Σημειώνεται ότι μεγαλύτερη πόλη της χώρας είναι η παλιά πρωτεύουσα, Κολόνια.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CF%81
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης
Το ΤΕΙ Κρήτης ιδρύθηκε το 1983 στο Ηράκλειο Κρήτης και ανήκει στην Τριτοβάθμια Τεχνολογική Εκπαίδευση από το 1983 και στην Ανώτατη Εκπαίδευση από το 2001.Οι εγκαταστάσεις του ιδρύματος υπήρχαν από το 1970, όταν ιδρύθηκαν τα Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Ηρακλείου. Καταστατική αποστολή του είναι οι σπουδές Πτυχίου Ανώτατης Εκπαίδευσης σε ένα εύρος ειδικοτήτων, η Μεταπτυχιακή Εκπαίδευση, η έρευνα και η άμεση συμβολή στην ανάπτυξη της Κρήτης και της Ελλάδας. Από τον Ιούνιο του 2013, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 104 στα πλαίσια του νόμου 4009/2011, το ΤΕΙ Κρήτης αποτελείται από πέντε Σχολές και δεκατρία ακαδημαϊκά Τμήματα. Ο κύκλος σπουδών ολοκληρώνεται σε τέσσερα χρόνια και περιλαμβάνει διαλέξεις θεωρίας και εργαστηριακές ασκήσεις. Επιπλέον, οι φοιτητές καλούνται πριν την αποφοίτηση τους να έχουν συμπληρώσει ένα εξάμηνο πρακτικής άσκησης και να έχουν εκπονήσει μία πτυχιακή εργασία. Η ερευνητική πολιτική του ΤΕΙ Κρήτης εστιάζει σε εφαρμοσμένη και βασική έρευνα που προάγει την επιστήμη και την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα προωθεί τη συνεργασία με εθνικούς και διεθνείς εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς φορείς. Ως αποτέλεσμα, ένα ευρύ δίκτυο ερευνητικών συνεργασιών έχει αναπτυχθεί και υποστηρίζεται διαρκώς μέσα από τα υλοποιούμενα έργα Έρευνας και Ανάπτυξης. Το ΤΕΙ Κρήτης έχει συνολικά 29 ερευνητικά εργαστήρια που ειδικεύονται σε διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς και υπάγονται στα σχετικά τμήματα. Το ΤΕΙ Κρήτης συμμετείχε στο πρόγραμμα HiPER (αγγλικά: High Power Experimental Research Facility‎) που αφορά στην πυρηνική σύντηξη ταχείας ανάφλεξης με χρήση laser. Τελικός στόχος είναι να αποδειχτεί η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας και να κατασκευαστεί πιλοτικός πυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης. Tο HiPER περιλαμβάνεται στον κατάλογο 35 συνολικά έργων που είναι γνωστός ως Oδικός Xάρτης για την ανάπτυξη Ευρωπαϊκών Υποδομών Έρευνας. Η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Κρήτης απευθύνεται σε όλη τη κοινότητα του Ιδρύματος, δηλαδή το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό και τους φοιτητές καθώς και σε κάθε ενδιαφερόμενο που επισκέπτεται την βιβλιοθήκη για τη χρήση των υπηρεσιών της και την έρευνα των συλλογών της. Κύριος σκοπός της είναι να υποστηρίζει τα εκπαιδευτικά προγράμματα του ιδρύματος, τα διδακτικά έργα των μελών και του διδακτικού προσωπικού και να εξυπηρετεί τις ερευνητικές και πληροφοριακές ανάγκες των μελών της μέσα από σύγχρονες υπηρεσίες, πηγές πληροφόρησης και συλλογές που διαθέτει. Για την ορθή της λειτουργία παρακολουθεί τις τελευταίες τεχνολογικές και βιβλιοθηκονομικές εξελίξεις, εμπλουτίζεται με αγορές σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προτάσεις των χρηστών της, αναβαθμίζει τις υπηρεσίες της ώστε να διατηρεί πάντα την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές πηγές που διαθέτει και απασχολεί εκπαιδευμένο προσωπικό που είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τον χρήστη και να τον καθοδηγήσει στη σωστή χρήση των υπηρεσιών της βιβλιοθήκης. Η συλλογή της καλύπτει τις θεματικές κατηγορίες των σχολών που υπάγονται στο Ίδρυμα, όπως οι Οικονομικές/Κοινωνικές/Πολιτικές/Θετικές Επιστήμες, η Διοίκηση Επιχειρήσεων, η Λογιστική, η Φιλοσοφία, η Πληροφορική, η Αρχιτεκτονική, η Βιβλιοθηκονομία, η Ψυχολογία, η Τεχνολογία, η Γεωργία, το Δίκαιο, η Ιστορία, η Λογοτεχνία κ.ά. Περιλαμβάνει βιβλία και μονογραφίες, ηλεκτρονικά βιβλία, ηλεκτρονικά περιοδικά, περιοδικές εκδόσεις, βάσεις δεδομένων, CD-ROMs, DVD, εφημερίδες και κυβερνητικές εκδόσεις, κώδικες, διδακτορικές διατριβές, πτυχιακές εργασίες, φυλλάδια καθώς και πρακτικά συνεδρίων. Το προσωπικό της βιβλιοθήκης είναι αρμόδιο για την βιβλιογραφική επεξεργασία του υλικού της και για την ταξινόμησή του χρησιμοποιεί το Ταξινομικό Σύστημα της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου (LC). Παράλληλα, λειτουργεί αναγνωστήριο για τους χρήστες που θέλουν να μελετήσουν υλικό και ηλεκτρονικό αναγνωστήριο με ηλεκτρονικούς υπολογιστές συνδεδεμένους στο Διαδίκτυο για εκπαιδευτικό σκοπό όπως είναι η εκπόνηση εργασιών τους και ο εντοπισμός πληροφοριών. Το 2016 το ΤΕΙ Κρήτης αξιολογήθηκε από την Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) και έλαβε συνολική Θετική ιδρυματική αξιολόγηση. Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στην Ελλάδα Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πανεπιστήμιο Κρήτης Πολυτεχνείο Κρήτης ΤΕΙ Κρήτης - Επίσημη Ιστοσελίδα (Ελληνικά) (Αγγλικά) Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) (Ελληνικά) (Αγγλικά) Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) (Ελληνικά) (Αγγλικά) Βιβλιοθήκη και Υπηρεσία Πληροφόρησης ΤΕΙ Κρήτης (Ελληνικά) (Αγγλικά) Το Wiki της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) Αρχειοθετήθηκε 2018-09-27 στο Wayback Machine. (Ελληνικά)
Το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης (TEI Κρήτης, αγγλικά: Technological Educational Institute of Crete‎) ήταν ένα δημόσιο ακαδημαϊκό ίδρυμα της Ελλάδας, με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης και παραρτήματα στα Χανιά, το Ρέθυμνο, τον Άγιο Νικόλαο, την Ιεράπετρα, και τη Σητεία. Στις 04/02/2019, αποφασίστηκε το Τ.Ε.Ι. Κρήτης, να πανεπιστημιοποιηθεί. Μια πρόταση, ήταν να γίνει Πανεπιστήμιο Ανατολικής Κρήτης. Τελικά με τον νόμο Γαβρόγλου περί αναδιάταξης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας στις 25/4/2019, μετονομάστηκε σε Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο. Ως ΤΕΙ Κρήτης, αποτελούνταν από πέντε Σχολές, με περισσότερους από 12.000 προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές και περίπου 400 άτομα διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%8A%CE%B4%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B1_%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82
Je suis partout
Στην αρχή της, η Je suis partout επικεντρώθηκε στην κάλυψη διεθνών θεμάτων, χωρίς να εμφανίζει εξτρεμισμό, αντισημιτισμό ή μια ακροδεξιά προσέγγιση. Ωστόσο, η ομάδα των εκδοτών επηρεάστηκε έντονα από τις ιδέες του Σαρλ Μωρράς και της εθνικιστικής πολιτικής οργάνωσης "Action Française", και η ιδεολογία αποτυπώθηκε γρήγορα στο συντακτικό περιεχόμενο, καθώς οι πιο μετριοπαθείς δημοσιογράφοι την εγκατέλειψαν σε διαμαρτυρία.Η εφημερίδα έγινε βασικό στοιχείο του αντι-κοινοβουλευτισμού, του εθνικισμού και της κριτικής των «παρακμιακών» θεσμών και πολιτισμών της Τρίτης Δημοκρατίας, που βρισκόταν ιδεολογικά κοντά στα φασιστικά κινήματα της εποχής, τόσο των γαλλικών όσο και των ξένων. Υποστήριξε με σαφήνεια τον Μπενίτο Μουσολίνι από τον Οκτώβριο του 1932. Η εφημερίδα ήταν ευνοϊκή για την Ισπανική Φάλαγγα, τη Ρουμανική Σιδηρά Φρουρά, το Βελγικό ρεξιστικό κόμμα του Λεόν Ντεγκρέλ, καθώς τον Όσβαλντ Μόσλι, τη "Βρετανική Ένωση των Φασιστών" και τον Αδόλφο Χίτλερ. Έτσι, κράτησε τον Ζακ Ντοριό σε εκτίμηση για τις προσπάθειές του να ενώσει τη γαλλική ακροδεξιά σε ένα ενιαίο μέτωπο. Η αντισημιτική ρητορική της εφημερίδας εξερράγη μετά την "Υπόθεση Stavisky" και την απόπειρα πραξικοπήματος που έγινε από ακροδεξιούς μπροστά από το Palais Bourbon στις 6 Φεβρουαρίου 1934. Μετά το σχηματισμό της αριστερής κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, υπό τον Εβραίο Λεόν Μπλούμ (1936), έγινε καυστική. Από το 1938, η εφημεριδα ταυτίστηκε με τη ναζιστική προπαγάνδα της Γερμανίας, δημοσιεύοντας δύο ειδικά θέματα, τους Les Juifs ("Οι Εβραίοι") και Les Juifs et la France ("Οι Εβραίοι και η Γαλλία") του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Η ακραία επίθεση προκάλεσε τους εκδότες Fayard να διακόψουν τις σχέσεις με την εφημερίδα και πωλήθηκε σε άλλους συμπεριλαμβανομένου του Αργεντίνου Charles Lescat. Λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή το 1940, η εφημερίδα απαγορεύτηκε. Εκδόθηκε και πάλι από το 1941 και οι εξαιρετικά συνεργατικές θέσεις της, προσέλκυσαν τη σκληρή κριτική του Μωρράς, ο οποίος απέρριψε την εφημερίδα . Η εφημερίδα θριάμβευσε ως η φωνή των ακροδεξιών δυνάμεων και δημοσίευσε εκκλήσεις για τη εκδίωξη και την δολοφονία των Εβραίων και δημοκρατών πολιτικών. Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ ήταν ο αρχισυντάκτης της, από τον Ιούνιο του 1937 έως τον Σεπτέμβριο του 1943. Ο Μπραζιγιάκ θεωρήθηκε ότι ήταν πολύ επιεικής και αντικαταστάθηκε από τον Πιέρ Κουστώ, αδελφό του Ζακ Υβ Κουστώ. Ο Πιερ Κουστώ ευθυγραμμίζεται με την ηγεσία των Ναζί, έρχεται εναντίον των ριζών του ακολουθώντας την ναζιστική ιδεολογία και διαφήμισε μέσα από την εφημερίδα τις μονάδες Waffen-SS και τη Λεγεώνα των Γάλλων Εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού. Αρκετοί από τους συντάκτες της εντάχθηκαν αργότερα, είτε στο φασιστικό "Γαλλικό Λαϊκό κόμμα" του Ζακ Ντοριό είτε στην Γαλλική Πολιτοφυλακή (Γαλλία του Βισύ). Συνέχισε να εκδίδεται μέχρι τον Αύγουστο του 1944, τη στιγμή της Απελευθέρωσης του Παρισιού.
H Je suis partout (γαλλική προφορά: ​[ʒə sɥi paʁtu]) ήταν μια γαλλική εφημερίδα που ιδρύθηκε από τον Jean Fayard και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 29 Νοεμβρίου 1930 και εκδίδονταν μέχρι τον Αύγουστο του 1944. Εκδόθηκε αρχικά από τον Pierre Gaxotte μέχρι το 1939. Οι δημοσιογράφοι που περιλαμβάνονταν σε αυτήν, ήταν ο Lucien Rebatet, Alain Laubreaux, τον εικονογράφο Ralph Soupault και τον Βέλγο ανταποκριτή Pierre Daye. Το όνομα της εφημερίδας έγινε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, σύνθημα των ακροδεξιών της Ευρώπης.
https://el.wikipedia.org/wiki/Je_suis_partout
Βραβεία Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών του 2007
Οι υποψηφιότητες για αυτή τη χρονιά ανακοινώθηκαν στις 20 Δεκεμβρίου 2007. Ακολουθούν αναλυτικά παρακάτω. Με έντονη γραμματοσειρά δηλώνονται οι νικητές. Οι υποψηφιότητες για αυτή τη χρονιά ανακοινώθηκαν στις 20 Δεκεμβρίου 2007. Ακολουθούν αναλυτικά παρακάτω. Με έντονη γραμματοσειρά δηλώνονται οι νικητές. 3:10 to Yuma—Τελευταίο Τραίνο για τη Γιούμα A Mighty Heart—Μια Γενναία Καρδιά Away from Her—Το Υστερόγραφο Μιας Σχέσης Eastern Promises—Επικίνδυνες Υποσχέσεις Elizabeth: The Golden Age—Ελίζαμπεθ: Η Χρυσή Εποχή Gone Baby Gone—Χωρίς Ίχνη I Am Legend—Ζωντανός Θρύλος Into the Wild—Ταξίδι στην Άγρια Φύση Lars and the Real Girl—Ο Λαρς και η Κούκλα Του No Country for Old Men—Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους Pirates of the Caribbean: At World's End—Πειρατές της Καραϊβικής: Στα Πέρατα του Κόσμου The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford—Η Δολοφονία του Τζέσε Τζέημς από το Δειλό Ρόμπερτ Φορντ The Bourne Ultimatum—Το Τελεσίγραφο του Μπορν The Kingdom—Ζώνυ Υψηλού Κινδύνου There Will Be Blood—Θα Χυθεί Αίμα Επίσημη Ανακοίνωση των Νικητών Νικητές στο IMDb Αρχειοθετήθηκε 2008-05-12 στο Wayback Machine.
Η 14η απονομή των Screen Actors Guild Awards, των βραβείων που απένειμε το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών σε συναδέλφους τους που ξεχώρισαν με τις ερμηνείες τους κατά το έτος 2007, έλαβε χώρα στις 27 Ιανουαρίου 2008. Για 12η συνεχή χρονιά την εκδήλωση φιλοξένησε το Shrine Exposition Center στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια. Τηλεοπτικά μεταδόθηκε ταυτόχρονα από τα δίκτυα TNT και TBS. Τις περισσότερες υποψηφιότητες συγκέντρωσε η ταινία του Σον Πεν Ταξίδι στην άγρια φύση (Into The Wild). Όσον αφορά τα τηλεοπτικά βραβεία, από τρεις υποψηφιότητες συγκέντρωσαν οι σειρές The Sopranos, 30 Rock και Ugly Betty. Η τελετή για το έτος αυτό ήταν εορταστική, καθώς τιμήθηκαν τα 75 χρόνια ύπαρξης του Σωματείου (SAG). Κατά συνέπεια προβλήθηκε επαιτειακό υλικό. Επίσης, για τη συνολική προσφορά του τιμήθηκε ο ηθοποιός Τσαρλς Ντάρνινγκ. Μια ακόμη ιδιαιτερότητα της βραδιάς ήταν πως για πρώτη φορά δόθηκαν βραβεία σε ομάδες κασκαντέρ που εργάστηκαν τόσο σε κινηματογραφικές, όσο και τηλεοπτικές παραγωγές.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD_%CE%97%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_2007
Το χρυσό δρεπάνι
Καταστροφή χτυπά το γαλατικό χωριό όταν ο δρυΐδης Πανοραμίξ σπάει το χρυσό δρεπάνι του, καθώς χωρίς αυτό δεν μπορεί να παρακολουθήσει το ετήσιο συνέδριο των δρυΐδων ούτε να κόψει γκι για το μαγικό φίλτρο που κρατά μακριά τον ρωμαϊκό στρατό. Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ πηγαίνουν στη Λουτέτια (σημερινό Παρίσι) για να αγοράσουν καινούργιο δρεπάνι από τον μακρινό ξάδερφο του Οβελίξ, τον κατασκευαστή δρεπανιών Ταλεντίξ. Στο δρόμο προς εκεί, συναντούν ληστές, αλλά τους νικούν εύκολα και μαθαίνουν από έναν συνταξιδιώτη ότι «υπάρχει έλλειψη δρεπανιών στη Λουτέτια». Στην πόλη, δεν βρίσκουν τον Ταλεντίξ και ρωτούν σε ένα τοπικό πανδοχείο, αλλά ο Αρβέρνιος ιδιοκτήτης λέει ότι δεν γνωρίζει τίποτα. Αργότερα δίνει μια περιγραφή του Αστερίξ και του Οβελίξ στον δόλιο Μπραβίξ, ο οποίος με τη σειρά του τους κατευθύνει στον ανώτερό του Νονίξ, ο οποίος προσπαθεί να τους πουλήσει ένα δρεπάνι σε υπερβολική τιμή. Αυτοί αρνούνται και νικούν τον Νονίξ και τους συντρόφους του, για να συλληφθούν από μια ρωμαϊκή περίπολο. Απελευθερώνονται από τον έπαρχο της Λουτέτιας, Γκράκχους Βαρεμάριους, και μαθαίνουν από έναν εκατόνταρχο ότι ο Ταλεντίξ μπορεί να έχει απαχθεί από διακινητές δρεπανιών. Από έναν μεθυσμένο που φυλακίστηκε από τον Βαρεμάριους, μαθαίνουν ότι ο Νονίξ διατηρεί κρησφύγετο σε ένα ντολμέν στο Δάσος της Βουλώνης. Στην υπόγεια αποθήκη του Νονίξ, ο Αστερίξ και ο Οβελίξ βρίσκουν ένα θησαυροφυλάκιο από χρυσά δρεπάνια, αλλά δέχονται επίθεση από τον Μπραβίξ τον Νονίξ και τα τσιράκια τους. Μετά την ήττα, ο Νονίξ δραπετεύει και ο Αστερίξ με τον Οβελίξ τον ακολουθούν στο Γκράκχους Βαρεμάριους, ο οποίος – μπροστά στον εκατόνταρχο – ομολογεί ότι είχε χορηγήσει το παράνομο μονοπώλιο δρεπανιών για να σπάσει πλάκα. Ο εκατόνταρχος απελευθερώνει τον Ταλεντίξ και φυλακίζει τον Βαρεμάριους και τον Νονίξ. Γεμάτος ευγνωμοσύνη, ο Ταλεντίξ δίνει στον Αστερίξ και στον Οβελίξ τα καλύτερα δρεπάνια του. στη συνέχεια, οι δυο ήρωες επιστρέφουν στο χωριό τους και γιορτάζουν το επίτευγμά τους. Ο βαριεστημένος έπαρχος της Λουτέτιας είναι μια καρικατούρα του ηθοποιού Τσαρλς Λότον, ο οποίος ήταν γνωστός για τους ρόλους του ως Ρωμαίος πολιτικός. Έχει παρατηρηθεί ότι λόγω σφάλματος του Αλμπέρ Ουντερζό, οι σελίδες μετά τη σελίδα 36 έχουν μικρότερα πλαίσια, με αποτέλεσμα μεγαλύτερα περιθώρια σε αυτές τις σελίδες στο έντυπο. "Οι 24 ώρες του Σουιντίνουμ" είναι μια αναφορά στον αγώνα σπορ αυτοκινήτων 24 Ώρες του Λε Μαν στη Γαλλία. Σουιντίνουμ είναι το παλιό όνομα του Λε Μαν. Ο αγώνας φέρει τον τίτλο Σουιντίνουμ 500 στην αμερικανική έκδοση του 2020. Ένας από τους διαγωνιζόμενους στον αγώνα είναι μια καρικατούρα του Γάλλου σκιτσογράφου Ζαν Γκρατόν. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους του τεύχους γυρίστηκε από την Dargaud Productions, η οποία είχε επίσης γυρίσει ταινία βασισμένη στο πρώτο βιβλίο, Αστερίξ ο Γαλάτης, εν αγνοία των δημιουργών του κόμικς. Οι Ρενέ Γκοσινί και Αλμπέρ Ουντερζό δέχτηκαν απρόθυμα την πρώτη ταινία, αλλά απέρριψαν σθεναρά τη δεύτερη, η οποία καταστράφηκε και δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Αγγλικά: Asterix and the Golden Sickle Αραβικά: أستريكس والمنجل الذهبي Βουλγαρικά: Златният сърп Γαλικιανά: O fouciño de Ouro Γαλλικά: La Serpe d'or Γερμανικά: Die goldene Sichel Δανέζικα: Asterix og trylledrikken Εσθονικά: Asterix ja Kuldsirp Ινδονησιακά: Asterix dan Sabit Emas Ιρλανδικά: Asterix agus an Corrán Óir Ισπανικά: La hoz de oro Ιταλικά: Asterix e il falcetto d' oro Καταλανικά: La falç d'or Κροατικά: Asteriks i Zlatni srp Λετονικά: Asteriks un zelta sirpis Μπενγκάλι: ' এসটেরিক্স ও সোনার কাস্তে Νορβηγικά: Asterix og styrkedråpene Ολλανδικά: Asterix en het gouden snoeimes Ουγγρικά: Az aranysarló Πολωνικά: Złoty sierp Πορτογαλικά: Asterix ea Foice de Ouro Ρουμανικά: Asterix si Cosorul de Aur Ρωσικά: золотой серп Σερβικά: Астерикс и златни срп/Zlatni srp Σκωτσέζικα: Ο Αστερίξ και ο Γκόουντεν Χιούκ Σλοβάκικα: Asterix a zlatý kosák Σουηδικά: Asterix och guldskäran Τουρκικά: Asteriks Altın orak Τσέχικα: Asterix a Zlatý srp Φινλανδικά: Kultainen sirppi Στον ιστότοπο Goodreads, Το χρυσό δρεπάνι έχει βαθμολογία 4,13 στα 5. The complete guide to Asterix by Peter Kessler (ISBN 0-340-65346-9) Επίσημη αγγλική ιστοσελίδα
Το χρυσό δρεπάνι (γαλλικά: La serpe d'or‎) είναι το δεύτερο τεύχος της σειράς κόμικς Αστερίξ, των Ρενέ Γκοσινί (συγγραφή) και Αλμπέρ Ουντερζό (εικονογράφηση). Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα τεύχη 42-74 του περιοδικού Pilote το 1960.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CF%8C_%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9
Μαρία Αλεχάντρα Βικούνια
Γεννημένη στο Γουαγιακίλ, η Βικούνια ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στο σχολείο Λα Μοντέρνα και τις ανώτερες στο Πανεπιστήμιο του Γουαγιακίλ, από όπου απέκτησε πτυχίο στην κλινική ψυχολογία και στη συνέχεια μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στη διοίκηση επιχειρήσεων. Είναι παντρεμένη με τον συγγραφέα Ερνέστο Καριόν, και έχουν μία κόρη. Η Βικούνια εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Εθνικής Συνέλευσης το 2009 και επανεξελέγη το 2013. Ενώ υπηρετούσε στην Εθνική Συνέλευση, ήταν αντιπρόεδρος της μεγαλύτερης επιτροπής σχετικά με την υγεία και την ευημερία του Εκουαδόρ και ήταν ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη, την Τεχνολογία και την Επικοινωνία.Διορίστηκε υπουργός Αστικής Ανάπτυξης και Στέγασης από τον πρόεδρο Μορένο τον Μάιο του 2017. Έπειτα από την αναστολή άσκησης καθηκόντων για τον αντιπρόεδρο Χόρχε Γκλας, η Βικούνια διορίστηκε Αντιπρόεδρος έως ότου διερευνηθούν οι κατηγορίες εναντίον του Γκλας για διαφθορά. Στις 6 Ιανουαρίου 2018 η Βικούνια ορκίστηκε επισήμως ως Αντιπρόεδρος του Ισημερινού ενώπιον της Εθνικής Συνέλευσης, από την οποία εγκρίθηκε ο διορισμός της. Η Βικούνια επιβεβαιώθηκε με 70 ψήφους υπέρ, 17 κατά και 19 αποχές. Έγινε έτσι η δεύτερη γυναίκα, που υπηρετεί στο αξίωμα του αντιπροέδρου, μετά τη Ροζαλία Αρτεάγκα, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της το 1996. Ήταν αντιπρόεδρος ως την παραίτησή της, στις 4 Δεκεμβρίου 2018.. Νέος αντιπρόεδρος εξελέγη από το Κογκρέσο ο Ότο Σόνενχολτσερ.
Η Mαρία Αλεχάντρα Βικούνια Μουνιός (María Alejandra Vicuña Muñoz, γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1978) είναι φεμινίστρια ψυχολόγος και πολιτικός από τον Ισημερινό, Αντιπρόεδρος από το 2017 ως το 2018, με πρόεδρο τον Λενίν Μορένο, έχοντας διατελέσει προηγουμένως υπουργός αρμόδια για τη Στέγαση και την Αστική Ανάπτυξη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CF%87%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%B1
Κυπριακές προεδρικές εκλογές 2018
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκλεγόταν (και εκλέγεται) άμεσα από τον λαό με καθολική και μυστική ψηφοφορία. Η θητεία του προέδρου είναι πενταετής. Ξεκινά την ημέρα εγκαταστάσεως του ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπου ο εκλεγμένος πρόεδρος δίνει τη νενομισμένη διαβεβαίωση.Όταν μόνο ένας υποψήφιος υποβάλλει υποψηφιότητα, τότε ανακηρύσσεται ως εκλεγείς Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς ψηφοφορία. Όταν οι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από έναν, τότε εκλέγεται ο υποψήφιος που εξασφαλίζει πάνω από το 50% των εγκύρων ψήφων. Αν κανένας από τους υποψήφιους δεν εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, τότε διεξάγεται επαναληπτική εκλογή την αντίστοιχη μέρα της αμέσως επόμενης βδομάδας ανάμεσα στους δυο υποψηφίους που πήραν τις περισσότερες ψήφους. Ο υποψήφιος που παίρνει, κατά την επαναληπτική εκλογή, το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων θεωρείται εκλεγείς.Η εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται πριν από τη λήξη της θητείας του απερχόμενου προέδρου, έτσι ώστε ο νεοεκλεγόμενος πρόεδρος να είναι σε θέση να αναλάβει τα καθήκοντα του όταν η θητεία αυτή λήξει.Σε περίπτωση που η θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας παραμένει κενή, διεξάγεται αναπληρωματική εκλογή εντός 45 ημερών από την ημέρα που η θέση παρέμεινε κενή. Η θητεία του εκλεγομένου με αναπληρωματική εκλογή προέδρου είναι ίση με τη μη εκπνεύσασα περίοδο της θητείας του προηγούμενου προέδρου.Σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή προσωρινού κωλύματος του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον αναπληροί ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Οι υποψηφιότητες για τις προεδρικές εκλογές υπεβλήθησαν στις 29 Δεκεμβρίου 2017. Οι υποψήφιοι ήταν: Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Φεβρουαρίου 2018. Κανένας υποψήφιος δεν εξασφάλισε πέρα του 50% των εγκύρων ψήφων. Για τον λόγο αυτό διεξήχθη αναπληρωματική εκλογή ανάμεσα στον Νίκο Αναστασιάδη (35,51%) και στον Σταύρο Μαλά (30,24%), που πήραν τις περισσότερες ψήφους.Στον β΄ γύρο των εκλογών το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και η Αλληλεγγύη κάλεσα τους ψηφοφόρους τους να μην ψηφίσουν κανένα εκ των δύο υποψηφίων. Το Κίνημα Οικολόγων, το ΕΛΑΜ και η Συμμαχία Πολιτών κάλεσαν τους ψηφοφόρους τους να ψηφίσουν κατά συνείδηση.Η θέση του πήραν τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα ήταν: οι Ενωμένοι Δημοκρατές και στους δύο γύρους κάλεσαν τους υποστηρικτές τους να ψηφίζουν είτε Νίκο Αναστασιάδη είτε Σταύρο Μαλά λόγω των θέσεων τους στο κυπριακό πρόβλημα. το Κόμμα Δικαιοσύνης - ΟΑΔ στον β΄ γύρο στήριξε τον Σταύρο Μαλά. το κόμμα Εγώ, ο πολίτης δεν υποστήριξε κανένα υποψήφιο στον πρώτο γύρο των εκλογών. Στο δεύτερο γύρο υποστήριξε τον Σταύρο Μαλά. το Κόμμα για τα ζώα υποστήριξε και στους δύο γύρους τον Νίκο Αναστασιάδη. η Αυτόνομη Πλατφόρμα Πολιτών κάλεσε τους υποστηρικτές της να μην ψηφίσουν ούτε Νίκο Αναστασιάδη ούτε Σταύρο Μαλά.Νικητής ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος επανεκλέχθηκε στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας με ποσοστό 55,99%. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των εκλογών: Γαλλία – Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν απέστειλε επιστολή, συγχαίροντας το Νίκο Αναστασιάδη για την επανεκλογή του. Ελλάδα – Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος επικοινώνησε τηλεφωνικά και συνεχάρη τον Νίκο Αναστασιάδη. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τα συγχαρητήριά του σε τηλεφωνική επικοινωνία και ευχήθηκε «η νέα θητεία του να συμβάλει καθοριστικά σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό και να εμπεδώσει τη κοινή πορεία Ελλάδας-Κύπρου ως Ευρωπαϊκού πυλώνα ασφαλείας και σταθερότητας στην περιοχή». Ευρωπαϊκή Ένωση – Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ απέστειλε συγχαρητήρια επιστολή δηλώνοντας έτοιμος να βοηθήσει εκ νέου στις προσπάθειες για την επανένωση της Κύπρου. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ με επιστολή του συνεχάρη τον Αναστασιάδη και εξέφρασε την πεποίθηση ότι «η Κύπρος θα συνεχίσει να συμβάλλει εποικοδομητικά στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι σε ανάρτησή του στο Twitter ανέφερε ότι «προσδοκούμε συνέχιση της από κοινού μας συνεργασίας μετ ην Κύπρο για μια Ευρώπη της ασφάλειας, της ευημερίας και της σταθερότητας». Συγχαρητήριο μήνυμα απέστειλε και ο κύπριος επίτροπος Χρήστος Στυλιανίδης, σημειώνοντας ότι «ο Νίκος Αναστασιάδης είναι αναμφισβήτητα αυτός που μπορεί να διερευνήσει αποτελεσματικά πως μπορεί να συνεχιστεί η διαδικασία για λύση». Μηνύματα έστειλαν και αξιωματούχοι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ηνωμένο Βασίλειο - Η Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Τερέζα Μέι και ο Νίκος Αναστασιάδης κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, σημείωσαν ότι προσβλέπουν εκατέρωθεν στη συνέχιση και την περαιτέρω ενίσχυση και εμβάθυνση των διμερών σχέσεων και της συνεργασίας σε όλους τους τομείς, εκφράζοντας παράλληλα ικανοποίηση για το επίπεδο της συνεργασίας των δύο χωρών. Ισπανία - Ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι συνεχάρη τον Αναστασιάδη με επιστολή του, στην οποία εξέφρασε την ελπίδα ότι «το θέμα της επανένωσης της νήσου θα προχωρήσει σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών». Ιταλία - Ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι στο συγχαρητήριο μήνυμά του αφού συνεχάρη θερμά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα συνεχίσει τις προσπάθειες του με ακόμη περισσότερη προσήλωση σε ό,τι αφορά την προώθηση των συμφερόντων της χώρας του σε όλους τους τομείς. Λίβανος - Ο Πρωθυπουργός του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι απέστειλε συγχαρητήριο μήνυμα.Ο Πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Αούν συνεχάρη τον Αναστασιάδη για την νίκη του. Ρωσία - Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασε τα συγχαρητήριά του με επιστολή, στην οποία ανέφερε ότι βασίζεται «στον περαιτέρω ουσιαστικό διάλογο και στην εποικοδομητική μεταξύ μας δουλειά ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω το ευρύ φάσμα των διμερών μας σχέσεων». Σερβία - Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς έστειλε συγχαρητήριο μήνυμα με το οποίο εκτός των άλλων διαβεβαίωσε ότι «η Σερβία θα συνεχίσει να είναι ένας υπεύθυνος και αξιόπιστος εταίρος, πρόθυμος να αναπτύξει περαιτέρω τις διμερείς και ιδιαίτερα τις οικονομικές σχέσεις με τη φίλη Κύπρο». ΤΔΒΚ - Ο ηγέτης της ΤΔΒΚ Μουσταφά Ακιντζί με ανάρτησή του στο Twitter συνεχάρη τον Νίκο Αναστασιάδη, ευχόμενος «μια πιο ρεαλιστική και εποικοδομητική πολιτική» αναφορικά με το Κυπριακό ζήτημα. Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2018 «ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» (PDF). Υπουργείο Εσωτερικών. 1 Νοεμβρίου 2017. σελ. 8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020.
Οι Προεδρικές Εκλογές του 2018 ήταν οι δωδέκατες προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Κύπρο μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας. Πρόεδρος ανακηρύχθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_2018
Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1573 στο Κίελο και ήταν το τέταρτο παιδί και η δεύτερη κόρη του Αδόλφου δούκα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ και της Χριστίνας, κόρης του Φιλίππου Α΄ λαντγκράβου της Έσσης. Το 1586 προτάθηκε ως νύφη για τον Σιγισμούνδο Γ΄ της Πολωνίας, τα σχέδια περί γάμου όμως ναυάγησαν. Στις 8 Ιουλίου 1592 έγινε η δεύτερη σύζυγος του Καρόλου τότε δούκα του Σέντερμανλαντ (μετέπειτα Καρόλου Θ΄ της Σουηδίας). Η βασίλισσα ήταν αυταρχική και δυναμική ως άτομο με έντονο το αίσθημα της οικονομίας. Ήταν τόσο σεβαστική και φοβισμένη. Έχει περιγραφεί ως σκληρή, επίμονη και φιλάργυρη, εικάζεται ότι η πρώτη σύζυγος του Καρόλου προσπαθούσε πάντα να τον πείσει να δείξει επιείκεια στις πράξεις του, ενώ η Χριστίνα έκανε πάντα το αντίθετο. Ο γάμος της έχει περιγραφεί ως ευτυχισμένος. Μετά το τέλος τού συζύγου της στις 30 Οκτωβρίου 1611, έγινε αντιβασίλισσα για το γιο της μέχρι το 1622. Ωστόσο το 1622 ο νεότερος γιος της πρίγκιπας Κάρολος-Φίλιππος απεβίωσε, τότε η ίδια αποσύρθηκε εντελώς από τη δημόσια ζωή. Η Χριστίνα απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1625 στο Κάστρο Γκρίπσχολμ σε ηλικία 52 ετών. Το 1592 η Χριστίνα παντρεύτηκε τον Κάρολο τότε δούκα του Σόντερμανλαντ (μετέπειτα Κάρολο Θ΄ της Σουηδίας) και μαζί απέκτησαν παιδιά: Χριστίνα 1593-1594, απεβ. 6 μηνών. Γουσταύος Β΄ Αδόλφος 1594-1632, βασιλιάς της Σουηδίας. Μαρία-Ελισάβετ 1596-1618, παντρεύτηκε τον Ιωάννη δούκα του Έστεργκετλαντ. Κάρολος-Φίλιππος 1601-1622, δούκας του Σόντερμανλαντ. Νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Ρίμπινγκ. Απέκτησαν ένα παιδί, που γεννήθηκε μετά το τέλος του Καρόλου-Φιλίππου. ένας γιος 20 Ιουλίου 1606, θνησιγενής. 13 Απριλίου 1573 - 8 Ιουλίου 1592: Η Βασιλική Υψηλότητα Δούκισσα Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκότορπ 8 Ιουλίου 1592 - 22 Μαρτίου 1604: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Χριστίνα της Σουηδίας, Δούκισσα του Σόντερμανλαντ, του Νάρκε και του Βέρμλαντ 22 Μαρτίου 1604 – 30 Οκτωβρίου 1611: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα 30 Οκτωβρίου 1611 - 1622: Η Μεγαλειότητα Της Η Χήρα Βασίλισσα-Αντιβασίλισσα 30 Οκτωβρίου 1611 - 8 Δεκεμβρίου 1625: Η Μεγαλειότητα Της Η Χήρα Βασίλισσα της Σουηδίας Westerlund, Kerstin (2004), Kvinnliga brukspatroner, Tekniska museet. Nordisk Familjebok Carl Grimberg: Svenska Folkets underbara öden II. 1521–1611 (The wonderous destinys of the Swedish people)
Η Χριστίνα (Christina von Holstein-Gottorp, 13 Απριλίου 1573 - 8 Δεκεμβρίου 1625) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν η δεύτερη σύζυγος του Καρόλου Θ΄ της Σουηδίας και η μητέρα του Γουσταύου Β΄ Αδόλφου της Σουηδίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%84%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80
Αντίκυρα
Η Αντίκυρα κατοικείται από την πρώιμη ιστορική περίοδο. Δυστυχώς, η ελληνική πολιτεία ελάχιστα ασχολήθηκε με την ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας της περιοχής και δεν έχει προβεί ποτέ σε σημαντικές ανασκαφές στην περιοχή. Ο περιηγητής Παυσανίας την ταυτίζει με την Φωκική πόλη Κυπάρισσο που αναφέρεται από τον Όμηρο στον κατάλογο των Νεών. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη ιδρύθηκε από τον ήρωα Αντικυρέα, ο οποίος θεράπευσε τον Ηρακλή από τη μανία χρησιμοποιώντας το φυτό ελλέβορο, ένα φαρμακευτικό βότανο. Η πόλη είχε αρκετά σημαντικό ιστορικό ρόλο κατά τους κλασικούς χρόνους. Όπως παρατήρησε ο Λάμπρος Ζάγκας η πόλη είχε απασχολήσει επανειλημμένα τα αρχαία ατττικά δικαστήρια και για αυτή γράφτηκε ο λόγος του γνωστού ρήτορα Λυσία "Προς Μέδοντα Ψευδομαρτυριών". Από την Αντίκυρα είχε πάρει το όνομα της η γνωστή εταίρα Αντικύρα με την οποία συνδεόταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (Πλούταρχος Δημήτριος 24). Αργότερα βέβαια καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους (210 π.Χ.), αλλά συνέχισε να ακμάζει, όπως αναφέρει ο Παυσανίας που την επισκέφθηκε τέσσερις αιώνες μετά. Η πόλη κατά τον μεσαίωνα κινδύνευε από την πειρατεία και τελικά εγκαταλείφθηκε. Αναφέρεται ως «Άσπρα Σπίτια» (συχνά με παρεφθαρμένη μορφή του ονόματος) σε χάρτες που χρονολογούνται από το 16ο αιώνα και μετά. Στον χάρτη της Ελλάδας του Αβραάμ Ορτέλιους, περί τα τέλη του 16ου αιώνα, ως "Apropiti". Στον χάρτη του Frederik de Wit (Άμστερνταμ, 1688) ως "Apropiti". Σε χάρτη του V. Foglio, τυπωμένο στη Ρώμη το 1788, αναφέρονται ως Apre Spizia. Σε χάρτη του Keith Johnston, Λονδίνο, 1879, αναφέρεται ο Κόλπος των Άσπρων Σπιτιών (Aspra Spitia Bay). Το 1817 ο J. C. Hobhouse αναφέρει ότι «από το Δίστομο στα Άσπρα Σπίτια, που ονομάζονται έτσι από κάποια άσπρα οικήματα που στέκονταν κάποτε σ' αυτό το σημείο, είναι δυο ώρες δρόμος νότια ... Στο λιμάνι συχνάζουν μικρά σκάφη που μεταφέρουν καλαμπόκι.»Η Αντίκυρα ήλθε στο προσκήνιο από ένα τραγικό ατύχημα της πολεμικής αεροπορίας που συνέβη στις 18 Μαΐου του 2000, όταν ένα μαχητικό αεροπλάνο κατέπεσε πάνω σε σπίτι της περιοχής σκοτώνοντας δύο μαθήτριες που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μέσα. Η Αντίκυρα είχε, όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, αξιόλογες διοικητικές μεταβολές, κατά τον 19ο, 20ο και 21ο αιώνα, που σε γενικές - συνοπτικές γραμμές έχουν ως εξής: ΦΕΚ 20/04/1835Ο οικισμός Αντικύρα προσαρτάται στο δήμο Δελφών (Καστρίου) ΦΕΚ 80Α - 28/12/1836Σύσταση του δήμου με την απόσπαση του οικισμού Δεσφίνα από το δήμο Δελφών (Καστρίου) και τον ορισμό του ως έδρα του δήμου Ο οικισμός Αντικύρα αποσπάται από το δήμο Δελφών (Καστρίου) και προσαρτάται στο δήμο ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899Ο δήμος αποσπάται από το νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος και υπάγεται στο νομό Φωκίδος ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909Ο δήμος αποσπάται από το νομό Φωκίδος και υπάγεται στο νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912Ο οικισμός Αντίκυρα αποσπάται από το δήμο Αντίκυρας και προσαρτάται στην κοινότητα Δεσφίνης ΦΕΚ 221Α - 06/07/1929Ο οικισμός Αντίκυρα αποσπάται από την κοινότητα Δεσφίνης και ορίζεται έδρα της κοινότητας Αντίκυρας ΦΕΚ 486Α - 22/10/1935Ο οικισμός Αντίκυρα αποσπάται από την κοινότητα Αντίκυρας και προσαρτάται στην κοινότητα Δεσφίνης ΦΕΚ 223Α - 26/07/1943Ο οικισμός Αντίκυρα αποσπάται από την κοινότητα Δεσφίνας της επαρχίας Παρνασσίδος του νομού Φωκίδος και ορίζεται έδρα της κοινότητας Αντίκυρας στην επαρχία Λιβαδειάς του νομού Βοιωτίας. ΦΕΚ 05/04/1981Αναγνώριση του οικισμού Άγιος Ισίδωρος και προσάρτησή του στην κοινότητα Αντικύρας ΦΕΚ 18/03/2001Αναγνώριση του οικισμού Αγία Σωτήρα και προσάρτησή του στην κοινότητα Αντικύρας ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010Ο οικισμός Αντικύρα αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας Ο οικισμός Άγιος Ισίδωρος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας Ο οικισμός Αγία Σωτήρα αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας Η κοινότητα καταργείται. Ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αντίκυρας «ο Αντικυρέας» ιδρύθηκε το 1956 και διατηρήθηκε για μισό αιώνα ως το 2006, όποτε και συγχωνεύτηκε με την Α.Ε. Άσπρων Σπιτιών και δημιούργησαν την «Ένωση Άσπρων Σπιτιών - Αντίκυρα» με έδρα τα Άσπρα Σπίτια. Συμμετείχε στα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Βοιωτίας και οι καλύτερες στιγμές στα 50 χρόνια ιστορίας του αποτέλεσαν η άνοδος στην Α΄ Κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος και η συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Ε.Π.Σ. Βοιωτίας το 1994 με αντίπαλο τον Α.Ο. Θήβα. Το 2000 δημιούργησε και τμήμα πετοσφαίρισης, το οποίο το 2002 αποσχίστηκε από τον σύλλογο, λειτουργώντας έκτοτε ανεξάρτητα ως «Γυμναστικός Σύλλογος Αντίκυρας». Ο Αθλητικός Όμιλος Αντίκυρας «ο Κυπάρισσος» ιδρύθηκε το 2009 και εκπροσωπεί την Αντίκυρα στο ποδόσφαιρο συμμετέχοντας στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Βοιωτίας. Έδρα του αποτελεί το Δημοτικό Γήπεδο Αντίκυρας. Ο «Γυμναστικός Σύλλογος Αντίκυρας» εκπροσωπεί την Αντίκυρα στην πετοσφαίριση συμμετέχοντας στα πρωταθλήματα της ΕΣΠΕΚΕΛ. Ιδρύθηκε επίσημα το 2004, ωστόσο η ιστορία του συλλόγου ξεκινάει το 2002, όποτε και το τμήμα πετοσφαίρισης του Α.Π.Ο. Αντικυρέα Αντίκυρας αποσχίστηκε από τον σύλλογο σαν ανεξάρτητος σύλλογος. Έδρα του Γ.Σ. Αντίκυρας αποτελεί το Κλειστό Γυμναστήριο Αντίκυρας. Αθανάσιος Σίδερης, "Αντίκυρα", στο: Σίδερης Α. (επιμ.), Βοιωτία. Ιστορία και Πολιτισμός, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας - Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Αθήνα 2010, σελ. 48-53. ISBN 978-960-7957-73-3 Αθανάσιος Σίδερης, Αντίκυρα. Ιστορία & Αρχαιολογία. / Antikyra. Ηistory & Αrchaeology. Δήμος Διστόμου - Αράχωβας – Αντίκυρας. Αθήνα, 2014. ISBN 978-618-81336-0-0 Πλούταρχος: Δημήτριος
Η Αντίκυρα, είναι παραθαλάσσιο χωριό του Νομού Βοιωτίας και αποτελεί δημοτική ενότητα του Καλλικρατικού δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας με τρεις οικισμούς , τον οικισμό της Αντίκυρας, τον οικισμό του Αγίου Ισιδώρου και τον οικισμό της Αγίας Σωτήρας. Είναι γνωστή για τις παραλίες της, καθώς και για το εργοστασιακό συγκρότημα της βιομηχανικής επιχείρησης Αλουμίνιο της Ελλάδος,το οποίο απέχει από αυτήν 10 λεπτά.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1
Γλώσσα (ανατομία)
Η γλώσσα αποτελείται από τρία μέρη, τη ρίζα, το σώμα και την κορυφή. Η κορυφή και το σώμα βρίσκονται στην ιδίως στοματική κοιλότητα ενώ η ρίζα προσφύεται κυρίως στο έδαφος του στόματος. Το άνω τμήμα της γλώσσας που ονομάζεται ράχη χωρίζεται από την τελική αύλακα σε πρόσθιο στοματικό και οπίσθιο φαρυγγικό μέρος. Η κορυφή της γωνίας της τελικής αύλακας βρίσκεται προς τα πίσω ενώ οι δύο πλευρές της αποκλίνουν προς τα εμπρός. Το στοματικό μέρος αποτελεί τα δύο τρίτα ενώ το φαρυγγικό το υπόλοιπο ένα τρίτο. Στην κορυφή της γωνίας της τελικής αύλακας βρίσκεται ένα μικρό εντύπωμα, το τυφλό τρήμα της γλώσσας το οποίο αποτελεί υπόλειμμα του εμβρυικού θυρεογλωσσικού πόρου. Εμφανίζει μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Προσφύεται χαλαρά στο έδαφος του στόματος με το χαλινό της γλώσσας. Σε κάθε πλευρά του χαλινού βρίσκεται η εν τω βάθει γλωσσική φλέβα, ορατή στην πορεία της από την κορυφή της γλώσσας προς τα πίσω. Στη ράχη του στοματικού μέρους βρίσκεται η μέση γλωσσική αύλακα, η οποία δε φαίνεται σε ορισμένα άτομα και παριστά τη θέση συνένωσης των πλάγιων γλωσσικών φυμάτων κατά την εμβρυική ανάπτυξη. Βρίσκεται πίσω από την τελική αύλακα. Η επισκόπησή του δεν είναι εύκολη χωρίς τη βοήθεια ειδικού καθρέπτη. Ο βλεννογόνος στην περιοχή αυτή δε έχει θηλές, εντούτοις τα υποκείμενα λεμφοζίδια δίνουν στην επιφάνεια της γλώσσας εμφάνιση σαν πλακόστρωτο. Τα λεμφοζίδια αυτά αποτελούν στο σύνολό τους τη γλωσσική αμυγδαλή Η γλώσσα καλύπτεται από πολύστιβο πλακώδες επιθήλιο κατά τόπους κερατινοποιημένο στη ραχιαία επιφάνεια. Στα πρόσθια δύο τρίτα οι δεσμίδες σκελετικού μυ σε στενή επαφή με λιπώδη ιστό. Υπάρχουν επίσης σιελογόνοι αδένες. Στο οπίσθιο τρίτο υπάρχει περισσότερο λίπος αναλογικά, ενώ ξεχωρίζει από το πρόσθιο εξαιτίας του γεγονότος ότι έχει αθροίσεις λεμφικού ιστού συνδεδεμένο με βλενογόνο (MALT). Οι μύες διατρέχουν σε όλες τις κατευθύνσεις. Στο στοματικό μέρος της ραχιαίας επιφάνειας υπάρχουν προσεκβολές του βλεννογόνου που ονομάζονται θηλές. Οι θηλές ανάλογα με το σχήμα τους διακρίνονται σε τριχοειδείς, μυκητοειδείς, περιχαρακωμένες και φυλλοειδείς. Οι τριχοειδείς θηλές είναι πολυάριθμες και διατάσσονται σε σειρές παράλληλες προς την τελική αύλακα. Η τραχύτητά τους διευκολύνει τη διαδικασία του γλειψίματος ημίρρευστων τροφών. Περιέχουν κεντρομόλες νευρικές απολήξεις ευαίσθητες στην αφή. Οι μυκητοειδείς θηλές είναι μικρές και λιγότερες και έχουν σχήμα μανιταριού.Βρίσκονται διάσπαρτες μεταξύ των τριχοειδών θηλών και αναγνωρίζονται από την εμφάνισή τους που μοιάζει με ερυθρωπές κηλίδες. Φέρουν γευστικούς κάλυκες στη ραχιαία όψη τους. Οι περιχαρακωμένες θηλές είναι οι μεγαλύτερες με διάμετρο 1-2 mm. Βρίσκονται ακριβώς μπροστά από την τελική αύλκα και μοιάζουν με κλειστούς, βραχείς κυλίνδρους βυθισμένους στο βλεννογόνο. Περιβάλλονται από μια βαθιά κυκλική αύλακα που λέγεται τάφρος, στα τοιχώματα της οποίας διατάσσονται πασσαλοειδώς γευστικοί κάλυκες, που είναι υποδοχείς των γευστικών ερεθισμάτων. Οι φυλλοειδείς θηλές μοιάζουν με επιμήκεις αύλακες στις πλάγιες επιφάνειες της γλώσσας κοντά στο οπίσθιο τμήμα των δύο πρώτων τριτημορίων. Στον άνθρωπο οι γευστικοί κάλυκες εκφυλίζονται σε πολύ μικρή ηλικία. Οι μύες της γλώσσας χωρίζονται σε αυτόχθονες και ετερόχθονες. Οι αυτόχθονες μύες σχηματίζουν το κυρίως σώμα της γλώσσας και αποτελούν μάζες διαπλεκόμενων δεσμίδων μυικών ινών μεταξύ των οποίων υπάρχουν διάσπαρτοι οροεκκριτικοί και οροβλεννοεκκριτικοί αδένες. Οι ίνες αυτές κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις και κυριότερος ρόλος τους είναι να αλλάζουν τη μορφή και το μέγεθος του οργάνου. Από τους ετερόχθονες μυς, σημαντικότερος και πιο ισχυρός είναι ο γενειογλωσσικός μυς, ο οποίος ξεκινά από το μέσο της κάτω γνάθου, πλαταίνει καθώς εισέρχεται στη γλώσσα από κάτω και οι ίνες του προσφύονται σε όλη τη ράχη της γλώσσας. Άλλοι ετερόχθονες μύες είναι οι: υογλωσσικός, βελονογλωσσικός και γλωσσοϋπερώιος. Κινητική: Υπογλώσσιο νεύρο Αισθητική: Προσωπικό νεύρο, τρίδυμο νεύρο, γλωσσοφαρυγγικό νεύρο, πνευμονογαστρικό νεύρο Η αρτηριακή παροχή γίνεται κυρίως από τη γλωσσική αρτηρία. Η φλεβική αιμάτωση προέρχεται από τις δύο γλωσσικές φλέβες που συνοδεύουν την παραπάνω αρτηρία. Faller, The Human Body, Thieme 2004, σελ 392-3 Moore, Κλινική Ανατομία, τόμος ΙΙ Ιατρικές εκδόσεις Πασχαλίδη, 1998, σελ 828-35 Leslie P. Gartner, James L Hiatt, Εγχειρίδιο ιστολογίας, τρίτη έκδοση, επιστημονικές εκδόσεις Παρισιάνου, 2001
Η γλώσσα αποτελεί μυώδες όργανο το οποίο καλύπτεται από βλεννογόνο για τη μεταφορά της προσλαμβανόμενης τροφής. Βοηθά στη μάσηση και στην κατάποση και περιέχει αισθητήρια όργανα για τη γεύση. Εκτός αυτού, η γλώσσα παίζει σημαντικό ρόλο στην άρθρωση των λέξεων κατά την ομιλία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1_(%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1)
Citroën Bijou
Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λονδίνου τον Οκτώβριο του 1959 και κατασκευάστηκε αποκλειστικά στο εργοστάσιο της Citroën στο Σλάου (Slough), στην κομητεία του Μπέρκσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο (20 μίλια, δηλαδή 32 χιλιόμετρα δυτικά από το κέντρο του Λονδίνου). Βασιζόταν στο Citroën 2CV, αλλά ήταν μια 2-πορτη εκδοχή coupé (αντιθέτως, η στάνταρ εκδοχή αμαξώματος του 2CV ήταν 4-πορτο landaulet, με ανοιγόμενη οροφή) και με ριζικά διαφορετική εξωτερική εμφάνιση. Μάλιστα είχε σχεδιαστεί από τον Peter Kirwan-Taylor, ο οποίος είχε σχεδιάσει και την Lotus Elite του 1957.Το Bijou δημιουργήθηκε μόνο για την συγκεκριμένη αγορά, καθώς θεωρήθηκε τότε ότι το κοινότυπο ντιζάιν του θα γινόταν πιο αποδεκτό από το συντηρητικό Βρετανικό αγοραστικό κοινό, σε μεγαλύτερο βαθμό από το αντισυμβατικό ντιζάιν του 2CV. Σε αντίθεση με το εξ ολοκλήρου από χάλυβα 2CV, όλα τα εξωτερικά πάνελ του σασί στο Bijou κατασκευάζονταν από υαλοβάμβακα (το γνωστό και ως fiberglass) και ο κινητήρας του ήταν ο ίδιος αερόψυκτος επίπεδος 2-κύλινδρος (flat-twin) 4-χρονος βενζίνης, κυβισμού 425 cm³ και ισχύος 12 hp, με αυτόν που έφερε τότε το 2CV. Μολονότι το σασί και τα περισσότερα μηχανικά μέρη προέρχονταν από το 2CV και ο εξοπλισμός του ήταν λιτός, ωστόσο διέθετε ορισμένα στοιχεία από το πολυτελές Citroën DS (το γνωστό στην Ελλάδα ως «βάτραχος»). Τα πλέον αξιοσημείωτα ήταν το κλασικό τιμόνι της Citroën με την μία ακτίνα, το καμπυλωτό πίσω παρμπρίζ και οι εσωτερικές χειρολαβές των θυρών, όλα δανεισμένα από το DS. Ένα Bijou που δοκιμάστηκε από το βρετανικό περιοδικό αυτοκινήτου «The Motor» τον Ιανουάριο του 1960, κατάφερε τελική ταχύτητα 44,7 μίλια την ώρα (71,9 χιλιόμετρα την ώρα) και επιτάχυνση 0-40 μίλια την ώρα (0-64 χιλιόμετρα την ώρα) σε 41,7 δευτερόλεπτα. Επίσης, πέτυχε κατανάλωση καυσίμου 59,5 μίλια το βρετανικό γαλόνι ή 49,5 μίλια το γαλόνι ΗΠΑ ή 4,75 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο της δοκιμής κόστιζε £695, μαζί με τους φόρους, τιμή που θεωρήθηκε ακριβή από τους δοκιμαστές.Επιπλέον, ήταν πιο ακριβό από το εγχώριο και πιο πρακτικό Mini, ενώ ήταν ένα από τα πιο αργά αυτοκίνητα της τότε εποχής, πιο αργό ακόμα και από το ίδιο το Citroën 2CV. Ήδη από το 1955, και το 2CV προσέφερε τον ίδιο κινητήρα των 425 cm³, αλλά ήταν ελαφρύτερο, επιτυγχάνοντας τελική ταχύτητα 79 χιλιόμετρα την ώρα ή 49 μίλια την ώρα και από το 1962 έφτασε τα 84 χιλιόμετρα την ώρα ή 52 μίλια την ώρα. Τελικώς, μόλις 207 αντίτυπα σειράς Bijou κατασκευάστηκαν, συν 2 πρωτότυπα, και όσα έχουν επιβιώσει είναι άκρως συλλεκτικά σήμερα. Citroën 2CV Citroën Bijou at Citroenet Citroën Bijou at Motorbase Αρχειοθετήθηκε 2011-06-06 στο Wayback Machine.
Το Citroën Bijou ήταν ένα μικρό οικονομικό αυτοκίνητο της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Citroën, που παρήχθη μεταξύ του 1959 και του 1964, σε μόλις 207 αντίτυπα. Κατασκευάστηκε και διατέθηκε αποκλειστικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και, κατά συνέπεια, παρήχθη μόνο σε δεξιοτίμονη εκδοχή.
https://el.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_Bijou
Διεθνής Διαφάνεια
Έδρα της Διεθνούς Διαφάνειας είναι το Βερολίνο, όπου και ιδρύθηκε το 1993, από τον Πήτερ Έιγκεν με τη μορφή μη κερδοσκοπικού οργανισμού. Ο Πήτερ Έιγκεν που προηγουμένως είχε διατελέσει διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Αφρική και συντονιστής προγραμμάτων βοήθειας των ανεπτυγμένων χωρών προς τις φτωχότερες, παρέμεινε πρόεδρος μέχρι το 2005. Όπως ο ίδιος δήλωνε αποφάσισε την ίδρυση του εν λόγω οργανισμού επειδή είχε διαπιστώσει ότι μεγάλο μέρος της βοήθειας που διαχειριζόταν και διένειμε, τελικά «εξατμιζόταν» σε ένα κυκεώνα «πολιτικής και λοιπής διαφθοράς». Έτσι με μια συνεργασία ηγετών χωρών και ανωτάτων υπαλλήλων περίπου 70 ατόμων προχώρησε στη σύσταση του εν λόγω οργανισμού. Η ιδέα του κρίθηκε ιδιαίτερα επιτυχής καθώς πολλοί αρχηγοί χωρών και άλλοι διεθνείς οργανισμοί έσπευσαν να επικροτήσουν το εγχείρημα αυτό. Σημαντικά επίσης στελέχη του Δ.Σ. της ΤΙ ήταν ο Jeremy Papas, (αντιπρόεδρος), και οι Hansjörg Elshorst , Joe Githongo , Fritz Heimann , Michael Hershman , Καμάλ Χουσεΐν , Dolores L. Español , G. Moody Stuart , J. Parfitt και ο Frank Vogl. Σήμερα (Δεκ. 2012) τα μέλη και οι συνεργάτες της Διεθνούς Διαφάνειας αριθμούν χιλιάδες, ενώ στην έδρα του οργανισμού βρίσκονται εγκατεστημένοι 40 περίπου νομικοί, οικονομολόγοι και ειδικοί σε θέματα φορολογίας και συστήματα φορολογίας που μπορούν και αξιολογούν διάφορα στοιχεία που συλλέγουν μέσω κλιμακίων και υποβαλλομένων ερωτηματολογίων σε δημόσιες «έρευνες σε υπηρεσίες και πολιτικά γραφεία διαφόρων χωρών. Από τις έρευνες αυτές και τα στοιχεία που επεξεργάζονται στοχεύουν στην αποκάλυψη περιπτώσεων διαφθοράς που αρχικά χαρακτηρίζεται «λανθασμένη λειτουργία συστήματος την οποία θεωρούν ότι μπορεί αυτή να καταπολεμηθεί με «απόλυτη διαφάνεια. Σύμβαση του ΟΟΣΑ - η «ενεργητική» διαφθορά της ΕΚ γίνεται στόχος Ένα σημαντικό σημείο κριτικής κατά τα πρώτα στάδια της Διεθνούς Διαφάνειας ήταν η συντηρητική φιλοσοφία καταπολέμησης διαφθοράς της οργάνωσης. Όταν ο ΟΟΣΑ κατά την σύσταση των Ηνωμένων Πολιτειών το 1989, έθεσε το ζήτημα της «διεθνούς διαφθοράς στην ατζέντα του, και κάλεσε σε λειτουργία μια αντίστοιχη «ομάδα εργασίας», παράλληλα με τη δημιουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς (Συνθήκη του Μάαστριχτ 1993) αποφάσισε να κινήσει για τα κράτη μέλη μια «Σύσταση για την καταπολέμηση της δωροδοκίας στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές». Ήδη τότε, ιδέα του ΟΟΣΑ ήταν να καταπολεμήσει τη διαφθορά στις πηγές της παρά την αντίσταση των εμπλεκόμενων. Στο μέλλον η διαφθορά εναντίον άλλων κρατών, θα έπρεπε να αντιμετωπίζετε νομικά ισότιμα ​​με την εγχώρια διαφθορά στις χώρες των χορηγών. Αυτό όμως θα ήταν ένας σημαντικός περιορισμός στην επιχειρηματική ελευθερία των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και χρειαζόταν κατάλληλη απάντηση. Ενώ η Σύμβαση του ΟΟΣΑ, ως εκ τούτου, καλείται να καταπολεμήσει ιδίως τις γνωστές τεράστιες πηγές δωροδοκία στις ανεπτυγμένες χώρες εξαγωγής αντιθέτως η «Διεθνής Διαφάνεια», που δημιουργήθηκε από έναν πρώην διευθυντή της Παγκόσμιας Τράπεζας (Peter Eigen) και την γερμανική πολιτική αναπτυξιακής βοήθειας (GTZ), υποστήριζε ακριβώς το αντίθετο. Παρά την υπάρχουσα γνώση που αποκτήθηκε από την αναπτυξιακή βοήθεια προς την Ανατολική Αφρική η Διεθνής Διαφάνεια συνιστάται να αξιολογηθεί και να καταπολεμηθεί η διαφθορά μόνο στις χώρες των αποδεκτών, αλλά όχι στις πηγές της στην Ευρώπη. Παραοικονομία - μια διογκωμένη πηγή χρημάτων δωροδοκίας Είναι ενδιαφέρον, ότι ακριβώς στην ίδια κοινοβουλευτική περίοδο (1991-1994), όπου ιδρύθηκε η «Διεθνής Διαφάνεια», το Κοινοβούλιο της Βόννης συζητούσε εξαιρετικά αμφιλεγόμενα αν σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο η διαφθορά εναντίον ξένων αξιωματούχων θα πρέπει να κατατάσσεται ως ποινικό αδίκημα, ή θα πρέπει να απαλλαχτεί από το φόρο ως λειτουργική δαπάνη της επιχείρησης. Λαμβάνοντας υπόψη το διευρυνόμενο Γερμανό-Γαλλικό αγώνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 για τις νέες αγορές της «διεύρυνσης της ΕΟΚ προς το Νότο», η τότε κυβέρνηση Kohl αποφάσισε κατά τις συστάσεις του ΟΟΣΑ υπέρ την συγχρηματοδότηση της ξένης διαφθοράς μέσω της φορολογικής απαλλαγής (§ 4 κεφάλαιο 5 αρ. 10 νόμο περί φόρου εισοδήματος, ισχύει μέχρι τις 19 Μαρτίου 1999). Σε περίπου την ίδια εποχή ο γερμανικός ιδιωτικός τομέας, πλέον ανενόχλητος από τις σχεδόν παράλυτες εφοριακές αρχές, άρχισε να αυξάνει συστηματικά τις ποσοστώσεις μαύρου χρήματός του. Κατά συνέπεια, η τότε Διεθνής Διαφάνεια πρότεινε τον αμφιλεγόμενο Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς (CPI), που ιδρύθηκε από τον Johann Graf Lambsdorff το 1995, ως μια πιθανή κλίμακα διαβάθμισης της διαφθοράς. Ωστόσο, ο CPI περιορίζεται στη μία και μόνο πλευρά των αποδεκτών δωροδοκίας, αλλά δεν συμπεριλαμβάνει τις πλούσιες πηγές δωροδοκίας από την τεράστια παραοικονομία της Ευρώπης. Ως αποτέλεσμα, μετά από γραμμική αύξηση πάνω από μια δεκαετία μέχρι την καθιέρωση του Ευρώ, τελικά η γερμανική διαφθορά σήμερα στηρίζεται σε μια παραοικονομία 350 δις € ετησίως. Ο CPI - ένα προκατειλημμένο εργαλείο των «ενεργητικών»; Μια έτσι προκαλούμενη διένεξη μεταξύ επικριτών και υποστηρικτών του από τότε συχνά αναφερόμενου CPI ήταν μέχρι τώρα στο επίκεντρο πολλών κριτικών δοκιμιών. Π.χ. η Yuliya V. Tverdova απέδειξε το 2012 σε μια συγκριτική μελέτη («Αντιλήψεις ή Εμπειρίες: τη χρήση εναλλακτικών μέτρων διαφθοράς σε μια μελέτη πολλαπλών επιπέδων της πολιτικής στήριξης», του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Irvine) παρερμηνείες του CPI, επίσης από εμπειρογνώμονες της Διεθνούς Διαφάνειας, έως «numerous concerns ranging ... to systematic biases in the expert estimates, και χαρακτήρισε το CPI ως προκατειλημμένο και «poll of polls that draws on multiple sources of elite and mass opinions.»Αργότερα όμως, η Διεθνής Διαφάνεια ευθυγραμμίζεται με τον ΟΟΣΑ, δημοσιεύοντας το 1999 για πρώτη φορά το επίσης αμφιλεγόμενο «Δείκτη Δωροδοκιών» (BPI). Ωστόσο, χρειάστηκαν χρόνια μέχρι που η σύμβαση του ΟΟΣΑ έχει υπογραφεί και επικυρωθεί από τα κοινοβούλια και τελικά μεταφέρθηκε στην πράξη σε όλα τα κράτη. Ως εκ τούτου, οι πρακτικές αυτές δεν είχαν ποινικά καταδιωχτεί στις χώρες εξαγωγής πριν από το 2003. Μόνο τότε η Διεθνής Διαφάνεια μίλησε ανοιχτά για ένα «δίκτυο διαφθοράς» και κατηγορεί ιδιαίτερα μοχλούς δωροδοκίας στις χώρες δότη. Με την ευκαιρία, μόλις το 2004, κατέληξε η πρώτη και μοναδική Ολυμπιάδα (2000-2004) στην Κοινή Αγορά της ΕΕ. Τώρα η γερμανική παραοικονομία μπορούσε να αρχίσει να αναχαιτίζει προσεχτικά τα ύψη της. Η Διεθνής Διαφάνεια επικεντρώνει την προσοχή της σε θεσμούς - νομοθεσίες και κυβερνητικές δράσεις χωρών και όχι σε μεμονωμένες περιπτώσεις φυσικών προσώπων, ή άλλες εξατομικευμένες περιπτώσεις με προβαλλόμενο στόχο την «αναδιαμόρφωση και την κάθαρση». με τη συνεργασία βέβαια κρατικών φορέων και υπηρεσιών. Έτσι ο Οργανισμός αυτός κάθε χρόνο συντάσσει και δημοσιοποιεί τρεις εκθέσεις. Ο «Δείκτης Αντίληψης για τη Διαφθορά» (CPI) (κατά χώρα). Ο «Δείκτης χρηματισμού κυβερνητικών και διοικητικών παραγόντων (κατά χώρα) - (BPI) και Το «Βαρόμετρο Παγκόσμιας Διαφθοράς».Σημειώνεται ότι μετά τα παραπάνω η Διεθνής Διαφάνεια προσφέρει διάφορες συμβουλές για την αντιμετώπιση της όποιας διαφθοράς, παρέχοντας ακόμα και συμβουλές σε πολίτες για τις διάφορες συναλλαγές τους, καθώς και τον τρόπο υποβολής καταγγελιών. Ομάδα κρατών κατά της διαφθοράς Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ κατά της διαφθοράς Εφημερίδα Το Παρασκήνιο φ.16-12-2012 σελ.29. Επίσημος ιστότοπος TI's Global Corruption Report Διεθνής διάσκεψη κατά της διαφθοράς Άρθρο για τη διαφθορά στο περιοδικό Forbes (Απρίλιος 2007)
Η Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International), TI, ελληνικά: Τι-Άι) , είναι ένας μη κυβερνητικός οργανισμός που ασχολείται με την καταπολέμηση διαφθοράς στον κόσμο. Αυτό συμπεριλαμβάνει, χωρίς να περιορίζεται μόνο, τη διαφθορά στην πολιτική. Ο οργανισμός είναι ευρύτερα γνωστός για τη σύνταξη, από το 1995 του ετήσιου Δείκτη Αντίληψης για τη Διαφθορά (Corruptions Perceptions Index - CPI) και το Βαρόμετρου Παγκόσμιας Διαφθοράς, συγκριτικών καταλόγων για τη διαφθορά παγκοσμίως
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1
Πέρασμα της Σίπκα
Κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1877-1878 ήταν το σημείο όπου έλαβαν χώρα μια σειρά από μάχες οι οποίες ονομάστηκαν η μάχη στο πέρασμα Σίπκα. Στις μάχες πολέμησαν οι Ρώσοι μαζί με Βούλγαρους εθελοντές ενάντια των Οθωμανών. Η νίκη των Ρώσων κατέληξε στην Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου ή οποία υπογράφηκε στις 3 Μαρτίου 1878 η οποία αναγνώριζε την ανεξαρτησία του Βουλγαρικού κράτους. Η υπεράσπιση του Περάσματος του Σίπκα έγινε σύμβολο δίψας για ελευθερία των Βουλγάρων. Το «Μνημείο Σίπκα» ή «Μνημείο απελευθέρωσης» (βουλγαρικά: паметник „Шипка“) βρίσκεται στην βουνοκορφή Άγιος Νικόλας (σήμερα ονομάζεται βουνοκορφή Σίπκα) στο βουνό Στόλετοβ κοντά στο πέρασμα Σίπκα. Το μνημείο είναι αφιερωμένο σε αυτούς που θυσιάστηκαν στην απελευθέρωση της Βουλγαρίας κατά την διάρκεια των μαχών στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1877-78. Το μνημείο εγκαινιάστηκε το 1934 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Ατανάς Ντόνκοβ (βουλγαρικά: Атанас Донков) και τον γλύπτη Αλεξάντερ Αντρέεβ (βουλγαρικά: Александър Андреев). Το μνημείο είναι ένας πύργος 31,5 μέτρα ψηλός με την φόρμα κομμένης πυραμίδας. Ένα γιγαντιαίο λιοντάρι μήκους 8 μέτρων και ύψος 4 μέτρων υπάρχει στην είσοδο του μνημείου. Μέσα στο μνημείο υπάρχει γυναικεία φιγούρα η οποία αναπαριστά την νίκη κατά των Οθωμανικών δυνάμεων αλλά και μαρμάρινη σαρκοφάγος με οστά στρατιωτών που έχασαν την ζωή τους στις μάχες. Μέσα στο μνημείο υπάρχει μουσείο με μετάλλια, αλλά και αρχειακό υλικό (φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα στρατιωτών) από τις μάχες. Η κορυφή του πύργου έχει καλή πανοραμική θέα της περιοχής των βουνών. Επίσημη Ιστοσελίδα Μουσείου Σίπκα (στα βουλγαρικά, αγγλικά και ρώσικα).
