text
stringlengths 702
148k
|
---|
متخصص قلب یا کاردیولوژیست، پزشکی است که آموزش های تخصصی برای درمان مشکلات قلب و رگ های خونی را دریافت کرده است. کلمه کاردیو یعنی قلب و لوژی به معنی علم است و به پزشک متخصص قلب اشاره دارد. تخصص قلب و عروق رشته فوق تخصص پزشکی داخلی است و یک تخصص پیچیده است که به پیشگیری، تشخیص و مدیریت بیماری های قلبی عروقی می پردازد. یک متخصص قلب حداقل نیاز به سال آموزش پزشکی دارد که شامل مراحل زیر است: سال تحصیل دوره پزشکی عمومی سال تحصیل دررشته تخصصی داخلی سال رشته فوق تخصصی قلب و عروق متخصصان قلب افرادی را که نیاز به مراقبت ویژه از قلب دارند و یا در گذشته به بیماری های قلبی مبتلا بوده اند ویزیت می کنند. اگر علایمی از ناراحتی های قلبی یا عروقی دارید، بهتر است با یک متخصص قلب مشورت کنید. علایمی که می توانند به علت بیماری قلبی ایجاد شوند، عبارتند از: از حال رفتن متخصص قلب مشکلات قلب و رگ های خونی را تشخیص داده و درمان می کند. این بیماری ها شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نارسایی قلبی فشار خون بالا عفونت های قلب مشکلات ریتم قلب (آریتمی) متخصصان قلب در بیمارستان ها، مراکز خصوصی و مطب ها و به صورت آنلاین نیز فعالیت می کنند. تپش قلب کلسترول بالا درد قفسه سینه فشار خون بالا فشار خون پایین بیماری های قلبی مادرزادی سابقه فشار خون بالا در دوران بارداری ( سابقه خانوادگی بیماری های قلبی عروقی (بیماری های مربوط به قلب و رگ های خونی) متخصص قلب در زمان ویزیت شما ابتدا معاینه جسمانی انجام می دهد سپس با توجه به مشکل شما بررسی هایی نظیر الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) ، آزمایش خون، آزمایش استرس ورزشی یا اکوکاردیوگرام را انجام خواهد داد. در صورت وجود بیماری، متخصص قلب برای شما دارو تجویزمی کند واحتمال دارد که تغییر در سبک زندگی فردی مانند بهبود نوع رژیم غذایی، کاهش وزن، از بین بردن استرس و ورزش را توصیه کند. شما می توانید درباره عوامل مستعد کننده برای بیماری های قلبی و عروقی و خطرات این بیماری ها با یک کاردیولوژیست مشورت کنید و از او راهنمایی بخواهید. یک فوق تخصص در زمینه فعالیت الکتریکی قلب می تواند برخی روش های جراحی مانند کاتتریزاسیون قلب یا کاشت ضربان ساز را انجام دهد. در صورتی که فردی نیاز به جراحی قلب باز و یا پیوند قلب باشد توسط کاردیولوژیست به یک متخصص جراحی قلب و عروق معرفی خواهد شد. برخی از متخصصان قلب نیز در دانشگاه ها به عنوان استاد تدریس و تحقیق می کنند تا در یافتن درمان های جدید برای مشکلات قلبی همکاری کنند. در زمینه انجام حرفه ای اکوی قلبی فعالیت می کند. فقط در زمینه بیماری های بزرگسالان فعالیت می کند. فقط بیماری های نوزادان، کودکان یا نوجوانان را درمان می کند. مشکلات مربوط به ریتم قلبی یا آریتمی را درمان می کند. در زمینه باز کردن انسداد رگ های خونی با کاتتریا بالون و آنژیوگرافی فعالیت دارد. پزشک فقط در صورت داشتن تحصیلات، آموزش و تجربه لازم و پذیرش در امتحان تخصصی و فوق تخصصی بورد می تواند به عنوان یک متخصص قلب و عروق معرفی شود. یک کاردیولوژیست، مسیولیت پیشگیری و تشخیص و درمان بیماریهای قلبی عروقی را بر عهده دارد. قلب عضوی بسیار مهم است که وظیفه پمپاژ خون از طریق عروق بزرگ به سراسر بدن را بر عهده دارد. نقش اصلی آن ایجاد شرایط مناسب جهت گردش خون در تمامی نقاط بدن و تنفس است. متخصصان قلب و عروق آموزش دیده اند تا اختلالات قلبی را شناسایی و درمان کنند. این وظیفه یک متخصص قلب و عروق است که بیماری های زمینه ای بیمار را مشخص کرده و و آزمایشات و معاینات ضروری را برای بررسی عملکرد قلب انجام دهد. گاهی اوقات آنها اختلال را در سیستم گردش خون کرونری قلب و گاهی در عضله یا پوشش قلب (میوکارد یا پریکارد) پیدا می کنند. متخصصان قلب و عروق همچنین ممکن است اکوکاردیوگرافی را حهت ارزیابی دریچه های قلب یا آنژیوگرافی را برای بررسی رگ های خونی قلب بیمار انجام دهند کاردیولوژیست ها همچنین افرادی را که دارای نقایص مادرزادی قلب هستند درمان می کنند. این مشکلات معمولا در ساختار قلب از زمان تولد بیمار وجود دارد. بسته به مشکلاتی که یک متخصص قلب پیدا می کند، ممکن است انواع مختلفی از درمان را توصیه کند. برخی از این اقدامات ممکن است پیشگیرانه باشد، مانند تغییر در تغذیه و انجام ورزش که می تواند منجر به سلامت قلب شود. گاهی اوقات داروهایی را تجویز می کنند تا مشکل موجود کنترل شود و حتی ممکن است لازم باشد روش های جراحی را برای حل اختلال قلبی توصیه کنند. هیچ سن مشخصی برای شروع مراجعه به متخصص قلب توصیه نمی شود. شما می توانید هنگام رسیدن به میانسالی، یک معاینه فیزیکی و آزمایشات سالانه را با هماهنگی پزشک خود انجام دهید. در صورت لزوم و وجود مشکل پزشک ممکن است شما را به متخصص قلب ارجاع دهد. اگر مشکلات زیر را داشته باشید بهتر است زودتر به متخصص قلب مراجعه کنید: بیماری های مادرزادی (مادرزادی قلب) ارجاع شما توسط پزشک خانواده انجام شود سبک زندگی ناسالم، عدم فعالیت بدنی، استعمال دخانیات، رژیم غذایی ناسالم و عوامل استرس وجود علایم بیماری قلبی عروقی مانند درد قفسه سینه یا فک یا شانه، تپش قلب، تعریق زیاد، سرگیجه و احساس ناراحتی در قفسه سینه متخصصان قلب و جراحان قلب و عروق نقش های مختلف و مهمی را در مراقبت از یک بیمار مبتلا به بیماری قلبی بر عهده دارند. متخصصان قلب به طور کلی تشخیص و درمان بیماری با روش های غیر جراحی مانند آنژیوپلاستی با بالون، استنت های کرونر، تعبیه ضربان ساز قلب یا دفیبریلاتوررا انجام می دهند. جراحان قلب و عروق، جراحی قفسه سینه و بای پس عرو ق قلب و تعویض دریچه های آن را بر عهده دارند. بعد از جراحی قلب بیمار معمولا توسط پزشک متخصص قلب و عروق ویزیت می شود. متخصص قلب شما مجموعه ای از آزمایشات و ارزیابی ها را برای بررسی عملکرد قلب شما توصیه می کند. یا EKG یا ECG روشی است که فعالیت الکتریکی و ضربان قلب را اندازه گیری می کند. نوار قلب دو نوع اطلاعات عمده را ارایه می دهد: ابتدا با اندازه گیری فواصل زمانی بر روی نوار قلب، پزشک می تواند مدت زمان عبور موج الکتریکی از قلب را تشخیص دهد. فهمیدن اینکه عبور یک موج از یک قسمت قلب به قسمت دیگر چه مدت طول می کشد، نشان می دهد فعالیت الکتریکی طبیعی است یا کند، سریع یا نامنظم. دوم اینکه، با اندازه گیری میزان فعالیت الکتریکی عبوری از عضله قلب، یک متخصص قلب می تواند بفهمد که قسمت های قلب بیش از حد بزرگ هستند یا زیاد کار می کنند. این آزمایش اغلب توسط یک تکنسین انجام می شود که وسیله های مخصوصی به نام لید را روی دست ها و پاها و بالا و جلوی قفسه سینه قرار می دهند. سپس لیدها توسط سیم های جداگانه ای به دستگاه ECG متصل می شوند. پس از قرار گرفتن لیدها، نوار قلب در چند ثانیه ثبت می شود. اشعه ایکس قفسه سینه اطلاعات مربوط به ریه ها و اندازه و شکل قلب را نشان می دهد. میزان تابش اشعه ایکس در عکس ساده قفسه سینه قفسه سینه بسیار کم است و هیچ عارضه جانبی طولانی مدت ایجاد نمی کند. یک فیلم سونوگرافی از داخل قلب و دریچه ها و عضلات آن است و می تواند تقریبا هر نقص مادرزادی قلب یا هر مشکلی در عملکرد عضله قلب را تشخیص دهد. این آزمایش اغلب توسط خود متخصص قلب انجام می شود. یک وسیله به نام پروب که بخشی از دستگاه سونوگرافی است در جلوی قفسه سینه و بالای شکم و قدام گردن شما قرار می دهد تا تصاویر قلب را ضبط کند. متخصص سونوگرافی در طول اکو تنظیمات زیادی را در دستگاه سونوگرافی انجام می دهد تا واضح ترین تصاویر ممکن را بدست آورد. انجام اکوکاردیوگرام معمولا چندین دقیقه طول می کشد. اکوکاردیوگرام از راه مری نوعی فیلم سونوگرافی از قلب است که تصاویر بسیار واضح تری نسبت به اکوکاردیوگرافی استانداردی که از روی قفسه سینه شما انجام می شود، ایجاد می کند. در این روش لوله اندوسکوپی مجهز به یک پروب اولتراسوند کوچک به نام پروب TEE در مری شما قرار می گیرد. در مواردی که اکوی معمولی قفسه سینه نمی تواند مشکل را تشخیص دهد این روش توصیه می شود. این روش خطر ناچیزی دارد. کاتتریزاسیون قلبی روشی است که به متخصص قلب اجازه می دهد تا اطلاعات مستقیمی در مورد فشار خون و الگوهای جریان خون در قلب شما بدست آورد. آنژیوگرافی یک فیلم با اشعه ایکس از عروق قلب است و با کنتراست گرفته می شود. کاتتریزاسیون شامل قرار دادن لوله های کوچک وریدی در ورید و سرخرگ پا، بازو یا گردن است. از طریق این لوله ها، متخصص قلب می تواند لوله های نازک تری (به نام کاتتر) را به داخل رک ها و گردش خون وارد کند. کاتترها لوله های کوچک و پلاستیکی توخالی وبه ضخامت رشته های ماکارونی هستند. پزشک کاتتر را به آرامی از طریق گردش خون در داخل رگ حرکت می دهد تا زمانی که به قلب برسد. پزشک می تواند کاتتر را به دریچه های مختلف قلب و رگها و عروق متصل به قلب منتقل کند. متخصصین قلب و عروق معمولا در طی کاتتریزاسیون آنژیوگرافی انجام می دهند. این کار با تزریق مایعات خاصی به نام رنگ یا کنتراست از طریق کاتتر به داخل رگ خونی یا درچه قلب انجام می شود. از آنجا که این رنگ تزریق شده با اشعه ایکس قابل مشاهده است، با یک عکس اشعه ایکس این رنگ داخل گردش خون می تواند دیده شود. میزان تابش اشعه در آنژیو گرافی بیشتر از عکس ساده قفسه سینه است. به همین دلیل آزمایش فقط درصورتی انجام می شود بسیار ضروری باشد. کاتتریزاسیون قلب و آنژیوگرافی اثر طولانی مدت و زیان باری در افرادی که آن را انجام داده اند، ندارد. تصویربرداری با تشدید مغناطیسی روش دیگری برای گرفتن عکس واضح از قلب و اندازه گیری عملکرد قلب است. در این روش بدون درد از امواج مغناطیسی برای ارزیابی قلب و رگهای خونی متصل به قلب و ریه ها استفاده می کند. انجام این روش تصویربرداری معمولا - دقیقه طول می کشد و شما باید کاملا در زمان انجام آن بی حرکت باشید. در بسیاری از مراکز از هدفون وعینک ویدیویی ویژه ای استفاده می شود تا بیمار با آرامش بیشتری مدت زمانی را که داخل تونل تصویربرداری قرار دارد سپری کند. در صورت نیاز، متخصص قلب به شما دارو می دهد تا هرگونه اضطراب را در طول MRI به حداقل برسانید. گاهی اوقات از این روش به جای کاتتریزاسیون قلب و یا آنژیوگرام استفاده می شود. در سی تی اسکن با استفاده از اشعه ایکس بدون قرار دادن کاتتر در داخل رگ خونی، تصویربرداری از قلب و ریه انجام می شود مانند ام آر آی، این آزمایش گاهی اوقات تصاویر واضح تری نسبت به آنژیوگرافی تهیه می کند. سریعتر از MRI انجام می شود. در سی تی اسکن تقریبا همان مقدار از اشعه ایکس مورد نیاز برای آنژیوگرافی استفاده می شود. هولتر مانیتورینگ راهی برای ضبط ضربان قلب شما به مدت ساعت است. متخصص قلب یک هولتر مانیتورینگ را برای اطمینان از اینکه ریتم قلب خطرناکی ندارید و ممکن است به درمان بیشتری نیاز داشته باشد، توصیه می کند. مانیتور هولتر یک ضبط کننده کوچک است که توسط برچسب هایی شبیه به آنهایی که در الکتروکاردیوگرام ( ECG ) وجود دارد، به بدن شما متصل می شود. در طول ساعت استفاده از مانیتور، فعالیت قلب ثبت می شود. این سابقه به پزشکان کمک می کند تا مشکل ریتم قلب را پیدا کنند. از آنجا که هولتر مانیتورینگ معمولا فقط به مدت ساعت تعبیه می شود اگر علایمی دارید که حداقل یک بار در روز اتفاق می افتد بسیار مفید است. اگر علایم کمتر اتفاق می افتد، پزشک می تواند به جای آن یک مانیتور رویداد را توصیه کند. |
با استفاده از غذا های خاص و با تقویت متابولیسم بدن، افراد قادر به کاهش وزن اضافی و کم شدن خطر چاقی و مشکلات مرتبط به بیماری ها می شوند. غذاهای خاص حاوی مواد مغذی و مفیدی هستند که متابولیسم بدن را افزایش می دهند. متابولیسم سوخت و ساز بدن است که کالری می سوزاند و فرایندهای دیگر را انجام می دهد. در ادامه با مورد از بهترین مواد غذایی افزایش دهنده متابولیسم بدن و برخی روش های دیگر برای تقویت عملکرد متابولیسم آشنا می شوید. دانه های کتان بذرهای حاوی پروتیین، ویتامین ها و سایر مواد مغذی اصلی هستند. برخی افراد دانه های کتان را غذایی مفید می دانند. به این معنی که مردم آنها را برای سلامتی خود مصرف می کنند. خوردن دانه های کتان می تواند به تقویت متابولیسم و بهبود سندرم متابولیک کمک کند، اینها یک گروه از مواد غذایی هستند که در بهبود دیابت، چاقی و بیماری های قلبی عروقی نقش دارند. در سال مطالعه بر روی موش نشان می دهدکه دانه های کتان سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد. افزایش متابولیسم به این دلیل است که آنها حاوی مقادیر خوبی فیبر و پروتیین، همراه با چربی های امگا ضروری، آنتی اکسیدان ها و سایر مواد مغذی مفید هستند. فیبر موجود در دانه های کتان در روده تخمیر می شود تا اثر باکتریهای روده را بهبود بخشد. این فرایند به سلامت متابولیسم کمک می کند. حتی احتمال دارد از بدن در برابر چاقی محافظت کند. بررسی ها نشان می دهد که دانه های کتان و مواد مغذی آنها می تواند به درمان یا محافظت در برابر بیماری های زیرکمک کند: آرتروز دیابت سرطان پوکی استخوان اختلالات عصبی بیماری های خود ایمن بیماری قلب و عروقی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تخم مرغ غنی از پروتیین و انتخاب خوبی برای تقویت متابولیسم است. به طور کلی، غذاهای غنی از پروتیین بهترین گزینه برای افزایش متابولیسم هستند. تخم مرغ سرشار از پروتیین است، یک تخم مرغ بزرگ و پخته شده حاوی . گرم پروتیین است. این خاصیت آنها را به انتخاب مناسب برای افرادی تبدیل می کند که می خواهند متابولیسم خود را افزایش دهند. پروتیین یکی از موثرترین مواد مغذی در افزایش میزان متابولیسم است. زیرا بدن برای هضم آن نیاز به انرژی بیشتری نسبت به چربی ها یا کربوهیدرات ها دارد. دانشمندان این هزینه انرژی را اثر حرارتی غذا ( TEF ) یا ترموژنز ناشی از رژیم غذایی ( DIT ) می نامند. طبق برخی بررسی ها، افرادی که کل کالری خود را به صورت پروتیین تامین می کنند، متابولیسم بالاتری دارند. عدس یکی دیگر از غذاهای مفید است که احتمال دارد اثرات سندرم متابولیک را کاهش دهد. خوردن عدس و سایر حبوبات مانند لوبیا و نخود می تواند نقشی اساسی در پیشگیری و درمان سندرم متابولیک داشته باشد. عدس همچنین احتمال دارد متابولیسم را افزایش دهد. زیرا سرشار از پروتیین و همچنین حاوی مقادیر زیادی فیبر برای تغذیه باکتری های مفید در روده هستند. بررسی ها نشان می دهد که کپسایسین می تواند میزان متابولیسم را افزایش دهد. وعده های غذایی تند که حاوی فلفل چیلی تازه یا خشک هستند، می توانند باعث افزایش متابولیسم و احساس سیری شوند. این فواید به دلیل ترکیبی در فلفل، به نام کپسایسین است که بر متابولیسم اثرمی گذارد. خوردن کپسایسین میزان متابولیسم را به طور متوسط افزایش می دهد. این تحقیق همچنین نشان می دهد که این ترکیب از طریق روش های دیگر با افزایش سرعت در چربی سوزی بدن و کاهش اشتها می تواند به مدیریت وزن کمک کند. کپسایسین به بدن کمک می کند تقریبا هر روز کالری اضافی بسوزاند. کپسایسین همچنین احتمال دارد درد و التهاب را کاهش دهد، به عنوان یک عامل ضد سرطان عمل کرده و فواید آنتی اکسیدانی ایجاد می کند. در نتیجه، برخی از محققان پیشنهاد می کنند که این ترکیب می تواند به درمان بیماری هایی مانند آرتریت روماتویید و بیماری آلزایمر کمک کند. افزودن زنجبیل به وعده های غذایی می تواند درجه حرارت بدن و میزان متابولیسم را افزایش دهد و به کنترل اشتها کمک کند. یک مطالعه در سال ، اثرات زنجبیل را در کاهش وزن و مشخصات متابولیکی در افراد دارای اضافه وزن بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که این ادویه می تواند ضمن کاهش لیپوپروتیین با چگالی بالا ( HDL ) یا کلسترول "خوب"، به کاهش وزن بدن و سطح گلوکز ناشتا کمک کند. زنجبیل همچنین دارای خواص ضد التهابی است و احتمال دارد به کاهش حالت تهوع در دوران بارداری و بعد از درمان شیمی درمانی کمک کند. چای سبز در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. زیرا محققان مزایای احتمالی آن را برای سلامتی مشخص کرده اند. عصاره چای سبز ( GTE ) احتمال دارد متابولیسم چربی را در حالت استراحت و هنگام ورزش افزایش دهد. با این حال، تحقیقات دیگر هیچ اثر قابل توجهی گزارش نکردند. بعلاوه، دانشمندان نمی توانند تضمین کنند که نوشیدن چای سبز همان نتایج مصرف عصاره آن را خواهد داشت. یک مطالعه در سال که شامل فرد مبتلا به دیابت نوع بود، نشان می دهد که نوشیدن فنجان چای سبز در روز می تواند به طور قابل توجهی وزن بدن، (شاخص توده بدن BMI ) سایر مزایای پیشنهادی چای سبز برای سلامتی، عبارتند از: اثرات ضد التهابی اثرات ضد سرطانی خواص آنتی اکسیدانی فعالیت ضد میکروبی فوایدی برای سلامت قلب و دهان و دندان دارد. قهوه به علت داشتن کافیین می تواند متابولیسم را تحریک کند. گزارش های تحقیقاتی نشان می دهد که مصرف کافیین اثر تحریک کننده ای بر مصرف انرژی دارد و می تواند منجر به افزایش متابولیسم شود. با این حال، توجه به مقدار مصرف لازم و ضروری است. در اینجا با مقدار کافی کافیین آشنا شوید. قهوه بدون کافیین فواید متابولیسم یکسانی ندارد. همچنین، افزودن خامه یا شکر میزان انرژی آن را افزایش می دهد که می تواند بر اثرات مفید کافیین در متابولیسم موثر باشد. کلم بروکلی می تواند در سوخت و ساز بدن مفید باشد زیرا در آن ماده ای به نام گلوکورافانین وجود دارد. گلوکورافانین به "تنظیم مجدد" متابولیسم، کاهش سطح چربی خون و کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های وابسته به سن، کمک می کند. کلم بروکلی و سایر سبزیجات چلیپا احتمال دارد از بروز چندین نوع سرطان پیشگیری یا روند آن را کاهش دهند. برای ت ثیرات قابل توجه بیشتر در افزایش متابولیسم، به دنبال کلم بروکلی بنفورته باشید که حاوی مقادیر زیادی گلوکورافانین است. آجیل برزیلی یکی از بهترین منابع سلنیوم است. سلنیوم ماده معدنی برای متابولیسم بوده و تولید مثل و عملکرد سیستم ایمنی بدن ضروری است. آنها همچنین حاوی پروتیین و چربی های مفید هستند که بعد از مصرف احساس سیری بیشتر در افراد ایجاد می کنند. سلنیوم به ویژه برای غده تیرویید، بسیار مهم است تیرویید عملکرد متابولیسم را تنظیم می کند و چندین هورمون حیاتی تولید می کند. طبق انستیتوی ملی بهداشت ( NIH ) ، هر آجیل برزیلی تا میکروگرم سلنیوم را ت مین می کند که بیش از مقدار توصیه شده رژیم غذایی یعنی ( RDA ) میکروگرم در روز است. با این حال، افراد باید از خوردن آجیل زیاد خودداری کنند، زیرا این امر احتمال دارد باعث مسمومیت با سلنیوم شود NIH . حد بالای مصرف سلنیوم را در میکروگرم تعیین کرده است. بررسی ها همچنین نشان می دهد که آجیل برزیلی می تواند سطح کلسترول افراد سالم را بهبود بخشد. سطح غیر طبیعی کلسترول نشانگر سندرم متابولیک است. کلم پیچ سرشار از آهن است که برای متابولیسم ضروری است. اسفناج، کلم پیچ و سایر سبزیجات سبز برگ احتمال دارد به دلیل داشتن آهن، متابولیسم را افزایش دهند. آهن یک ماده معدنی ضروری برای متابولیسم و رشد و نمو است. سبزیجات برگ دار منبع آهن غیر حیوانی است. سعی کنید سبزیجات برگدار را با یک منبع ویتامین C مانند لیمو، گوجه فرنگی یا کدو سبز زمستانی مصرف کنید تا جذب این نوع آهن در بدن افزایش یابد. بسیاری از سبزیجات برگ سبز همچنین حاوی مقدار زیادی منیزیم و ماده معدنی دیگر هستند که عملکرد متابولیک را افزایش می دهند و در بیش از فرآیند در بدن نقش دارد. رعایت یک رژیم غذایی سالم برای تنظیم متابولیسم ضروری است. موارد مفید دیگر برای تقویت عملکرد متابولیک عبارتند از: بر اساس یک مطالعه، نوشیدن میلی لیتر آب اضافی در روز می تواند باعث کاهش وزن بدن و BMI در برخی از افراد دارای اضافه وزن شود. شرکت کنندگان قبل از هر وعده غذایی میلی لیتر نوشیدند. محققان معتقدند که این امر به دلیل گرمازایی ناشی از آب است، جایی که آب متابولیسم را افزایش می دهد. خواب کافی برای متابولیسم و سلامت کلی ضروری است. تحقیقات نشان می دهد که کمبود خواب احتمال دارد در روند افزایش چاقی و دیابت نقش داشته باشد که از نقش های سندرم متابولیک است. طبق CDC ، بزرگسالان باید تا ساعت خواب کافی در شب داشته باشند. برای بهبود الگوی خواب، سعی کنید هر روز در یک ساعت مشخص بخوابید و بلند شوید. وزنه برداری به طور منظم به افراد امکان می دهد تا عضله را بسازند و آن را حفظ و چربی سوزی کنند. فیزیکی راهنمای فعالیت برای آمریکایی ها توصیه می کنند که بزرگسالان باید روزدر هفته یا بیشترانجام تمرینات تقویت عضله داشته باشند. یک مطالعه در سال بر روی زنان کم تحرک نشان داد که تمرینات مقاومتی میزان متابولیسم پایه ( BMR ) را تا ساعت افزایش می دهند. BMR به تعداد کالری هایی که بدن هنگام استراحت می سوزاند اشاره دارد. بسیاری از غذاها، از جمله سبزیجات برگ سبز، فلفل قرمز و منابع پروتیینی می توانند سوخت و ساز بدن را افزایش دهند. حتی به افراد در رسیدن به وزن مناسب و حفظ آن کمک می کنند. برای نتیجه بهتر، این غذاها را به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی مناسب استفاده کنید. نوشیدن آب کافی، خواب مناسب و فعالیت های ورزشی از دیگر تغییرات سبک زندگی است که باعث بهبود سلامت متابولیسم می شود. |
یک تست رایگان و ساده برای سلامت قلب و بررسی وضعیت آن وجود دارد. شما با انجام این تست رایگان می توانید وضعیت سلامت قلب خود را بررسی کنید. این تست رایگان و ساده برای سلامت قلب شما، سهولت و سختی در بالا رفتن از پله ها است. محققان می گویند: اینکه یک فرد بتواند با سرعت چهار پله را بالا برود یا نه، وضعیت سلامت قلب او را نشان می دهد. کارشناسان خاطرنشان می کنند: متخصصان قلب و عروق در برخی از معاینات فیزیکی از پله نوردی به عنوان تست رایگان و ساده برای سلامت قلب استفاده می کنند. اما پله نوردی نباید جای معاینه های منظم را بگیرد. علاوه بر بالا رفتن از پله ها، توانایی شما در حمل کیسه های مواد غذایی می تواند یک تست رایگان دیگر برای سلامت قلب تان باشد. محققان اسپانیایی می گویند: اگر شما بتوانید در کمتر از یک دقیقه چهار پله را بالا بروید، یک شاخص دقیق برای بررسی سلامت قلب تان است. دکتر ژسوس پتیرو، متخصص قلب و عروق در بیمارستان دانشگاهی در این باره می گوید: آزمایش بالا رفتن از پله ها، راهی آسان برای بررسی سلامت قلب شماست. اما اگر بالا رفتن از چهار پله بیش از یک و نیم دقیقه طول بکشد بهتر است با یک دکتر مشورت کنید. محققان در یک بررسی صورت گرفته برای وضعیت قلب افراد، شرکت کننده را مورد بررسی قرار دادند. در این بررسی میزان خستگی و توانایی افراد برای ورزش کردن را به عنوان معادلهای متابولیکی ( MET ) اندازه گیری کردند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پس از یک دوره استراحت، در گروه مورد بررسی از چهار پله با سرعتی سریع اما غیرمستقیم بالا رفتند، سپس MET آنها اندازه گیری شد. MET بیش از تا داشتند. شرکت کنندگانی که برای بالا رفتن از پله ها . دقیقه یا بیشتر وقت صرف کردند، MET کمتر از بدست آوردند. این وضعیت به معنی مرگ پیش بینی شده تا درصد در سال، یا درصد در سال در بین این افراد بوده است. تصویربرداری از عملکرد قلب در طی آزمایشات نشان داد که درصد از شرکت کنندگانی که برای بالا رفتن از پله ها بیش از / دقیقه وقت صرف کردند، در حین ورزش عملکرد قلب غیرطبیعی داشتند. تقریبا از هر شرکت کننده که از پله ها بالا رفتند، یک نفر عملکرد غیر طبیعی قلب را نشان داده است. عملکرد غیرطبیعی قلب یکی از علایم احتمالی بیماری عروق کرونر قلب است. سایر علایم و نشانه های سندرم کرونر که معمولا ناگهان شروع می شوند، عبارتند از: سوء هاضمه یا غش کردن یا استفراغ احساس بی قراری یا بی حسی عرق کردن شدید و ناگهانی (دیافورز) خستگی غیرمعمول یا غیر قابل توضیح درد از سینه تا شانه ها، بازوها، شکم فوقانی، پشت، گردن یا فک انتشار می یابد. درد قفسه سینه ( یا ناراحتی که اغلب به عنوان درد، فشار، سفتی یا سوزش توصیف می شود. دکتر Oyere K . Onuma ، متخصص قلب در پزشکی ییل و استادیار پزشکی در ییل، می گوید: آزمون بالا رفتن از پله مفید است اما محدودیت هایی دارد. دکتر Oyere K . Onuma ، در مورد معایب این روش می گوید: با این حال، نکته قابل توجه این است که پله نوردی برای بررسی وضعیت قلبی افراد، آزمون استانداردی نیست. نوع پله ها، سرعت بالا رفتن از پله ها، زمان تلاش برای بالا رفتن از پله ها می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. این روش همچنین ارزیابی سالمندانی را که در بالا رفتن از پله ها مشکل دارند را به طور قابل توجهی محدود می کند. دکتر جرمی پولاک، متخصص قلب و عروق از مرکز پزشکی می گوید: ارزیابی هر بیمار و بررسی توانایی های فعلی و سلامتی او مهم است. مثلا از یک بیمار ساله هرگز نباید توقع داشته باشیم که با سرعت از پله ها بالا برود. خوشبختانه بالا رفتن از پله ها، تنها راه برای ارزیابی خود قلبی نیست. موارد دیگری مانند انجام فعالیت های روزمره زندگی یا توانایی در حمل کیسه های مواد غذایی می تواند روش های دیگری برای ارزیابی سلامت قلبی باشند. هارکین می گوید: توانایی انجام تمرینات ورزشی همیشه یک شاخص عالی برای سلامت کلی قلب است. اگر توانایی شما در انجام یک برنامه تمرینی با شدت متوسط تا شدید تغییر پیدا کند، این نشان دهنده این موضوع است که شما باید با پزشک خود تماس بگیرید. اما موردی که باید به آن توجه داشت این است که بالا رفتن از پله ها نیروی قابل توجهی را بر روی زانوها وارد می کند. بر همین اساس این تست برای بسیاری از افراد مانند سالمندان و افراد دیابتی مناسب نخواهد بود. به گفته متخصصان، کشش و تمرینات انعطاف پذیر می تواند جریان خون و همچنین سیستم عروقی را بهبود ببخشد. آنها می گویند: این کشش می تواند مشکلات موجود در سیستم عروقی و خطر وقایع مانند حمله قلبی و سکته را کاهش دهد. آنها معتقدند که ورزش های هوازی، کاهش وزن و فشار خون پایین نیز از راه های بهبود سلامت قلب است. بر اساس یک مطالعه جدید، فقط هفته از کشش منفعل می تواند به سیستم عروقی کمک کند. حتی جریان خون را بهبود بخشد. بررسی هاینشان می دهد کسانی که به کشش منفعل مشغول هستند، جریان خون بهتر و تنگی عروق کمتری داشته اند. کشش منفعل، کششی است که در آن نیروی های خارجی مانند استفاده از برخی لوازم های ورزشی باعث کشش اندام های بدن می شوند. در این بررسی محققان زن و مرد سالم را به دو گروه تقسیم کردند. نتایج این بررسی نشان داد: کسانی که تمرینات کششی را انجام داده بودند، سیستم عروقی سالم تری داشتند. محققان می گویند: این تمرینات می تواند برای بیماری هایی که شامل تغییر در جریان خون است، مانند حمله قلبی و سکته مغزی، موثر باشند. بر همین اساس کارشناسان معتقدند: پزشکان باید علاوه بر ورزش های هوازی منظم، تمرینات کششی را برای بیماران مبتلا به بیماری عروقی توصیه کنند. ورزش یکی از موثرین روش ها برای بهبود و تقویت سلامت عروق است. اما بسیاری از انواع ورزش هایی که مورد مطالعه قرار می گیرند، مانند دویدن، پیاده روی، دوچرخه سواری، شنا مربوط به قلب و عروق هستند. "بیماری قلبی عروقی" اصطلاحی است که برای توصیف هرگونه وضعیت غیرطبیعی عروق یا عروق خونی استفاده می شود. جریان خون باعث می شود خون اکسیژن دار از طریق سیستم عروقی به بافتهای سراسر بدن منتقل شود. اختلال در جریان خون می تواند اعضا مختلف بدن را در معرض خطر قرار دهد. بر همین اساس سلامت عروق خونی و جریان خون صحیح برای عملکرد مناسب اندام ها بسیار مهم است. دکتر نیکا گلدبرگ، متخصص قلب و عروق می گوید: انعطاف پذیری و سفت نبودن عروق بسیار مهم است. شریان های بدن باید گسترش پیدا کنند تا خون بیشتری به عضله قلب و عضلات درگیر در هنگام ورزش یا عروق شکمی منتقل شود. اما اگر شریان های بدن توانایی خودشان را از دست بدهند، ممکن است علایمی مانند درد قفسه سینه یا درد در پاها را در افراد مبتلا به بیماری شریان محیطی تحریک کند. علایم و نشانه های بیماری عروق محیطی شامل موارد زیر است تغییر رنگ پاها نبض ضعیف در پاها احساس سرما در پا بی حسی یا ضعف پا پوست براق روی پاها اختلال نعوظ در مردان کندتر شدن رشد ناخن های پا ریزش مو یا کندشدن رشد مو روی پاها زخم بر روی انگشتان پا، دست یا پا که بهبود نمی یابد. گرفتگی دردناک در یک یا هر دو باسن، ران یا ماهیچه های کشکک پس از انجام فعالیت های خاص، مانند پیاده روی یا بالا رفتن از پله ورزش های هوازی، کاهش وزن و درمان فشار خون بالا می تواند سفتی رگ ها را کاهش دهد. داروهایی مانند استاتین نیز می توانند به انعطاف پذیری عروق کمک کنند. ورزش منظم و کنترل عوامل خطر مهمترین کارهایی است که فرد می تواند برای بهبود وضعیت عروق خود انجام دهد. در صورت وجود بیماری عروقی محیطی، داروها می توانند در اتساع عروق و به حداقل رساندن درد ها موثر باشند. بررسی ها نشان می دهد تمرینات کششی به خصوص در طول بحران کرونا که افراد مجبور هستند در خانه بمانند می تواند در بهبود و جلوگیری از بیماری های قلبی، سکته مغزی بسیار موثر باشد. منبع: |
علت خارش گلو ممکن است به دلیل التهاب حنجره، سینوزیت یا گلودرد باشد. سرفه واکنش طبیعی به ورود ماده خارجی به راه تنفسی یا تحریک گلو است. با این حال، سرفه، می تواند ناشی از گلو درد باشد و در این شرایط ممکن است مزمن و طولانی شود. این حالت یک نشانه کلاسیک از آلرژی، واکنش آلرژیک یا بیماری زودرس است. تحریک کننده های استنشاقی می توانند گلو شما را تشدید کنند و باعث ایجاد خراش و ناراحتی در آن شوند. حتما شما هم تا به حال، این حالت، همراه با سرفه خشک را تجربه کرده اید. هدف از این سرفه ها، دفع مخاط راه تنفسی، گرد و غبار و گاز های استنشاق شده یا تحریک کننده ای است که باعث خارش گلو می شود اما مسیله مهم این است که سرفه، همیشه باعث از بین رفتن این حالت نمی شود. نکته کلیدی در رفع مشکل این حالت، درک علت آن و یافتن روش درمانی مناسب است. این حالت نسبت به سایر اشکال گلو درد، ناخوشایند تر و ناراحت کننده تر است. خارش گلو، در موارد بسیار نادر، می تواند نشانه سرطان گلو باشد. بر اساس یک نظرسنجی، سرفه رایج ترین علامتی است که افراد دچار خارش گلو با آن با پزشکان تماس گرفته اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آلرژی، یکی از مهمترین دلایل این حالت است. نمونه هایی از عوامل آلرژی شایع که می توانند باعث این حالت شوند، عبارتند از: گرد و خاک غذاها، مانند، لبنیات، یا توت فرنگی گرده گل، در درختان، چمن ها، یا گیاهان گل محمدی یافت می شود. آلرژی ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. این حالت می تواند نشان دهنده واکنش آلرژیک ملایم تر و در عین حال ناخوشایند باشد. استنشاق آلاینده ها همچنین می تواند منجر به این حالت شود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: مواد شیمیایی آفت کش ها دود یا بخار تنباکو محصولات پاک کننده علایم برخی از عفونت ها مانند سرماخوردگی یا، در مراحل اولیه می توانند به صورت خارش گلو بروز کنند. موارد زیر می توانند سبب تحریک و ایجاد خارش در گلو شوند: گلو درد قطره بینی کمبود آب بدن التهاب حنجره محرک های محیطی، مانند گرد و غبار بیماری ریفلاکس اسید معده، نیز، می تواند منجر به و خارش در ناحیه ی گلو شود. تقریبا از هر آمریکایی، نفر ممکن است علایم ریفلاکس اسید معده را داشته باشد. همچنین ممکن است، در یک مورد از هر چهار مورد که ریفلاکس دارند از سرفه مزمن شکایت کنند. این حالت می تواند احساس خارش و گرفتگی در گلوی شما ایجاد نماید. همچنین ممکن است صدای فرد تغییر کند. اگر خلط علت خارش باشد، فرد ممکن است در گلو احساس تحریک و درد کند. همچنین افراد احساس می کنند که هنگام بلع غذا یک توده در گلوی آنها وجود دارد که اغلب به دلیل التهاب لوزه ها است. گلودرد می تواند در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی ایجاد شود. در بین تا درصد موارد در کودکان و تا درصد موارد در بزرگسالان، گلو درد ناشی از استرپتوکوک می باشد. این نوع از گلو درد ها توسط باکتری استرپتوکوک ایجاد می شوند و نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارند. با این حال، در اکثر موارد علت اصلی گلو درد، عفونت ویروسی است و با داروهای ضد التهاب بدون نسخه، استراحت و داروهای خانگی قابل درمان است. برای خلاص شدن از شر خارش گلویی که ناشی از آلرژی است، فرد باید محرک را شناسایی کرده و از آن پیشگیری کند. شناسایی یک ماده آلرژیک می تواند با کمک متخصص آلرژی انجام شود. هنگامی که حذف مواد حساسیت زا، مانند گرده گیاهان در هوا، امکان پذیر نیست، داروهایی که شامل هستند می توانند به کاهش تحریک گلو کمک کنند. عفونت سینوس که به آن هم گفته می شود، یکی دیگر از دلایل عمده خارش گلو است. اگر سرماخوردگی بیش از روز طول بکشد، یا مدتی بهتر شده اما با گذشت زمان دوباره بدتر شود، ممکن است به این معنی باشد که سینوس ها عفونی شده اند. عفونت های ناشی از باکتری ممکن است با آنتی بیوتیک درمان شوند در حالی که عفونت های ویروسی با مسکن و بدون آنتی بیوتیک هم برطرف می شوند. محرک های محیطی، مانند گرد و غبار، آلودگی هوا و دود سیگار، همگی می توانند باعث خارش گلو شوند. یکی از بهترین راه های حل این مسیله، ترک سیگار و دوری از دود و آلودگی هوایی است. GERD را می توان با مخلوطی از داروها و تغییر سبک زندگی، مانند اصلاح عادات غذایی و آشامیدنی، درمان کرد. این عوامل می تواند به افراد کمک کنند تا خارش گلویی را که ناشی از ریفلاکس اسید معده است، کنترل کرده و رفع کنند. آسم نوعی بیماری مزمن ریوی است که در آن، مجاری تنفسی دچار التهاب و انسداد می شوند. این بیماری تنفس را برای فرد بیمار دشوار می کند. در برخی افراد، خارش در گلو و سرفه مزمن، از علایم اصلی ابتلا آنها به آسم است. افراد مبتلا به آسم برای تهیه یک برنامه درمانی که بتواند علایم آنها را کنترل کند، نیاز به همکاری نزدیک با پزشک معالج خود دارند. بعضی اوقات افراد مبتلا به خارش گلو، به گمان اینکه به گلودرد مزمن مبتلا هستند، به پزشک مراجعه می کنند در حالی که علت اصلی آن ها خارش گلو نیست. اگر خارش گلو بیش از هفته طول بکشد و همراه با التهاب لوزه، تب، مشکل در بلع، کاهش وزن یا علایم جدی دیگر باشد، فرد باید با پزشک مشورت کند. آلرژن ها، ممکن است از عوامل خطر بروز این وضعیت محسوب شوند. قرار گرفتن در معرض مواد حساسیت زا و غذاهایی که بسیاری از افراد به آنها حساسیت دارند می تواند از جمله عوامل خطر برای ابتلا به خارش گلو باشند. کالج آلرژی، آسم و ایمونولوژی آمریکا موارد زیر را به عنوان آلرژن های رایج این وضعیت شناسایی کرده است: غبار گرده گیاهان نیش حشرات همچنین، بسیاری از افراد به غذاهای زیر حساسیت دارند: صدف تخم مرغ آجیل و خشکبار محصولات لبنی دانه ها ی روغنی تشخیص بین علایم خارش گلو و علایم مشابه که ممکن است سایر بیماری ها را نشان دهد بسیار مهم است. یک پزشک برای تشخیص بهتر در مورد سابقه پزشکی بیمار سوالاتی را می پرسد و شرایط ایجاد کننده خارش گلو را تشخیص می دهد. به عنوان مثال، اگر خارش گلو شما پس از بیرون رفتن از خانه رخ دهد، می تواند نشان دهنده حساسیت به گرد و غبار یا گرده در فضای باز باشد. اگر پزشک شما به آلرژی غذایی مشکوک است، ممکن است از شما بخواهد یک یادداشت از وضعیت رژیم غذایی خود تهیه کنید. حتی احتمال دارد پزشک آزمایش آلرژی را تجویز کند. آزمایش آلرژی می تواند شامل قرار گرفتن پوست در معرض مقادیر کمی از تحریک کننده های احتمالی باشد. اگر پوست به یک ماده تحریک کننده خاص واکنش نشان دهد، این نشان دهنده آلرژی است. برخی از آزمایش های آلرژی را می توان از طریق آزمایش خون نیز تشخیص داد: تورم سرخی علایم دیگر التهاب تخلیه خلط یا مخاط بینی اگر خارش گلو شما به آلرژی مربوط باشد، یک آنتی هیستامین می تواند در پیشگیری از پاسخ التهابی بدن موثر باشد. روش های خانگی برای درمان خارش گلو شامل نوشیدن مایعات فراوان است. همچنین استفاده کردن اسپری های گلو که اثر بی حسی بر گلو دارند نیز ممکن است باعث تسکین علایم شما شوند. اگر خارش گلو شما ناشی از ماده حساسیت زا است، اجتناب از این ماده آلرژی زا به طور معمول علایم را بهبود می بخشد. داروهای خانگی، از جمله چای گرم لیمو و چای عسل، ممکن است برای تسکین خارش گلو مفید باشند. از آنجا که خارش در گلو یک مشکل شایع است و معمولا با شرایط وخیم سلامتی ارتباط ندارد، بسیاری از مبتلایان، برای تسکین به درمان های خانگی روی می آورند. گزینه های درمانی زیادی برای درمان این وضعیت وجود دارند، از جمله: سوپ داغ چای زنجبیلی نوشیدن بیشتر آب عدم مصرف کافیین استراحت و خواب کافی چای داغ با لیمو یا عسل استفاده از یک مرطوب کننده هوا برای پیش گیری از خشک شدن بیش از حد هوا علاوه بر این روش ها هفت درمان خانگی معروف برای این وضعیت وجود دارند که طرفداران طب طبیعی می گویند برای خارش گلو مفید است. با این حال، توجه داشته باشید که داروهای گیاهی مورد تایید سازمان غذا و دارو FDA نیستند. غرغره کردن با آب نمک گرم می تواند به تسکین التهاب کمک کند. ثانیه محلول را غرغره کنید. این روش بهتر است تا بار در روز تکرار شود. برای درمان این وضعیت صبح یک قاشق غذاخوری عسل (ترجیحا عسل محلی) بخورید. قاشق غذاخوری عسل را درون یک فنجان بریزید. فنجان خود را با آب گرم پر کنید. مقدار کمی زنجبیل تازه را رنده و به آن اضافه کنید. نوشیدنی را هم بزنید. آن را به آرامی بنوشید. این کار را تا بار در روز تکرار کنید. قاشق غذاخوری سرکه سیب را در لیوان آب گرم مخلوط کنید. پس از خنک شدن، آرام آن را میل کنید. برای بهبود طعم و مزه سعی کنید یک قاشق غذاخوری شربت افرا یا یک قاشق غذاخوری عسل به آن اضافه کنید. در یک قابلمه کوچک، قاشق چای خوری زردچوبه را با اونس شیر با حرارت متوسط ، مخلوط کنید. وقتی که محلول جوشید آن را در یک فنجان بریزید. اجازه دهید مخلوط خنک شود و به آرامی بنوشید. این کار را هر روز عصر تکرار کنید تا زمانی که خارش گلو از بین برود. قاشق غذاخوری ترب کوهی (ریشه ترب کوهی طبیعی) ، قاشق چای خوری میخک آسیاب شده و قاشق چای خوری عسل را در یک فنجان آب مخلوط کنید و هم بزنید تا کاملا مخلوط شود و بعد آن را بنوشید. انواع چای های گیاهی می توانند به تسکین خارش گلو کمک می کنند، از جمله: گزنه بابونه شیرین بیان شبدر قرمز نارون لغزنده |
علایم سرطان متاساتیک پستان ممکن است به مکانی که سرطان پستان در بدن انتشار یافته بستگی داشته باشد. همچنین به عنوان مرحله سرطان پستان شناخته می شود. پیش آگهی یا میزان امید به زندگی سرطان متاستاتیک پستان و مدت زمان بین تشخیص مرحله و شروع علایم در بیماران مختلف با همدیگر بسیار فرق دارد تحقیقات نشان می دهد که حدود درصد از افرادی که تشخیص متاستاتیک سرطان پستان را دریافت می کنند حداقل سال پس از تشخیص خود زندگی می کنند. بسیاری از عوامل فردی در میزان بقا بیماران نقش دارند. صرف نظر از اینکه در چه مرحله ای از سرطان قرار دارید، مهم است که از مرحله سرطان خود اطلاع داشته باشید. متاستاز زمانی رخ می دهد که سرطان از محلی که در آن شروع شده به قسمت دیگری از بدن انتشار یابد. سرطانی که از پستان به سایر قسمت های مهم بدن انتشار پیدا می کند می تواند سایر اندام های بدن را درگیر کند، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مغز ریه کبد استخوان ها گره های لنفاوی دور اگر سرطان محدود به پستان باشد، معمولا درمان آن آسان است. اما در شرایطی که سرطان انتشار یابد، درمان آن دشوارتر می شود. به همین دلیل تشخیص و درمان به موقع سرطان پستان بسیار مهم است. هنگامی که سرطان به قسمت دیگری از بدن انتشار می یابد، بیماری متاستاتیک تشخیص داده می شود. این اتفاق می تواند ماه ها تا سال ها بعد از درمان رخ دهد. اگر سرطان پستان در مرحله بعدی تشخیص داده شود، علایم می توانند با علایم مرحله اولیه، مانند تغییرات پوستی، ترشحات نوک پستان یا برآمدگی متفاوت باشند: خستگی تنگی نفس کاهش وزن سردردهای جدید تغییر در شکل پستان درد جدید، غیر قابل توضیح تغییرات در اشتها یا مشکلات هضم غذا علایم متاستاز ممکن است به مکانی که سرطان پستان در بدن شما انتشار یافته بستگی داشته باشد. استخوانها متداول ترین مکانی هستند که سلولهای سرطانی متاستاتیک در آن پدیدار می شوند. برای بیش از نیمی از زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله چهارم، استخوان ها اولین محل متاستاز هستند. اگرچه سرطان پستان می تواند به هر استخوانی منتقل شود، اما شایع ترین مکان ها دنده ها، ستون فقرات، لگن و استخوان های بلند در بازوها و پاها است. یک درد جدید ناگهانی و محسوس رایج ترین علامت سرطان است که به استخوان انتشار یافته است. تشخیص تفاوت بین درد متاستاز استخوان و درد ناشی از آرتروز یا کشیدگی ورزش دشوار است. اگر هنگام استراحت یا دراز کشیدن درد به همان اندازه درد شما بدتر می شود، این می تواند نشانه یک مشکل باشد. اگر متاستاز استخوان باشد، درمان سریع می تواند موثر باشد. متاستاز به استخوان می تواند منجر به بروز برخی علایم شود از جمله: درد شدید ناگهانی و ناتوانی در حرکت که می تواند نشانه شکستگی باشد. درد در پشت یا گردن بی حسی یا ضعف در ناحیه ای از بدن یا مشکل در دفع ادرار یا حرکات روده. همه می توانند فشرده سازی نخاع را نشان دهند، در این حالت مهره ای شکسته بر اعصاب نخاع فشار می آورد که عملکردهای مختلف بدن را کنترل می کند. خستگی، ضعف، حالت تهوع، از دست دادن اشتها و یا کمبود آب بدن که همگی می توانند بیانگر مقادیر بسیار بالای کلسیم در خون به دلیل تجزیه استخوان باشند. حدود - از زنان این گروه، مغز تنها محل متاستاز است. HER مثبت یا سه منفی، بیشتر است. علایم سرطان پستان در مغز می تواند شامل موارد زیر باشد: تشنج سردرد مشکلات حافظه تغییر روحیه یا شخصیت تغییر در حواس کنترل شده توسط مغز مانند اختلال گفتار، تاری دید، مشکلات تعادل، سرگیجه یا هر چیز دیگری که غیر معمول بنظر می رسد. سکته مغزی یا حمله مغزی که در آن خون رسانی به مغز قطع می شود. علایم می تواند شامل ضعف یا بی حسی ناگهانی در یک طرف بدن، سردرد، مشکل در تکلم، تغییرات بینایی، سرگیجه و یا از دست دادن تعادل باشد. هنگامی که سرطان پستان به داخل ریه منتشر می شود، اغلب علایمی ایجاد نمی کند. در عوض، ممکن است ابتدا تومور در یک مطالعه تصویربرداری که به عنوان بخشی از پیگیری درمان انجام شده است، مانند اسکن CT قفسه سینه (توموگرافی کامپیوتری) تشخیص داده شود. اگر متاستاز ریه علایمی ایجاد کند، ممکن است شامل موارد زیر باشد: تنگی نفس سرفه مداوم خس خس سینه درد یا ناراحتی در ریه سرفه کردن خون و مخاط تشخیص تفاوت بین علایم متاستاز ریه و علایم سرماخوردگی عمومی یا شرایط تنفسی فوقانی دشوار است. به خصوص اگر فصل سرماخوردگی و آنفولانزا باشد یا سابقه مشکلات تنفسی داشته باشید. علایم متاستاز در کبد وقتی سرطان پستان به کبد منتقل می شود، اغلب علایمی ایجاد نمی کند. ابتدا ممکن است آزمایشات عملکرد کبد، آزمایشات خون اندازه گیری سطح خاصی از آنزیم ها و پروتیین ها در خون، گرفته شود. سطح غیر طبیعی آنزیم ها می تواند نشان دهنده بیماری یا آسیب کبدی باشد: تب نفخ شکم تورم در پاها خستگی و ضعف کاهش وزن/اشتهای ضعیف رنگ زرد پوست یا سفیدی چشم درد یا ناراحتی در قسمت میانی علاوه بر آزمایش های عملکرد کبدی، پزشکان از آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص متاستازهای کبدی استفاده می کنند. اینها ممکن است شامل MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) ، سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) ، سونوگرافی و/یا اسکن PET (توموگرافی انتشار پوزیترون) باشد. گاهی اوقات، از اسکن PET / CT ترکیبی استفاده می شود. درمان سرطان پستان متاستاتیک به قدری پیشرفت کرده است که بسیاری از افراد پس از تشخیص می توانند مدت طولانی زندگی کنند و همچنان کیفیت زندگی خوبی را حفظ می کنند. در شرایطی که درمان امکان پذیر نباشد پزشک می تواند راهکارهایی را برای مراقبت از خود و تسکین علایم بیمار توصیه کند. همچنین این گزینه ها برای افرادی که عوارض جانبی تا حد زیادی در زندگی روزمره آنها تداخل می کند، تصمیم به قطع درمان دارند گزینه مناسبی است. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد: درد خستگی ترس و اضطراب کاهش اشتها و کاهش وزن آسایش و مراقبت های تسکینی بر مدیریت علایم، راحتی و کیفیت زندگی متمرکز هستند. این روش به شما این امکان ر می دهد تا تجربیات و احساسات خود را با دیگران که شرایطی شبیه به شما دارند را به اشتراک بگذارید و احساسات خود را با آنها در میان بگذارید. شما و تیم مراقبت های بهداشتی خود می توانید با همکاری یکدیگر علایم خود را کنترل کنید. برخی از کارها مانند تغییر سبک زندگی را می توان در خانه با کمک عزیزان انجام دهید، در حالی که برخی دیگر ممکن است به مشاوره و نظارت پزشک نیاز داشته باشند. متاستاتیک برخی از بیماران مبتلا به این سرطان می توانند برای تسکین علایم وضعیت خود رژیم غذایی خود را تغییر دهند. سعی کنید با غذاهای مختلفی را آزمایش کنید، یا رژیم غذایی خود را با نوشیدنی های پروتیینی که کالری زیادی دارند، کامل کنید: الکل شیرینی محصولات لبنی گوشت های پرچرب پزشک ممکن است برای تسکین درد و اضطراب داروهایی را تجویز کند: با دهان با استفاده از پچ پوستی به صورت داخل وریدی برای تجویز سطح مناسب دارو گاهی به مجموعه ای از داروهایی ضد درد نیاز است. به طور کلی، چشم انداز متاستاتیک سرطان پستان مانند گذشته وحشتناک نیست. درمان های پیشرفته امید به زندگی را افزایش می دهند و هر روز تحقیقات بیشتری در مورد آنها انجام می شود. منابع: |
خاک خوری یا ژیوفاژی، به معنای میل شدید به خاک خوری است که می تواند نشانه بیماری های روانی و یا سوء تغذیه باشد. خاک خواری نوع شایعی از سندرم پیکا به شمار می رود و در تمام گروه های سنی دیده می شود. ولی با این حال در افرادی که دچار سوء تغذیه بوده و یا به انواع بیمارهای روانی مبتلا هستند، بیشتر دیده می شود. بقراط اولین کسی بود که ژیوفاژی را توصیف کرد. در سایر متون پزشکی اولیه نیز به خاک خوری برای کمک به مشکلات معده و گرفتگی های قاعدگی اشاره شده است. در متون پزشکی اروپا که از قرون و باقی مانده، مطالبی در مورد خاک خوری و ارتباط آن با کم خونی وجود دارد. همچنین بررسی متون قدیم پزشکی نشان می دهد که ژیوفاژی در گذشته اغلب در زنان باردار یا در هنگام قحطی رخ داده است. خاک خوری در مناطق گرمسیری شیوع بیشتری دارد. علت این امر احتمالا مربوط به بیماری های منتقله از طریق غذا است که در این مناطق آب و هوایی بیشتر رخ می دهد. اگرچه به نظر برخی از کارشناسان خاک خوری دارای فوایدی برای بدن است. اما با این حال بررسی ها شنان می دهد که خاک خواری با طیف وسیعی از بیماری ها مرتبط است. خاک خوری، به ویژه در مدت طولانی، می تواند خطر ابتلا به این بیماری ها را افزایش دهد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیماری های انگلی مسمومیت با فلزات سنگین پیکا یک نوع اختلال خوردن است. افراد مبتلا به پیکا به مصرف مواد فاقد ارزش غذایی تمایل شدیدی پیدا می کنند. علت ابتلا به پیکا هنوز نامشخص است اما با این حال بررسی ها نشان می دهند که پیکا ممکن است به عنوان پاسخی به کمبود مواد مغذی در بدن ایجاد شود بنابراین در صورتی که پیکا با بیماری های روانی مرتبط نباشد، ممکن است با مصرف کافی آهن یا سایر مواد مغذی به طور کامل از بین برود. پیکا به سه دسته تقسیم می شود: یا پاگوفاژی خاک خواری یا ژیوفاژی نشاسته خواری یا آمیلوفاژی بیشترین مواد غیر غذایی که در افراد مبتلا به مصرف می شود، عبارتند از: مو گچ کاغذ پارچه خاکستر خاک رس شن و سنگریزه پیکا در برخی موارد ممکن است با همزمان باشد، اما در اغلب موارد ناشی از سوء تغذیه بوده و نشان دهنده ابتلا به بیماری روان نیست. اگرچه خاک خوری در مقادیر بسیار کم و زمان کوتاهی بیماری محسوب نمی شود، اما با گذشت زمان، خاک خواری می تواند به رفتاری اعتیادآور تبدیل گردد. برخی از افراد مبتلا به ژیوفاژی حتی پس از ابتلا به بیماری های مختلف باز هم نمی توانند این رفتار را ترک کنند. برخی دیگر از بیماران نیز ممکن است برای یافتن خاک مورد نظر خود هزینه کرده و یا مسافت های طولانی را طی کنند. عدم یافتن نوع خاصی از خاک نیز می تواند منجر به پریشانی در بیماران مبتلا به ژیوفاژی شود. خاک خوری ممکن است همیشه به سلامت شما آسیب نرساند، اما با این حال می تواند خطر ابتلا به انواع بیماری ها را در افزایش دهد. هر چه مقدار خاک بیشتری بخورید، احتمال بروز عوارض جانبی و خطر ابتلا به بیماری ها در شما بیشتر خواهد بود. مهمترین عواض جانبی خاک خوری، عبارتند از: اشتیاق برای خاک خوری ممکن است نشان دهنده باشد، اما خاک خوری لزوما علایم شما را بهبود نمی بخشد بنابراین باید با یک پزشک صحبت کنید تا پس از انجام آزمایش خون بتوانید با تجویز پزشک مکمل های غذایی مناسب را دریافت کنید. همچنین بررسی ها نشان می دهد که ژیوفاژی می تواند باعث ایجاد تداخل در هضم مواد مغذی مورد نیاز بدن شود، زیرا خاک رس موجود در معده شما ممکن است به آهن، روی و سایر مواد مغذی متصل شده و مانع از جذب موثر آنها در بدن شود به عبارت دیگر، خاک خوری می تواند خطر کم خونی را افزایش دهد. خاک دارای تعداد بی شماری از انگل ها، قاچ ها و باکتری های مختلف است. خاک خوری می تواند شما را در معرض آلودگی های مختلف قرار دهد. به عنوان مثال یکی از بیماری هایی که از طریق خاک خواری و خاک خوری های آلوده به انگل به انسان منتقل می شود کیست هیداتیک است. برخی فلزات سنگین با غلظت بالا در خاک وجود دارند. یکی از خطرناکترین فلزات سنگین است. خوردن حتی مقدار خیلی کمی سرب باعث مسمومست شده و اثرات مخربی بر سلامت شما دارد. مسمومیت با سرب با علایمی مانند درد عضلات، تحریک پذیری، استفراغ، تشنج و غش همراه است. یبوست یکی ازعوارض جانبی شایع در خاک خواری است. در برخی موارد مشکلات دیگر مانند انسداد روده نیز ممکن است رخ دهد، هر چند این عوارض تقریبا شیوع کمتری دارند. بالا بودن سطح پتاسیم خون در اصطلاح پزشکی نامیده می شود. خوردن مقدار زیادی خاک آلوده باعث افزایش پتاسیم خون شده و خطر آریتمی یا ایست قلبی را افزایش می دهد. همچنین افزایش پتاسیم خون ناشی از خاک خواری با خطرات دیگری مانند تنگی نفس، ضعف عضلانی و حالت تهوع همراه است. برخی از زنان در دوران بارداری خود هوس خاک خوری معمولی یا خاک رس می کنند. هنوز علت دقیق این عارضه مشخص نیست اما با این حال به نظر می رسد که تمایل شدید به خاک خواری در دوران بارداری با کمبود آهن بدن مرتبط است. همچنین بررسی ها نشان می دهد که ولع خاک خوری در پاسخ به تغییر سیستم ایمنی بدن در دوران بارداری ایجاد می شود. تمایل به خاک خواری در دوران بارداری به هر علت که رخ دهد، نه تنها سلامت مادر بلکه سلامت جنین در حال رشد را هم در معرض خطر قرار می دهد. حتی اگر خاکی که خورده می شود عاری از سموم بوده و به صورت پخته یا آماده باشد، باز هم بعد از وارد شدن به معده به مواد مغذی که از منابع غذایی تامین شده اند متصل شده و مانع جذب آنها در بدن شود. یکی دیگر از عوارض خاک خواری ابتلا به بیماری کزاز است. کزاز در اثر آلودگی به یک نوع باکتری موجود در خاک ایجاد می شود. ابتلا به کزاز بسیار خطرناک بوده و معمولا علایم آن دو هفته بعد از آغاز عفونت ظاهر می شوند. کزاز در صورت عدم درمان به موقع با خطر مرگ همراه است. علایم ابتلا به کزاز، عبارتند از: تب سر درد تعریق زیاد افزایش فشار خون گرفتگی عضلات فک گرفتگی عضلات شکم و سینه در مورد فواید خاک خواری در انسان تحقیقات بسیار کمی انجام شده است. بررسی های انجام شده بر روی انسان و حیوان نشان می دهد که علت اصلی خاک خواری در انسان را می توان محافظت احتمالی بدن در برابر سموم دانست. خاک رس می تواند به جذب سموم بدن کمک کند، به همین علت برخی از افراد به عنوان راهی برای تسکین مشکلات معده مانند مسمومیت غذایی به خاک خواری گرایش پیدا می کنند. اغلب حیوانات هنگام اسهال، درد معده یا مصرف میوه های سمی، برای کاهش درد خود خاک رس می خورند. بیسموت ساب سالسیلات که با نام تجاری Pepto Bismol شناخته می شود، جزء داروهای ضد قارچی است که در درمان بیماری های دستگاه گوارش مانند اسهال به کار می رود. این دارو دارای یک ترکیب معدنی شبیه به کایولن، یا نوعی خاک رس است بنابراین خاک خوری می تواند اسهال را تسکین دهد و برخی افراد به همین دلیل به خاک خواری گرایش پیدا می کنند اما با این حال اگر خاکی که می خورید حاوی باکتری یا انگل باشد، ممکن است باعث ابتلا به یبوست و بیماری های دیگر در شما شود. مردم برخی جوامع معتقدند که خوردن خاک رس دارای فواید زیادی برای بدن است، از جمله: دفع سموم بدن رفع حالت تهوع نرم کردن پوست کمک به درمان مشکلات معده بررسی ها نشان می دهد که بسیاری از زنان باردار در سراسر جهان برای کمک به تسکین علایم تهوع صبحگاهی خاک می خورند. در فرهنگ برخی از جوامع این عمل به عنوان یک درمان سنتی شناخته می شود، اما با این حال فواید خاک خواری در تسکین تهوع بارداری هنوز به طور قطعی اثبات نشده است. به طور کلی بررسی ها نشان می دهد که خطرات مرتبط با خاک خواری به خصوص در دوران بارداری بسیار بیشتر از فواید احتمالی آن است بنابراین زنان بارداری که دچار سوء تغذیه، تهوع صبحگاهی یا هرگونه مشکلات دیگر هستند باید با پزشک خود مشورت کنند. عمل به توصیه های زیر می تواند در پیشگیری از خاک خواری به شما کمک کند: اگر دوستان مورد اعتماد یا اعضای خانواده خود را در جریان وضعیت خودتان قرار دهید، آنها می توانند از شما حمایت کرده و با ایجاد حواس پرتی مانع از خاک خواری در شما شوند. مصرف کوکی ها، غلات یا کراکرهای ریز خرد شده می توانند هوس شما را به خاک خوری کاهش دهند. همچنین جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات سفت نیز می تواند به کاهش ولع مصرف خاک کمک کند. روانشناس بالینی به شما کمک می کند که افکارتان را با دقت ارزیابی کرده و با واقع بینی بیشتری به آنها نگاه کنید. با شکل گرفتن الگوی تفکر سالم می توانید اختلالات تغذیه مانند خاک خواری را به راحتی ترک کنید. ممکن است علت تمایل شدید شما به خاک خواری کمبود مواد مغذی بدن باشد. در صورت ابتلا به سوء تغذیه، پزشک می تواند با تجویز مکمل ها در رفع این مشکل به شما کمک کند. در صورت مصرف منظم مکمل ها تمایل به خاک خواری در شما کاهش پیدا خواهد کرد. با هر بار نخاک خوری خودتان را به روش های مختلف تشویق کنید. استفاده از این روش می تواند در کاهش میل به خاک خوری به شما کمک کند. خاک خواری به خودی خود می تواند مانعی برای مراجعه به پزشک باشد زیرا توضیح دادن این مشکل به پزشک برای بسیاری از بیماران سخت است. اما اگر اخیرا خاک خورده اید و از قرار گرفتن در معرض سموم، انگلها یا فلزات سنگین نگران هستید، بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید. علایمی که با مشاهده آنها باید به پزشک مراجعه کنید، عبارتند از: اسهال ضعف یبوست تنگی نفس تب و لرز تهوع و استفراغ وجود خون در مدفوع به طور کلی خاک خوری در دراز مدت باعث ابتلا شما به انواع بیماری ها خواهد شد. مراجعه به پزشک به شما کمک می کند تا رفتارهای مخرب خود را ترک کنید. بنابراین اگر ترک خاک خواری برای شما خیلی سخت بوده و فکر خاک خوری دایم شما را وسوسه می کند بهتر است به یک درمانگر بالینی مراجعه کنید تا با حمایت او بتوانید رفتارهای مخرب خود را ترک کرده و یاد بگیرید که چگونه با این افکار کنار بیایید. منبع: |
خوردن یخ یا پاگوفاژی به خوردن بی اختیار یخ و سایر مواد غذایی یخ زده گفته می شود. پاگوفاژی نوعی پیکا به شمار می رود. پیکا نوعی اختلال روانشناختی است که علایم آن میل شدید به خوردن مواد غیر غذایی مانند مو، سنگ، خاک و کاغذ است. علایم اصلی پاگوفاژی جویدن بی وقفه یخ است. این بیماری ممکن است دارای زمینه روانی باشد اما دربرخی موارد هم به عنوان یک پاسخ فیزیولوژیکی به رخ می دهد. رژیم های غذایی گیاهخواری که عمدتا از میوه ها و سبزیجات تشکیل شده و حاوی مقادیر ناچیز آهن است به راحتی می تواند باعث ابتلا به کم خونی و در نتیجه پاگوفاژی شود. علایم ابتلا به یخ خواری چیست؟ علایم کمبود آهن به تدریج در بدن ظاهر می شوند، زیرا بدن در صورت ابتلا به کم خونی معمولا از ذخایر آهن موجود در مغز استخوان و کبد استفاده می کند. هنگامی که سطح آهن خون کاهش پیدا می کند، پاگوفاژی به عنوان نشانه ای از کمبود آهن بدن رخ می دهد. در این زمان مصرف یخ با یک ولع ناگهانی شروع شده و همزمان با کاهش بیشتر آهن، شدیدتر می شود. پس بین یخ خواری و کم خونی ارتباط وجود دارد. پاگافاژی به طور کلی با اشکال دیگر کم خونی، مانند کم خونی همولیتیک، کم خونی پرنیشیوس، یا کم خونی آپلاستیک ارتباط ندارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در صورتی که خوردن یخ ناشی از فقر آهن باشد علایم آن کاملا شبیه علایم کم خونی خواهد بود. از جمله: خستگی سردرد ضعف سرگیجه تنگی نفس التهاب زبان رنگ پریدگی تحریک پذیری مشکل در بلعیدن تحمل کم برای ورزش علایم کم خونی فقر آهن در کودکان می تواند با بزرگسالان متفاوت باشد. یکی از علایم مشخصه کم خونی در کودکان، روشن شدن غشاهای مخاطی داخل دهان، روی زبان و به ویژه در پلک های داخلی و ملتحمه (سفیدی چشم) است. علت های پاگافاژی ممکن است یا مشکلات فیزیولوژیکی مانند کم خونی باشد. جویدن گاه به گاه یخ نشانه ای از پاگافاژی نیست. طبق تعریف، خوردن غیر طبیعی و بیش از حد مواد غیر مغذی، از جمله یخ است که برای مدتی بیش از یک ماه ادامه پیدا کند. به بیان ساده تر، این رفتار هم به سلامتی شما آسیب می رساند و هم غیر اختیاری است، به این معنی که حتی اگر از مضرات آن آگاهی داشته باشید قادر به ترک این رفتار نیستید. بررسی ها نشان می دهند که افراد مبتلا به پاگوفاژی تمایل دارند حداقل یک سینی یخ در روز بخورند. خوردن یخ با علایمی مانند ترک خوردگی دندان ها، آسیب لثه و کمبودهای تغذیه ای آشکار می شود. پاگوفاژی در موارد شدید می تواند به مشکلات شدیدتری مانند انسداد روده، پارگی روده و عفونت منجر شود. طبق انجمن روانپزشکی آمریکا ( APA ) ، اختلالات تغذیه و غذا خوردن، از جمله پیکا، با اختلال وسواس جبری ( OCD ) همراه است. استرس تقریبا در همه حال باعث بدتر شدن علایم می شود. گاهی خوردن یخ همزمان با سایر اشکال پیکا، از جمله ژیوفاژیا (خوردن خاک) ، آمیلوفاژی (خوردن نشاسته خام) ، لیتوفاژیا (سنگ خواری) ، تریکوفاژی (خوردن مو، پشم و سایر الیاف) اتفاق می افتد. پاگوفاژی و سایر اشکال پیکا گاهی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم به عنوان بخشی از یک رفتار تکراری رخ می دهد. بیماران مبتلا به اوتیسم ادعا می کنند که خوردن مکرر یخ باعث تسکین و احساس آرامش در آنها می شود. در برخی موارد پاگافاژی می تواند در پاسخ به کمبود حاد آهن ایجاد شود. مصرف مکمل آهن می تواند علایم یخ خواری و کم خونی (از جمله سندرم پای بی قرار) را در این بیماران کاهش دهد. بررسی ها نشان می دهد که پیکا در مناطقی از کشورهای در حال توسعه که دچار کمبودهای غذایی گسترده ای هستند، شایع تر است. در کشورهای پیشرفته، پاگوفاژی عمدتا در کودکان، زنان باردار و افرادی که تحت عمل قرار گرفته اند دیده می شود. یک علت عمده کمبود آهن در کودکان مربوط به دوران جهش رشد است که در آن نیازهای غذایی کودک به شدت افزایش می یابد. به همین ترتیب، در زنان باردار همزمان با رشد جنین نیاز مادر به اکسیژن دوچندان می شود. در عمل بای پس معده، مقداری از بافت معده برداشته می شود در نتیجه جذب مواد مغذی مانند آهن کاهش پیدا می کند. کم خونی معمولا با استفاده از مکمل ها و یا تغییر در رژیم غذایی قابل درمان است. یکی از مهمترین مشکلاتی که در اثر ابتلا به پاگوفاژی ایجاد می شود آسیب به دندان ها است. این امر خصوصا در کودکانی که دندان هایشان هنوز در حال رشد می باشد، خطر بیشتری دارد. جویدن یخ به طور معمول می تواند به مینای دندان آسیب رسانده و منجر به مشکلاتی مانند درد و ترک خوردگی دندان ها، افزایش حساسیت دندان ها به سرما و حتی آسیب به بافت لثه شود. بسیاری از مبتلایان به پاگوفاژی حتی از مشکل دندان های خود آگاه نیستند تا جایی که دندان ها کاملا پوسیده شده و به کشیدن و ترمیم نیاز پیدا می کنند. پاگافاژی و سایر اشکال پیکا در صورت وجود استرس های اضافی در زندگی ممکن است بدتر شود. پاگوفاژی اگر در نتیجه کمبود آهن اتفاق بیفتد مسیله کاملا متفاوتی است. زیرا درمان ساده تری دارد. کم خونی ناشی از فقر آهن هنگامی رخ می دهد که آهن کافی در بدن نداشته باشید. آهن برای تشکیل گلبول های قرمز خون و هموگلوبین، (مولکول حاوی آهن که اکسیژن را در بدن حمل می کند) ضروری است. از طرف دیگر یخ خواری و سایر اشکال پیکا به نوبه خود باعث تشدید کمبودهای تغذیه ای می شود که مهمترین آنها کم خونی است. اختلالات خوردن معمولا عوارضی مانند، افسردگی و سایر شرایط بهداشت روانی را به همراه دارد. به طور دقیق مشخص نیست که پاگوفاژی در افراد مبتلا به چقدر شایع است. بررسی ها نشان می دهد که این اختلال تقریبا % از مردم جهان را تحت ت ثیر قرار می دهد. همچنین برخی دیگر از بررسی ها نشان می دهد که از هر نفر یک نفر ممکن است نوعی از اختلالات پیکا را تجربه کند. تعیین علت پاگوفاژی در برخی موارد دشوار است، زیرا افراد مبتلا معمولا تا زمانی که این رفتار باعث تداخل در زندگی آنها نشود به پزشک مراجعه نمی کنند. مگر اینکه علایم جسمی دیگری وجود داشته باشد که بیمار را به شدت نگران کند. پاگوفاژی به عنوان یک بیماری روانی ممکن است برای سالها بدون تشخیص مانده و درمان نشود. هیچ آزمایشی برای تشخیص پاگوپاژی یا هر شکل دیگری از پیکا وجود ندارد. کلید تشخیص پاگوفاژی تداوم رفتار برای بیش از یک ماه است. پزشک در هنگام تشخیص سایر علل مانند بارداری و عمل بای پس معده را نیز در نظر می گیرد. در حالت ایده آل، آزمایشاتی برای تعیین کم خونی انجام می شود. در صورت مشکوک بودن، ممکن است ابتلا شما به اوتیسم نیز مورد بررسی قرار گیرد. انجام آزمایش خون در روند تشخیص بیماری بسیار اهمیت دارد زیرا می تواند از تشخیص اشتباه و درمان نامناسب پیشگیری کند. پزشک در صورت وجود علایم کم خونی، ممکن است یکی از آزمایشات زیر را تجویز کند: آهن سرم فریتین سرم ترانسفرین سرم ظرفیت اتصال آهن ( TIBC ) تست اشباع ترانسفرین ( TSAT ) اندازه گیری سطح سرمی گیرنده ترانسفرین ( TRP ) همچنین شمارش کامل سلول های خونی ( CBC ) برای اندازه گیری انواع مختلف سلول های خونی انجام خواهد شد. نتایج این آزمایشات بسته به آزمایشگاه معمولا در طول یک یا سه روز کاری آماده می شود. به ندرت اتفاق میفتد که پاگوفاژی تنها دلیل مراجعه به پزشک باشد مگر اینکه علایم آنقدر شدید باشد که باعث اختلال در زندگی روزمره شده باشد. اگر برای درمان پاگوفاژی به روانپزشک یا روانشناس ارجاع داده شوید حتی اگر هیچ کدام از علایم کم خونی را نداشته باشید باز هم در اولین مرحله آزمایش خون برای شما تجویز خواهد شد. گاهی اوقات ممکن است کم خونی به صورت موقت و در اثر خونریزی های شدید و غیر عادی قاعدگی، بیماری سلیاک یا حتی ابتلا به عفونت هیلوباکترپیلوری رخ بدهد. اما با این حال در صورت ابتلا به پاگوفاژی انجام آزمایش خون باز هم اولین مرحله تشخیص است. درمان پاگوفاژی با توجه به علت آن انجام می شود. در صورت وجود علل روانشناختی بیمار نیاز به مراقبت گسترده و بعضا مداوم دارد. درمان علل جسمی شامل به حد نرمال رساندن سطح آهن خون و کنترل علل اصلی کم خونی است. اگر پاگوفاژی بدون هیچ علت جسمی زمینه ای ایجاد شود، باید با یک روانپزشک یا روانشناس با تجربه که در زمینه اختلالات تغذیه تخصص دارد مشورت کنید. در برخی از انواع پیکا خطرات سلامت جدی وجود ندارد. به عنوان مثال خوردن موادی مانند رنگ دیوارها ممکن است باعث مسمومیت با سرب شده و به مداخلات پزشکی نیاز داشته باشد. این بدان معنی نیست که ابتلا به پاگوفاژی نگران کننده نیست اما با این حال نسبت به انواع دیگر پیکا خطرات کمتری برای سلامت شما دارد. به طور کلی سوء تغذیه یکی از ویژگی های مشترک انواع پیکا بوده و در صورت شدید بودن ممکن است به مداخلات تهاجمی برای پیشگیری از آسیب های طولانی مدت نیاز داشته باشد. یکی از روشهای متداول در درمان اختلالات تغذیه، ( CBT ) است. در این روش شما یاد می گیرید که رفتار خود را بررسی کرده و به واقعیتی برسید که این افکار را پشتیبانی و یا رد می کنند. درمان شناختی - رفتاری به شما کمک می کند به افکاری که باعث ایجاد حس یخ خواری در شما می شوند با دید دقیق تر و واقع بینانه تری نگاه کنید. شکل گیری الگوی تفکر سالم در نهایت باعث ترک یخ خواری در شما می شود. در حال حاضر، هیچ دارویی برای درمان پیکا وجود ندارد. برخی از پزشکان استفاده از داروهایی که به طور معمول برای اسکیزوفرنی استفاده می شود، را برای کاهش میل به خوردن مواد غیر غذایی ت یید کرده اند. همچنین اگر پیکا شدید باشد، ممکن است پزشک و ضد اضطراب را نیز برای شما تجویز کند. یکی دیگر از روش های درمان پاگوفاژی رفع علایم کم خونی است. اگر فقر آهن شما خفیف باشد، پزشک ابتدا توصیه می کند که غذاهای غنی از آهن بیشتری را برای جبران ذخایر آهن بدن مصرف کنید. مصرف مکمل های آهن به ویژه برای درمان پاگوپاژی و سایر علایم حاد کمبود آهن از جمله سندرم پای بی قرار بسیار مفید است. مکمل های آهن نباید به طور مداوم استفاده شوند، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. استفاده بیش از حد از مکمل های آهن می تواند باعث (سرریز آهن خون) شود. هموکروماتوز با عوارضی مانند درد شدید شکم، آسیب کبد، التهاب ریه و کاردیومگالی (بزرگ شدن قلب) همراه است. منبع: |
به طور کلی رنگ خلط می توانند نشان دهنده وضعیت های زیر باشند. بلغم سبز یا زرد معمولا به دلیل موارد زیر رخ می دهد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این حالت معمولا با سرفه خشک و در نهایت مقداری بلغم شفاف یا سفید شروع می شود. با گذشت زمان، ممکن است شروع به سرفه کردن بلغم زرد و سبز کنید. این وضعیت علامتی از پیشرفت بیماری از ویروسی به باکتری است. سرفه می تواند تا روز طول بکشد. این نوعا عارضه یک مسیله تنفسی دیگر است. در هنگام ابتلا به، ممکن است بلغم زرد، سبز یا گاهی خون آلود است سرفه کنید. علایم این بیماری بستگی به نوع آن متفاوت خواهد بود. سرفه، تب، لرز و تنگی نفس از علایم رایج انواع پنومونی است. به عنوان عفونت سینوسی نیز شناخته می شود. یک ویروس، آلرژی یا حتی باکتری می تواند باعث این بیماری شود. در این وضعیت بلغم زرد یا سبز، گرفتگی بینی، قطره پس از عمل بینی و فشار را در حفره های سینوس بروز پیدا می کند یک بیماری مزمن ریوی است که در آن خلط در ریه ها جمع می شود. این بیماری اغلب کودکان و سالمندان را درگیر می کند. حتی می تواند باعث ایجاد انواع رنگ بلغمی از زرد تا سبز تا قهوه ای شود. رنگ قهوه بلغم به عنوان رنگ زنگ زده شناخته می شود. رنگ قهوه ای اغلب به معنی خون کهنه شده است. بلغم قهوه ای معمولا به علت زیر ایجاد می شود این شکل از ذات الریه می تواند بلغمی تولید کند که به رنگ سبز قهوه ای یا زنگ زده دیده می شود. این وضعیت با پیشرفت می تواند خلط قهوه ای زنگ زده ایجاد کند. افراد سیگاری یا افرادی که در معرض بخار و سایر مواد تحریک کننده قرار دارند بیشتر در معرض خطر برونشیت مزمن باشند. این بیماری مزمن ریوی ممکن است باعث ایجاد خلط به رنگ قهوه ای شود. استنشاق گرد و غبارهای مختلف مانند ذغال سنگ، آزبست و سیلیکوز می تواند باعث این بیماری ریه غیر قابل درمان شود. ابتلا به این بیماری ممکن است باعث بروز خلط قهوه ای شود. آبسه ریه وضعیتی است که در آن حفره های درون ریه با چرک پر شده است. آبسه ریه همراه با سرفه، تعریق شبانه و از دست دادن اشتها باعث ایجاد خلط قهوه ای یا خونی می شود. این بلغم نیز بوی بد می دهد. بلغم سفید معمولا به دلیل موارد زیر ایجاد می شود این شرایط ممکن است با بلغم سفید شروع شود. در شرایطی که به یک عفونت باکتریایی تبدیل شود، می تواند منجر به خلط زرد و سبز گردد. این بیماری مزمن بر سیستم هضم و گوارشی بدن ت ثیر می گذارد و ممکن است باعث خلط سفید و ضخیم شود. این وضعیت باعث باریک شدن مجاری هوایی شده و ریه ها خلط بیش از حد تولید می کنند. این ترکیب دریافت اکسیژن برای بدن شما را سخت می کند. با بروز این شرایط ممکن است خلط سفید را تجربه کنید. این حالت زمانی اتفاق میفتد که قلب شما به طور موثر خون را به بقیه بدن پمپاژ نمی کند. در این شرایط مایعات در مناطق مختلف جمع و منجر به ادم می شوند. حتی این وضعیت می تواند منجر به افزایش خلط سفید و تنگی نفس گردد. خلط سیاه را ملانوپتیز نیز می نامند. مشاهده خلط سیاه ممکن است به این معنی باشد که مقدار زیادی چیز سیاه مانند گرد و غبار ذغال را استشمام کرده اید. همچنین خلط سیاه می تواند نشان دهنده یک عفونت قارچی باشد که نیاز به درمان فوری دارد. بلغم سیاه معمولا به علت موارد زیر رخ می دهد: سیگار کشیدن و یا مصرف سایر داروها ممکن است منجر به خلط سیاه شوند. به طور خاص یک نوع بیماری سیاه ریوی ممکن است باعث خلط سیاه شود. این بیشتر کارگران زغال سنگ یا هر کسی است که به طور مکرر در معرض گرد و غبار ذغال سنگ است را درگیر می کند. سرفه کردن خلط سیاه نیز ممکن است با تنگی نفس همراه باشد. مخمر سیاه به نام باعث این عفونت می شود. این یک بیماری نادر است که می تواند باعث ایجاد بلغم سیاه شود. این بیماری بیشتر در افرادی که فیبروز کیستیک دارند ت ثیر می گذارد. بدن شما به طور روزمره خلط و بلغم شفاف تولید می کند. این ماده بیشتر با آب، پروتیین، آنتی بادی ها و مقداری نمک محلول پر شده است تا به شما کمک کند تا سیستم تنفسی خود را مرطوب نگه دارید. افزایش بلغم شفاف ممکن است به این معنی باشد که بدن شما سعی در از بین بردن یک ماده تحریک کننده، مانند گرده گل، یا نوعی ویروس دارد. بلغم شفاف معمولا به دلیل موارد زیر ایجاد می شود به این حالت آلرژی بینی یا گاهی تب یونجه نیز گفته می شود. در این وضعیت بدن بعد از قرار گرفتن در معرض مواد حساسیت زا مانند گرده، علف ها و علف های هرز، خلط بینی بیشتری تولید می کند. این خلط ممکن است باعث سرفه خلط شفاف شود. یک التهاب در لوله های برونش در ریه ها است که با بلغم شفاف یا سفید و سرفه شروع می شود. در برخی موارد، ممکن است متوجه شوید که بلغم به یک رنگ زرد یا سبز تبدیل شده است. این شکل از ذات الریه در اثر عفونت در ریه ها ایجاد می شود. علایم اولیه شامل تب، سرفه خشک، درد عضلانی و سایر علایم شبیه است. خون احتمالا علت ایجاد هر نوعی از بلغم قرمز است. رنگ صورتی سایه دیگری از رنگ قرمز محسوب می شود، بنابراین ممکن است نشان دهنده وجود خون در بلغم باشد. بلغم قرمز یا صورتی معمولا به دلیل شرایط زیر ایجاد می شود: پیشرفت ذات الریه می تواند باعث ایجاد بلغم قرمز شود. همچنین ممکن است منجر به لرز، تب، سرفه و درد قفسه سینه شود. این عفونت باکتریایی می تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود. علایم کلی آن شامل سرفه بیش از سه هفته، سرفه کردن خون و بلغم قرمز، تب و تعریق شبانه است. این حالت زمانی اتفاق میفتد که قلب به طور موثر خون را به بدن شما پمپاژ نمی کند. در این شرایط علاوه بر خلط صورتی یا مایل به قرمز، ممکن است دچار تنگی نفس نیز شوید. زمانی رخ می دهد که شریان ریوی در ریه ها مسدود شود. این انسداد اغلب ناشی از لخته خونی است که از جای دیگری در بدن مانند ساق پا ایجاد شده اند. آمبولی ریه اغلب باعث خلط خونی یا رگه دار خون می شود. این وضعیت خطرناک و جدی است و همچنین می تواند باعث تنگی نفس و درد قفسه سینه شود. علایم تنفسی زیادی از جمله سرفه بلغم مایل به قرمز یا حتی خونی را ایجاد می کند. اگر بلغم زیادی دارید، دچار سرفه های شدیدی هستید یا علایم دیگری مانند کاهش وزن یا خستگی را مشاهده می کنید، به پزشک مراجعه کنید. قوام بلغم به دلایل زیادی می تواند تغییر کند. این مقیاس از موکویید (کف) به خلط چرکی تا چرکی (ضخیم و چسبناک) متغیر. با پیشرفت عفونت ممکن است بلغم ضخیم و تیره شود. بلغمی که با آلرژی همراه باشد به طور کلی به اندازه خلط سبزی که با برونشیت باکتریایی یا بلغم سیاه ناشی از عفونت قارچی مشاهده می کنید ضخیم و چسبناک نیست. بلغم کف دار نشان دهنده چیست؟ بلغم کف دار و یا بافت موکویید ممکن است نشانه دیگری از باشد. اگر در نهایت به عفونت قفسه سینه مبتلا شوید، این ممکن است به زرد یا سبز تغییر کند اما بلغم کف دار و صورتی رنگ می تواند نشان دهنده مرحله آخر باشد. اگر این وضعیت را همراه با تنگی نفس، تعریق و درد قفسه سینه دارید، سریعا با مراکز درمانی تماس بگیرید. در حالی که بلغم بخشی طبیعی از سیستم تنفسی است، اما اگر بر زندگی روزمره شما ت ثیر گذاشته است، اگر متوجه شوید که در مجاری تنفسی، گلو، یا اگر سرفه می کنید، باید به پزشک مراجعه کنید. اگر خلط شما شفاف، زرد یا سبز باشد، می توانید چند روز یا حتی چند هفته قبل از قرار ملاقات صبر کنید. شما باید همچنان مراقب سایر علایم خود باشید تا ببینید بیماری شما چگونه پیشرفت می کند. اگر سایه ای از بلغم قرمز، قهوه ای یا سیاه مشاهده کردید یا خلط کف دار دارید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. این وضعیت ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای جدی تر باشد. تشخیص بیماری های ریوی دشوار است. یک پزشک می تواند آزمایش های مختلفی از جمله اشعه ایکس و آنالیز خلط را برای تعیین علت انجام دهد. اگر مطمین نیستید که چه عواملی باعث تغییر رنگ شده یا علایم غیرمعمول دیگری را تجربه می کنید، به پزشک مراجعه کنید. چگونه می توان از خلط خلاص شد؟ برخی از بیماری های بلغمی به بهترین وجه به آنتی بیوتیک ها، سایر داروها و درمان های تنفسی پاسخ می دهند. در برخی موارد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. برخی از علت های بلغم به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند. در عوض، برای بهبودی باید رژیم غذایی خوبی بخورید، هیدراته شوید و استراحت کنید. همچنین می توانید اقدامات زیر را رعایت کنید: مرطوب نگه داشتن هوا می تواند باعث شل شدن بلغم شود و به شما اجازه می دهد تا آن را راحت تر سرفه کنید. یک فنجان آب گرم را با / تا / قاشق چای خوری نمک مخلوط و غرغره کنید تا هر نوع خلط ناشی از آلرژی یا عفونت سینوسی که گلو شما را تحت ت ثیر قرار می دهد سست شود. این روغن گیاهی به شل شدن خلط قفسه سینه شما کمک می کند. حرف آخر بلغم توسط سیستم تنفسی به عنوان محافظت از ریه ها تولید می شود. تا زمانی که بیماری پزشکی زمینه ای نداشته باشید، ممکن است متوجه خلط خود نشوید. فقط در صورت بیماری یا بیماری مزمن ریه می توانید آن را تشخیص دهید. اگر سرفه کردید، به ظاهر آن توجه کنید. اگر متوجه تغییر رنگ، قوام یا میزان صدای سرفه خود شدید با پزشک خود تماس بگیرید. |
دکسترو اسکولیوز شایع ترین نوع اسکولیوز است. اسکولیوز نوعی تغییر شکل ستون فقرات است که منجر به منحنی شدن ستون فقرات می شود. اگر ستون فقرات به سمت راست منحنی یا کج شود، به آن دکستروسکولیوز می گویند. اگر ستون فقرات به سمت چپ منحنی شود، به بیماری لووسکولیوز معروف است. از هر نفر حدود نفر دچار انحنای ستون فقرات هستند. انحنای ستون فقرات به سمت راست باعث می شود ستون فقرات به جای خط مستقیم به شکل " C " یا " S " دیده شود. این وضعیت به طور معمول در نواحی میانی تا فوقانی پشت که به ستون فقرات توراسیک معروف است رخ می دهد. اسکولیوز به طور کلی در کودکان تا ساله شایع تر است، زیرا در این زمان کودکان دوران رشد خود را تجربه می کنند. البته اگر علت اسکولیوز بیماری دیگری مانند ضعف عضلانی باشد ممکن است در سنین دیگر هم بروز پیدا کند. افرادی که دکسترو اسکولیوز دارند ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شانه های ناهموار متمایل شدن قسمت فوقانی بدن به یک طرف دور کمر ناهموار، با اختلاف قد در دو طرف بدن باسن های ناهموار، با اختلاف قد در دو طرف بدن انحنای قابل توجه ستون فقرات که با چشم قابل مشاهده است. شیب سر، طوری که سر بیشتر به یک طرف بدن متمایل است. برجستگی تیغه شانه، طوری که یک تیغه شانه دورتر از دیگری است. برجستگی دنده، طوری که دنده در یک طرف بدن بیش از طرف دیگر بیرون زده است. افراد مبتلا به اسکولیوز که دارای انحناهای شدید هستند، ستون فقرات منحنی ممکن است به اندام ها و نواحی دیگر بدن فشار وارد کند. این فشار باعث بروز علایم شدید زیر می شود: فشرده شدن ریه مشکل در دفع ادرار یا مدفوع ابتلا به اسکولیوز می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. رایج ترین نوع آن اسکولیوز ایدیوپاتیک است. هیچ علت مشخصی برای ابتلا به این وضعیت وجود ندارد. اسکولیوز ایدیوپاتیک در درصد افراد مبتلا به اسکولیوز رخ می دهد. به نظر می رسد برخی افراد استعداد ژنتیکی ابتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک را داشته باشند. درصد از افرادی که به این وضعیت مبتلا هستند در میان اعضای خانواده خود، افراد مبتلا به اسکولیوز دارند. اسکولیوز مادرزادی در طی دوران رشد جنینی اتفاق میفتد. این وضعیت از هر هزار تولد مورد را تحت ت ثیر قرار می دهد و می تواند همراه با بیماری های قلب و کلیه رخ دهد. اسکولیوز عصبی عضلانی می تواند ناشی از بیماری هایی مانند، دیستروفی عضلانی یا صدمه به نخاع باشد. اسکولیوز دژنراتیو می تواند در سالمندان ایجاد شود. ابتلا به اسکولیوز دژنراتیو با عوارضی مانند آرتروز، تخریب دیسک، اسپوندیلوز آنکیلوزان و شکستگی های مهره ها همراه است. دکسترو اسکولیوز باعث درد، ناراحتی و کاهش دامنه حرکتی می شود. همچنین ابتلا به این وضعیت در بیشتر موارد با کاهش فرد مبتلا همراه است. انواع مختلف اسکولیوز می تواند علاوه بر کمردرد باعث ایجاد بیماری های مزمن دیگر شود. بررسی ها نشان می دهد درصد از افراد مبتلا به اسکولیوز که از کمر درد شکایت دارند، به یک بیماری زمینه ای مانند اسپوندیلولیستیز (سرخوردن مهره) ، سیرنگومیلی (گشاد شدن نخاع) و یا دیسک فتق مبتلا هستند. دکسترو اسکولیوز می تواند منجر به بروز برخی عوارض شود، از جمله: تنگی نفس از دست دادن عضله کاهش عملکرد تنفسی محدود شدن دامنه حرکتی سرطان در اثر تماس مکرر با اشعه کاهش کیفیت زندگی به دلیل درد مزمن درد عصبی یا از دست دادن عملکرد عصب دختران نوجوان نسبت به پسران هم سن خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک قرار دارند. همچنین دختران در اغلب موارد اشکال پیشرونده اسکولیوز را تجربه می کنند. علت ابتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک هنوز به طور دقیق مشخص نیست. به همین علت هیچ گونه اقدامات پیشگیرانه ای برای این وضعیت وجود ندارد. به نظر می رسد برخی از افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این نوع اسکولیوز هستند. دکستروسکولیوز، مانند انواع اسکولیوز، توسط پزشک در حین معاینه بدنی تشخیص داده می شود. نحوه تشخیص به طور کلی شامل موارد زیر است: رادیولوژی ستون فقرات نگاه کردن ستون فقرات از پشت انجام آزمایش سی تی اسکن یا از ستون فقرات معاینه فیزیکی شانه، کمر و ران، برای بررسی اینکه هر دو طرف یکنواخت هستند یا ناهموار بررسی دو طرف قفسه دنده برای دیدن اینکه آیا یک طرف بیشتر از طرف دیگر بیرون زده است یا خیر تست آدامز، شامل خم شدن رو به جلو با زانوهای صاف و بازوهای آویزان در کنار بدن برای بررسی هرگونه چرخش احتمالی ستون فقرات گزینه درمانی دکستروسکولیوز به سن، علایم و شدت بیماری فرد بستگی دارد. بررسی ها نشان می دهد که از بین ، کودک مبتلا به دکسترواسکولیوز از بریس استفاده کرده و در حدود کودک تحت عمل جراحی قرار می گیرند. موارد خفیف دکسترو اسکولیوز معمولا فقط به نظارت پزشکی نیاز دارد. پزشک ممکن است هر ماه تا یک سال وضعیت بیمار را بررسی کرده و درباره علایمی مانند درد یا ناراحتی سوالاتی کند. انحناهایی که دارای زاویه بین تا درجه هستند به عنوان اسکولیوز متوسط طبقه بندی شده و معمولا به درمان نیاز دارند. برای موارد متوسط دکسترواسکولیوز، پزشک هر ماه یا یک سال آزمایش رادیولوژی را تجویز می کند. در بزرگسالان ممکن است هر سال یک بار تجویز شود. در موارد شدید دکسترو اسکولیوز فرد به جز زمان غذا خوردن، خوابیدن یا ورزش کردن همیشه باید از بریس استفاده کند. استفاده از بریس فقط در کودکان و نوجوانان تاثیر دارد زیرا ستون فقرات آنها هنوز به طور کامل رشد نکرده است. در برخی موارد نیز عمل جراحی ضرورت می یابد. گزینه های درمانی شامل رویکردهای غیر جراحی و جراحی است. برنامه درمانی خاص شما به موارد زیر بستگی دارد: سن محل منحنی شدت اسکولیوز میزان پیشرفت اگر میزان انحنای ستون فقرات کمتر از درجه بوده و اسکولیوز در حال پیشرفت نباشد، پزشک هر تا ماه یکبار از اشعه ایکس و احتمالا آزمایشات تصویربرداری دیگر برای کنترل وضعیت شما استفاده می کند. برخی از گزینه های غیر جراحی که می توانند به کاهش انحنای ستون فقرات کمک کنند، عبارتند از: اگر انحنای ستون فقرات بین تا درجه باشد، پزشک ممکن است برای حمایت از ستون فقرات، استفاده از بریس را توصیه کند. پوشیدن بریس نمی تواند اسکولیوز را درمان کند، اما از شدیدتر شدن وضعیت پیشگیری می کند. همچنین درمان کایروپراکتیک نیز می تواند به روش غیر تهاجمی به درمان اسکولیوز کمک کند. البته باید توجه داشته باشید که ممکن است در کنار کایروپراکتیک به اشکال دیگری از درمان هم نیاز داشته باشید: ابتلا به اسکولیوز در اغلب موارد باعث عدم تعادل عضلات بدن می شود. فیزیوتراپی برای رفع این مشکل گزینه بسیار مناسبی است. در طول درمان عضلات کوتاه و تنگ دوباره انعطاف پذیری خود را به دست می آورند و از طرفی عضلات ضعیف قوی تر شده و به ستون فقرات کمک می کنند که در راستای صحیح قرار بگیرد. یکی از روش های کاهش درد و جبران دامنه حرکتی محدود در ستون فقرات، افزایش تحرک و قدرت باسن است. به نظر می رسد ورزش هایی که باعث کشش ستون فقرات، گسترش قفسه سینه و تقویت عضلات پشت می شوند، علایم اسکولیوز را بهبود می بخشند. همچنین روش های مختلف دیگر مانند، آب درمانی و تمرینات پیلاتس نیز می توانند به درمان علایم دکترواسکولیوز کمک کنند. پزشک در موارد زیر ممکن است عمل جراحی را به شما توصیه کند: شدید بودن انحنای ستون فقرات تغییر شکل شدید و واضح بدن پیشرفت اسکولیوز با گذشت زمان ابتلا به مشکلات عصبی یا تنفسی ناشی از اسکولیوز به طور کلی هدف از جراحی ستون فقرات پیشگیری از شدیدتر شدن اسکولیوز است. انجام عمل جراحی کمک می کند که انحنای ستون فقرات کاهش پیدا کند. رویکردهای مختلف جراحی وجود دارد، از جمله: جراح در این روش ابتدا مهره های خمیده ستون فقرات را در یک امتداد صاف تراز می کند. سپس تکه های کوچک استخوان را که از دنده ها، لگن و یا حتی ستون فقرات گرفته است، بین فضای مهره ها قرار می دهد تا بهم جوش بخورند. به این ترتیب مهره ها در یک راستای مستقیم به هم متصل شده و ستون فقرات صاف می شود. فرایند جوش خوردن مهره ها معمولا سه ماه طول می کشد و جراح در طول این مدت روند جوش خوردن مهره ها را با عکس برداری رادیولوژی ارزیابی می کند. جراح در این روش با استفاده از ابزارهای مختلفی مانند پیچ، میله، سیم و قلاب مهره های ستون فقرات را در یک راستا قرار می دهد تا به صورت مستقیم به هم جوش خورده و در محل خود تثبیت شوند. در این روش احتمال شکستگی ابزارهای استفاده شده مانند میله ها و همچنین جابه جایی پیچ ها و پلاک های تعبیه شده وجود دارد. این روش جراحی برای اصلاح ناهنجاری های شدید استفاده می شود. پزشک در طول عمل استخوان های آسیب دیده را از بین می برد. اسکولیوز مادرزادی که در سنین پایین تشخیص داده می شود شدیدتر است و به احتمال زیاد همزمان با رشد کودک وخیم تر می شود. جراحی معمولا در سنین پایین تر انجام می شود، به همین علت ممکن است کودک در نهایت دارای ستون فقرات کوتاه تری شود. ولی به طورکلی عمل جراحی مفید بوده و این کودکان معمولا پس از درمان می توانند زندگی عادی داشته باشند. کودکان و نوجوانانی که به اسکولیوز ایدیوپاتیک مبتلا هستند، با صاف کردن انحنای ستون فقرات، نتایج خوبی را تجربه می کنند. تقریبا تا ماه پس از جراحی بسیاری از آنها می توانند به فعالیت های عادی خود برگردند. پس از عمل جراحی معمولا دامنه حرکتی ستون فقرات دچار محدودیت می شود، به همین علت به کودکان توصیه می شود از شرکت در فعالیت های شدید و ورزش هایی مانند فوتبال خودداری کنند. به طور کلی کودکان و نوجوانانی که اسکولیوز ایدیوپاتیک داشته و جراحی نشده اند، محدودیت حرکتی ندارند. عدم درمان دکستروسکولیوز با عوارض مختلفی همراه است، اما با این حال عمل جراحی برای درمان هم عوارض منحصر به فرد خود را دارد. عوارض ناشی از جراحی اسکولیوز شامل موارد زیر است: درد عفونت خونریزی غیرطبیعی نشت مایع مغزی نخاعی آسیب به یک یا چند عصب جوش نخوردن مهره های ستون فقرات در اسکولیوز خفیف، هیچ عارضه ای وجود ندارد. در موارد شدید دکسترو اسکولیوز و اسکولیوز که انحنای ستون فقرات باعث فشرده شدن اعصاب نخاعی و یا تغییر شکل قفسه سینه می شود عوارض زیر وجود دارد: درد کمر یا پا مشکلات تنفسی درد قفسه سینه ناتوانی در کنترل ادرار یا مدفوع منابع: |
ترک سیگار و قلیان بسیار دشوار است. علایم ترک نیکوتین می تواند ظرف دقیقه از آخرین استفاده دخانیات آغاز شود و به میزان اعتیاد شخص بستگی دارد. عواملی مانند مدت زمان مصرف توتون و مقدار دخانیات به صورت روزانه بر شدت علایم ت ثیر می گذارد مصرف نیکوتین معمولا با دخانیات در ارتباط بوده و مانند سایر داروها، از جمله الکل، کوکایین و مورفین می تواند اعتیاد آور باشد. مصرف آن می تواند اثرات زیادی را بر روی مغز داشته باشد، مانند کاهش اشتها کاهش افسردگی کاهش تحریک پذیری ایجاد احساس خوب بودن افزایش تمرکز و حافظه کوتاه مدت تصور می شود که نیکوتین و توتون حاوی ماده سرطان زا هستند. این مواد شیمیایی می توانند باعث بروز بیماری های مربوط با استعمال دخانیات مانند سرطان ریه، بیماری های قلبی و سکته مغزی شوند برای جلوگیری از این بیماری ها، سالانه میلیون ها سیگاری سعی در ترک سیگار دارند. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در سال گفته شده که درصد از افراد سیگاری می خواهند به طور کامل آن را ترک کنند علایم ترک نیکوتین می تواند ظرف دقیقه از آخرین استفاده دخانیات آغاز شود و به میزان اعتیاد شخص بستگی دارد. عواملی مانند مدت زمان مصرف توتون و مقدار دخانیات به صورت روزانه بر شدت علایم ت ثیر می گذارد هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم نیکوتین برای افراد سیگاری، عبارتند از تعریق سردرد گلو درد بیخوابی اضطراب افسردگی سرفه کردن افزایش وزن یبوست و گاز مشکل در تمرکز هوس شدید برای نیکوتین حالت تهوع و گرفتگی شکم سوزن سوزن شدن در دست و پا علایم ترک در افرادی هم که از دخانیات جویدنی استفاده می کنند کاملا مشابه است. آن علایم عبارتند از مشکل خواب حالت افسردگی تحریک پذیری مشکل در تمرکز ضربان قلب کندتر احساس بی قراری و پرش افزایش گرسنگی یا افزایش وزن علایم ترک نیکوتین معمولا طی دو تا سه روز به بیشترین اندازه خود می رسد هوس مصرف نیکوتین، ناشی از گیرنده های نیکوتین در مغز است. این گیرنده ها در پاسخ به استفاده قبلی از نیکوتین افزایش می یابند. گیرنده ها باعث می شوند شما به سیگار کشیدن خود ادامه دهید. سرکوب آن گیرنده ها، منجر به علایم ترک می شود علایم ترک اغلب طی دو تا چهار هفته از بین می روند. برخی از افراد احتمال دارد بتوانند تا طی چندین ماه علایم ترک نیکوتین را تجربه کنند. اگر تصمیم دارید سیگار را ترک کنید، با پزشک خود تماس بگیرید تا در مورد راه های کنترل علایم خود با او مشورت کنید. آنها احتمال دارد بتوانند اطلاعات مفیدی در مورد دسترسی به داروهای تجویز شده یا گروه های پشتیبانی در جامعه در اختیار شما قرار دهند. چندین راه درمانی مختلف برای ترک نیکوتین در دسترس است. آنها عبارتند از داروهای جایگزین نیکوتین بدون نسخه به عنوان مثال می توان به استنشاقی ها و اسپری های بینی اشاره کرد این موارد می توانند با کم کردن تدریجی میزان نیکوتین در بدن، به کاهش علایم کمک کنند درمان همچنین احتمال دارد شامل استفاده از داروهای تجویز شده باشد محصولات جایگزین نیکوتین، گزینه درمانی مفیدی هستند، اما این گزینه های درمانی برای همه افراد قابل استفاده نیستند. بیشتر افراد بعد از استفاده از این گزینه های درمانی هم هنوز برخی علایم ترک را تجربه می کنند. اگر ارتباط عاطفی با سیگار کشیدن داشته باشید، N به تنهایی نمی تواند آن را از بین ببرد برخی از عوارض جانبی رایج محصولات محبوب، عبارتند از: سردرد سرگیجه حالت تهوع مشکل خواب با این حال، بیشتر بررسی ها نشان داده اند که عوارض جانبی این داروها بیشتر از مزایای استفاده از است. بسیاری از برنامه های بیمه، هزینه استفاده از آن را پوشش می دهد محصولات با افزایش فشار خون همراه بوده است، اما یک مطالعه در سال نشان داد که احتمالا فشار خون را افزایش نمی دهد در حالی که برخی افراد همزمان با استفاده از پچ نیکوتین و سیگار کشیدن، حملات قلبی را تجربه کرده اند. اگر متوجه افزایش فشار خون شده اید، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمین شوید دوز مناسب مصرف می کنید برای افرادی که بیش از نخ سیگار در روز می کشند کاربرد دارد. اگر روزانه سیگار یا کمتر استفاده می کنید، احتمال دارد بخواهید مصرف خود را بدون استفاده از جایگزین های نیکوتین ترک کنید. در این رشو علایم ترک قوی تر خواهد بود، اما یک برنامه منظم می تواند کمک کند تا این علایم را تسکین دهید. نکات زیر شاید به ترک موفقیت آمیز کمک کند به یک گروه پشتیبانی بپیوندید برای ترک سیگار تاریخ مشخصی را انتخاب کنید. لیستی از دلایل شخصی خود برای ترک سیگار تهیه کنید به خود یادآوری کنید که علایم ترک فقط موقتی است برای حمایت، از دوستان و خانواده خود کمک بگیرید. اگر می خواهید سیگار را ترک کنید، می توانید از کمک دیگران که سعی در ترک آن دارند نیز بهره مند شوید. پیوستن به یک برنامه ترک سیگار یا یک گروه پشتیبانی احتمال دارد شانس موفقیت را افزایش دهد ترک نیکوتین یک بیماری خطرناکی نیست. با این حال، با ترک سیگار احتمال دارد متوجه برخی تغییرات جسمی یا خلقی شوید برخی از شایع ترین عوارض ترک نیکوتین، عبارتند از: با ترک سیگار، جوانه های چشایی و حس بویایی به حالت طبیعی برمی گردند. گرچه این یک عارضه جانبی مثبت است، اما احتمال دارد متوجه شوید که اشتهایتان نسبت به قبل ازشروع سیگار کشیدن بیشتر شده است. بعلاوه، برخی از افراد هوس غذاهای سرشار از چربی و قند می کنند، حتی اگر قبل از سیگار کشیدن این چیزها را میل نکرده باشند نکات زیر می تواند در کنترل اشتها و به حداقل رساندن افزایش وزن کمک کند دست و دهان خود را با خلال دندان یا نی مشغول کنید آهسته تر غذا بخورید. از طعم دهنده های غذای خود لذت ببرید میان وعده غذایی سالم مانند هویج، آجیل خام یا ماست کم چربی انتخاب کنید حتی پیاده روی در اطراف منزل نیز می تواند در کنترل وزن کمک کند هنگام غذا خوردن از حواس پرتی های دیگر مانند تماشای تلویزیون خودداری کنید. حواس تان باشد چه وقت گرسنه هستید و چه وقت فقط حوصله تان سر رفته است چهار را تمرین کنید: اشتیاق خود را برای چند دقیقه به ت خیر بیندازید، یک لیوان آب بنوشید، حواس خود را به چیز دیگری پرت کنید یا تنفس عمیق را تمرین کنید اگر نگرانی در مورد وزن خود دارید با ارایه دهنده مراقبت های اولیه خود مشورت کنید. آنها احتمال دارد بتوانند در شناسایی راهکارهای مفید به شما کمک کنند برخی از افراد احتمال دارد با ترک نیکوتین بیماری روان را نیز تجربه کنند. افرادی که در گذشته دوره های افسردگی داشته اند این مشکل می تواند دوباره برگردد و عود کنید. این شاید در افرادی که به اختلال دو قطبی یا سایر اختلالات استفاده از مواد مبتلا شده اند نیز رخ دهد افسردگی همراه با ترک نیکوتین اغلب موقتی است و با گذشت زمان شرایط فرد بهتر می شود. افسردگی یک بیماری قابل درمان است، اما در صورت عدم درمان می تواند خطرناک باشد. اگر سابقه افسردگی دارید، با پزشک خود در مورد راه های کنترل علایم در هنگام ترک سیگار مشورت کنید راهی برای جلوگیری از این روند وجود ندارد، اما می توانید آن را پشت سر بگذارید. در اینجا چند روش برای مقابله با علایم شایع ترک نیکوتین وجود دارد: مقدار زیادی آب بنوشید، آدامس های بدون قند بجوید یا از آب نبات های بدون قند استفاده کنید. تمرینات تنفس عمیق را انجام دهید. همچنین می توانید از داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید دستگاه های الکترونیکی را یک تا دو ساعت قبل از خواب خاموش یا کنار بگذارید. یک تفریح قبل از خواب، مانند کتاب خواندن، دوش گرفتن یا حمام گرم یا گوش دادن به موسیقی آرامش بخش را انجام دهید. یک لیوان چای گیاهی یا شیر گرم بنوشید و از مصرف کافیین یا وعده های غذایی سنگین قبل از خواب خودداری کنید. استراحت مکرر داشته باشید. ولی سعی کنید در این کار زیاده روی نکنید. لیست کارهایی که می خواهید انجام دهید را تهیه کنید و برای انجام کارها وقت کافی به خود اختصاص دهید غلبه بر ترک نیکوتین اغلب دشوارترین قسمت در ترک سیگار است. بسیاری از افراد برای ترک سیگار باید بیش از یک بار تلاش کنند. هرچه بیشتر سعی کنید آن را ترک کنید، احتمال موفقیت بیشتر خواهد بود در زندگی روزمره موقعیت های زیادی وجود دارد که احتمال دارد میل به سیگار کشیدن را تحریک کند و باعث شود علایم ترک نیکوتین تشدید پیدا کنند. این موقعیت هاعبارتند از: نوشیدن الکل بی حوصلگی صحبت تلفنی احساس استرس نوشیدن قهوه یا چای بودن در کنار سایر افراد سیگاری عوامل محرک خود را شناسایی کنید و اگر می توانید، از آنها دوری کنید. به طور کلی، علایم ترک نیکوتین به سرعت از بین می رود. بیشتر علایم طی یک هفته طول می کشد. با متوقف شدن علایم ترک، هنوز احتمال دارد اشتیاق طولانی مدت به دخانیات را داشته باشید. مهار این شوق مصرف، برای موفقیت طولانی مدت مهم خواهد بود بسیاری از افراد می توانند با پرهیز از عوامل تحریک کننده، انجام فعالیت بدنی متوسط و تمرینات تنفس عمیق، اشتیاق به مصرف را کنترل کنند. یافتن راه هایی برای استراحت می تواند هوس ها را نیز مهار کند، مانند قدم بزنید. به موسیقی گوش دهید. در یک سرگرمی شرکت کنید با دوستان و خانواده صحبت کنید نکته مفید دیگر جایگزینی هویج، آدامس یا آب نبات سخت به جای سیگار است. این موارد می توانند نیاز روانی به مصرف سیگار را مهار کنند |
قبل از بیان روش های درمان سرفه لازم است بدانید که سرفه در پاکسازی ریه ها از آلودگی و دفع عفونت از بدن نقش دارد، اما سرفه ی مداوم می تواند آزار دهنده باشد. بهترین روش درمان سرفه، رفع علت اصلی ایجاد آن است. دلایل زیادی از جمله آلرژی، عفونت و ریفلاکس اسید معده برای سرفه وجود دارد. برخی از داروهای طبیعی ممکن است به رفع سرفه کمک کنند. با این حال، لازم به یادآوری است که سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا یا FDA ، گیاهان و مکمل های گیاهی را تایید نمی کند، بنابراین افرادی که از آنها استفاده می کنند ممکن است در معرض خطر عوارض یا افزودنی های بی کیفیت موجود در آن ها، قرار بگیرند. افرادی که می خواهند از داروهای طبیعی برای درمان سرفه خود استفاده کنند باید در مورد این مواد تحقیق کنند. همچنین باید آگاه باشند که برخی از گیاهان و مکمل ها می توانند با داروها تداخل داشته باشند و ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی ناخواسته شود. سرفه های شدید و یا طولانی مدت که بیش از چند هفته طول ادامه دارند را باید جدی بگیرید. مردم برای درمان سرفه مداوم، از یکسری درمان های طبیعی استفاده می کنند. در این متن، ما مورد از این روش های درمانی را با جزییات بیشتری بررسی می کنیم. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک درمان خانگی محبوب برای رفع سرفه، مخلوط کردن عسل با آب گرم است. طبق برخی تحقیقات، عسل ممکن است سرفه را تسکین دهد. بررسی ها نشان داده اگرچه فواید عسل نسبت به دکسترومتورفان اندک می باشد، اما والدین کودکان، ت ثیر عسل را در رفع سرفه ی فرزندانشان مطلوب ارزیابی کرده اند. برای استفاده از عسل برای درمان سرفه، قاشق چای خوری عسل را با آب گرم یا یک چای گیاهی مخلوط کنید. این مخلوط را یک یا دو بار در روز بنوشید. توجه داشته باشید که نباید به کودکان زیر سال عسل دهید. زنجبیل ممکن است سرفه خشک یا و و درد را تسکین دهد، زیرا دارای خواص ضد التهابی است. برخی از ترکیبات ضد التهابی موجود در زنجبیل می توانند بافت پوششی موجود در مجاری تنفسی را، نرم و مرطوب کنند و در نتیجه سرفه را کاهش دهد. با افزودن الی گرم زنجبیل تازه به یک فنجان آب داغ، یک چای زنجبیل تهیه کنید. برای بهبود طعم و تسکین بیشتر سرفه، عسل یا آب لیمو اضافه کنید. توجه داشته باشید که در بعضی موارد، چای زنجبیل می تواند باعث ناراحتی معده یا دل درد شود. هیدراته ماندن (حفظ آب بدن با نوشیدن میزان مناسب مایعات) برای کسانی که سرفه می کنند یا سرما می خورند حیاتی است. تحقیقات نشان می دهد نوشیدن مایعات که حرارت آن ها مطابق با دمای اتاق است (حدود درجه) می تواند سرفه، آبریزش بینی و عطسه را تسکین دهد و افرادی که علایم یا را دارند ممکن است از نوشیدنی های گرم بهره ببرند. نوشیدنی های گرم همچنین علایم دیگری از جمله، لرز و خستگی را نیز کاهش می دهند. نوشیدنی های گرمی که ممکن است آرامش بخش باشند، شامل چای های گیاهی، چای سیاه بدون کافیین، آب گرم و آب میوه های گرم است. این درمان ساده یکی از موثرترین موارد برای درمان گلودرد و سرفه خلط داراست. آب نمک بلغم و مخاط گلو را کاهش می دهد و می تواند سرفه را متوقف کند. نصف قاشق چایخوری نمک را در یک فنجان آب گرم هم بزنید تا حل شود. قبل از استفاده برای غرغره اجازه دهید محلول کمی خنک شود. قبل از اینکه آن را بیرون بریزید، بگذارید چند ثانیه بیشتر محلول در محیط دهان و گلو بماند. هر روز چندین بار با آب نمک غرغره کنید تا سرفه بهبود یابد. از دادن آب نمک به کودکان خردسال خودداری کنید. زیرا ممکن است کودکان نتوانند به درستی آب نمک را غرغره کنند و اب را ببلعند. بلعیدن آب نمک ممکن است برای آن ها خطرناک باشد. آناناس، حاوی بروملین است که ممکن است به درمان سرفه کمک کند. بروملین نوعی آنزیم است و بیشترین مقدار آن در هسته این میوه وجود دارد. بروملین دارای خواص ضد التهابی است و ممکن است دارای ویژگی های موکولیتیک باشد. به این معنی که می تواند باعث دفع خلط از بدن و پاکسازی مخاط ریه ها شود. بعضی از افراد برای کاهش خلط صبحگاهی در گلو و سرکوب سرفه، روزانه آب آناناس می نوشند. با این حال، ممکن است بروملین در این آبمیوه تاثیر کافی برای تسکین علایم وجود نداشته باشد. مکمل های بروملین موجود است و می تواند در تسکین سرفه موثرتر باشند. با این حال، بهتر است قبل از استفاده از هرگونه مکمل جدید با پزشک خود مشورت کنید. احتمال حساسیت به بروملین وجود دارد و این ماده می تواند عوارض جانبی نیز ایجاد کند و با داروها تداخل داشته باشد. افرادی که داروهای رقیق کننده خون یا آنتی بیوتیک خاصی مصرف می کنند نباید از بروملین استفاده کنند. استیل سیستیین مکملی است که حاوی مقادیر زیادی ال سیستین می باشد. مصرف روزانه این مکمل، ممکن است با کاهش خلط و ترشحات مجاری تنفسی، از میزان و شدت سرفه بکاهد. بررسی ها نشان می دهد که استیل سیستیین می تواند به طور قابل توجهی علایم بیماری را در افراد مبتلا به برونشیت مزمن کاهش دهد. برونشیت مزمن، التهاب طولانی مدت مجاری تنفسی است که باعث تجمع مخاط، بروز سرفه و سایر علایم می شود. محققان دوز روزانه میلی گرم از این مکمل را برای افراد فاقد انسداد راه هوایی و حداکثر میلی گرم را در صورت وجود انسداد مجاری هوایی توصیه می کنند. این مکمل می تواند عوارض جانبی شدیدی از جمله کهیر، التهاب، تب و را ایجاد کند. پیش از مصرف این مکمل با پزشک خود مشورت کنید. سرفه خلط دار، ممکن است با بخور درمانی بهبود یابد. دوش آب گرم بگیرید و اجازه دهید حمام با بخار پر شود. چند دقیقه در این بخار بمانید تا علایم سرفه کاهش یابد. بعد از استحمام یک لیوان آب بنوشید تا هم خنک شده و هم از جلوگیری شود. ریشه گل ختمی گیاهی است که از سال ها قبل در طب سنتی از آن به عنوان درمانی برای سرفه و گلودرد استفاده می شد. این گیاه دارویی می تواند تحریک گلو، ناشی از سرفه را کاهش دهد. بررسی ها نشان داده است که یک شربت سرفه گیاهی حاوی ریشه گل ختمی همراه با آویشن و پیچک، به طور موثری سرفه های ناشی از سرماخوردگی و عفونت های دستگاه تنفسی را تسکین می دهد. پس از روز مصرف شربت، درصد از بیماران اثر آن را خوب ارزیابی کردند. ریشه گل ختمی به صورت گیاه خشک یا چای کیسه ای نیز موجود است. آب گرم را به یک لیوان حاوی مقداری ریشه گل ختمی اضافه کنید و سپس بلافاصله آن را بنوشید یا اجازه دهید خنک شود. هرچه ریشه گل ختمی مدت بیشتری در آب قرار بگیرد، نوشیدنی غلیظ تری خواهید داشت. عوارض جانبی مصرف ریشه ختمی می تواند ایجاد درد و ناراحتی معده باشد، اما با نوشیدن مایعات اضافی این مشکل قابل پیش گیری است. آویشن کاربردهای آشپزی و دارویی دارد و یک داروی رایج برای درمان سرفه، و مشکلات گوارشی است. آنتی اکسیدان های موجود در این گیاه ممکن است علت اصلی خواص دارویی آن باشند. برای درمان سرفه با استفاده از آویشن، شربت سرفه ای استفاده کنید که حاوی این گیاه باشد. به عنوان روشی دیگر می توانید با افزودن قاشق چایخوری آویشن خشک به یک فنجان آب داغ، چای آویشن درست کنید. قبل از صاف کردن و نوشیدن این دمنوش، دقیقه صبر کنید. ریفلاکس اسید معده یکی از دلایل اصلی سرفه است. پیشگیری از ایجاد ریفلاکس و عدم مصرف غذاهایی که می توانند اسید معده را تحریک کنند یکی از بهترین روش ها برای کنترل این بیماری و کاهش سرفه به دنبال آن است. هر فردی ممکن است محرک های مختلفی برای ایجاد ریفلاکس اسید معده داشته باشد که باید از آنها پیشگیری کند. افرادی که از علت ریفلاکس اسید معده در خود مطمین نیستند می توانند با کنترل رژیم غذایی از عوامل ایجاد آن آگاه شوند. غذاها و نوشیدنی هایی که معمولا باعث بروز می شوند، عبارتند از: نعناع کافیین شکلات سیر و پیاز غذاهای سرخ شده و چرب ادویه جات و غذاهای پرادویه گوجه فرنگی و محصولات حاصل از گوجه فرنگی پرهیز از مصرفی بیش از حد این مواد غذایی، می تواند از ایجاد ریفلاکس اسید معده جلوگیری نماید. بومیان آمریکایی به طور سنتی از گیاه نارون لغزنده برای درمان سرفه و مشکلات گوارشی استفاده می کردند. نارون لغزنده مانند ریشه گل ختمی است و حاوی سطح بالایی از موسیلاژ است که به تسکین گلودرد و سرفه کمک می کند. با افزودن قاشق چایخوری گیاه خشک شده نارون لغزنده به یک فنجان آب گرم، چای نارون لغزنده درست کنید. قبل از نوشیدن حداقل دقیقه صبر کنید. البته باید بدانید که مصرف نارون لغزنده می تواند در جذب داروها اختلال ایجاد کند. این گیاه به صورت پودر و کپسول در فروشگاه های بهداشتی موجود است. سوپ میسو سرشار از باکتری های پروبیوتیک است. پروبیوتیک ها به طور مستقیم سرفه را تسکین نمی دهند، بلکه ممکن است با ایجاد تعادل در جمعیت باکتری های روده، سیستم ایمنی بدن را تقویت کنند. یک سیستم ایمنی قوی می تواند به مقابله با عفونت ها یا مواد آلرژی زایی که ممکن است باعث سرفه شوند، کمک کند. طبق بررسی ها، یک نوع باکتری پروبیوتیک، به نام لاکتوباسیلوس در بدن وجود دارد که می تواند از ابتلا فرد به سرما خوردگی پیشگیری کند. مکمل های حاوی لاکتوباسیلوس و سایر پروبیوتیک ها می توانند به تقویت سیستم ایمنی ما کمک کنند. همچنین برخی از غذاها به طور طبیعی سرشار از پروبیوتیک هستند، از جمله: کیمچی کلم ترش سوپ میسو ماست طبیعی با این حال، تعداد و تنوع مقدار مواد پروبیوتیک در غذاها می تواند بسیار متفاوت باشد. بهتر است علاوه بر خوردن غذاهای غنی از پروبیوتیک، از مکمل های پروبیوتیک نیز استفاده نمایید. نمی توان همواره نسبت به ابتلا به سرفه ایمن ماند، اما رعایت نکات زیر می تواند خطر ابتلا به آن را کاهش دهند: فاصله اجتماعی خود را با افراد مبتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا و سرفه، حفظ نمایید. از صابون و آب گرم برای از بین بردن باکتری ها و ویروس ها در روی پوست دست استفاده کنید. به کودکان بیاموزید که چگونه دست خود را به درستی بشویند. در صورت لزوم از ضدعفونی کننده های دست، با ماده موثره ی الکل در بیرون از خانه، استفاده کنید. در صورت بیماری یکی از اعضای خانواده، آشپزخانه و سرویس بهداشتی را مرتبا با مواد ضد عفونی کننده پاکیزه کنید. ملافه ها، حوله ها و اسباب بازی ها را با آب گرم بشویید. به اندازه کافی آب، دمنوش های گیاهی و سایر نوشیدنی ها را بنوشید تا از کمبود آب بدن پیشگیری کنید. استرس بر سیستم ایمنی بدن ت ثیر می گذارد و خطر ابتلا به بیماری ها را افزایش می دهد. برای کاهش استرس، می توانید به طور منظم ورزش کنید، مدیتیشن و تمرینات تنفسی انجام دهید و روش های آرام سازی عضلانی (ریلکسیشن) را امتحان کنید. داشتن خواب تا ساعته زمان مناسبی برای تناسب اندام و سلامتی است. مصرف مکمل های تقویت کننده سیستم ایمنی بدن: مصرف روی، و پروبیوتیک ها را در فصل سرماخوردگی و آنفلوآنزا جدی بگیرید تا از بیماری پیشگیری کرده و آن را از بین ببرید. علایم آلرژی گاهی اوقات می تواند همانند علایم سرماخوردگی باشد. با جلوگیری از عوامل تحریک کننده مانند گرده گل، گرد و غبار و سایر عوامل آلرژی زا، از ایجاد حساسیت پیشگیری کنید. اگر سرفه شما با علایم زیر همراه باشد، به پزشک مراجعه کنید: لرز ضعف کمبود آب بدن تبی که بیش از روز ادامه داشته باشد. |
