text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบโยนโอนอ่อนสั่งสอนน้อง <bot>:แล้วออกท้องพระโรงรัตน์จำรัสไข เห็นพร้อมพรั่งสั่งมหาเสนาใน เราจะไปลังกาอย่าช้าการ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บดินทร์สูรแสนพูนเทวษรํ่า <bot>:โอ้กองกรรมก่อนสร้างแต่ปางไหน เมตตาสัตว์จนต้องพลัดจากเวียงไชย สงสารไพร่ราษฎรจะร้อนรน
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกหลานว่านเครือในเชื้อไข <bot>:ก็อ่อนใจยากแค้นแสนถวิล ไม่เป็นอันไปมาเที่ยวหากิน พระทราบสิ้นทางธรรมสำมดึงส์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ออกมาหาสู่อยู่ที่ไหน <bot>:ท้าวจงให้มาบ้างช่วยสั่งสอน ทิ้งสถานบ้านวังทั้งนคร จะเย็นร้อนมีการสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูก็จะอนุญาตไม่คาดโทษ <bot>:หาถือโกรธให้มึงตกนรกไม่ ถือคุณพระให้ดีแต่นี้ไป จงอย่าได้โป้ปดประชดกู
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฝีลดอตส่าห์มาเห็นหน้าเจ้า <bot>:ยังทุกข์เท่าเขาพระเมรุเกณฑ์สิงขร เผื่อเขามาว่าขานท่านบิดร จะยอมหย่อนให้เขาไปอยู่ในวัง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังปลอบนอบนบซบสะอื้น <bot>:ชาติชายอื่นเป็นอันขาดไม่ปรารถนา จะสู้ม้วยด้วยพระราชอาชญา พลางโศกากอดบาทไม่คลาดคลาย
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหุ่นจีนหุ่นไทยหลายภาษา <bot>:แต่บรรดางิ้วมาใหม่พวกไหหลำ ละครแขกแปลกภาษาหามารำ ทั้งมวยปล้ำเล่นกลให้คนดู
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสกพยนต์มนตราขึ้นห้าหมื่น <bot>:ก็กลับคืนไปเป็นหญ้าน่าสงสัย แต่นั่งบ่นมนต์ภาวนาไป ก็มิได้เป็นคนเหลือทนทาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะเห็นแยบคายอุบายมั่ง <bot>:จะขอฟังวาจาเร่งว่าขาน ดูปัญญามาประจบคิดรบราญ จะทัดทานอย่างไรในกระบวน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระดำรัสตรัสความไปตามเหตุ <bot>:แล้วก็เทศนาซ้ำบนคำขาน แม้นผู้ใดจะประโยชน์โพธิญาณ หมายนิพพานภาคหน้าให้ถาวร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกแล่นล่วงมาในท่าชลาสินธุ์ ระรี่เรื่อยเฉื่อยมาในวาริน พร้อมกันสิ้นมิได้แยกแตกกระจาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระระวังทั้งเจ็ดเหนื่อยเหน็ดนัก <bot>:ยื่นศรจักรขรรค์คทาให้มารศรี แล้วพระองค์ทรงแกว่งพระแสงตรี คอยต่อตีหนีพลางกลางโพยม
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุตส่าห์มาหมายจะใคร่ได้ความรู้ <bot>:เที่ยวหาครูรู้หลักทำจักรหัน อยู่บ้านใดในประเทศขอบเขตคัน โปรดดีฉันนำไปให้อาจารย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอุปถัมภ์ล้ำเหลือช่วยเกื้อหนุน <bot>:คิดขอบคุณหล่อนอยู่ไม่รู้หาย โปรดไปหาปราศรัยให้สบาย อย่าให้อายอางขนางเหินห่างกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้คราวนี้มิชั่วก็เหมือนชั่ว <bot>:เพราะมีผัวมิได้อยู่เป็นคู่สอง สะอื้นรํ่ารำลึกเหลือตรึกตรอง พระเนตรนองชลนาทุกราตรี
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจดหมายรายเรื่องที่เคืองเข็ญ <bot>:ไปเที่ยวเล่นลายแทงแสวงหา เห็นสิ่งไรในจังหวัดรัถยา ได้จดมาเหมือนหนึ่งมีแผนที่ไว้
