text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเปิดหีบหยิบชิ้นดินถนัน <bot>:ดูสีสันนั้นยังดีไม่มีหมอง นางเชือดใส่ในจานรองพานทอง เป็นส่วนของสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิเวศน์วังลังกาประชาชน <bot>:จะร้อนรนเรรวนรัญจวนใจ ต่างครวญคร่ำรำลึกสะอึกสะอื้น ดังเสียงคลื่นครึมมหาชลาไหล
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุรารักษ์ชักนำให้จำเพาะ <bot>:พอจวบเคราะห์เพราะกษัตริย์จะขัดขวาง ถึงช่วงชิงจริงนะไม่ละวาง จะชิงนางล้างชีวันให้บรรลัย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างว่าจริงยิ่งลงมาชั้นข้าหลวง <bot>:มันล่อลวงเลี้ยวลดปดใจหาย บ้างพูดเล่นเจรจาประสาชาย ด้วยเจ้านายเศร้าสร้อยพลอยรำคาญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้เกี่ยวข้องต้องเสน่ห์ลมเพลมพัด <bot>:จะเป่าปัดแก้กลด้วยมนต์ขลัง รู้สึกองค์คงจะออกมานอกวัง เดี๋ยวนี้คลั่งเคลิ้มองค์เหมือนหลงเดิม
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปมัดมือฤๅษีสตรีสาว <bot>:มาเฝ้าท้าวทั้งสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม แล้วทูลลาพาทหารชาญสงคราม รีบเหาะตามรามวงศ์เหมือนจงใจ
|
สิงหไกรภพ
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อาจารย์ท่านนั่งยังเก้าอี้ <bot>:ขึ้นตามที่โดยหวังสังรเสริญ ขอเจ้าคุณหนุนนำให้จำเริญ ข้าขอเชิญขบฉันอันมงคล
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะรำภาสารพัดจะขัดขวาง <bot>:ว่าทิ้งขว้างห่างเหเสนหา เมื่อจะกลับทัพไปไกลลังกา เกษราหล่อนก็รักเฝ้าชักชวน
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าที่ศีขรินทร์นั้นถิ่นฐาน <bot>:มีกุฎีวิหารหรือโฉมเฉลา นางนบนอบตอบความตามสำเนา เป็นกุฏิ์เปล่าก่อไว้แต่ไรมา
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาจวนสนธยาขอลากลับ <bot>:ไปกำกับหยูกยาอัชฌาสัย ลำพังหมอนุชนางไม่วางใจ ทั้งท้าวไทพ่อตาเธอปรารมภ์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเป็นคู่ชื่น <bot>:สำราญรื่นร่วมสุวรรณบรรจถรณ์ เสวยทิพย์ดิบสุกไม่ทุกข์ร้อน ฤทธิรอนรบสู้ไม่รู้ตาย
|
สิงหไกรภพ
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ค่อยผ่อนพักพาอำมาตย์มาราชฐาน ขึ้นประทับพลับพลาบนปราการ พวกยักษ์มารกราบก้มบังคมคัล
|
สิงหไกรภพ
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกว่าเหมือนคนแก่คนแม่ม่าย <bot>:แม้นเจ็บไข้ขาดเหลือช่วยเกื้อหนุน ไม่แง่งอนวอนว่าจงการุญ เอาแต่บุญกว่าจะตายวายชีวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าทัพท้าวเจ้าประเทศทุกเขตแคว้น <bot>:มาถึงแดนสิงหลพลหนักหนา แต่ละเมืองเรืองเดชเวทวิชา ชิงอาสารบก่อนไม่หย่อนกัน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนทาสตาเฒ่าอ้ายเจ้าเล่ห์ <bot>:มันถ่ายเทไกล่เกลี่ยชักเมียผัว หลอกข้างนี้ปดข้างนั้นให้พันพัว มันจะยั่วการศึกให้ครึกโครม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแกล้งว่าข้านี้แพ้แก้ไม่หลุด <bot>:เจ้ามันสุดแสนงอนเหมือนช้อนหอย กลับถามไต่ใครเล่าเฝ้าตะบอย ให้ข้าคอยข้างเดียวต้องเที่ยวเชือน