متخصص زنان و زایمان، پزشکی است که در زمینه سیستم تولید مثل و سلامت زنان تخصص دارد و با طیف گسترده ای از مسایل، از جمله بیماری های زنان و زایمان، بارداری و زایمان، مشکلات قاعدگی و باروری، عفونت های مقاربتی ( اختلالات هورمونی و موارد دیگر روبرو هستند. متخصص زنان و زایمان جراح ومتخصص در سیستم تولید مثل زنان شامل دهانه رحم، لوله های رحمی، تخمدان ها است. مشکلات قاعدگی، پیشگیری از بارداری، رابطه جنسی، یایسگی و ناباروری توسط یک متخصص زنان تشخیص داده می شود. اکثر متخصصان زنان و زایمان مراقبت های قبل از تولد و مراقبت های اولیه را انجام می دهند. یک متخصص زنان و زایمان سال دوره ی پزشکی عمومی را می گذرانند و بعد از سال دوره تخصصی جراحی زنان و زایمان مدرک تخصصی را دریافت می کند. این رشته از تخصص پزشکی زمینه ی فعالیت فوق تخصصی یا فلوشیپ در چندین رشته را نیز دارد که به مدت یک سال طول می کشد. بسیاری از خانمها از اوایل نوجوانی به یک متخصص زنان و زایمان مراجعه می کنند. به خانم ها توصیه می شود هر ساله و هر زمان که علایمی دارند که آنها را نگران می کند مانند درد لگن، ولو و درد واژن یا خونریزی غیرطبیعی از رحم برای معاینه به متخصص زنان مراجعه کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شرایطی که معمولا توسط متخصصین زنان درمان می شود شامل موارد زیر است: بیماری های مقاربتی اختلال عملکرد جنسی و مدفوع خشونت خانگی و تجاوز جنسی مراقبت های اضطراری مربوط به زنان بیماری های التهابی لگن، از جمله آبسه ناهنجاری های مادرزادی دستگاه تناسلی زنان مسایل مربوط به بارداری، باروری، قاعدگی و یایسگی شرایط پیش بدخیم، مانند هایپرپلازی آندومتر و دیسپلازی گردن رحم سرطانهای دستگاه تولید مثل و پستانها و تومورهای مربوط به بارداری، یک بیماری مزمن که بر سیستم تولید مثل ت ثیر می گذارد. جنسیت، از جمله مسایل بهداشتی مربوط به روابط همجنس و دوجنسیتی تنظیم خانواده، از جمله پیشگیری از بارداری، عقیم سازی و ختم بارداری مشکلات مربوط به بافت هایی که از اندام های لگن پشتیبانی می کنند، از جمله رباط ها و عضلات شرایط خوش خیم دستگاه تولید مثل، به عنوان مثال، کیست تخمدان، زخم های ولو و واژن و سایر تغییرات غیر سرطانی یک متخصص زنان می تواند یک دختر یا یک زن را در هر سنی معالجه کند. توصیه می شود از تا سالگی نیز با یک متخصص زنان نیز مشورت کنید. ایجاد ارتباط با پزشک خانم به شما کمک می کند تا راحت تر درمورد قاعدگی، رابطه جنسی و سایر مسایل مربوط به زنان سوالات و مشکلات خود را بپرسید. اگر اولین ویزیت شما توسط متخصص زنان باشد بستگی به مشکل ممکن است صرفا توصیه هایی دریافت کنید یا معاینه شوید و یا برای شما آزمایش یا تصویربرداری تجویز شود. معاینه زنان، از جمله، ممکن است ناخوشایند باشد، اما معمولا دردناک نیست. بهتر است به مدت روز قبل از معاینه زنان فعالیت های جنسی نداشته باشید و از دوش واژینال یا تامپون استفاده نکنید. حداقل یک بار در سال برای چکاپ سالانه با یک متخصص زنان مشورت کنید. این ویزیت شامل موارد زیر است: غربالگری، ارزیابی و مشاوره براساس سن و عوامل خطر معاینه لگن و معاینه پستان، متناسب با سن بیمار معاینه فیزیکی، شامل اندازه گیری علایم حیاتی استاندارد، شاخص توده بدن، لمس شکم و غدد لنفاوی اینگوینال و ارزیابی کلی وضعیت سلامت برای آزمایش غربالگری ممکن است مجبور شوید یک نمونه خون یا ادرار بدهید. سایر ارزیابی های سالانه سلامت می تواند شامل، کولونوسکوپی، کنترل فشار خون، واکسیناسیون و مشاوره در مورد مصرف کلسیم و اسید فولیک باشد. یک متخصص زنان و زایمان می تواند برای تشخیص مشکل شما، آزمایشات زیر را تجویز کند: سونوگرافی تست پاپ اسمیر آماده سازی بیماران برای جراحی جراحی سرپایی، به عنوان مثال، عقیم سازی معاینه میکروسکوپی دهانه رحم استفاده از آندوسکوپ برای دیدن رحم مراقبت های بعد از عمل، از جمله درمان عوارض جراحی نمونه برداری از آندومتر، یا گرفتن نمونه از بافت پوششی رحم، یک روش شکمی با سوراخ کلید. برای اهداف تشخیصی و جراحی جراحی نیاز به بستری در بیمارستان، به عنوان مثال، از بین بردن فیبروم در رحم آنها همچنین می توانند با سایر موارد جراحی مانند انسداد روده کوچک نیز همکاری کنند. واکسیناسیون معاینات معمول و غربالگری سلامت مراقبت از بیماران قبل، حین و بعد از بارداری غربالگری سرطان هایی که زنان را درگیر می کنند. تشخیص و درمان اختلالات و عفونت های هورمونی زنانه مراقبت های پزشکی کلی از زنان، خواه مربوط به سیستم تولید مثل باشد یا نه سلامت عمومی زنان، از جمله هورمون ها، سیستم تولید مثل، سلامت پستان و عملکرد جنسی جراحی و اصلاح مشکلات لگن، تولید مثل یا دستگاه ادراری زنان از جمله سرطان های سیستم تولید مثل اکثر خانم ها برای مسایل بهداشتی عمومی ترجیح می دهند با یک پزشک زنان مشورت کنند تا یک پزشک خانواده. سپس متخصص زنان ممکن است با توجه به مشکل بیمار او را به متخصص دیگری ارجاع دهد. مشکلات قاعدگی شامل (عدم وجود دوره های قاعدگی) ، دیسمنوره (دوره های قاعدگی دردناک) و منوراژی (دوره های قاعدگی با خون ریزی زیاد) است که نیاز به مراجعه به متخصص زنان را دارد. نشانه متداول برای مشکلات اساسی در رحم است که در ان رحم از طریق جراحی برداشته می شود. بی اختیاری، افتادگی رحم و عفونت در هر منطقه از سیستم تولید مثل زنان، کیست تخمدان، آندومتریوز و ویروس پاپیلومای انسانی و انواع عفونت های قارچی، باکتریایی، ویروسی یا تک یاخته ای از دیگر مواردی است که ممکن است توسط متخصص زنان تشخیص داده شود. این تست نوعی آزمایش است که با کمک ابزاری به نام اسپکولوم نمونه از بافت دهانه ی رحم برای تشخیص ناهنجاری ها در سیستم تولید مثل زنان از جمله سرطان های واژن و تخمدان انجام می شود. پاپ اسمیر به صورت دو دستی انجام می شود و اغلب با معاینه رکتوواژینال همراه است که امکان بررسی کامل ناحیه لگن را فراهم می کند. ممکن است از سونوگرافی برای ت یید هرگونه ناهنجاری تشخیص داده شده توسط آزمایش پاپ اسمیر یا آزمایش رکتوواژینال استفاده شود پزشک زنان و زایمان متخصص در مدیریت بارداری، زایمان و زمان پس از زایمان یا دوره نفاس است. همچنین مراقبت های پیشگیری و تشخیص بیماری های مقاربتی و تنظیم خانواده نیز توسط این گروه از پزشکان انجام می شود. از نظر بسیاری از خانم ها، عادت ماهانه زمان ناخوشایندی است. گرفتگی عضلات، درد پستان و سردرد تنها برخی از علایم رایج قاعدگی است اما برای برخی از خانم ها، درد پریود فراتر از گرفتگی عضلات است و می تواند بسیار شدید باشد. اگر عادت ماهانه شما بسیار دردناک است یا به مرور زمان بدتر می شود، می تواند نشانه ای از بیماری آندومتریوز یا فیبروم رحمی باشد. مهم است که با پزشک خود در این مورد صحبت کنید، زیرا راه حل های زیادی وجود دارد که می تواند این شرایط را کنترل کند. می تواند موضوع ناخوشایندی باشد و مهم است که در صورت ایجاد بوی بد یا بوی ماهی از ترشحات واژن، با پزشک خود مشورت کنید. داشتن بو در ناحیه واژن طبیعی است، اما هرگونه تغییر یا بوی بد ممکن است نشانه رشد بیش از حد باکتری یا عفونت باشد. مشاهده توده در واژن یا اطراف آن می تواند نگران کننده باشد. این توده ها غالبا خوش خیم هستند، اما مهم است که وقتی متوجه یک ضایعه شدید فورا با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است زگیل های تناسلی برای مدت ها روی پوست واژن قابل مشاهده باشد و باقی بماند، اما ضایعات تبخال طی هفت تا روز بهبود می یابد، بنابراین مهم است که در هنگام ایجاد ضایعات فورا به پزشک اطلاع دهید مشاهده شود بسیار مهم است که در این مورد با پزشک خود صحبت کنید. متخصص زنان می تواند در توضیح و درمان نگرانی های به شما کمک کند بسیاری از خانم ها در حین رابطه جنسی را تجربه می کنند. این مشکل اغلب می تواند به سن زن و عوامل کاهش دهنده استروژن بستگی داشته باشد. اگر زن جوانی به این مسیله مبتلا باشد و مدت زیادی تحت درمان با داروهای ضد بارداری باشد استروژن کافی در بدن ترشح نمی شود و ممکن است لازم باشد تا روش کنترل بارداری خود را تغییر دهد. اگر خانمی یایسه باشد و از خشکی واژن شکایت دارد، می تواند به دلیل کم بودن استروژن در بدن او باشد. متخصص زنان برای رفع این مشکل می تواند استروژن واژینال تجویز کند اگر در حین رابطه جنسی احساس درد می کنید، بهتر است موقعیت های مختلف را امتحان کرده تا حالت مناسب را پیدا کنید. گرچه ممکن است لازم باشد با پزشک خود صحبت کنید. اگر با مقاربت در هر موقعیتی درد دارید، با پزشک خود مشورت کنید به خصوص اگر بعد از مقاربت خونریزی دارید. زنان معمولا نگران این هستند که پزشک درمورد اینکه چه تعداد شریک جنسی داشته اند، چند سال با آن ها مقاربت کرده اند، سابقه ابتلا به یا گرایش جنسی و هویت جنسیتی قضاوت کند اما این سوالات تنها جهت ارزیابی وضعیت سلامتی بیماران است. یکی از عوامل خطر برای دیسپلازی دهانه رحم و عفونت رابطه جنسی زیر سال است و گاهی اوقات افراد را مستعد ابتلا به می کند زیرا محل اتصال دهانه رحم و واژن در سن پایین کم ضخامت تر و آسیب پذیرتر است. داشتن شرکای جنسی متعدد نیز می تواند احتمال مواجهه با این عفونت را افزایش دهد برخی از بیماریهای مقاربتی می توانند خطر ناباروری را افزایش دهند. به عنوان مثال، بیماری های مقاربتی مانند هرپس یک بیماری مادام العمر است و ممکن است در آینده شیوع داشته باشید تجربه یا مدفوع می تواند بسیار استرس زا باشد و کیفیت زندگی شما را تحت ت ثیر قرار دهد. بسیاری از خانم ها این علایم را پس از زایمان تجربه می کنند، به خصوص اگر زایمان واژینال سختی داشته باشند. هنگامی که زنان وارد یایسگی می شوند، این علایم ممکن است بدتر شود. بسته به ماهیت بی اختیاری، ممکن است گزینه های تجویز دارو یا جراحی استفاده شود داشتن میل جنسی کم بیشتر از آنچه بسیاری از خانمها تصور می کنند رایج است لیبیدو گاهی اوقات ممکن است تحت ت ثیر داروهایی باشد که مصرف می کنید، یا می تواند نشانه ای از بیماری زمینه ای یا از عوارض یک بیماری مزمن باشد. در این شرایط، متخصص زنان می تواند بهترین گزینه درمان را تشخیص دهند. گاهی اوقات، میل شما به داشتن رابطه جنسی می تواند تحت ت ثیر عوامل خارج از کنترل شما مانند استرس یا کار قرار گیرد. زنانی که در روابط طولانی مدت هستند نیز در مقایسه با تجارب اولیه در رابطه خود کمتر تحریک می شوند. در این شرایط، متخصص زنان می تواند به شما کمک کند تا به طور طبیعی میل جنسی خود را افزایش دهید و یا شما را به یک مشاور مناسب ارجاع دهد. هرچه بیشتر سعی در برقراری رابطه جنسی داشته باشید، به دلیل اندورفین های خارج شده در حین رابطه، مجدد مایل به رابطه جنسی خواهید بود. متخصص زنان و زایمان، پزشکی است که در زمینه بهداشت باروری زنان تخصص دارد و مراقبت های دوران بارداری پس از زایمان را انجام می دهد و همچنین نوزادان را به دنیا می آورند و اعمال جراحی را برای حل مشکلات زنان انجام می دهند اما ماما ها در زمینه زایمان طبیعی فعالیت دارند و اعمال جراحی انجام نمی دهند. |
لکه های روی زبان همراه با درد و یا سایر علایم می توانند نشان دهنده بیماری خاصی باشند. لکه های روی زبان اگر غیر طبیعی به نظر می رسند نیاز به درمان و مراجعه به پزشک دارند. زبان به طور طبیعی دارای لکه های کوچک زیادی برای حس چشایی است که معمولا زیاد به چشم نمی آیند. چهار نوع لکه یا برجستگی سالم وجود دارد که به طور معمول در زبان ظاهر می شود. اصطلاح پزشکی این لکه ها پاپیلاست. فرم در مرکز و جلوی زبان یافت می شوند. این نوع پاپیلاها بیش از هر نوع دیگری وجود دارد. آنها جوانه های چشایی ندارند. که در پشت زبان و در لبه های آن ظاهر می شوند. یک فرد معمولا حدود عدد از آن ها را دارد که هرکدامشان حاوی صدها جوانه چشایی است. لکه های بزرگتری هستند که در پشت زبان ظاهر می شوند. آنها کمی بلند بوده و به صورت شکل قرار گرفته اند. یک فرد معمولا تا عدد از این پاپیلاها را دارد که هرکدام حاوی هزاران جوانه چشایی است. شکل لکه های کوچکی هستند که در سراسر زبان ظاهر می شوند. یک فرد معمولا تا مورد از این موارد را دارد که بیشتر در نوک و لبه های زبان است. هر یک از این پاپیلاها حاوی سه تا پنج جوانه چشایی است. پاپیلاها به زیان می کنند تا حس چشایی داشته باشند. اعصابی که پیام هایی در مورد طعم و مزه به مغز می فرستند به جوانه های چشایی متصل می شوند. پاپیلاها همچنین در ارسال اطلاعات در مورد دما، جویدن غذا و گفتار نقش دارند. پاپیلاها به زبان کمک می کنند تا مزه ها را تشخیص دهند. لکه های زبانی که از نظر رنگ، اندازه و شکل ظاهری غیرمعمول و یا با علایم دیگری همراه هستند، می توانند نشان دهنده یک مشکل باشند. برخی از شایع ترین علت های لکه های غیرمعمول زبان، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پاپیلیت لینگوال گذرا بیماری است که معمولا به آن برجستگی کاذب یا دروغین گفته می شود. این ضایعات به صورت برجستگی های کوچک قرمز یا سفید روی زبان است که در واقع پاپیل های بزرگ شده یا ملتهب هستند که می تواند بر روی یک یا چند پاپیل ت ثیر بگذارد. علایم دیگر این وضعیت می تواند شامل موارد زیر باشد: درد افزایش حساسیت به گرما احساس سوزش یا خارش این ضایعات معمولا ناشی از آسیب به زبان است، به عنوان مثال، وقتی که شخصی به طور تصادفی زبان خود را گاز می گیرد این حالت رخ می دهد. ویروس ها، استرس های روانی و تغذیه نامناسب نیز می توانند باعث بروز این بیماری شوند. برجستگی های کاذب معمولا در طی یک هفته حتی بدون درمان هم بهبود می یابند. در صورت نیاز به درمان، فرد می تواند یا برای کاهش التهاب استفاده کند. موارد زیر می تواند باعث بهبودی زبان در این وضعیت شود: کاهش مصرف شیرینی عدم مصرف غذاهای پرادویه عدم مصرف مایعات یا غذا ی گرم مسواک زدن با دقت تا زبان آسیب نبیند. اگر شخصی زبان خود را با مصرف مواد غذایی یا مایعات گرم بسوزاند، می تواند تاول ایجاد شود که ممکن است به صورت لکه های کوچک و پر از مایع در زبان ظاهر شوند. در صورت عدم آسیب به تاول ها، آن ها با سرعت بیشتری بهبود می یابند. با مراقبت هنگام مسواک زدن دندان ها و خوردن و آشامیدن، فرد می تواند از آسیب تاول ها جلوگیری کند. سوختگی روی زبان معمولا نیازی به درمان ندارد. تمیز نگه داشتن دهان با استفاده از می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. این موارد زخم های پوستی بسیار شایعی هستند که به صورت زخم های کوچک سفید یا زرد دیده شده و می توانند در زبان، داخل دهان و لب ظاهر شوند. علت زخم های شانکر مشخص نیست و معمولا بدون درمان از بین می روند. استفاده مستقیم از یک داروی بدون نسخه مانند بنزوکایین روی زخم می تواند باعث رفع درد و بهبودی آن شود. در بعضی موارد، زخم های شانکر می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. اگر فردی علایم دیگری داشته باشد، بهتر است با پزشک تماس بگیرد. این علایم شامل، درد معده و بثورات در هر جایی دیگر از بدن است. آلرژی به برخی میوه ها و سبزیجات خام می تواند باعث خارش و تورم در دهان یا زبان شود. در این شرایط لکه های متورم روی زبان ممکن است قرمز و ملتهب به نظر برسند. این واکنش اغلب خفیف است و فرد می تواند با قطع غذاهایی که باعث می شوند، از بروز آن پیشگیری کند. پختن یا پوست کندن میوه یا سبزی اغلب می تواند مانع آلرژی شود. سرطان زبان نوعی سرطان ناحیه سر و گردن است. سیگار کشیدن و عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV می تواند خطر ابتلا به سرطان زبان در فرد را افزایش دهد. برآمدگی یا ضایعه کنار زبان یا یک لکه قرمز روی زبان معمولا بی خطراست اما اگر از بین نرود و مزمن شود، می تواند نشانه ای از سرطان زبان باشد. علایم دیگر این سرطان، عبارتند از: بی حسی در دهان گلودرد که برای مدت طولانی ادامه دارد. لکه یا زخم، توده قرمز یا سفید رنگ بدون درد که از بین نمی رود. زبان جغرافیایی ممکن است به صورت لکه یا نقطه قرمزی با حاشیه سفید ظاهر شود. اصطلاح پزشکی زبان جغرافیایی گلوسیت مهاجر خوش خیم است. زبان جغرافیایی باعث التهاب در لبه ها یا روی زبان شده و معمولا به صورت لکه یا لکه ها ی قرمزی با حاشیه سفید ظاهر می شود. پزشکان مطمین نیستند که چه چیزی باعث ایجاد زبان جغرافیایی می شود، اما ممکن است مربوط به استرس، آلرژی یا دیابت باشد. این بیماری معمولا علایم دیگری ایجاد نمی کند و باید بدون درمان بهبود یابد. معروف به برفک دهان می تواند بر دهان و زبان ت ثیر بگذارد. علایم این عفونت عبارتند از: احساس طعم بد درد داخل دهان لکه های سفید، برجستگی یا لکه هایی در سطح داخلی دهان برفک دهانی از رشد بیش از حد مخمر حاصل می شود که به طور طبیعی در دهان وجود دارد. گروه خاصی از افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار دارند، از جمله: افراد دیابتی نوزادان تازه متولد شده افرادی که مبتلا به هستند. افرادی که می شوند. افرادی که از دندان مصنوعی استفاده می کنند. افرادی که به دلیل دارو یا یک بیماری زمینه ای دهان خشک دارند. یک فرد معمولا می تواند با استفاده از داروهای ضد قارچ بدون نسخه برفک دهانی را درمان کند. یک پزشک همچنین ممکن است موارد زیر را توصیه کند: تغییر پروتزهای شخصی تغییر نحوه شستشوی دهان یا دندانهای فرد سعی در مصرف دارویی دیگری که باعث نشود. علایم تب قرمز می تواند زبان توت فرنگی باشد. مخملک نوعی عفونت باکتریایی در بینی و گلو است. یکی از علایم اصلی آن زبان قرمز و ناصاف است که مردم اغلب از آن به عنوان زبان توت فرنگی یاد می کنند. علایم دیگر عبارتند از: تب سردرد درد معده و التهاب ان بثورات قرمز و لکه دار که معمولا از قدام قفسه سینه شروع می شود. پزشکان تب مخملک را با آنتی بیوتیک معالجه می کنند. به دنبال درمان آنتی بیوتیکی، تب مخملک معمولا حدود یک هفته از بین می رود، اما بثورات می توانند مدت زمان بیشتری ادامه داشته باشند. مخملک معمولا کودکان را مبتلا می کند و مسری است. این عفونت از طریق موارد زیر قابل انتقال است: سرفه و عطسه این وضعیت به صورت لکه های سیاه، خاکستری یا قهوه ای ظاهر می شود که به نظر می رسد مو در داخل آن ها حال رشد است. زبان مودار سیاه می تواند به صورت یک لکه کوچک شروع شود و رشد کند تا حدی که قسمت بالایی زبان را بپوشاند. این لکه ها حاصل تجمع سلولهای پوستی مرده است که به صورت طبیعی دفع نشده اند. همچنین می تواند به دلیل بهداشت ضعیف دهان و دندان، مصرف دارو یا استعمال دخانیات باشد. هر چیزی که در دهان خود قرار دهید از جمله غذا، کافیین و دهانشویه می تواند باعث تغییر رنگ و ایجاد لکه ها شود. علایم دیگر زبان مو دار سیاه شامل تحریک زبان یا احساس در آن یا سقف دهان است. ممکن است بوی بد دهان نیز وجود داشته باشد. افراد باید مراجعه به دندانپزشک یا پزشک را در صورت بروز موارد زیر در نظر بگیرند: لکه های غیر معمول روی زبان که بیش از یک هفته طول بکشد. لکه هایی که خونریزی می کنند، دردناک هستند یا گسترش می یابند. پزشک معمولا در مورد علایم دیگر مانند وجود درد سوال می کند. این اطلاعات می تواند به پزشک کمک کند تا مشکل را تشخیص دهد. رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند به جلوگیری از عفونت های محیط دهان کمک کند و باعث تسریع روند بهبود زبان پس از آسیب یا بیماری می شود. برای سالم نگه داشتن دهان، دندان و زبان، دندانپزشکان معمولا توصیه می کنند: عدم مصرف زیاد قند نخ دندان کشیدن روزانه مسواک زدن دو بار در روز پیشگیری از ایجاد لکه های زبان، به ویژه نقاطی که به دلیل عفونت و زخم های شانکر آسیب دیده هستند، امکان پذیر نیست. مصرف صحیح دارو، تمیز نگه داشتن دهان و جلوگیری از تحریک و آسیب دهان در هنگام خوردن غذا یا تمیز کردن دندان باعث بهبودی می شود و از بروز مجدد لکه ها جلوگیری می کند. لکه های غیرمعمول روی زبان می توانند علل مختلفی داشته باشند. آنها اغلب بدون درمان از بین می روند اما گاهی اوقات می توانند نشانه ای از بیماری جدی تر مانند تب مخملک یا سرطان زبان باشند. اگر لکه های زبان در طی یک هفته خود به خود از بین نرود، ممکن است نیاز به مشورت با دندانپزشک یا پزشک باشند. اگر فردی علایم دیگری دارد یا لکه ها خونریزی داشته یا دردناک تر شوند، ممکن است نیاز به درمان پیدا کنند. اگر زخم شانکر یا زخمی دارید که به دلیل آسیب دهان ایجاد شده است، باید موارد زیر را انجام دهید: می توانید یخ روی زخم بگذارید. از غذاهای گرم و ادویه دار پرهیز کنید. می توانید دهان خود را با آب گرم نمک یا مخلوط آب گرم و جوش شیرین بشویید. سعی کنید تا زمانی که زخم بهبود یابد فقط نوشیدنی های سرد بنوشید و غذاهای نرم بخورید. اگر در دو یا سه هفته آینده بهبودی مشاهده نکردید با پزشک خود تماس بگیرید. با رعایت بهداشت دندان می توانید از برخی مشکلات زبان پیشگیری کنید یا آنها را تسکین دهید. به طور مرتب مسواک بزنید و نخ دندان بکشید و حداقل سالی یک بار به دندانپزشک مراجعه کنید. |
درمان های جدید سرطان خون در کنفرانس سرطان رونمایی شد. خبر امیدوار کننده درمان های جدید لنفوم در یک کنفرانس سالانه اعلام شد. این درمان ها شامل CAR - T درمانی و آنتی بادی های مونوکلونال لوییز آلوارز است. دانشمندان در کنفرانس سالانه انجمن هماتولوژی آمریکا، از پیشرفت بیشتر در روشهای درمانی CAR - T خبر دادند. این درمان، بیماران را برای مقابله با سرطان تقویت می کند. علاوه بر آن، محققان از نتایج امیدوار کننده داروهایی موسوم به آنتی بادی مونوکلونال در درمان این سرطان خبر داده اند. هر ماه دسامبر، انجمن هماتولوژی آمریکا ( ASH ) نشست سالانه و نمایشگاه خود را برگزار می کند. این نشست معمولا پزشکان، دانشمندان، مدیران بیو دارو، طرفداران بیمار، بیماران، رسانه ها و سایر افراد را از سراسر جهان به خود جذب می کند تا آخرین یافته های خود را در درمان سرطان های خون و سایر بیماری های خون به اشتراک بگذارند. البته به علت شیوع بیماری کرونا نشست به صورت آنلاین برگزار شد وبیش از ، شرکت کننده از کشور در این کنفرانس آنلاین حضور داشتند. خبرسازترین نکته در نشست امسال، کیفیت و کمیت آزمایشات بالینی برای درمانهای نسل بعدی افراد مبتلا به و سایر بود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طبق خبر اعلام شده در انجمن هماتولوژی آمریکا، ایمونوتراپی سلول CAR - T در بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان موثر است. این روند درمانی، سلولهای T بدن را برای حمله به سرطان تحریک می کند. حتی منجر به بهبودی های طولانی مدت در بیماران می شود. اما نگرانی در مورد بروز عوارض جانبی و احتمالی CAR - T وجود دارد. CAR - T را کاهش دهند و به طور ایده آل آنها را از بین ببرند. برای ساختن سلولهای CAR - T ، نمونه ای از سلولهای T فرد از خون گرفته می شود. محققان این سلول ها را به گونه ای تغییر می دهند تا ساختارهای خاصی به نام گیرنده های آنتی ژن کیمرییک در سطح آنها ایجاد شود. در ادامه روند درمانی این سلول ها دوباره به بدن بیمار تزریق می شوند. در این شرایط، گیرنده ها به سلول های T کمک می کنند تا سلول های سرطانی را در بدن شناسایی و به آنها حمله کنند. صدها آزمایش بالینی CAR - T در حال انجام است. سه روش درمانی جداگانه CAR - T برای لنفوم ها و سرطان خون در بازار وجود دارد. درمان سلولهای T CAR ، سرطان ها خونی از جمله لنفوم غیر هوچکین فولیکولی، لنفوم سلول مانتل، لنفوم سلول B بزرگ منتشر، و را هدف قرار داده است. در یک بررسی صورت گرفته داروی Kymriah که یک نوع از سلول های CAR - T است بر روی درصد از افراد مبتلا به لنفوم فولیکولی غیر هوچکین تاثیر مثبتی داشته است. Kymriah B و لوسمی حاد لنفوبلاستیک کودکان ت یید شده است اما لنفوم فولیکولار، دومین نوع شایع لنفوم غیر هوچکین، هنوز هم غیرقابل درمان است که متاسفانه سرطان به طور معمول برمی گردد و در هر بار عود بیماری ریشه کنی آن دشوارتر می شود. دکتر ناتان اچ فاولر، با ابراز دلگرمی و امیدواری در مورد نتایج به دست آمده می گوید: به گزینه های درمانی زیادی برای جایگزین کردن پیوند سلول های بنیادی نیاز داریم. بر همین اساس، تحقیقات در مورد تاثیر این دارو بر روی بیماران مبتلا به این بیماری را مشتاقانه ادامه می دهیم. البته با وجود چنین نتایج مثبتی، CAR - T می تواند با مشکلاتی همراه باشد. طبق گفته دکتر مایکل آر بیشاپ، مدیر برنامه سلول درمانی پزشکی UChicago Medicine ، میزان موفقیت در درمان سلول های T TAR در حدود تا درصد برای بهبودی پایدار است و به هیچ درمان جانبی نیازی ندارد. اما برخی از افراد ممکن است با عوارض جانبی جدی، از جمله مسمومیت عصبی و سندرم انتشار شدید سیتوکین، واکنش بیش از حد سیستم ایمنی خطرناک و گاه مرگ روبرو شوند. در آزمایش Kymriah برای لنفوم فولیکولی غیر هوچکین، هیچ شرکت کننده ای سندرم آزاد شدن سیتوکین را تجربه نکرد. در همین حال، دانشمندان روش درمانی جدیدی را برای سرطان هایی که با CAR - T درمان نمی شوند، کشف کرده اند. یکی از جدیدترین روشهای دانشمندان، آنتی بادیهای bispecific است. Bispecific پروتیین های مصنوعی هستند که می توانند همزمان به دو نوع مختلف آنتی ژن متصل شوند. آنتی ژن مولکولی است که می تواند توسط یک آنتی بادی مخصوص به آنتی ژن یا گیرنده آنتی ژن سلول B متصل شود. به نظر می رسد آنتی بادی های Bispecific روند درمانی مطمینی برای درمان برخی سرطان ها است. بررسی ها نشان داده که یک آنتی بادی های اختصاصی، odronextamab ، در لنفوم غیر هوچکین عودکننده و مقاوم به درمان موثر بوده است. محققان می گویند این روش درمانی یک جایگزین مهم برای درمان سلولهای T با CAR است. محققان امیدوارند که با ترکیب این دو روند درمانی بتوانند توانایی سلول T بیمار و بهبودی بیماران را افزایش دهند. یکی دیگر از درمان های جدید و نوید بخش برای، درمان هدفمند است. داده های جدید Kura Oncology ، یک شرکت بیوتکنولوژی مستقر در سن دیگو، نشان می دهد که KO - ، مهارکننده منین می تواند به طور موثری لوسمی حاد میلوییدی را درمان کند. تروی ویلسون، PhD ، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت Kura ، در این مورد می گوید: "با وجود تایید چندین روش درمانی جدید برای سرطان خون حاد میلوییدی، نتایج این روندهای درمانی رضایت بخش نبوده است. " اما نتایج اولیه برای مهار منین برای درمان مبتلایان به لوسمی حاد میلوییدی امیداور کننده بوده است. ویلسون توضیح داد که KO - بیان ژن های خاصی را در بدن بیماران متوقف می کند. سلول های بدن بیمارانی که با این دارو تحت درمان قرار می گیرند دچار مرگ سلولی شده و یا تبدیل به سلول های بالغ می شوند. این سلول ها چند هفته زندگی می کنند و سپس از بین می روند. در این وضعیت بیمار ممکن است بهبودی کامل را پیدا کند. از طرفی هم چون سلول ها تمایز پیدا کرده اند، دوباره به حالت اولیه بر نمی گردند. مجموعه ای از گره های لنفاوی و عروق هستند که باعث حرکت مایعات لنفاوی در بدن می شوند. مایعات لنفاوی حاوی گلبول های سفید خون آلوده به عفونت هستند. گره های لنفاوی مانند یک فیلتر عمل می کنند که باکتری ها و ویروس ها را از بین می برند تا از شیوع عفونت جلوگیری شود. به طور طبیعی سیستم لنفاوی از بدن محافظت می کند اما سلول های لنفاوی به نام لنفوسیت ها می توانند سرطانی شوند. نام سرطان هایی که در سیستم لنفاوی رخ می دهد لنفوم است. لنفوم ممکن است همیشه در مراحل اولیه خود علایم ایجاد نکند. گاهی در طول معاینه فیزیکی غدد لنفاوی بزرگ بیماری تشخیص داده شود در این صورت ممکن است گره های کوچک و نرم زیر پوست بیمار و یا در قسمت های مختلف بدن از جمله مناطق زیر مشاهده شوند: گردن زیر بغل شکم کشاله ران قسمت بالای قفسه سینه دل درد خستگی عرق شب سرفه کردن درد استخوان خارش پوست بثورات پوستی بثورات خارش دار طحال بزرگ شده از آنجا که علایم لنفوم اغلب به راحتی نادیده گرفته می شود، تشخیص در مراحل اولیه دشوار است. برای درمان لنفوم تعدادی از متخصصان پزشکی همکاری می کنند. هماتولوژیست ها پزشکان متخصص در خون، مغز استخوان و اختلالات سلول های ایمنی هستند. انکولوژیست ها تومورهای سرطانی را درمان می کنند. آسیب شناسان ممکن است با این پزشکان برای برنامه ریزی روند های درمانی کمک کنند تشخیص دهند که آیا درمان موثر است و یا تاثیری ندارد. درمان لنفوم به مرحله سرطان بستگی دارد. تومور مرحله به چند گره لنفاوی محدود می شود، در حالی که تومور مرحله به اندام های دیگر مانند ریه ها یا مغز استخوان انتشار می یابد. پزشکان همچنین تومورهای لنفوم غیر هوچکین را با توجه به سرعت رشد آنها در سه مرحله درجه پایین، درجه متوسط و یا درجه بالا ارزیابی می کنند. درمان لنفوم هوچکین شامل پرتودرمانی برای کوچک کردن و از بین بردن سلول های سرطانی است. پزشکان همچنین داروهای شیمی درمانی را برای از بین بردن سلول های سرطانی تجویز می کنند. و پرتودرمانی نیز برای درمان لنفوم غیر هوچکین استفاده می شود. روش های درمانی بیولوژیکی که سلول های سرطانی B را هدف قرار می دهند نیز می توانند موثر باشند. در بعضی موارد، از پیوند مغز استخوان یا سلول های بنیادی برای ساخت سلول های سیستم ایمنی سالم استفاده می شود. پزشکان ممکن است تصمیم بگیرند که درمانی را روی بیماران لنفوم و لوسمی انجام ندهند، چون بعضی از انواع این سرطان ها رشد کندی دارند و آسیب زا و تهاجمی نیستند. منابع: |
بیماری فون ویلبراند یک نوع بیماری مربوط به اختلالات خونی است. علت آن کمبود نوعی پروتیین است که به لخته شدن خون کمک می کند و به آن فاکتور فون ویلبراند VWf ) می گویند. فون ویلبراند با هموفیلی که نوع دیگری از اختلالات خونریزی متفاوت است. پروتیینی است که به جمع شدن پلاکت ها یا لخته شدن آن کمک می کند. پلاکت ها نوعی سلول هستند که در خون گردش می کنند و به هم می پیوندند تا رگ های خونی شکسته شده را ترمیم و خونریزی را متوقف کنند. اگر سطح عملکردی پایین باشد، پلاکت ها نمی توانند به درستی لخته شوند و این منجر به خونریزی طولانی مدت می شود. بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از این بیماری تا درصد از جمعیت عمومی در ایالات متحده را تحت ت ثیر قرار می دهد. سه نوع اصلی بیماری وجود دارد. میزان خونریزی بسته به نوع و شدت بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. نوع شایع ترین نوع بیماری است که باعث می شود در بدن کمتر از حد نرمال باشد در این موقعیت مقادیر کمی در بدن وجود دارد تا به لخته شدن خون کمک کند و بدن به احتمال زیاد با مشکلات خفیف خونریزی روبرو خواهد شد اما فرد با این وضعیت می تواند یک زندگی عادی داشته باشد. مبتلایان به این بیماری نوع مبتلا، سطح طبیعی دارند اما به دلیل نقص ساختاری و عملکردی، به درستی عمل نخواهد کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوع خطرناک ترین نوع این بیماری است. در این شرایط، بدن هیچ تولید نمی کند. در نتیجه، پلاکت ها قادر به لخته شدن نیستند بدن را در معرض خطر خونریزی شدید قرار می دهد که متوقف کردن آن دشوار است. این وضعیت، خطر خونریزی داخلی، از جمله خونریزی در مفاصل و را افزایش می دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری از بیماری خود بی اطلاع هستند زیرا علایم آنها خفیف است و یا وجود ندارد. شایعترین علامت این بیماری خونریزی غیرطبیعی است. اگر به این بیماری مبتلا هستید، بسته به نوع بیماری که دارید، علایم آن متفاوت خواهد بود. شایعترین علایمی که در هر سه نوع رخ از این بیماری رخ می دهد، عبارتند از یا مدفوع کوفتگی یا آسان خونریزی بیش از حد ناشی از آسیب یا بعد از جراحی یا کار دندانپزشکی خون دماغ که در عرض دقیقه متوقف نمی شود. علایم و نشانه های قاعدگی می تواند شامل موارد زیر باشد علایم، از جمله خستگی، نیاز به تعویض پد یا تامپون قاعدگی بیش از یک بار در ساعت لزوم استفاده از محافظ بهداشتی بیشتر برای جریان قاعدگی در جریان قاعدگی، لخته خون با قطر بیش از اینچ ( . سانتی متر) وجود دارد. نوع شدیدترین نوع این بیماری است. اگر به این نوع مبتلا هستید، هیچ در بدن ندارید. این امر کنترل قسمتهای خونریزی را با مشکل مواجه می کند. میزان شیوع این بیماری در بین مردان و زنان یکسان است اما به دلیل افزایش خطر خونریزی در دوران قاعدگی، بارداری و زایمان، زنان احتمالا علایم و عوارض بیشتری را تجربه می کنند. علت شایع بیماری فون ویلبراند یک ژن غیر طبیعی ارثی است که فاکتور فون ویلبراند را کنترل می کند. فاکتور فون ویلبراند پروتیینی است که در لخته شدن خون نقش اساسی دارد. هنگامی که این پروتیین سطح پایینی داشته باشد یا آنطور که باید کار نکند، سلولهای کوچک خونی به نام پلاکت نمی توانند به درستی بهم متصل شده و یا به طور عادی خود را به دیواره رگ های خونی متصل کنند. این امر در روند لخته شدن خون، اختلال ایجاد می کند و گاهی می تواند باعث خونریزی غیرقابل کنترل شود. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری فون ویلبراند همچنین دارای فاکتور کم پروتیین هستند که به لخته شدن کمک می کند. فاکتور در بیماری لخته شدن ارثی دیگری به نام نقش دارد اما بر خلاف هموفیلی که عمدتا مردان را مبتلا می کند، بیماری فون ویلبراند زنان و مردان را درگیر می کند و معمولا در مردان خفیف تر است. بیماری فون ویلبراند می تواند در افرادی که ژن غیرطبیعی را از والدین به ارث می برند، ایجاد شود. این به عنوان سندرم فون ویلبراند اکتسابی شناخته می شود و احتمالا ناشی از یک بیماری زمینه ای است. نوع بیماری فون ویلبراند به این بستگی دارد که یکی از والدین یا هر دو یک ژن جهش یافته را منتقل کرده باشند. به عنوان مثال، نوع در شرایطی که بیمار ژن جهش یافته را از هر دو والدین خود به ارث برده باشد، رخ می دهد اما در شرایطی که بیمار فقط یک نسخه از ژن جهش یافته را به ارث برده باشید، به بیماری فون ویلبراند نوع یا مبتلا خواهد شد. عامل اصلی خطر ابتلا به بیماری فون ویلبراند داشتن سابقه خانوادگی است. والدین ژن غیر طبیعی این بیماری را به فرزندان خود منتقل می کنند. این بیماری معمولا یک اختلال ارثی اتوزومال غالب است، به این معنی که فرد مبتلا به آن احتمالا یک ژن غیرطبیعی فقط از یک والد به ارث می برد. اگر ژن بیماری را دارید، % احتمال انتقال این ژن به فرزندان شما وجود دارد. شدیدترین شکل این بیماری "اتوزومال مغلوب" است، به این معنی که هر دو والدین باید یک ژن غیرطبیعی را به فرزند خود منتقل کنند. بیماری فون ویلبراند احتمال دارد باعث خونریزی غیرقابل کنترل شود که می تواند خطرناک باشد. سایر عوارض بیماری فون ویلبراند می تواند شامل موارد زیر باشد در زنانی که خونریزی قاعدگی زیادی دارند و می توانند دچار شوند. این عوارض می تواند در نتیجه خونریزی غیرطبیعی در مفاصل یا بافت نرم باشد. راه های پیشگیری از از آنجا که بیماری فون ویلبراند معمولا یک اختلال ارثی است، اگر سابقه خانوادگی این بیماری را داشته و قصد فرزندآوری دارید، با یک مشاوره ژنتیک مشورت کنید. اگر ژن معیوب بیماری فون ویلبراند را دارید، ممکن است آن را به فرزندان خود منتقل کنید، حتی اگر خودتان علایمی از بیماری را نداشته باشید. تشخیص اشکال خفیف بیماری فون ویلبراند احتمال دارد مشکل باشد زیرا در بعضی خونریزی شایع و در اکثر افراد بیماری علایمی را نشان نمی دهد. با این حال، اگر پزشک مشکوک به اختلال خونریزی شود، می تواند شما را به یک متخصص (متخصص خون) معرفی کند. ابتدا پزشک در مورد سابقه شخصی و خانوادگی، کبودی و خونریزی غیرطبیعی بیمار سوالتی را می پرسد. این بیماری در نوع و یا پیشرفته به سادگی و خوبی تشخیص داده می شود. به احتمال زیاد سابقه خونریزی شدید از اوایل زندگی بیماران مبتلا به نوع پیشرفته وجود دارد. علاوه بر آن، پزشک احتمال دارد همراه با یک شرح حال پزشکی دقیق، آزمایش هایی را برای بررسی ناهنجاری در سطح و عملکرد تجویز کند. آنها همچنین می توانند ناهنجاری های فاکتور لخته شدن را که می تواند باعث هموفیلی شود، بررسی کنند. پزشک شاید از آزمایش خون برای ارزیابی عملکرد پلاکت ها هم استفاده کند. برای انجام این آزمایشات پزشک باید نمونه ای از خون را جمع آوری کند. سپس، آن را برای ارزیابی به آزمایشگاه می فرستند. به دلیل حساس بودن این تست ها، دریافت نتیجه آزمایش احتمال دارد دو یا سه هفته طول بکشد. نتایج این آزمایشات به دلیل عواملی مانند استرس، ورزش، عفونت، بارداری و داروها می تواند در یک فرد در طول زمان تغییرکند بنابراین شاید لازم باشد برخی آزمایش ها را تکرار کنید. اگر به بیماری فون ویلبراند مبتلا هستید، احتمال دارد پزشک پیشنهاد دهد که اعضای خانواده تحت آزمایشاتی قرار بگیرند تا مشخص شود که آیا این بیماری ارثی است. بیشتر افرادی که به بیماری فون ویلبراند نوع مبتلا هستند، فقط مشکلات خفیف خونریزی دارند و می توانند زندگی عادی داشته باشند. اگر نوع دارید، بیشتر در معرض خطر خونریزی و عوارض خفیف تا متوسط قرار دارید. در صورت عفونت، جراحی یا بارداری احتمال دارد خونریزی کمی داشته باشید. اگر در صورت ابتلا به نوع این بیماری، در معرض خونریزی شدید و همچنین خونریزی داخلی قرار دارید. در صورت ابتلا به هر یک از انواع این بیماری بهتر است در هنگام مراجعه به دندانپزشک و یا هر گونه جراحی، به پزشک مربوطه وضعیت بیماری خود را اطلاع دهید. شاید لازم باشد روش هایی را به کار ببرد تا خطر خونریزی کاهش یابد. همچنین در صورت تصادف غیرمنتظره یا نیاز به جراحی فوری، باید به اعضای خانواده و دوستان خود اطلاع دهید. آنها می توانند اطلاعات مهم در مورد وضعیت شما را با کادر درمان در میان بگذارند. کزینه های درمانی این بیماری بسته به نوع آن، متفاوت خواهد بود. پزشک می تواند چندین روش درمانی مختلف را توصیه کند. پزشک احتمال دارد برای انواع و دارویی را تجویز کند. عوارض جانبی دارو هایی که در این شرایط استفاده می شود، شامل سردرد، فشار خون پایین و ضربان قلب سریع است. پزشک همچنین احتمال دارد درمان جایگزینی را با استفاده از یا توصیه کند. اینها دو نوع ماده بیولوژیکی یا پروتیین های مهندسی شده ژنتیکی هستند که از پلاسمای انسان ساخته شده و می توانند جایگزین شوند. این روش های درمانی جایگزین مشابه همدیگر نیستند و نباید از آنها به جای یکدیگر استفاده کنید. اگر بیماری نوع فون ویلبراند دارید و قادر به تحمل نیستید، احتمال دارد پزشک را تجویز کند. در صورت ابتلا به بیماری شدید نوع فون ویلبراند، می تواند آن را تجویز کنند. عوارض جانبی شایع درمان جایگزینی با و شامل تنگی قفسه سینه، بثورات پوستی و التهاب است. برای درمان خونریزی جزیی از مویرگهای کوچک یا رگها، پزشک می تواند استفاده از را به صورت موضعی توصیه کند. آنها همچنین احتمال دارد را به صورت موضعی بعد از جراحی تجویز کنند، اما خونریزی شدید را متوقف نمی کند. اگر به هر نوع بیماری مبتلا هستید، از مصرف داروهایی که می توانند خطر خونریزی و عوارض را افزایش دهند، پرهیز کنید. به عنوان مثال، از و داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن خودداری کنید. بیماری فون ویلبراند یک اختلال خونی مادام العمر است که در آن خون به خوبی لخته نمی شود. فاکتور فون ویلبراند، در افراد مبتلا به این بیماری در سطح پایین است. بیشتر افراد از ابتدای تولد به این بیماری مبتلا هستند، زیرا آن را از یکی از والدین یا هر دو به ارث برده اند. با این حال، علایم هشدار دهنده، مانند خونریزی شدید پس ازعمل، احتمال دارد سالها نشان بروز نکند. بیماری فون ویلبراند قابل درمان نیست اما با درمان و مراقبت از خود، بیشتر افراد مبتلا می توانند زندگی فعال و عادی داشته باشند. منابع: |
بیماری های مادرزادی گوش بیشتر به ناهنجاری و بدشکلی های لاله گوش مربوط می شوند. تشخیص بیماری های مادرزادی گوش با ارزیابی کامل بالینی، شنوایی سنجی و رادیولوژی صورت می گیرد. از سه قسمت خارجی، میانی و داخلی تشکیل یافته است. هر کدام از این قسمت ها می تواند دچار مشکلات ساختاری و در نتیجه اختلال شنوایی یا تعادلی در فرد شود. ناهنجاری های گوش خارجی حدود تا درصد موارد با ناهنجاری های کروموزومی مرتبط است و تا درصد موارد به صورت تنها اتفاق میفتد با این حال، هر دو می توانند با سندرم قوس اول و ناهنجاری های اوکولو اوریکولارمهره ای و حتی سندرم که شدیدترین تظاهرات آن است همراه باشند سایر بیماری ها مانند سندرم، سندرم و کولوبوما، انواع نقایص ساختاری و عملکردی قلب، آترزی و عدم تشکیل کوان ها، محدودیت و ت خیر رشد، ناهنجاری های دستگاه ادراری تناسلی، ناهنجاری های گوش میانی و داخلی سایر مواردی هستند که می توانند همزمان با میکروشی و آنوشی دیده شوند. میکروشی و گوش های بزرگ و برجسته شایعترین مشکلات ظاهری در گوش است که در مراجعین به جراحی پلاستیک و در کودکان مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی اختلال در گوش داخلی دارند. افراد مبتلا به ناهنجاری گوش داخلی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مننژیت مکرر یا فیستول پری لمفا تیک هستند. بنابراین عفونت های گوش میانی باید به طور سریع و اورژانسی درمان شوند. همچنین احتمال ابتلا به نشت مایع مغزی نخاعی پس از ضربه های جزیی به سر در این اختلالات افزایش یافته و بنابراین توصیه می شود کودک مبتلا ورزش هایی را که احتمال زمین خوردن و ضربه به سردر ان ها وجود دارد انجام ندهد. دیسپلازی (بدشکلی) ، حلزون گوش به طور حتم رایج ترین شکل ناهنجاری مادرزادی گوش داخلی است و با ساختار غیر طبیعی در مجرای حلزون و مجاری نیم دایره ای مشخص می شود. بیمارانی که مشکوک به این مشکلات هستند یک ارزیابی کامل بالینی، شنوایی سنجی و رادیولوژی انجام می دهند. سابقه خانوادگی مثبت می تواند منشا ژنتیکی را نشان دهد. سی تی اسکن با وضوح بالا ماهیت و میزان مشکل را تعیین و روش جراحی را مشخص می کند. منبع: |
درمان سوزش کف پا می تواند ترکیبی از مصرف داروها، تغییر سبک زندگی و درمان علت اصلی باشد. سوزش کف پا می تواند علت های زیادی داشته باشد، از نوروپاتی دیابتی گرفته تا یک بیماری نادر به نام اریترومالالژی که در سوزش پا تاثیر می گذارد. در بعضی موارد، داغی کف پا می تواند دردناک باشد و خواب شبانه را دچار مشکل کند. می تواند بر هر سنی ت ثیر بگذارد. با این وجود افراد بالای سال بیشتر از این بیماری شکایت دارند. سوزش پا به دلیل، کمبود ویتامین B ، چاقی، سطح پایین تیرویید و موارد دیگر بسیار شایع است. علت های زیادی وجود دارد که باعث داغی یا سوزش کف پا در شب می شود. آسیب عصبی یا نوروپاتی شایع ترین علت سوزش کف پا است. نوروپاتی محیطی می تواند روی کل قسمت های پا ت ثیر بگذارد و باعث سوزن سوزن شدن، گزگز یا بی حسی اندام ها شود. آسیب عصبی علل زیادی دارد، از جمله: شیمی درمانی کمبود ویتامین مصرف زیاد الکل سندرم تونل تارس قرار گرفتن در معرض سموم بیماری Charcot - Marie - Tooth عفونت های ویروسی و باکتریایی مانند HIV ، هپاتیت B ، هپاتیت C و ویروس اپشتین بار: تغییرات هورمونی یا شرایطی که بر سطح هورمون ها ت ثیر می گذارند، مانند کم کاری تیرویید، بارداری یا، می تواند باعث سوزش پا شود. اریترومالالژی وضعیت نادر با علایمی مانند قرمزی، سوزش و درد در پا و دست بروز پیدا می کند که اغلب باعث افزایش دمای بدن می شود. که به نام tinea pedis نیز شناخته می شود، یک عفونت قارچی است که با سوزش، گزگز و خارش در پا همراه است. بیماری مزمن کلیه بر توانایی بدن در تصفیه سموم از خون ت ثیر می گذارد. سموم می توانند در پاها جمع شوند و گرمای بیش از حد ایجاد کنند. گاهی اوقات عوامل دیگری می توانند باعث احساس داغ شدن کف پا در شب شوند. استفاده از جوراب در رختخواب، استفاده از پد گرمایشی یا بطری آب داغ یا خوابیدن در زیر ملافه های ضخیم، ممکن است باعث سوزش کف پا شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی راهکارها برای رفع سوزش کف پا وجود دارند، از جمله: درمان، علت اصلی سوزش پا اغلب می تواند به کاهش علایم کمک کند. به عنوان مثال، اگر به دیابت مبتلا هستید، ممکن است لازم باشد رژیم غذایی خودتان را تغییر دهید یا دارو مصرف کنید. اگر یا اعتیاد به الکل عامل سوزش پا باشد، درمان های زیادی از جمله توانبخشی و دارو می تواند به بهبود علایم شما کمک کنند. برای درمان سوزش پا و تشخیص علت اصلی آن بهتر است به پزشک مراجعه کنید. وی می تواند گزینه های درمانی زیر را برای شما تجویز کند: مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن، و ایبوپروفن می توانند در هنگام سوزش پا به صورت خفیف تا حدودی موثر باشند. سایر داروهایی که ممکن است به تسکین علایم مرتبط با گرگرفتگی کمک کنند، عبارتند از: آنتی بیوتیک ها داروهای ضد افسردگی مسکن های نسخه ای (اگرچه این موارد فقط در موارد شدید استفاده می شوند) بسته به علت سوزش پاها، مکمل ها می توانند به درمان بیماری زمینه ای کمک کنند: این آنتی اکسیدان ممکن است به بهبود عملکرد عصب کمک کند. با این حال، همیشه برای افراد دیابتی مناسب نیست و می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. مکمل های خاص اسید آمینه، مانند ال - کارنیتین، ممکن است به کاهش علایم آسیب عصبی در افرادی که دیابت دارند یا تحت شیمی درمانی هستند، کمک کند اما این مکمل ها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. زردچوبه، دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است و می تواند به درد عصب کمک کند. روغن گل پامچال گیاهی است که ممکن است در کاهش علایم مرتبط با آسیب عصبی مانند بی حسی، گزگز و ضعف موثر باشد. اگر کمبود تغذیه ای باعث سوزش پاها شده باشد، یا مکمل آهن می تواند در رفع این مشکل موثر باشد. همیشه قبل از مصرف مکمل جدید با پزشک مشورت کنید. مصرف خودسرانه مکمل ها ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی شود یا در داروهای مصرفی تداخل ایجاد کنند. درمان های تحریک عصب می توانند علایم ناشی از آسیب عصبی مانند گزگز، سوزش و درد را برطرف کنند. سایر روش های درمانی تحریک عصب، عبارتند از: میدان مغناطیسی درمانی تعدادی از کرم های موضعی می توانند به سوزش پا کمک کنند. باز هم استفاده از این کرم ها و پمادها به علت اصلی بروز مشکل شما بستگی دارد. اگر پای ورزشکار دارید، کرم های ضد قارچ مخصوص پا و سایر پمادهای موضعی ممکن است در تسکین علایم شما موثر باشند. کرم کپسایسین گزینه مناسبی برای تسکین سوزش کف پا باشد. این ماده حاوی یک ترکیب شیمیایی است که در فلفل های تند یافت می شود. می تواند به علایم نوروپاتی محیطی کمک کند. طب سوزنی سیستم عصبی را تحریک می کند و جریان خون را افزایش می دهد. حتی ممکن است یک روش درمانی جایگزین مفید برای علایم نوروپاتی، از جمله سوزش یا داغی کف پا باشد. سوزش کف پا گاهی اوقات با گردش خون ضعیف همراه است. برای بهبود گردش خون در پاها، موارد زیر را امتحان کنید: در طول روز کفش راحتی بپوشید. پاهایتان را قبل از خواب ماساژ دهید. در طول روز یا شب جوراب های واریس بپوشید. قبل از خواب با نمک های اپسوم، پاهای خود را بشویید. از بالش تخت برای بالا بردن پاها تا سطح قلب استفاده شود. در کفش های خود از ژل های مناسب گردش خون استفاده کنید: هنگام خواب پاها را از زیر پتو بیرون نگه دارید. یک پنکه کوچک در انتهای تخت خود قرار دهید. یک کیسه آب را با آب یخ پر کنید و آن را نزدیک پاهای قرار دهید. یک جفت جوراب در یخچال یا فریزر نگه دارید و آنها را قبل از خواب بپوشید. برخی از شرایطی که باعث سوزش پا می شود ممکن است با عادت های روزمره درمان شود. ایجاد تغییرات کوچک در برنامه روزمره می تواند به بهبود تدریجی علایم سوزش کف پا کمک کند. برخی از تغییرات سبک زندگی که شاید در رفع سوزش پا موثر باشند، عبارتند از: ترک سیگار پیاده روی منظم اجتناب از مصرف الکل رعایت یک رژیم غذایی متعادل یکی از بهترین داروهای خانگی برای سوزش پا به حساب می آید و می تواند سطح pH بدن شما را متعادل کند. شما می توانید از آن به دو روش استفاده کنید: هر روز مخلوطی از فنجان آب و مقداری قاشق چای خوری سرکه سیب بنوشید. همچنین می توانید پاها را در مقداری آب سوزانده و مقداری سرکه سیب در آن قرار دهید. مقداری نمک دریا اضافه کنید تا نتیجه بهتری بگیرید. همچنین برای نتیجه سریعتر می توانید این روش را دو بار در روز انجام دهید. زردچوبه به بهبود گردش خون و جریان خون کمک می کند. همچنین زردچوبه دارای ترکیبات کورکومین و خاصیت ضد التهابی است که به کاهش درد در پاهای شما کمک می کند. قاشق چایخوری زردچوبه را با یک فنجان آب گرم مخلوط کنید و این محلول را حداقل دو بار در روز بخورید. زنجبیل همچنین ماده موثری برای سوزش پا است که به کاهش احساس سوزش در پا کمک می کند و همچنین گردش خون را افزایش می دهد. اینها برخی از درمان های طبیعی است که می توانید خودتان در خانه انجام دهید. همیشه درمان های طبیعی را انتخاب کنید زیرا در مقایسه با داروهای شیمیایی، عوارض آن بسیار کمتر است. نمک اپسوم به دلیل داشتن باعث کاهش درد و التهاب در پا می شود و همچنین می تواند احساس سوزش را تسکین داده و پاهای شما را آرام کند. نمک اپسوم یکی از درمان های خانگی موثر برای سوزش پا است. نیمی از فنجان نمک اپسوم را در وان ریخته و آب گرم را اضافه و خوب مخلوط کنید. سپس حدود دقیقه پاها را در آن قرار دهید. این روش را هر روز یک بار انجام دهید. قبل از انجام این فرآیند بهتر است با پزشک خود مشورت کنید زیرا این روش برای افرادی که از فشار خون، بیماری قلبی یا دیابت رنج می برند مناسب نیست. می توانید از برای درمان سوزش پای خود استفاده کنید زیرا یکی از بهترین راه حل ها برای سوزش در طولانی مدت است. خمیر کدو تنبل را با برگ کدو و آب مخلوط کرده و آن را روی ناحیه آسیب دیده بمالید تا علامت کاهش یابد. اگر احساس سوزش در کف پا بعد از امتحان روند های درمانی گفته شده از بین نرفت و یا با علایمی مانند سوزش در قسمت پایین ساق پا و یا از دست دادن حس در پا همراه است، حتما به پزشک مراجعه کنید. اگر پس از عفونت زخم یا قرار گرفتن در معرض سموم محیطی دچار داغی در کف پا خود شده اید، بلافاصله به اورژانس مراجعه شود. داغ بودن پا می تواند به خصوص اگر باعث اختلال در خواب شبانه شما شود، می تواند یک وضعیت ناراحت کننده باشد. نوروپاتی های محیطی (آسیب عصبی) شایع ترین علت سوزش پا است. نوروپاتی علت های بسیاری از جمله دیابت، سو مصرف الکل و عفونت ها دارد. درمان علت اصلی آسیب عصبی می تواند به تسکین داغی یا سوزش کف پا کمک کند. منابع: |
خطر کرونا و شب یلدا، زنگ هشدار را برای موج دیگری از شیوع این عفونت کشنده و خطرناک را به صدا در می آورد. دورهمی های شب یلدا، می تواند خطر بروز کرونا را به خصوص در بین پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها، به مراتب افزایش دهد. شاید به رسم سنت های قدیمی تصمیم بگیریم امسال هم مثل سال های قبل در کنار بزرگان خود دورهم جمع شویم. اما خطر کرونا در بیخ گوش شب یلدا و همین دور همی ها، می تواند جان همه افراد خانواده را به خطربیاندازد. حتی امکان دارد با بر همین اساس مقاقات بهداشتی و کارشناسان توصیه می کنند: در طی بیماری همه گیر کرونا در شب یلدا در خانه بمانید. کارشناسان می گویند: هنوز راه هایی برای ادامه سنت های خانوادگی وجود دارد. کارشناسان بهداشت از مردم می خواهند که از مسافرت در این تعطیلات خودداری کنند. شیوع و موارد ابتلا به COVID - همچنان رو به افزایش است. کارشناسان می گویند: والدین باید اهمیت این وضعیت را برای کودکان خود توضیح دهند. حتی از آنها بخواهند امسال از حضور در دورهمی ها خودداری کنند. طبق توصیه های کارشناسان بهتر است، مراسم شب یلدا را به صورت چت های تصویری برگزاری کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کارشناسان توصیه می کنند که مردم به مسافرت نروند. اما با این حال می توانند مراسم و دورهمی های خود را به صورت چت های تصویری برگزار کنند. آنها به مردم می گویند ارتباط خودشان را از به خصوص با پدربزرگ و مادربزرگ و سایر افراد در گروه های پر خطر محدود نکنند. دکتر جورجیا گاوراس، روانپزشک ارشد در نیویورک، در این باره می گوید: COVID - چیزهای زیادی را از جمله شغل، سلامتی یا حتی زندگی آنها از مردم گرفته است. این در حالی است که مردم برای بروز احساسات خود و بهبود روابط عاطفی به فرصت هایی برای دور هم جمع شدن نیاز دارند. بر همین اساس به مردم توصیه می کنیم که برای مراسم ها و دورهمی های خود جایگاهی را در نظر بگیرند. از قبل برای یک تماس تلفنی یا تصویری، برای به اشتراک گذاشتن دستور العمل ها یا آشپزی با هم و همچنین تماس در طول وعده غذایی از قبل برنامه ریزی کنید. طبق بررسی های صورت گرفته کارشناسان توصیه می کنند: افرادی که قصد برگزاری مراسم های دورهمی را دارند، بهتر است خطرات دورهمی را در نظر بگیرند. حتی اقدامات احتیاطی را انجام دهند. اگر قصد برگزاری مراسم و دورهمی های شب یلدا را دارید، بهتر است افرادی که پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کنند و ماسک نمی زنند را به دورهمی های خود دعوت نکنید. حتی از اعضای خانواده ای که علایم ابتلا به ویروس را داشته اند، بخواهید در دورهمی شرکت نکنند. توجه داشته باشید کارشناسان هشدار داده اند که ویروس کرونا در این فصل از سال به علت تغییرات آب و هوایی می تواند شیوع بیشتری داشته باشد. به همین دلیل است که کارشناسان بهداشت ت کید می کنند: ما باید از حضور در دورهمی های خانوادگی اجتناب کنیم. علاوه بر تمام هشدار ها برای دورهمی های شب یلدا، کارشناسان و مقامات بهداشتی هشدارهای جدی تر و جداگانه ای را در مورد وضعیت سلامتی مادربزرگ ها و پدربزرگ ها و افراد پرخطر صادر کرده اند. بسیاری از مبتلایان به کرونا ممکن است هیچ گونه علایم خاصی را نداشته باشند. حتی بدون اینکه خودشان اطلاع داشته باشند ویروس را به دیگران منتقل می کنند. با افزایش دورهمی های خانوادگی ممکن است شیوع کرونا در موج دیگر افزایش پیدا کند. حتی مقامات بهداشتی هشدار داده اند این در حالی است که طی برگزاری مراسم شب یلدا و حضور در دورهمی های شب یلدا، آمار تصادفات رانندگی و بروز و هم افزایش پیدا خواهد کرد. کارشناسان توصیه می کنند برای برگزاری سنت ها و رسوم قدیمی خود در بحران کرونا از از تماس های ویدیویی برای برقراری ارتباط با همدیگر استفاده کنید. آنها معتقدند که آنها باید از فرزندان خود بخواهند از حضور در منازل آنها خودداری کنند. والدین باید به کودکان خود توضیح دهند که امسال باید این مراسم را به گونه ای دیگر برگزار کنند. شاید والدین و کودکان و حتی پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها از این شرایط ناامید و ناراخت شوند. رعایت راهکارهای زیر در یلدا می تواند از بروز موج دیگری از کرونا پیشگیری کند: حفظ سلامت و مراقبت از پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها توضیح دادن برای کودکان و آگاه کردن آنها به عواقب دورهمی ها رعایت دستورالعمل های ماندن در خانه و عدم شرکت در دورهمی ها استفاده از ماسک و رعایت پروتکل های بهداشتی در دورهمی های احتمالی حتی در طی مراسم باید به افراد یادآوری شود که ماسک بزنند یا را رعایت کنند. شاید رد کردن دعوت به جلسه دورهمی برای شما آسان نباشد. اما با برخی راهکار ها به راحتی می توانید با کمال احترام دعوت سایرین را رد کنید. بهتر است به حفظ سلامتی خودتان و اعضاء خانواده تان فکر کنید. حتی می توانید مراسم شب یلدا را بدون دعوت از سایر دوستان و اعضاء فامیل، در خانه خودتان به تنهایی برگزار کنید. اما اگر برای نه گفتن به دعوت های دیگران مشکل دارید و نمی توانید دعوت آنها را رد کنید بهتر است راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: هنگامی که به قصد دارید به یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بگویید که نمی خواهید در دورهمی شرکت کنید، بهتر است قبل از نه گفتن از دعوت آنها قدردانی و تشکر کنید. سپس نگرانی های خود را توضیح دهید و بگویید تصمیم گرفته اید در این مراسم شرکت نکنید. گفتن جزییات بیش از حد در مورد ترس از شیوع کرونا ممکن است در این شرایط مناسب نباشد. بهتر است خیلی کوتاه و ساده دعوت دیگران را رد کنید. مثلا بگویید: من نمی خواهم در این مراسم شرکت کنم. اما منتظر یک فرصت بهتر برای دورهم جم شدن در یک زمان دیگر هستم. اما با گفتن جزییات در مورد شیوع بیماری کرونا و خطر دورهمی در بروز این بیماری می تواند اوضاع را بدتر کند. شاید میزبان با شنیدن این حرف ها فکر کند که قصد تنبیه و اهانت به او را دارید. بهتر است به احساسات دیگران احترام بگذاریم. شاید بعد از نه گفتن به میزبان احساس گناه و یا ناراحتی کنید. اما باید در تصمیم خودتان قاطع باشید. باید به این موضوع فکر کنید که خود شما مسیول حفظ جان و سلامتی خودتان و اعضاء خانواده تان هستید. اگر دوست دارید که در دورهمی ها شرکت کنید قبل از اینکه در مراسم حضور پیدا کنید از میزبان بپرسید: آیا سایر مهمان ها پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده اند؟ یا خود میزبان برای رعایت پروتکل های بهداشتی چه تمهیداتی را در نظر گرفته است؟ نیازی نیست که برای آنها توضیح دهید که شما چه فکر و ایده هایی داری. یا چه معیارهایی برای شما مهم هستند. فقط از آنها بپرسید که آیا برای حضور در مراسم باید فاصله اجتماعی را رعایت کنیم؟ یا باید حتما ماسک بزنیم؟ با این سوال ها می توانید نتیجه بگیرید که میزبان مسیله را جدی گرفته است یا نه. اگر با میزبان به اندازه کافی راحت هستید، روراست باشید. به او بگویید که ترجیح می دهید دورهمی خارج از منزل باشد. زیرا هوای داخلی و مجاورت آن خطر انتقال COVID - را افزایش می دهد. اگر شما میزبان دورهمی های شب یلدا هستید و قصد دارید مراسم را با رعایت پروتکل های بهداشتی برگزار کنید بهتر است یادداشتی را برای مهمانان خود بفرستید یا شخصا با آنها تماس بگیرید. به آنها بگویید که قصد دارید مراسم را در فضای باز انجام دهید و همه باید ماسک بزنند. از همه مهمان ها بخواهید چندین روز قبل از دور همی خودشان را در خانه قرنطینه کنند. تا احتمال ابتلا به ویروس را کاهش دهند. حتی اگر برخی از مهمان ها تصمیم گرفته اند در این مراسم شرکت نکنند، بهتر است به تصمیم آنها احترام بگذارید. بدانید برخی از افراد قصد توهین و اهانت را ندارند. آنها فقط محتاط هستند. منبع: |
ضایعات پوستی کیسه بیضه و مقعد خطرناک نیستند و باعث یا بیماری های دیگری نمی شوند. اگرچه، ضایعات پوستی از نظر ظاهری می توانند شبیه ضایعات جدی تر مانند زگیل های تناسلی یا رشد سرطانی باشند بنابراین، پزشک برای اطمینان از خوش خیم بودن ضایعات پوستی، باید آنها را مورد بررسی قرار دهد. ضایعات پوستی یا آکروکردن رشد نرم پوست است که می توانند در هر نقطه از بدن رشد کنند. آنها اغلب در قسمت هایی از بدن که اصطکاک زیادی دارند مانند چین های پوستی یا اندام های تناسلی ظاهر می شوند اما ممکن است بر روی کیسه بیضه هم ایجاد شوند. ضایعات پوست یا آکروکردن ها، رشد نرم و اسفنجی روی پوست هستند که ممکن است شبیه بادکنک بباشند. اندازه ضایعات پوستی معمولا در حدود میلی متر است، اما می توانند چندین سانتی متر رشد کنند. آنها معمولا همرنگ پوست اطرافشان هستند، هرچند ممکن است نوک یا قسمت بیرونی آن تیره باشد. ضایعات پوستی نباید دردناک باشند، اما می توانند در صورت پوشیدن لباس نامناسب باعث ناراحتی زیاد شوند. وقتی ضایعات پوستی روی کیسه بیضه های فرد ایجاد می شوند. شاید به لباس زیر یا سایر قسمت های بدن تماس پیدا کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حدود تا درصد از بزرگسالان در برهه ای از زندگی دچار بیماری ضایعات پوستی می شوند. پزشکان به طور قطعی نمی دانند که چه عواملی باعث رشد ضایعات پوستی هستند. ضایعات پوست لزوما نشان دهنده یک سبک زندگی ناسالم نیست. با این حال، عوامل زیر احتمال بروز آنها را افزایش می دهد: ضایعات پوستی بیشتر بین سنین تا سال ایجاد می شوند. افرادی که سابقه خانوادگی ضایعات پوستی دارند ممکن است بیشتر در معرض این رشد باشند. چاقی باعث افزایش ضخامت چین های پوستی می شود که این می تواند خطر ایجاد ضایعات پوستی را افزایش دهد. برخی از متخصصان معتقدند مقاومت به انسولین باعث آسیب پذیری بیشتر افراد در برابر ایجاد ضایعات پوستی می شود. ( HPV ) بررسی نشان داده که ممکن است بین ویروس پاپیلومای انسانی با ضایعات پوستی ارتباط احتمالی وجود داشته باشد. ویروس پاپیلومای انسانی ممکن است در پیشرفت این رشد نقش زیادی داشته باشد. ضایعات پوستی می توانند تحریک کننده و ناراحت کننده باشند، اما خطری ندارند. خطرات احتمالی آنها، عبارتند از: ضایعات پوستی می تواند به لباس زیر گیر کند و باعث ناراحتی و تحریک شود. ضایعات پوستی بر کیسه بیضه، ممکن است رابطه جنسی را ناخوشایند کند، به خصوص اگر بزرگ باشند. ضایعات پوستی اگر به چیزی گیر کنند می تواند باعث خونریزی و یا به عفونت مبتلا شود. تلاش برای حذف ضایعات پوستی نیز این خطر را افزایش می دهد. افرادی که سابقه ضایعات پوستی داشته اند ممکن است بیشتر رشد کنند. گرچه این رشد آنها مضر نیست، اما ممکن است بر روی روحیه افراد تاثیر بگذارد. اگر همراه ضایعات پوستی علایم زیر را دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید: خارش ضایعات پوستی بر روی بیضه رشد سریع ضایعات پوستی بر روی بیضه درد و خونریزی ضایعات پوستی بر روی بیضه تغییر شکل یا رنگ ضایعات پوستی بر روی بیضه برخی از علایم فوق می تواند نشانه ای از سرطان پوست باشد. فرد باید از پزشک بخواهد هرگونه ضایعات پوستی را بررسی کند تا از بیماری های جدی تر مطم ین شود. ضایعات پوستی بر روی بیضه را نباید جراحی کرد، زیرا می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: ابتلا به عفونت خونریزی بیش از حد آسیب به کیسه بیضه حذف ناقص که ممکن است منجر به رشد مجدد برچسب یا ایجاد زخم شود. پزشک با استفاده از بی حسی موضعی می تواند به سرعت و با اطمینان برچسب پوست را در مطب برطرف کند. این بدان معناست که فرد بیدار است اما قادر به احساس روش کار نخواهد بود. پزشک ممکن است ضایعات پوستی را با استفاده از یکی از روش های زیر درمان کند: برش، با استفاده از یک قیچی ضدعفونی شده برای برچسب زدن cauterization ، استفاده از گرما برای حذف ضایعات پوستی سرما درمانی که از مواد شیمیایی برای مسدود کردن ضایعات پوستی استفاده می کند. ضایعات پوستی پس از برداشتن جراحی دوباره رشد نمی کند. با این حال، ممکن است در بعضی مواقع ضایعات پوستی جدیدی ایجاد شود. ضایعات پوستی ممکن است تقریبا در هر جایی از پوست بدن ظاهر شوند. اغلب اوقات علت آن مشخص نیست، اما برخی از افراد ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به ضایعات پوستی باشند. هنگامی که ضایعات پوستی در اطراف مقعد تشکیل می شوند، معمولا یک یا چند عامل در آن دخیل هستند، از جمله: ضایعات پوستی معمولا در چین ها و قسمت های اصطکاک ایجاد می شوند. ضایعات پوستی مقعدی ممکن است به علت اصطکاک ناشی از ورزش، نشستن طولانی مدت یا لباس تنگ ایجاد شوند. مدفوع شل مکرر می تواند باعث تحریک پوست اطراف مقعد گردد، زیرا مدفوع اسیدی است و بیشتر ناحیه با دستمال توالت تمیز می شود. همورویید ها، وریدهای متورم و ملتهب در مقعد یا راست روده هستند. بواسیر یک بیماری رایج است و تقریبا از هر نفر نفر به آن مبتلا می شود. با بهبود بواسیر و کوچک شدن ورید، ممکن است مقداری از پوست کشیده باقی بماند و باعث ایجاد برچسب پوستی شود. این بیماری همراه با التهاب روده است که می تواند منجر به اسهال و یبوست شود. ضایعات پوستی مقعدی در بین افراد مبتلا به بیماری کرون را ت یید کرده است. ضایعات پوستی که در اطراف مقعد یا راست روده به وجود می ایند، ضایعات پوست مقعدی نامیده می شوند. ضایعات پوستی مقعدی معمولا کوچک هستند و اندازه آنها چند میلی متر یا کمتر است حتی می توانند همرنگ پوست یا کمی تیره باشند. آنها اغلب مشکل خاصی ایجاد نمی کنند. از طرف دیگر، بعضی از افراد ممکن است بخواهند به علت های زیبایی ضایعات پوستی را بردارند، زیرا مانع یا حساسیت ایجاد می کنند و یا باعث خارش می شوند اما ضایعات پوست مقعدی فقط باید توسط متخصص پوست و یا یک متخصص پزشک دیگر که واجد شرایط است برداشته شود. ضایعات پوستی یک رشد غیر سرطانی است. تلاش برای از بین بردن ضایعات پوستی مقعدی از روش خانگی می تواند باعث درد و عوارض دیگری شود و روش های حذف خانگی برای ضایعات پوستی در این ناحیه از بدن بسیار حساس و غیر مطمین هستند. همچنین، ضایعات پوستی مقعدی را حتی توسط یک متخصص حرفه ای برداشته شوند. در این شرایط به علت مجاورت با باکتری های موجود در مدفوع، گاهی اوقات خطر آسیب یا عفونت وجود دارد. قبل از اینکه فرد تحت عمل جراحی قرار گیرد، باید در مورد خطرات و مزایا با پزشک مشورت کند. برخی از رشدهای خطرناک تر، مانند سرطان پوست، می توانند شبیه به ضایعات پوستی مقعدی به نظر برسند، بنابراین بررسی و تشخیص هرگونه رشد غیر معمول توسط پزشک ضروری است. پزشک ممکن است با معاینه بدنی، ضایعات پوستی مقعدی را تشخیص دهد. هنگامی که ضایعات پوستی مقعدی به راحتی قابل مشاهده است، پزشک می تواند آن را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد و در صورت لزوم، گزینه جراحی را تجویز کند. ممکن است لازم باشد داخل راست روده را از نظر بینایی بررسی کند. این عمل با روشی به نام آنوسکوپی انجام می شود که در آن پزشک یک آنوسکوپ کوچک را دقیقا در داخل مقعد قرار می دهد و از یک لوله روشن برای دیدن داخل رکتوم استفاده می کند. این روش درد زیادی ندارد. در شرایطی که پزشک مجبور شود قسمت داخلی تر از دستگاه گوارش را بررسی کند، ممکن است سیگموییدوسکوپی را انجام دهد. سیگموییدوسکوپی شامل استفاده از یک لوله نازک و انعطاف پذیر با نور و دوربین برای مشاهده داخل راست روده و قسمت تحتانی روده بزرگ است. پزشک ممکن است با استفاده از نیتروژن مایع، ضایعات پوستی را مسدود کند. پزشک ممک است با استفاده از لیزر، بافت را از بین ببرد و باعث کند شدن ضایعات پوستی شود. برخی از ضایعات پوستی را می توان با قیچی جراحی با دقت برش داد، اما ضایعات بزرگتر ممکن است به جراحی های پیچیده و بخیه های بیشتری نیاز داشته باشند. با این وجود پزشکان این روش توصیه را نمی کنند، زیرا باکتری های موجود در مدفوع می توانند به راحتی یک زخم را آلوده کنند. اگر ضایعات پوستی مقعدی با نیتروژن مایع، لیزر یا قیچی برداشته شود، بیشتر افراد می توانند همان روز به خانه برگردند و روز بعد فعالیت کاری خود را از سر بگیرند. پزشک فقط ممکن است به مدت چند روز ورزش های شدید را منع کند. برای بهبود بهتر و سریعتر پوست، شاید لازم باشد ناحیه مقعدی پس از هر بار اجابت مزاج کاملا تمیز شود. پزشک ممکن است استفاده از دستمال مرطوب یا پاک کننده های پزشکی و همچنین کرم هایی را که باعث بهبودی و جلوگیری از عفونت می شوند را به بیمار توصیه کند. معمولا به فرد توصیه می شود که از نرم کننده های مدفوع استفاده کند و مایعات زیادی بنوشد، به این ترتیب دفع مدفوع به راحتی انجام می شود. حمام های سیتز همچنین می توانند تسکین دهنده باشند و به بهبود پوست کمک کنند. ضایعات پوستی مقعدی نباید با روش خانگی برداشته شوند. این عمل می تواند منجر به خونریزی، درد و عفونت گردد. همیشه نمی توان از ایجاد ضایعات پوستی جلوگیری کرد. با این حال، نکات زیر ممکن است به کاهش وقوع آنها کمک کند: لباس زیر باید راحت، نرم و لطیف باشد تا باعث حداقل اصطکاک و کاهش تحریک پوست شود. لباس در هنگام حرکت یا نشستن نباید موجب ناراحتی فرد شود. برای جلوگیری از یبوست یا کشیدگی و کشیدگی هنگام اجابت مزاج، مقدار زیادی فیبر بخورید. برای پیشگیری از بروز هرگونه سوزش از خشک کردن بیش از حد پوست اجتناب کنید. مشکلات گوارشی را درمان کنید زیرا خطر ابتلا به ضایعات پوستی را افزایش می دهد، اسهال یا یبوست مداوم می تواند نشان دهنده بیماری های زمینه ای باشد. وزن سالم را حفظ کنید. افرادی که دارای اضافه وزن هستند ممکن است بیشتر در معرض ضایعات پوستی باشند. رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتیین بدون چربی را رعایت کرده و به طور منظم ورزش کند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) دقیقه ورزش در روز طی روز های هفته را توصیه می کنند. ضایعات پوستی مقعدی معمولا جای نگرانی ندارند و برخی از آنها قابل برطرف هستند. افراد برای تشخیص صحیح باید با پزشک مشورت کنند. اگر ضایعات پوستی مقعدی باعث ناراحتی شوند، پزشک شاید گزینه های مناسب را پیشنهاد دهد. ضایعات پوستی بی ضرر هستند اما اگر به پوست یا لباس برسند، می توانند باعث درد، ناراحتی یا تحریک شوند. ضایعات پوستی بعضی اوقات می توانند شبیه رشد های خطرناک تر مانند زگیل های تناسلی یا خال های سرطانی باشند. اگر ضایعات پوستی دردناک، خارش دار دارند یا اندازه، شکل یا رنگ آنها تغییر کرده، فرد باید به پزشک مراجعه کند. این وضعیت می تواند نشان دهنده رشد جدی تر باشد. پزشک با استفاده از بی حسی موضعی می تواند با خیال راحت و بدون درد، ضایعات پوستی را برطرف کند. منابع: |
ارتباطاتی بین سندرم QT طولانی و خطر مرگ ناگهانی گزارش شده است. این سندرم یک بیماری ریتم قلب است که باعث ضربان های سریع و بی نظم قلب می شود. در صورت بروز ضربان های سریع قلب فرد ممکن است غش کند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری تشنج دارند. در برخی موارد شدید، LQTS می تواند باعث مرگ ناگهانی شود. QT طولانی ممکن است به دلیل داروهای خاص، عدم تعادل مواد معدنی یا شرایط پزشکی ایجاد شود. سندرم QT طولانی قابل درمان است. برای جلوگیری از وقایع خطرناک ضربان قلب، ممکن است لازم باشد از مصرف برخی داروها خودداری کنید. گاهی اوقات، درمان سندرم QT طولانی شامل جراحی یا دستگاه کاشتنی است. LQTS QT طولانی است. غش کردن ( در صورت تپش غیرطبیعی قلب رخ می دهد. ممکن است فرد در هنگام هیجان، عصبانی یا ترس یا ورزش شدید ناگهان غش کند. حتی مواردی که باعث وحشت فرد می شوند به عنوان مثال تلفن یا ساعت زنگ دار می توانند باعث از هوش رفتن بیمار شوند. برخی افراد قبل از غش کردن علامت هشدار دهنده مانند سبکی سر، تپش قلب، ضعف یا تاری دید را تجربه می کنند. در برخی از افراد مبتلا به LQTS نیز ممکن است رخ دهد. به طور کلی، در این شرایط قلب به ریتم طبیعی خود برمی گردد. اگر این امر به خودی خود اتفاق نیفتد، یا اگر به موقع از دفیبریلاتور خارجی برای تنظیم ضربان قلب به حالت عادی استفاده نشود، رخ می دهد. بیشتر افراد با علایم سندرم QT طولانی، اولین حمله خود را در سالگی تجربه می کنند. با این حال، علایم و نشانه های مادرزادی سندرم QT طولانی می تواند در نوزادان در طی هفته های اول تا ماه های بعد از تولد، یا در کودکی یا بعد از آن رخ دهد. برخی از افراد مبتلا به سندرم مادرزادی طولانی مدت QT هرگز علایم و نشانه هایی ندارند. QT طولانی ممکن است در هنگام خواب رخ دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر در حین فعالیت بدنی یا هیجان عاطفی یا بعد از مصرف هر داروی جدیدی ناگهان غش کردید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر یکی از بستگان درجه یک (والدین، خواهر و برادر یا فرزند) به سندرم QT طولانی مبتلا هستند، بهتر است که پزشک را در جریان بگذارید. سندرم QT طولانی می تواند جنبه ارثی داشته باشد. سندرم QT نوعی اختلال در ریتم قلب است که در اثر ناهنجاری در سیستم الکتریکی قلب ایجاد می شود. در این وضعیت ساختار قلب طبیعی است. به طور معمول، قلب در هنگام هر ضربان قلب، خون را به بدن می فرستد. حفره های قلب برای پمپاژ خون منقبض می شوند. این عمل هماهنگ توسط سیستم الکتریکی قلب شما کنترل می شود. سیگنال های الکتریکی (تکانه ها) از بالا به پایین قلب حرکت می کنند و باعث انقباض و ضرب و شتم آن می شوند. بعد از هر ضربان قلب، سیستم دوباره شارژ می شود تا برای ضربان قلب بعدی آمادگی لازم را به دست آورد. در سندرم QT طولانی، شارژ مجدد بین ضربان ها سیستم الکتریکی قلب شما بیش از حد معمول طول می کشد. به این ت خیر که اغلب در ( ECG ) دیده می شود، یک فاصله QT طولانی مدت گفته می شود. سندرم QT بسته به علت، اغلب در دو دسته اصلی دسته بندی می شود که عبارتند از: اگر با این بیماری متولد شده باشید، به آن سندرم مادرزادی طولانی مدت QT گفته می شود. برخی از اشکال سندرم QT طولانی در نتیجه یک جهش ژنتیکی است که از طریق خانواده ها منتقل می شود و جنبه ارثی دارد. پزشکان دو شکل از سندرم مادرزادی طولانی مدت QT را توصیف کرده اند: این شکل رایج در افرادی رخ می دهد که فقط یک نوع ژن را از یکی از والدین به ارث می برند. این فرم نادر معمولا زودتر اتفاق میفتد و شدیدتر است. در این سندرم، کودکان انواع ژن معیوب را از هر دو والدین دریافت می کنند. در این شرایط کودکان با سندرم QT طولانی و ناشنوایی متولد می شوند. اگر یک بیماری پزشکی یا دارویی زمینه ساز آن باشد، به آن سندرم QT طولانی اکتسابی گفته می شود. این نوع سندرم QT طولانی معمولا در صورت شناسایی علت اصلی قابل برگشت است. QT را در افراد سالم افزایش دهد و باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شود. داروهایی که می توانند باعث سندرم QT طولانی اکتسابی شوند، عبارتند از: برخی از داروهای ضد تهوع و ضد روان پریشی خاصی دیورتیک هایی که باعث عدم تعادل الکترولیت ها و کاهش پتاسیم می شوند. داروهای ریتم قلب، به ویژه داروهای ضد آریتمی که فاصله QT را طولانی می کنند. داروهای ضد قارچی خاصی که از طریق دهان برای درمان عفونت های مخمر استفاده می شود. آنتی بیوتیک های رایج خاص، مانند اریترومایسین، آزیترومایسین (زیتروماکس، زمکس) و سایر موارد اگر بیماری شما ناشی از دارو باشد، ممکن است سندرم QT طولانی ناشی از دارو نامیده شود. همیشه در مورد تمام داروهایی که می خورید، از جمله داروهایی که بدون نسخه می خرید، به پزشک خود بگویید. سایر دلایل سندرم QT طولانی اکتسابی، عبارتند از: ابتلا به سطح پتاسیم پایین ( سطح پایین کلسیم ( سطح منیزیم کم (هیپومنیزمی) به نظر نمی رسد مقاربت جنسی در بیماران با سندرم QT طولانی خطر بالایی داشته باشد. بارداری و زایمان با افزایش خطر علایم در زنان مبتلا به سندرم QT طولانی همراه نیست. با این حال، اگر شما این بیماری را دارید و باردار هستید، پزشک می تواند شما را در حین و بعد از بارداری به دقت کنترل کند. درمان پزشکی مناسب و تغییر سبک زندگی می تواند به جلوگیری از عوارض مربوط به سندرم QT طولانی کمک کند. عوارض سندرم QT طولانی شامل موارد زیر است: این وضعیت یک شکل آریتمی بطنی خطرناک است. دو حفره تحتانی قلب (بطن ها) به سرعت و به طور آشفتگی می تپند و امواج موجود در مانیتور ECG را پیچ خورده نشان می دهند. قلب، خون کمتری را پمپاژ می کند و منجر به غش کردن بیمار می شود. اگر این اپیزود برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند با تشنج تمام بدن همراه باشد. این وضعیت باعث می شود بطن ها به قدری تپش پیدا کنند که خون رسانی به قلب متوقف شود. فیبریلاسیون بطنی می تواند منجر به آسیب مغزی و مرگ ناگهانی شود. اکنون مشخص شده است که سندرم QT طولانی ممکن است منجر به مرگ ناگهانی افراد شود. سندرم QT ممکن است مسیول برخی از مرگ های غیرقابل توجیه در کودکان و بزرگسالان باشد. نوار قلب ECG ECG می تواند این وضعیت را تشخیص دهد. نوار قلب با استفاده از حروف P ، Q ، R ، S و T سیگنال های الکتریکی قلب را به صورت پنج موج برچسب گذاری می کند. امواج با برچسب Q تا T فعالیت الکتریکی را در حفره های پایین قلب (بطن ها) نشان می دهد. Q و انتهای موج T فاصله QT است. این مدت زمانی است که لازم است قلب منقبض شده و دوباره با خون پر شود. QT طولانی گفته می شود. یک آزمایش ژنتیکی برای سندرم QT طولانی وجود دارد و توسط بسیاری از پزشکان برای ت یید تشخیص توصیه می شود. درک این نکته مهم است که آزمایشات ژنتیکی برای سندرم QT طولانی نمی تواند تمام موارد ارثی سندرم QT طولانی را تشخیص دهد. توصیه می شود که خانواده ها قبل و بعد از آزمایش با یک مشاور ژنتیک صحبت کنند. QT طولانی دارید، ممکن است پزشک توصیه کند سایر اعضای خانواده نیز آزمایش شوند تا مشخص شود آیا ژن مشابه را به ارث برده اند یا خیر. درمان سندرم QT طولانی شامل تغییر شیوه زندگی، داروها و احتمالا جراحی یا سایر اقدامات است. QT طولانی انتخاب می کند. پزشک حتی اگر اغلب علایم و نشانه هایی نداشته باشید ممکن است درمان را پیشنهاد کند. اگر به سندرم QT طولانی ناشی از دارو مبتلا هستید، قطع دارو می تواند در بروز عوارض و علایم شما موثر باشد. برای سایر موارد سندرم QT طولانی اکتسابی، بیماری زمینه ای باید درمان شود. درمان می تواند شامل مصرف یا مایعات دیگری باشد که توسط IV برای اصلاح عدم تعادل الکترولیت ها باشد. داروها سندرم QT طولانی را درمان نمی کنند، اما می توانند از تغییرات احتمالی ریتم قلب جلوگیری کند. همیشه داروهای تجویز شده توسط پزشک را طبق دستور خود مصرف کنید. بسته به علایم شما، پزشک ممکن است سایر درمان های طولانی مدت سندرم QT را برای شما در نظر بگیرد، از جمله: در این روش، جراحان اعصاب خاص را در سمت چپ ستون فقرات در قفسه سینه برمی دارند. این اعصاب بخشی از سیستم عصبی بدن هستند که به کنترل ریتم قلب شما کمک می کند. در زیر پوست قفسه سینه بیمار قرار داده می شود. هنگامی که ICD ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص دهد، شوک های الکتریکی ایجاد می کند تا قلب به حالت طبیعی برگردد. اکثر افراد مبتلا به سندرم QT طولانی نیازی به ICD ندارند. با این حال، این روش ممکن است در برخی از ورزشکاران انجام شود تا امکان بازگشت به ورزش های رقابتی فراهم گردد. تصمیم برای کاشت ICD ، به ویژه در کودکان، باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. کاشت ICD یک روش اساسی است و می تواند منجر به شوک های نامناسب و سایر عوارض شود. علاوه بر توصیه داروها یا جراحی، پزشک ممکن است تغییر سبک زندگی را برای کاهش احتمال یک حمله غش ضعف یا مرگ ناگهانی مرتبط با سندرم QT پیشنهاد کند. ورزش متناسب با وضعیت خود را شناسایی کنید. به طور کلی، افراد مبتلا به سندرم QT طولانی هرگز نباید به تنهایی شنا کنند. میزان صدای زنگ درب و سایر وسایل (مانند تلفن) را که ممکن است شما را بترساند بخصوص هنگام خواب کم کنید. احساسات را کنترل کنید. هیجان زیاد، عصبانیت بیش از حد می تواند باعث تغییر ضربان قلب در برخی از افراد مبتلا به سندرم QT طولانی شود. داروهای پزشکی خود را بررسی کنید. از مصرف داروهایی که می توانند باعث ایجاد فواصل طولانی مدت QT شوند، خودداری کنید. چکاپ های منظم داشته باشید. در هنگام ملاقات، در صورت تغییر در علایم یا شرایط خود به پزشک اطلاع دهید. پزشک ممکن است برنامه درمانی شما را به تغییر و یا درمان های اضافی را برای شما پیشنهاد دهد. در صورت بروز علایم و نشانه های سندرم QT طولانی، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از یک معاینه، پزشک احتمالا شما را به متخصص قلب و یا متخصص قلب و عروق ژنتیک معرفی خواهد کرد. برای آمادگی بیشتر در مراجعه به پزشک بهتر است علایم و نشانه هایی که تجربه کرده اید و اطلاعات پزشکی اصلی خود را از جمله سایر شرایط سلامتی و نام تمام داروهای خود را بنویسید. همچنین مهم است که هرگونه سابقه خانوادگی بیماری قلبی یا مرگ ناگهانی را با پزشک خود در میان بگذارید. سوالاتی که می توانید در اولین قرار ملاقات با پزشک بپرسید، عبارتند از: آیا باید با یک متخصص مشورت کنم؟ چه محدودیتهایی را باید رعایت کنم؟ آیا باید با یک مشاور ژنتیک ملاقات کنم؟ از مصرف چه داروهایی باید خودداری کنم؟ خطر عوارض ناشی از این بیماری چیست؟ چه عواملی باعث بروز علایم من می شود؟ آیا علل احتمالی دیگری برای این علایم وجود دارد؟ اگر اولین روش درمانی موثر واقع نشود، بعد چه پیشنهادی دارید؟ آیا برای این بیماری به معاینات مکرر و درمان مادام العمر نیاز دارم؟ آیا تغییر در رژیم غذایی می تواند در کنترل این وضعیت به من کمک کند؟ از چه علایم و نشانه های اضطراری سندرم QT طولانی باید مطلع باشم؟ پزشکی که شما را برای سندرم QT طولانی مدت معاینه می کند ممکن است سوالات زیر را بپرسد: علایم شما چیست؟ آیا تا به حال غش و یا تشنج کرده اید؟ آیا ورزش علایم شما را به همراه دارد؟ اولین بار از چه زمانی علایم را تجربه کردید؟ آیا علایم شما به مرور زمان بدتر شده است؟ آیا وحشت مانند زنگ در یا زنگ تلفن علایم شما را تحریک می کند؟ آیا احساسات شدید علایم شما مانند هیجان، عصبانیت یا تعجب را تحریک می کند؟ آیا هیچ یک از بستگان درجه یک مانند پدر و مادر، خواهر و برادر یا فرزندشما تا به حال به طور غیر منتظره مانند غرق شدن، فوت کرده اند یا به طور ناگهانی بدون هیچ توضیحی فوت کرده اند؟ در حال حاضر چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه و همچنین ویتامین ها و مکمل ها را مصرف می کنید؟ داشتن یکی از بستگان درجه یک که به علت غیرمنتظره ای فوت کرده است مانند سندرم مرگ ناگهانی نوزاد ( SIDS ) ، غرق شدن یا تصادف دیگر یک سرنخ مهم برای پزشک شماست. به طور کلی، اطلاعات بیشتر از سابقه خانوادگی به پزشکی کمک می کند تا مراحل بعدی را برای تشخیص و درمان تعیین کند. منبع: |
کمبود ویتامین B یا نیاسین، می تواند مشکلات زیادی در بدن ایجاد کرده و در برخی موارد منجر به بیماری به نام پلاگر شود. این ویتامین نقشی اساسی در سلامت پوست و هضم غذا دارد و بر روی عملکرد بیش از آنزیم در بدن اثر می گذارد. ویتامین B ترکیبی از دو ماده شیمیایی اسید نیکوتینیک و نیکوتین آمید است. بدن این مواد شیمیایی را تجزیه کرده و دو ماده شیمیایی اضافی مانند NAD و NADP تولید می کند. NAD و NADP در انواع واکنش های شیمیایی داخل بدن نقش دارند و همچنین در متابولیسم سلول های بدن نقش موثری ایفاء می کنند بنابراین، افرادی که ویتامین B کافی دریافت نمی کنند، ممکن است که تعداد زیادی از مشکلات از جزیی تا خطرناک را تجربه کنند. بدن نمی تواند ویتامین B بسازد. گوشت ها و مواد غذایی پایه گوشت مانند سویا، غنی ترین منابع ویتامین B هستند. ویتامین B یک ویتامین محلول در آب است، به این معنی که بدن نمی تواند آن را ذخیره کند. بلغور جو دوسر، غلات سبوس دار، شیر سویا و غلات جوانه گندم مواد غذایی سرشار از ویتامین B هستند. افراد با کمبود ویتامین B به مصرف مکمل های ویتامین B نیاز دارند. بدن روزانه چه مقدار ویتامین B نیاز دارند. میزان مصرف مورد نیاز روزانه ویتامین بسته به سن، جنس، سابقه کمبود ویتامین B متفاوت است. مصرف ویتامین B در معادل نیاسین ( NE ) اندازه گیری می شود. برای اکثر افراد، دستورالعمل های زیر برای مصرف روزانه از کمبود این ویتامین جلوگیری می کند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوزادان - ماه: NE نوزادان - ماه: NE کودکان - سال: NE کودکان - ساله: NE نوجوانان - ساله: NE نوجوانان - ساله: NE برای پسران و NE برای دختران بزرگسالان سال به بالا: NE برای مردان و NE برای زنان زنان در دوران بارداری: NE زنان در دوران شیردهی: NE تعداد زیادی از غذاها غنی از نیاسین است، از جمله: قارچ: NE در هر فنجان پنیر دلمه: - NE در هر فنجان شیر سویا: NE در هر فنجان کبد: - NE در هر وعده اونس دانه کدو تنبل: NE در هر فنجان نخود چشم سیاه: NE در هر فنجان همبرگر سویا: NE در هر وعده لیتر غلات جوانه گندم برشته: NE در هر فنجان بلغور جو دوسر پخته شده: - NE در هر فنجان ماهی تن پخته یا کنسرو شده: - NE در هر پیمانه سیب زمینی پخته: - NE در هر سیب زمینی متوسط غلات درصد سبوس دار: - NE در هر وعده گرم اگرچه بدن خودش نمی تواند ویتامین B را بسازد، اما توانایی این را دارد که اسید آمینه ای به نام تریپتوفان را به ویتامین B تبدیل کند. غذاهای غنی از تریپتوفان مانند گوشت بوقلمون و تخم مرغ نیز حاوی مقدار زیادی ویتامین B هستند، بنابراین گنجاندن این غذاها در رژیم غذایی می تواند از کمبود ویتامین B جلوگیری کند. قرمز شدن پوست، التهاب و تحریک پذیری آن می تواند نشانه کمبود ویتامین B خفیف باشد. کمبود شدید ویتامین B باعث ایجاد بیماری به نام پلاگر می شود. پلاگر بر روی پوست، سیستم عصبی، دستگاه گوارش و غشاهای مخاطی مانند چشم و بینی ت ثیر می گذارد. سایرعلایم پلاگر، عبارتند از: درد و سوزش در گلو، قفسه سینه یا معده التهاب، استفراغ، حالت تهوع، اسهال و یبوست کمبود ویتامین در روده برخی از افراد زخم هایی ایجاد می کند که باعث اسهال خونی می شود. از جمله قطع ارتباط با واقعیت (روان پریشی، گیجی، مشکلات حافظه، افسردگی و پارانویا) گاهی اوقات، احتمال دارد این علایم به اشتباه بیماری روانی تشخیص داده شود. ضایعات بیشتر در نقاط فشار و مناطقی از پوست که دربیشتر معرض آفتاب هستند، دیده می شوند. برخی از افراد دچار ضایعاتی می شوند که کل دست ها یا پاهای آنها را تحت تاثیر قرار می هد. در این وضعیت ضایعاتی اطراف گردن که پس از گذشت مدت زمان طولانی در معرض آفتاب ایجاد می شوند. کمبود شدید این ویتامین می تواند باعث قرمز شدن یا التهاب زبان شود. برخی از افراد زیر زبان یا لب های خود دچار زخم می شوند. کمبود ویتامین B احتمال دارد در موارد خفیف، باعث علایمی در پوست، سیستم عصبی، دستگاه گوارش یا غشاهای مخاطی شود. این علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: خستگی سردرد سر گیجه مشکلات گوارشی گردش ضعیف خون پوست تحریک شده یا قرمز تغییر در تفکر یا توانایی تمرکز مسایل خلقی، مانند اضطراب یا افسردگی برخی بررسی ها همچنین مصرف نیاسین را با افزایش خطر سرطان، به ویژه در زنان مربوط دانسته اند. تغییر در مصرف نیاسین، چه مصرف زیاد یا کم، می تواند بر روی رشد سلول ها، سوخت رسانی و باروری ت ثیر بگذارد. با گذشت زمان، این شرایط می تواند باعث تغییرات سلولی شده و منجر به سرطان شود. کمبود ویتامین B بر اساس علت اصلی آن به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می شود: زمانی که فرد به اندازه کافی ویتامین B یا تریپتوفان مصرف نکند، کمبود آن می تواند منجر به نوع کمبود اولیه این ویتامین می شود. افرادی که رژیم غذایی سالمی را رعایت می کنند و رژیم های غذایی تنوعی دارند، معمولا در معرض کمبود اولیه ویتامین B قرار ندارند. کمبود ثانویه ویتامین B زمانی در اثر یک بیماری دیگر مانند اسهال، بیماری کبدی یا اعتیاد به الکل ایجاد می شود. تامین ویتامین B از یک رژیم غذایی متنوع، مناسب ترین راه برای جبران کمبود این ویتامین است زیرا مصرف مکمل ها برای جبران این ویتامین می تواند منجر به بروز عوارض جانبی شود. افرادی که نگران کمبود ویتامین B هستند اما علایم قابل توجهی ندارند، می توانند کمبود آن را با تغییرات در رژیم غذایی خود درمان کنند. مصرف نیاسین به مقدار موجود در غذا هیچ خطری ندارد اما مصرف بیش از حد نیاسین می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی از جمله حالت تهوع، استفراغ و سمیت کبدی شود. نیاسین می تواند سطح اسید اوریک را در بدن افزایش دهد و منجر به نقرس شود. درمان طولانی مدت نیاسین برای کلسترول ممکن است باعث آسیب کبدی شود. حالت تهوع، استفراغ و تحریک معده می تواند در صورت مصرف بیش از حد این ویتامین رخ دهد. یک عارضه جانبی نادر مصرف بیش از حد این ویتامین، تاری دید و اثرات منفی بر روی سلامت چشم شود. دوزهای زیاد نیاسین تا گرم در روز با اختلال در کنترل قند خون در استفاده کوتاه مدت و طولانی مدت ارتباط دارد. مکمل های اسید نیکوتینیک ممکن است باعث برافروختگی صورت، قفسه سینه یا گردن شود که نتیجه گشاد شدن رگ های خونی است. علاوه بر آن، مصرف بیش از حد این ویتامین می تواند منجر به احساس سوزن سوزن شدن اندام ها، احساس سوزش یا درد داشته شود. بدن مبتلایان به بیماری کلیوی ممکن است نیاسین زیادی را ذخیره کند بنابراین مصرف مکمل های ویتامین B باید با مشورت پزشک انجام شود. وقتی کمبود آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد بیماری پلاگر شود، فقط مصرف بیشتر ویتامین B کافی نیست. پزشکان ترجیح می دهند کمبود نیاسین را با مکمل های نیکوتین آمید درمان کنند. دوز مناسب مکمل ها - میلی گرم در روز است. عوارض جانبی آنها احتمال دارد باعث ایجاد خارش یا سوزش در پوست شود. به طور خاص، مکمل های نیاسین ممکن است برای افرادی که دارای کلسترول بالا و عوامل خطر بیماری قلبی هستند، توصیه شود اما آنها نمی توانند استاتین مصرف کنند. هرکسی که علایم کمبود ویتامین B را تجربه می کند باید با پزشک خود تماس بگیرد. آزمایش خون و ادرار می تواند کمبود ویتامین B را تشخیص دهد. با این حال، برای افرادی که علایم واضح پلاگر دارند، پزشک احتمال دارد از آزمایش خودداری کرده و بلافاصله مکمل ها را توصیه کند. در صورت بروز علایم خفیف، پزشک احتمال دارد شرح حال پزشکی مفصلی را ثبت کند. در برخی موارد، علایم کمبود ویتامین B می تواند مانند علایم کمبود ویتامین های دیگر باشد، بنابراین اطلاعات واضح در مورد رژیم غذایی و سبک زندگی فرد می تواند باعث تشخیص دقیق تر بیماری شود. کمبود ویتامین B با نظارت و تشخیص پزشک، قابل درمان است. از طرفی هم این بیماری را نمی توان بدون مشورت و در خانه درمان کرد. اکثر بیماران مبتلا به این بیماری کمبودهای دیگری نیز تجربه می کنند. این وضعیت می تواند به دلیل رژیم غذایی نامناسب یا مشکل در جذب ویتامین ها باشد. برخی از افراد برای تامین ویتامین خود مجبور به تامین و تغییر در رژیم غذایی و شیوه زندگی هستند. نیاسین، همچنین به عنوان ویتامین B شناخته می شود، یک ماده مغذی مهم است. در واقع، هر قسمت از بدن شما برای عملکرد صحیح به آن نیاز دارد. منابع: |
تاثیر ورزش بر سلامت روان، از بهبود خواب شبانه تا تسکین علایم افسردگی و اضطراب و بیش فعالی متغیر است. حتما می دانید که ورزش برای بدن شما مفید است. اما آیا می دانید این امر می تواند روحیه شما را نیز تقویت کند، خواب را بهبود بخشد و به شما کمک کند تا با، و موارد دیگر کنار بیایید؟ مطمینا ، ورزش می تواند سلامت جسمی و ظاهری شما را بهبود بخشد، زندگی جنسی را تقویت کند و باعث افزایش طول عمر شود. افرادی که به طور منظم ورزش می کنند، در طول روز انرژی بیشتری دارند. شب بهتر می خوابند و در مورد خود و زندگی شان احساس آرامش و مثبت بیشتری می کنند. ورزش دارویی قدرتمند برای بسیاری از چالش های رایج سلامت روان است. ADHD داشته باشد. همچنین استرس را از بین می برد. حافظه را بهبود می بخشد. ورزش روحیه کلی را تقویت می کند. مقدار متوسط ورزش می تواند تاثیر بسیار زیادی را ایجاد کند. سن و سطح آمادگی جسمی شما مهم نیست. شما می توانید یاد بگیرید که از ورزش به عنوان ابزاری قدرتمند برای مقابله با مشکلات بهداشت روان، بهبود انرژی و فواید آن در زندگی و پیشگیری از بروز بیماری ها استفاده کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بررسی ها نشان می دهد که ورزش می تواند افسردگی خفیف تا متوسط را به اندازه، البته بدون عوارض جانبی درمان کند. دویدن به مدت دقیقه در روز یا یک ساعت راه رفتن، خطر ابتلا به افسردگی اساسی را % کاهش می دهد. تحقیقات همچنین نشان می دهد که ورزش علاوه بر تسکین از بازگشت دوباره آنها جلوگیری کند. ورزش به چند دلیل یک عامل مهم برای مقابله با افسردگی محسوب می شود. مهمتر از همه، باعث ایجاد انواع تغییرات در مغز، از جمله رشد عصبی، کاهش التهاب و الگوی فعالیت جدید است که احساس آرامش و رفاه را تقویت می کند. همچنین باعث آزاد شدن اندورفین ها، مواد شیمیایی قدرتمند در مغز می شود که به روحیه شما انرژی می بخشد و احساس خوبی به شما می دهد. سرانجام، ورزش به شما این امکان را می دهد که حواس شما از چرخه افکار منفی پرت شود. حتی برای یک ساعت هم که شده آرامش داشته باشید. ورزش یک دارو ضد اضطراب طبیعی و موثر است. تنش و استرس را از بین می برد. انرژی جسمی و روانی را تقویت می کند. حتی از طریق ترشح اندورفین باعث بهبود رفاه می شود. تا به حال به احساس بدن خود در هنگام استرس توجه کرده اید؟ ممکن است عضلات شما به خصوص در صورت، گردن و شانه های شما تنش داشته باشد و باعث درد کمر یا گردن یا سردردهای دردناک شود. احتمال دارد احساس سفتی در قفسه سینه، نبض تپنده یا گرفتگی عضلات داشته باشید. همچنین ممکن است مشکلاتی مانند، سوزش معده، اسهال یا تکرر ادرار را تجربه کنید. نگرانی و ناراحتی از همه این علایم جسمی می تواند منجر به بیشتر شود و یک چرخه معیوب بین ذهن و بدن شما ایجاد کند. ورزش یک روش موثر برای شکستن این چرخه است. فعالیت بدنی و همچنین ترشح اندورفین در مغز، به و از بین بردن تنش در بدن کمک می کند. از آنجایی که بدن و ذهن بسیار به هم پیوند خورده اند، وقتی بدن شما احساس بهتری داشته باشد، ذهن شما نیز هم آرامش بیشتری پیدا می کند. ورزش منظم یکی از ساده ترین و موثرترین راه ها برای کاهش علایم ADHD و بهبود تمرکز، انگیزه، حافظه و خلق و خوی است. فعالیت بدنی بلافاصله سطح دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین مغز را افزایش می دهد. همه اینها بر تمرکز و توجه ت ثیر می گذارد. به این ترتیب، ورزش تقریبا روشی شبیه به داروهای ADHD مانند ریتالین و Adderall را بر روی بدن دارند. ورزش، باعث تمرکز واقعی بر روی بدن می شود. در هنگام ورزش شما بر روی بدن خود تمرکز زیادی می کنید. این وضعیت به شما کمک می کند تا از بروز علایم PTSD جلوگیری کنید. در هنگام ورزش به جای اینکه اجازه دهید ذهنتان سرگردان شود، به احساسات جسمی در مفاصل و عضلات، حتی درون بدن خود توجه می کنید. ورزش هایی که شامل حرکت متقاطع است و دست و پا را درگیر می کند مانند راه رفتن (به خصوص در شن) ، دویدن، شنا، تمرین با وزنه یا رقص از بهترین تمرینات ورزشی برای PTSD هستند. فعالیت های دیگری مانند پیاده روی، قایقرانی، دوچرخه سواری کوهستان و صخره نوردی نیز برای کاهش علایم PTSD موثر شناخته شده اند. حتی اگر از مشکل بهداشت روان رنج نمی برید، فعالیت بدنی منظم همچنان می تواند روحیه، امید به زندگی و بهزیستی ذهنی شما را تقویت کند و در بهبود موارد زیر موثر باشد: همان اندورفین هایی که باعث بروز احساس بهتری در شما می شوند می توانند در و تقویت های ذهنی موثر باشند. ورزش همچنین رشد سلول های جدید مغز را تحریک می کند. حتی در تسکین علایم مربوط به بیماری های وابسته به سن موثر است. فعالیت و تمرینات وزشی که به یک عادت روزمره تبدیل شود، می تواند احساس ارزشمندی شما را تقویت کند. در این شرایط شما از لحاظ ظاهری احساس بهتری خواهید داشت. حتی با رسیدن به حتی اهداف کوچک ورزشی، احساس موفقیت بیشتری پیدا می کنید. حتی انجام کوتاه مدت تمرینات ورزش در صبح یا بعد از ظهر می تواند به تنظیم الگوی خواب شما کمک کند. اگر ورزش در شب را ترجیح می دهید، ورزش های آرامش بخشی مانند یا کشش ملایم می توانند به تقویت خواب کمک کنند. هنگامی که در زندگی با چالش های ذهنی یا عاطفی روبرو می شوید، به جای اینکه به الکل، مواد مخدر یا سایر رفتارهای منفی متوسل شوید که در نهایت علایم شما را بدتر می کند، ورزش می تواند به شما کمک کند تا قدرت انعطاف پذیری و کنار آمدن را به روشی سالم را یاد بگیرید. ورزش منظم همچنین می تواند به و کاهش ت ثیر استرس کمک کند. افرادی که در طول یک یا دو جلسه در روزهای آخر هفته تمرینات ورزشی فشرده را انجام می دهند، تقریبا می توانند از مزایای سلامتی ورزش برخوردار شوند. بنابراین اجازه ندهید یک برنامه شلوغ در محل کار، خانه یا مدرسه بهانه ای برای جلوگیری از ورزش کردن باشد. هر زمان که وقت پیدا کردید، تمرینات ورزشی را انجام دهید. حتی وقتی بدانید که ورزش فواید سلامتی زیادی برای شما دارد، برداشتن قدم اول و شروع تمرینات ورزشی برای شما راحت تر و آسانتر می شود. مقابله با موانعی که باعث می شود شما ورزش نکنید به خصوص زمانی که یک مشکل روانی دارید، بسیار مهم است. برخی از موانع ورزشی و راه های مقابله با آن، عبارتند از: وقتی خسته، افسرده یا استرس دارید، به نظر می رسد که ورزش کردن فقط باعث بدتر شدن شرایط شما می شود. اما واقعیت این است که فعالیت بدنی یک انرژی دهنده قدرتمند است. بررسی ها نشان می دهد که ورزش منظم می تواند به طور چشمگیری خستگی را کاهش و سطح انرژی شما را افزایش دهد. اگر واقعا احساس خستگی می کنید، یک پیاده روی سریع و دقیقه ای را انجام دهید. این احتمال وجود دارد که اگر شما به تحرک بپردازید، انرژی بیشتری به دست می آورید و می توانید مدت طولانی تری راه بروید. وقتی استرس دارید یا افسرده هستید، فکر شروع یک فعالیت دیگر مشکل است. با این حال، اگر این فکر را داشته باشید که ورزش یک ابزار قدرمند برای مقابله با شرایط افسردگی و استرس است، به زودی می توانید راه هایی را پیدا کنید که حتی در شلوغ ترین برنامه زندگی خود تمرینات ورزشی خود را انجام دهید. حتی اگر قبلا هرگز ورزش نکرده باشید، باز هم می توانید راه هایی برای فعالیت ورزشی پیدا کنید. با فعالیت های آسان و کم ت ثیر چند دقیقه در روز، مانند پیاده روی یا رقص، شروع کنید. اگر از کار افتادگی، مشکل شدید در وزن، آرتروز یا هرگونه آسیب یا بیماری که تحرک شما را محدود می کند، دارید، در مورد راه های ورزش و تمرینات مطمین با پزشک خود صحبت کنید. شما نباید درد را نادیده بگیرید. بلکه برای مقابله و تسکین آن باید هر کاری که می توانید، انجام دهید. ورزش خود را به زمان های کوتاهتر و مکررتر تقسیم کنید. حتی می توانید برای کاهش ناراحتی مفصل یا عضله، ورزش در آب را انجام دهید. شاید برای ما سخت باشد که در هنگام بروز مشکلات بتوانیم انگیزه خود را برای ورزش کردن حفظ کنیم. اما وقتی احساس افسردگی، اضطراب، استرس یا مشکل روانی دیگری دارید، ممکن است مشکل شما بیشتر شود. شما می دانید که ورزش احساس بهتری در شما ایجاد می کند. اما افسردگی انرژی و انگیزه لازم برای تمرین را از شما می گیرد. حتی باعث می شود که نتوانید ورزش در بین جمع یا پارک ها را تحمل نکنید. در مواقعی که اضطراب دارید و یا افسرده هستید و مدت طولانی ورزش نکرده اید، بهتر است تمرینات ورزشی خود را به تدریج شروع کرده و به مرور زمان آنها را بیشتر کنید. شاید بیشترین انرژی را در صبح اول قبل از کار یا مدرسه یا وقت ناهار داشته باشید؟ یا شاید آخر هفته ها ورزش طولانی تری را بهتر انجام دهید. اگر در تمام طول روز احساس و بی انگیزگی می کنید بهتر است، با برخی از موسیقی ها برقصید یا به سادگی قدم بزنید. حتی یک پیاده روی کوتاه و دقیقه ای می تواند به پاکسازی ذهن، بهبود روحیه و افزایش سطح انرژی کمک کند. همانطور که حرکت می کنید و کمی سرحال تر شدید، انرژی خود را به اندازه کافی افزایش دهید. برای مثال با پیاده روی شروع و به تدریج دویدن و دوچرخه سواری را امتحان کنید. اگر قبلا هرگز ورزش نکرده اید یا نمی دانید از چه چیزی ممکن است لذت ببرید، چند مورد مختلف را امتحان کنید. فعالیت هایی مانند باغبانی می تواند روش های عالی برای شروع باشد. همچنین به شما کمک می کند تا فعالیت بیشتری داشته باشید. لباس های راحت و محیطی را انتخاب کنید که آرامش بخش یا انرژی آور باشد. محیط ورزش شما می تواند گوشه ای آرام از خانه یا یک مسیر دیدنی یا پارک شهر مورد علاقه شما باشد. بعد از اتمام تمرینات ورزشی سعی کنید با خوردن یک آبمیوه خوشمزه، تماشای فیلم مورد علاقه تان، به یک حمام آب گرم به خود جایزه دهید. ورزش با یک دوست یا عزیز، یا حتی بچه هایتان، نه تنها باعث لذت بیشتر ورزش می شود، بلکه می تواند به شما انگیزه دهد که به یک تمرین روزمره پایبند باشید. در واقع، وقتی از اختلال خلقی مانند افسردگی رنج می برید، انجام تمرینات ورزشی همگانی می تواند بسیار مهم باشد. منبع: |
ادرار گرم می تواند نشان دهنده عفونت باشد. بر همین اساس در صورتی که احساس می کنید ادرار شما داغ و گرم تر ازحد طبیعی بهتر است به پزشک مراجعه کنید به خصوص اگر علایم دیگری نیز تجربه می کنید. به طور کلی ادرار مانند دمای بدن و معمولا گرم است. با این حال، گرمای بیش از حد آن، ممکن است به دلیل یک بیماری زمینه ای باشد. وقتی ادرار از مجاری ادرار عبور کرده و خارج شود، می توان گرمای آن را بر روی پوست بدن، دستگاه تناسلی، دست ها و یا پا ها نیز احساس کرد. در دمای سرد، فرد می تواند بخاری را که از ادرار خارج می شود را مشاهده کند. توجه به این نکته که ادرار گرم یا داغ کاملا طبیعی است. مهم است. اگر بدن یا دست های فرد سرد باشد ممکن است ادرار او نسبت به پوست بدن گرم تر به نظر برسد. با این حال، اگر فرد متوجه شد که هنگام ادرار او هنگام خروج از مجرای ادرار گرمتر از حد معمول است، این می تواند به معنای وجود عفونت یا آسیب در بدن باشد. احساس گرما، سوزش یا درد زیاد هنگام خروج ادرار از مجرای ادرار، سوزش ادرار نام دارد. در هنگام دفع ادرار احساس گرما می تواند همراه با درد باشد و یا حتی درد و سوزش ناشی از آن ممکن است فرد از دفع ادرار خودداری کند. بر همین اساس بسیاری از کودکان خردسالی سوزش ادرار دارند، نمی خواهند ادرار کنند. بیشتر افرادی که هنگام دفع ادرار احساس گرما می کنند، شاید علایم دیگری را نیز داشته باشند، برخی از آنها عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تب ادرار بدبو ادرار ابری تکرر ادرار مشکل ادرار کردن و استفراغ درد در پشت یا شکم ترشح از واژن یا آلت تناسلی مرد التهاب در دستگاه تناسلی یا مجرای ادرار بسیاری از شرایط زمینه ای وجود دارد که ممکن است باعث تغییر دمای ادرار یا احساس سوزش در هنگام ادرار شود. اگر دمای داخلی بدن فرد افزایش یابد. به عنوان مثال، تب ناشی از عفونت یا ورزش و فعالیت شدید می تواند منجر به داغ شدن ادرار بیشتر از حد معمول شود. به طور کلی برخی از علت های گرم شدن یا، عبارتند از: از جمله مهمترین عواملی هستند که منجر به احساس گرما یا سوزش در ادرار می شوند عفونت ادراری زمانی اتفاق میفتد که باکتریهای مضر مانند، باکتری اشریشیا کولای به دستگاه ادرار وارد شوند. عفونت ادراری معمولا مثانه را تحت ت ثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراری ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: ادرار بدبو نیاز مکرر به ادرار کردن سوزش و درد هنگام ادرار کردن تمایل شدید به دفع ادرار حتی بلافاصله بعد از رفتن در بیشتر موارد عفونت های ادراری، با درمان می شود. در صورت درمان به موقع، عفونت می تواند به کلیه ها یا سایر مناطق بدن انتشار یابد. عفونت ادراری هم بر زنان و هم مردان تاثیر می گذارد، اما در زنان نسبت به مردان شایع تر است. یکی از راه های مقابله بدن با عفونت، گرم شدن است. به همین علت است که افراد در هنگام بیماری اغلب تب می کنند. وقتی دمای ادرار بالاتر از حد معمول باشد، این بدین معنی است که شاید فرد تب کند. تب می تواند به علت عفونت در هر نقطه از بدن باشد، بنابراین پیشگیری علایم و مراجعه به پزشک در صورت بهبودی مهم است. ادرار اسیدی است. این بدان معناست که در صورت تماس ادرار با محل زخم و اسیب و یا حتی یک آسیب دیدگی جزیی، فرد ممکن است احساس داغی و سوزش کند. آسیب دیدگی مجرای ادرار یا اطراف آن می تواند باعث گرم شدن ادرار شود. افرادی که دستگاه تناسلی خود را می تراشند ممکن است بریدگی های جزیی در مجرای ادرار داشته باشند. آسیب های ناشی از تماس مقاربت جنسی، جوش های ریز، بریدگی ها و خراش ها می توانند احساس گرما در ادرار ایجاد کنند. آسیب های کوچک معمولا خود به خود برطرف می شوند اما اگر در مجرای ادرار احساس درد شود، دمای بدن بالا رود و فرد احساس تب کند و یا آسیب جدی باشد، فرد باید به پزشک مراجعه کند. عفونت های مقاربتی می توانند باعث شوند. آنها همچنین ممکن است به اندام تناسلی یا اطراف مجرای ادرار آسیب برسانند و باعث درد هنگام ادرار شوند. افرادی که از نظر جنسی فعال هستند ممکن است به عفونت های مقاربتی مبتلا شود. برخی از عفونت های مقاربتی در طولانی مدت بدون علایم هستند، بنابراین این لزوما به این معنی نیست که فرد بیماری عفونت مقاربتی ندارد. کلامیدیا یک نوع بیماری عفونت مقاربتی است که معمولا هنگام ادرار باعث سوزش و درد می شود. همچنین می تواند علت اصلی ترشح از واژن یا آلت تناسلی مرد باشد. در مردان ممکن است باعث تورم یا آسیب بیضه ها نیز شود. بینابینی یک بیماری مزمن ضعیف شناخته شده است که باعث علایم عفونت مجاری ادراری می شود، حتی در مواردی که نشانه ای از بیماری عفونت مجاری ادراری وجود نداشته باشد. التهاب مثانه بینابینی در بین زنان نسبت به مردان شایع تر است. محققان به طور کامل علت آن را تشخیص نداده اند، اما یک علت آن می تواند آسیب به بافت مثانه باشد. افراد مبتلا به سیستیت بینابینی ممکن است هنگام دفع ادرار سوزش یا احساس غیر معمول دیگری مانند داغی زیاد ادرار را تجربه کنند. بعد از زایمان، بسیاری از خانم ها دچار عفونت در ناحیه بین واژن و مقعد می شوند که به پارگی های پرینه معروف هستند. عفونت می تواند در مجاری مجرای ادرار یا داخل واژن ایجاد شود. اگر ادرار با این آسیب ها تماس پیدا کند می تواند باعث سوزش در هفته های بعد از زایمان نیز شود. عفونت در واژن زنان. عفونت واژن می تواند باعث تحریک بافت واژن و ولوو شود. وقتی این بافت تحریک شده با ادرار تماس پیدا کند، ممکن است بسوزد و احساس داغی را ایجاد کند. تشخیص عفونت واژن فقط بر اساس سوزش غیرممکن است، بنابراین هنگام سوزش ادرار باید به پزشک مراجعه شود. این وضعیت می تواند توسط عفونت هایی زیر بروز پیدا کند: واژینیت ولوودینیا واژینوز باکتریال عفونت مخمر واژن بعد از، بدن استروژن کمتری تولید می کند. این وضعیت می تواند منجر به تغییر بافت واژن، کوچک و ضعیف شدن واژن می شود. در این شرایط احتمال دارد واژن احساس خشکی کند و پوست و سایر بافت های اطراف آن حساس شوند. در این شرایط با تماس ادرار با واژن و یا مجرای ادراری می تواند منجر به ایجاد احساس داغ بودن ادرار شود. برخی از عوامل خاص درد التهاب مثانه بینابینی در مردان که باعث داغ شدن ادرار می شوند، عبارتند از: تورم، درد و التهاب در پروستات است که اغلب به علت عفونت باکتریایی رخ می دهد. مردان مبتلا به پروستاتیت ممکن است هنگام ادرار درد یا سوزش را احساس و یا شاید تغییراتی در جریان ادرار را تجربه کنند. این افراد همچنین ممکن است حالت تهوع و استفراغ یا درد در هنگام انزال داشته باشند. تشخیص علت پروستاتیت مهم است، بنابراین مردانی که مشکوک به مشکل پروستات هستند باید به پزشک مراجعه کنند. اپیدیدیم یک لوله شامل اسپرم در بالای بیضه ها است. عفونت یا التهاب در این لوله می تواند باعث سوزش دردناک هنگام ادرار شود. مردان مبتلا به همچنین ممکن است تورم در اطراف بیضه ها، درد در آلت تناسلی یا بیضه ها و تب را تجربه کنند. این وضعیت دردناک معمولا به علت عفونت باکتریایی یا جراحی ایجاد می شود و با آنتی بیوتیک ها و استراحت می تواند این وضعیت را درمان کند. ممکن است آنتی بیوتیک برای درمان بیماری هایی که باعث گرم شدن ادرار می شوند تجویز شود. اگر تنها علایم شما، احساس داغی و گرما در ادرار است و علایم دیگری ندارید، نیاز به دکتر مراجعه نیست اما اگر علایم زیر را مشاهده کردین فوری به پزشک مراجعه کنید: ادرار بدبو تکرر ادرار تب بسیار زیاد استفراغ زیارد درد در پشت، زیرا این می تواند نشان دهنده عفونت کلیه باشد. درمان داغ بودن ادرار به علت اصلی آن بستگی دارد اما از آنجایی که احساس داغی ادرار، علت های زیادی دارد، تشخیص علت اصلی این وضعیت مهم است. پس در صورت بروز این علایم و قبل از درمان خانگی به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از موارد ادرار دردناک یا گرم به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود. نوشیدن آب فراوان همچنین می تواند به دفع باکتری ها از سیستم ادراری کمک کرده و ادرار را کمی اسیدی کند. ادرار به طور طبیعی گرم است، اما پس از خارج شدن از بدن به سرعت سرد می شود اما برخی افراد ممکن است احساس کنند که ادرار آنها داغ است. بیشترین موارد گرم شدن ادرار به راحتی قابل درمان است و علایم معمولا طی چند روز بهبود می یابد. با این حال، بعضی از این بیماری ها مانند پروستاتیت می تواند مشکل ساز باشد. ورم مثانه نیز یک سندرم درد مزمن است. مراجعه به پزشک متخصص برای درمان اختلالات ادراری و کاهش شدت علایم و تصمیم گیری در مورد درمان مناسب بسیار مهم و ضروری است. در بیشتر موارد، هیچ مشکلی وجود ندارد. ولی وقتی در هنگام ادرار احساس داغی، سوزش و یا درد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. بیشتر مشکلات ادراری راحت و آسان درمان می شوند، بنابراین نیازی به احساس اضطراب یا شرمندگی نیست. در بسیاری از موارد، تشخیص بیماری فقط به نمونه ادرار و بررسی سابقه پزشکی نیاز دارد. منبع: |
یا پروتیین واکنشی ماده ای است که توسط کبد در پاسخ به التهاب بدن تولید می شود. نام های دیگر پروتیین واکنشی با حساسیت بالا و پروتیین واکنشی بسیار حساس است. سطح بالای در خون نشان دهنده التهاب بدن است که می تواند توسط طیف وسیعی از بیماری ها، عفونت و یا سرطان ایجاد شود. سطح بالای همچنین می تواند نشان دهنده وجود التهاب در شریان های قلب باشد که ممکن است به معنی افزایش خطر حمله قلبی باشد. با این حال، آزمایش یک آزمایش فوق العاده اختصاصی است و سطح در هر شرایط التهابی می تواند افزایش یابد. پزشکان در مورد پیامدهای بالای نظر یکسان و واحدی ندارند. برخی بر این باورند که بین سطح بالا و افزایش حمله قلبی یا سکته ارتباط وجود دارد. بررسی ها نشان می دهد که در میان مردان بزرگسال سالم، کسانی که سطح بالایی از را دارند بیشتر در معرض خطر حمله قلبی قرار می گیرند. علاوه بر این به نظر می رسد که افزایش سطح بالای و کلسترول خون در زنان می تواند پیش بینی کننده شرایط عروق کرونر و سکته در زنان باشد. کلسترول بالا یک عامل خطر برای بروز بیماری های قلبی است. بررسی ها نشان داده که ممکن است در بروز دیابت نوع تاثیر داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشکان ممکن است ممکن است به عنوان پیش بینی کننده در نتایج سلامتی مرتبط با بیماری انسداد مزمن ریوی استفاده شود. پزشکان همچنین می توانند را برای تشخیص بیماری های خود ایمنی التهابی تجویز کنند، از جمله لوپوس روماتیسم مفصلی بیماری التهابی روده افرادی که میزان آنها بیشتر یا برابر با میلی گرم در لیتر است، احتمالا به مدیریت و درمان شدیدتری برای بیماری های قلبی نیاز دارند. افزایش سطح ممکن است نقش مهمی در شناسایی افرادی داشته باشد که پس از حملات قلبی یا اقدامات قلبی به پیگیری دقیق تر یا درمان شدیدتری نیاز داشته باشند. سطح همچنین می تواند در تشخیص بیمارانی که در معرض خطر بیماری های قلبی مفید باشد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، عوامل خطر زیادی را برای ابتلا به بیمارهای قلبی تعریف کرده اند، از جمله: فشار خون بالا کلسترول بالا سیگار کشیدن رژیم غذایی ناسالم اضافه وزن داشتن فعالیت بدنی محدود استفاده بیش از حد از الکل سابقه خانوادگی بیماری قلبی همچنین شما را در معرض خطر بیشتری از بیماری قلبی قرار می دهد. این آزمون نیازی به آماده سازی خاصی ندارد. حتی ممکن است نتیجه آزمایش به ناشتا بودن یا نبودن بیمار ربطی نداشته باشد. همانند آزمایش خون صورت می گیرد. آزمایش با نمونه خون و از طریق سوزن برای برداشتن خون از ورید موجود در بازو یا دست استفاده می شود. این یک آزمایش معمول با خطرات کم است، اما احتمال بروز برخی عوارض هنگام خونگیری وجود دارد خونریزی بیش از حد سرگیجه یا سبکی سر کبودی یا عفونت در محل خونگیری به ویژه همزمان با سطح کلسترول بالا می تواند در ارزیابی خطر ابتلا به بیماری قلبی در یک شخص مفید باشد. مزایای این آزمایش از عوارض احتمالی آن، به ویژه برای کسانی که در معرض خطر بیماری قلبی یا سکته مغزی هستند بیشتر است. نتایج آزمایش ممکن است بسته به سن، جنس، سابقه سلامتی، روش استفاده شده برای آزمایش و سایر موارد متفاوت باشد. دامنه طبیعی این آزمایش به آزمایشگاه و روال استفاده شده در آزمایشگاه بستگی دارد. به طور کلی، سطح آزمایش CRP زیر میلی گرم در لیتر (میلی گرم در لیتر) طبیعی تلقی می شود. اگر سطح آزمایش CRP در خون شما بالاتر از این باشد، ممکن است به این معنی باشد که بدن شما نسبت به چیزی واکنش التهابی دارد. برای فهمیدن علت ایجاد التهاب، آزمایشات بیشتری لازم است. پروتیین واکنشی به صورد میلی گرم در هر لیتر خون اندازه گیری می شود. به طور کلی، سطح پایین پروتیین واکنشی از پروتیین بالا آن بهتر است، زیرا سطح پایین آن می تواند نشان دهنده التهاب کمتری در بدن باشد. کمتر از میلی گرم در لیتر میزان خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را نشان می دهد. میزان بین تا . میلی گرم در لیتر به این معنی است که در معرض خطر متوسط قرار دارید. میزان بیشتر از میلی گرم در لیتر نشان می دهد که شما در معرض بیشتر از خطر بیماری های قلبی عروقی هستید. تعدادی از موارد ممکن است باعث شود که سطح CRP شما کمی بیشتر از حد نرمال باشد. این موارد شامل چاقی، عدم ورزش، سیگار کشیدن و دیابت است. برخی از داروها باعث می شوند که سطح CRP شما کمتر از حد نرمال باشد. این داروها شامل داروهای ضد التهاب غیراستروییدی ( NSAID ) ، آسپرین و استروییدها هستند. افزایش سطح بالاتر از میلی گرم در لیتر نشان می دهد که فرد برای بررسی علت اصلی التهاب نیاز به آزمایشات بیشتری دارد. این وضعیت می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد بیماری سل سرطان، به خصوص لنفوم عفونت استخوان، یا استیومیلیت شدید تر شدن آرتریت خود ایمنی ذات الریه یا عفونت قابل توجه دیگر لوپوس، بیماری بافت همبند یا سایر بیماری های خود ایمنی توجه داشته باشید که ممکن است سطح برای کسانی که از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند نیز افزایش یابد. با این حال، سایر مارکرهای التهاب لزوما در این افراد غیرطبیعی نیستند. افزایش مقادیر در بارداری می تواند علامتی برای عوارض باشد. اگر باردار هستید یا عفونت مزمن یا بیماری التهابی دیگری دارید، بعید است که یک آزمایش خطر ابتلا به بیماری قلبی را به طور دقیق تشخیص دهد. قبل از انجام آزمایش، در مورد هر گونه شرایط پزشکی که ممکن است نتایج آزمایشات را تحت تاثیر قرار دهد، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک در صورت صلاح دید می تواند آزمایشات جایگزین را انجام دهد. به یاد داشته باشید که این آزمایش تصویر کاملی از خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را ارایه نمی دهد. پزشک هنگام تعیین اینکه کدام آزمایش های پیگیری برای شما بهتر است، عوامل خطر در سبک زندگی، سایر شرایط پزشکی و سابقه خانوادگی تان را در نظر می گیرد. آنها همچنین ممکن است یکی از آزمایشات زیر را سفارش دهند اکوکاردیوگرام تست ورزش کاتتریزاسیون قلب الکتروکاردیوگرام سی تی اسکن عروق کرونر از آنجا که CRP فقط در صورت داشتن التهاب تجویز می شود و علت آن را مشخص نمی کند، پزشک احتمالا آزمایش های بیشتری را سفارش می دهد، از جمله: آزمایش مانند CRP ، التهاب را نیز اندازه گیری می کند امابه اندازه آزمایش CRP حساس نیست. بنابراین در بیشتر مواقع این دو آزمایش به طور همزمان صورت می گیرند. آزمایش، ANA آنتی بادی هایی را که به سلول های بدن حمله می کنند اندازه گیری خواهد کرد. بررسی وضعیت آنتی بادی های بدن در تشخیص برخی از بیماری های خود ایمنی مهم است. این آزمایش برای کمک به تشخیص و کنترل آرتریت روماتویید انجام می شود. این آزمایش برای کمک به تشخیص و کنترل آرتریت روماتویید انجام می شود. کاهش راهی تضمینی برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی یا بیماری های خودایمنی نیست. بهتر است که بدانید بالا همان چیزی است که پزشکان آن را نشانگر زیستی می نامند. پزشکان هنگام تجزیه و تحلیل سلامت یک بیمار نشانگر زیستی فرد را مورد بررسی قرار می دهند، اما یک شاخص مستقل برای تشخیص بیماری نیست. تحقیقات نشان می دهد که یک رعایت رژیم غذایی سالم می تواند سطح را کاهش دهد. بررسی ها نشان داده است که رعایت رژیم غذایی مدیترانه سطح را پایین می آورد. اگر در معرض ابتلا به بیماری قلبی هستید، دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم می تواند در سلامت قلب شم موثر باشد. اگر در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی هستید و نتایج آزمایشات بالا را نشان می دهد، پزشک ممکن است یک استاتین یا داروی دیگر برای کاهش کلسترول را پیشنهاد کند. ویتامین همچنین به عنوان راهی برای کاهش سطح برای افرادی که در معرض خطر بالای بیماری های قلبی عروقی هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های اخیر نشان داده که پروبیوتیک ها همچنین ممکن است ت ثیر مثبتی در کاهش داشته باشند. آزمایش پروتیین واکنشی CRP برای یافتن التهاب در بدن شما استفاده می شود. التهاب می تواند ناشی از انواع مختلف بیماری ها، مانند عفونت ها یا اختلالات خود ایمنی، آرتریت روماتویید یا بیماری التهابی روده باشد. این آزمایش میزان CRP در خون شما را اندازه گیری می کند. CRP پروتیینی است که توسط کبد ساخته می شود و به جریان خون منتقل می شود. وقتی دچار التهاب یا عفونت هستید، سطح خون ممکن است بیشتر باشد. از آنجا که سطح CRP اغلب قبل از بروز علایم درد یا تب بالا می رود و با بهبودی کاهش می یابد، CRP مخصوصا برای ردیابی عفونت ها مفید است. از آنجا که CRP بخشی از سیستم ایمنی بدن است، هر زمان که التهاب در بدن داشته باشید، سطح آن افزایش می یابد. اما این آزمایش نشان نمی دهد که التهاب کجاست یا چه چیزی باعث ایجاد آن شده است. از CRP با حساسیت بالا ( hs - آزمایش CRP ) ممکن است برای اندازه گیری خطر ابتلا به بیماری قلبی حتی در صورت سالم به نظر برسد. این می تواند تغییرات بسیار کوچکتری را در سطح CRP نسبت به CRP معمولی پیدا کند. منابع: |
