title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Εβραϊκό Ιστορικό Ινστιτούτο | Το Εβραϊκό Ιστορικό Ινστιτούτο δημιουργήθηκε το 1947 ως συνέχεια της Κεντρικής Εβραϊκής Ιστορικής Επιτροπής, η οποία ιδρύθηκε το 1944. Η Ένωση Εβραϊκού Ιστορικού Ινστιτούτου είναι το εταιρικό όργανο που είναι υπεύθυνο για το κτήριο και τις εκμεταλλεύσεις του Ινστιτούτου. Το Ινστιτούτο υπάγεται στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Εθνικής Κληρονομιάς. Το 2009 πήρε το όνομά του από τον Εμάνουελ Ρίνγκελμπλουμ. Το ινστιτούτο είναι μια αποθήκη υλικού τεκμηρίωσης που σχετίζεται με την εβραϊκή ιστορική παρουσία στην Πολωνία. Είναι επίσης ένα κέντρο ακαδημαϊκής έρευνας, μελέτης και διάδοσης γνώσεων σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό του Πολωνικού Εβραϊσμού.Το πιο πολύτιμο μέρος της συλλογής είναι το Αρχείο του Γκέτο της Βαρσοβίας, γνωστό ως Αρχείο Ρίνγκελμπλουμ. Περιέχει περίπου 6.000 έγγραφα (περίπου 30.000 σελίδες). Άλλες σημαντικές συλλογές σχετικά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο περιλαμβάνουν μαρτυρίες (κυρίως Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος), απομνημονεύματα και ημερολόγια, τεκμηρίωση της Κοινής και Εβραϊκής Αυτοβοήθειας (οργανώσεις πρόνοιας που δραστηριοποιούνται στην Πολωνία υπό την κατοχή) και έγγραφα από τα Εβραϊκά Συμβούλια (Judenräte). Η ενότητα για την τεκμηρίωση των εβραϊκών ιστορικών τοποθεσιών περιέχει περίπου 40 χιλιάδες φωτογραφίες που αφορούν την εβραϊκή ζωή και τον πολιτισμό στην Πολωνία.Το Ινστιτούτο έχει δημοσιεύσει μια σειρά εγγράφων από το Αρχείο Ρίνγκελμπλουμ, καθώς και πολλά απομνημονεύματα και ημερολόγια εν καιρώ πολέμου. Επίσης, για περισσότερα από 60 χρόνια τώρα, το Ινστιτούτο δημοσιεύει ένα ακαδημαϊκό περιοδικό που μετονομάστηκε το 2001 σε Τριμηνιαία Εβραϊκή Ιστορία (πολωνικά: Kwartalnik Historii Żydów) και εγγράφηκε στον κατάλογο των εξαιρετικών ακαδημαϊκών περιοδικών Master Journal το 2011.Το 2011, ο Πάβεου Σπιέβακ, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και πρώην πολιτικός, ορίστηκε ως Διευθυντής του Εβραϊκού Ιστορικού Ινστιτούτου από τον Μπόγκνταν Ζντρογέφσκι, Υπουργό Πολιτισμού και Εθνικής Κληρονομιάς. | Το Εβραϊκό Ιστορικό Ινστιτούτο (πολωνικά: Żydowski Instytut Historyczny, γίντις: ייִדישער היסטאָרישער אינסטיטוט), γνωστό και ως Εβραϊκό Ιστορικό Ινστιτούτο «Εμάνουελ Ρίνγκελμπλουμ», είναι ερευνητικό ίδρυμα στη Βαρσοβία της Πολωνίας, το οποίο ασχολείται κυρίως με την ιστορία των Εβραίων στην Πολωνία και τον εβραϊκό πολιτισμό. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B2%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%99%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF |
Νεόφυτος Δούκας | Γεννήθηκε στα Άνω Σουδενά, σημερινά Άνω Πεδινά περιοχής Ζαγορίου Ηπείρου. Από 10 ετών έζησε μέσα σε μοναστηριακή κοινότητα, όπου αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και σε ηλικία μόλις 18 χρονών πρεσβύτερος. Φοίτησε και έλαβε την στοιχειώδη μόρφωση στα σχολεία των Ιωαννίνων και του Μετσόβου και αργότερα στην Αυθεντική Σχολή του Βουκουρεστίου, την οποία διεύθυνε ο λόγιος Λάμπρος Φωτιάδης από τα Ιωάννινα. Εκεί παρακολούθησε ανώτερα μαθήματα, μελέτησε την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς και πλήθος εκκλησιαστικών και θρησκευτικών κειμένων. Το 1803 έγινε εφημέριος στο ναό της ελληνικής κοινότητας και παροικίας της Βιέννης, όπου εφημέρευε, δίδασκε και συνέγραφε επί 12 χρόνια τα περισσότερα έργα του ενώ συγχρόνως δίδασκε σε μικρό κύκλο μαθητών. Το 1815 επέστρεψε στο Βουκουρέστι και ανέλαβε την διεύθυνση του Λυκείου του Βουκουρεστίου, διαδεχόμενος τον Φωτιάδη είχε προηγηθεί ο θάνατος του Λ. Φωτιάδη. Η διδακτική του δραστηριότητα του ήταν εξαιρετική. Μέσα σε έξι μήνες οι μαθητές αυξήθηκαν από 60 σε 400. Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης εκτίμησε το έργο του και του απένειμε τον τίτλο του αρχιμανδρίτη. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση, διέτρεξε όλη την Τρανσυλβανία όπου και συέχισε το εκπαιδευτικό του έργο ως εθναπόστολος. Με την δημιουργία του πρώτου Ελληνικού κράτους, ύστερα από πρόσκληση του Ιωάννη Καποδίστρια, ήρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε την διεύθυνση του Νεοσύστατου Ορφανοτροφείου της Αίγινας,στο οποίο και διορίστηκε σύμβουλος επί των εκκλησιαστικών υποθέσεων στο οποίο είχε στείλει περίπου 11.000 βιβλία από το Βουκουρέστι. Τέλος στην Αθήνα μαζί με το Γεώργιο Γεννάδιο συνέβαλε στην ίδρυση της Ριζαρείου Σχολής, στην οποία διορίστηκε διευθυντής, αλλά δεν πρόλαβε να ασκήσει τα καθήκοντά του. Πέθανε το 1845 σε ηλικία 85 χρονών και τάφηκε στον χώρο της σχολής. Με ψήφισμα της Βουλής το όνομα του γράφηκε στην στήλη των ευεργετών της Ελλάδας.Η σημαντική συγγραφική και διδακτική του δραστηριότητα παρέμειναν μέχρι και στις μέρες μας απαρατήρητες σε μεγάλο βαθμό, κυρίως επειδή υπήρξε οπαδός συντηρητικών αντιλήψεων στο γλωσσικό ζήτημα και πολέμιος όσων πρέσβευαν απόψεις την επικράτηση της δημοτικής στην εκπαίδευση. Κατηγορήθηκε από άλλους σημαντικούς εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού για αυτές τις απόψεις, ο Αδαμάντιος Κοραής τον χαρακτήρισε, για αυτόν τον λόγο αντιφιλόσοφο. Παρά το μεγάλο εκδοτικό (τις επιστολές του τις εκδίδει ο ίδιος για να χρησιμεύσουν ως πρότυπο επιστολογραφίας) και διαφωτιστικό του έργο και την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά του, δεν μελετήθηκε ανάλογα ούτε και πήρε τη θέση που του αρμόζει στα γράμματά μας. Αποτίμηση του Έργου Ό Δούκας διακρίθηκε κυρίως ως εκδότης και σχολιαστής αρχαίων κειμένων. Εξέδωσε ή μετέφρασε σε σειρά τόμων αρχαίους έλληνες συγγραφείς: Θουκιδίδη, Αρριανό, Δίωνα Χρυσόστομο, Όμηρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο, Θεόκριτο, Πίνδαρο, Αριστοφάνη κ.α. Οι πεποιθήσεις του για το γλωσσικό ζήτημα τον έφεραν σε έντονη και πολύχρονη διένεξη με τον Κοραή. Πίστευε πως ή αναγέννηση του έθνους θα πραγματοποιείτο μόνο με την αναγέννηση της γλώσσας, στην οποία συντέχθηκαν τα έργα των προγόνων του υπόδουλου Γένους. Κάποτε μάλιστα στο Βουκουρέστι οί γλωσσικοί του αντίπαλοι τον χτύπησαν σοβαρά στο κεφάλι, προκαλώντας του τραύμα από το οποίο υπέφερε σχεδόν εως και τον θανατόν του. Στην οξύτατη αυτή έριδα ό Δούκας έδειξε πραότητα και φιλόσοφον ήθος. Μάλιστα μετά τον θάνατο του Κοραή το 1833, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ανέγερση ανδριάντα πρός τιμήν του αντιπάλου του. Τα συγγράμματα του Νεόφυτου Δούκα αποτελούν ολόκληρη βιβλιοθήκη. Ξεπερνούν τους 70 τόμους. Ενδεικτική βιβλιογραφία είναι η Πρώτο έργο του ήταν η "Γραμματική Τερψιθέα" (1804),δεκάτομη παράφραση του Θουκυδίδη με σημειώσεις (1805 - 1806), Ευτρόπιος (2 τόμοι, 1807), Αρριανός (1809), Δίων Χρυσόστομος (1810), Μάξιμος Τύριος (1810), Απολλόδωρος (1811), Οι δέκα αττικοί ρήτορες (10 τόμοι, 1812 - 13), Αισχίνης ο Σωκρατικός (1814), Όμηρος (1814). Αισχύλος (1814) Φοίνιξ (1815), Σοφοκλής (1815) Ευριπίδης (1815) Αισχύλος (1820) Θεόκριτος (1821) Παραφράσεις και σχόλια στον Όμηρο, Ευριπίδη και Σοφοκλή (1834 - 1835), Πίνδαρος (1842), Αριστοφάνης (3 τόμοι, 1845). Κωνσταντίνος Δημαράς, «Δύο βιβλία του 1839», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.142-144 Διαμαντοπούλου, Λίλια: "Κορόνα και Γράμματα. Ένα οπτικό ποίημα του Νεοφύτου Δούκα προς τον Βασιλέα Όθωνα“, MIET: Αθήνα, 2012 *(http://academia.edu/1922331/_._). Χαριλάου, Νεόφυτος: "Ο Νεόφυτος Δούκας και η συμβολή του στο νεοελληνικό Διαφωτισμό", Αθήνα 2003. ISBN 960-8321-15-8 Ζαμπακίδης, Αριστοφάνης: "Νεόφυτος Δούκας: Ο Ηπειρώτης λόγιος ιερομόναχος και το εκπαιδευτικό του έργο. Συμβολή στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαιδεύσεως", εκδόσεις Δ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 2005. ISBN 978-960-343-813-7 Νεοελληνικός Διαφωτισμός Γλωσσικό Ζήτημα | Ο Νεόφυτος Δούκας (1760- 20 Δεκεμβρίου 1845) υπήρξε κληρικός και λόγιος και διδάσκαλος του γένους, με έντονη συγγραφική δραστηριότητα. Από τις πιο σημαντικές μορφές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Η ζωή και το έργο του παρέμειναν μέχρι και τις μέρες μας άγνωστα στις λεπτομέρειές τους, κυρίως γιατί υιοθέτησε συντηρητικές απόψεις στο γλωσσικό ζήτημα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82 |
Σουηδικό αλφάβητο | Η προφορά των ονομάτων των γραμμάτων (η οποία δεν συμπίπτει απαραίτητα με τον ήχο που αντιπροσωπεύει) είναι ως ακολούθως: Εκτός από τα βασικά είκοσι έξι γράμματα, A–Z, το σουηδικό αλφάβητο περιλαμβάνει τα Å, Ä και Ö στο τέλος. Είναι διακριτά γράμματα στα σουηδικά και ταξινομούνται μετά το Z όπως φαίνεται παραπάνω. Το γράμμα Q είναι σπάνιο. Το Q ήταν συνηθισμένο στις συνηθισμένες λέξεις πριν από το 1889, όταν επιτρεπόταν η αντικατάστασή του από το Κ. Από το 1900, μόνο οι μορφές με Κ αναγράφονται στα λεξικά. Ορισμένα κύρια ονόματα διατήρησαν το Q παρά την αλλαγή σε κοινές λέξεις: Qvist, Quist, Husqvarna, Quenby, Quinby, Quintus, Quirin και Άλλες χρήσεις περιλαμβάνουν ορισμένα δάνεια που διατήρησαν το Q, συμπεριλαμβανομένων των queer, quisling, squash και quilting; φοιτητικοί όροι όπως gasque; και ξένα γεωγραφικά ονόματα όπως Qatar. Το γράμμα W είναι σπάνιο. Πριν από τον 19ο αιώνα, το W ήταν εναλλάξιμα με το V (το W χρησιμοποιόταν στην Fraktur, το V στην Antiqua). Τα επίσημα ορθογραφικά πρότυπα από το 1801 χρησιμοποιούν μόνο το V για κοινές λέξεις. Πολλά οικογενειακά ονόματα κράτησαν το W τους παρά την αλλαγή σε κοινές λέξεις. Ξένες λέξεις και ονόματα εισάγουν χρήσεις του W, συγκεκριμένα συνδυασμοί με webb για (World Wide) Web. Η σουηδική ταξινόμηση παραδοσιακά και επίσημα αντιμετώπιζε τα V και W ως ισοδύναμα, έτσι ώστε οι χρήστες να μην χρειάζεται να μαντέψουν εάν η λέξη ή το όνομα που αναζητούσαν γράφεται με V ή W. Τα δύο γράμματα συνδυάζονταν συχνά στην αλληλουχία κατάταξης σαν να ήταν όλα V ή όλα W, μέχρι το 2006 όταν η 13η έκδοση του Svenska Akademiens ordlista (Ορθογραφικό Λεξικό της Σουηδικής Ακαδημίας) δήλωσε μια αλλαγή. Το W έλαβε τη δική του ενότητα στο λεξικό και ο κανόνας ταξινόμησης W = V καταργήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι τα σουηδικά βιβλία που τυπώθηκαν πριν από το 2006 θα ομαδοποιούσαν το W με το V στο ευρετήριο και τα περισσότερα σουηδικά λογισμικά που εκδόθηκαν πριν από το 2006 θα αντιμετώπιζαν τα δύο ως παραλλαγές ενός μόνο χαρακτήρα κατά την ταξινόμηση κειμένου. Το γράμμα Ζ είναι σπάνιο, χρησιμοποιείται σε ονόματα και μερικές δανεικές λέξεις όπως zon (ζώνη). Το Ζ ιστορικά προφερόταν /ts/. Μέχρι το 1700, αυτό είχε συγχωνευθεί με το /s/. Ως αποτέλεσμα, το Z αντικαταστάθηκε από το S το 1700. Το Z χρησιμοποιήθηκε αντ 'αυτού σε δανεικές λέξεις για το ιστορικό /z/. Το Z είναι το δεύτερο λιγότερο χρησιμοποιούμενο γράμμα στα σουηδικά, πριν από το Q. Αν και δεν είναι στο επίσημο αλφάβητο, το á είναι ένα σουηδικό (παλιομοδίτικο) γράμμα. Στα εγγενή σουηδικά προσωπικά ονόματα, χρησιμοποιούνται επίσης το ü, το è και άλλα. Το umlauted ü αναγνωρίζεται αλλά χρησιμοποιείται μόνο σε ονόματα προέλευσης γερμανικά και σε γερμανικές δανεικές λέξεις όπως müsli. Αντιμετωπίζεται διαφορετικά ως παραλλαγή του y και ονομάζεται γερμανικό y. Στα σουηδικά, το y είναι φωνήεν και προφέρεται ως τέτοιο (/y:/ όπως στο yta). Σε μερικές αμετάβλητες αγγλικές λέξεις, το y χρησιμοποιείται για το σύμφωνο /j/ όπως στα αγγλικά. Οι χαρακτήρες à, (που χρησιμοποιείται μόνο σε μερικές σπάνιες μη ενσωματωμένες δανεικές λέξεις όπως à, από τα γαλλικά) και é (χρησιμοποιείται σε ορισμένες ενσωματωμένες δανεικές λέξεις όπως idé και armé και σε ορισμένα επώνυμα όπως Rosén ή Löfvén), θεωρούνται απλώς ως παραλλαγές του a και του e, αντίστοιχα. Για ξένα ονόματα, μπορεί να χρησιμοποιούνται το ç, το ë, το í, το õ και πολλά άλλα, αλλά συνήθως μετατρέπονται σε c, e, i, o, κ.λπ. Οι σουηδικές εφημερίδες και περιοδικά έχουν την τάση να χρησιμοποιούν μόνο γράμματα που είναι διαθέσιμα στο πληκτρολόγιο. Τα à, ë, í, κ.λπ. είναι διαθέσιμα στα σουηδικά πληκτρολόγια με λίγη προσπάθεια, αλλά συνήθως όχι τα æ και ø (χρησιμοποιούνται στα δανικά και τα νορβηγικά), επομένως συνήθως αντικαθίστανται από ae ή ä και ö. Το πρακτορείο ειδήσεων TT ακολουθεί αυτή τη χρήση επειδή ορισμένες εφημερίδες δεν έχουν τεχνική υποστήριξη για τα æ και ø, αν και υπάρχει σύσταση για χρήση æ και ø. Το γράμμα Æ χρησιμοποιήθηκε σε παλαιότερα σουηδικά συστήματα γραφής, όταν γενικά υπήρχε μεγαλύτερη ομοιότητα μεταξύ των Σκανδιναβικών γλωσσών. Το Σουηδικό μητρώο πληθυσμού παραδοσιακά χρησιμοποιούσε μόνο τα γράμματα a–z, å, ä, ö, ü, é, έτσι οι μετανάστες με άλλα λατινικά γράμματα στα ονόματά τους, αφαιρούσαν τα διακριτικά σημάδια (και æ/ø μετατράπηκαν σε ä/ö), αν και πρόσφατα επιτρέπονται περισσότερα διακριτικά.Η διαφορά μεταξύ του Δανικά/Νορβηγικά και του Σουηδικού αλφάβητου είναι ότι τα Δανικά/Νορβηγικά χρησιμοποιούν την παραλλαγή Æ αντί για Ä και την παραλλαγή Ø αντί για Ö. Επίσης, η σειρά ταξινόμησης για αυτά τα τρία γράμματα είναι διαφορετική: Æ, Ø, Å. Το σουηδικό παραδοσιακό χειρόγραφο αλφάβητο είναι το ίδιο με το συνηθισμένο λατινικό αλφάβητο, αλλά τα γράμματα Ö και Ä γράφονται συνδέοντας τις τελείες με μια κυρτή γραμμή ~, επομένως μοιάζουν με Õ και Ã. Στο γραπτό χειρόγραφο, οι κουκκίδες πρέπει να διαχωρίζονται σαφώς, αλλά οι συγγραφείς συχνά τις αντικαθιστούν με μια γραμμή: Ō, Ā. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Swedish alphabet στο Wikimedia Commons | Το Σουηδικό αλφάβητο (σουηδικά: Svenska alfabetet) είναι βασικό στοιχείο του λατινικού συστήματος γραφής που χρησιμοποιείται για τη σουηδική γλώσσα. Τα 29 γράμματα αυτού του αλφαβήτου είναι το σύγχρονο βασικό λατινικό αλφάβητο των 26 γραμμάτων (A έως Z) συν Å, Ä, και Ö, με αυτή τη σειρά. Περιέχει 20 σύμφωνα και 9 φωνήεντα (a e i o u y å ä ö). Το λατινικό αλφάβητο μεταφέρθηκε στη Σουηδία μαζί με τον εκχριστιανισμό του πληθυσμού, αν και οι ρούνοι συνέχισαν να χρησιμοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού, ακόμη και για εκκλησιαστικούς σκοπούς, παρά την παραδοσιακή τους σχέση με την Παλαιά Σκανδιναβική θρησκεία . Οι ρούνοι υποβλήθηκαν σε μερική «λατινοποίηση» κατά τον Μεσαίωνα, όταν το λατινικό αλφάβητο έγινε πλήρως αποδεκτό ως το σουηδικό σύστημα γραφής, αλλά οι ρούνοι εξακολουθούσαν να εμφανίζονται, ειδικά στην ύπαιθρο, μέχρι τον 18ο αιώνα, και χρησιμοποιήθηκαν διακοσμητικά μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνας. Ο λαϊκός αλφαβητισμός πιστεύεται ότι ήταν υψηλότερος (σχεδόν καθολικός) με τους απλοποιημένους ρούνους Younger Futhark, σε σχέση με τους πρώτους αιώνες χρήσης του λατινικού αλφαβήτου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF |
Σπίθας | Ο Σπίθας ενσαρκώνει στο χαρτί το ταλαιπωρημένο και γεμάτο στερήσεις ελληνόπουλο της Κατοχής, ιδιαίτερα εκείνο των αστικών κέντρων, το οποίο βίωσε τη δοκιμασία της μεγάλης πείνας. Θυμίζει ακόμη, όπως τονίζει ο συγγραφέας που έχει ασχοληθεί επισταμένως με το λαϊκό ανάγνωσμα Γιώργος Βλάχος ήρωα αρχαίας τραγωδίας, αλλά και τον χαρακτηριστικό παλιάτσο της Commedia dell’ Arte. Κατά άλλη εκτίμηση, ο Σπίθας είναι γελωτοποιός χαρακτήρας. Κατά τη σεναριακή εξέλιξη της ιστορίας του «Μικρού Ήρωα», ο Στ. Ανεμοδουράς αποφεύγει να παραθέσει λεπτομέρειες της οικογενειακής κατάστασης του χαρακτήρα, περιοριζόμενος σε περιστασιακές και αόριστες αναφορές, όπως π.χ. πως το πραγματικό του όνομα είναι Νίκος Κατσανίκος και το ότι ο Σπίθας είναι ορφανός, ενώ από συγγενείς υπάρχει εν ζωή μόνο μια γιαγιά του, στην επαρχία. Με βάση το γεγονός, ότι η έναρξη της διήγησης εντοπίζεται στα 1943, ο Σπίθας είναι γεννημένος το 1930. Ένδειξη πως ο συγγραφέας δεν είχε καν προβλέψει τη μακροβιότητα του αναγνώσματός του, ήταν η πρωτοβουλία του να παρουσιάσει απότομα τους τρεις ήρωές του (συμπεριλαμβανομένου του Σπίθα) να κερδίζουν τουλάχιστον 3-4 χρόνια ενηλικίωσης και ξαφνικά, στο τεύχος υπ’ αριθμό 17 να μετατρέπονται από παιδιά, σε εφήβους. Ένα σημαντικό στοιχείο, που αναδεικνύει τη σημασία την οποία απέδιδε στον Σπίθα ο δημιουργός του είναι ότι του αφιερώνει την πλειονότητα των τίτλων στα εξώφυλλα του περιοδικού. Πιο συγκεκριμένα, ο Σπίθας αναφέρεται σε συνολικά 73 τίτλους εξώφυλλων του περιοδικού, σε αντίθεση με το ίδιο το "Παιδί - Φάντασμα" (που αναφέρεται μόλις 8 φορές) ή την Κατερίνα (13 φορές). Συχνότατες ήταν και οι επιστολές των αναγνωστών του εντύπου, που είχαν τις περισσότερες φορές αποδέκτη το Σπίθα, παρά τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές. Τέλος, ο χαρακτήρας εμφανίσθηκε και σε θεατρική παράσταση, με τον ομώνυμο ρόλο να υποδύεται ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς. Γιώργος Βλάχος, "Μικρός Ήρως - Το Λεξικό" (δίτομο έργο, έκδοση "Περιοδικός Τύπος", 2005) Γιώργος Πολ. Παπαδάκης-Νίκος Δημ. Νικολαΐδης, "Ο Μπλεκ και οι ... άλλοι" ("Περιοδικός Τύπος", 2007) | Ο Σπίθας είναι χαρακτήρας του ελληνικού περιπετειώδους αναγνώσματος Μικρός Ήρως (κάποτε και Κόμικς), ο οποίος επινοήθηκε από τον εκδότη και σεναριογράφο Στέλιο Ανεμοδουρά και μεταφέρθηκε στο χαρτί από τον εικονογράφο Βύρωνα Απτόσογλου, στα 1953. Πρόκειται για έναν έφηβο με μικρή διανοητική καθυστέρηση, τον απόλυτα αφοσιωμένο φίλο του Γιώργου Θαλάσση στον αγώνα τους κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εναντίον των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών. Μαζί με την Κατερίνα, συνιστούν μια ακαταμάχητη τριάδα ηρώων. Ο Σπίθας είναι σωματώδης και απεικονίζεται ως αστεία καρικατούρα με χαρακτηριστικά μεγάλη στρογγυλή μύτη και μεγάλα μάτια, ενώ είναι και ελαφρά τραυλός. Η περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων γύρω του, του επιτρέπει να εμφανίζει άγνοια κινδύνου και να υπομένει στωικά διάφορες αντιξοότητες, μαρτύρια των βασανιστών του, προκειμένου να κατανικήσει τη μεγάλη πείνα που τον διακατέχει στη σκλαβωμένη Αθήνα των ετών 1941-1944. Το "αιώνια πεινασμένο παιδί" είναι μια αγαθή δύναμη, που η συμπεριφορά του, μέσω των κειμένων του Ανεμοδουρά και των σχεδίων του Απτόσογλου εμπνέουν στο νεαρό αναγνώστη τις αρχές της αυτοθυσίας, του αλτρουισμού, της πίστης στο στόχο και της αλληλεγγύης. Η έκφραση "Μανούλα μου ..." που προηγείται κάθε του φράσης, χρησιμοποιείται εύστοχα για να αποδώσει την έκπληξή του όταν αντιμετωπίζει απρόοπτες καταστάσεις, υποδηλώνοντας μια άδολη, αγνή και αφελή παιδικότητα. Ο Σπίθας εντάσσεται στο πλαίσιο των δευτεραγωνιστών που βοηθούν το βασικό ήρωα για την ολοκλήρωση του έργου του, αλλά και χαρίζουν τον απαιτούμενο ανάλαφρο τόνο στην ιστορία, ώστε να επέρχεται ισορροπία με το δραματικό στοιχείο, που συνυπάρχει έντονα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B1%CF%82 |
Φέλιξ Καντέλα | Γεννήθηκε στη Μαδρίτη της Ισπανίας το 1910. Το 1927 εισήχθη στην Πολυτεχνική Σχολή Αρχιτεκτονικής της Μαδρίτης, από όπου αποφοίτησε το 1935 και στη συνέχεια ταξίδεψε στη Γερμανία για να συνεχίσει τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική. Νωρίς αφότου ξεκίνησαν τα μαθήματα, ανέπτυξε μια ιδιαίτερη κλίση προς την γεωμετρία και ξεκίνησε να παρέχει ιδιαίτερα μαθήματα σε άλλους φοιτητές. Στο πρώτο έτος των σπουδών του, η οπτική του αντίληψη και το ταλέντο του στην παραστατική γεωμετρία και τριγωνομετρία προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του καθηγητή του στο μάθημα της αντοχής υλικών, Λουίς Βέγκας, ο οποίος τον όρισε επίσημο βοηθό του. Στο πλάι του, ο Καντέλα πήρε μέρος σε πολλούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και κέρδισε στους περισσότερους. Αντίθετα με πολλούς συνομηλίκους του, δεν είχε δείξει καμία κλίση προς αυτή την κατεύθυνση στο σχολείο. Δεν του άρεσαν καν τα μαθηματικά. Όταν ήταν φοιτητής στη Μαδρίτη, στη σχολή διδάσκονταν τη θεωρία της ελαστικότητας, όπου ο Καντέλα βοηθούσε τους καθηγητές και τους φοιτητές. Οι σπουδές του διακόπηκαν απότομα, με το ξεκίνημα του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία το 1936. Όταν γύρισε στην Ισπανία να πολεμήσει, συμμάχησε με τους δημοκρατικούς και πάλεψε κατά του Φράνκο. Σύντομα ορίστηκε αρχηγός των μηχανικών. Ενώ συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο, φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Περπινιάν στη Γαλλία μέχρι τη λήξη του πολέμου το 1939. Έχοντας πολεμήσει κατά του Φράνκο, δεν μπορούσε να παραμείνει στο κράτος, το οποίο πλέον κυβερνούσε, επομένως μαζί με κάποιες άλλες εκατοντάδες κρατουμένων επιβιβάστηκε στο πλοίο για το Μεξικό όπου θα ξεκινούσε την καριέρα του. Παντρεύτηκε την Ελάντια Μαρτίν, όταν έφτασε στο Μεξικό, όπου και μεγάλωσαν την οικογένειά τους. Ο Καντέλα εργάστηκε πολύ σκληρά για να αποδείξει την πραγματική φύση και τις δυνατότητες που διέθετε το οπλισμένο σκυρόδεμα στις δομικές κατασκευές (θόλους, κελύφη). Δεν εφεύρε αυτός την κατασκευή λεπτών κελυφών αλλά ήταν ο δημιουργός των εξισώσεων άσκησης θλιπτικών δυνάμεων σε μεμβράνες που καθιστούσαν δυνατή την εφαρμογή στατιστικών διαδικασιών στη σύλληψη μιας κατασκευής και τη διεξαγωγή πειραμάτων θλιπτικής αντοχής, καθορίζοντας έτσι το πάχος και τη μορφή της μεμβράνης.Με αυτές τις εξισώσεις μπορούσε να μελετήσει την κατανομή των θλιπτικών δυνάμεων στη κατασκευή των κελυφών και να επιτύχει το “ελαφρύτερο” δυνατό αποτέλεσμα χωρίς να σπαταλήσει καθόλου υλικά. Αυτή η διαδικασία ενστάλαζε τις μορφές του με χάρη και ομορφιά. Συχνά ασκούσε κριτική στις αναλυτικές διαδικασίες που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί μηχανικοί σε αντίστοιχες κατασκευές καθώς υποστήριζε ότι οδηγούσαν σε σπατάλη υλικών και λανθασμένα δεδομένα. Οι δίκες του διαδικασίες βασίζονταν στη γεωμετρία (απ’ την εικόνα των σωμάτων που περιστρέφονται και τέμνονται στον χώρο) και παρήγαγαν μορφές που ήδη άνηκαν στο γεωμετρικό ρεπερτόριο. Σύμφωνα με αυτή τη γεωμετρικά βασιζόμενη λογική, οι μορφές που προέκυπταν ήταν δυνατό να φέρουν τους εαυτούς τους εφόσον κατασκευάζονταν με υλικά που μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα τους. Κατάφερε να δημιουργήσει κελύφη πάχους 2-5 εκ. Ο Καντέλα εργάστηκε ως αρχιτέκτονας στο Μεξικό μέχρι το 1949, όπου ξεκίνησε να κατασκευάζει τα χαρακτηριστικά του λεπτά κελύφη από σκυρόδεμα. Έκανε την πλειοψηφία των έργων του στο Μεξικό μέχρι τη δεκαετία του '60. Ήταν υπεύθυνος για περισσότερες από 300 έργα και 900 αναθέσεις έργων εκείνη την περίοδο. Πολλά από τα μεγάλα του έργα του δόθηκαν από την μεξικάνικη κυβέρνηση όπως το Cosmic Rays Pavillion. To 1956, ο Μεξικανός πρόεδρος Αντόλφο Ρούις Κορτίνες είπε :”Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό απ’ το να κάτσεις κάτω από τη σκιά των κτιρίων που θα κατασκευάσουμε”, προαναγγέλλοντας τον μεγάλο αριθμό των έργων που θα κατασκευάζονταν. Ευτυχώς για τον Καντέλα, ο Κορτίνες για να επιβεβαιώσει αυτή του τη δήλωση παρείχε ένα μεγάλο ποσό στην κατασκευή δημοσίων έργων. Ακόμα επωφελήθηκε από τα κονδύλια του πρόεδρου στην παιδεία, καθώς διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μεξικού, πράγμα το οποίο έκανε για το υπόλοιπο της καριέρας του. 1951-1952: Cosmic Rays Pavillion, Πόλη του Μεξικού 1952: Αμφιθέατρο Χημείας, Πόλη του Μεξικού 1954: Νυχτερινό κέντρο La Jacaranda, Πόλη του Μεξικού 1952-1954: Αποθήκες Τελωνειακής Διοίκησης, Πόλη του Μεξικού 1953-1955: Ναός της Παναγίας της Θαυματουργής, Πόλη του Μεξικού 1955: Αγορά Κογιοάκαν, Παρεκκλήσι Παναγίας της Μοναχικής, Κύρια Αίθουσα Νέου Χρηματιστηρίου Μεξικού 1956: Ναός Αγίου Αντωνίου, Πύλη εργοστασίου Lederle 1957: Αγορά Χονδρικής Τζαμάικας, νυχτερινό κέντρο La Jacaranda (Ακαπούλκο), Γλυπτό εισόδου στο Λόμας Τροπικάλες 1958: Plaza of the Fans, Εστιατόριο Low Manantiales (Σοτσιμίλκο, Πόλη του Μεξικού) 1959: Παρεκκλήσι Lomas de Cuernavaca (Λόμας ντε Κουερναβάκα, Μορέλος), Ναός Αγίου Ιωσήφ (Μόντερεϊ, Νουέβο Λεόν) 1959-1960: Παρεκκλήσι Σαν Βισέντε ντε Πολ (Κογιοάκαν, Πόλη του Μεξικού) 1960: Εμφιαλωτήριο Bacardi & Co. (Κουαουιτλάν), Ναός Αγίας Μόνικας, Πόλη του Μεξικού 1966: Ναός La Florida (Ναουκαλπάν) 1967: Στάση μετρό Σαν Λάζαρο (Πόλη του Μεξικού), στάση μετρό Candelaria (Πόλη του Μεξικού) 1968: Συγκρότημα Ολυμπιακών Αθλημάτων, Πόλη του Μεξικού Felix Candela, Enrique X. de Anda Alanis Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Félix Candela στο Wikimedia Commons | Ο Φέλιξ Καντέλα (Felix Candela) (27 Ιανουαρίου 1910 – 7 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Ισπανός αρχιτέκτονας, γνωστός για τη μεγάλη του συνεισφορά στην ανάπτυξη της μεξικανικής αρχιτεκτονικής. Θεωρείται ως ο δημιουργός ενός κατασκευαστικού συστήματος, του οποίου δυο χαρακτηριστικά εξέφραζαν τις τάσεις του 20ουαιώνα: η χρήση οπλισμένου σκυροδέματος και ο ορισμός του αρχιτεκτονικού χώρου σε σχέση με την τέταρτη διάσταση, τον χρόνο. Θεωρούταν ότι ανήκει σε μια ομάδα αρχιτεκτόνων (Όσκαρ Νίεμαϊερ, Γιερν Ούτσον, Έερο Σάαρινεν), οι οποίοι από το 1950 και μετά χρησιμοποιούσαν μεμβράνες από σκυρόδεμα για να δημιουργήσουν αχανείς χώρους με μνημειακές γεωμετρικές μορφές. Από γραπτά κείμενα που μας άφησε όμως, διαφοροποιεί ρητά τη θέση του, καθώς υποστήριζε πως ο σχεδιασμός και οι δημιουργίες των παραπάνω αρχιτεκτόνων προέκυπταν μονάχα από τη βούληση τους. Αντίθετα η δικιά του προσέγγιση ήταν πολύ σαφής, καθώς η κατασκευή των τολμηρών σχεδιαστικών φαντασιώσεών του πάντα παρουσίαζε μια ξεκάθαρη μετάβαση από τη γεωμετρία στην υλοποίηση των δομών. Οι μορφές ξεδιπλώνονταν στον χώρο, προέκυπταν από στοιχεία και επιφάνειες και υπάκουαν σε μαθηματικές και κατασκευαστικές αρχές, όπου σημεία, επίπεδα και τομές δημιουργούν έναν άρρηκτο δεσμό. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1 |
Βιβλιοθήκη Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας | Κύριος σκοπός της βιβλιοθήκης είναι η προώθηση και προβολή του έργου και του ρόλου του Ιδρύματος, η υποστήριξη των εκπαιδευτικών και ερευνητικών διαδικασιών των χρηστών της και η κάλυψη των πληροφοριακών τους αναγκών μέσα από υπηρεσίες, συλλογές και πηγές πληροφόρησης που διαθέτει. Επιπλέον στόχοι της είναι η απόκτηση και διαχείριση του υλικού της αλλά και ο εμπλουτισμός του σύμφωνα με τις ανάγκες των χρηστών, η διαχείριση των οικονομικών πόρων για αγορά υλικού και αναβάθμιση των υπηρεσιών της, η παρακολούθηση των εξελίξεων της Τεχνολογίας και των επιστημών πληροφόρησης, η εφαρμογή των εθνικών και διεθνών προτύπων και η απασχόληση εκπαιδευμένου προσωπικού το οποίο να είναι σε θέση να πληροφορεί τον χρήστη και να τον καθοδηγεί στη σωστή χρήση των υπηρεσιών της. Η συλλογή της περιλαμβάνει υλικό που καλύπτει όλα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο, στα πλαίσια των προγραμμάτων σπουδών.Η βιβλιοθήκη συγκεντρώνει επίσης ψηφιακό υλικό και διοργανώνει εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη σύγχρονη ιστορία της δυτικής Μακεδονίας. Τα παραρτήματα της Βιβλιοθήκης του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας είναι: Η βιβλιοθήκη του παραρτήματος Φλώρινας. Η βιβλιοθήκη του παραρτήματος Καστοριάς. Η βιβλιοθήκη παραρτήματος Γρεβενών. Οι βιβλιοθήκη διαθέτει και παρέχει στους χρήστες της, τις εξής τοπικές και ηλεκτρονικές υπηρεσίες: Δανεισμός. Η βιβλιοθήκη δανείζει το έντυπο υλικό της, εκτός από το πληροφοριακό που δίνεται για επιτόπια χρήση, στα μέλη της κοινότητας του Ιδρύματος τα οποία έχουν εκδώσει κάρτα μέλους της βιβλιοθήκης, ενώ οι εξωτερικοί χρήστες έχουν το δικαίωμα μόνο για επιτόπια χρήση του υλικού. Διαδανεισμός. Μέσω της υπηρεσίας του διαδανεισμού, ο χρήστης μπορεί να εντοπίσει και να παραγγέλλει βιβλία και άρθρα περιοδικών από άλλες βιβλιοθήκες που συμμετέχουν στο Εθνικό Δίκτυο Βιβλιοθηκών, εφόσον δεν υπάρχουν σε αυτήν. Εκπαίδευση χρηστών. Οργανώνει σεμινάρια εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των χρηστών για την σωστή χρήση των υπηρεσιών της και την εξοικείωση τους με τα πληροφοριακά εργαλεία. Δίνονται οδηγίες για τις στρατηγικές αναζήτησης και έρευνας, για τη δομή της επιστημονικής εργασίας, για τα στάδια συγγραφής κ.ά. Αναγνωστήριο. Είναι η αίθουσα αναγνωστηρίου όπου ο χρήστης μπορεί να μελετήσει υλικό που δε δανείζεται. Ο κατάλογος της βιβλιοθήκης (OPAC). Πρόκειται για τον αυτοματοποιημένο κατάλογο της σε ηλεκτρονική μορφή, μέσω του οποίου γίνεται η αναζήτηση στο υλικό της. Βάσεις Δεδομένων. Η πρόσβαση στις βάσεις δεδομένων πραγματοποιείται μόνο από το χώρο του Ιδρύματος για αναζήτηση και εντοπισμό πληροφοριών. RefWorks. Είναι ένα online πρόγραμμα για τη δημιουργία και τη διαχείριση προσωπικής βάσης βιβλιογραφικών δεδομένων, ενώ απαραίτητη είναι η δημιουργία προσωπικού λογαριασμού. Ιδρυματικό Καταθετήριο Ανάκτησης. Μέσω αυτής της υπηρεσίας, παρέχεται ελεύθερη πρόσβαση σε επιστημονικό και ερευνητικό υλικό (πλήρη κείμενα και μεταδεδομένα) και καταχωρούνται οι πτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες του Ιδρύματος σε ηλεκτρονική μορφή. Θεματικές πύλες. Μέσω των θεματικών πυλών, ο χρήστης μπορεί να αναζητήσει σε ψηφιακές πηγές για συγκεκριμένες θεματικές κατηγορίες. Κατάλογος πτυχιακών Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας. Διατηρεί αρχείο με πτυχιακές που εκπονήθηκαν από τα τμήματα των σχολών του Ιδρύματος. Συλλογικός κατάλογος. Παρέχεται η δυνατότητα ταυτόχρονης πρόσβασης στους Κατάλογους Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (Σ.Κ.Ε.Α.Β.). Η βιβλιοθήκη λειτουργεί από Δευτέρα έως Τετάρτη τις ώρες 8:30-19:00 και Πέμπτη έως Παρασκευή τις ώρες 8:30-14:30. Το Καλοκαίρι και τις αργίες ή εορτές υπάρχουν κάποιες μεταβολές στο πρόγραμμα και η ενημέρωση παρέχεται από το προσωπικό της βιβλιοθήκης. Επίσημη Ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης. Αρχειοθετήθηκε 2009-03-26 στο Wayback Machine. Βιβλιοθήκη του Τ.Ε.Ι. Δ. Μακεδονίας. Αρχειοθετήθηκε 2012-10-14 στο Wayback Machine. | Η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της Δυτικής Μακεδονίας είναι μέλος του Εθνικού Δικτύου Επιστημονικών και Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Απευθύνεται σε όλα τα μέλη του Ιδρύματος, δηλαδή στο διδακτικό/διοικητικό προσωπικό και τους σπουδαστές αλλά και στο ευρύ κοινό που επισκέπτεται την βιβλιοθήκη και ωφελείται από τις υπηρεσίες της. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%A4.%CE%95.%CE%99._%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Δήμος Δάφνης-Υμηττού | Δήμαρχος Δάφνης διετέλεσε επί μακρόν ο Χρήστος Μιχαλόπουλος .Η αναγνώριση της Δάφνης σε δήμο έγινε το 1943. Δήμαρχοι χρημάτισαν: 1951-1954 Ηλίας Πετροπουλέας 1955-1967 Χρήστος Μιχαλόπουλος (1912-2000) 1967-1973 Βασ. Καραχάλιος (διορισμένος από τη χούντα) 1973-1974 Ανδρέας Χονδρογιάννης (διορισμένος) 1975-1989 Χρήστος Μιχαλόπουλος (1912-2000) 1990-1994 Ειρήνη Καρρά-Λάππα 1995-2002 Χαράλαμπος Σαραντόπουλος 2003-2010 Μιχάλης Σταυριανουδάκης Πρόεδροι Κοινότητας και Δήμαρχοι Υμηττού διετέλεσαν οι εξής: Πρόεδροι της Κοινότητας Υμηττού 1934 Ηλίας Βάβουλας 1934-1940 Γεώργιος Βαλαβάνης 1940-1960 Κωνσταντίνος Κορρές 1961-1963 Ηλίας Βάβουλας Δήμαρχοι Υμηττού 1964-1967 Κωνσταντίνος Σάκκος 1967-1974 Αναστάσιος Ανδρινόπουλος (διορισμένος από το καθεστώς της επταετίας), με αναπληρωτή τον Ευστράτιο Πετρέλη. 1975-1978 Κωνσταντίνος Σάκκος 1979-1989 Ανδρέας Λεντάκης (1935-1997) (παραιτήθηκε για να συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές) 1989-1990 Αιμιλία Βιττωράκη (εξελέγη από το δημοτικό συμβούλιο) 1991-2006 Δημήτριος Αργιανάς 2007-2010 Χρήστος Ζούπας (1944-) 2011-2019 Μιχάλης Σταυριανουδάκης (1959-) 1/7/2019-31/8/2019: Νικόλαος Τσιλίφης (1970-) 1/9/2019-σήμερα: Αναστάσιος Μπινίσκος (1982-) Υπουργείο Εσωτερικών, σχέδιο Καλλικράτης Βύρων Πολύδωρας, "Η Μείζων Αθήνα", Καστανιώτης 2002. | Ο Δήμος Δάφνης - Υμηττού είναι δήμος του Κεντρικού Τομέα Αθηνών της Περιφέρειας Αττικής που προέκυψε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από την συνένωση των παλαιότερων δήμων Δάφνης και Υμηττού. Έχει πληθυσμό 33.628 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, (ο 83ος μεγαλύτερος δήμος της Ελλάδας) και έκταση 2,35 τ.χλμ. Έδρα του είναι η Δάφνη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%A5%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%84%CE%BF%CF%8D |
Γκόσλαρ | Το Γκόσλαρ βρίσκεται στη μέση του άνω ημίσεος της Γερμανίας, περίπου 40 χλμ. νότια του Μπράουνσβαϊγκ και περίπου 70 χλμ. νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας του κράτους Αννόβερο. Το όρος Σάλκε (Schalke) είναι το υψηλότερο του δήμου με υψόμετρο 762 μ. Το χαμηλότερο σημείο με υψόμετρο 175 μ. βρίσκεται κοντά στον ποταμό Όκερ (Oker). Γεωγραφικά, το Γκόσλαρ αποτελεί το όριο μεταξύ του Χίλντεσχαϊμ Μπέρντε (Hildesheim Börde), που είναι μέρος της Βόρειας Γερμανικής Πεδιάδας, και της οροσειράς Χαρτς, που είναι η υψηλότερη, βορειότερη επέκταση των Κεντρικών Υψιπέδων της Γερμανίας. Το Χίλντεσχαϊμ Μπέρντε χαρακτηρίζεται από πεδιάδες με πλούσια σε άργιλο εδάφη, όπου καλλιεργούνται ζαχαρότευτλα. Στα νότια, η οροσειρά Χαρτς υψώνεται επάνω από την ιστορική πόλη με υψόμετρο 636 μ. στο όρος Ράμελσμπεργκ. Στην περιοχή υπάρχουν εκτεταμένες δασικές περιοχές, και διασχίζεται από τον ποταμό Όκερ και τους παραποτάμους του: Γκόσε/Άμπτσουχτ (Gose/Abzucht) και Ράνταου (Radau). Στην περιοχή Χαρτς γίνεται εξόρυξη σιδηρομεταλλευμάτων από την Ρωμαϊκή εποχή, με τα παλαιότερα γνωστά τεκμήρια λατομείων και χυτηρίων να χρονολογούνται από τον 3ο αιώνα μ.Χ. Ο οικισμός του ρυακιού Γκόσε αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε μία πράξη του 979, που εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα Όθωνα Β΄. Βρισκόταν στη Σαξονία, στα πάτρια εδάφη των Οθωνιδών και ίσως ένα βασιλικό παλάτι να υπήρχε ήδη στην περιοχή. Έγινε ακόμη πιο σημαντικός, όταν βρέθηκαν εκτεταμένα κοιτάσματα αργύρου στο κοντινό Ράμελσμπεργκ, που σήμερα είναι ένα μεταλλευτικό μουσείο.Όταν ο εξάδελφος του Όθωνα Β΄, ο Ερρίκος Β΄, άρχισε να συγκαλεί αυτοκρατορικές Συνόδους στο παλάτι του Γκόσλαρ από το 1009 και μετά, το Γκόσλαρ σταδιακά αντικατέστησε το Βασιλικό παλάτι της Βέρλα (Werla) ως κεντρική θέση συνελεύσεων στη γη της Σαξονίας, μία εξέλιξη που επιβλήθηκε από τους Σαλίους ("Φραγκονίους") αυτοκράτορες. Ο Κορράδος Β΄, μόλις εξελέγη βασιλιάς των Ρωμαίων, γιόρτασε τα Χριστούγεννα του 1024 στην πόλη Γκόσλαρ και έθεσε τα θεμέλια για το νέο αυτοκρατορικό Παλάτι το επόμενο έτος.Το Γκόσλαρ έγινε η αγαπημένη κατοικία του γιου του Κορράδου Β΄, του Ερρίκου Γ΄, που έμεινε στο παλάτι περίπου είκοσι φορές. Εδώ δέχτηκε τον βασιλιά Πιέτρο της Ουγγαρίας, καθώς και τους απεσταλμένους του Πρίγκιπα Γιαροσλάβ Α΄ του Κιέβου· εδώ διόρισε επισκόπους και δούκες. Ο γιος και διάδοχός του, Ερρίκος Δ΄, γεννήθηκε εδώ την 11 Νοεμβρίου 1050. Ο Ερρίκος Δ΄ έκτισε τον Καθεδρικό ναό του Γκόσλαρ, που εγκαινιάστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Χέρμαν Β΄ της Κολωνίας το 1051. Λίγο πριν το τέλος του, το 1056, ο αυτοκράτορας Ερρίκος Γ΄ συναντήθηκε με τον πάπα Βίκτωρα Β΄ στην εκκλησία, τονίζοντας την ένωση της κοσμικής με την εκκλησιαστική εξουσία. Η καρδιά του τάφηκε στην πόλη του Γκόσλαρ και το σώμα του στην κρύπτη του Οίκου των Σαλίων, στον Καθεδρικό Ναό του Σπάιερ.Υπό τον Ερρίκο Δ΄ το Γκόσλαρ παρέμεινε κέντρο της Αυτοκρατορικής εξουσίας. Ωστόσο υπήρξαν έντονες συγκρούσεις, όπως οι βιαιοπραγίες στην Διαφορά Προτεραιότητας κατά την Πεντηκοστή του 1063. Ενώ ο Ερρίκος πάσχιζε να διασφαλίσει τον τεράστιο πλούτο, που απέρρεε από τα ορυχεία ασημιού του Ράμελσμπεργκ ως βασιλική ιδιοκτησία, η δυσαρέσκεια των τοπικών αρχόντων κλιμακώθηκε με την Εξέγερση των Σαξόνων το 1073-75. Στην επακόλουθη Μεγάλη Εξέγερση των Σαξόνων, οι πολίτες του Γκόσλαρ πήραν το μέρος του Ρούντολφ του Ράινφενλντεν, ο οποίος συγκάλεσε πριγκιπική συνέλευση εδώ το 1077, και του Χέρμαν του Ζαλμ, ο οποίος στέφθηκε βασιλιάς του Γκόσλαρ από τον Αρχιεπίσκοπο Ζήγκρφηντ Α΄ του Μάιντς την 26η Δεκεμβρίου 1081. Την άνοιξη του 1105 ο Ερρίκος Ε΄ στην πόλη Γκόσλαρ ζήτησε από τους Σάξονες υποστήριξη για την καθαίρεση του πατέρα του, Ερρίκου Δ΄. Εκλεγμένος βασιλιάς το επόμενο έτος, διοργάνωσε έξι Αυτοκρατορικές Δίαιτες στο Παλάτι του Γκόσλαρ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Η παράδοση υιοθετήθηκε από τον διάδοχό του, Λόθαριο Γ΄, και ακόμη από τους βασιλιάδες των Χοενστάουφεν, Κορράδο Γ' και Φρειδερίκο Α΄ Βαρβαρόσσα. Μετά την εκλογή του το 1152, ο βασιλιάς Φρειδερίκος Α΄ διόρισε τον Γουέλφο δούκα Ερρίκο τον Λέοντα ως αυτοκρατορικό vogt (δικαστικό επιμελητή) στα ορυχεία του Γκόσλαρ. Εντούτοις, ο δυσαρεστημένος δούκας πολιόρκησε την πόλη και το 1173 σε μια συνάντηση στην Τσιαβένα (Chiavenna) ζήτησε να πληρωθεί για την υποστήριξή του στις ιταλικές εκστρατείες του Βαρβαρόσσα με δικαιώματα ιδιοκτησίας σε κτήματα. Όταν ο Ερρίκος ο Λέων καθαιρέθηκε το 1180, κατέστρεψε τα ορυχεία του Ράμελσμπεργκ. Η σημασία του Γκόσλαρ ως Αυτοκρατορική κατοικία άρχισε να μειώνεται υπό τη βασιλεία των απογόνων του Βαρβαρόσσα. Κατά τη διάρκεια της διαμάχης για τον γερμανικό θρόνο, ο Γουέλφος βασιλιάς Όθων Δ΄ πολιόρκησε την πόλη το 1198, αλλά ηττήθηκε από τις δυνάμεις του Χοενστάουφεν αντιπάλου του, Φίλιππου της Σουαβίας. Το 1206 το Γκόσλαρ πολιορκήθηκε και λεηλατήθηκε και πάλι από τα στρατεύματα του Όθωνα Δ΄. Ο Φρειδερίκος Β΄ πραγματοποίησε την τελευταία αυτοκρατορική Δίαιτα εδώ. Με τη Μεγάλη Μεσοβασιλεία μετά το τέλος του, το 1250, η Αυτοκρατορική εποχή του Γκόσλαρ τελείωσε. Ενώ οι Αυτοκράτορες αποσύρονταν από τη Βόρεια Γερμανία, οι πολιτικές ελευθερίες στην πόλη Γκόσλαρ ενισχύθηκαν. Τα δικαιώματα αγοράς χρονολογούνται από το 1025, και ένα δημοτικό συμβούλιο (Rat) αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1219. Οι πολίτες κατέβαλαν προσπάθειες να πάρουν τον έλεγχο των ορυχείων ασημιού του Ράμελσμπεργκ και το 1267 προσχώρησαν στην Χανσεατική ένωση. Πέρα από τις εξορύξεις στο Άνω Χαρτς, εμπορεύονταν μπύρα του Γκόσε, και αργότερα σχιστόλιθο και βιτριόλες. Από το 1290 το συμβούλιο είχε αποκτήσει τα δικαιώματα του vogt, επικυρώνοντας την κατάσταση του Γκόσλαρ ως ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη. Το 1340 οι πολίτες της κατοχύρωσαν τα δικαιώματα της Χέερσιλντ (Heerschild, στρατιωτικής άμυνας) από τον αυτοκράτορα Λουδοβίκο Δ΄ της Βαυαρίας. Η αστική νομοθεσία του Γκόσλαρ αποτέλεσε παράδειγμα για πολλούς άλλους δήμους, όπως και η νομοθεσία του Γκόσλαρ περί εξόρυξης μεταλλευμάτων του 1359. | Το Γκόσλαρ, γερμ.: Goslar, είναι μια ιστορική πόλη στην Κάτω Σαξονία της Γερμανίας. Είναι το διοικητικό κέντρο της περιφέρειας του Γκόσλαρ και βρίσκεται στις βορειοδυτικές πλαγιές της οροσειράς Χαρτς (Harz). Η Παλαιά Πόλη του Γκόσλαρ και τα Ανθρακωρυχεία Ράμελσμπεργκ (Rammelsberg) είναι αναγνωρισμένα ως Μνημεια Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BB%CE%B1%CF%81 |
Ακτινική ταχύτητα | Οι μεταθέσεις Ντόπλερ μπορούν να μετρηθούν με ακρίβεια με τη λήψη ενός φάσματος υψηλής αναλύσεως και τη σύγκριση των μετρούμενων μηκών κύματος γνωστών φασματικών γραμμών με τα αντίστοιχα μήκη από εργαστηριακά δείγματα. Κατά σύμβαση, η ακτινική ταχύτητα είναι θετική όταν το σώμα απομακρύνεται και αρνητική όταν πλησιάζει. Μέχρι το 1940 είχε καταμετρηθεί η ακτινική ταχύτητα 6.500 αστέρων. Η μεγαλύτερη ακτινική ταχύτητα που έχει παρατηρηθεί πλησιάζει περίπου τα 350 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Σε πολλά διπλά συστήματα αστέρων, η τροχιακή κίνηση των αστέρων-μελών του συστήματος περί το κοινό κέντρο μάζας συνήθως προκαλεί περιοδικές μεταβολές στις ακτινικές τους ταχύτητες της τάξεως των πολλών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Σε αυτές τις περιπτώσεις η μελέτη των ακτινικών ταχυτήτων μπορεί να οδηγήσει στον υπολογισμό των μαζών των αστέρων του συστήματος και της διαμέτρου ή της εκκεντρότητας της τροχιάς τους. Η ίδια φασματοσκοπική μέθοδος έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη όλων σχεδόν των εξωηλιακών πλανητών, που περιφέρονται γύρω από άλλους αστέρες, από το 1995 που ανακαλύφθηκε ο πρώτος τέτοιος πλανήτης μέχρι σήμερα. Ιδία κίνηση Νόμος του Χαμπλ | Ακτινική ταχύτητα ονομάζεται η ταχύτητα της ακτινικής κίνησης ενός σώματος και ιδιαίτερα στην αστρονομία ενός ουράνιου σώματος. Πρόκειται δηλαδή για τη γραμμική ταχύτητα ενός αντικειμένου ή ουράνιου σώματος ως προς εμάς, πάνω στην ευθεία που ενώνει εμάς (τον παρατηρητή) με το αντικείμενο. Στην Αστρονομία το μέτρο της ακτινικής ταχύτητας ενός ουράνιου σώματος, ενώ αρχικά ήταν αδύνατο να υπολογισθεί τελικά σήμερα υπολογίζεται εύκολα με φασματογράφο, όπου κατά το Φαινόμενο Ντόπλερ, διαπιστώνεται στο φως που φθάνει σ΄ εμάς από το ουράνιο σώμα: Το μήκος κύματος του λαμβανόμενου φωτός αυξάνεται για απομακρυνόμενα σώματα (μετάθεση προς το ερυθρό) ενώ μειώνεται για προσεγγίζοντα (μετάθεση προς το κυανό). Έτσι με τον τρόπο αυτό βρίσκεται και η φορά της κίνησης του σώματος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1 |
Ο άνθρωπος του τραίνου (ταινία, 1958) | Η Μαντώ και ο κατά πολύ μεγαλύτερός της σύζυγος πηγαίνουν από την Αθήνα εκδρομή στο Ναύπλιο μαζί με φίλους. Κατά τη διαδρομή η Μαντώ βλέπει στο παράθυρο ενός διερχόμενου τρένου κάποιον που μοιάζει με τον Γιώργο Παυλίδη, τον άνθρωπο που είχε αγαπήσει στα χρόνια της Κατοχής και που πιστεύει ότι σκότωσαν οι Γερμανοί. Αυτό την ταράζει, αλλά διατηρεί την ψυχραιμία της. Αργότερα τον συναντά και πάλι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όπου παρουσιάζεται η «Μήδεια», αλλά και στο ξενοδοχείο όπου έχουν καταλύσει στο Μπούρτζι, στο οποίο μένει κι αυτός. Η Μαντώ εξετάζει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την οικογένειά της και την τακτοποιημένη ζωή της, για να τον ακολουθήσει. Σε αυτό το σημείο αρχίζει η εξιστόρηση από τη Μαντώ, στη φίλη της, την Ελένη για το πώς γνώρισε τον Γιώργο ένα βράδυ της Κατοχής, που είχε τελειώσει η ώρα κυκλοφορίας. Μετά τον έχασε, αλλά τον ξαναβρήκε, ενώθηκαν ερωτικά και υποσχέθηκαν να παντρευτούν μόλις τελειώσει ο Πόλεμος. Το ίδιο βράδυ, όμως, ο Γιώργος έπεσε από τα πυρά των ναζί, κι η Μαντώ δεν τον ξαναείδε έκτοτε, μέχρι τη σκηνή του διερχόμενου τρένου. Αργότερα, η Ελένη μιλά στον Γιώργο, παροτρύνοντάς τον να φύγει, γιατί η Μαντώ κοντεύει να καταστρέψει την ευτυχία της για ένα όνειρο, για μία σκιά. Εκείνος, όταν του μίλησε για δεύτερη φορά η Μαντώ, συνέχισε να προσποιείται ότι δεν την γνωρίζει. Έτσι φεύγει, αφήνοντάς την να συνεχίσει τη ζωή της. Στο τέλος της ταινίας, στη σκηνή της πλατείας η Μαντώ επιλέγει να μείνει με τον άντρα της και ο Παυλίδης εξαφανίζεται σε ένα πλάνο μεγάλης διάρκειας. Ο άνθρωπος του τρένου βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 11/06/1958 κόβοντας 37.259 εισιτήρια και κατατάχθηκε στην 9η θέση ανάμεσα σε 31 ταινίες της ίδιας σεζόν. Ο Μαρής υπογράφει το σενάριο της ταινίας ως Γιάννης Μαρής Τσιριμώκος - το Τσιριμώκος ήταν και το πραγματικό όνομα του συγγραφέα. Η ταινία είναι η τελευταία στην οποία εμφανίστηκε ο Γιώργος Παππάς, ο οποίος πέθανε την ίδια χρονιά. Το Μπούρτζι πράγματι λειτουργούσε ως ξενοδοχείο την εποχή που έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας. Στο βιβλίο το τέλος είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το τέλος της ταινίας. Στο βιβλίο, στο τέλος όλα ξεκαθαρίζονται ενώ στην ταινία στο τέλος υπάρχει η αμφιβολία. Το 2007, η ταινία προβλήθηκε στο 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του αφιερώματος Σε σκοτεινούς δρόμους: Το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο χαρακτηρισμός της ταινίας ως νουάρ οφείλεται κυρίως στην αισθητική της προσέγγιση, που βασίζεται σε υποφωτισμένες νυχτερινές σκηνές δράσης. Ο άνθρωπος του τραίνου στην IMDb http://www.tellingstories.gr/stories/index.php?option=com_content&view=article&id=612:-19-2013-&catid=4:2008-12-08-16-21-03&Itemid=10 Ο άνθρωπος του τραίνου στην TMDb | Ο άνθρωπος του τραίνου είναι ελληνική ταινία του 1958, κοινωνική και δραματική, ένα φιλμ νουάρ με διακριτικό σασπένς. Την ταινία έχει σκηνοθετήσει ο Ντίνος Δημόπουλος και το σενάριο είναι του Γιάννη Μαρή, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1,_1958) |
Π.Α.Σ. Λαμία 1964 | Την 1η Ιουνίου του 1964, όταν τελικά οι εκπρόσωποι των συλλόγων της Φθιώτιδας αποφάσισαν να "χαράξουν" μία κοινή πορεία, ιδρύθηκε ο Α.Σ. ΛΑΜΙΑ. Για να φτάσουν στην τελική απόφαση, χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός και ατελείωτες ώρες διαπραγματεύσεων. Η “Βασίλισσα της Φθιώτιδας”, όπως αποκαλείται, προέρχεται από τη συγχώνευση του Λαμιακού και της Παλλαμιακής Ένωσης. Το 1961 η ΕΠΟ αποφάσισε ότι από την επόμενη αγωνιστική περίοδο (1962–63) η Β΄ Εθνική κατηγορία, στην οποία αγωνιζόταν τότε ο Ολυμπιακός Λαμίας, θα απαρτιζόταν από 60 ομάδες χωρισμένες σε τέσσερα γκρουπ και η πρωταθλήτρια από κάθε όμιλο θα έπαιρνε και την άνοδο. Με αυτό ως δεδομένο, με τη λήξη του πρωταθλήματος της περιόδου 1961–62 σε γενική συνέλευση που πραγματοποίησαν τα μέλη του Ολυμπιακού Λαμίας (17/6/1962) αποφάσισαν να προτείνουν στην Παλλαμιακή τη συγχώνευσή τους και τη δημιουργία ενός νέου συλλόγου και ενώ αρχικά η απάντηση των "κιτρινόμαυρων" ήταν καταφατική, η πρότασή τους η νέα ομάδα να ονομαστεί Παλλαμιακή δεν έγινε δεκτή και έτσι ο "γάμος κατέληξε σε διαζύγιο". Το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με την Παλλαμιακή Ένωση οδήγησε σε νέα γενική συνέλευση τα μέλη του Ολυμπιακού (24/7/1962), όπου αποφασίστηκε η συγχώνευση των "ερυθρολεύκων" με τον Παμφθιωτικό, με την ονομασία Λαμιακός, ο οποίος και εκπροσώπησε τον νομό στη Β΄ Εθνική την περίοδο 1963–64, ωστόσο την ίδια χρονιά, το εισιτήριο για την δεύτερη εθνική κατηγορία πήρε και η Παλλαμιακή ως πρωταθλήτρια της Ε.Π.Σ. Φθιωτιδοφωκίδας, με αποτέλεσμα η Λαμία να εκπροσωπείται από δύο συλλόγους στην κατηγορία. Αυτή λοιπόν ήταν και η κατάλληλη εποχή να δημιουργηθεί ένα σωματείο, το οποίο θα προερχόταν από την ένωση των μεγαλύτερων ομάδων της πόλης. Στις 27/5/1964 με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου της Λαμίας και των ποδοσφαιρικών παραγόντων του νομού πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση, η οποία δεν είχε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, καθώς κατέληξε αρχικά στη δημιουργία δύο νέων συλλόγων του Α.Σ. Λαμία και του Α.Σ. Θερμοπυλών, όμως μία εβδομάδα αργότερα, την 1η Ιουνίου του 1964 αποφασίστηκε όπως ο δεύτερος συγχωνευθεί με τον Α.Σ. Λαμία.[[File:Gipedopao.jpg|thumb|Ο Α.Σ. Λαμία στο γήπεδο Παναθηναϊκού στις 4 Απριλίου 1965, πριν την έναρξη του αγώνα για τη φάση των 32 του κυπέλλου Ελλάδας. Όρθιοι από αριστερά: Λαλάκιας, Πανόπουλος, Παπαγεωργίου, Στριφτάρας, Ριζόπουλος, Τσώνος.Κάτω: Αργυρίου, Καρανικόλας, Μιχαλόπουλος, Ντάνος, Μάνος[[Αρχείο:Λαμια.jpg|μικρογραφία|Α.Σ. ΛΑΜΙΑΣ 1974-1975 Όρθιοι: Γιαννέλος, Πίρτσος, Αλ. Παπαγεωργίου, Δρούκας, Σκέντζος, Πέπερας Καθιστοί: Τζανετάκος, Τραχανάς, Λέντας, Κοντέλας, Δρίβας|227x227εσ]]]] Ο Α.Σ. Λαμία ξεκίνησε την αγωνιστική του πορεία από την Β΄ Εθνική κατηγορία στην οποία καθιερώθηκε από την περίοδο 1964–65 μέχρι και την περίοδο 1979–80, με εξαίρεση μόνο την αγωνιστική περίοδο 1972–73 που απουσίασε καθώς την προηγούμενη και παρότι είχε καταλάβει την 4η θέση στην Β΄ Εθνική, υποβιβάστηκε για εξωαγωνιστικούς λόγους έχοντας κριθεί ένοχη για απόπειρα δωροδοκίας του ποδοσφαιριστή του Βύζαντα Μεγάρων Δημήτρη Μπάγια. Σε αυτή τη 15ετή παρουσία τους στην Β΄ Εθνική οι "κυανόλευκοι" πλησίασαν περισσότερο την πολυπόθητη άνοδο στην Α΄ Εθνική τις χρονιές 1964–65 και 1967–68, κατά τις οποίες η "βασίλισσα της Φθιώτιδας" κατέλαβε την 3η θέση στην βαθμολογία, ενώ διέγραψε επίσης αξιόλογη πορεία και στον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος. Την περίοδο 1964–65 απέκλεισε κατά σειρά τον Α.Ο. Τρικάλων που ήταν ομάδα Α΄ Εθνικής με 5–2 και τον ισχυρό Ολυμπιακό Χαλκίδας με 5–0 και στη συνέχεια αποκλείστηκε στη φάση των 32 από τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα. Την περίοδο 1971–72 απέκλεισε την πρωταθλήτρια Ελλάδας ΑΕΚ με 1–0 και τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο με 4–2 στα πέναλτι και κέρδισε την πρόκριση στα ημιτελικά, όπου φιλοξενήθηκε στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ και αποκλείστηκε με 2–0. Το τέλος της περιόδου 1979–80, βρήκε τον Α.Σ. Λαμία στην 18η θέση της βαθμολογίας και υποβιβάστηκε στην Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία, τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία. Στην Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία αγωνίστηκε για 2 χρονιές (1980–81 και 1981–82) και την τελευταία διεκδίκησε την επάνοδο στην Β΄ Εθνική τερματίζοντας στην 3η θέση, ωστόσο κέρδισε τη συμμετοχή της στο νεοσύστατο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής κατηγορίας. Στην Γ΄ Εθνική αγωνίστηκε μέχρι και την περίοδο 1987–88, όπου αν και τερμάτισε στη 9η θέση υποβιβάστηκε έπειτα από την αναδιάρθρωση. Την αγωνιστική περίοδο 1984–85 διέγραψε μια επίσης λαμπρή παρουσία στο κύπελλο Ελλάδος, όπου αρχικά απέκλεισε την πανίσχυρη ΑΕΚ με 1–0 και στη συνέχεια την Α.Γ.Σ.Κ. Καστοριά που ήταν ομάδα Β΄ Εθνικής, νικώντας την με 4–2 στη Λαμία και χάνοντας με 1–0 στη ρεβάνς στην Καστοριά, για να αποκλειστεί στη φάση των 16 από τον ΠΑΟΚ. Την περίοδο 1985–86 απέκλεισε τον Απόλλων Καλαμαριάς που ήταν ομάδα Α΄ Εθνικής με 1–0 και στη συνέχεια αντιμετώπισε στη φάση των 32 τον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου αρχικά φιλοξενήθηκε στο ΟΑΚΑ και παρότι προηγήθηκε στο σκορ τελικά ηττήθηκε με 2–1 αγωνιζόμενη με 10 παίκτες για να ηττηθεί με δυσκολία και στη ρεβάνς στη Λαμία με 0–1. Την περίοδο 1989–90, ο Α.Σ. Λαμία κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Δ΄ Εθνική και την επάνοδο στην Γ΄ Εθνική. Την επόμενη περίοδο 1990–91, ισοβάθμησε με τη Νίκη Βόλου και οδηγήθηκαν σε αγώνα μπαράζ για την παραμονή ο οποίος διεξήχθη στο Στάδιο Καρδίτσας και βρήκε κερδισμένη την ομάδα του Βόλου με 3–1 στα πέναλτι καθώς κανονική διάρκεια και παράταση λήξαν 0–0, με τον Α.Σ. Λαμία να υποβιβάζεται εκ νέου στην Δ΄ Εθνική. Την περίοδο 1993–94 κατέκτησε για δεύτερη φορά το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής και επέστρεψε στην Γ΄ Εθνική, όπου αγωνίστηκε από τη σεζόν 1994–95 μέχρι και τη σεζόν 1996–97. Την περίοδο 1994–95 διέγραψε μια ακόμη αξιόλογη πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας, όπου αρχικά προκρίθηκε από τη φάση ομίλων συμμετέχοντας στον όμιλο ως μοναδική ομάδα Γ΄ Εθνικής με αντιπάλους τους Ηρακλή, Απόλλων Καλαμαριάς, Πανηλειακό και Καλαμάτα και ακολούθως απέκλεισε την Α.Ε. Τυρνάβου για να αποκλειστεί στη φάση των 16 από τον Α.Ο. Καβάλα, ομάδα Α΄ Εθνικής. Ο Α.Σ. Λαμία τη σεζόν 1996–97 υποβιβάστηκε για τρίτη φορά στην Δ΄ Εθνική και τη σεζόν 1999–00 αναδείχθηκε πρωταθλητής του 3ου ομίλου Δ΄ Εθνικής και επανήλθε στην τρίτη εθνική κατηγορία. Ωστόσο την περίοδο 2000–01 υποβιβάστηκε ξανά στην Δ΄ Εθνική για να κατακτήσει την περίοδο 2003–04 το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, όπου αγωνίστηκε μέχρι και τη σεζόν 2008–09 όποτε και υποβιβάστηκε. Τη σεζόν 2006–07 πλησίασε την πολυπόθητη επάνοδο στην Β΄ Εθνική, τερματίζοντας στην 4η θέση της βαθμολογίας. Την περίοδο 2008–09 απέκλεισε κατά σειρά τον Αιολικό με 0–1 στη Μυτιλήνη, την Καλαμάτα με 2–1 που ήταν ομάδα Β΄ Εθνικής και έφτασε μέχρι τη φάση των 32 του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου και αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό, ομάδα Α΄ Εθνικής. Την περίοδο 2009–10 αγωνίστηκε στην Δ΄ Εθνική στο πρωτάθλημα της οποίας την περίοδο 2010–11 δεν δήλωσε συμμετοχή και υποβιβάστηκε απευθείας στην Α1 Ε.Π.Σ. Φθιώτιδας, όπου και αγωνίστηκε την περίοδο 2011–12. Το καλοκαίρι του 2012, ο Α.Σ. Λαμία συγχωνεύτηκε με τον Π.Σ. Αγρότη Λιανοκλαδίου, που εκείνη την περίοδο ήταν στην Δ΄ Εθνική, αντικαθιστώντας τον στην κατηγορία, μετονομαζόμενη σε Π.Α.Σ. ΛΑΜΙΑ 1964. Την περίοδο 2012–13 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στον 4ο όμιλο της Δ΄ Εθνικής και την αμέσως επόμενη (2013–14) αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στον 3ο όμιλο της Γ΄ Εθνικής και εξασφάλισε την άνοδο στην δεύτερη εθνική κατηγορία, μετά από 34 χρόνια απουσίας από αυτήν. Την αγωνιστική περίοδο 2016–17 τερμάτισε στη 2η θέση και ως δευτεραθλήτρια κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της την άνοδο στην ανώτερη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, τη Σούπερ Λιγκ. Κατά την παρθενική παρουσία της στην πρώτη εθνική κατηγορία, την περίοδο 2017–18, σημείωσε 6 νίκες, 12 ισοπαλίες και 12 ήττες και 30 βαθμούς και κατέκτησε επάξια την παραμονή της, ενώ έχοντας αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στην 3η φάση έφτασε μέχρι και τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Την αμέσως επόμενη περίοδο (2018–19) η ομάδα, σαφώς βελτιωμένη, είχε ακόμη καλύτερη επίδοση και κατέλαβε την 7η θέση του πρωταθλήματος, τερματίζοντας υψηλότερα από όλες τις υπόλοιπες επαρχιακές ομάδες. Επίσης, κατέγραψε μία εξαιρετική πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας της περιόδου 2018–19, όπου έφτασε μέχρι τα ημιτελικά για δεύτερη φορά στην ιστορία της, αποκλείοντας σε αγώνες νοκ-άουτ τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Τις επόμενες δύο χρονιές ξεκίνησε ως ένα από τα φαβορί για υποβιβασμό, αλλά διέψευσε τα προγνωστικά και τερμάτισε στην 10η θέση τόσο τη σεζόν 2019-20 όσο και τη σεζόν 2020-21. Την αγωνιστική περίοδο 2021-22 έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου για τρίτη φορά στην ιστορία της, αποκλείοντας σε αγώνες νοκ-άουτ την Ηλιούπολη, τον Ιωνικό και τον Άρη. Μάλιστα η πρόκριση επί των «κίτρινων» ήταν εντυπωσιακή, αφού χρειάστηκε απόκρουση πέναλτι του γκολκίπερ Σαράνοφ στις καθυστερήσεις της παράτασης για να κρατήσει τη νίκη με 1-0 και να πάρει το εισιτήριο για τους «4» του θεσμού. Πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής (1): 2013–14 Πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής (5): 1989–90, 1993–94, 1999–00, 2003–04, 2012–13 Πρωτάθλημα Α΄ Ε.Π.Σ. Φθιωτιδοφωκίδας (1): 1972–73 Κύπελλο Ε.Π.Σ. Φθιώτιδας (9): 1972–73, 1981–82, 1988–89, 1989–90, 1993–94, 1998–99, 1999–00, 2002–03, 2012–13 Κύπελλο Ελλάδας (Ημιτελικά): 1971–72, 2018–19, 2021–22, 2022–23 Πρωτάθλημα Ελλάδας (7η Θέση): 2018–19 Β΄ Εθνική Κατηγορία (2η Θέση & Άνοδος): 2016–17 Κύπελλο Ε.Π.Σ. Φθιώτιδας (Φιναλίστ): 1991–92, 2009–10 Έδρα του Π.Α.Σ Λαμία 1964 είναι το Δ.Α.Κ. Λαμίας, που έχει χωρητικότητα 5.500 θέσεις. Το ρεκόρ προσέλευσης κρατάει από το 1968, όταν σε έναν αγώνα της Λαμίας με τα Τρίκαλα βρέθηκαν πάνω από 11.000 φίλαθλοι. Το γήπεδο χτίστηκε τη δεκαετία του 1950 και το 2004, 2008, 2017 ανακατασκευάστηκε. Την αγωνιστική περίοδο 2003–04 λόγω της ανακατασκευής του, η Λαμία χρησιμοποίησε ως έδρα της, το Γήπεδο της Ροδίτσας, κοντά στην πόλη, όπου στους εορτασμούς για την άνοδο στη Γ΄ Εθνική παραβρέθηκαν 6.000 φίλοι της ομάδας. Από το 2020 το Στάδιο Λαμίας φέρει επιπροσθέτως την ονομασία «Αθανάσιος Διάκος» προς τιμήν του Ρουμελιώτη εθνικού ήρωα που θανατώθηκε μαρτυρικά από τους Τούρκους στην Λαμία, στις 24 Απριλίου του 1824, μια ημέρα μετά τη φημισμένη μάχη της Αλαμάνας στην οποία ηγήθηκε. Κυρίαρχο στοιχείο στο παλαιότερο έμβλημα του συλλόγου αποτελεί το γράμμα λάμδα (Λ), το οποίο είχε αναφορές στο αρχικό γράμμα της πόλης, καθώς και στις ασπίδες των Σπαρτιατών κατά τη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. Κατά καιρούς άλλαζε το έμβλημα του συλλόγου, ενώ 2 χρόνια μετά τη δημιουργία του Π.Α.Σ. ΛΑΜΙΑ 1964 παρουσιάστηκε ένα νέο έμβλημα με την προσθήκη της μορφής του Αθανάσιου Διάκου. Το 2016 πραγματοποιήθηκε μικρή τροποποίηση του η οποία ισχύει έως σήμερα. Ο Π.Α.Σ. είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη Φθιώτιδας, καθώς είναι ο κύριος εκπρόσωπος του νόμου στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Επίσης, έχει αρκετούς φιλάθλους και στους γειτονικούς νομούς, όπως της Ευρυτανίας. Η επίσημη θύρα των οργανωμένων φιλάθλων είναι η Θύρα 3. Γνωστοί σύνδεσμοι και σύλλογοι είναι οι Fadomades (Φαντομάδες), ο Σύλλογος Φιλάθλων Λαμίας (Λέσχη Φίλων ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ) ,οι Blue Roumels Athens Club και το Blue Club-Σύλλογος Φιλάθλων Λαμίας με ημερομηνία ιδρύσεως το 2019. Τελευταία ενημέρωση: 23 Αυγούστου 2023 Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA. Δημητρίου Θ. Νάτσιου, Ιστορία του Λαμιακού ποδοσφαίρου (1912-1999), Λαμία, 2000 Λαμία Π.Α.Ε. – Επίσημος ιστότοπος Π.Α.Σ. Λαμία 1964 – Επίσημος ιστότοπος του αθλητικού συλλόγου Δημοτικό Στάδιο Λαμίας Τρέχοντα αποτελέσματα αγώνων Λαμίας | Ο Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Σύλλογος Λαμία 1964 είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Λαμία. Ιδρύθηκε στις 1 Ιουνίου του 1964 και δραστηριοποιείται στα αθλήματα του ποδοσφαίρου, του ποδοσφαίρου σάλας και του αγωνιστικού μπριτζ. Το προσωνύμιο της ομάδας είναι «Κυανόλευκοι», λόγω των χρωμάτων του συλλόγου, που είναι το μπλε και το λευκό. Η ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου του Π.Α.Σ. Λαμία 1964 έχει πολυετή παρουσία στις κατηγορίες της Β΄ Εθνικής και της Γ΄ Εθνικής και είναι η κύρια εκπρόσωπος του Νομού Φθιώτιδας στις εθνικές κατηγορίες της χώρας. Από την αγωνιστική περίοδο 2014–2015, το ανδρικό τμήμα ποδοσφαίρου αγωνίζεται στις επαγγελματικές εθνικές κατηγορίες, με την επίσημη επωνυμία «Λαμία Π.Α.Ε.».Την αγωνιστική περίοδο 2017–2018, αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της πρώτης εθνικής κατηγορίας, της Super League 1. Η καλύτερη επίδοση της ομάδας, μέχρι σήμερα, στην πρώτη κατηγορία είναι η 7η θέση (2018–2019), ενώ στο Κύπελλο Ελλάδας είναι η συμμετοχή της στα ημιτελικά (1971–1972, 2018–2019 και 2021–2022, 2022–2023). Από την αγωνιστική περίοδο 2021–2022, Το γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας, ενώ η ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου σάλας στη Futsal League (Β΄ Εθνική Κατηγορία). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0.%CE%91.%CE%A3._%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1_1964 |
IOS 5 | Το iOS 5 παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Προγραμματιστών της Apple (WWDC11) στις 6 Ιουνίου 2011, με την πρώτη προέκδοση να είναι διαθέσιμη για τους προγραμματιστές αργότερα την ίδια μέρα.Το iOS 5 κυκλοφόρησε για το ευρύ κοινό, στις 12 Οκτωβρίου 2011. 5.0.1 (9A405 – 9A406) Το iOS 5.0.1 κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου 2011, ως η πρώτη ενημέρωση του iOS 5. Η ενημέρωση περιείχε διορθώσεις για τα προβλήματα με τη μπαταρία.Στις 12 Δεκεμβρίου 2011, το iOS 5.0.1 επανακυκλοφόρησε για το iPhone 4S, με διορθώσεις και για τα υπόλοιπα προβλήματα της συγκεκριμένης συσκευής. 5.1 (9B176 / 9B179) Το iOS 5.1 κυκλοφόρησε στις 8 Μαρτίου 2012. Περιείχε υποστήριξη για την ιαπωνική γλώσσα στο Siri, μια επανασχεδιασμένη εφαρμογή Κάμερα για το iPad και επιπλέον διορθώσεις για τα προβλήματα με τη μπαταρία. 5.1.1 (9B206 – 9B208) Το iOS 5.1.1 κυκλοφόρησε στις 7 Μαΐου 2012. Περιείχε βελτιώσεις για τις φωτογραφίες Υψηλού Δυναμικού Εύρους (HDR), διορθώσεις στο συγχρονισμό σελιδοδεικτών στο Safari καθώς και διορθώσεις προβλημάτων.Στις 25 Μαΐου 2012, το iOS 5.1.1 κυκλοφόρησε και για το iPhone 4S. Η εφαρμογή iPod μετονομάζεται σε Μουσική. Υπομνήσεις Κιόσκι Siri (iPhone 4S ή νεότερο) Σε προηγούμενες εκδόσεις του iOS, οι γνωστοποιήσεις εμφανίζονταν στην οθόνη ως παράθυρα διαλόγου, διακόπτοντας την τρέχουσα δραστηριότητα. Στο iOS 5, οι γνωστοποιήσεις έχουν επανασχεδιαστεί και εμφανίζονται ως προσωρινά μπάνερ στο επάνω μέρος της οθόνης. Οι πρόσφατες γνωστοποιήσεις μπορούν να βρεθούν και στο "Κέντρο Γνωστοποιήσεων", στο οποίο οι χρήστες έχουν πρόσβαση, σαρώνοντας προς τα κάτω από το επάνω μέρος της οθόνης. Οι χρήστες που προτιμούν το παλιό σύστημα γνωστοποιήσεων, μπορούν να το κρατήσουν επιλέγοντας την αντίστοιχη επιλογή στις Ρυθμίσεις. Το iOS 5 εισαγάγει το iCloud, την υπηρεσία αποθήκευσης σε cloud της Apple. Η νέα υπηρεσία επιτρέπει στους χρήστες να συγχρονίζουν τη μουσική, τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τα δεδομένα των εφαρμογών τους σε όλες τις συσκευές τους που υποστηρίζουν το iCloud. Το iOS 5 επιτρέπει να γίνονται ασύρματα, οι ενημερώσεις του λειτουργικού συστήματος σε υποστηριζόμενες συσκευές, χωρίς να είναι απαραίτητη η σύνδεση με iTunes για να γίνει η συγκεκριμένη διαδικασία. Επιπλέον, πέρα από τις ενημερώσεις, πλέον γίνεται ασύρματα και η αρχική ενεργοποίηση της συσκευής. Το iOS 5 περιλαμβάνει "βαθιά" ενοποίηση με το Twitter. Οι χρήστες μπορούν να συνδεθούν με τον Twitter λογαριασμό τους από το αντίστοιχο μενού στις Ρυθμίσεις. Tweet με φωτογραφίες μπορούν να δημοσιευθούν κατευθείαν μέσα από τις εφαρμογές Κάμερα και Φωτογραφίες, ενώ tweet διαφορετικού περιεχομένου μπορούν να γίνουν και μέσα από τις εφαρμογές Safari, YouTube και Google Maps. Το iOS 5 περιλαμβάνει ορισμένες χειρονομίες για multitasking στο iPad. Η νέα λειτουργία multitasking επιτρέπει στους χρήστες να πηγαίνουν από τη μία εφαρμογή στην άλλη, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν διπλό κλικ στο Κουμπί Αφετηρίας ή να πηγαίνουν πρώτα στην Οθόνη Αφετηρίας. Οι νέες χειρονομίες ήταν διαθέσιμες μόνο στο iPad 2. Το πληκτρολόγιο του iPad μπορούσε να αποσυνδεθεί από το κάτω μέρος της οθόνης και στη συνέχεια να διαχωριστεί σε δύο μικρά κομμάτια, ένα στο αριστερό και ένα στο δεξί μέρος της οθόνης. Η πρώτη έκδοση του iOS 5 επέτρεψε για πρώτη φορά, στην εφαρμογή Κάμερα να είναι εύκολα προσβάσιμη από την Οθόνη Κλειδώματος. Οι χρήστες έπρεπε να κάνουν διπλό κλικ στο Κουμπί Αφετηρίας, ένα εικονίδιο της κάμερας εμφανιζόταν δίπλα στο μήνυμα "Σύρετε για ξεκλείδωμα" και οι χρήστες μπορούσαν να το πατήσουν για να ανοίξουν την Κάμερα. Το iOS 5.1 άλλαξε μερικώς τη διαδικασία: αντί οι χρήστες να κάνουν διπλό κλικ στο Κουμπί Αφετηρίας, έπρεπε να σαρώνουν προς τα πάνω, έχοντας πατημένο το εικονίδιο της κάμερας. Για λόγους ασφαλείας, όταν η συσκευή είναι κλειδωμένη με συνθηματικό, η συγκεκριμένη μέθοδος για πρόσβαση στην Κάμερα επιτρέπει πρόσβαση μόνο σε αυτή και σε καμία άλλη εφαρμογή της συσκευής.Επιπλέον, ο χρήστης μπορεί να τραβήξει φωτογραφία πατώντας το κουμπί για την αύξηση της έντασης του ήχου. Το iMessage, μια νέα υπηρεσία ανταλλαγής άμεσων μηνυμάτων ενσωματωμένη στην εφαρμογή Μηνύματα επέτρεπε σε οποιονδήποτε χρήστη με συσκευή που "τρέχει" iOS 5 να στέλνει τόσο μηνύματα κειμένου, όσο και μηνύματα πολυμέσων σε οποιονδήποτε άλλο με συσκευή iOS 5. Σε αντίθεση με τα SMS, μηνύματα που στέλνονται μέσω iMessage χρησιμοποιούν το ίντερνετ σε αντίθεση με τα κοινά μηνύματα μέσω κινητής τηλεφωνίας. Επίσης και πάλι σε αντίθεση με τα SMS, το iMessage δεν είναι συμβατό με συσκευές Android και BlackBerry. Τα iMessage συγχρονίζονται σε όλες τις συσκευές του χρήστη και στην εφαρμογή Μηνύματα έχουν μπλε χρώμα σε αντίθεση με τα απλά SMS που έχουν πράσινο. Η εφαρμογή Mail περιλαμβάνει υποστήριξη για μορφοποίηση κειμένου, καλύτερο έλεγχο για δημιουργία εσοχής κειμένου, τη δυνατότητα σήμανσης email καθώς και για τη δυνατότητα drag-and-drop διευθύνσεων μεταξύ των κενών "Προς", "Κοινοποίηση" και "Κρυφή Κοινοποίηση". Η εφαρμογή Υπομνήσεις επιτρέπει στους χρήστες να δημιουργούν λίστες με πράγματα που πρέπει να κάνουν, ενώ υπάρχει και δυνατότητα δημιουργίας γνωστοποιήσεων με βάση την ημερομηνία ή την τοποθεσία. Η εφαρμογή Κιόσκι δεν λειτουργεί ως αυτόνομη εφαρμογή, αλλά ως ειδικός φάκελος. Όταν ο χρήστης την "ανοίγει", εμφανίζονται τα εικονίδια από όλα τα περιοδικά και οι εφημερίδες στα οποία ο χρήστης είναι συνδρομητής. Τυχόν νέα τεύχη "κατεβάζονται" αυτόματα. Στο iPhone, η εφαρμογή iPod αντικαταστάθηκε από τις δύο ξεχωριστές εφαρμογές Μουσική και Βίντεο. Η αρχική κυκλοφορία του iOS 5, τον Οκτώβριο 2011, ανέδειξε σημαντικά προβλήματα με τη διαδικασία της αναβάθμισης, στα οποία περιλαμβάνονταν σφάλματα κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης και υπερφόρτωση των server της Apple. Μετά από παράπονα χρηστών, η Apple επιβεβαίωσε επίσημα ότι το iOS 5 έχει επηρεάσει αρνητικά τη διάρκεια ζωής των μπαταριών ορισμένων iPhone 4S, ενώ δήλωσε πως το πρόβλημα θα διορθωθεί με επόμενη ενημέρωση λογισμικού. Το iOS 5.0.1 έλυσε το συγκεκριμένο πρόβλημα. Τον Νοέμβριο 2011, το blog Engadget ανέφερε πως η ενημέρωση στο iOS 5, προκαλούσε απώλεια σήματος του Wi-Fi σε ορισμένους χρήστες. Η αναφορά, επίσης, έγραφε πως "Η πρόσφατη ενημέρωση iOS 5.0.1 σίγουρα δεν έχει διορθώσει ούτε αυτή το πρόβλημα", και αναρωτήθηκε αν τα προβλήματα είναι άσχετα μεταξύ τους ή αν είναι μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος. Ορισμένοι χρήστες iPhone 4S ανέφεραν προβλήματα με την κάρτα SIM, λαμβάνοντας μηνύματα σφάλματος από το λειτουργικό, όπως "Μη έγκυρη SIM". Η Apple κυκλοφόρησε μια δεύτερη έκδοση του iOS 5.0.1 για να διορθώσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ορισμένοι χρήστες iPhone 4S ανέφεραν την τυχαία εμφάνιση αντίλαλων κατά τη διάρκεια τηλεφωνικών κλήσεων που γίνονταν με τη χρήση ακουστικών, στην αρχική έκδοση του iOS 5. Ο άλλος συνομιλητής, ορισμένες φορές, δεν μπορούσε να ακούσει την συζήτηση λόγω του προβλήματος. Με το iOS 5, η Apple σταμάτησε να υποστηρίζει το iPhone 3G και το iPod Touch (2η Γενιά). Επίσημη ιστοσελίδα στο Wayback Machine (αρχειοθετημένη στις 10 Σεπτεμβρίου 2012) | Το iOS 5 είναι η πέμπτη έκδοση του λειτουργικού συστήματος iOS της Apple και είναι διάδοχος του iOS 4. Το λειτουργικό σύστημα παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Προγραμματιστών της Apple (WWDC11) στις 6 Ιουνίου 2011 και κυκλοφόρησε στις 12 Οκτωβρίου 2011. Διαδέχτηκε από το iOS 6 στις 19 Σεπτεμβρίου 2012.Το iOS 5 επανασχεδίασε τις γνωστοποιήσεις, προσθέτοντας προσωρινά μπάνερ που εμφανίζονται στο επάνω μέρος της οθόνης, ενώ εισήγαγε το Κέντρο Γνωστοποιήσεων, ένα κεντρικό σημείο όπου ο χρήστης μπορούσε να βρει όλες τις πρόσφατες ειδοποιήσεις. Το λειτουργικό σύστημα πρόσθεσε, επίσης, υποστήριξη για το iCloud, την υπηρεσία αποθήκευσης στο "σύννεφο" της Apple, για συγχρονισμό περιεχομένου και δεδομένων μεταξύ συσκευών που υποστηρίζουν την υπηρεσία. Επίσης, εισήγαγε και το iMessage, την υπηρεσία ανταλλαγής άμεσων μηνυμάτων της Apple. Για πρώτη φορά, οι χρήστες μπορούσαν να ανανεώσουν το λογισμικό της συσκευής μέσω Wi-Fi, χωρίς να είναι απαραίτητη η σύνδεση με iTunes μέσω υπολογιστή (Windows ή macOS). Το iOS 5 περιείχε επίσης, "βαθιά" ενοποίηση με το Twitter, εισήγαγε ειδικές χειρονομίες για το Multitasking στο iPad και πρόσθεσε μια συντόμευση στην οθόνη κλειδώματος για γρήγορη πρόσβαση στην κάμερα. Το iOS 5 ήταν θύμα αρκετών αρνητικών κριτικών από χρήστες iPhone 4S, καθώς το λογισμικό δεν ήταν βελτιστοποιημένο για τη νέα συσκευή, με αποτέλεσμα να προκαλεί προβλήματα με τη διάρκεια ζωής της μπαταρίας, κάρτες SIM και τηλεφωνικές κλήσεις. | https://el.wikipedia.org/wiki/IOS_5 |
