text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสมหวังจะสังเวยที่สิ่งหวาน <bot>:เครื่องสักการนานาบูชาฉลอง สักเจ็ดวันเหมือนประสงค์จำนงปอง แต่ตรองตรองจนแจ้งแสงอุทัย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายอนงค์องค์มิ่งมเหสี <bot>:กับบุตรีรีบจรอาวรณ์หวัง มารับเสด็จท่านท้าวเข้าในวัง พร้อมสะพรั่งล้วนอนงค์ทรงวิไล
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงลงลำกำปั่นสินสมุทร <bot>:เห็นอยู่สุดท้ายเภตราน่าสงสาร เข้าห้องแนบแอบโอรสแล้วพจมาน พ่อรำคาญขัดขวางเป็นอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ามนุษย์ไปสัมผัสกับมัจฉา <bot>:เกิดบุตรมามันจึงกลายหลายสถาน เหมือนพ่อบ้างแม่บ้างอย่างตำนาน เรื่องนิทานที่ท่านกล่าวเล่าให้ฟัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองล่มจมสมุทรมนุษย์ม้วย <bot>:ประกอบด้วยยักขินีพวกผีดิบ เห็นมนุษย์สุดอยากปากยิบยิบ เสียงซุบซิบเสแสร้งจำแลงกาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงทิมที่ชีเปลือยก็บอกแจ้ง <bot>:ที่กั้นแผงสองข้างมีอ่างถัง พระหน่อน้อยค่อยแฝงร่มแผงบัง ขยับยั้งหยุดมองแล้วย่องมา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาถอยล่าเข้าหาร่ม <bot>:ถูกทั้งลมทั้งฝนคนสยอน ต้องกลับพวกเสนาพลากร เข้านครเมืองด่านชานบุรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สถิตปรางค์ปราต่างอาวาส <bot>:เครื่องปูลาดจัดละม้ายคล้ายอาศรม แต่มนเทียรตามธรรมเนียมปูเจียมพรม แท่นบรรทมเคียงกันเป็นหลั่นไป
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไว้ถนอมกล่อมเกล้าเยาวลักษณ์ <bot>:ให้สมรักสมใคร่เจ้าไอศูรย์ ให้อยู่ปรางค์สร้างใหม่อันไพบูลย์ พร้อมประยูรญาติวงศ์ดำรงวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางนางตื่นสะอื้นอ้อน <bot>:ให้อาวรณ์ถึงญาติศาสนา เสียดายกายอายฝรั่งทั้งลังกา จะเอาหน้าหนีไปแฝงเสียแห่งไร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธำมรงค์ทรงรายพรายพระหัตถ์ <bot>:พระขรรค์ขัดเอวเสร็จไม่เข็ดขาม สองน้องนุชยุดไว้วอนไปตาม กับทั้งสามกษัตริย์ปลอบหัสไชย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่มาค้าขายหลายภาษา <bot>:จะไปมาแล้วก็กักให้ซักถาม แม้นรู้เรื่องราวชี้คดีความ ไม่ห้ามปรามปล่อยให้ไปสบาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใช้เรือโล้กับล่ามไปถามซัก <bot>:ก็รู้จักพูดจาต่างปราศรัย แล้วจึ่งถามตามประสงค์ที่จงใจ หรือใครใช้จึ่งมาหลงเที่ยววงเวียน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเป่าแตรแซ่สำเนียงเสียงประสาน <bot>:ก้องกังวานโกลาสุธาไหว เร่งกระบวนแสนยาให้คลาไคล เข้าเวียงชัยนคเรศเพชรกำพล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นท่วงทีอ้ายนี่ยักษ์ <bot>:จำจะชักชวนมันไปดั่งใจถวิล จะได้ช่วยรบสู้กู้แผ่นดิน แกให้ผินเรือเข้ายกเหล้ามา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยไปถึงซึ่งจังหวัดกรุงรัตนา <bot>:พระพาราผาสุกสนุกสบาย แต่พระชนกชนนีโมลีโลก ชราโรคเรื้อรังยังไม่หาย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นโยธาห้าหมื่นถือปืนดาบ <bot>:ศรกำซาบสู้ศึกได้ฝึกฝน