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้เป็นเกียรติยศปรากฏไว้ <bot>:เชิญภูวไนยโปรดให้สมอารมณ์ประสงค์ ข้าขอเป็นเกือกทองฉลององค์ ได้ดำรงไมตรีที่เจริญ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายท้ายหมายพาราการะเวก <bot>:ล้วนตัวเอกเคยสันทัดไม่ขัดขวาง ดูแผนที่มีหนังสือคอยถือกาง สังเกตทางกลางทะเลทุกเวลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยันดั้นเมฆวิเวกลิบ <bot>:แสงระยิบลับเงาภูเขาเขียว สงสารนกตกอยู่แต่ผู้เดียว ให้เปล่าเปลี่ยวหวั่นหวาดอนาถใจ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกวิเสทจัดสำรับทำกับข้าว <bot>:ทั้งนายบ่าวเรียกกันมาเสียงหวาโหวย ที่ปิ้งจี่ผัดใส่พริกไทยโรย ปลาโหมงโกรยทอดน้ำมันใส่จานเชิง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฟื้นองค์ทรงนิลสินธพ <bot>:มาไม่พบเกาะแก่งตำแหน่งไหน สันโดษเดียวเปลี่ยวกายคล้ายคล้ายไป กำหนดได้เดือนเศษถึงเขตคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรางวัลผู้ถือหนังสือสาร <bot>:ของประทานต่างต่างวางสลอน เสื้อลายทองพื้นแดงแย่งมังกร ทั้งผ้าผ่อนม่วงไหมได้ทุกนาย
|
พระอภัยมณี
| 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยบัดนี้ผีห่ามันกล้าหาญ <bot>:จะเกิดการโกลาโรคาไข้ ให้รากท้นคนตายฉิบหายไป จงบอกให้กันรู้ทุกผู้คน
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสี่กษัตริย์ขัดเสียหมด <bot>:ทั้งโอรสหลานใหญ่ใหญ่บิดไปสิ้น เขามีบ่วงห่วงใยในยุพิน เจ้านรินทร์รัตน์ต้องไปดั่งใจปอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปีนขึ้นได้ไล่คนที่บนป้อม <bot>:มันพรักพร้อมใจกันล้วนขันแข็ง ตีเอาด่านได้พลันไล่ฟันแทง ใครต่อแย้งมันก็ฆ่าชีวาวัง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาจะว่าอย่างไรจะใคร่รู้ <bot>:ฟังกระทู้เขาจะไปอย่างไรหรือ เมื่อแรกเริ่มยกมาได้หารือ เป็นคู่มือคู่คิดพร้อมจิตใจ
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ทั้งสองนางพลางว่าอย่าวิตก <bot>:ขอหยิบยกไว้ให้สมอารมณ์หวัง ลูกไม่หลู่รู้คุณการุณัง เป็นที่ตั้งที่บูชาอย่าอาวรณ์
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับสินสมุทรวุฒิไกรให้ไปด้วย <bot>:แม้นมิช่วยดับร้อนช่วยผ่อนผัน แล้วเรียกทูตทูลยุบลกำพลพลัน มาอภิวันท์กราบก้มบังคมทูล
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นชำนาญในการรบ <bot>:ทำเลี้ยวหลบล่อให้ไล่ถลา เห็นได้ทีตีต้องกุมารา ถูกถึงห้าหกทีดังตีกลอง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนงเนตรเกศกรรณแลกรแก้ม <bot>:แลแฉล้มน่ารักเป็นนักหนา พิศวงหลงลืมกะพริบตา เสน่หาปั่นป่วนรัญจวนใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวลังกาพากันดูพวกฟันเสี้ยม <bot>:เห็นหาญเหี้ยมน่ากลัวทั้งหัวหู แต่ล้วนมีฝีมือถือธนู ชวนกันดูเดินตามออกหลามมา
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทศนาสอนสั่งคนทั้งนั้น <bot>:เป็นนิรันดร์ทุกทิวาไม่ฝ่าฝืน แต่บรรดาอยู่ประจำทุกค่ำคืน คนทั้งหมื่นมีศรัทธาสมาทาน
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าถีบเอาเสาวคนธ์ที่บนอาสน์ <bot>:แต่แคล้วคลาดพลาดผิดคิดสงสัย เดชะสัตย์อัศจรรย์ให้พรั่นใจ จำจะใส่กลแกล้งให้แคลงกัน
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กองทัพจับทูตที่ถือสาร <bot>:สังหารผลาญชีวาให้อาสัญ ขึ้นช้างพลายส่ายงาเป็นบ้ามัน ได้ฤกษ์ลั่นฆ้องโห่เป็นโกลา
