text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:ให้จัดหีบไหว้ใส่ภูษา ทำด้วยทองคำทรายลายลงยา ฝังจินดาต่างต่างล้วนอย่างดี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นไรมีที่ประสงค์จำนงนึก <bot>:เราก็ตรึกอยู่ดอกเจ้าอย่าเศร้าหมอง จะเลี้ยงไว้ในบูรีทั้งพี่น้อง เป็นบุตรของบิดาอย่าอาดูร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลีแล้วเล่าเรื่อง <bot>:เมื่อจากเมืองจากสมเด็จพระเชษฐา เอาความหลังทั้งนั้นขึ้นพรรณนา จนกลับมากราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงเปรมเกษมศรี เห็นพหลพลไพร่นั้นได้ที เร่งให้ตีกลองรบสมทบพล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารสุดอุศเรนพระน้องยา <bot>:จะรบราฆ่าฟันกันไปไย นางวาลีปรีชาปัญญาเย้ย ทำเงยเงยเหมือนจะดูว่าอยู่ไหน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องว่าฮ้าเฮ้ยพวกกำปั่น <bot>:จะพากันไปข้างไหนแล่นไพล่เผล จนตกวนนี้แหละชื่อสะดือทะเล จะถ่ายเทคิดอ่านสถานใด
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผู้เฒ่าเล่าความไปตามเรื่อง <bot>:ที่ในเมืองรู้คดีผีมาสิง บอกว่าพวกฝรั่งมันชังชิง เอายาทิ้งโรยลงในคงคา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังการักษาด่าน <bot>:สังเกตการกองทัพเห็นขับขัน จึงรีบใช้ใบกลับมาฉับพลัน แล้วพากันขึ้นไปเฝ้าทูลเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้ามิ่งมไหสวรรย์ <bot>:ก็ผ่อนผันตามความปรารถนา ว่าสุดแท้แต่ท่านไม่ฉันทา จงตรึกตราตรองความตามสบาย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีพานทองรองพระแสงสำหรับยุทธ์ <bot>:อัษฎาอาวุธทุกสิ่งสรรพ์ ทั้งแก้วกองทองเรียงอยู่เคียงกัน แล้วปักกั้นเศวตฉัตรจำรัสเรือง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามพิชัยสงครามได้นามครุฑ <bot>:ฤทธิรุทรดูสง่าล้วนกล้าแข็ง วันอาทิตย์ธงชัยให้ใช้แดง ตามสีแสงทุกกระบวนทั้งทวนธง
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลกับพระเจ้าอาว่าอ้ายนี่ <bot>:มันถือดีเป็นอย่างไรเร่งไต่สวน อย่ารอรั้งตั้งทัพจับกระบวน กาลก็จวนจะเป็นฝนคนระอา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อายุเราเล่าพึ่งได้สิบหกปี <bot>:เป็นสตรีไม่ชำนาญการสงคราม แต่สุดแสนแค้นเคืองเมืองผลึก จะทำศึกสิ้นชีวิตไม่คิดขาม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับยุพินนิลกัณฐีนารีรัตน์ <bot>:สืบกษัตริย์ตามอย่างปางประถม ได้เริ่มงานการวิวาห์สมาคม จะเสกสมให้พิพัฒน์สวัสดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์ตึงทะลึ่งลุก <bot>:เล่นสนุกสักหน่อยวะเหะหะหัน โมโหมาหาอะไรก็ไม่ทัน ฉวยฉุดคันกล้องแกว่งแผลงศักดา