ใส่หมวกศีรษะกระตั้วทุกตัวคน สาวนเสื้อขนสกุณีขี่ลีลา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฆ่าฟันฉันใดก็ไม่ม้วย <bot>:เพราะเหตุด้วยกำเนิดเกิดหลายหน ต่อเพลิงกาฬผลาญพิภพจบสกล จึงสิ้นชนม์ชีวานิคาลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเจ้าจะสะเดาะพระเคราะห์น้อง <bot>:ต้องการของสิ่งใดจะได้หา ศรีสุวรรณอภิวันท์จำนรรจา จงเอาผ้าขาวลาดดาดเพดาน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพาฟังสังฆราชกริ้วกราดโกรธ <bot>:จะลงโทษโทษาให้อาสัญ ถึงอับจนกลศึกรำลึกทัน เอากลผันภูผาออกพาที
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยอุ้มออกนอกไส้ดวงใจเห็น <bot>:กลับฟื้นเป็นรูปร่างสำอางโฉม ผิวผ่องเหมือนเดือนเพ็งเปล่งโพยม มานั่งโน้มน้อมหัตถ์นมัสการ
|
สิงหไกรภพ
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ จงกลับไปทูลองค์พระทรงธรรม์ ว่าเรานั้นกราบก้มประนมกร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าชวาอาณาเขต <bot>:ทอดพระเนตรเหล่าอนงค์ทรงพระสรวล บ้างโงกเหงาเมาคลื่นยืนเซซวน ทั้งปั่นป่วนซบเซาบ้างหาวนอน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะน้องไม่เอ็นดูจะสู้ม้วย <bot>:อยู่ก็ป่วยการชาติวาสนา ไม่สมหมายก็คงวายชีวาลา เป็นสัจจาของพี่จริงอย่ากริ่งความ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้รับสั่งรีบไปในนิเวศน์ <bot>:แล้วทูลเหตุองค์พระมเหสี นางพระยาจรจรัลไปทันที ถึงปรางค์ศรีเขยขวัญกัลยา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เป็นอันเสวยก็เลยอิ่ม <bot>:อุระปิ้มจะทำลายไม่วายโหย ลงกอดกรถอนจิตทั้งอิดโรย ระกำโกยแสนวิตกหนออกเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การอุบายหลายอย่างในทางหลอก <bot>:ทั้งในนอกคิดไว้เหมือนใจหวัง แม้นไม่ดิ้นอยู่กับที่กูมิฟัง ให้เหมือนตังคิดตัวทั่วนคร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสัยนักชักมีดออกกรีดลอง <bot>:ขาดเป็นสองซีกไส้ข้างในแดง นางชิมดูรู้ว่าโอชารส เหลือกำหนดในมนุษย์สุดแสวง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะถือโทษโกรธไปก็ไม่ชอบ <bot>:ถึงจะมอบให้ก็คงจะขัดขวาง ด้วยหญิงชายอายจิตคิดระคาง ที่ไหนนางจะยอมไปเหมือนใจจง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางคิดได้ถึงประลัยกัลป์ยักษ์ <bot>:สหายรักร้ายกาจดังราชสีห์ อยู่สำนักจักรวาลชานคีรี กระบองมีฤทธิไกรดังไฟกัลป์
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งรบสู้หมู่ทหารมารทั้งหลาย <bot>:จะซํ้าร้ายร้อนจิตทุกทิศา ขอพระองค์ทรงธรรม์กรรุณา[๔] ให้ไพร่ฟ้าสองฝ่ายสบายบาน
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกลองหยุดจุดดอกไม้ไฟสว่าง <bot>:แสงกระจ่างแจ่มเหมือนดังเดือนหงาย ดอกไม้กลคนชิงกันวิ่งควาย พวกผู้ชายสรวลเสเสียงเฮฮา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกมีกรรมจำลาฝ่าพระบาท <bot>:เพราะบังอาจอ่อนเชิงละเลิงหลง ขอบุญญาฝ่าละอองสองพระองค์ ดำรงทรงยศยืนอยู่หมื่นปี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นตรวจพลบนเชิงเทินพระเดินหน้า <bot>:นางวัณฬาเหล่าหม่อมห้ามเดินตามหลัง ท่านท้าวนางกางกลดให้บดบัง