Γ.Σ. Πάικο Γουμένισσας | Ο Γυμναστικός Σύλλογος Πάικο Γουμένισσας ιδρύθηκε το 1950 και πήρε την ονομασία του από το ομώνυμο όρος που δεσπόζει στην ευρύτερη περιοχή της επαρχίας Παιονίας. Πρώτος πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Γεώργιος Γιούγας και τον στελέχωσαν επίσης οι Χρ. Σιάλδας, Παν. Μανδράς, Γεωρ. Σαμαράς, Τρ. Σιάλδας, Λαζ. Σιώτας, Αθ. Καμπάς και Πετ. Τζιάνας, οι οποίοι και θεωρούνται ως ιδρυτές του συλλόγου.Αρχικά μετείχε στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας μαζί με όλα τα υπόλοιπα σωματεία του νομού Κιλκίς. Το 1960 δημιουργήθηκε η Ε.Π.Σ. Κιλκίς στα πρωταθλήματα της οποίας μετέχει από τη σεζόν 1960-61 και ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή, έχοντας ανέκαθεν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέχρι σήμερα έχει αγωνιστεί μόλις 2 φορές στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας, καθώς όλες τις υπόλοιπες αγωνίζεται στην κορυφαία κατηγορία των πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ. Κιλκίς. Το 1967 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Κιλκίς για πρώτη φορά στην ιστορία του. Το 1971 κατέκτησε για 2η φορά το πρωτάθλημα και συμμετείχε στην προκριματική φάση του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου, όπου αποκλείστηκε από τον Πυρσό Γρεβενών και έχασε το δικαίωμα συμμετοχής στη φάση των ομίλων για την άνοδο στην Β΄ Εθνική κατηγορία. Το 1974 ισοβάθμησε στην 1η θέση της Α΄ Κατηγορίας με την Α.Ε. Πολυκάστρου και οδηγήθηκαν σε αγώνα κατάταξης όπου και ηττήθηκε στην παράταση με 3-2, ενώ την ίδια χρονιά έφτασε μέχρι και τον τελικό του κυπέλλου Ε.Π.Σ. Κιλκίς όπου συνάντησε ξανά την ομάδα του Πολυκάστρου και ηττήθηκε με 3-1. Το 1978 αναδείχθηκε για δεύτερη φορά πρωταθλήτρια Ε.Π.Σ. Κιλκίς νικώντας διαδοχικά στα μπαράζ ανόδου με 1-0 τον Απόλλων Ευρωπού και με 1-0 τον Ποντιακό Νέας Σάντας και κέρδισε την άνοδο στην Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία, τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία. Στην Εθνική ερασιτεχνική αγωνίστηκε τη σεζόν 1978-79, όπου συμμετείχε στον 4ο όμιλο και υποβιβάστηκε. Το 1986 κατέλαβε την πρώτη θέση του 2ου ομίλου Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Κιλκίς χάνοντας όμως τον τίτλο από τον πρωταθλητή του 1ου ομίλου Ποντιακό Νέας Σάντας, από τον οποίο ηττήθηκε με 1-0 στην παράταση. Το 1987 τερμάτισε στην κορυφή του 2ου ομίλου και κατέκτησε τον τίτλο και την πολυπόθητη άνοδο στην Δ΄ Εθνική κατηγορία, νικώντας στο μπαράζ τον πρωταθλητή του 1ου ομίλου Αχιλλέα Κιλκίς με 1-0 στην παράταση. Τη σεζόν 1987-88 αγωνίστηκε στον 2ο όμιλο της Δ΄ Εθνικής, γνωρίζοντας τον υποβιβασμό. Την αμέσως επόμενη χρονιά κατέλαβε αήττητος την 1η θέση του 2ου ομίλου Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Κιλκίς και νικώντας στο μπαράζ την πρωτοπόρο του 1ου ομίλου Α.Ε. Πεδινού με 3-0, κέρδισε την επάνοδο στην Δ΄ Εθνική.Τη σεζόν 1989-90 πρωταγωνίστησε στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής τερματίζοντας στην 3η θέση του 1ου ομίλου πίσω από την πρωταθλήτρια Ασπίδα Ξάνθης και τον Πανδραμαϊκό, η οποία δεν απέφερε την άνοδο στην Γ΄ Εθνική. Την επόμενη χρονιά υποβιβάστηκε, ωστόσο όμως παράλληλα κατέκτησε το κύπελλο Ε.Π.Σ. Κιλκίς για πρώτη φορά, νικώντας με το επιβλητικό 5-0 στον τελικό τον Κεραυνό Χωρυγίου και αξιοσημείωτα έφτασε μέχρι τους 8 του Κυπέλλου Ελλάδας ερασιτεχνών.Τη σεζόν 1991-92 ισοβάθμησε στην 1η θέση της Α΄ Κατηγορίας με την Α.Ε. Πεδινού από την οποία όμως ηττήθηκε στο μπαράζ ανόδου με 1-0, για να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ε.Π.Σ. Κιλκίς την επόμενη χρονιά (1992-93) και να κατακτήσει τελικά την άνοδο. Επίσης την περίοδο 1992-93 υπήρξε φιναλίστ του κυπέλλου Ε.Π.Σ. Κιλκίς, όπου στον τελικό ηττήθηκε με 2-1 από τον Αχιλλέα Κιλκίς. Η παρουσία του όμως στην Δ΄ Εθνική ήταν σύντομη, καθώς τη σεζόν 1993-94 υποβιβάστηκε και όλες τις επόμενες χρονιές αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Κιλκίς, με καλύτερη επίδοση την κατάληψη της 2η θέσης τις σεζόν 1994-95 και 1995-96. Τη σεζόν 1998-99 αναδείχθηκε κυπελλούχος Ε.Π.Σ. Κιλκίς για δεύτερη φορά, νικώντας στον τελικό με 3-2 στα πέναλτι τη Δόξα Χέρσου.Τη σεζόν 2007-08 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Κιλκίς και την επάνοδο στην Δ΄ Εθνική, ενώ έφτασε και στον τελικό του κυπέλλου Ε.Π.Σ. Κιλκίς όπου νικώντας τον Κιλκισιακό με 5-4 στα πέναλτι αναδείχθηκε παράλληλα κυπελλούχος κάνοντας έτσι το νταμπλ. Την περίοδο 2008-09 αγωνίστηκε στην Δ΄ Εθνική γνωρίζοντας τον υποβιβασμό, αποτελώντας την τελευταία παρουσία του στην τέταρτη τη τάξει εθνική κατηγορία. Το 2016 και ύστερα από 8 χρόνια αναδείχθηκε ξανά πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Κιλκίς νικώντας στον τελικό του πρωταθλήματος της σεζόν 2015-16 τον Π.Α.Ο.Ν. Επταλόφου με 5-2 στην παράταση και προκρίθηκε στο ειδικό πρωτάθλημα ανόδου για την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, χωρίς όμως επιτυχία καθώς τερμάτισε τελευταίος στην 4η θέση του 3ου ομίλου πίσω από τον πρωταθλητή Αλμωπό Αριδαίας, την δευτεραθλήτρια Φ.Α.Σ. Νάουσα και τον Μ.Γ.Ο. Στρατωνίου. Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία: 1978-79Δ΄ Εθνική κατηγορία: 1987-88 1989-90 1990-91 1993-94 2008-09 Πρωτάθλημα Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Κιλκίς (8): 1966-67, 1970-71, 1977-78, 1986-87, 1988-89, 1992-93, 2007-08, 2015-16Κύπελλο Ε.Π.Σ. Κιλκίς (3): 1990-91, 1998-99, 2007-08 Ιστορία του Γ.Σ. Πάικο Γουμένισσας goumenissa.eu | Ο Γυμναστικός Σύλλογος Πάικο Γουμένισσας είναι αθλητικός σύλλογος που εδρεύει στην Γουμένισσα Κιλκίς. Επίσημο έτος ίδρυσης του συλλόγου είναι το 1950 και δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου, διαθέτοντας ποδοσφαιρικό τμήμα. Ανήκει στη δύναμη της Ε.Π.Σ. Κιλκίς και αξιοσημείωτες στιγμές στην ιστορία του είναι οι συμμετοχές του στα πρωταθλήματα της Εθνικής ερασιτεχνικής κατηγορίας, ως τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία και της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας. Έδρα του αποτελεί το Δημοτικό στάδιο Γουμένισσας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%A0%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%BF_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82 |
Πολιτιστικός τουρισμός | Ένας τύπος πολιτιστικού τουριστικού προορισμού είναι οι κατοικημένες πολιτιστικές περιοχές με ζωή. Η επίσκεψη σε οποιοδήποτε άλλο πολιτισμό διαφορετικό από τον ιδιόκτητο, όπως ένα ταξίδι σε μία ξένη χώρα. Άλλοι προορισμοί περιλαμβάνουν ιστορικά αξιοθέατα μοντέρνες αστικές συνοικίες, εθνοτικές τσέπες μιας πόλης, γιορτές/ φεστιβάλ, θεματικά πάρκα και φυσικά οικοσυστήματα. Είναι ορατό ότι τα πολιτιστικά αξιοθέατα και γιορτές αποτελούν ιδιαίτερα σημαντικούς πόλους έλξης για τον τουρισμό. Καθώς η ιδέα της παγκοσμιοποίησης εδραιώνεται στη σύγχρονη εποχή, η πρόκληση της διατήρησης των ελάχιστων εναπομείναντων πολιτιστικών κοινοτήτων/ταυτοτήτων, έχει καταστεί αρκετά δυσχερής. Κάθε σχεδιαστής προορισμού έχει ως θεμελιώδη στόχο την χωρίς αντίκτυπο οικονομική άνθιση μιας φυλετικής κοινότητας .Δεδομένου ότι ο πολιτισμός μιας περιοχής χρησιμοποιείται ως κύριο μέσο προσέλκυσης, η βιώσιμη ανάπτυξη προορισμού της περιοχής είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή αρνητικών επιρροών(π.χ καταστροφή αυθεντικής ταυτότητας φυλετικής κοινότητας) που πιθανά να προκαλείται λόγω τουρισμού. Ζητήματα Διαχείρισης Οπωσδήποτε, η αρχή 'ένα μέγεθος για όλους' δεν απαντάται στον σχεδιασμό προορισμού. Οι ανάγκες, οι προσδοκίες και τα προβλεπόμενα ωφέλη του τουρισμού διαφέρουν σημαντικά από προορισμό σε προορισμό. Το παραπάνω διαφαίνεται μέσα από το παράδειγμα τοπικών κοινοτήτων, εξαρτώμενων πάντα από θέματα και προβληματισμούς που θέλουν να αποκατασταθούν ή να ικανοποιηθούν. Οι τοπικές κοινότητες σε περιοχές με τουριστικές δυνατότητες(προορισμούς) , αναπτύσσουν ένα όραμα για το ποιο είδος τουρισμού θέλουν να υιοθετήσουν. Οδηγοί σχεδιασμού Πολιτισμός: Η καρδιά της αναπτυξιακής πολιτικής Είναι σημαντικό ο σχεδιαστής προορισμού να λαμβάνει υπόψιν τον διαφορετικό κάθε φορά ορισμό του πολιτισμού καθώς ο όρος είναι υποκειμενικός. Η ικανοποίηση τουριστικών πόλων ενδιαφέροντος όπως τοπία, τέχνη, φύση, παραδόσεις, τρόπου ζωής και άλλα προϊόντα συσχετιζόμενα με αυτά – τα οποία μπορεί να κατηγοριοποιούνται ως πολιτιστικά βάσει της ευρύτερης κοινωνικής αντίληψης (του κόσμου), αποτελεί την πρωταρχική σκέψη καθώς σημαίνει την αρχική φάση ανάπτυξης του πολιτιστικού προορισμού. Η ποιότητα των υπηρεσιών και του προορισμού, που δεν εξαρτώνται μόνο από την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και από το πολιτιστικό περιβάλλον, μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω με το να εφαρμόζονται έλεγχοι και πολιτικές βάσει των οποίων θα κυβερνηθούν η κοινωνία και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι της(stakeholders). Συνεπώς μπορεί να θεωρηθεί ότι ο σχεδιαστής πρέπει να γνωρίζει σε βάθος τα ποικίλα νοήματα του πολιτισμού καθαυτού, καθώς αυτά πυροδοτούν την διατύπωση των αναπτυξιακών πολιτικών, οι οποίες ακολουθούνται από αποδοτικό σχεδιασμό και ελεγχόμενη ανάπτυξη.(π.χ αυστηρή πολιτική σχετικά με την προστασία και διατήρηση της κοινότητας) Τοπική κοινωνία, Τουρίστες, Προορισμός και βιώσιμος τουρισμός Η ικανοποίηση του τουριστικού ενδιαφέροντος και απαιτήσεων αποτελεί κύριο μέλημα, ωστόσο εξίσου επιτακτικού χαρακτήρα είναι και ο συλλογισμός αναφορικά με τα υποσυστήματα των προορισμών(κάτοικοι/residents). Οι αναπτυξιακές πιέσεις πρέπει να περιοριστούν στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο και να προλαμβάνονται, έτσι ώστε να διατηρηθούν οι πόροι της εκάστοτε περιοχής και να αποφευχθεί ο κορεσμός του προορισμού, έτσι ώστε να μην υπάρχει κατάχρηση του προϊόντος και των κατοίκων αντιστοίχως. Το σχέδιο(προορισμού) πρέπει να ενσωματώνει τους ντόπιους στο κέρδος μέσω της εκπαίδευσης και προσφοράς εργασίας , επιπρόσθετα πρέπει να τους ενθαρρύνει να συμμετέχουν σε επαγγελματικά ταξίδια(travel business). Οι ταξιδιώτες δεν πρέπει μόνο να γνωρίζουν τον προορισμό αλλά και να ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στον βιώσιμο χαρακτήρα του, ενώ παράλληλα διευρύνουν την ταξιδιωτική τους εμπειρία. Έρευνα για τον Τουρισμό Ο Διεθνής Τουρισμός αλλάζει τον κόσμο. Το κέντρο Τουρισμού και Πολιτιστικής ανάγκης(TCC) χαράζει διεθνή πορεία στην προσέγγιση του Τουρισμού για καίρια έρευνα σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ τουρισμού, τουριστών και πολιτισμού. Πηγές δεδομένων Ο πυρήνας του επαγγέλματος ενός σχεδιαστή είναι να σχεδιάζει μια κατάλληλη σχηματική διαδικασία και να διευκολύνει τις αποφάσεις της κοινότητας. Κρίσιμη προϋπόθεση αποτελούν οι επαρκείς πληροφορίες που αναδύονται μέσω διαφόρων τεχνικών ερευνών και αναλύσεων. Παρατίθενται χρήσιμα εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τους σχεδιαστές προορισμού για περαιτέρω βοήθεια: Βασικός Πληροφοριοδότης συνεντεύξεων Έρευνα σε βιβλιοθήκες, Διαδίκτυο, Τοπογράφηση Απογραφή και στατιστική ανάλυση Χωρική Ανάλυση με τις τεχνολογίες του Συστήματος Γεωγραφικών Πληροφοριών(GIS) και Παγκόσμιου Συστήματος Εντοπισμού Θέσης(GPS) Οι συμμετέχοντες φορείς καθοδηγούνται κυρίως από τις κυβερνητικές τοπικές αρχές και τον επίσημο Οργανισμό ή Συμβούλιο τουρισμού με την παράλληλη συμμετοχή διαφόρων Μ.Κ.Ο, κοινωνικούς και ιθαγενείς εκπροσώπους, αναπτυξιακούς οργανισμούς και την ακαδημία άλλων χωρών. Ο τουρισμός ενσωματώνεται στις μέχρι πρότινος απομονωμένες αλλά και θεαματικές ορεινές περιοχές της Κεντρικής Ασίας του Hindu Kush και των Ιμαλαΐων. Κλειστές εδώ και πάρα πολλά χρόνια για τους μακρινούς επισκέπτες, πλέον προσελκύουν έναν αυξανόμενο αριθμό από ξένους τουρίστες λόγω του μοναδικού πολιτισμού και της έξοχης φυσικής ομορφιάς. Η εισροή τουριστών αποφέρει οικονομικές ευκαιρίες και εργασία στους τοπικούς πληθυσμούς, βοηθώντας έτσι την προώθηση αυτών των ελάχιστα γνωστών περιοχών του κόσμου. Παράλληλα όμως η εισροή αυτή έφερε μαζί της και προκλήσεις: να διαβεβαιωθεί ότι θα είναι καλά οργανωμένη και τα οφέλη της θα είναι κοινά σε όλους. Ως απάντηση σε αυτόν τον προβληματισμό η Νορβηγική Κυβέρνηση, όπως και η UNESCO οργάνωσαν ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα που ονομάζεται Ανάπτυξη Πολιτισμού και Οικοτουρισμού στις Ορεινές Περιοχές και Σχέδιο «Ιμαλάια». Το πρόγραμμα αυτό στοχεύει στο να δημιουργηθούν σύνδεσμοι και να προωθηθεί η συνεργασία τοπικών κοινοτήτων, εθνικών και διεθνών Μ.Κ.Ο και τουριστικών υπηρεσιών προκειμένου να ενισχυθεί ο ρόλος της τοπικής κοινωνίας και να εμπλακεί πλήρως στις ευκαιρίες εργασίας και σε προσοδοφόρες δραστηριότητες που προκύπτουν από τον τουρισμό. Στις δραστηριότητες του έργου συγκαταλέγονται η κατάρτιση τοπικών ξεναγών, η παραγωγή αντικειμένων τέχνης υψηλής ποιότητας και η προώθηση κατοικιών και καταλυμάτων τύπου «κρεβάτι και πρωινό»(bed and breakfast). Μέχρι τώρα, το έργο αυτό υλοποιείται με βάση την εμπειρογνωμοσύνη των διεθνών Μ.Κ.Ο και των επαγγελματιών/ειδικών τουρισμού στις επτά συμμετέχουσες χώρες, συνεισφέροντας πρακτικά και θετικά στην εξάλειψη της φτώχειας. Αυτό συμβαίνει με το να βοηθούν τις τοπικές κοινωνίες να «τραβήξουν» το μέγιστο όφελος από το τουριστικό δυναμικό της περιοχής τους ενώ ταυτόχρονα προστατεύουν την περιβαλλοντική και πολιτιστική κληρονομιά της οικείας περιφέρειας. Σύμφωνα με την τελευταία στρατηγική μελέτη μάρκετινγκ του Ελληνικού Τουρισμού η Ελλάδα πρέπει να ασχοληθεί με την δημιουργία εξειδικευμένων επώνυμων προϊόντων με την μορφή διαδρομών ή δικτύων που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη του βιώσιμου τουρισμού της Το σωματείο «Διάζωμα, Πολίτες για τα αρχαία θέατρα» κατέθεσε πρόταση για πολιτιστική διαδρομή στα αρχαία θέατρα της Ηπείρου. Μια πολιτιστική διαδρομή αποτελεί ένα εξειδικευμένο προϊόν πολιτιστικού τουρισμού, προσφέροντας μια σύγχρονη προσέγγιση της πολιτιστικής κληρονομιάς και μία κατεξοχήν θεματική εμπειρία . Ένα εξειδικευμένο πολιτιστικό προϊόν προϋποθέτει οργάνωση και ενσωμάτωση στην αγορά, αλλά πρωταρχική προϋπόθεση αποτελεί η επιλογή κοινού σημείου αναφοράς μεταξύ των χώρων επίσκεψης και τεκμηρίωση ή οποία εκτός από το καθιερωμένο κοινό, απευθύνεται και σε άτομα με εξεζητημένα ενδιαφέροντα(π.χ ιστορικούς, θεατρολόγους, αρχαιολόγους) Το Διάζωμα σε συνεργασία με την Περιφέρεια Ηπείρου και σε συνεννόηση με τα Υπουργεία Ανάπτυξης-Πολιτισμού-Τουρισμού και του Ε.Ο.Τ ανέλαβε τον σχεδιασμό μιας πολιτιστικής διαδρομής στους εξής αρχαιολογικούς χώρους-θέατρα: Αρχαιολογικός Χώρος Δωδώνης Αρχαιολογικός Χώρος Νικόπολης Αρχαιολογικός Χώρος Κασσώπης(μικρό & μεγάλο Θέατρο) Αρχαιολογικός Χώρος ΓιτάνωνΤο εν λόγω έργο αποτελεί οδηγό για την βιώσιμη ανάπτυξη κάθε περιφέρειας συνδυάζοντας ανάδειξη πολιτιστικού αποθέματος και οικονομική κινητοποίηση των τοπικών κοινοτήτων , μέσω βιώσιμης επιχειρηματικότητας, η οποία θα επιφέρει νέες θέσεις εργασίας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Τουρισμός Εναλλακτικός τουρισμός Family Heritage Tourism Cultural Heritage Tourism EUHeritageTOUR Culture and Heritage Travel Challenge Heritage Tourism from the National Trust Weblog and Information on UNESCO World Heritage Topics European Route of Industrial Heritage (Αγγλικά) Cultural Heritage and Religious Tourism packages in Romania, Europe Αρχειοθετήθηκε 2012-02-04 στο Wayback Machine. European Routes of Jewish Heritage and guide to synagogues and other Jewish heritage sites in Slovakia Success factors for museums & non-profit cultural attractions Αρχειοθετήθηκε 2014-04-20 στο Wayback Machine. South-East Asian Tourism Organisation Αρχειοθετήθηκε 2021-02-26 στο Wayback Machine. A new South-east Asian based organization looking at ways to use other initiatives to spread the benefits of tourism more widely. | Πολιτιστικός τουρισμός ονομάζεται το υποσύνολο του τουρισμού σχετικά με τον πολιτισμό μιας χώρας ή περιοχής. Συγκεκριμένα ο τρόπος ζωής των ανθρώπων αυτών των γεωγραφικών περιοχών, η ιστορία τους, η τέχνη, η αρχιτεκτονική, θρησκεία και άλλα στοιχεία που συνέβαλλαν στην διαμόρφωση του τρόπου ζωής τους. Ο πολιτιστικός τουρισμός περιλαμβάνει τον τουρισμό σε αστικές περιοχές, ιδιαίτερα σε ιστορικές, μεγάλες πόλεις και στις πολιτιστικές εγκαταστάσεις όπως μουσεία και θέατρα. Μπορεί ακόμα να περιλαμβάνει τουρισμό σε αγροτικές περιοχές αποτυπώνοντας τις παραδόσεις ιθαγενών πολιτιστικών κοινωνιών. Κατά γενική ομολογία η πολιτιστικοί τουρίστες ξοδεύουν ουσιαστικά περισσότερα από τους καθιερωμένους/τυπικούς τουρίστες. Αυτή η μορφή τουρισμού γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής στο κόσμο και πρόσφατα η αναφορά του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης επισήμανε το πόσο ο πολιτιστικός τουρισμός μπορεί να συνδράμει στην Περιφερειακή ανάπτυξη σε ποικίλες περιοχές ανά τον κόσμο.Ως πολιτιστικός τουρισμός έχει οριστεί η μετακίνηση ανθρώπων σε πολιτιστικά αξιοθέατα μακριά από την (καθιερωμένη) περιοχή κατοικίας τους, με την προϋπόθεση να συλλέξουν νέες πληροφορίες και εμπειρίες ώστε να ικανοποιήσουν τις πολιτιστικές τους ανάγκες. Σε αυτές τις πολιτιστικές ανάγκες μπορεί να συγκαταλέγεται η σταθεροποίηση-στερεοποίηση της προσωπικής πολιτιστικής ταυτότητας κάποιου, μέσω της παρατήρησης του “εξωτικού” άλλου/ξένου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82 |
Τυρφώνας | Οι τυρφώνες έχουν ευρεία κατανομή στα ψυχρά εύκρατα κλίματα, κυρίως σε περιοχές του Βόρειου Ημισφαιρίου με υποαρκτικό κλίμα. Ο μεγαλύτερος υγρότοπος της Γης είναι οι τυρφώνες των χαμηλών περιοχών της δυτικής Σιβηρίας, που καλύπτουν πάνω από ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μεγάλοι τυρφώνες υπάρχουν και στη Βόρεια Αμερική, ιδίως στις πεδινές περιοχές γύρω από τον Κόλπο Χάντσον και στη λεκάνη του ποταμού Μακένζι. Είναι λιγότερο συχνοί στο Νότιο Ημισφαίριο, με τους μεγαλύτερους τυρφώνες εκεί να βρίσκονται στη νότια Χιλή, τη νοτιότατη περιοχή της Παταγονίας και τη Γη του Πυρός, συνολικά περίπου 44 χιλιάδες τετρ. χιλιόμετρα. Οι τυρφώνες με σφάγνα ήταν κατά την αρχαιότητα εξαπλωμένοι στη Βόρεια Ευρώπη, αλλά σήμερα έχουν συχνά καθαρισθεί και αποστραγγισθεί από τον άνθρωπο, προκειμένου η γη να χρησιμεύσει στη γεωργία. Πρόσφατη έρευνα 2019 έδειξε ότι οι τυρφώνες σε όλη την Ευρώπη έχουν αποξηρανθεί ιδίως τους λίγους τελευταίους αιώνες εξαιτίας ανθρώπινων επεμβάσεων, μεταξύ των οποίων και η συλλογή (εξόρυξη) τύρφης για να χρησιμεύσει ως καύσιμο.Σε όλη την τροπική ζώνη ξεχωρίζει ένας τυρφώνας που ανακαλύφθηκε μόλις το 2014, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, κοντά στα σύνορα με τη Δημοκρατία του Κονγκό και είναι «μεγάλος όσο η Αγγλία». Καθώς συμβαίνει και με τους άλλους τύπους υγρότοπων, είναι δύσκολο να ορίσουμε αυστηρά την έννοια του τυρφώνα, εξαιτίας αρκετών διαφορετικών λόγων, όπως η ποικιλομορφια τους, η ενδιάμεση φύση των υγρότοπων μεταξύ χερσαίων και υδρόβιων οικοσυστημάτων και οι διαφορετικοί ορισμοί στα συστήματα ταξινομήσεως των υγρότοπων. Ωστόσο υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά σε όλους τους τυρφώνες, που παρέχουν έναν ευρύ ορισμό: Υπάρχει στρώμα τύρφης, συνήθως παχύτερο των 30 εκατοστομέτρων. Ο υγρότοπος δέχεται το περισσότερο από το νερό του από τις βροχοπτώσεις και λιγότερο από τα νερά ποταμών ή υπόγεια ύδατα (σχεδόν το 100% στους λεγόμενους ομβροτροφικούς ή ανώτερους τυρφώνες). Το περιβάλλον είναι πτωχό σε θρεπτικά συστατικά (ολιγοτροφικό). Το pH είναι όξινο, αν και οι τυρφώνες κοντά σε ακτές μπορεί να είναι λιγότερο όξινοι εξαιτίας του θαλάσσιου νερού.Οι τυρφώνες δεν είναι οι μοναδικοί τόποι όπου υπάρχει τύρφη, αλλά είναι οι μόνοι όπου παράγεται στη σημερινή εποχή. Οι λιγότερο όξινοι τυρφώνες, οι fens, δεν ταξινομούνται από κάποιους στους τυρφώνες, αλλά θεωρούνται ξεχωριστή κατηγορία υγρότοπου, αν δέχονται το περισσότερο νερό τους από ποτάμια ή υπεδάφια ύδατα που για κάποιον λόγο λιμνάζουν τοπικά (για τον λόγο αυτόν βρίσκονται και σε κοιλάδες, και όχι μόνο σε πεδινά εδάφη). Το νερό τους είναι πιο αλκαλικό επειδή είναι πολύ πλουσιότερο σε ανόργανα άλατα από ό,τι το βρόχινο νερό. Υπάρχουν πολλά ζώα, μύκητες και φυτά ιδιαιτέρως εξειδικευμένα ώστε να ζουν σε τυρφώνες. Τα περισσότερα μπορούν να ανέχονται την ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών και τον κορεσμό του εδάφους σε νερό. Τα βρύα του γένους σφάγνο αφθονούν στους περισσότερους τυρφώνες, ενώ σε πολλούς υπάρχουν και ανώτερα, θαμνώδη φυτά της οικογένειας ερεικοειδή. Οι θάμνοι αυτοί είναι συνήθως αειθαλείς, ιδιότητα που υποβοηθεί στη συντήρηση θρεπτικών ουσιών. Σε λιγότερο υγρές τοποθεσίες συναντώνται ακόμα και δέντρα (μόνο αειθαλή) εκεί όπου ο τυρφώνας αλληλοεπικαλύπτεται με γύρω περιοχές υποαρκτικού δάσους αειθαλών. Τα κυπειροειδή (η οικογένεια του παπύρου) είναι από τα συνηθέστερα ποώδη φυτά σε κάποιους τυρφώνες. Συναντούμε επίσης σαρκοφάγα φυτά, όπως ηλιόδροσα και σαρακηνίες, που ανταπεξέρχονται στο πτωχό σε θρεπτικά συστατικά περιβάλλον καταναλώνοντας ζωύφια ως πηγή τέτοιων συστατικών. Μερικές ορχιδέες έχουν επίσης προσαρμοσθεί σε αυτές τις συνθήκες, συμβιώνοντας με μύκητες στις ρίζες τους, οι οποίοι εξάγουν θρεπτικά συστατικά για λογαριασμό τους. Εκτός από τα ερικοειδή υπάρχουν και ελάχιστοι θάμνοι, όπως το είδος Myrica gale (μυρικοειδές), που επιβιώνουν σε τυρφώνες επειδή φιλοξενούν στις ρίζες τους βακτήρια τα οποία δεσμεύουν άζωτο από τον αέρα. Οι τυρφώνες αναγνωρίζονται πλέον ως σημαντικός ειδικός τύπος ενδιαιτήματος από αρκετές κυβερνητικές υπηρεσίες και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Μπορούν να φιλοξενούν θηλαστικά όπως ο τάρανδος, η άλκη και ο κάστορας, καθώς και είδη πτηνών, με κυριότερα τον γερανό και το Tringa melanoleuca. Οι τυρφώνες περιέχουν επίσης είδη ευάλωτων ερπετών, όπως η «χελώνα των τυρφώνων» Το μοναδικό γνωστό είδος ερπετού σε ολόκληρη την Ιρλανδία, η ζωοτόκος σαύρα (Zootoca vivipara), κατοικεί σε τυρφώνες. Ακόμα και τα είδη εντόμων που συχνάζουν σε αυτούς είναι ιδιαίτερα, π.χ. στην Αγγλία συναντούμε μια κίτρινη μύγα, τη Phaonia jaroschewskii, ενώ στη Βόρεια Αμερική ένα είδος πεταλούδας στο χρώμα του χαλκού (Lycaena epixanthe). Η Ρωσία διαθέτει ένα εκτεταμένο σύστημα προστατευόμενων περιοχών στη Δυτική Σιβηρική Πεδιάδα. Το ισχυρότερο καθεστώς προστασίας υπάρχει στα ζαποβέντνικ, όπως στο Εθνικό Πάρκο της Χερσονήσου Γκυντά και στο Φυσικό Καταφύγιο Γιουγκάνσκι. Μετά τη συλλογή (εξόρυξη) και την ξήρανσή της, η τύρφη μπορεί να χρησιμεύσει ως καύσιμο, και αυτό γινόταν επί αιώνες από τους ανθρώπους των γειτονικών περιοχών αναγκαστικά, ελλείψει ξύλων από δένδρα, παρά το ότι είναι ο γαιάνθρακας με τη μικρότερη θερμαντική αξία, χειρότερος και από τον λιγνίτη. Η χρήση αυτή συνεχίζεται, π.χ. πάνω από το 20% της οικιακής θερμάνσεως στην Ιρλανδία προέρχεται από την καύση τύρφης και όχι αμελητέα ποσοστά στη Φινλανδία, τη Σκωτία, τη Γερμανία και τη Ρωσία. Η Ρωσία είναι και η μεγαλύτερη σε εξαγωγές τύρφης χώρα στον κόσμο, με πάνω από 90 εκατομμύρια τόνους κατ' έτος. Η εταιρεία Bord na Móna της Ιρλανδίας ήταν μία από τις πρώτες στην ιστορία εταιρείες που εξόρυξαν τύρφη με μηχανικό τρόπο.Η άλλη βασική χρήση της αποξηραμένης τύρφης είναι αυτή του βελτιωτικού εδάφους (οπότε πωλείται ως «τύρφη βρύων» ή «τύρφη σφάγνων»), που αυξάνει την ικανότητα του εδάφους να συγκρατεί υγρασία και εμπλουτίζει το έδαφος.Μετά την εξόρυξη όλης της τύρφης από έναν τυρφώνα, μπορεί να είναι δύσκολο να αποκατασταθεί ο υγρότοπος, καθώς η συσσώρευση τύρφης είναι πολύ αργή διαδικασία. Περισσότεροι από εννέα στους δέκα τυρφώνες στην Αγγλία έχουν βλαφθεί ή καταστραφεί. Το 2011 ανακοινώθηκαν σχέδια από τη βρετανική κυβέρνηση για την απαγόρευση της πωλήσεως τύρφης ως προϊόντος για την κηπουρική. Οι τυρφώνες αποτελούν, με την τύρφη που περιέχουν, σημαντικές φυσικές «αποθήκες» άνθρακα. Εάν η τύρφη αποσυντεθεί τελείως απελευθερώνεται διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στην παγκόσμια υπερθέρμανση. Στη φυσική τους κατάσταση οι τυρφώνες λειτουργούν ως δεξαμενές άνθρακα. Υπολογιστικά, οι τυρφώνες σε εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ εκτιμήθηκε ότι αφαιρούν 52 εκατομμύρια τόνους άνθρακα με τη μορφή διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα κάθε έτος. Για τον λόγο αυτόν, η επανύγρανση αποξηραμένων τυρφώνων ίσως είναι ένας από τους καλύτερους σε σχέση κόστους-αποτελέσματος τρόπους για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής.Οι τυρφώνες είναι επίσης σημαντικοί επειδή αποθηκεύουν γλυκό νερό, ιδίως στις περιπτώσεις περιοχών από όπου πηγάζουν μεγάλοι ποταμοί. Ακόμα και ο τεράστιος Γιανγκτσέ εκρέει από τον τυρφώνα του Ruoergai, κοντά στις πηγές του στο Θιβέτ.Μπορούμε να συλλέξουμε άγρια βακκίνια, βατόμουρα και άλλα σχετικά φρούτα από τυρφώνες. Οι τυρφώνες σφάγνων χρησιμεύουν επίσης για αναψυχή, με δραστηριότητες όπως ο οικοτουρισμός και το κυνήγι. Π.χ. πολλές δημοφιλείς διαδρομές καγιάκ στον βόρειο Καναδά περιλαμβάνουν εκτάσεις τυρφώνων. Κάποιες άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες ωστόσο, όπως οι διαδρομές με Όχημα παντός εδάφους, είναι ιδιαιτέρως επιβλαβείς για τους τυρφώνες. Το αναεροβικό περιβάλλον και η παρουσία ταννικών οξέων στους τυρφώνες έχουν ως αποτέλεσμα τη διατήρηση, κάποτε εντυπωσιακή, οργανικού υλικού. Ευρήματα τέτοιων υλικών από τη Σλοβενία, τη Δανία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία, τη Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ιδιαιτέρως γνωστά. Σε μερικούς τυρφώνες διατηρείται αρχαία ξυλεία, όπως αρχαίοι κορμοί βελανιδιάς, που είναι χρήσιμοι στη δενδροχρονολόγηση. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί εξαιρετικά καλοδιατηρημένα ανθρώπινα πτώματα, με μαλλιά, όργανα και δέρμα άθικτα, θαμμένα σε τυρφώνες πριν από χιλιετίες μετά πιθανώς από ανθρωποθυσίες, που συνηθίζονταν στις κελτικές και γερμανικές φυλές. Δύο από τα καλύτερα παραδείγματα τέτοιας φυσικής μουμιοποιήσεως είναι η Γυναίκα του Χάραλντσκερ και ο Άνθρωπος του Τόλουντ, αμφότερα από τη Δανία.. Από την άλλη, στα Πεδία Céide στην Κομητεία Μέιο της Ιρλανδίας ανακαλύφθηκε ένα αγρόκτημα ηλικίας 50 αιώνων (νεολιθική εποχή) κάτω από στρώμα τυρφώνα, με περιτειχίσματα και θέσεις καλυβών. Αρχαίο ανθρωπογενές εύρημα σε διάφορους τυρφώνες είναι και το «βούτυρο τυρφώνα», μεγάλες μάζες λίπους που ανευρίσκονται συνήθως μέσα σε ξύλινα δοχεία. Σίδηρος τυρφώνα Το λήμμα «τυρφών» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 21, σελίδα 819 Aiton, William: General View of The Agriculture of the County of Ayr; observations on the means of its improvement; drawn up for the consideration of the Board of Agriculture, and Internal Improvements, with Beautiful Engravings, Γλασκώβη 1811 Εικόνες από πτώματα ανευρεθέντα σε τυρφώνες Οι κινδυνεύοντες τυρφώνες της Γερμανίας - φωτογραφίες από το Der Spiegel «Διατηρήστε τους τυρφώνες για το κλίμα, BBC, 28 Μαρτίου 2007 «Bog» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) 1911 | Τυρφώνας ονομάζεται ένας υγρότοπος που δημιουργεί και συσσωρεύει τύρφη (ποάνθρακα), από την εναπόθεση νεκρής φυτικής ύλης – συχνά προερχόμενης από βρύα, συνήθως του γένους σφάγνο, και από άλλα υδρόφιλα φυτά, τα αποκαλούμενα τυρφοδιαμορφωτικά. Οι τυρφώνες αποτελούν τον έναν από τους τρεις κύριους τύπους υγρότοπου, μαζί με τα έλη και τους βάλτους. Πολλές φορές οι τυρφώνες έχουν και βλάστηση από ανώτερα φυτά, της οικογένειας ερεικοειδή, μικρούς θάμνους που μπορούν να ριζώνουν στα σφάγνα και στο στρώμα τύρφης. Η σταδιακή συσσώρευση ημιαποσυντεθειμένου φυτικού υλικού σε έναν τυρφώνα λειτουργεί ως δεξαμενή άνθρακα.Οι τυρφώνες διακρίνονται σε όξινους, όπου το νερό έχει χαμηλό pH, και σε αλκαλικούς (αγγλ. fens). Οι όξινοι τείνουν να έχουν λιγότερα θρεπτικά συστατικά για τα φυτά στο νερό τους, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν τα σφάγνα και τα ανώτερα φυτά να είναι ελάχιστα, ενώ το περισσότερο νερό προέρχεται από τη βροχή. Το νερό που εκρέει από τους τυρφώνες έχει χαρακτηριστικό καφετί χρώμα, που προέρχεται από τις διαλυμένες σε αυτό ταννίνες της τύρφης. Γενικώς η μικρή γονιμότητα και το ψυχρό κλίμα καθυστερούν την ανάπτυξη των φυτών, αλλά ο ρυθμός της αποσυνθέσεως είναι ακόμα αργότερος εξαιτίας των χαμηλών επιπέδων οξυγόνου στα κορεσμένα εδάφη των τυρφώνων, αλλά και επειδή τα βρύα όταν μαραίνονται δεν αποσυντίθενται (σαπίζουν) τελείως, αλλά ημιαποσυντίθενται, και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται και συσσωρεύεται η τύρφη. Μεγάλες εκτάσεις, ακόμα και εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων σε κάποιες περιπτώσεις, είναι δυνατό να καλυφθούν από στρώμα τύρφης, που πολλές φορές έχει πάχος αρκετά μέτρα.Οι τυρφώνες φιλοξενούν ιδιαίτερα σύνολα ειδών οργανισμών, ζώων, μυκήτων και φυτών. Για τούτο έχουν μεγάλη σημασία για τη βιοποικιλότητα, ιδίως σε περιοχές που κατά το άλλο μέρος τους έχουν εποικισθεί από τον άνθρωπο και καλλιεργούνται ή βόσκονται. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CF%81%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82 |
Νίκος Νεντίδης | Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1982 από τον ΠΑΟ Κουφαλίων. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν ο Απόλλων Καλαμαριάς, στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1987 όταν και μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό. Στους Πειραιώτες παρέμεινε μέχρι το 1993 αγωνιζόμενος κυρίως ως αλλαγή και πανηγυρίζοντας την κατάκτηση δύο Κυπέλλων και ενός Σούπερ Καπ. Μετά τον Ολυμπιακό, αν και βρέθηκε κοντά στον Πανιώνιο αγωνίστηκε για έναν χρόνο στον Ηρακλή όπου όμως η παρουσία του κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Αγροτικό Αστέρα (μισή χρονιά), στον Απόλλωνα Καλαμαριάς και στον Ναυπακτιακό Αστέρα προτού κλείσει την καριέρα του μετά το δεύτερό του πέρασμα από τον Αγροτικό Αστέρα το καλοκαίρι του 1998. Ο Νεντίδης υπήρξε διεθνής με την εθνική Ελπίδων. Ήταν μέλος της ομάδας που έφτασε μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων το 1988. Ως προπονητής εργάστηκε αρχικά στα τμήματα υποδομής διαφόρων ομάδων. Αρχικά του ΠΑΟ Κουφαλίων, του ΑΜΣ Πανοράματος καθώς και στην ομάδα παίδων του Ολυμπιακού (2002-2004). Αργότερα πέρασε από τους πάγκους του ΠΑΟ Κουφαλίων και του Καμπανιακού ενώ από το 2007 ως το 2009 εργάστηκε στο τμήμα σκάουτινγκ του Ολυμπιακού. Την περίοδο 2009-10, διατέλεσε για ένα διάστημα συνεργάτης του Όλεγκ Προτάσοφ στον Ηρακλή ενώ από τον Δεκέμβριο του 2010 είναι βοηθός προπονητή στην ομάδα της Κέρκυρας. Το 2011 διατέλεσε προπονητής της ομάδας Α.Ο. Χανίων. Στατιστικά 1985/86 Στατιστικά 1986/87 Στατιστικά 1987/88 Στατιστικά 1988/89 Στατιστικά 1989/90 Στατιστικά 1990/91 Στατιστικά 1991/92 Στατιστικά 1992/93 εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ Στο Καυτανζόγλειο ο Νεντίδης Συνεργάτης του Προτάσοφ ο Νεντίδης Ο Νεντίδης «δεξί» χέρι του Μπάντοβιτς. | Ο Νίκος Νεντίδης (γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1966 στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής με την εθνική Ελπίδων ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν σε θέσεις της άμυνας και της μεσαίας γραμμής. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82 |
Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Αζερμπαϊτζάν | Ροβνάγκ Αμπντουλάγιεφ (15 Μαρτίου 2008 - σήμερα) Ελσάντ Νασίροβ (1 Νοεμβρίου 2007 - 15 Μαρτίου 2008) Ραμίζ Μιρζάγιεβ (29 Δεκεμβρίου 2003 - 29 Οκτωβρίου 2007) Φουάντ Μουσάγιεβ (1992 - 29 Δεκεμβρίου 2003) Οι εταιρείες που είναι χορηγοί της AFFA είναι οι εξής: SOCAR Azercell AccessBank Kapital Bank Nakhchivan Car Factory Paşa Insurance Umbro Aquavita Το λογότυπο της Ομοσπονδίας αλλάζει κατά καιρούς. Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Αζερμπαϊτζάν ; (αγγλική έκδοση) AFFA TV Το Αζερμπαϊτζάν Αρχειοθετήθηκε 2018-11-20 στο Wayback Machine. στην ιστοσελίδα της FIFA Το Αζερμπαϊτζάν στην ιστοσελίδα της UEFA | Η Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Αζερμπαϊτζάν (αζερικά: Azərbaycan Futbol Federasiyaları Assosiasiyası, AFFA) είναι το όργανο διοίκησης του ποδοσφαίρου στο Αζερμπαϊτζάν. Υπό την αιγίδα της διοργανώνονται το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Αζερμπαϊτζάν και το Κύπελλο ποδοσφαίρου Αζερμπαϊτζάν, ενώ είναι υπεύθυνη για την οργάνωση και λειτουργεία των εθνικών ομάδων ανδρών, γυναικών και νέων του Αζερμπαϊτζάν. Εδρεύει στο Μπακού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1_%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%95%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD |
Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν | Γεννήθηκε στις .7 Σεπτεμβρίου 1948, Έγινε αναπληρωτής διοικητής του στρατού το 1976 και έπειτα επικεφαλής του Συμβουλίου για το Πετρέλαιο. Είναι γνωστός για το ενδιαφέρον που επέδειξε για την ανάπτυξη παραδοσιακών για τη χώρα του αθλημάτων, όπως οι καμηλοδρομίες και οι ιπποδρομίες. Θεωρείται εκσυγχρονιστής. Την 1η Δεκεμβρίου του 2005 ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι τα μισά από τα μέλη του Ομοσπονδιακού Εθνικού Συμβουλίου, θα εκλέγονταν έμμεσα. Τα υπόλοιπα παραμένουν διορισμένα. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, ο Χαλίφα ήταν ο δεύτερος πλουσιότερος γαλαζοαίματος στον κόσμο. Η περιουσία του υπολογίζεται σε 23 δις δολάρια ΗΠΑ.Το 2007 η Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς ανακοίνωσε μια γενναία δωρεά του Χαλίφα, στη μνήμη του πατέρα του. Συγκεκριμένα ο ηγέτης υποστήριξε την κατασκευή καρδιοαναπνευστικής και μονάδας εντατικής θεραπείας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Επίσης, ανακοίνωσε την ίδρυση μιας πόλης, με το όνομα Πόλη του Σεΐχ Χαλίφα στη Λωρίδα της Γάζας. Στις 6 Νοεμβρίου 2019 ο Χαλίφα επανεξελέγη πρόεδρος της χώρας από το Ανώτατο Συμβούλιο.Απεβίωσε στις 13 Μαΐου 2022. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Sheikh Khalifa bin Zayed Al Nahyan στο Wikimedia Commons SHEIKH KHALIFA BIN ZAYED, PRESIDENT OF THE UAE Αρχειοθετήθηκε 2010-01-25 στο Wayback Machine.- Προφίλ. | Ο Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν (1948-2022) ήταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων από το 2004 έως το 2022. Έγινε αρχηγός κράτους στις 3 Νοεμβρίου 2004, αντικαθιστώντας τον πατέρα του, Ζαγέντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναχαγιάν, ο οποίος είχε πεθάνει νωρίτερα. Ήταν επίσης κληρονομικός Εμίρης και κυβερνήτης του Άμπου Ντάμπι. Ο Χαλίφα έγινε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως το 1971. Επανεξελέγη πρόεδρος της χώρας το 2019. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%86%CE%B1_%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD_%CE%96%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CF%84_%CE%B1%CE%BB_%CE%9D%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD |
1719 Γιενς | Η μέση διάμετρος του Γιενς εκτιμάται σε 18,94 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,149 ± 0,015. Ο Γιενς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 5 ώρες και 52 λεπτά. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα | Ο Γιενς (Jens) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,477. Ανακαλύφθηκε το 1950 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Ράινμουτ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη και του έδωσε το όνομα ενός εγγονού του. | https://el.wikipedia.org/wiki/1719_%CE%93%CE%B9%CE%B5%CE%BD%CF%82 |
Βασιλική του Αγίου Νικολάου (Μπάρι) | Η βασιλική ανεγέρθηκε μεταξύ του 1087 και του 1197, κατά τη διάρκεια της ιταλονορμανδικής κυριαρχίας στην Απουλία, σε έδαφος όπου κυριαρχούσαν ακόμα ο βυζαντινός πολιτισμός και παράδοση, καθώς μέχρι δύο δεκαετίες νωρίτερα ανήκε στο Κατεπανάτο της Ιταλίας, του οποίου έδρα ήταν ακριβώς το Μπάρι (Βάριον). Η θεμελίωση του ναού οφείλεται στην ανάκτηση μέρος του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου από το αρχικό ιερό του στα Μύρα της Μικράς Ασίας. Μετά την κατάκτηση των Μύρων από τους Σελτζούκους Τούρκους, το λείψανο αποφασίσθηκε να μεταφερθεί σε ασφαλέστερο μέρος. Σύμφωνα με τον δικαιολογητικό θρύλο, ο Άγιος, περνώντας κάποτε από το Μπάρι σε ταξίδι του προς τη Ρώμη, υποτίθεται ότι είχε επιλέξει το Μπάρι ως τόπο ταφής του. Στην πράξη, υπήρξε λυσσαλέα αντιμαχία για την απόκτηση των λειψάνων ανάμεσα στην ανερχόμενη τότε Βενετία και στο Μπάρι. Αλλά μια μεγάλη ομάδα εμπόρων σιταριού και ναυτικών από το Μπάρι που βρέθηκαν στα Μύρα απέσπασαν από τους Ορθοδόξους μοναχούς με τη συναίνεσή τους τα λείψανα του Αγίου για να τα διαφυλάξουν, κατά άλλη εκδοχή τα έκλεψαν ή ίσως πρόκειται για σκηνοθετημένη κλοπή για την αποφυγή πανικού, λόγω του τουρκικού κινδύνου που ελλόχευε. Τελικώς, στις 9 ή 20 Μαΐου του 1087 το πλοίο με το λείψανο αγκυροβόλησε στο λιμάνι του Μπάρι. Αμέσως τότε θεμελιώθηκε ένας νέος ναός από τον Νορμανδό Δούκα Ρογήρο για να στεγάσει το λείψανο του Αγίου και ο ίδιος ο Πάπας Ουρβανός Β΄ ήταν παρών στα εγκαίνια της κρύπτης του την 1η Οκτωβρίου 1089. Με την ευκαιρία, ο Αββάς Ηλίας, ηγούμενος της γειτονικής Μονής του Αγίου Βενεδίκτου, ορίσθηκε ως ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος του Μπάρι που θα είχε έδρα τον νέο Ναό. Ο επισκοπικός θρόνος του, ένα αριστουργηματικό καλλιτέχνημα (βλ. παρακάτω) βρίσκεται ακόμα στο εσωτερικό του Ναού. Ωστόσο, το κτήριο ολοκληρώθηκε και εγκαινιάσθηκε μόλις το 1197, με παρόντες τον αντιπρόσωπο του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους επίσκοπο Κορράδο του Χίλντεσαϊμ και πολλούς επισκόπους και ευγενείς. Η μεσαιωνική σερβική Δυναστεία των Νέμανιτς υπήρξαν σημαντικοί ευεργέτες για την ανέγερση του Ναού.Εξαιτίας της συμβολής του στην οικοδόμηση του ναού και των πρωτοβουλιών του κατά την άφιξη των λειψάνων, ο Ηλίας ανακηρύχθηκε κτίτορας του ναού και ενταφιάσθηκε στο εσωτερικό του. Εκεί επίσης ενταφιάσθηκε και ο πλοίαρχος του πλοίου που έφερε το σκήνωμα, Αλβέρτος, και 17 από τους 62 ναυτικούς αυτού και των άλλων δύο πλοίων που το συνόδευαν όταν το μετέφερε.Τη νύκτα της 5ης προς 6η Μαΐου 1953 ο τάφος του Αγίου Νικολάου στην κρύπτη της Βασιλικής του Μπάρι ανοίχθηκε αναγκαστικά κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή από τον Πάπα, με πρόεδρο τον τότε Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Μπάρι Ερρίκο Νικόδημο, στην οποία ανατέθηκε η κανονική αναγνώριση των λειψάνων του τάφου. Ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών ανατέθηκε στον Καθηγητή της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι Λουΐτζι Μαρτίνο. Τρίτη ιστορικά ανακομιδή έγινε τη νύκτα της 7ης προς 8ης Μαΐου 1957, με σκοπό νέα αναγνώριση, καταμέτρηση, ανατομική και ανθρωπολογική μελέτη, πριν την οριστική κατάθεση στη λάρνακα, μετά το πέρας των αναστηλωτικών εργασιών.Κατά τη δεκαετία του 1960 προστέθηκε στον ρωμαιοκαθολικό ναό και ένα ορθόδοξο παρεκκλήσιο. Η Βασιλική του Αγίου Νικολάου έχει μια μάλλον τετράγωνη εμφάνιση, που θυμίζει περισσότερο κάστρο παρά εκκλησιά. Αυτή η εντύπωση ενισχύεται από την παρουσία δύο ογκωδών (αν και χαμηλών) πύργων που πλαισιώνουν την πρόσοψη. Και πράγματι χρησίμευσε πολλές φορές ως κάστρο κατά τη διάρκεια της ιστορίας του. Το εσωτερικό του ναού έχει δύο πλευρικά κλίτη, που ορίζονται από κίονες και πίλιαστρα από γρανίτη. Το Ιερό Βήμα διαχωρίζεται από τον κυρίως ναό με τρία τόξα στηριζόμενα από κίονες βυζαντινού ρυθμού. Πάνω από τα πλάγια κλίτη βρίσκεται ο γυναικωνίτης, ως ζεύγος στοών ανοικτών προς το κέντρο. Η Βασιλική του Αγίου Νικολάου ήταν ο πρώτος ναός με αυτό το σχέδιο και έθεσε ένα προηγούμενο που αργότερα έτυχε μιμήσεων σε πολλές άλλες κατασκευές στην Απουλία. Το 2012 ένα σύνολο δεδομένων από ραντάρ διείσδυσης εδάφους και ηχητική (σόναρ) τομογραφία εντόπισαν την παρουσία διεισδύσεων νερού σε δυο περιοχές των τοιχωμάτων της κρύπτης, που είχαν αναστηλωθεί το 1950, πιθανώς εξαιτίας της συσσωρεύσεως υγρασίας. Ο ναός στεγάζει ένα από τα πλέον αξιοσημείωτα έργα ρωμανικής γλυπτικής σε όλη τη νότια Ιταλία: τον επισκοπικό θρόνο («καθέδρα») του αρχιεπισκόπου Ηλιού από τον ύστερο 11ο αιώνα. Υπάρχουν επίσης πολύτιμα ψηφιδωτά δάπεδα στην κρύπτη και στο ιερό. Το κιβώριο, το αρχαιότερο της Απουλίας, είναι επίσης διακοσμημένο με ψηφιδωτά και οι 4 κίονές του φέρουν ανάγλυφα φυλλωμάτων, ζώων και μυθολογικών μορφών. Η κρύπτη έχει 26 κίονες σε βυζαντινό και ρωμανικό ρυθμό, και στεγάζει τα λείψανα του Αγίου Νικολάου. Στον ναό υπάρχει επίσης ο μαρμάρινος αναγεννησιακός τάφος (16ος αιώνας) της Βασίλισσας της Πολωνίας Μπόνα Σφόρτσα. Υπάρχει και μουσείο της Βασιλικής, με πολύτιμα έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων μια συλλογή από μανουάλια του 12ου αιώνα, δωρεά του Βασιλιά Κάρολου του Ανδεγαυού. Ο ναός αποκαταστάθηκε στα τέλη του 13ου αιώνα, το 1456 και κατά τον 17ο αιώνα. Κατά τις εργασίες του 20ού αιώνα, οι περισσότερες από τις μπαρόκ προσθήκες αφαιρέθηκαν, εκτός από την επίχρυση ξύλινη οροφή, που ενσωματώνει ζωγραφικούς πίνακας (σε καμβά) του Κάρλο Ντε Ρόζα (Carlo De Rosa). Η 6η Δεκεμβρίου είναι η κυρίως εορτή του Αγίου Νικολάου. Αυτή την ημέρα οι κληρικοί της Βασιλικής του στο Μπάρι βυθίζουν ένα δοχείο μέσα στον υπόγειο τάφο του, ώστε να αφαιρέσουν λίγο από το άγιο μύρο που πιστεύεται ότι αναβλύζει από τα λείψανά του. Φιαλίδια με αυτό το μύρο αποστέλλονται σε όλο τον κόσμο και πιστοί έχουν αναφέρει πολλά θαύματα όταν χρίονται με αυτό. Για όσες Ορθόδοξες Εκκλησίες ακολουθούν το παραδοσιακό Ιουλιανό ημερολόγιο («παλαιό»), η 6η Δεκεμβρίου πέφτει στις 19 Δεκεμβρίου του νέου ημερολογίου, Αμφότερες οι ημερομηνίες εορτάζονται με την ίδια μεγαλοπρέπεια στο Μπάρι, καθώς είναι τεραστιοι πλέον οι αριθμοί Ορθοδόξων Χριστιανών από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που συρρέουν για προσκύνημα κάθε χρόνο, και μάλιστα σε άλλες εποχές του έτους. Η 9η Μαΐου (22 Μαΐου) εορτάζεται επίσης στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως ημέρα μνείας της «Ανακομιδής του ιερού σκηνώματος του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα στο Μπάρι». Τα κυριότερα αξιοθέατα του Μπάρι Ο επίσημος ιστότοπος του ναού | Η Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας (ιταλ. Basilica di San Nicola) είναι μεσαιωνικός χριστιανικός ναός με ευρεία θρησκευτική σημασία για τον χριστιανικό κόσμο, ως τόπος προσκυνήματος τόσο για τους Ρωμαιοκαθολικούς, όσο και για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ευρώπης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85_(%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B9) |
Στενό Αχαΐας | Το Στενό μέχρι και το 1962 ονομαζόταν "Λιβέριζα".Με την προηγούμενη διοικητική διαίρεση του Σχεδίου Καποδίστρια ανήκε στο Δημοτικό Διαμέρισμα Παγκρατίου του Δήμου Λευκασίου ή Κλειτορίας, όπως αυτός μετονομάστηκε το 2008. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 48 κατοίκους. Πρόκειται για τον τελευταίο οικισμό της Αχαΐας που συναντάει κανείς πάνω στην Εθνική Οδό Πατρών-Τριπόλεως, πριν εισέλθει στα διοικητικά όρια του Νομού Αρκαδίας (όπως και το αντίστροφο). Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. | Το Στενό ή Στενό Παγκρατίου (πρώην όνομα: Λιβέριζα) είναι οικισμός της Αχαΐας, με πληθυσμό 17 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011, και διοικητικά υπάγεται στην Τοπική Κοινότητα Παγκρατίου της Δημοτικής Ενότητας Κλειτορίας του Δήμου Καλαβρύτων βάσει της διοικητικής διαίρεσης του Προγράμματος Καλλικράτης που ισχύει στην Ελλάδα από το 2011. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%8C_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82 |
Η ουσία του Χριστιανισμού (βιβλίο) | To έργο του Φόιερμπαχ χωρίζεται σε δύο μέρη. Η κεντρική ιδέα του έργου είναι πως η θρησκεία αποτελεί αποξένωση του ανθρώπου από την αυτοσυνείδησία του.Στο πρώτο μέρος, ο Φόιερμπαχ ισχυρίζεται πως η θρησκεία είναι σε συμφωνία με την ανθρώπινη φύση, καθώς, όταν οι θεολογικοί ισχυρισμοί κατανοηθούν με τον σωστό τρόπο, αναγνωρίζονται ως ανθρωπολογικές αλήθειες, οι οποίες είναι δημιουργήματα του ανθρώπου. Δηλαδή τα χαρακτηριστικά τα οποία οι πιστοί αποδίδουν στον Θεό, είναι χαρακτηριστικά που ισχύουν σε ανθρώπους- και αυτό είναι η ουσία του ότι ο Θεός είναι μια φανταστική αναπαράσταση.Στο δεύτερο μέρος ο Φόιερμπαχ ισχυρίζεται πως η θρησκεία είναι σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση, ισχυριζόμενος πως, όταν οι θεολογικοί ισχυρισμοί κατανοηθούν με τον τρόπο που συνήθως εκλαμβάνονται- παραδείγματος χάριν όταν αναφέρονται σε ένα μη-ανθρώπινο πρόσωπο- στην ουσία αντιφάσκουν. Το 1942 ο Φοϊερμπαχ χαρακτήριζε τις ιδέες του σαν ανθρωποθεϊσμό παρά σαν αθεϊσμό, θέλοντας να δώσει έμφαση ότι η βάση της απόρριψης της λανθασμένης ουσίας της θρησκείας ήταν να τονίσει την ανθρωπολογική αξία, δηλαδή την ιερότητα του ανθρώπου. | Η ουσία του Χριστιανισμού (γερμανικά: Das Wesen des Christentums; ιστορική ορθογραφία: Das Weſen des Chriſtenthums) είναι έργο του Λούντβιχ Φόιερμπαχ, το οποίο εκδόθηκε το 1841. Θεωρείται το αριστούργημα του Γερμανού φιλόσοφου και ένα κλασσικό ανάγνωσμα του Ανθρωπισμού. Στο βιβλίο αυτό ο Φόιερμπαχ εξαπολύει μια αιχμηρή κριτική στον Χριστιανισμό και τη φιλοσοφία της θρησκείας. Το βιβλίο εκδόθηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του Φόιερμπαχ, το 1841, το 1843 και το 1848 με επιμέλεια του φιλόσοφου Karl Löwith. Οι νέες εκδόσεις συνοδεύονταν με αλλαγές, αναθεωρήσεις και εμπλουτισμό του περιεχόμενου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_(%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF) |
Κιντ Κας | Ο πατέρας του ήταν μποξέρ και εκπαίδευσε τον Κας μικρή ηλικία. Ο Κας ασχολήθηκε επαγγελματικά με το άθλημα και δούλεψε στην Ιαπωνία. Αργότερα εκπαιδεύτηκε και στην επαγγελματική πάλη και άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορες ανεξάρτητες εταιρίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα τέλη του 1996, ο Κας έκανε το ντεμπούτο του, στο Extreme Championship Wrestling όμως σύντομα αποχώρησε και εργάστηκε σε ανεξάρτητες εταιρίες. Το 1999, επέστρεψε στο ECW και για μια περίοδο πάλευε ενώ ήταν τραυματίας, κερδίζοντας το σεβασμό του αφεντικού και των άλλων παλαιστών. Το 2000, ο Κας διεκδίκησε το σημαντικότερο πρωτάθλημα της εταιρίας, όμως δεν τα κατάφερε. Αργότερα, κέρδισε το Τηλεοπτικό Πρωτάθλημα, νικώντας τον Ράινο. Στις 21 Μαρτίου 2001, ο Κας υπέγραψε συμβόλαιο με το World Championship Wrestling. Σύντομα, η εταιρία εξαγοράστηκε από το WWE και ο ιδιοκτήτης Βινς Μακμάν ήθελε να διαπραγματευτούν αλλαγή του συμβολαίου, η οποία θα μείωνε σημαντικά το μισθό του. Τον Αύγουστο του 2002, ο Κας πήγε στο -τότε- νεοσύστατο Total Nonstop Action Wrestling. Εκεί εντάχθηκε στη κατηγορία για τους ευκίνητους παλαιστές, τη Κατηγορία Χ. Σύντομα, ο τηλεοπτικός του ρόλος άλλαξε και έγινε αντιπαθής προς το κοινό. Την επόμενη χρονιά, ο Κας κέρδισε το Πρωτάθλημα Κατηγορίας Χ. Δημιούργησε κόντρες με γνωστούς παλαιστές, ανάμεσα στους Τζέιμς Στορμ, Ντάστι Ρόουντς, Τζεφ Χάρντι, Αμπύς και Έι Τζέι Στάιλς. Τον Μάρτιο του 2004, κέρδισαν το Ομαδικό Πρωτάθλημα NWA, μαζί με τον Ντάλλας και τον επόμενο μήνα ξανακέρδισαν το πρωτάθλημα, χάνοντας το πάλι τον Ιούνιο. Στις 20 Απριλίου 2005, ο Κας αποδεσμεύτηκε από το TNA, λόγω της έντονης κριτικής που ασκούσε. Τον Ιούνιο του 2005, ο Κας έδωσε ένα δοκιμαστικό αγώνα σε σόου του WWE. Τον επόμενο μήνα, υπέγραψε συμβόλαιο και μετά από αρκετές εβδομάδες εμφανίστηκε στο εβδομαδιαίο σόου, SmackDown. Ο Κας πάλευε στην κατηγορία των ευκίνητων παλαιστών, έχοντας το ρόλο του κακού. Στα τέλη της χρονιάς, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Cruiserweight, χάνοντας το τον Γενάρη του 2006. Ο Κας έφτιαξε ομάδα με τον Τζέιμι Νομπλ και διεκδίκησαν ανεπιτυχώς το Ομαδικό Πρωτάθλημα WWE τον Ιούλιο. Τον Σεπτέμβριο ο Κιντ Κας απολύθηκε από το WWE. Τον Αύγουστο του 2010, ο Κας πάλεψε σε αγώνες για το TNA. Τον επόμενο Ιούνιο, έδωσε και άλλον ένα αγώνα, μέχρι που προσλήφθηκε τον Ιούλιο. Ο Κας είχε κόντρες με τους ανερχόμενους παλαιστές, Τζέσι Σόρενσεν, Μπράιαν Κέντρικ και Ώστιν Άρις. Παράλληλα, διεκδικούσε το Πρωτάθλημα Κατηγορίας Χ αρκετές φορές, χωρίς όμως να το κερδίσει. Ο Κας πάλευε στο TNA μέχρι και τον Ιανουάριο του 2012, όπου και τραυματίστηκε. Όταν ανάρρωσε εμφανίστηκε μια φορά τον Μάρτιο και για τρεις μήνες δεν προγραμματίστηκαν αγώνες για εκείνον. Τον Ιούνιο πάλεψε στο Slammiversary, χάνοντας από τον Χερνάντεζ. Τον επόμενο μήνα, πάλεψε στο Destination X, όμως έχασε πάλι. Dead Level (Spike brainbuster) Double jump moonsault Money Maker (Double underhook piledriver) Fisherman buster Frog splash Hurricanrana Inverted brainbuster Kash On Delivery (Elevated Boston crab) http://slam.canoe.ca/Slam/Wrestling/Bios/kash.html Αρχειοθετήθηκε 2009-04-14 at WebCite | Ο Ντέιβιντ Κας (David Cash, 31 Ιουλίου 1969) είναι Αμερικανός παλαιστής, γνωστότερος ως Κιντ Κας. Αυτή τη περίοδο εργάζεται στο TNA Wrestling, ενώ στο παρελθόν έκανε περάσματα από το ECW και WWE. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CF%84_%CE%9A%CE%B1%CF%82 |
Πρόεδρος των Φίτζι | Το αξίωμα του προέδρου θεσμοθετήθηκε έπειτα από δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα το 1987 που οδήγησαν στην ανακήρυξη της δημοκρατίας στις 7 Οκτωβρίου, τερματίζοντας τη μοναρχία των Φίτζι. Ο υποστράτηγος Σιτιβένι Ραμπούκα, ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος των πραξικοπημάτων, σχημάτισε μια προσωρινή στρατιωτική κυβέρνηση με επικεφαλής τον ίδιο. Ωστόσο, δεν πήρε τον τίτλο του προέδρου και στις 5 Δεκεμβρίου διόρισε τον Ρατού Σερ Πενάια Γκανιλάου, τον τελευταίο γενικό κυβερνήτη, ως τον πρώτο πρόεδρο της δημοκρατίας. Ένα πολιτικό πραξικόπημα που υποκινήθηκε από τον Τζορτζ Σπέιτ οδήγησε σε μια άλλη συνταγματική εκτροπή το 2000. Ο πρόεδρος Ρατού Σερ Καμισέσε Μάρα παραιτήθηκε στις 29 Μαΐου αντί να καταργήσει το Σύνταγμα, όπως είχε ζητήσει ο στρατός, υποστηριζόμενος από το Ανώτατο Δικαστήριο . (Το αν η παραίτησή του ήταν αναγκαστική ή όχι ήταν αντικείμενο αστυνομικής έρευνας που συνεχίστηκε μέχρι την εποχή του πραξικοπήματος του 2006). Ο Αρχιπλοίαρχος Φρανκ Μπαϊνιμαράμα ανέλαβε την εξουσία ως επικεφαλής της προσωρινής στρατιωτικής κυβέρνησης (όπως και ο Ραμπούκα το 1987), έως ότου ο Ρατού Τζοζέφα Ιλόιλο διορίστηκε πρόεδρος στις 13 Ιουλίου. Στις 5 Δεκεμβρίου 2006 οι στρατιωτικές δυνάμεις ανέτρεψαν ξανά την κυβέρνηση. Ο Μπαϊνιμαράμα αυτοανακηρύχτηκε ως υπηρεσιακός πρόεδρος. Αρχικά είπε ότι είχε αναλάβει το αξίωμα με προσωρινή ιδιότητα και σύντομα θα ζητούσε από το Μεγάλο Συμβούλιο των Αρχηγών να επαναφέρει τον Ιλόιλο, αλλά στις 17 Δεκεμβρίου επέμεινε ότι ο ίδιος ήταν τώρα ο πρόεδρος και ότι το Μεγάλο Συμβούλιο έπρεπε να τον αναγνωρίσει ως τέτοιο. Ο Ιλόιλο διορίστηκε εκ νέου πρόεδρος στις 4 Ιανουαρίου 2007. Τον Ιανουάριο του 2008 ο Μπαϊνιμαράμα δήλωσε ότι ο στρατός ήταν "η εκτελεστική αρχή στον διορισμό του Προέδρου", μετά την αναστολή του Μεγάλου Συμβουλίου των Αρχηγών. Ο πρόεδρος θα ήταν διορισμένος στρατιωτικός, έως ότου εγκατασταθεί ένα μεταρρυθμισμένο μέγα συμβούλιο. Λίγες μέρες αργότερα, ο διευθυντής του Συνταγματικού Φόρουμ Πολιτών, αιδεσιμότατος Ακουίλα Γιαμπάκι, πρότεινε ότι η θέση του Προέδρου θα πρέπει, στο μέλλον, να είναι ανοιχτή σε άτομα οποιασδήποτε εθνότητας, αντί να προορίζεται για αυτόχθονες κατοίκους των Φίτζι. Αυτή η πρόταση ήταν αμφιλεγόμενη και σε αυτήν αντιτάχθηκε κυρίως ο έκπτωτος πρωθυπουργός Λαϊσένια Καράζε. Ένας αρχηγός της Rewa, ο Ρο Φιλίπε Τουισαγουάου, αντιτάχθηκε επίσης στην ιδέα και δήλωσε την άποψή του για τη λειτουργία της προεδρίας: Η θέση του προέδρου συμβολίζει την ενότητα για αμφότερες τις παραδοσιακές δομές ηγεσίας που υπάρχει πριν την εμφάνιση του κοινοβουλευτισμού και το σημερινό κοινοβουλευτικό σύστημα Γουεστμίνστερ. Εδώ είναι που το δυτικό σύστημα συναντά το παραδοσιακό μας σύστημα vanua και αναγνωρίζουμε την αυτόχθονη ηγεσία που εξελίχθηκε και εξασφάλισε για όλες τις φυλές μας στην πολυπολιτισμική μας κοινωνία. Με το να διορίζεται ο πρόεδρος, το κράτος αναγνωρίζει το ρόλο των αρχηγών μας (Ρατού) που έχουν διαδραματίσει στην κοινωνία και πιστεύω ότι ο λαός των Φίτζι θα εκτιμούσε να παραμείνει ως έχει το σημερινό καθεστώς." Στις 28 Ιουλίου 2009 ο Ιλόιλο ανακοίνωσε ότι θα αποχωρούσε από τα καθήκοντά του στις 30 Ιουλίου. Ο ταξίαρχος ε.α. Ρατού Επέλι Ναϊλατικάου τον διαδέχθηκε ως υπηρεσιακός πρόεδρος. Στις 5 Νοεμβρίου 2009 ο Ναϊλατικάου ορκίστηκε πρόεδρος. Τον Μάρτιο του 2012η κυβέρνηση Μπαϊνιμαράμα διέλυσε με διάταγμα το Μεγάλο Συμβούλιο των Αρχηγών. Ο Μπαϊνιμαράμα επιβεβαίωσε ότι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει μια νέα μέθοδος για τον διορισμό του προέδρου. Αυτό, είπε, θα προβλέπεται από ένα νέο Σύνταγμα, που θα εγκριθεί το 2013 έπειτα από διαβουλεύσεις με τον λαό. Στις 12 Οκτωβρίου 2015, το Κοινοβούλιο εξέλεξε τον υποστράτηγο ε.α. Τζορτζ Κονρότε ως πρόεδρο. Στις 12 Νοεμβρίου 2015 ο Κονρότε ορκίστηκε πρόεδρος. Στις 31 Αυγούστου 2018 ο Κονρότε επανεξελέγη πρόεδρος. Στις 22 Οκτωβρίου 2021 το Κοινοβούλιο εξέλεξε τον Ρατού Γουίλιαμ Κατονίβερε ως πρόεδρο. Στις 12 Νοεμβρίου 2021 ο Κατονίβερε ορκίστηκε πρόεδρος. Πρωθυπουργός των Φίτζι Κοινοβούλιο των Φίτζι | Ο πρόεδρος των Φίτζι είναι ο αρχηγός του κράτους της Δημοκρατίας των Φίτζι . Ο πρόεδρος διορίζεται από το Κοινοβούλιο για τριετή θητεία σύμφωνα με τους όρους του Συντάγματος των Φίτζι του 2013 . Αν και δεν είναι εξ ολοκλήρου διακοσμητικός, ο ρόλος του προέδρου στην κυβέρνηση είναι σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικός, αλλά υπάρχουν σημαντικές εφεδρικές εξουσίες που μπορεί να ασκηθούν σε περίπτωση κρίσης. Επιπλέον, ο πρόεδρος είναι ο γενικός διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων της Δημοκρατίας των Φίτζι . | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A6%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%B9 |
Τέσυ Μπάιλα | Μυθιστορήματα Το πορτρέτο της σιωπής (2009, 2013) Το παραμύθι της βροχής (2011) Το μυστικό ήταν η ζάχαρη (2013) Ουίσκι μπλε (2014) Άγριες θάλασσες (2016) Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές (2019) Λέγε με Ισμαήλ (2022) Η Ελλάδα που αγαπώ: Θάλασσες που μας ενώνουν 2017, εκδ. Παπαδόπουλος Από τη γη της Μικρασίας στα μονοπάτια της προσφυγιάς / Οδοιπορικό μνήμης και πολιτισμού με αφορμή τα 100 χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής, εκδ. Πηγή Η φωνή της, εκδ. Καστανιώτη Μνημοσύνη, εκδ. Πηγή Ουίλιαμ Χ. ΜακΡέϊβεν Στρώσε το κρεβάτι σου. Μικρά πράγματα που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σου... ίσως και τον κόσμο, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ 2019 Julie Cohen Μαζί για πάντα, εκδ. Ιβίσκος 2019 Etaf Rum Μια γυναίκα δεν είναι άνθρωπος, εκδ. Ιβίσκος 2019 Πάβο Μάτσιν Η ντίσκο του Γκόγκολ, εκδ. Βακχικόν 2021 Μπάλα Εις το όνομα του πατρός Και άλλες ιστορίες, εκδ.World Books Ουίλιαμ Χ. ΜακΡέϊβεν Ο κώδικας του ήρωα/ Όταν συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν ασυνήθιστα πράγματα, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ 2022 Νταβίντ Μασάντο Η διάρκεια ζωής της ευτυχίας, εκδ. Βακχικόν 2022 Gill Hornby Δεσποινίς Όστεν. Μια ζωή στη σκιά της αδερφής μου, Τζέιν, εκδ. Ιβίσκος 2022. Λίζα Μουρ Κάτι για όλους, εκδ. World Books Bethan Roberts Ο αστυνομικός μου, εκδ. Έναστρον Έβελιν Κόνλον Από τόπο σε τόπο, εκδ. World Books Wendy Troxel Πώς θα ξαναβρείς τον ύπνο σου, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ [1] https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=84242 [2] | Η Τέσυ Μπάιλα είναι Ελληνίδα συγγραφέας. Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού και Μετάφραση Λογοτεχνίας. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές με κατεύθυνση τη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας. Εμφανίστηκε στην ελληνική Λογοτεχνία το 2009. Έχει συνεργαστεί με διαδικτυακά λγοτεχνικά περιοδικά και βιβλιοκριτικές της φιλοξενούνται τακτικά από την εφημερίδα Η Καθημερινή της Κυριακής. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα και αρχισυντάκτρια του περιοδικού Literature.gr. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα ιστορικού και κοινωνικού περιεχομένου: Το πορτρέτο της σιωπής (Έναστρον) Το παραμύθι της βροχής (Δοκιμάκης) και από τις εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα βιβλία της: Το μυστικό ήταν η ζάχαρη, Ουίσκι μπλε, Άγριες θάλασσες, Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές, Λέγε με Ισμαήλ. Διηγήματά και αρθρα της έχουν μεταφραστεί στα Βουλγαρικάκαι στα Τουρκικά. Παράλληλα συνεργάζεται ως μεταφράστρια λογοτεχνίας με έγκριτους εκδότες. Μεταφράσεις της κυκλοφορούν από τις εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Έναστρον, Βακχικόν, Ιβίσκος, World Books. Ασχολείται με τη Φωτογραφία, και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας και στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος και διατελεί Γ. Γραμματέας του Σωματείου Λογοτεχνών και Φίλων της Λογοτεχνίας PEN Greece που αποτελεί το επίσημο ελληνικό παράρτημα του PEN International. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CF%83%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B9%CE%BB%CE%B1 |
Αποκεντρωμένος αυτόνομος οργανισμός (DAO) | Οι αποκεντρωμένοι αυτόνομοι οργανισμοί χαρακτηρίζονται από τη χρήση τεχνολογίας blockchain για την παροχή ενός ασφαλούς ψηφιακού λογιστικού βιβλίου για την παρακολούθηση των ψηφιακών αλληλεπιδράσεων σε όλο το Διαδίκτυο, που αποκτά ανοσία έναντι της πλαστογραφίας με αξιόπιστη χρονοσήμανση και διάδοση μιας κατανεμημένης βάσης δεδομένων. Αυτή η προσέγγιση εξαλείφει την ανάγκη συμμετοχής ενός αμοιβαία αποδεκτού αξιόπιστου τρίτου μέρους σε οποιαδήποτε αποκεντρωμένη ψηφιακή αλληλεπίδραση ή συναλλαγή κρυπτονομισμάτων. Το κόστος μιας συναλλαγής με δυνατότητα blockchain και της σχετικής αναφοράς δεδομένων μπορεί να αντισταθμιστεί ουσιαστικά από την εξάλειψη τόσο του αξιόπιστου τρίτου μέρους όσο και από την ανάγκη για επαναλαμβανόμενη καταγραφή των ανταλλαγών συμβολαίων σε διαφορετικά αρχεία. Για παράδειγμα, τα δεδομένα της αλυσίδας μπλοκ θα μπορούσαν, κατ' αρχάς, και εάν οι ρυθμιστικές δομές το επιτρέπουν, να αντικαταστήσουν δημόσια έγγραφα όπως τίτλους και δικαιώματα ιδιοκτησίας. Θεωρητικά, μια προσέγγιση blockchain επιτρέπει σε πολλούς χρήστες υπολογιστικού νέφους να συνάψουν μια χαλαρά συνδεδεμένη συνεργασία μεταξύ ομότιμων έξυπνων συμβολαίων.Ο Βιτάλικ Μπούτεριν (Vitalik Buterin) πρότεινε ότι μετά την κυκλοφορία ενός DAO, αυτό θα μπορούσε να οργανωθεί έτσι ώστε να λειτουργεί χωρίς ανθρώπινη διαχειριστική αλληλεπίδραση, υπό την προϋπόθεση ότι τα έξυπνα συμβόλαια υποστηρίζονται από μια πλατφόρμα με πληρότητα Turing. Το Ethereum, που χτίστηκε σε blockchain και κυκλοφόρησε το 2015, έχει περιγραφεί ότι πληροί την αρχή του Turing, επιτρέποντας έτσι τέτοιου είδους DAO. Οι αποκεντρωμένοι αυτόνομοι οργανισμοί στοχεύουν να είναι ανοιχτές πλατφόρμες μέσω των οποίων τα άτομα ελέγχουν την ταυτότητά τους και τα προσωπικά τους δεδομένα. Η διακυβέρνηση του DAO συντονίζεται χρησιμοποιώντας διακριτικά διακυβέρνησης (tokens) ή μη ανταλλάξιμα διακριτικά (NFT - non-fungible token), που παρέχουν δικαιώματα ψήφου. Η είσοδος σε ένα DAO περιορίζεται σε άτομα που έχουν επιβεβαιωμένη ιδιοκτησία αυτών των διακριτικών διακυβέρνησης σε ένα πορτοφόλι κρυπτονομισμάτων και μπορεί να γίνει ανταλλαγή μελών. Η διακυβέρνηση διεξάγεται μέσω μιας σειράς προτάσεων που ψηφίζουν τα μέλη μέσω του blockchain και η κατοχή περισσότερων διακριτικών διακυβέρνησης συχνά μεταφράζεται σε μεγαλύτερη δύναμη ψήφου. Οι συνεισφορές από τα μέλη προς τους οργανωτικούς στόχους ενός DAO μπορούν μερικές φορές να παρακολουθούνται και να αποζημιώνονται εσωτερικά. Οι ανενεργοί κάτοχοι διακριτικών διακυβέρνησης μπορεί να αποτελέσουν σημαντικό εμπόδιο για τη διακυβέρνηση του DAO, γεγονός το οποίο οδήγησε σε εφαρμογές που επιτρέπουν την ανάθεση του δικαιώματος ψήφου σε άλλα μέρη. Οι ανενεργοί ή χωρίς δικαίωμα ψήφου μέτοχοι σε DAO, συχνά διακόπτουν την πιθανή λειτουργία του οργανισμού. Το ακριβές νομικό καθεστώς αυτού του τύπου επιχειρηματικής οργάνωσης είναι γενικά ασαφές, και μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη δικαιοδοσία. Την 1η Ιουλίου 2021, το Ουαϊόμινγκ έγινε η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που αναγνώρισε τους DAO ως νομική οντότητα. Η αμερικανική CryptoFed DAO έγινε η πρώτη επιχειρηματική οντότητα που αναγνωρίστηκε. Ορισμένες προηγούμενες προσεγγίσεις σε εταιρείες που βασίζονται σε blockchain έχουν θεωρηθεί από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ ως παράνομες προσφορές μη εγγεγραμμένων τίτλων. Αν και συχνά έχει αβέβαιη νομική υπόσταση, ένας DAO μπορεί λειτουργικά να είναι μια εταιρεία χωρίς νομικό καθεστώς: όπως για παράδειγμα μία ομόρρυθμη εταιρεία. Οι γνωστοί συμμετέχοντες ή εκείνοι που βρίσκονται στη διασύνδεση μεταξύ ενός DAO και των ρυθμιζόμενων χρηματοπιστωτικών συστημάτων, μπορεί να αποτελέσουν στόχο ρυθμιστικών μέτρων ή αστικών αγωγών, εάν δεν συμμορφώνονται με τη νομοθεσία.Τον Ιούνιο του 2022, η εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων Andreessen Horowitz δημοσίευσε ένα «Πλαίσιο επιλογής οντοτήτων» που περιγράφει οργανωτικές εναλλακτικές για DAO με σημαντική παρουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο κώδικας ενός DAO είναι δύσκολο να αλλάξει όταν το σύστημα είναι σε λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων των επιδιορθώσεων σφαλμάτων που διαφορετικά θα ήταν επουσιώδη στον κεντρικό κώδικα. Οι διορθώσεις σε ένα DAO απαιτούν τη σύνταξη νέου κώδικα και συμφωνία για τη μετεγκατάσταση όλων των κεφαλαίων. Μολονότι ο κώδικας είναι ορατός σε όλους, είναι δύσκολο να επιδιορθωθεί, αφήνοντας έτσι γνωστά κενά ασφαλείας ανοιχτά για εκμετάλλευση, εκτός εάν ζητηθεί μορατόριουμ για να επιτραπεί η διόρθωση σφαλμάτων. Το 2016, ένα συγκεκριμένο DAO, το " The DAO ", σημείωσε ρεκόρ στη μεγαλύτερη καμπάνια πληθοχρηματοδότησης (crowdfunding) μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές επισήμαναν πολλά προβλήματα με τον κώδικα του DAO. Η επιχειρησιακή διαδικασία του DAO επέτρεπε στους επενδυτές να αποσύρουν κατά βούληση τυχόν χρήματα που δεν είχαν ακόμη δεσμευτεί για ένα έργο, τα κεφάλαια θα μπορούσαν έτσι να εξαντληθούν γρήγορα. Αν και οι διασφαλίσεις στόχευαν να αποτρέψουν τις ψήφους των τζογαδόρων για να αποκομίσουν κέρδη, υπήρχε ένα «πλήθος τρωτών σημείων ασφαλείας». Αυτά επέτρεψαν να ξεκινήσει μια απόπειρα μεγάλης απόσυρσης κεφαλαίων από το DAO στα μέσα Ιουνίου 2016. Στις 20 Ιουλίου 2016, το blockchain Ethereum αναγκάστηκε να διασώσει το αρχικό συμβόλαιο. Τα DAO μπορεί να υπόκεινται σε «πραξικοπήματα» ή εχθρικές εξαγορές που ανατρέπουν τις δομές ψηφοφορίας τους, ειδικά εάν η ψηφοφορία βασίζεται στον αριθμό των διακριτικών διακυβέρνησης (tokens) που κατέχει κάποιος. Για παράδειγμα το 2022, ένα άτομο συγκέντρωσε αρκετά διακριτικά διακυβέρνησης για να δώσει στον εαυτό του τον έλεγχο ψηφοφορίας στο Build Finance DAO, και στη συνέχεια τα χρησιμοποίησε για να εξαντλήσει το DAO από όλα του τα χρήματα. Παράλληλα και κατανεμηνένα συστήματα Το Κοινωνικό Συμβόλαιο | Ένας αποκεντρωμένος αυτόνομος οργανισμός (decentralized autonomous organization - DAO), μερικές φορές ονομάζεται αποκεντρωμένη αυτόνομη εταιρεία (DAC), είναι ένας οργανισμός δομημένος από κανόνες που κωδικοποιούνται ως πρόγραμμα υπολογιστή, το οποίο συχνά είναι διαφανές, ελέγχεται από τα μέλη του οργανισμού και δεν επηρεάζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Σε γενικές γραμμές, οι DAO είναι κοινότητες που ανήκουν σε μέλη χωρίς κεντρική ηγεσία. Τα αρχεία οικονομικών συναλλαγών και οι κανόνες προγράμματος ενός DAO διατηρούνται σε μια αλυσίδα μπλοκ (blockchain). Το ακριβές νομικό καθεστώς αυτού του τύπου επιχειρηματικής οργάνωσης είναι ασαφές. Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα, με σκοπό τη χρηματοδότηση επιχειρηματικού κεφαλαίου, ήταν το The DAO, το οποίο συγκέντρωσε 3,6 εκατομμύρια ether (ETH) - ως ανταμοιβή εξόρυξης του Ethereum - αξίας άνω των 70 εκατομμυρίων δολαρίων τον Μάιο του 2016 και όταν παραβιάστηκε, η αξία του έφτασε, εβδομάδες αργότερα, τα $50 εκατομμύρια δολάρια σε κρυπτονομίσματα. Η παραβίαση αντιστράφηκε τις επόμενες εβδομάδες και τα χρήματα αποκαταστάθηκαν, μέσω ενός hard fork του blockchain Ethereum. Οι περισσότεροι εξορύκτες και πελάτες του Ethereum ενσωματώθηκαν στη νέα διακλάδωση (fork), ενώ η αρχική αλυσίδα έγινε το Ethereum Classic. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_(DAO) |
Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (μίνι σειρά) | Τα γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 1975 και ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 1976 και έγιναν στο Μαρόκο και την Τυνησία. Οι σκηνές των συναγωγών τραβήχτηκαν στο νησί Djerba, ενώ οι σκηνές της Ιερουσαλήμ τραβήχτηκαν στην πόλη της Τυνησίας Μοναστήρι (το όνομα της πόλης παραμένει Ελληνικό μέχρι και σήμερα). Λόγω των κάκιστων Αγγλικών κάποιων κομπάρσων που επιλέχθηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό, όλες οι ομιλίες τους ηχογραφήθηκαν ξανά σε στούντιο. Η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά από το ιταλικό κανάλι RAI 1 στις 27 Μαρτίου 1977. Ο προϋπολογισμός της ήταν 180.000.000 δολάρια και η κινηματογράφησή της έγινε από την RAI Radiotelevisione Italiana. Αίτ Μπενχαντού, Μαρόκο Ουαρζαζάτε, Μαρόκο Σους - Μεδίνα, Τυνησία Μοναστίρ, Τυνησία Ρόμπερτ Πάουελ - Ιησούς Χριστός Ολίβια Χάσεϊ - Παναγία Έρνεστ Μποργκνάιν - Εκατόνταρχος Ροντ Στάιγκερ - Πόντιος Πιλάτος Πίτερ Ουστίνοφ - Ηρώδης ο Μέγας Κλαούντια Καρντινάλε - Μοιχαλίδα Τζέιμς Μέισον - Ιωσήφ από την Αριμαθαία Αν Μπάνκροφτ - Μαρία Μαγδαληνή Κρίστοφερ Πλάμερ - Ηρώδης Αντύπας Βαλεντίνα Κορτέζε - Ηρωδιάδα Άντονι Κουίν - Καϊάφας Μάικλ Γιορκ - Ιωάννης ο Βαπτιστής Γιώργος Βογιατζής - Ιωσήφ Ίαν Μακ Σέιν - Ιούδας Ισκαριώτης Λόρενς Ολίβιε - Νικόδημος Τζέιμς Ερλ Τζόουνς -Βαλτάσαρ Ίαν Χολμ - Ζέραχ Το έργο του Τζεφφιρέλλι ήταν υποψήφιο σε πέντε κατηγορίες στα σημαντικά βρετανικά βραβεία BAFTA-Award, δίχως όμως να καταφέρει να κερδίσει ένα. Επίσης ήταν υποψήφιο σε τρεις κατηγορίες στα αμερικανικά Emmy. Βραβεύτηκε σε τρεις τεχνικές κατηγορίες από το Εθνικό Ιταλικό Συνδικάτο Κινηματογραφικών Δημοσιογράφων (Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani) με το βραβείο Nastro d’Argento. υποψηφιότητα στις κατηγορίες Καλύτερος ηθοποιός (Robert Powell) Καλύτερο σενάριο Καλύτερη φωτογραφία Καλύτερο μοντάζ Καλύτερος ήχος υποψηφιότητα στις κατηγορίες Καλύτερο δράμα Καλύτερος Β’ ρόλος σε δράμα (James Farentino) Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani 1978 Καλύτερη κινηματογράφηση Καλύτερη φωτογράφηση Καλύτερα κοστούμια Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ στο IMDb | Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (Jesus of Nazareth) είναι τηλεοπτική μίνι σειρά βρετανικής και ιταλικής παραγωγής συνολικής διάρκειας 371 λεπτών. Θεωρείται ως η μεγαλύτερη θρησκευτική παραγωγή στην ιστορία της μικρής και της μεγάλης οθόνης, που αναφέρεται στη Γέννηση, τη Ζωή, τα Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ο Ιταλός σκηνοθέτης Φράνκο Τζεφφιρέλλι απέδωσε με ευλάβεια τα Πάθη του Ιησού, αναπαριστώντας τα γεγονότα με πίστη στις Γραφές και απόλυτο σεβασμό στην ιερότητα του θέματος. Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν έναν χρόνο, έγιναν σε αυθεντικούς χώρους και ο Τζεφφιρέλλι εξασφάλισε ένα επιτελείο διάσημων ηθοποιών και κομπάρσων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%84_(%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B9_%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC) |
Γκονές | Από την εποχή των Καρολιδών, τα δημητριακά ήταν η κυρίαρχη καλλιέργεια του Γκονές. Την περίοδο από τον 12ο έως τον 16ο αιώνα, η καλλιέργεια σιτηρών συμπληρωνόταν από την παραγωγή υφασμάτων, και πιο συγκεκριμένα την παραγωγή τραχέων μάλλινων υλικών του gaunace. Η κοινότητα ήταν σημαντικός παραγωγός σιταριού για την Παρισινή αγορά τη σύγχρονη εποχή, μέχρι την πτώση της αρτοποιίας στα τέλη του 18ου αιώνα που συνέβαλε στη μεγάλη μετανάστευση προς την πρωτεύουσα. Το πρώτο αερόστατο υδρογόνου του κόσμου — το μη επανδρωμένο αερόστατο που απογειώθηκε από τον Ζακ Σαρλ και τους αδελφούς Ρομπέρ από το Σαμπ ντε Μαρς (Champ de Mars) του Παρισιού στις 27 Αυγούστου 1783 — πέταξε για 45 λεπτά και προσγειώθηκε στο Γκονές, όπου οι σύμφωνα με αναφορές τρομοκρατημένοι χωρικοί το κατέστρεψαν με γεωργικά εργαλεία. Αυτό προκάλεσε την έκδοση ανακοίνωσης από την κυβέρνηση σχετικά με την ασφάλεια και την επιστημονική αξία αυτών των πειραμάτων. Το 1815, ο Μαρσάλ Γκρουσύ αφίχθη στο Γκονές στην πορεία του για τον Πόλεμο του Έκτου Συνασπισμού, με στράτευμα 40.000 ατόμων και 120 αντικείμενα πυροβολικού. Στις 2 Ιουλίου, ο Δούκας του Ουέλλινγκτον έκανε την κοινότητα βάση του.Από τον Ιούνιο του 1939, το κτήμα Φραπάρ (το Κάστρο) χρησιμοποείται ως το κύριο κτίριο αστικής διοίκησης.Ο Ζαν Καμύ, ο Λουί Φουρμανέκ, ο Πιερ Λορνέ και ο Αλμπέρ Ντρουχό από το Γκονές ανήκαν στο κίνημα της Γαλλικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της Γαλλίας από το 1940 έως το 1944. Στις 25 Ιουλίου 2000, η πτήση 4590 της Air France — ένα Κονκόρντ υπερηχητικής μεταφοράς — συνετρίβη σε ξενοδοχείο της πόλης μετά το ξεφούσκωμα ενός ελαστικού, που προκλήθηκε από το πέρασμα πάνω από μεταλλικό κομμάτι που έπεσε από αεροσκάφος DC-10 στο Διεθνές Αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκωλ. Η συντριβή είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και των 109 επιβαινόντων και ακόμη τεσσάρων στο έδαφος. Η συντριβή το Κονκόρντ έγινε σε απόσταση μικρότερη των 6 χιλιομέτρων από το Γκουσαινβίλ, τον τόπο συντριβής του υπερηχητικού Tupolev Tu-144 κατά το Αεροπορικό Σόου του Παρισιού του 1973. Το Γκονές είναι αδελφοποιημένο με την πόλη Λεονέσα στο Ριέτι της Ιταλίας, από το 1981. Μεταξύ των αξιοθεάτων της πόλης περιλαμβάνονται η Εκκλησία των Αγίου Πέτρου και Παύλου, το παλιό Hotel-Dieu, τα υπερώα Γκαρλάντ και Ορζεμόν, και τα κτήματα Μαλμαισόν και Κουλάνζ. Το Γκονές δεν εξυπηρείται ούτε από το Μετρό του Παρισιού, το RER, ή τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Ο πιο κοντινός σταθμός είναι ο Βιλιέρ-λε-Μπελ – Γκονές – Αρνουβίλ στη γραμμή D του RER. Ο σταθμός βρίσκεται στη γειτονική κοινότητα Αρνουβίλ-λε-Γκονές, σε απόσταση 2,6 χιλιομέτρων (1,6 μίλια) από το κέντρο του Γκονές. Μέχρι το 2015 η κοινότητα είχε 20 σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με συνολικά 3.526 μαθητές, περιλαμβανομένων 11 νηπιαγωγείων (écoles maternelles) με συνολικά 1.389 μαθητές (μαζί με 20 παιδιά από προγράμματα toute petite) και εννέα δημοτικά σχολεία με 2.137 μαθητές.Γυμνάσια: Κολλέγιο Φιλίπ Ωγκύστ (Collège Philippe Auguste) Κολλέγιο Ρομπέρ Ντουανώ (Collège Robert Doisneau) Κολλέγιο Φρανσουά Τρυφώ (Collège François Truffaut)Υπάρχει ένα λύκειο, το Λυσέε Ρενέ Κασέν (Lycée René Cassin). Το μέσο μηνιαίο εισόδημα στην κοινότητα είναι 1.274 ευρώ. Ο βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος γεννήθηκε στο Γκονές στις 21 Αυγούστου 1165. Σιμόν Αμπκαριάν, ηθοποιός Αναμπέλ Εουρανί, τζουντόκα Μοχάμεντ Φοφανά, ποδοσφαιριστής Φρανκ Ζυλιέν, ποδοσφαιριστής Λουί Λαμπερί, καλαθοσφαιριστής Σεντρίκ Μουκουρί, ποδοσφαιριστής Αλίς Ναγιό, καλαθοσφαιρίστρια Τιερί Ρουπέρ, καλαθοσφαιριστής Χαλιφά Σουλέ, ποδοσφαιριστής INSEE Ένωση Δημάρχων του Βαλ ντ'Ουάζ Αρχειοθετήθηκε 2008-04-07 στο Wayback Machine. (Γαλλικά) (Γαλλικά) Επίσημος ιστότοπος (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Mérimée - Πολιτιστική κληρονομιά | Το Γκονές (γαλλικά: Gonesse) είναι κοινότητα στα βορειοανατολικά προάστια του Παρισιού στη Γαλλία. Βρίσκεται 16,5 χιλιόμετρα (10,3 μίλια) από το κέντρο του Παρισιού. Η κοινότητα βρίσκεται βόρεια από το Αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ, και έξι χιλιόμετρα (τέσσερα μίλια) νοτιοδυτικά από το Διεθνές Αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκωλ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%82 |
Γιώργος Καπουράνης | Αναδείχθηκε στις ακαδημίες του Ολυμπιακού, στον οποίο αγωνίστηκε ως επαγγελματίας για τρεις σεζόν από το 1985-86 ως το 1987-88 χωρίς να καταφέρει να καθιερωθεί. Ήταν αμυντικός μέσος και έκανε το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική στις 29 Μαρτίου 1986 σε ηλικία 20 ετών. Το 1988 πήγε στον Πανιώνιο, στον οποίο αγωνίστηκε τρεις περιόδους και στη συνέχεια για μιάμιση χρονιά στον Αθηναϊκό. Ακολούθως, μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, στον οποίο κέρδισε θέση στη βασική ενδεκάδα και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1995, 1996) και δύο Κύπελλα (1993, 1995). Επίσης, αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου 1997. Προς το τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε στην Παναχαϊκή και στον Θεσπρωτό Ηγουμενίτσας. Ο Καπουράνης ήταν βασικό μέλος της εθνικής ελπίδων που το 1988 έφτασε στον τελικό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ελπίδων, έπειτα από εντυπωσιακή πορεία στην προκριματική φάση.Επίσης, αγωνίστηκε στην Εθνική ανδρών 4 φορές. Έκανε το ντεμπούτο του στις 22 Δεκεμβρίου 1991 στον εκτός έδρας αγώνα με τη Μάλτα για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (σκορ: 1-1). Επίσης, αγωνίστηκε σε τρία φιλικά: στις 29 Ιανουαρίου 1992 με την Αλβανία εκτός έδρας (σκορ: 0-1), στις 2 Σεπτεμβρίου 1992 με την Κύπρο εντός έδρας (σκορ: 2-3) και στις 10 Μαρτίου 1993 με την Αυστρία εκτός έδρας (σκορ: 1-2). Πρωτάθλημα Ελλάδος (2): 1995, 1996. Κύπελλο Ελλάδος (2): 1993, 1995. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων (φιναλίστ): 1988 «Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες. http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=21595 http://www.rsssf.com/tablesg/grkhist.html#81 | Ο Γιώργος Καπουράνης (γενν. 20 Μαΐου 1966, Όλπε της Γερμανίας) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αμυντικός μέσος. Αγωνίστηκε σε Ολυμπιακό, Πανιώνιο, Αθηναϊκό και Παναθηναϊκό στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ήταν μέλος της εθνικής ελπίδων που το 1988 έφτασε στον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82 |
Ιβάν Σιμόνοβιτς | Ο Σιμόνοβιτς αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ το 1982. Έχει κάνει μεταπτυχιακά στη δημόσια διοίκηση και πολιτική. Ήταν επισκέπτης υπότροφος στα Πανεπιστήμια του Γκρατς και του Γέιλ. Απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα το 1990, σε ηλικία 31 ετών. Ο Σιμόνοβιτς εντάχθηκε στο κροατικό διπλωματικό σώμα μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Υπήρξε βοηθός του Υπουργού Εξωτερικών Μάτε Γκράνιτς κατά τη δεκαετία του 1990, αν και δεν εντάχθηκε ποτέ στο κυβερνών κόμμα, την Κροατική Δημοκρατική Ένωση (HDZ). Το 1997, ο πρόεδρος της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν τον διόρισε πρεσβευτή στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Σιμόνοβιτς υπηρέτησε εκεί μέχρι το 2002. Ενώ υπηρετούσε εκεί, ο Σιμόνοβιτς προήδρευσε του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών. Τον Μάιο του 2000 διορίστηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης Αντιπρόσωπος της κυβέρνησης της Κροατίας κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, για την υπόθεσή της πιθανής γενοκτονίας.Το 2002, ο Σιμόνοβιτς διορίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Ίβιτσα Ράτσαν. Παρέμεινε ανεξάρτητος και δεν προσχώρησε στο κυβερνών SDP. Όταν το HDZ επανήλθε στην εξουσία το 2003, στον Σιμόνοβιτς δεν προσφέρθηκαν καθήκοντα στη νέα κυβέρνηση. Το 2004 έγινε καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ, όπου διετέλεσε Προϊστάμενος του Τμήματος Νομικής Θεωρίας, Αντιπρόεδρος και Αντιπρύτανης Διεθνούς Συνεργασίας και όπου διδάσκει γενική θεωρία του δικαίου και κρατικές και διεθνείς σχέσεις. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και εργασίες πάνω σε θέματα των διεθνών σχέσεων, του δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανάπτυξης των εθνικών θεσμών. Ο Σιμόνοβιτς διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης της Κροατίας από τον πρωθυπουργό Ίβο Σανάντερ στις 6 Οκτωβρίου 2008. Η προκάτοχός του, Άνα Λόβριν, είχε παραιτηθεί την ίδια μέρα μετά από μια σειρά ανεξιχνίαστων επιθέσεων και δολοφονιών, που συνδέονται με το κροατικό οργανωμένο έγκλημα που κορυφώθηκε με τη δολοφονία της Ιβάνα Χόντακ, κόρης του αμφιλεγόμενου Κροάτη δικηγόρου Ζβόνιμιρ Χόντακ. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι τη σκότωσε ένας άστεγος, σε κάποια προφανή πράξη αντιποίνων εναντίον του πατέρα της. Τον Μάιο του 2010 ο Σιμόνοβιτς διορίστηκε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν ως Βοηθός Γενικός Γραμματέας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ο Σιμόνοβιτς είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. | Ο Ιβάν Σιμόνοβιτς (Croatian pronunciation: [ǐʋan ʃimǒːnoʋit͡ɕ] ; γεννημένος στις 2 Μαΐου 1959) είναι Κροάτης διπλωμάτης, πολιτικός και νομικός. Τον Οκτώβριο του 2008 διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης της Κροατίας. Στις 3 Μαΐου 2010, ο Σιμόνοβιτς διορίστηκε Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD_%CE%A3%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82 |
Οξανδρολόνη | Η οξανδρολόνη έχει ερευνηθεί και έχει συνταγογραφηθεί ως θεραπεία για μια μεγάλη ποικιλία καταστάσεων. Είναι εγκεκριμένη από τον FDA για τη θεραπεία του οστικού πόνου που σχετίζεται με την οστεοπόρωση, την ενίσχυση της αύξησης βάρους μετά από χειρουργική επέμβαση ή σωματικό τραύμα, κατά τη διάρκεια χρόνιας λοίμωξης ή στο πλαίσιο ανεξήγητης απώλειας βάρους και την εξουδετέρωση της καταβολικής επίδρασης της μακροχρόνιας θεραπείας με κορτικοστεροειδή. Όσον αφορά το 2016, συχνά συνταγογραφείται εκτός ετικέτας για να επιταχύνει την ανάρρωση από σοβαρά εγκαύματα, να βοηθήσει την ανάπτυξη κοριτσιών με σύνδρομο Τέρνερ και να εξουδετερώσει την καταβολή που προκαλείται από τον HIV/AIDS. Η οξανδρολόνη βελτιώνει τόσο τα βραχυπρόθεσμα όσο και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε άτομα που αναρρώνουν από σοβαρά εγκαύματα και έχει καθιερωθεί ως ασφαλής θεραπεία για αυτήν την ένδειξη. Χρησιμοποιείται επίσης στη θεραπεία του ιδιοπαθούς μικρού αναστήματος, της αναιμίας, του κληρονομικού αγγειοοιδήματος, της αλκοολικής ηπατίτιδας και του υπογοναδισμού.Η ιατρική έρευνα έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητα της οξανδρολόνης στην ενίσχυση της ανάπτυξης κοριτσιών με σύνδρομο Τέρνερ. Αν και η οξανδρολόνη έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό για την επιτάχυνση της ανάπτυξης σε παιδιά με ιδιοπαθή κοντό ανάστημα, είναι απίθανο να αυξήσει το ύψος των ενηλίκων και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ακόμη και να το μειώσει . Ως εκ τούτου, η οξανδρολόνη έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από αυξητική ορμόνη για αυτή τη χρήση. Στα παιδιά με ιδιοπαθές κοντό ανάστημα ή σύνδρομο Τέρνερ χορηγούνται δόσεις οξανδρολόνης πολύ μικρότερες από αυτές που δίνονται σε άτομα με εγκαύματα για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα αρρενωποποίησης και πρόωρης ωρίμανσης. Πολλοί αθλητές σωματοδόμησης και άλλοι αθλητές χρησιμοποιούν οξανδρολόνη για να αυξήσουν τη μυϊκή τους μάζα. Είναι πολύ πιο αναβολικό παρά ανδρογόνο, επομένως οι γυναίκες και όσοι αναζητούν λιγότερο έντονες αγωγές στεροειδών το χρησιμοποιούν ιδιαίτερα συχνά. Πολλοί εκτιμούν επίσης τη χαμηλή ηπατοτοξικότητα της οξανδρολόνης σε σχέση με τα περισσότερα άλλα από του στόματος ενεργά ΑΑΣ. Όπως και άλλα ΑΑΣ, η οξανδρολόνη μπορεί να επιδεινώσει την υπερασβεστιαιμία αυξάνοντας την οστεολυτική οστική απορρόφηση. Όταν λαμβάνεται από έγκυες γυναίκες, η οξανδρολόνη μπορεί να έχει ανεπιθύμητες ενέργειες όπως η αρρενοποίηση στο έμβρυο. Οι γυναίκες που λαμβάνουν οξανδρολόνη μπορεί να εμφανίσουν αρρενωποποίηση, μη αναστρέψιμη ανάπτυξη αρσενικών χαρακτηριστικών, όπως βαθιά φωνή, υπερτρίχωση, ανωμαλίες της εμμήνου ρύσεως, απώλεια μαλλιών ανδρικού τύπου και διεύρυνση της κλειτορίδας. Η οξανδρολόνη μπορεί να διαταράξει την ανάπτυξη στα παιδιά, μειώνοντας το ύψος των ενηλίκων τους. Λόγω αυτών των παρενεργειών, οι δόσεις που χορηγούνται σε γυναίκες και παιδιά ελαχιστοποιούνται και οι άνθρωποι συνήθως παρακολουθούνται για ανωμαλίες αρρενωποποίησης και ανάπτυξης. Όπως και άλλα ανδρογόνα, η οξανδρολόνη μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει την ακμή και τον πριαπισμό (ανεπιθύμητες ή παρατεταμένες στύσεις). Η οξανδρολόνη μπορεί επίσης να μειώσει τη γονιμότητα των ανδρών, μια άλλη παρενέργεια που είναι κοινή μεταξύ των ανδρογόνων. Σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει την εξωγενή αύξηση των ανδρογόνων, το σώμα μπορεί να μειώσει την παραγωγή τεστοστερόνης μέσω της ατροφίας των όρχεων και της αναστολής της γοναδοτροπικής δραστηριότητας.Σε αντίθεση με ορισμένα ΑΑΣ, η οξανδρολόνη δεν προκαλεί γενικά γυναικομαστία επειδή δεν μετατρέπεται σε οιστρογόνους μεταβολίτες. Ωστόσο, αν και δεν υπήρχαν αναφορές γυναικομαστίας παρά την ευρεία χρήση, η οξανδρολόνη αναφέρθηκε σε μια δημοσίευση το 1991 ότι είχε συσχετιστεί με 33 περιπτώσεις γυναικομαστίας σε έφηβα αγόρια που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με αυτή για κοντό ανάστημα. Η γυναικομαστία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της θεραπείας με οξανδρολόνη σε 19 από τα αγόρια και μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας σε 14 από τα αγόρια, και 10 από τα αγόρια είχαν παροδική γυναικομαστία, ενώ 23 είχαν επίμονη γυναικομαστία που απαιτούσε μαστεκτομή. Αν και η παροδική γυναικομαστία είναι ένα φυσικό και συχνό φαινόμενο σε εφηβικά αγόρια, η γυναικομαστία που σχετίζεται με την οξανδρολόνη ήταν όψιμης/καθυστερημένης έναρξης και ήταν επίμονη σε υψηλό ποσοστό των περιπτώσεων. Ως εκ τούτου, δήλωσαν οι ερευνητές, «αν και η οξανδρολόνη δεν μπορεί να εμπλέκεται ως διεγερτική [στη] γυναικομαστία», μια πιθανή σχέση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε κλινικούς γιατρούς που χρησιμοποιούν οξανδρολόνη σε εφήβους για διέγερση της ανάπτυξης.Μοναδικά στους 17α-αλκυλιωμένους ΑΑΣ, η οξανδρολόνη παρουσιάζει μικρή έως καθόλου ηπατοτοξικότητα, ακόμη και σε υψηλές δόσεις. Καμία περίπτωση σοβαρής ηπατοτοξικότητας δεν έχει αποδοθεί μεμονωμένα στην οξανδρολόνη. Ωστόσο, αυξημένα ηπατικά ένζυμα έχουν παρατηρηθεί σε ορισμένα άτομα, ιδιαίτερα με υψηλές δόσεις ή/και παρατεταμένη θεραπεία, αν και επανέρχονται στα φυσιολογικά όρια μετά τη διακοπή. Η οξανδρολόνη αυξάνει σημαντικά την αντιπηκτική δράση της βαρφαρίνης, μερικές φορές επικίνδυνα. Τον Απρίλιο του 2004, η Savient Pharmaceuticals δημοσίευσε μια προειδοποίηση ασφαλείας μέσω του FDA προειδοποιώντας τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με αυτό. Η οξανδρολόνη μπορεί επίσης να αναστείλει τον μεταβολισμό των από του στόματος υπογλυκαιμικών παραγόντων. Μπορεί να επιδεινώσει το οίδημα όταν λαμβάνεται μαζί με κορτικοστεροειδή ή αδρενοκορτικοτροπική ορμόνη. Όπως και άλλα ΑΑΣ, η οξανδρολόνη είναι ένας αγωνιστής του υποδοχέα ανδρογόνων, παρόμοιος με τα ανδρογόνα όπως η τεστοστερόνη και η DHT. Η σχετική συγγένεια δέσμευσης της οξανδρολόνης για τον υποδοχέα ανδρογόνου είναι περίπου 0,8% αυτής της μεθυλτριενολόνης. Η ενεργοποίηση του υποδοχέα ανδρογόνων διεγείρει τη σύνθεση πρωτεϊνών, η οποία αυξάνει την ανάπτυξη των μυών, την άλιπη μάζα σώματος και την οστική πυκνότητα.Σε σύγκριση με την τεστοστερόνη και πολλά άλλα ΑΑΣ, η οξανδρολόνη είναι λιγότερο ανδρογόνος σε σχέση με τη δύναμή της ως αναβολικό. Η οξανδρολόνη έχει περίπου 322 έως 633% της αναβολικής ισχύος και 24% της ανδρογόνου ισχύος της μεθυλτεστοστερόνης. Ομοίως, η οξανδρολόνης έχει έως και 6 φορές την αναβολική ισχύ της τεστοστερόνης και έχει σημαντικά μειωμένη ανδρογόνο ισχύ σε σύγκριση. Η μειωμένη αναλογία της αναβολικής προς την ανδρογόνο δραστηριότητα της οξανδρολόνης συχνά παρακινεί την ιατρική χρήση της σε παιδιά και γυναίκες, επειδή μικρότερο ανδρογόνο αποτέλεσμα συνεπάγεται μικρότερο κίνδυνο αρρενωποποίησης. Η κοινότητα του bodybuilding λαμβάνει επίσης υπόψη αυτό το γεγονός όταν επιλέγει ΑΑΣ.Καθώς η οξανδρολόνη είναι ήδη 5α-ανοιγμένη, δεν είναι υπόστρωμα για την 5α-αναγωγάση, επομένως δεν ενισχύεται σε ανδρογόνους ιστούς όπως το δέρμα, τα τριχοθυλάκια και ο προστάτης αδένας. Αυτό εμπλέκεται στη μειωμένη αναλογία αναβολικής προς ανδρογόνο δράση. Λόγω της αντικατάστασης ενός από τα άτομα άνθρακα με ένα άτομο οξυγόνου στη θέση C2 στον δακτύλιο Α, η οξανδρολόνη είναι ανθεκτική στην αδρανοποίηση από την αφυδρογονάση της 3α-υδροξυστεροειδούς στους σκελετικούς μύες. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το DHT και πιστεύεται ότι αποτελεί τη βάση της διατηρημένης αναβολικής ισχύος της οξανδρολόνης. Επειδή είναι 5α-ανοιγμένη, η οξανδρολόνη δεν είναι υπόστρωμα για την αρωματάση, επομένως δεν μπορεί να αρωματιστεί σε μεταβολίτες με οιστρογόνο δράση. Ομοίως, η οξανδρολόνη δεν έχει προγεστογόνο δράση.Η οξανδρολόνη είναι, μοναδικά, πολύ λιγότερο ηπατοτοξική από άλλα 17α-αλκυλιωμένα ΑΑΣ, το οποίο μπορεί να οφείλονται σε διαφορές στο μεταβολισμό. Η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα της οξανδρολόνης είναι 97%. Η δέσμευσή της από τις πρωτεΐνες του πλάσματος είναι 94 έως 97%. Το φάρμακο μεταβολίζεται κυρίως από τα νεφρά και σε μικρότερο βαθμό από το ήπαρ. Η οξανδρολόνη είναι το μόνο ΑΑΣ που δεν μεταβολίζεται κυρίως ή εκτενώς από το ήπαρ, και αυτό πιστεύεται ότι σχετίζεται με τη μειωμένη ηπατοτοξικότητά του σε σχέση με άλλα ΑΑΣ. Ο χρόνος ημιζωής της αποβολής αναφέρεται από 9,4 έως 10,4 ώρες, αλλά παρατείνεται στις 13.3 ώρες στους ηλικιωμένους. Περίπου το 28% μιας από του στόματος δόσης οξανδρολόνης αποβάλλεται αμετάβλητο στα ούρα και το 3% απεκκρίνεται με τα κόπρανα. Η οξανδρολόνη είναι ένα συνθετικό στεροειδές ανδροστάνης και ένα 17α-αλκυλιωμένο παράγωγο της DHT. Είναι επίσης γνωστό ως 2-οξα-17α-μεθυλ-5α-διυδροτεστοστερόνη (2-οξα-17α-μεθυλ-DHT) ή ως 2-οξα-17α-μεθυλ-5α-ανδροσταν-17β-ολ-3-όνη, και είναι DHT με μια ομάδα μεθυλίου στη θέση C17α και ο άνθρακας C2 αντικαθίσταται από ένα άτομο οξυγόνου. Τα στενά σχετιζόμενα ΑΑΣ περιλαμβάνουν τη μεστανολόνη (17α-μεθυλ-DHT), την οξυμεθολόνη (2-υδροξυμεθυλενο-17α-μεθυλ-DHT) και τη σταναζολόλη (ένα παράγωγο συντηγμένου με δακτύλιο 2,3- πυραζόλης Α της 17α-μεθυλ-DHT) και η δεσοξυμεθυλτεστοστερόνη (3-δεκετο-17α-μεθυλ-δ2-DHT), η μεθαστερόνη (2α,17α-διμεθυλ-DHT), η μεθυλ-1-τεστοστερόνη (17α-μεθυλ-δ1-DHT) και η μεθυλστενβολόνη (2,17α-διμεθυλ-δ1-DHT). Η οξανδρολόνη παρασκευάστηκε για πρώτη φορά από τους Ράφαελ Πάπο και Κρίστοφερ Γιουνγκ ενώ βρίσκονταν στην Searle Laboratories (τώρα μέρος της Pfizer ). Οι ερευνητές περιέγραψαν για πρώτη φορά το φάρμακο το 1962. Ενδιαφέρθηκαν αμέσως για τα πολύ αδύναμα ανδρογόνα αποτελέσματα της οξανδρολόνης σε σχέση με τα αναβολικά της αποτελέσματα. Εισήχθη ως φαρμακευτικό φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1964.Το φάρμακο συνταγογραφήθηκε για την προώθηση της μυϊκής αναγέννησης σε διαταραχές που προκαλούν ακούσια απώλεια βάρους και χρησιμοποιείται ως μέρος της θεραπείας για τον HIV/AIDS. Είχε επίσης αποδειχθεί ότι είναι μερικώς επιτυχής στη θεραπεία περιπτώσεων οστεοπόρωσης. Ωστόσο, εν μέρει λόγω κακής δημοσιότητας από την παράνομη χρήση του από bodybuilders, η παραγωγή του Anavar διακόπηκε από τα εργαστήρια Searle το 1989. Το παρέλαβε η Bio-Technology General Corporation, η οποία άλλαξε το όνομά της σε Savient Pharmaceuticals, η οποία μετά από επιτυχημένες κλινικές δοκιμές το 1995, το κυκλοφόρησε με την επωνυμία Oxandrin. Στη συνέχεια, η BTG κέρδισε εγκρίσεις για την κατάσταση ορφανού φαρμάκου από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων για τη θεραπεία της αλκοολικής ηπατίτιδας, του συνδρόμου Τέρνερ και της απώλειας βάρους που προκαλείται από τον HIV. Ενδείκνυται επίσης ως αντιστάθμιση του πρωτεϊνικού καταβολισμού που προκαλείται από τη μακροχρόνια χορήγηση κορτικοστεροειδών. | Η οξανδρολόνη, που πωλείται με τις εμπορικές ονομασίες Oxandrin και Anavar, μεταξύ άλλων, είναι ανδρογόνο και αναβολικό στεροειδές (ΑΑΣ) που χρησιμοποιείται για την αύξηση βάρους σε διάφορες καταστάσεις, για την αντιστάθμιση του πρωτεϊνικού καταβολισμού που προκαλείται από τη μακροχρόνια θεραπεία με κορτικοστεροειδή, για να υποστηρίξει την ανάρρωση από σοβαρά εγκαύματα, για τη θεραπεία του πόνου στα οστά που σχετίζεται με την οστεοπόρωση, για τη βοήθεια στην ανάπτυξη κοριτσιών με σύνδρομο Τέρνερ και για άλλες ενδείξεις. Λαμβάνεται από το στόμα.Οι παρενέργειες της οξανδρολόνης περιλαμβάνουν συμπτώματα αρρενοποίησης όπως ακμή, αυξημένη τριχοφυΐα, αλλαγή φωνής και αυξημένη σεξουαλική επιθυμία. Το φάρμακο είναι συνθετικό ανδρογόνο και αναβολικό στεροειδές, ως εκ τούτου είναι ένας αγωνιστής του υποδοχέα ανδρογόνων, του βιολογικού στόχου των ανδρογόνων όπως η τεστοστερόνη και η διυδροτεστοστερόνη. Έχει ισχυρά αναβολικά και αδύναμα ανδρογόνα αποτελέσματα, που του δίνουν ένα ήπιο προφίλ παρενεργειών και το καθιστούν ιδιαίτερα κατάλληλο για χρήση σε γυναίκες.Η οξανδρολόνη περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1962 και εισήχθη για ιατρική χρήση το 1964. Χρησιμοποιείται κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πέρα από τις ιατρικές της χρήσεις, η οξανδρολόνη χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της σωματικής διάπλασης και της απόδοσης. Το φάρμακο είναι μια ελεγχόμενη ουσία σε πολλές χώρες, επομένως η μη ιατρική χρήση είναι γενικά παράνομη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B7 |
Φραν Γκονθάλεθ | Ο Φραν, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, γεννήθηκε στην Καρέιρα της Σάντα Ουτσία ντε Ριμπέιρα, στην Γαλικία, ενώ προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα του συλλόγου το 1988, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν στις 31 Αυγούστου 1991 σε μια εκτός έδρας ήττα με σκορ 1–2 απέναντι στην Βαλένθια ΚΦ. Πετυχαίνοντας να καθιερωθεί ως βασικό στέλεχος σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν αγωνίστηκε σε, μόλις, οκτώ αναμετρήσεις στο σύνολο των πέντε πρώτων του σεζόν με την ομάδα – πετυχαίνοντας, επίσης, 24 τέρματα – ενώ ήταν ήδη αρχηγός της Ντεπορτίβο. Στην διάρκεια της θερινής περιόδου προετοιμασίας ενόψει της σεζόν 1995–96, η Ρεάλ Μαδρίτης σχεδόν έφτασε στην απόκτηση του Φραν, ωστόσο ο παίκτης μετάνιωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την Ντεπορτίβο και επέστρεψε σύντομα στην ομάδα. Την σεζόν 1999–2000, καθώς η Ντέπορ κατέκτησε το κορυφαίο την τάξει πρωτάθλημα του ισπανικού ποδοσφαίρου για πρώτη φορά στην ιστορία της, οι τραυματισμοί του τον περιόρισαν σε αγωνιστική παρουσία μόλις 22 αναμετρήσεων, ενώ πέτυχε και ένα τέρμα στην εντός έδρας νίκη της ομάδας του με σκορ 2–0 επί της Βαλένθια στις 12 Μαρτίου 2000. Ο Φραν αποσύρθηκε από την ενεργό αγωνιστική δράση στο τέλος της της σεζόν 2004–05 έπειτα από 17 χρόνια αγωνιστικής παρουσίας με την μοναδική ομάδα της καριέρας του, 14 εκ των οποίων στην πρώτη κατηγορία, την ίδια περίοδο με τον Μάουρο Σίλβα, με τους δύο να αγωνίζονται για τελευταία φορά στις 22 Μαΐου 2005, σε μια εντός έδρας ήττα με σκορ 0–3 απέναντι στην ΡΚΝ Μαγιόρκα. Συνολικά, στην διάρκεια της καριέρας του, σημείωσε άνω των 600 συμμετοχών. Το 2008, ο Φραν επέστρεψε στην Ντεπορτίβο, εντασσόμενος στην ομάδα ποδοσφαίρου σάλας του συλλόγου, μαζί με τους παλαιούς αστέρες του συλλόγου Ντζαλμίνια, Ντονάτο, Νουρεντίν Ναϊμπέτ και Ζακ Σονγκό. Ο Φραν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ισπανίας στις 27 Ιανουαρίου 1993, σε μια φιλική αναμέτρηση, η οποία έληξε ισοπαλία με σκορ 1–1, απέναντι στο Μεξικό στο Λας Πάλμας.Συνολικά σημείωσε 16 διεθνείς συμμετοχές, παίρνοντας μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, όπου και αγωνίστηκε στην τελευταία του διεθνή αναμέτρηση, μία νίκη με σκορ 4–3, στα πλαίσια της φάσης των ομίλων της διοργάνωσης, με αντίπαλο της Γιουγκοσλαβία. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Φραν, Χοσέ Ραμόν, ήταν επίσης ποδοσφαιριστής (και μέσος). Πέρασε, επίσης, διάστημα αρκετών σεζόν αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Ντεπορτίβο, αν και με λιγότερη αποτελεσματικότητα σε ατομικό επίπεδο. Πριμέρα Ντιβιζιόν: 1999–2000 Κύπελλο Ισπανίας: 1994–95, 2001–02 Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1995, 2000, 2002 Προφίλ Fran στο BDFutbol Πληροφορίες ως παίκτης της Ντεπορτίβο Στατιστικά με την Εθνική Ισπανίας Φραν Γκονθάλεθ στην ιστοσελίδα National-Football-Teams.com | Ο Φρανθίσκο Χαβιέρ Γκονθάλεθ Πέρεθ (γεννημένος στις 14 Ιουλίου 1969), γνωστός ως Φραν, είναι Ισπανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πέρασε το σύνολο της καριέρας του αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Ντεπορτίβο ως αριστερός μέσος με πλούσιο ταλέντο και διορατικότητα στο παιχνίδι του, βοηθώντας την να κατακτήσει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, την Πριμέρα Ντιβιζιόν. Ο Φραν αγωνίστηκε με την Εθνική Ισπανίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B8 |
Τζούντο | Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1882 από τον καθηγητή Τζίγκορο Κάνο (1860-1938), πτυχιούχο πολιτικών και οικονομικών επιστημών, και γνώστη της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών. Κοντός και σωματικά αδύναμος σαν παιδί, ο Κάνο ενδιαφέρθηκε για τις πολεμικές τέχνες, συγκεκριμένα για ζίου ζίτσου, πρώτη φορά σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών για να μπορεί να αμυνθεί εναντίον δυνατότερων συμμαθητών του που τον αντιμετώπιζαν περιπαικτικά και βίαια. Έχοντας υποστεί σχολική βία για αρκετά χρόνια, και αφότου ο πατέρας του αρνήθηκε το αίτημά του να του βρει δάσκαλο ζίου ζίτσου, θεωρώντας την εκμάθηση της εν λόγω τέχνης μη απαραίτητη, ο Κάνο αποφάσισε να ξεκινήσει μόνος την αναζήτηση δασκάλου.Λέγεται ότι ο Κάνο κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του ζίου ζίτσου. Η αλήθεια είναι ότι υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες, χρησιμοποιώντας όμως την αρχή της αποδοτικότερης χρήσης της ενέργειας, όπως την ονόμασε. Ο Κάνο έθεσε ως βασικό στόχο του αθλήματος, εκτός από τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα, μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας. Αυτό μετέτρεψε το Τζούντο από μια νέα πολεμική τέχνη, σε πραγματικό τρόπο ζωής με πάρα πολλά οφέλη. Το 1882 ο Τζιγκόρο Κάνο ίδρυσε το Kadokan Judo που σιγά-σιγά άρχισε να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Το 1907 υπολογίζεται ότι είχε ήδη 10.000 αθλητές - μέλη. Το 1903 ο Γιαμασίτα κατ’ εντολή του Κάνο πήγε στις ΗΠΑ όπου διέδωσε το Τζούντο, εκπαιδεύοντας ακόμη και τον Αμερικανό πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ. Παρά τις φυσιολογικές αλλαγές, οι βασικοί κανόνες του Τζούντο παραμένουν ίδιοι όπως και η βασική φιλοσοφία του πατέρα του Τζούντο ο οποίος ήθελε μια νέα πολεμική τέχνη, ένα άθλημα, με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς. Για τριάντα χρόνια ο Τζιγκόρο Κάνο αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση και εξάπλωση του αθλήματος. Βασικός συνεργάτης του Βαρόνου Πιερ Ντε Κουπερτέν, είχε ενεργό ρόλο στο Ολυμπιακό Κίνημα, όντας και μέλος της ΔΟΕ. Ο Τζιγκόρο Κάνο δεν πρόλαβε να δει εν ζωή (πέθανε το 1938), την είσοδο του Τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 1964 στο Τόκιο) ούτε την ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας (το 1951), την οποία είχε προτείνει ο ίδιος από τη δεκαετία του ‘30. Για την ακρίβεια ήταν 12 Μαΐου του 1951 όταν σε ένα δωμάτιο του κινέζικου εστιατορίου Choy’ s στο Λονδίνο, εννέα χώρες υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο (IJF) έχει στα μητρώα της περισσότερες από 200 χώρες-μέλη. Νωρίτερα, το 1948, είχε ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τζούντο ενώ το 1951 διεξήχθη και το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η εισαγωγή των κατηγοριών επηρέασε άμεσα την ανάπτυξη του Τζούντο, ενώ οκτώ χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 1964, στην ίδια πόλη, διεξήχθη το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με συμμετοχή 31 αθλητών από 21 χώρες. Το 1980 διεξήχθη, για πρώτη φορά, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και για τις γυναίκες. Δώδεκα χρόνια, αργότερα, το 1992 στη Βαρκελώνη το Τζούντο γυναικών συμπεριλαμβάνεται και στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν και οι μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος θεωρούνται η Γαλλία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Κούβα και η Ρωσία, η διασπορά των μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αρκετά μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ τα 56 μετάλλια του αθλήματος μοιράστηκαν 25 χώρες, μια περισσότερη σε σχέση με τους αγώνες της Αθήνας το 2004. Στην Ελλάδα το Τζούντο εμφανίστηκε λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το 1977 αναγνωρίστηκε επίσημα, ως άθλημα και εντάχθηκε στον ΣΕΓΑΣ ενώ το 1985 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Τζούντο που σήμερα αριθμεί 150 και πλέον σωματεία με μια δύναμη 6.000 αθλητών και αθλητριών. Οι δύο αθλητές (τζουντόκα) φορώντας την χαρακτηριστική στολή (τζουντόγκι), ο ένας μπλε και ο άλλος λευκή, αγωνίζονται για τέσσερα λεπτά. Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ οι τζουντόκα φορούσαν μόνο λευκές στολές. Στο Σίδνεϊ καθιερώθηκε και το μπλε τζουντόγκι για την ευκολότερη διάκριση των αθλητών. Ο αγώνας διευθύνεται από έναν κεντρικό διαιτητή και δύο κριτές με ισότιμη γνώμη. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με τον κανόνα της πλειοψηφίας και το αποτέλεσμα ανακοινώνεται από το διαιτητή με χαρακτηριστική κίνηση του χεριού και αναφώνηση του βαθμού ή της ποινής. Ένας αθλητής αναδεικνύεται νικητής αμέσως όταν πάρει ippon (ένας βαθμός = 10 πόντοι) πραγματοποιώντας μία επιτυχημένη τεχνική με την οποία ρίχνει τον αντίπαλό του στο έδαφος κάτι που σημαίνει ότι τελειώνει ο αγώνας. Υπάρχουν τεχνικές, οι οποίες αξιολογούνται με μικρότερης αξίας βαθμούς όπως waza-ari (7 πόντοι), yuko (5 πόντοι) και koka (3 πόντοι). Υπάρχουν και αντίστοιχης αξίας ποινές που μπορούν να δοθούν σε ένα αθλητή για μικρές παραβάσεις, shido (=koka), 2 shido (=yuko), 3 shido (=waza-ari) και 4 shido (=ippon). Υπάρχει επίσης και ποινή για μεγάλες παραβάσεις, hansoku make (=ippon), που όπως και στην περίπτωση των τεσσάρων shido, αποφέρει την άμεση ήττα του αθλητή. Δύο waza-ari προστίθενται για να γίνουν ippon. Το ίδιο ισχύει και όταν ένας αθλητής έχει ήδη πάρει waza-ari και ο αντίπαλός του στη συνέχεια δέχεται τρίτο shido. Το yuko και το koka δεν προστίθενται. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί ippon, νικητής αναδεικνύεται ο αθλητής που έχει τον μεγαλύτερης αξίας βαθμό, μετά το πέρας των πέντε λεπτών. Ο βαθμός ippon δίνεται όταν ο αθλητής, εφαρμόζοντας μία τεχνική ρίψεων, ρίξει τον αντίπαλό του με την πλάτη με πολλή δύναμη, ταχύτητα και έλεγχο. Το Waza-ari δίνεται όταν ο διαιτητής και οι κριτές θεωρήσουν ότι λείπει ένα από τα στοιχεία του ippon από μια ρίψη. Για παράδειγμα εάν ο αντίπαλος δεν πέσει με την πλάτη ή όταν θεωρήσουν ότι ο αθλητής δεν βάλει αρκετή δύναμη. Το Yuko δίνεται όταν λείπουν δύο από τα απαιτούμενα στοιχεία στη ρίψη. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί όταν π.χ. ο αντίπαλος έχει πέσει πλάγια και χωρίς ταχύτητα. Το Κοkα δίνεται όταν ο αντίπαλος πέσει με τον ώμο, με το μηρό ή με τους γλουτούς. Επίσης, ο βαθμός ippon δίνεται όταν ο αθλητής, εφαρμόζοντας μία τεχνική ακινητοποίησης, κρατήσει τον αντίπαλό του στο έδαφος για 20 δευτερόλεπτα. Ο διαιτητής ανακοινώνει την αρχή και το τέλος της ακινητοποίησης ‘osaekomi’. Το ippon δίνεται όταν ο αντίπαλος ξεφύγει από την ακινητοποίηση σε χρόνο ίσο με 20’’. Το Wazari δίνεται όταν ο αντίπαλος ξεφύγει από την ακινητοποίηση σε χρόνο ίσο με 10’’. Tέλος, ο βαθμός ippon δίνεται όταν ο αθλητής, εφαρμόζοντας τεχνική πνιγμού ή τεχνική εξάρθρωσης, αναγκάσει τον αντίπαλό του να εγκαταλείψει τον αγώνα χτυπώντας ελαφρά δύο ή περισσότερες φορές με το χέρι ή το πόδι του ή λέγοντας ‘maitta’ (‘εγκαταλείπω’). Στο Τζούντο υπάρχουν 7 κατηγορίες κιλών για τους άνδρες και 7 για τις γυναίκες: Υπάρχει επίσης η Όπεν κατηγορία η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το Τζούντο έχει το δικό του ντύσιμο. Πρόκειται για μία χοντρή βαμβακερή φόρμα, το τζουντόγκι, που αποτελείται από σακάκι, παντελόνι και μία ζώνη, τα οποία οι ασκούμενοι φορούν τόσο στις προπονήσεις όσο και στους αγώνες. Το τζουντόγκι, το οποίο άρχισε να χρησιμοποιείται το 1907, είναι λευκού χρώματος (σ.σ. από το 1998, χρησιμοποιείται στις διεθνείς διοργανώσεις υποχρεωτικά η μπλε φόρμα για τον έναν από τους δύο «μονομάχους»), ενώ το χρώμα της ζώνης εξαρτάται από το επίπεδο του τζουντόκα σε βαθμούς. Το σακάκι είναι κατασκευασμένο από πολύ χοντρό ύφασμα, για να αντέχει τα τραβήγματα των τεχνικών αλλά και για να προστατεύει τον τζουντόκα στις πτώσεις. Όσον αφορά στο παντελόνι, έχει ενίσχυση στα γόνατα και δένει στη μέση με κορδόνι. Οι άντρες τζουντόκα πρέπει να φορούν το τζουντόγκι κατάσαρκα, ενώ οι γυναίκες φορούν από μέσα λευκό μπλουζάκι ή κορμάκι. Σε ό,τι αφορά τις διαστάσεις, τα μανίκια του τζουντόγκι πρέπει να φτάνουν 5 εκατοστά πριν από τους καρπούς όταν ο αθλητής έχει τα χέρια σε πρόταση, ενώ τα μπατζάκια πρέπει να φτάνουν τα πέντε εκατοστά πριν από τους αστραγάλους όταν ο αθλητής βρίσκεται σε στάση προσοχής. Η ζώνη στο τζούντο αντικατοπτρίζει το επίπεδο γνώσεων του ασκούμενου. Η ζώνη πρέπει να έχει αρκετό μάκρος ώστε να τυλίγει δύο φορές το σώμα του τζουντόκα στη μέση, να δένεται με σταυρόκομπο και προεξέχει κατά τουλάχιστον 20 εκατοστά σε κάθε άκρη. Το επίπεδο του τζουντόκα σε βαθμούς αντιστοιχεί στους παρακάτω χρωματισμούς: 6ο Κίου:Λευκή Ζώνη 5ο Κίου: Κίτρινη Ζώνη 4ο Κίου: Πορτοκαλί Ζώνη 3ο Κίου: Πράσινη Ζώνη 2ο Κίου: Μπλε Ζώνη 1ο Κίου: Καφέ Ζώνη 1ο-5ο Νταν: Μαύρη Ζώνη 6ο-7ο-8ο Νταν: Κόκκινη-λευκή Ζώνη 9ο-10ο Νταν: Κόκκινη ΖώνηΝα σημειωθεί ότι όσοι κατέχουν βαθμούς πάνω από 5 Νταν, μπορούν εφόσον το επιθυμούν να φορούν μαύρη ζώνη, ενώ όσον αφορά τις γυναικείες ζώνες έχουν μία λευκή γραμμή στη μέση. Υπάρχουν 67 αναγνωρισμένες τεχνικές ρίψεων (Nage waza) οι οποίες μεταφράζονται ως εξής: Τεχνικές από όρθια θέση (Tach waza) 15 Τεχνικές χεριών (Te waza) 11 τεχνικές γοφού (Koshi waza) 21 τεχνικές ποδιών (Ashi waza) Τεχνικές αυτοθυσίας (Sutemi waza) 5 τεχνικές αυτοθυσίας προς την πλάτη (Ma sutemi waza) 15 τεχνικές αυτοθυσίας προς το πλάι (Yoko sutemi waza) Επίσης έχουν αναγνωρισθεί διεθνώς και 29 τεχνικές εδάφους (Katame waza) οι οποίες είναι: 7 τεχνικές ακινητοποίησης (Οsae waza) 12 τεχνικές πνιγμού (Shime waza) 10 τεχνικές εξάρθρωσης (Kansetsu waza) Αναλυτικότερα: Ippon seoinage (本背負い投げ, or 本背負投): Ρίψη από τον ώμο με το ένα χέρι Kata guruma (肩車): Τροχός στον ώμο Kibisu gaeshi ( 踵返): Τρικλοποδιά στη φτέρνα Kouchi gaeshi (小内返): Αντεπίθεση στο μικρό εσωτερικό θέρισμα Kuchiki taoshi (朽木落): Ρίψη με το ένα χέρι Morote gari (双手刈): Θέρισμα με τα δύο χέρια Obi otoshi (帯落): Πιάσιμο της ζώνης Seoi nage (背負い投げ, or 背負投): Ρίψη ώμου Seoi otoshi (背負落): Ρίψη ώμου Sukui nage (掬投): Σαρωτική ρίψη Sumi otoshi (隅落): Γωνιακή ρίψη Tai otoshi (体落): Πτώση του σώματος Uchi mata sukashi (内股透): Ξεγλίστημα από ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού του μηρού Uki otoshi (浮落): Αιωρούμενη ρίψη Yama arashi (山嵐): Θυελλώδης ρίψηΜη αναγνωρισμένες τεχνικές: Te guruma: Τροχός χεριού Daki age (抱上): Ψηλό σήκωμα Hane goshi (跳腰): Εκτίναξη γοφού Harai goshi (払腰): Σάρωμα γοφού Koshi guruma (腰車): Τροχός στο γοφό O goshi (大腰): Μεγάλη ρίψη γοφού Sode tsurikomi goshi (袖釣込腰): Ρίψη γοφού με σήκωμα/τράβηγμα του μανικιού Tsuri goshi (釣腰): Ρίψη με ανασηκωμένο γοφό Tsurikomi goshi (釣込腰): Ρίψη γοφού με σήκωμα/τράβηγμα Uki goshi (浮腰): Ρίψη με υπερυψωμένο γοφό Ushiro goshi (後腰): Πίσω ρίψη γοφού Utsuri goshi (移腰): Μετατόπιση του γοφούΜη αναγνωρισμένες τακτικές: Tobi goshi Ushiro guruma Ashi guruma (足車): Τροχός στο πόδι Deashi harai (出足払): Σάρωμα μπροστινού ποδιού Hane goshi gaeshi (跳腰返): Αντεπίθεση στην εκτίναξη γοφού Harai goshi gaeshi (払腰返): Αντεπίθεση στο σάρωμα του γοφού Harai tsurikomi ashi (払釣込足): Σάρωμα ποδιού με σήκωμα/τράβηγμα Hiza guruma (膝車): Τροχός στο γόνατο Kosoto gake (小外掛): Μικρό εξωτερικό αγκρίστρωμα Kosoto gari (小外刈): Μικρό εξωτερικό θέρισμα Kouchi gari (小内刈): Μικρό εσωτερικό θέρισμα O guruma (大車): Μεγάλος τροχός Okuri ashi harai (送足払): Σάρωμα ποδιού Osoto gaeshi (大外返): Αντεπίθεση στο μεγάλο εξωτερικό θέρισμα Osoto gari (大外刈): Μεγάλο εξωτερικό θέρισμα Osoto guruma (大外車): Μεγάλος εξωτερικός τροχός Osoto otoshi (大外落): Μεγάλη εξωτερική ρίψη Ouchi gaeshi (): Αντεπίθεση στο μεγάλο εσωτερικό θέρισμα Ouchi gari (大内刈): Μεγάλο εσωτερικό θέρισμα Sasae tsurikomi ashi (支釣込足): Ρίψη στο πόδι που στηρίζει με σήκωμα/τράβηγμα Tsubame gaeshi (燕返): αντεπίθεση του χελιδονιού, αντιτεχνική στο ντεάσι-χαράι Uchi mata (内股): Ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού του μηρού Uchi mata gaeshi (内股返): Αντεπίθεση στη ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού μηρού Hikikomi gaeshi (引込返): Αντίστροφη ώθηση Sumi gaeshi (隅返): Διαγώνια ρίψη Tawara gaeshi (俵返): Tomoe nage (巴投): Κυκλική ρίψη Ura nage (裏投): Οπίσθια ρίψη Daki wakare (抱分): Υψηλός διαχωρισμός Hane makikomi (跳巻込): Ρίψη με αναπήδηση και τύλιγμα Harai makikomi (払巻込): Ρίψη σαρώματος του γοφού με τύλιγμα Kani basami (蟹挟): Ρίψη ψαλιδιού Kawazu gake (河津掛): Εμπλοκή με το πόδι Osoto makikomi (大外巻込): Ρίψη με μεγάλο εξωτερικό τύλιγμα Soto makikomi (外巻込): Ρίψη με εξωτερικό τύλιγμα Tani otoshi (谷落): Ανατροπή της κοιλάδας Uchi makikomi (内巻込): Ρίψη με εσωτερικό τύλιγμα Uchi mata makikomi (内股巻込): Ρίψη του εσωτερικού του μηρού με τύλιγμα Uki waza (浮技): Αιωρούμενη ρίψη Yoko gake (横掛): Πλάγια ρίψη του σώματος Yoko guruma (横車): Πλάγιος τροχός Yoko otoshi (横落): Πλάγια ανατροπή Yoko wakare (横分): Πλάγια ρίψηΜη αναγνωρισμένες τεχνικές: Tama guruma Ude Gaeshi Ανατροπή της χελώνας: Daki WakareΜη αναγνωρισμένες τεχνικές Κυκλική κίνηση αμυνόμενου: Elevator Sweep Push SweepΠέρασμα αμυνόμενου: Near Knee Guard Pass Simple Guard Pass Stacking Guard PassΑνατροπή της χελώνας Turtle Flip Over Ura-gatameΑντίστροφη ανάβαση Back Mount Escape Foot lock counter to rear-mounted position Kami-shiho-gatame (上四方固): Επάνω πιάσιμο τεσσάρων γωνιών Kata-gatame (肩固): Πιάσιμο ώμου Kesa-gatame (袈裟固): Πιάσιμο μαντηλιού Kuzure-kami-shiho-gatame (崩上四方固): Σπασμένο επάνω πιάσιμο τεσσάρων γωνιών Kuzure-kesa-gatame (崩袈裟固): Παραλλαγή του πιασίματος μαντηλιού Tate-shiho-gatame (縦四方固): Ευθύ κλείδωμα με πιάσιμο τεσσάρων γωνιών Yoko-shiho-gatame (横四方固): Πλάγιο κλείδωμα με πιάσιμο τεσσάρων γωνιώνΜη αναγνωρισμένες τεχνικές: Uki-gatame (浮固): Επιπλέουσα στήριξη Ura-gatame Ura-kesa-gatame Ushiro-kesa-gatame (後袈裟固): Πιάσιμο μαντηλιού προς τα πίσω Do-jime (胴絞): Πνιγμός κορμού Gyaku-juji-jime (逆十字絞): Αντίστροφο σταυρωτό κλείδωμα Hadaka-jime (裸絞): Γυμνό κλείδωμα Kata-ha-jime (片羽絞): Κλείδωμα μονής φτερούγας Kata-juji-jime (片十字絞): Μισό σταυρωτό κλείδωμα Katate-jime (片手絞): Πνιγμός με το ένα χέρι Nami-juji-jime (並十字絞): Κανονικό σταυρωτό κλείδωμα Okuri-eri-jime (送襟絞): Κυλιόμενο κλείδωμα του κολάρου Ryo-te-jime (両手絞): Πνιγμός με τα δύο χέρια Sankaku-jime (三角絞): Τριγωνικός πνιγμός Sode-guruma-jime (袖車絞): Πνιγμός με τροχό στο μανίκι Tsukkomi-jime (突込絞): Πιεστικός πνιγμόςΜη αναγνωρισμένες τεχνικές: Jigoku-jime (地獄絞): Διαβολικός πνιγμός Ura-juji-jime Ashi-garami (足緘): Κλείδωμα ποδιού με εμπλοκή Ude-garami (腕緘): Κλείδωμα βραχίονα με εμπλοκή Ude-hishigi-ashi-gatame (腕挫脚固): Κλείδωμα βραχίονα με το πόδι Ude-hishigi-hara-gatame (腕挫腹固): Κλείδωμα βραχίονα με το στομάχι Ude-hishigi-hiza-gatame ( 腕挫膝固): Κλείδωμα βραχίονα με το γόνατο Ude-hishigi-juji-gatame (腕挫十字固): Σταυρωτό κλείδωμα βραχίονα Ude-hishigi-sankaku-gatame (腕挫三角固): Τριγωνικό κλείδωμα βραχίονα Ude-hishigi-te-gatame (腕挫手固): Κλείδωμα βραχίονα με το χέρι Ude-hishigi-ude-gatame (挫腕固): Κλείδωμα βραχίονα με το βραχίονα Ude-hishigi-waki-gatame (腕挫腋固): Κλείδωμα βραχίονα με τη μασχάληΜη αναγνωρισμένες τεχνικές: Ashi-hishigi Sankaku-garami (三角緘): Τριγωνική περιπλοκή Ashi-ate-waza: Χτυπήματα ποδιών Mae-ate: Εμπρός χτύπημα Mae-geri: Μπροστινό λάκτισμα Naname-geri: Διαγώνιο λάκτισμα Taka-geri: Ψηλό εμπρός λάκτισμα Ushiro-geri: Πίσω λάκτισμα Yoko-geri: Πλάγιο λάκτισμα Ude-Ate-waza: Χτυπήματα με τα χέρια και τους βραχίωνες Kami-ate: Χτυπήματα προς τα πάνω Kirioroshi: Κάθετο κόψιμο Naname-ate: Διαγώνιο χτύπημα Naname-uchi: Πλάγιο χτύπημα Ryogan-tsuki: Χτύπημα και στα δύο μάτια Shimo-tsuki: Χτύπημα από πάνω προς τα κάτω Tsukiage: Γροθιά από κάτω (άπερκατ) Tsukidashi: Χτύπημα με το χέρι Tsukkake: Γροθιά Uchioroshi: Χτύπημα προς τα κάτω Ushiro-ate: Οπίσθιο χτύπημα Ushiro-sumi-tsuki: Χτύπημα στην πίσω γωνία Ushiro-tsuki: Πίσω χτύπημα Ushiro-uchi: Πίσω χτύπημα Yoko-ate: Πλάγια ρίψη του σώματος Yoko-uchi: Πλάγια ρίψη του σώματος Tenkan: Εξωτερική στροφή Mae ukemi: Πρόσθια πτώση Ushiro ukemi: Οπίσθια πτώση Yoko ukemi: Πλάγια πτώση https://web.archive.org/web/20110314093956/http://www.hjf.gr/judo1.php https://e-judo.com | Το Τζούντο (ιαπ: 柔道, σημασία: "ευγενής δρόμος") είναι σύστημα σωματικής, νοητικής, και ηθικής αγωγής που δημιουργήθηκε το 19ο αιώνα από τον καθηγητή Τζίγκορο Κάνο. Ως σύστημα φυσικής αγωγής αποτελεί μορφή πάλης που χαρακτηρίζεται από τη δυναμική χρήση όλου του σώματος με σκοπό την απώλεια της ισορροπίας του αντιπάλου και την ανατροπή του. Ως πολεμική τέχνη το τζούντο περιλαμβάνει όμως και χτυπήματα - τα Atemi Waza, τα οποία διδάσκονται και εφαρμόζονται στα Κάτα. Τα χτυπήματα και οι τεχνικές ρίψεων μπορούν να χρησιμεύσουν για αυτοάμυνα. Επίσης, είναι ολυμπιακό άθλημα από το 1964, και θεωρείται το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο ως προς τον αριθμό εξασκούμενων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF |
Πρίγκιπας Χάρι, Δούκας του Σάσσεξ | Ο Ερρίκος Κάρολος Αλβέρτος Δαυίδ γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1984 και ώρα 4:20 μ.μ. στην Πτέρυγα Λίντο του Νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Πάντινγκτον του Λονδίνου. Ήταν το δεύτερο παιδί που απέκτησαν ο τότε πρίγκιπας της Ουαλίας Κάρολος με τη Λαίδη Νταϊάνα. Η βάπτισή του πραγματοποιήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1984 στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου του Κάστρου Ουίνδσορ από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερυ, Ρόμπερτ Ράνσι. Ανάδοχοί του ήταν ο Πρίγκιπας Ανδρέας (πατρικός θείος του), Λαίδη Σάρα Άρμστρονγκ-Τζόουνς (πατρική θεία του), η Κάρολιν Μπαρθόλομιου (πρώην Πράιντ), ο Μπράιαν Όργκαν, ο Τζέραλντ Ουόρντ (πρώην αξιωματικός στο Οικιακό Ιππικό) και η Σήλια, Λαίδη Βέστι (πρώην Νάιτ).Η Νταϊάνα ήθελε ο Χάρι και ο μεγαλύτερος αδερφός του να έχουν ένα ευρύτερο φάσμα εμπειριών σε σχέση με προηγούμενα βασιλικά παιδιά και φρόντιζε να τα πηγαίνει σε χώρους που κυμαίνονταν από το Disney World και τα McDonald's μέχρι κλινικές καταπολέμησης του AIDS και καταφύγια για άστεγους. Ο Χάρρυ άρχισε να συνοδεύει τους γονείς του σε επίσημες επισκέψεις από νεαρή ηλικία. Η πρώτη του περιοδεία με τους γονείς του στο εξωτερικό ήταν στην Ιταλία το 1985.Οι γονείς του Χάρι χώρισαν το 1996 και το επόμενο έτος η μητέρα του Νταϊάνα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι. Ο Χάρι και ο Ουίλιαμ έμεναν μαζί με τον πατέρα τους στο Κάστρο Μπαλμόραλ εκείνο το διάστημα, έτσι έμαθαν από τον ίδιο για το θάνατο της μητέρας τους. Στην κηδεία της μητέρας του ο Χάρι, ηλικίας 12 ετών τότε, συνόδευσε τον πατέρα του, τον αδερφό του, τον παππού του και τον αδερφό της μητέρας του Τσαρλς Σπένσερ, περπατώντας πίσω από το φέρετρο, από το Παλάτι του Κένσινγκτον μέχρι το Αββαείο του Ουέστμινστερ. Όπως ο πατέρας και ο αδελφός του, έτσι και ο Χάρι εκπαιδεύτηκε σε ανεξάρτητα (ιδιωτικά) σχολεία. Ξεκίνησε από το βρεφικό σταθμό της Τζέην Μάυνορς και το προπαρασκευαστικό Σχολείο Ουέδερμπυ στο Λονδίνο. Μετά από αυτά, εντάχθηκε στο Σχολείο Λάντγκροουβ, και, αφού πέρασε τις απαραίτητες εξετάσεις, έγινε δεκτός στο Κολλέγιο του Ίτον. Η απόφαση να τοποθετηθεί στο Ήτον ήταν αντίθετη με την οικογενειακή παράδοση των Ουίνδσορ, σύμφωνα με την οποία οι πρίγκιπες στέλνονταν στο Γκόρντονστουν. Ωστόσο, ο Χάρι ακολούθησε τα χνάρια της οικογένειας Σπένσερ, καθώς τόσο ο πατέρας της Νταϊάνα όσο και ο αδελφός της είχαν εκπαιδευτεί στο Ίτον.Στο κολλέγιο διακρίθηκε στον αθλητισμό, ιδιαίτερα στο πόλο και το ράγκμπι. Τον Ιούνιο του 2003 ο Χάρι ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο Ίτον, έχοντας δύο τίτλους βαθμολογίας «A», λαμβάνοντας όμως βαθμό «B» στο μάθημα της τέχνης και «D» στη γεωγραφία. Μία από τις πρώην καθηγήτριες του, η Σάρα Φόρσιθ, υποστήριξε ότι ο Χάρι ήταν «αδύναμος μαθητής» και ότι το προσωπικό στο Ίτον τον ευνόησε για να πετύχει στις τελικές εξετάσεις. Τόσο το κολλέγιο όσο και ο ίδιος ο Χάρι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς αυτούς.Μετά από την αποφοίτησή του το 2003 επισκέφθηκε την Αργεντινή και την Αφρική, ενώ εργάστηκε σε μια αγροικία στην Αυστραλία και σε ένα ορφανοτροφείο στο Λεσότο. Τον Μάιο του 2005 επέλεξε, αντί να συνεχίσει τις σπουδές του, να μεταβεί σε στρατιωτική σχολή της Βρετανίας. Έτσι τον Απρίλιο του 2006 πήρε το βαθμό του αξιωματικού. Τον Φεβρουάριο του 2007 ανακοινώθηκε ότι η στρατιωτική μονάδα του Χάρι θα πήγαινε στο Ιράκ, όμως αποφασίστηκε ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Ουίλιαμ δεν θα μεταβούν εκεί, εξαιτίας φόβου ότι θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνοι στόχοι για επιθέσεις. Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο ο Χάρι υπηρέτησε 10 εβδομάδες στο Αφγανιστάν, ενώ αποχώρησε από εκεί όταν τα μέσα ενημέρωσης διέρρευσαν την τοποθεσία του.Λόγω του ότι είναι από τους πρώτους στη γραμμή διαδοχής του βρετανικού θρόνου, έχει δεχτεί έντονη κριτική για την κοσμική του ζωή στο παρελθόν. Μάλιστα ζήτησε δημοσίως συγνώμη για την επιλογή του να φορέσει σε πάρτι μια ναζιστική στολή. Στις 6 Ιανουαρίου 2009, η βασίλισσα έδωσε στον Χάρι και τον Ουίλιαμ το δικό τους βασιλικό επιτελείο. Προηγουμένως, οι υποθέσεις του Ουίλιαμ και του Χάρι χειρίζονταν από το γραφείο του πατέρα τους στην Οικία Κλάρενς του Λονδίνου. Το νέο επιτελείο εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιήθηκε η έναρξη λειτουργίας του δικού τους γραφείου στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου για τη μέριμνα δημοσίων, στρατιωτικών και φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων.Το Μάρτιο του 2012, ο Χάρι υπήρξε επικεφαλής μιας επίσημης επίσκεψης στο Μπελίζ, ως μέρος των εορτασμών για το Αδαμάντινο Ιωβηλαίο της βασίλισσας. Επισκέφθηκε, ακόμη, τις Μπαχάμες και την Τζαμάικα, στην οποία συναντήθηκε με την αντιμοναρχική πρωθυπουργό, Πόρσια Σίμσον Μίλλερ. Η τελευταία σε δηλώσεις της υποστήριξε ότι ο «Χάρι είναι άνετος και προσγειωμένος. Ήταν τιμή και ευχαρίστησή μου που τον συνάντησα». Μετέπειτα ο πρίγκιπας επισκέφθηκε τη Βραζιλία, όπου παρευρέθηκε σε εκδηλώσεις της πρωτοβουλίας «Great».Από τις 9 έως τις 15 Μαΐου 2013, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην περιοδεία του προωθήθηκε η εκστρατεία αποκατάστασης τραυματισμένων Αμερικανών και Βρετανών στρατιωτικών, ενώ δημοσιοποιήθηκαν δικές του φιλανθρωπικές οργανώσεις και ενέργειες. Παρευρέθηκε σε εκδηλώσεις στην Ουάσιγκτον, το Κολοράντο, τη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϋ και το Κονέκτικατ. Βρέθηκε σε πληγείσες περιοχές από τον Τυφώνα Σάντι στο Νιου Τζέρσεϋ, όπου συνομίλησε με κατοίκους της περιοχής και με τον κυβερνήτη Κρις Κρίστι. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, μετέβη την Αυστραλία για πρώτη φορά με επίσημη επίσκεψη και παρακολούθησε τη Διεθνή Επιθεώρηση Στόλου στο λιμάνι του Σίδνεϋ. Επίσης, επισκέφθηκε το Σύνταγμα Ειδικών Δυνάμεων Αεροπορίας στο Περθ. Τον Μάιο του 2014 επισκέφθηκε την Εσθονία και την Ιταλία. Στην Εσθονία, επισκέφθηκε την πλατεία Ελευθερίας στην πρωτεύουσα Τάλιν για να τιμήσει πεσόντες Εσθονούς στρατιώτες. Συμμετείχε, επίσης, σε δεξίωση στο Εσθονικό Κοινοβούλιο και σε στρατιωτική άσκηση του ΝΑΤΟ. Στην Ιταλία, ο Χάρρυ παρακολούθησε τους εορτασμούς για την 70η επέτειο των μαχών του Μόντε Κασίνο, στις οποίες πολέμησαν Πολωνοί, βρετανικά και στρατεύματα της Κοινοπολιτείας. Στις 6 Νοεμβρίου 2014, κήρυξε την έναρξη του Πεδίου Μνήμης των Πεσόντων στο Αβαείο του Ουέστμινστερ, κάτι που συνήθως αποτελούσε αρμοδιότητα του Πρίγκιπα Φιλίππου.Πριν από τη θητεία του στην Αυστραλιανή Αμυντική Δύναμη (ADF), ο Χάρι επισκέφθηκε το Αυστραλιανό Πολεμικό Μνημείο στην Καμπέρα, στις 6 Απριλίου 2015. Στις 7 Μαΐου 2015, έκανε έναν αποχαιρετιστήριο περίπατο στην Όπερα του Σίδνεϋ και επισκέφθηκε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Μακουάρι. Στις 24 - 25 Απριλίου 2015, συνάντησε τον πατέρα του στην Τουρκία για να παρακολουθήσει τους εορτασμούς για την εκατονταετηρίδα της Εκστρατείας της Καλλίπολης.Από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 3 Δεκεμβρίου 2015, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Νότια Αφρική. Επισκέφθηκε το Κέιπ Τάουν, όπου παρέδωσε το Τάγμα των Συντρόφων της Τιμής στον Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο Ντέσμοντ Τούτου, εκ μέρους της βασίλισσας Ελισάβετ.Τον Μάρτιο του 2016 βρέθηκε στο Νεπάλ, ως μέλος της φιλανθρωπικής αποστολής Team Rubicon UK, για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση ενός δευτεροβάθμιου σχολείου και βοήθησε στη δημιουργία μιας ηλιακής «φάρμας» και στην επισκευή μιας υδροηλεκτρικής τουρμπίνας.Τον Απρίλιο του 2018 ορίστηκε πρεσβευτής για τη νεολαία της Κοινοπολιτείας από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Σε σχετική εκδήλωση τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ο πρίγκιπας Χάρι ανέφερε: «γνωρίζω ότι υπηρετώντας ως πρεσβευτής των νέων ανθρώπων, θα πρέπει να προσπαθήσω να σας παρακολουθώ όλους… η δουλειά μου θα είναι να σας ακούω, το καθήκον μου να διασφαλίζω ότι οι ιδέες σας, οι ανησυχίες σας, οι σκέψεις και οι ελπίδες σας ακούγονται».. Μέσα στο ίδιο έτος, ο ίδιος ανέλαβε την προστασία της καμπάνιας «Περπάτημα της Αμερικής», διορίστηκε πρόεδρος του Ταμείου της Κοινοπολιτείας της Βασίλισσας, ενώ μπήκε στη λίστα με τα 100 άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως του περιοδικού Time.Τον Απρίλιο του 2019, ανακοινώθηκε ότι συμμετείχε σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για την ψυχική υγεία μαζί με την Όπρα Γουίνφρεϊ, που αναμένεται να μεταδοθεί το 2020. Σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή δήλωσε: «Πιστεύω πράγματι ότι η καλή ψυχική υγεία -ψυχική ευεξία- είναι το κλειδί για ισχυρή ηγεσία, παραγωγικές κοινότητες και ανθρώπους με στόχους και όραμα. Η ελπίδα μας είναι αυτή η σειρά να είναι θετική, διαφωτιστική και χωρίς αποκλεισμούς. Στόχος είναι η σειρά να μοιραστεί σπάνιες ιστορίες προσωπικοτήτων που αντιστάθηκαν στις πιο δύσκολες καταστάσεις, από το μεγαλύτερο σκοτάδι, και να προσφέρει τη δυνατότητα σε όλους μας να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και όσους είναι γύρω μας». Sentebale Σε ηλικία 21 ετών, ο Χάρι διορίστηκε ως Σύμβουλος του Κράτους και ξεκίνησε τα επίσημα βασιλικά καθήκοντά του με αυτή του την ιδιότητα. Το 2006, βρέθηκε στο Λεσότο για να επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της φιλανθρωπικής οργάνωσης Mants'ase Children's Home, κοντά στο Μοχέιλς Χουκ, το οποίο είχε πρωτοεπισκεφθεί το 2004. Μαζί με τον πρίγκιπα Σέισο του Λεσότο ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα Sentebale, προκειμένου να βοηθήσει ορφανά παιδιά λόγω του HIV/AIDS. Επιπλέον έχει αναλάβει την προστασία και υποστήριξη οργανώσεων όπως η WellChild, η Dolen Cymru και η MapAction.Στις 26 Νοεμβρίου 2015, ως προστάτης του Sentebale, ο Χάρι ταξίδεψε στο Λεσότο για να παρευρεθεί στα εγκαίνια του Παιδικού Κέντρου Μαμοχάτο. Δύο μέρες αργότερα, έπαιξε στο Βασιλικό Κύπελλο Πόλο του Sentebale, στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, για τη συγκέντρωση κεφαλαίων για την οργάνωση. Αθλητισμός Ο αθλητισμός αποτελεί έναν τρόπο με τον οποίο ο Χάρι βοήθησε φιλανθρωπικές οργανώσεις και άλλους φορείς. Συγκεκριμένα το 2004 εκπαιδεύτηκε ως Υπεύθυνος Ανάπτυξης Ράγκμπι για την Αγγλική Ομοσπονδία Ράγκμπι και προέτρεψε μαθητές σε σχολεία να μάθουν το άθλημα. Είναι προστάτης της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Ράγκμπι στην Αγγλία. Όπως ο αδελφός και ο πατέρας του, έχει συμμετάσχει σε αγώνες πόλο για να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.Ως προστάτης της καμπάνιας «Περπάτημα της Βρετανίας», περπάτησε με την ομάδα πρώην Βρετανών στρατιωτικών στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 20 Οκτωβρίου 2015. Στις 28 Οκτωβρίου 2015, συμμετείχε σε μια σειρά από εκδηλώσεις στις ΗΠΑ. Κήρυξε την έναρξη των Αγώνων «Invictus» του Ορλάντο, μαζί με τη Μισέλ Ομπάμα και την Τζιλ Μπάιντεν, παρευρέθηκε σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου των Αγώνων, καθώς και σε δεξίωση στην οικία του Βρετανού Πρέσβη. Το Βασιλικό Ίδρυμα Το Σεπτέμβριο του 2009, ο Ουίλιαμ και ο Χάρι θεμελίωσαν το Ίδρυμα του Πρίγκιπα Ουίλιαμ και του Πρίγκιπα Χάρι για την υλοποίηση ευρύτερων φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων. Τον Ιούνιο του 2019, ανακοινώθηκε ότι ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσσεξ αποχωρούν από την οργάνωση αυτή και ότι θα προχωρήσουν στη σύσταση ξεχωριστού φορέα μέχρι το τέλος της 2019. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα πριγκιπικά ζευγάρια θα συνεργαστούν σε αμοιβαία έργα, όπως η πρωτοβουλία για την ψυχική υγεία Heads Together. Τον Ιούλιο του 2019, το νέο φιλανθρωπικό ίδρυμα του Χάρρυ και της Μέγκαν αδειοδοτήθηκε στην Αγγλία και την Ουαλία υπό τον τίτλο «Το Ίδρυμα του Δούκα και της Δούκισσας του Σάσσεξ». HIV/AIDS Για να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες σχετικά με τις εξετάσεις διάγνωσης του ιού HIV, ο Χάρι πραγματοποίησε εξετάσεις ζωντανά στη σελίδα της βασιλικής οικογένειας στο Facebook στις 14 Ιουλίου 2016. Ο ίδιος δήλωσε ότι «πρέπει όλοι μαζί να εξαλείψουμε το στίγμα της συγκεκριμένης ασθένειας». Αργότερα, στις 21 Ιουλίου 2016, παρακολούθησε την 21η Διεθνή Διάσκεψη για το AIDS στο Ντούρμπαν της Νότιας Αφρικής. Κατά την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ο Χάρι και η Ριάννα συμμετείχαν στην εκστρατεία ενημέρωσης για τον ιό HIV, κάνοντας δημόσια και ταυτόχρονα το τεστ διάγνωσης.Τον Ιούλιο του 2018, το Ίδρυμα του Έλτον Τζον κατά του AIDS ανακοίνωσε ότι ο Δούκας του Σάσσεξ και ο Βρετανός τραγουδιστής Έλτον Τζον επρόκειτο να ξεκινήσουν έναν παγκόσμιο συνασπισμό με την ονομασία «MenStar» που σκοπό θα έχει τη θεραπεία λοιμώξεων από τον ιό HIV στους άνδρες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ανγκόλα, το 2019, ο Δούκας ενημερώθηκε για την πρωτοβουλία της συζύγου του προέδρου της χώρας, Άνα Δίας Λουρέντσο, η οποία στοχεύει στην πρόληψη της μετάδοσης του ιού HIV από τις μητέρες στα μωρά, μέσω δράσεων στην εκπαίδευση, την ιατρική και στις μεθόδους θεραπείας. Συναντήθηκε, επίσης, με οροθετικούς νέους της χώρας. Στις 27 Νοεμβρίου 2017 η Οικία Κλάρενς και το Παλάτι του Κένσινγκτον ανακοίνωσαν τον αρραβώνα του πρίγκιπα Χάρρυ με την Αμερικανίδα ηθοποιό Μέγκαν Μαρκλ. Στις 19 Μαΐου 2018 τελέστηκε ο γάμος τους στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου του Κάστρου Ουίνδσορ.Το πρωί της ημέρας του γάμου έλαβε τον τίτλο του Δούκα του Σάσσεξ. Έλαβε επίσης του τίτλους Κόμης του Νταμπάρτον και Βαρώνος του Κίλκελ. Στις 6 Μαΐου 2019 γεννήθηκε ο γιος τους, Άρτσι Χάρισον Μάουντμπατεν-Ουίνσδορ. Στις 14 Φεβρουαρίου 2021, εκπρόσωπος του ζευγαριού επιβεβαίωσε ότι το ζευγάρι περιμένει δεύτερο παιδί (σύμφωνα με πηγές, στο τέλος της άνοιξης). Ο Πρίγκιπας Χάρι, στις 6 Μαΐου 2023, μετέβη μόνος στο Λονδίνο, όπου και παρέστη στην τελετή στέψης του πατέρα του Καρόλου Γ΄, αφού η πρόσκληση από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ήταν προσωπική. Η σύζυγός του Μέγκαν και τα παιδιά τους, Άρτσι και Λίλιμπετ, παρέμειναν στο σπίτι τους στις ΗΠΑ. Ο ίδιος, αμέσως μετά το τέλος της τελετής στέψης, επέστρεψε στις ΗΠΑ για να παραστεί στα τέταρτα γενέθλια του πρωτότοκου γιου του Πρίγκιπα Άρτσι του Σάσσεξ. Επειδή ο πρίγκιπας έχει απαρνηθεί τα βασιλικά καθήκοντά του, δεν ήταν στις πρώτες θέσεις στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, όπως ο αδελφός του και διάδοχος του θρόνου Ουίλιαμ, Πρίγκιπας της Ουαλίας, αλλά στην τρίτη σειρά. 15 Σεπτεμβρίου 1984 – 19 Μαΐου 2018: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα, ο Πρίγκιπας Ερρίκος της Ουαλίας 19 Μαΐου 2018 – 18 Ιανουαρίου 2020: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα, Ο Δούκας του Σάσσεξ. 18 Ιανουαρίου 2020 – σήμερα: Πρίγκιπας Ερρίκος, Δούκας του ΣάσσεξΤην ημέρα του γάμου του η Βασίλισσα τού απέμεινε τον τίτλο του Δούκα του Σάσσεξ συνεχίζοντας την παράδοση που ορίζει ότι οι γιοι του Μονάρχη και του Πρίγκιπα της Ουαλίας λαμβάνουν κάποιο Δουκάτο με τον γάμο τους. Ο αδελφός του, Πρίγκιπας Ουίλιαμ λχ είχε λάβει το 2011 το Δουκάτο του Κέιμπριτζ. Επίσης, η Βασίλισσα τού απένειμε τους τίτλους του Κόμη του Νταμπάρτον -τον οποίον χρησιμοποιεί στη Σκωτία - και αυτόν του Βαρώνου του Κιλκίλ που τον χρησιμοποιεί στη Βόρειο Ιρλανδία. Από τον Ιανουάριο του 2020 ο πρίγκιπας Χάρυ με τη σύζυγό του έχουν εγκαταλείψει τα βασιλικά τους καθήκοντα. Διατηρούν τους τίτλους του πρίγκιπα και της πριγκίπισσας αντίστοιχα του ΗΒ, ο Χάρυ διατηρεί τη θέση του στη διαδοχή του Βρετανικού Θρόνου, αλλά δεν χρησιμοποιούν πια τις προσφωνήσεις Αυτού/Αυτής Βασιλική Υψηλότητας και από το 2021 τους έχουν αφαιρεθεί οι στρατιωτικές τιμές και οι βασιλικές διακρίσεις (royal patronages). Πριν λάβει το Δουκάτο ο πρίγκιπας Χάρυ χρησιμοποιούσε το όνομα της περιοχής στην οποία ο πατέρας του κατείχε τον τίτλο, δηλαδή την Ουαλία, ως εδαφικό προσδιορισμό αντί επωνύμου ενώ χρησιμοποιούσε το Wales ως επώνυμό του για στρατιωτικούς σκοπούς και ήταν γνωστός ως Λοχαγός Harry Wales σε αυτά τα πλαίσια. Μάιος 2005: Δόκιμος Αξιωματικός 13 Απριλίου 2006: Ανθυπίλαρχος (Ανθυπολοχαγός), The Blues and Royals (Οι Μπλε και Ανακτορικοί) 13 Απριλίου 2008: Υπολοχαγός, The Blues and Royals 16 Απριλίου 2011: Λοχαγός, The Blues and Royals 19 Μαΐου 2018: Ταγματάρχης, The Blues and Royals Ο Χάρι είναι (εξ αρρενογονίας) απόγονος του Έλιμαρ Α΄, Κόμη του Ολδεμβούργου, και μέλος του Οίκου του Ολδεμβούργου, ενός από τους παλαιότερους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Το παρακλάδι αυτού του οίκου, γνωστό ως Οίκος του Γκλύξμπουργκ, ιδρύθηκε από τον πρόγονο του Χάρρυ Φρειδερίκο Γουλιέλμο, Δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουρκ-Γκλύκσμπουρκ. Η πατρική του γιαγιά εξέδωσε διάταγμα στις 8 Φεβρουαρίου 1960, δηλώνοντας τον πατέρα τού Χάρι ως μέλος του Οίκου του Ουίνδσορ. Οι εξ αρρενογονίας πρόγονοί του περιλαμβάνουν ένδεκα Κόμητες του Ολδεμβούργου, δύο δούκες του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουρκ, πέντε Δούκες του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουρκ-Μπεκ, εναν δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουρκ-Γκλύκσμπουργκ, τέσσερις βασιλείς της Δανίας –Χριστιανός Α΄ της Δανίας, Φρειδερίκος Α΄, Χριστιανός Γ΄, Χριστιανός Θ΄– και τον Γεώργιο Α΄ της Ελλάδας.Οι πρόγονοι από την πλευρά του πατέρα του Χάρρυ περιλαμβάνουν τις περισσότερες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και από την πλευρά της μητέρας του περιλαμβάνουν τους Κόμητες Σπένσερ. Επίσημος ιστότοπος Prince Harry profile at the Official website of the British Monarchy Prince Harry of Wales στην Encyclopædia Britannica Prince Harry στην IMDb | Ο Πρίγκιπας Ερρίκος, Δούκας του Σάσσεξ (γεννημένος Ερρίκος Κάρολος Αλβέρτος Δαυίδ, αγγλικά: Prince Harry, Duke of Sussex, Henry Charles Albert David, 15 Σεπτεμβρίου 1984), είναι ο μικρότερος γιος του Βασιλιά Καρόλου Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και της πρώτης συζύγου του Νταϊάνα, πριγκίπισσας της Ουαλίας.Κατά τη στιγμή της γέννησής του ήταν τρίτος στη σειρά διαδοχής για το βρετανικό θρόνο, όμως σήμερα κατέχει την πέμπτη θέση, καθώς βρίσκεται πίσω από τον αδελφό του Ουίλιαμ και τα ανίψια του Τζορτζ, Σάρλοτ και Λούι.Tον Ιανουάριο του 2020 ο πρίγκιπας Χάρι με τη σύζυγό του Μέγκαν, Δούκισσα του Σάσσεξ, ανακοίνωσαν μέσω της πλατφόρμας Instagram, την απόφασή τους να εγκαταλείψουν τους βασιλικούς τους ρόλους και να ακολουθήσουν μια ιδιωτική ζωή. Τον Φεβρουάριο του 2021, τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ανακοίνωσαν ότι αφαιρούνται οι στρατιωτικές τιμές και οι βασιλικές διακρίσεις από τον Δούκα και τη Δούκισσα του Σάσσεξ, διότι δεν είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν στα βασιλικά τους καθήκοντα, οι ίδιοι παραμένουν, ωστόσο, αγαπητά μέλη της οικογένειας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B9,_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B5%CE%BE |
