title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Σημαχίδες | Ο δήμος πήρε πιθανώς το όνομά του από τον μυθικό επώνυμο ήρωα Σήμαχο ή/και από την ομώνυμη οικογένεια των Σημαχιδών, η οποία είχε ως έδρα τον δήμο αυτόν. Ο δήμος των Σημαχιδών, ήταν δήμος των Μεσογείων ή του Άστεως. Βρισκόταν, σύμφωνα με τον Φιλόχορο, στην Επακρία, την ορεινή περιοχή βόρεια της Αττικής, πιθανώς συνορεύοντας με τον δήμο της Ικαρίας, αλλά η ακριβής τοποθεσία του δήμου αυτού παραμένει άγνωστη και αβέβαιη, δεν έχει προσδιορισθεί και δεν έχει ακόμα ταυτιστεί επακριβώς. Σύμφωνα με σύγχρονους ερευνητές μπορεί να υποτεθεί ότι είναι κοντά στο σημερινό κέντρο της τοποθεσίας Βρέντου ή Βρεντού στο Πεντελικό όρος. Ο ερευνητής του 19ου αιώνα Διονύσιος Σουρμελής, πίστευε ότι οι Σημαχίδες βρίσκονταν στην περιοχή των Ασωμάτων. Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές, ως μέλος της Αντιοχίδας φυλής, συμμετείχε με 1 βουλευτή στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη (307/306 – 224/223 π.Χ.) και την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) ο δήμος αντιπροσωπευόταν επίσης με 1 βουλευτή στη Βουλή των 600. Κατά την τέταρτη (201/200 π.Χ. – 126/127) και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) είναι άγνωστος ο αριθμός βουλευτών–αντιπροσώπων του δήμου. Ο δημότης των αρχαίων Σημαχιδών ονομαζόταν Σημαχίδης ή Σιμαχίδης. Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από τον δήμο των Σημαχιδών, όπως ο Διογένης ο Σημαχίδης, ο Δαρείος ο Σημαχίδης γιος του Ευνόμου, ο Διοκλής ο Σημαχίδης, ο βουλευτής Διονύσιος ο Σημαχίδης, ο ιερέας Διονυσόδωρος ο Σημαχίδης, ο βουλευτής Διοφάνης ο Σημαχίδης κ.α. Από τους πλέον γνωστούς, οι οποίοι είχαν κάποιου είδους σχέση με το δήμο ή την περιοχή του ήταν επίσης οι: Διόδωρος, πρώτο μισό του τρίτου αιώνα π.Χ., (είχε ενταχθεί στον δήμο). Αρχαία Αθήνα Αντιοχίδα φυλή Πρωτογενείς πηγές Ησύχιος, «Γλώσσαι», Σ, λήμμα Σημαχίδαι. Ελληνικές επιγραφές - IG Σημαχ Attica (IG I-III).Δευτερογενείς πηγές Semachidae, στην ιστοσελίδα: referenceworks.brillonline.com, Ουίλλιαμ Σμιθ, Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα: (Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica - 67 (Semachidae)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica - 67 (Semachidae) John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council, “Attica”. (13, 54, 69, 94 f., 112 No. 126, 121, No. 37, Table 10.). Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0 John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 139 & 149. Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630 Johannes Kirchner, "Prosopographia ATTICA", vol. 1, Berlino, G. Reimer, 1901. «Semakhidai». www.ancientworlds.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2014. Traill, J. «Places: 580104 (Semachidai?)». Pleiades. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. Semachidai?, Vredou, στις ιστοσελίδες: http://imperium.ahlfeldt.se & https://web.archive.org/web/20170808012018/http://dare.ht.lu.se/, Ψηφιακός Άτλας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ("Digital Atlas of the Roman Empire", Johan Ahlfeldt, Department of Archaeology and Ancient History, Lund University, Sweden), Πανεπιστήμιο Λουντ, Λουντ, Σουηδία, πρόγραμμα: Pelagios. Semachidai, Lexicon of Greek Personal Names (LGPN). Semachidai, Attic Inscriptions Online. | Οι Σημαχίδες ή Σιμαχίδες (αρχαία ελληνικά: Σημαχίδαι), (ο δήμος: Σημαχιδών) ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος της Αντιοχίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας). Με το ίδιο όνομα (Σημαχίδες) ονομάζονταν οι δημότες του δήμου αυτού, καθώς και μεγάλη οικογένεια (γένος) της αρχαίας Αθήνας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82 |
Μάικλ Μπράμος | Αφού έπαιξε μπάσκετ στο λύκειο στο Βόρειο Grosse Pointe, ο Μπράμος έπαιξε μπάσκετ στο κολέγιο στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι με την ομάδα RedHawks. Το καλοκαίρι του 2009, σε ηλικία 22 ετών, ο Μπράμος ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα. Έπαιξε στους Ντιτρόιτ Πίστονς στο Καλοκαιρινό Πρωτάθλημα του NBA, αλλά δε κατάφερε να βρει συμβόλαιο στο NBA. Τον Αύγουστο του 2009 έφυγε από την Αμερική, καθώς πήρε μεταγραφή για το Περιστέρι, όπου έμεινε για ένα χρόνο, όταν και ταξίδεψε στην Ισπανία για λογαριασμό της Γκραν Κανάρια. Έμεινε στην Ισπανία δύο χρόνια, πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις. Η εξέλιξη του, του έδωσε την ευκαιρία να γίνει μέλος της νέας ομάδας του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 2012, όταν και υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι το 2014. Την πρώτη του χρονιά ως μέλος του Παναθηναϊκού βοήθησε πάρα πολύ την ομάδα του στην κατάκτηση του νταμπλ, και στην πορεία του μέχρι τους 8 της Ευρωλίγκα, έχοντας πολύ καλή συνεργασία με τους συμπαίχτες του και με τον Βασιλακοπουλο στην προεδρια. Η δεύτερη χρονιά, παρότι κατέκτησε πάλι το νταμπλ στη Ελλάδα και έφτασε στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, δεν ήταν το ίδιο καλή σε προσωπικό επίπεδο με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2014 να λυθεί η συνεργασία του με την ομάδα. Για περίπου δέκα μήνες έμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης λόγω σοβαρού τραυματισμού. Το 2015 υπέγραψε συμβόλαιο με την ιταλική Βενέτσια πραγματοποιώντας μια πολύ καλή χρονιά. Το καλοκαίρι του 2016 ανανέωσε το συμβόλαιό του για δυο ακόμα χρόνια. Το 2017 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ιταλίας με τη Βενέτσια, νικώντας 4-2 στους τελικούς την Τρέντο. Μάλιστα η ομάδα της Βενετίας είχε κάνει το 3-2 στη σειρά με τρίποντο του Μπράμου στην εκπνοή. Στις 5 Ιουλίου 2017 ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ιταλική ομάδα για δυο ακόμα χρόνια. Στις 2 Μαΐου 2018, κατέκτησε τη διοργάνωση του FIBA Europe Cup. Το 2019 κατέκτησε για δεύτερη φορά το πρωτάθλημα Ιταλίας απέναντι στη Σάσσαρι, με τον ίδιο να κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στη διάρκεια των πλέι οφ. Ο Μπράμος έγινε ο πρώτος παίκτης που έχει βάλει με τη Βενέτσια 326 τρίποντα στο πρωτάθλημα Ιταλίας και 100 στα πλέι οφ με 41,3% πίσω από τη γραμμή των 6,75μ. Ο ίδιος ανανέωσε το 2019, για ένα ακόμα χρόνο με την ιταλική ομάδα. Στις 16 Φεβρουαρίου 2020 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας. Πριν από τη διακοπή λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού είχε 10.8 πόντους και 3.7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο στο Eurocup. Στις 11 Ιουνίου 2020, ανανέωσε το συμβόλαιό του μέχρι το 2021. Τη σεζόν 2020-21, είχε στο Πρωτάθλημα Ιταλίας, 10.7 πόντους και 3.2 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Το καλοκαίρι του 2021, συμφώνησε να συνεχίσει στη Βενέτσια για έβδομη σεζόν, όντας και ένας από τους αρχηγούς της ομάδας. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2021-22 μέτρησε 7.5 πόντους και 3.8 ριμπάουντ σε 23 αγώνες του Πρωταθλήματος Ιταλίας, ενώ στο Γιούροκαπ κατέγραψε 7.5 πόντους σε 14 παιχνίδια. Επίσης ξεπέρασε το φράγμα των 300 συμμετοχών με τη φανέλα της Βενέτσια σε όλες τις διοργανώσεις. Την 1η Ιουνίου 2023, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση σε ηλικία 36 ετών και μετά από μία καριέρα 13 ετών σε Περιστέρι, Παναθηναϊκό, Γκραν Κανάρια και Βενέτσια. Ο Μπράμος έγινε μέλος της Εθνική Ομάδας Ανδρών το 2011 και συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 2011 στη Λιθουανία, όπου η Ελλάδα κατατάχθηκε 6η, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στο Προολυμπιακό τουρνουά το 2012 όπου επίσης συμμετείχε. Αγωνίστηκε και στο Ευρωμπάσκετ του 2013, όπου η Ελλάδα κατατάχθηκε 11η. Επίσης είχε συμμετοχή στα Τουρνουά Ακρόπολις του 2011 και 2013. Με το εθνόσημο ο Μπράμος μέτρησε 47 συμμετοχές με 209 πόντους (μ.ο: 4.45). Παναθηναϊκός 2x Πρωταθλητής Ελλάδος (2013, 2014) 2x Κυπελλούχος Ελλάδος (2013, 2014) Ρέγιερ Βενέτσια 2x Πρωταθλητής Ιταλίας: (2017, 2019) Κύπελλο Ιταλίας: (2020) FIBA Europe Cup: (2018) 2× Ελληνικό All-Star Game (2013, 2014) Κορυφαίος καλαθοσφαιριστής της Mid-American Conference: (2009)Καλύτερη Πεντάδα της Mid-American Conference: (2009)Δεύτερη Καλύτερη Πεντάδα της Mid-American Conference: (2009) Μιχάλης Αντώνης Μπράμος, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά). Michael Bramos, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά). FIBA Europe Profile FIBA EuroBasket Profile Αρχειοθετήθηκε 2013-03-20 στο Wayback Machine. Draftexpress.com Profile Eurobasket.com Profile Spanish League Profile Greek League Profile | Ο Μιχάλης Αντώνης Μπράμος (Χάρμπερ Γουντς, 27 Μαϊου 1987), είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 1.98 μέτρα, βάρος 102 κιλά και αγωνιζόταν κυρίως στη θέση σμολ φόργουορντ, αλλά μπορούσε να παίξει και στη θέση σούτινγκ γκαρντ υπό προϋποθέσεις (γουίνγκ). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%BB_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82 |
Εξαπλάτανος Πέλλας | Ο Εξαπλάτανος κατά την Τουρκοκρατία ήταν τσιφλίκι και οι κάτοικοί του αγρότες-καλλιεργητές. Πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, το χωριό είχε μικτό πληθυσμό μουσουλμάνων (περίπου 1.300) και χριστιανών (περίπου 150), ορισμένοι τσιγγάνικης καταγωγής. Στην απογραφή του 1920 είχε 1.520 κατοίκους. Με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, ο μουσουλμανικός πληθυσμός μετανάστευσε υποχρεωτικά στην Τουρκία και στον Εξαπλάτανο εγκαταστάθηκαν 412 προσφυγικές οικογένειες από τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη, το Ικόνιο και την Προύσα, και έγινε το μεγαλύτερο χωριό της Αλμωπίας. Στην απογραφή του 1928 είχε 1.569 κατοίκους και στην απογραφή του 1940 ο πληθυσμός του είχε αυξηθεί σε 2.156.Το χωριό λεγόταν Καπίνιανη μέχρι το 1925, όταν μετονομάστηκε σε Εξαπλάτανος, από έξι μεγάλους πλάτανους οι οποίοι βρίσκονταν στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το γήπεδο ποδοσφαίρου. Ο Εξαπλάτανος ήταν έδρα ομώνυμης κοινότητας και με το πρόγραμμα Καποδίστριας, ο οικισμός ορίστηκε έδρα του δήμου Εξαπλατάνου το 1997. Με το πρόγραμμα Καλλικράτης, προσαρτήθηκε στον δήμο Αλμωπίας. | Ο Εξαπλάτανος (μέχρι το 1925 Καπίνιανη) είναι χωριό του δήμου Αλμωπίας, της περιφερειακής ενότητας (πρώην νομού) Πέλλας, στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο Εξαπλάτανος έχει 1.292 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 125 μέτρων. Στο χωριό μεγάλωσε ο Μενέλαος Λουντέμης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82 |
Πλατανόρρευμα Κοζάνης | Κάθε χρόνο, η καρδιά των αποκριάτικων εκδηλώσεων του δήμου Σερβίων - Βελβεντού χτυπά στο Πλατανόρεμα. Για περίπου τρεις δεκαετίες, κάθε βράδυ σε μια γειτονιά ανάβει ένας φανός και όλοι οι κάτοικοι αλλά και πολλοί επισκέπτες γλεντάνε πίνοντας άφθονο κρασί. Οι φανοί κατά σειρά ανάμματος είναι: Κρανιά Παλιόμυλος Πυροβολείο Τροχάλια ΚιόσιΣτους φανούς κυριαρχεί το Διονυσιακό στοιχείο της αρχαιότητας ενώ ακούγονται και διάφορα σκωπτικά τραγούδια. Οι εκδηλώσεις κλείνουν την Κυριακή το μεσημέρι με την συμμετοχή στην αποκριάτικη παρέλαση αρμάτων από κάθε φανό. Την επόμενη μέρα, την καθαρά Δευτέρα, ο Μορφωτικός σύλλογος προσφέρει πλούσια νηστίσμα εδέσματα και παραδοσιακή φασολάδα σε όλους τους κατοίκους και επισκέπτες στη θέση <<Παλιομονάστηρο>>. Στις 26 Ιουλίου εορτάζει το Εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής Μοσχοχωρίου με τους κατοίκους του Πλατανορέματος να θυσιάζουν μια αγελάδα για χάρη της εορτής της αγίας Παρασκευής. Αυτό το έθιμο, σήμερα λαμβάνει χώρα την παραμονή πριν τον εσπερινό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας μαγειρεύεται το βοδινό και την επομένη μετά τη θεία λειτουργεία προσφέρεται στους προσκυνητές. Όταν οι Γερμανοί, πυρπόλησαν το χωριό το Δεκέμβριο του 1943, προσπάθησαν τέσσερις φορές ανεπιτυχώς να κάψουν τον ναό της Αγίας Παρασκευής με φλογοβόλα όπλα κάτι που μαρτυρούν και τα σημάδια που είναι εμφανή σε διάφορα σημεία του ναού και σήμερα. Οι κάτοικοι απέδωσαν το γεγονός στην παρουσία της ίδιας της Αγίας Παρασκευής εντός του ναού. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Παρασκευή την ημέρα της εορτής της έστελνε ένα ελάφι το οποίο θυσιαζόταν με συγκεκριμένο τελετουργικό, όμως μια χρονιά οι κάτοικοι του χωριού αθέτησαν τους κανονισμούς και έτσι έπαψε να αποστέλλεται το ελάφι. Έκτοτε για μια περίοδο επήλθαν πολλά δεινά και αρρώστιες στο χωριό. Οι κάτοικοι για να ανακόψουν αυτή τη νοσηρή περίοδο έταξαν μια αγελάδα στο Βακούφι, όπως λέγεται, και σταδιακά άρχισε να επέρχεται νηνεμία. Εδώ και πολλούς αιώνες το έθιμο ανήμερα της Αγίας Παρασκευής διατηρείται και μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής (κεντρικός) Αγία Παρασκευή Μοσχοχωρίου (πανηγυρίζει 26 Ιουλίου) Άγιος Αθανάσιος Μοσχοχωρίου Άγιος Αθανάσιος (Αθανασούλη) Άγιος Γεώργιος (Κοιμητηριακός) Άγιος Μηνάς Γέννησης της Θεοτόκου (Παναιοπούλα) Άγιος Ιωάννης Ιερός Ναός Γέννησης της Θεοτόκου (ενοριακός) Άγιος Αθανάσιος (Αλεξανδρείας) Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Άγιος Νικόλαος Κοίμησης της Θεοτόκου (Παλαιογρατσάνου) Αγίας Τριάδας Βασιλέων - Ισαποστόλων Κωνσταντίνου & Ελένης. | Το Πλατανόρρευμα ή Πλατανόρεμα είναι ημιορεινό χωριό του δήμου Σερβίων που βρίσκεται στους πρόποδες των Πιερίων και πολύ κοντά στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου, στο Νομό Κοζάνης στην ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας . Ονομάστηκε Πλατανόρεμα λόγω της ύπαρξης πλατάνων και ρεμάτων που περιβάλλουν το χωριό. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε πληθυσμό χωριά του Δήμου Σερβίων και απέχει 3 χιλιόμετρα από την έδρα του δήμου, 6 χιλιόμετρα από την Υψηλή γέφυρα Σερβίων (εναλλακτικά γέφυρα λίμνης Πολυφύτου) και 31 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού, Κοζάνη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 490 μέτρων. Ο ταχυδρομικός κώδικας είναι 50500 και ο τηλεφωνικός κωδικός είναι +30 24640. Στην απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ήταν 1.004 κάτοικοι.Δημιουργήθηκε το 1946 από την συνένωση τριών χωριών. Από το Ορτάκι(όι) που βρισκόταν στην ίδια θέση του δημοτικού διαμερίσματος, το Παλαιογράτσανο και το Μοσχοχώρι που ήταν ορεινά χωριά των Πιερίων.Σήμερα στο Πλατανόρρευμα δραστηριοποιούνται πολλοί σύλλογοι, όπως ο Αθλητικός σύλλογος «Ερμής», ο Ορειβατικός σύλλογος «H Κρυά», ο σύλλογος γυναικών «Ολυμπία», ο Μορφωτικός σύλλογος κ.α.Το Πλατανόρευμα είναι γνωστό για το μονοπάτι πεζοπορίας μήκους 12 χιλιομέτρων το οποίο διασχίζει τη χαράδρα του Τρανού Λάκκου, ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο με ρέματα και καταρράκτες, και οδηγεί στα Πιέρια Όρη περνώντας από τις θέσεις Παλιάμπελα, Φάρλα, Παπαλέκας, Αγριοφωλιά. Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται από 2 σημεία, από τον Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου [1] και από το Παλιομονάστηρο [2] το οποίο βρίσκεται πλησίον των πρώτων καταρρακτών. [3] | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82 |
NGC 7002 | IC 1101 - τεράστιος ελλειπτικός γαλαξίας, ένας από τους μεγαλύτερους που έχουν ανακαλυφθεί. Μεσιέ 87 -μεγάλος και γνωστός ελλειπτικός γαλαξίας στον αστερισμό Παρθένο. Δεδομένα για το NGC 7002 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 7002 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 7002 στο Wikimedia Commons | Ο NGC 7002 είναι μεγάλος ελλειπτικός γαλαξίας που απέχει 320 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Ινδό. Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Τζον Χέρσελ (John Herschel) στις 30 Σεπτεμβρίου 30 1834. και ανήκει στην ίδια ομάδα γαλαξιών με τον γειτονικό του NGC 7004. | https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_7002 |
Νόρμπερτ φαν Μπλούμεν | Ο Νόρμπερτ φαν Μπλούμεν γεννήθηκε στην Αμβέρσα και ήταν ο μικρότερος αδελφός των Πίτερ φαν Μπλούμεν και Γιαν Φρανς φαν Μπλούμεν. Οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ζωγράφοι που πραγματοποίησαν επιτυχημένη σταδιοδρομία στην Ιταλία και στην Αμβέρσα. Ο Νόρμπερτ εκπαιδεύτηκε από τον μεγαλύτερό του αδελφό, Πίτερ, αλλά πρέπει να είχε και άλλους Δασκάλους καθώς ο Πίτερ έφυγε για τη Λυών το 1674. Αργότερα στη Λυών μετέβη και ο άλλος αδελφός του, ο Γιαν Φρανς. Οι δύο αδελφοί αργότερα ταξίδεψαν στη Ρώμη, όπου, το 1688, καταγράφονται στην ενορία του Sant'Andrea delle Fratte. Το 1690 ο Νόρμπερτ συνάντησε τους δύο αδελφούς του στη Ρώμη, αλλά δεν είναι βέβαιο αν διέμεινε στην ενορία του Sant'Andrea delle Fratte.Ο Νόρμπερτ έγινε μέλος των Bentvueghels, μιας οργάνωσης Φλαμανδών και Ολλανδών καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνταν στη Ρώμη. Κοινή πρακτική της εταιρείας ήταν να αποδίδει σε όλα της τα μέλη προσωνύμια και το προσωνύμιο του Νόρμπερτ ήταν Cefalus ή Cephalos. Ο λόγος που του αποδόθηκε το όνομα Κέφαλος, ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, δεν έχει διασωθεί. Το 1724 ο Νόρμπερτ έφυγε από τη Ρώμη, όπου παρέμεινε μόνον ο αδελφός του Γιαν Φρανς, καθώς ο Πίτερ είχε επιστρέψει στη γενέτειρά του, Αμβέρσα, ήδη από το 1694. Ο Νόρμπερτ πιθανότατα είχε επιστρέψει πρώτα στην Αμβέρσα, αλλά δεν παρέμεινε εκεί ίσως λόγω έλλειψης εμπορικής επιτυχίας. Στη συνέχεια μετέβη κι εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του.Στο Άμστερνταμ ήταν ένας από τους Δασκάλους του Κορνέλις Πλόοτ φαν Άμστελ. Ο Νόρμπερτ φαν Μπλούμεν ζωγράφιζε κυρίως σκηνές καθημερινότητας και ιταλικού ύφους τοπία, τα οποία υφολογικά είναι παρεμφερή με αυτά του του μεγαλύτερου αδελφού του Πίτερ, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλός του.Δημιούργησε, επίσης, και μερικούς πίνακες ιστορικού περιεχομένου για τις μυστικές καθολικές εκκλησίες στην Ολλανδία και μερικά πορτρέτα, όπως το Πορτρέτο του Jan Pietersz Zomer, εμπόρου έργων τέχνης στο Άμστερνταμ (σήμερα στο Ρέικσμουζεουμ). Φαίνεται ότι ο Νόρμπερτ ποτέ δεν κατάφερε να φθάσει το επίπεδο επιτυχίας των παραγωγικότατων αδελφών του Πίτερ και Γιαν Φρανς, των οποίων οι τιμές των έργων βρίσκονταν σε πολύ υψηλά επίπεδα κατά τη διάρκεια της ζωής τους και σήμερα βρίσκονται σε περίοπτες συλλογές ανά τον κόσμο. Πιστεύεται ότι εγκατέλειψε τη Ρώμη και την Ιταλία λόγω του χαμηλού επιπέδου επιτυχίας του εκεί. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Norbert van Bloemen στο Wikimedia Commons | Ο Νόρμπερτ φαν Μπλούμεν (φλαμανδικά: Norbert van Bloemen, επιλεγόμενος Cefalus ή Cephalos (1670, Αμβέρσα – 1746, Άμστερνταμ) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος και σχεδιαστής, ο οποίος εργάστηκε κατά κύριο λόγο στην Ιταλία και στην Ολλανδική Δημοκρατία. Είναι γνωστός για τα ιταλικού ύφους τοπία του και τις ρωπογραφίες που θυμίζουν τα θέματα των ατόμων της "χαμηλής τάξης" των Bamboccianti. Ζωγράφισε, επίσης, πορτρέτα και ορισμένους πίνακες με ιστορικά θέματα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CF%86%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD |
Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα | Σύμφωνα με τον πρόλογο του πρώτου τόμου, τις ιστορίες φέρεται να διηγείται σε παρέα φίλων του τα βράδια του χειμώνα ο «μελισσοκόμος Ρούντι Πάνκο», όπως τις άκουσε από τον παππού του, στη Ντικάνκα, έναν οικισμό στην κεντρική Ουκρανία, όπου και διαδραματίζονται. Η γοητεία των ιστοριών αυξάνεται με την εισαγωγή στοιχείων από μύθους και λαϊκούς θρύλους με φαντάσματα, βρικόλακες και μάγισσες, δοξασίες και προκαταλήψεις της ρωσικής και ουκρανικής παράδοσης και είναι γραμμένες με σπινθηροβόλο χιούμορ και λυρισμό.Ο συγγραφέας γεννήθηκε στο κοζάκικο χωριό Σορότσινσκι κοντά στη Ντικάνκα της επαρχίας Πολτάβα και έζησε στην Ουκρανία (τότε ονομαζόταν Μικρορωσία, τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας) μέχρι την ηλικία των 19 ετών. Σ'αυτά τα πρώτα του διηγήματα, κατέθεσε εντυπώσεις και αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία και παρουσιάζει μια μοναδική εικόνα της αγροτικής ζωής της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα. Σε επιστολές προς τη μητέρα του, της ζήτησε να του περιγράψει έθιμα του χωριού, ενδυμασίες, δεισιδαιμονίες και παλιές ιστορίες που τα χρησιμοποίησε σαν πηγές.Ο Γκόγκολ ασχολήθηκε με ιστορίες της γενέτειράς του και στη δεύτερη συλλογή του, το Μίργκοροντ (1835), στην οποία επισύναψε τον υπότιτλο: «Ιστορίες που είναι η συνέχεια των Βραδιών σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα». Οι ιστορίες της συλλογής έχουν διασκευαστεί συχνά σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Οι Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα χωρίζονται σε δύο τόμους τεσσάρων ιστοριών ο καθένας: Το πανηγύρι στο Σορότσινσκι Η νύχτα του Άι-Γιάννη Νύχτα του Μάη ή η πνιγμένη κόρη Το χαμένο γράμμα Νύχτα Χριστουγέννων Μια τρομερή εκδίκηση Ο Ιβάν Φιόντοροβιτς Σπόνκα και η θεία του Το μαγεμένο μέρος Οι ήρωες του κύκλου χωρίζονται σε διάφορες ομάδες: Νεαρά παλικάρια, που διαθέτουν αθωότητα, πονηριά και εφευρετικότητα. Όμορφες κοπέλες, των οποίων οι γονείς είναι πολύ σχολαστικοί με τους μελλοντικούς μνηστήρες τους. Κωμικοί χαρακτήρες που εκτοξεύουν το χιούμορ του Γκόγκολ. Κακά πνεύματα, τα κόλπα των οποίων συχνά τιμωρούν τους ήρωες ορισμένων ιστοριών για τα πάθη τους αλλά μερικές φορές αναγκάζονται να τους βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Σε όλες τις ιστορίες, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με μυστικιστικές, ημι-ειδωλολατρικές δυνάμεις του άλλου κόσμου. Ωστόσο, το καλό κερδίζει πάντα, η δικαιοσύνη θριαμβεύει και τα κακά πνεύματα φεύγουν άπρακτα. Ο συγγραφέας αντιπαραβάλλει την πνευματικότητα, το φως και τη χάρη της ανθρώπινης ψυχής με το σκοτάδι του άλλου κόσμου. Βραδιές στο μετόχι κοντά στην Ντικάνκα, μετάφραση: Ελένη Δ. Λογαρά, εκδόσεις Φρυδά, 2003 | Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα (ρωσικά: «Вечера на хуторе близ Диканьки») σε ελληνική μετάφραση Βραδιές στο μετόχι κοντά στη Ντινάνκα, είναι η πρώτη συλλογή από διηγήματα και νουβέλες του Νικολάι Γκόγκολ που γράφτηκαν από το 1829 έως το 1832. Οι ιστορίες δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά και εκδόθηκαν σε μορφή βιβλίου, το πρώτο μέρος το 1831 και το δεύτερο το 1832. Ενθουσιώδεις κριτικές από κορυφαίους λογοτέχνες, όπως ο Αλεξάντερ Πούσκιν και ο σημαντικός Ρώσος κριτικός του 19ου αιώνα Βισαριόν Μπελίνσκι, έκαναν τον Γκόγκολ γνωστό σε ηλικία 23 ετών καθιερώνοντάς τον σαν τη νέα δύναμη της ρωσικής λογοτεχνίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AD%CF%82_%CF%83%CE%B5_%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CE%B1%CE%B3%CF%81%CF%8C%CE%BA%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1 |