จนกระทั่งถึงประทับที่พลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้านิเวศน์เขตจังหวัด <bot>:แจ้งระหัสความหลังที่กังขา เพราะเกิดทุกข์โตใหญ่จึ่งไม่มา อนิจจาแสนยากลำบากครัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงคู่อยู่ที่นี่ <bot>:มเหสีเคยคู่จะอยู่ไหน ไม่ถึงปีนี่ก็จะสละไป กลัวจะไม่เหลียวหลังดูลังกา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่มือปลิดจิตนึกถึงพราหมณ์น้อย <bot>:เนตรชม้อยแลลอดชำเลืองหา มามองเมียงเพียงทับยายกับตา ไม่เห็นหน้าพราหมณ์น้อยละห้อยใจ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยพลอยเห็นเหมือนเช่นว่า <bot>:โมทนาน้อมองค์ไม่สงสัย ลงจากหลังมังกรวอนอภัย พระอย่าได้ถือโทษจงโปรดปราน
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับฤๅษีศิษย์หาก็มาพร้อม <bot>:ประณตน้อมจะฟังคำธรรมขันธ์ พระทรงศีลยุรยาตรขึ้นอาสน์พลัน แล้วเทศน์ธรรม์ชี้แจงแสดงความ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบองค์สหัสนัยน์เจ้าไตรภพ <bot>:เอาเศียรซบบาทมูลทูลเกศี พระคุณล้ำดินฟ้าได้ปรานี ช่วยข้านี้ให้เป็นคนได้พ้นภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดาบสพระอภัยให้ศีลห้า <bot>:ว่านำหน้านางชีว่าทีหลัง จนจบปัญจสีลาสิกขาปทัง สองนางนั่งกราบงามลงสามที
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เสน่หาอย่าปล่อยสิ้น <bot>:สุดสัจ ยั้งยั้งฟังรหัส จึ่งพร้อง คนนิ่งจึ่งเอาอรรถ อันลับ แสดงนา คนกากปากเป็นฆ้อง อย่าใกล้กลัวมัน ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกห่างค่ายหายวับเพลิงดับหมด <bot>:เห็นปรากฏว่าเขากันอาถรรพณ์ฝัง สองนางใช้ย่องตอดตาบอดบัง กลับเข้ายังกองทัพที่พลับพลา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบความพราหมณ์กราบพระทราบเหตุ <bot>:ว่าพระเชษฐายังกำลังหลง จะเลิกทัพกลับไปไกลพระองค์ ก็แสนสงสารพระพี่จะมีภัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มย่องลองลวงดวงสมร <bot>:ปีศาจหลอนหลงโกรธพิโรธพี่ นางยิ้มเยื้อนเบือนหน้ามาพาที ปีศาจพี่ศรีสุดามาหาชู้
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาซักถามความเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง <bot>:เดิมพาดพิงพูดอย่างไรจึงได้เสีย หรือมีหมอบริกรรมช่วยทำเยีย หรือคลอเคลียคลำต้องทำนองใน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฆ่าฟันฉันใดก็ไม่ม้วย <bot>:เพราะเหตุด้วยกำเนิดเกิดหลายหน ต่อเพลิงกาฬผลาญพิภพจบสกล จึงสิ้นชนม์ชีวานิคาลัย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องจะขอไปเป็นเหยื่อผีเสื้อน้ำ <bot>:จะได้กล้ำกลืนข้าให้อาสัญ ด้วยพ่อแม่ก็เข้าไปอยู่ในครรภ์ ได้พบกันตามประสาชีวาวาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์มัสการสงสารย่า <bot>:ชลนาแนวนองนั่งร้องไห้ แล้วกลืนกลั้นกันแสงคิดแข็งใจ นึกจำได้เวทมนตร์ดลวิชา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองวันครึ่งถึงทัพหยุดยับยั้ง <bot>:พร้อมสะพรั่งชายหญิงริมสิงขร นางพระยาพาโอรสบทจร กับนิกรกัลยาฝูงนารี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันชื่อแก้วกินรีบุตรีราช <bot>:โปรดประภาษบอกความนามไฉน จะจงรักภักดีแต่นี้ไป น้องมิได้ข้องขัดหัทยา
