text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหวนลงส่งลำบทคำหวาน <bot>:พิณประสานสายเอกวิเวกเสียง ดังดนตรีปี่แก้วแจ้วจำเรียง ซ้อนสำเนียงนิ้วกรีดเดาะดีดดัง
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพจับพระขรรค์กัลเม็ด <bot>:แล้วเสด็จยุรยาตรดังราชหงส์ พร้อมพหลพลมารชาญณรงค์ พระขึ้นทรงอินทรีมีศักดา
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าความตามเรื่องที่เคืองแค้น <bot>:ต้องโศกแสนเสียวงศ์เผ่าพงศา ตั้งแต่ต้นมาค้างกลางหิมวา จำจากเมียเสียสีกาแก้วกินรี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งให้ทัพกลับมาพาราผลึก <bot>:เป็นเสร็จศึกสิ้นตามเนื้อความหลัง เห็นพระองค์หลงเหลือจะเชื่อฟัง เกรงฝรั่งจะทำร้ายเมื่อปลายมือ
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนโยธาหน้ากากหลากประหลาด <bot>:เหมือนปีศาจโซเซเดรัจฉาน ทั้งเซอะซะจะเข้ามาหาพระกาฬ เหมือนจะวานผลาญกายให้วายวาง
|
สิงหไกรภพ
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสชวนว่าจวนฤกษ์ <bot>:พฤฒาเฒ่าเขาจะเบิกซึ่งบายศรี แล้วนำหน้าพาพระราชบุตรี ออกมาที่ปรางค์มาศปราสาททอง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาผัดหน้าทาขมิ้นดินสอพอง <bot>:ให้กลบร่องรอยฝีไม่มีรอย แล้วเปิดกลี่หวีผมให้คมสัน ติดน้ำมันตำราใหญ่ตั้งใจสอย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพบปะเจ้านายค่อยคลายร้อน <bot>:พากันจรเดินมุ่งพอรุ่งสาง บาทหลวงแกเคยอยู่รู้หนทาง พาไปข้างเขาเขินเนินคิรี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายโจรบุกรุกไล่เอาไฟแกว่ง <bot>:ล้อมกำแพงดาษดาทั้งหน้าหลัง พวกชาวเมืองพุ่งสาตราดาประดัง พร้อมสะพรั่งแหลนหลาวทั้งง้าวทวน
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีมีนามตามภาษา <bot>:ชื่อบุหงาโชติช่วงดวงบุหลัน มีบุตรีสีเนื้อดังเจือจันทน์ อายุนั้นได้สิบสี่ปีมะแม
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยายำประกอบด้วย <bot>:มนตร์ดล เคราะห์โศกโรคบนปน ปะไซร้ แม้นบุญช่วยอวยผล ผลเพิ่ม พูนนา แม้บาปบุรพกรรมให้ บาปซ้ำเสียศูนย์ ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบทูลความตามรับทัพผลึก <bot>:ขังข้าศึกไว้ในค่ายทั้งซ้ายขวา ถึงแปดทัพกลับคืนฟื้นกายา ยังกลับมารายล้อมป้อมปราการ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์สงสารสินสมุทร <bot>:เพราะโศกสุดเสียใจใครจะเหมือน เสร็จวิวาห์มาก็ถึงได้ครึ่งเดือน ไม่ตักเตือนเจือจานเลยท่านยาย
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีนมสมเพชสังเวชบุตร <bot>:ร้องจนสุดสิ้นสำเนียงจนเสียงหาย ได้ทำชั่วตัวข้าขอลาตาย เจ้าขรัวนายอยู่จงดีอย่ามีภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกองหลังมลายูธนูศิลป์ <bot>:ปืนคาบหินเขนทองกองอาสา ถือเสน่าหลาวโล่โตมรา เครี่องสาตราถ้วนทั่วทุกตัวคน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังนั่งนึกเห็นลึกแหลม <bot>:ช่างเหน็บแนมล้วนละเมียดทั้งเสียดสี ต่างยิ้มแย้มเยื้อนว่ากับนารี มิเสียทีเป็นสุภาตระลาการ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เอาคนพลไพร่ไปเป็นห่วง <bot>:ให้ทั้งปวงไปสงครามตามภาษา ศรีสุวรรณนั้นเป็นพระอัยกา ชอบอัชฌาชื่นช่วยอำนวยพร
