text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างยกเสาสำเภาใส่ทั้งใบผ้า <bot>:เลือกล้าต้าต้นหนล้วนคนแข็ง ลำที่นั่งดั้งกันกับคู่แซง ใส่ธงแดงเขียวเหลืองเรืองระยับ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเจ้าพราหมณ์สามอำมาตย์ตามราชรถ <bot>:แต่งเต็มยศเสนาโยธาหาญ ประโคมฆ้องกลองดังกังสดาล เดินแห่สารแซ่เสียงมาเวียงไชย
|
สิงหไกรภพ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันมีโล่บังกายทรายไม่ถูก <bot>:กันทั้งลูกปืนสาดพลาดไถล ชาวพาราราญรอนจนอ่อนใจ มันตัดไม้เกลื่อนกลาดพาดกำแพง
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่ากับนารีสองพี่เลี้ยง <bot>:น้องฝันเพียงชีวังจะสังขาร์ ว่านาคกระหวัดรัดน้องไว้ตรึงตรา แล้วพ่นพิษเต็มอุราทั้งกายกร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะไปสั่งสอนให้อ่อนน้อม <bot>:แต่ทางอ้อมเกือบพาราปตาหวี แล้วเจ้าเมืองแข็งขันขยันดี วิชามีต่างต่างทางประจญ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ตามทีพี่จะของ้ออีกเล่า <bot>:ขอเชิญเจ้าสาวน้อยมากลอยจิต ความรักนางดังจะดิ้นสิ้นชีวิต อย่าตะบิดตะบอยอยู่หน่อยเลย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายทัพขับพลอลหม่าน <bot>:ออกต่อต้านตายยับรับไม่ไหว ฝ่ายหน่อนาถฟาดฟันพระขรรค์ชัย ติดค่ายไหม้วู่วามพลุ่งพลามโพลง
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนางอย่างจะดิ้นสิ้นชีวิต <bot>:กลัวอังกฤษมันจะปล้ำทำบัดสี ต้องเอาใจอ้ายขโมยแต่โดยดี แม้นหม่อมพี่ขืนใจไม่เมตตา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโอษฐ์เอี่ยมเทียมสีลิ้นจี่จิ้ม <bot>:เป็นลักยิ้มแย้มหมายทั้งซ้ายขวา ขนงเนตรเกศกรกัลยา ดังเลขาผุดผ่องละอองนวล
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วใช้ใบไปทางข้างพายัพ <bot>:แกบังคับต้นหนพลทหาร ให้แล่นล่องหาในท้องชโลธาร กำหนดนานตั้งแต่มาถึงห้าปี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างคนเห็นเคืองขัด <bot>:ชุลีหัตถ์ปลอบประโลมนางโฉมศรี แม่เหมือนจันทร์แจ่มฟ้าไม่ราคี จรลีอยู่พื้นโพยมมาน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญพราหมณ์ทั้งสี่ <bot>:วิชาดีทำได้ดั่งใจถวิล มิเสียแรงเป็นครูท้าวเจ้าบุรินทร์ พระตรัสสิ้นมาประทับยังพลับพลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องให้ลูกรัก <bot>:ผัดพระพักตร์ผิวพรรณกันเกศา สร้อยสังวาลบานพับประดับประดา ปักจุฑามณีแก้วอันแพรวพราย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงบางนางแม่หม้าย <bot>:ไร้ผัว เปลี่ยวเปล่าเศร้าหมองมัว หม่นไหม้ คราวใครใคร่ฝากตัว ต่อม่ายหมายเอย พร้อมจิตคิดจได้ ดับหม้ายกลายมี
|
นิราศสุพรรณ
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ อันบทเบื้องเรื่องมนุษย์ขอหยุดไว้ <bot>:จะกล่าวไปถึงสุพรรณมัจฉา ที่เกาะแก้วพิสดารชานคงคา นางรักษาศีลมั่นถือขันตี
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตวันเยนเหนพยัฆด้อม <bot>:ดื่มชล โห่ขับกลับโฮกคน เคี่ยวโง้ง ขึ้นตลิ่งวิ่งคำรน เราะไล่ใกล้แฮ ทังขู่ภู่เมียโขร้ง คร่างร้องก้องกระหึม
|
นิราศสุพรรณ
| 88 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันลบหลู่ดูถูกลูกผู้หญิง <bot>:มาช่วงชิงผัวเราเป็นเจ้าผัว หนึ่งเดี๋ยวนี้อีเชลยจะเคยตัว หมายว่ากลัวก็จะกลับทับทวี