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามศึกที่ฮึกเหิม <bot>:จะต่อเติมเพิ่มพหลพลขันธ์ เพราะยายเฒ่าเจ้าประเทศเขตคนธรรพ์ มาด้วยมันแม่เลี้ยงเคียงประคอง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาววังนั่งหน้าพลับพลาสี <bot>:เลิกมู่ลี่แลล้วนเป็นนวลเหลือง ดูรำเต้นเป็นแต่แลชำเลือง เห็นชาวเมืองเมินหน้าไม่กล้าดู ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสาครถอนสะอื้น <bot>:อุสาห์ฝืนพักตร์แจ้งแถลงไข เหมือนความหลังพลั้งพลาดประมาทใจ จนเสียไม้เท้าครูคู่ชีวี
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรลักษณ์อกตัญญุตาเขา <bot>:เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหน ให้ทุกข์ร้อนงอนหง่อทรพล พระเวทมนตร์เสื่อมคลายทำลายยศ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับกับเกยที่นั่งรัตน์ <bot>:สองกษัตริย์เสร็จสมอารมณ์หวัง พวกเถ้าแก่แออัดจัดในวัง มาพร้อมพรั่งกราบก้มบังคมคัล
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ใครจะรู้เท่าเล่าแม่เจ้าเอ๋ย จะปิดควันกันความเหมือนหนามเตย มิให้เผยปากได้จนใจจริง
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จะกล่าวถึงสิงหไกรภพในคูหา แต่อยู่ด้วยพินทุมารก็นานมา จนชันษาได้ถึงสิบสี่ปี
|
สิงหไกรภพ
| 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรบุตรเลี้ยงเข้าเคียงอาสน์ <bot>:อภิวาทวอนถามตามสงสัย อยู่ดีดีชีวันจะบรรลัย เป็นไฉนเช่นนั้นฉันยังแคลง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงกริ่งเกรงตรึก <bot>:กลัวการศึกจะไม่เสร็จคิดเข็ดขาม ครั้นเช้าใช้ให้ยุพาพะงางาม ไปจัดตามกลศึกซึ่งตรึกการ
|
พระอภัยมณี
| 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลว่าจวนค่ำ <bot>:ยังจะร่ำรื้อหึงไปถึงไหน พระตรัสพลางทางให้หาเสนาใน มาสั่งให้จัดแจงแต่งเภตรา
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นตักน้ำลำธารละหานหิน <bot>:พอเห็นสินสมุทรอยู่ที่ภูผา กับหญิงสาวขาวผ่องต้องติดตา พวกโยธาซักถามตามทำนอง
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแก้วเกษราสุดาสมร <bot>:ครั้นมารดรจากห้องให้หมองศรี กลัวจะต้องตกไปแก่ไพรี นางเข้าที่ไสยาโศกาลัย
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กุมารกรานก้มประนมหัตถ์ <bot>:จอมกษัตริย์บิตุลาโดยประสงค์ เสวยเสร็จเสด็จตามกันสามองค์ มาเฝ้าองค์ชนนีต่างปรีดิ์เปรม ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งเสนีให้กรีทัพ <bot>:ที่สำหรับรบศึกได้ฝึกฝน ทั้งม้ารถคชสารชาญผจญ จะยกพลไปสังหารผลาญไพรี
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งพิธีสี่เสาเพดานดาด <bot>:ผ้าขาวลาดสุจหนี่แต่งที่สรง ราชวัติฉัตรสุวรรณให้กั้นองค์ พระเต้าสรงสังข์กลศรดวารี
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวกล่าวกษัตริย์หัสกัน <bot>:กับสุบันเยครูอยู่อาศัย ช่วยกุมารผ่านพาราสุลาลัย แต่งเรือใช้ไปฟังข่าวชาวลังกา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอลูกสาวเจ้าผลึกให้ลุงเจ้า <bot>:ถึงเดือนเก้าไปวิวาห์มารศรี เขากลับให้เสียกับพระอภัยมณี ลุงไปตีเมืองกับตาเขาฆ่าตาย