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไปตั้งหลังบรรพต <bot>:รักษาพรตพรหมจรรย์ด้วยพรรษา รำภาสะหรีลีวันยุพาผกา คุมโยธาฝรั่งอยู่ทั้งพัน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญองค์มังคลาเจ้าฝาหรั่ง <bot>:ให้หยุดยั้งที่สงัดปรัศว์ขวาง ค่อยแหวกม่านคลานไปเชิญเสด็จนาง ที่ห้องกลางปรางค์มาศปราสาทชัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทึงกระทุ่มดุมกาเพกากระถิน <bot>:อินทนิลจันคนทามหาหงส์ เสลาสล้างลางลิงมะปริงปรง ต้นคันทรงทรงบาดาลกระวานไพร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อถึงคราวชาวนครจะร้อนนั้น <bot>:จะป้องกันฉันใดก็ไม่หาย ไม่ถึงกรรมทำอย่างไรก็ไม่ตาย ถ้าถึงกรรมทำลายต้องวายปราณ
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพวกพลคนหลับระดับดาษ <bot>:ดูเกลื่อนกลาดกลืนกลั้นทรงกันแสง แสนเสียดายนายไพร่ได้ใช้แรง มาพลาดแพลงเพลี่ยงพลั้งเสียครั้งนี้
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับรสพจนารถ <bot>:มาปราสาทพระธิดามารศรี ผลักทวารบานติดเห็นผิดที ให้หาพี่เลี้ยงทั้งหลายก็หายไป
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนิกรมพรหเมศแกขึ้นแคร่ <bot>:ด้วยว่าแก่เดินไม่ไหวจะผายผัน พวกคนหามตามเสด็จเข้าเขตตัน พลขันธ์เดินกระบวนทั่งทวนธง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระทืบทำสิงหนาทตวาดก้อง <bot>:เหวยพวกพ้องวิทยาพนาสณฑ์ เหตุไฉนไยจึงมาจุลาจล จะปลอมปล้นพารากูว่าไร
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีทั้งพี่น้อง <bot>:ต่างยิ้มย่องชื่นชวนกันสรวลสันต์ นิมนต์ไว้วังลังกาสิบห้าวัน กว่าจะได้ถวายบรรณศาลา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มบังคมบาท <bot>:กับสองราชเชษฐาเจ้าเล่าแถลง ในเรื่องหลังโดยคดีทูลชี้แจง ที่เคลือบแคลงให้สามองค์พระทรงธรรม์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงจริงนะจะใคร่ได้แม่ไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยว่ากล่าวฝูงสาวสรรค์ สาพิภักดิ์รักองค์พระทรงธรรม์ ไม่เดียดฉันท์โฉมยงอย่าสงกา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ประตูผู้คนเขาค้นคว้า <bot>:จะไปมาซ่อนเร้นเห็นไม่ได้ ว่าโฉมยงจะประสงค์สุมาลัย ใช้ออกไปเป็นรับสั่งจึงบังควร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นขี่หลังมังกรก็ถอนถีบ <bot>:ลงน้ำรีบตามติดขนิษฐา ไล่ผีเสื้อเงื้อไม้เท้าของเจ้าตา ร้องเหวยว่าสักเท่าไรก็ไม่วาง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรรับสั่งตั้งวันพระชันษา <bot>:บอกเวลาคูณครบเคารบสาม ได้เศษเสาร์เข้าตติยะยาม จึงทูลตามไตรเพทสังเกตใจ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เล่าเขาก็ล้อมไว้พร้อมพรั่ง <bot>:เหมือนเสือขังกรงสิ้นดิ้นไม่ไหว มิโอนอ่อนผ่อนปรนให้พ้นภัย จะเสียไพร่เสียองค์พระทรงยศ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเภตราห้าสิบเที่ยวรีบรัด <bot>:คอยตีตัดเรือใบทั้งใต้เหนือ มีปืนใหญ่ใส่ประจำทุกลำเรือ ทั้งข้าวเกลือประทุกไว้เลี้ยงไพร่พล
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุดสาครนั่งสั่งผู้หญิง <bot>:ข้าหลวงวิ่งมาแจ้งแถลงไข ว่าองค์พระกนิษฐายกคลาไคล พระตกใจเรียกพระอนุชา