Το πέρασμα της Σίπκα (βουλγαρικά: Шипченски проход, Shipchenski prohod) (υψόμετρο 1306 μέτρα) είναι ένα γραφικό πέρασμα στα βουνά Στάρα Πλάνινα (οροσειρά του Αίμου) της Βουλγαρίας. Το πέρασμα αυτό οριοθετεί τα όρια μεταξύ της επαρχίας Στάρα Ζαγόρα και Γκάμπροβο και συνδέει το Γκάμπροβο με το Καζανλούκ και βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο της Βουλγαρίας. Το πέρασμα βρίσκεται 13 χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη Σίπκα. Στο σημείο αυτό υπάρχει η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει την πόλη Ρούσε στις όχθες του Δούναβη με την Στάρα Ζαγόρα και την Αδριανούπολη στην Τουρκία. Από εκεί ξεκινά δρόμος 12 χιλιομέτρων στα ανατολικά ο οποίος οδηγεί στην ιστορική βουνοκορφή Μπουζλούντζα (βουλγαρικά: Бузлуджа) η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 1441 μέτρων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%AF%CF%80%CE%BA%CE%B1
Σοκολάτα γάλακτος
Η λέξη «σοκολάτα» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά περίπου το 1600. Η λέξη προέρχεται από τη λέξη xocolātl, από τη γλώσσα Νάουατλ, τη γλώσσα των Αζτέκων, επηρεασμένη από το chocol της γλώσσας Μάγια, «καυτό», συνδυασμένη με τη λέξη ναχουάτλ atl, «νερό». Η πρώτη περίπτωση της «σοκολάτας γάλακτος» εμφανίστηκε αμέσως μετά, αναφερόμενη σε ένα ρόφημα σοκολάτας σε συνδυασμό με γάλα. Το 1687, ο Χανς Σλόουν, ένας Ιρλανδός ιατρός και συλλέκτης, εισήγαγε το ρόφημα στο Λονδίνο αφού είδε τους κατοίκους της Τζαμάικα να απολαμβάνουν το ρόφημα. Το παρασκεύασμα ήταν γνωστό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, και κατασκευάστηκε από τους Νίκολας Σάντερς και Γουίλιαμ Γουάιτ, ενώ σύντομα προστέθηκαν και άλλες σοκολάτες γάλακτος στην πόλη. Από εκεί, η σοκολάτα γάλακτος εξαπλώθηκε, πρώτα στη Γαλλία, όπου ο φαρμακοποιός του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας, Σουλπίς Ντεμπό, εισήγαγε το ρόφημα στην Αυλή και στη συνέχεια πιο μακριά, φτάνοντας μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 1834. Εν τω μεταξύ, στη Δρέσδη της Γερμανικής Συνομοσπονδίας, η Jordan & Timaeus ανέπτυξε έναν μηχανισμό για την παραγωγή σκληρής σοκολάτας με χρήση ατμού. Στις 23 Μαΐου 1839, διαφήμισαν μια στερεή σοκολάτα που περιείχε γάλα, αποκαλώντας την «σοκολάτα ατμού» (dampfchocolade). Ωστόσο, όταν η J. S. Fry & Sons του Μπρίστολ στο Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησε την πρώτη μπάρα σοκολάτας το 1847, χρησιμοποίησε μαύρη σοκολάτα. Το 1875, ο Ελβετός επιχειρηματίας και σοκολατοποιός Ντάνιελ Πέτερ, με έδρα το Βεβέ και συγγενής με την οικογένεια Καγιέ, συνδύασε για πρώτη φορά με επιτυχία τη κακαόμαζα, το βούτυρο κακάο και τη ζάχαρη με συμπυκνωμένο γάλα, που είχε δημιουργήσει πρόσφατα ο γείτονας και φίλος του, Ανρί Νεστλέ, για την παραγωγή σοκολάτας γάλακτος. Η διαδικασία βελτιώθηκε περαιτέρω από έναν άλλο Ελβετό σοκολατοποιό, τον Ρόντολφ Λιντ, ο οποίος ανέπτυξε την ομοιόμορφη ανάδευση το 1879, η οποία δημιούργησε ένα πιο απαλό προϊόν. Ωστόσο, μόνο μετά από πολλά χρόνια τελειοποίησης αναπτύχθηκε η αρχική φόρμουλα και, το 1887, κυκλοφόρησε τελικά το εμπορικό σήμα Gala Peter. Ο Ντάνιελ Πέτερ ονόμασε το προϊόν του «Gala» από την ελληνική λέξη που σημαίνει «γάλα». Η επιτυχία του Gala Peter άνοιξε ένα ρήγμα στο οποίο έσπευσαν όλοι οι κατασκευαστές. Το γάλα όχι μόνο μαλάκωσε την πικράδα της σοκολάτας και βελτίωσε τη γεύση της, αλλά μείωσε επίσης το κόστος παραγωγής της λόγω της χαμηλότερης περιεκτικότητας σε κακάο. Ως αποτέλεσμα, η συνταγή του Πέτερ διέρρευσε σε άλλους κοντινούς κατασκευαστές: Καγιέ και Κόλερ. Το 1898, η εταιρεία Cailler άνοιξε το νέο της εργοστάσιο στο Μπρο, όπου άρχισε να παράγεται σε μεγάλη κλίμακα η σοκολάτα γάλακτος. Ο Πέτερ άνοιξε επίσης ένα μεγαλύτερο εργοστάσιο στο Ορμπ το 1901, πριν συγχωνευθεί με τον Κόλερ. Την ίδια χρονιά, η Suchard της Νεσατέλ λάνσαρε τη μάρκα Milka. Ο Καρλ Ρους-Σούχαρντ είχε αναπτύξει προηγουμένως μια πρώτη ράβδο γάλακτος το 1896. Η βιομηχανία σοκολάτας επεκτάθηκε επίσης στα τέλη του 19ου αιώνα με την ίδρυση νέων εταιρειών, όπως οι Frey και Tobler. Από αυτές τις εξελίξεις σύντομα η Ελβετία κυριάρχησε στην αγορά της σοκολάτας. Η παραγωγή αυξήθηκε δραματικά και μέχρι το 1905, η χώρα παρήγαγε 15.000 τόνους σοκολάτας, όπου ένα μεγάλο μέρος της εξαγόταν. Εν τω μεταξύ, υπήρξαν και άλλες εξελίξεις εκτός Ελβετίας. Η ελβετική κυριαρχία αμφισβητήθηκε το 1905 από ένα προϊόν από την Αγγλία, το Cadbury Dairy Milk. Αν και είχαν παραχθεί και άλλες σοκολάτες γάλακτος εκτός Ελβετίας στο παρελθόν –η ίδια η Cadbury είχε παραγάγει μία το 1897–, ήταν χονδροειδείς και γενικά κατώτερες από τις ελβετικές ποικιλίες και, κατά συνέπεια, υπέφεραν από χαμηλές πωλήσεις. Αντίθετα, η Dairy Milk αναδείχθηκε γρήγορα και, μέχρι τη δεκαετία του 1920, ήταν η σοκολάτα με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ταυτόχρονα, το 1900, ο Μίλτον Σ. Χέρσεϊ παρουσίασε το πρώτη ράβδο Hershey, η οποίο έφερε επανάσταση στη δημοτικότητα της σοκολάτας γάλακτος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και αρχικά ήταν διαθέσιμη μόνο στην Πενσυλβάνια, μέχρι το 1906 πωλούνταν σε ολόκληρη τη χώρα. Η δημοτικότητα άνθισε, ιδιαίτερα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών έδωσε ράβδους σοκολάτας στα στρατεύματα, για πολλούς την πρώτη τους γεύση σοκολάτας γάλακτος. Μέχρι το 1911, η συνταγή σοκολάτας γάλακτος του Πέτερ αντιπροσώπευε το ήμισυ της παγκόσμιας κατανάλωσης σοκολάτας. Η σοκολάτα γάλακτος έγινε το πρότυπο αυτού που το κοινό πίστευε ότι έπρεπε να είναι η σοκολάτα.Ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης δημοτικότητας της σοκολάτας, ειδικά μεταξύ της εργατικής και της μεσαίας τάξης, η κατανάλωση κακάο άρχισε να αυξάνεται εξαιρετικά. Η παγκόσμια ζήτηση αυξήθηκε κατά 800% μεταξύ 1880 και 1900. Για να ικανοποιηθούν αυτές οι απαιτήσεις, η παραγωγή κακάο επεκτάθηκε, κυρίως στη Δυτική Αφρική, όπου η ποικιλία Forastero άρχισε να καλλιεργείται μαζικά στις αρχές του 20ου αιώνα. Αν και θεωρείται κατώτερος από την ποικιλία Criollo, ο κόκκος τύπου Forastero είναι πιο κατάλληλος για την παρασκευή σοκολάτας γάλακτος και είναι φθηνότερος στην παραγωγή λόγω των υψηλότερων αποδόσεων του. Οι χώρες της Δυτικής Αφρικής κυριάρχησαν τελικά στην παγκόσμια παραγωγή κακάο. Αντίθετα, το γάλα έγινε το κρίσιμο συστατικό. Σε αντίθεση με το κακάο και τη ζάχαρη, το γάλα χαλάει γρήγορα, επομένως δεν μπορεί να αποθηκευτεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό ευνόησε τη δημιουργία μεγάλων εργοστασίων (καθώς και νέων πληθυσμών εργατών) στην ύπαιθρο, όπου είναι άμεσα διαθέσιμα άφθονα αποθέματα φρέσκου γάλακτος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το εργοστάσιο Cailler του Μπρο και το εργοστάσιο Hershey του Ντέρι. Με τις δεκαετίες, η παραγωγή σοκολάτας γάλακτος εξαπλώθηκε παγκοσμίως και εμφανίστηκαν νέες μάρκες. Το 1910, ο Άρθουρ και ο Τζορτζ Ένσορ δημιούργησαν την πρώτη σοκολάτα γάλακτος στον Καναδά, χρησιμοποιώντας γάλα από αγελάδες Τζέρσεϊ. Ταυτόχρονα, η παραγωγή βελγικής σοκολάτας επεκτάθηκε επίσης γρήγορα. Από τις μικρές αρχές στη δεκαετία του 1870, μέχρι τη δεκαετία του 1920, υπήρχαν ενενήντα σοκολατοποιοί μόνο γύρω από τις Βρυξέλλες. Το 1926, η εταιρεία Meiji έβγαλε τη ράβδο σοκολάτας της, την πρώτη που παράχθηκε στην Ιαπωνία. Η σοκολάτα γάλακτος κυριάρχησε γρήγορα στις πωλήσεις σοκολάτας στις περισσότερες αγορές. Βρήκε μια θέση ακόμη και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα αμερικανικά στρατεύματα μετέφεραν τη στρατιωτική σοκολάτα, με το παρατσούκλι Logan Bars από τον διαχειριστή υλικού Πολ Λόγκαν, ως προμήθεια έκτακτης ανάγκης. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν νέοι τρόποι παρουσίασης της σοκολάτας, από διαφορετικά σχήματα, όπως τα Cadbury Buttons, μέχρι την αφθονία των ποικιλιών σε κουτί που έγιναν χαρακτηριστικό γνώρισμα της βελγικής σοκολάτας.Ταυτόχρονα, ο αριθμός των ανεξάρτητων κατασκευαστών μειώθηκε απότομα. Οι πρώτες ενοποιήσεις στον κλάδο ήταν στην Ελβετία, όπου πραγματοποιήθηκε η εξαγορά της Lindt από τη Sprüngli το 1899, και η Nestlé είχε ήδη αναδειχθεί ως η μεγαλύτερη βιομηχανία στη χώρα μέχρι το 1929. Ωστόσο, ο ρυθμός επιταχύνθηκε στο δεύτερο μισό του αιώνα. Κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, υπήρξαν περισσότερες από 200 εξαγορές στον κλάδο. Μέχρι το 2001, πάνω από το ήμισυ της παγκόσμιας αγοράς σοκολάτας κατείχαν 17 εταιρείες. Μέχρι το 2013, οι τέσσερις κορυφαίοι κατασκευαστές, η Mondelez, η Mars, η Nestlé και η Ferrero, αποτελούσαν το 49% των πωλήσεων. Αυτό συνεχίστηκε, όπως για παράδειγμα, το 2015, όταν η Thorntons, η βρετανική σοκολατοποιία που πριν από τέσσερα χρόνια είχε παραγάγει τη μεγαλύτερη σοκολάτα στον κόσμο με βάρος 5.792,50 κιλά, εξαγοράστηκε από τη Ferrero.Το 2018, η παγκόσμια αγορά σοκολάτας γάλακτος είχε αξία 63,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και αναμένεται να πλησιάσει τα 73 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2024. Η κατανάλωση κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, οι οποίες κατανάλωναν πάνω από το 80% της παγκόσμιας παραγωγής. Ωστόσο, ο νέος αιώνας είδε επέκταση σε διάφορες αγορές. Για παράδειγμα, μεταξύ 2000 και 2013, οι περιοχές που σημείωσαν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη ήταν η Μέση Ανατολή και η Αφρική (όπου η λιανική αξία αυξήθηκε κατά 239%), η Λατινική Αμερική (αύξηση 228%). Ακόμη και στην Κίνα και την Ιαπωνία, που παραδοσιακά είναι μέρη με πολύ χαμηλή κατανάλωση γάλακτος, οι πωλήσεις σοκολάτας γάλακτος αυξήθηκαν στις αρχές του 21ου αιώνα. Μεταξύ 1999 και 2003, οι εισαγωγές κινεζικής σοκολάτας αυξήθηκαν από 17,7 εκατομμύρια δολάρια σε 50 εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι το 2007, πάνω από το 38% των πωλήσεων σοκολάτας στην Κίνα ήταν σοκολάτα γάλακτος. Μέχρι το 2018, η αξία των πωλήσεων της ιαπωνικής σοκολατοποιίας Meiji πλησίαζε αυτή των κορυφαίων παραγωγών στην Ευρώπη και οι συνολικές πωλήσεις του ομίλου είχαν ξεπεράσει τις συνολικές πωλήσεις όλων των ειδών ζαχαροπλαστικής της Hershey, βάζοντας την αμερικανική εταιρεία εκτός της πρώτης πεντάδας σειρά κατάταξης.Αν και η μαύρη σοκολάτα ανέκτησε κάποια δημοτικότητα στα τέλη του 20ου αιώνα, η σοκολάτα γάλακτος παραμένει ο πιο προτιμώμενος και καταναλωτικός τύπος σοκολάτας. Ενώ όλη η σοκολάτα γάλακτος περιέχει κακάο, γάλα και ζάχαρη, η αναλογία αυτών των συστατικών διαφέρει από χώρα σε χώρα και επωνυμία, γεγονός που με τη σειρά της επηρεάζει τη θρεπτική αξία της. Η κινητήρια δύναμη για αυτές τις διαφορές είναι η γεύση. Για παράδειγμα, η βελγική σοκολάτα είναι γνωστή για την ήπια γαλακτώδη γεύση της, ενώ ορισμένες ρωσικές μάρκες έχουν έντονη γεύση κακάο. Η γεύση οδηγεί τα συστατικά, αν και αυτά επηρεάζονται επίσης από άλλους παράγοντες, ιδιαίτερα τους οικονομικούς. Για παράδειγμα, το κόστος είναι ο κύριος λόγος για την εισαγωγή υποκατάστατων βουτύρου κακάο όπως η καρύδα και το φοινικέλαιο. Ωστόσο, υπάρχουν και κανονιστικοί λόγοι. Το 1973, για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε ότι η σοκολάτα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 35% ξηρά στερεά κακάο. Πιο πρόσφατα, η Κίνα εισήγαγε επίσης νομοθεσία που απαιτεί η τοπικά παραγόμενη σοκολάτα γάλακτος να περιέχει 25% βούτυρο κακάο.Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Τον 21ο αιώνα, η σοκολάτα γάλακτος έχασε την αγορά από τη μαύρη σοκολάτα που θεωρείται πιο υγιεινή. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε πάντα. Η σοκολάτα γάλακτος έχει παρουσιαστεί ως υγιεινή τροφή από τότε που η Cadburys διαφήμισε για πρώτη φορά τη σοκολάτα γάλακτος του Σλόουν για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες τον 19ο αιώνα. Τα οφέλη για την υγεία των παιδιών τονίστηκαν ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1920, η ράβδος Baby Ruth διαφημιζόταν ως υγιεινή τροφή για παιδιά από τον Άλαν Ρόι Νταφόε, ο οποίος είχε αποκτήσει φήμη για την παράδοση των πεντάδυμων Ντιον. Την ίδια στιγμή, οι διαφημίσεις ανέφεραν ότι οι ράβδοι σοκολάτας συνδύαζαν τόσο μια πηγή βασικής ενέργειας όσο και την «τέλεια ισορροπημένη τροφή» του γάλακτος.Τα πλεονεκτήματα που ζητήθηκαν ήταν ευρεία. Το βούτυρο κακάο, για παράδειγμα, καθώς κάλυπτε τα δόντια, υποστηρίχθηκε ότι μειώνει την τερηδόνα. Η σοκολάτα ισχυρίστηκαν ότι παράγει ηρεμιστικά αποτελέσματα, μειώνει το στρες και ακόμη προκαλεί ένα παρόμοιο συναίσθημα με το να ερωτεύεσαι. Επιστημονικά στοιχεία υποστήριζαν όλο και περισσότερο τους ισχυρισμούς για τα οφέλη της σοκολάτας στην υγεία. Για παράδειγμα, η μαγνητική τομογραφία έχει δείξει ότι η κατανάλωση σοκολάτας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Μια τυπική ράβδος σοκολάτας γάλακτος περιέχει επίσης περίπου 20 χιλιοστόγραμμα καφεΐνη ανά 100 γραμμάρια, το οποίο μπορεί να τονώσει το νευρικό σύστημα και να βοηθήσει το σώμα να ισορροπήσει την εσωτερική του ισορροπία νερού. Ταυτόχρονα, η ποσότητα της καφεΐνης προκαλεί ανησυχία σε ορισμένους υποστηρικτές της υγιεινής ζωής. Η σοκολάτα είναι επίσης πηγή πολυφαινολών που έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες, οι οποίες μπορεί επίσης να έχουν οφέλη για την υγεία. Η σοκολάτα γάλακτος παρασκευάζεται από κακάο, γάλα και ζάχαρη. Το συστατικό που ορίζει το προϊόν ως σοκολάτα, ο σπόρος κακάο, καλλιεργείται κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότια Αμερική και τη Δυτική Αφρική, ιδιαίτερα την Ακτή Ελεφαντοστού, η οποία προμηθεύει το 40% της συνολικής παγκόσμιας αγοράς κακάο. Μόλις συγκομιστούν οι λοβοί του κακάο, οι σπόροι, γνωστοί ως «φασόλια», αφαιρούνται και ζυμώνονται και στη συνέχεια ξηραίνονται. Στη συνέχεια μεταφέρονται σε μονάδα επεξεργασίας όπου καθαρίζονται και ψήνονται. Στη συνέχεια, οι κόκκοι αλέθονται, συνήθως σε μια διαδικασία δύο σταδίων, πρώτα με κρουστικό μύλο για να υγροποιηθεί το κακάο και στη συνέχεια μύλος με μπίλιες. Η σοκολάτα γάλακτος περιέχει συνήθως πολύ μεγαλύτερη αναλογία βουτύρου κακάο από αυτή που υπάρχει φυσικά στο υγρό κακάο. Σε αντίθεση με τη μαύρη σοκολάτα, ένα μεγάλο μέρος των μη λιπαρών στερεών κακάο πρόκειται να αντικατασταθεί από στερεά γάλακτος. Επομένως, το βούτυρο κακάο πρέπει να παράγεται παράλληλα με διαχωρισμό του υγρού κακάο σε βούτυρο κακάο και σκόνη κακάο. Σε αυτό το στάδιο, τα δύο άλλα βασικά συστατικά μπαίνουν στη διαδικασία. Το γάλα προστίθεται συχνά σε μορφή σκόνης, καθώς η περίσσεια νερού θα έβλαπτε τις ιδιότητες ροής της υγρής σοκολάτας. Χρησιμοποιείται κανονικά σκόνη γάλακτος με ξηρό σπρέι πλήρους λίπους, αλλά εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν άνυδρο πλήρες ή αποβουτυρωμένο γάλα σε σκόνη. Το συμπυκνωμένο γάλα προτιμάται από ορισμένους κατασκευαστές, ιδιαίτερα όπου η παραγωγή γάλακτος είναι εποχιακή. Τα συστατικά του γάλακτος είναι πολύπλοκα και κρίσιμα για την απόδοση των ιδιοτήτων και της γεύσης στη σοκολάτα γάλακτος. Η προέλευση του γάλακτος (τερουάρ) και η συναφής γεωργία έχουν γίνει ένα σημαντικό θέμα μάρκετινγκ. Τα υποκατάστατα γάλακτος, όπως το γάλα ρυζιού, χρησιμοποιούνται επίσης για τη δημιουργία τύπου σοκολάτας γάλακτος χωρίς λακτόζη. Η ζάχαρη, το τελευταίο σημαντικό συστατικό, προστίθεται ταυτόχρονα με τη σκόνη γάλακτος, είτε σε ρολό ραφιναρίσματος είτε σε βούτυρο. Η ζάχαρη είναι ένα διεθνές εμπόρευμα, με την παραγωγή ζαχαροκάλαμου με επικεφαλής τη Βραζιλία, την Ινδία, την Ταϊλάνδη, την Κίνα και την Αυστραλία. Χρησιμοποιείται επίσης ζαχαρότευτλο. Μερικές φορές το γάλα και η ζάχαρη αναμειγνύονται χωριστά πριν προστεθούν στη υγρή μάζα κακάο και στο βούτυρο κακάο. Στη συνέχεια, η υγρή σοκολάτα χύνεται σε καλούπια και διαμορφώνεται σε μπάρες ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, μπάρες που συνδύαζαν τη σοκολάτα γάλακτος με άλλα γλυκά συστατικά εμφανίστηκαν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το 1904, η Cailler κυκλοφόρησε το Branche της, μία ράβδο γεμάτη πραλίνα και με εμφάνιση κλαδιών. Άλλοι Ελβετοί σοκολατοποιοί, ο Τέοντορ Τόμπλερ και ο Έμιλ Μπάουμαν, εφηύραν το Toblerone το 1908 που περιείχε αμύγδαλα, μέλι και μαντολάτο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Goo Goo Cluster εισήχθη για πρώτη φορά το 1912, στο οποίο προστέθηκαν καραμέλα, μαρσμέλοου και φιστίκια στον κατάλογο των συστατικών. Ακολούθησαν σύντομα, το 1914, το Fry's Turkish Delight στο Ηνωμένο Βασίλειο. Λίγο αργότερα, η D. L. Clark παρουσίασε το Clark Bar, το οποίο έχει ονομαστεί η πρώτη ράβδος συνδυασμού, το 1917. Το 1920, ο Ότο Σνέρινγκ της Curtiss Candy Company δημιούργησε τη ράβδο Baby Ruth. Μέχρι το 1925, ήταν η πιο δημοφιλής ράβδος στις ΗΠΑ. Λίγο αργότερα, ακολούθησαν δύο άλλες μάρκες που θα γίνονταν παγκόσμιοι γίγαντες, η ράβδος Mars το 1932 και, τρία χρόνια αργότερα, η Rowntree's παρουσίασε το Kit Kat. Το 2014, 650 μπάρες Kit Kat καταναλώνονταν κάθε δευτερόλεπτο. Οι ράβδοι συνδυασμού κυριάρχησαν στην αγορά ζαχαροπλαστικής, με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 140 δισεκατομμύρια δολάρια το 2018. Τα ηθικά ζητήματα έχουν συνδεθεί εγγενώς με τη σοκολάτα γενικά από τις πρώτες μέρες. Πολλοί από τους πρώτους σοκολατοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Cadbury, Fry's, Rowntree's και Terry's, ιδρύθηκαν από Κουάκερους που έβλεπαν την ευημερία των εργαζομένων τους ως μέρος της επιχειρηματικής τους ηθικής. Οι εταιρείες ήταν πρωτοπόροι στην κοινωνική πρόνοια, παρέχοντας ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, στέγαση υψηλής ποιότητας και άλλα προνόμια στους εργαζομένους, που ήταν πάνω από πολλά από τα βιομηχανικά πρότυπα. Η Cadbury, για παράδειγμα, παρείχε αμειβόμενες διακοπές, ασφάλιση και νυχτερινά σχολεία για εργάτες, καθώς και κατασκεύασε το χωριό Μπόρνβιλ στο Μπέρμιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου για τους εργαζόμενους. Ωστόσο, οι συνθήκες εργασίας πολλών στην ευρύτερη αλυσίδα εφοδιασμού σοκολάτας παρέμειναν κακές. Η δουλεία και αργότερα η λουλεία χρέους, χρησιμοποιούνταν συχνά στις φυτείες που παρείχαν τη ζάχαρη που χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή σοκολάτας. Ακόμη και μετά την κατάργηση της δουλείας, οι συνθήκες εργασίας σε πολλές φυτείες ήταν ακόμα άσχημες, με τις αναφορές για παιδική εργασία να είναι συχνές και να μην αναφέρονται. Το 1975, η πρώτη από μια σειρά Διεθνών Συμφωνιών για το Κακάο προσπάθησε να θέσει αυτό που ονομάστηκε «δίκαιους όρους εργασίας» και να εξαλείψει την παιδική εργασία.Η αυξανόμενη ευαισθητοποίηση των καταναλωτών, καθώς και το μεγαλύτερο εταιρικό ενδιαφέρον και το ενδιαφέρον των εργαζομένων, οδήγησαν σε αυξανόμενη εθελοντική δράση για την αντιμετώπιση ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θεμελιώδης σε αυτό ήταν η άνοδος του δίκαιου εμπορίου και της σοκολάτας με πιστοποίηση βιώσιμης γεωργίας. Αρχικά λανσαρίστηκε από το Ίδρυμα Μαξ Χάβελλαρ στην Ολλανδία το 1988, το κίνημα του δίκαιου εμπορίου επεκτάθηκε στο mainstream τις επόμενες δεκαετίες, με το κακάο να είναι δεύτερο μετά τον καφέ από άποψη πωλήσεων και όγκου μέχρι το 2011. Πολλά από αυτά οδηγούνται από τη χρήση συστατικών δίκαιου εμπορίου από μεγάλες μάρκες. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, το μεγάλο σούπερ μάρκετ Lidl άρχισε να προωθεί τη δική του επωνυμία σοκολάτα γάλακτος με τη δική του ετικέτα δίκαιου εμπορίου το 2006. Ομοίως, στο Ηνωμένο Βασίλειο, δύο από τις ράβδους σοκολάτας γάλακτος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, η Cadburys Dairy Milk και το Kit Kat της Nestlé διατέθηκαν στην αγορά με ετικέτα δίκαιου εμπορίου ξεκινώντας το 2009 και το 2010 αντίστοιχα. Beckett, Steve T. (2011). Industrial Chocolate Manufacture and Use. John Wiley & Sons. ISBN 9781444357554. Beckett, Steve T. (2015). The Science of Chocolate. Λονδίνο: Royal Society of Chemistry. ISBN 978-0-85404-970-7. Beckett, Steve T. (2017). «Traditional Chocolate Making». Στο: Beckett, Steve T.· Fowler, Mark S.· Ziegler, Gregory R. Beckett's Industrial Chocolate Manufacture and Use. Τσίτσεστερ: Wiley. σελίδες 1–8. ISBN 978-1-11878-014-5. Burns Windsor, David (1980). The Quaker Enterprise: Friends in Business. Λονδίνο: Frederick Muller Ltd. ISBN 978-0-58410-257-4. Butler, Sarah; Farrell, Sean (22 June 2015). «Thorntons bought by Ferrero for £112m». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 June 2015. https://web.archive.org/web/20150622131949/https://www.theguardian.com/business/2015/jun/22/thorntons-bought-by-ferrero-rocher-for-112m-pounds. Byrne, Janes (5 September 2010). «Barry Callebaut optimises dairy-free milk chocolate alternative». Confectionery News. https://www.confectionerynews.com/Article/2010/09/07/Barry-Callebaut-optimises-dairy-free-milk-chocolate-alternative. Carr, David (2003). Candymaking in Canada. Τορόντο: Dundurn Press. ISBN 978-1-550-02395-4. Chrystal, Paul (2021). Rowntree's – The Early History. Pen and Sword History. ISBN 9781526778925. Coe, Sophie D.· Coe, Michael D. (2019). The True History of Chocolate. Λονδίνο: Thames and Hudson. ISBN 978-0-50029-474-1. Fabian, Maike· Möge, Sirko· Wünsche, Katja (2006). «Lever mit Schokolade: Wie sich Desdner Geschmacksinn entwickelte» [Leveraging chocolate: How Dresden's sense of taste developed]. Dresden: ethnografische Erkundungen einer Residenzstadt [Dresden: An Ethnographic Exploration of a Royal Seat] (στα Γερμανικά). Λειψία: Leipzig University Press. σελίδες 177–207. ISBN 978-3-86583-118-7. Fromm, Ingrid (2019). «From Small Chocolatiers to Sustainable Sourcing: A Historical Review of the Swiss Chocolate Industry». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 71–87. ISBN 978-0-19883-340-6. Goldstein, Darra (2015). The Oxford Companion to Sugar and Sweets. Οξφόρδη: Oxford University Press. ISBN 978-0-19931-339-6. Hackenesch, Silke (2017). «Advertising Chocolate». Chocolate and Blackness: A Cultural History. Campus Verlag. ISBN 9783593507767. Haver, Gianni· Middleton, Robert (2015). Swissness in a Nutshell. Βασιλεία: Schwabe. ISBN 9783905252644. IMARC (2018). Milk Chocolate Market: Global Industry Trends, Share, Size, Growth, Opportunity and Forecast 2019-2024 (Report). Άρλινγκτον: IMARC. Kusher, Barak (2012). «Sweetness and Empire». Στο: Franks, Penelope· Hunter, Janet. The Historical Consumer: Consumption and Everyday Life in Japan, 1850–2000. Μπεϊσινγκστόουκ: Palgrave-Macmillan. σελίδες 127–150. ISBN 978-0-230-27366-5. Lambert, Joshua D. (2017). «Nutritional and Health Aspects of Chocolate». Στο: Beckett, Steve T.· Fowler, Mark S.· Ziegler, Gregory R. Beckett's Industrial Chocolate Manufacture and Use. Τσίτσεστερ: Wiley. σελίδες 521–531. ISBN 978-1-11878-014-5. Langen, Nina· Hartmann, Monika (2019). «Chocolate Brands' Communication of CSR in Germany». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 247–267. ISBN 978-0-19883-340-6. Li, Fan· Mo, Di (2019). «The Burgeoning Chocolate Market in China». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 383–399. ISBN 978-0-19883-340-6. Martin, Kathy (2016). Famous Brand Names and Their Origins. Μπάρνσλεϊ: Pen & Sword History. ISBN 978-1-78159-015-7. Meloni, Giulia· Swinnen, Loreto (2019). «Chocolate Regulations». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Johan. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 268–306. ISBN 978-0-19883-340-6. Meo, Carlo (2012). Design marketing. Innovare cambiando i significati del consumo (στα Ιταλικά). Μιλάνο: Gruppo 24 Ore. ISBN 9788863454413. Mo, Di· Rozelle, Scott· Zhang, Linxiu (2019). «Chocolate Brands and Preferences of Chinese Consumers». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 170–179. ISBN 978-0-19883-340-6. Moramarco, Stefania· Nemi, Loreto (2019). «Nutritional and Health Effects of Chocolate». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 134–156. ISBN 978-0-19883-340-6. Morton, Marcia· Morton, Freceric (1986). Chocolate, an Illustrated History. Οξφόρδη: Crown. ISBN 978-0-51755-765-5. Noble, Mark D. (2017). «Chocolate and the Consumption of Forests: A Cross-National Examination of Ecologically Unequal Exchange in Cocoa Exports». Journal of World-Systems Research 23 (2): 236–268. doi:10.5195/JWSR.2017.731. Poelmans, Eline· Swinnen, Johann (2019). «A Brief Economic History of Chocolate». Στο: Squicciarini, Johan F. M.· Swinnen, Mara P. The Economics of Chocolate. Οξφόρδη: Oxford University Press. σελίδες 11–42. ISBN 978-0-19883-340-6. Sloane, Paul (2016). «Daniel Peter». Think Like An Innovator: 76 inspiring business lessons from the world's greatest thinkers and innovators. Λονδίνο: Pearson UK. ISBN 9781292142234. Smith, Andrew F. (2011). Fast Food and Junk Food: An Encyclopedia of What We Love to Eat. Σάντα Μπάρμπαρα: Greenwood. ISBN 978-0-31339-394-5. Stenzel, Paulette L. (2011). «Mainstreaming Fair Trade: From Coffee and Chocolate to Clothing and Beyond». GlobalEdge Business Review 5 (5): 1–2. https://globaledge.msu.edu/content/gbr/gbr5-5.pdf. Wilson, Philip K.· Hurst, W. Jeffrey (2012). Chocolate as Medicine: A Quest Over the Centuries. Λονδίνο: Royal Society of Chemistry. ISBN 978-1-84973-411-0. Wohlmuth, Edward G. (2017). «Recipes». Στο: Beckett, Steve T.· Fowler, Mark S.· Ziegler, Gregory R. Beckett's Industrial Chocolate Manufacture and Use. Τσίτσεστερ: Wiley. σελίδες 492–508. ISBN 978-1-11878-014-5. Wright, Kai D. (2019). Follow the Feeling: Brand Building in a Noisy World. Χόμποκεν: Wiley. ISBN 978-1-11960-049-7.
Η σοκολάτα γάλακτος είναι στερεή ζαχαροπλαστική σοκολάτας που περιέχει κακάο, ζάχαρη και γάλα. Είναι το πιο καταναλωτικό είδος σοκολάτας. Η σοκολάτα αρχικά πωλούνταν και καταναλώνονταν ως ρόφημα στην προκολομβιανή εποχή και κατά την εισαγωγή της στη Δυτική Ευρώπη. Οι σημαντικότεροι παραγωγοί σοκολάτας γάλακτος περιλαμβάνουν τις Ferrero, Hershey, Mondelez, Mars και Nestlé. Μεταξύ τους, ευθύνονται για πάνω από το ήμισυ της σοκολάτας που πωλείται παγκοσμίως. Αν και τα τέσσερα πέμπτα του συνόλου της σοκολάτας γάλακτος πωλούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, όλο και μεγαλύτερες ποσότητες καταναλώνονται στην Κίνα και τη Λατινική Αμερική. Ενώ η γεύση και η υφή ήταν το κλειδί για την επιτυχία της, η σοκολάτα γάλακτος έχει επίσης ιστορικά προωθηθεί ως υγιεινή τροφή, ιδιαίτερα για τα παιδιά. Πρόσφατα στοιχεία έχουν δείξει ότι μπορεί να προσφέρει αντιοξειδωτικά οφέλη για την υγεία. Η λέξη σοκολάτα έφτασε στην αγγλική γλώσσα (chocolate) περίπου το 1600, αλλά αρχικά περιέγραφε τη μαύρη σοκολάτα. Η πρώτη χρήση του όρου «σοκολάτα γάλακτος» ήταν για ένα ρόφημα που έφτασε στο Λονδίνο από την Τζαμάικα το 1687, αλλά μόνο όταν ο Ελβετός εφευρέτης Ντάνιελ Πέτερ συνδύασε επιτυχώς το κακάο και το συμπυκνωμένο γάλα το 1875 ήταν που εφευρέθηκε η μπάρα σοκολάτας γάλακτος. Η Ελβετία αναπτύχθηκε γρήγορα ως το κέντρο της παραγωγής σοκολάτας γάλακτος, ιδιαίτερα μετά την εξέλιξη της ομοιόμορφης ανάδευσης σοκολάτας από τον Ρόντολφ Λιντ και την έκανε εξαγωγή όλο και περισσότερο σε μια διεθνή αγορά. Η σοκολάτα γάλακτος έγινε κυρίαρχη στις αρχές του 20ου αιώνα μετά την κυκλοφορία των Milka, Cadbury Dairy Milk και Hershey, προκαλώντας μια δραματική αύξηση στην παγκόσμια κατανάλωση κακάο. Ταυτόχρονα, η σοκολάτα γάλακτος συνδυάστηκε με άλλα συστατικά, όπως το μαντολάτο, για να σχηματιστεί μια μεγάλη ποικιλία από μπάρες, όπως η Toblerone το 1908, η Goo Goo Cluster το 1912 και η Kit Kat το 1935. Η παγκόσμια εξάπλωση της σοκολάτας γάλακτος συνεχίστηκε τον επόμενο αιώνα, μαζί με την αυξανόμενη ενοποίηση στην αγορά. Μια πιο πρόσφατη εξέλιξη ήταν η άνοδος της σοκολάτας δίκαιου εμπορίου και βιώσιμης γεωργίας με στόχο την παροχή ηθικών διασφαλίσεων στους πελάτες. Το 2018, η αγορά της σοκολάτας γάλακτος είχε αξία 63,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B1_%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%82
Ιριδισμός
Ειδικότερα όμως ιριδισμοί παρατηρούνται και στις βάσεις των νεφών ως τμήματα ή ζώνες έγχρωμοι κυρίως κόκκινης απόχρωσης, πολλές φορές πράσινης και σπανιότερα κυανής και κίτρινης προσφέροντας μια θαυμάσια θέα. Οι αποχρώσεις αυτές φαίνονται να παρακολουθούν ιδιαίτερα την περίμετρο των νεφών. Το μετεωρολογικό φαινόμενο αυτό δεν οφείλεται στη διάθλαση του φωτός από υδροσταγόνες που μπορεί να περιέχονται στα νέφη, που τότε θα παρήγαγαν το ουράνιο τόξο, αλλά στη παράθλαση του φωτός που πίπτει στα κράσπεδα των νεφών όπου υφίστανται πολύ πολύ μικρές υδροσταγόνες. Συνεπεία αυτού είναι ότι ο ιριδισμός κατατάσσεται στα λεγόμενα "στέμματα" ή "φωτεινά στέμματα". Για τους παρατηρητές των νεφών και γενικά των διαφόρων μετεωρολογικών φαινομένων η εμφάνιση ιριδίζοντος νέφους σημαίνει ότι τούτο αιωρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα άνευ μεταβολών, συνεπώς αποτελεί δείγμα καλοκαιρίας.
Με τον όρο ιριδισμός ή ιρίδωση, χαρακτηρίζεται στη φυσική το οπτικό φαινόμενο της ανάλυσης του λευκού φωτός πάνω σε διάφορες επιφάνειες, όπως συμβαίνει π.χ. σε φυσαλίδες σάπωνος, λεπτού στρώματος ελαίου, πετρελαιοκηλίδες κ.λπ. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στη συμβολή των φωτεινών ακτίνων που προσπίπτουν σε λεπτά σώματα υπό γωνία, εξ ου ονομάζεται και γωνιοχρωμισμός. Πανέμορφοι ιριδισμοί παρατηρούνται επίσης σε πολλά έντομα όπως και θαλάσσια όστρακα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Ελευθερία του λόγου
Εκδοχές της ελευθερίας του λόγου μπορούν να βρεθούν σε πρώιμα έγγραφα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Αγγλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1689 αναγνώριζε την «ελευθερία του λόγου στο Κοινοβούλιο» και είναι ακόμα σε ισχύ. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, που υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης το 1789, επιβεβαίωνε ειδικά την ελευθερία του λόγου ως αναφαίρετο δικαίωμα. Η Διακήρυξη προβλέπει την ελευθερία της έκφρασης στο άρθρο 11, το οποίο ορίζει ότι: Η ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών και απόψεων είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δικαιώματα του ανθρώπου. Κάθε πολίτης μπορεί, κατά συνέπεια, να μιλήσει, να γράψει, και να εκτυπώσει με ελευθερία, αλλά θα είναι υπεύθυνος για καταχρήσεις της ελευθερίας αυτής, όπως θα ορίζεται από το νόμο Το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υιοθετήθηκε το 1948, ορίζει ότι: Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης χωρίς παρεμβάσεις και την αναζήτηση, λήψη και διάδοση πληροφοριών και ιδεών με οποιοδήποτε μέσο και ανεξαρτήτως συνόρων Σήμερα, η ελευθερία του λόγου, ή η ελευθερία της έκφρασης, αναγνωρίζεται στο διεθνές και περιφερειακό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 19 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στο άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στο άρθρο 13 της Αμερικανικής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και στο άρθρο 9 του Αφρικανικού Χάρτη Ανθρωπίνων και Λαϊκών Δικαιωμάτων. Σύμφωνα με τα επιχειρήματα του Τζον Μίλτον, η ελευθερία του λόγου νοείται ως ένα πολύπλευρο δικαίωμα που περιλαμβάνει όχι μόνο το δικαίωμα έκφρασης ή διάδοσης πληροφοριών και ιδεών, αλλά και τρία ακόμη διακριτά σκέλη: το δικαίωμα στην αναζήτηση πληροφοριών και ιδεών το δικαίωμα στην λήψη πληροφοριών και ιδεών το δικαίωμα στην διάδοση πληροφοριών και ιδεώνΔιεθνή, περιφερειακά και εθνικά πρότυπα αναγνωρίζουν επίσης ότι η ελευθερία του λόγου, όπως η ελευθερία της έκφρασης, περιλαμβάνει οποιοδήποτε μέσο, προφορικό, γραπτό, σε έντυπα, μέσω του Διαδικτύου ή μέσω των μορφών τέχνης. Αυτό σημαίνει ότι η προστασία της ελευθερίας του λόγου ως δικαίωμα περιλαμβάνει όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά και τα μέσα έκφρασης. Η έννοια ελευθερία της έκφρασης πολλές φορές χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε οποιαδήποτε μορφή έκφρασης, όχι απλά τον λόγο (αν και η ελευθερία του λόγου πολλές φορές εννοείται να τις συμπεριλαμβάνει). Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι στενά συνδεδεμένο με άλλα δικαιώματα και ενδέχεται να περιορίζεται όταν έρχεται σε αντίθεση με άλλα δικαιώματα (βλέπε: Περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου). Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης σχετίζεται επίσης με το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη και σε δικαστική διαδικασία, η οποία μπορεί να περιορίσει την πρόσβαση στην αναζήτηση πληροφοριών ή να καθορίσει την δυνατότητα και τα μέσα με τα οποία η ελευθερία της έκφρασης μπορεί να εκδηλώνεται στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας. Ως γενική αρχή, η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, καθώς και την τιμή και την υπόληψη των άλλων. Ωστόσο, ένας μεγαλύτερος βαθμός ελευθερίας είναι δεδομένος όταν εμπλέκονται δημόσια πρόσωπα. Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο ως φορέας του γενικού δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης για όλους. Ωστόσο, η ελευθερία του Τύπου δεν είναι απαραίτητο να επιτρέπει και την ελευθερία του λόγου. Η Τζούντιθ Λίχτενμπεργκ έχει περιγράψει τις συνθήκες όπου η ελευθερία του Τύπου μπορεί να περιορίσει την ελευθερία του λόγου, για παράδειγμα σε περιπτώσεις όπου τα μέσα ενημέρωσης καταστέλλουν πληροφορίες ή καταπνίγουν την ποικιλομορφία των φωνών που συνδέονται με την ελευθερία του λόγου. Η Λίχτενμπεργκ υποστηρίζει ότι η ελευθερία του Τύπου είναι απλώς μια μορφή του δικαιώματος ιδιοκτησίας που συνοψίζεται στην αρχή «εάν έχεις χρήματα, έχεις φωνή». Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης έχει μια μακρά ιστορία που προηγείται των σύγχρονων διεθνών οργάνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θεωρείται ότι η δημοκρατική ιδεολογία περί ελευθερίας του λόγου που υπήρχε στην αρχαία Αθήνα πιθανόν να γεννήθηκε στα τέλη του 6ου ή στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Στις αξίες της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας περιλαμβάνεται η ελευθερία του λόγου και η θρησκευτική ελευθερία. Πριν την εφεύρεση της τυπογραφίας, ένα γραπτό, μετά την δημιουργία του, μπορούσε να αντιγραφεί μόνο μέσω της ιδιαίτερα κοπιαστικής και επιρρεπούς σε σφάλματα αντιγραφής με το χέρι. Κανένα περίπλοκο σύστημα λογοκρισίας και ελέγχου των γραφέων δεν υπήρξε, αφού μέχρι τον 14ο αιώνα αυτές οι δραστηριότητες ανήκαν στα θρησκευτικά ιδρύματα, και η εργασία τους σπάνια προκαλούσε εκτεταμένη αντίδραση. Ως απάντηση στην τυπογραφία και στις αιρέσεις που βοηθούσε να εξαπλώνονται, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέβαλε λογοκριτικά μέτρα. Η τυπογραφία επέτρεψε την αντιγραφή πολλών ακριβών αντίτυπων ενός έργου, οδηγώντας σε ταχύτερη και ευρύτερη διακίνηση ιδεών και πληροφοριών. Οι ρίζες των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται στην προσπάθεια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να ρυθμίσει και να ελέγξει το παραγόμενο προϊόν των εκτυπωτών. Το 1501 ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ εξέδωσε μια διακήρυξη εναντίον της εκτύπωσης βιβλίων χωρίς άδεια και το 1559 εκδόθηκε για πρώτη φορά το Index Expurgatorius, ή Λίστα των Απαγορευμένων Βιβλίων. Το Index Expurgatorius είναι το διασημότερο και μακροβιότερο παράδειγμα καταλόγων «κακών βιβλίων» που εκδίδονταν από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία διεκδίκησε τo δικαίωμα να ελέγχει τις σκέψεις και τις απόψεις, και κατέστειλε απόψεις που εναντιώνονταν στο δόγμα της. Το Index Expurgatorius ελεγχόταν από την Ιερά Εξέταση, αλλά εφαρμόστηκε από τις τοπικές κυβερνητικές αρχές, και επανεκδόθηκε 300 φορές. Μεταξύ άλλων απαγόρευε ή λογόκρινε βιβλία γραμμένα από τους Ρενέ Ντεκάρτ, Τζορντάνο Μπρούνο, Γαλιλαίο Γαλιλέι, Ντέιβιντ Χιουμ, Τζων Λοκ, Ντάνιελ Ντεφόε, Ρουσσώ και Βολταίρο. Καθώς οι κυβερνήσεις και η εκκλησία ενθάρρυνε την τυπογραφία με πολλούς τρόπους επειδή επέτρεπε την εύκολη διάδοση της Βίβλου και κυβερνητικών πληροφοριών, έργα που ήταν αντίθετα και κριτικά απέναντί τους μπορούσαν επίσης να κυκλοφορήσουν γρήγορα. Ως αποτέλεσμα, οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν μέσα ελέγχου των τυπογράφων σε όλη την Ευρώπη, απαιτώντας να διαθέτουν επίσημη άδεια για να μπορούν να εμπορεύονται και να τυπώνουν βιβλία. Η άποψη πως η ελεύθερη έκφραση των αντίθετων και ριζοσπαστικών απόψεων έπρεπε να γίνονται ανεκτές, να μην λογοκρίνονται και διώκονται από τον νόμο, αναπτύχθηκε παράλληλα με την εξέλιξη της τυπογραφίας και του τύπου. Το έργο Αρεοπαγιτικά, που εκδόθηκε το 1644, ήταν η απάντηση του Τζον Μίλτον προς το Κοινοβούλιο της Αγγλίας σχετικά με την επαναφορά της απαίτησης της αδειοδότησης των τυπογράφων, δηλαδή των εκδοτών. Οι αρχές της εκκλησίας είχαν προηγουμένως εξασφαλίσει πως η πραγματεία του Μίλτον περί του δικαιώματος διάζευξης δεν θα έπαιρνε άδεια για έκδοση. Στα Αρεοπαγιτικά, που εκδόθηκαν χωρίς άδεια ο Μίλτον έκανε μια δραματική έκκληση για την ελευθερία της έκφρασης και την ανοχή του ψεύδους δηλώνοντας πως: Δώστε μου, πάνω απ 'όλες τις ελευθερίες, την ελευθερία να γνωρίζω, να εκφράζω και να επιχειρηματολογώ ελεύθερα κατά συνείδηση Η υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου στον Μίλτον προήλθε από μια προτεσταντική κοσμοθεωρία και θεωρούσε ότι η αποστολή του αγγλικού λαού ήταν να επεξεργαστεί και να αντιληφθεί την αλήθεια της Θρησκευτικής Μεταρρύθμισης ώστε να διαφωτιστεί ο κόσμος. Ο Μίλτον, όμως, εξέφρασε επίσης τους κυριότερους άξονες των μετέπειτα συζητήσεων για την ελευθερία του λόγου. Εναντιώθηκε στην αρχή της προληπτικής λογοκρισίας και μίλησε υπέρ της ανοχής ποικίλων απόψεων, ορίζοντας το πεδίο εφαρμογής της ελευθερίας του λόγου και τον «βλαβερό» λόγο. Καθώς η «απειλή» της τυπογραφίας εξαπλωνόταν, τα κράτη εγκατέστησαν κεντρικούς μηχανισμούς ελέγχου. Οι Γάλλοι μονάρχες κατέστελλαν την τυπογραφία και ο τυπογράφος Ετιέν Ντολέ κάηκε στην πυρά το 1546. Το 1557 το αγγλικό στέμμα αποφάσισε να κόψει τη ροή ανταρτικών και αιρετικών βιβλίων χορηγώντας τη Συντεχνία των Χαρτοπωλών. Το δικαίωμα εκτύπωσης δόθηκε αποκλειστικά στα μέλη της συντεχνίας αυτής, και ύστερα από τριάντα χρόνια το Star Chamber νομιμοποιήθηκε να περιορίζει τις «μεγάλες υπερβασίες και καταχρήσεις» των «ποικίλων αμφιλεγόμενων και άτακτων ατόμων που επαγγέλλονται την τέχνη ή το μυστήριο της εκτύπωσης ή πώλησης βιβλίων». Το δικαίωμα στην εκτύπωση περιορίστηκε σε δύο πανεπιστήμια και στα 21 υπάρχοντα τυπογραφεία στην Πόλη του Λονδίνου, το οποίο είχε 53 πιεστήρια. Καθώς οι Άγγλοι μονάρχες έλαβαν υπό τον έλεγχό τους τα τυπογραφικά εργαστήρια το 1637, οι τυπογράφοι κατέφυγαν στις Κάτω Χώρες. Η σύγκρουση με τις αρχές τούς έκανε ριζοσπαστικούς και επαναστατικούς, με 800 συγγραφείς, τυπογράφους και βιβλιοπώλες να βρίσκονται φυλακισμένοι στη Βαστίλη πριν αυτή αλωθεί το 1789. Πολλοί Άγγλοι στοχαστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της αρχικής συζήτησης για το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, ανάμεσά τους ο Τζον Μίλτον (1608-1674) και ο Τζον Λοκ (1632-1704). Ο Λοκ εισήγαγε την ιδέα ότι το άτομο είναι η μονάδα αξίας και ο φορέας δικαιωμάτων στη ζωή, την ελευθερία, την ιδιοκτησία και την επιδίωξη της ευτυχίας. Οι ιδέες του Λοκ, όμως, εξελίχθηκαν κυρίως γύρω από την ιδέα του δικαιώματος στην εύρεση σωτηρίας της ψυχής, και επομένως αφορούσε κυρίως θεολογικά ζητήματα. Ο Λοκ δεν υποστήριζε καθολική ανοχή και ελευθερία του λόγου. Σύμφωνα με τις ιδέες του, ορισμένες ομάδες, όπως οι άθεοι, δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται. Ως το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα οι φιλόσοφοι της ευρωπαϊκής ηπείρου όπως ο Μπαρούχ Σπινόζα και ο Πιέρ Μπελ είχαν αναπτύξει ιδέες οι οποίες περιέλαβαν μια πιο καθολική ματιά στην ελευθερία του λόγου και στην ανοχή από τους πρώιμους Άγγλους φιλοσόφους. Σε όλο τον δυτικό κόσμο του 18ου αιώνα, λόγιοι συζητούσαν την ιδέα της ελευθερίας του λόγου και ιδιαίτερα Γάλλοι φιλόσοφοι όπως ο Ντιντερό, ο Βαρώνος Ντ Όλμπάκ και ο Κλοντ Αντριέν Ελβέτιος. Η ιδέα αυτή ξεκίνησε να εντάσσεται στην πολιτική θεωρία θεωρητικά και πρακτικά. Το πρώτο κρατικό διάταγμα στην ιστορία που ανακήρυξε πλήρη ελευθερία του λόγου εκδόθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1770 στην Ένωση Δανίας-Νορβηγίας επί βασιλείας του Γιόχαν Φρίντριχ Στρούενζε. Ο ίδιος ο Στρούενζε, όμως, επέβαλε μικρούς περιορισμούς στο διάταγμα αυτό στις 7 Οκτωβρίου 1771, και αυτό περιορίστηκε περαιτέρω μετά την πτώση του Στρούενζε με νομοθεσία του 1773, αλλά χωρίς να επανέλθει λογοκρισία. Ο Τζον Στιούαρτ Μιλ (1806-1873) υποστήριζε ότι η ανθρώπινη ελευθερία είναι αναγκαία για την πρόοδο στην επιστήμη, τα νομικά ή την πολιτική, που σύμφωνα με τον Μιλ χρειάζονται ελεύθερη συζήτηση απόψεων. Στην κλασική πολεμική για το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης Περί Ελευθερίας του Μιλ, που εκδόθηκε το 1859, υποστήριξε ότι η αλήθεια διώχνει την αναλήθεια, επομένως δεν πρέπει να φοβόμαστε την ελεύθερη έκφραση ιδεών, είτε είναι αληθείς, είτε είναι ψευδείς. Επομένως οι απόψεις δεν πρέπει να απαγορεύονται λόγω της φαινομενικής αναλήθειάς τους. Ο Μιλ επίσης υποστήριζε ότι η ελεύθερη συζήτηση απαιτείται για να αποφευχθεί ο «βαθύς λήθαργος μιας αποφασισμένης γνώμης». Η συζήτηση θα οδηγούσε την εφεξής πορεία της αλήθειας και εξετάζοντας λανθασμένες απόψεις , η βάση των αληθών απόψεων θα μπορούσε να επαναβεβαιωθεί. Επιπλέον ο Μιλ υποστήριζε ότι μια γνώμη έχει μια ουσιαστική αξία σε αυτόν που την φέρει, κι έτσι το να φιμωθεί αποτελεί αδικία ως προς ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Η μοναδική περίπτωση όπου νομιμοποιείται κανείς να καταστείλει τον λόγο, κατά τον Μιλ, είναι όταν υπάρχει ξεκάθαρη και άμεση απειλή ώστε να μην μπορεί να βλάψει. Δεν δικαιολογείται καταστολή του λόγου, ούτε από οικονομικές ή ηθικές επιπτώσεις, ούτε από την ευημερία του ομιλητή. Στη βιογραφία του Βολταίρου, η Έβελιν Μπίατρις Χολ επινόησε την εξής φράση για να απεικονίσει τα δόγματα του Βολταίρου: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Η ρήση της Χολ παρατίθεται συχνά για να περιγράψει την αρχή της ελευθερίας του λόγου. Στον 20ό αιώνα, ο Νόαμ Τσόμσκι γράφει ότι: «Αν πιστεύετε στην ελευθερία του λόγου, πιστεύετε και στην ελευθερία του λόγου για απόψεις που δεν σας αρέσουν. Για παράδειγμα, ο Στάλιν και ο Χίτλερ, ήταν δικτάτορες που ήταν υπέρ της ελευθερίας του λόγου για απόψεις που άρεσαν μόνο σε αυτούς. Εφόσον είστε υπέρ της ελευθερίας του λόγου, τότε είστε υπέρ της ελευθερίας του λόγου ακριβώς για απόψεις που αντιπαθείτε». Ο καθηγητής Λι Μπόλινγκερ υποστηρίζει ότι «η αρχή της ελευθερίας του λόγου συνεπάγεται μια ειδική πράξη απόσυρσης ενός τμήματος της κοινωνικής αλληλεπίδρασης για έκτακτη αυτοσυγκράτηση, ο σκοπός της οποίας είναι να αναπτυχθεί και να αναδειχθεί ο έλεγχος συναισθημάτων που προκαλούνται από μια σειρά κοινωνικών συναντήσεων». Ο Μπόλινγκερ υποστηρίζει ότι η ανοχή είναι μια επιθυμητή αξία, αν όχι αναγκαία. Παρόλα αυτά, οι επικριτές πιστεύουν ότι η κοινωνία θα πρέπει να ανησυχεί για τους ευθείς απαρνητές ή τους υποστηρικτές γενοκτονιών, για παράδειγμα (βλέπε Περιορισμοί, παρακάτω). Η ελευθερία του λόγου θεωρείται θεμελιώδης στην δημοκρατία. Οι κανόνες περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης σημαίνουν ότι ο δημόσιος διάλογος μπορεί να μην είναι ολοκληρωτικά περιορισμένος ακόμα και σε εποχές έκτακτης ανάγκης. Ένας από τους πιο σημαντικούς υπερασπιστές της σύνδεσης μεταξύ ελευθερίας του λόγου και δημοκρατίας υπήρξε ο Αλεξάντερ Μέικλετζον (Alexander Meiklejohn). Υποστήριζε ότι η έννοια της δημοκρατίας είναι αυτή της αυτοδιακυβέρνησης από τον λαό. Για να λειτουργήσει ένα τέτοιο σύστημα, είναι αναγκαίο ένα ενημερωμένο εκλογικό σώμα. Για να είναι επαρκώς πληροφορημένο, θα πρέπει να μην υπάρχουν καθόλου περιορισμοί στην ελεύθερη ροή πληροφοριών και ιδεών. Σύμφωνα με τον Μέικλετζον, η δημοκρατία δεν θα είναι πραγματική ως προς το θεμελιώδες της ιδεώδες, εάν εκείνοι που έχουν την εξουσία έχουν και την δυνατότητα να χειραγωγούν το εκλογικό σώμα, παρακρατώντας πληροφορίες και καταστέλλοντας την κριτική. Ο Μέικλετζον αναγνωρίζει ότι η επιθυμία να χειραγωγήσει κάποιος την γνώμη, μπορεί να έχει ως κίνητρο την ωφέλεια της κοινωνίας. Παρά ταύτα, ισχυρίζεται, το να επιλέγει κανείς την χειραγώγηση συνιστά άρνηση, κατ’ ουσίαν, του ιδεώδους της δημοκρατίας. Ο Έρικ Μπάρεντ (Eric Barendt) έχει αποκαλέσει αυτήν την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου στη βάση της δημοκρατίας, «πιθανότατα την πιο ελκυστική και σίγουρα την πιο μοντέρνα θεωρία για την ελευθερία του λόγου στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες». Ο Τόμας Έμερσον (Thomas I. Emerson) επέκτεινε αυτή την υπεράσπιση όταν διατύπωσε την άποψη ότι η ελευθερία του λόγου συμβάλλει στο να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ σταθερότητας και αλλαγής. Η ελευθερία του λόγου λειτουργεί ως «βαλβίδα ασφαλείας» αφήνοντας δυνατότητα για μικρά ξεσπάσματα ενώ οι άνθρωποι μπορεί διαφορετικά να στρέφονταν στην επανάσταση. Ισχυρίζεται ότι: «η αρχή της ανοιχτής συζήτησης είναι μια μέθοδος προς επίτευξη μιας πιο προσαρμόσιμης και ταυτόχρονα πιο σταθερής κοινότητας, προς διατήρηση της αβέβαιης ισορροπίας μεταξύ υγιούς διάστασης απόψεων και αναγκαίας συναίνεσης». Ο Έμερσον επίσης υποστηρίζει ότι «η αντιπολίτευση τελεί μια ζωτική κοινωνική λειτουργία, στο να αντισταθμίζει ή να βελτιώνει την γραφειοκρατική παρακμή». Έρευνα που διεξήχθη από το ερευνητικό σχέδιο της Παγκόσμιας Τράπεζας «Παγκόσμιοι Δείκτες Διακυβέρνησης» έδειξε ότι η ελευθερία του λόγου και η διαδικασία της ανάληψης ευθύνης που την ακολουθεί, έχουν σημαντική επίδραση στην ποιότητα της διακυβέρνησης μιας χώρας. «Η Φωνή και απόδοση ευθύνης» σε μια χώρα, δηλαδή «το εύρος στο οποίο οι πολίτες μιας χώρας έχουν την δυνατότητα να συμμετέχουν στην επιλογή της κυβέρνησης τους, καθώς επίσης και η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία έκφρασης, η ελευθερία της διασύνδεσης και η ελευθερία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης», είναι μια από τις έξι διαστάσεις της διακυβέρνησης που μετράται από τους «Δείκτες Παγκόσμιας Διακυβέρνησης» σε περισσότερες από 200 χώρες. Ο Ρίτσαρντ Μουν έχει αναπτύξει το επιχείρημα ότι η αξία της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας της έκφρασης έγκειται στις κοινωνικές συναναστροφές. Ο Μουν γράφει ότι «διά της επικοινωνίας τα άτομα διαμορφώνουν δεσμούς και σχέσεις με τους άλλους - οικογένεια, φίλοι, συνάδελφοι στην εργασία, εκκλησίασμα και συμπατριώτες. Συζητώντας με τους άλλους ένα άτομο συμμετέχει στην ανάπτυξη της γνώσης και στην κατεύθυνση της κοινότητας». Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) Τζην Μπλοκ εξέδωσε μια δήλωση που αφορούσε τόσο στην αξία της ελευθερίας του λόγου, όσο και την ευθύνη για πολιτισμένο διάλογο. Η δήλωση υπερασπιζόταν ένα περιβάλλον, εντός του οποίου οι άνθρωποι που ξεκινούν από διαφορετικές πεποιθήσεις και παρελθόντα έχουν τη δυνατότητα να διαλέγονται ακόμη και έντονα χωρίς όμως να υποτιμούν ο ένας τον άλλον. Κατά τη γνώμη του Μπλοκ, «το ότι η ελευθερία του λόγου προστατεύεται από το Σύνταγμα, δεν σημαίνει ότι ο λόγος είναι πάντοτε σοφός, δίκαιος ή παραγωγικός». Σύμφωνα με τον Οργανισμό «Φόρουμ της Ελευθερίας» (Freedom Forum), τα νομικά συστήματα και η κοινωνία γενικότερα, αναγνωρίζουν όρια στην ελευθερία του λόγου, ιδίως όταν η ελευθερία του λόγου συγκρούεται με άλλες αξίες ή δικαιώματα. Οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου μπορούν να είναι σύμφωνοι με την «αρχή της βλάβης» ή την «αρχή της προσβολής», για παράδειγμα στην περίπτωση της πορνογραφίας ή του λόγου μίσους. Οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου μπορούν να επέρχονται μέσω νομικών κυρώσεων ή κοινωνικής αποδοκιμασίας ή και των δύο. [[File:WBC υς.]] Στο έργο του «Για την Ελευθερία» (1859), ο Τζον Στιούαρτ Μιλ υποστήριξε ότι «...πρέπει να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία στην προβολή ισχυρισμών και στη συζήτηση, ως ζήτημα ηθικής πεποίθησης, κάθε δόγματος, όσο ανήθικο και εάν θεωρείται». Ο Μιλ υποστηρίζει ότι η πληρέστερη δυνατή ελευθερία στην έκφραση είναι απαραίτητη, ώστε τα επιχειρήματα να οδηγηθούν στα ακραία όριά τους, και όχι στα όρια, στα οποία θα τα περιόριζε η κοινωνική αποδοκιμασία. Ωστόσο, ο Μιλ επίσης εισήγαγε τη λεγόμενη αρχή της βλάβης, θέτοντας τον παρακάτω περιορισμό στην ελεύθερη έκφραση: «ο μόνος λόγος, για τον οποίον μπορεί να ασκηθεί δικαιολογημένα εξουσία επί ενός οποιουδήποτε μέλους μιας πολιτισμένης κοινωνίας, παρά τη θέλησή του, είναι για να αποτρέψει τη βλάβη σε άλλους». Το 1985 ο Τζόελ Φάινμπεργκ εισήγαγε τη λεγόμενη «αρχή της προσβολής», υποστηρίζοντας ότι η αρχή της βλάβης του Μιλ δεν παρέχει επαρκή προστασία απέναντι στις επιβλαβείς συμπεριφορές των άλλων. Ο Φάινμπεργκ έγραψε: «πάντα είναι σωστή η δικαιολόγηση μιας προτεινόμενης ποινικής απαγόρευσης, ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί ένας αποτελεσματικός τρόπος αποτροπής σοβαρής προσβολής (κατ’ αντιδιαστολή με τον τραυματισμό ή τη βλάβη) σε πρόσωπα άλλα από το υποκείμενο, και ότι είναι μάλλον αναγκαίο μέσο για το σκοπό αυτό». Επομένως, ο Φάινμπεργκ υποστηρίζει ότι η αρχή της βλάβης θέτει τον πήχυ πολύ ψηλά και ότι ορισμένες μορφές έκφρασης μπορούν δικαιολογημένα να απαγορευθούν από το νόμο επειδή είναι πολύ προσβλητικές. Αλλά, καθώς η προσβολή κάποιου είναι λιγότερο σοβαρή από την πρόκληση βλάβης σ’ αυτόν, οι ποινές που προβλέπονται για την πρόκληση βλάβης πρέπει να είναι υψηλότερες. Κατ’ αντιδιαστολή, ο Μιλ δεν υποστηρίζει νομικές τιμωρίες, εκτός εάν στηρίζονται στην αρχή της βλάβης. Επειδή ο βαθμός, στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να θεωρήσουν εαυτούς προσβεβλημένους ποικίλλει, ή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αδικαιολόγητης προκατάληψης, ο Φάινμπεργκ προτείνει μια σειρά από παράγοντες που πρέπει να συνεκτιμηθούν όταν εφαρμόζεται η αρχή της προσβολής, περιλαμβάνοντας: το εύρος, τη διάρκεια και την κοινωνική αξία του λόγου, την ευκολία με την οποία μπορεί να αποφευχθεί, τα κίνητρα του ομιλητή, τον αριθμό των ανθρώπων που προσεβλήθησαν, την ένταση της προσβολής και το γενικό συμφέρον της κοινωνίας συνολικά. Ο Κουρτ Βέστεργκααρντ, Δανός σκιτσογράφος, δημιούργησε το αμφιλεγόμενο σκίτσο του Προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ που είχε μια βόμβα μέσα από το τουρμπάνι του και, επειδή εξέφρασε τη γνώμη του, βρέθηκε αντιμέτωπος με έντονες, βίαιες αντιδράσεις από Μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο, και σε Δυτικά κράτη. Ο Βέστεργκααρντ έχει λάβει ακόμη και αρκετές απειλές για τη ζωή του και έχουν γίνει απόπειρες δολοφονίας του από Μουσουλμάνους. Παρ’ όλο που άσκησε το δικαίωμά του στην ελευθερία του λόγου, επειδή ζει σε μια κοινωνία όπου το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζεται, παρενοχλήθηκε από πιστούς μιας άλλης κουλτούρας που δεν είναι ανεκτική στην κριτική. Οι ερμηνείες των αρχών τόσο της βλάβης, όσο και της προσβολής, είναι πολιτιστικά και πολιτικά σχετικές. Για παράδειγμα, στη Ρωσία, οι αρχές της βλάβης και της προσβολής έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν το ρωσικό νόμο κατά της προπαγάνδας από ομοφυλοφίλους (LGBT) που περιορίζει το λόγο (και τις πράξεις) που σχετίζονται με τέτοια θέματα. Ένας λιγότερο περιοριστικός αλλά παρόμοιος νόμος σε σχέση με την ομοφυλοφιλία θεσπίσθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως Κεφάλαιο του Νόμου για την Τοπική Διακυβέρνηση του 1988. Επίσης, το Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύει την «προώθηση της τρομοκρατίας», μετά από ψήφισμα που έγινε μετά από τρομοκρατικό χτύπημα το 2004. Η Τουρκία απαγορεύει την «προσβολή της τουρκικότητας» και ούτω καθεξής. Ο Τζο Γκλάνβιλ, εκδότης του Πανδέκτη της Λογοκρισίας (Index on Censorship), αναφέρει ότι «το διαδίκτυο υπήρξε μια επανάσταση, τόσο για τη λογοκρισία όσο και για την ελεύθερη έκφραση». Διεθνή, εθνικά και τοπικά πρότυπα αναγνωρίζουν ότι η ελευθερία του λόγου, ως μία μορφή της ελευθερίας της έκφρασης, εφαρμόζεται σε κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου. Ο αμερικανικός νόμος «περί Ευπρέπειας στις Επικοινωνίες» (Communications Decency Act - CDA) του 1996, ήταν η πρώτη σημαντική απόπειρα του Κογκρέσου των Η.Π.Α. να ρυθμίσει θέματα πορνογραφικού υλικού στο διαδίκτυο. Το 1997, στην υπόθεση – ορόσημο του κυβερνονόμου της Υπουργού Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Janet Reno εναντίον της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Δικαιωμάτων (Reno v. ACLU), το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ μερικώς ανέτρεψε το νόμο αυτό. Ο δικαστής Stewart R. Dalzell, ένας εκ των τριών ομοσπονδιακών δικαστών, ο οποίος, τον Ιούνιο του 1996 κήρυξε τμήματα του νόμου CDA ως αντισυνταγματικά, στην απόφασή του αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ ισχυρότερο μέσον διατύπωσης της έκφρασης απ’ ό,τι ο Τύπος, οι χώροι συνάθροισης των πολιτών ή το ταχυδρομείο. Δεδομένου ότι αναγκαστικά θα επηρέαζε την ίδια τη φύση του διαδικτύου, ο νόμος CDA θα είχε ως συνέπεια τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου των ενηλίκων στο μέσο αυτό, κάτι το οποίο θα αποτελούσε μία συνταγματικώς απαράδεκτη συνέπεια. Μερικές από τις συζητήσεις στο διαδίκτυο ασφαλώς θέτουν σε δοκιμασία τα όρια της συμβατικής συζήτησης. Η έκφραση στο διαδίκτυο μπορεί να μην υφίσταται κανένα φιλτράρισμα, να είναι άκομψη και αντισυμβατική, ακόμη και φορτισμένη συναισθηματικά, να έχει ανοικτές σεξουαλικές αναφορές και να είναι χυδαία – με μία λέξη «άσεμνη» για αρκετές κοινωνικές ομάδες. Αλλά θα πρέπει να θεωρούμε αναμενόμενο το ότι η έκφραση στο διαδίκτυο θα λαμβάνει και τέτοια μορφή, αφού πρόκειται για ένα μέσο στο οποίο έχουν πρόσβαση πολίτες κάθε κοινωνικού στρώματος. Οφείλουμε επίσης να προστατεύσουμε την αυτονομία την οποία ένα τέτοιο μέσο παρέχει στους απλούς ανθρώπους αλλά και στους μεγιστάνες των μέσων. [...] Η ανάλυσή μου δεν στερεί στην Κυβέρνηση από τα μέσα να προστατεύσουν τα παιδιά από τους κινδύνους της επικοινωνίας μέσω διαδικτύου. Η Κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει να προστατεύει τα παιδιά από την διαδικτυακή πορνογραφία, μέσω της αυστηρής εφαρμογής των υφισταμένων νόμων οι οποίοι ποινικοποιούν την αισχρότητα και την παιδική πορνογραφία. [...] Όπως μάθαμε κατά την ακροαματική διαδικασία, είναι εμφανής επίσης μία πιεστική ανάγκη εκπαίδευσης των πολιτών για τα πλεονεκτήματα και τους κινδύνους αυτού του νέου μέσου, και η Κυβέρνηση μπορεί να συμβάλει σε αυτό. Κατά την άποψή μου, η απόφασή μας σήμερα πρέπει να σημαίνει ότι η επιτρεπτή εποπτεία της Κυβέρνησης στο περιεχόμενο του διαδικτύου σταματά στην παραδοσιακή κόκκινη γραμμή της ελευθερίας του λόγου. [...] Η απουσία κυβερνητικών κανονισμών στο περιεχόμενο του διαδικτύου, είχε αναμφιβόλως ως αποτέλεσμα κάποιου είδους χάος, αλλά, όπως ετέθη από έναν εκ των ειδικών του ενάγοντος, κατά την ακροαματική διαδικασία: «Αυτό το οποίο οδήγησε στην επιτυχία, είναι το ίδιο το χάος το οποίο αποτελεί το διαδίκτυο. Η ισχύς του διαδικτύου είναι το χάος». Όπως ακριβώς η ισχύς του διαδικτύου είναι το χάος, έτσι και η ισχύς της ελευθερίας μας βασίζεται στο χάος και στην κακοφωνία του αδέσμευτου λόγου, τον οποίο προστατεύει η Πρώτη Τροπολογία (του Συντάγματος των ΗΠΑ) Η Διακήρυξη Αρχών της Παγκόσμιας Συνάντησης Κορυφής για την Κοινωνία της Πληροφορίας (World Summit on the Information Society - WSIS) η οποία υιοθετήθηκε το 2003, κάνει ειδική αναφορά στη σημασία για την «Κοινωνία της Πληροφορίας», του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, δηλώνοντας: Επαναβεβαιώνουμε, ως ουσιώδες θεμέλιο της κοινωνίας της πληροφορίας και όπως περιγράφεται στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της άποψης και έκφρασης. Ότι αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει το δικαίωμα να έχει κανείς άποψη χωρίς να υφίσταται επιρροές και να αναζητά, να λαμβάνει και να μοιράζεται πληροφορίες και ιδέες με κάθε μέσο και ανεξαρτήτως συνόρων. Η επικοινωνία είναι μία θεμελιώδης κοινωνική διεργασία, μιά βασική ανθρώπινη ανάγκη και το θεμέλιο της όλης κοινωνικής οργάνωσης. Αποτελεί το επίκεντρο της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Παντού, ο καθένας θα πρέπει να έχει την ευκαιρία να συμμετέχει και κανένας δεν πρέπει να εξαιρείται από τα αγαθά που προσφέρει η Κοινωνία της Πληροφορίας. Σύμφωνα με τον Μπερντ Χούγκενχολτς και Λούσι Γκιμπό, ο χώρος δημόσιας κυριότητας (public domain) υφίσταται πίεση από «την εμπορευματοποίηση της πληροφορίας», αφού πληροφορίες, όπως γεγονότα, προσωπικά δεδομένα, γενετικά δεδομένα και ιδέες, που στο παρελθόν είχαν ελάχιστη ή και καθόλου οικονομική αξία, στην εποχή της πληροφορίας απέκτησαν αυτόνομη οικονομική αξία. Η εμπορευματοποίηση της πληροφορίας γίνεται μέσω της νομοθεσίας για την πνευματική ιδιοκτησία, το εμπορικό δίκαιο καθώς και μέσω της νομοθεσίας που διέπει τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και τις τηλεπικοινωνίες. Η ελευθερία της πληροφόρησης θεωρείται μια επέκταση της ελευθερίας του λόγου, όπου το μέσον της έκφρασης είναι το διαδίκτυο. Η ελευθερία της πληροφόρησης μπορεί επίσης να αναφέρεται στο δικαίωμα στην ιδιωτικότητα στο πλαίσιο του διαδικτύου και της τεχνολογίας της πληροφορικής. Όπως και με το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης, το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα είναι ένα αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα και η ελευθερία της πληροφόρησης λειτουργεί ως επέκταση του δικαιώματος αυτού. Η ελευθερία της πληροφόρησης μπορεί επίσης να αφορά τη λογοκρισία στο πλαίσιο της τεχνολογίας της πληροφορίας, ήτοι τη δυνατότητα πρόσβασης περιεχομένου στο διαδίκτυο χωρίς λογοκρισία ή περιορισμούς. Η ελευθερία της πληροφόρησης προστατεύεται επίσης ρητώς από νόμους όπως ο Νόμος για την Ελευθερία της Πληροφορίας και την Προστασία της Ιδιωτικότητας του Οντάριο στον Καναδά. Η έννοια της ελευθερίας της πληροφόρησης έχει ανακύψει ως απάντηση στην κρατική λογοκρισία, τον κρατικό έλεγχο και την κρατική παρακολούθηση του διαδικτύου. Η λογοκρισία στο διαδίκτυο περιλαμβάνει τον έλεγχο ή την καταπίεση της δημοσίευσης ή της πρόσβασης σε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Το Παγκόσμιο Κονσόρτσιουμ της Ελευθερίας του Διαδικτύου (Global Internet Freedom Consortium) ισχυρίζεται ότι παραμερίζει εμπόδια στην «ελεύθερη ροή της πληροφορίας» για αυτές που ονομάζουν «κλειστές κοινωνίες». Σύμφωνα με τον «Κατάλογο των Εχθρών του Διαδικτύου» που έχουν δημοσιεύσει οι «Ανταποκριτές χωρίς Σύνορα», οι παρακάτω χώρες λογοκρίνουν κατά τρόπο επεμβατικό το διαδίκτυο: Κίνα, Κούβα, Ιράν, Μιανμάρ, Βόρειος Κορέα, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και Βιετνάμ. Ένα πολύ διαδεδομένο δείγμα λογοκρισίας του διαδικτύου είναι το «Σινικό Τείχος Προστασίας» (που αναφέρεται τόσο στο ρόλο του ως διαδικτυακού τείχους προστασίας και στο αρχαίο Σινικό Τείχος). Το σύστημα αυτό εμποδίζει την πρόσβαση σε υλικό αποτρέποντας διευθύνσεις IP να διακινούνται μέσα στο δίκτυο και αποτελείται από ένα κλασικό τείχος ασφαλείας και διακομιστές διαμεσολάβησης στις διαδικτυακές πύλες. Το σύστημα επίσης επιλεκτικά προχωρά σε επιμόλυνση ονομάτων χώρου όταν αναζητούνται συγκεκριμένες ιστοσελίδες ή μπλοκάρει ολόκληρους ιστοχώρους. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να εξετάζει συστηματικά το περιεχόμενο του διαδικτύου, καθώς κάτι τέτοιο δεν φαίνεται τεχνικά πρακτικό. Η λογοκρισία επί του διαδικτύου στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας διεξάγεται υπό το μανδύα πολλών και ποικίλων νόμων και διοικητικών διατάξεων. Σε συμμόρφωση προς τους νόμους αυτούς περισσότεροι από 60 κανονισμοί του διαδικτύου έχουν καταστρωθεί από την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και συστήματα λογοκρισίας εφαρμόζονται με ιδιαίτερη δραστηριότητα από τους τοπικούς κλάδους κρατικών παρόχων διαδικτύου, εμπορικών εταιρειών και οργανισμών. Η Ναγιά Βαγιώ-Μπελκασέμ, γαλλίδα σοσιαλίστρια Υπουργός των Δικαιωμάτων των Γυναικών, πρότεινε η Γαλλική κυβέρνηση να υποχρεώσει το twitter να εντοπίζει και να εμποδίζει λόγο μίσους που απαγορεύεται από τη γαλλική νομοθεσία, όπως τον ομοφοβικό λόγο. Ο Τζέισον Φαράγκο, γράφοντας στον Guardian, επαίνεσε την προσπάθεια να περιορισθεί η ελεύθερη έκφραση της μισαλλοδοξίας, ενώ ο Γκλεν Γκρήνγουωλντ καταδίκασε έντονα τις προσπάθειες αυτές και τη στήλη του Φαράγκο. Ερευνητική δημοσιογραφία Ανθρώπινα δικαιώματα Λογοκρισία Ελευθερία
Η ελευθερία του λόγου είναι μια αρχή που υποστηρίζει την ελευθερία ενός ατόμου ή μιας κοινότητας να εκφράζει τις απόψεις και τις ιδέες τους χωρίς φόβο αντίρρησης, λογοκρισίας ή νομικής κύρωσης. Ο όρος "ελευθερία έκφρασης" χρησιμοποιείται μερικές φορές συνώνυμα αλλά περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, παραλαβής και διάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξάρτητα από το χρησιμοποιούμενο μέσο. Κάθε κυβέρνηση περιορίζει την ελευθερία του λόγου ως ένα βαθμό. Οι συχνότεροι περιορισμοί της ελευθερίας του λόγου αφορούν: δυσφήμηση, συκοφαντία, βωμολοχία, πορνογραφία, στάση (στασιασμό), ρητορική μίσους, διαβαθμισμένες πληροφορίες, παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, εμπορικό απόρρητο, συμφωνίες μη-αποκάλυψης, δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, δικαίωμα στη λήθη και μεταρρυθμίσεις στις χρηματοδοτήσεις εκλογικών εκστρατειών. Το κατά πόσο αυτοί οι περιορισμοί μπορούν να δικαιολογούνται βάσει της αρχής της βλάβης, εξαρτάται από το κατά πόσον επηρεάζουν τις απόψεις ή τις ενέργειες τρίτου αρνητικά ως προς ένα δεύτερο μέρος (άτομο), προξενώντας του μια τέτοια βλάβη ή όχι. Ο όρος «αρχή της προσβολής» χρησιμοποιείται επίσης για να διευρύνεται το πεδίο περιορισμών της ελευθερίας του λόγου, ώστε να απαγορεύσει τις μορφές έκφρασης που θεωρούνται προσβλητικές για την κοινωνία, κάποιες ομάδες ειδικών συμφερόντων ή ιδιώτες. Για παράδειγμα, η ελευθερία του λόγου είναι περιορισμένη υπό πολλές δικαιοδοσίες, από πολύ διαφορετικά θρησκευτικά και νομικά συστήματα, θρησκευτική προσβολή ή νόμους που υποκινούν εθνικό ή φυλετικό μίσος. Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Δ.Σ .Α .Π .Δ). Το άρθρο 19 του ΔΣΑΠΔ προβλέπει ότι «κάθε πρόσωπο θα έχει το δικαίωμα της γνώμης χωρίς παρεμβάσεις» και «ο καθένας θα έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό θα περιλαμβάνει την ελευθερία αναζήτησης, λήψης και μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών όλων των ειδών, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, εγγράφως ή σε έντυπη μορφή, σε μορφή τέχνης ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο της επιλογής του». Το Άρθρο 19 συνεχίζει λέγοντας ότι η άσκηση των εν λόγω δικαιωμάτων φέρει «ειδικά καθήκοντα και ευθύνες» και μπορεί «ως εκ τούτου, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς», όταν χρειάζεται «για την προάσπιση των δικαιωμάτων ή της φήμης των άλλων» ή «για την προστασία της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης ή της δημόσιας υγείας ή της ηθικής».
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85
Μονοξείδιο του πυριτίου
Η πρώτη αναφορά για σχηματισμό μονοξειδίου του πυριτίου έγινε το 1887 από το χημικό Τσαρλς Μέυμπερυ (Charles F. Maybery, 1850-1927) στην Case School of Applied Science, στο Κλίβελαντ. Ο Μέυμπερυ ισχυρίστηκε ότι το μονοξείδιο του πυριτίου σχηματίστηκε ως άμορφη πρασινοκίτρινη ουσία με υαλώδη εμφάνιση, όταν διοξείδιο του πυριτίου ανάχθηκε με ξυλάνθρακα, απουσία μετάλλων, σε ηλεκτρικό κλίβανο. Η ουσία αυτή βρισκόταν πάντα στη διεπιφάνεια ανάμεσα σε ξυλάνθρακα και σωματίδια διοξειδίου του πυριτίου. Ερευνώντας κάποιες από τις χημικές ιδιότητες αυτής της ουσίας, το ειδικό βάρος της και την ανάλυση σύνθεσής της, ο Μέυμπερυ συμπέρανε ότι η ουσία αυτή θα έπρεπε να είναι μονοξείδιο του πυριτίου. Η στοιχειομετρική εξίσωση που αντιπροσωπεύει τη μερική χημική αναγωγή του διοξειδίου του πυριτίου από άνθρακα είναι η ακόλουθη:Πλήρης αναγωγή διοξειδίου του άνθρακα με διπλάσια ποσότητα άνθρακα αποδίδει στοιχειακό πυρίτιο και διπλάσια ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα. To 1890, ο Γερμανός χημικός Κλέμενς Βίνκλερ (Clemens Winkler), που μεταξύ άλλων ανακάλυψε το γερμάνιο, ήταν ο πρώτος που αποπειράθηκε να συνθέσει μονοξείδιο του άνθρακα θερμαίνοντας μείγμα διοξειδίου του πυριτίου μαζί με στοιχειακό πυρίτιο σε κλίβανο καύσης:Ωστόσο, ο Βίνκλερ δεν μπόρεσε να παραγάγει μονοξείδιο του πυριτίου, γιατί η θερμοκρασία που πετύχαινε με τον κλίβανό του ήταν γύρω στους 1.000°C. Το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε το 1905, από τον Χένρυ Νόελ Πότερ (Henry Noel Potter, 1869-1942), που ήταν μηχανικός της Westinghouse. Ο Πότερ χρησιμοποίησε ηλεκτρικό κλίβανο, που ήταν ικανός να πετύχει θερμοκρασία 1.700°C, παρατηρώντας το σχηματισμό μονοξειδίου του πυριτίου. Ο Πότερ επίσης ερεύνησε τις ιδιότητες και (πιθανές) εφαρμογές του στερεοποιημένου μονοξειδίου του πυριτίου. Εξαιτίας της (σχετικής) πτητικότητάς του, το μονοξείδιο του πυριτίου μπορεί να απομακρυνθεί από μεταλλεύματα ή ορυκτά, θερμαίνοντας μείγματα που το περιέχουν, αρκετά ώστε να παραχθεί μονοξείδιο του πυριτίου. Ωστόσο, εξαιτίας δυσκολιών που σχετίζονται με την ακρίβεια μετρήσεων της τάσης ατμών του, και εξαιτίας της εξάρτησης σε ιδιαιτερότητες της πειραματικής διάταξης, διάφορες τιμές έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία για τις τιμές της τάσης ατμών του μονοξειδίου του πυριτίου στην αέρια κατάσταση. Για την pSiO πάνω από τήγμα (στοιχειακού) πυριτίου σε ηθμό χαλαζία , μια μελέτη έδωσε τιμή 0,002 atm. Για απευθείας βρασμό χημικά καθαρού άμορφου μονοξειδίου του πυριτίου, αναφέρθηκε τιμή pSiO = 0,001 atm. Για σύστημα επικάλυψης, σε διεπιφάνεια ανάμεσα σε διοξείδιο του πυριτίου και μια πυριτιούχα ένωση αναφέρθηκε η τιμή pSiO = 0,01 atm. Το διοξείδιο του πυριτίου μπορεί να αναχθούν σε μονοξείδιο του πυριτίου από υδρογόνο (H2) ή μονοξείδιο του άνθρακα σε υψηλές θερμοκρασίες:Καθώς το παραγώμενο μονοξείδιο του πυριτίου εξαερώνεται (και έτσι απομακρύνεται), οι παραπάνω αναφερόμενες χημικές ισορροπίες μετακινούνται προς τα δεξιά, οδηγώντας στην κατανάλωση του διοξειδίου του πυριτίου. Με βάση την εξάρτηση του ρυθμού της απώλειας βάρους διοξειδίου του πυριτίου επί του ρυθμού ροής του αερίου κάθετα προς τη διεπαφή, το ποσοστό της μείωσης αυτής φαίνεται να ελέγχεται από διάχυση συναγωγής και μεταφορά μάζας από την επιφάνεια αντίδρασης. Τα μόρια μονοξειδίου του πυριτίου παγιδεύτηκαν σε μήτρα αργού ψυχώμενης με ήλιο. Το μήκος δεσμού Si-Ο καθορίστηκε μεταξύ 148,9 pm και 151 pm, από μόρια μονοξειδίου του πυριτίου που απομονώθηκαν σε αργό. Αυτό το μήκος δεσμού είναι παρόμοιο με το αντίστοιχο των διπλών δεσμών Si=Ο στο μόριο του διοξειδίου του πυριτίου (O=Si=O), γεγονός που (φαίνεται να) δείχνει την απουσία τριπλού δεσμού, όπως στο μονοξείδιο του άνθρακα (CO). Ωστόσο, ο τριπλός δεσμός Si≡Ο υπολογίστηκε ότι έχει μήκος 150 pm και ενέργεια δεσμού 794 kJ/mol, δηλαδή έχει τιμές που επίσης είναι κοντά στα αντίστοιχα δεδομένα για το μονοξείδιο του πυριτίου. Σημειώνεται, ακόμη, ότι αν θεωρηθεί ότι ο δεσμός Si-Ο στο μονοξείδιο του πυριτίου είναι διπλός, τότε αποτελεί μια εξαίρεση στον κανόνα οκτάβας του Λιούις (δηλαδή 8 ηλεκτρόνια ανά άτομο στην εξωτερική ηλεκτρονιακή στοιβάδα), ενώ αν θεωρηθεί ότι ο δεσμός αυτός είναι τριπλός, τότε ο κανόνας εφαρμώζεται. Παρά την ανωμαλία αυτή, παρατηρείται ότι το μονομερές μονοξείδιο του πυριτίου είναι βραχύβιο, ενώ είναι γνωστά ολιγομερή μόρια (SiO)n, όπου n = 2 - 5, έχοντας (μοριακές) δομές με κλειστούς δακτυλίους, στα οποία κάθε άτομο πυριτίου συνδέεται μέσω «γεφυρών» ατόμων οξυγόνου και στα μόρια αυτά δεν υπάρχουν δεσμοί Si-Si. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η δομή Si=O, δηλαδή η δομή διπλού δεσμού με υποσθενές άτομο άνθρακα, είναι πιθανή για το μονομερές μονοξείδιο του άνθρακα.Το μονοξείδιο του πυριτίου υφίσταται αντίδραση προσθήκης με φθόριο, χλώριο ή θειοκαρβονύλιο (S=C=O), με τη βοήθεια διέγερσης από φως, σχηματίζοντας τις επίπεδες μοριακές ενώσεις OSiF2 (δηλαδή οξυδιφθοριούχο πυρίτιο με Si-Ο 148 pm), OSiCl2 (δηλαδή οξυδιχλωριούχο πυρίτιο με Si-Ο 149 pm) και OSiS (δηλαδή οξυθειούχο πυρίτιο με Si-Ο 149 pm και Si-S 190 pm).Με αντίδραση προσθήκης με ατομικό οξυγόνο, που παράγεται με εκκένωση μικροκυμάτων, παράγεται γραμμικό διοξείδιο του πυριτίου.Όταν άτομα μετάλλων, όπως νατρίου, αργιλίου, παλλαδίου, αργύρου, ακόμη και χρυσού, συντοποθετούνται, σχηματίζονται τριατομικά μόρια, άλλοτε γραμμικά [AlSiO (οξυπυριτιούχο αργίλιιο) και PdSiO (οξυπυριτιούχο παλλάδιο)], άλλοτε μη γραμμικά [AgSiO (οξυπυριτιούχος άργυρος) και AuSiO (οξυπυριτιούχος χρυσός)], ακόμη και δομές δακτυλίου [NaSiO (οξυπυριτιούχο νάτριο)]. Ο (Χένρυ Νόελ) Πότερ ανέφερε το μονοξείδιο του πυριτίου ως καστανοκίτρινο στερεό που αποτελεί θερμικό και ηλεκτρικό μονωτή. Το στερεό αυτό καίγεται, παρουσία οξυγόνου, και υδρολύεται με έκλυση υδρογόνου. Διαλύεται σε θερμά διαλύματα υδροξειδίων αλκαλιμετάλλων και στο υδροφθορικό οξύ. Παρόλο που ο Πότερ ανέφερε ότι η θερμότητα καύσης του θα ήταν 200 - 800 cal υψηλότερα από ένα μείγμα (στοιχειακού) πυριτίου - διοξειδίου του πυριτίου σε χημική ιδορροπία, γεγονός που θα αποτελούσε ένδειξη ότι το (αμφισβητούμενο) μονοξείδιο αποτελεί ξεχωριστή χημική ένωση, πρόσφατες μικροσκοπικές και φασματοσκοπικές μελέτες προτείνουν ότι το άμορφο στερεό μονοξείδιο του πυριτίου είναι ακριβέστερο να θεωρείται ανομοιογενές μείγμα άμορφου διοξειδίου του πυριτίου και άμορφου (στοιχειακού) πυριτίου, με κάποια χημική δεσμολογία στις διεπιφάνειες των φάσεων (στοιχειακού) πυριτίου και διοξειδίου του πυριτίου.