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองสามวันมันชะล่าคงมาอยู่ <bot>:จะจับชู้ได้ง่ายทั้งชายหญิง พระรู้เท่าเจ้าเล่ห์ประเวประวิง พินิจนิ่งอยู่ในห้องช่องคีรี
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลานี้รี้พลมาล้นหลาม <bot>:จะสงครามเข่นฆ่าให้อาสัญ แม่ยืนอยู่ดูผัวอย่ากลัวมัน จะป้องกันมิให้เข้าใกล้กาย
|
สิงหไกรภพ
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่าพระจะมาเยือนเป็นเพื่อนผัว <bot>:กลับเป็นชั่วเช่นเขาว่าเกลอพร้าหาย จะฆ่าตีชีวิตให้วอดวาย ก็ยอมตายแล้วไม่ง้อไม่ขอตัว ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครใกล้กรายตายกลาดไม่อาจจับ <bot>:ล้อมหน้าหลังคั่งคับสลับสลอน เห็นบิตุรงค์ทรงช้างกลางอัมพร นางยอกรกราบก้มบังคมคัล ฯ
|
สิงหไกรภพ
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่สาวร้องน้องรับทั้งขับกล่อม <bot>:เสียงพร้อมพร้อมไพเราะล้วนเหมาะเหม็ง กล่าวประโลมโฉมยงองค์ละเวง ด้วยกาพย์เพลงพลอดคิดประดิษฐ์กลอน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางกวนใส่ไว้เสร็จสำเร็จนึก <bot>:เวลาดึกเดินเหย่าเข้าไปหา ฝ่ายท่านท้าวเจ้าประเทศเขตชวา ลุกออกมาต้อนรับแล้วจับมือ
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องหลังที่ลังกาอาณาจักร <bot>:ขอหยุดพักแต่พอเลื่อนเดือนดิถี เชิญเจ้าคุณจงแจ้งแห่งคดี ฤดูนี้ฝนฟ้าน่าคะนึง ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกห้ามแหนแสนสุรางค์นางสนม <bot>:ต่างอบรมคอยเสด็จไว้เสร็จสรรพ จนสารตรามาถึงวังคนคั่งคับ ขุนนางรับสารเข้าเฝ้าพระองค์ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยมาในรถ <bot>:ครั้นเลี้ยวลดลับวัณฬามารศรี เสียพระทัยในอารมณ์ไม่สมประดี ไม่รู้ที่ทำกระไรที่ไหนเลย
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วดูพลบนปราการข้างด่านนอก <bot>:ถือดาบหอกปืนประจำล้วนกำแหง ตั้งรายรอบขอบเมืองเขียวเหลืองแดง เลียบกำแพงวังสูงดูฝูงคน ฯ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเองมั่นขันตีเป็นที่ตั้ง <bot>:แต่หนหลังส่งสร้างนางมัจฉา อย่าสงสัยในพระสรณา ได้กลับมาเป็นมนุษย์สุดสมบูรณ์
|
พระอภัยมณี
| 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นนั่งเตียงเคียงองค์นางนงลักษณ์ <bot>:ยิ้มพยักคนสนิทไม่กีดขวาง รับขวัญน้องลองลูบพระปฤษฎางค์ นางข่วนพลางผลักพลิกซ้ำหยิกตี
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำไม่คำนับไม่รับสั่ง <bot>:ด้วยแค้นคั่งเคืองอุรามารศรี พอโพล้เพล้เวลาเข้าราตรี สุมาลีลากลับคืนพลับพลา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช้างที่นั่งก็รับสั่งให้รีบไส <bot>:จนเหงื่อไหลหน้าแดงดังแสงเสน ถึงสระยอรอช้างเสวยเพน จนกองเกณฑ์เดินทางมาตามทัน
|
นิราศพระบาท
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยเห็นจริงทุกสิ่งสิ้น <bot>:สมถวิลตรองตรึกไม่นึกแหนง ฟังลิ้นลมสมแกกล่าวเล่าแสดง ทั้งชี้แจงก็เห็นจริงทุกสิ่งไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่สีดำน้ำนิลดีปลาสร้อย <bot>:ตำราพลอยเรียกว่าตาอิสูร รบพระอินทร์สิ้นชีวงพงศ์ประยูร อัฐิมูลอยู่ที่เกาะจำเพาะมี ฯ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งตายายหมายว่าจริงนิ่งพินิจ <bot>:แล้วก็คิดรักใคร่ไปสิหลาน แต่วันนี้พระธิดายุพาพาล จะมาสนานที่ในสระธุระมี