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมังคลาว่าเขามาเป็นเพื่อนยาก <bot>:สู้ลำบากอุดหนุนเจ้าคุณเอ๋ย เขาก็มีบุญคุณได้คุ้นเคย จะให้เขยไล่พ่อตาก็น่าชัง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แอบดูเหล่าชาววังบ้างสิหลาน <bot>:เขางามปานกินราพระยาหงส์ แต่ออกไปเสียให้ไกลเขาล้อมวง ที่ในดงคัดเค้าเหล่าต้นจันทน์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางพลางไปแต่งสุวรรณภาชน์ <bot>:ถวายพระบาทจอมเจิมเฉลิมศรี ทั้งเครื่องเคียงต่างต่างของอย่างดี มาตั้งที่แท่นรัตน์ชัชวาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งเป็นหญิงยิ่งจะได้ด้วยง่ายดาย <bot>:ถ้าเป็นชายก็จะแพ้แก่ศัตรู จะต้องตรองตรึกตราวิชาหญิง สละทิ้งเสียทั้งตราพระราหู
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพวกผีวุ่นวายน้ำลายหยด <bot>:เลียบบรรพตบ้างก็วิ่งบนสิงขร ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศเขตนคร เสด็จจรจากบัลลังก์ที่นั่งทรง
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองนี้หรือชื่อว่าวายุพัฒน์ <bot>:จะจับตัดหัวริบให้ฉิบหาย บาทหลวงขับรถฝรั่งกำบังกาย แกมุ่งหมายแค้นขัดอัดอุรา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สนิทนักจักขอเป็นหน่อนาถ <bot>:ร่วมพระญาติประยูรวงศ์เผ่าพงศา อันลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา พระอนุชาช่วยเลี้ยงเพียงบุตรี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียทีอยู่ผู้เฒ่าแต่เก่าก่อน <bot>:เพราะไฟฟอนร้อนศพที่กลบฝัง เสียสมบัติข้าวของสิบสองพระคลัง เสียฝรั่งราษฎรได้ร้อนรน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ชมหลานราชสิ้นทุกข์สุขเกษม ดูหน้าตาจิ้มลิ้มทั้งอิ่มเอม จงปรีดิ์เปรมวัฒนาสารพัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปงอนง้อขอองค์พระนักสิทธ์ <bot>:ตามจริตที่โยมรักสมัครสมาน จงอยู่วังนั่งนอนผ่อนสำราญ พอให้ฉานสมใจจึงไคลคลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อต่อตีศรีสุวรรณประจัญปล้ำ <bot>:แสนระยำยังเว้นแต่เป็นผัว จะมีใหม่ให้เป็นสองก็หมองมัว จึงครองตัวตั้งสัตย์ว่าภัสดา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำภาสะหรีศรีสุวรรณนั้นได้ชื่น <bot>:ต่างเริงรื่นร่วมรักสมัครสมาน แต่องค์พระอภัยไม่ได้การ คิดรำคาญค้างเติ่งเสียเชิงนาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่อรุณรัศมีอยู่นี่ด้วย <bot>:จะได้ช่วยสังเกตดูเชษฐา คอยว่ากล่าวสาวสรรค์กัลยา ต่างตัวข้ากับพระชนนี
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผัวเห็นจริงนิ่งรำพึงแล้วจึ่งว่า <bot>:ที่เขามาหาอยู่นี่หรือที่ไหน นางว่ารู้อยู่เจ้าคะฉันจะไป พามาไหว้เจ้าประคุณกรุณา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลากลับลับนุชสุดสลด <bot>:ทุกข์รันทดเทียมเท่าภูเขาหลวง ทำไฉนจะได้สุดาดวง มาแนบทรวงให้สว่างค่อยสร่างใจ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทัพพระอัคนีกับพี่เลี้ยง <bot>:ได้ยินเสียงแซ่เซงเร่งทหาร แซงสกัดลัดทางข้างพระกาล ผลาญชาวด่านตายกลาดดาษดา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นใช้ใบไปทางทิศพายัพ <bot>:กระบวนทัพล้อมแล่นไปแน่นหนา อุศเรนเจนทางกลางคงคา จึงตรัสว่ามันยังไม่ไปเมืองมัน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นขืนขัดตัดความไม่ตามจิต <bot>:จะม้วยมิดมั่นคงคิดสงสาร จึงโอนอ่อนผ่อนตามความโบราณ เล่านิทานอิเหนาชาวชวา