|
สิงหไกรภพ
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้เกาะลังกามหาสถาน <bot>:บังเกิดการศึกเสือเหลือวิสัย ทั้งน้ำบกยกมาพร้อมล้อมกรุงไกร เป็นศึกใหญ่กว่าทุกครั้งแต่หลังมา
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันจิตหญิงนี่มันยิ่งกว่าบุรุษ <bot>:แต่อายสุดอยู่ในใจมิใคร่ขยาย ตีประเมินด้วยวาจาแต่ตาลาย ทำอุบายแข็งแรงแต่งสำนวน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมประนมสนอง <bot>:ทูลฉลองนางกษัตริย์ไม่ขัดขวาง จะขอให้โหรดูพอรู้ทาง พอได้วางใจคิดไปติดตาม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามทัพขับทหารออกด้านหน้า <bot>:ชาวเมืองฆ่ามิได้เหลือดั่งเสือขัง ที่ไม่สู้งอนง้อขอชีวัง พวกทัพหลังจับกุมตะลุมบอน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นพลับพลาหน้าประตูข้างบูรพทิศ <bot>:เสด็จสถิตราชัยไอศวรรย์ เข้าเฝ้าท้าวทศวงศ์ผู้ทรงธรรม์ อภิวันท์ทูลฉลองทำนองความ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลิ้นจี่สีแดงดั่งแสงชาด <bot>:มะดูกดาษผลหอมสุกงอมเหลือง พะวาต้นสุกแดงแสงประเทือง ขึ้นเป็นเรื่องตามแถวแนวอรัญ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องคำนับกลับเล่าความเก่าก่อน <bot>:เหมือนทุกข์ร้อนเรื่องต้นแต่หนหลัง จนทูลลาพาพลข้ามวนวัง มารบรับกับฝรั่งพวกลังกา
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปหลงอยู่กับผู้หญิงเหมือนปลิงเกาะ <bot>:เข้าฉอเลาะเคียงข้างไม่ห่างแห จำจะไปให้รู้ได้ดูแล จะเชือนแชเผลไพล่กูไม่ฟัง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจริญลักษณ์อักษรสุนทรสาร <bot>:เขียนใส่ลานทองประจำคำเลขา ขอบังคมสมเด็จพระเจ้าอา ให้ทราบฝ่าบาทมูลทูลละออง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนทูตพูดจาประสาซื่อ <bot>:เรานับถืออยู่จะใคร่ไปรู้จัก แต่เมืองเราชาวลังกาเขาว่ายักษ์ จึงแกล้งกักกั้นด่านเสียนานมา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านผู้จัตุสดมภ์กรมท่า <bot>:หยิบบอกมาอ่านถวายลายอักษร เมืองปากน้ำบอกว่าหน้าสันดอน กำปั่นจรเข้ามาทอดจอตเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์ตึงทะลึ่งลุก <bot>:เล่นสนุกสักหน่อยวะเหะหะหัน โมโหมาหาอะไรก็ไม่ทัน ฉวยฉุดคันกล้องแกว่งแผลงศักดา
|
สิงหไกรภพ
| 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เลี้ยวหนึ่งถึงบ้านชื่อ <bot>:โพคลาน โพใหญ่ไม้บูราณ ร่มชื้น สองฝั่งพรั่งพฤกษตาน โตนดพุ่งสูงเอย ท่าลาดหาดทรายตื้น ตลิ่งล้วนสวนมเขือ
|
นิราศสุพรรณ
| 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อมาถึงจึงได้เห็นว่าเป็นหลาน <bot>:นั่นกุมารสองรามาแต่ไหน เป็นลูกเต้าท้าวพระยาพาราใด พระหน่อไททูลฉลองว่าน้องรัก