Χόικ | Στη δυτική πλευρά της πόλης υπάρχει το "Mote", ερείπιο Νορμανδικού κάστρου. Στο κέντρο της High Street βρίσκεται το Σκωτικού βαρωνικού ύφους δημαρχείο, χτισμένο το 1886, και στην ανατολική πλευρά βρίσκεται άγαλμα ιππότη, γνωστό ως "the Horse" («το Άλογο»), το οποίο ανεγέρθηκε το 1914. Ο Πύργος Ντραμλάνριγκ, ο οποίος είναι πλέον μουσείο, χρονολογείται από τα μέσα του 16ου αιώνα.Το 2009 ακόμη ένα μνημείο με το όνομα "Turning of the Bull" («Το γύρισμα του ταύρου», καλλιτέχνης: Άντζελα Χάντερ) ανεγέρθηκε στο Χόικ. Το μνημείο αναπαριστά τον Ουίλλιαμ Ρουλ να στρέφει έναν άγριο ταύρο ενώ αυτός πραγματοποιούσε επίθεση στον βασιλιά Ροβέρτο Α΄, σώζοντας έτσι τη ζωή του βασιλιά και ξεκινώντας τη δυναστεία των Τέρνμπουλ. Εταιρείες όπως οι Hawick Cashmere, Hawick Knitwear, Johnstons of Elgin, Lyle & Scott, Peter Scott, Pringle of Scotland, και Scott and Charters, διέθεταν ή διαθέτουν ακόμη σε πολλές περιπτώσεις εργοστάσια στο Χόικ, στα οποία παράγουν μεταξωτά πλεκτά από κασμίρι και μερίνο που συγκαταλέγονται στα καλύτερα του κόσμου. Η πρώτη μηχανή ραπτικής μεταφέρθηκε στο Χόικ το 1771 από τον Τζον Χάρντι ο οποίος ξεκίνησε την τρέχουσα πρωτοποριακή πώληση χαλιών. Αρχικά η βιομηχανία στηριζόταν στο λινό, αλλά στη συνέχεια ξεκίνησε η χρήση μαλλιού και τα εργοστάσια αυξήθηκαν, οδηγώντας την πόλη σε ανάπτυξη. Το Χόικ βρίσκεται στη μέση της κοιλάδας του Τέβιοτ. Ο Αυτοκινητόδρομος A7 από το Εδιμβούργο στο Καρλάιλ περνά από την πόλη, ενώ άλλες εθνικές οδοί συνδέουν την πόλη με το Μπέργουικ και το Νιούκασλ. Η σιδηροδρομική σύνδεση της πόλης σταμάτησε το 1969, όταν ως μέρος των περικοπών Μπίτσινγκ, έκλεισε η «Γραμμή Γουεϊβερλέι» από το Καρλάιλ στο Εδιμβούργο μέσω Χόικ. Θεωρούνταν η πλέον απομακρυσμένη μεγάλη πόλη από σιδηροδρομικό σταθμό στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αυτό άλλαξε με το μερικό άνοιγμα της γραμμής Γουεϊβερλέι από το Τουίντμπανκ. Υπάρχουν τακτικά δρομολόγια λεωφορείων προς τον σιδηροδρομικό σταθμό του Καρλάιλ, σε απόσταση 68 χιλιομέτρων. Τα πλησιέστερα διεθνή αεροδρόμια βρίσκονται στο Εδιμβούργο, σε απόσταση 92 χιλιομέτρων και το Νιούκασλ, σε απόσταση 90 χιλιομέτρων. Στην πόλη διεξάγεται το ετήσιο φεστιβάλ Common Riding, στο οποίο συνδυάζονται οι ετήσιοι ιππικοί αγώνες στα όρια της πόλης και ο εορτασμός της νίκης νέων της περιοχής απέναντι σε Αγγλικό επιδρομικό κόμμα το 1514. Έχει θεωρηθεί ως ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ στον κόσμο.Οι κάτοικοι της πόλης αυτοαποκαλούνται "Teries", λόγων ενός παραδοσιακού τραγουδιού στο οποίο υπάρχει ο στίχος "Teribus ye teri odin". Πολλοί κάτοικοι της πόλης μιλούν την τοπική διάλεκτο Μπόρντερ Σκοτς, η οποία είναι γνωστή ανεπισήμως ως «Διάλεκτος Τέρι». Είναι παρόμοια (αλλά όχι ταυτόσημη) με τις διαλέκτους που ομιλούνται στις κοντινές πόλεις, ειδικά το Τζέντμπρα, το Λάνγκχολμ και το Σέλκερκ. Η διάλεκτος της περιοχής περιγράφεται συνολικά από το Dialect of the Southern Counties of Scotland (Διάλεκτος των Νότιων Κομητειών της Σκωτίας, 1873) του Τζέιμς Μάρεϊ, το οποίο θεωρείται η πρώτη συστηματική μελέτη οποιασδήποτε διαλέκτου. Η γλώσσα του Χόικ διατηρεί πολλά στοιχεία των Αρχαίων Αγγλικών, μαζί με ειδικά στοιχεία λεξιλογίου, γραμματικής και προφοράς. Η μοναδικότητα της προκλήθηκε από την σχετική απομόνωση της πόλης. Η πόλη αποτελεί έδρα του συλλόγου ράγκμπι Hawick RFC και της ποδοσφαιρικής ομάδας Hawick Royal Albert, η οποία έχει αγωνιστεί στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα Ανατολικής Σκωτίας. Υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των μικρών πόλεων της επαρχίας Μπόρντερς, που εμφανίζεται κυρίως στους αγώνες ράγκμπι γιούνιον. Η ιστορική διαμάχη συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με την κύρια αντίπαλο του Χόικ, να είναι η επίσης μικρή πόλη Γκάλασιλς.Το παιχνίδι Μπα (είδος μεσαιωνικού ποδοσφαίρου) παιζόταν κατά το παρελθόν στο Χόικ, από τους «άνω» και τους «κάτω» κατοίκους της πόλης, σύμφωνα με την πλευρά του ποταμού στην οποία βρισκόταν. Ο αγώνας διεξαγόταν την πρώτη Δευτέρα μετά τη νέα σελήνη του Φεβρουαρίου. Ο ποταμός της πόλης αποτελούσε σημαντικό μέρος του αγωνιστικού χώρου. Πλέον δεν διεξάγεται κάποιος αγώνας στο Χόικ, αλλά στο γειτονικό Τζέντμπρα συνεχίζεται κανονικά. Το Μονοπάτι Αββαείων της επαρχίας Μπόρντερς περνά από την πόλη. Μπαιγιώλ, Νορντ, Γαλλία Τζον Μπράντον Ντέικινς, στρατιωτικός (Κάτοχος Σταυρού της Βικτώριας). Ίζομπελ Μπέιλι, σοπράνο. Σερ Τζον Μπλάκγουντ, συνθέτης. Μπράιαν Μπόνσορ, συνθέτης. Αν Ρέντπαθ, ζωγράφος. Φράνσις Τζορτζ Σκοτ, συνθέτης. Ουίλλιαμ Λάντλς, γλύπτης. Μπιλ Μακλάρεν Τζέιμς Πάρις Λι, σχεδιαστής όπλων. Σερ Άντριου Σμιθ, ζωολόγος. Σερ Ντέιβιντ Γουάλας, φυσικός. Σερ Τσέι Μπλυθ, ιστιοπλόος. Στιούαρτ Ίστον, οδηγός αγώνων μοτοσικλέτας. Τζίμι Γκάθρι, οδηγός αγώνων μοτοσικλέτας. Στιβ Χίσλοπ, οδηγός αγώνων μοτοσικλέτας. Τζιμ Ρένγουικ, αθλητής ράγκμπι. Στιούαρτ Χογκ, αθλητής ράγκμπι. Τόνι Στάνγκερ, αθλητής ράγκμπι. Ντέιβ Βαλεντάιν, αθλητής ράγκμπι. Νάιτζελ Γκρίφιθς, βουλευτής. Σερ Τζέιμς Μάρεϊ, λεξικογράφος. Φράνσις Ουάλισνγκαμ (1577-1647), Ιησουίτης ιερέας. Τζέιμς Ουίλσον, επιχειρηματίας και πολιτικός. Ιστοσελίδα για το Χόικ Διαδικτυακές κάμερες από το Χόικ | Το Χόικ (αγγλικά: Hawick, προφέρεται: [ˈhɔɪk], σκωτικά: Haaick, σκωτικά γαελικά: Hamhaig) είναι πόλη στην περιφέρεια Σκότις Μπόρντερς και της ιστορικής κομητείας του Ροξμπουργκσάιρ στα ανατολικά Νότια Υψίπεδα της Σκωτίας. Βρίσκεται 16,1 χιλιόμετρα (10 μίλια) νοτιοδυτικά από το Τζέντμπρα και 14,3 χιλιόμετρα (8,9 μίλια) νότια-νοτιοανατολικά από το Σέλκερκ. Είναι μια από τις πιο απομακρυσμένες από τη θάλασσα πόλεις της Σκωτίας, στην καρδιά του Τεβιοτντέιλ, και η μεγαλύτερη πόλη στην πρώην κομητεία του Ροξμπουργκσάιρ. Η αρχιτεκτονική του Χόικ είναι ξεχωριστή και η πόλη διαθέτει αρκετά κτίρια από αμμόλιθο με οροφές από σχιστόλιθο. Στην πόλη βρίσκεται η συμβολή του ρέματος Σλίτριγκ και του ποταμού Τέβιοτ. Το Χόικ είναι γνωστό για το ετήσιο φεστιβάλ Common Riding, για την ομάδα ράγκμπι Hawick RFC και τη βιομηχανία πλεκτών. Στην απογραφή του 2001 το Χόικ είχε πληθυσμό 14.801 κατοίκων. Μέχρι το 2011, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί στους 14.294 κατοίκους. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%8C%CE%B9%CE%BA |
Η Μυστηριώδης Νήσος | Πέντε άνδρες κι ένα σκυλί, δραπέτες από την πόλη Ρίτσμοντ κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου, ναυαγούν σε ένα άγνωστο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού στις 24 Μαρτίου 1865, όταν το αερόστατο με το οποίο διέφυγαν κατ' έπεσε στην αμμουδιά. Έξι χιλιάδες μίλια μακριά από τον τόπο τους, οι ναυαγοί υποχρεώνονται να παραμείνουν επί 4 ολόκληρα χρόνια ως άποικοι στο νησί, το οποίο οι ίδιοι ονόμασαν «Λίνκολν», αντιμετωπίζοντας μεγάλες δυσχέρειες. Ωστόσο, τα προβλήματα που προκύπτουν φαίνονται να ξεπερνιόνται χάρις στις σωτήριες παρεμβάσεις κάποιου αόρατου φίλου. Έπειτα από πολλές περιπέτειες ανακαλύπτουν ότι ο άγνωστος προστάτης τους είναι ο πλοίαρχος του σκάφους Ναυτίλος, Κάπτεν Νέμο, που έχει βρει καταφύγιο σε εκείνη την απρόσιτη γωνιά των ωκεανών. Βασισμένη στο μυθιστόρημα, στον πλοίαρχο Νέμο και στο Ναυτίλο είναι η ταινία "Το Μυστηριώδες Νησί". Κύρος Σμιθ, πολυπράγμων επιστήμονας, μηχανικός. Γεδεών Σπίλετ, έγκριτος δημοσιογράφος, ανταποκριτής της εφημερίδας Κήρυκας της Νέας Υόρκης. Πένκροφ, πολύπειρος ναυτικός. Άρμπερτ Μπράουν, νεαρός φίλος και προστατευόμενος του προηγούμενου. Ναβ, μαύρος πιστός υπηρέτης του Κύρου Σμιθ. Άυρτον ή «Μπεν Τζόις», ναύκληρος, πρώην κατάδικος. Μπομπ Χάρβεϊ, επικεφαλής πειρατών. Πλοίαρχος Νέμο (Ινδός πρίγκιπας Ντακκάρ, γιος του Μαχαραγιά της Μπουντελχάντ), κυβερνήτης του υποβρύχιου σκάφους Ναυτίλος. «Δίας», πίθηκος, βοηθός του Ναβ. «Τοπ», ο σκύλος του μηχανικού. | Η Μυστηριώδης Νήσος (L’ Ile Mysterieuse) είναι περιπετειώδες επιστημονικό μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν το οποίο, ουσιαστικά, αποτελεί τη συνέχεια προηγούμενου έργου του ίδιου συγγραφέα υπό τον τίτλο 20.000 Λεύγες κάτω από τις Θάλασσες (20.000 Lieues sous les Mers). Γράφτηκε και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το έτος 1874 από τον εκδοτικό οίκο του Pierre Jules Hetzel (1814 – 1886). Η αρχική έκδοση περιείχε ορισμένες γκραβούρες του Γάλλου ζωγράφου Jules-Descartes Ferat (1829 - 1906). Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το έργο θεωρείται ότι περιέχει επιρροές από τα, παρόμοιας θεματολογίας, μυθιστορήματα Ροβινσών Κρούσος του Ντάνιελ Ντεφόε (1719) και Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων του Johann David Wyss (1812). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%82 |
Αεροπορική Βάση Τανάγρας | Η Αεροπορική Βάση Τανάγρας χρησιμοποιήθηκε ως βοηθητικό αεροδρόμιο κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '50. Τότε, με τη συμβολή του ΝΑΤΟ, αναβαθμίστηκε σε κυρίως αεροδρόμιο. Η 114 Πτέρυγα Μάχης οργανώθηκε τον Αύγουστο του 1956 κάτω από τη δικαιοδοσία του 28ου Αρχηγείου Τακτικής Διοίκησης. Τρεις Μοίρες με F-86E Sabre προσγειώθηκαν στις αρχές Νοεμβρίου 1956 στη μονάδα. Αυτές οι Μοίρες Αναχαίτισης Ημέρας (341, 342 και 343 ΜΑΗ) ανατοποθετήθηκαν από την 112 Πτέρυγα Μάχης της Ελευσίνας. Στις 24 Μαΐου 1958 αποχώρησε η 343 ΜΑΗ η οποία μεταφέρθηκε στην 111 Πτέρυγα Μάχης στην Νέα Αγχίαλο. Παράλληλα, το 2ο Ακροβατικό Σμήνος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας σχηματίστηκε στην Τανάγρα.Την 4η Αυγούστου 1975, τα νεοαποκτηθέντα γαλλικά μαχητικά Mirage F-1GC προσγειώθηκαν στην Αεροπορική Βάση της Τανάγρας, αντικαθιστώντας σταδιακά τα F-102. Στις 30 Ιουνίου 2003, μετά από 28 χρόνια συνεχούς παρουσίας, αποσύρονται τα αεροσκάφη Mirage F-1CG και αναστέλλεται η λειτουργία της 342 Μοίρας Παντός Καιρού.Την 3η Μαΐου 2007, το πρώτο Mirage2000-5 προσγειώθηκε στην Αεροπορική Βάση της Τανάγρας ανανεώνοντας το στόλο της 331 Μοίρας. Εξοπλισμένο με το βλήμα MICA EM/IR καθώς και το υποστρατηγικό βλήμα SCALP-EG, το Mirage 2000-5 έγινε το πλέον αποτρεπτικό όπλο πάνω από τη θάλασσα του Αιγαίου. Το αεροδρόμιο βρίσκεται σε υψόμετρο 148 μέτρων (485 πόδια) από το επίπεδο της θάλασσας. Διαθέτει έναν διάδρομο, διεύθυνσης 10/28 διαστάσεων 2.989x45 μέτρα (9.807x148 πόδια). Ο διάδρομος είναι ασφαλτοστρωμένος και φωτισμένος. | Η Αεροπορική Βάση Τανάγρας ή Αεροδρόμιο Τανάγρας (συντομογραφία ICAO: LGTG) είναι ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο ανάμεσα στους οικισμούς της Τανάγρας και του Σχηματαρίου στο νομό Βοιωτίας. Δίπλα ακριβώς από το αεροδρόμιο στεγάζεται η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Χρησιμοποιείται ως βάση από την 114 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο χώρος ανήκει στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας. Λειτουργεί ως βάση για τη 331 Μοίρα Παντός Καιρού (ιδρύθηκε το 1988) και τη 332 Μοίρα Παντός Καιρού (ιδρύθηκε το 1989). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%AC%CF%83%CE%B7_%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%82 |
23 (αριθμός) | Το 23 είναι ένας πρώτος αριθμός, αφού οι μόνοι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1 και 23, δηλαδή δεν έχει άλλους φυσικούς διαιρέτες, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο επόμενος πρώτος αριθμός είναι το 29. Οι τετραγωνικές ρίζες του 23 είναι κατά προσέγγιση οι δύο άρρητοι αριθμοί ±4,7958315233127195415974380641627 23! = 23·22·21·20·19·18·17·16·15·14·13·12·11·10·9·8·7·6·5·4·3·2 = 25.852.016.738.884.976.640.000223 = 23↑↑2 = 2323 = 20.880.467.999.847.912.034.355.032.910.567 Διάταξη κατά την σπείρα Ούλαμ. Πρώτοι αριθμοί με γαλανό χρωματισμό στο υπόβαθρο, πράσινο οι αριθμοί με 3 διαιρέτες, κόκκινο οι αριθμοί με μεγάλο σύνολο διαιρετών. Ο ατομικός αριθμός 23 αντιστοιχεί στο βανάδιο. Το Μεσιέ 23 είναι ένα ανοικτό σμήνος σε απόσταση περίπου 2.150 ετών φωτός στον αστερισμό Τοξότης. Το ελληνικό συγκρότημα Βήταπεις χρησιμοποιεί τον αριθμό 23 σαν "σήμα κατατεθέν", καθώς και πολλές φορές εμφανίζεται και ως "Θύρα 23" | Το 23 (είκοσι τρία) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 22 και πριν από το 24. Είναι ένας περιττός αριθμός, αφού δε διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών. Ο αριθμός 23 συμβολίζεται ως XXIII στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΚΓ´ ή κγ´ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης. | https://el.wikipedia.org/wiki/23_(%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82) |
373 | Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Ο αυτοκράτορας Ουάλης ασπάζεται τον Αρειανισμό και διατάσσει τη δίωξη των Τριαδικών Χριστιανών στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Κόιντος Αυρήλιος Σύμμαχος γίνεται ανθύπατος της Αφρικής και μέλος της Παπικού Κολλεγίου. Ο Κόμης Θεοδόσιος διορίζεται υπεύθυνος μίας εκστρατείας για την καταστολή μίας επανάστασης του Φίρμου στη Μαυριτανία. Το Ουάλειο Υδραγωγείο εγκαινιάζεται στην Κωνσταντινούπολη: το υδραγωγείο έχει μήκος 971 μέτρων. Ευρώπη Μάχη του Ταναΐδος Ποταμού: οι Ούννοι νικούν τους Αλανούς κοντά στο Ντον, στέλνοντας τους επιβιώσαντες να δραπετεύσουν προς τα δυτικά. Περσία Ο Βασιλιάς Σαπώρης Β΄ κηρύττει τον πόλεμο ως επακόλουθο της στήριξης του Ουάλη στην Αρμενία. Ο Αυτοκράτορας Ουάλης καθιστά την Αντιόχεια στρατιωτική βάση για την εκστρατεία του κατά της Περσίας. Θρησκεία Ο Άγιος Μαρτίνος της Τουρ αναλαμβάνει τον Εκχριστιανισμό της Γαλατίας. Μουρόνγκ Ουέι, αυτοκρατορικός πρίγκιπας των Ξιανμπέι στο Μετέπειτα Γιαν (πεθαίνει το 397) Μουρόνγκ Σενγκ, αυτοκράτορας των Ξιανμπέι στο Μετέπειτα Γιαν (πεθαίνει το 401) Συνέσιος, επίσκοπος Πτολεμαΐδος (προσεγγιστικό έτος γέννησης) (πεθαίνει περίπου το 414) 2 Μαΐου - Αθανάσιος ο Αλεξανδρείας, Αιγύπτιος Κοπτικός Ορθόδοξος επίσκοπος, πολέμιος του Αρειανισμού και άγιος (γεννιέται το 296) 9 Ιουνίου - Εφραίμ ο Σύρος, Σύρος Ορθόδοξος ιερέας και άγιος (γεννιέται το 306) 19 Νοεμβρίου - Άγιος Νέρσης Α΄ Χουάν Ουέν, στρατηγός της Δυναστείας των Τζιν (γεννιέται το 312) | Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 373 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Το έτος 373 (CCCLXXIII ) ήταν ένα κοινό έτος που ξεκινούσε την Τρίτη. Εκείνη την εποχή ήταν γνωστό ως το Έτος των Υπάτων Αυγούστου και Ουάλη (ή, λιγότερο γνωστό, το Έτος 1126 από Κτήσεως Κόσμου). Η ονομασία 373 είχε χρησιμοποιηθεί από την πρώιμη μεσαιωνική περίοδο, όταν το χριστιανικό ημερολόγιο έγινε η δημοφιλέστερη μέθοδος των ετών στην Ευρώπη. | https://el.wikipedia.org/wiki/373 |
Spritz | Ν: Όλες οι τιμές στον Spritz ανήκουν στον δακτύλιο mod N {\displaystyle \mod {N}} , ΖΝ.Για προεπιλογή έχουμε N = 256 {\displaystyle N=256} Πράξεις: Όταν έχουμε την πράξη + μεταξύ δυο αριθμών εννοούμε πως πρέπει να τους προσθέσουμε και στο αποτέλεσμα να εφαρμόσουμε την πράξη mod N. Το ίδιο γίνεται και τα υπόλοιπα σύμβολα Μεταβλητές: Οι μεταβλητές είναι I,j,k,w,z και α. Κάθε φορά όπου καλείται η συνάρτηση WHIP το w αλλάζει και γίνεται πάντα σχετικά πρώτος με τον Ν, στο i προστίθεται η τιμή του w modulo N και οι j,k αλλάζουν ψευδοτυχαία. Το z κρατά το τελευταίο αποτέλεσμα του αλγορίθμου μας. Τέλος το α μας δίνει τον συνολικό αριθμό από nibbles όπου έχουν απορροφηθεί από την τελευταία φορά όπου καλέσαμε την SHUFFLE για το S. Αντιμεταθέσεις: Όπως ο RC4, ο πίνακας S με μήκος Ν κρατά ανακατεμένα τα στοιχεία του ΖΝ. Κατάσταση: Η κατάσταση του Qt σημαίνει πως σε χρονική στιγμή t το αποτελείται από τις μεταβλητές I,j,k,w,z και α και από τον πίνακα S. Οι περισσότερες καταστάσεις όπου μπορεί ο αλγόριθμος να πάρει είναι Ν6*Ν!. Ουσιαστικά το Q είναι μια δομή όπου έχει τις τιμές όλων των μεταβλητών. Κλειδί: Το κλειδί κρυπτογράφησης Κ, είναι ένας πίνακας με μήκος L και τα στοιχεία του κλειδιού είναι ένα byte. Nibbles: To nibble είναι το μισό byte και χωρίζεται σε χαμηλό, υψηλό nibble. Έστω b ένα byte, για να υπολογιστεί στον Spritz πρώτα υπολογίζουμε το temp=√N και μετά το D= ⌈ t e m p ⌉ {\displaystyle \lceil temp\rceil } , στην συνέχεια το χαμηλό n i b b l e = b ( mod D ) {\displaystyle nibble=b{\pmod {D}}} , ενώ το υψηλό n i b b l e = ⌊ b / D ⌋ {\displaystyle nibble=\lfloor b/D\rfloor } . Ψευδοκώδικας INITIALIZE STATE i=j=k=z=a=0 w=1 for u = 0 to N-1 S[u]=u ABSORB(I) for u=0 to I.length-1 ABSORBBYTE(I[u]) ABSORBBYTE(b) ABSORBNIBBLE(LOW(b)) ABSORBNIBBLE(HIGH(b)) ABSORBNIBBLE(x) if a == ⌊ {\displaystyle \lfloor } N/2 ⌋ {\displaystyle \rfloor } SHUFFLE() SWAP(S[a],S[ ⌊ {\displaystyle \lfloor } N/2 ⌋ {\displaystyle \rfloor } + x]) a=a+1 ABSORBSTOP if a == ⌈ {\displaystyle \lceil } N/2 ⌉ {\displaystyle \rceil } SHUFFLE() a=a+1 SHUFFLE WHIP(2 ⋅ {\displaystyle \cdot \!\,} N) CRUSH() WHIP(2 ⋅ {\displaystyle \cdot \!\,} N) CRUSH() WHIP(2 ⋅ {\displaystyle \cdot \!\,} N) CRUSH() a = 0 WHIP(r) for u = 0 to r-1 UPDATE() do w = w+1 until GCD(w,N)==1 CRUSH() for u = 0 to ⌊ {\displaystyle \lfloor } N/2 ⌋ {\displaystyle \rfloor } - 1 if S[u] > S[N-1-u] SWAP(S[u],S[N-1-u]) SQUEEZE(r) if a>0 SHUFFLE() P=ARRAY.NEW(r) for u=0 to r-1 P[u]=DRIP() return P DRIP if a>0 SHUFFLE() UPDATE() return OUTPUT() UPDATE i=i+w j=k+S[j+S[i]] k=i+k+S[j] SWAP(S[i],S[j]) OUTPUT z=S[j+S[i+S[z+k]]] return z Ανάλυση Ψευδοκώδικα ABSORB: Δέχεται σαν είσοδο τον πίνακα i, ανανεώνει τον Spritz με βάσει το Ι, ο Spritz απορροφά το Ι κατά ομάδες μεγέθους [κάτω όριο του Ν/2] nibble την φορά, μετά από κάθε απορρόφηση ομάδας εκτελείται η συνάρτηση SHUFFLE. Ο Spritz μπορεί να απορροφήσει στοιχεία ακόμη και όταν έχει βγάλει και κάποια έξοδο αυτό γίνεται επειδή η συνάρτηση ABSORB ανανεώνει την τωρινή κατάσταση δεν την αντικαθιστά. Τέλος άμα καλέσουμε το ABSORB(Χ) και μετά το ABSORB(Υ) είναι ισοδύναμο με το να καλέσουμε το ABSORB(ΧΥ). ABSORBBYTE: Ανανεώνει την τωρινή κατάσταση του Spritz με βάση του byte όπου δόθηκε χωρίζοντας το byte σε δυο nibbles και ανανεώνει την κατάσταση με βάση πρώτα το χαμηλό nibble. ABSORBNIBBLE: Πρώτα ελέγχει αν το Spritz είναι γεμάτο από δεδομένα δηλαδή άμα το α == [με το κάτω όριο του Ν/2]. Αν είναι γεμάτο καλή την συνάρτηση SHUFFLE για να ανάμιξη τα δεδομένα και βάζεI στο α το 0. Τέλος ανανεώνει την κατάσταση με βάση το x όπου x είναι το nibble όπου δέχτηκε αυτό γίνεται με το να ανταλλάζεις το S[a] με το S[[κάτω όριο του Ν/2]+x]. ABSORBSTOP Αυτός ο αλγόριθμος είναι ίδιος με τον ABSORBNIBBLE με τη διαφορά ότι δεν κάνει στο τέλος την ανταλλαγή. Τέλος αυτή η συνάρτηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σπάσουμε δυο στοιχεία δηλαδή άμα κάνουμε το ABSORB(Χ) μετά το ABSORB() και τέλος το ABSORB(Y) θα είναι διαφορετικό από το ABSORB(ΧΥ). CRUSH: Η συνάρτηση έχει μια μη αναστρέψιμη διαδικασία στην οποία χαρτογραφεί 2 N / 2 {\displaystyle 2^{N/2}} καταστάσεις σε μία. Αυτό γίνεται καθώς χωρίζει τον πίνακα S σε N / 2 {\displaystyle N/2} ζευγάρια και κάθε ζευγάρι το ταξινομεί με αύξουσα σειρά. DRIP: Αυτή η συνάρτηση έχει ως στόχο να παράγει ψευδοτυχαίους αριθμούς. Κάθε φορά όπου καλείται η DRIP πρώτα καλεί την SHUFFLE, an θεωρηθεί ότι χρειάζεται, και κατόπιν ανανεώνει τον Spritz κάνοντας χρήση της UPDATE. Τέλος, παράγει ένα byte σαν έξοδο καλώντας την συνάρτηση OUTPUT. INITIALIZE STATE: Τοποθετεί τον Spritz στο αρχικό του στάδιο. Βάζει τις πέντε μεταβλητές ίσες με το μηδέν, την w ίση με 1 και βάζει στην S τυχαία στοιχεία του συνόλου ΖΝ. OUTPUT: Δέχεται ένα byte και το αποθηκεύει στο z. Κατόπιν επιστρέφει την τιμή του byte. UPDATE: Η Update προχωρά το σύστημα στην επόμενη κατάσταση με το να προσθέτει το w στο i, κακτόπιν δίνει στο j και k τις επόμενες τιμές τους και με το να αλλάζει τo S[i] με το S[j]. Τέλος να σημειωθεί πως από την στιγμή όπου το w είναι σχετικά πρώτος με το Ν (δηλ. gcd ( w , N ) = 1 {\displaystyle \gcd(w,N)=1} ) το i αλλάζει τιμές mod N {\displaystyle \mod N} . WHIP: Η συνάρτηση έχει ως είσοδο το r και καλή την update r φορές. Να σημειωθεί ότι μεταβλητές παίρνουν νέες τιμές οι οποίες είναι παράγωγες της αρχικής τους τιμής. Τέλος σε κάθε whip το w παίρνει νέα τιμή η οποία είναι πάντα πρώτη σε σχέση με το Ν. SHUFFLE: Η συνάρτηση καλεί την WHIP, CRUSH, WHIP, CRUSH και την WHIP. Με τις whip ανακατεύει την τωρινή κατάσταση ενώ με τις crush χρησιμοποιείτε για να μην μπορείς να αναγνωρίσεις τον χειρισμό της εισόδου. SQUEEZE: Είναι η κύρια συνάρτηση που παράγει μια έξοδο. Η μεταβλητή r όπου δέχεται σαν είσοδος δείχνει τις πόσες εξόδους πρέπει να το δημιουργήσει. Το να καλέσεις την SQUEZE είναι σαν να καλείς την DRIP r φορές και να επιστρέφεις ένα πίνακα με r θέσεις. Στον spritz δεν χρησιμοποιείται ακριβώς ένας αλγόριθμος τύπου σφουγγαριού αλλά μια τροποποιημένη μέθοδός του. Ακολουθούν οι λόγοι για τους οποίους δεν είναι επακριβώς ο αλγόριθμος spritz ένας αλγόριθμος σφουγγαριού: Το κύριο κομμάτι των συνιστωσών δεν είναι μια συμβολοσειρά από bits αλλά μια μετάλλαξη S. Η κύρια κατάσταση περιέχει bytes από το S τα οποία έχουν αλλάζει θέσεις. Ο πρωταρχικός στόχος της SHUFFLE είναι να χαρτογράφηση πολλά προς ένα. Η παραγωγή της εξόδου κάνοντας χρήση της SQUEEZE είναι βασισμένη στην λειτουργία DRIP η οποία κάνει αλλαγές στην τοπική κατάσταση. Ο spritz με την χρήση της ABSORBSTOP μπορεί να απορρίψει σύμβολα όπου δεν ανήκουν στο αλφάβητο ENCRYPT(K,M) KEYSETUP(K) C=M+SQUEEZE(M.length) return C DECRYPT(K,C): KEYSETUP(K) M=C-SQUEEZE(M.length) return M KEYSETUP(K): INITIALISESTATE(K) ABSORB(K) ENCRYPT: Δέχεται σαν είσοδο το Κ και το Μ. Χρησιμοποιεί τον αλγόριθμο KEY-SETUP για να δώσει την αρχική κατάσταση και να απορρόφηση το Κ, στην συνέχεια προσθέτει το υπόλοιπο του Ν σε κάθε byte του Μ με τα αντίστοιχα byte της εξόδου του SQUEEZE δημιουργώντας το κρυπτογραφημένο κείμενο C. DECRYPT: Η διαδικασία της αποκρυπτογράφησης είναι ίδια εκτός ότι αλλάζει το Μ με το C και αντί να προσθέσουμε το υπόλοιπο του N το αφαιρούμε. KEYSETUP: Αυτή η διαδικασία απλός ορίζει το κλειδί Γίνεται χρήση της πρόσθεσης-αφαίρεσης με το υπόλοιπο για να δουλεύει για όλα τα Ν ανεξάρτητος άμα είναι πολλαπλάσια του 2. Ακόμη άμα κάποιος θέλει να κρυπτογράφηση ένα IV(initialization vector)θα πρέπει να κάνει χρήση αυτού του αλγορίθμου ENCRYPTWITHIV(K,IV,M) KEYSETUP(K) ABSORBSTOP ABSORB(IV) C = M + SQUEEZE(M.length) return C Πρώτα καλεί την ABSORB με παράμετρο το Μ, στην συνέχεια καλεί την ABSORBSTOP για να μπει το τέλος του μηνύματος του Μ, έπεται καλεί την ABSORB με παράμετρο το r και επιστρέφει το SQUEEZE του r. Τέλος να σημειωθεί πως το άμα δεν χρησιμοποιούταν το r η μια 16 byte έξοδος θα ήταν απλός το πρόθεμα της 32 byte εξόδου. HASH(M,r) INITIALIZESTATE() ABSORB(M); ABSORBSTOP(); ABSORB(r) return SQUEEZE(r) DOMHASH(J,M,r) INITIALIZESTATE() ABSORB(J) ABSORBSTOP() ABSORB(M) ABSORBSTOP() ABSORB(r) return SQUEEZE(r) MAC(K,M,r) INITIALIZESTATE() ABSORB(K) ABSORBSTOP() ABSORB(M) ABSORBSTOP() ABSORB(r) return SQUEEZE(r) Ronald L. Rivest, Jacob C. N. Schuldt. «Duplexing the sponge: Spritz a spongy RC4-like stream cipher and hash function» (PDF). | Ο αλγόριθμος Spritz έγινε από τον Ronald Rivest και τον Jacob Schuldt και είναι μια βελτιωμένη έκδοση του RC4 και μπορεί να βγάλει αποτέλεσμα μετά από 24 γύρους υπολογισμών. Ακόμη οι πρώτες μελέτες δείχνουν πως χρειάζεσαι 281 bytes πριν μπορέσει κάποιος να ξεχωρίσει την έξοδο του Spritz από μια τυχαία έξοδο. Ακόμη ο αλγόριθμος έχει μια συνάρτηση όπου δουλεύει σαν σφουγγάρι δηλαδή μπορεί να δεχτεί δεδομένα οποιαδήποτε στιγμή και από αυτά να βγάλει ψευδοτυχαίους αριθμούς. Για περισσότερες πληροφορίες για τους αλγόριθμους σφουγγάρια δείτε:«Duplexing the sponge: single-pass authenticated encryption and other applications» (PDF). | https://el.wikipedia.org/wiki/Spritz |