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดูราวาโหมผู้เพื่อนยาก <bot>:สู้กรำกรากมาในป่าพนาสัณฑ์ เราจะไปรับรบสมทบกัน ได้ผ่อนผันโดยปัญญาได้หารือ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รบคราวนี้มิชนะก็จะขัด <bot>:ด้วยความรักรึงรัดประหัตประหาร แค้นแต่ใจใครเขาวอนไม่รอนราญ คิดสงสารเสียแล้วใจไม่ได้ความ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เนื้อเคราะห์เพราะทะนงมาหลงหลับ <bot>:มันลอบจับจองจำให้ช้ำจิต จะรบรับสัปยุทธ์เห็นสุดฤทธิ์ เป็นสุดคิดคั่งแค้นแน่นอุรา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกอิ่มทรวงอาทิตย์ดับลับเวหา ออกไปที่ทำไว้ให้ใส่ยา แล้วเอาหญ้าปกปิดให้มิดดี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งทรงครรภ์นั้นอย่าได้ปรารภ <bot>:จงนอบนบนับถือพระฤๅษี จะฝากฝังสั่งไว้ด้วยไมตรี ให้เป็นที่พึ่งพาสีกาโยม
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งรับกลับออกมานอกป้อม <bot>:ประชุมพร้อมพลนิกายทั้งนายไพร่ ที่เรี่ยวแรงแข็งขันแกล้งสรรไว้ ประมาณได้โยธาสักห้าพัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่ายแหวกแบกองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:พลางสะบัดโบกหางไปกลางคลื่น สลาตันลั่นพิลึกเสียงครึกครื้น จนดึกดื่นรีบรุดไม่หยุดเลย
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำพิธีพลีบวงสรวงพระเวท <bot>:ศักดาเดชดินฟ้าโกลาหล พิรุณร้องก้องกระหึ่มครึ้มคำรน เป็นสายฝนฟุ้งฟ้าลงมาดิน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกระบวนมากระทั่งยังนิเวศน์ <bot>:เข้าในเขตกรุงไกรไอศวรรย์ บาทหลวงจึงเรียกล่ามมาถามพลัน ถึงเขตคันเมื่อจะเฝ้าเจ้านคร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นหลงทรงกันแสง <bot>:โอ้เสียแรงรักใคร่ใครจะเหมือน สู้อุตส่าห์พยายามมาสามเดือน เจ้าพราหมณ์เตือนตกใจกระไรเลย
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ <bot>:ผีจะทำมิใคร่ได้ด้วยใจหาญ แต่ฤทธิ์เดชเวทมนตร์ดลบันดาล ให้ซาบซ่านเสียวรักหักอารมณ์
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราว่าไว้ใครมาอาสาปัก <bot>:ศิลาหลักได้สมอารมณ์ประสงค์ กับลูกสาวเราจะเษก[๑]เป็นเอกองค์ ให้สืบทรงเศวตฉัตรสวัสดี
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วาโหมรับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ทั้งบ่าวนายรีบเดินตามเนินผา พระอภัยให้พระอนุชา เป็นทัพหน้าพาทหารเข้าราญรอน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งนับถือฤๅษีผู้วิเศษ <bot>:ทรงไตรเพทเวทมนตร์ดลคาถา ซากอสุภชุบเป็นเห็นแก่ตา จึงอุส่าห์นอบน้อมเกลี้ยกล่อมไว้
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้สบายหมายจะเชิญไปด้วยหลาน <bot>:ช่วยแก้การคุณไสยด้วยใหลหลง ช่วยดูทีพี่น้องทั้งสององค์ จะสืบวงศ์ได้บ้างหรืออย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกม้าใช้รับบอกออกจากด่าน <bot>:รีบลนลานไปแถลงแจ้งอักษร แก่เจ้าพระยามหาดไทยในนคร พอภูธรออกที่นั่งบัลลังก์ทรง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมียผัวทั่วโลกที่โศกถึง <bot>:เปรียบเหมือนหนึ่งเรือร้างค้างมรสุม ถึงตัวไปใจอยู่เป็นคู่คุม ทั้งแก่หนุ่มนึกเห็นก็เช่นกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถม้าเทศลังกาฝากระจก <bot>:เทียมม้าหกคู่ชักเหมือนจักรหัน ฉัตรระย้าจามรชอนตะวัน แต่ล้วนพรรณบุปผาสุมาลี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักสนุกครั้นได้ทุกข์แล้วถอยคิด <bot>:จะปกปิดเปลวไฟเห็นไม่หาย เทพเจ้าท่านไม่เข้าด้วยคนร้าย คงก่อกายขึ้นให้เห็นไว้เป็นตรา