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าทหารพาลประมาท <bot>:จึงพลั้งพลาดเสียทัพเพราะหลับใหล ซึ่งข้าศึกฮึกหาญประการใด จะแก้ไขคิดล้างให้วางวาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมสะพรั่งตั้งตามพิชัยยุทธ์ <bot>:กระบวนครุฑเร่งรัดจัดพหล เป็นปีกขวาปีกซ้ายระบายพล เป็นทัพปล้นทัพหนุนพร้อมมุลนาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือเจ้าสุดสาครบวรนาถ <bot>:ให้สิทธิ์ขาดครองวังเป็นฝั่งฝา แถลงเล่าพระมุนีผู้ปรีชา ให้พระอาจารย์ฟังดั่งภิปราย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเสือป่าแมวเซาเข้าสมทบ <bot>:ตีประจบวิ่งกลมเหมือนลมหวน สำหรับตีตัดทอนต้อนกระบวน ให้ถี่ถ้วนสารพัดตัดเสบียง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายประตูรู้รีบไปบอกเล่า <bot>:หลวงแม่เจ้าทูลแจ้งแถลงไข นางทรงฟังสั่งสะหรีด้วยดีใจ จงช่วยไปรับตัวกับขรัวนาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยส่งท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:มานั่งอัดเรียงรายชายกระแส จวนเวลาเป่าประดังทั้งสังข์แตร กระบวนแห่นำเสด็จจากเขตคัน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันจะได้นึกว่าเราไปถิ่น <bot>:สมถวิลเหมือนจิตข้าคิดหมาย แกจึ่งสั่งพวกพหลพลนิกาย ให้ทำลายค่ายแล้วเร่งยกพล
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ระเด่นเซ็นระด่ำละล่ำละลัก <bot>:ด้วยความรักเหลือรักสู้ตักษัย เห็นลูกสาวเจ้าลังกาตัดอาลัย ร่ำร้องไห้โฮโฮยืนโซเซ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นอกกว่านั้นจริงหนะหวาฆ่าให้หมด <bot>:พวกขบถเอาให้ยับเหมือนสับสี จะไว้มันทำไมพวกไพรี ให้สมที่เคืองแค้นแน่นอุรา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมากมายหลายแสนแน่นนคร <bot>:จึงตีต้อนแต่พอให้ไพร่พลัดพราย หมายว่ารุ่งพรุ่งนี้จึงตีทัพ เที่ยวตามจับก็จะได้ดังใจหมาย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางค้อนควักพยักหน้าประสาแก่ <bot>:พระยอบแต่องค์ลงทรงพระสรวล นางพูดพร่ำรํ่าว่าเวลาจวน จึงลาชวนวงศาเข้าธานี ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูโชติช่วงดวงดาวบ้างขาวเหลือง <bot>:ประจำเมืองสุกเหมือนดังเดือนฉาย พระอิงแอบแนบนางไม่ห่างกาย แสนสบายบรรทมเมื่อลมเชย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเอาบุญคุณพระจะได้ลุ <bot>:สืบอายุยืนยงอสงไขย รูปบิณฑบาตญาติโยมทั้งปวงไป จงโปรดให้หนทางอย่าขวางเรือ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะต้องการสิ่งไรมิได้ขัด <bot>:สารพัดข้าวของต้องประสงค์ เราจงรักกันไว้ดั่งใจจง โดยจำนงตามกษัตริย์ขัตติยา
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงคนดีมันจะมีกูไม่ทุกข์ <bot>:จะรบรุกเช่นเขาว่าจนตาเหลือง แม้นกูตีมิได้ยับไม่กลับเมือง คงจะเปลื้องทุกข์ให้ดั่งใจปอง
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสรรเสริญศรีสะใภ้ <bot>:รู้แก้ไขในมนุษย์สุดจะหา แล้วตรัสสั่งทั้งพระอนุชา ให้โยธาทำค่ายริมชายไพร
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงฟังดั่งได้แก้ว <bot>:พระพักตร์แผ้วผุดผ่องละอองฉวี ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าในราตรี สั่งให้พี่เลี้ยงเสนอเมื่อเธอจร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนหาอาวรณ์ร้อนรำคาญ <bot>:เยาวมาลย์แม่จะแฝงไปแห่งไร หรือหยุดปี่ดีร้ายจะคลายรัก เสียดายนักนึกน่าน้ำตาไหล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังตั้งคิดถึงบิตุเรศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุนอนนั่งฟังหนังสือ ไม่ได้ข่าวราวเรื่องคนเลื่องลือ คอยหนังสือบอกก็หายไปหลายปี