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคุณพวกขุนนาง <bot>:ช่วยคิดล้างไพรินให้สิ้นอาย จะถือตราราหูคู่ชีวิต อาญาสิทธิ์สุดแต่บทตามกฎหมาย
|
พระอภัยมณี
| 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าชวาอาณาจักร <bot>:ให้แสนรักน้ำคำซ้ำสงสาร จึ่งโลมเล้าเอาใจอาลัยลาน จะคิดอ่านช่วยบำรุงให้รุ่งเรือง
|
พระอภัยมณี
| 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนล่วงหน้าพากันไปแม้ใครรบ <bot>:เลี้ยวตลบล้อมทัพให้ขับขัน คอยวงเวียนเปลี่ยนผลัดสกัดฟัน ชื่อกลกันโขลงช้างจับกลางแปลง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจหายเห็นตายมาก <bot>:ดูศพซากซ้อนสมแทบลมจับ เร่งโยธาฝรั่งเดินคั่งคับ ไม่พบทัพเที่ยวมาถึงป่าแดง
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันขุนนางข้างในจำใจอยู่ <bot>:โกรธศัตรูหมู่ขบถลดกฎหมาย แม้นหน่อไทได้เมืองไม่เคืองระคาย คนทั้งหลายชายหญิงคงยิงยอม
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะลาออกนอกวังสั่งกำชับ <bot>:ฉันจะกลับข้ามคุ้งไปกรุงศรี ทั้งสาวสรรค์บรรดาฝูงนารี ใครอยู่ที่ไหนให้ไปเรียกมา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสถิตแท่นสบายท้ายบาหลี <bot>:ฝูงนารีคับคั่งนั่งสลอน แล้วตรัสชี้ชมปลาในสาคร สายสมรชมสัตว์ในนที
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชชาติอังกฤษ <bot>:แกตามติดต้อนพหลพลขันธ์ ทั้งทัพหน้าทัพหลังประดังกัน ไม่สำคัญว่าทัพคอยรับรอง
|
พระอภัยมณี
| 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกขึ้นเท้าแขนแหงนชะแง้ <bot>:ชำเลืองแลหลากจิตคิดสงสัย เห็นพระองค์ทรงโฉมประโลมใจ นั่งเป่าปี่อยู่ใต้พระไทรทอง
|
พระอภัยมณี
| 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นขาดญาติขาดมิตรเหมือนปลิดปลด <bot>:ไม่ร่วมรสร่วมชาติศาสนา เดี๋ยวนี้เขาเอาหนังสือให้ถือมา ไม่บัญชาทำประชวรแกล้งครวญคราง
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสรรเสริญเจริญสวัสดิ์ <bot>:ตบพระหัตถ์สรวลสันต์ด้วยหรรษา ให้จัดแจงแต่งโต๊ะตั้งสุรา เลี้ยงโยธาทั้งขุนนางให้รางวัล
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเมตตาว่าจะให้ขึ้นไปเฝ้า <bot>:พระคุณเท่าเทียมฟ้าสุธาสถาน แต่ยังป่วยด้วยเป็นลมมานมนาน ขอประทานโทษาฝ่าละออง
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนพิกลสตรีสุนีบาต <bot>:เมื่อหน่อนาถมังคลาเธอปราศรัย จึงนบนอบตอบตามเนื้อความใน พระเป็นใหญ่ในฝรั่งทั้งลังกา
|
พระอภัยมณี
| 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉนากฉลามตามกันไล่ฟันคลื่น <bot>:แลเป็นพื้นเหราทั้งปลาหมู ตะเพียนทองล่องไล่ในสินธู ตามเงือกงูเล่นหางกลางทะเล
|
พระอภัยมณี
| 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรอใจไปจนสมอารมณ์รัก <bot>:ทุกข์จะหนักดังคะเนทะเลหลวง แล้วพิศพักตร์ลักขณาสุดาดวง ให้เหงาง่วงหงอยจิตหงุดหงิดใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ผู้ทรงภพ <bot>:อันเลิศลบบพิตรอดิศร ถวายพระแสงอัษฎาค่านคร ทั้งศิลป์ศรเครื่องกษัตริย์กรุงรัตนา ฯ
|
พระอภัยมณี
| 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นองค์ทรงศักดิ์ผิดยักษ์ผัว <bot>:ร้องกรีดกลัวตกประหม่าน่าสงสาร วิ่งเข้าไปในที่ตะลีตะลาน แล้วรูดม่านป้องปิดให้มิดองค์