رژیم غذایی و عفونت های قارچی با هم مرتبط بوده و برخی رژیم های غذایی برای پیشگیری از عفونت قارچی موثر و مفید هستند و می توانند در تقویت سیستم ایمنی بدن تاثیر گذار باشند. عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن می تواند رشد قارچ ها و انواع مختلف کاندیدا را کنترل کند. کاندیدا، نام علمی مخمر و نوعی قارچ است که در همه جا، از جمله در بدن انسان رشد می کند و مکان های مرطوب را دوست دارد. به طور کلی، گونه های کاندیدا میکروارگانیسم های بی ضرری هستند و بخشی از میکرو فلورای سالم بدن ما را تشکیل می دهند. تا وقتی که عملکرد مناسبی داشته باشد، رشد این قارچ در بدن کنترل می شود. به طور کلی برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به عفونت های مخمر یا کاندیدا را افزایش دهند. شناخت عوامل به شما کمک می کند تا در پیشگیری از ابتلا به این عفونت ها قدمی بردارید. برخی از مهمترین عوامل خطر ابتلا به عفونت های قارچی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عفونت مخمر همچنین می تواند از طریق انتشار پیدا کند. عفونت های مخمر به احتمال زیاد در زنانی که سیستم ایمنی بدن ضعیفی دارند بیشتر دیده می شوند. زنانی که دیابت دارند و سطح قند خون آنها به خوبی کنترل نمی شود، در مقایسه با زنان دیابتی که سطح قند خون آنها به خوبی کنترل شده است، مستعد ابتلا به عفونت مخمر هستند. عفونت های مخمر در زنانی که سطح بالاتری از هورمون استروژن زنانه دارند بیشتر دیده می شود. سطح استروژن در زنانی که باردار هستند، از قرص های ضد بارداری با سطح استروژن بالا استفاده می کنند یا تحت درمان با استروژن قرار می گیرند، افزایش پیدا می کند. ، باکتری های مفید بدن را از بین می برند. آنتی بیوتیک ها همراه با از بین بدن باکتری های مضر بدن طیف وسیعی از باکتری های سالم بدن را هم از بین می برند. عدم تعادل میکرو فلورا در بدن باعث رشد بیش از حد مخمر ها می شود. بر همین اساس، عفونت مخمر در زنانی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند، بیشتر دیده می شود. سایر عواملی که ممکن است خطر ابتلا به عفونت های قارچی را افزایش دهند، عبارتند از: الکل شرایط مرطوب سیگار کشیدن پوشیدن لباس تنگ رژیم غذایی نامناسب، به ویژه کمبود آهن انواع مختلفی از عفونت های مخمری بسته به نوع مخمر وجود دارد. از طرفی هم علایم عفونت های مخمری بسته به اینکه کدام قسمت از بدن را آلوده کند متفاوت است. برخی از شایع ترین عفونت های مخمری، عبارتند از: عفونت مخمر در جریان خون که می تواند کشنده باشد. عفونت مخمری (برفک) مری (لوله غذا) که باعث درد یا غذا خواهد شد. رشد قارچ روی پوست که نامیده و به شکل حلقه ای ظاهر می شود و قرمز است. عفونت مخمر در حفره دهان یا دهان، به نام که باعث ایجاد لکه های سفید در دهان می شود. عفونت مخمر در واژن، واژینیت نامیده می شود که با تغییر رنگ باعث خارش، تحریک و ترشحات واژن می شود. عفونت مخمری پا که به آن گفته می شود، باعث خارش، سوزش و پوسته پوسته شدن پوست می شود. عفونت معمولا با داروهای ضد قارچ مانند قرص و کرم تجویز شده توسط پزشک معالجه می شود اما در بسیاری از مواقع، این احتمال وجود دارد که عفونت عود کند و دوباره بازگردد و خلاص شدن از آن به طور کامل دشوار شود بنابراین، انجام اقدامات پیشگیرانه همیشه می تواند موثر باشد. رعایت رژیم غذایی مناسب می تواند در پیشگیری از بروز عفونت های مخمری موثر باشد. از طرفی تغذیه نامناسب دلیل اصلی رشد بیش از حد مخمر یا کاندیدا است. علاوه بر آن، ضعف سیستم ایمنی بدن می تواند باعث ابتلا به عفونت های مخمری شود بنابراین، غذاهایی که سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند می توانند از عفونت های مخمری جلوگیری کنند. انواع کمبودهای تغذیه ای ویتامین های گروه B می تواند خطر ابتلا به کاندیدیازیس دهانی را افزایش دهد. پروبیوتیک ها نقش عمده ای در کاهش عفونت های مخمری دارند. پروبیوتیک ها مکمل های غذایی حاوی میکروارگانیسم هایی هستند که ت ثیر مفیدی بر بدن دارند. غذاهای پروبیوتیک مانند ماست می توانند رشد و حساسیت برخی از عفونت های مخمری را کاهش دهند. برخی غذاهایی که در پیشگیری از بروز عفونت های مخمری موثر هستند، عبارتند از: طبیعی (تقطیر نشده) ، ارگانیک و خام یک غذای فوق العاده است که خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی، کاهش فشار خون و قند خون دارد. سرکه سیب غنی از مواد معدنی مانند پتاسیم، کلسیم، آهن و منیزیم است که به بدن شما انرژی می بخشد. خاصیت ضد قارچی سرکه، از اسید و سایر آنزیم های موجود در آن ناشی می شود. سرکه سیب برای مهار عفونت مخمر در بیماران مبتلا به استوماتیت دندان، خاصیت ضد قارچی دارد. وقتی سرکه سیب را از فروشگاه مواد غذایی خریداری می کنید، حتما فقط انواع خام و فیلتر نشده آن را بخرید. رنگ سرکه سیب طبیعی باید مایل به قهوه ای باشد. برای جلوگیری از عفونت مخمر می توانید روزانه محلول سرکه سیب بنوشید. کافی است یا قاشق غذاخوری سرکه سیب را در یک لیوان آب مخلوط کرده و بار در روز بنوشید. اگر عادت به استفاده از سرکه سیب ندارید، با قاشق غذاخوری شروع کنید و به تدریج مقدار آن را به قاشق غذاخوری برسانید. سرکه سیب، ماهیتی ملایم اسیدی دارد. بیش از مقدار مشخص شده در بالا مصرف نکنید. سرکه سیب همیشه باید در حجم مشخصی از آب رقیق شود. کیمچی و کلم ترش از سبزیجات تخمیر شده محبوب هستند و از مزایای مشابه سلامتی برخوردار هستند. کیمچی یک غذای سنتی کره ای است که از تخمیر سبزیجاتی مانند کلم با باکتری های پروبیوتیک مانند باکتری های اسید لاکتیک تولید می شود. همچنین حاوی سایر غذاهای کاربردی مانند زنجبیل، سیر و فلفل قرمز است. این ترکیبات حاوی باکتریهای اسید لاکتیک مفیدی مانند Leuconostoc و سویه های مختلف لاکتوباسیلوس هستند که سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند. بررسی ها نشان می دهد سبزیجات چلیپایی مانند کلم و کلم بروکلی که با استفاده از باکتریهای مفید تخمیر می شوند، می توانند از رشد گونه های خاصی از کاندیدا جلوگیری کنند. به طور کلی محققان توصیه می کنند که سبزیجات ارگانیک را تازه بخورید و سبزیجاتی مانند کلم بروکلی، گل کلم و مارچوبه را بخارپز کنید. در صورت ابتلا به مخمر، از سبزیجات نشاسته دار مانند هویج، تربچه، چغندر، سیب زمینی و سیب زمینی شیرین پرهیز کنید اما سبزیجات پخته شده، مانند سبزیجات چلیپایی مانند گل کلم و کلم بروکلی که نشاسته کمتری دارند، مفید هستند زیرا قند کمتری دارند. سبزیجات چلیپایی در نتیجه از رشد مخمر که در یک محیط غنی از قند به سرعت تکثیر می شود، جلوگیری می کند. از سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج و سالاد استفاده کنید. سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج، کاهو و کلم بروکلی ماهیت قلیایی دارند و به کاهش رشد مخمرهای اسیدی کمک می کنند. آنها حاوی قند بسیار کم هستند. اما سرشار از منیزیم و کلروفیل می باشند که از بدن سم زدایی می کنند. به علاوه، آهن و ویتامین های C و B موجود در آنها سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. بررسی ها نشان داده که آب سبزیجات مخلوط سبز از کرفس، جعفری، اسفناج، کلم بروکلی و کاهو ممکن است باعث بهبود میکرو فلور مفید روده انسان شود. روغن نارگیل بکر از نارگیل های تازه رنده شده تهیه می شود که ترکیبات فعال بیولوژیکی در آن حفظ شده اند. روغن نارگیل حاوی اسید لوریک و اسید کاپریلیک است که خاصیت ضد میکروبی دارد. استفاده مقدار خوراکی و همچنین موضعی روغن خوراکی می تواند مخمر را از بین ببرد. از روغن نارگیل به عنوان یک وعده غذایی استفاده کنید یا به سادگی قاشق غذاخوری از آن را در قهوه یا آب میوه صبحگاهی خود اضافه کنید. می توانید در روز قاشق غذاخوری ( میلی لیتر) روغن نارگیل بخورید تا از مزایای آن برای سلامتی بهره مند شوید. Candida albicans . سیر به دلیل استفاده زیاد به عنوان ماده ضد میکروبی و پنی سیلین روسی شناخته می شود. سیر حاوی بیش از ترکیب مختلف گوگرد ارگانیک است که بسیاری از آنها دارای خواص ضد قارچی هستند. سیر خام توانایی مبارزه با کاندیدا را دارد. سیر خام قوی تر است. روزانه یا حبه سیر خام یا همراه با سالاد خود بخورید. اگر طعم سیر خام را دوست ندارید، می توانید آن را همراه با ماست خرد کرده و بخورید. همچنین می توانید سیر را به صورت مکمل یا پودر مصرف کنید. مکمل ها فقط پس از مشورت با پزشک باید مصرف شوند. . به غیر از موارد بالا، از غذاهایی که حاوی موارد زیر هستند پرهیز کنید. MSG . : |
بیماری انسدادی مزمن ریوی که معمولا COPD نامیده می شود، گروهی از بیماری های پیشرونده ریوی است. شایع ترین آنها آمفیزم و برونشیت مزمن است. بسیاری از افراد مبتلا به COPD یکی یا هر دو این موارد را دارند. آمفیزم به آرامی کیسه های هوای ریه های بیمار را از بین می برد، این امر باعث اختلال در جریان هوای خارج می شود. برونشیت باعث التهاب و باریک شدن لوله های برونش می شود که باعث جمع شدن مخاط می شود. علت اصلی COPD سیگار کشیدن است. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تحریک کننده های شیمیایی نیز می تواند منجر به COPD شود. COPD یک بیماری است که توسعه آن معمولا مدت زمان زیادی طول می کشد. تشخیص COPD معمولا شامل آزمایشات تصویربرداری، آزمایش خون و آزمایش عملکرد ریه است. COPD وجود ندارد، اما درمان می تواند به تسکین علایم، کاهش احتمال بروز عوارض و به طور کلی بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کند. داروها، اکسیژن درمانی تکمیلی و جراحی برخی از گزینه های درمان برای این بیماری هستند. COPD بدون درمان می تواند منجر به پیشرفت سریعتر بیماری، مشکلات قلبی و بدتر شدن عفونت های تنفسی شود. تخمین زده می شود که حدود میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری COPD مبتلا باشند. نیمی از آنها از ابتلا به بیماری خود اطلاعی ندارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید COPD تنفس را دشوارتر می کند. علایم ممکن است در ابتدا خفیف باشد و با سرفه های متناوب و تنگی نفس شروع شود. با پیشرفت بیماری، علایم می توانند شدید تر شوند. در این شرایط ممکن است بیمار دچار خس خس سینه و گرفتگی در قفسه سینه شده یا تولید خلط بیش از حد داشته باشد. برخی از افراد مبتلا به COPD دارای علایم حاد هستند. در ابتدا، علایم COPD می تواند بسیار خفیف باشد و با سرماخوردگی اشتباه گرفته شوند. علایم اولیه بیماری انسدادی مزمن ریوی شامل موارد زیر است: سرفه خفیف اما عود کننده سرفه، به خصوص اولین چیز صبح تنگی نفس گاه به گاه، به ویژه پس از ورزش علایم می توانند به تدریج بدتر شده و نادیده گرفتن آنها دشوارتر شود. با آسیب بیشتر ریه ها، ممکن است بیمار علایم زیر را تجربه کند: کمبود انرژی تنگی قفسه سینه سرفه مزمن، با یا بدون مخاط سرماخوردگی مکرر، آنفولانزا یا سایر عفونت های تنفسی تنگی نفس، حتی بعد از ورزش خفیف مانند راه رفتن از پله ها خس خس سینه که نوعی تنفس پر سر و صدا با شدت بالاتر است، به خصوص در هنگام بازدم در مراحل بعدی COPD ، علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: خستگی کاهش وزن تورم پا، مچ پا یا پاها اگر در حال حاضر سیگار می کشید یا به طور مرتب در معرض دود سیگار قرار دارید، علایم بسیار بدتر خواهد شد. در کشورهای پیشرفته مانند ایالات متحده، بزرگترین عامل ابتلا به COPD ، سیگار کشیدن است. حدود درصد افرادی که COPD دارند سیگاری هستند یا سابقه سیگار کشیدن دارند. در بین افراد سیگاری طولانی مدت، تا درصد آنها به COPD مبتلا می شوند. بسیاری دیگر به بیماری ریه مبتلا می شوند یا عملکرد ریه آنها کاهش یافته است. بیشتر افراد مبتلا به COPD حداقل سال سن و سابقه سیگار کشیدن دارند. در صورت ابتلا به آسم و سیگار، خطر ابتلا به بیماری COPD حتی بیشتر است. اگر در محیط کار در معرض مواد شیمیایی و بخار قرار دارید، ممکن است به COPD مبتلا شوید. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا و استنشاق گرد و غبار نیز می تواند باعث بیماری COPD شود. هیچ آزمایش واحدی برای COPD وجود ندارد. تشخیص بیماری براساس علایم، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش تشخیصی صورت می گیرد. هنگام مراجعه به پزشک، حتما تمام علایم خود را ذکر کنید. اگر: سابقه خانوادگی COPD دارید. در معرض دود سیگار زیادی هستید. آسم یا سایر شرایط تنفسی دارید. دارو خاصی را استفاده می کنید. سیگاری هستید یا سابقه سیگار کشیدن دارید. در حین معاینه فیزیکی، پزشک هنگام استنشاق با استفاده از استتوسکوپ به ریه های بیمار گوش می دهد. بر اساس تمام این اطلاعات، پزشک ممکن است برخی از آزمایشات زیر را تجویز می کند: آزمایش غیرتهاجمی برای ارزیابی عملکرد ریه شامل اشعه ایکس قفسه سینه یا سی تی اسکن برای ارزیابی ریه ها، رگ های خونی و قلب بیمار شامل گرفتن نمونه خون از شریان برای اندازه گیری اکسیژن خون، دی اکسید کربن و سایر سطوح مهم درمان این بیماری می تواند علایم را تسکین دهد و از بروز عوارض جلوگیری کند. پزشک ممکن است برای تسکین علایم بیمار، دارو تجویز کند. داروها می توانند علایم بیمار ار تکسین دهند. یافتن دارو و دوز مناسب برای بیمار ممکن است به آزمایش و خطا نیاز داشته باشد. داروهایی به نام گشاد کننده برونش به شل شدن عضلات تنگ مجاری تنفسی کمک می کنند. آنها معمولا از طریق دستگاه استنشاقی یا نبولایزر مصرف می شوند. برخی از گشادکننده های برونش آگونیست انتخابی بتا و برخی دیگر ضد کولینرژیک هستند. این گشادکننده های برونش با شل کردن عضلات سفت مجاری تنفسی مجاری تنفسی بیمار را برای عبور بهتر هوا گشاد می کند. این دو نوع گشاد کننده برونش را می توان جداگانه یا به صورت ترکیبی با استنشاقی یا با نبولایزر مصرف کرد. گشادکننده های برونش که اثرات طولانی تری دارند معمولا با گلوکوکورتیکواستروییدهای استنشاقی ترکیب می شوند. یک گلوکوکورتیکواسترویید می تواند باعث کاهش التهاب در مجاری تنفسی و تولید مخاط شود. گشاد کننده برونش با اثر طولانی مدت می تواند عضله مجاری تنفسی را شل و به گشاد ماندن مجاری هوایی کمک کند. کورتیکواستروییدها به صورت قرص نیز موجود هستند. این نوع دارو را می توان به صورت قرص مصرف کرد تا به کاهش التهاب و شل شدن مجاری تنفسی کمک کند. به طور کلی برای COPD شدید همراه با برونشیت مزمن تجویز می شود. آنتی بیوتیک و ضد ویروس در صورت بروز برخی از عفونت های تنفسی، ممکن است آنتی بیوتیک یا ضد ویروس تجویز شود. COPD خطر ابتلا به سایر مشکلات تنفسی را افزایش می دهد. به همین دلیل، پزشک ممکن است توصیه کند بیمار سالیانه واکسن آنفولانزا، واکسن پنوموکوک یا واکسن سرفه سیاه بگیرد. برای کاهش خطر ابتلا به سایر عفونت های تنفسی، از پزشک خود بپرسید که آیا سالانه نیاز به واکسن آنفلوانزا، واکسن پنوموکوک و تقویت کننده کزاز که شامل محافظت در برابر سیاه سرفه است، دارید یا ندارد. اگر سطح اکسیژن خون بیمار خیلی کم باشد، پزشک می تواند برای بهبود وضعیت بیمار، اکسیژن درمانی را تجویز کند. نوعی دیگر جراحی برای این بیماری کاهش حجم ریه است که بافت آسیب دیده ریه فوقانی را از بین می برد. COPD بیماری است که نیاز به مدیریت مادام العمر نیاز دارد یعنی بیمار باید دستورات تیم مراقبت های بهداشتی خود را رعایت کند. بر همین اساس، رعایت برخی از تغییرات در سبک زندگی نیز ممکن است به کاهش علایم بیمار کمک کند یا باعث تسکین آنها شود. از طرفی هم رژیم خاصی برای COPD وجود ندارد، اما رژیم غذایی سالم برای حفظ سلامت کلی مهم است. هرچه قویتر باشید، توانایی جلوگیری از عوارض و سایر مشکلات سلامتی را خواهید داشت. حدود یک ساعت قبل از غذا خوردن سعی کنید مجرای هوایی خود را پاک کنید. حتی الامکان از قرار گرفتن در معرض دود سیگار و بخارات شیمیایی خودداری کنید. با پزشک خود درمورد اینکه چه مقدار ورزش برای شما بی خطر است مشورت کنید. از غذاهای کاملا فرآوری شده که کالری و نمکی دارند اما فاقد مواد مغذی هستند خودداری شود. تغذیه مورد نیاز بدن خود را دریافت کنید. برای ایجاد یک برنامه غذایی سالم با پزشک یا متخصص تغذیه خود همکاری کنید. از آنجا که ریه های بیمار ضعیف شده است، باید از هر عامل محرکی که باعث شعله ور شدن علایم می شود، پر هیز کند. پزشک بیمار می تواند محصولات مناسب یا خدمات پشتیبانی را به بیمار پیشنهاد دهد. علاوه بر آن سه وعده غذایی در روز را برای پنج یا شش وعده غذایی کمتر عوض کنید. اگر بیمار همزمان با COPD بیماری های مزمن دیگری به ویژه دیابت و بیماری های قلبی دارد بهتر است که بیماری های زمینه ای او کنترل شوند. نوشیدن حداقل شش تا هشت لیوان اونسی مایعات بدون کافیین در روز می تواند به نازک نگه داشتن مخاط کمک کند و حتی باعث سرفه کردن مخاط شود. زیرا می توانند در مصرف داروها تداخل ایجاد کنند. اگر مشکلات قلبی دارید، بهتر است نیاز مصرف نوشیدن های کافیین دار خود را کاهش دهید. از طبقه بندی GOLD برای تعیین شدت COPD و کمک به تعیین پیش آگهی و برنامه درمانی استفاده می شود. چهار درجه GOLD براساس آزمایش اسپیرومتری وجود دارند که عبارتند از: درجه : خفیف درجه : متوسط درجه : شدید درجه : بسیار شدید طبقه بندی GOLD بر اساس علایم فردی و سابقه بیمار صورت می گیرد. با پیشرفت بیماری، بیمار مستعد ابتلا به عوارضی مانند موارد زیر هستید: سرطان ریه مشکلات قلبی افسردگی و اضطراب فشار خون بالا در عروق ریه (فشار خون بالا ریوی) عفونت های تنفسی، از جمله سرماخوردگی، آنفولانزا و ذات الریه COPD و سرطان ریه مشکلات عمده سلامتی در سراسر جهان هستند. این دو بیماری به طرق مختلفی با هم مرتبط هستند. COPD و سرطان ریه چندین عامل خطر مشترک دارند. سیگار کشیدن بیمار یک عامل خطر برای هر دو بیماری است. در صورت سیگار کشیدن در معرض دود سیگار، یا در معرض مواد شیمیایی یا بخارهای دیگر در محل کار، احتمال هر دو بیشتر است. COPD یا سرطان ریه با افزایش سن افزایش می یابد اما ابتلا به COPD لزوما به معنای ابتلا به سرطان ریه نیست. در سراسر جهان، تخمین زده می شود که حدود میلیون افراد مبتلا به COPD متوسط تا شدید هستند. حدود میلیون بزرگسال در ایالات متحده تشخیص COPD دارند. تخمین زده شده است که میلیون نفر دیگر به این بیماری مبتلا هستند، اما هنوز از بیماری خود اطلاعی ندارد. COPD به تدریجی پیشرفت می کند. بیمار بعد از تشخیص بیماری باید به طور منظم تحت نظر پزشک باشد و شرایط خود را مدیریت کند. علایم اولیه را معمولا می توان کنترل کرد و برخی از شیوه های زندگی به بیمار کمک می کنند تا برای مدتی کیفیت زندگی خوبی داشته باشید. با پیشرفت بیماری، علایم می توانند به طور فزاینده ای تشدید شوند. افرادی که مراحل شدید COPD دارند ممکن است نتوانند بدون کمک از خودشان مراقبت کنند. آنها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت های تنفسی، مشکلات قلبی و سرطان ریه هستند. همچنین ممکن است در معرض خطر افسردگی و اضطراب قرار بگیرند. COPD به طور کلی امید به زندگی را کاهش می دهد، اگرچه این امید به زندگی از فردی به فرد دیگر به طور قابل توجهی متفاوت است. علاوه بر سیگار کشیدن، امید به زندگی بیماران به میزان پاسخگویی بیمار به درمان و همچنین جلوگیری از عوارض جدی بستگی دارد. اکثر افراد مبتلا به COPD سیگاری هستند یا سابقه سیگار کشیدن دارند. سیگار مهمترین عامل خطر ابتلا به این بیماری است بین تا درصد افراد سیگاری مزمن به بیماری COPD مبتلا می شوند که علایم و نشانه هایی را نشان می دهد. بین تا درصد از افراد مبتلا به COPD هرگز سیگار نکشیده اند. در این افراد ممکن است علت اصلی ابتلا به COPD ، یک اختلال ژنتیکی و کمبود پروتیینی به نام آلفا - - آنتی تریپسین است. COPD دلیل اصلی بستری شدن در کشورهای صنعتی است. سالانه حدود ، نفر در ایالات متحده بر اثر COPD می میرند. این سومین عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. زنان بیشتری از مردان در اثر این بیماری می میرند. پیش بینی می شود که تعداد بیماران مبتلا به COPD از سال تا بیش از درصد افزایش یابد. بیشتر این موارد را می توان به پیر شدن جمعیت نسبت داد. منبع: |
علت مایع منی غلیظ و یا آبکی می تواند به برخی بیماری های پروستات و وزیکول های منی مربوط شود. به طور کلی، قوام منی در افراد مختلف، متفاوت است. همچنین می تواند با گذشت زمان یا حتی از یک انزال به دیگری تغییر یابد. منی غلیظ همیشه نگران کننده نیست، خصوصا اگر این این وضعیت به ندرت رخ دهد با این حال، اگر مایع منی در اکثر مواقع غلیظ باشد، می تواند نشان دهنده مشکلی در پروستات یا وزیکول های منی باشد. به مایع منی بسیار غلیظ هایپروسکوزیته منی گفته می شود. در این وضعیت اسپرم نمی تواند به راحتی حرکت کند و ممکن است اسپرم کمتری وجود داشته باشد. تشخیص مایع منی غلیظ و غیر طبیعی در مردان سخت و مشکل است اما به طور کلی مایع منی سالم دقیقا پس از انزال غلیظ و سفت می شود. فقط یک آزمایش تجزیه و تحلیل منی که شامل تست ویسکوزیته است می تواند به طور قطعی غیر طبیعی بودن مایع منی را مشخص و تایید کند. مردان بهتر است در صورت بروز علایم زیر برای تشخیص علت غلظت مایع منی به پزشک مراجعه کنند هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مایع منی بسیار غلیظ تر از حد معمول مایع منی بسیار جامد یا تکه تکه بیرون می آید. مایع منی به جای قطره ای به صورت رشته های غلیظ ترشح می شود. طبق بررسی های صورت گرفته حدود - باشد. مورفولوژی نشان دهنده شکل و ظاهر اسپرم است. حجم مایع منی میزان مایع منی در فرد را اندازه گیری می کند که باید . تا میلی لیتر باشد. غلظت مایع منی که اوقات تعداد اسپرم نامیده می شود، میزان اسپرم متمرکز در نمونه مایع را اندازه گیری می کند. تعداد طبیعی اسپرم - میلیون یا بیشتر است. قوام، حجم، کیفیت و حتی رنگ مایع منی می تواند روز به روز تغییر کند و از فردی به فرد دیگر به طور طبیعی متفاوت است. هر کسی که متوجه تغییر مداوم و غیرقابل توجیهی در مایع منی خود می شود، به خصوص اگر علایم دیگری را تجربه می کند و نگران وضعیت باروری خود است باید به پزشک مراجعه کند. منی آبکی اغلب موقت است و می تواند به خودی خود برطرف شود. اگر شخصی هر روز چندین بار خودارضایی کند یا به فعالیت جنسی بپردازد، ممکن است مایع منی از حد معمول آبکی یا لاغرتر شود. در این حالت، پرهیز از فعالیت جنسی برای چند روز ممکن است به درمان مسیله کمک کند. مایع منی آبکی می تواند گاهی اوقات نشان دهد که تعداد اسپرم در فرد کاهش یافته یا کیفیت مایع منی کاهش یافته است. این می تواند از برخی شرایط پزشکی و عوامل سبک زندگی ناشی شود. داشتن مایع منی لزوما به معنای ناباروری فرد نیست. با این حال، افرادی که مایع منی مایع دارند ممکن است مایل به مشورت با پزشک باشند. همچنین، وقتی که مایع منی تغییر رنگ داده است، به دنبال مشاوره پزشکی باشید. منابع: |
انواع سرطان در نوجوانان (سنین تا سال) ، ترکیبی از انواع مختلفی سرطان هایی است که می تواند در کودکان و بزرگسالان ایجاد شود. انواع سرطان هایی که در نوجوانان دیده می شود فقط مختص این گروه سنی نیست. اما شایع ترین سرطان ها در نوجوانان با شایع آنها در کودکان خردسال یا بزرگسالان متفاوت است سرطان زمانی که سلول های بدن شروع به رشد بیش از حد می کنند، رخ می دهد. سلول های سرطانی تقریبا در هر قسمت از بدن می توانند به سرطان تبدیل شوند. حتی ممکن است به سایر مناطق بدن انتشار یابند. بیشتر سرطان ها در سالمندان رخ می دهد. سرطان هایی دوران کودکی (قبل از سالگی) بسیار کمتر مشاهده می شوند. انواع سرطان هایی که در کودکان ایجاد می شود اغلب با انواع بزرگسالان متفاوت هستند. سرطان های دوران کودکی اغلب نتیجه تغییر (ژن) در سلول ها هستند که در اوایل زندگی، حتی گاهی قبل از تولد اتفاق میفتد. برخلاف بسیاری از سرطان ها در بزرگسالان، سرطان های دوران کودکی ارتباط جدی با سبک زندگی یا عوامل خطرزای محیطی ندارند فاکتور خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری مانند سرطان را افزایش دهد. سرطان های مختلف، عوامل خطر متفاوتی دارند هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در سالمندان، بسیاری از سرطان ها با عوامل خطر محیطی مانند سیگار کشیدن، اضافه وزن، رژیم غذایی ناسالم، عدم ورزش کافی و نوشیدن بیش از حد الکل ارتباط دارند. قرار گرفتن در معرض اشیاء موجود در محیط مانند رادون، آلودگی هوا، آزبست یا تشعشعات در طی آزمایشات پزشکی یا اقدامات پزشکی نیز در برخی از سرطان های بزرگسالان نقش دارد. این نوع عوامل خطر معمولا سالها به طول می انجامد تا خطر ابتلا به سرطان را تحت ت ثیر قرار دهند. بنابراین تصور نمی شود که آنها در سرطان در کودکان یا نوجوانان نقش زیادی داشته باشند سرطان در نتیجه تغییرات (جهش ها) در ژن های داخل سلول های بدن رخ می دهد. ژن ها که از ساخته شده اند تقریبا همه فعالیت سلول های ما را کنترل می کنند. به طور کلی برخی از دلایل شناخته شده سرطان در نوجوانان، عبارتند از: قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش نور خورشید یا تخت های برنزه می تواند خطر ابتلا به ملانوم را افزایش دهد درمان با شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به سرطان دوم، به ویژه سرطان خون را بعدا افزایش دهد عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی می تواند خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین و برخی دیگر از سرطان ها را افزایش دهد لنفوم، سرطانی است که در سلول های سیستم ایمنی بدن به نام لنفوسیت شروع می شود. این سرطان ها غالبا در غدد لنفاوی یا در سایر بافت های لنفاوی مانند لوزه ها یا تیموس شروع می شوند. آنها همچنین می توانند مغز استخوان و سایر اندام های بدن را تحت ت ثیر قرار دهند. علایم این بیماری به محل شروع سرطان بستگی دارد. حتی می تواند شامل کاهش وزن، تب، تعریق، خستگی و توده هایی (تورم غدد لنفاوی) زیر پوست در گردن، زیر بغل یا کشاله ران باشد نوع اصلی لنفوم، لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین است. هر دو نوع می تواند در بزرگسالان رخ دهد لنفوم هوچکین در گروه سنی اوایل بزرگسالی (سنین تا سال، اما معمولا افراد ساله) و اواخر بزرگسالی (بعد از سالگی) شایع است. این نوع سرطان در تمام گروه های سنی یک فرایند یکسانی دارد. لنفوم غیر هوچکین در نوجوانان کمتر از لنفوم هوچکین دیده می شود، اما با افزایش سن خطر ابتلا به افزایش می یابد. سرطان خون، مغز استخوان و خون را درگیر می کند. آنها شایعترین سرطانها در کودکان هستند، اما در هر سنی ممکن است بروز کنند. در حقیقت، بیشتر سرطان خون در سالمندان رخ می دهد سرطان خون در نوجوانان معمولا از نوع حاد (سریع در حال رشد) مانند لوسمی لنفوسیتی حاد یا لوسمی میلویید حاد است. سرطان خون می تواند باعث خستگی، ضعف، رنگ پریدگی، خونریزی یا کبودی، تب، کاهش وزن، درد استخوان و مفصل و سایر علایم شود. سرطان خون حاد می تواند به سرعت رشد کند، بنابراین به محض بروز علایم فرد باید تحت درمان قرار بگیرد. پیش آگهی لوسمی های حاد در بیماران با سن های پایین بهتر است. خطر ابتلا به سرطان تیرویید با افزایش سن بیشتر می شود. اما خطر آن در زنان جوان نسبت به مردان شایع تر است. اصلی ترین علامت سرطان تیرویید، وجود توده در جلوی گردن است. بیشتر توده های تیرویید سرطان نیستند، اما بررسی آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. علایم دیگر سرطان تیرویید می تواند شامل درد یا تورم در گردن، مشکل تنفس یا بلع و تغییر صدا باشد میزان بهبودی سرطان های تیرویید معمولا بسیار خوب است انواع مختلفی از تومورهای مغز و نخاع وجود دارد. گزینه های درمانی و میزان موفقیت درمان هر یک از آنها متفاوت است در کودکان، بیشتر تومورهای مغزی از قسمت های پایین مغز مانند مخچه یا ساقه مغز شروع می شوند. بزرگسالان به احتمال زیاد به تومورهایی در قسمت های فوقانی مغز مبتلا می شوند. تومور در نوجوانان می تواند در هر دو منطقه رخ دهد در تمام گروه های سنی تومور نخاع نسبت به تومور مغزی کمتر دیده می شود. این تومورها می توانند باعث بی حسی، ضعف یا از دست دادن هماهنگی در بازوها یا پاها (معمولا در دو طرف بدن) و همچنین مشکلات مثانه یا روده شوند سرطان بیضه غالبا در مردان جوان دیده می شود. حدود نیمی از سرطان های بیضه در مردان بین سنین تا سال اتفاق میفتد، اما در هر سنی از جمله در نوجوانان ممکن است رخ دهد. اغلب اوقات، اولین علامت سرطان بیضه، رشد توده بر روی بیضه، یا التهاب بیضه است. برخی از تومورهای بیضه ممکن است باعث درد شوند، اما در اکثر مواقع بیمار دردی را احساس نمی کند. بررسی هرگونه توده در اسرع وقت توسط پزشک مهم است تا علت آن مشخص شود به طور کلی پیش آگهی سرطان های بیضه بسیار خوب است و در اکثر مواقع این سرطان ها قابل درمان هستند سارکوم سرطان هایی است که در بافت های همبند مانند عضلات، استخوان ها یا سلول های چربی شروع می شود. سارکوما می تواند در هر سنی ایجاد شود، اما برخی از انواع آن اغلب در کودکان بزرگتر و نوجوانان دیده می شود نوع اصلی سارکوم وجود دارد نوع متداول سرطان استخوان، استیوسارکوم و سارکوم اوینگ، بیشتر در نوجوانان دیده می شود. آنها اغلب باعث درد استخوان می شوند که شب یا با فعالیت بدتر می شود. این بیماری همچنین می توانند باعث التهاب در ناحیه اطراف استخوان شوند استیوسارکوم معمولا در مناطقی که استخوان به سرعت در حال رشد است، مانند نزدیکی انتهای استخوان های پا یا بازو شروع می شود. متداول ترین مکان ها برای شروع سارکوم استخوان های لگن (مفصل ران) ، دیواره قفسه سینه (مانند دنده ها یا تیغه های شانه) یا در وسط استخوان های پا است این سرطان ها می توانند در هر قسمتی از بدن شروع شوند، اما اغلب بازوها یا پاها را درگیر می کند. علایم به محل شروع سارکوم بستگی دارد و می تواند شامل توده هایی (که ممکن است باعث درد شود یا نباشد) ، التهاب یا مشکلات روده شود ملانوم در سالمند بیشتر رخ می دهد. اما در افراد کمتر از سال (به ویژه زنان جوان) نیز مشاهده می شود. ملانوما که جنبه ارثی دارند، می تواند در سنین پایین تر رخ دهد مهمترین علامت هشدار دهنده ملانوم، لکه جدیدی در پوست یا لکه ای است که از نظر اندازه، شکل یا رنگ تغییر می کند. لکه ای که به نظر می رسد متفاوت از سایر نقاط روی پوست شما است نیز می تواند هشدار دهنده باشد و باید توسط پزشک بررسی شود در صورت تشخیص و درمان زود هنگام ملانوم، شانس بهبود آن اغلب بسیار خوب است. اما اگر به موقع درمان نشود، غالبا می تواند به سرعت رشد و انتشار یابد که این امر می تواند درمان آن را بسیار دشوار کند به طور کلی، سرطان تخمدان در زنان سالمند بسیار بیشتر دیده می شود. اما برخی از انواع سرطان های تخمدان که به تومورهای سلولهای زایایی معروف هستند، در نوجوانان و زنان جوان شیوع بیشتری دارد. سرطان تخمدان زودرس معمولا علایمی ایجاد نمی کند. اما برخی از نوجوانان و خانم های جوان ممکن است هنگام غذا خوردن به سرعت احساس سیری کنند یا دچار نفخ غیر طبیعی، درد شکم یا علایم ادراری شوند. اگر چنین علایمی بیش از چند هفته طول کشید، باید توسط پزشک بررسی شوند بیشتر سرطان ها در نوجوانان علت مشخصی ندارند. بنابراین نمی توان از همه آنها جلوگیری کرد اما می توان احتمال بروز آنها را کاهش داد. سیگار نکشیدن محدود کردن زمان صرف شده در زیر نور آفتاب و اجتناب از سالن های برنزه کردن محدود کردن تعداد شرکای جنسی و استفاده از رابطه جنسی محافظت شده که می تواند خطر ابتلا به برخی از عفونت های مرتبط با سرطان مانند ویروس پاپیلومای انسانی و ویروس نقص ایمنی انسانی را کاهش دهد در حالی که عوامل مرتبط با سبک زندگی و محیط زیست ت ثیر زیادی در سرطان در نوجوانان ندارند. اما قرار گرفتن در معرض این عوامل خطر در طی سالهای نوجوانی همچنان می تواند خطر ابتلا به سرطان در فرد را افزایش دهد. ایجاد و حفظ عادات سالم در اوایل زندگی از جمله عدم استعمال سیگار، حفظ وزن مناسب، تحرک و رژیم غذایی مهم بسیار مهم است. عادات سالم مانند بعدا می تواند خطر ابتلا به انواع دیگر مشکلات سلامتی را کاهش دهد برخی از واکسن ها ممکن است خطر ابتلا به سرطان در فرد را کاهش دهند. به عنوان مثال، یک سری واکسن برای کمک به جلوگیری از عفونت با (ویروس پاپیلومای انسانی) ، گروه ویروس های مرتبط با دهانه رحم و سرطان دیگر در دسترس است. حتی اگر این سرطان ها در سنین بالاتر ایجاد شوند، این واکسن ها در صورت انجام بین تا سالگی بهترین نتیجه را دارند. کودکان و بزرگسالان تا ساله که هنوز واکسن دریافت نکرده اند همه دوزهای آنها باید در اسرع وقت واکسینه شوند. واکسن ها همچنین می توانند در جلوگیری از عفونت ویروس هپاتیت موثر باشند. عفونت مزمن با خطر ابتلا به سرطان کبد در مراحل بعدی زندگی را افزایش می دهد. منبع: |
لخته شدن خون در بیماران کرونایی بستری شده در بیمارستان دیده شده است. اگرچه علت اصلی لخته شدن خون در بیماران کرونایی مشخص نیست، اما به نظر می رسد باعث فعال شدن سلول هایی می شود که در شروع روند لخته شدن نقش بسیار مهم دارند. این وضعیت می تواند خطر لخته شدن خون را در بیماران کرونایی افزایش دهد. بیماری است که توسط ویروس کرونا جدید، ایجاد می شود. بسیاری از علایم، مانند سرفه و، بر سیستم تنفسی بیماران ت ثیر می گذارد. با این حال، ویروس همچنین می تواند اثرات دیگری بر روی بدن بیماران بگذارد. به عنوان مثال، در بعضی موارد ویروس می تواند منجر به بروز، از یا چشایی، یا حتی بثورات انگشت پا شود. یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی این است که در برخی افراد منجر به لخته شدن خون می شود. به طور معمول، در هنگام آسیب دیدگی، فرایند لخته شدن خون از بروز هر گونه خونریزی پیشگیری می کند. در هنگام آسیب دیدگی روتیین هایی در بدن تولید می شوند که پلاکت ها و سایر عوامل لخته شدن را جذب می کند. این عوامل با هم تجمع پیدا کرده و یک لخته خون ایجاد می کنند تا محل زخم بهتر و زودتر بهبود یابد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اما در برخی شرایط ممکن است حتی بدون هیچ گونه آسیب دیدگی، لخته های خونی ایجاد شود. تشکیل لخته های خونی بدون آسیب دیدگی احتمالا خطرناک است زیرا لخته می تواند جریان خون را در عروق خونی شما محدود کند و منجر به عوارضی مانند یا شود. لخته خون با اغلب در بیماران بستری در بیمارستان دیده شده است. بررسی های صورت گرفته بر روی بیمار مبتلا به کرونا که در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان بستری بوده اند نشان داده است که درصد از بیماران عوارض مربوط به لخته شدن خون را تجربه کرده اند. هنوز مشخص نیست که لخته شدن خون، بیماران مبتلا به کرونا در مراحل خفیف را تحت تاثیر قرار می دهد یا نه؟ اما چیزی که مشخص شده این است که ناشی از لخته شدن خون می تواند در همه سنین اتفاق بیفتد. در یک بررسی کوچک فرد مبتلا به COVID - که به دلیل لخته شدن خون دچار سکته مغزی شده بودند مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی نشان داد که درصد از شرکت کنندگان زیر سال بودند و هیچ عامل خطری برای سکته مغزی نداشتند. هنوز مشخص نیست که چرا لخته های خونی در افراد مبتلا به ایجاد می شود. با این حال، یک بررسی منتشر شده در ژورنال. در این بررسی نفر در بیمارستان بستری شدند. از این افراد نفر در بودند. خون این بیماران برای نشانگرهای مختلف مرتبط با لخته شدن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داده است سطح مارکر انعقادی با میزان فعالیت سلول های پوششی رگ های خونی (سلولهای اندوتلیال) و پلاکت ها در ارتباط هستند. عملکرد سلول های اندوتلیال و پلاکت ها برای شروع روند لخته شدن مهم هستند. این بررسی ها نشان داد که سطح مارکر های انعقادی در مبتلایان بستری شده بیشتر از بیمارانی بوده که در بستری نبوده اند. علت دقیق افزایش مارکرهای انعقادی خون در بیماران بستری در نامشخص است، اما می تواند به دلیل یکی یا ترکیبی از مکانیزم های زیر باشد سلول های اندوتلیال بر عملکرد پروتیین تاثیر می گذراند. ویروس کرونا برای ورود به سلول های بدن از پروتیین استفاده می کند. به همین دلیل، ویروس می تواند مستقیما به سلول های اندوتلیال حمله کرده و به آنها آسیب برساند و مکانیسم لخته شدن را در بدن بیمار تحریک کند. اگر سلول های اندوتلیال به طور مستقیم آلوده نشوند، آسیب به بافت های اطراف آنها به دلیل عفونت ویروسی یا پاسخ سیستم ایمنی بدن می تواند باعث افزایش لخته شود. افزایش مولکول های التهابی که سیستم ایمنی بدن شما در پاسخ به عفونت ویروسی تولید می کند، می تواند لخته شدن را تحریک کند. بررسی دیگری که در مجله منتشر شده است برخی از یافته های بالا را ت یید می کند. برخی عوامل ممکن است خطر لخته شدن خون را در مبتلایان به بیماری کرونا افزایش دهد، از جمله بیشتر موارد لخته شدن خون در افراد مبتلا به در افرادی که در بیمارستان بستری شده اند، گزارش شده است. بررسی بر روی بیش از نفر که در بستری شدند، نشان داده است که افزایش سطح مارکر انعقادی می تواند یکی از علایم پیش بینی کننده مرگ بیماران کرونایی باشد. سابقه ابتلا به هر گونه بیماری و شرایط زمینه ای که شما را در معرض خطر لخته شدن خون قرار دهد می تواند عامل خطری برای لخته شدن خون در طی ابتلا به کرون ویروس باشد. برخی از این شرایط شامل، دیابت و چاقی است. وجود لخته خون می تواند منجر به بروز برخی از عوارض بالقوه جدی شود، مانند یک لخته خون می تواند رگ های خونی مغز را مسدود و جریان خون را قطع کرده و منجر به سکته شود. اگر لخته به طور موقت جریان خون را کاهش دهد، ممکن است منجر به حمله ایسکمیک گذرا شود. انتقال لخته خون به ریه ها می تواند منجر به و کاهش سطح اکسیژن خون شده و به بافت های ریه آسیب برساند. حمله قلبی مرگ قسمتی از ماهیچه های قلبی است که در اثر قطع خونرسانی ایجاد میشود. معمولا هنگامیکه شریان تامینکننده عضله قلب توسط یک لخته خون مسدود شود، خونرسانی به قلب قطع میشود. اگر برخی از ماهیچه های قلب از بین برود، فرد درد قفسه سینه و بیثباتی الکتریکی بافت عضله قلب را تجربه میکند. علاو بر آن یک لخته خون می تواند خونرسانی به سایر قسمت های بدن را محدود کند و آسیب های جدی وارد کند. لخته های خونی می تواند سایر قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله: اندام های بدن دستگاه گوارش مویرگ ها کوچکترین رگ های خونی در بدن هستند. آنها به قدری باریک هستند که گلبول های قرمز خون باید در یک ردیف از آنها عبور کنند. لخته های ناشی از همچنین می توانند مویرگ ها را تحت ت ثیر قرار دهند. در حقیقت، امکان تشکیل لخته های ریز در مویرگ ها وجود دارد و می تواند منجر به بروز بیماری معروف به انگشتان شود. این لخته های ریز می تواند خطرناک باشند. حتی منجر به التهاب و تجمع مایعات در ریه ها و بروز ذات الریه شوند. یک لخته در مویرگهای داخل کیسه های ریز هوا می تواند جریان هوا را محدود کرده و سطح اکسیژن را بیشتر کاهش دهد. غالبا اختلال مربوط به لخته خون با دارویی به نام رقیق کننده خون درمان می شوند. رقیق کننده های خون، احتمال لخته شدن خون در بدن را کاهش می دهد. داروهای رقیق کننده خون می توانند از بزرگتر شدن لخته های موجود و تشکیل لخته های جدید جلوگیری کنند. محققان تاثیر رقیق کننده های خون را در مبتلایان به کرونا که در بیمارستان بستری شده اند را مورد بررسی قرار داده اند. این تحقیقات نشان داده که افرادی که در بیمارستان با داروهای رقیق کننده خون تحت درمان قرار گرفتند وضعیت بهتر و نتایج مثبت تری داشتند. توجه به این نکته مهم است که این مطالعه فقط مشاهده ای بود و یک کارآزمایی بالینی نبوده است. آزمایشات بالینی برای تعیین ایمنی، اثربخشی و دوز مناسب داروهای رقیق کننده خون برای درمان لخته های خون مرتبط با باید صورت بگیرد. به طور کلی با رعایت برخی راهکار ها می توانید خطر لخته شدن خون را کاهش دهید حفظ وزن سالم می تواند خطر ابتلا به لخته خون را کاهش دهد. سیگار کشیدن می تواند به مخاط رگ های خونی آسیب برساند و باعث تشکیل لخته ها شود. سبک زندگی بی تحرک می تواند خطر لخته شدن خون را افزایش دهد، بنابراین حتما به طور منظم ورزش کنید. اگر مجبور هستید در محل کار و یا در طول مسافرت زیاد بنشینید بهتر است به خودتان استراحت بدهید و از جای خود بلند شوید و حرکت کنید. برخی از انواع داروها، از جمله قرص های ضد بارداری، هورمون درمانی و برخی داروهای خاص سرطانی، ممکن است خطر لخته شدن خون را افزایش دهند. با پزشک خود در مورد داروهای مصرفی خود مشورت کنید. تا مصرف آنها مدیریت شود و خطر لخته شدن خون را به حداقل برسانند. بهترین راه برای جلوگیری از لخته شدن خون مربوط به، اقداماتی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا است، از جمله دستان خود را مرتبا بشویید. فاصله اجتماعی و فیزیکی را رعایت کنید. از دست زدن به بینی، دهان و چشم خودداری شود. در صورت نیاز به حضور در کنار بیماران مبتلا به کرونا، از ماسک استفاده کنید. اگر مبتلا به و نگران خطر لخته شدن خون هستید، با پزشک خود مشورت کنید. در صورت افزایش خطر لخته شدن خون، پزشک ممکن است داروی خوراکی رقیق کننده خون برای شما تجویز کند. می تواند خطر بروز لخته شدن خون را افزایش دهد. تاکنون لخته شدن خون بیشتر در افرادی دیده شده است که با علایم شدید در بیمارستان بستری هستند. دقیقا مشخص نیست که چگونه منجر به لخته شدن خون می شود. اما به نظر می رسد ویروس کرونا سلول هایی را فعال می کند که در روند لخته شدن نقش دارند. لخته شدن خون به دلیل می تواند منجر به عوارضی مانند سکته مغزی و حمله قلبی شود. این موارد در همه گروه های سنی و حتی در افراد سالم نیز وجود دارد. اگر به بیماری مبتلا شدید و نگران خطر لخته شدن خون هستید، حتما با پزشک خود مشورت کنید. منبع |
مراجعه به یک متخصص زنان و زایمان می تواند ناراحت کننده باشد. بسیاری از خانم ها از مراجعه به متخصص زنان و زایمان ترس دارند. با این حال، این کاری است که هر زن باید انجام دهد. مراجعه منظم به متخصص زنان برای همه خانم ها مهم است. کالج متخصص زنان و زایمان آمریکا توصیه می کند که دختران باید از تا سالگی مراجعه به متخصص زنان را شروع کنند. متخصص زنان و زایمان، رشته ای از پزشکی است که در آن متخصصان بر روی بهداشت و باروری زنان و درمان بیماری های مربوط به زنان تمرکز می کنند. آنها بدن شما را بررسی می کنند تا از سالم بودن سیستم تولید مثل شما مطمن شوند. حتی یک متخصص زنان و زایمان می تواند در پیشگیری از بروز بیماری ها به شما کمک می کنند. مراجعه به یک متخصص زنان به این معنی است که شما مسیولیت بدن خود را با روش های جدید بر عهده می گیرید. بارداری، اولین علت مراجعه خانم ها به یک متخصص زنان است. با این حال، خانم ها باید یکسری علایم را نادیده نگیرند و در صورت بروز آنها به طور حتم به متخصص زنان و زایمان مراجعه کنند. ما در این مقاله برخی از دلایلی که زنان باید برای تشخیص علت آنها به متخصص زنان و زایمان مراجعه کنند را بررسی می کنیم. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خانم هایی که دوره های قاعدگی از دست رفته را تجربه می کنند، بهتر است برای تشخیص علت اصلی وضعیت خود، به یک متخصص زنان مراجعه کنند. حذف دوره های قاعدگی، می تواند یکی از اولین نشانه های بروز مشکل در سیستم تولید مثلی زنان باشد. حذف دوره های قاعدگی اغلب از مواردی مانند کاهش یا افزایش وزن، اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری، کم خونی، تمرین شدید ورزشی، شیردهی، استرس عاطفی، نوعی بیماری، مسافرت زیاد، استفاده از داروهای ضد بارداری نامناسب و داروهای غیرقانونی، حتی آسم و تب یونجه ناشی می شود. با این حال، شرایطی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک، یایسگی یا عدم تعادل هورمونی نیز می توانند این مشکل را تحریک کنند. بنابراین، برای اطلاع از علت دقیق آن، به متخصص زنان خود مراجعه کنید. در وقت ملاقات، متخصص زنان ابتدا احتمال بارداری را تایید و یا رد می کند. اگر نتیجه تست حاملگی منفی باشد، آزمایشات دیگری نیز انجام می شود. بسته به علت، درمان برای رفع مشکل و جلوگیری از عود مجدد آن شروع خواهد شد. اگر تکرر ادرار دارید و یا زیاد دستشویی می روید، به متخصص زنان خود مراجعه کنید. این وضعیت می تواند نشانه ای از عفونت ادراری باشد. دلایل تکرر ادرار هرچه باشد، در صورت تشخیص به موقع، شما و متخصص زنان باید برای درمان آن سریعا اقدام کنید. برای خانمها معمول است که بین چرخه های قاعدگی ترشحات خفیف واژن (از رنگ روشن تا سفید شیری) را تجربه کنند. ترشحات واژن بخشی از روند تمیز کردن واژن و دهانه رحم در بدن است. هنگام تخمک گذاری، شیردهی یا تحریک جنسی، ترشحات واژن افزایش می یابد. اما اگر متوجه تغییر رنگ، بو و مقدار ترشحات واژن شده اید، به متخصص زنان خود مراجعه کنید. برخی از دلایل ترشح غیر طبیعی واژن، عفونت های باکتریایی یا مخمری، عفونت های مقاربتی، عوارض قرص های جلوگیری از بارداری، سرطان دهانه رحم و یایسگی است. ترشحات غیر طبیعی واژن می توانند ناراحتی زیادی ایجاد کنند. برای درمان این مشکل داروها و همچنین داروهای خانگی وجود دارد. برای تعیین علت و درمان مناسب به متخصص زنان مراجعه کنید. اگر لکه بینی یا خونریزی خفیفی مشاهده کردید که با پریود یا تخمک گذاری شما ارتباط ندارد، فورا خود را توسط یک متخصص زنان بررسی کنید. خونریزی نامنظم واژن همچنین می تواند نشانه پولیپ رحم، فیبروم، عفونت اندام های لگن، سرطان دهانه رحم یا رحم باشد. اگر به طور ناگهانی دچار خونریزی غیرمعمول دردناک و زیاد یا طولانی مدت شدید، آن را نادیده نگیرید. خونریزی قاعدگی وقتی زیاد تلقی می شود که مجبور شوید بیشتر از هر ساعت یکبار دستمال بهداشتی یا تامپون را عوض کنید. برخی از دلایل دوره های شدید قاعدگی عدم تعادل هورمونی، فیبروم، پولیپ، آدنومیوز، بیماری التهابی لگن، آندومتریوز، بیماری تیرویید و بیماری کبد یا کلیه است. از دست دادن خون به دلیل یک دوره شدید می تواند منجر به کم خونی، خستگی، تنگی نفس و بسیاری از عوارض دیگر شود. به توصیه های متخصص زنان خود عمل کنید. اگر برای شرایط شما مناسب باشد، می توانید ملاس Blackstrap را برای کمک به تنظیم میزان خون از دست رفته در دوران قاعدگی امتحان کنید. ملاس Blackstrap دارای مقدار زیادی آهن به تولید گلبول های قرمز کمک می کند. کافی است قاشق چای خوری ملاس بند سیاه را به یک فنجان آب گرم یا شیر اضافه کنید. آن را یک بار در روز بنوشید. شما نباید هیچ گونه توده غیرمعمول در پستان یا زیر بغل خود را نادیده بگیرید. آنها می توانند نشانه ای از سرطان پستان، رایج ترین شکل سرطان در میان زنان باشند. بنابراین، یک توده را کاملا توسط یک متخصص زنان بررسی کنید، مخصوصا اگر هفته یا بیشتر طول بکشد. زنان میانسال و سالمند باید ماهانه خودآزمایی پستان انجام دهند. در طول معاینه، توده های قابل مشاهده، تورم، قرمزی، بثورات و هر گونه ترشحات از نوک پستان ها را جستجو کرده و احساس کنید. بوی شدید واژن یک مشکل بسیار رایج است که باعث می شود یک زن به متخصص زنان خود مراجعه کند. بوی ملایم واژن طبیعی است، اما بوی شدید مانند بوی ماهی ممکن است نشان دهنده یک مشکل باشد. علاوه بر این، بوی شدید واژن می تواند بسیار شرم آور باشد. بوی واژن می تواند به دلیل رشد باکتری ها، عفونت های مخمری، عدم رعایت بهداشت، تغییرات هورمونی و بیماری های مقاربتی بروز پیدا کند. اگر به دلیل عفونت باشد، ممکن است علایمی مانند قرمزی، خارش، سوزش و تحریک در ناحیه واژن را نیز تجربه کنید. بوی واژن پس از تشخیص توسط متخصص زنان، قابل درمان یا کنترل است. در این فاصله، سعی کنید ماست را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف ماست به شما کمک می کند با عفونت مقابله کرده و تعادل pH طبیعی واژن را بازیابی کنید. اگر شما سال یا سن بیشتری دارید و از تعریق بیش از حد ناگهانی و بدون هیچگونه محرک مشخصی رنج می برید، به یک متخصص زنان مراجعه کنید. این وضعیت می تواند در حالی که شما بیدار یا خواب هستید اتفاق بیفتد. تعریق بیش از حد و همچنین گرگرفتگی می تواند نشانه از یایسگی باشد. سایر علایم و نشانه های یایسگی ممکن است شامل قاعدگی نامنظم، خشکی واژن، نوسانات خلقی و اختلالات خواب باشد. مراجعه به یک متخصص زنان به تشخیص علت اصلی و تعیین بهترین گزینه های درمانی کمک می کند. علاوه بر این، شما می توانید سرکه سیب را به عنوان یک روش سالم برای غلبه بر تعریق زیاد امتحان کنید. تا قاشق غذاخوری سرکه سیب خام، طبیعی و کمی عسل را در یک لیوان آب مخلوط کنید. برای تنظیم هورمون ها آن را روزانه دو بار بنوشید. در هنگام مراجعه به یک متخصص زنان و زایمان به نکات زیر توجه کنید: به دنبال یک متخصص زنان در منطقه خود باشید که به راحتی بتوانید در مورد مشکل خود با او صحبت می کنید. سابقه پزشکی و همچنین سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری ها و حتی اطلاعات مربوط به چرخه قاعدگی را یادداشت کنید. از گفتگو درمورد هیچ مشکلی با متخصص زنان خجالت نکشید. عادت های اجتماعی، فعالیت جنسی یا هرگونه اطلاعات سلامتی خود را پنهان نکنید. شب قبل از قرار ملاقات خود رابطه جنسی برقرار نکنید. ساعت قبل از قرار ملاقات از داروهای مخمر یا دوش استفاده نکنید. زنان باید طی دو یا سه سال بعد از فعالیت جنسی، به متخصص زنان مراجعه کنند و حتی اگر یک زن از نظر جنسی فعال نیست باید اولین معاینه خود را تا سن سالگی انجام دهد. مراجعه مجدد به متخصص زنان برای اکثر خانم ها، مراجعه یکبار به متخصص زنان در سال کافی است. اگر قصد بچه دار شدن ندارید، می توانید سالانه یا هر سه سال یک بار به متخصص زنان مراجعه کنید. مشکلات ممکن است شامل پاپ اسمیر نامنظم، تغییر در قاعدگی و درد یا تحریک در ناحیه واژن باشد. منابع: |
پماد پروژسترون یک درمان طبیعی برای هورمون درمانی است. مصرف پروژسترون مصنوعی که در آزمایشگاه ساخته می شود عوارض زیادی دارد. عوارض مربوط با پروژسترون مصنوعی شامل سکته مغزی، قاعدگی غیرطبیعی، سرطان، حالت تهوع، تجمع مایعات در بافت اندام های محیطی، افسردگی و احتمال حمله قلبی است. به همین دلیل امروزه استفاده از پماد پروژسترون طبیعی طرفداران بیشتری پیدا کرده است. پروژسترون در بدن توسط تخمدان و تقریبا تا میلی گرم در روز ساخته می شود. غده فوق کلیه، نیز مقداری پروژسترون تولید می کند. این ماده بیشتر در آخرین مرحله از چرخه قاعدگی تولید می شود. در طول هر سال، میزان تولید پروژسترون کمتر می شود و در دهه پنجم یا ششم زندگی کاملا کاهش می یابد. این مکانیسم به عنوان یایسگی شناخته می شود. یایسگی به دلیل کاهش سطح پروژسترون در مقدار واقعی آن را مصرف کند، اما این مقدار باعث افزایش ترشح اسید در معده می شود. علاوه بر این، کبد احتمال دارد انواع مختلف متابولیت را تولید کند. پروژسترون با این متابولیت ها ترکیب شده و باعث واکنش های آلرژیک و همچنین منجر به عوارض جانبی زیادی می شود. به همین دلیل است که پماد پروژسترون بیشتر از نوع خوراکی آن کاربرد دارد. اگر می خواهید بهترین نتیجه را از مصرف پماد پروژسترون بگیرید، باید راهی را انتخاب کنید که مستقیما این هورمون را به تخمدان منتقل کند. این پماد دارای مقدار مناسب هورمون با عوارض جانبی ناچیز است. پروژسترون به صورت ژل یا پماد موجود است و هر دو به یک اندازه مفید هستند. استفاده از آن روی پوست بسیار مفید است و از این طریق دیگر عوارض گوارشی ندارد. در این صورت می تواند یک یا دو بار در روز استفاده شود. هنگامی که روی پوست قرار می گیرد، جذب بافت های چربی زیر پوست می شود. سپس بافت چربی هورمون را در رگ های لگن آزاد می کند. از طریق رگ های خونی به قلب رسیده و به قسمت های مختلف بدن پمپاژ می شود. خانم ها احتمال دارد این پماد را روی شکم، صورت، ران داخلی، گردن، قفسه سینه، پستان، کف دست و پاها بمالد. برای عملکرد بهتر، داخل ران یا پایین شکم بهترین مکان برای استفاده از پماد است. این دو ناحیه بافت های چربی بیشتری دارند و مزیت دیگر آن نزدیک بودن به رحم و تخمدان است. همچنین احتمال دارد روی سطح واژن قرار گیرد تا هورمون مستقیما وارد رگ های لگن شود و از آنجا همراه گردش خون طبیعی در بدن از طریق قلب گردش کند. برای زنان قبل از یایسگی تا میلی گرم در روز به مدت روز قبل از دوره قاعدگی مفید است و باید روز قبل از پریود قطع شود. این بدان معناست که زنان باید پماد را از روز قاعدگی شروع کنند و در روز متوقف شوند. قطع کردن پماد باعث کاهش سطح پروژسترون و محرک قاعدگی می شود بنابراین گرفتگی های قاعدگی در ناحیه تحتانی شکم ممکن اسن کاهش یابد. برای زنان یایسه میلی گرم در روز، در روز اول ماه توصیه می شود. سپس مصرف آن یا روز متوقف شده و دوباره در اول ماه بعد شروع می شود. در مورد فردی که سطح استروژن بالایی دارند برای شروع تخمک گذاری، دوز بالاتر تقریبا میلی گرم دو بار در روز توصیه می شود. بعد از آن، دوز دارو کاهش می یابد و طبیعی می شود. برخی از تحقیقات نشان می دهد که اگر زنان دوز را در روز تقسیم کرده و آن را دو بار استفاده کنند، موثرتر از این است که کل دوز را یک بار در روز استفاده کنید. هنگامی که زنان شروع به استفاده از پماد هورمونی می کنند، اثر آن ساعت بعد مشخص می شود. تقسیم دوز دارو می تواند کمک زیادی به اثر بخشی دارو کند زیرا تقسیم باعث میشود دارو ساعت کارایی داشته باشد. پماد را نباید بیش از حد استفاده کرد زیرا باعث عدم تعادل هورمونی در بدن می شود. هنگامی که زنان شروع به استفاده از پماد هورمونی می کنند، اثر آن چند ساعت بعد مشخص می شود اما استفاده بیش از حد آن می تواند منجر به بروز مشکلات و عوارض جانبی شود. گاهی اوقات، حتی می تواند منجر به حالتی به نام خستگی پوستی شود. پروژسترون زیاد می تواند عملکرد هورمون آدرنال، کورتیزول و تستوسترون را مختل کند بنابراین، پماد پروژسترون باید با احتیاط استفاده شود. پماد پروژسترون طبیعی باعث اختلال در چرخه طبیعی قاعدگی می شود. فرد باید این پماد را بعد از فرآیند تخمک گذاری شروع کند. استفاده آن قبل از دوره تخمک گذاری ممکن است اثربخشی معکوس داشته باشد و حتی منجر به سقط جنین شود. عوارض جانبی ناشی از استفاده پماد پروژسترون احتمال دارد بر اساس محصولی که استفاده می کنید بسیار متفاوت باشد. مهمترین عوارض جانبی که زنان تجربه می کنند، حساسیت به ماده موثر موجود در محصول است. سایر علایم مربوط به آن افزایش متوسط وزن، خواب آلودگی، حالت تهوع، سردرد و درد پستان (ماستالژی) است. یکی از رایج ترین عوارض جانبی پماد پروژسترون، افزایش وزن در زنان است. پروژسترون طبیعی ت ثیرات فوق العاده ای در کاهش وزن دارد اما از طرف دیگر، پماد پروژسترون باعث افزایش وزن می شود. پروژسترون طبیعی با افزایش متابولیسم تیرویید، کاهش سطح انسولین و غیره باعث کاهش وزن می شود. بسیاری از پزشکان با هورمون درمانی به دلیل عوارض جانبی شدید آن مخالفت کردند. هورمونی درمانی با خطر سرطان تخمدان را افزایش می دهد. علاوه بر سرطان تخمدان، می تواند باعث مشکلات قلبی، مشکلات انعقادی، آندومتریوز و فیبروم رحم نیز شود. سطح بالای استروژن و سطح پایین پروژسترون خون می تواند به دوره های دردناک قاعدگی منجر شود بنابراین، تعادل این دو هورمون ها در سطح مساوی در درمان گرفتگی های قاعدگی کمک می کند. این تعادل می تواند با افزودن دانه های کتان و کنجد به رژیم غذایی حاصل شود. کاهش استرس با تمرین یوگا و مدیتیشن مفید خواهد بود. در زنانی که از افسردگی پس از زایمان رنج می برند از پروژسترون به عنوان روش اصلی درمان استفاده می کنند. به این دلیل که پروژسترون روحیه را بالا می برد و به عنوان یک ضد افسردگی طبیعی عمل می کند. همچنین، با تسکین علایم یایسگی مانند گرگرفتگی، به عنوان یک قرص نشاط آور می تواند کاربرد داشته باشد. بهترین کار این است که مصرف پماد های پروژسترون خود را بین تاریخ تخمک گذاری (روز سیکل قاعدگی) تا دو یا سه روز قبل از شروع قاعدگی شروع کنید. پماد پروژسترون فقط در زمانی که در این دوره خاص استفاده شود، در ایجاد باروری موثر است. کاهش سطح پروژسترون می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: فیبروم ناباروری گر گرفتگی آندومتریوز افزایش وزن نوسانات خلقی سر درد های میگرنی نا هنجاری های چرخه قاعدگی پروژسترون خوراکی در مقایسه با پماد های موضعی پروژسترون موثرترند. به این دلیل که دو تا سه ماه طول می کشد تا ت ثیر بگذارند. در عین حال، پماد پروژسترون نیم ساعت تا یک ساعت طول می کشد تا اثرکند. برای جلوگیری از عدم تعادل ناگهانی هورمون، بهتر است از پماد پروژسترون استفاده شود. از پماد های پروژسترون برای افزایش قدرت باروری استفاده می شود. این پماد فقط در صورت تجویز یک متخصص زنان و زایمان باید استفاده شود. مصرف آن از روز تخمک گذاری آغاز می شودو تا روزی که پریود شروع شود ادامه می یابد. تاریخ تخمک گذاری در یک چرخه قاعدگی روز است. پماد پروژسترون باید روی ناحیه گردن، بازو و قسمت داخلی ران قرار گیرد تا بسیار موثر باشد. منبع: |
با احساس درد پا شاید این سوال را از خودتان بپرسید که چرا پای من درد می کند؟ درد در پا می تواند علت های زیادی داشته باشد. پا دارای یک مجموعه پیچیده از تاندون ها، عضلات، مفاصل و استخوان ها است که باعث می شود بتواند به درستی کار کند و همچنین در برابر راه رفتن، ایستادن و سایر حرکات روزمره مقاومت کند. با این حال، بسیاری از بیماری ها و آسیب ها می توانند حرکت و تعادل پا را بر هم بزنند و باعث ایجاد درد و التهاب شوند. درد در بالای پا ممکن است یک مکان غیرطبیعیبه نظر برسد، خصوصا اگر در هیچ آسیب واضحی در این قسمت رخ نداده باشد. با این حال، این ناحیه می تواند تحت شرایط و آسیب های مختلفی جدا از شکستگی یا کبودی استخوان قرار گیرد. در اکثر مواقع بهبودی درد پا به استراحت و مراقبت زیاد نیاز دارد. اگر این درد به دلیل یک بیماری زمینه ای باشد، ممکن است به مراقبت های پزشکی بیشتری نیاز داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید توجه به درد و علایم و مواردی که قبل از بروز مشکل وجود داشته است می تواند در تعیین و تشخیص علت درد موثر باشد. تشخیص درست علت درد در پا می تواند در تعیین بهترین روند درمان موثر باشد اما از شایع ترین علت های درد پا می توان به موارد زیر اشاره کرد: آسب دیدگی مانند پیچ خوردگی یا شکستگی استخوان می تواند در هر قسمت از پا، از جمله قسمت فوقانی پا، رخ دهند. یکی از دلایل عمده آسیب در قسمت بالای پا، افتادن شی روی آن است. ساییدگی عضلات و آسیب دیدگی های مچ پا از دلایل دیگر آن است. وسط پا به ناحیه لیسفرانک یا میانه پا معروف است. این ناحیه از گروهی از استخوان های کوچک تشکیل شده است که به شکل گیری قوس پا کمک می کند. اگر یکی از استخوان های میانی پا شکسته شود یا یک تاندون آن ملتهب یا پاره شده باشد، ممکن است باعث درد، تورم، کبودی و قرمزی در قسمت بالای پا شود. با این وجود همه آسیب های میانی پا به دلیل انداختن چیزی یا پا روی پا نیست. این موارد اغلب با خم شدن پا به سمت پایین، کشیدن یا کشیدگی تاندون ها یا شکستگی استخوان ها روی دهد. آسیب های میانی پا بسته به اینکه چند تاندون یا استخوان آسیب دیده باشد، ممکن است خفیف تا شدید باشد. صدمات خفیف تاندون ممکن است فقط تا زمان بهبودی تاندون به RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع) نیاز داشته باشند. در برخی شرایط احتمال دارد آسیب های شدید و شکستگی استخوان با فیزیوتراپی یا جراحی بهبود پیدا کند. درد در قسمت خارجی بالای پا اغلب مربوط به متاتارس پنجم است. متاتارس پنجم یک استخوان بلند است که انگشت شست پا را به وسط پا متصل می کند. این حالت زمانی اتفاق میفتد که تاندون یا رباط، تکه کوچکی از متاتارس پنجم را از محل خود بیرون بکشد. شکستگی ابولسیون اغلب با آسیب مچ پا پیچ خوردگی مچ پا اتفاق میفتد. این نوع شکستگی اغلب در نزدیکی بالای متاتارس پنجم، نزدیک به ناحیه خارجی و میانی پا اتفاق میفتد. حتی می تواند یک شکستگی کوچک در خط مو باشد که در اثر استرس و فشار مکرر روی پا ایجاد می شود، یا شکستگی شدیدتری به دلیل آسیب دیدگی یا زمین خوردن رخ دهد. این نوع شکستگی اغلب به دلیل تصادف یا پیچ خوردن پا است. در ناحیه نزدیک به وسط متاتارس پنجم رخ می دهد. آسیب های متاتارس پنجم معمولا نیاز به مراقبت های پزشکی دارند. استراحت دادن به پا و استفاده از RICE بلافاصله پس از آسیب دیدگی توصیه می شود. مراقبت برای بهبود آسیب های متاتارس پنجم به سایر درمان ها مانند گچ یا استفاده از بوت یا عصا نیاز دارد. در موارد زیر می توان جراحی را توصیه کرد: تاندینیت اکستانسور عدم بهبودی شکستگی جابجا شدن استخوان ها چندین شکستگی در متاتارس پنجم یا سایر نواحی پا التهاب ران در بسیاری از نواحی مختلف پا و ساق رخ می دهد. تاندون های اکستنسور که در بالای پا قرار دارند، در خم شدن یا کشیدن پا به سمت بالا نقش موثری دارند. استفاده بیش از حد یا پوشیدن کفش نا مناسب می تواند منجر به پارگی یا التهاب این تاندون ها شوند. این وضعیت به عنوان تاندینیت اکستانسور شناخته می شود که می تواند باعث درد قابل توجهی در بالای پا گردد. درد تاندینیت اکستنسور معمولا با فعالیت بدتر می شود و ممکن است در کنار قسمت ملتهب شده احساس شود. این شرایط می تواند کاملا دردناک باشد، اما اغلب با موارد زیر قابل درمان است: تزریق استرویید فیزیوتراپی یا ورزش استراحت، با یا بدون آتل زدن داروهای ضد التهاب غیر استروییدی ( NSAIDs ) مانند ایبوپروفن وقتی درد تاندون کمتر شد، بهتر است به آرامی فعالیت خود را کاهش دهید تا از التهاب یا آسیب مجدد تاندون جلوگیری کنید. کیست گانگلیون، برجستگی یا کیسه های پر از مایعی هستند که در زیر سطح پوست و اغلب در بالای پا ایجاد می شود و ممکن است پس از آسیب دیدگی یک ناحیه ایجاد شود. علت این کیست ها اما همیشه مشخص نیست. اگر کیست گانگلیون به عضله یا مفصل پا فشار وارد کند، می تواند منجر به بروز درد شود. اگر کیست در نزدیکی عصب واقع شود، ممکن است باعث گزگز یا سوزش شود. اگر کیست بزرگ باشد، هنگام مالش روی کفش می تواند باعث ناراحتی یا درد شود: کیست های کوچکی که درد ایجاد نمی کنند ممکن است نیاز به درمان نداشته باشند. برای جلوگیری از مالش و تحریک کیست می توان از پد یا کفش مخصوص استفاده کرد. کیست می تواند آسپیرات شود یعنی روشی که در آن مایع با سوزن خارج می شود. با این حال، گاهی اوقات، کیست پس از این درمان برمی گردد. کیست های شدید و دردناک را می توان با جراحی از بین برد. نقرس غالبا روی انگشت شست پا ت ثیر می گذارد. با این حال، می تواند مناطق دیگر پا را تحت ت ثیر قرار دهد و باعث ایجاد درد شدید و ناگهانی شود: پا دارای مفصل است که مفصل ها می توانند منطقه مشترکی برای بروز آرتروز باشد. ( MCP ) در قاعده هر انگشت قرار دارد و اگر تحت ت ثیر آرتروز قرار بگیرد، می تواند در بالای پا درد ایجاد کند. دیابت می تواند باعث آسیب عصبی، به ویژه در پا شود. دیابت کنترل نشده ممکن است منجر به گزگز، بی حسی و درد در هر قسمت از پا شود. نقرس نوعی اختلال است که باعث تجمع دردناک اسید اوریک در مفاصل می شود. اگرچه نقرس معمولا انگشت شست پا را تحت ت ثیر قرار می دهد، اما می تواند بالای پا و سایر نواحی بدن را شامل شود. نقرس معمولا باعث درد شدیدی می شود که به سرعت بروز می کند و همچنین قرمزی، تورم یا حساسیت در ناحیه آسیب دیده را ایجاد می کند. از آنجا که درد پا می تواند علت های مختلفی داشته باشد، تشخیص آن معمولا شامل گرفتن شرح حال پزشکی توسط یک پزشک و همچنین آزمایشات بالینی است. یا سایر اسکن های تصویربرداری باشد. آزمایش دیابت، نقرس و سایر بیماری ها نیز می تواند در تشخیص علت درد پا موثر باشد. درمان درد پا به علت اصلی درد بستگی دارد. همیشه نمی توان از درد پا جلوگیری کرد، اما مراقبت خوب از پا می تواند در بروز آسیب های احتمالی بر روی نواحی مختلف پا موثر باشد. برای این منظور می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: پس از گرم شدن عضلات، عضلات پا و ساق پا را بکشید. بسیاری از آسیب های پا وقتی رخ می دهد که فرد تمرینات شدیدی را انجام دهد. تمرینات ورزشی را باید به آهستگی شروع کنید و به تدریج آنها را افزایش دهید. عضلات و مفاصل مخصوصا برای کسانی که فعالیت های دویدن، ورزش یا فعالیت های زیادی را انجام می دهند نیاز به استراحت دارند. فرد می تواند فعالیت های کم ضربه مانند شنا، یوگا یا تمرینات قدرتی را برای محافظت از پاهای خود در برابر آسیب در نظر بگیرد. انتخاب کفش های مناسب خصوصا در افراد مبتلا به دیابت یا آرتریت بسیار مهم است. کفشی که به درستی متناسب باشد می تواند از درد ناشی از استفاده بیش از حد کفش ها، رگ به رگ شدن و کشیدگی تاندون ها جلوگیری کند. افراد همچنین باید از راه رفتن بر روی سطوح با پاهای برهنه خودداری کرده و در صورتی که کفش شان فرسوده شده آنها را تعویض کنند. هرگونه درد در قسمت پا را فورا باید درمان کنید تا از بدتر شدن درد جلوگیری شود. منبع: |
عوارض روشهای درمانی در سرطان در اکثر بیماران مبتلا به سرطان وجود دارد. این عوارض می تواند ماهها یا سالها پس از درمان اتفاق بیفتد. ارزیابی و درمان خود عوارض بخش مهمی از مراقبت در بیماران سرطانی است. تقریبا هر درمان سرطانی می تواند اثرات دیررسی ایجاد کند. از طرفی هم درمان های مختلف می توانند اثرات دیررس مختلفی ایجاد کنند. مبتلایان به سرطان باید نگرانی های خود شان را در مورد بروز هر گونه عوارض با پزشک مشورت کنند. مشکلات ناشی از جراحی عوارض دیررس جراحی به نوع سرطان و محل جراحی بستگی دارد در اکثر مبتلایان به لنفوم هوچکین، طحال آنها برداشته می شود. طحال عضوی حیاتی برای سیستم ایمنی بدن است. از بین بردن آن با خطر بالاتر عفونت همراه است بازماندگان سرطان های استخوان و بافت نرم ممکن است بخشی یا اندامی از بدن خودشان را از دست داده باشند. این شرایط می تواند اثرات جسمی و عاطفی ایجاد کند. یک مثال این وعوارض درد اندام فانتوم است. درد فانتوم احساس درد در اندام قطع شده بدن است. توانبخشی می تواند به افراد کمک کند تا با تغییرات جسمی ناشی از درمان کنار بیایند افرادی که تحت پرتودرمانی یا جراحی برای از بین بردن غدد لنفاوی قرار گرفته اند، ممکن است دچار لنف ادم شوند. گره های لنفاوی اندامی ریز و لوبیایی شکل هستند که به مبارزه با عفونت کمک می کنند. تجمع و التهاب و درد مایع لنفاوی می تواند منجر به ورم لنفاوی شود بیمارانی که از ناحیه لگن یا شکم جراحی های خاصی انجام داده اند، ممکن است با مشکل ناباروری روبروی شود. شیمی درمانی و پرتودرمانی به قفسه سینه می تواند مشکلات قلبی ایجاد کند. برخی از بازماندگان ممکن است خطر بیشتری برای ابتلا به این مشکلات داشته باشند، از جمله: افراد سال به بالا مصرف برخی دارو های خاص درمان لنفوم هوچکین در دوران کودکی درمان با دوزهای بالای شیمی درمانی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از شایع ترین مشکلات قلبی ناشی از مصرف داروهای سرطانی عبارتند از: آریتمی که ضربان قلب نامنظم است. علایم شامل سبکی سر، درد قفسه سینه و تنگی نفس می باشد نارسایی احتقانی قلب که باعث ضعف عضله قلب می شود. علایم آن شامل تنگی نفس، سرگیجه و تورم دست ها یا پاها است بیماری عروق کرونر که نوعی بیماری قلبی است. این بیماری در افرادی که پرتودرمانی در سینه را با دوزهای بالا انجام می دهند، بیشتر دیده می شود. علایم آن شامل درد قفسه سینه و تنگی نفس است نمونه هایی از داروهایی که می توانند مشکلات قلبی ایجاد کنند تراستوزوماب دوکسوروبیسین اپیروبیسین تاگریسو داونوروبیسین سیکلوفسفامید از پزشک خود بپرسید آیا درمان هایی که دریافت می کنید می تواند بر قلب شما ت ثیر بگذارد. او ممکن است عملکرد قلب شما را بررسی کند و از نظر آسیب در حین و بعد از درمان نکاتی را برای کنترل وضعیت شما ارایه دهد. پزشک ممکن است با آزمایشی به نام اکوکاردیوگرافی یا اکو و سایر آزمایشات قلب ممکن است شامل معاینه بدنی، الکتروکاردیوگرام یا و اسکن اکتساب چند منظوره وضعیت قلب شما را بررسی کند. اگر فشار خون دارید، ممکن است پزشک در حین درمان سرطان آن را با دقت بیشتری کنترل کند. فشار خون بالا زمانی است که فشار خون به طور ناگهانی و سریع افزایش یابد. این اغلب باعث آسیب اندام می شود. برخی از داروهای سرطانی می توانند باعث فشار خون بالا شوند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از سورافنیب سونیتینیب بواسیزوماب با قطع مصرف این داروها، خطر فشار خون بالا کاهش می یابد اما اثرات طولانی مدت آن مشخص نیست. بازماندگانی که خطر ابتلا به فشار خون بالا دارند باید با تیم مراقبت های بهداشتی خود همکاری کنند تا این خطر را کاهش دهند. برخی راهکار ها برای کاهش و مدیریت فشار خون شامل آزمایش فشار خون، کاهش وزن، خوردن نمک کمتر، مصرف دارو و تحرک می باشد شیمی درمانی و پرتودرمانی قفسه سینه ممکن است به ریه ها آسیب برساند. بازماندگان سرطان که هم شیمی درمانی و هم پرتودرمانی را انجام داده اند در معرض خطر بیشتری برای آسیب ریه قرار دارد. افرادی که به بیماری ریه مبتلا شده اند و سالمندان ممکن است مشکلات ریوی بیشتری داشته باشند داروهایی که ممکن است باعث آسیب ریه شوند، عبارتند از بلیومایسین متوترکسات، اثرات دیررس بر ریه ها می تواند شامل موارد زیر باشد التهاب ریه ها مشکل تنفس تغییر در عملکرد ریه ها ضخیم شدن پوشش داخلی ریه ها برخی از انواع درمان های سرطان ممکن است بر سیستم غدد درون ریز ت ثیر بگذارند. این سیستم شامل غدد و اندام های دیگری است که هورمون می سازند و تخمک یا اسپرم ایجاد می کنند. بازماندگان سرطان در معرض خطر تغییرات هورمونی ناشی از درمان به آزمایش خون منظم برای اندازه گیری سطح هورمون نیاز دارند برخی از روش های درمانی ممکن است علایم مشابه یایسگی را در مردان تجربه کنند. این موارد شامل هورمون درمانی برای سرطان پروستات یا جراحی برای برداشتن بیضه ها است. علایم عوارض ناشی از مشکلات هورمونی در مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد گرگرفتگی پوکی استخوان تغییر در میل جنسی درمان هایی که بر اندام های تولید مثل یا سیستم غدد درون ریز ت ثیر می گذارد، خطر ناباروری را افزایش می دهد. گاهی اوقات ناباروری ناشی از درمان سرطان کوتاه مدت است، اما بعضی اوقات دایمی می باشد. پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن می تواند سطح هورمون ها را کاهش دهد. همچنین می تواند باعث تغییراتی در غده تیرویید شود شیمی درمانی، داروهای استروییدی یا هورمون درمانی ممکن است باعث ضعیف شدن استخوان ها، پوکی استخوان یا درد مفاصل شود. ایمنی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان می تواند منجر به بروز برخی عوارض در مفاصل یا عضلات بیماران شود. این موارد به عنوان مسایل روماتولوژی شناخته می شوند. افرادی که از نظر جسمی فعال نیستند ممکن است بیشتر در معرض خطر این شرایط باشند بازماندگان سرطان می توانند با رعایت راهکارهای زیر خطر پوکی استخوان را کاهش دهند فعال شدن از نظر جسمی ترک سیگار و مواد مخدر محدود کردن میزان الکل مصرف آنها خوردن غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین شیمی درمانی و پرتودرمانی می تواند عوارض طولانی مدت برای مغز، نخاع و اعصاب ایجاد کند. این شامل افزایش خطر سکته مغزی از دوزهای بالای اشعه به مغز عوارض سیستم عصبی، از جمله آسیب به اعصاب خارج مغز و نخاع، به نام نوروپاتی محیطی کاهش شنوایی ناشی از دوزهای بالای شیمی درمانی، به ویژه داروهایی مانند سیس پلاتین (نام های تجاری متعدد) بازماندگان سرطان پس از درمان باید معاینه بدنی و آزمایش شنوایی منظم داشته باشند تا از نظر این عوارض بررسی شوند شیمی درمانی و پرتودرمانی با دوز بالا در سر و سایر نواحی بدن ممکن است باعث ایجاد مشکلات شناختی برای بزرگسالان و کودکان شود. مشکلات شناختی هنگامی رخ می دهد که فردی در پردازش اطلاعات دچار مشکل شود. بازماندگان سرطان، بسته به درمان هایی که انجام داده اند، احتمال دارد برخی عوارض مشکلات دندانی و بهداشتی و بینایی را تجربه کنند، از جمله شیمی درمانی روی مینای دندان ت ثیر می گذارد و می تواند خطر مشکلات طولانی مدت دندان را افزایش دهد دوزهای بالای پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن ممکن است رشد دندان را تغییر دهد. همچنین می تواند باعث بیماری لثه و کاهش بزاق شود و باعث خشکی دهان شود داروهای استروییدی خطر مشکلات چشمی را افزایش خواهد دارد. این شامل کدر شدن چشم است که بینایی را تحت ت ثیر قرار می دهد، آب مروارید نامیده می شود بازماندگان از سرطان برای پیشگیری از بروز عوارض چشمی باید قرارهای ملاقات منظم با دندانپزشک و چشم پزشک را ادامه دهند. چشم پزشک پزشکی است که در زمینه درمان بیماری های چشم تخصص دارد شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی ممکن است بر چگونگی هضم غذا توسط فرد ت ثیر بگذارد. جراحی یا پرتودرمانی در ناحیه شکم می تواند باعث ایجاد زخم در بافت، درد طولانی مدت و مشکلات روده شود. برخی از بازماندگان احتمال دارد دچار اسهال مزمن شوند که توانایی بدن در جذب مواد مغذی را کاهش می دهد بسیاری از درمان های سرطان می تواند با بروز علایم یایسگی در خانم ها همراه باشد. این روش های درمانی، عبارتند از شیمی درمانی هورمون درمانی پرتودرمانی در ناحیه لگن جراحی برای برداشتن تخمدان های زن یا اووفرکتومی علایم یایسگی ناشی از درمان سرطان ممکن است بدتر از علایم یایسگی طبیعی باشد. به این دلیل که در حین درمان های سرطان کاهش هورمون ها با سرعت بیشتری اتفاق میفتد. علایم یایسگی احتمالی در مبتلایان به سرطان، عبارتند از: گرگرفتگی پوکی استخوان مشکلات کنترل مثانه تغییر در خلق و خوی یا میل جنسی زنانی که هورمون درمانی می کنند و یایسه نشده اند ممکن است دوره قاعدگی کمتری داشته باشند. در برخی از بیماران حتی احتمال دارد دوره های قاعدگی کاملا متوقف شود. دوره های قاعدگی برای برخی از خانم های جوانتر احتمال دارد بعد از درمان سرطان، به حالت عادی برگردد اما در زنان بالای سال احتمال بازگشت آنها کمتر است. بعضی اوقات درمان سرطان زودتر از حد طبیعی باعث یایسگی زودرس می شود. بازماندگان سرطان اغلب احساسات مثبت و منفی مختلفی را تجربه می کنند، از جمله تسکین عصبانیت گناهکار افسردگی اضطراب احساس تنهایی ترس از عود مجدد حس شکرگزاری برای زنده بودن علاوه بر آن، بازماندگان سرطان، مراقبان، خانواده و دوستانشان نیز ممکن است دارای اختلال استرس پس از سانحه باشند. اختلال استرس پس از سانحه یک اختلال اضطرابی است. ممکن است پس از گذراندن یک واقعه بسیار ترسناک یا جدی، مانند تشخیص و درمان سرطان، ایجاد شود تجربه بعد از درمان هر فرد متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از بازماندگان با اثرات عاطفی منفی سرطان دست و پنجه نرم می کنند. برخی دیگر می گویند که به دلیل ابتلا به سرطان، نگاه جدید و مثبتی به زندگی دارند خطر سرطان های ثانویه ممکن است ناشی از یک سرطان اولیه جدید باشد و حتی به عنوان یکی از عوارض در درمان های قبلی سرطان مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی ایجاد شود. یا ممکن است سرطان اصلی باشد که از همان ابتدا به سایر قسمت های بدن انتشار یافته است شیمی درمانی و پرتودرمانی همچنین می تواند به سلول های بنیادی مغز استخوان آسیب برساند. این خطر لوسمی حاد یا میلودیسپلازی را افزایش می دهد. خستگی یک احساس خستگی مداوم جسمی، عاطفی یا ذهنی است. این شایعترین عارضه جانبی درمان سرطان است. برخی از بازماندگان سرطان پس از پایان درمان ماهها یا حتی سالها خستگی دارند. حرف آخر اگراز سرطان های خاصی رنج می برید بهتر است تا آنجا که می توانید در مورد اثرات بالقوه طولانی مدت درمان سرطان از تیم مراقبت های بهداشتی خود اطلاعات لازم را کسب کنید. حتی می توانید در طول جلسات درمانی سوالات زیر را از پزشک خود بپرسید تا با کسب اطلاعات بیشتر و آمادگی بهتر بتوانید با شرایط خود مقابله کنید: آیا من در معرض بروز عوارض خاص هستم؟ آیا برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت می توان کاری انجام داد؟ چه متخصصان دیگری (مانند متخصص قلب و عروق یا غدد درون ریز) را باید ببینم تا اثرات احتمالی دیررس را کاهش دهم؟ منبع: |
به قدری زیاد و مهم است که کارشناسان ورزش را بخش مهمی از برنامه درمانی بیماران سرطانی می دانند. مقدار فزاینده ای از تحقیقات نشان می دهد که می تواند سلامت جسمی و روانی را در هر مرحله از درمان بسیار بهبود بخشد. حتی اگر قبل از تشخیص سرطان فعال نبودید، یک برنامه ورزشی که نیازهای منحصر به فرد شما را برآورده کند می تواند به شما در درمان موثر و موفقیت آمیز کمک کند. در گذشته، پزشکان به افرادی که با یک بیماری مزمن تحت درمان قرار می گرفتند توصیه می کرده اند که استراحت کرده و فعالیت بدنی خود را کاهش دهند. اگر حرکت باعث درد، ضربان قلب سریع یا تنگی نفس می شود، این توصیه خوبی است اما تحقیقات جدید نشان داده است که ورزش نه تنها در طول درمان سرطان ایمن و ممکن است، بلکه می تواند عملکرد فیزیکی و کیفیت زندگی بیمر را بهبود بخشد. استراحت بیش از حد می تواند منجر به کاهش عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکت شود بنابراین امروزه، بسیاری از تیم های مراقبت از سرطان از بیماران خود می خواهند تا حد امکان در طول درمان سرطان از نظر جسمی فعال باشند. ما هنوز چیزهای زیادی درباره چگونگی ت ثیر ورزش و فعالیت بدنی در بهبودی شما از سرطان یا ت ثیرات آن بر سیستم ایمنی بدن نمی دانیم اما مشخص شده است که ورزش متوسط و منظم دارای مزایای سلامتی برای فرد مبتلا به سرطان است. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پیروی از یک برنامه تمرینی مناسب در حین و بعد از درمان، می تواند فواید زیادی در بیماران سرطانی داشته باشد، از جمله: بهبود خواب بهبود کیفیت زندگی بیمار کاهش خطر افسردگی و اضطراب کمک به تحرک و استقلال بیماران کاهش خطر ابتلا به سایر سرطان ها کاهش مدت زمان بستری در بیمارستان جلوگیری از از دست دادن عضلات و قدرت موثرتر کردن درمان در تخریب سلول های تومور بهبود تعادل و کاهش آسیب های ناشی از سقوط و افتادن پیشگیری از سایر بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی و دیابت پیشگیری از افزایش وزن و چاقی که با افزایش خطر ابتلا به سرطان ارتباط دارند. بهبود میزان بقا در برخی سرطان ها مانند سرطان پستان و سرطان روده بزرگ کاهش احتمال بروز عوارض جسمی مانند خستگی، نوروپاتی، ورم لنفاوی، پوکی استخوان و حالت تهوع همیشه قبل از شروع یک برنامه ورزشی در طول یا بعد از درمان سرطان، با پزشک خود صحبت کنید. در حالی که ثابت شده است ورزش در انواع مختلف درمان سرطان مطمین است، توانایی بیماران سرطانی در ورزش و انواع تمریناتی که می توانند انجام دهند به موارد زیر بستگی دارد: نوع سرطان سطح تناسب اندام سایر مشکلات سلامتی بیمار روش های درمانی مورد استفاده عوارض جانبی که بیمار تجربه می کند. اگر قبل از درمان از نظر جسمی فعال بودید، ممکن است نتوانید همان تمرین قبلی را انجام دهید. پس از درمان، بازگشت به سطح تناسب اندام قبل از سرطان زمان بر است. از پزشک خود بخواهید که یک متخصص ورزش سرطان واجد شرایط را که می تواند بهترین برنامه ورزشی را برای شرایط منحصر به فرد شما را آموزش دهد، معرفی کند. اگر قبل از درمان ورزش کرده باشید، ممکن است لازم باشد در طول درمان کمتر از حد معمول یا با شدت کمتری ورزش کنید. هدف این است که تا حد ممکن فعال و متناسب باشید. افرادی که قبل از درمان سرطان بسیار کم تحرک (غیرفعال) بودند ممکن است لازم باشد با فعالیت کوتاه مدت، مانند پیاده روی کوتاه و آهسته شروع کنند. بسیاری از عوارض جانبی طی چند هفته پس از پایان درمان سرطان بهبود می یابند، اما برخی از آنها می توانند بسیار طولانی تر باشند یا حتی دیرتر ظاهر شوند. اکثر افراد قادرند زمان و شدت ورزش را به آرامی افزایش دهند. ممکن است فعالیتی با شدت کم یا متوسط برای یک فرد سالم، در بیمار سرطانی یک فعالیت با شدت بالا به نظر برسد. برخی از افراد می توانند با خیال راحت برنامه ورزشی خود را شروع یا حفظ کنند، اما بسیاری از آنها با کمک یک متخصص ورزش، فیزیوتراپیست یا فیزیولوژیست ورزشی نتایج بهتری خواهند داشت. ابتدا مطمین شوید که ورزش برای شما خوب است و شخصی که با شما کار می کند از تشخیص سرطان و محدودیت های شما اطلاع دارد. این متخصصان ویژه آموزش دیده می توانند به شما کمک کنند نوع ورزشی را که برای شما مناسب و بی خطر است پیدا کنید. آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا بفهمید چند بار و چه مدت باید ورزش کنید. انجام تمرینات ورزشی مناسب و منظم می تواند یک راهکار عالی و مطمین در طول و بعد از سرطان باشد. به طور کلی، یک برنامه کامل باید شامل موارد زیر باشد: برخی از افراد مبتلا به سرطان ممکن است دچار تنگی نفس و یا مشکل تنفس شوند. این وضعیت می تواند آنها را از تحرک بدنی باز دارد. تمرینات تنفسی به حرکت هوا به داخل ریه ها کمک می کند که می تواند استقامت بیمار را بهبود بخشد. این تمرینات همچنین می تواند به کاهش هرگونه استرس و اضطراب منجر به سفت شدن عضلات فرد کمک کند. کشش منظم می تواند انعطاف پذیری و وضعیت بدن بیمار را بهبود بخشد. به افزایش جریان خون و اکسیژن به عضلات کمک می کند اگر در حین بهبودی از درمان های سرطان، بی تحرک بوده اید، کشش کشیدن اغلب برای شما مفید خواهند بود. به عنوان مثال، پرتودرمانی می تواند دامنه حرکتی شما را محدود کرده و باعث سفت شدن عضلات شود. پس از جراحی، کشش می تواند بافت اسکار و جای زخم بدن را تجزیه کند. از دست دادن تعادل می تواند از عوارض جانبی سرطان و درمان آن باشد. تمرینات تعادل می تواند به شما کمک کند عملکرد و تحرک مورد نیاز خود را برای بازگشت مجدد با خیال راحت به فعالیت های روزمره خود به دست آورید. حفظ تعادل مناسب همچنین از آسیب دیدگی مانند زمین خوردن جلوگیری می کند. این ورزش با نام ورزش های قلبی نیز شناخته می شود. ورزش هوازی نوعی ورزش است که ضربان قلب شما را افزایش می دهد. حتی قلب و ریه های شما را تقویت می کند و باعث می شود در طول و بعد از درمان کمتر احساس خستگی کنید. پیاده روی راهی آسان برای انجام ورزش های هوازی است. به عنوان مثال، پزشک ممکن است تا دقیقه، تا بار در هفته، با سرعت متوسط پیاده روی را توصیه کند. هدف این است که تا آنجا که می توانید در حین و پس از درمان از دستورالعمل های فعالیت هوازی پزشک خود پیروی کنید. این رهنمودها دقیقه در هفته ورزش با شدت متوسط را برای بزرگسالان توصیه می کنند. یا می توانید دقیقه ورزش با شدت زیاد انجام دهید. از دست دادن عضله اغلب زمانی اتفاق میفتد که فرد در حین درمان و بهبود سرطان فعالیت کمتری داشته باشد. برخی از درمان ها همچنین باعث ضعف عضلانی می شوند. تمرینات قدرتی یا تمرینات مقاومتی به شما در حفظ و ساخت عضلات قوی کمک می کند. افزایش توده عضلانی می تواند به بهبود تعادل، کاهش خستگی و سهولت انجام کارهای روزمره کمک کند. همچنین می تواند در پیشگیری از پوکی استخوان، ضعف استخوان ها موثر باشد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها هر هفته روز تمرین قدرتی را توصیه می کند. یک برنامه تمرینی قدرتی می تواند شامل وزنه های دست، دستگاه های ورزشی، نوارهای کششی باشد. در صورت داشتن عوارض جانبی ناشی از سرطان یا درمان آن، رعایت نکات مهم در هنگام ورزش ضروری است. ممکن است مجبور شوید بسته به عوارض جانبی خاص خود، برنامه ورزشی خود را تغییر دهید. به عنوان مثال، اگر درمان بر اعصاب دست شما ت ثیر بگذارد، استفاده از دستگاه های وزنه برداری نسبت به وزنه های دست مطمین تر است. یا اگر درمان باعث اضعیف شدن استخوان شده است، باید از ورزش هایی که باعث فشار آوردن بر گردن می شوند و خطر سقوط شما را افزایش می دهد، خودداری کنید. برخی روش های دیگری که می توانید از برنامه تمرینی خود به روشی ایمن بیشترین بهره را ببرید، عبارتند از: در طول تمرینات خود مقدار زیادی آب بنوشید تا از کم آبی بدن جلوگیری شود. اگر سطح انرژی شما پایین است، مدت زمان یا سختی ورزش را تا زمانی که احساس بهبودی کنید، کاهش دهید. اگر درمان، سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کرده است، از حضور در ورزشگاه های بزرگ که میکروب به راحتی در آنها پخش می شود خودداری کنید. حتی اگر قبل از درمان از نظر جسمی فعال بودید، سطح فعالیت خود را به آرامی افزایش دهید. این می تواند به شما کمک کند تا از آسیب دیدگی جلوگیری کرده و شما را از دلسرد شدن باز دارد. غذاهای مناسب، به ویژه غذاهای سرشار از پروتیین، به بدن شما کمک می کند تا پس از ورزش بهبود یابد. یک متخصص تغذیه آنکولوژی می تواند به شما در تهیه یک برنامه غذایی کمک کند. سلامتی شما می تواند در طول درمان تغییر کند. مطمین شوید که پزشک شاخص های مهم سلامتی مانند آزمایش خون شما را بررسی می کند. بعضی اوقات ورزش به عنوان بخشی از یک برنامه توان بخشی سرطان انجام می شود اما درک تفاوت بین ورزش و توان بخشی سرطان بسیار مهم است. توان بخشی سرطان یک برنامه درمانی جامع است که به فرد کمک می کند توانایی خود را در طول و بعد از درمان سرطان حفظ کند. تمرینات گنجانده شده در یک طرح توان بخشی سرطان، روش های درمانی مورد استفاده برای رسیدگی به مسایل خاص بهداشتی و حرکتی است. برخی شواهد نشان می دهد که رسیدن به وزن مناسب و داشتن آن، رعایت رژیم غذایی و فعالیت بدنی می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان دوم و همچنین سایر بیماری های جدی مزمن کمک کند. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند بازماندگان سرطان این اقدامات را انجام دهند: در یک فعالیت بدنی منظم شرکت کنید. حداقل دقیقه در هفته ورزش کنید. حداقل روز در هفته تمرینات قدرتی را در آن بگنجانید. از بی تحرکی خودداری کرده و پس از تشخیص در اسرع وقت به فعالیتهای روزمره خود برگردید. کسانی که بعد از درمان دچار اضافه وزن یا چاقی می شوند، باید غذاها و نوشیدنی های پرکالری را محدود کنند و برای جلوگیری از افزایش وزن، فعالیت بدنی را افزایش دهند. کسانی که تحت درمان سرطان های گوارشی یا ریه قرار گرفته اند بهتر است وزن کمتری داشته باشند. ممکن است لازم باشد وزن بدن خود را به یک محدوده سالمتر برسانند، اما ورزش و تغذیه هنوز مهم هستند. هر دو گروه باید بر سبزیجات، میوه ها و غلات کامل ت کید کنند. به خوبی شناخته شده است که چاقی با افزایش احتمال ابتلا به برخی سرطان ها ارتباط دارد. چاقی همچنین با عود سرطان پستان در ارتباط است و ممکن است به بازگشت انواع دیگر سرطان نیز مربوط باشد. ورزش می تواند به شما کمک کند تا به یک وزن سالم برسید و آن را حفظ کنید. منابع: |
زبان و سلامتی بدن دو واژه همراه می باشند. وضعیت زبان می تواند نشان دهنده سلامتی یا بیماری جسمی شما باشد. شاید از خود پرسیده اید که چرا پزشک یا دندانپزشک به طور منظم در معاینات روتین می خواهد زبان شما را بررسی کند؟ واقعیت این است که زبان سلامتی کلی و بیماری های جسمی را به روشی منعکس می کند که ممکن است متوجه آنها نشود. به طور کلی بعد از لثه، زبان شایع ترین محل نگهداری بیماری در دهان است. با این حال، زبان یکی از اندام هایی که است که حتی از تمیز کردن معمولی آن چشم پوشی می کنیم. یک زبان عادی در سطح خود دارای ساختارهای ریز مو مانند (پاپیل) است که باعث خشن شدن آن می شود اما داشتن زبان صاف (کاملا یا به صورت تکه ای) بدون زبری غیر طبیعی است. به این حالت گلوسیت آتروفیک گفته می شود. زبان صاف ممکن است با درد، حساسیت به لمس و احساس سوزش نیز همراه باشد. گلوسیت آتروفیک معمولا با نوعی کمبود تغذیه ای همراه است. در مطالعه ای که در سال روی بیمار مبتلا به گلوسیت آتروفیک انجام شد، نفر در معرض خطر ابتلا به بیماری های رگ های خونی، نفر دچار کمبود آهن، نفر با کمبود هموگلوبین، نفر با کمبود ویتامین B و نفر با کمبود اسید فولیک بودند. لیکن پلان دهانی از خطوط سفید در بالای زبان تشکیل شده است. این وضعیت ممکن است شبیه توری باشد. گرچه تشخیص علت اصلی این بیماری مهم است، لیکن پلان دهانی معمولا خود به خود و بدون درمان از بین می رود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زبان یک فرد سالم معمولا صورتی رنگ است. هنگامی که زبان رنگ قرمز روشن تری به خود می گیرد، می تواند نشانه شرایط مختلفی مانند کم خونی، بیماری کاوازاکی و تب مخملک باشد. زبان قرمز روشن می تواند نشانه کمبود ویتامین B باشد. بدن برای ساختن گلبول های قرمز به ویتامین B نیاز دارد. کمبود آن می تواند باعث خستگی و کم خونی شود. بر اساس مطالعه ای که در سال در ژورنال انجمن دندانپزشکی کانادا منتشر شد، یک زبان قرمز روشن که در ابتدا به صورت لکه ها یا لکه های قرمز ظاهر می شود، به عنوان یکی از اصلی ترین علایم جسمی در فردی تشخیص داده می شود که دچار کم خونی است. زبان قرمز توت فرنگی یکی از رایج ترین علایم بیماری کاوازاکی است. بیماری کاوازاکی باعث التهاب رگ های خونی معمولا در افراد زیر سال می شود. زبان قرمز توت فرنگی نیز یکی از علایم رایج تب مخملک است، یک بیماری باکتریایی که می تواند همه را درگیر کند اما بیشتر در کودکان تا ساله دیده می شود. بر اساس مطالعه ای که در سال در ژورنال عفونت منتشر شد، از بیمار مبتلا به تب مخملک، نفر زبان قرمز توت فرنگی را به عنوان یک علامت شایع گزارش کردند. یک پوشش سفید و پنیر مانند روی زبان که معمولا لکه های پوستی روی آن ایجاد می شود و ممکن است با ضایعات همراه باشد، یکی از رایج ترین علایم کاندیدیازیس دهان، عفونت مخمری دهان است. این بیماری معمولا در سالمندلن، نوزادان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف رخ می دهد. این عفونت در نتیجه رشد بیش از حد مخمر روی زبان ایجاد می شود که معمولا به دلیل داروهای خاص (مانند قرص های ضد بارداری و آنتی بیوتیک ها) ، چاقی یا بیماری هایی مانند سیستم ایمنی ضعیف، پسوریازیس و دیابت ایجاد می شود. کاندیدیازیس دهانی در صورت درمان صحیح، مدت زیادی دوام نمی آورد. با این حال، می تواند برای سالها نیز ادامه داشته باشد. کاندیدیازیس دهان مزمن می تواند نشان دهنده یک بیماری جدی مانند HIV یا سرطان خون باشد. یک لایه زرد روی زبان شما به سادگی می تواند در نتیجه گرم شدن بیش از حد بدن یا عفونت باکتریایی باشد. طبق طب سنتی چینی، یک پوشش زرد روی زبان قرمز نشان دهنده گرمای بیش از حد بدن است. طبق طب غربی، یک پوشش ضخیم و زرد روی زبان می تواند نشان دهنده فعالیت باکتریایی بیش از حد باشد. بهداشت ضعیف دهان، تنفس بیش از حد دهانی و تب از دلایل شایع اضافه بار باکتری در پاپیل ها است. در حالی که یک پوشش ضخیم و زرد رنگ روی زبان معمولا بی ضرر است و با رعایت بهداشت صحیح دهان قابل درمان است، اما می تواند نشانه وجود یک بیماری هم باشد. بررسی ها نشان داده است که لایه زرد رنگ روی زبان می تواند پیش بینی کننده سکته مغزی در برخی از بیماران قلبی است. بر اساس این بررسی از بیمار سکته مغزی، پوشش زرد ضخیم و چرب یکی از علایم شایع در نفر از آنها بود. اگر احساس سوزش دایمی در دهان خود، به ویژه بر روی زبان خود دارید، بدون اینکه مواد غذایی داغی خورده باشید، احتمالا از آنچه پزشکان سندرم سوزش دهان می نامند رنج می برید. سایر علایم سندرم سوزش دهان شامل سوزن سوزن شدن، خشکی دهان و درک کلی تغییر در طعم است. سوزش دهان معمولا علامت یک بیماری زمینه ای است. بر اساس مطالعه ای که در سال در مجله بین المللی پزشکی پیشگیری منتشر شد، سندرم سوزش دهان یکی از شایع ترین و ناراحت کننده ترین علایم دهانی یایسگی است. یک زبان سیاه و مودار ممکن است نگران کننده باشد، اما مطمین باشید این یک بیماری بی خطر است. با این حال زبان سیاه و مودار می تواند نشان دهنده سیگار کشیدن بیش از حد و بهداشت نامناسب دهان و دندان باشد. آلوده شدن پاپیلاها با توتون و تنباکو سیگار می تواند باعث سیاه شدن زبان شود. علت دیگر زبان سیاه و مودار، عدم سایش در سطح فوقانی زبان است. این وضعیت معمولا برای افرادی اتفاق میفتد که زیاد غذاهای "نرم" را می خورند که باعث تحریک و خراشیدن سطح زبان نمی شوند. در این شرایط پروتیینی به نام کراتین در سطح زبان تجمع پیدا می کند. کراتین همان پروتیینی است که باعث رشد موهای سر شما می شود. زبان شما ممکن است زرد تیره، قهوه ای یا سیاه به نظر برسد. در این وضعیت احتمال دارد پاپیل ها تکثیر شده و ظاهر "مویی" بر روی زبان ایجاد شود. سیاه شدن زبان ممکن است از موارد زیر ایجاد شود: دیابت مصرف آنتی بیوتیک درمان های شیمی درمانی بهداشت دهان و دندان ضعیف زخم های کوچک، دردناک زبان یا دهان که به آن زخم دهانی گفته می شود، معمولا در سطح داخلی گونه ها ایجاد شده اما ممکن است در قسمت زیرین زبان نیز ظاهر شوند. به طور معمول، یک زخم در اثر مصرف چیزی درشت و تیز یا گزش ناگهانی زبان ایجاد می شود. با این حال، زخمهایی که در اثر این حوادث ایجاد نشوند و بیش از دو هفته ادامه داشته باشند، ممکن است بیانگر استرس، اضطراب یا عدم تعادل هورمونی باشند. شکاف ها را می توان به صورت جوش یا ترک هایی که در سطح زبان ایجاد می شوند، توصیف کرد. آنها معمولا بدون درد هستند، اگرچه برخی از افراد ممکن است احساس سوزش کنند. شکاف زبان، یک بیماری شایع است که بیشتر در سنین بالاتر رخ می دهد و ممکن است با افزایش سن تشدید شود. شکاف های دهانی می توانند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد. شکاف زبان یک علایم رایج در حدود تا درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، یک اختلال پوستی خود ایمنی است. بررسی ها نشان داده که زبان شکاف دار شایع ترین علامت دهانی در افراد مبتلا به پسوریازیس است. زبان بنفش نشان دهنده گردش خون کم و اختلال در جریان خون زبان است. بررسی ها نشان می دهد افراد با زبان بنفش، گردش خون ضعیف تری دارند. این وضعیت می تواند بیشتر نشان دهنده گردش خون ضعیف بدن، افزایش وزن، بیماری شریان، لخته شدن خون و دیابت، از جمله سایر شرایط باشد. برآمدگی بدون درد که در کنار زبان ظاهر شده و طی دو هفته یا کمتر از بین می رود معمولا نگران کننده نیستند. با این حال، اگر بیش از دو هفته ادامه یابد، می تواند نشانه اولیه سرطان دهان باشد. این برجستگی ها به احتمال زیاد کوچک بوده و یا سفید یا قرمز رنگ است. حتی نی تواند منجر به اختلال در بلع شود. بر اساس مطالعه ای که در سال در مجله دندانپزشکی استرالیا منتشر شد، اریتوپلاکیا (یک لکه قرمز یا برجستگی کمی برجسته) یکی از علایم سرطان دهان است که می تواند در سطح زبان ایجاد شود و یا با برجستگی سفید همراه باشد یا نباشد. اگر سیگاری عادی هستید، باید به این علامت توجه کنید. بر اساس انستیتوی تحقیقات تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه ای ملی، اگرچه احتمال بروز برجستگی های قرمز از برجستگی های سفید کمتر است، اما رنگ قرمز خطر بیشتری برای سرطانی شدن دارند. لکوپلاکیا از لکه های سفید ضخیم در دهان و زبان تشکیل شده است. بر خلاف قارچ عامل برفک دهان، لکوپلاکیا به دلیل رشد بیش از حد سلول در دهان شما ایجاد می شود. یک دندانپزشک معمولا لوکوپلاکی را تشخیص می دهد. برخی موارد خوش خیم هستند، در حالی که موارد دیگر می توانند منجر به سرطان شوند. به عنوان یک قانون خوب، در صورت مشاهده تغییرات قابل توجهی در رنگ زبان، به پزشک خود مراجعه کنید، به خصوص اگر این تغییرات بیش از هفته طول بکشد. همچنین اگر درد، تورم یا توده های زبانی دارید با پزشک خود تماس بگیرید. هرگونه مشکل زبانی و علل اصلی آن هر چه زودتر تشخیص داده شود، سریعتر می توانید وضعیت خود را درمان کنید. همچنین درمان سرطان دهان در اسرع وقت مهم است. سالی دو بار به دندانپزشک خود مراجعه کنید و اگر سابقه استفاده از دخانیات را دارید به آنها اطلاع دهید. مصرف دخانیات یکی از علل شایع یا سرطان های دهان و گلو است. منابع: |
ابتلا به پیکا در دوران بارداری غیر عادی نیست. مهمترین نکته این است که زنان باردار با پزشک متخصص زنان و زایمان مشورت کنند تا درک کاملی از خطرات مرتبط با اختلال پیکا داشته باشند. پیکا یا هرزه خواری نوعی اختلال خوردن است. این اختلال به معنای میل به مصرف مواد غیر غذایی مانند گچ و خاک می باشد که حداقل به مدت یک ماه ادامه پیدا کند. کلمه پیکا از اصطلاح لاتین picus به معنای زاغ می آید. زاغ پرنده ای همه چیز خوار است و استفاده از کلمه پیکا برای این اختلال به همه چیز خوار بودن زاغ اشاره دارد. زنان در دوران بارداری به دلیل تغییرات زیاد هورمونی هوس های غذایی مختلفی پیدا می کنند اما با این حال، بیشتر این هوس ها برای مواد غذایی مانند ترشی و بستنی است و این مساله به طور کلی با پیکا که نوعی اختلال خوردن می باشد، تفاوت دارد. ممکن است در هر مرحله از بارداری اتفاق بیفتد اما اغلب در سه ماهه اول بارداری رخ می دهد. اختلال پیکا در کودکان نیز دیده می شود و تقریبا الی درصد کل کودکان در سنین تا سال به این اختلال مبتلا هستند. ولع مصرف پیکا در زنان باردار کمتر دیده می شود. پیکا یا هرزه خواری به سه دسته تقسیم می شود: خوردن مواد فاقد ارزش غذایی مانند یخ خاک خواری مانند خوردن سنگریزه و خاک رس مصرف مواد قندی و نشاسته ای مانند دانه های نپخته برنج، آرد و سیب زمینی خام هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت ابتلا به پیکا در بارداری هنوز به طور قطعی مشخص نیست. غذاهایی که زنان در دوران بارداری مصرف می کنند علاوه بر نیازهای تغذیه ای مادر، غذای جنین در حال رشد را نیز ت مین می کنند. بنابراین بدن زنان باردار به خصوص در این دوران به تغذیه مناسب نیاز دارد. گاهی اوقات افزایش نیاز به تغذیه در زنان باردار ممکن است منجر به کمبود مواد مغذی بدن شود. به خصوص اگر زنان باردار به مبتلا باشند میزان مصرف مواد مغذی کمتر شده و حتی برخی از مواد مغذی به دلیل تهوع از بدن دفع می شوند. این مساله احتمال ابتلا به پیکا را در زنان باردار افزایش می دهد. بررسی ها نشان می دهد که اختلال پیکا نشانه مصرف ناکافی مواد غذایی است و ممکن است با کمبود ارتباط داشته باشد. یکی از دلایلی که بدن زنان باردار به خوردن مواد غیرغذایی تمایل پیدا می کنند این است که مواد مغذی کافی دریافت نمی کنند. اختلال پیکا، به معنای تلاش بدن برای بدست آوردن که از طریق مصرف غذا تامین نشده اند. همچنین کمبود مواد معدنی مهم مانند آهن و روی نیز ممکن است باعث ایجاد پیکا شود. بررسی ها نشان می دهد خطر ابتلا به پیکا در زنان بارداری که به علت یا ویتامین B در معرض خطر کم خونی قرار دارند افزایش پیدا می کند. ابتلا به پیکا در برخی موارد ممکن است مربوط به یک بیماری زمینه ای جسمی یا روانی باشد. تغذیه ضعیف یا کمبود مواد مغذی سابقه فرهنگی در خوردن مواد غیر غذایی، مانند خوردن خاک رس به عنوان دارو متداول ترین موادی که زنان در دوران بارداری مصرف می کنند عبارتند از: مو یخ گچ کاغذ پارچه صابون سنگریزه پودر بچه خاک رس خمیر دندان جوش شیرین کبریت سوخته تراشه های رنگ بررسی ها نشان می دهد که یخ و خاک رس بیشترین موارد مصرفی در زنان باردار است. ولع مصرف یخ نوعی سندرم پیکا بوده و به پاگوفاژی معروف است. زنان بارداری که به این عارضه دچار هستند ترجیح می دهند به جای خوردن غذا مایعات و نوشیدنی های یخ زده و یا قالب های کوچک یخ مصرف کنند. با گذشت زمان علایم پاگوفاژی شدیدتر شده و تعداد یخ های مصرفی افزایش پیدا می کند. بررسی ها نشان می دهد که یکی از دلایل مهم ابتلا زنان باردار به پاگوفاژی است. همچنین کمبود مواد مغذی دیگر مانند کلسیم هم می تواند باعث ابتلا به این وضعیت شود. سردرد سرگیجه تورم زبان ضعف و خستگی آسیب به دندان ها رنگ پریدگی پوست بی حسی اندام های بدن یخ فاقد کالری است. تمایل زیاد به مصرف یخ باعث کمبود مواد مغذی در زنان باردار می شود و این وضعیت می تواند سلامت مادر و جنین را به خطر بیندازد. برای درمان این اختلال معمولا مکمل های آهن و کلسیم تجویز می شود. معمولا با افزایش سطح آهن و کلسیم بدن علایم پاگوفاژی از میان می رود. خوردن مواد غیر غذایی هم برای مادر و هم برای جنین مضر است. ابتلا به پیکا بسته به آنچه زنان باردار می خورند و مقدار آن می تواند به سلامت آنها آسیب برساند. خوردن مواد غیر غذایی در جذب مواد مغذی تداخل ایجاد کرده و باعث می شود. همچنین مواد مضر غیر غذایی ممکن است حاوی مواد سمی یا انگلی باشند. به عنوان مثال، خوردن مواد غیر غذایی مانند کاغذ، خاک رس یا خاک می تواند زنان باردار را بیمار کند. همچنین ممکن است احساس سیری در مادر ایجاد کرده و باعث شود مادر به اندازه کافی از مواد مغذی مورد نیاز خود و جنین استفاده نکند. پیکا به خودی خود همیشه مضر نیست، اما شناخت علل اصلی ایجاد این وضعیت می تواند از بروز خطرات ناشی از آن جلوگیری کند. به عنوان مثال اگر زنان باردار فقط هوس یخ کرده و از خوردن آن لذت می برند، این مسیله برای مادر و جنین خطرناک نیست. بلکه در واقع علت اصلی ابتلا به پیکا مانند کم خونی، برای مادر و جنین مضر است. در موارد جدی، پیکا می تواند منجر به سایر بیماری ها مانند عفونت، مسمومیت با جیوه و سرب، مشکلات معده، سوراخ شدن روده و استفراغ و کاهش وزن شود. زنان بارداری که تصور می کنند به اختلال پیکا مبتلا شده اند، باید حتما با یک پزشک متخصص زنان و زایمان مشورت کنند. حتی اگر تنها مورد غیر غذایی آنها یخ باشد. ابتلا به اختلال پیکا در زنان باردار غیر عادی نیست. مهمترین نکته این است که زنان باردار با پزشک متخصص زنان و زایمان مشورت کنند تا درک کاملی از خطرات مرتبط با اختلال پیکا داشته باشند. بهترین روش های مقابله و درمان اختلال پیکا عبارت است از: اطلاع به پزشک رعایت یک رژیم غذایی متعادل برای دریافت کافی مواد مغذی استفاده از جایگزین های احتمالی مانند جویدن آدامس های بدون شکر انجام آزمایش خون برای تشخیص کم خونی احتمالی و اندازه گیری ویتامین ها و مواد معدنی بدن در جریان قرار دادن دوستان و اطرافیان که می تواند در پیشگیری از مصرف مواد غیر غذایی به زنان باردار کمک کند. هیچ آزمایشی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. تشخیص pica باید همراه با آزمایشات مربوط به کم خونی، انسداد احتمالی روده و عوارض جانبی سمی مواد مصرف شده (یعنی سرب موجود در رنگ، باکتری یا انگل از خاک) انجام بگیرد. پزشک براساس تاریخچه پزشکی، علایم و چندین عامل دیگر این بیماری را تشخیص می دهد. بیمار باید با پزشک خود در مورد کالاهای غیرغذایی که می خورد صادق باشد، چون نوع چیزی که فرد می خورد می تواند درتشخیص بیماری مفید باشد. پزشک می تواند آزمایش خون را برای تشخیص کمبود آهن تجویز کند. از مهمترین روش های تشخیص پیکا در بارداری است. از این آزمایش برای تشخیص کم خونی احتمالی و اندازه گیری ویتامین ها و ریزمغذی های بدن مانند کلسیم استفاده می شود. در برخی موارد ممکن است پزشک رادیوگرافی شکم را هم تجویز کند. پیکا در زنان باردار بیشتر رخ می دهد زیرا در دوران بارداری نیاز بدن زنان به مواد غذایی افزایش پیدا می کند. خطر ابتلا به اختلال پیکا در زنان بارداری که به تهوع و استفراغ بارداری مبتلا هستند بیشتر است. به همین علت زنان باردار در صورت ابتلا به تهوع و استفراغ، باید از مایعات و نوشیدنی های جایگزین استفاده کنند تا اشتهای خود را دوباره به دست آورده و دچار کمبود مواد مغذی نشوند. زنان باردار در صورت ابتلا به پیکا باید با یک پزشک متخصص زنان و زایمان مشورت کنند زیرا تشخیص و درمان به موقع پیکا می تواند از عوارض بعدی آن پیشگیری کند. پزشک برای درمان پیکا سوابق پزشکی بیمار را بررسی کرده و برای تعیین کم خونی و تشخیص کمبود ویتامین ها و مواد معدنی یک آزمایش ساده خون تجویز می کند. درمان پیکای بارداری در اغلب موارد پیچیده و شامل موارد زیر است: دارو درمانی دور کردن مواد مضر از دسترس درمان استرس ها و مشکلات روان شناختی آموزش به زنان باردار در مورد عوارض هرزه خواری ایجاد بیزاری در زنان باردار نسبت به مصرف مواد مضر فاقد ارزش غذایی رعایت یک رژیم غذایی متعادل و مصرف مکمل های بارداری به خصوص مکمل های آهن و کلسیم می تواند تا حد زیادی به پیشگیری از پیکای بارداری کمک کند. در اغلب موارد، پیکا بارداری نیازی به درمان های پزشکی ندارد و بعد از تولد نوزاد به خودی خود برطرف می شود. اگر پزشک تشخیص دهد که پیک به دلیل عدم تعادل مواد مغذی ایجاد شده، برای درمان می تواند مکمل های ویتامین یا مواد معدنی را تجویز کند. به عنوان مثال، در صورت تشخیص کم خونی فقر آهن، مکمل های منظم آهن پیشنهاد می شوند. پزشک همچنین در برخی موارد یک ارزیابی روانشناختی را برای تشخیص ابتلا بیمار به وضعیت سلامت روان احتمالی انجام می دهد. بسته به تشخیص، آنها ممکن است دارو، روان درمانی یا هر دو را تجویز کنند. در کودکان و زنان باردار اغلب pica در طی چند ماه بدون درمان از بین می رود. اگر کمبود تغذیه ای باعث ایجاد این اختلال شده باشد، علایم باید بعد از درمان، برطرف شوند. pica همیشه به طور کامل درمان نمی شود. این امر به خصوص در افراد با ناتوانی ذهنی می تواند سالها به طول انجامد. پزشک به بیمار در درک پیش آگهی این اختلال و مدیریت شرایط کمک خواهد کرد. منابع: |