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เมื่อยขบเต็มประดาทั้งตาหู <bot>:มันแฉะอยู่ร่ำไปมิใคร่หาย ถือไม้เท้าก้าวเดินจากเนินทราย ค่อยโยกย้ายเดินดึ่งถึงกุฎี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลั้นกลืนขืนจิตคิดขึ้นได้ <bot>:จำจะไปตามลูกเสน่หา ในแถวทางข้างเมืองมิถิลา เห็นจะพากันไปดังใจปอง
|
สิงหไกรภพ
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกในลำกำปั่นครั้นได้แจ้ง <bot>:เห็นพูดแข็งขันจริงยิ่งกว่าเสือ ฝ่ายขุนนางที่เป็นใหญ่อยู่ในเรือ ฟังเห็นเหลือดุดันไม่พรั่นพรึง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพิศพักตร์ลักขณาหน่อกษัตริย์ <bot>:งามจำรัสรัศมีล้วนสีเหลือง เสียดายศักดิ์จักรพรรดิมาขัดเคือง แม้นมิเปลื้องทุกขาจะอาดูร
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เดินทางต่างเทศให้ <bot>:พิจารณ์ อาสน์นั่งนอนอาหาร อีกน้ำ อดนอนอดบันดาล ความโกรธ ห้าสิ่งนี้คุณล้ำ เลิศล้วนควรถวิล ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันคิดเห็นท่านครูเป็นผู้เฒ่า <bot>:จะเชิญเอาไปด้วยได้ช่วยหลาน ให้ไปดูโรคาพยาบาล เป็นตะพานจะได้ไปในบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีพานทองรองพระแสงสำหรับยุทธ์ <bot>:อัษฎาอาวุธทุกสิ่งสรรพ์ ทั้งแก้วกองทองเรียงอยู่เคียงกัน แล้วปักกั้นเศวตฉัตรจำรัสเรือง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ กษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษโดยในพระทัยถวิล เขาภักดีจะมาหาในธานินทร์ โดยถวิลรับมาอย่าช้าที
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะอยู่ไปทำไมให้ได้ทุกข์ <bot>:ไปหาสุขจะเต้นเหมือนเล่นโขน เหมือนแมงเม่าเข้าไฟคงไหม้โชน เอาคอโดนคมกระบี่ดีอย่างไร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีบุปผาสารพัดจัดมาปลูก <bot>:ทั้งดอกลูกมีพร้อมหอมระเหย สระปทุมตูงตั้งกำลังเชย ลมรำเพยพัดพาสุมาลัย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอประดับทับนอกหนังเสือเหลือง <bot>:ให้ประเทืองมิได้ขัดอัชฌาสัย จะทรงเครื่องเปลื้องหนังเสียทั้งไตร เหมือนได้ใหม่ลืมเก่าดังเผ่าพาล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหนนั่งตั้งเข็มข้างทิศเหนือ <bot>:ออกแล่นเรือรัวกลองเสียงก้องกึก ลำดั้งกันลั่นปืนครื้นเครงครึก อึกทึกไปตามทางกลางคงคา
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาพานทองรองใส่ดอกไม้เสก <bot>:กลีบเป็นเลขลงอักษรซ้อนไสว ผู้ใดดมสูบกลิ่นสิ้นจัญไร ถึงเจ็บไข้ค่อยสบายไม่วายวาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพุดจีบปีบจำปาแก้วกาหลง <bot>:พะยอมประยงค์นางแย้มสอดแซมศรี รสสุคนธ์มณฑาสารภี มะลุลีเลือกสรรค์ล้วนจันทน์อิน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประสาหญิงอิงเขนยเผยสิงหาสน์ <bot>:แลประพาสพุ่มไม้ไพรระหง ด้วยมืดค่ำทำเป็นไม่เห็นองค์ แต่แสนสงสารพระอภัยมณี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววิ่งผลุนหมุนออกมานอกห้อง <bot>:นางรื้อร้องเรียกไว้ก็ไม่กลับ ถึงสุหรั่งตั้งกระทู้ขู่สำทับ มึงพูดกับมารดากูว่าไร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ามะหุ่งกรุงเตนกุเวนลวาด <bot>:ต้อนตวาดพลขันธ์เสียงหวั่นไหว ให้หันกลับรับรบสมทบไว้ แล้วแลไปเห็นพี่น้องสองกุมาร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงสึกหาลาพรตให้ปลดเปลื้อง <bot>:ได้แต่งเครื่องพลีกรรมทำถวาย จะเชือดแพะแกะสะเดาะพระเคราะห์ร้าย ให้เคลื่อนคลายหายโศกสิ้นโรคภัย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลางแห่งเห็นเย็นเยียบเงียบสงัด <bot>:เป็นน้ำหยัดหยดเหยาะเผาะเผาะผอย มีต้นไม้ใหญ่ยิ่งก้านกิ่งช้อย ฝักเหมือนนกหกห้อยย้อยระย้า
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:น้ำเหม็นมล้างสิ่งเหน้า <bot>:ไฉนหยุด มล้างอุทกบริสุทธิ์ เสื่อมร้าย คนเวรต่อเวรประทุษฐ์ ทวีโทษ เอาอเวรระงับหง้าย อาจสิ้นศูนย์เวร ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดเก็บแก้วกาหลง <bot>:ถวายองค์พระบุตรีศรีสมร นางเลือกเก็บอังกาบกุหลาบซ้อน มาแซมจอนทัดหูให้กุมาร
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหนตั้งเข็มท้ายไปทักษิณ <bot>:ประเทศถิ่นคัดหางเสือให้เรือเห ออกแล่นหลามตามกันไปในทะเล หมายคะเนฟากฝั่งเกาะลังกา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บายศรีเงินทองแก้วดูแวววับ <bot>:สามสำรับพานทองใส่ของหวาน แว่นวิเชียรเทียนทองของตระการ ปักบนพานทองเคียงไว้เรียงราย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้รู้อยู่ว่าองค์พระทรงภพ <bot>:ไปปลงศพสองกษัตริย์ยังขัดสน จะรอท่าช้านานป่วยการพล เป็นกังวลเวียงวังข้างลังกา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมตตาจริงแล้วอย่าทิ้งให้น้องเริศ <bot>:จงโปรดเถิดกรุณาให้ฝ่าฝืน พระได้ฟังน้ำเสียงเพียงจะกลืน นางสะอื้นโศกศัลย์พันทวี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถอาจองขึ้นทรงสิงห์ <bot>:ขึ้นตลิ่งเหลือตายทั้งนายไพร่ คอยรอราท่าพลสกลไกร ที่ขึ้นได้ไม่ตายเป็นหลายพัน
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไม่ไปไหนเลยจะเสร็จศึก <bot>:จวนจะดึกเชิญเสด็จอย่าเข็ดขาม พระขวยเชินเมินหมางเห็นขวางความ จึงว่าตามแต่จะว่าแล้วคลาไคล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหน้าลายรายเรี่ยรอยเมียข่วน <bot>:ผมแต่ล้วนผีผูกจมูกโด่ง ใบไม้นุ่งรุงรังสันหลังโกง ดังผีโป่งปากเหม็นเช่นกุมภา
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักธรรม์ฉันเสร็จสำเร็จกิจ <bot>:อวยอุทิศอานิสงส์ทรงยถา แล้วสัพพีให้สุขังมังคลา พากันมายั้งหยุดอยู่กุฎี
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเรียกเหล่าบ่าวไพร่มิได้หยุด <bot>:ถืออาวุธหอกดาบกำซาบสาย แล้วรีบออกนอกกำแพงจัดแจงกาย บ่าวตะพายย่ามตามแลหลามไป ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สายระยางกางไกใส่ไว้พร้อม <bot>:สั่งให้ล้อมนคราใครฝ่าฝืน ตีให้แตกแหกให้พังในกลางคืน ระดมปืนใหญ่ยิงชิงเอาเมือง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางชักอัศวราช <bot>:เผ่นผงาดเยื้องย่างออกกลางสนาม ท้าวไกรจักรชักม้ากล้าสงคราม ทหารตามมาเป็นวงแล้วส่งทวน