Το μονοξείδιο του πυριτίου (αγγλικά: silicon monoxide) είναι ανόργανη χημική ένωση, που περιέχει πυρίτιο και οξυγόνο, με μοριακό τύπο SiΟ. Αποτελεί (τυπικά) το πυριτιούχο ανάλογο του μονοξειδίου του άνθρακα (CO). Σε αυτήν τη χημική ένωση το πυρίτιο έχει αριθμό οξείδωσης +2. Στην αέρια κατάσταση το μόριό του είναι διατομικό. Έχει ανιχνευθεί σε ουράνια σώματα. Μάλιστα, έχει περιγραφεί ως το πιο συνηθισμένο οξείδιο του πυριτίου στο σύμπαν. Όταν αέριο μονοξείδιο του πυριτίου ψύχεται απότομα, σχηματίζεται ένα καστανόμαυρο πολυμερικό υαλώδες στερεό υλικό με τύπο της μορφής (SiO)n, που είναι διαθέσιμο (και) εμπορικά και (η μέθοδος αυτή) χρησιμοποιήθηκε για την απόθεση λεπτών στρωμάτων μονοξειδίου του πυριτίου. Το υαλώδες μονοξείδιο του πυριτίου είναι ευαίσθητο στην έκθεση τόσο στον ατμοσφαιρικό αέρα, όσο και στην υγρασία. Η επιφάνειά του γρήγορα οξειδώνεται όταν εκτίθεται στον ατμοσφαιρικό αέρα, στη θερμοκρασία δωματίου (20°C), δίνοντας διοξείδιο του πυριτίου (SiO2), αλλά έτσι σχηματίζεται ένα επιφανειακό στρώμα που προστατεύει το εσωτερικό από οξείδωση. Ωστόσο, το μονοξείδιο του πυριτίου υφίσταται μη αναστρέψιμη δυσαναλογοποίηση, που το μετατρέπει σε μείγμα διοξειδίου του πυριτίου και στοιχειακού πυριτίου. Αυτό συμβαίνει σε λίγες ώρες σε θερμοκρασίες 400 - 800°C και γρήγορα σε θερμοκρασίες 1.000 - 1.440°C, παρόλο που η αντίδραση αυτή δεν ολοκληρώνεται.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85
Σάντσο Β΄ Σάντσεθ της Γασκώνης
Μετά το τέλος του Πεπίνου Α΄ το 838, η σύγχυση τύλιξε τη νότια Γαλατία. Οι περισσότεροι κόμητες της Ακουιτανίας εξέλεξαν τον Πεπίνο Β' ως βασιλιά τους, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄ ο Ευσεβής, παρακινούμενος από τη σύζυγό του Ιουδήθ, διένειμε το τεράστιο βασίλειό του στο Βορμς τον Μάιο του 839, παραχωρώντας όλη την Ακουιτανία, τη Γασκώνη, τη Σεπτιμανία και την Ισπανική Μαρκιωνία στον μικρότερο γιο του Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό. Ο Λουδοβίκος Α΄ έστειλε έναν βασιλικικό στρατό στο Λιμουζέν και στη συνέχεια εγκατέστησε τον γιο του στο Πουατιέ. Οι οπαδοί του Πεπίνου ηττήθηκαν και ο Λουδοβίκος Α΄ προχώρησε στον διορισμό νέων κομητών σε νέες περιοχές. Ένας Σεγκουέν διορίστηκε στο Μπορντώ για να αντιμετωπίσει τον Σάντσo Β΄, ενεργώντας τώρα ουσιαστικά μόνος. Ο Σεγκουέν διορίστηκε dux Wasconum από τον Λουδοβίκο Α΄ τον Ευσεβή: δηλαδή, δούκας της μαρκιωνίας που φρουρούσε τα σύνορα με τους Γασκώνους, με επικεφαλής τον Σάντσo Β΄, πιθανότατα Βάσκος ο ίδιος. Ο Σεγκουέν σκοτώθηκε αργότερα το ίδιο έτος σε μία μάχη ενάντια στους Βίκινγκς . Το 848 το Μπορντώ έμεινε χωρίς αρχηγό, μετά την αποχώρηση των Βίκινγκς. Δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα αν ο Σάντσο Β΄ κατέλαβε την πόλη, αλλά σίγουρα είναι πιθανό. Ο ιστορικός Φέρντιναντ Λοτ υποθέτει ότι ο Σάντσο Β΄ προτάθηκε ακόμη και ως δούκας στη Λιμόζ ή στην Ορλεάνη από τον Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό εκείνη τη χρονιά. Σίγουρα υπέβαλε μέχρι το 850. Με τον κουνιάδο του Εμενόν, κόμη του Περιγκόρ, σύζυγο της αδερφής του Σάντσας, ο Σάντσο Β΄ συνελήφθη από τον αντιφρονούντα Μαυριτανό αρχηγό Μουσά. Ο Κάρολος Β΄ διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωσή τους και με τη σειρά του ο Σάντσο Β΄ παραδόθηκε τον Πεπίνο Β', όταν ο τελευταίος κατέφυγε στη Γασκώνη τον Σεπτέμβριο του 852 Το 864 ή πριν, ο Σάντσο Β΄ απεβίωσε, και το δουκάτο της Γασκώνης πέρασε στον ανιψιό του Άρνολντ, γιο του Εμενόν. Ο μετέπειτα δούκας Γκαρθία Β΄ Σάντσεθ μπορεί να ήταν γιος του. Pertz, G, επιμ. Chronici Fontanellensis fragmentum στη Μον. Γερ. Ιστορ. Scriptores, Vol. II. Pertz, G, επιμ. Chronicum Aquitanicum στη Δευτ. Γερ. Ιστορ. Scriptores, Vol. II. Waitz, E, εκδ. Annales Bertiniani . Ανόβερο: 1883. Higounet, Charles. Μπορντό μενταγιόν le haut moyen ηλικίας . Μπορντό, 1963. Lewis, Archibald R. The Development of Southern French and Catalan Society, 718 – 1050 . University of Texas Press: Austin, 1965.
Ο Σάντσο Β΄ Σάντσεθ, γαλλ.: Sancho II Sánchez ή Sans II Sancion, (απεβ. κάπου μεταξύ 854 και 864) διαδέχθηκε τον αδελφό του Aθνάρ Σάντσεθ ως κόμης της Vasconia Citerior (Γασκώνης) το 836, παρά τις αντιρρήσεις του βασιλιά Πεπίνου Α΄ της Ακουιτανίας .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BF_%CE%92%CE%84_%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%B8_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82
Κωνσταντία της Καστίλης
Ήταν κόρη του Αλφόνσου Ζ´ της Καστίλης & του Λεόν και της πρώτης συζύγου του Βερεγγάριας της Βαρκελώνης, αλλά η ακριβής ημερομηνία γέννησης της είναι άγνωστη. Τα ακριβή αίτια διαζυγίου του συζύγου της ήταν οι διαμαρτυρίες της Ελεονώρας για τις υπερβολικά στενές σχέσεις του Λουδοβίκου με την εκκλησία και του Λουδοβίκου με την σειρά του επειδή η Ελεονώρα δεν του γεννούσε τον απαιτούμενο διάδοχο κάτι που ούτε η Κωνσταντία κατόρθωσε να το κάνει. Η Κωνσταντία πέθανε απο τους πόνους στην γέννηση του δεύτερου παιδιού της Αδελαΐδας του Βεξίν (1160), ο σύζυγος της βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ´ 5 βδομάδες αργότερα προχώρησε στον τρίτο του γάμο με την Αδέλα της Καμπανίας. Μαργαρίτα 1158-1197, παντρεύτηκε πρώτα τον Ερρίκο διάδοχο της Αγγλίας και μετά τον Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας. Άλυς 1160-π.1220, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Δ΄ των Μεγιέμ κόμη του Ποντιέ. Constance Bouchard, Those of My Blood: Creating Noble Families in Medieval Francia, (University of Pennsylvania Press, 2001) Jim Bradbury, The Capetians, (MPG Books Ltd, 2007) W.L. Warren, King John, (University of California Press, 1978)
Η Κωνσταντία της Καστίλης (Constance de Castille, 1136 - 4 Οκτωβρίου 1160) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας, βασίλισσα της Γαλλίας ως δεύτερη σύζυγος του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου Ζ´ μετά την ακύρωση του γάμου του με την πρώτη σύζυγο του Ελεονώρα της Ακουιτανίας,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82
Ανόλη
Το 1937, ο Σερ Τσαρλς Ντοντς (Sir Charles Dodds) παρήγαγε την ανόλη με απομεθυλίωση αναιθόλης. Η αναιθόλη, με τη σειρά της, είναι οιστρογονικό συστατικό του γλυκάνισου και του μάραθου. Έχει αναφερθεί ότι και η ίδια η ανόλη έχει εξαιρετικά ισχυρή οιστρογονική δραστηριότητα, στο ίδιο επίπεδο με αυτό των στεροειδών οιστρογόνων, όπως οιστρόνης, αφού με μια δόση 1 µg, προκαλεί οίστρο σε αρουραίους. Ωστόσο, κάποιες μεταγενέστερες μελέτες, με διαφορετικά παρασκευάσματα ανόλης, απέτυχαν να επιβεβαιώσουν τα ευρήματα αυτά. Διαπιστώθηκε, ακόμη, ότι ο διμερισμός της ανόλης σε διανόλη και εξαστρόλη μπορεί γρήγορα να συμβεί, και ότι η τελευταία πρόσμειξη ήταν υπεύθυνη για την εξαιρετικά ισχυρή οιστρογονική δράση, που αρχικά αποδόθηκε όλη στην ανόλη. Ο Σερ Ντοντς αργότερα συνέθεσε το δοµικά συγγενικό και εξαιρετικά ισχυρό οιστρογόνο διαιθυλοστιλβεστρόλη, το 1938. Διαναιθόλη Παπαγεωργίου Β.Π., “Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία: Κυκλικές Ενώσεις”, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1986. Speight J. G., “Chemical and Process Design Handbook”, McGraw-Hill, 2002 Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια “Επιστήμη & Ζωή” Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
H ανόλη (αγγλικά anol) είναι αρωματική οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο, με μοριακό τύπο C9H10O, αν και αποδίδεται πιο αναλυτικά από τον ημισυντακτικό του τύπο (C6H4)(4-CH=CHCH3)OH. Πιο συγκεκριμένα, είναι μια φαινόλη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CE%B7
Προγκρές Μ-07Μ
Το Προγκρές Μ-07Μ εκτοξεύτηκε με πύραυλο Soyuz-U από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 10 Σεπτεμβρίου 2010 (10:22:28), ενώ η εκτόξευση είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 8 Σεπτεμβρίου. Η καθυστέρηση οφείλονταν στις αντίξοες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή.Έπειτα από δύο ημέρες ελεύθερης πτήσης το σκάφος συνδέθηκε με το τμήμα Ζβεζντά του σταθμού στις 12 Σεπτεμβρίου (11:58 UTC). Μετέφερε φορτίο 2.515 kg, στο οποίο περιλαμβάνονταν 1.120 kg καυσίμων, 49 kg οξυγόνου, 210 kg νερού καθώς και υλικά για το σύστημα υποστήριξης ζωής του σταθμού, προμήθειες, τρόφιμα και άλλο εξοπλισμό.Οι προωθητήρες του διαστημοπλοίου χρησιμοποιήθηκαν τρεις φορές για να διορθωθεί το επίπεδο της τροχιάς του διαστημικού σταθμού, συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβρίου, στις 20 Οκτωβρίου και τις 22 Δεκεμβρίου.Στις 20 Φεβρουαρίου 2011 το Προγκρές αποσυνδέθηκε προκειμένου να απελευθερωθεί η θύρα του τμήματος Ζβεζντά προκειμένου αυτή να απελευθερωθεί για το ευρωπαϊκό σκάφος ανεφοδιασμού Johannes Kepler. Στην συνέχεια καταστράφηκε στην ατμόσφαιρα, πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Διαστημικές αποστολές το 2010 Διαστημικές αποστολές το 2011
Το Προγκρές Μ-07Μ (ρωσικά: Прогресс М-07М, η NASA το ονόμασε Progress 39 ή 39P) ήταν ρωσικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Προγκρές το οποίο εκτοξεύτηκε το 2010 για να ανεφοδιάσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ήταν το έβδομο σκάφος της έκδοσης Προγκρές-Μ 11F615A60 που στάλθηκε στο διάστημα και το τέταρτο εντός του 2010. Είχε αριθμό σειράς 407.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%82_%CE%9C-07%CE%9C
Σταύρος Αβραμίδης
Γεννήθηκε στην Καβάλα στις 6 Απριλίου 1958. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο 9ο Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης το 1976. Φοίτησε στο Τμήμα Δασολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έλαβε το δίπλωμά του το 1981. Μετά από υποτροφία, εκπόνησε μεταπτυχιακές (1982-1983) και διδακτορικές σπουδές (1983-1986) στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το 1987 ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα στον Καναδά στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας (UBC) ως επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Δασολογίας. Διέκοψε την καριέρα του με αναβολή άνευ αποδοχών το διάστημα 1988-1990 για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε στο UBC τον Σεπτέμβριο του 1990. Εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής το 1993 και τακτικός καθηγητής το 1998, όπου υπηρετεί μέχρι και σήμερα. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας του UBC σε δύο συνεχόμενες θητείες, από το έτος 2016 μέχρι και σήμερα. Η ερευνητική ομάδα του Δρ. Αβραμίδη έχει παρουσιάσει ερευνητικό έργο σχετικό με τη φυσική και την ξήρανση του ξύλου, με αρκετές εργασίες μεταπτυχιακού και διδακτορικού επιπέδου. Επιπλέον έχει εκπονήσει εφαρμοσμένη έρευνα για την επίλυση πρακτικών προβλημάτων της βιομηχανίας ξύλου που έχουν σχέση με την ενεργειακή βελτιστοποίηση και αναβάθμιση των μεθόδων παραγωγής αλλά και της ποιότητας των προϊόντων χρησιμοποιώντας ακουστικές, ηλεκτρικές και οπτικές τεχνικές, και μεθόδους ραδιοκυμάτων, καθώς και μεθόδους προσομοίωσης και τεχνητής νοημοσύνης. Έχει δημοσιεύσει μαζί με τους φοιτητές και συνεργάτες του περισσότερα από 200 επιστημονικά άρθρα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, πάνω από 100 βιομηχανικές μελέτες, ενώ εν συνόλω, το ερευνητικό έργο του έχει αναγνωριστεί με περισσότερες από 2.500 αναφορές στη βάση Scopus. Το 2012 εκλέχθηκε μέλος της συντακτικής επιτροπής στο διεθνές περιοδικό Wood Material Science and Engineering το οποίο δημοσιεύει θέματα της επιστήμης ξύλου και έχει δείκτη απήχησης 2,200 (2022), όπως και στο περιοδικό Drying Technology και στο περιοδικό της Λατινικής Αμερικής, Maderas. Ciencia y tecnologia. Είναι επίσης επιστημονικός κριτής σε επιστημονικά περιοδικά κύρους όπως Holzforschung, Wood Material Science and Engineering, Wood Research, European Journal of Wood and Wood Products και Drying Technology. Το 2020 σε εμπεριστατωμένη μετα-έρευνα των Ioannidis κ.ά. στο έγκυρο περιοδικό Plos Biology, το όνομά του συμπεριλήφθηκε στους καταλόγους Mendeley Data για τη διεθνή απήχηση της έρευνάς του. Την ίδια διάκριση έλαβε και τα έτη 2021 και 2022.Το 2022 για το ερευνητικό του έργο στην επιστήμη ξύλου, έλαβε τιμητικά το βραβείο Ternryd Award από το Σουηδικό ίδρυμα Linnaeus Academy Research Foundation. Τον Ιούνιο του 2023 -στην υψηλότερη διάκριση- ο Αβραμίδης εκλέχθηκε πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστήμης Ξύλου (IAWS), η οποία περιλαμβάνει τους πιο διακεκριμένους και σημαντικούς ερευνητές στα αντικείμενα της επιστήμης, της φυσικής, της χημείας και της τεχνολογίας του ξύλου. Επιπλέον είναι τακτικό μέλος των επιστημονικών εταιρειών Forest Products Society, Society of Wood Science and Technology και Fellow του Institute of Materials, Minerals and Mining. Google Scholar, Dr. Stavros Avramidis Prof. Stavros Avramidis - ResearchGate
Ο Σταύρος Αβραμίδης (Καβάλα, 1958) είναι Ελληνοκαναδός επιστήμων ξύλου και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας (UBC) του Καναδά, ο οποίος είναι εκλεγμένο μέλος και πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστήμης Ξύλου (International Academy of Wood Science).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
Ωγκύστ Πικάρ
Το 1930 το ενδιαφέρον του για τα αερόστατα και για την ανώτερη ατμόσφαιρα τον οδήγησαν στη σχεδίαση μιας σφαιρικής γόνδολας αεροστάτου κατασκευασμένης από αλουμίνιο, που θα επέτρεπε την άνοδο σε μεγάλα ύψη χωρίς την ανάγκη ειδικών στολών με παροχή οξυγόνου. Με υποστήριξη του Βελγικού Εθνικού Ταμείου Επιστημονικής Έρευνας (Fonds National de la Recherche Scientifique), ο Πικάρ κατασκεύασε τη γόνδολά του. Στις 27 Μαΐου 1931 ο Πικάρ και ο Πάουλ Κίπφερ απογειώθηκαν μέσα σε αυτή από το Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας και έφθασαν στο ύψος-ρεκόρ των 15.785 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Σε αυτή την πτήση ο Πικάρ μπόρεσε να συλλέξει πολλά δεδομένα για την ανώτερη ατμόσφαιρα και να μετρήσει τη ροή των κοσμικών ακτίνων. Στις 18 Αυγούστου 1932, ξεκινώντας από το Dübendorf της Ελβετίας, ο Πικάρ και ο Μαξ Κοσύν (Max Cosyns) πραγματοποίησαν μια δεύτερη άνοδο σε ύψος-ρεκόρ, φθάνοντας στα 16.200 μέτρα. Συνολικά σε όλη του τη ζωή ο Ογκίστ Πικάρ έκανε 27 πτήσεις με αερόστατο, θέτοντας ένα τελικό ρεκόρ υψομέτρου στα 23 χιλιόμετρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Πικάρ σκέφθηκε ότι με μία τροποποίηση της γόνδολας θα μπορούσε να κατεβεί σε πολύ μεγάλα βάθη στον ωκεανό. Σχεδίασε λοιπόν μια μικρή χαλύβδινη κοίλη άτρακτο που μπορούσε να αντέξει μεγάλη εξωτερική πίεση. Η κατασκευή της άρχισε, αλλά διακόπηκε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεχίζοντας τις εργασίες το 1945, ο Πικάρ ολοκλήρωσε το σκάφος σε σχήμα φυσαλίδας που διατηρούσε κανονική πίεση του αέρα στο εσωτερικό του ακόμα και όταν η πίεση του νερού μέσα του αυξανόταν σε πάνω από 478 ατμόσφαιρες. Πάνω από τη βαριά αυτή ατσάλινη κατασκευή συνδέθηκε μία μεγάλη δεξαμενή για να γεμίζει με ένα ελαφρό υγρό ώστε να παρέχει άνωση στην όλη κατασκευή. Τα υγρά είναι σχεδόν ασυμπίεστα και μπορούν να παράσχουν άνωση που δεν μεταβάλλεται πρακτικά καθώς αυξάνεται η πίεση. Κι έτσι η μεγάλη δεξαμενή γεμίσθηκε με βενζίνη, όχι ως καύσιμο, αλλά για άνωση. Για τη βύθιση και την ανάδυση του συνόλου, προσδέθηκε έρμα από σίδηρο με μηχανισμό απελευθερώσεώς του. Το βαθυσκάφος αυτό αποκλήθηκε FNRS-2, δοκιμάσθηκε σε μερικές μη επανδρωμένες καταδύσεις το 1948 και μετά δόθηκε στο γαλλικό ναυτικό το 1950. Εκεί επανασχεδιάσθηκε και το 1954 καταδύθηκε με έναν άνδρα στα 4.176 m βάθος. Με την εμπειρία του FNRS-2, ο Ωγκύστ Πικάρ και ο γιος του Ζακ ναυπήγησαν το βελτιωμένο βαθυσκάφος «Τριέστε» (= Τεργέστη). Ο Ζακ καταδύθηκε πολλές φορές με αυτό, κυρίως στα ανοικτά της Ιταλίας, από το 1954 και μετά, πριν το πουλήσουν στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό το 1957 για 250.000 δολάρια της εποχής. Στην 65η τους κατάδυση, ο Ζακ Πικάρ και ο Don Walsh έφθασαν σε βάθος 10.912 μέτρα στην Τάφρο των Μαριανών, ένα νέο ρεκόρ βάθους. Ο Ογκίστ Πικάρ πέθανε στη Λωζάννη της Ελβετίας. Ο εγγονός του Μπερτράν Πικάρ έγινε κι αυτός αεροναύτης και πήρε μέρος στον πρώτο γύρο του κόσμου με αερόστατο. Ωγκύστ Πικάρ (φυσικός, αεροναύτης, υδροναύτης) Ζακ Πικάρ (υδροναύτης) Μπερτράν Πικάρ (αεροναύτης) Ζαν Φελίξ Πικάρ (οργανικός χημικός, αεροναύτης) Ζανέτ Πικάρ (σύζυγος του Ζαν Φελίξ) (αεροναύτης) Ντον Πικάρ (αεροναύτης) Σάρα Πικάρ (δισεγγονή του Αυγούστου) Ο Πικάρ υπήρξε το πρόσωπο που ενέπνευσε τον χαρακτήρα Τρυφόν Τουρνεσόλ (Professeur Tryphon Tournesol) στις Περιπέτειες του Τεντέν του Βέλγου σκιτσογράφου Hergé. Αυτός ο σύνδεσμος επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Hergé σε συνέντευξή του το 1948 με τον Numa Sadoul: «Ο Τουρνεσόλ είναι ένας κοντύτερος Πικάρ, καθώς ο πραγματικός ήταν πολύ ψηλός. Είχε έναν ατέλειωτο λαιμό, που ξεφύτρωνε από ένα πολύ μεγάλο κολάρο... έκανα τον Τουρνεσόλ ένα μίνι-Πικάρ, αλλιώς θα έπρεπε να μεγαλώσω τα πλαίσια της λωρίδας του καρτούν.» Ο Hergé είχε δει τον Πικάρ στον δρόμο, στις Βρυξέλλες, όπου δίδασκε ο δεύτερος.Ο Τζην Ρόντενμπερι ονόμασε τον κάπτεν Ζαν-Λυκ Πικάρ στο «Σταρ Τρεκ» από τους διδύμους Ωγκύστ και Ζακ Πικάρ.Ο Ωγκύστ Πικάρ ήταν αριστερόχειρας. Ντον Πικάρ - 50 χρόνια αναμνήσεις από αερόστατα Η θέα από ένα αερόστατο μεγάλου υψομέτρου
Ο Ωγκύστ Πικάρ (γαλλικά: Auguste Antoine Piccard‎· 28 Ιανουαρίου 1884 – 24 Μαρτίου 1962) ήταν Ελβετός φυσικός και εφευρέτης, γνωστός ως εξερευνητής της στρατόσφαιρας και των μεγαλύτερων βαθών των ωκεανών. Ο Πικάρ και ο δίδυμος αδελφός του Ζαν Φελίξ γεννήθηκαν στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο Πικάρ επέδειξε έντονο ενδιαφέρον στην Επιστήμη από παιδί, παρακολούθησε το Ομοσπονδιακό Ελβετικό Ιδρυμα Τεχνολογίας στη Ζυρίχη (ETH Zürich) και έγινε καθηγητής της Φυσικής στις Βρυξέλλες, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών το 1922, την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο γιος του Ζακ Πικάρ. Ο Πικάρ ήταν μέλος του Συνεδρίου Solvay του 1927.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CF%83%CF%84_%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%81
Δήμος Φαλαισίας
Ο δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς: Δ.δ. Λεονταρίου [ 384 ] το Λεοντάριον [ 289 ] η Γαβριά [ 10 ] τα Καλύβια [ 24 ] η Καμαρίτσα [ 24 ] το Κοτσιρίδιον [ 37 ] Δ.δ. Ακόβου [ 264 ] ο Άκοβος [ 246 ] τα Γούπατα [ 18 ] Δ.δ. Αναβρυτού [ 96 ] το Αναβρυτόν [ 60 ] το Κάτω Αναβρυτόν [ 36 ] Δ.δ. Ανεμοδουρίου -- το Ανεμοδούριον [ 133 ] Δ.δ. Βελιγοστής -- η Βελιγοστή [ 131 ] Δ.δ. Βουτσαρά -- ο Βουτσαράς [ 90 ] Δ.δ. Γιανναίων [ 89 ] οι Άνω Γιανναίοι [ 23 ] οι Κάτω Γιανναίοι [ 66 ] Δ.δ. Γραικού -- ο Γραικός [ 61 ] Δ.δ. Δυρραχίου -- το Δυρράχιο [ 299 ] Δ.δ. Ελληνίτσης -- η Ελληνίτσα [ 95 ] Δ.δ. Καμάρας [ 355 ] η Καμάρα [ 287 ] το Καμποχώριον [ 68 ] Δ.δ. Λεπτινίου -- το Λεπτίνιον [ 69 ] Δ.δ. Νεοχωρίου Φαλαισίας -- το Νεοχώριον [ 111 ] Δ.δ. Πετρίνας [ 90 ] η Πετρίνα [ 50 ] η Μονή Αμπελάκη [ 4 ] τα Σπαναίικα [ 36 ] Δ.δ. Ποταμιάς -- η Ποταμιά [ 100 ] Δ.δ. Ρουτσίου -- το Ρούτσιον [ 67 ] Δ.δ. Σκορτσινού -- ο Σκορτσινός [ 220 ] Δ.δ. Σουλαρίου -- το Σουλάριον [ 109 ] Δ.δ. Τουρκολέκα -- ο Τουρκολέκας [ 301 ] Δ.δ. Φαλαισίας [ 165 ] η Φαλαισία [ 150 ] η Μονή Μπούρα [ 15 ] Υπουργείο Εσωτερικών, δήμοι του σχεδίου Καποδίστριας Αρχειοθετήθηκε 2009-09-24 στο Wayback Machine. ΣΚΑΪ-γυρίσματα, τα καμμένα της Φαλαισίας
Ο δήμος Φαλαισίας ήταν δήμος του νομού Αρκαδίας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Μεγαλόπολης . Βρισκόταν στο νοτιοδυτικότερο τμήμα του νομού. Ο δήμος αποτελείτο από 20 δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 3.229 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν το Λεοντάρι. Ο δήμος ήταν από τις περιοχές που επλήγησαν ιδιαίτερα από τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
Όλγα Ρούμπζοβα
Η Ρούμπζοβα γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1909 στη Μόσχα της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Αποφοίτησε από τη Ανώτατη Τεχνική Σχολή "N. E. Μπάουμαν" το 1936. Της έχει απονεμηθεί η Τάξη του Ερυθρού Εμβλήματος Εργασίας και διάφορα άλλα μετάλλια της Σοβιετικής Ένωσης. Για την προσφορά της στο σκάκι και τον αθλητισμό τιμήθηκε το 1952 με το Μάστερ Αθλητισμού και το 1956 με Διεθνή Μάστερ. Πέθανε στη Μόσχα στις 13 Δεκεμβρίου 1994. Κέρδισε το Σοβιετικό Σκακιστικό Πρωτάθλημα Γυναικών τέσσερις φορές το 1927, το 1931, το 1937 και το 1948, και ήταν δεύτερη στο Παγκόσμιο Σκακιστικό Πρωτάθλημα Γυναικών του 1949-1950, έναν βαθμό πίσω από την Λουντμίλα Ρουντένκο. Κέρδισε τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας Γυναικών το 1956, τερματίζοντας μπροστά από την Ρουντένκο και την Ελίζαμπεθ Μπίκοβα στο τουρνουά, ενώ το 1958 έχασε τον τίτλο στο ματς με την Μπίκοβα. Το 1976 η Διεθνής Σκακιστική Ομοσπονδία την τίμησε με τον τίτλο της διεθνούς γκρανμαίτρ γυναικών.Η Ρούμπζοβα έπαιζε επίσης σκάκι δι' αλληλογραφίας και έγινε η πρώτη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γυναικών στο άθλημα αυτό το 1972, επίσης τερμάτισε δεύτερη στο επόμενο πρωτάθλημα χάνοντας τον τίτλο από τη Λόρα Γιακόβλεβα στο τάι-μπρέικ, ενώ κατατάχθηκε πέμπτη στο μεθεπόμενο πρωτάθλημα. Μέχρι σήμερα, παραμένει η μοναδική παίκτρια ή παίκτης, που πήρε το παγκόσμιο σκακιστικό πρωτάθλημα και στα δύο αθλήματα. «Olga Rubtsova». www.chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2015.
Η Όλγα Νικολάεβνα Ρούμπζοβα (Διεθνώς: Olga Nikolaevna Rubtsova ρωσικά: О́льга Никола́евна Рубцо́ва, 20 Αυγούστου 1909 – 13 Δεκεμβρίου 1994) ήταν σκακίστρια από την Σοβιετική Ένωση, η 4η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γυναικών στο σκάκι, από το 1956 έως το 1958.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B3%CE%B1_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B6%CE%BF%CE%B2%CE%B1
Ιωάννης Βελισσαρίου
Γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1861. Ο πατέρας του ήταν εύπορος κτηματίας και είχε μεταναστεύσει στη Ρουμανία από την Κύμη Εύβοιας, ενώ η καταγωγή της οικογένειας ήταν από τα Ψαρά από όπου έφυγαν πρόσφυγες μετά την καταστροφή του 1824. Στις 11 Μαρτίου 1881, έχοντας τελειώσει τις γυμνασιακές σπουδές του, ο Βελισσαρίου κατετάγη στον Στρατό ως κληρωτός, προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του προήχθη, ως εθελοντής, στον βαθμό του δεκανέα. Το 1884, και ενώ είχε ήδη προαχθεί στον βαθμό του λοχία ή του επιλοχία, κατατάχθηκε κατόπιν εξετάσεων στη δεύτερη εκπαιδευτική σειρά της Στρατιωτικής Σχολής Υπαξιωματικών (ΣΣΥ), από την οποία αποφοίτησε στις 7 Οκτωβρίου 1887 ως ανθυπολοχαγός πεζικού. Από τις 25 Φεβρουαρίου 1894 μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 1897, ο ανθυπολοχαγός Βελισσαρίου διετέλεσε αστυνόμος. Με την έναρξη των επιχειρήσεων του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, βρέθηκε να υπηρετεί ως διμοιρίτης στον 4ο Λόχο του ΙΙΙ/5 Τάγματος Πεζικού, που υπαγόταν στη 2η Ελληνική Ταξιαρχία. Εκεί έδειξε τα πρώτα δείγματα της ανδρείας του διατηρώντας τη θέση του στη διάβαση της Μελούνας, ακόμη και όταν όλες οι γειτονικές, φίλιες δυνάμεις είχαν συμπτυχθεί. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ο Βελισσαρίου υπηρέτησε ως διοικητής τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού, της ΙΙας Μεραρχίας, συμμετέχοντας από την πρώτη ημέρα στις επιθετικές επιχειρήσεις. Η Μάχη του Σαρανταπόρου, αποτέλεσε μάλιστα μία από εκείνες στις οποίες για μία ακόμη φορά διακρίθηκε για τις ηγετικές του δυνάμεις. Αργότερα συμμετείχε στη Μάχη του Μπιζανίου για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Οι τελευταίες ξεκίνησαν από τις αρχές Δεκεμβρίου του 1912 και συνεχίστηκαν και το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου του 1913, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο ταγματάρχης Βελισσαρίου στις επιχειρήσεις αυτές υπαγόταν στο 1ο Σύνταγμα Ευζώνων. Κατά τις πρώτες ημέρες μάλιστα, τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι και νοσηλεύτηκε για μικρό διάστημα. Μετά την αποτυχία των παραπάνω επιχειρήσεων, στις 16 Φεβρουαρίου, το Γενικό Στρατηγείο εξέδωσε διαταγές για νέα επίθεση ενάντια στα Ιωάννινα. Σύμφωνα με το σχέδιο των επιχειρήσεων η κύρια ενέργεια θα εκδηλωνόταν από τα δυτικά, με το Β΄ Τμήμα Στρατιάς, με σκοπό την υπερκέραση του Μπιζανίου, ενώ ταυτόχρονα από το κέντρο και τα ανατολικά θα εκδηλωνόταν παραπλανητική επίθεση, με ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού. Το Β΄ Τμήμα Στρατιάς, προκειμένου να εκπληρώσει την αποστολή του αποφασίστηκε να κινηθεί σε τρεις φάλαγγες (1η, 2η και 3η). Η 2η Φάλαγγα με αφετηρία τα στενά της Μανολιάσας, όπου είχε μετακινηθεί, ανέλαβε να προελάσει προς το ύψωμα Άγιος Νικόλαος και στη συνέχεια προς το χωριό Πεδινή. Το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων, με τα 8ο και 9ο Τάγματα, μαζί με το 1/17 Τάγμα Πεζικού αποτελούσε την εμπροσθοφυλακή της 2ης Φάλαγγας. Με τα δύο Τάγματα Ευζώνων ανεπτυγμένα εμπρός και το 1/17 πίσω ως εφεδρεία, περί τις 07:45 ξεκίνησε η προέλαση. Μετά από σκληρές μάχες και με τους άνδρες του βουτηγμένους μέχρι το γόνατο στους βούρκους της περιοχής ο Βελισσαρίου κατάφερε να διεισδύσει ανάμεσα σε τρία τουρκικά οχυρά που ακόμη δεν είχαν παραδοθεί (οχυρά Χιντζηρέλου, Μπιζανίου και Καστρίτσας) και μαζί με τον Ιατρίδη και το τάγμα του κατέλαβε το χωριό Άγιος Ιωάννης, συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους και κυριεύοντας μεγάλες ποσότητες εχθρικού υλικού. Τα δύο τάγματα εγκατέστησαν άμεσα προφυλακές και έκοψαν τα τηλεφωνικά και τηλεγραφικά καλώδια, διακόπτοντας την επικοινωνία των Ιωαννίνων με το Μπιζάνι. Την υπόλοιπη νύκτα οι άνδρες των δύο ταγμάτων αιχμαλώτισαν 37 αξιωματικούς και 935 οπλίτες του Τουρκικού Στρατού που υποχωρούσαν και διέρχονταν από την περιοχή, χωρίς να γνωρίζουν τη διείσδυση των ευζώνων του Βελισσαρίου και του Ιατρίδη, ενώ ταυτόχρονα προώθησαν τις θέσεις τους προς τα Γιάννενα. Περί τις 23:00 της 20 Φεβρουαρίου ο Βελισσαρίου διέκρινε δύο πολύ μεγάλους φανούς πίσω από του οποίους σύντομα εμφανίστηκαν ο επίσκοπος Δωδώνης, ο Τούρκος υπολοχαγός Ρεούφ και ο επίσης Τούρκος ανθυπολοχαγός Ταλαάτ, οι οποίοι έφερναν επιστολή των ξένων προξένων και του Εσσάτ Πασά με τις προτάσεις για παράδοση των Ιωαννίνων. Η παράτολμη ενέργεια των Βελισσαρίου και Ιατρίδη, έκανε τους Τούρκους να πιστέψουν πως έξω από τα Ιωάννινα είχε συγκεντρωθεί μεγάλη ελληνική δύναμη και άρα κάθε αντίσταση ήταν μάταιη! Στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Βελισσαρίου συμμετείχε μεταξύ άλλων και στη Μάχη Κιλκίς-Λαχανά, όπου το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων ενεργούσε υπό τις διαταγές της VIης Μεραρχίας. Κινούμενος έφιππος και ακάλυπτος περνούσε από τις θέσεις όλων των ανδρών του για να τους εμψυχώνει. Έτσι είχε κερδίσει την προσωνυμία «μαύρος καβαλάρης». Στις 16:00 της 21 Ιουνίου ο ταγματάρχης Βελισσαρίου με το τάγμα του εισήλθε στον Λαχανά. Αμέσως μετά μαζί με τον 1ο λόχο του 4ου Συντάγματος Πεζικού (υπό τον λοχαγό Γεώργιο Ζήρα) ξεκίνησαν καταδίωξη των υποχωρούντων Βουλγάρων, χωρίς να τους δώσουν χρόνο για να ανασυνταχθούν και να εγκατασταθούν αμυντικά στα παρακείμενα υψώματα, προκαλώντας τους τον πανικό. Κατά τη διάρκεια των ίδιων επιχειρήσεων, στις 26 Ιουνίου, η Στρατιά Μανουσογιαννάκη κινούμενη, για την κατάληψη του Μπέλες, από Τσαφερλή προς Χατζή Μπεϊλίκ, ανέθεσε στην VIη Μεραρχία να καταλάβει με τάγμα της τη δίοδο του Δεμίρ Καπού («Σιδηρά Πύλη», στα τουρκικά). Το τάγμα που εκλήθη να φέρει σε πέρας την αποστολή ήταν το 9ο Τάγμα Ευζώνων, του Βελισσαρίου. Στις 12 Ιουλίου 1913 η VIη Μεραρχία, συμμετέχοντας με άλλες δυνάμεις στη μάχη της Κρέσνας, ανέλαβε από το Γενικό Στρατηγείο την αποστολή να ωθήσει το αριστερό της προς Ουράνοβο για να κυκλώσει το άκρο της αμυνόμενης βουλγαρικής παράταξης. Σύντομα, με τον τρόπο που εξελίχθηκαν οι μάχες, τον ρόλο εμπροσθοφυλακής ανέλαβε το 9ο Τάγμα Ευζώνων του Βελισσαρίου. Κατά τη διάρκεια της μάχης για την κατάληψη του υψώματος 1378, στο οποίο είχαν εγκατασταθεί αμυντικά οι βουλγαρικές δυνάμεις, ο Βελισσαρίου και οι άνδρες του αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση, ενώ οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήταν μεγάλες. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης (και αφού προηγουμένως είχε πολεμήσει με πέτρες και βράχους τους Βουλγάρους, λόγω έλλειψης πυρομαχικών) ο Βελισσαρίου σηκώθηκε όρθιος και κραδαίνοντας το περίστροφό του φώναξε ώστε να ακουστεί από όλους: «Όποιος θέλει τη νίκη ή αλλιώς τον θάνατο ας με ακολουθήσει» και πρώτος άρχισε να τρέχει προς τον εχθρό. Πίσω του, συνεπαρμένοι από τον ηρωισμό του διοικητή τους, όρμησαν οι εύζωνοί του. Το θεριστικό πυρ των εχθρικών πολυβόλων προκάλεσε μεγάλες απώλειες στο τάγμα, το οποίο όμως συνέχιζε να πολεμά. Κάποια στιγμή ο ταγματάρχης Βελισσαρίου τραυματισμένος έπεσε στο έδαφος. Σύντομα μεταφέρθηκε σε κάποιο ορεινό χειρουργείο, στο οποίο άφησε την τελευταία του πνοή. Όταν ο Βασιλιάς πληροφορήθηκε τον θάνατό του λέγεται πως είπε: «Ήταν επόμενο. Τέτοιοι ήρωες δε ζουν πολύ». Στο συλλυπητήριο τηλεγράφημα που συνέταξε και απέστειλε προς τη σύζυγό του έγραφε τα εξής: «Χαιρετίζω τον Ήρωα των Ηρώων». Δημόπουλος Θεόδωρος: «Ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσαρίου: Ο ήρωας των ηρώων», περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, Αύγουστος 2006 (τ. 120), εκδ. Περισκόπιο. Σύντομο Βιογραφικό Ταγματάρχη (ΠΖ) Βελισσαρίου Ιωάννη, Σχολή Πεζικού Αρχειοθετήθηκε 2012-06-09 στο Wayback Machine. Αναλυτικό Βιογραφικό Ταγματάρχη Βελισσαρίου Ιωάννη, Στρατιωτική ΕπιθεώρησηΑρχειοθετήθηκε 2013-03-20 στο Wayback Machine. Τα ανέκδοτα του ήρωος των ηρώων Βελισσαρίου, 1913. anemi.lib.uoc.gr.
Ο Ιωάννης Βελισσαρίου (Πλοέστι Ρουμανίας, 26 Νοεμβρίου 1861 – Κρέσνα Βουλγαρίας, 13 Ιουλίου 1913) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στη Μάχη του Μπιζανίου όπου η ελληνική νίκη οφείλεται στην αποφασιστικότητά του, αναγκάζοντας τον οθωμανικό στρατό να παραδοθεί άνευ όρων. Ο Βελισσαρίου αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Στρατιωτικής Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας. Σκοτώθηκε στη Μάχη της Κρέσνας τις τελευταίες ημέρες του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85
Αλ Ντουχαΐλ ΣΚ
Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2009 σαν «Αλ Σορτά Ντόχα» και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε «Λεχβίγια ΣΚ». Τον Απρίλιο του 2017 ο σύλλογος ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε τη θέση της Ελ Τζαΐς ΣΚ και μετονομάστηκε σε «Αλ Ντουχαΐλ ΣΚ». Τελευταία ενημέρωση: 24 Ιουλίου 2018.Κατάρ Σταρς ΛιγκΠρωταθλήτρια (8): 2010–11, 2011–12, 2013–14, 2014–15, 2016–17, 2017–18, 2019-20, 2022-23Δεύτερη ΚατηγορίαΠρωταθλήτρια (1): 2009–10Κύπελλο ΕμίρηΚυπελλούχος (2): 2016, 2018Κατάρ ΚαπΝικήτρια (3): 2013, 2015, 2018Σούπερ Καπ Κατάρ / Σεΐχ Γιασίμ ΚαπΝικήτρια (2): 2015, 2016 Επίσημος ιστότοπος
Η Αλ Ντουχαΐλ ΣΚ (αραβικά: الدحيل) είναι αθλητικός σύλλογος από το Κατάρ. Είναι περισσότερο γνωστός για το ποδοσφαιρικό τμήμα, το οποίο αγωνίζεται στην Κατάρ Σταρς Λιγκ. Έδρα του συλλόγου είναι η πόλη Ντόχα. Αγωνίζεται στο Στάδιο Αμπντουλάχ μπιν Χαλίφα. Είναι η πρώτη ομάδα στο ποδόσφαιρο της χώρας που κέρδισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας, την πρώτη περίοδο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB_%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%BB_%CE%A3%CE%9A
Αλεξάντρ Σαρόνοφ
Μαστοράβα, επικό ποίημα βασισμένο στη λογοτεχνία και λαογραφία των Μορδβίνων, γραμμένο στα Έρζυα (1994), που έχει μεταφραστεί στην γλώσσα Μόκσα, στα ρωσικά, και στην ουγγρική γλώσσα Устно-поэтическое творчество мордовского народа (1977) На земле Инешкипаза (2006) Мордовский героический эпос (2001) Эрзя, Меря, Русь в историографии России (2013) Потехония, ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (2012) Планета Эра, ποίηση και πεζογραφία (2014) 1997: Βραβείο Κοινωνίας και Λογοτεχνίας Ματίας Καστρέν, Φινλανδία 1996: Κρατικό βραβείο της Μορντόβια, Ρωσία
Ο Αλεξάντρ Μάρκοβιτς Σαρόνοφ (γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1942) (ρωσικά: Алекса́ндр Ма́ркович Шаро́нов‎, με το ψευδώνυμο Σαρονόν Σάντρα (γλώσσα Έρζυα: Шарононь Сандра) είναι Μορδβίνος, Ρώσος φιλόλογος (Φιννο-Ουγγρικές γλώσσες), λαογράφος, ποιητής και πεζογράφος.Το ερευνητικά και κοινωνικά του ενδιαφέρονται περιλαμβάνουν την ιστορία, την μυθολογία και την λαογραφία των λαών Έρζυα και Μόκσα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%86
Now You See Inside (SR-71)
Το "Last Man on the Moon" αναφέρεται σαν "Last Moon on Monday" σε κάποιες εκδόσεις. Single Mitch Allan - φωνή, κιθάρα Dan Garvin - ντραμς, κρουστά, φωνητικά Jeff Reid - μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά Mark Beauchemin - κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά John Allen - φωνητικά Kevin Kadish - φωνητικά John Shanks - κιθάρα, παραγωγός Gil Norton - πλήκτρα, παραγωγός Mark Pythian - πλήκτρα Patrick Warren - πλήκτρα Rob Ladd - κρουστά Richard George - βιολί Chris Tombling - βιολί Audrey Riley - τσέλο Richard Bissell - γαλλικό κόρνο David Bendeth - παραγωγός Graham Dominy, Brandon Mason, Bradley Cook - μηχανικοί Jack Joseph Puig, Neal Avron - μίξινγκ Ted Jensen - mastering
Το "Now You See Inside" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της αμερικάνικης ποπ πανκ μπάντας, SR-71. Κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου του 2000 από την RCA. Παραγωγοί ήταν οι David Bendeth, Gil Norton και John Shanks. Το μόνο πετυχημένο τραγούδι του άλμπουμ ήταν το "Right Now".
https://el.wikipedia.org/wiki/Now_You_See_Inside_(SR-71)
Άνω Ποταμιά Νάξου
Επειδή σε παλαιότερες απογραφές οι οικισμοί Άνω, Κάτω και Μέση Ποταμιά απογράφονταν ως Ποταμιά στον παρακάτω πίνακα αναφέρονται και οι τρεις, αλλά και το άθροισμά τους για να υπάρχει μια διαχρονική εικόνα. Το 1835, οι σημερινοί οικισμοί Άνω, Κάτω και Μέση Ποταμιά αναγνωρίζονται σαν ένας οικισμός με την ονομασία Ποταμιά, με 190 κατοίκους (57 οικογένειες) και προσαρτάται στον νεοϊδρυθέντα δήμο Βίβλου της επαρχίας Νάξου, με έδρα τον οικισμό Γαλανάδο. Το 1912, αποφασίζεται οι οικισμοί που έχουν πάνω από 300 κατοίκους και σχολείο στοιχειώδους εκπαίδευσης, να αποτελέσουν αυτοτελείς κοινότητες. Οπότε ο οικισμός Ποταμιά, που αριθμούσε πάνω από 500 κατοίκους αποσπάται από το δήμο Βίβλου και ορίζεται έδρα της κοινότητας Ποταμιάς. Το 1928, στην απογραφή αναγνωρίζονται ξεχωριστά οι οικισμοί Άνω, Κάτω και Μέση Ποταμιά, οπότε ο οικισμός Ποταμιά καταργείται και στη θέση του δημιουργείται η κοινότητα Ποταμιάς, που περιλαμβάνει τους τρεις ξεχωριστούς οικισμούς και έδρα του ορίζεται η Άνω Ποταμιά. Το 1976, ο οικισμός (Άνω Ποταμιά) παύει από έδρα της κοινότητας Ποταμιάς και ορίζεται έδρα ο οικισμός Μέση Ποταμιά. Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Νάξου. Συγκεκριμένα, με το πρόγραμμα Καποδίστριας υπαγόταν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ποταμιάς, του Δήμου Νάξου, του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους. Το 2010, με την εφαρμογή του προγραμματος Καλλικράτης (νόμος 3852/2010), ο οικισμός προσαρτάται στο νεοσύστατο δήμο Νάξου & Μικρών Κυκλάδων.Σήμερα, μετά τη τελευταία μεταβολή του 2010 (πρόγραμμα Καλλικράτης), αποτελεί μαζί με τους οικισμούς Μέση Ποταμιά ( 99 κ.) και Κάτω Ποταμιά ( 59 κ.) την Τοπική Κοινότητα Ποταμιάς ( 285 κ.). Η τ.κ. Ποταμιάς υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Νάξου, του δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, της περιφερειακής ενότητας Νάξου (του πρώην νομού Κυκλάδων), στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.
Η Άνω Ποταμιά είναι χωριό της κεντρικής Νάξου, σε υψόμετρο 180-190 μέτρων και με 127 κατοίκους (απογραφή 2011). Η Άνω Ποταμιά αποτελεί τον ανατολικό οικισμό της Τοπικής Κοινότητας Ποταμιάς που συναποτελείται από τη Μέση Ποταμιά και τη Κάτω Ποταμιά σε διεύθυνση Ανατολή Δύση. Έχει χαρακτηριστεί από το 1978 παραδοσιακός οικισμός.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89_%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC_%CE%9D%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Κυκλάδων 2012–13
Αρχικά, στο πρωτάθλημα δήλωσαν συμμετοχή 24 σύλλογοι από 11 νησιά: 2 από την Άνδρο, 4 από τη Θήρα, 1 από την Ίο, 1 από τη Μήλο, 1 από τη Μύκονο, 3 από τη Νάξο, 3 από την Πάρο, 1 από τη Σέριφο, 1 από τη Σίφνο, 5 από τη Σύρο και 2 από την Τήνο. Λίγες ημέρες αργότερα, αποφασίστηκε ο Α.Ο. Άνω Σύρου να μην λάβει τελικά μέρος στο πρωτάθλημα κι έτσι ο αριθμός των συμμετεχόντων έπεσε στους 23. Οι 23 σύλλογοι χωρίστηκαν στη συνέχεια σε τρεις ομίλους με βάση τη γεωγραφική τους θέση, ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα έξοδα των ομάδων για μετακινήσεις και διαμονή. Ο πρώτος όμιλος περιελάμβανε τις ομάδες από Άνδρο, Μύκονο, Τήνο καθώς και δύο ομάδες από τη Σύρο. Ο δεύτερος όμιλος τις ομάδες από Μήλο, Πάρο, Σέριφο, Σίφνο, καθώς και τις υπόλοιπες δύο ομάδες από τη Σύρο. Τέλος, ο τρίτος όμιλος περιελάμβανε τις ομάδες από Θήρα, Ίο και Νάξο.Μετά από δημόσια κλήρωση, οι τέσσερις ομάδες της Σύρου μοιράστηκαν στον πρώτο και στον δεύτερο όμιλο. Οι όμιλοι που καταρτίστηκαν ήταν οι εξής:
Για την περίοδο 2012–13, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων είναι η διοργανώτρια αρχή, υπεύθυνη για τη διεξαγωγή των καθιερωμένων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, στον νομό Κυκλάδων. Το πρωτάθλημα της περιόδου 2012-13 ήταν η 33η διοργάνωση πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της ΕΠΣ Κυκλάδων. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Α.Ο. Μυκόνου, ο οποίος έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών ΕΠΣ, το οποίο διοργανώθηκε από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), με στόχο την άνοδο στη Γ΄ Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία. Ο θεσμός του κυπέλλου διοργανώθηκε για 31η φορά και αποτέλεσε ταυτόχρονα την πρώτη φάση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών της ΕΠΟ. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Πανναξιακός Α.Ο., ο οποίος απέκτησε το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Ερασιτεχνών της σεζόν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%9A%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD_2012%E2%80%9313
SciTE
Το SciTE εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1999. Το SciTE προσαρμόζεται εύκολα. Οι ρυθμίσεις μπορούν να αλλαχτούν επεξεργάζοντας αρχεία διαμόρφωσης απλού κειμένου. Είναι δυνατό να έχετε διαφορετικές ρυθμίσεις για κάθε γλώσσα και έργο, καθώς και γενικές ή εξατομικευμένες επιλογές. Αυτές επιτρέπουν προσαρμογή υψηλού επιπέδου για πράγματα όπως πλήκτρα συντόμευσης , στηλοθεσία, αναδίπλωση κώδικα, γραμματοσειρές και επισήμανση σύνταξης.Επιπλέον, η γλώσσα προγραμματισμού Lua είναι ενσωματωμένη στο SciTE, επιτρέποντας στον χρήστη παραπέρα προσαρμογή. Κάποιος μπορεί να γράψει σενάρια Lua που έχουν πρόσβαση στα περιεχόμενα των ενδιάμεσης μνήμης και των API του Scintilla. Τα σενάρια μπορούν να ενεργοποιηθούν από μια συντόμευση πληκτρολογίου, ή από ένα συμβάν, δίνοντας τη δυνατότητα για υλοποίηση της αυτόματης συμπλήρωσης ή άλλων ρυθμίσεων. Χρήσιμα σενάρια μπορούν να βρεθούν δικτυακά.Το 2003, 21 τοπικοποιήσεις των κειμένων μενού και υποστήριξης 36 διαφορετικών προγραμματιστικών γλωσσών και άλλων μορφών κώδικα ήταν διαθέσιμες και ο επεξεργαστής μπορούσε να κάνει αυτόματη μετατροπή μεταξύ τεχνοτροπιών διαχωριστικό γραμμών διαφορετικών μορφών και να ανιχνεύσει αρχεία Unicode. Ως ασυνήθιστο χαρακτηριστικό, το SciTE μπορεί να εξάγει αρχεία απλού κειμένου σε μορφές όπως PDF. Τα γνωρίσματα περιλαμβάνουν αντικατάσταση στην επιλογή, κανονικές εκφράσεις αντικατάσταση με υποομάδες, εύρεση σε αρχεία, αναδίπλωση κώδικα, αρχεία API, μορφοποιημένη αντιγραφή, συντομεύσεις, πολλαπλή επιλογή και υποστήριξη για γραμματοσειρές μεταβλητού πλάτους. Η επεξεργασία διάταξης αποτελείται από πολλαπλές καρτέλες που περιέχουν την πηγή και επιπλέον ένα παράθυρο εξόδου που εμφανίζει την έξοδο από τα σενάρια που εκτελούνται. Το SciTE υποστηρίζει την επισήμανση σύνταξης πολλών γλωσσών. Η πλήρης λίστα των αναγνωρισμένων γλωσσών μπορεί να βρεθεί στην επίσημη τεκμηρίωση. Όπως όλοι οι επεξεργαστές κειμένου με βάση το Scintilla, το SciTE δεν υποστηρίζει κατάλληλα τις γλώσσες με γραφή από τα δεξιά προς τα αριστερά όπως τα αραβικά. Επίσημη Ιστοσελίδα
Το SciTE or SCIntilla based Text Editor είναι ένας διαλειτουργικός επεξεργαστής κειμένου γραμμένος από τον Neil Hodgson χρησιμοποιώντας το Scintilla editing component. Αδειοδοτείται κάτω από την ελάχιστη έκδοση του Historical Permission Notice and Disclaimer. Η τωρινή έκδοσή του είναι η 3.2.4, η οποία κυκλοφόρησε στις 17 Ιανουαρίου 2013. Ελαφρύ και δημιουργημένο για ταχύτητα, σχεδιάστηκε κυρίως ως πηγή επεξεργασίας και εκτελεί επισήμανση σύνταξης και ενσωματωμένη αναφορά συνάρτησης για πολλές διαφορετικές γλώσσες. Υπάρχει επίσης διαθέσιμο ως αυτόνομο .exe, ιδανικό για οδηγούς USB συμπεριλαμβανομένων των τύπων U3-συμβατά. Το SciTE μοιράζεται κάποια χαρακτηριστικά με άλλους επεξεργαστές που επίσης βασίζονται στο στοιχείο επεξεργασίας Scintilla.
https://el.wikipedia.org/wiki/SciTE
Μεσιέ 54
Το Μεσιέ 54 ανακαλύφθηκε από το Σαρλ Μεσιέ το 1778. Ο Ουίλιαμ Χέρσελ κατάφερε να αναλύσει τις εξώτερες περιοχές του, αν και αναλύεται σε άστρα πολύ δύσκολα. Το Μεσιέ 54 έχει διάμετρο περίπου 300 έτη φωτός και είναι ένα από τα πυκνότερα γνωστά σφαιρωτά σμήνη, με τάξη συγκέντρωσης ΙΙΙ. Το απόλυτο μέγεθος του Μεσιέ 54 είναι -10, κάνοντάς το ένα από τα πιο φωτεινά γνωστά σφαιρωτά σμήνη και στο Γαλαξία μόνο το εντυπωσιακό Ωμέγα Κενταύρου είναι φωτεινότερο. Τα λαμπρότερα μέλη του Μ54 έχουν φαινόμενο μέγεθος 15,5. Επιπλέον, στο Μ54 έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 82 μεταβλητοί αστέρες, εκ των οποίων τουλάχιστον 55 είναι μεταβλητοί τύπου RR Lyrae, ενώ δύο είναι ημι-κανονικοί κόκκινοι μεταβλητοί με περιόδους 77 και 101 μέρες. Τον Ιούλιο του 2009, μία ομάδα αστρονόμων εντόπισε ενδείξεις ύπαρξης μίας μαύρης τρύπας ενδιάμεσης μάζας στο πυρήνα του Μεσιέ 54 με μάζα περίπου 104 Μ ⊙ {\displaystyle {\odot }} . Για πολύ καιρό θεωρούνταν ότι απείχε από τη Γη περίπου 55.000 έτη φωτός, αλλά το 1994 ανακαλύφθηκε ότι το Μεσιέ 54 δεν ήταν μέρος του Γαλαξία, αλλά ήταν στην πραγματικότητα μέρος του ελλειπτικού νάνου του Τοξότη, ενός από τα πιο πρόσφατα ανακαλυφθέντα μέλη της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Έτσι το Μεσιέ 54 είναι το πρώτο εξωγαλαξιακό σφαιρωτό σμήνος που ανακαλύφθηκε, αν και δεν αναγνωριζόταν ως τέτοιο. Ωμέγα Κενταύρου Mayall II M54 @ SEDS Messier pages
Το Μεσιέ 54 (γνωστό και ως M54 και NGC 6715) είναι σφαιρωτό σμήνος σε απόσταση περίπου 87.500 ετών φωτός στον αστερισμό Τοξότη. Είναι πιθανό να μην ανήκει στο Γαλαξία, αλλά σε ένα δορυφόρο του, τον SagDEG.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AD_54
Οπστίνα
^ Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αντικείμενο εδαφικής διαμάχης μεταξύ της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου και της Δημοκρατίας της Σερβίας. Η Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της στις 17 Φεβρουαρίου 2008, αλλά η Σερβία εξακολουθεί να την διεκδικεί ως μέρος της δικής της κυριαρχικής επικράτειας. Οι δύο κυβερνήσεις άρχισαν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους το 2013, στο πλαίσιο της συμφωνίας των Βρυξελλών. Το Κοσσυφοπέδιο έχει λάβει επίσημη αναγνώριση ως ανεξάρτητο κράτος από 98 από τα 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Οπστίνα (Opština, Obshtina, Občina ή Općina, Κυριλλικό: општина ή община) είναι ένας σλαβικός όρος διοικητικής διαίρεσης, ο οποίος μεταφράζεται συνήθως ως δήμος στα Ελληνικά. Χρησιμοποιείται από τις ακόλουθες χώρες:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%80%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1
Ρένα Λάλτζι
Η Λάλτζι εργάστηκε σε διάφορες θέσεις για το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργικό Συμβούλιο και το Τμήμα Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων . Ήταν διευθύντρια επιχειρήσεων στο Τμήμα Εμπορίου και Επενδύσεων του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Trade & Investment), σημερινό Τμήμα Διεθνούς Εμπορίου . Στη συνέχεια έγινε επικεφαλής του Γραφείου Εφαρμογής Χρηματοοικονομικών Κυρώσεων (OFSI), που δημιουργήθηκε στο υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου το 2016 για την επιβολή και εφαρμογή οικονομικών κυρώσεων . Ορκίστηκε Κυβερνήτρια των Βερμούδων στις 14 Δεκεμβρίου 2020.
Η Ρένα Λάλτζι είναι Βρετανίδα δημόσια υπάλληλος, Κυβερνήτρια των Βερμούδων από τον Δεκέμβριο του 2020. Ο διορισμός της ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2020. Είναι η πρώτη γυναίκα και το πρώτο πρόσωπο με αφρικανικές ρίζες, που διορίστηκε κυβερνήτης των Βερμούδων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%9B%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B6%CE%B9
Ιβ Τόρες
Το 2007, η Ιβ νίκησε σε διαγωνισμό αναζήτησης γυναικών παλαιστών και υπέγραψε συμβόλαιο με το WWE. Ο πρώτος της τηλεοπτικός ρόλος ήταν να κάνει συνεντεύξεις στους παλαιστές πριν ή μετά τους αγώνες. Ακολούθησαν και άλλοι ρόλοι, μέχρι που ασχολήθηκε κανονικά με την πάλη. Καθώς γινόταν γνωστή, κέρδισε το Γυναικείο Πρωτάθλημα WWE τον Απρίλιο του 2010. Απο τότε και μετά έγινε μάνατζερ διάφορων παλαιστών, μέχρι το 2011 που κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα. Το 2012 άλλαξε τηλεοπτικό ρόλο, προσπαθώντας να γίνει αντιπαθής στο κοινό ως η δευτερεύουσα διευθύντρια των σόου Raw και SmackDown. Σύντομα αποδεσμεύτηκε απο αυτή τη θέση και επέστρεψε στα ρινγκ, ενώ τον Σεπτέμβριο κατέκτησε το Πρωτάθλημα Γυναικών για τρίτη φορά. Η Ιβ έχασε τον τίτλο απο την Κέιτλιν τον Ιανουάριο του 2013 και παραιτήθηκε απο την εταιρεία. Η Ιβ Τόρες έχει εκπαιδευτεί στο βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου, όπου έχει φτάσει στη μπλε ζώνη και έχει γνώσεις στο κικ-μπόξινγκ. Μετά απο τις τρεις της θητείες του Γυναικείου Πρωταθλήματος WWE, που παραμένει ρεκόρ κατακτήσεων, η Ιβ ψηφίστηκε ως η καλύτερη παλαίστρια του 2012 απο την εκπομπή Pro Wrestling Report. Το 2010 ήταν η πέμπτη παλαίστρια της χρονιάς ανάμεσα σε 50 άλλες, απο το περιοδικό Pro Wrestling Illustrated. http://slam.canoe.ca/Slam/Wrestling/Bios/torres_eve.html Αρχειοθετήθηκε 2015-04-18 στο Wayback Machine.
Η Ιβ Μαρί Τόρες (γεν. 21 Αυγούστου 1984) είναι Αμερικανίδα χορεύτρια, μοντέλο και πρώην επαγγελματίας παλαίστρια. Είναι γνωστή για την πορεία της στην εταιρία πάλης WWE, όπου πάλευε ως "Ιβ Τόρες" ή απλούστερα ως "Ιβ".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B2_%CE%A4%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%82
Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Στις 3 Αυγούστου 1976 με το Ν. 400/1976 το Υπουργείο Συντονισμού και Προγραμματισμού μετονομάστηκε σε Υπουργείο Συντονισμού.Στις 2 Ιουλίου 1982 με το Ν. 1266/1982 το Υπουργείο Συντονισμού μετονομάστηκε σε Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.Στις 21 Μαρτίου 2002 με το Π.Δ. 81/2002, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας συγχωνεύθηκε με το Υπουργείο Οικονομικών στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών.Στις 7 Οκτωβρίου 2009 με το Π.Δ. 185/2009, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, με την ταυτόχρονη ανασύσταση του Υπουργείου Οικονομικών, μετονομάστηκε σε Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και συγχωνεύθηκαν σε αυτό τα Υπουργεία Ανάπτυξης και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.Στις 28 Σεπτεμβρίου 2010 με το Π.Δ. 96/2010, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, συνεστήθη το Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας συγκροτούμενο από υπηρεσίες που αποσπάστηκαν, μεταξύ άλλων, και από το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Παρά τις συγκεκριμένες αλλαγές και την εξαγγελία για μετονομασία του Υπουργείου σε "Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας", δε δημοσιεύθηκε ποτέ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετική πράξη.Στις 27 Ιουνίου 2011 με το Π.Δ. 65/2011, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας συγχωνεύθηκε με το Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας στο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.Στις 21 Ιουνίου 2012 με το Π.Δ. 85/2012, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας συγχωνεύθηκε στο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.Το 2013, με το Π.Δ. 85/2012 «Ίδρυση και μετονομασία Υπουργείων, μεταφορά και κατάργηση υπηρεσιών» (Α΄ 141), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 του Π.Δ. 118/2013 «τροποποίηση του Π.Δ. 85/2012 (Α΄ 141) Ίδρυση Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και μετονομασία των Υπουργείων Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού σε Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και σε Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. αντιστοίχως» (Α΄ 152), ιδρύθηκε το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Ο Οργανισμός του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας ορίστηκε με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμ. 116 ΦΕΚ Α ΄185/3.9.2014.Στις 27 Ιανουαρίου 2015 το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας συγχωνεύτηκε στο Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού. Επίσημη ιστοσελίδα Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας (ΥΠΑΑΝ) συγκροτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2013 από υπηρεσίες του τέως Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Συγχωνεύτηκε στο Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82
Ελβετικά δημοψηφίσματα (2014)
Στο δημοψήφισμα για τις αμβλώσεις προτάθηκε να σταματήσει η χρηματοδότηση των εκτρώσεων μέσω της υγειονομικής ασφάλισης, αλλά το αντίτιμο να καταβάλλεται ιδιωτικά, από τη μητέρα. Η πρόταση εναντίον της μετανάστευσης υποστηρίχθηκε από το Ελβετικό Κόμμα του Λαού, και συνάντησε την αντίθεση του κινήματος ελευθερία κινήσεως για τους εργάτες ανάμεσα στην ΕΕ και στην Ελβετία, το οποίο εισήχθη μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, το 2000. Γύρω στο 70% των ψηφισάντων καταψήφισαν την πρόταση για τις αμβλώσεις.Με οριακή πλειοψηφία (50,3%) εγκρίθηκαν οι περιορισμοί στην εισροή μεταναστών. Με την πρόταση μεταξύ άλλων επιβάλλονται περιορισμοί στους μετανάστες στην Ελβετία.Στα δημοψηφίσματα του Φεβρουαρίου του 2014 έλαβε μέρος το 55,8% του εκλογικού σώματος. Στα 4 δημοψηφίσματα που διεξήχθησαν στις 18 Μαΐου 2014, οι Ελβετοί ψηφοφόροι καταψήφισαν την υιοθέτηση νέου , αυξημένου κατώτερου μισθού στις συλλογικές συμβάσεις ύψους 22 φράγκων την ώρα, κάτι που θα σήμαινε ότι η χώρα θα είχε τον υψηλότερο μισθό στον κόσμο. Τα άλλα δημοψηφίσματα συμπεριελάμβαναν τις αλλαγές στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, την ισόβια απαγόρευση στους καταδικασμένους παιδεραστές να εργάζονται με παιδιά και την προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών τύπου JAS 39 Gripen. Δύο δημοψηφίσματα διεξήχθησαν στις 28 Σεπτεμβρίου, με τους ψηφοφόρους να ερωτώνται για το ζήτημα της ίδρυσης δημόσιου συστήματος ασφάλισης και για τον τερματισμό της επιβολής φορολογικών διακρίσεων στο χώρο της νοσηλευτικής βιομηχανίας (πρωτοβουλία του λαού). Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι υποστήριξαν την πρόταση για το ενιαίο ταμείο. ενώ η πρωτοβουλία να μειωθεί ο ΦΠΑ ξεκίνησε από την GastroSuisse και στόχος ήταν η μείωση του ΦΠΑ στη νοσηλευτική βιομηχανία από 8% σε 2,5%, στο ίδιο επίπεδο που καταβάλλεται για το φόρο τροφίμων. Ωστόσο, η πρόταση απορρίφθηκε από το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο και την Ομοσπονδιακή Συνέλευση με το αιτιολογικό ότι θα οδηγούσε σε μείωση των εσόδων από την καταβολή του ΦΠΑ στη χώρα κατά 750 εκατ. ελβετικά φράγκα.Αμφότερες οι προτάσεις απορρίφθηκαν από το εκλογικό σώμα. Άλλα 3 δημοψηφίσματα έγιναν στις 30 Νοεμβρίου αναφορικά με τα αποθέματα χρυσού στη χώρα, την κατάργηση του φορολογικού προνομίου που απολαμβάνουν οι ξένοι στη χώρα και τον περιορισμό της μετανάστευσης. Και οι 3 προτάσεις καταψηφίστηκαν.