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำอ้ำอึ้งคะนึงนึก <bot>:จึงตรัสปรึกษาพราหมณ์ตามสงสัย เขาห้ามเราเจ้าจะเห็นเป็นอย่างไร พวกพราหมณ์ไม่เชื่อพระอนุชา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหลียวซ้ายแลขวาก็ป่าแสม <bot>:ตลึงแลปูเปี้ยวเที่ยวไสว ระหริ่งเรื่อยเฉื่อยเสียงเรไรไพร ฤไทยไหวแว่วว่าพงางาม
|
นิราศเมืองแกลง
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามนางต่างตอบให้ชอบชื่น <bot>:เธอว่าคืนนี้นอนไม่หลับใหล คิดคะนึงถึงสร้อยสุมาลัย ทำไฉนจะได้เฝ้าเยาวมาลย์
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จึงถามซักศรีฟ้ามารศรี ทางทิศใดไปพาราของนารี เจ้าจงชี้มรรคาจะพาไป
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลานี้เล่าก็ควรจวนจะรุ่ง <bot>:จะรบพุ่งไม่สนัดขัดนักหนา พลางต้อนพลเข้าในค่ายชายชลา ให้รักษามั่นไว้ในกำแพง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์พงศ์นรินทร์สินสมุทร <bot>:กับราชบุตรวายุพัฒน์ให้จัดหา พวกพหลคนดีมีวิชา เห็นทัพซาหยุดไปเป็นหลายวัน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่มาลีดีจริงใครชิงผัว <bot>:มันถือตัวตบมันให้ฟันหัก ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลเสียงคักคัก ท่านยายยักษ์อย่าไปสอนลูกอ่อนเลย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายโจรใจทมิฬหินชาติ <bot>:เชิงฉลาดผันแปรคิดแก้ไข ปรึกษาพวกทัพพร้อมก็ยอมใจ ทั้งบ่าวไพร่แต่บรรดามาด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีแต่สัตว์มัจฉาว่ายคลาคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำในมหาชลาสินธุ์ ฝูงกระโห่โลมาในวาริน กระเบนบินปลาทุกังฝูงมังกง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรงโป่งปีศาจล้อ <bot>:หลอกหลอน แสยงพยัคฆ์เสขร ขบเคี้ยว เกรงคชวรินทร ทางป่า เปลี่ยวแฮ เกรงจักหลงทางเลี้ยว หลากล้ำเหลือกลัว
|
นิราศวัดรวก
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟื้นองค์สรงสนานสำราญกิจ <bot>:สั่งมิ่งมิตรสองสุดาพลางปราศรัย แล้วทรงเครื่องเรืองรองทองอุไร พลางสอดใส่ฉลององค์อลงกรณ์
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำครางเหมือนอย่างเจ็บ <bot>:ให้เหนื่อยเหน็บลุกนั่งยังไม่ไหว เห็นนางยิ้มพริ้มพรายอายพระทัย ทำจับไข้รีบรูดวิสูตรบัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยพลางทางป้อนมังกรม้า <bot>:ทั้งอาชาชื่นชมสมถวิล แล้วแล่นลงคงคาเที่ยวหากิน หน่อนรินทร์แรงรื่นค่อยชื่นใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เด็กเด็กมันคะนองก็ร้องแซ่ <bot>:อีพ่อแม่เอ๋ยมาดูอ้ายคนขาว มันนุ่งผ้าตาลายคล้ายแมวคราว บ้างถามท้าวว่ามีงไปข้างไหนมา
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเหมือนหมายสายสวาทแล้วชาตินี้ <bot>:ไม่ขอคบสตรีจนอวสาน จะสู้ซื่อถือสัตย์ปฏิญาณ กว่าจะพานพบสมรเหมือนก่อนมา