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทรงกำสรด <bot>:ทุกข์ระทดทั้งพระวงศ์เผ่าพงศา ด้วยเริศร้างค้างงานการวิวาห์ เพราะตัวพาพระบุตรีหนีนคร
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสาวสาวชาวพารากาลวาศ <bot>:เห็นแขนขาดเขาไม่คิดพิสมัย ไม่อดสูผู้หญิงจะชิงชัย จะบรรลัยแหลกลงเป็นผงคลี
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครั้งนี้สารพัดจะขัดข้อง <bot>:ทั้งพวกพ้องคนชิดทั้งศิษย์หา มาแข็งขัดเคืองจิตผิดตำรา อ้ายมังคลาเล่าก็หนีเพราะอีเมีย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนคล้อยสร้อยสุดานิทราหลับ <bot>:อัจกลับส่องแสงแจ้งกระจ่าง นกแก้วตื่นยืนยิ้มอยู่ริมคาง ค่อยเชยปรางหอมหวนรัญจวนใจ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านจะเห็นเป็นอย่างไรอย่าได้นิ่ง <bot>:ไม่เห็นจริงอย่างไรเร่งไขขาน แม้นเห็นชอบแล้วคำนับเร่งกราบกราน อย่านิ่งนานจะได้สั่งให้ตั้งพลัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครค้อนเคืองชำเลืองพิศ <bot>:ระรื่นฤทธิ์รสสุคนธ์ต้องมนต์ขลัง ให้เสียวซาบปลาบปลื้มจนลืมชัง เห็นเปล่งปลั่งพรั่งพร้อมละม่อมละไม
|
พระอภัยมณี
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอดังเปรี้ยงเสียงตรงที่มงกุฎ <bot>:กระเด็นหลุดจากศีรษะเซถลา หกล้มผลุงฝูงสุรางค์นางพญา พยุงมาแท่นรัตน์นวดพัดวี
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาคำนับสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ฝ่ายพุ่มพวงนุชน้องให้หมองหมาง ทำอิดโรยโหยหวนแล้วครวญคราง ค่อยค่อยย่างมาคำนับรับอาจารย์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีนิมิตผิดประหลาด <bot>:ที่เราคาดนั้นก็งามกับความฝัน แสนสงสารเจ้าพราหมณ์ก็ครามครัน จะโศกศัลย์อยู่ในสวนรัญจวนใจ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กินเข้าไปใจชื้นระรื่นกลิ่น <bot>:ตัวก็สิ้นโรคาเป็นราศี ที่เกาะนั้นบรรดาเป็นนารี ใครอยากมีผัวก็ไปไหว้เทวา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอท่านครูชูช่วยคนป่วยเจ็บ <bot>:ที่เป็นเหน็บร้อนเริงถูกเพลิงผลาญ ช่วยแก้ไขพอให้พ้นทนทรมาน ช่วยคิดการเป่าปัดกำจัดภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะฆ่าฟันกันตายเสียดายเหลือ <bot>:มันเหมือนเกลือแกลบจะรุมแลกพุมเสน จะคิดให้ไพร่นายตายระเนน แล้วสั่งเกณฑ์กลศึกเหมือนตรึกตรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ไพร่ไปเสียบศีรษะปัก <bot>:ที่สี่กั๊กท่ามกลางหว่างถนน หนังสือแกล้งแต่งไว้จึ่งใช้คน ไปปิดบนใบบานทวารวัง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:หน่อกระษัตริย์แกล้วกล้าจะหาไหน ถามเจ้าพราหมณ์ตามแคลงให้แจ้งใจ พ่อจะไปแล้วก็สั่งทุกครั้งครา
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทวดาอาเพศให้พบรถ <bot>:เสกสะกดก้าวย่องค่อยมองหมาย นางไม่หลับกลับตื่นฟื้นพระกาย เห็นคลับคล้ายคลับคลาเข้ามามอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนาวน้ำค้างพร่างพรมเป็นลมหวน <bot>:เวลาจวนจะสว่างกลางเวหน คิดถึงเรือนเพื่อนสนุกมาทุกข์ทน ต้องเวียนวนมาลำบากจากที่นอน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก <bot>:ทุกข์ในอกนั้นสักเท่าภูเขาหลวง พระกอดลูกน้อยประทับไว้กับทรวง ให้เหงาง่วงงีบหลับระงับไป ฯ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ในห้องมองมืดกลุ้ม <bot>:คลุ้มควัน หอมรื่นชื่นกลิ่นจรร จากห้อง ผลักอีกกริกกลอนดัน ดุนผลักหนักแฮ ปตูกลับหับกึงก้อง ปกับแหน้นแผ่นผนัง