Δώδεκα δημοψηφίσματα διεξήχθησαν στην Ελβετία το 2014. Τα πρώτα 3 δημοψηφίσματα διεξήχθησαν στις 9 Φεβρουαρίου 2014 και τέσσερα δημοψηφίσματα στις 18 Μαΐου 2014. Οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν για την έγκριση μιας πρωτοβουλίας εναντίον της μαζικής εισροής μεταναστών και την επιβολή ποσόστωσης, για το ομοσπονδιακό διάταγμα περί της χρηματοδότησης και επέκτασης του σιδηροδρομικού δικτύου και για μία ομοσπονδιακή πρωτοβουλία για τις αμβλώσεις. Άλλα δύο δημοψηφίσματα έγιναν στις 28 Σεπτεμβρίου και άλλα τρία στις 30 Νοεμβρίου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_(2014)
Πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός
Ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός πρωτοπεριγράφτηκε και μετρήθηκε σε μοριακές δέσμες από τον Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι (Isidor Rabi) το 1938, επεκτείνοντας το πείραμα Στερν-Γκέρλαχ (Stern–Gerlach experiment) και το 1944, απονεμήθηκε στον Ράμπι το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για αυτήν την εργασία του. Το 1946, οι Φέλιξ Μπλοχ (Felix Bloch) and Έντουαρντ Πάρσελ (Edward Mills Purcell) επέκτειναν την τεχνική ώστε να χρησιμοποιηθεί σε υγρά και στερεά και για το οποίο μοιράστηκαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1952.Ο Γεβγένι Ζαβοίσκι (Yevgeny Zavoisky) παρατήρησε παρομοίως τον πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό το 1941, αρκετά πριν από τους Φέλιξ Μπλοχ και Έντουαρντ Πάρσελ, αλλά απέρριψε τα αποτελέσματα ως μη αναπαραγώγιμα. Ο Πάρσελ είχε δουλέψει στην ανάπτυξη των ραντάρ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Η εργασία του κατά τη διάρκεια αυτού του έργου στην παραγωγή και ανίχνευση της ισχύος των ραδιοσυχνοτήτων (RF) και στην απορρόφηση τέτοιας ισχύος ραδιοσυχνοτήτων από την ύλη οδήγησε στην ανακάλυψη του NMR από τον Ράμπι. Οι Ράμπι, Μπλοχ και Πάρσελ παρατήρησαν ότι οι μαγνητικοί πυρήνες, όπως 1H και 31P, μπορούσαν να απορροφήσουν ενέργεια RF όταν τοποθετούνται σε μαγνητικό πεδίο και όταν η RF ήταν η ειδική συχνότητα για την ταυτοποίηση των πυρήνων. Όταν συμβαίνει αυτή η απορρόφηση, ο πυρήνας περιγράφεται ότι είναι σε συντονισμό. Διαφορετικοί ατομικοί πυρήνες σε ένα μόριο συντονίζονται σε διαφορετικές (ραδιοφωνικές) συχνότητες για την ίδια ένταση μαγνητικού πεδίου. Η παρατήρηση τέτοιων συχνοτήτων μαγνητικού συντονισμού των πυρήνων που είναι παρόντες σε ένα μόριο επιτρέπει σε οποιονδήποτε εκπαιδευμένο χρήστη να ανακαλύψει βασικές χημικές και δομικές πληροφορίες για το μόριο. Η ανάπτυξη του NMR ως μιας τεχνικής στην αναλυτική χημεία και βιοχημεία γίνεται παράλληλα με την ανάπτυξη της ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας και της προχωρημένης ηλεκτρονικής και την εισαγωγή τους για χρήση των πολιτών. Όλα τα νουκλεόνια, δηλαδή νετρόνια και πρωτόνια, που συνθέτουν οποιονδήποτε ατομικό πυρήνα, έχουν την εγγενή κβαντική ιδιότητα του σπιν. Το συνολικό σπιν του πυρήνα καθορίζεται από τον κβαντικό αριθμό του σπιν (spin quantum number) S. Εάν οι αριθμοί και των πρωτονίων και των νετρονίων σε ένα δεδομένο νουκλεΐδιο είναι περιττοί τότε S = 0, δηλαδή δεν υπάρχει συνολικό σπιν. Έπειτα, όπως ακριβώς τα ηλεκτρόνια ζευγαρώνουν στα ατομικά τροχιακά, έτσι κάνουν και οι άρτιοι αριθμοί των πρωτονίων ή οι άρτιοι αριθμοί των νετρονίων ζευγαρώνουν δίνοντας συνολικό σπιν μηδέν. Όμως, ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο θα έχουν πιο χαμηλή ενέργεια όταν τα σπιν τους είναι παράλληλα, όχι αντιπαράλληλα. Η παράλληλη στοίχιση του σπιν δεν παραβαίνει την απαγορευτική αρχή του Πάουλι (Pauli Exclusion Principle). Η μείωση της ενέργειας για παράλληλα σπιν έχει να κάνει με τη δομή των κουάρκ αυτών των δύο νουκλεονίων. Συνεπώς, η βασική κατάσταση του σπιν για το δευτερόνιο (τον πυρήνα δευτερίου, ή το ισότοπο του υδρογόνου 2H)—που έχει μόνο ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο—αντιστοιχεί σε μια τιμή σπιν 1, όχι μηδέν. Το απλό, απομονωμένο δευτερόνιο (deuteron) συνεπώς παρουσιάζει ένα χαρακτηριστικό φάσμα απορρόφησης NMR ενός τετραπολικού πυρήνα με σπιν 1, που στην "συμπαγή" κατάσταση σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες είναι μια χαρακτηριστική δυάδα Πέικ (Pake) , (όχι μια απλή κορυφή όπως για το απλό, απομονωμένο 1H, ή οποιοδήποτε άλλο απομονωμένο φερμιόνιο ή διπολικός πυρήνας με σπιν 1/2). Αφ' ετέρου, λόγω της απαγορευτικής αρχής Πάουλι (Pauli Exclusion Principle), το ισότοπο του υδρογόνου τρίτιο πρέπει να έχει ένα ζεύγος νετρονίων με αντιπαράλληλα σπιν (με συνολικό σπιν μηδέν), συν ένα πρωτόνιο με σπιν 1/2. Συνεπώς, ο χαρακτήρας του πυρήνα του τριτίου είναι πάλι μαγνητικό δίπολο, όχι τετράπολο—όπως ο μη ραδιενεργός εξάδελφός του δευτερόνιο—και η συνολική τιμή σπιν του πυρήνα του τριτίου είναι πάλι 1/2, ακριβώς όπως για το πιο απλό, άφθονο ισότοπο υδρογόνου, πυρήνα του 1Η (το πρωτόνιο). Η (ραδιο)συχνότητα απορρόφησης του NMR για το τρίτιο είναι όμως ελαφρά υψηλότερη από αυτή του 1H, επειδή ο πυρήνας του τριτίου έχει έναν ελαφρώς υψηλότερο γυρομαγνητικό λόγο από το 1H. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις μη ραδιενεργών πυρήνων, το συνολικό σπιν είναι επίσης μη μηδενικό. Παραδείγματος χάρη, ο πυρήνας 27Al έχει μια συνολική τιμή σπιν S = 5⁄2. Ένα μη μηδενικό σπιν συσχετίζεται συνεπώς με μη μηδενική μαγνητική ροπή (μ) μέσω της σχέσης μ = γS, όπου γ είναι ο γυρομαγνητικός λόγος. Είναι αυτή η μαγνητική ροπή που επιτρέπει την παρατήρηση των φασμάτων απορρόφησης του NMR που προκαλούνται από μεταπτώσεις μεταξύ των πυρηνικών σταθμών σπιν. Τα περισσότερα νουκλεΐδια (με κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις) που έχουν και τους δύο αριθμούς πρωτονίων και νετρονίων άρτιους, έχουν επίσης μηδενικές πυρηνικές μαγνητικές ροπές, καθώς και μηδενικές μαγνητικές διπολικές και τετραπολικές ροπές. Συνεπώς, τέτοια νουκλεΐδια δεν παρουσιάζουν φάσματα απορρόφησης NMR. Άρα, το 18O είναι ένα παράδειγμα ενός νουκλεϊδίου που δεν έχει απορρόφηση NMR, ενώ τα 13C, 31P, 35Cl και 37Cl είναι νουκλεΐδια που παρουσιάζουν φάσματα απορρόφησης NMR. Οι δύο τελευταίοι πυρήνες είναι τετραπολικοί πυρήνες, ενώ οι προηγούμενοι δύο πυρήνες (13C και 31P) είναι διπολικοί. Συντονισμός ιδιοστροφορμής ηλεκτρονίου (Electron spin resonance) (ESR) είναι μια σχετική τεχνική στην οποία ανιχνεύονται οι μεταπτώσεις μεταξύ ηλεκτρονικών σταθμών σπιν αντί για τις πυρηνικές μεταπτώσεις. Οι βασικές αρχές είναι παρόμοιες, αλλά η οργανολογία, η ανάλυση δεδομένων και η λεπτομερής θεωρία διαφέρουν σημαντικά. Επιπλέον, υπάρχει ένας πολύ μικρότερος αριθμός μορίων και υλικών με ασύζευκτες ηλεκτρονικές ιδιοστροφορμές που εμφανίζει απορρόφηση ESR (ή ηλεκτρονικό παραμαγνητικό συντονισμό (electron paramagnetic resonance) (EPR)) συγκρινόμενος με τα υλικά που έχουν φάσματα απορρόφησης NMR. Ο ESR έχει πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία από το NMR. Η στροφορμή που συσχετίζεται με το πυρηνικό σπιν είναι κβαντισμένη. Αυτό σημαίνει ότι και το μέγεθος της στροφορμής είναι κβαντισμένο (δηλαδή το S μπορεί να πάρει περιορισμένες τιμές) και επίσης ο προσανατολισμός της σχετικής στροφορμής είναι κβαντισμένος. Ο σχετικός κβαντικός αριθμός είναι γνωστός ως μαγνητικός κβαντικός αριθμός, m και μπορεί να πάρει τιμές από +S έως −S, σε ακέραια βήματα. Συνεπώς, για οποιονδήποτε δεδομένο πυρήνα, υπάρχει ένα σύνολο από 2S + 1 καταστάσεις στροφορμής. Η συνιστώσα z του διανύσματος στροφορμής (S) είναι συνεπώς Sz = mħ, όπου ħ είναι η ανηγμένη σταθερά του Πλανκ. Η συνιστώσα z της μαγνητικής ροπής είναι απλώς: μ z = γ S z = γ m ℏ . {\displaystyle \mu _{\mathrm {z} }=\gamma S_{\mathrm {z} }=\gamma m\hbar .} Συμπεριφορά του σπιν σε ένα μαγνητικό πεδίο Θεωρήστε πυρήνες που έχουν ένα σπιν ενός δευτέρου, όπως οι 1H, 13C ή 19F. Ο πυρήνας έχει δύο δυνατές καταστάσεις σπιν: m = 1⁄2 ή m = −1⁄2 (που αναφέρονται επίσης ως σπιν-πάνω (spin-up) και σπιν-κάτω (spin-down), ή μερικές φορές ως α και β καταστάσεις σπιν, αντίστοιχα). Αυτές οι καταστάσεις είναι εκφυλισμένες, δηλαδή έχουν την ίδια ενέργεια. Άρα, ο αριθμός των ατόμων σε αυτές τις δύο καταστάσεις θα είναι προσεγγιστικά ίσος στη θερμική ισορροπία. Αν ο πυρήνας τοποθετηθεί σε ένα μαγνητικό πεδίο, όμως, η αλληλεπίδραση μεταξύ της πυρηνικής μαγνητικής ροπής και του εξωτερικού μαγνητικού πεδίου σημαίνει ότι οι δύο καταστάσεις δεν έχουν πια την ίδια ενέργεια. Η ενέργεια της μαγνητικής ροπής μ όταν βρίσκεται σε ένα μαγνητικό πεδίο B0 δίνεται από την: E = − μ ⋅ B 0 = − μ x B 0 x − μ y B 0 y − μ z B 0 z . {\displaystyle E=-{\boldsymbol {\mu }}\cdot \mathbf {B} _{0}=-\mu _{\mathrm {x} }B_{0x}-\mu _{\mathrm {y} }B_{0y}-\mu _{\mathrm {z} }B_{0z}.} Συνήθως ο άξονας z επιλέγεται να είναι κατά μήκος του B0 και η παραπάνω παράσταση γίνεται: E = − μ z B 0 , {\displaystyle E=-\mu _{\mathrm {z} }B_{0}\ ,} ή εναλλακτικά: E = − γ m ℏ B 0 . {\displaystyle E=-\gamma m\hbar B_{0}\ .} Ως αποτέλεσμα οι διαφορετικές καταστάσεις πυρηνικού σπιν έχουν διαφορετικές ενέργειες σε ένα μη μηδενικό μαγνητικό πεδίο. Σε μια λιγότερο επίσημη γλώσσα, μπορούμε να μιλήσουμε για δύο καταστάσεις σπιν ενός σπιν 1⁄2 που είναι στοιχισμένο είτε με το μαγνητικό πεδίο, είτε αντίθετα προς αυτό. Εάν το γ είναι θετικό (που είναι αληθές για τα περισσότερα ισότοπα) τότε m = 1⁄2 είναι η χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση. Η διαφορά ενέργειας μεταξύ των δύο καταστάσεων είναι: Δ E = γ ℏ B 0 , {\displaystyle \Delta {E}=\gamma \hbar B_{0}\ ,} και αυτή η διαφορά καταλήγει σε έναν μικρό πληθυσμό πόλωσης ως προς τη χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση. Μαγνητικός συντονισμός από πυρήνες Απορρόφηση συντονισμού (Resonant absorption) από πυρηνικά σπιν θα συμβεί μόνο όταν εφαρμόζεται η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία της σωστής συχνότητας (π.χ., είναι ίση με τον ρυθμό μετάπτωσης Λάρμορ (Larmor precession rate)), ώστε να ταιριάζει με τη διαφορά ενέργειας μεταξύ των πυρηνικών σταθμών σπιν (nuclear spin levels) σε ένα σταθερό μαγνητικό πεδίο κατάλληλης ισχύος. Η ενέργεια ενός απορροφούμενου φωτονίου είναι τότε E = hν0, όπου ν0 είναι η ραδιοσυχνότητα συντονισμού που πρέπει να συμφωνεί (δηλαδή, πρέπει να είναι ίση με τη συχνότητα μετάπτωσης Λάρμορ (Larmor precession frequency) νL του πυρηνικού μαγνητισμού στο σταθερό μαγνητικό πεδίο B0). Άρα, απορρόφηση μαγνητικού συντονισμού θα συμβεί μόνο όταν ΔE = hν0, που γίνεται όταν ν0 = γB0/(2π). Τέτοιες συχνότητες μαγνητικού συντονισμού αντιστοιχούν συνήθως στην περιοχή των ραδιοσυχνοτήτων (ή RF) του Ηλεκτρομαγνητικού φάσματος για μαγνητικά πεδία μέχρι χοντρικά 20 T. Είναι αυτή η απορρόφηση μαγνητικού συντονισμού (magnetic resonant absorption) που ανιχνεύεται στο NMR. Πυρηνική θωράκιση Μπορεί να φαίνεται από τα παραπάνω ότι όλοι οι πυρήνες του ίδιου νουκλεϊδίου (και συνεπώς του ίδιου γ) θα συντονιζόντουσαν στην ίδια συχνότητα. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Η πιο σημαντική διαταραχή της συχνότητας NMR για εφαρμογές του NMR είναι το φαινόμενο "θωράκισης" των περιβαλλουσών στοιβάδων ηλεκτρονίων. Τα ηλεκτρόνια, παρομοίως προς τον πυρήνα, φορτίζονται επίσης και περιστρέφονται με ένα σπιν για να παραγάγουν ένα μαγνητικό πεδίο αντίθετο προς το μαγνητικό πεδίο που παράγεται από τον πυρήνα. Γενικά, αυτή η ηλεκτρονική θωράκιση μειώνει το μαγνητικό πεδίο στον πυρήνα (που είναι αυτό που καθορίζει τη συχνότητα NMR). Ως αποτέλεσμα το ενεργειακό κενό μειώνεται και η απαιτούμενη συχνότητα για την επίτευξη συντονισμού μειώνεται επίσης. Αυτή η μετατόπιση στη συχνότητα NMR λόγω της ηλεκτρονικής σύζευξης του μοριακού τροχιακού με το εξωτερικό μαγνητικό πεδίο λέγεται χημική μετατόπιση και εξηγεί γιατί το NMR μπορεί να ανιχνεύσει τη χημική δομή των μορίων, που εξαρτάται από την κατανομή πυκνότητας των ηλεκτρονίων στα αντίστοιχα μοριακά τροχιακά. Αν ένας πυρήνας σε μια συγκεκριμένη χημική ομάδα είναι θωρακισμένος σε μεγαλύτερο βαθμό από μια υψηλότερη ηλεκτρονική πυκνότητα από τα περιβάλλοντα μοριακά τροχιακά, τότε η συχνότητά του NMR θα μετατοπιστεί "προς υψηλότερες τιμές πεδίου (upfield)" (δηλαδή, μια χαμηλότερη χημική μετατόπιση), ενώ αν είναι λιγότερο θωρακισμένο από μια τέτοια περιβάλλουσα ηλεκτρική πυκνότητα, τότε η συχνότητά του NMR θα μετατοπιστεί "προς τις χαμηλότερες τιμές πεδίου (downfield)" (δηλαδή, μια μεγαλύτερη χημική μετατόπιση). Εκτός και η τοπική συμμετρία τέτοιων μοριακών τροχιακών είναι πολύ υψηλή (που οδηγεί σε "ισοτροπική (isotropic)" μετατόπιση), το φαινόμενο θωράκισης θα εξαρτάται από τον προσανατολισμό του μορίου ως προς το εξωτερικό πεδίο (B0). Στη φασματοσκοπία στερεάς κατάστασης NMR (solid-state NMR), απαιτείται περιστροφή υπό μαγική γωνία (magic angle spinning) για να εξισορροπήσει αυτήν την εξάρτηση προσανατολισμού, για να ληφθούν τιμές κοντά στις μέσες χημικές μετατοπίσεις. Αυτό είναι περιττό σε συμβατικές έρευνες μορίων με NMR, επειδή η γρήγορη "μοριακή κύλιση (molecular tumbling)" εξισορροπεί την ανισοτροπία της χημικής μετατόπισης (chemical shift anisotropy) (CSA). Σε αυτήν την περίπτωση, χρησιμοποιείται ο όρος "(μέση) χημική μετατόπιση (average) chemical shift" (ACS). Η διεργασία που λέγεται επαναφορά πληθυσμού (population relaxation) αναφέρεται σε πυρήνες που επιστρέφουν στη θερμοδυναμική κατάσταση στον μαγνήτη. Αυτή η διεργασία λέγεται επίσης χρόνος επαναφοράς σπιν-πλέγματος (Spin-lattice relaxation time ήT1), ή "διαμήκης μαγνητική επαναφορά (longitudinal magnetic relaxation)", όπου T1 αναφέρεται στον μέσο χρόνο για έναν μεμονωμένο πυρήνα να επιστρέψει στην κατάσταση θερμικής ισορροπίας του για τα σπιν. Όταν ο πυρηνικός πληθυσμός σπιν επαναφέρεται, μπορεί να εξεταστεί πάλι, αφού είναι στην αρχική, κατάσταση ισορροπίας (μικτή). Η πυρήνες μετάπτωσης Λάρμορ μπορούν επίσης να ξεφύγουν από τη στοίχιση μεταξύ τους (επιστρέφοντας το διάνυσμα καθαρού μαγνητισμού σε ένα πεδίο μη μετάπτωσης) και να σταματήσουν την παραγωγή σήματος. Αυτό λέγεται χρόνος επαναφοράς σπιν-σπιν (Spin-spin relaxation time ή T2) ή εγκάρσια επαναφορά (transverse relaxation). Λόγω της διαφοράς στους ενεργούς μηχανισμούς επαναφοράς που εμπλέκονται (παραδείγματος χάρη, διαμοριακές - ενδομοριακές αλληλεπιδράσεις μαγνητικού διπόλου-διπόλου, το T1 είναι συνήθως (εκτός από σπάνιες περιπτώσεις) μεγαλύτερο από το T2 (δηλαδή, πιο αργή επαναφορά σπιν-πλέγματος, παραδείγματος χάρη λόγω πιο μικρών φαινομένων αλληλεπίδρασης διπόλου-διπόλου). Στην πράξη, η τιμή του T 2 ∗ {\displaystyle T_{2}^{*}} η οποία είναι ο πραγματικά παρατηρούμενος χρόνος διάσπασης του παρατηρούμενου σήματος NMR, ή ελεύθερη επαγωγική απόσβεση (free induction decay), (στο 1/e του αρχικού πλάτους αμέσως μετά τον παλμό συντονισμού ραδιοσυχνότητας) - εξαρτάται επίσης από την ανομοιογένεια του στατικού μαγνητικού πεδίου, που είναι αρκετά σημαντική. (Υπάρχει επίσης μια πιο μικρή, αλλά σημαντική συνεισφορά στην παρατηρούμενη σμίκρυνση FID από την ανομοιογένεια ραδιοσυχνότητας του παλμού συντονισμού). Στο αντίστοιχο φάσμα FT-NMR—που σημαίνει τον μετασχηματισμό Φουριέ της ελεύθερης επαγωγικής απόσβεσης (free induction decay)—ο χρόνος T 2 ∗ {\displaystyle T_{2}^{*}} συσχετίζεται αντιστρόφως προς το πλάτος του σήματος NMR σε μονάδες συχνότητας. Συνεπώς, ένας πυρήνας με μεγάλο χρόνο επαναφοράς T2 οδηγεί σε μια πολύ οξεία κορυφή NMR στο φάσμα FT-NMR για ένα πολύ ομογενές στατικό μαγνητικό πεδίο, όπου οι πυρήνες με πιο μικρές τιμές τιμές T2 οδηγούν σε πλατιές κορυφές FT-NMR ακόμα κι όταν ο μαγνήτης ρυθμιστεί καλά. Και ο T1 και ο T2 εξαρτώνται από τον βαθμό των μοριακών κινήσεων καθώς και από τους γυρομαγνητικούς λόγους και των συντονισμών και των ισχυρών αλληλεπιδράσεων τους, σε γειτονικούς πυρήνες που δεν είναι σε συντονισμό. Ένα πείραμα διάσπασης ηχούς σπιν (Spin echo) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπολογιστεί ο χρόνος αποσυγχρονισμού φάσης, όπως φαίνεται στο παρακάτω βίντεο. Το μέγεθος της ηχούς καταγράφεται για διαφορετικές αποστάσεις των δύο παλμών. Αυτό αποκαλύπτει την αποσυνοχή (decoherence) η οποία δεν επανεστιάζεται από τον παλμό π {\displaystyle \pi } . Σε απλές περιπτώσεις, μια εκθετική μείωση (exponential decay) είναι μετρήσιμη και περιγράφεται από τον χρόνο T 2 {\displaystyle T_{2}} . Η φασματοσκοπία NMR είναι μία από τις κύριες τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη λήψη φυσικών, χημικών, ηλεκτρονικών και δομικών πληροφοριών για τα μόρια που οφείλονται είτε στη χημική μετατόπιση, το φαινόμενο Ζέεμαν (Zeeman effect), ή το φαινόμενο της μετατόπισης Νάιτ (Knight shift)]], είτε σε συνδυασμό και των δύο, στις συχνότητες συντονισμού των πυρήνων που είναι παρόντες στο δείγμα. Είναι μια ισχυρή τεχνική που μπορεί να δώσει λεπτομερείς πληροφορίες στην τοπολογία, τη δυναμική και την τρισδιάστατη δομή των μορίων σε διάλυμα και σε στερεή κατάσταση. Συνεπώς, λαμβάνονται δομικές και δυναμικές πληροφορίες (με ή χωρίς τη "μαγική γωνία" σπιν (MAS)) από μελέτες NMR των τετραπολικών πυρήνων (δηλαδή, αυτών των πυρήνων με σπιν S > 1⁄2) ακόμα και παρουσία της της μαγνητικής διεύρυνσης αλληλεπίδρασης "διπόλου-διπόλου" (ή απλά, διεύρυνσης διπόλου) που είναι πάντα πολύ μικρότερη από την ισχύ αλληλεπίδρασης τετραπόλου, επειδή είναι ένα φαινόμενο μαγνητικής εναντίον ηλεκτρικής αλληλεπίδρασης. Πρόσθετες δομικές και χημικές πληροφορίες μπορούν να ληφθούν εκτελώντας πειράματα διπλής κβάντωσης NMR για τετραπολικούς πυρήνες όπως 2H. Επίσης, ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός είναι μία από τις τεχνικές που έχουν χρησιμοποιηθεί για να σχεδιάσουν αυτόματα κβάντα και να κατασκευάσουν στοιχειώδεις κβαντικούς υπολογιστές. Στις πρώτες δεκαετίες, τα φασματοφωτόμετρα πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού χρησιμοποιούσαν μια τεχνική γνωστή ως φασματοσκοπία συνεχούς κύματος (continuous-wave). Αν και φάσματα NMR μπορούν να ληφθούν και έχουν ληφθεί χρησιμοποιώντας ένα σταθερό μαγνητικό πεδίο και σαρώνοντας τις συχνότητες της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, αυτό συνήθως γινότανε χρησιμοποιώντας μια πηγή σταθερής συχνότητας και αλλάζοντας το ρεύμα (και άρα και το μαγνητικό πεδίο) σε έναν ηλεκτρομαγνήτη για να παρατηρηθούν τα σήματα απορρόφησης συντονισμού. Αυτό είναι η καταγωγή της μη λογικής, αλλά ακόμα κοινής, ορολογίας "υψηλό πεδίο" και "χαμηλό πεδίο" για τις περιοχές χαμηλής και υψηλής συχνότητας αντίστοιχα για το φάσμα NMR. Η φασματοσκοπία συνεχούς κύματος είναι ανεπαρκής σε σύγκριση με τις τεχνικές της ανάλυσης Φουριέ (δείτε παρακάτω) επειδή εξετάζει την απόκριση NMR σε μεμονωμένες συχνότητες διαδοχικά. Επειδή το σήμα NMR είναι εγγενώς ασθενές, το παρατηρούμενο φάσμα υποφέρει από ένα φτωχό λόγο σήματος προς θόρυβο (signal-to-noise ratio). Αυτό μπορεί να μετριαστεί από τον μέσο όρο του σήματος δηλαδή την προσθήκη των φασμάτων από επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Ενώ το σήμα NMR είναι σταθερό μεταξύ των σαρώσεων και έτσι προστίθεται γραμμικά, ο τυχαίος θόρυβος (random noise) προστίθεται πιο αργά – ανάλογα προς την τετραγωνική ρίζα του αριθμού των φασμάτων (τυχαίος βηματισμός (random walk)). Άρα, ο συνολικός λόγος σήματος προς θόρυβο αυξάνεται με την τετραγωνική ρίζα του αριθμού των μετρούμενων φασμάτων. Οι περισσότερες εφαρμογές του NMR περιέχουν πλήρη φάσματα NMR, δηλαδή, την ένταση του σήματος NMR ως μιας συνάρτησης της συχνότητας. Οι πρώτες προσπάθειες λήψης φάσματος NMR πιο αποτελεσματικά από τις απλές μεθόδους CW περιελάμβαναν τον φωτισμό του στόχου με περισσότερες από μία συχνότητες ταυτόχρονα. Μια επανάσταση συνέβη στο NMR όταν άρχισε να χρησιμοποιείται ακτινοβολία σύντομων παλμών ραδιοφωνικής συχνότητας —κεντραρισμένη στο μέσο του φάσματος NMR. Με απλούς όρους, ένας σύντομος παλμός μιας δεδομένης συχνότητας "μεταφορέα" "περιέχει" μια περιοχή συχνοτήτων κεντραρισμένη περίπου στη συχνότητα του φορέα, με το (εύρος ζώνης) της περιοχής διέγερσης να είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη διάρκεια του παλμού, δηλαδή ο μετασχηματισμός Φουριέ ενός σύντομου παλμού περιέχει συνεισφορές από όλες τις συχνότητες που είναι γειτονικές της κύριας συχνότητας. Η περιορισμένη περιοχή των συχνοτήτων NMR, έκανε σχετικά εύκολη τη χρήση σύντομων (χιλιοστών έως εκατομμυριοστών του δευτερολέπτου) παλμών ραδιοφωνικών συχνοτήτων ώστε να διεγείρουν το συνολικό φάσμα NMR. Εφαρμόζοντας έναν τέτοιο παλμό σε ένα σύνολο πυρηνικών σπιν ταυτόχρονα, διεγείρονται όλες τις μεταπτώσεις NMR των απλών κβάντων. Με όρους διανύσματος καθαρού μαγνητισμού, αυτό αντιστοιχεί σε κλίση του διανύσματος μαγνήτισης μακριά από τη θέση ισορροπίας του (στοιχισμένο κατά μήκος του εξωτερικού μαγνητικού πεδίου). Το εκτός ισορροπίας διάνυσμα μαγνήτισης μεταπίπτει γύρω από το διάνυσμα του εξωτερικού μαγνητικού πεδίου στη συχνότητα NMR των σπιν. Αυτό το διάνυσμα ταλαντούμενης μαγνήτισης επάγει ένα ρεύμα σε ένα κοντινό πηνίο (pickup coil), δημιουργώντας ένα ηλεκτρικό σήμα που ταλαντώνεται στη συχνότητα NMR. Αυτό το σήμα είναι γνωστό ως ελεύθερη επαγωγική απόσβεση (FID) και περιέχει το διανυσματικό άθροισμα των αποκρίσεων NMR από όλα τα διεγερμένα σπιν. Για να ληφθεί το πεδίο συχνοτήτων του φάσματος NMR (ένταση απορρόφησης NMR ως προς συχνότητα NMR) αυτό το σήμα του πεδίου χρόνου (ένταση ως προς χρόνο) πρέπει να μετασχηματιστεί κατά Φουριέ. Ευτυχώς η ανάπτυξη του μετασχηματισμού Φουριέ NMR επινοήθηκε μαζί με την ανάπτυξη των ψηφιακών υπολογιστών και του γρήγορου ψηφιακού μετασχηματισμού Φουριέ. Οι μέθοδοι Φουριέ μπορούν να εφαρμοστούν σε πολλούς τύπους φασματοσκοπίας. Ο Ρίχαρντ Ερνστ (Richard R. Ernst) ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του παλμικού NMR και του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1991 για την εργασία του στον μετασχηματισμό Φουριέ στο NMR και την ανάπτυξη ενός πολυδιάστατου NMR (δείτε παρακάτω). Η χρήση των παλμών διαφορετικών σχημάτων, συχνοτήτων και διαρκειών σε ειδικά σχεδιασμένα μοτίβα ή ακολουθίες παλμών (pulse sequences) επιτρέπει την εξαγωγή πολύ διαφορετικών τύπων πληροφοριών για το μόριο. Η φασματοσκοπία πολυδιάστατου πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού είναι ένα είδος FT NMR στο οποίο υπάρχουν τουλάχιστον δύο παλμοί και καθώς επαναλαμβάνεται το πείραμα, μεταβάλλεται συστηματικά η παλμική ακολουθία. Στον πολυδιάστατο πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό θα υπάρχει μια ακολουθία παλμών και τουλάχιστον, μια μεταβλητή χρονική περίοδος. Στις τρεις διαστάσεις, δύο χρονικές ακολουθίες θα μεταβάλλονται. Στις τέσσερις διαστάσεις, θα μεταβάλλονται τρεις. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Σε ένα, αυτά τα χρονικά διαστήματα επειτρέπουν (μεταξύ άλλων) τη μεταφορά μαγνήτισης μεταξύ πυρήνων και συνεπώς, την ανίχνευση των ειδών των αλληλεπιδράσεων πυρήνων-πυρήνων που επιτρέπουν τη μεταφορά μαγνήτισης. Οι αλληλεπιδράσεις που μπορούν να ανιχνευθούν ταξινομούνται συνήθως σε δύο είδη. Υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μέσω δεσμών (through-bond) και μέσω χώρου (through-space), το the δεύτερο συνήθως είναι μια συνέπεια του πυρηνικού φαινομένου Οβερχάουζερ (nuclear Overhauser effect). Πειράματα του πυρηνικού φαινομένου Οβερχάουζερ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη αποστάσεων μεταξύ ατόμων, όπως για παράδειγμα από την δισδιάστατη FT NMRI των μορίων σε διάλυμα. Αν και η βασική ιδέα του δισδιάστατου FT NMR προτάθηκε από τον Jean Jeener από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών σε μια διεθνή διάσκεψη, αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε πολύ από τον Ρίχαρντ Ερνστ (Richard Ernst), στον οποίο απονεμήθηκε το 1991 το βραβείο Νόμπελ Χημείας. Πειράματα πολυδιάστατου FT NMR αναπτύχθηκαν έπειτα σε ισχυρές μεθοδολογίες για τη μελέτη βιομορίων σε διάλυμα, ειδικά στον προσδιορισμό της δομής των βιοπολυμερών όπως οι πρωτεΐνες ή ακόμα μικρά νουκλεϊκά οξέα.Το 2002 ο Κουρτ Βύτριχ (Kurt Wüthrich) μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ Χημείας για τη δουλειά του στη φασματοσκοπία πρωτεϊνικού πυρηνικού μαγνητισμού συντονισμού (protein nuclear magnetic resonance spectroscopy) σε διάλυμα. Αυτή η τεχνική συμπληρώνει την κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ (X-ray crystallography) στο ότι είναι συχνά εφαρμόσιμη σε μόρια σε υγρό ή σε υγρή κρυσταλλική φάση (liquid crystal), ενώ η κρυσταλλογραφία, όπως υποδηλώνει το όνομα, εκτελείται σε μόρια σε στερεή φάση. Αν και ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός χρησιμοποιείται στη μελέτη στερεών, η λήψη εκτεταμένων λεπτομερειών των μοριακών δομών σε ατομικό επίπεδο στην στερεή κατάσταση είναι ιδιαίτερα προκλητική. Υπάρχει μικρό σήμα κατά μέσο όρο από τη θερμική κίνηση στη στερεή κατάσταση, όπου τα περισσότερα μόρια μπορούν να υποστούν περιορισμένες δονήσεις και περιστροφές σε θερμοκρασία δωματίου, με την καθεμιά τους σε ελαφρώς διαφορετικό ηλεκτρονικό περιβάλλον, εμφανίζοντας συνεπώς μια διαφορετική κορυφή απορρόφησης NMR. Μια τέτοια διακύμανση στο ηλεκτρονικό περιβάλλον των συντονιζόμενων πυρήνων καταλήγει σε θόλωση των εμφανιζόμενων φασμάτων—που είναι συχνά μόνο μια πλατιά ζώνη Γκάους για μη τετραπολικά σπιν σε ένα στερεό— κάνοντας συνεπώς την ερμηνεία τέτοιων διευρυμένων φασμάτων "διπολικής διεύρυνσης (dipolar broadening)" και "ανισοτροπίας χημικής μετατόπισης (chemical shift anisotropy)" (CSA) είτε πολύ δύσκολη, είτε αδύνατη.. Ο Ρέιμοντ Άντριου (Raymond Andrew) υπήρξε πρωτοπόρος στην ανάπτυξη του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού στερεής κατάστασης (solid-state nuclear magnetic resonance) υψηλής ανάλυσης. Ήταν ο πρώτος που ανέφερε την εισαγωγή της τεχνικής περιστροφής υπό μαγική γωνία (magic angle spinning) (MAS) που επέτρεψε την λήψη ικανής φασματικής ανάλυσης σε στερεά έτσι ώστε να ξεχωρίσει χημικές ομάδες με είτε διαφορετικές χημικές μετατοπίσεις είτε με διακριτές μετατοπίσεις Νάιτ (Knight shifts). Στη περιστροφή δείγματος υπό μαγική γωνία (magic angle sample spinning ή MASS), το δείγμα περιστρέφεται σε αρκετά khz γύρω από έναν άξονα που κάνει την αποκαλούμενη μαγική γωνία θm (που είναι ~54.74°, όπου cos2θm = 1/3) ως προς την κατεύθυνση του στατικού μαγνητικού πεδίου B0· ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας περιστροφής δείγματος υπό μαγική γωνία, οι ζώνες ανισοτροπίας της χημικής μετατόπισης δίνουν τον μέσο όρο στις αντίστοιχες μέσες τιμές (ισοτροπικής) χημικής μετατόπισης. Η παραπάνω παράσταση που περιλαμβάνει το cos2θm έχει την καταγωγή του σε έναν υπολογισμό που προβλέπει την εξουδετέρωση των φαινομένων αλληλεπίδρασης του μαγνητικού διπόλου για τη συγκεκριμένη τιμή του θm που λέγεται η μαγική γωνία. Σημειώνεται ότι η σωστή στοίχιση του άξονα περιστροφής του δείγματος όσο πιο κοντά γίνεται στη θm είναι βασική για την εξουδετέρωση των διπολικών αλληλεπιδράσεων των οποίων η δύναμη για γωνίες αρκετά μακριά από τη θm είναι συνήθως μεγαλύτερες από ~10 kHz για δεσμούς άνθρακα-υδρογόνου σε στερεά, παραδείγματος χάρη, και είναι συνεπώς μεγαλύτερες από τις CSA τιμές τους. Υπάρχουν διαφορετικές γωνίες για την περιστροφή του δείγματος ως προς το εφαρμοζόμενο πεδίο για τον μέσο όρο των αλληλεπιδράσεων τετραπόλου και των παραμαγνητικών αλληλεπιδράσεων, που αντιστοιχούν σε ~30,6° και ~70,1° Μια ιδέα που αναπτύχθηκε από τους Σβεν Χάρτμαν (Sven Hartmann) και Έργουιν Χαν (Erwin Hahn) χρησιμοποιήθηκε στη μεταφορά μαγνήτισης από πρωτόνια σε λιγότερο ευαίσθητους πυρήνες (γνωστή ως σταυροπόλωση (cross-polarization)) από τους M.G. Gibby, Alexander Pines και John S. Waugh. Έπειτα, οι Jake Schaefer και Ed Stejskal έδειξαν επίσης την ισχυρή χρήση της σταυροπόλωσης σε συνθήκες MASS (CP-MAS), που χρησιμοποιείται τώρα ως ρουτίνα για τις μετρήσεις φασμάτων υψηλής ανάλυσης πυρήνων με χαμηλή αφθονία και ευαισθησία, όπως άνθρακα-13, σε στερεά. Λόγω της έντασης των σημάτων του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, η ευαισθησία της τεχνικής εξαρτάται από την ένταση του μαγνητικού πεδίου και με την ανάπτυξη πιο ισχυρών μαγνητών έχει ενισχυθεί. Πρόοδοι που έχουν γίνει στην οπτικοακουστική τεχνολογία έχουν επίσης βελτιώσει τη δημιουργία σήματος και τις δυνατότητες επεξεργασίας νεότερων οργάνων. Όπως σημειώθηκε παραπάνω, η ευαισθησία των σημάτων πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, εξαρτάται επίσης από την παρουσία ενός μαγνητικά ευαίσθητου νουκλεϊδίου και συνεπώς, είτε από την φυσική αφθονία τέτοιων νουκλεϊδίων, είτε από την ικανότητα του πειραματιστή να εμπλουτίζει τεχνητά τα μελετούμενα μόρια με τέτοια νουκλεΐδια. Τα πιο φυσικά άφθονα εμφανιζόμενα ισότοπα του υδρογόνου και του φωσφόρου (παραδείγματος χάρη) είναι και μαγνητικά ευαίσθητα και εύκολα χρησιμοποιήσιμα για φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού. Αντίθετα, ο άνθρακας και το άζωτο έχουν χρήσιμα ισότοπα, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο σε πολύ μικρή φυσική αφθονία. Άλλοι περιορισμοί στην ευαισθησία εγείρονται από την κβαντομηχανική φύση του φαινομένου. Για κβαντικές καταστάσεις που χωρίζονται από ενεργειακά ισοδύναμα προς ραδιοσυχνότητες, η θερμική ενέργεια από το περιβάλλον προκαλεί στους πληθυσμούς των καταστάσεων να είναι σχεδόν ίσοι. Επειδή η εισερχόμενη ακτινοβολία είναι εξίσου πιθανό να προκαλέσει διεγερμένη εκπομπή (μια μετάπτωση από την ανώτερη στην κατώτερη κατάσταση) ως απορρόφηση, το φαινόμενο NMR εξαρτάται από την περίσσεια νουκλεϊδίων στις κατώτερες καταστάσεις. Αρκετοί παράγοντες μπορούν να μειώσουν την ευαισθησία, που συμπεριλαμβάνουν: Αυξημένη θερμοκρασία, που εξισορροπεί τον πληθυσμό των καταστάσεων. Αντίθετα, χαμηλή θερμοκρασία NMR μπορεί, μερικές φορές, να δώσει καλύτερα αποτελέσματα από το NMR σε θερμοκρασία δωματίου, με την προϋπόθεση ότι το δείγμα παραμένει υγρό. Κορεσμός του δείγματος με ενέργεια που εφαρμόζεται στη ραδιοσυχνότητα συντονισμού. Αυτό εμφανίζεται και στο CW και στο παλμικό NMR· στο CW αυτό συμβαίνει χρησιμοποιώντας υπερβολική συνεχή ισχύ που κρατά τα ανώτερα επίπεδα σπιν πλήρως συμπληρωμένα· στην παλμική περίπτωση, κάθε παλμός (που είναι τουλάχιστον ένας παλμός 90°) αφήνει το δείγμα κορεσμένο και πρέπει να περάσει τέσσερις με πέντε φορές ο (διαμήκης) χρόνος επαναφοράς (5 T1) πριν την εφαρμογή του επόμενου παλμού ή της επόμενης ακολουθίας παλμών. Για πειράματα μοναδικού παλμού, συντομότεροι παλμοί ραδιοσυχνοτήτων που ρίχνουν τη μαγνήτιση κατά λιγότερο από 90° μπορούν να χρησιμοποιηθούν, που χάνουν κάποια ένταση του σήματος, αλλά επιτρέπουν πιο σύντομες καθυστερήσεις ανακύκλωσης (recycle delays). Η βέλτιστη τιμή λέγεται γωνία Ερνστ (Ernst angle). Ειδικά στη στερεή κατάσταση NMR, ή σε δείγματα με πολύ λίγους πυρήνες με σπιν > 0, (το διαμάντι με το φυσικό 1% του άνθρακα-13 είναι εδώ ιδιαίτερα προβληματικό) οι διαμήκεις χρόνοι επαναφοράς μπορεί να είναι στην περιοχή των ωρών, ενώ για το NMR πρωτονίου είναι περισσότερο στην περιοχή του ενός δευτερολέπτου. Μη μαγνητικά φαινόμενα, όπως η σύζευξη ηλεκτρικού τετραπόλου πυρήνων με σπιν-1 και σπιν-3⁄2 με το τοπικό τους περιβάλλον, διευρύνει και εξασθενεί τις κορυφές απορρόφησης. Το 14N, ένας πυρήνας με άφθονο σπιν-1, είναι δύσκολο να μελετηθεί για αυτόν τον λόγο. Αντίθετα, NMR υψηλής ανάλυσης εξετάζει τα μόρια χρησιμοποιώντας το πιο σπάνιο ισότοπο 15N, που έχει σπιν-1⁄2. Πολλά ισότοπα χημικών στοιχείων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ανάλυση NMR.Συνήθως χρησιμοποιούμενοι πυρήνες: Το 1H, ο πιο συνηθισμένος χρησιμοποιούμενος πυρήνας με σπιν ½ στην έρευνα NMR, έχει μελετηθεί χρησιμοποιώντας πολλές μορφές NMR. Το υδρογόνο είναι πολύ άφθονο, ιδιαίτερα σε βιολογικά συστήματα. Είναι ο πιο ευαίσθητος πυρήνας στο σήμα NMR (εκτός από τον 3H που δεν χρησιμοποιείται συνήθως λόγω της αστάθειας του και της ραδιενέργειας του). Το NMR του πρωτονίου παράγει στενή χημική μετατόπιση με απότομα σήματα. Η γρήγορη λήψη ποσοτικών αποτελεσμάτων (ολοκληρώματα κορυφής σε στοιχειομετρική αναλογία) είναι δυνατή λόγω των σύντομων χρόνων επαναφοράς. Το σήμα του 1H είναι ο μόνος χρησιμοποιούμενος διαγνωστικός πυρήνας για κλινική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού. Το 2H, ένας πυρήνας με σπιν 1 που χρησιμοποιείται συνήθως ως μέσο χωρίς σήμα με τη μορφή δευτεριωμένων διαλυτών κατά τη διάρκεια NMR πρωτονίων, για να αποφευχθεί η παρεμβολή σήματος από διαλύτες που περιέχουν υδρογόνο στη μέτρηση διαλυμένων ουσιών 1H. Χρησιμοποιείται επίσης στον καθορισμό της συμπεριφοράς των λιπιδίων σε λιπιδικές μεμβράνες και άλλων στερεών ή υγρών κρυστάλλων επειδή είναι μια σχετικά αδιατάρακτη επισήμανση που μπορεί να αντικαταστήσει επιλεκτικά το 1H. Εναλλακτικά, το 2H μπορεί να ανιχνευθεί σε μέσα ειδικά επισημασμένα με 2H. Ο συντονισμός του δευτερίου χρησιμοποιείται συνήθως στη φασματοσκοπία NMR υψηλής ανάλυσης για να παρακολουθήσει μετακινήσεις στην ένταση του μαγνητικού πεδίου (κλείδωμα) και για να βελτιώσει την ομοιογένεια του εξωτερικού μαγνητικού πεδίου. Το 3He, είναι πολύ ευαίσθητο στο NMR. Υπάρχει σε πολύ χαμηλό ποσοστό στο φυσικό ήλιο και άρα πρέπει να καθαριστεί από το 4He. Χρησιμοποιείται κυρίως σε μελέτες σε ενδοφουλερένια (endohedral fullerenes), όπου η χημική του αδράνεια είναι ωφέλιμη στην εξακρίβωση της δομής εγκλωβισμένων φουλερενίων. Το 11B είναι πιο ευαίσθητο από το 10B, δίνοντας οξύτερα σήματα. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν σωλήνες χαλαζία επειδή το βοριοπυριτικό γυαλί παρεμβάλλεται στη μέτρηση. Το 13C σπιν-1/2, χρησιμοποιείται πλατιά, παρά τη σχετική του σπανιότητα στον φυσικά απαντώμενο άνθρακα (περίπου 1%). Είναι σταθερό στην πυρηνική διάσπαση. Επειδή υπάρχει σε μικρό ποσοστό στον φυσικό άνθρακα, η λήψη φάσματος σε δείγματα που δεν έχουν πειραματικά εμπλουτιστεί σε 13C παίρνει πολύ χρόνο. Χρησιμοποιείται συχνά για επισήμανση ενώσεων σε συνθετικές και μεταβολικές μελέτες. Έχει χαμηλή ευαισθησία και πλατιά χημική μετατόπιση, δίνοντας απότομα σήματα. Το χαμηλό ποσοστό το κάνει χρήσιμο αποτρέποντας τις συζεύξεις σπιν-σπιν και κάνει το φάσμα να φαίνεται λιγότερο συνωστισμένο. Αργή επαναφορά (χαλάρωση) σημαίνει ότι τα φάσματα δεν είναι ολοκληρώσιμα εκτός και χρησιμοποιηθούν μεγάλοι χρόνοι λήψης. 14N, σπιν-1, μέτριας ευαισθησίας πυρήνας με ευρεία χημική μετατόπιση. Η υψηλή τετραπολική ροπή παρεμποδίζει τη λήψη φασμάτων υψηλής ανάλυσης, περιορίζοντας τη χρησιμότητά του σε μικρότερα μόρια και χαρακτηριστικές ομάδες με υψηλό βαθμό συμμετρίας όπως στις ομάδες κεφαλής (headgroups) των λιπιδίων. Το 15N, σπιν-1/2, χρησιμοποιείται σχετικά συχνά. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επισήμανση ενώσεων. Ο πυρήνας δεν είναι ευαίσθητος, αλλά δίνει απότομα σήματα. Το χαμηλό ποσοστό στο φυσικό άζωτο μαζί με τη χαμηλή ευαισθησία απαιτεί υψηλές συγκεντρώσεις ή δαπανηρό εμπλουτισμό ισοτόπου. Το 17O, σπιν-5/2, χαμηλής ευαισθησίας και πολύ χαμηλής φυσικής αφθονίας (0,037%), ευρείας περιοχής χημικών μετατοπίσεων (μέχρι 2000 ppm). Η τετραπολική ροπή προκαλεί μια διεύρυνση γραμμής. Χρησιμοποιείται σε μεταβολικές και βιοχημικές έρευνες σε μελέτες χημικών ισορροπιών. Το 19F, σπιν-1/2, που μετριέται σχετικά συχνά. Ευαίσθητο, δίνει απότομα σήματα και έχει πλατιά χημική μετατόπιση. Το 31P, σπιν-1/2, 100% από φυσικό φώσφορο. Μέτρια ευαισθησία, πλατιά περιοχή χημικών μετατοπίσεων, δίνει απότομες γραμμές. Τα φάσματα τείνουν να έχουν μέτριο θόρυβο. Χρησιμοποιείται σε βιοχημικές μελέτες και στη χημεία συμπλόκων, όπου εμπλέκεται φώσφορος που περιέχει υποκαταστάτες. Τα 35Cl και 37Cl, ευρέως σήματος. Το 35Cl είναι σημαντικά πιο ευαίσθητο και προτιμάται από το 37Cl παρά το ελαφρώς πιο πλατύ σήμα του. Τα οργανικά χλωρίδια δίνουν πολύ πλατιά σήματα και η χρήση τους περιορίζεται σε ανόργανα και ιονικά χλωρίδια και πολύ μικρά οργανικά μόρια. Το 43Ca χρησιμοποιείται στη βιοχημεία για τη μελέτη της σύνδεσης του ασβεστίου στο DNA, στις πρωτεΐνες, κλπ. Μέτρια ευαίσθητο, πολύ χαμηλής φυσικής αφθονίας. Το 195Pt χρησιμοποιείται στις μελέτες των καταλυτών και συμπλόκων.Άλλοι πυρήνες (χρησιμοποιούνται συνήθως στις μελέτες των συμπλόκων τους και τη χημική σύνδεση (chemical binding), ή για ανιχνεύσουν την παρουσία του στοιχείου): Η πιο γνωστή εφαρμογή του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού στο γενικό κοινό είναι η μαγνητική τομογραφία (magnetic resonance imaging) για ιατρική διάγνωση και η μικροσκοπία μαγνητικού συντονισμού (magnetic resonance microscopy) σε ερευνητικές ρυθμίσεις. Χρησιμοποιείται επίσης ευρέως σε χημικές μελέτες, ιδιαίτερα στη φασματοσκοπία NMR όπως στο NMR πρωτονίων, άνθρακα-13, δευτερίου και φωσφόρου-31. Βιοχημικές πληροφορίες μπορούν επίσης να ληφθούν από ζώντες ιστούς (π.χ. ανθρώπινους όγκους εγκεφάλου) με την τεχνική γνωστή ως φασματοσκοπία μαγνητικού συντονισμού στον οργανισμό (in vivo magnetic resonance spectroscopy) ή την μικροσκοπία NMR χημικής μετατόπισης (chemical shift). Αυτές οι μελέτες είναι δυνατές επειδή οι πυρήνες περιβάλλονται από τροχιακά ηλεκτρόνια, που είναι φορτισμένα σωματίδια που δημιουργούν μικρά, τοπικά μαγνητικά πεδία που προστίθενται ή αφαιρούνται στο εξωτερικό μαγνητικό πεδίο και έτσι θωρακίζουν μερικώς τους πυρήνες. Ο βαθμός της θωράκισης εξαρτάται από το ακριβές τοπικό περιβάλλον. Παραδείγματος χάρη, ένα υδρογόνο ενωμένο με ένα οξυγόνο θα θωρακιστεί διαφορετικά από ένα υδρογόνο ενωμένο με ένα άτομο άνθρακα. Επιπλέον, δύο πυρήνες υδρογόνου μπορούν να αλληλεπιδράσουν μέσα από μια διεργασία γνωστή ως σύζευξη σπιν-σπιν (spin-spin coupling), αν είναι στο ίδιο μόριο, που θα διαιρέσει τις γραμμές του φάσματος με αναγνωρίσιμο τρόπο. Το NMR είναι μία από τις δύο κύριες φασματοσκοπικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη μεταβολομική (metabolomics) και χρησιμοποιείται στη δημιουργία μεταβολικών αποτυπωμάτων από βιολογικά υγρά για τη λήψη πληροφοριών σχετικά με τις καταστάσεις μιας νόσου ή τοξικών προσβολών. Μελετώντας τις κορυφές των φασμάτων πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, οι χημικοί μπορούν να προσδιορίσουν τη δομή πολλών ενώσεων. Μπορεί να είναι μια πολύ επιλεκτική τεχνική, που διακρίνει μεταξύ πολλών ατόμων σε ένα μόριο ή συλλογή μορίων του ίδιου τύπου, αλλά που διαφέρει μόνο ως προς το τοπικό χημικό περιβάλλον. Η φασματοσκοπία NMR χρησιμοποιείται για τη σαφή ταυτοποίηση γνωστών και καινοτόμων ενώσεων και ως τέτοια απαιτείται συνήθως από επιστημονικά περιοδικά για την επιβεβαίωση της ταυτότητας των συντιθέμενων νέων ενώσεων. Μελετώντας πληροφορίες T2, ένας χημικός μπορεί να καθορίσει την ταυτότητα μιας ένωσης συγκρίνοντας τις παρατηρούμενες πυρηνικές συχνότητες μετάπτωσης με γνωστές συχνότητες. Παραπέρα δομικά δεδομένα μπορούν να διευκρινίσουν τη δομή παρατηρώντας τη σύζευξη σπιν-σπιν, μια διεργασία κατά την οποία η συχνότητα μετάπτωσης ενός πυρήνα μπορεί να επηρεαστεί από τη μεταφορά μαγνήτισης από γειτονικά χημικά δεσμευμένους πυρήνες. Η σύζευξη σπιν-σπιν παρατηρείται στο NMR του υδρογόνου-1 (NMR 1H), αφού η φυσική του αφθονία είναι σχεδόν 100%· ο εμπλουτισμός του ισοτόπου απαιτείται για τα περισσότερα άλλα στοιχεία. Λόγω του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού η κλίμακα χρόνου είναι μάλλον αργή, συγκρινόμενη με άλλες φασματοσκοπικές μεθόδους. Αλλάζοντας τη θερμοκρασία ενός T2 πειράματος μπορούν να ληφθούν επίσης πληροφορίες για γρήγορες αντιδράσεις, όπως η αναδιάταξη Κόουπ (Cope rearrangement) ή για δομική δυναμική, όπως στην αναστροφή δακτυλίου (ring-flipping) στο κυκλοεξάνιο. Σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, μπορεί να γίνει μια διάκριση μεταξύ των αξονικών και ισημερινών υδρογόνων στο κυκλοεξάνιο. Ένα παράδειγμα πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού που χρησιμοποιείται στον προσδιορισμό μιας δομής είναι αυτό του φουλερενίου με σύσταση C60). Αυτή η τώρα διάσημη μορφή του άνθρακα έχει 60 άτομα άνθρακα που σχηματίζουν μια σφαίρα. Τα άτομα άνθρακα είναι όλα σε ταυτόσημα περιβάλλοντα και έτσι πρέπει να βλέπουν το ίδιο εσωτερικό πεδίο H. Δυστυχώς, τα φουλερένια δεν περιέχουν καθόλου υδρογόνο και έτσι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός του 13C. Τα φάσματα του 13C απαιτούν μεγαλύτερους χρόνους λήψης, αφού ο άνθρακας-13 δεν είναι το σύνηθες ισότοπο του άνθρακα (αντίθετα προς το υδρογόνο, όπου το 1Η είναι το σύνηθες ισότοπο). Όμως, το 1990 το φάσμα που ελήφθη από τον R. Taylor και τους συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ (University of Sussex) βρέθηκε να περιέχει μια απλή κορυφή, επιβεβαιώνοντας την ασυνήθιστη δομή του φουλερενίου. Το NMR χρησιμοποιείται κυρίως για δομικό προσδιορισμό, όμως μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για προσδιορισμό καθαρότητας, εφόσον η δομή και η μοριακή μάζα της ένωσης είναι γνωστές. Αυτή η τεχνική απαιτεί τη χρήση ενός εσωτερικού προτύπου (internal standard) γνωστής καθαρότητας. Συνήθως αυτό το πρότυπο θα έχει υψηλότερη μοριακή μάζα για να διευκολύνει ακριβή ζύγιση, αλλά σχετικά λίγα πρωτόνια έτσι ώστε να δώσει μια σαφή κορυφή για μεταγενέστερη ολοκλήρωση π.χ. το 1,2,3,4-τετραχλωρο-5-νιτροβενζόλιο (1,2,3,4-tetrachloro-5-nitrobenzene). Ακριβώς ζυγισμένα τμήματα του προτύπου και του δείγματος συνδυάζονται και αναλύονται με NMR. Κατάλληλες κορυφές επιλέγονται και για τις δυο ενώσεις και η καθαρότητα του δείγματος καθορίζεται από την ακόλουθη εξίσωση. P u r i t y = W t ( S t d ) × n [ H ] ( S t d ) × M W ( S p l ) W t ( S p l ) × M W ( S t d ) × n [ H ] ( S p l ) × P {\displaystyle Purity={\frac {Wt(Std)\times n[H](Std)\times MW(Spl)}{Wt(Spl)\times MW(Std)\times n[H](Spl)}}\times P} όπου: W t ( S t d ) {\displaystyle Wt(Std)} : Μάζα (βάρος) του εσωτερικού προτύπου W t ( S p l ) {\displaystyle Wt(Spl)} : Μάζα (βάρος) του δείγματος n [ H ] ( S t d ) {\displaystyle n[H](Std)} : Η ολοκληρωμένη περιοχή της κορυφής που επιλέχτηκε για σύγκριση στο πρότυπο, διορθωμένη για τον αριθμό των πρωτονίων σε αυτήν την χαρακτηριστική ομάδα n [ H ] ( S p l ) {\displaystyle n[H](Spl)} : Η ολοκληρωμένη περιοχή της κορυφής που επιλέχτηκε για σύγκριση στο δείγμα, διορθωμένη για τον αριθμό των πρωτονίων σε αυτήν την χαρακτηριστική ομάδα M W ( S t d ) {\displaystyle MW(Std)} : Η μοριακή μάζα του προτύπου M W ( S p l ) {\displaystyle MW(Spl)} : Η μοριακή μάζα του δείγματος P {\displaystyle P} : Η καθαρότητα του εσωτερικού προτύπου Ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για ανάλυση δειγμάτων χωρίς καταστροφή του δείγματος. Τα ραδιοκύματα και τα στατικά μαγνητικά πεδία διεισδύουν εύκολα σε πολλούς τύπους υλικού και οτιδήποτε δεν είναι από τη φύση του σιδηρομαγνητικό (ferromagnetic). Παραδείγματος χάρη, διάφορα δαπανηρά βιολογικά δείγματα, όπως τα νουκλεϊκά οξέα, περιλαμβανομένων των RNA και DNA, ή οι πρωτεΐνες, μπορούν να μελετηθούν χρησιμοποιώντας πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό για εβδομάδες ή μήνες πριν να χρησιμοποιηθούν καταστροφικά βιοχημικά πειράματα. Αυτό επίσης κάνει τον πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό μια καλή επιλογή για ανάλυση επικίνδυνων δειγμάτων. Πέρα από την παροχή στατικών πληροφοριών στα μόρια προσδιορίζοντας τις τρισδιάστατες δομές τους σε διαλύματα, ένα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα του NMR έναντι της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λήψη σημαντικών δυναμικών πληροφοριών. Μια άλλη χρήση του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού είναι η λήψη δεδομένων στην πετρελαϊκή βιομηχανία για αναζήτηση και αξιοποίηση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Μια γεώτρηση (borehole) τρυπά το πέτρωμα και ιζηματογενή στρώματα στα οποία βυθίζεται συσκευή καταγραφής πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού. Η ανάλυση του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού αυτών των γεωτρήσεων χρησιμοποιείται για να μετρηθεί το πορώδες του πετρώματος, να εκτιμηθεί η διαπερατότητα από την κατανομή μεγέθους των πόρων και να ταυτοποιηθούν τα ρευστά των πόρων (νερό, πετρέλαιο και αέριο). Αυτά τα όργανα είναι συνήθως φασματοφωτόμετρα χαμηλού πεδίου NMR. Πρόσφατα, έχουν αναπτυχθεί εφαρμογές πραγματικού χρόνου του NMR σε υγρά μέσα, χρησιμοποιώντας ειδικά σχεδιασμένους ανιχνευτές ροής (συσκευές κυψελίδων ροής (flow cell assemblies)) που μπορούν να αντικαταστήσουν πρότυπους ανιχνευτές σωλήνων. Αυτό έχει ενεργοποιήσει τεχνικές που μπορούν να ενσωματώσουν τη χρήση υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης (high performance liquid chromatography) (HPLC) ή άλλων συσκευών εισαγωγής δείγματος συνεχούς ροής (continuous flow sample introduction devices). Το NMR έχει τώρα εισέλθει στο πεδίο του ελέγχου διεργασίας (process control) και βελτιστοποίησης διεργασίας (process optimization) σε πραγματικό χρόνο και στα διυλιστήρια πετρελαίου και στις εγκαταστάσεις πετροχημικών. Δύο διαφορετικοί τύποι ανάλυσης NMR χρησιμοποιούνται για να παράσχουν ανάλυση πραγματικού χρόνου των πρώτων υλών και των προϊόντων για τον έλεγχο και τη βελτιστοποίηση των μονάδων λειτουργίας. Τα φασματοφωτόμετρα πεδίου χρόνου NMR (TD-NMR) λειτουργούν σε χαμηλό πεδίο (2–20 MHz για το 1H) παράγουν δεδομένα ελεύθερης επαγωγικής απόσβεσης (free induction decay) που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστούν οι απόλυτες τιμές περιεχομένου του υδρογόνου, ρεολογικές πληροφορίες και η σύνθεση των συστατικών. Αυτά τα φασματοφωτόμετρα χρησιμοποιούνται στην μεταλλευτική, την παραγωγή πολυμερών, την κοσμητική και την παραγωγή τροφίμων καθώς και στην ανάλυση γαιάνθρακα. Φασματοφωτόμετρα υψηλής ανάλυσης FT-NMR λειτουργούν στην περιοχή των 60 MHz με θωρακισμένα μόνιμα μαγνητικά συστήματα παράγοντας φάσματα NMR υψηλής ανάλυσης 1H των ροών διυλιστηρίου και πετροχημικών. Η παρατηρούμενη διακύμανση σε αυτά τα φάσματα με την αλλαγή φυσικών και χημικών ιδιοτήτων προτυποποιείται χρησιμοποιώντας τη χημειομετρία (chemometrics) για την παραγωγή προβλέψεων αγνώστων δειγμάτων. Τα αποτελέσματα της πρόβλεψης δίνονται στα συστήματα ελέγχου (control systems) μέσω αναλογικών ή ψηφιακών εξόδων από το φασματοφωτόμετρο. Στο γήινο μαγνητικό πεδίο, οι συχνότητες NMR είναι στην περιοχή των ακουστικών συχνοτήτων (audio frequency), ή στις ζώνες πολύ χαμηλής συχνότητας (very low frequency) και κατ' εξοχήν χαμηλής συχνότητας (ultra low frequency) του φάσματος των ραδιοσυχνοτήτων. Το NMR του γήινου πεδίου (Earth's field NMR) (EFNMR) διεγείρεται συνήθως εφαρμόζοντας έναν σχετικά ισχυρό παλμό μαγνητικού πεδίου dc στο δείγμα και μετά το τέλος του παλμού, αναλύεται το τελικό εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο χαμηλής συχνότητας που συμβαίνει στο μαγνητικό πεδίο της γης λόγω της ελεύθερης επαγωγικής απόσβεσης (free induction decay) (FID). Αυτά τα φαινόμενα χρησιμοποιούνται σε κάποιους τύπους μαγνητομέτρων, φασματοφωτομέτρων EFNMR και απεικονιστών MRI. Η φθηνή φορητή φύση αυτών των οργάνων τα καθιστά πολύτιμα για χρήση πεδίου και για διδασκαλία των αρχών του NMR και του MRI. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της φασματοσκοπίας EFNMR συγκρινόμενης με το NMR υψηλού πεδίου είναι ότι κάποιες όψεις της μοριακής δομής μπορούν να παρατηρηθούν πιο καθαρά σε χαμηλά πεδία και χαμηλές συχνότητες, ενώ άλλες όψεις που παρατηρούνται σε υψηλά πεδία δεν είναι παρατηρήσιμες σε χαμηλά πεδία. Αυτό συμβαίνει επειδή: Οι ετεροπυρηνικές συζεύξεις J (J-couplings) (συζεύξεις σπιν-σπιν (spin-spin couplings)) με τη μεσολάβηση ηλεκτρονίων είναι ανεξάρτητες του πεδίου, παράγοντας συγκροτήματα δύο ή περισσοτέρων συχνοτήτων που χωρίζονται από αρκετά Hz, που παρατηρούνται πιο εύκολα σε ένα βασικό συντονισμό περίπου στα 2 kHz. "Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι δυνατή βελτιωμένη ανάλυση λόγω των μεγάλων χρόνων επαναφοράς σπιν και της ομοιογένειας του υψηλού πεδίου που επικρατεί στο EFNMR." Οι χημικές μετατοπίσεις αρκετών ppm διαχωρίζονται σαφώς σε φάσματα υψηλού πεδίου NMR, αλλά έχουν διαχωρισμούς μόνο λίγων mHz στις συχνότητες EFNMR πρωτονίου, έτσι χάνονται συνήθως στον θόρυβο κλπ. Στο NMR μηδενικού πεδίου (Zero Field NMR) όλα τα μαγνητικά πεδία θωρακίζονται έτσι ώστε να επιτυγχάνονται μαγνητικά πεδία κάτω από nT (νανο-Tesla) και οι συχνότητες πυρηνικής μετάπτωσης όλων των πυρήνων να είναι κοντά στο μηδέν και πανομοιότυπες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες τα παρατηρούμενα φάσματα δεν υπαγορεύονται πια από χημικές μετατοπίσεις αλλά κυρίως από αλληλεπιδράσεις σύζευξης J, που είναι ανεξάρτητες από το εξωτερικό μαγνητικό πεδίο. Επειδή τα σχήματα επαγωγικής ανίχνευσης δεν είναι ευαίσθητα σε πολύ χαμηλές συχνότητες, στην τάξη των συζεύξεων J (συνήθως μεταξύ 0 και 1000 Hz), χρησιμοποιούνται εναλλακτικά σχήματα ανίχνευσης. Ειδικά, ευαίσθητα μαγνητόμετρα αποδεικνύονται να είναι καλοί ανιχνευτές για NMR μηδενικού πεδίου. Ένα περιβάλλον μηδενικού μαγνητικού πεδίου δεν δίνει καμία πόλωση και συνεπώς είναι ο συνδυασμός NMR μηδενικού πεδίου με σχήματα υπερπόλωσης που καθιστούν το NMR μηδενικού πεδίου ελκυστικό. Ο κβαντικός υπολογισμός NMR (NMR quantum computing) χρησιμοποιεί τις καταστάσεις σπιν των μορίων ως κβαντικά δυφία (κβαντικά bits). Το NMR διαφέρει από άλλες υλοποιήσεις των κβαντικών υπολογιστών στο ότι χρησιμοποιεί ένα κβαντικό σύνολο (Quantum ensemble) συστημάτων, σε αυτήν την περίπτωση μορίων. Διάφορα μαγνητόμετρα χρησιμοποιούν το φαινόμενο NMR για να μετρήσουν μαγνητικά πεδία, συμπεριλαμβανομένων των μαγνητομέτρων μετάπτωσης πρωτονίου (Proton precession magnetometers) (PPM) (γνωστών και ως μαγνητομέτρων πρωτονίου(proton magnetometers)) και των μαγνητομέτρων Οβερχάουζερ (Overhauser magnetometers). Οι κύριοι κατασκευαστές οργάνων NMR περιλαμβάνουν και τους παρακάτω: Magritek, Oxford Instruments, Bruker, Spinlock SRL, General Electric, JEOL, Kimble Chase, Philips, Siemens και Agilent Technologies, Inc. (που κατέχει τη Varian, Inc.). Gary E. Martin· A. S. Zektzer (1988). Two-Dimensional NMR Methods for Establishing Molecular Connectivity. New York: Wiley-VCH. σελ. 59. ISBN 0-471-18707-0. J.W. Akitt· B.E. Mann (2000). NMR and Chemistry. Cheltenham, UK: Stanley Thornes. σελίδες 273, 287. ISBN 0-7487-4344-8. G.M. Clore; A.M. Gronenborn (1991). «Structures of larger proteins in solution: three- and four-dimensional heteronuclear NMR spectroscopy». Science 252 (5011): 1390–1399. doi:10.1126/science.2047852. PMID 2047852. J.P. Hornak. «The Basics of NMR». Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2009. J. Keeler (2005). Understanding NMR Spectroscopy. John Wiley & Sons. ISBN 0-470-01786-4. Kurt Wüthrich (1986). NMR of Proteins and Nucleic Acids. New York (NY), USA: Wiley-Interscience. ISBN 0-471-11917-2. J.M Tyszka; S.E Fraser; R.E Jacobs (2005). «Magnetic resonance microscopy: recent advances and applications». Current Opinion in Biotechnology 16 (1): 93–99. doi:10.1016/j.copbio.2004.11.004. PMID 15722021. R.L Haner· P.A. Keifer (2009). Encyclopedia of Magnetic Resonance. John Wiley. doi:10.1002/9780470034590.emrstm1085. NMR/MRI tutorial NMR Library NMR Concepts NMR Course Notes This animation shows a spin, the modification of spin with magnetic field and HF pulse, spin echo sequences, inversion recovery sequence, gradient echo sequence and relaxation of spin Animation of NMR spin 1⁄2 precession A free interactive simulation of NMR principles introduction to NMR and MRI Richard Ernst, NL – Developer of Multdimensional NMR techniques Freeview video provided by the Vega Science Trust. 'An Interview with Kurt Wuthrich' Freeview video by the Vega Science Trust (Wüthrich was awarded a Nobel Prize in Chemistry in 2002 "for his development of nuclear magnetic resonance spectroscopy for determining the three-dimensional structure of biological macromolecules in solution").ΆλλαOff Magic Angle Spinning
Πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός (Nuclear magnetic resonance) (NMR) είναι ένα φυσικό φαινόμενο στο οποίο οι πυρήνες σε ένα μαγνητικό πεδίο απορροφούν και επανεκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτή η ενέργεια έχει μια συγκεκριμένη συχνότητα συντονισμού που εξαρτάται από την ισχύ του μαγνητικού πεδίου και τις μαγνητικές ιδιότητες του ισοτόπου των ατόμων· στις πρακτικές εφαρμογές, η συχνότητα είναι παρόμοια με τις τηλεοπτικές συχνότητες VHF και υπέρψηλες συχνότητες (UHF) των (60–1000 MHz). Το NMR επιτρέπει την παρατήρηση ειδικών κβαντικών μαγνητικών ιδιοτήτων του ατομικού πυρήνα. Πολλές επιστημονικές τεχνικές εκμεταλλεύονται τα φαινόμενα NMR για να μελετήσουν τη μοριακή φυσική, τους κρυστάλλους και μη κρυσταλλικά υλικά μέσα από τη φασματοσκοπία NMR. Το NMR χρησιμοποιείται επίσης συστηματικά σε προχωρημένες τεχνικές ιατρικής απεικόνισης, όπως στην μαγνητική τομογραφία (magnetic resonance imaging)(MRI). Όλα τα ισότοπα που περιέχουν έναν περιττό αριθμό πρωτονίων και/ή νετρονίων έχουν μία εσωτερική μαγνητική ροπή και στροφορμή, με άλλα λόγια ένα μη μηδενικό σπιν (spin) ή αυτοστροφή ή ιδιοστροφορμή ή ιδιοστροφή, ενώ όλα τα νουκλεΐδια (ή νουκλίδια)(nuclides) με άρτιους αριθμούς και των δύο έχουν ένα ολικό σπιν μηδέν. Τα πιο συνήθως μελετημένα νουκλεΐδια είναι τα 1Η και 13C, αν και οι πυρήνες από ισότοπα πολλών άλλων στοιχείων 2Η, 6Li, 10B, 11B, 14Ν, 15N, 17O, 19F, 23Na, 29Si, 31P, 35Cl, 113Cd, 129Xe, 195Pt έχουν μελετηθεί από φασματοσκοπία NMR υψηλού πεδίου, επίσης. Ένα βασικό γνώρισμα του NMR είναι ότι η συχνότητα συντονισμού μιας συγκεκριμένης ουσίας είναι ευθέως ανάλογη της έντασης του εφαρμοζόμενου μαγνητικού πεδίου. Αυτό το γνώρισμα χρησιμοποιείται στις τεχνικές απεικόνισης· αν ένα δείγμα τοποθετηθεί σε ανομοιογενές μαγνητικό πεδίο, τότε οι συχνότητες συντονισμού των πυρήνων του δείγματος εξαρτώνται από το πού βρίσκονται στο πεδίο. Επειδή η ανάλυση της τεχνικής απεικόνισης εξαρτάται από το μέγεθος της βαθμίδωσης του μαγνητικού πεδίου, γίνονται πολλές προσπάθειες για την ανάπτυξη αυξημένης έντασης πεδίου, χρησιμοποιώντας συχνά υπεραγωγούς. Η αποτελεσματικότητα του NMR μπορεί επίσης να βελτιωθεί χρησιμοποιώντας υπερπόλωση και/ή χρησιμοποιώντας δισδιάστατες, τρισδιάστατες ή υψηλότερων διαστάσεων τεχνικές πολλαπλής συχνότητας. Η αρχή του NMR περιλαμβάνει συνήθως δύο διαδοχικά βήματα: Τη στοίχιση (πόλωση) των πυρηνικών μαγνητικών σπιν σε ένα εφαρμοζόμενο, σταθερό μαγνητικό πεδίο H0. Τη διαταραχή αυτής της στοίχισης των πυρηνικών σπιν χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό, συνήθως ραδιοφωνικής συχνότητας (RF). Η απαιτούμενη συχνότητα διαταραχής εξαρτάται από το στατικό μαγνητικό πεδίο (H0) και τους πυρήνες της παρατήρησης.Τα δύο πεδία επιλέγονται, συνήθως, ώστε να είναι κάθετα μεταξύ τους, επειδή αυτό μεγιστοποιεί την ένταση σήματος του NMR. Η τελική απόκριση από τον συνολικό μαγνητισμό (M) των πυρηνικών σπιν είναι το φαινόμενο που χρησιμοποιείται στη φασματοσκοπία NMR και τη μαγνητική τομογραφία. Και οι δύο χρησιμοποιούν έντονα εφαρμοζόμενα μαγνητικά πεδία (H0) για να πετύχουν διασπορά και πολύ υψηλή σταθερότητα ώστε να δώσουν φασματική ανάλυση, οι λεπτομέρειες της οποίας περιγράφονται από τις χημικές μετατοπίσεις (chemical shifts), το φαινόμενο Ζέεμαν (Zeeman effect) και τις μετατοπίσεις Νάιτ (Knight shifts) (στα μέταλλα). Τα φαινόμενα NMR χρησιμοποιούνται επίσης στο NMR χαμηλού πεδίου (low field NMR), στη φασματοσκοπία NMR και MRI για το μαγνητικό πεδίο της γης και σε πολλούς τύπους μαγνητομέτρων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
NGC 3079
Η φυσαλίδα στο κέντρο του NGC 3079 έχει έκταση περίπου 3.000 ετών φωτός και εκτείνεται για 3.500 περίπου έτη φωτός από το επίπεδο του γαλαξία. Εικάζεται ότι αποτελείται από σωματίδια που κινούνται με μεγάλες ταχύτητες και πως αυτά με την σειρά τους προέρχονται από τον σχηματισμό μεγάλου αριθμού νέων αστέρων. Η φυσαλίδα πιθανόν να σχηματίστηκε πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, ενώ προσομοιώσεις με υπολογιστή δείχνουν πως μια τέτοια φυσαλίδα σχηματίζεται κάθε δέκα εκατομμύρια χρόνια. Γαλαξίας Σομπρέρο Δεδομένα για το NGC 3079 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 3079 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 3079 στο Wikimedia Commons
Ο NGC 3079 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός από το Ηλιακό Σύστημα και βρίσκεται στον αστερισμό Μεγάλη Άρκτο. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ την 1η Απριλίου 1790. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του είναι η "φυσαλίδα" που έχει σχηματιστεί στο κέντρο του.
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_3079
Αρθρολεπτίδες
Η οικογένεια αυτή είναι φυλογενετικώς η αδελφή ομάδα της οικογένειας υπερολιίδες (Hyperoliidae), μαζί με την οποία συναποτελούν τον εξελικτικό κλάδο «λαυρεντοβατράχια» (Laurentobatrachia), μια ονομασία που τιμά το έργο του Αργεντινού ερπετολόγου Ρεϋμόν Λωράν. Η ομάδα αυτή υπάγεται με τη σειρά της στα αφροβατράχια, έναν ενδημικό αφρικανικό εξελικτικό κλάδο.Οι αρθρολεπτίδες χωρίζονται με βάση φυλογενετικών αναλύσεων σε τρεις πολύ διαφορετικές υποοικογένειες: τις αρθρολεπτίνες (Arthroleptinae), τις αστυλοστερνίνες (Astylosterninae) και τις λεπτοπελίνες (Leptopelinae). Υπάρχουν ειδικοί που τις θεωρούν ξεχωριστές οικογένειες, ενώ άλλοι δεν αναγνωρίζουν καν τις υποοικογένειες, κυρίως εξαιτίας αβεβαιότητας στη φυλογενετική τοποθέτηση των γενών Leptopelis και Scotobleps.Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει τα γένη της κάθε υποοικογενένειας ονομαστικά και τον αριθμό ειδών του κάθε γένους: «Βάτραχος του τρόμου» σπάει ο ίδιος τα κόκκαλά του για να τα μετατρέψει σε νύχια, NewScientist.com, 28 Μαΐου 2008 ADW: Arthroleptidae: Information Cogger, H.G.· R.G. Zweifel· D. Kirschner (2004). Encyclopedia of Reptiles & Amphibians Second Edition. Fog City Press. ISBN 1-877019-69-0.
Οι αρθρολεπτίδες (λατινική και επιστημονική ονομασία Arthroleptidae) είναι οικογένεια βατράχων της Υποσαχάριας Αφρικής. Περιλαμβάνει δενδρόβιους βάτραχους (γένος Leptopelis), καθώς και εδαφόβιους, όπως το ομώνυμο γένος αρθρολεπτίς. Τα περισσότερα γένη είναι περιορισμένα στα τροπικά δάση της κεντρικής και δυτικής Αφρικής.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
The Daily Ittefaq
Η Daily Ittefaq εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 24 Δεκεμβρίου 1953 από τους Μαουλάνα Αμπντούλ Χαμίτ Χαν Μπασάνι και Γιαρ Μοχαμάντ Χαν, ιδρυτές και οι εκδότες της, καθώς και ιδρυτές και ταμίες της Μπανγκλαντεσιανής Ομάδας Αουάμι. Καθώς και οι δύο ήταν ενεργοί στην πολιτική και το αντιπακιστανικό κίνημα, διόρισαν τον Τοφαζάλ Χοσσαΐν, που εργαζόταν στην Καλκούτα ως συντάκτη. Μετά από μια δικαστική διαμάχη με την αρχική τους ιδιοκτήτες που όπου ο Τοφαζάλ Χοσσαΐν νίκησε τον Μανίκ Μία, ανακηρύχθηκε ιδιοκτήτης της εκδοτικής άδειας της Weekly Ittefaq. Ο Τοφαζάλ Χοσσαΐν στη συνέχεια απέκτησε νέα άδεια υπό το όνομα Daily Ittefaq. Στην αποικιακή εποχή δημοσιοποιούσε την αμέλεια και την αποικιακή νοοτροπία των ηγετών του Πακιστάν προς το Ανατολικού Πακιστάν. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση ενήργησε εναντίον των συντακτών και των δημοσιογράφων. Η συντακτική στήλη του Τοφαζάλ Χοσσαΐν "Rajnaitik Mancha" (πολιτική πλατφόρμα) έγινε δημοφιλής στο Ανατολικό Πακιστάν. Κατά τη διάρκεια του Κινήματος Βεγγαλικής Γλώσσας της εποχής, η The Daily Ittefaq έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η Ittefaq είχε παίξει σημαντικό ρόλο στις γενικές εκλογές του 1954 και συνέβαλε στη νίκη του Ηνωμένου Μετώπου. Η Ittefaq ήταν πάντοτε σθεναρά αντίθετη με όλη τη στρατιωτική ηγεσία του Πακιστάν ξεκινώντας από τον Αγιούμπ Χαν έως τον Γιάχια Χαν. Η Ittefaq υποστήριξε το Πρόγραμμα Έξι Σημείων της ομάδας Αουάμι κατά τη διάρκεια των μέσων της δεκαετίας του 1960 και βοήθησε στη δημοσίευση των ιδεών. Η Ittefaq γρήγορα αναδείχθηκε ως η φωνή των πολιτών του Ανατολικού Πακιστάν. Ο πρόεδρος Αγιούμπ Χαν λογόκρινε τη δημοσίευσή της από 17 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου 1966, και στη συνέχεια ξανά από τις 17 Ιουλίου 1966 έως τις 9 Φεβρουαρίου 1969. Ο Τοφαζάλ Χοσσαΐν φυλακίστηκε αρκετές φορές.Ο Χοσσαΐν πέθανε στις 1 Ιουνίου 1969. Η εφημερίδα στη συνέχεια διαχειριζόταν από τους δύο γιους του, τους Μαϊνούλ και Ανουάρ. Το γραφείο της Ittefaq κάηκε και γκρεμίστηκε ολοσχερώς στις 25 Μαρτίου του 1971 από το Στρατού του Πακιστάν ως μέρος της Επιχείρισης Προβολέας. Όλο το κτίριο είχε μετατραπεί σε ερείπια και δεν υπήρχε ίχνος ζωής εκεί. Η εφημερίδα έλαβε 100.000 τάκα (που ισοδυναμούσε με 8.300 λίρες το 1971) ως αποζημίωση από την κυβέρνηση του Πακιστάν. Αυτό επέτρεψε στον Μαϊνούλ Χοσσεΐν να συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδες, υπό το άγρυπνο μάτι των αρχών, στις 21 Μαΐου του 1971 από την Daily Pakistan Press. Για το υπόλοιπο του Απελευθερωτικού Πολέμου του Μπανγκλαντές, το χαρτί ήταν ένα επιστόμιο για τους Γιάχια και Τίκκα Χαν, και ασκούσε δριμεία κριτική για τους μαχητές της ελευθερίας.Αφότου η εφημερίδα The Daily Sangram κάλεσε τον Σερατζουντίν Χοσσαΐν (επίσης μεταγράφεται ως Σεράτζ Ουντίν Χοσσαΐν), εκτελεστικό συντάκτη της Ittefaq, ο συντάκτης απήχθη στις 10 Δεκεμβρίου του 1971 και δεν βρέθηκε ποτέ. Κατά τη διάρκεια των δικών του Μπαγκλαντές για τα εγκλήματα πολέμου το 2012, ο Αλί Αχσάν Μοχάμεντ Μοτζαχίντ, μέλος του κόμματος Τζαμαάτ-ε-Ισλάμι, κατηγορήθηκε για τον φόνο του Χοσσαΐν. Η ιδιοκτησία επέστρεψε στους γιους του Μανίκ Μία μετά την εθνικοποίησή της στις 24 Αυγούστου 1975. Σήμερα, ο Ανουάρ Χοσσαΐν είναι ο συντάκτης. Η Ittefaq διαθέτει όλα τα τυπικά τμήματα μιας σύγχρονης καθημερινής εφημερίδας, περιέχοντας πολιτικές ειδήσεις, ειδήσεις για τον τον αθλητισμό, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, καθώς και γενικές και τοπικές ειδήσεις. Η εφημερίδα προσφέρει μια καθημερινή βεγγαλική ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα της και μια αγγλική έκδοση που απευθύνεται στο νεανικό κοινό. Κατάλογος εφημερίδων στο Μπαγκλαντές Γιαρ Μοχαμάντ Χαν
Η ‎The Daily Ittefaq (βεγγαλικά: দৈনিক ইত্তেফাক, μεταγραφή: Doinik Ittefak) είναι μια καθημερινή εφημερίδα στη Βεγγαλική γλώσσα. Ιδρύθηκε το 1953, είναι η παλαιότερη εφημερίδα και μια από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες στο Μπαγκλαντές. Αυτή η εφημερίδα τυπώνεται από την εταιρεία Ittefaq Group of Publications Limited.
https://el.wikipedia.org/wiki/The_Daily_Ittefaq
Χάουαρντ Κουκ
Στα πρώτα του χρόνια εργάστηκε ως δάσκαλος και ήταν πρόεδρος του συλλόγου δασκάλων της Τζαμάικα. Επίσης εργάστηκε στο χώρο της ασφαλιστικής βιομηχανίας. Το 1958 έγινε μέλος του Κοινοβουλίου της Ομοσπονδίας Δυτικών Ινδιών και μετά την ανεξαρτησία (1962) εξελέγη γερουσιαστής και βουλευτής. Στην κυβέρνηση του Μάικλ Μάνλεϊ κατά τη δεκαετία του '70 χρημάτισε υπουργός και από το 1989 ως το 1991 ήταν πρόεδρος της Γερουσίας. Ανέλαβε καθήκοντα γενικού κυβερνήτη την 1η Αυγούστου 1991. Στις 15 Φεβρουαρίου 2006 έγινε ο πρώτος γενικός κυβερνήτης που επέλεξε το διάδοχό του, καθηγητή Κένεθ Χολ. Ο Κουκ πέθανε πλήρης ημερών στο Κίνγκστον τον Ιούλιο του 2014.
Ο Σερ Χάουαρντ Κουκ (Sir Howard Felix Hanlan Cooke, 13 Νοεμβρίου 1915 – 11 Ιουλίου 2014) ήταν Γενικός Κυβερνήτης της Τζαμάικα από το 1991 ως το 2006.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA
Ο καπετάν Φρακάς
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Γαλλία μεταξύ 1637 και 1643 υπό τη διακυβέρνηση του Λουδοβίκου ΙΓ΄. Ο Γασκώνος βαρόνος ντε Σιγκονιάκ, νεαρός ευγενής, τελευταίος κληρονόμος μιας επιφανούς οικογένειας αλλά οικονομικά κατεστραμμένος, ζει απομονωμένος στο αρχοντικό του στα Λαντ που καταρρέει με μόνη συντροφιά τον πιστό του υπηρέτη Πιερ, τον σκύλο και τη γάτα του. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, προσφέρει φιλοξενία σε έναν θίασο πλανόδιων ηθοποιών και ερωτεύεται την Ιζαμπέλ, μια νεαρή γυναίκα από τον θίασο, η έλξη είναι αμοιβαία. Την επόμενη μέρα, μετά από πρόταση των ταξιδιωτών, ο Σιγκονιάκ αποφασίζει να τους ακολουθήσει στις περιπλανήσεις τους ώστε να φτάσει στο Παρίσι όπου επιθυμεί να συναντήσει τον βασιλιά για να του ζητήσει οικονομική βοήθεια σε ανάμνηση των υπηρεσιών που πρόσφεραν οι πρόγονοί του. Μετά από πολλές περιπέτειες, ο βαρόνος αντικαθιστά έναν ηθοποιό στη σκηνή, ο οποίος πέθανε από το κρύο κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας. Στη συνέχεια πήρε το καλλιτεχνικό όνομα «Καπετάν Φρακάς». Η Ιζαμπέλ αρνείται την πρόταση γάμου που της κάνει για να μην αμαυρώσει το όνομά του λόγω της κοινωνικής τους διαφοράς. Ο Σιγκονιάκ αποκτά έναν αντίζηλο, τον αλαζονικό δούκα ντε Βαλομπρέζ, τις προτάσεις του οποίου ωστόσο, η νεαρή ηθοποιός, γυναίκα με υψηλή αρετή, απέρριψε. Ο δούκας προσπαθεί να απομακρύνει τον Σιγκονιάκ από τον θίασο, καθώς τον θεωρεί το κύριο εμπόδιο για τον στόχο του. Οι δύο άνδρες μονομαχούν και ο δούκας τραυματίζεται στο χέρι. Ο ανελέητος αγώνας μεταξύ των δύο ευγενών συνεχίζεται, μετά από τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες να τον σκοτώσει, ο δούκας τον συλλαμβάνει αλλά ο γενναίος Σιγκονιάκ διαφεύγει, στη συνέχεια ο δούκας καταφεύγει σε έναν πληρωμένο δολοφόνο, πάλι με αποτυχία. Ως τελευταία λύση, ο δούκας απαγάγει την Ιζαμπέλ και την κρατά στο κάστρο του, την οποία ο Σιγκονιάκ με τους συναδέλφους του ηθοποιούς πηγαίνουν να σώσουν. Κατά τη διάρκεια μιας νέας μονομαχίας των δύο νεαρών, στη σκηνή εμφανίζεται ο πατέρας του δούκα, ο οποίος βλέποντας το δαχτυλίδι που φοράει η Ιζαμπέλ, την αναγνωρίζει ως την κόρη που είκοσι χρόνια νωρίτερα απέκτησε από τη σχέση του με μια σπουδαία ηθοποιό. Ο νεαρός Βαλομπρέζ λοιπόν αποδεικνύεται ετεροθαλής αδερφός της κοπέλας.Ο Βαλομπρέζ από αδίστακτος εραστής μετατρέπεται σε προστατευτικό αδελφό, και ο γάμος του Σιγκονιάκ με την Ιζαμπέλ μπορεί επιτέλους να γίνει. Η Ιζαμπέλ επισκευάζει κρυφά το ερειπωμένο κάστρο στη Γασκώνη χάρη στην υποστήριξη του πατέρα της. Στο ανακαινισμένο κάστρο, οι νεόνυμφοι ζουν ευτυχισμένα. Ακόμη καλύτερα, ο νεαρός βαρόνος ανακαλύπτει έναν θησαυρό θαμμένο στον κήπο του πύργου που έκρυψε ένας από τους προγόνους του και γίνεται πάλι πλούσιος. Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει μια πιστή περιγραφή της ζωής των πλανόδιων ηθοποιών του 17ου αιώνα και είναι εμπνευσμένο από το χιουμοριστικό έργο του Πωλ Σκαρρόν Το κωμικό μυθιστόρημα, που αναφέρεται επίσης στην ιστορία ενός θιάσου ηθοποιών, τόσο που ορισμένοι κριτικοί όταν εκδόθηκε δεν το θεώρησαν πρωτότυπο έργο του Τεοφίλ Γκωτιέ.Ωστόσο, είναι σαφώς διαφορετικό από αυτό. Οι περιπέτειες και οι ανατροπές είναι τόσο υπερβολικές που προσεγγίζει την παρωδία. Ο Τεοφίλ Γκωτιέ έγραψε και δημοσίευσε αυτό το μυθιστόρημα το 1863, σε μια εποχή που ήταν ήδη γνωστός. Ωστόσο, το μυθιστόρημα εδραίωσε την επιτυχία του, καθώς εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγχρόνους του. Από το 1878 δημιουργήθηκε η θεατρική εκδοχή του έργου που παίζεται μέχρι την εποχή μας. Έχει επίσης διασκευασθεί σε κόμικς, σε όπερα, σε κινηματογραφικές ταινίες από το 1909 και με τελευταία το 1990 με τίτλο Το ταξίδι του καπετάν Φρακάς σε σκηνοθεσία Έττορε Σκόλα, σε τηλεοπτικές ταινίες και σε κινούμενα σχέδια.
Ο καπετάν Φρακάς (γαλλικός τίτλος: Le Capitaine Fracasse) είναι μυθιστόρημα του Τεοφίλ Γκωτιέ, που εκδόθηκε το 1863. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση εικονογραφημένη από τον Γκυστάβ Ντορέ. Το έργο είναι ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα «μανδύα και ξίφους» και έχει αποτελέσει αντικείμενο πολυάριθμων διασκευών για τη σκηνή, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD_%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%82
Γκαγκαουζία
Σύμφωνα με μερικές θεωρίες, οι Γκαγκαούζοι κατάγονται από Σελτζούκους, οι οποίοι μετακόμισαν στη Δοβρουτσά ακολουθώντας τον σελτζούκο σουλτάνο Ιζεντίν Κεϊκαβούς Β΄ (1236–1276). Αυτοί μπορεί να κατάγονται από τους Πετσενέγους, Ουζ (Ογούζ) και Κουμάν (Κιπτσάκ). Ειδικότερα, είναι γνωστό ότι μια φυλή των Τούρκων Ογούζ μετακόμισε στα Βαλκάνια λόγω διαφυλετικών συγκρούσεων με άλλους Τούρκους. Αυτή η φυλή εκχριστιανίστηκε μετά την εγκατάσταση της στη Βουλγαρία, ενώ έγιναν γνωστοί ως Γκαγκαούζοι Τούρκοι. Μια μεγάλη ομάδα των Γκαγκαούζων αργότερα εγκατέλειψε τη Βουλγαρία και μετανάστευσε στη Βεσσαραβία, ενώ παράλληλα ένας σημαντικός αριθμός Βουλγάρων μετανάστευσε στην ίδια περιοχή. Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, οι Γκαγκαούζοι είναι απόγονοι των Βουλγάρων Κουτριγκούρ. Στο επίσημο μουσείο της Γκαγκαουζίας, μια πλάκα αναφέρει ότι μία από τις δύο κύριες θεωρίες είναι ότι κατάγονται από τους Βουλγάρους. Το 1812, η Ρωσική Αυτοκρατορία προσάρτησε το ανατολικό μισό του Πριγκιπάτου της Μολδαβίας, τη Βεσσαραβία. Αυτό ήταν επακόλουθο της ήττας των Οθωμανών στον ρωσοτουρκικό πόλεμο 1806-1812 (βλέπε Συμφωνία του Βουκουρεστίου (1812)). Οι Νογκάι που κατοικούσαν αρκετά χωριά στη νότια Βεσσαραβία (Μπουτζάκ) υποχρεώθηκαν να φύγουν. Το 1812-1846, οι Ρώσοι μετακόμισαν τους Γκαγκαούζους από τη σημερινή ανατολική Βουλγαρία στην ορθόδοξη Βεσσαραβία, κυρίως σε οικισμούς που εκκένωσαν οι Νογκάι. Αποίκησαν κυρίως περιοχές που εκκενώθηκαν από τους Νογκάι. Μαζί με τους Βεσσαράβιους Βουλγάρους, κατοίκησαν αρκετές πόλεις στην περιοχή όπως τις Αβνταρμά, Κομράτ, Κονγκάζ, Τομάι, Τσισμικιόι και άλλα χωριά. Μερικοί Γκαγκαούζοι μετακόμισαν σε περιοχές που παρέμειναν υπό τον έλεγχο του Πριγκιπάτου, ωστόσο σταδιακά μετανάστευσαν για να ζήσουν με τους ομοεθνείς τους, θέτοντας την πατρίδα τους στη νότια Βεσσαραβία. Εκτός από μια περίοδο ντε φάκτο ανεξαρτησίας τον χειμώνα του 1906, όταν μια εξέγερση χωρικών προκήρυξε μια αυτόνομη Δημοκρατία του Κομράτ, η Γκαγκαουζία ήταν πάντα υπό τον έλεγχο ενός ξένου κράτους όπως φαίνεται παρακάτω: Ρωσική Αυτοκρατορία (1812-1917) Λαϊκή Δημοκρατία της Μολδαβίας (1917-1918) Βασίλειο της Ρουμανίας (1918-1940) Σοβιετική Ένωση (1940-1941), ως μέρος της: Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μολδαβίας Βασίλειο της Ρουμανίας (1941-1944) Σοβιετική Ένωση (1944-1991), ως μέρος της: Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μολδαβίας Μολδαβία (1991-σήμερα) Η περιοχή δεν βρέχεται από θάλασσα παρόλο που τα νότια σύνορά της φτάνουν πολύ κοντά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Η Γκαγκαουζία έχει (όπως και η Μολδαβία) ήπιο ηπειρωτικό κλίμα, με θερμά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες. Εθνική σύνθεση (2005): Θρησκείες (2005): Ανατολικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί : 99,5% Βαπτιστές: 0,5%Επιπλέον, ένα σημαντικό πρόβλημα στην Γκαγκαουζία αποτελεί η προσπάθεια της Τουρκίας να εκτουρκίσει τους Γκαγκαούζους, εκμεταλλευόμενη την τουρκογενή διάλεκτο των Γκαγκαούζων (απομεινάρι της μακραίωνης Οθωμανικής καταπίεσης), προσφέροντας τους υποτροφίες και αμέτρητες θέσεις εργασίας στην Τουρκία, ώστε τελικά να δημιουργήσει τους "Τουρκο-ορθόδοξους" με σκοπό την οριστική άλωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.Οι γλώσσες της επαρχίας ειναι: τα γκαγκαούζ τα μολδαβικά και τα ρωσικά Παρόλο το ευνοϊκό της κλίμα και την καλή αγροτική γη που διαθέτει,η Γκαγκαουζία δεν έχει υδάτινα αποθηκεύματα. Ως αποτέλεσμα εξαρτάται οικονομικά κυρίως από τη γεωργία, με την παραγωγή φρούτων, λαχανικών, κρασιού και καπνού. Γκαγκαούζοι Γκαγκαουζική γλώσσα Εθνικός ύμνος της Γκαγκαουζίας Σημαία της Γκαγκαουζίας Έμβλημα της Γκαγκαουζίας Η επίσημη ιστοσελίδα της Γκαγκαουζία
Η Αυτόνομη επαρχία της Γκαγκαουζίας, ή απλώς Γκαγκαουζία, όπως είναι επίσης γνωστή, είναι μια περιοχή που βρίσκεται στη νότια Μολδαβία. Κήρυξε την αυτoνομία της στις 23 Απριλίου 1994, όπου και της εκχωρήθηκε ειδικό συνταγματικό καθεστώς, γεγονός που έθεσε τέλος στη διένεξη μεταξύ των Γκαγκαούζων αυτονομιστών και της κεντρικής διοίκησης της Μολδαβίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AF%CE%B1
Περουβιανές γενικές εκλογές 2021
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του Περού, ο Πρόεδρος εκλέγεται με δημοκρατικές, άμεσες εκλογές για πενταετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι πλειοψηφικό δύο γύρων, δηλαδή ο υποψήφιος που θα εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία (πάνω από 50% των ψήφων) ανακηρύσσεται νικητής. Αν στον πρώτο γύρο δεν αναδειχθεί κανένας νικητής, τότε διεξάγεται δεύτερος γύρος στον οποίο συμμετέχουν μόνο οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιου του πρώτου. Τα 130 μέλη του Κογκρέσου εκλέγονται με δημοκρατικές, άμεσες εκλογές για πενταετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι αναλογική εκπροσώπηση από πολυεδρικές περιφέρειες. Το εκλογικό όριο που πρέπει να περάσει ένα κόμμα για να μπει στο Κογκρέσο είναι να συγκεντρώσει τουλάχιστον 5% του συνολικού αριθμού έγκυρων ψηφοδελτίων όλης της επικράτειας ή να κερδίσει τουλάχιστον 7 έδρες σε μία περιφέρεια.Η προσέλευση στην ψηφοφορία είναι υποχρεωτική για όλους τους πολίτες του Περού, ηλικίας 18-70 ετών. Στους απέχοντες επιβάλλονται χρηματικά πρόστιμα. Γιονί Λεσκάνο: είναι 62 ετών και δικηγόρος. Ήταν βουλευτής το 2001-2019. Σέζαρ Ακούνια: ο 68χρονος χημικός μηχανικός είναι ιδρυτής και αρχηγός της Προοδευτικής Συμμαχίας από το 2001. Είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος του Πανεπιστημίου Σέσαρ Βαγέχο στο Τρουχίγιο. Το 2007-2014 ήταν δήμαρχος του Τρουχίγιο, και το 2015 έγινε ο 3ος κυβερνήτης της επαρχίας Λα Λιμπερτάδ. Ερνάντο ντε Σότο: Ο 79χρονος οικονομολόγος είναι ο ιδρυτής του νεοφιλελεύθερου Ιδρύματος για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Το 2017 του απονεμήθηκε το Παγκόσμιο Βραβείο Επιχειρηματικής Έρευνας. Κέικο Φουχιμόρι: είναι 45 ετών. Έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και έχει μεταπτυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Ως κόρη του πρώην Προέδρου Αλμπέρτο Φουχιμόρι ήταν Πρώτη Κυρία του Περού το 1994-2000. Είναι ιδρύτρια και πρόεδρος του κόμματος Λαϊκή Δύναμη από το 2010. Το 2006-2011 ήταν βουλευτίνα. Στις προεδρικές εκλογές του 2016 ήρθε πρώτη στον 1ο γύρο και έχασε στον 2ο γύρο από τον Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι με 49,9-50,1.. Βερόνικα Μεντόζα: είναι 40 ετών. Έχει σπουδάσει ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Ντιντερό στο Παρίσι. Είναι αρχηγός του κινήματος Νέο Περού από το 2017. Το 2011-2016 ήταν βουλευτίνα. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχει σε προεδρική εκλογή. Στις προεδρικές εκλογές του 2016 ήρθε τρίτη. Ντανιέλ Ουρέστι: είναι 64 ετών και πρώην αξιωματικός του Περουβιανού στρατού. Το 2014-2015 ήταν Υπουργός Εσωτερικών.Πέδρο Καστίγιο: ο 51χρονος είναι δάσκαλος, συνδικαλιστής και πολιτικός. Έγινε γνωστός από την ηγεσία του στην απεργία δασκάλων του 2017. Ραφαέλ Λοπέζ Αλιάγα: ο 60χρονος έχει σπουδάσει μηχανικός βιομηχανιών στο Πανεπιστήμιο της Πιούρα και έχει μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης στη διοίκηση από το Πανεπιστήμιο του Ειρηνικού. Είναι αρχηγός του κόμματος Λαϊκή Ανανέωση. Το 2007-2010 ήταν δημοτικός σύμβουλος στη Λίμα. Τζορτζ Φορσάιθ: ο 38χρονος είναι πρώην ποδοσφαιριστής και πολιτικός. Είναι αρχηγός του κόμματος Εθνική Νίκη. Το 2019-2020 ήταν δήμαρχος της Λα Βικτόρια. Ντανιέλ Σαλαβέρι: ο 48χρονος έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Αντένορ Ορέγο. Το 2018-2019 ήταν Πρόεδρος του Κογκρέσου. Ογιάντα Ουμάλα: ο 58χρονος είναι πρώην αξιωματικός του στρατού και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στις Πολιτικές Επιστήμες από το Αρχιερατικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού. Τον Οκτώβριο του 2000 συμμετείχε στην στρατιωτική εξέγερση κατά του Προέδρου Αλμπέρτο Φουχιμόρι. Το 2005 ίδρυσε το Περουβιανό Εθνικιστικό Κόμμα στο οποίο ήταν πρόεδρος μέχρι το 2017. Μετά τη νίκη του στις εκλογές του 2011 έγινε Πρόεδρος του Περού. Χούλιο Γκουζμάν: ο 50χρονος έχει σπουδάσει οικονομικά στο Αρχιερατικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη δημόσια πολιτική από το Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν και διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο της Μέριλαντ. Το 2016 ίδρυσε το Μωβ Κόμμα στο οποίο είναι αρχηγός. Στις προεδρικές εκλογές του 2016 η υποψηφιότητά του απορρίφθηκε από την Εκλογική Επιτροπή. Αντρές Αλκαντάρα: Ο 61χρονος είναι ιδρυτής του αριστερού κόμματος Άμεση Δημοκρατία. Έχει συμμετάσχει πολλές φορές σε εκλογές για βουλευτής ή Αντιπρόεδρος χωρίς επιτυχία. Αλμπέρτο Μπεϊνγκολέα: είναι 56 ετών και έχει σπουδάσει νομική στο Αρχιερατικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού. Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στο ποινικό δίκαιο. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρτίν ντε Πορέ. Το 2011-2016 ήταν βουλευτής. Είναι πρόεδρος του Χριστιανικού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο και εκπροσωπεί στις εκλογές. Μάρκο Αράνα Ζεγάρα: ο 58χρονος είναι αρχηγός της αριστερής πολιτικής συμμαχίας Ευρύ Μέτωπο για Δικαιοσύνη, Ζωή και Ελευθερία. Έχει σπουδάσει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Καχαμάρκα και Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο Μαρσελίνο Σαμπανιά. Επίσης, έχει σπουδάσει θεολογία στο Ανώτατο Ίδρυμα Θεολογικών Ερευνών και έχει εργαστεί ως ιερέας στην Καχαμάρκα. Ήταν υποψήφιος αντιπρόεδρος στις προεδρικές εκλογές του 2016 και βουλευτής το 2016-2019. Ραφαέλ Σάντος: ο 52χρονος εκπροσωπεί το κόμμα Περού Ασφαλής Πατρίδα στις τρέχουσες εκλογές. Έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και είναι επιχειρηματίας. Το 2006-2013 ήταν δήμαρχος της Πουέμπλο Λιμπρ. Χοσέ Βέγκα Αντόνιο: είναι 63 ετών και εκπροσωπεί το κόμμα Ένωση για το Περού, στο οποίο είναι γενικός γραμματέας. Τη δεκαετία του 90 ήταν συνδικαλιστής στο σύλλογο τραπεζικών υπαλλήλων. Ήταν βουλευτής τα έτη 2006-2011 και 2020-2021. Σίρο Γάλβεζ: είναι 72 ετών και εκπροσωπεί το κόμμα Εθνική Ενωμένη Αναγέννηση στο οποίο είναι αρχηγός. Έχει σπουδάσει νομική και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα. Ανθρωπολογίας.