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตกยากกรากกรำระยำยับ <bot>:ให้คั่งคับในอุราอนาโถ ไม่ปราดเปรื่องเหมือนแต่ก่อนต้องนอนโซ เกิดโทโสไม่รู้สิ้นถวิลวาย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าติดกรงกงกำเหมือนสำทับ <bot>:ฝรั่งกลับล้อมไล่ไพร่ทั้งหลาย พลผลึกครึกครื้นตื่นกระจาย ด้วยตัวนายติดรถหมดทุกคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลลาพาพระน้องสองกษัตริย์ <bot>:มาทรงอัศวราชผาดผยอง ต่างคุมพลคนละทัพออกรับรอง ให้ตีฆ้องแข่งหน้าเข้าราวี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งเคืองขัดตรัสขับทัพทหาร <bot>:โห่สะท้านสะเทือนลั่นเสียงหวั่นไหว ให้เหาะตามสามวันทันหน่อไท เห็นไรไรเร่งทัพจับมนุษย์ ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกอสูรทูลว่าปัจจามิตร <bot>:ล้วนนักสิทธ์วิทยาโยธาหาญ มานับแสนแน่นหนานอกปราการ จะรุกราญรบพุ่งเอากรุงไกร
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาว่าเมื่อไรจะไปถึง <bot>:พระร่มโพธิที่พึ่งของข้าเอ๋ย มาลำบากยากไร้พระไม่เคย จะเสวยความเทวษไม่วายวัน
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารด่านสมุทรเดินสุดท้าย <bot>:ทำตามนายหาบหามตามวิสัย เขาส่งตัวหัวเมืองเนื่องเนื่องไป พวกบ่าวไพร่ปลอมเข้าอยู่ทุกบูรี
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอดังเปรี้ยงเสียงตรงที่มงกุฎ <bot>:กระเด็นหลุดจากศีรษะเซถลา หกล้มผลุงฝูงสุรางค์นางพญา พยุงมาแท่นรัตน์นวดพัดวี
|
สิงหไกรภพ
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโปรดใช้ให้มารับด้วยนับหน้า <bot>:สำคัญว่าเชื้อวงศ์พระทรงศร ยังหยิบผิดคิดการจะราญรอน ทำยอกย้อนอย่างนี้ไม่มีอาย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ศาลเจ้าเขาตกตั้ง <bot>:ริมไพร ฤๅว่าเจ้าสิงไศล แหล่งนั้น ศักดิ์สิทธิเกรียงไกร เกริกฤทธิ์ ยิ่งแฮ ถ้วนทุกคนฦๅขรั้น คิดคร้ามครบสกนธ์
|
นิราศวัดรวก
| 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่ท่านยกมาเป็นข้าศึก <bot>:อันตื้นลึกเล่าให้ฟังที่กังขา เราเป็นพวกด่านนอกจงบอกมา แจ้งกิจจาจะให้ไปในบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาตามติดบิดากำพร้าแม่ <bot>:สุดจะแลเหลียวหาที่อาไศรย เห็นลูกนกอกน้องนี้หมองใจ ที่ฝากไข้ฝากผีไม่มีเลย
|
นิราศเจ้าฟ้า
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายฝรั่งพวกอังกฤษ <bot>:เอายาพิษห่อไปมิได้ขาม ค่อยลัดแลงแปลงแปลกเป็นแขกจาม เดินไปตามริมท่าชลาลัย
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันผู้หญิงสิงหลนี้คนซื่อ <bot>:จะนับถือแต่ที่แน่นเป็นแก่นสาร แม้นกลับกลายหลายคำแล้วรำคาญ ไม่ขอพานพบกันจนวันตาย ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มารับท้าวเจ้าบุรีรมจักร <bot>:เสียงคึกคักคนตามหลามถนน ขึ้นตึกกลางกว้างใหญ่มีไกกล เชิญนั่งบนแท่นทองอันรองเรือง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำรวมจิตลงวางทางกสิณ <bot>:ดูฟ้าดินที่ในธรรมกรรมฐาน พิเคราะห์ในไตรลักษณ์มรรคญาณ ทุกถิ่นฐานแต่บรรดาในสามัญ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปะทะทัพสับสนอลหม่าน <bot>:ฝรั่งต้านต่อรบไม่หลบหนี ระดมปืนครื้นครั่นกันไพรี แต่ลมตีเข้าฝั่งข้างลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกำปั่นแล่นมาถึงหน้าหาด <bot>:พวกปีศาจปรีดิ์เปรมเกษมศรี มันลุยน้ำลงมาไม่ช้าที ร้องเรียกผีปีศาจตามหาดทราย