Γιώργος Τσουρούτας | Ο Γιώργος Τσουρούτας ξεκίνησε την καριέρα του στην ξιφασκία το 1999 στην Ε.Α.Λ.Ο. (σύλλογος που στεγαζόταν στον Ο.Ν.Α. Γκράβας). Το 2001 κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο (3η θέση στα ομαδικά του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Εφήβων) και έκτοτε αποτέλεσε μέλος των Εθνικών Ομάδων Σπάθης, μετά από επιλογή του Ομοσπονδιακού προπονητή Gabriel Dutia. Στη συνέχεια πήρε μετεγγραφή και αποτέλεσε αθλητή της Αθηναϊκής Λέσχης, έως τον Σεπτέμβριο του 2009, όπου και μετέβη στον Πανελλήνιο Γ.Σ. Από το 2014 ανήκει στον Ολυμπιακό Σ.Φ.Π. Παράλληλα με την ενασχόληση του με την ξιφασκία, αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ, με ειδίκευση στο Περιβάλλον (Μετεωρολογία, ΑΠΕ). Ο Τσουρούτας από το 2008 έως το 2016 κατέκτησε 9 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδος (2 με την Αθηναϊκή Λέσχη, 5 με τον Πανελλήνιο ΓΣ και 2 με τον Ο.Σ.Φ.Π.) στην Σπάθη Ανδρών και 4 Κύπελλα. Στην συλλογή του έχει 4 Βαλκανικά μετάλλια (2 ασημένια και 2 χάλκινα) και είναι Μεσογειoνίκης (Mersin 2013). Το 2008 κατέκτησε το Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Σπάθης Ανδρών στο Ιάσιο της Ρουμανίας, μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες της Σπάθης Ανδρών σε διεθνές επίπεδο στην νεότερη ιστορία. Το 2013 κατέκτησε την 6η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών Συλλόγων, με την ομάδα του Πανελληνίου (Αθανασιάδης Ι., Σαρρής Ι., Σαρρής Ε.), που αποτελεί μέχρι σήμερα την μεγαλύτερη επιτυχία που έχει συντελέσει ελληνικός σύλλογος ξιφασκίας στον συγκεκριμένο θεσμό. Το 2014 στο Προολυμπιακό Τουρνουά της Ευρώπης κατάφερε να προκριθεί στους 1ους Ευρωπαϊκούς Ολυμπιακούς Αγώνες Baku 2015 και να εκπροσωπίσει την Ελλάδα. Το 2010 του απονεμήθηκε το βραβείο "Τιμής Ένεκεν" για την προσφορά του στην Ελλάδα και τον Αθλητισμό από τον Δήμο Γαλατσίου. | Ο Γιώργος Τσουρούτας (23 Σεπτεμβρίου 1987), γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι Έλληνας πρωταθλητής ξιφασκίας στο όπλο της Σπάθης και από το 2014 ανήκει στο δυναμικό του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π.. Στο ενεργητικό του έχει πολλές επιτυχίες σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%82 |
Οι Εννέα του Λιτλ Ροκ | Στις 17 Μαΐου του 1954, το Ανώτατο δικαστήριο των Η.Π.Α., με την ιστορική απόφασή του "Brown v. Board of Education", κήρυξε αντισυνταγματικούς τους νόμους με βάση τους οποίους ίσχυε ο φυλετικός διαχωρισμός σε σχολεία. Μετά την απόφαση αυτή το National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) αποφάσισε να εγγράψει μαύρους μαθητές σε σχολεία που μέχρι τότε ήταν μόνο για λευκούς σε διάφορες πολιτείες στον νότο των Η.Π.Α. Στο Λιτλ Ροκ, την πρωτεύουσα του Αρκάνσας, το τοπικό σχολικό συμβούλιο συμφώνησε να συμμορφωθεί με την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου και η Virgil Blossom, η οποία ήταν σχολικός επιθεωρητής στην περιοχή, υπέβαλε ένα σχέδιο για τη σταδιακή ενσωμάτωση των μαύρων μαθητών στα σχολεία της πόλης το οποίο το σχολικό συμβούλιο ενέκρινε ομόφωνα. Το σχέδιο αυτό θα ετίθεντο σε εφαρμογή με την έναρξη του σχολικού έτους το Σεπτέμβριο του 1957. Έτσι το 1957, το NAACP έγραψε εννιά μαύρους μαθητές στο Little Rock Central High School, που επιλέχθηκαν με κριτήριο τους υψηλούς τους βαθμούς. Οι Εννέα του Λίτλ Ροκ ήταν: ο Έρνεστ Γκρην(γεν.1941), η Ελίζαμπεθ Εκφορντ (γεν.1941), ο Τζέφερσον Τόμας (γεν.1942),ο Τέρρενς Ρόμπερτς (γεν.1941),η Καρλόττα Γουόλς ΛαΝίερ (γεν.1942), Minnijean Brown (γεν.1941),η Γκλόρια Ρέι Κάρλμαρκ (γεν.1942), η Thelma Mothershed (γεν.1940), and η Μέλμπα Μπελς (γεν.1941). Το Σεπτέμβριο του 1957, όταν ξεκίνησε η σχολική χρονιά, το White Citizens Council του Λίτλ Ροκ άρχισε να απειλεί οποιονδήποτε, λευκό ή μαύρο, που υποστήριζε την απόφαση του δικαστηρίου για κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού στα σχολεία. Ο κυβερνήτης του Αρκάνσας Όρβιλ Φόμπους έδωσε εντολή στην εθνοφρουρά να εμποδίσει τους μαύρους μαθητές να μπουν στο σχολείο. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1957 οι εννέα Αφροαμερικανοί μαθητές προσπάθησαν να μπουν στο κτίριο. Προηγουμένως, στις 4 Σεπτεμβρίου είχε προσπαθήσει να μπει στο σχολείο μόνη της Ελίζαμπεθ Εκφορντ, μια από τους εννιά μαθητές, ύστερα από λάθος συνεννόηση με τους υπόλοιπους οχτώ. Μέλη της Εθνοφρουράς και λευκοί μαθητές και τότε είχαν εμποδίσει την Έκφορντ με βρισιές, απειλές και κάθε είδους προσβολές να μπει στο κτίριο. Η Ελίζαμπεθ Έκφορντ, σε συνέντευξή της μετά από χρόνια, περιγράφοντας τα γεγονότα εκείνης της ημέρας,είπε: Πλησίαζαν ολοένα και πιο κοντά. Κάποιος άρχισε να ουρλιάζει "Λιντσάρετε την". Έψαξα να βρω κάποιο φιλικό βλέμμα μέσα στο πλήθος — κάποιον που θα μπορούσε να με βοηθήσει. Κάποια στιγμή είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία φαινόταν ευγενική, αλλά όταν την κοίταξα ξανά, με χτύπησε. Στις 23 Σεπτεμβρίου επαναλήφθηκαν τα ίδια. Και οι εννιά τώρα μαθητές, στην προσπάθειά τους να μπουν στο σχολείο,βρέθηκαν αντιμέτωποι με μέλη της εθνοφρουράς και με πολλούς λευκούς μαθητές και γονείς που τους έβριζαν, τους απειλούσαν και τους χτυπούσαν. Η Beals στη συνέντευξή της είχε επίσης δηλώσει: Οι συγκεντρωμένοι ούρλιαζαν "πιάστε την, "σκοτώστε την", " κρεμάστε την". Οι γονείς μας πετούσαν πράγματα και μας χτυπούσαν. Κάποιοι περπατούσαν δίπλα μας και μας χτυπούσαν στο πρόσωπο. Κάποια στιγμή η Beals δέχτηκε επίθεση με οξύ στα μάτια από έναν λευκό μαθητή. Οι εννέα αφροαμερικανοί μαθητές, ενώ αρχικά μπήκαν στο σχολείο, τελικά φυγαδεύτηκαν από το κτίριο και διέφυγαν με ένα αυτοκίνητο που τους περίμενε από έξω. Την επόμενη ημέρα, ο Δήμαρχος του Λίτλ Ροκ, Woodrow Mann, ζήτησε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Άιζενχάουερ να στείλει ομοσπονδιακούς στρατιώτες για να προστατεύσουν τους εννέα μαθητές. Ο Άιζενχάουερ έστειλε στο Λίτλ Ροκ στρατιώτες της 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας των Η.Π.Α., τους οποίους ο κυβερνήτης του Αρκάνσας χαρακτήρισε στρατό κατοχής, και αφαίρεσε από τον Φόμπους τον έλεγχο της Εθνοφρουράς στο Αρκάνσας. Έτσι στις 25 Σεπτεμβρίου του 1957 και με τη συνοδεία ομοσπονδιακών στρατιωτών και οι εννιά μαθητές μπήκαν τελικά στο σχολείο και άρχισαν να παρακολουθούν τα μαθήματα. . Όμως καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς γινόταν καθημερινά δέκτες σωματικής και λεκτικής κακομεταχείρισης από πολλούς λευκούς συμμαθητές τους οι υπεύθυνοι δε του σχολείου τους είχαν πει ότι θα έπρεπε να ανεχθούν πολλά και δε θα έπρεπε να ανταποδίδουν τις κάθε είδους προσβολές και επιθέσεις που θα δέχονταν. Η Minnijean Brown μετά από έναν καυγά με έναν λευκό μαθητή στο εστιατόριο του σχολείου, αποβλήθηκε από το Little Rock Central High School. Οριστικά εκδιώχτηκε το Φεβρουάριο του 1958 ύστερα από ένα επεισόδιο με μια λευκή συμμαθήτριά της. Και στις δύο περιπτώσεις η Brown είχε δεχτεί προσβολές από τους συμμαθητές της και είχε ανταποδώσει. Αποφοίτησε από το New Lincoln High School στη Νέα Υόρκη. Σε εκπομπή που προβλήθηκε στην τηλεόραση το 1981 με τίτλο Crisis at Central High αναφέρθηκε ότι λευκοί μαθητές στο Little Rock Central High School τιμωρούνταν μόνο όταν οι προσβολές τους ήταν πολύ έντονες και υπήρχαν μάρτυρες ενήλικοι. Κάποιοι γονείς από τους εννιά μαθητές δέχτηκαν πιέσεις για να πάρουν τα παιδιά τους από το συγκεκριμένο σχολείο. Επίσης δέχτηκαν απειλές για τη ζωή τους ενώ τέσσερις έχασαν τις δουλειές τους. Την επόμενη χρονιά, πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο Φόμπους και το νομοθετικό σώμα της πολιτείας του Αρκάνσας πέρασαν ένα νόμο που επέτρεπε στον κυβερνήτη να κλείσει τα σχολεία και να τα εκμισθώνει σε συλλόγους ιδιωτικών σχολείων, ως ένα τρόπο για να εμποδίσει την ένταξη σε αυτά μαύρων μαθητών και έτσι έκλεισε όλα τα γυμνάσια του Λιτλ Ροκ. Ακολούθησε ένα δημοψήφισμα, στο οποίο ελάχιστοι μαύροι Αμερικανοί του Λιτλ Ροκ κατάφεραν να ψηφίσουν, και με το οποίο 130.000 κάτοικοι της περιοχής στήριξαν τον Φόμπους και αντιτάχθηκαν στην κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού έναντι μόλις 7.500. Τα σχολεία παρέμειναν κλειστά μέχρι το Σεπτέμβριο του 1959 οπότε ξανάνοιξαν αφού προηγουμένως, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, ο νόμος αυτός είχε κηρυχθεί αντισυνταγματικός. Το διάστημα που τα σχολεία παρέμεναν κλειστά οι εφτά από τους εννέα του Λιτλ Ροκ (καθώς ο Green είχε αποφοιτήσει και η Brown είχε αποβληθεί) έκαναν μαθήματα δια αλληλογραφίας. Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Φόμπους, δεχόταν πιέσεις, ενώ ήταν υποψήφιος για τρίτη φορά, και για να διασκεδάσει τους φόβους ενός τμήματος των ψηφοφόρων του που διακατέχονταν από ρατσιστικές αντιλήψεις και για να μην διακινδυνεύσει την επανεκλογή του, αποφάσισε να στείλει την εθνοφρουρά στο Little Rock Central High School και να εμποδίσει την είσοδο Αφροαμερικανών μαθητών σε αυτό. Στην πρόεδρο του NAACP Daisy Bates και στους Εννέα του Λίτλ Ροκ απονεμήθηκε το Spingarn Medal το 1958 και το Congressional Gold Medal το 1999. Το Little Rock Central High School ανακηρύχθηκε National Historic Site και σήμερα στεγάζει το Μουσείο για τα ατομικά δικαιώματα. Για τα γεγονότα του Λίτλ Ροκ γυρίστηκαν δύο ταινίες: το 1981 η ταινία Crisis at Central High, και το 1993 η ταινία The Ernest Green Story. To 2007, κυκλοφόρησε αναμνηστικό ασημένιο δολάριο "σε αναγνώριση της δύναμης, της αποφασιστικότητας και του κουράγιου που επέδειξαν οι εννέα Αφροαμερικανοί μαθητές του Little Rock Central High School το 1957". Η μια πλευρά του νομίσματος απεικονίζει τους 9 μαθητές συνοδευόμενους από στρατιώτες και η άλλη το Little Rock Central High School το 1957. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/09/2007_242810 http://crmvet.org/tim/timhis57.htm#1957lrsd http://washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/12/12/AR2008121204106.html https://web.archive.org/web/20090124154914/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,893684,00.html | Ως οι Εννέα του Λίτλ Ροκ είναι γνωστοί οι εννιά πρώτοι Αφροαμερικανοί μαθητές που γράφτηκαν το 1957 στο Little Rock Central High School, ένα σχολείο που μέχρι τότε ήταν αποκλειστικά για λευκούς μαθητές. Τα εννιά αυτά παιδιά, ενώ είχαν γραφτεί στο σχολείο, αρχικά εμποδίστηκαν να μπουν στο κτίριο από λευκούς συμμαθητές τους και μέλη της Εθνοφρουράς, η οποία έπαιρνε εντολές από τον κυβερνήτη του Αρκάνσας Όρβιλ Φόμπους. Τελικά μπήκαν στο σχολείο και άρχισαν να παρακολουθούν τα μαθήματα, ύστερα από την παρέμβαση του τότε Αμερικανού Προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και με τη συνοδεία στρατιωτών. Το γεγονός αυτό θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του Κινήματος για τα ατομικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών (African-American Civil Rights Movement.) | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9_%CE%95%CE%BD%CE%BD%CE%AD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%B9%CF%84%CE%BB_%CE%A1%CE%BF%CE%BA |
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2017–18 | Για το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2017-18 οι ομοσπονδίες κατανεμήθηκαν με βάση την επίδοσή τους σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις από την περίοδο 2011–12 έως και την περίοδο 2015–16. Μέσα σε παρενθέσεις παρουσιάζονται οι θέσεις που κατέλαβαν οι ομάδες στα εθνικά τους πρωταθλήματα την προηγούμενη σεζόν. Εκτός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η οποία προκρίθηκε στη φάση των ομίλων ως κάτοχος του τίτλου Γιουρόπα Λιγκ. (ΚΤ: κάτοχος τίτλου Τσάμπιονς Λιγκ, ΓΛ: κάτοχος τίτλου Γιουρόπα Λιγκ). Το πρόγραμμα της διοργάνωσης είναι το ακόλουθο: Η κλήρωση για τον 1ο προκριματικό και τον 2ο προκριματικό γύρο πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017. Οι πρώτοι αγώνες θα διεξαχθούν στις 27 Ιουνίου, ενώ οι επαναληπτικοί στις 4-5 Ιουλίου 2017. Οι πρώτοι αγώνες θα διεξαχθούν στις 11 και 12 Ιουλίου, ενώ οι επαναληπτικοί στις 18 και 19 Ιουλίου 2017. Ο τρίτος προκριματικός γύρος χωρίστηκε σε δύο σκέλη: ένα για τους "Πρωταθλητές" και ένα για τους "Μη-Πρωταθλητές". Οι ηττημένες ομάδες λαμβάνουν μέρος στα Πλέι Οφ του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2017-18. Η κλήρωση για τον 3ο προκριματικό γύρο πραγματοποιήθηκε στις 14 Ιουλίου 2017. Οι πρώτοι αγώνες διεξήχθησαν στις 25 και 26 Ιουλίου, ενώ οι επαναληπτικοί στις 1 και 2 Αυγούστου 2017. Ο γύρος των πλέι-οφ χωρίστηκε επίσης σε δύο σκέλη: ένα για τους πρωταθλητές κι ένα για τους μη πρωταθλητές. Οι ηττημένες ομάδες λαμβάνουν μέρος στη φάση των ομίλων του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2017-18. Η κλήρωση για τα πλέι-οφ πραγματοποιήθηκε στις 4 Αυγούστου 2017. Οι πρώτοι αγώνες θα διεξαχθούν στις 15 και 16 Αυγούστου, ενώ οι επαναληπτικοί στις 22 και 23 Αυγούστου 2017. Η κλήρωση για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ πραγματοποιήθηκε στις 24 Αυγούστου 2017. Η κλήρωση της φάσης των 16 έγινε στις 11 Δεκεμβρίου του 2017. Η κλήρωση των προημιτελικών έγινε την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018 στις 13:00 (EET). Η κλήρωση των ημιτελικών έγινε στις 13 Απριλίου 2018 στις 12:00 (ΕΕΤ).Οι πρώτοι αγώνες θα διεξαχθούν στις 24 και 25 Απριλίου και οι δεύτεροι στις 1 και 2 Μαΐου 2018. Ο τελικός της διοργάνωσης διεξήχθη στο Ολυμπιακό Εθνικό Αθλητικό Κέντρο στο Κίεβο στις 26 Μαΐου 2018. ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2017-18 Επίσημος Ιστότοπος | Το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2017–18 ήταν η 63η περίοδος της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης ποδοσφαίρου ανδρών με διοργανώτρια την ΟΥΕΦΑ και η 26η περίοδος από τότε που μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ. Ο τελικός της διοργάνωσης διεξήχθη στο Στάδιο Ολιμπίσκι στο Κίεβο. Η πρωταθλήτρια ομάδα θα εκπροσωπήσει την ΟΥΕΦΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων 2018 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και επίσης θα αντιμετωπίσει τον πρωταθλητή του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2016–17 στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 2018. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%A5%CE%95%CE%A6%CE%91_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%82_%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA_2017%E2%80%9318 |
Οικογένεια Μπαλτατζή | Η καταγωγή της είναι από την Βενετία. Τον 18ο αιώνα ο Μαρίνος Μπαλτατζής κάλεσε τον ανηψιό του, Δημήτριο, στη Σμύρνη, για να τον βοηθήσει στις εμπορικές επιχειρήσεις. Οι απόγονοι του τελευταίου δημιούργησαν τους υπάρχοντες κλάδους της οικογένειας. Συνδέθηκαν με επιγαμίες με αρχοντικές οικογένειες της Χίου και, γενικότερα, της Ελλάδας. Δημήτριος Μπαλτατζής, έμπορος και γιος του Τζοβάνι ΜπαλτατζήΕυάγγελος Μπαλτατζής, τραπεζίτης, σύζυγος Μαυροκορδάτου και γιος του ΔημητρίουΘεόδωρος Μπαλτατζής, τραπεζίτης και γιος του ΕυάγγελουΕλένη Μπαλτατζή, σύζυγος Albin Βετσέρα και κόρη του ΘεόδωρουΜαρία Βετσέρα, ερωμένη του πρίγκηπα Ροδόλφου και κόρη της ΕλένηςΈκτωρ Μπαλτατζής, τραπεζίτης και γιος του ΘεόδωροςΚλέμενς Κράους, συνθέτης και γιος του ΈκτοραΓεώργιος Μπαλτατζής, έμπορος, σύζυγος Ελένης Χουρμούζη και γιος του Ευάγγελου. Ο Γεώργιος Μπαλτατζής είχε και έναν μεγαλύτερον υιόν, τον Εμμανουήλ.Περικλής Μπαλτατζής, έμπορος, τραπεζίτης, σύζυγος Αρτεμισίας Μωραϊτίνη και γιος του ΓεωργίουΓεώργιος Μπαλτατζής, βουλευτής, υπουργός, σύζυγος Χαρίκλειας Νικολάου Μαυροκορδάτου και γιος του ΓεωργίουΠερικλής Μπαλτατζής, σύζυγος Ελένης Πάλλη και γιος του Γεωργίου Νικόλαος Μπαλτατζής - Μαυροκορδάτος, Ολυμπιονίκης, βουλευτής, υπουργός και γιος του ΓεωργίουΕμμανουήλ Μπαλτατζής, τραπεζίτης, σύζυγος Αικατερίνης Πετροκόκκινου και γιος του ΕυάγγελουΣπυρίδων Μπαλτατζής, κτηματίας, σύζυγος Σμαράγδας Καραθεοδωρή και γιος του ΕμμανουήλΙουλία Μπαλτατζή, σύζυγος Σταμάτη Βουδούρη και κόρη του ΣπυρίδωνοςΜαρία Βουδούρη, σύζυγος Αλέξανδρου Καρατζά και κόρη της ΙουλίαςΡόζα Καρατζά, σύζυγος Ιωάννου Καλαμάρη και κόρη της ΜαρίαςΝικόλαος Κάλας, ποιητής και γιος της ΡόζαςΛουκία Μπαλτατζή, σύζυγος Αριστείδη Ρίζου Ραγκαβή και κόρη του ΣπυρίδωνοςΞενοφών Μπαλτατζής, διπλωμάτης και γιος του Εμμανουήλ Επαμεινώνδας Μπαλτατζής, τραπεζίτης, έμπορος και γιος του Εμμανουήλ Αριστείδης Μπαλτατζής, δήμαρχος Βοσπόρου, τραπεζίτης, σύζυγος Βιλελμίνης Φρειδερίκου φον Ράϊνεκ και γιος του ΕμμανουήλΑμαλία Μπαλτατζή, σύζυγος του Νικολάου Δηλιγιάννη και κόρη του ΑριστείδηΠέτρος Δηλιγιάννης, διπλωμάτης και γιος της ΑμαλίαςΈλενα Μπαλτατζή, σύζυγος Αλέξανδρου Τομπάζη και κόρη του ΑριστείδηΝικόλαος Τομπάζης, διπλωμάτης, φωτογράφος και γιος της ΈλεναςΑλέξανδρος Τομπάζης, αρχιτέκτονας και γιος του ΝικολάουΔημήτριος Μπαλτατζής, έμπορος, σύζυγος Μαρίας Αμηρά και γιος του ΕυάγγελουΕυάγγελος Μπαλτατζής, τραπεζίτης, σύζυγος Ζωής Στέφανου Καραθεοδωρή και γιος του ΔημητρίουΣοφία Μπαλτατζή, σύζυγος Νικολάου Μπαλάνου και κόρη του ΕυάγγελουΙωάννης Μπαλτατζής, σύζυγος Αικατερίνης Πετροκόκκινου και γιος του Ευάγγελου Μπενάκης, Αλέξανδρος (1948). «Οι Μπαλτατζήδες». Μικρασιατικά Χρονικά Δ΄: 325-339. Και αυτοτελώς, σε ανάτυπο: Οι Μπαλτατζήδες: βιογραφικά σημειώματα. Αθήνα: Ένωσις Σμυρναίων -Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών, 1948. | Η οικογένεια Μπαλτατζή ή Βαλτατζή είναι παλιά οικογένεια της Χίου, τα μέλη της οποίας διακρίθηκαν στο εμπόριο, τον τραπεζικό τομέα, τις τέχνες και την πολιτική. Υπήρξε μέλος του Χιώτικου δικτύου και διασπάστηκε σε αρκετούς κλάδους με έδρες τη Σμύρνη, τη Μασσαλία, την Οδησσό, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Παρίσι, την Αθήνα, το Λονδίνο, την Κωνσταντινούπολη κ.αλ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE |
Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2011-12 | Στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας 2011-12 συμμετείχαν 14 ομάδες. Διεξήχθη σε δύο φάσεις. Στην Α΄ φάση όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας.Οι ομάδες στις θέσεις 1-4 διαγωνίστηκαν στη Β΄ φάση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο στην Α΄ κατηγορία. Στους αγώνες αυτές μεταφέρθηκαν τα αποτελέσματα, οι βαθμοί και τα τέρματα της Α΄ φάσης. Οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Οι τρεις πρώτες ομάδες προβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας 2010-11.Οι ομάδες στις θέσεις 12-14 υποβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας 2012-13. Η νίκη βαθμολογείτο με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Α΄ κατηγορία 2011-12 Άρης Λεμεσού Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου Αναγέννηση ΔερύνειαςΟμάδες που διαβαθμίστηκαν στην Γ΄ κατηγορία 2011-12: ΑΣΙΛ Λύσης Διγενής Μόρφου Άδωνις ΙδαλίουΟμάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν από την Α΄ κατηγορία 2010-11 ΑΕΠ Πάφου Δόξα Κατωκοπιάς ΑΠΟΠ Κινύρας ΠέγειαςΟμάδες που προήχθησαν από την Γ΄ κατηγορία 2010-11: Εθνικός Άσσιας Ένωση Νέων Παρεκκλησιάς Α.Ο. Αγία ΝάπαΣτον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η τελική βαθμολογία της Α΄ φάσης ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. 1Ο ΑΠΟΠ Κινύρας Πέγειας ξεκίνησε το πρωτάθλημα με πλην 6 βαθμούς. Επίσης με απόφαση της FIFA στις 06/10/2011 αφαιρέθηκαν άλλοι 3 βαθμοί και ακόμα 3 στις 03/04/2012. 2 Με απόφαση της FIFA (29/03/2012) από τον Ατρόμητο Γεροσκήπου αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί. Πηγή: Βαθμολογία Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων της Α΄ φάσης: Πηγή: Αποτελέσματα Η τελική βαθμολογία της Β΄ φάσης ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Πηγή: Βαθμολογία Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων της Β΄ φάσης: Πηγή: Αποτελέσματα «2011/12 Cypriot Second Division». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. «Βαθμολογία Α΄ φάσης». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα Α΄ φάσης». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Βαθμολογία Β΄ φάσης». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα Β΄ φάσης». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σωματεία». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σκόρερ». ΚΟΠ. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Επίσημος ιστότοπος Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 2011-12 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου | Η Β΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2011-12 ήταν η 57η έκδοση της Β΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε o Α.Ο. Αγία Νάπα για 1η φορά στην ιστορία του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2011-12 |
Μπλαζ Μέσιτσεκ | Έπαιξε για την ομάδα της γενέτειράς του ΛΟΓΚΟ Γκρόσουπλιε και το καλοκαίρι του 2013 μετακόμισε στη σλοβενική δύναμη της Ολίμπια Λιουμπλιάνας όπου έπαιξε για τις ομάδες κάτω των 17 και κάτω των 19. Για την περίοδο 2014–15, ήταν δανεικός στη σλοβενική ομάδα δεύτερης κατηγορίας Σκόφια Λόκα. Ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και ένας από τους καλύτερους σκόρερ του πρωταθλήματος, με 21,1 πόντους ανά αγώνα. Το καλοκαίρι του 2015, υπέγραψε συμβόλαιο με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας και έλαβε ποιοτικό χρόνο συμμετοχής στην Αδριατική Λίγκα και στο FIBA Eurocup . Αναγνωρίστηκε από τη FIBA και παρίστατο στον Ευρωπαϊκό αγώνα FIBA U18 All-Star κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2015 στη Λιλ της Γαλλίας ως ένας από τους καλύτερους 24 νέους παίκτες. Τον Δεκέμβριο του 2016, ο Μέσιτσεκ υπέγραψε με την Μπρίντιζι της ιταλικής κορυφαίας κατηγορίας Σέριε A (LBA). Στις 9 Αυγούστου 2018, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας . Τον Δεκέμβριο του 2018, χώρισε τους δρόμους του με την Ολίμπια. Στις 30 Ιανουαρίου 2019, ο Μέσιτσεκ υπέγραψε συμβόλαιο 30 ημερών με την Πιστόια . Μετά τη σύντομη θητεία του στην Ιταλία, υπέγραψε στη σερβική Μέγκα Μπέμαξ για την περίοδο 2019–20 τον Οκτώβριο του 2019. Ο Μέσιτσεκ είχε μέσο όρο 8,1 πόντους, 2,2 ριμπάουντ και 1,5 ασίστ ανά αγώνα. Στις 3 Οκτωβρίου 2020, υπέγραψε με τη Σπλιτ της Αδριατικής Λίγκας και την 1η Κροατίας . Είχε μέσο όρο 10,8 πόντους, 2,6 ριμπάουντ και 3,1 ασίστ στο Κροατικό πρωτάθλημα, καθώς και 11,1 πόντους, 2,6 ριμπάουντ και 2,8 ασίστ στην Αδριατική Λίγκα. Στις 8 Ιουλίου 2021, ο Μέσιτσεκ υπέγραψε επίσημα με τον Κολοσσό Ρόδου της Ελληνικής Α1 Κατηγορίας . Προφίλ στην Ουνιόν Ολίμπια Προφίλ στο Eurobasket.com | Ο Μπλαζ Μέσιτσεκ (γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1997) είναι Σλοβένος επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής του Κολοσσού Ρόδου της Ελληνικής Α1 Κατηγορίας . Γεννήθηκε στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας, είναι ένας σούτινγκ γκαρντ ύψους 1,98 μέτρων. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%B6_%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BA |
Barbie: Fairytopia | Στον κόσμο της Fairytopia, ζει η Ελίνα, μια πανέμορφη νεράϊδα-λουλούδι που λαχταρά να έχει φτερά. Το σπίτι της είναι ένα μεγάλο λουλούδι στο Μαγικό Λιβάδι όπου ζει με τον Bibble, μια ιδιόμορφη αλλά αξιαγάπητη puffball. Μια μέρα, η Ελίνα ξυπνά για να διαπιστώσει ότι το σπίτι-λουλούδι της είναι άρρωστο, και οι φίλοι-νεράιδες δεν μπορούν να πετάξουν. Η Ελίνα εμφανίζει το θάρρος να βοηθήσει και να ξεκινήσει ένα φανταστικό ταξίδι για να βρει την Αζούρα, μια νεράιδα-Φύλακα για να μπορέσει να λύσει το πρόβλημα. Συναντά νέους ανθρώπους που δοκιμάσουν το θάρρος της και να διδάξει την αξία της αληθινής φιλίας. Κέλλυ Σέρινταν ως Ελίνα & Γοργόνα #2 Λι Τόκαρ ως Μπίμπλ, Fungus & Happy Trolls Ταμπίθα Τζέρμεν ως Πικραλίδα, Τοπάζ & Γοργόνα #1 Καθλίν Μπαρ ως Λαβέρνα, Pixie #2 & Pixie #4 Βένιους Τέρζο ως Αζούρα Κιάρα Ζάννι ως Ντάλια & Pixie #3 Μάρκ Όλιβερ ως Χιού Αλεσσάντρο Τζουλιάνι ως Πρίγκιπας Κάι (Ναλού) Μάικλ Ντόμπσον ως Κουίλ & Αμέθυστος Σκότ ΜακΝίλ ως Ρούμπι Μπράϊαν Ντράμμοντ ως Δελφίνι Μπρίτ ΜακΚίλλιπ ως Pixie #1 Νάνσυ Σόρελ ως Pixie #5 & Γόησσα Barbie: Fairytopia στην IMDb | Το Barbie: Fairytopia είναι ταινία κινουμένων σχεδίων σε σκηνοθεσία Γουόλτερ Μαρτίσιους και Γουίλ Λάου. Η ταινία ακολουθεί με δύο συνέχειες, Barbie Fairytopia: Mermaidia και Barbie Fairytopia και το Μυστικό του Ουράνιου Τόξου, και δύο spin-offs Barbie Mariposa και Barbie Mariposa και η Νεράϊδα Πριγκίπισσα. | https://el.wikipedia.org/wiki/Barbie:_Fairytopia |
From Fear to Eternity The Best of 1990 – 2010 | CD 1 1. The Wicker Man (Harris, Dickinson, Smith) - 4:36 2. Holy Smoke (Harris, Dickinson) - 3:49 3. El Dorado (Harris, Dickinson, Smith) - 6:49 4. Paschendale (Harris, Smith) - 8:28 5. Different World (Harris, Smith) - 4:19 6. Man on the Edge (Live) (Bayley, Gers) - 4:40 7. The Reincarnation of Benjamin Breeg (Harris, Murray) - 7:22 8. Blood Brothers (Harris) - 7:14 9. Rainmaker (Harris, Dickinson, Murray) - 3:49 10. Sign of the Cross (Live) (Harris) - 10:49 11. Brave New World (Harris, Dickinson, Murray) - 6:19 12. Fear of the Dark (Live) (Harris) - 7:41 CD 2 1. Be Quick or Be Dead (Dickinson, Gers) - 3:24 2. Tailgunner (Harris, Dickinson) - 4:15 3. No More Lies (Harris) - 7:22 4. Coming Home (Harris, Dickinson, Smith) - 5:52 5. The Clansman (Live) (Harris) - 9:06 6. For the Greater Good of God (Harris) - 9:25 7. These Colours Don't Run (Harris, Dickinson, Smith) - 6:52 8. Bring Your Daughter... to the Slaughter (Dickinson) - 4:44 9. Afraid to Shoot Strangers (Harris) - 6:57 10. Dance of Death (Harris, Gers) - 8:36 11. When the Wild Wind Blows (Harris) - 11:02 From Fear to Eternity The Best of 1990 – 2010 (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 6 Ιουνίου 2011 Οι μουσικοί οι οποίοι συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις του "From Fear to Eternity The Best of 1990 – 2010" είναι οι εξής: Μπρους Ντίκινσον - φωνητικά Άντριαν Σμιθ - κιθάρα Ντέιβ Μάρεϊ - κιθάρα Στιβ Χάρις - μπάσο Νίκο Μακ Μπρέιν - τύμπανα Κλάιβ Μπαρ - τύμπανα Allmusic review Encyclopaedia Metallum Θέσεις τσαρτ Ιαπωνικά τσαρτ Ελληνικά τσαρτ Βελγικά τσαρτ, Φλαμανδία Βελγικά τσαρτ, Βαλλονία | Το From Fear to Eternity The Best of 1990 – 2010 είναι διπλή συλλογή τραγουδιών του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Iron Maiden, η οποία κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2011 από τη δισκογραφική εταιρεία "ΕΜΙ" και αποτέλεσε τη συνέχεια της συλλογής "Somewhere Back in Time The Best of: 1980 – 1989". Το εξώφυλλο της συλλογής είναι σχεδιασμένο από τον Μέλβιν Γκραντ και περιέχει αναφορές από όλα τα άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησαν από το 1990 μέχρι το 2010, περίοδο από την οποία προέρχονται τα κομμάτια της συγκεκριμένης έκδοσης. Το "From Fear to Eternity The Best of 1990 – 2010" ανέβηκε στο Top-20 στη Σουηδία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελβετία. | https://el.wikipedia.org/wiki/From_Fear_to_Eternity_The_Best_of_1990_%E2%80%93_2010 |
Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι | Safahat, 1911; Suleymaniye Kürsüsünde, 1911; Hakkın Sesleri, 1912; Fatih Kürsüsünde, 1913; Hatıralar, 1917; Âsım, 1919; Gölgeler, 1933. Çanakkale Şehitlerine (Για τους Μάρτυρες του Τσανάκκαλε) Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi, Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!" Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi! Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında, Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk; Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ... Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ! Ah, ο yirminci asır yok mu, ο mahhlûk-i asil, Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil, Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına; Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına. Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti ο yüz... Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz. Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb, Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb. Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı; Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı; Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde ο arslan neferin. Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam, Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer Ο ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer... Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak, Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak. Saçıyor zırha bürünmüş de ο nâmerd eller, Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere, Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler! Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm? Çünkü te'sis-i İlâhî ο metin istihkâm. Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler, Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer; Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi; "Ο benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi. Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek. Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar... O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar... Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! Gökten ecdâd inerek öpse ο pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i... Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? "Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez ο kitâb... Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. "Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına; Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle, Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle; Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan; Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına; Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem; Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana... Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana. Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini, Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i, Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran... Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, Ο demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın; Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın; Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât! Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât... Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber. İstiklâl Marşı Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mehmet Âkif Ersoy στο Wikimedia Commons | Ο Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι (Mehmet Âkif Ersoy) (محمد عاكف ارصوى) (Κωνσταντινούπολη, 20 Δεκεμβρίου 1873 - Κωνσταντινούπολη, 27 Δεκεμβρίου 1936) ήταν Τούρκος ποιητής. Είναι ο συγγραφέας των στίχων του Τουρκικού Εθνικού Ύμνου Istiklâl Marsi, ο οποίος υιοθετήθηκε το 1921. Θεωρείται από τους Τούρκους ως ο "Εθνικός Ποιητής" τους. Ο πατέρας του ήταν νομομαθής. Διδάχτηκε αραβικά, περσικά και γαλλικά και σπούδασε κτηνιατρική στο πανεπιστήμιο. Οι στίχοι ήταν αρχικά γραμμένοι ως ποίημα σε μία συλλογή των γραπτών του. Παραδόξως, ένα από τα πιο διάσημα έργα του, ένα βιβλίο με τον τίτλο Safahat, δεν ήταν ευρέως αναγνωσμένο ή δημοσιευμένο μέχρι πρόσφατα. Πιστεύεται επίσης πως έγραψε και έναν σχολιασμό του Κορανίου, τον οποίο έκαψε αργότερα όταν ανακάλυψε πως θα εκδιδόταν από την νέα κοσμική κυβέρνηση στα Τουρκικά αντί των πρωτότυπων Αραβικών, και θα χρησιμοποιούταν στην κοσμική εκπαίδευση. Άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία μετά την επανάσταση του 1908. Δίδαξε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και ταυτόχρονα απέκτησε την φήμη του κήρυκα της πανισλαμικής ενότητας. Το 1913 παραιτήθηκε από τη θέση του στη Γενική Διεύθυνση Κτηνιατρικών Υποθέσεων. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στην Τεσκιλατί Μαχσουσά (μυστική υπηρεσία), υπηρετώντας την ισλαμική προπαγάνδα. Αν και αλβανικής καταγωγής και βαθιά θρησκευόμενος, θεωρείται εθνικιστής στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, η πίστη του βρισκόταν κάπου μεταξύ της τουρκικής και ισλαμικής ταυτότητας, και θεωρείται περίπου ως ο Ναμίκ Κεμάλ της εποχής του. Ήταν μέλος της πρώτης εθνοσυνέλευσης. Βαθιά αναστατωμένος από την έντονη κοσμική φύση που υιοθέτησε η δημοκρατία μετά την κατάργηση του σουλτανάτου το 1923, έφυγε από την Τουρκία το 1926 για το Κάιρο όπου δίδαξε τουρκικά στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Επέστρεψε μόλις λίγο πριν από το θάνατό του το 1936. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροταφείο Εντιρνέ Καπού στην Κωνσταντινούπολη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84_%CE%91%CE%BA%CE%AF%CF%86_%CE%95%CF%81%CF%83%CF%8C%CE%B9 |
Armstrong Whitworth Scimitar | Το Scimitar ήταν εξέλιξη του προγενέστερου μαχητικού Armstrong Whitworth A.W.16 και προωθούνταν από κινητήρα Armstrong Siddeley Panther. Το δεύτερο A.W.16 που κατασκευάστηκε έγινε το πρωτότυπο του Scimitar (G-ACCD) και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 29 Απριλίου 1935. Κατασκευάστηκε και δεύτερο πρωτότυπο, το G-ADBL, που επίσης ήταν μετατροπή A.W.16. Τέσσερα αεροσκάφη παραδόθηκαν στο Αεροπορικό Σώμα του Νορβηγικού Στρατού. Δύο εξ αυτών αξιολογήθηκαν από τη RAF στα τέλη του 1935, πριν την παράδοσή του στη Νορβηγία το 1936. Το δεύτερο πρωτότυπο παρέμεινε στην κατοχή της κατασκευάστριας εταιρείας, μέχρι που το 1958 καταστράφηκε για σκραπ. Νορβηγία Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του ScimitarArmstrong Whitworth A.W.16 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Armstrong Whitworth Scimitar στο Wikimedia Commons | Το Armstrong Whitworth A.W.35 Scimitar ήταν βρετανικό μονοκινητήριο διπλάνο μαχητικό που σχεδιάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Το Αεροπορικό Σώμα του Νορβηγικού Στρατού παρέλαβε τέσσερα αεροσκάφη το 1936. | https://el.wikipedia.org/wiki/Armstrong_Whitworth_Scimitar |
Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου | Το 1868, το σερβικό Εθνικό Θέατρο από το Νόβι Σαντ (τότε πρωτεύουσα του σερβικού πολιτισμού στην Αυστρία-Ουγγαρία) πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι (τότε πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Σερβίας). Ο πρίγκιπας Μιχαήλ, εντυπωσιασμένος από τις επιδόσεις που βίωσε, κάλεσε τον Γιόβαν Ντόρντεβης (ιδρυτή του Σερβικού Εθνικού Θεάτρου Νόβι Σαντ)για να βρεθεί ένα παρόμοιο ίδρυμα στη Σερβία. Έχοντας αποδεχτεί,ο Γιόβαν Ντόρντεβης ήρθε στο Βελιγράδι με το ήμισυ της εταιρίας των ηθοποιών και ίδρυσε το Εθνικό Θέατρο στο Βελιγράδι, επτά χρόνια μετά την ίδρυση του θεάτρου Νόβι Σαντ. Το Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου, χτίστηκε το 1869 σύμφωνα με το σχέδιο του Aleksandar Bugarski, τον πιο παραγωγικό αρχιτέκτονα του Βελιγραδίου κατά τον 19ο αιώνα. Την απόφαση να κατασκευάσει ένα ειδικό κτίριο για το θέατρο έγινε από τον Μιχαήλο Ομπρένοβιτς. Το κτίριο ήταν ένα τυπικό θέατρο και θύμιζε ιδιαίτερα την Σκάλα του Μιλάνου, όσον αφορά την Αναγέννηση και το διακοσμητικό φινίρισμα. Αργότερα, αναπαραστάσεις άλλαξαν εντελώς την αρχική του εμφάνιση. Η βαριά ανακατασκευή έγινε το 1986, όταν το θέατρο επανέκτησε την εμφάνιση του το 1922 και χτίστηκε ένα παράρτημα προς την οδό Braće Jugovića.Εκτός από τους θεατρικούς σκοπούς, η αίθουσα έχει χρησιμοποιηθεί για φιλανθρωπικές χορούς και συναυλίες κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Η μεγάλη Συνταγματική Συνέλευση ενέκρινε το περίφημο Σύνταγμα του 1888 σε αυτό το κτίριο. | Το Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου ιδρύθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Βρίσκεται στην Πλατεία Δημοκρατίας,στη γωνία της οδού Vasina και Francuska στο Βελιγράδι της Σερβίας. Με την ανέγερση αυτού του κτιρίου καθώς και με την εφαρμογή του Κανονισμού Σχέδιο Πόλης σε τάφρο από τον Josimovic το 1867, οι συνθήκες έγιναν για το σχηματισμό της σημερινής κεντρικής πλατείας της Δημοκρατίας στο Βελιγράδι. Χτισμένο το 1868, το Εθνικό Θέατρο, ακολουθώντας τη μοίρα του λαού και της χώρας, πέρασε από διάφορες φάσεις της αρχιτεκτονικής και της καλλιτεχνικής ανάπτυξης και επιβίωση ως ένα σύμβολο της Σερβίας, του πολιτισμού, της παράδοσης και της πνευματικότητας. Σήμερα, κάτω από τη στέγη του, υπάρχουν τρία καλλιτεχνικά σύνολα - Όπερα, το Δράμα και το Μπαλέτο. Το Εθνικό Θέατρο κηρύχθηκε Μνημείο του Πολιτισμού με Μεγάλη Σημασία το 1983, και προστατεύεται από την Δημοκρατία της Σερβίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85 |
Ενοθεϊσμός | Παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει η αιγυπτιακή θεότητα της μαγείας, η Ίσις. Κατά την διάρκεια της δυναστείας των Πτολεμαίων η Ίσις απορροφά τις ιδιότητες άλλων θεοτήτων και χαρακτηρίζεται πλέον ως Ίσις μεγάλη μήτηρ θεών. Για τον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πλωτίνο κάθε πραγματικότητα προέρχεται, πάνω και από τους παραδοσιακούς θεούς βρίσκεται το Έν, η Μονάδα. | Ενοθεϊσμός είναι η πίστη ότι υπάρχει ένας Θεός, αλλά δίπλα σε αυτόν μπορεί να υπάρχουν κι άλλες θεότητες που μπορούν να λατρεύονται. Ενοθεϊσμός μπορεί να προκύψει και από ένα μέχρι πρότινος πολυθεϊστικό σύστημα. Σε αυτή την περίπτωση μια θεότητα απορροφά τις ιδιότητες άλλων θεοτήτων, και γίνεται ιεραρχικά ανώτερη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%8A%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82 |
Σύστημα γραμμικών εξισώσεων | Ένα γραμμικό σύστημα με m {\displaystyle m} γραμμικές εξισώσεις και n {\displaystyle n} αγνώστους έχει τη μορφή a 1 , 1 x 1 + a 1 , 2 x 2 + ⋯ + a 1 , n x n = b 1 a 2 , 1 x 1 + a 2 , 2 x 2 + ⋯ + a 2 , n x n = b 2 ⋮ a m , 1 x 1 + a m , 2 x 2 + ⋯ + a m , n x n = b n {\displaystyle {\begin{array}{lcl}a_{1,1}x_{1}+a_{1,2}x_{2}+\dots +a_{1,n}x_{n}&=b_{1}\\a_{2,1}x_{1}+a_{2,2}x_{2}+\dots +a_{2,n}x_{n}&=b_{2}\\\vdots \\a_{m,1}x_{1}+a_{m,2}x_{2}+\dots +a_{m,n}x_{n}&=b_{n}\end{array}}} όπου οι x 1 , x 2 , … , x n {\displaystyle x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}} είναι οι άγνωστοι, οι a 1 , 1 , a 1 , 2 , … , a m , n {\displaystyle a_{1,1},a_{1,2},\dots ,a_{m,n}} είναι οι συντελεστές του συστήματος και b 1 , b 2 , … , b m {\displaystyle b_{1},b_{2},\dots ,b_{m}} είναι οι σταθεροί όροι του συστήματος. Οι συντελεστές και οι σταθεροί όροι θεωρείται ότι ανήκουν σε ένα σώμα F {\displaystyle F} , το οποίο συνήθως είναι το R {\displaystyle \mathbb {R} } (το σύνολο των πραγματικών αριθμών) ή το C {\displaystyle \mathbb {C} } (το σύνολο των μιγαδικών αριθμών). Μπορούμε να δούμε ένα τέτοιο σύστημα ως έναν γραμμικό συνδυασμό διανυσμάτων όπου οι άγνωστοι είναι οι συντελεστές: x 1 ( a 1 , 1 a 2 , 1 ⋮ a m , 1 ) + x 2 ( a 1 , 2 a 2 , 2 ⋮ a m , 2 ) + ⋯ + x n ( a 1 , n a 2 , n ⋮ a m , n ) = ( b 1 b 2 ⋮ b m ) {\displaystyle x_{1}\left({\begin{matrix}a_{1,1}\\a_{2,1}\\\vdots \\a_{m,1}\end{matrix}}\right)+x_{2}\left({\begin{matrix}a_{1,2}\\a_{2,2}\\\vdots \\a_{m,2}\end{matrix}}\right)+\cdots +x_{n}\left({\begin{matrix}a_{1,n}\\a_{2,n}\\\vdots \\a_{m,n}\end{matrix}}\right)=\left({\begin{matrix}b_{1}\\b_{2}\\\vdots \\b_{m}\end{matrix}}\right)} . Έτσι μπορούμε να εφαρμόσουμε εργαλεία διανυσματικών χώρων. Για παράδειγμα, τα διανύσματα που βρίσκονται στο αριστερό μέρος της εξίσωσης ορίζουν ένα διανυσματικό χώρο. Το σύστημα θα έχει λύση αν το διανύσμα που βρίσκεται στο δεξί μέλος της εξίσωσης ανήκει και αυτό στον ίδιο διανυσματικό χώρο. Χρησιμοποιώντας συμβολισμό πινάκων, το σύστημα μπορεί να γραφεί πιο κομψά ως εξής: A x = b {\displaystyle Ax=b} όπου ο A {\displaystyle A} είναι ένας πίνακας m × n {\displaystyle m\times n} , ενώ τα x , b {\displaystyle x,\;b} είναι διανύσματα με n {\displaystyle n} συντεταγμένες: A = ( a 1 , 1 a 1 , 2 … a 1 , n a 2 , 1 a 2 , 2 … a 2 , n ⋮ ⋮ ⋱ ⋮ a m , 1 a m , 2 … a m , n ) , x = ( x 1 x 2 ⋮ x m ) , b = ( b 1 b 2 ⋮ b m ) {\displaystyle A=\left({\begin{matrix}a_{1,1}&a_{1,2}&\dots &a_{1,n}\\a_{2,1}&a_{2,2}&\dots &a_{2,n}\\\vdots &\vdots &\ddots &\vdots \\a_{m,1}&a_{m,2}&\dots &a_{m,n}\end{matrix}}\right),\;x=\left({\begin{matrix}x_{1}\\x_{2}\\\vdots \\x_{m}\end{matrix}}\right),\;b=\left({\begin{matrix}b_{1}\\b_{2}\\\vdots \\b_{m}\end{matrix}}\right)} . Λύση ενός γραμμικού συστήματος ονομάζουμε τις ομάδες τιμών που αν αντικατασταθούν στις μεταβλητές επαληθεύουν όλες τις εξισώσεις ταυτόχρονα. Το σύνολο όλων των δυνατών λύσεων καλείται σύνολο λύσεων του συστήματος. Ένα σύστημα μπορεί να έχει μια μοναδική λύση να έχει άπειρες λύσεις να είναι αδύνατο, δηλαδή να μην έχει καμμιά λύση. Η πιο απλή περίπτωση γραμμικού συστήματος είναι όταν έχουμε δύο άγνωστες μεταβλητές. Για παράδειγμα ένα σύστημα με δύο εξισώσεις και δύο αγνώστους παίρνει τη μορφή: Ένα σύστημα γραμμικών εξισώσεων μπορεί να είναι αδύνατο (καμιά λύση), να έχει μοναδική λύση ή να είναι αόριστο (άπειρες λύσεις). Υπάρχουν τρεις απλοί τρόποι αντιμετώπισης ενός τέτοιου γραμμικού συστήματος. Οι δύο εξισώσεις του συστήματος ως γνωστόν παριστάνουν ευθείες. Ζωγραφίζουμε τις ευθείες αυτές στο ίδιο σύστημα συντεταγμένων. Υπάρχουν τρεις δυνατές περιπτώσεις: (α) Αν οι ευθείες τέμνονται σε ένα σημείο, τότε το σύστημα έχει μοναδική λύση, τη δυάδα που δίνεται από τις συντεταγμένες του σημείου τομής. Οι ευθείες τέμνονται όταν (β) Αν οι ευθείες είναι παράλληλες, τότε το σύστημα είναι αδύνατο. Οι ευθείες είναι παράλληλες όταν έχουν την ίδια κλίση, δηλαδή όταν: (γ) Αν οι ευθείες ταυτίζονται, τότε το σύστημα είναι αόριστο, δηλαδή έχει άπειρες λύσεις. Οι ευθείες ταυτίζονται όταν μπορούμε να κάνουμε πράξεις και να καταλήξουμε σε ισοδύναμο σύστημα που θα έχει Επιλέγουμε την πιο "απλή" οπτικά εξίσωση (δηλαδή με τους μικρότερους συντελεστές αγνώστων) και απομονώνουμε τον έναν από τους δύο αγνώστους στο ένα μέλος: Αυτό που βρίσκουμε το βάζουμε στην άλλη εξίσωση αντί του αγνώστου και προκύπτει μία πρωτοβάθμια εξίσωση, με έναν άγνωστο μόνο, τον y, ο οποίος υπολογίζεται με απλές αλγεβρικές πράξεις, και βρίσκεται να ισούται με Τα a, b, c, a', b, c, είναι όλα γνωστοί σταθεροί αριθμοί, δηλαδή το y θα είναι και αυτό πλέον αριθμός. Βάζοντας την τιμή του y στην πρώτη εξίσωση, υπολογίζουμε τέλος και το x: Για να έχουν νόημα οι παραπάνω υπολογισμοί, πρέπει οι παρονομαστές που προέκυψαν στο τέλος να μην είναι μηδέν. Διακρίνουμε λοιπόν τις παρακάτω τρεις περιπτώσεις: (α) Αν a b ′ ≠ a ′ b {\displaystyle ab'\not =a'b} , τότε το σύστημα έχει μοναδική λύση: (β) Αν a b ′ = a ′ b {\displaystyle ab'=a'b} και είτε c b ′ ≠ c ′ b {\displaystyle cb'\not =c'b} είτε a c ′ ≠ a ′ c {\displaystyle ac'\not =a'c} , τότε το σύστημα είναι αδύνατο. Επίσης, όταν όλοι οι συντελεστές είναι μηδέν και τουλάχιστον ένας από τους σταθερούς όρους δεν είναι μηδέν, το σύστημα είναι πάλι αδύνατο. (γ) An a b ′ = a ′ b {\displaystyle ab'=a'b} , c b ′ = c ′ b {\displaystyle cb'=c'b} και a c ′ = a ′ c {\displaystyle ac'=a'c} , τότε το σύστημα είναι αόριστο. Με τη μέθοδο αυτή επιδιώκουμε να εμφανίσουμε στις δύο εξισώσεις αντίθετους συντελεστές για έναν από τους αγνώστους, έτσι ώστε να τον απαλείψουμε κατόπιν με πρόσθεση κατά μέλη. Συγκεκριμένα, το αρχικό σύστημα δίνει, μετά από τον πολλαπλασιασμό της πρώτης εξίσωσης με (a') και της δεύτερης με (-a), το ισοδύναμο σύστημα Η πρόσθεση κατά μέλη δίνει Με την ίδια διαδικασία όπως και στην προηγούμενη μέθοδο προσδιορίζουμε και τον άλλο άγνωστο: Διακρίνουμε κατόπιν στις ίδιες περιπτώσεις που είχαμε και στην προηγούμενη μέθοδο. Ένα σύστημα γραμμικών ανισώσεων μπορεί επίσης να είναι αδύνατο (καμιά λύση), μπορεί να έχει πολλές δυάδες λύσεων (μία, δύο, τρεις…) ή μπορεί να είναι αόριστο (άπειρες λύσεις). Τα συστήματα γραμμικών ανισώσεων του τύπου μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε απλά με τη γραφική μέθοδο. Για κάθε ανίσωση του συστήματος βρίσκουμε την αντίστοιχη εξίσωση Όπως και πριν, οι εξισώσεις αυτές παριστάνουν δύο ευθείες. Σχεδιάζουμε τις ευθείες στο ίδιο σύστημα συντεταγμένων. Διαλέγουμε ένα σημείο M ( x 0 , y 0 ) {\displaystyle M(x_{0},y_{0})} έξω από τις ευθείες (προτιμάμε ένα σημείο με "εύκολες" συντεταγμένες, συνήθως το (0,0)) και ελέγχουμε αν επαληθεύει τις ανισώσεις. Για κάθε ανίσωση που επαληθεύει, "σβήνουμε" (γραμμοσκιάζουμε) το ημιεπίπεδο που δεν περιέχει το Μ. Αλλιώς "σβήνουμε" το ημιεπίπεδο που περιέχει το Μ. Η περιοχή του επιπέδου που παραμένει "καθαρή" είναι και το σύνολο των λύσεων του συστήματος. Στην γενική περίπτωση, όπου έχουμε περισσότερες άγνωστες μεταβλητές, εφαρμόζουμε συνήθως μεθόδους γραμμικής άλγεβρας (π.χ. τον αλγόριθμο απαλοιφής του Gauss - που αποτελεί γενίκευση της μεθόδου των αντιθέτων συντελεστών), και συγκεκριμένα θεωρίας πινάκων ή γραμμικού προγραμματισμού (μέθοδος σίμπλεξ). Γραμμικός προγραμματισμός Μη γραμμικό σύστημα Σημειώσεις στα γραμμικά συστήματα πολλών μεταβλητών Κεφάλαιο 6 - Συστήματα, Σχολικό Βιβλίο Α΄ Λυκείου, έκδοση 2010 (ίδιο με το κεφάλαιο 1 του βιβλίου της Β΄ Λυκείου - έκδοση 2017) Σημειώσεις Γραμμικής Άλγεβρας Αρχειοθετήθηκε 2017-11-17 στο Wayback Machine., πανεπιστήμιο Αιγαίου. MathStudies Blog, Σημειώσεις στα Γραμμικά Συστήματα. Κωστοπούλου, Καλλιόπη (Ιανουάριος 2021). «Συστήματα γραμμικών εξισώσεων». Ευκλείδης Α΄ (119): 22-28. http://www.hms.gr/sites/default/files/subsites/problems/material/EYKLEIDHS_A_119_EYKLEIDHS_2021.pdf. Κυλάφης, Παναγιώτης; Τριανταφύλλου, Ανδρέας (Ιανουάριος 2023). «Επίλυση γραμμικών εξισώσεων». Ευκλείδης Α΄ (127): 33-38. http://www.hms.gr/sites/default/files/subsites/problems/material/EYKLEIDHS_A_t127_2023.pdf. | Σύστημα γραμμικών εξισώσεων ή αλλιώς γραμμικό σύστημα είναι ένα σύνολο από γραμμικές εξισώσεις με τους ίδιους αγνώστους, τους οποίους προσπαθούμε να υπολογίσουμε έτσι ώστε να επαληθεύουν όλες τις εξισώσεις. Για παράδειγμα, το 3 x + 5 y = − 2 2 x − 7 y = 9 {\displaystyle {\begin{array}{lcl}3x+5y=-2\\2x-7y=9\end{array}}} είναι ένα σύστημα 2 γραμμικών εξισώσεων με δύο αγνώστους. Λύση του συστήματος ονομάζουμε τις τιμές που πρέπει να πάρουν οι μεταβλητές έτσι ώστε να επαληθεύουν ταυτόχρονα τις δύο εξισώσεις. Για παράδειγμα στο παραπάνω σύστημα η λύση είναι x = 1 , y = − 1 {\displaystyle x=1,\;y=-1} . Η μελέτη και επίλυση των γραμμικών συστημάτων είναι ένα βασικό κομμάτι της Γραμμικής Άλγεβρας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD |
Γιόν Κούβλουνγκ | Ο Γιόν Ίνγκεσον ισχυρίστηκε ότι ήταν γιος του πρώην βασιλιά Ίγνκε Α΄ της Νορβηγίας, αν και το έπος Sverris saga, η κύρια πηγή πληροφοριών γι' αυτήν την περίοδο της νορβηγικής ιστορίας, ισχυρίζεται ότι αυτό ήταν ψευδές. Ο Γιόν Ίνγκεσον ήταν ένας νεαρός κληρικός, όταν τον έκαναν διεκδικητή βασιλιά. Ως τότε ζούσε ως μοναχός στο αβαείο Χοβεντάια στο νησί Χόβεντάια έξω από το Όσλο. Το ψευδώνυμο Kuvlung προέρχεται από την παλαιοσκανδιναβική λέξη kuvl, που σημαίνει τον μανδύα του μοναχού. Ο Γιόν Κούβλουνγκ κυβέρνησε στην περιοχή του Βίκεν ως αντίπαλος βασιλιάς, μέχρι που σκοτώθηκε από τους Μπίρκενμπαινερς στο Μπέργκεν το 1188 . Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1185, πρώην υποστηρικτές του βασιλιά Μάγκνους Ε' της Νορβηγίας από το Βίκεν συναντήθηκαν με τον Γιόν Κούβλουνγκ. Αυτός στη συνέχεια βασιλιάς στη Συνέλευση (Haugating) στο Tένσνμπεργκ. Ο ηγετικός άνδρας ήταν ο Σίμων Κάρασον, του οποίου η σύζυγος, Mαργκρέτε Άρναντοτιρ (Margrét Arnadóttir), ήταν ετεροθαλής αδελφή του βασιλιά Ίνγκε Α΄ της Νορβηγίας και εγγονή της χήρας βασίλισσας Ίνγκριντ Ράγκνβαλντσντοτερ. Επίσης η Mαργκρέτ Άρναντοτιρ ήταν αμφιθαλής αδελφή του Nίκολας Άρνασον, επισκόπου του Όσλο και εξέχοντος αντιπάλου του βασιλιά Σβέρε. Ο Σίμων Κάρασονn και η Mαργκρέτ Άρναντοτιρ ήταν επίσης γονείς του Φιλίππου Σίμονσον, ενός μελλοντικού υποψηφίου του θρόνου της Νορβηγίας. Αυτή η ομάδα ήταν από πολλές απόψεις ο άμεσος διάδοχος της μερίδας Χέκλουνγκ, που είχε προηγουμένως αμφισβητήσει την κυριαρχία του βασιλιά Σβέρε. Οι Χέλκουνγκς είχαν στενή σχέση με την Εκκλησία. Αν και η Εκκλησία δεν υποστήριξε ανοιχτά τους Kούβλουνγκς, έδωσε τουλάχιστον τη σιωπηλή έγκρισή της: η Εκκλησία δεν μίλησε ποτέ εναντίον του Γιόν, επειδή εγκατέλειψε το μοναστήρι του, ενώ ο αντίπαλός του βασιλιάς Σβέρε επικρίθηκε έντονα, επειδή εγκατέλειψε τα προηγούμενα καθήκοντά του ως ιερέα στις Φερόες. Οι Kούνβλουνγκς απέκτησαν σύντομα τον έλεγχο της ανατολικής και δυτικής Νορβηγίας, που ήταν τα παλαιά οχυρά Χέκλουνγκ. Το φθινόπωρο του 1186, οι Kούβλουνγκς επιτέθηκαν στο Nίδαρος. Αυτή η επίθεση αιφνιδίασε τον βασιλιά Σβέρε. Βρήκε καταφύγιο στο πρόσφατα κατασκευασμένο πέτρινο κάστρο Σβέρεσμποργκ. Μη μπορώντας να πάρουν το κάστρο, οι Kούβλουνγκς αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το 1188, ο βασιλιάς Σβέρε έπλευσε νότια με μεγάλο στόλο. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Tένσμπεργκ, αλλά καμία πλευρά δεν τόλμησε να δώσει μάχη. Οι Kούβλουνγκς γλίστρησαν μακριά στο Μπέργκεν. Ο βασιλιάς Σβέρε επιτέθηκε στο Μπέργκεν λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Το σκάφος του Γιόν κόλλησε σε έναν βράχο, όταν τον έβαλαν με κωπηλασία στο λιμάνι για να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Εκεί σκοτώθηκε ο Γιόν Κούβλουνγκ, τερματίζοντας την εξέγερση των Kούβλουνγκς. Από το 1130 υπήρξαν αρκετοί αλληλένδετοι εμφύλιοι πολέμους ποικίλης κλίμακας και έντασης. Το υπόβαθρο γι' αυτές τις συγκρούσεις ήταν οι ασαφείς νορβηγικοί νόμοι διαδοχής, οι κοινωνικές συνθήκες και ο αγώνας μεταξύ Εκκλησίας και βασιλιά. Το πρόσωπο συγκέντρωσης ήταν συνήθως ένας βασιλικός γιος, ο οποίος ήταν επικεφαλής της εν λόγω μερίδας, για να αντιταχθεί στην εξουσία του βασιλιά από το διαγωνιζόμενο κόμμα. Το 1184 ο βασιλιάς Σβέρε Α΄ της Νορβηγίας και το κόμμα του, οι Μπίρκεμπαϊνερς είχαν νικήσει τον βασιλιά Mάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας και τους Χέκλουνγκς στη μάχη του Φιμράιτε. Σε αυτή τη μάχη ο βασιλιάς Μάγκνους Ε΄ σκοτώθηκε και ο βασιλιάς Σβέρε κυβέρνησε ως αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της Νορβηγίας για αρκετά χρόνια. Krag, Claus Sverre. Norges største middelalderkonge (Aschehoug. Όσλο: 2005) Holmsen, Andreas Norges ιστορία. Fra de eldste tider til 1660 (Universitetsforlaget, Όσλο: 1939) | Ο Γιόν Ίνγκεσον Κούβλουνγκ, νορβηγ.: Jon Ingesson Kuvlung, (απεβ. το 1188) ήταν διεκδικητής του Βασιλικού Στέμματος κατά την εποχή του εμφυλίου πολέμου στη Νορβηγία . Ήταν αντίπαλος του βασιλιά Σβέρε της Νορβηγίας . | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA |
Μίλνερ Αγιάλα | Ξεκινώντας την καριέρα του από τον παραγουανικό σύλλογο της Ρίβερ Πλέιτ στην Ασουνσιόν, ο Αγιάλα έλαβε μέρος στο Κόπα Αμέρικα του 1953 και κατέκτησε τον τίτλο του κυπελλούχου Νότιας Αμερικής. Ο Αγιάλα αγωνίστηκε συνολικά σε δύο αναμετρήσεις, απέναντι στο Εκουαδόρ (εισερχόμενος ως αλλαγή στη θέση του Χουάν Ρομέρο) και το Περού (εισερχόμενος ως αλλαγή στη θέση του Ατίλιο Λόπεθ). Η αναμέτρηση απέναντι στο Περού ολοκληρώθηκε με ισόπαλο σκορ 2–2, ωστόσο η Παραγουάη πραγματοποίησε πρόσθετη αλλαγή η οποία απαγορευόταν από τους κανονισμούς, με αποτέλεσμα οι δύο βαθμοί της νίκης να δοθούν στο Περού. Τα πνεύματα οξύνθηκαν και ο Αγιάλα χτύπησε τον Άγγλο διαιτητή Ρίτσαρντ Μάντισον. Γι'αυτή του την ενέργεια, ο Αγιάλα δέχθηκε ποινή αποκλεισμού από τη διοργάνωση για διάστημα τριών ετών. Μετά το πέρας της συγκεκριμένης ηπειρωτικής διοργάνωσης, ο Αγιάλα αποχώρησε από τη χώρα του, προκειμένου να αγωνιστεί στη Γαλλία. Ήταν ο πρώτος έγχρωμος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίστηκε με τα χρώματα της Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Στρασμπούρ. Ο Αγιάλα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη Ρασίνγκ τον Οκτώβριο του 1953, ωστόσο δεν πέτυχε το πρώτο του τέρμα παρά μόνον τον Μάρτιο του 1954, στη διάρκεια αναμέτρησης απέναντι στη Ρενς. Από το 1955 έως το 1957, αγωνίστηκε για λογαριασμό της Σερκλ Ατλετίκ ντε Παρί. Με το πέρας της επαγγελματικής του καριέρας, αγωνίστηκε για λογαριασμό της Ρεντ Σταρ, γινόμενος κυρίως γνωστός ως οδηγός στον γάμο μεταξύ της Σοφία Λορέν και του Κάρλο Πόντι τον Σεπτέμβριο του 1957. (Γαλλικά) «Προφίλ του Μίλνερ Αγιάλα». footballdatabase.eu. | Ο Μίλνερ Αγιάλα (γεννηθείς στις 3 Σεπτεμβρίου 1928 στην Ασουνσιόν και αποβιώσας στις 29 Ιουλίου 2001) ήταν Παραγουανός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Έγινε γνωστός για ποινή αποκλεισμού διάρκειας τριών ετών που δέχθηκε για χτύπημα εναντίον διαιτητή και για το γεγονός πως υπήρξε ο πρώτος έγχρωμος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε με τα χρώματα της Ρασόνγκ Κλαμπ ντε Στρασμπούρ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%BD%CE%B5%CF%81_%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%B1 |
Ξάνθη Αρένα | Στις 8 Αυγούστου 2003 η τότε ΠΑΕ SKODA ΞΑΝΘΗ ανακοίνωσε ότι είχαν ξεκινήσει εδώ και 100 ημέρες οι εργασίες για την ανέγερση του νέου γηπέδου στην περιοχή του ήδη υπάρχοντος Αθλητικού Κέντρου Πηγαδίων δημοσιεύοντας και σχετικά σχέδια.Το πρώτο παιχνίδι στο «Skoda Ξάνθη Arena», όπως ονομάστηκε αρχικά, πραγματοποιήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2004 με την ομάδα της Ξάνθης να επιβάλλεται με 3-1 επί του Άρη για την 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α΄ Εθνικής για την περίοδο 2004-05. Το γήπεδο εγκαινιάστηκε επίσημα από τον βραζιλιάνο θρύλο του ποδοσφαίρου Πελέ στις 12 Μαΐου 2005. Το ρεκόρ εισιτηρίων σημειώθηκε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στις 20 Ιανουαρίου του 2007 με 6.642 θεατές. Το καλοκαίρι του 2016, το γήπεδο μετονομάστηκε σε «Ξάνθη FC Arena». Θανάσιμος Τραυματισμός Φιλάθλου Στις 16 Ιανουαρίου 2005 και πριν από το παιχνίδι της ομάδας με τον Ιωνικό ένας φίλαθλος της Ξάνθης, ο Σταμάτης Γεωργουδάκης, έχασε την ζωή του ύστερα από τραυματισμό από την αποκόλληση μιας μεταλλικής θύρας του γηπέδου, λόγω των θυελλωδών ανέμων που έπλητταν την περιοχή. Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και το κάταγμα στην σπονδυλική στήλη κατέστησαν την κατάσταση εξαιρετικά σοβάρη κι έτσι διεκομίσθη στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, όπου κι εξέπνευσε ύστερα από προσπάθειες ανάνηψης. Ακολούθησε εισαγγελική παρέμβαση και προκαταρκτική εξέταση από την αστυνομία Ξάνθης. Έκτοτε η Θύρα Β-Γ του γηπέδου έχει λάβει το όνομά του. Ο άτυχος φίλαθλος είχε οικογένεια και ήταν πατέρας δύο παιδιών. Βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το γήπεδο της ομάδας. Το αθλητικό κέντρο περιλαμβάνει, επτά γήπεδα, αποδυτήρια, φυσιοθεραπευτικό κέντρο, αίθουσα αναψυχής, γυμναστήριο αλλά και το ξενοδοχείο Le Chalet. Από το 2007 η ομάδα προπονείται εκεί. Το νέο προπονητικό κέντρο κατασκευάστηκε αποκλειστικά για να εξυπηρετεί την επαγγελματική ομάδα και περιλαμβάνει όλες τις απαιτούμενες υποδομές κάνοντας το προπονητικό κέντρο ένα από τα πιο σύγχρονα όπου πολλές ομάδες πραγματοποιούν την βασική τους προετοιμασία το καλοκαίρι. Τα πρώτα χρόνια θεωρούνταν μια από τις πιο υπερσύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις στα Βαλκάνια και την Ευρώπη και η μοναδική στην Ελλάδα. Ιστοσελίδα Έδρας Stadia.gr Γήπεδο Πηγαδιών ανακτήθηκε 11 Αυγούστου 2011 The stadium guide Xanthi Arena | Το Xanthi FC Arena, ευρέως γνωστό και ως γήπεδο Πηγαδίων, είναι στάδιο στην Ξάνθη που χτίστηκε το 2004 και είναι το νέο γήπεδο του Α.Ο. Ξάνθης, αφού εγκατέλειψε το αντίστοιχο του Α.Ο.Ξ. μέσα στην πόλη. Το γήπεδο βρίσκεται κοντά στα Πηγάδια, ένα χωριό 7 χιλιόμετρα ανατολικά της Ξάνθης και αρχικά είχε σχεδιαστεί με δύο κερκίδες συνολικής χωρητικότητας περίπου 5.500 θεατών. Αποφασίστηκε όμως η κατασκευή και μίας τρίτης (για τους φιλοξενούμενους οπαδούς) στη βόρεια πλευρά, γεγονός που αύξησε τις θέσεις σε 7.361, χωρίς πάντως να είναι στεγασμένη προς το παρόν. Στο μέλλον, μελετάται η ανέγερση και της τέταρτης κερκίδας, η οποία θα διαμορφώσει την τελική χωρητικότητα του γηπέδου στις 9.000 θέσεις περίπου. Υπάρχουν περισσότερες από 1.000 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων. Ακόμη, στους εσωτερικούς χώρους του γηπέδου εκτός από τα αποδυτήρια των ομάδων και των διαιτητών, υπάρχουν γραφεία των παρατηρητών, ιατρείο, αίθουσα doping control, αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου, χώρο V.I.P., γραφεία και αποθηκευτικούς–βοηθητικούς χώρους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7_%CE%91%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B1 |
Μάγας ο Κυρηναίος | Ήταν γιος του Φίλιππου, ενός Μακεδόνα ευγενούς, και της Βερενίκης Α΄, μετέπειτα συζύγου του Πτολεμαίου Α΄ του Σωτήρος, ιδρυτή της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. Ο Μάγας ήταν επομένως, ετεροθαλής αδελφός του κατοπινού βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου Β΄ του Φιλάδελφου. Η διοίκηση της Κυρήνης, ανατέθηκε στο Μάγα με την μεσολάβηση της μητέρας του και ιστορικοί αναφέρουν πως έμεινε επικεφαλής της για πενήντα περίπου χρόνια. Ωστόσο μετά το θάνατο του Πτολεμαίου Σωτήρος, ο Μάγας προσπάθησε σε διάφορες περιπτώσεις να πετύχει την ανεξαρτησία της Κυρήνης, μέχρι που ανακηρύχτηκε βασιλιάς το 276 π.Χ. Κατόπιν, ο Μάγας νυμφεύθηκε την Απάμα, την κόρη του Βασιλιά Αντίοχου Α΄ της Δυναστείας των Σελευκιδών και της Στρατονίκης. Η Απάμα πιθανόν να ταυτίζεται με τη μητέρα του μοναδικού του παιδιού που μας είναι γνωστό, της Βερενίκης Β΄. Έχοντας κάνει αυτή την ισχυρή συμμαχία, απέκτησε τη δύναμη να επιτεθεί εναντίον της Αιγύπτου, σύμφωνα με τον ιστορικό Παυσανία, λίγο μετά την επανάστασή του. Άρχισε εχθροπραξίες εναντίον του ετεροθαλούς αδελφού του Πτολεμαίου Β΄, επιτιθέμενος στην Αίγυπτο από τα δυτικά, ενώ ο Αντίοχος έκανε επίθεση στην Παλαιστίνη. Ωστόσο ο Μάγας αναγκάστηκε να διακόψει την προσπάθειά του εξαιτίας της επανάστασης των Λιβύων νομάδων Μαρμαριδών. Στην ανατολή ο Αντίοχος Α΄ ηττήθηκε από τα στρατεύματα του Πτολεμαίου. Ο Μάγας κατάφερε τουλάχιστον να διατηρήσει την ανεξαρτησία της Κυρήνης μέχρι το θάνατό του το 250 π.Χ. από καταχρήσεις, αν και λίγο αργότερα το κράτος του απορροφήθηκε εκ νέου από την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο. Η κόρη του Βερενίκη αρραβωνιάστηκε τον μετέπειτα βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίο Γ΄ Ευεργέτη. Δυναστεία των Πτολεμαίων Πτολεμαίος Β΄ Φιλάδελφος | Ο Μάγας ο Κυρηναίος (~317 π.Χ. – 250 π.Χ.) ήταν Μακεδόνας που βασίλεψε στην Κυρήνη (σημερινή Λιβύη) από το 276 έως το 250 π.Χ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%BF_%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82 |
Όρη Αλ Χατζάρ | Τα Όρη Αλ Χατζάρ εκτείνονται για 700 χιλιόμετρα μέσω των ΗΑΕ και του Ομάν. Βρίσκονται στη βορειοανατολική γωνία της αραβικής πλάκας, φτάνοντας από τη χερσόνησο Μουσαντάμ μέχρι την ανατολική ακτή του Ομάν. Το εύρος είναι περίπου 100 χιλιόμετρα σε πλάτος, με το Τζεμπέλ Σαμς να είναι η υψηλότερη κορυφή στα 3.009 μέτρα στην κεντρική περιοχή των βουνών.Επί του παρόντος, η αραβική πλάκα κινείται βόρεια σε σχέση με την ευρασιατική πλάκα στα 2-3 χιλιοστόμετρα ανά έτος. Η ηπειρωτική σύγκρουση συμβαίνει στη ζώνη υποχώρησης και ώθησης Ζαγκρός δυτικά της χερσονήσου Μουσαντάμ. Αυτό το όριο παράπλευρης πλάκας μεταβαίνει σε ζώνη υποβύθισης προς τα ανατολικά. Εδώ, ο ωκεάνιος φλοιός της αραβικής πλάκας υποβυθίζεται βόρεια κάτω από την Ευρασία, που ονομάζεται ζώνη υποβύθισης Μάκραν. Η γεωλογία των Ορέων Αλ Χατζάρ μπορεί να ομαδοποιηθεί σε τέσσερις κύριες τεκτονοστρωματογραφικές ομάδες. Η πρώτη ομάδα είναι οι προ-πέρμιοι υπόγειοι βράχοι, μια ιζηματογενής ακολουθία κλαστικών, ανθρακικών και εβαποριτών. Η ομάδα δύο είναι μια μεσαία πέρμια έως ύστερη κρητιδική αλληλουχία ανθρακικών υφαλοκρηπίδων, οι οποίες εναποτέθηκαν ασυμβίβαστα πάνω από τη βάση. Η ομάδα τρία είναι μια σειρά από καλύμματα (αλλόχθονες βράχοι) που μετακινήθηκαν οριζόντια από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοδυτικά για περισσότερα από 300 χιλιόμετρα. Αυτό ήταν ένα σημαντικό τεκτονικό γεγονός κατά την ύστερη Κρητιδική. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται επώθηση, όπου τα ιζηματογενή πετρώματα της Πέρμιας περιόδου έως τη μέση Κρητιδική ηπειρωτική πλαγιά (ρηχή έως βαθιά θαλάσσια) και ο όψιμος κρητιδικός ωκεάνιος φλοιός (Οφιόλιθος Σεμαΐλ) ωθήθηκαν (παρακωλύθηκαν) πάνω από τους βράχους από τις ομάδες 1 και 2. Τέλος, η ομάδα τέσσερα είναι ύστερα Κρητιδικά προς ρηχά θαλάσσια και χερσαία ιζηματογενή πετρώματα Μειόκαινου που είχαν μετακινηθεί πάνω από τις τρεις προηγούμενες ομάδες. Η υψηλή τοπογραφία είναι περίπου δύο μεγάλα μεσουρανήματα: Τζαμπάλ Αχντάρ και Σάιχ Χατάτ, που είναι μεγάλης κλίμακας αντίκλινα. Το μεσουράνημα Σάιχ Χατάτ περιέχει εκλογίτη στα βορειοανατολικά του Ας Σιφά. Αυτοί οι βράχοι υποβυθίζονται σε περίπου 80 χιλιόμετρα βάθος μέσα στο μανδύα και στη συνέχεια εκφύονται πίσω στην επιφάνεια. Αυτή η διαδικασία εκταφής δημιούργησε ίσως τη μεγαλύτερη μεγαπτυχή στη Γη, η μεγαπτυχή Ουάντι Μαΐ. Η κοινή άποψη είναι ότι αυτοί οι εκλογίτες ήταν αρχικά βασικά ηφαιστειογενή πετρώματα στο εμπρόσθιο άκρο του ηπειρωτικού φλοιού της αραβικής πλάκας. Αυτό το εμπρόσθιο άκρο στη συνέχεια υποβυθίστηκε από μία βορειοανατολική ζώνη υποβύθισης. Ωστόσο, ορισμένοι γεωλόγοι έχουν ερμηνεύσει ότι αυτοί οι εκλογίτες υποβυθίστηκαν μέσω μιας νοτιοδυτικής ζώνης υποβύθισης.Οι δύο κορυφές χωρίζονται από το χάσμα Σεμαΐλ. Αυτή είναι μια εξέχουσα γραμμική δομή, με τάση ΒΒΔ - ΝΝΔ. Ωστόσο, εξακολουθεί να συζητείται για το ποια είναι αυτή η δομή. Διαφορετικοί γεωλόγοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ρήγμα αριστερού-πλευρικού (σφάλμα), φυσιολογικό σφάλμα, πλευρική κλίση, μονοκλινή λόγω τυφλής ώσης ή σφάλμα με πολλαπλές φάσεις παραμόρφωσης. Το γεγονός της ύστερης κρητιδικής επώθησης δημιούργησε τα πρωτο-Όρη Χατζάρ Ωστόσο, αυτή η τοπογραφία υποβυθίστηκε και τα ρηχά θαλάσσια λόγω καθίζησης κάλυψαν την περιοχή, ξεκινώντας από την Παλαιόκαινο. Τα ιζηματογενή πετρώματα από την Παλαιόκαινο έως την Ηώκαινο βρίσκονται στα 2.200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα στο Χατζάρ και είναι πτυχωμένα. Αυτό δείχνει ότι η σημερινή τοπογραφία σχηματίστηκε μετά την ύστερη Ηώκαινο. Το ακριβές χρονοδιάγραμμα συζητείται και διάφορες ερμηνείες δείχνουν την τοπογραφία που σχηματίζεται οπουδήποτε μεταξύ της ύστερης Ηώκαινου έως τη Μειόκαινο. Τα βουνά είναι πλούσια σε φυτική ζωή σε σύγκριση με το μεγαλύτερο μέρος της Αραβίας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ενδημικών ειδών. Η βλάστηση αλλάζει με το υψόμετρο, τα βουνά καλύπτονται με θαμνώδεις εκτάσεις σε χαμηλότερα υψόμετρα, μεγαλώνουν και στη συνέχεια γίνονται δασικές εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένων άγριων ελιών και συκιών μεταξύ 1.106 και 2.515 μέτρων, και μετά, ακόμα υψηλότερα, υπάρχουν άρκευθοι. Οπωροφόρα δέντρα, όπως η ροδιά και η βερικοκιά, καλλιεργούνται στις πιο δροσερές κοιλάδες και σε κάποια μέρη υπάρχουν βραχώδεις προεξοχές με μικρή βλάστηση. Η χλωρίδα παρουσιάζει ομοιότητες με ορεινές περιοχές του κοντινού Ιράν, καθώς και με περιοχές κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας στο Κέρας της Αφρικής. Για παράδειγμα, το δέντρο Ceratonia oreothauma βρίσκεται εδώ, καθώς επίσης και στη Σομαλία. Διάφορα πτηνά βρίσκονται στα βουνά, συμπεριλαμβανομένων του ασπροπάρου και του νουβικού γύπα (Torgos tracheliotus). Στα θηλαστικά περιλαμβάνονται η βουνίσια γαζέλα (Gazella gazella) και ο αραβικός τράγος (Arabitragus jayakari). Άλλα ενδημικά είδη περιλαμβάνουν έναν αριθμό γκέκο και σαυρών: Asaccus montanus, Asaccus platyrhynchus και ένα υποείδος του γκέκο των βράχων Ουάντι Καράρ (Pristurus gasperetti gallagheri) βρίσκονται μόνο σε Ομάν, ενώ Asaccus caudivolvulus, Asaccus gallagheri, Pristurus celirrimus, Lacerta jayakari και σαύρα του Ομάν (Lacerta cyanura) βρίσκονται μόνο στο Χατζάρ. Η απειλούμενη αραβική λεοπάρδαλη (Panthera pardus nimr) είχε καταγραφεί εδώ, ιδιαίτερα στην περιοχή Χασάμπ στο βόρειο τμήμα του Μουσαντάμ.Όπως το Ρους αλ-Τζιμπάλ, η περιοχή του Τζαμπάλ Χαφίτ είναι γνωστή για τη φιλοξενία σπάνιας χλωρίδας και πανίδας. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 2019, ένα αραβικό καρακάλ εμφανίστηκε εδώ και τον Μάρτιο, μια αφγανική αλεπού, που έχει επίσης αναφερθεί στα βουνά του Ρας αλ-Χαϊμά. Στα Όρη Αλ Χατζάρ βόσκουν εκτενώς κατσίκες, καμήλες και γαϊδούρια και το τοπίο έχει καθαριστεί σε τμήματα για αστικές περιοχές και για εξόρυξη, η οποία έχει καταστρέψει τόσο τη βλάστηση όσο και την παροχή νερού και ξεριζώσει τις παραδοσιακές συμπεριφορές αγροτικής διαχείρισης γης. Το κυνήγι της άγριας ζωής είναι ένα άλλο θέμα. Η κυβέρνηση του Ομάν δημιούργησε το Καταφύγιο Ουάντι Σαρίν και μια περιοχή Τζαμπάλ Καχουάν-Τζαμπάλ Σεμπτά στο ανατολικό Χατζάρ, για την προστασία του αραβικού τράγου και της οροσειράς. Για τους επισκέπτες, υπάρχει ένας δρόμος στα βουνά από το χωριό Μπιρκάτ Αλ-Μάουζ (στο δρόμο προς τη Νιζουά από το Μουσκάτ) και μια διαδρομή με τα πόδια μέσω του Ουάντι αλ-Μουαϊντίν προς το οροπέδιο Σαΐκ. Υπάρχουν 11 σηματοδοτημένες διαδρομές ποικίλης έντασης (μεταξύ βαθμού 1 έως 3) και διάρκειας (μεταξύ 1,5 ωρών και 18 ωρών) που δημοσιεύονται από το Υπουργείο Τουρισμού του Ομάν κατά μήκος της οροσειράς Χατζάρ. Ορισμένες περιοχές δεν είναι προσβάσιμες και απαιτείται ειδικός εξοπλισμός, όπως φαίνεται σε ένα ντοκιμαντέρ του Στιβ Μπάκσολ. Τζαμπάλ Χαζάρ ελ Ζαρκά Χωριό Κληρονομιάς Χάτα Λόφοι του νησιού Μασίρα Ρας αλ-Ζουναΐζ Gardner (1994), «A new species of Asaccus (Gekkonidae) from the mountains of northern Oman», Journal of Herpetology 28 (2): 141–145, doi:10.2307/1564612 «Al Hajar montane woodlands». Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. Hiking: The Highest Points in the UAE | Τα Όρη Αλ Χατζάρ (αραβικά: جِبَال ٱلْحَجَر, Jibāl al-Ḥajar, δηλ. Τα Βραχώδη Όρη ή τα Πέτρινα Όρη) στο βορειοανατολικό Ομάν και επίσης στα ανατολικά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι η υψηλότερη οροσειρά στην ανατολική αραβική χερσόνησο. Επίσης γνωστά ως «Όρη του Ομάν», διαχωρίζουν την χαμηλή παράκτια πεδιάδα του Ομάν από το υψηλό οροπέδιο της ερήμου και βρίσκονται 50-100 χιλιόμετρα εσωτερικά από τον Κόλπο του Ομάν. Al (اَلْ) σημαίνει «το» και Ḥajar (حَجَر) σημαίνει «πέτρα» ή «βράχος». Έτσι, al-Ḥajar (اَلْحَجَر) ονομάζεται ως «η πέτρα» ή «ο βράχος». | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%81%CE%B7_%CE%91%CE%BB_%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AC%CF%81 |