Υπηρέτης του Λαού (πολιτικό κόμμα) | Το 2015 ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έγινε το αστέρι της τηλεοπτικής σειράς Υπηρέτης του Λαού, στην οποία υποδύθηκε τον Πρόεδρο της Ουκρανίας. Η σειρά ήταν παραγωγής της "Κβάρταλ 95", της οποίας συνιδρυτής είναι ο Ζελένσκι. Το ομότιτλο κόμμα ιδρύθηκε επίσημα στις 31 Μαρτίου 2018, και πρώτος αρχηγός του κόμματος ήταν ο δικηγόρος της "Κβάρταλ 95", ο Ιβάν Μπακάνοφ. Ωστόσο, νομικά το κόμμα διαδέχθηκε το Κόμμα της Αποφασιστικής Αλλαγής που υπήρχε από τον Απρίλιο του 2016.Ο Ζελένσκι εκπροσώπησε το Υπηρέτης του Λαού στις Ουκρανικές προεδρικές εκλογές του 2019, και κέρδισε τον πρώην Πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο συγκεντρώνοντας το 73,22% των ψήφων στον δεύτερο γύρο. Κατά την προεκλογική περίοδο, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι το κόμμα του δεν θα συμμαχήσει με το κόμμα του Ποροσένκο, ούτε με το κόμμα των Μέντβεντσουκ και Μπόικο. Στις 27 Μαΐου ο Ντμίτρο Ραζούμκοφ έγινε αρχηγός του κόμματος. Στις 2 Ιουνίου 2019 έληξε η υποβολή των υποψηφιοτήτων για τις βουλευτικές εκλογές της 21ης Ιουλίου. Στις 7 Ιουνίου 2019 ο Ραζούμκοφ επιβεβαίωσε ότι όλοι οι υποψήφιοι του κόμματος ήταν νέοι πολιτικοί, και κανείς τους δεν έχει ξαναμπεί στη βουλή. Στις εκλογές το κόμμα ήρθε πρώτο, συγκεντρώνοντας το 43,16% των ψήφων (254 έδρες) και σχημάτισε κυβέρνηση πλειοψηφίας. Όλοι οι βουλευτές του ήταν πράγματι νέοι πολιτικοί, με μέσο όρο ηλικίας 39 ετών. Την 29η Αυγούστου ο Ραζούμκοφ έγινε Πρόεδρος του Κοινοβουλίου. Στις 10 Νοεμβριόυ ο Ολεξάντρ Κορνιένκο έγινε ο νέος αρχηγός του κόμματος. | Ο Υπηρέτης του Λαού ( ουκρανικά: Слуга народу) είναι ένα κεντρώο και ευρωατλαντιστικό πολιτικό κόμμα στην Ουκρανία που ιδρύθηκε στις 31 Μαρτίου 2018. Το κόμμα ιδρύθηκε από τους δημιουργούς της ομότιτλης τηλεοπτικής σειράς Υπηρέτης του Λαού. Πρόεδρος του κόμματος είναι η Ολένα Σούλιακ, παρόλο που de facto ηγέτης είναι ο πρόεδρος της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Ζελένσκι ήταν και ο πρωταγωνιστής που υποδύθηκε τον Πρόεδρο της Ουκρανίας στη ομώνυμη σειρά και κατάφερε πράγματι να κερδίσει στις εκλογές της 21ης Απριλίου 2019 και να γίνει ο 6ος Πρόεδρος της χώρας. Στις Ουκρανικές βουλευτικές εκλογές του 2019, το κόμμα κέρδισε τις 254 από τις 450 έδρες του Βερχόβνα Ράντα, και τώρα είναι το κυβερνών κόμμα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%B1%CE%BF%CF%8D_(%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1) |
Ζιζέλ Πασκάλ | Σύζυγός της, από το 1955 έως το θάνατό της, υπήρξε ο επίσης ηθοποιός Ραϊμόν Πελεγκρίν, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη. Ενώ ο γάμος της με το Ρενιέ (με τον οποίο συζούσε επί 6 έτη σε μία βίλα στο Saint-Jean-Cap-Ferrat είχε προγραμματιστεί, εντούτοις η αδελφή του πρίγκιπα, πριγκίπισσα Αντουανέτα, βαρόνη του Massy, η οποία προσέβλεπε στην απόκτηση του θρόνου του πριγκιπάτου από το γιο της, διέσπειρε κακόβουλες φήμες ότι δήθεν η Πασκάλ δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Περαιτέρω, το λανθασμένο αποτέλεσμα μίας γυναικολογικής εξέτασης στην οποία υποβλήθηκε η ηθοποιός και το οποίο αποφαινόταν για την στειρότητά της, οδήγησε στην ματαίωση του μυστηρίου. Ζιζέλ Πασκάλ στην IMDb | Η Ζιζέλ Πασκάλ (γενν. Gisele Marie Madeleine Tallone, Κάννες, Γαλλία, 17 Σεπτεμβρίου 1921 – Nimes, 2 Φεβρουαρίου 2007) ήταν Γαλλίδα ηθοποιός (από το 1942 έως το 1992) και σύντροφος (ερωμένη) του Ρενιέ Γ’, πρίγκιπα του Μονακό. Ο πρώτος της ρόλος στον κινηματογράφο ήταν ερμηνεύοντας το χαρακτήρα της Vivette, στο δραματικό έργο του Μαρκ Αλεγκρέ με τίτλο L’Arlesienne. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB |
Έβαν Σπίγκελ | Γεννήθηκε στο Λος Άντζελες και είναι γιος των δικηγόρων Τζον Σπίγκελ & Μελίσα Αν Τόμας. Έχει δύο αδελφές, την Καρολίν και την Λόρεν. Φοίτησε στο ιδιωτικό σχολείο Crossroads School for Arts and Sciences της Σάντα Μόνικα και έπειτα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα σχεδιασμού στο Otis College of Art and Design ενώ ήταν μαθητής και έχει εργαστεί σε βιοϊατρική εταιρία. Το 2012, ο Σπίγκελ έφυγε από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ για να επικεντρωθεί στο σχεδιασμό του Snapchat πριν πάρει το πτυχίο του. Ενώ μελετούσε το σχεδιασμό του, πρότεινε να γίνει το Snapchat η προπτυχιακή του εργασία για το Πανεπιστήμιο. Έτσι, μαζί με τους συμφοιτητές του, Μπόμπι Μέρφι και Ρέγκι Μπράουν, ίδρυσαν την εφαρμογή και ο Σπίγκελ έγινε διευθύνων σύμβουλος. Το περιοδικό Wall Street Journal, ανέφερε αργότερα ότι ο Σπίγκελ και ο Μέρφι κατέχουν το 70% των δικαιωμάτων ψήφου στην εταιρεία και το 45% των συνολικών μετοχών. Το 2015 ξεκίνησε να βγαίνει με το μοντέλο της Victoria's Secret, Μιράντα Κερ. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 2014, σε ένα δείπνο της εταιρίας Louis Vuitton στη Νέα Υόρκη. Αρραβωνιάστηκαν το 2016 και στις 27 Μαΐου 2017 παντρεύτηκαν στο σπίτι του Σπίγκελ, στο Λος Άντζελες. Έχουν αποκτήσει μαζί έναν γιο, τον Χαρτ (8 Μαΐου 2018), Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Evan Spiegel στο Wikimedia Commons | Ο Έβαν Τόμας Σπίγκελ (Evan Thomas Spiegel, 4 Ιουνίου 1990) είναι Αμερικανός επιχειρηματίας. Είναι γνωστότερος ως συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εφαρμογής Snapchat, μαζί με τους Μπόμπι Μέρφι και Ρέγκι Μπράουν, οι οποίοι ήταν και συμφοιτητές του Σπίγκελ στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, τα κέρδη του Σπίγκελ για το 2017 ανέρχονται στα 3.4 δισεκατομμύρια δολάρια. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B2%CE%B1%CE%BD_%CE%A3%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB |
Γουαέλ Ναντέρ αλ Χαλκί | Ο Χαλκί γεννήθηκε στην πόλη Τζάσιμ στο Κυβερνείο Νταράα, το 1964, σε μια Σουνιτική Μουσουλμανική οικογένεια. Το 1987 έλαβε πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Δαμασκού και το 1991 έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα Μάστερ από το ίδιο πανεπιστήμιο, στη Γυναικολογία και τη Μαιευτική. Ο Χαλκί εργάστηκε ως διευθυντής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στο Τζάσιμ την περίοδο 1997-2000, και την περίοδο 2000-2004 διετέλεσε γραμματέας του παραρτήματος του Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπάαθ στην Νταράα. Εργάστηκε ως διευθυντής υγείας στη Νταράα, και το 2010 διορίστηκε επικεφαλής των γιατρών της Συρίας. Την 9η Αυγούστου 2012 ορίστηκε πρωθυπουργός της Συρίας από τον πρόεδρο Μπασάρ Ασάντ, αφού ο προκάτοχός του Ριάντ Φάριντ Χιτζαμπ κατέφυγε στην Ιορδανία και δήλωσε την υπακοή του στη Συριακή αντιπολίτευση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Δρ Γουαέλ αλ Χαλκί κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος: Αρχηγός της Κυβέρνησης στην Καταπολέμηση της Τρομοκρατίας στη Συρία. Επί του παρόντος, εργάζεται στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Κασιούν (Αραβικά: جامعة قاسيون الخاصة) ως καθηγητής και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Τον Απρίλιο του 2013, ο Χαλκί επέζησε από μια απόπειρα δολοφονίας με βόμβα αυτοκινήτου στην μπαλαντίγια Μεζέ της Δαμασκού. Έξι άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους στην απόπειρα δολοφονίας. Ο Δρ αλ Χαλκί είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά. Μια κόρη και τρεις γιούς. | O Γουαέλ Ναντέρ αλ Χαλκί ( αραβικά: وائل نادر الحلقي , γεννηθείς την 4η Φεβρουαρίου 1964) είναι ένας Σύριος πολιτικός που διετέλεσε Πρωθυπουργός της Συρίας την περίοδο 2012 - 2016. Προηγουμένως ήταν Υπουργός Υγείας, τα έτη 2011 - 2012. Ορίστηκε πρωθυπουργός την 9η Αυγούστου 2012. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%AD%CE%BB_%CE%9D%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81_%CE%B1%CE%BB_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AF |
Διεθνές Κέντρο Ερευνών επί του Αναρχισμού (Λωζάνη) | Η βιβλιοθήκη φιλοξενούσε, στα τέλη του 2018, περίπου 25.000 συγγραφικά έργα (φυλλάδια, μονογραφίες, πανεπιστημιακές εργασίες) και 4.000 περιοδικά, εκ των οποίων 100 εξακολουθούν να υφίστανται. Το σύνολο της συγκεκριμένης συλλογής είναι καταλογογραφημένο, εντός σχετικού καταλόγου ο οποίος, από το 2007, είναι διαθέσιμος διαδικτυακά. Πέραν της συγκεκριμένης συλλογής, το CIRA φιλοξενεί, επίσης, ορισμένες συλλογές αρχείων, μεταξύ των οποίων μία σχετικά σημαντική εικονογραφική συλλογή (αφίσες, καρτ ποστάλ, φωτογραφίες). Η ιδέα της ιδρύσεως του CIRA προήλθε, το 1956, στη Γενεύη της Ελβετίας, μέσω της συνάντησης μεταξύ ενός Ιταλού αντιρρησία συνειδήσεως, του Πιέτρο Φερρούα, ενός Βούλγαρου εξόριστου και ενός Ελβετού αναρχικού, του Αντρέ Μποζιζέ. Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, ορισμένες, μη αξιοποιημένες, συλλογές εγγράφων υφίσταντο, οι οποίες αποτέλεσαν της βάσεις της συλλογής του CIRA: τα αρχεία του Réveil socialiste-anarchiste του Λουίτζι Μπερτόνι, εκείνα της ομάδας «Germinal», τα προσωπικά αρχεία του Ζακ Γκρος, καθώς και σειρά διαφόρων περιοδικών, τα οποία αποκτήθηκαν μέσω ανταλλαγών.Το 1961, λόγω αντιφρανκιστικής ενέργειας εναντίον του Προξενείου της Ισπανίας στη Γενεύη, ο Πιέτρο Φερρούα, κύριος υπεύθυνος του ερευνητικού κέντρου, απελάθηκε από την Ελβετία. Ως συνέπεια, η Μαρί-Κριστίν Μικαϊλό ανέλαβε την διαχείριση της βιβλιοθήκης, μαζί με την κόρη της, Μαριάν Ενκέλ. Το 1964, η έδρα του CIRA μεταφέρθηκε στη Λωζάνη, στην πανσιόν της οικογένειας ντε Μπωμόν, η οποία ανήκε στην Μαρί-Κριστίν Μικαϊλό. Η έδρα της βιβλιοθήκης, στη συνέχεια, επέστρεψε εκ νέου στη Γενεύη, όπου και παρέμεινε το χρονικό διάστημα μεταξύ 1975 και 1989, ημερομηνία κατά την οποία η συλλογή της μεταφέρθηκε, εκ νέου, στη Λωζάνη, εντός κτιρίου το οποίο κατασκευάστηκε αποκλειστικά από συμπαθούντες και οικείους. Το 1965, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας του ιστορικού Ρενέ Μπιανκό, ένα παράρτημα εγκαινιάστηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας, υπό την ονομασία Διεθνές Κέντρο Ερευνών επί του Αναρχισμού (Μασσαλία). Το 2007, το CIRA ξεκίνησε εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων, προκειμένου να επιτευχθεί η μονιμοποίηση της παρουσίας του εντός του κτιρίου που το φιλοξενούσε. Η συγκεκριμένη εκστρατεία είχε θετικό αποτέλεσμα, χάρη στην κινητοποίηση οικείων της βιβλιοθήκης, καθώς και αριθμού αναρχικών ομάδων, οργανώσεων και ιδιωτών. Από την ημερομηνία της ιδρύσεώς του, το CIRA εκδίδει δελτίο, εντός του οποίου παρουσιάζεται η ειδησεογραφία του κέντρου, οι νέες προσθήκες στη συλλογή του, καθώς και άρθρα επί της ιστορίας του αναρχικού κινήματος. Η βιβλιοθήκη του CIRA χρησιμοποιεί συνεχώς ενημερωνόμενο ευρετήριο από το 1985. Ο κατάλογός της ψηφιοποιήθηκε το 1995. Υπεύθυνοι για την διαχείρισή της είναι εθελοντές, ενώ δεν διαθέτει προϋπολογισμό για την απόκτηση νέων συγγραφικών έργων. Τα λειτουργικά έξοδα καλύπτονται μέσω δωρεών και των συνδρομών των αναγνωστών, ενώ τα συγγραφικά έργα αποκτώνται μέσω σχετικής δωρεάς εκ μέρους των συγγραφέων τους, των εκδοτών τους, καθώς και αναρχικών ακτιβιστών ανεξαρτήτως χώρας. Οι αρχειακές συλλογές της είναι καταλογογραφημένα εντός εξειδικευμένου λογισμικού. Η βιβλιοθήκη είναι προσβάσιμη στον οποιονδήποτε, ωστόσο μόνον οι αναγνώστες και αναγνώστριες οι οποίοι καταβάλουν την συνδρομή τους είναι δυνατό να προχωρήσουν σε δανεισμούς συγγραφικών έργων. Επίσης, το CIRA πραγματοποιεί άμεσο δανεισμό (αποστολή συγγραφικών έργων μέσω ταχυδρομείου) με συνδρομητές του οι οποίοι κατοικούν στο εξωτερικό. Το CIRA αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελευθεριακών Ερευνητικών Κέντρων και Τεκμηριώσεως (FICEDL). Επιπλέον, αποτελεί μέλος της International Association of Labour History Institutions (IALHI), οργανώσεως εντός της οποίας συνυπάρχει με βιβλιοθήκες και αρχειακά κέντρα, εξειδικευμένα επί της ιστορίας του εργατικού κινήματος. Παράλληλα, υφίσταντο ή υφίστανται, έως σήμερα, παραρτήματα του CIRA στη Βραζιλία, στην Ιαπωνία, ή, ακόμη, σε πόλεις της Γαλλίας, όπως η Μασσαλία και η Λιμόζ. Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελβετίας | Το Διεθνές Κέντρο Ερευνών επί του Αναρχισμού (γαλλικά: Centre International de Recherches sur l'Anarchisme ή CIRA) της Λωζάνης ιδρύθηκε το 1957 στη Γενεύη της Ελβετίας. Πρόκειται για την μεγαλύτερη, βάσει του συνολικού αριθμού των φιλοξενούμενων εγγράφων, εξειδικευμένη βιβλιοθήκη στην Ευρώπη επί του τομέα του αναρχισμού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%95%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD_%CE%B5%CF%80%CE%AF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_(%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7) |
Γ.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Ξηροποτάμου | Ο «Γυμναστικός Σύλλογος Μέγας Αλέξανδρος Ξηροποτάμου» ιδρύθηκε το 1952. Την περίοδο 1977–78, η ομάδα κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο στο θεσμό του Κυπέλλου της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Δράμας.Το 2002 προβιβάστηκε στη Δ΄ Εθνική κατηγορία όπου τοποθετήθηκε στον 1ο Όμιλο και στην πρώτη της περίοδο στο πρωτάθλημα, 2002–03, κατέλαβε την 9η θέση. Την επόμενη περίοδο, 2003–04, τερμάτησε στην 11η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Την περίοδο 2004–05, η ομάδα δεν κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία καθώς τερμάτησε στη 13η θέση και υποβιβάστηκε στις τοπικές κατηγορίες. Την περίοδο 2016–17, η ομάδα κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το πρωτάθλημα στην Α΄ Κατηγορία της ΕΠΣ Δράμας, με αποτέλεσμα την άνοδο στη Γ΄ Εθνική κατηγορία. Η ομάδα τοποθετήθηκε στον 1ο Όμιλο του πρωταθλήματος, την περίοδο 2017–18. Δ΄ Εθνική: 2002–03 Δ΄ Εθνική: 2003–04 Δ΄ Εθνική: 2004–05 Γ΄ Εθνική: 2017–18 Α’ Τοπικό: 2018–19 Α’ Τοπικό: 2019–20 Α’ Τοπικό: 2020–21 Α’ Τοπικό: 2021–22 Α’ Τοπικό: 2022–23 Σελίδα στο Transfermarkt | Ο Γ.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Ξηροποτάμου είναι αθλητικός σύλλογος στον Ξηροπόταμο του νομού Δράμας στην Ελλάδα. Χρώματα του συλλόγου είναι το κυανό και το λευκό. Δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Τα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας διεξάγονται στο Δημοτικό Γήπεδο Ξηροποτάμου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9E%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85 |
Άνω Περιβόλι Καστοριάς | Το Άνω Περιβόλι είναι ορεινός οικισμός στο νότιο τμήμα του νομού Καστοριάς, στην περιοχή των Καστανοχωρίων. Βρίσκεται κοντά στα όρια με τον νομό Κοζάνης, πάνω στην επαρχιακή οδό Καστανοφύτου-Άργους Ορεστικού και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 960. Απέχει 30 χλμ. περίπου ΝΔ. της Καστοριάς. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1918 ως Μαγγέλα και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Οσνίτσανης του νομού Φλωρίνης. Το 1926 μετονομάστηκε σε Άνω Περιβόλι και το 1941 υπήχθη στον νομό Καστοριάς. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Καστανοφύτου και προσαρτήθηκε στον δήμο Άργους Ορεστικού (πρόγραμμα Καποδίστριας). Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Άργους Ορεστικού και προσαρτήθηκε στον δήμο Ορεστίδος ο οποίος, το 2013, μετονομάστηκε σε δήμο Άργους Ορεστικού. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1992, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1964 (ΠΛ) Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Google Earth eetaa.gr | Το Άνω Περιβόλι είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Καστανοφύτου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Άργους Ορεστικού, του δήμου Άργους Ορεστικού, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Καστοριάς, στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, καθώς και των μεταβολών που ακολούθησαν αυτό το πρόγραμμα. Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία και νομό Καστοριάς, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας. Μέχρι το 1926 ο οικισμός ονομαζόταν Μαγγέλα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B9_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82 |
Γιανίκ Φερέιρα Καράσκο | Ο Καράσκο πήγε στη Μονακό από την Γκενκ το 2010. Στις 30 Ιουλίου 2012 έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο. Στις 13 Απριλίου του 2013 σκόραρε και τα δύο τέρματα για την νίκη της ομάδας του με 2-0. Σε 27 παιχνίδια έβαλε 6 γκολ και η Μονακό επέστρεψε στη Λιγκ 1. Στις 10 Ιουλίου 2015, η Ατλέτικο Μαδρίτης πήρε τον Καράσκο για 5 χρόνια με 20 εκ. Στις 18 Οκτωβρίου σκόραρε το πρώτο του γκολ με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο 2-0 επί της Ρεαλ Σοσιεδάδ. Στις 28 Μάϊου του 2016 σκόραρε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης καθώς η ομάδα του έχασε στα πέναλτυ. Στις 26 Φεβρουαρίου του 2018 μαζί με τον Νικολάς Γαϊτάν πήγαν στην Κίνα για λογαριασμό της Νταλιάν Γιφάνγκ. Ο Καράσκο αγωνίζεται στην Εθνική Βελγίου. Αγωνίστηκε στο Euro 2016 και στο Μουντιάλ 2018. | Ο Γιανίκ Φερέιρα Καράσκο (Yannick Ferreira Carrasco, 4 Σεπτεμβρίου 1993) είναι Βέλγος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για την Ατλέτικο Μαδρίτης και την εθνική Βελγίου ως πλάγιος μέσος και αμυντικός. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BA_%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B9%CF%81%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%BF |
Πίγκοτς | Το Πίγκοτς βρίσκεται νότια της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, βόρεια-κεντρικά της Αντίγκουα και νοτιοανατολικά του Αγίου Γεωργίου. Βρίσκεται ανατολικά της πρωτεύουσας, Σεντ Τζον, πέντε μίλια μακριά από το Διεθνές Αεροδρομιο Β. Κ. Μπερντ και πολύ κοντά στο Στάδιο Σερ Βίβαν Ρίτσαρντς. Βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα νότια του Φίτσιζ Κρικ, βορειοανατολικά του Πόττερς Βίλατζ, νοτιοανατολικά της Κασάντα Γκάρντενς και νοτιοδυτικά του Κόλπου του Φίτσιζ Κρικ. Βρίσκεται στην οδό Ολντ Πάρχαμ Ρόουντ. Το τοπικό αεροδρόμιο είναι το Διεθνές Αεροδρόμιο Β. Κ. Μπερντ, το οποίο βρίσκεται σε γεωγραφικές συντεταγμένες 17°08′12″Β 061°47′35″Δ. Βρίσκεται κεντρικά του Αγίου Γεωργίου, βόρεια της Αντίγκουα και νότια της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Βρίσκεται 8 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας, Σεντ Τζονς. Το κοντινότερο στάδιο της Πίγκοτς είναι το Στάδιο Σερ Βίβιαν Ρίτσαρντς (Sir Vivian Richards Stadium). Χτίστηκε για το Παγκόσμιο Κήπελο Κρίκετ 2007. Ονομάστηκε έτσι από τον αρχηγό της ομάδας Κρίκετ Δυτικών Ινδιών, Βίβιαν Ρίτσαρντς. Βρίσκεται 10 με 20 λεπτά με αμάξι από την πρωτεύουσα, Σεντ Τζον. Το κτίσιμό του κόστισε 60 Αμερικανικά δολάρια. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 30 Μαΐου 2008 και έπαιξαν οι Δυτικές Ινδίες εναντίον της Αυστραλίας. Ενορίες και ανεξάρτητες περιοχές της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα | Το Πιγκότς (αγγλικά: Piggotts), γνωστή επίσης και ως Άγιος Μάρκος (St. Mark's) είναι κωμόπολη της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα. Ανήκει στο νησί Αντίγκουα και στην ενορία του Αγίου Γεωργίου. Βρίσκεται νότια της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, βόρεια-κεντρικά της Αντίγκουα και νοτιοανατολικά του Αγίου Γεωργίου. Έχει πληθυσμό 1.667 κατοίκων (2008). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%82 |
Φίλιππος του Άνχαλτ-Κέτεν | Ήταν ο μόνος γιος του Αδόλφου ΣΤ¨ πρίγκιπα του Άνχαλτ-Κέτεν και της Ελισάβετ, κόρης του Γκύντερ Β΄ κόμη του Μάνσφελτ. Το 1475 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως συγκυβερνήτης (mitherr) του πριγκιπάτου μαζί με τους εξαδέλφους του, αδελφούς Μάγκνους και Αδόλφο Β΄ και τον 2ο εξάδελφό του Βάλντεμαρ ΣΤ΄, σύμφωνα με την πράξη διαδοχής που υπέγραψαν το 1471 οι πατέρες αυτών Αδόλφος Α΄ και Γεώργιος Α΄. Το 1500 απεβίωσε σε ηλικία 32 ετών, άγαμος. Τα εξαδέλφια του έμειναν μόνα στη διακυβέρνηση του Κέτεν. Το 1524 απεβίωσε ο Μάγκνους και το 1526 ο Αδόλφος Β΄, τελευταίος του παλαιού κλάδου του Κέτεν. Το 1508 απεβίωσε ο Βάλντεμαρ ΣΤ΄ και τον διαδέχθηκε ο γιος του Βόλφγκανκ, που συνέχισαν τον κύριο κλάδο. Marek, Miroslav. «Complete Genealogy of the House of Ascania». Genealogy.EU. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2018. August Ludwig Fürst v.Anhalt-Köthen Genealogical database by Herbert Stoyan | Ο Φίλιππος, γερμ. Philipp (31 Μαΐου 1468 - 13 Νοεμβρίου 1500) από τον Οίκο των Ασκάνια ήταν πρίγκιπας του Άνχαλτ-Κέτεν (1475-1500) μαζί με τα εξαδέλφια του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CE%BD%CF%87%CE%B1%CE%BB%CF%84-%CE%9A%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%BD |