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเยซูผู้เป็นเจ้าจะแช่งชัก <bot>:ให้มึงหนักใจยิ่งกว่าสิงขร วันจะสิ้นกัปกัลป์พุทธันดร ให้ทูตต้อนลงนรกหกคะเมน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยฟังขับศัพท์เสียงสำเนียงร้อง <bot>:มาแซ่ซ้องเสียงจิ้งหรีดดังดีดสี เคยบรรทมโสมนัสนางพัดวี โอ้ยามนี้หนอนํ้าค้างพร่างโพยม
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางสำรวลสรวลสันต์รำพันสอน <bot>:หายหาวนอนผ่อนทุกข์สนุกสนาน ด้วยเคยสนิทศิษย์หากับอาจารย์ นั่งคิดอ่านจนเวลารุ่งราตรี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดากรีดเล็บเก็บนางแย้ม <bot>:ให้โฉมยงทรงแซมซึ่งเกศา ฝูงกำนัลชวนกันเก็บจำปา ใส่ห่อผ้าแพรห่มแล้วชมเชย
|
สิงหไกรภพ
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดแจงเหล่านางสาวศรี ที่แรกรุ่นชันษาสิบห้าปี ลูกผู้ดีมิใช่คนพลเมือง
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาผกาปรีชาฉลอง <bot>:พระแกล้งลองเล่นว่าจะอาศัย เมืองผลึกตึกกว้านสำราญใจ จะเห็นอะไรกับฝรั่งเมืองลังกา
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่เกราะเพชรเตร็จตรัสเกี่ยวรัดอก <bot>:ทับกระหนกกระหนาบลายสายประสาน กรองศอสลับทับนวมสวมสังวาล แก้วประพาฬพาหุรัดจำรัสเรือง
|
สิงหไกรภพ
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมบรมนาถ <bot>:พร้อมพระญาติกลับหลังยังสิงหล ทั้งพวกเหล่าเสวกาประชาชน ถึงสิงหลแล้วเข้าไปในบุรินทร์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันบรรลุถึงนคเรศ <bot>:ขึ้นเฝ้าองค์ทรงเดชปิ่นมหา ถวายเครื่องบรรณาการสารสารา ธิบดินทร์ปิ่นประชาเจ้าสากล ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นล้าเลื่อยเมื่อยเหน็บจะเจ็บป่วย <bot>:ใครจะช่วยอนุกูลพ่อทูนหัว ทั้งผีสางกลางชลาล้วนน่ากลัว จะจับตัวฉีกเนื้อเป็นเหยื่อกิน
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยบนตัวกลัวกรรมจำจะบวช <bot>:ถือศีลสวดมนต์อยู่ที่ภูผา สนองคุณทูลกระหม่อมจอมประชา ตามประสานารีเป็นชีไพร ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านยายเฒ่าคนนี้ผู้ดีเก่า <bot>:รู้เรื่องราวในบุรินทร์ทุกถิ่นฐาน ด้วยท่านตาสวามีเป็นอาจารย์ แจ้งในการกลียุคทุกบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเร่งลากปืนใหญ่ขึ้นใส่ป้อม <bot>:ยิงค่ายอ้อมเสียให้ยับยกทัพไล่ สกัดสะแกงแทงฟันให้บรรลัย แม้ถอยไปกองซุ่มเร่งรุมรบ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกระษัตริย์ทัศนาหมู่อำมาตย์ <bot>:ท้าวมิอาจจะกลั้นกันแสงได้ ลดพระองค์ลงทรงโศกาลัย ทั้งสองไห้แน่นิ่งไม่ติงกาย
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งสั่งพวกเสนาโยธาหาญ <bot>:ให้เตรียมการวอทองละอองเหลือง ทั้งรถรัตน์แก้วมณีสีประเทือง พร้อมทั้งเครื่องบูชาเจ้าป่าดง