Στις 11 Απριλίου 2021 διεξήχθη ο πρώτος γύρος των γενικών εκλογών στο Περού, προκειμένου να εκλεγούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι δύο Αντιπρόεδροι και τα 130 μέλη του Περουβιανού Κογκρέσου.Στον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής συμμετείχαν 18 υποψήφιοι. Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, στις 6 Ιουνίου 2021, ο αριστερός Πέδρο Καστίγιο κέρδισε την συντηρητική Κέικο Φουχιμόρι με 50,13% - 49,87%.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_2021
Πρόγραμμα Πάιονηρ
Οι πρώτες αποστολές ήταν προσπάθειες για να επιτευχθεί η ταχύτητα διαφυγής της Γης και για να αποδειχθεί ότι ήταν εφικτή η μελέτη της Σελήνης. Έτσι η πρώτη εκτόξευση έγινε από τη NASA, η οποία διαμορφώθηκε από την παλιά NACA. Οι αποστολές αυτές πραγματοποιήθηκαν από την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία και τον Αμερικάνικο Στρατό. Πάιονηρ 0 (Thor-Able 1, Pioneer) – εκτοξεύθηκε στις 17 Αυγούστου 1958 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ 1 (Pioneer I) – εκτοξεύθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1958 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ 2 ( Pioneer II) – εκτοξεύθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1958 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ 3 – εκτοξεύθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1958 προς τη Σελήνη Πάιονηρ 4 – εκτοξεύθηκε στις 3 Μαρτίου 1959 προς τη Σελήνη Πάιονηρ P-1 (Pioneer W), εκτοξεύθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1959, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ P-3 (Pioneer X) – εκτοξεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1959 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ 5 (Pioneer V) – εκτοξεύθηκε στις 11 Μαρτίου 1960 για τη μελέτη του διαπλανητικού χώρο μεταξύ Γης και Αφροδίτης Πάιονηρ P-30 (Pioneer Y) – εκτοξεύθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1960 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πάιονηρ P-31 (Pioneer Z) – εκτοξεύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1960 προς τη Σελήνη, η αποστολή απέτυχε Πέντε χρόνια μετά το τέλος των πρώτων αποστολών, η NASA Ames Research Center χρησιμοποίησε το όνομα Πάιονηρ για μια νέα σειρά αποστολών, αρχικά για την εξερεύνηση του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, πριν από τις τολμηρές αποστολές προσέγγισης για τον Δίας και τον Κρόνος. Αν και επιτυχημένες, οι αποστολές Βόγιατζερ, που εκτοξεύθηκαν λίγα χρόνια αργότερα, φάνηκαν πολύ πιο χρήσιμες με καλύτερο φωτογραφικό υλικό. Το 1978, στο τέλος του προγράμματος, είδε μια επιστροφή στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα, με το Πάιονηρ Αφροδίτη 1 και 2, οι οποίες ήταν αποστολές δορυφορικές και προσεδάφισης, και όχι προσέγγισης όπως συνηθιζόταν. Pioneer 6 (Pioneer A) – εκτοξεύθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1965 Pioneer 7 (Pioneer B) – εκτοξεύθηκε στις 17 Αυγούστου 1966 Pioneer 8 (Pioneer C) – εκτοξεύθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1967 Pioneer 9 (Pioneer D) – εκτοξεύθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1968 Pioneer E – απέτυχε κατά την εκτόξευση στις 27 Αύγουστου 1969Τα Πάιονηρ 6 και 9 είναι σε ηλιακές τροχιές με 0,8 AU μέση απόσταση από τον Ήλιο. Οι τροχιακές τους περίοδοι είναι επομένως λίγο μικρότερες από την τροχιακή περίοδο της Γης. Τα Πάιονηρ 7 και 8 είναι σε ηλιακές τροχιές με 1,1 AU μέση απόσταση από τον Ήλιο. Οι τροχιακές τους περίοδοι είναι συνεπώς ελαφρώς μεγαλύτερες από την τροχιακή περίοδο της Γης. Ορισμένα από αυτά τα Πάιονηρ, κάποιες φορές είναι στην άλλη πλευρά της τροχιάς της Γης με 180° μακριά από αυτήν. Εάν μια ισχυρή ηλιακή μαγνητική καταιγίδα δημιουργηθεί, μπορούν να προειδοποιήσουν τη Γη εκ των προτέρων. Πάιονηρ 10 (Πάιονηρ F) – για την εξερεύνηση του Δία και του διαπλανητικού χώρου, εκτοξεύθηκε στις 2 Μαρτίου 1972 Πάιονηρ 11 (Πάιονηρ G) – για την εξερεύνηση του Δία, [[Κρόνος {πλανήτης)|Κρόνου]], και του διαπλανητικού χώρου, εκτοξεύθηκε στις 6 Απριλίου 1973 Πάιονηρ Η – όμοιο με το Πάιονηρ 10 και 11, αλλά ποτέ δεν εκτοξεύθηκε Πάιονηρ Αφροδίτη 1 (Πάιονηρ 12) – εκτοξεύθηκε στις 20 Μαΐου 1978 Πάιονηρ Αφροδίτη 2 (Πάιονηρ 13) – εκτοξεύθηκε στις 8 Αυγούστου 1978 Πρόγραμμα Μάρινερ Πρόγραμμα Ρέιντζερ Πρόγραμμα Σερβέιγιορ Pioneer Program home page Pioneer (Moon) Program Page Αρχειοθετήθηκε 2007-10-17 στο Wayback Machine. από NASA's Solar System Exploration Mark Wolverton's The Depths of Space online Αρχειοθετήθηκε 2006-12-09 στο Wayback Machine. Thor Able – Encyclopedia Astronautica Pioneer 10 & 11 Abstract Space Technology Laboratories Documents Archive
Το Πρόγραμμα Πάιονηρ είναι μια σειρά από διαστημικές αποστολές των ΗΠΑ που σχεδιάστηκαν για την εξερεύνηση πλανητών. Τα πιο διάσημα και σημαντικά ήταν τα Πάιονηρ 10 και 11, που διερεύνησαν τους εξωτερικούς πλανήτες και έφυγε έξω από το ηλιακό σύστημα. Και τα δύο φέρουν μια χρυσή πλάκα, που απεικονίζει έναν άνδρα, μια γυναίκα και πληροφορίες για την προέλευση και τους δημιουργούς των διαστημικών σκαφών, σε περίπτωση που κάποια εξωγήινη ζωή τα βρει κάποια μέρα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CE%A0%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%81
Μήτρος Σκυλοδήμος
Γεννήθηκε το 1804 στο Σύντεκνο σημερινό Πατιόπουλο της επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, από μεγάλη και δυνατή αρματολική οικογένεια. Ο πατέρας του Γερο-Σκυλοδήμος, ήταν ενεργό μέλος της Φιλικής Εταιρείας και το πιθανότερον ήταν αυτός ο οποίος αναφέρεται ως Σκυλοδήμος, στη σύναξη των καπεταναίων στη Λευκάδα το 1807 υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν ανιψιός του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Με τη σύζυγό του Βασιλική απέκτησε έξι παιδιά. Τον Θεόδωρο που γεννήθηκε το 1845, τον Νικόλαο (1853) μετέπειτα συνταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού και βουλευτή, την Ελένη (1855), την Ευφροσύνη (1859), τον Δημοσθένη (1861) και τον Σπύρο (1867). Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς και σε πολλές άλλες μάχες (Αγράφων, Σοβουλακίου, Κρεμμυδίου, Βελίτσης, Διστόμου κτλ) διακρίθηκε δε ιδιαίτερα στα χρόνια 1824-1826. Πολέμησε στο Μεσολόγγι με τον Ιωάννη Ράγκο, Ανδρέα Ίσκο, Γεώργιο Τσόγκα και τον θείο του Σπύρο Σκυλοδήμο, ο οποίος και έπεσε κατά την έξοδο, και έπειτα μετά την πτώση του, με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ως πενήνταρχος στις συγκρούσεις στο Χαϊδάρι στις 6 με 8 Αυγούστου 1826, στη Δόμβραινα στις 16 Οκτωβρίου 1826, στην Αράχοβα στις 18 με 24 Νοεμβρίου 1826 και στην Αττική το 1827 όπου ανδραγάθησε. Ήταν ένας από τους ανδρειώτερους και πιο έμπιστους αξιωματικούς του Γ. Καραϊσκάκη, ο οποίος στη διαθήκη του τον όρισε προστάτη της οικογενείας του και του εμπιστεύτηκε τα ανήλικα παιδιά του, για την συντήρηση της οποίας πούλησε μέχρι και τα άρματά του. Κατά τη συγκρότηση των χιλιαρχιών για την απελευθέρωση της Στερεάς Ελλάδος (επί κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια) έγινε, νεώτατος ων, εκατόνταρχος στην Γ΄ Χιλιαρχία του Γιαννάκη Στράτου παρά του στρατάρχου Δημητρίου Υψηλάντη λαμβάνοντας μέρος στις μάχες της Τέρνοβας και της Πέτρας. Με την οργάνωση των Ελαφρών Ταγμάτων τον επόμενο χρόνο παίρνει τον βαθμό του Λοχαγού και τίθεται επικεφαλής του 1ου Λόχου του 4ου Τάγματος. Στα γεγονότα του 1832 υπηρετεί στη χιλιαρχία του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου ως υποταγματάρχης με τον οποίο είχαν συμπολεμήσει σε πολλές μάχες και τους συνέδεε αμοιβαία εκτίμηση και αλληλοσεβασμός.. Με το όνομα του Μήτρου Σκυλοδήμου είναι συνδεδεμένο και το εξής περιστατικό: Στη μεγάλη του αρρώστια ο Καραϊσκάκης είχε ένα φραγκογιατρό όπου του έφτιαχνε διάφορα γιατρικά. Όμως όσο περνούσε ο καιρός γιατρειά δεν έβλεπε. Κάλεσε τον Σκυλοδήμο και του είπε να μπει αυτός κάτω από τα σκεπάσματα και όταν έρθει ο γιατρός να του δώσει αυτός το χέρι του για να του εξετάσει τον σφυγμό. Αυτό έγινε και ο γιατρός είπε «καλά πάς καπετάνιε αλλά είσαι ακόμη αδύναμος και χρειάζεσαι ανάπαυση». Πετάχτηκε τότε ο Καραϊσκάκης και του αποκρίθηκε «τίνος είναι ορέ αδύνατος ο σφυγμός, του Σκυλοδήμου που καβαλικεύει φοράδα καλπάζοντας». Φώναξε τότε δύο παλικάρια και του έριξαν του «γιατρού» 40 ξυλιές στα πισινά και τον έδιωξε. Μετά την απελευθέρωση, με την από 31/12-12/1 διαταγή του Στρατού, εγκεκριμμένη από την Αντιβασιλεία φτάνει στον βαθμό του Ταγματάρχη της Φάλαγγας. Στην κηδεία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη το 1843 έφερε την τιμή μαζί με τον Ιωάννη Γιουρούκο και τον Δημήτριο Πετροπουλάκη, ταγματάρχες και οι τρεις, να φέρουν τα παράσημα του Γέρου του Μωριά επάνω σε μεταξωτά μαξιλάρια. Το 1843 έλαβε ενεργό μέρος επικεφαλής ενόπλου τμήματος στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος από τον Όθωνα, ετιμήθη δε για αυτό από τη βουλή των Ελλήνων. Τότε διορίσθηκε με διαταγή του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Διοικητής ελαφράς Διλοχίας στην Καλαμάτα και αργότερα με το Βασιλικό Διάταγμα της 17-4-1848, Διοικητής του 9ου Ελαφρού Τάγματος Οροφυλακής των συνόρων αναλαμβάνοντας στη γραμμή Κομποτίου-Συντέκνου, τη διαφύλαξη της ασφάλειας των τότε Ελληνοτουρκικών συνόρων. Επιφορτισμένος και με την καταδίωξη της ληστείας στην Αιτωλοακαρνανία, πήρε όλα τα κατάλληλα μέτρα και με συντονισμένες και δραστήριες καταδιώξεις των ληστών, επέφερε την επιθυμητή δημόσια ασφάλεια στην περιοχή εξαλείφοντας την ολοσχερώς,αποκτώντας γι αυτό έως και τη Βασιλική ευαρέσκεια. Μαζί του είχε τον γιο του Γεωργίου Καραϊσκάκη Σπύρο, απόφοιτο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 17/7/1856 διαλύονται τα Τάγματα Οροφυλακής και στη συνέχεια μετατίθεται στις 13/8/1858 με ανάλογο διάταγμα στο Πεζικό. Διορίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 28/5/1959 Στρατιωτικός Νομοεπιθεωρητής σε Αχαΐα και Ηλεία όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια έως καταργήσεως της ανωτέρω θέσης με το Β. Δ. της 13/12/1863. Μετέπειτα διορίστηκε μέλος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου και μετατέθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 16/8/1866, ως ανώτερος προγυμναστής της Εθνοφυλακής στη αρχή στο Μεσολόγγι, όπου παρέμεινε για λίγο χρονικό διάστημα λόγω καταργήσεως της θέσης με το Β. Δ. της 16/10/1866 και στη συνέχεια στο Βάλτο όπου με το Β.Δ. της 3/2/1868 προήχθη σε συνταγματάρχη, με τον βαθμό τον οποίο απεστρατεύθη, με το Β.Δ. της 30/10/1868. Διετέλεσε βουλευτής και πληρεξούσιος Βάλτου από το 1850 εως το 1853 και επανεξελέγη το 1862. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα του είχαν απονεμηθεί το Αργυρούν Αριστείον το 1836, ο Αργυρός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος και ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Σωτήρος όσο υπηρετούσε ως Ταγματάρχης της Φάλαγγας και τέλος με το Βασιλικό Διάταγμα της 20/5/1858 ο Χρυσός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Πέθανε στα τέλη Οκτωβρίου του 1871 και σε εφημερίδα της εποχής διαβάζουμε την κατωτέρω νεκρολογία. "Απεβίωσε τη παρελθούση εβδομάδα εν Καρβασαρά,τη ιδιαιτέρα αυτού πατρίδι, ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Σκυλοδήμος. Ο μακαρίτης διεκρίθη κατά μεν τον Ιερό Αγώνα ως εν των ανδρειωτέρων της Πατρίδος τέκνων, εφ' ω και ηγαπάτο υπό του αοιδίμου Καραϊσκάκη, μετά δε την αποκατάστασιν των πραγμάτων επέδειξε πάντοτε φρόνησιν εις τας πλέον δυσχερείς περιστάσεσι περί την εκπλήρωσιν των καθηκόντων του, πίστην και αληθινήν αφοσίωσιν εις τα καθεστώτα. Υπηρέτησε την Πατρίδα και πολιτικώς, διατελέσας Βουλευτής και πληρεξούσιος.Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν του εν σκηναίς δικαίων"Η χήρα του Βασιλική και τα ανήλικα εκ των ορφανών τέκνα του, συνταξιοδοτήθηκαν από την 1/11/1871 με το ποσό των 150 δρχ. μηνιαίως, που αναλογούσε σε σύνταξη χήρας Υποστρατήγου.
Ο Μήτρος Σκυλοδήμος (1804-1871) ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821 από την Αιτωλοακαρνανία, μετέπειτα στρατιωτικός στο νεοϊδρυθέν Ελληνικό κράτος όπου έφτασε το βαθμό του συνταγματάρχη και βουλευτής Βάλτου το 1850 και το 1862.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82
Ζοτ Νεκράσοφ
Γεννήθηκε στη Μελιτόπολη στις 8 Ιανουαρίου 1908 (26 Δεκεμβρίου 1907 στο Ιουλιανό ημερολόγιο). Ήταν γιος εργάτη σιδηροδρόμων στη Μελίτοπολη, που βρίσκεται στο ρωσικό κρατίδιο της Ταυρίδας (σημερινή Ουκρανία), και αποφοίτησε ως μεταλλουργικός μηχανικός το 1930 στο Ντνιπροπετρόφσκ. Η ερευνητική του εργασία σχετίζεται με τη θεωρία του κλιβάνου. Μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκκενώθηκε στο Μαγκνιτόγκορσκ της Ρωσίας. Το 1942 προσλήφθηκε ως αναπληρωτής καθηγητής. Το 1950 έλαβε το διδακτορικό του και από το 1952 έως το 1976 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου. Η έρευνά του στη μεταλλουργία έχει λάβει διεθνή αναγνώριση, καθώς ανακάλυψε μια νέα μεταλλουργική τεχνολογία που λιώνει το σιδηρομετάλλευμα. Ήταν μέλος επιτροπών και επιστημονικών επιτροπών της Σοβιετικής Ένωσης στη χαλυβουργία και πρόεδρος της Επιτροπής Σιδήρου και Χάλυβα της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη στη Γενεύη της Ελβετίας. Έλαβε το Μετάλλιο Λένιν και άλλα βραβεία από τη σοβιετική κυβέρνηση. Από το 1971 έως το 1978 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης του Ντνιπροπετρόφσκ υπό τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας. Πέθανε στο Ντνιπροπετρόφσκ και θάφτηκε στο νεκροταφείο Μνημείο Ζέπο Ρόσα στο Ντνιπροπετρόφσκ. Βιογραφία
Ζοτ Νεκράσοφ (26 Δεκεμβρίου 1907 (8 Ιανουαρίου 1908) - 1 Δεκεμβρίου 1990), ήταν Σοβιετικός επιστήμονας στον τομέα της παραγωγής υψικαμίνου. Βραβεύθηκε ως Ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ (1961), έλαβε τον Έπαινος Εργαζόμενου της Επιστήμης και της Τεχνολογίας της Ουκρανικής ΣΣΔ (1978) και Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1969).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%BF%CF%84_%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%86
Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός
Ο κατά κόσμον Μηνάς Καρπαθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάιο του 1959. Φοίτησε στην Πρότυπο Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης. Σπούδασε Νομική (1977-1981) και κατόπιν Θεολογία (1981-1985) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για τρία περίπου χρόνια (1982-1985). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (master) στη Νομική. Εκάρη Μοναχός στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη την 1η Φεβρουαρίου 1985. Χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Μεγάρων κ. Βαρθολομαίο στις 23 Μαρτίου 1985 και Πρεσβύτερος στις 14 Σεπτεμβρίου 1987 από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ. Υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής της οδού Ακαδημίας. Διατέλεσε Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου από το 1985 έως το 1990 και Αρχιγραμματέας από το 1990 έως το 1998. Στις 25 Ιανουαρίου 1995 εξελέγη βοηθός Επίσκοπος Διαυλείας. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 27 Ιανουαρίου 1995 από τον Μητροπολίτη Δράμας Διονύσιος, με την παρουσία πολλών αρχιερέων. Στις 12 Οκτωβρίου 2009 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, και ενθρονίστηκε στο Διδυμότειχο στις 19 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Ιστοσελίδα Ι.Μ. Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου
Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός (κατά κόσμον Μηνάς Καρπαθάκης, Αθήνα, 10 Μαΐου 1959) είναι Έλληνας επίσκοπος και Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από τον Οκτώβριο του 2009 είναι Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου. Προηγουμένως διατέλεσε Επίσκοπος Διαυλείας (1995-2009) και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (1990-1998).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B9%CE%B4%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BF%CF%85,_%CE%9F%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82
Θανάσης Σέκερης
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και ήταν γιος του Ευάγγελου Σέκερη, υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Τσουδερού και απογόνου του Φιλικού Αθανασίου Σέκερη, και της Πολυξένης Ευλαμπίας. Αδέλφια του ήταν οι Κωνσταντίνος Σέκερης, σημαντικός επιστήμονας στον τομέα της βιοχημείας, Γεώργιος Σέκερης, ανώτερος διπλωμάτης, και Καλλιόπη Σέκερη, διευθύντρια Ερευνών στον Δημόκριτο. Τα πρώτα χρόνια τα πέρασε στο Τολό της Αργολίδας και εν συνεχεία λόγω της γερμανικής κατοχής στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Την περίοδο 1977 - 1981 διετέλεσε Πρόεδρος του ΟΤΕ. Ήταν παντρεμένος με την Τζέμη Σέκερη και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά: την Ξένια Μωριάτη και τον Βαγγέλη Σέκερη. Ακολούθησε σταδιοδρομία αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού εισερχόμενος στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στις 30 Σεπτεμβρίου του 1948, από την οποία και αποφοίτησε στις 7 Απριλίου του 1952 ως Σημαιοφόρος Μηχανικός. Φοίτησε στη Σχολή Υποβρυχίων και μετεκπαιδεύτηκε στη Ναυτική Μηχανολογία στο Ναυτικό Πανεπιστήμιο του Μοντερέι της Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ακολούθως προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο το 1955, υποπλοίαρχο το 1959, Πλωτάρχη το 1964, Αντιπλοίαρχο το 1968, Πλοίαρχο το 1974 και σε Αρχιπλοίαρχο την 21η Ιουνίου του 1977, οπότε και αποστρατεύθηκε. Στις 4 Οκτωβρίου 1984 ανακλήθηκε η αποστρατεία του και προήχθη σε Υποναύαρχο αναδρομικά, του απονεμήθηκε δε ο τίτλος του Επίτιμου Υποναυάρχου για την συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού του Μαϊου 1973. Διετέλεσε διοικητής της Σχολής Τεχνιτών και Αρχιμηχανικός του Στολίσκου Υποβρυχίων. Υπήρξε ένα από τα βασικότερα στελέχη του Κινήματος του Ναυτικού της 23ης Μαϊου του 1973, και μαζί με τους πλωτάρχες Νικόλαο Παππά, Μάλιαρη, Παπαθανασίου, Ιωάννη Σταθόπουλο, Αλέξανδρο Παπαδόγκωνα, Γκιόγκεζα, Κουσουρή κ.α ξεκίνησαν να σχεδιάζουν την ανατροπή της Χούντας και την επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το διαμέρισμά του Θανάση Σέκερη στην Κυψέλη αποτέλεσε ίσως το βασικότερο σημείο των κρυφών συναντήσεων των στελεχών του Κινήματος. Εκεί μάλιστα φυλάσσονταν οι όρκοι των μυημένων Αξιωματικών στο Κίνημα. Η συμβολή του στο Κίνημα του Ναυτικού ήταν καθοριστικής σημασίας. Ο ίδιος φυλακίστηκε το 1973 και βασανίστηκε. Το 1982 ανέλαβε τη θέση του εκδότη στην εφημερίδα Μεσημβρινή η οποία αγοράστηκε εκείνη την χρονιά από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, την οποία και διατήρησε έως το κλείσιμο της εφημερίδας. Η Μεσημβρινή γνώρισε μεγάλες επιτυχίες, με πολύ υψηλή κυκλοφορία ενώ από τα γραφεία της πέρασαν πολλοί γνωστοί δημοσιογράφοι.
Ο Αθανάσιος Σέκερης (14 Απριλιου 1932 - 18 Φεβρουαρίου 2022) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού με τον βαθμό του Υποναυάρχου που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του Κινήματος του Ναυτικού. Μετά την αποστρατεία του διετέλεσε Πρόεδρος του ΟΤΕ (1977 - 1981) και εκδότης της εφημερίδας «Μεσημβρινή» μέχρι και το τέλος της λειτουργίας της.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%AD%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B7%CF%82
Λένιν (παγοθραυστικό)
Όταν ξεκίνησε το 1957, το «Λένιν» είχε τροφοδότηση από τρεις αντιδραστήρες OK-150. Στη διαμόρφωσή της στα τέλη της δεκαετίας του 1960, με πλήρη χωρητικότητα το πλοίο χρησιμοποιούσε πέντε έως έξι λίβρες ουράνιο-235 ανά 100 ημέρες. Στη διαμόρφωση που έγινε από το 1970, είχε δύο αντιδραστήρες OK-900. Αυτοί παρείχαν ατμό για τέσσερις ατμοστρόβιλους, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονταν με γεννήτριες, οι οποίες τροφοδοτούσαν τρείς συνολικά ηλεκτροκινητήρες για τις τρεις προπέλες του πλοίου. Τον Φεβρουάριο του 1965, σημειώθηκε ένα ατύχημα απώλειας ψυκτικού μέσου. Αφού έκλεισε για ανεφοδιασμό, το ψυκτικό υγρό απομακρύνθηκε από τον αντιδραστήρα υπ 'αριθ. 2. Ως αποτέλεσμα, μερικά από τα στοιχεία καυσίμου λιώθηκαν και παραμορφώθηκαν μέσα στον αντιδραστήρα. Αυτό ανακαλύφθηκε όταν τα εξαντλημένα στοιχεία εκφορτώνονταν για αποθήκευση και διάθεση. 124 συγκροτήματα καυσίμων (περίπου το 60% του συνόλου) είχαν κολληθεί στον πυρήνα του αντιδραστήρα. Αποφασίστηκε να αφαιρεθεί το καύσιμο, το πλέγμα ελέγχου και η ράβδος ελέγχου ως μονάδες για τη διάθεση. Τοποθετήθηκαν σε ειδικό δοχείο, στερεοποιήθηκαν, αποθηκεύτηκαν για δύο χρόνια και βυθίστηκαν στον αρχαιολογικό χώρο Tsivolki Bay (κοντά στο Αρχιπέλαγος Νόβαγια Ζεμλιά) το 1967. Το δεύτερο ατύχημα ήταν μια διαρροή συστήματος ψύξης που συνέβη το 1967, λίγο μετά τον ανεφοδιασμό. Η εύρεση της διαρροής απαιτούσε τη διάσπαση του σκυροδέματος και της μεταλλικής βιολογικής θωράκισης με σφυριά. Μόλις βρέθηκε η διαρροή, έγινε φανερό ότι η βλάβη του βαρελιού δεν μπορούσε να επισκευαστεί. Στη συνέχεια, και οι τρεις αντιδραστήρες αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν από δύο αντιδραστήρες OK-900. Αυτό ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1970. Οι λεπτομέρειες αυτών των ατυχημάτων δεν ήταν ευρέως διαθέσιμες παρά μόνο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Το «Λένιν» παροπλίστηκε το 1989, επειδή το κύτος του είχε φθαρεί από την τριβή του πάγου. Φυλάγεται στο Atomflot, βάση πυρηνικών παγοθραυστικών στο Μούρμανσκ, και σύμφωνα με την εφημερίδα Πράβντα, ολοκληρώθηκε η επισκευή και η μετατροπή του σε μουσειακό πλοίο το 2005. NKS Evaluation of Russian Marine Nuclear Reactors Bellona Foundation Article on Icebreaker Lenin Barbara Jancar-Webster (July 2001). «Red Atom: Russia's Nuclear Power Program from Stalin to Today by Paul R. Josephson (review)». Russian Review 60 (3): 452–454. https://archive.org/details/sim_russian-review_2001-07_60_3/page/452. Critical article on Lenin Icebreaker
Το Λένιν (ρωσικά: Ленин‎) είναι ένα παροπλισμένο Σοβιετικό πυρηνοκίνητο παγοθραυστικό. Ξεκίνησε το 1957, ήταν και το πρώτο επιφανειακό πλοίο του κόσμου και το πρώτο πυρηνικής ενέργειας πολιτικό σκάφος. Το «Λένιν» άρχισε να λειτουργεί το 1959 και εργάστηκε για την εκκαθάριση θαλάσσιων διαδρομών για φορτηγά πλοία κατά μήκος της βόρειας ακτής της Ρωσίας. Από το 1960 έως το 1965 το πλοίο κάλυψε πάνω από 85.000 μίλια κατά την εποχή της ναυσιπλοΐας της Αρκτικής, εκ των οποίων σχεδόν 65.000 ήταν μέσω πάγου. Στις 10 Απριλίου 1974 στο σκάφος απονεμήθηκε το Order of Lenin. Έγινε επίσημος παροπλισμός του το 1989. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε μουσείο και τώρα έχει μόνιμη βάση στο Μούρμανσκ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD_(%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C)
Σαξονικό Παλάτι
Του Σαξονικού Παλατιού είχε προηγηθεί μία έπαυλη που ανήκε στον Τόμπιας Μόρτσιν. Μετά το 1661, ο αδελφός του και διάδοχος Γιαν Άντζεϊ Μόρστιν είχε αντικαταστήσει την έπαυλη με ένα μπαρόκ παλάτι (Pałac Morsztynów, «Παλάτι του Μόρτσιν») με τέσσερις πύργους. Το 1713, το Παλάτι του Μόρτσιν αγοράστηκε από τον πρώτο από τους δύο Σάξονες βασιλείς της Πολωνίας, τον Αύγουστος Β΄ το Δυνατό (βασίλευσε στην Πολωνία μεταξύ 1697-1706 και 1709-33), ο οποίος άρχισε να το διευρύνει. Το 1748 η ανοικοδόμηση του παλατιού ολοκληρώθηκε από τον γιο του, βασιλιά Αύγουστο Γ΄ της Πολωνίας. Στις αρχές του 19ου αιώνα, το Σαξονικό Παλάτι στέγαζε το Λύκειο της Βαρσοβίας στο οποίο ο πατέρας του Φρεντερίκ Σοπέν, Νικολά Σοπέν, δίδασκε γαλλικά, ζώντας με την οικογένειά του στο χώρο του παλατιού. Το παλάτι ανακαινίστηκε το 1842. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Σαξονικό Παλάτι ήταν η έδρα του Γενικού Επιτελείου της Πολωνίας. Το 1925, ιδρύθηκε ο Τάφος του Άγνωστου Στρατιώτη μέσα στην στοά με την κορυφή της κιονοστοιχίας που ένωνε τις δύο συμμετρικές πτέρυγες του Παλατιού. Το Παλάτι συνέχισε να είναι στριμωγμένο μεταξύ του Σαξονικού Κήπου, στο πίσω μέρος του και της Πλατείας Σαξονών μπροστά (η οποία θα μετονομαζόταν σε Πλατεία Πιουσούτσκι μετά το θάνατο του Στρατάρχη Γιούζεφ Πιουσούτσκι το 1935). Σε αυτό το κτίριο, η γερμανική μηχανής κρυπτογράφησης Enigma έσπασε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1932 και στη συνέχεια διαβάστηκε για αρκετά χρόνια πριν από τη μετακίνηση του γερμανικού τμήματος το 1937 του Γενικού Επιτελείου σε νέες, ειδικά σχεδιασμένες συνοικίες κοντά στο Πίρι, στο Φυσικό καταφύγιο Δάσους Καμπάτσκι «Στέφαν Σταζίνσκι», νότια της Βαρσοβίας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τη γερμανική καταστολή της Εξέγερσης της Βαρσοβίας το 1944, το Σαξονικό Παλάτι ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς ως μέρος της σχεδιαζόμενης καταστροφής της Βαρσοβίας. Μόνο τμήματα της κεντρικής στοάς απέμειναν, όπου στεγαζόταν ο Τάφος του Άγνωστου Στρατιώτη, ο οποίος γλίτωσε την καταστροφή. Υπάρχουν σχέδια για την ανοικοδόμηση του Σαξονικού Παλατιού. Τα κελάρια του παλατιού ανασκάφηκαν το 2006, αποκαλύπτοντας περίπου 20.000 αντικείμενα. Η ανοικοδόμηση του παλατιού είχε προγραμματιστεί παλαιότερα να ολοκληρωθεί έως το 2010. Το ανακατασκευασμένο κτίριο σχεδιάστηκε να στεγάσει το δημαρχείο της Βαρσοβίας, αλλά λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων της Βαρσοβίας που προκλήθηκαν από τη Μεγάλη Ύφεση (δεκαετία 2000) και τις επακόλουθες περικοπές, η ανοικοδόμηση έχει ανασταλεί. Στις 11 Νοεμβρίου 2018, για τον εορτασμό της 100ης επετείου από την ανεξαρτησία της Πολωνίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πρόεδρος Άντζεϊ Ντούντα επιβεβαίωσε την πρόθεση να ανοικοδομήσει το παλάτι. Σαξονικός Άξονας Παλάτι Μπρυλ Καταστροφή της Βαρσοβίας Βουαντίσουαφ Κοζάτσουκ, Enigma: How the German Machine Cipher Was Broken, and How It Was It was Reads by the Allies in II World War, επιμέλεια και μετάφραση Christopher Kasparek, Frederick, Maryland, University Publications of America, 1984, (ISBN 0-89093-547-5) Η Βαρσοβία πριν το 1939 (πολωνικά) Συλλογή εικόνων από το Σαξονικό Παλάτι (πολωνικά) ιστορία του Σαξονικού Παλατιού και του Σαξονικού Άξονα (πολωνικά)
Το Σαξονικό Παλάτι (πολωνικά: pałac Saski‎) ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια στην προπολεμική Βαρσοβία της Πολωνίας. Καταστράφηκε από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έκτοτε δεν ξαναχτίστηκε. Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2022, αφού η πολωνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα σχέδιο ανακατασκευής του κτιρίου. Αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2030.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9
Άσανδρος
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 334 π.Χ., ο Αλέξανδρος είχε διορίσει τον Άσανδρο ως σατράπη της Λυδίας και του είχε δώσει τον έλεγχο στις υπόλοιπες περιοχές, που έλεγχαν προηγουμένως οι Πέρσες υπό τον Σπιθριδάτη, μαζί με μια ισχυρή φρουρά ώστε να διατηρεί τον Μακεδονικό έλεγχο στη περιοχή. Στο ξεκίνημα του 328 π.Χ. αναφέρεται πως ο Άσανδρος μαζί με τον Νέαρχο οδήγησαν έναν αριθμό από Έλληνες μισθοφόρους στον Αλέξανδρο, τον καιρό που είχε στρατοπεδεύσει στα Ζαρίασπα (σημερινό Μπαλχ στο βόρειο Αφγανιστάν).Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ. και τη Συμφωνία της Βαβυλώνας που επακολούθησε, ο Άσανδρος απέκτησε τη διοίκηση της Καρίας ως σατραπεία του, κάτι που συνέβη και κατά τη Συμφωνία του Τριπαράδεισου δύο χρόνια αργότερα το 321 π.Χ.. Στους πολέμους των διαδόχων που ακολούθησαν σύντομα μετά, πολέμησε εναντίον του Αττάλου του Ανδρομένους και του Αλκέτα, όπου και οι δύο ήταν πρώην σύμμαχοι του Περδίκκα ο οποίος είχε πεθάνει νωρίτερα, αλλά ηττήθηκε από αυτούς. Το 317 π.Χ., ενώ ο Αντίγονος είχε εκστρατεύσει στις επαρχίες της Περσίας και της Μηδίας, ο Άσανδρος ισχυροποιήθηκε στη Μικρά Ασία και χωρίς αμφιβολία υπήρξε μέλος της συμμαχίας, που σχηματίστηκε από τον Πτολεμαίο και τον Κάσσανδρο εναντίον του Αντίγονου του Μονόφθαλμου. Το 315 π.Χ., όταν ο Αντίγονος ξεκίνησε τις επιχειρήσεις του εναντίον της συμμαχίας, έστειλε κάποιον στρατηγό με την ονομασία Πτολεμαίος -ο οποίος ήταν ανιψιός του- με έναν στρατό, ώστε να ανακαταλάβει την Σαμψούντα, καθώς και να εκδιώξει τον Άσανδρο από την Καππαδοκία, όπου στο μεταξύ είχε εισβάλλει. Καθώς όμως ο Άσανδρος υποστηριζόταν από τους Πτολεμαίο και Κάσσανδρο, αντιστάθηκε επιτυχώς ως το 313 π.Χ., όταν και πλέον ο ίδιος ο Αντίγονος οδήγησε τα στρατεύματά του εναντίον του, και πιέζοντάς τον αφόρητα κατάφερε να τον κάνει να συνθηκολογήσει παραδίδοντας όλο του το στρατό, να αποχωρήσει από τις περιοχές όπου είχε επεκταθεί, να θεωρήσει ότι μπορεί να κρατήσει τη σατραπεία της Καρίας που ήδη είχε ως δώρο, και να τού δώσει τον αδελφό του Αγάθωνα ως όμηρο. Μετά από λίγες μέρες όμως ο Άσανδρος έσπασε την ταπεινωτική αυτή συμφωνία. Προσπάθησε να πάρει τον αδελφό του πίσω από τον Αντίγονο, και έστειλε πρέσβεις στον Πτολεμαίο και τον Σέλευκο προς αναζήτηση βοήθειας. Ο Αντίγονος, απτόητος από αυτές τις κινήσεις, έστειλε αμέσως στρατό για την καταστολή του Άσανδρου. Η Καρία εμφανίζεται να κατακτήθηκε, και το όνομα του Άσανδρου εξαφανίστηκε από την ιστορία σε αυτή την χρονική στιγμή.
Να μη συγχέεται με τον Άσανδρο του Βοσπόρου.Ο Άσανδρος (4ος αιώνας π.Χ.) ήταν Μακεδόνας στρατηγός, γιος του Φιλώτα του Πρεσβύτερου. Ήταν αδελφός τού Αγάθωνα στρατηγού τού Φιλίππου Β΄, αδελφός τού Παρμενίωνα, και θείος του Φιλώτα του Νεότερου, δύο υψηλόβαθμων στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος το 330 π.Χ. εκτέλεσε τους δύο τελευταίους με την κατηγορία της προδοσίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82
Τυμπάκι
Έπειτα από τη δημιουργία καλλιεργειών πρωίμων κηπευτικών σε θερμοκήπια, ο πληθυσμός του Τυμπακίου αυξήθηκε. Στον οικισμό μεταξύ άλλων λειτουργούν ΚΕΠ, 3 νηπιαγωγεία, 3 Δημοτικά Σχολεία, πολυδύναμο περιφερειακό ιατρείο, Γυμνάσιο, Λύκειο, τράπεζες, ΕΛΤΑ και πολιτιστικός σύλλογος. Αθλητικά δραστηριοποιείται στο χώρο του ποδοσφαίρου με τον Αθλητικό Όμιλο Τυμπακίου, ο οποίος αγωνίζεται στην Γ εθνική κατηγορία.Στο Τυμπάκι βρίσκεται στρατιωτικό αεροδρόμιο, σε αδράνεια. Ο αεροδρόμιο κατασκευάστηκε το 1941 από τους Γερμανούς, ώστε να βοηθάει στον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων στη Βόρεια Αφρική. Το 1979 μετατράπηκε σε πεδίο βολής. Σήμερα στο αεροδρόμιο διοργανώνονται αγώνες dragster. Το όνομα του οικισμού έχει άγνωστη προέλευση. Η εικασία ότι οφείλεται στη λέξη τύμβος, που πηγάζει από τη θεωρία ότι ο οικισμός ιδρύθηκε από κατοίκους του οικισμού Άγιος Ανδρέας, δεν ευσταθεί κατά το Στέργιο Σπανάκη. Άλλες πηγές ασπάζονται όμως την εκδοχή αυτή. Ο Άγιος Ανδρέας στον Καστροφύλακα αναφέρεται με 63 κατοίκους. Ωστόσο ο οικισμός Cimbachi (Τυμπάκι) προϋπάρχει του οικισμού Άγιος Ανδρέας. Η ερμηνεία από τη λέξη τύμβος δεν ευσταθεί και για έναν πρόσθετο λόγο: τύμβοι δεν απαντώνται στην Κρήτη, ούτε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στο παρελθόν ως τρόπος ταφής. Στα παλαιότερα χρόνια το Τυμπάκι μαστιζόταν από την ελονοσία, σε αντίθεση με σήμερα, που το κλίμα είναι υγιεινό. Στη θέση του οικισμού Κόκκινος Πύργος παλαιότερα βρισκόταν ένας πύργος, κτισμένος με κοκκινόχωμα, εξ ου και η ονομασία του σημερινού οικισμού. Την περίοδο της κατοχής οι Γερμανοί, αφού πρώτα εκκένωσαν, στη συνέχεια σχεδόν ισοπέδωσαν το Τυμπάκι κρατώντας λίγα μόνο κτίρια για να μένουν οι ίδιοι. Με τα υλικά από τα κατεδαφισμένα σπίτια, κατασκεύασαν πολεμικό αεροδρόμιο για να ελέγχουν την νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δείτε Κοινότητα Τυμπακίου καθώς και Δήμος Τυμπακίου (πρώην) Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 2010 με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 να ορίζεται ιστορική έδρα του Δήμου Φαιστού. Πληθυσμιακή εξέλιξη Το Ηράκλειον και ο νομός του. Ηράκλειο: Νομαρχία Ηρακλείου. 1971. Πληροφορίες για το Τυμπάκι
Το Τυμπάκι, επίσημα αναφέρεται ως Τυμπάκιον, είναι κωμόπολη, ιστορική έδρα του Δήμου Φαιστού καθώς και της κοινότητας Τυμπακίου στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Παλαιότερα ήταν έδρα της επαρχίας Πυργιωτίσσης του νομού Ηρακλείου. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 65,5 χλμ. Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η ελαιοκομία και η καλλιέργεια οπωροκηπευτικών και ανθέων. Πολιούχος ναός είναι ο Άγιος Τίτος, ενώ υπάρχει και ναός του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Νεκταρίου. Στις 25 Αυγούστου ο οικισμός πανηγυρίζει, ενώ την 1η Σεπτεμβρίου εορτάζεται η γεωργική Πρωτοχρονιά, με ομαδική έξοδο των κατοίκων στα περιβόλια που διημερεύουν. Στο Τυμπάκι βρίσκεται και ο οικισμός του Κόκκινου Πύργου. Στον πρώην Δήμο Τυμπακίου ανήκουν οι αρχαιολογικοί χώροι της Φαιστού και της Αγίας Τριάδος.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B9
Ρίτσαρντ Μπρίνσλεϊ Σέρινταν
Ο Σέρινταν γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1751. Ο πατέρας του Τόμας Σέρινταν ήταν διάσημος ηθοποιός και διευθυντής θεάτρου στο Δουβλίνο, αλλά μετά την εγκατάστασή του στην Αγγλία το 1758, εγκατέλειψε την υποκριτική και έγραψε πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης. Η μητέρα του ήταν θεατρική συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, πέθανε όταν ο Σέρινταν ήταν 15 χρονών. Από το 1762 έως το 1768 φοίτησε στο Harrow School στο Λονδίνο και στη συνέχεια σπούδασε νομικά και μαθηματικά ιδιωτικά με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Το 1772, σε ηλικία 20 ή 21 ετών, μονομάχησε δύο φορές τον λοχαγό Τόμας Μάθιους, ο οποίος έγραψε ένα προσβλητικό άρθρο δυσφημώντας την αρραβωνιαστικιά του Σέρινταν, την τραγουδίστρια Ελίζαμπεθ Λίνλεϊ, κόρη του επιτυχημένου μουσικού Τόμας Λίνλεϊ. Η πρώτη μονομαχία ήταν σύντομη και αναίμακτη. Ο Μάθιους έχασε το σπαθί του και, σύμφωνα με τον Σέρινταν, αναγκάστηκε να «ικετέψει για τη ζωή του» και να υπογράψει μια ανάκληση του άρθρου. Ο Μάθιους ζήτησε δημόσια συγγνώμη αλλά, εξοργισμένος από τη δημοσιότητα, αρνήθηκε να δεχτεί την ήττα και προκάλεσε τον Σέρινταν σε μια δεύτερη μονομαχία. Ο Σέρινταν δεν ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί αυτή την πρόκληση, αλλά δέχθηκε. Αυτή η μονομαχία, που έγινε τον Αύγουστο του 1772, ήταν πολύ πιο σκληρή, αυτή τη φορά και οι δύο έσπασαν τα ξίφη τους, αλλά συνέχισαν να αγωνίζονται σε έναν «απελπισμένο αγώνα για ζωή και τιμή». Και οι δύο τραυματίστηκαν, ο Σέρινταν περισσότερο από τον Μάθιους. Ευτυχώς, οκτώ ημέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι η κατάστασή του ήταν εκτός κινδύνου. Το 1773 παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Λίνλεϊ και εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Η γυναίκα του τραγούδησε για τον βασιλιά και την οικογένειά του στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και ο βασιλιάς είπε ότι «δεν άκουσε ποτέ μια τόσο όμορφη φωνή». Αλλά μετά τον γάμο τους, ο Σέρινταν αρνήθηκε να της επιτρέψει να τραγουδάει δημόσια, αν και διοργάνωνε ιδιωτικές συγκεντρώσεις όπου εκείνη ήταν η πρωταγωνίστρια. Ο Σέρινταν για λόγους βιοποριστικούς άρχισε να γράφει για τη σκηνή. Με δύο φίλους αγόρασε το θέατρο Ντράρυ Λέιν. Το πρώτο του έργο, Οι αντίζηλοι, που βασίστηκε χαλαρά στις προσωπικές του εμπειρίες, παίχτηκε για πρώτη φορά στο Κόβεντ Γκάρντεν το 1775. Στην αρχή είχε μικρή επιτυχία, αλλά σύντομα εξασφάλισε μεγάλη και διαρκή επιτυχία. Το πιο διάσημο έργο του, Το σχολείο του σκανδάλου, που δημοσιεύτηκε το 1777, εξακολουθεί να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες κωμωδίες στην αγγλική λογοτεχνία. Το έργο του Ο κριτικός, που δημοσιεύτηκε το 1779, είχε επίσης αρκετά θετικές κριτικές. Από το 1778, έχοντας κάνει γρήγορα όνομα και περιουσία αγόρασε τα άλλα μερίδια του Ντράρυ Λέιν και τα μεταγενέστερα έργα του ανέβηκαν όλα εκεί έως το 1809 που, παρά τις προφυλάξεις πυρασφάλειας το θέατρο κάηκε.Έγραψε επίσης μια επιλογή από ποιήματα και πολιτικούς λόγους κατά τη διάρκεια της θητείας του στο κοινοβούλιο. Εκτός από τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα, ο Σέρινταν ήταν και πολιτικά ενεργός από το 1780 έως το 1812. Εξελέγη στη Βουλή των Κοινοτήτων με το κόμμα των Ουίγων το 1780, όπου, ως προικισμένος δημόσιος ομιλητής, έγινε ένας από τους ηγέτες του κόμματός του. Ο Σέρινταν το 1800 αντιτάχθηκε στην Πράξη της Ένωσης για την ένωση του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας με το Βασίλειο της Ιρλανδίας, στον πόλεμο κατά της Αμερικανικής Επανάστασης (1780) και της Γαλλίας (1794), αλλά προέτρεψε την επίθεση στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1803). Υπό τον Τσαρλς Τζέιμς Φοξ, ο Σέρινταν έγινε υφυπουργός Εξωτερικών το 1782 και στη συνέχεια Υπουργός Οικονομικών το 1783. Μετά τον θάνατο του Γουίλιαμ Πιτ το 1806, έγινε Γραμματέας του Ναυτικού.Αρκετές αναφορές στα έργα του αντικατοπτρίζουν τις έντονες αντιαποικιακές δηλώσεις που έκανε σχετικά με την αγγλική κακομεταχείριση της Ιρλανδίας και της Ινδίας σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία. Μετά τον θάνατο της πρώτης του συζύγου το 1792, με την οποία απέκτησε έναν γιο και μια κόρη, ο Σέρινταν το 1794 παντρεύτηκε την Έστερ Τζέιν Ογκλ, κόρη ιερέα του καθεδρικού ναού του Γουίτσεστερ, με την οποία απέκτησε έναν άλλο γιο. Τον Δεκέμβριο του 1815 ο Σέρινταν αρρώστησε και καθηλώθηκε στο κρεβάτι. Πέθανε το 1816 φτωχός. Ωστόσο, δούκες, κόμητες, λόρδοι, ο Λόρδος Δήμαρχος του Λονδίνου και άλλοι αξιόλογοι παρευρέθηκαν στην κηδεία του και του αποδόθηκαν οι υψηλότερες τιμές. Ενταφιάσθηκε στη Γωνιά των Ποιητών του Αβαείου του Γουέστμινστερ. The Rivals (Οι αντίζηλοι, 1775) St. Patrick's Day, or the Enterprising Lieutenant (Η ημέρα του Αγίου Πατρικίου, 1775) Duenna - κωμική όπερα, (1775). A Trip to Scarborough (Ένα ταξίδι στο Σκάρμπορο, 1777) The School for Scandal (Το σχολείο του σκανδάλου, 1777) The Critical (Ο κριτικός, 1779) Pizarro (1799) Ιστορική τραγωδία
Ο Ρίτσαρντ Μπρίνσλεϊ Σέρινταν (αγγλικά: Richard Brinsley Sheridan, 30 Οκτωβρίου 1751, Δουβλίνο - 7 Ιουλίου 1816, Λονδίνο ) ήταν Αγγλο-Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών και υφυπουργός Εξωτερικών και θεωρείται ένας από τους ικανότερους ρήτορες που αγόρευσαν στη Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα πιο διάσημα από τα λογοτεχνικά του έργα είναι τα θεατρικά Οι αντίζηλοι (1775) και Το σχολείο του σκανδάλου (1777), που παρέμειναν στο πρόγραμμα του θεάτρου Ντράρυ Λέιν από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα.Ο Σέρινταν Λε Φάνιου, διάσημος συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου και φαντασμάτων, ήταν ανιψιός του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%8A_%CE%A3%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD
Αμικία του Κουρτεναί
Παντρεύτηκε τον Ροβέρτο Β΄ κόμη του Αρτουά, με τον οποίο απέκτησε : Μαώ 1268-1329, παντρεύτηκε τον Όθωνα Δ΄ κόμη της Βουργουνδίας από τον Οίκο της Ιβρέας. Φίλιππος 1269-1298, κόμης τού Αρτουά. Ροβέρτος γεν. 1271, απεβίωσε νήπιο. Dunbabin, Jean (2011). The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305. Cambridge University Press.
Η Αμικία του Κουρτεναί (1250 - 1275) ήταν Γαλλίδα ευγενής, μέλος του Οίκου των Καπετιδών-Κουρτεναί. Η Αμικία ήταν κόρη του Πέτρου κυρίου του Κονς και του Μεάν (1218-1250) (ο οποίος έπεσε στη "μάχη της Ελ Μανσούρα" στην Ζ΄ Σταυροφορία) και της Πετρονίλλας του Ζουανί, κόρης του Γκοσέρ του Ζουανί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%AF
Πασκουάλε Τσικόνια
Το μεγαλύτερο επίτευγμα της βασιλείας του ήταν η ανακατασκευή της Γέφυρας της Βενετίας στο Μεγάλο Κανάλι στην περιοχή του Ριάλτο από ξύλινη σε λίθινη. Η γέφυρα χτίστηκε στη σημερινή της μορφή την περίοδο (1588 - 1591) και είναι η παλιότερη από τις τέσσερις γέφυρες που υπάρχουν σήμερα στο Μεγάλο Κανάλι. Διάσημοι αρχιτέκτονες της εποχής όπως ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν υποψήφιοι για την κατασκευή της αλλά τελικά ο Πασκουάλε Τσικόνια την ανέθεσε στον ταπεινό αρχιτέκτονα Αντώνιο ντα Πόντε και τον ανιψιό του Αντόνιο Κοντίν. Μετά τον θάνατο του Πασκουάλε Τσικόνια από πυρετό (1595) μια επιγραφή στην γέφυρα απομνημόνευσε το όνομα του. Μέχρι το 1854 που κατασκευάστηκε η Γέφυρα της Ακαδημίας η Γέφυρα του Ριάλτο (Βενετία)|Ριάλτο ήταν το μοναδικό μέσο για την διάβαση του Μεγάλου Καναλιού με τα πόδια, αποτελούσε ανέκαθεν ζωντανό κοινωνικό κέντρο εξαιτίας των αγορών της περιοχής. Η δόγισσα του ήταν η Λάουρα Μοροζίνι. Οι δόγισσες της Βενετίας Δόγηδες της Βενετίας
Ο Πασκουάλε Τσικόνια (Ιταλικά : Pasquale Cicogna, 27 Μαΐου 1509 - 2 Απριλίου 1595) ήταν ο 88ος Δόγης της Βενετίας (18 Αυγούστου 1585 - 2 Απριλίου 1595). Υποστήριξε τα δικαιώματα του Ερρίκου της Ναβάρρας στον θρόνο της Γαλλίας, έπεισε τον πάπα Σίξτο Ε΄ να υποστηρίξει τα δικαιώματα του Ερρίκου Δ΄ και σε αντάλλαγμα να ασπαστεί ο ίδιος την Καθολική Εκκλησία. Την εποχή του έσπασε την παράδοση να σκορπίζονται αργυρά νομίσματα αντί για χρυσά Δουκάτα στην τελετή στέψης. Μετά την ανάληψη της εξουσίας η δημοτικότητα του αυξήθηκε σημαντικά επειδή στάθηκε ικανός να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα με μεγάλη επιτυχία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BB%CE%B5_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1
Άρτους Βόλφφορτ
Ο Άρτους Βόλφφορτ γεννήθηκε στην Αμβέρσα και μετοίκησε με τους γονείς του στο Ντόρντρεχτ την ίδια χρονιά που γεννήθηκε. Εκπαιδεύτηκε στη ζωγραφική στο Ντόρντρεχτ και έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της πόλης το 1603. Επέστρεψε στην Αμβέρσα το 1615, όπου εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Όττο φαν Φέιν, ενός από τους Δασκάλους του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς]. Κατά την περίοδο αυτή διέμενε στην οικία του φαν Φέιν. Έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά το 1617. Ο Βόλφφορτ νυμφεύτηκε τη Μαρία Βάντελερ () στις 8 Σεπτεμβρίου 1619. Ο γιος τους Γιοχάννες Άρτους (περισσότερο γνωστός ως Γιαν Μπάπτιστ Βόλφερτς) γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1625 και αργότερα έγινε ζωγράφος. Ο Βόλφφορτς δημιούργησε εργαστήριο στην Αμβέρσα, το οποίο παρήγαγε αντίγραφα των έργων του. Ανάμεσα στους μαθητές του περιλαμβάνονται οι Λούκας Σμάουτ ο πρεσβύτερος, ο γιος του καλλιτέχνη Γιαν Μπάπτιστ, οι Πίτερ φαν Λιντ και Πίτερ φαν Μολ, που εργάστηκαν για μικρό διάστημα στο εργαστήριό του ως αντιγραφείς.Ο Βόλφφορτ ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που εργάστηκαν για τη διακόσμηση της θριαμβευτικής εισόδου στην Αμβέρσα του Καρδιναλίου - Ινφάντη Φερδινάνδου των Αψβούργων κατά το 1635. Επικεφαλής του όλου έργου ήταν ο Ρούμπενς, ενώ ο Βόλφφορτ φιλοτέχνησε διακοσμητικούς πίνακες σε σχέδια του Ρούμπενς.Ο Βόλφφορτς απεβίωσε στην Αμβέρσα. Ο Βόλφφορτ και το έργο του δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και ορισμένοι πίνακές του είχαν χαρακτηριστεί ως πρώιμα έργα του Ρούμπενς. Το έργο του αναδομήθηκε χάρη στο πλήρως υπογεγραμμένο έργο του Η τουαλέτα της Εσθήρ στο χαρέμι του Ξέρξη, με το πρωτότυπο να μην έχει εντοπιστεί, αλλά υφίστανται 10 αντίγραφά του, ένα από τα οποία φέρει την πλήρη υπογραφή του, βρίσκεται στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο και άλλοι πίνακες φέρουν το μονόγραμμά του. Στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του, ο Βόλφφορτ ολοκλήρωσε μερικές εικόνες για Αγία Τράπεζα που του είχαν παραγγελθεί από εκκλησίες της Αμβέρσας, όπως Η Ανάληψη της Παρθένου και Η Κοίμηση της Θεοτόκου (εκκλησία του Αγίου Παύλου, Αμβέρσα, 1617). Εργάστηκε, εν τούτοις, κυρίως για ιδιώτες πάτρονες, για λογαριασμό των οποίων ζωγράφισε κυρίως θρησκευτικά και, σε μικρότερη έκταση, μυθολογικά θέματα. Πολλά από τα έργα του περιλαμβάνουν ολόσωμες μορφές και απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Ιησού. Φιλοτέχνησε μια σειρά στην οποία αναπαριστλωνται οι Δώδεκα Απόστολοι, οι Τέσσερις Ευαγγελιστές και οι Πατέρες της Εκκλησίας, ως ημίσωμες μορφές. Αν η απόδοση έργων στον Βόλφφορτ έχει γίνει σωστά, μια ρωπογραφία, που αποκαλείται Η υπηρέτρια των μαγειρικών σκευών (πιθανόν του 1633, σήμερα στο Μουσείο Μ του Λέουβεν) μαρτυρά ότι ο Βόλφφορτ ζωγράφιζε, επίσης, και σκηνές της καθημερινότητας για την ελεύθερη αγορά.Τα πρώιμα έργα του έχουν το κλασικιστικό ύφος του Όττο φαν Φέιν. Ο Βόλφφορτ συχνά χρησιμοποιούσε θέματα και μοτίβα του φαν Φέιν στα πρώιμα έργα του, που έγιναν σε ύφος πρωτο-μπαρόκ. Αυτό είναι εμφανές στο έργο τουΟ Ιησούς στην οικία του Σίμωνος του Φαρισαίου (μια εκδοχή του δημοπρατήθηκε από τον οίκο Σόθμπυς στο Λονδίνο στις 4 Νοεμβρίου 2004, lot 56), μια άλλη βρίσκεται στην εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στη Μπεργκ (Bergues) και μια άλλη στη Νέα Πινακοθήκη του Κάσσελ (σήμερα θεωρείται αντίγραφο), έργο που αρχικά είχε θεωρηθεί ως δημιουργία του φαν Φέιν. Η σύνθεση αυτή καθαυτή είναι χαλαρά βασισμένη στη σύνθεση του Ρούμπενς με το ίδιο θέμα, που σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Ερμιτάζ, αλλά ανεστραμμένη. Το πιο δυναμικό μπαρόκ ύφος του, επηρεασμένο από τον Ρούμπενς, αναπτύχθηκε μετά το 1630. Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Vlieghe, Hans (1998). Flemish Art and Architecture 1585-1700. Yale University Press. σελ. 44. ISBN 0-300-07038-1.
Ο Άρτους Βόλφφορτ (φλαμανδικά: Artus Wolffort, Artus Wolffaert ή Artus Wolffaerts (1581–1641) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, γνωστός κυρίως για τους ιστορικούς του πίνακες, που απεικονίζουν θρησκευτικές και μυθολογικές σκηνές.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%92%CF%8C%CE%BB%CF%86%CF%86%CE%BF%CF%81%CF%84
Λουδοβίκος ο Νεότερος
Στη νεότητα του (858 - 862) ενεπλάκη σε στρατιωτικές εκστρατείες εναντίον των Οβοτριτών. Οι ευγενείς της Ακουιτανίας που επαναστάτησαν εναντίον του Καρόλου του Φαλακρού και του Πεπίνου Β΄ της Ακουιτανίας, ο πατέρας του και ο Κάρολος του Μάιντς τον έπεισαν να προχωρήσει σε εκστρατεία με στόχο να στεφτεί βασιλιάς της Ιταλίας. Ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος βάδισε με τον στρατό του μέχρι τη Λιμόζ και στη συνέχεια επέστρεψε πίσω. Με την επιστροφή του απαρνήθηκε τους στενούς δεσμούς που είχε με τους υπόλοιπους ευγενείς των Ανατολικών Φράγκων και προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθεί από τον πατέρα του. Αρραβωνιάστηκε την κόρη του κόμητος Αδαλάρδου (865), ο Λουδοβίκος και ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος ο Παχύς προχώρησαν σε επανάσταση εναντίον του πατέρα τους. Η επανάσταση ήταν σύντομη, τα αδέλφια συμφιλιώθηκαν με τον πατέρα τους την ίδια χρονιά, Ο Λουδοβίκος αποφάσισε να μοιράσει τις περιοχές που κυβερνούσε στους τρεις γιους του. Ο Καρλομάνος δέχτηκε τη Βαυαρία (864), ο Λουδοβίκος δέχτηκε τη Σαξονία, τη Θουριγγία και τη Φραγκονία, ο μικρότερος γιος Κάρολος δέχτηκε την Αλαμανία και τη Ραιτία. Ο Λουδοβίκος ο Νεότερος παντρεύτηκε στο Ασάφενμπουργκ τη Λιουτγάρδη της Σαξονίας κόρη του Λιούντολφ της Σαξονίας (869). Η Λιουτγάρδη ήταν γυναίκα και πολύ φιλόδοξη έπεισε ξανά τον σύζυγο της να επαναστατήσει άλλες δύο φορές εναντίον του πατέρα του (871, 873), συμφιλιώθηκε ωστόσο γρήγορα και τις δύο φορές. Με τον θάνατο του πατέρα του (876) ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος κληρονόμησε τα βασίλεια που αντιστοιχούσαν στο μερίδιο του, πήρε τον τίτλο του "βασιλιά των Φράγκων" θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τους αδελφούς του. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός τάφηκε στο Αβαείο του Λορς που βρισκόταν στο δικό του βασίλειο, αυτό επιβεβαίωνε την ανωτερότητα του. Ο Λουδοβίκος Γ΄ με τα αδέλφια του κυβέρνησαν ανεξάρτητα και ειρηνικά, δεν συμμετείχαν σε εμφύλιους μεταξύ τους. Τη βασιλεία του Λουδοβίκου του Νεώτερου απείλησε ο θείος του Κάρολος ο Φαλακρός, προσπάθησε να κατακτήσει ανατολικά τμήματα στη Λοθαριγγία και μπόρεσε γρήγορα να αποκτήσει υπεροχή απέναντι στον ανεψιό του. Ο Λουδοβίκος επιτέθηκε με στρατό στο Άντερναχ (8 Οκτωβρίου 876), νίκησε τον πολύ μεγαλύτερο στρατό του οικοδεσπότη του στη Δυτική Φραγκία. Ο στρατός των Ανατολικών Φράγκων υπερείχε σημαντικά σε υλικό και τακτική, ο νεαρός βασιλιάς έντυσε τους στρατιώτες του με λευκές στολές στη μορφή των πνευμάτων. Μετά τη μεγάλη νίκη τα τρία αδέλφια συναντήθηκαν τον Νοέμβριο στο Νέρντλινγκεν για να συζητήσουν την κληρονομιά του πατέρα τους και να πάρουν όρκους συμμαχίας. Το σχέδιο τους είχε ξεκινήσει το 865, επικυρώθηκε από τον ίδιο τον Λουδοβίκο τον Γερμανικό παρά το γεγονός ότι οι γιοι του είχαν επαναστατήσει εναντίον του (872). Ο Καρλομάνος δέχτηκε τη Βαυαρία, ο Κάρολος τη Σουαβία και ο Λουδοβίκος τη Σαξονία και τη Θουριγγία. Την περίοδο της βασιλείας του έμεινε γνωστός από τους ιστορικούς ως "βασιλεύς της Σαξονίας" παρά το γεγονός ότι δεν επισκέφτηκε ποτέ την περιοχή η οποία ανήκε στην επικράτεια του. Τα αδέλφια συγκεντρώθηκαν στα τέλη του 877 για να συζητήσουν το θέμα της διοίκησης του ήμισυ της Λοθαριγγίας. Ο Καρλομάνος παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του, τα άλλα δύο αδέλφια Λουδοβίκος και Κάρολος συναντήθηκαν ξανά τον Σεπτέμβριο του 878 στην Αλσατία για να διαιρέσουν το βασίλειο. Ο Καρλομάνος αχρηστεύτηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο (879) και όρισε τον Λουδοβίκο κληρονόμο του στη Βαυαρία, την πραγματική κυβέρνηση ανέλαβε έναν χρόνο αργότερα με τον θάνατο του Καρλομάνου (880). Με τον θάνατο του Καρόλου του Φαλακρού τον Νοέμβριο του 878 ο γιος και διάδοχος του Λουδοβίκος ο Τραυλός συμφώνησε με τον πρώτο ξάδελφο του Λουδοβίκο τον Νεότερο να σεβαστεί στο θέμα της διαδοχής ο ένας το βασίλειο του άλλου. Η συμφωνία παραβιάστηκε όταν πέθανε ο Λουδοβίκος ο Τραυλός τον Απρίλιο του 879, ένα τμήμα ευγενών στη Δυτική Φραγκία κάλεσε τον Λουδοβίκο τον Νεότερο να ανέβει στον θρόνο. Η σύζυγος του Λιουγάρδη τον πίεζε και εκείνη με τη σειρά της να αποδεχτεί την πρόσκληση των ευγενών και να επιτεθεί, ο Λουδοβίκος συμφώνησε. Ο στρατός του Λουδοβίκου έφτασε μέχρι το Βερντέν, όταν οι νέοι βασιλείς Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας και Καρλομάν Β΄ της Γαλλίας του παραχώρησαν το μερίδιο τους στη Λοθαριγγία ο Λουδοβίκος συμφώνησε. Η Συνθήκη του Ριμπεμόν που υπέγραψαν τον Φεβρουάριο του 880 κοντά στο Σεν-Κεντέν καθόρισε τα όρια των δύο βασιλείων, θα διατηρηθούν μέχρι τον 14ο αιώνα. Σε αντίθεση με τον πατέρα του ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος δεν ήρθε σε σύγκρουση με την αριστοκρατία, φρόντισε να κάνει γαμήλιες συμμαχίες με πανίσχυρες οικογένειες όπως ο Οίκος των Οθωνιδών, συγγενείς της συζύγου του που έβγαλε βασιλείς και αυτοκράτορες. Ο Λουδοβίκος έμενε τον περισσότερο χρόνο στη Ρηνανία αποφεύγοντας τη Σαξονία και τα ανατολικά σύνορα, τη Βαυαρία επισκέφτηκε δυο φορές, τη διακυβέρνηση ασκούσε ο ανεψιός του και νόθος γιος του Καρλομάνου Αρνούλφος της Καρινθίας. Το καλοκαίρι του 879 οι Βίκινγκ επιτέθηκαν στους Φράγκους, το βασίλειο του Λουδοβίκου υπέστη πολύ σκληρότερα πλήγματα από τη Δυτική Φραγκία. Τον Φεβρουάριο του 880 ο Λουδοβίκος νίκησε έναν στρατό Βίκινγκ στο Σαρλερουά, στη μάχη όμως έπεσε ο γιος του Ούγος. Την ίδια χρονιά νίκησε έναν στρατό Βίκινγκ στο Σουκούρτ, τους έδιωξε από τα βασιλικά ανάκτορα στο Ναϊμέχεν που είχαν καταλάβει. Τον ίδιο μήνα ο κουνιάδος του Μπρούνο της Σαξονίας συνετρίβη στο Αμβούργο, στη μάχη έπεσαν ο ίδιος ο Μπρούνο και πολλοί άλλοι ευγενείς. Ο Λουδοβίκος ο Νεότερος αρρώστησε (881) και πέθανε στη Φραγκφούρτη (20 Ιανουαρίου 882), τάφηκε δίπλα από τον πατέρα του στο Αββαείο του Λορς. Η σύζυγος του Λιουτγάρδη της Σαξονίας έκανε έναν γιο τον Λουδοβίκο (877 - 879) που πέθανε από πτώση από το παράθυρο των ανακτόρων και μια κόρη τη Χίλντεγκαρντ (878 - 895). Ο Λουδοβίκος είχε επίσης άλλον έναν νόθο γιο τον Ούγο (855 - 880). Δεν άφησε διάδοχο και τον κληρονόμησε ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος ο παχύς που ένωσε το βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων. Η Χίλντεγκαρντ αργότερα ενώθηκε με κάποιον Βαυαρό μεγιστάνα εναντίον του Αρνούλφου της Καρινθίας και καθαιρέθηκε (895). Νυμφεύτηκε τη Λιουτγάρδη των Οθωνιδών, κόρη του Λιούντολφ δούκα της Σαξονίας και είχε τέκνα: Χιλντεγκράδη 875/878 ή 881 - μετά το π. 900, απεβίωσε 20 ετών (ή λίγο μεγαλύτερη). Βερνάρδος, Λουδοβίκος, απεβίωσαν νωρίς.Από μία μη νόμιμη σχέση είχε φυσικά τέκνα: (νόθος) Ούγος π. 855/60-880, κόμης της Σαξονίας. (νόθος) Ανταλάρντ. Oman, Charles. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914. McKitterick, Rosamond (1995). The Carolingians and the Written Word. Cambridge University Press. McKitterick, Rosamond (1999). The Frankish Kingdoms under the Carolingians. Pearson Education Limited. Bowlus, Charles R. "Imre Boba's Reconsiderations of Moravia's Early History and Arnulf of Carinthia's Ostpolitik (887-892). Speculum, Vol. 62, No. 3. (Jul., 1987) Reuter, Timothy. Germany in the Early Middle Ages, c. 800–1056. Longman, 1991. Η διάλυση της Φραγκικής Αυτοκρατορίας
Ο Λουδοβίκος ο Νεότερος ή Λουδοβίκος Γ΄ (γερμανικά: Ludwig III., 830/835 - 20 Ιανουαρίου 882) από τη Δυναστεία των Καρολιδών ήταν Βασιλιάς της Σαξονίας (876 - 882), Βασιλιάς της Βαυαρίας, Βασιλιάς της Λοθαριγγίας και Δούκας της Σουαβίας (880 - 882). Ο Λουδοβίκος ήταν δεύτερος γιος του Λουδοβίκου Β΄ του Γερμανικού και της Χέμμα. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στη Σαξονία (28 Αυγούστου 876) και τον μεγαλύτερο αδελφό του Καρλομάνο στη Βαυαρία. Πέθανε (882) και τον διαδέχθηκε σε όλες τις περιοχές που κυβερνούσε στην Ανατολική Φραγκία ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος ο Παχύς που ήταν ήδη βασιλιάς στην Ιταλία και Αυτοκράτορας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82
Σκουτάρι Λακωνίας
Στην μυκηναϊκή περίοδο της Ελλάδας, θεωρήθηκε πως στο σημείο υπήρξε μια πόλη που ονομαζόταν Βορθόνα, η οποία τώρα είναι βυθισμένη. Στην Αρχαία Ελλάδα η πόλη ονομαζόταν Ασίνη. Η πόλη ήταν υπό σπαρτιατικό έλεγχο. Το 218 π.Χ., οι κάτοικοι της Ασίνης νίκησαν τον στρατό του Φιλίππου Ε' της Μακεδονίας που πολιορκούσε την πόλη. Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου ανήκε στη Σπάρτη, αν και οι περισσότερες από τις άλλες πόλεις της περιοχής ανήκαν στους Ελευθερολάκωνες. Η σύγχρονη πόλη του Σκουταρίου ιδρύθηκε το 1453 μ.Χ. από πρόσφυγες από την ομώνυμη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, που εκδιώχτηκαν από τους Οθωμανούς κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα έπεσε στους Οθωμανούς Τούρκους, η Μάνη παρέμεινε ελεύθερη. Τον 17ο και τον 18ο αιώνα, το Σκουτάρι έγινε καταφύγιο πειρατών που ανταγωνίζονταν το Όιτυλο. Οι Οθωμανοί προσπάθησαν να κατακτήσουν τη Μάνη το 1770 και έκαναν πολιορκία στον πύργο της οικογένειας Γρηγοράκη, που ήταν από τις ισχυρότερες στη Μάνη και της οποίας η βάση ήταν το Σκουτάρι και τον ανατίναξαν με πυρίτιδα μετά από τριήμερη πολιορκία. Ο οθωμανικός στρατός νικήθηκε αργότερα στη Μάχη της Βρωμοπηγάδας, στην πεδιάδα έξω από το Σκουτάρι και απομακρύνθηκε από τη Μάνη. Οι Οθωμανοί προσπάθησαν να κυριεύσουν ξανά το Σκουτάρι το 1815, αλλά νικήθηκαν και υποχώρησαν. Το 1832 αναγνωρίστηκε η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος και το Σκουτάρι έγινε μέρος της. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, το Σκουτάρι κατελήφθη. Τώρα, το Σκουτάρι είναι μια γαλήνια πόλη με περίπου 150 κατοίκους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Χτυπήθηκε από δασική πυρκαγιά τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου του 2007, που δεν κάλυψε τόσο μεγάλη έκταση όσο οι πυρκαγιές του 2006. Αρκετοί πυροσβέστες, ελικόπτερα και αεροπλάνα πολεμούσαν για αρκετές ημέρες με τη φωτιά, η οποία άφησε πίσω τις καμένους ελαιώνες και δάση. Το Σκουτάρι είναι χτισμένο σε ένα λόφο περίπου 50 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Βρίσκεται σε απόσταση 18,10 χμ. από το Γύθειο και 18,75 χμ. απο τη Αρεόπολη. Συνορεύει με το χωριό Καλύβια, το χωριό Παρασυρός και το χωριό Κότρωνας. Ο περιφερειακός δρόμος του χωριού συνδέει το ακρωτήριο Ταίναρο με το Γύθειο διαμέσου του χωριού Κότρωνας. Γύρω απο το χωριό υπαρχουν ελαιώνες, γεωργικές εκτάσεις και βοσκοτόπια . Ο Κόλπος του Σκουταρίου βρίσκεται ακριβώς στα ανατολικά και περιβάλλεται απο παραλίες και απόκρυμνες περιοχές. Στους πρόποδες του λόφου βρίσκεται η παραλία Καλαμάκια, η παραλία Βορδόνα και η παραλία Αγία Βαρβάρα γνωστοί παραθεριστικοί προορισμοί. Το βουνό Αραβίκια και ο λόφος Αγριλοτή αποτελούν την ορεινή έκταση που περιβάλλει το χωριό. Οδηγός για το Σκουτάρι Λακωνίας - Οδηγός για τη Μάνη Λακωνίας
Το Σκουτάρι είναι χωριό και κοινότητα του Δήμου Ανατολικής Μάνης. Πριν από τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης το 2011 ήταν μέρος του Δήμου Γυθείου, του οποίου ήταν δημοτική ενότητα. Η απογραφή του 2011 κατέγραψε 234 κατοίκους στο χωριό και 293 κατοίκους στην κοινότητα. Η κοινότητα καλύπτει έκταση 11.667 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ιδρύθηκε από τους πρόσφυγες από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
Δικαιώματα ΛΟΑΤ στην Ινδία
Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν παράνομες στην Ινδία κάτω από έναν νόμο της Βρετανικής Εποχής που χρονολογείται το 1860, ο νόμος βρισκόταν στην παράγραφο 337 στον Ινδικό Ποινικό Κώδικα που καταδικάζει τη σαρκική επαφή ενάντια στην προσταγή της φύσης. Αφού αυτό ήταν πολύ αόριστο έχει χρησιμοποιηθεί για πρωκτική επαφή, σοδομία κτλ. Η τιμωρία ξεκινούσε από δέκα χρόνια φυλάκισης και έφτανε εώς και ισόβια κάθειρξη. Η σχετική παράγραφος έλεγε: Οιοσδήποτε εθελοντικά έχει σαρκική επαφή ενάντια στην προσταγή της φύσης με οποιονδήποτε άντρα, γυναίκα ή ζώο, θα καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση ή με φυλάκιση για περίοδο που μπορεί να αγγίξει και τα δέκα χρόνια και μπορεί να υποστεί και πρόστιμο Δεν υπάρχει νομική αναγνώριση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών κάτω από τον Ινδικό νόμο. Σε μια επίσκεψη του Καναδού πρωθυπουργού στην Ινδία ο Ινδός πρωθυπουργός ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για το πως αισθάνεται για τον νόμο που επιτρέπει τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ζευγαριών στον Καναδά, ο Ινδός πρωθυπουργός απάντησε ``δεν θα υπήρχε ιδιαίτερη εκτίμηση αυτού του νόμου στην Ινδία`` και συνέχισε μιλώντας για το πόσο πολιτισμικά διαφορετικές είναι αυτές οι δύο χώρες. Voices Against 377 Gay and Lesbian Vaishnava Association Fear and loathing in gay India Demonising Homosexuals In India Gay Rights Group Challenges India's Sodomy Law A perspective from India: Homosexuality stands criminalized because of a mid 19th century colonial law Αρχειοθετήθηκε 2007-11-02 στο Wayback Machine. Queering Bollywood Why should homosexuality be a crime? Trikone: Support group for LGBT South Asians in San Francisco Bay area
Η ομοφυλοφιλία στην Ινδία θεωρείται ταμπού τόσο από τον λαό όσο και από την κυβέρνηση. Αυτό εξηγείται και από το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία δεν συζητείται ανοιχτά. Η ομοφυλοφιλία πλέον δεν είναι παράνομη,μέχρι το 2018 όπου το η νομοθετική διάταξη κατά του αφύσικου σεξ και της σοδομίας, κάτω από την παράγραφο 337 του Ινδικού Ποινικού Κώδικα καταργήθηκε . Μερικές αντιλήψεις του Ινδουισμού και του Ισλαμισμού, που είναι οι δύο μεγαλύτερες θρησκείες της Ινδίας, καταδικάζουν έντονα την ομοφυλοφιλία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%9B%CE%9F%CE%91%CE%A4_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1
Νατάλια Κουκούλσκα
Natalia (1986) Bajki Natalki (1988) Najpiękniejsze kolędy (1991) Światło (1996) Puls (1998) Autoportret (1999) Tobie (2001) Natalia Kukulska (2003) Po tamtej stronie (2005) Sexi flexi (2007) CoMix (2010) Piosenka światłoczuła Daleki brzeg Dłoń W biegu Im więcej Ciebie tym mniej Jakbyś chciał mi coś powiedzieć Czy Ona jest Przychodzimy tylko raz Tyle słońca w całym mieście Zanim wszystko się odwróci Skończyło się Z głębi serc Niepotrzebny Jeśli Ona Cicho ciepło Nikt nie będzie żył za Ciebie Kamienie Kamienie feat. Tede (Remix) Decymy I Wanna Know Ale we mnie wszystko Twoje Ani słowa Osiem błogosławieństw Moja i Twoja nadzieja We'll Be Together Wspomnienia są blisko Zakochani Sexi flexi Pół na pół feat. Bartek Królik Fantasies Raz na jakiś czas Επίσημος ιστότοπος Επίσημη σελίδα στο Facebook Επίσημο κανάλι στο YouTube
Η Νατάλια Κουκούλσκα (πολωνικά: Natalia Maria Kukulska, γενν. στις 3 Μαρτίου 1976, Βαρσοβία) είναι Πολωνή τραγουδίστρια της ποπ και της R&B μουσικής, η οποία στράφηκε προς την εναλλακτική ηλεκτρονική μουσική τη δεκαετία του 2010. Έκανε το ντεμπούτο της ως παιδί το 1986 και κυκλοφόρησε το πρώτο της «ενήλικο» σόλο άλμπουμ το 1996. Τα πιο διάσημα τραγούδια της είναι τα: «Dłoń», «Piosenka światłoczuła», «Im więcej ciebie tym mniej», «W biegu», «Tyle słońca w całym mieście» και «Wierność jest nudna». Μέχρι το 2014, είχε πουλήσει πάνω από 1,8 εκατομμύρια άλμπουμ.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CF%83%CE%BA%CE%B1
Ρόμπερτ Βον
Ο Ρόμπερτ Βον νυμφεύτηκε το 1974 την Λίντα Στάαμπ (Linda Staab), με την οποία έμειναν μαζί μέχρι το θάνατό του. Μαζί υιοθέτησαν δυο παιδιά. Ως ηθοποιός του κινηματογράφου, ο Ρόμπερτ Βον πρωταγωνίστησε σε πολλές επιτυχημένες ταινίες: μεταξύ άλλων μαζί με τον Στηβ ΜακΚουήν στο Μπούλιτ, ως Γερμανός ταγματάρχης στο The Bridge of Remagen, επίσης μαζί με τον Στηβ ΜακΚουήν και τον Πωλ Νιούμαν στην ταινία καταστροφής Ο πύργος της κολάσεως και μαζί με τον Κρίστοφερ Ριβ στο Σούπερμαν 3. Έπαιξε επίσης τον Harry Rule στην αγγλική αστυνομική σειρά No Pardon for Guardian Angels του 1971, και από το 2004 έως το 2012 τον απατεώνα τζέντλεμαν Albert Stroller στη σειρά Hustle. Από το 1955 έως το 2016 όταν και απεβίωσε, είχε εμφανιστεί μέσα σε χρονικό διάστημα άνω των 50 ετών σε περισσότερες από 200 τηλεοπτικές παραγωγές και σόου ως πρωταγωνιστής ή σε ηγετικό ρόλο ή και ως γκεστ, και συνολικά σε πάνω από 220 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Το 1978 κέρδισε ένα Βραβείο Έμμυ για την τηλεοπτική μίνι σειρά Washington: Behind Closed Doors. Για τη συνολική προσφορά του, το 1998 απέκτησε το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ στον αριθμό 6600. Medic (1955; γκεστ εμφάνιση ως Dr. Charles A. Leale στο "Black Friday") Gunsmoke (1956; ως Kid στο "Cooter") State Trooper (1956; ως Mitch στο "Another Chance") Zane Grey Theater (1956; ως Johnny στο "Courage is a Gun") Frontier (1956; ως Cliff στο "The Return of Jubal Dolan") Father Knows Best (1956; ως Mr. Beekman στο επεισόδιο "Betty Goes Steady") Gunsmoke (1957; ως Romeo; Σεζόν 3, επεισόδιο 9) Tales of Wells Fargo (1957; ως Billy the Kid στο επεισόδιο "Billy the Kid") Whirlybirds (1958; ως Dr. Bob Dixon στο επεισόδιο "Dr. Dixon") The Rifleman (1958; ως Dan Willard στο επεισόδιο "The Apprentice Sheriff") Wagon Train (1958; ως Roy Pelham στο "The John Wilbot Story"; Σεζόν 1, επεισόδιο 37) Alfred Hitchcock Presents (1959; στο επεισόδιο "Dry Run") Zorro (1959; ως Miguel Roverto στο επεισόδιο "Spark of Revenge") Law of the Plainsman (1959; ως Θεόδωρος Ρούζβελτ στο "The Dude", και ως Ross Drake στο "The Innocents") Wichita Town (1959; ως Frank Warren στο "Passage to the Enemy") The Lineup (1959; ως Bart Wade στο "Prelude to Violence") Bronco (1959; ως Sheriff Lloyd Stover στο "Borrowed Glory") The DuPont Show with June Allyson (1960; ως Dr. Collins στο "Emergency") Checkmate (1960; ως Abner Benson στο "Interrupted Honeymoon") Men into Space (1960; ως Perry Holcomb στο "Moon Cloud") The Rebel (1960; ως Asa Bannister στο "Noblesse Oblige") Laramie (1960; ως Sandy Kayle στο "The Dark Trail") The Man from Blackhawk (1960; ως Hayworth στο "Remember Me Not") Thriller (1961; ως Dr. Frank Cordell στο "The Ordeal of Dr. Cordell") The Asphalt Jungle (1961; ως Warren W. Scott στο "The Scott Machine") Target: The Corruptors (1961; ως Lace στο επεισόδιο "To Wear a Badge") Bonanza (1962; ως Luke Martin στο "The Way Station") The Eleventh Hour (1962–1963; 2 επεισόδια) The Untouchables (1963; ως Charlie Argos στο "The Charlie Argos Story") The Virginian (1963; ως Simon Clain στο επεισόδιο "If You Have Tears") The Dick Van Dyke Show (1963; ως Jim Darling στο "It's a Shame She Married Me") The Lieutenant (1963–1964) Gideon's Way (1965; Βρετανική τηλεοπτική σειρά, ως αστυνομικός - δεν τον ανέγραφαν οι τίτλοι του επεισοδίου - στο επεισόδιο The Reluctant Witness) The Man from U.N.C.L.E. (1964–1968) The Girl from U.N.C.L.E. (1966; "The Mother Muffin Affair") Please Don't Eat the Daisies (τηλεοπτική σειρά; cameo εμφάνιση ως Napoleon Solo στο επεισόδιο "Say UNCLE", 1966) The Woman Hunter (1972; τηλεταινία) The Protectors (1972–1974) Columbo: Σεζόν 4, επεισόδιο : Troubled Waters (1975) Columbo: Σεζόν 5, επεισόδιο : Last Salute to the Commodore (1976) Captains and the Kings (1976; τηλεοπτική μίνι σειρά, ως Charles Desmond) Washington: Behind Closed Doors (1977) The Feather and Father Gang (1977; στο επεισόδιο "Murder at F-Stop II") Centennial (1978; τηλεοπτική μίνι σειρά) The Eddie Capra Mysteries (1978; ως Charles Pendragon, στο επεισόδιο "Nightmare at Pendragon Castle") The Rebels (1979; ως Seth McLean) Χαβάη Πέντε-0 [Hawaii Five-O] (1979; ως Rolande στο επεισόδιο "The Spirit is Willie") Backstairs at the White House (1979; τηλεοπτική μίνι σειρά, ως Woodrow Wilson) Trapper John, M.D. (1980; 2 επεισόδια) Fantasies (1982; τηλεταινία) Inside the Third Reich (1982; τηλεταινία) The Day the Bubble Burst (1982; τηλεταινία) The Blue and the Gray (1982; μίνι σειρά) Return of the Man from U.N.C.L.E.: The Fifteen-Years-Later Affair (1983; τηλεταινία) Silent Reach (1983; τηλεταινία) The Hitchhiker (1984; τηλεοπτική σειρά, επεισόδιο "Face to Face", ως Dr. Christopher Hamilton) The Last Bastion (1984; Αυστραλιανή μίνι σειρά; ως Douglas MacArthur) Private Sessions (1985) Murrow (1986; τηλεταινία) Hunter (1989; στο "City Under Siege", μέρη 1–3, ως Deputy Chief Curtis Moorehead) Stingray (1986; στο "Abnormal Psych") Murder, She Wrote (1985–1992; 3 γκεστ εμφανίσεις) Emerald Point N.A.S. (2 επεισόδια) The A-Team (Σεζόν 5, ως General Hunt Stockwell) Dark Avenger (1990; τηλεταινία, ως commissioner Peter Kinghorn) Law Offices of Mark E. Salomone (1990–; διαφήμιση) Tatort (1992; Γερμανική τηλεοπτική σειρά, επεισόδιο "Camerone") Danger Theatre (1993; host, 7 επεισόδια) Kung Fu: The Legend Continues (1993–1994; ως Rykker στα "Dragonswing" και "Dragonswing II") Escape to Witch Mountain (1995; τηλεταινία) Diagnosis Murder (1996; στο "Murder Murder") Νταντά Αμέσου Δράσεως [The Nanny] (1996, 1998; ως James Sheffield στα "Me and Mrs. Joan" και "Immaculate Concepcion") Walker, Texas Ranger (1996; ως Dr. Stuart Riser στο "Plague") Law & Order (1997–1998; 3 επεισόδια) The Magnificent Seven (σειρά) (1998–2000; 6 επεισόδια) Hustle (2004–2012; ως Albert Stroller) Law & Order: Special Victims Unit|Law & Order: SVU (2006, 2015; 2 επεισόδια) Little Britain USA (2008; 1 επεισόδιο) Coronation Street (2012; ως Milton Fanshaw) The Fresno Bee Staff (August 8, 1965). «People seem to forget». The Fresno Bee (Fresno, California: The McClatchy Company): σελ. 54. https://www.newspapers.com/newspage/25951043/. Ανακτήθηκε στις November 11, 2016. (απαιτείται συνδρομή) San Antonio Express-News Staff (August 8, 1965). «People seem to forget». San Antonio Express-News (San Antonio: Hearst Corporation): σελ. 88. https://www.newspapers.com/newspage/29724286/. Ανακτήθηκε στις November 11, 2016. (απαιτείται συνδρομή) Detroit Free Press Staff (August 8, 1965). «People seem to forget». Detroit Free Press (Detroit: Gannett Company): σελ. 22. https://www.newspapers.com/newspage/97981029/. Ανακτήθηκε στις November 11, 2016. (απαιτείται συνδρομή) Zoglin, Richard (2014). Hope: Entertainer of the Century (1st έκδοση). New York City: Simon & Schuster. σελ. 620. ISBN 978-1439140277. «Sinatra Supports Slate Competing with Kennedy's». The New York Times (New York City): σελ. 42. May 5, 1968. https://www.nytimes.com/1968/05/05/archives/sinatra-supports-slate-competing-with-kennedys.html. Ανακτήθηκε στις January 1, 2010. (απαιτείται συνδρομή) Humphrey, Hal (June 6, 1966). «The Old Political Song and Dance». Los Angeles Times (Los Angeles): σελ. C34. https://www.newspapers.com/newspage/161274422/. Ανακτήθηκε στις January 1, 2010. (απαιτείται συνδρομή) Johnson, Wayne (2011). Live to Ride: The Rumbling, Roaring World of Speed, Escape, and Adventure on Two Wheels (Reprint έκδοση). New York City: Atria Books. σελ. 148. ISBN 978-1416550334. Tranter, John (2014). Starlight: 150 poems. Buffalo, New York: BlazeVOX Books. σελ. 213. ISBN 978-1609641658. McGee, Garry (2005). Doris Day: Sentimental Journey. New York City: McFarland & Company. σελ. 158. ISBN 978-0786419814. Kabatchnik, Amnon (2012). Blood on the Stage, 1950–1975: Milestone Plays of Crime, Mystery, and Detection (1st έκδοση). Lanham, Maryland: Scarecrow Press. σελ. 527. ISBN 978-0810883543. Vaughn, Robert (2009). A Fortunate Life (1st έκδοση). New York City: St. Martin's Griffin. σελ. 53. ISBN 978-0312590437. Rainey, Buck (1998). Western Gunslingers in Face and on Film: Hollywood's Famous Lawmen and Outlaws (1st έκδοση). New York City: McFarland & Company. σελ. 96. ISBN 978-0786403967. Wilt, David E. (1991). Hardboiled in Hollywood. Bowling Green, Ohio: Bowling Green University Popular Press. σελ. 162. ISBN 9780879725259. Pitts, Michael R. (2012). Western Movies: A Guide to 5,105 Feature Films (2nd έκδοση). New York City: McFarland & Company. σελ. 149. ISBN 978-0786463725. Blum, Daniel (1962). Daniel Blum's Screen World 1962 Volume 13 (1st έκδοση). Boston: Chilton Company. σελ. 40. ISBN 9780819603036. Britton, Wesley Alan (2006). Onscreen and Undercover: The Ultimate Book of Movie Espionage. Santa Barbara, California: Praeger Publishers. σελίδες 96 & 151. ISBN 978-0275992811. Goble, Alan, επιμ. (1999). The Complete Index to Literary Sources in Film. Munich: De Gruyter Saur. σελ. 649. ISBN 978-3598114922. Ashley, Michael (2005). Transformations: The Story of the Science Fiction Magazines from 1950 to 1970 (Liverpool University Press – Liverpool Science Fiction Texts & Studies) (1st έκδοση). Liverpool: Liverpool University Press. σελ. 95. ISBN 978-0853237792. Gifford, Denis, επιμ. (2001). British Film Catalogue: Two Volume Set - The Fiction Film/The Non-Fiction Film (3rd έκδοση). Abingdon-on-Thames: Routledge. σελ. 804. ISBN 978-1579581718. Monush, Barry (2003). Encyclopedia of Hollywood Film Actors, Vol. 1: From the Silent Era to 1965. Milwaukee: Applause Theatre and Cinema Books. σελ. 756. ISBN 978-1557835512. Young, R. G. (2000). The Encyclopedia of Fantastic Film: Ali Baba to Zombies (1st έκδοση). Milwaukee: Applause Theatre and Cinema Books. σελίδες 151, 678. ISBN 978-1557832696. Magilow, Daniel H.· Bridges, Elizabeth· Vander Lugt, Kristin T., επιμ. (2011). Nazisploitation!: The Nazi Image in Low-Brow Cinema and Culture (1st έκδοση). London: Bloomsbury Academic. σελ. 89. ISBN 978-1441183590. Mitchell, Charles P. (2002). The Hitler Filmography: Worldwide Feature Film and Television Miniseries Portrayals, 1940 Through 2000 (Annotated έκδοση). New York City: McFarland & Company. σελ. 145. ISBN 978-0786412952. Weldon, Michael (1996). The Psychotronic Video Guide To Film (1st έκδοση). New York City: St. Martin's Griffin. σελ. 312. ISBN 978-0312131494. Mitchell, Charles P. (2001). A Guide to Apocalyptic Cinema (Annotated έκδοση). Santa Barbara, California: Greenwood Publishing Group. σελ. 231. ISBN 978-0313315275. Verswijver, Leo (2003). Movies Were Always Magical: Interviews with 19 Actors, Directors and Producers from the Hollywood of the 1930s through the 1950s. New York City: McFarland & Company. σελ. 27. ISBN 978-0786411290. Capua, Michelangelo (2009). William Holden: A Biography. New York City: McFarland & Company. σελ. 180. ISBN 978-0786444403. Ognjenović, Gorana· Jozelic, Jasna, επιμ. (2016). Titoism, Self-Determination, Nationalism, Cultural Memory: Volume Two, Tito's Yugoslavia, Stories Untold (1st έκδοση). London: Palgrave Macmillan. σελ. 61. doi:10.1057/978-1-137-59747-2. ISBN 978-1137597458. Erikson, Hal (2012). Military Comedy Films: A Critical Survey and Filmography of Hollywood Releases Since 1918. New York City: McFarland & Company. σελ. 364. ISBN 978-0786462902. Επίσημος ιστότοπος (Αγγλικά) Ρόμπερτ Βον στο AllMovie (Αγγλικά) Ρόμπερτ Βον στην IMDb (Αγγλικά) Ρόμπερτ Βον στο Internet Broadway Database (Αγγλικά) (Αγγλικά) Robert Vaughn (Aveleyman) Ρόμπερτ Βον, σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr (Ελληνικά).