Ρόνι Ο'Σάλιβαν | Ο Ο' Σάλιβαν γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1975 στο Ουέρτσλεϊ της Αγγλίας και είναι γιος του Ρόναλντ Τζον Ο' Σάλιβαν και της Μαρίας Καταλάνο. Η μητέρα του έχει καταγωγή από τη Σικελία της Ιταλίας και ο Ρόνι περνούσε τις διακοπές του κατά την παιδική ηλικία στο χωριό του κοντά στο Αγκριτζέντο. Έπειτα εγκαταστάθηκε στο Τσίγκουελ του Έσσεξ, μέρος στο οποίο ζει μέχρι σήμερα. Ο πατέρας του διατηρούσε μαγαζιά με ερωτικά είδη και προϊόντα στην περιοχή Σόχο του Λονδίνου. Το 1992 και ενώ ο Ο' Σάλιβαν ήταν 16 ετών, ο πατέρας του καταδικάστηκε ισόβια για δολοφονία και εξέτισε ποινή 18 ετών, αφού το 2010 αποφυλακίστηκε. Το 1996 η μητέρα του οδηγήθηκε στη φυλακή για φοροδιαφυγή με αποτέλεσμα ο Ο' Σάλιβαν σε ηλικία 21 ετών να χρειαστεί να έχει υπό την προστασία του, την 8χρονη τότε αδερφή του Ντανιέλε. Ο Ο' Σάλιβαν έχει τρία παιδιά. Την Taylor-Ann Magnus (γεννημένη το 1996) από τη διετή σχέση του με τη Sally Magnus, τη Lily (γεννημένη το 2006) και τον Ronnie Jr (γεννημένο το 2007) από τη σχέση του με την Jo Langley, την οποία γνώρισε στη ΜΚΟ υποστήριξης ανθρώπων που πάσχουν από εξάρτηση ναρκωτικών, Narcotics Anonymous. Το 2018 έγινε παππούς σε ηλικία 42 ετών αποκτώντας εγγονή από την πρώτη του κόρη. Το 2012 γνώρισε την ηθοποιό Laila Rouass με την οποία αρραβωνιάστηκε το 2013 αλλά μετά από 10 χρόνια, το ζευγάρι χώρισε τον Φεβρουάριο του 2022. Ο Ο' Σάλιβαν έχει ταλαιπωρηθεί στη διάρκεια της ζωής του από προβλήματα κατάθλιψης, εξάρτησης ουσιών και γενικότερης έλλειψης αυτοπεποίθησης ακόμα και σε περιόδους επιτυχίας. Από το 2011 συνεργάζεται με τον στενό φίλο, ψυχίατρο και αθλητικό ψυχολόγο Steve Peters. Τη σεζόν 2012-13 ο Ο' Σάλιβαν έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα από το επίσημο καλεντάρι και πέρασε κάποιες εβδομάδες σε μια φάρμα. Του αρέσει το τρέξιμο (κατέχει προσωπικό ρεκόρ 34 λεπτών και 54 δευτερολέπτων σε αγώνα 10χλμ κάτι που τον συμπεριέλαβε στους καλύτερους 1.500 δρομείς στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2008) κάτι που τον έχει βοηθήσει να καταπολεμήσει τους «δαίμονες» του ενώ επίσης ενδιαφέρεται για τη μαγειρική. Έχει εμφανιστεί δύο φορές στην εκπομπή του BBC Saturday Kitchen το 2014 και το 2021 ενώ έχει εμφανιστεί και στην εκπομπή Top Gear. Είναι υποστηρικτής της Άρσεναλ. Ο Ο' Σάλιβαν δεν έχει επίσημα αφοσιωθεί σε κάποια θρησκεία αλλά έχει επιδείξει ενδιαφέρον κατά καιρούς στο Ισλάμ και στον Βουδισμό. Παγκόσμιο πρωτάθλημα σνούκερ: 7 (2001, 2004, 2008, 2012, 2013, 2020, 2022) Φιναλίστ: 1 (2014)Πρωτάθλημα Ηνωμένου Βασιλείου: 7 (1993, 1997, 2001, 2007, 2014, 2017, 2018) Φιναλίστ: 1 (2016)Όπεν Κίνας: 2 (1999, 2000) Όπεν Σκωτίας: 2 (1998, 2000) Όπεν Ουαλίας: 4 (2004, 2005, 2014, 2016) World Όπεν: 1 (2004) Αγγλικό Όπεν: 1 (2017) Tour Championship: 1 (2019) Σανγκάη Μάστερς: 2 (2009, 2017) World Grand Prix: 2 (2018, 2021) Northern Ireland Trophy: 1 (2008) Asian Classic: 1 (1996) Μάστερς Ιρλανδίας: 2 (2003, 2005) Γερμανικό Μάστερς: 2 (1996, 2012) Players Championship: 2 (2018, 2019) Βρετανικό Όπεν: 1 (1994) Malta Cup: 1 (2003) Μάστερς: 7 (1995, 2005, 2007, 2009, 2014, 2016, 2017) Φιναλίστ: 6 (1996, 1997, 2004, 2006, 2010, 2019)IBSF Παγκόμσμιο Πρωτάθλημα Under-21: 1 (1991) Junior Pot Black: 1 (1991) Pink Ribbon: 1 (2015) Σανγκάη Μάστερς: 2 (2018, 2019) Power Snooker: 1 (2010) Champion of Champions: 3 (2013, 2014, 2018) Πρέμιερ Λιγκ: 10 (1997, 2001, 2002, 2005 x2, 2006, 2007, 2008, 2010, 2012) Superstar International: 1 (1997) Charity Challenge: 2 (1996, 2000) Hamm Invitational Trophy: 1 (2008) Scottish Masters Challenge: 1 (1993) Masters Qualifying Event: 1 (1993) Nescafe Extra Challenge: 1 (1993) Players Tour Championship – Event 1: 1 (2011) Kay Suzanne Memorial Trophy: 1 (2011) Paul Hunter Classic: 1 (2013) Μάστερς Σκωτίας: 3 (1998, 2000, 2002) Βρετανικό Πρωτάθλημα U-16: 1 (1989) | Ο Ρόνι Ο' Σάλιβαν ΤΒΑ (Ρόναλντ Αντόνιο Ο' Σάλιβαν, 5 Δεκεμβρίου 1975) είναι ένας επαγγελματίας παίκτης σνούκερ από το Έσσεξ της Αγγλίας που θεωρείται ο κορυφαίος παίκτης στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος. Είναι 7 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής σνούκερ, 7 φορές νικητής Μάστερς, 7 φορές νικητής του Πρωταθλήματος Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι ο πιο πετυχημένος παίκτης στην ιστορία των τριών αυτών τουρνουά που λέγονται Triple Crown Series (21 τίτλοι στο σύνολο). Είναι ο πιο πετυχημένος παίκτης στην ιστορία των ranking τουρνουά με 39 τίτλους (Ranking title είναι ο τίτλος ο οποίος προσμετράτε στην παγκόσμια λίστα κατάταξης). Τα κέρδη του από το άθλημα του σνούκερ τον καθιστούν ως τον πιο επιτυχημένο σε εισπράξεις αθλητή όλων των εποχών (πάνω από £11.7 εκατ.) Ένα σπάνιο ταλέντο από παιδί, έγινε επαγγελματίας παίκτης το 1992, σε ηλικία 16 ετών. Το 1993 κατέκτησε το πρώτο του ranking τίτλο, το Πρωτάθλημα Ηνωμένου Βασιλείου, σε ηλικία 17 ετών και 358 ημερών, όντας ο νεότερος παίκτης που κερδίζει ranking τίτλο (ρεκόρ που κατέχει έως σήμερα). Επίσης, είναι ο νεότερος παίκτης στην ιστορία που έχει κατακτήσει το Μάστερς (το 1995 σε ηλικία 19 ετών και 69 ημερών). Ο Ο' Σάλιβαν ξεχωρίζει για τη διάρκεια του στο υψηλότερο επίπεδο, καθώς κατέχει το ρεκόρ των συνεχόμενων εμφανίσεων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (29 συναπτές παρουσίες από το 1993 έως και το 2021). Μάλιστα με την κατάκτηση του έκτου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 2022, όντας 46 ετών έγινε ο γηραιότερος πρωταθλητής στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος. Επίσης σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες κρατά το ρεκόρ του γρηγορότερου maxiumm break στην ιστορία. Το είχε επιτύχει στο Παγκόσμιο του 1997 σε χρόνο 5 λεπτών και 8 δευτερολέπτων. Συνολικά στην καριέρα του κατέχει τα περισσότερα century breaks (πάνω από 1.100) και maxiumum breaks (15). Ο Ο' Σάλιβαν έχει παλέψει κατά τη διάρκεια της καριέρας του με την κατάθλιψη όπως και με την εξάρτηση ουσιών και αλκοολισμού. Λόγω του απρόβλεπτου ταμπεραμέντου του και των κατά καιρούς δηλώσεων του, έχει ουκ ολίγες φορές επικριθεί από φορείς του αθλήματος και έχει βρεθεί στο στόχαστρο του αθλήματος. Έχει δεχθεί παρατηρήσεις από την ομοσπονδία του αθλήματος με αποτέλεσμα ο ίδιος να απειλεί ότι θα σταματήσει από το άθλημα. Όσον αφορά τη δράση του έξω από το άθλημα, έχει δουλέψει ως σχολιαστής στο δίκτυο Eurosport, έχει συγγράψει μυθιστορήματα και αυτοβιογραφίες. Το 2016 του απονεμήθηκε το Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%9F%27%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BD |
Έμβλημα του Μακάου | Το εθνόσημο που χρησιμοποιούσε η Πορτογαλία ακολουθούσε τους παραδοσιακούς τύπους της Ευρώπης. Είχε ένα χρυσό στέμμα και στο θυρεό είχε εσωτερικά το εθνόσημο της Πορτογαλίας, αλλά και κάστρα με την επιγραφή Cidade do Nome de Deus, de Macau, Não há outra mais Leal (στα πορτογαλικά: «Πόλη στο Όνομα του Θεού, του Μακάο, Δεν υπάρχει καμία άλλη πιο πιστή»). Το εθνόσημο το βαστούσαν δύο άγγελοι που φορούσαν άσπρο μανδύα με μαύρους σταυρούς. Ο ένας άγγελος έχει έναν χρυσό σταυρό πάνω από το κεφάλι τους και ο άλλος μια χρυσή υδρόγειο σφαίρα. Το εθνόσημο αυτό χρησιμοποιούνταν σπάνια. Σημαίες του κόσμου:Μακάου | Το σύγχρονο έμβλημα του Μακάου χρησιμοποιείται από τις 20 Δεκεμβρίου του 1999, όταν το έδαφος αυτό παραδόθηκε στον έλεγχο της Κίνας από την Πορτογαλία. Το έμβλημα σήμερα αναφέρεται επίσημα ως «Τοπικό έμβλημα». Στο έμβλημα ύπάρχουν τα ίδια στοιχεία που υπάρχουν στη σημαία του Μακάο αλλά σε κύκλο. Ο εξωτερικός δακτύλιος έχει χρώμα λευκό και στη λεζάντα αναγράφεται το επίσημο όνομα του Μακάο στην παραδοσιακή κινεζική γραφή : «中華人民共和國澳門特別行政區» και στα πορτογαλικά «Macau». | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BC%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BF%CF%85 |
Ολλανδική Ινδία | Η ολλανδική παρουσία στην ινδική υποήπειρο διήρκεσε από το 1605 έως το 1825. Οι έμποροι της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδιών εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στο Ολλανδικό Κορομαντέλ, κυρίως στο Πουλικάτ, καθώς έψαχναν υφάσματα για ανταλλαγή με τα μπαχαρικά που εμπορεύονταν στις Ανατολικές Ινδίες. Το Ολλανδικό Σουράτε και η Ολλανδική Βεγγάλη ιδρύθηκαν το 1616 και το 1627 αντίστοιχα. Όταν οι Ολλανδοί κατέκτησαν την Κεϋλάνη από τους Πορτογάλους το 1656, απέκτησαν τα πορτογαλικά οχυρά στην ακτή του Μαλαμπάρ πέντε χρόνια αργότερα, καθώς και οι δύο περιοχές ήταν σημαντικές παραγωγοί μπαχαρικών και βοήθησαν ώστε να δημιουργηθεί ένα ολλανδικό μονοπώλιο στις εμπορικές συναλλαγές επί των μπαχαρικών.Εκτός από τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, τα αντικείμενα που εμπορεύθηκαν στην Ολλανδική Ινδία περιλάμβαναν πολύτιμους λίθους, βαφές και μετάξι από όλη την Ινδική Χερσόνησο, νίτρο και όπιο από την Ολλανδική Βεγγάλη και πιπέρι από το Ολλανδικό Μαλαμπάρ. Ινδοί σκλάβοι εισήχθησαν στα Νησιά των Μπαχαρικών και στην Αποικία του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, οι Ολλανδοί έχασαν σταδιακά την επιρροή τους στην περιοχή της ινδικής υποηπείρου. Με τις Επιστολές του Κιου παραχωρήθηκαν όλες οι ολλανδικές ινδικές αποικίες στους Βρετανούς, για να αποτραπεί η κατάκτησή τους από τους Γάλλους. Αν και το Ολλανδικό Κορομαντέλ και η Ολλανδική Βεγγάλη επανήλθαν στην ολλανδική κυριαρχία με την Αγγλο-Ολλανδική Συνθήκη του 1814, επέστρεψαν στη βρετανική κυριαρχία με την Αγγλο-Ολλανδική Συνθήκη του 1824. Σύμφωνα με τους όρους της τελευταίας συνθήκης, όλες οι μεταβιβάσεις ιδιοκτησιών και εγκαταστάσεων επρόκειτο να πραγματοποιηθούν την 1η Μαρτίου 1825. Ως τα μέσα του 1825, έτσι, οι Ολλανδοί είχαν χάσει και τις τελευταίες εμπορικές τους θέσεις στην Ινδία. Την περίοδο κατά την οποία οι Ολλανδοί δραστηριοποιούνταν εμπορικά στην Ινδία, λειτούργησαν διάφορα νομισματοκοπεία. Τα σημαντικότερα βρίσκονταν στο Κοτσί, το Ματσιλιπατνάμ, το Ναγκαπατάμ, το Ποντιτσέρι(τα χρόνια 1693-98) και το Πουλικάτ. Όλα τα νομίσματα διαμορφώθηκαν με βάση την τοπική νομισματική παράδοση και οι επιγραφές τους ήταν στις δραβιδικές γλώσσες. | Η Ολλανδική Ινδία αποτελούνταν από τους οικισμούς και τους εμπορικούς σταθμούς της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδιών στην ινδική υποήπειρο. Ο ορισμός έχει περισσότερο μια γεωγραφική έννοια, καθώς δεν υπήρξε μία ενιαία πολιτική αρχή για τη διακυβέρνηση της Ολλανδικής Ινδίας. Ο όρος Ολλανδικές Ινδίες, από την άλλη, ανταποκρίνεται στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) και στις Ολλανδικές Δυτικές Ινδίες (σημερινό Σουρινάμ και Ολλανδικές Αντίλλες). Ωστόσο, η περιοχή της Ολλανδικής Ινδίας διαιρέθηκε από τους Ολλανδούς στις επαρχίες Ολλανδική Κεϋλάνη και Ολλανδικό Κορομαντέλ, στην εντολή Ολλανδικό Μαλαμπάρ και στα διευθυντήρια Ολλανδική Βεγγάλη και Ολλανδικό Σουράτε. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1 |
Yes (Pet Shop Boys) | Ιαπωνική έκδοση: iTunes : Etc. (επιπλέον CD) : Neil Tennant – φωνή, αρμόνιο, προγραμματισμός(3–5, 7–11, "This Used to Be the Future"), καλλιτεχνική διεύθυνση, σχέδιο Chris Lowe – αρμόνιο, προγραμματισμός, φωνητικά (7, "This Used to Be the Future"), καλλιτεχνική διεύθυνση, σχέδιο Angela Becker – μάνατζερ Dick Beetham – mastering Andy Brown – ενορχήστρωση πνευστών και διεύθυνση ορχήστρας (2), διεύθυνση της London Metropolitan Orchestra (3, 11) Nick Coler – αρμόνιο, προγραμματισμός (3–5, 7, 9–11), κιθάρα(3, 4, 10) Sacha Collisson – αρμόνιο, προγραμματισμός (1, 6), κιθάρα (6, 10) Miranda Cooper – φωνητικά (6) Andy Dudman – μηχανικός της London Metropolitan Orchestra (2, 3, 11) Fred Falke – αρμόνιο, προγραμματισμός (1, 5) Farrow – καλλιτεχνική διεύθυνση, σχέδιο Alex Gardner – φωνητικά (3, 6) Pete Gleadall – αρμόνιο, προγραμματισμός (3–5, 7–9, 11, "This Used to Be the Future") Matt Gray – αρμόνιο, προγραμματισμός (1–3, 6–8, 10, 11) Steve Hamilton – πνευστά (8, 9) Brian Higgins – παραγωγός, αρμόνιο, προγραμματισμός (1, 2, 4, 5), φωνητικά (6) Kieran Jones – αρμόνιο, προγραμματισμός (3, 6–8, 10, 11), κιθάρα (3, 6) Mike Kearsey – πνευστά (8, 9) London Metropolitan Orchestra – πνευστά(2) Jessie Malakouti – φωνητικά (3) Johnny Marr – κιθάρα (3, 4, 7, 9), φυσαρμόνικα (3, 9) Alasdair McLellan – φωτογραφία Philip Oakey – φωνή ("This Used to Be the Future") Owen Pallett – ενορχήστρωση (3, 11) Owen Parker – αρμόνιο, προγραμματισμός (1–3, 9, 10), κιθάρα (1, 3, 4, 9), φωνητικά (3) Mark Parnell – ντραμς (9) Tim Powell – αρμόνιο, προγραμματισμός, φωνητικά (3, 6) Jason Resch – αρμόνιο, προγραμματισμός (3, 6–8, 10, 11), κιθάρα (3, 6–10) Toby Scott – αρμόνιο, προγραμματισμός (10) Cathy Thompson – επικεφαλής της London Metropolitan Orchestra (3, 11) Jeremy Wheatley – μίξινγκ Carla Marie Williams – φωνητικά (3), φωνή (10) Xenomania – παραγωγοί, φωνητικά (1, 9) | Το Yes είναι το 10ο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού synthpop συγκροτήματος Pet Shop Boys. Κυκλοφόρησε στις 23 Μαρτίου 2009 από την Parlophone. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 2008 στα Abbey Road Studios, το στούντιο οπού οι The Beatles και οι Pink Floyd ηχογράφησαν την πλειονότητα των άλμπουμ τους. Παραγωγός ήταν ο Brian Higgins και η ομάδα του Xenomania. Η Xenomania επίσης βοήθησε στον να γραφτούν τρία από τα κομμάτια του άλμπουμ. Ο κιθαρίστας Johnny Marr και ο ενορχηστρωτής εγχόρδων Owen Pallett εμφανίζονται στο άλμπουμ. Το πρώτο single, "Love etc." κυκλοφόρησε στις 16 Μαρτίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/Yes_(Pet_Shop_Boys) |
Εμμανουήλ Φλωράτος | Τον Ιανουάριο του 1976 έλαβε μεταδιδακτορική υποτροφία από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για Πυρηνικές Έρευνες CERN στη Γενεύη όπου παρέμεινε μέχρι το 1978. Στο CERN εργάσθηκε στη νέα περιοχή για την εποχή εκείνη της υπό Έλεγχο Θεωρίας των Ισχυρών Αλληλεπιδράσεων των Στοιχειωδών Σωματιδίων της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής, της Θεωρίας των Quarks and Gluons. Οι εργασίες του (σε συνεργασία με τους Chris Sachrajda and Douglas Ross) για την παραβίαση της συμμετρίας κλίμακος στη βαθέως μη ελαστική σκέδαση ηλεκτρονίων πρωτονίων όπως και οι εργασίες για την παραγωγή τριών πιδάκων αδρονίων από τη σύγκρουση ηλεκτρονίων ποζιτρονίων σε υψηλές ενέργειες (σε συνεργασία με τους John Ellis, Marry Gaillard, Álvaro de Rújula) έγιναν βασικές αναφορές σε εκατοντάδες άρθρα μεγάλων πειραμάτων που επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις των εξαιρετικά περίπλοκων και πρωτοποριακών υπολογισμών όπως και σε δεκάδες διδακτορικά ανά τον κόσμο καθώς και σε βασικά μεταπτυχιακά συγγράμματα της διεθνούς βιβλιογραφίας. Κατά τη διάρκεια του 1978 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του CNRS Μασσαλίας και συνεργάστηκε με τον Καθηγητή Eduardo de Rafael στις προβλέψεις της κβαντικής χρωμοδυναμικής για τις σχέσεις των μαζών των quarks με τις μάζες και τις σταθερές διάσπασης των μεσονίων. Οι προβλέψεις αυτές είναι πειραματικά μετρήσιμες επιβεβαιώνονται από το πείραμα και έτυχαν πλήθους αναφορών στη διεθνή βιβλιογραφία. Οι εργασίες αυτές συνεισέφεραν στην καθιέρωση της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής σαν μοναδική θεωρία των ισχυρών αλληλεπιδράσεων και αποτελούν βασικό μέρος του καθιερωμένου πρότυπου των αλληλεπιδράσεων των στοιχειωδών σωματιδίων. Συνέχισε την έρευνα στις ισχυρές αλληλεπιδράσεις τα επόμενα δύο χρόνια με μεταδιδακτορική σύμβαση στο ερευνητικό κέντρο SACLAY (1978 – 1980), Παρίσι. Μέσα σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον περιβάλλον Θεωρητικής Φυσικής με τους Claude Itzykson, Roger Balian, Zinn-Justin, Édouard Brézin, Zuber etc, όπου σε συνεργασία με τους Robert Lacaze και Κώστα Κουννά επανέλαβαν με τελείως διαφορετική μέθοδο, τους προηγούμενους υπολογισμούς στο CERN και η οποία επέτρεπε την έκταση την επέκταση των υπολογισμών σε συγκρούσεις ηλεκτρονίων – ποζιτρονίων για παραγωγή αδρονίων με μεγάλες εγκάρσιες ορμές. Οι υπολογισμοί αυτοί επιβεβαιώθηκαν από αντίστοιχα πειράματα μετά από αρκετά χρόνια. Επίσης σε συνεργασία με τους Laurent Baulieu και Κώστα Κουννά θεμελίωσαν τις εξισώσεις Altarelli – Parisi σε όλες τις τάξεις της θεωρίας Διαταραχών στην Κβαντική Χρωμοδυναμική. Το 1980 – 1981 εργάστηκε στη Θεωρητική ομάδα της École Normale Supérieure και σε συνεργασία με τον Ιγνάτιο Αντωνιάδη μελέτησε τις συνέπειες υπερσυμμετρικών συμμετριών στην Κβαντική Χρωμοδυναμική και απέδειξαν στην προσέγγιση των δύο βρόχων άπειρο αριθμό σχέσεων μεταξύ των εκθετών της παραβίασης της συμμετρίας κλίμακος. Από το 1981 και μετά ασχολήθηκε κυρίως με μη διαταρακτικές μεθόδους της θεωρίας πεδίου. Από το 1981 – 1983 εργάστηκε στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βέρνης σε προβλήματα παραβίασης της Συμμετρίας Χειρός μέσα από δυναμικούς μηχανισμούς δημιουργίας μάζας σε σωματίδια μηδενικής μάζας. Οι υπολογισμοί αυτοί ήταν οι πρώτοι που έγιναν σε δεύτερη τάξη στη Θεωρία Διαταραχών στο συνεχές, μέσα σε πεπερασμένο όγκο με περιοδικές συνθήκες. Οι υπολογισμοί αυτοί αναφέρονται στη βιβλιογραφία όπως και σε διεθνή συγγράμματα της θεωρίας πεδίου. Το 1983 εκλέχτηκε και διορίστηκε πρώτος τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Τμήμα Φυσικής και εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στο Ηράκλειο. Η ερευνητική του προσπάθεια επικεντρώνεται πλέον σε ανάπτυξη μεθόδων της Θεωρίας Πεδίου για προβλήματα τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η Θεωρία Διαταραχών. Η συνέχεια των εργασιών του στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης ολοκληρώνεται με υπολογισμούς μαζών σε μη γραμμικά σ-μοντέλα με συμμετρίες SU [n] που έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τις Θεωρίες YM (Yang – Mills). Όπως και φερμιονικών συμπυκνωμάτων σε μοντέλα τύπου Gross – Neveu. Mία άλλη μέθοδος έξω από το συναρτησιακό ολοκλήρωμα, η στοχαστική κβάντωση γίνεται αντικείμενο συνεργασίας του με τον Καθ. Γιάννη Ηλιόπουλο της École Normale Supérieure όπως και με τον Καθηγητή του NYU Daniel Zwanziger. Αποδεικνύουν την ύπαρξη μεθόδων για τον υπολογισμό των συναρτήσεων Green των Θεωριών YM μέσω των λύσεων στοχαστικών εξισώσεων χωρίς την ανάγκη της κβάντωσης Faddeev – Popov. Οι εργασίες αυτές τυγχάνουν σημαντικής αναγνώρισης και προκαλούν δραστηριότητα γύρω από το πρόβλημα. Από το 1985 – 1986 ασχολείται με την κβάντωση εκτεταμένων αντικειμένων όπως οι χορδές και οι μεμβράνες. Σε συνεργασία με τους Π. Δήτσα, Ιγνάτιο Αντωνιάδη, Σωκράτη Τζαγιούση, Γ. Τικτόπουλο και Γιάννη Ηλιόπουλο, μελετούν τις απειροδιάστατες συμμετρίες των αντικειμένων αυτών αναζητώντας κβαντομηχανικές αναπαραστάσεις των συμμετριών και τη δυνατότητα προσδιορισμού του ενεργειακού τους φάσματος. Η έρευνα αυτή τον οδηγεί σε μία συνεπή διακριτοποίηση των μεμβρανών και των συμμετριών τους οι οποίες οδηγούν σε μη μεταθετική γεωμετρία. Δέκα χρόνια αργότερα οι ίδιες ιδέες προτείνονται από τον Leonard Susskind και συνεργάτες σε διαφορετικό πλαίσιο σα βάση της Θεωρίας Μ, της επικαλούμενης Θεωρίας των Πάντων. Η μη μεταθετική γεωμετρία της επιφάνειας της μεμβράνης με οδηγεί σε μία φυσική αναπαράσταση της ως πεπερασμένη κβαντομηχανική πάνω σε διακριτοποιημένο χώρο των φάσεων, δηλαδή τη διακριτοποιημένη μεμβράνη και προτείνεται ως μία μέθοδος κβάντωσης της μεμβράνης. Την ίδια εποχή συμμετέχει σε συνεργασίες σε ερευνητικά προγράμματα του Ιγνάτιου Αντωνιάδη (η πρώτη εργασία για τις Θεωρίες Υπερβαρύτητος στις τέσσερις διαστάσεις που περιγράφουν τις Θεωρίες Χορδών με χαμηλές ενέργειες) και του Γιάννη Ηλιόπουλου, Θοδωρή Τομαρά για την αστάθεια της γεωμετρίας deSitter κάτω από διεγέρσεις κβαντικής βαρύτητος (εκπομπή βαρυτονίων) που δημιουργούν πρόβλημα στη γεωμετρία σε μεγάλες αποστάσεις. Οι εργασίες αυτές έτυχαν σημαντικής αναγνώρισης στη διεθνή βιβλιογραφία. Οι εργασίες του στις μεμβράνες έχουν και μία άλλη πτυχή στην προσπάθεια της κατανόησης του κβαντομηχανικού κενού αυτήν της ύπαρξης λύσεων των ευκλείδειων εξισώσεων της μεμβράνης οι οποίες ικανοποιούν εξισώσεις αυτοδυϊκότητος (Instantons). Οι εξισώσεις αυτές αποτελούν ένα από τα λίγα ενδιαφέροντα ολοκληρώσιμα συστήματα Θεωρίας Πεδίου σε 2+1 διαστάσεις (συνεργασία με Γ. Λεοντάρη). Αυτή η εργασία προκαλεί το ενδιαφέρον ειδικών και ακολουθούν εργασίες στη διεθνή βιβλιογραφία πάνω στο νέο αυτό πρόβλημα. Την πενταετία 1990 – 1995 ολοκληρώνει μια σειρά μελετών γύρω από την πεπερασμένη και διακριτή κβαντομηχανική σαν μοντέλο μη μεταθετικής γεωμετρίας του χωροχρόνου σε συνεργασία με τους Γρηγόρη Αθανασίου και Σταμάτη Νίκολη. Από το 1995 – 2005 συνεχίζει να εργάζεται στις εξισώσεις αυτοδυϊκότητος των μεμβρανών και της κβαντικής βαρύτητας σε ανώτερες διαστάσεις χρησιμοποιώντας την άλγεβρα των οκτονίων και της συμμετρίες της. Ανακαλύπτει σε συνεργασία με τους Λεοντάρη, Πολυχρονάκο και Τζανή λύσεις των εξισώσεων με περίπλοκες γεωμετρίες των μεμβρανών Instantons. Σε συνεργασία με τον κ. Λεοντάρη βρίσκουν μία πολύ ενδιαφέρουσα λύση Instanton της μεμβράνης στις έξι διαστάσεις η οποία πάλλεται σε πεπερασμένο χρόνο μεταξύ του απείρου και μίας πεπερασμένης διαμέτρου και η οποία ταυτόχρονα περιστρέφεται στις έξι διαστάσεις. Η χρησιμότητα τέτοιου τύπου λύσεων είναι η μοντελοποίηση κοσμολογικών Instantons για την κβαντομηχανική γέννηση του σύμπαντος. Σε συνεργασία με τον Αλέκο Κεχαγιά κατασκεύασαν για πρώτη φορά νέες λύσεις των Ευκλείδιων εξισώσεων της Κβαντική Βαρύτητα (Βαρυτικά Instantons) με γεωμετρία Exceptional Helonomy (G2, SO(8)). Επίσης με τους, Αλέκο Κεχαγιά και Γιάννη Μπάκα κατασκεύασαν λύσεις που επεκτείνουν τις λύσεις Egush-Hanson σε 8 διαστάσεις. Οι λύσεις αυτές εμπεριέχονται σε λύσεις υπερβαρύτητας στη 10, 11 διαστάσεις. Οι εργασίες αυτές ήσαν οι πρώτες από μια μεγάλη σειρά εργασιών στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Σε συνεργασία με τους Μ. Αξενίδη και Λ. Περιβολαρόπουλο μελετούν σε μία σειρά από εργασίες κοσμολογικά συμπυκνώματα (Q-balls). Υποψήφια αστρικά σώματα για τη σκοτεινή ύλη όπως και τις επιπτώσεις της συνεχιζόμενης επιτάχυνσης της διαστολής του σύμπαντος στο ποσοστό σκοτεινής ύλης που απαιτείται για να εξηγηθεί το περιστροφικό φάσμα των γαλαξιών η σμήνους γαλαξιών. Με την ίδια ομάδα μελετούνται επίσης νέες λύσεις περιστρεφόμενων σφαιρικών η ελλειψοειδών μεμβρανών στις έξι διαστάσεις και βρίσκουμε ευσταθείς σφαιρικές λύσεις. Με τον Γ. Λεοντάρη εργάζοντε επίσης στον ακριβή προσδιορισμό της παραβίασης του Νόμου του Νεύτωνα στις τρεις διαστάσεις από την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων με συμπαγή γεωμετρία τόρου. Η εργασία αυτή ευρίσκει απήχηση από πειραματικές ομάδες που με τα πειράματα τους βάζουν αυστηρά όρια τις παραβιάσεις του Νόμου της Βαρύτητας. Τέλος με τον Καθ. κ. Ηλιόπουλο προτείνουν μία νέα διατύπωση των Θεωριών Yang Mills SU [n] στις τέσσερις διαστάσεις σαν θεωρίες στις 4+2 διαστάσεις με μη μεταθετική γεωμετρία. Αποδεικνύεται η ισοδυναμία αυτή σε κάθε τάξη της ανάπτυξης σε 1/Ν. Η διοικητική όπως και η διδακτική του εμπειρία ουσιαστικά άρχισαν από την ανάληψη των καθηκόντων του ως καθηγητή του Φυσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο (1983). Πολύ σύντομα ανέλαβε στο νέο αναπτυσσόμενο τμήμα καθήκοντα ως Προεδρεύοντος πριν ακόμη αυτονομηθεί από το 1983 – 1985 και μετά την αυτονόμησή του από το 1985 - 1987. Σε αυτή την περίοδο ήταν μέλος της διοικούσης επιτροπής του Πανεπιστημίου έως την εκλογή των Πρυτανικών αρχών. Τα πρώτα χρόνια του Πανεπιστημίου είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι οι πρώτοι καθηγητές συμμετείχαν στα εκλεκτορικά σώματα άλλων τμημάτων όπως Πληροφορικής, Μαθηματικών κ.α., και υπήρχε δυνατότητα της άμεσης επαφής με το γίγνεσθαι και άλλων τμημάτων της Σχολής Θετικών Επιστημών. Στην περίοδο αυτή οργανώθηκαν με διεθνή πρότυπα οι μεταπτυχιακές σπουδές του Φυσικού Τμήματος και ο κανονισμός λειτουργίας του όπως και οι πρώτες υποδομές. Το πανεπιστημιακό περιβάλλον ήταν εξαιρετικό και ευνοούσε υψηλό επίπεδο διδασκαλίας και ερευνητικής δραστηριότητας. Το 1991 – 1993 όπως το 1993 – 1995 επανεξελέγη Πρόεδρος του Τμήματος και συνέβαλε στην ομαλή λειτουργία της διδασκαλίας και της έρευνας όπως και στην ομαλή λειτουργία των οργάνων διοίκησης του τμήματος. Με το όνομα ενός καλού Φυσικού Τμήματος κατάφεραν να προσελκύσουν υψηλού επιπέδου νέα Πανεπιστημιακά στελέχη. Σε όλα τα ανωτέρω ο ρόλος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας στην προώθηση των ερευνητικών και διδακτικών δραστηριοτήτων του τμήματος ήταν εξαιρετικά σημαντικός. Από το 1993 – 1996 είχε ορισθεί Εθνικός Εκπρόσωπος στην Επιτροπή του ΝΑΤΟ για τα διεθνή συνέδρια και υποστήριξε επιτυχώς πλήθος Ελληνικών προτάσεων. Από το 1994 – 1999 υπήρξε μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και το έτος 1997 Αντιπρόεδρος. Από το 1994 έως 2010 ήταν Εθνικός Εκπρόσωπος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού CERN και συνέβαλε στη δημιουργία ενός πλαισίου συμφωνίας προς όφελος της χώρας μας για την ομαλή μετάβαση στην πλήρη συνεισφορά μας από το 1995 – 2005, συμφωνία μοναδική μεταξύ των άλλων Μελών Κρατών του Οργανισμού. Υποστήριξε τη σύναψη συμφωνιών για τη συμμετοχή όλων των σχετικών Εργαστηρίων των ΑΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων στα πειράματα του CERN όπως και την εξεύρεση πόρων από τις Δημόσιες Επενδύσεις και το Δεύτερο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για την οικονομική ενίσχυση της δημιουργίας των εργαστηρίων κατασκευής ανιχνευτικών συστημάτων και επεξεργασίας σημάτων όπως και της συνεισφοράς στα κοινά έξοδα των πειραμάτων στο CERN. Υπάρχουν ακόμη βέβαια σημαντικές εκκρεμότητες από μέρους της πολιτείας σε αυτή την προσπάθεια. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε το Γραφείο Σύνδεσης της Ελληνικής Βιομηχανίας με το CERN το οποίο υποστήριξε με συνεχή ενημέρωση, εκθέσεις, ημερίδες και έντυπο υλικό τις Ελληνικές εταιρείες να διεισδύσουν στο CERN για κατασκευές, παροχές υπηρεσιών και προϊόντων όπως και για μελέτες. Σήμερα έχουμε ένα ποσοστό επιτυχίας 60% με αρχικό σημείο αφετηρίας 5% το 1994 και απομένει σημαντική προσπάθεια στον τομέα της προσέλκυσης Ελληνικών εταιρειών στις προκηρύξεις για έργα στο CERN. Από το 1995 – 2000 και από το 2000 – 2003 ήταν Διευθυντής του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών Φυσικών Επιστημών Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «Δημόκριτος» Από το 1996 – 2000 υπήρξε μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας και συνέβαλε στη δημιουργία Ινστιτούτων και στη δημιουργία εισηγητικών κειμένων για την ερευνητική πολιτική της ΓΓΕΤ. Από το έτος 2003 έως 2005 υπήρξε Πρόεδρος του Ε.Κ.Ε.ΦΕ. «Δημόκριτος» και τα πεπραγμένα της διετίας επισυνάπτονται και μπορείτε να δείτε εδώ. Η ιστοσελίδα του καθηγητή Εμμανουήλ Φλωράτου | Ο Μανώλης Φλωράτος (Αθήνα 1947) είναι Έλληνας φυσικομαθηματικός. Γεννήθηκε στη Αθήνα, σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με λίαν καλώς (8 και 1/3) το 1970, και έπειτα ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και έλαβε το διδακτορικό Δίπλωμα στη Θεωρητική Φυσική το 1973 με επιβλέποντα τον καθ. Φωκίωνα Χατζηϊωάννου με βαθμό άριστα (10). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82 |