Φίλιππος Πρόσπερος της Ισπανίας | Μετά τον πρόωρο θάνατο του Βαλτάσαρ Καρόλου, ο Φίλιππος έμεινε με την κόρη του Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας ως υποτιθέμενη κληρονόμο. Στις αρχές του 1657, οι αστρολόγοι διαβεβαίωσαν τον Φίλιππο ότι ένα άλλο παιδί θα γεννηθεί και θα ήταν ένα αγόρι που θα ζούσε. Ένας αυστηρός και ευσεβής Ρωμαιοκαθολικός, ο Φίλιππος δεν έτρωγε τίποτε άλλο παρά αυγά, ελπίζοντας ότι η σύζυγός του θα γεννούσε πραγματικά ένα αρσενικό παιδί. Πράγματι, στις 11:30 το πρωί στις 28 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η Μαριάννα της Αυστρίας γέννησε έναν γιο. Σύντομα αρρώστησε από επιλόχιο πυρετό, αλλά κανείς δεν νοιάστηκε, καθώς όλοι χαίρονταν με τη γέννηση ενός αρσενικού κληρονόμου. Ο Μπαρριονουέβο, ένας χρονογράφος της εποχής, έγραψε για αυτή το χαρά: Την ημέρα της γέννησης, ούτε ένας πάγκος ούτε ένα τραπέζι έμειναν άθραυστα στο παλάτι, ούτε μια ταβέρνα που δεν λαεηλατήθηκε. Αύριο [6 Δεκεμβρίου] λένε ότι η Αυτού Μεγαλειότητα θα πάει με άλογο στην Ατόχα για να ευχαριστήσει τη Μητέρα του Θεού ... Λένε ότι ο πρίγκιπας είναι ένα πολύ μικρό παιδί και ότι ο Βασιλιάς θέλει να βαφτιστεί αμέσως, προτού έρθει το ακραίο κρύο ... Πρέπει να γίνουν γλέντια, ταυρομαχίες και τουρνουά μόλις η Βασίλισσα σηκωθεί για να τα δει, καθώς και παιχνίδια με μηχανήματα... Ο δήμος, ακολουθώντας την καθοδήγηση των Συμβουλίων, πήγε να συγχαρεί τον Βασιλιά ... και κανένας κύριος, μεγάλος ή μικρός, δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο. Ακολουθώντας τη ρωμαιοκαθολική συνήθεια, το βρέφος αποκαλούταν μόνο «ο πρίγκιπας» μέχρι το βάπτισμά του. Οι αστρολόγοι δεν προέβλεψαν τίποτα άλλο παρά το μεγαλείο για το μέλλον του, ενώ ο Φίλιππος δεν ήταν ακόμα σίγουρος ότι δεν είχε ευχαριστήσει αρκετά τον Θεό για αυτήν την τεράστια χαρά. Σε μια επιστολή προς τον φίλο του Sor María de Ágreda, έγραψε ότι «το νεογέννητο μωρό τα πάει καλά», αλλά έκανε επίσης αναφορά στην πικρή ανάμνηση του θανάτου του μεγαλύτερου γιου του. Στις 6 Δεκεμβρίου 1657, ο Φίλιππος πήγε στους διακοσμημένους δρόμους της Μαδρίτης, όπου οι προετοιμασίες για το βάπτισμα του πρίγκιπα ήταν σχεδόν έτοιμες: χοροί, μάσκες και μουσική χαιρέτησαν τον Βασιλιά. Το βάπτισμα πραγματοποιήθηκε ακριβώς μία εβδομάδα αργότερα στις 13 Δεκεμβρίου, από τον Αρχιεπίσκοπο του Τολέδο. Το Άγιο Νερό μεταφέρθηκε από τον Ιορδάνη ποταμό από μερικούς μοναχούς που πρόσφατα είχαν επιστρέψει από την Ιορδανία. Ο ίδιος ο Μπαρριονουέβο έγραψε ότι «ο πρίγκιπας φώναξε με λαχτάρα όταν βαφτίστηκε και, γοητευμένοςαπό τη δυνατή, συντονισμένη φωνή, ο Βασιλιάς, φώναξε,« Αχ! Αυτό ακούγεται ωραίο. Το σπίτι μυρίζει αρρενωπά τώρα ». Το βάπτισμα κόστισε 600.000 δουκάτα. Η γέννηση του Φιλίππου Πρόσπερου χαιρετίστηκε με μεγάλη χαρά όχι μόνο λόγω του φύλου του παιδιού, αλλά και επειδή τερμάτισε διάφορες δυναμικές διαμάχες που θα γίνονταν μετά τους γάμους των θυγατέρων του (καθώς ο Φίλιππος δεν είχε γιο, οι σύζυγοι των θυγατέρων του πιθανότατα θα πολεμούσαν για το ποιος θα μπορούσε να ανέβει στο ισπανικό θρόνο). Έτσι το 1658, ο Φίλιππος Πρόσπερος ονομάστηκε κληρονόμος του πατέρα του και πρίγκιπας των Αστουριών. Παρ' λα αυτά, δεν απολάμβανε καλή υγεία και συνεχώς έπρεπε να φέρει ένα φυλαχτό μαζί του, κάτι που υπάρχει στη ζωγραφική του Velázquez.Μέχρι το 1659, οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας και της Ισπανίας διαπραγματεύονταν τον τερματισμό των εχθροπραξιών των χωρών τους για δύο χρόνια. Τώρα που η Ισπανία είχε έναν άρρενα κληρονόμο, θα μπορούσε να συμφωνηθεί να εδραιωθεί η ειρήνη, παντρεύοντας το μεγαλύτερο παιδί του βασιλιά Μαρία Θηρεσία με τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας. Το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ήταν η Συνθήκη των Πυρηναίων, η οποία καθιέρωσε τη Γαλλία ως νέα κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη. Το πρώτο πορτρέτο του πρίγκιπα ζωγραφίστηκε από τον Velazquez το 1659, τη χρονιά που ο Φίλιππος αισθάνθηκε ότι μπορούσε με ασφάλεια να συμφωνήσει με τους όρους της συνθήκης με τη Γαλλία. Αυτό το πορτρέτο και ένα της Μαργαρίτας Θηρεσίας φτιάχτηκαν εκείνο το έτος για τον αυτοκράτορα Λεοπόλδο Α΄, τον αδερφό της μητέρας τους και τον μελλοντικό σύζυγο της Μαργαρίτας. Στον πίνακα ο πρίγκιπας φαίνεται να είναι περίπου τριών ετών. Στέκεται μπροστά σε ένα πλούσιο μαύρο φόντο, το μαύρο του οποίου επαναλαμβάνεται στα μάτια του. Στην ειλικρινή απεικόνιση του Velazquez, τα μάτια του μωρού έχουν μια ελαφριά γκρι-μπλε-καφέ απόχρωση γύρω τους. Το φωτεινό πρόσωπο και τα χέρια του και η λευκή μάσκα του από μουσελίνα τονίζονται από το ζεστό κόκκινο της εσθήτας του και υπάρχει μια φωτεινότητα στα απαλά, σκοτεινά χρώματα του φόντου. Αλλά ο πίνακας αναγνωρίζει άμεσα την επισφαλή υγεία του μικρού αγοριού: από χορδές που διασχίζουν το στήθος και τη μέση του κρέμονται μεταλλικά κουδούνια και τουλάχιστον δύο προστατευτικά τυχερά φυλακτά. Αντίθετα, σχεδόν τριάντα χρόνια νωρίτερα, ο Velazquez ζωγράφισε έναν δυνατό Βαλτάσαρ Κάρολο σε ηλικία δύο ή τριών ετών με σπαθί και καπέλο. Ο Φίλιππος Πρόσπςρος ήταν άρρωστος για αρκετό καιρό πριν από το θάνατο του Νοεμβρίου 1661. Έπασχε από επιληψία και αρρώσταινε συχνά, πιθανότατα λόγω του ότι είχε πολύ ελαττωματικό ανοσοποιητικό σύστημα από γενιές ενδογαμίας. Ο Βασιλιάς έφερε ακόμη και τα λείψανα του Αγίου Ντιέγκο στο παλάτι με την ελπίδα να θεραπεύσει τον κληρονόμο του. Στις 1 Νοεμβρίου 1661, πέθανε μετά από σοβαρή επιληπτική επίθεση. Πέντε ημέρες αργότερα, γεννήθηκε ο μικρότερος γιος και το τελευταίο παιδί του Φίλιππο, ο μελλοντικός Κάρολος Β΄ της Ισπανίας. Ο Φίλιππος θεώρησε τον εαυτό του έμμεσα υπεύθυνο για το θάνατο του γιου του, κάτι που είναι ξεκάθαρο σε μια επιστολή που έγραψε στον Sor María για τον θάνατο του Φίλιππου Πρόσπερου: Η μακρά αρρώστια του γιου μου και η συνεχής παρουσία μου στο κομοδίνο του με εμπόδισαν να απαντήσω στην επιστολή σας, ούτε η θλίψη μου με επέτρεψε να το κάνω, μέχρι σήμερα. Σας ομολογώ, Sor María, ότι η θλίψη μου είναι μεγάλη, όπως είναι φυσικό μετά την απώλεια ενός κοσμήματος όπως εκείνος. Αλλά στη μέση της θλίψης μου, προσπάθησα να το προσφέρω στον Θεό, και να υποταχθώ στη θεϊκή Του θέληση. Πιστεύοντας με μεγαλύτερη ειλικρίνεια ότι θα αλλάξει όλα τα πράγματα για το καλύτερο, που είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που με θλίβει ακόμη περισσότερο από την απώλεια μου είναι ότι βλέπω ξεκάθαρα ότι έχω εξοργίσει τον Θεό και ότι αυτές οι τιμωρίες αποστέλλονται ως αντίποινα για τις αμαρτίες μου. Brown, Jonathan· Enggass, Robert (1970). Italian and Spanish Art, 1600-1750: Sources and Documents (2nd, reprinted έκδοση). Evanston: Northwestern University Press. ISBN 978-0-8101-1065-6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2012. Haliczer, Stephen (2002). Between Exaltation and Infamy: Female Mystics in the Golden Age of Spain (1st έκδοση). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514863-3. Hume, Martin (1907). The court of Philip IV: Spain in decadence (1st έκδοση). London: Eveleigh Nash. OL 24188444M. Stradling, R. A. (2002). Philip IV and the Government of Spain, 1621–1665 (1st έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-52-153055-2. | Ο Φίλιππος Πρόσπερος της Ισπανίας (Φίλιππος Πρόσπερος Ιωσήφ Φραγκίσκος Δομήνικος Iγνάτιος Αντώνιος Μπουεναβεντούρα Ντιέγκο Μιχαήλ Λουδοβίκος Αλφόνσος Ισίδωρος Ραμόν Βίκτωρ : 28 Νοεμβρίου 1657 - 1 Νοεμβρίου 1661) ήταν ο πρώτος γιος του Φιλίππου Δ΄ της Ισπανίας από τη σύζυγό του Μαριάννα της Αυστρίας που επιβίωσε από τη βρεφική ηλικία. Ο Φίλιππος Δ΄ δεν είχε αρσενικό κληρονόμο από το θάνατο του Βαλτάσαρ Καρόλου, του γιου του από την πρώτη του σύζυγο, την Ελισάβετ της Γαλλίας, έντεκα χρόνια πριν, και καθώς η δύναμη της Ισπανίας συνέχιζε να φθίνει το ζήτημα της διαδοχής είχε γίνει ζήτημα έντονων και ανήσυχων προσευχών. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%99%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Εμπειρισμός | Αν και στοιχεία του εμπειρισμού συναντώνται από την εποχή της διδασκαλίας του Αριστοτέλη και σε σημαντικό βαθμό στο έργο του Τόμας Χομπς, η κλασσική εμπειριστική θεώρηση συνδέεται κυρίως με τον Άγγλο εμπειριστή Τζων Λοκ, κατά τον οποίο ο ανθρώπινος νους παρομοιάζεται με άγραφο πίνακα (tabula rasa), αποκλείοντας κάθε προϋπάρχουσα (a priori) σκέψη. Οι θέσεις του εμπειρισμού, εξελίχθηκαν υπό μια συνεχιζόμενη διαμάχη με τον Σκεπτικισμό, όπου έγινε εντονότερη με τους διαδόχους του, Τζορτζ Μπέρκλεϊ και Ντέιβιντ Χιουμ. Αυτό οδήγησε στην κριτική θεώρηση των θέσεων του εμπειρισμού από τον Εμμάνουελ Καντ και μετέπειτα, κατά τον 20ο αιώνα, από τον Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν στον τομέα της λογικής. Ο εμπειρισμός έχει τις ρίζες του στην ιδέα πως οτιδήποτε γνωρίζουμε για τον κόσμο, είναι αυτά που μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε οι αισθήσεις μας και είναι επαληθεύσιμα μέσω της εμπειρικής απόδειξης. Στηρίζεται στην a posteriori γνώση, δηλαδή στην μη ύπαρξη έμφυτων αλλά ύστερων κατακτήσιμων ιδεών, και διακρίνει την εξωτερική αίσθηση μέσω της οποίας λαμβάνουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα και την εσωτερική αίσθηση, μέσω της οποίας τα επεξεργαζόμαστε και δημιουργούμε τις έννοιες και στη συνέχεια τις γνώσεις. Ιστορικά αντιπαραβάλλεται με τον ρασιοναλισμό, κατά τον οποίο ο νους πρέπει να θεωρείται πηγή γνώσης και όχι οι αισθήσεις που μπορεί να μας εξαπατούν. Στις μέρες μας αυτός ο διαχωρισμός θεωρείται απλουστευτικός εξαιτίας της αποδοχής των κλασικών ορθολογιστών (Ντεκαρτ, Σπινόζα, Λάιμπνιτς) της εμπειρικής απόδειξης, όπως επίσης και της διαισθητικής γνώσης και χρήσης της λογικής των εμπειριστών για διάφορες έννοιες (όπως π.χ. η ύπαρξη του Θεού). Σε αντιδιαστολή είναι και ο λογικισμός, κατά τον οποίο η γνώση αποδίδεται στο λογικό συμπέρασμα. Κύριοι εκπρόσωποι του εμπειρισμού είναι ο Αριστοτέλης, ο Τόμας Χομπς, ο Τζων Λοκ και ο Ντενί Ντιντερό. Ο εμπειρισμός συγγενεύει επίσης με την αισθησιαρχία ή αισθησιοκρατία. Γιανναράς Αναστάσιος, Ο αγγλικός εμπειρισμός και ο γαλλικός διαφωτισμός. Πανεπιστημιακές παραδόσεις. «Παπαζήσης», Αθ. 1976. Honderich T., 2005, The Oxford Companion to Philosophy, Oxford University Press Kenny A., 2006, The Rise of Modern Philosophy, Oxford University Press Guyer P., 2006, Kant and Modern Philosophy, Cambridge University Press Markie P., (2004), "Rationalism vs. Empiricism" in Edward D. Zalta (ed.), Stanford Encyclopedia of Philosophy Wikipedia/Empiricism [1] | Εμπειρισμός στη φιλοσοφία ονομάζεται η θεωρία που υποστηρίζει πως η πηγή και τα συστατικά της ανθρώπινης γνώσης προέρχονται από την εμπειρία που αποκτάται μέσω των αισθήσεων. Αυτές μπορεί να είναι είτε οι πέντε αισθήσεις (ακοή, όραση, αφή, όσφρηση, γεύση) ή εσωτερικές αισθήσεις όπως ο πόνος και η ευχαρίστηση. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82 |
Citroën C-Elysée | Μεταξύ του 2008 και του 2012, υπήρξε και ένα άλλο μοντέλο με το ίδιο όνομα, που ανήκε επίσης στην μικρομεσαία κατηγορία C, αλλά διατέθηκε μόνο στην Κίνα. Συγκεκριμένα, είχε προέλθει από το παλαιότερο Citroën Elysée, ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που κατασκευαζόταν από την Dongfeng Peugeot-Citroën Automobile, μια κοινοπραξία μεταξύ του γαλλικού ομίλου Groupe PSA (που τότε ονομαζόταν PSA Peugeot Citroën) και της κινεζικής Dongfeng Motor, από το 2002 έως το 2012, αποκλειστικά για την κινεζική εγχώρια αγορά. Το Elysée βασίστηκε στο αμάξωμα του Citroën ZX (το οποίο παρήχθη από το 1991 έως το 1998), ενώ το 2008 υπέστη μια ανανέωση και τότε μετονομάστηκε σε Citroën C-Elysée. Εδώ να σημειωθεί ότι από το 1994 οι ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες εξαναγκάζονταν, λόγω της κινεζικής νομοθεσίας, να δημιουργήσουν μια κοινή επιχείρηση / κοινοπραξία (50:50) με μια κινεζική εταιρεία προκειμένου να παράγουν αυτοκίνητα επί κινεζικού εδάφους, γλιτώνοντας έτσι τους φόρους εισαγωγής. Το κέρδος της Κίνας από αυτή τη κίνηση ήταν ότι οι τοπικές αυτοκινητοβιομηχανίες απέκτησαν τεχνολογική και επιχειρησιακή τεχνογνωσία στη παραγωγή αυτοκινήτων. Από την 1η Ιανουαρίου 2022, ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν, με την Κίνα να επιτρέπει σε όλες τις ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες να κατασκευάζουν, αν θέλουν, αυτοκίνητα στη Κίνα αποκλειστικά μόνες τους. Το σημερινό C-Elysée αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στις 20 Ιουνίου 2012, ενώ παρουσιάστηκε επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 2012 και μπήκε τον ίδιο μήνα στη μαζική παραγωγή. Ειδικότερα στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε και κυκλοφόρησε στις 10 Ιανουαρίου 2013. Το μοντέλο είναι μια παράλληλη έκδοση του Peugeot 301 του 2012, που μάλιστα παρουσιάστηκε στο ίδιο Σαλόνι, ενώ και τα δύο εξελίχθηκαν με βάση το αυτοκίνητο πόλης Peugeot 208, που ανήκει στην κατηγορία Β, αλλά με μακρύτερο μεταξόνιο από αυτό του 208. Το C-Elysée και το 301 είναι σεντάν 3 όγκων και ανήκουν στο ανώτερο άκρο διαστάσεων της μικρομεσαίας κατηγορίας C, καθώς έχουν συνολικό μήκος 4,43 και 4,44 μέτρα αντίστοιχα, και το μεγαλύτερο μεταξόνιο στην κατηγορία τους, στα 2,65 μέτρα. Ιδιαίτερα μεγάλος είναι και ο χώρος αποσκευών τους, με όγκο 506 λίτρα. Και τα δύο κατασκευάζονται στη Βίγο της Ισπανίας, ως μοντέλα σχετικά χαμηλού κόστους, και προορίζονται κυρίως για αναπτυσσόμενες αγορές της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, καθώς και για τη Ρωσία και την Ουκρανία. Ωστόσο, εκδόσεις με πληρέστερο εξοπλισμό πωλούνται και σε χώρες όπου τα σεντάν 3 όγκων έχουν, παραδοσιακά, μεγάλη εμπορική απήχηση, όπως στην Ελλάδα, ενώ ειδικότερα το Citroën C-Elysée διατίθεται και σε αρκετές ακόμα χώρες της Ευρώπης. Για την ακρίβεια, στην Ελλάδα το C-Elysée παρουσιάστηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013, όπως προαναφέρθηκε (με βασική τιμή τότε στα 11.990 ευρώ με την τότε ισοτιμία και σε τρία επίπεδα εξοπλισμού, Trend, Atraction και Exclusive), ενώ από το 2015 και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, και τον Μάρτιο του 2016 παρουσιάστηκε επίσης στη Γερμανία (με βασική τιμή τότε στα 12.590 €), στη Γαλλία (με βασική τιμή τότε στα 13.750 €) και στην Ιταλία. Επίσης, από το 2014 και τα δύο μοντέλα παράγονται και στη Γουχάν, την πρωτεύουσα της επαρχίας Χουμπέι, Κίνα, για την εγχώρια αγορά. Μάλιστα τον Απρίλιο του 2016 η Citroën παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου στο Πεκίνο και μια πλήρως ηλεκτροκίνητη έκδοση του μοντέλου, με την ονομασία E-Elysée. Όλα τα Citroën C-Elysée ευρωπαϊκών προδιαγραφών έφεραν εξ αρχής στάνταρ: 4 αερόσακους: 2 μπροστινούς και 2 πλευρικούς στα μπροστινά καθίσματα, προστασίας πλευρών και κεφαλής (τύπου combo). Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (Anti-lock Braking System / ABS). Σύστημα ελέγχου πρόσφυσης (traction control system). Σύστημα Ηλεκτρονικού Ελέγχου Ευστάθειας (ΕSΡ). Βομβητή υπενθύμισης χρήσης ζώνης ασφαλείας για τον οδηγό. Προβολείς ομίχλης. Speed Limiter / Περιοριστής Ταχύτητας, για όταν ο οδηγός θελήσει να θέσει έναν προσωρινό «κόφτη» στη μέγιστη ταχύτητα οδήγησης. Μπροστινή ανάρτηση με γόνατα Μακ-Φέρσον και πίσω ανάρτηση με ημι-άκαμπτο άξονα με ελατήρια και υδραυλικά αμορτισέρ.Στα τεστ πρόσκρουσης του ανεξάρτητου οργανισμού Euro NCAP (Πρόγραμμα αξιολόγησης νέων μοντέλων της Ευρώπης) τον Ιούνιο του 2014, το Citroën C-Elysée ευρωπαϊκών προδιαγραφών απέσπασε 3 στα 5 αστέρια στα τεστ πλαγιομετωπικής και πλευρικής πρόσκρουσης, καθώς και πλευρικής πρόσκρουσης σε κολώνα, με ποσοστά: 71% στην προστασία ενηλίκων, 75% στην προστασία ανηλίκων, 33% για τα συστήματα ασφαλείας που διαθέτει στάνταρ και 54% στην προστασία πεζών, σε προσομοίωση πρόσκρουσης με πεζούς.Ωστόσο, στην πράξη το σκορ που κατάφερε στη δοκιμή ήταν ακόμα μεγαλύτερο, αλλά ειδικότερα στην πλαγιομετωπική πρόσκρουση, παρά τις καλές επιδόσεις στην προστασία ενηλίκων, διαπιστώθηκε μια πιθανότητα τραυματισμού για επιβάτες διαφορετικών διαστάσεων και σε λίγο διαφορετικές θέσεις. Ως αποτέλεσμα, το μοντέλο υπέστη ποινή αφαίρεσης κάποιων βαθμών. Τον Νοέμβριο του 2016, το C-Elysée υπέστη μια ελαφρά ανανέωση, που αποκαλύφθηκε επίσημα στις 14 Νοεμβρίου. Εξωτερικά, απέκτησε μπροστινά και πίσω φώτα τρισδιάστατης σχεδίασης, διακόσμηση με χρώμιο στο μπροστινό μέρος και φώτα ημέρας με τεχνολογία LED, τα οποία είναι πάνω από τα φώτα ομίχλης. Στο ταμπλό, τοποθετήθηκε μια νέα οθόνη αφής 7 ιντσών με σύστημα πολυμέσων (multimedia) Citroën Connect Nav και Citroën Connect Radio, ενώ προστέθηκε και έξτρα κάμερα οπισθοπορείας. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε προαιρετικό 6-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο στον κινητήρα 1.6 VTi των 115 hp, που αντικατέστησε το προηγούμενο έξτρα 4-τάχυτο αυτόματο. Αντίθετα με το αρχικό C-Elysée του 2012, η ανανεωμένη εκδοχή του μοντέλου παρουσιάστηκε πρώτα στη Γαλλία, στις 7 Ιανουαρίου 2017, με τιμή εκκίνησης τότε στα 13.750 ευρώ, ενώ σύντομα ακολούθησαν και οι άλλες αγορές διεθνώς. Ο μοναδικός διαθέσιμος κινητήρας ντίζελ είναι ο 1.6 λίτρων HDi 92 hp, με ή χωρίς φίλτρο κατακράτησης σωματιδίων, αναλόγως με τη χώρα. Ειδικότερα όμως τα C-Elysée ευρωπαϊκών προδιαγραφών, φέρουν όλα στάνταρ το σχετικό φίλτρο σωματιδίων. Η εκδοχή ράλλυ του Citroën C-Elysée αποκαλύφθηκε επίσημα στις 24 Ιουλίου 2013 και ξεκίνησε τη συμμετοχή της από το παγκόσμιο πρωτάθλημα της σεζόν του 2014. Φέρει τον κινητήρα βενζίνης 1.6 λίτρων του αγωνιστικού DS3 WRC, με την ισχύ όμως στο αγωνιστικό C-Elysée να έχει ρυθμιστεί στους 380 ίππους. Σε αντίθεση με την πολιτική έκδοση του C-Elysée, που δεν είχε αρχικά κυκλοφορήσει σε όλες τις αγορές διεθνώς, το αγωνιστικό μοντέλο είχε εξ αρχής πλήρως διεθνή παρουσία στο σύνολο όλων των αγώνων ράλλυ και μάλιστα κέρδισε 3 συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα κατασκευαστών. Αφιέρωμα στο Citroën C-Elysée από το Citroënët (στα αγγλικά) Η επίσημη Ελληνική ιστοσελίδα του Citroën C-Elysée Αρχειοθετήθηκε 2017-06-06 στο Wayback Machine. | Το Citroën C-Elysée είναι ένα μικρομεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο της κατηγορίας C, αποκλειστικά 4-πορτο σεντάν 3 όγκων, που παράγεται από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Citroën, από τον Σεπτέμβριο του 2012. | https://el.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_C-Elys%C3%A9e |
Θάνατοι τον Οκτώβριο του 2008 | Ντέτλεφ Λέβε, 69, Γερμανός Ολυμπιονίκης (1972, χάλκινο μετάλλιο) του κανόε καγιάκ.[1] Αρχειοθετήθηκε 2008-10-02 στο Wayback Machine. (Γερμανικά) Θωμάς Παπαευθυμίου, 75, δημοσιογράφος. [2] Λεοπόλντο Ελία, 82, Ιταλός πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου, Υπουργός Εξωτερικών το 1994. [3] (στα ιταλικά) Αμπού Κασουάρα, υπεύθυνος της Αλ Κάιντα για το βόρειο Ιράκ, σκοτώνεται σε επιχείρηση στη Μοσούλη, από τον αμερικανικό στρατό. [4] Κεν Ογκάτα, 71, Ιάπωνας ηθοποιός. [5] Χανς Ρίχτερ, 89, Γερμανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. [6] (Γερμανικά) Τζορτζ Εμίλ Παλάντε, 96, Ρουμάνος κυτταροβιολόγος, βραβευμένος με Νόμπελ Ιατρικής το (1974) [7] Ζωρζ Πουλέ, 94, Κυβερνήτης του Αγίου Πέτρου και Μικελόν (1965-67)[8]. Γκίτζετ Γκάιν, 39, Αμερικανός μπασίστας του συγκροτήματος (Μέριλιν Μάνσον), από υπερβολική δόση ναρκωτικών. [9] Αλεξέι Προκουρόροβ, 44, Ρώσος Ολυμπιονίκης του σκι ανωμάλου δρόμου (1988), παρασύρεται από αυτοκίνητο ενώ διασχίζει δρόμο κοντά στο Βλαντίμιρ.[10] Άλτον Έλις, 70, Τζαμαϊκανός μουσικός, πρωτοπόρος του ήχου rocksteady, στο Λονδίνο. [11] Γεργκ Χάιντερ, 58, ηγέτης της Ακροδεξιάς στην Αυστρία, Κυβερνήτης της Καρινθίας (1989–1991, 1999–2008), ηγέτης του BZÖ,σκοτώνεται έπειτα από τροχαίο δυστύχημα, νότια του Κλάνγκενφουρτ. [12] Γουίλιαμ Κλάξτον, 80, διάσημος φωτογράφος. [13] Νίκος Οικονομάκος, 85, συγγραφέας του έργου "Σεβάχ ο αριστερός".[14] Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ, 37, Γάλλος ηθοποιός, γιος του Ζεράρ Ντεπαρντιέ,από οξεία πνευμονία λόγω ιού. [15] Νίκος Πάντζαλης, 54, πολιτικός της Αριστεράς, από καρδιακό επεισόδιο. [16] Βίτω Αγγελοπούλου, 94, από τις πρώτες συγγραφείς, αλλά και κριτικούς παιδικού βιβλίου στην Ελλάδα του 20ού αιώνα. [17] Νίτσα Μόλλυ, 87, Ελληνίδα ερμηνεύτρια του ελαφρού τραγουδιού. [18] Αλεξέι Τσερεπάνοφ, 19, από τους κορυφαίους Ρώσους παίκτες του χόκεϊ επί πάγου, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη στη διάρκεια αγώνα για την ηπειρωτική λίγκα. [19] Έντι Τόμπσον, 67, πρόεδρος της σκωτσέζικης ομάδας Νταντί Γιουνάιτεντ, από καρκίνο. [20] Λίβαϊ Σταμπς, 72, Αμερικανός τραγουδιστής (The Four Tops). [21] Αρχειοθετήθηκε 2008-10-18 στο Wayback Machine. Αδελφή Εμμανουέλα, 100, μια από τις πλέον διάσημες φυσιογνωμίες της χριστιανικής, ανθρωπιστικής δράσης. Η κατά κόσμον Μαντλέν Σενκέν αποκλήθηκε και Μητέρα Τερέζα της Γαλλίας. [22] Βιτόριο Φόα, 98, ιστορική προσωπικότητα του ιταλικού αντιφασισμού και της σοσιαλιστικής Αριστεράς. [23] Ντάνι Ντιλ, 83, Αμερικανός τραγουδοποιός ("Long Black Veil"). [24] Οσκάρ Σουβίκ, 83, Ούγγρος ασημένιος Ολυμπιονίκης (1948) της υδατοσφαίρισης. [25] Αρχειοθετήθηκε 2008-10-27 στο Wayback Machine. (στα ουγγρικά) Γεράσιμος Θεοδωράτος, 82, πολυνίκης προπονητής της ανδρικής ομάδας πετοσφαίρισης τoυ Παναθηναϊκού. [26] Μίλτον Κατσέλας, 75, Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης. [27] Χέλμουτ Τσιλκ,40 Αυστριακός δημοσιογράφος, πρώην υπουργός Παιδείας και επί σειρά ετών δήμαρχος Βιέννης. [28] Μερλ Σόντερς,32 Αμερικανός μουσικός. [29] Σιάο Κε, 102, από τους πρώτους Κινέζους κομμουνιστές στρατηγούς, βετεράνος της Μεγάλης Πορείας του 1934-35, πρώην Υφυπουργός Άμυνας. [30] Φεντερίκο Λούτσι, 28, Ιταλός αντισφαιριστής, από λευχαιμία. [31] Τζέραρντ Νταμιάνο, 80, Αμερικανός σκηνοθέτης της ταινίας Βαθύ λαρύγγι. [32] Ντελφίνο Μπορόνι, 110, τελευταίος επιζών Ιταλός βετεράνος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, γηραιότερο πρόσωπο στην Ιταλία.[33] Άννα Πρέσλι, 26, Αμερικανίδα τηλεπαρουσιάστρια, δολοφονείται. [34]. Τόνυ Χίλερμαν, Αμερικανός συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου. [35] Ευριπίδης Γαλτσίδης, 49, πρώην ομοσπονδιακός προπονητής του τραμπολίνο, σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα, στην Αθήνα.[36] Νένη Ευθυμιάδη, Ελληνίδα πεζογράφος. [37] Γιάννης Κοσκινιάτης, 25, ποδοσφαιριστής του Διαγόρα Ρόδου, αυτοκτονεί πέφτοντας από έναν λόφο με το μηχανάκι του. [38] Πακ Σονγκ-τσολ, 95, πρωθυπουργός της Βόρειας Κορέας (1976–1977). [39] Πέδρο Πομπίλιο, 55, πρόεδρος της Μπόκα Τζούνιορς από το 2007, έπειτα από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. [40] Σταντς Τέρκελ, 96, συγγραφέας, άνθρωπος του ραδιοφώνου και προσωπικότητα της αμερικανικής ριζοσπαστικής αριστεράς, τιμημένος με Βραβείο Πούλιτζερ.[41] | Θάνατοι το 2008 : Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος Παρακάτω παρατίθενται θάνατοι σημαντικών προσώπων που συνέβησαν το μήνα Οκτώβριο του 2008, συνοδευόμενοι από τις πηγές που τους μετέδωσαν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%8E%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_2008 |
Riven | Αρχικά κυκλοφόρησε στις 29 Οκτωβρίου 1997 σε πέντε CD-ROM και αργότερα σε ένα DVD-ROM. Το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει σε διάφορες πλατφόρμες, εκτός από Windows και Macintosh. Υπήρξε το καλύτερο σε πωλήσεις παιχνίδι για το έτος 1997. Εγκωμιάστηκε από τους επαγγελματίες σχολιαστές, με το περιοδικό Salon να υποστηρίζει ότι το παιχνίδι αγγίζει το επίπεδο της τέχνης. Η εταιρεία ξεκίνησε τη δημιουργία του αμέσως μετά την κυκλοφορία του Myst. Καθώς το Myst αποδεικνυόταν επιτυχημένο οικονομικά, οι αδελφοί Miller άρχισαν να επεκτείνουν την ομάδα Το παιχνίδι παίζεται από έναν παίκτη ο οποίος μετακινείται σε ένα χώρο κάνοντας κλικ στα σημεία στα οποία θέλει να μεταβεί. Δεν υπάρχει κίνηση πραγματικού χρόνου. Για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι ο παίκτης πρέπει να μεταβεί σε όλους τους χώρους. Στο διάστημα αυτό ανακαλύπτει και λύνει διάφορους γρίφους. Δεν υπάρχουν προφανείς στόχοι. Ο παίκτης πρέπει να αρχίσει να εξερευνά. Δεν υπάρχει επίσης χρόνος στον οποίο πρέπει να ολοκληρωθεί. Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού ο χρήστης πρέπει να λύσει διάφορους γρίφους, ακόμα και ηχητικούς, για να μπορέσει να μεταβεί στα διάφορα μέρη του νησιού. Τα περισσότερα από αυτά που βλέπει ο χρήστης χρειάζεται να τα θυμάται, αργότερα, σε κάποιο άλλο σημείο του παιχνιδιού. Το παιχνίδι περιέχει και μερικά από τα λεγόμενα "πασχαλινά αυγά".. Η μετακίνηση στους χώρους εμφανίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με στατικά γραφικά. Το παιχνίδι είναι βασισμένο στην τεχνική Point-and-click. Ο δείκτης του ποντικιού αλλάζει ανάλογα με το σημείο ή το αντικείμενο πάνω από το οποίο βρίσκεται για να υποδείξει την ενέργεια που θα γίνει αν ο χρήστης κάνει κλικ στο συγκεκριμένο σημείο. Η μετακίνηση του παίκτη γίνεται κάνοντας κλικ στην περιοχή που θέλει να πάει. Η στροφή προς μία κατεύθυνση γίνεται κάνοντας κλικ στην αντίστοιχη πλευρά της οθόνης. Το παιχνίδι περιέχει και πολλά μαγνητοσκοπημένα βίντεο στα οποία έχει αποδοθεί το περιβάλλον με κατασκευασμένα γραφικά. Μερικά από αυτά τα βίντεο δίνουν στον παίκτη πληροφορίες. Σε άλλα χρειάζεται ο χρήστης να κάνει κλικ σε συγκεκριμένο χωρικό και χρονικό σημείο. Πολλές από τις υφές των αντικειμένων και των χώρων προήλθαν από φωτογραφίσεις που έγιναν στην Σάντα Φε του Νέου Μεξικού.Λίγο μετά την κυκλοφορία του σε 5 cd, η Cyan το κυκλοφόρησε σε ένα Dvd, κάτι πραγματικά πολύ σπάνιο για εκείνη την εποχή προσφέροντας καλύτερη ποιότητα στα videos. Mac: System 7.5 90 MHz PowerPC 12 MB RAM 16 MB κάρτα γραφικών 70 MB σκληρός δίσκος 256 χρώματαWin: Windows 95 100-MHz-επεξεργαστής 16 MB RAM 16 MB κάρτα γραφικών 80 MB σκληρός δίσκος 640x480 pixels High color DirectX 5 QuickTime 4.0 Η μουσική του παιχνιδιού κυκλοφόρησε σε soundtrack. Αυτή είναι η λίστα των τραγουδιών: Το παιχνίδι πήρε πάρα πολύ καλές κριτικές. Παρόλα αυτά υπήρχαν και επικριτές οι οποίοι θεωρούσαν ότι "ήταν το ίδιο παιχνίδι με νέο όνομα" ή πως η κίνηση και η μοναξιά που περιείχε είχαν ήδη ξεπεραστεί στο χώρο των παιχνιδιών. Επίσης πολλοί θεωρούσαν ότι μερικοί γρίφοι ήταν αρκετά δύσκολοι. Η Cyan ανακοίνωσε σχέδια για την κυκλοφορία ενός remake του Riven στην 25η επέτειο του παιχνιδιού στις 31 Οκτωβρίου 2022. Η Cyan είπε ότι το παιχνίδι θα διαθέτει πλήρως εξερευνήσιμα 3D περιβάλλοντα, με παρόμοιο τρόπο με το 3D remake του Myst. Η Cyan προσέγγισε το έργο του The Starry Expanse, μια προσπάθεια με γνώμονα τους θαυμαστές για την αναδημιουργία του Riven, περίπου ένα χρόνο πριν από την ανακοίνωση, επεξεργαζόμενοι μια συμφωνία για συνεργασία με μέλη αυτής της ομάδας για να χρησιμοποιήσουν τις προσπάθειές τους στο remake του Riven. Επίσημος ιστότοπος Riven στο Cyan Worlds Riven στην IMDb | Το Riven είναι βιντεοπαιχνίδι περιπέτειας και γρίφων πρώτου προσώπου, συνέχεια του Myst. Αναπτύχθηκε από την Cyan Worlds, εταιρεία που δημιούργησαν οι αδελφοί Ραντ και Ρόμπιν Μίλερ. | https://el.wikipedia.org/wiki/Riven |
Εξαρχάτο | Το εξαρχάτο της Ραβέννας ιδρύθηκε για πρώτη φορά από το διορατικό Βυζαντινό αυτοκράτορα Μαυρίκιο (582 - 602), με σκοπό να οργανώσει την άμυνα των δυτικών επαρχιών της αυτοκρατορίας που απειλούνταν από τις αλλεπάλληλες βαρβαρικές επιδρομές. Πρωτεύουσά του ήταν η ομώνυμη πόλη. Ο έξαρχος έμενε στο παλιό αυτοκρατορικό παλάτι και, όταν πήγαινε στη Ρώμη, διέμενε στο Παλατίνο των Καισάρων. Είχε την ανώτατη εξουσία στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στον στρατό και στην πολιτική διοίκηση. Περιστοιχιζόταν από στρατιωτική και πολιτική αυλή και ρύθμιζε τα παρουσιαζόμενα ζητήματα με μεγάλη ανεξαρτησία από τον αυτοκράτορα. Οποιαδήποτε όμως απειθαρχία των εξάρχων προς τον αυτοκράτορα είχε ως συνέπεια την καθαίρεσή τους. Το 751 η Ραβένα καταλήφθηκε από τους Λομβαρδούς και το εξαρχάτο της διαλύθηκε. Το Εξαρχάτο της Αφρικής απέβλεπε στην οργάνωση της άμυνας εναντίον των Βερβέρων επιδρομέων. Πρωτεύουσά του ήταν η Καρχηδόνα. Από εκεί ξεκίνησε ο Ηράκλειος, που στέφτηκε αυτοκράτορας του Βυζαντίου το 610 μ.Χ. Το 697 οι Άραβες κατόρθωσαν να γίνουν κύριοι της Καρχηδόνας. | Εξαρχάτο ονομαζόταν διοικητική περιφέρεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στην Ιταλία και τη βόρεια Αφρική από τον 6ο ως τον 8ο αιώνα. Το εξαρχάτο ήταν απομακρυσμένο από το κέντρο, και ο διοικητής (Έξαρχος) συγκέντρωνε την πολιτική και στρατιωτική εξουσία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AC%CF%84%CE%BF |
Χούγκο Χαίρινγκ | Σχολείο στο Biberach και Neu-Ulm 1899 – Αποφοίτησε στο Neu-Ulm 1899–1901 – Σπουδές στο Πολυτεχνείο της Στουτγκάρδης (TH Stuttgart) 1901–1902 – Σπουδές στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης (TH Dresden) 1903 – Αποφοίτησε από το το Πολυτεχνείο της Στουτγκάρδης υπό τον Theodor Fischer 1904 – Μεταφέρθηκε στο Αμβούργο 1904-1915 – Δραστηριότητα στο Αμβούργο – καθηγητής στην σχολή Kunstgewerbeschule 1910 – Συμμετοχή στο άνοιγμα του υποκαταστήματος των Ηνωμένων Εργαστηρίων Vereinigten Werkstätten für Kunst im Handwerk 1915-1921 – Αναδόμηση ανατολικής Πρωσίας – οικοδομική δραστηριότητα στο Neu-Ulm 1921 – Μεταφέρθηκε στο Βερολίνο 1922 – Συμμετοχή στην μεγάλη Έκθεση Τέχνης στο Βερολίνο 1923-1924 – Μαζί με τον Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε ίδρυσε το Zehner-Ring 1926 – Γραμματέας του Der Ring 1927 – Ηγήθηκε της έκθεσης για τα αστικά θέματα της ευρύτερης περιοχής του Βερολίνου στα πλαίσια της Μεγάλης Έκθεσης Τέχνης του Βερολίνου 1928 – Εκπρόσωπος του Der Ring στην ίδρυση του Διεθνούς Συνεδρίου Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (CIAM) στο La Sarraz 1930 – Άφησε το CIAM 1932 – Συμμετοχή στην Έκθεση Werkbundausstellung στην Βιέννη 1935 – Εξαγορά του Reimannschule στο Βερολίνο όπυ και μετονομάστηκε σε σχολή «Τέχνη και Εργασία» (Schule «Kunst und Werk») 1943 – Η Σχολή βομβαρδίστηκε και μεταφέρθηκε στο Biberach 1946 – Ανέλαβε την ανοικοδόμηση στην γαλλική κατεχόμενη ζώνη 1950 – Τιμητικό διδακτορικό από το Πολυτεχνείο της Στουτγκάρδης 1955 – Διορίζεται μέλος της Ακαδημίας Τεχνών http://eng.archinform.net/arch/917.htm https://portal.dnb.de/opac.htm?query=Woe%3D118700251&method=simpleSearch https://w4.siemens.de/siemens-stadt/derring0.htm http://www.forumseyahat.com/gut-garkau-farm-complex/ | Ο Χούγκο Χαίρινγκ (Hugo Häring, 22 Μαϊου, 1882, Biberach an der Riß - † 17 Μαϊου, 1958 Göppingen), γνωστός Γερμανός αρχιτέκτονας, αναδείχτηκε κυρίως από τα συγγράμματά του περί οργανικής αρχιτεκτονικής, (organic architectur). Μπορεί να χαρακτηριστεί εξπρεπσιονιστής μοντέρνος αρχιτέκτονας. Έχει εξεφράσει πολλές απόψεις περί λειτουργικότητας τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 και έντονη ήταν η θεωρία του ότι κάθε κτήριο πρέπει να αναπτύσσεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του τόπου και του πελάτη. Λίγα από τα σχέδιά του χτίστηκαν αλλά αποτέλεσαν επιρροή για τον φίλο του και συνάδελφό του Χανς Σαρούν (Hans Schanoun). Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του αρχιτέκτονα είναι το Gut Garkau Farm Complex (Γερμανία, 1923-1926) στο οποίο και εκδηλώνεται η πεποίθησή του ότι η αρχιτεκτονική των κτιρίων θα πρέπει να προκύπτει φυσικά και αυθόρμητα από τον περίγυρο τους, το φυσικό τοπίο γύρω τους. Η δομή του κτιρίου εξελλίσεται γύρω από την λειτουργία και το περιβάλλον του. Ο Peter Blundell Jones γράφει βιβλίο με τίτλο “Ηugo Häring: The Organic versus the Geometric” στο οποίο όχι μόνο περιλαμβάνει την βιογραφία του αρχιτέκτονα αλλά αναλύει όλο το αρχιτεκτονικό του έργο και αποσπάσματα από τα ίδια τα κείμενα του Hugo Häring. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%BF_%CE%A7%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA |
Σύμη (πόλη) | Ο αρχικός Αιγαιοπελαγίτικος οικισμός της Σύμης βρίσκεται μακριά από τη θάλασσα, σε ένα πλάτωμα κρυμμένο πίσω από το Κάστρο για το φόβο των πειρατών. Για τον ίδιο λόγο, ο οικισμός διασχίζεται από δαιδαλώδη, στενά, πλακόστρωτα δρομάκια και καλντερίμια. Εκεί βρίσκονται και τα πρώτα αρχοντικά, των οποίων η μορφολογία και τυπολογία ουδεμιά έχει σχέση με τα μεταγενέστερα νεοκλασικά του δευτέρου ημίσεος του 19ου στο Γιαλό. Ήταν παραδοσιακά διώροφα κτίρια με μεγάλες αυλές στρωμένες με πλάκες από συμαϊκό σχιστόλιθο ή διακοσμημένες με σχέδια βοτσαλωτού (χαλικερά κατά τη συμαϊκή διάλεκτο), απομεινάρι της βυζαντινής εποχής, τυπικά δείγματα Αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής. Τα σπίτια σε Αιγαιοπελαγίτικο ρυθμό είναι κυβόσχημα, κάτασπρα, μικρά ή μεγάλα, εξαιτίας του ότι ο χώρος γύρω από το κάστρο ήταν περιορισμένος, αλλά και λόγω του επικλινούς εδάφους που περιόριζε την οριζόντια οικοδόμηση. Τα κτίσματα αυτά έχουν μικρά ανοίγματα και σκεπάζονται με δώματα. Με την πάροδο του χρόνου εκμοντερνίστηκαν, υιοθετώντας νεοκλασικά στοιχεία, όπως στέγη δίρριχτη που σχηματίζει στην πρόσοψη αετώματα και παραστάδες. Κατηφορίζοντας την Άνω Χώρα και προς το μέσο του οικισμού υπάρχει η συνοικία της Καλής Στράτας, όπου ξεχωρίζουν τα νεοκλασικά σπίτια χτισμένα σε ευρύχωρα οικόπεδα. Η σημαντική άνοδος των ναυτεμπορικών δραστηριοτήτων και οι πολιτισμικές σχέσεις ανάμεσα στην Αίγυπτο και τις πόλεις της Μικράς Ασίας, συνέβαλαν στο να αναπτυχθεί ένας αστικός κλασικισμός. Ο 19 ος αιώνας ήταν η εποχή του νεοκλασικισμού, που επηρέασε τόσο τον Ελλαδικό χώρο όσο και τις υπόδουλες περιοχές. Δόθηκε έμφαση στο μνημειακό ύφος της αρχιτεκτονικής και στηρίχτηκε στα κλασικά πρότυπα των μνημείων (Αθηναϊκός νεοκλασικισμός). Στην υπόλοιπη όμως Ελλάδα αναπτύχθηκε ο περιφερειακός τοπικός νεοκλασικισμός που βασίζεται στον αυθορμητισμό και στο μεράκι του ντόπιου τεχνίτη ο οποίος μετασχηματίζει τις ακαδημαϊκές μορφές. Σε αυτό το ρυθμό ανήκουν και τα νεοκλασικά σπίτια της Σύμης. Η Καλή Στράτα είναι η κεντρική αρτηρία που συνδέει το Χωριό με το Γιαλό, με τα 500 πέτρινα και πλέον σκαλοπάτια. Δεξιά και αριστερά της στέκουν επιβλητικά, ογκώδη δίπατα και τρίπατα αρχοντόσπιτα με συμμετρικά πορτοπαράθυρα. Αυτά ανήκαν σε πλούσιους εμπόρους και καπεταναίους που λόγω των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων έφεραν στο νησί τον απόηχο των καλλιτεχνικών ρευμάτων της Δύσης. Ευδιάκριτα είναι τα ίχνη αυτής της επιρροής στους χρωματιστούς σοβάδες, στην αετωματική στέγη με τα κορδώματα (για την περισυλλογή των όμβριων υδάτων) στο γείσο των θυρών και των παραθύρων ,στα κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα και ακόμα στις βαριές ξύλινες πόρτες, στις καλοδουλεμένες σιδεριές και στα λεπτοδουλεμένα μπαλκόνια. Τα κτίρια του Γιαλού χαρακτηρίζονται και από Ευρωπαϊκή επιρροή (Ρωμαϊκό Νεοκλασικισμό), όπως το διώροφο του Φωτάρα και το τριώροφο του Καλαφατά, αμφότερα με ισόγεια από πέτρα πελεκητή κατά την τεχνοτροπία των Βενετσάνων και της Νάπολης. Μοναδικά ήσαν και τα κυρίως Αθηναϊκού τύπου νεοκλασικά τριώροφα Μέγαρα του Μουράγιου [Μέγαρα των πολλών αδελφών Πετρίδη, των Πετριδών, των Διακογιάννη, Κοντογιάννη, της Βαγγελίτσας του Γεώργιου (Πετρίδη), και άλλων]. Ατυχώς, το μεγαλοπρεπέστερο όλων, το Ρωμαϊκού τύπου Μέλαθρον της Αννας του Γεώργιου, πρωτότοκης θυγατέρας του Γεώργιου και της Φωτεινής (Πετρίδη), όπως τους αποκαλούσε ο λαός, χτισμένο εξ ολοκλήρου από πελεκητή πέτρα, βομβαρδίστηκε και, στη συνέχεια ο Δήμος, στον οποίον δωρήθηκε από τους κληρονόμους Πετρίδη, το κατεδάφισε. Το τριώροφο της Βαγγελίτσας (δευτερότοκης) του Γεώργιου, που δόθηκε ως προικώο στην κόρη της Φωτεινή Θ. Γεννηματά, μητέρα του πολιτικού Γεώργιου Γεννηματά, κάηκε από τους Ιταλούς αλλά, αφού πουλήθηκε, αποκαταστάθηκε και λειτουργεί ως ξενοδοχείο πολυτελείας. Η εσωτερική διαρρύθμιση, η επίπλωση και το ύφος των οικιών του Μουράγιου όχι μόνο διέφεραν, αλλά θύμιζαν Γαλλικό boudoir. Τα μαρμάρινα λουτρά διέθεταν υδραυλικό σύστημα αρνητικής πίεσης που αντλούσε θαλάσσιο νερό για καθαρισμό. Τα αυθεντικά έπιπλα περιόδου και αντικείμενα των οικιών αμφοτέρων των θυγατέρων Γ. Πετρίδη, ειδικά οι σουίτες Λουδοβίκου Φιλίππου (Louis Philippe), και Δευτέρας Γαλλικής Αυτοκρατορίας (Napoléon III), οι καθρέφτες, τα secrétaires à tambour και abattant, τα ασημικά Christofle, οι ελαιογραφίες και τα κινέζικα βάζα 17ου αιώνα , που μεταφέρθηκαν στην Αθήνα προ του Β Παγκοσμίου Πολέμου και σώζονται, είναι απτοί μάρτυρες. "Σάλα Χατζηαγαπητού" – Ένα ιδιαίτερο σπίτι: Η Σάλα του Χατζηαγαπητού αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού μουσείου Σύμης που βρίσκεται στην περιοχή Λιενί. Πρόκειται για ένα πέτρινο οικοδόμημα που αρχιτεκτονικά διαφέρει από τα υπόλοιπα κτίσματα του νησιού. Πιστεύεται πως κτίστηκε στα τέλη του 18ου αι. με αρχές του 19ου αιώνα, από ντόπιους τεχνίτες και ακολουθήθηκε αρχιτεκτονικό σχέδιο φερμένο από τη Βενετία. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο γκρεμίστηκε από βομβαρδισμό και παρέμεινε ερειπωμένο μέχρι και την αναστήλωσή του, το 1971. Το εν λόγω αρχοντικό είναι τρίπατο και την ονομασία «Σάλα» την οφείλει στο γεγονός ότι ο επισκέπτης με την είσοδό του στο σπίτι, μπαίνει κατευθείαν στο χώρο υποδοχής που έχει διαστάσεις 12μ Χ 14μ. Εξωτερικά το οικοδόμημα δίνει την εντύπωση πολεμικού πύργου και διαθέτει χοντρούς τοίχους, μικρά παράθυρα ενώ περιστοιχίζεται από μεγάλο μαντρότοιχο. Η εξωτερική πόρτα του σπιτιού είναι χαμηλή, έχει τοξοειδές σχήμα και οδηγεί σε μια βοτσαλωτή αυλή, ενώ διαθέτει και περιβόλι. Κατά μήκος αυτής της αίθουσας βρίσκονται πολλά παράθυρα και φεγγίτες. Η οροφή του σπιτιού είναι ξύλινο ενώ το δάπεδο είναι πλακόστρωτο και έχει βοτσαλωτά διακοσμητικά μοτίβα. Δεξιά και αριστερά στους τοίχους υπάρχει ζωγραφικός διάκοσμος με παραστάσεις ερωτευμένων ζευγαριών, καθώς και με σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών. Εντυπωσιακός είναι ο ξύλινος εξώστης ο οποίος βρισκόταν πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού. Σε αυτή έπαιρνε τη θέση της η ορχήστρα που πλαισίωνε μουσικά τις επίσημες βραδιές της οικογένειας.Υπάρχουν ακόμα και άλλοι χώροι, όπως γραφείο, τραπεζαρία, υπνοδωμάτια, το γεροντομοίρι (χώρος διαμονής των ηλικιωμένων της οικογένειας), το κρυφτούρι (αποθηκευτικός χώρος πολύτιμων αντικειμένων) και ακόμα κουζίνα με τσιμνιά, πατάρι, δωμάτιο για το υπηρετικό προσωπικό, ξενώνας, λουτρό, κελάρι και πλυσταριό. "Το σπίτι της Άννας του Πάππου στην Καλή Στράτα" είναι ένα δίπατο νεοκλασικό, χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και εξωτερικά δεν έχει υποστεί καμιά μεταβολή, εκτός από τις όποιες εργασίες απαιτήθηκαν για τη συντήρησή του. Έχει Β.Α. προσανατολισμό και στην πρόσοψή του δεσπόζουν τέσσερα μεγάλα συμμετρικά παράθυρα που φέρουν ξύλινα κανάτια(παντζούρια) Οι εξωτερικοί τοίχοι του σπιτιού είναι μεγάλοι, πέτρινοι και φαρδιοί και έχουν διαστάσεις περίπου 1μ. Τα εσωτερικά χωρίσματα είναι ξύλινα, επενδυμένα με σοβά(τσαττί). Το κτήριο έχει ύψος περίπου 15μ., διαθέτει αετωματική στέγη, δίρριχτη κεραμοσκεπή, σιδερένιο μπαλκόνι με ξύλινη κουπαστή ενώ στο κέντρο του τριγωνικού αετώματος διακρίνεται διάτρητος φεγγίτης. Το σπίτι είναι βαμμένο στα χρώματα της ώχρας, του καφέ, του κίτρινου και του λευκού ενώ για την πρόσοψή του έχει χρησιμοποιηθεί μαρμαροσουβάς. Στον κάτω όροφο(κατώι), υπάρχει πόρτα ξύλινη, μεγαλόπρεπη και ογκώδης, που πλαισιώνεται από πέτρινες πελεκητές παραστάδες. Στον πάνω όροφο, οδηγείται κανείς μέσω μιας μεγαλοπρεπούς, εξωτερικής, πλακόστρωτης σκάλας, που βρίσκεται στο πλάι της διώροφης οικίας. Με το άνοιγμα της πόρτας, μπαίνουμε σε ένα μακρόστενο διάδρομο. Στη δεξιά πλευρά του διαδρόμου και μέσω μιας ξύλινης, δίφυλλης πόρτας, εισερχόμαστε στο μαγερειό, όπου υπάρχει η τσιμιά για το μαγείρεμα . Δεξιά της τσιμιάς, βλέπουμε σε μια γωνιά του μαγερειού, μια ξύλινη σκάλα που ξεκινούσε από τον πάγκο και οδηγούσε στη μουσάντρα. Ακριβώς απέναντι από το μαγερειό και στην άλλη πλευρά του διαδρόμου, βρίσκεται η τραπεζαρία. Στο τέλος του διαδρόμου υπάρχει η σάλα, που έχει ξύλινο πάτωμα και ξύλινη οροφή, που παλαιότερα ήταν ζωγραφισμένο με πολύχρωμες ζωγραφιστές συνθέσεις. Στο δεξί μέρος της σάλας μια μεγάλη, ξύλινη πόρτα, μας μεταφέρει στην κάμαρη όπου κυριαρχεί το εντυπωσιακό, ξύλινο εικονοστάσι σε λιτές γραμμές δωρικού ρυθμού. "Το παλιό κοινοτικό Φαρμακείο του Χωριού": νεοκλασικό κτήριο που σώζει άρτια τη διαρρύθμιση των φαρμακείων εκείνης της εποχής (19ος αιώνας). "Το σπίτι του Χάσκα στο Χωριό" είναι από τα πιο παλιά της Σύμης και βρίσκεται στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου, στο Χωριό. Πρόκειται για ένα λιτό ισόγειο, που συγκέντρωνε το καθιστικό και την κάμαρη σε ένα ενιαίο χώρο και είχε μια μικρή κουζίνα στην αυλή. Το σπίτι αν και ερειπωμένο, έχει ιδιαίτερη αξία, λόγω του προσεγμένης ξυλόγλυπτης διακόσμησης που έχει. Η πρόσβαση σε αυτό δεν είναι δυνατή, γιατί υπόκειται σε διαδικασία αναστήλωσης από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. "Τα δίπατα σπίτια στο Πέδι"- Αφορά σε διώροφα κτήρια, όπου ο πάνω όροφος χρησιμοποιείται ως οικία και έχει τη γνωστή διάρθρωση των συμιακών σπιτιών. Ο κάτω όροφος όμως είναι ένας ανοιχτός χώρος, όπου χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση των σφουγγαριών. Το ιδιαίτερο αυτού του οικοδομήματος έγκειται στο γεγονός πως ο κάτω όροφος διαθέτει πλακόστρωτη αυλή που περιστοιχίζεται από μεγάλα, τοξοειδή ανοίγματα. "Τα σπίτια του Τσατταλιού και του Σκουτουδιού στο Πέδι"- είναι από τα πιο παλιά στο Πέδι και ακολουθούν το αιγαιοπελαγίτικο σχέδιο στη δόμησή τους. Μικρά με τετράγωνη κάτοψη, συμπεριλαμβάνουν σε ένα μοναδικό χώρο, καθιστικό, κουζίνα και υπνοδωμάτιο. Διαθέτουν μικρά παράθυρα, χαμηλή είσοδο και το δώμα τους είναι καμωμένο από πατελιά. Τέτοιου τύπου σπίτια συναντάμε πάνω στα βουνά, σε ξωκλήσια και λειτουργούν ως βοηθητικοί χώροι ή στις στάνες, όπου παλαιότερα οι βοσκοί συγκέντρωναν το γάλα για να φτιάξουν το τυρί και ουσιαστικά αποτελούν απομεινάρι του αιγαιοπελαγίτικου ρυθμού. | Η Σύμη είναι πρωτεύουσα και λιμάνι της νήσου Σύμης των Δωδεκανήσων. Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού και έχει 2.427 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και είναι ο μεγαλύτερος οικισμός του νησιού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B7_(%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7) |
Ωλένη Ηλείας | Στην περιοχή του χωριού βρισκόταν, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, η μεσαιωνική πόλη Ώλενα. Το κάστρο της αποτελούσε διοικητικά ένα εκ των τριών μεγάλων κάστρων της ορεινής περιοχής του τριγώνου "Γούμερο - Χελιδόνι - Ώλενα", τα οποία ανήκαν στο Φράγκικο Πριγκιπάτο του Μορέως. Διοικητική εξέλιξη Την 20/04/1835 προσαρτάται στον τότε Δήμο Ωλένης. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912 προσαρτάται στην ομώνυμη κοινότητα. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο νέο Δήμο Ωλένης μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Πύργου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης". Λοιπά στοιχεία Ο οικισμός Ώλενα απείχε μία ώρα δρόμο στα 1885 από το Λαντσόη, την έδρα του τότε Δήμου Ωλεναίων. Η εξέλιξη του μόνιμου πληθυσμού της έδρας της Τοπικής Κοινότητας τον 21ο αιώνα είναι η εξής: Κάστρο της Ωλένης Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ωλένης Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 18/03/2014. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Ωλένης Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 09/09/2016. | Η Ωλένη ή Ώλενα είναι χωριό και έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας του Νομού Ηλείας και βρίσκεται 18,67 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης του Πύργου σε υψόμετρο 231 μέτρων. Διοικητικά ανήκει στην Δημοτική Ενότητα Ωλένης του Δήμου Πύργου και έχει 509 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η Τοπική Κοινότητα συνορεύει με τις Τοπικές Κοινότητες Καράτουλας και Μαγούλας ενω στα βορειοανατολικά της βρίσκεται το Γούμερο με το οποίο υπάρχει οπτική επαφή. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Άννα Πσιμπίλσκα | Η Άννα Πσιμπίλσκα γεννήθηκε στην Γκντίνια. Τον Ιούνιο του 2000, μετά από μόλις 9 μήνες σχέσης, παντρεύτηκε τον Ντομίνικ Ζίγκρα, έναν επιχειρηματία. Χώρισαν μετά από ένα χρόνο. Μετά το διαζύγιο, η Πσιμπίλσκα ξεκίνησε μια σχέση με τον ποδοσφαιριστή Γιαρόσουαφ Μπιένιουκ, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Ολίβια (γενν.18 Οκτωβρίου 2002) και δύο γιους: τον Σίμον (γενν. 13 Ιανουαρίου 2006) και τον Γιαν (γενν. 21 Μαρτίου 2011).Στα τέλη Ιουλίου 2013, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης όγκου στο πάγκρεας σε μια κλινική στο Γκντανσκ. Νοσηλεύτηκε και στην Ελβετία. Μετά από μάχη με τον καρκίνο του παγκρέατος για περίπου ένα χρόνο, πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 2014 στο σπίτι της οικογένειάς της στη Γκντίνια. Στις 9 Οκτωβρίου 2014, κηδεύτηκε στον τάφο του πατέρα της, στο νεκροταφείο στην Ενορία του Αγίου Μιχαήλ του Αρχαγγέλου στη Γκντίνια. Άννα Πσιμπίλσκα στην IMDb | Η Άννα Πσιμπίλσκα (πολωνικά: Anna Przybylska) (26 Δεκεμβρίου 1978 – 5 Οκτωβρίου 2014) ήταν Πολωνή ηθοποιός και μοντέλο.Κατατάχθηκε ψηλά μεταξύ των πιο όμορφων Πολωνών ηθοποιών και επιλέχθηκε, το 2004, να είναι η Πολωνή πρέσβειρα της μάρκας καλλυντικών ASTOR. Δύο χρόνια αργότερα έγινε ευρωπαϊκή πρέσβειρα της ASTOR. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%A0%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BB%CF%83%CE%BA%CE%B1 |
Endemol | Η Endemol ιδρύθηκε το 1994 από τη συγχώνευση των τηλεοπτικών εταιρειών παραγωγής που ανήκαν στον Γιουπ φαν ντεν Έντε (1989) και στον Τζον ντε Μολ (1992) των οποίων ο συνδυασμός των επωνύμων αποτελεί το όνομα της εταιρείας. Η Endemol έχει ειδικευτεί στον διαμορφωμένο προγραμματισμό που μπορεί να προσαρμοστεί για διαφορετικές χώρες σε όλο τον κόσμο, καθώς και διαφορετικές πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μια αξιοσημείωτη επιτυχία ήταν το ριάλιτι Big Brother, με εκδόσεις σε πολλές χώρες μετά την αρχική ολλανδική έκδοση. The Fall Peaky Blinders Hell on Wheels Benidorm Ripper Street Black Mirror Bad Education My Mad Fat Diary Hot in Cleveland Kirstie Leverage Home and Away Death Comes to Pemberley The Crimson Field Ani Tore! EX Star Academy Big Brother | Η Endemol είναι ολλανδική εταιρεία μέσων ενημέρωσης που παράγει και διανέμει ψυχαγωγικό περιεχόμενο σε πολλαπλές μορφές. Η εταιρεία παράγει ετησίως πάνω από 15.000 ώρες προγραμματισμού, όπως ριάλιτι, κωμωδίες, τηλεοπτικά παιχνίδια, ψυχαγωγία και παιδικά προγράμματα. Η επιχείρηση καλύπτει την ανάπτυξη, την παραγωγή, το μάρκετινγκ, τη διανομή, τη διαχείριση δικαιόχρησης πολλαπλών πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων ψηφιακό βίντεο, παιχνιδιών και εφαρμογών. | https://el.wikipedia.org/wiki/Endemol |
Εκκλησία Αγίου Σπυρίδωνα (Αργοστόλι) | Η εκκλησία είναι διάσημη για το επιχρυσωμένο σκαλιστό ξύλινο τέμπλο, το οποίο αρχικά ήταν το τέμπλο της Μητρόπολης του Αργοστολίου. Όμως μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953 η Μητρόπολη καταστράφηκε παρ' όλ' αυτά το τέμπλο διασώθηκε και μεταφέρθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα. Κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου ξεκινάει από τον ναό η πομπή για τον σεισμό του 1953. Το προηγούμενο βράδυ τελείται εσπερινός στην μνήμη των σεισμών αλλά και του θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνα. Ανήμερα το πρωί τελείται Θεία Λειτουργία για τα αδικοχαμένα θύματα του σεισμού του 1953 ενώ το βράδυ μετά τη λιτανεία της εικόνας στους δρόμους του Αργοστολίου τελειώνει η μέρα δεήσεων και προσευχών. Τα σχέδια για το προσεισμικό καμπαναριό του Αγίου Σπυρίδωνα εγκρίθηκαν στις 27 Μαρτίου 1849 και η τεχνική περιγραφή μιλούσε για πυργοειδές κωδωνοστάσιο που εδράζεται σε τετράπλευρο κρηπίδωμα με επικλινείς πλευρές. Το 1889 ο οφθαλμίατρος Σταύρος Μεταξάς, ο οποίος πρωτοστάτησε με την οικογένεια του στα γεγονότα του Επιταφίου και στη στάση του Σταυρού ενάντια στην Αγγλική κυριαρχία το 1848, δωρίζει τις καμπάνες, οι οποίες διεσώθηκαν από τους σεισμούς του 1953 και τοποθετήθηκαν αργότερα και στον μετασεισμικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, που χτίστηκε εδώ που είναι και σήμερα. Η εκκλησία γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου (Γιορτή Αγίου Σπυρίδωνος). Αργοστόλι Κεφαλονιά Ορθόδοξη εκκλησία Άγιος Σπυρίδωνας | Η Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα είναι ορθόδοξη εκκλησία στο κέντρο του Αργοστολίου, στον πεζόδρομο του Λιθοστρώτου, στο πλατύτερο κομμάτι αυτού. Είναι μια επιβλητική και κατανυκτική εκκλησία της Κεφαλονιάς, που συγκεντρώνει πλήθος πιστών και επισκεπτών, καθώς βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του Αργοστολίου. Ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν απέναντι από όπου είναι σήμερα. Μετά τους σεισμούς του 1953 είχαν γίνει πολλές συζητήσεις να μείνει η εκκλησία εκεί που ήταν (σημερινό κήπο δικαστηρίων) ώστε να δοθεί στους δημότες η Πλατεία. Σώζονται καταγραφές μυστηρίων του ναού από το 1737-1860 ενώ στον κατάλογο ενοριτών του 1864 αναφέρονται 70 ονόματα από 19 οικογένειες. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B1_(%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%B9) |
Α.Ο. Αργοναύτης Νέας Κίου (καλαθοσφαίριση) | Ο Αργοναύτης Νέας Κίου ιδρύθηκε το έτος 1933 και το 1988 δημιουργήθηκε η ομάδα μπάσκετ που εντάχθηκε στα πρωταθλήματα της Ένωσης Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αργολίδας - Κορινθίας. Έδρα του συλλόγου είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Νέας Κίου, στη συμβολή των οδών Ιατρού Χατζημανώλη και Πατριάρχου Βασιλείου.Η ανδρική ομάδα μετέχει αδιάκοπα στο πρωτάθλημα της Α1΄ Ε.Σ.Κ.Α.Κ. από το 1990, ενώ τα τελευταία χρόνια τερματίζει μέσα στη πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. 2022-23 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 1η θέση με 21 νίκες, 1 ήττα σε 22 αγώνες 2021-22 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 2η θέση με 17 νίκες, 3 ήττες σε 20 αγώνες 2018-19 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 3η θέση με 15 νίκες, 7 ήττες σε 22 αγώνες. 2017-18 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 6η θέση με 12 νίκες, 8 ήττες και σε 22 αγώνες. 2016-17 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 3η θέση με 15 νίκες, 6 ήττες και 1 μηδενισμό σε 22 αγώνες. 2015-16 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 2η θέση με 19 νίκες και 3 ήττες σε 22 αγώνες. 2014-15 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 4η θέση με 16 νίκες και 6 ήττες σε 22 αγώνες. 2013-14 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 3η θέση με 15 νίκες και 7 ήττες σε 22 αγώνες. 2012-13 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 3η θέση με 15 νίκες και 7 ήττες σε 22 αγώνες. 2011-12 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 4η θέση με 14 νίκες και 8 ήττες σε 22 αγώνες. 2010-11 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 10η θέση με 9 νίκες και 13 ήττες σε 22 αγώνες. 2009-10 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 7η θέση με 11 νίκες και 11 ήττες σε 22 αγώνες. 2008-09 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 4η θέση με 12 νίκες και 8 ήττες σε 20 αγώνες. 2007-08 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 5η θέση με 11 νίκες και 11 ήττες σε 22 αγώνες. 2006-07 Α1 Ε.Σ.Κ.Α.Κ. 2η θέση με 17 νίκες και 5 ήττες σε 22 αγώνες. Το γυναικείο τμήμα της ομάδας μετέχει στο πρωτάθλημα της Ε.Σ.Κ.Α.Κ από το 1990 και έχει στην τροπαιοθήκη του ένα Πρωτάθλημα γυναικών της Ένωσης το (2009). | Ο Α.Ο. Αργοναύτης Νέας Κίου ιδρύθηκε το έτος 1933 και το 1988 δημιουργήθηκε η ομάδα μπάσκετ που εντάχθηκε στα πρωταθλήματα της Ένωσης Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αργολίδας - Κορινθίας. Έδρα του συλλόγου είναι το Κλειστό Γυμναστήριο Νέας Κίου, στη συμβολή των οδών Ιατρού Χατζημανώλη και Πατριάρχου Βασιλείου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F._%CE%91%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BF%CF%85_(%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7) |
Γκεμιλέρ | Τα βυζαντινά ερείπια πέντε εκκλησιών που χτίστηκαν μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα μ.Χ. παραμένουν στο νησί, μαζί με έναν πορευτικό πεζόδρομο 350 μέτρων. Άλλα κατάλοιπα από την ίδια περίοδο περιλαμβάνουν περίπου σαράντα άλλα εκκλησιαστικά κτίρια και πάνω από πενήντα χριστιανικούς τάφους. Μία από τις εκκλησίες σμιλεύτηκε απευθείας στο βράχο στο υψηλότερο σημείο του νησιού και βρίσκεται στο πιο δυτικό άκρο του πεζόδρομου. Είναι πιθανόν το νησί να χρησιμοποιήθηκε από Χριστιανούς προσκυνητές, οι οποίοι όδευαν προς τους Αγίους Τόπους. Οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το νησί πιθανόν να είναι η θέση του αρχικού τάφου του Αγίου Νικολάου. Το παραδοσιακό τουρκικό όνομα για το νησί είναι το Γκεμιλέρ Αντασί, που σημαίνει νησί των πλοίων, το οποίο μπορεί να είναι αναφορά στον ρόλο του Αγίου Νικολάου ως πολιούχου των ναυτικών. Το νησί αναφέρεται επίσης και ως νησί του Αγίου Νικολάου από ναυτικούς, κατά τη μεσαιωνική περίοδο. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο Άγιος ενταφιάστηκε στην σμιλευμένη στο βράχο εκκλησία, μετά το θάνατό του το 326. Τα λείψανά του φέρεται να παρέμειναν εκεί μέχρι τη δεκαετία του 650, όταν το νησί εγκαταλείφθηκε καθώς βρισκόταν στο πεδίο της απειλής από τον αραβικό στόλο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην πόλη της Μύρας, περίπου 40 χιλιόμετρα ανατολικότερα. Το νησί είναι σήμερα ένας δημοφιλής προορισμός για μεγάλα τουρκικά ιστιοφόρα (γκουλέτ), φέρνοντας πολλούς τουρίστες στο νησί, καθώς και από πολλά μικρότερα ιδιωτικά σκάφη αφού ο κόλπος που έχει σχήμα ημισελήνου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ασφαλές αγκυροβόλιο. Τα βυζαντινά απομεινάρια είναι ορατά και από τη θάλασσα. Ένα μικρό αυτοσχέδιο εστιατόριο βρίσκεται στον κόλπο για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες. Οι ιδιοκτήτες δεν ζουν στο νησί, αλλά επιστρέφουν στην ενδοχώρα τους χειμερινούς μήνες. Μια χρέωση 8 τουρκικών λιρών επιβάλλεται επί του παρόντος προς τους επισκέπτες των ιστορικών χώρων. [1] | Το νησί Γκεμιλέ η πρόσφατα Γκεμιλέρ (ελληνικά: Άγιος Νικόλαος) είναι νησί στο Αιγάιο Πέλαγος, ανοικτά των ακτών της Τουρκίας, κοντά στην πόλη Φετίγιε (Μάκρη). Το όνομα Γκεμιλέ aπερχεται απο καμήλα λόγω του σχήματός του. Στο νησί βρίσκονται ερείπια αρκετών εκκλησιών που χτίστηκαν μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα μ.Χ., καθώς και μια ποικιλία σχετικών κτισμάτων. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το νησί ήταν η θέση του αρχικού τάφου του Αγίου Νικολάου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%81 |
Λούτσος των ποταμών | Η Τούρνα είναι ευρύτατα κατανεμημένη στην Ευρώπη. Την συναντούμε σε σχεδόν όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει ευρεία κατανομή εκτός από την Ισπανία και την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα δε, συναντάται βορειοανατολικά στις μεγάλες λίμνες (Βιστωνίδα, Κερκίνη) και βορειοδυτικά στις λίμνες Βεγορίτιδα, Πετρών, Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα. Το φυσικό του περιβάλλον είναι οι λίμνες και τα ποτάμια με πλούσια υποβρύχια βλάστηση και θερμοκρασία νερού γύρω στους 16-20 βαθμούς Κελσίου.Προτιμά τα αργοκίνητα νερά όπου αναπτύσσονται τα φύκια. Η άφθονη υποβρύχια βλάστηση του επιτρέπει να μη γίνεται αντιληπτός και να αιφνιδιάζει εύκολα τα θύματά του. Η τούρνα είναι μεγαλόσωμη, με μήκος ως και 2 μέτρα για τα θηλυκά, με τα αρσενικά μικρότερα, και βάρος 10-21 κιλά για τα θηλυκά και ως 10 για τα αρσενικά. Το χρώμα κυμαίνεται ανάμεσα σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, του κίτρινου ή του καφετί, ανάλογα με τον τόπο διαμονής. Τα άτομα που ζουν στα πιο καθαρά νερά έχουν και τους πιο ζωηρούς χρωματισμούς. Το σώμα του είναι μακρόστενο και επίμηκες, το κεφάλι μεγάλο, αλλά το μυαλό του δε ζυγίζει ούτε το 1/1000 του βάρους του. Το ραχιαίο του, όπως και το πρωκτικό του πτερύγιο βρίσκονται στο πίσω μέρος του σώματός του, διευκολύνοντας το λούτσο να πλησιάζει τα θύματά του χωρίς να ταράζει την επιφάνεια του νερού. Τα δύο πτερύγια που βρίσκονται στη μέση του σώματός του, του επιτρέπουνε να αλλάζει γρήγορα κατεύθυνση, σε περίπτωση που ξεφύγει το θύμα.Τα μάτια, τοποθετημένα στα πλάγια του κεφαλιού, είναι κατάλληλα για κυνήγι, με περισκοπική όραση. Το στόμα του είναι επίμηκες, πλατύ σαν σχισμή και μεγάλο με πολλά και δυνατά δόντια. Είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην ξεφεύγουν ούτε τα πιο γλιστερά ψάρια. Στην άνω γνάθο τα δόντια είναι πολλά και μικρά, φτάνοντας ως τον ουρανίσκο, κάνοντας τη φυγή του θύματος αδύνατη. Τα δόντια της κάτω γνάθου είναι ίσια, μακρυά και κοφτερά,και δεν αναπτύσσονται προς τα πίσω, συγκρατώντας το θύμα. Τα κάτω δόντια καρφώνουν το θύμα, ενώ τα πάνω εμποδίζουν τη διαφυγή. Η διατροφή της τουρνας είναι ποικίλη, και ο ίδιος είναι τόσο λαίμαργος, ώστε δίνει την εντύπωση ότι σκοτώνει πολύ περισσότερα ψάρια από ότι ο ίδιος μπορεί να φάει. Τα νεαρά άτομα τρέφονται με νύμφες εντόμων και με άλλα ασπόνδυλα, τα ενήλικα όμως έχουνε πολύ πιο διευρυμένο διαιτολόγιο. Μπορούν να φάνε μικρά και μεγάλα ψάρια, νερόκοτες, αγριόπαπιες, βατράχους, τρίτωνες, σαλαμάνδρες, υδρόβια θηλαστικά, ακόμα και νεαρά άτομα του ίδιου είδους. Περιμένει υπομονετικά, ξαπλωμένος στο βυθό, περιμένοντας το θύμα να εμφανιστεί. Έχει πολύ δυνατή όραση και ικανότητα να εντοπίζει το θύμα από 10 μέτρα μακριά. Μόλις το θύμα πλησιάσει, ο λούτσος πετάγεται αστραπιαία και το πιάνει. Αν αποτύχει, στρίβει ταχύτατα και ξαναορμάει, αλλά τις περισσότερες φορές το θύμα ξεφεύγει. Μπορεί να καταπιεί οτιδήποτε χωράει στο στόμα του εκτός από αγκαθερά, τα οποία με τα αγκάθια τους του προκαλούν σοβαρές εσωτερικές βλάβες. Αφού σκοτώσει το θύμα, ο λούτσος το καταπίνει ξεκινώντας πάντα από το κεφάλι. Η χώνευση διαρκεί ως και 5 μέρες. Το στομάχι του λούτσου, επειδή καταπίνει ολόκληρο το θύμα εκκρίνει πολύ ισχυρά οξέα, τα οποία διασπούν ακόμα και μέταλλο. Πολλές φορές ο λούτσος ανεβαίνει στα ποτάμια και προκαλεί μεγάλες καταστροφές στους σολομούς. Αυτό διαπίστωσε και ο δρ Foch στην Αγγλία, ο οποίος ανέλυσε το περιεχόμενο των στομαχιών από 395 λούτσους και το 89% των θηραμάτων ήταν σολομοί. Ο λούτσος επίσης προκαλεί ανυπολόγιστες ζημιές στα ιχθυοτροφεία, τόσο που οι ιχθυοτρόφοι τον κατηγορούν ότι σκοτώνει για γούστο. Φυσικά αυτό δεν αληθεύει, διότι ο λούτσος σκοτώνει όσο χρειάζεται για να φάει. Στη φύση σίγουρα βοηθάει στον έλεγχο των πληθυσμών στα κοπάδια των ψαριών, αλλά στις ιχθυοκαλλιέργειες προκαλεί πολλές ζημιές. Στη φύση ο λούτσος διατηρείται σε σταθερούς πληθυσμούς. Έχει λίγους φυσικούς εχθρούς και οι μόνοι θηρευτές που ασκούν έλεγχο στους πληθυσμούς είναι ο άνθρωπος αλλά και ο ίδιος ο λούτσος με την κανιβαλιστική συμπεριφορά του. Στο γένος Έσοξ επίσης ανήκουν και ο αμερικανικός λούτσος (Esox americanus), o Esox muskellnunge, o Esox masquinongy και ο Esox niger που ζουν στη Βόρεια Αμερική, καθώς και ο σοβιετικός λούτσος (Esox reicherti) που ζει στη Ρωσία. Ο λούτσος συνήθως γεννάει το Μάρτιο ή τον Απρίλιο. Ο αριθμός των αυγών που θα γεννήσει το θηλυκό κυμαίνεται από 40.000 ως 500.000. Όσο μεγαλύτερο σε ηλικία είναι το ψάρι, τόσο περισσότερα αυγά θα κάνει. Τα αυγά εναποτίθενται στο βυθό της λίμνης ή του ρυακιού στο οποίο ζει το ψάρι, και σε 2-3 εβδομάδες βγαίνουν οι μικροί λούτσοι, οι οποίοι τρέφονται από το λεκιθικό σάκο για 10 μέρες και ύστερα είναι έτοιμοι να κυνηγήσουν. Οι νεαροί λούτσοι είναι σεξουαλικά ώριμοι σε ηλικία 2 ετών. Στη φύση, ελεύθερος ο λούτσος μπορεί να ζήσει ως και 10 χρόνια. Από την αρχαιότητα, ιδίως στους βόρειους λαούς, ο λούτσος είχε γίνει γνωστός όχι μόνο για την αδηφαγία του, αλλά και για το νόστιμο κρέας του. Κατά το Μεσαίωνα ήταν πολύ αγαπητό έδεσμα στα τραπέζια των αρχόντων και συχνά εκτρεφόταν στις τάφρους γύρω από τα κάστρα και το ψάρεμά του ήταν δημοφιλές άθλημα. Στη σημερινή εποχή ο λούτσος ιχθυεύεται ανελέητα από τους ανθρώπους. Τον κυνηγούν οι ιχθυοτρόφοι, διότι τρώει τους σολομούς και τις πέστροφες, τον κυνηγούν οι αγρότες διότι επιτίθεται σε χήνες και σε πάπιες, και οι ψαράδες τον αναζητούν μανιωδώς διότι θεωρείται μεγάλο έπαθλο επειδή έχει εξαιρετικά νόστιμο κρέας. Ευτυχώς, οι πολλές γεννήσεις αντισταθμίζουν τους θανάτους και έτσι ο πληθυσμός των λούτσων παραμένει σταθερός. Dr Felix Rodriguez de la Fuente, "Ο θαυμαστός κόσμος των ζώων", εκδ. Χ. Τεγόπουλος-Ν. Νίκας, τόμος 4ος, κεφ. 69, σελ. 319-320 "Wildelife Fact-File", φάκελος 4, καρτέλα 20, ISBN 1-886614-03-2 Fabian Cassan "Άτλας των επιστημών", τόμος 17ος, κεφ. "Η ζωή στο νερό",σελ. 82, ISBN 978-960-475-084-9 Matteo Fagglia "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια των παιδιών", τόμος 1ος, σελ. 119, ISBN 978-960-6782-63-3 Dominique Korach "Filomathix", εκδ. Πεδίο, κεφ. "Τα ψάρια", σελ. 28, ISBN 978-960-475-084-9 Τούρνα|http://4dim-aridaias.pel.sch.gr/ | Η τούρνα (Esox lucius) η οποία ονομάζεται αλλιώς και λουτσος του γλυκου νερού είναι ένα ψάρι της οικογένειας των Εσοκιδών (Esocidae) που ζει στα γλυκά νερά της Ευρώπης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8E%CE%BD |