|
สุภาษิตสอนหญิง
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ก็ยินดีตอบไปพลันด้วยหรรษา แล้วแต่ท้าวเจ้าคุณกรุณา บาทหลวงว่าจะไปได้ก็ตาม
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่โงหัวออกรบสลบนิ่ง <bot>:เหมือนขอนทิ้งกลิ้งอยู่ดูเกลื่อนค่าย ด้วยฤทธิ์ยาพาหลับเหมือนกับตาย เพราะอุบายกูแน่ไม่แพ้คน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าพ่อขอยืมสไบเจ้า <bot>:พลางหยิบเอาทรงห่อสมถวิล คิดคะนึงถึงธิดายุพาพิน ให้หอมกลิ่นรื่นรื่นชื่นวิญญาณ์
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเพลี่ยงพลั้งมังคลาขับม้าไล่ <bot>:หัสไชยไสสิงห์วิ่งเข้าขบ ตะกายกัดฟัดคว่ำปล้ำสินธพ ล้มสลบซบดิ้นสิ้นชีวี
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์นี้พี่ชายมิใช่ผัว <bot>:เสียเมืองตัวมาในไพรพฤกษา ลุกไม่ขึ้นมึนเมื่อยเหน็ดเหนื่อยมา จึงอุตส่าห์ปรนนิบัตินั่งพัดวี
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพร่พลคนผลึกรมจักร <bot>:มาพร้อมพรักพรูตามหลามสลอน ฝ่ายฝรั่งลังกาพลากร ต่างใส่กลอนปิดบานทวารบัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะอยู่ดูเหมือนเช่นเป็นขบถ <bot>:พระทรงยศยิ่งจะเดือดมิเหือดหาย ใครจะเห็นเป็นไฉนทั้งไพร่นาย ช่วยอุบายบอกความให้งามใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงวิหคนกกามาไม่ถึง <bot>:ด้วยลึกซึ้งสายสมุทรสุดกว้างขวาง ไม้จึงงามตามฤดูไม่รู้ร้าง พระชมพลางเพลิดเพลินดำเนินมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหิงขสิงขรเทพารักษ์ <bot>:เจ้าสำนักยมนาในราศี จึงว่าท่านจะไปไหนในนที จงบอกที่ตามประสงค์ตรงที่จริง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับอภิวาท <bot>:ด้วยข้าบาทกับพระน้องทั้งสองศรี ไปเยี่ยมศพพระชนกชนนี สองภูมีสู่สวรรคครรไล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกำปั่นคนพร้อมน้อมคำนับ <bot>:เสร็จประทับเภตราเลขาขำ ทหารโห่ครั่นครื้นยืนประจำ พร้อมทุกลำถอนสมอขันช่อใบ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อนดั้นเดินเนินพนมพนาเวศ <bot>:สีขเรศห้วยธารละหานผา ครั้นค่ำค้างกลางวันก็ไคลคลา กินผลาผลไม้ในดงดอน
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจอ่อนถอนสะอื้น <bot>:อุตส่าห์กลืนชลนาน่าสงสาร แล้วห้ามปรามตามใจอาลัยลาน คุณของท่านเลิศลบภพไตร
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือรบเรียงกันอยู่ชั้นนอก <bot>:ครั้นจะบอกออกไปเองก็เกรงขาม จำจะกราบทูลแถลงให้แจ้งความ แล้วพาเข้าเฝ้าตามจะโปรดปราน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นยังไม่เสด็จออกบอกเถ้าแก่ <bot>:ให้ทูลแต่องค์พระมเหสี เป็นการร้อนไวไวไปจงดี พวกพาชีรีบไปในพารา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยพระเดชปกเกศเป็นที่ยิ่ง <bot>:ศัตรูกริ่งเกรงจบสยบสยอน ไม่เบียดเบียนบีฑาประชากร ราษฎรอิ่มเอมเกษมใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่รู้ว่าคนดีมันมีอยู่ <bot>:คิดรบสู้การศึกจึ่งฮึกเหิม จำจะคิดแก้ทำทั้งซ้ำเติม