|
สิงหไกรภพ
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำรำพันแล้วกลั้นยิ้ม <bot>:เห็นหงิมหงิมพูดจาน่าสงสาร จึ่งอวยชัยอย่าให้มีราคีพาน ตามบุราณกล่าวมาจงถาวร
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างหนึ่งไปคลอดในเมืองรมจักร <bot>:ประไพพักตร์เพียงเทพอัปสร เป็นที่สุดบุตรีของภูธร พระบิดรโปรดปรานประทานนาม
|
พระอภัยมณี
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เอ็นดูสุมาลีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:จะลับเลยหลงคอยละห้อยหา โอ้ลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ทั้งสุดสาครพ่อจะท้อใจ
|
พระอภัยมณี
| 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีได้ฟังสังฆราช <bot>:มาเร่งบาดหมายไปให้ไพร่ขน เครื่องเสบียงลูกดินสิ้นทุกคน เร่งกันขนเอาไปส่งลงในเรือ ฯ
|
พระอภัยมณี
| 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มบังคมสนอง <bot>:หลานจะรองมุลิกาจนอาสัญ ขอตามไปเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ยังเขตขัณฑ์ลังกาจงปรานี
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นท่วงทีมีฤทธิ์อิทธิเวท <bot>:กำบังเนตรพลนิกายทั้งซ้ายขวา มาลอบชมสมเพชเวทนา จึงว่าน่าแค้นสุดอย่ายุดมือ
|
สิงหไกรภพ
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าพูดมากปากจะอมส้มไม่ได้ <bot>:กูมิใช่ชาติเชลยเคยข่มเหง อย่าประมาทชาติฝรั่งใส่กังเกง จะเท้งเต้งตัวเปล่าตามเจ้านาย
|
พระอภัยมณี
| 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามากับพระราเมศ <bot>:จากนิเวศน์ไปถึงค่ายพลางไต่ถาม กับท่านครูผู้ปรีชาพยายาม ข้าศึกตามท้าทายหลายประการ
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือเสยเกยตลิ่งวิ่งขึ้นรบ <bot>:ล้วนถือคบคั่งคับคนนับหมื่น ต่างโห่ร้องก้องกึกเสียงครึกครื้น ไม่ยิงปืนพากันไล่ฟันแทง
|
พระอภัยมณี
| 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตเห็นเผ่นตบทั้งขบกัด <bot>:ตะครุบฟัดคร่อมขี่ทั้งสี่ขา ด้วยเขี้ยวแก้วแพรวพรรณกันกายา ศัตรูมามิได้หลับคอยรับรบ
|
พระอภัยมณี
| 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวกลับจับเรื่องนรินทร์รัตน์ <bot>:หน่อกษัตริย์หมองหมางเพราะห่างเห จะทูลขอทรงฤทธิ์คิดคะเน ให้ว้าเหว่วิญญาณ์ทุกราตรี
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โห่ร้องก้องลั่นสนั่นไป <bot>:หมายจะให้เพื่อนรู้เร่งสู้รบ ฯ ฝ่ายพวกพลบนตลิ่งวิ่งลงน้ำ ชาวเมืองซ้ำแทงทับไม่นับศพ
|
พระอภัยมณี
| 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีผู้รู้เรื่องทั้งเมืองยักษ์ <bot>:วิ่งคึกคักตามถนนเที่ยวค้นหา ไม่พบเห็นเว้นหายหลายเวลา ต่างหมายว่าหนีออกนอกบูรี
|
สิงหไกรภพ
| 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:พลางกราบบาททูลแถลงแห่งนุสนธิ์ ขอไปอยู่นคเรศเพชรกำพล เพราะผู้คนมั่งคั่งทั้งบุรินทร์
|
พระอภัยมณี
| 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงราชยานรัตน์ <bot>:กั้นเศวตฉัตรลายจำหลักหักทองขวาง สองพระองค์ทรงวอมาตามทาง พวกขุนนางสานุศิษย์เดินติดไป
|
พระอภัยมณี
| 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.