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฝิ่นฝางยางแดงมะเดื่อดูก <bot>:บ้างออกลูกดาดไปในไพรสัณฑ์ ต่างเพลิดเพลินเดินในแถวแนวอรัญ ใกล้เขตคันแดนจังหวัดวัดของพราหมณ์
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ทองกวาวหงอนไก่เส้ง <bot>:สดสี งามแต่กลิ่นฤๅมี หนึ่งน้อย นักเรียนบอกบาลี ลบหลู่ ธรรมนา งามผาดผลเท่าก้อย- กอบนั้นฤๅมี ฯ
|
โคลงโลกนิติ
| 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ดูเรือนเหมือนอกเราไร้คู่ <bot>:ผู้ใดดูจึงไม่ออกเอี่ยมสนาม ฤๅต้องสาปบาปหลังยังติดตาม ผู้หญิงงามจึงไม่มีปรานีเลย
|
นิราศเมืองแกลง
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นลำกำปั่นสักพันเศษ <bot>:ผิดสังเกตที่จะมาเที่ยวค้าขาย จำจะแล่นไปให้รู้ดูแยบคาย ด้วยอุบายจะให้แจ้งแห่งเนื้อความ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างตกใจให้ทหารเข้าราญรบ <bot>:ตีสมทบแทงฟันประจัญจับ ฝรั่งแขกแยกย้ายล้มตายยับ พอพบทัพที่ขึ้นมาแต่ราตรี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพิศพักตร์ลักขณารำภาสะหรี <bot>:ดังสำลีลำยองดูผ่องใส รู้รบศึกฝึกฝนทำกลไก จะกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงไว้เป็นไมตรี
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปงอนง้อขอโทษพระบาททลวง <bot>:ที่ร้อนทรวงไปสมาอัชฌาสัย ความชั่วช้าสามานย์ประการใด จะกลับใจหรือไม่กลับจงรับคำ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านไปด้วยช่วยกำกับเป็นทัพหน้า <bot>:ปราบบรรดาเมืองทมิฬสิ้นทั้งหลาย พวกกองทัพจับได้ทั้งไพร่นาย ยังมากมายมอบให้ท่านใช้การ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่หลีกหลบรบศึกเสียงครึกครื้น <bot>:แต่ถูกปืนปีกทะลุดังปรุหนัง นางละเวงเร่งขับทัพประดัง ช่วยรบทั้งสุมาลีบุตรีนาง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญให้นั่งยังที่เก้าอี้เอี่ยม <bot>:มีพรมเจียมปูปัดล้วนจัดสรร แขกฝรั่งนั่งล้อมอยู่พร้อมกัน เหมือนกลางวันแจ่มแจ้งด้วยแสงไฟ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกับสามเจ้าพราหมณ์พร้อม <bot>:ประณตน้อมนบปิ่นบดินทร์สูร พอสบเนตรเกษรายิ่งอาดูร จำต้องทูลลามาขึ้นพาชี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบทิวามากระทั่งยังนิเวศน์ <bot>:ถึงประเทศกรุงไกรไอศวรรย์ ขึ้นไปแจ้งกิจจาสารพัน บาทหลวงนั้นอิ่มเอมเปรมอุรา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกเอะใจใครหนอนอนคลอเคล้า <bot>:พลางเคียงเข้าพินิจพิศวง สังเกตจำสำคัญได้มั่นคง รู้ว่าองค์เชษฐาสุดสาคร
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกระษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ท่านผู้รู้เวทมนตร์อยู่หนไหน อย่าช้าทีพี่จงพาน้องคลาไคล จะได้ไปศึกษาวิชาการ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์ห้ามน้องเป็นหลายครั้ง <bot>:เห็นไม่ฟังก็ไม่ขัดอัชฌาสัย จึงพี่น้องสองราพากันไป ถึงต้นไม้หยุดพูดกันสองคน
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แลน้องตรองไปไม่ตลอด <bot>:เหมือนตาบอดมืดแท้จะแลเหลียว เพราะไม่เห็นถิ่นวิถีเช่นนี้เจียว ให้เปล่าเปลี่ยวฟั่นเฟือนเหมือนกับเรา
|
พระอภัยมณี
| 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.