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که دویدن چه اثراتی بر سلامتی دارد؟ دویدن یکی از محبوب ترین ورزش های بدنی است که به تقویت قلب و استخوان کمک می کند و در عین حال باعث تحریک متابولیسم و سوزاندن کالری می شود. علاوه بر آن، برای انجام این نوع تمرینات به تجهیزات بدنسازی فانتزی یا راهنمایی مربی نیازی ندارید. فقط باید یک جفت کفش راحت برای دویدن داشته باشید. می توانید برای دو سرعت به پارک بروید، در مسیر خود تمرین کنید یا در محدوده خانه خود بر روی تردمیل ورزش دویدن را امتحان کنید. با این حال، به یاد داشته باشید که دویدن بیش از حد هم زیاد خوب نیست. دویدن بیش از حد بدون رژیم غذایی مناسب و تمرینات قدرتی می تواند منجر به از دست دادن عضلات شود. فهرست محتوا اگرچه برخی تحقیقات درباره عملکرد مفید دویدن در اوایل شب وجود دارد اما برای تصمیم گیری در مورد زمان ایده آل دویدن باید عوامل زیر را در نظر بگیرد چگونه دویدن در زندگی شغلی و شخصی شما اثرات می گذارد؟ الگوی معمول شما برای خوردن غذا در طول روز چیست تا بتواند انرژی مورد نیاز بدن تان را برای دویدن تامین کند؟ به عنوان مثال، اگر صبح احساس انرژی و هوشیاری می کنید، دویدن صبح زود ممکن است گزینه خوبی برای شما باشد. با این حال، اگر بعدا در روز فعالیت خود را رشد دهید، دویدن در آن زمان منطقی خواهد بود. به طور منظم فواید بی شماری برای سلامتی دارد. از نظر مزایای قلبی عروقی، دویدن ثابت که در آن زمان، مسافت و سرعت به تدریج افزایش پیدا کند باعث افزایش عملکرد قلب، حجم خون، تراکم مویرگی و موارد دیگر می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از نظر روانشناسی، دویدن مانند هر نوع ورزش ثابت، باعث افزایش دقت و هوشیاری ذهنی می شود و احساس افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد. دویدن می تواند زندگی شما را تغییر دهد و مزایای زیادی را برای بدن شما داشته باشد، از جمله: از آنجا که دویدن شامل حرکت مداوم کل وزن بدن است، بیش از سایر فعالیتها کالری می سوزاند اما برای دستیابی به وزن مناسب لازم نیست تند بدوید. دویدن می تواند به کمک کند، اما نباید دویدن تمرین اصلی شما برای کاهش وزن باشد. به طور کلی ورزش، وسیله مناسبی برای کاهش وزن نیست. استفاده از یک رژیم غذایی مناسب همراه با و تقویت روابط شخصی مثبت، کاهش حجم کار و داشتن خواب کافی با کیفیت کافی می توانند در حفظ وزن مناسب موثر باشند. دویدن و هر نوع پیشرفت ورزشی با کیفیت باید بخشی از برنامه کل کاهش وزن در نظر گرفته شود، اما نمی توان از آن به عنوان اصلی ترین راهکار استفاده کرد. این جدیدترین و غیرمنتظره ترین ویژگی از مزایای سلامتی است که با دویدن ایجاد می شود، دویدن باعث افزایش ضربان قلب و جریان خون می شود. بررسی ها نشان داده است که دویدن با تحریک آزادسازی فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز، سلامت مغز را بهبود بخشد. حتی پروتیین رشد و بقای سلول های عصبی در مغز را تشویق می کند. بررسی دیگری نشان داد که آمادگی جسمانی بالا، حجم کلی مغز، از جمله ماده خاکستری را بهبود می بخشد. بررسی ها نشان داده است که ورزش منظم عوارض جانبی ناشی از درمان های دشوار را کاهش می دهد در حالی که شما را از نظر جسمی و روانی حمایت می کند. همچنین میزان مرگ و میر ناشی از سرطان و احتمال ابتلا به انواع سرطان را کاهش می دهد. بررسی های جدید در بررسی دویدن و بهبود سلامت روان نشان داده است که ورزش "یک درمان موثر" برای افسردگی است. ورزش به اندازه و داروهای تجویز شده در روند درمانی موثر بوده و حتی ممکن است به عنوان یک گزینه جایگزین برای درمان های پزشکی پرهزینه و اغلب دشوار در نظر گرفته شود. در سال ، یک شاخص بهداشت جهانی به نام نتایج تحقیقات خود را در مورد خطر مختلف سلامتی منتشر کرد. این مطالعه نشان داد که خطر شماره یک، با اختلاف زیاد، فشار خون بالا است. این در حالی است که اثبات شده دویدن و سایر ورزش های متوسط می توانند اثرات زیادی بر روی فشار خون داشته باشند و منجر به کاهش فشار خون می شوند. دویدن می تواند توانایی بدن را در برابر بیماری، کاهش التهاب، تقویت ترکیب میکروبیوتای روده، کاهش خطر عفونت های تنفسی فوقانی و و بهبود پاسخ آنتی بادی بهبود بخشد. برخی کارشناسان معتقدند ورزش منظم خوب است، اما ورزش شدید می تواند به طور موقت سیستم ایمنی بدن را کاهش دهد اما مقادیر متوسط ورزش عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشد و از این رو خطر را کاهش می دهد. بررسی های متعدد نشان داده است که دویدن باعث افزایش طول عمر می شود. هر مقدار دویدن، حتی یک بار در هفته، بهتر از هرگز ندویدن است. بررسی ها نشان داده دویدن منجر به افزایش طول عمر حداقل به میزان سه سال می شود. دویدن می تواند برخی از مسیرهای بیولوژیکی بدن را بهبود بخشد، از جمله: کلسترول پایین تر استخوان های قویتر کنترل گلوکز و انسولین بهبود عملکرد قلب و عروق ترکیب بهتر بدن (چربی کمتر) تنظیم بهتر هورمون و عملکرد عصبی مثبت بررسی ها نشان می دهد ورزش در واقع به شما کمک می کند تا سریعتر بخوابید و کیفیت خواب را بهبود می بخشد. ارتباط ورزش و خواب کاملا دو طرفه است هرچه بیشتر ورزش کنید، خواب با کیفیت تر و بهتری خواهید داشد. همچنین، هرچه عادت های خواب شما بدتر باشد، احتمال ورزش منظم نیز کمتر است. و کمر یکی از مزایای دویدن است که باور کردن آن برای افراد دشوار است. بررسی ها نشان داده مشکلات زانو و در بزرگسالان کم تحرک بیشتر دیده می شود. اولین کاری که باید قبل از شروع دویدن خود به آن توجه کنید، این است که هدف از دویدن خود را مشخص کنید. آیا می خواهید بدوید و این تمرین را انتخاب کنید زیرا فعالیت کم و بدون هزینه است؟ آیا فکر می کنید دویدن تنها راهکاری است که می تواند نقش موثری در برنامه کاهش وزن شما داشته باشد؟ آیا شما از دویدن به عنوان راهی برای فرار از یک مسیله عمیق روانشناختی که با آن روبرو هستید استفاده می کنید؟ اگر هدف خود را از دویدن مشخص کنید به طور حتم این کار را بهتر و آسانتر انجام می دهید. بهتر است برای رسیدن به اندام مناسب با یک متخصص تناسب اندام واجد شرایط مشورت کنید تا یک برنامه ورزشی منظم را برای سلامت فردی، اهداف و سایر عوامل مرتبط با وضعیت شما در نظر بگیرد. بیشتر برنامه های که در اینترنت تبلیغ می شوند برنامه های آموزشی غیر معتبری هستند که استاندارد های لازم را رعایت نمی کنند. بهترین کار این است که به طور منظم وضعیت خود را کنترل کنید. یکی دیگر از موارد مهم قبل از شروع برنامه دویدن، انتخاب کفش مناسب برای این تمرین است. شما باید روی چند نوع کفش مختلف سرمایه گذاری کنید تا ببینید بهترین و مناسب ترین کفش برای شما چیست. تحقیقات اخیر نشان داد که انتخاب مناسب کفش خطر آسیب را کاهش می دهد. هیچ استاندارد مشخصی برای اینکه چند دقیقه در هفته فرد باید بدود وجود ندارد. دقایقی که فرد باید دویدن را امتحان کند، بر اساس تجربه دویدن و پاسخ بدن او به دویدن از نظر بهبودی و سازگاری با آن محرک متفاوت است. برای کسی که تازه می خواهد تمرینات ورزشی را استارت بزند بهتر است از پیاده روی تند شروع کند. با چند دقیقه شروع کنید و ببینید چطور پیش می رود. به بدن خود گوش دهید و وضعیت بدنی خود را بررسی کنید که آیا می توانید به این وضعیت ادامه دهید یا نه؟ پس از سازگاری بدن خود، زمان دویدن را به مدت ثانیه تا یک دقیقه تنظیم کنید و به مرور زمان آن را افزایش دهید. دویدن به عنوان نوعی ورزش مورد تشویق و انتقاد قرار گرفته است. اما بررسی ها نشان داده است که دویدن منظم هیچ مشکل خاصی را برای بدن ایجاد نمی کند و اگر به درستی صورت بگیرد فواید زیادی برای سلامتی شما خواهد داشت. هنگام دویدن در زندگی روزمره خود، به یاد داشته باشید که مانند هر نوع ورزش دیگری است که شما باید به طور مداوم آن را انجام دهید و اهداف خود را کنترل و ارزیابی کنید. منابع: |
آیا درد سینه ام، نشانه اضطراب، حمله قلبی و یا کرونا است؟ درد قفسه سینه می تواند علایم اضطراب حمله قلبی یا کرونا باشد. این در حالی است که برای تشخیص بهتر باید سایر علایم این بیماری ها را بشناسید و به آنها توجه کنید. به طور کلی اختلال هراس می تواند باعث درد قفسه سینه شود. اما قبل از شروع هر گونه گزینه درمانی باید علت اصلی این درد مشخص شود. حتی لازم است موارد قلبی و سایر موارد فیزیولوژیکی رد و یا منتفی شود. درد یا گرفتگی قفسه سینه می تواند علامتی از افزایش اضطراب باشد که اکنون با ادامه بیماری همه گیر شیوع بیشتری پیدا کرده است. درد قفسه سینه همچنین می تواند در نتیجه یک مسیله قلبی یا به دلیل غیر قلبی مانند بیماری ریفلاکس معده یا، یا حتی علامت باشد اما چگونه می توانیم تشخیص دهیم که درد قفسه سینه، اضطراب، حمله قلبی یا کرونا است؟ تنها راه تشخیص اینکه درد قفسه سینه به کدام یک از این شرایط مرتبط است مراجعه به پزشک می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در برخی موارد، افزایش سطح می تواند باعث ایجاد درد در قفسه سینه شود. ریچا باتیا، از انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا در این مورد توضیح می دهد که اضطراب، واکنش بدن در برابر تهدید قابل درک است. وی می گوید: در حالت اضطراب، خون رسانی به قسمت های مختلف بدن کاهش می یابد، زیرا بدن در حالت جنگ یا پرواز است و خون بیشتری به عضلات هدایت می شود. افرادی که دچار اضطراب شدید هستند، اغلب دچار اختلال در تنفس می شوند که می تواند باعث ایجاد یا گرفتگی در ناحیه قفسه سینه هم گردد. احساس درد در قفسه سینه به دلیل اضطراب می تواند یکی از علایم حمله وحشت باشد. در این شرایط می تواند به عنوان احساس ترس ناگهانی، شدید و همراه با علایم زیر بروز پیدا کند: لرز تعریق لرزیدن حالت تهوع احساس خفگی درد قفسه سینه احساس تنگی نفس احساس سرگیجه یا سبکی سر ترس از دیوانه شدن یا از دست دادن کنترل حمله هراس می تواند زمانی اتفاق بیفتد که فرد احساس اضطراب کند. برخی افراد روزانه یا هفتگی دچار حملات هراس می شوند. علاوه بر آن، یک نوع خفیف تر از حملات هراس، به عنوان حملات با علایم محدود شناخته شده است که این حملات با سه یا کمتر از علایم ذکر شده در بالا همراه هستند. گاهی اوقات، یک حالت اضطراب شدید باعث می شود که افراد این دردرا تجربه کنند. دکتر باتیا می گوید: در حمله وحشت بیشتر دیده می شود، اما در بعضی مواقع ممکن است افراد دچار این درد یا فشار ناشی از اضطراب زیاد بدون بروز حمله وحشت شدید شوند. طبق انجمن روانپزشکی آمریکا، از بزرگسالان اظهار داشتند که نگرانی و استرس به دلیل شیوع بیماری بر سلامت روان آنها ت ثیر منفی داشته است. اختلال در خواب کم اشتهایی یا پرخوری سردرد مکرر یا معده درد مشکل در کنترل مزاج آنها افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر بدتر شدن شرایط مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا این در حالی است که در طی شیوع بیماری کرونا، خدماتی مانند و با روان شناسان، پزشکان و متخصصان در دسترس عموم قرار دارد. افراد با استفاده از این خدمات به راحتی می توانند با مشاورین، درمانگران، روانشناسان و پزشکان برتر و با تجربه ارتباط برقرار کنند. یکی از مراکز ارایه دهنده این خدمات، به عنوان بزرگ ترین جامعه آنلاین پزشکی بین بیمار و پزشک است. با استفاده از این خدمات و ارتباط با روانشناسان و روانپزشکان به راحتی می توانید از بروز عوارض جانبی استرس ناشی از کرونا جلوگیری کنید. منبع: |
تشخیص سرطان دهانه رحم، در مراحل اولیه آن بسیار مهم است. چون با تشخیص فوری می توان از بروز عوارض پیشگیری کرد. سرطان دهانه رحم نوعی سرطان است که از دهانه رحم شروع می شود. دهانه رحم یک استوانه توخالی است که قسمت تحتانی رحم را به واژن متصل می کند. بیشتر سرطان های دهانه رحم در سلولهای سطح دهانه رحم شروع می شود. سرطان دهانه رحم زمانی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در میان زنان آمریکایی بود. از زمان گسترده شدن آزمایشات غربالگری، این آمار تغییر کرده است. فهرست محتوا بیشتر موارد این بیماری ناشی از ( HPV ) است. این همان ویروسی است که باعث زگیل تناسلی می شود. حدود سویه مختلف HPV وجود دارد. فقط انواع خاصی باعث این بیماری می شوند. دو نوع HPV - و HPV - که معمولا باعث سرطان می شوند. آلوده شدن به سویه HPV سرطان زا به معنای ابتلا به این بیماری نیست. سیستم ایمنی بدن اکثریت قریب به اتفاق، اغلب در طی دو سال عفونت های HPV را از بین می برد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اما به طور کلی، در اکثر مواقع این بیماری نتیجه عفونت قبلی با ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV است. HPV یک ویروس عفونی است که از طریق مقاربت جنسی منتشر می شود. HPV می تواند باعث ایجاد تغییرات پیش سرطانی در سلول های دهانه رحم و ایجاد سرطان دهانه رحم شود. در حالی که این بیماری به طور کلی یک بیماری تدریجی است که رشد کندی دارد و اگر زود تشخیص داده نشود، ممکن است به سایر قسمت های بدن مانند پوشش شکم، کبد، مثانه یا ریه ها انتشار یابد. بسیاری از زنان مبتلا به این بیماری نمی دانند که از اوایل به این بیماری مبتلا هستند، زیرا این بیماری معمولا تا مراحل آخر علایم ایجاد نمی کند. وقتی علایم ظاهر می شوند، به راحتی با شرایط شایع مانند قاعدگی و عفونت های دستگاه ادراری ( UTI ) اشتباه گرفته می شوند. این بیماری ممکن است هیچ علایمی ایجاد نکند یا منجر به بروز علایم زیر شود: درد لگن درد هنگام مقاربت دوره های غیر طبیعی ترشحات غیر طبیعی واژن خونریزی غیرمعمول، مانند بین دوره ها، بعد از رابطه جنسی یا بعد از یایسگی روش هایی برای جلوگیری از سرطان دهانه رحم وجود دارد. اکنون برای کودکان و بزرگسالان واکسنی علیه سویه های HPV در دسترس است. HPV به احتمال زیاد باعث سرطان دهانه رحم می شود. از پزشک خود در مورد اینکه آیا شما یا اعضای خانواده باید این واکسیناسیون را انجام دهید یا نه مشورت کنید. این واکسن به عنوان روند درمانی برای شخصی که قبلا HPV داشته یا قبلا تشخیص سرطان دهانه رحم را داده است، توصیه نمی شود. HPV بزرگترین خطر برای سرطان دهانه رحم است. عوامل دیگری که می توانند خطر زنان را برای ابتلا به این سرطان افزایش دهند عبارتند از: چاقی کلامیدیا سیگار کشیدن باردری قبل از سالگی مصرف قرص های ضد بارداری ویروس نقص ایمنی انسانی ( HIV ) سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم یک رژیم غذایی کم میوه و سبزیجات به منظور تشخیص این بیماری، پزشک ممکن است موارد زیر را انجام دهد: این معاینه با نمونه برداری سلول ها از دهانه رحم انجام می شود. سپس سلول ها به آزمایشگاه فرستاده می شوند و در آنجا مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند تا هرگونه ناهنجاری را تشخیص دهند. در این معاینه از میکروسکوپ کم قدرت برای مشاهده دهانه رحم استفاده می شود تا پزشک بتواند هرگونه ناهنجاری را تشخیص داده و از ناحیه مورد نظر نمونه برداری کند اما ممکن است نمونه برداری بدون کولپوسکوپی هم انجام شود. در از بافت های بالقوه آسیب دیده نمونه برداری می شود. در صورت تشخیص سرطان، پزشک میزان انتشار آن را ارزیابی می کند تا گزینه های درمانی مناسب را مشخص کند. تصویربرداری اغلب برای تعیین اینکه آیا سرطان انتشار یافته یا خیر، مفید است. بر اساس نتایج نمونه برداری پزشک ممکن است آزمایشات تصویربرداری زیر را انجام دهد: در این روش از تجهیزات ویژه همراه با اشعه ایکس و رایانه های پیشرفته برای تهیه چندین عکس از داخل بدن استفاده می شود به عنوان مثال، از سی تی اسکن قفسه سینه برای بررسی اینکه آیا سرطان به ریه ها سرایت کرده یا خیر، استفاده می شود. در این آزمایش تصویربرداری از یک میدان مغناطیسی قدرتمند، پالس های فرکانس رادیویی و رایانه برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می شود. در این آزمایش تصویربرداری پزشکی هسته ای از مقدار کمی ماده رادیواکتیو برای کمک به تعیین میزان درگیری سرطان دهانه رحم استفاده می شود. در صورت تشخیص سرطان، پزشک همچنین ممکن است سیستوسکوپی (معاینه بینایی مثانه) یا پروکتوسکوپی (معاینه بصری انتهای راست روده) را تجویز کند تا میزان انتشار احتمالی سرطان را تشخیص دهد. در سیستوسکوپی از یک دوربین مخصوص در انتهای لوله استفاده می شود که به پزشک اجازه می دهد داخل مثانه را بررسی کند. پس از تشخیص، پزشک سعی می کند مرحله و میزان انتشار سرطان را تشخیص دهد. مرحله بندی سرطان در تعیین روند درمانی بسیار موثر است. این بیماری چهار مرحله دارد: سرطان کوچک بوده و ممکن است به غدد لنفاوی انتشار یافته باشد. اما به سایر قسمت های بدن سرایت نکرده است. در این مرحله سرطان بزرگتر شده و در خارج از رحم و گردن رحم یا به غدد لنفاوی انشتار یافته اما هنوز به قسمت های دیگر بدن نرسیده است. سرطان به قسمت تحتانی واژن یا لگن انتشار یافته و ممکن است باعث انسداد مجاری ادرار که ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کنند، شود اما هنوز به سایر قسمت های بدن بیمار سرایت نکرده است. سرطان ممکن است در خارج از لگن به اندامهایی مانند ریه ها، استخوان ها یا کبد بیمار انتشار یابد. نوع درمان به میزان انتشار آن بستگی دارد. هدف از جراحی برداشتن هرچه بیشتر سرطان است. گاهی اوقات پزشک می تواند فقط ناحیه گردنی رحم را که شامل سلولهای سرطانی است را جراحی کند. برای سرطانی که شیوع بیشتری دارد، جراحی ممکن است شامل برداشتن دهانه رحم و سایر اندام های لگن باشد. برای سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه، می توان بیوپسی مخروطی با حاشیه های وسیع را انجام داد. این یک جراحی برای حفظ باروری است. بیوپسی مخروطی برای شرایطی که تومور بزرگ یا عمیقا تهاجمی باشد یا در رگهای خونی کوچک یا فضاهای لنفاوی دیده شود (حمله فضای لنفوواسکولار) ، درمان مناسبی نیست. این جراحی است که باروری را حفظ می کند، دهانه رحم، واژن فوقانی و بافت اطراف آن را از بین می برد. تراکلکتومی یک روش درمانی مناسب برای بیماری در مراحل اولیه است که با بیوپسی مخروطی قابل درمان نیست. به طور کلی تراکلکتومی برای سرطان در مراحل اولیه مناسب است. نمونه برداری از گره های لنفاوی منطقه ای (غدد لنفاوی لگن و/یا پارایورت) می تواند همزمان انجام شود. برای مراحل اولیه سرطان دهانه رحم، هیسترکتومی رادیکال اصلاح شده با نمونه برداری از غدد لنفاوی (غدد لنفاوی لگن و/یا پارایورت) روش جراحی ترجیحی است. این متداول ترین روش برای درمان سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه است. در طی این جراحی، رحم و سانتی متر فوقانی واژن خارج شده و از غدد لنفاوی موضعی نمونه برداری می شود. پس از برداشتن رحم، زن دیگر قادر به باردار شدن نیست. انواع مختلفی از هیسترکتومی وجود دارد که ممکن است در این شرایط انجام شود. انتخاب روش به میزان انتشار سرطان بستگی دارد. پرتودرمانی ممکن است پس از جراحی یا به جای جراحی انجام شود و بیشتر برای مراحل اولیه بیماری کاربرد دارد. در بیشتر موارد، شیمی درمانی ممکن است به عنوان درمان مکمل، معمولا همراه با پرتودرمانی استفاده شود. شیمی درمانی اغلب برای بهبود نتایج در مقایسه با پرتودرمانی انجام می شود، زیرا ممکن است شانس موفقیت آمیز بودن درمان را بهبود بخشد و احتمال بازگشت تومور به جای دیگر بدن را کاهش دهد. این دارو معمولا با گذشت زمان تجویز می شود. برای این بیماری که در مراحل اولیه تشخیص داده شده است، زمانی که هنوز به دهانه رحم محدود می شود، میزان شانس زنده مانند بیمار تا پنج سال بعد از تشخیص درصد است. پس از انتشار سرطان در ناحیه لگن، میزان شانس زنده مانند پنج ساله به درصد کاهش می یابد. اگر سرطان به نقاط دوردست بدن انتشار یابد، این شانس فقط درصد است. این در حالی است که تشخیص بیماری در مراحل اولیه بسیار مهم بوده و سرطان در مراحل اولیه قابل درمان است. بر همین اساس آزمایشات غربالگری برای بهبود شانس زنده ماندن زنان مبتلا به این بیماری بسیار مهم است. یکی از ساده ترین راه ها برای جلوگیری از این بیماری غربالگری منظم با آزمایش پاپ اسمیر و یا آزمایش hrHPV است. غربالگری سلول های پیش سرطانی را تشخیص می دهد، بنابراین قبل از تبدیل شدن آنها به سرطان می توان آنها را درمان کرد. عفونت HPV علت اصلی اکثر این بیماری است. با واکسن های Gardasil و Cervarix می توان از بروز این عفونت پیشگیری کرد. واکسیناسیون قبل از اینکه شخص از نظر جنسی فعال شود، بیشترین ت ثیر را دارد. هم دختران و هم پسران می توانند علیه HPV واکسینه شوند. برای کاهش خطر HPV و سرطان دهانه رحم همیشه هنگام داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی از کاندوم یا روش مانع دیگر استفاده کنید. سرطان دهانه رحم در دوران بارداری به ندرت تشخیص داده می شود. درمان سرطان در دوران بارداری می تواند پیچیده باشد. پزشک می تواند به بیمار کمک کند تا در مورد درمان سرطان و مدت زمان بارداری خود تصمیم بگیرد. اگر سرطان در مرحله اولیه باشد، ممکن است پزشک درمان سرطان را تا زمان زایمان به تعویق بیندازد. اما در موارد سرطان پیشرفته تر که به هیسترکتومی یا پرتودرمانی نیاز داشته باشد، والدین باید در مورد ادامه بارداری تصمیم بگیرند. منابع: |
غربالگری بیماری های قلبی در افرادی که هیچ علایم و نشانه ای از بیماری عروق کرونر قلبی ندارند، انجام می شود. غربالگری شامل آزمایشاتی است که برای تشخیص بیماری قبل از شروع علایم انجام می شود. غربالگری، بیماری را در اولین و قابل درمان ترین مرحله تشخیص می دهد. تست های غربالگری می تواند آزمایش های بالینی برای بررسی خون و مایعات دیگر بدن، آزمایشات ژنتیکی و آزمایشات تصویربرداری باشد. این آزمایشات معمولا در دسترس عموم مردم قرار دارند. با این حال، آزمایش غربالگری به عواملی مانند سن، جنسیت و سابقه خانوادگی بستگی دارد. در آزمایشات غربالگری موارد زیر در فرد مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرند: مقدار کلسترول حمل شده در خون معروف به لیپوپروتیین های با چگالی کم ( LDL ) و لیپوپروتیین های با چگالی بالا ( HDL ) که کلسترول را جذب کرده و به کبد منتقل می کنند. سطح گلوکز خون که مقدار قند موجود در خون را اندازه گیری می کند. مقدار پروتیین واکنش پذیر C در خون با آزمایشی به نام سنجش پروتیین واکنش پذیر c با حساسیت بالا ( hs - crp ) وقتی التهاب یا تورم در جایی از بدن وجود داشته باشد، پروتیین واکنش پذیر C آزمایش فرد بالا می رود. سطح فشار خون، نیروی خون در برابر دیواره های شریان هم هنگام ضربان قلب و هم در حالت استراحت را اندازه گیری می کند. پزشک بسته به نتایج غربالگری اولیه و عوامل خطر ممکن است آزمایش های دیگری را توصیه کند، از جمله: الکتروکاردیوگرافی ( ECG یا EKG ) ، فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کند و اطلاعات مربوط به ضربان قلب و ریتم را نشان می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تست استرس که به آن تست استرس قلبی یا الکتروکاردیوگرام ورزشی نیز گفته می شود که شامل راه رفتن روی تردمیل یا پدال زدن دوچرخه ثابت است، در حالی که ضربان قلب و ریتم، فشار خون و فعالیت الکتریکی قلب در این تست کنترل و انداره گیری می شوند. در عوض به بیمارانی که قادر به ورزش کردن نیستند دارویی تزریق می شود که قلب آنها تندتر و سریعتر کار می کند. اکوکاردیوگرافی عکس های متحرکی را از قلب تهیه می کند. در اکوکاردیوگرافی استرس، سونوگرافی قلب قبل و بعد از استرس یا از طریق ورزش یا دارویی که قلب را تحریک می کند، انجام می شود. CT قلبی برای نمره گذاری کلسیم که به آن کلسیم شرایین کرونر نیز گفته می شود که عروق کرونر را بررسی می کند تا مقدار کلسیم در شریان های کرونر را اندازه گیری کند. مقدا کلسیم در شریان های کرونر، نشان دهنده میزان لخته در شریان ها است. نمره گذاری کلسیم فقط وجود لخته را اندازه گیری می کند. نمی تواند شدت تنگی عروق کرونر به دلیل لخته را ارزیابی کند. آنژیوگرافی CT کرونر ( CTA ) با استفاده از توموگرافی کامپیوتری ( CT ) و ماده حاجب داخل وریدی انجام می شود. این آزمایشات از عروق کرونر تصاویر سه بعدی تهیه می کند تا محل دقیق و میزان تجمع پلاک ها تشخیص داده شود. تصویربرداری پرفیوژن میوکارد ( MPI ) آزمایش استرس هسته ای نیز نامیده می شود. در MPI مقدار کمی ماده رادیواکتیو به بیمار تزریق می شود که این ماده در قلب تجمع می یابد. این آزمایش برای بررسی تاثیر استرس بر جریان خون صورت می گیرد. در طی MPI آنژیوگرافی کاتتر کرونر، از جریان خون در عروق کرونر عکس می گیرد. این روش به پزشک اجازه می دهد هرگونه انسداد یا تنگی عروق کرونر را بررسی کند. در آنژیوگرافی کاتتر، یک لوله پلاستیکی نازک که کاتتر نامیده می شود، از طریق یک برش کوچک در پوست، وارد رگ می شود. هنگامی که کاتتر به قلب هدایت شد، مواد حاجب از طریق لوله تزریق و تصاویری با استفاده از اشعه ایکس گرفته می شود. ( CAD ) شایع ترین و اصلی ترین علت سکته قلبی است. بیماری شریان کرونر یا تصلب شرایین در اثر تجمع پلاک (تجمع چربی، کلسترول و سایر مواد) در امتداد دیواره عروق رخ می دهد. در این بیماری با تجمع پلاک، عروق قلبی و کرونر باریک شده و می تواند منجر به تشکیل لخته شود. لخته جریان خون را محدود می کند و باعث انسداد کامل رگ و در نتیجه حمله قلبی می شود. به هر عاملی که خطر ابتلا به بیماری را در فرد افزایش دهد، عامل خطر گفته می شود. عوامل خطر برای CAD عبارتند از: سن چاقی دیابت جنسیت فشار خون بالا سیگار کشیدن کلسترول خون بالا بی تحرکی جسمی سابقه خانوادگی بیماری طبق انجمن قلب آمریکا، آزمایشات غربالگری بیماری عروق کرونر باید از سالگی آغاز شود اما آزمایش غربالگری گلوکز خون باید از سالگی شروع شود. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که این آزمایشات غربالگری را بیشتر از توصیه های ذکر شده تجویز کند: غربالگری آزمایش چربی هر چهار تا شش سال برای افرادی که در معرض خطر طبیعی بیماری قلبی هستند توصیه می شود. مرکز خدمات پیشگیری ایالات متحده ( USPSTF ) به بزرگسالانی که دارای یا چاقی هستند توصیه می کند از سالگی غربالگری دیابت نوع را انجام دهند و در صورت طبیعی بودن نتایج آزمایش را هر سه سال یکبار تکرار کنند. همچنین انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند بزرگسالان از سالگی غربالگری سالانه را شروع کنند. بیمارانی که در معرض خطر بیشتری هستند باید در مورد زمان شروع غربالگری با پزشک خود مشورت کنند. انجمن قلب آمریکا و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، آزمایش hs - CRP را به عنوان ابزاری اختیاری برای ارزیابی بیماران استفاده می شود. این آزمایش برای افرادی که خطر متوسط ( تا درصد احتمال) حمله قلبی در سال آینده دارند، بیشترین کاربرد را دارد. در شرایطی که پزشک در آزمایشات اولیه علایم بیماری قلبی را تشخیص دهد و یا عوامل خطر بیماری عروق کرونر داشته باشید، می تواند یک یا چند آزمایش تشخیصی دیگر را تجویز کند. CT قلبی برای به بررسی میزان کلسیم یک روش راحت و غیرتهاجمی است که بدون درد است و به تزریق ماده حاجب احتیاج ندارد. پس از معاینه CT ، هیچ اشعه ای در بدن بیمار باقی نمی ماند. اشعه ایکس که در سی تی اسکن استاندارد استفاده می شود هیچ عوارض جانبی فوری ندارد. CT قلب برای به بررسی میزان کلسیم می تواند وجود پلاک در شریان های کرونر را نشان دهد. این آزمون می تواند در تعیین گزینه های درمانی موثر باشد. در این روش میزان تابش برای این روش متفاوت است اما میزان تابش به کمترین حد ممکن می رسد. در صورت وجود احتمال بارداری، زنان باید همیشه به پزشک و تکنسین اطلاع دهند. به طور کلی سی تی اسکن برای خانم های باردار توصیه نمی شود، مگر اینکه از نظر پزشکی به دلیل خطر احتمالی کودک لازم باشد. نمره بالای کلسیم ممکن است گاهی اوقات با سایر آزمایشات تشخیصی بیماری قلبی همزمان صورت بگیرد. در این شرایط می تواند با عوارض جانبی همراه باشد. تابش ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در طول زندگی فرد تا حد کمی افزایش دهد. با این حال، مزیت تشخیص دقیق به طور کلی بیش از خطر آن خواهد بود. CTA کرونر تهاجمی نیست و می تواند انسداد شریان کرونر و تجمع پلاک را به طور غیر تهاجمی تشخیص داده یا آنها رد کند. CTA این است که می تواند استخوان، بافت نرم و رگهای خونی را همزمان بررسی کند بنابراین برای شناسایی سایر دلایل ناراحتی مانند آسیب به آیورت یا لخته شدن خون در ریه ها مناسب است. معاینات CTA به زمان کمی نیاز دارد و برای طیف وسیعی از مشکلات پزشکی مقرون به صرفه است. حساسیت CT نسبت به MRI نسبت به حرکت بیمار کمتر است. CT MRI برای افرادی که دستگاه پزشکی کاشته شده مانند ضربانساز دارند به راحتی انجام می شود. پس از معاینه CT ، هیچ اشعه ای در بدن بیمار باقی نمی ماند. اشعه ایکس که در سی تی اسکن استاندارد استفاده می شود هیچ عوارض جانبی فوری ندارد. در برخی از افراد با عملکرد غیر طبیعی کلیه، ماده حاجب مورد استفاده در سی تی اسکن ممکن است عملکرد کلیه را بدتر کند. اگر مقدار زیادی ماده حاجب از رگ تزریقی به بیرون نشت کند و در زیر پوست در محل قرارگیری IV پخش شود، می تواند منجر به آسیب پوستی یا آسیب به رگهای خونی و اعصاب شود. در صورت احساس درد در بازو در محل تزریق IV در هنگام تزریق ماده حاجب، باید فورا این را به تکنسین اطلاع دهید. تولیدکنندگان کنتراست داخل وریدی توصیه می کنند که خانم ها پس از تجویز ماده حاجب نباید به مدت - ساعت به نوزاد خود شیر دهند. با این حال، هم کالج رادیولوژی آمریکا ( ACR ) و هم انجمن رادیولوژی ادراری تناسلی اروپا خاطرنشان می کنند که داده های موجود نشان می دهد که ادامه شیردهی پس از دریافت کنتراست وریدی بی خطر است. خطر واکنش آلرژیک جدی به مواد حاجب برای معاینات CT بسیار نادر است و بخش های رادیولوژی برای مقابله با آنها مجهز هستند. اگر سابقه واکنش قبلی به کنتراست CT را دارید، به پزشک خود اطلاع دهید معاینات پزشکی هسته ای اطلاعاتی منحصر به فرد مانند جزییاتی در مورد عملکرد و ساختار عضله قلب تهیه می کند. پزشک با استفاده از نتایج اسکن پزشکی هسته ای برای بسیاری از بیماری ها، مفیدترین اطلاعات مورد نیاز را به دست می آورد. مبتلایان به بیماری عروق کرونر ممکن است در هنگام استرس و ورزش شدید درد قفسه سینه را تجربه کنید. با این حال، پزشک می تواند وضعیت قلب شما را کنترل کنند و در صورت لزوم می توان برای درد قفسه سینه دارو تجویز کرد. در طی این تصویربراری امکان بروز واکنش های آلرژیک به داروهای رادیویی وجود دارد اما احتمال آن بسیار نادر و معمولا خفیف است. تزریق رادیوتور ممکن است باعث ایجاد درد و قرمزی جزیی شود که باید به سرعت برطرف شود. در صورت وجود احتمال بارداری یا شیردهی، زنان باید همیشه به پزشک یا تکنسین رادیولوژی خود اطلاع دهند. تابش ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در طول زندگی کمی افزایش دهد. با این حال، مزیت تشخیص دقیق به طور کلی بیش از خطرآن خواهد بود. آنژیوگرافی کاتتر تصویری کاملا دقیق، واضح و دقیق از رگهای خونی را نشان می دهد. برخلاف آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ( CTA ) ، استفاده از کاتتر امکان همزمان تشخیص و درمان در یک روش را فراهم می کند. به عنوان مثال یافتن منطقه ای از تنگی شدید شریانی و به دنبال آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت با این روش به راحتی امکان پذیر است. پس از معاینه با اشعه ایکس، هیچ اشعه ای در بدن بیمار باقی نمی ماند. اگر سابقه حساسیت به مواد حاجب دارید، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که ساعت قبل از آنژیوگرافی کاتتر داروی خاصی مصرف کنید تا خطر واکنش آلرژیک کاهش یابد. حتی ممکن است گزینه درمانی دیگری را انتخاب کند که به تزریق ماده حاجب نیاز نداشته باشد. نشت ماده حاجب در محل قرارگیری IV ، می تواند آسیب پوستی ایجاد کند. اگر در هنگام تزریق مواد حاجب دردی از این ناحیه احساس می کنید، باید سریعا پزشک یا تکنسین را مطلع کنید. اگر دیابت یا بیماری کلیوی دارید، ممکن است کلیه ها به دلیل ماده حاجب آسیب ببینند. در بیشتر موارد، کلیه ها ظرف پنج تا هفت روز عملکرد طبیعی خود را به دست می آورند. به ندرت، کاتتر شریان را سوراخ می کند و باعث خونریزی داخلی می شود. همچنین ممکن است نوک کاتتر مواد را از پوشش داخلی شریان جدا کند و باعث انسداد در پایین رگ خونی شود. اگر آزمایش های غربالگری، بیماری شریان کرونر را نشان دهند، مراحلی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر حمله قلبی یا پیشگیری از بدتر شدن بیماری قلبی انجام دهید. پزشک ممکن است تغییر در سبک زندگی مانند رژیم غذایی سالم، ورزش و ترک سیگار را توصیه کند. پزشک در برخی شرایط می تواند دارو تجویز کد. در بعضی موارد، درمان های پیشرفته تر و روش های جراحی می توانند به بازگرداندن جریان خون به قلب کمک کنند. CT قلب برای اندازه گیری کلسیم اگر منفی باشد نشان می دهد که در عروق کرونر شما کلسیفیکاسیون پیدا نشده است که نشان می دهد بیماری عروق کرونر وجود ندارد یا با این روش بسیار کم مشاهده می شود. در این شرایط، احتمال بروز حمله قلبی طی دو تا پنج سال آینده بسیار کم خواهد بود. CT مثبت قلبی برای امتیاز دهی به کلسیم به معنی ابتلا به بیماری عروق کرونر است. مقدار کلسیفیکاسیون به عنوان نمره کلسیم بیان می شود: نمره تا نشان دهنده حداقل علایم برای بیماری عروق کرونر نمره تا نشان دهنده علایم خفیف بیماری عروق کرونر نمره تا نشان دهنده علایم متوسط بیماری عروق کرونر نمره بیش از نشان دهنده علایم شدید بیماری عروق کرونر نمره کلسیم شما به پیش بینی احتمال سکته قلبی در سالهای آینده کمک می کند و به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا شما باید از داروهای پیشگیرانه استفاده کنید یا اقدامات دیگری مانند رژیم غذایی و ورزش را برای کاهش خطر حمله قلبی انجام دهید. منبع: |
اورمیا یا افزایش اوره خون یک بیماری پزشکی خطرناک است که باعث تجمع اوره در خون می شود. اوره ماده اصلی زاید نیتروژن دار متابولیسم است و از تجزیه پروتیین ها در بدن تولید می شود این ماده تقریبا به طور انحصاری توسط کلیه ها در ادرار از بدن دفع می شود و اندازه گیری غلظت آن، ابتدا در ادرار و بعدا در خون، بیش از سال است که در ارزیابی عملکرد کلیه کاربرد بالینی دارد به طور کلی، کلیه ها مسیول تصفیه و سم زدایی اوره در بدن هستند. بروز هر گونه اختلال در عملکرد کلیه منجر به تجمع اوره در خون و بروز اورمیا می شود اورمیا عارضه جانبی است، بنابراین درمان این بیماری نیاز به درمان نارسایی کلیه دارد افرادی که از این وضعیت رنج می برند معمولا پروتیین، کراتین و سایر مواد در خون دارند. این آلودگی می تواند تقریبا روی همه سیستم های بدن ت ثیر بگذارد بیشتر افراد مبتلا به اورمیا علایمی را تجربه می کنند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه که عامل اصلی خطر ابتلا به اورمی است، ممکن است تا زمان پیشرفت بیماری هیچ علایم خاصی نداشته باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بی حسی و احساس در دست ها یا پاها ممکن است در اثر نوروپاتی اورمیک، یک علامت بالقوه اورمی ایجاد شود علایم اورمی مانند علایم بیماری مزمن کلیه است. علت تشابه علایم این دو وضعیت با همدیگر این است که افراد مبتلا به بیماری کلیوی که به نارسایی کلیه مبتلا می شوند ممکن است از بالا رفتن اوره خود اطلاعی نداشته باشند. افراد مبتلا به بیماری کلیه باید به طور منظم تحت و قرار بگیرند تا وضعیت کلیه های خود را بررسی کنند. توجه به این نکته مهم است که علایم بروز این بیماری در افرادهای مختلف، کاملا متفاوت است. حتی شدت و نوع علایم در طول دوران بیماری می تواند تغییر کند، به طوری که ابتدا بهبود و سپس دوباره بدتر شود بیماری کلیه یک بیماری خطرناک و جدی است، بنابراین افرادی که گمان می کنند یا به بیماری کلیوی مبتلا شده اند یا به علایم اورمیا را دارند، باید سریع به پزشک مراجعه کنند. پوست خشک و خارش پوست تورم، به ویژه در اطراف پا و مچ پا تکرر ادرار، چون کلیه ها برای دفع مواد زاید بیشتر کار می کنند اغلب، اولین علامت اورمیا، وجود اوره در خون در طی آزمایش خون معمول است این علایم با گذشت زمان بدتر می شوند و با استراحت یا بهبود تغذیه از بین نمی روند برخی از افراد ممکن است به دلیل این مشکلات با کاهش وزن روبرو شوند. نوروپاتی می تواند باعث گزگز، بی حسی یا احساس الکتریکی در بدن، به ویژه دست ها و پاها شود فشار خون بالا ممکن است باعث بروز مشکلات کلیوی و در نتیجه اورمیا شود بیماری مزمن کلیه یا می تواند باعث نارسایی کلیه شده و فیلتر کردن مواد زاید و تمیز نگه داشتن خون را برای کلیه ها دشوار می کند چندین بیماری می تواند باعث شود، اما از شایع ترین علت بروز بیماری مزمن کلیه می توان به دیابت و فشار خون بالا اشاره کرد. دیابت به طور خطرناکی باعث افزایش سطح قند خون می شود که می تواند به کلیه ها، رگ های خونی، قلب و سایر اندام ها آسیب برساند فشار خون بالا ممکن است به عروق خونی کلیه آسیب برساند و آنها را ضعیف یا سفت کند. این آسیب ها حتی می تواند عملکرد کلیه ها را مختل کرده و در نهایت منجر به نارسایی کلیه شود سایر دلایل بیماری کلیه که می تواند منجر به اورمی شود، عبارتند از، مانند لوپوس عفونت های مزمن دستگاه ادراری یا کلیوی بیماری های کلیوی ژنتیکی، مانند بیماری پلی کیستیک کلیه مشکلاتی در شکل یا ساختار کلیه ها، معمولا هنگامی رخ می دهد که کودک هنوز در رحم رشد می کند انسداد در کلیه یا اطراف آن مانند شرایطی که سنگ های بزرگ کلیه، تومورهای کلیه یا بزرگ شدن پروستات می توانند به کلیه ها آسیب برسانند گروهی از بیماری ها به نام گلومرولونفریت که به کلیه ها آسیب می رساند و باعث التهاب مزمن می شود، فیلتر کردن اوره را برای کلیه ها دشوار می کند بیماری مزمن کلیه عامل اصلی خطر ابتلا به اورمی است. علاوه بر آن، شرایطی که ممکن است خطر بیماری کلیوی را افزایش دهد شامل موارد زیر است دیابت بیماری قلبی فشار خون بالا سابقه خانوادگی بیماری کلیه سالمندان بیشتر از افراد جوان مستعد نارسایی کلیه و اورمی هستند. افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه که دیالیز نمی شوند و یا از توصیه های درمانی خود پیروی نمی کنند، احتمال دارد بیش از سایرین دچار نارسایی کلیه و اورمی شوند آزوتمیا بیماری دیگری است که می تواند در صورت عدم عملکرد صحیح کلیه ها رخ دهد. این دو شرایط می توانند همزمان اتفاق بیفتند در حالی که اورمیا تجمع اوره در خون است، ازوتمی تجمع مواد زاید نیتروژن در خون محسوب می شود اورمیا در صورت عدم درمان می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. ممکن است فرد مبتلا به اورمیا دچار تشنج، از دست دادن هوشیاری، حملات قلبی و سایر علایم خطرناک شود. برخی نیاز به پیوند کلیه دارند نارسایی کلیه ممکن است به اندام های دیگر نیز آسیب برساند، بنابراین اورمیا درمان نشده می تواند منجر به نارسایی کبدی یا شود اورمیا یک فوریت پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد. افراد مبتلا به اورمیا ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. درمان اورمی در خانه امکان پذیر نیست درمان بر روی علت اصلی بروز این بیماری متمرکز است. پزشک ممکن است داروهای فرد را برای برخی بیماری های خود ایمنی تنظیم و یا انسداد، مانند سنگ کلیه را با جراحی برطرف کند. علاوه بر آن، پزشک ممکن است برای کنترل وضعیت بیمار برخی داروهای فشار خون و دیابت را تجویز کند. بیشتر مبتلایان به اورمیا به احتیاج دارند. کلیه ها با از بین بردن سموم و مایعات اضافی از بدن، خون را پاکسازی می کنند. این سموم به مثانه فرستاده می شود تا هنگام ادرار کردن از بدن دفع شود. در صورت نارسایی کلیه، دیالیز عملکرد کلیه ها را انجام می دهد. براساس بنیاد ملی کلیه، نارسایی کلیه در مرحله انتهایی زمانی اتفاق می افتد که کلیه ها تنها تا درصد از عملکرد طبیعی خود را انجام می دهند. دیالیز درمانی است که خون را با استفاده از دستگاه فیلتر و تصفیه می کند. هنگامی که کلیه های به دلیل بیماری یا آسیب دیدگی نمی توانند عملکرد خودش را انجام دهند، دیالیز به حفظ عملکرد بدن در حد معمول کمک می کند. بدون دیالیز، نمک ها و سایر مواد زاید در خون جمع می شوند، بدن را مسموم می کنند و به اندام های دیگر آسیب می رسانند. برخی از بیماران مبتلا به اورمیا ممکن است به پیوند کلیه نیاز داشته باشند که با جایگزینی کلیه بیمار با یک کلیه سالم، ممکن است از مشکلات بعدی کلیه جلوگیری کند. افراد اغلب مجبورند سالها برای کلیه منتظر بمانند و ممکن است در حین انتظار به دیالیز احتیاج داشته باشند بیماران با نارسایی کلیه، معمولا تحت درمان دیالیز قرار می گیرند و یا ممکن است واجد شرایط پیوند کلیه شوند. پیوند کلیه یک روش جراحی است که یک کلیه فرد بیمار با کلیه فرد اهدا کننده جایگزین می شوند. در مقایسه با دیالیز، پیوند کلیه کیفیت بهتر، خطر مرگ پایین تر، محدودیت های غذایی کمتری و هزینه درمان پایین تری دارد. اما برای افراد خاصی که نارسایی کلیه دارند، ممکن است از دیالیز خطرناک تر باشد. شرایطی که ممکن است پیوند کلیه برای بیمار سخت و غیر ممکن باشد، شامل موارد زیر است: کهولت سن اضافه وزن زیاد بیماری شدید قلبی مصرف الکل یا مواد مخدر سرطان فعال یا اخیرا درمان شده یا بیماری روانی ضعیف کنترل شده مصرف کننده داروهای موثر بر سیستم ایمنی بدن افراد مبتلا به بیماری کلیوی با پیروی از برنامه درمانی تجویز شده توسط پزشک، ممکن است بتوانند از بروز اورمی جلوگیری کنند. با این حال، بهترین راهکار برای پیشگیری از اورمی، در درجه اول جلوگیری از ابتلا و بروز نارسایی کلیه است می توان با یک سبک زندگی سالم خطر ابتلا به فشار خون و دیابت را کاهش داد. حفظ شاخص توده بدنی یا سالم، داشتن یک رژیم غذایی متعادل و تحرک بدنی می تواند در پیشگیری از این وضعیت موثر باشد. یک بیماری مزمن است که می تواند بسیاری از مشکلات سلامتی بالقوه را به وجود آورد. افرادی که به اورمیه مبتلا می شوند، ممکن است در اثر نارسایی کلیه بمیرند، به خصوص اگر تحت درمان قرار نگیرند افرادی که پیوند کلیه می کنند، به عنوان درمانی برای نارسایی کلیه، بیشتر از کسانی که دیالیز می شوند زنده می مانند برخی افراد به دلیل شرایط موقتی و قابل درمان مانند انسداد در کلیه ها یا بزرگ شدن پروستات، دچار اورمی می شوند. میزان موفقیت در درمان این بیماران به وضعیت و سلامت کلیه ها و دستگاه های ادراری بستگی دارد. اورمیا یک بیماری پزشکی بالقوه کشنده است که معمولا نشانه یک بیماری مزمن می باشد. بقای طولانی مدت و کیفیت زندگی فرد به عواملی از جمله سن، سلامت کلی، کیفیت درمان و علت اورمی بستگی دارد در صورت درمان سریع افراد می توانند از بروز عوارض جانبی این بیماری نجات پیدا کنند. منبع: |
کارشناسان در بررسی نیاز کودکان به واکسن کرونا معتقدند که کودکان هم مانند بالغین به واکسن کرونا نیاز دارند. اما آماده سازی واکسن کرونا برای کودکان ممکن است ماه ها و حتی سال ها طول بکشد. محققان باید دوز واکسن کرونا، فاصله بین دوزها و تعداد دوزهایی که بهترین نتیجه برای کودکان داشته باشند را بررسی کنند. طبق گفته کارشناسان بیماری های عفونی کودکان، نیاز کودکان به واکسن کرونا قطعی است. ولی این روند ممکن است چندین ماه طول بکشد. بر همین اساس ممکن است کودکان تا اواسط یا اواخر سال واکسن دریافت نکنند. این در حالی است که به نظر می رسد واکسینه شدن بزرگسالان بر علیه ویروس کرونا چندین هفته طول بکشد، اما تصویب و توزیع این واکسن برای کودکان ممکن است چندین ماه طول بکشد. با شیوع بیماری کرونا، آزمایشات بالینی زیادی برای ایمنی و اثربخشی واکسن کرونا در بزرگسالان صورت گرفته است. اما محققان باید بررسی های بیشتری برای تاثیر واکسن در کودکان انجام دهند. محققان باید دوزها، فاصله بین دوزها و تعداد دوزهایی که در کودکان بهترین اثربخشی دارند را بررسی کنند. طبق گفته کارشناسان بیماری های عفونی کودکان، این روند ممکن است چندین ماه طول بکشد. کودکان ممکن است تا تابستان یا پاییز به واکسن کرونا دسترسی نداشته باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در ماه نوامبر، آکادمی اطفال آمریکا ( AAP ) با انتشار بیانیه ای از تولیدکنندگان واکسن کرونا خواست تا بررسی های خود را در مورد واکسن کرونا بر روی کودکان شروع کنند. کارشناسان می گویند: انواع واکسن ها معمولا قبل از ارزیابی در کودکان، در بزرگسالان آزمایش می شوند. محققان، بررسی واکسن بر روی کرونا را بعد از مدت زمانی خاص بر روی کودکان شروع می کنند. آزمایشات بالینی واکسن کرونا مربوط به بزرگسالان بر روی ده ها هزار شرکت کننده صورت گرفته است. نتایج آزمایشات اولیه نشان داده که احتمالا واکسن کرونا بر روی بزرگسالان موثر و بی خطر است. دکتر بث تیلن، استادیار متخصص اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه مینه سوتا در مورد روند دسترسی واکسن برای بزرگسالان و کودکان می گوید: این روند بسته به وضعیت بیماری متفاوت است. محققان باید واکسن کرونا را در مرحله اول بر روی بزرگسالان آزمایش می کنند. واکسن بعد از اطمینان از نتایج مثبت آن، سپس بر روی کودکان ارزیابی می شود. این آزمایشات احتمالا ، قبل از اینکه محققان بتوانند بر روی کودکان بین تا ساله انجام دهند بر روی کودکان بزرگتر صورت می گیرند. پس از جمع آوری نتایج اولیه از این آزمایش، می توان آزمایش را برای کودکان زیر سال انجام داد. هر گونه داروهای مسکن معمولا قبل از آزمایش در کودکان بر روی بزرگسالان بررسی می شود. به عنوان مثال Pfizer ، اخیرا آزمایش واکسن خود را در کودکان سال به بالا آغاز کرده است. سایر تولیدکنندگان برجسته، AstraZeneca و Moderna ، هنوز آزمایش واکسن های خود را در کودکان آغاز نکرده اند. در بررسی های صورت گرفته احتمالا باید مقدار، تعداد دوزها و فاصله بین دوزها مورد بررسی قرار بگیرد تا میزان تاثیر آن بر روی کودکان مشخص شود. هنگامی که ایمنی واکسن در کودکان بزرگتر نشان داده شود، آزمایشات می تواند به آرامی و با احتیاط برای کودکان کوچکتر شروع شود. محققان انتظار دارند آزمایشات بر روی کودکان بسیار راحت تر از برخی آزمایشات انجام شده روی بزرگسالان باشد. اگر نتایج بررسی واکسن کرونا بر روی کودکان مثبت و اثر بخش باشد سازمان غذا و دارو ممکن است واکسن را برای کودکان تایید کند. به طور کلی، کودکان در مقایسه با بزرگسالان کمتر به بیماری کرونا مبتلا می شوند. در موارد نادر، برخی از کودکان به بیماری سندرم التهابی مبتلا شده اند. اما به طور کلی کودکان ممکن است ناقل ویروس کرونا باشند و به طور خاموش این ویروس را به دیگران منتقل کنند زیرا بسیاری از کسانی که به این بیماری مبتلا می شوند علایم خفیف دارند یا به طور کلی علایمی را تجربه نمی کنند. واکسن کرونا بیشتر برای جلوگیری از بروز بیماری شدید مورد استفاده قرار می گیرد اما ممکن است در پیشگیری از انتقال و شیوع ویروس کرونا تاثیری نداشته باشد و این موضوع، یک عامل مهم در مورد واکسن کرونا به خصوص در کودکان خواهد بود. پزشکان چینی گزارش می دهند که کودکان آلوده به ویروس کرونا اغلب دچار، احتقان بینی، آبریزش بینی، اسهال و می شوند. کمتر از نیمی از کودکان به تب مبتلا می شوند و بسیاری از آنها ممکن است هیچ علامتی را از خود بروز ندهند. اکثر کودکان و نوجوانان مبتلا به COVID - در چین دارای عفونت خفیف بوده و طی یک تا دو هفته بهبود یافته اند. حتی نوزادان که به طور طبیعی مستعد ابتلا به عفونت های شدید تنفسی بوده اند، عفونت های نسبتا خفیفی را تجربه کرده اند. این گزارش های نشان می دهد که کودکان مبتلا به COVID - معمولا علایم خفیفی را تجربه می کنند، چون کودکان از ریه های سالم تری نسبت به بزرگسالان برخوردار هستند. اما در برخی موارد عوارض، شدید (سندرم پریشانی حاد تنفسی، شوک سپتیک) در کودکان مبتلا به کرونا هم گزارش شده است. کودکان مبتلا به این سندرم جدید، ممکن است برخی یا تمام ویژگی های را داشته باشند. این کودکان تب، التهاب مداوم و شواهدی از اختلال عملکرد یک یا چند عضو (شوک، قلبی، تنفسی، کلیوی، دستگاه گوارش یا عصبی) دارند و ممکن است برای تست COVID - مثبت باشند و یا نباشد. اگرچه بیماری کاوازاکی می تواند به قلب یا رگ های خونی آسیب برساند، مشکلات قلبی معمولا طی پنج یا شش هفته از بین می رود و اکثر کودکان بهبود می یابند اما گاهی اوقات و به ندرت، آسیب عروق کرونر ادامه پیدا می کند. از آنجایی که بعضی از کودکان بسیار سریع بیمار می شوند، در صورت لزوم باید آن هایی که دارای این علایم هستند، سریعا ارزیابی و تحت مراقبت قرار بگیرند. از طرفی با افزایش تعداد کودکان مبتلا به تب و شواهد التهاب باید تمام کودکان مبتلا به تب غیر قابل توضیح و افزایش پروتیین واکنشی C ) CRP ) یا تعداد گلبول های سفید خون با دقت معاینه شوند. از آنجا که سازمان های بهداشتی نسبت به شیوع غیرطبیعی یک سندرم التهابی مانند بیماری کاوازاکی در ارتباط با COVID - ، هشدار داده اند، برخی از متخصصین قلب و عروق اطفال خاطرنشان کردند این موارد به ندرت دیده می شوند. در حالی که دانشمندان برای تهیه واکسیناسیون برای بزرگسالان عجله دارند، هنوز هیچ کس این روند را برای کودکان آغاز نکرده است. بسیاری از واکسن ها از جمله واکسن های مربوط به سرخک، فلج اطفال و کزاز از همان ابتدا برای کودکان تزریق شده است. در چنین مواردی، تولیدکنندگان واکسن معمولا با آزمایشات روی بزرگسالان شروع به بررسی مشکلات مربوط به واکسن می کنند. اگر محققان هیچ عارضه جانبی جدی پیدا نکنند، آزمایش آنها اغلب از نوجوانان شروع می شود و سپس به سنین پایین تر می رسند. تولیدکنندگان واکسن کاملا آگاه هستند که ارزیابی واکسن در کودکان به سادگی بزرگسالان نیستند. وضعیت بدنی کودکان و بزرگسالان از برخی جهاتی با هم فرق دارند که این تفاوت ها ممکن است بر نحوه عملکرد واکسن ها ت ثیر بگذارد. از آنجا که مجاری تنفسی کودکان کوچکتر است، به همین دلیل در برابر التهاب آسیب پذیر هستند. دوزهای مورد نیاز بزرگسالان و کودکان گاهی متفاوت است. به عنوان مثال کودکان در مورد واکسن های هپاتیت B به دوزهای کمتری نیاز دارند، اما برای سیاه سرفه دوزهای بیشتری لازم دارند. اما آزمایش مورد نیاز برای ت یید سازمان غذا و دارو بر روی واکسن ممکن است طول بکشد. اگرچه ممکن است این واکسن در طی چند هفته برای بزرگسالان پرخطر توزیع شود، اما کودکان احتمالا تا اواخر سال به واکسن دسترسی نخواهند داشت. پزشکان بیماریهای عفونی کودکان امیدوارند که به زودی کودکان کم سن و سال را مور آزمایشات بالینی قرار می دهند تا به سرعت روند و واکسیناسیون کودکان زودتر کمک کنند. منابع: |
انواع سرطان های چشم می تواند ساختار های مختلف در چشم را تحت تاثیر قرار دهند. به طور کلی سرطان به چندین شکل مختلف در ناحیه چشم بروز می کند. بیش از دوازده نوع سرطان های مختلف در چشم وجود دارند که عبارتند از: ملانوم Uveal شایع ترین سرطان اولیه چشم در بزرگسالان است. ملانوم در پشت صلبیه (سفید چشم) و قرنیه (پنجره جلوی چشم) قرار دارد که از سه قسمت عنبیه (قسمت رنگی چشم) جسم مژک (حلقه ای از بافت با فیبرهای عضلانی که اندازه مردمک و شکل لنز را تغییر می دهد) و کورویید تشکیل شده است. ملانوم همچنین به عنوان Uveal خلفی (قسمت پشت چشم زیر شبکیه) شناخته می شود. ملانوم Uveal ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد و برخی موارد در معاینات معمولی چشم تشخیص داده می شود. اگر علایمی وجود داشته باشد، ممکن است شامل تغییرات بینایی، چشمک زدن، لکه تاریک عنبیه، تغییر شکل مردمک چشم، گلوکوم و به ندرت درد چشم یا قرمزی باشد. درمان ملانوم uveal ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی و لیزر باشد. رتینوبلاستوما نوعی سرطان در شبکیه است که یک لایه حساس به نور در بافت چشم می باشد. در میان کودکان، رتینوبلاستوما شایع ترین تومور بدخیم است که از چشم شروع می شود. این بیماری معمولا قبل از پنج سالگی اتفاق میفتد و بیشتر این موارد در کودکان زیر دو سال رخ می دهد. این بیماری از سرطان های پلک را تشکیل می دهد. سرطان ملانوما به طور معمول بسیار خطرناک است. حتی می تواند بر روی پوست پلک یا ملتحمه ت ثیر بگذارد. ملانومای پلک با جراحی درمان می شود. سپس پلک با روشی جداگانه بازسازی خواهد شو. اگر بیمار تومور پر خطر داشته باشد، پزشکان می توانند نمونه برداری از غدد لنفاوی را انجام دهند تا از نتیجه یا پیشرفت سرطان آگاه شوند. این نوع نادر کارسینوم پلک به عنوان غده سباسه یا کارسینوم سلول سباسه نیز شناخته می شود. در بیشتر مواقع کارسینومای سباسه پلک ممکن است با شرایط غیر سرطانی مانند ژاله چشم یا chalazion اشتباه گرفته شود. chalazion سرطان سلول مرکل، یک سرطان نادر ولی تهاجمی است که از گیرنده های لمس پلک شروع می شود. معمولا به صورت توده ای ارغوانی یا گوشتی با رشد سریع خود را نشان می دهد. درمان این سرطان به طور معمول با جراحی برای برداشتن توده و بازسازی پلک آغاز می شود. در برخی موارد می توان از پرتو درمانی کمکی نیز استفاده کرد. به دلیل احتمال بروز مسمومیت، تابش معمولا فقط در تومورهای پلک پایین استفاده می شود. پزشکان ممکن است برای تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی مجاور انتشار یافته است، نمونه برداری از غدد لنفاوی چشمی را انجام می دهند. در سرطان سلول مرکل پلک حدود تا درصد بیماران، سرطان به غدد لنفاوی انتشار پیدا می کند. در این موارد، غدد نیز نیاز به درمان جراحی یا پرتو درمانی دارند. برای تومورهای بزرگتر از میلی متر ممکن است از شیمی درمانی کمکی برای پیشگیری از بازگشت سرطان استفاده شود. سرطان سلول سنگفرشی متداول ترین نوع سرطان چشم ملتحمه است. حتی می تواند اطراف قرنیه سطح چشم یا لایه ملتحمه داخلی پلک ها را تحت ت ثیر قرار دهد. خطر انتشار آن به غدد لنفاوی بسیار کم است. این سرطان چشم، اغلب با جراحی درمان می شود و بینایی فرد به طور معمول حفظ می شود. در زمان جراحی، پزشکان معمولا کرایوتراپی (درمان انجماد) را انجام می دهند. بعضی اوقات بعد از جراحی از شیمی درمانی موضعی به صورت قطره چشمی استفاده می شود. در شرایطی که سرطان تهاجمی شود و دوباره عود کند پزشک مجبور به برداشتن سوراخ چشم می شود. ملانوم در ملتحمه می تواند در ملتحمه در سطح کره چشم یا در بافت پوشش ملتحمه داخل پلک ایجاد شود. ملانومای ملتحمه می تواند به غدد لنفاوی و سایر قسمت های بدن انتشار یابد. ملانوم ملتحمه با جراحی همراه با سرما درمانی در لبه های جراحی درمان می شود. در زمان جراحی، پزشکان می توانند بیوپسی غده لنفاوی را انجام دهند. پزشکان از این روش برای تعیین مرحله سرطان و برنامه ریزی درمان های جانبی در صورت لزوم استفاده می کنند. گاهی پزشکان برای کاهش احتمال بازگشت سرطان، از قطره های چشم شیمی درمانی استفاده می کنند. B است که معمولا به صورت توده یا لکه نارنجی روشن در سطح چشم ظاهر می شود. درمان های این سرطان چشم ممکن است شامل شیمی درمانی، هدفمند درمانی یا پرتو درمانی باشد. لنفوم مداری شایع ترین نوع سرطان مدار در بزرگسالان است. این معمولا نوعی لنفوم غیر هوچکین سلول B است که می تواند به صورت گره در پلک یا اطراف چشم یا غده اشکی و مدار ظاهر شود. لنفوم مداری منجر به بروز درد نمی شود. انواع مختلفی از لنفوم های سلول B وجود دارد که در مدار اتفاق میفتد. این موارد شامل MALT ، لنفوم فولیکولار، لنفوم سلول B بزرگ و لنفوم سلول گوشتی است. تشخیص لنفوم مداری اغلب با سی تی اسکن و به دنبال آن بیوپسی جراحی آغاز می شود. درمان ممکن است شامل پرتو درمانی، هدفمند درمانی، شیمی درمانی یا ترکیبی از این موارد باشد که به نوع لنفوم و مرحله سرطان بستگی دارد. اخیرا ، پزشکان با استفاده از پرتو درمانی با دوز بسیار کم، نتایج خوبی گرفته و میزان سمیت چشم را کاهش داده اند. سارکوما ناشی از عضلات و یا بافت چربی است. شایع ترین سارکوم در مدار، رابدومیوسارکوم بوده که بیشتر در کودکان مشاهده می شود. سارکوم مداری با ترکیبی از شیمی درمانی و پروتون درمانی قابل درمان است. این تومورها خوش خیم هستند، یعنی سرطانی محسوب نمی شوند و انتشار نمی یابند. آنها می توانند با عصب بینایی و یا مننژها مرتبط شوند. علایم این تومورها شاید شامل کاهش تدریجی بینایی یا میدان دید باشد. این تومورها معمولا با معاینه تصویر برداری مانند MRI مدار تشخیص داده می شوند. بیوپسی ها یا نمونه برداری های جراحی معمولا ضروری نیستند و در صورت امکان برای به حداقل رساندن خطر از دست دادن بینایی از آنها اجتناب می شود. درمان معمولا شامل پرتو درمانی، به ویژه پروتون درمانی است. تقریبا همه انواع سرطان ها مانند سرطان پستان، ریه و پروستات می توانند به مدار (فضای پشت و اطراف چشم) منتشر شوند. تومورهای مداری متاستاتیک با شیمی درمانی، پرتو درمانی و بعضا با جراحی درمان می شوند. لنفوم در غده اشکی معمولا به صورت ضایعات در قسمت فوقانی چشم ایجاد می شود. تشخیص این بیماری با نمونه برداری جراحی آغاز می شود. سپس یک آسیب شناس نوع دقیق لنفوم بیمار را تعیین می کند. درمان لنفوم غده اشکی مانند سایر لنفوم های مداری است و می تواند شامل پرتو درمانی به مدار، درمان هدفمند، شیمی درمانی یا ترکیبی از این درمان ها باشد. این سرطان نادر قابل انتشار و بسیار خطرناک است. برای تومورهای کوچکتر یا خوش خیم، می تواند از جراحی برای حفظ چشم و به دنبال آن پروتون درمانی استفاده کرد اما در شرایط پیشرفته تر یا بد خیمی شدید، شاید لازم باشد چشم و بافت نرم اطراف آن برداشته شود. آدنوم Pleomorphic سلول سنگفرشی همانند کارسینوم در مکان های دیگر، جراحی درمان اصلی این نوع سرطان است. پرتو درمانی، به ویژه پروتون درمانی، پس از جراحی برای کاهش احتمال برگشت سرطان استفاده می شود. اگرچه در بعضی موارد بسته به میزان بیماری ممکن است جراح مجبور به برداشتن کل چشم شود. درمان لنفوم کیسه اشکی با نمونه برداری و جراحی برای تشخیص نوع دقیق لنفوم آغاز می شود. درمان لنفوم کیسه اشکی مانند سایر لنفوم ها است. بسته به نوع و مرحله لنفوم، می توان از پرتو درمانی یا شیمی درمانی با دوز کم استفاده کرد. عوامل خطر سرطان چشم، شامل مواردی است که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. به نظر می رسد برخی عوامل احتمال بروز سرطان در چشم، پلک یا ناحیه مداری را افزایش می دهد. عوامل خطر سرطان چشم، عبارتند از: داشتن پوست روشن و یا چشم های ابی قرار گرفتن در معرض آفتاب یا سالن برنزه شدن می تواند خطر ابتلا به سرطان یا ملانوم روی پلک را افزایش دهد. قرار گرفتن در معرض ویروس های خاصی مانند ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ممکن است خطر ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی ملتحمه را افزایش دهد. سندرم خال و ملانوم آتیپیک ( AMS ) عصبی دیسپلاستیک شناخته می شد. این سندرم با تعداد زیادی خال غیر معمول مشخص می شود. همه افراد مبتلا به این عوامل خطر سرطان چشم ندارند. با این حال، اگر عوامل خطر و علایم سرطان چشم دارید، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید. منبع: |
سرفه سیگاری به سرفه های طولانی مدت بعد از ترک سیگار گفته می شود. مصرف سیگار در طولانی مدت و حتی قطع آن منجر به بروز سرفه های خلط آور می شود به طور کلی، مصرف سیگار عوارض خطرناک و جبران ناپذیری دارد. شما در هنگام سیگار کشیدن، مواد شیمیایی بسیار زیادی را استشمام می کنید. این مواد شیمیایی وارد گلو و ریه ها می شوند. سرفه کردن، روش طبیعی بدن برای پاکسازی مجاری هوایی می باشد. سرفه سیگاری با سرفه های معمولی فرق دارد. این سرفه با و خلط در گلو همراه است. علاوه بر آن، سرفه سیگاری مرطوب بوده و موجب خروج خلط و موکوس از دهان می شود. سرفه مرطوب، خلط را از دستگاه تنفس تحتانی یا ریه به سمت دهان هدایت می کند. در این شرایط صدای خس خس سینه در اثر وجود رطوبت در مجاری هوایی ایجاد می شود. در طولانی مدت منجر به بروز می شود. سرفه های مزمن که در مدت طولانی ادامه پیدا می کنند، می توانند باعث آسیب گلو و ریه ها شوند. بسیاری از روش های درمانی می توانند علایم التهاب را کنترل کرده و به تسکین سرفه و در افراد سیگاری کمک کنند. فهرست محتوا مژک ها، ساختارهای کوچک مو مانندی هستند که در مجاری تنفسی قرار گرفته و با حرکت مداوم خود ذرات ریز آلوده را به خارج از دستگاه تنفسی انتقال می دهند. مژک ها در پاکسازی هوایی که از طریق دم وارد بدن می شود نقش بسیار مهمی دارند. در افراد سیگاری، مژک ها تا حد زیادی توانایی خود را از دست داده و دیگر نمی توانند مواد شیمیایی و ذرات ریز آلوده را از ریه ها دفع کنند. به همین دلیل، سموم و به خصوص مواد شیمیایی ناشی از کشیدن سیگار بسیار بیشتر از حد معمول در ریه ها باقی می مانند. در نتیجه بدن در پاسخ به این مشکل، مجبور است باعث تحریک سرفه شود تا از این طریق مواد شیمیایی را از ریه ها خارج کرده و مجاری هوایی را پاکسازی کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ریه فرد سیگاری به خصوص در هنگام صبح، تحریک شده و در نتیجه سرفه ها شدیدتر می شوند. علت این وضعیت این است که مژک ها به دلیل اینکه در طی چندین ساعت خواب شبانه سیگار نکشیده اید مقدار کمی از توانایی خود را برای خارج کردن مواد شیمیایی از ریه های شما به دست می آورند. حرکت مداوم مژک ها برای بیرون راندن مواد سمی از ریه باعث سرفه های مداوم و شدید در هنگام صبح می شود. یکی دیگر از دلایل سرفه در افراد سیگاری این است که خلط گلو روان تر شده و به سمت دهان حرکت می کند. در نتیجه بدن با ایجاد سرفه های پیاپی سعی می کند خلط را از دهان خارج کند. سرفه افراد سیگاری، بسته به میزان سیگار کشیدن می تواند از چند روز تا چند هفته یا حتی مدت زمان بسیار طولانی تر ادامه داشته باشد. اگر هر چند وقت یک بار سیگار می کشید، سرفه شما احتمالا چند روز پس از ترک سیگار برطرف می شود. اگر مرتب سیگار می کشید، احتمالا سرفه ها تا زمان ترک سیگار ادامه دارند. حتی در بسیاری از موارد ممکن است با روش های درمانی و خانگی هم نتوانید به راحتی از شر سرفه خلاص شوید. اگر به شدت و روزی چند پاکت سیگار می کشید، ممکن است سرفه شما پس از ترک سیگار یا کاهش مصرف، ماه ها طول بکشد. برخی از علایم، مانند گرفتگی صدا و خس خس سینه شبیه علایم سرفه در سیگاری ها است بنابراین تشخیص این دو از همدیگر همیشه ممکن نیست. انواع سیگار مانند سیگار برگ و بخارات سمی سیگار الکترونیکی حاوی مواد شیمیایی زیادی هستند که می توانند باعث ابتلا فرد به سرطان شوند. این مواد به عنوان ترکیبات سرطان زا شناخته می شوند. وجود برخی علایم در افراد سیگاری خطرناک بوده و می تواند نشان دهنده سرطان ریه باشد. این علایم عبارتند از: درد دایمی قفسه سینه سرفه همراه با خلط خونی در صورت وجود این علایم باید حتما غربالگری ریه انجام دهید. انجام غربالگری بلافاصله پس از بروز علایم می تواند میزان خطر ابتلا به سرطان ریه در شما را کاهش دهد. تشخیص زود هنگام سرطان به شما کمک می کند تا قبل از بدتر شدن عارضه یا انتشار بیماری به خارج از ریه ها، آن را درمان کنید. پزشک ممکن است براساس میزان سیگار کشیدن شما غربالگری سرطان ریه را توصیه کند حتی اگر هیچ یک از این علایم را نداشته باشید. زیرا سرطان ریه در مراحل اولیه هیچ گونه علایم قابل توجهی ندارد و به همین علت ممکن است تا زمان پیشرفت بیماری تشخیص داده نشود. عوارض سرفه سیگاری بسته به میزان سیگار کشیدن، شدت سرفه و بیماری های زمینه ای متفاوت است. به طور کلی، عوارض سرفه سیگاری، عبارتند از: آسیب به گلو خشن شدن صدا خارش و تحریک مجاری تنفسی افزایش ابتلا به عفونت های تنفسی سرفه های طولانی مدت و مزمن سیگار کشیدن در مدت زمان طولانی می تواند باعث تجمع مواد شیمیایی سمی در ریه ها و مجاری تنفسی شود. همچنین نیکوتین موجود در سیگار، سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند. در نهایت نیکوتین و سایر ترکیبات سمی می توانند باعث آسیب به ریه و ابتلا به بیماری های زیر شوند: سرطان ریه به طور کلی سیگار کشیدن برای سلامتی شما مضر است. مصرف سیگار با ضعیف شدن شریط را برای ابتلا به بیماری های زمینه ای فراهم می کند. به خصوص اگر علایمی مانند سرفه های مزمن و طولانی دارید که باعث تداخل در زندگی روزمره شما شده است، باید برای تشخیص علت حتما با یک پزشک مشورت کنید. این علایم عبارتند از: سردرد تنگی نفس گرفتگی شدید صدا کاهش غیر طبیعی وزن احساس درد در استخوان ها درد مداوم قفسه سینه همراه با سرفه وجود خلط سبز یا زرد همراه با سرفه در صورت مشاهده علایم زیر بلافاصله به پزشک مراجعه کنید: درد شدید قفسه سینه سرفه همراه با خلط خونی ناتوانی در کنترل مثانه هنگام سرفه این علایم ممکن است نشان دهنده بیماری های زیر باشند: سل سرطان ریه عفونت در مجاری تنفسی انسداد ریوی مزمن ( COPD ) بیماری ریفلاکس معده ( GERD ) بیماری انسداد ریوی مزمن نوعی اختلال شایع ریوی است که تنفس را به خصوص در بازدم با مشکل مواجه می کند. COPD چهارمین علت مرگ در سراسر دنیا است. در تا درصد موارد علت ابتلا به این بیماری کشیدن سیگار است. خس خس سینه و سرفه های مداوم از مهمترین علایم انسداد ریوی مزمن می باشد. ترک سیگار بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری است. درمان های مختلفی برای سرفه سیگاری ها وجود دارد. این موارد از درمان های سنتی گرفته تا درمان های جایگزین و خانگی متفاوت است. بهترین روش برای درمان سرفه افراد سیگاری، کاهش میزان سیگار کشیدن یا ترک کامل دخانیات است. ترک سیگار از بدتر شدن علایم شما پیشگیری کرده و سرعت آسیب رسانی به ریه ها را کاهش می دهد. در داخل اتاق خواب از دستگاه بخور استفاده کنید. هوای خشک باعث شدید شدن سرفه می شود. آب نمک غرغره کنید. غرغره محلول آب نمک باعث تسکین سرفه شده و التهاب مجاری تنفسی را کاهش می دهد. روزانه دقیقه ورزش منظم داشته باشید. ورزش باعث روان شدن مخاط گلو شده و سرفه و خروج خلط را آسان تر می کند. روزانه الی لیوان آب بنوشید تا مخاط ریه ها و گلو نرم شوند. برای تاثیر بیشتر می توانید چند قطره آب لیموی تازه به آب اضافه کنید. هنگام خواب سر خود را بالاتر از بقیه قسمت های بدن قرار دهید. در نتیجه مخاط نمی تواند به گلو راه پیدا کرده و باعث تحریک سرفه شود. از مصرف قهوه یا الکل برای کاهش شدت سرفه خودداری کنید. قهوه و الکل می تواند باعث کم آبی بدن و در نتیجه تحریک بیشتر سرفه شود. اگر این روش های درمانی موثر واقع نشد، با پزشک خود در مورد داروهایی که می توانند به تسکین علایم سرفه و رفع تنگی نفس کمک کنند، مشورت کنید. داروهای رایج برای درمان سرفه افراد سیگاری شامل گشاد کننده های برونش و کورتیکواستروییدها هستند. گشادکننده های برونش برای باز کردن مجاری تنفسی و کمک به رفع تنگی نفس استفاده می شوند. آنها معمولا به صورت اسپری وجود دارند. استفاده از این اسپری ها نسبت به داروهای خوراکی یا تزریقی عوارض کمتری دارد، زیرا بخش عمده ای از آن به طور مستقیم وارد ریه و مجاری تنفسی می شود. گشاد کننده های برونش سریع الاثر که فقط در صورت لزوم استفاده می شوند در عرض چند دقیقه عمل کرده و به سرعت علایم تنگی نفس را از بین می برند. گشاد کننده های برونش طولانی مدت در افرادی که علایم پایدارتری دارند استفاده شده و در زمان طولانی تری اثرات مفید خود را نشان می دهند. به رفع التهاب مجاری تنفسی کمک می کنند. آنها همراه با گشادکننده های برونش استفاده می شوند. بخور برخی از روغن های اساسی می تواند در تسکین علایم سرفه سیگاری ها مفید باشد. به عنوان مثال بررسی ها نشان می دهد که ترکیبات موجود در روغن اکالیپتوس مانند شربت اکسپکتورانت عمل کرده و در تمیز کردن ریه از سموم و مواد شیمیایی به بدن کمک می کند. بخور اکالیپتوس باعث گشاد شدن رگ های خونی شده و در نتیجه اکسیژن بیشتری به ریه های شما می رسد. بخور اکالیپتوس مجاری تنفسی شما را ضد عفونی می کند و باعث درمان بیماری های تنفسی از جمله برونشیت و التهاب بینی می شود. برای استفاده از اکالیپتوس می توانید برگ ها این گیاه را جوشانده و بخار آن را استنشاق کنید. بخور اکالیپتوس می تواند گلو را تسکین داده و علایمی مانند التهاب را تسکین دهد. همچنین می توانید چند قطره از روغن اکالیپتوس را موقع رفتن به رختخواب در هوای خانه اسپری کنید. راه دیگر استفاده از روغن اکالیپتوس این است که آن را برای کاهش شدت سرفه به صورت موضعی بر روی قفسه سینه خود بمالید. همچنین مصرف مکمل های گیاهی نیز می تواند به درمان سرفه و التهاب گلو کمک کند. این مکمل ها ممکن است حاوی ترکیباتی از گیاهان زیر باشند: زنجبیل رزماری پونه کوهی استفاده از برخی درمان های خانگی می تواند در تسکین سرفه و کاهش التهاب گلو به شما کمک کند. این درمان ها عبارتند از: مکمل های ویتامین C مصرف کنید و یا مایعات دارای مقادیر زیاد مانند آب پرتقال بنوشید. چای سبز یا دمنوش بابونه بنوشید. چای سبز حاوی مقادیر زیاد آنتی اکسیدان است و دمنوش بابونه حاوی ترکیباتی است که اثر آرام بخشی روی بدن شما دارند. از مخلوط عسل در چای یا آب گرم استفاده کرده و هر روز یک قاشق چای خوری از آن را بخورید. عسل گلوی شما را پوشانده و تحریک گلو را کاهش می دهد. منبع: |
رژیم غذایی وگان و خطر، موضوعی است که نظر خیلی از متخصصان را به خود جلب کرده است. آنها می گویند اگر رژیم گیاه خواری حاوی غذاهایی با مقدار پروتیین مورد نیاز بدن افراد باشد، می توانند استخوان های فرد را نیز قوی نگه دارند. این در حالی است که محققان معتقدند افرادی که رژیم وگان دارند، در معرض خطر شکستگی استخوان، به ویژه شکستگی مفصل ران قرار می گیرند. محققان می گویند که شاخص توده بدن پایین تر و همچنین کمبود و می تواند از عوامل خطر ابتلا به پوکی استخوان در این افراد باشد. گیاهخواران می توانند با مصرف ویتامین های و و همچنین مصرف غذاهای فاقد گوشت حاوی مقدار سالم پروتیین، استخوان های بدن خودشان را قوی نگه دارند. افرادی که گوشت نمی خورند، به ویژه گیاهخواران، ممکن است در معرض خطر شکستگی استخوان قرار بگیرند. محققان دانشگاه آکسفورد انگلستان گزارش کردند که وگانی ها درصد بیشتر در معرض شکستگی استخوان های بدن قرار دارند. همچنین در برخی مناطق مانند مفصل ران شکستگی خطر شکستگی در آنها بیشتر است. بررسی ها نشان داده است که افرادی که رژیم های گیاهخواری را رعایت می کنند بیشتر در معرض خطر شکستگی قرار دارند. طبق این بررسی ها بیشترین شکستگی ها در ناحیه لگن بوده است. به نحوی که خطر شکستگی لگن در افراد وگان . برابر بیشتر از افرادی بوده که از گوشت تغذیه می کنند. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این مطالعه که مربوط به رژیم غذایی وگان و خطر پوکی استخوان می باشد، در ژورنال منتشر شده است. نتایج به دست آمده بیش از نفر از افراد درگیر در مطالعه را تجزیه و تحلیل کرده است. از بین این نفر نزدیک به هزار نفر آنها رژیم گوشتخواری داشته اند. حدود نفر گوشت نمی خوردند اما ماهی می خوردند. حدود نفر گیاهخوار و نزدیک به نفر وگانی بودند. نتایج بررسی ها نشان داده، مورد شکستگی در بین این افراد رخ داده است. بیشترین شکستگی در ناحیه لگن و به دنبال آن مچ دست، بازو، مچ پا و پا بوده است. محققان گفتند که گیاهخواران و افرادی که ماهی می خورند اما گوشت نمی خورند نسبت به همتایان خود که گوشت می خورند بیشتر در معرض شکستگی ران قرار دارند. هنگامی که شاخص توده بدن، کلسیم و پروتیین دریافتی در نظر گرفته شد، این خطر تا حدی کاهش پیدا می کند. بررسی ها قبلی نشان داده است که پایین با خطر شکستگی مفصل ران ارتباط دارد. مصرف کم کلسیم و پروتیین هر دو می تواند منجر به ضعف استخوان ها شود. بر اساس این بررسی ها افراد وگان که به طور متوسط پایین تر و همچنین کلسیم و پروتیین کمتری نسبت به گوشتخواران دارند، در چندین ناحیه از بدن خود خطر شکستگی بیشتری دارند. رژیم های غذایی متعادل و غالبا گیاهی می توانند منجر به بهبود سطح مواد مغذی شوند. حتی با کاهش خطر بیماری ها، از جمله و ارتباط دارند. افراد باید مزایا و خطرات رژیم غذایی خود را در نظر بگیرند. آنها باید مطمین شوند که آنها مقدار کلسیم و پروتیین مورد نیاز بدن خود را از رژیم غذایی تامین کرده و همچنین و وزن سالم خود را حفظ کنند. استادیار تغذیه و رژیم غذایی در دانشگاه فلوریدا شمالی، در مورد اینکه چرا گیاه خواران در معرض خطر پوکی استخوان هستند می گوید: علت اصلی این موضوع تا حدی به مصرف پروتیین و کلسیم و همچنین مرتبط است. اما در افرادی که رژیم گیاه خواری دارند مصرف این دو محدود می شود. بر همین اساس خطر شکستگی استخوان در آنها افزایش می یابد. به عنوان مثال، گیاهخواران ممکن است مقدار کافی کلسیم مصرف کرده باشند. اما بسیاری از منابع گیاهی مانند اسفناج به اندازه لبنیات حاوی کلسیم نیستند. گیاهخواران ممکن است مقدار کافی پروتیین گیاهی مصرف کرده باشند، اما اسیدهای آمینه از منابع گیاهی همانند پروتیین های حیوانی موثر نیستند. اما با این حال محققان می گویند: یک فرد ممکن است به راحتی مقدار زیادی غذای بی ارزش فراوری شده وگان مصرف کند که این ت ثیر نامطلوبی بر سلامتی خواهد داشت. با این حال، وقتی این افراد بر روی غذاهای کامل و گیاهی تمرکز کنند، می توانند عوارض را کاهش دهند. افراد در رزیم غذایی وگان می توانند پروتیین مورد نیاز بدن خود را از، لوبیا و حبوبات کامل و همچنین آجیل و دانه ها تامین کنند. مکمل های و نیز برای سلامتی توصیه می شود. دانا هونس، دکترا، یک متخصص تغذیه ارشد در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس است و از سال گیاهخوار است. او می گوید در آن زمان یافتن گزینه هایی برای محصولات حیوانی که با ویتامین ها و مواد معدنی لازم غنی شده بودند، برای وگان بسیار دشوارتر بود. اما افرادی که می خواستند رژیم وگان را انتخاب کنند مجبور بودند بیشتر میوه ها، سبزیجات و مواد غذایی غنی شده بخورند. این در حالی است که امروزه محصولات زیادی وجود دارد که از مواد شبیه به محصولات حیوانی تشکیل شده اند. وی می گوید که انتخاب غذاهای مناسب برای سالم ماندن گیاهخواران مهم است. افرادی که می خواهند این رژیم را انتخاب کنند باید بین محصولات تازه و برخی از محصولات غنی شده از جمله شیر سویا، شیر بادام یا شیر بادام زمینی یک تعادل ایجاد کنند. حتی بیشتر این محصولات با کلسیم و ویتامین و سایر مواد مغذی مهم غنی شده باشد. وی همچنین به گیاهخواران توصیه می کند که تمرینات ورزشی خود را انجام دهند. حتی ویتامین و کلسیم دریافت و مقدار کافی کالری مصرف کنند. یک رژیم وگان شامل خوردن غذاهایی است که فقط از گیاهان تشکیل شده اند. در این رژیم افراد از مصرف تمام محصولات حیوانی از جمله گوشت، لبنیات و تخم مرغ اجتناب می کنند. برخی افراد با پیروی از این رژیم حتی عسل هم نمی خودند. برای بعضی ها، وگان بودن یک انتخاب رژیم غذایی است، در حالی که برای بعضی دیگر، یک سبک زندگی است. افرادی که سبک زندگی وگان را انتخاب می کنند ممکن است از لباس، صابون و سایر محصولات استفاده شده یا حاوی قسمت هایی از حیوانات مانند چرم و خز حیوانات خودداری کنند. برخی این سبک زندگی را به دلیل مزایای زیست محیطی به عنوان یک رژیم پایدار اتخاذ می کنند. رژیم های گیاهی شامل میوه ها، سبزیجات، لوبیا، آجیل و دانه های زیادی هستند. خوردن انواع این غذاها طیف وسیعی از ویتامین ها، مواد معدنی، چربی های مفید و پروتیین مهم را ت مین می کند. با این حال افرادی که از این رژیم استفاده می کنند باید مراقب باشند مواد مغذی اصلی مورد نیاز بدن خود را دریافت کنند. این مواد مغذی شامل آهن، پروتیین، کلسیم، ویتامین B - و ویتامین D است. تفاوت اصلی بین گیاهخواران و وگان این است که گیاهخواران گوشت (از جمله گاو، مرغ و ماهی) نمی خورند. اما آنها لبنیات، تخم مرغ یا هر دو را مصرف می کنند. رژیم غذایی وگان کلیه محصولات دارای ترکیبات حیوانی را شامل نمی شود. رژیم وگان محدودتر است. رژیم های گیاهی می توانند تمام مواد مغذی مورد نیاز فرد را ت مین کنند. حتی می توانند برخی از خطرات احتمالی مرتبط با چربی های حیوانی حیوانی را از بین ببرند. با توجه به بررسی های صورت گرفته محققان می گویند: رژیم غذایی وگان در صورتی که درست انجام بگیرد، می تواند مفید باشد. اما به هر حال وگانی بودن، چالش هایی را هم به همراه دارد. از طرفی هم وگان بودن فواید زیادی برای سلامتی دارد. گیاهخواران به طور معمول وزن بدن سالم تر، سطح کلسترول پایین تری دارند. حتی خطر ابتلا به بسیاری از سرطان ها، بیماری های قلبی و دیابت در بین این افراد کمتر است. یک رژیم غذایی بدون گوشت می تواند تمام مواد مغذی مورد نیاز بدن را ت مین کند. فقط کمی برنامه ریزی لازم است. برای اطمینان از یک رژیم غذایی مناسب باید، انواع غلات سبوس دار، میوه ها، سبزیجات، حبوبات و مغزها را بخورید و سویا را در رژیم روزانه خود داشته باشید. رزیم غذایی وگان برخی از منابع مغذی را از رژیم غذایی حذف می کند. بنابراین افراد برای جلوگیری از کمبودهای غذایی باید وعده های غذایی خود را با دقت برنامه ریزی کنند. افراد بهتر است قبل از اتخاذ رژیم وگان، با پزشک یا متخصص تغذیه صحبت کنند، به خصوص اگر بیماری زمینه ای خاصی دارند. مواد مغذی اصلی که ممکن است در رژیم وگان کم باشد شامل موارد زیر است: ید برای عملکرد تیرویید مهم است. منابع گیاهی شامل جلبک دریایی و غذاهای غنی شده است. برای سلامت خون مهم است. لوبیا و سبزیجات برگ تیره منابع خوبی برای آهن هستند. برای سیستم ایمنی بدن و ترمیم آسیب DNA مهم است. لوبیا و آجیل و جو دوسر سرشار از روی هستند. کلسیم برای سلامت استخوان ضروری است. خوردن سبزیجات برگ دار به بالا نگه داشتن سطح کلسیم کمک می کند. ویتامین B - عمدتا در محصولات حیوانی وجود دارد. از اعصاب و گلبول های قرمز محافظت می کند. منابع گیاهی این ویتامین شامل غلات و شیره های گیاهی غنی شده و مخمر است. بدن را در برابر سرطان و برخی از بیماری های مزمن سلامتی محافظت می کند و به تقویت استخوان ها و دندان ها کمک می کند. خوردن غذاهای غنی شده با ویتامین D به طور منظم و گذراندن وقت در آفتاب می تواند سطح ویتامین D را افزایش دهد. منابع: |
درد شانه یا کتف، یک بیماری بسیار رایج است. تشخیص علت درد شانه شاید سخت باشد. افرادی که از درد کتف رنج می برند باید از دلایل احتمالی درد و یا از اقدامات احتیاطی آن آگاهی کامل داشته باشند. عوامل متفاوتی از فشارهای مختلف گرفته تا بیماری های جدی مانند حملات قلبی یا مشکلات کبدی باعث به وجود آمدن این بیماری می شود. علت های مختلفی باعث درد در تیغه های شانه می شود. تیغه های شانه، استخوان های مثلثی شکل در پشت شانه ها هستند که از نظر پزشکی به نام کتف شناخته شده اند. هر شانه، استخوان بالای بازو را به استخوان گردن متصل می کند و سه گروه عضله به آن متصل است. این عضلات به حرکت کردن شانه کمک می کنند. شانه دامنه حرکتی زیادی دارد. ماهیچه هایی که شانه را به هم متصل می کنند، باعث چرخش شانه، حرکت دایره ای، حرکت به سمت بالا، پایین و پشت، جلو و کنار هم می شوند. مت سفانه، درد شانه اغلب مربوط به آسیب دیدگی آن نیست. بلکه در بعضی موارد، درد شانه ناشی از درد عضوی در اطراف آن است. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت های زیادی برای درد شانه وجود دارند. در بعضی از موارد، ممکن است فرد از علت درد کتف خود، آگاه باشد. برخی از علت های شایع درد در کتف عبارتند از: آسیب دیدگی، سقوط یا تصادف فشار ناشی از بلند کردن یک جسم سنگین خوابیدن در یک موقعیت ناراحت کننده یا عجیب با این حال، گاهی اوقات، تشخیص علت درد در شانه سخت است. برخی از شرایط می تواند باعث درد ارجاعی شود که در تیغه های شانه رخ می دهد اما به دلیل مشکلی از سایر قسمت های دیگر بدن ناشی می شود. برخی از علت های جدی درد ارجاعی در تیغه های شانه، عبارتند از: بیماری ریه مشکلات کبدی بیماری کیسه صفرا بیرون زدگی دیسک مشکلات در پشت کمر، به ویژه در زنان برخی از علت ها به احتمال زیاد باعث درد بر روی یک شانه می شوند. به عنوان مثال، یک حمله قلبی به احتمال زیاد باعث درد در شانه چپ می شود. بیماری کیسه صفرا به احتمال زیاد باعث درد در تیغه راست شانه می شود. سایر علت های درد در شانه می تواند در دسته بندی های زیر قرار بگیرند: چندین مشکل احتمالی استخوان یا مفصل وجود دارد که می تواند باعث درد شانه شود. با افزایش سن، شرایط دیسک ستون فقرات ممکن است باعث درد شانه شود. برخی از این شرایط عبارتند از: اسکولیوز فیبرومیالژیا شانه یخ زده یا گرفتگی مفصل شانه به طور خاص، نوعی آرتروز به نام اسپوندیلیت آنکیلوزان که بیشتر در بین افراد تا ساله رایج است می تواند منجر به درد در کتف شود. این وضعیت، نوعی آرتروز است که در درجه اول ستون فقرات را تحت ت ثیر قرار می دهد، اما می تواند باعث ایجاد درد و التهاب در ناحیه اطراف نیز شود. برخی از سرطان ها همچنین ممکن است باعث درد در شانه ها و تیغه های شانه شوند. شایع ترین سرطان هایی که ممکن است باعث درد شانه شوند شامل سرطان ریه، سرطان پستان و است. به طور طبیعی بسیار از مشکلات اسکلتی عضلانی ممکن است باعث درد شانه شوند. استفاده بیش از حد شانه ها، بد خوابیدن و مشکلات چرخش بازو همه در این گروه قرار می گیرند. یکی دیگر از علت های جدی تر درد شانه مشکلات مربوط به قلب است. متخصصان قلب به خوبی می دانند که درد موضعی در شانه چپ ممکن است نشانه ای از حمله قلبی به ویژه در خانم ها باشد. زنانی که دردی در شانه دارند و با مشکل اسکلتی عضلانی قابل درمان نیست، باید فورا به پزشک مراجعه کنند. سایر بیماری های قلبی که ممکن است باعث درد شانه شوند، عبارتند از: پارگی در آیورت التهاب غشای قلب برخی شرایط خاص ریوی نیز ممکن است باعث درد ارجاعی در تیغه های شانه شود. برخی از نمونه های شرایط ریه، عبارتند از: ریه فرو ریخته یا سرطانی که در قسمت بالای ریه ها رشد می کند. لخته هایی که از پاها به ریه ها منتقل می شوند. برخی شرایط مربوط به ناحیه شکم که ممکن است باعث درد شانه شود، عبارتند از: درد عصب پانکراتیت بیماری کبد عمل جراحی بیماری زخم معده درد در سمت راست یا چپ گردن معمولا نتیجه کشیدگی عضله یا آسیب دیدگی آن است. علاوه بر آن فعالیت های زیر می توانند منجر به درد در یک طرف گردن شوند: وضعیت بد بدن می تواند عضلات داخل و اطراف گردن را تحت فشار قرار دهد. خوابیدن در وضعیت نامناسب می تواند باعث گردن درد شود و این وضعیت در افرادی که روی شکم می خوابند شایع تر است. استفاده از بالش های بزرگ یا تشک بدون بالش نیز می تواند منجر به بروز چنین مشکلاتی شود. آسیب دیدگی ناشی از پیچ خوردگی گردن نتیجه آسیب رباط یا عضله است. در حالی که آسیب دیدگی معمولا مربوط به تصادف با وسایل نقلیه است، اما انجام سایر فعالیت های ورزشی شدید هم می تواند منجر به آسیب دیدگی شود. یک پزشک برای بررسی علت بروز درد در شانه باید بیمار را معاینه کند. در شرایطی که پزشک، علت بیماری را به سادگی تشخیص ندهد از سایر روش های تشخیصی استفاده می شود. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: آزمایشات شکمی، مانند آزمایش خون که عملکرد کبد را آزمایش می کند. آزمایشات قلب، مانند ( EKG ) یا تصویربرداری رادیولوژیک قفسه سینه و کمر با استفاده از اسکن MRI یا CAT درمان درد شانه تا حد زیادی به علت درد بستگی دارد. استراحت کردن پماد های دارویی تمرینات کششی داروهای تسکین دهنده درد مانند ایبوپروفن بعضی از غذاهای خاص می تواند خود باعث التهاب و درد در بدن شوند و علایم را نیز بدتر کند. از غذاهای فرآوری شده پرهیز و از میوه و سبزیجات بیشتر استفاده شود. انتخاب غذاهای سرشار از، مانند ماهی قزل آلا نیز می تواند کمک زیادی در بهبودی درد شانه ایجاد کند. در مواردی که درد ناشی از بیماری باشد، درمان به علت اصلی درد بستگی دارد، به عنوان مثال، سرطان ممکن است به پرتودرمانی، شیمی درمانی یا سایر روش های درمانی نیاز داشته باشد. هنگامی که علت درد شانه مشخص باشد، احتمالا درمان موثرتر خواهد بود. برای درد غیر قابل توضیح در شانه چپ همراه با تنگی نفس یا درد قفسه سینه باید به پزشک مراجعه کرد. در بسیاری از موارد، درد شانه فرد می تواند بر اثر یک حادثه به ظاهر بی ضرر و ساده مانند زمین خوردن یا تغییر وزن بالا به صورت ناگهانی باشد. در درد در شانه ناشی از علت های ساده مانند آسیب دیدگی فرد ممکن است با رعایت توصیه هایی پزشکی بهبودی کامل خودش را به دست آورد. در اکثر این شرایط، شاید فقط چند روز تا چند هفته طول بکشد تا علایم بیماری از بین برود. علایمی که ممکن است همزمان با درد شانه بروز کنند و نیاز به درمان فوری دارند، عبارتند از: تب سبکی سر تعرق مفرط سرفه خونی تنگی نفس مشکلات بینایی فلج در یک طرف بدن از دست دادن هوشیاری درد، تورم یا قرمزی در پاها ضربان قلب سریع یا نامنظم مشکل ناگهانی در صحبت کردن اقدامات زیر می تواند به پیشگیری از درد شانه کمک کند: سعی کنید صاف بایستید و بنشینید و از خوابیدن با وضعیت های نادرست خودداری کنید. هنگام کار با رایانه یا میز، مرتبا بلند شوید و تمرینات کششی را انجام دهید. این حرکات شاید به شل شدن عضلات شما کمک کند. همچنین می توانید از یک میز استفاده کنید. حتما غذاهای کامل بخورید، هر شب هفت تا هشت ساعت بخوابید و حداقل سه روز در هفته ورزش کنید. سبک زندگی سالم می تواند به شما در داشتن انرژی و استراحت بیشتر و کنترل درد کمک کند. برداشتن وسایل سنگین می تواند منجر به آسیب دیدگی ودرد بین تیغه های شانه شود. از حمل کیف های سنگین روی یک شانه خودداری کنید. اگر مجبور شدید چیزی را بلند کنید، حتما زانوهای خود را خم کرد و فشار زیادی به کمر وارد نکنید. منابع: |
کهیر بعد از زایمان می تواند یک بیماری پوستی کوتاه مدت باشد. کهیر در دوران بعد از زایمان حتی در خانم هایی که سابقه آلرژی و بیماری های پوستی نداشته اند هم بروز پیدا می کند کهیر در صورت بروز بثورات پوستی پرتحرک، معمولا در اثر واکنش آلرژیک به عامل بیرونی یا علل روانی مانند استرس شدید اتفاق میفتد و والدین جدید چیز کمی در این مورد می دانند. کهیر نشان دهنده این است که سیستم ایمنی بدن شما کاملا متعادل نیست. این موارد برای حدود درصد افراد ممکن است رخ دهد اما بروز کهیر بعد از زایمان زیاد نگران کننده نیست و کهیر ها معمولا به همان سرعت که ظاهر می شوند از بین می روند. کهیر می تواند مانند بثورات قرمز یا برجستگی های پوست باشد. برخی از افراد در اواخر بارداری یا اندکی پس از تولد کودک خود بثورات آلرژیک مشاهده می کنند که شبیه کهیر است. در صورت بروز کهیر ممکن است علایم و نشانه های زیر بروز پیدا کنند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بافت خشن پوست شبیه به اگزما برجستگی های صاف و متورم روی پوست برجستگی های پوستی صورتی، قرمز یا رنگ پوست جوش های منفرد، برجستگی های مسطح بزرگ یا لکه های روی پوست هنگامی که روی آنها فشار می دهید برجستگی های پوستی ایجاد و یا سفید می شوند. بثورات پوستی در صورت، گردن، سینه، معده، بازوها یا پاها (تقریبا در هر جایی از بدن) به دلایل زیادی ممکن است کهیر پس از زایمان یا جوش پوستی بروز پیدا کنند. خانم های که قبل از باداری سابقه ابتلا به کهیر را نداشته اند، علت بروز کهیر بعد از زایمن می تواند به بارداری مرتبط باشد. به محض این که بدن مادر پس از تولد نوزاد به وضعیت عادی خودش برگردد، احتمالا کهیر ها از بین می روند. شایع ترین علت کهیر، واکنش آلرژیک است. اگر قبلا آلرژی نداشته اید یا فقط آلرژی بسیار خفیف داشته اید، باید بدانید که بارداری می تواند آنها را بدتر کند. حدود یک سوم زنان علایم آسم و آلرژی آنها در دوران بارداری شدیدتر شده است. در طول دوران بارداری، سیستم ایمنی بدن تغییر پیدا کرده و این تغییرات در بدن مادر نیز می تواند منجر به کهیر بعد از بارداری شود. تغییر در رژیم غذایی در دوران بارداری (و بعد از آن) نیز ممکن است سلامت روده را تغییر دهد و منجر به فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن و بروز کهیر بعد از بارداری شود. سازگار شدن بدن با تغییرات بعد از بارداری می تواند منجر به بروز حساسیت و کهیر شود. قرار گرفتن در معرض برخی عوامل محرک می تواند باعث بروز واکنش آلرژیک پوستی شود، از جمله: گرده گل گرد و خاک کپک و سفیدک خز و شوره حیوانات مواد شیمیایی، رنگها یا عطرها داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و آنتی بیوتیک (مانند آموکسی سیلین و پنی سیلین) عفونت های ناشی از میکروب ها مانند باکتری ها و ویروس ها نیز می توانند سیستم ایمنی بدن را به طور موقت مختل کنند. این ممکن است منجر به کهیر پس از زایمان و سایر علایم آلرژی شود. گلودرد ویروس آنفولانزا ویروس هپاتیت ویروس سرماخوردگی سایر عفونت های باکتریایی عفونت های دستگاه ادراری سایر عفونت های ویروسی مونونوکلیوز عفونی (به طور خلاصه مونو) بارداری می تواند اندام های مختلف بدن، به خصوص کبد را تحت فشار قرار دهد. حتی این وضعیت می تواند باعث کاهش سرعت کبد در عملکرد خود در تصفیه سموم و سایر مواد زاید خون شود. در این شرایط ممکن است آنزیم های کبدی به طور موقت تعادل نداشته باشند یا مواد زاید در خون تجمع پیدا کنند. هر دو حالت ممکن است منجر به کهیر و انواع دیگر بثورات پوستی شود. یک بررسی پزشکی نشان داد که این اتفاق می تواند در اواخر بارداری حدود هفته یا بلافاصله پس از زایمان رخ دهد. دلایل کبدی کهیر پس از زایمان ممکن است منجر به جوش در صورت، شکم و پاها شود. همراه با کهیر، ممکن است علایم دیگری از کبد تنبل داشته باشید، مانند: تب خستگی تورم یا نفخ خارش عمومی فشار خون بالا (در موارد نادر) ابتلا به کهیر پس از زایمان از عدم تعادل کبدی طبیعی نیست. به همین دلیل تقریبا از هر فرد باردار یا پس از زایمان، نفر ( . درصد) ممکن است کهیر یا بثورات پوستی پیدا کند. احتمال ابتلا به این نوع بثورات پوستی در بارداری اولیه بیشتر است. از دلایل دیگر کهیر پس از زایمان می توان به جنبه های جسمی، روانی و عاطفی اشاره کرد که ممکن است منجر به ضعف سیستم ایمنی بدن شود. دلایل دیگر کهیر پس از زایمان ممکن است به موارد زیر مرتبط باشد: تزریق خون حمله وحشت احساس استرس تغییر در رژیم غذایی عدم خواب کافی پوشیدن لباس تنگ احساس سرما یا گرما احساس اضطراب یا افسردگی ورزش یا فعالیت بدنی دیگر قرارگیری در معرض نور خورشید خوابیدن در ساعت های عجیب و غریب در بیشتر موارد، کهیر های بعد از زایمان نیازی به درمان ندارند. پزشک ممکن است برای کمک به کنترل علایم در موارد جدی دارو تجویز کند اما درمان های احتمالی این وضعیت می تواند شامل موارد زیر باشد: اپی نفرین تزریق های آلرژی لوسیون یا کرم ضد خارش آنتی هیستامین (مانند فنیرامین) کرم استروییدی پوست (مانند بتامتازون والرات) داروهای استروییدی (مانند پردنیزولون در موارد تورم و خارش جدی) اگر آلرژی دارید، ممکن است لازم باشد به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید تا علت اصلی و عامل محرک شناسایی شود. طبق بررسی های صورت گرفته، کرم های استروییدی مانند بتامتازون والرات و داروهای آلرژی مانند آنتی هیستامین فنیرامین برای افرادی که باردار یا شیرده هستند بی خطر است اما اگر کهیر پس از زایمان دارید و به کودک خود شیر می دهید، قبل از استفاده یا مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید. مدت زمان بروز کهیر پس از زایمان به علت این بیماری موقتی پوست بستگی دارد. کهیر که از اکثر واکنش های آلرژیک اتفاق میفتد معمولا فقط تا زمانی ماده حساسیت زا در بدن از بین برود، دوام می آورد که ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت یا چند روز طول بکشد. حتی این احتمال وجود دارد که اگر دوباره در معرض ماده حساسیت زا قرار بگیرید، کهیر ها دوباره برگردند و عود کنند. اگر کهیر ناشی از عدم تعادل آنزیم های کبدی رخ دهد، ممکن است ظرف یک هفته از تولد کودک برطرف شود، یا حتی می تواند تا هفته ادامه داشته باشد. درمان های خانگی کهیر پس از زایمان به تسکین پوست و کنترل خارش کمک می کند. برای کمک به کاهش خراش، این راهکارها را امتحان کنید: چرت بزنید یا استراحت کنید. یک لوسیون طبیعی استفاده کنید. یک حمام خنک (ولرم) داشته باشید. از مرطوب کننده بر روی پوست استفاده کنید. لباس های گشاد (به خصوص پارچه های نخی) بپوشید. از ژل آلویه ورا خالص برای بهبود و تسکین کهیرها استفاده کنید. از قرار گرفتن در معرض محرک های حساسیت زا خودداری کنید. درمان های خانگی که می توانید برای کهیر پس از زایمان امتحان کنید، عباراتند از: آلویه ورا همچنین اثر خنک کنندگی بر التهاب دارد. ژل آلویه ورا تازه را استخراج کرده و آن را روی ناحیه آسیب دیده بمالید. مدتی بگذارید و با آب سرد بشویید. زردچوبه دارای خواص ضد التهابی است. یک قاشق چایخوری زردچوبه را به یک لیوان شیر داغ اضافه کنید. می توانید کمی پودر فلفل سیاه اضافه کرده و آن را دو بار در روز مصرف کنید. با این حال، مطالعات کافی برای حمایت از اثر زردچوبه در پوست وجود ندارد. چای بابونه می تواند علایم مانند التهاب، خارش و بثورات را تسکین دهد. اگرچه هیچ مطالعه ای در مورد ایمنی آن بر روی زنان پس از زایمان انجام نشده است، اما هیچ گزارشی در مورد سمیت آن هم وجود ندارد. یک قاشق غذاخوری بابونه خشک را در یک فنجان آب داغ بریزید. اجازه دهید حدود پنج دقیقه دم بکشد، صاف کنید و یک یا دو بار در روز بخورید. خواص ضد التهابی و تسکین دهنده بلغور جو دوسر ممکن است باعث تسکین خارش و تورم شود. یک فنجان بلغور جو دوسر را در یک پارچه میکروفیبر قرار دهید و آن را در یک کاسه آب داغ خیس کنید. بگذارید حدود تا دقیقه بماند و آن را به وان اضافه کنید. حدود دقیقه در این حمام غوطه ور شوید. در صورت بروز کهیر پس از زایمان، حتی اگر فقط یک بار اتفاق افتاده است، به پزشک خود بگویید. در صورت داشتن کهیر پس از زایمان و سایر علایم جدی آلرژی زیر بهتر است با پزشک خود مشورت کنید: غش کردن اختلال در تنفس سایر علایم آنافیلاکسی سرگیجه یا سبکی سر التهاب صورت، لب ها، زبان، دهان یا گلو اگر بروز کهیرها همچنان ادامه پیدا کرد و یا بعد از چند روز از بین نرفت یا خارش جدی تر و شدیدتر شد، فورا به پزشک مراجعه کنید. شما ممکن است برای علت اصلی کهیر پس از زایمان به درمان پزشکی نیاز داشته باشید. همچنین اگر بثورات پوستی دارید و مطمین نیستید کهیر یا بیماری پوستی دیگری دارید، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. کهیر می تواند علایم بیماری های دیگری باشد مانند آلرژی باشد که در بدن اتفاق میفتد. کهیر پس از زایمان به چند دلیل ممکن است بروز پیدا کند، آنها به طور معمول برای شما و کودک شما بی ضرر هستند. با این حال، اگر کهیرهای جدی پس از زایمان دارید یا علت آن یک بیماری مزمن است، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید. بدون مشورت با پزشک خود، هیچ نوع دارویی را برای کهیر مصرف نکنید. این مسیله به ویژه در صورتی که کودک خود را شیر می دهید و در دوران شیردهی بسیار مهم است. |
رژیم غذایی در بیماران نقرس و تسکین علایم این بیماران تاثیر زیادی دارد. خوشبختانه، نقرس را می توان با مصرف داروها، رعایت رژیم غذایی مناسب و تغییر سبک زندگی کنترل کرد. مصرف برخی از غذاها ممکن است سطح اسید اوریک خون را افزایش داده و باعث بروز حملات نقرس شود. بیماری التهاب مفاصل است. علایم نقرس مانند درد، و حساسیت به لمس اغلب به صورت ناگهانی و در هنگام شب بروز می کند. نقرس، تقریبا در نیمی از موارد در مفصل انگشت شست پا رخ می دهد، اما با این حال ممکن است مفاصل دیگر بدن مانند مچ دست، آرنج و زانو را هم درگیر کند. در صورت شدیدتر شدن وضعیت، دامنه حرکات مفاصل کاهش یافته و فرد نمی تواند مفاصل خود را به طور عادی حرکت دهد. نقرس در اثر افزایش غیر طبیعی اسید اوریک خون به وجود می آید. اسید اوریک یک ماده زاید است که در هنگام هضم برخی از غذاها در بدن تولید می شود. وقتی سطح اسید اوریک در خون زیاد باشد، بلورهای آن در مفاصل بدن جمع می شوند. این وضعیت باعث تورم، التهاب و درد شدید در مفصل آسیب دیده می شود. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حملات نقرس معمولا در شب اتفاق افتاده و در حدود تا روز طول می کشند. گاهی ممکن است تا شروع حمله بعدی چند ماه تا چند سال فاصله باشد. بیماری نقرس در مردان شایع تر از زنان است. زیرا زنان تا پیش از سطح اسید اوریک کمتری دارند. همچنین ژنتیک در ابتلا به این بیماری نقش خیلی مهمی دارد. بنابراین اگر یکی از اعضای خانواده نقرس داشته باشد، به احتمال زیاد شما نیز به این بیماری مبتلا خواهید شد. بیماری نقرس با روش های مختلفی مانند آزمایش مایعات مفصل، و رادیوگرافی تشخیص داده می شود. در صورت ابتلا به بیماری های زمینه ای مانند نارسایی های کلیوی، دیابت و، کنترل این بیماری ها می تواند تا حد زیادی به کاهش سطح اسید اوریک و پیشگیری از حملات نقرس کمک کند. همچنین نقرس در صورت عدم درمان باعث فرسایش و تخریب کامل مفصل خواهد شد. غذاهای محرک که باعث بروز حملات نقرس می شوند معمولا سرشار از پورین هستند. پورین ها ترکیبات شیمیایی هستند که به طور طبیعی در غذاها یافت می شوند. در هنگام هضم پورین، بدن شما اسید اوریک را به عنوان ماده زاید تولید می کند. این مسیله برای افراد سالم نگران کننده نیست، زیرا بدن آنها اسید اوریک اضافه را از طریق ادرار دفع می کند. اما کلیه های افراد مبتلا به نقرس قادر به دفع اسید اوریک اضافه از بدن نیستند. بنابراین، یک رژیم غذایی با پورین بالا ممکن است باعث افزایش اسید اوریک بدن و در نتیجه بروز حملات نقرس در شما شود. بررسی ها نشان می دهد که محدود کردن غذاهای سرشار از پورین و مصرف داروهای تجویزی توسط پزشک می تواند تا حد زیادی از حملات نقرس پیشگیری کند. غذاهایی که معمولا حملات نقرس را تحریک می کنند شامل گوشت قرمز، غذاهای دریایی، دل، قلوه و جگر هستند. آنها حاوی مقدار متوسط تا زیاد پورین می باشند. با این حال در این قایده یک استثنا نیز وجود دارد: بررسی ها نشان می دهد که سبزیجات سرشار از پورین باعث حملات نقرس نمی شوند. و جالب تر اینکه نوشیدنی های شیرین شده با فروکتوز می توانند خطر حملات نقرس را افزایش دهند، حتی اگر دارای مقدار کمی از پورین باشند. همچنین طبق این بررسی ها مصرف محصولات لبنی کم چرب، سویا و مکمل های با کاهش سطح اسید اوریک خون می تواند در پیشگیری از حملات نقرس به شما کمک کند. اگر مستعد حملات ناگهانی نقرس هستید، باید از مصرف غذاهایی که دارای مقدار زیادی پورین هستند، خودداری کنید. غذاهایی که در هر گرم بیش از میلی گرم پورین دارند جزء غذاهای سرشار از پورین محسوب شده و مصرف آنها برای بیماران مبتلا به نقرس بسیار مضر است. همچنین مصرف غذاهای حاوی فروکتوز بالا مانند انواع کمپوت ها می تواند باعث تحریک حملات نقرس شود. بررسی ها نشان می دهد افرادی که روزانه فروکتوز زیادی مصرف می کنند کمتر در معرض خطر ابتلا به نقرس قرار دارند. ورزش های هوازی، قدرتی و کششی به کاهش درد و التهاب مفاصل کمک کرده و دامنه حرکت شما را افزایش می دهند. با این حال پیش از انجام تمرینات ورزشی حتما با پزشک متخصص مشورت کنید. می تواند خطر حملات نقرس را افزایش دهد. مصرف آب کافی باعث می شود که اسید اوریک اضافه از طریق کلیه ها از بدن دفع شود. بررسی ها نشان می دهد خطر ابتلا به نقرس در افرادی که روزانه لیوان آب مصرف می کنند درصد کمتر از افرادی است که آب و مایعات کافی در طول روز دریافت نمی کنند. اگر ورزش می کنید آبرسانی کافی به بدن اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا بدن شما در حین ورزش مقدار زیادی آب از طریق عرق از دست می دهد. بنابراین برای پیشگیری از تشدید بیماری باید با مصرف آب کافی مایعات از دست رفته بدن را جبران کنید. یک آنتی اکسیدان بسیار قوی است که باعث کاهش آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد و همچنین کاهش اسید اوریک بدن می شود. به همین علت مصرف منظم مکمل های ویتامین C بررسی ها نشان می دهد که مصرف ویتامین C میوه هایی مانند کیوی و مرکبات و همچنین سبزیجاتی از جمله اسفناج، فلفل دلمه و کلم بروکلی دارای مقادیر خیلی زیادی از ویتامین C می باشند. مصرف این میوه ها و سبزیجات می تواند در کاهش سطح اسید اوریک بدن و پیشگیری از حملات نقرس به شما کمک کند. منبع: |
درد شانه در بارداری مشکلی است که % زنان باردار با آن روبرو هستند زیرا مفصل شانه به همراه سایر مفاصل بدن در دوران بارداری دستخوش تغییرات زیادی می شود. بدن یک زن باردار هورمونی به نام ریلکسین تولید می کند که تمام رباط های بدن را برای آماده سازی زایمان شل می شوند. این شل شدن رباط ها همراه با تغییر وضعیت خواب، ایستادن و حالت راه رفتن می تواند باعث درد شانه در زنان باردار شود. آنها همچنین بیشتر در معرض رگ به رگ شدن، کبودی یا افتادن هستند که احتمال دارد یک درد خفیف در شانه را به ناراحتی شدیدی تبدیل کند در این صورت، بهتر است که در از سلامت شانه خود مراقبت کنید در دوران بارداری بدن با تغییرات جدید همراه است. برخی از این موارد شامل خستگی زیاد، احساس درد و و کمر می باشد بارداری همچنین می تواند باعث درد در قسمت هایی از بدن شود که شما تصور می کنید اصلا به بارداری ارتباط ندارد اما درد جدید شانه احتمال دارد با بارداری ارتباط مستقیم داشته باشد گاهی اوقات، درد شانه در دوران بارداری به دلیل تغییر وضعیت خواب، و همچنین سفتی عضلات است. علایم دیگر درد شانه در دوران بارداری، عبارتند از دردی که به ناحیه گردن سرایت می کند و با گذشت زمان افزایش می یابد. به طور کلی این درد با احساس سوزش در چشم و درد در پایه جمجمه ترکیب شده و باعث ایجاد تنش و خستگی می شود در سه ماهه اول ممکن است با علایمی مانند حالت تهوع، استفراغ، میگرن، غش، فشار خون پایین و افزایش وزن غیرطبیعی همراه باشد. این علایم بسیار جدی هستند و باید رفع شود درد شانه در دوران بارداری می تواند در هر زمان و به دلایل زیادی اتفاق بیفتد. گاهی به دلیل این که تغییر در عضلات و مفاصل وجود دارد درد شانه طبیعی است. علل آن می تواند خستگی، به پشت خوابیدن، داشتن وضعیت نا مناسب بدنی و ایستادن طولانی مدت باشد هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بدن حتی قبل از بارداری هورمونی به نام ریلکسین می سازد. این هورمون از ابتدای بارداری تا تولد کودک دارای شکل های مختلفی است. بدن را برای رشد نوزاد آماده می کند. اساسا ، ریلکسین این کار را با شل شدن بافت همبند انجام می دهد که می تواند باعث درد در مکان های مختلف از جمله شانه ها شود تغییرات در بدن بر نحوه خوابیدن، نشستن، ایستادن و حتی راه رفتن مادر ت ثیر می گذارد. در حقیقت، یک بررسی پزشکی نشان می دهد کسانی که در سه ماهه دوم بارداری خود قرار دارند، سرعت راه رفتن آهسته تری نسبت به افراد دیگر دارند. در این دوران بدن شامل تغییراتی می شود و ماهیچه ها خود را با آنها هماهنگ می کنند که ممکن است منجر به درد عضلات، از جمله درد شانه شود در سه ماهه سوم، بدیهی است که کودک آماده به دنیا آمدن می شود. بدن از بسیاری جهات از جمله انحنای ستون فقرات برای حمل کودک سازگاری های خاصی پیدا می کند. محققان ستون فقرات زن باردار در سه ماهه سوم بارداری را با زنان دیگر مقایسه کردند. آنها دریافتند که ستون فقرات در زنان باردار در سه ماهه سوم انحنای بیشتری دارد این بدان معنی است که ستون فقرات در حاملگی به شباهت دارد تا بتواند وزن اضافی کودک را تحمل کند. تغییرات ستون فقرات می تواند منجر به تغییر در عضلات کمر و درد شانه و درد طبیعی در دوران بارداری شود. علاوه بر تمام علت های که گفته شد، درد شانه در بارداری احتمال دارد علامت یک بیماری زمینه ای باشد گاهی اوقات، درد شانه احتمال دارد به دلیل مشکلات معده مانند یبوست، نفخ و زخم معده باشد. این نوع درد از معده شروع می شود و به پشت و شانه انتشار می یابد وزن بیش از حد یا نامتعادل در شکم همچنین می تواند باعث درد شانه در سه ماهه دوم بارداری شود. در این شرایط درد از ناحیه کمر شروع شده و به عضلات پشت و شانه ها انتشار پیدا می کند. درد شانه چپ به طور مکرر در سه ماهه دوم و سوم رخ می دهد. در این دوره ها زنان باردار برای داشتن جریان خون بهتر، به سمت چپ می خوابند درد شدید شانه راست گاهی اوقات نشانه ای از می باشد. پره اکلامپسی وضعیتی است که در آن فشار خون یک زن باردار بالا و مقدار پروتیین موجود در ادرار او زیاد می شود وقتی درد شانه با تنش و سفتی در قسمت فوقانی پشت و قاعده جمجمه، سردردها و میگرن همراه شود، دلیل این امر می تواند فشار روانی باشد درد شانه در اوایل بارداری می تواند نشانه ای از باشد که نیاز به درمان دارد. در این شرایط، جنین به جای رحم در لوله های رحمی یا دهانه رحم شروع به رشد می کند و باعث درد تیز و برنده ای می شود که از ناحیه شکم شروع شده و به شانه و کمر کشیده می شود افرادی که بارداری خارج رحمی دارند به طور معمول در هفته های تا بارداری علایم آن را تجربه می کنند. بارداری خارج رحمی احتمال دارد باعث درد نوک شانه شود. این می تواند مانند یک درد ناگهانی و عجیب فقط بین شانه و بازو احساس شود درد شانه در بارداری می تواند ناشی از باشد. افرادی که دچار سنگ صفرا هستند، از ناحیه فوقانی شکم که به پشت و شانه مربوط است، احساس درد می کنند هورمون هایی که به بارداری کمک می کنند همچنین می توانند عوارض جانبی مانند سنگ صفرا ایجاد کنند. شاید اصلا علایمی نداشته باشید، اما اگر سنگ صفرا در مجرا یا لوله گیر کند، می تواند علایم جدی ایجاد کند درد در شانه راست در دوران بارداری می تواند به معنای سنگ کیسه صفرا باشد. علایم دیگر سنگ کیسه صفرا، عبارتند از حالت تهوع و استفراغ کمر درد بین تیغه های شانه درد ناگهانی در وسط شکم درد شدید در ناحیه فوقانی شکم درد ناشی از سنگ کیسه صفرا می تواند برای چند دقیقه یا حتی ساعت ها ادامه داشته باشد. در موارد جدی، احتمال دارد تب شدید و حتی زردی (زردی پوست و چشم) داشته باشید اگر دچار انسداد جدی یا عوارض دیگری شده باشید، شاید نیاز به جراحی برای از بین بردن سنگ صفراوی باشد اما در بیشتر موارد، سنگ صفرا با تغییر در سبک زندگی قابل درمان است، مانند ورزش سبک پرهیز از غذاهای شیرین پرهیز از غذاهای سرخ کرده خوردن وعده های غذایی منظم پرهیز از کربوهیدرات های ساده اضافه کردن بیشتر غذاهای غنی از فیبر به رژیم غذایی اگر درد شانه به مدت طولانی ادامه یابد و با علایمی مانند تب بالا، فشار بر راست روده و درد همراه با التهاب و تغییر رنگ پوست همراه باشد، باید فورا با پزشک تماس بگیرید. مصرف برخی از مسکن ها می توانند در دوران بارداری مضر باشند و بدون توصیه پزشک توصیه نمی شوند بنابراین، به جای استفاده از مسکن برای تسکین درد شانه، می توانید اقدامات ساده زیر را انجام دهید: قبل ازخواب بدن خود را ماساژ دهید. کیسه یخ را در محل درد و اطراف آن قرار دهید از اسپری ها و پماد های ضدالتهاب استفاده کنید از بروز بیماری های معده قبل از بروز درد شانه پیشگیری کنید. به اندازه کافی استراحت کنید تا استرس تنش ودرد شانه جلوگیری شود. روش های فیزیکی مانند، طب فشاری، حرکات کششی انجام دهید و موقعیت مناسب خواب خود را پیدا کنید. فعالیت های سنگین جسمی را که ممکن است درد شانه را در سه ماهه سوم افزایش دهد کاهش دهید بدن در دوران بارداری در حال تغییر است تا خودش رابرای آماده کند. زنان باردار باید اقداماتی را انجام دهند تا از عوامل ایجادکننده درد جلوگیری کنند. بهترین راه برای جلوگیری از درد شانه در دوران بارداری، سالم ماندن است. برای این منظور می توانید راهکارهای زیر را رعایت کنید: میان وعده های سالم مصرف کنید. اگر سیگار می کشید، باید آن را ترک کنید. مسیولیت ها را به طور مناسب در خانه تقسیم کنید. خوب بخوابید تا از جمع شدن تنش در شانه ها جلوگیری شود در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده خود در انجام کارها کمک بگیرید. با غذای سالم از بروز مشکلات معده که باعث درد شانه می شود خودداری کنید هنگام خواب، ایستادن، نشستن و راه رفتن، بدن خود را در حالت مناسب قرار دهید. مرخصی بگیرید و یک روز از هفته را برای سلامتی، آرامش و رفاه خود اختصاص دهید. برای کاهش درد شانه ناشی از معده و سنگ صفرا، غذاهای پر ادویه و روغنی مصرف نکنید. بالش هایی مخصوص ستون فقرات برای خواب بهتر و فشار کمتر بر روی شانه ها تهیه کنید. برای کمک به تسکین درد شانه و تقویت سلامتی، با یک متخصص طب جراحی یا طب سوزنی مشورت کنید. درد شانه در دوران بارداری عادی است و احتمال دارد به چندین علت مختلف اتفاق بیفتد چند مورد از درد شانه وجود دارد که می تواند خطرناک باشد. این موارد شامل بارداری خارج رحمی در اوایل سه ماهه اول بارداری و پره اکلامپسی در سه ماهه دوم یا سوم است همیشه در صورت بروز درد ناگهانی، عجیب یا شدید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید. |