Στάδιο Παρτιζάν | Η κατασκευή του σταδίου ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη θέση του Στάδιο ΟΦΚ (BSK Stadion), το οποίο ήταν ένα στάδιο 25.000 θέσεων που φιλοξενούσε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, καθώς και την ΟΦΚ Βελιγραδίου. Το στάδιο κατασκευάστηκε με τη βοήθεια του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού, την περίοδο μεταξύ 1948 και 1951. Αν και το στάδιο δεν είχε ολοκληρωθεί πλήρως, ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 9 Οκτωβρίου 1949, όπου η Γιουγκοσλαβία έπαιξε εναντίον της Γαλλίας, σε αγώνα που έληξε ισόπαλος με 1–1. Το στάδιο άνοιξε επίσημα την Ημέρα του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού, στις 22 Δεκεμβρίου 1951. Από το 1957 έως το 1987 το στάδιο ήταν ο χώρος της παρέλασης της Ημέρας των Νέων. Κάθε χρόνο στις 25 Μαΐου, η Σκυταλοδρομία των Νέων γινόταν στη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Οι συμμετέχοντες έφεραν μια σκυτάλη με ένα μήνυμα γενεθλίων στον Πρόεδρο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Η Σκυταλοδρομία των Νέων ήταν ένας συμβολικός αγώνας σκυταλοδρομίας που ξεκινούσε στη γενέτειρα του Τίτο, Κούμροβετς και περνούσε από όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας και κατέληγε στο Βελιγράδι, στο Στάδιο ΓΛΣ. Την 1η Απριλίου 1957, το στάδιο έλαβε τον πρώτο του ηλεκτρονικό πίνακα αποτελεσμάτων. Πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε σε αγώνα μεταξύ της Παρτιζάν και της Βαρντάρ Σκοπίων στις 30 Νοεμβρίου 1957. Το στάδιο φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1962, που διεξήχθη από τις 12 έως τις 16 Σεπτεμβρίου 1962. Τον Απρίλιο του 1989, η Παρτιζάν Βελιγραδίου αγόρασε το γήπεδο από τον πρώην Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό. Το όνομα του γηπέδου άλλαξε επίσημα στο Στάδιο Παρτιζάν. Το γήπεδο της Παρτιζάν είχε χωρητικότητα 50.000 θεατών πριν τεθούν σε ισχύ οι νέοι κανονισμοί ασφαλείας της UEFA. Υπήρχαν 15.924 θέσεις καθήμενων, 33.000 θέσεις για όρθιους και 585 κουτιά θέσεων. Ανακαινίστηκε το 1998 και έκτοτε έχει χωρητικότητα 29.775 θεατών. Το στάδιο φιλοξένησε την Παρτιζάν στην πρώτη της συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, τη σεζόν 2003-04. Στα προκριματικά απέκλεισαν τη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ του Μπόμπι Ρόμπσον, χάνοντας με 0–1 στο Βελιγράδι, αλλά στη ρεβάνς στο Σαιντ Τζέιμς Παρκ κέρδισαν με γκολ του Ίβιτσα Ίλιεφ στην κανονική διάρκεια και έφτασαν στη φάση των ομίλων μετά από νίκη στη διαδικασία των πέναλτι. Παρά το γεγονός ότι κληρώθηκε σε έναν δύσκολο όμιλο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Πόρτο (νικήτρια ου Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2002–03 και τελική νικήτρια της διοργάνωσης) και τη Μαρσέιγ (μετέπειτα φιναλίστ Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 2003-2004), το στάδιο αποδείχθηκε σκληρό έδαφος για τους αντιπάλους και η ομάδα δεν έχασε εντός έδρας αγώνα, όπου έφερε ισοπαλία με 0–0 με τους διάσημους Galácticos της Ρεάλ Μαδρίτης, που περιλάμβανε παίκτες όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, Ρονάλντο, Λουίς Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ραούλ και Ντέιβιντ Μπέκαμ, ισοπαλία με 1–1 με την Πόρτο, με επικεφαλής τον προπονητή Ζοζέ Μουρίνιο και τη Μαρσέιγ, με τους σούπερ σταρ Φαμπιέν Μπαρτέζ και Ντιντιέ Ντρογκμπά, ενώ έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο στους εκτός έδρας αγώνες της στη Μαδρίτη (0–1), στη Μασσαλία (0–3) και στο Πόρτο (1–2). Τον Σεπτέμβριο του 2010, το γήπεδο της Παρτιζάν αναδιοργανώθηκε σε λίγα σημεία για το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Λόγω των προτύπων των σταδίων της UEFA, οι φράχτες στην ανατολική και τη δυτική κερκίδα μειώθηκαν από 2,25 μέτρα σε 0,70 μέτρα. Το γήπεδο ποδοσφαίρου επεκτάθηκε κατά 1 τετραγωνικό μέτρο. Τοποθετήθηκαν νέα, σύγχρονα δοκάρια και ολοκαίνουργια κουτιά τύπου κατασκευάστηκαν στην κορυφή της δυτικής κερκίδας. Ο αγώνας του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ της Παρτιζάν με την Άρσεναλ στις 20 Σεπτεμβρίου, σχεδόν αναβλήθηκε λόγω βλάβης δύο προβολέων του γηπέδου. Ωστόσο, ένα από αυτά διορθώθηκε και ο διαιτητής Βόλφγκανγκ Σταρκ έδωσε τη συγκατάθεσή του ώστε ο αγώνας να διεξαχθεί μόνο με 3 προβολείς.Τον Μάρτιο του 2012, ο παλιός πίνακας αποτελεσμάτων αντικαταστάθηκε με νέα οθόνη LED μετά από 55 χρόνια χρήσης. Στις 7 Σεπτεμβρίου 2012, η Παρτιζάν Βελιγραδίου ανακοίνωσε μια συμφωνία χορηγίας μεταξύ του Ομίλου Carlsberg και του συλλόγου, η οποία περιλαμβάνει επίσης την τοποθέτηση ασπρόμαυρων καθισμάτων σε ολόκληρο το γήπεδο. Το Στάδιο Παρτιζάν έχει 29.775 θέσεις χωρισμένες σε τέσσερις εξέδρες: τη νότια, τη βόρεια, τη δυτική και την ανατολική. Οι κερκίδες έχουν ύψος 21 μέτρων και άνοιγμα 236 μέτρων σε μήκος (βορρά-νότος) και 150 μέτρων σε πλάτος (ανατολή-δύση). Υπάρχουν 30 σειρές καθισμάτων και 30 πύλες εισόδου και εξόδου για τους θεατές. Ο αγωνιστικός χώρος έχει διαστάσεις 105 επί 68 μέτρα και φωτίζεται στα 1.400 λουξ (Philips). Το γήπεδο διαθέτει αθλητικό ταρτάν, δύο γήπεδα με γρασίδι, προπονητικό γήπεδο με αποδυτήρια, κέντρο τύπου και εστιατόριο. Μέσα στο συγκρότημα του σταδίου υπάρχουν επίσης 18 γήπεδα αντισφαίρισης, αίθουσα πυγμαχίας, πεδίο βολής, γυμναστήριο, ιατρικό κέντρο και εμπορικός χώρος. Το 2006, το σημερινό στάδιο επρόκειτο να επανασχεδιαστεί από την ελβετική εταιρεία Mob Lab. Η χωρητικότητα του νέου γηπέδου της Παρτιζάν θα ήταν περίπου 38.000 θέσεων, με ένα σύγχρονο επιχειρηματικό πάρκο γεμάτο ξενοδοχεία, κτίρια γραφείων, γήπεδα αντισφαίρισης και πολυκινηματογράφο. Εκτός από αθλητικές εκδηλώσεις, το στάδιο είναι επίσης χώρος για διάφορες συναυλίες και παραστάσεις. Οι Metallica εμφανίστηκαν στο στάδιο κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους Madly in Anger with the World Tour στις 15 Ιουνίου 2004, με τους Van Gogh ως εναρκτήριο συγκρότημα, μπροστά σε περίπου 25.000 άτομα. Οι AC/DC εμφανίστηκαν στο στάδιο κατά τη διάρκεια του Black Ice World Tour στις 26 Μαΐου 2009, με τους Amajlija και The Answer ως εναρκτήρια συγκροτήματα, μπροστά σε περίπου 40.000 άτομα. | Το Στάδιο Παρτιζάν (σερβικά: Стадион Партизанa) είναι στάδιο ποδοσφαίρου και στίβου στην Αουτοκομάντα του Βελιγραδίου στη Σερβία, το οποίο έχει χωρητικότητα 32.710 θεατών. Είναι η έδρα της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Επίσης, ήταν η έδρα του κύριου αντιπάλου της Παρτιζάν, Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου, από το 1959 έως το 1963, όταν μετακόμισε στο Στάδιο Ερυθρού Αστέρα. Έφερε το όνομα Στάδιο ΓΛΣ (σερβικά: Стадион ЈНА (Стадион Југословенске народне армије) για πολύ καιρό και ήταν ο χώρος της παρέλασης της Ημέρας των Νέων. Ακόμη και σήμερα, η πλειονότητα των ποδοσφαιρόφιλων σε όλες τις χώρες της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας το αποκαλούν με την παλιά ονομασία του. Οι οπαδοί της Παρτιζάν, οι Γκρομπαρί, το αποκαλούν επίσης Fudbalski hram («Ναός του ποδοσφαίρου»). Πριν τοποθετηθούν καθίσματα στις κερκίδες, το γήπεδο είχε χωρητικότητα 50.000 θεατών. Υπήρχαν σχέδια για αντικατάσταση του σημερινού γηπέδου με νέο. Οι ελβετικές εταιρείες Mob Lab και Marazzi-Paul παρουσίασαν ένα έργο ενός σταδίου 38.000 θέσεων με εμπορικό περιεχόμενο. Η κατασκευή επρόκειτο να ξεκινήσει το 2006 αλλά αναβλήθηκε και αργότερα ακυρώθηκε. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CE%BD |
Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης | Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάνης ακολούθησε η ανταλλαγή των πληθυσμών και ένας μεγάλος αριθμός από Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Από τους πρόσφυγες ιδρύθηκε στις 15/1/1923 στη Θεσσαλονίκη η Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης, κυρίως από μέλη των ελληνικών συλλόγων της Κωνσταντινούπολης, τον Αθλητικό Πολιτιστικό Σύλλογο «Ερμής» (ο οποίος ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1875 και αποτέλεσε τον αρχαιότερο ποδοσφαιρικό σύλλογο που ιδρύθηκε στην τουρκική επικράτεια) και τον Αθλητικό Σύλλογο Πέραν. Από την Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης προέκυψε αρχικά η Βυζαντινή Αθλητική Ένωσις (Β.Α.Ε.) το 1923, το ενιαίο Αθλητικό Τμήμα στις 6 Απριλίου του 1924, η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης (Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης) το 1925 και 4 μήνες αργότερα (1926) ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών (Π.Α.Ο.Κ.). Τα δύο σωματεία, Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης και Π.Α.Ο.Κ., συνυπήρξαν ως αντίπαλοι στο τοπικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας για μία μόνο αγωνιστική περίοδο, αφού το ποδοσφαιρικό τμήμα αποσύρθηκε ήδη από το 1927, ενώ το Μάρτιο του 1929 η Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης διαλύθηκε, απορροφούμενη πλήρως από τον Π.Α.Ο.Κ., με πρωτοβουλία της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών και του προέδρου της Καραμαούνα. Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης (Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης) ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1925 και αποτέλεσε το αθλητικό τμήμα της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης. Ωστόσο η γενική συνέλευση της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών δεν ενέκρινε τη δημιουργία του αθλητικού συλλόγου, κρίνοντας αντικαταστατικές τις διαδικασίες ίδρυσης. Αν και η Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης κατάφερε να εντάξει στο δυναμικό της ποδοσφαιριστές προερχόμενους από τον Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης (Βεντουρέλης, Μαλτέζος κλπ.) και τον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης (Γεωργιάδης κλπ.), εντούτοις είχε ως αρχή της την ένταξη σ' αυτήν μόνο Κωνσταντινουπολιτών και γενικότερα προσφύγων αθλητών. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση αρκετών στελεχών του μητρικού πολιτιστικού σωματείου Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης κι έτσι το 1926 δημιουργήθηκε δεύτερο αθλητικό σωματείο, ο Π.Α.Ο.Κ., ο οποίος θέτοντας τον προσδιορισμό «Πανθεσσαλονίκειος» στην ονομασία του και εφαρμόζοντάς τον στην πράξη, άνοιξε τις πόρτες του σε όλους τους Θεσσαλονικείς. Η ομάδα της Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης διέθετε τμήμα ποδοσφαίρου μέχρι το έτος 1927 (το οποίο αποδυναμώθηκε μετά τη φυγή αρκετών στελεχών του), καλαθοσφαίρισης, κολύμβησης, ποδηλασίας και στίβου. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης υπήρξε αξιόλογο και ένα από τα πρωτοπόρα στην ιστορία του αθλήματος. Έμφαση επίσης είχε δοθεί και στην κολύμβηση. Το τμήμα ποδοσφαίρου συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας τις περιόδους 1925–1926 και 1926–1927. Παρά τις επιτυχίες των υπολοίπων τμημάτων, το τμήμα ποδοσφαίρου δεν κατάφερε να ευδοκιμήσει και το φθινόπωρο του 1927 η Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης απέσυρε την ποδοσφαιρική ομάδα της από το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας, ανακοινώνοντας παράλληλα τη διάλυσή της. Συμμετείχε σε έναν αγώνα στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα και μάλιστα απέναντι στον Π.Α.Ο.Κ., από τον οποίο ηττήθηκε με 4-0 στις 6 Μαρτίου του 1927. Αυτός υπήρξε ο πρώτος επίσημος αγώνας του Π.Α.Ο.Κ.. Το φίλαθλο κοινό της Θεσσαλονίκης τάχθηκε με το μέρος του Π.Α.Ο.Κ. και αποφασίστηκε πως δεν ήταν εφικτό να υπάρχουν 2 ομάδες Κωνσταντινουπολιτών στη Θεσσαλονίκη. Η τελευταία παρουσία της Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης στα αθλητικά δρώμενα σημειώθηκε το Φεβρουάριο του 1929, όταν συμμετείχε στους επίσημους αγώνες ανώμαλου δρόμου που διοργάνωσε η Χ.Α.Ν. Θεσσαλονίκης. Ένα μήνα αργότερα η Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης απορροφήθηκε από τον Π.Α.Ο.Κ.. Την ίδια αγωνιστική περίοδο 1928–1929 ο Π.Α.Ο.Κ. χρησιμοποίησε για τους αγώνες του το γήπεδο της Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, που βρισκόταν στο χώρο όπου σήμερα στεγάζεται η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ., καθώς νωρίτερα δεν είχε έδρα και για τις προπονήσεις χρησιμοποιούσε μια αλάνα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ή το γήπεδο του Μ.Γ.Σ.Σ. Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης. Το έμβλημα της Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης ήταν ο Δικέφαλος Αετός, ο οποίος ήταν παρόμοιος με εκείνον της Εκκλησίας της Ελλάδας και της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας. | Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης (Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης) ήταν αθλητικός σύλλογος με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1925 και λειτούργησε έως και τον Μάρτιο του 1929, όπου απορροφήθηκε από τον Π.Α.Ο.Κ.. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%95.%CE%9A._%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82 |
Νταρούκ | Τα ρήματα της Νταρούκ έχουν μόνο δυο χρόνους, μελλοντικό και μη-μελλοντικό. Η Νταρούκ έχει δανείσει πολλές λέξεις στην αγγλική της Αυστραλίας, και αρκετές χρησιμοποιούνται διεθνώς. Οι περισσότερες εννοούν ζώα ιθαγενή της Αυστραλίας, ή πράγματα που έκαναν οι Αβορίγινες εκεί. Σε αυτές τις λέξεις περιλαμβάνονται οι: Μπούμερανγκ (boomerang) Κούλαμον (coolamon) Ντίνγκο (dingo) Κοάλα (koala) Θαρούνκα (tharunka) Γουάντυ (waddy) Γουάλαμπι (wallaby) Φασκωλόμυς (wombat) Dawes, William (1796). Grammatical forms of the language of N.S. Wales, in the neighbourhood of Sydney. Mathews, R. H. (1903). "Dharruk Language and Vocabulary". Journal and Proceedings of the Royal Society of New South Wales 35: 155–160. Troy, Jakelin (1994). “The Sydney Language”, Macquarie Aboriginal Words. Sydney: Macquarie Library, 61–78. | Νταρούκ ή Νταρούγκ ή γλώσσα του Σίδνευ (Sydney Language) είναι μια γλώσσα των Αυστραλιανών Αβοριγίνων που έχει εκλείψει. Παρότι ο όρος «Νταρούκ» σήμαινε αρχικά τη διάλεκτο που μιλούσε η ομώνυμη φυλή, σήμερα περιλαμβάνει και τις διαλέκτους των Εόρα (Eora) και των Καμεράιγκαλ (Cammeraygal). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BA |
Μουσείο του Λονδίνου | Το 1964 συμφωνήθηκε η συγχώνευση των συλλογών που διατηρούσε η δημοτική αρχή της Πόλης του Λονδίνου στο μουσείο Γκίλντχολ και το μουσείο του Λονδίνου, που βρισκόταν στο ανάκτορο Κένσινγκτον. Η «Συμφωνία του Μουσείου του Λονδίνου» υπογράφτηκε τον επόμενο χρόνο. Το μουσείο άνοιξε τον Δεκέμβριο του 1976 ως τμήμα του Μάρμπικαν. Αρχιτέκτονες του κτηρίου ήταν Φίλιπ Πάουελ και Χιλντάγκο Μόγια, οι οποίοι υιοθέτησαν ανανεωτική γραμμή στη σχεδίαση του μουσείου, παρατάσσοντας τις συλλογές σε μία και μοναδική διαδρομή από την προϊστορική περίοδο έως τους νεότερους χρόνους. Το μουσείο είναι σύνθεση μιας σειράς χρονολογικών συλλογών, στις οποίες περιέχονται αυθεντικά τέχνεργα, μοντέλα, φωτογραφίες και διαγράμματα, με έμφαση στις αρχαιολογικές έρευνες, την κτηριακή δομή, την αστική ανάπτυξη και την κοινωνική και πολιτισμική ζωή του Λονδίνου, με διαδραστικές εκθέσεις και προγράμματα για όλες τις ηλικίες. Ερείπια του ρωμαϊκού τείχους είναι ορατά ακριβώς έξω από το μουσείο. Η προϊστορική έκθεση, "Λονδίνο πριν από το Λονδίνο" και το "Μεσαιωνικό Λονδίνο" ανανεώθηκαν, ενώ το 2010 δημιουργήθηκε μια έκθεση με τίτλο "Πόλεμος, Λιμός και Φωτιά", στην οποία καλύπτεται η περίοδος του αγγλικού εμφυλίου και η Μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου Το μουσείο ανακαινίσθηκε πρόσφατα και παραδόθηκε για λειτουργία τον Μάιο του 2010. Το μεγάλο κόστος της ανακαίνισής του θεωρείται η μεγαλύτερη επένδυση απότην εποχή του ανοίγματός του το 1976. Η επανασχεδίαση, από τη λονδρέζικη εταιρεία «Wilkinson Eyre Architects», αφηγείται την ιστορία του Λονδίνου και των Λονδρέζων από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1666 έως τη σύγχρονη εποχή. Η ανακαίνιση περιλαμβάνει και τέσσερεις νέες συλλογές, στις οποίες περιλαμβάνεται και η άμαξα του δημάρχου, που χρησιμοποιείται στην ετήσια «εκδήλωση του λόρδου δημάρχου». Οι εκθέσεις του σύγχρονου Λονδίνου αύξησαν τον εκθεσιακό χώρο του μουσείου κατά 25% περιλαμβάνοντας την επίδειξη 7.000 αντικειμένων. Εντυπωσιακή έκθεση είναι η ανακατασκευή των γεωργιανών κήπων αναψυχής, το ξύλινο εσωτερικό του κελλιού των οφειλετών, στη φυλακή «Wellclose», ένας «art deco» ανελκυστήρας των καταστημάτων Selfridges και οι κούκλες της παιδικής εκπομπής του BBC «Andy Pandy» και «Bill and Ben». Η έκθεση "Αναπτυσσόμενη Πόλη" καλύπτει την περίοδο 1660 έως 1850. Η έκθεση "Πόλη του Λαού" καλύπτει την περίοδο 1850 έως το 1940 περιλαμβάνοντας έναν "βικτωριανό περίπατο" με ανακατασκευασμένα καταστήματα, δημόσια κτήρια και τομείς του Γουέστ Εντ, των σουφραζετών, του Α' Π.Π. και του Β' Π.Π., καθώς και της καθημερινής ζωής. Ο νέες εκθέσεις δίνουν έμφαση στο σύγχρονο Λονδίνο αλλά και στη σύγχρονη συλλογή. Η έκθεση "Παγκόσμια Πόλη" αφηγείται την ιστορία του Λονδίνου από το 1950 έως τη σημερινή εποχή. Η μόδα εδώ παίρνει διαστάσεις με την επίδειξη τυπικών ενδυμάτων του 1950, το σουίνγκ φόρεμα της Μαίρη Κουάντ στη δεκαετία του '60, τη χίπικη ενδυμασία της δεκαετίας '70 και τα σκισμένα παντελόνια της μόδας πανκ. Στην αίθουσα Σάκλερ βρισκεται μια ελλειπτική LED οθόνη όπου προβάλλεται το έργο νέων κινηματογραφιστών σε συνεργασία της επιτροπής του μουσείου με το Film London. Το 2003, το Μουσείο του Λονδίνου Ντόκλαντς (πρότερα «Μουσείο στο Ντόκλαντς») άνοιξε για πρώτη φορά κατά τον 19ο αι. σε μια αποθήκη κοντά στο Κάναρυ Γουάρφ του νησιού των Σκύλων. Το μουσείο Ντόκλαντς χαρτογραφεί την ιστορία του Λονδίνου ως λιμάνι, εκκινώντας πριν από 2.000 περίπου χρόνια με το ρωμαϊκό εμπόριο των ακτών του Τάμεση και ακολουθώντας την ανάπτυξη του Λονδίνου σε έναν από τους μεγαλύτερους λιμένες του κόσμου. Τον Νοέμβριο του 2007, άνοιξε η πρώτη μόνιμη έκθεση στην οποία παρουσιάζεται η εμπλοκή του Λονδίνου στο υπερατλαντικό εμπόριο σκλάβων, με τίτλο «Λονδίνο, Ζάχαρη & Δουλεία». Άλλοτε τμήμα του Μουσείου του Λονδίνου το Αρχαιολογικό μουσείο του Λονδίνου (MOLA) έγινε ανεξάρτητη δωρεά τον Νοέμβριο του 2011 και διοικείται από τη «Επιτροπή δωρεών της Αγγλίας και της Ουαλλίας». Το μουσείο έχει τη δική του επιτροπή διαχείρισης αλλά συνεχίζει να συνεργάζεται με το μουσείο του Λονδίνου. Το μουσείο του Λονδίνου και το μουσείο του Λονδίνου στο Ντόκλαντς ανήκουν στην ίδια ομάδα. Από την 1η Απριλίου 2008 το μουσείο ελέγχεται και χρηματοδοτείται από τη δημοτική αρχή της πόλης του Λονδίνου και την αρχή του μείζονος Λονδίνου και διευθύνεται από τον εκάστοτε διευθυντή. Σχέδια του μουσείου είναι διαθέσιμα στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά και Ρωσικά. Τομ Χιουμ (1972 έως 1977) Μαξ Χέμπντιτς (1977 έως 1997) Σάιμον Τάρλεϊ (1997 έως 2002) Τζακ Λόχμαν (2002 έως 2012) Σάρον Άμεντ (από τον Σεπτέμβριο του 2012) Ιστοτόπος του Museum of London Μουσείο του Λονδίνου Ντόκλαντς Μουσείο του Λονδίνου αρχαιολογική υπηρτεσία Thames Discovery Programme κοινοτικό αρχαιολογικό εγχείρημα στο μουσείο του Λονδίνου | To μουσείο του Λονδίνου τεκμηριώνει την ιστορία του Λονδίνου από την προϊστορία έως τη σύγχρονη εποχή. Το μουσείο βρίσκεται στο Λόντον Γουόλ, κοντά στο Μπάρμπικαν ως τμήμα ενός συμπλέγματος κτηρίων που δημιουργήθηκαν στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως ανανεωτική προσέγγιση στην ανάπτυξη της κατεστραμμένης από τους βομβαρδισμούς περιοχή της πόλης του Λονδίνου. Βρίσκεται βόρεια του Καθεδρικός του αγίου Παύλου, κοντά στο τείχος της ρωμαϊκής πόλης και το αρχαιότερο τμήμα του Λονδίνου, κύριο οικονομικό κέντρο της σύγχρονης εποχής. Σχετίζεται κυρίαρχα με την κοινωνική ιστορία του Λονδίνου και των κατοίκων του. Το μουσείο διευθύνεται και χρηματοδοτείται από τη δημοτική αρχή της πόλης του Λονδίνου και τις αρχές του μείζονος Λονδίνου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85 |
Λορν Γκριν | Απόφοιτος του Πανεπιστήμιου Canada’s Queen, ήδη εργαζόταν ως ηθοποιός και ακολούθως απασχολήθηκε σαν ραδιοφωνικός παραγωγός. Χάρις στη βαθιά, εμβληματική του φωνή, σύντομα αναδείχθηκε ως τηλεσχολιαστής. Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’50 μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου ακολούθησε καριέρα στο Χόλιγουντ. Εμφανίστηκε επίσης σε διάφορα τηλεοπτικά σίριαλ, με πιο γνωστή τη συμμετοχή του στη σειρά «Μπονάντσα» («Bonanza», 1959), όπου υποδύονταν τον πατέρα της οικογένειας Κάρτραϊτ, κτηματία του Φαρ Ουέστ και στη σειρά επιστημονικής φαντασίας «Γκαλάκτικα» («Battlestar Galaktica», 1978). Το 1969 τιμήθηκε για τη συνολική καλλιτεχνική του συνεισφορά, από την Πολιτεία του Καναδά. Απεβίωσε από πνευμονία, μία επιπλοκή κατόπιν επέμβασης καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί, σε ηλικία 72 ετών. Canadian Communications Foundation: Lorne Greene (1915–1987) Λορν Γκριν στην IMDb Λορν Γκριν στο Internet Broadway Database (Αγγλικά) Δισκογραφία Λορν Γκριν στο Discogs Entry at thecanadianencyclopedia.ca 417 Λορν Γκριν στο Find a Grave (Αγγλικά) | Ο Λορν Χάιμαν Γκριν (αγγλικά: Lorne Hyman Greene, γεννημένος Λίον Χάιμαν Γκριν [Lyon Himan Green]) (12 Φεβρουαρίου 1915 – 11 Σεπτεμβρίου 1987) ήταν Καναδός ηθοποιός, ραδιοφωνική προσωπικότητα και τραγουδιστής. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%81%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD |
Ατιγιέ Σουλτάνα (κόρη του Μαχμούτ Β') | Η Ατιγιέ γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1824 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν κόρη του Μαχμούτ Β΄ και της Περβιζφελέκ Καντινεφέντι. Ήταν η αγαπημένη αδελφή του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄. Στις 8 Αυγούστου 1840, σε ηλικία 16 ετών, παντρεύτηκε τον Αχμέτ Φετχί Πασά. Ο γάμος τους δεν ήταν χαρούμενος. Η Ατιγιέ ζήλευε πάντα την πρώην γυναίκα του συζύγου της. Από αυτό το γάμο απέκτησε δύο κόρες: την Σενιγιέ Χανίμσουλταν, παντρεύτηκε τον Χιουσεϊν Χιουσνιού Μπέη μαζί απέκτησαν δύο γιους:τον Κερίμ Μπαϊκαρά, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες: την Φαχριγιέ Οϊτίν την Ραντιγιέ Μπαϊκαρά τον Μεχμέτ Αλί Μπαϊκαρά, παντρεύτηκε και απέκτησε δυο κόρες: την Χιουσνιγιέ Μπαϊκαρά την Μαχπεϊκέρ Χανίμτην Φεριντέ Χανίμσουλταν, παντρεύτηκε τον Μαχμούτ Νεντίμ Μπέη μαζί απέκτησαν το μοναδικό τους παιδί ένα γιο:τον Μεχμέτ Σαϊμπ Μπέη, πέθανε σε ηλικία 10 ετών.Η Ατιγιέ Σουλτάνα πέθανε στις 11 Αυγούστου 1850, σε ηλικία 26 ετών. Μετά το θάνατό της, ο σύζυγός της, ο Αχμέτ, συμφιλιώθηκε με την πρώην σύζυγό του, την Σεμσινούρ. Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback) Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover) | Η Ατιγιέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:أيه تي آي السلطان) (Τούρκικα: Atiye Sultan, 2 Ιανουαρίου 1824 - 11 Αυγούστου 1850) ήταν κόρη του σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ και ετεροθαλής αδελφή των σουλτάνων Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ και Αμπντούλ Αζίζ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AD_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1_(%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%84_%CE%92%27) |
Άμυνα ζώνης (τηλεοπτική σειρά) | Η σειρά ακολουθεί πιστά το μυθιστόρημα ως προς την πλοκή (με διαφορετικά κάποια στοιχεία π.χ. ο Χαρίτος εμφανίζεται να κατοικεί στην οδό Φυλής και όχι στην οδό Αριστοκλέους, ενώ διαφορές έχουν οι ρόλοι των συγγενών της Αδριανής στο νησί). Για να μεταφερθεί το αφηγηματικό ύφος του πρώτου προσώπου που υπάρχει στα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη, η σειρά αρχίζει από το τέλος. Συγκεκριμένα, ο αστυνόμος Χαρίτος, νοσηλευόμενος στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο μετά από τον πυροβολισμό που δέχεται από άγνωστο, αφηγείται στο γιατρό του, Φάνη Ουζουνίδη (που στο μεταξύ έχει συνάψει δεσμό με την κόρη του Χαρίτου, την Κατερίνα, που εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) την ιστορία που οδήγησε στον πυροβολισμό του. Στα μέσα της ιστορίας, ένας άλλος ασθενής μοιράζεται τον ίδιο θάλαμο με το Χαρίτο (τον υποδύεται ο Μάρκος Λεζές) και συμμετέχει κι αυτός στην εξιστόρηση των γεγονότων. Το καστ της σειράς επέλεξε τους γνωστούς ηθοποιούς για τον Κώστα Χαρίτο και την Αδριανή (όπως και στο Νυχτερινό Δελτίο, πάλι τους ερμηνεύουν ο Μηνάς Χατζησάββας και η Σοφία Σεϊρλή), καθώς επίσης και για το ζεύγος Κούστα. Υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στους υπόλοιπους ρόλους, σε σχέση με το Νυχτερινό Δελτίο: ο Ταξίαρχος Νικόλαος Γκίκας (και όχι Αριστείδης Γκίκας, όπως στη σειρά) ερμηνεύεται από τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο, αντί του Χρήστου Βαλαβανίδη, τον υπαστυνόμο Σωτήρη Βλασσόπουλο ερμηνεύει ο Γιώργος Σουξές αντί του Γιώργου Γιαννόπουλου, η Μαρία Λεκάκη ως αστυφύλακας Κούλα Καλαφάτη έδωσε τη θέση της στη Γεωργία Τσαγκαράκη, ενώ εδώ το δημοσιογράφο Μένη Σωτηρόπουλο δεν υποδύθηκε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Σε σχέση, τέλος, με το «Νυχτερινό Δελτίο» (που είχε σκηνοθετήσει ο Πάνος Κοκκινόπουλος σε σενάριο της Κάκιας Ιγερινού), η ροή της αφήγησης είναι ταχύτερη, αφού σε 3 λιγότερα επεισόδια συμπυκνώθηκε ένα μεγαλύτερο μυθιστόρημα. | Εννέα χρόνια μετά από το Νυχτερινό Δελτίο, το πρώτο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη με ήρωα τον Κώστα Χαρίτο, που πρώτο παρουσιάστηκε στην τηλεόραση το 1998-1999, η ΕΡΤ ανακοίνωσε την προβολή ως τηλεοπτικής σειράς του δεύτερου βιβλίου του ίδιου συγγραφέα, με τίτλο «Άμυνα Ζώνης». | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BC%CF%85%CE%BD%CE%B1_%CE%B6%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82_(%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC) |
10 Ιανουαρίου | 49 π.Χ. - Ο Ιούλιος Καίσαρ διαβαίνει τον Ρουβίκωνα, σηματοδοτώντας την έναρξη του εμφυλίου πολέμου. 9 - Τερματίζεται η δυναστεία των δυτικών Χαν όταν ο Ουάνγκ Μανγκ ισχυρίζεται ότι η θεία Εντολή του Ουρανού ζήτησε το τέλος της δυναστείας και την αρχή της δικής του, της δυναστείας Σιν. 69 - Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Γάλβας ορίζει ως διάδοχό του τον Γάιο Πίσωνα Λικιανό. 236 - Ο Πάπας Φαβιανός διαδέχεται τον Πάπα Ανθηρό ως ο εικοστός Πάπας της Ρώμης. 1072 - Ο Ροβέρτος Γυισκάρδος κατακτά το Παλέρμο. 1475 - Ο Στέφανος Γ΄ ο Μέγας νικά το στρατό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στη Μάχη του Βασλούι. 1776 - Ο Τόμας Πέιν εκδίδει το φυλλάδιο «Κοινή Λογική». 1806 - Οι Ολλανδοί άποικοι του Κέιπ Τάουν παραδίδονται στους Βρετανούς. 1812 - Το πρώτο ατμόπλοιο στον ποταμό Μισσισσιππή φτάνει στη Νέα Ορλεάνη, 82 ημέρες μετά την αναχώρησή του από το Πίτσμπεργκ. 1861 - Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η Φλόριντα αποσχίζεται από την Ένωση. 1863 - Ανοίγει το Μετρό του Λονδίνου, ο παλαιότερος υπόγειος σιδηρόδρομος του κόσμου, μεταξύ του σταθμού Πάντινγκτον και του σταθμού Φάρινγκντον. 1870 - Ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ ιδρύει την Standard Oil. 1901 - Ανακαλύπτεται στο Σπίντλτοπ η πρώτη μεγάλη πετρελαιοπηγή του Τέξας. 1920 - Επικυρώνεται η συνθήκη των Βερσαλλιών 1941 - Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Κλεισούρα. 1989 - Τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη» τραυματίζουν σοβαρά έξω από το σπίτι του στου Ζωγράφου τον εισαγγελέα Κωνσταντίνο Ανδρουλιδάκη, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του ένα μήνα μετά (10 Φεβρουαρίου). 2015 - Η τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ επιτίθεται στην πόλη Μπάγκα, στην βορειοανατολική επαρχία του Μπόρνο και δολοφόνούν εκατοντάδες άτομα και εκτελεί 2000 πολίτες της Νιγηρίας. 291 - Φιλομένα, Ελληνίδα πριγκίπισσα 1283 - Οσίν, βασιλιάς της Αρμενικής Κιλικίας 1480 - Μαργαρίτα, πριγκίπισσα των Αστουριών 1573 - Σίμων Μάγερ, Γερμανός αστρονόμος 1769 - Μισέλ Νεΰ, Γάλλος στρατάρχης 1829 - Επαμεινώνδας Δεληγεώργης, Έλληνας πολιτικός 1843 - Φρανκ Τζέιμς, Αμερικανός κακοποιός 1859 - Αλέξανδρος Κοντούλης, Έλληνας στρατιωτικός 1880 - Μανουέλ Αθάνια, Ισπανός πολιτικός 1882 - Εζέν Ντελπόρτ, Βέλγος αστρονόμος 1886 - Ρομάν φον Ούνγκερν-Στέρνμπεργκ, Αυστριακός στρατιωτικός 1908 - Πολ Χένριντ, Αυστριακός ηθοποιός 1909 - Γιεβγκένι Βουτσέτιτς, Σοβιετικός καλλιτέχνης 1911 - Αθανάσιος Καραμάνης, Έλληνας ψάλτης 1913 - Μεχμέτ Σέχου, Πρωθυπουργός της Αλβανίας 1918 - Άρθουρ Τσουνγκ, πρόεδρος της Γουιάνας 1921 - Τασσώ Καββαδία, Ελληνίδα ηθοποιός 1924 - Μπόμπο Μπραζίλ, Αμερικανός παλαιστής 1931 - Μάσιμο Βινιέλι, Ιταλός γραφίστας 1931 - Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας 1934 - Λεονίντ Κραβτσούκ, Ουκρανός πολιτικός 1938 - Ντόναλντ Κνουθ, Αμερικανός επιστήμονας πληροφορικής 1939 - Μπιλ Τούμι, Αμερικανός αθλητής 1944 - Φρανκ Σινάτρα Τζ., Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και μαέστρος 1945 - Ροντ Στιούαρτ, Βρετανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός 1947 - Πέερ Στάινμπρουκ, Γερμανός πολιτικός 1960 - Μπράιαν Κόουεν, Ιρλανδός πολιτικός 1974 - Γιάννης Στάνκογλου, Έλληνας ηθοποιός 1981 - Τάμτα, Γεωργιανή τραγουδίστρια 1983 - Αποστόλης Τότσικας, Έλληνας ηθοποιός 314 - Πάπας Μιλτιάδης 681 - Πάπας Αγάθων 976 - Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής, Βυζαντινός αυτοκράτορας 1152 - Θεοβάλδος Β', κόμης της Καμπανίας 1218 - Ούγος Α΄, βασιλιάς της Κύπρου 1276 - Πάπας Γρηγόριος Ι΄ 1662 - Ονώριος Β΄, πρίγκιπας του Μονακό 1778 - Κάρολος Λινναίος, Σουηδός βοτανολόγος 1825 - Ιωάννης Βαρβάκης, Έλληνας ευεργέτης 1862 - Σάμουελ Κολτ, Αμερικανός εφευρέτης 1904 - Ζαν-Λεόν Ζερόμ, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης 1909 - Γεώργιος Βρούτος, Έλληνας γλύπτης 1934 - Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε, Ολλανδός κομμουνιστής 1935 - Έντγουϊν Φλακ, Αυστραλός αθλητής 1951 - Σίνκλερ Λιούις, Αμερικανός συγγραφέας 1957 - Γκαμπριέλα Μιστράλ, Χιλιανή ποιήτρια 1961 - Ντάσιελ Χάμετ, Αμερικανός συγγραφέας 1970 - Πάβελ Μπελυάγιεφ, Σοβιετικός κοσμοναύτης 1971 - Κοκό Σανέλ, Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας 1974 - Κωνσταντίνος Τζιτζικώστας, Έλληνας γιατρός και πολιτικός 1976 - Howlin' Wolf, Αμερικανός μουσικός 1984 - Δημήτριος Μπίτσιος, Έλληνας πολιτικός 1986 - Γιάροσλαβ Σάιφερτ, Τσέχος συγγραφέας 1987 - Μαίρη Μεταξά, Ελληνίδα ηθοποιός 1991 - Δημήτρης Μυράτ, Έλληνας ηθοποιός 1997 - Αλεξάντερ Τοντ, Σκωτσέζος χημικός 2001 - Σοφοκλής Τζανετής, Έλληνας στρατιωτικός 2001 - Νετζατή Τζουμαλή, Τούρκος συγγραφέας 2006 - Κωνσταντίνος Σπανδάγος, Έλληνας ραδιοερασιτέχνης 2007 - Κάρλο Πόντι, Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός 2008 - Μιχαήλ Μίνιν, Ρώσος στρατιώτης 2013 - Μπα Μαμαντού Μπαρέ, Μαυριτανός πολιτικός 2013 - Κλωντ Νομπς, Ελβετός επιχειρηματίας 2016 - Ντέιβιντ Μπάουι, Άγγλος τραγουδιστής, παραγωγός και ηθοποιός 2017 - Κλαιρ Χόλινγκγουορθ, Αγγλίδα δημοσιογράφος 2023 - Ειρηναίος Α', Πατριάρχης Ιεροσολύμων 2023 - Κωνσταντίνος Β΄ τέως βασιλιάς της Ελλάδας Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης (†395) Δομετιανού επισκόπου Μελιτινής (†602), Μαρκιανού πρεσβυτέρου και οικονόμου της Μεγάλης Εκκλησίας και Αμμωνίου Θεοσεβίας της διακονίσσης Οσίων Παύλου και Μακαρίου εκ Ρωσίας Αντίπα Αθωνίτου Θεοφάνους του Ερημίτου | Νοέμβριος | Δεκέμβριος | Ιανουάριος | Φεβρουάριος | Μάρτιος 9 Ιανουαρίου | 10 Ιανουαρίου | 11 Ιανουαρίου Η 10η Ιανουαρίου είναι η 10η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Υπολείπονται 355 ημέρες (356 σε δίσεκτα έτη). | https://el.wikipedia.org/wiki/10_%CE%99%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85 |
Τζορτζ Κάμσελ | Γεννημένος στο χωριό Φρεϊμγουελγκέιτ Μουρ, πλησίον της πόλης του Ντάραμ, εργάστηκε ως ανθρακωρύχος και έπαιξε αρχικά την ομάδα της πόλης. Τράβηξε την προσοχή της Μίντλεσμπρο καθώς σημείωσε 21 γκολ σε 20 αγώνες στην πρώτη του χρονιά και υπέγραψε στο σύλλογο στις 6 Οκτωβρίου 1925. Το ντεμπούτο του ήταν εναντίον της Νότιγχαμ Φόρεστ στις 31 Οκτωβρίου 1925. Σκόραρε τρία γκολ για τη Μίντλεσμπρο τη σεζόν 1925–26.Τη σεζόν 1926–27, την πρώτη του πλήρη σεζόν με τη Μίντλεσμπρο, σημείωσε το ρεκόρ του συλλόγου της Μίντλεσμπρο με 59 γκολ στο πρωτάθλημα σε 37 αγώνες και 63 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις σε μία σεζόν βοηθώντας σημαντικά στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Έχοντας αποτύχει να σκοράρει στην πρώτη αγωνιστική ημέρα, ο Κάμσελ απέτυχε να σκοράρει μόνο σε δύο ακόμη περιπτώσεις στους επόμενους 25 αγώνες, έχοντας σειρά 12 διαδοχικών αγώνων στους οποίους σκόραρε τουλάχιστον μία φορά. Σκόραρε πέντε την ημέρα των Χριστουγέννων του 1926 με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Σίτι. Τον Φεβρουάριο του 1927, κατέρριψε το ρεκόρ για γκολ σε πρωτάθλημα σε μια σεζόν από έναν παίκτη που ήταν 44 γκολ. Τα 59 τέρματα παραμένουν ο δεύτερος υψηλότερος αριθμός γκολ που σημειώθηκαν στο πρωτάθλημα πίσω από τα 60 στο πρωτάθλημα του Ντίξι Ντιν και ο ισάριθμος υψηλότερος αριθμός σε όλες τις διοργανώσεις σε μία σεζόν αγγλικού πρωταθλήματος. Τα εννέα χατ τρικ που σημείωσε ο Κάμσελ εκείνη τη σεζόν παραμένουν αγγλικό ρεκόρ για τα περισσότερα σε μια σεζόν του πρωταθλήματος.Ο Κάμσελ ήταν ο πρώτος σκόρερ της Μίντλεσμπρο σε κάθε μία από τις δέκα πρώτες πλήρεις σεζόν του και πέτυχε τουλάχιστον 30 σε κάθε μία από τις πρώτες πέντε καθώς και στη δέκατη. Μεταξύ 1925 και 1939, σημείωσε 345 γκολ σε 453 εμφανίσεις για τη Μίντλεσμπρο, συμπεριλαμβανομένων 325 γκολ πρωταθλήματος (τα 233 σε 337 αγώνες πρώτης κατηγορίας), το πέμπτο υψηλότερο σύνολο πρωταθλήματος όλων των εποχών στην Αγγλία. Σημείωσε 24 χατ τρικ στην καριέρα του, 22 για τη Μίντλεσμπρο. Συνέχισε να αγωνίζεται για το σύλλογο μέχρι το 1942 κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, παίζοντας σε διοργανώσεις εν καιρώ πολέμου.Ο Κάμσελ είχε επίσης εννέα συμμετοχές για την εθνική ομάδα της Αγγλίας, σημειώνοντας 18 γκολ. Αυτή είναι η υψηλότερη αναλογία γκολ προς παιχνίδια από οποιονδήποτε έχει παίξει περισσότερους από ένα αγώνα. Σκόραρε σε όλους τους αγώνες που έπαιξε για την Αγγλία και τα περισσότερα ήταν τέσσερα γκολ σε έναν αγώνα με αντίπαλο το Βέλγιο στις 11 Μαΐου 1929. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στη Μίντλεσμπρο. Κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 500 ή περισσότερα γκολ | Ο Τζορτζ Χένρι Κάμσελ (George Henry Camsell, 27 Νοεμβρίου 1902 – 7 Μαρτίου 1966) ήταν Άγγλος διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός. Ένας από τους καλύτερους σκόρερ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, σημείωσε τουλάχιστον 503 γκολ σε 590 επίσημους αγώνες, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί την υψηλότερη αναλογία γκολ ανά αγώνα για την εθνική ομάδα της Αγγλίας έχοντας 18 γκολ σε εννέα αγώνες. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B6_%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CF%83%CE%B5%CE%BB |
Μανουήλ Β´ Παλαιολόγος | Μετά τον θάνατο του πατέρα του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου και δεδομένου του πραξικοπήματος του ανηψιού του, γιου του Ανδρονίκου Δ΄ (και νομίμου διαδόχου με βάση τη συμφωνία του 1379) Ιωάννου Ζ΄, ο Μανουήλ Β΄ ανέλαβε την εξουσία. Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, διατήρησε το καθεστώς της υποτέλειας που είχε εγκαινιάσει ο πατέρας του. Έτσι, κλήθηκε να υπηρετήσει στο πλευρό του Βαγιαζήτ Α΄ σε στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων όπως στην άλωση της Φιλαδελφείας το 1390, τελευταίου βυζαντινού προπυργίου στη δυτική Μικρά Ασία. Αργότερα όμως, μετά από κάποιες εκρήξεις αστάθειας του Σουλτάνου, αποφάσισε να διακόψει κάθε υπηρεσία στους Τούρκους. Έξαλλος ο Βαγιαζήτ απάντησε με άμεση πολιορκία της Πόλεως το 1394, η οποία έμελλε να κρατήσει με κυμαινόμενη ένταση, για πολλά χρόνια. Την ίδια περίπου εποχή, η Δύση κινητοποίησε στρατεύματα που έφταναν τις 100.000 κατά των Τούρκων. Η ήττα των νέων Σταυροφόρων στη Νικόπολη το 1396, σήμανε και το τέλος των ουσιωδών προσπαθειών της Δύσης. Ο Μανουήλ Β΄ πάντως, συνέχισε τις διπλωματικές του προσπάθειες, ερχόμενος σε επαφή με τον Κάρολο ΣΤ΄ της Γαλλίας, ο οποίος τον προσκάλεσε για επίσημη επίσκεψη. Γρήγορα φρόντισε να συμφιλιωθεί με τον παλαιό του αντίπαλο Ιωάννη Ζ΄, τον οποίο άφησε στη θέση του στη Βασιλεύουσα, και αφού μετέφερε την οικογένειά του στον ασφαλή περίγυρο του Μυστρά, ξεκίνησε για το Παρίσι το 1399. Οι τελετές για την υποδοχή του Μανουήλ Β΄, ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις αντίστοιχες που είχαν γίνει κατά την περιοδεία του πατέρα του το 1370. Ο Ιωάννης Ε΄ είχε πάει σαν ζητιάνος, ενώ ο Μανουήλ Β΄ ως περήφανος άρχοντας. Το πέρασμα του Μανουήλ Β΄ από τις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, έχει καταγραφεί από τους Δυτικούς χρονογράφους της εποχής, τους οποίους εντυπωσίασε η ευγενής μορφή, η βαθιά λόγια μόρφωση και οι αυτοκρατορικοί τρόποι του Μανουήλ Β΄, ο οποίος «αλλάζοντας άλογα, δεν καταδεχόταν να πατήσει στο χώμα». Ήταν στα μάτια τους ο Αυτοκράτορας της Ανατολής, ο οποίος αγωνιζόταν «ως στρατιώτης του Χριστού στις επάλξεις των μαχών κατά των απίστων βαρβάρων» (Τζον Τζούλιους Νόργουιτς). Οι διπλωματικές προσπάθειες του Μανουήλ Β΄ βρήκαν ανταπόκριση σε λόγια και κάποιες οικονομικές ενισχύσεις, από τη Βενετία, Γαλλία, Αγγλία, Αραγονία και Πορτογαλία. Οι άρχοντες της Δύσης δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν στην ανάληψη μεγάλης κλίμακας στρατιωτικής πρωτοβουλίας, ίσως και Σταυροφορίας, που ήταν ο μόνος τρόπος να διασωθεί το Βυζάντιο από τους Τούρκους. Η περιοδεία είχε ήδη συμπληρώσει δύο χρόνια, όταν έφτασαν τα νέα της καταστροφής του Βαγιαζήτ Α΄ από τον Ταμερλάνο στη μάχη της Άγκυρας και τον μαρτυρικό θάνατο του Σουλτάνου το 1401. Μετά από αυτό, ο Μανουήλ Β΄ επέστρεψε στη Βασιλεύουσα. Αμέσως, άρχισαν οι έριδες διαδοχής μεταξύ των τεσσάρων γιων του Βαγιαζήτ Α΄, που επέτρεψαν στο Βυζάντιο να σταθεί κάπως στα πόδια του. Ο Μανουήλ Β΄ ακολούθησε στο σημείο αυτό ήπια πολιτική, παρακολουθώντας από μακριά τις εσωτερικές διαμάχες των Τούρκων, προκειμένου να ανασυνταχθεί, με μακροπρόθεσμο στόχο την οργάνωση μεγάλης ευρωπαϊκής εκστρατείας οριστικής εξάλειψης του Τουρκικού κινδύνου. Δεν ήταν δυνατόν όμως να μείνει εντελώς εκτός των εξελίξεων, και έτσι όταν δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, πρόσφερε υποστήριξη στον Μωάμεθ Α΄, ο οποίος ήταν ο πλέον συνεννοήσιμος από τους επίδοξους διαδόχους. Τα επόμενα χρόνια, ο Μανουήλ Β΄ εξεστράτευσε στην Ελληνική χερσόνησο για να ενισχύσει τις εκεί κτήσεις της Θεσσαλονίκης και του Δεσποτάτου του Μυστρά. Συναντήθηκε με τον Πλήθωνα Γεμιστό και ανακαίνισε το Εξαμίλιο τείχος που είχε κτισθεί από την εποχή του Ιουστινιανού Α΄. Δυστυχώς όμως, την ίδια περίοδο η Δύση βυθίστηκε στις δικές της διαμάχες, με βασικότερη αυτή του παπικού προβλήματος και των αντιπάλων παπών. Υπ' αυτές τις συνθήκες, δεν ήταν δυνατό να αναμένει κανείς οποιαδήποτε βοήθεια. Ο γιος του Αυτοκράτορα Ιωάννης Η΄, συμμετείχε ενεργά και σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό στις υποθέσεις του κράτους, ιδιαίτερα προς το τέλος της ζωής του Μανουήλ Β΄, όταν η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Η γνώμη του Ιωάννη Η΄ ήταν να ακολουθηθεί πιο επιθετική πολιτική έναντι των Τούρκων. Δυστυχώς, η εσφαλμένη τακτική που εφάρμοσε στο θέμα των διαδόχων του Σουλτανάτου, παρά τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, οδήγησε στη νέα πολιορκία της Πόλεως από τον Μουράτ Β΄, γιο του Μωάμεθ Α΄, το 1422. Ανυπόμονος καθώς ήταν, ο Μουράτ παραιτήθηκε γρήγορα από την προσπάθειά του, τόσο γιατί βρήκε τα τείχη της Πόλεως πολύ ισχυρά για τον στρατό του, όσο και γιατί επενέβη ο έμπειρος Μανουήλ Β΄ και η παραδοσιακή Βυζαντινή διπλωματία. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο το 1423 σήμανε το ουσιαστικό τέλος της ενεργού διακυβέρνησης από το Μανουήλ Β΄. Πέθανε το 1425, αφού πρώτα εκάρη μοναχός, κατά την υστεροβυζαντινή αυτοκρατορική παράδοση, με το όνομα Ματθαίος. Η μορφή του ξεχωρίζει στο στερέωμα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων τόσο για τις ικανότητές του, διπλωματικές, διοικητικές και στρατιωτικές, όσο και γι΄ αυτή καθεαυτή την προσωπικότητά του. Μπορούσε να ηγηθεί των στρατευμάτων του σε μάχη το ίδιο εύκολα, όσο μπορούσε να συζητήσει και να αναλύσει με τους εκλεκτότερους λόγιους της εποχής του τα λεπτότερα θεολογικά ζητήματα. Ο Μανουήλ Β΄ έδωσε ανάσα επιβίωσης και παράταση ζωής στο Βυζάντιο, χωρίς βέβαια να κατορθώσει να αναστρέψει το αναπόφευκτο της πτώσης, γεγονός που είναι βέβαιο ότι είχε από νωρίς συνειδητοποιήσει. Ο Μανουήλ Β΄ νυμφεύτηκε την Ελένη Δραγάση, κόρη του Κωνσταντίνου Δραγάση ηγεμόνα της Ν.Α. Σερβίας. Ο Κωνσταντίνος ήταν εγγονός του Στέφανος-Ούρος Γ΄ των Νεμάνιτς βασιλιά των Σέρβων και της συζύγου του Μαρίας Παλαιολογίνας, η οποία ήταν δισέγγονη του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Παιδιά τους: Ιωάννης Η΄ 1392-1448, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων (1425-48). Κωνσταντίνος π. 1393/8-πριν το 1405, απεβίωσε ανήλικος. Θεόδωρος Β΄ π. 1396-1448, δεσπότης του Μωρέως (1407-43). Ανδρόνικος απεβ. 1429, δεσπότης της Θεσσαλονίκης (1408-23). Κωνσταντίνος ΙΑ΄ (ή ΙΒ΄) 1405-1453, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων (1448-53). Μιχαήλ 1406/7-1409/10 απεβίωσε ανήλικος από επιδημία πανώλους. Δημήτριος π. 1407-1470, δεσπότης του Μωρέως (1449-60) φίλος των Οθωμανών, φιλόδοξος, δημιουργούσε προβλήματα με τη συμπεριφορά του. Ακολούθησε τον Μωάμεθ Β΄. Θωμάς π. 1409-1465, δεσπότης του Μωρέως (1428-60) δυτικόφιλος. Νυμφεύθηκε την Κατερίνα Ζακκαρία, κληρονόμο του τελευταίου τμήματος του πριγκιπάτου της Αχαΐας, ενώνοντας έτσι όλο τον Μωρέα. Μετά τον θάνατο του αδελφού του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ τον διαδέχθηκε στον τίτλο του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Η κόρη του Ζωή (Σοφία) Παλαιολογίνα παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ των Ρουρικιδών μεγάλο πρίγκιπα της Ρωσίας. Οι απόγονοί τους έφεραν τον τίτλο του Αυτοκράτορα (καίσαρ, tsar). (κόρη). (νόθη) Ισαβέλα, παντρεύτηκε τον Ιλάριο Ντόρια. Ο Μανουήλ Β΄ έκοψε αργυρά ήμιση υπέρπυρου, ενός τετάρτου του υπέρπυρου, και ενός δεκάτου έκτου του υπέρπυρου. Επίσης χάλκινα τορνέζια, φόλλαρα, ασσάρια, σταυράτα. Το ότι δεν έκοψε χρυσά (ολόκληρα) υπέρπυρα φανερώνει τη δύσκολη οικονομική κατάσταση. Τα νομισματοκοπεία ήταν στην Κωνσταντινούπολη και στη Θεσσαλονίκη. Στο μισό υπέρπυρο εικονίζεται η προτομή του και γύρω οι επιγραφές ΜΑΝΟΥΗΛ ΔΕCΠΟΤΗC Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC / ΘΕΟΥ ΧΑΡΙΤΙ ΒΑCIΛΕΥC TΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ και στην άλλη όψη η προτομή του Χριστού. Ο Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος ήταν ο συγγραφέας πολλών έργων σε διάφορους τομείς, που περιλαμβάνουν γράμματα, ποιήματα, τη ζωή ενός Αγίου, θεολογικές πραγματείες (περιλαμβανομένης της «Προσευχής για την Κοίμηση της Θεοτόκου») και έργα ρητορικής, καθώς και έναν επιτάφιο λόγο για τον αδελφό του Θεόδωρο Α΄ δεσπότη του Μωρέως. Ιδιαίτερη θέση στην εργογραφία του κατέχει το κάτοπτρο ηγεμόνος Ὑποθῆκαι Βασιλικῆς Ἀγωγῆς, το οποίο συνέγραψε μεταξύ του Δεκεμβρίου1399 και του Ιουνίου 1403 με αποδέκτη τον υιό και διάδοχό του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο. Έγραψε επίσης μια πραγματεία σε 157 κεφάλαια για τη Λιτανεία του Αγίου Πνεύματος, ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα της θεολογίας της Ανατολής Ελλήνων. Το πιο σημαντικό έργο του είναι οι Διάλογοι με έναν Πέρση, του 1397, σε 26 διαλόγους. Οι διάλογοι αυτοί που διηγείται έγιναν το 1391 στην Άγκυρα, και το έργο είναι αφιερωμένο στον αδελφό του Θεόδωρο Α΄. Οι διάλογοι είναι μια προσπάθεια του Μανουήλ Β΄ να κατανοήσει το Ισλάμ, λόγω της αναμενόμενης κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Ήθελε να καταλάβει ποιός ήταν αυτός ο πολιτισμός που απειλούσε να καταλάβει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ευρισκόμενος στη Θεσσαλονίκη όταν αυτή πολιορκείτο από τους Τούρκους, περί το 1383-87, έγραψε ομιλία παραινετική προς τους Θεσσαλονικείς να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για την υπεράσπιση της πόλης. Τους υπενθυμίζει μάλιστα ότι είναι διάδοχοι του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Τον Σεπτέμβριο του 2006, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ χρησιμοποίησε σε διάλεξη αυτούσιο τμήμα των «Διαλόγων με ένα Πέρση» του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου, οι οποίοι έχουν θέμα τα πιστεύω του Ισλάμ και του Χριστιανισμού, και ανέφερε: «Δείξε μου τι νέο έφερε ο Μωάμεθ και εκεί θα βρεις μόνον πράγματα διαβολικά και απάνθρωπα, όπως η διαταγή του να διαδοθεί η πίστη που κήρυττε με το σπαθί». Η φράση αυτή προέρχεται από απόσπασμα που έχει ως εξής: Δείξε μου τι νέο έφερε ο Μωάμεθ και εκεί θα βρεις μόνον πράγματα διαβολικά και απάνθρωπα, όπως η διαταγή του να διαδοθεί η πίστη που κήρυττε με το σπαθί. Ο Θεός δεν ευχαριστείται με το αίμα – και το να μην πράττεις λογικά είναι αντίθετο με τη φύση του Θεού. Η πίστη γεννιέται από την ψυχή, όχι από το σώμα. Όποιος θα οδηγήσει κάποιον στην πίστη χρειάζεται την ικανότητα να μιλά καλά και να επιχειρηματολογεί κατάλληλα, χωρίς βία και απειλές. Για να πείσει κανείς μια λογική ψυχή, δεν χρειάζεται ισχυρό χέρι, όπλα οποιουδήποτε είδους, ή άλλους τρόπους για να απειλεί κάποιον με θάνατο. Η αναφορά της φράσης του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στο μουσουλμανικό κόσμο. Διαδηλώσεις, βανδαλισμοί, αλλά και μια δολοφονία ιταλίδας καλόγριας στη Σομαλία φέρεται να αποτέλεσαν απάντηση στην «προσβολή». Γενεαλογία Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Σουλτάνα Δ. Λάμπρου, Ο αυτοκράτωρ Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος ως Θεολόγος. Συμβολή στην έρευνα της Παλαιολόγειας Γραμματείας, Θεσσαλονίκη 2012. ISBN 978-960-6668-11-1. G. Dennis, The Riegen of Manuel II Palaeologus in Thessalonica 1382-1387, Ρώμη 1960. J. J. Norwich, «Byzantium», Vol. III-The Decline and Fall. Athanasios D. Angelou, Manuel Palaiologos, Dialogue with the Empress - Mother on Marriage. Introduction, Text and Translation, Βιέννη, Ακαδημία Επιστημών της Αυστρίας 1991. A. Vasiliev, «History of the Byzantine Empire, 324-1453. G. Ostrogorsky, «History of the Byzantine State». Κωνσταντίνος Παΐδας, Τα βυζαντινά "κάτοπτρα ηγεμόνος" της ύστερης περιόδου (1254-1403). Εκφράσεις του βυζαντινού βασιλικού ιδεώδους, Αθήνα 2006, ISBN 960-333-447-2, σποράδην. | Ο Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (27 Ιουνίου 1350 – 21 Ιουλίου 1425) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 1391 έως το 1425. Λίγο πριν το θάνατό του, έγινε μοναχός και έλαβε το όνομα Ματθαίος. Η σύζυγός του, Ελένη Δραγάση, είδε τους γιους τους, Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο και Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, να γίνονται αυτοκράτορες. Με την πολυσχιδή δραστηριότητά του ως πολιτικός, στρατιωτικός, λόγιος και θεολόγος σφράγισε τις τελευταίες δραματικές δεκαετίες της φθίνουσας αυτοκρατορίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%92%C2%B4_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82 |
Τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα | Τον Αύγουστο του 2013, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξέφρασε τις προσδοκίες του ότι «θα χρειαστεί να υπάρξει ένα άλλο πρόγραμμα (διάσωσης) για την Ελλάδα», μια παρατήρηση που επικαλείται έντονες επικρίσεις από άλλα μέλη του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού. Ωστόσο, σύντομα, ο κ. Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), πρόσθεσε στις παρατηρήσεις του Σόιμπλε, λέγοντας στη γερμανική επιχειρηματική εφημερίδα Handelsblatt ότι η Ελλάδα ενδέχεται να χρειαστεί μια τρίτη δέσμη μέτρων διάσωσης το 2014. Τον Φεβρουάριο του 2014, η Τρόικα αναφέρθηκε και πάλι στο να εξετάσει το ενδεχόμενο να προσφέρει στην Ελλάδα ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης ύψους 15-17 δις ευρώ, αλλά τώρα σε συνδυασμό με την επιπρόσθετη ελάφρυνση του χρέους για την παλαιά Τρόικα, μέσω της διεύρυνσης της διάρκειας των ομολόγων του ΕΤΧΣ από 30 σε 50 χρόνια και μείωση του επιτοκίου κατά 0,5% για το αρχικό χρέος ύψους 80 δισ. ευρώ που οφείλεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της Ελληνικής Διευκόλυνσης Δανείων. Μια απόφαση σχετικά με αυτό το πιθανό τρίτο δάνειο διάσωσης, ωστόσο, ανέμενε την ολοκλήρωση της τρίτης αναθεώρησης του δεύτερου προγράμματος διάσωσης και εξαρτιόταν από την τήρηση της Ελλάδας όλων των όρων που καθορίζονταν στο εν λόγω πρόγραμμα - στα οποία περιλαμβάνονταν τα τελικά δημοσιονομικά στοιχεία (έπρεπε να εξακριβωθεί ότι πράγματι επιτεύχθηκε ένα πρωτογενές πλεόνασμα το 2013). Το πιθανό τρίτο δάνειο διάσωσης αναμενόταν να εξεταστεί τελικά από τους φορείς χάραξης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2014. Μετά από πεντέμισι μήνες διαπραγματεύσεων, στις 13 Ιουλίου 2015, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές για ένα νέο πρόγραμμα. Η Ελλάδα θα ελάμβανε δάνειο ύψους 86 δισ. Ευρώ, το οποίο επρόκειτο να παραδοθεί σταδιακά από τον Αύγουστο του 2015 έως τον Ιούνιο του 2018. Περιελάμβανε ένα αποθεματικό ύψους έως και 25 δισ. Ευρώ για τον τραπεζικό τομέα, προκειμένου να αντιμετωπίσει ενδεχόμενα έξοδα αναδιάρθρωσης των τραπεζών. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα θα έπρεπε να εξορθολογίσει το σύστημα ΦΠΑ και να διευρύνει τη φορολογική βάση για να αυξήσει τα έσοδα, να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό σύστημα, να διασφαλίσει την πλήρη νομική ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ, να μειώσει αυτόματα τις δημόσιες δαπάνες για να πάρει πρωτογενή πλεονάσματα, να μεταρρυθμίσει τη δικαιοσύνη, να εκσυγχρονίσει τη νομοθεσία για την αγορά εργασίας, να εκσυγχρονίσει και να ενισχύσει την ελληνική διοίκηση, να ανακαλέσει τους νόμους που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση του Τσίπρα προς τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου - εκτός από αυτή που αφορά την «ανθρωπιστική κρίση», - να προσδιορίσουν σαφή αντισταθμιστικά ισοδύναμα για τα κατοχυρωμένα δικαιώματα που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια (π.χ. για την επαναπρόσληψη των απολυμένων δημόσιων υπαλλήλων), να ανακεφαλαιοποιηθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να ιδιωτικοποιηθούν 50 δισεκατομμύρια κρατικά περιουσιακά στοιχεία. Για να στηρίξει την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης έως το 2020, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βοηθάει (μέχρι 35 δισ. ευρώ) στην κινητοποίηση για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και οικονομικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ. Το επενδυτικό σχέδιο για την Ευρώπη προσφέρει επίσης ευκαιρίες χρηματοδότησης για την Ελλάδα. Στις 14 Αυγούστου 2015, μετά από μια ολονύχτια διαμάχη, το Ελληνικό κοινοβούλιο υπερψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση με 222 ΝΑΙ, 64 ΟΧΙ και 11 ΠΑΡΩΝ, παρότι 43 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν κατά της συμφωνίας. Έτσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να στηριχθεί από τη Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Μετά την απόφαση του Κοινοβουλίου, η Ευρωομάδα εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της και ξεκίνησε την έναρξη των εθνικών διαδικασιών που απαιτούνταν για την έγκριση του νέου προγράμματος από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Αυτές οι εθνικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν μέχρι τις 19 Αυγούστου 2015. Το τρίτο μνημόνιο τέθηκε σε ισχύ από τις 20 Αυγούστου 2015 όπου η Ελλάδα έλαβε την πρώτη εκταμίευση της αρχικής δόσης των 26 δισ. ευρώ. Μια πρώτη επιμέρους δόση ύψους 10 δισ. ευρώ διατέθηκε, αλλά σε ένα διαχωρισμένο λογαριασμό στον EMS, που προορίζονταν για σκοπούς ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Πρώτο Μνημόνιο Δεύτερο Μνημόνιο | Το Τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα, που συνήθως αναφέρεται ως "Τρίτη δέσμη μέτρων διάσωσης" ή "Τρίτο μνημόνιο", ήταν ένα μνημόνιο συνεννόησης σχετικά με την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης του ελληνικού δημοσίου χρέους. Υπογράφτηκε στις 13 Ιουλίου 2015 από την κυβέρνηση και συγκεκριμένα από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Έληξε στις 20 Αυγούστου 2018, κάτι που σηματοδότησε επίσημα την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια (προγράμματα οικονομικών μέτρων). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%AE%CF%82_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1 |
Δρόμος του Βασιλιά | Ο αυτοκινητόδρομος ξεκινούσε στην Ηλιούπολις της Αιγύπτου και στη συνέχεια πήγαινε ανατολικά προς την Κλύσμα (σύγχρονο Σουέζ), μέσω του περάσματος Μίτλα και των αιγυπτιακών φρουρίων Αν Νέκχελ και Θέμεντ στην έρημο του Σινά προς το Εϊλάτ και την Άκαμπα. Από εκεί ο αυτοκινητόδρομος στράφηκε προς τα βόρεια μέσω της Άραμπα, περνώντας από την Πέτρα και το Μα'άν προς το Άδρου, τη Σέλα και το Σούμπακ. Διέσχιζε το Αλ Καράκ και τη γη των Μωαβιτών προς τη Μάνταμπα, τη Ράμπα Άμμον/Φιλαδέλφεια (σύγχρονο Αμμάν), τη Γέρασα, τη Μπόσρα, τη Δαμασκό και την Παλμύρα, καταλήγοντας στη Ρεσάφα στον άνω Ευφράτη. Πολλές αρχαίες πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των Εδώμ, Μωαβιτών, Αμμωνιτών και διάφορων αραμαϊκών πολιτειών εξαρτιούνταν σε μεγάλο βαθμό από το Δρόμο του Βασιλιά για το εμπόριο. Οι Ναβαταίοι χρησιμοποίησαν το δρόμο ως εμπορική διαδρομή για είδη πολυτελείας, όπως λιβάνι και μπαχαρικά από τη νότια Αραβία. Ήταν πιθανώς η αιτία του πολέμου τους με τον Ασμοναίο Αλέξανδρο Ιανναίο και την Ιτουραία στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο ο δρόμος ονομάστηκε Via Regia. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός τον ξαναχτίστηκε και τον μετονόμασε σε Via Traiana Nova, με το οποίο όνομα χρησίμευσε ως στρατιωτικός και εμπορικός δρόμος κατά μήκος του οχυρωμένου Limes Arabicus. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, ο δρόμος ήταν μια σημαντική οδός προσκυνήματος για τους Χριστιανούς, καθώς περνούσε δίπλα από το Όρος Νέμπο, τον τόπο θανάτου και ταφής του Μωυσή, σύμφωνα με τη Βίβλο. Ένας άλλος δρόμος τον συνέδεε με την Ιερουσαλήμ, όπου περνούσε από τη Λιβίας και τον παραδοσιακό χώρο του βαπτίσματος του Ιησού από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή κοντά στον ποταμό Ιορδάνη, γνωστό σήμερα στα Αραβικά ως Αλ Μάχτας και μέσω της Ιεριχούς. Κατά τη διάρκεια της μουσουλμανικής κυριαρχίας από τον 7ο αιώνα, ο δρόμος ήταν η κύρια οδός Χατζ από τη Συρία προς τη Μέκκα, έως ότου οι Οθωμανοί Τούρκοι έχτισαν τον Ταρίκ αλ-Μπιντ τον 16ο αιώνα.Κατά την περίοδο των Σταυροφόρων, η χρήση του δρόμου ήταν προβληματική. Ο δρόμος περνούσε από την επαρχία Ούλτρεζορνταν του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ των σταυροφόρων. Κατά τη διάρκεια περιόδων ανακωχής, τα καραβάνια των Χατζ συνήθως αφέθηκαν αβλαβή από τους άρχοντες των Σταυροφόρων της Ούλτρεζορνταν. Ωστόσο, ο Ραϋνάλδος του Σατιγιόν επιτέθηκε και λεηλάτησε τους προσκυνητές δύο φορές. Οι πράξεις του οδήγησαν τελικά στο θάνατό του στα χέρια του Σαλαντίν και στην πτώση του βασιλείου των Σταυροφόρων το 1187 στη Μάχη του Χαττίν. Ο Δρόμος του Βασιλιά αναφέρθηκε στο βιβλίο της Γένεσις (κεφάλαιο 14), το οποίο αφηγείται το πώς μια συμμαχία των τεσσάρων βασιλιάδων (Αμαρφάλ βασιλιά της Σενναάρ, Αριόκ βασιλιά της Ελλασάρ, Χοδολλογομόρ βασιλιά του Ελάμ και Τιντάλ βασιλιά των Γουταίων) βάδισε κατά μήκος του Δρόμου προς την κοιλάδα του Σιδδίμ από τα βόρεια για να δώσουν μάχη εναντίον μιας άλλης συμμαχίας των πέντε βασιλιάδων.Πολλοί από τους πολέμους των Ισραηλινών εναντίον των βασιλείων της Υπεριορδανίας κατά την περίοδο του Βασιλείου του Ισραήλ (και του αδελφού-βασιλείου του, του Βασιλείου του Ιούδα) πιθανότατα πολέμησαν, τουλάχιστον εν μέρει, για τον έλεγχο του Δρόμου. | Το Δρόμος του Βασιλιά ήταν μια εμπορική οδός ζωτικής σημασίας στην αρχαία Εγγύς Ανατολή, που συνέδεε την Αφρική με τη Μεσοποταμία. Ξεκινούσε από την Αίγυπτο, συνέχισε κάθετα στη χερσόνησο του Σινά προς την Άκαμπα και έπειτα στρεφόταν προς τα βόρεια κάθετα της Υπεριορδανίας προς τη Δαμασκό και τον ποταμό Ευφράτη. Μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση της Εύφορης Ημισελήνου τον 7ο αιώνα μ.Χ. και μέχρι τον 16ο αιώνα, ήταν ο Νταρμπ αλ-χατζ ή ο δρόμος προσκυνήματος για Μουσουλμάνους από τη Συρία, το Ιράκ και πέρα από την πορεία προς την ιερή πόλη της Μέκκας.Στη σύγχρονη Ιορδανία, η εθνική οδός 35 και η εθνική οδός 15 ακολουθούν αυτή τη διαδρομή, συνδέοντας το Ιρμπίντ στο βορρά με την Άκαμπα στο νότο. Το νότιο τμήμα διασχίζει αρκετά βαθιά ουάντι, καθιστώντας το ένα πολύ γραφικό, αν είναι καμπύλο και μάλλον χαμηλής ταχύτητας δρόμο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC |
Φωσφορικά | Το φωσφορικό ιόν είναι ένα πολυατομικό ιόν με τον εμπειρικό τύπο PO3−4 και σχετική μοριακή μάζα 94,97 g/mol. Αποτελείται από ένα κεντρικό άτομο φωσφόρου που περιβάλλεται από τέσσερα άτομα οξυγόνου σε μια τετραεδρική διάταξη. Το φωσφορικό ιόν φέρει ένα τυπικό φορτίο 3− και είναι η συζυγής βάση του όξινου φωσφορικού ιόντος, HPO2−4, που είναι η συζυγής βάση του δισόξινου φωσφορικού ιόντος, H2PO−4, που με τη σειρά του είναι η συζυγής βάση του φωσφορικού οξέος, H3PO4, . Ένα φωσφορικό άλας σχηματίζεται όταν ένα θετικά φορτισμένο ιόν συνδέεται με αρνητικά φορτισμένα άτομα οξυγόνου του ιόντος, σχηματίζοντας μια ιονική ένωση. Πολλά φωσφορικά δεν είναι διαλυτά στο νερό στις πρότυπες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Τα φωσφορικά άλατα του νατρίου, του καλίου, του ρουβιδίου, του καισίου και του αμμωνίου είναι διαλυτά στο νερό. Τα περισσότερα άλλα φωσφορικά άλατα είναι μόνο ελαφρώς διαλυτά στο νερό ή είναι αδιάλυτα. Ως γενικός κανόνας, τα όξινα και τα δισόξινα φωσφορικά είναι ελαφρώς πιο διαλυτά από τα αντίστοιχα φωσφορικά. Τα πυροφωσφορικά είναι κυρίως υδατοδιαλυτά. Τα φωσφορικά στο νερό βρίσκονται σε τέσσερις μορφές. Σε ισχυρά βασικό περιβάλλον, επικρατεί το φωσφορικό ιόν (PO3−4), ενώ σε ασθενές βασικό περιβάλλον, επικρατεί το όξινο φωσφορικό ιόν (HPO2−4). Σε ασθενές όξινο περιβάλλον, πιο συνηθισμένο είναι το δισόξινο φωσφορικό ιόν (H2PO−4). Σε ισχυρά όξινο περιβάλλον, το τρισόξινο φωσφορικό (H3PO4) είναι η κύρια μορφή. Ας θεωρήσουμε, ακριβέστερα, τις παρακάτω τρεις αντιδράσεις ισορροπίας: H3PO4 H+ + H2PO−4H2PO−4 H+ + HPO2−4HPO2−4 H+ + PO3−4οι αντίστοιχες σταθερές στους 25 °C (σε mol/L) είναι (δείτε φωσφορικό οξύ): K a 1 = [ H + ] [ H 2 PO 4 − ] [ H 3 PO 4 ] ≃ 7 , 5 × 10 − 3 {\displaystyle K_{\mathrm {a1} }={\frac {[{\mbox{H}}^{+}][{\mbox{H}}_{2}{\mbox{PO}}_{4}^{-}]}{[{\mbox{H}}_{3}{\mbox{PO}}_{4}]}}\simeq 7,5\times 10^{-3}} (pKa1 ≈ 2,12) K a 2 = [ H + ] [ HPO 4 2 − ] [ H 2 PO 4 − ] ≃ 6 , 2 × 10 − 8 {\displaystyle K_{\mathrm {a2} }={\frac {[{\mbox{H}}^{+}][{\mbox{HPO}}_{4}^{2-}]}{[{\mbox{H}}_{2}{\mbox{PO}}_{4}^{-}]}}\simeq 6,2\times 10^{-8}} (pKa2 ≈ 7,21) K a 3 = [ H + ] [ PO 4 3 − ] [ HPO 4 2 − ] ≃ 2 , 14 × 10 − 13 {\displaystyle K_{\mathrm {a3} }={\frac {[{\mbox{H}}^{+}][{\mbox{PO}}_{4}^{3-}]}{[{\mbox{HPO}}_{4}^{2-}]}}\simeq 2,14\times 10^{-13}} (pKa3 ≈ 12,67)Το διάγραμμα των μορφών που λαμβάνεται χρησιμοποιώντας αυτές τις τιμές των pK εμφανίζει τρεις διακριτές περιοχές. Στην πραγματικότητα, τα H3PO4, H2PO−4 και HPO2−4 συμπεριφέρονται ως ξεχωριστά ασθενή οξέα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι διαδοχικές τιμές pK διαφέρουν περισσότερο από 4. Για κάθε οξύ, το pH στην ημιεξουδετέρωση είναι ίσο με την τιμή pK του οξέος. Η περιοχή στην οποία το οξύ είναι σε ισορροπία με τη συζυγή βάση καθορίζεται από το pH ≈ pK ± 2. Συνεπώς, οι τρεις περιοχές pH είναι περίπου 0–4, 5–9 και 10–14. Αυτό είναι εξιδανικευμένο, επειδή υποθέτει σταθερή ιοντική ισχύ, που δεν διατηρείται στην πραγματικότητα σε πολύ χαμηλές και πολύ υψηλές τιμές pH. Για ένα ουδέτερο pH όπως στο κυτταρόλυμα, pH = 7,0 [ H 2 PO 4 − ] [ H 3 PO 4 ] ≃ 7 , 5 × 10 4 , [ HPO 4 2 − ] [ H 2 PO 4 − ] ≃ 0 , 62 , [ PO 4 3 − ] [ HPO 4 2 − ] ≃ 2 , 14 × 10 − 6 {\displaystyle {\frac {[{\mbox{H}}_{2}{\mbox{PO}}_{4}^{-}]}{[{\mbox{H}}_{3}{\mbox{PO}}_{4}]}}\simeq 7,5\times 10^{4}{\mbox{ , }}{\frac {[{\mbox{HPO}}_{4}^{2-}]}{[{\mbox{H}}_{2}{\mbox{PO}}_{4}^{-}]}}\simeq 0,62{\mbox{ , }}{\frac {[{\mbox{PO}}_{4}^{3-}]}{[{\mbox{HPO}}_{4}^{2-}]}}\simeq 2,14\times 10^{-6}} έτσι ώστε μόνο τα ιόντα H2PO−4 και HPO2−4 να είναι παρόντα σε σημαντικές ποσότητες (62% H2PO−4, 38% HPO2−4. Σημειώστε ότι το εξωκυτταρικό υγρό (pH = 7,4), αυτή η αναλογία αντιστρέφεται (61% HPO2−4, 39% H2PO−4). Τα φωσφορικά μπορούν να σχηματίσουν πολλά πολυμερή ιόντα όπως τα πυροφωσφορικά), P2O4−7, και τα τριφωσφορικά, P3O5−10. Τα διάφορα μεταφωσφορικά ιόντα (που είναι συνήθως μεγάλα γραμμικά πολυμερή) έχουν έναν εμπειρικό τύπο PO−3 και βρίσκονται σε πολλές ενώσεις. Σε συστήματα οργάνων, ο φώσφορος βρίσκεται ως ελεύθερο φωσφορικό ιόν σε διάλυμα και λέγεται ανόργανο φωσφορικό', για να διακρίνεται από τα φωσφορικά που είναι συνδεμένα σε διάφορους φωσφορικούς εστέρες. Το ανόργανο φωσφορικό συμβολίζεται γενικά με Pi και σε φυσιολογικό (ομοιοστατικό) pH αποτελείται κυρίως από ένα μείγμα από ιόντα HPO2−4 και H2PO−4. Τα ανόργανα φωσφορικά μπορούν να δημιουργηθούν από την υδρόλυση των πυροφωσφορικών, που συμβολίζονται με PPi: P2O4−7 + H2O 2 HPO2−4Όμως, τα φωσφορικά βρίσκονται συνήθως με τη μορφή φωσφορικής αδενοσίνης (μονοφωσφορική αδενοσίνη (AMP), διφωσφορική αδενοσίνη (ADP) και τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP)) καθώς και στο DNA και RNA, και μπορεί να απελευθερωθεί από την υδρόλυση του ATP ή του ADP. Παρόμοιες αντιδράσεις υπάρχουν για τα άλλα διφωσφορικά και τριφωσφορικά νουκλεοσίδια. Οι φωσφοανυδριτικοί δεσμοί στο ADP και το ATP, ή σε άλλα διφωσφορικά και τριφωσφορικά νουκλεοσίδια, περιέχουν υψηλά ποσά ενέργειας που τους δίνουν τον ζωτικό τους ρόλο σε όλους τους ζώντες οργανισμούς. Αναφέρονται γενικά ως φωσφορικά υψηλής ενέργειας, όπως είναι τα φωσφογόνα (phosphagens) στον μυικό ιστό. Ενώσεις όπως οι υποκατεστημένες φωσφίνες χρησιμοποιούνται στην οργανική χημεία, αλλά δεν φαίνεται να έχουν φυσικά ανάλογα. Η προσθήκη και η αφαίρεση φωσφορικών από τις πρωτεΐνες σε όλα τα κύτταρα είναι μια βασική στρατηγική στη ρύθμιση των μεταβολικών διαδικασιών. Η φωσφορυλίωση και η αποφωσφορυλίωση είναι σημαντικές οδοί αποθήκευσης και απελευθέρωσης ενέργειας σε ζώντα συστήματα. Τα κύτταρα χρησιμοποιούν το ATP κατ' αυτόν τον τρόπο. Τα φωσφορικά είναι χρήσιμα στα ζωικά κύτταρα ως ρυθμιστικός παράγοντας. Τα φωσφορικά άλατα που χρησιμοποιούνται συνήθως στην προετοιμασία ρυθμιστικών διαλυμάτων στα pHs του κυττάρου περιλαμβάνουν τα Na2HPO4, NaH2PO4 και τα αντίστοιχα άλατα του νατρίου. Μια σημαντική παρουσία των φωσφορικών σε βιολογικά συστήματα είναι ως δομικά συστατικά των οστών και των δοντιών. Αυτές οι δομές αποτελούνται από κρυσταλλικό φωσφορικό ασβέστιο με τη μορφή υδροξυαπατίτη. Το σκληρό πυκνό σμάλτο των δοντιών των θηλαστικών αποτελείται από φθοροαπατίτη, ένα υδρόξυ φωσφορικό ασβέστιο όπου κάποιες από τις υδροξυλομάδες έχουν αντικατασταθεί από ιόντα φθορίου. Τα φυτά προσλαμβάνουν φώσφορο μέσα από αρκετές οδούς: την οδό της δενδρόμορφης μυκόρριζας (arbuscular mycorrhiza) και την άμεση οδό της πρόσληψης. Τα φωσφορικά είναι η φυσικά εμφανιζόμενη μορφή του στοιχείου φώσφορος, που βρίσκεται σε πολλά φωσφορικά πετρώματα. Στην ορυκτολογία και τη γεωλογία, τα φωσφορικά αναφέρονται σε ένα πέτρωμα ή ορυκτό που περιέχει φωσφορικά ιόντα. Τα ανόργανα φωσφορικά εξορύσσονται για να ληφθεί ο φώσφορος για χρήση στην γεωργία και τη βιομηχανία.Ο μεγαλύτερος παγκόσμιος παραγωγός και εξαγωγέας φωσφορικών είναι το Μαρόκο, κατέχοντας περίπου το 70% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Στη Βόρεια Αμερική, οι μεγαλύτερες αποθέσεις βρίσκονται στην περιοχή Bone Valley της Φλόριντα, στο Soda Springs του νοτιοανατολικού Αϊντάχο και στην ακτή της Βόρειας Καρολίνας. Μικρότερες αποθέσεις βρίσκονται στη Μοντάνα, Τενεσί, Τζόρτζια και στη Νότια Καρολίνα. Στο Ναουρού και στη Μπανάμπα που είχαν εκτεταμένες φωσφορικές αποθέσεις άριστης ποιότητας, έχουν εξορυχθεί υπέρμετρα. Φωσφορικά πετρώματα βρίσκονται επίσης στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Δυτική Σαχάρα, τη Νήσος Ναβάσσα, την Τυνησία, το Τόγκο και την Ιορδανία, που έχουν μεγάλες βιομηχανίες εξόρυξης φωσφορικών. Ορυχεία φωσφορίτη βρίσκονται κυρίως στη: Βόρεια Αμερική: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ιδιαίτερα στη Φλόριντα, με μικρότερες αποθέσεις στη Βόρεια Καρολίνα, Αϊντάχο και Τενεσί Αφρική: Μαρόκο, Αλγερία, Αίγυπτος, Δυτική Σαχάρα, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο, Τυνησία. Μέση Ανατολή: Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Συρία, Ιράν και Ιράκ, στην πόλη Akashat, κοντά στην ιορδανική μεθόριο. Κεντρική Ασία: Καζακστάν Ωκεανία: Αυστραλία, Μακατεά, Ναουρού και Μπανάμπα ΝήσοςΤο 2007, με τον τρέχοντα ρυθμό κατανάλωσης, εκτιμήθηκε ότι ο φώσφορος θα εξαντληθεί σε 345 χρόνια. Όμως, κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι η μέγιστη παραγωγή του φωσφόρου θα συμβεί σε 30 χρόνια και η Dana Cordell από το Ινστιτούτο για το Βιώσιμο Μέλλον είπε στους Times, ότι "με τους τρέχοντες ρυθμούς, τα αποθέματα θα εξαντληθούν στα επόμενα 50 με 100 χρόνια." Τα αποθέματα αναφέρονται στις ποσότητες που υποτίθενται ανακτήσιμες με τις τρέχουσες εμπορικές τιμές και το 2012, η USGS εκτίμησε 71 δισεκατομμύρια τόνοι παγκόσμιων αποθεμάτων, ενώ 0,19 δισεκατομμύρια τόνοι εξορύχτηκαν παγκοσμίως το 2011. Ο φώσφορος αποτελεί το 0,1% κατά μάζα του μέσου πετρώματος (ενώ, για την προοπτική, η τυπική του συγκέντρωση στη βλάστηση είναι 0,03% έως 0,2%), και συνεπώς υπάρχουν τετράκις εκατομμύρια τόνων φωσφόρου στους 3 * 1019 τόνους του φλοιού της Γης, αν και κυρίως πιο χαμηλής συγκέντρωσης από τις αποθέσεις που μετρώνται ως αποθέματα που έχουν καταγραφεί και είναι πιο φτηνά για εξαγωγή· αν υποτεθεί ότι τα ορυκτά φωσφορικά στα φωσφορικά πετρώματα είναι ο υδροξυαπατίτης και ο φθοροαπατίτης, τα φωσφορικά ορυκτά περιέχουν χοντρικά 18,5% φώσφορο κατά βάρος και αν το φωσφορικό πέτρωμα περιέχει περίπου phosphorus 20% από αυτά τα ορυκτά, το μέσο φωσφορικό πέτρωμα έχει χοντρικά 3,7% φώσφορο κατά βάρος. Μερικές αποθέσεις φωσφορικών πετρωμάτων είναι αξιοσημείωτες για τον εγκλεισμό σημαντικών ποσοτήτων ραδιενεργών ισοτόπων ουρανίου. Αυτό το σύνδρομο είναι αξιοσημείωτο επειδή μπορεί να εκλυθεί ραδιενέργεια στα επιφανειακά ύδατα, στη διαδικασία εφαρμογής των φωσφορικών λιπασμάτων που προκύπτουν (π.χ. σε πολλές καλλιέργειες καπνού στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ). Τον Δεκέμβριο του 2012, η Cominco Resources ανακοίνωσε ότι το έργο στη Hinda της Δημοκρατίας του Κονγκό ανέρχεται στους 531 Mt, καθιστώντας το τη μεγαλύτερη μετρημένη απόθεση φωσφορικών στον πλανήτη. Από πλευράς οικολογικών όρων, λόγω του σημαντικού ρόλου των φωσφορικών σε βιολογικά συστήματα, τα φωσφορικά αναζητούνται πολύ ανάλογα με την πηγή. Όταν χρησιμοποιηθούν, είναι συχνά περιοριστικές θρεπτικές ουσίες στα περιβάλλοντα και η διαθεσιμότητά του μπορεί να διέπει τον ρυθμό ανάπτυξης των οργανισμών. Αυτό αληθεύει γενικά για περιβάλλοντα γλυκού νερού, ενώ το άζωτο είναι πιο συχνά η περιοριστική θρεπτική ουσία σε θαλάσσια περιβάλλοντα. Η προσθήκη υψηλών επιπέδων φωσφορικών στα περιβάλλοντα και στα μικροπεριβάλλοντα στα οποία είναι συνήθως σπάνιο μπορεί να έχει σημαντικές οικολογικές συνέπειες. Παραδείγματος χάρη, άνθιση στους πληθυσμούς κάποιων οργανισμών σε βάρος άλλων και μπορεί να συμβεί κατάρρευση των πληθυσμών που στερούνται πόρους όπως οξυγόνο (δείτε ευτροφισμός). Στο πλαίσιο της μόλυνσης, τα φωσφορικά είναι συστατικά των ολικών διαλυμένων στερεών, ένας σημαντικός δείκτης της ποιότητας του νερού, αλλά δεν είναι όλος ο φώσφορος σε μοριακή μορφή που να μπορούν τα άλγη να διασπάσουν και να καταναλώσουν.Τα ιζήματα του υροξυαπατίτη του ασβεστίου και του ασβεστίτη μπορούν να βρεθούν γύρω από βακτήρια σε προσχωματικά επιφανειακά εδάφη. Επειδή τα ορυκτά της αργίλου προάγουν την βιοανοργανοποίηση (biomineralization), η παρουσία των βακτηρίων και των ορυκτών αργίλου καταλήγουν σε ιζήματα υδροξυαπατίτη του ασβεστίου και ασβεστίτη.Οι φωσφορικές αποθέσεις μπορεί να περιέχουν σημαντικές ποσότητες από φυσικά εμφανιζόμενα βαρέα μέταλλα. Οι διαδικασίες εξόρυξης των φωσφορικών πετρωμάτων μπορεί να αφήσουν στοίβες υπολειμμάτων που περιέχουν αυξημένα επίπεδα από κάδμιο, μόλυβδο, νικέλιο, χαλκό, χρώμιο και ουράνιο. Εκτός και διαχειριστούν με προσοχή, αυτά τα απόβλητα προϊόντα μπορεί να μεταφέρουν βαρέα μέταλλα στα υπόγεια ύδατα ή σε κοντινές εκβολές ποταμού. Η πρόσληψη αυτών των ουσιών από τα φυτά και τη θαλάσσια ζωή μπορεί να οδηγήσει σε συγκέντρωση τοξικών βαρέων μετάλλων στα προϊόντα διατροφής. US Minerals Databrowser provides data graphics covering consumption, production, imports, exports and price for phosphate and 86 other minerals Taking Stock of Phosphorus and Biofuels, global phosphate mining, use and shortages. Phosphate at Lab Tests Online Phosphate: analyte monograph – The Association for Clinical Biochemistry and Laboratory Medicine | Φωσφορικά (αγγλ. Phosphates) (PO3−4) είναι τα ανόργανα χημικά άλατα του φωσφορικού οξέος. Στην οργανική χημεία, ένα φωσφορικό, ή οργανοφωσφορικό, είναι ένας εστέρας του φωσφορικού οξέος. Από τα διάφορα φωσφορικά, τα οργανικά φωσφορικά είναι σημαντικά στη βιοχημεία και τη βιογεωχημεία (οικολογία) και τα ανόργανα φωσφορικά εξορύσσονται για να ληφθεί φώσφορος για χρήση στη γεωργία και τη βιομηχανία. Σε υψηλές θερμοκρασίες στη στερεή κατάσταση, τα φωσφορικά μπορούν να συμπυκνωθούν για να σχηματίσουν πυροφωσφορικά. Η προσθήκη και η αφαίρεση φωσφορικών από τις πρωτεΐνες σε όλα τα κύτταρα είναι μια κεντρική στρατηγική στη ρύθμιση των διαδικασιών του μεταβολισμού. Η φωσφορυλίωση και η αποφωσφορυλίωση είναι σημαντικές οδοί που αποθηκεύεται και απελευθερώνεται η ενέργεια σε ζώντα συστήματα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC |