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูก็คิดว่ามึงกล้าอ้ายหมาเหมี่ยว <bot>:แกเข่นเขี้ยวตาแดงพูดแข็งขัน โดยมานะด่าว่าสารพัน ในใจนั้นเล่าก็กลัวขนหัวพอง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกด่าเปรี้ยงเสียงอึงคะนึงก้อง <bot>:ออกจากห้องตึกใหญ่ดั่งใจหวัง ตวาดก้องร้องเปรี้ยงขึ้นเสียงดัง กูนึกหวังว่าจะดีมีปัญญา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาสุดาสดับ <bot>:นางกำชับนายทหารชาญสนาม แม้มาเฝ้าเราจึงช่วยกันห้ามปราม ให้ทำตามเยี่ยงอย่างวางสาตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีนารีราช <bot>:สุดสวาทวายวิโยคที่โศกศัลย์ ด้วยได้หมอหน่อกษัตริย์ชะงัดครัน จึงหายวันหายคืนชื่นอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นดวงสุริยาภาณุมาศ <bot>:ขึ้นโอภาสแจ่มจำรัสประภัสสร สุดสิ้นแสงสุริยาดารากร ศศิธรแจ่มกระจ่างดังกลางวัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไม่งามความอายอยู่ภายหน้า <bot>:เขาจะว่าเจ้าเมืองผลึกสึกฤๅษี นานนานหน่อยคอยท่าฤกษ์พาดี อย่าให้มีมลทินที่นินทา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องพร้อมกองทัพ <bot>:ให้โห่รับสามคราโกลาหล ยกเขยื้อนแสนยาพลาหล ออกเกลื่อนกล่นเกณฑ์หัดจัตุรงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดสุรางค์นางเคียงพี่เลี้ยงพร้อม <bot>:รักถนอมมิให้ห่างเหมือนอย่างหลาน อันน้องนี้มีแต่รับอัประมาณ พอทราบสารทรงธรรม์ที่กรรุณา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แรกเริ่มเดิมทีมีมิตรจิต <bot>:มิควรคิดหาญหักเลยยักษา ให้เมืองน้อยพลอยตายวายชีวา ตัวยังมาสงครามจะตามตาย
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหนเห็นลมร้ายเป็นสายพุ่ง <bot>:คล้ายกับรุ้งกล้าแข็งแรงนักหนา ให้ลดใบไล่คนบนเภตรา แต่บรรดาอยู่ในลำประจำงาน
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงแต่งแป้งขมิ้นสิ้นสักพ้อม <bot>:น้ำมันหอมน้ำมันดิบสักสิบไห ไหนจะสู้ทนเจ็บให้เก็บไร ค่าตะไกรของเขาถึงสลึงเฟื้อง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาสุดาสดับ <bot>:นางกำชับนายทหารชาญสนาม แม้มาเฝ้าเราจึงช่วยกันห้ามปราม ให้ทำตามเยี่ยงอย่างวางสาตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าพูดไปให้บาทหลวงแกล่วงรู้ <bot>:มันจะขู่เฆี่ยนฆ่าให้อาสัญ ทั้งนี้เราปลดปลอดรอดชีวัน ก็เพราะท่านอนุกูลกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตื่นนอนหน้าชื่นช้อย <bot>:บัวบาน คำกล่าวฉ่ำเฉื่อยหวาน เพราะพร้อง เมื่อจักสั่งการงาน ดุจโกรธ สามประการนี้ต้อง ที่ไท้ชุบชู ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นธรรมดาฝรั่งแม้นตั้งมั่น <bot>:คิดผ่อนผันเหมือนกับไฟสุมไม้ขอน ตั้งเกลี้ยกล่อมแต่บรรดาประชากร การที่ร้อนอย่ากระทำให้ช้ำใจ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าล้าต้าต้นหนพลรบ <bot>:ต่างจุดคบสับสนวิ่งขนของ หน่อนรินทร์สินสมุทรกับนุชน้อง ลงเรือทองพระที่นั่งบัลลังก์ทรง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งไพร่นายได้ศพยี่สิบเศษ <bot>:คิดสมเพชเพื่อนกันพรั่นนักหนา ให้ขานยามตามหมวดเที่ยวตรวจตรา จนเวลาจวนแจ้งแสงตะวัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกวอช่อฟ้าเข้ามารับ <bot>:ที่สำหรับเดินหนนางคนหาม พวกข้าหลวงช่วงชิงกันวิ่งตาม ขอเฝ้าหามตามอึงคะนึงมา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสด็จเข้าข้างในที่ไสยาสน์ <bot>:อีตาบาทหลวงเห็นชิดสนิทสนม คราวนี้เห็นได้ลังกาอย่าปรารมภ์ อ้ายนี่งมหลงผู้หญิงจริงจริงเจียว