Μεταλλεία Χαλκιδικής | «Η Χαλκιδική ήτο εν τη εκκαιδεκάτη εκατονταετηρίδι ονομαστή δια τα μεταλλεία αυτής, όπως πάσα σχεδόν η της Μακεδονίας παραλία επί των αρχαιοτέρων της Ελλάδος χρόνων, ήτοι επί Φιλίππου και επί των Αθηναίων». Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος Για την κατάσταση των κοινοτήτων αυτών πριν από το 1821 έγραψε αρκετά ο διπλωμάτης, δημοσιολόγος και περιηγητής Ντέιβιντ Ούρκχαρτ. Κατ΄αυτόν οι κοινότητες της Χαλκιδικής, γνωστές τότε ως Μαντεμοχώρια (τουρκ. Madem=μετάλλευμα) ή Μαδεμοχώρια, αποτελούσαν πριν την επανάσταση του 1821 ομοσπονδία αυτόνομη δώδεκα κωμοπόλεων με 360 χωριά. Οι κωμοπόλεις αυτές ονομάζονταν: Γαλάτιστα, Βάβδος, Ριανά, Στανός, Βαρβάρα, Λιαρίγκοβη (Αρναία), Νοβοσέλο (Νεοχώρι), Μαχαλάς (Στάγειρα), Ίσβορος (Στρατονίκη), Χωρούδα, Ρεβινίκια (Μεγάλη Παναγιά) και Ιερισσός που καθεμιά είχε υπό την δικαιοδοσίαν της ορισμένο αριθμό χωριών. Κάθε κωμόπολη έστελνε κατ΄ έτος τον αντιπρόσωπόν της στην πρωτεύουσα που ήταν τότε ο Μαχαλάς. Και οι δώδεκα αυτοί αντιπρόσωποι εξέλεγαν τέσσερις άρχοντες που ονομάζονταν τότε βικελίδες με έναν γραμματέα ο καθένας και ασκούσαν την ανωτάτην διοικητική και δικαστική εξουσία της όλης ομοσπονδίας. Οι μόνοι οσμανίδες που υπήρχαν στα Μαντεμοχώρια ήταν ένας αξιωματικός ο μαδέμ-αγάς και μερικοί γύρω απ΄ αυτόν, στρατιώτες όχι περισσότεροι από είκοσι. Στα τέλη όμως του 1806 ο διαβόητος σε ισχύ και πλούτο Ισμαήλμπεης των Σερρών πέτυχε από την Υψηλή Πύλη να ανατεθεί σ΄ αυτόν ο διορισμός του μαδέμ-αγά. Οι χωρικοί εργάζονταν για δικό τους λογαριασμό στα μεταλλεία και κατέβαλλαν έκτοτε στο θησαυροφυλάκιο της Κωνσταντινούπολης ετήσιο φόρο 220 οκάδων αργύρου καθαρού. Εκτός όμως από αυτά κάθε οικογένεια πλήρωνε κατ΄ αποκοπήν την αξία κάποιου ποσού σίτου και κριθαριού για τη διατροφή του μαδέμ-αγά, των στρατιωτιών του και των βικελίδων. Με την πάροδο όμως του χρόνου ελαττώθηκε η πρόσοδος από τα μεταλλεία είτε εξαιτίας της ατέλειας της επεξεργασίας είτε ίσως της απροθυμίας πλέον των Μαδεμοχωριτών. Το περίεργο είναι ότι για να αποφύγουν κάθε αφορμή επέμβασης προτιμούσαν να συμπληρώνουν τις 220 οκάδες αργύρου αγοράζοντας ισπανικά τάληρα που τα λιώνανε και τα στέλνανε στη συνέχεια στο θησαυροφυλάκιο της Κωνσταντινούπολης. Είναι αυτονόητο ότι όλα άλλαξαν μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην οποία συμμετείχαν οι Χαλκιδικιώτες. Οι κωμοπόλεις και τα χωριά καταστράφηκαν και οι κάτοικοι διασκορπίσθηκαν. Οι Μαδεμοχωρίτες αποδεκατισμένοι επανήλθαν αργότερα στα ίδια, αλλά υπάχθηκαν στην άμεση δικαιοδοσία του πασά και του καδή της Θεσσαλονίκης, από τον οποίον διορίζονταν ο μαδέμ-αγάς που είχε απόλυτη επί των κατοίκων εξουσία ζωής και θανάτου. Εκτός όμως απ΄αυτό υποχρεώθηκαν να πληρώνουν χαράτσι, δέκατον και τους επιβεβλημένους κοινώς άλλους φόρους. | Τις πρώτες αναφορές για τα μεταλλεία (ορυχεία) της Χαλκιδικής μας τις παρέχει ο Γάλλος περιηγητής Πιέρ Μπελόν που στα μέσα του 16ου αι. την επισκέφθηκε και στη συνέχεια έξέδωσε σχετική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1555· εκεί περιγράφει τη λειτουργία περίπου 500-600 καμίνων των οποίων η παραγωγή πρέπει να μη ήταν ευκαταφρόνητη, καθόσον ο φόρος που αποδίδονταν κυμαίνονταν ανάμεσα στα δεκαοκτώ με τριάντα χιλιάδες δουκάτα ανά μήνα. Η εκμετάλλευση ενεργούνταν, όπως περιγράφει, από εταιρεία· λίγο αργότερα όμως ανέλαβαν το έργο οι περικείμενες κοινότητες, οι οποίες κατόπιν τούτου εντελώς απηλλάγησαν από κάθε παρέμβαση της οσμανικής εποπτείας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82 |
Ηλιακή έκλειψη της 16ης Ιουλίου 2186 | Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια ολική έκλειψη ηλίου μεταξύ των ετών 4000 π.Χ. και τουλάχιστον 6000 μ.Χ. (10.000 χρόνια), αφού θα διαρκέσει έως και 7 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα. Οι παράγοντες που θα κάνουν αυτή την έκλειψη πολύ μεγάλη σε διάρκεια είναι: Η Γη είναι πολύ κοντά στο Αφήλιο (ο πλανήτης θα βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόστασή του από τον Ήλιο, κάνοντας τη γωνιακή του διάμετρο σχεδόν όσο το δυνατόν μικρότερη). Αυτό συμβαίνει περίπου στις 6 Ιουλίου κάθε έτους. Η Σελήνη είναι σχεδόν ακριβώς στο περίγειο (δηλαδή σχεδόν στην πλησιέστερη απόστασή της με την Γη, κάνοντας τη γωνιακή της διάμετρο όσο το δυνατόν μεγαλύτερη). Την στιγμή της έκλειψης, η σελήνη θα είναι μόλις 50 λεπτά μετά το περίγειο. Το μέσο της έκλειψης είναι πολύ κοντά στον ισημερινό της Γης, όπου η περιστροφική ταχύτητα της Γης είναι μέγιστη. Το μεσαίο σημείο της έκλειψης είναι κοντά στο υποηλιακό σημείο (το τμήμα της γης που βρίσκεται πλησιέστερα στον Ήλιο, και επομένως επίσης πιο κοντά στη Σελήνη κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης). Η μεγαλύτερη ολική έκλειψη στην ιστορία διήρκεσε 7 λεπτά 28 δευτερόλεπτα στις 15 Ιουνίου, του 743 π.Χ. Η μεγαλύτερη ολική έκλειψη που μπορεί να συμβεί θεωρητικά για την 3η χιλιετία μ.Χ. είναι 7 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα. NASA Ηλιακή εκλείψεις: 2101 έως 2200 Στοιχεία Besselian NASA googlemap της διαδρομής έκλειψης | Θα συμβεί μια έκλειψη Ηλίου στις 16 Ιουλίου του 2186, η οποία θα είναι η μεγαλύτερη ολική έκλειψη σε βάθος πολλών χιλιετιών. Η ολική έκλειψη θα ξεκινήσει πάνω από τα νότια νησιά Γκαλαπάγκος (με διάρκεια 4 λεπτών στο νότιο άκρο του νησιού Española), στην συνέχεια θα εισέλθει στην Νότια Αμερική, περνώντας από το βόρειο άκρο του Ισημερινού, την Κολομβία (διάρκεια 4 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα πάνω από τη Μπογκοτά), την κεντρική Βενεζουέλα και την βόρεια Γουιάνα (στα 7 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα η διάρκεια της ολικής φάσης βόρεια της πόλης Anna Regina). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%AD%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%88%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_16%CE%B7%CF%82_%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85_2186 |
Χώρα των βουνών, χώρα στον ποταμό | 1. Land der Berge, Land am Strome, Land der Äcker, Land der Dome, Land der Hämmer, zukunftsreich! Heimat bist du großer Söhne, Volk, begnadet für das Schöne, Vielgerühmtes Österreich2.Heiß umfehdet, wild umstritten, Liegst dem Erdteil du inmitten Einem starken Herzen gleich. Hast seit frühen Ahnentagen Hoher Sendung Last getragen, Vielgeprüftes Österreich :3. Mutig in die neuen Zeiten, Frei und gläubig sieh uns schreiten, Arbeitsfroh und hoffnungsreich. Einig lass in Brüderchören, Vaterland, dir Treue schwören, Vielgeliebtes Österreich : 1. Χώρα των βουνών, χώρα επί του ποταμού, Χώρα των αγρών, χώρα των καθεδρικών, Χώρα των σφυριών, με ελπιδοφόρο μέλλον! Είσαι πατρίδα μεγάλων γιων, Λαός προικισμένος για τις όμορφες τέχνες, Πολυτιμημένη Αυστρία Himnuszok - Ο ύμνος με τραγούδι, στον ιστότοπο "Himnuszok". The Austrian Anthem page of Thomas Jost's Hymn and Flag Site - Ορχηστρικό Ιστότοπος Dr. Peter Diem, Ορχηστρικό Austria στον ιστότοπο National Symbols. Κατάλογος εθνικών ύμνων | Το Λαντ ντερ Μπέργκε, Λαντ αμ Στρόμε (Land der Berge, Land am Strome / Χώρα των βουνών, χώρα στον ποταμό) είναι ο εθνικός ύμνος της Αυστρίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD,_%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C |
Πεντάγεια | Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. «Pentagiea». www.prio-cyprus-displacement.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018. | Η Πεντάγεια είναι κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1 |
Κοκκιωματώδης αμοιβαδική εγκεφαλίτιδα | Η ΚΑΕ αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της σιγά-σιγά, εμφανίζοντας συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, ναυτία, ζάλη, ευερεθιστότητα και χαμηλό πυρετό. Τα συμπτώματα που έχει το ΚΝΣ εξαρτώνται από το μέρος του εγκεφάλου που μολύνθηκε. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά είναι σημαντικό σύμπτωμα. Τα συμπτώματα που προκαλούνται στο ΚΝΣ από την ΚΑΕ περιλαμβάνουν: επιληπτικές κρίσεις, εστιακά νευρολογικά σημεία, διπλωπία (διπλή όραση), ασθένεια των εγκεφαλικών νεύρων, αταξία, σύγχυση και αλλαγές στην προσωπικότητα.Μερικά από τα συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να μιμούνται το γλοίωμα (κυρίως το γλοίωμα του εγκεφαλικού στελέχους), ή άλλες ασθένειες του εγκεφάλου, που μπορεί να εμποδίζουν την έγκαιρη διάγνωση. Τα συμπτώματα προκαλούνται από την φλεγμονώδη νέκρωση του εγκεφαλικού ιστού, για την οποία ευθύνονται ενώσεις που απελευθερώνονται από τους μικροοργανισμούς. Η κατάσταση μπορεί να δυσκολέψει τους γιατρούς να κάνουν σωστή διάγνωση, επειδή είναι μια σπάνια ασθένεια. Η βιοψία εγκεφάλου αποκαλύπτει την παρουσία μόλυνσης από παθογόνες αμοιβάδες. Στην ΚΑΕ αυτό παρουσιάζεται με την μορφή της γενικής φλεγμονής και αραιών κόκκων. Στη μικροσκοπική εξέταση, οι διηθήσεις των αμοιβαδικών κύστεων και/ή τροφοζωιτών είναι ορατές. Τα αντιμυκητικά φάρμακα για την ΚΑΕ περιλαμβάνουν τα εξής: κετοκοναζόλη, μικοναζόλη, 5-φθοριοκυτοσίνη και πενταμιδίνη. Έχει αποδειχθεί ότι είναι "in vitro" αποτελεσματικά κατά της ακανθαμοιβάδας. Όπως και με την ακανθαμοιβάδα, η λοίμωξη του εγκεφάλου με αυτόν τον μικροοργανισμό ενέχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Ωστόσο, έχουν αναφερθεί ορισμένοι επιζώντες: Δύο ασθενείς που επιβίωσαν από την μόλυνση είχαν λάβει φαρμακευτική αγωγή αποτελούμενη από φλουκυτοσίνη, πενταμιδίνη, φλουκοναζόλη, σουλφαδιαζίνη, και αζιθρομυκίνης. Τους δόθηκε επίσης θειοριδαζίνη ή τριφθοροπεραζίνη ήταν επίσης δεδομένη. Η επιτυχής θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις πιστώθηκε "στο γεγονός ότι υπήρχε ευαισθητοποίηση για το ότι η Μπαλαμούθια ήταν ο οργανισμός που προκάλεσε την εγκεφαλίτιδα αλλά και λόγω του ότι ξεκίνησε άμεσα η αντιμικροβιακή θεραπεία."Σε μία περίπτωση δοκιμάστηκαν κλοξακιλίνη, κεφτριαξόνη, και αμφοτερικίνη Β αλλά αυτό το πρωτόκολλο θεραπείας δεν αποδείχθηκε αποτελεσματικό. Ακόμη και με θεραπεία, η λοίμωξη του ΚΝΣ από την ακανθαμοιβάδα είναι συχνά θανατηφόρα. Υπάρχουν πολύ λίγοι καταγεγραμμένοι επιζώντες, εκ των οποίων σχεδόν όλοι είχαν μόνιμες επιπτώσεις στο νευρογνωστικό τομέα. Η πρόγνωση επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη στιγμή της διάγνωσης, πόσο ισχυρή και ευαίσθητη είναι η αλληλουχία της ακανθαμοιβάδας, και το σημαντικότερο, η ανοσολογική κατάσταση του ατόμου. Λόγω του ότι συνήθως είναι μια ευκαιριακή λοίμωξη, η πρόγνωση για την ασθένεια είναι γενικά κακή, ενώ το ποσοστό θνησιμότητας πλησιάζει το 90%.Η Sappinia pedata μπορεί να προκαλέσει ΚΑΕ. Έχει αναφερθεί μόνο μια περίπτωση λοίμωξης με ΚΑΕ από S. pedata. Ο ασθενής επέζησε χωρίς μακροπρόθεσμες συνέπειες. Νεγλερίαση, μια σχεδόν πάντα θανατηφόρα λοίμωξη του εγκεφάλου που προκαλείται από το μικροοργανισμό Naegleria fowleri (Νεγλερία του Φάουλερ) | Η κοκκιωματώδης αμοιβαδική εγκεφαλίτιδα (ΚΑΕ) είναι μια σπάνια, συνήθως θανατηφόρα, υποοξεία προς χρόνια ασθένεια η οποία επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλείται από ορισμένα είδη αμοιβάδων που ζουν ελεύθερες στο περιβάλλον, οι οποίες ανήκουν στα γένη Acanthamoeba, Balamuthia και Sappinia pedata. Ο όρος είναι χρησιμοποιείται περισσότερο όταν η μόλυνση γίνεται με την αμοιβάδα Acanthamoeba. Σε πιο σύγχρονες αναφορές, ο όρος "αμοιβαδική εγκεφαλίτιδα της μπαλαμουθίας" (ΑΕΜ) χρησιμοποιείται συνήθως όταν η αιτία της πάθησης είναι μόλυνση από την αμοιβάδα Balamuthia mandrillaris. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1 |
Ο Μπαλαντέρ του Θανάτου | Ο μυστηριώδης κος Σεϊτάνα φιλοξενεί ένα ασυνήθιστο πάρτυ: τέσσερις καλεσμένοι είναι ερευνητές αστυνομικών υποθέσεων -ο Η. Πουαρό, ο συνταγματάρχης Ρέις της μυστικής υπηρεσίας, η συγγραφέας Α. Όλιβερ, ο γενικός επιθεωρητής Μπαρτ της Σκότλαντ Γιαρντ- και τέσσερα άτομα, που θα φανεί μετά ότι είναι ύποπτα για φόνο στο παρελθόν -ο δρ Ρόμπερτς, η κα Λόριμερ, η νεαρή Αν Μέρεντιθ και ο ταγματάρχης Ντέσπαρντ- επίσης προσκεκλημένοι. Έπειτα από το δείπνο οι καλεσμένοι αποσύρονται για μπριτζ, σε δύο χωριστά δωμάτια. Ο Σεϊτάνα χαλαρώνει στην πολυθρόνα του, στο δωμάτιο με τους "υπόπτους". Όταν οι ερευνητές τελειώνουν την παρτίδα τους, βρίσκουν στο δωμάτιο των "υπόπτων" νεκρό τον Σεϊτάνα από εγχειρίδιο, ένα της συλλογής του. Επειδή πιο πριν αυτός είχε μιλήσει καλυμμένα για εγκλήματα που μπορεί να γίνουν στη δουλειά ή στο σπίτι και να φανούν ως ατυχήματα, οι ερευνητές θεωρούν τους άλλους ως υπόπτους. Αν και ανακρίνονται, δεν προκύπτει κάτι. Ο Πουαρό παίρνει το χαρτί του καθενός με τα σκορ του στο μπριτζ για να τα μελετήσει. Ψάχνοντας το κίνητρο, οι ερευνητές βρίσκουν έναν φόνο με τον οποίο είχαν σχετιστεί οι τέσσερις ύποπτοι: η μις Κράντοκ -πελάτισσα του δρα Ρόμπερτς- έχασε τον άνδρα της από βακτήριο άνθρακα και η ίδια πέθανε έπειτα από μία ένεση, όταν ήταν στο εξωτερικό. Ο βοτανολόγος Λάξμορ πεθαίνει αιφνίδια "από πυρετό", όταν ο Ντέσπαρντ τον οδηγεί μέσα στον Αμαζόνιο. Μία ηλικιωμένη ήπιε λάθος φάρμακο και απεβίωσε, όταν την υπηρετούσε η Μέρεντιθ. Τέλος ο σύζυγος της κας Λόριμερ είχε δηλητηριαστεί. Ο Πουαρό αρχίζει την έρευνα επισκεπτόμενος την κα Λόριμερ, που του ομολογεί ότι είχε σκοτώσει τον άνδρα της και πώς βρίσκεται στο τελικό στάδιο ασθένειας. Λέει ότι εκείνη είναι η δράστης του φόνου του Σεϊτάνα, αλλά ο Πουαρό αντιλαμβάνεται ότι το λέει για να καλύψει τη Μέρεντιθ. Το επόμενο πρωί τη βρίσκει νεκρή ο Ρόμπερτς. Είχε γίνει αυτόχειρας και άφησε ένα σημείωμα, ομολογώντας το φόνο που διέπραξε. Το ίδιο πρωί η Μέρεντιθ αποφασίζει να κάνει βαρκάδα στο ποτάμι με τη φίλη της Ρόντα Ντόος, λίγο πριν να έρθει ο Ντέσπαρντ. Ο Πουαρό, που πιστεύει ότι η μία θα θανατωθεί, τρέχει με τον Μπατλ στο εξοχικό τους και βλέπουν τη Μέρεντιτ να προσπαθεί να πνίξει τη Ντόος. Οι δύο κοπέλες πέφτουν από τη βάρκα στο νερό: η Μέρεντιν πνίγεται, ενώ η Ντόος σώζεται από τον Ντέσπαρντ, που μόλις είχε έρθει. Ο Πουαρό καλεί τους έξι επιζώντες στο διαμέρισμά του, όπου κατηγορεί τον δρα Ρόμπερτς ότι σκότωσε τους Κράντοκς: το πινέλο ξυρίσματος του άνδρα είχε μολυνθεί από βάκιλο του άνθρακα, όταν αυτός πήγε στο τηλέφωνο. Στην κα Κράντοκ ο δρ έγινε μολυσμένη ένεση, όταν την εμβολίασε κατά του τύφου, πριν αυτή ταξιδέψει στο εξωτερικό. Ο Σαϊτάνα σκοτώθηκε, επειδή ο δρ Ρόμπερτς πίστεψε, ότι τα λόγια εκείνου υποδείκνυαν τους φόνους του. Η κα Λόριμερ σκοτώθηκε επίσης από εκείνον ως αποδιοπομπαίος τράγος, με μία μοιραία ένεση αναισθησίας. Αν και στην αρχή ο δρ διαμαρτύρεται, στο τέλος ομολογεί, όταν ο Πουαρό αποκαλύπτει έναν καθαριστή τζαμιών, που είδε τον φόνο της κας Λόριμερ και ο Μπατλ αναγγέλει ότι η αστυνομία έχει στοιχειοθετήσει την κατηγορία εναντίον του. Ο Πουαρό εξηγεί ότι η μέθοδός του ήταν ψυχολογική: ο δρ Ρόμπερτς μπορούσε λίγα να θυμηθεί από την παρτίδα μπριτζ, ενώ θυμόταν πολλές λεπτομέρειες του χώρου. Αντίθετα οι άλλοι τρεις θυμόταν πολλά από το παιχνίδι, όχι όμως από το δωμάτιο. Επιπρόσθετα το πτώμα της κας Λόριμερ είχε σημάδι υποδόριας ένεσης. Για να εκμαιεύσει την ομολογία τού δρα, ο Πουαρό πλήρωσε έναν ηθοποιό για να κάνει τον καθαριστή τζαμιών. Αργότερα η αστυνομική έρευνα ανακάλυψε ότι η Μέρεντιθ είχε δηλητηριάσει την ηλικιωμένη την οποία φρόντιζε, όταν εκείνη την ανακάλυψε να κάνει μία μικροκλοπή. Ο Πουαρό βρίσκει ότι ο βοτανολόγος Λάξμορ είχε πυρετό, αλλά απεβίωσε από ατύχημα με το περίστροφο· δεν τον σκότωσε ο Ντέσπαρντ. Έπειτα από τη λύση της υπόθεσης, ο Ντέσπαρντ φλερτάρει τη Ρόντα. κος Σεϊτάνα. Το θύμα της υπόθεσης. Πλούσιος, μυστήριος, συλλέκτης σπανίων αντικειμένων. Γοητεύεται να ασχολείται με τα εγκλήματα και πιο πολύ με τους δράστες τους. Στα Χίντι σημαίνει "ο κακός". Καλεί οκτώ άτομα σε δείπνο.Οι προσκεκλημένοι, που ερευνούν την υπόθεση: Ηρακλής Πουαρό, Βέλγος ιδιωτικός ντιτέκτιβ, Αριάδνη Όλιβερ, συγγραφέας αστυνομικής φαντασίας, φίλη του Πουαρό. γενικός επιθεωρητής Μπατλ. Κορυφαίος ντιτέκτιβ από τη Σκότλαντ Γιάρντ, που προβάλει μία σταθερή εικόνα επαγγελματία, με μία ξύλινη έκφραση. συνταγματάρχης Ρέις. Υπάλληλος της Μυστικής Υπηρεσίας.Οι προσκεκλημένοι, που θεωρούνται ύποπτοι: δρ Τζέφρυ Ρόμπερτς. Επιτυχημένος γιατρός, λαμπρός, αλλά έχει περάσει η ηλικία του. Ίσως σκότωσε μία ασθενή του και έτσι είναι ύποπτος ότι σκότωσε τον Σεϊτάνα για να μην αποκαλύψει την πράξη του. Τελικά αποδεικνύεται ότι πράγματι είναι ο δράστης. κα Λόριμερ, χήρα και εξαίρετη παίκτρια μπριτζ. Ίσως σκότωσε τον άνδρα της, γίνεται το δεύτερο θύμα στην υπόθεση. ταγματάρχης Τζον Ντέσπαρντ, εξερευνητής και κυνηγός των σπορ. Ίσως πυροβόλησε έναν σε μία εξερεύνηση. Αν Μέρεντιθ, νέα που υπηρετούσε ηλικιωμένες. Ίσως σκότωσε μία από αυτές. Στο τέλος πνίγεται στο ποτάμι.Άλλοι, εκτός του δείπνου: λοχίας Ο'Κόνορ. Ο ψηλός, όμορφος λοχίας της αστυνομίας. Παίρνει καταθέσεις από γυναίκες σε αστυνομικές έρευνες και έχει το παρωνύμιο "ο χαριτωμένος των κοριτσιών". Ρόντα Ντόος, η πλούσια φίλη, συγκάτοικος της Αν. Ζωντανή, ευθεία, ευγενική και νέα. κα Λάξμορ, χήρα. Ο άνδρας της πυροβολήθηκε υπό περίεργες συνθήκες, σε μία εξερεύνηση. μις Μπέρτζες, η πιστή γραμματέας του δρα Ρόμπερτς. Έλση Μπατ, πρώην καμαριέρα της κας Κράντοκ, ασθενής του δρα Ρόμπερτς. Πέθανε ασθενής στο εξωτερικό. "American Tribute to Agatha Christie". Retrieved 2 December 2013. | Το Τραπουλόχαρτα στο Τραπέζι, αγγλ. Cards on the Table, που στα Ελληνικά έχει αποδοθεί και ως Ο Μπαλαντέρ του Θανάτου είναι ένα μυθιστόρημα αστυνομικής φαντασίας της Βρετανής συγγραφέα Άγκαθα Κρίστι, που πρωτοεκδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο από τον Οίκο Collins Crime Club στις 2 Νοεμβρίου 1936 και κόστιζε 7 σελίνια και 6 πένες. Το επόμενο έτος εκδόθηκε στις ΗΠΑ από τους Dodd, Mead & Co. προς $ 2.00. Το βιβλίο περιλαμβάνει τον Ηρακλή Πουρό, τον συνταγματάρχη Ρέις, τον γενικό επιθεωρητή Μπατλ και την ευφάνταστη συγγραφέα αστυνομικών έργων Αριάδνη Όλιβερ. Όλοι τους εμφανίζονται αρκετές φορές στα μυθιστορήματα της Α. Κρίστι· για την Α. Όλιβερ είναι η πρώτη φορά. Οι ντιτέκτιβ αυτοί και τέσσερα άλλα άτομα, έπειτα από ένα δείπνο στου κου Σεϊτάνα, παίζουν μπριτζ. Στο τέλος της βραδιάς ο κος Σεϊτάνα ανακαλύπτεται δολοφονημένος και τα τέσσερα άτομα είναι ύποπτα γι'αυτό. Η ταυτοποίηση του δράστη γίνεται μόνο διακρίνοντας την ψυχολογία των υπόπτων. Το μυθιστόρημα έγινε καλά αποδεκτό από τους αναγνώστες. Χαρακτηρίζεται από το χιούμορ του, τη λεπτή γραφή του και το στρωτό γράψιμο, που δείχνει συνεχή βελτίωση στον τρόπο γραφής της συγγραφέα. Είναι το 12ο έργο της· μεταγενέστερες κριτικές το θεωρούν το καλύτερό της. Είναι πρωτότυπο, με μία λαμπρή έκπληξη για τέλος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85 |
Ρίγκελ | Το όνομα αυτό (διεθνώς Rigel) προέρχεται από την αραβική φράση Rijl Jauzah al Yusra, που σημαίνει «το αριστερό πόδι του κεντρικού» ή του γίγαντα, όπως ονόμαζαν τον Ωρίωνα. Το Rigel πρωτοεμφανίζεται στους Αλφόνσειους Πίνακες του 1521: «Lucida que est in pede sinistro. Et est communis ei et aquae: et dicitur Algebar nominatur etiam Rigel». Το Algebar, όπως και η παραφθορά του, Elgebar, απαντάται και μεταγενέστερα ως ποιητική ονομασία. Τα αναφερόμενα «νερά» είναι σε σχέση με τον παρακείμενο αστερισμό Ηριδανό, τον ουράνιο ποταμό. Ο Riccioli παραθέτει το όνομα Regel, ο Schickard το Riglon και ο Chilmead το Rigel Algeuze και το Algibbar. Ο Αλ Σούφι δίνει το παλαιότερα δημοφιλές αραβικό όνομα Rai al Jauzah, δηλαδή «ο καμηλιέρης του Jauzah», του οποίου οι καμήλες ήταν οι αστέρες α, γ, δ και κ Ωρίωνος. Επίσης, το Al Najid, «ο Κατακτητής», που όμως χαρακτήριζε και τους α και γ. Ο Γεώργιος Χρυσοκόκκης του αποδίδει το όνομα Πους διδύμων, ενώ ο Bayer το Kesil, που ήταν η ονομασία των Εβραίων για ολόκληρο τον αστερισμό Ωρίωνα. Στους Νορμανδούς ο Ρίγκελ σημείωνε το ένα από τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών του Orwandil, ενώ το άλλο είχε αποσπασθεί από τον θεό Θωρ όταν είχε νεκρωθεί από κρυοπάγημα και είχε εκτοξευθεί στον βόρειο ουρανό (είναι ο Αλκόρ της Μεγάλης Άρκτου) Οι αστρολόγοι ισχυρίζονταν ότι μεγαλεία και τιμές περίμεναν όσους γεννιόνταν κάτω από την επίδρασή του. Η επιφανειακή θερμοκρασία του Ρίγκελ είναι 11.000 K, ενω η μάζα του εκτιμάται ότι είναι 17 φορές μεγαλύτερη της μάζας του Ήλιου και η διάμετρός του 70 φορές μεγαλύτερη, επομένως ο όγκος του είναι 340 χιλιάδες φορές μεγαλύτερος από τον όγκο του Ήλιου. Το απόλυτο μέγεθος του Ρίγκελ είναι –6,7, που αντιστοιχεί σε βολομετρική λαμπρότητα 66 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Επειδή είναι τόσο λαμπρός αστέρας και η περιοχή του έχει μεγάλες ποσότητες διαστρικής ύλης, ο Ρίγκελ φωτίζει αρκετά νέφη σκόνης στη γειτονιά του, δημιουργώντας έτσι νεφελώματα ανακλάσεως. Το πιο αξιοσημείωτο από αυτά είναι το IC 2118, γνωστό με το χαρακτηριστικό όνομα «Κεφάλι της Μάγισσας». Ο Ρίγκελ απομακρύνεται από εμάς με ταχύτητα 20,7 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (74.500 χιλιόμετρα την ώρα). Εξαιτίας της μεγάλης αποστάσεως από τη Γη, εμφανίζει πολύ μικρή ιδία κίνηση, 0,002 δευτερόλεπτα της μοίρας ανά έτος. Ο συνοδός ανακαλύφθηκε το 1831 από τον Φρίντριχ Γκέοργκ Βίλχελμ φον Στρούβε. Η εγγύτητά του με τον κύριο αστέρα, που είναι 500 φορές λαμπρότερος, τον καθιστά δύσκολο στόχο για μικρά τηλεσκόπια. Οι δύο αστέρες μοιράζονται κοινή ιδία κίνηση, οπότε μάλλον αποτελούν διπλό σύστημα, παρότι η μεγάλη μεταξύ τους απόσταση (πάνω από 2.200 AU) καθιστά αδύνατη μέχρι σήμερα την ανίχνευση τροχιακής κινήσεως. Κατάλογος Φωτεινών Αστέρων Περιγραφή του Ρίγκελ Allen, R.H.: Star Names: Their Lore and Meaning, Dover Publ. 1963 (ονομασίες & ιστορία) Κατάλογος αστέρων του Ωρίωνα | Ρίγκελ είναι το ιδιαίτερο όνομα του φωτεινότερου αστέρα στον αστερισμό Ωρίωνα, τoυ β Ωρίωνος (beta Orionis, β Ori), που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του αστερισμού. Διακρίνεται εύκολα από την Ελλάδα με γυμνό μάτι τις νύχτες του χειμώνα. Είναι ο έβδομος φωτεινότερος απλανής αστέρας στον γήινο ουρανό. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB |
Λυκούργος Κογεβίνας | Ήταν γιος του Κερκυραίου ποιητή και μεταφραστή Νίκου Κογεβίνα (1856–1897), ο οποίος ήταν γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής του με το ψευδώνυμο Γλαύκος Πόντιος. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γεώργιο Σαμαρτζή και συνδέθηκε φιλικά με τους συμπατριώτες του ζωγράφους Βικέντιο Μποκατσιάμπη και Άγγελο Γιαλλινά. Σε ηλικία 16 ετών πήγε στη Ρώμη για να μελετήσει από κοντά τα κλασικά έργα τέχνης της ιταλικής πρωτεύουσας. Το 1904 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του, για να σπουδάσει χαλκογραφία στην Ακαδημία Ζυλιάν. Το ενδιαφέρον του στην αρχή στράφηκε κυρίως στην κλασική ζωγραφική αντιγράφοντας έργα μεγάλων καλλιτεχνών που βρίσκονται στο Λούβρο. Το 1908 διέκοψε τις σπουδές του για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Όμως επωφελήθηκε από την επιστροφή του στην Ελλάδα για να συμμετάσχει σε ομαδική έκθεση νέων στο Ζάππειο το 1909. Την ίδια εποχή δημοσίευσε τα σχέδιά του Παραλία Λοκρίδος και Ποταμός Κέρκυρας στο περιοδικό Παναθήναια. Με το τέλος της θητείας του, έφυγε για το Μόναχο. Εκεί γνώρισε τα χαρακτικά του Ντύρερ και εντυπωσιάστηκε τόσο από αυτά ώστε αποφάσισε να αφοσιωθεί στη χαρακτική. Το 1913 εγκαταστάθηκε και πάλι για έναν χρόνο στο Παρίσι, αφού στο μεταξύ υπηρέτησε ως έφεδρος υπολοχαγός στους Βαλκανικούς Πολέμους. Πριν από την επιστροφή του στο Παρίσι, συμμετείχε σε έκθεση του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Το 1914, ο Κογεβίνας έγινε μέλος της «Συντροφιάς των Εννέα», μιας κερκυραϊκής καλλιτεχνικής ομάδας με πρωτοποριακές πνευματικές αναζητήσεις, η οποία εξέδιδε το περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε το 1915, στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», όπου παρουσίασε χαλκογραφίες από τον πόλεμο. Το 1916 παρουσίασε έργα του στο Ζάππειο μαζί με τον Βυζάντιο, τον Λύτρα, τον Παρθένη, τον Μαλέα, κ.ά. Το 1918, πήγε εθελοντής στη Βόρειο Ήπειρο, ως υπασπιστής του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ενώ από την κυβέρνηση Βενιζέλου ορίστηκε ζωγράφος του Στρατού, οπότε και φιλοτέχνησε πολλά έργα με πολεμικά θέματα. Τον Δεκέμβριο του 1918, πραγματοποίησε μεγάλη ατομική έκθεση με εκατό έργα, ζωγραφικά και χαρακτικά. Το φιλότεχνο κοινό της Αθήνας τον χαρακτήρισε «άριστο». Δεν έλειψαν ωστόσο και τα επικριτικά σχόλια από συντηρητικούς τεχνοκριτικούς που τον κατέταξαν, μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, στους «αντάρτες της τέχνης». Το 1919 νυμφεύθηκε την εικοσάχρονη τότε Μιχαήλα ή Μικέττα Αβέρωφ (1900–1977), συγγενή του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ και εξαδέλφη του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα. Τα χρόνια του έγγαμου βίου του με την Αβέρωφ, που κράτησε έως το 1933, τα πέρασε στο Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα, ο Κογεβίνας, που είχε μάθει καλά την τέχνη της τυπογραφίας, άνοιξε δικό του εκδοτικό οίκο για να κυκλοφορήσει καλλιτεχνικές εκδόσεις και επιστολικά δελτάρια (καρτ ποστάλ) με ελληνικά θέματα. Το 1922 εξέδωσε το πρώτο του λεύκωμα με δώδεκα χαλκογραφίες και θέμα το Άγιο Όρος (Le Mont Athos, ελληνικός τίτλος: Μοναστήρια του Αγίου Όρους, Paris: La Belle Edition). Ακολούθησαν άλλα τρία δικά του λευκώματα: Grèce paysages antiques (ελληνικός τίτλος: Τοπία της Αρχαίας Ελλάδας, Paris: La Belle Edition, 1924), La Grèce byzantine et franque (ελληνικός τίτλος: Βυζαντινή και Φράγκικη Ελλάδα, Paris: L'Art Grec, 1927), και Corfou (ελληνικός τίτλος: Κέρκυρα, Paris: L'Art Grec, 1930). Ταυτόχρονα άρχισε να ασχολείται με την εικονογράφηση βιβλίων, ενώ συμμετείχε και σε εκθέσεις. Τον Μάρτιο του 1931, ήταν υποψήφιος για την Έδρα Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μαζί με τον Άγγελο Θεοδωρόπουλο και τον Γιάννη Κεφαλληνό, ο οποίος και τελικά εκλέχτηκε. Το 1933 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και ένα χρόνο αργότερα, γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, την τριαντάχρονη τότε Αλεξάνδρα Γεωργαντά. Το σπίτι του στην οδό Δεινοκράτους, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη, σώζεται έως σήμερα.Τη δεκαετία του 1930 ο Κογεβίνας προσβλήθηκε από φυματίωση. Συνέχισε ωστόσο να εργάζεται σκληρά. Το 1933, με την επιστροφή του στην Ελλάδα, συμμετείχε με τον Γαλάνη, τον Κεφαλληνό, τον Ζαβιτσιάνο (που είχε στο μεταξύ πεθάνει) και τον Θεοδωρόπουλο σε μεγάλη έκθεση χαρακτικών στην αίθουσα τέχνης «Στούντιο» της Αθήνας. Την ίδια χρονιά εικονογράφησε το βιβλίο του Καμπούρογλου Αἱ Ἀθῆναι ποὺ φεύγουν. Έως το 1939 δημοσίευσε μερικές ακόμα χαλκογραφίες του στο περιοδικό Νέα Εστία και εικονογράφησε δύο ακόμη βιβλία: Η οικογένεια Μάρμορα του Σπυρίδωνα Θεοτόκη (1937) και Καράβια του Αγώνος (1938). Μάλιστα, για την εικονογράφηση της Οικογένειας Μάρμορα, τιμήθηκε με το βραβείο του Υπουργείου Παιδείας (1938). Το καλοκαίρι του 1939, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Έναν χρόνο, αργότερα ο Λυκούργος Κογεβίνας άφησε την τελευταία του πνοή. Ο συνάδελφός του Περικλής Βυζάντιος, στον επικήδειο που εκφώνησε, χαρακτήρισε τον ζωγράφο και χαράκτη ως τον πρώτο «που έδειξε στους ζωγράφους το δρόμο των νησιών με τα άσπρα σπίτια, τη Σαντορίνη με τα κόκκινα βράχια, τα μοναστήρια με τα υψηλά κυπαρίσσια στις κορφές των βουνών, ολόκληρο το υλικό του ελληνικού υπαίθρου». Ο Λυκούργος Κογεβίνας θεωρείται ως αυτός που εισήγαγε στην Ελλάδα την τεχνική της οξυγραφίας. Μαζί με τους συμπατριώτες του Ζαβιτσιάνο και Βεντούρα, συγκαταλέγεται στους πρωτεργάτες της ελληνικής χαρακτικής. Η τέχνη του, κατά την πιο δημιουργική περίοδο 1908–1925, συνέβαλε πάρα πολύ στην εδραίωση της ελληνικότητας στη νεοελληνική καλλιτεχνική ζωή. Απέδωσε το ελληνικό τοπίο χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκή τεχνική αλλά και μοναδική ελληνική χροιά. Αφροδίτη Κούρια και Ειρήνη Οράτη, Λυκούργος Κογεβίνας, χαράκτης και ζωγράφος. Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα, Μέτσοβο 2004. ISBN 960-7694-14-7. | Ο Λυκούργος Ν. Κογεβίνας (Κέρκυρα, Ιούνιος 1887 – Αθήνα, Σεπτέμβριος 1940) ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης. Θεωρείται ως ένας από τους πρωτοπόρους Έλληνες στην τέχνη της χαλκογραφίας (οξυγραφίας). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82 |
Γιούλιαν Μπραντ | Σε νεανική ηλικία, ο Μπραντ αγωνίστηκε με την ομάδα της γενέτειράς του, ΣΚ Μπόργκφελντ, ενώ στην συνέχεια αγωνίστηκε με τα χρώματα της ΦΚ Ομπερνόιλαντ, προτού ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της ΦφΛ Βόλφσμπουργκ. Στις 12 Δεκεμβρίου 2013, έγινε γνωστό πως ο Μπραντ εντάχθηκε στην Μπάγερ Λεβερκούζεν στην διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, με την οποία και υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με διάρκεια έως το 2019. Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στις 15 Φεβρουαρίου 2014, σε αναμέτρηση για την Μπουντεσλίγκα με αντίπαλο την Σάλκε 04. Αντικατέστησε τον Σον Χέουνγκ-Μιν στο 82ο λεπτό της εντός έδρας ήττας της ομάδας του με σκορ 1–2. Τρεις ημέρες αργότερα, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εισερχόμενος ως αλλαγή στην πρώτη νοκ-άουτ αναμέτρηση με αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ. Στις 4 Απριλίου 2014, πέτυχε το πρώτο τέρμα του με τα χρώματα της Μπάγερ Λεβερκούζεν, ισοφαρίζοντας προσωρινά σε 1–1 στην ήττα της ομάδας του με σκορ 1–2 απέναντι στην Αμβούργο ΣΦ. Στις 15 Αυγούστου 2015, ο Μπραντ πέτυχε το νικητήριο τέρμα εισερχόμενος ως αλλαγή στην επικράτηση της Μπάγερ με σκορ 2–1 επί της Χόφενχαϊμ 1899 για την σεζόν 2015-16 της Μπουντεσλίγκα. Μεταξύ τις 20 Μαρτίου και τις 30 Απριλίου 2016, σκόραρε σε έξι συνεχόμενες αναμετρήσεις της Μπουντεσλίγκα, καθιστάμενος ως ο νεαρότερος παίκτης μετά τον Γκερντ Μύλερ που να καταφέρνει το συγκεκριμένο επίτευγμα, σκοράροντας έπειτα από 72 δευτερόλεπτα στην εντός έδρας νίκη της ομάδας με σκορ 2–1 επί της Χέρτα Βερολίνου.Τον Μάιο του 2019 υπέγραψε στην Μπορούσια Ντόρτμουντ για πέντε χρόνια. Στις 17 Μαΐου 2016, ο Μπραντ συμπεριλήφθηκε στην προεπιλογή της Εθνικής Γερμανίας ενόψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2016. Ήταν στέλεχος της ομάδας η οποία έλαβε μέρος στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, όπου η Γερμανία κέρδισε το αργυρό μετάλλιο. Επίσης, συμμετείχε στην αποστολή της ομάδας στο Μουντιάλ του 2018. ΓερμανίαΘερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: Αργυρό Μετάλλιο, 2016 Γιούλιαν Μπραντ στο fussballdaten.de (Γερμανικά) Julian Brandt – Επιδόσεις στις διοργανώσεις της UEFA Προφίλ από το kicker (Γερμανικά) | Ο Γιούλιαν Μπραντ (Julian Brandt, γεννημένος στις 2 Μαΐου 1996) είναι Γερμανός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως χαφ για λογαριασμό της γερμανικής Μπορούσια Ντόρτμουντ.Ο Μπραντ πραγματοποίησε περισσότερες από 55 συνολικά συμμετοχών με τις νεανικές ηλικιακές κατηγορίες της Εθνικής Γερμανίας, αγωνιζόμενος σε καθεμία ηλικιακή κατηγορία από την U15 έως την U21. Ήταν στέλεχος της ομάδας η οποία κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U19 του 2014. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84 |
Ρότζερ Γκερέιρο | Στις 27 Αυγούστου 2009 ο Γκερέιρο υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Τότε, ο Γκερέιρο δήλωσε:«Είμαι πολύ περήφανος που ανήκω σε μια τεράστια ομάδα όπως η ΑΕΚ, πρώτος μου στόχος είναι να κερδίσω έναν τίτλο με την ΑΕΚ η οποία από την τελευταία δεκαετία δεν έχει κερδίσει κάποιον τίτλο ». Ο πρώτος αγώνας του Βραζιλιανοπολωνού με την ΑΕΚ ήταν ενάντια στον Ηρακλή στις 13 Σεπτεμβρίου 2009 . Ο Ρότζερ Γκερέιρο ήταν βασικός με την ΑΕΚ μέχρι να χάσει την εμπιστοσύνη του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο οποίος δεν τον συμπεριλάμβανε σε καμία αποστολή της ομάδας. Στην μεταγραφική περίοδο ο Γκερέιρο ήταν ελεύθερος να φύγει και προτάθηκε σε αρκετές Ευρωπαϊκές ομάδες. Όμως δεν κατέληξαν σε καμία συμφωνία και έτσι ο Γκερέιρο επέστρεψε στην ΑΕΚ ζητώντας συγγνώμη από τον Μπάγεβιτς ο οποίος του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία συμπεριλαμβάνοντας τον στις αποστολές της ομάδας. Ο πρώτος του αγώνας στην περίοδο 2010-11 ήταν η εκτός έδρας νίκη με 4-0 ενάντια στον Άρη . Ο Γκερέιρο πέτυχε το πρώτο του γκολ με την φανέλα της ΑΕΚ απέναντι στον Ατρόμητο δίνοντας έτσι στην ομάδα του την νίκη με 1-0 . Στο τέλος της σεζόν 2012-13, η ΑΕΚ υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της και ο ίδιος μένει ελεύθερος αυτόματα. Πολιτογραφήθηκε Πολωνός στις 17 Απριλίου 2008 παίρνοντας έτσι μια θέση στην Εθνική Πολωνίας για το Euro 2008 με προπονητή τον Λέο Μπένακερ. Έκανε το ντεμπούτο του με το Πολωνικό Εθνόσημο στο στήθος στον αγώνα απέναντι στην Αλβανία στις 27 Μαΐου 2008. To πρώτο του γκολ με τα χρώματα της Πολωνία το πέτυχε στο Euro 2008 ενάντια στην Αυστρία στο 30ό λεπτό της αναμέτρησης. Σε αυτόν τον αγώνα ο Γκερέιρο βραβεύθηκε από την UEFA με το βραβείο του MVP. Το γκολ του Γκερέιρο ήταν το πρώτο γκολ για την Πολωνία σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Τα γκολ του Γκερέιρο με την Πολωνία Λέγκια Βαρσοβίας Πρωτάθλημα Πολωνίας: 2005-06 Σούπερ Καπ Πολωνίας: 2008 Κύπελλο Πολωνίας: 2008ΑΕΚ Κύπελλο Ελλάδας: 2011 Ρότζερ Γκερέιρο (90minut.pl) Το προφίλ του στο transfermarkt.co.uk | Ο Ρότζερ Γκερέιρο, η ορθή προφορά είναι Ρόζερ Γκερέιρο: πορτογαλική προφορά ΔΦΑ: [ˈʁoʒeʁ ɡeˈʁejɾu] είναι ένας Βραζιλιάνος και πολιτογραφημένος Πολωνός ποδοσφαιριστής γεννημένος στο Σάο Πάολο στις 25 Μαΐου 1982. Η φυσική θέση του στον αγωνιστικό χώρο, είναι επιτελικός μέσος, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί και στα άκρα της επίθεσης και ως αμυντικός χαφ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81_%CE%93%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B9%CF%81%CE%BF |
326 Ταμάρα | Η μέση διάμετρος της Ταμάρας υπολογίζεται σε 93 χιλιόμετρα, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 842 τρισεκατομμύρια τόνους με μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός της τύπος είναι C (ανθρακούχος), ενώ το άλβεδό της είναι 0,037. Η Ταμάρα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 14 ώρες και 11 λεπτά, μία μάλλον αργή περιστροφή για αστεροειδή. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 85 ως 90 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα | Η Ταμάρα (Tamara) είναι πολύ μεγάλος αλλά σκουρόχρωμος αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,36. Ανακαλύφθηκε το 1892 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από τη Βιέννη και της έδωσε το όνομα της βασίλισσας Ταμάρ (βασ. 1184-1213) της Γεωργίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/326_%CE%A4%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B1 |
Μακρυπτέρυγος τόνος | Είναι ένα από τα μικρότερα είδη τόνου. Το συνηθισμένο μήκος του μακρόπτερου τόνου είναι ένα μέτρο και έχει βάρος κατά μέσο όρο περίπου 20 κιλά, αλλά έχουν μετρηθεί και ψάρια με μήκος 140 εκατοστά και με μέγιστο δημοσιευμένο βάρος 60,3 κιλά. Το σώμα είναι επίμηκες, κυλινδρικό και εύρωστο, με τη μέγιστη περιφέρεια στο μέσο του ψαριού. Τα θωρακικά πτερύγια του μακρυπτέρυγου τόνου είναι μακριά και φτάνουν και το 30% του μήκους του σώματος σε ψάρια μεγαλύτερα του μισού μέτρου. Συχνά συγχέεται με τους νεαρούς μεγαλόφθαλμους τόνους (Thunnus obesus), οι οποίοι έχουν μακριά πτερύγια, όμως με στρογγυλεμένες άκρες. Το πρώτο πτερύγιο φέρει 11 με 14 άκανθες, με τις πρόσθιες αρκετά μεγαλύτερες από τις οπίσθιες, δίνοντας στο πτερύγιο κοίλη εμφάνιση. Το δεύτερο ραχιαίο πτερύγιο αρχίζει αμέσως πίσω από το πρώτο και είναι εμφανώς μικρότερο από το πρώτο. Το ουριαίο πτερύγιο είναι ημισεληνοειδές και σχετικά κοντό και πλατύ. Δε φέρει εδρικές άκανθες, αλλά έχει 11 με 16 εδρικά μαλακά πτερύγια. Έχει μικρά κυκλικά λέπια. Το χρώμα του στη ράχη είναι σκούρο μεταλλικό μπλε ενώ στη κοιλιά έχει μεταλλικό άσπρο χρώμα. Ανάμεσά τους και στις δύο πλευρές, τα ζωντανά ψάρια έχουν μια δυσδιάκριτη μπλε γραμμή. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο είναι βαθύ κίτρινο και το δεύτερο ραχιαίο μαζί με τα εδρικά πτερύγια είναι ανοικτά κίτρινα. Είναι είδος επιπελαγικό και μεσοπελαγικό ωκεάνιο, το οποίο ζει σε εύκρατα και τροπικά νερά με θερμοκρασία από 15,6° μέχρι 19,4°C, ενώ τα μεγαλύτερα ψάρια αντέχουν σε μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασιών, από 13,5° έως 25,2°C. Η κατανομή τους είναι σε όλους τους ωκεανούς στο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου, από 45 με 50 μοίρες βόρεια μέχρι 30 με 40 μοίρες νότια, αλλά αποφεύγουν τα επιφανειακά ύδατα στους τροπικούς. Τα ψάρια είναι σχεδόν χωρισμένα σε δύο πληθυσμούς, τόσο στον Ειρηνικό όσο και στον Ατλαντικό και η αλληλεπίδραση στα θερμά νερά του ισημερινού είναι σπάνια. Όσον αφορά το βάθος, ζουν από την επιφάνεια μέχρι σε βάθος 450 μέτρων, αλλά στον Ατλαντικό υπολογίζεται ότι μπορεί να ζουν σε βάθος μέχρι 600 μέτρων. Το είδος συνήθως βρίσκεται μαζί με άλλα είδη τόνου, όπως ο κιτρινόπτερος τόνος, ενώ είναι γνωστό οτι συγκεντρώνεται σε περιοχές με θερμική ασυνέχεια. Σε αυτά τα σημεία είναι που αλιεύονται και οι περισσότεροι μακρυπτέρυγοι τόνοι. Τρέφονται με άλλα ψάρια (κυρίως κοπάδια από αντζούγιες, σαρδέλες και σκουμπριά), καρκινοειδή και καλαμάρια. Είναι γνωστό ότι οι μακρυπτέρυγοι τόνοι μεταναστεύουν. Οι μεταναστεύσεις τους είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο των ψαριών. Αυτές οι μεταναστεύσεις συμβαίνουν εντός νερών με παρόμοια θερμοκρασία και συγκέντρωση με οξυγόνο, και έτσι, ενώ είναι σύνηθες τα ψάρια να μετακινούνται από τη Μεσόγειο στις ακτές της βόρειας Αμερικής, σπάνια τα ψάρια αυτά θα μεταναστεύσουν από τον βόρειο στο νότιο Ατλαντικό. Τα αίτια αυτών των μεταναστεύσεων δεν είναι ακόμη γνωστά, αν και έχουν προταθεί διάφορα αντικρουόμενα μοντέλα, ενώ άγνωστες παραμένουν οι μεταναστευτικές διαδρομές. Συνήθως σχηματίζουν κοπάδια. Τα ψάρια φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα όταν έχουν μήκος 90 εκατοστά και η μέγιστη καταγεγραμμένη ηλικία τους είναι 9 χρόνια. Fish Base: Thunnus alalunga (Bonnaterre, 1788) Fisheries and Aquaculture Department: Thunnus alalunga «Τόνος Μακρύπτερος» (PDF). Τμήμα Αλιείας της Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2013. Κόκκινο βιβλίο των ειδών | Ο μακρυπτέρυγος τόνος (επιστημονική ονομασία: Thunnus alalunga) είναι είδος τόνου. Αποκαλείται επίσης μακρόπτερος τόνος, τόνος αλμπακόρ, όρκυνος, τονάκι ή απλά τόνος. Ανήκει στην οικογένεια των Σκομβριδών. Απαντάται σε όλες τις τροπικές και εύκρατες θάλασσες, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου. Φτάνει σε μήκος τα 140 εκατοστά και βάρος τα 60 κιλά. Είναι οικονομικά σημαντικό ψάρι, με μέχρι και 285.000 τόνους μακρυπτέρυγων τόνων να αλιεύονται ετησίως. Ψαρεύεται με καλάμι, παραγάδι και με τράτες. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%80%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82 |
Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ελλάδας | Η Ελισάβετ γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1904 στο Τατόι, στην Ελλάδα. Η οικογένειά της, της έδωσε το παρωνύμιο «Μαλλιαρή» επειδή ήταν παχιά, με σκούρα καστανά μαλλιά. Η Πριγκίπισσα Ελισάβετ ήταν ιππέας και ζωγράφος. Οι αδελφές της Όλγα και Μαρίνα παντρεύτηκαν μέλη βασιλευόντων δυναστειών. Η Ελισάβετ παντρεύτηκε στις 10 Ιανουαρίου 1934 στο Μόναχο τον Κάρολο-Θεόδωρο κόμη του Τέρρινγκ-Γιέττενμπαχ, γιο της Σοφίας-Αδελαΐδας δούκισσας στη Βαυαρία, και μικρανιψιό της Ελισάβετ της Αυστρίας. Η Ελισάβετ και ο Κάρολος-Θεόδωρος απέκτησαν δύο παιδιά, έξι εγγόνια και δεκαέξι δισέγγονα: Χανς-Βέιτ-Κασπάρ-Νικόλαος, κόμης του Τέρρινγκ-Γιέττενμπαχ (γενν. 1935), νυμφεύτηκε την Πριγκίπισσα Ενριέττα της Αυστρίας, κόρη του Φερδινάνδου Δ΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης στις 22 Μαρτίου 1964. Έχουν παιδιά: Κλαρίσσα γενν. 1965, παντρεύτηκε τον Τάσσιλο, πρίγκιπα του Ράτιμπορ ουντ Κόρβεϋ. Ιγνάτιος-Μαξιμιλιανός-Κάρολος γενν. 1966, κόμης του Τέρρινγκ-Γιέττενμπαχ. Νυμφεύτηκε τη Ρομπίνια-Βιβιάνα-Τζιάντα Μεστάστι-Γκρανέλλι. Κάρολος-Θεόδωρος-Φερδινάνδος γενν. 1969, κόμης του Τέρρινγκ-Γιέττενμπαχ. Νυμφεύτηκε τη Ναταλία-Αλεξέεβνα Ιβάνοβνα. Ελένη-Μαρίνα-Ελισάβετ κόμισσα του Τέρρινγκ-Γιέττενμπαχ (γενν. 1937), παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο των Αψβούργων-Λωρραίνης, αρχιδούκα της Αυστρίας (γιο του Μαξιμιλιανού-Ευγένιου αρχιδούκα της Αυστρίας και ανιψιό του Καρόλου τελευταίου αυτοκράτορα της Αυστρο-Ουγγαρίας) στις 6 Απριλίου 1956. Έχουν παιδιά: Ελισάβετ 1957-1983, παντρεύτηκε τον Τζέιμς Λίτχφηλτ. Σοφία γενν. 1959, παντρεύτηκε τον Μαριάνο Χούγκο, πρίγκιπα του Βίντις-Γκρετς. Μαξιμιλιανός γενν. 1061, αρχιδούκας της Αυστρίας. Νυμφεύτηκε τη Λυδία, κόρη του Ερνέστου Φερδινάνδου, κόμη του Άμπενσμπεργκ ουντ Τράουν.Η Ελισάβετ απεβίωσε από καρκίνο στις 11 Ιανουαρίου 1955 στο Μόναχο, σε ηλικία 50 ετών. 24 Μαΐου 1904 - 10 Ιανουαρίου 1934: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ελλάδας και της Δανίας 10 Ιανουαρίου 1934 - 11 Ιανουαρίου 1955: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ελλάδας και της Δανίας, Κόμισσα του Τέρρινγκ-ΓιέττενμπαχΤιμητικές διακρίσεις Κυρία Μεγαλόσταυρου του Τάγματος των Αγίων Όλγας και Σοφίας | Η Ελισάβετ της Ελλάδας (24 Μαΐου 1904 – 11 Ιανουαρίου 1955) ήταν το δεύτερο παιδί και η δεύτερη κόρη του Νικολάου της Ελλάδας και της Δανίας και της Ελένης Βλαδιμήροβνας, Μεγάλης Δούκισσας της Ρωσίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82 |
Άγιος Χαρίτων Αμμοχώστου | Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. «Agios Chariton». www.prio-cyprus-displacement.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. | Ο Άγιος Χαρίτων είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85 |
Ριχάρδος, Δούκας του Γκλόστερ | Ο Ριχάρδος Αλέξανδρος Ουόλτερ Γεώργιος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1944 στο Χάντλεϋ Κόμον του Μείζονος Λονδίνου. Ο πατέρας του ήταν ο Ερρίκος, Δούκας του Γκλώστερ, τρίτος γιος του Γεωργίου Ε΄ και της Βασίλισσας Μαρίας. Η μητέρα του ήταν η Αλίκη, Δούκισσα του Γκλόστερ (γεννηθείσα Άλις Μόνταγκιου-Ντάγκλας-Σκοτ), κόρη του Τζον Μόνταγκιου-Ντάγκλας-Σκοτ.Βαπτίστηκε στο βασιλικό παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων στο Μεγάλο Πάρκο του Ουίνδσορ στις 20 Οκτωβρίου 1944 από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπερυ Κόσμο Γκόρντον Λανγκ. Ανάδοχοί του ήταν η θεία του Βασίλισσα Ελισάβετ, η εξαδέλφη του Μαρία Λουίζα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, η εξαδέλφη του Πριγκίπισσα Αλίκη, ο θείος του Ουόλτερ Μόνταγκιου Ντάγλας Σκοτ, ο εξάδελφός του Γεώργιος, Δούκας του Κέιμπριτζ, η θεία του Σύμπιλ Φιππς και ο Χάρολντ Αλεξάντερ. Εξαιτίας του πολέμου οι εφημερίδες δεν ανέφεραν την ακριβή τοποθεσία της βάπτισης, υπογραμμίζοντας μόνο ότι διεξήχθη σε ένα ιδιωτικό παρεκκλήσι της χώρας.Ως εξ αρρενογονίας εγγονός του Βρετανού μονάρχη, απέκτησε από τη γέννησή του τον τίτλο Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Ριχάρδος του Γκλώστερ. Τη στιγμή, μάλιστα, της γέννησής του ήταν πέμπτος στη γραμμή διαδοχή του βρετανικού θρόνου. Όταν ο Ριχάρδος ήταν τεσσάρων μηνών, μετέβη με τους γονείς του στην Αυστραλία, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως Κυβερνήτης-Στρατηγός από το 1945 έως το 1947. Η οικογένεια, έπειτα, επέστρεψε στο Μέγαρο Μπάρνγουελ του Νορθάμπτονσιρ. Η πρώτη εκπαίδευση του Ριχάρδου πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του. Αργότερα, βρέθηκε στο σχολείο Οίκος Ουέλλσλεϋ στο Μπρόντστερς και στο Κολλέγιο Ήτον. Το 1963 εγγράφηκε στο Κολλέγιο Μάγκνταλεν του Κέιμπριτζ, όπου σπούδασε αρχιτεκτονική και από το οποίο αποφοίτησε το 1966. Αργότερα, θα συνεχίσει μεταπτυχιακές σπουδές ως το 1971. Το 1966, ως μέρος της πρακτικής του εκπαίδευσης, εργάστηκε στο υπουργείο Εργασίας του Ηνωμένου Βασιλείου για ένα χρόνο.Παρά το γεγονός ότι ο Ριχάρδος σχεδίαζε να ασχοληθεί με το επάγγελμα της αρχιτεκτονικής που σπούδασε, ο θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του Γουλιέλμου του Γκλώστερ το 1972 σε αεροπορικό δυστύχημα, τον άφησε πρώτο στη διαδοχή του δουκάτου του πατέρα του, ενώ αύξησε τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και τα βασιλικά του καθήκοντα. Ως εκ τούτου, σταμάτησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην αρχιτεκτονική και άρχισε να απασχολείται με καθήκοντα της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.Ο Ριχάρδος έχει εκδώσει τρία βιβλία με φωτογραφίες, τα οποία είναι τα εξής: On Public View: a Selection of London's Open-air Sculpture (Σε δημόσια θέα: Μια επιλογή υπαίθριων γλυπτών του Λονδίνου), The Face of London (Το πρόσωπο του Λονδίνου) και το Oxford and Cambridge (Οξφόρδη και Κέιμπριτζ). Ως λάτρης των αυτοκινήτων, ο Ριχάρδος υπήρξε πρόεδρος του Ινστιτούτου Προηγμένης Οδήγησης για περισσότερα από 32 χρόνια, από το 1971 ως το 2005. Στις 10 Ιουνίου 1974 ο Ριχάρδος διαδέχτηκε τον πατέρα του στους τίτλους του ως Δούκας του Γκλώστερ, Κόμης του Άλστερ και Βαρόνος του Καλλόντιν. Παρά ταύτα διατήρησε τον ενδιαφέρον του για την αρχιτεκτονική και την αρχιτεκτονική συντήρηση. Το 1972 έγινε εταιρικό μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου των Βρετανών Αρχιτεκτόνων και υπηρετεί ως Επίτροπος της Επιτροπής Ιστορικών Κτιρίων και Μνημείων της Αγγλίας (English Heritage). Είναι προστάτης του βρετανικού κλάδου της μη κυβερνητικής και φιλανθρωπικής οργάνωσης Habitat for Humanity, καθώς και της Κοινωνίας του Αγίου Γεωργίου της Νέας Υόρκης, και ο Πρόεδρος της οργάνωσης Κοινωνία του Λονδίνου. Στις 10 Απριλίου 2008 ο Ριχάρδος ονομάστηκε πρύτανης του Πανεπιστημίου του Γούστερ. Με αυτό του το ρόλο παρευρίσκεται σε επίσημες τελετές και εκδηλώσεις και προωθεί το Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Με τα καθήκοντά του ως πρύτανης παρευρέθηκε στα εγκαίνια της νέας βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου, που πραγματοποίησε η εξαδέλφη του Ελισάβετ Β΄ στις 11 Ιουλίου 2012.Ο Ριχάρδος είναι επίσης προστάτης του σιδηροδρόμου της Κοιλάδας του Σέβερν, του εκπαιδευτικού φιλανθρωπικού οργανισμού Pestalozzi International Village και της οργάνωσης Κοινωνία του Ριχάρδου Γ΄. Στις 22 Μαρτίου 2015 παρευρέθηκε στην τελετή επαναταφής του Ριχάρδου Γ΄ στο Λέστερ.Στις 19 Μαρτίου του 2013 ο Ριχάρδος εκπροσώπησε την Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ στο Βατικανό, κατά την τελετή ενθρόνισης του Πάπα Φραγκίσκου. Ο Ριχάρδος νυμφεύτηκε στις 8 Ιουλίου 1972 την Δανή Μπιργκίτα βαν Ντουρς στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στο Μπάρνγουελ. Μαζί της απέκτησε τρία παιδιά, τα οποία είναι τα εξής: Αλέξανδρος (γενν. 24 Οκτωβρίου 1974), Κόμης του Άλστερ. Νταβίνα (γενν. 19 Νοεμβρίου 1977), παντρεύτηκε τον Γκάρυ Λιούις. Ρόουζ (γενν. 1 Μαρτίου 1980).Τα παιδιά τους δεν εκτελούν κάποιο επίσημο καθήκον εκ μέρους της βασιλικής οικογένειας, ούτε φέρουν κάποιο βασιλικό τίτλο.Η επίσημη κατοικία του Ριχάρδου και της συζύγου του είναι το Παλάτι του Κένσινγκτον στο Λονδίνο. | Ο Πρίγκιπας Ριχάρδος, Δούκας του Γκλώστερ (αγγλικά: Prince Richard, Duke of Gloucester) είναι ο νεότερος εγγονός του Γεωργίου Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Βασίλισσας Μαρίας. Διαδέχτηκε στο Δουκάτο του Γκλώστερ τον πατέρα του Ερρίκο το 1974. Σήμερα βρίσκεται στην 30η θέση της γραμμής διαδοχής του βρετανικού θρόνου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82,_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BA%CE%BB%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81 |