Φωτοσυνθετικό πικοπλαγκτόν | Το φωτοσυνθετικό πικοπλαγκτόν αποτελείται από τρεις κύριες ομάδες οργανισμών: Τα κυανοβακτήρια του γένους Synechococcus, μεγέθους 1μm ήταν τα πρώτα που ανακαλύφθηκαν το 1979. Οι οργανισμοί Synechococcus είναι οι επικρατέστεροι οργανισμοί στις μεσότροφες ζώνες και συνεισφέρουν στο 90% της βιομάζας του πικοπλαγκτού.Τα κυανοβακτήρια του γένους Prochlorococcus, μεγέθους 0,6μm ανακαλύφθηκαν μόλις το 1986 από τους Αμερικάνους ερευνητές S.W. Chisholm και Olson. Παρά το μικρό του μέγεθος αυτός ο φωτοσυνθετικός οργανισμός είναι πιθανόν ο πιο άφθονος στον πλανήτη γη. Η πυκνότητα του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 100 εκατομμύρια κύτταρα ανά λίτρο, ενώ μπορούμε να το εντοπίσουμε ακόμα και στο βάθος των 150m σε όλο τον Ισημερινό. Εμφανίζεται σε ολιγότροφες περιοχές. Οι πικοπλαγκτονικοί ευκαρυώτες ανήκουν στις ομάδες Prasinophyceae και Haptophyceae. Οι πικοευκαρυώτες αν και λιγότεροι άφθονοι αριθμητικά, μπορούν να φτάσουν ίσα επίπεδα βιομάζας με τα πικοκυανοβακτήρια λόγω της υψηλότερης περιεκτικότητας τους σε άνθρακα. Ενδιαφέρον είναι η ανακάλυψη ενός πικοευκαρυώτη πολύ μικρού μεγέθους το 1994, Ostreococcus tauri που επικρατούσε στην φυτοπλαγκτική βιομάζα της λεκάνης του Thau. Αυτό μας δείχνει πως αυτοί οι οργανισμοί μπορούν να παίξουν ένα σημαντικό οικολογικό ρόλο στις παράκτιες περιοχές και στις λιμνοθάλασσες. Με την ανακάλυψη των πικοπλαγκτονικών οργανισμών επεξηγήθηκε η δυναμικότητα του συστήματος στις ωκεάνιες περιοχές κατά τη διαίρεση των μικροοργανισμών η οποία παρουσίαζε σταθερή τιμή βιομάζας. Συγκεκριμένα, μικροσκοπικοί οργανισμοί – θηρευτές καταναλώνουν πικοπλαγκτόν με ρυθμό ίσο της παραγωγής του και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ισορροπία της πικοπλαγκτονικής βιομάζας. Επομένως, η εκτίμηση της ταχύτητας ανανέωσης του συστήματος είναι δύσκολη και πολύπλοκη. Κάθε πικοπλαγκτονικός πληθυσμός έχει την δική του οικοθέση η οποία είναι διαφορετική στις ωκεάνιες περιοχές. Οι πληθυσμοί του πικοπλαγκτού ρυθμίζονται όχι μόνο από την θήρευση αλλά και από ένα πολύ μεγάλο αριθμό ειδικών ιών. Οι ιοί αυτοί που έχουν ανακαλυφθεί σχετικά πρόσφατα ταξινομούνται στο Φέμτο-πλαγκτόν (<0,2 μm) αν και γενικά δε θεωρούνται σαν ζωντανοί οργανισμοί. Τα κυανοβακτήρια Synechococcus είναι στις περισσότερες περιπτώσεις άφθονα στις μεσότροφες περιοχές, όπως για παράδειγμα κοντά σε αναδύσεις νερών upwelling στον Ισημερινό ή στα παράκτια συστήματα. Το γένος Prochlorococcus αντικαθιστά το Synechococcus σε περιοχές φτωχές σε θρεπτικά (ολιγότροφες περιοχές). Αντίθετα, δεν εμφανίζεται σε εύκρατες περιοχές (π.χ. στον Βόρειο Ατλαντικό) λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας του νερού που δεν επιτρέπει την ανάπτυξή του. Το γένος Prochlorococcus ενώ εμφανίζει περιορισμένη κατανομή σε σχέση με το γένος Synechococcus, φαίνεται να είναι σημαντικότερο λόγω της αφθονίας του (100 φορές μεγαλύτερη αφθονία σε παγκόσμια κλίμακα) σε θερμές ολιγότροφες περιοχές που απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος των ωκεανών. Η φυσική ποικιλότητα των πικοευκαρυωτών αντιστοιχεί σε μεγάλη ποικιλία ενδιαιτημάτων. Μπορούν να εντοπιστούν σε ωκεάνιες περιοχές στη βάση της εύφωτης ζώνης ή σε παράκτιες περιοχές, όπως εμφανίζεται το γένος Micromonas. Η ανακάλυψη του φωτοσυνθετικού πικοπλαγκτού μας έδωσε νέα στοιχεία για την παραγωγικότητα των ωκεανών του πλανήτη. Στις τροπικές και υποτροπικές ωκεάνιες μάζες, το πικοπλαγκτόν αποτελεί περίπου το 80% της συνολικής χλωροφύλλης α και βιομάζας φυτοπλαγκτού καθώς και το 70% της συνολικής πρωτογενούς παραγωγής. Το φωτοσυνθετικό πικοπλαγκτόν αποτελεί μία σημαντική πηγή ενέργειας στα τροφικά πλέγματα των υδάτινων οικοσυστημάτων ( παρέχει το 70% άνθρακα ) καθώς αυτή ανακυκλώνεται διαμέσου των μικροοργανισμών ή καταλήγει στο ίζημα. Παρόλο το μικροσκοπικό τους μέγεθος, οι πικοπλαγκτονικοί οργανισμοί βοσκούνται από διάφορους οργανισμούς όπως σπόγγους, ασκίδια, ζωοξανθέλλες και κοράλλια. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες του φωτός και των θρεπτικών έχουν ισχυρό αντίκτυπο στην εποχική διαδοχή του φωτοσυνθετικού πικοπλαγκτού. Σε ολιγοτροφικές και μεσοτροφικές εύκρατες λίμνες, ο εποχικός κύκλος των πικοκυανοβακτηρίων παρουσιάζει δύο μέγιστα κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού. Η πυκνότητα των πληθυσμών μειώνεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εξαιτίας παραγόντων όπως η βόσκηση. Η κατακόρυφη κατανομή των πικοκυανοβακτηρίων είναι ποικίλη σε ενδιαιτήματα όπως λίμνες, με μέγιστη πυκνότητα στην επιφάνεια και ελάχιστη στα υπολίμνια περιβάλλοντα. Το γένος Synechococcus είναι ιδιαίτερα ευέλικτο αφού μπορεί να προσαρμόζεται σε διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες και επίπεδα ακτινοβολίας, ρυθμίζοντας τη σύνθεση της χρωστικής του. Αντίθετα, οι πικοευκαρυώτες τείνουν να παρουσιάζουν ένα έντονο μέγιστο την άνοιξη ή την απαρχή του καλοκαιριού, κατά διάρκεια της στρωματοποίησης. Η οικολογική σημασία του μεγέθους του οργανισμού σε σχέση με την αποτελεσματικότερη αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών φαίνεται από την κυριαρχία διαφορετικών ειδών σε περιβάλλοντα φτωχά ή πλούσια σε θρεπτικά. Οι οργανισμοί του πικοπλαγκτού λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους τους τείνουν να κυριαρχούν σε φτωχές περιοχές θρεπτικών, ενώ μεγαλύτερες μορφές κυριαρχούν σε εύτροφα συστήματα.Το πλεονέκτημα του μικρού μεγέθους δεν περιορίζεται στην αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών, αλλά επίσης παρέχει βελτιωμένη απορρόφηση φωτός ανά μονάδα χρωστικής, η οποία επηρεάζει θετικά την αποδοτικότητα της φωτοσύνθεσης. Ωστόσο, το πλεονέκτημα αυτό χαρακτηρίζεται από την αυξημένη απορρόφηση υπεριώδους ακτινοβολίας, με αρνητικές συνέπειες, όπως η αυξημένη ευαισθησία στη φωτοαναστολή. Παρ 'όλα αυτά, φωτοπροστατευτικές χρωστικές όπως η ζεαξανθίνη (άφθονη σε πικοκυανοβακτήρια), μπορούν να συμβάλουν στην ανεκτικότητα του οργανισμού σε έντονη ακτινοβολία φωτός. Το μικροσκοπικό μέγεθος του πικοπλαγκτού κάνει δύσκολη την ανάλυση του με κλασσικές μεθόδους, όπως την οπτική μικροσκοπία και έτσι καταφεύγουμε σε άλλες μεθόδους όπως: Μικροσκοπία Επιφθορισμού: Αποτελεί μία ταχεία μέθοδο καταμέτρησης μικροοργανισμών. Μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε ορισμένες ομάδες κυττάρων που περιέχουν φθορίζουσες χρωστικές, όπως το γένος Synechoccocus που περιέχει φυκοερυθρίνη. Κυτταρομετρία ροής: Μας δίνει τη δυνατότητα να μετρήσουμε το μέγεθος ‘forward scatter’ και τον φθορισμό 1000 εώς και 10000 κυττάρων ανά δευτερόλεπτο. Αυτό διευκολύνει τον υπολογισμό της συγκέντρωσης των διαφορετικών πικοπλαγκτονικών πληθυσμών σε θαλάσσια δείγματα. Τρεις ομάδες κυττάρων (- Prochlorococcus , Synechococcus και πικοευκαρυώτες) μπορούν να διαχωριστούν. Συγκεκριμένα, το Synechococcus χαρακτηρίζεται από τον διπλό φθορισμό των χρωστικών ουσιών του: πορτοκαλί για την φυκοερυθρίνη και κόκκινη για την χλωροφύλλη. Η Κυτταρομετρία ροής μας βοηθάει επίσης στην ταξινόμηση συγκεκριμένων πληθυσμών (π.χ. Synechococcus) με σκοπό την καλλιέργεια ή την λεπτομερή ανάλυση τους. Υγρή Χρωματογραφία υψηλής ακρίβειας (HPLC): Μας δίνει τη δυνατότητα να αναλύσουμε φωτοσυνθετικές χρωστικές όπως η χλωροφύλλη ή τα καροτενοειδή. Βοηθάει στην ταυτοποίηση διαφορετικών ομάδων φυκών σε ένα δείγμα. Εργαλεία στη μοριακή βιολογία:Κλωνοποίηση και αλληλούχιση γονιδίων: Επιτρέπουν την αναγνώριση της ολικής ποικιλότητας που εμπεριέχεται σε ένα δείγμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κλωνοποίηση και αλληλούχιση γονιδίων του ριβοσωμικού RNA. Ηλεκτροφόρηση πηκτωμάτων κλίσης μετουσίωσης (DGGE): αποτελεί μία ταχύτερη μέθοδο από αυτήν της κλωνοποίησης και αλληλούχισης γονιδίων. Υβριδισμός in situ (FISH): Χρησιμοποιεί φθορίζουσες αλληλουχίες-ανιχνευτές που αναγνωρίζουν συγκεκριμένες ταξινομικές ομάδες όπως για παράδειγμα ένα είδος, ένα γένος ή μία κλάση. PCR Πραγματικού χρόνου (RT-PCR, εκ του Real-time polymerase chain reaction) : Μας βοηθάει να αναγνωρίσουμε (όπως και η FISH) την αφθονία συγκεκριμένων ομάδων. Έχει το κύριο πλεονέκτημα της ταχείας ανάλυσης μεγάλου αριθμού δειγμάτων ταυτόχρονα, αλλά απαιτεί πιο εκλεπτυσμένους ελέγχους και βαθμονομήσεις. Burton, R. S. (1996). Molecular tools in marine ecology. J. Exp. Mar. Biol. Ecol., 200, 85 – 101. Charpy, L. (2005). Importance of photosynthetic picoplankton in coral reef ecosystems, 55(Lesser 2004), 217 – 223. Partensky, F. et al. (1999). i, a marine photosynthetic prokaryote of global significance., Microbiology and Molecular Biology, Reviews 63, 106 - 27. Scanlan, D. J., Ostrowski, M., Mazard, S., Dufresne, a, Garczarek, L., Hess, W. R., Post, a F., et al. (2009). Ecological genomics of marine picocyanobacteria. Microbiology and molecular biology reviews, MMBR, 73(2), 249 – 99. doi:10.1128/MMBR.00035-08 | Το φωτοσυνθετικό πικοπλαγκτόν (πικο-φυτοπλαγκτόν) ανήκει στο φυτοπλαγκτόν και αποτελεί μια ομάδα μονοκύτταρων οργανισμών, των οποίων το μέγεθος κυμαίνεται από 0,2 μέχρι 2 μm. Ο όρος εκφράζει το μικροσκοπικό μέγεθος του πικοφυτοπλαγκτόν (πίκο-) καθώς και την ικανότητα του να εκτελεί φωτοσύνθεση. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε κεντρικές ολιγότροφες περιοχές των ωκεανών, οι οποίες είναι πολύ φτωχές σε θρεπτικά συστατικά.Το φωτοσυνθετικό πικοπλαγκτόν αποτελείται από: Προκαρυωτικά αυτότροφα βακτήρια: πικοκυανοβακτήρια Ευκαρυωτικούς αυτότροφους οργανισμούς: πικοευκαρυώτες | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BD |
Συνθήκη του Λεόμπεν | Αμέσως μετά τη συνομολόγηση της συνθήκης αυτής και προ των νικηφόρων προελάσεων των ναπολεοντείων στρατευμάτων ο Δόγης της Βενετίας Λουδοβίκος Μανίν στις 12 Μαΐου συγκάλεσε "Μέγα Συμβούλιο" κατά το οποίο και παραιτήθηκε και αποφασίστηκε η σύναψη συμμαχίας με τη Γαλλία. Έτσι φθάνοντας τα γαλλικά στρατεύματα και με το πρόσχημα των ταραχών που υπήρχαν στη Βενετική Ιστρία κατέλαβαν τη Βενετία στις 16 Μαΐου του 1797, όπως τούτο είχε συμφωνηθεί στη "συνθήκη Λεόμπεν". Ενάμιση μήνα μετά στις 29 Ιουνίου αποβιβάζεται στη Κέρκυρα ο Γάλλος στρατηγός Ζεντιγί, (Gentilli), με τα στρατεύματά του που τα αποτελούν 1500 Γάλλοι και 600 Ενετοί. Στην αποβάθρα του λιμένα όπου είχε συγκεντρωθεί ένα έξαλλο από ενθουσιασμό πλήθος, ο γέρος πρωτοπαπάς Χαλκιόπουλος Μάντζαρος, ως εκπρόσωπος των Επτανησίων, υποδέχθηκε τον στρατηγό προσφέροντάς του ένα αντίτυπο της "Οδύσσειας" του Ομήρου λέγοντας: "Στρατηγέ και Γάλλοι (αξιωματικοί) εις την νήσον ταύτην θέλετε συναντήση λαόν μάλλον αμαθή ως προς τας επιστήμας και τας τέχνας, αι οποίαι εις άλλα έθνη ανθούσιν, μή περιφρονήσετε όμως τούτον. Διδαχθήτε να τον εκτιμήσετε αναγιγνώσκοντες το βιβλίον τούτο".Βέβαια αμέσως μετά ο Ζεντιγί εξέδωσε διάταγμα με το οποίο προσδιόριζε ότι σκόπευε να εγκαθιδρύσει καθεστώς παρόμοιο με της Γαλλίας πλην όμως όλοι οι κάτοικοι θα πρέπει προηγουμένωςνα επιδείξουν υπακοή και τη διατήρηση της τάξης. Σημειώνεται ότι ο Ναπολέων ενάμιση μήνα μετά στις 16 Αυγούστου γράφει από το Μιλάνο προς το Διευθυντήριο:"Τα νησιά Κέρκυρα, Ζάκυνθος και Κεφαληνία είναι περισσότερο ενδιαφέροντα για μας παρά ολόκληρη η Ιταλία". Γαλλοκρατία των Επτανήσων | Η Συνθήκη ειρήνης Λεόμπεν συνάφθηκε στις 18 Απριλίου του 1797 στον Πύργο των Βενεδικτίνων στην ομώνυμη πόλη Λεόμπεν της Στυρίας, της Αυστρίας, μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας. Η Συνθήκη αυτή απετέλεσε στη πραγματικότητα τις προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις ειρήνης επί των οποίων ακολούθησε η Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο από τις ίδιες χώρες, έξι μήνες μετά, στις 17 Οκτωβρίου. Κύριο στοιχείο της συνθήκης αυτής ήταν η απόφαση που έλαβαν ο Ναπολέων και ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας για την τύχη των Ενετικών χωρών, όπου η ίδια η Βενετία θα διατηρούσε κάποια ανεξαρτησία, πλην όμως θα περιοριζόταν εδαφικά στη Βενετική λιμνοθάλασσα και σε κάποια νησιά της Αδριατικής. Γενικά η ειρήνη αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους διπλωματικούς κύκλους της τότε Ευρώπης, καθόσον δύο αντίπαλες Μεγάλες Δυνάμεις συνενοούνταν σε βάρος τρίτου, της Βενετίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD |
Πάροχος υπηρεσιών Διαδικτύου | Οι πάροχοι πρόσβασης ISP χρησημοποιούν μια σειρά τεχνολογιών προκειμένου να συνδέσουν τους χρήστες στο δίκτυό τους. Οι διαθέσιμες τεχνολογίες με τις οποίες οι πάροχοι ISP συνδέουν τους χρήστες στο διαδίκτυο είναι: οι τηλεφωνικές γραμμές, τα καλώδια τηλεόρασης (CATV), το ενσύρματο και ασύρματο Ethernet και οι οπτικές ίνες. Για τους οικιακούς χρήστες και για τις μικρές επιχειρήσεις οι πάροχοι ISP παρέχουν σύνδεση μέσω χάλκινων καλωδίων και οι πιο συνηθισμένες τεχνολογίες σύνδεσης σήμερα είναι οι ADSL και SDSL. Στην σύνδεση ADSL η ταχύτητα κατεβάσματος (download) είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα ανεβάσματος (upload), ενώ στην SDSL η ταχύτητα κατεβάσματος (download) είναι ίση με την ταχύτητα ανεβάσματος (upload). | Ο Πάροχος Υπηρεσιών Διαδικτύου (Internet Service Provider, ISP) είναι ένας οργανισμός, κερδοσκοπικός ή μη, που παρέχει στους συνδρομητές και χρήστες του, συχνά μέσω χρηματικού ή άλλου αντιτίμου, διάφορες υπηρεσίες, οι οποίες σχετίζονται με το Διαδίκτυο (ίντερνετ), όπως πρόσβαση σε ιστοσελίδες, ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων (e-mail) αλλά και ανταλλαγή αρχείων (file sharing), επικοινωνία χρηστών σε πραγματικό χρόνο (chat) κ.λ.π. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82_%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8D%CE%BF%CF%85 |
Γεώργιος Κασιμάτης | Γεννήθηκε το 1932 στα Κύθηρα. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Βέρνης και του Μονάχου, όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα.Δίδαξε Συνταγματικό Δίκαιο και Πολιτειολογία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας υπήρξε πρόεδρος το διάστημα 1993-1997. Συνταξιοδοτήθηκε το 1999 ως ομότιμος καθηγητής.Από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Δεκέμβριο του 1988 ήταν διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, και έβαλε τη σφραγίδα του σε σημαντικά ζητήματα, όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985-1986, και η εθνικοποίηση τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας το 1987. Ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών, πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου (1985-1990), πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-1998), αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Το 1986, ο υπουργός Εμπορίου Γιώργος Κατσιφάρας απέστειλε στην Τράπεζα της Ελλάδος το έγγραφο ΕΠ/1315/168, σύμφωνα με το οποίο οι πωλήσεις της εταιρείας MOTOR OIL του Βαρδή Βαρδινογιάννη στο ελληνικό Δημόσιο έπαυαν να θεωρούνται εξαγωγές. Με αυτό το έγγραφο ο Κατσιφάρας «πέταξε έξω» την MOTOR OIL από την ελληνική αγορά, καθώς η MOTOR OIL ήταν υποχρεωμένη, βάσει νόμου, «να εξάγει το σύνολο των προϊόντων της από την διύλιση του αργού πετρελαίου». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ευνοηθεί η εταιρεία PETROLA του Γιάννη Λάτση, η οποία κατέστη αποκλειστικός προμηθευτής του ελληνικού Δημοσίου σε πετρελαιοειδή, καθώς ο Κατσιφάρας στην περίπτωση της PETROLA επέτρεψε να θεωρούνται ως εξαγωγές οι πωλήσεις στο ελληνικό Δημόσιο. Τον Ιανουάριο του 1987, ο Κασιμάτης γνωμάτευσε ότι «η εξάρτηση των αναγκών σε πετρελαιοειδή του Ελληνικού Δημοσίου και γενικά της εσωτερικής αγοράς από έναν Έλληνα προμηθευτή αντί δύο ανταγωνιστών όχι μόνο δεν εξυπηρετεί, αλλά μάλλον είναι δυσμενές για το δημόσιο συμφέρον» καθώς και ότι «δεν συντρέχει νόμιμος λόγος διαφορετικής μεταχείρισης των δύο ελληνικών ιδιωτικών επιχειρήσεων και το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να αποκαταστήσει την ισότητα όρων ανταγωνισμού με ίση μεταχείριση των δύο εταιρειών», προτείνοντας ουσιαστικά την επαναφορά στους δύο προμηθευτές, όπως ίσχυε πριν από την παρέμβαση του Κατσιφάρα. Στις 10 Δεκεμβρίου 1988 ο Κασιμάτης παραιτήθηκε από την θέση του διευθυντή του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, μετά από την κορύφωση της διαμάχης του με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Μένιο Κουτσόγιωργα, για το χειρισμό της υπόθεσης Κοσκωτά. Ο Κασιμάτης υποστήριξε ότι ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν επί δύο μήνες στο Λονδίνο λόγω προβλημάτων υγείας, ο Κουτσόγιωργας χειρίστηκε αυθαίρετα και παράνομα το νομικό σκέλος της υπόθεσης με βασικούς νομικούς συνεργάτες τους φίλους του Βασίλη Ρώτη και Γιάννη Μεταξά και στην συνέχεια, μετά την διαφυγή του Κοσκωτά τον Νοέμβριο, επέρριπτε την ευθύνη στον Κασιμάτη και το Νομικό Γραφείο του πρωθυπουργού. Ο Κουτσόγιωργας απάντησε με δήλωση που διένειμε η Γενική Γραμματεία Τύπου:«Ειλικρινά λυπάμαι για τον κ. Κασιμάτη, του οποίου τους δημοκρατικούς αγώνες σέβομαι και τιμώ. Με την σημερινή του όμως ενέργεια εντάσσεται κι αυτός στην γενικότερη προσπάθεια συμψηφισμού της υπόθεσης Κοσκωτά με “αποδιοπομπαίους τράγους”. Συντάσσεται με εκείνους οι οποίοι την ώρα της μάχης παραιτούνται, αρνούνται, αποστασιοποιούνται, κρύπτονται, διαχωρίζουν τα κυβερνητικά στελέχη σε έντιμους και μη, σε “φθαρμένους” και “άφθαρτους”, παίζοντας ευθέως το παιχνίδι των αντιπάλων στο σχέδιο φθοράς που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ένα σχέδιο που δεν αποσκοπεί στην Κάθαρση και την αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά στο κουκούλωμά της. Ένα σχέδιο που δεν στοχεύει στην παραίτηση Κουτσόγιωργα και την πολιτική του εξόντωση μόνον, αλλά στην πτώση του Πρωθυπουργού, την πτώση της Κυβέρνησης, και την διάσπαση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Κι αυτό, ακριβώς την ώρα που απαιτείται ενότητα και ομοψυχία για την ανατροπή του σχεδίου, την ώρα που απαιτείται η σύνταξη όλων στην μάχη για την νίκη στις εκλογές που έρχονται.» Το 2016 ο Κασιμάτης επανήλθε στο προσκήνιο με αφορμή το λεγόμενο «νόμο Παππά» για τον διαγωνισμό αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών, ο οποίος κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας αντισυνταγματικός, οδηγώντας σε ήττα την κυβέρνηση Τσίπρα. Τον Φεβρουάριο του 2016 ο Κασιμάτης προέβλεψε ότι ο νόμος θα ακυρωθεί καθώς «βάσει της διάταξης του Συντάγματος και του σκοπού της συνταγματικής εγγύησης, τόσο ο καθορισμός του αριθμού των δημοπρατουμένων αδειών, όσο και η όλη διαδικασία δημοπράτησης των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του ΕΣΡ» και κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο να μην υπογράψει τον νόμο, αλλά «να τον αναπέμψει στην Βουλή, κατά την προβλεπόμενη διαδικασία». Το 2020 τοποθετήθηκε κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού για την αντιμετώπιση του ιού COVID-19. | Ο Γεώργιος Ι. Κασιμάτης (1932) είναι Έλληνας νομικός, πολιτειολόγος και πανεπιστημιακός, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Διετέλεσε πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Πρώτοι εξάδελφοι του είναι ο Χαράλαμπος Κασιμάτης, αντιστράτηγος του ελληνικού Στρατού Ξηράς που διετέλεσε υπασπιστής του Ανδρέα Παπανδρέου και διευθυντής του 2ου Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ), και ο Γρηγόρης Κασιμάτης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και δικηγόρος που πρωτοστάτησε στις μηνύσεις που οδήγησαν στη φυλακή τους ηγέτες της χούντας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82 |
Κολάξαϊς | [...] Ὣς δὲ Σκύθαι λέγουσι, νεώτατον πάντων ἐθνέων εἶναι τὸ σφέτερον, τοῦτο δὲ γενέσθαι ὧδε. ἄνδρα γενέσθαι πρῶτον ἐν τῇ γῆ ταύτῃ ἐούσῃ ἐρήμῳ τῳ οὔνομα εἶναι Ταργιτάον· τοῦ δὲ Ταργιτάου τούτου τοὺς τοκέας λέγουσι εἶναι, ἐμοὶ μὲν οὐ πιστὰ λέγοντες, λέγουσι δ᾽ ὦν, Δία τε καὶ Βορυσθένεος τοῦ ποταμοῦ θυγατέρα. 2 γένεος μὲν τοιούτου δὴ τινος γενέσθαι τὸν Ταργιτάον, τούτου δὲ γενέσθαι παῖδας τρεῖς, Λιπόξαϊν καὶ Ἀρπόξαϊν καὶ νεώτατον Κολάξαιν. 3 ἐπὶ τούτων ἀρχόντων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φερομένα χρύσεα ποιήματα, ἄροτρόν τε καὶ ζυγόν καὶ σάγαριν καὶ φιάλην, πεσεῖν ἐς τὴν Σκυθικήν· καὶ τῶν ἰδόντα πρῶτον τὸν πρεσβύτατον ἆσσον ἰέναι βουλόμενον αὐτὰ λαβεῖν, τὸν δὲ χρυσόν ἐπιόντος καίεσθαι. 4 ἀπαλλαχθέντος δὲ τούτου προσιέναι τὸν δεύτερον, καὶ τὸν αὖτις ταὐτὰ ποιέειν. τοὺς μὲν δὴ καιόμενον τὸν χρυσὸν ἀπώσασθαι, τρίτῳ δὲ τῷ νεωτάτῳ ἐπελθόντι κατασβῆναι, καὶ μιν ἐκεῖνον κομίσαι ἐς ἑωυτοῦ· καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἀδελφεοὺς πρὸς ταῦτα συγγνόντας τὴν βασιληίην πᾶσαν παραδοῦναι τῷ νεωτάτῳ. [...] Ηροδότου Ἱστοριῶν τετάρτη ἐπιγραφομένη Μελπομένη | Στην ελληνική μυθολογία ο Κολάξαϊς ήταν μυθικός βασιλιάς των Σκυθών και γενάρχης των Παραλατών. Κατά τον Ηρόδοτο, ήταν γιος του πρώτου βασιλιά Ταργίταου κι εγγονός του Δία. Όταν πέθανε ο πατέρας του, βασίλεψε αρχικά μαζί με τους μεγαλύτερους αδελφούς του Λιπόξαϊ και Αρπόξαϊ. Ο μύθος λέει ότι κάποια μέρα έπεσαν από τον ουρανό τέσσερα χρυσά αντικείμενα ένα αλέτρι, ένας ζυγός, ένας πέλεκυς και μία φιάλη. Τα αδέλφια πλησίασαν με πρώτους τους Λιπόξαϊ και Αρπόξαϊ, αλλά μόλις αυτοί πήγαν να τα πιάσουν τα αντικείμενα έπαιρναν φωτιά. Όταν προσπάθησε ο Κολάξαϊς, η φωτιά έσβησε και τα πήρε στα χέρια του. Θεωρώντας το θεϊκό σημάδι, οι Λιπόξαϊς και Αρπόξαϊς παραιτήθηκαν από τον θρόνο και έμεινε μόνος βασιλιάς ο Κολάξαϊς. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BE%CE%B1%CF%8A%CF%82 |
Οικοδιδασκαλία | Για ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας και σε πολλούς πολιτισμούς, η απασχόληση επαγγελματιών δασκάλων (είτε σε ανηπίσημο είτε σε επίσημο ακαδημαϊκό περιβάλλον) ήταν μια επιλογή διαθέσιμη μόνο σε μια μικρή ελίτ. Κατά συνέπεια, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων εκπαιδευόταν από μέλη της οικογένειας (ιδίως κατά την πρώιμη παιδική ηλικία), από οικογενειακούς φίλους ή από οποιονδήποτε με κάποιες χρήσιμες γνώσεις. Τα πρώτα δημόσια σχολεία στον σύγχρονο δυτικό κόσμο ξεκίνησαν να λειτουργούν στις αρχές του 16ου αιώνα στα γερμανικά κρατίδια της Γκόθα και Θουριγγίας. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και μέχρι τον 18ο αιώνα, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων στην Ευρώπη στερούνταν την επίσημη εκπαίδευση, πράγμα που σημαίνει ότι είτε περνούσαν από οικοδιδασκαλία είτε δεν διδάσκονταν καθόλου. Το ίδιο ίσχυε και για τις αποικίες της Αμερικής και για τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 1850. Η τυπική εκπαίδευση μέσα σε τάξη ήταν το πιο κοινό μέσο σχολικής εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, ιδίως στις ανεπτυγμένες χώρες από τις αρχές και τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι αυτόχθονες Αμερικανοί, οι οποίοι παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν το την οικοδιδασκαλία και τη μαθητεία, αντιστάθηκαν σθεναρά στην υποχρεωτική εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την ίδια εποχή, στην Ελλάδα, αρκετές οικογένειες ανωτέρων κοινωνικών τάξεων καταφεύγουν στην οικοδιδασκαλία αντί να στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία, ιδίως εάν επρόκειτο για εκπαίδευση κοριτσιών.Στη δεκαετία του 1960, ο Ρ. Τζ. Ράσντουνι άρχισε να υποστηρίζει την οικοδιδασκαλία, την οποία έβλεπε ως μέσο για την καταπολέμηση του εκ προθέσεως κοσμικό χαρακτήρα του συστήματος των δημόσιων σχολείων των ΗΠΑ. Επιτέθηκε σθεναρά στους προοδευτικούς μεταρρυθμιστές της εκπαίδευσης, όπως οι Χόρας Μαν και Τζον Ντιούι και στράβηκε κατά της κρατικής επιρροής στην εκπαίδευση σε τρία έργα: Intellectual Schizophrenia (μια γενική, συνοπτική μελέτη της εκπαίδευσης), The Messianic Character of American Education (ιστορική θεώρηση και διαπόμπευση της δημόσιας εκπαίδευσης στις ΗΠΑ) και The Philosophy of the Christian Curriculum (μια παιδαγωγική άποψη με επίκεντρο τους γονείς). Ο Ράσντουνι κλήθηκε αρκετές φορές ως ειδικός μάρτυρας σε σχετικές δικαστικές υποθέσεις. Την ίδια περίοδο, οι Αμερικάνοι επαγγελματίες εκπαιδευτικοί Ρέιμοντ και Ντόροθι Μουρ άρχισαν να ερευνούν το ακαδημαϊκό υπόβαθρο της ενόσχυσης της εκπαίδευσης κατά την παιδική ηλικία. Αυτή η έρευνα περιελάμβανε ανεξάρτητες μελέτες από άλλους ερευνητές και ανασκόπηση περισσότερων από 8.000 μελετών για την εκπαίδευση κατά την παιδική ηλικία και τη φυσική και διανοητική ανάπτυξη των παιδιών. Οι έρευνες βεβαίωσαν ότι η επίσημη εκπαίδευση πριν από την ηλικία των 8-12 όχι μόνο δεν είχε την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητα, αλλά ήταν τελικά επιβλαβής για τα παιδιά. Οι Μουρ άρχισαν να δημοσιεύουν την άποψή τους ότι η επίσημη εκπαίδευση έβλαπτε τα μικρά παιδιά ακαδημαϊκά, κοινωνικά, διανοητικά, και ακόμα και σωματικά. Παρουσίασαν με στοιχεία ότι προβλήματα της παιδικής ηλικίας όπως η εγκληματικότητα ανηλίκων, η μυωπία, οι αυξημέν προσέλκυση μαθητών σε σχολεία ειδικής αγωγής και τα προβλήματα συμπεριφοράς ήταν το αποτέλεσμα των ολοένα και αυξανόμενων εγγραφών μαθητών στα σχολεία. Οι Μουρ εξέθεσαν μελέτες που αποδείκνυαν ότι ορφανά παιδιά που δόθηκαν σε παρένθετες μητέρες ήταν ευφυέστερα, με ανώτερες μακροπρόθεσμες επιδόσεις - ακόμα κι αν οι μητέρες ήταν «διανοητικά καθυστερημένες έφηβοι» - και ότι οι αναλφάβητες μητέρες από φυλές στην Αφρική ανέτρεφαν παιδιά που ήταν κοινωνικά και συναισθηματικά πιο προηγμένα από τα μέσα δυτικά παιδιά. Ο αρχικός ισχυρισμός τους ήταν ότι οι δεσμοί και η συναισθηματική ανάπτυξη που δημιουργούνταν στο σπίτι με τους γονείς κατά τη διάρκεια αυτών των ετών δεν οδηγούσαν στα κρίσιμα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα τα οποία έρχονταν με την εγγραφή στα σχολεία και τα οποία δεν θα μπορούσαν ούτε να αντικατασταθούν ούτε να διορθωθούν με άλλες θεσμικές ρυθμίσεις. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη για έγκαιρη φροντίδα ορισμένων παιδιών εκτός του σπιτιού - ιδιαίτερα παιδιών με ειδικές ανάγκες ή ιδιαίτερα φτωχών παιδιών - υποστήριξαν ότι η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών είναι πολύ προτιμότερο να βρίσκονται στο σπίτι, ακόμη και με μέτριους γονείς, παρά με τους πιο προικισμένους και χαρισματικούς δασκάλους σε μια σχολική τάξη (με την προϋπόθεση ότι το παιδί έχει καταρτισμένο και χαρισματικό δάσκαλο). Όπως έκανε και ο Τζον Χολτ, οι Μουρ υιοθέτησαν την οικοδιδασκαλία μετά τη έκδοση του πρώτου τους έργου με τίτλο Better Late Than Early το 1975 και έγιναν προασπιστές της με την έκδοση βιβλίων όπως Home Grown Kids το 1981, Homeschool Burnout και άλλα. Εκείνη την εποχή, άλλοι συγγραφείς επίσης εξέδωσαν βιβλία που αμφισβητούσαν τις παροχές και την αποτελεσματικότητα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπως το Deschooling Society του Ιβάν Ίλιτς το 1970 και το No More Public School του Χάρολντ Μπένετ το 1972. Το 1976, ο Χολτ εξέδωσε το Instead of Education, Ways to Help People Do Things Better. Στη διατύπωση του συμπεράσματός του έλεγε ότι ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά να δραπετεύσουν από την υποχρεωτική εκπαίδευση. Για τον σκοπό αυτό, ο Χολτ ήρθε σε επαφή με οικογένειες από όλες τις ΗΠΑ που εκπαίδευαν τα παιδιά τους στο σπίτι. Το 1977, μετά από έρευνες σε έναν αριθμό αυτών των οικογενειών, ο Χολτ άρχισε να εκδίδει το Growing Without Schooling, ένα ενημερωτικό δελτίο αφιερωμένο στην οικοδιδασκαλία. Το 1980, ο Χολτ είπε: «Θέλω να καταστήσω σαφές ότι δεν βλέπω την οικοδιδασκαλία ως απάντηση στην ανεπάρκεια των σχολείων. Θεωρώ ότι το σπίτι είναι η κατάλληλη βάση για την εξερεύνηση του κόσμου, την οποίο ονομάζουμε μάθηση ή εκπαίδευση. Το σπίτι είναι η καλύτερη βάση ανεξάρτητα από το πόσο καλά είναι τα σχολεία». Ο Χολτ έγραψε αργότερα ένα βιβλίο για την οικοδιδασκαλία με τίτλο Teach Your Own το 1981. Μια κοινή παράμετρος στις φιλοσοφίες περί οικοδιδασκαλίας του Χολτ και των Μουρ είναι ότι η οικοδιδασκαλία δεν πρέπει να είναι προσπάθεια παρουσίασης του σχολικού περιβάλλοντος στο σπίτι ή μια άποψη της εκπαίδευσης ως προκαταρκτική εισαγωγή στη ζωή. Τη θεωρούσαν μια φυσική, εμπειρική πτυχή της ζωής που συμβαίνει καθώς τα μέλη της οικογένειας συναναστρέφοντια το ένα με το άλλο στην καθημερινή ζωή. Η οικοδιδασκαλία χρησιμοποιεί μια ευρεία ποικιλία των μεθόδων και εκπαιδευτικού υλικού. Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα και διάφορες εκπαιδευτικές φιλοσοφίες, που υιοθετούνται από οικογένειες. Δεν είναι ασυνήθιστο ένας μαθητής να δοκιμάζει περισσότερες από μία προσεγγίσεις. Κάθε οικογένεια ανακαλύπτει τον καλύτερο τρόπο διδασκαλίας για την ίδια. Ως πηγές προγραμμάτων σπουδών και βιβλίων, το 78% των οικογενειών που εφάρμοσαν οικοδιδασκαλία στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003 χρησιμοποίησε «μια δημόσια βιβλιοθήκη», το 77% «έναν κατάλογο για οικοδιδασκαλία, κάποιον εκδότη ή κάποιον ειδικό», το 68% «ένα τοπικό βιβλιοπωλείο ή άλλο κατάστημα», το 60% χρησιμοποίησε «έναν εκδότη εκπαιδευτικών βιβλίων που δεν σχετιζόταν με την οικοδιδασκαλία». Περίπου οι μισές οικογένειες χρησιμοποίησαν το πρόγραμμα σπουδών ή τα βιβλία κάποιας «οργάνωσης οικοδιδασκαλίας», το 37% χρησιμοποίησε υλικό από την «εκκλησία, τη συναγωγή ή άλλο θρησκευτικό φορέα» και το 23% από «το τοπικό δημόσιο σχολείο». Το 41% των οικογενειών το 2003 χρησιμοποίησε κάποιο είδος εκμάθησης από απόσταση, περίπου το 20% «τηλεόραση, βίντεο ή ραδιόφωνο», το 19% «διαδίκτυο, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ή τον Παγκόσμιος Ιστό» και το 15% έκανε μια «σειρά μαθημάτων αλληλογραφίας σχεδιασμένα ειδικά για οικοδιδασκαλία». Μεμονωμένες κρατικές μονάδες, π.χ. πολιτείκες ή φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, ποικίλλουν στις επίσημες απαιτήσεις προγράμματος σπουδών και φοίτησης. A. Distefano, K. E. Rudestam, R. J. Silverman (2005) Encyclopedia of Distributed Learning (p221) ISBN 0-7619-2451-5 Institute of Education Sciences HSLDA. "Homeschooling in New York: A legal analysis" (PDF). Retrieved 2008-11-20. Education: Free and Compulsory – Mises Institute "Education" Encyclopædia Britannica, 11th ed., vol. 8, p. 959. History of Alternative Education in the United States Removing Classrooms from the Battlefield: Liberty, Paternalism, and the Redemptive Promise of Educational Choice, 2008 BYU Law Review 377, 386 n.30 Better Late Than Early, Raymond S. Moore, Dorothy N. Moore, 1975 10. Christine Field. The Old Schoolhouse Meets Up with Patrick Farenga About the Legacy of John Holt A Conversation with John Holt (1980) Homeschooling in the United States: 2003 – Executive Summary HSLDA | Homeschooling-State | Η οικοδιδασκαλία (επίσης γνωστή ως εκπαίδευση στο σπίτι ή κατ' οίκον εκπαίδευση) είναι η εκπαίδευση των παιδιών στο σπίτι, από γονείς ή δασκάλους και όχι σε δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία. Παρά το γεγονός ότι πριν από την εισαγωγή των νόμων περί υποχρεωτικής σχολικής φοίτησης, το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης της παιδικής ηλικίας συνέβαινε μέσα στην οικογένεια ή την κοινότητα, η οικοδιδασκαλία υπό τη σύγχρονη έννοια είναι μια εναλλακτική λύση αντί των δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων στις αναπτυγμένες χώρες. Η οικοδιδασκαλία είναι μια νομική επιλογή για τους γονείς σε πολλές χώρες, που τους επιτρέπει να παρέχουν στα παιδιά τους ένα μαθησιακό περιβάλλον μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, ως εναλλακτική λύση στα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία. Οι γονείς αναφέρουν πολυάριθμους λόγους ως κίνητρα που επιλέγουν την οικοδιδασκαλία για τα παιδιά τους. Οι τρεις λόγοι που αναφέρονται από την πλειονότητα των γονιών που επιλέγουν την οικοδιδασκαλία για τα παιδιά τους στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ανησυχία για το σχολικό περιβάλλον, η παροχή θρησκευτικής ή ηθικής αγωγής και η δυσαρέσκεια από τον τρόπο διδασκαλίας σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Η οικοδιδασκαλία μπορεί επίσης να επιλέγεται βάσει των απόψεων που έχουν οι γονείς και θεωρούν σωστές για την ανατροφή του παιδιού τους. Ενίοτε, η οικοδιδασκαλία είναι επιλογή οικογενειών που ζουν σε απομονωμένες αγροτικές περιοχές, που ζουν προσωρινά στο εξωτερικό, και για να επιτραπούν περισσότερα ταξίδια, ενώ πολλοί νέοι αθλητές και ηθοποιοί διδάσκονται στο σπίτι. Στην οικοδιδασκαλία το άτομο που διδάσκει γνωρίζεται με το παιδί πολλά χρόνια και επομένως, το γνωρίζει πολύ καλά. Πρόσφατα, η δημοτικότητα της οικοδιδασκαλίας έχει αυξηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το ποσοστό των παιδιών 5-17 ετών, τα οποία την ακολουθούν (παιδιά τα οποία λαμβάνουν εκπαίδευση στο σπίτι), να έχει αυξηθεί από 1,7% το 1999 σε 2,9% το 2007. Η οικοδιδασκαλία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μορφή συμπληρωματικής εκπαίδευσης, ένας τρόπος μάθησης σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Για παράδειγμα, τα παιδιά που φοιτούν σε υποβαθμισμένα σχολεία μπορούν να ωφεληθούν σημαντικά από την οικοδιδασκαλία, χρησιμοποιώντας την αμεσότητα και το χαμηλό κόστος του διαδικτύου. Η οικοδιδασκαλία μπορεί να συνδυαστεί επίσης με την παραδοσιακή εκπαίδευση και να οδηγήσει σε καλύτερα και πληρέστερα αποτελέσματα. Μπορεί να αναφέρεται σε διδασκαλία στο σπίτι, υπό την εποπτεία σχολείων εξ αποστάσεως. Σε ορισμένα μέρη, απαιτείται από τον νόμο ένα εγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών, αν τα παιδιά πρόκειται να διδαχθούν στο σπίτι. Ένα πρόγραμμα σπουδών βασισμένο στη φιλοσοφία της οικοδιδασκαλίας είναι "αποσχολειοποίηση", όρος που δημιουργείται το 1977 από τον Αμερικάνο εκπαιδευτικό και συγγραφέα Τζον Χολτ και προβάλλεται στο περιοδικό του Growing Without Schooling (μεγαλώνοντας χωρίς σχολική μόρφωση). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1 |
Σαμ Λόιντ | Ως συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων, δημιούργησε περίπου 800 προβλήματα, πολλά από τα οποία είχαν ιδιοφυή θέματα. Ο Λόιντ πήρε στις 11 Οκτωβρίου 1856 πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό προβλημάτων της "New York Clipper", σε ηλικία 15 ετών. Ως παίκτης αγωνιστικού σκακιού ο Λόιντ ήταν, στην ακμή του, μεταξύ των καλυτέρων παικτών των Η.Π.Α.. Είχε λάβει μέρος στο διεθνές τουρνουά στο Παρίσι το 1867 και η καλύτερη απόδοσή του ήταν στη Νέα Υόρκη το 1886. Σύμφωνα με τις μετρήσεις Chessmetrics είχε την 15η θέση στον κόσμο. Ο Λόιντ εξέδιδε το μηνιαίο "Περιοδικό γρίφων του Σαμ Λόιντ" ("Sam Loyd's Puzzle Magazin") γεμάτο με σπαζοκεφαλιές. Για μερικούς γρίφους αθλοθετούσε βραβείο 1000 δολάρια σε όποιον θα έστελνε λύση. Επειδή ήταν οπαδός και των γρίφων Τάνγκραμ, ο Λόιντ δημοσίευσε ένα βιβλίο με 700 μοναδικά σχέδια Τάνγκραμ και ένα φαντασιώδες ιστορικό της δημιουργίας με Τάνγκραμ. Σε Ευρώπη και Αμερική υπήρχε τότε μια μανία για το Τάνγκραμ, και το δημοφιλές βιβλίο του Λόιντ του εξασφάλισε ένα σημαντικό εισόδημα. Ο Λόιντ έγινε γνωστός σε πολύ κόσμο το 1878, όταν επινόησε τον γρίφο Δεκαπέντε. Ο γρίφος είναι ένα τετραγωνικό πλαίσιο που έχει μέσα 15 τετραγωνικές ψηφίδες σε διάταξη 4×4 οπότε υπάρχει μια θέση κενή. Οι ψηφίδες μπορούν να ολισθαίνουν και πρέπει να δημιουργηθεί μια εικόνα ή να μπουν σε μια σειρά οι ψηφίδες. Το βιβλίο του "Κυκλοπαίδεια γρίφων" ("Cyclopedia of Puzzles") δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του, το 1914, από τον γιό του Σαμ Λόιντ Τζούνιορ, που ήταν κι αυτός προβληματιστής. 1859: Πρώτο πρόβλημα με Αποδεικτική ανάλυση 1861: Εξέλσιορ 1903: Γκαμπί του Στάινιτςκαι δυό προβλήματα με ωραία κλειδιά. Ο Λόιντ δημιούργησε διάφορους κατασκευαστικούς άθλους, όπως (σε αλγεβρική σημειογραφία): Επινόησε μια παρτίδα που τελειώνει με τα μαύρα να δίνουν σαχ από αποκάλυψη και ματ στην τέταρτη κίνηση (δημοσιεύθηκε στο Le Sphinx, 1866):1.ζ3 ε5 2.Ρζ2 θ5 3.Ρη3 θ4+ 4.Ρη4 δ5#.Επινόησε μια παρτίδα που τελειώνει με πατ (ισοπαλία) στη 10η κίνηση:1.ε3 α5 2.Βθ5 Πα6 3.Βxα5 θ5 4.Βxγ7 Παθ6 5.θ4 ζ6 6.Βxδ7+ Ρζ7 7.Βxβ7 Βδ3 8.Βxβ8 Βθ7 9.Βxγ8 Ρη6 10.Βε6 πατ.Επινόησε μια παρτίδα που τελειώνει με πατ στη 12η κίνηση και με όλα τα κομμάτια και πιόνια στην σκακιέρα:1.δ4 δ6 2.Βδ2 ε5 3.α4 ε4 4.Βζ4 ζ5 5.θ3 Αε7 6.Βθ2 Αε6 7.Πα3 γ5 8.Πη3 Βα5+ 9.Ιδ2 Αθ4 10.ζ3 Αβ3 11.δ5 ε3 12.γ4 ζ4 πατ.Επινόησε την συντομότερη παρτίδα, στο τέλος της οποίας απομένουν μόνο οι βασιλιάδες στην σκακιέρα. Αρκούν 17 κινήσεις:1.γ4 δ5 2.γxδ5 Βxδ5 3.Βγ2 Βxη2 4.Βxγ7 Βxη1 5.Βxβ7 Βxθ2 6.Βxβ8 Βε5 7.Βxγ8+ Πxγ8 8.Πxθ7 Βxβ2 9.Πxθ8 Βxα2 10.Πxη8 Βxδ2+ 11.Ρxδ2 Πxγ1 12.Πxη7 Πxβ1 13.Πxζ7 Πxζ1 14.Πxζ8+ Ρxζ8 15.Πxα7 Πxζ2 16.Πxε7 Πxε2+ 17.Ρxε2 Ρxε7. Ένα άλλου είδους πρόβλημα είναι αυτό που λέγεται "Κατεργάρικα γαϊδούρια" (Trick donkeys). Στο πρόβλημα αυτό ο αναγνώστης πρέπει να αποκόψει τους αναβάτες έτσι, ώστε να καβαλλικέψουν τα γαϊδούρια. Το πρόβλημα λύνεται με οπτική απάτη. Sam Loyd's Book of Tangram Puzzles (ISBN 0486220117): υπό Σαμ Λόιντ Mathematical Puzzles of Sam Loyd (ISBN 0486204987): επιλογή και επιμέλεια υπό Μάρτιν Γκάρντνερ (Martin Gardner) More Mathematical Puzzles of Sam Loyd (ISBN 0486207099): επιλογή και επιμέλεια υπό Μάρτιν Γκάρντνερ The Puzzle King: Sam Loyd's Chess Problems and Selected Mathematical Puzzles (ISBN 1886846057): επιμέλεια υπό Σιντ Πικάρντ (Sid Pickard) Χένρι Ντιούντενεϊ (Henry Dudeney), συνεργάτης του Λόιντ. Βιογραφία από την ιστοσελίδα της Σχολής Μαθηματικών και Στατιστικής του πανεπιστημίου Σαιντ Άντριους (University of St Andrews) The Sam Loyd Cyclopedia of Puzzles – Το πλήρες κείμενο του βιβλίου του Σαμ Λόιντ ψηφιοποιημένο. Cyclopedia of Puzzles by Sam Loyd – Όλοι οι γρίφοι του βιβλίου σε μορφή ιστοσελίδας Ο Γεωργός με την σύζυγό του πιάνουν τον κόκορα και την κότα – διαδραστικός γρίφος του Σαμ Λόιντ Chessmetrics στοιχεία για τον Λόιντ βιογραφικά υπό Μπιλ Γουόλ (Bill Wall) Sam Loyd Official Site - includes biography and his puzzles | Ο Σάμιουελ Λόιντ (Samuel Loyd) γεννήθηκε στην Φιλαδέλφεια Πενσυλβάνιας Η.Π.Α. στις 31 Ιανουαρίου 1841 και πέθανε (πιθανώς στην Νέα Υόρκη) στις 10 Απριλίου 1911. Ήταν ο μεγαλύτερος Αμερικανός συνθέτης γρίφων (διασκεδαστικών μαθηματικών, λογικών, σκακιστικών, λεκτικών, οπτικών), γιατί δημιούργησε πάνω από 10.000 γρίφους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BC_%CE%9B%CF%8C%CE%B9%CE%BD%CF%84 |
Κόιντος Καικίλιος Μέτελλος Πίος Σκιπίων | Γιος τού Πόπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα Νασίκα πραίτορα περί το 95 π.Χ., και της Λικινίας, ο Σκιπίων ήταν εγγονός του Πόπλιου Κορνήλιου Σξιπίωνα Νασίκα υπάτου το 111, και τού Λεύκιου Κορνήλιου Κράσσου υπάτου το 95. Ο προπάππος του ήταν ο Σκιπίων Νασίκα Σεραπίων, ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον Τιβέριο Γράκχο το 133 π.Χ. Μέσω της μητέρας του Κορνηλίας, ο Σεράπιος ήταν επίσης εγγονός τού Σκιπίωνα τού Αφρικανού. Ο πατέρας τού Σκιπίωνα απεβίωσε λίγο μετά την πραιτορία του και άφησε δύο γιους και δύο κόρες. Ο αδελφός υιοθετήθηκε από τον παππού τους Κράσσο, αλλά άφησε ελάχιστα σημάδια στην ιστορία. Ο Πόπλιος Σκιπίων, όπως αναφέρεται στις σύγχρονες πηγές νωρίς στη ζωή του, υιοθετήθηκε στην ενηλικίωση μέσω της διαθήκης τού Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Πίου, υπάτου το 80 π.Χ. και μεγίστου αρχιερέα. Διατήρησε την ιδιότητά του ως πατρικίου: «η καταγωγή τού Σκιπίωνα», σημειώνει ο Σάιμ, «ήταν απαράμιλλη για το μεγαλείο». Όπως έχει δείξει εκτενώς ο Γιέρζυ Λιντέρσκι, αυτή η νομική διαδικασία συνιστά υιοθεσία μόνο με χαλαρή έννοια. Ο Σκιπίωνας γίνεται Καικίλιος Μέτελλος στο όνομα , ενώ κληρονόμησε την περιουσία τού Καικίλιου Μέτελλου, αλλά δεν ήταν ποτέ «γιος» του, όσο ο μέγιστος αρχιερέας ήταν εν ζωή. Μερικές φορές τον αποκαλούσαν «Metellus Scipio», ή απλώς «Scipio», μετά την υιοθεσία του. Η επίσημη μορφή του ονόματός του, όπως αποδεικνύεται σε διάταγμα της Συγκλήτου, ήταν «Q. Caecilius Q. f. Fab. Μetellus Scipio.» Ο Σκιπίων νυμφεύτηκε την Αιμιλία Λεπίδα, κόρη του Mαμέρκου Αιμίλιου Λέπιδος Λιβιανού, υπάτου το 77 π.Χ., αλλά δεν ήταν χωρίς αντίπαλο στην προσπάθειά του να νυμφευτεί. Ο παρθένος Μ. Π. Κάτων ήθελε επίσης να νυμφευτεί την Aιμιλία Λεπίδα, αλλά έχασε: Όταν ο [Κάτων] σκέφτηκε ότι ήταν αρκετά μεγάλος για να νυμφευτεί, και μέχρι τότε δεν είχε συναναστραφεί με καμία γυναίκα, αρραβωνιάστηκε τη Λεπίδα, η οποία στο παρελθόν ήταν αρραβωνιασμένη με τον Μέτελλο Σκιπίωνα, αλλά τώρα ήταν ελεύθερη, αφού ο Σκιπίων την είχε απορρίψει και ο αρραβώνας είχε σπάσει. Ωστόσο, πριν από τον γάμο ο Σκιπίων άλλαξε γνώμη, και με κάθε προσπάθεια πήρε τη γυναίκα. Ο Κάτων ήταν πολύ θυμωμένος και εξοργισμένος από αυτό, και προσπάθησε να προσφύγει στη νομοθεσία σχετικά με αυτό, αλλά οι φίλοι του τον εμπόδισαν, και έτσι, με την οργή και τη νεανική του ζέση, έρριξε τον εαυτό του στον ιαμβικό στίχο και συσώρευσε πολύ περιφρονητικά τον Σκιπίωνα. Το ζευγάρι είχε έναν γιο, τον Mέτελλο Σκιπίωνα που φαίνεται να απεβίωσε όταν ήταν μόλις 18 ετών Ένας άλλος γιος μπορεί να γεννήθηκε γύρω στο 70 π.Χ. ή ένας γιος μπορεί να υιοθετήθηκε. Εκείνη την περίοδο γεννήθηκε και η πολύ πιο διάσημη κόρη του ζευγαριού : ο Σκιπίων πάντρεψε για πρώτη φορά την περίφημη Κορνηλία Μετέλλα με τον Πόπλιο Λικίνιο Κράσσο, τον γιο τού Mάρκου Λικινίου Κράσσου. Μετά το τέλος τού Πόπλιου στις Κάρρες, ο Σκιπίωνας αποφάσισε να διαδεχθεί τον Καίσαρα ως πεθερός τού Πομπήιου, και πλησίασε τον Πομπήιο με πρόταση να τον παντρέψει με την Κορνηλία, το οποίο ο Πομπήιος αποδέχτηκε. Ο Πομπήιος ήταν τουλάχιστον τριάντα χρόνια μεγαλύτερος από την Κορνηλία. Αυτός ο γάμος ήταν μία από τις πράξεις, με τις οποίες ο Πομπήιος διέκοψε τη συμμαχία του με τον Καίσαρα, και δήλωσε ότι ήταν ηγέτης των άριστων (optimates). Αυτός και ο Σκιπίων ήταν μαζί ύπατοι το 52. Ο Κικέρων ονομάζει τον «Π. Σκιπίωνα» μεταξύ των νεαρών ευγενών της ομάδας υπεράσπισής του, όταν ο Σέξτος Ρόσκιος διώχθηκε το 80 π.Χ. Τοποθετείται στην εταιρεία τού Mάρκου Μεσσάλα και τού Mέτελλου Κέλερ, και των δύο μελλοντικών προξένων. Ο Μέτελλος Σκιπίωνας ήταν πιθανότατα tribune τού λαού το 59 π.Χ., αλλά η ιδιότητά του ως πατρικίου συνηγορεί κατά της κατοχής του αξιώματος. Είναι πιθανό ότι η υιοθέτηση τού Σκιπίωνα σε ένα πληβείο γένος, μπορεί να τον προσδιόριζε για μία τριβουνία σε μια τεχνική. Μπορεί να ήταν αγορανόμος καθέδρας (curule aedile) το 57 π.Χ., όταν παρουσίασε νεκρικούς αγώνες προς τιμήν τού τέλους τού υιοθετημένου πατέρα του, έξι χρόνια νωρίτερα. Υπήρξε πραίτορας, πιθανότατα το 55 π.Χ., κατά τη διάρκεια της δεύτερης υπατείας τού Πομπηίου και τού Μάρκου Κράσσου. Το 53 π.Χ. ο Σκιπίων ήταν μεσοβασιλιάς (interrex) με τον Μάρκο Βαλέριο Μεσσάλλα. Έγινε ύπατος με τον Πομπήιο το 52 π.Χ., τη χρονιά που κανόνισε τον γάμο της πρόσφατα χήρας κόρης του μαζί του. Αδιαμφισβήτητα αριστοκρατικός και συντηρητικός, ο Μέτελλος Σκιπίωνας ήταν τουλάχιστον ένα συμβολικό αντίβαρο στη δύναμη της λεγόμενης Α΄ Τριανδρίας πριν από το τέλος τού Κράσσου το 53 π.Χ. «Οι εύκαιροι θάνατοι», σημειώνει ο Σάιμ, «είχαν ενισχύσει την αξία του, χωρίς να έχει μείνει κανένας από τους υπάτους του Μέτελλου». Είναι γνωστό ότι ήταν μέλος τού Συλλόγου των Ποντιφίκων από το 57 π.Χ., και πιθανότατα προτάθηκε μετά το τέλος τού θετού πατέρα του το 63 και στη συνέχεια εξελέγη. Τον Ιανουάριο του 49 π.Χ. ο Σκιπίωνας έπεισε τη Σύγκλητο να εκδώσει το τελεσίγραφο στον Καίσαρα, που έκανε τον πόλεμο αναπόφευκτο. Την ίδια χρονιά ο Σκιπίων έγινε ανθύπατος της επαρχίας της Συρίας. Στη Συρία και την Ασία, όπου κατέλαβε χειμερινά καταλύματα, χρησιμοποιούσε συχνά καταπιεστικά μέσα για να συγκεντρώσει πλοία, στρατεύματα και χρήματα: Έβαλε κατά κεφαλήν φόρο σε δούλους και παιδιά, φορολογούσε κολώνες, πόρτες, σιτηρά, στρατιώτες, όπλα, κωπηλάτες και μηχανήματα. Αν μπορούσε να βρεθεί ένα όνομα για ένα πράγμα, αυτό θεωρούνταν αρκετό, για να κερδίσει χρήματα από αυτό. Ο Σκιπίωνας σκότωσε τον Αλέξανδρο της Ιουδαίας και ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας (imperator) στρατηγός για τις νίκες που διεκδίκησε στα Όρη Αμανού , όπως σημειώθηκε απαξιωτικά από τον Καίσαρα. Το 48 π.Χ. ο Σκιπίωνας έφερε τις δυνάμεις του από την Ασία στην Ελλάδα, όπου έκανε ελιγμούς ενάντια στον Γναίο Δομίτιο Καλβίνο και τον Λεύκιο Κάσσιο Λογγίνο μέχρι την άφιξη του Πομπηίου. Στη μάχη των Φαρσάλων διοικούσε το κέντρο. Μετά την ήττα των αρίστων από τον Καίσαρα, ο Μέτελλος κατέφυγε στην Αφρική. Με την υποστήριξη τού πρώην -αντιπάλου του στη νύφη- Κάτωνα, απέσπασε την επικεφαλής των δυνάμεων του Πομπηίου από τον πιστό Πόπλιο Άττιο Βάρρο, πιθανότατα στις αρχές τού 47. Το 46 κατείχε την αρχηγία στη μάχη της Θάψου, «χωρίς ικανότητα ή επιτυχία» και ηττήθηκε μαζί με τον Κάτωνα. Μετά την ήττα προσπάθησε να δραπετεύσει στην Ιβηρική Χερσόνησο, για να συνεχίσει τον αγώνα, αλλά υπερκεράστηκε από τον στόλο τού Πόπλιου Σίττιου. Αυτοκτόνησε μαχαιρώνοντας τον εαυτό του, για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του. Αντιμετωπίζοντας το τέλος, ο Μέτελλος Σκιπίων επέτυχε μία αχαρακτήριστη αξιοπρέπεια, αποχωρώντας από τους στρατιώτες του με έναν αδιάφορο Imperator se bene habet («Ο στρατηγός σας καλώς έχει»). Αυτά τα τελευταία λόγια ότι "είναι καλά" προκάλεσαν έντονο έπαινο από τον Στωικό ηθικό φιλόσοφο Σενέκα: Πάρτε, για παράδειγμα, τον Σκιπίωνα, τον πεθερό του Γναίου Πομπηίου: οδηγήθηκε πίσω στην αφρικανική ακτή από έναν αντίθετο άνεμο και είδε το πλοίο του στη δύναμη του εχθρού. Γι' αυτό τρύπησε το σώμα του με σπαθί, και όταν ρώτησαν πού είναι ο διοικητής, απάντησε: «ο στρατηγός είναι καλά». Αυτά τα λόγια τον ανέβασαν στο επίπεδο των προγόνων του και χωρίς να αποκτήσει τη δόξα που η μοίρα έδωσε στους Σκιπίωνες στην Αφρική, δεν έχασε τη συνέχειά της. Είναι μία μεγάλη πράξη να κατακτήσεις την Καρχηδόνα, αλλά μία μεγαλύτερη πράξη να κατακτήσεις τον θάνατο. «Όλα καλά με τον στρατηγό!» Ένας διοικητής θα έπρεπε να πεθάνει διαφορετικά, ειδικά ένας από τους στρατηγούς του Κάτωνα Ο κλασικός μελετητής Τζον Χ. Κόλινς συνόψισε τον χαρακτήρα και τη φήμη τού Mέτελλου Σκιπίωνα: Από όλα όσα μπορούμε να μάθουμε γι' αυτόν τον Σκιπίωνα, ήταν τόσο προσωπικά περιφρονητικός και τόσο πολιτικά αντιδραστικός όσο λένε: ένας υπερασπιστής τού Γ. Βέρρες (Στο Ver. II. 4. 79–81), ένας αποχαυνωμένος μοναδικής απωθητικότητας (Valerius Maximus , 9.1.8[36]), ένας ανίκανος και χοντροκέφαλος διοικητής (Πλούταρχος, Κάτω Μιν. 58), ένας απείθαρχος τύραννος στην κατοχή της εξουσίας (Bell. Afr. 44–46), ένας εκβιαστής των επαρχιών (π.Χ. 3.31–33), ένας διψασμένος για προγραφές χρεοκοπημένος (Att. 9.11[37]), ένας άξιος δισεγγονός των αγέρωχων, εχθρών των πληβείων αρχόντων[38] (Münzer, RE 4.1502) που είχε ηγηθεί του λιντσαρίσματος του Τιβέριου Γράκχου, και ο πιο ανάξιος πατέρας της ευγενικής Κορνηλίας. Μόνο στο ο αυτοκράτωρ στρατηγός καλώς έχει (imperator se bene habet) με τον οποίο συνάντησε το θάνατο, υπάρχει κάποιο ίχνος τού ευγενούς χαρακτήρα των μεγάλων προγόνων του (Seneca Rhet., Suas. 7.8). Γένος των Καικιλίων Linderski, Jerzy . "Q. Scipio Imperator." Στο Imperium sine fine: T. Robert S. Broughton and the Roman Republic . Franz Steiner, 1996, σσ. 144–185. Περιορισμένη προεπισκόπηση στο διαδίκτυο. Σάιμ, Ρόναλντ . «Οι τελευταίοι Σκιπιώνες». Στην Αυγουστιανή Αριστοκρατία . Oxford University Press, 1989, σσ. 244–245 διαδικτυακά. | Ο Κόιντος Καικίλιος Μέτελλος Πίος Σκιπίων, λατιν.: Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio, (π. 95 – 46 π.Χ.), συχνά αναφερόμενος ως Mέτελλος Σκιπίων, ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και στρατιωτικός διοικητής. Κατά τη διάρκεια τού εμφυλίου πολέμου μεταξύ τού Ιουλίου Καίσαρα και της συγκλητικής φατρίας με επικεφαλής τον Πομπήιο, ήταν ένθερμος υποστηρικτής τού τελευταίου. Οδήγησε στρατεύματα εναντίον των δυνάμεων τού Καίσαρα, κυρίως στις μάχες της Φαρσάλου και της Θάψου, όπου και ηττήθηκε. Αργότερα αυτοκτόνησε. Ο Ρόναλντ Σάιμ τον αποκάλεσε «τον τελευταίο Σκιπίωνα οποιασδήποτε συνέπειας στη ρωμαϊκή ιστορία». | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%AF%CF%89%CE%BD |
Αχμάντ Τετζάν Κάμπαχ | Γεννήθηκε το 1932. Έγινε πρόεδρος της χώρας μετά τη νίκη του στις εκλογές του 1996 και κυβέρνησε μέχρι την ανατροπή του, σε στρατιωτικό πραξικόπημα τον Μάιο του 1997, από τον Τζόνι Πολ Κορόμα, ενώ η περίοδος της κυριαρχίας του αμαυρώθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο με το Ηνωμένο Επαναστατικό Μέτωπο. Ο Κάμπαχ αυτοεξορίστηκε στη Γουινέα. Το 1998, έπειτα από επέμβαση της Νιγηρίας και με την υποστήριξη άλλων χωρών της Δυτικής Αφρικής, αποκαταστάθηκε στην εξουσία. Στις 7 Ιουλίου 1999 υπέγραψε, μαζί με τον ηγέτη των ανταρτών, Φοντάι Σάνκοχ, τη συνθήκη του Λομέ. Στις αρχές του 2002, ο εμφύλιος πόλεμος τερματίστηκε επίσημα στη χώρα, με την παράδοση των όπλων από τους αντάρτες, στις 18 Ιανουαρίου 2002. Την ίδια χρονιά επανεξελέγη στην Προεδρία της χώρας. Η πρώτη σύζυγός του, Πατρίσια, πέθανε το 1998. Απέκτησαν 4 παιδιά. Το 2008 ξαναπαντρεύτηκε. Λίγο πριν πεθάνει, εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο: «Coming from the brink».Τον διαδέχθηκε στην προεδρία, τον Σεπτέμβριο του 2007 ο Έρνεστ Μπάι Κορόμα. Βιογραφία (αγγλ.) | Ο Αχμάντ Τετζάν Κάμπαχ (Ahmad Tejan Kabbah, 14 Φεβρουαρίου 1932 - 31 Μαρτίου 2014) ήταν πολιτικός από τη Σιέρα Λεόνε. Ήταν πρόεδρος της χώρας από το 1996 έως το 1997 και από το 1998 ως το 2007. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84_%CE%A4%CE%B5%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD_%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%87 |
Ρενώ, κόμης του Νταμμαρτέν | Ο Ρενώ μεγάλωσε στη Γαλλική βασιλική αυλή και έγινε στενός φίλος με τον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο Αύγουστο, πολέμησε με εντολή του πατέρα του εναντίον των Πλανταγενετών. Με την εύνοια του Φιλίππου παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο μια βασιλική εξαδέλφη τη Μαρία του Σατιγιόν, κόρη του Γκυ Β΄ του Σατιγιόν και της Αδέλης του Ντρο. Με τη συμβουλή του Φίλιππου χώρισε τη Μαρία του Σατιγιόν και παντρεύτηκε βίαια την Ίδα, κόμισσα της Βουλώνης. Με τον γάμο αυτό η Κομητεία της Βουλώνης έγινε υποτελής του Γάλλου βασιλιά, μέχρι τότε ανήκε στους Κόμητες της Φλάνδρας. Ο γάμος προκάλεσε έντονο μίσος ανάμεσα στον Ρενώ, την οικογένεια Ντρο και τους κόμητες του Γκιν που είχαν αρραβωνιαστεί την Ίδα. Ο Ρενώ και η σύζυγος του με διάταγμα στη Βουλώνη έδωσαν οικονομικά προνόμια στους εμπόρους (1203). Ο Φίλιππος έκανε τον Ρενώ την επόμενη χρονιά κόμη του Ωμάλ (1204) αλλά ο ίδιος ο Ρενώ είχε αρχίσει να ανεξαρτητοποιείται. Τον Απρίλιο του 1204 που ο Φίλιππος Αύγουστος κατέκτησε τη Νορμανδία παρέδωσε στον Ρενώ την κομητεία του Μορτέν και την τιμή του Γουάρεν που κατείχε ο Γουλιέλμος Α΄ του Μπλουά τρίτος γιος του βασιλιά Στεφάνου της Αγγλίας. Αργότερα αρνήθηκε να παρουσιαστεί μπροστά στον βασιλιά Φίλιππο σε ένα νομικό ζήτημα που είχε προκύψει με τον Φίλιππο του Ντρε, επίσκοπο του Μπωβαί (1211). Ο Φίλιππος Αύγουστος έκανε κατάσχεση των εδαφών του στο Λάμπεθ και το Νταμμαρτέν, ο Ρενώ σε απάντηση συμμάχησε με τον Άγγλο βασιλιά Ιωάννη τον Ακτήμονα, εχθρό του Φιλίππου, δέχτηκε πολλά δώρα στην Αγγλία και ετήσιο μισθό. Η μεταξύ τους συμφωνία ήταν ότι ο κάθε ηγεμόνας θα έκλεινε ξεχωριστά ειρήνη με τον Φίλιππο. Ο Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο Φερδινάνδος της Φλάνδρας επιτέθηκαν στη Γαλλία (1214), στο πλευρό τους ήταν και ο Ρενώ, η σύγκρουση κορυφώθηκε με τη μάχη του Μπουβίν. Ο Γάλλος βασιλιάς ήταν ο μεγάλος νικητής, ο Ρενώ που ανήκε στους ηττημένους ήταν από τους τελευταίους που αρνήθηκαν να παραδοθούν στον Φίλιππο. Τα εδάφη του κατασχέθηκαν όλα και δόθηκαν στον Φίλιππο Α΄ της Βουλώνης γιο του Φιλίππου Αυγούστου με την τρίτη σύζυγο του Αγνή της Μερανίας. Ο Ρενώ φυλακίστηκε ισόβια στην Περόν μέχρι που αυτοκτόνησε από απελπισία (1227), η κόρη του με την Ίδα Ματθίλδη Β΄ της Βουλώνης παντρεύτηκε τον Φίλιππο Α΄ της Βουλώνης. Baldwin, John W. (2002). Aristocratic Life in Medieval France: The Romances of Jean Renart and Gerbert de Montreuil, 1190-1230. The Johns Hopkins University Press. Lambeth, treaty of (4 May 1212). In Dictionary of British History. 1999 | Ο Ρενώ του Νταμμαρτέν (περί το 1165 - 21 Απριλίου 1227), Κόμης της Βουλώνης (1190 - 1216), κόμης του Νταμμαρτέν και κόμης του Ωμάλ (1204 - 1214) ήταν γιος του Αλβερίκιου Γ΄ του Νταμμαρτέν και της Ματθίλδης του Κλερμόν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CF%8E,_%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AD%CE%BD |
Σοφία Γουίνκλμαν | Είναι κόρη του Μπάρρυ Γουίνκλμαν, εκδότη του Παγκόσμιος Άτλας της Ιστορίας των Τάιμς και της 2ης συζύγου του Σίντυ Μπλακ, συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Γεννήθηκε στο Πρίμροουζ Χιλ του Λονδίνου. Αδελφή της, από τον 1ο γάμο του πατέρα της είναι η Κλαούντια Γουίνκλμαν, παρουσιάστρια της τηλεόρασης. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία στο Τρίνιτυ Χολλ του Κέιμπριτζ. Παντρεύτηκε το 2009 τον λόρδο Φρειδερίκο Γουίντσορ και έχει τέκνα: Μωντ-Ελισάβετ-Δάφνη-Μαρίνα, γενν. 2013. Ισαβέλλα-Αλεξάνδρα-Μέι γενν. 2016. "Sophie Winkleman". United Agents. Retrieved 16 May 2018. "An Interview with Actress and Writer Sophie Winkleman at Soho House, LA". Arteviste. 21 September 2014. Retrieved 16 May 2018. | H Σοφία, αγγλ. Sophie Winkleman (γενν. 5 Αυγούστου 1980) από τον Οίκο Γουίλκμαν είναι Αγγλίδα ηθοποιός, σύζυγος του λόρδου Φρειδερίκου Γουίντσορ, που είναι μέλος της βασιλικής Οικογένειας της Βρετανίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%BA%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD |
Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 2016 | Διεξήχθησαν ξεχωριστά από το πανελλήνιο πρωτάθλημα σε διάφορες περιοχές ως εξής: Έπταθλο. Διεξήχθη στις 4-5 Ιουνίου 2016, στις Σέρρες, στα πλαίσια του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος συνθέτων αγωνισμάτων. 10.000 μ.. Διεξήχθη στις 21 Μαΐου 2016, στο Δημοτικό Στάδιο Μεγάρων. Ημιμαραθώνιος. Διεξήχθη στις 20 Μαρτίου 2016 στο κέντρο της Αθήνας, παράλληλα με τους λαϊκούς αγώνες 5χλμ, 3χλμ και 1.000μ ΑΜΕΑ και τα Special Olympics. Μαραθώνιος. Διεξήχθη στις 8 Νοεμβρίου 2015 (δηλ. στα πλαίσια της σεζόν 2015-2016), ταυτόχρονα με τον 33ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθήνας. 20χλμ βάδην. Διεξήχθη στις 27 Μαρτίου 2016 στα Μέγαρα για άνδρες, γυναίκες και νέους. Παράλληλα, έγιναν ημερίδες 10χλμ για αθλητές των κατηγοριών Εφήβων – Νεανίδων – Παίδων και 5χλμ Κορασίδων. stivoz.gr: Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου 2016 Αρχειοθετήθηκε 30-10-2022 στο Wayback Machine. ΣΕΓΑΣ:Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου 2016Αρχειοθετήθηκε 2022-10-17 στο Wayback Machine. ΣΕΓΑΣ: Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος 10.000μ 2016Αρχειοθετήθηκε 2022-10-18 στο Wayback Machine. ΣΕΓΑΣ: Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος 20χλμ 2016Αρχειοθετήθηκε 2022-10-21 στο Wayback Machine. ΣΕΓΑΣ: Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Συνθέτων 2016Αρχειοθετήθηκε 2022-10-18 στο Wayback Machine. stivoz.gr: Αποτλέσματα Ημιμαραθώνιου 2016Αρχειοθετήθηκε 2022-11-01 στο Wayback Machine. Αποτελέσματα Μαραθωνίου 2015 | Το 81ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 2016 διεξήχθη στις 18–19 Ιουνίου 2016 στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, στην Πάτρα, εκτός από τα ειδικά πρωταθλήματα 20χλμ βάδην, 10.000μ, επτάθλου, ημιμαραθωνίου και του μαραθωνίου που διεξήχθησαν σε διαφορετικές ημερομηνίες. Πρωταθλήτρια ομάδα αναδείχθηκε ο Γ.Σ. «Ελευθέριος Βενιζέλος» Χανίων για πρώτη φορά στην ιστορία του. Ήταν η πρώτη φορά που ο τίτλος πήγε σε επαρχιακή ομάδα [αν εξαιρεθούν οι κυπριακές νίκες στο παρελθόν] και η πρώτη φορά από το 1991 που κατέκτησε τον τίτλο ομάδα εκτός Λεκανοπεδίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_2016 |
Λευκή της Καστίλης (1319-1375) | Ο Αλβάρ Νούνιες Οσόριο διαπραγματεύτηκε τον Οκτώβριο του 1327 με τον βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Δ΄ τον γάμο ανάμεσα στην Λευκή με τον γιο και διάδοχο του Πέτρο, η αδελφή του Πέτρου Μαρία θα παντρευόταν ταυτόχρονα τον Αλφόνσο ΙΑ΄ της Καστίλης. Ο Πέτρος και η Λευκή ήταν ακόμα ανήλικοι, η Λευκή θα έπρεπε να μεταφερθεί στην αυλή του μελλοντικού πεθερού της στην Πορτογαλία μέχρι τότε που θα έφτανε σε ηλικία γάμου. Σύμφωνα με τα χρονικά στην διάρκεια της παραμονής της στην Πορτογαλία έδειξε σημάδια ασθένειας, εξετάστηκε από γιατρούς που έστειλε ο Αλφόνσος ΙΑ΄, την βρήκαν άρρωστη και ανίκανη να τεκνοποιήσει. Μετά την γνωμάτευση των γιατρών ο Πέτρος αρνήθηκε να την παντρευτεί, ο γάμος δεν έγινε τελικά ποτέ. Την ίδια εποχή ο Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα διαπραγματεύτηκε με τον Αλφόνσο Δ΄ της Πορτογαλίας τον γάμο ανάμεσα στον διάδοχο Πέτρο και την κόρη του Κωνσταντία του Πενιαφιέλ. Η Λευκή επέστρεψε από την Πορτογαλία στην Αραγωνία με ολόκληρη την προίκα και την συνοδεία της. Σύμφωνα με τα "Μεγάλα Χρονικά του βασιλιά Αλφόνσου ΙΑ΄" την εποχή που συναντήθηκαν ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης και ο Αλφόνσος Δ΄ της Αραγωνίας ο Αλφόνσος της Καστίλης ανάγκασε την Λευκή με την μητέρα της να φύγουν από την Αραγωνία και να επιστρέψουν στην Καστίλη. Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ σταδιακά ξεκίνησε την κατάσχεση των αξιωμάτων της Καστίλης, αργότερα (1336) τα παρέδωσε στα νόθα παιδιά του με την Έλενορ ντι Γκουσμάν. Η Λευκή πήρε το όνομα "Κυρία της Σάντα Μαρία Λα Ρεάλ ντε Λας Ουέλγκας", ήταν η τελευταία που κατείχε την εξουσία σε αυτό το μοναστήρι. Η ταφή της έγινε στο Λας Ουέλγκας μαζί με τους γονείς της. Οι ανασκαφές που έγιναν το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα βρήκαν το σώμα της μουμιοποιημένο, η μούμια ήταν μεγάλη και παχύσαρκη και το ασπρόμαυρο ένδυμα σκισμένο. Το σώμα της στέκεται σήμερα σε έναν απλό πέτρινο τάφο, στην απέναντι πλευρά του τάφου της βρίσκονται τα οστά της μητέρας της Ινφάντης Μαρίας της Αραγωνίας. Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla (in Spanish). Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. Caetano de Souza, Antonio (1735). Historia Genealógica de la Real Casa Portuguesa (PDF) (in Portuguese). Vol. I. Lisbon: Lisboa Occidental, na oficina de Joseph Antonio da Sylva. Catalán, Diego (1977). Cátedra Seminario Menéndez Pidal (ed.). Gran Crónica de Alfonso XI. Vol. II. Madrid: Publisher Gredos. Diago Hernando, Máximo (2005). "Vicisitudes de un gran estado señorial en la frontera de Castilla con Aragón durante la primera mitad del siglo XIV: los señoríos sorianos del Infante Don Pedro". Anuario de estudios medievales (in Spanish) (35, 1): 47–90. García Fernández, Manuel (1998). "La infanta Doña María, monja de Sijena, y su política castellana durante la minoría de Alfonso XI (1312-1325)". Anuario de estudios medievales (in Spanish). Barcelona: Consejo Superior de Investigaciones Científicas, CSIC: Institución Milá y Fontanals. Departamento de Estudios Medievales (28): 157–174. Gómez-Moreno Martínez, Manuel (1946). El Panteón de las Huelgas Reales de Burgos (in Spanish). Instituto Diego Velázquez. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. Herrero Sanz, María Jesús (2004). Guía Santa María la Real de Huelgas. Burgos (in Spanish). Madrid: Reales Sitios de España. Patrimonio Nacional. Lopes, Fernão (1735). Joze Pereira Bayam (ed.). Chronica del Rey D. Pedro I (in Portuguese). Lisbon: Lisboa Occidental. Menéndez Pidal de Navascués, Faustino (1982). "La Casa Real de Castilla y León". Hidalguía (in Spanish). Vol. I. Series: Heráldica medieval española. Instituto Luis de Salazar y Castro. Mutgé i Vives, Josefa (1997). "Relacions entre Alfons el Benigne de Catalunya-Aragó i Alfons IV de Portugal" (PDF). XV Congreso de Historia de la Corona de Aragón. Actas. Tomo II. Relaciones de la Corona de Aragón con los estados cristianos (siglos XII-XV) (in Catalan). Barcelona: Institució Milà y Fontanals. CSIC.: 477–492. Rodrigues Oliveira, Ana (2010). Rainhas medievais de Portugal. Dezassete mulheres, duas dinastias, quatro séculos de História (in Portuguese). Lisbon: A esfera dos livros. Salazar y Acha, Jaime de (2000). Centro de Estudios Políticos y Constitucionales (ed.). La casa del Rey de Castilla y León en la Edad Media (in Spanish). Colección Historia de la Sociedad Política, dirigida por Bartolomé Clavero Salvador (1st ed.). Madrid: Rumagraf S.A. | H Λευκή της Καστίλης, (Ισπανική γλώσσα : Blanco de Castilla, Αύγουστος 1319 - 1375) από τον Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέας ήταν το μόνο τέκνο του Πέτρου κυρίου του Καμέρος και της Μαρίας του Οίκου της Βαρκελώνης, κόρης του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας. Γεννήθηκε στο Αλκοσέρ της Γκουανταλαχάρα τον Αύγουστο του 1319 δύο μήνες πριν ο πατέρας της είχε σκοτωθεί στην καταστρεπτική "μάχη της Βέγα δε Γκρανάδα" (25 Ιουνίου 1319). Ο πατέρας της ήταν κύριος του Λος Κάμερος, Αλμαθάν, Μπερλάνγα ντε Ντουέρο, Μοντεαγούδο, Θιφουέντες και μαγιορδόμος του αδελφού του Φερδινάνδου Δ΄ της Καστίλης. Όταν ο τελευταίος απεβίωσε το 1312, ο Πέτρος έγινε κηδεμόνας του ανιψιού του Αλφόνσου ΙΑ΄ και αντιβασιλιάς μαζί με τη μητέρα του Μαρία της Μολίνα και τον θείο του Ιωάννη κύριο της Βαλένθια δε Κάμπος. Ο Ιωάννης σκοτώθηκε μαζί του στη Βέγα ντε Γκρανάδα. Με τον θάνατο του Ινφάντη Πέτρου ο Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα που έγινε αργότερα έμπιστος του βασιλιά Αλφόνσου ΙΑ΄ έστειλε επιστολή στον Αλφόνσο ΙΑ΄ της Αραγωνίας με την οποία του τόνισε ότι ο γαμπρός του υποσχέθηκε να του αναθέσει την φροντίδα του αγέννητου παιδιού. Ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας του απάντησε με επιστολή ότι το εγκρίνει (7 Αυγούστου 1319), του ζήτησε να υπηρετήσει πιστά την κόρη του Ινφάντη Μαρία. Την άνοιξη του 1320 η Λευκή και η μητέρα της έφυγαν από το Βασίλειο της Καστίλης για το Βασίλειο της Αραγωνίας ύστερα από προτροπή του θείου της Φιλίππου και της γιαγιάς της Μαρίας παρά το γεγονός ότι η Μαρία ήταν μοναδική κληρονόμος στα εδάφη του Πέτρου.Ο Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα εγγονός του Φερδινάνδου Γ΄ της Καστίλης και διεκδικητής της αντιβασιλείας και η σύζυγος του Κωνσταντία της Αραγωνίας κόρη του Ιακώβου Β΄ συνεπώς θεία της Λευκής ζήτησαν από τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας να μείνουν η Λευκή και η μητέρα της υπό την προστασία τους. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο στόχος του Ιωάννη Εμμανουήλ ήταν να τον βοηθήσει ο πεθερός του να αναλάβει την αντιβασιλεία και να εξασφαλίσει την κληρονομιά της Λευκής. Η μητέρα της Λευκής και ο Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα που διοικούσε τα εδάφη της συμφώνησαν να παντρευτεί η Λευκή όταν ενηληκιωθεί τον ξάδελφο της Αλφόνσο ΙΑ΄, ο γάμος δεν έγινε ωστόσο ποτέ. Ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας έβαλε στόχο να παντρέψει την εγγονή του με τον Ιωάννη ντε Καστίγια ι Άρο (1325), εχθρό του Φιλίππου της Καστίλης, του Γκαρσί Λάσσο ντε λα Βέγκα και του Αλβάρ Νούνιες Οσόριο που ήταν οι νέοι συνοδοί του Αλφόνσου ΙΑ΄.Με την ενηλικίωση του ο Αλφόνσος ΙΑ΄ ακύρωσε τον αρραβώνα της Λευκής με τον Ιωάννη (1325), φοβόταν ότι ο Ιωάννης θα αποκτούσε τα εδάφη της Λευκής ανάμεσα στην Αραγωνία και την Καστίλη και θα προχωρούσε σε εξέγερση εναντίον του. Ο Ιωάννης ντε Καστίγια ι Άρο δολοφονήθηκε στο Τόρο από άντρες υπό τις διαταγές του Αλφόνσου ΙΑ΄ (31 Οκτωβρίου 1326). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_(1319-1375) |