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกชี้หน้าด่าผางอยู่กลางตึก <bot>:โมโหฮึกเต็มประดาตาถลึง ตวาดก้องร้องเปรี้ยงเสียงออกอึง ถ้าแม้นมึงจะมิไปก็ไม่ฟัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนามท้าวเจ้าบุรินทร์สิลราช <bot>:พระนางนาฏนามมิ่งมณฑาสวรรค์ มีบุตรีศรีนลาฏดังดวงจันทร์ ชื่อสุวรรณมาลีนีรมล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระวงศ์พงศาระดาดาษ <bot>:ก็ยุรยาตรไปพักตำหนักขวา แต่ฟังสวดครบตามสามเวลา เช้าจะราชาภิเษกเป็นเอกองค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์กองนำทำทางไปข้างหน้า <bot>:ปลูกค่ายทัพพลับพลาที่อาศัย จัดสำเร็จเสร็จสรรพกองทัพชัย พอจวนใกล้สุริยาจะสายัณห์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ามอดม้วยด้วยกับแม่อย่าแหห่าง <bot>:ตายเสียกลางพระมหาชลาไหล พลางสวมสอดกอดลูกผูกอาลัย สะอื้นไห้ฮักฮักซบพักตรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้พี่โมราปรีชาชาญ <bot>:เป็นผู้ผ่านเมืองจารึกได้ฝึกฝน ทั้งไพร่นายให้ชำนาญการประจญ อยู่ตำบลบูรพทิศคิดสงคราม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังเสนายิ่งปรารภ <bot>:คิดอพยพที่จะไปในสิงขร ก็เป็นห่วงบ่วงใยในนคร ยิ่งทุกข์ร้อนรำพึงตะลึงตะไล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจารย์เจ้ากล่าวไว้ในตำรับ <bot>:จะได้กับเชื้อฝรั่งต่างวิสัย แม้นได้อาวุธสำหรับกลับเป็นไทย ไม่มีใครต่อสู้ทั้งอยู่คง
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวพี่จะไปแต่ใจอยู่ <bot>:เหมือนเคยคู่เคียงกายสายสมร แม้นผิดพี่ที่รักร่วมอุทร ก็ไม่จรจากน้องให้หมองนวล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แพศยาฆ่าคู่เขารู้ทั่ว <bot>:ไปลักผัวนางผีเสื้อลงเรือหนี ส่วนตัวแสนแค้นว่าข้าชิงสามี ส่วนฆ่าพี่เขาสิไม่ให้เขาแค้น
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกรถทรงกงแตกแปรกหัก <bot>:พระทรงศักดิ์เซซานยึดหลานขวัญ คอยรบสู้อยู่ในรถหมดด้วยกัน รำภาฟันฟาดผิดหวิดหวิดไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มงกุฎเกศโกญจามหาสวรรย์ มาแจ้งเหตุเชษฐากรุงมารัน ตามพงศ์พันธุ์ญาติมิตรสนิทใน
|
สิงหไกรภพ
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกขึ้นเท้าแขนแหงนชะแง้ <bot>:ชำเลืองแลหลากจิตคิดสงสัย เห็นพระองค์ทรงโฉมประโลมใจ นั่งเป่าปี่อยู่ใต้พระไทรทอง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดรร้อนพระทัยดังไฟเผา <bot>:จึงให้เหล่าเสนาบดีศรี ให้เราทั้งสองไปในคิรี เจ้ากับพี่จงมาไปในไพรวัน
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสมหมายหายแท้แน่เหมือนกล่าว <bot>:เว้นแต่ดาวเดือนอุทัยในสวรรค์ อันของในพาราสารพัน ไม่หวงกันเชิญรักษาพยายาม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ท้าวชอบตอบเหล้าเรื่อง <bot>:เบื้องบุราณ ปราสาทราชวังสถาน ท่านส้าง เฃารอบขอบปรากาล เกิดห่ามาแฮ เปนเถื่อนเกลื่อนโขลงช้าง ช่วยเฝ้าเข้าของ
|
นิราศสุพรรณ