อย่าให้เหิมฮึกหาญการณรงค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นรอกแตแลเห็นเป็นต่างต่าง <bot>:มีทุกอย่างสารพัดสัตว์ปักษา โตสักร้อยอ้อมเศษสังเกตตา สูงสักห้าสิบเส้นพึ่งเห็นมี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาเผ่าพงศ์วงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้อั้นอัดทรวงจริงต่างนิ่งเสีย แม้นได้ช่องคิดจะลาไปหาเมีย จะบวชเสียก็ต้องอดหมดทุกคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาหุ่นมนต์พลขันธ์ไว้ชั้นนอก <bot>:ถือดาบหอกทวนง้าวหลาวไสว แต่พวกคนพลขันธ์ไว้ชั้นใน ทั้งนายไพร่แม้นใครขาดราชการ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำชำเลืองดูหลานน้อย <bot>:แล้วว่าพลอยด้วยเล่าเจ้าแม่เอ๋ย นางชม้ายพรายพริ้มทั้งยิ้มเย้ย เชิญเสวยเภสัชนั่งจัดแจง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งตั้งรายอยู่หลายค่าย <bot>:วิสัยชายชิงชู้คู่อิจฉา ต่างไต่ถามไพร่ทุรันจำนรรจา ครั้นรู้ยายามดึกนั่งตรึกความ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราเมืองกาศึก <bot>:ว่าตรองตรึกโดยปัญญาอัชฌาสัย ก็เห็นควรตามทำนองปรองดองใจ คงจะให้มีคู่อยู่ด้วยกัน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบอกศิษย์ไวไวไปสิหวา <bot>:ตักน้ำมารดลองสักสองถัง คงจะฟื้นสมประดีมีกำลัง พวกที่นั่งรีบไปที่ในวน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือใช้ใหญ่น้อยแปดร้อยถ้วน <bot>:เดินกระบวนเป็นลำดับไม่สับสน ออกชะวากปากมหาชลาวน พวกต้นหนหันเข็มตั้งไปลังกา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไปถึงบ้านเมืองค่อยเปลื้องทุกข์ <bot>:เกษมสุขภิญโญสโมสร ใครจะคิดรบเร้าเอานคร หรือจะนอนให้สบายเช่นควายโซ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมเฉื่อยเฉื่อยเรื่อยรินกลิ่นกุหลาบ <bot>:ละอองอาบซาบทรวงดวงสมร แสนสงสารบ้านเรือนเพื่อนที่นอน จะอาวรณ์ว้าเหว่อยู่เอกา
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากน้ำสำเนียงเสียงสนั่น <bot>:ดังฟ้าลั่นโลกาสุธาไหว ศึกตลบรบพุ่งถึงกรุงไกร พระตกใจจัดแจงแบ่งโยธา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมโมลีศรีสุวรรณ <bot>:แล่นกำปั่นใบมาไม่ฝ่าฝืน สามเดือนครึ่งถึงปากน้ำพอค่ำคืน ให้ยิงปืนทอดสมอค่อยรอรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกไพร่พลคนผลึกรมจักร <bot>:มาพร้อมพรักพรูตามหลามสลอน ฝ่ายฝรั่งลังกาพลากร ต่างใส่กลอนปิดบานทวารบัง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลี้ยงดูอยู่กับพระฝรั่ง <bot>:สถิตวังข้างฉนวนริมสวนขวัญ นางจึ่งเรียกพี่เลี้ยงมาเร็วพลัน พี่ชวนกันออกไปดูครูอาจารย์
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราดมสารภีรื่น <bot>:ช่างหอมชื่นเช่นประภานิจจาเอ๋ย ต่างประคองของคู่ขึ้นชูเชย ไฉนเลยหลบหน้าไม่มาเยือน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้สองพระน้องนาฏ <bot>:เป็นคู่ชมสมมาดปรารถนา พาน้องน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ไปพาราการะเวกเป็นเอกองค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลี้ยวด้อมอ้อมมาเห็นข้าศึก <bot>:พลผลึกหลับสลบเหมือนศพผี เห็นรถทรงองค์พระอภัยมณี นั่งเป่าปี่เปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหญิงชายขายซื้อบ้างถือกัด <bot>:กินเนื้อสัตว์สดสดว่ารสหวาน ดูเวียงไชยใหญ่โตมโหฬาร ตั้งตึกกว้านบ้านถิ่นล้วนศิลา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกไปรับสองกษัตริย์ทั้งรถา <bot>:มาเตรียมท่าจอมกษัตริย์ราชหงส์ กระบวนแห่แออัดจัตุรงค์ คอยรับองค์ไทท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับยับยั้งอยู่ข้างนอก <bot>:เสนาออกมารับไปดั่งใจถวิล แล้วเข้าไปทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ พระภูมินทร์เสด็จมารับประคับประคอง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำย่ำฆ้องกลองกระหึ่ม <bot>:ประโคมครึ้มครื้นครั่นสนั่นไหว นางสำหรับขับร้องทำนองใน ก็ท้าทับขับไม้มโหรี
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นงเยาว์เสาวคนธ์ทรงครรภ์แก่ <bot>:ไม่ท้อแท้ตามไล่ไพร่ทหาร ขึ้นทรงนั่งหลังสิงห์วิ่งทะยาน ยกทัพมาหน้าทวารปราการกัน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แก่พ่นพร่ำร่ำไปมิใคร่หลับ <bot>:จนเดือนดับเพราะโกโรโมโหหึง ด้วยจิตเป็นอันธพาลสันดานดึง คิดรำพึงแต่จะทำการย่ำยี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ไพร่ให้พระน้องกับสองหลาน <bot>:ไปสร้างด่านสามตำบลคนละแสน ต่อกำปั่นพันลำประจำแดน สำหรับแล่นลาดตระเวนที่เกณฑ์การ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้สบายหมายจะเชิญไปด้วยหลาน <bot>:ช่วยแก้การคุณไสยด้วยใหลหลง ช่วยดูทีพี่น้องทั้งสององค์ จะสืบวงศ์ได้บ้างหรืออย่างไร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์สงสัยเข้าในม่าน <bot>:ให้เดือดดาลว่าอุเหม่มเหสี อย่างไรไม่ใคร่มาฤกษ์พาดี ทำให้ตีฆ้องเก้อเอออะไร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังเวชเป็นเพศหญิง <bot>:ครั้นจะนิ่งเสียก็ยากเหมือนขวากหนาม ถ้าปล่อยปละจะละเลิงดังเพลิงลาม สั่งให้ล่ามโซ่จำใช้ทำงาน
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นท้าวตายฝ่ายพระมเหสี <bot>:จะแทนที่บังคับคนนับถือ จะรบหญิงชิงเมืองให้เลื่องลือ เห็นเหลือมือจะไม่ได้ดังใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ก็ยอมพร้อมใจยกให้แล้ว <bot>:นะลูกแก้วแก้ไขให้ใหลหลง ล่อให้อยู่บูรีทั้งสี่องค์ ได้ดำรงช่วยรักษาพาราเรา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชีวิตยังอยู่เหมือนงูพิษ <bot>:คงจะคิดผันแปรคิดแก้ไข กลับมาตั้งต่อตีให้มีชัย เราก็ใช่ชาติผู้หญิงจริงหนาเกลอ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงช้างม้าลาร้องออกซ้องแซ่ <bot>:ฮูมแปร้นแปร๋แซ่สนั่นวิ่งหวั่นไหว คนยิ่งตื่นครื้นครั่นหนีควันไฟ ไฟยิ่งไหม้ไปจนรอบขอบกำแพง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสกพยนต์มนตราขึ้นห้าหมื่น <bot>:ก็กลับคืนไปเป็นหญ้าน่าสงสัย แต่นั่งบ่นมนต์ภาวนาไป ก็มิได้เป็นคนเหลือทนทาน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดจริงยิงปืนเสียงครื้นครึก <bot>:ครั้นยามดึกเงียบสิ้นให้กินแหนง หรือโฉมฉายวายวางนึงคลางแคลง จนจวนแจ้งยังไม่พบพวกรบกัน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีห้ามแหนแสนสุรางค์เหมือนอย่างหุ่น <bot>:ละม่อมละมุนรุ่นราวสาวสาวสวย พิศวงหลงละเลิงรื่นเริงรวย ภาษีส่วยสมพัตสรอากรกำนัล