خونریزی خطرناک وضعیتی است که با جلوگیری از لخته شدن خون باعث از دست رفتن حجم بالای خون در فرد شده و می تواند برای فرد جدی و حتی کشنده باشد. روند لخته شدن که به انعقاد خون نیز معروف است، خون را از مایع به جامد تبدیل می کند. هنگامی که قسمتی از بدن آسیب می بیند، خون به طور معمول شروع به لخته شدن می کند تا با این روش، مانع از دست دادن بیشتر خون از بدن گردد. گاهی اوقات، شرایط خاصی در بدن به وجود می آید که از لخته شدن خون به طور طبیعی جلوگیری می کند و می تواند منجر به خونریزی شدید یا طولانی مدت شود. اختلالات خونریزی می تواند باعث خونریزی غیر طبیعی در خارج و داخل بدن شود. برخی از اختلالات می توانند میزان خون خارج شده از بدن را به شدت افزایش دهند. برخی دیگر باعث خونریزی در زیر پوست یا اندام های حیاتی مانند مغز می شوند. فهرست محتوا اختلالات خونریزی اغلب هنگامی رخ می دهد که خون نتواند به درستی لخته شود. برای لخته شدن خون، بدن به پروتیینهای خون به نام فاکتورهای لخته شدن و سلول های خونی به نام پلاکت نیاز دارد. به طور معمول، پلاکت ها با هم جمع می شوند و یک لخته در محل رگ خونی آسیب دیده ایجاد می کنند. سپس عوامل لخته شدن با هم جمع شده و لخته فیبرین را تشکیل می دهند. با این کار پلاکت ها در جای خود قرار گرفته و از جریان خون از رگ خونی جلوگیری می کند. با این حال، در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی، فاکتورهای لخته شدن یا پلاکت به شکلی که باید یا کمبود دارند یا کار نمی کنند. هنگامی که خون لخته نمی شود، خونریزی بیش از حد یا طولانی مدت می تواند رخ دهد. همچنین ممکن است منجر به خونریزی خود به خودی یا ناگهانی در عضلات، مفاصل یا سایر قسمت های بدن شود. اکثر اختلالات خونریزی ارثی هستند، به این معنی که از والدین به فرزندان قابل انتقال می باشند. با این وجود، برخی از اختلالات می توان در نتیجه سایر بیماری های زمینه ای مانند بیماری کبد ایجاد شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اختلالات خونریزی نیز به عوامل مختلفی بستگی دارند، از جمله: تعداد پایین گلبول های قرمز داروهایی که می توانند در لخته شدن خون تداخل ایجاد کنند. آنها ضد انعقاد خون نامیده می شوند. اختلالات خونریزی می تواند ارثی یا اکتسابی باشد. اختلالات ارثی از طریق ژنتیک منتقل می شود. اختلالات اکتسابی می توانند در اواخر زندگی ایجاد شده یا خود به خود بروز کنند. برخی از اختلالات خونریزی می تواند منجر به خونریزی شدید در اثر حادثه یا آسیب شود. در سایر اختلالات، خونریزی شدید ممکن است به طور ناگهانی و بدون دلیل اتفاق بیفتد. انواع اختلالات خونریزی وجود دارند، اما موارد زیر شایع ترین هستند: هموفیلی هموفیلی A و B شرایطی هستند که وقتی فاکتورهای انعقادی در خون کم باشد، رخ می دهند. این وضعیت باعث خونریزی شدید یا غیر معمول در مفاصل می شود. اگرچه هموفیلی نادر است، اما می تواند منجر به بروز عوارض خطرناک و یا حتی مرگ شود. هموفیلی یک اختلال خونریزی نادر و ارثی است که بسته به میزان فاکتور لخته شدن در خون، از خفیف تا شدید ممکن است متغیر باشد. هموفیلی بر اساس نوع فاکتور لخته شدن طبقه بندی می شود. ناشی از نقص ژنتیکی موجود در کروموزوم X است. زنان دو کروموزوم X دارند. زنانی که دارای یک کروموزوم X با ژن معیوب هستند ناقل نامیده می شوند و می توانند بیماری را به پسران خود منتقل کنند. بعلت فعال شدن کروموزوم تصادفی، بسته به میزان غیرفعال شدن فاکتور VIII یا IX در برخی از ناقلین زنان، ممکن است از علامت تا علامت باشد. در حقیقت، برخی از زنان ممکن است هموفیلی خفیف داشته باشند، هرچند این مورد کمتر مشاهده می شود. مردان دارای یک کروموزوم X و یک Y هستند، بنابراین اگر کروموزوم X آنها ژن معیوب داشته باشد، از آنجا که خون بدون فاکتور لخته شدن به درستی لخته نمی شود، هرگونه بریدگی یا جراحت در مبتلایان به هموفیلی با خطر خونریزی بیش از حد همراه است. علاوه بر این، افراد مبتلا به هموفیلی ممکن است از خونریزی داخلی رنج ببرند که می تواند به مرور زمان به مفاصل، اندام ها و بافت ها آسیب برساند. بیماری فون ویلبراند، شایع ترین اختلال خونریزی ارثی است. فقدان فاکتور فون ویلبراند منجر به بروز این بیماری می شود. بیماری فون ویلبراند معمولا نسبت به هموفیلی خفیف تر است و می تواند مردان و زنان را درگیر کند. زنان به ویژه در دوران قاعدگی تحت ت ثیر بیماری von WIllebrand قرار می گیرند. بیماری ون ویلبراند بر اساس میزان فاکتور وون ویلبراند و فعالیت فاکتور VIII در خون به سه نوع مختلف (انواع ، و ) طبقه بندی می شود. نوع خفیف ترین و رایج ترین شکل است. نوع شدیدترین و کم رایج ترین شکل محسوب می شود. افراد مبتلا به بیماری فون ویلبراند با تشخیص به موقع، می توانند زندگی طبیعی و فعالی داشته باشند. افراد با موارد خفیف ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند، اما باید از مصرف داروهایی که باعث تشدید خونریزی می شوند، مانند آسپرین و ایبوپروفن، بدون مشورت با دکتر خودداری کنند. موارد جدی تر ممکن است با داروهایی که سطح فاکتور فون ویلبراند را در خون افزایش می دهند یا با تزریق فاکتور خون درمان شوند. برای افراد مبتلا به بیماری فون ویلبراند مهم است که قبل از جراحی، انجام کار دندانپزشکی یا با پزشکان خود مشورت کنند تا اقدامات احتیاطی مناسب برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد انجام شود. علایم بسته به نوع خاص اختلال خونریزی ممکن است متفاوت باشد. با این حال، علایم اصلی اختلالات خونریزی، عبارتند از: خونریزی در مفاصل خونریزی مکرر از بینی خونریزی شدید قاعدگی خونریزی بیش از حد ناشی از بریدگی های کوچک یا آسیب دیدگی در صورت ابتلا به یک یا چند مورد از این علایم، فورا به پزشک مراجعه شود. پزشک می تواند شرایط را تشخیص داده و از بروز عوارض مرتبط با برخی اختلالات خونی پیشگیری کند. برای تشخیص اختلال خونریزی، پزشک در مورد علایم و سابقه پزشکی شخص سوال می کند. آنها همچنین معاینه بدنی را انجام می دهند. در طول قرار ملاقات با پزشک، حتما موارد زیر را ذکر کنید: سابقه پزشکی هر سقوط یا ضربه اخیر هر نوع دارو یا مکمل مصرفی مدت زمان و تعداد خونریزی که تجربه کرده اید. پس از جمع آوری این اطلاعات، پزشک آزمایش خون را برای تشخیص صحیح تجویز می کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: یک آزمایش تجمع پلاکت که چگونگی جمع شدن پلاکت ها را بررسی می کند یک آزمایش خون که تعیین سرعت لخته شدن خون برای جلوگیری از خونریزی را تعیین می کند. ( CBC ) گزینه های درمان بسته به نوع اختلال خونریزی و شدت آن متفاوت است. اگرچه درمان ها نمی توانند اختلالات خونریزی را به طور کامل درمان کنند، اما ممکن است علایم مربوط به برخی اختلالات را تسکین دهند. اگر خون زیادی را از دست داده باشید، پزشک ممکن است مکمل های آهن را برای تجدید مقدار آهن در بدن تجویز کند. می تواند منجر به شود. این شرایط می تواند احساس ضعف، خستگی و در فرد ایجاد کند. در صورت عدم بهبود علایم با مصرف مکمل آهن، ممکن است به تزریق خون نیاز داشته باشید. در این روش خون گرفته شده از اهدا کننده جایگزین هر خون از دست رفته می شود. گروه خونی دهنده خون باید برای جلوگیری از عوارض، با گروه خونی شخص گیرنده مطابقت داشته باشد. این روش فقط در بیمارستان صورت می گیرد. برخی از اختلالات خونریزی ممکن است با محصولات موضعی یا اسپری بینی درمان شوند. سایر اختلالات خونریزی، از جمله، هموفیلی با درمان جایگزین فاکتور قابل معالجه می باشد. این شامل تزریق عوامل فاکتور لخته شدن در جریان خون است. این تزریق ها می توانند از خونریزی بیش از حد جلوگیری کرده و یا آن را کنترل کنند. در صورت فقدان فاکتورهای خاص لخته شدن خون، می توانید از تزریق پلاسمای منجمد تازه استفاده کنید. لاسمای منجمد تازه حاوی فاکتورهای V و VIII است که دو پروتیین مهم هستند که به لخته شدن خون کمک می کنند. این تزریقات باید در بیمارستان انجام شود. اکثر عوارض مرتبط با اختلالات خونریزی را می توان با درمان زودهنگام پیشگیری یا کنترل کرد. با این حال، مهم است که هرچه سریعتر درمان صورت بگیرد. عوارض معمولا زمانی اتفاق میفتد که اختلالات خونریزی خیلی دیر درمان شود. عوارض شایع اختلالات خونریزی، عبارتند از: درد مفصل خونریزی در مغز خونریزی در روده ها خونریزی در مفاصل در صورت شدید بودن اختلال یا از دست دادن خون بیش از حد، این عوارض نیز ممکن است ایجاد شود. اختلالات خونریزی می تواند به ویژه برای زنان خطرناک باشد، به خصوص اگر به سرعت درمان نشود. اختلالات خونریزی درمان، خطر خونریزی بیش از حد هنگام، یا را افزایش می دهد. زنان مبتلا به اختلالات خونریزی ممکن است خونریزی قاعدگی بسیار زیادی را تجربه کنند. این امر می تواند منجر به کم خونی شود. اگر خانمی به آندومتریوز مبتلا باشد، شاید خون زیادی را از دست بدهد که متوجه آن نمی شود، زیرا محل خونریزی در ناحیه شکم یا لگن پنهان است. منابع: |
شایع ترین علایم جمع شدن سم در بدن به مشکلاتی مانند یبوست و اضافه وزن مربوط می شود. سموم، مواد مضری هستند که در طی فرآیندهای متابولیکی در بدن تولید یا به صورت بلع و استنشا وارد بدن شده و تجمع پیدا می کنند. به طور کلی بدن انسان برخی مکانیسم هایی را برای دفع سموم دارد. کبد و کلیه ها اندام های اصلی سم زدایی هستند که سموم موجود در خون را جدا کرده و سپس از طریق عرق دفع یا آزاد می سازد. اگر بدن نتواند این سموم را به درستی دفع کند، سموم با گذشت زمان در بدن تجمع پیدا می کند. تجمع بیش از حد سموم در بدن باعث اختلال در عملکرد آنزیم های بدن می شود. علاوه بر این، اضافه بار سمی می تواند به بافت های بدن آسیب برساند، عملکرد اعضای بدن را به خطر بیندازد و در نتیجه طیف وسیعی از مشکلات سلامتی را ایجاد کند. سموم در اصل مواد شیمیایی هستند که از نظر بیولوژیکی یا مصنوعی تولید می شوند که انواع مختلفی دارند، از جمله: سموم طبیعی که به طور معمول در غذاهای گیاهی و حیوانی وجود دارد. سموم متابولیک که محصولات جانبی فعالیت های متابولیکی مختلف در بدن هستند. سموم مصنوعی که در گازهای صنعتی، داروها، آلاینده های محیطی و سموم دفع آفات شیمیایی وجود دارد و یا می توانند مستقیما یا از طریق زنجیره های غذایی آلوده وارد بدن شوند. فهرست محتوا سموم یا در داخل بدن تولید شده و یا از طریق مسیرهای زیر وارد بدن و جریان خون می شوند هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مصرف مواد مخدر نیز می تواند منجر به ورود سموم در جریان خون شود. سموم ممکن است با افزایش تولید یا کاهش دفع در بدن، به مرور زمان جمع شده و ایجاد شوند. سموم ممکن است از طریق مسیرهای مختلف استنشاق، بلع، تزریق و قرار گرفتن در معرض پوست و چشم وارد بدن شود. بیماری هایی مانند بیماری مزمن کلیه و بیماری کبدی می تواند باعث تجمع سم شود و سیستم های بدن را مختل کند. استفاده بی رویه از عوامل دارویی نیز ممکن است منجر به سمیت شود بنابراین، این عوامل باید به طور منظم تحت نظر یک متخصص تجویز شوند. و برخی کمبودهای آنزیمی ژنتیکی نیز ممکن است باعث افزایش حساسیت به تجمع سموم در بدن یا کاهش دفع سم شود. تجمع سموم در داخل بدن می تواند منجر به بروز برخی مشکلات و علایم در بدن شود، از جمله: تجمع سموم و اثرات سوء عوامل دارویی در بدن ممکن است باعث شود. سموم و عوامل قابل توجهی که ممکن است باعث یبوست شوند، عبارتند از: داروهای ضد کولینرژیک، مواد مخدر، داروهای روانپزشکی، ضدتشنج و افزایش بیش از حد ویتامین. بسیاری از سموم محیطی می توانند بر متابولیسم و هورمون ها ت ثیر بگذارند و منجر به افزایش وزن شوند. سموم جمع شده در بدن ممکن است به صورت چربی ذخیره شود و گردش خون در بدن را مختل کند. این وضعیت منجر به عوارض جانبی مختلفی مانند می شود. سمومی که می توانند باعث افزایش وزن شوند، عبارتند از پارابن آفت کش ها پلاستیک فتالات ها بیس فنول ناشی از کارخانه ها فلزات سنگین (سرب، جیوه، آرسنیک) پاک کننده ها و حلال های شیمیایی می تواند نشانه ای از جمع شدن سموم اضافی در بدن باشد. سموم محیطی ممکن است متابولیسم عضلات را مختل کنند و منجر به درد عضلانی و خستگی مداوم شود. خستگی ناشی از تجمع سموم در بدن از محرک هایی مانند مصرف مواد مخدر تفریحی، قرار گرفتن در معرض آفت کش ها و بازسازی و یا نقل مکان به خانه جدید ناشی شود. خستگی همچنین ممکن است در نتیجه بی خوابی ناشی از سموم و کمبود خواب باشد. سمومی که می توانند باعث خستگی مداوم شوند، عبارتند از قلع نیکل نقره ای بریلیوم کادمیوم آرسنیک آلومینیوم متیلن کلراید آفت کش ها سموم می توانند از طریق پوست جذب شده و باعث تحریک و آسیب آن شوند. تماس پوستی با مواد شیمیایی می تواند منجر به بروز برخی مانند درماتیت تماسی تحریک کننده، درماتیت تماسی آلرژیک، سرطان های پوست، عفونت های پوستی و آسیب های پوستی شود. سمومی که می توانند مشکلات پوستی ایجاد کنند، عبارتند از فلزات مواد شوینده مواد افزودنی لاستیکی واسطه های شیمیایی مواد شیمیایی تجاری مواد تمیز کننده ضعیف رزین های اپوکسی و اکریلیک اسیدها، بازها، عوامل اکسید کننده/کاهنده مواد شیمیایی زراعتی (سموم دفع آفات و کودها) سردرد ممکن است نشانه ای از تجمع سموم مختلف در بدن باشد. سمیت با مونوکسیدکربن و سیانید از دلایل عمده سردردهای ناشی از سم است. برخی دارو های گشاد کننده عروق مانند نیتروگلیسیرین نیز ممکن است باعث افزایش جریان خون در مغز و در نتیجه سردرد شوند. دلایل دیگر شامل متیلن کلراید، سموم دفع آفات، مواد شیمیایی، آن است. برخی از سموم ممکن است بر روی سیستم عصبی و غدد درون ریز ت ثیر بگذارند و باعث مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، تغییرات خلقی و شوند. تجمع سموم ناشی از الکل، مصرف مواد مخدر و عوامل دارویی نیز می تواند منجر به نوسانات خلقی شود. مونوکسیدکربن و سموم دفع آفات همچنین می توانند باعث مرگ سلول های عصبی در اثر کاهش اکسیژن رسانی، اختلال در شناخت و منجر به زوال عقل شوند. تماس طولانی مدت با نوروتوکسین ها ممکن است منجر به اثرات غیر قابل برگشت و اختلالات بر روی مغز شود. سمومی که می توانند باعث تغییرات خلقی شوند، عبارتند از تولوین عطرهای مصنوعی ترکیبات آلی فرار استایرن و زایلن (رنگ و حلال) فتالات و بنزن (محصولات مراقبت از بهداشت) فتالات ها (خوشبو کننده های هوا، شمع ها و پلاستیک ها) می تواند یکی از علایم تجمع سموم در بدن باشد. سمیت آرسنیک همچنین ممکن است باعث بوی سیر در دهان شود. سمیت سیانور همچنین ممکن است نفس فرد را مختل کرده و باعث بودی بادام تلخ در دهان شود، اما تشخیص این وضعیت بسیار مشکل است. الکل، عدم تعادل الکترولیت ها و اثرات نامطلوب دارویی از علل ابتلا به میوپاتی یا درد و اسپاسم عضلات بدن است. میوپاتی های سمی می توانند به صورت درد عضلانی، گرفتگی عضلات و ضعف شدید عضلانی همراه با رابدومیولیز و باعث نارسایی کلیه و مرگ احتمالی شوند. بی خوابی ممکن است از علل مختلف محیطی، ارثی، روانشناختی و رفتاری ناشی شود. مصرف کافیین و الکل و استعمال دخانیات نزدیک به زمان خواب می تواند منجر به اختلالات خواب و بی خوابی شود. این علل بی خوابی معمولا کوتاه مدت و قابل برگشت هستند و ممکن است با رعایت بهداشت خواب بهبود یابند. گرم شدن بیش از حد بدن و تعریق می تواند یکی دیگر از شایع ترین علل تجمع سموم در بدن باشد. برخی از مواد و سموم مانند کافیین، ارگانوفسفاتها، و اکستازی ممکن است باعث افزایش اثرات سمپاتومیمتیک در بدن، تنظیم مجدد درجه حرارت و در نتیجه گرم شدن بیش از حد بدن و تعریق شود. سمیت کولینرژیک ناشی از ارگانوفسفرهها که در سموم دفع آفات و حشره کش ها وجود دارد، می تواند تعریق را در کنار سایر اثرات سیستمیک افزایش دهد. تجمع سموم در بدن به تدریج می توانند عملکرد هورمونی را مختل کنند. بررسی ها نشان داده که مصرف بیش از حد لبنیات به دلیل وجود هورمون های رشد می تواند عملکرد هورمون ها را مختل کند. مجموعه گسترده ای از کالاهای بسته بندی خوراکی حاوی xenoestrogens اجزای BPA است که منجر به عدم تعادل هورمون ها می شود. اضافه بار سمی به عنوان افزایش وزن، مه مغز، خستگی، بی خوابی، دردهای عضلانی، درد و تغییرات خلقی بروز می کند. چند راهکار برای جلوگیری سموم در بدن وجود دارند، از جمله: رژیم های غذایی مناسب می تواند منجر به سم زدایی بدن شود. نصب فیلترهای تصفیه آب و تصفیه هوا در خانه می تواند به کاهش قرار گرفتن در معرض سم کمک کند. فعالیت بدنی و ورزش از دیگر روشهای عالی است زیرا سموم به طور مداوم از طریق عرق آزاد می شوند. استفاده از محصولات فتالات و فاقد پارابن مانند مرطوب کننده ها، صابون ها، شستشوی بدن، شامپوها، رنگ موها و آرایش باعث کم شدن میزان سموم می شود. یک سیستم تغذیه ای و سیستم ایمنی قوی و سالم و مصرف مناسب ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه نقش مهمی در سم زدایی سموم و مواد شیمیایی خارجی دارد. بررسی نشان می دهد که ویتامین های و و عصاره سیر می توانند سموم مختلف، در درجه اول سرب را از بدن خارج کنند. سیر باعث کاهش جذب سموم در استخوان ها و بافت های نرم می شود. مشخص شد که ویتامین های و به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی آسیب اکسیداتیو را کاهش می دهند و به بدن اجازه می دهند از آسیب ناشی از سرب و سم بهبود یابد. علاوه بر اشعه، فلزات سنگین مانند آرسنیک، هیدروکربن های معطر چند حلقه ای، ها، اکسیدها، ذرات معلق، ازن و دود سیگار از آلاینده های محیطی هوا هستند که همچنین می توانند به سرطان پوست و آسیب سلول پوستی شود. پوست دارای مانع محافظتی طبیعی برای جلوگیری از آسیب اکسیداتیو است. با این حال، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض این سموم محیطی می تواند یکی را در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست قرار دهد. اثرات پوستی می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض سموم رخ دهد و منجر به پیری، التهاب، پسوریازیس و اگزما شود. اضافه بار سم در بدن می تواند بسیاری از علایم و نشانه ها را نشان دهد. اگرچه بدن به طور مداوم سموم را پاکسازی می کند، اما انتخاب نادرست سبک زندگی و ضعف سیستم ایمنی بدن می تواند عملکرد آن را به خطر بیندازد و منجر به بیماری شود. منبع: |
آشنایی با علایم پایان زندگی سالمندان به اطرافیان و اعضاء خانواده فرد کمک می کنند تا آنها یاد بگیرند چه کارهایی را انجام دهند که سالمند شان آرامش بیشتری را تجربه و با خاطری آسوده این جهان را ترک کند. مراقبت از یک سالمند در آخرین مرحله زندگی هرگز آسان نیست. خواه اینکه تمام مسیولیت فرد برعهده شما باشد و خواه سالمند شما فقط نیاز به توجه داشته باشد، در هر دو صورت باید این نکته را چگونه باید با سالمند خود رفتار کنید و نیاز های آنها را برآورده سازید. فهرست محتوا علایم پایانی عمر افراد متفاوت است، بنابراین نباید انتظار داشته باشید که همه این علایم در افراد مختل یکسان باشند. همچنین، دوره سالمندی در افراد مختلف سرعت های گوناگونی دارد که می تواند به طور قابل توجهی سریع یا کند باشد. برخی از علایم اولیه مربوط به احساس گوشه گیری و افسردگی و انزوا است. این می تواند شامل خلق و خوی بد، بی انگیزه بودن و گوشه گیری باشد. فرد سالمند ممکن است زمان بیشتری را به یادآوری دوران کودکی و تجربه های قبلی زندگی خود اختصاص دهد. از دست دادن اشتها، ضعف عمومی و افزایش خستگی در بین سالمندان زیاد دیده می شود. افراد سالمند بیشتر ترجیح می دهند بخوابند تا اینکه بیدار باشند. آنها کمتر حرکت و صحبت می کنند و شاید به مکالمه یا سر و صدا واکنش زیادی نشان ندهند. حس شنوایی آنها به احتمال زیاد بدون تغییر باقی بماند، اما ممکن است بینایی آنها مختل شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم دیگر در روزهای آخر زندگی سالمندان ممکن است بروز پیدا کند، از جمله: و افت فشار خون افت دمای بدن اختلال در تنفس امتناع از غذا خوردن کاهش ضربان قلب کاهش دفع ادرار و مدفوع خیلی کم بدن سالمندان در ساعت های پایانی زندگی و فرا رسیدن زمان مرگ ممکن است برخی علایم را از خودش بروز دهد، از جمله: نبض ضعیف اندام های سرد تنفس پر سر و صدا چشمان شیشه ای تغییر در هوشیاری، حملات ناگهانی، عدم پاسخگویی تنفس های غیرطبیعی، عمیق و سریع ( Cheyne - Stokes ) پوست بنفش، خاکستری، رنگ پریده یا لکه دار روی زانوها، پاها و دست ها تغییرات حس شنیداری، آخرین حسی است که از بین می رود. سالمند، حتی اگر بیهوش هم باشد، باز صدای اطراف خود را می شنود. در لحظه مرگ، تنفس متوقف شده و نبض یا فشار خون قابل اندازه گیری وجود ندارد. اگر چشم ها باز بمانند، مردمک چشم گشاد می شوند. با شل شدن عضلات بدن، روده ها و مثانه خالی می شوند. با متوقف شدن جریان خون، پوست شروع به رنگ پریدگی و مومی شدن می کند. پس از مرگ، هنوز ممکن است شاهد ریزش اشک از چشم یا حرکات کوچک بازوها، پاها یا تارهای صوتی باشید. با نزدیک شدن به زمان پایان زندگی، متابولیسم و هضم غذا به تدریج کند می شوند. بدن به کالری کمتری نیاز دارد بنابراین از دست دادن اشتها و کاهش تشنگی در این شرایط کاملا طبیعی است. مشکل در بلع، حالت تهوع و یبوست نیز می تواند اشتها را مختل کند. ممکن است بدن کاهش وزن و علایم کم آبی را بروز دهد. در فرد سالمند، ضعف و خستگی عمومی شایع است. سطح انرژی کاهش می یابد و فرد به خواب بیشتری نیاز دارد. سالمند ممکن است بیشتر احساس گوشه گیری و کناره گیری از جمع را داشته باشد. بعضی از افراد سالمند، یک فضای محدود را برای خود ایجاد می کنند. آنها زمان بیشتری را صرف گفتگو در مورد وقایع گذشته می کنند تا اینکه بخواهند درباره زمان حال حرف بزنند. با بروز علایم پایان زندگی، برخی از افراد سالمند احساس ترس یا نگرانی زیادی دارند و اطرافیان خود را هم درگیر می کنند. اضطراب و برای پایان زندگی کاملا طبیعی است. در افراد سالمند با شروع، ادرار می تواند غلظت بیشتری پیدا کند و رنگ آن تیره شود. کنترل ادرار در مثانه و روده برای سالمند بسیار سخت تر خواهد شد. در افراد سالمند، ضربان قلب، درجه حرارت بدن و فشار خون شروع به کاهش می کنند. با کاهش گردش خون، دستها، بازوها، ران ها و پاها در اثر لمس احساس خنکی خواهند کرد. پوست ممکن است به رنگ آبی تیره یا بنفش درآید و یا لکه دار به نظر برسد. فرد سالمند ممکن است به طور دوره ای دچار فراموشی و سردرگمی شود. تا جایی که شناسایی زمان، مکان و حتی نزدیکانش هم برایش سخت و دشوار باشد. حتی ممکن است به یک مکان خیره یا حرکات تکراری مانند کشیدن ملحفه و لباس را انجام دهد. در دوره های پایان زندگی افراد، بینایی آنها ضعیف می شود اما احتمال دارد شخصی که نزدیک به مرگ است چیزهایی را ببیند، بشنود یا احساس کند، حتی با افرادی که فوت شده اند و در قید حیات نیستند هم صحبت کنند. تغییرات حسی همچنین می تواند منجر به توهم خیلی زیاد و به هذیان شود. تنفس سالمند، با دوره های به تدریج کند و کم عمق تر می شود. با شل شدن عضلات گلو، مایعات می توانند در گلو جمع شوند. تنفس فرد سالمند، ممکن است خیلی ضعیف باشد و بخواهد با سرفه آن را از بین ببرد، بنابراین منجر به تنفس پر سر و صدا شده که به عنوان جغجغه مرگ شناخته می شود. در این دوره، بیدار کردن فرد سالمند از خواب می تواند بسیار دشوار باشد. در نهایت، هیچ گونه واکنش و پاسخی از سوی سالمند دریافت نخواهید کرد، از هوش می روند یا هذیان می گویند. چشم ها ممکن است ظاهری شیشه ای پیدا کنند. پزشک در مورد چگونگی ت مین نیاز های جسمی بر اساس شرایط پزشکی آنها راهنمایی های لازم را ارایه خواهد کرد. این راهکارها ممکن است شامل تجویز داروها برای مواردی مانند درد، یا اضطراب باشد. اما با این حال شما می توانید با در نظر گرفتن برخی راهکارها، نیاز های جسمی فرد سالمند را برآورده کنید: بگذارید هر وقت می خواهند بخوابند. از نور کم استفاده کنید و از صداهای بلند یا حواس پرت پرهیز شود. برای سالمند خود تختخواب راحت تهیه کنید و در صورت لزوم تعویض شود. به فرد سالمند کمک کنید برای کمک به تنفس از دستگاه تنفسی استفاده کند. غذاهای نرم را برای آنها تهیه شود اما فرد سالمند را مجبور به خوردن غذا نکنید. برای جلوگیری از ایجادد زخم بستر هر چند ساعت یک بار موقعیت آنها را تغییر دهید. برای از بین بردن خشکی پوست لب از مرطوب کننده لب و لوسیون بدون الکل استفاده شود. به آنها کمک کنید تا با استفاده از تکه های یخ و یا از پارچه مرطوب روی لب، آب بدن خود را حفظ کنند. همچنین، برای کمک به ارایه حمایت عاطفی و معنوی به سالمندان می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: به سالمندان ابراز عشق و علاقه کنید. موسیقی مورد علاقه آنها با صدای کم پخش کنید. با گرفتن دست یا قرار دادن دست روی شانه آنها، تماس بدنی کوچکی ایجاد کنید. واقعیت را انکار نکنید. اگر آنها می خواهند خداحافظی کنند، این امکان را برایشان فراهم کنید. این می تواند آرامش روانی آنها را چند برابرکند. اگر فرد سالمند می خواهد حرف بزند، آنها را تشویق کنید. اجازه دهید به صحبت کردن خودش ادامه بدهند، شنونده خوبی باشید و از شروع موضوعات استرس زا هم پرهیز شود. حتی اگر افراد سالمند، به صحبت ها و صداها پاسخ و واکنشی نشان نمی دهند، با فرض اینکه صدا را می شنوند. مستقیما با آنها صحبت کنید. هنگام ورود یا ببرون آمدن از اتاق، خود را معرفی کنید. طرز فکر آنها را نادیده نگیرید، صحبت هایشان را قطع و یا رد نکنید. در صورت سردرگمی به آنها آرامش بدهید. اگر سالمندان دوست دارند با افراد خاصی صحبت کنند یا آنها را ببینند، حتما این امکان را برایشان فراهم کنید. به نیازهای معنوی سالمند توجه کنید. در نظر داشته باشید به عنوان یک مشاور معنوی، مددکار اجتماعی یا روانشاس پایان زندگی را خوب و مناسب معرفی کنید. یادگیری در مورد علایم پایان زندگی سالمند می تواند به فرد کمک کند حمایت جسمی و عاطفی مورد نیاز سالمندان را هنگام انتقال به او ارایه دهد. وقتی سالمندی در گذشت، به خود فرصت دهید تا بگذرد، از خود مراقبت کنید و در صورت نیاز از یک روان شناس و یا مشاور کمک بگیرید. منبع: |
مدفوع کم رنگ، در طولانی مدت طبیعی نیست علت آن باید بررسی شود. علت مدفوع کم رنگ می تواند به بیماری های جدی کیسه و مجرای صفراوی مربوط شود. به طور طبیعی رنگ مدفوع می تواند در طیف رنگ های قهوه ای متغیر باشد. رنگ مدفوع بیشتر به رژیم غذایی بستگی دارد اما این حالت طبیعی نیست. اگر مدفوع شما سفید یا به رنگ خاک رس است، ممکن است در تخلیه سیستم صفراوی خود که از کیسه صفرا، کبد و لوزالمعده تشکیل شده است، مشکلی داشته باشید. نمک های صفراوی توسط کبد در مدفوع آزاد می شوند و منجر به قهوه ای شدن رنگ مدفوع می شوند. در شرایطی که کبد به اندازه کافی صفرا تولید نکند یا اگر جریان صفرا مسدود شده و نتواند به راحتی از کبد تخلیه شود، مدفوع ممکن است سفید یا به رنگ خاک رس دیده شود. داشتن مدفوع کم رنگ هر چند وقت یکبار شاید نگران کننده نباشد اما این وضعیت در طولانی مدت می تواند نشان دهنده علایم یک بیماری زمینه ای باشد. در صورت بروز این علایم در طولانی مدت بهتر است برای تشخیص علت بیماری به پزشک مراجعه کنید. فهرست محتوا دلایل زیادی برای این حالت وجود دارد. برخی از دلایل شایع این وضعیت، عبارتند از هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید داروهای خاص مانند ایبوپروفن و ناپروکسن قرص های ضد بارداری، برخی آنتی بیوتیک ها و استروییدهای آنابولیک می توانند باعث هپاتیت ناشی از دارو شوند. هپاتیت ناشی از دارو تورم یا التهاب کبدی است که در اثر داروها ایجاد می شود. هپاتیت ناشی از دارو و معمولا طی چند هفته پس از قطع دارو در اکثر افراد از بین می رود. هپاتیت ویروسی، تورم یا التهاب کبد است که در اثر ویروس هایی مانند ویروس های هپاتیت، یا رخ می دهد. هپاتیت اغلب منجر به بیماری کبدی می شود. پزشک می تواند نوع ویروس هپاتیت را تشخیص داده و بهترین برنامه درمانی را برای شما تجویز کند. تورم یا التهاب کبد است که در اثر نوشیدن مقادیر زیاد الکل اتفاق میفتد. هپاتیت الکلی می تواند منجر به بیماری کبد یا نارسایی کبدی شود. برای درمان این نوع هپاتیت، باید نوشیدن الکل را متوقف کنید. در صورت وابستگی به الکل، پزشک می تواند در ترک الکل به شما کمک کند. هپاتیت الکلی همچنین می تواند باعث سوء تغذیه شود، بنابراین بهتر است برای دریافت ویتامین ها و سایر مواد مغذی مورد نیاز بدن خودتان، رژیم غذایی خاصی را رعایت کنید. التهاب یا تحریک مجاری صفراوی در کبد است. التهاب یا تحریک، جریان صفرا به روده ها را مسدود می کند. علت دقیق سیروز صفراوی ناشناخته است. هیچ درمانی برای سیروز صفراوی وجود ندارد و این بیماری می تواند کشنده باشد. درمان سیروز صفراوی می تواند به مدیریت علایم شما کمک کرده و از بروز عوارض جلوگیری کند. همچنین ممکن است پزشک برای جبران از مواد مغذی از دست رفته در مدفوع چرب، مصرف ویتامین های، و را تجویز کند. مکمل های کلسیم همچنین می توانند از کاهش تراکم استخوان جلوگیری کنند. رسوبات سخت شده در کیسه صفرا هستند که می توانند جریان صفرا را مسدود کنند. داروها گاهی اوقات می توانند سنگ صفرا را حل کنند. اگر سنگ های صفراوی بزرگ باشند یا دارو برر روی آن هیچ گونه تاثیری نداشته باشد، ممکن است پزشک جراحی را برای خارج کردن کیسه صفرا توصیه کند. کلانژیت اسکلروزان کننده، التهاب یا زخم مجاری صفراوی است. مجاری صفراوی لوله هایی هستند که صفرا را در بدن حمل می کنند. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی تا حدودی می توانند در بروز این بیماری موثر باشند. درمان های احتمالی کلانژیت اسکلروزان، دارو و جراحی هستند. علاوه بر آن، ممکن است پزشک مکمل هایی ویتامین های، و را برای جایگزینی آنچه بدن از دست داده تجویز کند. جراحی های رایج که برای درمان کلانژیت اسکلروزان استفاده می شوندف عبارتند از برداشتن روده بزرگ و راست روده در موارد شدید قرار دادن تخلیه در باریک شدن مجاری صفراوی قرار دادن یک بالون در انتهای یک لوله طولانی به مجاری صفراوی برای باز شدن هرگونه تنگی نقص ساختاری در سیستم صفراوی می تواند یک بیماری مادرزادی باشد که از جریان صفرا جلوگیری می کند. در این شرایط، پزشک پس از معاینه فیزیکی، ممکن است چندین آزمایش را برای تعیین نقص ساختاری انجام دهد. این آزمایشات شامل آزمایش خون، اسکن و اشعه ایکس هستند. پزشک ممکن است بتواند نقایص را با جراحی ترمیم کند. نوع عمل جراحی به نوع نقص بستگی دارد. جراحی برداشتن کیسه صفرا می تواند منجر به باریک شدن مجاری صفراوی شود. این شرایط به عنوان تنگی صفراوی شناخته می شود. پزشک ممکن است بتواند مشکلات را با استفاده از جراحی یا استنت اصلاح کند. استنت یک لوله کوچک است که جراح در داخل مجاری قرار می دهد تا آنها را باز نگه دارد تا صفرا آزادانه جریان داشته باشد. تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) در سیستم صفراوی می توانند در جریان صفرا اختلال ایجاد کنند و یا کبد را ملتهب کنند. در این وضعیت احتمال دارد پزشک بتواند تومور را با جراحی خارج کند. اگر تومور سرطانی باشد، ممکن است به پرتودرمانی نیاز داشته باشید. از شیمی درمانی نیز می توان استفاده کرد. کیست در مجاری صفراوی می تواند از جریان صفرا جلوگیری کند و منجر به این حالت شوند. کیست ها ممکن است بدون درمان از بین بروند، یا پزشک جراحی را برای برداشتن آنها تجویز کند. در این روش جراحی به روش و با برش های کوچک و ناراحتی کمتر از جراحی معمول انجام می شود. یکی از رایج ترین عوارض آن، است. زردی این به دلیل تجمع صفرا در بدن رخ می دهد. زردی، زرد شدن پوست یا اطراف سفیدی چشم است. در صورت مشاهده علایم زردی بلافاصله به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است از علایم بیماری کبد باشد. مدفوع با رنگ روشن در کودکان معمولا به دلیل رژیم های غذایی مانند مصرف غلات در صبحانه ایجاد می شود. با این حال، مدفوع کم رنگ، سفید یا به رنگ خاک رس در کودکان می تواند ناشی از بیماری های جدی تری باشد. برخی از دلایل این حالت در کودکان، عبارتند از رژیم شیر سولفات باریم ناشی از مجاری صفراوی مسدود شده یا بیماری کبدی هر زمان که مدفوع کودک تغییر رنگ داد، باید با پزشک خود تماس بگیرید، به خصوص اگر مدفوع کودک کم رنگ، سفید یا خاک رس باشد. اگر علت آن غذا یا دارو باشد، حذف آن از رژیم غذایی کودک می تواند مشکل را برطرف کند. اگر علت بیماری کبدی یا انسداد مجرای صفراوی باشد، این وضعیت می تواند جدی و خطرناک باشد و نیاز به جراحی یا تجویز دارو دارد. نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند مدفوع مایل به زرد دارند. این رنگ بخصوص در نوزادانی که هنوز نمی توانند مواد غذایی جامد بخورند شایع است. به محض خوردن مواد جامد، مدفوع آنها معمولا قهوه ای تر می شود اما به طور کلی مدفوع سفید یا قهوه ای بسیار روشن در نوزادان می تواند نشانه یک مشکل جدی تر مانند کلستاز، نوعی بیماری کبدی باشد. در نوزادان تازه متولد شده، کلستاز یا هر مشکل دیگری در کبد، کیسه صفرا یا لوزالمعده به درمان دارد. مدفوع سفالی در دوران بارداری معمولا نشان دهنده وجود مشکل در کیسه صفرا، کبد، مجاری صفراوی یا لوزالمعده است. برخی از زنان به بیماری کبدی مرتبط با بارداری مبتلا می شوند که کلستاز داخل کبدی حاملگی نامیده می شود. علایم کلستاز داخل کبدی حاملگی، عبارتند از: حالت تهوع مدفوع کم رنگ ادرار تیره حتی در صورت آب کافی درد زیر دنده ها در سمت راست و بالای معده زردی یا زردی چشم، بستر ناخن انگشت یا پوست درمان ممکن است شامل دارو و نظارت مکرر، از جمله آزمایش خون و سونوگرافی باشد. در برخی موارد، ممکن است یک زن نیاز به زایمان زودرس داشته باشد. پزشک در مورد علایم همراه و داروهای مصرفی از بیمار سوالاتی می پرسد. همچنین آزمایشاتی را برای تشخیص علت این حالت تجویز می کند. برخی از این آزمایشات احتمالی، عبارتند از: آزمایش خون، برای بررسی عفونت و زردی سونوگرافی شکمی، برای بررسی اندام های بدن اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) ، به منظور تشخیص التهاب کبد یا مجاری صفراوی کلانژیوپانکراتوگرافی تشدید مغناطیسی ( MRCP ) ، نوع خاصی از تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( MRI ) که تصاویر مفصلی از سیستم صفراوی را تهیه می کند. برخی از دلایل این حالت قابل پیشگیری نیستند، اما در برخی شرایط می توان این وضعیت را مدیریت کرد. به طور مثال می توان با واکسنیناسیون به موقع از ابتلا به انواع هپاتیت پیشگیری کنید. با حتی می توان با ترک الکل از هپاتیت الکلی پیشگیری کرد. در شرایطی که علت اصلی سفید شدن مدفوع تشخیص داده نشود، می توانید با رعایت یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از فیبر به بهبود عملکرد روده خود کمک کنید. بسیاری از موارد از جمله ویتامین ها، عفونت ها و برخی غذاها می توانند رنگ مدفوع را تغییر دهند. برخی از بیماری ها، مانند کیسه صفرا و بیماری کبد، نیز می توانند باعث تغییر رنگ مدفوع شوند. رنگ مدفوع سفید یا سفالی، می تواند نشان دهنده یک مشکل جدی در سلامتی باشد که نیاز به درمان و مراجعه فوری به پزشک دارد. پس از درمان علت اصلی این حالت، رنگ مدفوع باید به رنگ قهوه ای طبیعی برگردد. با این حال، برخی از دلایل، مانند بیماری کبد و برخی تومورهای سرطانی، غیر قابل درمان هستند. در این شرایط رنگ مدفوع همچنان کم رنگ باقی می ماند. منابع: |
همه آزمایشات کرونا که در حال حاضر برای تشخیص این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند واکنش زنجیره ای پلیمراز و آزمایش آنتی بادی است. هر دو روش مزایا و محدودیت های خود را دارند و از انواع مختلفی از نمونه ها برای جستجوی نشانگرهای مختلف ویروس استفاده می کنند. اما مت سفانه هیچ یک از آنها کامل نیستند با توجه به تقاضای زیادی برای آزمایش و تشخیص سریع، دانشمندان تلاش زیادی می کنند تا راه های جایگزینی برای غربالگری بیماران مبتلا به این بیماری کشنده پیدا کنند شما اخیرا در مورد آزمایش بیماری ویروس کرونا ( چیزهای زیادی شنیده اید. اگر فکر می کنید علایمی از کرونا را تجربه می کنید و نیاز به آزمایش دارید، با ارایه دهنده خدمات بهداشتی یا بخش بهداشت محلی خود تماس بگیرید. فهرست محتوا به طور کلی، مراکز های درمانی با شیوع هر گونه بیماری آزمایشات اولیه را برای تشخیص بیماران احتمالی آغاز می کنند. این آزمایشات برای تشخیص زودهنگام بیماری، درمان به موقع و اقدامات فوری برای پیشگیری از شیوع بیماری انجام می شوند. آزمایشات تشخیصی همچنین به شناسایی افراد آلوده و ناقل بیماری و پیشگیری از شیوع انتقال این بیماری به دیگران کمک می کند. در اکثر کشورها، آزمایش برای تشخیص زودهنگام بیماران اولیه نبوده است. در کشورهایی مانند کره جنوبی و چین، چون در هنگام گزارش اولین موارد، آزمایشات به راحتی در دسترس بود، آنها موفق شده اند میزان مرگ و میر را نسبت به سایر کشورها مانند انگلیس و ایالات متحده به شدت کاهش دهند. فقدان آزمایش زودهنگام منجر به افزایش سریع در بستری شدن در بیمارستانها و ایجاد فشار بیش از حد در سیستم بهداشتی درمانی شده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آزمایشات تشخیصی در شناسایی ویروس کرونا و اینکه آیا بیمار نیاز به قرنطینه دارد یا نه اهمیت دارد. این آزمون برای اندازه گیری آنتی بادی های که توسط سیستم ایمنی بدن برای مقابله با ویروس ترشح می شود، صورت می گیرد. آنتی بادی ها در مبارزه با عفونت موثر هستند. تولید آنتی بادی ها ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد و بعد از بهبودی ممکن است چندین هفته یا بیشتر در خون باقی بماند. به همین دلیل، برای تشخیص COVID - نباید از آزمایش های آنتی بادی استفاده شود. در حال حاضر محققان نمی دانند که آیا وجود آنتی بادی به معنای ایمن بودن بیمار در برابر COVID - در آینده است یا نیست. در حال حاضر دو نوع آزمایش تشخیصی برای بیماری کرونا وجود دارد: آزمایشاتمولکولی، مانند آزمایشات RT - PCR ، که ماده ژنتیکی ویروس را تشخیص می دهد. آزمایشاتآنتی ژن که پروتیین های خاص ویروس را تشخیص می دهد. این آزمایش به چند ساعت زمان نیاز دارد. تشخیص ویروسی تنها زمانی امکان پذیر است که ویروس در بدن وجود داشته باشد و شخص به طور فعال آلوده شود. ویروسی قبل از تشکیل آنتی بادی ها یا ایجاد علایم و نشانه ها در بدن وجود دارد. در نتیجه، این آزمایش در تشخیص زودهنگام بیمار بسیار موثر است. احتمال تشخیص این ویروس توسط این آزمایش به روش جمع آوری و زمان سپری شده از آلودگی بستگی دارد. سواب گلو فقط در هفته اول توصیه می شود، زیرا ویروس در اعماق دستگاه تنفسی حرکت می کند و در ریه ها تکثیر می یابد و گلو را آلوده می کند. در هفته دوم، جمع آوری خلط ترجیح داده می شود. نمونه ها را می توان با سواب های حلق یا بزاق تهیه کرد. سواب های بینی و گلو نسبت به حساس هستند هنگام شناسایی افراد در اوایل دوره عفونت مفید است. افراد در این شرایط با مثبت شدن جواب آزمایش، باید خودشان را قرنطینه کنند. محدودیت تست در تشخیص کرونا. در طی آزمایشات تشخیصی به بخشی از ویروس که باعث تولید آنتی بادی در بدن می شود، آنتی ژن گفته می شود. آزمایش آنتی ژن بدنبال پروتیین های آنتی ژن در سنبله های سطح ویروس است. این آنتی ژن ها را می توان قبل از شروع علایم تشخیص داد، اما حساسیت این آزمایش نسبت به آزمایش کمتر است. اما، از آنجا که نتایج آزمایش زمان زیادی نیازی دارد و گران است، آزمایش آنتی ژن می تواند در تشخیص برخی افراد استفاده شود. در این آزمایش، نمونه ها از طریق سواب های حلق یا بزاق جمع آوری می شوند. سپس نمونه جمع آوری شده در معرض نوارهایی قرار می گیرد که حاوی آنتی بادی مصنوعی هستند. آنتی ژن موجود در نمونه به آنتی ژن های ویروس کرونا در نوار متصل می شود و واکنش نشان می دهد. این آزمایش به تجهیزات یا آموزش گران قیمت نیازی ندارد. سواب های گلو و بینی ویروس های تنفسی معمولا فاقد آنتی ژن ویروسی قابل تشخیص هستند. این مورد بیشتر در بیماران بدون علایم خاص انجام می شود، زیرا ترشحات بینی آنها تقریبا کم است. از آنجا که آنتی ژن ویروسی در آزمایش آنتی ژن تکثیر نمی شود، ممکن است آنتی ژن موجود برای شناسایی بسیار کم باشد از آنجا که آزمایش آنتی ژن تنها در صورتی قابل اعتماد است که بار ویروسی در بدن زیاد باشد، پزشکان مختلف انجام آن را توصیه نمی کنند. آزمایش های آنتی ژن معمولا نتایج را سریعتر از آزمایش های مولکولی در تشخیص عفونت ویروس کرونا نشان می دهد. اگر یک آزمایش آنتی ژن نتیجه منفی را نشان می دهد که نشان دهد پزشک ممکن است برای ت یید نتیجه وضعیت شما آزمایش مولکولی را سفارش دهد. این آزمایش، آنتی بادی های تولید شده توسط بدن نسبت به آنتی ژن ویروسی را تشخیص می دهد. آزمایش خون می تواند چنین آنتی بادی هایی را تشخیص دهد. می توان از این آزمایش برای ارزیابی بیمارانی که قبلا آلوده شده اند، استفاده کرد. این آزمایش ممکن است برای بیمارانی که علایمی ندارند و یا علایم آنها خیلی خفیف است موثر نباشد. آزمایشات آنتی بادی ممکن است نتایج سریعی داشته باشد، اما برای تشخیص عفونت نباید استفاده شود. آزمایش های آنتی بادی فقط آنتی بادی هایی را شناسایی می کند که سیستم ایمنی بدن در پاسخ به ویروس ایجاد می کند، نه خود ویروس. تولید آنتی بادی کافی برای شناسایی در یک آزمایش ممکن است روزها تا چند هفته طول بکشد. در حال حاضر تست های تشخیصی جایگزینی با روش های مختلفی در دسترس هستند که عبارتند از: آزمایشات تشخیصی سریع که در این روش از بینی یا گلو بیمار نمونه برداری می شود اما می توان آن را در مطب پزشک یا کلینیک جمع آوری کننده نمونه تجزیه و تحلیل کرد و نتایج ممکن است در عرض چند دقیقه در دسترس باشد. اینها ممکن است آزمایشات مولکولی یا آنتی ژنی باشند. آزمایش های ترکیبی که می توانند به طور همزمان آنفولانزا و ویروس کرونا را بررسی کنند. آزمایشات جمع آوری در منزل که فقط با تجویز پزشک انجام می شود، به بیمار اجازه می دهد تا نمونه را در خانه جمع کند و مستقیما برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد. آزمایشات بزاق که به بیمار اجازه می دهد به جای سواب دادن بینی یا گلو، درون لوله ای تف کند. آزمایش بزاق ممکن است برای برخی از افراد راحت تر باشد. بزاق (چند آزمایش) یا حداکثر تا یک هفته (در بعضی از مکانها با آزمایشات بیشتر) یا - روز آزمایشات تشخیصی کرونا برای تشخیص اینکه چه کسی آلوده است و چه کسی نیاز قرنطینه دارد، بسیار اهمیت دارند. آزمایش، هم و هم آنتی بادی، امری حیاتی است و اطلاعات بیشتری را برای مقابله با این بیماری همه گیر فراهم می کند منابع: |
علت مرگ در بیماری کرونا باعث نگرانی بیماران و تیم های بهداشتی و درمانی شده است. حمله ویروس کرونا به ریه و قلب بیشترین میزان مرگ را ایجاد می کند. محققان در طی بررسی نتایج کالبد شکافی برخی از قربانیان کرونایی به این نتیجه رسیده اند که ویروس به ریه ها و سایر اندام های حیاتی از جمله قلب بیماران آسیب هایی را وارد کرده و منجر به مرگ برخی از آنها شده است. فهرست محتوا مراحل بیماری کرونا از انواع بدون علامت تا نارسایی شدید تنفسی متغیر است. مبتلایان به بیماری کرونا بر اساس میزان و شدت علایم بیماری به دسته های زیر تقسیم بندی می شوند برخی از بیماران مبتلا به کرونا ممکن است هیچ علایمی از خود نشان ندهند اما ممکن است بیماری را به دیگران منتقل کنند. علایم خفیف بیماری کرونا تب خفیف، سردرد، خستگی، سرفه خشک، گرفتگی بینی، گلو درد و درد عضلانی هستند. برخی از افراد همچنین تنفس کم عمق و تنگی نفس را تجربه می کنند. تقریبا موارد ابتلا به کرونا این علایم را دارند. در این مرحله بیمار ممکن است ذات الریه، سپسیس یا سندرم دیسترس تنفسی حاد داشته باشد. بیماران در مرحله بحرانی علایم قلبی، نارسایی تنفسی، شوک سپتیک و نارسایی چند عضو را تجربه می کنند. جهان بیشتر سال جاری را صرف مبارزه با سندرم شدید تنفسی حاد کرونا ویروس کرده است. این همه گیری در حال حاضر منجر به مرگ میلیون ها نفر شده است. بسیاری از کشورها که با قوانین سختگیرانه فاصله اجتماعی و اقدامات قرنطینه ای اجباری تا حدودی از شیوع این بیماری جلوگیری کرده بودند، با افزایش ناگهانی تعداد بیماران مبتلا به این ویروس روبرو شده اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دانشمندان در حال تلاش برای یافتن راهی برای تشخیص و درمان موثر این عفونت هستند. بر همین اساس آنها اجساد قربانیان این عفونت کشنده را کالبدشکافی می کند تا اطلاعات دقیق تری این بیماری به دست آورند. یک ویروس جدید (اسید ریبونوکلییک) است. این توالی ژنی مشابه، تظاهرات بالینی و رفتاری مشابه با، ویروسی است که باعث ایجاد در سال شده است. این ویروس دارای گلیکوپروتیین سنبله ای سطحی است که به آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین پروتیین متصل می شود. این آنزیم در بافت های ریه ها، قلب، دستگاه گوارش، غدد لنفاوی و مغز وجود دارد. متاسفانه این ویروس سیستم های مختلفی بدن انسانها را تحت ت ثیر قرار می دهد. کالبد شکافی اجساد قربانیان کرونایی ها برخی دلایل اصلی مرگ و میر ناشی از را نشان داده است. در، عضلات قلب خون کافی را برای بدن پمپاژ نمی کنند. یک واکنش خطرناک و جدی و شدید سیستم ایمنی بدن در برابر عفونت است. انسفالوپاتی هیپوکسیک آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن کافی در بدن بیماران است. این وضعیت که به سطح بالای پتاسیم در خون اشاره دارد یکی دیگر از علت های مرگ در بیماران مبتلا به کرونا است. در این وضعیت افزایش بی کربنات در خون باعث افزایش قلیایی بودن بدن و کاهش اسید در خون می شود. در این شرایط آسیب های وارد شده به ریه ها منجر به کمبود اکسیژن در بدن بیمار می شود. در این وضعیت، کیسه های هوای کوچک در ریه ها از مایعات پر می شوند و اکسیژن رسانی به اعضاء بدن را مختل می کند. آسیب حاد قلب در بیماران کرونایی ناشی از افزایش مارکرهای قلبی بالا، مانند تروپونین است. این وضعیت معادل سکته قلبی در نظر گرفته می شود. آسیب کلیه یا در برخی بیماران مبتلا به کرونا دلیل بروز عفونت شدید ممکن است یکی از دلایل مرگ این بیماران باشد. بررسی ها مختلف نشان داده که ناشی از ویروس کرونا دلیل اصلی مرگ در این بیماران است زیرا بر عروق قلب، کلیه، کبد و سایر اندام های حیاتی ت ثیر می گذارد. نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس توانسته ریه های بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بروز برخی عوارض زیر شود در مبتلایان به بیماری کرونا، آلویول ها آسیب دیده و منجر به تنگی نفس می شوند. واسکولیت در اثر التهاب و تخریب رگ های خونی موجود در ریه ها رخ می دهد. در صورت بروز لخته های خون، عروق موجود در ریه ها را مسدود می کنند. این ویروس می تواند منجر به خونریزی از دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی در بیماران شود. برونکوپنومونی نوعی پنومونی استکه منجر به التهاب کیسه های هوای کوچک در ریه ها (آلویول) می شود. آسیب به سطوح تبادل گاز (آلویول) در ریه ها است که منجر به (تورم) ، فیبروز (اسکار) و اختلال در تبادل اکسیژن می شود. در این وضعیت، پروتیین غیرطبیعی به نام آمیلویید در قسمت های مختلف ریه ها و عروق آن شروع به رسوب می کند. در این وضعیت تجمع مایعات در مویرگ های ریه، بر تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن ت ثیر می گذارد و سیستم تنفسی را مختل می کند. نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس توانسته قلب بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بروز برخی عوارض زیر شود هیپرتروفی میوکارد و یا ضخیم شدن عضلات قلب آمیلوییدوز ناشی از رسوب پروتیین غیر طبیعی در عضلات قلب پریکاردیت یا التهاب پریکاردیوم که بافت پیوندی رشته ای قلب است. فیبروز قلبی ناشی از ضخیم شدن غیر طبیعی عضلات یا دریچه های قلب نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس حتی توانسته است کبد بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بروز برخی عوارض زیر شود و رسوب غیر طبیعی چربی در کبد یا بیماری اسیدهای چرب غیرالکلی که مرحله پیشرفته کبد چرب محسوب می شود. نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس حتی توانسته است بر گره های لنفاوی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بروز برخی عوارض زیر شود احتقان لنفاوی که در این وضعیت غدد لنفاوی مسدود یا مسدود می شوند. افزایش پلاسمابلاستها که پلاسمابلاستها سلولهای پلاسمای نابالغی هستند که آنتی بادی ترشح می کنند. نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس توانسته کلیه های بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بروز برخی عوارض زیر شود نکروز حاد لوله ای در این وضعیت جریان خون کم در کلیه ها به سلول های موجود در توبول های کلیه آسیب می رساند. گلومرولاسکلروز که از زخم شدن یا سخت شدن رگهای خونی کوچک (گلومرول) در کلیه ها ناشی می شود. انعقاد عروقی کلیوی که لخته های خون رگ های خونی کوچک کلیه را مسدود می کند، در نتیجه آسیب حاد کلیه ایجاد می شود. علاوه بر همه این مورد، نتایج کالبد شکافی بر روی اجساد قربانیان کرونا نشان داده است که این ویروس توانسته طحال بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به التهاب طحال هم شود. در اولین کالبد شکافی انجام شده در هند، پزشکان توانستند ویروس زنده را ساعت پس از مرگ بیمار جدا کنند. این بیمار ساله پس از روز درمان درگذشت و ویروسهای فعال در دهان، گلو و ناحیه بینی آن شناسایی شدند. در آزمایشات سواب های مختلفی که پزشکان از دهان، گلو و بینی انجام دادند، نتایج تست مثبت اعلام شد. اما هیچ اثری از ویروس روی پوست و سطح اندام های داخلی مانند ریه ها دیده نشد. علاوه بر آن، یک پزشک توسط یک بیمار فوت شده در تایلند آلوده شد به همین دلیل یافتن ویروس زنده تا چند ساعت یا چند روز پس از مرگ جای تعجب ندارد. این ویروس می تواند در ترشحات بینی وجود داشته باشد و همچنین می تواند در سلول های بدن که هنوز فعال هستند، همانند سازی شود. کسب اطلاع از اینکه این ویروس ها پس از مرگ چه مدت می توانند در بدن بمانند، به بررسی های بیشتری نیاز دارد. منبع: |
کاهش سطح اکسیژن خون و یا هیپوکسیمی به میزان اکسیژن کمتر از حد طبیعی در خون و شریان ها اشاره داد. بروز هیپوکسیمی می تواند نشان دهنده بیماری های مرتبط با تنفس یا گردش خون باشد و ممکن است منجر به بروز علایم مختلفی از جمله شود. هیپوکسمی با اندازه گیری میزان اکسیژن در نمونه خون گرفته شده از شریان (گاز خون شریانی) تعیین می شود. همچنین میزان اکسیژن خون را می توان با استفاده از پالس اکسیمتر اندازه گیری کرد. پالس اکسیمتر دستگاه کوچکی که به انگشت شما متصل می شود. اکسیژن شریانی عادی تقریبا تا میلی متر جیوه است. در مقادیر کمتر از میلی متر جیوه معمولا فرد نیاز به دستگاه های اکسیژن دارد. پالس اکسیمتر در شرایط معمولی بین تا درصد است. مقادیر کمتر از درصد به عنوان مقدار پایین اکسیژن در نظر گرفته می شود. فهرست محتوا هیپوکسیمی وضعیتی است که در آن میزان اکسیژن شریانی کم است. هیپوکسی وضعیتی است که در آن ت مین اکسیژن برای عملکردهای عادی زندگی کافی نیست. هیپوکسی گاهی اوقات برای توصیف هر دو حالت (هیپوکسی و هیپوکسیمی) استفاده می شود. هیپوکسیمی در بدن، می تواند منجر به هیپوکسی (هیپوکسی بافت) در بافت ها و اندام های مختلف با شدیدترین هیپوکسی مغزی شود که می تواند به سرعت منجر به آسیب مغزی یا مرگ شود. افراد مبتلا به آسم می تواند با مصرف برخی از داروها به صورت منظم طبق تجویز پزشک از بروز علایم هیپوکسی/هیپوکسمی جلوگیری کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیماری انسدادی مزمن ریه ( COPD ) گروهی از بیماری های ریوی هستند که شامل برونشیت مزمن و آمفیزم می شود. هر یک از این بیماری ها می تواند منجر به کاهش سطح اکسیژن خون و در نهایت تنگی نفس شود. عدم توانایی دریافت اکسیژن کافی به ریه، خطر ابتلا به هیپوکسی را افزایش می دهد. هیپوکسی می تواند منجر به بسیاری از عوارض جدی و گاه خطرناک شود. با این حال می توانید قبل از بروز عوارض خطرناک، شرایط را مدیریت کنید. اکسیژن نقش مهمی در سلول ها و بافت های بدن ایفاء می کند. تنها راه برای بدست آوردن اکسیژن بدن از طریق ریه ها است. COPD باعث التهاب و تورم راه های هوایی و در نهایت منجر به از بین رفتن بافت ریه به نام آلویولی می شود. علایم هیپوکسی اغلب شامل موارد زیر است: سرفه مکرر احساس خفگی تنگی نفس هنگام استراحت تنگی نفس شدید بعد از فعالیت بدنی کاهش تحمل به فعالیت های بدنی سیانوز یکی دیگر از علایم این وضعیت است که در این شرایط به دلیل کمبود اکسیژن موجود در خون، یک رنگ مایل به قرمز پوست و غشاهای مخاطی است. علایم هیپوکسی یا هیپوکسیمی ممکن است حاد یا مزمن بوده و از نظر شدت از خفیف تا شدید متفاوت باشند. شایع ترین علایم حاد هیپوکسیمی، عبارتند از: تنگی نفس تنفس سریع ضربان تند قلب علایم شدید هیپوکسیمی می تواند شامل گیجی و حتی کما و مرگ شود. هیپوکسیمی در کودکان ممکن است منجر به تنگی نفس شود. در صورت بروز هر یک از این علایم بهتر است سریعا با مراکز های درمانی تماس بگیرید. این شرایط در صورت همراه بودن علایم با، تب، خستگی یا سردرگمی مهم است. هیپوکسی COPD تنفس را در مبتلایان مختل می کند و فقط ریه ها را تحت ت ثیر قرار می دهد و منجر به کاهش سطح اکسیژن در خون شود. این در حالی است که اندام های بدن برای عملکرد مناسب خود به اکسیژن کافی نیاز دارند به عنوان مثال، هیپوکسی می تواند ت ثیرات جدی بر سلامت قلب و مغز شما بگذارد. هیپوکسی همچنین می تواند منجر به بیماری به نام هایپرکاپنیا شود. هایپرکاپنیا زمانی اتفاق میفتد که ریه ها به دلیل مشکلات مقدار زیادی دی اکسید کربن را در خود ذخیره می کنند. علاوه بر آن، هیپوکسی مزمن درمان نشده ممکن است به موارد زیر منجر شود: گیجی سردرد خستگی فشار خون ریوی افزایش ضربان قلب نارسایی حاد تنفسی افسردگی و سایر اختلالات خلقی پلی سیتمی ثانویه که یک افزایش غیر طبیعی در تعداد گلبول های قرمز ( RBCs ) است. در صورت ابتلا به هیپوکسی ناشی از COPD ، به درمان مادام العمر نیاز دارید تا از عوارض محرومیت اکسیژن جلوگیری شود. در این شرایط می تواند به شما کمک کند تا راحت تر نفس بکشید و بهتر کارهای روزمره را انجام دهید. برای جبران وضعیت هیپوکسی و پیشگیری از بروز عوارض آن، باید میزان اکسیژن مورد نیاز شما به سطح اولیه برگردد. یک روش معمول برای این وضعیت، اکسیژن درمانی است. اکسیژن درمانی نیز اکسیژن مکمل یا تجویز شده نامیده می شود وشامل استفاده از یک وسیله مکانیکی است که اکسیژن را به ریه های شما می رساند. اکسیژن اضافی می تواند تنگی نفس را کاهش و اکسیژن را در خون شما افزایش داده و میزان فشار اضافی بر روی قلب و ریه ها را نیز کاهش دهد. همچنین می تواند باعث کاهش فشار خون شود. قبل از تجویز اکسیژن، پزشک آزمایشاتی را برای اندازه گیری میزان اکسیژن خون شما انجام می دهد. اکسیژن درمانی از اکسیژن فشرده استفاده می کند. گاز اکسیژن فشرده شده در یک مخزن قابل حمل ذخیره می شود. مخزن اکسیژن را از طریق لوله های بینی، ماسک صورت و یا لوله ای که در قسمت بینی وارد شده است به بدن شما منتقل می کند. علاوه بر درمان های اکسیژن برای درمان هیپوکسی، پزشک می تواند داروهای منظمی را برای COPD ، تجویز کند. در برخی شرایط ممکن است برای کنترل مشکلات تنفسی ناشی از سایر شرایط به داروها نیز نیاز داشته باشید. برخی از این دارو ها می تواند شامل موارد زیر باشد: داروهای آلرژی داروهای فشار خون برای کاهش التهاب داروهای قلبی برای کنترل نارسایی قلبی و درد قفسه سینه داروها برای کنترل سوء هاضمه یا بیماری ریفلاکس معده دستگاه گوارش علاوه بر مصرف داروها و درمان های پزشکی، بهتر است که از محرک های محیطی زیر خودداری کنید: آلودگی هوا سیگار کشیدن دست دوم دود مواد شیمیایی یا گرد و غبار موجود در هوا با این وجود، باید در هنگام اکسیژن درمانی احتیاط کرد زیرا استفاده بیش از حد اکسیژن می تواند برای بافتهای بدن سمی باشد و منجر به هایپروکسی شود. علایم نشان دهنده هایپروکسی، عبارتند از: سرگیجه تغییر رفتار سایر تغییرات سیستم عصبی مرکزی مانند تشنج و یا آسیب بافتی که ممکن است منجر به ذات الریه، تغییرات چشم مانند آب مروارید و آسیب شناسی اندام ها شود. هایپروکسی ممکن است در بیمارانی که تحت درمان با هایپر بریک یا در بیماران طولانی مدت در ICU قرار دارند رخ دهد. به طور کلی، هیپوکسیمی یک فرد معمولا توسط مانیتورهای اکسیژن که روی انگشتان یا گوشها (پالس اکسیمتر) و یا با تعیین میزان اکسیژن در یک نمونه گاز خون (نمونه خون گرفته شده از شریان) قرار می گیرد، تشخیص داده می شود. میزان طبیعی اشباع اکسیژن در حدود است. آزمایش های دیگر ممکن است برای تعیین اینکه آیا سایر مشکلات احتمالی منجر به بروز این وضعیت شده یا نه، تجویز شوند. ممکن است همراه با آزمایشات دیگر نیز انجام شود تا به تعیین علت کاهش اشباع اکسیژن کمک کند. به طور کلی COPD قابل درمان نیست. با این حال، بیماران باید برای پیشگیری از بروز عوارض های احتمالی تحت نظارت پزشک قرار بگیرند و دستورالعمل های دارویی را رعایت کنند. یکی از عوارض احتمالی، نارسایی تنفسی است که یکی از دلایل عمده مرگ و میر ناشی از COPD می باشد. درمان منظم اکسیژن طولانی مدت، می تواند کیفیت و طول عمر افراد مبتلا به COP را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. بسیاری از این بیماران ممکن است حداقل ساعت در روز به اکسیژن درمانی نیاز داشته باشند. بسیاری از افرادی که مجبور هستند از اکسیژن درمانی استفاده کنند، زندگی عادی و فعالی دارند و درمان با اکسیژن در زندگی روزمره آن ها تداخلی ایجاد نمی کند و حتی در بسیاری موارد، اکسیژن درمانی به آسانتر شدن فعالیت، افزایش استقامت و کاهش تنگی نفس بیمار کمک می کند امید به زندگی را افزایش می دهد. حتی افرادی که به دلیل شرایط مزمن خود نیاز به درمان مداوم دارند می توانند زندگی عادی داشته باشند. فرد برای کاهش محدودیت های ناشی از درمان با اکسیژن بهتر است راه های مدیریت تجهیزات اکسیژن خودش را یاد بگیرد. درمان با اکسیژن برای شروع، نیاز به تجویز پزشک دارد که وی با توجه به وضعیت بیمار نوع و تعداد جلسات درمانی مورد نیاز را تعیین می کند بیمار باید تمام دستورالعمل های خاص پزشک معالج را رعایت کند. بعضی از افراد فقط در هنگام انجام فعالیتهای خاص مانند ورزش یا در طول خواب به اکسیژن درمانی احتیاج دارند ولی در برخی موارد ممکن است بیمار مجبور باشد به طور مداوم تحت درمان با اکسیژن قرار بگیرد اکثر انواع اکسیژن درمانی قابل حمل همراه هستند و بیمار به راحتی می تواند در هر مکانی از آن استفاده کند. بیماران باید به این نکته توجه داشته باشند تحت هیچ شرایطی در هنگام مصرف اکسیژن درمانی از دارو یا الکل استفاده نشود، زیرا تداخل آن ها می توانند تنفس را مختل کنند. ینابراین بهتر است قبل از استفاده از اکسیژن درمانی در مورد سایر داروهای مصرفی خودشان حتما با پزشک معالج صحبت کنند. اگرچه اکسیژن، قابل اشتعال نیست، اما برای احتراق نیز ضروری است. اکسیژن بیش از حد باعث شعله ور شدن آتش سوزی می شود پس نباید مخازن اکسیژن را در اطراف شعله های آتش و بخاری نگهداری شوند. منابع: |
درمان های خانگی برای لکوره (ترشحات واژن) وجود دارند که خانم ها به راحتی می توانند از آنها استفاده کنند. همچنین بسیاری از داروهای بدون نسخه و همچنین داروهای تجویز شده برای درمان لکوره وجود دارد. اگر باردار هستید، قبل از هرگونه درمان خانگی برای لکوره، با پزشک خود مشورت کنید. لکوره در بیشتر موارد نگران کننده ای نیست و تا زمانی که باعث تحریک، ناراحتی، بو و خارش نشود، طبیعی تلقی می شود. با این حال، لکوره می تواند به دلیل تغییرات هورمونی، به ویژه به دلیل افزایش استروژن، ایجاد شود. یا، بیش از حد، به خصوص اگر ترشحاتات زرد یا سبز و همراه با بوی نامناسب همراه باشد می تواند یکی از دلایل ترشحاتات واژن باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سایر عواملی که در ترشحاتات غیرطبیعی موثر هستند، شرایط غیر بهداشتی مانند تامپونی است که بیش از حد در واژن باقی مانده و شرایطی مانند کم خونی و دیابت است. در بعضی مواقع، آسیب یا ضربه به واژن همچنین می تواند باعث لکوره شود. همانطور که قبلا ذکر شد، لکوره در بیشتر موارد جای نگرانی ندارد. با این حال، اگر ناراحتی زیادی دارید، با یک پزشک مشورت کنید. فهرست محتوا دلایل مختلفی برای این بیماری وجود دارد، اما شایع ترین آنها به شرح زیر است: کمبود تغذیه ای رابطه جنسی محافظت نشده عفونت های قارچی یا باکتریایی عدم رعایت بهداشت در هنگام برقراری به دلیل قرار دادن وسایل پیشگیری از بارداری هر گونه صدمه به گردن رحم یا هر قسمت دیگر از سیستم تولید مثل زنان در برای درمان لکوره مفید تلقی می شود. حتی کمک می کند تا تعادل طبیعی بدن متعادل شود. همچنین، خاصیت اسیدی و ضد عفونی کننده آن به بازگرداندن کیفیت اسیدی فلور واژن و کاهش بوی واژن کمک می کند. مقادیر مساوی آب مقطر و سرکه سیب خام طبیعی را مخلوط کنید. چند بار از آن به عنوان شستشوی واژن استفاده کنید. همچنین می توانید روزانه یک مرتبه یک لیوان آب مخلوط شده با یک یا دو قاشق غذاخوری سرکه سیب خام طبیعی بنوشید. دانه شنبلیله به بهبود سطح واژن کمک می کند و همچنین اعتقاد بر این است که بر سطح استروژن ت ثیر می گذارد. بعلاوه، دانه ها به عنوان تقویت کننده ایمنی طبیعی عمل می کنند. یک قاشق چایخوری دانه شنبلیله را یک شب در آب خیس کنید. صبح روز بعد، آب را صاف کرده و یک دوم قاشق چای خوری عسل به آن اضافه کنید. آن را با معده خالی بنوشید. در روش دیگر، دو قاشق چایخوری دانه شنبلیله را در چهار فنجان آب به مدت دقیقه بجوشانید. صاف کنید و اجازه دهید تا خنک شود. از این آب به عنوان شستشوی واژن سه یا چهار بار در روز استفاده کنید تا زمانی که علایم فروکش کند. موز یکی دیگر از درمان های خانگی خوب برای بیماری لکوره است. این میوه همچنین در رفع شکایاتی مانند اختلالات گوارشی و بی حالی که می تواند همراه با مشکل باشد مفید است. روزانه یک تا دو عدد موز رسیده بخورید تا به شما در کنترل لکوره کمک کند. همچنین می توانید دو قاشق غذاخوری آب گل موز را با دو قاشق چای خوری آب نبات پودر پالمیرا مخلوط کرده و یک بار در روز میل کنید. این روش های درمانی را روزانه دنبال کنید تا به نتیجه دلخواه برسید. انگور فرنگی هندی، معروف به آملا، دارای خواص ضد عفونی است که آن را برای سلامت واژن بسیار مفید می کند. بعلاوه، بالای آن سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. یک یا دو قاشق چای خوری قدرت انگور فرنگی هندی را با عسل کافی مخلوط کنید تا یک خمیر غلیظ ایجاد شود. این مخلوط را دو بار در روز و به مدت حدود یک هفته میل کنید. گزینه دیگر این است که یک قاشق چای خوری پودر ریشه انگور خشک هندی را در یک فنجان آب بجوشانید تا مقدار آن به نصف کاهش یابد. کمی شکر یا عسل اضافه کنید و هر روز صبح آن را با معده خالی بنوشید. سعی کنید یکی از این روش های درمانی را برای نتایج مثبت به مدت یک ماه دنبال کنید. انجیر یک درمان خوب برای لکوره است. آنها دارای یک اثر ملین قوی هستند که به دفع سموم و مواد زاید مضر از بدن کمک می کند و به نوبه خود در کاهش لکوره موثر هستند. دو تا سه عدد انجیر خشک را یک شب در یک فنجان آب خیس کنید. صبح روز بعد، انجیرهای خیس خورده را در آب مخلوط کرده و با معده خالی بنوشید. همچنین می توانید پوست درخت انجیر و درخت موز را به میزان مساوی خرد کرده و به صورت پودر ریز درآورید. یک قاشق غذاخوری از این پودر را در دو فنجان آب مخلوط کنید. از این محلول به عنوان شستشوی واژن استفاده کنید. قره قاط حاوی خواص آنتی بیوتیکی، ضد قارچی و آنتی اکسیدانی است که می تواند از اتصال باکتری ها به دیواره واژن جلوگیری کرده و با مشکل لکوره مقابله کند. روزانه دو یا سه بار یک لیوان آب قره قاط شیرین بنوشید تا مشکل برطرف شود. مصرف بامیه در درمان لکوره مفید است. بامیه از نظر ماهیت مخاطی، به حذف مخاط از سیستم کمک می کند و در نتیجه را کاهش می دهد. گرم بامیه را بشویید و آنها را به قطعات کوچک برش دهید. تکه های بامیه را در نیم لیتر یا حدود دو فنجان آب به مدت دقیقه بجوشانید تا آب آن به نصف کاهش یابد. این محلول را صاف کرده و به سه قسمت تقسیم کنید. بخشی از این محلول را همراه با مقداری عسل روزانه سه بار مصرف کنید. این دارو را تا بهبود شرایط دنبال کنید. خواص ضد عفونی کننده و آنتی اکسیدانی موجود در زعفران به درمان این اختلال کمک می کند. به علاوه، زعفران به عنوان تقویت کننده سیستم ایمنی بدن عمل می کند. یک قاشق چای خوری زعفران را در یک چهارم فنجان آب بجوشانید تا آب آن به یک قاشق غذاخوری کاهش یابد. این محلول را به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. یک قسمت را با مقدار مساوی آب مخلوط کنید. این محلول را سه بار در روز و به مدت چند روز بنوشید. یاس بنفش هندی که به نام چریش یا مارگوسا نیز شناخته می شود، برای درمان بوی واژن که ممکن است با لکوره ایجاد شود، بسیار موثر است. یک مشت برگ آن را در آب بجوشانید. صاف کنید و اجازه دهید تا خنک شود. برای شستشوی ناحیه واژن به مدت چند هفته در روز استفاده کنید. همچنین می توانید یک مشت برگ یاس بنفش هندی را در تابه تفت دهید. اجازه دهید تا خنک شوند و سپس آنها را له کنید تا پودر خوبی ایجاد شود. دو قاشق چایخوری از این پودر را با آب کافی مخلوط کنید تا خمیر شود. آن را به واژن و اطراف خود بمالید. چند روز این کار را دو بار در روز انجام دهید. انار دارای خواص درمانی و دارویی قوی است که در درمان بیماری لکوره مفید است. از میوه و همچنین برگ و پوست آن می توان استفاده کرد. یک بار در روز و به مدت یک ماه یک لیوان آب انار تازه را بنوشید. در روش دیگر، برگ انار تازه و دانه فلفل سیاه را با هم خرد کنید. این خمیر را در نصف لیوان آب مخلوط و صاف کنید و آن را دو بار در روز و به مدت سه هفته بنوشید. گزینه دیگر این است که پوست انار را خشک کرده و خرد کرده یا به صورت پودر خرد کنید. یک قاشق غذاخوری از این پودر را در دو فنجان آب مخلوط کنید. از این محلول به عنوان دوش واژینال استفاده کنید. برای درمان این اختلال و رفع ترشحاتات واژن می توانید تغییراتی را در سبک زندگی خود رعایت کنید، از جمله: سعی کنید روزانه چند ورزش سبک یا انجام دهید. از مصرف غذاهای روغنی و خشک خودداری شود. از قهوه، الکل و نوشیدنی های انرژی زا خودداری کنید. از پوشیدن لباس زیر کثیف، تنگ یا مصنوعی خودداری کنید. برای کمک به دفع سموم، مصرف مایعات را افزایش دهید. پس از استفاده از توالت واژن خود را از جلو به عقب پاک کنید. لباس زیر خود را روزی دو یا سه بار عوض کنید تا مشکل برطرف شود. واژن و ناحیه اطراف آن را با آب و صابون دارویی دو بار در روز بشویید. لباس زیر را روزانه با محلول آنتی بیوتیک بشویید و بگذارید زیر آفتاب خشک شود. اگرچه این داروهای خانگی بی خطر و موثر هستند، اما همیشه بهتر است قبل از امتحان هر یک از آنها با پزشک خود مشورت کنید. منابع: |
کاشت حلزون گوش که وسیله الکترونیکی کوچک است، باعث تحریک الکتریکی عصب حلزون (عصب شنوایی) می شود. این کار باعث بهبود شنوایی فرد می گردد. کاشت حلزون گوش می تواند برای افرادی که دچار کم شنوایی شدید در اثر آسیب گوش داخلی هستند و دیگر استفاده از برای آنها تاثیری ندارد، یک گزینه جایگزین باشد. برخلاف سمعک ها که صدا را تقویت می کنند، کاشت حلزون، آسیب دیده گوش را دور می زند تا سیگنال های صوتی را به عصب شنوایی برساند. در کاشت حلزون از پردازشگر صوتی استفاده می شود که در پشت گوش قرار می گیرد. پردازنده، سیگنال های صوتی را گرفته و آنها را به گیرنده ای که در زیر پوست پشت گوش کاشته شده ارسال می کند. گیرنده، سیگنالها را به الکترودهای کاشته شده در گوش داخلی حلزون گوش می فرستد. سیگنال ها، عصب شنوایی را تحریک و سپس آنها را به سمت مغز می فرستد. مغز این سیگنال ها را به عنوان صدا تفسیر می کند، گرچه این صداها دقیقا مانند شنوایی طبیعی نخواهد بود. قسمت خارجی پشت گوش قرار می گیرد. صداها را با میکروفون بلند می کند. سپس صدا را پردازش کرده و به قسمت داخلی کاشت منتقل می کند. قسمت داخلی در طی جراحی سرپایی زیر پوست پشت گوش قرار می گیرد. یک سیم نازک و الکترودهای کوچک به حلزون گوش که بخشی از گوش داخلی است، منتهی می شود. این سیم سیگنال هایی را به عصب حلزون می فرستد که اطلاعات صوتی را به مغز می رساند تا احساس شنوایی ایجاد کند. در طی جراحی کاشت حلزون، اگرچه شنوایی طبیعی بازیابی نمی شود، اما با درمان و تمرین مناسب، می تواند شنوایی فرد و برقراری ارتباط با دیگران را بهبود ببخشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فهرست محتوا کاشت حلزون، شنوایی را برای افرادی که دچار کم شنوایی شدید هستند و استفاده از سمعک به آنها کمکی نمی کند، بازیابی خواهد کرد. کاشت حلزون گوش می تواند ارتباط و کیفیت زندگی این افراد را بهبود بخشد. کاشت حلزون ممکن است در یک گوش (یک طرفه) یا هر دو گوش (دو طرفه) قرار گیرد. از کاشت حلزون گوش هر دو گوش اغلب برای درمان کاهش شنوایی شدید دو طرفه خصوصا برای نوزادان و کودکانی که در یادگیری زبان مشکل دارند، استفاده می شود. کاشت حلزون در کودکان بیشتر در سنین شش تا ماهگی صورت می گیرد. برخی افراد با شرایط زیر در صورت بروز مشکلات شنوایی، کاندید مناسبی برای این جراحی هستند: امکان کشف صداها تشخیص اصوات محیطی طبیعی و روزمره افزایش قابلیت گوش دادن در یک محیط پر سر و صدا توانایی شنیدن برنامه های تلویزیونی، موسیقی و مکالمات تلفنی بهبود توانایی شنیدن گفتار بدون نیاز به نشانه های بصری مانند لب خوانی کاشت حلزون برای افرادی که شرایط زیر را دارند، در نظر گرفته می شود: افرادی که استفاده از سمعک برای شنوایی آنها تاثیری ندارد. در بیمارانی که انگیزه بالایی برای شرکت در توانبخشی شنوایی داشته باشند. مبتلایان به کاهش شنوایی بسیار شدید که ارتباط گفتاری آنها قطع شده است. در افرادی که هیچ بیماری یا عامل خطرناکی برای افزایش خطرات مرتبط با کاشت حلزون وجود نداشته باشد. جراحی کاشت حلزون به طور کلی بی خطر است اما کاشت حلزون مانند سایر جراحی ها می تواند با عوارض احتمالی زیر همراه باشد: کاشت دستگاه در برخی افراد ممکن است باعث از بین رفتن شنوایی طبیعی و طبیعی در گوش کاشته شده در برخی از افراد شود. احتمال بروز التهاب غشای اطراف مغز و نخاع وجود دارد. بر همین اساس، برای کاهش خطر معمولا قبل از کاشت به بزرگسالان و کودکان توصیه می شود. خراب شدن دستگاه کاشت یکی دیگر از عوارض احتمالی کاشت گوش است که احتمال دارد فرد برای ترمیم یا تعویض دستگاه داخلی معیوب نیاز به جراحی داشته باشد. علاوه بر آن، کاشت حلزون در برخی موارد نادر می تواند منجر به بروز عوارض زیر شود: خون ریزی فلج صورت عفونت دستگاه مشکلات تعادل اختلال چشایی نشت مایع نخاعی عفونت در محل جراحی صدای جدید در گوش یا بدتر شدن وضعیت قبلی ( جراحی کاشت حلزون با انجام می شود یعنی بیمار در طول عمل جراحی کاملا چیزی را حس نمی کند. بر همین اساس، ممکن است پزشک قبل از جراحی به بیمار توصیه هایی داشته باشد، از جمله: مصرف داروها یا مکمل های خاص را برای مدت زمان مشخصی متوقف شود. مدت زمان مشخصی از خوردن و آشامیدن خودداری کند و بیمار برای جراحی باید ناشتا باشد. بیمار قبل از جراحی نیاز به ارزیابی دقیق پزشکی دارد که مشخص شود آیا وی شرایط جراحی را دارد یا نه. برای همین پزشک و یا می تواند آزمایشات بالینی زیر را قبل از جراحی تجویز کند: تست های شنوایی، گفتاری و گاهی بررسی تعادل انجام معاینه فیزیکی برای ارزیابی سلامت گوش داخلی بیمار انجام آزمایشات تصویربرداری MRI یا CT جمجمه برای ارزیابی وضعیت حلزون گوش و ساختار گوش داخلی سفارش آزمایش سلامت روان (روانشناختی) در موارد خاص برای تعیین توانایی فرد در یادگیری استفاده از کاشت حلزون جراحی کاشت حلزون در بیمارستان یا کلینیک انجام می شود. جراحی دو تا چهار ساعت طول می کشد. برای کاشت حلزون جراح یک برش در پشت گوش و یک سوراخ کوچک در قسمت استخوان جمجمه (ماستویید) که دستگاه داخلی در آن قرار دارد، ایجاد می کند. جراح اعصاب صورت را شناسایی کرده و شکافی بین آنها برای دسترسی به حلزون گوش ایجاد می کند که سپس باز می شود. وی الکترودهای ایمپلنت را در حلزون گوش فرو می کند. برش ها سپس بخیه می شوند. پس از انجام این روش، بیمار باید افزایش درد، تخلیه یا تب را به پزشک خود اطلاع دهد. حدود چهار تا شش هفته پس از جراحی، قسمت های خارجی کاشت حلزون اضافه می شود. اینها شامل میکروفون و پردازنده گفتار است. در آن زمان، پردازشگر گفتار برنامه ریزی و فعال می شود که باعث می شود دستگاه داخلی عصب حلزون گوش را در پاسخ به صداها تحریک کند. سرگیجه یا فشار یا ناراحتی بر روی گوش یا گوش های کاشته شده بیشتر افراد احساس خوبی دارند. حتی می توانند روز جراحی یا روز بعد از آن به خانه برگردند. برای فعال سازی کاشت حلزون گوش، یک شنوایی سنج مراحل زیر را انجام می دهد: متناسب با وضعیت بیمار پردازشگر صدا را تنظیم می کند. صداهایی که بیمار می تواند آنها را بشنود را مشخص خواهد کرد. برای اطمینان از عملکرد درست و مناسب، اجزای کاشت حلزون را بررسی می کند. در مورد مراقبت و استفاده صحیح از دستگاه آموزش های لازم را به بیمار ارایه می دهد. توان بخشی شامل آموزش مغز برای درک صداهایی است که از طریق کاشت حلزون شنیده می شود. مغز شما به زمان نیاز دارد تا معنی این صداها را تشخیص دهد. قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی کاشت حلزون بهتر است اطلاعات لازم مربوط به این جراحی کسب کنید: کاشت حلزون گوش برای همه مناسب نیست. هنگام استحمام یا شنا باید قسمت خارجی کاشت را بردارید. ایمپلنت می تواند در هنگام تصادف یا هنگام ورزش آسیب ببیند. قبل از انجام MRI ممکن است لازم باشد یک روش خاص انجام شود. شاید لازم باشد هر روز از باتری های جدید یا شارژ شده استفاده کنید. کاشت حلزون شنوایی را به حالت طبیعی بر نمی گرداند. حتی در برخی موارد هم ممکن است تاثیری در شنوایی فرد نداشته باشد. اگرچه یک اتفاق نادر است، ایمپلنت می تواند از کار بیفتد. در برخی موارد، ممکن است نیاز به یک جراحی جدید برای جایگزینی ایمپلنت باشد. کاشت حلزون به یک دوره آموزش و درمان پس از جراحی نیاز دارد. در این مدت، بیمار باید نحوه مراقبت از ایمپلنت خود را آموزش ببیند. علاوه بر آن، بیمار ممکن است توان شنیداری یا شنوایی را داشته باشد و برای برقراری مهارت های شنیداری جدید و ارتباط بهتر، به آموزش های خاصی نیاز داشته باشد. مدت زمان و تعداد استفاده از توانبخشی بعد از جراحی به به اهداف و پیشرفت بیمار بستگی دارد. نتایج جراحی کاشت حلزون در افراد مختلف، متفاوت است. عواملی که می توانند نتایج کاشت حلزون را تحت ت ثیر قرار دهند شامل سن، از دست رفتن میزان شنوایی و مدت زمان بین شنوایی و جراحی کاشت حلزون گوش است. به طور کلی انجام کاشت حلزون در سنین پایین تر نتیجه بهتری را به همراه دارد. برای بزرگسالان، بهترین نتایج به طور کلی با دوره کوتاهتری از شنوایی عمیق قبل از کاشت حلزون همراه است. در بزرگسالانی که شنوایی کمی دارند، معمولا کاشت حلزون نتیجه خوبی را نشان نمی دهد. برخی از نتایج پیش بینی شده این جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد: بسیاری از افرادی که دارای معیارهای شنوایی برای کاشت حلزون هستند، ممکن است در نهایت با استفاده از دستگاه شنوایی واضح تری داشته باشند. اگرچه کاشت حلزون گوش برای وزوز گوش استفاده نمی شود، اما ممکن است در حین استفاده تا حدی وزوز گوش کمتر شود. به ندرت جراحی، شدت وزوز گوش را بدتر می کند. کاشت حلزون ممکن است به شخصی که دچار کم شنوایی است کمک کند تا بتواند توانایی شنیدن و درک گفتار را بهبود بخشد. کاشت حلزون با سمعک متفاوت است. سمعک صداها را بلندتر می کند اما ممکن است تاثیری بر روی گفتار فرد نداشته باشد. افراد کم شنوا برای درک گفتار، حتی با داشتن سمعک، باید یک کاشت حلزون را انجام دهند. کاشت حلزون در بزرگسالان زمانی ها دستگاه به درستی تنظیم شود می تواند شنوایی را افزایش دهد. کاشت حلزون در نوزادان و کودکان نوپا ممکن است در گوش دادن و یادگیری مکالمه آنها موثر باشد. در افرادی که شنوایی متوسطی دارند از کاشت حلزون تا حدی برای حفظ شنوایی استفاده می شود. در موارد شدیدتر کم شنوایی، بیمار برای دستیابی به مزایای شنوایی به کاشت حلزون نیاز دارد. میزان بهبودی کاشت حلزون در افراد مختلف متفاوت است. اکثر افراد طی چند روز پس از روشن شدن کاشت حلزون گوش خود، یعنی حدود چهار تا شش هفته پس از جراحی، به رشد قابل توجهی در آگاهی از صداها اشاره می کنند. درک گفتار به تدریج بهبود می یابد، در بیشتر افراد در شش ماه اول بیشترین بهبودی را تجربه می کنند. اندازه این پیشرفت به طور قابل توجهی در افراد مختلف، متفاوت است. منابع: |
اصطلاح شوک و انواع آن ممکن است به یک نوع شوک روانشناختی یا فیزیولوژیکی اشاره داشته باشد. شوک روانشناختی ناشی از یک واقعه آسیب زا است و به عنوان اختلال استرس حاد پس از شناخته می شود. این نوع شوک باعث واکنش شدید عاطفی و حتی جسمی نیز می شود. هنگامی که خون کافی برای نگه داشتن اندام ها و بافت ها به اندازه کافی جریان نداشته باشد، بدن دچار شوک می شود. این وضعیت می تواند در اثر هر آسیب یا شرایطی باشد که بر جریان خون از بدن ت ثیر بگذارد. شوک می تواند منجر به نارسایی چند عضو و همچنین عوارض خطرناک و جدی شود. شوک و انواع مختلف آن می تواند خطرناک و جدی باشند. در صورت بروز علایم شوک، سریعا باید به مراکز های درمانی اطلاع دهید. فهرست محتوا وقتی بیشتر مردم کلمه شوک را می شنوند، یکی از اولین تصاویری که به ذهن خطور می کند تصویری است که شخصی پس از یک تجربه آسیب زا دچار شوک روانی شده است. در حالی که این وضعیت جدی است و نایز به مراقبت پزشکی دارد، اما انواع شوک دیگری به همان اندازه خطرناک وجود دارد که بدن انسان را تحت ت ثیر قرار می دهد. مهمترین خطر شوک تداخل جریان خون در اندامها و بافت نرم است که اگر نادیده گرفته شود، این انسداد جریان خون می تواند کشنده باشد. شوک آنافیلاکتیک به یک واکنش حساسیتی شدید و خطرناک اشاره دارد که می تواند در نتیجه خوردن غذاهای خاص، مصرف برخی داروها یا گزش حشرات رخ دهد. علایم در طی دقیقه پس از مواجهه رخ می دهد، بنابراین بسیار مهم است که آنها را بشناسید و در صورت بروز آنها سریعا به مراکز های درمانی مراجعه کنید. علایم شوک آنافیلاکتیک، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید استفراغ خارش پوست اختلال در تنفس ضربان قلب سریع سرفه و یا عطسه کردن بهترین راه برای جلوگیری از شوک آنافیلاکتیک شناخت و جلوگیری از عوامل تحریک کننده آن است. بهترین راهکار بعدی تجویز یا اپی نفرین است. شوک هیپوولمیک در شرایط خونریزی های شدید رخ می دهد. در این شرایط، قلب قادر نیست خون کافی برای رسیدن به اندام ها را پمپاژ کند. این وضعیت حتی می تواند منجر به نارسایی عضو شود. شوک هیپوولمیک غالبا نتیجه بریدگی شدید، صدمات ضربه ای، خونریزی داخلی یا است و علایم آن عبارتند از: گیجی سردرد سرگیجه تورم شکم استفراغ خون رنگ پریدگی تنفس کم عمق خون در مدفوع کبودی لب و ناخن در صورت عدم درمان شوک هیپوولمیک، بیمار ممکن است دچار آسیب مغزی یا حتی مرگ شود. هنگامی که بیمار تحت مراقبت پزشکی قرار بگیرد، به تزریق خون و دارو برای کمک به قلب در پمپاژ خون به تمام اندام ها نیاز خواهد داشت. وقتی فردی به عفونت مبتلا می شود، سیستم ایمنی بدن، سلول های ویژه خود را برای مقابله با آن به خون انتقال می ده. این روند باعث التهاب می شود و می تواند فشار خون را کاهش دهد. در شرایط افت شدید فشار خون ممکن است اندام ها، اکسیژن و جریان خون کافی دریافت نکنند و باعث شوک سپتیک در بیمار شود. این وضعیت به طور بالقوه خطرناک و جدی است. زنان باردار، نوزادان، سالمندان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر احتمال دارد که در اثر بروز عفونت، سپتیک شوک را تجربه کنند. علایم شوک سپتیک، عبارتند از: اسهال سرگیجه استفراغ درد شدید عضلانی از دست دادن هوشیاری سپتیک شوک باید فورا درمان شود. گزینه های درمانی آن می تواند شامل مایعات داخل وریدی، اکسیژن درمانی، آنتی بیوتیک ها یا در شرایط شدید، جراحی برای از بین بردن منبع عفونت باشد. شوک نوروژنیک، در زمان اختلال خون رسانی در بدن رخ می دهد. این وضعیت اغلب نتیجه آسیب دیدگی شدید در سیستم عصبی مرکزی، آسیب نخاعی یا آسیب به مغز است که در صورت عدم درمان به موقع، می تواند باعث آسیب دایمی اعضای بدن یا حتی مرگ شود. برخی از مهمترین دلایل شوک نوروژنیک تصادفات رانندگی، زخمی شدن بر اثر اصابت گلوله، صدمات ناشی از ورزش، یا تجویز نادرست به نخاع هستند. علایم شوک نوروژنیک، عبارتند از: هیپوترمی سرگیجه غش کردن نبض ضعیف لبهای بی رنگ درمان شوک نوروژنیک شامل بی حرکتی بیمار برای جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر، مایعات داخل وریدی و دارو برای افزایش فشار خون است. شوک کاردیوژنیک در صورت آسیب دیدگی قلب و اختلال در عملکرد قلب رخ می دهد. این وضعیت اغلب نتیجه یک حمله قلبی است که می تواند منجر به نارسایی عضو شود. اگرچه شوک نوروژنیک به ندرت رخ می دهد اما زنده ماندن ناشی از شوک قلبی بسیار دشوار است. علایم شوک کاردیوژنیک، عبارتند از: تعریق تنگی نفس نبض ضعیف تاکی کاردی سرد شدن دستان از دست دادن هوشیاری انواع مختلف شوک می توانند با علایم و نشانه های مختلفی همراه باشند. برخی از شایع ترین علایم انواع شوک ها عبارتند از گیجی سبکی سر اضطراب حالت تهوع کاهش ادرار قند خون پایین درد قفسه سینه پوست شل و نرم گشاد شدن مردمک ضربان قلب نامنظم تنفس سریع و کم عمق نبض سریع و یا ضعیف تشنگی و خشکی دهان از دست دادن هوشیاری هر چیزی که بر جریان خون ت ثیر بگذارد، می تواند منجر به بروز شوک در بدن شود. برخی از دلایل شوک عبارتند از مسمومیت عفونت خون کمبود آب بدن واکنش شدید آلرژیک از دست دادن مقدار زیادی خون به طور کلی، پزشکان با توجه به علایم خارجی، شوک را تشخیص می دهند. علاوه بر آن، ممکن است برای ارزیابی بیشتر موارد زیر را تجویز کنند نبض ضعیف فشار خون پایین ضربان قلب سریع بعد از تشخیص، اولین اولویت بیمار بهبود گردش خون در بدن است. این کار را می توان با دادن مایعات، داروها، فرآورده های خونی و مراقبت های حمایتی انجام داد. البته این مراقبت ها علت اصلی را برطرف و درمان نمی کند. هنگامی که ثبات یافتید، پزشک می تواند علت شوک را تشخیص دهد. برای انجام این کار، آنها ممکن است یک یا چند آزمایش مانند تصویربرداری یا آزمایش خون را سفارش دهند. آزمایشات تصویربرداری تشخیص علت شوک پزشک ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای بررسی صدمات یا آسیب به بافت ها و اندام های داخلی بیمار مانند بررسی شرایط زیر تجویز کند پارگی اندام شکستگی استخوان پارگی عضله یا تاندون رشد غیر عادی توده ها برخی از آزمایش ها برای تشخیص علت اصلی شوک در بیمار، عبارتند از سونوگرافی اشعه ایکس سی تی اسکن اسکن پزشک ممکن است از آزمایش خون برای یافتن علت اصلی علایم زیر استفاده کند عفونت در خون مصرف بیش از حد دارو از دست دادن خون قابل توجه و زیاد شوک می تواند منجر به بیهوشی، مشکلات تنفسی و حتی ایست قلبی شود. اگر شک دارید که دچار شوک شده اید، بلافاصله به مراکز های درمانی اطلاع دهید. اگر مشکوک هستید که شخص دیگری دچار شوک شده است، با مراکز های درمانی تماس بگیرید و تا رسیدن کمک حرفه ای، اقدامات درمانی اولیه را انجام دهید. اگر آنها بیهوش هستند، بررسی کنید که آیا هنوز نفس می کشند یا ضربان قلب دارند. اگر تنفس یا ضربان قلب را تشخیص ندادید، را شروع کنید. اگر فرد هنوز نفس می کشد آنها را به پشت بخوابانید پاهای آنها را حداقل اینچ از سطح زمین بلند کنید. این موقعیت که به عنوان موقعیت شوک شناخته می شود، به هدایت خون به سمت اندام های حیاتی آنها در بیشتر موارد مورد نیاز کمک می کند. بیمار را با یک پتو یا لباس اضافی بپوشانید تا گرم شود. تنفس و ضربان قلب آنها را به طور منظم برای تغییرات بررسی کنید. اگر گمان می کنید فرد در ناحیه سر، گردن یا کمر خود آسیب دیده، از حرکت دادن او خودداری کنید. اگر مشکوک هستید که فرد دچار واکنش آلرژیک شده است، از او سوال کنید که آیا تزریق سرنگ اپی نفرین را به همراه دارد یا نه. افرادی که حساسیت شدید دارند اغلب این دستگاه را به همراه دارند. تزریق سرنگ اپی نفرین شامل یک سوزن است که به راحتی تزریق می شود و دارای دوز هورمونی به نام اپی نفرین است. از آن برای درمان آنافیلاکسی استفاده می شود. اگر آنها شروع به استفراغ کردند، سر آنها را به پهلو برگردانند. این کار از خفگی بیمار جلوگیری می کند. اگر احساس می کنید فرد در ناحیه سر گردن یا کمر زخمی شده اند، از چرخاندن سر خودداری کنید. در عوض، گردن آنها را تثبیت کنید و تمام بدن آنها را به پهلو بچرخانید تا استفراغ خارج شود. برنامه درمانی پزشک برای شوک بستگی به علت بیماری دارد. انواع مختلف شوک متفاوت است. به عنوان مثال، پزشک می تواند راهکارهای زیر را تجویز کند آنتی بیوتیک برای درمان شوک سپتیک اپی نفرین و سایر داروها برای درمان شوک آنافیلاکتیک داروها، جراحی قلب یا سایر مداخلات برای درمان شوک قلبی تزریق خون برای جایگزینی خون از دست رفته و درمان شوک هیپوولمیک بهبودی کامل از شوک امکان پذیر است اما اگر به سرعت درمان نشود، شوک می تواند منجر به آسیب دایمی عضو، ناتوانی و حتی مرگ شود. احتمال بهبودی و چشم انداز طولانی مدت بیمار به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله علت شوک سن و سابقه پزشکی بیمار مدت زمانی که فرد در شوک بوده است. منطقه و میزان آسیب اندامی که فرد متحمل شده است. برخی از اشکال و موارد شوک قابل پیشگیری است. البته شما باید به منظور پیشگیری از بروز هر گونه شوک برای داشتن یک سبک زندگی ایمن و سالم گام بردارید مثلا اگر به یک عامل محرک حساسیت زا، آلرژی دارید، از عوامل محرک خود اجتناب کنید، یک دستگاه تزریق تزریق اپی نفرین داشته باشید و در اولین نشانه واکنش آنافیلاکتیک از آن استفاده کنید. برای کاهش خطر خونریزی در اثر صدمات شدید، هنگام شرکت در ورزش های رقابتی، دوچرخه سواری و استفاده از تجهیزات خطرناک، از تجهیزات محافظ استفاده کنید. هنگام مسافرت با وسایل نقلیه موتوری از کمربند ایمنی استفاده کنید. برای کاهش احتمال آسیب قلبی، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید، به طور منظم ورزش کنید و از استعمال دخانیات و سیگار سیگار خودداری شود. با نوشیدن مایعات فراوان از کم آبی بدن جلوگیری کنید. این مسیله به ویژه هنگامی که در محیط های بسیار گرم یا مرطوب وقت می گذرانید بسیار مهم است. منابع |
طبق دستورالعمل جدید قرنطینه برای بیماران مبتلا به کرونا، که توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها تهیه شده است تغییراتی اعمال شده است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در دستور جدید خود، تعداد روزهایی قرنطینه برای افرادی که در معرض ویروس COVID - قرار گرفتند را تغییر داده است. طبق این دستورالعمل جدید، افرادی که نتیجه آزمایش آنها برای ویروس کرونا منفی شده است، می توانند فقط روز خود را قرنطینه کنند. این در حالی است که کارشناسان می گویند کاهش مدت قرنطینه می تواند خطر انتقال ویروس و بیماری را افزایش دهد. دکتر هنری والک، مدیر ستاد پاسخ گویی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در این مورد می گوید: بعد از بررسی و تجزیه وتحلیل تحقیقاتی که صورت گرفته، دستورالعمل های جدید قرنطینه به صورت زیر تغییر پیدا کرده است: پایان قرنطینه پس از روز بدون آزمایش در حالی که فرد هیچ علایمی از بیماری را نشان نداده باشد اما در معرض ویروس بوده است. پایان قرنطینه بعد از روز با نتیجه آزمایش منفی و بدون علایمی از بیماری اما فرد در معرض ویروس بوده است. وی افزود مقامات بهداشت محلی این اختیار را دارند تا دستورالعمل های CDC را با توجه به شرایط حوزه خود تنظیم کنند. والک همچنین هشدار داد که افراد باید روز پس از مواجهه با ویروس، علایم خود را نیز کنترل کنند. والک افزود: افراد همچنان باید به مدت روز پس از قرار گرفتن در معرض علایم، مانند تب، سرفه یا از دست دادن چشایی یا بویایی، از نزدیک تحت مراقبت قرار بگیرند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فهرست محتوا قرنطینه برای جداسازی فردی که ممکن است در معرض COVID - قرار داشته باشد انجام می شود. قرنطینه در پیشگیری از شیوع بیماری موثر است. در این زمینه، قرنطینه اقدامی حیاتی برای کنترل شیوع بیماری است. قرنطینه می تواند خطر ابتلا بیماری را به دیگران کاهش دهد. بر همین اساس بیماران در حین بروز علایم بیماری و یا تشخیص بیماری باید خودشان را سریعا قرنطینه کنند. با این حال، یک قرنطینه روزه می تواند منجر به بروز برخی مشکلات روانی و جسمی زیادی شود. حتی ممکن است بر سلامت جسمی و روحی ت ثیر بگذارد. همچنین باعث مشکلات اقتصادی شود. کاهش مدت زمان قرنطینه باعث کاهش فشار های روانی می شود. حتی ممکن است باعث افزایش رضایت افراد جامعه شود. کارشناسان معقتدند: با دستور العمل کاهش تعداد روزهای قرنطینه، خطر بروز بیماری بین تا درصد افزایش می یابد. در حالی که در این مدت بیمار باید کلیه علایم خود را تحت کنترل داشته باشد. افرادی که در معرض احتمالی ویروس قرار گرفته اند، همچنین باید علایم خود را تا روز کنترل کنند. با این حال، کارشناسان معقتدند هنوز هم خطر شیوع بیماری زیاد است. حتی افراد ممکن است پس از انجام روز قرنطینه و دریافت نتیجه آزمایش منفی، ویروس را نیز منتقل کند. آنها این خطر را بین تا درصد تخمین زده اند. والک خاطرنشان کرده است که انجام آزمایشات در طی سفر، خطر شیوع بیماری را از بین نمی برد. اما رعایت اقدامات ایمنی که شامل شستن دست و استفاده از ماسک در طول سفر می تواند سفر را امن تر سازد. دکتر میریام اسمیت، رییس بیماری عفونی لانگ آیلند یهود فارست هیلز در کویینز، نیویورک می گوید: انجام آزمایش می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به ویروس کرونا را کاهش دهد. خطر انتقال ویروس پس از قرنطینه اما بدون آزمایش منفی حدود . درصد است. این میزان برای افرادی که قرنطینه می شوند و آزمایش منفی دارند، به کمتر از . درصد و حتی به . درصد می رسد. والک در طی جلسه توجیهی CDC برای دستورالعمل های جدید قرنطینه گفت: توصیه های جدید برای رفع یکی از بزرگترین مشکلات، مربوط به قرنطینه روزه است. یکی از این مشکلات بزرگ در طول دوران قرنطینه طولانی مدت، مشکلات اقتصادی است. مشکلات اقتصادی برای افرادی که نمی توانند در مدت قرنطینه خود کار کنند، پیچیده تر و بغرنج تر می شود. CDC معتقد است کاهش طول دوره قرنطینه ممکن است حل این مشکل ها را برای مردم آسانتر کند. والک افزود کاهش دوران قرنطینه همچنین می تواند استرس در جوامع را کاهش دهد. CDC توصیه های جدید را برای افرادی که در تماس نزدیک ویروس قرار می گیرند، در نظر گرفته است. تماس نزدیک را به عنوان وضعیتی تعریف می شود که فرد از روز قبل از شروع بیماری در مدت زمان ساعته و بیش از دقیقه یا بیشتر در فاصله کمتر از فوت با یک فرد مبتلا بوده است. کارشناسان در مورد افرادی که نتایج آزمایش تشخیصی کرونا آنها مثبت اعلام شده می گویند که CDC و شامل موارد زیر است: قرنطینه شدن در خانه فاصله گرفتن از خانواده استفاده درست و مناسب از ماسک شستن منظم دست، ضد عفونی و رعایت بهداشت دست آنها معقتدند تا زمانی که درصد زیادی از مردم واکسینه نشوند، ادامه دادن این توصیه ها برای محدود کردن شیوع ویروس کرونا بسیار حیاتی است. طبق دستورالعمل های جدید CDC ، بهتر است که افراد در تعطیلات زمستانی تا حد ممکن از خود و خانواده شان محافظت کنند. والک گفت CDC توصیه می کند تا روز قبل از هر گونه سفر در طول شیوع بیماری کرونا و تا روز پس از مسافرت آزمایش کرونا بدهید. علاوه بر آن، پس از سفر بهتر است تا روز فعالیت های غیر ضروری در محل های شلوغ و مراکز های پر جمعیت را به زمان دیگری موکول کنید. به کسانی که بعد از سفر آزمایش تشخیص کرونا را انجام نمی دهند، توصیه می شود فعالیت های غیرضروری خود را به مدت روز محدود کنند. دکتر دیوید هیرشوورک، متخصص بیماری های عفونی در Northwell Health در Manhasset ، نیویورک، معتقد است: پیش بینی ها و اخبار مربوط به موثر بودن واکسن کرونا باعث می شود که مردم کمتر پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند. وی معتقد است: همه ما امیدوریم تا چند ماه آینده واکسن در دسترس عموم مردم قرار بگیرد اما همچنان باید برای پیشگیری از شیوع بیماری تلاش کنیم. با این حال، هیرشورک، با توجه به دستورالعمل های جدید، CDC هنوز هم می گوید: روز قرنطینه بعد از تماس احتمالی با ویروس می تواند مطمین تر باشد. صرف نظر از نتایج آزمایش، استفاده از ماسک، رعایت فاصله اجتماعی و پرهیز از حضور در مراکز شلوغ بسیار مهم است. CDC دستورالعمل های قرنطینه را تغییر داده است تا از مشکلات اقتصادی بر افرادی که نمی توانند در حین جداسازی برای جلوگیری از شیوع بیماری کار کنند، کاسته شود. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها دستورالعمل های خود را در مورد افرادی که ممکن است در معرض ویروس کرونا قرار گرفته اند، اصلاح کرده است. CDC می گوید، به جای قرنطینه استاندارد روزه که پیشنهاد شده است، بسته به نتایج آزمایشات و علایم فرد، قرنطینه یا هفت روز را مجاز می داند. اگر آزمایش آنها منفی باشد، می توان آن دوره را فقط به یک هفته کاهش داد. این تجدید نظر نسبت به توصیه های CDC از زمان ابتلا به بیماری همه گیر در اوایل سال جاری تغییر قابل توجهی داشته است. در حالی که آژانس می گوید قرنطینه روزه همچنان گزینه مطمین تری است اما افزایش طول دوره قرنطینه می تواند مشکلات خاصی از جمله اقتصادی را برای مردم ایجاد می کند. این تغییر دستورالعمل قرنطینه، اگرچه دور از انتظار نبود، اما با خوش بینی محتاطانه ای توسط چند متخصص اپیدمیولوژی که از نزدیک همه گیر را دنبال می کردند، مورد استقبال قرار گرفت. منابع: |
محققان معتقدند علت دندان قروچه در بحران کرونا به استرس و اضطراب ناشی از این بیماری ارتباط دارد. و اضطراب مرتبط با بیماری همه گیر ممکن است باعث دندان قروچه در هنگام خواب و بالتبع آسیب دندان و درد صورت شود. این در حالی است که دانشمندان دریافته اند که بسیاری از افراد در طی همه گیری با افزایش و درد مواجه روبرو هستند. آنها می گویند: این علایم به احتمال زیاد به دلیل استرس و اضطراب مرتبط با همه گیری است. فهرست محتوا استرس بیش از حد در افراد می تواند منجر به فشردگی فک و دندان قروچه و یا همان بروکسیسم شود. این در حالی است که برخی راهکارها مانند و می تواند در تسکین این علایم موثر باشد. اگر متوجه شده اید که در طی همه گیری با علایم دندانی بیشتری از جمله دندان قروچه، فشار فک و درد فک روبرو هستید، بهتر است با یک روانشناس مشورت کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک بررسی جدید از دانشگاه تل آویو در اسراییل گزارش می دهد که این روند در دو کشور اسراییل و لهستان مشاهده شده است. علاوه بر این، متخصصانی مانند شروین آرمان، مدیر برنامه درد دهان صورت، می گویند که احتمالا همین اتفاق در ایالات متحده نیز رخ می دهد. این متخصص می گوید: استرس برای نگرانی های سلامتی شخصی، مشکلات مالی ناشی از همه گیری و نگرانی های بهداشتی برای خانواده ممکن است منجر به دندان قروچه در طول روز شود. این مطالعه که در تاریخ اکتبر در مجله پزشکی بالینی منتشر شد، برای بررسی اینکه آیا شرکت کنندگان در طی بیماری همه گیر علایم بدتری را تجربه کرده اند یا نه از افراد خواست پرسشنامه ای را در این زمینه پر کنند. محققان طبق نتایج این بررسی ها می گویند: استرس و اضطراب همراه با تهدید مداوم بیماری، نگرانی های اقتصادی و انزوای اجتماعی می تواند منجر به اثرات سوء سلامتی مانند اختلالات گیجگاهی فکی و دندان قروچه (بروکسیسم) شود. تقریبا نفر از ساکنان اسراییل و لهستان در این بررسی شرکت کردند. بعد از بررسی محققان به این نتیجه رسیدند که در طی موج اول کرونا در بین مردم اسراییل، درد در دهان و صورت افزایش پیدا کرد. درد در دهان، یکی از علایم همراه با استرس و اضطراب است. علاوه بر این، شیوع این علامت از حدود درصد قبل از شیوع کرونا به درصد در طی آن افزایش پیدا است. از طرفی هم شیوع درد فک در طول روز از حدود درصد به درصد روند افزایشی داشته است. همچنین این بررسی ها نشان داده در موج اول کرونا، دندان قروچه در شب از حدود درصد به درصد رسید. شدت کلی علایم نیز حدود درصد افزایش یافت. لینا پالومو، استاد و متخصص پریودنتیست هییت مدیره در دانشگاه، می گوید: دندان قروچه و درد در صورت و فک یکی از علایم استرس است که افرادی که استرس ناشی از ابتلا به کرونا را دارند ممکن است آن را تجربه کنند. در این شرایط حتی احتمال دارد از شدت دندان قروچه در شب، اغلب اوقات با درد فک، سفتی گردن یا یا دردی که در اطراف سر و گردن وجود دارد از خواب بیدار می شوند. این درد ممکن است از گوش درد یا سردرد تقلید کند. محققان معتقدند که مراقبت از خود در طی همه گیری و شیوع بیماری کرونا، کاملا ضروری است. افراد می توانند برای پیشگیری از بروز هر گونه عوارض ناشی از استرس و اضطراب، راهکارهایی مانند کاهش استرس و ذهن آگاهی را امتحان کنند. همچنین مهم است که معاینات منظم دندانپزشکی و پزشکی خود را در طول دوران بحران کرونا به صورت مشاوره های غیر حضوری و پیشگیری کنید. تحقیقات نشان می دهد به تعویق انداختن ویزیت های مراقبت منجر به عواقب منفی، از جمله نیاز به درمان پیچیده تر می شود. محققان می گویند: هیچ راه آسانی برای مقابله با استرس وجود ندارد. اما دندانپزشکان می توانند یک محافظ بهداشتی دندانی را برای افرادی که از دندان قروچه در طول شب رنج می برند، سفارش دهند. در بررسی های صورت گرفته مشخص شده است که استرس ناشی از بیماری کرونا می تواند منجر به بروز برخی علایم مختلف از جمله درد کام و فک و دندان قروچه در شب شود. متخصصان در مجموع چنین رفتارهایی را به عنوان اختلالات گیجگاهی فکی ( TMD ) توصیف می کنند. بررسی صورت گرفته در بین جمعیت های کشور های اسراییل و لهستان نشان داده است که تاثیر استرس و بروز این علایم در بین مردم لهستان نسبت به اسراییل قوی تر بوده است. به طوری که پاسخ دهندگان از افزایش درصدی علایم TMD در حین شیوع کرونا خبر داده اند. با توجه به این نتایج محققان ت یید کردند که بین بروز بیشتر TMD و افرادی که سطح استرس بیشتری دارند ارتباطی وجود دارد. این بررسی ها نشان داده که استرس ناشی از بیماری کروان ت ثیر قابل توجهی بر روی زنان دارد. حتی منجر به بروز TMD بیشتری در زنان نسبت به مردان شده است. محققان همچنین برای بررسی تفاوت های مربوط به سن، شرکت کنندگان در مطالعه را به سه گروه سنی - ، - و بالای سال تقسیم کردند. شرکت کنندگان در لهستان در دو گروه سنی اول علایم TMD بیشتری را نشان دادند. به طور کلی، محققان دریافتند که افراد در سنین در - هر دو کشور بیشترین علایم مربوط به اختلالات گیجگاهی فک را تجربه کرده اند. به طور کلی بیشترین ت ثیرپذیری زنان تا ساله بودند. متخصصان توصیه می کنند افرادی که درد مزمن فک دارند یا از دندان قروچه در طول شب رنج می برند بهتر است از یک دندان پزشک مشورت بگیرند. یک کاری که یک دندانپزشک می تواند برای این افراد انجام دهد، تجویز یک محافظ شبانه برای محافظت از دندان های فرد است. استفاده از این محافظ دندان شبانه ممکن است در تسکین علایم دندان قروچه موثر باشد. حتی دندان را از ساییدگی محافظت کند اما از ساییدگی دندان ها به طور کامل جلوگیری نخواهد کرد. نکته دیگری که یک متخصص پزشکی می تواند در این زمینه به فرد کمک کند این است که سایر علت های احتمالی دندان قروچه را بررسی و آنها را تایید و یا رد کند. حتی در برخی شرایط بعضی از داروها و بیماری ها منجر به دندان قروچه می شوند. به طور مثال، داروهای مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین و مهارکننده بازجذب جذب مجدد سروتونین - نوراپی نفرین می توانند به طور بالقوه باعث دندان قروچه شوند. در این شرایط تعویض داروها یا دوزها ممکن است در صورت لزوم مفید باشد. یکی دیگر از علت های احتمالی دندان قروچه، مانند است بنابراین مدیریت این شرایط ممکن است به برخی بیماران کمک کند. در شرایطی که دندان قروچه شما ناشی از شرایط استرس و اختلالات روانی است بهتر است برای درمان وضعیت خود از روانشناس کمک بگیرید. در این شرایط مراجعه به روانشناس برای درمان شناختی رفتاری می تواند مفید باشد. شاید مصرف داروهای بدون نسخه بتوانند مشکل درد فک و یا صورت را برطرف کنند اما این روند درمانی در کوتاه مدت موثر است. دندان قروچه یا سایش دندان ها است که در آن شما امکان دارد دندان های خود را خرد یا آسیاب کرده و بهم فشار دهید. بروکسیسم یکی از شایعترین اختلالات خواب و یک فعالیت عصبی و عضلانی ناخودآگاه است. ممکن است در طول شبانه روز دندان های خود را آسیاب یا چفت کنید، اما بروکسیسم ناشی از خواب، چالش بزرگتری را ایجاد می کند زیرا کنترل آن سخت تر است. افرادی که هنگام خواب دندان های خود را خرد می کنند، احتمالا اختلالات خواب دیگری مانند خروپف و قطع تنفس (آپنه خواب) دارند. دندان قروچه به طور کلی به دو نوع مختلف دارد: ممکن است ناشی از احساساتی مانند اضطراب، استرس، عصبانیت، سرخوردگی یا تنش باشد یا ممکن است در طول تمرکز عمیق یک استراتژی مقابله یا عادت باشد. بروکسیسم خفیف شاید نیاز به درمان نداشته باشد. اما در برخی از افراد، بروکسیسم می تواند شدید باشد تا جای که منجر به اختلالات در فک، سردرد و آسیب دندان ها شود. علت بروکسیسم هنوز ناشناخته است. اما عوامل مختلفی می تواند در بروز بروکسیسم دخیل باشد. دندان قروچه و بروکسیسم اغلب در مواقع استرس، عصبانیت و اظطراب اتفاق می افتد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت مغز و ضربان قلب ممکن است قبل از یک قسمت از بروکسیسم افزایش یابد و نشان می دهد که سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) در علت بروکسیسم نقش دارد. ممکن است بروکسیسم مربوط به دندان های نیش غیر طبیعی باشد، به این معنی که هنگام بسته شدن فک، دندان ها به درستی بهم نمی رسند. اما آکادمی پزشکی دهان و دندان آمریکا یادآور می شود که تحقیقات علمی موضوع را اثبات نکرده است. بروکسیسم می تواند یک عارضه جانبی از برخی داروهای خاص از جمله داروهای ضد افسردگی ها و آمفتامین ها باشد. شرایط عصبی مانند بیماری هانتینگتون و پارکینسون نیز می تواند باعث بروز آن شود. عوامل دیگری که ممکن است مرتبط باشد شامل خستگی، مصرف الکل، سیگار کشیدن، آپنه خواب و خروپف است. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است دچار بروکسیسم شوند. پزشکان به طور کامل نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد بروکسیسم می شود. اما ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل جسمی، روانی و ژنتیکی وحتی سابقه خانوادگی باشد. بدتر شدن وضعیت روانی ناشی از بیماری همه گیر ویروس کرونا می تواند منجر به دندان قروچه و تشدید علایم TMD و افزایش درد دهان صورت شود. منابع: |
هزینه واکسن کرونا در آمریکا چقدر است؟ با توجه به بحران کرونا این پرسش، یکی از سوالاتی هست که ذهن خیلی از افراد را به خود مشغول نموده است. کارشناسان در جواب این سوال که هزینه واکسن کرونا در آمریکا چقدر است می گویند: دولت فدرال میلیاردها دلار برای تولید واکسن کرونا هزینه کرده است. در ایالات متحده آمریکا، دولت هزینه واکسن ها را حداقل در ابتدا ت مین می کند اما در بعضی موارد، افراد ممکن است مجبور به هزینه های خاصی را پرداخت کنند. واکسن کرونا ممکن است تا پایان دسامبر در دسترس عموم قرار گیرد. دولت فدرال ایالات متحده آمریکا میلیاردها دلار برای تولید واکسن ها هزینه کرده است. آنها همچنین صدها میلیون دوز سفارش داده اند. شرکت داروسازی اعلام کرده که واکسن کرونا در این شرکت درصد موثر بوده است. این سومین واکسنی است که در پیشگیری از موارد شدید کرونا می تواند موثر واقع شود. علاوه بر آن، شرکت های و اخیرا اعلام کردند که واکسن هایشان تقریبا درصد موثر است. سازمان غذا و دارو اکنون داده های کارآزمایی بالینی را ارزیابی می کند و اگر همه برنامه ریزی ها به درستی پیش برود، در اواسط دسامبر مجوز استفاده اضطراری این واکسن صادر می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در صورت ت یید واکسن ها، دوزها در عرض ساعت ارسال و توزیع خواهند. مقامات ارشد بهداشت انتظار دارند تا زمان شروع تعطیلات، گروه های دارای اولویت بالا مانند سالمندان و کارکنان مراکز درمانی که بیشتر در معرض خطر هستند، واکسینه شوند. فهرست محتوا کارشناسان می گویند دولت فدرال برای تولید و توزیع واکسن کرونا با، و همکاری کرده است. دولت فدرال نزدیک به میلیارد دلار برای ت مین بودجه تولید و تولید واکسن ها متعهد شده است. میلیارد دلار بودجه فدرال برای تحقیق، توسعه و میلیون دوز دریافت خواهد کرد. برای تولید واکسن کرونا نزدیک به میلیارد دلار دریافت کرده و قرار است . میلیارد دلار برای میلیون دوز اضافی دریافت کند. ، میلیون دلار برای تحقیق و توسعه واکسن دریافت کردند و برای میلیون دوز میلیارد دلار به آنها پرداخت می شود. در با شریک آلمانی خود میلیارد دلار برای میلیون دوز هزینه شده است، اما هیچ بودجه فدرال برای تحقیق و تولید واکسن خود دریافت نکرد. قرار است . میلیارد دلار دریافت کند که میلیون دوز را همراه با هزینه های خاص مربوط به آزمایشات بالینی مرحله و ساخت آن پوشش می دهد. دولت فدرال احتمالا در ماه های آینده دوزهای بیشتری را خریداری خواهد کرد. در حال حاضر، دولت متعهد شده است که میلیون دوز اضافی از خریداری کند و ممکن است میلیون دلار دیگر از خریداری کند. واکسن دو دوزه دلار تخمین زده می شود. هزینه هر دوز واکسن کرونا بسته به نوع آن از تا دلار خواهد بود. یک واکسن در دوز را تولید می کند واخیرا اعلام کرده است که هر دوز دارو حدود تا دلار است. واکسن که در دو دوز نیز تجویز می شود، انتظار می رود که هر دوز . دلار هزینه داشته باشد. هزینه هر دوز واکسن دو دوز جانسون دلار تخمین زده می شود و واکسن دو دوز می تواند ارزان ترین مقدار باشد و فقط تا دلار در هر نوبت است. مقامات بهداشتی فدرال قبلا اعلام کرده اند، هیچ شخصی هزینه واکسن را از جیب خود پرداخت نمی کنند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری اعلام کرده است: دوزهای واکسن خریداری شده با دلار مالیات دهندگان ایالات متحده آمریکا بدون هیچ هزینه ای به مردم آمریکا داده می شود. برخی از ارایه دهندگان واکسن ممکن است بابت تزریق هزینه دریافت کنند اما افراد می توانند این هزینه را پس بگیرند. می گوید: ارایه دهندگان واکسن می توانند این هزینه را توسط شرکت بیمه عمومی یا خصوصی بیمار و منابع درمانی جبران کنند. علاوه بر بودجه تحقیق، توسعه و تولید واکسن ها، دولت فدرال همچنین برای توزیع واکسن ها با مک کیسون همکاری کرده است. است. علاوه بر آن، واکسن کرونا ممکن است چندین هزینه اضافی دیگر مانند هزینه نگهداری از آن هم داشته باشد. زیرا برخی از واکسن ها باید در دمای بسیار سرد نگهداری شوند. از طرفی هم، بسیاری از بیمارستان ها و داروخانه های خرده فروشی شرایط نگهداری از این واکسن ها را ندارند. علاوه بر آن، آموزش کارکنان بهداشتی که واکسن ها را باید به مردم تزریق کنند، نیاز به بودجه جدا گانه دارد. بر همین اساس کارشناسان انتظار دارند هزینه واکسن پس از شیوع بیماری کرونا افزایش یابد. هزینه های واکسیناسیون پس از همه گیری تا حد زیادی به تقاضا بستگی دارد. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا افراد در طول سال به تزریق تقویت کننده احتیاج دارند یا اینکه واکسن مانند تزریق آنفولانزا سالانه تزریق می شود، لازم است. برخی از کارشناسان نگرانند که برای اطمینان از واکسیناسیون گسترده و پیشگیری از بیماری کرونا باید اقدامات بیشتری انجام شود. را از جیب پرداخت کنند. علاوه بر آن، هزینه واکسن کرونا فقط شامل خود واکسن نیست بلکه هزینه ویزیت پزشک و پرداخت هزینه ویزیت مطب هم خواهد بود. این امر به ویژه با توجه به اینکه نظرسنجی ها نشان داده است که یک سوم تا نیمی از آمریکایی ها به دلایل مختلف واکسن دریافت نمی کنند از اهمیت بیشتری برخوردار است. این شامل هزینه های اضافی برای واکسن و همچنین تجهیزات مورد نیاز برای ذخیره و تزریق واکسن به افراد زیاد است. ارایه دهندگان خدمات بهداشتی ثبت شده می توانند واکسن ها را بدون هزینه دریافت کرده و کودکان را در کلینیک خود واکسینه کنند. اما به نظر می رسد هیچ برنامه مشابهی برای بزرگسالان وجود ندارد. دولت فدرال میلیاردها دلار برای تحقیق، توسعه و تولید واکسن کرونا هزینه کرده است. تحت عملیات، به محض اینکه واکسن ها توسط تایید شود که ممکن است از اواسط دسامبر انجام شود، میلیون ها دوز در سراسر کشور به گروه های پر خطر توزیع خواهد شد. این واکسن ها بدون هزینه برای آمریکایی ها در دسترس قرار می گیرد. اما برخی از ارایه دهندگان ممکن است هزینه های اداری را که قابل جبران است، دریافت کنند. بروس ی. لی، استاد دانشگاه سیتی نیویورک در مورد قیمت واکسن کرونا می گوید: این واکسن ها با توجه به هزینه های قابل توجه مراقبت های بهداشتی، می توانند قیمت بسیار بالاتری داشته باشند. د. وی می گوید: آنچه در واکسن وجود دارد این است که حتی با قیمت های واقعا بسیار بالا، باز هم ارزشمند است. دسترسی و مقرون به صرفه بودن واکسن کرونا خیلی مهم است. اولویت اصلی دیگر آموزش های لازم مردم در مورد واکسن ها از طریق همکاری سازمان های خصوصی، دولتی و جامعه می باشد. منابع: |