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าบุรินทร์บดินทร์สูร <bot>:ได้ฟังทูลปรีดิ์เปรมเกษมศรี อาจารย์เฒ่าทูลลาฝ่าธุลี มาสู่ที่สำนักตำหนักจันทน์
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหัสกันครั้นรุ่งสะดุ้งตื่น <bot>:เห็นเจ้ายืนอยู่ตรงหน้าร้องปราศรัย ว่าช่างกรองบุปผาพวงมาลัย นับถือเราเอามาให้ขอบใจนัก
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเจ็ดพารายกมาพร้อม <bot>:เข้าแวดล้อมเรียกลำดับสลับสลอน ใกล้กำแพงเขตขอบรอบนคร เสียงนิกรขานโห่เป็นโกลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทวีปวังลังกาอาณาเขต <bot>:ถิ่นประเทศควรจะได้ในลูกหลาน สืบตระกูลเผ่าพงศ์ตามวงศ์วาน จึ่งควรการโดยเล่ห์ประเพณี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเอาประดิทินออกคลี่ <bot>:ตั้งเดือนปีลงเลขโปกเปกเปาะ ราหูเสาร์เข้ารวบจวบจำเพาะ เป็นพระเคราะห์คราวร้ายจึงทายทูล
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงชวนกันหนีมาบรรดาแขก <bot>:มันทำแหลกเกือบกระจุยเป็นผุยผง ขอเชิญทราบในลิขิตดั่งจิตจง พอจบลงที่ในเรื่องเคืองพระทัย
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงเรียกอาชามาให้ใกล้ <bot>:เสกหญ้าให้กินพลางต่างอาหาร ม้ามังกรกินหญ้าพระอาจารย์ ให้เสียวซ่านหนังพองร้องคำรน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่นแหละพระจะไม่อายให้หายเงียบ <bot>:ถ้ากริบเกรียบก็กระดากยากนักหนา จะหาเข็มเล่มใหญ่กับไหมมา เย็บปากไว้ไม่ว่าไม่พาที ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนชั้นแต่แลปะพระก็ว่า <bot>:เฝ้าเล่นตาเจ้าชู้ชาติผู้หญิง ระวังตัวกลัวภัยไม่ไหวติง ต้องหมอบนิ่งออกระอาทุกนารี
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพามาถึงพลับพลาสุด <bot>:เห็นสินสมุทรกับพระมเหสี นางสำหรับขับไม้มโหรี หลับกับที่เกลื่อนกลาดดาษดา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบไปแจ้งกับพระยารักษาด่าน <bot>:ว่าเกิดการศึกประชิดติดกรุงศรี ล้วนกำปั่นหลายหลากดูมากมี ประมาณสี่ห้าร้อยลอยประดัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดเหลือเนื้อพ่อยังอุ่นอ่อน <bot>:หรืออดนอนนิทราไม่อาสัญ นางยอกรวอนไหว้ไทเทวัญ ทุกช่องชั้นฉกามาวจร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประภาษพลางทางชม้อยคอยสังเกต <bot>:ให้สบเนตรหน่อนาถเหมือนมาดหมาย พอแลสบหลบเลี่ยงเมียงชม้าย แกล้งประปรายโปรดให้แต่นัยนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จท้าวเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมาตย์เกณฑ์ไพร่เจ๊กไหหลำ พวกที่เข้ารีตแขกให้แยกลำ เพราะว่าชำนาญทางกลางทะเล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบเห็นเย็นเช้ากับเฒ่าแก่ <bot>:ประจ๋อประแจ๋กว่าจะสมอารมณ์หวัง พระหยอกนางพลางเสด็จจากบัลลังก์ ขึ้นนั่งตั่งสรงชลสุคนธา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมไม่มีตีกระเชียงเสบียงให้ <bot>:จะได้ใช้ตักน้ำท่ามาถวาย สามกุมารท่านฤๅษีอยู่ที่ท้าย แสนสบายบัลลังก์ที่นั่งนอน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระนุชบุตรีศรีสมร <bot>:ประนมกรกราบสมเด็จพระเชษฐา พระแลเล็งเพ่งพักตร์ลักขณา ดั่งจันทราแจ่มจัดจำรัสดวง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนาถนิ่งอิงเขนยคนึงหวน <bot>:จนจวบจวนแจ่มแจ้งปัจจุสไสมย ศศิธรอ่อนอับพยับไพร ถึงเซิงไทรศาลพระประแดงแรง