Α.Σ. Άρης Θήβας | Το ανδρικό τμήμα καλαθοσφαίρισης του Άρη Θήβας θα λάβει συμμετοχή για πρώτη φορά στην ιστορία του στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής την περίοδο 2018–19. Έχει κατακτήσει τα πρωταθλήματα που διεξήχθησαν τις περιόδους 1982–83, 1985–86, 1986–87 και 2017–18. Την αγωνιστική περίοδο 1989–90, ο σύλλογος αποτέλεσε τη μία από τις 9 ομάδες της Α΄ Κατηγορίας Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε.. Ο Άρης ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκεντρώνοντας 28 βαθμούς σε 16 αγώνες, με απολογισμό 14 νίκες και 2 ήττες, χάνοντας έτσι τον τίτλο και τη συμμετοχή στο Πρωτάθλημα Ανόδου για την Γ΄ Εθνική. Κατά την περίοδο 2008-09 ο σύλλογος υποβιβάστηκε από την Α' Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε. Εντούτοις, η παραμονή του στη Β' Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε. ήταν σύντομη, καθώς κατά την περίοδο 2009-10 τερμάτισε αρκετά ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα ώστε να επανέλθει στην κορυφαία κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος από το επόμενο φθινόπωρο.Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2012-13, ο Α.Σ. Άρης Θήβας έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας Ανδρών που διοργανώνει η Ε.Σ.Κ.Α.Σ.Ε., ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Κώστας Τζαβίδας (1982 – 1983) Σωτήρης Γερμανός ( – 21/12/2016) Χρήστος Χρήστου (21/12/2016 – 6/2018) Βαγγέλης Ματσαγγούρας (6/2018 – σήμερα) ΠρωτάθλημαΑ΄ Κατηγορία Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε.: 41982–83, 1985–86, 1986–87, 2017–18Β΄ Κατηγορία Ε.Σ.ΚΑ.Σ.Ε.: 41992–93, 1998–99, 2005–06, 2009–10ΣυμμετοχέςΓ΄ Εθνική Κατηγορία: 12018–19 Η ανδρική ομάδα πετοσφαίρισης του Άρη Θήβας υπήρξε μέλος της Τοπικής Επιτροπής Πετοσφαίρισης Κεντρικής Ελλάδας (Τ.Ε.Π.Κ.Ε.) (σημερινή Ε.Σ.ΠΕ.Κ.ΕΛ.). Την αγωνιστική περίοδο 1989–90, ο Άρης έλαβε μέρος στον Β΄ όμιλο της πρώτης και μοναδικής Κατηγορίας της Τοπικής Επιτροπής που αποτελούνταν από 6 ομάδες. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκεντρώνοντας 15 βαθμούς σε 10 αγώνες, χάνοντας έτσι τη συμμετοχή στην τελική φάση που θα καθόριζε τον πρωταθλητή. Η γυναικεία ομάδα πετοσφαίρισης του Άρη Θήβας υπήρξε μέλος της Τοπικής Επιτροπής Πετοσφαίρισης Κεντρικής Ελλάδας (Τ.Ε.Π.Κ.Ε.) (σημερινή Ε.Σ.ΠΕ.Κ.ΕΛ.). Την αγωνιστική περίοδο 1989–90, ο Άρης έλαβε μέρος στον Β΄ όμιλο της πρώτης και μοναδικής Κατηγορίας της Τοπικής Επιτροπής που αποτελούνταν από 5 ομάδες. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκεντρώνοντας 12 βαθμούς σε 8 αγώνες. Το σήμα της ομάδας έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Επίσημος ιστότοπος (archive) Επίσημο ιστολόγιο | Ο Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θήβας είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο με έδρα του την πόλη της Θήβας, στη Βοιωτία. Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1980 και κύριος χώρος δραστηριοτήτων του είναι η καλαθοσφαίριση. Στο παρελθόν διέθετε τμήματα ποδοσφαίρου, πετοσφαίρισης και στίβου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%A3._%CE%86%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%98%CE%AE%CE%B2%CE%B1%CF%82 |
Ανίχνευση ανωμαλιών | Αρκετές τεχνικές ανίχνευσης ανωμαλιών έχουν προταθεί στην βιβλιογραφία. Από αυτές οι πιο δημοφιλείς είναι: Μέθοδοι που βασίζονται στην απόσταση (Distance based methods) Πρώτης-κλάσης Σύστημα διανυσμάτων υποστήριξης (One Class Support Vector Machines)(η διαφορα του One Class Support Vector Machines σε σχέση με τα συνηθισμένα είναι ότι τα δεδομένα εκπαίδευσης δεν είναι πανομοιότυπα κατανεμημένα με αυτά του ελέγχου.) Επαναλαμβανόμενα Νευρωνικά Δίκτυα (Replicator Neural Networks) Ανίχνευση ακραίων τιμών βασισμένη στην συσταδοποίηση. Ανίχνευση ανωμαλιών υπό όρους(Conditional Anomaly Detection) Η ανίχνευση εισβολών παρέχει ασφάλεια στους υπολογιστές και τα δεδομένα του δικτύου, με την προϋπόθεση αυτά να μπορούν ελεύθερα να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες και τις δυνατότητες του δικτύου. Στόχος της ανίχνευσης εισβολής είναι ο άμεσος προσδιορισμός της αναρμόδιας χρήσης, της κακής χρήσης και της κατάχρησης συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών τόσο από τους διαχειριστές των συστημάτων αλλά και από εξωτερικούς χρήστες. Η πολυπλοκότητα αυτής της εφαρμογής αυξάνεται όσο διευρύνεται το πλήθος των συνδεδεμένων υπολογιστών με αποτέλεσμα να γίνεται ευκολότερη η εισβολή κακόβουλων χρηστών. Οι σημαντικότερες ταξινομήσεις συστημάτων ανίχνευσης εισβολής είναι η ανίχνευση ανωμαλιών(anomaly detection) και η ανίχνευση κακής χρήσης (misuse detection). Η λειτουργία της ανίχνευσης ανωμαλιών επικεντρώνεται στην συλλογή πληροφοριών διαμορφώνοντας το προφίλ μίας οντότητας. Η οντότητα αυτή μπορεί να είναι είτε ένας χρήστης ή μία ομάδα χρηστών είτε ένας υπολογιστής(π.χ. ένας εξυπηρετητής) και οι πληροφορίες που συλλέγονται σχετίζονται με την δραστηριότητα του χρήστη, όπως το ποσό των δεδομένων που μεταδίδονται, τις ώρες που συνδέεται καθώς και τα τερματικά με τα οποία συνδέεται, ενώ στην περίπτωση του υπολογιστή συλλέγονται πληροφορίες για την μέση χρήση της κεντρικής μονάδας του επεξεργαστή, τον αριθμό των συνδεδεμένων χρηστών κ.α. Οι ανωμαλίες δικτύου αφορούν αστοχίες και προβλήματα απόδοσης του δικτύου ή προβλήματα που σχετίζονται με την ασφάλειά του.Κατά την εφαρμογή, λοιπόν, της ανίχνευσης ανωμαλιών, ελέγχεται η δραστηριότητα σε πραγματικό χρόνο του χρήστη ή του υπολογιστικού συστήματος που θέλουμε να εξετάσουμε και συγκρίνεται με αυτή που είναι αποθηκευμένη στην βάση δεδομένων. Όταν εντοπιστεί μεγάλη απόκλιση από την συνηθισμένη συμπεριφορά, ενεργοποιείται η διαχείριση ασφάλειας του συστήματος προκειμένου να ερευνηθεί. Όπως κάθε τεχνική, έτσι και η ανίχνευση ανωμαλιών έχει θετικά αλλά και αρνητικά σημεία. Κάποια από τα θετικά είναι τα εξής: Ευκολία στον εντοπισμό ενός κακόβουλου χρήστη, ο οποίος έχει παραβιάσει προφίλ άλλυ χρήστη. Λόγω του ότι το σύστημα είναι βασισμένο πάνω σε προσαρμοσμένα προφίλ, είναι δύσκολο στον επιτιθέμενο να ξέρει την δραστηριότητα που πρέπει να ακολουθήσει για να μην εντοπιστεί. Η παρεμβατική δραστηριότητα δεν βασίζεται σε συγκεκριμένη κυκλοφορία που αντιπροσωπεύει γνωστή δραστηριότητα.Ένα σύστημα ανίχνευσης ανωμαλιών μπορεί να εντοπίσει μία επίθεση την πρώτη φορά που γίνεται. Η παρεμβατική δραστηριότητα ενεργοποιεί τον συναγερμό, επειδή παρεκκλίνει από την κανονική δραστηριότητα, κι όχι επειδή κάποιος επενέβη στο σύστημα για να κοιτάξει ένα συγκεκριμένο ρεύμα στην κυκλοφορία του συστήματος.Από την άλλη πλευρά η ανίχνευση ανωμαλιών παρουσιάζει και κάποιες αδυναμίες. κάποιες από αυτές είναι οι εξής: Το σύστημα πρέπει να είναι ικανό να δημιουργεί τα κατάλληλα προφίλ των χρηστών. Κατά την περίοδο όμως του χαρακτηρισμού των δραστηριοτήτων ως κανονική, το δίκτυο είναι ευάλωτο σε επιθέσεις και επίσης αποτελεί πρόκληση ο χαρακτηρισμός μίας δραστηριότητας ως κανονική. Άλλο ένα αρνητικό της ανίχνευσης ανωμαλιών είναι η πολυπλοκότητα του συστήματος και η δυσκολία στο να συνδέσεις ένα γεγονός με την πυροδότηση του συναγερμού. Δεν υπάρχει εγγύηση ότι μία συγκεκριμένη επίθεση, θα ενεργοποιήσει το συναγερμό. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις τη μορφή των επιθέσεων που θα ενεργοποιήσουν το συναγερμό. | Ανίχνευση ανωμαλιών καλείται η αναγνώριση προτύπων από ένα σύνολο δεδομένων που εμφανίζουν διαφορετική συμπεριφορά από την προσδοκώμενη. Άλλες ονομασίες που συναντούνται στην βιβλιογραφία για τα πρότυπα είναι ακραίες τιμές, ασύμφωνες παρατηρήσεις, εξαιρέσεις, παρεκκλίσεις, ιδιαιτερότητες και προσμίξεις σε διαφορετικούς τομείς εφαρμογών. Στόχος είναι η υψηλού επιπέδου ανίχνευση πιθανών ανωμαλιών, διατηρώντας όμως χαμηλά ποσοστά λανθασμένης προειδοποίησης. Ως εφαρμογή μπορούμε να αναφέρουμε τον προσδιορισμό απειλής στην έγκριση δανείων ή πιστωτικών καρτών από μια τράπεζα.Υπάρχουν τρεις κατηγορίες τεχνικών ανίχνευσης ανωμαλιών. Η επιβλεπόµενη ανίχνευση ανωμαλιών, όπου οι τεχνικές που έχουν εφαρμοστεί σε αυτήν την κατηγορία, λαμβάνουν την διαθεσιμότητα τόσο ενός συνόλου δεδομένων εκπαίδευσης που έχει χαρακτηριστεί ως κανονικό όσο και ενός χαρακτηρισμένου ως ακραίων τιμών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνήθως, εφαρμόζονται μοντέλα πρόβλεψης για κανονικές έναντι ανώμαλων τάξεων. Η ημι-επιβλεπόµενη ανίχνευση ανωμαλιών, όπου οι τεχνικές σε αυτή την περίπτωση θεωρούν ότι ένα σύνολο δεδομένων εκπαίδευσης έχει χαρακτηριστεί μόνο κανονικό. Το θετικό αυτής της κατηγορίας είναι ότι εφαρμόζεται σε μεγαλύτερη κλίμακα από την προηγούμενη, για το λόγο ότι δεν απαιτείται επισήμανση για την τάξη ακραίων τιμών. Η συνήθης προσέγγιση σε αυτή την κατηγορία είναι η κατασκευή ενός μοντέλου για το σύνολο ώστε να ανταποκρίνεται στην κανονική συμπεριφορά, και ύστερα η εφαρμογή του για τον προσδιορισμό των ανωμαλιών στα δοκιμαστικά δεδομένα. Τέλος, η μη-επιβλεπόµενη ανίχνευση ανωμαλιών, όπου δεν απαιτούνται δεδομένα εκπαίδευσης, και έτσι είναι οι πιο ευρέως εφαρμόσιμες τεχνικές. Οι τεχνικές σε αυτή τη περίπτωση υποθέτουν ότι τα κανονικά στιγμιότυπα είναι περισσότερα από τις ακραίες τιμές στα δοκιμαστικά δεδομένα. Αν αυτός ο συλλογισμός δεν ισχύει, τότε οι τεχνικές έχουν μεγάλο ποσοστό λανθασμένης εκτίμησης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD |
Ευκλείδειο διάνυσμα | Το διάνυσμα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έννοιας που αναπτύχθηκε μέσα από την στενή αλληλεπίδραση Μαθηματικών και Φυσικής. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστός με διάφορες μορφές ο κανόνας του παραλληλογράμμου στους Έλληνες επιστήμονες, σύμφωνα με τον οποίο το μέτρο και κατεύθυνση δύο δυνάμεων που ασκούνται σε ένα σώμα εκφράζονται με τη διαγώνιο του παραλληλογράμμου που σχηματίζουν. Η αποδοχή και η συστηματική χρήση των αρνητικών αριθμών στα μαθηματικά και η μελέτη μεγεθών όπως η ταχύτητα, η δύναμη και η ορμή που χαρακτηρίζονται τόσο από το μέτρο τους όσο και από την κατεύθυνσή τους στο χώρο έφεραν στο προσκήνιο την έννοια του προσανατολισμένου ευθύγραμμου τμήματος και της προσανατολισμένης κίνησης, ιδέες που συναντώνται το 17o αιώνα στα έργα των Ισαάκ Νεύτων (Νιούτον) και G. W. Leibniz (Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς). Η ανάπτυξη ενός συστηματικού λογισμού με προσανατολισμένα ευθύγραμμα τμήματα άρχισε για να δοθεί γεωμετρική ερμηνεία στους αρνητικούς αριθμούς αλλά και για να βρεθεί ένας τρόπος αναλυτικής έκφρασης του μήκους και της διεύθυνσης των ευθυγράμμων τμημάτων. Σημαντικό είναι το έργο των Κάσπαρ Βέσελ (C. Wessel) και Ζαν Ρομπέρ Αργκάν (R. Argand) στον ορισμό των πράξεων με τυχαία τμήματα του επιπέδου. Στις εργασίες τους υπάρχουν οι βασικές ιδέες του σημερινού Διανυσματικού Λογισμού. Η ουσιαστική ανάπτυξη όμως του πεδίου αυτού ξεκινά αργότερα με τη γενίκευση των πιο πάνω ιδεών στο τρισδιάστατο χώρο και με τη θεμελίωση μιας γενικής μαθηματικής θεωρίας με τα έργα των Ουίλιαμ Χάμιλτον (W. Hamilton) και Χέρμαν Γκράσσμαν (H. Grassmann). Κατά το 19ο αιώνα η ανάπτυξη του Διανυσματικού Λογισμού επηρεάστηκε από τη φυσική. Το 1880 οι φυσικοί Γιοσάια Ουίλαρντ Γκιμπς (J. W. Gibbs) και Όλιβερ Χέβισαϊντ (O. Heaviside) δημιούργησαν τη σύγχρονη θεωρία του διανυσματικού λογισμού. Τέλος το 1888 ο Τζουζέπε Πεάνο (G. Peano) θεμελίωσε αξιωματικά την έννοια του διανυσματικού χώρου. Σύστημα αναφοράς Σύστημα συντεταγμένων Στη γεωμετρία το διάνυσμα ορίζεται ως ένα προσανατολισμένο ευθύγραμμο τμήμα δηλ, ως ένα ευθύγραμμο τμήμα του οποίου τα άκρα θεωρούνται διατεταγμένα, με το πρώτο άκρο να ονομάζεται αρχή του διανύσματος ή σημείο εφαρμογής και το δεύτερο πέρας του διανύσματος. Ένα διάνυσμα με αρχή το Α και πέρας το Β συμβολίζεται με A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} και παριστάνεται με ένα βέλος που ξεκινά από το Α και καταλήγει στο Β. Εναλλακτικά για το συμβολισμό των διανυσμάτων χρησιμοποιούνται και έντονα κεφαλαία γράμματα του ελληνικού ή λατινικού αλφαβήτου (για παράδειγμα A {\displaystyle A\ } ) ή μικρά γράμματα επιγραμμισμένα με βέλος (για παράδειγμα a → {\displaystyle {\vec {a}}} ). Μέτρο ή μήκος ενός διανύσματος A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} ονομάζεται η απόσταση μεταξύ των άκρων του Α και Β, δηλαδή το μήκος του ευθύγραμμου τμήματος ΑΒ. Συμβολίζεται με | A B → | {\displaystyle \ |{\overrightarrow {AB}}|\ } . Αν το διάνυσμα A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} έχει μέτρο 1 τότε ονομάζεται μοναδιαίο διάνυσμα. Φορέας ενός μη μηδενικού διανύσματος ονομάζεται η ευθεία πάνω στην οποία βρίσκεται το διάνυσμα, για παράδειγμα φορέας του διανύσματος A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} είναι η ευθεία ΑΒ. Αν δύο μη μηδενικά διανύσματα A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} και E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {EZ}}} έχουν τον ίδιο φορέα ή παράλληλους φορείς λέγονται παράλληλα ή συγγραμμικά και λέμε ότι σε αυτή την περίπτωση έχουν ίδια διεύθυνση. Τα συγγραμμικά διανύσματα διακρίνονται σε ομόρροπα και αντίρροπα. Τα μη μηδενικά διανύσματα A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} και E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {EZ}}} είναι: Ομόρροπα, όταν έχουν παράλληλους φορείς και βρίσκονται στο ίδιο ημιεπίπεδο ως προς την ευθεία που ενώνει τις αρχές τους ή έχουν τον ίδιο φορέα και η μία από τις ημιευθείες OΒ και ΕΖ περιέχει την άλλη. Τα συγγραμμικά και ομόρροπα διανύσματα λέμε ότι έχουν ίδια κατεύθυνση (γράφουμε A B → ↑↑ E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}\uparrow \uparrow {\overrightarrow {EZ}}} ).Αντίρροπα, όταν δεν είναι ομόρροπα. Τα συγγραμμικά και αντίρροπα διανύσματα λέμε ότι έχουν αντίθετη κατεύθυνση (γράφουμε A B → ↑↓ E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}\uparrow \downarrow {\overrightarrow {EZ}}} ). Μηδενικό διάνυσμα είναι το διάνυσμα στο οποίο η αρχή και το πέρας συμπίπτουν και συμβολίζεται με 0 → {\displaystyle {\overrightarrow {0}}} . Για παράδειγμα το διάνυσμα A A → {\displaystyle {\overrightarrow {AA}}} είναι ένα μηδενικό διάνυσμα. Ως φορέα ενός μηδενικού διανύσματος θεωρούμε ότι είναι οποιαδήποτε από τις ευθείες που διέρχονται από την αρχή του. Δύο μη μηδενικά διανύσματα ονομάζονται ίσα όταν έχουν ίδια κατεύθυνση και ίσα μέτρα (γράφουμε A B → = E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}={\overrightarrow {EZ}}} ). Δύο μη μηδενικά διανύσματα ονομάζονται αντίθετα όταν έχουν αντίθετη κατεύθυνση και ίσα μέτρα (γράφουμε A B → = − E Z → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}=-{\overrightarrow {EZ}}} ή E Z → = − A B → {\displaystyle {\overrightarrow {EZ}}=-{\overrightarrow {AB}}} ). Έστω δύο διανύσματα α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} και ζητούμε το άθροισμα α → + β → {\displaystyle {\vec {\alpha }}+{\vec {\beta }}} . Με αρχή ένα σημείο Ο παίρνουμε τα διανύσματα O A → = α → {\displaystyle {\overrightarrow {OA}}={\vec {\alpha }}} και A B → = β → {\displaystyle {\overrightarrow {\mathrm {A} \mathrm {B} }}={\vec {\beta }}} . Το διάνυσμα O B → {\displaystyle {\overrightarrow {OB}}} λέγεται άθροισμα ή συνισταμένη των δύο διανυσμάτων. Το άθροισμα των διανυσμάτων αποδεικνύεται ότι είναι ανεξάρτητο από την επιλογή του σημείου Ο. Το άθροισμα δύο διανυσμάτων μπορεί να βρεθεί και με το λεγόμενο κανόνα του παραλληλογράμμου. Γωνία δύο μη μηδενικών διανυσμάτων ονομάζουμε τη κυρτή γωνία που αυτά σχηματίζουν αν τα πάρουμε με κοινή αρχή και είναι ανεξάρτητη από την επιλογή του σημείου κοινής αρχής. Έστω κ ένας πραγματικός αριθμός με κ ≠ {\displaystyle \neq } 0 και α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} ένα μη μηδενικό διάνυσμα. Ονομάζουμε γινόμενο του κ με το α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} ένα νέο διάνυσμα το οποίο είναι ομόρροπο του α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} αν κ>0 και αντίρροπο του α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} αν κ<0 και επίσης έχει μέτρο | κ | ⋅ | α → | {\displaystyle |{\kappa }|\cdot |{\vec {\alpha }}|} . Αν κ=0 ή α → = 0 → {\displaystyle {\vec {\alpha }}={\vec {0}}} τότε ορίζουμε ως κ α → {\displaystyle {\kappa }{\vec {\alpha }}} το μηδενικό διάνυσμα. Ως συνέπεια του ορισμού ισχύει: κ α → = 0 → ⇔ κ = 0 η ´ α → = 0 → {\displaystyle {\kappa }{\vec {\alpha }}={\vec {0}}\Leftrightarrow {\kappa }=0\ {\acute {\eta }}\ {\vec {\alpha }}={\vec {0}}} . Σημαντικό είναι επίσης το εξής θεώρημα, σύμφωνα με το οποίο αν α → , β → {\displaystyle {\vec {\alpha }},{\vec {\beta }}} είναι δύο διανύσματα με β → ≠ 0 → {\displaystyle {\vec {\beta }}\neq {\vec {0}}} , τότε α → ∥ β → ⇔ α → = κ β → , κ ∈ R {\displaystyle {\vec {\alpha }}\parallel {\vec {\beta }}\Leftrightarrow {\vec {\alpha }}={\kappa }{\vec {\beta }},{\kappa }\in \mathbb {R} } Για κάθε διάνυσμα α → , β → {\displaystyle {\vec {\alpha }},{\vec {\beta }}} και για κάθε λ , μ ∈ R {\displaystyle {\lambda },{\mu }\in \mathbb {R} } αποδεικνύεται ότι ισχύουν οι εξής ιδιότητες: λ ( α → + β → ) = λ α → + λ β → {\displaystyle {\lambda }({\vec {\alpha }}+{\vec {\beta }})={\lambda }{\vec {\alpha }}+{\lambda }{\vec {\beta }}} ( λ + μ ) α → = λ α → + μ α → {\displaystyle ({\lambda }+{\mu }){\vec {\alpha }}={\lambda }{\vec {\alpha }}+{\mu }{\vec {\alpha }}} λ ( μ α → ) = ( λ μ ) α → {\displaystyle {\lambda }({\mu }{\vec {\alpha }})=({\lambda }{\mu }){\vec {\alpha }}} Το εσωτερικό γινόμενο δύο διανυσμάτων α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} συμβολίζεται με α → ⋅ β → {\displaystyle {\vec {\alpha }}\cdot {\vec {\beta }}} και ορίζεται ως α → ⋅ β → = ‖ α → ‖ ‖ β → ‖ cos θ {\displaystyle {\vec {\alpha }}\cdot {\vec {\beta }}=\left\|{\vec {\alpha }}\right\|\left\|{\vec {\beta }}\right\|\cos \theta } όπου με ‖ α → ‖ {\displaystyle \left\|{\vec {\alpha }}\right\|} και ‖ β → ‖ {\displaystyle \left\|{\vec {\beta }}\right\|} συμβολίζουμε τα μέτρα των διανυσμάτων α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} αντίστοιχα, cos θ (ελλ. συν θ ), και θ τη γωνία που σχηματίζεται ανάμεσα στα δύο διανύσματα. Είναι φανερό πως το εσωτερικό γινόμενο δύο διανυσμάτων θα είναι πάντα ένας αριθμός και όχι ένα νέο διάνυσμα όπως στην πρόσθεση και την αφαίρεση διανυσμάτων. Όταν τα διανύσματα είναι κάθετα μεταξύ τους, το εσωτερικό γινόμενο είναι ίσο με το 0, ενώ όταν είναι παράλληλα (ή αντιπαράλληλα) το εσωτερικό γινόμενο ισούται με το θετικό (ή αρνητικό αντίστοιχα) γινόμενο των μέτρων τους. Αυτό είναι φανερό γιατί c o s 90 o = 0 {\displaystyle cos90^{o}=0} και c o s 0 o = 1 {\displaystyle cos0^{o}=1} ή c o s 180 o = − 1 {\displaystyle cos180^{o}=-1} . Το εσωτερικό γινόμενο ορίζεται επίσης και ως το άθροισμα των γινομένων των επιμέρους συνιστωσών των διανυσμάτων. Συγκεκριμένα, αν τα διάνυσματα α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} είναι n διαστάσεων γράφονται αναλυτικά, α → = α 1 e ^ 1 + α 2 e ^ 2 + . . . + α n e ^ n {\displaystyle {\vec {\alpha }}=\alpha _{1}{\hat {e}}_{1}+\alpha _{2}{\hat {e}}_{2}+...+\alpha _{n}{\hat {e}}_{n}} και β → = β 1 e ^ 1 + β 2 e ^ 2 + . . . + β n e ^ n {\displaystyle {\vec {\beta }}=\beta _{1}{\hat {e}}_{1}+\beta _{2}{\hat {e}}_{2}+...+\beta _{n}{\hat {e}}_{n}} με e ^ 1 , e ^ 2 . . . e ^ n {\displaystyle {\hat {e}}_{1},{\hat {e}}_{2}...{\hat {e}}_{n}} να είναι τα μοναδιαία διανύσματα βάσης ενός διανυσματικού χώρου n διαστάσεων, τότε το εσωτερικό γινόμενο γράφεται ως: α → ⋅ β → = α 1 ⋅ β 1 + α 2 ⋅ β 2 + . . . + α n ⋅ β n {\displaystyle {\vec {\alpha }}\cdot {\vec {\beta }}=\alpha _{1}\cdot \beta _{1}+\alpha _{2}\cdot \beta _{2}+...+\alpha _{n}\cdot \beta _{n}} Το εσωτερικό γινόμενο χρησιμοποιείται εκτεταμένα στις εξισώσεις της φυσικής, όπως και όλος ο διανυσματικός λογισμός άλλωστε. Το εξωτερικό γινόμενο δύο διανυσμάτων είναι ουσιαστικά μια καινούρια πράξη μεταξύ διανυσμάτων. Διαφέρει από το εσωτερικό γινόμενο όσον αφορά τα αποτελέσματα των πράξεων. Στο μεν εσωτερικό γινόμενο λαμβάνουμε ένα βαθμωτό μέγεθος ως αποτέλεσμα, ενώ στο εξωτερικό παίρνουμε ένα διάνυσμα. Το εξωτερικό γινόμενο δεν γενικεύεται για n διαστάσεις, έχει νόημα μόνο σε τρισδιάστατους χώρους. Αν α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} είναι τα δύο διανύσματα, το εξωτερικό γινόμενο συμβολίζεται ως α → × β → {\displaystyle {\vec {\alpha }}\times {\vec {\beta }}} και ορίζεται ως α → × β → = ‖ α → ‖ ‖ β → ‖ sin ( θ ) n ^ {\displaystyle {\vec {\alpha }}\times {\vec {\beta }}=\left\|{\vec {\alpha }}\right\|\left\|{\vec {\beta }}\right\|\sin(\theta ){\hat {n}}} ‖ α → ‖ {\displaystyle \left\|{\vec {\alpha }}\right\|} και ‖ β → ‖ {\displaystyle \left\|{\vec {\beta }}\right\|} είναι τα μέτρα των διανυσμάτων α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} , sin θ το ημιτονο αυτών των διανυσμάτων, θ {\displaystyle \theta } είναι η γωνία μεταξύ των δύο διανυσμάτων, και n ^ {\displaystyle {\hat {n}}} είναι το μοναδιαίο διάνυσμα κάθετο στο επίπεδο που ορίζουν τα α → {\displaystyle {\vec {\alpha }}} και β → {\displaystyle {\vec {\beta }}} . Γραφικά, το εξωτερικό γινόμενο αναπαρίσταται από το σχήμα, όπου φαίνεται ότι b → × a → = − a → × b → {\displaystyle {\vec {b}}\times {\vec {a}}=-{\vec {a}}\times {\vec {b}}} , δηλαδή στην πράξη του εξωτερικού γινομένου δεν ισχύει η αντιμεταθετική ιδιότητα. Τα φυσικά μεγέθη (διανύσματα) που παράγουν το νέο διάνυσμα γράφονται με συγκεκριμένη σειρά και η κατεύθυνση του εξωτερικού γινομένου προκύπτει με τον κανόνα του δεξιού χεριού . Για παράλληλα ή αντιπαράλληλα διανύσματα το εξωτερικό γινόμενο δίνει το μηδενικό διάνυσμα, εφόσον s i n 0 o = 0 {\displaystyle sin0^{o}=0} και s i n 180 o = 0 {\displaystyle sin180^{o}=0} . Το εξωτερικό γινόμενο δύο διανυσμάτων α → = α 1 e ^ 1 + α 2 e ^ 2 + α 3 e ^ 3 {\displaystyle {\vec {\alpha }}=\alpha _{1}{\hat {e}}_{1}+\alpha _{2}{\hat {e}}_{2}+\alpha _{3}{\hat {e}}_{3}} και β → = β 1 e ^ 1 + β 2 e ^ 2 + β 3 e ^ 3 {\displaystyle {\vec {\beta }}=\beta _{1}{\hat {e}}_{1}+\beta _{2}{\hat {e}}_{2}+\beta _{3}{\hat {e}}_{3}} μπορεί ακόμη να εκφραστεί με την μορφή ορίζουσας: | e ^ 1 e ^ 2 e ^ 3 α 1 α 2 α 3 β 1 β 2 β 3 | {\displaystyle {\begin{vmatrix}{\hat {e}}_{1}&{\hat {e}}_{2}&{\hat {e}}_{3}\\\alpha _{1}&\alpha _{2}&\alpha _{3}\\\beta _{1}&\beta _{2}&\beta _{3}\end{vmatrix}}} . Έστω τρία διανύσματα A → {\displaystyle {\vec {A}}} , B → {\displaystyle {\vec {B}}} και C → {\displaystyle {\vec {C}}} . Για τα τα τρία αυτά διανύσματα ισχύουν τα ακόλουθα: ( A → ⋅ B → ) C → ≠ A → ( B → ⋅ C → ) {\displaystyle ({\vec {A}}\cdot {\vec {B}}){\vec {C}}\neq {\vec {A}}({\vec {B}}\cdot {\vec {C}})} εν γένει. Το A → ⋅ ( B → × C → ) = B → ⋅ ( C → × A → ) = C → ⋅ ( A → × B → ) {\displaystyle {\vec {A}}\cdot ({\vec {B}}\times {\vec {C}})={\vec {B}}\cdot ({\vec {C}}\times {\vec {A}})={\vec {C}}\cdot ({\vec {A}}\times {\vec {B}})} ονομάζεται τριπλό βαθμωτό ή μικτό γινόμενο και υπολογίζεται από την ορίζουσα A → ⋅ ( B → × C → ) = | A 1 A 2 A 3 B 1 B 2 B 3 C 1 C 2 C 3 | {\displaystyle {\vec {A}}\cdot ({\vec {B}}\times {\vec {C}})={\begin{vmatrix}A_{1}&A_{2}&A_{3}\\B_{1}&B_{2}&B_{3}\\C_{1}&C_{2}&C_{3}\end{vmatrix}}} . Το γινόμενο αυτό εκφράζει τον όγκο του παραλληλεπιπέδου με πλευρές τα διανύσματα A → {\displaystyle {\vec {A}}} , B → {\displaystyle {\vec {B}}} και C → {\displaystyle {\vec {C}}} ή το αρνητικό τους στην περίπτωση όπου τα τρία αυτά διανύσματα δεν σχηματίζουν ένα δεξιόστροφο σύστημα συντεταγμένων. Το γινόμενο A → × ( B → × C → ) {\displaystyle {\vec {A}}\times ({\vec {B}}\times {\vec {C}})} ονομάζεται τριπλό εξωτερικό γινόμενο. Μέτρο (διανύσματος) είναι ένας αριθμός που χαρακτηρίζει ένα διάνυσμα ή ένα βαθμωτό μέγεθος, χωρίς όμως να πρόκειται πάντα για την ίδια μονάδα μέτρου, π.χ. Newton για τη δύναμη, Joule για την ενέργεια. Στην περίπτωση του διανύσματος δεν πρόκειται για τον μοναδικό αριθμό που το χαρακτηρίζει, καθώς υπάρχουν επίσης η διεύθυνση και η φορά (που μαζί αυτά τα δύο ονομάζονται κατεύθυνση) που χαρακτηρίζουν ένα διάνυσμα. Στην περίπτωση του βαθμωτού μεγέθους, όμως, είναι ο μοναδικός αριθμός που το χαρακτηρίζει. Το μέτρο ή μήκος ενός διανύσματος A B → {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}} συμβολίζεται με ∣ A B → ∣ {\displaystyle \mid {\overrightarrow {AB}}\mid } και ισούται με την τετραγωνική ρίζα του αθροίσματος των τετραγώνων των συνιστωσών του. Πιο συγκεκριμένα, αν A B → = α 1 e ^ 1 + α 2 e ^ 2 + . . . + α n e ^ n {\displaystyle {\overrightarrow {AB}}=\alpha _{1}{\hat {e}}_{1}+\alpha _{2}{\hat {e}}_{2}+...+\alpha _{n}{\hat {e}}_{n}} όπου α 1 , α 2 , . . . , α n {\displaystyle \alpha _{1},\alpha _{2},...,\alpha _{n}\,} οι συνιστώσες του διανύσματος και e ^ 1 , e ^ 2 , . . . , e ^ n {\displaystyle {\hat {e}}_{1},{\hat {e}}_{2},...,{\hat {e}}_{n}} τα μοναδιαία διανύσματα της βάσης, τότε το μέτρο του διανύσματος θα ισούται με ∣ A B → ∣= α 1 2 + α 2 2 + . . . + α n 2 {\displaystyle \mid {\overrightarrow {AB}}\mid ={\sqrt {\alpha _{1}^{2}+\alpha _{2}^{2}+...+\alpha _{n}^{2}}}\,} Τα παραπάνω είναι γενικά, και ισχύουν για n {\displaystyle n\,} διαστάσεις. Για παράδειγμα, αν b → = 2 i ^ − 5 j ^ + 3 k ^ {\displaystyle {\vec {b}}=2{\hat {i}}-5{\hat {j}}+3{\hat {k}}} είναι ένα τυχαίο διάνυσμα στις συνηθισμένες τρεις διαστάσεις, τότε το μέτρο του θα ισούται σύμφωνα με τα παραπάνω με ∣ b → ∣= 2 2 + ( − 5 ) 2 + 3 2 = 38 {\displaystyle \mid {\vec {b}}\mid ={\sqrt {2^{2}+(-5)^{2}+3^{2}}}={\sqrt {38}}} | Ευκλείδειο διάνυσμα ή απλά διάνυσμα ή άνυσμα καλείται γενικά το προσανατολισμένο ευθύγραμμο τμήμα επί του οποίου παριστάνονται τόσο στα μαθηματικά όσο και στις Φυσικές επιστήμες ιδίως στη Μηχανική διάφορα μεγέθη (δύναμης, ταχύτητας, ροπής κλπ) περιέχοντας συνάμα και τις έννοιες της διεύθυνσης και της φοράς. Υπάρχουν ορισμένα μεγέθη όπως η μάζα, η θερμοκρασία και η απόσταση τα οποία προσδιορίζονται μόνο με το μέτρο τους, (στη φυσική χρειάζεται και η κατάλληλη μονάδα μέτρησης). Τα μεγέθη αυτά ονομάζονται μονόμετρα ή βαθμωτά. Υπάρχουν όμως και μεγέθη όπως η ταχύτητα, η δύναμη, η ορμή, η μετατόπιση κ.α. τα οποία για να προσδιοριστούν επακριβώς δεν είναι αρκετό να γνωρίζουμε μόνο το μέτρο τους (και τη μονάδα μέτρησης). Αυτά τα μεγέθη για να τα προσδιορίσουμε χρειάζεται να ξέρουμε επιπλέον και τη διεύθυνσή τους στο χώρο και τη φορά τους. Τέτοια μεγέθη ονομάζονται διανυσματικά μεγέθη ή και, απλώς, διανύσματα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF_%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%B1 |
Μαχαβάμσα | Πρόκειται για σημαντικό θρησκευτικό ποίημα, το σημαντικότερο στη γλώσσα Πάλι, που χωρίς να στερείται λογοτεχνικό χαρακτήρα, αναφέρεται ταυτόχρονα στην εξάπλωση του Βουδισμού καλύπτοντας την πρώιμη ιστορία της θρησκείας στη Σρι Λάνκα, αρχίζοντας από την εποχή του Σιντάρτα Γκαουτάμα, του ιδρυτή του Βουδισμού. Παράλληλα γίνεται σύντομη αναφορά στην ιστορία του δόγματος στην Ινδία, από το έτος θανάτου του Βούδα, όταν σε διάφορα συμβούλια των βουδιστών το Ντάρμα αναθεωρήθηκε, παρέχοντας ειδήσεις περί ιδρύσεως ναών και μοναστηριών, περί των εσωτερικών έριδων στη βουδιστική θρησκεία στο νότιο τμήμα της Ινδίας και σε διατάξεις των βουδιστικών «μοναχικών ταγμάτων» γενικότερα. Κάθε κεφάλαιο του Μαχαβάμσα καταλήγει δηλώνοντας ότι είναι γραμμένο για τη «γαλήνια χαρά των ευσεβών». Η ιστορική διήγηση του «Μεγάλου Χρονικού» αρχίζει από την εγκατάσταση στη Κεϋλάνη του Ινδού Πρίγκιπα Βιτζάγια, το 543 π.Χ.. Τότε με 700 περίπου Ινδούς αποίκους από την αρχαία Βεγγάλη κατέλαβε τη νήσο γενόμενος ο πρώτος Άριος Βασιλιάς νυμφευόμενος ιθαγενή πριγκίπισσα και υποχρεώνοντας τους ακολούθους του ομοίως να νυμφευτούν γυναίκες της νήσου. Η εξιστόρηση συνεχίζει με τη δυναστεία του Βιτζάγια φθάνοντας μέχρι τη Βασιλεία του Μαχασένα (334 - 361). Η πρώτη έντυπη έκδοση και μετάφραση στα αγγλικά της Μαχαβάμσα δημοσιεύθηκε το 1837 από τον G. Turnour, ιστορικός - υπάλληλος της Πολιτικής Υπηρεσίας στη Κεϋλάνη. Μια γερμανική μετάφραση ολοκληρώθηκε από τον Wilhelm Geiger το 1912. Αυτή στη συνέχεια μεταφράσθηκε στα αγγλικά, το ίδιο έτος, από Mabel Haynes Bode, όπου και αναθεωρήθηκε από τον Geiger. «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» τομ.ΙΣτ΄, σελ.798. Turnour, G. (CCS): Η Mahawanso με λατινικούς χαρακτήρες με παρατιθέμενες με μετάφραση, και ένα Εισαγωγικό Δοκίμιο για Pali Buddhistical Λογοτεχνία. Νοί. I το οποίο περιέχει τα πρώτα τριάντα οκτώ κεφάλαια. Cotto 1837. Sumangala, Η.? Silva Batuwantudawa, Don de Andris: Η Mahawansha από πρώτο με τριακοστού έκτου κεφαλαίου. Αναθεωρημένη και επεξεργασία, σύμφωνα με εντολές της κυβέρνησης Κεϋλάνη από τον H. Sumangala, Αρχιερέας του Peak Αδάμ, και Don Andris de Silva Batuwantudawa, Pandit. Κολόμπο 1883. Geiger, Wilhelm? Bode, Mabel Haynes (μτφρ.)? Frowde, Η. (επιμ.): Η Mahavamsa ή, Το χρονικό της μεγάλης Κεϋλάνη / μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Wilhelm Geiger ... επικουρούμενη από Mabel Haynes Bode ... υπό την αιγίδα της κυβέρνησης της Κεϋλάνης. Λονδίνο: Πάλι Κείμενο Κοινωνία 1912 (Pali Κείμενο Society, Λονδίνο σειρά μετάφραση? αρ. 3..) (. σε απευθείας σύνδεση κείμενο ) Guruge, WP Ananda : Mahavamsa Καλκούτα: MP Birla Ίδρυμα 1990 ( Κλασικοί της Ανατολής ). Ruwan Rajapakse, Συνοπτική Mahavamsa, Κολόμπο, Σρι Λάνκα, 2001 Guruge, Ananda WP Mahavamsa: Η Μεγάλη Χρονικό της Σρι Λάνκα, ένα νέο σχολιασμένη μετάφραση με Προλεγόμενα, ANCL Κολόμπο 1989. Upham, Edward (επιμ.): Mahavansi, ο Ράτζα-ratnacari, και ο Ράτζα-vali: σχηματίζουν τα ιερά και τα ιστορικά βιβλία της Κεϋλάνης? επίσης, μια συλλογή από κομμάτια ενδεικτικά από τα δόγματα και τη λογοτεχνία του βουδισμού: που έχουν μεταφραστεί από το Singhalese. Λονδίνο: Parbury, Allen, 1833 και ΣΙΑ (3 vol.). ( Mahavansi ) Geiger/Bode Μετάφραση του έργου Mahavamsa Η Μαχαβάμσα: Το Μέγα Χρονικό της Σρι Λάνκα Αρχειοθετήθηκε 2010-02-24 στο Wayback Machine. «Συνοπτική Μαχαβάμσα» απ΄ ευθείας σύνδεση με version of: Ruwan Rajapakse, P.E. (2003). Συνοπτική Μαχαβάμσα: Ιστορία του Βουδισμού στη ΣριΛάνκα. Maplewood, NJ : Ruwan Rajapakse. ISBN 0-9728657-0-5. Online-Pali-Text για tipitaka.org. Ιστορία της Σρι Λάνκα | Η Μαχαβάμσα, ή Μαχαβά Μσα, ή Μαχαβανσάγια, που σημαίνει «Μεγάλο Χρονικό» είναι ένα σπουδαίο ιστορικό βουδιστικό ποίημα, γραμμένο στη γλώσσα Πάλι, που αναφέρεται στους πρώτους, Ινδούς στη καταγωγή, βασιλείς της Σρι Λάνκα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BC%CF%83%CE%B1 |
Νικόλαος Πλαστήρας | Γιος του Χρήστου Πλαστήρα, ράφτη, και της Στυλιανής Καραγιώργου, υφάντρας, γεννήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας (παλαιά ονομασία: Βουνέσι), το 1883. Κατά τον πόλεμο του 1897, η οικογένειά του καταφεύγει στην ορεινή Πεζούλα της Νευρόπολης Αγράφων και μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφουν στην Καρδίτσα, όπου φοιτά στο δημοτικό και στο ελληνικό σχολείο της πόλης. Η φοίτηση όμως στο σχολείο διακόπτεται όταν εμπλέκεται σε έναν καυγά με τον γιό ενός Τούρκου Αγά και αναγκάζεται να διαφύγει για να μη συλληφθεί, μέσω Βόλου στον Πειραιά. Φοιτά στη Βαρβάκειο Σχολή και στη συνέχεια επιστρέφει, αφού φεύγουν οι Τούρκοι από τη Θεσσαλία, στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές του. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, κατατάχθηκε στον Στρατό τον Δεκέμβριο του 1903 με τον βαθμό του δεκανέα και υπηρέτησε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Τρίκαλα, όπου προήχθη σε υπαξιωματικό (επιλοχίας). Τον Απρίλιο του 1907 πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα: αφού εγκατέλειψε τη μονάδα του, μαζί με μερικούς συναδέλφους του ήλθε σε επαφή με διάφορα πρόσωπα στην Καρδίτσα συγκροτώντας ομάδα εθελοντών. Με αυτή στη συνέχεια, συνεργάζεται με την ομάδα του καπετάν-Αγραφιώτη και του υπολοχαγού Χαράλαμπου Παπαγάκη σε επιχειρήσεις γύρω από τη λίμνη των Γιαννιτσών. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του επέστρεψε στη μονάδα του και στα 1908 δίνει εξετάσεις προκειμένου να εισαχθεί στη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, ερχόμενος πρώτος επιλαχών. Συμμετείχε ενεργά στον «Σύνδεσμο Υπαξιωματικών» που είχε σκοπό την αξιοκρατία και την εξυγίανση του Στρατού και ήταν παράλληλη με τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» των αξιωματικών, που έκανε το Κίνημα στο Γουδί το 1909. Το 1910 εισήχθη στη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας από όπου εξήλθε το 1912 ως Ανθυπολοχαγός. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η σχολή υπαξιωματικών Κέρκυρας (Προπαρασκευαστικόν Υπαξιωματικών Σχολείον ), λειτούργησε την περίοδο 1884 έως 1889, όπου και έκλεισε. Επαναλειτούργησε το 1925, όχι στην Κέρκυρα άλλα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κεφαλληνία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για το ποία στρατιωτική σχολή παρακολούθησε ο Πλαστήρας. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρετεί ως υπασπιστής τάγματος στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού με έδρα τη Λάρισα, και επειδή αυτό ανήκε στη Στρατιά της Θεσσαλίας, ήταν από τις πρώτες που πολέμησαν και έτσι διακρίθηκε στις μάχες της Ελασσόνας, των Γιαννιτσών και του Λαχανά, και ιδιαίτερα στην τελευταία στην οποία ονομάστηκε από τους συμπολεμιστές του Μαύρος Καβαλάρης. Μετά το πέρας των επιχειρήσεων, το 5ο Σύνταγμα Πεζικού του Πλαστήρα γύρισε στα Τρίκαλα και ένα τάγμα, στο οποίο ανήκε και ο ίδιος, αποσπάστηκε στη Χίο. Την ίδια περίοδο προήχθη σε υπολοχαγό και αργότερα στο βαθμό του λοχαγού λόγω «εξαιρέτων πράξεων». Το 1914 πήρε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα: από τη Χίο όπου βρισκόταν φεύγει για την Αθήνα και συναντά τον Στέφανο Σαράφη. Μαζί συνεννοούνται για να δράσουν υπέρ της κίνησης του Ζωγράφου. Ο Πλαστήρας μεταβαίνει στα Τρίκαλα με σκοπό την οργάνωση στρατιωτικής αποστολής στη Βόρειο Ήπειρο. Όμως του ανακοινώνεται η επικείμενη σύλληψή του λόγω ακριβώς του σχεδίου που οργάνωνε. Η συμπαράσταση πολλών συναδέλφων αλλά κυρίως η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας ακύρωσε τα σχέδιά του αλλά και τη σύλληψή του. Επιστρέφει στη Χίο και ολοκληρώνει το σχεδιασμό άμυνας του νησιού. Στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκε με το Κίνημα Εθνικής Αμύνης (Σεπτέμβριος 1916) και συμμετείχε σ' αυτό. Συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 1916 κι όταν βρισκόταν με άδεια στην Αθήνα, ήλθε σε επαφή μαζί με άλλους αξιωματικούς με τον Βενιζέλο, για να τον συμβουλευθούν αν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους για να ενωθούν με τον Γαλλικό Στρατό στη Θεσσαλονίκη. Αυτός τους ζήτησε να μην εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στο στράτευμα προκειμένου να μην απογυμνωθεί από αντιμοναρχικούς αξιωματικούς, αλλά να στρατολογούν κι άλλους αξιωματικούς και να είναι σε ετοιμότητα. Όταν υπηρετούσε τότε ως λοχαγός στη Λευκάδα μαζί με 11 άλλους αξιωματικούς της μονάδας του εγκατάλειψε τη θέση του και κινήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έφτασε στις 17/30 Σεπτεμβρίου 1916. Πολέμησε στο Μακεδονικό μέτωπο κατά των Γερμανοβουλγάρων, όπου τραυματίστηκε και παράλληλα προάχθηκε σε ταγματάρχη. Επίσης, ορίστηκε Στρατιωτικός Διοικητής στη Χίο. Στη μάχη του Σκρα διακρίθηκε ως διοικητής τάγματος και προήχθη «επ' ανδραγαθία» σε αντισυνταγματάρχη. Το 1919 τίθεται επικεφαλής του 5/42 Σύνταγματος Ευζώνων και συμμετείχε στην εκστρατεία της Αντάντ στην Ουκρανία, κατά των Μπολσεβίκων. Μετά την αποτυχία της επιχείρησης διέφυγε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και από εκεί προαχθείς σε συνταγματάρχη, επικεφαλής της μονάδας του μεταφέρθηκε στη Σμύρνη. Ως επικεφαλής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων έχει ως περιοχή ευθύνης του την περιοχή Μαγνησίας. Μεταξύ άλλων προέβαινε σε εκκαθαρίσεις από τους Τούρκους τσέτες αντάρτες και στην προάσπιση των ελληνικών πληθυσμών, ενώ ίδρυσε και ένα ορφανοτροφείο με σκοπό τη φροντίδα των ορφανών Ελληνόπουλων. Μάλιστα είχε δώσει ρητή διαταγή στους άντρες του να μην πειράξουν Τούρκους και μουσουλμάνους πολίτες. Επίσης προέλασε τον Ιούνιο του 1920 καταλαμβάνοντας το Αξάρι. Στις εκλογές του 1920 οι οποίες διεξήχθησαν μεταξύ των στρατιωτών στο Μικρασιατικό μέτωπο, ο Πλαστήρας φρόντισε να διεξαχθούν άψογα στον τομέα του, όπου η αντιπολίτευση κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία. Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920, πολλοί βενιζελικοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν από το στράτευμα, ενώ χάρη σε απειλή ανταρσίας της 13ης Μεραρχίας, «ο αγαπητός στους άνδρες του Πλαστήρας απέφυγε τη μετάθεση» αν και συκοφαντήθηκε για «περιύβριση του Βασιλέως Κωνσταντίνου». Τελικά αποκαλύφθηκε η εις βάρος του ψευδής καταγγελία. Στη Μικρασιατική εκστρατεία έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες με λίγες απώλειες που τον έκαναν γνωστό στους Τούρκους. Οι τελευταίοι τον ονόμασαν «Καρά-Πιπέρ» (μαύρο πιπέρι), ενώ το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων έγινε γνωστό ως «Σεϊτάν Ασκέρ» (Στρατός του Διαβόλου). Επίσης, επικηρύχθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ. Κατά την προέλαση του Ελληνικού Στρατού το καλοκαίρι του 1921 πέρα από τον Σαγγάριο, το Σύνταγμα έφθασε μέχρι το Καλτακλί, 8 χιλιόμετρα από το Καλέ Γκρότο, ως αριστερή πτέρυγα της 13ης Μεραρχίας του Β΄ Σώματος Στρατού. Στην τουρκική επίθεση της 13ης Αυγούστου 1922 στο Αφιόν Καραχισάρ στάλθηκε να ενισχύσει την άμυνα του υψώματος Καλετζίκ, στρατηγικής σημασίας για την ελληνική άμυνα, απέτυχε όμως να το κρατήσει και να το ανακαταλάβει. Την επομένη το 5/42 Σύνταγμά του και οι υπόλοιπες μονάδες, ύστερα από νέες τουρκικές επιθέσεις, ανατράπηκαν και υποχώρησαν, εγκαταλείποντας τα πυροβόλα. Ο διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού διέταξε τακτική υποχώρηση. Την 18η Αυγούστου, κατά την υποχὠρηση προς Μπανάζ, τουρκικό σύνταγμα τους αιφνιδίασε. Οι εύζωνοι, με σύγχυση και αταξία, ετράπησαν προς βορρά με μεγάλες απώλειες και ανασυντάχθηκαν πέντε χιλιόμετρα μακρυά. Η 13η Μοίρα Ορειβατικού Πυροβολικού που συμπορευόταν με το 5/42, εγκαταλείφθηκε μόνη χωρίς προστασία και έχασε τρία από τα πυροβόλα της. Για μη συμμόρφωση σε διαταγές τον Αύγουστο του 1922 προτάθηκε η παραπομπή του σε στρατοδικείο διότι, σύμφωνα με την ανακριτική επιτροπή, προέκυψαν σοβαρά στοιχεία, επί τη βάσει των οποίων δέον να στηριχθή κατηγορία προς ποινική δίωξίν του.. Το στρατοδικείο δεν έγινε διότι ήδη τον Σεπτέμβριο ο Πλαστήρας έκανε κίνημα και όρισε δική του κυβέρνηση. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την Επανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου των στρατιωτικών δυνάμεων στη Χίο και τη Λέσβο, το 1922, ανέλαβε την αρχηγία της επαναστατικής επιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο 'Αρχηγός'). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ σε παραίτηση υπέρ του γιου του Γεωργίου Β΄ και σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση, χωρίς όμως να συμμετάσχει σ' αυτήν (όντας όμως ο ουσιαστικός αρχηγός). Με τη φροντίδα του περιθάλπηκαν και στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, και με νομοθετικό διάταγμα (14 Φεβρουαρίου 1923), έδωσε λύση στο αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών στους ακτήμονες. Χάρη σ' αυτόν και τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναδιοργανώθηκε ο Στρατός και ανασυντάχθηκε η Στρατιά του Έβρου, δίνοντας ένα βοήθημα στον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη της Λωζάνης, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του Κεμάλ. Επίσης υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την «Εκτέλεση των Έξι», κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων για την ολέθρια Μικρασιατική καταστροφή. Μετά τις εκλογές τον Δεκέμβριο του 1923 κατέθεσε την εξουσία στα χέρια της εκλεγμένης κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο του 1924 παραιτήθηκε και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Αντιστράτηγου. Η Δ΄ Εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδος». Το 1925 μετά το πραξικόπημα της 25ης Ιουνίου κι ενώ ιδιώτευε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Καρδίτσα, προσκλήθηκε να έλθει στην Αθήνα, από τους επίδοξους ανατροπείς του Πάγκαλου. Ο Πάγκαλος έβαλε τη χωροφυλακή να τον παρακολουθεί αλλά ο Πλαστήρας έφτασε κρυφά στην Αθήνα τον Οκτώβριο καταλύοντας στο ξενοδοχείο Ακταίον του Νέου Φαλήρου. Στη συνέχεια κρύφτηκε σε φιλική οικία (Ιωάννη Δογάνη) και μετά στο Χαλάνδρι. Το 1933 τις εκλογές κέρδιζε η αντιβενιζελική παράταξη του Παναγή Τσαλδάρη. Πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, τη νύχτα της 5ης προς 6ης Μαρτίου, ο Πλαστήρας οργάνωσε κίνημα υπέρ του Βενιζέλου και με την έγκριση αυτού, με τη δικαιολογία ότι η άνοδος των αντιβενιζελικών στην εξουσία θα σήμαινε το τέλος της Δημοκρατίας. Το κίνημα απέτυχε και κατέφυγε στο Λίβανο και μετά στη Γαλλία. Στο επόμενο στρατιωτικό κίνημα, την 1η Μαρτίου 1935 (πάλι με την έγκριση του Βενιζέλου), προσέφερε και πάλι την υποστήριξή του παρ' όλο που ήταν ακόμη στο εξωτερικό, και μετά την αποτυχία του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, όπως και ο Βενιζέλος. Ὀλοι όμως έλαβαν αμνηστία, με την παλινόρθωση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας τον ίδιο χρόνο, από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄. Ο ιστορικός Ιάκωβος Χονδροματίδης, αναφέρει πως ο Πλαστήρας επιδίωκε μέσω του κινήματος της 5ης Μαρτίου, να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς στα πρότυπα του Ιταλού Δικτάτορα, Μπενίτο Μουσολίνι.Το Σεπτέμβριο του 1937, ο Πλαστήρας άρχισε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα κατά του καθεστώτος του Μεταξά, και έγινε Πρόεδρος της Αντιδικτατορικής Επιτροπής, με μέλη μεταξύ άλλων τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Αγαμέμνονα Σλήμαν, και τον Κομνηνό Πυρομάγλου. Σε συνέντευξη του σε μία Γαλλίδα δημοσιογράφο, εξέφρασε την άποψη του για τη δικτατορία, τονίζοντας ότι «δεν είναι σύστημα προόδου και εξυψώσεως του διανοητικού επιπέδου των λαών» Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στο Παρίσι, μετακομίζει στην ελεύθερη ζώνη (νότιο Γαλλία): φτάνει στις 2 Οκτωβρίου 1940 στη Νίκαια και εγκαθίσταται στο ξενοδοχείο Φράντσια, στον αριθμό 9 της λεωφόρου Βίκτωρ Ουγκώ. Στις 2 Νοεμβρίου αποκτά προσωρινή άδεια παραμονής για έξι μήνες, που του παρέδωσε ο νομάρχης των Αλπ-Μαριτίμ. Στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, στις αρχές Νοεμβρίου 1940, έδωσε εντολή στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι ώστε να εμποδίσει τον Πλαστήρα να επιστρέψει στην Ελλάδα. Πράγματι η Ελληνική Πρεσβεία προέβη σε σχετικό διάβημα προς τον υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης του Βισύ. Ο Κομνηνός Πυρομάγλου ανέλαβε την αποστολή να έλθει σε επαφή με τον Πλαστήρα, προκειμένου να επιστρέψει μέσω Συρίας και Τουρκίας στην Ελλάδα. Ο Πυρομάγλου ήλθε σε επαφή με τον πλωτάρχη Βουαζέν (Voisin), στέλεχος της Κυβέρνησης του Βισύ, η οποία τελικά μετρίασε τα μέτρα σε βάρος του Πλαστήρα. Όμως όταν οι Άγγλοι και οι Γκωλικοί κατέλαβαν τη Συρία, οι επαφές Πλαστήρα-κυβέρνησης του Βισύ διακόπηκαν περί τις αρχές Ιουνίου του 1941. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς οι Γερμανοί από το Παρίσι, έστειλαν τον αξιωματικό των Ες-Ες Ρόλαντ Νόσεκ (Roland Nosek) στη Νίκαια της Γαλλίας και συνάντησε τον Πλαστήρα προσκαλώντας τον στο Παρίσι. Την ίδια περίοδο κάποιος Νίκος Ρούσσος που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση της Αθήνας συναντήθηκε μαζί του· είναι άγνωστο τι συζητήθηκε μαζί του. Ο Πλαστήρας ενημέρωσε αργότερα τις αρχές Ασφαλείας του Βισύ πως του είχε προταθεί να «αναλάβει την εξουσία στην Ελλάδα». Μεταξύ 23 Ιουλίου και 29 Αυγούστου πραγματοποιεί ταξίδι στο Παρίσι και επαφές με τις εκεί γερμανικές Αρχές άγνωστο με ποιο περιεχόμενο. Αρχές του φθινοπώρου του 1941, έρχεται πάλι σε επαφή με τον Πυρομάγλου τον οποίο στέλνει στην Ελλάδα με σκοπό να αναστείλει κάθε ένοπλη αντίσταση, ο οποίος τελικά προσχώρησε στον ΕΔΕΣ. Ο Πλαστήρας ήταν ένας, παρά τη θέληση τη δική του, πρόεδρος του ΕΔΕΣ. Από τον Οκτώβριο του 1941 έως τον Αύγουστο του 1943, τα ίχνη του χάνονται. Από έγγραφο του Φόρεϊν Όφις (Αύγουστος του 1942) πληροφορούμαστε πως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είχε εισηγηθεί να δοθεί στον Πλαστήρα διαβατήριο για να φύγει από τη Γαλλία. Η τελευταία αυτή πρόταση αναστάτωσε το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και τον Εμμανουήλ Τσουδερό, ο οποίος σε επιστολή του προς τον Κανελλόπουλο, τόνιζε πως η επιστροφή του Πλαστήρα έθετε αναπόφευκτα εκ νέου συνταγματικό ζήτημα. Τον Αύγουστο του 1943 ο πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο ζητά πληροφορίες περί του Πλαστήρα από τους Γάλλους στο Αλγέρι, ενώ το Φεβρουάριο του 1944 αρχίζουν να πληθαίνουν οι προσπάθειες εκ μέρους της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης (οι φιλελεύθεροι Σοφοκλής Βενιζέλος και ο υπουργός πολέμου Βύρωνας Καραπαναγιώτης) για να έλθει ο Πλαστήρας σε επαφή μαζί τους. Την ίδια περίοδο, η SOE έβλεπε στο πρόσωπό του τον Έλληνα de Gaulle και λόγω του παρελθόντος του αντιμετωπιζόταν σαν σύμβολο της δημοκρατίας. Τον Νοέμβριο του 1944 ήλθε σε επαφή με τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να τον προσκαλέσει στην Ελλάδα με σκοπό να ενισχύσει την κυβέρνησή του. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Πλαστήρας είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, σε συζήτηση που διεξήχθη μεταξύ των Σιάντου, Γεωργίου Παπανδρέου, Καφαντάρη, του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και του ίδιου, είχε έντονη λογομαχία με το Σιάντο. Ο Πλαστήρας αμφισβήτησε ανοικτά την προσφορά των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και στην απελευθέρωση κάνοντας λόγο για «ξεπάστρεμα όλων των δεξιών» και «κάψιμο χωριών». Ο Σιάντος εξανέστη φωνάζοντας «Δεν σας επιτρέπω να υβρίζετε τους ηρωικούς μας αντάρτες!», με τον Πλαστήρα να του ανταπαντάει: «Κάθισε κάτω, ζαγάρι!»Μετά τα «Δεκεμβριανά» του 1944 κλήθηκε να αναλάβει την κυβέρνηση ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής, στις 3 Ιανουαρίου 1945. Παρ' όλα αυτά ο Γάλλος πρεσβευτής στην Αθήνα Ζαν Μπελέν έγραφε στις 6 Απριλίου 1945: «Οι Βρετανοί θεωρούν τον Πλαστήρα μια μετριότητα […] Κάνουν τα πάντα για να τον διώξουν.» Προσπάθησε να αποτρέψει τον Εμφύλιο Πόλεμο και συμμετείχε στη Συμφωνία της Βάρκιζας. Όμως τον Μάρτιο του 1945, μετά τη δημοσίευση στην εφημερίδα Ελληνικόν Aίμα φωτοτυπίας της επιστολής του που κατά τη διάρκεια του πολέμου συνιστούσε κατάπαυση του πυρός με τη μεσολάβηση της Γερμανίας, ο τότε Αντιβασιλέας και Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός ζήτησε την άμεση παραίτηση του Ν. Πλαστήρα και της κυβέρνησής του όπως και έγινε στις 8 Απριλίου 1945. Η επιστολή έγραφε : «Όταν η αδεξιότης της εξωτερικής πολιτικής της 4ης Αυγούστου οδήγησε τον Ελληνικόν λαόν εις έναν άνισον πόλεμον με μιαν μεγάλην δύναμιν ως η Ιταλίαν, έρριψα εις την λήθην όλας τας πικρίας και έκαμα ό,τι εξηρτάτο από εμέ εις την επιτυχίαν του αγώνος. Αρκεί προς επιβεβαίωσιν τούτου μιαν έκκλησιν μου προς τους Έλληνας της Αμερικής υπό ημερομηνίαν 17 Νοεμβρίου 1940, ως και μιαν συνέντευξιν μου, ζητηθείσα εδώ υπό ξένον ανταποκριτήν. Από της ενάρξεως όμως του μετά της Ιταλίας πολέμου, αι ανησυχίαι μου υπήρξαν μεγάλαι και παρά τας τοπικάς νίκας του ελληνικού στρατού στα αλβανικά βουνά, προησθανόμην τας ολεθρίας συνεπείας μιας αστόχου πολιτικής και προπαντώς εκ της ανυπαρξίας ικανής διευθύνσεως των πολεμικών επιχειρήσεων. Η έπαρσις των ανθρώπων του σεσηπότος καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αναζωογονηθέντων υπό την μαχητικήν ορμήν του Έλληνος στρατιώτου, υπερέβη κάθε όριον. Η τύφλωσις των ήταν τοιαύτη, ώστε απέρριψαν και αθρόας προσφοράς προς συμμετοχήν εις τον αγώνα ενός σεβαστού αριθμού αξιωματικών τους οποίους το κίνημα του 1935 είχε θέσει εκτός στρατού. Κατά το τέλος του μηνός Νοεμβρίου του 1940 πληροφορούμαι βασίμως ότι υπάρχει έδαφος διευθετήσεως της ιταλοελληνικής συρράξεως τη μεσολαβήσει της Γερμανίας. Έκαμα ότι ήταν δυνατόν, εις την περίπτωσιν αυτήν, ώστε η Ελλάς να επωφεληθεί της ευκαιρίας, αλλ΄ εχθρική στάσις εναντίον μου και του καθεστώτος εν γένει, αλλά και της πρεσβείας του Βισύ, καθίστα αδύνατη την προσωπική μου ενέργεια. Έστειλα τον πρώτον φίλο μου κ. Πυρομάγλου να έλθει σε παφήν με την πρεσβείαν και να τους πληροφορήση σχετικώς με το σπουδαιότατον αυτό ζήτημα, αλλ΄ ούτος δεν εγένετο δεκτός παρά λίαν δυσμενώς και παρα του συμβούλου της πρεσβείας. Βραδύτερον κατά Ιανουάριον και Φεβρουάριον, ο κίνδυνος ήτο οφθαλμοφανής. Ανήσυχος μέχρι απελπισίας ηθέλησα να μεταβώ εις Αίγυπτον. Φίλοι μου εκεί ενήργησαν μέσω Αγγλικών αρχών να μου διευκολυνθή η μετάβασις, αλλά και πάλι η καλή διάθεσις των Άγγλων προσέκρουσεν εις την κατηγορηματικήν απαίτησιν της κυβερνήσεως Μεταξά να μην μου επιτραπή η μετάβασις επί Αιγυπτιακού εδάφους. Εσκέφθην τότε να επιχειρήσω, όπως επιτύχω μετάβασιν εις Βηρυττόν, οπόθεν θα μου ήτο εύκολον να να επικοινωνήσω μέσω προσώπου τινός της Ελληνικής κυβερνήσεως, δια να της παραστήσω τον κίνδυνον και τας ελπίδας αποφυγής της καταστροφής δια μιας συμφωνίας μεσολαβήσει της Γερμανίας. Δυστηχώς όλαι αι προσπάθειαι μου απέτυχον, οφειλόμεναι εις την εχθρικήν διάθεσιν εναντίον μου της πρεσβείας, παρ΄ όλον ότι προσεπάθησα να διευκολύνω την επαφήν, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να επιδιώξει εκ της ιδιότητος της η πρεσβεία και όχι εγώ. Εάν κ. πρεσβευτά κατόρθωνα να μεταβώ εις Βηρυττόν, έτρεφον πολλάς ελπίδας ότι θα έπειθον την κυβέρνησιν Κορυζή τουλάχιστον να επιδιώξη την προτεινόμενην εκ μέρους της Γερμανίας διευθέτησιν της ιταλόελληνικής συρράξεως. Είχα αρκετά σοβαρά πειστήρια προς τούτο.Παρ΄όλα αυτά δεν έπαυσα τας ενέργειας μου, όπως ωθήσω προς μιαν απευθείας συννενόησιν της Γερμανίας μετά της Ελληνικής Κυβερνήσεως Μεταξά, ήτις κατά τας πληροφορίας μου, ήρξατο από του Δεκεμβρίου, αλλ΄άνευ αποτελέσματος, χωρίς να γνωρίζω τους λόγους της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων εκείνων. Και το μοιραίον επήλθεν. Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίαν παρά μιας βασιλικής κυβερνήσεως δεχθείσης μετ΄απεριγράπτου αφελείας ν΄αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης, καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου Αγγλίας ότι η βοήθεια της θα ήταν αυστηρώς περιορισμένη. Η ανήκουστος κουφότης της Βασιλικής κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής για της χώρας εντός ολίγων ημερών και ως να μην ήρκει ετούτο ένεκα τελείας αγνοίας των νεότερων πολεμικών μεθόδων, παρέτειναν ασκόπως τον πόλεμον δια να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος δια την μετατροπίν εις ερείπια της ωραίας αλλά ατυχούς νήσου Κρήτης, την ευθύνην της οποίας κατά μέγα μέρος φέρει επί των ώμων του ο κ. Τσουδερός, γέννημα αυτής. Αυτά είχα να πώ εις απάντησιν του περιεχομένου της επιστολής σας κ. πρεσβευτά.... » Ο Πλαστήρας μετά την παραίτησή του παρέμεινε στην Ελλάδα ασχολούμενος με την πολιτική. Η επιστολή αυτή, αποτέλεσμα της περιορισμένης του ικανότητας για πολιτική ανάλυση σε βάθος, θεωρήθηκε από υποστηρικτές του ως αντίδραση της στιγμής που δεν τον στιγματίζει ως γερμανόφιλο. Θεωρούσε καλώς ή κακώς ότι μέσω της Γερμανίας η ελληνοϊταλική σύρραξη θα τελείωνε και πως μια αντίσταση εναντίων μιας υπερδύναμης όπως Ιταλία θα επέφερε καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα όπως και έγινε ύστερα από την Εισβολή των Γερμανικών Στρατευμάτων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Επίσης σε μια συνομιλία του με αξιωματικό των SS τον Δεκέμβριο του 1940 χαρακτήρισε τη σύμπτυξη του ιταλικού στρατού καθαρά και μόνο στρατιωτική ήττα Με τη λήξη του Εμφύλιου ήταν πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή ως αρχηγός της Εθνικής Προοδευτικής Ένωσης Κέντρου (ΕΠΕΚ). Το σύνθημά του ήταν η λέξη «Αλλαγή». Σχημάτισε δύο φορές κυβέρνηση συνασπισμού από κόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952 (15 Απριλίου 1950 - 21 Αυγούστου 1950 και 1 Νοεμβρίου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952) που χαρακτηρίστηκε ως «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες, κ.λπ. Στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του συνεργάστηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Λόγω της αναγκαστικής συνεργασίας και λόγω της πίεσης των ανακτόρων και των δεξιών κομμάτων συμβιβάστηκε και δεν καλλιέργησε την εθνική συμφιλίωση που επιθυμούσε, όσο θα ήθελε. Αρχικός του στόχος ήταν η κατάργηση των στρατοδικείων και των ειδικών αντικομμουνιστικών νόμων, η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και η κατάργηση του θεσμού της διοικητικής εκτόπισης, η κατάργηση της θανατικής ποινής.. Απέτυχε να αποτρέψει την εκτέλεση του κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του στις 30 Μαρτίου 1952. Ο Πλαστήρας πέθανε στην Αθήνα στις 26 Ιουλίου 1953. Κηδεύτηκε με δημοσία δαπάνη, με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, με απόφαση της κυβέρνησης Παπάγου. Ο προσωπικός του γιατρός, Αντώνιος Παπαϊωάννου, υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αφαίρεσε την καρδιά του Πλαστήρα και τη φύλαξε σε θυρίδα της Εθνικής Τράπεζας και στην οικία του, διατηρώντας την σε φορμόλη επί 27 χρόνια. Η λήκυθος με την καρδιά, σκεπασμένη με την ελληνική σημαία, μεταφέρθηκε (όπως ήταν η επιθυμία του ίδιου του Μαύρου Καβαλάρη) στην Καρδίτσα σε μια σεμνή τελετή στις 2 Νοεμβρίου 1980, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, του Προέδρου της Βουλής Παπασπύρου, του υπουργού Παιδείας Αθανασίου Ταλιαδούρου, βουλευτών του νομού (οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας είχαν έρθει από μόνοι τους, χωρίς επίσημη πρόσκληση), των νομαρχών Καρδίτσας και Βοιωτίας, του δημάρχου Γιούτσικου και πλήθους κόσμου. Ο Πλαστήρας θεωρείται ότι ήταν ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, και αγαπήθηκε πολύ από τον λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η ανδρεία και οι πολεμικές του ικανότητες, η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς, η άρνησή του να βολέψει από τη θέση του τον άνεργο αδερφό του και το ότι πέθανε και ο ίδιος χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία. Η Καρδίτσα, ο συνοικισμός της Νέας Ερυθραίας Αθηνών και η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα κοσμούνται με την προτομή του, η δε τεχνητή λίμνη του Ταυρωπού, που πρώτος αυτός οραματίστηκε, βλέποντάς την όπως είχε δημιουργηθεί μετά από μεγάλες βροχοπτώσεις με τεράστιες καταστροφές που είχαν σημειωθεί στην περιοχή, ονομάστηκε προς τιμήν του, επί κυβερνήσεως Κωνστ. Καραμανλή, Λίμνη Πλαστήρα. Επίσης ένα στρατόπεδο στη Λάρισα καθώς και το τρένο της Δυτικής Θεσσαλίας φέρουν το όνομά του. Στον τόπο καταγωγής του, το Μορφοβούνι, πραγματοποιούνται εδώ και δεκαετίες πολιτιστικές εκδηλώσεις με το όνομα «Πλαστήρεια» ενώ το 1994 δημιουργήθηκε το Κέντρο Ιστορικών Μελετών «Ν. Πλαστήρας», με διάφορα τμήματα, στόχος του οποίου είναι η δημιουργία μονογραφικού Μουσείου Πλαστήρα. Με την εφαρμογή του «Σχεδίου Καποδίστριας» στην τοπική αυτοδιοίκηση, συστάθηκε Δήμος Πλαστήρα, ο οποίος περιλαμβάνει τα ανατολικά παραλίμνια χωριά. Ο Γιώργος Θεοτοκάς θα γράψει το 1965: «Στο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων ύστερα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μόνο δύο δημόσιοι άνδρες κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα θερμό ρεύμα συναισθηματικής επαφής με τις μάζες, ο Παπανδρέου τώρα και ο Πλαστήρας άλλοτε.».Σύμφωνα με τον Σπύρο Χαλβατζή, βουλευτή του ΚΚΕ, ο Πλαστήρας υπηρέτησε τα συμφέροντα της αστικής τάξης και «συγκαταλέγεται στους απόντες από την Ελλάδα στα χρόνια της τριπλής κατοχής 1941 - '44, ενώ τον έχει στιγματίσει η επιστολή του που διανεμήθηκε στον Απρίλιο του 1941, με την οποία καλούσε το λαό να υποταχθεί και συνιστούσε τη δημιουργία φιλογερμανικής κυβέρνησης.» Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 Κίνημα Πλαστήρα 6ης Μαρτίου 1933 Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945 Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1950 Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1951 Αρχείο της Πηνελόπης Δέλτα Β΄ Νικόλαος Πλαστήρας Εκστρατεία Ουκρανίας 1919-Κίνημα 6ης Μαρτίου 1933-Αλληλογραφία, επιμ. Παύλος Ζάννας, εκδ. Ερμής, Αθήνα, 2007 Θάνος Βερέμης, Οι επεμβάσεις του στρατού στην Ελληνική πολιτική 1916-1936, εκδ.Οδυσσέας, Αθήνα,1983 Christophe Chiclet, «Ο Πλαστήρας στη Γαλλία 1940-1944», στο: Πρακτικά του Διεθνούς Ιστορικού Συνεδρίου Η Ελλάδα 1936-44 Δικτατορία-Κατοχή-Αντίσταση, εκδ. Μορφωτικό Ινστιτούτο ΑΤΕ, Αθήνα, 1989, σελ. 211-218 Γιώργος Αναστασιάδης, «Ο Πλαστήρας και οι συμπληγάδες του 1950», στο: Το φιλελεύθερο διάλειμμα 1950-1952. Από τον Πλαστήρα στον Παπάγο, Ε Ιστορικά τ/χ. 60 (7 Δεκεμβρίου 2000), σελ. 14-23 Σέφης Αναστασάκος, Ο Πλαστήρας και η εποχή του, τόμος Α',Β'.Γ' Εκδόσεις Επικαιρότητα, Αθήνα 2009 (β΄ εκδ) Gunnar Herring, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, τομ. Β΄, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2008 C. M. Woodhouse, «Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και η σχέση του με τη Βρετανία», στο:Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940-1950. Ένα έθνος σε κρίση, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα, 1984, σελ. 145-173 Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ. 98-99 Γρηγόριος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997 Χαρ.Νικολάου.<Μικρασιατική Καταστροφή>εκδ.ΠερισκόπιοΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ (1883 - 1953)[1] «Νικόλαος Πλαστήρας, ο Κινηματίας Ειρηνοποιός»[2] Χονδροματίδης, Ιάκωβος (2017). Η μαύρη σκιά στην Ελλάδα. Εθνικοσοσιαλιστικές και φασιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και της κατοχής 1923-1945. Αθήνα: Γνώμων Εκδοτική. ISBN 978-618-5018-67-2. | Ο Νικόλαος Πλαστήρας (4 Νοεμβρίου 1883 - 26 Ιουλίου 1953) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Έγινε γνωστός για τη δράση του κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (όπου απέκτησε το προσωνύμιο Μαύρος Καβαλάρης) και τη Μικρασιατική εκστρατεία ενώ πολλές φορές συμμετείχε σε στρατιωτικά κινήματα. Ήταν φιλοβενιζελικός και κυβέρνησε ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας τρεις φορές, μία το 1945 και άλλες δύο στα 1950-1952. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82 |
Στάδιο Ραμάτ Γκαν | Το στάδιο ολοκληρώθηκε το 1951 και έκτοτε λειτουργεί ως το μεγαλύτερο στάδιο του Ισραήλ. Η χωρητικότητά του είναι 41.583 θέσεων, 13.370 από τις οποίες βρίσκονται στη δυτική κερκίδα, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης ανακαίνισης το 1982.Το Στάδιο Ραμάτ Γκαν είναι μικτής χρήσης, κατάλληλο για αθλητικούς αγώνες παράλληλα με την πιο τακτική χρήση του ως γήπεδο ποδοσφαίρου. Φιλοξενεί διεθνείς αγώνες ποδοσφαίρου του Ισραήλ και έχει φιλοξενήσει τους εντός έδρας αγώνες του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ της Μακάμπι Τελ Αβίβ και της Μακάμπι Χάιφα τις σεζόν 2004–05 και 2009–10, αντίστοιχα. Οι διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου είναι 105 μ. × 68 μ., με 10.500 μ2 γρασίδι. Η έκταση του οικοπέδου του γηπέδου είναι 36.000 μ2. Το στάδιο περιλαμβάνει έξι αποδυτήρια, αίθουσες συνεδριάσεων, ένα συνεδριακό κέντρο, αίθουσες τύπου, αίθουσα διαιτητών και ιατρικές κλινικές και κλινικές δοκιμών φαρμάκων. Πλαισιώνεται από δύο γήπεδα προπόνησης, μεγάλη κλινική αθλητών, ένα καφέ-εστιατόριο και έναν υπαίθριο χώρο στάθμευσης 3.900 θέσεων. Στεγάζει επίσης την έδρα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Ισραήλ. Ο παγκοσμίου επιπέδου τεχνητός φωτισμός στο Στάδιο Ραμάτ Γκαν παρέχει έως και 1.550 λουξ σε ολόκληρο το στάδιο. Μέχρι το άνοιγμα του Σταδίου Σάμι Οφέρ στη Χάιφα, ήταν το μοναδικό στάδιο παγκόσμιας κλάσης στο Ισραήλ και το μοναδικό ισραηλινό στάδιο που φιλοξένησε επίσημους αγώνες προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου και του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, αν και η Χάποελ Τελ Αβίβ πήρε άδεια να παίξει τους αγώνες του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2010-11 στο Στάδιο Μπλούμφιλντ. Μέχρι το 2013, το στάδιο ήταν επίσης η τοποθεσία για τις τελετές έναρξης των Μακκαβαϊκών Αγώνων. Από το 2013, οι τελετές έναρξης πραγματοποιούνται στο Στάδιο Τέντι της Ιερουσαλήμ. Με το πιο μοντέρνο Στάδιο Σάμι Οφέρ και το Στάδιο Τέντι να αντικαθιστούν το Στάδιο Ραμάτ Γκαν ως εναλλακτικές έδρες για την Εθνική ποδοσφαίρου Ισραήλ, από το 2018 το στάδιο παραμένει σε μεγάλο βαθμό εγκαταλελειμμένο ως χώρος διεξαγωγής ποδοσφαιρικών αγώνων. Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Ισραήλ, Άβι Λουζόν, υπάρχουν σχέδια να γκρεμιστεί το Στάδιο Ραμάτ Γκαν και να ανοικοδομηθεί ένα μεγαλύτερο με αναμενόμενη χωρητικότητα 55.000 ατόμων. Το στάδιο έχει φιλοξενήσει μουσικές συναυλίες από τραγουδιστές και συγκροτήματα, όπως οι Depeche Mode, Έλτον Τζον, REM, Yeah Yeah Yeahs, Λέοναρντ Κόεν, Στινγκ, High on Fire, Orphaned Land, Metallica, Simon & Garfunkel, Μπομπ Ντίλαν και Κάνιε Ουέστ. Το 2012, η Μαντόνα άνοιξε το The MDNA Tour της στο στάδιο, τραγουδώντας μπροστά σε ένα πλήθος περισσότερων από 33.000 ατόμων. Φωτογραφίες γηπέδου στο Stadiumguide.com | Το Στάδιο Ραμάτ Γκαν (εβραϊκά: אצטדיון רמת גן) είναι στάδιο ποδοσφαίρου στην πόλη Ραμάτ Γκαν του Διαμερίσματος του Τελ Αβίβ, στο Ισραήλ. Ήταν το εθνικό στάδιο της Εθνικής Ισραήλ μέχρι το 2014. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%A1%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BD |
Νόμος Κυβέρνησης της Ινδίας (1858) | Η ινδική εξέγερση του 1857 ανάγκασε τη βρετανική κυβέρνηση να περάσει το νόμο. Ο νόμος ακολουθήθηκε μερικούς μήνες αργότερα από τη διακήρυξη της Βασίλισσας Βικτώριας στους «Πρίγκιπες, αρχηγούς και λαούς της Ινδίας», ο οποίος, μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Δεσμευόμαστε στους ιθαγενείς των ινδικών εδαφών μας με το ίδιο καθήκον για τις υποχρεώσεις που μας δεσμεύει σε όλα τα άλλα μας θέματα ". (σελ. 2) Τα εδάφη της Εταιρείας στην Ινδία επρόκειτο να προστατεύονται από τη βασίλισσα, η οποία παύει να ασκεί τη δύναμή της και να ελέγχει αυτά τα εδάφη. Η Ινδία έπρεπε να κυβερνάται στο όνομα της Βασίλισσας. Ο Κύριος Υπουργός Κράτους της Βασίλισσας έλαβε τις εξουσίες και καθήκοντα του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας. Διορίστηκε ένα συμβούλιο δεκαπέντε μελών που θα βοηθά τον υπουργό κράτους της Ινδίας. Το συμβούλιο έγινε συμβουλευτικό όργανο στις ινδικές υποθέσεις. Για όλες τις επικοινωνίες μεταξύ Βρετανίας και Ινδίας, ο υπουργός κράτους έγινε ο πραγματικός δίαυλος. Ο Υπουργός Κράτους της Ινδίας ήταν εξουσιοδοτημένος να αποστέλλει απευθείας μυστικές αποστολές στην Ινδία χωρίς να συμβουλεύεται το Συμβούλιο. Επίσης, εξουσιοδοτήθηκε να συστήσει ειδικές επιτροπές στο Συμβούλιό του. Το Στέμμα εξουσιοδοτήθηκε να διορίσει έναν Γενικό Κυβερνήτη και τους Κυβερνήτες των Προεδρείων. Μια Ινδική Δημόσια Υπηρεσία θα δημιουργηθεί υπό τον έλεγχο του υπουργού. Μέχρι σήμερα όλα τα περιουσιακά στοιχεία και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας μεταφέρθηκαν στο Στέμμα. Το Στέμμα ανέλαβε επίσης τις ευθύνες της Εταιρείας σχετιζόμενες με τις συνθήκες, συμβάσεις και ούτω καθεξής.Ο νόμος εισήγαγε μια νέα περίοδο στην ιστορία της Ινδίας, επιφέροντας το τέλος της κυριαρχίας της εταιρείας στην Ινδία. Η εποχή της νέας Βρετανικής Ινδίας θα διαρκέσει μέχρι τη διαίρεση της Ινδίας τον Αύγουστο του 1947, όπου όλη η επικράτεια της Βρετανικής Ινδίας έλαβε καθεστώς Ντομίνιον ως Ένωση του Πακιστάν και Ένωση της Ινδίας. Βρετανική Ινδία Βρετανική κυριαρχία Υπουργός Κράτους της Ινδίας Γραφείο Ινδίας Γενικός Κυβερνήτης της Ινδίας Νόμος Ινδικών Συμβουλίων του 1909 Νόμος Κυβέρνησης της Ινδίας του 1935 Ιστορία του Μπανγκλαντές Ιστορία της Ινδίας Ιστορία του Πακιστάν One Scholar's Bibliography Government of India Act 1858 Government of India Act, 1858 (21 & 22 Vict. c. 106) | Ο Νόμος Κυβέρνησης της Ινδίας του 1858 ήταν νόμος του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου (21 & 22 Vict. c. 106) ο οποίος περάστηκε στις 2 Αυγούστου 1858. Οι διατάξεις του προέβλεπαν την εκκαθάριση της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών (η οποία μέχρι στιγμής κυβερνούσε τη Βρετανική Ινδία υπό την αιγίδα του Κοινοβουλίου) και τη μεταβίβαση των λειτουργιών της στο βρετανικό στέμμα. Ο Λόρδος Πάλμερστον, τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, εισήγαγε ένα νομοσχέδιο για τη μεταφορά του ελέγχου της κυβέρνησης της Ινδίας από την εταιρεία Ανατολικών Ινδιών στο Στέμμα, αναφερόμενη στις σοβαρές ατέλειες στο υπάρχον σύστημα της κυβέρνησης της Ινδίας. Ωστόσο, πριν περάσει το νομοσχέδιο, ο Πάλμερστον αναγκάστηκε να παραιτηθεί για ένα άλλο ζήτημα. Αργότερα ο Έντουαρντ Χένρι Στάνλεϊ, 15ος κόμης του Ντέρμπι (ο οποίος αργότερα θα γίνει ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας) εισήγαγε ένα άλλο νομοσχέδιο το οποίο είχε αρχικά τίτλο «Νόμος για την Καλύτερη Κυβέρνηση της Ινδίας» και πέρασε στις 2 Αυγούστου 1858. με την προϋπόθεση ότι η Ινδία έπρεπε να κυβερνάται άμεσα και στο όνομα του Στέμματος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1858) |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.