Ο Ρόμπερτ Βον (αγγλικά: Robert Francis Vaughn, 22 Νοεμβρίου 1932 - 11 Νοεμβρίου 2016) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου. Ο Ρόμπερτ Βον έγινε γνωστός κυρίως από την συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά Man from U.N.C.L.E. καθώς και από άλλες τηλεοπτικές σειρές, όπως το The Protectors. Στον κινηματογράφο είχε συνεχή παρουσία από το 1956 έως το 2016 (μόλις λίγους μήνες πριν τον θάνατό του) και έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τις ταινίες Και οι επτά ήταν υπέροχοι (1960), Μπούλιτ (1968), The Bridge at Remagen (1969), Ο πύργος της κολάσεως (1974) και Σούπερμαν 3 (1983). Είχε παίξει επίσης στην ταινία The Young Philadelphians (1959), για την οποία προτάθηκε για βραβείο Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Από το 1955 ξεκίνησε την ενασχόλησή με την υποκριτική και συνέχισε να ασχολείται με αυτή μέχρι και τον θάνατό του, το 2016. Επίσης, ήταν παράλληλα και πολιτικός ακτιβιστής και υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%92%CE%BF%CE%BD
Κρηνίδα Λήμνου
Η Κρηνίδα είναι κτισμένη σε ένα λοφίσκο δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ατσικής. Σήμερα είναι σχεδόν ακατοίκητη, αλλά έχει ένα αξιοπρόσεκτο παρελθόν. Το όνομά του οικισμού προήλθε από κάποια κρήνη με καλό νερό, που υπάρχει ακόμα στη μέση του χωριού. Εικάζεται ότι υπήρχε εκεί αρχαίος ναός (του Ηρακλέους κατά μία ατεκμηρίωτη εκδοχή), οι μαρμάρινοι κίονες και οι λαξεμένοι λίθοι του οποίου χρησιμοποιήθηκαν στο κτίσιμο του ναού του Αγ. Γεωργίου. Επίσης έχει βρεθεί μικρό άγαλμα της Άρτεμης. Ο Γερμανός Conze, ο οποίος πέρασε από εκεί το 1858, τη σημειώνει στο χάρτη του ως Krenidi, χωρίς να αναφέρει τίποτα περισσότερο. Με διαφορετικές εκδοχές σημειώνεται στους χάρτες των De Launay (1898, Kernidi) και Fredrich (1904, Kranidi). Αυτό δεν είναι παράξενο, μιας και στα κοινοτικά έγγραφα εμφανίζεται ως Κρινήδα, Κρηνίδες ή Κυρνίδα. Το 1854 το χωριό σημειώνεται μεν ως ξεχωριστή ενορία αλλά είχε τον ίδιο ιερέα με το Καρπάσι, ονόματι Αθανάσιο. Το 1856 υπήρχαν 14 στρατεύσιμοι που πλήρωσαν φόρο 448 γρόσια για να απαλλαγούν από τη στράτευση. Το 1863 καταγράφηκαν 9 οικογένειες και το 1874 10 οικογένειες και 15 οικίες. Το 1918 ο οικισμός εντάχτηκε στην κοινότητα Καρπασίου με το όνομα "Κυρνίδα". Το 1928 είχε 109 κατοίκους. Το 1940 ονομάστηκε Κρηνίς κι εντάχθηκε στην κοινότητα Ατσικής. Είχε 99 κατοίκους. Μεταπολεμικά ο πληθυσμός μειωνόταν συνεχώς και το 1971 δεν απογράφηκε κανείς, όποτε έπαψε να αποτελεί οικισμό. Το 1939 ιδρύθηκε δημοτικό σχολείο για τα παιδιά του χωριού, τα οποία φοιτούσαν στην Ατσική από το 1914. Όμως, ως το 1960 που καταργήθηκε, συστεγαζόταν με το σχολείο της Ατσικής. Μεταξύ άλλων δίδαξαν οι δάσκαλοι: Ευστράτιος Χατζηελενούδας (1940-45) και Αγοραστός Γραγράς (1953-60). Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου Βασιλική, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο (15ος-20ος αιώνας)», Θεσσαλονίκη 1986. Cdrom Επαρχείου Λήμνου: "Λήμνος αγαπημένη". Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994. "ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά", εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010.
Η Κρηνίδα είναι μικρός αγροτικός οικισμός του Δήμου Ατσικής, στη Λήμνο. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Λήμνου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου (πρόγραμμα Καλλικράτης). Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ήταν στην περιφέρια αρμοδιότητας του Δήμου Ατσικής. Παλαιότερα ανήκε στον νομό Λέσβου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CE%9B%CE%AE%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85
Τζον Άπνταϊκ
Ο Τζον Άπνταϊκ γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1932 στην περιοχή Shilingtan της πόλης Reading στην Πενσυλβάνια, στην οικογένεια ενός καθηγητή γυμνασίου. Στη γενέτειρά του, έζησε και σπούδασε μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, και στη συνέχεια - στο σχολείο ζωγραφικής και τις εικαστικών τεχνών "Ruskin" - στην Οξφόρδη (Αγγλία). Από το 1955 μέχρι το 1957 εργάσθηκε στο περιοδικό "The New Yorker" όπου δημοσιεύει δικά του διηγήματα, χιουμοριστικά δοκίμια, και ποιήματα. Το 1959 το μυθιστόρημά του "Το παζάρι στο άσυλο" βραβεύεται από το Ιδρύματο "Richard & Hinda Rosenthal", καθώς και από το Εθνικό Ινστιτούτο Τέχνης και Λογοτεχνίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεγάλη δημοτικότητα του χαρίζουν τα μυθιστορήματα "Τρέχα λαγέ" , "Κένταυρος" και "Οι μάγισσες του Ήστγουικ." Έχει δημοσιεύσει 22 μυθιστορήματα και μια ντουζίνα από συλλογές διηγημάτων, καθώς επίσης και ποίηση, λογοτεχνική κριτική και παιδικά βιβλία. Στα έργα του εξετάζονται το σεξ, η θρησκεία και ο θάνατος, καθώς και η μεταξύ τους σχέση. Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου του 2009, σε νοσοκομείο στο Danvars. "Couples" 1968 (Ζευγάρια - μτφ. Μάρω Λοΐζου, εκδ. Μαίανδρος, 1972) "Rabbit, run" 1960 (Τρέχα λαγέ - μτφ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Οδυσσέας, 1982) "The witches of Eastwick" 1984 (Οι μάγισσες του Ήστγουικ - μτφ. Αγγέλα Βερυκοκάκη - Αρτέμη, εκδ. Λιβάνης - Νέα Σύνορα, 1986) "The poorhouse fair" 1959 (Το παζάρι στο άσυλο - μτφ. Δημήτρης Ποταμιάνος, εκδ. Καστανιώτη, 1989) "S." 1988 (Σ. - μτφ. Κατερίνα Τζαμουράνη, εκδ.Α. Α. Λιβάνη, 1989) "Memories of the Ford Administration (a novel)" 1992 (Αναμνήσεις από την προεδρία του Φορντ - μτφ. Σώτη Τριανταφύλλου, εκδ. Πατάκη, 1994) "Self-consciousness: memoirs" (1989) (Αναζητώντας τον εαυτό μου - μτφ. Σταύρος Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτη, 1995) "Brazil" 1994 (Μπραζίλ - μτφ. Χριστιάνα Σακελλαροπούλου, εκδ. Λιβάνης - Νέα Σύνορα, 1996) "In the beauty of the lilies" 1996 (Μες στην ομορφιά των κρίνων - μτφ. Λίλη Ιωαννίδου, εκδ. Bell / Χαρλένικ Ελλάς, 1999) "Toward the end of time" 1997 (Το τέλος του χρόνου - μτφ. Μαρία Παξινού & Αλέξανδρος Πανούσης, εκδ. Καστανιώτη, 2000) "Gertrude and Claudius" 2000 (Γερτρούδη και Κλαύδιος - μτφ. Δημήτρης Στεφανάκης, εκδ. Καστανιώτη, 2002) "Villages" 2004 (Χωριά - μτφ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ.Καστανιώτη, 2006) "Licks of love" 2001 (Αυτοσχεδιασμοί του έρωτα - μτφ. Σταύρος Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτη, 2005) "Terrorist" 2006 (Ο τρομοκράτης - μτφ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη, 2007) Βιογραφικό σημείωμα με αφορμή την αναγγελία του θανάτου του στην εφ. Καθημερινή Το διήγημα «Πυγμαλίων»
Ο Τζον Χόϊερ Άπνταϊκ (αγγλικά: John Hoyer Updike, 18 Μαρτίου 1932 - 27 Ιανουαρίου 2009) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός, τιμημένος με το «Βραβείο Πούλιτζερ» δύο φορές, το «Εθνικό Βραβείο Βιβλίου», το «Βραβείο Αμερικανικού Βιβλίου» και πολλά άλλα. Ο Απντάικ ήταν από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της Αμερικής και ο μοναδικός που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό TIME δύο φορές. Συνεργαζόταν με τα εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες δημοσιεύοντας τακτικά βιβλιοκριτικές αλλά και άλλους είδους σημειώματα. Το πιο γνωστό έργο του είναι «Οι μάγισσες του Ίστγουικ» γραμμένο το 1984, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1987.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%86%CF%80%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BA
Once In A LIVEtime
1. The Crimson Sunrise (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 3:56 2. Innocence (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 3:05 3. Puppies on Acid (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 1:24 4. Just Let Me Breathe (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 5:53 5. Voices (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 10:34 6. Take the Time (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 12:20 7. Derek Sherinian Piano Solo (Sherinian) - 1:54 8. Lines in the Sand (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 13:13 9. Scarred (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 9:27 10. The Darkest of Winters (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 3:17 11. Ytse Jam (Petrucci, Moore, Myung, Portnoy) - 4:09 12. Mike Portnoy Drum Solo/Ytse Jam (Petrucci, Moore, Myung, Portnoy) - 6:59 1. Trial of Tears (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 14:11 2. Hollow Years (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 7:01 3. Take Away My Pain (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 6:16 4. Caught In A Web (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 5:16 5. Lie (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 6:45 6. Peruvian Skies (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 7:50 7. John Petrucci Guitar Solo (Petrucci) - 8:06 8. Pull Me Under (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 8:15 9. Metropolis-Part I: "The Miracle and the Sleeper (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 6:16 10. Learning to Live (Petrucci, LaBrie, Moore, Myung, Portnoy) - 4:13 11. The Crimson Sunset (Petrucci, LaBrie, Sherinian, Myung, Portnoy) - 3:49 Once In A LIVEtime (άλμπουμ)Επίσημη κυκλοφορία: 27 Οκτωβρίου 1998 Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Once In A LIVEtime" ήταν οι εξής: Τζέιμς ΛαΜπρι - φωνητικά Τζον Πετρούτσι - κιθάρα Ντέρεκ Σερίνιαν - πλήκτρα Τζον Μιανγκ - μπάσο Μάικ Πορτνόι - τύμπαναΓκεστ συμμετοχέςΤζέι Μπέκενσταϊν - σαξόφωνο στο "Take Away My Pain" Once In A LIVEtime - Dream Theater | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic Dream Theater Discography list Dream Theater - Once In A LIVEtime - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
Το Once In A LIVEtime είναι ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του αμερικάνικου progressive metal συγκροτήματος Dream Theater, το οποίο κυκλοφόρησε στις 27 Οκτωβρίου 1998 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας "EastWest". Η ηχογράφηση του άλμπουμ πραγματοποιήθηκε κατά την ευρωπαϊκή περιοδεία για την προώθηση του δίσκου "Falling Into Infinity" και πιο συγκεκριμένα, στην εμφάνιση τους στο "Le Bataclan" του Παρισιού στις 25 Ιουνίου 1998. Αυτό ήταν το δεύτερο, ζωντανό άλμπουμ του συγκροτήματος και κατάφερε να μπει στις χαμηλές θέσεις του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες και των "Oricon Charts" στην Ιαπωνία.
https://el.wikipedia.org/wiki/Once_In_A_LIVEtime
Κότυς Α΄ (Σαπαίων)
Ο Κότυς Α΄ ήταν σύμμαχος τού Ρωμαίου στρατηγού Γναίου Πομπήιου, στον οποίο έστειλε ένα σώμα βοηθητικό υπό τον γιο του Ρησκούπορι Α΄ το 48 π.Χ., για να το χρησιμοποιήσει στον ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο εναντίον τού Ιουλίου Καίσαρα. Είχε δύο γιους: με το τέλος τού Κότυ Α΄, ο Ρησκούπορις Α΄ έγινε βασιλιάς, ενώ ο αδελφός του Ράσκος έγινε συγκυβερνήτης. Κατάλογος ηγεμόνων της Θράκης και της Δακίας Smith, William, ed. Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Βιογραφίας και Μυθολογίας . Βοστώνη : Little, Brown, and Company, 1867, τ. 3, σελ. 870
Ο Κότυς Α΄ (απεβ, το 48 π.Χ.) ήταν βασιλιάς των Σαπαίων της Θράκης από το π. 57 π.Χ. έως το π. 48 π.Χ., ως πελάτης της Ρώμης. Ήταν γιος του Ροιμητάλκη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%82_%CE%91%CE%84_(%CE%A3%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD)
NGC 41
Δεδομένα για το NGC 42 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 42 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 41 στο Wikimedia Commons
Ο NGC 41 είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Πήγασο. Απέχει περίπου 290 εκατομμύρια έτη φωτός από το Ηλιακό Σύστημα και ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Άλμπερτ Μαρτ (Albert Marth) στις 30 Οκτωβρίου 1864.
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_41
Ραούλ Αλιέ
Ο Ραούλ Αλιέ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Βωβέρ της μεσογειακής ακτής της Γαλλίας, και ήταν γιος του αμπελουργού και εμπόρου κρασιού Λουί Αλιέ και της συζύγου του Ζαν Μπουζανκέ (Jeanne Bouzanquet). Ο αδελφός του Ραούλ, ο Πωλ, διετέλεσε δήμαρχος του Βωβέρ από το 1910 έως το 1937. Ο Ραούλ σπούδασε στην École normale supérieure των Παρισίων. Ως φοιτητής γνώρισε τον Γάλλο Προτεστάντη πάστορα Τόμυ Φαλό (Tommy Fallot, 1844-1904), του οποίου η προσωπικότητα και η σκέψη τον επηρέασαν πολύ. Μετά την αποφοίτησή του, ο Αλιέ διορίσθηκε καθηγητής της φιλοσοφίας στο Λύκειο του Μοντωμπάν (1886) και το 1889 έγινε καθηγητής στη Σχολή Προτεσταντικής Θεολογίας των Παρισίων. Το 1902 παρουσίασε τη διδακτορική διατριβή του υπό τον τίτλο La compagnie du Très-Saint-Sacrement de l'Autel: la «Cabale des dévots», 1627-1666. Εκτός από το καθαρώς ακαδημαϊκό του έργο, ο Αλιέ ασχολήθηκε και με τα κοινωνικοπολιτικά θέματα της εποχής του. Επηρεασμένος από τον «κοινωνικό χριστιανισμό» ή «χριστιανικό σοσιαλισμό» του Τόμυ Φαλό, εργάσθηκε στη «Société d'aide fraternelle et d'études sociales», ενώ ήταν μέλος και στην «Ένωση για την ανύψωση της δημοσίας ηθικής». Επίσης υπήρξε ένας από τους ιδρυτές και πρώτος πρόεδρος της Γαλλικής Ομοσπονδίας Χριστιανικών Φοιτητικών Συλλόγων (Fédération française des associations chrétiennes d'étudiants). Πεπεισμένος για την αθωότητα του λοχαγού Ντρεϊφούς, δημοσίευσε μια μελέτη με θέμα τον Βολταίρο και την Υπόθεση Calas σε προφανή παραλληλισμό, καθώς και μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα Le Siècle. Μια άλλη σειρά άρθρων του το 1905 στην ίδια εφημερίδα αφορούσε το περιεχόμενο του ετοιμαζόμενου τότε νόμου για τον Χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, υπέρ μιας πιο φιλελεύθερης κατευθύνσεως του νόμου.. Ο Αλιέ απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών στην κωμόπολη Σαρζώ της Βρετάνης. Ο Ραούλ Αλιέ ήταν έγγαμος, με την Πωλίν Φρεΐς (Pauline Freiss), από το 1889. Ο μεγάλος γιος τους, ο Ροζέρ (1890-1914), σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο μικρός, ο Ζακ (1900-1979), έγινε τραπεζίτης και πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορίας του γαλλικού Προτεσταντισμού. Η μία από τις κόρες τους, η Ιντελέτ Αλιέ-Ντυγκά, πήγε στο Καμερούν τη δεκαετία του 1930 για το έργο της Εταιρείας Ευαγγελικών Ιεραποστολών των Παρισίων, προτού «μεταστραφεί» στην εθνολογία. Δισέγγονα του Αλιέ είναι η πνευμονολόγος Ιρέν Φρασόν (Irène Frachon) και ο πάστορας Λωράν Σλεμπερζέ (Laurent Schlumberger), ο πρώτος πρόεδρος της Ηνωμένης Προτεσταντικής Εκκλησίας της Γαλλίας. La philosophie d'Ernest Renan (= «Η φιλοσοφία του Ερνέστου Ρενάν»), εκδ. Félix Alcan, συλλογή Bibliothèque de philosophie contemporaine, Παρίσι 1895 Voltaire et Calas, une erreur judiciaire au xviiie siècle (= «Βολταίρος και Calas, μία δικαστική πλάνη του 18ου αιώνος»), εκδ. P.V. Stock, 1898 Les troubles de Chine et les missions chrétiennes, Fischbacher, Παρίσι 1901 Le bordereau annoté. Étude de Critique historique, Société nouvelle de librairie et d'édition, Παρίσι 1903 La cabale des dévots, 1627-1666, A. Colin, 1902, Βραβείο Thérouanne της Γαλλικής Ακαδημίας του 1904 «L'enseignement primaire des indigènes à Madagascar», Cahiers de la quinzaine, 8 Νοεμβρίου 1904 «La Liberté de conscience à Madagascar», Le Siècle, 20 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου 1907 Le protestantisme au Japon (1859-1907), F. Alcan, 1908, online στην Gallica Les Vexations de la liberté de conscience et de culte à Madagascar, Nîmes 1909 Les Allemands à Saint-Dié, 27 août - 10 septembre 1914, Payot, Παρίσι 1918 Anthologie protestante, C. Crès et Cie, 1920 (2 τόμοι) La Psychologie de la conversion chez les peuples non-civilisés, 1925, Βραβείο Marcelin Guérin της Γαλλικής Ακαδημίας του 1926 Le Non-civilisé et nous, différence irréductible ou identité foncière ?, 1927, Βραβείο Marcelin Guérin της Γαλλικής Ακαδημίας του 1930 Magie et religion, 1935 Ο Αλιέ ήταν επίσης συνεργάτης του Μεγάλου Λεξικού Λαρούς. Χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας Υπόθεση Ντρέιφους Το λήμμα «Αλλιέ Ραούλ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4, σελ. 414 André Encrevé: το λήμμα «Raoul Allier» στο Dictionnaire biographique des protestants français de 1787 à nos jours, τόμος 1 (A-C), Les Éditions de Paris Max Chaleil, Παρίσι 2015, σσ. 45-46, ISBN 978-2846211901 Daniel Reivax: Raoul Allier, Éditions La Cause, Carrières-sous-Poissy 2016, ISBN 978-2876571105 Gaston Richard: La vie et l'œuvre de Raoul Allier, εκδ. Berger-Levrault, 1948
Ο Ραούλ Αλιέ (γαλλ. Raoul Allier, 29 Ιουνίου 1862 – 5 Νοεμβρίου 1939) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, θεολόγος και κοινωνιολόγος, καθηγητής της φιλοσοφίας στη Σχολή Προτεσταντικής Θεολογίας των Παρισίων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BB_%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%AD
Λώρενς Άλμα-Τάντεμα
Ο Λώρενς Άλμα-Τάντεμα γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1836 στο Ντρόνραϊπ (Dronrijp), ένα χωριό της βόρειας Ολλανδίας. Ήταν γιος συμβολαιογράφου, ο οποίος τον προόριζε για την ιατρική σταδιοδρομία. Είχε όμως καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και αποφάσισε να αρχίσει σπουδές στη ζωγραφική στην Ακαδημία της Αμβέρσας, με καθηγητή το Βέλγο ζωγράφο ιστορικών θεμάτων Χέντρικ Λέυς (Hendrik Leys, 1815–1869). To 1859 βοήθησε το δάσκαλό του στις τοιχογραφίες του Δημαρχείου (Στάντχαους) της Αμβέρσας. Αφού εγκαταστάθηκε στην Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 1870 και απέκτησε την αγγλική υπηκοότητα, εκλέχθηκε το 1876 εταίρος της Βρετανικής Βασιλικής Ακαδημίας (British Royal Academy) και ακαδημαϊκός το 1879. Το 1899 ονομάστηκε ιππότης και το 1905 του απονεμήθηκε το Παράσημο της Αξίας (Order of Merit). Πέθανε το 1912 στο Βισμπάντεν της Γερμανίας. Ο Άλμα-Τάντεμα εξέθεσε τον πρώτο του πίνακα, που είχε μεσαιωνικό θέμα, στο Σαλόν των Βρυξελλών το 1857. Το έργο του όμως που δημιούργησε αίσθηση και θετικά σχόλια από κριτικούς και καλλιτέχνες, όταν εκτέθηκε το 1861 στο Συνέδριο των Καλλιτεχνών της Αμβέρσας, ήταν «Η εκπαίδευση των τέκνων του Κλόβι Α΄» (1861). Ένα χρόνο αργότερα, το 1862, κέρδισε χρυσό μετάλλιο σε μια έκθεση στο Άμστερνταμ. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του στην Ιταλία το 1863, ο Άλμα-Τάντεμα άρχισε να ενδιαφέρεται για την ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα και την αιγυπτιακή αρχαιολογία. Από τότε η θεματολογία των πινάκων του προερχόταν αποκλειστικά από τις πηγές αυτές. Αντίθετα με τον Φρέντερικ Λέιτον, ο οποίος ενδιαφερόταν για το μυθολογικό παρελθόν, ο Άλμα-Τάντεμα επικέντρωνε το ενδιαφέρον του σε θέματα από την καθημερινή ζωή της αυτοκρατορικής Ρώμης. Ο Άλμα-Τάντεμα ήταν ζωγράφος ιστορικών θεμάτων και σκηνών της καθημερινής ζωής από τη ρωμαϊκή ιστορία και τα έργα του είχαν τεράστια δημοτικότητα στις μεσοαστικές τάξεις της βικτωριανής Αγγλίας. Στον πίνακά του «Το μοντέλο του γλύπτη, ή Venus Esquilana», που αποτέλεσε ρήξη με τις συμβατικές αξίες της εποχής, ο ζωγράφος διηγείται το μύθο του Πυγμαλίωνα, όπου ένας γλύπτης ερωτεύεται το γυμνό άγαλμα που φιλοτέχνησε, κάνοντας ευχή στους θεούς να του το ζωντανέψουν. Παρουσιάζει το γυναικείο γυμνό με ένα τρόπο εξιδανικευμένης ομορφιάς, όπως αρμόζει στο κλασικό θέμα του, έτσι ώστε να είναι συμβατό και με την αυστηρή ηθική του κοινού της βικτωριανής εποχής. Ρωμαϊκό περιεχόμενο έχουν δύο άλλα έργα του: «Ανακηρύσσοντας τον Κλαύδιο αυτοκράτορα» (Proclaiming Claudius Emperor, 1867), όπου ο Κλαύδιος, ενώ περίτρομος και γονυπετής εκλιπαρεί τη φρουρά των Πραιτοριανών να μη τον σκοτώσουν, οι λεγεωνάριοι, απροσδόκητα και προς μεγάλη του έκπληξη, τον ανακηρύσσουν αυτοκράτορα, μετά τη δολοφονία του τυραννικού Καλιγούλα. Ο δεύτερος πίνακας με τον τίτλο «Αφ’ υψηλού» (A Coign of Vantage, 1895) παρουσιάζει τρεις νεαρές Ρωμαίες να αγναντεύουν από ψηλά την άφιξη του ρωμαϊκού στόλου. Ένα άλλο αξιόλογο έργο του Άλμα-Τάντεμα, μεταξύ άλλων, είναι «Η ανεύρεση του Μωϋσή» (1902), όπου με εκθαμβωτικά χρώματα και αιγυπτιακή ατμόσφαιρα απεικονίζει μια σκηνή στο Νείλο, με μια Αιγύπτια πριγκίπισσα να δέχεται στην αγκαλιά της τον Μωϋσή, που μόλις έχει σωθεί από τα νερά του ποταμού. Σε αυτά περιλαμβάνονται ακόμη τα έργα «Αιγύπτιες παίκτριες σκακιού» (1865), «Τα ρόδα του Ηλιογάβαλου» (1888), «Άνοιξη» (1894), «Αγαπημένη συνήθεια» (1909, Πινακοθήκη Τέιτ, Λονδίνο). Ο Άλμα-Τάντεμα ειδικεύτηκε σε σκηνές ρωμαϊκών λουτρών, που τα σχεδίαζε με αρχαιολογική ακρίβεια και εξειδικευμένη τεχνική τελειότητα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι πίνακες: «Ένα αποδυτήριο» (1886, An Apodyterion, Jerdein Collection, Λονδίνο) και «Το ψυχρό δωμάτιο του λουτρώνα» (1890, The Frigidarium), όπου απεικονίζονται γυμνά κορίτσια σε διάφορες στάσεις. Οι πίνακες αυτοί ζωγραφίστηκαν με μοντέλα Ιταλίδες, που πόζαραν για το ζωγράφο στη βίλα του στο St. John’s Wood του Λονδίνου. Κατά καιρούς, ο Άλμα-Τάντεμα φιλοτεχνούσε έντονα ερωτικούς πίνακες. Το αριστούργημά του είναι ο πίνακας «In the Tepidarium» (1881, Lady Lever Art Gallery, Port Sunlight, Cheshire), όπου απεικονίζει μια γυμνή κοπέλα ξαπλωμένη νωχελικά και σε προκλητική στάση πάνω σε μια προβιά αρκούδας, κρατώντας στο ένα χέρι της ένα φτερό στρουθοκαμήλου και στο άλλο μία στλεγγίδα. Όπως ερμηνεύει τη σημειολογία του πίνακα αυτού ο Πήτερ Γουέμπ (Peter Webb) στο έργο του The Erotic Arts, ο ερωτισμός κυριαρχεί σε όλα τα στοιχεία του πίνακα, από το προκλητικά ροδαλό δέρμα του κοριτσιού και τη γεμάτη εκστασιασμό στάση του μέχρι το φτερό της στρουθοκαμήλου που καλύπτει το αιδοίο και το αντικείμενο για τον καθαρισμό του σώματος που έχει καθαρά φαλλικούς συνειρμούς. Swinglehurst, Edmund. The Art of the Pre-Raphaelites. Λονδίνο: Parragon Book Service, 1994, σσ. 66-70. Webb, Peter. The Erotic Arts. Λονδίνο: Secker and Warburg, 1980, σσ. 190–192. Robson, Deirdre. The Art of the Nude. Λονδίνο: Parragon Book Service, 1995. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, λήμμα «Άλμα-Τάντεμα, Σερ Λώρενς». Αθήνα, 1997. Τζον Ουίλιαμ Γκόντουαρντ, προστατευόμενος του Τάντεμα και με παρόμοια τεχνική και θεματολογία
Ο Σερ Λώρενς Άλμα-Τάντεμα (Lourens Alma Tadema, 8 Ιανουαρίου 1836 – 25 Ιουνίου 1912), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, ήταν Ολλανδός ζωγράφος, ο οποίος απέκτησε τη βρετανική ιθαγένεια. Ανήκε στην Ακαδημαϊκή Σχολή ζωγραφικής και έδρασε στα τέλη της βικτωριανής εποχής στην Αγγλία. Υπήρξε πολύ δημοφιλής για τις εξιδανικευμένες και με εκθαμβωτικά χρώματα σκηνές του από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8E%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%82_%CE%86%CE%BB%CE%BC%CE%B1-%CE%A4%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B1
Σπούινια Στάργκαρντ
Το Μάιο του 2018, η Σπούινια προήχθη στην Α΄ κατηγορία, καθώς κέρδισε στα πλέι οφ ανόδου της 1 Λίγκα τη Σόκουλ Λάτσουτ με 3-0 στις νίκες. Στο ντεμπούτο του συλλόγου τη σεζόν 2018-19, η ομάδα τερμάτισε στη 13η θέση με ρεκόρ 9-21. Το 2019, στη διακοπή του πρωταθλήματος, η PGE Polska Grupa Energetyczna έγινε κύριος χορηγός της ομάδας, η οποία μετονομάστηκε σε PGE Σπούινια. 1 Λίγκα Πρωταθλητές (1): 2017-18 Η Χάλα Μιέσκα είναι πολυλειτουργική εσωτερική αρένα, που άνοιξε το 1989 και έχει χωρητικότητα για αγώνες καλαθοσφαίρισης 2.500 θεατών. Η αρένα είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος, που αποτελείται από ξενοδοχείο και εστιατόριο.
Η Σπούινια Στάργκαρντ (Spójnia Stargard), γνωστή ως Σπούινια, είναι πολωνικός επαγγελματικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης με έδρα το Στάργκαρντ. Συμμετέχει στο Πρωτάθλημα Πολωνίας, την υψηλότερη κατηγορία στην πολωνική καλαθοσφαίριση. Το 2018, κέρδισε την άνοδο από την 1 Λίγκα. Ο σύλλογος παίζει τους εντός έδρας αγώνες του στη Χάλα Μιέσκα (Hala Miejska).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%A3%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84
Ανδρέας Λαγωνικάκης
Ο Ανδρέας Λαγωνικάκης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1972 στην Αθήνα. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Κεραυνό Κερατέας, με τον οποίο αγωνίστηκε στη Δ΄ Εθνική τη σεζόν 1989-90. Πήγε στον Πανιώνιο την περίοδο 1990-91 και έµεινε στη Νέα Σμύρνη µέχρι το 1994. Στην πρώτη σεζόν είχε μόνο 5 συµµετοχές αλλά την επόµενη καθιερώθηκε στην πρώτη οµάδα και έπαιξε σε 29 αγώνες (5 γκολ). Στην τρίτη σεζόν είχε 22 συµµετοχές και 5 γκολ ενώ την τελευταία χρονιά στον Ιστορικό (1993-94) είχε 30 συµµετοχές και 7 γκολ. Ως παίκτης του Πανιωνίου κλήθηκε και αγωνίστηκε στην Εθνική Ελπίδων και στην Ολυμπιακή ομάδα. Τις περιόδους 1994-95 ως 1998-99 αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό. Ήταν βασικός και είχε 111 συµµετοχές και 6 γκολ. Ακολούθως συνέχισε την καριέρα του στο εξωτερικό και έγινε ο πρώτος Έλληνας παίκτης που αγωνίστηκε στην Αυστρία, στη Ραπίντ Βιέννης. Εκεί έµεινε για τρία χρόνια: 1999-2000 ως 2001-02. Στο διάστηµα αυτό είχε 80 συµµετοχές και πέτυχε 8 γκολ. Υπήρξε βασικό στέλεχος της οµάδας της Βιέννης και η απόδοση του κυµαινόταν σε υψηλά επίπεδα. Το 2002 επέστρεψε στη Νέα Σμύρνη, στον Πανιώνιο, στον οποίο διατέλεσε αρχηγός. Έκλεισε την επαγγελµατική του καριέρα στους κυανερύθρους τη σεζόν 2004-05. Τη νέα περίοδο της παρουσίας του στον Πανιώνιο είχε 23 συµµετοχές και 2 γκολ την πρώτη σεζόν, 12 ματς και 2 γκολ τη δεύτερη και την τελευταία 11 συµµετοχές. Ο επίλογος της ποδοσφαιρικής του καριέρας γράφτηκε στον Κεραυνό Κερατέας, όπου αγωνίστηκε ως το 2007-08. Εργάστηκε στο τμήμα scouting του Πανιωνίου την περίοδο 2010-11, ενώ υπήρξε για μια πενταετία (2013-18) στέλεχος των Ακαδημιών του Παναθηναϊκού, αλλά και μέλος του τμήματος scouting της πρώτης ομάδας. Τώρα εργάζεται ως ανιχνευτής ταλέντων (σκάουτερ) στην ΑΕΚ. Βασίλης Κιντής, "Ανδρέας Λαγωνικάκης", Πανιώνιος Κόσμος, φ. 14 (28/3/2009), σελ. 4. «Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες.
Ο Ανδρέας Λαγωνικάκης (γενν. 1972) είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, που αγωνίστηκε με επιτυχία στον Πανιώνιο, στον ΠΑΟ και στη Ραπίντ Βιέννης. Ήταν μεσοεπιθετικός αλλά είχε την ικανότητα να αγωνίζεται µε επιτυχία σε πολλές θέσεις αποτελώντας ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του εκάστοτε προπονητή του καθώς µπορούσε να προσφέρει πολλές λύσεις.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
Κλειδοκρανιακή δυσόστωση
Η κλειδοκρανιακή δυσόστωση είναι μια γενική σκελετική πάθηση που ονομάστηκε έτσι από τις παραμορφώσεις της κλείδας και του κρανίου που έχουν συχνά οι πάσχοντες. Άτομα με την πάθηση συνήθως παρουσιάζουν ανώδυνο πρήξιμο στην περιοχή των κλείδων σε ηλικία 2-3 ετών. Τα κοινά χαρακτηριστικά είναι: Κλείδες μπορεί να λείπουν εν μέρει αφήνοντας μόνο το μεσαίο τμήμα του οστού. Στο 10% των περιπτώσεων, λείπουν εντελώς. Εάν οι κλείδες λείπουν εντελώς ή μειώνονται σε μικρά υπολείμματα, αυτό επιτρέπει την υπερκινητικότητα των ώμων, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας να αγγίξει κανείς τους ώμους μαζί μπροστά από το στήθος. Το ελάττωμα είναι διμερές στο 80% των περιπτώσεων. Κλείδες που λείπουν εν μέρει, μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα βλάβης των νεύρων και ως εκ τούτου πρέπει να αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση. Η κάτω γνάθος είναι προγναθική λόγω της υποπλασίας της γνάθου ( μικρογναθισμός ) και άλλων οστών του προσώπου. Ένα μαλακό σημείο ή μεγαλύτερη μαλακή περιοχή στο πάνω μέρος του κεφαλιού όπου το fontanelle απέτυχε να κλείσει ή το fontanelle κλείνει αργά. Τα οστά και οι αρθρώσεις είναι ανεπαρκείς. Οι άνθρωποι είναι κοντύτεροι και οι σκελετοί τους είναι μικρότερα από τα αδέλφια τους που δεν έχουν την κατάσταση. Τα μόνιμα δόντια περιλαμβάνουν υπεράριθμα δόντια . Εκτός εάν αφαιρεθούν αυτοί οι υπεράριθμοι, θα συνυπάρξουν με τα μόνιμα δόντια σε αυτό που μπορεί ήδη να είναι μια υπανάπτυκτη γνάθος. Εάν ναι, οι υπεράριθμοι θα πρέπει πιθανώς να αφαιρεθούν για να δημιουργηθεί χώρος για τα ενήλικα δόντια. Έχουν παρατηρηθεί έως και 13 υπεράριθμα δόντια. Τα δόντια μπορεί επίσης να εκτοπιστούν. Αποτυχία ανάδυσης μόνιμων δοντιών . Διόγκωση του μετώπου . Ανοικτά ράμματα κρανίου. Υπερτελορισμός . Καθυστερημένη οστεοποίηση των οστών που σχηματίζουν σύμφυση pubis, παράγοντας μια διευρυμένη σύμφυση . Μπορεί να συμβεί Coxa vara, περιορίζοντας την απαγωγή και προκαλώντας βάδισμα Trendelenburg . Κοντές μέσες πέμπτες φάλαγγες, μερικές φορές προκαλώντας κοντά και φαρδιά δάχτυλα Σπονδυλικές ανωμαλίες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί ερεθισμός του βραχιόνιου πλέγματος. Έχουν επίσης περιγραφεί σκολίωση, spina bifida και συριγγομυελία.Άλλα χαρακτηριστικά είναι: βρεγματική ανάγλυφη επιγραφή, ατλαντοαξονική ενσφήνωση, επίμονο μετωπικό ράμμα, ανώμαλη κατασκευή αυτιού με απώλεια ακοής, υπεράριθμα πλευρά, hemivertebrae με σπονδύλωση, μικρή και υψηλή ωμοπλάτη, υποπλασία του λαγόνιου οστού, απουσία του ηβικού οστού, κοντά / απόντα ινώδη οστά, βραχέα / απόνταακτινικά οστά, υποπλαστικές τερματικές φάλαγγες Συνήθως είναι αυτοσωματική κυρίαρχη, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η αιτία δεν είναι γνωστή. Εμφανίζεται εξαιτίας ανεπάρκειας που προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο CBFA1 (ονομάζεται επίσης Runx2), που βρίσκεται στο βραχίονα του χρωμοσώματος 6, το οποίο κωδικοποιεί τον απαιτούμενο παράγοντα μεταγραφής για τη διαφοροποίηση των οστεοβλαστών. Καταλήγει σε καθυστερημένη οστεοποίηση των μεσαίων δομών του σώματος, ιδιαίτερα των μεμβρανωδών οστών. Μια νεότερη δημοσίευση αναφέρει άρθο ότι η αιτία CCD πιστεύεται ότι οφείλεται σε ένα γονιδιακό ελάττωμα CBFA1 στο μικρό βραχίονα του χρωμοσώματος 6p21 . Το CBFA1 είναι ζωτικής σημασίας για τη διαφοροποίηση των βλαστικών κυττάρων σε οστεοβλάστες, οπότε οποιοδήποτε ελάττωμα σε αυτό το γονίδιο θα προκαλέσει ελαττώματα στο σχηματισμό μεμβρανών και ενδοχονδρικών οστών. Διαφορετικά χαρακτηριστικά της δυσόστωσης είναι σημαντικά. Η ακτινολογική απεικόνιση βοηθά στην επιβεβαίωση της διάγνωσης. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το μέγεθος τη κλείδας μπορεί να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα νομογράμματα. Μερικές φορές παρατηρούνται οστά Wormian στο κρανίο. Η διάγνωση της διαταραχής του φάσματος CCD διαπιστώνεται σε ένα άτομο με τυπικά κλινικά και ακτινογραφικά ευρήματα ή / και με την ταυτοποίηση μιας ετεροζυγώδους παθογόνου παραλλαγής στο RUNX2 (CBFA1). Σε ηλικία περίπου 5 ετών, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική διόρθωση για να αποφευχθεί τυχόν επιδείνωση της παραμόρφωσης. Εάν η μητέρα έχει δυσπλασία, μπορεί να είναι απαραίτητη η καισαρική τομή. Μπορεί να χρειαστεί εγκεφαλική χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση ελαττωμάτων του κρανίου. Το Coxa vara αντιμετωπίζεται με διορθωτικές οστεοτομίες του μηριαίου οστού. Εάν υπάρχει ερεθισμός του βραχιόνιου πλέγματος με πόνο και μούδιασμα, μπορεί να πραγματοποιηθεί εκτομή των κλειδικών θραυσμάτων για την αποσυμπίεσή του. Αρκετές μελέτες έχουν αναφέρει ότι το προσδόκιμο ζωής φαίνεται να είναι φυσιολογικό για άτομα με CCD. Η κλειδοκρανιακή δυσόστωση επηρεάζει περίπου ένα ανά εκατομμύριο άτομα.
Η κλειδοκρανιακή δυσόστωση (Cleidocranial dysostosis - CCD ), που ονομάζεται επίσης κλειδοκρανιακή δυσπλασία, είναι ένα γενετικό ελάττωμα που επηρεάζει κυρίως τα οστά και τα δόντια . Οι κλείδες είναι συνήθως είτε ανεπαρκώς αναπτυγμένες είτε απουσιάζουν, γεγονός που επιτρέπει στους ώμους να έλθουν κοντά μεταξύ τους. Το μπροστινό μέρος του κρανίου συχνά δεν κλείνει παρά αργότερα στη ζωή και οι πληγέντες είναι συχνά πιο κοντοί από τον μέσο όρο. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν προεξέχον μέτωπο, φαρδιά μάτια, ανώμαλα δόντια και επίπεδη μύτη. Τα συμπτώματα ποικίλλουν μεταξύ των ανθρώπων. Ωστόσο, η νοημοσύνη συνήθως δεν επηρεάζεται. Η κατάσταση είτε κληρονομείται από τους γονείς ενός ατόμου είτε εμφανίζεται ως νέα μετάλλαξη. Κληρονομείται με αυτοσωμικό κυρίαρχο τρόπο. Αυτό οφείλεται σε ένα ελάττωμα στο γονίδιο RUNX2 που εμπλέκεται στον σχηματισμό οστών. Η διάγνωση γίνεται με βάση τα συμπτώματα και τις ακτίνες Χ με επιβεβαίωση από γενετικό έλεγχο . Άλλες καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσπλασία της γνάθου, πυκνοδυσόστωση, ατελής οστεογένεση και σύνδρομο Hajdu-Cheney . Η θεραπεία περιλαμβάνει υποστηρικτικά μέτρα, όπως συσκευή για την προστασία του κρανίου και της οδοντιατρικής περίθαλψης. Μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση για να διορθωθούν ορισμένες ανωμαλίες των οστών. Το προσδόκιμο ζωής είναι γενικά φυσιολογικό. Επηρεάζει περίπου ένα ανά εκατομμύριο ανθρώπους. Οι άνδρες και οι γυναίκες επηρεάζονται εξίσου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%8C%CF%83%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7
Γιαμσήντ Ουσμόνοβ
Βραβείο FIPRESCI στο London Film Festival του 2002. 1998 "Flight of the Bee" 2002 "Angel on the Right" 2006 "To get to Heaven First You Have to Die" Angel On The Right, Uktamoi Miyasarova, Maruf Pulodzoda, Kova Tilavpur, σκηνοθεσία Jamshed Usmonov, έκδοση 2005, EAN 5-023965-352422, Σελίδα IMDb Kiarostami's "Friend's home" brought me back to cinema (An interview with Jamshid Usmanov) (in Persian)
Ο Γιαμσήντ Ουσμόνοβ (τατζίκ Ҷамшед Усмонов, αγγλ. Jamshed Usmonov) (1965 στην Αστ) είναι κορυφαίος σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος του κινηματογράφου από το Τατζικιστάν. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ντουσάνμπε και στην Σχολή Σκηνοθεσίας της Μόσχας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%83%CE%AE%CE%BD%CF%84_%CE%9F%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B2
DD National
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1959, στο στούντιο του Πανινδικού Ραδιοφώνου (All India Radio, AIR) στο Δελχί, το πρώτο τηλεοπτικό κανάλι στην Ινδία ξεκίνησε μια πειραματική τηλεοπτική εκπομπή με ένα μικρό πομπό και ένα αυτοσχέδιο στούντιο. Μέχρι το 1965, το DD ήταν μέρος του Πανινδικού Ραδιοφώνου με αποτέλεσμα τη λειτουργία όλων των τηλεοπτικών μεταδόσεων από το Πανινδικό Ραδιόφωνο. Στις 15 Αυγούστου 1982, το Doordarshan εισήγαγε μια εθνική υπηρεσία τηλεοπτικής εκπομπής, από το δικό του τηλεοπτικό στούντιο στον Οίκο Μάντι του Νέου Δελχί. Αυτή η τηλεοπτική εκπομπή πήρε το όνομα DD1 Channel και ξεκίνησε την τακτική μετάδοση. Τα Krishi Darshan, Chaupaal, Samachar, και Kalyani ήταν τα πρώτα προγράμματα του καναλιού. Το 1984, το DD1 άρχισε να μεταδίδει χορηγούμενα σήριαλ, τα οποία παράγονταν από βετεράνους σκηνοθέτες. Το Hum Log ήταν η πρώτη τηλεοπτική σειρά στην Ινδική τηλεόραση, και ξεκίνησε να προβάλλεται στις 7 Ιουλίου του 1984. Μετά την επιτυχία του Hum Log, πολλοί άλλοι τηλεοπτικοί παραγωγοί και σκηνοθέτες δημιούργησαν πολλά δημοφιλή σήριαλ. Εκείνη την εποχή οι δημοφιλέστερες σειρές ήταν οι Το Σπαθί του Τίπου Σουλτάν, Mirza Ghalib, Akbar Birbal, Bahadur Shah Zafar, Bharat Ek Khoj, Μαχαμπαράτα, Ραμαγιάνα, Vishwamitra, Luv Kush Uttar Ramayan, Buddha, Malgudi Days, Surabhi, Hum Paanch, Tiltliyan, Taaraa, Yeh Hai Jo Jindagi, Star Trek, Khaandaan, 13 Panne, Αεροσυνοδός και άλλες. Μετά την έναρξη των δορυφορικών καναλιών στην Ινδία, το Doordarshan άρχισε να αντιμετωπίζει ισχυρό ανταγωνισμό από το Zee TV, το 1992. Παρόλο που εκείνες τις ημέρες τα καλωδιακά και δορυφορικά κανάλια δεν ήταν εύκολα διαθέσιμα, το DD-1 εξακολουθούσε να έχει τη μεγαλύτερη τηλεθέαση, καθώς εξέπεμπε επίγεια. Το 1993, το Doordarshan ξεκίνησε το δεύτερο κανάλι για το μητροπολιτικό/αστικό κοινό, το DD Metro, και μετονόμασε το DD1 σε DD National, το οποίο απευθυνόταν σε αγροτικό κοινό. Με την μετάδοση δημοφιλών εκπομπών όπως οι Chandrakanta, Alif Laila, Tehkikaat, Chitrahaar, Δημοσιογράφος, Udaan, Byomkesh Bakshi, Farmaan, Katha Sagar, Neem Ka Ped και Chanakya, το κανάλι κατάφερε να κερδίσει θεατές, αλλά το συμβούλιο του Doordarshan εστίασε περισσότερο στο DD Metro, το οποίο είχε ως στόχο να ανταγωνιστεί με το Zee TV. Εν τω μεταξύ, το DD Metro έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των τηλεθεατών με προγράμματα όπως τα Junoon, Superhit Muquabala, και Azanabi. Μερικά από τα δημοφιλή προγράμματα μεταδόθηκαν και στο DD National. Το 1995, όταν τα περισσότερα από τα κανάλια σαν DD Metro, Zee TV, Home TV, STAR Plus και Sony TV ξεκίνησαν να εστιάζουν στην prime time, το DD National ήταν ακόμα στοιβασμένο με το ρόλο και τις ευθύνες τους, καθώς ήταν η μόνη πηγή των ειδήσεων στην τηλεόραση. Για να παρέχει περισσότερη ψυχαγωγία, το DD National άνοιξε μια απογευματινή ζώνη για τις νοικοκυρές, με την τηλεοπτική εκπομπή Shanti. Για να υποστηρίξει την επιτυχία του Shanti, εισήχθησαν και άλλες σειρές όπως οι Swabhimaan, Farz, και Yug οι οποίες επαινέθηκαν. Η περίοδος αυτή ήταν δεν ήταν καλή για το Doordarshan και τα κανάλια του. Το DD National άρχισε να χάνει τη μάχη με τα ιδιωτικά κανάλια, και το DD Metro έχασε την τηλεθέασή του. Το 1997 σχηματίστηκε το Prasar Bharati, το γονικό σώμα του Doordarshan, αλλά δεν ήταν σε θέση να λαμβάνουν τις κατάλληλες αποφάσεις για τα κανάλια του. Ιδιωτικά κανάλια όπως τα Zee TV, STAR Plus και Sony TV άρχισε να εκπέμπει τηλεοπτικές σειρές υψηλού προϋπολογισμού από κορυφαίους οίκους παραγωγής, όπου τα κανάλια του Doordarshan απέτυχαν να πάρουν κάποια σειρά με αυτούς. Ωστόσο, το DD National απέδιδε καλύτερα στην απογευματινή ζώνη με τις σειρές Kasam, Itihaas, Agni, Aprajita, Aurat, Ardhangini, Sanjog, Deewar, Aane Wala Pal, Waqt Ki Raftaar και πολλά άλλα προγράμματα, αλλά στη prime time έχανε το έδαφος. Υπήρχαν μερικά αξιόλογα προγράμματα όπως το Πιο Καταζητούμενο Άτομο της Ινδίας, Gul Sanobar, Surabhi, Noorjahan, Om namah Shivay, Jai Ganga Maiya, και Suraag, αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά για να δώσουν ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά κανάλια. Στα τέλη του 1997, το DD National ξεκίνησε να προβάλλει Shaktimaan του Μουχές Χάννα το οποίο ήταν τηλεοπτική σειρά υπερπαραγωγή στην Ινδική ιστορία. Το 2000, βλέποντας την επιτυχία προγραμμάτων όπως το Πιο Καταζητούμενο Άτομο της Ινδιας, Jasoos Vijay και Suraag στο prime time, το Prasar Bharati αποφάσισε να αναδιοργανώσει τα δύο κανάλια, και πολλές νέες σειρές εισήχθησαν στο DD National, αλλά πολύ λίγα από αυτά ήταν επιτυχή λόγω των περιορισμένων ωρών της prime time. Το DD National είχε τις ώρες 9-10:30 για την παρουσίαση του περιεχομένου της prime time, ενώ τα άλλα κανάλια είχαν τις ώρες 8-11 για την ζώνη. Νέα κανάλια, όπως τα Sahara TV και SAB TV επίσης πήγαιναν καλύτερα από τα κανάλια του Doordarshan στη primetime Το 2002, DD προσέφερε χρόνο σε δημοφιλείς σκηνοθέτες, και απέκτησε μερικές δημοφιλές εκπομπές εκείνη την εποχή. Το Aankhen του Ραμανάντ Σαγκάρ, το Aap Beeti του ΜΡ Τσόπρα, το CID Officer των αδελφών Αντχικάαρι, το Galti Kiski του Κιράν Μπέντι, και το Time's Dishayen μεταδόθηκαν και βραβεύτηκαν από τους θεατές. Το 2003, όταν DD Metro μετετράπη σε DD News, το Prasar Bharati επικεντρώθηκε στα εθνικά κανάλια του DD και εισήχθησαν εκπομπές όπως οι Meher, Miss India, Kayamat, Kaanch, και Phir Bhi Dil Hai Hindustani. Το 2005, το Hawayein όπου πρωταγωνιστούσαν οι Ράβι Κισάν-Μαλίνι Καπούρ έγινε μια από τις πιο δημοφιλές εκπομπές και κέρδισε το τίτλο της καλύτερης τηλεοπτικής σειράς της χρονιάς στα Βραβεία ITA. Σε αυτή τη περίοδο, εισήχθησαν δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές όπως οι Αεροσυνοδός, Wo Huye Na Hamare, Kyunki Jeena Isi Ka Naam Hai, Tum Dena Sath Mera, Hari Mirchi lal Mirchi, Soni Mahiwaal, Wheel Smart Shrimati, Krazzy Kiya Re, Chandramukhi, Jo Kahunga Sach Kahunga, Tahreer Munshi Premchand Ki, και Kashmkash Zindagi Ki. Αυτές οι σειρές δέχτηκαν καλή κριτική και βοήθησαν στην αύξηση της τηλεθέασης του καναλιού. Σε αυτή την περίοδο, το DD National υπέφερε από σειρές χαμηλής ποιότητας. Στην prime-time, δεν ήταν ακόμα σε θέση να ανταγωνιστεί τα ιδιωτικά κανάλια, και επίσης άρχισε να χάνει τη θέση στην κορυφή των επαναλήψεων υπέρ των επαναλήψεων από άλλα κανάλια. Το 2012, καθώς προχωρούσαν οι απώλειες, το DD ξεκίνησε να προβάλλει τις σειρές Pavitra Bandhan, Saraswatichandra και μερικές άλλες σειρές, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για την αναβίωσή του. Το 2013, μείωσε τα παράθυρο για περιφερειακές τηλεοπτικές εκπομπές στις 4-7 μ.μ., και σταμάτησε να μεταδίδει ειδήσεις το βράδυ, το οποίο πρόσθεσε 90 λεπτά στη prime time. Για να εμπλουτίσει την τετράωρη prime time, το DD έφερε ΤΗΛΕΌΡΑΣΗ σήριαλ, όπως Gora, Bharat Ki Shaan, το Yeh Kaha Aa Gaye Hum του Μπάμπα Αάζμι, το Dil Τζο Kah Na Saka και το Chef Ki Rasoi του Σαντζίβ Καπούρ. Επίσης, ξεκίνησε μια εκστρατεία για την απογευματινή ζώνη, τη DD Dophar Aapke Ghar, με την μεταδοση σειρών όπως οι Amrita, Anudamini, Aisa Prem Kahan, και Chupau Kaise Laaga Chunari Me Daag. Τον Νοέμβριο του 2014, το Prasar Bharati επανακυκλοφόρησε το DD National ως Desh Ka Apna Channel με νέο θέμα και σήριαλ, όπως τις Χαρούμενα Σπίτια, Khwabon Ke Darmiyaan, Khamosh Sa Afsaana, Dard Ka Rishta, Paltan, Stree shakti, Zindagi Ek Bhanwar, και Janmon Ka Bandhan. Αρχικά αυτές οι σειρές έδειχναν να πηγαινουν καλύτερα, αλλά μετά την παρακολούθηση της απόδοσής τους, το 2016 το Prasar Bharati αποφάσισε την χρήση της πολιτικής πώλησης ζωνών και κάλεσε για προσφορές από κινηματογραφιστές για τη ζώνη 7-11 μ.μ. Η απογευματινή ζώνη το 2016 μετέδωσε σειρές όπως οι Krantijyoti Savitribai Phule, U-turn, και Munidhar. Πρόεδρος — Δρ Α. Σούρια Πρακάς Διευθύνων Σύμβουλος — Τζαουαχάρ Σιρκάρ Μέλος (Το Προσωπικό) — Β.Α.Μ Χουσάιν Μέλος (Οικονομικό) — Α.Κ. Τζάιν Εκπρόσωπος του Υπουργείου Πληροφοριών και Μεταδόσεων — Δρ. Σουνίλ Καπούρ, Σουμάν Ντουμπεί, Βικράμ Καουσίκ και Καθηγητής Σ.Κ. Μπαρούα Ρατζίβ Τάκρου — Επιπλέον Γραμματέας Αυτοδικαίως μέλη — Τριπουράρι Σαράν, Γενικός Διευθυντής στο Doordarshan και Δ. Α. Μαντλόι, Γενικός Διευθυντής, Πανινδικό Ραδιόφωνο Συνήθως, όλοι οι διεθνείς κρίκετ αγώνες One Day και Twenty20 όπου συμμετέχει και/ή φιλοξενούνται από την Ινδία μεταδίδονται ζωντανά στο DD National. Επίσης το 2014 μετέδωσε τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου Χόκεϊ Ανδρών που αφορούσαν την Ινδία, και επίσης τους ημιτελικούς και τελικούς αγώνες. Η ιδέα της αυτονομίας για το ελεγχόμενο από τη κυβέρνηση Doordarshan προτάθηκε για πρώτη φορά από το κόμμα Τζανάτα όταν ανέλαβε την εξουσία το 1977, στον απόηχο της έκτακτης Ανάγκης, όταν το Doordarshan κατέληξε να είναι το επιστόμιο της κυβέρνησης. Η ιδέα αναβίωσε όταν το Τζανάτα Νταλ ανέλαβε την εξουσία το 1989. Οι ακόλουθες κυβερνήσεις του Κογκρέσου και άλλων κομμάτων δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για την αυτονομία, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν πολιτικά ορθοί θόρυβοι για την αυτονομία. Κατάλογος προγραμμάτων που μεταδίδονται από το DD National Κατάλογος Ινδικών τηλεοπτικών σταθμών
Το DD National (DD1) είναι κρατικό επίγειο τηλεοπτικό κανάλι γενικού ενδιαφέροντος στην Ινδία. Είναι το κανάλι ναυαρχίδα του Doordarshan, του Ινδικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, και είναι το πιο ευρέως διαθέσιμο επίγειο τηλεοπτικό κανάλι στην Ινδία.Το DD National είναι κυβερνητικό όργανο, αλλά έχει την δική του συντακτική ανεξαρτησία.
https://el.wikipedia.org/wiki/DD_National
Κοινότητα Μουρνιών Λασιθίου
Εκτός από τον έδρα της, η Κοινότητα Μουρνιών περιλαμβάνει και τον οικισμό Άνω Σύμη, αλλά χωρίς άμεσο σύνδεσμο, διότι ενδιάμεσα εκτείνεται η Κοινότητα Ρίζης. Η απογραφή του 2011 αναφέρει: Άνω Σύμη, η (32) Μουρνιές, οι (105)Συνολικά η κοινότητα έχει 137 κατοίκους. Η Κοινότητα εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο κ. Ιωάννη Δαμασκηνάκη. Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Μουρνιών.