از علت و علایم تا درمان درد مچ دست: اغلب درد مچ دست در اثر آسیب های ناگهانی مانند زمین خوردن یا وارد شدن فشار زیاد به مچ دست رخ می دهد. اما برخی آسیب ها مزمن در مچ دست می تواند در اثر فشار قرار گرفتن دایم مچ دست در فعالیت هایی مانند نواختن ویولنسل یا رانندگی طولانی مدت ایجاد شوند. آسیب دیدگی هر قسمت از مچ دست منجر به بروز درد شده و توانایی فرد را در انجام فعالیت های روزانه با مشکل مواجه می کند. فهرست محتوا عوامل زیادی می توانند منجر به درد مچ دست شوند. اما تشخیص دقیق علت اصلی آن برای روند درمان ضروری است. به طور کلی مهمترین علل درد مچ دست، عبارتند از: عصب مدین یکی از سه عصب اصلی بازو است. این عصب از بازو شروع شده و به انگشتان دست منتهی می شود. عصب مدین در مچ دست از داخل گذرگاهی به نام تونل کارپال عبور کرده و در کف دست به شاخه های مختلف حسی و حرکتی تقسیم می شود. عصب مدین قسمت های مختلف زیر را در کف دست عصب دهی حسی می کند: انگشت شست انگشت سبابه انگشت میانی نیمه خارجی انگشت انگشتری زمانی رخ می دهد که عصب مدین در مسیر عبورش از مچ دست تحت فشار قرار می گیرد. سندرم تونل کارپال می تواند در یک یا هر دو دست شما ایجاد شود. ابتلا به سندرم تونل کارپال با علایمی مانند درد مچ، بی حسی، ضعف و مورمور شدن انگشتان دست همراه است. این بیماری در میان زنان خانه دار میانسال، تایپیست ها و کارگران شیوع بیشتری دارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شرایط زیر باعث ابتلا به سندرم تونل کارپال می شود: اضافه وزن، بارداری و ابتلا به برخی بیماری های زمینه ای مانند دیابت، آرتروز و تیرویید انجام فعالیت های تکراری با دست، مانند تایپ کردن، مونتاژ، طراحی کردن، یا دوختن سندرم تونل کارپال در صورت تشخیص زودهنگام با روش های غیر جراحی مانند درمان می شود. در صورتی که علایم شدید بوده و درمان هایی مانند فیزیوتراپی یا آتل بندی مچ دست موثر واقع نشد جراحی مناسب ترین گزینه درمانی خواهد بود. پزشک در روش جراحی رباطی که باعث وارد شدن فشار به عصب مدین می شود را قطع می کند تا فشار وارد شده بر روی این عصب کمتر شود. هر گونه آسیب به مچ دست نیز می تواند باعث درد و تورم شود. انواع آسیب دیدگی های مچ دست شامل، شکستگی استخوان و التهاب تاندون است. حساسیت به لمس، تورم، کبودی یا تغییر شکل مفاصل در نزدیکی مچ دست ممکن است از علایم آسیب مچ دست باشد. برخی از آسیب های مچ دست بلافاصله پس از وارد شدن ضربه یا فشار مشخص می شوند. ولی برخی دیگر از آسیب ها در ظاهر خفیف بوده و با ورم کمی همراه هستند. در حالیکه ممکن است رباط مهمی دچار پارگی یا کشیدگی شده باشد. این آسیب ها با گذشت زمان به مرور شدیدتر شده و در برخی موارد برای درمان به جراحی نیاز دارند. در اثر تجمع اسید اوریک در خون رخ می دهد. اسید اوریک یک ماده شیمیایی است که در اثر تجزیه ترکیباتی به نام پورین در بدن تولید می شود. اسید اوریک در خون حل شده و از طریق ادرار از بدن دفع می شود. اما در برخی موارد، بدن بیش از حد اسید اوریک تولید می کند. در نتیجه مقدار اضافه اسید اوریک در خون تجمع یافته و باعث التهاب دردناک مفاصل می شود. این درد به طور مکرر در زانوها، مچ پاها و مچ دست ها بروز می کند. علل شایع نقرس، عبارتند از: پرخوری مصرف داروهای خاص، مانند دیورتیک ها فشار خون بالا، دیابت و بیماری های کلیوی علایم نقرس اغلب به صورت ناگهانی و در هنگام شب رخ می دهند. این علایم عبارتند از: قرمزی و التهاب درد شدید و ناگهانی احساس گرما در مفصل محدود شدن دامنه حرکتی مفصل بیماری است که باعث التهاب مفاصل می شود. ابتلا به آرتروز با تورم و گرفتگی مفاصل آسیب دیده همراه است. آرتروز مچ دست به دلایل زیادی از جمله فرسایش طبیعی مفصل مچ، افزایش سن و کار کشیدن بیش از حد از دست ها رخ می دهد. انواع مختلفی از آرتروز وجود دارد که شایع ترین آنها عبارتند از: یک بیماری خود ایمنی است که معمولا هر دو مچ دست را درگیر می کند. این بیماری زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به لایه پوشاننده مفاصل از جمله مچ دست ها حمله کند. آرتریت روماتویید باعث درد و تورم در مفاصل شده و در نهایت ممکن است منجر به فرسایش استخوان شود. یک بیماری پیش رونده در غضروف مفاصل است که به تدریج و در طول زمان بدتر می شود. آرتروز به علت تخریب غضروف پوشاننده مفاصل رخ داده در سالمندان شایع تر است. در این بیماری غضروف مفصل در اثر افزایش سن و حرکت مکرر آسیب می بیند. از میان رفتن غضروف باعث می شود استخوان های مفصل روی یکدیگر ساییده شوند، در نتیجه اصطکاک افزایش یافته و درد و تورم ایجاد می شود. نوعی از ورم مفاصل است که در افراد مبتلا به اختلال پوستی به نام پسوریازیس ایجاد می شود. درد مچ دست ممکن است با علایم زیر همراه باشد: متورم شدن انگشتان دست احساس گرما در مچ دست درد شدید و ناگهانی در دست تورم یا قرمزی اطراف مچ دست مشکل در مشت کردن دست یا گرفتن اشیا بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن دست ها درد، بی حسی و مورمور شدن دست ها که در هنگام شب شدیدتر می شود. اگر مچ دست شما گرم و قرمز بوده و تب بیش از . درجه سانتیگراد دارید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید زیرا این علایم می تواند نشانه یک بیماری جدی به نام آرتریت عفونی (سپتیک) باشد. همچنین اگر در مچ دست خود درد و ورم شدید احساس می کنید به طوری که نمی توانید مچ دست خود را حرکت دهید یا ظاهرمچ دست شما غیرطبیعی است، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید زیرا این علایم ممکن است نشانه شکستگی استخوان باشند. پزشک پس از پرسیدن شرح حال آزمایش های خاصی را برای تشخیص علت درد مچ دست برای شما تجویز می کند. برخی از این آزمایش ها عبارتند از: نمونه گیری از مایعات مفاصل آزمایش الکترومیوگرافی برای ارزیابی سلامت اعصاب دست عکس برداری با اشعه X گزینه های درمانی برای درد مچ دست بسته به علت می تواند متفاوت باشد. سندرم تونل کارپ در موارد شدید نیاز به عمل جراحی دارد اما در صورت خفیف بودن عارضه، روش های درمان عبارتند از: گرم نگه داشتن دست ها با استفاده از کمپرس گرم کنار گذاشتن فعالیت هایی مانند تایپ یا نواختن گیتار استفاده از مچ بند یا آتل برای کاهش تورم و تسکین درد مچ دست مصرف داروهای ضد التهاب یا تسکین دهنده درد، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن درمان مچ دست ناشی از نقرس شامل موارد زیر است: مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک پرهیز از مصرف غذاهای پرچرب و شیرین مصرف زنجبیل برای کاهش حملات نقرس نوشیدن مقدار زیادی آب برای کاهش غلظت اسید اوریک خون مصرف، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای تسکین درد اگر مچ دست شما در اثر فشار یا ضربه آسیب دیده است، روش های زیر به درمان شما کمک می کنند: استفاده از آتل استراحت دادن به مچ دست استفاده از کمپرس یخ برای کاهش تورم و التهاب مصرف مسکن مانند ایبوپروفن یا استامینوفن برای تسکین درد اگر به بیماری آرتروز مبتلا هستید، باید با یک متخصص فیزیوتراپی تماس بگیرید. فیزیوتراپیست به شما نشان می دهد که چگونه با انجام ورزش های تقویتی و کششی، درد مچ دست را کاهش داده و به بهبود سریع تر آن کمک کنید. انجام راهکارهای زیر در پیشگیری از درد مچ دست ناشی از سندرم تونل کارپ به شما کمک می کند: مشاوره با یک متخصص کاردرمانی برای آموزش ورزش های کششی و تقویتی مچ دست ها استراحت دادن منظم به دست ها در هنگام فعالیت های تکراری مانند تایپ، خیاطی یا نواختن ویولن استفاده از صفحه کلید ارگونومیک در هنگام تایپ برای پیشگیری از خم شدن مچ دست ها به سمت بالا برای پیشگیری از حمله نقرس، موارد زیر را رعایت کنید: مصرف مقادیر متعادل پروتیین نوشیدن آب و مایعات فراوان در طول روز مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک پرهیز از مصرف جگر، ماهی دودی و ترشی انجام برخی تمرینات ورزشی علاوه بر تقویت ماهیچه های مچ دست می تواند در کاهش درد و التهاب مفصل مچ به شما کمک کند. پیش از شروع تمرینات حتما با یک پزشک متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید. برای شروع، هر یک از تمرینات را روزی الی بار انجام دهید. در صورت احساس درد بلافاصله تمرین را متوقف کنید. ساعد خود را بر روی یک میز باریک قرار دهید. طوری که مچ و انگشتان دست شما در خارج از لبه میز قرار بگیرند. در این حالت مچ دست خود را به سمت بالا و پایین خم کنید تا زمانی که کشش ملایمی در مچ دست خود احساس کنید. در صورت نداشتن درد این حرکت را ده بار تکرار کنید. ابتدا بایستید. سپس آرنج را به اندازه درجه خم کرده و آن را در کنار تنه خود قرار دهید. ساعد را به سمت خارج بچرخانید طوری که کف دست شما رو به سقف باشد. این حالت را برای ده ثانیه حفظ کنید. سپس در حالیکه آرنج شما همچنان درجه خم است ساعد را به سمت داخل بچرخانید طوری که کف دست شما رو به زمین قرار بگیرد. ثانیه مکث کرده، سپس استراحت کنید. در صورت احساس کشش ملایم و نداشتن درد این حرکت را ده بار تکرار کنید. یک توپ اسفنجی نرم را در دست خود نگه دارید و توپ را به آرامی و تا حد امکان فشار دهید. فشار را به تدریج زیادتر کنید. ثانیه دست خود را در این حالت نگه داشته و سپس رها کنید. در حالیکه ایستاده اید کف دست های خود را در مقابل صورت قرار دهید. سپس کف دست ها را به حالت دعا کردن به هم بچسبانید. در این حالت دست ها از سر انگشت ها تا آرنج باید کاملا به هم چسبیده باشند. در همان حال که کف دست هایتان به هم چسبیده است بازوهای خود را به آرامی به طرفین بدن باز کنید. سپس مچ دست خود را به آرامی تا مقابل ناف پایین بیاورید. در این حالت کشش ملایمی را در دست های خود احساس می کنید. ثانیه مکث کرده و سپس به حالت استراحت برگردید. دست چپ خود را مستقیم و در مقابل بدن دراز کنید. به طوری که کف دست شما رو به بالا باشد. با کمک دست راست به کف دست چپ فشار وارد کرده وآن را به سمت پایین خم کنید. در این حالت کشش ملایمی را در ساعد خود احساس می کنید. به مدت ثانیه مکث کرده سپس حرکت را با دست دیگر تکرار کنید. منابع: |
درمان های خانگی عفونت ادراری برای موارد خفیف عفونت می تواند موثر باشد اما باید به این نکته توجه داشته باشید که عفونت ادراری ( UTI ) یک بیماری شایع است که اغلب نیاز به درمان پزشکی دارد. سیستم ادراری از مثانه، کلیه ها، مجرای ادرار و حالب ها تشکیل شده است که مواد زاید بدن را به صورت ادرار دفع می کنند. می تواند باعث درد و تکرر ادرار شود. همچنین ممکن است منجر به عوارض شدید، از جمله آسیب کلیه و (انتشار عفونت به داخل خون) شود. بسیاری از افراد دوره هایی از عفونت ادراری دارند. آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت ادراری را درمان کنند، اما در صورت استفاده بیش از حد مقاومت آنتی بیوتیکی ایجاد خواهد شد. به همین دلیل، متخصصان در حال بررسی اثرات داروهای خانگی در درمان این بیماری هستند. قبل از استفاده از داروهای خانگی، مشورت با پزشک ضروری است زیرا درمان نادرست می تواند منجر به آسیب کلیه ها و عوارض خطرناک شود. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید داروهای خانگی، مانند نوشیدن آب زغال اخته، ممکن است به بهبود علایم عفونت ادراری کمک کنند. کسانی که مصرف آب خود را از . لیتر آب در روز به . لیتر در روز می رسانند، ممکن است کمتر به عفونت ادراری مبتلا شوند. یکی از علایم عفونت ادراری درد و است. بر همین اساس فرد تمایلی به دفع ادرار ندارد. با این حال توصیه می شود که در هر زمان و هر مکان هر - ساعت یکبار ادرار کنید. نگه داشتن ادرار ممکن است باعث تکثیر باکتری ها شود. فرد مبتلا به عفونت ادراری نیز احتمال دارد از رفتن به دستشویی خودداری کند. در این بیماری فرد مبتلا دچار احساس دفع فوری ادرار می شود یعنی با وجود اینکه اغلب ادراری برای ترشح وجود ندارد، احساس می کند که باید دفع انجام دهد. نوشیدن مایعات فراوان ممکن است باعث کاهش سوزش ادرار شود. عفونت ادراری می تواند باعث درد در ناحیه لگن شود. استفاده از کیسه آب گرم روی مثانه یا ناحیه تناسلی می تواند به تسکین موقتی درد و ناراحتی کمک کند. برای ایمنی بیشتر در این شرایط بهتر است: هرگز گرما را مستقیما روی پوست قرار ندهید. فقط برای دوره های کوتاه مدت از این روش استفاده کنید. برای جلوگیری از سوختگی اطمینان حاصل کنید که شدت گرما متوسط است. لباس های گشاد می توانند از ایجاد رطوبت در ناحیه لگن پیشگیری کنند و باعث تسریع روند بهبود عفونت شوند. برای به حداکثر رساندن راحتی اندام و کاهش موارد زیر توصیه می شود: لباس تنگ نپوشید. از لباس زیر پنبه ای استفاده کنید. ناحیه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید. این اقدامات ممکن است به توقف رشد باکتری ها و بهبود عفونت ادراری کمک کند. رژیم غذایی ممکن است به درمان و پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند. در هنگام ابتلا به عفونت اداری بهتر است از مصرف غذاهایی که علایم شما را تحریک می کند، خودداری کنید، از جمله: قهوه الکل مرکبات غذاهای ادویه دار شیرین کننده های مصنوعی غذاهای تهیه شده با گوجه فرنگی علاوه بر آن، می می توانید از غذاهای زیر برای بهبود عملکرد مثانه مفید استفاده کنید: موز گلابی لوبیا سبز تخم مرغ سیب زمینی آجیل و خشکبار نان وغلات کامل مواد پروتیینی کم چرب طبق بررسی انجام شده استفاده از رژیم غذایی گیاهخواری ممکن است خطر ابتلا به UTI را کاهش دهد که می تواند به دلیل اثر ضد باکتریایی آنتی اکسیدان ها باشد که در رژیم غذایی گیاهی به وفور یافت می شود. غذاهای پخته شده آنتی اکسیدان و مواد مغذی کمتری نسبت به غذاهای تازه دارند و حتی ممکن است سطح رادیکال های آزاد و مواد سمی را که منجر به التهاب و آسیب سلولی می شود، افزایش دهند. یک رژیم غذایی متعادل و سالم که از مواد گیاهی تازه، می تواند به بهبودی عفونت ادراری کمک کرده و از بروز مجدد آن پیشگیری کند. کرن بری ( cranberry ) یک داروی خانگی قدیمی برای درمان عفونت های ادراری است و میزان آن را کاهش می دهد. میوه قره قات حاوی پروآنتوسیانیدین ( PAC ) است که به نظر می رسد از چسبیدن باکتری ها به پوشش دستگاه ادراری جلوگیری می کند. مطالعات اخیر cranberry را به عنوان یک روش پیشگیری از عفونت توصیه می کنند. بهتر است آب کرن بری شیرین نشده را انتخاب کنید. ( OTC ) مانند استامینوفن (پاراستامول) می توانند تسکین دهنده درد باشند. عفونت ادراری گاهی اوقات می تواند کلیه ها را تحت ت ثیر قرار دهد. اگر این اتفاق بیفتد، فرد نباید از داروهای ضد التهاب غیراستروییدی ( NSAID ) استفاده کند، زیرا ممکن است باعث آسیب بیشتر کلیه ها شود. قبل از مصرف مسکن برای عفونت ادراری بهتر است با یک پزشک متخصص تماس بگیرید. برخی از افراد برای درمان یا پیشگیری از عفونت ادراری از ویتامین C استفاده می کنند. از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی می کند، اما مطالعات اثر بخشی صد در صدی آن را اثبات نکرده اند. بهترین منبع برای تامین ویتامین c منابع غذایی هستند، از جمله: کیوی طالبی کلم بروکلی فلفل قرمز و سبز D - mannose قندی است که به طور طبیعی در میوه ها و سبزیجات مانند سیب، قره قات و جلبک دریایی وجود دارد. طبق مطالعات ممکن است از چسبیدن باکتری ها ی کپسول داربه سلولهای دستگاه ادراری جلوگیری کند وممکن است به درمان عفونت ادراری کمک کند هرچند مطالعات هنوز این موضوع را ت یید نکرده است. D - mannose به صورت مکمل و به شکل صورت پودر در دسترس است، اما بهتر است قبل از استفاده از آن در منزل با پزشک خودتماس بگیرید. مطالعات قبلی نشان داده است که لاکتوباسیلوس که نوعی باکتری پروبیوتیک است می تواند به درمان یا پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند. آزمایشات بالینی انجام شده در حال بررسی این موضوع است که آیا استفاده از لاکتوباسیلوس موجود در واژن می تواند به جلوگیری از عفونت ادراری کمک کند یا خیر؟ برخی مطالعات استفاده از لاکتوباسیلوس واژنی را برای سلامتی بدن وبه ویژه سیستم ادراری مفید نمی دانند. برخی روش های دیگر ممکن است به درمان UTI کمک کنند، اما مطالعات انجام شده استفاده از آنها را فعلا توصیه نمی کند. افراد مبتلا به عفونت های ادراری بهتر است قبل از استفاده از این روش های درمانی با پزشک خود مشورت کنید زیرا مصرف خودسرانه ی این موارد می توانند اثرات سویی بر سیستم بدن داشته باشند. برخی از افراد از روغن های تصفیه نشده برای عفونت ادراری استفاده می کنند. به عنوان مثال، روغن اوکالیپتوس ممکن است خاصیت ضد باکتری داشته باشد. مشخص شده است که ترکیبات روغن های خالص دارای ارزش درمانی است. همچنین افراد می توانند روغن های خالص را رقیق کرده و آن هارا درروی پوست خود ماساژ دهند. دقت داشته باشید که همیشه باید یک روغن تصفیه نشده را با روغن خالص قبل از استفاده رقیق کنید و هرگز روغن تصفیه نشده را از طریق دهان مصرف نکنید و یا به صورت غلیظ آن را استفاده نکنید. افراد باید قبل از استفاده از روغن های تصفیه نشده خصوصا در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنند. استفاده از این روغن ها برای کودکان مناسب نیست. یکی از درمان های سنتی UTI حل کردن حداکثر یک قاشق چای خوری جوش شیرین در داخل یک لیوان آب است. احتمالا علت اثر گذاری این روش این است که با این کار اسید موجود در ادرار خنثی می شود و درد و سوزش مثانه بهبود می یابد. با این حال، مطالعات اخیر پزشکی از این روش پیشگسری و درمان پشتیبانی نمی کند و ممکن است عوارض جانبی خطرناکی داشته باشد. ( ACV ) ممکن است خاصیت ضد باکتری داشته باشد. برخی افراد برای تقویت ترمیم زخم و کمک به مبارزه با عفونت های باکتریایی و قارچی حتی از وان حمام ACV استفاده می کنند. محققان پیش بینی کرده اند که ACV ممکن است بر عوامل بیماری زا که باعث عفونت ادراری می شوند ت ثیر بگذارد. در یک مطالعه قدیمی به نظر می رسد، مصرف روزانه میلی لیتر سرکه برنج رقیق شده به مدت هفته باعث کاهش سطح باکتری در ادرار شده است. با این حال، مطالعات فعلی هنوز ت یید نکرده است که استفاده از ACV به هر طریقی باعث پیش پیری یا درمان عفونت ادراری می شود یا نه. هرگز نباید سرکه را مستقیما روی پوست بدون اینکه ابتدا آن را رقیق کنید بمالید. جلوگیری از عفونت ادراری همیشه امکان پذیر نیست، اما برخی از موارد ممکن است در به حداقل رساندن خطر ابتلا به آن موثر باشند، از جمله: هنگام دفع ادرار مثانه را کاملا خالی کنید. از استفاده لباس های زیر معطر خودداری کنید. برای کمک به دفع باکتری ها، بعد از فعالیت جنسی ادرار کنید. پس از استفاده از حمام، ناحیه تناسلی را از جلو به عقب پاک کنید. از استفاده از روشهای پیش گیری از بارداری که نیاز به مایع اسپرم کش دارند خودداری کنید. بسیاری از عفونت های ادراری علایم خفیفی ایجاد می کنند و در طی - روز با درمان خانگی برطرف می شوند. با این حال، اگر شرایط زیر را دارید، بهتر است با پزشک خود یا متخصص نورولوژی مشورت کنید: بروز علایم شدید عفونت عودکننده ادامه علایم بیش از یک هفته بدون بهبودی سیستم ایمنی ضعیف یا سایر عواملی تشدیدکننده عفونت دارید. برای جلوگیری از عوارض ممکن است درمان آنتی بیوتیکی لازم باشد. درمان های خانگی ممکن است علایم عفونت ادراری را کاهش دهند، از بهبودی را حاصل کنند و به جلوگیری از انتشار عفونت به سایر قسمت های بدن کمک کنند. با این وجود بعید به نظر می رسد که به اندازه درمان موثر باشند. در صورت ادامه علایم، تماس با پزشک و در صورت لزوم شروع داروی ضد باکتری ضروری است. برخی از داروهای خانگی ممکن است اثرات سوء داشته باشد. به همین دلیل، همیشه باید قبل از اقدام به درمان جدید با پزشک خود صحبت کنید. منبع: |
رابطه جنسی مقعدی یا رابطه از پشت، قرار دادن آلت تناسلی، انگشتان یا یک وسیله خارجی مانند ویبراتور در داخل مقعد برای ایجاد لذت جنسی است. برقراری رابطه جنسی مقعدی با رعایت اقدامات احتیاطی مناسب، اغلب خطری ندارد. با این حال، در این روش خطرات بالقوه ای مختلفی وجود دارد. حتی ممکن است این خطرات در رابطه جنسی واژینال یا دهانی وجود نداشته باشد. به عنوان مثال، بافت پوشاننده مقعد نمی تواند مانند واژن ترشحات داخل کانالی ایجاد و محیط را مرطوب و روان کاوی کند. در نتیجه به علت اصطکاک ایجاد شده احتمال ایجاد ناراحتی و درد در مقعد و آسیب های پوستی وجود دارد. فهرست محتوا برخی از شایع ترین عوارض رابطه مقعدی یا رابطه از پشت، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تعویض در هنگام تغییر رابطه جنسی از واژینال به مقعدی، از بروز انواع مختلف عفونت های باکتریایی جلوگیری خواهد کرد. احتمال پارگی مربوط به اصطکاک در مقعد و راست روده (رکتوم) در به روش مقعدی نسبت به واژینال بیشتر است، چون: اولا: مقعد مانند واژن سلول هایی را که ترشحات روان کننده طبیعی ایجاد می کنند را ندارد. دوما: شاید برخی از آسیب های حاصل از رابطه جنسی بسیار جزیی باشند. اما لایه پوششی آن ممکن است آسیب ببیند. از طرفی هم لایه پوششی ناحیه مقعد نیز نازک تر از واژن است. راست روده و مقعد، محل خروج مدفوع از بدن است. مدفوع به طور طبیعی حاوی باکتری است. در صورتی که بافت پوششی مقعد آسیب دیده باشد، این باکتری ها می توانند به پوست نفوذ کنند. حتی باعث عفونت در ناحیه مقعد و اطراف آن شوند. زخم اطراف مقعد همچنین احتمال را افزایش می دهد. آبسه مقعدی بیماری یک عفونت پوستی عمیق است. آبسه معمولا نیاز به درمان با آنتی بیوتیک و در اکثر مواقع تخلیه چرک به روش جراحی دارد. برای به حداقل رساندن آسیب و خطرات احتمالی در هنگام رابطه مقعدی، فرد باید اقدامات زیر را انجام دهد تا از پارگی و صدمه پوستی جلوگیری کند: برای به حداقل رساندن خطر پارگی لایه پوششی و آسیب مقعدی مربوط به اصطکاک، از روان کننده هایی که فرم مایع دارند استفاده شود. در صورت تغییر روش رابطه جنسی از نوع مقعدی به واژینال، از کاندوم های جداگانه استفاده کنید تا عفونت این نواحی به یکدیگر منتقل نشود. رابطه جنسی را با حرکات آرام انجام دهید و پیش ببرید. بهتر است بافت پوشاننده مقعد زمان لازم جهت ترشح ماده ی روان کننده را داشته باشد. اگر شریک جنسی شما در حین انجام رابطه احساس درد یا ناراحتی کرد، رابطه جنسی مقعدی را آهسته ادامه دهید و یا قطع کنید. مصرف مواد اسپرم کش می تواند خطر آسیب پوست مقعد را افزایش دهد. حتی باید در هنگام انجام رابطه جنسی مقعدی از آنها استفاده نشود. رابطه جنسی مقعدی می تواند به روش هایی که در بالا مطرح کردیم منجر به انتقال انواع مختلفی عفونت باکتریایی شود. علاوه بر آن، رابطه مقعدی می تواند خطر ابتلا به ( STI ) را افزایش دهد. به عنوان مثال، از آنجا که پوست در هنگام رابطه جنسی به روش مقعدی بیشتر از روش واژینال آسیب می بیند و دچار پارگی می شود، پس احتمال بیشتری برای انتشار STI از مقعد وجود دارد. از عفونت های جنسی منتقل شونده از طریق جنسی می توان به موارد زیر اشاره کرد: تبخال کلامیدیا سوزاک اچ آی وی از آن جا که بسیاری از STI ها درمانی موثر و قطعی ندارند این عفونت ها ممکن است فرد را تا مدت ها درگیر کنند. بر اساس مطالعات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) ، رابطه جنسی مقعدی در مقایسه با سایر اشکال رابطه جنسی، مانند روش واژینال یا دهانی بالاترین خطر انتقال اچ آی وی را دارد. در رابطه جنسی مقعدی احتمال انتقال اچ آی وی به شریک جنسی تا برابر افزایش می یابد. برای به حداقل رساندن خطر انتقال STI ، فرد باید در حین رابطه مقعدی از کاندوم استفاده کند. همچنین افراد باید از روان کننده های که ماده اصلی تشکیل دهنده آن آب است استفاده کنند. روان کننده های روغنی مانند ژله نفتی می توانند به پوشش لاتکس موجود در کاندوم آسیب برسانند. استفاده از روان کننده های با پایه آب با مطمین تر است. از انواع روان کننده ها بر پایه آب می توان به ژل کی و و Astroglide اشاره کرد. طبق بررسی های انجام شده استفاده از بزاق به عنوان ماده روان کننده در حین رابطه جنسی مقعدی یک عامل خطر برای ایجاد سوزاک به ویژه در در مردانی است که شریک جنسی آن ها مرد هستند. در نتیجه، استفاده از تجاری ممکن است انتخاب ایمن تر و مناسب تری باشد. کاندوم در پیشگیری از بیماری های مقاربتی به صورت درصد موثر نیست. CDC توصیه می کند کسانی که در معرض خطر بالای HIV را دارند، مانند افرادی که چندین شریک جنسی دارند یا با کسی که به اچ آی وی مبتلا است رابطه برقرار می کنند، قبل از مواجهه از یک سری از داروها به عنوان پروفیلاکسی استفاده کنند. این داروها می توانند خطر ابتلا به HIV را در فرد کاهش دهند. رابطه جنسی مقعدی ممکن است بواسیر یا همورویید فرد که از قبل داشته است را تشدید کند. اما بعید است باعث به وجود آمدن آن شود. بواسیر بیماری است که در آن ورید های موجود در در داخل و خارج مقعد دچار خونریزی و می شود که می تواند خارش، خونریزی جزیی و گاهی درد ایجاد کند. این بیماری می تواند ناخوشایند و دردناک باشد. اما به راحتی قابل پیشگیری و درمان است. رابطه جنسی مقعدی می تواند بواسیر مزمن را در بعضی از افراد تشدید کند. با این حال، اگر شخصی از قبل رابطه جنسی مقعدی نداشته باشد، احتمالا بواسیر با این روش ایجاد نمی شود. جلوگیری از تشدید بواسیر در حین رابطه جنسی مقعدی همیشه امکان پذیر نیست، اما استفاده از روان کننده کافی و مناسب می تواند تشدید آن را به حداقل برساند. احتمال ورود مایع منی به واژن پس از انجام رابطه جنسی مقعدی و بارداری امکان پذیر است. استفاده از کاندوم هنگام داشتن رابطه جنسی مقعدی برای جلوگیری از بارداری بسیار مهم است. اگر در حین رابطه تصمیم به تغییر روش از نوع مقعدی به واژینال می گیرید باید کاندوم را تغییر دهید تا از ورود باکتری و یا مایع منی و اسپرم به واژن پیشگیری شود. در موارد بسیار نادر، احتمال دارد پارگی در پوشش مقعد یا راست روده به تدریج انتشار یابد و بدتر شود. پزشکان به این حالت شکاف یا فیشر می گویند. بعضی اوقات، این شکاف آنقدر بزرگ است که به قسمت های عمیق تر نیز انتشار می یابد و شروع به تولید ترشحات می کند. پزشکان این حالت را فیستول می نامند. فیستول می تواند یک موقعیت اورژانسی پزشکی باشد. زیرا احتمال انتقال مدفوع از روده به جاهای دیگر بدن وجود دارد. از آنجا که مدفوع به طور طبیعی حاوی مقدار قابل توجهی باکتری است، ابتلا به فیستول می تواند باکتری ها را به سایر قسمت های بدن وارد کند. حتی منجر به عفونت و آسیب جدی شود. پزشکان معمولا جراحی را برای ترمیم فیستول پیشنهاد می کنند. فیستول نیز یک عارضه نادر اما جدی در رابطه جنسی مقعدی است. به همین دلیل، استفاده از روان کننده های مناسب و کافی و قطع رابطه جنسی مقعدی در صورت بروز درد مهم است. برخی از افراد بر این باورند که خطر احتمالی رابطه جنسی مقعدی در طولانی مدت، شل شدن عضلات حلقوی دهانه مقعد و در نهایت است. بررسی ها نشان می دهد که میزان بی اختیاری مدفوع در مردان و زنانی که رابطه جنسی مقعدی دارند در مقایسه با افرادی که از این روش استفاده نمی کنند کمی بالاتراست. حتی در مردانی که مقاربت مقعدی دارند درصد بی اختیاری مدفوع بالاتر از زنان است. علاوه بر آن، ارتباط معناداری بین بی اختیاری مدفوع و رابطه جنسی مقعدی وجود دارد. اما چون در بررسی های صورت گرفته سایر عوامل موثر در بی اختیاری بررسی نشده است لذا نتایج آن مورد پذیرش تمامی پزشکان نیست. به طور کلی، اگر افراد اقدامات احتیاطی شامل استفاده از روان کننده کافی و مناسب و عدم انجام مقاربت در صورت احساس درد را رعایت کنند احتمالا بی اختیاری مدفوع را به عنوان یک عارضه طولانی مدت در رابطه جنسی مقعدی تجربه نخواهند کرد. رابطه جنسی مقعدی برای برخی از افراد می تواند یک روش لذت بخش باشد. اگر شخصی اقدامات احتیاطی مانند استفاده از روان کننده ها بر پایه آب را انجام دهد، می تواند خطرات احتمالی را به حداقل برساند. صحبت کردن با شریک جنسی در مورد هرگونه ناراحتی مرتبط با رابطه جنسی مقعدی نیز می تواند احتمال آسیب های مربوط به این روش را کاهش دهد. همچنین، کسانی که شریک جنسی متعدد دارند یا می خواهند از بارداری جلوگیری کنند، باید از کاندوم استفاده کرده تا خطر انتقال STI و احتمال بارداری را به حداقل برسانند. منبع: |
آیا مصرف مولتی ویتامین ها فایده ای دارند؟ کارشناسان به این سوال پاسخ منفی داده اند، اما برخی، بعد از مصرف این داروها احساس بهبود می کنند. اما به طور کلی محققان می گویند: مولتی ویتامین ها و مکمل های معدنی سلامت کلی فرد را بهبود نمی بخشد. مگر اینکه فرد کمبود این ویتامین ها را داشته باشد. با این حال، شواهد اندکی وجود دارد که نشان می دهد مولتی ویتامین ها یا مکمل های معدنی ت ثیر مثبتی بر سلامتی به ویژه در افرادی که کمبود ویتامین یا مواد مغذی دارد، خواهند داشت. فهرست محتوا یک مطالعه جدید نشان می دهد: مصرف ویتامین های روزانه ممکن است باعث بهبودی وضعیت سلامتی افراد شود. اما در بیشتر موارد این فقط یک نوع تلقین محسوب می شود. این تحقیق در مجله BMJ Open منتشر شده است. این بررسی نتایج بهداشتی را در بین گروهی بیش از کاربر مقایسه کرده است. از این تعداد، نفر گفتند که به طور منظم از مولتی ویتامین ها یا مکمل های معدنی استفاده می کنند. در حالی که ، نفر از آنها مصرف نکردند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این بررسی نشان می دهد، افرادی که این مکمل ها را مصرف کرده اند نسبت به افرادی که از آنها استفاده نکرده اند، درصد وضعیت سلامتی بهتری را گزارش داده اند. وضعیت سلامت روانشناختی، جسمی و عملکردی، این دو گروه بررسی شد. اما هیچگونه تفاوتی بین این دو گروه در وضعیت روانشناختی افراد دیده نشد. این بررسی شامل سوالاتی در مورد ارزیابی ذهنی افراد، از جمله نیاز به کمک در فعالیت های روزمره و همچنین سابقه شخصی بیماری های طولانی مدت مانند، و آرتروز بوده است. همچنین در این بررسی در مورد ابتلا و سابقه به بیماری های زمینه ای در یک سال اخیر، از جمله عفونت ها، از دست دادن حافظه، مشکلات عصبی و اسکلتی عضلانی و میزان ناراحتی روانی افراد، سوالاتی پرسیده شده است. نتایج نشان داده است: افرادی که از مولتی ویتامین ها استفاده کرده اند وضعیت سلامتی عمومی بهتری را گزارش داده اند. به نظر می رسد، استفاده گسترده از مولتی ویتامین در بزرگسالان، باعث شده است که آنها انتظارت مثبتی را از مصرف مولتی ویتامین ها داشته باشند. بر همین اساس افرادی که از مولتی ویتامین ها استفاده کرده اند، ذاتا نتایج مثبت تری در مورد سلامتی خود ثبت کرده اند. میزان استفاده از مولتی ویتامین ها با سلامتی و کیفیت زندگی بهتر در ارتباط هستند. محققان می گویند: افرادی که مولتی ویتامین مصرف می کنند به طور طبیعی افراد مثبت تری هستند. محققان معتقدند: بین مصرف مولتی ویتامین ها و وضعیت سلامتی افراد رابطه ای وجود دارد. این بررسی نشان داده است که سالمندان و افراد پر درآمد نسبت به سایر افراد بیشتر و حتی به طور منظم از مولتی ویتامین ها استفاده می کنند. بیشتر این افراد، خانم ها، فارغ التحصیلان دانشگاه، افراد متاهل و دارای بیمه درمانی هستند. مصرف برخی مکمل ها در برخی شرایط خاص می تواند نتایج به دست آمده را تایید کند. به طور مثال بیشتر زنان اسید فولیک را برای دوران بارداری و مکمل های ویتامین D را، در مواردی که کمتر در معرض آفتاب هستند، مصرف می کنند. در مورد نقش اطلاعات بیشتری کسب کنید. در مورد نقش اطلاعات بیشتری کسب کنید. اما محققان معتقدند: هیچ مدرکی برای اینکه نشان دهد مصرف مکمل ها و مولتی ویتامین ها در جمعیتی که کمبود آنها را ندارند، مفید باشد، وجود ندارد. آنها می گویند: مردم هزینه های زیادی را صرف خرید مکمل ها می کنند. در حالی که می توانند همین هزینه را صرف راه های درمانی اثبات شده عضویت در سالن های بدنسازی یا رژیم های غذایی سالم کنند. آیا مصرف مولتی ویتامین ها فایده ای دارند؟ شواهد زیادی نشان می دهد: مولتی ویتامین ها هیچ فواید قابل توجهی برای سلامتی برای افراد سالم ندارند. به نظر می رسد این شواهد از مدت ها پیش وجود داشته است. با وجود این، هنوز هم خیلی ها اعتقاد دارند که مصرف روزانه یک مولتی ویتامین یک کار درست و مناسبی است. متخصصان تغذیه در این مورد می گویند: مولتی ویتامین ها حاوی مقادیر نسبتا کمی از بسیاری از مواد مغذی هستند. مولتی ویتامین ها در بدن افرادی که کمبود مواد مغذی داشته باشند، نمی توانند این کمبود ها را اصلاح و درمان کنند. با این حال، یک مولتی ویتامین در بدن این افراد می تواند نقش موثری در جذب بهتر مواد غذایی داشته باشد. متخصصان بر همین اساس به مردم توصیه می کنند برای تامین مواد غذایی مورد نیاز خود اول رژیم غذایی خود را اصلاح کنند. آنها می گویند: به دنبال یک قرص جادویی به عنوان مکمل نباشید. بهتر است اول رژیم غذایی بهتری را انتخاب کنید. محققان می گویند: مصرف مولتی ویتامین ها در افراد منجر به احساس بهتر شدن می کند. این در حالی است که افراد مجبور نیستند حتما برای تامین مواد مغذی مورد نیاز خود، به منظور خرید مولتی ویتامین ها زیاد هزینه کنند. بهتر است در درجه اول رژیم غذایی افراد اصلاح شود. در افرادی که هیچ گونه کمبود ویتامینی ندارند، حتی تصور و قبول کردن اینکه رژیم غذایی مناسبی دارند، می تواند به اندازه استفاده از مولتی ویتامین ها موثر باشد. محققان می گویند: ویتامین ها جایگزین یک رژیم غذایی متعادل و سالم نیستند. محققان با بررسی شواهد و مدارک مربوطه به این نتیجه رسیده اند که بین عادات غذایی و پیامدهای سلامتی مانند دیابت، بیماری های قلبی عروقی و سرطان ارتباطی وجود دارد. یکی از کلیدهای اصلی این مطالعه این است که رژیم غذایی برای سلامتی مهم است. ویتامین ها فقط در شرایط خاص یا کمبود مهم و ضروری می باشند. این در حالی است که بررسی ها نشان می دهد بسیاری از آمریکایی ها در ت مین نیازهای غذایی خود، از جمله کمبود ویتامین های A ، C ، D ، E و K ، فیبر غذایی، کولین و پتاسیم کوتاهی می کنند. افرادی که کمبود مواد مغذی دارند و از مکمل ها و مولتی ویتامین ها استفاده می کنند در مقایسه با افرادی که مولتی ویتامین نمی خورند و کمبود ویتامین دارند، کمتر به کم خونی مبتلا می شوند. در مورد اطلاعات بیشتری کسب کنید. پل گارسیا، مدیر بازاریابی سابق شرکت ویتامین های Theralogix ، در این باره می گوید: اینکه بخواهیم به تمام مواتی ویتامین ها برچسب بی تاثیر بودن بزنیم و بگوییم همه بی اثر هستند منصفانه نیست. برخی از مارک ها اغلب بی اثر هستند. گارسیا معتقد است: از هزاران مارک ویتامین موجود در بازار، تنها بخشی از آنها آزمایشات دقیق را انجام می دهند. حتی پزشکان آن ها را تایید کرده اند که این ویتامین های خاص مزایای مورد نیاز بدن را ت مین می کنند. از طرف دیگر، ویتامین ها به طور گسترده برای مصرف کنندگان در بازار عرضه می شوند. اما ترکیبات آنها ممکن است با مواد درج شده در برچسب شان مطابقت نداشته باشد. گارسیا بر همین اساس به عموم مردم توصیه می کند: به دنبال مولتی ویتامین هایی باشید که ترکیبات آنها مورد تایید قرار گرفته شده است. وی معتقد است: اگر مولتی ویتامین ها حاوی ترکیباتی باشند که بدن قادر به جذب آنها نباشد، با خرید آن ها فقط پول خود را دور ریخته اید. هیچ جایگزینی برای تامین منابع غذایی مورد نیاز وجود ندارد. اما مردم طعم همه غذاها را دوست ندارند. بنابراین، آنها به مکمل ها روی می آورند. دو سوم سالمندان از مولتی ویتامین استفاده می کنند. اما متخصصان می گویند مصرف مولتی ویتامین ها فایده ای ندارند. ویتامین ها می توانند مفید باشند. اما شواهد بسیار کمی ثابت می کند که ویتامین ها می توانند از ابتلا به بیماری های مزمن جلوگیری کنند. تا جایی که گروه ویژه خدمات پیشگیری آمریکا ( USPSTF ) استفاده منظم از هرگونه مولتی ویتامین را توصیه نمی کند. سالمندان باید توجه داشته باشند که این قرص ها فقط مکمل هستند. اما برای بیماری آنها معجزه نمی کنند. محققان در مورد اینکه چرا برخی افراد دوست دارند از مولتی ویتامین ها استفاده کنند می گویند: این افراد نگرش سالمی دارند. آنها می خواهند سلامتی خود را در اولویت قرار دهند. حتی برای حفظ کیفیت زندگی خود اقدامات فعالانه ای انجام دهند. اما ت کید بر این نکته مهم است که مکمل های ویتامین به طور کلی بهترین، یا تنها راه بهبود سلامت نیستند. سالمندان می توانند به طور روزانه از مولتی ویتامین استفاده کنند. اما باید از آنها به میزان مناسب استفاده شود. مصرف بیش از حد مکمل ها می تواند منجر به بروز عوارض جانبی شود. برخی از اجزای موجود در مکمل های ویتامین، می توانند حالت تهوع ایجاد کنند. حتی اشتها را تحت ت ثیر قرار دهند. ممکن است در برخی شرایط باعث کاهش وزن شوند. در مورد اطلاعات بیشتری کسب کنید. منابع: |
محققین در مطالعات خود، تاثیر تغذیه بر بیماری و ایجاد برخی تغییرات منجر به خطر بروز کمتر و یا بیشتر و کیفیت زندگی این بیماران را تایید می کنند. مولتیپل اسکلروزیس زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سیستم عصبی مرکزی خودش حمله کند. روش های درمانی مختلفی وجود دارد و برخی از مواد غذایی به بعضی از افراد کمک کند. هنگامی که فرد به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مبتلا می شود، میلین پوشاننده رشته های عصبی آسیب می بیند. در نتیجه، اعصاب توانایی انتقال سیگنال های الکتریکی را از دست می دهند. این بدان معناست که مغز کمتر می تواند به عضلات فرمان دهد که چه کاری انجام دهند و منجر به علایمی مانند درد، ضعف و می شود. همچنین فرد دچار تغییرات خلقی، لرزش و سایر عوارض شود. در بیماری ام اس علایم کم و زیاد می شود. فرد علایمی را تجربه می کند که شعله ور می شود و بعد به سمت بهبودی می رود. در انواع دیگر. بیشتر افراد بیماری ام اس در سنین تا سالگی تشخیص داده می شود، اما این بیماری ممکن است در هر سنی رخ دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید رژیم غذایی می تواند در بروز بیماری تا حدودی ت ثیر داشته باشد. نقش رژیم غذایی در بیماری ام اس و ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی، از بروز برخی خطرات جلوگیری کرده و کیفیت زندگی فرد را بهبود می بخشد. فهرست محتوا رابطه بین رژیم غذایی و می تواند شامل موارد زیر باشد کمبود ویتامین نقش باکتری های روده در اختلالات ایمنی بدن این واقعیت که برخی از مواد مغذی می توانند از سیستم عصبی پشتیبانی و محافظت کنند. برخی از غذاها با ت ثیر بر نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن، اعصاب و سایر قسمت های بدن، می توانند برای افراد مبتلا به ام اس مفید باشند. تغییرات در سلامت دستگاه گوارش به اختلالات ایمنی کمک کند و تحقیقات نشان می دهد که سلامت دستگاه گوارش در بسیاری از بیماری ها نقش دارد. فلور روده، یک سیستم بسیار پیچیده از میکروارگانیسم هایی است که در روده ها زندگی می کنند. در انسان، این میکروارگانیسم ها تا حد زیادی باکتری هستند. این باکتری ها عامل تجزیه مواد غذایی و مواد مغذی بوده و نقش اصلی را در هضم غذا و سلامت سیستم ایمنی بدن دارند. وقتی فیبر کافی در رژیم غذایی وجود دارد، فلور روده سالم رشد می کند. کمبود فلور روده سالم ممکن است به گروه زیادی از اختلالات ایمنی از جمله منجر شود. هر فرد مبتلا به این بیماری باید رژیم غذایی خوب و سیستم ایمنی قوی برخوردار باشد و فلور روده سالم خود را تقویت کند. پروبیوتیک ها غذاهایی هستند که می توانند سطح باکتریهای مفید روده را افزایش داده و به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کنند. نویسندگان یک مطالعه در پیشنهاد می کنند که تنظیم فلور روده، برای مثال با استفاده از پروبیوتیک ها، برای مبتلایان به ام اس مفید است. باکتری های پروبیوتیک در مکمل ها و گروه زیادی از غذاهای تخمیر شده وجود دارد. غذاهای زیر حاوی سطوح سالم لاکتوباسیلوس است که یکی از انواع باکتریهای مفید است کفیر ماست کیمچی کلم ترش کومبوچا، یا چای تخمیر شده بعد از پر کردن روده با باکتری های خوب، تغذیه آنها مهم است. غذاهایی که باکتری های پروبیوتیک را تغذیه می کنند، پری بیوتیک نامیده می شوند و حاوی فیبر هستند. غذاهایی که حاوی مقادیر مفید فیبر پری بیوتیک هستند، عبارتند از سیر پیازها مارچوبه تره فرنگی کنگر فرنگی فیبر در غذاهای گیاهی وجود دارد، مانند میوه ها سبزیجات غلات کامل برنج قهوه ای آجیل و دانه ها حبوبات، مانند عدس این مواد به روش های زیر به بالا بردن سطح سلامت کمک می کند تغذیه باکتریهای روده تشویق حرکات منظم روده حفظ فشار خون و قلب با کمک به کنترل کلسترول با افزایش احساس سیری در فرد، خطر افزایش وزن را کاهش می دهند. افراد مبتلا به ام اس ممکن است خطر بیشتری در ابتلا به انواع خاصی از بیماری های قلبی داشته باشند. در حالی که رژیم غذایی سالم می تواند این خطرات را کاهش دهد، یک رژیم غذایی سالم برای سلامت قلب مفید خواهد بود. برای همه لازم بوده، اما برای افراد مبتلا به ام اس خیلی مفید است. طبق موسسه ملی اختلالات مغز و اعصاب و سکته مغزی، به نظر می رسد افرادی که دارای مقادیر بالای ویتامین هستند شانس کمتری برای ابتلا به ام اس دارند. ویتامین نیز برای سلامت استخوان مهم است. افراد مبتلا به ام اس بیشتر دچار تراکم استخوان و پوکی استخوان شوند، خصوصا اگر توانایی حرکت آسان ندارند. مصرف کافی ویتامین می تواند به جلوگیری از این امر کمک کند. بسیاری از ویتامین بدن از قرار گرفتن در معرض نور خورشید به دست می اید، ولی منابع خوب ویتامین جگر گاو ماهی روغنی زرده تخم مرغ محصولات لبنی غنی شده مقداری غلات غنی شده، ماست و آب پرتقال بیوتین نوعی ویتامین است و برخی افراد آن را ویتامین می نامند. این ویتامین در بسیاری از غذاها وجود دارد، منابع خوب عبارتند از مخمر اسفناج بادام ها تخم مرغ جگر گاو کلم بروکلی نان گندم کامل دانه های آفتابگردان محققان در حال بررسی این موضوع بوده اند که آیا بیوتین برای افراد مبتلا به ام اس مفید است. بررسی ها نشان می دهد که دوز بالای بیوتین (بین تا میلی گرم در روز) می تواند به افراد مبتلا به ام اس پیشرونده که در آن علایم به تدریج شدیدتر می شود، کمک کند. فواید مکمل بیوتین به تحقیقات بیشتری نیاز دارد، اما داشتن یک رژیم غذایی سالم می تواند اطمینان دهد که فرد به اندازه کافی این ویتامین را دریافت می کند. تحقیقات در مورد اینکه آیا رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب اشباع نشده به طور مستقیم به تسکین علایم کمک می کند، نتایج متفاوتی داشته است. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این اسیدها به داشتن بدن سالم و کنترل کمک می کنند. یک مطالعه منتشر شده در سال نشان داده که مصرف کم خطر ابتلا به را افزایش دهد. به نظر می رسد عملکردهای بدن را از سلامتی قلب گرفته تا توانایی تفکر تقویت می کند. نمونه هایی از غذاهای حاوی شامل ماهی های چرب مانند ماهی قزل آلا و ماهی خال مخالی و برخی روغن های گیاهی است. بسیاری از غذاهای گیاهی حاوی موادی به نام پلی فنول هستند که اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی بر سلول های بدن دارند. این اثرات می توانند به جلوگیری از آسیب سلول کمک کند و باعث می شود پلی فنول ها برای افراد مبتلا به ام اس مفید باشد. منابع پلی فنول، عبارتند از چای غلات گیاهان میوه ها حبوبات ادویه ها سبزیجات آنتی اکسیدان ها همچنین می توانند با جلوگیری از اکسیداتیو، استرس را که بیشتر مشکلات بدن به آن ارتباط دارد کاهش دهد. به نظر می رسد برخی از آنتی اکسیدان ها به طور خاص رسوراترول که در انگور وجود دارد T به محافظت از کمک می کنند. یک بررسی منتشر شده در سال نشان داد که چاقی در دوران کودکی و خطر ابتلا به را افزایش دهد. محققان همچنین اشاره کردند که چاقی می تواند در پیشرفت بیماری ت ثیر بگذارد. بعلاوه، یک فرد مبتلا به ام اس که تحرک را از دست می دهد، خطر اضافه وزن بیشتری داشته باشد. مدیریت رژیم غذایی برای کنترل افزایش وزن می تواند به جلوگیری از بدتر شدن علایم کمک کند. این نوع تغییرات در رژیم غذایی احساس بهزیستی فرد را افزایش داده و خطر ابتلا به بیماری های زمینه ای مانند را کاهش دهد. برخی از غذاها برای مبتلایان به ام اس مضر باشند، از جمله: غذاهای فرآوری شده می توانند بر سلامت فرد ت ثیر منفی بگذارند، به ویژه اگر حاوی مقدار زیادی از موارد زیر باشند شکر اضافه شده سدیم یا نمک اضافه شده چربی های اشباع، ترانس وروغن های هیدروژنه افراد مبتلا به ام اس که مقادیر متوسط یا زیاد سدیم دریافت می کنند، به احتمال زیاد با افزایش علایم روبرو و یا به بیماری جدیدی مبتلا می شوند. محققان همچنین توصیه کرده اند که مبتلایان به این بیماری از مصرف موارد زیر خودداری کنند غذاهای کم فیبر غذاهای سرخ شده مقادیر بیش از حد گوشت قرمز نوشیدنی های شیرین شده با شکر این موارد می توانند التهاب در بدن را تحریک کنند. یک رژیم غذایی سالم شامل میوه ها و سبزیجات تازه به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی می تواند التهاب را کاهش دهد. کسانی که رژیم خاصی دارند باید مطمین باشند که تمام مواد مغذی مورد نیاز روزانه را مصرف می کنند. فردی که یک ماده غذایی خاص یا گروه غذایی را کاهش می دهد باید مطمین باشد که مواد دیگر جایگزین مواد مغذی از دست رفته شده می شوند. تحقیقات ارتباط بین گلوتن و ام اس را ت یید نکرده است، در افراد مبتلا به ام اس احتمال ابتلا به بیماری سلیاک بیشتر است که از تحمل گلوتن در بدن جلوگیری می کند. به نظر می رسد هر دو بیماری از یک مشکل در سیستم ایمنی بدن ناشی می شوند. غذاهایی که حاوی گلوتن هستند، عبارتند از محصولات جو، مانند مالت، سوپ، آبجو و مخمر آبجو چاودار که غالبا در نان، آبجو چاودار و غلات وجود دارد. محصولات گندم، مانند نان، کالاهای پخته شده و بسیاری از سوپ های آماده و سس سالاد افرادی که از رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی می کنند مواد مغذی مهمی از جمله فیبر موجود در غلات کامل را از دست دهند. آنها باید با خوردن مقدار زیادی سبزیجات، میوه ها، مغزها، دانه ها و حبوبات، میزان دریافت فیبر خود را تقویت کنند. کسانی که رژیم بدون گلوتن را در نظر دارد باید ابتدا با پزشک خود مشورت کند. بسیاری از افراد با رژیم غذایی معتقدند که بدن انسان برای خوردن غذاهای کاملا فرآوری شده ای که اکنون مصرف می کنیم، تکامل نیافته است. این رژیم شامل تغییر در غذاهایی است که احتمالا توسط افراد شکارچی جمع شده اند. اولین قدم انتخاب غذاهای طبیعی به جای غذاهای فرآوری شده با گوشت و غذاهای گیاهی است. پزشکان در دهه رژیم سوانک را به عنوان یک درمان ام اس ایجاد کردند. که مقدار چربی اشباع را حداکثر به گرم در روز کاهش می دهد و توصیه می کند مصرف چربی اشباع نشده را به تا گرم در روز محدود کنید. افرادی که از این رژیم استفاده می کنند ماکارونی سبوس دار بخورند. در طول سال اول نمی توانند گوشت قرمز بخورند باید هر روز حداقل فنجان میوه و سبزی بخورند. هر روز روغن کبد ماهی و مولتی ویتامین مصرف کنند. این بیماران نمی تواننند غذاهای فرآوری شده یا چربی های لبنی بخورند. مبتلایان می توانند ماهی سفید و صدفی که دوست دارند را بخورند. خطرات احتمالی این رژیم شامل کمبود اسیدفولیک و ویتامین های، و است. در سال ، انجمن ملی بررسی تعدادی از رژیم های غذایی و تاثیر آنها بر این بیماری را انجام داد. نویسندگان نتیجه گرفتند برتری یک رژیم غذایی بر رژیم دیگر وجود ندارد و ت یید می کنند که اکثر رژیم های غذایی همان نوع مواد غذایی را محدود یا کنار می گذارند. فرد باید از مصرف غذاهایی بسیار پردازش شده، سرشار از چربی اشباع و و دارای رتبه بندی شاخص گلیسمی بالا که نشان می دهد آنها حاوی مقادیر زیادی قند هستند، خودداری کند. به طور کلی، رژیم های غذایی شامل مواد زیر هستند گوشت قرمز کم چرب میوه و سبزیجات بیشتر رژیم غذایی سالم برای فرد مبتلا به ام اس، رژیمی است که از سیستم ایمنی بدن حمایت می کند. سایر تغییراتی که کمک کننده هستند شامل موارد زیر است ترک سیگار و پرهیز از استعمال دخانیات قرار گرفتن در معرض نور خورشید برای افزایش سطح ویتامین ورزش برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری و حمایت از سلامت و رفاه عمومی کسانی که قصد دارد تغییرات اساسی در رژیم غذایی یا سبک زندگی خود ایجاد کنند، باید ابتدا با پزشک خود مشورت کنند. ام اس می تواند بر روی هر قسمت از بدن ت ثیر بگذارد. شایعترین علایم عبارتند از ممکن است احساس گزگز، بی حسی و درد وجود داشته باشد. اینها می تواند شامل مشکلات مربوط به توجه، از دست دادن حافظه، فراموش کردن برخی کلمات و مشکلات انتزاع باشد. یک فرد تاری دید، ترکیب رنگ قرمز - سبز یا از بین رفتن جزیی یا کامل بینایی در یک چشم را داشته باشد. این موارد می تواند شامل ضعف، بی حسی و مشکل در هماهنگی و تعادل باشد. در موارد شدید، می تواند منجر به فلج جزیی یا کامل شود. افراد مبتلا به ام اس می توانند مشکلات مثانه، افسردگی یا طیف وسیعی از علایم ثانویه را نیز تجربه کنند. بیماری ام اس بر سیستم عصبی ت ثیر می گذارد و می تواند منجر به طیف گسترده ای از علایم اولیه و ثانویه و مشکلات سلامتی شود. این یک بیماری مادام العمر است که شاید بسته به نوع آن به طور مداوم پیشرفت کند. بعضی از افراد فقط احساس خفیف می کنند، در حالی که دیگران قادر به حرکت یا صحبت نیستند. انتخاب های مناسب غذایی می تواند به نفع مبتلایان به ام اس باشد و برخی تغییرات پیشرفت بیماری را تغییر داده یا از بروز علایم خاصی جلوگیری کند. به طور کلی، یک رژیم غذایی سالم می تواند به بهبود کلی و کیفیت زندگی فرد کمک کرده و از عوارضی مانند بیماری های قلبی عروقی جلوگیری می کند. منبع |
راهکار بهبود عملکرد روده بر اساس شواهد های علمی توصیه شده اند. در بدن حدود تریلیون باکتری وجود دارد که بیشتر آنها در روده ها هستند در مجموع، آنها به عنوان میکروبیوتای روده شناخته می شوند و برای سلامتی شما بسیار مهم هستند. با این حال، انواع خاصی از باکتری در روده نیز می تواند در بروز بسیاری از بیماری ها نقش داشته باشد جالب اینجاست که غذایی که می خورید به شدت بر انواع باکتری موجود در روده ت ثیر می گذارد. بر همین اساس شما می توانید با رعایت برخی راهکارها عملکرد روده خود را بهبود ببخشید. ما در این مقاله سعی کرده ایم راهکار برای بهبود عملکرد روده را مورد بررسی قرار دهیم. فهرست محتوا صدها نوع باکتری در روده وجود دارد. هر گونه ای از باکتری ها نقش متفاوتی در وضعیت سلامتی شما ایفا می کنند. خود این باکتری ها برای رشد به مواد مغذی مختلفی نیاز دارند به طور کلی، یک میکروبیوتای متنوع یک ماده سالم محسوب می شود. افزایش تعداد باکتری ها در روده با بهبود عملکرد روده همراه است. یک رژیم غذایی متشکل از انواع مختلف مواد غذایی می تواند به یک میکروبیوتای متنوع منجر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مصرف یک رژیم غذایی متنوع و غنی از غذاهای کامل می تواند منجر به ایجاد یک میکروبیوتای متنوع شود که برای سلامتی شما مفید است غذاهای تخمیر شده غذاهایی هستند که توسط میکروب ها تغییر می یابند روند تخمیر معمولا شامل تبدیل باکتری ها یا مخمرها قندهای موجود در غذا به اسیدهای آلی یا الکل است. نمونه هایی از غذاهای تخمیر شده، عبارتند از کلم ترش کامبوچا بسیاری از این غذاها سرشار از لاکتوباسیل است، نوعی باکتری که می تواند برای سلامتی شما مفید باشد به نظر می رسد افرادی که ماست زیادی می خورند، لاکتوباسیل بیشتری در روده خود دارند. این افراد همچنین کمتری دارند. نوعی باکتری است که با التهاب و تعدادی از بیماری های مزمن در ارتباط است به همین ترتیب، تعدادی از بررسی نشان داده است که مصرف ماست می تواند باکتریهای روده را به طور مفیدی اصلاح کند و علایم عدم تحمل لاکتوز را در نوزادان و بزرگسالان بهبود بخشد. برخی از محصولات ماست همچنین ممکن است باعث کاهش برخی از عملکرد بیماری زا در افراد مبتلا به شود با این حال، توجه به این نکته مهم است که بسیاری از ماست ها، به ویژه ماست های طعم دار، حاوی مقادیر زیادی قند هستند بنابراین، بهترین ماست برای مصرف، ماست ساده و طبیعی است. این نوع ماست فقط از مخلوط شیر و باکتری ساخته می شود که گاهی اوقات به عنوان عملکرد اولیه نیز شناخته می شود علاوه بر این، شیر تخمیر سویا ممکن است باعث رشد باکتریهای مفید مانند بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیل شود، در حالی که مقادیر برخی دیگر از عملکرد بیماریزا را کاهش می دهد. کیمچی همچنین ممکن است برای فلور روده مفید باشد. میوه ها و سبزیجات بهترین منابع غذایی برای یک میکروبیوتای سالم هستند آنها سرشار از فیبر هستند که توسط بدن هضم نمی شوند. با این حال، فیبر می تواند توسط عملکرد خاصی در روده هضم شود که رشد آنها را تحریک می کند لوبیا و حبوبات نیز حاوی مقادیر بسیار بالایی فیبر هستند برخی از غذاهای پر فیبر که برای باکتریهای روده مفید هستند، عبارتند از نخود عدس تمشک کنگر فرنگی نخود سبز غلات کامل کلم بروکلی لوبیا (کلیه، چیتی و سفید) یک بررسی نشان داده که پیروی از رژیم غذایی حاوی میوه و سبزیجات از رشد برخی از عملکرد بیماریزا جلوگیری می کند. همچنین سیب، کنگر فرنگی، زغال اخته، بادام و پسته باعث افزایش بیفیدوباکتری ها در انسان می شوند. بیفیدوباکتری ها عملکرد مفیدی هستند و می توانند از التهاب روده جلوگیری کرده و سلامت روده را تقویت کنند. به طور کلی، بسیاری از میوه ها و سبزیجات سرشار از فیبر هستند. فیبر باعث رشد باکتریهای مفید روده، از جمله بیفیدوباکتریها می شود از شیرین کننده های مصنوعی به عنوان جایگزین شکر استفاده می شود. با این حال، برخی بررسی ها نشان داده اند که این شیرین کننده ها می توانند روی میکروبیوتای روده ت ثیر منفی بگذارند یک مطالعه روی موش ها نشان داد که آسپارتام، یک شیرین کننده مصنوعی، باعث افزایش وزن و افزایش قند خون و اختلال در پاسخ انسولین می شود. موش هایی که از آسپارتام تغذیه می کردند، کلستریدیوم و انتروباکتریاسه بیشتری در روده های خود داشتند که هر دو با تعداد زیادی با بیماری در ارتباط هستند شیرین کننده های مصنوعی به دلیل ت ثیر آنها بر میکروبیوت روده ممکن است بر میزان قند خون ت ثیر منفی بگذارند پری بیوتیک ها غذاهایی هستند که باعث رشد میکروب های مفید در روده می شوند آنها عمدتا فیبر یا کربوهیدرات های پیچیده ای تشکیل شده اند که توسط سلول های انسانی قابل هضم نیستند. در عوض، گونه های خاصی از باکتری ها آنها را تجزیه کرده و از آنها برای سوخت استفاده می کنند بسیاری از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل حاوی پری بیوتیک هستند، اما همچنین می توانند به تنهایی یافت شوند نشاسته مقاوم همچنین می تواند پروبیوتیک باشد. این نوع نشاسته در روده کوچک جذب نمی شود. بلکه به روده بزرگ منتقل و توسط میکروبیوتا تجزیه می شود پری بیوتیک ها می توانند رشد بسیاری از عملکرد سالم از جمله بیفیدوباکتریا را تقویت کنند به عنوان مثال، برخی از پروبیوتیک ها می توانند سطح انسولین، تری گلیسیرید و کلسترول را در افراد چاق کاهش دهند. این نتایج نشان می دهد که پربیوتیک ها ممکن است عوامل خطر بسیاری از بیماری های مرتبط با، از جمله و دیابت را کاهش دهد علاوه بر آن، پری بیوتیک ها باعث رشد عملکرد مفید، به ویژه بیفیدوباکتری ها می شوند. این ممکن است به کاهش علایم در افراد چاق کمک کند. میکروبیوتای کودک از بدو تولد شروع به رشد مناسب می کند. با این حال، برخی از بررسی های اخیر نشان می دهد که نوزادان ممکن است قبل از تولد در معرض برخی از باکتری ها قرار بگیرند. در طی دو سال اول زندگی، میکروبیوتای نوزاد به طور مداوم در حال رشد و غنی از بیفیدوباکتریوم مفید است که می تواند قندهای موجود در شیر مادر را هضم کند. شیردهی همچنین با میزان کمتری از آلرژی، چاقی و سایر بیماری ها همراه است. شیردهی به نوزاد کمک می کند تا یک میکروبیوتای سالم ایجاد کند که ممکن است به محافظت در برابر بیماری های خاص کمک کند شیردهی همچنین با میزان کمتری از، چاقی و سایر بیماری ها همراه است که ممکن است به دلیل تفاوت در میکروبیوتای روده باشد. غلات کامل حاوی مقدار زیادی فیبر و غیر قابل هضم مانند بتا گلوکان هستند این کربوهیدرات ها در روده کوچک جذب نمی شوند و در عوض به روده بزرگ راه پیدا می کنند در روده بزرگ، آنها توسط میکروبیوتا تجزیه شده و باعث رشد برخی از باکتریهای مفید می شوند غلات کامل می توانند رشد، و را در انسان تقویت کنند. غلات سبوس دار همچنین احساس سیری را افزایش داده و باعث کاهش التهاب و عوامل خطر بیماری های قلبی می شود تعدادی از مطالعات نشان داده است که رژیم های گیاهی می توانند به نفع میکروبیوتای روده باشند. بررسی ها نشان داده که رژیم گیاهخواری منجر به کاهش سطح باکتریهای بیماریزا در افراد چاق و همچنین کاهش وزن، التهاب و سطح کلسترول می شود رژیم های گیاهی ممکن است باعث بهبود میکروبیوتا شوند. با این حال، مشخص نیست که آیا ت ثیرات مثبت مرتبط با این رژیم ها می تواند به دلیل کمبود مصرف گوشت باشد یا نباشد. پلی فنول ها ترکیبات گیاهی هستند که فواید زیادی برای سلامتی از جمله کاهش فشار خون، سطح کلسترول و استرس اکسیداتیو دارند. پلی فنول ها همیشه توسط سلول های انسانی قابل هضم نیستند. منابع خوب پلی فنول، عبارتند از پیازها بلوبری بادام ها چای سبز پوست انگور کلم بروکلی کاکایو و شکلات تلخ پلی فنول های حاصل از کاکایو می توانند مقدار بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیل ها را در انسان افزایش و همچنین مقدار کلستریدیا را کاهش دهند پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که در هنگام مصرف فواید خاصی برای سلامتی دارند پروبیوتیک ها به طور قابل توجهی ترکیب میکروبیوتا را در افراد سالم تغییر نمی دهند. با این حال، در افراد بیمار، آنها می توانند عملکرد میکروبیوتا را بهبود بخشند و به بهبود سلامت میکروبیوتا کمک کنند حرف آخر باکتریهای روده برای بسیاری از جنبه های سلامتی بسیار موثر و مفید هستند اکنون بسیاری از بررسی نشان داده اند که اختلال در میکروبیوتای می تواند منجر به بیماری های مزمن بی شماری شود بهترین راه برای حفظ میکروبیوتای سالم، خوردن طیف وسیعی از غذاهای کامل، به طور عمده از منابع گیاهی مانند میوه ها، سبزیجات، حبوبات، لوبیا و غلات کامل است بسیاری از میوه ها و سبزیجات سرشار از فیبر هستند. فیبر باعث رشد باکتریهای مفید روده، از جمله بیفیدوباکتریها می شود. منبع: |
علت درد اطراف مژه زیاد هستند، با این حال، درد از ناحیه زیر مژه و اطراف آن ایجاد می شود، خود مژه ها درد ندارند. به این دلیل که آنها از سلولهای مرده و عمدتا از کراتین تشکیل شده اند. سیگنال های عصبی از این سلول ها عبور نمی کنند. در عوض، پایه هر مژه از رشته های عصبی پوشانده شده است. وقتی این اعصاب احساس درد می کنند، منجر به احساس درد در اطراف مژه ها می شوند. فهرست محتوا بسیاری از شرایط می توانند باعث درد مژه شوند، بنابراین توجه به سایر علایم همراه با احساس درد در اطراف مژه ها مهم است. علت ها احتمالی درد مژه ها، عبارتند از: یکی از شایع ترین علت درد مژه ها، تریکیازیس است. در این شرایط مژه ها به سمت چشم رشد می کنند و به چشم و پلک داخلی فشار ایجاد می کند. مژه های فرو رفتهمی تواند باعث تحریک و درد شود. این وضعیت می تواند با علایم زیر همراه باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پاره شدن قرمزی مژه حساسیت به نور (فوتوفوبیا) احساس اینکه چیزی در چشم فرو رفته یا التهاب پلک یکی دیگر از دلایل عمده درد مژه است علایم زیر نشانه هایی از بلغاریت است: سرخی خارش سوزش چشمان خیس معمولا بلفاریت زمانی اتفاق میفتتد که باکتری ها، به پوست نزدیک مژه ها سرایت می کنند. همچنین این وضعیت ممکن است در صورت مسدود شدن غدد چربی در پلک ها نیز ایجاد شود. Demodex folliculorum Demodex brevis دو نوع کنه هستند که می توانند روی پوست انسان زندگی کنند. افرادی که مقادیر زیادی از این کنه ها را روی پوست خود دارند ممکن است به بیماری به نام دمودکوز مبتلا شده باشند. کنه های دمودکس می توانند بر روی فولیکول های هر قسمت از بدن، از جمله گوش های خارجی و قفسه سینه، ت ثیر بگذارند. آنها اغلب در صورت، از جمله مژه ها، یافت می شوند. خارش سوزش تاری دید شوره مژه چشمان خیس بلفاریت مزمن پوسته پوسته شدن احساس اینکه چیزی در چشم فرو رفته انتروپیون هنگامی اتفاق میفتد که پلک به سمت داخل تا شود. این وضعیت باعث می شود که مژه ها به چشم برخورد کنند و در نتیجه باعث تحریک چشم شوند. فرد ممکن است درد چشم و مژه همراه با وضعیت زیر را تجربه کند: سرخی چشمان خیس ترشحات مخاطی پلک های پوسته ای حساسیت به نور و باد احساس فرو رفتن چیزی در چشم شپش عانه ( Phthirus pubis ) در موهای ناحیه عانه زندگی کرده و از مژه ها تغذیه می کند که به آن مژک های فتیریاس می گویند. شپش ها انگلهای ریز و شبیه خرچنگ هستند که به موها متصل می شوند. این وضعیت به ندرت رخ می دهد. شپش مژه در درجه اول باعث خارش می شود که ممکن است مژه ها را آزار دهد. سایر علایم احتمالی شپش مژه عبارتند از: سوزش تورم سرخی لکه های قهوه ای یا سیاه در امتداد مژه ها یک برجستگی قرمز در امتداد لبه پلک بوده و معمولا حاوی چرک است، بنابراین ممکن است شبیه جوش باشد. گل مژه دردناک است، بنابراین مژه ها احتمالا صدمه می بینند. علایم دیگر این وضعیت، عبارتند از: تورم سرخی چشمان خیس با پتوز مژه، مژه های پلک فوقانی به سمت پایین خم شده و با مژه های سطح چشم تماس پیدا می کنند و در نتیجه تحریک می شوند. این وضعیت همچنین می تواند روی پلک پایین ت ثیر بگذارد. در این حالت مژه ها به سمت بالا خم می شوند و با چشم برخورد می کنند. به این حالت پتوز مژه پلک پایین می گویند. در این شرایط تحریک ممکن است دردناک باشد. علایم دیگر پتوژ مژه ها، عبارتند از: سرخی پلک های فلاپی ترشحات مخاطی احساس فرو رفتن چیزی در چشم دیستی کیازیس یا مژه های مضاعف یک بیماری نادر است که با دو ردیف مژه مشخص می شود. معمولا در اثر جهش ژنتیکی رخ می دهد، اما همچنین می تواند در اثر ضربه یا التهاب ایجاد شود. در این وضعیت مژه های اضافی چشم را تحریک می کنند که ممکن است شبیه درد در اطراف مژه باشد. همچنین ممکن است دیسیت کیازیس منجر به بروز علایم دیگری هم شود، از جمله: گل مژه حساسیت به نور اکستنشن مژه، مژه های کاذب هستند که به پایه مژه های واقعی چسبانده می شوند. این مواد اضافی می توانند مژه ها را پر و بلندتر نشان دهند. اما چسبی که استفاده می شود می تواند مژه ها را آزار دهد زیرا حاوی آمونیاک و لاتکس است که امکان دارد باعث درماتیت تماسی یا بلفاریت شود. اکستنشن مژه می تواند منجر به درد پلک یا چشم همراه با موارد و علایم زیر شود: خارش سوزش سرخی تورم پلک در صورت هر گونه آسیب بر روی مژه، به چشم پزشک مراجعه شود. تغییر خط و درد در اطراف مژه ها را نادیده نگیرید. برای جلوگیری از عوارض بدتر، درمان این علایم را جدی بگیرید. ریمل مانند سایر لوازم آرایش چشم، حاوی ترکیبی از مواد شیمیایی است. این مواد شیمیایی برای چشم بی خطر محسوب می شوند، اما حساسیت به برخی از مواد ممکن است منجر به بروز درد شود بنابراین بلافاصله استفاده از آن محصول را متوقف کنید. بهترین روش استفاده از ریمل مژه و ابرو برای چشم های حساس می تواند ریمل مژه دار ضد آلرژی باشد. در تمام بدن از جمله پلک ها، فولیکول های مو وجود دارند. پایه هر فولیکول در انتهای عصب پیچیده شده است که احساسات مختلف را تفسیر می کند. با برداشتن مژه، گیرنده عصبی از بین می رود. کندن مژه ها باعث می شود رشته های عصبی در فولیکول احساس درد را ایجاد می کنند. به علاوه، پلک بسیار حساس است. بیرون کشیدن مژه ها بیشتر از موهای دیگر ممکن است صدمه ببیند. بهترین درمان به علت اصلی درد بستگی دارد. درمان های احتمالی، عبارتند از: اگر چند مژه داخلی و یا فرورفته دارید، یک چشم پزشک می تواند آنها را با موچین برطرف کند. این جراحی به راحتی انجام داده می شود. از برای درمان گل مژه یا بلفاریت ناشی از عفونت باکتریایی استفاده می شود. آنتی بیوتیک های تجویزی ممکن است به صورت زیر مصرف شود: پماد قرص قطره چشم پرمترین دارویی است که برای درمان کنه مژه و شپش استفاده می شود. پزشک می تواند آن را به صورت زیر تجویز کند: پماد شامپو کرم رنگ از روغن درخت چای رقیق شده گاهی برای از بین بردن مایت مژه استفاده می شود اما روغن درخت چای می تواند چشم را تحریک کند، بنابراین ابتدا با پزشک مشورت کنید. آنها می توانند بهترین روش را پیشنهاد دهند یا محصول خاصی را ارایه دهند. قطره چشمی استروییدی، قرمزی و تورم را به حداقل می رساند. پزشک می تواند نسخه ای از این دارو را تجویز کند. از اشک مصنوعی که بدون نسخه در دسترس است می توان برای درمان خشکی چشم استفاده کرد. اگر درد مژه به دلیل مشکلات ساختاری است، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. روش های احتمالی، عبارتند از: در طی این روش، پزشک چرک را از روی گل مژه تخلیه می کند. الکترولیز از برق برای از بین بردن مژه های اضافی مورد مصرف قرار می گیرند: در Cryosurgery ، مژه های اضافی از طریق انجماد برداشته می شوند. اگر پلک در وضعیت غیر طبیعی قرار دارد، یک جراح می تواند آن را به جای خود برگرداند. یک جراح از لیزر یا فرکانس های رادیویی برای از بین بردن مژه های داخل و خارج شده استفاده می کند. آنها همچنین می توانند از این روش برای هدایت مجدد موهای داخل شده استفاده کنند. برای جلوگیری از بیماری هایی که باعث درد اطراف مژه می شوند، این روش های را به کار ببرید: قبل از خواب آرایش خود را بشویید. لوازم آرایش چشم را بعد از ماه تعویض کنید. استفاده از اکستنشن مژه را محدود یا از آن اجتناب کنید. هرگز لوازم آرایش چشم خود را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید. برای کاهش خشکی چشم و تحریک آن از اشک مصنوعی استفاده شود. هر روز پوسته های پلک خود را بردارید. از آب و صابون ملایم استفاده کنید. قبل از دست زدن به لنزها، دستان خود را بشویید. اگر چشم شما حساس شده از استفاده لنز ها آنها خودداری شود. از لوازم آرایش ضد حساسیت برای چشم استفاده شود. اگر محصولی باعث سوزش شد، استفاده از آن را متوقف کنید. در مواقعی که درد مژه ادامه داشته باشد و یا همچنین در صورت داشتن علایم زیر، باید به پزشک مراجعه شود: تغییر بینایی تورم مداوم افزایش قرمزی مشکل در باز کردن چشم ها غالبا ، درد مژه به دلیل مژه های رشد کرده یا التهاب پلک رخ می دهد. آرایش چشم، آلرژی و آسیب دیدگی همه می تواند باعث تحریک درد مژه شود. در بعضی موارد، درد ممکن است مربوط به مسایل مربوط به رشد پلک یا مژه باشد. اگر درد مژه برطرف نشد با چشم پزشک پزشک مشورت شود. منبع: |
خون در مایع منی یا هماتوسپرمیا می تواند نشانه آسیب ها، عفونت ها، مشکلات پروستات و عوامل و شرایط دیگر باشد. اگرچه ممکن است نگران کننده باشد، خون در منی معمولا خطرناک نیست و در واقع، در بسیاری از موارد برای وجود خون در منی، هیچ دلیل مشخصی وجود ندارد. فهرست محتوا مایع منی در امتداد یک لوله از راه مجرای ادرار برای انزال عبور می کند. برخی عوامل می تواند باعث شکسته شدن رگهای خونی در این مسیر و نشت خون در مایع منی شود. در بسیاری از موارد، هرگز علت دقیق خون در منی مشخص نمی شود. بیشتر موارد خون در منی جدی نیست، به خصوص اگر فرد سال یا کمتر داشته باشد. خون در منی ممکن است نشانه پارگی رگ خونی باشد. وقتی خون در مایع منی وجود دارد، خون معمولا از پروستات یا از وزیکول های منی حاصل می شود که اکثریت مایع منی را تشکیل می دهد. حداقل در موارد علایم را تسکین می دهد. در صورت داشتن سابقه خانوادگی یا شخصی در زمینه سرطان یا STI ، باید برای تهیه خون در مایع منی به پزشک مراجعه کنید. سن همچنین می تواند به عنوان یک راهنما باشد. مردان ساله و بالاتر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری هایی مانند سرطان پروستات هستند. به همین دلیل، هر زمان که خون در مایع منی خود مشاهده کردند، باید به پزشک خود بگویند. پزشک می تواند علت خون را در اسرع وقت بررسی کند. مردان زیر سال که علایمی غیر از مایع منی خونی ندارند، باید صبر کنند و ببینند خون به خودی خود از بین می رود یا خیر. اگر مایع منی همچنان خون آلود باقی بماند یا اگر علایم اضافی مانند درد یا تب را داشته باشند، بهتر است به پزشک مراجعه شود. آنها ممکن است معاینه پروستات یا تجزیه و تحلیل مایع منی و ادرار را برای تعیین منبع خون انجام دهند. مشاهده فقط یکبار خون در مایع منی نیاز به مراجعه و درمان پزشکی ندارد. با این وجود، ممکن است برای رد علل جدی تر، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. انجام این کار، درمان سریع هر مسیله اساسی را امکان پذیر می کند. همچنین در صورت بروز علایم زیر بهتر است فرد به پزشک مراجعه کند: درد لگن مشکلات ادراری ناباروری احتمالی تورم در کشاله ران خون مکرر در منی خون در منی که با گذشت زمان بدتر می شود. علایم پروستاتیت، مانند استفاده مداوم از دستشویی یا ادرار کردن توجه به خون در نطفه می تواند نگران کننده باشد، اما برای اکثر مردانی که این تجربه را دارند، جای نگرانی نیست. حتی در صورت وجود مشکل جدی تر، جستجوی و دریافت درمان سریع می تواند از وخیم تر شدن آن جلوگیری کند. به همین دلیل، هر کسی که نگران خون در منی است باید با پزشک خود مشورت کند. منابع: |
شایع ترین عوارض مصرف کلومید گرگرفتگی، سردرد، نفخ، نوسانات خلقی و حساسیت پستان ها می باشند. با این حال در هنگام مصرف کلومید نیز مانند هر داروی دیگری، باید قبل از شروع درمان از عوارض احتمالی آن آگاه باشید. کلومید دارویی به شکل قرص است که به صورت خوراکی برای درمان ناباروری در زنان به کار می رود. عوارض جانبی کلومید در اکثر زنان خفیف است. کلومید همچنین با نام کلومیفن یا نام تجاری سروفن نیز به بازار عرضه می شود. بسیاری از عوارض جانبی کلومید نتیجه عملکرد دارو است. کلومید در سطح هیپوتالاموس از اتصال استروژن به گیرنده هایش جلوگیری می کند. به این ترتیب مغز فریب خورده و با تصور اینکه میزان استروژن خون خیلی پایین است هورمون آزاد کننده گنادوتروپین GnRH بیشتری ترشح می کند. گنادوتروپین به هیپوفیز فرمان می دهد که FSH و LH بیشتری آزاد کند. این هورمون ها باعث تحریک رشد فولیکول و تقویت تخمک گذاری می شوند. hlh از آنجا که بیشتر گیرنده های استروژن مسدود هستند، این امر منجر به برخی از عوارض جانبی مانند سردرد و خشکی واژن می شود. عوارض جانبی دیگر معمولا در اثر بزرگ شدن تخمدان ها رخ می دهند. فهرست محتوا هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گرگرفتگی (وازوموتور) یکی از شایع ترین عوارض جانبی کلومید است. بررسی ها نشان می دهد از هر زن که برای درمان ناباروری یا تحریک تخمک گذاری داروی کلومید مصرف می کنند نفر این عارضه را تجربه می کند. علایم گرگرفتگی، عبارتند از: عرق کردن افزایش ضربان قلب احساس ناگهانی گرما قرمز شدن سر، صورت و قفسه سینه پس از یک و دفع گرمای بیش از حد بدن، ممکن است احساس سرما کنید. گرگرفتگی هایی که در طول شب رخ داده و باعث می شوند عرق شبانه نیز نامیده می شوند. این عارضه با وجودی که برای زنان بسیار آزاردهنده است اما خطرناک نیست. یکی دیگر از عوارض بسیار شایع کلومید نفخ و ناراحتی شکمی است. نفخ در اثر تولید و تجمع گاز در رخ می دهد. بررسی ها نشان می دهد که در حدود از زنان در طول درمان به مبتلا می شوند. کیست به طور معمول خوش خیم است (سرطانی نیست) و اغلب مدت کوتاهی پس از پایان دوره درمان به خودی خود برطرف می شود. در صورت برطرف نشدن کیست پزشک شما را مورد معاینه و ارزیابی مجدد قرار می دهد. در موارد نادر، ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد. مصرف کلومید به مدت یک سال یا بیشتر، خطر ابتلا به را در زنان افزایش می دهد. بررسی ها نشان می دهد که این عارضه به علت مصرف دوز بالای دارو و دوره درمان طولانی رخ می دهد. مصرف دارو در دوز کم و توصیه شده می تواند در پیشگیری و یا خفیف شدن عوارض جانبی به شما کمک کند. به همین علت اغلب پزشکان درمان با کلومید را به ماه و برخی دیگر به ماه محدود می کنند. شما نمی توانید به طور کامل از عوارض جانبی احتمالی کلومید پیشگیری کنید یا تمام خطرات را از بین ببرید، اما راهکارهایی وجود دارد که به کمک آن می توانید احتمال این عوارض را در خود کاهش دهید. بیشترین همیشه به معنای بهترین نیست. پزشک برای به حداقل رساندن عوارض جانبی دارو احتمالا درمان شما را با کمترین دوز شروع می کند. اما اگر دوره اول درمان ناموفق بود، ممکن است شما را تشویق کند که مصرف همان دوز را دوباره تکرار کنید. ممکن است تصور کنید مصرف دوز بالاتر بهتر است، اما این تفکر لزوما صحیح نیست. مصرف دوزهای بالاتر با نارسایی تخمدان و در نتیجه مشکلاتی در باردار شدن همراه است. اگر احساس سردرد، حالت تهوع و استفراغ دارید مصرف کلومید قبل از خواب می تواند به کاهش این علایم کمک کند. همچنین مصرف آب و مایعات فراوان در تسکین علایم سردرد بسیار موثر است. هنگام مصرف کلومید ممکن است دچار افزایش وزن شوید، اما این افزایش وزن معمولا موقتی است. افزایش وزن ناشی از نفخ شکم و احتباس آب پس از توقف مصرف دارو از بین می رود. در برخی موارد اضافه وزن ناشی از استرس مربوط به ناباروری است. در این صورت باید استرس خود را مدیریت کرده و با ورزش و نظارت بیشتر بر رژیم غذایی با افزایش وزن مقابله کنید. نوسانات خلقی از عوارض مصرف کلومید است. بهترین راه برای کنار آمدن با این مشکل مراقبت از خود است. به اندازه کافی بخوابید، به تغذیه خود اهمیت داده و زمان هایی از روز را برای تفریح خود اختصاص دهید. اگر گرگرفتگی دارید، در فصل سرما به جای استفاده از یک لباس ضخیم چند دست لباس روی هم بپوشید. به این ترتیب، اگر ناگهان احساس گرم شدن بیش از حد کنید، می توانید یکی از لباس های خود را درآورده و کمی سریعتر خنک شوید. در طول فصل های گرم سال هم از لباس های گشاد و نخی استفاده کنید تا بدن شما را خنک نگه داشته و به جذب عرق کمک کند. همچنین مصرف یک نوشیدنی سرد می تواند در خنک شدن به شما کمک کند. منبع: |
چگونه میل جنسی را کاهش دهیم؟ شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که افزایش میل جنسی برایتان دردسر ساز شده و زندگی روزمره تان را تحت تاثیر قرار داده و به دنبال راهکارهای کاهش میل جنسی خود باشید. به طور کلی، میل به رابطه جنسی معمولا به عنوان میل جنسی شناخته می شود. این میل آمادگی عاطفی و ذهنی فرد برای برقراری رابطه جنسی می باشد. میل جنسی منحصر به فرد بوده و در افراد مختلف بسیار متفاوت است. آنچه را که به عنوان میل جنسی عادی هر فرد تجربه می کند ممکن است بالاتر یا کمتر از حدی باشد که شخص دیگری تجربه می کند. برخی از عواملی که می توانند بر میل جنسی افراد ت ثیر یگذارند، از جمله: سن خستگی سطح هورمون سطح استرس بیماری زمینه ای تغییر در روابط جنسی عوارض جانبی برخی از داروها عقاید و نگرش های شخصی نسبت به رابطه جنسی: برخی از افراد نگران هستند که میزان میل جنسی آنها بسیار زیاد است. میل جنسی بالا معمولا نگران کننده نیست مگر آنکه ت ثیر منفی بر زندگی یا روابط فرد بگذارد. اگر میل جنسی شما زیاد است و در زندگی و حتی فعالیت روز مره شما اختلال ایجاد کرده است، این شرایط می تواند نشان دهنده هایپرسکشوال باشد که به اشتباه به آن اعتیاد به جنسی هم گفته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فهرست محتوا فعالت جنسی منجر به تحریک بدن شده و برخی تغییرات جسمی برای آمادگی رابطه جنسی ایجاد می شود. در هنگام بروز میل جنسی، به دلیل جریان خون در بافت های آلت تناسلی، نعوظ رخ می دهد. افزایش جریان خون در زنان، اغلب منجر به افزایش تولید مایعات مهبلی و تورم فرج و تحریک چوچول می شود. مانند سایر حیوانات، انسانها نیز برای داشتن فرزند نیاز به برقراری دارند. میل جنسی ریشه ای عمیق در زیست شناسی دارد و به عنوان روشی برای تولید مثل است. عوامل بیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی همه در تعیین میزان میل جنسی نقش دارند، از جمله: مانند سطح تستوسترون یا استروژن، سلامت کلی یا وجود بیماری مانند استرس، ابتلا به شرایط روانی مانند افسردگی و عزت نفس مانند سلامتی روابط جنسی فعلی و هنجارهای پیرامون توانایی فرد برای عمل به میل جنسی در موقعیتی که احساس را تحریک می کد. اگر میل جنسی بیش از حد بالایی دارید و این وضعیت بر زندگی شما ت ثیر منفی گذاشته است، چند روش وجود دارد که می توانید با رعایت آنها میل جنسی خود را کاهش دهید، از جمله: این دارو ها می توانند میزان میل جنسی فرد را کاهش می دهند. مسکن ها، غذاها یا داروهایی هستند که میزان میل جنسی را افزایش می دهند. تحقیقات نشان می دهد که برخی تغییرات غذایی می توانند بر روی میل جنسی ت ثیر بگذارند اما بسیاری از این تغییرات رژیم غذایی که برای کاهش میل جنسی انجام می شود، ممکن است سلامت کلی را به خطر بیندازد. در طول سال ها از انواع داروهای گیاهی به دلیل خاصیت آنافروزیزیا استفاده شده است، اما هیچ تحقیقی برای حمایت از استفاده این گیاهان انجام نشده است. شواهدی وجود دارد که مصرف گیاه شیرین بیان، می تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد، اما تحقیقات بیشتری برای بررسی میزان ت ثیر و ایمنی آن باید انجام شود. همچنین سویا هم با کاهش تستوسترون میل جنسی را در مردان کاهش می دهد اما تحقیقات این را به اثبات نرسانده است وجود ندارد. دانشمندان نتوانسته اند نتایج قطعی بین سطح و تستوسترون با میل جنسی را اثبات کنند. اما برخی بررسی ها نشان داده زنانی که رژیم مدیترانه ای را رعایت می کنند کمترین میزان اختلال عملکرد جنسی را دارند. هیچ تحقیقی وجود ندارد که بتواند به طور قطعی ثابت کند که آیا این رژیم میل جنسی را بدون اینکه سلامتی را به خطر بیندازد، کاهش می دهد. افرادی که دچار کمبودهای تغذیه ای هستند معمولا انگیزه های جنسی و تجربی کم دارند و دچار اختلال عملکرد جنسی می شوند. در صورت ایجاد هرگونه تغییر در تغذیه و اختلال عملکرد جنسی، به پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک مطمین شود که میل جنسی زیاد فرد دلیل جسمی ندارد، ممکن است توصیه کند که برای درمان به یک روان شناس مراجعه کند. صحبت با یک درمانگر می تواند به فرد کمک کند دلایلی را که ممکن است باعث تحریک میل جنسی شود را شناسایی کرده و در یادگیری تکنیک های مدیریت و کنترل میل جنسی کمک کند. جلسات درمانی می تواند به اشکال مختلفی، از جمله فردی، خانوادگی یا گروهی برگزار شود. فرد خودش می تواند تصمیم بگیرد با کدام مراحل راحت تر است. اگر در حال حاضر در یک رابطه هستید اما از رابطه جنسی خود راضی نیستید، این موضوع را با شریک زندگی خود در میان بگذارید تا به توافق متقابل برسید که چگونه رابطه جنسی برای هر دو نفر کاملا راضی کننده است. اگر در حال حاضر در یک رابطه جنسی ندارید اما دوست دارید بعدا وارد رابطه شوید، حتما با شریک جنسی خود رو راست باشید و صریحا در مورد آنچه که از همدیگر انتظار دارید با همدیگر صحبت کنید. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش میل جنسی توصیه کند، از جمله: یا پرتودرمانی هورمون های استروییدهای آنابولیک برای عضله سازی اگر در حال حاضر دارو خاصی می خورید، با پزشک خود صحبت کنید تا ببیند آیا استفاده از داروهای تجویز شده بر میل جنسی ت ثیر می گذارد. کوکایین و متآمفتامین ها دو داروی غیر قانونی هستند که می توانند میل جنسی را افزایش دهند و کاهش مصرف آنها می تواند میل جنسی را کاهش دهد. چه در یک رابطه طولانی مدت و چه کوتاه مدت عادی باشید، با همسرتان همکاری کنید تا رابطه جنسی برای هر دو رضایت بخش باشد. قبل از رابطه جنسی به یک فعالیت آرامش بخش بپردازید. انجام موارد آرامش بخش در کنار هم مانند بیرون رفتن برای یک شام با همدیگر یا یک ماساژ آرام دادن کمک می کند تا روحیه خود را تنظیم کرده و احساس لحظه ای بهتری داشته باشید. برای همسرتان آنچه را که می خواهید روشن کنید تا هر دو با هم از این رابطه احساس رضایت داشته باشید. اگر در اتاق خواب مواردی هست که با وجود آنها راحت نیستید، از قبل به همسرتان اطلاع دهید. اگر مطمین نیستید که همسرتان چه چیزی را می پسندد، هرگز از سوال کردن هراس نداشته باشید. یک درمانگر رابطه جنسی می تواند با روش های مختلف ارتباط نادرست یا احساس عدم رضایت در اتاق خواب را به دو طرف آموزش دهد. لیبیدو یا شهوت تا زمانی که ت ثیر منفی روی زندگی یا روابط نداشته باشد مسیله ای نیست. رفتار اجباری جنسی که گاهی اوقات یا اختلال ابرجنسی نامیده می شود، به رفتار جنسی گفته می شود که زندگی را مختل می کند. برخی از علایمی که نشان می دهد، ممکن است یک رفتار جنسی اجباری را تجربه کنید، عبارتند از: مشکل در حفظ روابط سالم تلاش ناموفق برای کاهش میل جنسی انجام رفتارهای جنسی که بر زندگی ت ثیر منفی می گذارد. استفاده بیش از حد از رابطه جنسی یا استمنا به عنوان فرار از استرس یا مشکلات شخصی تکرار اصرارها یا تخیلاتی که بیش از کنترل احساس می شود. مشکلات مالی یا حقوقی و همچنین عواقب جدی دیگری که از رفتار جنسی فرد ناشی می شود. برخی از سوالاتی که می توانید از خودتان پرسید تا رفتار جنسی اجباری خود را بهتر بشناسید، عبارتند از: آیا سعی دارید رفتار جنسی خود را پنهان کنید؟ آیا رفتارهای جنسی شما باعث پریشانی تان می شود؟ آیا رفتار جنسی تان به روابط آسیب می زند یا عواقب منفی دارد؟ آیا احساس می کنید نمی توانید انگیزه های جنسی خود را مدیریت کنید؟ اگر به هر یک از این سوالات بله پاسخ داده اید، می توانید به دکتر خود مراجعه کنید. پزشک می تواند آزمایشاتی را برای تشخیص علت بالا بودن میزان بالای میل جنسی تجویز کند. اگر پزشک شک دارد که میل جنسی بالا توسط عوامل روانی ایجاد شده است، ممکن است توصیه کند که با یک درمانگر یا مشاور صحبت کنید. اگر احساس می کنید میل جنسی شما خیلی کم است، می توانید به پزشک مراجعه کنید. آنها به شما کمک می کنند تا مشخص شود که میل جنسی پایین به دلایل جسمی یا روانی ایجاد شده است. میل جنسی و میزان آن، کاملا منحصر به فرد است و آنچه که برای یک فرد طبیعی است ممکن است برای شخص دیگری طبیعی نباشد. به طور کلی، میل جنسی بالا فقط در صورتی که در روابط یا زندگی شخصی شما نگرانی ایجاد کرده باشد، تشخیص داده می شود. در این شرایط فرد بهتر است برای رفع مشکل خود هم با شریک زندگی صحبت کند و هم برای ریشه یابی و تشخیص علت اصلی به یک مشاور و یا روان شناس مراجعه کند. در شرایطی که یک درصد فکر می کنید کاهش و حتی افزایش میل جنسی در زندگی روزمره و روابط زناشویی شما اختلال ایجاد کرده است، به شما پیشنهاد می کنیم از خدمات استفاده کنید. منبع: |
بر اساس یک مطالعه جدید، در برخی از بیماران مبتلا به COVID - ، کرونا و اسهال با هم دیده شده است. گاهی اسهال می تواند اولین علامت کرونا باشد. کارشناسان می گویند: به طور کلی بیمارانی که از اسهال به عنوان اولین علایم کرونا شکایت کرده اند، بیماری خفیفی داشته اند. در این بیماران علایم تنفسی فقط در اواخر بیماری مشاهده می شود. حتی بعضی از آنها هیچگاه علایم تنفسی پیدا نمی کنند. محققان گفتند، یافته ها از این جهت مهم هستند که کسانی که علایم کلاسیک و اصلی کرونا مانند سرفه، تنگی نفس و تب را ندارند ممکن است بیماری تشخیص داده نشوند. بر همین اساس بیماران به طور جدی می توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند. در فرد نیست اما پزشکان باید به این نکته توجه داشته باشند که علایم گوارشی ناگهانی در افرادی که احتمال داشته با یک بیمار کرونایی در ارتباط داشته اند، حداقل بررسی شوند. عدم شناخت به موقع این بیماران اغلب ممکن است منجر به شیوع ناخواسته بیماری شود. فهرست محتوا ویروس کرونا، یا، یک ویروس کرونا بسیار مسری است که از زمان کشف آن در دسامبر در سراسر جهان انتشار یافته است. بیماری ناشی از آن است که دارای علایم متعددی است. این ویروس همچنین ممکن است باعث اسهال شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید افراد مبتلا به طیف وسیعی از علایم از خفیف تا شدید را گزارش داده اند. از این میان، شایع ترین آنها شامل، و است. با این حال، برخی بررسی ها نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری همچنین مشکلات گوارشی مانند، استفراغ یا را تجربه می کنند. علایم گوارشی کرونا در بعضی اوقات، حتی ممکن است قبل از بروز علایم شایع در افراد، مانند تب یا علایم دستگاه تنفسی تحتانی، ایجاد شود. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که حدود با علایم تنفسی و هضم بستری شدند. در میان تمام بیماران با علایم گوارشی ( بیمار) ، حدود نفر ( درصد) اسهال داشتند و از این تعداد نفر ( درصد) اسهال را به عنوان اولین علامت بیماری خود تجربه کردند. در این گزارش آمده است که اسهال بیماران از یک تا روز طول کشیده و متوسط مدت آن روز بوده است. تقریبا یک سوم بیماران با علایم گوارشی هرگز تب نکرده اند. این مطالعه نشان داد که بیماران با علایم گوارشی ممکن است دیرتر از سایر بیماران مبتلا به کرونا، به طور متوسط روز از شروع علایم، به دنبال درمان باشند. بر همین اساس، ممکن است از بین رفتن کامل ویروس در بیمارانی که علایم گوارشی را دارند نسبت به سایر بیماران طولانی تر شود. حتی ممکن اس به طور متوسط حدود روز طول بکشد، در حالی که مدت زمان برای کسانی که علایم تنفسی دارند روز برآورد می شود. افرادی که دارای برخی از، مانند، هستند خطر ابتلا به انواع عفونت های ویروسی افزایش پیدا می کنند. با این حال، تحقیقات هنوز نشان نداده است که افراد مبتلا به بیشتر از افراد بدون به مبتلا می شوند. اما طبق بررسی های صورت گرفته یک مرکز در میلان، افراد مبتلا به باید اقدامات احتیاطی بیشتری را برای جلوگیری از ویروس انجام دهند زیرا برخی از داروهایی که برای درمان استفاده می شوند ممکن است سیستم ایمنی بدن فرد را سرکوب کنند. سازمان بین المللی مطالعه از بیماری التهابی روده یک لیست از توصیه مربوط به و نحوه مدیریت منتشر کرده است. با این حال، حتی در میان متخصصان، در مورد برخی از دستورالعمل ها اختلاف نظر وجود دارد. اگر دارید و آزمایش شما مثبت است، با پزشک خود درمورد مصرف برخی داروها، مشورت کنید. علایم گوارشی مانند اسهال، از دست دادن اشتها یا حالت تهوع می تواند علل دیگری غیر از داشته باشد. تجربه هر یک از این علایم به معنای ابتلا به نیست، اما ممکن است علایم هشدار دهنده اولیه باشد. با هیدراته ماندن، اجتناب از غذاهایی که معده شما را ناراحت می کنند و استراحت هرچه بیشتر می توانید علایم گوارشی را در خانه درمان کنید. اگر علایم شما خفیف بود، در خانه بمانید و تماس با افراد دیگر را به حداقل برسانید. بیش از درصد افراد مبتلا به علایم خفیفی پیدا دارند. اگر می خواهید با یک پزشک تماس بگیرید، بسیاری از مراکز مانند، خدمات مشاوره تلفنی یا تصویری را برای کاهش شیوع ویروس ارایه می دهند. ایده خوبی است که از مراجعه به بیمارستان خودداری کنید. حتی اگر علایم خفیفی داشته باشید، باز هم می توانید بیماری را به افراد دیگر از جمله کارکنان بهداشت و درمان منتقل کنید. حرف آخر بر اساس یک مطالعه جدید، در برخی از بیماران مبتلا به COVID - ، کرونا و اسهال با هم دیده شده است. گاهی اسهال می تواند اولین باشد. این علایم ممکن است به تنهایی یا با علایم مشابه آنفولانزا مانند تب و سرفه بروز کند. اگر فکر می کنید دارید، سعی کنید خود را قرنطینه کنید تا از انتقال ویروس به افراد دیگر جلوگیری شود. اگر علایم جدی مانند تنگی نفس پیدا کردید، بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. منابع: |
راهکارهای پیشگیری از سرطان اقداماتی است که منجر به کاهش احتمال ابتلا به سرطان شده یا باعث کاهش بار سرطان و میزان مرگ و میر ناشی از آن شود. در سال ، بیش از . میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به سرطان شده اند. علاوه بر مشکلات جسمی و ناراحتی های عاطفی ناشی از سرطان، هزینه های بالای مراقبت نیز برای بیماران، خانواده های آنها و مردم سنگین است اما با به کار گیری راه های پیشگیری از سرطان، تعداد موارد جدید سرطان کاهش می یابد. سرطان یک بیماری نیست بلکه گروهی از بیماری های مرتبط است. بسیاری از موارد موجود در ژن ها، سبک زندگی و محیط پیرامون ما ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش یا کاهش دهد. دانشمندان در حال مطالعه روش های مختلفی برای راه های پیشگیری از سرطان هستند، از جمله موارد زیر: کاهش خطر عمل جراحی تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی راه های جلوگیری یا کنترل موارد شناخته شده در ایجاد سرطان شرایط پیش سرطانی شرایطی است که ممکن است به سرطان تبدیل شود. پیشگیری شیمیایی (داروهایی برای درمان بیماری پیش سرطانی یا جلوگیری از ابتلا به سرطان) فهرست محتوا برخی عوامل می توانند خطر بروز سرطان را افزایش دهند، از جمله: عفونت ها تابش تشعشع و استعمال دخانیات داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از پیوند اعضا از طرفی هم عواملی که ممکن است خطر سرطان را تحت ت ثیر قرار دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید الکل فعالیت بدنی رژیم غذایی هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان شما را افزایش دهد، عامل خطر سرطان نامیده می شود. هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان شما را کاهش دهد، عامل محافظت کننده از سرطان نامیده می شود. دانشمندان بررسی های زیادی را برای تشخیص عوامل خطر و عوامل محافظ و پیدا کردن راه های پیشگیری از سرطان انجام داده اند. می توان از برخی عوامل خطر سرطان جلوگیری کرد، به عنوان مثال، هم سیگار کشیدن و هم ژن های خاص وراثتی، عوامل خطرزا برخی از انواع سرطان از هستند، اما فقط می توان از استعمال سیگار جلوگیری کرد. عوامل خطری را که فرد می تواند کنترل کند، عوامل خطر قابل اصلاح می نامند. بسیاری از عوامل دیگر در محیط، رژیم غذایی و سبک زندگی ما ممکن است باعث ایجاد سرطان یا جلوگیری از آن شود. در این مقاله ما سعی کرده ایم فقط عوامل اصلی خطر ابتلا به سرطان و عوامل محافظتی قابل کنترل و قابل تغییر سرطان را مورد بررسی قرار دهیم. برخی ویروس ها و باکتری ها قادر به ایجاد سرطان است. ویروس ها و سایر عوامل ایجاد کننده عفونت در کشورهای در حال توسعه بیشتر موارد سرطان حدود مورد از هر مورد سرطان را ایجاد می کنند. نمونه هایی از ویروس ها و باکتری های سرطان زا، عبارتند از: هلیکوباکتر پیلوری خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش می دهد. ویروس خطر ابتلا به لنفوم بورکیت را افزایش می دهد. ویروس های و هپاتیت خطر ابتلا به را افزایش می دهند. ویروس پاپیلومای انسانی خطر ابتلا به سرطان های دهانه رحم، آلت تناسلی مرد، واژن، مقعد و حفره حفره را افزایش می دهد. دو واکسن برای جلوگیری از عفونت توسط عوامل ایجاد کننده سرطان قبلا تهیه و توسط سازمان غذا و داروی آمریکا ت یید شده است. یک واکسن برای جلوگیری از عفونت با ویروس هپاتیت است. دیگری از عفونت با سویه های ویروس پاپیلومای انسانی که باعث سرطان دهانه رحم می شوند محافظت می کند. دانشمندان به کار بر روی واکسن ها علیه عفونت هایی که باعث سرطان می شوند، ادامه می دهند. مصرف دخانیات به شدت با افزایش خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان ارتباط دارد. کشیدن سیگار دلیل اصلی بروز انواع زیر در سرطان است: سرطان حفره دهان سرطان خون حاد میلوژن عدم استعمال سیگار یا ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان و مرگ ناشی از سرطان را کاهش می دهد. دانشمندان معتقدند که سیگار کشیدن سیگار باعث ایجاد حدود % از کل مرگ های سرطانی در ایالات متحده می شود. قرار گرفتن در معرض اشعه علت شناخته شده سرطان است. دو نوع اصلی از اشعه وجود دارد که با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط هستند: این دلیل اصلی سرطان های پوستی غیر ملانوم است. شامل پرتوهای پزشکی حاصل از آزمایشات برای تشخیص سرطان مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن، فلوروسکوپی و اسکن پزشکی هسته ای و حتی گاز رادون در خانه ها. دانشمندان معتقدند پرتوهای یونیزان باعث سرطان خون، سرطان تیرویید و سرطان پستان در زنان می شود. تابش یونیزه ممکن است با میلوم و سرطان های ریه، معده، روده بزرگ، مری، مثانه و تخمدان نیز در ارتباط باشد. قرار گرفتن در معرض تابش اشعه ایکس تشخیصی، خطر سرطان را در بیماران و تکنسین های اشعه ایکس افزایش می دهد. پرتونگاری تشخیصی در کودکان و نوجوانان با خطر بالاتر ابتلا به سرطان در سنین جوانی ارتباط دارد. استفاده روزافزون از سی تی اسکن طی سال گذشته باعث افزایش تماس با اشعه یونیزان شده است. همچنین خطر ابتلا به سرطان با تعداد سی تی اسکن بیمار و دوز تابش مورد استفاده در هر بار افزایش می یابد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی از رد عضو پیوندی در بدن جلوگیری می کنند. این داروها برای جلوگیری از رد عضو، پاسخ ایمنی بدن را کاهش می دهند. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی با افزایش خطر ابتلا به سرطان در ارتباط هستند زیرا توانایی بدن در جلوگیری از تشکیل سرطان را کاهش می دهند. خطر ابتلا به سرطان، به ویژه سرطان ناشی از ویروس، در ماه اول پس از پیوند اعضا بیشتر است، اما این خطر برای سال ها ادامه دارد. عواملی که ممکن است خطر سرطان را تحت ت ثیر قرار دهند، عبارتند از: غذاهایی که به طور منظم می خورید رژیم غذایی شما را تشکیل می دهند. رژیم غذایی به عنوان یک عامل خطر برای سرطان در حال بررسی است اما بررسی ت ثیرات رژیم غذایی بر سرطان دشوار است. برخی بررسی ها نشان داده اند که رژیم غذایی سرشار از چربی، پروتیین، کالری و گوشت قرمز خطر سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد، اما مطالعات دیگر این موضوع را نشان نداده است. مشخص نیست که آیا رژیم غذایی کم چربی و سرشار از فیبر، میوه و سبزیجات خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد. بررسی ها نشان داده است که نوشیدن الکل با افزایش خطر ابتلا به انواع زیر سرطان ارتباط دارد: سرطان دهان سرطان مری سرطان پستان سرطان روده بزرگ (در مردان) نوشیدن الکل همچنین ممکن است خطر سرطان کبد و سرطان روده بزرگ زنان را افزایش دهد. بررسی ها نشان می دهد خطر ابتلا به برخی سرطان ها در افرادی که از نظر جسمی فعال هستند کمتر از افراد غیر فعال است. مشخص نیست که آیا فعالیت بدنی خود دلیل این امر است. بررسی نشان می دهد بین فعالیت بدنی و خطر کمتری برای سرطان روده بزرگ رابطه ای قوی وجود دارد. برخی مطالعات نشان می دهد که فعالیت بدنی از سرطان پستان یایسه و سرطان آندومتر محافظت می کند. بررسی ها نشان می دهد که چاقی با خطر بالاتر انواع زیر سرطان مرتبط است: سرطان مری سرطان کلیه سرطان پستان سرطان روده بزرگ سرطان لوزالمعده برخی مطالعات نشان می دهد که چاقی همچنین یک عامل خطر برای سرطان کیسه صفرا و سرطان کبد است. مشخص نیست که کاهش وزن خطر سرطان هایی را که با چاقی مرتبط هستند کاهش می دهد. برخی مطالعات نشان می دهد که دیابت ممکن است خطر ابتلا به انواع زیر سرطان را تا حدودی افزایش دهد: سرطان مثانه سرطان کبد سرطان ریه سرطان دهان سرطان تخمدان سرطان پانکراس سرطان روده بزرگ سرطان دهانه حفره سرطان پستان در زنان دیابت و سرطان دارای برخی از عوامل خطر مشابه هستند. این عوامل خطر شامل موارد زیر است: چاقی سیگار کشیدن رژیم غذایی نادرست مطالعات در حال انجام است تا ببیند دارویی که برای درمان دیابت استفاده می شود بر خطر ابتلا به سرطان ت ثیر می گذارد یا تاثیری ندارد. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و سایر مواد در محیط با برخی از سرطان ها مرتبط است: نوشیدن آب حاوی مقدار زیادی آرسنیک با سرطان های پوست، مثانه و ریه ارتباط دارد. ارتباط بین آلودگی هوا و خطر سرطان پیدا شده است. اینها شامل ارتباط بین سرطان ریه و دود سیگار توتون، آلودگی هوای خارج و آزبست است. مطالعاتی انجام شده است تا ببینید آیا آفت کش ها و سایر آلاینده ها خطر سرطان را افزایش می دهند یا خیر. نتایج این مطالعات مشخص نبود زیرا عوامل دیگر می توانند نتایج مطالعات را تغییر دهند. نقش ویتامین ها و مکمل های غذایی برای جلوگیری از سرطان ثابت داده نشده است. دلیل کافی مبنی بر اینکه مکمل های مولتی ویتامین و مواد معدنی یا ویتامین ها یا مواد معدنی منفرد می تواند از بروز سرطان جلوگیری کند، وجود ندارد. ویتامین ها و مکمل های معدنی زیر مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما اثبات نشده است که خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد: ویتامین ویتامین ویتامین ویتامین کاروتن بتا اسید فولیک سلنیوم ویتامین آزمایشات انجام شده نشان می دهد که ویتامین مصرف شده به تنهایی خطر سرطان پروستات را افزایش می دهد. این خطر حتی پس از قطع مصرف ویتامین توسط مردان ادامه داشت. مصرف سلنیوم با ویتامین یا مصرف سلنیوم به تنهایی خطر سرطان پروستات را افزایش نمی دهد. ویتامین همچنین می تواند در رژیم غذایی و مکمل های غذایی مصرف شود. مصرف ویتامین در دوزهای بین - واحد بین المللی در روز ثابت نشده است که خطر سرطان را کاهش می دهد یا افزایش می دهد. مطالعه بهداشت پزشکان نشان داد که مردانی که در گذشته به سرطان مبتلا بوده اند و روزانه از یک مولتی ویتامین استفاده می کنند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان دوم کمی کمتر باشد. منبع: |
برای تشخیص واژن سالم باید به این نکته اشاره کنیم که انجام خودآزمایی واژینال در خانه می تواند به شما کمک کند تا با این موضوع آشنا شوید، زیرا واژن ها در زنان متفاوت است. حتی تشخیص سالم بودن واژن از طریق خودآزمایی خانگی سالم مشکل است، اما خانم ها می توانند علایمی مانند ترشح غیر طبیعی، زگیل های دستگاه تناسلی یا زخم را بررسی کنند. اما خودآزمایی نباید جای ویزیت متخصص زنان را بگیرد. یک متخصص زنان می تواند فرد را از نظر علایم بیماری های مقاربتی ( STD ) را بررسی کند و آزمایش پاپ اسمیر را برای بررسی انجام دهد. فهرست محتوا واژن هر زنی از نظر رنگ، شکل و اندازه کمی متفاوت به نظر می رسد. اما ساختار کلی واژن در خانم از قسمت های زیر تشکیل شده است: چین های خارجی ولو گاهی اوقات به عنوان "لب های بزرگ" شناخته می شوند. آنها چین های بزرگ و بافت گوشتی هستند. وظیفه آنها محافظت و محصور نگه داشتن اندام های دستگاه تناسلی خارجی است. لب های بزرگ ممکن است از مو پوشانده شود که معمولا در دوران بلوغ رشد می کند. لب های کوچک، دقیقا در داخل لب های بزرگ دیده می شوند. اندازه آن می تواند کوچک یا عرض آن تا اینچ باشد. رنگ آن معمولا صورتی است. به دلیل وجود تعداد زیادی از رگ های خونی در این ناحیه، رنگ آن زیاد است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دهانه واژن بین مجرای ادرار و مقعد قرار دارد. دهانه واژن جایی است که خون قاعدگی خارج می شود و در هنگام تولد نوزاد از طریق آن، تحویل می شود. همچنین در هنگام آمیزش آلت تناسلی مرد نیز در آن قرار می گیرد. هایمن یا، غشای نازکی است که به راحتی کشیده می شود و دهانه واژن را احاطه کند. چوچوله یا فنچ، برآمدگی کوچک و یا تکه ای بین لب بزرگ و انتهایی مهبل قرار گرفته است. این قسمت بسیار به لمس حساس بوده و منبع تحریک جنسی برای تعداد زیادی از زنان است. برخی از علایم ممکن است نشان دهنده وضعیت ناسالم واژن در خانم ها باشد. آشنایی با این علایم می تواند در تشخیص زودهنگام بیماری موثر باشد. خانم ها بهتر است اگر هر گونه تغییر در واژن، واژن داخلی یا هر چیز نگران کننده و علایم جدی دیگری که مشاهده می کنند، حتما با یک متخصص زنان تماس بگیرند. برخی از علایم رایج بیماری های مقاربتی، عبارتند از زخم باز خارش واژن التهاب در اطراف ولو یا فرج برجستگی های کوچک قرمز ترشحات غیرطبیعی که ممکن است بوی شدید یا بدی داشته باشد، یا به رنگ زرد یا سبز باشد. ممکن است از علایم برفک، بیماری های مقاربتی STD یا عفونت باشد. همچنین خارش می تواند به دلیل اگزما یا بیماری پوستی دیگری باشد. خانم ها بهتر است در صورت بروز خارش واژن با یک متخصص در ارتباط باشند. ممکن است زخم، برجستگی یا لکه هایی در ناحیه واژن یا اطراف آن مشاهده یا احساس کنید. اینها حتی احتمال دارد دردناک باشد یا اصلا آنها را احساس نکنید. زخم ها و توده ها می توانند علایم یک بیماری مقاربتی باشد. ایجاد توده، رشد یا التهاب می تواند به دلایل مختلفی، از جمله عفونت های پوستی، ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) یا کیست باشد. بهتراست که هرگونه زخم، برجستگی یا لکه جدید را بلافاصله به پزشک گزارش دهید. خانم ها برای انجام خودآزمایی در خانه، می توانند از وسایل زیر استفاده کنند: آینه بالش دستکش نمودار حفره چراغ قوه کوچک مراحلی که در هنگام شروع خودآزمایی باید رعایت شوند، عبارتند از: دستان خود را کاملا با آب و صابون بشویید، یا دستکش بپوشید. لباس خود را خارج کنید. بالش را جلوی دیوار بلند قرار دهید. پشت به بالش بنشینید و زانوهای خود را خم کنید. پاها باید نزدیک باسن باشد. برای شروع زانوها را از هم باز کنید. سعی کنید عضلات لگن خود را آرام نگه دارید. این وضعیت به شما کمک می کند تا راحت باشید. آینه را جلوی ناحیه لگن نگه دارید. برای دیدن بهتر باشد از چراغ قوه استفاده شود. اگر این آزمایش برای اولین بار انجام می شود بهتر است با قسمت های مختلف اجزای فرج آشنایی کامل داشته باشد و یا می توانید هنگام در موقعیت های مختلف یا تحریک جنسی مناطق مختلف و شکل ظاهری واژن را شناسایی کنید. از نظر زخم های کوچک، زخم ها یا توده ها، فرج خود را مورد بررسی قرار دهد. در مرحله بعد، لب های واژن را به آرامی با یک دست از همدیگه باز کنید و با دست دیگر چراغ قوه یا آینه را بگیرید. برای آسان تر دیدن آن می توان آینه را به سمت بالا تکیه داده و نور آنرا تابانده کنید. یک انگشت را به آرامی وارد واژن کنید. قسمت داخلی آن ممکن است شبیه سقف دهان باشد. در صورت احساس زخم یا رشد در امتداد دیواره واژن، به پزشک مراجعه کنید. انگشت خود را به آرامی برداشته و به ترشحات واژن خود نگاه کنید. در صورت مشاهده رنگ غیر معمول یا بوی بد، به پزشک مراجعه شود. برای بررسی التهاب، توده یا تغییرات غیر معمول احتمالی دیگری باشید. می توانید زانوهای خود را ببندید و بایستید. بهتر است که بدانید، ظاهر واژن می تواند در طول ماه کمی تغییر کند. اگر تغییراتی نگران کننده ایرا مشاهده کردید، آنها را با پزشک زنان مطرح کنید. می توان هر ماه یک بار خودآزمایی را تکرار کرد. اگر می خواهید این کار را ادامه دهید، می توانید براساس تاریخ ماهانه خود، تاریخی را مشخص کنید. به عنوان مثال، یک روز در ماه را در هفته پس از دوره مورد انتظار خود انتخاب کنید. هنگامی که در موقع خودآزمایی با علایم زیر روبرو شدید، حتما با یک متخصص مشورت کنید: خارش سرخی خون ریزی تحریک در واژن و اطراف آن ترشحات غیرطبیعی واژن که دارد. ترشحات واژن اغلب یک اتفاق طبیعی و منظم است. با این حال، انواع خاصی از ترشحات وجود دارد که می تواند نشان دهنده عفونت باشد. ترشحات غیر طبیعی ممکن است به رنگ زرد یا سبز، دارای قوام تراکم یا بوی بد باشد. مخمر یا عفونت باکتریایی معمولا باعث ترشح غیر طبیعی می شود. اگر ترشحاتی را مشاهده کردید که به نظر غیر معمول است یا بوی بدی دارد، برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. چندین نوع مختلف از ترشحات واژن وجود دارد. این نوع بر اساس رنگ و قوام آنها دسته بندی می شوند. برخی از انواع ترشحات طبیعی است. ممکن است یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارد. ترشحات سفید به مقدار کم، به خصوص در آغاز یا انتهای چرخه قاعدگی، طبیعی است. با این حال، اگر ترشحات همراه با خارش باشد و از قوام یا ظاهری غلیظ و شبیه پنیر خامه ای برخوردار باشد، طبیعی نیست و نیاز به درمان دارد. این نوع ترشحات ممکن است نشانه ای از عفونت مخمر باشد. ترشحات شفاف و آبکی کاملا طبیعی است. ممکن است در هر زمان از ماه رخ دهد. شاید هم بعد از ورزش سنگین باشد. وقتی ترشحات شفاف اما کشیده و مانند موکوس (مخاط) باشد، نه آبکی، این نشان می دهد که احتمال تخمک گذاری وجود دارد. این یک نوع تخلیه طبیعی است. ترشحات قهوه ای یا خونی معمولا طبیعی است، خصوصا وقتی در چرخه قاعدگی یا بلافاصله بعد از آن اتفاق بیفتد. ترشح دیررس در پایان دوره قاعدگی می تواند به جای قرمز، قهوه ای به نظر برسد. همچنین ممکن است در دوره های پریود مقدار کمی ترشحات خونی داشته باشید. به این لکه بینی می گویند. اگر لکه بینی در زمان عادی قاعدگی رخ دهد و به تازگی رابطه جنسی داشته اید، این می تواند نشانه بارداری باشد. لکه بینی در مرحله اولیه بارداری می تواند نشانه سقط جنین باشد، بنابراین باید با یک پزشک زنان و زایمان مشورت کنید. در موارد نادر، ترشحات قهوه ای یا خونی می تواند نشانه ای از سرطان آندومتر یا دهانه رحم باشد. حتی می تواند مشکلات دیگری مانند فیبروم یا رشد غیر طبیعی باشد. به همین دلیل انجام معاینه سالانه لگن و تست پاپ اسمیر مهم است. متخصص زنان در این روش ها ناهنجاری های دهانه رحم را بررسی می کند. ترشحات زرد یا سبز، به خصوص هنگامی که غلیظ، همراه با بوی نامطبوع باشد، طبیعی نیست. این نوع ترشحات ممکن است نشانه ای از عفونت تریکومونیازیس باشد. این بیماری معمولا از طریق مقاربت جنسی منتشر می شود. واژینوز باکتریال یک عفونت باکتریایی کاملا شایع است. این باعث افزایش ترشحات واژن می شود که بوی شدید، بدی دارد، اگرچه در برخی موارد هیچ علامتی ایجاد نمی کند. زنانی که رابطه دهانی انجام می دهند یا چندین شریک جنسی دارند، خطر ابتلا به این عفونت را افزایش می دهند. تریکومونیازیس نوع دیگری از عفونت است. علت آن ارگانیسم تک یاخته ای یا تک سلولی است. این عفونت معمولا در اثر تماس جنسی منتشر می شود، اما همچنین می تواند با به اشتراک گذاشتن حوله یا وسایل حمام به آن مبتلا شود. در نتیجه، ترشحات زرد یا سبز ایجاد می شود که بوی بدی می دهد. درد، التهاب و نیز از علایم رایج آن است، اگرچه برخی از افراد هیچ علایمی را تجربه نمی کنند. عفونت مخمر یک عفونت قارچی است که علاوه بر احساس سوزش و خارش، ترشحات سفید و شبیه پنیر تولید می کند. وجود مخمر در واژن طبیعی است، اما رشد آن می تواند در شرایط خاص خارج از کنترل چندین برابر شود. موارد زیر ممکن است احتمال عفونت های مخمری را افزایش دهد: استرس بارداری استفاده از قرص های جلوگیری از بارداری، به خصوص استفاده طولانی مدت در طی روز سوزاک و کلامیدیا عفونت های مقاربتی ( STI ) هستند که می توانند ترشحات غیر طبیعی ایجاد کنند. این رنگ اغلب زرد، مایل به سبز یا ابری است. عفونتی است که اغلب در اثر تماس جنسی انتشار می یابد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که باکتری ها واژن به اندام های دیگر تولید مثل انتشار پیدا می کند. ممکن است ترشحات سنگین و بوی بد ایجاد کند. ویروس پاپیلومای انسانی عفونی است و از طریق تماس جنسی انتشار می یابد. این وضعیت می تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود. گرچه ممکن است هیچ علایمی وجود نداشته باشد، اما این نوع سرطان می تواند ترشحات خونی، قهوه ای یا آبکی با بوی نامطبوع ایجاد کند. سرطان دهانه رحم به راحتی با آزمایش پاپ اسمیر سالانه و آزمایش سرطان دهانه رحم قابل تشخیص است. اگر ترشحات غیر معمول در کنار علایم خاصی دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. علایمی که باید مراقب آنها باشید، عبارتند از: تب خستگی تکرر ادرار درد در شکم کاهش وزن بدون دلیل اگر در مورد غیر طبیعی بودن ترشحات نگرانی دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید. برای جلوگیری از عفونت، بهداشت را رعایت کرده و از لباس زیر پنبه ای استفاده شود. از دوش استفاده نکنید، زیرا با از بین بردن باکتری های مفید ترشحات را بدتر می کند. همچنین، برای جلوگیری از، رابطه جنسی ایمن را انجام داده و از محافظ استفاده کنید. برای کاهش احتمال عفونت های مخمری هنگام مصرف آنتی بیوتیک، ماست بخورید که دارای باکتری های زنده و فعال است. اگر می دانید که به عفونت مخمر مبتلا هستید، می توان برای درمان از کرم یا شیاف بدون نسخه استفاده کرد. خودآزمایی واژینال روشی هوشمندانه برای شناخت واژن است. از این طریق بیشتر با شکل واژن خود آشنا می شوید و قادر خواهید بود علایم واضح یک مشکل را تشخیص دهید. اگرچه خودآزمایی جایگزین یک معاینه زنان سالانه نیست. ولی اگر احساس ناراحتی کردید بهتر است با یک مشورت کنید. منابع: |