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแลเห็นเซ็นระด่ำรำกระบี่ <bot>:เข้าต่อตีตามติดริษยา เซ็นระด่ำรำกริชด้วยฤทธา ปะทะท่าแทงฟันประจัญบาน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวพระมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงฝรั่งอยู่สั่งสอน ครองเมืองกำพลเพชรเขตนคร แต่งเรือจรเจ็ดลำเป็นกำลัง
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤบาลชาญสมร <bot>:ก็บทจรสมจิตที่คิดหวัง เสด็จลงที่นั่งศรีมีบัลลังก์ พร้อมสะพรั่งเสวกามาในเรือ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเจนจัดจึงตรัสตอบ <bot>:พระว่าชอบหญิงกับชายอายอดสู แต่เข้าหอพ่อแม่ให้เลี้ยงดู คงเป็นคู่แล้วยังไม่ใคร่จะยอม
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งแจ้งแต่งองค์สรงเสวย <bot>:เหมือนอย่างเคยสรวลสันต์ด้วยหรรษา ให้สาวใช้ไปที่เทพกินรา บอกให้มาทั้งสุรางค์นางกำนัล ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ข้าสามพราหมณ์พี่จะลีลาศ <bot>:เที่ยวประพาสหิมวาป่าระหง ควรมิควรข้อใดที่ใจจง ขอพระองค์ออกโอษฐ์ช่วยโปรดปราน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงถากฟันครั่นครึกจนดึกดื่น <bot>:ทั้งกลางคืนกลางวันควันโขมง พวกไม้สูงสามต่อขันช่อชะโลง สายระโยงระยางเลือกเชือกน้ำมัน
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกน้อยพลอยทุกข์พลอยสุขด้วย <bot>:เจ้าจงช่วยทุกข์แม่ช่วยแก้ไข ช่วยดับทุกข์ขุกเข็ญให้เย็นใจ พออย่าให้บ้านเมืองเคืองรำคาญ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราแยกยกวกอ้อมออกพร้อมพรัก <bot>:เข้าโหมหักเห็นจะได้ดังใจหมาย แม้นละไว้ไม่กำจัดให้พลัดพราย จะมากมายมาสมทบเฝ้ารบกวน
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นองค์ทรงยศโอรสราช <bot>:ต่างอนาถนิ่งนึกสะอึกสะอื้น แต่ก่อนตายหลายครั้งก็ยังฟื้น นี่ถูกปืนใหญ่ยับไม่กลับเป็น
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมัจฉาสาธุขอลุล่วง <bot>:จะตัดห่วงโยนเสียตามแม่น้ำไหล พระคุณช่วยชี้ทางสว่างใจ ขอให้ได้สมประโยชน์พระโปรดปราน
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างตอบว่าขอบจิต <bot>:ถ้าสิ้นคิดขาดเหลือจะเกื้อหนุน มิใช่ฉันมั่นหมายเป็นนายมุล จะทำคุณด้วยเป็นข้ากรมเดียวกัน
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีสาวสรรค์กัลยานางข้าหลวง <bot>:ตามกระทรวงใช้สอยทั้งน้อยใหญ่ พระอยู่กลางปรางค์ปราสาทอาสน์อำไพ กำนัลในนักสนมประนมกร
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่วนกลางห่างตลิ่งข้างสิงหล <bot>:ตรงตำบลปากน้ำสำปันหนา เดี๋ยวนี้เราเข้าในอ่าวแต่เช้ามา สายคงคาเขตวนชลธี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างแจ่มฟ้าเวหาห้อง <bot>:จับผิวพักตร์นุชน้องดูผ่องใส พระจุมพิตชิดชื่นระรื่นใน พลางเคล้นไคล้เคล้าพุ่มปทุมทอง
|
พระอภัยมณี
| 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันบรรลุสำปันหนา <bot>:ทอดเภตราเรียงรายชายกระสินธุ์ ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราจอมธานินทร์ จอมนรินทร์จัดพหลพลไกร
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกนิ่งนึกอยู่ในใจแม้นได้ช่อง <bot>:กูจะลองขอสู่เป็นคู่ขัน ให้อ้ายท้าวปตาหวีจะดีครัน ได้ผูกพันหน่วงเหนี่ยวเป็นเกี่ยวดอง
|
พระอภัยมณี
| 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.