Η Κοινότητα Μουρνιών είναι κοινότητα του Δήμου Ιεράπετρας στην Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου της Κρήτης. Συστάθηκε το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 με έδρα τον οικισμό Μουρνιές.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85
Κλάουδιο Κανίγια
Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1967 στο Μπουένος Άιρες και αγωνιζόταν στην επίθεση. Έκανε μεγάλη καριέρα φορώντας μεταξύ άλλων τις φανέλες της Ρίβερ Πλέιτ ,της ΑΣ Ρόμα , της Μπενφίκα , της Μπόκα Τζούνιορς και της σκωτσέζικης Ρέιντζερς Γλασκώβης. Κρέμασε τα παπούτσια του το 2004 σε ομάδα του Κατάρ. Με την Εθνική Αργεντινής αγωνίστηκε 50 φορές από το 1987 μέχρι το 2002 και σημείωσε 16 τέρματα. Τρεμπλ (Πρωτάθλημα,Κύπελλο και Λιγκ Καπ Σκωτίας) με την Ρέιντζερς το 2003 Κόπα Αμέρικα με την Εθνική Αργεντινής το 1991 και το 1993 Κύπελλο Συνομοσπονδιών με την Εθνική Αργεντινής το 1992 Βιογραφία Argentine soccer
Ο Κλάουδιο Πολ Κανίγια (Claudio Paul Caniggia, προφέρεται στα ισπανικά Κλάουδιο Κανίχια ή Κλάουδιο Κανίγια και στα ιταλικά Κλάουντιο Κανίτζια: ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈklauðjo kaˈnixia]), είναι Αργεντινός πρώην ποδοσφαιριστής και έχει λάβει μέρος σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα με την Εθνική Αργεντινής το 1990, το 1994 και το 2002 στο οποίο όμως δεν χρησιμοποιήθηκε.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B1
Κορτικοστεροειδή
Τα κορτικοειδή συντίθενται από την χοληστερόλη μέσα στον φλοιό των επινεφριδίων. Οι περισσότερες στεροειδογόνες χημικές αντιδράσεις καταλύονται από ένζυμα της οικογένειας του κυτοχρώματος P450. Αυτά εντοπίζονται μέσα στα μιτοχόνδρια και απαιτούν αδρενοδοξίνη ως συμπαράγοντα (εκτός της 21-υδροξυλάσης και της 17α-υδροξυλάσης). Τοπική σύνθεση στεροειδών από τη χοληστερόλη, λαμβάνει χώρα και στον εγκέφαλο. Τα τοπικά παραγόμενα στεροειδή όπως η πρεγνενολόνη και τα παράγωγά της, ονομάζονται νευροστεροειδή αν και ο όρος έχει επεκταθεί σήμερα, για να περιλάβει όλα τα στεροειδή με δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ). Το κύριο γλυκοκορτικοειδές στον άνθρωπο είναι η κορτιζόλη. Η αλδοστερόνη και η κορτικοστερόνη έχουν κοινό το πρώτο μέρος της βιοσυνθέσεώς τους. Το τελευταίο μέρος καταλύεται από τη συνθάση της αλδοστερόνης για την πρώτη και από την 11β-υδροξυλάση για τη δεύτερη. Αυτά τα ένζυμα είναι σχεδόν ταυτόσημα. Τα γλυκοκορτικοειδή στο αίμα είναι προσδεμένα σε πρωτεΐνες φορείς τους. Η τρανσκορτίνη (corticosteroid-binding globulin-CBG) είναι η κύρια πρωτεΐνη φορέας τους και λειτουργεί ως μια μικρής χωρητικότητας και υψηλής συγγένειας δεξαμενή, ενώ υπό ορισμένες συνθήκες, η αλβουμίνη στο αίμα μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως φορέας με μεγαλύτερη χωρητικότητα και χαμηλότερη συγγένεια από την CBG. Λόγω της λιπιδικής φύσης τους, τα γλυκοκορτικοειδή εξαρτώνται από την CBG για την μεταφορά τους στον εγκέφαλο μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Επιπλέον, η CBG αποτελεί ένα σημαντικό ρυθμιστή για την πρόσβαση και δράση των ορμονών αυτών στον εγκέφαλο. Τα επίπεδα της CBG στο αίμα είναι σχετικά σταθερά, παρόλο που μπορεί να εμφανιστούν κατάτι μειωμένα στις μεγαλύτερες ηλικίες στους ανθρώπους, αλλά παρατηρούνται αξιοσημείωτες διαφορές ανάμεσα στα φύλα (τα θήλεα έχουν υψηλότερα επίπεδα) . Στον εγκέφαλο τα κορτικοστεροειδή προσδένονται με διαφορετική συγγένεια σε δύο τύπους υποδοχέων: τον κλασικό υποδοχέα γλυκοκορτικοειδών (glucocorticoid receptor GR), και τον υποδοχέα αλατοκορτικοειδών (mineralocorticoid receptor, MR). Οι GR και οι MR είναι μέλη της οικογένειας των στεροειδικών υποδοχέων που ανήκουν στην υπεροικογένεια των πυρηνικών υποδοχέων, με πάνω από 150 μέλη σε όλα τα είδη. Μαζί με τους υποδοχείς της προγεστερόνης, των οιστρογόνων και των ανδρογόνων, οι GR και οι MR σχηματίζουν την οικογένεια των υποδοχέων των στεροειδών. Ο GR και ο MR στην μη συνδεμένη με την ορμόνη μορφή τους εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στο κυτταρόπλασμα, εν μέρει ως έτερο – ολιγομερή σύμπλοκα που περιέχουν τις πρωτεΐνες 90, 70 και 50 του θερμικού σοκ και πιθανά άλλες πρωτεΐνες . Κάτι το αξιοπερίεργο είναι το ότι οι MR, παρά το όνομά τους, έχουν μεγάλη συγγένεια τόσο για τα αλατοκορτικοειδή όσο και για τα γλυκοκορτικοειδή, ενώ οι GR έχουν περίπου δέκα φορές μικρότερη συγγένεια για τα γλυκοκορτικοειδή από τους MR. Ένα δεύτερο αξιοπερίεργο γεγονός, είναι ότι τόσο οι MR όσο και οι GR, μετά από την πρόσδεση με τους ορμονικούς συνδέτες τους μετακινούνται στον πυρήνα και προσδένονται στην ίδια αλληλουχία του DNA (που συνήθως καλείται στοιχείο απάντησης στα γλυκοκορτικοειδή – glucocorticoid response element: GRE). Παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που δείχνουν ότι κάθε τύπος υποδοχέα έχει το δικό του φάσμα δράσης ακόμα και στο ίδιο κύτταρο, καθώς και σε διαφορετικούς ιστούς και φαίνεται ακόμα και σε διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου. Στον εγκέφαλο μια από τις διαφορές στις δράσεις των υποδοχέων βασίζεται στη συγκέντρωση των κορτικοστεροειδών. Λόγω της διαφορετικής συγγένειας πρόσδεσης που έχουν, οι MR θα είναι πλήρως κορεσμένοι σε χαμηλές συγκεντρώσεις γλυκοκορτικοειδούς, ενώ οι GR δεσμεύουν τα γλυκοκορτικοειδή όταν αυτά βρίσκονται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις, όπως είναι αυτές κατά τη διάρκεια της έκθεσης σε κάποιο φυσιολογικό ή ψυχολογικό στρες . Η περιοχή του ιππόκαμπου, που είναι μια κύρια περιοχή - στόχος των κορτικοστεροειδών, διαθέτει τόσο GR όσο και MR υποδοχείς. Οι GR και οι MR συνεντοπίζονται στους πυραμιδικούς νευρώνες CA1 και CA2 (από το Cornu Ammonis) περιοχής και στα κοκκιώδη κύτταρα του οδοντωτού γύρου του ιππόκαμπου, ενώ ανοσοαντιδραστικότητα για τον MR εντοπίζεται και στους πυραμιδικούς νευρώνες CA3 και στους CA4 του ιππόκαμπου. Συνεντόπιση της ανοσοαντιδραστικότητας των GR και των MR παρατηρείται επίσης και στους μικροκυτταρικούς αλλά όχι στους μεγαλοκυτταρικούς νευρώνες του παρακοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου . Σε νευρώνες από ιππόκαμπο μελετήθηκε η εντόπιση των ΜR και των GR και παρατηρήθηκε ότι οι ΜR και οι GR είναι μη ομογενώς κατανεμημένοι στον πυρήνα. Και οι δυο υποδοχείς είναι συγκεντρωμένοι σε περίπου 1000 αθροίσματα που είναι διασκορπισμένα στο πυρηνόπλασμα, με μερικά από αυτά τα αθροίσματα να περιέχουν αποκλειστικά είτε ΜR είτε GR, παρότι βρέθηκε ότι ένας σημαντικός αριθμός περιέχει και τους δυο τύπους του υποδοχέα . Τα γλυκοκορτικοειδή έχουν ανασταλτική επίδραση στην παραγωγή τεστοστερόνης από τα κύτταρα Leydig. Συγκεκριμένα αναστέλουν την βιοσύνθεση της τεστοστερόνης, αναχαιτίζοντας την παραγωγή Δ5 πρεγνενολόνης από χοληστερόλη και των ενζύμων που μετατρέπουν την πρεγνενολόνη και την προγεστερόνη σε ανδογόνα (C-19 στεροειδή), και επάγοντας τον κυτταρικό θάνατο των κυττάρων Leydig. Η αύξηση της ωχρινοτρόπου ορμόνης (LH) και της τεστοστερόνης στο αίμα μειώνουν την οξείδωση της κορτιζόλης σε αδρανή κορτιζόνη από την 11β-HSD, ώστε να δημιουργείται ένας μηχανισμός αρνητικής παλίδρομης ρύθμισης. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στα αρσενικά, τα γλυκοκορτικοειδή σε βασικά επίπεδα έκκρισης προάγουν την αναπαραγωγική δραστηριότητα στα θηλυκά άτομα. Τα γλυκοκορτικοειδή επάγουν την βασική και την επαγόμενη από την εκλυτική ορμόνη των γοναδοτροπινών (GnRH) έκκριση της ωοθυλακιοτρόπου ορμόνης (FSH) για την ωοθυλακική ανάπτυξη. Στις ωοθήκες, στο θυλακικό υγρό, η συγκέντρωση της ελεύθερης κορτιζόλης είναι 10πλάσια από αυτή του πλάσματος και θεωρείται ότι προσφέρει ένα αντιφλεγμονώδες περιβάλλον για το ωοθυλάκιο, το ωχρό σωμάτιο και τη σάλπιγγα στο πρώτο μισό του κύκλου. Αντιθέτως, υψηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών, όπως για παράδειγμα σε καταστάσεις παρατεταμένου στρες, καταστέλλουν τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-γονάδων. Η κορτιζόλη σε υψηλές συγκεντρώσεις καταστέλλει την παραγωγή της GnRH κατά ώσεις, που είναι απαραίτητη για τις κυκλικές διακυμάνσεις της LH και της FSH, μειώνει την ανταπόκριση της αδενοϋπόφυσης στην GnRH και ενισχύει την αρνητική παλίνδρομη ρύθμιση των οιστρογόνων στην έκκριση της GnRH Γενικά τα κορτικοστεροειδή κατατάσσονται σε 4 τάξεις με βάση τη χημική δομή τους. Αλλεργικές αντιδράσεις σε ένα μέλος μιας από αυτές τις τάξεις συνήθως υποδεικνύουν αλλεργία προς όλα τα μέλη της τάξεως αυτής. Αυτο είναι γνωστό ως «ταξινόμηση Coopman», από το όνομα του S. Coopman, που την όρισε το 1989. Ομάδα A — Τύπου υδροκορτιζόνης Υδροκορτιζόνη, οξική υδροκορτιζόνη, οξική κορτιζόνη, tixocortol pivalate, πρεδνιζολόνη, μεθυλπρεδνιζολόνη και πρεδνιζόνη (γλυκοκορτικοειδή βραχείας προς μέσης δράσεως). Ομάδα B — Ακετονούχα (και σχετικές ουσίες) Ακετονούχος τριαμκινολόνη, αλκοόλη της τριαμκινολόνης, μομεταζόνη, αμκινονίδη, βουδεσονίδη, δεσονίδη, φλουοκινονίδη, ακετονούχος φλουοκινολόνη και halcinonide. Ομάδα C — Τύπου βηταμεθαζόνης Βηταμεθαζόνη, φωσφορική νατριοβηταμεθαζόνη, δεξαμεθαζόνη, φωσφορική νατριοδεξαμεθαζόνη και φλουοκορτολόνη. Ομάδα D — Εστέρες Ομάδα D1 — Αλογονωμένοι 17-βαλερική υδροκορτιζόνη, διπροπιονική ακλομεταζόνη, βαλερική βηταμεθαζόνη, διπροπιονική βηταμεθαζόνη, prednicarbate, 17-βουτυρική κλοβηταζόνη, προπιονική κλοβηταζόλη, καπροϊκή φλουοκορτολόνη, fluocortolone pivalate και οξική φλουπρεδνιδένη. Ομάδα D2 17-βουτυρική υδροκορτιζόνη, 17-aceponate, 17-buteprate, and Prednicarbate. Τοπική χρήση Για τοπική χρήση στο δέρμα, το μάτι και σε ουλώδη ιστό. Τα τοπικά κορτικοστεροειδή υποδιαιρούνται σε κλάσεις ισχύος από I έως IV. Εισπνοές Για αντιμετώπιση των βλενογόννων της μύτης, των βρόγχων και των πνευμόνων. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει: Flunisolide Προπιονική φλουτικασόνη Ακετονική τριαμκινολόνη διπροπιονική βεκλομεθασόνη βουδεσονίδη Λήψη από το στόμα Τέτοιες ουσίες είναι η πρεδνιζόνη και η πρεδνιζολόνη. Συνθετικά κορτικοειδή ή ουσίες με παρόμοια δράση χρησιμοποιούνται σε ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων, από εγκεφαλικούς όγκους μέχρι δερματικές ασθένειες. Η δεξαμεθαζόνη και τα παράγωγά της είναι σχεδόν καθαρά γλυκοκορτικοειδή, ενώ η πρεδνιζόνη και τα δικά της παράγωγα έχουν και κάποια ορυκτοκορτικοειδή δράση. Η φλουδροκορτιζόνη (Florinef) είναι ένα συνθετικό ορυκτοκορτικοειδές. Η υδροκορτιζόνη (κορτιζόλη) διατίθεται για θεραπεία υποκαταστάσεως, π.χ. σε περιπτώσεις επινεφριδιακής ανεπάρκειας και συγγενούς επινεφριδιακής υπερπλασίας. Συνθετικά γλυκοκορτικοειδή χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση πόνων ή φλεγμονών των αρθρώσεων (αρθρίτιδα), temporal arteritis, δερματίτιδας, αλλεργικών αντιδράσεων, άσθματος, ηπατίτιδας, συστηματικού ερυθηματώδους λύκου, ελκώδους κολίτιδας και νόσου του Crohn, σαρκοείδωσης, κ.ά.. Επίσης, για υποκατάσταση γλυκοκορτικοειδών στη νόσο του Άντισον ή άλλες μορφές επινεφριδιακής ανεπάρκειας. Μορφές για τοπική χρήση είναι επίσης διαθέσιμες για το δέρμα, τα μάτια, τους πνεύμονες (άσθμα), τη μύτη (ρινίτιδα) και το έντερο. Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται και υποστηρικτικά για την πρόληψη της ναυτίας, συχνά σε συνδυασμό με ανταγωνιστές του 5-HT3. Τυπικές παρενέργειες από τη χρήση γλυκοκορτικοειδών παρουσιάζονται αρκετά ομοιόμορφα ως φαρμακογενές σύνδρομο Cushing. Τυπικές παρενέργειες από τη χρήση ορυκτοκορτικοειδών είναι η αρτηριακή υπέρταση, η υποκαλιαιμία (χαμηλά επίπεδα καλίου στο αίμα) και η υπερνατριαιμία (υψηλά επίπεδα νατρίου στο αίμα). Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί κακή επούλωση πληγών ή σχηματισμός έλκους εξαιτίας των ανοσοκατασταλτικών ιδιοτήτων τους. Κλινικές και πειραματικές ενδείξεις συνηγορούν στο ότι τα κορτικοειδή μπορούν να επιφέρουν μόνιμες οφθαλμικές βλάβες επάγοντας κεντρική ορώδη αμφιβληστροειδοπάθεια (CSR ή CSC). Ποικίλα στεροειδή σκεάσματα, από αντιαλλεργικά σπρέι για τη μύτη μέχρι δερματικές κρέμες και σταγόνες για τα μάτια έχουν ενοχοποιηθεί στην ανάπτυξη CSR. Τα κορτικοστεροειδή έχουν χρησιμοποιηθεί πλατιά σε περιπτώσεις τραυματισμού του εγκεφάλου. Μία συστηματική μελέτη με 20 τυχαιοποιημένες δοκιμές και 12.303 συμμετέχοντες συνέκρινε ασθενείς που πήραν κορτικοειδή με ασθενείς που δεν πήραν φάρμακο. Οι συγγραφείς της μελέτης συνέστησαν ότι οι άνθρωποι με τραυματισμό του εγκεφάλου δεν πρέπει να παίρνουν κορτικοειδή στη γενική περίπτωση. Η πρώτη γνωστή χρήση κορτικοστεροειδών έλαβε χώρα το 1944. Οι Ταντέους Ράιχσταϊν, Έντουαρντ Κάλβιν Κένταλ και Φίλιπ Χεντς βραβεύθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1950 για την εργασία τους στις ορμόνες του φλοιού των επινεφριδίων, η οποία κορυφώθηκε με την απομόνωση της κορτιζόνης. Ο Λιούις Σάρετ ήταν ο πρώτος που συνέθεσε κορτιζόνη, με μία πολύπλοκη διαδικασία 36 βημάτων που άρχισε με δεοξυχολικό οξύ το οποίο εξάχθηκε από χολή βοδιού. Η μικρή απόδοση αυτής της μετατροπής είχε ως αποτέλεσμα ένα κόστος 200 δολαρίων το γραμμάριο. Ο Ράσελ Μάρκερ ανεκάλυψε μία πολύ φθηνότερη πρώτη ύλη, τη διοσγενίνη από άγριες μεξικανικές γλυκοπατάτες. Η μετατροπή από αυτόν της διοσγενίνης σε προγεστερόνη με μία διαδικασία 4 βημάτων γνωστή σήμερα ως υποβάθμιση Μάρκερ, υπήρξε ένα σημαντικό βήμα για τη μαζική παραγωγή όλων των στεροειδών ορμονών, μεταξύ των οποίων της κορτιζόνης και των ουσιών που χρησιμοποιούνται στα αντισυλληπτικά χάπια. Το 1952 οι D.H. Peterson και H.C. Murray ανέπτυξαν μία διαδικασία που χρησιμοποιούσε μούχλα του γένους ριζόπους για να οξειδώσει την προγεστερόνη σε μία ουσία που μετατρεπόταν εύκολα σε κορτιζόνη. Η μέθοδος με τις γλυκοπατάτες έφερε την πτώση της τιμής της κορτιζόνης στα 6 δολάριο το γραμμάριο, τιμή που έπεσε στα 46 σεντς ως το 1980. Οι έρευνες του Πέρσυ Τζούλιαν βοήθησαν επίσης στην πρόοδο στο πεδίο αυτό. Η ακριβής φύση της αντιφλεγμονώδους δράσεως των κορτικοειδών παρέμεινε ένα μυστήριο για πολλά χρόνια ακόμα, μέχρι που ο ρόλος της προσκολλήσεως των λευκοκυττάρων και της φωσφολιπάσης Α2 στην παραγωγή προσταγλανδινών και λευκοτριενών κατανοήθηκε πλήρως το 1980-1984. Το σύνδρομο από τη διακοπή λήψεως κορτικοστεροειδών (rebound effect), γνωστό και ως «σύνδρομο του κόκκινου δέρματος», απαντάται συχνά: η πλήρης διακοπή των στεροειδών είναι υποχρεωτική και, παρότι αντιστρεπτή, η κατάσταση αυτή μπορεί να απαιτήσει δύσκολη και μακρά διαδικασία για να παρέλθει. Παρενέργειες όπως ο εθισμός με την ανάπτυξη δερματικών βλαβών μπορεί να επισυμβούν με τη λήψη μόλις ενός σωληναρίου 15 γραμμαρίων μέτριας ισχύος στεροειδούς κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου έτους. Η χρήση κορτικοστεροειδών έχει αρκετές βαριές παρενέργειες, όπως: υπεργλυκαιμία, αντίσταση στην ινσουλίνη, σακχαρώδη διαβήτη, οστεοπόρωση, καταρράκτη, άγχος, κατάθλιψη, κολίτιδα, υπέρταση, υπογοναδισμό, υποθυρεοειδισμό, αμηνόρροια και αμφιβληστροειδοπάθεια. Μολονότι οι αποδείξεις για την πρόκληση πεπτικών ελκών από κορτικοστεροειδή είναι ανεπαρκείς, εκτός από υψηλές δόσεις επί ένα και πλέον μήνα, πολλοί ιατροί πιστεύουν ακόμα σε κάτι τέτοιο. Τα κορτικοστεροειδή έχουν μία μικρή αλλά όχι ασήμαντη τερατογενετική δράση, που προκαλεί λίγες βλάβες σε έμβρυα ανά 1000 έγκυες γυναίκες που λαμβάνουν τις ουσίες αυτές. Για τον λόγο αυτό τα κορτικοστεροειδή αντενδείκνυνται κατά την εγκυμοσύνη. Τα κορτικοστεροειδή ψηφίσθηκαν «αλλεργιογόνο της χρονιάς» το 2005 από την Αμερικανική Contact Dermatitis Society. Ορμόνη Στεροειδή
Τα κορτικοστεροειδή ή κορτικοειδή είναι μία τάξη χημικών ενώσεων που περιλαμβάνει τις στεροειδείς ορμόνες που παράγονται με φυσικό τρόπο στον φλοιό των επινεφριδίων του ανθρώπου και γενικά των σπονδυλωτών, καθώς και ανάλογες αυτών των ορμονών που παρασκευάζονται συνθετικά σε εργαστήρια. Τα κορτικοστεροειδή εμπλέκονται σε ένα ευρύ φάσμα φυσιολογικών διεργασιών, όπως την απόκριση στο στρες, στο ανοσοποιητικό σύστημα και στη ρύθμιση των φλεγμονών, τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, τον καταβολισμό των πρωτεϊνών, τη ρύθμιση των επιπέδων των ηλεκτρολυτών στο αίμα και τη συμπεριφορά. Διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Τα γλυκοκορτικοειδή, όπως η κορτιζόλη, ελέγχουν τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών, ενώ ασκούν αντιφλεγμονώδη δράση αποτρέποντας την απελευθέρωση φωσφολιπιδίων, μειώνοντας τη δράση των ηωσινόφιλων κλπ.. Τα αλατοκορτικοειδή (mineralcorticoids), όπως η αλδοστερόνη, ελέγχουν τα επίπεδα των ηλεκτρολυτών και του νερού, κυρίως προκαλώντας την κατακράτηση νατρίου στα νεφρά.Ορισμένες κοινές φυσικές κορτικοειδείς ορμόνες είναι η κορτικοστερόνη, η κορτιζόνη και η αλδοστερόνη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE
Μαριάνο Ραχόι
Γόνος αστικής οικογένειας της Γαλικίας, στη βορειοδυτική Ισπανία, γεννήθηκε το 1955 στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Ο παππούς του, συντηρητικός δημοκρατικός, ήταν δικηγόρος και ο αυστηρών αρχών πατέρας του, δικαστής. Ακολουθώντας την παράδοση της οικογένειας, ο Ραχόι σπούδασε νομικά. Σε νεαρή ηλικία υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα που του άφησε ανεξίτηλα σημάδια στο πρόσωπο. Στις 28 Δεκεμβρίου 1996 παντρεύτηκε την Ελβίρα Φερνάντες Μπαλμπόα, με την οποία έχει δύο γιους. Από το κόμμα "Unión Nacional Española" ("Ισπανική Εθνική Ένωση" (εν συντομία UNE) και αργότερα "Alianza Popular" ("Λαϊκή Συμμαχία") (εν συντομία AP), εξελέγη στις πρώτες περιφερειακές εκλογές στη Γαλικία, που πραγματοποιήθηκαν στις 20 Οκτωβρίου 1981. Το 1982 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής Θεσμικών Σχέσεων του Κυβερνητικού Γραφείου "Junta de Galicia". Στις δημοτικές εκλογές της 8ης Μαΐου 1983 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος της Ποντεβέδρα (επαρχία της Ισπανίας κατά μήκος της Ατλαντικής ακτής στη νοτιοδυτική Ευρώπη). Στο έκτακτο συνέδριο του Μαΐου του 1988, διορίστηκε γενικός γραμματέας του AP στη Γαλικία. Το 1983 και το 1984, Ραχόι δημοσίευσε άρθρα στα οποία υπερασπίστηκε την ανισότητα ως κάτι έμφυτο στον άνθρωπο.Στις 11 Ιουνίου 1983 διορίστηκε πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου της Ποντεβέδρα, θέση που κατείχε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1986. Στις γενικές εκλογές της 22ας Ιουνίου 1986, κέρδισε μια θέση στο Κογκρέσο των Αντιπροσώπων, αν και παραιτήθηκε τον Νοέμβριο για να γίνει αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Γαλικίας, μετά την παραίτηση του Jose Luis Barreiro. Τον Ιανουάριο του 1989, το κόμμα ΑΡ μετατράπηκε σ' ένα ενιαίο κόμμα, το οποίο ονομάστηκε Partido Popular ("Λαϊκό Κόμμα") (εν συντομία PP), με πρόεδρο τον Μανουέλ Φράγα Ιριβάρνε. Ο Ραχόι διορίστηκε μέλος της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής του Λαϊκού Κόμματος και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου του RTVE (η κρατική ραδιοτηλεόραση της Ισπανίας). Στις 4 Σεπτεμβρίου, 1989, ο Ραχόι εξελέγη μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και αναπληρωτής γενικός γραμματέας του PP. Στις εκλογές της 6ης Ιουνίου 1993, το Λαϊκό Κόμμα ανακηρύχθηκε πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης. Στις 3 Μαρτίου 1996, το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές με 9.716.006 ψήφους, με πρόεδρο τον Χοσέ Μαρία Αθνάρ ο οποίος ανέλαβε την πρωθυπουργία με την υποστήριξη 3 κομμάτων: του Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος PNV, του CiU και του Συνασπισμού Καναρίων Νήσων και ο Ραχόι εκλέχτηκε για τρίτη φορά βουλευτής στο Κογκρέσο των Αντιπροσώπων. Στις 5 Μαΐου 1996 ορκίστηκε Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης της Ισπανίας. Τον Ιανουάριο του 1999, ο Ραχόι άφησε τη θέση του στον Acebes για να αντικαταστήσει τον Esperanza Aguirre, ο οποίος είχε επικριθεί έντονα για τη διαχείριση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και την έγκριση νέων σχεδίων σπουδών για την επαγγελματική κατάρτιση. Αυτό τον μήνα επανεκλέχθηκε αναπληρωτής γενικός γραμματέας του κόμματος. Στις γενικές εκλογές του 2000, το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία κατά του Σοσιαλιστικού - Εργατικού Κόμματος, PSOE του Joaquin Almunia κι έλαβε το μεγαλύτερο αριθμό των ψήφων μέχρι σήμερα. Ο Ραχόι τέθηκε πρώτος αντιπρόεδρος και Υπουργός Προεδρίας αντικαθιστώντας τον Francisco Álvarez-Cascos. Τον Φεβρουάριο του 2001, μετά την εμφάνιση της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΤΑ, έπαψε να είναι υπουργός Προεδρίας και ορκίστηκε Υπουργός Εσωτερικών αντικαθιστώντας τον Jaime Mayor Oreja, ο οποίος έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές στη Χώρα των Βάσκων. Ως υπεύθυνος για αυτό το υπουργείο, ο Ραχόι πέτυχε πολλές επιτυχίες στον αγώνα κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης Euskadi Ta Askatasuna, ETA. Η κυβέρνηση ενέκρινε το σχέδιο Νόμου για τα Συνδικάτα (Ιούνιος 2001), ενέκρινε τον μεταναστευτικό νόμο (Ιούλιος 2001) και το σχέδιο νόμου για την πρόληψη της παράνομης κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών (Μάιος 2002). Τον Ιανουάριο του 2002 εξελέγη αναπληρωτής γενικός γραμματέας του κόμματος στο συνέδριο XIV και τον Ιούλιο ο Ραχόι παραιτήθηκε από υπουργός Εσωτερικών και αντικαταστάθηκε από τον Acebes, για να αναλάβει Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και το υπουργείο Προεδρίας. Εκείνο το διάστημα είχε να αντιμετωπίσει δύο μεγάλες διαμάχες της κυβέρνησης του Αθνάρ: το ναυάγιο του Prestige - την οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε από τη διαρροή του πετρελαίου - και την υποστήριξη του Αθνάρ προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ το 2003. Στο 14ο Συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη το διάστημα 25 - 27 Ιανουαρίου 2002, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας και πρόεδρος του κόμματος, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, κράτησε τον λόγο του να μην είναι πάνω από οκτώ χρόνια στο τιμόνι της προεδρίας της χώρας κι έτσι έγινε ο πρώτος ισπανός πρωθυπουργός που παραιτήθηκε οικειοθελώς παρά τις πιέσεις από το κόμμα του για να συνεχίσει. Στις 31 Αυγούστου του 2003, ο, τότε πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος, Αθνάρ πρότεινε τον Μαριάνο Ραχόι για διάδοχό του. Στις 16 Νοεμβρίου 2012, ο Αθνάρ αποκάλυψε ότι ήθελε να προτείνει για τη διαδοχή του τον Ροντρίγκο Ράτο, αλλά ο Ράτο απορρίφθηκε δύο φορές. Στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Ραχόι εξελέγη από το Εθνικό Συμβούλιο του Λαϊκού Κόμματος, ως ο υποψήφιος για την προεδρία της κυβέρνησης.Στις 14 Μαρτίου 2004 θα πραγματοποιηθούν γενικές εκλογές στην Ισπανία, με τον Ραχόι να κατεβαίνει για πρώτη φορά ως πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας το PP υπερηφανεύονταν για την επιτυχία της στα οικονομικά επιτεύγματα κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών του Αθνάρ (αύξηση του ΑΕΠ, ισορροπημένο προϋπολογισμό, δημιουργία θέσεων εργασίας και μείωση της ανεργίας). Προεκλογικό σύνθημα του ήταν «Μαζί πάμε για περισσότερα». Τρεις ημέρες πριν από τις κάλπες την Πέμπτη 11 Μαρτίου 2004 υπήρξε μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις, ταυτόχρονα σε τέσσερα τρένα στη Μαδρίτη, στους σταθμούς Atocha, Euguenia και El Pozo, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 191 ανθρώπους και τον τραυματισμό περισσότερων από 1500 ανθρώπων, η χειρότερη στιγμή στην ιστορία της Ισπανίας και της Ευρώπης (εν καιρώ ειρήνης). Την ευθύνη για τα χτυπήματα ανέλαβε η ETA. Σε ένδειξη πένθους οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία της κυβέρνησης (Ραχόι και Θαπατέρο) μαζί με τα άλλα πολιτικά κόμματα ανακοίνωσαν την αναστολή των εκλογικών συγκεντρώσεων. Την 12η Μαρτίου 2004, στις 19:00 σε όλη την Ισπανία άρχισαν οι μαζικές διαδηλώσεις με το σύνθημα: «Με τα θύματα, με το Σύνταγμα, για την ήττα της τρομοκρατίας». Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια στη Μαδρίτη συγκεντρώθηκαν, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της Ισπανίας, τα μέλη της βασιλικής οικογένειας: ο Πρίγκιπας της Αστούριας, Φίλιππος και οι δύο αδελφές του, Πριγκίπισσες Έλενα και Κριστίνα βρίσκονταν εκεί. Μαζί με αυτούς ήταν ο υπηρεσιακός (λόγω προεκλογικής περιόδου) πρωθυπουργός, Χοσέ Μαρία Αθνάρ και οι δύο υποψήφιοι για την προεδρία της κυβέρνησης, από τα δύο μεγάλα κόμματα: Ραχόι του Λαϊκού Κόμματος και Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος.Την επόμενη ημέρα, η εφημερίδα «El Mundo» δημοσίευσε μια συνέντευξη του Ραχόι στην οποία ισχυρίστηκε ότι είχε την πεποίθηση ότι η ευθύνη για τις βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη ανήκε στην ΕΤΑ. Εκείνη την ημέρα, δεκάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην έδρα του Λαϊκού Κόμματος απαιτώντας από την κυβέρνηση της χώρας να διευκρινίσει ποιος είχε διαπράξει τη σφαγή των τρομοκρατών. Διαδηλώσεις έγιναν το απόγευμα και το βράδυ, όχι μόνο στα κεντρικά γραφεία της Μαδρίτης (η οποία ήταν η πιο μεγάλη), αλλά και σε άλλες πόλεις. Λόγω αυτών των συγκεντρώσεων, ο Ραχόι εμφανίστηκε στην τηλεόραση για να καλέσει σε μια κατάπαυση του διαδηλώσεων. Περίπου μισή ώρα αργότερα, εμφανίστηκε ο Alfredo Perez Rubalcaba, να αναφέρει ότι «οι Ισπανοί πολίτες αξίζουν μια κυβέρνηση που λέει πάντα την αλήθεια.Την επόμενη μέρα, ο ισπανικός λαός κλήθηκε στις κάλπες. Η συμμετοχή έφτασε το 78%. Το PSOE κέρδισε 164 έδρες (42,64%) και πάνω από δέκα εκατομμύρια ψήφους και πήρε από το PP την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.Στις 7 Οκτωβρίου 2004, ο Ραχόι δήλωσε στην εφημερίδα "El Mundo" ότι «δεν πίστευε ότι οι συλληφθέντες ήταν οι ένοχοι». Στις 2 Οκτωβρίου του 2004, στο 15ο Συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος, ο Μαριάνο Ραχόι εξελέγη πρόεδρος με 98,37% των ψήφων. Ως αρχηγός της αντιπολίτευσης (2004-2008), έφερε ένταση στην πολιτική σκηνή του τόπου. Υπήρχαν δύο θέματα με τα οποία έκανε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση: 1)ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και η ειρηνευτική διαδικασία με την ΕΤΑ της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Ροντρίγκεθ Θαπατέρο στη Χώρα των Βάσκων και 2) η μεταρρύθμιση του Καταστατικού της Αυτονομίας της Καταλονίας του 2006. Την 1η Δεκεμβρίου 2005 είχε ένα ατύχημα μετά από συντριβή ελικοπτέρου στη Mostoles, μαζί με την πρόεδρο της Κοινότητας της Μαδρίτης, Esperanza Aguirre, η οποία βγήκε σχεδόν αλώβητη. Ο ίδιος έσπασε το δάχτυλό του και είχε μία εξάρθρωση. Στις 25 Απριλίου 2006, ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος Βιθέντε Μαρτίνεθ Πουχάλτε έγινε ο πρώτος βουλευτής που αποβλήθηκε από την ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων το 1976. Στις 7 Ιουνίου, ο Ραχόι ανακοίνωσε ότι το Λαϊκό Κόμμα «σταματάει κάθε σχέση με τη σοσιαλιστική κυβέρνηση» (αυτό συνέβει για πρώτη φορά μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας), επειδή η κυβέρνηση Θαπατέρο συμφώνησε σε διάλογο με το πολιτικό αυτονομιστικό ισπανικό κόμμα των Βάσκων "Μπατασούνα".Στις 5 Μαρτίου 2007, ο Ραχόι κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας του πολίτες για τις 10 του μήνα με το σύνθημα "Η Ισπανία για ελευθερία, δε δίνουμε περισσότερες παραχωρήσεις στην ΕΤΑ", διότι αποφασίστηκε η μείωση της ποινής κάθειρξης του πρώην ηγετικού στελέχους της ΕΤΑ και απεργού πείνας, Ινιάκι ντε Χουάνα, υπεύθυνου για 25 δολοφονίες. Πέντε ημέρες αργότερα, πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη η μεγαλύτερη διαδήλωση που οργανώθηκε ποτέ από ένα πολιτικό κόμμα στην Ισπανία. Υποστηρικτές του Λαϊκού Κόμματος και μέλη της οργάνωσης για τα θύματα της ΕΤΑ διαδήλωσαν μαζικά στη Μαδρίτη, απαιτώντας να εκτίσει ο Ινιάκι ντε Χουάνα και τα τρία χρόνια της ποινής που του επιβλήθηκε. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Χοσέ Θαπατέρο χαρακτήρισε «ανεύθυνες» τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για μία απόφαση της Δικαιοσύνης.Λίγες μέρες αργότερα ο Ραχόι προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας ενάντια στην απόφαση της σοσιαλιστικής κυβέρνησης να ψηφίσει νόμο για τη δυνατότητα γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Η προσφυγή επιλύθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 2012, επτά χρόνια μετά, με 8 ψήφους υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων και 3 κατά. Στις 9 Μαρτίου 2008, πραγματοποιήθηκαν οι δέκατες γενικές εκλογές μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ισπανία. Σε αυτές, το PSOE κέρδισε και πάλι -με τον Θαπατέρο να επανεκλέγεται πρωθυπουργός με 169 έδρες και για πρώτη φορά στην ιστορία του το κόμμα ξεπέρασε τις 11 εκατομμύρια ψήφους. Το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε περισσότερο από το 40% των ψήφων και 154 βουλευτές - το καλύτερο αποτέλεσμα που έχει επιτευχθεί ποτέ από ένα κόμμα που θα ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτό επιτεύχθηκε, διότι το κύριο οχυρό τους, η Μαδρίτη έδωσε ένα ποσοστό 49,2%, 18 βουλευτές και 100.000 ψήφους περισσότερους σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές πριν τέσσερα χρόνια. Παρόλο που δεν επιτεύχθηκε η νίκη για να φτάσει στο "Μονκλόα", το PP κατάφερε να έχει στη Γερουσία 101 γερουσιαστές από τους συνολικά 208 που περιλαμβάνει. Τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ισπανία κέρδισαν 322 έδρες από τις 350 στη Βουλή. Δύο ημέρες αργότερα, την Τρίτη 11 Μαρτίου 2008, ο Ραχόι ανακοίνωσε στα κεντρικά γραφεία του Λαϊκού Κόμματος ότι θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος του κόμματος με σκοπό τη νίκη το 2012. Αντιμέτωπος με τον ισχυρισμό ότι μαζί του, ως πρόεδρο, το ΡΡ έχει χάσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ο Ραχόι απάντησε ότι «Κι άλλοι είχαν επίσης (δύο εκλογικές ήττες), ο Φελίπε Γκονθάλεθ και ο Αθνάρ) και συνέχισαν να είναι πρόεδροι» Εξαιτίας αυτού του ισχυρισμού, διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης (όπως το ραδιοφωνικό δίκτυο COPE ή η εφημερίδα El Mundo) αμφισβήτησαν τη συνέχεια του Ραχόι ως επικεφαλής του κόμματος και της αντιπολίτευσης. Ο Ραχόι και η Εσπεράνθα Αγουίρρε ξεκίνησαν έναν ανοιχτό "πόλεμο" για την προεδρία του κόμματος. Αυτός ο "πόλεμος" ξεκίνησε όταν η Aguirre, στις 8 Απριλίου 2008, είπε ότι το PP παρουσιάζεται ως μια ανοικτή και φιλελεύθερη επιλογή. Έντεκα ημέρες αργότερα, ο Ραχόι απάντησε λέγοντας: «Αν κάποιος θέλει να πάει είτε στο Φιλελεύθερο Κόμμα είτε στο Συντηρητικό Κόμμα, ας πάει». Σε αυτή τη φράση απάντησε ο τότε αντιπρόεδρος της Κοινότητας της Μαδρίτης, Ιγνάθιο Γκονθάλεθ, ως εξής: «Τι θα ήταν το PP, αν οι φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί έφευγαν;» Η Αγουίρρε, λόγω της έλλειψης επαρκούς υποστήριξης, ανέβαλε τις όποιες απαιτήσεις της για την προεδρία του κόμματος. Στις 21 Μαΐου 2008, μετά από συνάντηση με τον Ραχόι, η Μαρία Σαν Χιλ, εγκατέλειψε την προεδρία της Χώρας των Βάσκων και το κόμμα. Ο Ραχόι απάντησε με απόλυτη αδιαφορία για την απόφαση αυτή, παρότι η ίδια μια εβδομάδα πριν είχε δημοσιοποιήσει τη δυσπιστία της απέναντί ​​του.Την επόμενη μέρα, έφυγε από το κόμμα που ήταν μέλος από το 1987, ο Χοσέ Αντώνιο Ορτέγα Λάρα, ο οποίος υπέστη τη μεγαλύτερη απαγωγή της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΤΑ -τον είχαν απαγάγει για 532 ημέρες- λόγω της αλληλεγγύης του στη Μαρία Σαν Χιλ. Μετά την αποχώρησή του ανέφερε: «Ήθελα ένα κόμμα που να έχει δώδεκα με δεκατρία εκατομμύρια ψήφους κι όχι δύο εκατομμύρια ψήφους». Στις 26 Μαΐου 2008, σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην El Mundo, ο Γκαμπριέλ Ελορριάγα (Διευθυντής Επικοινωνίας του PP και συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του Ραχόι) είπε το εξής: "ζητάω τη δημιουργία μίας ανανεωμένης, ισχυρής και χωρίς αποκλεισμούς ηγεσίας. Έχοντας πλήρη συναίσθηση των όσων λέει, ο Μαριάνο Ραχόι δεν είναι σε θέση να τα προσφέρει όλα αυτά". Εκείνη την εποχή, ο πρώην υπουργός Χουάν Κόστα, άρχισε να φαντάζει ως τον πιθανό εναλλακτικό υποψήφιο για την προεδρία του κόμματος. Στις 9 Ιουνίου επιβεβαίωσε ότι δεν επιθυμούσε την προεδρία του κόμματος. Αυτή η κίνηση, συνοδεύτηκε από το αίτημά του για μία περισσότερη εσωτερική δημοκρατία και έναν νέο ηγέτη στο κόμμα. Οι περισσότεροι από τους συντρόφους του παρέμειναν σιωπηλοί, εκτός από τον Μανουέλ Φράγα, ο οποίος δεν δίστασε να πει ότι ο Κόστα απέρριψε την προεδρία του κόμματος γιατί ήξερε ότι θα χάσει.Στις 19 Ιουνίου, ανακοινώθηκε ότι η πρόεδρος του ΡΡ στην Καστίλλη-Λα Μάντσα και βουλευτής, Μαρία Ντολόρες ντε Κοσπεδάλ θα γινόταν γενική γραμματέας αντικαθιστώντας τον Άγγελος Αθέντες. Ο αναπληρωτής γραμματείς θα Ana Mato (Οργανισμός), Esteban Gonzalez Pons (Επικοινωνία και εκπρόσωπος) και Javier Arenas (εδαφική). Η νέα του ομάδα περιελάμβανε τον δήμαρχο της Μαδρίτης Alberto Ruiz-Gallardón. Αντιδήμαρχος Manuel Cobo. Αναπληρωτής Πρόεδρος Ana Botella. Πρόεδρος της Συνέλευσης, Elvira Rodriguez, και οι σύμβουλοι Alfredo Prada, Λουσία Figar, Manuel Lamela και Juan Jose Guemes. Στον πύργο PP, διατηρήθηκαν τα ονόματα που κατείχαν την προηγούμενη ομάδα διαχείρισης, στα οποία προσχώρησε ο Federico Trillo, αντικαθιστώντας τον Ignacio Astarloa. Η πιο κρίσιμη φωνή αφέθηκε έξω. Esperanza Aguirre. Από την επόμενη μέρα και μέχρι τις 22 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε στη Βαλένθια το 15ο Συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος και για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια πραγματοποιήθηκε έξω από τη Μαδρίτη, όταν Χοσέ Μαρία Αθνάρ εξελέγη κόμματος πρόεδρος στη Σεβίλλη. Τότε άρχισε να είναι ορατό το ρήγμα στις σχέσεις των Αθνάρ και Ραχόι μέχρι την αποχώρηση του πρώτου από το Κόμμα το 2016.Ο Ραχόι επανεξελέγη πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος με το 78,8% κερδίζοντας τη λιγότερη υποστήριξη από τη δημιουργία του κόμματος το 1990.Τον Οκτώβριο, συμμετείχε σε δύο διαμάχες. Την 11η Οκτωβρίου -ενώ ξέχασε να απενεργοποιήσετε το μικρόφωνο του- δημοσιεύτηκε η φράση του: «Αυτή την Κυριακή έχω τον πόνο της παρέλασης, εν ολίγοις, ένα συναρπαστικό σχέδιο"». Τέσσερις ημέρες αργότερα, το τηλεοπτικό κανάλι "La Sexta" ανέφερε ότι συνελήφθη ένας ξάδελφός του με την κατηγορία της συμμετοχής σε μια συμμορία που είχε απαγάγει έναν επιχειρηματία από το Κάντιθ. Το επόμενο έτος, στις 6 Φεβρουαρίου, η κοινή γνώμη γνώριζε τη λεγόμενη υπόθεση Gürtel (Γκούρτελ) με 37 βουλευτές να αντιμετωπίζουν κατηγορίες, μεταξύ των οποίων τρεις πρώην ταμίες του κόμματος, με προεξάρχοντα τον Λουίς Μπαρθένας, ο οποίος κατηγορείται για συσσώρευση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στην Ελβετία. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, το Λαϊκό Κόμμα επωφελήθηκε από χρηματικά ποσά που εξασφάλισαν παρανόμως οι βουλευτές του, χωρίς ωστόσο να αντιμετωπίζει ως κόμμα τις ίδιες ποινικές διώξεις με τους 37 κατηγορουμένους. Η υπόθεση επονομάστηκε δίκη «Γκούρτελ», τίτλος που προέρχεται από τη γερμανική μετάφραση του επωνύμου του ανθρώπου που πιθανολογείται ότι είναι ο εγκέφαλος του συγκεκριμένου δικτύου διαφθοράς που εισχώρησε σε κλιμάκια του κυβερνώντος κόμματος.Το 2009 έγιναν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις: Η μόνη σε εθνικό επίπεδο ήταν οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 7 Ιουνίου κατά την οποία άρχισε να φαίνεται η φθορά της κυβέρνησης Θαπατέρο λόγω της οικονομικής κρίσης και τους 3 εκατομμύρια ανέργους. Από την ημερομηνία αυτή με τις δημοσκοπήσεις, το Λαϊκό Κόμμα με τον Χάιμε Μαγιόρ Ορέχα επικεφαλής της λίστας κέρδισε με διαφορά περίπου μισό εκατομμυρίων ψήφων το PSOE. Κατά περιφέρεια, το PP νίκησε σε 11 από αυτές. Την 1η Μαρτίου διεξήχθησαν οι περιφερειακές εκλογές στη Γαλικία και στη Χώρα των Βάσκων. Στη Γαλικία, το Λαϊκό Κόμμα με επικεφαλής τον Αλμπέρτο Νουνέθ Φείχοο κέρδισε 37 έδρες και 45.2%, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα 25 έδρες και 33.2%. Στη Χώρα των Βάσκων και πάλι θα κερδίσει το PNV, αλλά το άθροισμα των κομμάτων που τάσσονται υπέρ της παραμονής της περιφέρειας στην Ισπανία (PSE, PP και UPyD) έδωσε την απόλυτη πλειοψηφία (38 βουλευτές) στο Κοινοβούλιο της Χώρας των Βάσκων. Το 2009, μια έρευνα έδειξε ότι ο Ραχόι παράγει λίγο ή καθόλου εμπιστοσύνη στο 80,2% των ερωτηθέντων. Εκλογές 2011 Στις 22 Μαΐου 2011 διεξήχθησαν δημοτικές εκλογές σε 13 αυτόνομες περιφέρειες. Σε αυτές το PSOE υπέστη τα χειρότερα αποτελέσματα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αντίθετα, το Λαϊκό Κόμμα έλαβε το καλύτερο αποτέλεσμα στην ιστορία του. Το PP ενισχύθηκε κι έλαβε την απόλυτη πλειοψηφία του στις Περιφέρειες: της Μαδρίτης -η υποψήφια και, στη συνέχεια η πρόεδρος της Κοινότητας Εσπεράνθα Αγουίρρε κέρδισε 72 έδρες και πάνω από το 50% των ψήφων-, της Βαλένθιας, της Μούρθια, της Λα Ριόχα, της Θέουτα, της Μαλίγια, της Καστίλλης και της Λεόν, ενώ βγήκε πρώτο στην Κανταβρία, στις Βαλεαρίδες Νήσους και στην Αραγονία. Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του, το PP κέρδισε σε δύο "σοσιαλιστικά προπύργια" στην Καστίλλη και στην Εστρεμαδούρα. Επίσης, κέρδισε στην Κόρδοβα που θεωρείτο ως «Κομμουνιστικό προπύργιο» - και επέστρεψε στην εξουσία δώδεκα χρόνια αργότερα στη Σεβίλλη.Στις 29 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, Ροντρίγκεζ Θαπατέρο προκήρυξε πρόωρες γενικές εκλογές για τις 20 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.Στις 23 Αυγούστου, ο Θαπατέρο ανήγγειλε μια συνταγματική μεταρρύθμιση που περιλαμβάνει όρια στις δημόσιες δαπάνες. Στις 2 Σεπτεμβρίου μόνο το PSOE και η PP ψήφισαν υπέρ της συνταγματικής μεταρρύθμισης του 2011 του άρθρου 135.Στις 20 Οκτωβρίου 2011, ένα μήνα πριν από τις εκλογές, έλαβε χώρα ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα από την ίδρυση της δημοκρατίας στην Ισπανία. Η ETA ανακοίνωσε την οριστική παύση της.Στις 7 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε μια τηλεοπτική συζήτηση μεταξύ των δύο υποψηφίων των δύο μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων στη χώρα: του Ραχόι του PP και του Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα του PSOE.Στις γενικές εκλογές της Ισπανίας του 2011, στο Κοινοβούλιο το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε με ποσοστό 44,62% και την απόλυτη πλειοψηφία 186 εδρών. Με αυτό το αποτέλεσμα, ξεπέρασε την απόλυτη πλειοψηφία του Λαϊκού Κόμματος στις εκλογές του 2000, με την υποψηφιότητα του Αθνάρ. Οικονομική κρίση και κοινωνική αντίδραση (2012-2013) Στις 20 Δεκέμβρη 2011, ο Μαριάνο Ραχόι ορκίστηκε πρόεδρος της κυβέρνησης και στις 21 του μήνα ορκίστηκε ενώπιον του βασιλιά. Στις 30 Δεκεμβρίου, ανακοινώθηκε το νέο υπουργικό συμβούλιο, με τη Σοράγια Σάενθ ντε Σανταμαρία στη θέση της αντιπροέδρου και της εκπροσώπου της Κυβέρνησης, ενώ ο Λουίς ντε Γκίντος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας και ο Κριστόβαλ Μοντόρο παρέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών και Δημόσιας Διοίκησης. Η νέα κυβέρνηση είχε ως στόχο την απότομη μείωση των δημοσίων δαπανών για τον έλεγχο του δημοσιονομικού ελλείμματος, το οποίο ξεπέρασε το 8% του ΑΕΠ πάνω από το όριο που συμφωνήθηκε μεταξύ του Θαπατέρο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης, πάρθηκαν μέτρα, όπως η αύξηση της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων και φόρου ακίνητης περιουσίας - παρότι η προεκλογική υπόσχεση του Ραχόι ήταν να μην αυξήσει τη φορολογία- συνεχίζοντας πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης και προχώρησε στη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Η Υπουργός Απασχόλησης Fátima Báñez πέρασε την εργατική μεταρρύθμιση τον Φεβρουάριο του 2012. Η μεταρρύθμιση αυτή απορρίφθηκε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που κάλεσαν σε γενική απεργία στις 29 Μαρτίου 2012, η οποία διήρκησε επτά μήνες. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, υπήρξε μια μεγάλη διαδήλωση με σκοπό να περικυκλώσουν συμβολικά τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Μαδρίτης. Αυτή η διαδήλωση είχε ως αποτέλεσμα 64 τραυματίες και 35 προσαχθέντες. Οι εικόνες της αστυνομικής βίας έκαναν τον γύρο του κόσμου.Για τη μείωση του ελλείμματος, η κυβέρνηση μείωσε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, δεν αύξησε τον κατώτατο μισθό, ενώ οι επιδοτήσεις σε πολιτικά κόμματα και συνδικάτα μειώθηκαν. Συμφώνησαν επίσης να αυξήσουν τους φόρους ενάντια σε όσα είχαν υποσχεθεί στην προεκλογική εκστρατεία. Όσον αφορά τις συντάξεις, αποφάσισε μια ελάχιστη αύξηση 1%, προκειμένου να διαφοροποιηθεί από το πάγωμα που αποφάσισε η κυβέρνηση του Θαπατέρο τον Μάιο του 2010. Οι πολιτικές προσαρμογής είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα, προκαλώντας την ύφεση της οικονομικής κρίσης της Ισπανίας το 2008-2014 που διήρκεσε περισσότερο από την πρώτη του 2009, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας σε ένα εκατομμύριο άτομα από τότε που άρχισε να κυβερνά το PP -από 20.4% to 2011, έφτασε στο ιστορικό ρεκόρ του 25.5% το 2013 και το ποσοστό ανεργίας των νέων στο 57,22%.Τον Απρίλιο του 2012, η ​​κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσθετη περικοπή δαπανών για την παιδεία και την υγειονομική περίθαλψη ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των πολιτών. Στις 26 Ιουνίου, καθιερώθηκε μία συνδρομή για την υγεία, πράγμα που σημαίνει ότι, εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις, όλοι οι πολίτες θα έπρεπε να πληρώσουν ένα ποσοστό των φαρμάκων που αγόρασαν. Για πρώτη φορά οι συνταξιούχοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πληρωμή των φαρμάκων, για το 10% της τιμής του φαρμάκου. Στις 22 Μαΐου 2012 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, στην ιστορία της Ισπανίας, απεργία ενάντια στην πολιτική για την παιδεία. Στις 9 Ιουνίου ο υπουργός Οικονομίας, ανακοίνωσε ότι η Ισπανία θα ζητήσει την οικονομική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι, έκανε το ίδιο πράγμα στην ομιλία του την επόμενη μέρα που χρησιμοποίησε τον όρο "πιστωτική γραμμή". Παρ 'όλα αυτά, οι πολιτικές προσαρμογής και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε η κυβέρνηση απέτυχαν να σταματήσουν την κλιμάκωση της κρίσης με σκοπό την αίτηση για Ευρωπαϊκή διάσωσης, όπως είχε κάνει η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Στις 11 Ιουλίου, ο Ραχόι είπε στο Κογκρέσο των Αντιπροσώπων ότι "ο ισπανικός λαός έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν μπορεί να επιλέξει μεταξύ της παραμονής στο ευρώ κάνοντας θυσίες. Δεν έχει αυτή την ελευθερία. Οι συνθήκες δεν είναι τόσο γενναιόδωρες. Η μόνη επιλογή που μας επιτρέπει η πραγματικότητα είναι να κάνουμε θυσίες." Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν μία μέρα μετά και στο Eurogroup συμφωνώντας στους όρους για τη διάσωση του ισπανικού τραπεζικού συστήματος και των Ecofin. Έτσι, ο Ραχόι ανακοίνωσε την αύξηση του ΦΠΑ, την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων στους υπαλλήλους του δημοσίου και τους συνταξιούχους, τη μείωση κατά 10% του επιδόματος ανεργίας, την κατάργηση της έκπτωσης για τη στέγαση, την αύξηση των περιβαλλοντικών φόρων και ακόμη πολλά μέτρα.Στις 21 Οκτωβρίου 2012 πραγματοποιήθηκαν αναμενόμενες περιφερειακές εκλογές στη Χώρα των Βάσκων και τη Γαλικία. Ο υποψήφιος του Ραχόι, ο Bildu, βγήκε δεύτερος. Στη Γαλικία, ο Alberto Nuñez Feijoo επανεξελέγη πρόεδρος με απόλυτη πλειοψηφία. Καταλονία και πολιτική κρίση (2013-2014) Παράλληλα με την οικονομική κρίση, το άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι ήταν η Καταλονία. Η ανάπτυξη της καταλανικής ανεξαρτησίας, μετά την απόρριψη από το Συνταγματικό Δικαστήριο της προσφυγής κατά της απόφασης του Θαπατέρο να αλλάξει το καθεστώς αυτονομίας της Καταλονίας το 2006, οδήγησε σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη στις 9 Ιουλίου 2010. Η συμμετοχή στη διαδήλωση ήταν μεγάλη, και'ως και στην επόμενη διαδήλωση στη Βαρκελώνη στις 11 Σεπτεμβρίου 2012, Ημέρα της Καταλονίας. Δύο εβδομάδες αργότερα, το Κοινοβούλιο της Καταλονίας ενέκρινε ψήφισμα στο οποίο κάλεσε την κυβέρνηση να πραγματοποιήσει ένα δημοψήφισμα στο οποίο ο λαός της Καταλονίας μπορεί ελεύθερα και δημοκρατικά να καθορίσει το μέλλον του. Ο πρόεδρος της Καταλονίας, Artur Mas, που ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας και είχε την πλειοψηφία στο τοπικό Κοινοβούλιο μαζί με άλλα κόμματα που στήριξαν την ανεξαρτησία, ενέκρινε τη διοργάνωση δημοψηφίσματος, χωρίς ωστόσο να έχει αποφασιστεί η ακριβής ημερομηνία. Η ψηφοφορία στο τοπικό Κοινοβούλιο έγινε στις 23 Ιανουαρίου 2013. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας ακύρωσε το δημοψήφισμα. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2013 μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα σχηματίστηκε στην Καταλονία, που ονομάστηκε «καταλανικός τρόπος προς την ανεξαρτησία». Στις 12 Δεκεμβρίου 2013, η κυβέρνηση της Καταλονίας ανακοίνωσε ότι μια συμφωνία μεταξύ καταλανικών εθνικιστικών κομμάτων είχε ορίσει την ημερομηνία και τη διατύπωση του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία. Η ημερομηνία θα ήταν η 9η Νοεμβρίου 2014 και θα περιέχει μια ερώτηση με δύο τμήματα: "Θέλετε η Καταλονία να γίνει κράτος;" και "Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, θέλετε αυτό το κράτος να είναι ανεξάρτητο;".Η ημερομηνία επελέγη, διότι θα επέτρεπε συζητήσεις με την ισπανική κυβέρνηση για νόμιμη διεξαγωγή του, αλλά η ισπανική κυβέρνηση δήλωσε σύντομα την πρόθεσή της να εμποδίσει το δημοψήφισμα, δηλώνοντας: «Μια τέτοια ψηφοφορία δε θα διεξαχθεί». Ο Ισπανός πρωθυπουργός, κ. Μαριάνο Ραχόι, δήλωσε ότι το δημοψήφισμα θα θεωρηθεί παράνομο και ότι "κάθε συζήτηση γι'αυτό είναι εκτός σκέψης".Τον Ιανουάριο του 2014 το κοινοβούλιο της Καταλονίας ενέκρινε μια πρόταση που ζητά από το Κογκρέσο των Αντιπροσώπων να μεταβιβάσει την αρμοδιότητα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Στις 8 Απριλίου η αναφορά απορρίφθηκε από την ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία. Στις 3 Οκτωβρίου, ο Ραχόι έγινε ο πρώτος πρόεδρος που επισκέφθηκε την ιαπωνική πόλη Φουκοσίμα μετά από το τραγικό ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στις 11 Μαρτίου 2011. Στις 21 Οκτωβρίου 2013, απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου οδήγησε στην ακύρωση της καταδίκης ενός τρομοκράτη, του Doctrine Parot. Την επόμενη μέρα απελευθερώθηκε και το μέλος της ETA Inés del Río, που είχε καταδικασθεί για 25 φόνους. Πέντε εβδομάδες αργότερα, απελευθερώθηκαν 56 μέλη της ΕΤΑ. Η πολιτική κρίση κατέστη ακόμη πιο εμφανής στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου 2014, όπου για πρώτη φορά μετά την ανάκαμψη της δημοκρατίας τα δύο βασικά κόμματα, το PP και το PSOE, δεν ξεπέρασαν το 50% των ψήφων, καθώς το PP πήρε 16 έδρες (από 24 στις προηγούμενες εκλογές) και το PSOE πήρε 14 έδρες (έναντι των 23 των προηγούμενων εκλογών), ενώ ένα νέο κόμμα που ονομάστηκε Podemos πήρε πέντε βουλευτές. Την επόμενη μέρα ο Γενικός Γραμματέας του PSOE, Alfredo Pérez Rubalcaba, ανακοίνωσε τη σύγκληση ενός έκτακτου συνεδρίου του κόμματος που διεξήχθη τον Ιούλιο και στο οποίο δεν θα θέση υποψηφιότητα για αρχηγός. Στις εκλογές ο Πέδρο Σάντσεθ θα εκλεγεί ως νέος γενικός γραμματέας. Τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014, ο βασιλιάς Juan Carlos I ανακοίνωσε την παραίτησή του, μετά από σχεδόν τριάντα εννέα χρόνια βασιλείας. Η απόφαση ελήφθη πέντε μήνες νωρίτερα, στις 5 Ιανουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων του και την είχε κοινοποιήσει στον πρόεδρο της κυβέρνησης στις 31 Μαρτίου. Την ίδια ημέρα που ο βασιλιάς δημοσιοποίησε την απόφασή του να παραιτηθεί, υπήρξαν συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις που ζητούσαν τη διοργάνωση δημοψηφίσματος για να αποφασιστεί η μορφή του πολιτεύματος, θέτοντας σε αμφισβήτηση τη μοναρχία. Αυτή η απαίτηση επανεμφανίστηκε στη συζήτηση που διεξήχθη στο Συνέδριο των Αντιπροσώπων στις 11 Ιουνίου για την έγκριση του νόμου της παραίτησης. Ο νόμος για την παραίτηση του βασιλιά, τελικά πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία: 299 βουλευτές PP, PSOE, UPyD, Asturias Forum και Pueblo Navarro. Στις 18 Ιουνίου, ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος υπέγραψε τον νόμο, που ήταν η τελευταία επίσημη πράξη της βασιλείας του. Την επόμενη μέρα ο Φίλιππος ΣΤ΄, ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ισπανίας μετά την ορκωμοσία το. Στα τέλη Ιουλίου, ο Ραχόι συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Καταλονίας, Artur, στη La Moncloa, χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία. Στις 11 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη διαδήλωση με αφορμή την ημέρα της Καταλονίας, αλλά η κεντρική κυβέρνηση συνέχισε να απορρίπτει οποιοδήποτε δημοψήφισμα. Εν τω μεταξύ, ο νέος γενικός γραμματέας του PSOE, Pedro Sanchez, είπε: «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, Ραχόι και Αρτούρ θα πρέπει να καθίσετε στο τραπέζι και να βρείτε μία λύση» Παρ 'όλα αυτά, η καταλανική Βουλή ενέκρινε την 19η Σεπτέμβρη, μία ημέρα μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος για την Ανεξαρτησία της Σκωτίας, διάταγμα για τη διοργάνωση δημοψήφισμα στις 9 Νοεμβρίου του 2014 και ανέφερε ότι συνολικά 2,305,290 ψήφοι ενσωματώθηκαν, εκ των 5.4 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων. Η καταλανική κυβέρνηση δεν παρείχε τελικό ποσοστό συμμετοχής. Οι εκτιμήσεις συμμετοχής που δημοσιεύονται από τα μέσα ενημέρωσης κυμαίνονται μεταξύ 37,0% και 41,6%. Το 80,8% των ψηφοφόρων υποστήριξαν την επιλογή Ναι-Ναι και το 10,1% το Ναι-Όχι. Στις 30 Ιανουαρίου 2013, η εφημερίδα El País δημοσίευσε μια σειρά εγγράφων που φέρεται ότι ενέπνευσαν τον Ραχόι σε έναν ιστό πολιτικής διαφθοράς. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Ραχόι και άλλα στελέχη του κόμματος που έλαβαν μια σειρά πληρωμών σ' ένα λογαριασμό από μια υποτιθέμενη παράνομη χρηματοδότηση κόμματος, ανάμεσα στα έτη 1990 και 2008. Τόσο ο Ραχόι όσο και το Λαϊκό Κόμμα αρνήθηκαν την ύπαρξη του λογαριασμού, δηλώνοντας ότι όλες οι πληρωμές των κομμάτων ήταν νόμιμες. Τον Ιούλιο, ανακαλύφθηκαν νέα πράγματα σχετικά με την προαναφερθείσα υπόθεση. Στις 7 του μηνός, ένα βασικό στέλεχος του κόμματος σε συνέντευξη, είπε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια το Λαϊκό Κόμμα είχε χρηματοδοτηθεί παράνομα. Δύο ημέρες αργότερα, η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε πρωτότυπα έγγραφα από το στέλεχος Bárcenas, τα οποία αντανακλούσαν την καταβολή των επιδομάτων στον Ραχόι το 1997, το 1998 και το 1999, όταν ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Aznar. Αυτές οι πληρωμές παραβίασαν τον νόμο περί ασυμβιβάστων του 1995. Την 1η Αυγούστου, ο Ραχόι δήλωσε ότι έκανε λάθος στο να εμπιστευτεί τον Bárcenas, αλλά δήλωσε ότι δεν σκόπευε να παραιτηθεί ή να προκηρύξει εκλογές. Σε αυτή την ακρόαση της Γερουσίας, ο Ραχόι είπε Barcenas ότι δεν είναι πλέον μέρος του ΡΡ. Στις 23 Μαρτίου 2015, ο δικαστής Pablo Ruz ολοκλήρωσε την έρευνα σχετικά με τα έγγραφα Bárcenas και θεώρησε ότι το Λαϊκό Κόμμα είχε χρηματοδοτηθεί παράνομα μεταξύ 1990 και 2008. Οικονομική ανάκαμψη και αλλαγή στο πολιτικό σύστημα (2014-2015) Κατά τη διάρκεια του 2014 επιβεβαιώθηκε ότι η ισπανική οικονομία ανέκαμψε από την ύφεση που ξεκίνησε στα τέλη του 2011. Τον Απρίλιο η Τράπεζα της Ισπανίας εκτιμά ότι το ΑΕΠ είχε αυξηθεί κατά 0,4%, η μεγαλύτερη αύξηση τα τελευταία έξι χρόνια. Στα τέλη Ιουλίου του 2014, η Τράπεζα της Ισπανίας ανακοίνωσε ότι το ΑΕΠ είχε αυξηθεί κατά 0,5% το δεύτερο τρίμηνο, με αποτέλεσμα τέσσερα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης, πράγμα που δεν έχει συμβεί από την αρχή της κρίσης. Η εδραίωση της οικονομικής ανάκαμψης οδήγησε τον Ραχόι στις 11 Δεκεμβρίου να δηλώσει ότι «σε πολλές πτυχές, η κρίση ανήκει στην ιστορία». Αργότερα, αποφασίστηκε να δοθούν 426 € στους μακροχρόνια ανέργους. Στην παρουσίαση της συμφωνίας, ο πρόεδρος παραδέχθηκε ότι «η ανάκαμψη δεν έχει φανεί σε όλους». Στο τέλος του έτους 2014 το ισπανικό χρέος διαμορφώθηκε σε 106 μονάδες βάσης για πρώτη φορά από το 2007. Στα τέλη Μαρτίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η πρόβλεψη για το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2014 είχε πέσει στο 5,72% του ΑΕΠ κάτω από το ανώτατο όριο 5,8% που συμφωνήθηκε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Παρά τα στοιχεία αυτά, το ισπανικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία του το 100% του ΑΕΠ (ένα τρισεκατομμύριο ευρώ). Στις 14 Ιανουαρίου 2015 ο Πρόεδρος της Καταλονίας ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου εν όψει των περιφερειακών εκλογές για τις 27 Σεπτεμβρίου, 2015 ότι θα έχουν δημοκρατικό χαρακτήρα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Το αποτέλεσμα των εκλογών της Ανδαλουσίας της 22ας Μαρτίου, επιβεβαίωσε αυτό που φαινόταν στις δημοσκοπήσεις: την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, λόγω της δημιουργίας 2 νέων κομμάτων, του Podemos και των Ciudadanos. Το PP έχασε 17 από 50 βουλευτές του, ενώ το PSOE διατήρησε τις 47 έδρες του και ανέκτησε την πρώτη θέση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Ανδαλουσίας. Τα σκάνδαλα διαφθοράς συνέχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Στις 31 Οκτώβρη του 2014 κρίθηκε ένοχος με ποινή φυλάκισης στον πρώην πρόεδρο της Μαδρίτης Francisco Granados για τη συμμετοχή του στην υπόθεση "Punic". Στις 26 Νοεμβρίου είχε παραιτηθεί η Ana Mato, Υπουργός Υγείας, Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Ισότητας, αφού της ζητήθηκε να καταθέσει από τον δικαστή Πάμπλο Ρουζ, διότι εντοπίστηκε ως δικαιούχος παράνομης χρηματοδότησης σε μία επιχείρηση με τον πρώην σύζυγό της Gürtel. Στις 16 Δεκεμβρίου ο δικαστής καταλόγισε στον πρόεδρο της Καταλονίας Jordi Pujol, στη σύζυγό του Marta Ferrusola και στα τρία της παιδιά έσοδα από παράνομες δραστηριότητες και φοροδιαφυγή εισοδημάτων από παράνομες δραστηριότητες τους στην Ανδόρα. Στις 22 Δεκεμβρίου η αδελφή του βασιλιά Cristina de Borbón κατηγορήθηκε για φορολογική απάτη σε μία υπόθεση στην οποία ενεπλάκη ο σύζυγός της. Την ίδια ημέρα Sonia Castedo (στέλεχος του PP), κρίθηκε ένοχε λόγω διαφθοράς και παραιτήθηκε από τη θέση της ως δήμαρχος του Αλικάντε. Στις 10 Φεβρουαρίου διατάχθηκε η σύλληψη 90 ατόμων από απάτη στην Ανδαλουσία που συμμετείχαν στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος και ο πρώην δήμαρχος της Jerez de la Frontera. Στις 16 Απριλίου, ο πρόεδρος της κυβέρνησης της Μαδρίτης Ροντρίγκο Ράτο συνελήφθη στο σπίτι του λόγω απόκρυψης περιουσιακών στοιχείων, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγής. Τον Μάιο του 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βαλένθια εξέδωσε απόφαση με την οποία καταδικάζει τον Rafael Blasco σε οκτώ χρόνια φυλάκιση και είκοσι χρόνια αποκλεισμό από τα κατέχουσα δημόσια αξιώματα, λόγω υπεξαίρεσης του δημοσίου χρήματος και λόγω της κλοπής εσόδων από κεφάλαια προοριζόμενα για προγράμματα συνεργασίας με τη Νικαράγουα. Ένα χρόνο αργότερα, στις 10 Ιουνίου 2015, το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε την ποινή σε εξήμισι χρόνια. Στις 24 Μαΐου, 2015 πραγματοποιήθηκαν οι δημοτικές εκλογές, στις οποίες το Λαϊκό Κόμμα παρέμεινε η πρώτη πολιτική δύναμη, αλλά με μειωμένα ποσοστά (έχασε δυόμισι εκατομμύρια ψήφους και την απόλυτη πλειοψηφία που είχε λάβει στις εκλογές κάποιων αυτόνομων δήμων). Οι σοσιαλιστές (PSOE) επίσης έχασαν ψήφους σε σύγκριση με 2011, αλλά μείωσαν την απόστασή του από το ΡΡ. Στις ευρωεκλογές του 2014 το PP έλαβε 26.09% και το PSOE 23.01%, ενώ το 2011 το PP και το PSOE είχαν λάβει αθροιστικά το 65% των ψήφων. Εν τω μεταξύ, τα καινούρια κόμμα Podemos και Ciudadanos άρχισαν να κερδίζουν έδρες σχεδόν σε όλα τα περιφερειακά κοινοβούλια. Στις δημοτικές εκλογές στις 13 Ιουνίου το Λαϊκό Κόμμα έχασε 17 δημάρχους και κέρδισε δύο από το PSOE. Από τις 17 που έχασαν 11 πέρασαν στο PSOE (χάρη στις συμφωνίες με τους Ciudadanos και άλλες αριστερές δυνάμεις. Στις 27 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για την εκλογή του Κοινοβουλίου στην Καταλονία με ιστορική συμμετοχή 77,6%. Πρώτο κόμμα αναδείχθηκε το κόμμα, που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας, Junts pel Sí (Μαζί για το Ναι) που κέρδισε 62 έδρες. Οι Ciudadanos κέρδισαν 25, το Σοσιαλιστικό Κόμμα 16, 11 έδρες το "Catalunya Sí que es Pot" (Καταλονία, Ναι Μπορούμε), το Λαϊκό Κόμμα επίσης 11 και η Λαϊκή Ενότητας 10. Στις 9 Νοεμβρίου, η καταλανική βουλή ψήφισε τις ξεκίνησε τις διαδικασίες για την απόσχιση της περιφέρειας. Γενικές εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου 2015 Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου άρχισε η εκλογική εκστρατεία για τις γενικές-βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας. Την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν οι 12ες γενικές εκλογές από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Την ημέρα των εκλογών το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων και εδρών με 123 βουλευτές και 28,72% των ψήφων, αλλά σε σύγκριση με τις εκλογές του 2011 έχασε 63 έδρες και πάνω από τρεισήμισι εκατομμύρια ψήφους. Το πρώτο κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα, δε κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία. Για πρώτη φορά στην Ισπανία το πρώτο κόμμα δεν μπορούσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση από μόνο του. Στη Μαδρίτης κέρδισε 13 έδρες λιγότερες από ό,τι το 2011. Ωστόσο, το PP κατάφερε να κρατήσει την απόλυτη πλειοψηφία στη Γερουσία. Υπηρεσιακή Κυβέρνηση (2015-2016) Στις 22 Ιανουαρίου 2016, ο βασιλιάς Φίλιππος Στ', έδωσε τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ραχόι, αλλά ο ίδιος την αρνήθηκε, καθώς δεν είχε αρκετή υποστήριξη στο Κοινοβούλιο κι έτσι η εντολή πέρασε στον πρόεδρο του δεύτερου κόμματος. Ήταν ένα πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της Ισπανίας. Όμως, το σύνταγμα της Ισπανίας αναφέρει ότι δίνεται ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο για την επανάληψη των εκλογών από την πρώτη ψηφοφορία για την παροχή ψήφο εμπιστοσύνης. Στις 2 Φεβρουαρίου, ο γενικός γραμματέας του PSOE και υποψήφιος για πρωθυπουργός, Pedro Sanchez παρέλαβε τη διερευνητική εντολή του βασιλιά για να σχηματίσει κυβέρνηση. Η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης έγινε στις 2 Μαρτίου και επαναλήφθηκε δύο ημέρες αργότερα. Στην πρώτη, κέρδισε μόνο τις ψήφους του κόμματός του και εκείνους των Ciudadanos. Στη δεύτερη, κέρδισε τις ίδιες ψήφους και μία ακόμη από το κόμμα Κανάριο Συνασπισμού. Ήταν επίσης η πρώτη φορά στην ιστορία της Ισπανίας που απέτυχε κάποιος υποψήφιος πρωθυπουργός να λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου. Στις 15 Απριλίου 2015, ο υπουργός Βιομηχανίας και Τουρισμού, Χοσέ Μανουέλ Σόρια, παραιτήθηκε, καθώς η εφημερίδα «El Mundo» δημοσίευσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία διατηρούσε μία εταιρεία στο φορολογικό παράδεισο Τζέρσεϋ από το 1993 έως το 2002. Η παραίτησή του δε μπορούσε να γίνει δεκτή, καθώς η κυβέρνησή εκείνο το διάστημα ήταν υπηρεσιακή. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση δε μπορεί να διορίζει ή να παύει υπουργούς. (άρθρο 101 του ισπανικού Συντάγματος). Στις 3 Μαΐου 2016, ενεργοποιήθηκε το άρθρο 99.5 του ισπανικού συντάγματος του 1978 και ο βασιλιάς διέλυσε το Κοινοβούλιο και προκήρυξε νέες γενικές εκλογές για πρώτη φορά στην ιστορία. Αν εντός προθεσμίας δύο μηνών από την πρώτη ψηφοφορία κανένας υποψήφιος δεν συγκεντρώσει την εμπιστοσύνη του Κογκρέσου, ο βασιλιάς θα διαλύσει το Κοινοβούλιο και θα προκηρύξει νέες εκλογές. Παράγραφος 5 του άρθρου 99 του ισπανικού Συντάγματος του 1978. Στις γενικές εκλογές στις 26 Ιουνίου 2016, το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε με 33,01% των ψήφων και 137 έδρες (προσθήκη 14 ακόμη βουλευτών στο Κογκρέσο σχετικά με την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο) και διατήρησε την απόλυτη πλειοψηφία στη Γερουσία, επιστρέφοντας ως τη μοναδική πολιτική δύναμη που βελτίωσε το αποτέλεσμά της. Στην ισπανική πρωτεύουσα, το PP επέστρεψε για να σαρώσει εκλογικά κερδίζοντας σε 18 από τις 21 περιοχές. Μετά τον γύρο των επαφών με τον βασιλιά, ο Ραχόι αποδέχεται το καθήκον του να σχηματίσει μια κυβέρνηση. Στις 9 του Αυγούστου, ο Αλμπέρτ Ριβέρα ανακοίνωσε ότι ήταν πρόθυμος να διαπραγματευτεί την υποστήριξη του κόμματός του αν το PP αποδεχθεί 6 μέτρα-σημεία κατά της διαφθοράς. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Ραχόι αποδέχτηκε αυτούς τους όρους και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων ανακοίνωσε ότι η συνεδρίαση θα αρχίσει στις 30 Αυγούστου. Στις 28 Αυγούστου, το PP και οι Ciudadanos υπέγραψαν συμφωνία συμμόρφωσης με 150 μέτρα για να ψηφίσουν τον Ραχόι ως πρόεδρο της κυβέρνησης. Στη συμφωνία αυτή προστέθηκαν αργότερα το Κόμμα "Canarian Nationalist Party", απαιτώντας 15 επιπλέον μέτρα για τον Ραχόι. Παρόλα αυτά, ο Πέδρο Σάντσεθ διατήρησε την άρνησή του να ψηφίσει την κυβέρνηση. Έτσι, πάλι δε δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση του Ραχόι. Αξίζει να σημειωθεί ότι, μεταξύ 9 και 10 Ιουλίου, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε την Ισπανία (15 χρόνια μετά τον προκάτοχό του Τζορτζ Μπους το 2001). Έφτασε στη Μαδρίτη το Σάββατο 9 το βράδυ και την επόμενη μέρα έγινε δεκτός στο Βασιλικό Παλάτι από τον Βασιλιά και τον Υπηρεσιακό Πρωθυπουργό, Μαριάνο Ραχόι στο Παλάτι Μονκλόα. Εκλογές στη Γαλικία και τη Χώρα των Βάσκων της 25ης Σεπτεμβρίου 2016 και εσωτερική κρίση του PSOE Τον Σεπτέμβριο του 2016 διενεργήθηκαν οι περιφερειακές εκλογές στη Γαλικία και τη Χώρα των Βάσκων. Στη Γαλικία και τη Χώρα των Βάσκων, οι πολίτες ψήφισαν σταθερότητα.Η πρώτη –παραδοσιακό προπύργιο της δεξιάς- έδωσε την απόλυτη πλειοψηφία στο Λαϊκό Κόμμα, η δεύτερη ενίσχυσε ακόμα περισσότερο το ιστορικό δεξιό βασκικό κόμμα PNV, το οποίο –έστω και χωρίς αυτοδυναμία- δεν θα δυσκολευτεί να κυβερνήσει. Η κάλπη στη Γαλικία έστειλε το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην τρίτη θέση και δίνοντάς του τα χαμηλότερα ποσοστά που έχει λάβει ποτέ το κόμμα. Οι έδρες των Σοσιαλιστών πήγαν στον συνασπισμό En Marea με τον οποίο κατέβηκαν και οι Podemos., στέλνοντας τον αρχηγό του Podemos, Πέδρο Ιγκλέσιας, κύριο πόλο της Αντιπολίτευσης. Στη Χώρα των Βάσκων, στην οποία επί Θαπατέρο κυβέρνησε ένας σοσιαλιστής πολιτικός, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έπεσε στην τέταρτη θέση με μειωμένα ποσοστά. Το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, έμεινε τέταρτο, ως συνήθως. Η Χώρα των Βάσκων βέβαια αποτελεί ένα ξεχωριστό «οικοσύστημα» στην Ισπανία με τους πολίτες να ψηφίζουν με πάθος τα τοπικά κόμματα: το δεξιό PNV –που κρατά αποστάσεις από τις αποσχιστικές τάσεις των Καταλανών- και τον αριστερό συνασπισμό EU-Bildu, ο οποίος έχει περάσει διάφορες δικαστικές περιπέτειες, λόγω του ότι στις τάξεις του φιλοξενούνται και σχηματισμοί που έχουν απασχολήσει τη Δικαιοσύνη για το θέμα της ΕΤΑ. Μετά τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά του PSOE, αρκετά μέλη του κόμματος υπέβαλαν την παραίτησή τους μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο πρόεδρος ο Πέδρο Σάντσεθ την 1 Οκτωβρίου του 2016, κατά τη διάρκεια μιας τεταμένης συνεδρίασης. Τρεις εβδομάδες αργότερα, η επιτροπή του PSOE συμφώνησε να απέχει από τη δεύτερη ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στον Ραχόι. Δεύτερη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και σχηματισμός κυβέρνησης Ο Ραχόι υποβλήθηκε σε μια δεύτερη συζήτηση για την ανάληψη της πρωθυπουργίας, η οποία κατάφερε να τον κάνει πρωθυπουργό με απλή πλειοψηφία -315 ημέρες μετά από τις εκλογές του 2015- χάρη στην αποχή των 68 από τους 83 βουλευτών του PSOE και τις 170 ψήφους του PP και των Ciudadanos. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πέδρο Σάντσεθ παραιτήθηκε και από βουλευτής, διαφωνώντας με την απόφαση του κόμματός του να δώσει ψήφο ανοχής στον Ραχόι. Στις 31 Οκτώβρη, ο Ραχόι ορκίστηκε πρωθυπουργός μπροστά στον βασιλιά στο Παλάτι Θαρθουέλα και σχημάτισε τη δεύτερή του κυβέρνηση. Στις 17 Μαρτίου 2017, η κυβέρνηση δεν πέρασε έναν νόμο που ρυθμίζει την απελευθέρωση στους φορτοεκφορτωτές. Πρώτη φορά από το 1979, μια κυβέρνηση δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει την απλή πλειοψηφία που απαιτείται για την επικύρωση ενός νομοθετικού διατάγματος. Την επόμενη ημέρα, η τρομοκρατική ομάδα ETA ανακοίνωσε το σχέδιό της να παραδώσει τα όπλα της. Σε μόλις δύο μήνες τον Απρίλιο του 2017, ένα άλλο κύμα της διαφθοράς αποκαλύφθηκε που επηρέασε το PP. Ένας πρώην υπουργός οικονομίας κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών της κυβέρνησης Αθνάρ, ο Rodrigo Rato, καταδικάστηκε σε τεσσεράμισι χρόνια φυλάκιση για την «υπόθεση της μαύρης κάρτας». Στις 19 Απριλίου, ο Ignacio González, πρώην κυβερνήτης της περιφέρειας της Μαδρίτης, συνελήφθη από την Πολιτοφυλακή για παράνομο πλουτισμό από τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Στις 13 Μαρτίου 2017, το Συνταγματικό Δικαστήριο καταδίκασε τον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας, Artur Mas, σε δύο χρόνια αποκλεισμό από κάθε δημόσιο αξίωμα και πρόστιμο 36.500 ευρώ για την παράνομη υποκίνηση της ανεξαρτησίας το 2014. Παρ 'όλα αυτά, ο πρόεδρος της Καταλονίας, Κάρλες Πουτζδεμόνανακοίνωσε τον Ιούνιο ότι θα διενεργηθεί νέο δημοψήφισμα με το ερώτημα: «Θέλετε η Καταλονία να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος με τη μορφή της δημοκρατίας»για την Κυριακή 1η Οκτωβρίου. Τριάντα χρόνια αργότερα και για τρίτη φορά στην ιστορία της Ισπανίας, διεξήχθη μια πρόταση μομφής κατά του Προέδρου της Κυβέρνησης - στις 13 και 14 Ιουνίου - κατόπιν πρότασης του ηγέτη του Podemos, Pablo Iglesias. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 170 όχι κατά της πρότασης, 82 υπέρ και 97 αποχές. Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, PSOE, διενεργήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του κόμματος. Νικητής της ψηφοφορίας αναδείχθηκε ο πρώην γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ. Ο Πέδρο Σάντσεθ εξασφάλισε το 49,6% των ψήφων των υποστηρικτών του PSOE, έναντι 40,3% της αντιπάλου του Σουσάνα Ντίαθ και 10,1% του τρίτου υποψηφίου, του Βάσκου Πάτσι Λόπεθ.Στις 26 Ιουλίου, ο Ραχόι κατέθεσε στο δικαστήριο για την υπόθεση Gürtel, στο οποίο αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε χρηματοδότηση. Επιθέσεις ISIS στη Βαρκελώνη και το Καμπρίλς Δεκατρία χρόνια και πέντε μήνες μετά την επίθεση της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη, η Ισπανία ήταν και πάλι το θύμα μιας τζιχαντιστικής επίθεσης από την τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS. Στις 17 Αυγούστου, 2017, περίπου στις πέντε το απόγευμα, ένας Μαροκινός τρομοκράτης επιχείρησε με ένα λευκό βαν στον πεζόδρομο Las Ramblas της Βαρκελώνης και για 500 μέτρα με μεγάλη ταχύτητα να πατάει με το βαν του τουρίστες και πεζούς κάνοντας ζιγκ-ζαγκ. 14 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Ο μαροκινός και οι συνεργοί του διέφυγαν με τα πόδια και αναμίχθηκαν με το πλήθος. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας, ένα όχημα έκανε μια παρόμοια κίνηση στην παραλία της Καμπρίλς (Ταραγονία), σκοτώνοντας μια γυναίκα και τραυματίζοντας άλλους πέντε. Οι αστυνομικοί (Mossos) πυροβόλησαν και σκότωσαν πέντε τρομοκράτες που διέπραξαν αυτήν την επίθεση. Στις 18 του μήνα, ο Ραχόι με τον βασιλιά της Ισπανίας, τον πρόεδρο της Καταλονίας, Κάρλες Πουτζδεμόνκαι τη δήμαρχο της Βαρκελώνης, Ada Colau, μαζί και με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους πραγματοποιήσαν συμπαράσταση στα θύματα κι ενός λεπτού σιγή στη Plaza de Catalunya στις 12 το πρωί. Η πράξη έληξε με την ομόφωνη κραυγή "No temim por" ("Δεν φοβόμαστε"). Μετά από τέσσερις ημέρες, οι Mossos πυροβόλησαν στο Subirats τον δράστη της σφαγής της Las Ramblas. Σύμφωνα με πηγές, οι τρομοκράτες ήθελαν να διαπράξουν ακόμη χειρότερη τραγωδία στη στην καθολική εκκλησία Sagrada Familia και στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι, αλλά δεν τα κατάφεραν. Στις 26 του ίδιου μήνα, μια μαζική διαδήλωση -στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από μισό εκατομμύριο ανθρώπων- για την υποστήριξη των θυμάτων και κατά της τρομοκρατικής βίας, έλαβε χώρα στη Βαρκελώνη, όπου για πρώτη φορά ιστορία της δημοκρατίας, ο βασιλιάς συμμετέχει σε αυτήν. 1η Οκτωβρίου: Η μεγαλύτερη θεσμική κρίση στην Ισπανία Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας την 1η Οκτωβρίου 2017 Στις 6 Σεπτεμβρίου, 2017, τοΚοινοβούλιο της Καταλονίας, ψήφισε υπέρ του νόμου για τη διοργάνωση του Δημοψηφίσματος, Μία ημέρα αργότερα ο νόμος ανεστάλη από το Συνταγματικό Δικαστήριο. Έντεκα βουλευτές των Podemos, Ciudadanos, PSOE και PP απείχαν από τη σύνοδο της ολομέλειας. Την Κυριακή 1η Οκτωβρίου του 2017, έλαβε χώρα το δημοψήφισμα. Τις πρώτες ώρες υπήρξε η παρέμβαση της εθνικής αστυνομίας σε διάφορα εκλογικά κέντρα για να αποφευχθεί η ψηφοφορία και να αρπάξουν με τη βία τις κάλπες και τα ψηφοδέλτια. Οι εικόνες της βίας έκαναν τον γύρο του κόσμου και χαρακτηρίστηκαν με τον τίτλο: «η ντροπή της Ευρώπης». Την ίδια μέρα, λίγο μετά 22:30, ο πρόεδρος Πουτζδεμόν ανέφερε τα εξής: "Σε αυτήν την ημέρα ελπίδας και της βίας, έχουμε κερδίσει το δικαίωμά μας να ιδρύσουμε ένα ανεξάρτητο κράτος με τη μορφή μιας δημοκρατίας." Πέντε ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα: με 43% συμμετοχή, δηλαδή 2.286.217 ψηφοφόροι, εκ των οποίων 2.044.038 ψήφισαν «ναι», που σήμαινε το 90% των ψήφων. Την Τρίτη 3 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε γενική απεργία στην Καταλονία, την οποία κάλεσαν ανεξάρτητοι καταλανικοί φορείς. Στις 9.00 μ.μ., ο βασιλιάς της Ισπανίας, εμφανίστηκε σε ένα τηλεοπτικό μήνυμα. Στην ομιλία του, ο βασιλιάς προειδοποίησε για τη σοβαρότητα της κατάστασης στην Καταλονία με το Σύνταγμα να έχει παραβιαστεί από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και κάλεσε το τοπικό Κοινοβούλιο να συμμορφωθεί από την απιστία. Μετά την ομιλία του, οι ομάδες υπέρ της ανεξαρτησίας κατηγόρησαν τον βασιλιά ότι δεν οφείλει να μεσολαβεί στη σύγκρουση μεταξύ των καταλανικών θεσμών και του κράτους. 10-Οκτωβρίου: Ομιλία του προέδρου της Καταλονίας Στις 10 Οκτωβρίου, ο Πουτζδεμόν εμφανίστηκε κατά τη σύνοδο ολομέλειας του Κοινοβουλίου για να προβεί σε μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Αναλυτικά, ανέφερε: "Λαμβάνοντας υπόψιν την εντολή του λαού για Καταλονίας να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος, με τη μορφή της δημοκρατίας (...), προτείνω στο Κοινοβούλιο να αναστείλει τα αποτελέσματα της δήλωσης της ανεξαρτησίας, ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε έναν διάλογο μέσα στις επόμενες εβδομάδες, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί μια συμφωνημένη λύση». Την επόμενη μέρα, 11 Οκτωβρίου, μετά από ένα έκτακτο Συμβούλιο των Υπουργών, ο Ραχόι ανακοίνωσε ότι είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να ζητήσει επισήμως από την κυβέρνηση της Καταλονίας να επιβεβαιώσει εάν κήρυξε την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Το Σάββατο 21 Οκτωβρίου ο Ραχόι ανακοίνωσε στο Μέγαρο Μονκλόα, για πρώτη φορά από την ίδρυση της δημοκρατίας στην Ισπανία, την ενεργοποίηση του άρθρου 155 του Συντάγματος. Το άρθρο υποδιαιρείται σε δύο παραγράφους και έχει ως εξής: «Εάν μία αυτόνομη κοινότητα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που της επιβάλλονται από το σύνταγμα ή άλλους νόμους ή πράττει με τρόπο ο οποίος ζημιώνει το γενικό συμφέρον της Ισπανίας, η κυβέρνηση, αφού υποβάλει επίσημη διαμαρτυρία στον Πρόεδρο της Αυτόνομης Κοινότητας και στον βαθμό που δεν θα ικανοποιηθεί από την απάντησή του, μπορεί, με την απόλυτη πλειοψηφία της Γερουσίας, να υιοθετήσει μέσα τα οποία η ίδια κρίνει απαραίτητα ώστε να επιβάλει την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεων και τον σεβασμό του προαναφερθέντος γενικού συμφέροντος». «Σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονται στην προηγούμενη παράγραφο, η κυβέρνηση μπορεί να δίνει οδηγίες προς όλες τις αρχές των Αυτόνομων Κοινοτήτων». 27 Οκτωβρίου: Δήλωση ανεξαρτησίας και ενεργοποίηση του άρθρου 155 του ισπανικού Συντάγματος Δεδομένου του κινδύνου ότι η αυτονομία της Καταλονίας θα κριθεί έκπτωτη από την κεντρική κυβέρνηση σύμφωνα με το άρθρο 155 του Συντάγματος, ο Κάρλες Πουτζδεμόν την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου και ώρα 15:27 η Καταλανική Βουλή ενέκρινε τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας με 72 ψήφους υπέρ και 2 λευκά ψηφοδέλτια. Κατά την ψηφοφορία, δεν συμμετείχαν τα κόμματα κατά της ανεξαρτησίας, Podemos, Ciudadanos, PP και PSOE. Την ημέρα αυτή, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε καμία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Ταυτόχρονα, η Γερουσία ενέκρινε με 214 ψήφους με ψήφους των PP, PSOE, Ciudadanos και άλλων μικρότερων κομμάτων την εφαρμογή του άρθρου 155 του ισπανικού Συντάγματος. Το απόγευμα, μετά τη διεξαγωγή έκτακτου Συμβούλιο των Υπουργών, ο Ραχόι ανακοίνωσε την παύση του προέδρου Πουτζδεμόν και όλων των υπουργών της Καταλονίας, τη διάλυση του Κοινοβουλίου και τη σύγκληση πρόωρων εκλογών στην Καταλονία για τις 21 Δεκεμβρίου. Στις 2 Νοεμβρίου, ο δικαστής διέταξε τη φυλάκιση με την κατηγορία της στάσης, της εξέγερσης και της υπεξαίρεσης του πρώην αντιπροέδρου, και οκτώ άλλων μελών της Κυβέρνησης, των: Jordi Turull, Josep Rull, Meritxell Borras, Joaquim Forn, Raül Romeva, Dolors Bassa και Carles Mundó. Τρεις ημέρες αργότερα διατάχθηκε ένταλμα σύλληψης του πρώην προέδρου, Πουτζδεμόν. Περιφερειακές εκλογές στην Καταλονία 21ης Δεκεμβρίου και ανάληψη της προεδρίας από τον Κιμ Τόρα Την Πέμπτη 21 Δεκέμβρη 2017 διεξήχθησαν εκλογές για το καταλανικό κοινοβούλιο. Η συμμετοχή έφτασε το 81% του εκλογικού σώματος, παρόλο που ήταν εργάσιμη ημέρα. Πρώτο αναδείχθηκε το κόμμα των Πολιτών, το οποίο πήρε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους και 36 έδρες -ήταν η πρώτη φορά που ένα μη εθνικιστικό κόμμα της Καταλονίας κέρδισε τις εκλογές στο Κοινοβούλιο της Καταλονίας- αλλά τα τρία κόμματα της ανεξαρτησίας έλαβαν την απόλυτη πλειοψηφία έχοντας συνολικά 70 βουλευτές: Junts per Catalunya, 34 βουλευτές. Esquerra Republicana de Catalunya 32 βουλευτές και CUP 4. Το νέο Κοινοβούλιο συνεδρίασε για πρώτη φορά την 17η Ιανουαρίου 2018, για να εκλεγεί πρόεδρος του Κοινοβουλίου ο Roger Torrent του Esquerra Republicana de Catalunya. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Torrent πρότεινε ως υποψήφιο για την προεδρία της τον πρώην πρόεδρο Κάρλες Πουτζδεμόν, που είχε καταφύγει στις Βρυξέλλες για ν' αποφύγει τη σύλληψή του από την ισπανική αστυνομία. Η κυβέρνηση του Ραχόι αντέδρασε αμέσως και άσκησε έφεση ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου για να απορρίψει την υποψηφιότητα του Κάρλες Πουτζδεμόν. Το Συνταγματικό προειδοποίησε τον πρόεδρο και το προεδρείο του Κοινοβουλίου ότι για να ορκιστεί ο υποψήφιος έπρεπε να είναι παρών στην αίθουσα. Ο Τόρρεντ συμμορφώθηκε με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου και ανέβαλε τη συνεδρίαση που είχε προγραμματιστεί. Μετά από ένα μήνα, στις 1 Μαρτίου 2018, ο Κάρλες Πουτζδεμόν ανακοίνωσε από τις Βρυξέλλες ότι θα παραιτηθεί «προσωρινά» από το να είναι ο υποψήφιος για την ανάληψη και πρότεινε να Jordi Sanchez, αριθμός 2 του καταλόγου των Junts ανά Catalunya, που είχε ήδη προφυλακιστεί. Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έδωσε άδεια στον Σάντσες κι έτσι δε θα μπορούσε να παρευρεθεί στις 12 Μαρτίου στο Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα πάλι να αναστείλει από τον Torrent η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου. Η τρίτη απόπειρα να εκλεχθεί πρόεδρος ήταν ανεπιτυχής, διότι ο υποψήφιος Jordi Turull δεν είχε την υποστήριξη του κόμματος CUP στην πρώτη ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαρτίου και επειδή την επόμενη ημέρα ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον έστειλε στη φυλακή μαζί με άλλους τρεις πρώην βουλευτές, κυρώθηκε και η δική του υποψηφιότητα. Μια τέταρτη προσπάθεια ήταν επίσης ανεπιτυχής, διότι στις 12 Απριλίου, το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε και πάλι να δώσει την άδεια από τη φυλακή στον Jordi Sanchez, ο οποίος για δεύτερη φορά είχε προταθεί ως υποψήφιος για την προεδρία κι έτσι ότι ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Roger Torrent, αναγκάστηκε να αναβάλει τη νέα συνεδρίαση. Στο μεταξύ, ο Κάρλας Πουτζντεμόν ταξίδεψε από τις Βρυξέλλες, μέχρι τη Φινλανδία για συναντήσεις με βουλευτές και για να συμμετάσχει σε συνέδριο, πριν οι αρχές ενεργοποιήσουν το ένταλμα έκδοσης στην Ισπανία. Το Εθνικό Γραφείο Ερευνών της Φινλανδίας επιβεβαίωσε ότι έλαβε ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης «για Ισπανό πολίτη» χωρίς να τον κατονομάσει. Την 25η Μαρτίου, όμως συνελήφθη ο πρώην πρόεδρος της Καταλονίας, Κάρλες Πουζντεμόν στον αυτοκινητόδρομο προς το Αμβούργο, έχοντας μόλις διασχίσει τα σύνορα Γερμανίας-Δανίας και με τελικό προορισμό τις Βρυξέλλες από τη Φινλανδία που βρισκόταν για λίγες μέρες.Το δικαστήριο του κρατιδίου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν απέρριψε το αίτημα της Ισπανίας για έκδοση του πρώην προέδρου της Καταλονίας, Κάρλας Πουτζντεμόν, με την κατηγορία της εξέγερσης και μ' εγγύηση 75.000 ευρώ αφέθηκε ελεύθερος.Τέλος, εκλέχτηκε στις 14 Μαΐου, με απλή πλειοψηφία των Junts ανά Catalunya και Esquerra Republicana και την αποχή από CUP, ως νέος πρόεδρος ο Quim Torra, ο υποψήφιος που διορίστηκε από τον Πουτζδεμόν από το Βερολίνο. Ο νέος πρόεδρος της Καταλονίας δήλωσε τα ακόλουθα κατά τη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης: «Θα δημιουργήσουμε τη Δημοκρατία της Καταλονίας. Θα είμαστε πιστοί στην εντολή του δημοψηφίσματος της 1ης Οκτωβρίου για αυτοδιάθεση και θα οικοδομήσουμε ένα ανεξάρτητο κράτος, μια Δημοκρατία».Ο Κιμ Τόρα δεσμεύθηκε να επαναφέρει τους καταλανικούς νόμους που ανεστάλησαν ή ακυρώθηκαν από την ισπανική Δικαιοσύνη, να ξανανοίξει τις «πρεσβείες» της Καταλονίας που έκλεισε το ισπανικό κράτος και να ξεκινήσει τη διαδικασία σύνταξης του συντάγματος της μελλοντικής καταλανικής δημοκρατίας. Μάλιστα, έχει αναφερθεί στη δημιουργία παράλληλων κυβερνητικών δομών στο εξωτερικό, προκειμένου να προετοιμάσουν την απόσχιση. Συγκεκριμένα, ενός «συμβουλίου της Δημοκρατίας» υπό την προεδρία του Κάρλες Πουτζντεμόν και μιας συνέλευσης που θα αποτελείται από τοπικούς εκλεγμένους. 2018 Στις 19 Φεβρουαρίου 2018 ο υπουργός Οικονομίας, Λουίς δε Γκίντος εξελέγη αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κι έτσι τη θέση του ανέλαβε ο Escolano την 8η Μαρτίου. Στις 25 Απριλίου, παραιτήθηκε η πρόεδρος της Κοινότητας της Μαδρίτης, Cristina Cifuentes 35 ημέρες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, σύμφωνα με τ' οποίο φέρεται να παρουσίασε στο βιογραφικό της ένα πλαστό μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Rey Juan Carlos. Λίγες ώρες πριν παραιτηθεί, δημοσιεύτηκε ένα βίντεο από μια κάμερα ασφαλείας ενός σούπερ μάρκετ που δείχνει ότι ένας φρουρός ασφαλείας την ανέκρινε μετά την κλοπή δύο προϊόντων καλλυντικών αξίας 40€. Την επόμενη μέρα, ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, Alberto Ruiz-Gallardón, κατηγορήθηκε για τη σχέση του με τη Λέσχη Λεζό. Στις 2 Μαΐου, 2018, η τρομοκρατική οργάνωση Euskadi Ta Askatasuna (ΕΤΑ) ανακοίνωσε τη διάλυσή της μετά από περισσότερο από μισό αιώνα με πάνω από 800 δολοφονίες. Δεκατέσσερις ημέρες νωρίτερα, στις 20 Απριλίου, η ΕΤΑ δημοσίευσε ένα έγγραφο στο οποίο ζήτησε «συγχώρεση» στα θύματά της. Συνελήφθη στις 22 Μαΐου στις 8:10 το πρωί στη Βαλένθια, ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Αθνάρ και πρόεδρος της Αυτονομίας της Βαλένθιας, Εντουάρντο Θαπλάνα (Eduardo Zaplana). Ο 62χρονος πολιτικός κατηγορείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, παράνομες προμήθειες και δωροδοκία. Φέρεται ότι τις προμήθειες που λάμβανε πολλών εκατομμυρίων ευρώ τις μετέφερε σε λογαριασμούς του σε φορολογικούς παραδείσους. Μαζί του συνελήφθησαν και οι 10 συνεργάτες του.Στις 23 Μαΐου 2018, εγκρίθηκε το προσχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2018 με την υποστήριξη του PNV, του βασκικού εθνικιστικού κόμματος, το οποίο δήλωσε ότι έχει ευθύνη να ψηφίσει. Συνολικά υπέρ ψήφισαν 176 βουλευτές, έναντι 171 κατά. Στις 24 Μαΐου 2018, η Audiencia Nacional (το ειδικό δικαστήριο της Ισπανίας) καταδίκασε σε 351 χρόνια φυλάκισης 29 από τους 37 κατηγορουμένους πολιτικούς του Λαϊκού Κόμματος και επιχειρηματίες για την «υπόθεση Γκιούρτελ». Με το πλήθος των κατηγοριών να φτάνουν στις 1000 σελίδες και να περιλαμβάνουν: πλαστογραφία, φοροδιαφυγή, απάτη κατά του δημοσίου, δωροδοκία, κατάχρηση, δόλος, φακελάκια στα μεγάλα στελέχη του κόμματος, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, κτλ. Αντίστοιχα οι ποινές υπήρξαν ιδιαίτερα αυστηρές και στους υπόλοιπους κατηγορούμενους : 51 χρόνια στον επιχειρηματία Κορρέα, 33 χρόνια στον πρώην ταμία Μπάρθενας, 15 στη σύζυγό του, 20 και πλέον χρόνια σε διάφορους δημάρχους. Το ίδιο το Λαϊκό Κόμμα καταδικάστηκε και καλείται να επιστρέψει 245.000€ καθώς θεωρείται ότι ωφελήθηκε από παράνομες δραστηριότητες. Το ίδιο και η πρώην υπουργός Ανα Μάτο, η οποία δεχόταν δώρα από τους επιχειρηματίες. Στις 25 Μαΐου 2018, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE) κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης του Μαριάνο Ραχόι, μετά την καταδίκη του συντηρητικού κόμματος του πρωθυπουργού για την «υπόθεση Γκιούρτελ». Την 1η Ιουνίου 2018, η πρόταση μομφής υπερψηφίστηκε από την ολομέλεια με την ψήφο 180 βουλευτών, 4 περισσότερων από την απαιτούμενη απόλυτη πλειοψηφία, και έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία της Ισπανίας από τη μεταπολίτευση η κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη της από τη Βουλή και ο Μαριάνο Ραχόι έχασε την πρωθυπουργία μετά από 7 συνεχόμενα χρόνια. Μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης Ραχόι, το Λαϊκό Κόμμα επανήλθε στην αντιπολίτευση μετά από 7 χρόνια διακυβέρνησης. Στις 5 Ιουνίου, ο Ραχόι ανακοίνωσε την παραίτησή του ως αρχηγού του κόμματος, ώστε να φέρει την ανανέωση στο κόμμα του. "Είναι καλύτερα για εμένα, καλύτερα για το κόμμα μου και καλύτερα για την Ισπανία", είπε ο Ραχόι ανακοινώνοντας την παραίτησή του και χειροκροτούμενος από μέλη του κόμματός του. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι ανακοίνωσε την 6η Ιουνίου ότι εγκαταλείπει οριστικά την πολιτική. "Η πρόθεσή μου είναι να εγκαταλείψω οριστικά την πολιτική, υπάρχουν άλλα πράγματα να κάνει κανείς στη ζωή από το να αφιερωθεί στην πολιτική", δήλωσε σε ιδιωτικό ραδιοσταθμό ο Ραχόι, μετά την ανατροπή του από το κοινοβούλιο. Και συμπλήρωσε ότι : "Είχα μια πολυτάραχη πολιτική ζωή και πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να παραμείνω κι άλλο εδώ και αυτό που λέω τώρα είναι ότι δεν θα δηλώσω υποψηφιότητα στο συνέδριο του κόμματος". (Ισπανικά) Mariano Rajoy, επίσημη προσωπική ιστοσελίδα. (Ισπανικά) Partido Popular, επίσημος ιστότοπος του κόμματος. (Ελληνικά) Ισπανικές Εκλογές 2011, αφιέρωμα στον ιστότοπο In.gr.