|
นิราศสุพรรณ
| 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะฆ่าฟันกันตายเสียดายเหลือ <bot>:มันเหมือนเกลือแกลบจะรุมแลกพุมเสน จะคิดให้ไพร่นายตายระเนน แล้วสั่งเกณฑ์กลศึกเหมือนตรึกตรา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่ารอราช้าอยู่ในที่นี่ <bot>:ภัยจะมีพวกยักษ์มักกะสัน มันกินคนหลงมาเสียกว่าพัน รีบผายผันไปให้พ้นตามหนทาง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรพูดจาภาษาแขก <bot>:นัยน์ตาแตกใครอย่าแลดูแม่ข้า เราเสียเรือเชื้อกษัตริย์พลัดพารา นี่ท่านมาแต่ข้างไหนได้เอ็นดู
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบเห็นเย็นเช้าเคยเฝ้าแหน <bot>:อยู่ข้างแท่นที่พระองค์สรงเสวย ตั้งแต่นี้มิได้เห็นเหมือนเช่นเคย จะละเลยแลเหลียวเปลี่ยววิญญาณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนแก่เฒ่าเจ้าโมโหโทโสสุด <bot>:โย้ไม่หยุดพูดทะลวกเขาหนวกหู เคยขึ้นเสียงเถียงผัวอีหัวงู จะข่มขู่กูขี้เกียจเกลียดคารม
|
สิงหไกรภพ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้หญิงห่มมุ้งหิ้วถุงเบี้ย <bot>:ทั้งผัวเมียสั่นงกดังตกถัง ลงวิ่งฉุยลุยน้ำเหลือกำลัง กลัวฝรั่งมันจะฆ่าปรึกษาเมีย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเถิดไปใครไม่เชิญมึงมาดอก <bot>:พวกอ้ายหอกจัญไรมักตายโหง ไม่คบค้าพวกพลอ้ายคนโกง จะมาโยงให้ไปตกนรกตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แม่จะนับวันคอยละห้อยหา จะแลเหลียวเปลี่ยวใจนัยนา นี่เวราสร้างไว้ฉันใดเลย
|
สิงหไกรภพ
| 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ยังมีศรีศุภลักษณ์ยักษ์ <bot>:มาช่วยชักเชิญเสด็จระเห็จหา มิออกอรรถมธุรสพจนา จะอาสาก็ไม่สมอารมณ์เอย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ตั้งบายศรีที่บวงสรวง <bot>:ตามกระทรวงสารพัดเร่งจัดสรร เอาคนทรงลงมานั่งตั้งภิวันท์ บนก้นขันสาครร้องวอนไป
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไกล่เกลี่ยเสียให้นายค่อยหายผิด <bot>:อย่าควรคิดนับถือพวกฤๅษี เร่งเปิดรับทัพเราเข้าบุรี จะพ้นที่โทษทัณฑ์ไม่บรรลัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงงามพราหมณ์น้อยก็น่ารัก <bot>:ประไพพักตร์เคียงคู่ด้วยสุริย์ฉาน ทั้งสี่นางต่างคะนึงตะลึงลาน ที่อยู่งานถือพัดก็พลัดมือ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกระไรได้ชมก็สมหน้า <bot>:นี่คบค้าเป็นเมียจะเสียหลัง ท่านให้หาเร็วเถิดพ่ออย่ารอรั้ง คุณในวังออกมาอยู่ประตูกลาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ให้คนถือหนังสือลับ <bot>:ไปคำนับพระยุพาสุลาศรี ให้ทราบความสามพระชนนี ว่ามาดีมิได้หมายทำร้ายแรง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:เชิญหน่อไทนฤบาลชาญสมร ให้เสวยโภชนาอันถาวร สั่งบังอรบุษบงนางนงเยาว์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกระซิบสั่งว่าอย่าเพ่อวุ่น <bot>:ทำหันหุนให้วิตกระหกระเหิน ไปกับมันไวไวพอให้เพลิน จากชายเนินแม้นถึงท่าชลาลัย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแดนด่านชานพารากาลวาศ <bot>:พบพวกลาดตระเวนถามตามสงสัย พี่เลี้ยงว่ามาเฝ้าสองท้าวไท ข้างม้าใช้ทราบว่าชาวมารัน