انزال دردناک که به آن دیسورگاسمیا یا ارگاسمالژی نیز می گویند، می تواند از ناراحتی خفیف تا درد شدید در هنگام انزال یا بعد از آن تغییر کند. درد می تواند آلت تناسلی مرد، کیسه بیضه و ناحیه پرینه یا پریانال را درگیر کند. انزال دردناک می تواند ت ثیر زیادی بر زندگی جنسی فرد بگذارد. فهرست محتوا درد احتمال دارد در طی انزال یا به دنبال آن ایجاد شود و در آلت تناسلی، مثانه یا راست روده باشد. علایم انزال دردناک در مردهای مختلف متفاوت است. همچنین ممکن است با گذشت زمان تغییر کنند. برخی از مردان فقط پس از رابطه جنسی با یک شریک زندگی علایم را تجربه می کنند. برخی از شایع ترین علایم انزال دردناک، عبارتند از: درد در هنگام انزال یا بلافاصله پس از آن درد هنگام ادرار، به ویژه بلافاصله پس از انزال درد در آلت تناسلی مرد، مثانه یا راست روده دردی که کمی قبل یا بعد از انزال شروع می شود. درد ممکن است فقط چند دقیقه یا تا ساعت پس از انزال ادامه داشته باشد. می تواند خفیف یا بسیار شدید باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طیف وسیعی از شرایط می تواند باعث انزال دردناک شود. در اکثر مردان، درد هنگام انزال به دلیل یک بیماری است. گاهی اوقات، پزشکان قادر به یافتن علت پزشکی نیستند. هنگامی که این اتفاق میفتد، برخی از مردان برای مدیریت وضعیت خود ممکن است نیاز به حمایت در قالب داشته باشند. انزال دردناک علت های زیادی دارد اما شایع ترین علت آن، عبارتند از: انزال دردناک احتمال دارد مربوط به مشکلات پروستات باشد. مردان مبتلا به، تورم و التهاب پروستات دارند. این التهاب اغلب به دلیل عفونت پروستات است. پروستاتیت همچنین می تواند به دلیل مسایل دیگر مانند آسیب عصبی یا ( UTI ) که به پروستات آسیب می رساند، ایجاد شود. مردان دیابتی بیشتر دچار آسیب عصبی می شوند که باعث ورم پروستات می شود. یک بیماری به نام ( BPH ) که باعث بزرگ شدن پروستات می شود، همچنین احتمال دارد بر انزال ت ثیر بگذارد. مردان مبتلا به BPH سایر مشکلات پروستات، از جمله و سرطان پروستات، نیز می توانند باعث انزال دردناک شوند. یکی از این وضعیت ها پروستاتیت است. پروستاتیت اصطلاحی برای التهاب یا عفونت غده پروستات است. این شایعترین مشکل اورولوژی در مردان زیر سال است. پروستاتیت می تواند باعث ادرار دردناک یا تکرر ادرار شود، بنابراین امکان دارد با عفونت ادراری اشتباه گرفته شود. علایم دیگر پروستاتیت شامل درد پایین شکم و مشکل در نعوظ است. عوامل خطر برای پروستاتیت احتمال دارد شامل موارد زیر باشد: دیابت مقاربت مقعدی سیستم ایمنی ضعیف استفاده از کاتتر ادرار پروستات بزرگ شده خوش خیم برخی از انواع جراحی ها می توانند عوارض جانبی زیادی از جمله انزال دردناک ایجاد کنند. یکی از این موارد پروستاتکتومی رادیکال است. پروستاتکتومی رادیکال روشی برای برداشتن تمام یا بخشی از پروستات و برخی از بافت های اطراف آن است که برای درمان سرطان پروستات استفاده می شود. خطرات این روش شامل و درد آلت و بیضه است. جراحی برای همچنین می تواند باعث انزال دردناک شود. زمانی که کیست یا سنگ در مجرای انزال وجود دارد می تواند باعث انزال دردناک وناباروری شود. برخی از داروها می توانند باعث انزال دردناک شوند. احتمال دارد طیف وسیعی از مسایل جنسی از جمله تغییر در میل جنسی، اختلال نعوظ ( ED ) و انزال دردناک را ایجاد کنند. انواع مختلف انها می توانند عوارض جانبی جنسی ایجاد کنند: سه حلقه ای و چهار حلقه ای بازدارنده های مونوآمین اکسیداز مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین نوروپاتی پودندال حالتی است که در آن عصب در لگن آسیب می بیند و حتی می تواند منجر به درد دستگاه تناسلی و مقعدی شود. برخی از مواردی که می توانند عصب پودندال را تحت ت ثیر قرار دهند، دیابت و ( MS ) است. سرطان پروستات اگرچه اغلب بدون علامت است، اما می تواند باعث انزال دردناک شود. علایم دیگر احتمال دارد شامل مشکلات ادرار، اختلال نعوظ یا خون در ادرار یا مایع منی باشد. پرتودرمانی به لگن می تواند منجر به اختلال نعوظ و درد در انزال شود. این عوارض معمولا موقتی هستند. در بعضی موارد علت انزال ناشی از احساسات است. اگر هنگام خودارضایی درد نداشته باشید، می تواند مشکل اصلی یک وضعیت روانی باشد. در این شرایط باید با پزشک مشورت کنید. افسردگی، اضطراب و استرس می تواند زندگی جنسی مرد را کاملا تغییر دهد. به همین ترتیب، مشکلات در یک رابطه احتمال دارد به عنوان علایم جسمی، از جمله انزال دردناک ظاهر شود. مردانی که هنگام استمنا درد احساس نمی کنند احتمال دارد به دلیل مشکلات عاطفی یا رابطه ای، انزال دردناکی داشته باشند. اگر علایمی از انزال دردناک دارید بهتر است با یک پزشک مشورت کنید. وزیکول منی غده ای است که اسپرم با مایعات دیگر مخلوط می شود و باعث تولید منی می شود. مشکلات مربوط به این غده، می تواند انزال را دردناک کند. اقدامات روی دستگاه تناسلی یا لگن، از جمله تابش لگن، می تواند به پروستات و سایر قسمت های بدن آسیب برساند که در انزال نقش دارند. این آسیب می تواند انزال را دردناک کند. طیف وسیعی از بیماری های مقاربتی ( STIs بی نظمی هایی که بر ت ثیر می گذارد، مانند دیابت، می تواند به اعصاب مرتبط با ارگاسم و انزال آسیب برساند. برخی از صدمات جسمی همچنین می تواند به اعصاب آسیب برساند. مردان مبتلا به آسیب نخاعی احتمال دارد حین انزال احساسات غیرمعمولی را تجربه کنند. برخی گزارشات موارد مسمومیت با جیوه را که اغلب به دلیل آلودگی ماهی است با انزال دردناک مرتبط می دانند. برای تعیین قدرت این پیوند تحقیقات بیشتری لازم است. برای تشخیص علت اصلی انزال دردناک به یک آزمایش بالینتی، از جمله معاینه رکتال دیجیتال نیاز است. در هنگام مراجعه به پزشک برای تشخیص علت اصلی انزال، پزشک ممکن است سوالات زیادی بپرسد، از جمله: آیا دیابت دارید؟ چه علایم دیگری دارید؟ درد چه مدت طول می کشد؟ آیا هنگام ادرار درد یا سوزش دارد؟ آیا ادرار طبیعی به نظر می رسد؟ آیا در حال حاضر دارویی مصرف می کنید؟ آیا تاکنون تحت درمان سرطان قرار گرفته اید؟ آیا سابقه خانوادگی بیماری پروستات دارید؟ چه مدت است درد با ارگاسم را تجربه کرده اید؟ آیا شما انزال دارید یا دچار ارگاسم خشک می شوید؟ آزمایش احتمالی برای تشخیصی علت و گزینه های درمانی انزال دردناک شامل موارد زیر باشد: برای بررسی عفونت آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات برای ارزیابی مشکلات پروستات، از جمله سرطان بسته به نتایج، احتمال دارد آزمایشات جانبی مانند آزمایش خون یا آزمایش تصویربرداری لازم باشد. انزال دردناک معمولا علامت یک بیماری دیگری است که باید درمان شود. درمان مورد نیاز کمک می کند تا از عوارض جدی جلوگیری شود. انزال درمان نشده و دردناک می تواند ت ثیر نامطلوبی بر رفتارهای جنسی فرد بگذارد. انزال دردناک خطرناک نیست، اما می تواند کیفیت زندگی یک مرد را تحت تاثیر قرار دهد. مردانی که انزال دردناک دارند احتمال دارد دچار موارد زیر شوند: شرم مسایل عزت نفس نگرانی های باروری مسایل مربوط به رابطه از دست دادن علاقه به رابطه جنسی درمان به علت انزال بستگی دارد. همچنین باید به بیماری های زمینه ای مانند دیابت و ام اس رسیدگی شود. یک دوره طولانی مصرف آنتی بیوتیک خوراکی معمولا لازم است. داروهای بدون نسخه NSAID بیمار ممکن است برای عفونت جدی، احتمال دارد به آنتی بیوتیک داخل وریدی یا حتی بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشد. هر گونه انسداد را می توان با روشی به نام برداشتن مجاری ادرار از طریق جراحی برطرف کرد. مسدود کننده های عصبی، عوامل بی حس کننده و استروییدها می توانند به کنترل درد کمک کنند. یک فیزیوتراپیست می تواند در مورد چگونگی تقویت عضلات کف لگن به شما آموزش دهد. در برخی موارد می توان عصب فشرده را جراحی کرد. گزینه های درمان به نوع، مرحله و پیشرفت سرطان بستگی دارد. برخی از سرطان های پروستات بسیار کند رشد می کنند و به حداقل نظارت نیاز دارند. سرطان پروستات با پرتودرمانی، هورمون درمانی، واکسن درمانی و شیمی درمانی قابل درمان است. برای برداشتن بخشی یا کل پروستات احتمال دارد به جراحی نیاز باشد. درمان با آنتی بیوتیک معمولا در تمام موارد مورد نیاز است. از آنجا که تریکومونیازیس یک بیماری مقاربتی است، شریک جنسی باید بررسی و درمان شوند. با پایان پرتودرمانی احتمال دارد عوارض جانبی آن برطرف شود. اگر مشکل ادامه داشت با پزشک خود صحبت کنید. مشکلات جنسی می تواند بر شما و همسرتان ت ثیر بگذارد. اگر در این باره صحبت نکنید، احتمال دارد شریک زندگی در مورد رابطه نتیجه گیری اشتباه انجام دهد. به همین دلیل بسیار مهم که در این مورد با همسر خود صحبت کنید. در اینجا چند نکته برای صحبت با شریک زندگی خود آورده شده است: زمانی را پیدا کنید که هم عجله نداشته باشید و هم آرام باشید. توضیح دهید که مشکل در هنگام انزال درد جسمی است، نه در صمیمیت. نگرانی های طرف مقابلتان را جدی بگیرید. شریک زندگی همچنین احتمال دارد با شنیدن اینکه قصد دارید به پزشک مراجعه کنید، ارام شود. وقتی درمان موثرنباشد، یا پزشک نمی تواند علت آن را بفهمد، مرد می تواند برخی ازموارد جایگزین را که احتمال دارد درد را کاهش دهد، امتحان کند. برخی از گزینه ها عبارتند از: درمان اختلالات جنسی داروی ضددرد داروهای شل کننده عضله تمرینات کف لگن برای تقویت عضلات درگیر در انزال انزال دردناک می تواند به روابط آسیب برساند، عزت نفس را تضعیف کرده و یکی از لذت های زندگی را به یک منبع ناامیدی تبدیل کند. این می تواند یک تجربه ترسناک باشد، اما جای شرمندگی ندارد. برای اکثر مردان، این درد به صورت درد هنگام انزال یا بلافاصله پس از آن بروز می کند. بعضی از مردان وقتی انزال دردناک است احساس خجالت می کنند، اما این یک علامت نسبتا شایع اما قابل درمان است و می تواند اولین علامت مشکل دیگر مانند التهاب در پروستات باشد. بررسی های مختلف نشان داده است که بین تا درصد مردان این علامت را تجربه می کنند. در حدود - درصد مردان مبتلا به بیماری پروستاتیت در حین انزال دچار درد می شوند. اگرچه انزال دردناک خطرناک نیست، اما می توان زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد و نیاز به درمان پزشکی دارد. مردانی که انزال دردناک را تجربه می کنند باید به پزشکی متخصص در بهداشت دستگاه ادراری تناسلی یا اختلال عملکرد انزال مراجعه کنند. درمان زود هنگام می تواند از بدتر شدن شرایط زمینه ای جلوگیری کند. در بسیاری از موارد، علت به راحتی قابل درمان و کاملا برگشت پذیر است. منابع: |
رژیم غذایی در بیماری پارکینسون، همراه با ورزش منظم می تواند در بهبود علایم ثانویه این بیماری مانند زوال عقل و گیجی موثر باشد. بیماری پارکینسون یکی از مهمترین است. در این بیماری سلول های ترشح کننده دوپامین در مغز میانی از بین می روند. در نتیجه میزان دوپامین که از مهترین انتقال دهنده های عصبی است در بدن کاهش زیادی پیدا می کند. هر ساله هزار نفر به این بیماری مبتلا می شوند. علایم پارکینسون از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و معمولا شامل اسپاسم عضلانی، لرزش و درد عضلانی است. علل ابتلا به هنوز به طور دقیق مشخص نیست، اما به نظر می رسد استرس اکسیداتیو، عوامل محیطی و ژنتیک نقش مهمی در ایجاد این بیماری دارند. از آنجایی که پارکینسون با کمبود سلولهای دوپامین در بدن ارتباط نزدیک دارد، شما می توانید با استفاده از رژیم غذایی تا حدودی میزان دوپامین بدن خود را افزایش دهید. علایم ثانویه پارکینسون، مانند و گیجی ممکن است با تغییر در سبک زندگی مانند رعایت رژیم غذایی مناسب و ورزش بهبود یابد. مصرف غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان باعث می شود استرس اکسیداتیو در مغز شما کاهش پیدا کند. مصرف برخی از داروها در کنترل علایم به افراد مبتلا به پارکینسون کمک می کنند. اما نمی توانند به طور کامل از بروز علایم پیشگیری کنند بنابراین از آنجایی که هیچ درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد و داروهای تجویز شده برای کنترل علایم گاهی اوقات عوارض جانبی سختی دارند، می توانید از روش های جایگزین برای درمان پارکینسون استفاده کنید. فهرست محتوا مصرف غذاهای زیر می تواند در کنترل علایم بیماری پارکینسون به شما کمک کند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنتی اکسیدان ها با از بین بردن رادیکال های آزاد اثر محافظتی بر سیستم اعصاب مرکزی دارند. رژیم غذایی حاوی آنتی اکسیدان استرس اکسیداتیو که باعث تشدید پارکینسون می شود را کاهش می دهد. انواع میوه ها و سبزیجات تازه از مهمترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می روند. به همین علت رعایت رژیم غذایی گیاهی بیشترین مقدار آنتی اکسیدان را برای بدن فراهم می کند. بررسی ها نشان می دهد که مصرف آنتی اکسیدان نقش درمانی مهمی در بهبود پارکینسون دارد. در واقع کاهش استرس اکسیداتیو هنوز هم یک روش ساده برای بهبود سبک زندگی و پیشگیری از آسیب های احتمالی بیشتر است. مناسب ترین غذاهای حاوی آنتی اکسیدان برای بیماری پارکینسون عبارتند از: اسفناج و کلم پیچ آجیل، مانند گردو، پسته زغال اخته، تمشک، انواع توت گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان و سایر سبزیجات برخی از افراد برای کنترل علایم بیماری پارکینسون باقلا مصرف می کنند. باقلا دارای مقداری زیادی لوودوپا است. لوودوپا ماده ای طبیعی است که در ترکیب بسیاری از داروهای مورد استفاده در درمان پارکینسون به کار می رود. در حال حاضر هیچ شواهد علمی برای تایید مصرف باقلا در درمان پارکینسون وجود ندارد. شما در هنگام خوردن باقلا نمی دانید که چقدر لوودوپا دریافت می کنید، به همین علت باقلا نمی تواند جایگزین مناسبی برای درمان های دارویی باشد. اگر نگران علایم ثانویه پارکینسون مانند زوال عقل و گیجی هستید، باید مصرف را جدی بگیرید. امگا دارای خواص ضد التهابی است. این اسیدهای چرب ضروری در انواع ماهی ها مانند قزل آلا و همین طور صدف خوراکی، دانه سویا و دانه کتان به مقدار زیاد یافت می شود. بررسی ها نشان می دهد که مصرف سویا به دلیل داشتن امگا عملکرد شناختی را بهبود بخشیده و در کاهش علایم پارکینسون موثر است. بررسی ها نشان می دهد که مصرف کافیین ممکن است به کاهش پیشرفت پارکینسون کمک کند. برای کاهش ناشی از پارکینسون، سعی کنید غذای خود را با زردچوبه یا خردل زرد مصرف کنید تا به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کند. برای رفع گرفتگی عضلات ناشی از پارکینسون، مصرف منیزیوم خود را از طریق رژیم غذایی یا مکمل ها افزایش دهید. در بدن مانند یک آرامبخش عمل کرده و به کاهش اسپاسم عضلات کمک می کند. درست همانطور که مصرف برخی غذاها می توانند علایم پارکینسون را کاهش دهند، غذاهای خاصی هم وجود دارند که می توانند باعث تشدید علایم این بیماری شوند. این غذاها عبارتند از: بررسی ها نشان می دهد که مصرف بیشتر از یک وعده شیر کم چرب در روز می تواند خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش داده و یا باعث پیشرفت بیشتر این بیماری شود. ترکیبات موجود در محصولات لبنی بر میزان اکسیداسیون مغز ت ثیر منفی گذاشته و باعث ماندگاری علایم می شود. طبق بررسی ها این اثر در مردان نسبت به زنان قویتر است. اگر قصد دارید مصرف لبنیات مانند شیر، پنیر و ماست را متوقف کنید، می توانید به جای آن از مکمل های کلسیم در رژیم غذایی خود استفاده کنید. علاوه بر آن مصرف انواع مغزها مانند بادام هم می تواند به تامین بدن کمک کند. مصرف غذاهای حاوی چربی های اشباع شده م تواند باعث ابتلا به بیماری پارکینسون و یا بدتر شدن علایم آن شود. بررسی ها نشان می دهد که رژیم های کتوژنیک و کم پروتیین برای برخی از افراد مبتلا به پارکینسون مفید بوده است. در حالیکه طبق بررسی ها مصرف زیاد چربی اشباع علایم پارکینسون را تشدید می کند. به طور کلی، غذاهایی که سرخ شده و دارای چربی زیادی هستند، متابولیسم شما را تغییر می دهند، باعث افزایش فشار خون می شوند و کلسترول شما را تحت ت ثیر قرار می دهند. هیچ یک از این موارد برای بدن شما مفید نیست، به خصوص اگر به دنبال درمان پارکینسون هستید. آبرسانی به بدن برای همه خصوصا مبتلایان به پارکینسون بسیار مهم است. کم آبی بدن می تواند باعث لرزش بیشتر دست ها شود. بنابراین برای نوشیدن آب منتظر علایم تشنگی نمانده و سعی کنید هر روز بین شش تا هشت لیوان آب بنوشید تا بتوانید سلامت خود را حفظ کنید. نقش در پیشگیری از بیماری پارکینسون اثبات شده است. تنفس هوای تازه و قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب می تواند به کاهش علایم بیماری پارکینسون کمک کند. پیش از انجام ورزش ها باید از پزشک خود راهنمایی بگیرید. به طور کلی نمی توان یک رژیم غذایی خاص را برای درمان بیماری پارکینسون توصیه کرد. رعایت یک رژیم غذایی سالم و سبک صحیح زندگی برای یک فرد مبتلا به پارکینسون و یک فرد سالم لازم است. مصرف برخی از انواع مکمل ها و غذاها ممکن است با داروهای تجویز شده پارکینسون تداخل داشته باشند، بنابراین قبل از تغییر روال درمانی حتما با پزشک خود مشورت کنید. تلاش برای قوی و سالم ماندن برای همه مبتلایان به بیماری پارکینسون کلیدی است. تحقیقات نشان داده است که رعایت سبک زندگی سالم می تواند به شما در رسیدن به دو هدف مهم کمک کند: کنترل بهتر علایم پیشرفت آهسته بیماری فواید اصلاح رژیم و تمرکز بر ورزش، عبارتند از: بهبود تحرک و تعادل کمک به به حفظ سلامتی افزایش کیفیت کلی زندگی پیشگیری از علایم ثانویه پارکینسون مانند یبوست رعایت یک رژیم غذایی متعادل باعث بهبود وضعیت عمومی شده و توانایی شما را در مقابله با علایم بیماری افزایش می دهد. مصرف مقدار زیادی غذاهای سالم مانند میوه ها و سبزیجات، پروتیین بدون چربی، لوبیا، حبوبات، غلات کامل و آبرسانی کافی به بدن از راه های اصلی برای افزایش انرژی و حفظ سلامتی شما است. بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون به دلیل کند شدن دچار یبوست می شوند. یبوست مشکلی آزار دهنده است که در صورت شدید بودن می تواند روده بزرگ شما تحت ت ثیر قرار دهد. با رعایت رژیم غذایی سرشار از فیبر مانند میوه ها و سبزیجات تازه، غلات سبوس دار و حبوبات می توانید علایم یبوست را در خود کاهش دهید. نوشیدن آب و مایعات زیاد و ورزش نیز می تواند در پیشگیری از یبوست به شما کمک کند. داروهایی که بیماری پارکینسون را درمان می کنند، می توانند باعث شوند. کمبود آب بدن علاوه بر ایجاد خستگی می تواند منجر به گیجی، عدم تعادل، ضعف بدن و مشکلات کلیوی شود. برای پیشگیری از این عارضه در طول روز حتما مقدار زیادی آب و مایعات دیگر بنوشید. داروهایی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شوند در روده کوچک جذب می شوند. اگر دارو را مدت کوتاهی پس از خوردن یک وعده غذایی حاوی پروتیین بالا مصرف کنید، جذب داو در روده کوچک دچار اختلال می شود. برای به حداکثر رساندن اثرات دارو، غذاهایی که دارای مقدار زیادی پروتیین می باشند را در سایر ساعات روز بخورید. اگر داروی خود را درهنگام صبح مصرف می کنید، به جای تخم مرغ که دارای پروتیین زیادی است، از بلغور جو دوسر در وعده صبحانه استفاده کرده و مصرف پروتیین خود را به اواخر روز موکول کنید. بررسی ها نشان می دهد که ورزش بیشترین ت ثیر را در کند شدن علایم بیماری پارکینسون دارد. حرکات، به ویژه تمریناتی که به هماهنگی دو طرف بدن نیاز دارند، می توانند سیر پیشرفت بیماری را کاهش دهند. کندی حرکات و سفت شدن عضلات باعث احساس ناتوانی در بیمار مبتلا به پارکینسون می شود. در حالیکه ورزش منظم به بیمار کمک می کند که مشکلات حرکتی خود را تا حد زیادی برطرف کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشد. بسیاری از علایم بیماری پارکینسون مانند اختلال در راه رفتن، نداشتن تعادل و عدم هماهنگی حرکات که باعث محدود شدن توانایی جسمی می شوند، با ورزش های منظم قلب و عروق بهبود پیدا می کنند. ورزش ها باید سبک باشند تا بیمار را در معرض خطر زمین خوردن قرار ندهند، چون بیمار قادر به حفطظ تعادل خود نیست. پیاده روی و راه رفتن بر روی تردمیل جزء تمرینات مناسب بیماری پارکینسون می باشند. بررسی ها نشان می دهد که تمرینات منظم پیاده روی با گام های بلند به کاهش علایم بیماری پارکینسون کمک می کند. هنگامی که علایم حرکتی پارکینسون، مانند کندی راه رفتن یا لرزش دست آشکار می شود بیماران به شدت دچار نگرانی می شوند. این بیماران ممکن است از افتادن یا انداختن وسایل ترس زیادی داشته باشند که این ترس بیش از حد باعث احتیاط آنها می شود. در نتیجه این بیماران سعی می کنند برای پشگیری از به زمین خوردن خود یا انداختن اشیاء تا حد امکان تحرک کمتری داشته باشند. در حالیکه بررسی ها نشان می دهد ورزش به فعال و سالم نگه داشتن بیماران کمک می کند. همکاری کردن در کارهای روزمره مانند شستن ظرف ها، شستن لباس ها، خرید و نظافت منزل در به ت خیر انداختن علایم حرکتی پارکینسون کمک می کند. ورزش علاوه بر کمک به سلامت قلب و عروق در حفظ سلامت مغز و سیستم عصبی هم بسیار موثر است. ورزش به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک می کند که بتوانند وضعیت بدن را در حالت های مختلف ایستاده و نشسته کنترل کنند. همچنین ورزش باعث می شود ارتباط قدیمی میان نورون ها حفظ شده و ارتباط جدید بین نورونهای مغز ایجاد شود. بررسی ها نشان می دهد که انجام ورزش در بیماران مبتلا به پارکینسون از تخریب بیشتر نورون ها پیشگیری می کند. منابع: |
محققان معتقدند این بیماری، کرونا را کشنده تر می کند. التهاب لثه می تواند خطرات و عوارض ناشی از بیماری و مرگ و میر کرونا را افزایش دهد. حتی این بیماری ممکن است افراد مبتلا به کرونا را در معرض خطر بیشتری برای مشکلات تنفسی قرار دهد. بر همین اساس بررسی های جدید نشان می دهد که بین بیماری لثه و ارتباط وجود دارد. مطالعه مروری که برای انتشار در ماه اکتبر سال مجله انجمن دندانپزشکی کالیفرنیا پذیرفته شده است، نشان می دهد که بیماران کرونا بستری شده در بیمارستان با سابقه قبلی بیماری لثه احتمال دارد در معرض خطر بیشتری برای نارسایی تنفسی قرار بگیرند بررسی ارتباط بین باکتری های موجود در و از ضعف استخوان (علایم پریودنتیت مزمن) و عوارض را نشان می دهد. محققان پیشنهاد می کنند که بیماران با مقادیر بالای (اینترلوکین) ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مشکلات تنفسی جدی و خطرناک باشند. اینترلوکین، یک پروتیین مضر است که در بیماری لثه افزایش می یابد. یک مطالعه مهم در آلمان بیماران بستری در بیمارستان را از نظر پروتیین بررسی کردند. نتایج این بررسی نشان داد بیمارانی که سطح بالایی را دارند بیشتر به دستگاه های تنفسی نیاز پیدا می کنند. این مطالعه توسط دکتر شروین مولایم، جراح دندانپزشکی مستقر در لس آنجلس و بنیانگذار مجله تحقیقات دندانپزشکی و دکتر کارلا پونتس، دانشمند و محقق بهداشت در آفریقای جنوبی انجام شده است بررسی ها نشان می دهد: بیماران مبتلا به بیماری لثه در معرض خطر تولید سطح مضر پروتیین هستند که به ریه های آنها انتشار می یابد. وقتی این پروتیین با ویروس ترکیب شود، می تواند فرد را در معرض خطر یک بحران تنفسی قرار دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فهرست محتوا دکتر مولایم در این باره می گوید: بیماری لثه با سایر بیماری های تنفسی از جمله ذات الریه و بیماری انسدادی مزمن ریوی در ارتباط است، بنابراین از نظر بیولوژیکی برای هم ممکن است این وضعیت رخ دهد. مطالعه آلمان نشان داد که بیماران در بیمارستان که دارای سطح بالاتر از هستند، برابر بیشتر از مشکلات حاد تنفسی رنج می برند و بیشتر به دستگاه تنفس نیاز پیدا می کنند. بر همین اساس محققان به افرادی که از بیماری های لثه رنج می برند، توصیه می کنند هر چه سریع تر به یک دندانپزشک مراجعه کنند زیرا چندین مطالعه نشان می دهد که بیماری لثه می تواند منجر به سطوح بالای شود تجزیه و تحلیل آمریکایی که از زمان گزارش اولین موارد جان خود را از دست داده اند، تاثیر بیماری لثه در میزان مرگ و میر بیماری های کرونایی را بیشتر نشان داده است. آنها همچنین از بیمارستان ها و پزشکان اورژانس که بیماران را پذیرفته اند می خواهند بیماری لثه را به عنوان منبع پنهان در نظر بگیرند بیماران سالمند به ویژه بیماران مبتلا به نقص، بیماری های زمینه ای، مانند دیابت یا بیشتر در معرض خطر عوارض شدید COVID از جمله نارسایی تنفسی قرار می گیرند. محققان می گویند احتمالا سالمندان بیش از سایر جمعیت از بیماری لثه مزمن رنج می برد محققان امیدواند با بررسی های صورت گرفته و نتایج حاصل از آن، افراد سالمند و بویژه افرادی که در خانه های سالمندان نگهداری می شوند، مجبور به اجرای پروتکل های غربالگری دندانپزشکی شوند. محققان می گویند بیماری پریودنتال در بین بیماری های دندانپزشکی کمتر دیده می شود اما افرادی که این بیماری ها را دارند، بهتر است هرچه سریعتر آن درمان کنند دکتر مولایم با اشاره با افزایش میزان و مرگ و میر در بین بیماران کرونایی می گوید: با افزایش تعداد مرگ و میرها، سازمان پیشگیری از بیماری ها اکنون پیش بینی می کند که ویروس یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در ایالات متحده باشد اما از طرفی هم پریودنتیت می تواند آن را حتی کشنده تر کند. اگر نگران ابتلا به بیماری لثه هستید، مراجعه به دندانپزشک و درمان بیماری شما می تواند یکی از راهکارها برای پیشگیری از بروز عوارض های خطرناک و جدی تر بیماری کرونا باشد. پریودنتیت، بیماری لثه نیز نامیده می شود، یک عفونت جدی در لثه است که به بافت نرم آسیب می رساند و بدون درمان، می تواند استخوان حمایت کننده از دندان های شما را از بین ببرد. پریودنتیت می تواند باعث شل شدن دندان ها یا از بین رفتن آنها شود پریودنتیت شایع بوده اما تا حد زیادی قابل پیشگیری است. این وضعیت معمولا نتیجه بهداشت نامناسب دهان است. مسواک زدن حداقل دو بار در روز، نخ دندان کشیدن روزانه و معاینات منظم دندانپزشکی می تواند شانس موفقیت درمان پریودنتیت را تا حد زیادی بهبود بخشد و همچنین احتمال ابتلا به آن را کاهش دهد لثه های سالم سفت و صورتی کمرنگ هستند و کاملا در اطراف دندان ها قرار می گیرند. علایم و نشانه های پریودنتیت می تواند شامل موارد زیر باشد جویدن دردناک چرک بین دندانها و لثه ها لثه های متورم یا پف کرده ایجاد فضاهای جدیدی بین دندان ها لق شدن دندان یا از بین رفتن دندان ها لثه هایی که به راحتی خونریزی می کنند. لثه های قرمز روشن، قرمز تیره یا بنفش مسواک به رنگ صورتی رنگ پس از مسواک زدن خونریزی لثه هنگام مسواک زدن یا تغییری در نحوه قرارگیری دندان های شما هنگام گاز زدن برای چکاپ های منظم از برنامه پیشنهادی دندانپزشک خود پیروی کنید. در صورت مشاهده علایم پریودنتیت، در اسرع وقت با دندانپزشک خود تماس بگیرید. هرچه زودتر به دنبال مراقبت باشید، جبران آسیب ناشی از پریودنتیت سخت تر است عواملی که می توانند خطر پریودنتیت را افزایش دهند عبارتند از چاقی ژنتیک التهاب لثه سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو عادات بهداشت دهان و دندان ضعیف تغذیه نامناسب، از جمله کمبود داروهای خاصی که باعث یا لثه می شوند. تغییرات هورمونی، مانند تغییرات مربوط به بارداری یا یایسگی بیماری های خاصی مانند دیابت، و مصرف مواد مخدر تفریحی، مانند سیگار کشیدن ماری جوانا یا بخار دادن شرایطی که باعث کاهش ایمنی می شود، مانند سرطان خون، و درمان سرطان پریودنتیت می تواند باعث از دست دادن دندان شود. باکتری های مسیول پریودنتیت می توانند از طریق بافت لثه وارد جریان خون شوند و احتمالا سایر قسمت های بدن را تحت ت ثیر قرار دهند. به عنوان مثال، پریودنتیت با بیماری های تنفسی، آرتریت روماتویید، بیماری عروق کرونر و مشکلات کنترل قند خون در دیابت مرتبط است بهترین راه برای پیشگیری از پریودنتیت رعایت برنامه ای از بهداشت دهان و دندان است. حداقل دو بار در روز (صبح و قبل از خواب) مسواک بزنید و حداقل یک بار در روز نخ دندان بکشید. استفاده از نخ دندان قبل از مسواک زدن به شما این امکان را می دهد تا بتوانید ذرات و باکتری های شل شده مواد غذایی را پاک کنید. بهداشت دهان و دندان از ایجاد محیطی در اطراف دندان های شما برای مساعد شدن باکتری های خاص که باعث بیماری پریودنتال می شوند، جلوگیری می کند ویزیت های منظم دندانپزشکی. به طور مرتب، معمولا هر شش تا ماه به دندانپزشک یا متخصص بهداشت دندان مراجعه کنید. اگر فاکتورهایی خطرناک دارید که احتمال ابتلا به پریودنتیت را افزایش می دهد مانند خشکی دهان، مصرف برخی داروها یا سیگار کشیدن ممکن است بیشتر به مراجعه به پزشک نیاز داشته باشید. درمان ممکن است توسط یک پریودنتیست، یک دندانپزشک یا یک متخصص بهداشت دندان انجام شود. هدف از درمان پریودنتیت تمیزکاری کامل جیب های اطراف دندان ها و جلوگیری از آسیب دیدن استخوان اطراف است. اگر پریودنتیت پیشرفته نباشد، درمان ممکن است شامل روشهای کمتر تهاجمی باشد که ممکن است با استفاده از ابزار، لیزر یا دستگاه اولتراسونیک انجام شود. آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی می توانند به کنترل عفونت باکتریایی کمک کنند. آنتی بیوتیک های موضعی می توانند شامل شستشوی دهان با آنتی بیوتیک یا قرار دادن ژل های حاوی آنتی بیوتیک در فضای بین دندان و لثه یا داخل جیب پس از تمیز کردن عمیق باشند. با این حال، ممکن است برای از بین بردن کامل باکتری های عامل عفونت، آنتی بیوتیک خوراکی تجویز شوند. اگر پریودنتیت پیشرفته تر باشد، برای درمان ممکن است به جراحی دندان نیاز داشته باشید. با شیوع عفونت کشنده کرونا که هر روز قربانیان بیشتری می گیرد و با اعمال محدودیت ها و قرنطینه ها، باز هم می توانید با دندانپزشکان حرفه ای و با تجربه در ارتباط باشید و راهکارهایی را برای بهبود وضعیت بهداشت دهان و دندان آموزش ببنید. و با دندانپزشکان این امکان را برای شما فراهم کرده است که به راحتی بتوانید با آنها ارتباط برقرار کرده و با مشاوره تلفنی، نوشتاری، صوتی و حتی تصویری در یک بستری امن و کاملا محرمانه مشکل خود را مطرح کنید. به شما پیشنهاد می کنیم قبل از برقراری تماس به دندان پزشکان حرفه ای پزشکت لیستی از سوالات خود را آماده کنید. برخی از سوالاتی که می توانید از دندانپزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است: بهترین اقدام چیست؟ در صورت وجود، به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ چه چیزی احتمالا باعث بروز علایم من شده است؟ آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را رعایت کنم؟ گزینه های جایگزین رویکردی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟ برای حفظ سلامت لثه ها و دندان ها چه اقداماتی می توانم در خانه انجام دهم؟ آیا بیمه دندانپزشکی من درمان هایی را که شما پیشنهاد می دهید پوشش می دهد؟ منابع: |
پیخ خوردگی مچ دست آسیبی است که در اثر کشیدگی یا پارگی رباط های مچ دست رخ می دهد. رباط ها نوارهای بافتی محکمی هستند که استخوان ها را بهم متصل می کنند. این آسیب در اثر وارد شدن فشار به مچ دست رخ می دهد. پیچ خوردگی مچ دست در هنگام زمین خوردن به خصوص در کودکان و افراد سالمند خیلی شایع است. مچ دست، در هنگام زمین خوردن به طور ناگهانی فشار زیادی را تحمل کرده و خم می شود. این مساله باعث آسیب یا پارگی رباط ها خواهد شد. همچنین پیچ خوردگی مچ دست یکی از آسیب های ورزشی شایع در ورزش های پربرخورد مانند بسکتبال است. پیخ خوردگی مچ دست در اغلب مواد با استراحت، ثابت نگه داشتن آن و تمرینات برطرف می شود اما در صورت جدی بودن وضعیت ممکن است به آتل یا جراحی نیاز داشته باشد. فهرست محتوا پیچ خوردگی مچ دست درد زیادی دارد، به خصوص هنگامی که مچ دست را حرکت می دهید. در پیچ خوردگی های شدید علاوه بر درد و تورم، و خونمردگی هم در اطراف مفصل مچ مشاهده می شود. علایم احتمالی پیچ خوردگی مچ دست، عبارتند از: درد تورم کبودی گرما و احساس ضعف عدم توانایی در تکان دادن مچ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پیچ خوردگی مچ دست معمولا ناشی از فشار زیاد یا وارد شدن ضربه فیزیکی به مچ دست است. این حالت معمولا هنگامی که وزن بدن بر روی مچ قرار بگیرد، رخ می دهد. آسیب به مچ دست در ورزشکاران خیلی شایع است و بیشتر در ورزش هایی رخ می دهد که خطر زمین خوردن در آنها بیشتر است. این ورزش ها، عبارتند از: بسکتبال ژیمناستیک اسکیت بورد دوچرخه سواری در کوهستان پیچ خوردگی مچ دست همچنین می تواند در اثر استفاده بیش از حد از مچ دست در ورزش هایی مانند تنیس و بوکس رخ دهد. به طور کلی پیچ خوردگی مچ دست غیر از ورزشکاران ممکن است برای هر کس دیگری هم در زندگی اتفاق بیفتد زیرا در بسیاری از مواقع مچ دست در اثر حوادث غیرمنتظره ای مانند زمین خوردن، آسیب دیده و دچار پیچ خوردگی می شود. ابتدا یک سر باند را بر روی مچ دست قرار داده و آن را دو بار دور مچ دست بچرخانید تا ثابت بماند. باند را دور مچ دست خیلی محکم نبندید چون باعث درد زیاد و توقف گردش خون در این ناحیه می شود. سپس باند را از روی مچ به پشت دست برده و بعد به صورت اریب از کف دست و میان انگشتان شست و اشاره رد کرده و دوباره به سمت مچ دست برگردانید. باند را دور مچ دست پیچیده و دوباره آن را به صورت اریب از پشت دست و سپس کف دست و میان انگشتان شست و سبابه رد کنید. در آخر برای ثابت نگه داشتن باند از گیره بانداژ استفاده کنید. پیچ خوردگی مچ دست بر اساس شدت، به سه دسته مختلف تقسیم بندی می شود: در پیچ خوردگی مچ درجه یک، رباط ها بیش از حد کشیده شده و یا به صورت خیلی جزیی پاره می شوند. در پیچ خوردگی مچ درجه دو میزان آسیب شدیدتر بوده و رباط ها تا حدودی دچار پارگی می شوند. در این وضعیت ممکن است به مقدار خیلی کم قادر به تکان دادن مچ دست باشید. پیچ خوردگی متوسط معمولا به آتل یا بریس نیاز دارد. پیچ خوردگی درجه سه جدی ترین نوع پیچ خوردگی مچ دست بوده و یک یا چند رباط مچ دست کاملا پاره می شوند. حتی در برخی موارد ممکن است رباط از محل اتصال به استخوان جدا شود. پیچ خوردگی درجه سه با درد و کبودی زیاد همراه بوده و نیاز به جراحی دارد. شکستگی مچ دست هم مانند پیچ خوردگی اغلب در اثر زمین خوردن و خم شدن مچ دست در زیر فشار ایجاد می شود. این آسیب خیلی جدی تر از مچ دست بوده و استخوان را درگیر می کند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که یک یا چند استخوان در مچ دست شما شکسته شده و یا ترک بخورند. علایم شایع شکستگی مچ دست، عبارتند از: حساسیت به لمس تغییر شکل و خم شدن مچ دست درد شدید، به خصوص هنگام حرکت دادن دست در صورتی که مچ دست شما دچار شکستگی شده باشد باید بلافاصله با پزشک متخصص ارتوپد تماس بگیرید. پزشک با استفاده از آزمایش های مختلف می تواند پیچ خوردگی مچ دست را تشخیص دهد. این آزمایشات به پزشک کمک می کند که آسیب های احتمالی دیگر مانند شکستگی مچ دست را رد یا تایید کنند. آزمایشات احتمالی برای تشخیص پیچ خوردگی مچ دست شامل موارد زیر است: پزشک در هنگام معاینه ابتدا به دنبال علایم تورم، حساسیت به لمس و کبودی بوده و سپس میزان توانایی شما در حرکت دادن مچ دست را ارزیابی می کند: با استفاده از آزمایش ام ار آی می توان تصاویری واضح از رباط ها و تاندون ها به دست آورد. پزشک از نتایج این آزمایش برای بررسی شدت آسیب دیدگی مچ دست شما استفاده می کند. ممکن است پزشک برای ت یید یا رد شکستگی مچ دست شما، عکس برداری با اشعه ایکس را تجویز کند. درمان پیچ خوردگی مچ دست به شدت عارضه بستگی دارد. ولی با این حال این آسیب دیدگی در بیشتر موارد بدون جراحی و با استفاده از راهکارهای ساده قابل درمان است. بهترین درمان های خانگی برای پیچ خوردگی مچ دست، عبارتند از: بستن باند کشی به دور مچ باعث می شود که تورم به حداقل برسد. برای کاهش تورم می توانید مچ دست آسیب دیده را در سطحی بالاتر از بدن قرار دهید. به مدت ساعت از مچ دست خود استفاده نکنید. همچنین در طول این مدت از انجام فعالیت هایی که مچ دست را درگیر می کنند مانند نوشتن با قلم خودداری کنید. روزی دو الی سه بار از کمپرس یخ استفاده کنید. یخ را هرگز به طور مستقیم بر روی پوست قرار ندهید، زیرا این کار باعث آسیب دیدن پوست شما می شود. بهتر است یخ را ابتدا در داخل حوله ای پیچیده و سپس بر روی موضع آسیب دیده قرار دهید. انجام تمرینات ورزشی زیر نظر یک فیزیوتراپیست با تجریه می تواند در کاهش درد و روند سریع تر بهبودی به شما کمک کند. اگر از آتل استفاده می کنید، قبل از انجام تمرینات آن را از مچ دست خود جدا کنید. تمرینات را دو یا سه بار در روز انجام داده و در هر ست ده بار تکرار کنید. بازوی دست آسیب دیده را در کنار بدن قرار دهید. آرنج را به اندازه درجه و در مقابل بدن خم کنید. به طوری که کف دست شما رو به زمین قرار بگیرد. سپس مچ دست را به آهستگی به سمت بالا و پایین حرکت دهید. در صورت عدم احساس درد این حرکت را ده بار انجام دهید. انگشتان دست را کاملا از هم باز کنید. مچ دست و انگشتان را صاف نگه دارید. انگشت شست خود را به کف دست نزدیک کرده و با نوک انگشت شست یکی یکی نوک هر یک از انگشت های دیگر دست را لمس کنید. ابتدا انگشتان دست خود را جمع کنید. سپس انگشت شست را به صورت مشت دور انگشتان دیگر قرار دهید. سعی کنید در هنگام انجام این تمرین به انگشت شست خود زیاد فشار وارد نکنید. دستان خود را در مقابل تنه بالا بیاورید. سپس با استفاده از دست دیگر، مچ دست آسیب دیده خود را به آرامی به سمت بالا و پایین حرکت دهید. ساعد خود را بر روی میز باریکی قرار دهید. طوری که مچ دست بر روی لبه دیگر میز قرار بگیرد. سپس مچ دست را به آرامی به بالا و پایین خم کنید تا کشش ملایمی را در آن احساس کنید. در صورت احساس درد بلافاصله حرکت را متوقف کنید. بیشتر پیچ خوردگی های مچ دست نیاز به درمان نداشته و معمولا با استفاده از کمپرس یخ، ثابت نگه داشتن مچ دست و استراحت کردن بهتر می شوند. در پیچ خوردگی های خفیف، می توانید برای کاهش دادن درد از ( NSAID ) استفاده کنید. این، بدون نیاز به نسخه پزشک در داروخانه ها در دسترس هستند. استفاده از باند کشی هم می تواند به کنترل درد و تورم کمک کند. در پیچ خوردگی های متوسط معمولا از آتل یا بریس استفاده می شود. این تجهیزات ساده پزشکی باعث بی حرکت شدن مچ دست و در نتیجه سرعت بخشیدن به روند بهبودی می شوند. آسیب دیدگی های شدید درجه سه معمولا نیاز به جراحی دارند. جراحی آرتروسکوپی شایع جراحی است که برای پیچ خوردگی مچ دست استفاده می شوند. در پیچ خوردگی خفیف مچ دست تا ساعت پس از شروع درمان، بهبودی نسبی در وضعیت بیمار ایجاد می شود. پیچ خوردگی خفیف مچ معمولا پس از یا هفته کاملا بهبود پیدا می کند. اگر آسیب متوسط یا شدید باشد ممکن است روند بهبودی تا هفته طول بکشد. در بیشتر مواقع روز باید از آتل استفاده کنید. در یک پیچ خوردگی شدید، رباط دست در مدت تا هفته بهبود پیدا می کند. بهبودی کامل بسته به میزان آسیب دیدگی ممکن است تا ماه طول بکشد، خصوصا اگر نیاز به جراحی باشد. پیشگیری از حوادث همیشه ممکن نیست، اما با رعایت احتیاط می توانید خطر لغزش و زمین خوردن را تا حد زیادی کاهش دهید. برای جلوگیری از پیچ خوردگی مچ دست موارد زیر را رعایت کنید: هنگام راه رفتن در باران یا بر روی زمین های لغزنده احتیاط کنید. از کفش های ورزشی و مناسب استفاده کنید تا خطر سقوط را به حداقل برسانید. اشیا سنگین را با دو دست بلند کنید تا فشار وارد شده بر هر مچ دست کاهش پیدا کند. در هنگام انجام ورزش هایی مانند بسکتبال، اسکی و اسکیت بورد از مچ بند استفاده کنید زیرا مچ بند احتمال آسیب دیدگی مچ دست را در هنگام افتادن یا وارد شدن ضربه به مچ دست کم می کند. منبع: |
رانندگی در بارداری و همچنین بلندکردن وسایل سنگین به خصوص در ماه های آخر حاملگی می تواند موجب نگرانی بیشتر خانم ها در دوران بارداری شود. به طور کلی باید انجام بسیاری از کارها مانند دوش گرفتن با آب خیلی گرم و بلند کردن اشیاء سنگین در دوران بارداری ممنوع شود. به همین علت، اغلب زنان نگران این هستند که آیا در دوران بارداری می توانند رانندگی کنند یا نه. بارداری به معنای محدود شدن در خانه نیست. حتی تا زمانی که نکات ایمنی مانند بستن کمربند رعایت شوند حاملگی هیچ منافاتی با رانندگی کردن ندارد. بررسی ها نشان می دهد: زنان در سه ماهه دوم بارداری در مقایسه با زنانی که باردار نیستند % بیشتر در معرض تصادفات رانندگی جدی قرار دارند. این افزایش خطر فقط در سه ماهه دوم بارداری وجود دارد. در سه ماهه اول و سوم بارداری میزان خطر تصادفات به اندازه افراد عادی است. همچنین این افزایش خطر شامل زنان بارداری که به عنوان مسافر سوار اتومبیل هستند، نمی شود. بررسی ها نشان می دهد که علت افزایش خطر تصادفات در سه ماهه دوم بارداری تغییرات هورمونی زیاد در بدن زنان باردار است. در سه ماهه دوم بارداری عوارضی مانند حواس پرتی، ضعف، خستگی و کم خوابی بیشتر می شود. این مساله باعث کاهش هوشیاری زنان باردار در هنگام رانندگی می شود. کاهش هوشیاری هم به نوبه خود احتمال خطر تصادف را بالا می برد. فهرست محتوا رانندگی یک فعالیت نسبتا کم خطر در دوران بارداری محسوب می شود. زنان باردار در هنگام رانندگی باید با بستن کمربند ایمنی در برابر خطر تصادفات از خود محافظت کنند. اگر در هنگام رانندگی کمربند به درستی بسته شود حتی در هنگام تصادفات جاده ای احتمال صدمه به جنین کاهش پیدا می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زنان باردار برای راحت بودن استفاده از کمربند ایمنی در دوران بارداری باید اصول زیر را رعایت کنند: بخش پایین کمربند باید زیر شکم و روی استخوان های لگن قرار بگیرد و بخش بالای کمربند از روی قفسه سینه بگذرد. زنان باردار در مرحله ای از بارداری که شکم آنها بزرگ می شود باید در هنگام رانندگی فاصله صندلی راننده تا فرمان را بیشتر کنند. این فاصله باید طوری تنظیم شود که پاها به راحتی به پدال ها برسد. زاویه فرمان باید به سمت بالا و دور از شکم تنظیم شود تا در صورت بروز تصادف کیسه هوا بر روی قفسه سینه باز شود. زنان باردار باید همزمان از هر دو تسمه شانه ای و روپایی کمربند استفاده کنند. این کار باعث می شود که کمربند بر روی بدن کاملا محکم شده و از آسیب های احتمالی در حین تصادف پیشگیری کند. در دوران بارداری بهتر است تا حد امکان از کمربندهای سه نقطه ای استفاده شود. این کمربندها دارای سه نقطه اتصال بدنه بوده و در صورت بروز تصادف امنیت بیشتری را برای زنان باردار ایجاد می کنند. بستن کمربند شانه ای نباید طوری باشد که باعث وارد شدن فشار به گردن شود. یکی از موارد منع رانندگی در بارداری است. زنان باردار هنگامی که دچار حالت تهوع خیلی شدید بوده و خارج شدن از منزل برای آنها سخت است، نباید پشت فرمان بنشینند. سه ماهه سوم بارداری حساس ترین مرحله بارداری است. به همین علت زنان باردار به خصوص در طول سه ماهه آخر بارداری باید از رانندگی کردن در مسافت های طولانی خودداری کنند. رانندگی در مسیرهای بین جاده ای برای زنان بارداری که بیش از کیلوگرم وزن دارند بسیار خطرناک است. حتی می تواند خطر ترومبوز وریدی را در آنها افزایش دهد. ترومبوز ورید عمقی که به لخته شدن خون در وریدها گفته می شود تقریبا در درصد مواقع در پای چپ رخ می دهد. حتی در مواردی هم هر دو پا را درگیر می کند. در سه ماهه سوم بارداری بدن وزن بیشتری را تحمل می کند. در نتیجه فشار زیادی به کمر وارد می شود. این مساله نشستن طولانی در ماشین را برای زنان باردار مشکل می کند. ضمن آنکه زنان باردار باید از رانندگی کردن در شرایط بد آب و هوایی مانند برف و باران خودداری کنند. در مراحل آخر بارداری گاهی موارد ساده ای مانند یک عطسه غیرمنتظره باعث می شود که زنان باردار به راحتی کنترل فرمان را از دست بدهند. به همین علت در صورت وجود هر کدام از این شرایط زنان باردار باید از رانندگی صرف نظر کرده و این وظیفه را به نزدیکان خود محول کنند. نداشتن امکان توقف یکی دیگر از موارد منع رانندگی در بارداری است. زنان باردار باید در مورد مسافرت رفتن احتیاط بیشتری کنند. در صورتی که امکان توقف در طول مسیر سفر برای آنها وجود ندارد، باید از رانندگی کردن خودداری کنند. در طول دوران بارداری خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی ( DVT ) در زنان افزایش پیدا می کند. ترومبوز وریدی وضعیتی است که در آن لخته خون در ساق پا تشکیل شده و به سمت ریه ها حرکت می کند. ابتلا به ترومبوز وریدی عواقب شدید و مهلکی را به دنبال دارد. بهترین راه برای جلوگیری از لخته شدن خون در پاها این است که زنان باردار در هنگام رانندگی هر یک ساعت یکبار در مکان مناسب توقف کنند. سپس از ماشین پیاده شده، کمی پیاده روی کرده و حرکات کششی انجام دهند. همچنین پوشیدن لباس های تنگ و چسبان در هنگام رانندگی احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهند. به همین علت بهتر است زنان باردار در هنگام رانندگی تا حد امکان از لباس های آزاد و گشاد استفاده کنند. ضمن اینکه نوشیدن آب و مایعات هم در پیشگیری از لخته شدن خون تاثیر زیادی دارد. زنان باردار به خصوص در سه ماهه سوم بارداری دچار سنگینی و زیاد می شوند. وزن زیاد باعث محدودیت دامنه حرکت می شود. به همین علت زنان باردار نمی توانند به راحتی آینه های بغل خود را بررسی کنند و یا چرخاندن بالاتنه از یک طرف به طرف دیگر برای آنها بسیار مشکل می شود. بعلاوه بزرگ شدن شکم در بارداری معمولا با همراه است. به همین علت محدودیت حرکت یکی از موارد مهم منع رانندگی در بارداری است. یکی از مهمترین موارد منع رانندگی در بارداری نداشتن تمرکز کافی است. در هنگام رانندگی همه حواس راننده باید معطوف به جاده بوده و از دقت و هوشیاری کامل برخوردار باشد. رعایت این نکته به خصوص برای زنان باردار اهمیت بسیار زیادی دارد. زیرا زنان در دوران بارداری به دلیل حالت تهوع، سوزش معده، بی خوابی، درد، و اضطراب بیشتر مستعد حواس پرتی هستند. حواس پرتی آنها را در معرض خطای انسانی قرار می دهد. در این شرایط کمک گرفتن از اطرافیان برای رانندگی و رساندن به مقصد بهترین کار است. زنان باردار در مواقعی مانند سه ماهه دوم بارداری که میزان عوارض به حداقل رسیده و دارای دقت و تمرکز کافی هستند، می توانند با رعایت نکات ایمنی رانندگی کنند. به طور کلی توقف های کوتاه در حین رانندگی می تواند در رفع خستگی و افزایش تمرکز به زنان باردار کمک کند. زنان باردار باید از رانندگی کردن در فرا رسیدن موعد خودداری کنند. حتی خفیف ترین انقباضات می تواند باعث درد و خونریزی و یا پارگی کیسه آب شود. زنان بارداری که موعد زایمان آنها رسیده بهتر است برای رفتن به بیمارستان در صندلی عقب ماشین بنشینند. اگر زنان باردار در خانه تنها بوده و موعد زایمانشان رسیده باشد، پیش از هر چیز باید آرامش خود را حفظ کرده و برای رسیدن به موقع به بیمارستان با اورژانس تماس گرفته و درخواست آمبولانس کنند. در دوران بارداری چه راننده باشید چه مسافر، سوار شدن در اتومبیل معمولا آسیبی به شما نمی رساند. با این وجود باید برخی اقدامات احتیاطی را انجام دهید تا از امنیت بیشتری در جاده برخوردار باشید. خانم های باردار باید در هنگام رانندگی به خصوص در مسافت های طولانی با خود تنقلات سالم خوراکی و نوشیدنی بردارند. در واقع آنها نباید کیلومترها دور از خانه بدون خوردن غذا یا نوشیدن آب و مایعات رانندگی کنند. زنان باردار در صورتی که دچار تهوع صبحگاهی هستند باید مواد غذایی مانند کراکر، زنجبیل و نعناع که باعث کاهش علایم تهوع می شوند را همراه خود داشته باشند. همچنین زنان باردار باید برای شرایط اورژانسی آماده بوده و در همه جا به داروهای مخصوص تهوع، دستمال مرطوب و دستمال های ضدعفونی کننده برای تمیز کردن دست و سطوح، چسب و بانداژ مجهز باشند. ماندن در وضعیت نشسته برای مدت طولانی برای زنان باردار خطرناک است. برای پیشگیری از لخته شدن خون در پاها، زنان باردار باید حداقل هر ساعت یک بار در مکان های مناسب توقف کرده و از ماشین پیاده شوند. بعلاوه بهتر است تا حدامکان در مکان هایی توقف کنند که دارای دستشویی باشد تا برای اجابت مزاج مشکلی نداشته باشند. استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی به خصوص در بسیار خطرناک است. زنان باردار باید توجه خود را فقط به جاده معطوف کرده و تلفن همراه و یا هر وسیله دیگری مانند رادیو که ممکن است ذهن آنها را به خود مشغول کرده و باعث حواس پرتی آنها در حین رانندگی شود را خاموش کنند. زنان باردار باید پیش از رانندگی از عملکرد صحیح کیسه های هوا مطمین شوند. بررسی ها نشان می دهد که خطر صدمه به جنین با استفاده از کیسه هوا به حداقل می رسد زیرا در صورت رخ دادن تصادف و پرت شدن راننده به سمت جلو، کیسه های هوا به موقع باز شده و از برخورد راننده با قسمت جلوی ماشین پیشگیری می کنند. به همین علت کیسه هوا باعث حفظ سلامت جنین در حین تصادف شده و از رسیدن آسیب جدی به زنان باردار پیشگیری می کند. همچنین زنان باردار پس از هر حادثه رانندگی حتی در صورتی که احساس کنند حال عمومی آنها خوب بوده و مشکلی ندارند باید برای مطمین شدن از سلامت خود و جنین حتما با پزشک متخصص زنان و زایمان تماس بگیرند. زنان باردار باید در هنگام رانندگی از کفش های مناسب و لباس های آزاد و گشاد استفاده کنند. پوشیدن لباس های گشاد امکان حرکت آزادانه پاها را فراهم می کند. همچنین پوشیدن کفش و لباس راحت در رانندگی از خطراتی مانند واریس و یا دچار شدن به مشکل ترومبوز وریدی (لخته شدن خون در پاها) پیشگیری می کند. زنان باردار باید همواره چند بطری آب همراه خود داشته باشند. بهترین کار این است برای نوشیدن آب از نی استفاده شود زیرا نوشیدن آب با بطری باعث خم شدن سر به عقب و ندیدن جاده می شود. رانندگی با سرعت زیاد در دوران بارداری بسیار خطرناک است. زنان باردار باید برای حفظ سلامت خود و جنین قوانین رانندگی را رعایت کنند. حتی از سرعت زیاد و یا عبور از چراغ قرمز خودداری کنند. تخلف از قوانین رانندگی باعث افزایش خطر تصادف می شود. از طرفی هم ممکن است آسیب های جبران ناپذیری را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. منابع: |
علت اصلی بوی بد دهان، اغلب به تجمع باکتری در دهان نسبت داده می شود که ذرات غذا را تجزیه می کند، بوی مضر یا گازهایی را تشکیل می دهد که بوی واقعا بدی دارند. بوی بد در اصل از ترکیبات گوگرد فرار موجود در هوای دهان حاصل می شود. که هالیوز نیز نامیده می شود، برای بسیاری از افراد یک مشکل شرم آور است و می تواند افراد را در هر سنی تحت ت ثیر قرار دهد. بوی بد دهان می تواند زندگی اجتماعی شما را دشوار کند، باعث شود و اعتماد به نفس شما را تحت ت ثیر قرار دهد. شناخت شایع ترین علت بوی بد دهان می تواند تاثیر زیادی در روند درمان این مشکل داشته باشد. بر همین اساس ما در این مقاله سعی کردیم علت اصلی بوی بد دهان را مورد بررسی قرار دهیم. فهرست محتوا افرادی که زیاد سیگار می کشند اغلب دچار نوع خاصی از بوی دهان معروف به نفس کشیدن سیگاری می شوند. وقتی سیگار می کشید، ذرات دود در گلو و ریه ها باقی می ماند که باعث بوی بد دهان می شوند. در حقیقت، بوی سیگار تازه دودی می تواند برای مدت چند ساعت در ریه ها بماند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دلیل دیگر اینکه سیگار باعث بوی بد دهان می شود، است. سیگار کشیدن باعث کاهش تولید بزاق می شود، که به نوبه خود باعث رشد انواع خاصی از باکتری در دهان و بوی بد دهان خواهد شد. بررسی ها نشان می دهد که سیگار کشیدن در طولانی مدت به طور قابل توجهی سرعت جریان بزاقی را کاهش می دهد و باعث افزایش و دندان مرتبط با خشکی دهان، به ویژه، تحرک دندان و بوی بد دهان می شود. هر نوع نوشیدنی الکلی اعم از آبجو، شراب یا کوکتل، به دلیل بوی ماندگار مطمینا می تواند بوی بد دهان را بد کند. علاوه بر این، نوشیدنی های الکلی که ماهیت آن ادرار آور است، باعث می شود. این امر منجر به کاهش تولید بزاق خواهد شد. حتی به نوبه خود منجر به رشد باکتری های ایجاد کننده بو می شود. همچنین با سوزش معده و ریفلاکس اسید همراه است که به نوبه خود بوی بد دهان را بدتر می کند. به علاوه، مصرف بیش از حد الکل می تواند به استفراغ مکرر منجر شود، که بوی بدی به دهان می دهد. اگر متوجه شوید که بعد از نوشیدن یک فنجان قهوه گرم، بوی بد دهان شما بدتر شده است، می تواند علت اصلی آن نوشیدن قهوه باشد. کافیین موجود در قهوه با کاهش تولید بزاق، باعث خشکی دهان می شود. کمبود بزاق باعث رشد باکتری ها در داخل دهان شده و یکی از دلایل اصلی بوی بد دهان است. کاهش بزاق باعث شستشو و هضم ذرات غذای چسبیده به زبان یا دندان شود که می تواند باعث گردد. علاوه بر این، قرار دادن یک فنجان قهوه با خامه، شیر یا حتی کرم خامه غیر لبنی با طعم مصنوعی، باعث بوی ترش در دهان و رشد باکتری در دهان می شود. می توانید قهوه معمولی خود را با قهوه سبز عوض کنید تا به شما در رفع بوی بد دهان کمک کند. چای سبز سرشار از آنتی اکسیدان است که دارای اثرات ضد میکروبی است که در حفظ سلامت دهان موثر است. بسیاری از اوقات، بوی بد دهان به دلیل برخی است. بوی بد دهان ممکن است علامت هشدار دهنده یک مشکل دندان مانند آبسه دندان، بیماری لثه، حفره ها یا بهداشت بد دهان باشد. در حقیقت، نفس غیر قابل تحمل ممکن است اولین علامت اینگونه مشکلات باشد. بیشتر این مشکلات دندانی ناشی از باکتری های تولید کننده بو است که روی دندان و لثه شما ت ثیر می گذارد. همراه با مشکلات بهداشت دهان و دندان، بوی بد دهان نیز می تواند به دلیل کمبود تجهیزات دندانپزشکی مانند دندان مصنوعی ایجاد شود. بهداشت دهان و دندان ضعیف علت بوی بد دهان است. اگر روزانه مسواک و نخ دندان نمی کشید، ذرات غذا در دهان شما باقی می ماند. با گذشت زمان، باقی مانده های غذا، باعث ایجاد یک ماده چسبنده و بی رنگ از باکتری ها (پلاک) بر روی دندان های شما می شود. اگر باقی مانده غذاها از روی دهان و دندان برطرف نشود، باکتری ها شروع به تولید بو می کنند. در حقیقت، حفظ سلامت دهان و دندان برای کاهش بوی بد دهان ضروری است بنابراین حتما روزانه دو بار مسواک بزنید، حداقل یک بار در روز نخ دندان بکشید و زبان خود را روزانه تمیز کنید. مواد غذایی "محبوس شده و باقی مانده" در دهان، به ویژه بین دندان ها، یکی دیگر از دلایل مهم بوی بد دهان است. بعد از غذا، هر ذره غذایی که بین دندان، در لثه یا روی زبان باقی بماند می تواند بوی خود را در نفس شما آزاد کند. با تجزیه غذا، بوی آن بدتر می شود. اگر ذرات غذا برای مدت طولانی تری باقی بمانند، رشد باکتری را تقویت می کنند و در نهایت منجر به بیماری لثه می شوند. چندین مشکل گوارشی می تواند باعث بوی بد دهان شود. مشکل رایج بیماری ریفلاکس معده (مری) می تواند باعث بوی بد دهان شود. این وضعیت در اثر برگشت اسید معده به بالای مری شده و باعث سوزش در قفسه سینه یا گلو می شود. بازگشت اسیدها به دهان، باعث بوی بد دهان می شود. همچنین می تواند باعث بوی بد دهان شود. بررسی ها نشان می دهد که باکتری ها باعث زخم معده و سرطان و حتی بوی بد دهان می شوند. شیر و سایر محصولات لبنی برای سلامتی، به ویژه استخوان های شما مفید هستند، اما عامل دیگر بوی بد دهان است. اسیدهای آمینه موجود در شیر غذای عالی برای باکتری های طبیعی در دهان شما و به ویژه در زبان است. رشد باکتری ها به معنای وجود بیش از حد سولفید هیدروژن در دهان است که باعث ایجاد بوی بسیار بد و مضر در دهان می شود. در عین حال، ممکن است باعث هالیوز شود. با این حال، این فقط یک فرضیه توسط متخصصان پزشکی است. اگر اخیرا دچار شدید، ممکن است دهان شما بد بو شود. در حقیقت، عفونت های گلو و سینوس از جمله دلایل اصلی بوی بد دهان است. عفونت های سینوسی به دلیل وجود باکتری در بینی و حفره های سینوس ممکن است باعث بوی بد دهان شود. همراه با گلودرد، لوزه های متورم یا بلغم و ترشحات از گلو یا سینوس ها، سایر مشکلات سلامتی هستند که می توانند به بوی بد دهان منجر شوند. برخی از غذاها می توانند بوی بد دها را بدتر کنند. سیر و پیاز از جمله علت های اصلی بوی بدن هستند. هر دو سیر و پیاز می توانند اثرات سولفوریک خود را بر روی زبان بگذارند. وقتی ترکیبات گوگردی هضم می شوند، از طریق جریان خون به ریه ها منتقل شده و هنگام بازدم باعث بوی پیاز یا سیر در دهان می شوند. همچنین، محصولات جانبی آنها می توانند به جریان خون شما وارد شده و بوی آن ساعت ها ادامه یابد. همراه با سیر و پیاز، مارچوبه، ماهی های خاص و سبزیجات چلیپایی نیز می توانند نفس شما را بدبو کنند. شایع ترین دلیل بوی بد دهان، بهداشت دهان و دندان است، اما شرایط دیگر نیز می تواند منجر به بروز این مشکل شود. از علل نادر تر بوی بد دهان می توان به موارد زیر اشاره کرد وقتی سطح انسولین فرد دیابتی بسیار کم باشد، بدن او دیگر نمی تواند از قند استفاده کند. به جای آن از ذخایر چربی استفاده خواهد کرد. وقتی چربی تجزیه می شود، کتون تولید و جمع می شود. تجمع کتون ها می توانند سمی باشند و بوی نامناسب دهان و ناخوشایندی ایجاد کنند. یک بیماری جدی و خطرناک است. استفراغ طولانی مدت، می تواند منجر به بروز بوی بد دهان شود. به خصوص اگر وجود داشته باشد. برونشکتازی، یک بیماری طولانی مدت است که در آن راه های هوایی بیش از حد طبیعی گسترده تر شده و در نهایت منجر به تجمع و بوی بد دهان می شود. التهاب یا عفونت در ریه ها یا مجاری هوایی به دلیل استنشاق منجر به بوی بد دهان می شود. حداقل هر سه ماه یکبار مسواک خود را تعویض کنید. حداقل دقیقه پس از غذا آدامس بدون قند بجوید تا تولید بزاق تقویت شود. از دهان شویه ای استفاده کرده که باعث از بین رفتن باکتری های بوی نامطبوع نفس شما می شود. میان وعده غذاهای غنی از ویتامین C را بخورید تا محیطی مناسب برای باکتری های دهان ایجاد کند. آب تکه های غذا و باکتری را از دهان خارج می کند و باعث تولید بزاق می شود. بنابراین، سعی کنید در فواصل منظم آب بنوشید. بهداشت دهان و دندان را با مسواک زدن روزانه و دو بار استفاده از نخ دندان حفظ کنید. همچنین، حتما زبان خود را تمیز کنید. منابع |
سندروم روده نشتی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به نحوی که به عنوان افزایش نفوذ پذیری روده شناخته می شود و یک است که در آن باکتری ها و سموم قادر بهنشت از دیواره روده هستند. شواهد علمی زیادی وجود دارد که نشان می دهد روده ممکن است نشت پیدا کند. این وضعیت می تواند با مشکلات سلامتی متعددی همراه باشد. فهرست محتوا دستگاه هضم انسان جایی است که مواد غذایی در آن تجزیه شده و مواد مغذی جذب می شود. سیستم گوارش همچنین نقش مهمی در محافظت از بدن در برابر مواد مضر دارد. دیواره های روده به عنوان مانعی عمل می کنند و آنچه را که برای انتقال به اندام های وارد جریان خون می شود را کنترل می کنند. شکاف های کوچک دیواره روده به نام اتصالات تنگ باعث عبور آب و مواد مغذی می شود. از طرفی هم این شکاف ها مانع عبور مواد مضر خواهد شد. نفوذپذیری روده به عبور مواد از دیواره روده کمک می کند. هنگامی که اتصالات محکم دیواره روده شل شود، روده خاصیت نفوذپذیری بیشتری پیدا می کند. حتی ممکن است منجر به ورود باکتری ها و سموم از روده به جریان خون شود. این پدیده معمولا "روده دارای نشت" نامیده می شود. وقتی روده "نشت" می کند و باکتری ها و سموم وارد جریان خون می شوند، می توانند باعث ایجاد التهاب گسترده و احتمالا واکنش شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم احتمالی سندروم روده دارای نشت شامل نفخ، حساسیت های غذایی، مشکلات گوارشی و است. پروتیینی به نام زونولین تنها تنظیم کننده شناخته شده نفوذپذیری روده است. وقتی این پروتیین در افراد مستعد ژنتیکی فعال شود، می تواند منجر به نشت روده گردد. دو عاملی که باعث ترشح زونولین می شود، باکتری های موجود در روده و گلوتن است که پروتیین موجود در گندم و سایر غلات محسوب می شود. با این حال، برخی بررسی ها نشان داده اند که گلوتن فقط در افراد مبتلا به بیماری هایی مانند یا، نفوذپذیری روده را افزایش می دهد. عوامل متعددی در بروز سندروم روده نشتی نقش دارند، از جمله: التهاب مزمن در بدن می تواند به سندروم روده منجر شود. مصرف زیاد الکل احتمال دارد نفوذپذیری روده را افزایش دهد. استرس مزمن عاملی در ایجاد اختلالات گوارشی متعدد از جمله نشت روده است. کمبود، رژیم غذایی ناسالم سرشار از قند، به ویژه فروکتوز، به عملکرد سد دیواره روده آسیب می رساند. استفاده طولانی مدت از مخمر به طور طبیعی در روده وجود دارد، اما رشد بیش از حد مخمر احتمال دارد به نشت روده کمک کند. میلیون ها باکتری در روده وجود دارد که برخی مفید و تعدادی هم مضر هستند. وقتی تعادل بین این دو به هم بخورد، می تواند بر عملکرد سد دیواره روده ت ثیر بگذارد. متخصصان هنوز دقیقا نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد سندروم روده می شود. با این حال، عوامل خطر مختلفی می توانند میکروبیوتای روده را مختل کرده و منجر به بروز این وضعیت شوند. دیابت عفونت ها مصرف الکل تغذیه نامناسب، مانند بسیاری از مطالعات افزایش نفوذپذیری روده را با چندین بیماری مزمن مرتبط دانسته اند. نوعی بیماری خود ایمنی است که با حساسیت شدید به گلوتن مشخص می شود. گلوتن بلافاصله پس از مصرف میزان نفوذ روده را در بیماران سلیاک افزایش می دهد. برخی شواهد نشان می دهد که افزایش نفوذ پذیری روده در بروز نقش دارد. دیابت نوع به دلیل تخریب خود ایمنی سلول های بتا انسولین در لوزالمعده ایجاد می شود. واکنش ایمنی مسیول تخریب سلول های بتا احتمال دارد توسط "نشت" مواد خارجی از روده ایجاد شود. یک بررسی نشان داد که % از افراد مبتلا به دیابت نوع سطح زونولین را به طور قابل توجهی افزایش داده اند. زونولین تعدیل کننده نفوذپذیری روده شناخته شده است. افزایش نفوذ پذیری روده نقش مهمی در بیماری کرون دارد. کرون یک بیماری هضم مزمن است که با التهاب مداوم دستگاه روده مشخص می شود. بررسی ها نشان داده است که احتمال ابتلا به نفوذپذیری روده در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر ( بیشتر است. چند بررسی نشان داده است که افراد مبتلا به آلرژی غذایی اغلب دچار عملکرد روده ای می شوند. روده نشتی باعث می شود پروتیین های غذایی از سد روده عبور کرده و پاسخ ایمنی را تحریک کنند. پاسخ ایمنی به پروتیین غذایی که به عنوان آنتی ژن شناخته می شود، همان آلرژی غذایی است. روده ها همچنین میزبان تعداد زیادی از باکتری ها به نام میکروبیوتای روده هستند. این باکتری ها به هضم غذا کمک می کنند، از دیواره روده و از عملکرد طبیعی ایمنی حمایت می کنند. LGS احتمال دارد منجر به عدم تعادل در میکروبیوتای روده شود. عدم تعادل در میکروبیوتای روده می تواند پاسخ ایمنی بدن را تحریک کند. این منجر به التهاب روده و افزایش نفوذپذیری روده ( می شود. باعث می شود که مواد به راحتی از روده ها و به جریان خون نشت می کنند. روده نشتی احتمال دارد به چندین وضعیت سلامتی کمک کند که عبارتند از: دیابت بیماری سلیاک بیماری مزمن کبدی حساسیت های غذایی علاوه بر آن، کودکان اوتیستیک اغلب دچار مشکلات گوارشی قابل توجهی مانند یبوست، اسهال و استفراغ می شوند. یکی از راه های داشتن روده سالم افزایش تعداد باکتریهای مفید در آن است. ورزش منظم می تواند به بهبود هضم غذا کمک کند. مصرف کربوهیدرات تصفیه شده خود را محدود کنید. باکتری های مضر با مصرف شکر رشد می کنند و مصرف بیش از حد قند می تواند به عملکرد دیواره روده آسیب برساند. یک مکمل پروبیوتیک مصرف کنید. پروبیوتیک ها باکتری های مفیدی هستند که می توانند سلامت روده را بهبود ببخشند. مکمل های پروبیوتیک برای بیماری های دستگاه گوارش مفید است. غذاهای تخمیر شده بخورید. غذاهای تخمیر شده مانند ماست ساده، کلم ترش، کفیر و کومبوچا حاوی پروبیوتیک هایی هستند که می توانند سلامت روده را بهبود بخشند. مقدار زیادی غذای پر فیبر بخورید. فیبرهای محلول که در میوه ها، سبزیجات و حبوبات وجود دارد، باکتری های مفید روده را تغذیه می کنند. استفاده از از آنجا که بسیاری از پزشکان نشت روده را به عنوان یک بیماری پزشکی نمی شناسند، هیچ درمان استانداردی وجود ندارد. با این حال، برخی از تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی احتمال دارد به افراد در بهبود سلامت روده کمک کند. این تغییرات می تواند علایم نشت روده را کاهش دهد. نکات زیر در رژیم غذایی می تواند به بهبود سلامت روده کمک کند: خوردن گوشت، لبنیات و تخم مرغ کمتر جلوگیری از افزودن شکر و شیرین کننده های مصنوعی خوردن پروبیوتیک بیشتر برای تقویت باکتریهای مفید روده خوردن غذاهای غنی از فیبر پری بیوتیک، مانند سبزیجات و غلات کامل تغییرات سبک زندگی زیر می تواند هضم را بهبود بخشد و از روده سالم حمایت کند: ورزش منظم ترک سیگار کاهش استرس هر شب خواب کافی اجتناب از استفاده غیرضروری از آنتی بیوتیک ها سندروم روده نشت باعث عبور باکتری ها از طریق شکاف دیواره های روده به جریان خون می شود. ( لوله ای از اندام های متصل است که از دهان به مقعد منتهی می شود. اندام های دستگاه مری معده روده های کوچک و بزرگ آنزیم های گوارشی موجود در معده و روده باریک مواد مغذی موجود در غذا را تجزیه کرده و به مولکول های کوچکتر تبدیل می کنند که بدن از آنها برای انرژی، رشد و ترمیم استفاده می کند. روده ها همچنین در محافظت از بدن در برابر باکتری ها و سموم مضر نقش اساسی دارند. دهانه های محکم دیواره روده باعث می شود آب و مواد مغذی در داخل خون جریان داشته و مواد مضر را در داخل آن نگه دارد. در، این دهانه ها پهن تر می شوند و اجازه می دهند ذرات غذا، باکتری ها و سموم مستقیما وارد جریان خون شوند. |
شایع ترین بیماری های مقعد شامل شکاف مقعدی و بواسیر می باشند. این بیماری ها گاهی ممکن است باعث درد و تحریک و خونریزی های شدید نیز گردند. مقعد قسمتی از دستگاه گوارش و بخش انتهایی از ساختار روده ی بزرگ است که در میان کانال عضلانی لگن قرار دارد. تعدادی از عضلات حلقوی اسفنکترهای مقعد را تشکیل می دهند. مقعد بخش نهایی از دستگاه گوارش است و از طریق آن مدفوع از بدن دفع می شود. در بزرگسالان طول مقعد تا سانتی متر است. نیمه تحتانی کانال مقعد دارای گیرنده های عصبی حساسی است. رگ های خونی به تعداد زیادی در زیر پوشش مخاطی مقعد وجود دارد. در قسمت میانی از ساختار مقعد غدد بسیار کوچک و متعددی وجود دارد که ترشحات طبیعی این بخش از بدن را تولید می کنند. در این مقاله شایع ترین بیماری های مقعد را که باعث درد و تحریک می شوند را بررسی می کنیم. فهرست محتوا شکاف مقعدی که شکاف آنورکتال نیز نامیده می شود وضعیتی است که طی آن شکاف یا پارگی خطی در قسمت تحتانی از لایه پوشاننده مقعد یعنی آنودرم ایجاد می شود. معمولا شکاف مقعدی زمانی اتفاق می افتد که به دنبال دفع مدفوع بزرگ و سفت دهانه مقعد بیش از حد کشیده شده و در نتیجه آنودرم ظریف پاره می شود. در بعضی مواقع، شکاف های مقعدی به دلیل اسهال طولانی مدت، یا مربوط به ناحیه آنورکتال ایجاد می شود. شکاف های حاد که جدید ایجاد شده اند معمولا سطحی و کم عمق هستند، اما شکاف های مزمن که مدت ها از زمان ایجاد آن ها می گذرد ممکن است از طریق آسیب آنودرم به عمق بیشتری گسترش یافته و حتی به لایه عضلانی زیرین نیز برسد. تجمع چرک در مجاورت بافت مقعد و ضایعه ای متورم و دردناک است. در اکثر مواقع آبسه های مقعدی به صورت خود به خود و بدون وجود سابق بیماری بوجود می آیند. منشا آبسه معمولا یک غده مقعدی کوچک است که به دنبال انسداد و افزایش حجم و عفونی شدن باعث ایجاد محل عفونت در زیر پوست می شود. در ایالات متحده بیش از نیمی از آبسه های مقعدی در بزرگسالان جوان بین تا سال رخ می دهد و مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند. بیشتر آبسه های مقعدی در نزدیکی دهانه مقعد قرار دارند اما به ندرت می توانند درقسمت های عمیق ترو بالاتر از کانال مقعد یعنی نزدیک به روده ی باریک یا سایر اندام های موجود در لگن نیز ایجاد شوند. یک مسیر باریک و غیر عادی مانند تونل است که پس از تخلیه بقایای آبسه مقعد قدیمی تشکیل می شود. بعد از تخلیه آبسه مقعدی (چه به صورت خود به خود و یا توسط پزشک) ، فیستول مقعدی حداقل در نیمی از موارد ایجاد می شود. گاهی اوقات دهانه فیستول در سطح پوست به طور مداوم چرک یا مایعات خونی را تخلیه می کند. در موارد دیگر، دهانه فیستول به طور موقت بسته شده و باعث می شود که آبسه مقعد قدیمی دوباره به عنوان منبعی دردناک از چرک عود کند و علامت دار شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بواسیر به طور معمول درد ایجاد نمی کند. با این وجود، گاهی در عروق خونی یک بواسیر کوچک که در لبه دهانه مقعد قرار دارد ممکن است لخته شده و منجر به ایجاد ترومبوز شود. بواسیر می تواند در اثر یک دوره یا اسهال مزمن رخ می دهد و به دو نوع داخلی و خارجی تقسیم می شود. بواسیر داخلی در داخل کانال مقعد است و نوع خارجی در اطراف دهانه مقعد قرار دارد. وقتی ترومبوز اتفاق میفتد، بواسیر خارجی متورم، سخت و دردناک می شود و گاهی اوقات همراه با ترشحات خونی است. اگرچه هر چهار اختلال مقعدی نوعی احساس ناراحتی در مقعد یا درد ایجاد می کند، بسته به مشکل ایجاد شده، علایم متفاوتی نیز وجود دارد. درد در ناحیه مقعد که اغلب به صورت تیر کشنده یا سوزاننده توصیف می شود و معمولا در هنگام دفع مدفوع ایجاد می شود. خونریزی خفیف مقعدی که به طور معمول بعد از دفع مدفوع به صورت مقدار کمی خون قرمز روشن روی دستمال توالت دیده می شود. تب، لرز و ضعف عمومی در بیمار یک توده یا ناحیه متورم در ناحیه مقعد یا اطراف آن که دردناک و سفت است و می تواند بزرگ شود. خروج مداوم خون، چرک یا ترشحات بدبو از ناحیه مقعد. درد خفیف در اطراف مقعد که معمولا متمرکز در ناحیه ای است که آبسه مقعد قدیمی قبلا به طور خود به خود تخلیه یا جراحی شده است. علایم ترومبوز بواسیر خارجی ناحیه متورم، سفت و معمولا دردناک در دهانه مقعد اگر سطح بواسیر آسیب ببیند، گاهی اوقات ترشحات خونی خارج می شود. بعد از اینکه علایم خود را توضیح دادید، پزشک در مورد سابقه بیماری زمینه ای و سبک زندگی شما سوالاتی را می پرسد که به ارزیابی مشکل مقعدی کمک می کند. بسته به علایم شما، پزشک ممکن است در مورد موارد زیر از شما توضیحاتی بخواهد: رابطه جنسی مقعدی عادات روده ای و دفعات دفع مدفوع در روز، خصوصا در صورت وجود سابقه یبوست عوارض استفاده از داروهایی بدون نسخه که ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. سابقه بیماری، شامل هرگونه سابقه اختلالات خونریزی دهنده، سابقه قبلی خونریزی مقعدی، بیماری التهابی روده، بیماری های مقاربتی یا پرتودرمانی برای سرطان در مرحله بعدی، پزشک معاینه جسمی نواحی شکم و مقعد را انجام می دهد. معاینه مقعد به صورت معاینه دیجیتال (با استفاده از انگشت) است. معمولا پزشک در موارد مزمن بیماری (قرار دادن ابزاری شبیه لوله به داخل مقعد برای مشاهده داخل کانال آن) و سیگموییدوسکوپی (وسیله ای مانند یک تلسکوپ کوتاه برای بررسی راست روده و روده بزرگ) را انجام می دهد. شکاف های مقعدی دردناک می تواند یک مشکل اساسی در افرادی باشد که از دوره های مکرر یبوست رنج می برند. خوشبختانه شکاف های سطحی معمولا با معالجه پزشکی به سرعت بهبود می یابند و بیشتر علایم طی چند روز تا چند هفته ناپدید می شوند. آبسه مقعدی گاهی به خودی خود تخلیه می شود. اگر این اتفاق رخ ندهد پزشک ممکن است طی جراحی آبسه را شکافته و تخلیه کند. بعد از تخلیه آبسه، درد معمولا بلافاصله بهتر می شود. آبسه مقعدی حتی با درمان مناسب اغلب به فیستول مقعدی تبدیل می شود. فیستول مقعدی بدون درمان ممکن است برای مدت طولانی با خونریزی یا تخلیه چرک همراه باشد. معمولا بدن در زمان ایجاد لخته در بواسیر به آرامی لخته را جذب می کند و درد و تورم در طی چند روز تا چند هفته برطرف می شود. با این حال، هنگامی که این ضایعه دردناک باشد، پزشک می تواند با جراحی لخته را خارج و درد را برطرف کند. با پیش گیری از یبوست شاید بتوانید مانع از ایجاد شکاف مقعدی شوید. برای این کار، با افزایش تدریجی فیبر در رژیم غذایی و با نوشیدن روزانه تا لیوان آب مدفوع خود را نرم کنید. پودرهای مکمل فیبر موجود در بازار کمک کننده هستند. اگرچه همیشه پیشگیری از اختلالات مقعدی به طور کامل امکان پذیر نیست، اما شما می توانید خطر ابتلا به این بیماری ها را با استفاده از موارد زیر کاهش دهید: هرگز جسم خارجی را داخل مقعد قرار ندهید. ناحیه مقعدی را با تغییر مکرر و لباس زیر خشک نگه دارید. در صورت انجام مقاربت مقعدی همیشه از استفاده کنید. از تکنیک های ملایم برای تمیز کردن قسمت مقعد استفاده شود. یک پزشک باید چهار اختلال مقعدی را که در اینجا شرح داده شده تشخیص دهد. پس از تشخیص، بسته به نوع اختلال ایجاد شده، درمان شما ممکن است شامل جراحی باشد. در صورت لزوم جراحی، پزشک از هر نوع بی حسی برای جلوگیری از احساس درد در این ناحیه بسیار حساس استفاده خواهد کرد. برای یک شکاف حاد، پزشک ممکن است رفع یبوست را توصیه و یک پماد دارویی موضعی جهت استفاده بر روی شکاف مقعد تجویز کند. ناحیه مقعدی را تا دقیقه چند بار در روز در آب گرم قرار دهید. برای شکاف های مزمن، جراحی می تواند در بیش از % موارد مشکل را برطرف کند. آبسه مقعدی برای تخلیه چرک باید توسط پزشک جراحی شود. این کار معمولا به صورت سرپایی قابل انجام است، به خصوص اگر بیمار فردی جوان و به طور کلی سالم و محل آبسه نیز نزدیک به دهانه مقعد باشد. جراحی برای از بین بردن مسیر فیستول، فیستولوتومی نام دارد. فیستولوتومی، موثرترین روش درمانی برای این ضایعه است. پزشک شما کانال آلوده را باز کرده و باقی مانده آبسه مقعد قدیمی را از بین می برد. زخم بخیه نمی شود و باز می ماند تا خود به خود بسته شود. اگر فیستول با بیماری کرون همراه باشد، درمان با داروهای ضد التهاب همراه با آنتی بیوتیک جهت کنترل بیماری کرون نیز انجام می شود. معمولا این مشکل خود به خود و به آرامی از بین می رود. با مصرف مکمل فیبر برای نرم شدن مدفوع و جلوگیری از یبوست و همچنین با شست و شوی مکرر مقعد در آب گرم (حمامهای سیتز) می توان روند کار را تسریع کرد. اگر بواسیر به طرز غیرمعمولی دردناک باشد، ممکن است پزشک یک جراحی سرپایی با بی حسی موضعی را برای برداشتن بواسیر لخته شده انجام دهد. هر زمان خونریزی مقعدی یا ترشحات خونی از مقعد دارید سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. حتی اگر در گذشته به دلیل فیشر خونریزی دهنده تحت درمان قرار گرفته اید. این موضوع به ویژه اگر شما بیش از سال سن داشته باشید بسیار قابل اهمیت است. خطر خونریزی مقعدی در و سایر جدی افزایش می یابد. همچنین اگر مشکلات زیر را دارید با پزشک خود تماس بگیرید: درد شدید در ناحیه مقعد چرک یا ترشحاتی با بوی بد از مقعد یک توده حساس یا متورم نزدیک به مقعد، همراه با تب یا بدون آن احساس ناراحتی یا گرفتگی در ناحیه مقعد که باعث اختلال در دفع مدفوع می شود. در بیشتر موارد، پیش آگهی بسیار عالی است. تقریبا تمام شکاف های حاد با درمان محافظه دارویی و بدون جراحی به سرعت بهبود می یابند. حتی تقریبا همه فیستول ها و شکاف های مزمن با جراحی اصلاح می شوند. درمان مناسب تنگی های مقعدی باعث می شود مدفوع به راحتی و بدون آسیب به مخاط دفع شود. بیشتر آبسه های مقعدی پس از تخلیه توسط پزشک بهبود می یابند. بعضی از آنها مزمن شده و به فیستول مقعدی تبدیل می شوند. اگر فیستول مانع بهبود آبسه شود، جراحی فیستولوتومی فیستول و دیگر آبسه های باقیمانده را در اکثر بیماران کاملا از بین می برد. منبع: |
شایع ترین علت نشت مایع منی معمولا به زمان تحریک جنسی، خواب، ادرار کردن، پروستاتیت، آسیب سیستم عصبی و بدنبال مصرف برخی داروها مربوط می شود. نشت مایع منی که در هنگام خروج مایع منی از آلت تناسلی مرد رخ می دهد، امری عادی است. منی مایعی مایل به سفید است که حاوی اسپرم است. بدون توجه به اینکه آیا انزال رخ داده است، اغلب در هنگام فعالیت جنسی نشت می کند. برخی از افراد همچنین احتمال دارد هنگام خواب یا بعد از ادرار، نشت مایع منی را تجربه کنند. این وضعیت می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارد. فهرست محتوا برخی از بیماری های زمینه ای و یا شرایط خاصی که می توانند منجر به نشت مایع منی شوند، عبارتند از: نشت مایع منی احتمال دارد در هنگام تحریک جنسی، بعد از ادرار و در هنگام خواب رخ دهد. برخی از منی ها ممکن است در دوره های تحریک جنسی نشت کنند. به عنوان مثال، نشت اسپرم در طی هر نوع فعالیت جنسی یا هنگام افکار جنسی رخ می دهد. همچنین احتمال دارد نشت دقیقا قبل یا بعد از انزال رخ دهد. مایعات دیگری نیز قبل از انزال یا در هنگام فعالیت جنسی نشت می کند. مایع قبل از انزال به عنوان پرکوم نیز شناخته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این مایع ممکن است گاهی اوقات حاوی اسپرم باشد، به همین دلیل استفاده از کاندوم یا هرنوع راه های پیشگیری برای جلوگیری از بارداری ناخواسته مهم است. اگر مایع منی پس از انزال در مجرای ادرار باقی بماند، احتمال دارد نشت داشته باشد. گاهی اوقات، این می تواند با ادرار مخلوط شود که باعث کدر شدن ادرار می شود. نشت مایع منی پس از انزال جای نگرانی ندارد. با این حال، همه ترشحات از آلت تناسلی منی نیستند. گاهی ممکن است وجود عفونت مقاربتی ( STI ) و یا بی اختیاری ادرار را نشان دهد. نوجوانان و بزرگسالان معمولا هنگام خواب دچار نشت مایع منی می شوند، اگرچه این وضعیت می تواند مردان در هر سنی را تحت ت ثیر قرار دهد. این نشت های شبانه هنگامی که خواب باعث تحریک جنسی می شود، به عنوان انتشار شبانه یا خواب مرطوب شناخته می شود. تماس با ملافه یا لباس نیز احتمال دارد باعث برانگیختگی و انزال بعدی منی شود. پروستاتیت به التهاب غده پروستات گفته می شود که یک غده کوچک بین مثانه و آلت تناسلی مرد است. پروستات منی تولید می کند. پروستاتیت شایعترین بیماری دستگاه ادراری در مردان زیر سال و سومین مورد در افراد بالای سال است. این وضعیت می تواند علایم زیر را ایجاد کند: علایم شبیه آنفولانزا ادرار دردناک، فوری یا مکرر درد در ناحیه تناسلی، پایین شکم یا کمر ترشح از آلت تناسلی مرد که می تواند مانند مایع منی باشد. اگر پروستاتیت حداقل ماه طول بکشد یا به طور مکرر افزایش یابد، به پروستاتیت مزمن معروف است. حتی این می تواند باعث اختلال نعوظ، انزال دردناک و سایر مشکلات جنسی شود. سیستم عصبی شبکه پیچیده ای از اعصاب و سلول ها است که پیام هایی را بین مغز و سایر قسمت های بدن منتقل می کند. این اعصاب عملکردهای بدن از جمله انزال را کنترل می کند. آسیب به سیستم عصب احتمال دارد باعث نشت اسپرم یا سایر تغییرات در انزال شود. آسیب ها و شرایط جدی پزشکی که می تواند باعث آسیب به سیستم عصبی شود شامل موارد زیر است: آسیب به سر یا نخاع مصرف مواد مخدر یا الکل عفونت در مغز یا اطراف مغز و نخاع کمبودهای غذایی، مانند کمبود ویتامین قرار گرفتن در معرض سموم، مانند مونوکسیدکربن یا فلزات سنگین شرایط دژنراتیو، مانند یا مصرف برخی از داروها می تواند باعث تغییر در انزال شود. به عنوان مثال، برخی از داروها می توانند منجر به نشت مایع منی، کمبود میل جنسی یا شوند. نمونه هایی از این داروها که بر نشت مایع منی اثر منفی دارند، عبارتند از: درمان های هورمونی مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین که دسته ای از هستند. سرطان پروستات بیماری دیگری است که بر غده پروستات ت ثیر می گذارد. پس از سرطان پوست و سرطان ریه، رایج ترین سرطان در میان مردان است. تقریبا از هر مرد در یک مرحله از زندگی نفر را درگیر می کند. سرطان پروستات در مراحل اولیه احتمال دارد هیچ علایمی نداشته باشد. با پیشرفت بیماری، علایم احتمالی این بیماری شامل موارد زیر باشد: خون در منی ناراحتی لگن اختلال در نعوظ تغییرات منی و انزال مشکل ادرار کردن اگر فردی در هنگام انزال یا ادرار احساس درد کند، باید با پزشک خود تماس بگیرد نشت مایع منی در طی برخی فعالیت ها طبیعی است. با این حال، نشت مکرر یا بیش از حد احتمال دارد باعث نگرانی شود. افرادی که نگران نشت اسپرم یا سایر جنبه های عملکرد جنسی هستند، می توانند با پزشک خود تماس بگیرند پزشک می تواند به فرد کمک کند. آنها همچنین می توانند هر گونه نگرانی احتمالی در فرد وجود داشته باشد بررسی کرده و در صورت لزوم درمان هایی را تجویز کنند. اگر نشت منی با علایم زیر همراه باشد، بهتر است برای بررسی بیشتر با پزشک تماس بگیرید منی خونی یا بدبو درد در هنگام انزال یا ادرار تغییرات در انزال یا عملکرد جنسی درمان نشت اسپرم به علت اصلی بستگی دارد. نشت مایع منی در هنگام تحریک جنسی طبیعی و رایج است. به هیچ درمانی نیاز ندارد اگر مقدار زیادی مایعات به بیرون نشت کند و این باعث ناراحتی یا خجالت می شود، پزشک احتمال دارد دارو را توصیه کند. نشت مایع منی بعد از ادرار برای برخی از مردان معمول است. اگر نشت در نتیجه STI یا باشد، درمان بی اختیاری می تواند کمک کند. پزشک به طور معمول STI را با آنتی بیوتیک یا سایر داروها درمان می کند. افراد نباید برای درمان STI با داروهای خانگی اقدام کنند و همچنین نباید از مراجعه برای درمان خودداری کنند. بدون درمان، STI می تواند عوارض جدی ایجاد کند. درمان بی اختیاری ادرار شامل موارد زیر است: تمرینات کف لگن تکنیک های آموزش مثانه برای خواب های مرطوب هیچ درمانی لازم نیست، زیرا یک اتفاق کاملا طبیعی است. بعد از بلوغ به طور معمول کمتر تکرار می شوند. اگر خواب های خیس باعث پریشانی یا ناراحتی می شوند، نکات زیر امکان دارد باعث کاهش یا جلوگیری از بروز آنها شود: بحث در مورد رویاها با روان درمانگر تمرین روش های آرام سازی، مانند مراقبه، قبل از خواب درمان پروستاتیت به علت اصلی ان بستگی دارد. اگر پروستاتیت به دلیل عفونت باکتریایی باشد، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. سایر داروهای پروستاتیت شامل داروهای شل کننده عضلات و داروهای ضد التهاب است. درمان های خانگی همچنین می توانند برخی از ناراحتی های پروستاتیت را برطرف کنند که عبارتند از: حمام گرم گرفتن نوشیدن مقدار زیادی آب اجتناب از نشستن طولانی مدت عدم مصرف مواردی که احتمال دارد مثانه را تحریک کند، مانند مرکبات، الکل و کافیین درمان نشت منی ناشی از آسیب سیستم عصبی به علت آسیب بستگی دارد. در بیشتر موارد، افراد به ترکیبی از دارو، تغییر سبک زندگی و سایر مداخلات نیاز خواهند داشت. افرادی که در نتیجه مصرف داروهای تجویز شده تغییراتی در عملکرد جنسی تجربه می کنند باید با پزشک خود صحبت کنند. احتمال دارد روش های درمانی دیگری وجود داشته باشد که باعث جلوگیری از نشت مایع منی شود با این حال، تعادل در مزایای دارو با هرگونه عوارض آن، مهم است. بدون مراجعه به مشاوره پزشکی، هرگز مصرف داروی تجویز شده را متوقف نکنید. برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات، فرد می تواند یک رژیم غذایی سالم را دنبال کند. راه های درمان سرطان پروستات به سرعت رشد سرطان، میزان انتشار سرطان و سلامت عمومی فرد بستگی دارد. گزینه های درمانی سرطان پروستات، عبارتند از: پرتو درمانی عمل جراحی شیمی درمانی نظارت فعال بر وضعیت برای دیدن میزان پیشرفت آن برای کمک به کاهش یا جلوگیری از نشت اسپرم، افراد می توانند موارد زیر را امتحان کنند: پیروی از یک رژیم غذایی سالم برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات مراجعه به پزشک برای معاینات منظم یا در صورت بروز مشکل در ادرار یا عملکرد جنسی برای کنترل وزن به طور منظم ورزش کنید، زیرا اضافه وزن می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد و فشار اضافی روی مثانه ایجاد کند. اگرچه نشت مایع منی احتمال دارد باعث ناراحتی شود، اما بیشتر موارد نشت اسپرم طبیعی است و جای نگرانی نیست. اپیزودهای نشت منی با بزرگتر شدن فرد معمولا کمتر مشاهده می شود. نشت مکرر یا بیش از حد مایع منی به ویژه در مردان مسن احتمال دارد نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد. |
تصویر برداری پزشکی هسته ای، در واقع از مقادیر کمی از مواد رادیواکتیو به نام ترانس رادیور استفاده می کند. به طور کلی این مواد به جریان خون تزریق، استنشاق یا بلعیده می شوند. رادیو ردیاب از طریق ناحیه مورد بررسی حرکت می کند و به صورت پرتوهای گاما که توسط دوربین مخصوص و کامپیوتر تشخیص داده می شوند، انرژی ایجاد می کند تا از قسمت داخلی بدن عکس تهیه شود. تصویربرداری پزشکی هسته ای اطلاعات منحصر به فردی را ارایه می دهد. حتی امکان شناسایی بیماری در مراحل اولیه را فراهم می کند. ر صورت احتمال بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید و در مورد بیماری های اخیر، شرایط پزشکی، آلرژی ها و داروهای مصرفی صحبت کنید. بسته به نوع معاینه، پزشک شما را در مورد آنچه می توانید از قبل بخورید یا بنوشید، آموزش های لازم را ارایه می دهد، خصوصا اگر قرار است از داروی آرام بخشی ( استفاده شود. جواهرات را در خانه بگذارید و لباس های گشاد و راحت بپوشید. ممکن است از شما خواسته شود که لباس بیمارستانی بپوشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در تصویربرداری پزشکی هسته ای از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای تشخیص، ارزیابی یا درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. این موارد شامل انواع مختلفی از سرطان ها، دستگاه گوارش، یا عصبی و سایر ناهنجاری ها است. از آنجا که امتحانات پزشکی هسته ای می توانند فعالیت مولکولی را مشخص کنند، این پتانسیل را دارد که بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهد. آنها همچنین می توانند نشان دهند که آیا بیمار به درمان پاسخ می دهد یا خیر. روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای غیر تهاجمی است. به استثنای تزریقات وریدی، آنها معمولا بدون درد هستند. در این آزمایشات از مواد رادیواکتیو به نام رادیوداروها یا رادیوتراکرها برای کمک به پزشکان در تشخیص و ارزیابی شرایط پزشکی استفاده می شود. بسته به نوع معاینه، رادیو ردیاب به صورت گاز تزریق، بلع یا استنشاق مصرف و سرانجام در ناحیه بدن مورد بررسی جمع می شود. یک دوربین یا دستگاه تصویربرداری خاص، انتشار رادیواکتیو را از رادیو ردیاب تشخیص می دهد. دوربین یا دستگاه تصاویر را تولید و اطلاعات مولکولی را فراهم می کند. هسته ای تراپی همچنین روش های درمانی مانند ید رادیواکتیو درمانی را که از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای درمان سرطان و سایر بیماری های غده تیرویید و همچنین سایر سرطان ها و شرایط پزشکی استفاده می کند، ارایه می دهد. بیماران غیر هوچکین که به پاسخ نمی دهند ممکن است تحت قرار بگیرند. رادیو ایمونوتراپی یک درمان سرطانی شخصی است که پرتودرمانی را با توانایی هدف گیری ایمنی درمانی ترکیب می کند، درمانی که تقلید از فعالیت سلولی در سیستم ایمنی بدن است. پزشکان از روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای برای تجسم ساختار و عملکرد اندام، بافت، استخوان یا سیستم درون بدن استفاده می کنند. در بزرگسالان، پزشکی هسته ای در موارد زیر استفاده می شود تشخیص رد تشخیص آسیب قلبی در پی تشخیص بیماری عروق کرونر و میزان تنگی عروق کرونر ارزیابی نتایج روش های عروق مجدد (ترمیم جریان خون) ارزیابی عملکرد قلب قبل و بعد از شیمی درمانی بررسی جریان خون و عملکرد قلب (مانند اسکن پرفیوژن میوکارد) ارزیابی گزینه های درمانی مانند و آنژیوپلاستی تشخیص رد اسکن ریه ها برای مشکلات تنفسی و جریان خون ارزیابی عملکرد دیفرانسیل ریه برای کاهش ریه یا جراحی پیوند ارزیابی تومورهای استخوانی ارزیابی مفاصل مصنوعی دردناک ارزیابی بیماری متاستاتیک استخوان ارزیابی استخوان ها از نظر شکستگی، عفونت و آرتروز تشخیص شروع اولیه اختلالات عصبی مانند ارزیابی برای مشکوک به عود تومور مغزی، برنامه ریزی جراحی یا پرتودرمانی یا محلی سازی برای نمونه برداری بررسی ناهنجاری در مغز در بیماران با علایم یا اختلالات خاص، مانند، از دست دادن حافظه و اختلالات مشکوک در جریان خون بررسی ناهنجاری های موجود در ماده شیمیایی مغز که در کنترل حرکت در بیماران مشکوک به یا اختلالات حرکتی مربوطه نقش دارد. تخلیه معده تشخیص عفونت شناسایی خونریزی در روده ارزیابی ورم لنفاوی و تب تبار ناشناخته ارزیابی عوارض بعد از عمل جراحی کیسه صفرا ارزیابی هایپر پاراتیروییدیسم (غده پاراتیرویید پرکار) تشخیص التهاب یا عملکرد غیر طبیعی کیسه صفرا اندازه گیری عملکرد تیرویید تا تیرویید پرکار یا کم کار به تشخیص و اختلالات سلول های خونی ارزیابی جریان مایع نخاعی و نشت احتمالی مایع نخاعی در بزرگسالان و کودکان، پزشکی هسته ای نیز برای موارد زیر استفاده می شود برنامه درمان ارزیابی پاسخ به درمان تشخیص تشخیص تومورهای نادر لوزالمعده و غدد فوق کلیوی تشخیص محل قبل از عمل در بیماران مبتلا به سرطان پستان یا تومورهای پوستی و بافت نرم تشخیص انسداد مجاری ادراری شناسایی و پیگیری رفلاکس ادرار ارزیابی فشار خون بالا مربوط به عروق کلیه ارزیابی کلیه ها از نظر عفونت در مقابل جای زخم تجزیه و تحلیل جریان خون و عملکرد کلیوی پیوندی از پزشکی هسته ای در کودکان هم استفاده می شود ارزیابی باز بودن مجاری اشک ارزیابی باز بودن شنت های بطنی در مغز ارزیابی بیماری مادرزادی قلب از نظر شنت و جریان خون ریوی بررسی ناهنجاری های مری مانند ریفلاکس مری یا اختلالات حرکتی تکنیک های ویژه دوربین و تصویربرداری مورد استفاده در پزشکی هسته ای شامل دوربین گاما و توموگرافی رایانه ای با انتشار تابش تک فوتون است. رایانه به ایجاد تصاویر از داده های بدست آمده توسط دوربین گاما کمک می کند. شامل چرخش سر دوربین های گاما در اطراف بدن بیمار برای تولید تصاویر سه بعدی با جزییات بیشتر است. پروب نوعی دستگاه دستی کوچک و شبیه میکروفن است که می تواند میزان رادیوتراکر را در ناحیه کوچکی از بدن شما تشخیص و اندازه گیری کند. اسکنر دستگاه بزرگی است که یک سوراخ گرد و شکل دونات در وسط آن قرار دارد. به نظر می رسد شبیه واحد یا باشد. چندین حلقه از آشکارسازهای داخل دستگاه، انتشار انرژی از رادیوتور را در بدن شما ثبت می کنند. دوربین گاما که به آن دوربین سوسوزن نیز گفته می شود، انرژی رادیواکتیو را که از بدن بیمار ساطع می شود، شناسایی کرده و به تصویر تبدیل می کند. خود دوربین گاما تابشی از خود ساطع نمی کند. دوربین گاما از آشکارسازهای تشعشع تشکیل شده است، به نام سرهای دوربین گاما که در فلز و پلاستیک قرار گرفته اند و اغلب به شکل جعبه در می آیند، به دروازه ای به شکل دونات دایره ای شکل متصل می شوند. بیمار روی میز معاینه دراز می کشد که بین دو سر دوربین گاما موازی قرار می گیرد که در بالای بیمار قرار گرفته اند. گاهی اوقات، هد های دوربین گاما با زاویه درجه جهت یافته و بر روی بدن بیمار قرار می گیرند. در طول درمان ید رادیواکتیو از تجهیزات خاصی استفاده نمی شود، اما ممکن است تکنسین یا سایر پرسنل درمان کننده لباس شما را بپوشانند و برای محافظت از ماده رادیواکتیو دریافتی از ظروف سربی استفاده کنند. تصویربرداری پزشکی هسته ای در بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان انجام می شود. شما روی یک میز معاینه دراز خواهید کشید. در صورت لزوم، یک پرستار یا یک تکنسین یک کاتتر داخل وریدی را به داخل رگ دست یا بازو وارد می کند. بسته به نوع آزمایش پزشکی هسته ای، رادیوتراکر به صورت داخل وریدی تزریق می شود، بلعیده می شود یا به عنوان گاز استنشاق می شود. ممکن است از چند ثانیه تا چند روز طول بکشد تا رادیو ردیاب در بدن شما حرکت کند و در منطقه مورد مطالعه جمع شود. در نتیجه، تصویربرداری ممکن است بلافاصله، چند ساعت بعد یا حتی چند روز پس از دریافت ماده رادیواکتیو انجام شود. وقتی زمان شروع تصویربرداری فرا رسیده است، دوربین یا اسکنر یک سری عکس می گیرد. دوربین ممکن است به دور شما بچرخد یا در یک موقعیت باقی بماند و از شما خواسته شود که موقعیت های بین تصاویر را تغییر دهید. در حالی که دوربین در حال عکس گرفتن است، باید برای مدت زمان کوتاهی بی حرکت بمانید. در برخی موارد، دوربین ممکن است بسیار نزدیک به بدن شما حرکت کند. این امر برای دستیابی به بهترین کیفیت تصاویر لازم است. اگر شما مبتلا به کلاستروفوبیک هستید، باید قبل از شروع امتحان خود را به فن آور اطلاع دهید. در صورت استفاده از کاوشگر، این وسیله کوچک دستی از ناحیه بدن مورد مطالعه برای اندازه گیری میزان رادیواکتیویته عبور داده می شود. سایر آزمایش های پزشکی هسته ای میزان رادیواکتیویته را در خون، ادرار یا نفس اندازه گیری می کنند. مدت زمان انجام اقدامات پزشکی هسته ای بسته به نوع امتحان بسیار متفاوت است. زمان اسکن واقعی برای امتحانات تصویربرداری هسته ای می تواند از دقیقه تا چند ساعت طول بکشد و ممکن است در طی چند روز انجام شود. هنگامی که معاینه به پایان رسید، ممکن است از شما خواسته شود صبر کنید تا تکنسین تصاویر را در صورت نیاز به تصاویر بیشتر بررسی کند. گاهی اوقات، تصاویر بیشتری برای شفاف سازی یا تجسم بهتر برخی مناطق یا ساختارها به دست می آید. نیاز به تصاویر بیشتر لزوما به این معنی نیست که مشکلی در امتحان وجود داشته یا چیزی غیر عادی پیدا شده است. نباید باعث نگرانی شما شود. اگر برای تزریق یک ورید داخل وریدی وارد کرده باشید، معمولا این روش برداشته می شود مگر اینکه در همان روز برای روش دیگری برنامه ریزی کنید که به خط نیاز دارد. برای بیماران مبتلا به بیماری تیرویید که تحت ید رادیواکتیو قرار می گیرند که اغلب یک روش سرپایی است، ید رادیواکتیو بلعیده می شود، یا به شکل کپسول یا مایع. رادیو ایمونوتراپی. به جز تزریقات وریدی، بیشتر روش های پزشکی هسته ای بدون درد هستند. آنها بندرت با ناراحتی یا عوارض جانبی قابل توجهی همراه هستند. هنگامی که رادیوتراکر به صورت داخل وریدی داده می شود، هنگام وارد شدن سوزن به داخل ورید برای خط داخل وریدی، احساس خواهید کرد. هنگام تزریق رادیوتراکر ممکن است احساس سرما در حال حرکت به سمت بالا از بازو داشته باشید. به طور کلی، هیچ عارضه جانبی دیگری وجود ندارد. هنگام بلعیدن، رادیو ردیاب طعم کمی دارد یا اصلا مزه ندارد. هنگام استنشاق، نباید احساسی متفاوت از تنفس هوای اطراف خود یا نفس کشیدن داشته باشید. با انجام برخی روش ها، ممکن است یک کاتتر در مثانه شما قرار گیرد. این ممکن است باعث ناراحتی موقتی شود. مهم است که در طول امتحان ثابت بمانید. تصویربرداری هسته ای خود دردی ایجاد نمی کند. با این حال، مجبور به ساکن ماندن یا ماندن در یک موقعیت خاص در حین تصویربرداری ممکن است باعث ناراحتی شود. قبل از ترخیص، یک تکنسین، پرستار یا پزشک هرگونه دستورالعمل خاص لازم را به شما ارایه می دهند. مقدار کمی رادیوتراکر در بدن شما با گذشت زمان و از طریق روند طبیعی پوسیدگی رادیواکتیو، رادیواکتیویته خود را از دست می دهد. همچنین ممکن است طی چند ساعت یا روزهای اول آزمایش از طریق ادرار یا مدفوع از بدن دفع شود. برای کمک به دفع مواد رادیواکتیو از بدن، مقدار زیادی آب بنوشید. معاینات پزشکی هسته ای اطلاعات منحصر به فردی را شامل می شود که با استفاده از سایر روش های تصویربرداری اغلب غیرقابل دستیابی است. اسکن های پزشکی هسته ای مفیدترین اطلاعات تشخیصی یا درمانی را برای بسیاری از بیماری ها ارایه می دهند. اسکن پزشکی هسته ای هزینه کمتری دارد و ممکن است اطلاعات دقیق تری نسبت به جراحی اکتشافی بدست آورد. پزشکی هسته ای توانایی شناسایی بیماری را در اولین مرحله خود، اغلب قبل از بروز علایم یا تشخیص ناهنجاری ها با سایر آزمایش های تشخیصی، ارایه می دهد. با تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن ضایعات، ممکن است نیاز به بیوپسی جراحی را از بین ببرد یا بهترین مکان را شناسایی کند. اسکن ممکن است اطلاعات اضافی را فراهم کند که برای برنامه ریزی پرتودرمانی استفاده می شود. از آنجا که فقط دوز کمی رادیوتراکر استفاده می شود، امتحانات پزشکی هسته ای در معرض تابش نسبتا کمی قرار دارند. این برای آزمایشات تشخیصی قابل قبول است بنابراین، در مقایسه با مزایای بالقوه، خطر تابش بسیار کم است. روش های تشخیصی پزشکی هسته ای برای بیش از پنج دهه مورد استفاده قرار گرفته است و هیچ عوارض جانبی طولانی مدت ناشی از قرار گرفتن در معرض دوز کم آن وجود ندارد. خطرات درمانی همیشه با مزایای بالقوه روشهای درمانی پزشکی هسته ای سنجیده می شوند. پزشک قبل از درمان شما را از تمام خطرات قابل توجه آگاه می کند و به شما فرصتی برای پرسیدن سوال می دهد. واکنش های آلرژیک به رادیوتراکرها بسیار نادر و معمولا خفیف هستند. همیشه هرگونه حساسیتی که دارید و یا سایر مشکلات ممکن است در طی یک آزمایش قبلی پزشکی هسته ای رخ داده باشد، به پرسنل پزشکی هسته ای بگویید. تزریق رادیوتور ممکن است باعث ایجاد درد و قرمزی جزیی شود. این باید به سرعت حل شود. خانم ها در صورت احتمال بارداری یا شیردهی، باید همیشه به پزشک و تکنسین رادیولوژی خود اطلاع دهند. اقدامات پزشکی هسته ای می تواند زمانبر باشد. ممکن است چندین ساعت تا چند روز طول بکشد تا رادیو ردیاب در منطقه مورد نظر تجمع یابد و انجام تصویربرداری ممکن است تا چندین ساعت طول بکشد. در برخی موارد، تجهیزات جدید می توانند مدت زمان عمل را کوتاه کنند. وضوح تصویر تصاویر پزشکی هسته ای ممکن است به اندازه یا نباشد. با این حال، اسکن های پزشکی هسته ای برای انواع مختلف از حساسیت بیشتری برخوردار هستند و اطلاعات عملکردی که آنها می دهند اغلب با سایر روش های تصویربرداری غیرقابل دستیابی است. منبع: |
شایع ترین علت اسپاسم معده، یبوست و کم آبی بدن است. اسپاسم معده و درد، هنگام انقباض عضلات معده یا روده اتفاق میفتد. این اسپاسم ها از نظر شدت درد و مدت زمان متغیر هستند. در بیشتر موارد اسپاسم معده به بدن آسیب نمی رساند، اما ممکن است علامتی از یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان و مراجعه به پزشک دارد. اسپاسم معده، علت های زیادی دارد که برخی از شایع ترین علل آن، عبارتند از گرفتگی عضلانی و اسپاسم از علایم رایج است. علایم دیگری که ممکن است همراه با یبوست رخ دهند، عبارتند از نفخ معده دفع مدفوع کوچک یا سفت زور زدن برای دفع مدفوع کاهش دفعات دفع مدفوع (معمولا کمتر از سه بار در هفته) می تواند باعث اختلال تعادل الکترولیت ها (به ویژه سدیم و پتاسیم) شود. عضلات برای عملکرد صحیح به این مواد مغذی احتیاج دارند، بنابراین ممکن است در صورت نبود مواد مورد نیاز، شروع به اسپاسم و گرفتگی کنند. علایم کم آبی بدن، عبارتند از هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سردرد سرگیجه تشنگی شدید انقباض شدید ماهیچه های روده برای خروج گاز، می تواند منجر به اسپاسم و گرفتگی عضلات معده و خود روده ها شود. گاز اضافی در روده ها همچنین می تواند باعث موارد زیر نیز شود نفخ شکم درد معده احساس سیری معمولا در اثر عفونت، التهاب معده و روده ها باعث ایجاد و استفراغ می شود. التهاب معده و روده ممکن است علایم زیر را نیز ایجاد کند دل درد استفراغ نفخ شکم حالت تهوع اسهال (در موارد گاستروانتریت) غذای هضم شده به کمک انقباضات عضلانی موج مانند و غیر ارادی به نام پریستالسیس از روده ها عبور می کند. وقتی پریستالسیس در هر قسمت از روده ها کند و یا متوقف شود، ایلیوس ایجاد می شود. چندین مورد می تواند باعث ایجاد ایلیوس شود، از جمله عفونت التهاب عدم فعالیت عمل جراحی استفاده از مواد مخدر علایم دیگر ایلیوس، عبارتند از استفراغ حالت تهوع ایلیوس وقتی عضلات معده را درگیر کند به نام گاستروپارزی شناخته می شود. این حالت می تواند باعث اسپاسم معده، به ویژه بعد از غذا شود. به التهاب روده بزرگ گفته می شود. کولیت انواع مختلفی دارد. اگر التهاب ناشی از عفونت باشد، کولیت عفونی اتفاق میفتد. علایم کولیت عفونی، عبارتند از اسهال اسپاسم معده کمبود آب بدن افزایش حرکات روده کولیت عفونی ممکن است به دلیل مصرف غذای آلوده یا آب حاوی باکتری و انگل های بیماری زا مانند، سالمونلا یا ژیاردیا باشد. یا به گروهی از بیماری های مزمن التهابی دستگاه گوارش گفته می شود. شایع ترین انواع بیماری کرون و کولیت اولسراتیو است. هر دو بیماری باعث علایم زیر می شوند تب اسهال یبوست خستگی کاهش وزن افزایش دفعات دفع مدفوع سندرم روده تحریک پذیر یک اختلال عملکرد گوارشی است که روده ی بزرگ را درگیر می کند. این بیماری در تا درصد از مردم جهان را وجود دارد و شایع ترین اختلال عملکرد گوارشی است. همراه با ممکن است برخی از علایم زیر بروز پیدا کنند: اسهال یبوست تولید گاز درد شکم نفخ شکم اسپاسم معده وقتی خون رسانی ضعیف به دیواره عضلانی روده ها باعث التهاب روده بزرگ شود، کولیت ایسکمیک نامیده می شود. اگر روده باریک با این رو به رو شود آن را انتریت ایسکمیک می نامند. هر دو حالت منجر به علایم زیر می شود تب اسهال استفراغ حالت تهوع اسپاسم معده از دست دادن اشتها انقباض بیش از حد عضلات شکم می تواند منجر به اسپاسم معده شود. افرادی که به طور مرتب دراز و نشست انجام می دهند ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند. علایم اسپاسم به دنبال انقباض عضلانی، عبارتند از عضلات حساس دردی که با حرکت بدتر می شود. تغییراتی که در بدن در اتفاق میفتد، می تواند منجر به اسپاسم معده شود که دربیشتر موارد جای نگرانی نیست. با این حال، زنان بارداری که اسپاسم مکرر یا دردناک دارند باید به پزشک خود اطلاع دهند. موارد زیر می تواند باعث اسپاسم در دوران بارداری شود انقباضات ممکن است دلیل اسپاسم معده در زنان باردار باشد. این انقباضات با نام انقباض کاذب زایمانی نیز شناخته می شود. این انقباضات به طور معمول در سه ماهه سوم رخ می دهد، اگرچه ممکن است در سه ماهه دوم نیز در بعضی موارد ایجاد شود. در این حالت عضلات رحم قبل دچار انقباضی می شود که هر بار به مدت به مدت ثانیه تا دقیقه طول می کشد و دارای ویژگی های زیر است نادراست نامنظم است دردناک نیست انقباضاتی که به آرامی ایجاد می شوند و درد ندارند، به احتمال زیاد انقباضات هستند، به خصوص اگر زودتر از زمان زایمان پیش بینی شده شروع شوند. بسیاری از زنان باردار در اثر افزایش سطح هورمون پروژسترون در بدن، نفخ را تجربه می کنند. پروژسترون برای بارداری سالم ضروری است، اما باعث شل شدن عضلات روده می شود. این عامل هضم غذا را کند کرده و منجر به تجمع گاز و نفخ شکمی می شود. عضلات معده و رحم در طول بارداری کشیده می شوند تا کودک در حال رشد را در خود جای دهند. با کشش عضلات، ممکن است کمی اسپاسم و درد ایجاد شود. دردی که شدید یا همراه با خونریزی یا تب باشد، نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد. وقتی جنین در حال رشد به خصوص در سه ماهه دوم در داخل رحم حرکت می کند باعث ایجاد احساسی مشابه اسپاسم می شود. معمولا این ضربات در سه ماهه سوم قویتر و بارزتر بوده و با اسپاسم متفاوت خواهد بود. یک پزشک ممکن است علت اصلی اسپاسم معده را بر اساس موارد زیر تشخیص دهد معاینه جسمی شرح حال و بیماری زمینه ای آزمایش های تصویربرداری، مانند یا سی تی اسکن همچنین علایم، زمان شروع و عوامل محرک نیز از بیمار پرسیده می شود. گاهی نیاز است برای یافتن علت دقیق اسپاسم، رژیم غذایی را که قبل از شروع مشکل مصرف کرده اید در پرونده پزشکی خود ثبت نمایید. در بسیاری از موارد، اسپاسم معده به خودی خود برطرف می شود و جای نگرانی نیست. با این حال، اسپاسم معده که شدید یا مکرر است، می تواند نشان دهنده وضعیت جدی تری باشد که باید بررسی شود. اگر فردی علایم زیر را تجربه کرد، باید فورا تحت بررسی پزشکی قرار گیرد تب استفراغ درد شدید کاهش وزن تنفس دشوار زردی پوست اضطراب ناشی از اسپاسم در بسیاری از افراد با درمان های خانگی اسپاسم معده برطرف می شود. زنان باردار باید قبل از استفاده از درمان های خانگی با پزشک خود صحبت کنند، زیرا این درمان ها ممکن است برای استفاده در دوران بارداری مناسب نباشند. برخی از درمان های خانگی که ممکن است موثر باشد شامل موارد زیر است استفاده از کیسه آب گرم به می تواند باعث شل شدن عضلات معده و کاهش اسپاسم شود. ماساژ آرام عضلات معده می تواند جریان خون را بهبود ببخشد و گرفتگی و اسپاسم را تسکین دهد. افرادی که به دلیل کشیدگی عضلات با ورزش دچار اسپاسم می شوند، ممکن است با استراحت دادن به عضلات معده و پرهیز از تمرینات شکمی، تسکین پیدا کنند. نوشیدن آب فراوان می تواند از کمبود آب بدن و ایجاد اسپام جلوگیری کند. نوشیدنی های ورزشی که الکترولیت های بدن را جایگزین می کنند نیز ممکن است کمک کنند امابه علت داشتن قند زیادی باید در حد متوسط استفاده شوند. حمام های گرم با استفاده از نمک یک درمان خانگی محبوب برای بسیاری از گرفتگی ها و اسپاسم ها است. آب گرم باعث شل شدن عضلات می شود و نمکهای دارای مقدار زیادی منیزیم هستند که به رفع گرفتگی عضلات کمک می کند. انواع داروهایی که ممکن است برای درمان اسپاسم عضلانی معده توصیه شوند، عبارتند از این داروها ممکن است برای درمان اشکال مختلف استفاده شوند. این دسته از داروها را می توان برای عفونت های باکتریایی که باعث التهاب در معده یا روده می شوند تجویز کرد. افراد مبتلا به ممکن است هنگام استفاده از این داروها کاهش اسپاسم و بهبودی علایم را تجربه کنند. ایبوپروفن، یا استامینوفن ممکن است به تسکین درد و بهبودی علایم ناشی از اسپاسم کمک کند. این داروها سطح اسید معده را که ممکن است باعث ایجاد التهاب معده و اسپاسم شود کاهش می دهد. برخی راهکار ها برای پیشگیری از بروز اسپاسم عضلانی معده وجود دارند، از جمله: کمبود آب بدن منجر به اسپاسم معده می شود، بنابراین نوشیدن مایعات کافی مهم است. همچنین ممکن است در هوای گرم و در هنگام ورزش شدید به علت افزایش تعریق و از دست رفتن آب بدن مقادیر بیشتری از مایعات نیز نیاز باشد. از عضلات خود بیش از حد کار نکشید، زیرا این امر می تواند منجر به اسپاسم و آسیب عضلات شود. استفاده از فرم مناسب هنگام انجام تمرینات، مصرف مایعات کافی در تمام طول مدت ورزش و برنامه ریزی برای داشتن دوره های استراحت منظم می تواند به جلوگیری از اسپاسم کمک کند. مشخص شده است که برخی از غذاها باعث ناراحتی گوارشی و ایجاد اسپاسم معده و سایر علایم می شوند. الکل، غذاهای پرادویه و غذاهای پرچرب از جمله این موارد است پس مصرف آن هارا محدود کنید. افراد مبتلا به التهاب معده، و ممکن است کاملا متوجه شوند که ایجاد تغییرات در رژیم غذایی علایم آنها را کاهش می دهد. به عنوان مثال، محدود کردن مصرف فیبر می تواند تولید گاز و نفخ شکمی دردناک را کاهش دهد. مشورت با یک پزشک یا متخصص تغذیه برای تعیین اینکه چه مواد غذایی را باید بخورید و از چه مواردی اجتناب کنید می تواند مفید باشد. به محض کنترل شدن شرایط زندگی از طریق دارو، تغییر سبک زندگی یا هر دو ممکن است، اسپاسم های معده که به بیماری هایی مانند یا مربوط می شوند از بین بروند یا کاهش یابند. میزان موفقیت در درمان و بهبود در افراد مبتلا به اسپاسم معده، به علت اصلی ایجاد کننده آن بستگی دارد. اسپاسم معده اغلب با حداقل درمان یا بدون درمان برطرف می شود. با این حال در بعضی مواقع نیاز به مراقبت پزشکی دارد. اگر اسپاسم معده ادامه یابد یا بدتر شود، یا اگر با مدفوع خونی، تب یا استفراغ همراه باشد، فرد باید سریع با پزشک مشورت کند. منبع: |