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลูบหลังสั่งว่าเวลาค่ำ <bot>:ขึ้นนอนลำกำปั่นน้องให้ผ่องใส แต่กลางวันนั้นไม่ห้ามตามแต่ไป แล้วก็ให้ของกินด้วยยินดี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งครุฑบุษบกยาวหกเส้น <bot>:ดูผาดเผ่นเรี่ยวแรงกำแหงหาญ ห้องสุวรรณบัลลังก์ดังวิมาน สูงตระหง่านงามสง่าในสาคร
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำอำมาตย์ให้หวาดหวั่น <bot>:แต่แกล้งกลั้นกลับว่าเหมือนกล้าหาญ ให้ปกป้องกองละหมื่นปืนชำนาญ ไปตั้งต้านต่อณรงค์ริมคงคา
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือแห่แออัดจัดกันเสร็จ <bot>:เชิญเสด็จขึ้นไปวังอย่ากังขา ว่าบัดนี้องค์ท้าวเจ้าชวา มาคอยท่าภูวไนยอยู่ท้ายวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตอบต่อข้อความให้งามหน้า <bot>:ให้เลือดตาตกเผาะเหยาะเหยาะหยด น้อยหรือชะจะให้ไปไหว้ประณต มาไว้ยศยังกะว่าเป็นข้าไท
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะหลอกให้มันไปในกำปั่น <bot>:คิดผ่อนผันทรมาให้ตาเหลือง แล้วจะคิดจัดพลเข้าปล้นเมือง ให้สมเรื่องที่มันทำกูช้ำใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้ทราบบาปบุญการุญโปรด <bot>:อย่าถือโทษบาปกรรมที่ทำชั่ว ไปเมื่อหน้าฝ่าละอองอย่าหมองมัว จะฝากตัวไปจนตายวายชีวา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่ปีนกำแพงบ้างแพลงพลาด <bot>:ชาวเมืองฟาดฟันกระจุยเป็นผุยผง บาทหลวงเร่งพวกทหารชาญณรงค์ ให้รีบตรงกันเข้ารับกองทัพไทย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำโบราณท่านห้ามความลับหลัง <bot>:อย่าให้ฟังคำฟ้องทั้งสองหู แม้นจริงจังครั้งนี้มันมีชู้ จะเลี้ยงดูที่ไหนได้ฆ่าให้ตาย
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บส้มสูกลูกไม้เผือกมันมั่ง <bot>:ถวายทั้งสามองค์ให้ทรงฉัน เป็นป่ากว้างทางเดินเนินอรัญ ไปสามวันจึงถึงวังเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกนึกแล้วสะอึกสะอื้นไห้ <bot>:ชลเนตรหลั่งไหลทั้งซ้ายขวา ซบพระพักตร์อยู่บนแท่นแผ่นศิลา ทรงโศกากำสรดระทดใจ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหลียวมาปราศรัยอ้ายย่องตอด <bot>:มึงได้รอดชีวาแล้วอย่าหนี ช่วยชักรถอตส่าห์แทนพาชี พาไปที่ถ้ำอยู่ของครูบา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามเดือนครึ่งถึงบุรีรมจักร <bot>:ขึ้นหาอัครเสนาพาผายผัน เข้าสู้ห้องท้องพระโรงทูลทรงธรรม์ อภิวันท์อ่านตามเนื้อความมี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่สอนสั่งหวังว่าแทนตาหู <bot>:ไยมิขู่ให้มันกลัวหัวไถล ถึงพลาดท่ามันจะมาทำไมใคร นิสัยไพร่เช่นอ้ายนี่ดีแต่กิน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาว่าพ่อขอบใจเจ้า <bot>:เหมือนลูกเต้ารักใคร่ดั่งใจประสงค์ รู้โอบอ้อมถนอมศักดิ์ร่วมรักวงศ์ ให้แม่จงเจริญสุขทุกทิวา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.