Ο Μαριάνο Ραχόι Μπρέι (Mariano Rajoy Brey, 27 Μαρτίου 1955-) είναι Ισπανός πολιτικός, επικεφαλής του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος από το 2004. Κατείχε τη θέση του Πρωθυπουργού της Ισπανίας από τον Δεκέμβριο του 2011, όταν αναδείχθηκε νικητής των ισπανικών βουλευτικών εκλογών με απόλυτη πλειοψηφία, ως το 2018, οπότε η κυβέρνησή του ανατράπηκε με πρόταση μομφής. Ακολουθώντας τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 2015 διατέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χώρας, θέση που διατήρησε και με το πέρας των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου του 2016. Την υπηρεσιακότητα ανέτρεψε η υποστήριξη που του παρείχε στις 29 Νοεμβρίου 2016 το Κοινοβούλιο της Ισπανίας, με την υποστήριξη του Κόμματος των Πολιτών και την αποχή της πλειοψηφίας των βουλευτών από το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Κατά τη θητεία του αντιμετώπισε την οικονομική κρίση και προώθησε μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση ενώ ήταν μάρτυρας της κατάρρευσης του δικομματισμού και της ανάδειξης των δύο νέων κομμάτων, "Μαζί Μπορούμε" (Unidos Podemos) και "Πολίτες" (Ciudadanos). Παράλληλα είχε να διαχειριστεί πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς που επηρέασαν το κόμμα του και την ανάφλεξη των αποσχιστικών τάσεων στην Καταλονία. Η κυβέρνησή του κατέρρευσε έπειτα από πρόταση δυσπιστίας που υπερψηφίστηκε την 1η Ιουνίου 2018 από 180 βουλευτές του ισπανικού κοινοβουλίου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF_%CE%A1%CE%B1%CF%87%CF%8C%CE%B9
Μιάνα Μπέρινγκ
Γεννήθηκε στο Σούντσβαλ της Σουηδίας, αλλά μεγάλωσε στη Μέση Ανατολή. Παρακολούθησε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Αμερικανική Βρετανική Ακαδημία στο Μουσκάτ του Ομάν. Όταν έγινε 16 ετών, μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο και αποφοίτησε από την Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου το 2004. Τον Μάιο του 2017, γέννησε έναν γιο. Μιάνα Μπέρινγκ στην IMDb
Η Μιάνα Μπέρινγκ (MyAnna Buring, γεννήθηκε ως Άννα Μαργκαρέτα Μι Ρανταπέα Anna Margaretha My Rantapää, 22 Σεπτεμβρίου 1979) είναι η Σουηδό-Αγγλίδα ηθοποιός, γνωστή για τους ρόλους της στο The Descent, Χαραυγή - Μέρος 1, Χαραυγή - Μέρος 2, Ripper Street, The Witcher και The Witcher 3: Wild Hunt - Blood and Wine .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA
Stranger In Us All
Στα τέλη του 1993, ο κιθαρίστας Ρίτσι Μπλάκμορ αποχώρησε από τους Deep Purple κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου "The Battle Rages On". Ο λόγος της αποχώρησης ήταν οι συνεχείς διαφωνίες και διαμάχες του με τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Ίαν Γκίλαν, ο οποίος είχε επανέλθει στο συγκρότημα το 1992, μετά από τριετή απουσία. Ο Μπλάκμορ δημιούργησε τους Rainbow με μία μορφή εντελώς διαφορετική από αυτήν την οποία είχαν όταν διαλύθηκαν, έντεκα χρόνια νωρίτερα. Στα φωνητικά προσέλαβε τον Σκώτο πρώην τραγουδιστή των La Paz, Ντούγκι Γουάιτ, στο μπάσο τον Αμερικάνο Γκρεγκ Σμιθ, στα πλήκτρα τον πρώην κιμπορντίστα της Ντόρο Πες, Πωλ Μόρις και στα τύμπανα τον Τζον Ο' Ράιλι. Ο νέος δίσκος κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου του 1995, γνωρίζοντας εμπορική επιτυχία, κυρίως, στα Σκανδιναβικά κράτη αλλά μπαίνοντας σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά τσαρτ εκτός από τη Μεγάλη Βρετανία όπου έγινε ο μοναδικός στούντιο δίσκος των Rainbow ο οποίος όχι μόνο δεν ανέβηκε στο Top-20 αλλά δεν κατάφερε να μπει στη λίστα με τους πρώτους εκατό δίσκους. Μεγάλη ήταν η επιτυχία του "Stranger In Us All" στην Ιαπωνία, όπου ανέβηκε στο Top-10. Η πρώτη συναυλία του συγκροτήματος μετά από έντεκα χρόνια, δόθηκε τις 30 Σεπτεμβρίου 1995 στο "House of Culture", στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, ακολούθησε μία μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη και την Ιαπωνία. Η προώθηση του δίσκου συνεχίστηκε τον Ιούνιο του 1996, με τους Rainbow να περιοδεύουν στη Λατινική Αμερική, για να συνεχίσουν τον Ιούλιο στην Κεντρική Ευρώπη. Η πρώτη τους αμερικανική περιοδεία έλαβε μέρος από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι τις 19 Μαρτίου 1997, ενώ το συγκρότημα πραγματοποίησε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στις 31 Μαΐου 1997 στο Έσμπιεργκ της Δανίας. Το καλοκαίρι του 1997, οι Rainbow διαλύθηκαν για δεύτερη και τελευταία φορά, με τον Μπλάκμορ να δημιουργεί τους Blackmore's Night μαζί με τη σύζυγο του, Κάντις Νάιτ. 1. Wolf to the Moon (Blackmore, White, Night) - 4:16 2. Cold Hearted Woman (Blackmore, White) - 4:31 3. Hunting Humans (Insatiable) (Blackmore, White) - 5:45 4. Stand and Fight (Blackmore, White) - 5:22 5. Ariel (Blackmore, Night) - 5:39 6. Too Late for Tears (Blackmore, White, Regan) - 4:50 7. Black Masquerade (Blackmore, White, Morris, Night) - 5:35 8. Silence (Blackmore, White) - 4:04 9. Hall of the Mountain King (Grieg arr. Blackmore, Night) - 5:34 10. Still I'm Sad (Smith, McCarty) - 5:22 Stranger In Us All (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 21 Αυγούστου 1995 Η σύνθεση του συγκροτήματος κατά την ηχογράφηση του "Stranger In Us All" είχε την εξής μορφή:Ντούγκι Γουάιτ - φωνητικάΡίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα, μπάσοΠωλ Μόρις - πλήκτραΓκρεγκ Σμιθ - μπάσοΤζον Ο' Ράιλι - τύμπανα Allmusic review Sputnik Music review Encyclopaedia Metallum review Επίσημο φαν κλαμπ των Rainbow Σουηδικά τσαρτ Ολλανδικά τσαρτ Νορβηγικά τσαρτ Φινλανδικά τσαρτ Γερμανικά τσαρτ Ιαπωνικά τσαρτ
Stranger In Us All είναι ο τίτλος του όγδοου στούντιο δίσκου του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος Rainbow, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1995 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "BMG".
https://el.wikipedia.org/wiki/Stranger_In_Us_All
Τομόε
Ο χαρακτήρας 巴 (κινεζική προφορά βα) έχει πολλές σημασίες, από τοπωνύμιο της επαρχίας Σιτσουάν ως ρήμα που φέρει τις έννοιες του «ελπίζω», «αναμένω» ή «ανησυχώ». Η ίδια η λέξη Τομόε μπορεί να είναι μογγολικής προέλευσης, καθώς συγκρίνεται με τη μέση μογγολική tomuγa (στριμμένη κόμμωση αλόγου, από το ρήμα tomu (κοτσίδα, στρίψιμο)) και Ordos t'omok («μικρή τσάντα κρεμασμένη στο κεφάλι του αλόγου»). Σε αυτήν την τελευταία σχέση, κεραμικές φιγούρες αλόγων της δυναστείας Τανγκ δείχνουν μικρούς σάκους δεμένους στο κάτω μέρος του λαιμού, ίσως για να εμποδίσουν το άλογο να σηκώσει το κεφάλι του πίσω.Μια άποψη είναι ότι η λέξη αναφέρεται σε μια εικόνα e (絵) ενός tomo (鞆), ή ζωγραφιές στο τελευταίο, το εν λόγω tomo , στα αρχαϊκά ιαπωνικά tömö, είναι ένα στρογγυλό δερμάτινο προστατευτικό χέρι, όπως το μπρατσάκι ή το γάντι της ευρωπαϊκής τοξοβολίας. Ο Ρόι Άντριου Μίλλερ το περιγράφει ως "ένας μικρός κοίλος σάκος ή βολβός από ραμμένο δέρμα με δερμάτινους ιμάντες δεσμών, μερικές φορές ανάγλυφο με ένα κόμμα σαν διακοσμητικό εργαλείο (τομόε) ηπειρωτικής προέλευσης". Φοριόταν στον αριστερό αγκώνα ή στον καρπό ενός τοξότη είτε για να αποτρέψει το τσούρου από το τόξο (tsuru: 弦) να ξαναγυρίσει στη θέση του κατά την απελευθέρωση ενός βέλους, είτε για να προκαλέσει φόβο στον εχθρό από τον αιχμηρό ήχο, που προκλήθηκε από το κορδόνι, που χτυπά τον προφυλακτήρα του καρπού. Η «εικόνα τόμο» (tomoe) μπορεί επομένως να ερμηνευθεί είτε ως οπτικό λογοπαίγνιο στο τόμο, που αναπαρίσταται, είτε, διαφορετικά, ότι παίρνει το όνομά της από αυτό το αντικείμενο. Αρκετά τέτοια παραδείγματα διατηρούνται στη Νάρα στο Σόσοϊν.Μια εναλλακτική ερμηνεία θεωρεί ότι είναι ένα στυλιζαρισμένο μαγκατάμα. Η προέλευση του σχεδίου τομόε είναι αβέβαιη. Ένα μοτίβο, που μοιάζει με το τομόε με δύο κόμματα (φουτατσουντομόε) έχει βρεθεί σε αρχαίους πολιτισμούς σε όλες τις κατοικημένες ηπείρους. Ένα στυλιζαρισμένο σχέδιο σε ένα μπολ Γιανγκσάο χρονολογείται από το 2.000 π.Χ. Το μοτίβο δύο περικυκλωμένων δελφινιών, που δαγκώνουν το ένα την ουρά του άλλου έχει βρεθεί σε κρητικά κεραμικά, που χρονολογούνται από τη Μινωική περίοδο (1700-1400 π.Χ.) και τα δύο ψάρια, που δαγκώνουν το ένα το άλλο με κυκλικό τρόπο επαναλαμβάνεται τόσο σε κινέζικα όσο και σε κεντρομεξικάνικα σκεύη. Εμφανίζεται συχνά σε προϊστορικά κελτικά λείψανα και ένας καθρέφτης από το Μπαλμακλέλλαν είναι σχεδόν πανομοιότυπος με το μιτσουντομόε. Στην Κίνα, η μορφή του διπλού κόμματος αφομοιώθηκε με τη φιλοσοφία Γιν-Γιανγκ των αντίθετων αρχών αρσενικού/θηλυκού, που επισημοποιήθηκε στο σχέδιο Tàijítú της ύστερης περιόδου της δυναστείας Σονγκ. Αυτό με τη σειρά του επαναλαμβάνεται τον 7ο αιώνα στην Κορέα, όπου ήταν γνωστό ως Ταεγκέουκ. και αναπαράχθηκε στα ιαπωνικά φουτατσουντομόε και μιτσουντομόε, το πρώτο σε συνδυασμό με μαντικές τελετουργίες, το δεύτερο συχνά συνδέεται με τύμπανα ναών με αποτροπαϊκές λειτουργίες. Σύμφωνα με τον Ζαν Χέρμπερτ σε αυτά τα συμφραζόμενα, το μιτσουντομόε ενσάρκωσε τρία πνεύματα, με τη δυάδα Γιν-Γιανγκ να αντιπροσωπεύεται από ένα αραμιτάμα (άγριο κάμι) και ένα νιγκιμιτάμα (ευγενικό κάμι), ενώ το τρίτο κόμμα υποδήλωνε το σακιμιτάμα ή το τυχερό πνεύμα.Ο N. Γκόρντον Μούνρο υποστήριξε ότι η βάση για το μιτσουντομόε, ένα μοτίβο που βρέθηκε επίσης μεταξύ των Αϊνού, ήταν η ανατολικοευρωπαϊκή και δυτικοασιατική φιγούρα του τρισκέλιου, που πίστευε ότι βρισκόταν πίσω από το σχέδιο του κινεζικού τρίποδου κορακιού, και κατά την άποψή του, το αντανακλαστικό του στο μυθικό ιαπωνικό κοράκι, το Γιαταγκαράσου (八咫烏). Ως δερμάτινο προστατευτικό καρπού, το τόμο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον ήδη από την περίοδο Κοφούν, όπου μαρτυρούνται συχνά σε ειδώλια χανίβα από τερακότα, που απεικονίζουν τοξότες, και μπορεί ακόμη και να είχαν, εκτός από τους στρατιωτική λειτουργία, μια τελετουργική αξία ή αξία φετίχ, που σχετίζεται ίσως με το φαλλικό τους σχήμα.Το έμβλημα τομόε καθιερώθηκε ως κοινό έμβλημα κατά τη διάρκεια της ανόδου της φυλής Φουτζιβάρα στην ύστερη περίοδο Χεϊάν, γύρω στον 10ο-11ο αιώνα, και πολλαπλασιάστηκε μέχρι την εποχή Καμακούρα . Θεωρείται ότι η ομοιότητα μεταξύ του τομόε και του αυτοκράτορα Ότζιν, που βρέθηκε στο Νιχόνγκι, μπορεί επίσης να ευθύνεται για την αύξηση της δημοτικότητάς του μεταξύ των σαμουράι, δεδομένου ότι ο Ότζιν τιμώνταν σαν θεός στα ιερά Χατσίμαν.Στην αφήγηση του Νιχόνγκι, όταν γεννήθηκε ο Ότζιν, η επιθεώρηση του σώματός του αποκάλυψε μια σαρκώδη ανάπτυξη στο χέρι του παρόμοια με τον καρπό ή τον αγκώνα ενός πολεμιστή, και γι' αυτό τον έλεγαν χομούτα (誉田: κυριολεκτικά (Κύριος) προστάτης χεριού) (παλιά Ιαπωνικά: πομούντα), μια παλιά λέξη για ένα τόμο. Αποσπασματικές πηγές υποδεικνύουν ότι η πρώτη δυναστεία Σο, που ίδρυσε το βασίλειο Ριουκιού, χρησιμοποίησε το σύμβολο αν όχι ως οικογενειακό έμβλημα. Ο Αμερικανός ιστορικός Τζορτζ H. Κερρ ισχυρίζεται ότι ο βασιλιάς Σο Τόκου υιοθέτησε το μιτσουντομόε ως το έμβλημα του βασιλικού οίκου μετά την επιτυχή εισβολή του στο νησί Κίκαϊ το 1465. (Kerr 2011, σελ. 101). Η δεύτερη δυναστεία Σο, η οποία κυβέρνησε το βασίλειο Ριουκιού από το 1470 έως το 1879, υιοθέτησε το μιτσουντομόε ως οικογενειακό έμβλημα. Δεδομένου ότι ήταν το έμβλημα της βασιλικής οικογένειας, η χρήση του ήταν κάποτε αυστηρά περιορισμένη. Οι κάτοικοι της Οκινάουα, που επισκέφτηκαν την Ιαπωνία λίγο μετά την προσάρτηση του βασιλείου το 1879 εξεπλάγησαν που πανό με μιτσουντομόε κυμάτιζαν παντού. Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής στρατιωτικής κατοχής του νομού Οκινάουα, η Πολιτική Διοίκηση των Νήσων Ριουκιού (USCAR) έκανε μια αποτυχημένη προσπάθεια να αναδημιουργήσει μια εθνική σημαία Ριουκιού με ένα μιτσουντομόε, μόνο για να διαπιστώσει ότι οι κάτοικοι της Οκινάουα ήταν απαθείς ή δεν αναγνώριζαν το σύμβολο της πρώην βασιλικής οικογένειας. Σήμερα το σύμβολο εξακολουθεί να θεωρείται σύμβολο για το Ριουκιού και, σε μικρότερο βαθμό, για την Οκινάουα. Το μιτσουντομόε συνδέεται στενά με τα ιερά του Σιντοϊσμού, ιδιαίτερα αυτά που είναι αφιερωμένα στον Χατσίμαν, τον θεό του πολέμου και της τοξοβολίας. Ο Χατσίμαν στη Σιντοϊστική κοσμολογία και τελετουργία, όπως για παράδειγμα στο Ιερό Χακοζάκι, συνδέεται επανειλημμένα με τον αριθμό τρία. Στη σιντοϊστική σκέψη, αυτός ο αριθμός θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει τις τρεις όψεις των τεσσάρων μιτάμα ή «ψυχών» (η άλλη, το κουσιμιτάμα θεωρείται πολύ πιο σπάνιο).Επίσης εμφανίζεται συνήθως σε πανό και φανάρια, που χρησιμοποιούνται σε φεστιβάλ και τελετουργίες, που σχετίζονται με την Αματεράσου-ομικάμι,η οποία στο Κοτζίκι αντιμετωπίζει τον αδελφό της Σουσάνοο, όταν σφετερίζεται το έδαφος της στη γη φορώντας στολή τοξότη, στολισμένη με χάντρες μαγκατάμα και «ένα φοβερό ψηλό προστατευτικό του βραχίονα» (itu nö takatömö).Ένα τρίτο στοιχείο του συμβολικού του πανοράματος αφορά το νερό, μια σύνδεση, που προκύπτει από το στροβιλιζόμενο μοτίβο του. Για το λόγο αυτό λέγεται ότι βρίσκεται σε στέγες και αετώματα ως γούρι κατά της φωτιάς.Δεδομένου ότι ο Χατσίμαν λατρευόταν ως ο φύλακας των πολεμιστών, υιοθετήθηκε ως κοινό στοιχείο σχεδίασης στα Ιαπωνικά οικογενειακά εμβλήματα (家紋, kamon) από διάφορες φυλές σαμουράι όπως η Κομπαγιακάβα και η Ουτσουνομίγια. Μεταξύ των αριστοκρατών, η οικογένεια Σάιοντζι το χρησιμοποιούσε ως οικογενειακό έμβλημα. Η αίρεση Κογιάσαν Σίνγκον του Βουδισμού χρησιμοποιεί το μιτσουντομόε ως οπτική αναπαράσταση του κύκλου της ζωής. Το τομόε είναι επίσης ένα προσωπικό όνομα, που χρονολογείται τουλάχιστον από την Τομόε Γκοζέν (巴御前), μια διάσημη γυναίκα πολεμίστρια, που είναι διάσημη στην αφήγηση Η Ιστορία του Χάικε, η οποία αναφέρεται στον πόλεμο Γκένπεϊ. Στο φεστιβάλ Τζιντάι Ματσούρι του Κιότο, εμφανίζεται στο τμήμα της πομπής περιόδου Χεϊάν με κοστούμια σαμουράι και παρελαύνει ως σύμβολο γυναικείας γενναιότητας.Το τομόε έχει επίσης υιοθετηθεί ως εταιρικό λογότυπο στην Ιαπωνία. Το διπλό τομόε είναι σχεδόν πανομοιότυπο στα σχεδιαστικά του στοιχεία με το κινέζικο σύμβολο γνωστό ως ταϊτζίτου (taijitu), ενώ το τρίπτυχο τομόε μοιάζει πολύ με το κορεάτικο τρίχρωμο ταεγκέουκ (taegeuk). Σημειώστε επίσης ότι ο αρνητικός χώρος μεταξύ των στροβιλισμών ενός τετραπλού τομόε σχηματίζει ένα σχήμα, που μοιάζει με σβάστικα, το οποίο είναι αρκετά εμφανές σε πολλές ινδικές θρησκείες όπως ο Ινδουισμός και ο Τζαϊνισμός και ο Βουδισμός. Ένα παρόμοιο σχέδιο μπορεί επίσης να βρεθεί σε ορισμένες μορφές του κελτικού σπειροειδούς τρισκέλιου καθώς και με το βασκικό λαουμπούρου και το σικελικό Trinacria. Aston, W. G. (1972) [1896]. Nihongi:Chronicles of Japan from the earliest Times to A. D. 697. Volume 1. Tuttle Publishing. Bauer, Helen; Carlquist, Sherwin (1974) [1965]. Japanese Festivals. Tuttle Publishing. Brown, Steven T. (June 1998). "From Woman Warrior to Peripatetic Entertainer: The Multiple Histories of Tomoe". Harvard Journal of Asiatic Studies. 58 (1): 183–199. doi:10.2307/2652649. JSTOR 2652649. Chamberlain, Basil Hall (1982) [1882]. The Kojiki: Records of Ancient Matters. Tuttle Publishing. Darvas, György (2007). Symmetry: Cultural-historical and Ontological Aspects of Science-Arts Relations; the Natural and Man-made World in an Interdisciplinary Approach. Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-764-37554-6. Eberhard, Wolfram (1986). A Dictionary of Chinese Symbols. Routledge. ISBN 978-0-415-00228-8. Garcia, Hector (2011). Geek in Japan: Discovering the Land of Manga, Anime, Zen, and the Tea Ceremony. Tuttle Publishing. ISBN 978-1-462-90629-1. Heldt, Gustav (2014). The Kojiki: An Account of Ancient Matters. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-16388-0. Herbert, Jean (2010) [1967]. Shinto: At the Fountainhead of Japan. Routledge. ISBN 978-1-136-90376-2. Honda Sōichirō (本田 総一郎) (2004). Nihon no Kamon Taizen (日本の家紋大全). Tokyo: Gotō Shoin (梧桐書院). ISBN 978-4-340-03102-3. Takamori, Ikuya; Huffman, Jeff, eds. (2007). Family Crests of Japan. Stone Bridge Press. ISBN 978-1-933-33030-3. Karlgren, Bernhard (1974) [1923]. Analytical Dictionary of Chinese and Sino-Japanese. Dover Publications. Kerr, George H. (2011) [1958]. Okinawa: The History of an Island People. Tuttle Publishing. ISBN 978-1-462-90184-5. Miki Fumio (三木文雄) (1969). Haniwa: the clay sculpture of protohistoric Japan. Tuttle Publishing. Miller, R. A. (1967). The Japanese Language. University of Chicago Press. Munro, N. Gordon (1911). "Some Origins and Survivals" (PDF). Transactions of the Asiatic Society of Japan. 38: 1–74, 48ff. Numata (沼田), Yorisuke (頼輔) (1940). Monshō no Kenkyū (紋章の研究: A Study of Crests). Sōgensha (創元社). Ōno Susumu (大野晋); Satake Akihiro (佐竹昭広); Maeda Kingorō(前田金五郎) (1974). Kogo jiten 古語辞典. Iwanami Shoten. Philippi, Donald L. (1968). Kojiki. Princeton University Press, Tokyo University Press. Repp, Martin (2002). "Protecting kami of the Japanese Nation". In Kubota, Hiroshi; Antoni, Klaus J.; Nawrocki, Johann; Wachutka, Michael (eds.). Religion and National Identity in the Japanese Context. LIT Verlag Münster. pp. 169–191. ISBN 978-3-825-86043-1. Sakamoto Tarō (坂本太郎); Inoue Mitsusada (井上光貞); Ienaga Saburō (家永 三郎); Ōno Susumu (大野晋) (1967). Nihon Shoki (日本書紀 ). Iwanami Koten Bungaku Taikei. Volume 67. Iwanami Shoten. "Shinto Symbols (Continued)". Contemporary Religions in Japan. Nanzan University. 7 (2): 89–142. June 1966. JSTOR 30232989. Snodgrass, Mary Ellen (2015) [2013]. World Clothing and Fashion: An Encyclopedia of History Culture, and Social Influence. Routledge. ISBN 9781317451662. Taguchi Nishū (田口二州) (1978). Ryūkyū monshō fu (琉球紋章譜). Hyakunensha (百年社). Turnbull, Stephen (2012) [2002]. Samurai Heraldry. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-782-00014-3. van Gulik, Willem R. (1982). Irezumi. Brill Archive. ISBN 978-1-782-00014-3. Williams, E. Leslie (2007). Spirit Tree: Origins of Cosmology in Shintô Ritual at Hakozaki. University Press of America. ISBN 978-0-761-83416-8. Βιβλιοθήκη εμβλημάτων της Ιαπωνίας - μοτίβα σχεδίασης tomoe (στα Ιαπωνικά) JAANUS/ tomoemon
Το τομόε (巴, επίσης γράφεται ως 鞆絵), συνήθως μεταφράζεται ως «κόμμα», είναι ένα περιστρεφόμενο σύμβολο, που μοιάζει με κόμμα, και χρησιμοποιείται στα Ιαπωνικά εμβλήματα μον (σχεδόν ισοδύναμο με ένα εραλδικό σήμα ή σύμβολο στην ευρωπαϊκή εραλδική). Μοιάζει στενά με τη συνήθη μορφή ενός μαγκατάμα. Το τομόε εμφανίζεται σε πολλά σχέδια με διάφορες χρήσεις. Τα πιο απλά, πιο κοινά μοτίβα της τεχνικής περιέχουν από ένα έως τέσσερα τομόε και θυμίζουν παρόμοια σχέδια, που έχουν βρεθεί σε ευρεία διανομή σε όλο τον κόσμο. Όταν περιγράφεται σε κύκλο, εμφανίζεται συχνά σε ένα σύνολο τριών, με αυτό το σχέδιο γνωστό ως μιτσουντομόε (mitsudomoe) (三ツ巴).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CE%B5
Ούρο
Τα ούρα δημιουργούνται από διαδικασίες που συμβαίνουν στο ουροποιητικό σύστημα. Εν συντομία η ουροποίηση περιλαμβάνει την αρχική διήθηση όλων των πλεοναζόντων στο αίμα ουσιών (νερό, γλυκόζη, ηλεκτρολύτες,τοξίνες κ.α.), την επαναπορρόφηση κάποιων εξ' αυτών για τη διατήρηση της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών στο σώμα και την απέκκριση του ούρου ή ούρηση. Τα ούρα είναι διάλυμα το οποίο αποτελείται από νερό (περίπου 95%), ουρία, ουρικό οξύ, κρεατινίνη, αμμωνία, οξαλικό οξύ, διάφορα άλατα (φωσφορικά, θειικά, χλωριούχα κ.α.) και άλλες οργανικές ή ανόργανες ουσίες, παραπροϊόντα του μεταβολισμού. Πολλοί παράγοντες επιδρούν στη σύσταση των ούρων, με κυριότερους την πρόσληψη νερού και τη σύσταση της τροφής. Όταν απομακρύνονται από τους νεφρούς, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα ούρα είναι στείρα, ενώ μπορεί να προστεθούν σε αυτά προσμίξεις βλέννας ή βακτηρίων μέχρι την έξοδο τους από τον οργανισμό. Το χρώμα τους ποικίλλει από διαφανές προς κίτρινο έως σκούρο φαιό, ενώ η οσμή τους είναι χαρακτηριστική για τα διάφορα είδη ζώων. Και οι δύο αυτές ιδιότητες αλλάζουν με τη σύσταση των ούρων. Η κλασική οσμή των ούρων προέρχεται από τη μετατροπή της ουρίας τους σε αμμωνία. Το pH των ούρων είναι, γενικά, όξινο στα σαρκοφάγα ζώα και αλκαλικό στα φυτοφάγα ζώα. Αλλαγές στη διατροφή, περιβαλλοντικοί παράγοντες κ.α. μπορεί να μεταβάλλουν το pH τους. Τo φυσιολογικό pH των ούρων στον άνθρωπο είναι γύρω στο 6. Η ποσότητα των ούρων ποικίλλει ευρέως ανάλογα με την κατάσταση ενυδάτωσης του οργανισμού, τη δραστηριότητά του, περιβαλλοντικούς παράγοντες, υγεία κ.α. Στον άνθρωπο η φυσιολογική ποσότητα είναι 1 με 2 λίτρα την ημέρα. Σημαντικά μεγαλύτερη ή μικρότερη ποσότητα σημαίνει παθολογική κατάσταση και ορίζεται ως πολυουρία και ολιγοουρία αντίστοιχα. Συχνοουρία είναι η αύξηση της συχνότητας ούρησης, ενώ κατά την ανουρία έχουμε έλλειψη της ούρησης. Στον οργανισμό η βασική χρησιμότητα των ούρων είναι η αποβολή παραπροιόντων του μεταβολισμού του. Στην ιστορία όμως του ανθρώπινου πολιτισμού τα ούρα έχουν χρησιμέψει: Στη διάγνωση ποικίλων παθήσεων του ουροποιητικού αλλά και άλλων συστημάτων με την γενική εξέταση ούρων και την ουροκαλλιέργεια. Π.χ. αιματουρία, ναρκωτικά, ουρολοιμώξεις, διαβήτης κ.α.) Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν ούρα σε πληγές προς αποφυγή μολύνσεων ή πόσιμα για την αντιμετώπιση γαστρεντερικών διαταραχών. Οι Ινδοί στην Αγιουρβεδική ιατρική πιστεύουν μεταξύ άλλων πως τα ούρα έχουν καθαρτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες. Στην Ελλάδα είναι κοινή "λαϊκή ιατρική" τα ούρα χρησιμοποιούνταν για την αντιμετώπιση του κνησμού που προκαλείται από την τσουκνίδα ή από τσίμπημα σφήκας. Παλιότερα τα ούρα εμπλέκονταν στη δημιουργία νιτρικού καλίου για την παρασκευή πυρίτιδας.[1] Ayurvedic medicine Definition of oliguria and anuria Hermogenes on urine “Urine.” Oxford English Dictionary. 29 Oct. 2008 <http://dictionary.oed.com/entrance.dtl Αρχειοθετήθηκε 2009-07-05 στο Wayback Machine.>. Geoffrey Chaucer, Department of English. Dept. home page. 3 Oct. 2006. Harvard University. 27 Oct. 2008 <http://www.courses.fas.harvard.edu/~chaucer/ Αρχειοθετήθηκε 2011-04-06 στο Wayback Machine.> Aztec medicine
Ως ούρα ορίζεται το σύνολο των ουσιών που αποβάλλονται από τους νεφρούς και διαμέσου των υπολοίπων οργάνων του ουροποιητικού συστήματος αποβάλλονται έξω από το σώμα. Κατά τον κυτταρικό μεταβολισμό των ζώων προκύπτουν στην κυκλοφορία του αίματος πλεονάζουσες υδατοδιαλυτές χημικές ουσίες. Πολλές εξ αυτών είναι αζωτούχες, κάποιες μάλιστα τοξικές για τον οργανισμό. Αυτές οι ανεπιθύμητες ουσίες αποβάλλονται στα ούρα μέσω του ουροποιητικού συστήματος.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CF%81%CE%BF
Παναγιώτης Κρητικός
Γεννήθηκε το 1937 στον Γέρακα Λακωνίας αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχιούχος Νομικού και Οικονομικού Τμήματος) και στην τότε Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο). Ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, ως στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) στην αρχή, και της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) στη συνέχεια. Συμμετείχε και στους δύο Ανένδοτους Αγώνες (1961-63 και 1965-67) και γνωρίστηκε προσωπικά τόσο με τον Γεώργιο όσο και με τον Ανδρέα Παπανδρέου κατά την περίοδο εκείνη.Αμέσως μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών, ο Παναγιώτης Κρητικός πέρασε στην αντιδικτατορική δράση και συμμετείχε στις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), Ελληνική Αντίσταση (η οργάνωση του Αλέξανδρου Παναγούλη, με τον οποίο ο Κρητικός συνδεόταν φιλικά από τη νεολαία της Ένωσης Κέντρου) και τελικά στο ΠΑΚ Εσωτερικού. Συνελήφθη τρεις φορές και τελικά καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη από Έκτακτο Στρατοδικείο της χούντας, αφού προηγουμένως είχε κρατηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ το 1974, στην Κεντρική Επιτροπή του οποίου εκλεγόταν επί σειρά ετών. Από το 1977 μέχρι και το 2004 ήταν βουλευτής Β΄ Πειραιώς του Κινήματος, ενώ από το 1981 έως το 2000 χρημάτισε αντιπρόεδρος της Βουλής (μεταξύ 1993 και 2000, Α΄ αντιπρόεδρος). Διατέλεσε επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος (1995-96 και 1997-98), καθώς και πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής «Μνήμη Ελευθερίου Βενιζέλου». Έχει γράψει διάφορα πολιτικά βιβλία, μεταξύ των οποίων και το « Η Ρήξη: Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του '60», περίοδο την οποία ο Κρητικός θεωρεί ως την πιο καθοριστική στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του Α. Παπανδρέου. Ο Παναγιώτης Κρητικός εξέπνευσε στο Πειραϊκό Θεραπευτήριο Καστέλας, σε ηλικία 84 ετών, στις 5 Σεπτεμβρίου 2021. Στο συγγραφικό έργο του Παναγιώτη Κρητικού περιλαμβάνονται τα βιβλία: Των απελθόντων επιτύμβια (Λιβάνης, 1991) Γεώργιος Παπανδρέου: Αποφθέγματα, Κείμενα (Λιβάνης, 1993) Αντίσταση κατά της δικτατορίας 1967-1974 (Καλέντης, 1996) Στον ίσκιο του μεγάλου βράχου: Ωδές για τον Ανδρέα Παπανδρέου (Λιβάνης, 1997) Αμφίδρομες σκέψεις: για το χθες και το αύριο (Καλέντης, 1997) Η ώρα της νέας γενιάς (Προσκήνιο, 1998) Η Ρήξη: Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του '60 (Προσκήνιο, 1998) Η Απειλή (Καλέντης, 1999) Πριν όλα χαθούν (Προσκήνιο, 2002) Αναλογικό σύστημα και δημοκρατία με λιγότερο κράτος (Καλέντης, 2003) Που τελειώνει το ταξίδι σου; (Προσκήνιο, 2010) Σαντορίνη του χρησμού και του ονείρου (Ειδική Έκδοση Δήμου Θήρας, 2011) Προς τους νέους: Μανιφέστο εθνικής αυτογνωσίας και κοινωνικής συνείδησης (Καλέντης, 2012)
Ο Παναγιώτης Κρητικός του Νικολάου (1937- 5 Σεπτεμβρίου 2021) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός επιστήμονας, οικονομολόγος, συγγραφέας και πολιτικός. Διατέλεσε βουλευτής Β΄ Πειραιώς του ΠΑΣΟΚ από το 1977 έως το 2004 και αντιπρόεδρος της Βουλής από το 1981 έως το 2000 (μεταξύ 1993 και 2000, Α΄ αντιπρόεδρος).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
Αντόν Πουσκόφ
Ο Πουσκόφ ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με τη Βολαζίν-ΓΚΕΣ Βόλσκι το 2008 και παρέμεινε στην ομάδα μέχρι τα μέσα της περιόδου 2010–11. Στη συνέχεια, πήγε στη δεύτερη ομάδα της Κίμκι Μόσχας και αργότερα εντάχθηκε στην βασική ομάδα. Με την Κίμκι κέρδισε το Eurocup της περιόδου 2011–12 . Πήγε στην Κράσινιε Κρίλια κατά τη διάρκεια της χρονιάς 2012-13 και κέρδισε μαζί τους το EuroChallenge της FIBA της περιόδου 2012-13. Ο Πουσκόφ υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης το καλοκαίρι του 2015. Τον Ιούλιο του 2019 υπέγραψε νέο διετές συμβόλαιο με τη Ζενίτ. Ο Πουσκόφ υπέγραψε επέκταση δύο ετών με την ομάδα στις 21 Ιουλίου 2021. Ο Άντον Πούσκοφ στο eurobasket.com Ο Άντον Πούσκοφ στο euroleague.net
Ο Αντόν Αλεξάντροβιτς Πουσκόφ (ρωσικά: Антон Александрович Пушков‎· γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1988) είναι Ρώσος επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης του Πρωταθλήματος VTB και της Ευρωλίγκας .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%86
Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 1938-39
Στο κύπελλο Κύπρου 1938-39 συμμετείχαν οι 7 ομάδες του πρωταθλήματος Α΄ κατηγορίας 1938-39. Διεξήχθη σε 4 γύρους με το σύστημα νοκ-άουτ. Οι αγώνες ήταν μονοί και διεξάγονταν στην έδρα της ομάδας που είχε κληρωθεί ως γηπεδούχος. Σε περίπτωση ισοπαλίας διεξαγόταν επαναληπτικός στην έδρα της άλλης ομάδας. Στον τελικό προκρίθηκαν η ΑΕΛ και ο ΑΠΟΕΛ. Πριν το τελικό προέκυψε διαφωνία σχετικά με το στάδιο διεξαγωγής του. Αρχικά ο αγώνας ορίστηκε στις 2 Ιουλίου 1939 στο Παλιό Γ.Σ.Π. (που ήταν και έδρα του ΑΠΟΕΛ), στο οποίο διεξάγονταν όλοι οι τελικοί σύμφωνα με απόφαση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Η ΑΕΛ αρνείτο να αγωνιστεί και ζητούσε να οριστεί ο τελικός στο Στάδιο ΓΣΟ (έδρα της ΑΕΛ). Μετά από έντονες συνεδριάσεις της ΚΟΠ, οι οποίες διήρκεσαν δύο βδομάδες, αποφασίστηκε όπως πραγματοποιηθεί κλήρωση. Η κληρωτίδα ανέδειξε το Παλιό Γ.Σ.Π. ως στάδιο διεξαγωγής του τελικού. Ο τελικός διεξήχθη στις 16 Ιουλίου 1939 στο Παλιό Γ.Σ.Π.. Νικήτρια ήταν η ΑΕΛ με σκορ 3-1.Διαιτητής: Γιουσούφ Καπτάν ΑΕΛ: Λόλος Γεωργιάδης «Ππούρος», Μιχάλης Ξιούτας, Κώστας Σολέας, Βάσος Αϊβαλιώτης, Γιαννής Σάββα, Ελισσαίος Ελευθερίου, Πανίκος Αραδιπιώτης, Χρίστος Νικολάου «Ίτταλος», Κώστας Αϊβαλιώτης, Κώστας Τριμικλινιώτης, Δήμος Ανδρέου ΑΠΟΕΛ: Γιώργος Μουσκής, Ευγενής Σαμουήλ, Κώστας Καζάνος, Ανδρέας Καραμάνης, Κόκης Ρωσίδης, Σπύρος Πέτσας, Τάκης Αριστείδου, Τάκης Σωκράτους «Ζέτας», Σωκράτης Γαβριηλίδης, Γιώργος Λαμπερτίδης, Λυκούργος Αρχοντίδης Σκόρερ: 23΄ 0-1 Λυκούργος Αρχοντίδης, 60΄ 1-1 Πανίκος Αραδιπιώτης, 63΄ 2-1 Πανίκος Αραδιπιώτης, 80΄ 3-1 Κώστας Τριμικλινιώτης «1938/39 Cyprus Cup». RSSSF. 24 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2017. «Ιστορίες... κυπέλλου». goal.philenews.com. 18 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2015. Γαβριηλίδης, Μιχάλης· Παπαμωυσέως, Στέλιος (2001). Ένας αιώνας Κυπριακό ποδόσφαιρο. Λευκωσία: Ο Συγγραφέας. σελ. 37. ISBN 9963-8720-1-8. Μελετίου, Γιώργος (2011). Κυπριακό ποδόσφαιρο 1900-1960. Λευκωσία: Power Publishing. σελίδες 82, 285. ISBN 978-9963-688-87-6. Κύπελλο Κύπρου (ποδόσφαιρο ανδρών) Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1938-39
Το Κύπελλο Κύπρου 1938-39 ήταν η 5η έκδοση του Κυπέλλου Κύπρου. Συμμετείχαν οι ομάδες της Α΄ κατηγορίας 1938-39. Νικήτρια ήταν η ΑΕΛ για πρώτη φορά στην ιστορία της.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1938-39
Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων (πραίτωρ)
Ήταν μέλος τού δημοκρατικού γένους των Κλαυδίων της Ρώμης. Ήταν απόγονος τού Τιβερίου Κλαυδίου Νέρωνα υπάτου το 202 π.Χ., ο οποίος ήταν εγγονός τού Αππίου Κλαυδίου Καίκου τιμητή (censor) το 312 π.Χ.. Ο Νέρων ήταν γιος τού Δρούσου Κλαυδίου Νέρωνα Α΄· η μητέρα του ήταν επίσης απόγονος τού Κλαυδίου γένους. Ο πατέρας του υπηρέτησε υπό τον Πομπήιο το 67 π.Χ., πολεμώντας ενάντια της πειρατικής απειλής. Ο Δρούσος έγινε γνωστός, όταν πρότεινε την καταδίκη των μελών της Β΄ Συνωμοσίας τού Κατιλίνα. Η αδελφή τού Νέρωνα, η Κλαυδία, παντρεύτηκε τον Κουίντο Βολούσιο έπαρχο (prefect) της Κιλικίας. Νυμφεύτηκε τη Λιβία Δρουσίλλα, κόρη τού Μάρκου Λιβίου Δρούσου Κλαυδιανού και είχε τέκνα: Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος 42 π.Χ.-37 π.Χ., Αυτοκράτορας. Νέρων Κλαύδιος Δρούσος 38 π.Χ.-9 π.Χ., στρατηγός εναντίον των Γερμανών. Γιοί του ήταν: Γερμανικός, πατέρας των: Γάιου Καλιγούλα, Αυτοκράτορας. Αγριππίνας της Νεότερης, μητέρα τού Νέρωνα, Αυτοκράτορα. Κλαύδιος, Αυτοκράτορας. Suetonius, The Twelve Caesars, Tiberius & Claudius
Ο Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων (85 - 33 π.Χ.) ήταν πολιτικός, που έζησε κατά τον τελευταίο αιώνα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Έγινε πραίτωρ το 42 π.Χ.. Ήταν ο πρώτος σύζυγος της Λιβίας Δρουσίλλας, την οποία αναγκάστηκε να διαζευθεί το 38 π.Χ., ώστε αυτή να παντρευτεί τον μελλοντικό Αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD_(%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%84%CF%89%CF%81)
Αλίνα Ζαγκίτοβα
Η Ζαγκίτοβα γεννήθηκε την 18 Μαΐου 2002 στο Ιζέφσκ, Δημοκρατία των Ουντμούρτ. Είναι η κόρη δύο Τατάρων του Βόλγα, της Λεϊσάν Ζαγκίτοβα και του Ίλναζ Ζάγκιτοβ, ενός Ταταρστανού προπονητή στο χόκεϊ επί πάγου. Έχει μια αδερφή, τη Σαμπίνα, που είναι επτά χρόνια νεότερή της. Ήταν ανώνυμη για ένα χρόνο, μέχρις ότου οι γονείς της αποφάσισαν να την ονομάσουν «Αλίνα» με έμπνευση από την Ρωσίδα αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής Αλίνα Καμπάεβα. Μετακόμισε στη Μόσχα στην ηλικία των 13 ετών μαζί με τη γιαγιά της, και συνεχίζει να ζει μαζί της. Στην παιδική της ηλικία, το χόμπι της ήταν η ζωγραφική. Σε μια συνέντευξη με την Ρίτα Μαμούν στην Κορέα, η Ζαγκίτοβα ανέφερε ότι είναι φιλόζωη και ότι έχει δύο εξωτικά τσιντσιλά στο σπίτι της στη Μόσχα, μαζί με ένα σκύλο και μια γάτα. Το 2008 που η οικογένεια μετακόμισε πίσω στο Ιζέφσκ, ξεκίνησε προπόνηση με την προπονήτρια Ναταλία Αντίπινα. Το 2015 μετακόμισε στη Μόσχα για να την προπονήσουν οι Ετέρι Τούτμπεριτς και Σεργκέι Ντούντακοβ.Η Ζαγκίτοβα τελείωσε 9η στο Ρωσικό Πρωτάθλημα Νεανίδων 2016, ερχόμενη 12η στο σύντομο πρόγραμμα και 8η στο ελεύθερο πατινάζ. Η Ζαγκίτοβα έκανε το διεθνές ντεμπούτο της στα τέλη Αυγούστου 2016 στο Γκραν Πρι Νεανίδων του ISU 2016-17 στο Σαιν-Ζερβαί-λε-Μπαιν Γαλλίας, όπου ήρθε πρώτη στα δύο τμήματα, και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο προηγούμενη της Καόρι Σακαμότο. Η συνολική της βαθμολογία στην εκδήλωση, 194,37 πόντοι, ήταν η δεύτερη υψηλότερη όλων των εποχών στην κατηγορία νεανίδων καλλιτεχνικού πατινάζ, με πρώτη την Πολίνα Τσούρσκαγια. Η Ζαγκίτοβα πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Γκραν Πρι Νεανίδων στη Σλοβενία, χάνοντας από τους Ιάπωνες πατινέρ Ρίκα Κιχίρα και Μαρίν Χόνντα. Με τα αποτελέσματά της προκρίθηκε στον Τελικό Γκραν Πρι Νεανίδων 2016-2017, που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο στη Μασσαλία. Στη Γαλλία,η Ζαγκίτοβα πήρε την πρώτη θέση στα δύο τμήματα και κατέκτησε τα ρεκόρ νεανίδων σε όλες τις κατηγορίες. Τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο για συνολική βαθμολογία 207,43 πόντων, 13 πόντοι περισσότεροι από της συμπαίκτριάς της Αναστασία Γκουμπανόβα (194,07), που πήρε το αργυρό μετάλλιο. Ήταν η πρώτη νεανίδα που ξεπέρασε την βαθμολογία ορόσημο των 200 πόντων. Διαγωνιζόμενη στην κατηγορία σίνιορ στα τέλη Δεκεμβρίου, η Ζαγκίτοβα πήρε την 3η θέση στο σύντομο και την 2η στο ελεύθερο στο Ρωσικό Πρωτάθλημα 2017, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο προηγούμενη της συναδέλφου της, Εβγκένια Μεντβέντεβα. Τον Φεβρουάριο 2017, η Ζαγκίτοβα κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Ολυμπιακό Φεστιβάλ Νεότητας στην Τουρκία. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων 2017 στο Ταϊπέι, η Ζαγκίτοβα πήρε την πρώτη θέση στο σύντομο πρόγραμμα με 70,58 πόντους. Ήρθε πρώτη και στο ελεύθερο πρόγραμμα όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Έθεσε δύο νέα παγκόσμια ρεκόρ των 138,02 πόντων για το ελεύθερο πρόγραμμα νεανίδων, και 208,60 βαθμών για τη συνολική βαθμολογία. Η Ζαγκίτοβα ξεκίνησε την σεζόν με μια νίκη στο CS Τρόπαιο Λομβαρδία, όπου ήρθε 3η στο σύντομο πρόγραμμα και 1η στο ελεύθερο, με συνολική βαθμολογία 218,46. Για τη Σεζόν 2017-2018 του Γκραν Πρι, η Ζαγκίτοβα ανέλαβε δύο διοργανώσεις, το Κύπελλο της Κίνας και το Internationaux της Γαλλίας. Στην Κίνα ήρθε 4η στο σύντομο πρόγραμμα, αλλά κέρδισε στο ελεύθερο, και πήρε το χρυσό μετάλλιο συνολικής βαθμολογίας με σκορ 213,88 πόντους. Στο Internationaux της Γαλλίας ήρθε 5η στο σύντομο πρόγραμμα μετά από μια πτώση στο τριπλό λουτς και αρκετές εκπτώσεις στις στροφές. Ήρθε όμως πρώτη στο ελεύθερο πρόγραμμα όπου κατάφερε νέο προσωπικό καλύτερο σκορ 151,34 και πήρε το χρυσό μετάλλιο. Τα αποτελέσματα της επέτρεψαν να προκριθεί στον Τελικό Γκραν Πρι 2017-18. Στον Τελικό Γκραν Πρι, η Ζαγκίτοβα πέτυχε ένα προσωπικό καλύτερο ρεκόρ στο σύντομο πρόγραμμα, 76,27 πόντους, και πήρε τη 2η θέση χάνοντας από την Κέιτλυν Όζμοντ. Η Ζαγκίτοβα πήρε την 1η θέση στο ελεύθερο πατινάζ, παρά τα δύο μικρά λάθη, και κατάφερε καλύτερο προσωπικό σκορ συνολικής βαθμολογίας 223,30, κερδίζοντας τον τίτλο της Πρωταθλήτριας του Τελικού Γκραν Πρι 2017-18. Αργότερα τον ίδιο μήνα, κέρδισε τον τίτλο του Ρωσικού Εθνικού πρωταθλήματος, απουσία της Μεντβέντεβα, ερχόμενη πρώτη στα δύο τμήματα για ένα συνολικό σκορ 233,59 πόντων. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2018, που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα, η Ζαγκίτοβα ήρθε πρώτη κερδίζοντας την συμπαίκτριά της Εβγκένια Μεντβέντεβα, η οποία έχασε για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια. Την επόμενη μέρα, 21 Ιανουαρίου, η Ζαγκίτοβα έγινε όνομα της Ρωσικής Ολυμπιακής ομάδας (μαζί με την Μεντβέντεβα και την Μαρία Σότσκοβα).Στο ομαδικό Ολυμπιακό αγώνισμα, οι 10 πόντοι που κέρδισε η Ζαγκίτοβα ερχόμενη πρώτη στο ελεύθερο πρόγραμμα βοήθησαν τη Ρωσία να πάρει το αργυρό μετάλλιο της διοργάνωσης. Κατάφερε μία βαθμολογία 158,08, θέτοντας ένα νέο καλύτερο προσωπικό ρεκόρ και σπάζοντας το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη τεχνική βαθμολογία στο γυναικείο ομαδικό καλλιτεχνικό πατινάζ. Στους ατομικούς αγώνες, η Ζαγκίτοβα κατάφερε ένα παγκόσμιο ρεκόρ βαθμολογίας 82,92 στο σύντομο πρόγραμμα, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 81,61 πόντων που πέτυχε η Μεντβέντεβα νωρίτερα το ίδιο βράδυ. Το ολικό σκορ 239,57 ήταν το νέο προσωπικό της καλύτερο. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην ηλικία των 15 ετών και 281 ημερών, και έγινε μία από τις νεότερες Ολυμπιακές πρωταθλήτριες του καλλιτεχνικού πατινάζ. Στους Ολυμπιακούς αγώνες 2018, η New York Times ανέφερε ότι η Ζαγκίτοβα είχε πραγματοποιήσει το πιο δύσκολο τεχνικά πρόγραμμα στην ιστορία των χρυσών Ολυμπιονικών γυναικών με εκτέλεση βασικής αξίας 46,1 πόντων, περίπου 25% υψηλότερης των Κρίστι Γιαμαγκούτσι και Τάρα Λιπίνσκι στη δεκαετία του 1990, και σχεδόν διπλάσια της Ντόροθι Χάμιλ στους Ολυμπιακούς αγώνες της δεκαετίας '70. Νωρίτερα, το 1998, η Λιπίνσκι ήταν η πρώτη γυναίκα που περιέλαβε συνδυασμό τριπλό λουπ -τριπλό λουπ στο Ολυμπιακό της πρόγραμμα. Συγκριτικά, η Ζαγκίτοβα ολοκλήρωσε την πιο δύσκολη φιγούρα συνδυασμού τριπλό λουτς-τριπλό λουπ στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2018.Στο αγώνισμα ελεύθερου πατινάζ των Ολυμπιακών αγώνων 2018, η Ζαγκίτοβα ήταν η μοναδική διαγωνιζόμενη που εκτέλεσε όλα τα (11) άλματά της στο δεύτερο μισό του προγράμματος. Τοιουτοτρόπως αξιοποίησε το σύστημα βαθμολόγησης του ISU, το οποίο δίνει ένα μπόνους 10% πόντων για τα άλματα που εκτελούνται με «κουρασμένα πόδια». Ο συνδυασμός αλμάτων τριπλό λουτς–τριπλό λουπ ήταν τεχνικά υψηλότερης δυσκολίας και απέδωσε μεγαλύτερη βαθμολογία από των ανταγωνιστών της, ανεξάρτητα από το πού εμφανίστηκαν στο πρόγραμμα.Η Ζαγκίτοβα αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2018 στο Μιλάνο. Στο σύντομο πρόγραμμα, πήρε την 2η θέση χάνοντας από την Καρολίνα Κόστνερ, αλλά στο ελεύθερο πατινάζ είχε 3 πτώσεις και πήρε την 7η θέση. Συνολικά τελείωσε στην 5η θέση, που ήταν η μεγαλύτερη απώλεια της σεζόν 2017-18. Κατά την έναρξη της σεζόν τα αρχεία της ISU επαναρρυθμίστηκαν, με τα παγκόσμια ρεκόρ που χρονολογούνταν προ της 1ης Ιουλίου 2018 να αποτελούν ιστορικά αρχεία. Η Ζαγκίτοβα ξεκίνησε τη σεζόν 2018-2019 στη διοργάνωση για το CS Τρόπαιο Νέμπελχορν 2018 στο Όμπερστντορφ Γερμανίας. Πήρε την πρώτη θέση στα δύο τμήματα, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο με συνολικά 238,43 πόντους. Με την επαναφορά των προηγούμενων εγγραφών, τα σκορ της στο σύντομο και το ελεύθερο πρόγραμμα της διοργάνωσης είναι τα τρέχοντα παγκόσμια ρεκόρ. Η Ιαπωνέζα Ρίκα Κιχίρα είναι η τρέχουσα κάτοχος του ρεκόρ σύντομου προγράμματος. Στις αρχές Νοεμβρίου η Ζαγκίτοβα αγωνίστηκε στο πρώτο Γκραν Πρι της χρονιάς, το Γκραν Πρι του Ελσίνκι 2018. Πήρε την πρώτη θέση στα δύο τμήματα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με διαφορά 18 πόντων από την αργυρή συμπαίκτριά της, Στανισλάβα Κωνσταντίνοβα. Στα μέσα Νοεμβρίου αγωνίστηκε στο δεύτερο Γκραν Πρι της σεζόν, το Κύπελλο Rostelecom 2018. Και πάλι πήρε την πρώτη θέση στα δύο τμήματα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με διαφορά 25 πόντων από την αργυρή συνάδελφό της, Σοφία Σαμοντούροβα. Με δύο χρυσά μετάλλια προκρίθηκε στον Τελικό Γκραν Πρι 2018-19. Στα προγνωστικά για τον Τελικό είχε προβλεφθεί σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ της Ζαγκίτοβα και της Ρίκα Κιχίρα, η οποία είχε νωρίτερα κερδίσει το Τρόπαιο Οντρέι Νεπέλα όταν η Ζαγκίτοβα αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω προβλημάτων βίζας. Η Ζαγκίτοβα κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, χάνοντας από την Κιχίρα, και με τις δύο τους να έχουν κάνει αρκετά λάθη στο ελεύθερο πρόγραμμα. Στην περίπτωση της Ζαγκίτοβα, απέτυχε να εκτελέσει ένα τριπλό τόλουπ στον συνδυασμό ανοίγματος. Η ίδια δήλωσε: «πάντα θέλεις την πρωτιά, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί κάθε φορά.»Ονομάστηκε «Αθλήτρια της Χρονιάς» στην απονομή για την «Υπερηφάνεια της Ρωσίας» από το Υπουργείο Αθλητισμού της Ρωσίας, ξεπερνώντας την αθλήτρια ξιφασκίας Ίνα Ντεριγκλάζοβα και την γυμνάστρια Αντζελίνα Μελνικόβα.Στο Ρωσικό Πρωτάθλημα 2019, η Ζαγκίτοβα άνετα πήρε την πρώτη θέση στο σύντομο πρόγραμμα, δηλώνοντας «ικανοποιημένη με το μικρό [της] πρόγραμμα σήμερα, αλλά υπάρχουν ακόμη περιθώρια ανάπτυξης.» Δεν τα κατάφερε καλά στο ελεύθερο πρόγραμμα, έπεσε 2 φορές και φάνηκε να κουράζεται στην χορογραφική ακολουθία. Ήρθε 12η στο ελεύθερο πρόγραμμα και 5η συνολικά. Ωστόσο, οι τρεις κορυφαίες ανταγωνίστριές της ήταν νεανίδες και άρα μη επιλέξιμες για το ομαδικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ως εκ τούτου, η μεγαλύτερης ηλικίας Ζαγκίτοβα πήρε αυτόματα μία θέση στο ομαδικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2019 η Ζαγκίτοβα πήρε την πρώτη θέση στο σύντομο πρόγραμμα, παρά τις εκπτώσεις στροφών στο τριπλό της λουπ. Δεν τα κατάφερε καλά στο ελεύθερο πρόγραμμα, είχε μία πτώση και σφάλματα στις περιστροφές και τα άλματα, όπου πήρε την 4η θέση, και την 2η θέση στη συνολική βαθμολογία, χάνοντας από τη Σαμοντούροβα και με προβάδισμα λιγότερων από 4 πόντους από τη φινλανδή Βιβέκα Λίντφορς. Η ίδια δήλωσε: «είναι καλά που είμαι στην πρώτη τριάδα και το αργυρό μετάλλιο είναι καλό και αυτό – θα μπορούσε να είναι και πολύ χειρότερα, οπότε αισθάνομαι ικανοποιημένη με το αργυρό, αλλά εγώ προσωπικά θα ήθελα να τα καταφέρω καλύτερα.»Μετά τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, η Ζαγκίτοβα επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει τη Ρωσία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2019 στην Σαϊτάμα Ιαπωνίας, μαζί με την Σοφία Σαμοντούροβα και την Εβγκένια Μεντβέντεβα, με την οποία κάποτε προπονούνταν μαζί. Στο σύντομο πρόγραμμα η Ζαγκίτοβα επέτυχε καλές επιδόσεις, καταφέρνοντας μεγάλες βαθμολογίες για τα άλματα και την χαρακτηριστική της φιγούρα, τον συνδυασμό τριπλό λουτς-τριπλό λουπ. Πήρε την καλύτερη βαθμολογία της σεζόν, 82,08 πόντους, κερδίζοντας την Καόρι Σακαμότο με διαφορά 5 πόντων και την Ρίκα Κιχίρα με διαφορά 11 πόντων, μολονότι στα προγνωστικά η τελευταία υποτίθεται ότι θα ήταν η σημαντικότερη ανταγωνίστριά της για το χρυσό μετάλλιο. Στη συνέντευξη τύπου αργότερα, η ίδια δήλωσε: «Όσον αφορά το σημερινό πρόγραμμα, αισθάνομαι ικανοποιημένη». Δύο ημέρες μετά, η Ζαγκίτοβα πέτυχε καλά αποτελέσματα στο ελεύθερο πρόγραμμα, ένα σκορ 155,42 πόντων, που ήταν το υψηλότερο της ημέρας. Με συνολική βαθμολογία 237,50 πόντους, η Ζαγκίτοβα πήρε τον πρώτο της Παγκόσμιο τίτλο με διαφορά 13 πόντων από τους υπόλοιπους. Το αργυρό μετάλλιο απονεμήθηκε στην Ελίζαμπετ Τουρσινμπάεβα, που προπονείται με την Ζαγκίτοβα, ενώ η Μεντβέντεβα πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Λίγο μετά το διαγωνισμό, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχάρη την Ζαγκίτοβα για τη νίκη της σε μία σημείωση που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου. Η Ζαγκίτοβα έχει θέσει τα παγκόσμια ρεκόρ 4 φορές σύμφωνα με το σύστημα +5 / -5 GOE (Βαθμός Εκτέλεσης). Σημείωση: Με την εισαγωγή του νέου συστήματος βαθμολόγησης +5 / -5 GOE (Βαθμός Εκτέλεσης), το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο σύστημα +3 / -3 GOE, η ISU αποφάσισε την επαναφορά όλων των στατιστικών στοιχείων στο μηδέν με έναρξη από τη σεζόν 2018-19, και όλα τα προηγούμενα στατιστικά στοιχεία διατήρησαν ιστορική αξία μόνο. Η Ζαγκίτοβα είχε θέσει ένα παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών και 5 παγκόσμιο ρεκόρ νεανίδων πριν από τη σεζόν 2018-19. GP: Γκραν Πρι, CS: Τσάλεντζερ Σειρά; JGP: Γκραν Πρι Νεανίδων Τα μικρά μετάλλια για το σύντομο και το ελεύθερο πρόγραμμα απονέμονται μόνο στα Πρωταθλήματα της ISU. Στους διαγωνισμούς ομάδων, απονέμονται μετάλλια μόνο για τα ομαδικά αποτελέσματα. Το τρέχων παγκόσμιο ρεκόρ της ISU επισημαίνεται με έντονα και πλάγια γράμματα. Το προηγούμενο καλύτερο ρεκόρ της ISU επισημαίνεται με κεφαλαία γράμματα. Τα Ιστορικά παγκόσμιο ρεκόρ της ISU επισημαίνονται με έντονα και πλάγια γράμματα. Τα προσωπικά καλύτερα ρεκόρ επισημαίνονται με κεφαλαία γράμματα. Τα μικρά μετάλλια για το σύντομο και το ελεύθερο πρόγραμμα απονέμονται μόνο στα Πρωταθλήματα της ISU. Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ της ISU επισημαίνεται με κεφαλαία γράμματα.
Η Αλίνα Ιλνάζοβνα Ζαγκίτοβα (ρωσικά: Али́на Ильна́зовна Заги́това‎, ταταρικά: Alinä İlnaz qızı Zahitova, γεννηθείσα την 18 Μαΐου 2002) είναι μια Ρωσίδα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ. Είναι Ολυμπιακή πρωταθλήτρια 2018, Παγκόσμια πρωταθλήτρια 2019, Ευρωπαία πρωταθλήτρια 2018, Πρωταθλήτρια του τελικού Γκραν Πρι 2017-18, και Ρωσίδα εθνική πρωταθλήτρια 2018. Έχει κερδίσει, επίσης, το αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό αγώνισμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων 2018, όπου αντιπροσώπευσε την Ρωσική Ολυμπιακή αθλητική ομάδα.Νωρίτερα στην καριέρα της, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων 2017 και στον Τελικό Γκραν Πρι Νεανίδων 2016-2017. Στον Τελικό Γκραν Πρι Νεανίδων 2016-2017, ήταν η πρώτη νέα που κατάφερε συνολική βαθμολογία μεγαλύτερη από το ορόσημο των 200 μονάδων. Η Ζαγκίτοβα έχει σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ 1 φορά με το παλιό σύστημα και 4 φορές με το νέο σύστημα, και αυτή τη στιγμή κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ για την υψηλότερη βαθμολογία ελεύθερου προγράμματος και συνδυασμένης συνολικής με το νέο σύστημα. Η Ζαγκίτοβα είναι η πρώτη Ρωσίδα πατινέρ που πέτυχε να κερδίσει το Χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα καλλιτεχνικού Πατινάζ, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλλιτεχνικού Πατινάζ και στον Τελικό Γκραν πρι καλλιτεχνικού Πατινάζ. Είναι η νεαρότερη και δεύτερη πατινέρ, μετά την Γιούνα Κιμ, που έχει κερδίσει χρυσούς τίτλους σε όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα του ISU, με συμπεριλαμβανόμενα την Σειρά και τον Τελικό Γκραν Πρι Νεανίδων, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα νεανίδων, την σειρά και τον Τελικό Γκραν Πρι, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%96%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%B1
Κλαυδία των Μεδίκων
Ήταν η τέταρτη κόρη του Φερδινάνδου Α΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της Χριστίνας, κόρης του Καρόλου Γ΄ δούκα της Λωρραίνης. Παντρεύτηκε πρώτα το 1620 τον Φεντερίκο-Ουμπάλντο ντελλα Ρόβερε δούκα του Ουρμπίνο και είχε τέκνο: Βικτώρια 1622-1694, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Β΄ των Μεδίκων μεγάλο δούκα της Τοσκάνης.Το 1623 απεβίωσε ο Φεντερίκο-Ουμπάλντο και η Κλαυδία έκανε δεύτερο γάμο, με τον Λεοπόλδο Ε΄ των Αψβούργων αρχιδούκα της Πέραν Αυστρίας και είχε τέκνα: Φερδινάνδος-Κάρολος 1628-1662, αρχιδούκας της Πέραν Αυστρίας. Ισαβέλλα-Κλάρα 1629-1685, παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ Γκοντζάγκα δούκα της Μάντουας. Σιγισμούνδος-Φραγκίσκος 1630-1665, επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ, Γκουρκ & Τρεντ. Παραιτήθηκε για να διαδεχθεί τον αδελφό του ως αρχιδούκας της Πέραν Αυστρίας. Μαρία-Λεοπολδίνα 1632-1649, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Γ΄ των Αψβούργων αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας. Medici, Claudia de (1604–1648)". Encyclopedia.com. Retrieved 2019-01-02. "Claudia de' Medici, Arch Duchess of Austria-Tyrol". Kleio.org.
Η Κλαυδία, ιταλ. Claudia (4 Ιουνίου 1604 - 25 Δεκεμβρίου 1648) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν κόρη του μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και με τους γάμους της έγινε πρώτα δούκισσα του Ουρμπίνο και μετά αρχιδούκισσα της Αυστρίας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9C%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD
Πρωτάθλημα γκολφ PGA
Το πρώτο πρωτάθλημα PGA διεξήχθη το 1916 στο Siwanoy Country Club του Ίστσεστερ της Νέας Υόρκης. Νικητής ήταν ο Τζιμ Μπάρνες, που κέρδισε 500 δολάρια. Ο πιο πρόσφατος νικητής, Γιανγκ Γιονγκ-έουν, κέρδισε 1,35 εκατομμύρια δολάρια. Ο πρωταθλητής βραβεύεται επίσης με το Τρόπαιο Γουαναμέικερ (Wanamaker Trophy), το οποίο ονομάστηκε έτσι από το δωρητή, Ρόντμαν Γουαναμέικερ. Στην διοργάνωση που διεξήχθη στις 16 Αυγούστου του 2009, στον τελικό γύρο, κέρδισε ο Νοτιοκορεάτης Γιανγκ Γιονγκ-έουν, με νίκη επί του Τάιγκερ Γουντς. Έγινε έτσι ο πρώτος ασιατικής καταγωγής νικητής σε σημαντικό πρωτάθλημα ανδρών στο γκολφ και τερμάτισε το προηγούμενο ρεκόρ συνεχόμενων νικών του Γουντς. Το 2010 νικητής αναδείχθηκε ο Γερμανός Μάρτιν Κάιμερ. To 2014 αναδείχθηκε ξανά νικητής ο Ρόρι Μακιλρόι και το 2015 ο Αυστραλός Τζέισον Ντέι. Φιναλίστ στα πλέι οφ: ^ Οι παίκτες αυτοί γεννήθηκαν στη Βρετανία, ωστόσο έμεναν στις ΗΠΑ όταν κέρδισαν τους τίτλους τους στο PGA και έγιναν Αμερικανοί πολίτες: Τόμι Άρμορ - Γεννήθηκε στη Σκωτία αλλά εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και την ίδια περίοδο έγινε Αμερικανός πολίτης. Τζοκ Χάτσισον - Γεννήθηκε στη Σκωτία. Ήταν Αμερικανός πολίτης το 1921 οπότε και νίκησε στο ανοικτό αμερικανικό πρωτάθλημα, συνεπώς ήταν ήδη Αμερικανός πολίτης το 1920, ωστόσο αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί. Τζιμ Μπάρνες - Γεννήθηκε στην Αγγλία. Εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ το 1906 και ίσως έγινε Αμερικανός πολίτης όχι πριν το 1907, ωστόσο δεν έχει επιβεβαιωθεί. 5 νίκες: Γουόλτερ Χέιγκεν: 1921, 1924, 1925, 1926, 1927 Τζακ Νικλάους: 1963, 1971, 1973, 1975, 19804 νίκες: Τάιγκερ Γουντς: 1999, 2000, 2006, 20073 νίκες: Τζιν Σάραζεν: 1922, 1923, 1933 Σαμ Σνιντ: 1942, 1949, 19512 νίκες: Φιλ Μίκελσον: 2005, 2021 Τζιμ Μπάρνες: 1916, 1919 Λίο Ντίγκελ: 1928, 1929 Ρέιμοντ Φλόιντ: 1969, 1982 Μπεν Χόγκαν: 1946, 1948 Μπάιρον Νέλσον: 1940, 1945 Λάρι Νέλσον: 1981, 1987 Γκάρι Πλέιερ:1962, 1972 Νικ Πράις: 1992, 1994 Πολ Ράνιαν: 1934, 1938 Ντένι Σιουτ: 1936, 1937 Βιτζάι Σινγκ: 1998, 2004 Ντέιβ Στόκτον: 1970, 1976 Λι Τρέβινο: 1974, 1984 Μπρους Κέπκα : 2018, 2019 Μερικά από τα ρεκόρ που επιτεύχθηκαν στη διοργάνωση αφορούν την ηλικία των συμμετεχόντων, Έτσι, ο μεγαλύτερος σε ηλικία νικητής ήταν ο Τζούλιους Μπόρος το 1968 (σε ηλικία 48 ετών και 142 ημερών), ενώ στον αντίποδα , ο Τζιν Σάραζεν κέρδισε το 1922 σε ηλικία 20 ετών και 174 ημερών. Επίσημος ιστότοπος-2009 Αρχειοθετήθηκε 2009-07-07 στο Wayback Machine. Επίσημος ιστότοπος-2008 Αρχειοθετήθηκε 2008-12-16 στο Wayback Machine. PGA Championship- Οδηγός. PGA- Ιστορία.
Το πρωτάθλημα γκολφ PGA (PGA Championship) αποτελεί μία από τις 4 σημαντικότερες διοργανώσεις του επαγγελματικού γκολφ. Εκτός Βορείου Αμερικής, αναφέρεται ορισμένες φορές ως αμερικανικό πρωτάθλημα γκολφ (U.S. PGA Championship). Διεξάγεται κάθε χρόνο υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Ένωσης των Επαγγελματιών (Professional Golfers Association of America) ως μέρος του Τουρνουά PGA (PGA Tour). Συνοδεύεται από ένα μεγάλο ποσό για το νικητή.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%86_PGA