درمان خانگی سردرد خوشه ای، به تغییر سبک زندگی و رعایت رژیم غذایی مناسب بستگی دارد. به طور کلی، دلیل اصلی سر دردهای خوشه ای هنوز مشخص نیست. گفته می شود که این سر دردها نتیجه ترشح ناگهانی ترکیبات بیوشیمیایی مانند سروتونین و هیستامین ها باشد که به عنوان محرک عمل می کنند. برخی از عوامل محرک برای تشدید سر درد خوشه ای عبارتند از: الکل ژنتیک سیگار کشیدن داروهای خاصی از جمله نیتروگلیسیرین فعالیت بدنی، خصوصا ورزش در هوای گرم ارتفاع زیاد هنگام مسافرت هوایی یا پیاده روی نور شدید، از جمله نور خورشید همراه با گرما یا دمای بالا غذاهای خاصی مانند صدف، ماهی دودی و گوشت های کنسرو شده خستگی چشم به عنوان محرک احتمالی سر دردهای خوشه ای شناخته نمی شود. اما در مواردی که علایمی از را تجربه می کنید، علاوه بر داروهای تجویز شده، می توانید برای بهتر شدن سر درد خوشه ای تغییرات خاصی در سبک زندگی، رژیم غذایی و برنامه روزانه خود ایجاد کنید. یک راه حل آسان برای سر درد خوشه ای استفاده از کمپرس سرد است. ت ثیر بی حسی بر درد دارد. کیسه ای از سبزیجات یخ زده را بردارید یا چند قطعه یخ را در یک دستمال بپیچید. این را در پشت گردن خود بمالید. روش دیگر، می توانید یک دستمال را در آب سرد فرو کنید و آن را به مدت دقیقه روی سر خود قرار دهید. در صورت نیاز چندین بار تکرار کنید. گرما کمک می کند تا عضلات گردن شل شود و سر درد ضربان دار بهتر شود. دوش آب گرم بگیرید و بگذارید آب روی گردن چکه کند. این به شل شدن عضلات گردن کمک می کند. یک پارچه نخی را پشت گردن خود نگه دارید و یک کیسه آب گرم را روی آن قرار دهید. آن را به مدت - دقیقه روشن نگه دارید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طب فشاری یک روش پر کاربرد در طب چینی است. فشار روی نقاط خاصی از انگشتان و دست ها ایجاد می شود که به آنها acupoints گفته می شود. تحریک این نقاط با فشار می تواند به کاهش درد و چندین بیماری و سلامتی کمک کند. طب فشاری به عنوان یک روش درمانی جایگزین برای افرادی که ازسر درد مزمن و سایر دردهای آسیب زا محسوب می شود. آرام سر می تواند با بهبود فعالیت سروتونین و تحریک گیرنده های سروتونین با کاهش دفعات و علایم سر درد، به بهبودی سر درد کمک کند. همچنین می تواند با بستن سیگنال های درد ناشی از سر درد به مغز، در تسکین سر درد موثر باشد. با استفاده از دو انگشت اول، سر خود را به آرامی و با حرکت دورانی ماساژ دهید. فشار صحیح روی نقاط فشار تسکین دهنده درد که در قاعده جمجمه، گوشه چشم و بین ابرو قرار گرفته اند می تواند به تسکین درد کمک کند. روش دیگر، می توانید با مخلوط کردن قاشق غذاخوری روغن کنجد داغ و نصف قاشق چای خوری پودر هل و پودر دارچین، روغن ماساژ تهیه کنید. از این مخلوط برای ماساژ پیشانی خود استفاده کنید. ترکیبی از روغن را برای چند ساعت روی پیشانی خود بگذارید. با مراقبت های کایروپراکتیک می توان سر دردهای خوشه ای را از بین برد. کایروپراکتیک تراپی، روند درمانی است که در آن یک پزشک با استفاده از دستان خود به رفع تنش در اطراف استخوان ها، مفاصل و عضلات ناحیه گردن کمک می کند. اگرچه این روش درمانی دردناک نیست، اما هر نوع احساس ناراحتی باید به پزشک گزارش شود. روغن های اساسی دارای خواص ضد اسپاسم و ضد التهابی هستند که می توانند بر روی اعصاب اثر تسکین دهنده داشته و به آرامش سر درد کمک کنند. از مصرف خوراکی هر روغن اساسی به عنوان تسکین دهنده سر دردهای خوشه ای خودداری کنید. برگ های تازه و خشک گیاه مرزنجوشبه یک روغن اساسی تبدیل می شود که خاصیت ضد درد دارد. وقتی این روغن را روی شقیقه ها ماساژ دهید، گردش خون را افزایش می دهد. همچنین باعث آرامش ذهن و بدن می شود و به استرس و اضطراب کمک می کند. از این روغن در حمام و برای ماساژ سر استفاده کنید. روغن رزماری به دلیل ماده فعال کننده آن، دارای خواص تسکین دهنده و ضد التهابی است. این خواص می تواند به تسکین سر درد کمک کند. بررسی ها نشان داده که رزماری دارای خواص ضد التهابی و تسکین دهنده درد است، بنابراین انتخاب مناسبی برای درمان سر درد است. چند قطره روغن رزماری را در قاشق غذاخوری روغن حامل مخلوط کنید و از مخلوط روغن برای ماساژ شقیقه های خود استفاده کنید اما مصرف آن روغن رزماری برای کسانی که از یا رنج می برند توصیه نمی شود. روغن نعناع دارای ترکیب غنی از منتول است که به عنوان یک اثر ضد درد در سر درد شناخته شده است. این روغن با باز کردن رگ های خونی بسته شده به تسکین سر درد خوشه ای کمک می کند. یک مطالعه نشان داد که محلول درصد روغن نعناع فلفلی در اتانول می تواند به طور موثر سر درد را در کودکان بالای سال و همچنین در بزرگسالان درمان کند. قطره روغن اساسی نعناع را در قاشق غذاخوری روغن بادام یا روغن زیتون حل کنید. از این مخلوط روغن برای ماساژ شقیقه های خود استفاده کنید. همچنین می توانید برگ های نعناع آسیاب شده را روی پیشانی خود قرار دهید. روش دیگر، استنشاق بخارنعناع فلفلی است. به یک تشت کوچک آب جوش، چند قطره روغن ضروری نعناع فلفلی اضافه کنید. بخارات خارج شده از ظرف را برای چند دقیقه استنشاق کنید. اسانس اسطوخودوس یک داروی تسکین دهنده برای تسکین سر درد خوشه ای است. یک دستمال را به چند قطره روغن اساسی اسطوخودوس آغشته کنید. آن را در طول روز بو کنید. همچنین می توانید استنشاق بخار را انجام دهید. به فنجان آب جوش، قطره روغن اساسی اسطوخودوس اضافه کنید. بخارات را استنشاق کنید. در قاشق غذاخوری روغن حامل مانند روغن بادام یا روغن زیتون، - قطره روغن اساسی اسطوخودوس اضافه کنید. از این مخلوط روغن برای ماساژ پیشانی خود استفاده کنید. نوشیدن مقدار کم یا ناکافی آب با سر درد همراه است. اگر عادت دارید روزانه مقدار کافی آب ننوشید، احتمال دارد دچار کمبود آب بدن شوید که منجر به سر درد می شود. با افزایش مصرف آب در بدن می توان از بروز چنین سر دردهایی جلوگیری کرد. اگر دچار هر نوع هستید، میگرن یا سر درد خوشه ای، حتما مقدار زیادی آب بنوشید. جدا از نوشیدن لیوان آب مورد نیاز در روز، می توانید از آب نارگیل، آب لیمو و ORS نیز استفاده کنید تا از کمبود آب بدن جلوگیری شود. میوه ها و را که حاوی درصد زیادی آب مانند هندوانه، اسفناج و خیار هستند بخورید. افراد خاصی با خوردن برخی غذاها می توانند سر درد بگیرند. هنگامی که این عوامل محرک غذایی را شناسایی کردید، می توانید به راحتی از مصرف آنها جلوگیری کنید تا از سر درد جلوگیری شود. برخی از غذاهای محرک احتمالی عبارتند از: مونوسدیم گلوتامات نوشیدنی های الکلی شیرین کننده های مصنوعی نوشیدنی های حاوی کافیین مانند چای، قهوه و کولا غذاهای غنی از نیتریت در شراب، گوشت های معالج، پنیرهای پیر و برخی داروها بسیاری از مردم برای کاهش سر درد میگرنیکافیین استفاده می کنند، اما کافیین آن طور که گفته شده نمی تواند برای میگرن موثر باشد. چندین غذای متداول دیگر که می تواند در افراد مستعد سر درد ایجاد کند شامل محصولات لبنی، شکلات، گوشت، گندم، صدف، مغزها، بادام زمینی، موز، پیاز، تخم مرغ و مرکبات است. یک روش درمانی جایگزین است که از سال های طولانی برای کنترل درد مزمن استفاده شده است. این ترکیبی از حالت های مختلف و تمرینات تنفس عمیق است که سلامت کلی فرد را تقویت می کند. یوگا هیچ عارضه جانبی برای تسکین سر درد ندارد. سیگار کشیدن می تواند باعث سر درد شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض دود سیگار مضر است و می تواند عوارضی مانند تنگی عروق خونی و ایجاد سر درد داشته باشد. افرادی که از سر درد خوشه ای رنج می برند باید از استعمال دود سیگار دوری و یا به طور کلی سیگار را ترک کنند. انجام این کار می تواند باعث کاهش سر درد شود. یک ماده مغذی ضروری است که به تنظیم فرآیندهای مختلف متابولیسم و سیستم عصبی کمک می کند. دوز توصیه شده آن - میلی گرم در روز برای مصرف روزانه است. کمبود منیزیم باعث سر درد و میگرن می شود. رژیم غذایی خود را با غذاهای غنی از منیزیم مانند دانه کنجد، تخمه آفتابگردان، بادام، بلغور جو دوسر، تخم مرغ، کره بادام زمینی و شیر غنی کنید. مکمل های منیزیم می توانند عوارض جانبی در هضم غذا داشته باشند. از این رو، برای ت یید با پزشک خود مشورت کنید. فلفل کاین حاوی ترکیبی به نام است که می تواند جریان خون را تحریک کرده و درد سر درد را تسکین دهد. کپسایسین فعال زیستی همچنین می تواند با کاهش التهاب مربوط به آن، به کاهش سر دردهای خوشه ای کمک کند. مکمل های کپسایسین را پس ازمشورت با پزشک مصرف کنید. همچنین می توانید با مخلوط کردن قاشق چای خوری پودر فلفل قرمز، چند قطره آب لیمو ویک قاشق چای خوری عسل به یک فنجان آب گرم یک نوشیدنی فلفل قرمز تهیه کنید. این محلول را بنوشید تا سر درد خوشه ای کاهش یابد. حدود درصد از افراد مبتلا به سر درد خوشه ای در اثر تغییرات فصلی، افزایش سر دردهای خوشه ای را تجربه می کنند. تغییرات آب و هوا با کاهش نور خورشید می تواند منجر به کاهش ویتامین D در بدن شود. محققان پیشنهاد کرده اند که کاهش سطح ویتامین D احتمال دارد در ایجاد سر درد مزمن از جمله سر درد خوشه ای نقش داشته باشد. مصرف دوز بالای ویتامین B در رژیم غذایی باعث کاهش بروز سر درد می شود. مصرف میلی گرم ویتامین B هر روز به مدت یک ماه باعث جلوگیری از سر درد می شود. غذاهایی را که سرشار از ویتامین D هستند شامل شیر، تخم مرغ و ماهی مانند ماهی تن، ماهی آزاد و ماهی خال مخالی را شامل می شود. غذاهای غنی از ویتامین B ، از جمله لوبیا، دانه ها، آجیل ها، گوشت اعضای بدن، حبوبات و سبزیجات برگ سبز استفاده کنید. به طور متناوب، بررسی میزان ویتامین D و ویتامین B خود را انجام دهید. مقادیر کم این ویتامین ها را می توان با مکمل های ت یید شده توسط پزشک جبران کرد. سرکه سیب قرن هاست که به دلیل مزایای مختلف برای سلامتی آن مورد استفاده قرار می گیرد. با استنشاق بخارات سرکه سیب می توانید سر درد ضربان دار خود را آرام کنید. نیمی از کاسه را با آب جوش پر کنید و فنجان سرکه سیب به آن اضافه کنید. با استفاده از حوله سر خود را بپوشانید، به کاسه خم شوید و بخارها را با نفس های عمیق استنشاق کنید. برای جلوگیری از سوختگی حتما صورت خود را در فاصله ای امن نگه دارید. این کار را به مدت - دقیقه انجام دهید. بابونه دارای خواص ضد التهابی، ضد اسپاسم و تسکین دهنده است که به تسکین سر درد کمک می کند. نوشیدن منظم چای بابونه نیز می تواند به پیشگیری از سر درد کمک کند. - قاشق چای خوری گل بابونه خشک را برای چند دقیقه در فنجان آب داغ خیس کنید. همچنین می توانید مقداری آبلیمو و عسل به آن اضافه کنید. مایعات را صاف کرده و این چای را سه یا چهار بار در روز بنوشید تا از علایم میگرن خلاص شوید. زنجبیل حاوی ترکیبات فعال زیستی به نام gingerols است. اینها دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی زیادی هستند که اثر درمانی بر درد دارند. زنجبیل می تواند به کاهش درد و حالت تهوع که نشانه های سر درد خوشه ای است، کمک کند. برای کمک به کاهش علایم سر درد خوشه ای، روزی دو بار چای زنجبیل بنوشید. حرف آخر اگرچه سر دردهای خوشه ای به خودی خود قابل درمان نیستند، می توانید برای کاهش ناراحتی ناشی از آن و جلوگیری از بیشتر شدن آن اقداماتی انجام دهید. جدا از داروهای تجویز شده توسط پزشک، عادت های سالم ایجاد کنید، روشهای درمانی دیگر را دنبال کنید، ماساژ دهید و تغییرات در رژیم غذایی خود ایجاد کنید تا ناراحتی و شدت سر درد خوشه ای را کاهش دهد. |
سرطان سر و گردن گروهی از سرطان ها هستند که معمولا از سلول های سنگفرشی که دهان، بینی و گلو را پوشانده اند نشات می گیرد. علایم معمول این سرطان، شامل گلودرد مداوم، که بهبود نمی یابند، گرفتگی صدا و التهاب مداوم گردن ناشی از است. پزشک برای ارزیابی وضعیت بیمار به احتمال زیاد معاینه بدنی را انجام می دهد. برای ت یید تشخیص سرطان و تعیین اینکه آیا سرطان انتشار یافته یا نه، ممکن است بیمار تحت آندوسکوپی، MRI سر، CT سینوس ها، CT سر، رادیوگرافی پانوراما دندانپزشکی، CT پرتو مخروطی دندان، PET / CT یا تصویربرداری از قفسه سینه قرار بگیرد. اگر هیچ یک از این آزمایشات نشان دهنده سرطان نباشد، دیگر به سایر اقدامات جانبی نیازی نیست. با این حال، در صورت ادامه علایم، پزشک می تواند وضعیت بیمار را کنترل کند. درمان سرطان سر و گردن به اندازه، نوع، محل، سرعت رشد و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. گزینه های درمانی شامل پرتودرمانی، جراحی، یا ترکیبی از این سه مورد هستند. سرطان های سر و گردن تقریبا سرطان های سر و گردن به دلیل مصرف دخانیات و الکل ایجاد می شود. افرادی که هر دو تنباکو و الکل استفاده در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این سرطان قرار دارد. مصرف دخانیات و الکل از عوامل خطر سرطان غدد بزاقی نیست سرطان سر و گردن بیشتر در بزرگسالان بالای سال اتفاق میفتد و در مردان دو برابر بیشتر ازمردان دیده می شود. عوامل خطر که احتمال بروز این بیماری را افزایش می دهند، عبارتند از: سن جنسیت مصرف الکل و دخانیات بهداشت ضعیف دهان و دندان قرار گرفتن در معرض تابش یا آزبست عفونت ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) قومیت، به ویژه از نژاد آسیایی (سرطان نازوفارنکس) علایم معمولا اغلب شامل گلودرد مداوم، مشکل در بلع، زخم دهانی که بهبود نمی یابد و گرفتگی صدا است. علایم دیگر به محل سرطان بستگی دارد، اما اغلب ممکن است شامل موارد زیر باشد: تورم فک گوش درد درد هنگام بلعیدن سردردهای مکرر از دست دادن شنوایی بی حسی یا فلج صورت خونریزی بدون دلیل بینی توده بدون درد در گردن عفونت های مزمن سینوس مشکل در باز کردن دهان خونریزی بدون دلیل در دهان لکه های قرمز یا سفید در دهان درد دندان، لثه، لق شدن دندان مشکل در تنفس و یا صحبت کردن سرطان سر و گردن چگونه تشخیص و ارزیابی می شود؟ پزشک از بیمار در مورد سابقه پزشکی، عوامل خطر و علایم او سوال می کند و معاینه فیزیکی را انجام می دهد. پزشک ممکن است یک یا چند مورد از آزمایش های تصویربرداری زیر را برای تعیین سرطان و شیوع آن سرطان تجویز کند: در این آزمایش از یک ابزار نوری انعطاف پذیر و روشن به نام آندوسکوپ برای بررسی حفره بینی، جعبه صدا و گلو استفاده می شود. با کمک بی حسی موضعی، لوله را در دهان یا بینی قرار می دهند تا عکس گرفته و سلول های غیر طبیعی را ارزیابی کنند. در طول MRI سر، از یک میدان مغناطیسی قدرتمند، پالس های فرکانس رادیویی و کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از داخل سر و گردن استفاده می شود. در حال حاضر، MRI حساس ترین آزمایش تصویربرداری از سر در عمل بالینی معمول است. این آزمایش پزشکی تشخیصی، چندین عکس از حفره های سینوس پارانازال بیمار تهیه می کند. تصاویر مقطعی تولید شده در طی سی تی اسکن می توانند در چندین صفحه تغییر شکل دهند و حتی تصاویر سه بعدی ( - D ) ایجاد کنند. این آزمایش در درجه اول برای تشخیص سرطان های سینوس ها و حفره های بینی و برنامه ریزی برای جراحی ها استفاده می شود. CT CT . این آزمایش همچنین رادیوگرافی پانورامیک نیز نامیده می شود، این آزمایش دو بعدی ( - D ) با اشعه ایکس دندان، کل دهان را در یک تصویر منفرد شامل دندان ها، فک بالا و پایین، ساختارها و بافت های اطراف می گیرد. این آزمایش حتی می تواند به تشخیص کمک کند. در این نوع سی تی اسکن از فناوری ویژه ای برای تولید تصاویر سه بعدی ( - D ) از ساختارهای دندانی، بافت های نرم، مسیرهای عصبی و استخوان در ناحیه جمجمه و صورت در یک اسکن استفاده می شود. CT پرتو مخروطی به طور کلی برای ت یید هدف قرار دادن صحیح درمان های پرتویی استفاده می شود. این آزمون پزشکی هسته ای ترکیبی از ( PET ) رایج ترین مکان برای انتشار سرطان گردن و گردن، ریه ها است. همچنین، بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن (به خصوص اگر سیگاری باشند) می توانند یک جداگانه و غیرمرتبط با سرطان سر و گردن داشته باشند. پزشک ممکن است یک عکس برداری ساده از قفسه سینه یا سی تی اسکن از قفسه سینه را برای بررسی انجام دهد. اگر این آزمایشات نشان دهنده سرطان نباشد، دیگر نیازی به اقدامات بعدی نیست. با این حال، ممکن است پزشک در ویزیت های بعدی بخواهد منطقه را معاینه و کنترل کند. در شرایطی که آزمایشات، ناهنجاری خوش خیم را نشان دهد، پزشک می تواند بیوپسی را تجویز کند. نمونه برداری برداشتن بافت به منظور بررسی وجود بیماری است. نمونه برداری به چندین روش مختلف انجام می شود. برخی از نمونه برداری ها شامل برداشتن مقدار کمی از بافت با سوزن است، در حالی که برخی دیگر شامل برداشتن کل توده مشکوک (ندول) با جراحی است. در بیوپسی، غالبا ، با قرار دادن یک سوزن از طریق پوست به ناحیه ناهنجاری، بافت برداشته می شود. به این عمل آسپیراسیون سوزن ظریف ( FNA ) می گویند. نمونه برداری را می توان با راهنمایی تصویر مانند سونوگرافی، اشعه ایکس، توموگرافی کامپیوتری ( CT ) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( با خیال راحت انجام داد. نوع درمان توصیه شده برای این سرطان بستگی به محل، اندازه و نوع سرطان، میزان رشد آن و سلامت عمومی بیمار دارد. سرطان های سر و گردن ممکن است با پرتودرمانی، جراحی و یا شیمی درمانی درمان شوند. اینکه از چه ترکیبی از روش های درمانی استفاده خواهد شد، به محل سرطان و پیشرفت آن بستگی دارد. سرطان های سر و گردن اغلب به غدد لنفاوی گردن انتشار می یابد. بنابراین، برای درمان این گره ها نیز اغلب از جراحی و یا پرتودرمانی استفاده می شود. این جراحی را کالبد شکافی گردن می نامند و معمولا (البته نه همیشه) همزمان با جراحی محل اولیه انجام می شود. اگر برنامه درمانی به پرتودرمانی نیاز داشته باشد، ممکن است سرطان با پرتودرمانی نیز درمان شود. بسته به پاسخ بدن بیمار به پرتودرمانی، جراحی گردن ممکن است در جلسات بعدی انجام شود. بررسی های اخیر نشان می دهد که شیمی درمانی همزمان با پرتودرمانی مو ثرتر است بنابراین، در صورت پیشرفت مرحله سرطان (مرحله پیشرفته III یا مرحله IV ) ، برنامه های درمانی پرتودرمانی گاهی شامل شیمی درمانی است. به طور معمول، یکی از روشهای پرتودرمانی زیر ممکن است برای درمان سرطان سر و گردن استفاده شود: روشی برای رساندن پرتوی پرتوهای ایکس یا پرتون های پرانرژی به محل تومور است. پرتوی تابشی در خارج از بدن بیمار تولید شده و در محل تومور هدف قرار می گیرد. این پرتوهای تابشی می توانند سلول های سرطانی را از بین ببرند. یک روش پیشرفته با دقت بالا است که از شتاب دهنده های اشعه ایکس کنترل شده توسط کامپیوتر برای رساندن دوزهای دقیق اشعه به یک تومور بدخیم یا مناطق خاص در تومور استفاده می کند. دوز تابش برای انطباق با شکل سه بعدی ( - D ) تومور با تعدیل - یا کنترل - شدت پرتو تابش برای متمرکز کردن دوز تابش بالاتر به تومور و در عین حال قرار گرفتن در معرض تابش سلولهای سالم طراحی شده است. منابع: |
فرق بین سرماخوردگی و سینوزیت عمدتا در مدت زمان آنها می باشد. عفونت سینوس که به آن نیز گفته می شود، عفونت بسیار متداول دستگاه تنفسی فوقانی است که سالانه میلیون ها نفر را مبتلا می کند. این عفونت زمانی اتفاق میفتد که حفره های بینی متورم و ملتهب شوند. سینوزین معمولا توسط ویروس ایجاد می شود و اغلب حتی پس از برطرف شدن سایر علایم تنفسی فوقانی نیز ادامه دارد. این نوع ممکن است حاد یا مزمن باشد. سینوزیت حاد فقط برای مدت کوتاهی ادامه دارد، در حالی که عفونت های مزمن سینوسی بیش از شش تا هشت هفته طول می کشد یا به طور مکرر عود کرده و دوباره باز گردد. عفونت سینوسی درمان نشده به طور بالقوه می تواند به سینوس ها آسیب برساند و منجر به عفونت گوش، کاهش بینایی یا حتی مننژیت شود، بنابراین درمان فوری آن مهم است اما درمان عفونت سینوس اغلب به ت خیر میفتد زیرا افراد در مرحله اولیه عفونت سینوس را تشخیص نمی دهند. علایم اولیه عفونت سینوسی و سرماخوردگی بسیار شبیه است، معمولا گرفتگی بینی، خارش گلو و احساس در هر دو ممکن است بروز کند. هنگام سرماخوردگی، علایم در طی سه تا پنج روز بهبود می یابند و شما در طی یک هفته احساس بهتری خواهید داشت اما اگر علایم بیش از یک هفته ادامه داشته باشد، به احتمال زیاد به عفونت سینوس مبتلا هستید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در بزرگسالان و هم در کودکان می تواند ت ثیر بگذارد. . برخی از علایم عفونت سینوسی که می تواند به شما در تشخیص آن از سرماخوردگی کمک کند، عبارتند از یکی از بهترین راه ها برای تشخیص سرماخوردگی و عفونت سینوسی درد و فشاری است که به دلیل عفونت در صورت خود احساس می کنید. درد ناشی از عفونت سینوسی می تواند در بینی و اطراف آن، در فک بالا و دندان ها و بین چشم رخ می دهد. تجمع مخاط در سینوس ها همچنین باعث احساس سنگینی یا فشار در صورت شود. وقتی سر خود را به جلو می برید یا مناطقی را که روی حفره های سینوس قرار دارند لمس می کنید، درد ممکن است بیشتر باشد. همچنین، سینوس های فک بالا که در زیر چشم قرار دارند ممکن است هنگام فشار یا لمس دردناک باشند. با کاهش التهاب و برطرف شدن عفونت، درد از بین می رود. ترشحات بینی تغییر سبز، زرد یا مایل به خون نشانه دیگری از عفونت سینوس است. این عمدتا به دلیل حمله ویروس به سیستم بدن است که باعث تغییر رنگ ترشحات می شود. ترشحات همچنین ممکن است به سمت پایین گلو جاری و منجر به احساس قلقلک یا احساس خارش در پشت گلو شود. همچنین ترشحات ناشی از سینوزیت ها می تواند غلیظ شده و به سختی از بینی خارج شود. این تمایز عمده دیگر بین عفونت سینوسی و سرماخوردگی است. ترشحات بینی در سرماخوردگی معمولی، ماهیتی شفاف و مایع دارند. سرفه غالبا همراه با عفونت سینوس ها رخ می دهد. اما بسیاری از افراد تصور می کنند که علت آن سرماخوردگی یا برونشیت است. سرفه به دلیل عفونت سینوسی معمولا در شب و صبح بدتر می شود. دلیل اصلی این امر این است که وقتی دراز می کشید، سینوس ها از پشت گلو تخلیه شده و باعث تجمع ترشحات در پشت حلق بینی می شود. این نوع سرفه ها از پشت گلو منجر به تشکیل بلغم می شوند. بلغم حاوی باکتری ها یا ویروس و همچنین سلول های التهابی است که در پاسخ به عفونت تولید می شوند. بدن سعی می کند بلغمی که از طریق سرفه به ریه ها وارد می شود را دفع کند. گرفتگی بینی یکی از علایم کلاسیک عفونت سینوسی و سرماخوردگی است. اما معمولا گرفتگی ناشی از سینوزیت بیشتر طول می کشد. این علامت عمدتا به دلیل رگ های خونی ملتهب در سینوس ها است. سینوس های ملتهب ممکن است تنفس از طریق بینی را نیز برای شما دشوار کند و به این ترتیب احساس گرفتگی بینی کنید. علاوه بر آن، صدای شما ممکن است گرفته به نظر برسد. برای تسکین مشکل، بخار را استنشاق کنید یا دوش آب گرم بگیرید تا مخاط رقیق شود، بنابراین دفع آن راحت تر است. یکی دیگر از علایم بسیار شایع عفونت سینوسی سردرد است، اما اکثر مردم آن را با سردرد تنشی اشتباه می گیرند. عفونت سینوس باعث می شود ناحیه بینی و همچنین پیشانی آن چنان گرفتگی داشته باشد که صدمه ببیند و منجر به سردرد شود. همچنین، التهاب در ناحیه بینی باعث سفت شدن عضلات اطراف پیشانی و بالای سر می شود و سردرد را حتی بیشتر می کند. سردرد می تواند یک طرفه (از یک طرف) یا دو طرفه (از هر دو طرف) باشد. این نوع سردرد معمولا هنگامی که به جلو خم و صبح بیدار می شوید، بدتر خواهند شد. همچنین اگر دمای محیط به طور ناگهانی تغییر کند، درد می تواند بدتر شود مانند زمانی که در خارج از خانه بسیار گرم است و وارد یک ساختمان تهویه مطبوع می شوید. که از نظر پزشکی به عنوان هالیتوز شناخته می شود، یکی دیگر از علایم رایج عفونت سینوسی است. پشت زبان که در گلو قرار دارد، محل زندگی باکتری هایی است که باعث بوی بد دهان می شوند. در طی عفونت سینوس، مخاط اضافی که تولید می شود اغلب به پشت حلق انتقال پیدا می کند. از آنجا که باکتری ها در مخاط تجمع پیدا می کنند، باعث بوی بد دهان می شود. این نوع بوی بد دهان معمولا پس از برطرف شدن عفونت سینوس از بین می رود. برای بهبود بوی نفس خود، را با دو بار مسواک زدن در روز و نخ دندان کشیدن یکبار در روز حفظ کنید. همچنین می توانید از دهان شویه با طعم نعنا استفاده کنید. درد در دندان های فوقانی یک علامت نسبتا رایج عفونت سینوسی است. این درد نشانه وجود یک مشکل واقعی در دندان نیست. بلکه درد به دلیل جمع شدن فشار در حفره های سینوس در نواحی مختلف صورت ایجاد می شود که احساس درد دندان بدی را ایجاد می کند. همچنین، این درد دو طرفه است، به این معنی که در دو طرف صورت ایجاد می شود و دندان های بالای پشت که به سینوس های فک بالا نزدیک هستند را تحت ت ثیر قرار می دهد. اگر به طور مداوم دندان درد دارید، با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که این درد به دلیل عفونت سینوس یا سایر مانند بیماری پریودنتال، ساییدن دندان، حفره یا آبسه دندان است. همراه با گرفتگی بینی، عفونت سینوسی می تواند باعث گرفتگی گوش شود. کودکان کوچک حتی ممکن است از درد خفیف گوش شکایت کنند. سینوس ها و گوش های شما در داخل سر بهم اتصال پیدا می کنند بنابراین، احتقان و التهاب مجاری بینی می تواند فشار گوش شما را تحت ت ثیر قرار دهد. همچنین، تجمع فشار در گوش داخلی گاهی می تواند باعث احساس سرگیجه شود منابع |
راهکارهای افزایش اندازه آلت تناسلی مردان به طور زیادی موثر هستند. حتی برخی از این راهکارها نتایج رضایت بخشی را به همراه دارند. برخی از راهکارهای افزایش و کشش آلت تناسلی در مردان، عبارتند از: جراحی penuma تمرینات کششی آلت تناسلی دستی مانند جیلکینگ دستگاه های بزرگ کننده که طول آلت را تا . اینچ افزایش می دهد. فقط به یاد داشته باشید که آلت تناسلی مردان با هم متفاوت است. ظاهر، طول و عرض استانداردی برای آن وجود ندارد. تمرینات کشش آلت تناسلی مرد، به معنای استفاده از دست یا وسیله ای برای افزایش طول یا دور آلت تناسلی است. اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کشش می تواند اندازه آلت تناسلی را افزایش دهد، اما نتایج آن معمولا کم است. در برخی موارد، حتی احتمال دارد نتایج آن موقتی باشند. تمرینات کششی دستی شامل استفاده از دست برای ماساژ بافت های طول آلت تناسلی است. این هدف برای کشش پوست و ایجاد میکرو اشک در بافت است. بافت ها احتمال دارد در اثر بهبودی، منجمد به نظر برسند و باعث می شوند آلت تناسلی بلندتر به نظر برسد. برخی از تمرینات همچنین باعث می شوند تا دور آلت تناسلی افزایش یابد. تمریناتی، مانند جیلکینگ، نیز می توانند در افزایش بافت دور آلت تناسلی موثر باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگرچه محققان دستگاه های کشش آلت تناسلی مرد را مورد بررسی قرار داده اند، اما هنوز مشخص نیست که چقدر احتمال دارد اثر بگذارند. به عنوان مثال پمپ آلت تناسلی مرد را در نظر بگیرید. پمپ آلت تناسلی مرد یک محفظه استوانه ای شکل و پر از هوا است که به ناحیه لگن متصل می شود. تحقیقات نشان داده که این دستگاه ها فوری ایجاد می کنند. برخی بررسی ها همچنین نشان می دهند که استفاده مداوم از آن می تواند در نهایت باعث افزایش طول آلت تناسلی شود. دستگاه های کشش آلت تناسلی هم وجود دارند. دستگاه را می کشد تا انحنای آن را اصلاح کند. از دستگاه های کششی برای درمان بیماری Peyronie استفاده شده است. یک بررسی در سال نشان داد که مردانی که به طور روزانه در طولانی مدت از دستگاه کششی آندروپنیس استفاده می کردند، اندازه آلت تناسلی آنها افزایش یافته است. شرکت کنندگان در طی چهار ماه به مدت شش ساعت در روز از این دستگاه استفاده کردند. طول آنها از / تا / سانتی متر افزایش یافته است. در این شرایط انجام حرکات کششی ضرری ندارد. تمرینات کششی قبل از انجام هرگونه کشش دستی، نکات زیر را در نظر بگیرید: این تمرینات را فقط در زمان مناسب انجام دهید. اگر این ورزش باعث درد یا ناراحتی می شود، آن را متوقف کنید. در حالی که آنها را انجام می دهید، کنار دیوار یا میز بنشینید یا بایستید. این تمرینات را فقط یک یا دو بار در روز انجام دهید تا منجر به بروز هیچ گونه آسیبی نشود. اگر می خواهید این تمرینات را طولانی تر انجام دهید یا بیشتر آنها را تکرار کنید، از پزشک خود مشورت بگیرید. برای کشش دستی آلت تناسلی مرد: سر آلت تناسلی خود را بگیرید. آلت تناسلی خود را به سمت بالا و حدود ثانیه آن را بیرون بکشید. آلت تناسلی خود را برای ثانیه دیگر به سمت چپ، سپس به سمت راست بکشید. این مراحل را یک یا دو بار در روز و به مدت حدود دقیقه تکرار کنید. علاوه بر آن می توانید راهکارهای زیر را امتحان کنید: سر آلت تناسلی خود را بگیرید. آلت تناسلی خود را به سمت بالا بکشید. بر روی قسمت پایه آلت تناسلی خود به طور همزمان فشار دهید. این وضعیت را حدود ثانیه حفظ کنید. این مراحل را با کشیدن آلت تناسلی مرد به سمت چپ تکرار کرده و به پایه آلت تناسلی خود در سمت راست فشار وارد کنید. با کشیدن آلت تناسلی به سمت راست، این مراحل را تکرار کرده و به پایه آلت تناسلی خود در سمت چپ فشار وارد کنید. این تمرین را یک بار در روز و تا دقیقه تکرار کنید. Jelq برای کشش آلت تناسلی مرد: انگشت اشاره و انگشت شست خود را به شکل O قرار دهید. ژست O شکل را در پایه آلت تناسلی خود قرار دهید. O را کوچکتر کنید تا زمانی که به آلت خود فشار ملایمی وارد کنید. انگشت اشاره و انگشت شست خود را به آرامی به سمت سر آلت تناسلی خود حرکت دهید تا به نوک برسید. اگر این احساس دردناک است فشار را کاهش دهید. این کار را هر روز یک بار به مدت حدود تا دقیقه تکرار کنید. برای استفاده از پمپ آلت تناسلی می توانید راهکارهای زیر را به کار گیرید: آلت تناسلی خود را داخل محفظه پر از هوا قرار دهید. از مکانیزم پمپ برای مکش هوای محفظه استفاده کنید. این وضعیت خون را به آلت تناسلی می کشاند و باعث نعوظ می شود. حلقه یا گیره موجود را به آلت تناسلی خود وصل کنید تا به مدت دقیقه به حالت ایستاده باقی بماند. در این مدت می توانید برقرار کنید و سپس حلقه را بردارید. آلت تناسلی خود را در انتهای پایه دستگاه قرار دهید. سر آلت تناسلی خود را در دو شکاف در انتهای مخالف محکم کنید. لوله سیلیکون را در اطراف شاخه آلت تناسلی ببندید. انتهای لوله سیلیکون را در پایین دستگاه بگیرید و آلت تناسلی خود را به آرامی به سمت بیرون بکشید. اگر احساس درد یا ناراحتی کرد، تمرین را متوقف کنید. آلت تناسلی مرد را به مدت تا ساعت در روز در حالت کشیده نگه دارید. استفاده بیش از حد تمرینات و راهکارهای آلت تناسلی مرد می تواند باعث پارگی زیاد در بافت ها یا آسیب به بافت هایی شود که را به بدن متصل می کند. این آسیب ها به طور زیادی می توانند مانع نعوظ یا حفظ آن شوند. هنگام استفاده از دستگاه کششی، به توصیه های پزشک خود گوش دهید. استفاده بیشتر از آن می تواند صدماتی را ایجاد کند که بر عملکرد آلت تناسلی مرد ت ثیر بگذارد. پس از استفاده از پمپ، اجازه ندهید خون بیش از دقیقه در آلت تناسلی بماند. داشتن نعوظ برای بیش از چند ساعت می تواند به آلت تناسلی آسیب برساند. تمرینات یا وسایل کششی احتمال دارد باعث بروز عوارض جانبی زیر شود: خارش بی حسی پارگی رگ کبودی یا تغییر رنگ جزیی لکه های قرمز در امتداد شاخه آلت تناسلی اگر علایم بیش از دو روز طول کشید با پزشک تماس بگیرید. پزشک می تواند علایم را ارزیابی کند و در مورد مراحل بعدی مشاوره دهد. نتایج استفاده از روش های بزرگ کننده آلت تناسلی به نوع روشی که انتخاب کرده اید و میزان سازگاری فرد بستگی خواهد داشت. برای دستیابی به هرگونه اثر قابل توجه، باید تمرینات و استفاده از دستگاه های کششی را به طور روزانه انجام دهید. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از پمپ آلت تناسلی مرد می تواند نتایج بسیار سریع تری داشته باشد. واکنش آلت تناسلی مرد به کشش و سایر اشکال تحریک احتمال دارد. اما این واکنش شما کمک کند تا با بدن احساس راحتی بیشتری داشته باشید. همچنین می توانید به مرور تغییراتی در ظاهر یا عملکرد آلت تناسلی خود را مشاهده کنید. این تصور که استمناء باعث کوچک شدن آلت تناسلی مرد می شود، منش درستی ندارد. یکی از دلایل این تصورآن است که انزال سطح تستوسترون را کاهش می دهد. بسیاری از افراد همچنین معتقدند که سطح تستوسترون مسیول رشد و کوچک شدن آلت تناسلی مرد است. بنابراین داشتن تستوسترون کمتر به معنای آلت تناسلی کوچکتر نیست. در اینجا دو دلیل اصلی نادرست بودن آن وجود دارد: سطح تستوسترون پس از برای مدت کوتاهی کاهش می یابد. هنگام استمنا یا رابطه جنسی، مقدار آن به طور موقت بالا می رود. پس از انزال به سطح طبیعی برمی گردند. اما خودارضایی تاثیری روی سطح تستوسترون ندارد. سطح تستوسترون تقریبا هیچ ارتباطی با اندازه آلت تناسلی و نعوظ ندارد. اندازه آلت تناسلی در درجه اول تحت ت ثیر ژن ها قرار می گیرد. همچنین توانایی در دریافت و نگهداری نعوظ تحت ت ثیر مواردی مانند وضعیت روانی، رژیم غذایی، شیوه زندگی و سلامت کلی بدن است. تغییر در رژیم غذایی، مصرف مواد مخدر یا ورزش باعث بزرگتر یا کوچکتر شدن آلت تناسلی نمی شود. اما عملکرد مناسب و سلامت آلت تناسلی مرد ارتباط زیادی با جریان خون دارد. در اینجا چند نکته وجود دارد که شاید آلت تناسلی را بزرگتر نکند، اما احتمال دارد در نعوظ های سالم موثر باشند: کاهش یا حذف الکل ورزش روزانه و منظم استفاده از مکمل های مصرف کافی قهوه یا چای کافیین دار برخی معتقدند که انجام، و همچنین سایر دستکاری های عضله و بافت آلت تناسلی مانند خودارضایی، به مثانه و سلامت جنسی کمک می کند و می تواند قدرت عضلات را افزایش دهد. این تصور نادرست است چون برخی معتفدند که عضله قوی تر برابر با اندازه بزرگتر آن مشخص می شود. به عبارتی برخی ها فکر می کنند هر چه آلت تناسلی مرد بزرگتر باشد قوی تر است. اما این گونه نیست. |
درمان خانگی سیاتیک، به علت اصلی آن بستگی دارد. در این حالت، عصب سیاتیک تحریک شده و سپس باعث درد شدید در پشت ران، یا و ساق پا می گردد. هنگامی که هر قسمت از عصب فشرده می شود، می توان کل طول عصب، از جمله شاخه های آن را تحت ت ثیر قرار داد. عصب سیاتیک از نقطه ای در پایین ستون فقرات شروع می شود و از پایین ران و پشت ران شما می گذرد. در اطراف زانوی شما، این عصب به دو عصب تقسیم شده که پشت پای شما قرار دارند و سپس به اعصاب بیشتری تقسیم می شود که به پا و انگشتان شما می رسند. علایم سیاتیک را می توان در طول پشت یک یا هر دو پای خود احساس کرد، زیرا دو عصب سیاتیک از هر طرف ستون فقرات کمر سرچشمه می گیرند. شایعترین علامت مشکل عصب سیاتیک درد است. شما ممکن است رفلکس کاهش یافته، احساس کاهش یافته یا حتی بی حسی داشته باشید. در بعضی مواقع علایمی که تجربه می کنید عجیب به نظر می رسد. یک بیمار گزارش داد، احساس می کند قطره ای آب از پای من می ریزد. هیچ دردی احساس نمی شد، اما این علامت بسیار آزار دهنده بود و نباید در آن وجود داشته باشد. مسایل حرکتی نیز ممکن است وجود داشته باشد. علاوه بر احساس، بیشتر اعصاب در چگونگی عملکرد عضلات شما نقش دارند، بنابراین ممکن است به طور کلی مشکل راه رفتن شوید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک علامت سیاتیک وجود دارد که یک فوریت پزشکی محسوب می شود. به آن بیهوشی زین گفته می شود و روی روده و مثانه شما ت ثیر می گذارد. قسمت زین به قسمتی از بدن گفته می شود که اگر سوار بر اسب باشید، روی زین می نشیند. در طول ارزیابی، متخصصان پزشکی از شما سوال می کنند که آیا از دست دادن روده یا کنترل مثانه دچار مشکل شده اید یا اینکه در ناحیه زین خود بی حسی دارید که ممکن است بی حسی زین را نشان دهد. این نشانه آن است که دیسک در ستون فقرات کمر در حال بیرون زدن و فشرده سازی ناحیه ای از نخاع شما است که در صورت عدم درمان سریع، می تواند منجر به ناتوانی دایمی شود. درد سیاتیک می تواند توسط عوامل زیر ایجاد شود رایج ترین دلیل درد سیاتیک برجستگی یا است که رادیکولوپاتی نامیده می شود. رادیکولوپاتی هنگامی اتفاق میفتد که عصبی در نزدیکی قطعه نخاعی در ستون فقرات کمر فشرده شود. شما اثرات این فشرده سازی را در کل طول عصب احساس می کنید. گاهی اوقات، ممکن است از ناحیه کمر احساس درد نکنید، اما اغلب اوقات، این مشکل ترین قسمت است. نظریه دیگری در مورد علت درد سیاتیک به نام سندرم پیریفورمیس شامل ستون فقرات کمر نیست. یک عضله کوتاه در باسن به نام پیریفورمیس از روی عصب سیاتیک عبور می کند. اگر این عضله محکم باشد، تصور می شود که عصب سیاتیک که در زیر آن قرار دارد فشرده شده و باعث درد می شود. علت دیگر ممکن است خود عصب سیاتیک باشد. ممکن است طول عصب سیاتیک کوتاه شده و سفت شود و باعث درد شود. همچنین ممکن است در ناحیه باسن، همسترینگ و عضلات ساق پا دچار انعطاف ناپذیری شوید. آزمایش رفلکس ها و احساسات در پاها به یک متخصص فیزیوتراپی اجازه می دهد تا محل فشرده سازی عصب و محل قرارگیری ستون فقرات را مشخص کند. یکی از راه های انجام این کار انجام آزمایش برای ریشه عصبی چسبنده است. با این حال، این آزمایش فقط در مواقعی که کمردرد وجود دارد موثر است. در حالت ایستاده شروع کنید و سپس به سمت جلو خم شوید. مطمین شوید که از ناحیه کمر خم شده اید، نه باسن. اگر از ناحیه باسن خم شوید و کمرتان را صاف نگه دارید (اینگونه است که باید در زندگی روزمره خود همیشه به جلو خم شوید) ، این آزمایش جواب نمی دهد زیرا نخاع را تا حدی لقی نگه می دارید. از کمر به جلو خم شوید، پشت خود را به شکل " C " در آورید. آیا این امر کمردرد را بدتر می کند؟ اگر پاسخ مثبت است، مرحله را انجام دهید. زانوی پا را که علایمی دارد خم کنید و پای خود را روی صندلی قرار دهید. سپس با زانوی خم شده، دوباره از ناحیه کمر به سمت جلو خم شوید. آیا این امر کمردرد را بدتر می کند؟ اگر پاسخ هنوز مثبت است، چیزی در قسمت کمر شما در جریان است. اگر سستی زیاد به اعصاب و عضلات پا نرسد، درد از کمر شما نشات می گیرد. اگر جواب منفی باشد، منش درد احتمالا در جای دیگری در طول عصب است. آزمایش رفلکس مثبت به این معنی است که عصب از ستون فقرات خارج می شود، به چیزی می چسبد و به درستی حرکت نمی کند بنابراین، هر زمان که تنش روی عصب قرار می گیرد، درد ایجاد می شود. از آنجا که عصب به چیزی می چسبد، وقتی در جهات خاصی حرکت می کنید و موقعیت های خاصی را به دست می گیرید، عصب مانند حالت طبیعی حرکت نمی کند و باعث درد می شود. ممکن است در محل چسبندگی درد نداشته باشید، اما درد در جای دیگری بروز پیدا کند. ریشه های عصبی چسبنده اغلب پس از جراحی اتفاق میفتند زیرا ممکن است تمام بافت اسکار یک عصب را به دام بیندازد. این اتفاق می تواند در هرجای ستون فقرات رخ دهد، اما بیشترین عارضه آن در عصب های کمر یا پاها است. سیاتیک با توجه به علت آن درمان می شود اگر تشخیص دهید که درد ناشی از برآمدگی دیسک در ناحیه کمر است، می توانید تمریناتی را انجام دهید که به کاهش آن دیسک کمک کرده و فشار عصب را متوقف کند. اگر مشخص شود که علت سندرم پیریفورمیس واقعی است که نادر است، کشش و طولانی شدن عضله پیریفورمیس راهی برای پیشگیری است. اگر خود عصب سیاتیک مشخص باشد که سفت است و باعث بروز مشکلاتی می شود، در این صورت شما باید تحرکات عصب سیاتیک را انجام دهید. اگر یک ریشه عصبی چسبنده باعث درد شما شود، دوباره تمرینات همراه با سایر روش ها می توانند موثر باشند. به پشت دراز بکشید و یک پا را خم کنید. مچ پا پای مخالف را روی زانو قرار دهید. با استفاده از هر دو دست، مچ پا و پشت زانو را بگیرید. زانو را به آرامی به سمت سینه بکشید تا زمانی که کشیدگی ملایمی در ناحیه باسن بالا آمده احساس کنید. ثانیه در این حالت بمانید و بار تکرار، روزی دو بار انجام دهید. روی یک میز، تختخواب یا هر سکوی برافراشته و محکم و مسطح بنشینید و در حالی که پای دیگر را روی زمین می گذارید، یکی از پاهای خود را مستقیما از بالا دراز کنید. یک بالش کوچک یا حوله رول شده را زیر زانوی کشیده نگه دارید. به آرامی به جلو خم شوید در حالی که ستون فقرات را کاملا صاف نگه دارید تا جایی که در پشت ران خود احساس کشیدگی جزیی کنید. نیازی به اعمال عضلات ران خود بیش از حد راحتی نیست. ثانیه در این حالت بمانید و بار تکرار، روزی دو بار انجام دهید. کف پای خود را روی زمین قرار دهید و روی آن بنشینید، یک پا را روی زانوی مخالف قرار دهید. در امتداد باسن خود را از جلو به عقب به پایین باسن حرکت دهید تا از پشت حرکت کند. عضلات شکم خود را سفت کرده و در طی تمرین وضعیت کمر مناسب داشته باشید. بار تکرار، روزی دو بار انجام دهید. بر روی شکم دراز بکشید و دستان خود را کف دست و روی زمین کنار صورت قرار دهید. به تدریج با قدرت بازوها تنه خود را فشار دهید و این کار را با بالا بردن سر، سپس قسمت فوقانی کمر و در آخر پایین کمر آغاز کنید، در حالی که گلوتان را آرام نگه داشته و لگن را از زمین بلند نمی کنید. فشار دهید تا زمانی که احساس ناراحتی کوچکی در ناحیه کمرتان کنید. پس از احساس کشش در انتهای عقب، می توانید با پایین آوردن آرام قسمت بالاتنه به حالت اولیه برگردید. همین تمرین را بار تکرار کنید و ست تکرار در روز انجام دهید. اگر به نظر می رسد کمر درد شما بعد از ورزش بدتر می شود، بهتر است آن را دوباره انجام ندهید. رو به دیواره ای بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه از هم باز کنید و دست ها را روی دیواره ای در ارتفاع شانه قرار دهید. درحالی که خود را به سمت سقف بلند می کنید، کمر خود را به حالت قوسی درآورید و از گردن، سپس کمر میانی و در آخر کمرتان شروع کنید. با پیروی از همان ترتیب به آرامی به موقعیت اولیه برگردید و تکرار کنید. بار تکرار، سه بار در روز انجام دهید. اگر پس از انجام این تمرین درد افزایش یافت، آن را دوباره انجام ندهید. صاف بایستید و چانه خود را به سمت سینه حرکت دهید تا جایی که احساس راحتی کنید که از گردن خود تا انتهای جمجمه کشیده شده است. دستان خود را بر روی باسن قرار داده و به آرامی به سمت عقب خم شوید، در حالی که چانه را در آن فرو رفته کمر خود را قوس دهید. به تدریج به حالت اولیه برگردید و تمرین را بار به همان روش تکرار کنید. هر روز ست تکرار انجام دهید. اگر پس از ورزش کمر درد شما افزایش یافت، بهتر است آن را دوباره انجام ندهید. معمولا سیاتیک در طی ماه از شروع فروکش می کند. اگر درد در ماه اول برطرف نشود یا به روش های غیر جراحی پاسخ ندهد، جراحی گزینه خوبی است. اکثریت بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند، درد دارند. پیاده روی برای تسکین درد سیاتیک مفید استف مگر اینکه راه رفتن علایم را بدتر کند. پزشکان معمولا بیماران را به راه رفتن تشویق می کنند. غالبا ، درد باعث اسپاسم عضلات پشت نیز می شود. پیاده روی گاهی این اسپاسم های عضلانی و در نتیجه کمر درد را بدتر می کند بنابراین، فرد مبتلا از راه رفتن دلسرد می شود. برای تسکین اسپاسم عضلات در پشت، معمولا داروهای شل کننده عضلات تجویز می شوند. یک دیسک فتق بزرگ که در مرکز آن قرار دارد می تواند اعصاب دو طرف ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد. همچنین، تنگی نخاع، یک بیماری مزمن که باعث کوچک شدن کانال نخاعی می شود و معمولا با افزایش سن اتفاق میفتد، می تواند هر دو طرف را درگیر کند. یک دیسک بزرگ، فتق مرکزی می تواند باعث درد پا، ضعف و اختلال در عملکرد روده و مثانه شود. این وضعیت سندرم نام دارد و یک اورژانس جراحی است. دیسک فتق برای بازیابی عملکرد باید فورا برداشته شود. افراد مبتلا به اختلال در عملکرد روده یا مثانه نباید منتظر درمان با داروها یا آمپول های اپیدورال باشند. منبع: |
انواع ترشحات واژن در بارداری می تواند از نظر رنگ، بافت و حجم متفاوت باشند. افزایش ترشحات واژن اغلب یکی از اولین است. برخی از تغییرات رنگ طبیعی دارند، در حالی که برخی دیگر احتمال دارد نشان دهنده عفونت یا مشکل دیگری باشد. تغییرات رنگ یکی از مهمترین نشانه هایی است که می تواند رخ دهد. انواع ترشحات واژن در بارداری می تواند از نظر رنگ شامل موارد زیر باشد: قرمز قهوه ای صورتی خاکستری سبز یا زرد سفید و گلوله سفید شفاف یا شیری ترشح در مراحل مختلف قاعدگی و در طبیعی است. ترشحات واژن سالم که به آن لکوره نیز گفته می شود، نازک و شفاف یا سفید است و فقط بوی ملایمی دارد. مقدار ترشحات در کل دوران بارداری افزایش می یابد تا خطر عفونت های واژن و رحم کاهش پیدا کند. ترشحات در هفته های آخر بارداری، زمانی که احتمال دارد رنگ صورتی شوند، در شدیدترین حالت خود قرار می گیرید. ترشح به طور معمول چسبناک و از نظر غلظت مانند ژله است و این نشان دهنده آماده شدن بدن برای زایمان است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید رنگ های مختلف ترشحات واژن احتمال دارد موارد مختلفی را نشان دهند، از جمله: ترشحات شفاف یا شیری رنگ واژن معمولا نشان دهنده ترشحات طبیعی و سالم است، خصوصا اگر بوی ملایمی داشته باشد. ترشحات شفاف، که می تواند به رنگ سفید نیز باشد، معمولا طبیعی است. ممکن است مانند سفیده تخم مرغ باشد. این ترشحات بیشتر برای روانکاوی واژن ترشح می شود. زیرا واژن عضوی شگفت انگیز و خود تمیز کننده است. با این حال، هرگونه تغییر در اندازه آن احتمال دارد علایمی از یک بیماری باشد. خانمی که باردار است اما هنوز در ماه کامل نیست، در صورت افزایش ترشحات شفاف که به طور مداوم نشت می کند یا غلیظ و ژله ای می شود، باید با پزشک تماس بگیرد. این تغییرات احتمال دارد را نشان دهد. ترشحات واژن توده ای یا سفید و شبیه پنیر می توانند نشان دهنده عفونت مخمر باشند. عفونت مخمر شایع بوده و بدن به ویژه در دوران بارداری مستعد ابتلا به آن است. علایم دیگر عفونت شامل خارش، سوزش و ادرار یا است. ترشحات واژن سبز یا زرد سالم نیستند و نشان دهنده عفونت مقاربتی ( STI ) مانند کلامیدیا یا تریکومونیاز است. سایر علایم احتمالی شامل قرمزی یا تحریک در اندام تناسلی است. STI طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها STI ترشحات خاکستری واژن احتمال دارد نشان دهنده یک به نام واژینوز باکتریال ( BV ) باشد، به خصوص اگر بوی ماهی نیز داشته باشد که پس از رابطه جنسی قوی می شود. BV BV ترشحات معمولا به دلیل خروج خون از بدن قهوه ای است که می تواند یکی از علایم اولیه بارداری باشد. ترشحات قهوه ای در دوران بارداری به طور کلی نگران کننده نیست. با این حال، زنان بارداری که ترشحات قهوه ای تیره را تجربه می کنند باید با پزشک خود تماس بگیرند. ترشحات صورتی در دوران بارداری احتمال دارد طبیعی باشد یا نباشد. تخلیه با رنگ صورتی اغلب در اوایل بارداری یا در هفته های آخر هنگامی که بدن برای زایمان آماده می شود، اتفاق میفتد. همچنین می تواند قبل از یا در حین اتفاق بیفتد. بررسی ها نشان می دهد که لکه بینی و خونریزی در طول سه ماهه اول، به ویژه آنهایی که فقط تا روز ادامه دارند، خطر سقط جنین را در پی ندارند. از دیگر دلایل لکه بینی در دوران بارداری می توان به رابطه جنسی و عفونت های واژن اشاره کرد. بعضی از خانم ها ممکن است به طور دوره ای پس از مقاربت خونریزی کمتری داشته باشند که منجر به ترشح صورتی شود. ترشحات واژن قرمز در دوران بارداری نیاز به توجه فوری پزشک دارد، خصوصا اگر خونریزی زیاد و حاوی لخته باشد یا در کنار آن گرفتگی و درد شکم ایجاد شود. این علایم سقط جنین یا حاملگی خارج رحمی را نشان می دهد. تقریبا تا درصد از بارداری ها همراه سقط جنین است که احتمال دارد افراد آن را از دست دادن بارداری نیز بدانند. احتمال دارد ترشحات قرمز جدی نباشد، به خصوص در سه ماهه اول، که ناشی از لانه گزینی یا عفونت باشد. بررسی ها نشان می دهد که بین تا درصد از زنان در اوایل بارداری خونریزی می کنند. خونریزی های دیگر در بارداری می تواند بسیار جدی باشد یا را نشان دهد، که به مراقبت پزشکی نیاز دارد. به رژیم غذایی خود و یا مکمل هایی که ممکن است مصرف کنید توجه کنید. این رنگ معمولا نشانه عفونت است، اما اگر به ندرت رخ می دهد بهتر است به آنچه که می خورید توجه کنید. رژیم غذایی می تواند بر رنگ ترشح واژن ت ثیر بگذارد. برخی افراد گزارش داده اند که این تغییر رنگ هر زمان که ویتامین های جدید مصرف می کنند یا غذاهای خاصی را امتحان می کنند اتفاق میفتد. ترشحات زرد واژن می تواند نشانه ای از عفونت باشد. اگر باردار هستید و ترشحات واژینال زرد دارید، باید با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک به احتمال زیاد برایتان آزمایش ادرار یا آزمایش ترشحات دهانه رحم تجویز می کند. اگرچه آزمایش احتمال دارد نشان دهد که شما هیچ مشکلی ندارید اما ترشحات زرد رنگ واژن احتمال دارد عفونت را نشان دهد که می تواند مشکلی برای بارداری داشته باشد. شرایطی که می تواند به عنوان یک علامت منجر به ترشحات زرد واژن شوند، عبارتند از: کلامیدیا سوزاک عفونت مخمر تریکومونیازیس واژینوز باکتریال مقدار زیادی از نوع خاص باکتری در واژن منجر به واژینوز باکتریایی ( BV ) می شود. این وضعیت زنانی را که بیشتر رابطه جنسی دارند تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه بسیاری از زنان علایمی ندارند، اما احتمال دارد موارد زیر را تجربه کنید: ناراحتی واژن و اطراف آن احساس سوزش هنگام ادرار کردن ترشحات واژن که می تواند رنگ زرد داشته باشد. بوی نامطبوع واژن، به خصوص بعد از رابطه جنسی اگر باردار هستید و BV BV آندومتریت زایمان زودرس پارگی زودرس غشاها (کمتر از . پوند) کوریوآمنیونیت، یک عفونت باکتریایی است که به آن آمنیونیت نیز گفته می شود. یک زن باردار می تواند با داشتن یک رژیم غذایی سالم به حفظ سلامت واژن کمک کند. افزایش حجم ترشحات واژن با بوی ملایم در دوران بارداری طبیعی است، اما رنگ ها و بو های غیر معمول اغلب نشان دهنده عفونت است. پزشک می تواند آنتی بیوتیک یا سایر داروها را برای درمان عفونت در این ناحیه از بدن تجویز کند. زنان معمولا با انجام راهکارهای زیر می توانند سلامت واژن را در دوران بارداری حفظ کنند: خودداری از دوش گرفتن پرهیز از استفاده از تامپون لباس زیر که از پارچه ای قابل تنفس ساخته شده را بپوشند. بعد از دوش گرفتن یا شنا کردن، دستگاه تناسلی را کاملا خشک کنند. پس از دفع ادرار یا مدفوع، ناحیه دستگاه تناسلی از جلو به عقب پاک شود. از پوشیدن شلوار جین تنگ و جوراب شلواری نایلونی که خطر عفونت را افزایش می دهد، خودداری شود. رعایت یک رژیم غذایی سالم و پرهیز از مصرف زیاد قند، که می تواند عفونت های مخمری را افزایش دهد. محصولات مراقبت شخصی بدون بو و وسایل بهداشتی زنانه، از جمله دستمال توالت و صابون بدون بو را انتخاب کنند. از غذاهای پروبیوتیک و مکمل هایی که مصرف آنها در دوران بارداری بی خطر است، که احتمال دارد از عدم تعادل باکتری ها در واژن جلوگیری کند، استفاده شود. صحبت درباره هرگونه ترشح غیرمعمول با پزشک ضروری است. زیرا این علامت احتمال دارد عفونتی را نشان دهد که نیاز به درمان دارد. عفونت های بدون درمان، ممکن است منجر به عوارضی شوند. افزایش ترشحات در دوران بارداری طبیعی است، اما ترشحات غیرمعمول در کنار بوی شدید یا ناراحتی در واژن یا شکم اغلب نشان دهنده یک بیماری است. این وضعیت در مورد ترشحات سبز، زرد یا خاکستری واژن نیز وجود دارد. اگر زنان دچار لکه بینی یا خونریزی شدند که، بیش از یک روز ادامه دارد یا در کنارآن درد یا گرفتگی عضله مشاهده شد، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرند. اما ترشحات واژن نیز بازتابی از سلامتی شما است. مراقب ترشحات غیرمنتظره ای باشید که می تواند نشانه ای از عفونت یا بیماری باشد. اگر ترشحات شما به میزان قابل توجهی در رنگ، قوام، مقدار یا بو تغییر کند، بهتر است با متخصص زنان تماس بگیرید. به همین ترتیب، اگر ترشحات همراه با خارش یا درد لگن باشد، وقت آن است که به پزشک خود مراجعه کنید. |
عوارض داروهای باروری به نحوه مصرف دارو بستگی دارد. داروهای باروری خوراکی (مانند کلومید یا لتروزول) نسبت به داروهای باروری تزریقی مانند گنادوتروپین ها یا آگونیست ها و آنتاگونیست های عوارض جانبی خفیف تری دارند. متداول ترین عوارض داروهای باروری، سردرد، حساسیت و، ناراحتی معده، و تغییرات خلقی است. احتمال بارداری چندقلویی (مثل دوقلو یا سه قلو یا بیشتر) و ایجاد سندرم تحریک بیش از حد تخمدان شایع ترین خطرات داروهای باروری است. این موارد تنها شایع ترین عوارض جانبی و خطرات احتمالی این داروها هستند. داروهای باروری می توانند معجزه کنند و به طور کلی موثر هستند. اما باید بدانید که چگونه می توان احتمال عوارض آن ها را کاهش داد. عوارض جانبی، علایم ناخواسته هستند که در اثر مصرف دارو ایجاد می شوند. احتمال ایجاد عوارض جانبی در هر فرد متفاوت است و به موارد زیر بستگی دارد: ویژگی بدن فرد داروهایی که فرد مصرف می کند. دوز داروی بارداری (دوزهای بالاتر معمولا به معنای افزایش خطر است) به عنوان مثال بعضی از خانم ها با مصرف کلومید احساس خوبی دارند ولی دیگران سردرد یا تغییرات خلقی را تجربه می کنند. پیش بینی واکنش فرد به دارو تا زمان مصرف آن دشوار است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر عوارض جانبی شدید یا غیرمعمول دارید یا به هر دلیلی از مصرف دارو نگران هستید، با پزشک خود تماس بگیرید. بررسی ها نشان می دهد که داروهای باروری می توانند اضطراب را در فرد افزایش دهند. گیرنده های هورمون استروژن بدن را مسدود می کند. حتی مانع افزایش سطح استروژن بدن می شود. بیشتر عوارض جانبی کلومید ناشی از کاهش سطح پایین استروژن در بدن است. عوارض جانبی احتمالی کلومید، عبارتند از سردرد سرگیجه گرگرفتگی حالت تهوع افزایش وزن نوسانات خلقی حساسیت در پستان ناراحتی و نفخ شکم خونریزی یا لکه بینی غیرطبیعی خطر نادر اما جدی است و در کمتر از / از بارداری های با داروهای گنادوتروپین چندقلویی است. دو سوم آن ها دوقلو یی و یک سوم نیز سه قلویی یا بیشتر است. جلوگیری از عوارض جانبی معمولا غیرممکن است. با این حال، مواردی وجود دارد که شما یا پزشک می توانید برای کاهش خطرات احتمالی انجام دهید. برخی از عوارض جانبی احتمال دارد با مصرف دارو در شب یا همراه با غذا کاهش یابد. همیشه در مورد بهترین زمان و روش مصرف داروها با پزشک مشوت کنید. معمولا دارو با کمترین دوز موثر شروع می شود. در صورت عدم موفقیت دوز دارو افزایش می یابد. به پزشک خود تمامی عوارض جانبی را که تجربه می کنید، را اطلاع دهید حتی اگر این اثرات جانبی مربوط به خلق و خو باشد. معمولا برای رفع عوارض داروی جایگزین وجود دارد. برای کاهش خطر بارداری دوقلویی یا چندقلویی، نظارت دقیق بر چرخه تولیدمثل بدن مهم است. در زمان مصرف گنادوتروپین ها یا، می توان از برای تعیین تعداد فولیکول های تخمدان ها استفاده کرد. به یاد داشته باشید که یک بارداری چندقلویی، سلامتی شما و نوزادان آینده را در معرض خطر قرار می دهد. درروش، می توان با انتقال تک جنین احتمال چند قلویی را کاهش داد. مراقبت های خوب قبل از تولد می تواند احتمال بارداری چند قلویی را کاهش دهد. با تشخیص و درمان به موقع، به ندرت شدید و خطرناک است. برای تسکین یا کاهش ناراحتی عوارض جانبی چه کاری می توانید انجام دهید؟ ابتدا باید همیشه در این مورد با پزشک خود صحبت کنید. به آنها اطلاع دهید که چه علایمی را تجربه می کنید. در اینجا چند توصیه کلی وجود دارد. اگر گرگرفتگی دارید، لباس و شلوار نازک تر بپوشید. همچنین از مصرف نوشیدنی های گرم، که باعث گرگرفتگی می شود، خودداری کنید. درمان ناباروری می تواند باعث احساس آسیب پذیری و ناراحتی در شما شود و استفاده از داروهای باروری نیز با ایجاد تغییرات خلقی این وضعیت را تشدید می کنند. هیدراته بمانید و در تمام طول مراحل باروری آب بنوشید زیرا هورمون ها می توانند بدن شما را دچار کم آبی کنند. اطمینان حاصل کنید که در طول دوره درمان خود آب اضافی می نوشید. تیلنول یا استامینوفن برای سردرد یا گرفتگی عضلات بهتر است. به طور معمول استامینوفن مسکن منتخب درد در طی درمان با داروهای باروری است. شما نباید از ایبوپروفن یا یا دیکلوفناک استفاده کنید زیرا این داروها می توانند در تخمک گذاری و کاشت جنین تداخل ایجاد کنند. منبع: |
اسکن تیرویید نوعی تصویربرداری پزشکی هسته ای است. آزمایش جذب ید رادیواکتیو ( RAIU ) به عنوان جذب تیرویید نیز شناخته می شود که عملکرد تیرویید را اندازه گیری می کند، اما شامل تصویربرداری نیست. در تصویربرداری پزشکی هسته ای از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای تشخیص، ارزیابی یا درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. این موارد شامل انواع مختلفی از سرطان ها، اختلالات غدد درون ریز یا عصبی و سایر ناهنجاری ها است. از آنجا که آزمایشات پزشکی هسته ای می توانند فعالیت مولکولی را مشخص کنند، این پتانسیل را دارد که بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهد. آنها همچنین می توانند نشان دهند که آیا بیمار به درمان پاسخ می دهد یا خیر. روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای، غیر تهاجمی است. به استثنای تزریقات وریدی، آنها معمولا بدون درد هستند. در این آزمایشات از مواد رادیواکتیو به نام رادیوداروها یا رادیوتراکرها برای کمک به پزشکان در تشخیص و ارزیابی بیماری استفاده می شود. رادیو ردیاب ها، مولکول هایی هستند که به مقدار کمی ماده رادیواکتیو قابل پیوند یا برچسب گذاری با آن هستند که می تواند در اسکن شناسایی شود. رادیوتراکرها در تومورها یا مناطق التهاب جمع می شوند. آنها همچنین می توانند به پروتیین های خاص بدن متصل شوند. رادیوتراکر متداول تر، F - fluorodeoxyglucose یا FDG ، مولکولی شبیه به گلوکز است. سلول های سرطانی از نظر متابولیکی فعالیت بیشتری دارند و ممکن است گلوکز را با سرعت بالاتری جذب کنند. این میزان بالاتر را می توان در اسکن های PET مشاهده کرد. این به پزشک اجازه می دهد بیماری را قبل از اینکه در سایر آزمایشات تصویربرداری مشاهده شود، شناسایی کند. FDG فقط یکی از رادیوترانسورهای مورد استفاده یا در حال توسعه است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسته به نوع معاینه، رادیو ردیاب به عنوان گاز تزریق، بلع یا استنشاق می شود. سرانجام در ناحیه بدن مورد بررسی جمع می شود. یک دوربین یا دستگاه تصویربرداری خاص، انتشار رادیواکتیو را از رادیو ردیاب تشخیص می دهد. دوربین یا دستگاه تصاویر را تولید می کند و اطلاعات مولکولی را فراهم می کند. اسکن تیرویید و جذب تیرویید اطلاعاتی در مورد ساختار و عملکرد تیرویید فراهم می کند. اسکن تیرویید برای تعیین اندازه، شکل و موقعیت غده تیرویید استفاده می شود. جذب تیرویید برای ارزیابی عملکرد غده انجام می شود. اسکن تیرویید در کل بدن به طور معمول بر روی افرادی که به سرطان تیرویید مبتلا هستند، انجام می شود. یک پزشک ممکن است این آزمایشات تصویربرداری را برای تشخیص موارد زیر تجویز کند: تعیین میزان انتشار سرطان تیرویید ارزیابی ماهیت گره کشف شده در غده سرطانی تعیین اینکه آیا غده به درستی کار می کند یا خیر تشخیص مشکلات غده تیرویید و و سرطان تشخیص مناطقی از ناهنجاری، مانند توده ها (گره ها) یا التهاب تغییرات غده بعد از به استفاده از دارو، جراحی، رادیوتراپی یا شیمی درمانی در صورت وجود احتمال بارداری یا شیردهی، زنان همیشه باید به پزشک و تکنسین خود اطلاع دهند. در مورد هر دارویی که مصرف می کنید، از جمله ویتامین ها و مکمل های گیاهی، به پزشک و تکنسینی که معاینه را انجام می دهد، مشورت کنید. انواع آلرژی ها، بیماری های اخیر و سایر شرایط پزشکی را ذکر کنید. در این موارد باید به پزشک خود بگویید: به ید، داروها و ساسیت دارید. در حال مصرف داروها و یا بلع سایر مواد حاوی ید، جلبک دریایی، شربت های سرفه، مولتی ویتامین ها یا داروهای قلبی هستید. طی دو ماه گذشته آزمایشاتی مانند عکسبرداری با اشعه ایکس یا سی تی اسکن، جراحی یا درمان با استفاده از ماده حاجب یددار را انجام داده اید. در روزهای قبل از معاینه، ممکن است آزمایش خون برای اندازه گیری سطح هورمون های تیرویید در خون انجام شود. ممکن است به شما گفته شود که چندین ساعت قبل از آزمایش غذا نخورید. زیرا غذا خوردن می تواند بر دقت اندازه گیری جذب ت ثیر بگذارد. جواهرات و سایر لوازم فلزی را در خانه بگذارید یا آنها را قبل از آزمایش بردارید. چنین اشیایی ممکن است در روند کار اختلال ایجاد کنند. دستورالعمل های خاصی را بر اساس نوع اسکن خود دریافت خواهید کرد. تکنیک های ویژه دوربین و تصویربرداری مورد استفاده در پزشکی هسته ای شامل دوربین گاما و توموگرافی رایانه ای با انتشار تابش تک فوتون ( SPECT ) است. دوربین گاما که به آن دوربین سوسوزن نیز گفته می شود، انرژی رادیواکتیو را که از بدن بیمار ساطع می شود، شناسایی کرده و به تصویر تبدیل می کند. خود دوربین گاما تابشی از خود ساطع نمی کند. دوربین گاما از آشکارسازهای تشعشع تشکیل شده است، به نام سرهای دوربین گاما که در فلز و پلاستیک قرار گرفته اند و اغلب به شکل جعبه در می آیند، به دستگاه هایی به شکل دونات دایره ای شکل متصل می شوند. بیمار روی میز معاینه دراز می کشد. گاهی اوقات، هد های دوربین گاما با زاویه درجه جهت یافته و بر روی بدن بیمار قرار می گیرند. SPECT شامل چرخش سر دوربین های گاما در اطراف بدن بیمار برای تولید تصاویر سه بعدی با جزییات بیشتر است. رایانه به ایجاد تصاویر از داده های بدست آمده توسط دوربین گاما کمک می کند. پروب نوعی دستگاه دستی کوچک و شبیه میکروفن است که می تواند میزان رادیوتراکر را در ناحیه کوچکی از بدن شما تشخیص و اندازه گیری کند. معاینات معمول اشعه ایکس با عبور اشعه ایکس از بدن تصویری ایجاد می کند. در امتحانات پزشکی هسته ای از ماده رادیواکتیو به نام رادیو دارو یا رادیوتراکر استفاده می شود. این ماده به جریان خون تزریق، بلعیده یا به عنوان گاز استنشاق می شود. این ماده در ناحیه ای از بدن که تحت معاینه قرار دارد جمع شده و در آنجا مقدار کمی انرژی به صورت پرتوهای گاما می دهد. دوربین های ویژه این انرژی را تشخیص می دهند و با کمک رایانه تصاویری ایجاد می کنند که جزییاتی در مورد ساختار و عملکرد اندام ها و بافت ها ارایه می دهد. تصویر. بسته به نوع آزمایش پزشکی هسته ای، رادیوتراکر به صورت داخل وریدی تزریق می شود، بلعیده می شود یا به عنوان گاز استنشاق می شود. هنگامی که رادیوتراکر از طریق دهان مصرف شوند، به دو صورت مایع یا کپسول، به طور معمول تا ساعت قبل از اسکن بلعیده می شود. رادیوتراکر تزریق داخل وریدی معمولا حداکثر دقیقه قبل از آزمایش تجویز می شود. هنگامی که زمان شروع تصویربرداری فرا رسیده است، شما روی یک میز معاینه متحرک دراز خواهید کشید و سر خود را به عقب و گردن خود را دراز خواهید کرد. سپس دوربین گاما یک سری و از غده تیرویید از سه زاویه مختلف عکس می گیرد. در حالی که دوربین در حال عکس گرفتن است باید برای مدت کوتاهی ثابت بمانید. هنگامی که معاینه به پایان رسید، ممکن است از شما خواسته شود صبر کنید تا تکنسین در صورت نیاز، تصاویر بیشتر تهیه کند. گاهی اوقات، تصاویر بیشتری برای شفاف سازی یا تجسم بهتر برخی مناطق یا ساختارها گرفته می شود نیاز به تصاویر بیشتر لزوما به این معنی نیست که مشکلی در امتحان وجود داشته یا چیزی غیر عادی پیدا شده است. نباید باعث نگرانی شما شود. زمان اسکن واقعی برای اسکن تیرویید دقیقه یا کمتر است. به شما ید رادیواکتیو ( I - یا I - ) به صورت مایع یا کپسول برای بلعیدن داده می شود. جذب تیرویید چندین ساعت تا ساعت بعد آغاز می شود. غالبا ، دو اندازه گیری جذب جداگانه در زمان های مختلف بدست می آید. به عنوان مثال، ممکن است چهار تا شش ساعت و ساعت اندازه گیری جذب داشته باشید. هنگامی که زمان شروع تصویربرداری فرا رسیده است، شما روی یک صندلی رو به روی یک کاوشگر ثابت قرار خواهید گرفت که بر روی غده تیرویید در گردن قرار گرفته است. زمان اسکن واقعی برای هر جذب تیرویید پنج دقیقه یا کمتر است. بیشتر روش های اسکن تیرویید و جذب تیرویید بدون درد است. با این حال، در حین اسکن تیرویید، در حالی که دوربین گاما در حال عکسبرداری است، کاملا در حالت خوابیده و سر به عقب دراز کشیده اید، احساس راحتی نمی کنید. هنگامی که رادیوتراکر به صورت داخل وریدی داده می شود، هنگام وارد شدن سوزن به داخل ورید برای خط داخل وریدی، احساس سوزن سوزن خواهید کرد. هنگام تزریق رادیوتراکر ممکن است احساس سرما در حال حرکت به سمت بالا از بازو داشته باشید. به طور کلی، هیچ عارضه جانبی دیگری وجود ندارد. هنگام بلعیدن، رادیو ردیاب طعم کمی دارد یا اصلا مزه ندارد. هنگام استنشاق، نباید احساسی متفاوت از تنفس هوای اطراف خود یا نفس کشیدن داشته باشید. مهم است که در طول امتحان ثابت بمانید. تصویربرداری هسته ای خود دردی ایجاد نمی کند. با این حال، مجبور به ساکن ماندن یا ماندن در یک موقعیت خاص در حین تصویربرداری ممکن است باعث ناراحتی شود. معاینات پزشکی هسته ای اطلاعات منحصر به فردی را شامل می شود که با استفاده از سایر روش های تصویربرداری اغلب غیرقابل دستیابی است. اسکن های پزشکی هسته ای مفیدترین اطلاعات تشخیصی یا درمانی را برای بسیاری از بیماری ها ارایه می دهند. اسکن پزشکی هسته ای هزینه کمتری دارد و ممکن است اطلاعات دقیق تری نسبت به جراحی اکتشافی بدست آورد. از آنجا که فقط دوز کمی رادیوتراکر استفاده می شود، امتحانات پزشکی هسته ای در معرض تابش نسبتا کمی قرار دارند. این برای آزمایشات تشخیصی قابل قبول است بنابراین، در مقایسه با مزایای بالقوه، خطر تابش بسیار کم است. روش های تشخیصی پزشکی هسته ای برای بیش از پنج دهه مورد استفاده قرار گرفته است و هیچ عوارض جانبی طولانی مدت ناشی از قرار گرفتن در معرض دوز کم آن وجود ندارد. خطرات درمانی همیشه با مزایای بالقوه روش های درمانی پزشکی هسته ای سنجیده می شوند. پزشک قبل از درمان شما را از تمام خطرات قابل توجه آگاه می کند و به شما فرصتی برای پرسیدن سوال می دهد. واکنش های آلرژیک به رادیوتراکرها بسیار نادر و معمولا خفیف هستند. همیشه هرگونه حساسیتی که دارید و یا سایر مشکلات ممکن است در طی یک آزمایش قبلی پزشکی هسته ای رخ داده باشد، به پرسنل پزشکی هسته ای بگویید. اسکن تیرویید و جذب تیرویید در بیمارانی که باردار هستند انجام نمی شود زیرا خطر قرار گرفتن جنین در معرض اشعه است. این آزمایشات برای زنان شیرده نیز توصیه نمی شود. اقدامات پزشکی هسته ای می تواند زمانبر باشد. ممکن است چندین ساعت تا چند روز طول بکشد تا رادیو ردیاب در منطقه مورد نظر تجمع یابد و انجام تصویربرداری ممکن است تا چندین ساعت طول بکشد. در برخی موارد، تجهیزات جدید می توانند مدت زمان عمل را کوتاه کنند. وضوح تصویر تصاویر پزشکی هسته ای ممکن است به اندازه CT یا نباشد. با این حال، اسکن های پزشکی هسته ای برای انواع مختلف از حساسیت بیشتری برخوردار هستند و اطلاعات عملکردی که آنها می دهند اغلب با سایر روش های تصویربرداری غیرقابل دستیابی است. منبع: |
شنوایی سنجی یا نوار گوش و یا ادیوگرام نموداری است که نتایج آزمایش شنوایی شما را نشان می دهد. ممکن است شبیه دسته ای از خطوط نامشخص باشد اما همین که یاد بگیرید چگونه اودیوگرام خود را بخوانید و تفسیر کنید، کاهش شنوایی خود را بهتر درک خواهید کرد. متخصص شنوایی از نمودار شنوایی سنجی برای تعیین بهترین نوع سمعک برای شما نیز استفاده می کنند. هدف از تست شنوایی سنجی یا نوار گوش اندازه گیری توانایی شنوایی شما در طیف وسیعی از فرکانس های مختلف است. تست برای هر گوش به طور مستقل انجام می شود. این آزمایش نموداری را ایجاد می کند که به آن ادیوگرام گفته می شود. شنوایی سنجی یا نوار گوش، آستانه شنوایی شما را در یک محیط آرام، با گوش دادن به صداهایی در فرکانس های مختلف ثبت و اودیوگرام مختص شما را ترسیم می کند. آستانه شنوایی به عنوان آهسته ترین صدایی که شما قادر به درک و شناسایی آن در حدود درصد از زمان تعریف شده است. بنابراین اگر احساس می کنید برخی از بوق ها را در حین تست شنوایی از دست داده اید تعجب نکنید. نکته مهمی که باید بخاطر بسپارید این است که شنوایی سنجی روشی کمی است و نه کیفی. یعنی از یک سیستم عددی خاص برای اندازه گیری توانایی شنوایی فرد در فرکانس های مختلف در داخل اتاقی ساکت استفاده می کنند. این روش به طور ذهنی کیفیت توانایی شنوایی شما را ارزیابی نمی کند. همچنین نمی تواند میزان دقیق ضعف شنوایی را تشخیص دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با نگاه کردن به نمودار شنوایی سنجی، دو محور خواهید دید: محور افقی (محور x ) فرکانس (گام) را از پایین ترین میزان تا بالاترین نشان می دهد. کمترین فرکانس آزمایش شده معمولا هرتز و بیشترین آن معمولا هرتز است. می توانید محور فرکانس را مانند کلیدهای پیانو در نظر بگیرید که با پیشرفت ازسمت چپ به راست، صداها بلندتر می شوند. بیشتر گفتارها که به راحتی قابل شنیدن هستند در محدوده تا هرتز قرار می گیرند. صداهای مصوت درمحدوده کمترین فرکانس ها و صداهای صامت مانند S ، F ، SH ، CH ، H ، TH ، T و K در بالاترین فرکانس ها هستند. محور عمودی محور y نمودار شنوایی نشان دهنده شدت (بلندی) صدا در دسی بل است که کمترین سطح آن در بالای نمودار است. بالای سمت چپ نمودار با مقدار - دسی بل یا دسی بل علامت گذاری شده است. این اعداد به معنای عدم وجود صدا نیستند. صفر دسی بل در واقع نشان دهنده آهسته ترین سطح صوتی است که یک فرد بالغ با شنوایی طبیعی برای هر فرکانس مشخصی می شنود. (در واقع این نمودار یک منحنی نرمال است که صاف شده است! هرچقدر منحنی شنوایی در این محور اعداد بزرگتری داشته باشد نشان دهنده کاهش میزان شنوایی خواهد بود. نموداراودیوگرام خطوط قرمز و آبی را با هم دیگر نشان می دهد. چندین نماد مختلف وجود دارد که بسته به شرایط شنوایی فرد، برای نشان دادن آستانه های نمودار شنوایی استفاده می شود. آزمایش با هدفون را آزمایش شنوایی هدایت هوایی می نامند. صدا باید از طریق هوای موجود در داخل کانال گوش عبور کند تا به گوش داخلی برسد. نتایج هدایت هوا برای گوش راست با حرف " O " به رنگ قرمز مشخص می کنند. نتایج برای گوش چپ باحرف " X " و به رنگ آبی نشان داده می شود. آزمایش شنوایی هدایت استخوانی که در آن وسیله ای در پشت گوش قرار می گیرد تا صدا از طریق لرزش استخوان ماستویید به گوش داخلی انتقال یابد. هدایت استخوانی با علایم رو به رو یا " < " مشخص می شود. پاسخ های شنوایی گوش چپ با رنگ آبی و پاسخ های گوش راست با رنگ قرمز نشان داده می شوند. هر نماد روی نمودار اودیوگرام آستانه شنوایی برای یک فرکانس مشخص است. در مثال بالا، آستانه فرد برای هرتز دسی بل در هر گوش بود. هنگامی که همه آستانه ها اندازه گیری شده و روی نمودار رسم می شوند، نقاط مشخص شده به هم متصل می شوند تا خطوط خوانا برای گوش چپ و راست ایجاد شود. اگر اساسا دو خط با هم تداخل داشته باشند، کاهش شنوایی شما متقارن یا در هر دو گوش یکسان تلقی می شود. اگر خطوط با هم تداخل نداشته باشند، کاهش شنوایی شما نامتقارن در نظر گرفته می شود. به این معنی که گوش های شما درجات مختلف کم شنوایی دارند. با نگاهی به شنوایی سنجی فوق، می بینید که توانایی شنوایی طبیعی در منطقه سایه دار آبی بالای خط - dB نشان داده می شود و جهت نمودار از چپ به راست عبور می کند. اگر نمادهای آستانه شنوایی شما در ناحیه سایه آبی قرار گیرد، توانایی شنوایی شما در حد نرمال در نظر گرفته می شود. هر علامت در زیر آن منطقه سایه دار، نشان دهنده کاهش شنوایی در آن فرکانس ها است. متخصص شنوایی، شدت کم شنوایی یا میزان کم شنوایی را بر اساس محل قرارگیری نمادها روی نمودار طبقه بندی می کند. کاهش شنوایی غالبا به صورت جزیی، خفیف، متوسط ، متوسط تا شدید، شدید تا عمیق بیان می شود. شنوایی سنج همچنین الگوی کاهش شنوایی شما را با منحنی هایی توصیف می کند که به طور کلی به صورت صاف، شیب دار یا رو به افزایش نشان داده می شود. شنوایی سنجی درجاتی از کاهش شنوایی را نشان می دهد. در صورت اختلال شنوایی در نمودار اودیوگرام شما فضای بین منطقه شنوایی طبیعی و نمادهای آستانه شما نمایانگر تمام صداهایی است که به دلیل کاهش شنوایی از دست داده اید. هرچه فضا بین دو منطقه کمتر باشد، صداهای بیشتری می شنوید، اختلال شنوایی خفیف است. برای بیشتر افراد مبتلا به کم شنوایی، سمعک می تواند یک راه حل برای رفع مشکل شما باشد. اگر یک فرد بزرگسال دارای توانایی شنوایی طبیعی باشد، پاسخ های وی در شنوایی سنجی در نمودار درمحدوده فرکانس تا دسی بل طبقه بندی خواهد شد. در صورتی که در یک کودک پاسخ طبیعی بین فرکانس های تا دسی بل در نظر گرفته می شود. همیشه یک نسخه از شنوایی سنجی و سایر نتایج آزمون شنوایی خود را نگه دارید. پس از مراجعه شما به یک مرکز شنوایی، آنها باید گزارشی از اودیوگرام و شنوایی سنجی شما ارایه دهند. اگر امکان تحویل اودیوگرام و گزارش آن میسر نیست، کپی نتایج آزمایش شنوایی سنجی خود را درخواست کنید. این نتایج نه تنها به عنوان نسخه ای برای شما به حساب می آیند. بلکه به عنوان یک پایه برای شما و متخصص شنوایی جهت کنترل هرگونه تغییر شنوایی در آینده به کار می روند. اگر در شنیدن مشکل دارید یا صدای زنگ گوشی خود را به خوبی متوجه نمی شوید، در اولین فرصت به یک مرکز شنوایی در نزدیکی خود مراجعه نمایید. چگونه می توان تست شنوایی داد؟ تست شنوایی غالبا شامل تعدادی از معاینات مختلف است. اگر با هم انجام شوند، می توانند تشخیص دهند که شخصی از رنج می برد یا خیر. متخصص شنوایی با پرسیدن برخی از سوالات مربوط به شنوایی تست را شروع می کند: چطور شنوایی خود را ارزیابی می کنید؟ آیا کاهش شنوایی در هردو گوش به یک میزان بوده یا شنوایی در یک گوش بهتر است؟ آیا سابقه مواجهه با صدای بلند یا حوادث آسیب رساننده دیگری را به گوش ها داشته اید؟ متخصص شنوایی معاینه را با بررسی پرده گوش شما با وسیله خاصی به نام اتوسکوپ شروع می کند. با این معاینه، متخصص می تواند به وجود مشکلی در کانال یا لاله گوش نیز توجه کند. پس از معاینه داخل گوش، آزمایش شنوایی سنجی شما شروع می شود. این اتفاق در یک اتاق ساکت و بدون سر و صدای پس زمینه یا در یک اتاق مخصوص ضد صدا انجام می شود. در برخی موارد، متخصص شنوایی سنجی با قرار دادن یک رابط کوچک در قسمت استخوانی پشت گوش، آزمایش هدایت استخوان را برای اندازه گیری توانایی شما در شنیدن زنگ های خالص انجام می دهد. آزمایش هدایت استخوانی مشکل احتمالی را در حفره نشان می دهد. در مرحله بعد، متخصص مراقبت از شنوایی توانایی شما در درک گفتار را آزمایش می کند. به بررسی عصب شنوایی که سیگنال ها را از گوش به مغز منتقل می کند می پردازد. با این تست مشخص می شود که آیا عصب شنوایی دچار مشکل است یا اینکه مشکلات درک گفتار و صداها در خود مغز وجود دارد. آخرین معاینه، تمپانومتری است. تمپانومتری وضعیت گوش میانی و تحرک لاله گوش را آزمایش می کند. نتایج این آزمایشات در یک شنوایی سنجی میزان کم شنوایی شما را نشان می دهد و مشخص می کند که برای حل کم شنوایی احتمالی می توانید از سمعک بهره مند شوید یا خیر. تست تون خالص یا شنوایی سنجی تون خالص چیست؟ اولین آزمون یک تست تون خالص است. این آزمایش توانایی شما را برای شنیدن تعدادی از زنگ های مختلف خالص با استفاده از یک جفت هدفون ضد صدا آزمایش می کند. با این تست متخصص توانایی شنوایی شما را بررسی می کند. در این روش شما از طریق یک جفت هدفون داخل گوش به تعدادی از صداهای مختلف با تون خالص گوش می دهید. در شنوایی سنجی با تون خالص، هر گوش به صورت جداگانه آزمایش می شود. حتی پاسخ های شما را نسبت به تحریک صدای خالص آزمایش می کند. با شنیدن یک تون، یک دکمه مخصوص را فشار می دهید یا دست خود را بالا می آورید. نتایج آزمون به صورت نمودار یا اودیوگرام نشان داده می شود. در واقع نتایج آستانه شنوایی شما را نشان می دهد، یعنی آهسته ترین صداهایی که می توانید در فرکانس های مختلف (هرتز) بشنوید. علاوه بر تست تون خالص، با قرار دادن یک رابط کوچک درقسمت استخوانی پشت گوش شما، برای اندازه گیری توانایی شنیدن زنگ های خالص، آزمایش هدایت استخوانی را انجام می دهد. این رابط به جای انتشار صداهای مختلف از طریق لاله و کانال گوش، ارتعاشات کمی را با استخوان ماستویید به گوش داخلی می فرستد. نتایج این ارتعاشات نشانه دیگری از آستانه شنوایی شما است و به عنوان یک نمودار در شنوایی سنجی نشان داده می شود. مقایسه نتیجه این دو آزمایش، نتایج بهتری از قسمت های درگیر از گوش در کاهش شنوایی را فراهم می کند. منابع: |
تاثیر تیرویید بر قلب، می تواند منجر به بروز برخی مشکلات قلبی شود. عملکرد نادرست غده تیرویید و یا تولید بیش از حد یا کمتر از حد طبیعی آن می تواند منجر به کم کاری یا پر کاری تیرویید شود. علاوه بر آن وضعیت و عملکرد نادرست آن ممکن است در بروز مشکلات قلبی نقش داشته باشد. غده تیرویید پروانه ای شکل که در قاعده گلو قرار دارد، هورمون هایی را آزاد می کند که بر روی هر عضوی به ویژه قلب در بدن شما ت ثیر می گذارد. هورمون تیرویید بر قدرت و سرعت ضربان قلب، فشار خون و سطح کلسترول را تحت ت ثیر قرار می دهد. در نتیجه، عملکرد نادرست غده تیرویید می تواند منجر به بروز بیماری قلبی شده یا بیماری قلبی را بدتر کنند. تیرویید غده ای کوچک و پروانه ای شکل است که در وسط گردن تحتانی، درست زیر حنجره قرار دارد. این غده هورمون های تیرویید تولید می کند که بر عملکرد هر سلول، بافت و اندام در بدن ت ثیر می گذارد. این هورمون ها به تنظیم ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن و سرعت تبدیل غذا به انرژی کمک می کنند. تخمین زده می شود که از جمعیت را درگیر می کند. اما این نیز می تواند به قلب آسیب برساند. علایم کلاسیک پرکاری تیرویید شامل، عدم تحمل گرما، تعریق زیاد، کاهش وزن، گرسنگی شدید و شل شدن مدفوع است. هورمون تیرویید بیش از حد باعث ضربان قلب بیشتر و سریعتر می شود و ممکن است ریتم های غیر طبیعی قلب را تحریک کند. یکی از آنها فیبریلاسیون دهلیزی است که یک ریتم بی نظم در حفره های فوقانی قلب می باشد. علایم مرتبط با آن تپش قلب، آگاهی ناگهانی از ضربان قلب است. افراد مبتلا به پرکاری تیرویید ممکن است فشار خون بالا نیز داشته باشند. در فرد مبتلا به گرفتگی و سفتی عروق قلب، ترکیبی از یک ضربان قلب شدید و فشار خون بالا ممکن است منجر به درد قفسه سینه یا شود. زمانی اتفاق میفتد که غده تیرویید شما بیش از حد هورمون تیرویید ایجاد کند یا دوز داروی تیرویید بیش از حد باشد. هورمون اضافی تقریبا هر سیستم بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد. این علایم اغلب شامل عصبی بودن، تپش قلب ناشی از ضربان قلب سریع، احساس گرما در هنگام راحتی دیگران، مشکل خواب و کاهش وزن می باشد. در صورت عدم درمان، پرکاری تیرویید باعث ضربان قلب می شود. حتی تحت تاثیر هورمون تیرویید قلب مجبور است بیشتر فعالیت کند. این وضعیت می تواند منجر به هر یک از چندین مشکل شود: چندین اختلال در ریتم قلب می تواند ناشی از تحریک بیش از حد تیرویید باشد. رایج ترین آنها تاکی کاردی سینوسی، ضربان قلب غیر طبیعی سریع است. در این شرایط، قلب در هر دقیقه ضربان دارد. یک ریتم نامنظم در حفره های فوقانی قلب است. در پرکاری تیرویید، رگ های خونی شل می شوند و فشار خون دیاستولیک را کاهش می دهند (عدد دوم یا پایین در فشار خون) اما مقدار بیش از حد هورمون تیرویید نیز باعث افزایش نیروی انقباض قلب و افزایش فشار سیستولیک (عدد اول یا بالا) می شود. هر زمان که قلب با قدرت بیشتری می تپد و خون بیشتری پمپ می کند، عضله قلب به اکسیژن بیشتری احتیاج دارد. اگر فرد مبتلا به پرکاری تیرویید نیز گرفتگی عروق کرونر داشته باشد، ممکن است درد قفسه سینه را بنام آنژین تجربه کند، این درد زمانی رخ می دهد که عروق کرونر تنگ شده نتوانند خون اضافی مورد نیاز عضله قلب را حمل کنند. تیرویید پرکار می تواند باعث شود. نارسایی قلبی، بیماری است که در آن قلب نمی تواند خون کافی برای ت مین نیازهای بدن پمپ کند. درمان پرکاری تیرویید تقریبا همیشه باعث بهبودی قلب شما می شود. عوامل زیر احتمال بروز مشکل تیرویید را تحت ت ثیر قرار می دهد: سفیدپوستان نسبت به سیاه پوستان میزان کم کاری تیرویید بیشتری دارند. زنان پنج تا هشت برابر بیشتر از مردان در معرض مشکلات تیرویید هستند. شیوع کم کاری تیرویید با افزایش سن، به خصوص پس از سالگی افزایش می یابد. افرادی که بستگان درجه یک آنها (والدین یا خواهر و برادر) دچار تیرویید کم کار یا پرکار هستند، در معرض خطر بیشتری برای یک مشکل مشابه قرار دارند. مشکلات تیرویید در میان افرادی که سابقه شخصی یا خانوادگی خاصی از بیماری ها دارند، از جمله دیابت نوع ، کم خونی مخرب، موهای خاکستری زودرس، درمان های پرتوی سر و گردن و ویتیلیگو بیشتر اتفاق میفتد. منابع: |
آیا موثرترین درمان قاعدگی نامنظم، کلومید است؟ این سوال مشترک تمام زنانی است که از قاعدگی نامنظم و در نتیجه از ناباروری ناراحت هستند. کلونیدین تحریک کننده تخمک گذاری می باشد و برای کمک به زنانی که در تخمک گذاری مشکل دارند استفاده می شود. کلومید متداول ترین، ساده ترین و مقرون به صرفه ترین گزینه درمانی در تخمک گذاری های نامنظم است. از آنجایی که کلومید می تواند توسط متخصص زنان تجویز شود و نیازی به متخصص باروری ندارد، اولین درمان باروری است که برای اکثر زوجین انجام می شود. این دارو در مقایسه با سایر درمان های ناباروری مانند کم هزینه تر بوده و عوارض جانبی کمتری دارد. کلومید قرص بوده و برخلاف داروهای قوی باروری که نیاز به تزریق دارند به صورت خوراکی مصرف می شود. این باعث می شود که کلومید انتخاب اول درمان ناباروری باشد زیرا داروهای تزریقی معمولا دارای عوارض جانبی شدیدتری هستند. کلومید با نام تجاری سروفن به بازار عرضه شده و با نام عمومی کلومیفن سیترات به فروش می رسد. کلومید داروی بسیار موثری است و در درصد موارد باعث تحریک تخمک گذاری می شود. اگر زنی چرخه نامنظم یا قاعدگی بدون تخمک گذاری داشته باشد، پزشک به عنوان اولین گزینه درمان داروی کلومید را تجویز می کند. کلومید اغلب در درمان ( PCOS ) که یکی از علت های مهم ناباروری است، استفاده می شود. همچنین این دارو در نابارورهایی غیرقابل توجیه یا در مواردی که زن و شوهر ترجیح می دهند از درمان های باروری گران تر و تهاجمی استفاده نکنند، هم به کار می رود. در برخی موارد از کلومید در روش های یا IVF مقدار و دوز داروی کلومید موثرترین درمان قاعدگی نامنظم با توجه به نوع بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و با تجویز پزشک انجام می شود. برای مصرف دارو باید دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید. پزشکان ممکن است دستورهای متفاوتی برای مصرف دارو داشته باشند. معمولا درمان به صورت روز در ماه و با کم ترین دوز دارو شروع می شود. رایج ترین دوز کلومید میلی گرم است که به مدت پنج روز، در روزهای تا چرخه قایدگی مصرف می شود. بعضی از پزشکان ترجیح می دهند قرص ها را در روزهای تا چرخه قایدگی مصرف کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید داروی کلومید (موثرترین درمان قاعدگی نامنظم) را نباید بیشتر از دوز تجویز شده مصرف کرد، زیرا مصرف دوزهای بیشتر، به خصوص میلی گرم یا بالاتر باعث نارسایی تخمدان شده و بارداری را دشوارتر می کند. درصد از زنانی که کلومید مصرف می کنند با موفقیت تخمک گذاری کرده و تا درصد آنها در هر دوره باردار می شوند. اگر کلومید به تنهایی منجر به بارداری نشود، پزشک ممکن است مصرف کلومید با لقاح مصنوعی را به صورت ترکیبی توصیه کند. مصرف کلومید در زنانی که دارای دوره های قایدگی نامنظم یا فقدان قایدگی هستند می تواند به تحریک تخمک گذاری کمک کند. اما با این حال بررسی ها نشان می دهد که در مشکلات ناباروری که ارتباطی با تخمک گذاری ندارند، مانند، ناهنجاری های رحم، نارسایی تخمدان، ضایعات لگن و غیره کلومید نمی تواند احتمال بارداری را افزایش دهد. حتی در صورت همراه شدن کلومید با درمان IUI ( هیچ بهبودی در میزان بارداری مشاهده نمی شود. بنابراین این تصور که مصرف کلومید می تواند به باردار شدن سریعتر کمک کند نادرست است. در صورت نداشتن مشکل تخمک گذری مصرف کلومید نه تنها هیچ کمکی به باردار شدن سریع تر نمی کند بلکه شما را در خطر عوارض جانبی قرار داده و باعث کاهش باروری می شود. موارد منع مصرف دارو، عبارتند از: بارداری مشکلات کبدی آلرژی به دارو یا فیبروم های رحمی کیست های تخمدان (به جز مواردی که به سندرم تخمدان پل کیستیک مربوط می شود) خونریزی غیرطبیعی از واژن در صورت وجود خونریزی غیرطبیعی از واژن، بیمار باید به دقت ارزیابی شود تا از عدم وجود ضایعات نیوپلاستی اطمینان حاصل شود) رابطه جنسی در روزهای نزدیک به تخمک گذاری می تواند احتمال بارداری را تا حد زیادی افزایش دهد. بهتر است رابطه جنسی قبل از تخمک گذاری انجام شود. اغلب زنان تا روز پس از مصرف آخرین قرص کلومید تخمک گذاری می کنند. بنابراین به احتمال زیاد تخمک گذاری شما بین روزهای تا چرخه قایدگی رخ می دهد. از آنجایی که بارورترین زمان دو یا سه روز قبل از تخمک گذاری است، بهتر است از روز تا روز رابطه جنسی داشته باشید. همچنین می توانید با استفاده از کیت های پیش بینی تخمک گذاری، اندازه گیری دمای بدن و دقت به وضعیت فیزیکی و تغییرات هورمونی که هر ماه در بدن شما رخ می دهد زمان دقیق تخمک گذاری خود را مشخص کنید. هر زمان که آزمایش نشان داد شما در محدوده زمانی تخمک گذاری قرار دارید آن روز و چند روز آینده رابطه جنسی داشته باشید. اگر در طول دوره مصرف کلومید تزریق hCG داشته باشید، پزشک به شما دستور می دهد که در روز تزریق و دو روز بعد از آن مقاربت داشته باشید. به عنوان مثال، اگر روز دوشنبه تزریق کرده اید، باید دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه مقاربت داشته باشید. عوارض جانبی کلومید نسبت به سایر داروهای باروری چندان شدید نبوده و معمولا خفیف است. در بیشتر موراد پس از قطع مصرف دارو عوارض جانبی نیز برطرف می شوند. عوارض جانبی مصرف کلومید عبارتند از: نفخ سردرد لکه بینی درد شکم گرگرفتگی اختلالات بینایی حساسیت پستان ها حالت تهوع و استفراغ اضطراب و بی خوابی نوسانات خلقی و خستگی بزرگ و حساس شدن تخمدان ها و ضخیم شدن مخاط دهانه رحم برای به حداقل رساندن خطر بزرگ شدن غیرطبیعی تخمدان ها پزشک معمولا کمترین دوز دارو را تجویز می کند. بیمار پس از مصرف قرص های میلی گرمی کلومید، باید هر گونه درد شکم یا لگن و افزایش وزن را به پزشک اطلاع دهد تا از نظر وجود کیست تخمدان معاینه شود. بزرگ شدن حداکثر تخمدان ممکن است تا چند روز پس از قطع مصرف قرص های میلی گرم کلومید رخ دهد. بزرگ شدن تخمدان ها معمولا طی چند روز یا چند هفته پس از قطع درمان خود به خود برگشت می یابد. احتمال بارداری خارج رحمی در زنانی که پس از درمان با قرص کلومید میلی گرم باردار می شوند، افزایش می یابد. در بیماران مبتلا به باید احتیاط کرد، زیرا احتمال بزرگ شدن بیشتر فیبروم ها وجود دارد. مخاط دهانه رحم نقش بسیار مهمی در لقاح دارد. یکی دیگر از عوارض جانبی کلومید این است که باعث ایجاد تغییراتی در کیفیت مخاط دهانه رحم می شود. در نتیجه اسپرم نمی تواند به راحتی وارد دهانه رحم شود و این امر لقاح را مشکل تر می کند. اولین عارضه جانبی مصرف کلومید احتمال دو یا چند قلوزایی است که به دلیل تحریک بیش از حد تخمدان رخ می دهد. بارداری های دوقلویی یا بالاتر خطرات بسیاری برای مادر و جنین دارد. مصرف کلومید احتمال دوقلوزایی را درصد افزایش می دهد. بارداری سه قلو یا چهار قلویی در کلومید نادر است و در کمتر از زنان باعث شروع مجدد تخمک گذاری می شود. اما تخمک گذاری تضمین کننده بارداری نیست. با وجودیکه کلومید به بسیاری از خانم ها کمک می کند تا تخمک گذاری کنند، اما بدیهی است که همیشه موفقیت آمیز نیست. اگر مصرف کلومید منجر به تخمک گذاری نشود اصطلاحا می گوییم زن در برابر کلومید مقاوم است. در این موقعیت کلومید تخمک گذاری را شروع می کند اما منجر به بارداری نمی شود. حدود تا درصد از زنانی که از کلومید استفاده می کنند طی شش چرخه مصرف دارو باردار می شوند. اگر مصرف کلومید موثر واقع نشود نیازی نیست که سریعا به سراغ درمانهای پیچیده بروید. پزشک ممکن است داروی دیابت متفورمین را که در کنار کلومید مصرف می شود، برای شما تجویز کند. برخی دیگر از پزشکان مصرف داروی لتروزول را تجویز می کنند. لتروزول یک داروی درمان سرطان است که برای ناباروری های بدون توجیه استفاده می شود. مصرف این دارو به زنانی که مقاوم به کلومید هستند، در تخمک گذاری کمک می کند. کلومید و لتروزول در درمان ناباروری های ناشی از عدم تخمک گذاری به یک میزان موثرند. پزشک با توجه به تحمل بیمار، هزینه و عوارض دارویی یکی از این داروها برای درمان انتخاب می کند. مصرف کلومید در زنانی که یا یایسگی زودرس دارند و همچنین زنانی که به دلیل لاغری مفرط یا ناشی از اختلال عملکرد هیپوتالاموس فاقد تخمک گذاری هستند تاثیری در شروع تخمک گذاری ندارد. این زنان اغلب به درمان های پیچیده ناباروری نیاز دارند. مدت مصرف کلومید فقط باید با تجویز متخصص باشد. از کلومید نباید به مدت زیاد استفاده شود. یکی از دلایل آن افزایش خطر است. ناباروری خود یکی از عامل اصلی خطر سرطان است. بیشتر مطالعات خود ناباروری و نه استفاده از کلومید را با خطر بالای سرطان مرتبط می دانند. به این معنا که اگر کلومید به شما کمک می کند باردار شوید، فقط باردار شدن و بچه دار شدن است که خطر ابتلا به سرطان را در شما کاهش می دهد. به نظر می رسد بیشترین عوارض جانبی مربوط به دوز دارو و دوره طولانی درمان باشد. بررسی ها نشان می دهد که اگر برای مدت طولانی تحت درمان با کلومید قرار بگیرید، حتی در صورت باردار شدن در مقایسه با زنان نابارور خطر ابتلا به سرطان رحم در شما افزایش می یابد. مصرف دارو در دوز توصیه شده، عوارض جانبی خفیفی دارد و به ندرت می تواند در روند درمان اختلال ایجاد کند. اگرچه تحقیقات نشان می دهد که ناباروری به خودی خود دلیل افزایش احتمال سرطان تخمدان است، اما اکثر پزشکان برای اطمینان بیشتر درمان با کلومید را به ماه محدود می کنند. برخی دیگر از پزشکان ترجیح می دهند بسیار محتاط تر باشند و محدود شدن درمان به یک دوره شش ماهه را ترجیح می دهند. منابع: |
چاقی و خطر بروز کرونا یک موضوع مهم در شیوع این بیماری و بروز عوارض احتمالی بیماران کرونایی است که محققان در این رابطه می گویند: در بهار امسال، مردی جوانی پس از روزها علایم بیماری و تب، به اورژانس مرکز پزشکی دانشگاه ورمونت مراجعه می کند. او حدودا ساله بدون هیچ بیماری زمینه ای به بیمارستان مراجعه کرده است. آزمایش COVID - او مثبت بوده و به طور قابل توجهی تنگی نفس داشته است. او مستقیما در بخش مراقبت های ویژه ( ICU ) بستری می شود. بعد از دو هفته بستری شدن جان خودش را از دست می دهد. ماری الن آنتکوویاک، پزشک مراقبت های ویژه ریوی که مدیر پزشکی ICU بیمارستان در مورد علت مرگ بیمار مرد جوان می گوید: از زمان ابتلا به همه گیری، ده ها بررسی صورت گرفته نشان داده اند که بسیاری از بیماران COVID - افراد چاق بوده اند. در هفته های اخیر، این پیوند بیشتر مورد توجه قرار گرفته است زیرا بررسی ها نشان داده است که حتی افرادی که فقط اضافه وزن دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انواع بیماری ها هستند. به عنوان مثال، اولین بررسی بر روی نشان داده است که افراد مبتلا به چاقی که به SARS - CoV - مبتلا شده اند، عوارض جانبی زیر را ثبت کرده اند: بودند. یک مطالعه دیگر بیش از ، بیمار بستری شده در بیمارستان در انگلیس را بررسی کرده است. بررسی ها نشان داده است که اگرچه این میزان در افرادی که BMI آنها یا بیشتر است به اوج خود می رسد، اما به محض ورود شخصی به گروه اضافه وزن، احتمال بستری شدن او بیشتر می شود. این در حالی است که محققان می گویند: بسیاری از مردم متوجه نمی شوند که در آن دسته از اضافه وزن قرار دارند. محققان وضعیت و آسیب شناسی های جسمی افراد چاق را در برابر بیماری کرونا مورد بررسی قرار داده اند. آنها نتایج این آسیب شناسی را به این صورت ثبت کرده اند: در افراد چاق مبتلا به کرونا، چربی شکم به دیافراگم فشار آورده و باعث می شود عضله بزرگی که در زیر حفره قفسه سینه قرار دارد به ریه ها آسیب برساند و جریان هوا را محدود و یا مسدود کند. این کاهش حجم ریه منجر به فروپاشی مجاری هوایی در لوب های پایین ریه می شود. جایی که خون بیشتری برای اکسیژن رسانی از لوب های فوقانی می رسد. این وضعیت باعث بدتر شدن وضعیت بیماران کرونا می شود. از طرفی هم برخی عوامل ممکن است این مشکلات را بدتر کند. خون افراد مبتلا به چاقی تمایل بیشتری به لخته شدن دارد. لخته شدن خون یک خطر بسیار شدید در طی عفونت است که در صورت شدید بودن، رگ های کوچک ریه ها را مسدود می کند. به طور طبیعی، در افراد سالم، سلول های اندوتلیال که از رگ های خونی حمایت می کنند، از لخته شدن خون جلوگیری خواهند کرد اما به نظر می رسد این فرایند در بیماران مبتلا به کرونا مختل می شود زیرا ویروس به سلول های اندوتلیال آسیب می رساند. سلول های اندوتلیال، سلول هایی هستند که با فعال سازی سیستم انعقادی به عفونت واکنش نشان می دهند. کاترین آندرسن، از دانشمند علوم تغذیه می گوید: در افراد مبتلا به نیز ضعیف می شود تا حدی که سلول های چربی به اندامهایی که سلول های ایمنی تولید و ذخیره می شوند، مانند طحال، مغز استخوان و تیموس نفوذ می کنند. بدن در ازای دریافت بافت چربی، بافت ایمنی بدن خود را از دست می دهد و باعث می شود سیستم ایمنی بدن در محافظت از بدن در برابر عوامل بیماری زا یا پاسخ به واکسن عملکرد خوبی نداشته باشد. بررسی ها در مورد چگونگی واکنش موشهای چاق به ویروس نشان داد: که سلولهای اصلی ایمنی به نام سلول های T این بدان معناست که افراد چاق باید جزء اولویت های اول برای دریافت آزمایشات واکسن های SARS - CoV - باشند. علاوه بر تاثیر چاقی بیماران بر نحوه پاسخ بدن به عفونت ها، افراد مبتلا به چاقی از التهاب مزمن و دمای پایین بدن نیز رنج می برند. سلولهای چربی چندین هورمون محرک التهاب به نام سیتوکین ترشح می کنند. این اثرات ممکن است فعالیت یکی از علایم مشخص COVID - شدید است را تحریک کند. این وضعیت در نهایت منجر به آسیب زیادی به بافت و اندام های بدن می شود. محققان معقتدند که چاق بودن و داشتن اضافه وزن با یک انگ اجتماعی همراه است. این وضعیت باعث می شوند اکثر افراد مبتلا به چاقی به دلیل ترس از قضاوت دیگران، مراجعه و مراقبت های پزشکی را به ت خیر بیندازند. حتی احتمال شدیدتر شدن بیماری و حتی مرگ را افزایش دهند. بر همین اساس دانشمندان می گویند: بیمارانی که دچار ننگ وزنی هستند کمتر به دنبال مراقبت هستند و کمتر به دنبال پیگیری می روند زیرا در محیط مراقبت های بهداشتی احساس خوبی ندارند. از طرفی هم برخی معتقدند چاقی با خطرات و عوارض روانی همراه است. بسیاری از افراد چاق، دچار پریشانی عاطفی می شوند. به دلیل ت کید بر ظاهر جسمی در فرهنگ ما که لاغری را با زیبایی برابر می کند، افراد چاق ممکن است در معرض تعصب، تمسخر و تبعیض قرار گیرند که ممکن است باعث شود احساس شرم شود. نتایج و بررسی مربوط به نحوه درمان بیماران مبتلا به COVID - که چاقی دارند کم است. شواهد نشان می دهد استفاده از داروهای ضد انعقاد خون در افراد چاق مبتلا به کرونا بیشتر دیده می شود. بالاتر به این بیماران برخوردار است اما اطلاعات زیادی در مورد اینکه چگونه سایر روش های درمانی مانند رمیدسیویر و دگزامتازون را باید در افراد با اضافه وزن تنظیم شود، وجود ندارد. افراد مبتلا به چاقی باید بیشتر مراقبت کنند تا دچار بیماری نشوند. محققان و متخصصان توصیه می کنند: ماسک خود را بزنید. دست هایتان را بشویید. از حضور در اجتماعات بزرگ خودداری کنید. علاوه بر این، ورزش و حتی مقدار ناچیزی از کاهش وزن می تواند سلامت متابولیک فرد مبتلا به چاقی را بهبود بخشد. در صورت انجام این کار، در صورت آلوده شدن احتمال ابتلا به COVID - شدید را کاهش می دهد. چاقی، ناشی از تجمع چربی اضافی در بدن است. چاقی مانند یا دیابت، یک بیماری مزمن (طولانی مدت) محسوب می شود. این پیامدهای طولانی مدت برای سلامتی شما به دنبال دارد. چاقی همراه با مصرف دخانیات و فشار خون بالا، علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. چاقی به عنوان داشتن شاخص توده بدنی ( BMI ) بیشتر از تعریف شده است. BMI شاخص توده بدنی ارتباط نزدیکی با درصد چربی بدن دارد اما اندازه گیری آن بسیار ساده تر است. بنابراین، توسط بسیاری از ارایه دهندگان مراقبت های اولیه برای شناسایی چاقی استفاده می شود. BMI این شاخص از طریق حاصل تقسیم وزن بر مجذور قد فرد محاسبه می شود. علاوه بر این بسیاری ازسایت ها بصورت آنلاین میزان BMI شما را اندازه گیری می کنند. اگر BMI : زیر . باشد، شخص دچار کاهش وزن است. بین . و . باشد، شخص در بازه ی وزن سالم به سر می برد. بین و . باشد، شخص اضافه وزن دارد. بین و . باشد، شخص از چاقی مفرط رنج می برد. منابع: |
نارسایی زودرس تخمدان یا نارسایی اولیه تخمدان ( POI ) یکی از دلایل احتمالی ناباروری در زنان محسوب می شود. این زنان، تخمک گذاری منظم ندارند. و بعید است که با تخمک های خود باردار شوند. موفق ترین گزینه درمان باروری، IVF یا اهدا کننده تخمک یا جنین است. زنان مبتلا به POI HH ) یا هایپوگنادیسم اولیه نیز شناخته شود. POI POI از هر زن تا ساله نفر با POI تشخیص نارسایی اولیه تخمدان می تواند ناراحت کننده باشد. وقتی پزشک می گوید احتمال داشتن فرزند برای شما بسیار کم است، احتمال دارد دچاراحساس گیجی، عصبانیت و ناراحتی شوید. احتمال دارد احساس شرم و حتی ناامیدی کنید. این احساسات عادی است که در این صورت با پزشک خود تماس بگیرید. با گذشت زمان و انجام درمان و بهبودی، می توان یک زندگی کامل و شاد همراه با نارسایی اولیه تخمدان داشت. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نارسایی اولیه تخمدان با تعدادی از بیماری های خود ایمنی از جمله، آرتریت روماتویید و لوپوس در ارتباط است. برخی موارد POI Fragile - X POI با این حال، تحقیقات جدید ژنتیکی نشان داده است که حدود تا درصد موارد POI Fragile - X ارتباط ژنتیکی و سابقه خانوادگی نارسایی اولیه تخمدان در تا درصد موارد رخ می دهد. هنوز مشخص نیست که آیا زنان با نارسایی اولیه تخمدان با تخمک کمتری متولد می شوند یا اینکه باروری آنها با سرعت بیشتری کاهش می یابد. نارسایی اولیه تخمدان همچنین می تواند ناشی از درمان های پزشکی باشد. برخی از درمان های سرطان، از جمله، پرتودرمانی و جراحی، احتمال دارد منجر به POI اگر تشخیص داده اید که سرطان دارید و هنوز درمان سرطان را شروع نکرده اید، در مورد حفظ باروری با پزشک خود صحبت کنید. احتمال دارد تخمک یا بافت تخمدان را منجمد کند. ؟ نارسایی اولیه تخمدان یک اختلال گروهی است. به این معنی که زنان درجات مختلفی از علایم را دارند. شایع ترین علامت، قاعدگی نامنظم است. زنان مبتلا به POI POI برخی از زنان، با POI خشکی واژن میل جنسی کم افسردگی و یا اضطراب گرگرفتگی و یا تعریق شبانه بی خوابی یا تشخیص نارسایی اولیه تخمدان را نمی توان تنها از روی علایم انجام داد. علل احتمالی دیگری غیر از نارسایی اولیه تخمدان، چرخه های نامنظم و سطح پایین استروژن وجود دارد. پزشک احتمال دارد آزمایشات زیر را قبل از تشخیص تجویز کند: سطح FSH تست حاملگی پرولاکتین (برای رد هیپرپرولاکتینمی) AMH (برای ارزیابی ذخایر کلی تخمدان) تعداد فولیکول آنترال و سونوگرافی (برای ارزیابی ذخایر تخمدان) سطح استرادیول یا استروژن که اغلب در زنان مبتلا به POI تست چالش کلومید (برای ارزیابی نحوه پاسخ تخمدان به داروهای باروری) اگر سطح FSH POI تخمدان های یک زن بالغ وسالم حاوی ده ها هزار فولیکول است. در هر فولیکول یک تخمک فعال وجود دارد. فقط درصد کمی از این فولیکول ها بالغ می شوند، تخمک گذاری می کنند و به یک جنین تبدیل خواهند شد. فولیکول ها با گذشت زمان کاهش می یابند. همچنین طبیعی است که در نهایت فولیکول ها به طور موثر با هورمون هایی که رشد تخمک و تخمک گذاری را تحریک می کنند، متوقف شوند. این ناباروری مربوط به سن است و زنان سال به بالا نسبت به یک خانم ساله احتمال بارداری کمتری دارند. با این حال، در زنانی که نارسایی اولیه تخمدان دارند، تخمدان آنها عملکرد خوبی را ندارد. احتمال دارد فولیکول تخمدان کمتر از آنچه انتظار می رود باشد. تعداد فولیکول های فعال آنها کم خواهد بود. همچنین، تخمدان ها و فولیکول های آنها به هورمون ها، پاسخ موثری نمی دهند. احتمال دارد تخمدان ها نتوانند سطح طبیعی استروژن تولید کنند. به همین دلیل است که داروهای باروری در زنان دارای POI داروهای باروری فقط در صورت وجود فولیکول های کافی در تخمدان ها، جواب می دهند. در POI ، فولیکول ها "نادیده گرفته می شوند" یا حداقل به طور کامل به داروهای باروری پاسخ نمی دهند. کلومید یا گنادوتروپین ها به طور معمول قادر به تحریک رشد تخمک یا تخمک گذاری سالم نیستند. حتی اگر بتوانند تخمک گذاری را تحریک کنند، تخمک ها احتمال دارد بی کیفیت باشند. این امر احتمال لقاح و بارداری را کمتر می کند. بهترین گزینه درمان باروری برای زنان مبتلا به نارسایی اولیه تخمدان، IVF اگر علاوه بر POI ، مشکلات رحمی نیز وجود داشته باشد، احتمال دارد برای انجام بارداری نیز به یک فرد جایگزین نیاز باشد. اهداکننده تخمک یا جنین احتمال دارد یک اهدا کننده شناخته شده مانند یک دوست یا یکی از اعضای خانواده باشد. اما غالبا اهدا کننده ناشناخته است. کلینیک باروری احتمال دارد در یافتن یک اهدا کننده کمک کند. IVF IVF IVF IVF IVF IVF تصمیم گیری در مورد استفاده از اهدا کننده تخمک یا جنین می تواند احساسی و دشوار باشد. انتخاب اهداکننده جنین به این معنی است که شما و همسرتان از نظر ژنتیکی با کودک ارتباط نخواهید داشت. مشاوره با یک درمانگر با تجربه در زمینه مسایل باروری نه تنها بسیار توصیه می شود بلکه قبل از شروع درمان توسط اکثر کلینیک ها نیز مورد نیاز است. زنانی که درمان سرطان را پشت سر گذاشته اند، اگر قبل از درمان برای حفظ قدرت باروری خود اقدام کنند، می توانند از تخمک یا جنین خود استفاده کنند. این احتمال دارد شامل انجماد تخمک، انجماد بافت تخمدان یا انجماد رویان باشد. برخی از زنانی که پس از درمان سرطان POI POI ) بعضی از خانم ها دچار بهبودی موقت می شوند و احتمال دارد تخمدان هایشان دوباره شروع به کار کنند. حتی بعد از سال ها قاعدگی نامنظم، سیکل قاعدگی آنها برگردد. هنوز مشخص نشده است که چرا برخی از زنان دچار بهبودی یا باردار می شوند ودر برخی دیگر رخ نمی دهد. پزشک نمی تواند وضعیت را پیش بینی کند. اگر واقعا می خواهید بچه دار شوید، امیدوار باشید که در گروه تا درصدی خوش شانس قرار بگیرید. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی از زنان مبتلا به POI IVF با توجه به هزینه های درمان، و فشار احساسی چرخه های ناموفق درمان باروری، انتخاب IVF IVF اگر نمی خواهید باردار شوید، برای پیشگیری از بارداری نباید به منظم (یا تشخیص ناباروری) اعتماد کنید. قرص های جلوگیری از بارداری در زنان مبتلا به این اختلال مورد مطالعه قرار نگرفته است. اگر می خواهید از بارداری جلوگیری کنید، بهترین روش استفاده از ممکن است. در حالی که IVF برخی از زوجین تصمیم به فرزندخواندگی یا فرزندپروری می گیرند. آنها احتمال دارد از همان ابتدا فرزندخواندگی را در نظر بگیرند، یا در صورت عدم موفقیت در درمان به سمت فرزندخواندگی حرکت کنند. انتخاب زندگی بدون کودک یک گزینه دیگری است. یک مشاور می تواند در این راه کمک کند. POI سطح پایین استروژن را در معرض پوکی استخوان قرار می دهد. هورمون درمانی، رژیم غذایی سالم و ورزش های تحمل کننده وزن می توانند خطر را کاهش دهند. برخی موارد POI X FMR Fragile X POI ارتباط دارد، بررسی کند. زنان مبتلا به POI POI زنان مبتلا به POI تحقیقات نشان داده است که تقریبا درصد از زنان مبتلا به نارسایی اولیه تخمدان احتمال دارد به بیماری آدیسون مبتلا شوند. تا درصد زنان مبتلا به POI زنان با سطح استروژن پایین در معرض خطر بیشتری برای بیماری های قلبی، مشکلات در رابطه جنسی (از جمله مقاربت دردناک) و پوکی استخوان هستند. یک درمان احتمالی که پزشک احتمال دارد توصیه کند، هورمون درمانی است. معمولا ترکیبی از استروژن و پروژسترون، احتمال دارد برخی از علایم را تسکین داده و خطر پوکی استخوان را کاهش دهد. هورمون درمانی همچنین می تواند در درمان کمک کند. درمان معمولا فقط تا سن متوسط یایسگی که داشتن استروژن کم طبیعی است ادامه می یابد. مانند تمام روش های درمانی، خطرات و مزایای احتمالی نیز وجود دارد. هیچ کس واقعا نمی داند که خطرات طولانی مدت درمان هورمونی (یا عدم انجام هورمون درمانی) در زنان مبتلا به POI زنان مبتلا به نارسایی اولیه تخمدان نیز احتمال دارد افسردگی و یا اضطراب داشته باشند. این امر تا حدی به دلیل سطح پایین استروژن است، اما همچنین، تشخیص و نتیجه ناباروری نیز می تواند منجر به پریشانی عاطفی شود. اگر مشکلات غده فوق کلیوی یا تیرویید وجود داشته باشد، اینها همچنین می توانند باعث کم خلقی شوند. مشاوره بسیار توصیه می شود. یک درمانگر حرفه ای، به ویژه فردی که با ناباروری آشنا است، می تواند کمک کند تا با تشخیص کنار بیایید و آگاهانه در مورد گزینه های ساخت خانواده تصمیم گیری کنید: |
کشنده ترین سرطان، جان الکس تربک را گرفت. مجری برنامه تلویزیونی، الکس تربک بیش از سال پس از تشخیص ابتلا به کشنده ترین سرطان، روز یکشنبه درگذشت. سرطان لوزالمعده که جان شخصیت تلویزیونی الکس تربک را گرفت، یکی از کشنده ترین سرطان ها است. متخصصان می گویند: کشنده ترین سرطان است چون به سرعت انتشار می یابد و معمولا تا مراحل پیشرفته تشخیص داده نمی شود. روش های درمانی مانند، پرتودرمانی و جراحی معمولا فقط برای مدت کوتاهی عمر فرد بیماران را افزایش می دهد. در حال حاضر، هیچ روش موثری برای غربالگری سرطان لوزالمعده وجود ندارد. الکس تربک، مجری محبوب برنامه تلویزیونی "خطر"، بیش از سال پس از تشخیص سرطان لوزالمعده در مرحله سرطان که پیشرفته ترین مرحله سرطان است، روز یکشنبه درگذشت. این سرطان اگر چه نادرترین نوع سرطان است، اما یکی از کشنده ترین نوع سرطان محسوب می شود. دکتر آنتون بیلچیک، انکولوژیست جراحی، پروفسور جراحی، رییس تحقیقات دستگاه گوارش و رییس پزشکی در این باره می گوید: "سرطان لوزالمعده یکی از کشنده ترین انواع سرطان ها و چهارمین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده است. از طرفی هم مدیریت این سرطان سخت و پرچالش است. سرطان لوزالمعده یک بیماری مخرب است که در اکثر بیماران غیرقابل درمان می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این یک نوع نسبتا نادر از سرطان است. حدود . درصد از افراد در طول زندگی خود به مبتلا می شوند. بسته به اینکه سرطان بر عملکردهای غدد برون ریز و یا غدد درون ریز اثر می گذارد، دو نوع مختلف سرطان لوزالمعده وجود دارد. بیشتر سرطان لوزالمعده از سلولهایی که مجاری لوزالمعده را پشتیبانی می کنند شروع می شود. به این نوع سرطان، آدنوکارسینوم پانکراس یا سرطان اگزوکرین لوزالمعده گفته می شود. آنها می توانند بدخیم یا خوش خیم باشند، اما بیشتر تومورهای پانکراس بدخیم یا سرطانی هستند. در موارد کمتری، سرطان می تواند در سلول های تولید کننده هورمون یا سلولهای عصبی و غده لوزالمعده تشکیل شود. به این نوع سرطان ها تومورهای عصبی و، تومورهای سلول های جزایر یا سرطان غدد لوزالمعده گفته می شود. این نام از نوع سلول تولید کننده هورمون در جایی که سرطان شروع می شود، گرفته شده است. آدنوکارسینومای لوزالمعده شایع ترین نوع است، در حالی که تومورهای نورو اندوکرین لوزالمعده به ندرت رخ می دهند. در پانکراس، سلول هایی به نام سلول های برون ریز، غدد برون ریز و مجاری صفراوی را تشکیل می دهند که آنزیم های پانکراس را تولید و آنها را برای کمک به هضم غذا در روده ها آزاد می کنند. در آدنوکارسینوما، رایج ترین شکل سرطان لوزالمعده، این سلول های برون ریز شروع به رشد و کنترل خارج از لوزالمعده می کنند. حدود درصد موارد سرطان لوزالمعده آدنوکارسینوم است. این نوع از سرطان سالانه حدود ، تا ، آمریکایی را تحت ت ثیر قرار می دهد. این بیماری زمانی تشخیص داده می شود و وقتی افراد متوجه سرطان خود می شوند که، مت سفانه سرطان نسبتا به سایر نقاط بدن پیشرفت کرده است. این سرطان علایم زیادی در مراحل اولیه بیمار بروز نمی دهد. این یک سرطان نسبتا خاموش است که در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود. به گفته متخصصان، بخشی از دلیل کشنده بودن سرطان توانایی انتشار سریع و غیر قابل تشخیص بودن آن در بدن است. علاوه بر آن، سرطان در بافتی محکم احاطه شده و درمان آن را سخت می کند. سرطان لوزالمعده با بروز مقدار زیادی زخم همراه است. سلول های تومور، بافت فیبر زیادی را در اطراف خود ایجاد می کنند، که دسترسی به آنها برای درمان بسیار سخت است. همچنین برداشتن و جراحی این تومور ها بسیار سخت و مشکل است. متخصصان می گویند: اما مشکل اصلی ما در مراحل اولیه رشد است، چون در این مراحل سرطان تشخیص داده نمی شود. سرطان های لوزالمعده توانایی انتشار به خارج از لوزالمعده به مجاور و سپس به سایر اندام ها را دارد. آنها بسیار تهاجمی و متاستاتیک هستند. عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهند، عبارتند از: التهاب مزمن لوزالمعده (پانکراس) سابقه خانوادگی سرطان لوزالمعده سن بالا، این بیماری بیشتر در افراد پس از سالگی تشخیص داده می شوند. سابقه خانوادگی سندرم های ژنتیکی که می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند، از جمله جهش ژن BRCA ، سندرم لینچ و سندرم ملانوم مول - بدخیم آتیپیک خانوادگی ( FAMMM ) یک مطالعه بزرگ نشان داد که ترکیب سیگار، دیابت طولانی مدت و رژیم غذایی ضعیف، خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را تا حدود زیادی افزایش می دهد. در تعداد کمی از بیماران، سرطان در ناحیه پانکراس باقی می مانند. اما این وضعیت به ندرت دیده می شود. ا پزشکان از سرطان لوزالمعده که به عنوان یک "بیماری دور"، یاد می کنند، چون در بیشتر مواقع به سایر نقاط بدن انتشار پیدا خواهد کرد. مت سفانه، الکس تربک، جان لوییس، با یک بیماری از راه دور مواجه شد. این بدان معناست که سرطان از پانکراس به سایر نقاط، به ویژه کبد یا ریه، انتشار یافته است. خود سرطان این توانایی را دارد که نه تنها به بافت اطراف حمله کند بلکه می تواند وارد جریان خون شود و اندام های دیگر بدن را تحت تاثیر قرار دهد. علایم و نشانه های سرطان لوزالمعده اغلب تا پیشرفت بیماری بروز نمی کنند. به طور کلی برخی از علایم این سرطان عبارتند از: خستگی مدفوع آبکی لخته شدن خون درد شکمی که به پشت کشیده می شود. زرد شدن پوست و سفیدی چشم ( از دست دادن اشتها یا کاهش وزن ناخواسته تشخیص جدید دیابت یا مشکل در کنترل دیابت اغلب با تشخیص سرطان لوزالمعده و انتشار بیماری درمان سرطان می تواند تا حدودی مشکل شود. متاسفانه در هنگام تشخیص این بیماری، سرطان به اندام های مخلتف بدن انتشار پیدا کرده است. هنگامی که سرطان به مراحل بالغ و پیشرفته رسیده، درمان آن بسیار دشوار است. شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی گزینه هایی برای تسکین علایم و امید به زندگی بیماران صورت می گیرند. تنها گزینه درمانی این سرطان جراحی است که برای تعداد کمی از بیماران انجام می شود. سایر گزینه های درمانی شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی است. بررسی های اخیر نشان می دهد که برخی از داروهای شیمی درمانی جدید موثرتر هستند. بر خلاف سایر سرطان ها که از غربالگری برای تشخیص به موقع سرطان استفاده می کنند، در حال حاضر گزینه های غربالگری خوبی برای تشخیص این سرطان وجود ندارد. سرطان لوزالمعده نادر است، و روش های غربالگری خوبی که بتواند آن را زود تشخیص دهد و یک نتیجه قابل اندازه گیری داشته باشد، وجود ندارد. متخصصان بیشتر بر روی روش های درمانی جدید تاکید می کنند. متخصصان امیدوارند که روزی سرطان لوزالمعده مانند سایر سرطان های کشنده دیگر بتوانند به یک بیماری مزمن تبدیل شوند. آنها می گویند: "هدف ما از درمان سرطان ها، به ویژه مواردی مانند لوزالمعده، تبدیل آنها به یک بیماری مزمن است تا بتوانیم آنها را کنترل کنیم. این هدف واقعی است که به مردم اجازه می دهد برای مدت طولانی تری با بیماری هایی مانند سرطان لوزالمعده با کیفیت بالا زندگی کنند. " هیچ آزمایش غربالگری معمول برای افرادی که به طور متوسط در معرض خطر سرطان لوزالمعده هستند وجود ندارد. اگر سابقه خانوادگی سرطان لوزالمعده یا پانکراتیت مزمن دارید، ممکن است در معرض خطر قرار بگیرید. در این صورت، پزشک می تواند آزمایش خون را برای غربالگری جهش های ژنی مرتبط با سرطان لوزالمعده تجویز کند. این آزمایشات ممکن است در تشخیص جهش های ژنی مربوط به سرطان لوزالعده موثر باشد. اما، داشتن جهش های ژنی به معنی ابتلا به سرطان لوزالمعده نیست. اما هر علایمی مانند درد شکم و کاهش وزن به معنای ابتلا به سرطان لوزالمعده نیست. اینها می تواند نشانه های انواع بیماری ها باشد، اما بهتر است که برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید. اگر علایم زردی دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. پیش آگهی سرطان لوزالمعده، ضعیف است. تنها % از مبتلایان به سرطان لوزالمعده بعد از سال تشخیص این بیماری زنده می مانند. تحقیقات گسترده نشان می دهد که عمل جراحی سرطان لوزالمعده که توسط جراحان باتجربه در مراکز انجام می شود عوارض کمتری دارد، بر همین اساس بیماران باید قبل از جراحی در مورد تجربه جراح و بیمارستان در زمینه جراحی سرطان لوزالمعده تحقیق کنند. در صورت داشتن سابقه خانوادگی سرطان پانکراس بهتر است با یک مشاور ژنتیک مشورت کنید. او می تواند سابقه خانوادگی شما را بررسی و در صورت لزوم یک آزمایش ژنتیکی را برای ارزیابی میزان خطر ابتلا به سرطان، تجویز کند. طبق انجمن سرطان لوزالمعده، سرطان لوزالمعده ممکن است تا سال به عنوان دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده باشد. منابع: |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.