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพยนต์คนธรรพ์ทั้งคันธรรพ <bot>:ให้สำหรับเจ้าพราหมณ์ตามผันผาย พวกเทวาพระยาธรอยู่ตอนท้าย คอยเรียงรายรับเสด็จสำเร็จการ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์จินดาว่าทัพมานับหมื่น <bot>:คนจะตื่นแตกห้ามปรามไม่ไหว รณรงค์องค์เดียวเห็นเปลี่ยวใจ จำจะไปหาผู้ความรู้มี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองฝรั่ง <bot>:ทั้งแตรสังข์จำเรียงเสียงประสาน โห่สนั่นลั่นดังก้องกังวาน พวกทหารปล่อยปืนเสียงครื้นโครม
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุ่งพรุ่งนี้พี่จะไปถวายเครื่อง <bot>:ที่ในเบื้องบาทบพิตรอดิศร ดูท่วงทีกิริยาพระภูธร เธอจะจรหรือจะอยู่ดูอาการ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:งามเสงี่ยมเอี่ยมอิ่มดูพริ้มพักตร์ <bot>:พระเกศปักปิ่นทองใส่ช้องผม นิ้วนิดนิดชิดแช่มแฉล้มกลม แต่ทรวงห่มส่านพับนั่งหลับตา
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์วัณฬาพระยาหญิง <bot>:ตะลึงนิ่งนึกพรั่นประหวั่นไหว ให้ซักเหล่าสาวสุรางค์พวกข้างใน ศึกถึงไหนไปเที่ยวถามเนื้อความดู
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปวงเพื่อนสะพรักพร้อม <bot>:พรูเดิน ยลสนุกสนานเพลิน เพลิดลํ้า เรียมเดียวฤแดเขิน ขวยจิต โศกไป่วายว่างน้ำ เนตรคล้อคลอสาย
|
นิราศวัดรวก
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โน่นแน่ดาวเศวตฉัตรจำรัสศรี <bot>:ดั่งมณีแจ่มกระจ่างสว่างฉาย แม้นกษัตริย์เป็นสุขสนุกสบาย ดารารายเปล่งสีรวีวร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงหญิงชายฝ่ายเงือกขึ้นเกลือกกลอก <bot>:ตามระลอกไล่คู่เป็นชู้สาว บ้างตัวปลาหน้าเป็นเบื้อเป็นเสือดาว กระกริวกราวเต่าผาหน้าเป็นคน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ใส่เกือกเลือกเพชรแล้วเตร็จยอก <bot>:จะช้ำชอกเช่นกับมีดขีดมังสา แล้วจะได้ไปสรงพระคงคา ที่เนินหน้าเขาใหญ่ไขวาริน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งทั้งทัพไม่รับรบ <bot>:ต่างหลีกหลบล้มเสือกเสลือกสลน นางละเวงเกรงจะไปเสียได้พ้น เร่งต้อนพลหุ้มห้อมเข้าล้อมรถ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยรุ่นราวสาวแส้แล้วแต่แรก <bot>:เปรียบเหมือนแขกคิดเดียดด้วยเกลียดหมู ต่อเมื่อไรได้เป็นเหมือนเช่นชู้ จึงกลับรู้รักชายถวายตัว
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าเพราะพระแม่เจ้า <bot>:ไม่โปรดเกล้าแกล้งฆ่าบิดาฉัน ลูกจะมาลาม้วยเสียด้วยกัน ทำโศกศัลย์ซบเสือกลงเกลือกกาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาขอสู่อยู่กับที่จึงมีผัว <bot>:มิใช่ตัวดิ้นรนเที่ยวขวนขวาย ก็ชายทิ้งหญิงตะกลามเที่ยวตามชาย ไม่มีอายดอกหรือไรจะใคร่รู้
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.