|
นิราศเมืองแกลง
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถยาตรเยื้องชำเลืองเหลียว <bot>:เขากวักเกี้ยวหยอกเอินแกล้งเดินเฉย ใครเลียมล่อตอแยไม่แลเลย ด้วยคิดเคยเข็ดขยาดไม่พาดพิง
|
พระอภัยมณี
| 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาให้สมปรารถนาเหมือนยาแก้ <bot>:ที่บาดแผลใส่จำเพาะให้เหมาะเหมง ปัญญามีอยู่กับตัวอย่ากลัวเกรง คิดย้ายเพลงย้ายท่าหาในกล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งศัตรูหมู่มารอย่าทานฤทธิ์ <bot>:ประจามิตรเกรงกลัวทั่วทิศา จงอยู่เย็นเป็นสุขทุกทิวา ชันษาสองจงยืนสักหมื่นปี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์พระศรีสุวรรณราช <bot>:ออกจากอาสน์รจนาท้ายบาหลี กับรำภาฝรั่งสั่งคดี ให้เร่งตีทัพโจรโยนสาตรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เกิดมาอายุถึงเพียงนี้ <bot>:ยังไม่มีผู้ชายมากรายกล้ำ กลับเป็นม่ายลูกติดเพราะปิดงำ ถ้าสมคำว่าไว้ก็ไม่อาย
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคลานมาหาสินสมุทรพี่ <bot>:อัญชลีอำลาน้ำตาไหล สินสมุทรสุดสวาทเพียงขาดใจ จึงว่าพี่นี้อะไรก็ไม่มี
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ปิดป้องของหลวงไม่หวงห้าม <bot>:ต้องเกิดความเพราะพระไม่เสวย จะขืนครํ่าน้ำพระทัยก็ไม่เคย ครั้นนิ่งเฉยอยู่อย่างนี้ก็มีคาว
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกจีนจามพราหมณ์ทั้งฝรั่งแขก <bot>:เรือมาแตกที่ทะเลเทวฐาน อารักษ์ช่วยด้วยฤทธิ์พิสดาร สืบลูกหลานเหล่ากอต่อต่อมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังพระอนุญาตประภาษถาม <bot>:จึงเล่าความจริงแจ้งแถลงไข แล้วหยิบธงลงอักษรที่ซ่อนไว้ กับดอกไม้ยื่นให้ดูอยากรู้ความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชุบเลี้ยงเพียงนี้เป็นที่สุด <bot>:เป็นมนุษย์แล้วอย่าให้ผู้ใดสรวล ก็อยากตามเสด็จไปแต่ใคร่ครวญ จะเป็นกวนบาทาฝ่าละออง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ามไม่หยุดสุดเสียงเอนเอียงซบ <bot>:ซวนสลบนิ่งอนาถไม่หวาดไหว เจ้ากรุงมารต้านต่อหน่อพระไท เผอิญให้หิวโหยโรยกำลัง
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ปรึกษาหารือกันจนดึก <bot>:เห็นข้าศึกจะทำยับดั่งสับสี จะกำเริบโรมรุกมาทุกที เห็นบุรีเราจะป่นไม่ทนทาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเสียด่านการศึกจะฮึกโหม <bot>:ไปรุกโรมรบพุ่งถึงกรุงศรี เชิญกลับยังลังกาพวกข้านี้ จะภักดีด้วยพระองค์ช่วยสงคราม
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยพลอยว่าจริงหนาแม่ <bot>:มันจะแก้รบพุ่งเอากรุงศรี จำจะไปรักษาอยู่ธานี ถ้าหาไม่ไพรีจะบีฑา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัวล้านลูกละเบี้ยดูเสียหน้า <bot>:ลูกขี้ข้าอะไรล้านประจานหัว ใครล้านจ้อนควรเจียมเสงี่ยมตัว มันสิบหัวสิบเบี้ยออกเรี่ยทาง
|
นิราศพระบาท
| 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.