Aeroflot | Η εταιρεία ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 1923, ενώ ξεκίνησε τη λειτουργία της τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Το 51% της εταιρείας ανήκει στην Ρωσική Κυβέρνηση (Δεκέμβριος 2013) και το υπόλοιπο σε διασπορά. Είναι μέλος στην αεροπορική συμμαχία SkyTeam από τον Απρίλιο του 2006. Από το 2013 η Aeroflot εκτελεί τακτικά δρομολόγια μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων από το διεθνές αεροδρόμιο Sheremetyevo σε 129 αεροδρόμια. Η Aeroflot έχει κοινό κωδικό με τις ακόλουθες αεροπορικές εταιρείες: Η Aeroflot διαθέτει τον παρακάτω στόλο (Σεπτέμβριος 2021): Στις 23 Μαρτίου 1994, ένα Airbus A310-300 της Aeroflot (ν.ό. F-OGQS), που εκτελούσε την πτήση 593 από το αεροδρόμιο Σερεμέτγιεβο της Μόσχας προς το αεροδρόμιο Κάι Τακ του Χονγκ Κονγκ, συνετρίβη σε μια οροσειρά της επαρχίας Κεμέροβο της Ρωσίας. Οι πιλότοι επέτρεψαν στον 16χρονο γιο του τρίτου πιλότου της πτήσης να καθίσει στη θέση του κυβερνήτη, κατά παράβαση όλων των σχετικών κανονισμών. Ο 16χρονος απενεργοποίησε, άθελά του, τον αυτόματο πιλότο, κάτι που οι πιλότοι δεν αντιλήφθηκαν, με αποτέλεσμα η κλίση του αεροσκάφος να αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, που το ρύγχος του άρχισε να κινείται προς το έδαφος. Στη συνέχεια, λόγω της λανθασμένης διαχείρισης από πλευράς των πιλότων, ο έλεγχος του αεροσκάφους χάθηκε, με αποτέλεσμα να συντριβεί και να χάσουν τη ζωή τους και οι 75 επιβαίνοντας του αεροσκάφους. Στις 5 Μαΐου 2019, ένα Sukhoi Superjet 100 της Aeroflot (ν.ό. RA-89098), το οποίο εκτελούσε την πτήση εσωτερικού 1492, από Μόσχα προς Μουρμάνσκ, χτυπήθηκε από κεραυνό εν πτήσει, με αποτέλεσμα να παρουσιάσουν βλάβη διάφορα συστήματα του αεροσκάφους. Κατά την αναγκαστική προσγείωση που πραγματοποίησε στο αεροδρόμιο Σερεμέτγιεβο της Μόσχας, το αεροσκάφος συνετρίβη και τυλίχτηκε στις φλόγες, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς και οι 41 από τους 78 επιβαίνοντες να χάσουν τη ζωή τους. http://www.travelplanet24.com/aeroporikes/aeroflot-eisitiria http://www.aeroporika.gr/airlines/index_aeroflot.htm http://travelsales.gr/aeroporiki-su-aeroflot Αρχειοθετήθηκε 2015-02-06 στο Wayback Machine. https://web.archive.org/web/20150116022621/http://www.pamediakopes.gr/cheap-flights/with/su/aeroflot-tickets https://web.archive.org/web/20150208124813/http://www.airtickets.gr/flights-aeroflot http://www.airchampion24.com/el/carriers/aeroflot-russian-airlin-su http://www.whichairline.gr/etaireia/aeroflot Αρχειοθετήθηκε 2016-03-06 στο Wayback Machine. | Η Aeroflot — Russian Airlines (Αεροφλότ — Ρωσικές Αερογραμμές· ρωσικά: Аэрофлот — Российские авиалинии), γνωστή απλά ως Aeroflot (Αεροφλότ· ρωσικά: Аэрофлот), είναι η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της Ρωσίας και μία από τις παλαιότερες αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο. Η κύρια έδρα της είναι το διεθνές αεροδρόμιο της Μόσχας Σερεμέτγιεβο (Международный аэропорт Шереметьево имени А. С. Пушкина). Η Aeroflot είναι μέλος της αεροπορικής συμμαχίας SkyTeam και διαθέτει στόλο περίπου 150 αεροσκαφών. Το 2012 πάνω από 17 εκατομμύρια επιβάτες πέταξαν με τα αεροσκάφη της Aeroflot. | https://el.wikipedia.org/wiki/Aeroflot |
Καλαμάκι Μεσσηνίας | Το Καλαμάκι ανήκει στην Κοινότητα Αχλαδοχωρίου και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου, του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 33 μέτρων και μέχρι το 1956 ονομαζόταν Τουρκόβρυση. Απέχει 32 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, 5 χιλιόμετρα από το Πεταλίδι και είναι πολύ κοντά στην θάλασσα. 16-10-1940, αναγνώριση του οικισμού Τουρκόβρυση και προσάρτησή του στην Κοινότητα Αχλαδοχωρίου. 21-05-1956, ο οικισμός Τουρκόβρυση μετονομάζεται σε Καλαμάκι. 04-12-1997, ο οικισμός Καλαμάκι αποσπάται από την Κοινότητα Αχλαδοχωρίου και προσαρτάται στο Δήμο Πεταλιδίου. 07-06-2010, ο οικισμός Καλαμάκι αποσπάται από το Δήμο Πεταλιδίου και προσαρτάται στο Δήμο Μεσσήνης. Δήμος Μεσσήνης - Δ.Ε. Πεταλιδίου - Καλαμάκι Αρχειοθετήθηκε 2020-11-24 στο Wayback Machine. | Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Ελλάδα, δείτε: ΚαλαμάκιΤο Καλαμάκι είναι χωριό του Δήμου Μεσσήνης, ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας και έχει 170 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Βουτάδες | Ο δήμος πήρε το όνομά του από τον επώνυμο μυθικό ήρωα Βούτη, που αναφέρεται ως βοσκός, αγρότης, πολεμιστής, Αργοναύτης και ιερέας. Από τη μυθολογία είναι γνωστό, ότι ο Βούτης ήταν ο γενάρχης του γένους των Βουτάδων. Ο βωμός του στο Ερέχθειο τον συσχετίζει με τον Ποσειδώνα Εριχθόνιο, του οποίου κατά τον Ησίοδο πιστευόταν ότι ήταν γιος. Αργότερα θεωρήθηκε γιος του βασιλιά της Αττικής Πανδίονα και της Ζευξίππης, αδελφός του Ερεχθέα, της Πρόκνης και της Φιλομήλας. Ο Ερεχθεύς κληρονόμησε από τον Πανδίονα τη βασιλεία και ο Βούτης την ιερατεία του Ποσειδώνα Εριχθόνιου και της Πολιάδος Αθηνάς. Έλαβε ως σύζυγό του την κόρη του αδελφού του Ερεχθέα, Χθονία. Οι απόγονοι του Βούτη ονομάζονταν Βουτάδες και απετέλεσαν ιερατικό γένος της αρχαίας Αθήνας. Στη σημαντική αυτή οικογένεια (οι οποίοι μεταγενέστερα ονομάσθηκαν από Βουτάδαι σε Ετεοβουτάδαι) ανήκαν διάφορα κληρονομικά ιερατικά αξιώματα. Οι άνδρες του γένους λάμβαναν κληρονομικά την ιερατεία του Εριχθονίου Ποσειδώνα και οι γυναίκες την ιερατεία της Αθηνάς Πολιάδος. Ανάμεσα στα άλλα καθήκοντά τους ήταν και η τέλεση θυσιών στον οικογενειακό βωμό του Βούτη, στο Ερέχθειο. Οι τοίχοι επίσης του Ερεχθείου ήσαν διακοσμημένοι με εικόνες από τις παραδόσεις του γένους και στον ίδιο ναό φυλασσόταν ο κατάλογος των ιερέων και ιερειών των Βουτάδων. Πιθανώς ο Κλεισθένης έδωσε στο δήμο το ίδιο όνομα της οικογένειας των ιερέων, προκειμένου να μειώσει τη δύναμη τους. Το ιερατικό αυτό γένος των Βουτάδων προφανώς κατοικούσε πλέον στην περιοχή του ομώνυμου δήμου. Επιπλέον, υποστήριξαν τους κατοίκους της αττικής πεδιάδας, που αγωνίζονταν ενάντια στους Αλκμεωνίδες για τον έλεγχο της Αττικής. Ο Κλεισθένης τους αποδυνάμωσε ακόμα περισσότερο και με την τοποθέτηση του δήμου στην Οινηίδα φυλή, αντί για την Ερεχθηίδα φυλή, δεδομένου ότι οι Βουτάδες κατείχαν επίσης τη λατρεία του Ερεχθείου, αλλά και η Ερεχθηίδα φυλή, με τη σειρά της, διέθετε ιερείς του ίδιου θεού και μάλλον υπήρχε μεταξύ των ιερέων αυτών ισχυρός ανταγωνισμός. Εξαιτίας αυτής της αντιπαράθεσης, ή ακόμα και της θεωρούμενης ως προσβολής από τον Κλεισθένη προς την οικογένεια, αλλά πιθανώς και λόγω της αύξησης των δημοτών σταδιακά παρουσιάστηκε πλέον η ανάγκη η οικογένεια και το γένος των ιερέων Βουτάδων να μετονομαστούν σε Ετεοβουτάδες, με την προσθήκη του προθέματος «έτεον», δηλαδή οι «αληθείς» Βουτάδες, ώστε να μπορούν να διακρίνονται οι ιερείς, από τους λοιπούς Βουτάδες, δηλαδή τους άλλους δημότες, που κατοικούσαν στην περιοχή αυτή. Ο δήμος των Βουτάδων, ήταν μικρός δήμος του άστεως. Η θέση του σήμερα είναι αβέβαιη, αλλά αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν τη τοποθεσία στα βορειοανατολικά του Κεραμεικού, κατά μήκος της Ιεράς Οδού, κοντά στις Λακιάδες και τον ποταμό Κηφισό, δηλαδή βρισκόταν ανάμεσα στον Κηφισό και το Δίπυλο. Πιθανώς η συνοικία Γκάζι της Αθήνας συμπεριλαμβανόταν στην περιοχή του αρχαίου δήμου. Σύμφωνα με τον John S. Traill το κέντρο του δήμου βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Δήμου Κεραμέων.Ο ερευνητής του 19ου αιώνα Διονύσιος Σουρμελής, τοποθετούσε τον δήμο βορειοδυτικά των Αθηνών, πιστεύοντας ότι «τα νυν Πατίσια είνε ο δήμος Βουτεία• διότι άλλος δήμος δεν υπάρχει περί την πόλιν ακατονόμαστος, ειμή μόνον τα Πατίσια, άτινα από Αδριανού Αυτοκράτορος κατασταθέντα Παράδεισος δια το υπό του Αυτοκράτορος ύδωρ Περσός ήτοι περισσός καλούμενον• και έκτοτε ωνομάζοντο Παραδείσια μέχρι της ελεύσεως Μωάμεθ του β', πορθητού των Αθηνών, Πατισάχ επικαλουμένου, αφ' ου Πατίσια ωνομάσθησαν μέχρι σήμερον.». Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές, ως μέλος αρχικά της Οινηίδας φυλής, συμμετείχε με 1 βουλευτή στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.) και τη δεύτερη περίοδο (307/306 – 224/223 π.Χ.), επίσης με 1 βουλευτή στη Βουλή των 600. Κατά την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) ο δήμος μεταφέρθηκε στην «αιγυπτιακή» Πτολεμαΐδα φυλή, αντιπροσωπευόμενος και πάλι από 1 βουλευτή, ενώ για την επόμενη τέταρτη περίοδο (201/200 π.Χ. – 126/127), καθώς και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) είναι άγνωστος ο αριθμός βουλευτών–αντιπροσώπων του δήμου. Ο δημότης των αρχαίων Βουτάδων ονομαζόταν Βουτάδης. Γενικά ο δήμος, σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, θεωρείται ότι ήταν δήμος της Οινηίδας φυλής, αν και ο Στέφανος Βυζάντιος τον αναφέρει ως δήμο της Αιγηίδας φυλής. Αρχαία Αθήνα Οινηίδα φυλή Πτολεμαΐδα φυλή Πρωτογενείς πηγές Ευστάθιος ο Θεσσαλονικεύς, "Παρεκβολαὶ εις την Ομήρου Ιλιάδα καὶ Οδύσσειαν", σελ. 363. “Μέγα Ετυμολογικόν”, "Ετυμολογικόν το Μέγα, ήγουν η Μεγάλη Γραμματική", Λειψία 1816, λήμματα: “Βουτάδαι” (στήλες 190-191), “Ετεός“ (στήλη 349) και “Ετεοβουτάδαι“ (στήλη 349). Ελληνικές επιγραφές - IG Βουτάδ.Δευτερογενείς πηγές Butadae, στην ιστοσελίδα: referenceworks.brillonline.com, John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council,“Attica”, (9, 48, 62, 69, 109 (no. 27), table 6,13.). Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN=978-0-87661-514-0 John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 134. Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630 «Boutadai». www.ancientworlds.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015. Traill, J. «Places: 579897 (Boutadai)». Pleiades. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2017. Boutadai, NW Kerameis, στις ιστοσελίδες: http://imperium.ahlfeldt.se & https://web.archive.org/web/20170808012018/http://dare.ht.lu.se/, Ψηφιακός Άτλας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ("Digital Atlas of the Roman Empire", Johan Ahlfeldt, Department of Archaeology and Ancient History, Lund University, Sweden), Πανεπιστήμιο Λουντ, Λουντ, Σουηδία, πρόγραμμα: Pelagios. Boutadai, Lexicon of Greek Personal Names (LGPN). Boutadai, Attic Inscriptions Online. | Οι Βουτάδες ή η Βούτεια (αρχαία ελληνικά: Βουτάδαι), (ο δήμος: Βουτείας ή Βουτάδων) ήταν αρχαίος οικισμός και δήμος της Οινηίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας). Με το ίδιο όνομα ήταν επίσης γνωστό ιερατικό γένος της αρχαίας Αθήνας, το οποίο είχε έδρα στο δήμο, αλλά και οι ίδιοι οι δημότες του δήμου αυτού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82 |
Πινάκλ | Σκοπός του παιχνιδιού είναι να δημιουργείτε τριάδες ή μεγαλύτερες σειρές φύλλων (τετράδες, πεντάδες κτλ). Μια σειρά μπορεί να αποτελείται είτε από τρία ή τέσσερα φύλλα ίδιου αριθμού (π.χ. 3 τεσσάρια ή 4 Βαλέδες κτλ) είτε από σειρά φύλλων ίδιου χρώματος σε αριθμητική συνέχεια (π.χ. Καρό από το 5 μέχρι το 8). Στην περίπτωση σειράς φύλλων η αριθμητική συνέχεια των φύλλων είναι 1 έως 10, J, Q, K, A. Ο μπαλαντέρ του παιχνιδιού που μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε στην θέση οποιοδήποτε φύλλου είναι το 2. Κάθε φορά που έχετε μια τριάδα (ή περισσότερα) φύλλων μπορείτε να τα κατεβάσετε απο το χέρι σας κάτω. (Τα τοποθετείτε ανοιχτά μπροστά σας.) Νικητής της παρτίδας είναι αυτός που θα "βγεί" δηλαδή θα κατεβάσει όλα τα φύλλα του και θα μείνει χωρίς φύλλο στο χέρι. Νικητής του παιχνιδιού είναι αυτός που θα συγκεντρώσει τους απαραίτητους πόντους μετά από μια σειρά παρτίδων. Οι πόντοι για την νίκη συνήθως ορίζονται στους 251 αλλά αυτό είναι θέμα που εξαρτάται από εσάς. Οι πόντοι του κάθε παίκτη υπολογίζονται όταν κάποιος παίκτης "βγει" και τελειώσει η παρτίδα ως εξής: Οι πόντοι στα φύλλα που έχει κατεβάσει ο κάθε παίκτης μετράνε θετικά (προστίθενται στο σύνολο των βαθμών του.) Οι πόντοι που βρίσκονται στα φύλλα που έχει ο κάθε παίκτης στα χέρια του μετράνε αρνητικά (αφαιρούνται από το σύνολο.) Τα φύλλα από 3 έως και 6 μετράνε για .5 πόντο το καθένα Τα φύλλα από 7 έως Κ μετράνε για 1 πόντο το καθένα. Οι Άσσοι μετράνε για 1.5 πόντους ο καθένας Οι μπαλαντέρ (τα δυάρια) μετράνε για 2 πόντους ο καθένας. Ο Παίκτης που βγαίνει σε κάθε παρτίδα παίρνει εκτός των πόντων των χαρτιών που έχει κατεβάσει και 10 πόντους ακόμα. Εάν ένας παίκτης βγει κατεβάζωντας όλα τα χαρτιά με την μία (δηλαδή σε έναν γύρο) παίρνει τους διπλάσιους πόντους (τα φύλλα που κατέβασε + 10 πόντους και όλα επί 2). Εάν ένας πάικτης δεν έχει κατεβάσει κανένα φύλλο όταν ο άλλος παίκτης βγει παίρνει τους αρνητικούς πόντους επί δύο (αφαιρεί ότι πόντους έχει στα χέρια του επί 2). Μοιράζετε 12 συνολικά χαρτιά σε κάθε παίκτη -μοιράζοντας 2 την φορά στον καθένα - και αφήνετε ένα ακόμα ανοιχτό στο τραπέζι. Τα φυλλα που περίσσεψαν τοποθετούνται δίπλα στο ανοικτό φύλλο και θα τα ονομάζουμε πλέον στοίβα. Ξεκινάει ο παίκτης δεξιά απο αυτόν που μοίρασε (έαν είναι τρεις). Κάθε παίκτης κάνει με την σειρά τις εξής κινήσεις: Παίρνει είτε ένα φύλλο απο την στοίβα ή απο τα χαρτία που υπάρχουν κάτω όσα θέλει (αναλυτικά για αυτά παρακάτω). Κατεβάζει απο τα χέρια του τις τριάδες, τετράδες κτλ (Εάν μπορεί και εάν θέλει να τις κατεβάσει) Πετάει υποχρεωτικά ένα φύλλο πάνω στα ανοικτά φύλλα που βρίσκονται στο κέντρο. Παίζει ο επόμενος.Για να βγει κάποιος στο παιχνίδι πρέπει να κατεβάσει όλα τα φύλλα που έχει στο χέρι του (στον γύρο του) και να πετάξει υποχρεωτικά ένα χαρτί. Δεν μπορείς να βγεις εάν δεν έχεις ένα φύλλο να πετάξεις. Όσον αφορά τα φύλλα στο κέντρο. Ξεκινώντας είπαμε ότι κάθε παίκτης παίρνει 12 φύλλα και ένα μπαίνει ανοικτό στο κέντρο. Σε κάθε γύρο ο κάθε παικτης πετάει ένα φύλλο το οποίο μπαίνει πάνω στα προηγούμενα στην ίδια θέση. Όταν κάποιος παίκτης επιλέγει να πάρει χαρτί απο την στοίβα πρέπει να πάρει υποχρεωτικά ένα. Απο τα ανοικτά χαρτιά κάτω μπορεί να πάρει όσα θέλει (ανάλογα βέβαια με το πόσα βρίσκονται εκεί). Δεν μπορεί όμως να επιλέξει καποιο χαρτί που δεν βρίσκεται πάνω. Είναι υποχρεωμένος να πάρει και όσα βρίσκονται απο πάνω του. Εάν λοιπόν θέλει το δεύτερο θα πάρει και το πρώτο. Εάν θέλει το τέταρτο θα πάρει αναγκαστικά και το τρίτο και το δεύτερο και το πρώτο κ.ο.κ. Τέλος υπάρχει η δυνατότητα να κολλάτε χαρτιά σε αυτά που έχετε κατεβάσει. Εάν π.χ. έχετε κατεβάσει τα 3 καρό, 3 σπαθί και 3 μπαστούνι, και σας έρθει το 3 κούπα έχετε την δυνατότητα στον γύρο σας να το κολλήσετε στα υπόλοιπα. Εάν έχετε κατεβάσει το 7, 8, 9, 10 καρό και σας έρθει ο J καρό έχετε την δυνατότητα στον γύρο σας να τον κολλήσετε στην σειρά. Προσοχή, εάν έχετε κατεβάσει 2 ίδια νούμερα με ένα μπαλαντέρ πρέπει να δηλώσετε ποιο χαρτί είναι ο μπαλαντέρ. Π.χ. έστω κατεβάζετε Κ καρό, Κ κούπα και ένα μπαλαντέρ. Δηλώνετε ότι ο μπαλαντέρ είναι ο Κ σπαθί. Εάν αργότερα σας έρθει ο Κ σπαθί ΔΕΝ μπορείτε να το κολλήσετε. Ομοίως και με τις σειρές απλά εκεί δεν είναι αναγκη να δηλώσετε καθώς είναι φανερό πιο χαρτί αντικαθιστά ο μπαλαντέρ. | Το πινάκλ είναι ένα παιχνίδι που μοιάζει με το Ραμί, τη Μπιρίμπα, το Κουμ Καν, και τον Θανάση. Παίζεται με 2 ή τρία άτομα και μία τράπουλα με όλα τα φύλλα εκτός των Joker. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%BB |
Μάικλ Κόμπινς | Ο Κόμπινς φοίτησε στο Λύκειο Πάλο Ντούρο όπου, ως νεώτερος, είχε 18,3 πόντους και 10,5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο ανά αγώνα, οδηγώντας τους Ντονς στους τελικούς της Περιφέρειας 1-4A. Στην τελευταία του χρονιά, είχε κατά μέσο όρο 15,1 πόντους και 9,7 ριμπάουντ ανά αγώνα, γεγονός που τον κατέστησε ως ένα από τα τέσσερα αστέρια της επιλογής του. Κατατάχθηκε ως ο 12ος καλύτερος πάουερ φόργουορντ από το Scout. com και ο ένατος καλύτερος πάουερ φόργουορντ από το Rivals. com, το οποίο τον κατέταξε επίσης ως τον υπ' αριθμόν 38 παίκτη της χώρας. Μετά την αποφοίτησή του από το Πάλο Ντούρο, ο Κόμπινς παρακολούθησε το Οκλαχόμα Στέιτ όπου εμφανίστηκε σε 105 αγώνες και είχε μέσο όρο 5,8 πόντους, 5,6 ριμπάουντ και 1,6 τάπες σε 25,4 λεπτά ανά παιχνίδι. Είχε κατά μέσο όρο 6,8 πόντους, 5,9 ριμπάουντ και 1,8 τάπες στην τελευταία του χρονιά. Ως δύο φορές μέλος της αμυντικής ομάδας του Μπιγκ 12, ο Κόμπινς κατετάγη δεύτερος στη διάσκεψη σε τάπες ανά παιχνίδι (1,83) κατά τη διάρκεια της ανώτερης αγωνιστικής περιόδου του. Αφού πέρασε χωρίς ομάδα στο ντραφτ του 2015 του ΝΒΑ, ο Κόμπινς εντάχθηκε στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2015 . Στις 22 Οκτωβρίου 2015, υπέγραψε με τους Θάντερ, αλλά παραιτήθηκε δύο ημέρες αργότερα. Στις 3 Νοεμβρίου αποκτήθηκε από τους Οκλαχόμα Σίτι Μπλου ως θυγατρικός παίκτης από τους Θάντεε. Στις 19 Ιουλίου 2016, ο Κόμπινς υπέγραψε με τον Απόλλωνα Πατρών . Στις 22 Αυγούστου 2018, ο Κόμπινς επιλέχθηκε από τους Κάπιταλ Σίτι Γκόου-Γκόου του G League στο εκτεταμένο ντραφτ του 2018. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2018 υπέγραψε με την Σπλιτ . Για την περίοδο 2019–20, ο Κόμπινς υπέγραψε με την Κάπιταλ Σίτι Γκόου-Γκόου του NBA G League . Έχασε έναν αγώνα τον Δεκέμβριο του 2019 με τραυματισμό στο χέρι. Ο Κόμπινς έχασε άλλο ένα παιχνίδι απέναντι στους Ουέστσεστερ Νικς τον Ιανουάριο του 2020 λόγω ασθένειας. Στις 22 Φεβρουαρίου 2020, ο Κόμπινς σημείωσε 16 πόντους, οκτώ ριμπάουντ και μία ασίστ σε μία νίκη επί των Γκρίνσμπορο Σουάρμ . Το 2021 έπαιξε στη Μακάμπι Χάιφα της 1ης Ισραήλ . Ενώ στις 26 Ιουλίου 2021, υπέγραψε στην Ιταλία για την Μπάσκετ Μπρέσια Λεονέσα . Ο Κόμπινς εντάχθηκε στους Στιλγουότερ Σταρς, που αποτελείται από αποφοίτους του Οκλαχόμα Στ'εοτ, στο The Basketball Tournament του 2020 . Ως γιος του Ντένις και της Τζόι, ο Κόμπινς έχει δύο αδελφές, την Κιμ και τη Τζέιντ. Αποφοίτησε από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα με πτυχίο πανεπιστημιακών σπουδών με έμφαση στην επιχειρηματικότητα τον Μάιο του 2014 Βιογραφικό στους Οκλαχόμα Στέιτ Καουμπόις Προφίλ RealGM Προφίλ USBasket Προφίλ Sports-Reference | Ο Μάικλ Κόμπινς (γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1992) είναι Αμερικανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής για την Μπάσκετ Μπρέσια Λεονέσα της 1ης Ιταλίας (LBA). Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για το Οκλαχόμα Στέιτ . | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%BB_%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%82 |
Ίσραελ Τσάρνυ | Έλαβε το πτυχίο του στην ψυχολογία από το πανεπιστήμιο Τέμπλ στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ το 1952, και το διδακτορικό του στην κλινική ψυχολογία από το πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ στην Νέα Υόρκη το 1957. Κατόπιν ασχολήθηκε ως ψυχολόγος στην περιοχή της Φιλαδέλφειας κατά την περίοδο 1958–1973. Ο κύριος όγκος του έργου του από την δεκαετία του 1960 είναι επικεντρωμένος στην μελέτη του Ολοκαυτώματος και των γενοκτονιών γενικότερα, ενώ διετέλεσε και καθηγητής ψυχολογίας και οικογενειακής θεραπείας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.Το 1994 ίδρυσε την Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS) μαζί με τους Έλεν Φέιν, Ρόμπερτ Μέλσον και Ρότζερ Σμιθ, και υπήρξε πρόεδρος του την περίοδο 2005-2007. Έχει πολλές φορές εκφράσει ισχυρή κριτική σε ότι αφορά την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, και γενικότερα με το θέμα της άρνησης γενοκτονιών. Μια από τις θέσεις που έχει εκφράσει είναι πως τόσο η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων όσο και η άρνηση του Ολοκαυτώματος έχουν παρόμοιες τεχνικές και ψυχολογικά κίνητρα. Βιογραφικές πληροφορίες- preventgenocide.org Εργογραφία του Ίσραελ Τσάρνυ- google books Συνέντευξη σχετικά με το Ολοκαύτωμα στο RT στο YouTube | Ο Ίσραελ Τσάρνυ (αγγλικά: Israel W. Charny, εβραϊκά:ישראל טשרני, γ.1931, Νέα Υόρκη) είναι αμερικανοισραηλινός ψυχολόγος και μελετητής γενοκτονιών. Αποτελεί τον επιμελητή της δίτομης Εγκυκλοπαίδειας Γενοκτονίας (Encyclopedia of Genocide), εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου για το Ολοκαύτωμα και Γενοκτονία στην Ιερουσαλήμ, ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών και πρόεδρος της κατά την περίοδο 2005-2007. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B5%CE%BB_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%85 |
Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν | Οι εξουσίες και αρμοδιότητες της Κρατικής Συνέλευσης ορίστηκαν στο Σύνταγμα του Μπασκορτοστάν. Η Κρατική Συνέλευση αποτελείται από 110 μέλη, που εκλέγονται σύμφωνα με τους νόμους του Μπασκορτοστάν και τους ομοσπονδιακούς νόμους της Ρωσίας (άρθρο 67), για πενταετή θητεία (άρθρο 68).Τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες της Κρατικής Συνέλευσης είναι (άρθρο 71): Θέσπιση και έγκριση νόμων και συνταγματικών τροποποιήσεων Ανακοίνωση και επιβολή των νόμων έγκριση του προγράμματος κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης του Μπασκορτοστάν. έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού διαχείριση της κρατικής περιουσίας του Μπασκορτοστάν διαφύλαξη της διοικητικής-εδαφικής ακεραιότητας του Μπασκορτοστάν, επίλυση ζητημάτων που σχετίζονται με τα σύνορα του κράτους να εγκρίνει τη σύναψη συνθηκών του Μπασκορτοστάν, ή την κατάργησή τους έχει την εξουσία να ορίσει τον τρόπο διεξαγωγής και να προκηρύξει δημοψηφίσματα, βουλευτικές εκλογές, προεδρικές εκλογές. σχηματισμός του Προεδρείου και των μόνιμων επιτροπών της Κρατικής Συνέλευσης. Εκλογή του Προέδρου της Κρατικής Συνέλευσης. έγκριση για τον διορισμό του Πρωθυπουργού, του Ομιλητή, του Εισαγγελέα και των δικαστικών του Συνταγματικού Δικαστηρίου του Μπασκορτοστάν, πρόταση νόμων διεξαγωγή κοινοβουλευτικών ερευνών και ακροάσεων διορισμός των μελών της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής, και άλλων σημαντικών προσώπων. η οργάνωση του τρόπου διεξαγωγής των εκλογών για τις θέσεις στα σώματα της τοπικής αυτοδιοίκησης η ακρόαση της ετήσιας έκθεσης για τις δραστηριότητες της Κυβέρνησης του Μπασκορτοστάν η θέσπιση των κρατικών βραβείων και των τιμητικών διακρίσεων της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν εξέταση θεμάτων που σχετίζονται με την συμφωνία του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, των ομοσπονδιακών νόμων, του Συντάγματος και των νόμων του Μπασκορτοστάν για την δικαιοδοσία της Κρατικής Συνέλευσης του Μπασκορτοστάν.Η Κρατική Συνέλευση συνεισφέρει και στηρίζει δημοκρατικά τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, στα θέματα της δικαιοδοσίας της, και τη λαμβάνει υπόψη κατά τη θέσπιση νόμων.(άρθρο 72). Οι πολίτες και οι ενώσεις τους έχουν το δικαίωμα να εκδηλώσουν την προτίμηση και τα ενδιαφέροντά τους όσον αφορά τη διαμόρφωση του νομοθετικού συστήματος, μέσω εκπροσώπησης (άρθρο 73). Οι πολίτες και οι ενώσεις τους έχουν το δικαίωμα να προτείνουν νέους νόμους, τροποποιήσεις και καταργήσεις παλαιών νόμων, με τυποποιημένη διαδικασία (άρθρο 74). Τα μέλη της Κρατικής Συνέλευσης μπορούν να εισάγουν νομοσχέδια για επιβολή ή κατάργηση φόρων, για χορήγηση φοροαπαλλαγής, κ.α. (άρθρο 76).Για την έγκριση των νόμων και των αποφάσεων της Κρατικής Συνέλευσης απαιτείται η ψήφιση από την πλειοψηφία των μελών της, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από ομοσπονδιακό νόμο (άρθρο 77). Οι νόμοι που εγκρίνονται αποστέλλονται στον Πρόεδρο του Μπασκορτοστάν εντός 7 ημερών. Ο Πρόεδρος μπορεί να τους υπογράψει ή να τους απορρίψει. Αν ο Πρόεδρος απορρίψει έναν νόμο, αυτός θα επιστραφεί στην Κρατική Συνέλευση για αναθεώρηση εντός 14 ημερών. Για να εγκριθεί, αυτήν τη φορά, θα πρέπει να ψηφιστεί από τα 2/3 των μελών της. Εφόσον εγκριθεί, δεν μπορεί να απορριφθεί για δεύτερη φορά από τον Πρόεδρο (άρθρο 78). Η Κρατική Συνέλευση μπορεί να διαλυθεί, σε ορισμένες περιστάσεις, όπως ορίζεται από ομοσπονδιακό νόμο, και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές (άρθρο 80). Η Κρατική Συνέλευση συμμετέχει σε κοινωνικές συνεργασίες και δημόσιες συζητήσεις για την επίλυση συγκρούσεων (άρθρο 81). | Η Κρατική Συνέλευση - Κουρουλτάι (ρωσικά: Государственное Собрание - Курултай Республики Башкортостан, μπασκιρικά: Башҡортостан Республикаһының Дәүләт Йыйылышы-Ҡоролтай) είναι το ανώτατο αντιπροσωπευτικό και νομοθετικό σώμα της δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν. Τα μέλη του εκλέγονται για πέντε χρόνια. Στην δικαιοδοσία της Εθνικής Συνέλευσης περιλαμβάνονται η έγκριση και τροποποίηση του συντάγματος του Μπασκορτοστάν, ο ορισμός της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής με την αλλαγή των συνόρων, την διοικητική και εδαφική δομή, και την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού. Διαδέχτηκε το Ανώτατο Σοβιέτ το 1995 και έχει δύο θαλάμους: την Βουλή των Αντιπροσώπων και το Νομοθετικό Σώμα. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης προεδρεύει τα δύο σώματα. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης είναι ο Κονσταντίν Τολκατσιόφ από τον Μάρτιο του 1999. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD |
27 (αριθμός) | Το 27 είναι ένας σύνθετος αριθμός, αφού οι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1, 3, 9 και 27, δηλαδή έχει και άλλο φυσικό διαιρέτη, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο προηγούμενος σύνθετος αριθμός είναι το 26 Ο επόμενος σύνθετος αριθμός είναι το 28. Το ανάπτυγμα πρώτων παραγόντων του 27 είναι 27 = 33 Το 27 είναι κυβικός αριθμός («τέλειος κύβος»), δεδομένου ότι 27 = 3³. Οι τετραγωνικές ρίζες του 27 είναι ±5,196152422706632 27 ! = ∏ i = 1 27 i = 10.888.869.450.418.352.160.768.000.000 {\displaystyle \mathrm {27!=\prod _{i=1}^{27}i=10.888.869.450.418.352.160.768.000.000} } 227 = 27↑↑2 = 2727 = 443.426.488.243.037.769.948.249.630.619.149.892.803 Διάταξη κατά την σπείρα Ούλαμ. Πρώτοι αριθμοί με γαλανό χρωματισμό στο υπόβαθρο, πράσινο οι αριθμοί με 3 διαιρέτες, κόκκινο οι αριθμοί με μεγάλο σύνολο διαιρετών. Ο ατομικός αριθμός 27 αντιστοιχεί στο κοβάλτιο. Το Μεσιέ 27, γνωστό σαν Νεφέλωμα του Αλτήρα είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Αλώπηξ. | Το 27 (είκοσι επτά) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 26 και πριν από το 28. Είναι ένας περιττός αριθμός, αφού δεν διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών. Ο αριθμός 27 συμβολίζεται ως XXVII στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΚΖ΄ ή κζ΄ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης. | https://el.wikipedia.org/wiki/27_(%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82) |
Γιόχαν Μπάπτιστ Μπάουττατς | Υπάρχουν ελάχιστες λεπτομέρειες σχετικά με τον πρώιμο βίο και την εκπαίδευση του Μπάουττατς. Ήταν μέλος της οικογένειας καλλιτεχνών Μπάουττατς, τα μέλη της οποίας δραστηριοποιήθηκαν στην Αμβέρσα ως ζωγράφοι και χαράκτες. Πιθανότατα και αυτός γεννήθηκε στην Αμβέρσα και έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της πόλης το 1707.Κατά τη δεκαετία του 1720 μετοίκησε στην Αγγλία και εγκαταστάθηκε στο Κίνγκστον απόν Χαλλ (τότε Γιορκ). Είναι γνωστό ότι είχε δυο γιους, που είχαν γεννηθεί στη Φλάνδρα. Ένας από αυτούς παρέμεινε στο Χαλλ και ο άλλος, ο οποίος ονομαζόταν Τζων, μετοίκησε στο Λονδίνο. Ο Τζων ήταν ζωγράφος, συνητηρητής και έμπορος έργων τέχνης. Χάρη στις επαφές του στην Αμβέρσα, ο Τζων μπόρεσε να εισαγάγει μερικούς πίνακες από συλλογές της Αμβέρσας στην Αγγλία κατά τη δεκαετία του 1760.Ο Γιόχαν Μπάπτιστ απεβίωσε το 1743. Ο Μπάουττατς ήταν γνωστός ως εμπορικός καλλιτέχνης, ασχολούμενος με ευρύ φάσμα θεμάτων και εργαζόμενος τόσο ως ζωγράφος όσο και ως χαράκτης. Στα θέματά του περιλαμβάνονταν ιστορικοί πίνακες, τοπία, αρχιτεκτονήματα, τοπολογικά πανοράματα, ναυτικές σκηνές και νεκρές φύσεις. Ζωγράφισε τρεις απόψεις του Αββαείου Κίρκσταλ (Kirkstall Abbey) από διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι πίνακες είναι τοπογραφικές απόψεις του περιβάλλοντος τοπίου, με χωρικούς να επιδίδονται σε διάφορες αγροτικές δραστηριότητες. Η βορειοανατολική άποψη του Αββαείου Κίρκσταλ περιλαμβάνει και μερικές μυθολογικές μορφές και ζώα σε σύννεφο που αιωρείται πάνω από τη σκηνή και τον τίτλο του πίνακα.Κατά την παραμονή του στην Αγγλία ζωγράφισε επίσης σκηνή με Ολλανδικό αρχοντικό με κήπο, πίνακα υπογεγραμμένο και χρονολογημένο το 1730. Δεν είναι σαφές αν ο πίνακας αντιπροσωπεύει συγκεκριμένο αρχοντικό (κάποιοι έχουν προτείνει ότι αναπαριστά το "Huis Rijswijk" στο Χέλντερλαντ της Ολλανδικής Δημοκρατίας) ή είναι ιδεατό, φανταστικό αρχοντικό.Το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο του Γκρίνουιτς διαθέτει δύο πίνακες του Μπάουττατς. Μια σκηνή με πλοία στον κάτω Τάμεσι γύρω στα 1720, στην οποία απεικονίζεται ποταμός με πολεμικό πλοίο που αναγγέλει την άφιξή του πυροδοτώντας τα κανόνια του ανάμεσα σε άλλα πλοία, περιλαμβανομένου και ενός εμπορικού ολλανδικού "φλούιτ". Ο πίνακας με τίτλο Η άφιξη του Καρόλου Β΄ στη Χάγη, 15 Μαΐου 1660 απεικονίζει την αποβίβαση του Καρόλου Β΄ όταν έφθασε στη Χάγη και τον υποδέχθηκαν αυλικοί. Ο πίνακας είναι μάλλον βασισμένος σε χαρακτικά.Είναι γνωστές και μερικές νεκρές φύσεις του. Ο πίνακας Άνθη σε πορσελάνινο κύπελλο, χρονολογούμενος από το 1721 πωλήθηκε από τον οίκο "Bonhams". Παριστά άνθη σε ένα κύπελλο στηριγμένο σε πέτρινη βάση. Ένας παρόμοιος πίνακας, προορισμένος για τοποθέτηση πάνω από πόρτα (supraporte), πωλήθηκε από τον οίκο Christie’s. Αυτές οι νεκρές φύσεις είναι ζωγραφισμένες με αδρό πινέλο και έχουν λιγότερες λεπτομέρειες, εν συγκρίσει με αυτούς στο Ναυτικό Μουσείο.Ορισμένες νεκρές φύσεις και σκηνές κυνηγίου με ζωντανά ζώα σε παλαιές συλλογές στη Δημοκρατία της Τσεχίας και στην Πολωνία φέρουν την υπογραφή J. Bouttats. Συχνά καταλογογραφούνται ως έργα του Γιόχαν Μπάπτιστ Μπάουττατς. Εν τούτοις, βλέποντας κανείς το λεπτεπίλεπτο της απεικόνισης και τη λαμπερή χρωματική τους παλέτα, καθώς και το γεγονός ότι ευρίσκονται σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, πιθανόν ο δημιουργός τους να ήταν κάποιος άλλος ζωγράφος που ονομαζόταν J. Bouttats. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Johann Baptiste Bouttats στο Wikimedia Commons | Ο Γιόχαν Μπάπτιστ Μπάουττατς (φλαμανδικά: Johann Baptiste Bouttats ή Jan Baptist Bouttats) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης, ο οποίος εργάστηκε πάνω σε ευρεία θεματολογία, όπως οι ιστορικοί πίνακες, η τοπιογραφία, η αρχιτεκτονική ζωγραφική, οι τοπογραφικές απόψεις, οι ναυτικές σκηνές και οι νεκρές φύσεις. Δραστηριοποιήθηκε στην Αμβέρσα και στην Αγγλία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%82 |
Γκότλιμπ Φίνκε | Γεννήθηκε γύρω στο 1790 στη Βαρσοβία. Το 1822 συμπεριλήφθηκε στους εμπόρους του Κιέβου της 2ης Συντεχνίας των Ξένων. Στο θρήσκευμα ήταν Λουθηριανός. Λίγα είναι γνωστά για τον ίδιο τον Γκότλιμπ Φίνκε. Στα νιάτα του ήταν μέλος της μασονικής «Στοά της Ένωσης των Σλάβων». Είχε ένα εργοστάσιο στεαρίνης στο Κίεβο, όπου 36 εργάτες παρήγαγαν κεριί και ελαϊκό οξύ. Το 1840, άνοιξε ένα ζαχαροπλαστείο στην οδό Μιχαηλίβσκα, το οποίο σέρβιρε καφέ μαζί με κέικ και γλυκά. Την ίδια χρονιά, οι αρχές του Κιέβου εισήγαγαν κανόνες σύμφωνα με τους οποίους μόνο ένα «αξιοπρεπές» κοινό επιτρεπόταν να εισέλθει στο ζαχαροπλαστείο. Το 1841, μετά την παραίτηση του δημάρχου Ιβάν Χοντούνοφ λόγω ασθένειας, έγινε ο νέος δήμαρχος του Κιέβου και κράτησε αυτή τη θέση μέχρι το 1844. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1851. Πιθανότατα θάφτηκε στο λουθηρανικό τμήμα του νεκροταφείου Μπαϊκόβο. Гуржій Іван Олександрович, [уржій Олександр Іванович Купецтво Києва та Київщини XVII–XIX ст. — Київ : Інститут історії України НАН України, 2013. — 284 с. Центральний державний історичний архів України, м. Київ. Київська палата цивільного суду, м. Київ. Ф. 486. Оп. 3. 66. 2-й гильдии купец Готлиб Андреевич Финке / Ревизская сказка о купцах и старожилах мещанах города Киева по 8-й переписи. 1834 // ДАКО. Ф. 280. Оп. 2. Спр. 559. Арк. 30зв–31. 15. 2-й гильдии купец Готлиб Андреевич Финке / Ревизская сказка о купцах губернского города Киева. Октябрь 1850 // ДАКО. Ф. 280. Оп. 2. Спр. 991. Арк. 8зв–9. 75. 3-й гильдии купец Готлиб Андреевич Финке / Ревизская сказка о купцах, гражданах и однодворцах христианах города Киева. Май 1858 // ДАКО. Ф. 280. Оп. 2. Спр. 1428. Арк. 30зв–31. Хрещатик вулиця // Вебсайт «Путівник по культурній спадщині Києва». | Ο Γκότλιμπ Αντριόνοβιτς Φίνκε (ουκρανικά : Го́тліб Андрі́йович Фі́нке, γερμανικά ; Gottlieb Finke), (1790, Βαρσοβία, Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία - 6 Νοεμβρίου 1851, Κίεβο, Ρωσική Αυτοκρατορία) ήταν έμπορος και βιομήχανος γερμανικής καταγωγής, δήμαρχος Κιέβου το 1841-1844. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CF%80_%CE%A6%CE%AF%CE%BD%CE%BA%CE%B5 |
BBC Knowledge | Ο λόγος για τον οποίο έκλεισε το κανάλι είναι επειδή η κυβέρνηση ήθελε να βάλει καινούργια τηλεοπτικά κανάλια στις ψηφιακές συχνότητες του BBC. Το BBC Three και το BBC Four ήταν προγραμματισμένα να ξεκινήσουν να εκπέμπουν το 2001, αλλά τελικά η έναρξη των καναλιών καθυστέρησε λόγω προβλημάτων. Το BBC Knowledge θα έπρεπε να είχε αντικατασταθεί ήδη από τον Oκτώβριο του 2000 από το BBC Four. Τελικά τα σχέδια για τις ψηφιακές συχνότητες προχώρησαν και έτσι το BBC Knowledge έκλεισε στις 2 Μαρτίου του 2002 με τις λέξεις "Αυτό ήταν από εμάς εδώ στο BBC Knowledge, καληνύχτα και αντίο". Λίγα δευτερόλεπτα μετά στη συχνότητα του BBC Knowledge βγήκε μια διαφήμιση για την πρεμιέρα του νέου καναλιού, του BBC Four, η οποία θα γινόταν την επόμενη. | Το BBC Knowledge (BBC Γνώση) ήταν ψηφιακό τηλεοπτικό κανάλι του BBC. Το κανάλι ήταν διαθέσιμο μέσω επίγειας ψηφιακής, δορυφορικής και καλωδιακής τηλεόρασης. Το πρόγραμμα του σταθμού είχε ντοκιμαντέρ, πολιτιστικές εκπομπές και εκπαιδευτική τηλεόραση. | https://el.wikipedia.org/wiki/BBC_Knowledge |
Μεθυλένιο (γενικά) | Η γέφυρα μεθυλενίου απαρτίζεται απο δύο άτομα υδρογόνου ενωμένα με ένα άτομο άνθρακα το οποίο διατηρεί δύο ελεύθερες μονάδες σθένους. Έχει τετραεδρική δομη (sp3 υβριδισμό), και δύο ασύζευκτα ηλεκτρόνια και γι' αυτό είναι διρίζα. Με τα δύο ασύζευκτα ηλεκτρόνια σχηματίζει δύο απλούς δεσμούς και είναι η επαναλαμβανόμενη δομική μονάδα των ευθύγραμμων ανθρακικών αλυσίδων. Σε κάθε ομόλογη σειρά της οργανικής χημείας δύο διαδοχικά μέλη διαφέρουν κατά την ομάδα μεθυλένιο. Μεθυλένιο είναι οργανική ένωση που αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο άνθρακα δηλαδή CH2. Η συστηματική ονομασία του κατα IUPAC είναι διυδρίδιο του άνθρακα ενώ επίσης ονομάζεται καρβένιο καθώς είναι το απλούστερο καρβένιο. Στο μεθυλένιο ο άνθρακας είναι δισθενής και έχει ένα ασύζευκτο ζεύγος ηλεκτρονίων. Το μεθυλένιο ανακαλύφθηκε γύρω στο 1960, είναι ασταθής ένωση και ανιχνεύεται μόνο σε χαμηλές πιέσεις και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Είναι αέριο που φθορίζει σε υπέρυθρο φως. Επίσης εμφανίζεται σαν βραχύβιο ενδιάμεσο σε οργανικές αντιδράσεις. Μπορεί να παρασκευαστεί κάτω από κατάλληλες συνθήκες με διάσπαση ενώσεων που περιέχουν μεθανοδιύλιο ή μεθυλιδένιο. Τέλος ο όρος μεθυλένιο χρησιμοποιείται επίσης για την ομάδα μεθυλιδένιο (=CH2) δηλαδή τον άνθρακα με δύο άτομα υδρογόνου που συνδέεται όμως με διπλό δεσμό με το υπόλοιπο του μορίου. Νικολάου Α. Αλεξάνδρου και Αναστασίου Γ. Βάρβογλη, Μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1975 Γεώργιος Α. Βάρβογλης, Οργανική Χημεία, 7η εκδοση, 1974 Χρ. Κοντομηνά, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1971. | Ο όρος μεθυλένιο χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην ελληνική βιβλιογραφία για να περιγράψει τη γέφυρα μεθυλενίου που είναι το μεθανοδιύλιο -CH2-. Επίσης όμως είναι αυτόνομη οργανική ένωση και οργανική ομάδα με διπλό δεσμό το μεθυλιδένιο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B8%CF%85%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF_(%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC) |
Στρατός της Ένωσης | Όταν ξέσπασε ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος τον Απρίλιο του 1861, υπήρχαν μόνον 16.000 στρατιώτες στον Στρατό Ξηράς των ΗΠΑ, εκ των οποίων αρκετοί αξιωματικοί από το Νότο παραιτήθηκαν και εισχώρησαν στον Συνομοσπονδιακό στρατό. Ο Στρατός των ΗΠΑ αποτελούνταν από δέκα συντάγματα πεζικού, τέσσερα πυροβολικού, δύο ιππικού, δύο δραγώνων και τρία έφιππου πεζικού. Τα συντάγματα ήταν διασκορπισμένα. Από τους 197 λόχους του στρατού, οι 179 βρισκόταν σε απομονωμένες περιοχές στα δυτικά, ενώ οι υπόλοιποι 18 βρισκόταν σε στρατώνες ανατολικά του ποταμού Μισσισσιππή, κυρίως στα σύνορα Καναδά–Ηνωμένων Πολιτειών και στις ακτές του Ατλαντικού.Με τις Νότιες πολιτείες που υποστήριζαν την δουλεία να αποσχίζονται από την Ένωση, και λόγω της έλλειψης ανδρών στον στρατό, ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν ζήτησε από τις πολιτείες να συλλέξουν δύναμη 75.000 ανδρών σε τρεις μήνες ώστε να κατασταλλεί η εξέγερση. Το κάλεσμα του Λίνκολν ανάγκασε τις μεθόριες πολιτείες να διαλέξουν πλευρά, και τέσσερις από αυτές αποσχίστηκαν, αυξάνοντας την δύναμη της Συνομοσπονδίας σε 11 πολιτείες. Ο πόλεμος κράτησε περισσότερο και ήταν πιο εκτεταμένος από ότι περίμεναν οι δύο πλευρές, και στις 22 Ιουλίου 1861 το Κογκρέσο ενέκρινε την δημιουργία εθελοντικού στρατού δύναμης 500.000 ανδρών.Το κάλεσμα για εθελοντές έγινε αρχικά δεκτό με ευχαρίστηση από πατριώτες Βόρειους, υπέρμαχους της κατάργησης της δουλείας, ακόμη και μετανάστες οι οποίοι στρατολογήθηκαν για να εξασφαλίσουν σταθερό εισόδημα και γεύματα. Πάνω από 10.000 Γερμανοί στη Νέα Υόρκη και τη Πενσυλβάνια αποκριθήκαν άμεσα στο κάλεσμα του Λίνκολν, ενώ και οι Γάλλοι τάχθηκαν άμεσα υπέρ του εθελοντικού στρατού. Καθώς χρειαζόταν ολοένα και περισσότεροι στρατιώτες, ο αριθμός των εθελοντών μειώθηκε και έτσι χρησιμοποιήθηκαν χρηματικά επιδόματα και υποχρεωτική στρατολόγηση. Παρ' όλα αυτά, μεταξύ Απριλίου 1861 και Απριλίου 1865, τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια στρατιώτες υπηρέτησαν στο Στρατό της Ένωσης, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν εθελοντές.Είναι εσφαλμένη η αντίληψη πως ο Νότος είχε πλεονέκτημα λόγω του μεγάλου ποσοστού επαγγελματιών αξιωματικών που παραιτήθηκαν για να ενταχθούν στον στρατό της Συνομοσπονδίας. Κατά την έναρξη του πολέμου, υπήρχαν 824 απόφοιτοι της Στρατιωτικής Ακαδημίας των Η.Π.Α. στον κατάλογο· από αυτούς, 296 παραιτήθηκαν ή απολύθηκαν, και 184 από αυτούς έγιναν αξιωματικοί στον Στρατό των Συνομόσπονδων. Από τους περίπου 900 αποφοίτους της Ακαδημίας Γουέστ Πόιντ, 400 εντάχθηκαν στον Στρατό της Ένωσης και 99 στους Συνομόσπονδους. Ως εκ τούτου, η αναλογία των επαγγελματιών αξιωματικών μεταξύ Ένωσης και Συνομοσπονδίας ήταν 642 προς 283. (Ένας από τους αξιωματικούς που παραιτήθηκαν ήταν ο Ρόμπερτ Λη, στον οποίο είχε αρχικά προσφερθεί η θέση διοικητή σε μια στρατιά για να καταστείλει την εξέγερση. Ο Λη απέρριψε την απόσχιση, αλλά αρνήθηκε να πολεμήσει εναντίον της πατρίδας του, τη Βιρτζίνια, και παραιτήθηκε για να δεχθεί τη θέση του ως διοικητή των Συνομόσπονδων δυνάμεων της Βιρτζίνια. Έγινε τελικά ο διοικητής του στρατού των Συνομόσπονδων.) Οι Νότιοι είχαν το πλεονέκτημα να διαθέτουν και άλλες στρατιωτικές ακαδημίες, όπως το Citadel και το Στρατιωτικό Ινστιτούτο της Βιρτζίνια, αλλά ελάχιστοι αξιωματικοί αποφοίτησαν από αυτές. Αν και οι αξιωματικοί ήταν σε θέση να παραιτηθούν, οι στρατιώτες που είχαν στρατολογηθεί δεν είχαν αυτό το δικαίωμα, πράγμα που σήμαινε ότι συνήθως έπρεπε είτε να λιποτακτήσουν είτε να περιμένουν μέχρι να λήξει η θητεία τους για να ενταχθούν στον στρατό των Συνομόσπονδων Πολιτειών. Ενώ ο συνολικός αριθμός αυτών των στρατιωτών είναι άγνωστος, μόνο 26 στρατολογημένοι άνδρες και ανεξάρτητοι αξιωματικοί του τακτικού στρατού είναι γνωστό ότι εγκατέλειψαν νόμιμα το στρατό για να ενταχθούν στον στρατό των Συνομόσπονδων Πολιτειών όταν άρχισε ο πόλεμος. Ο Στρατός της Ένωσης αποτελούνταν από πολυάριθμες οργανώσεις, οι οποίες σε γενικές γραμμές οργανωνόταν γεωγραφικά. Μεραρχίες Επρόκειτο για ομάδες τμημάτων που ηγούνταν από έναν διοικητή, και είχαν μορφή παρόμοια, αν και όχι συνώνυμη, με τα μέτωπα του πολέμου. Τμήμα Ένας οργανισμός που κάλυπτε μια καθορισμένη περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των καθηκόντων για τις ομοσπονδιακές εγκαταστάσεις και τα παραμεθόρια στρατεύματα. Τα τμήματα έπαιρναν τα ονόματά τους από ποταμούς ή ευρύτερες περιοχές. Περιφέρεια Υποδιαίρεση του τμήματος. Υπήρχαν και υποπεριφέρειες για μικρότερες περιοχές. Στρατιά Η στρατιωτική δύναμη που πολεμούσε, η οποία συνήθως, αν και όχι πάντα, ήταν ανατεθειμένη σε μια Περιφέρεια ή ένα Τμήμα αλλά μπορούσε να επιχειρήσει σε ευρύτερη περιοχή. Μερικές από τις πιο γνωστές στρατιές ήταν οι εξής: Στρατιά του Κάμπερλαντ, η στρατιά που επιχειρούσε κυρίως στο Τενεσί και αργότερα στη Τζόρτζια, υπό τους Ουίλιαμ Σ. Ρόουσκρανς και Τζορτζ Χένρι Τόμας. Στρατιά της Τζόρτζια, επιχείρησε στις ανατολικές ακτές υπό τον Χένρι Γ. Σλόκαμ. Στρατιά του Κόλπου, στρατιά που επιχειρούσε στην περιοχή του Κόλπου του Μεξικού, υπό τον Μπέντζαμιν Μπάτλερ, Ναθάνιελ Π. Μπανκς και Έντουαρντ Κάνμπι. Στρατιά του Τζέιμς, η στρατιά που επιχείρησε στην Χερσόνησο της Βιρτζίνια την περίοδο 1864–65, υπό τους Μπέντζαμιν Μπάτλερ και Έντουαρντ Ορντ. Στρατιά του Μισσισσιππή, στρατιά βραχυχρόνιας διάρκειας που επιχείρησε στον ποταμό Μισσισσιππή σε δύο περιόδους—υπό τον Τζον Πόουπ και τον Ουίλιαμ Σ. Ρόοσκραντς το 1862, και τον Τζον Α. ΜακΚλέρναντ το 1863. Στρατιά του Οχάιο, η στρατιά που επιχειρούσε κυρίως στο Κεντάκι και αργότερα στο Τενεσί και την Τζόρτζια υπό τους Ντον Κάρλος Μπούελ, Άμπροουζ Ε. Μπέρνσαιντ, Τζον Γκ. Φόστερ και Τζον Μ. Σόφιλντ. Στρατιά του Ποτόμακ, η κύρια στρατιά στο Ανατολικό Μέτωπο, υπό τους Τζορτζ Μπ. Μακλέλαν, Άμπροουζ Ε. Μπέρνσαιντ, Τζόζεφ Χούκερ και Τζορτζ Γκ. Μηντ. Στρατιά του Σεναντόα, η στρατιά που επιχειρούσε την Κοιλάδα του Σεναντόα, υπό τους Ντέιβιντ Χάντερ, Φίλιπ Σέρινταν και Οράτιο Γκ. Ράιτ. Στρατιά του Τενεσί, η πιο γνωστή στρατιά του Δυτικού Μετώπου, η οποία επιχειρούσε σε Κεντάκι, Τενεσί, Μισσισσίππι, Τζόρτζια και Βόρεια και Νότια Καρολίνα, υπό τον Οδυσσέα Γκραντ, Ουίλιαμ Τ. Σέρμαντ, Τζέιμς Μπ. Μακφέρσον και Όλιβερ Ο. Χάουαρντ. Στρατιά της Βιρτζίνια, η στρατιά που ανατέθηκε στον Τζον Πόουπ κατά την Εκστρατεία της Βόρειας Βιρτζίνια.Κάθε μία από αυτές τις στρατιές διοικούνταν συνήθως από έναν αρχιστράτηγο. Συνήθως, ο διοικητής του Τμήματος ή της Περιφέρειας ήταν υπεύθυνος για την στρατιά με το ίδιο όνομα, αλλά εμφανίστηκαν συγκρούσεις εντός των βαθμίδων όταν αυτό δεν συνέβαινε, ιδιαίτερα όταν η στρατιά περνούσε ένα γεωγραφικό όριο. Ο τακτικός στρατός, ο μόνιμος στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών, αναμειγνύονταν σε διάφορες μορφές του Στρατού της Ένωσης, σχηματίζοντας ένα πλαίσιο έμπειρων και ειδικευμένων στρατευμάτων. Θεωρούνταν από πολλούς ως ελίτ στρατεύματα και συχνά διατηρούνταν ως έφεδροι κατά τη διάρκεια των μαχών σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αυτή η δύναμη ήταν πολύ μικρή σε σύγκριση με τις μαζικές εθελοντικές δυνάμεις που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του Στρατού της Ένωσης. Οι στρατιώτες οργανώθηκαν με βάση τη στρατιωτική ειδικότητα τους. Τα σώματα πολέμου περιλάμβαναν πεζικό, ιππικό, πυροβολικό και άλλες μικρότερες οργανώσεις όπως το Αμερικανικό Σώμα Πεζοναυτών, το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, αποσπάστηκε από το ναυτικό ώστε να χρησιμοποιηθεί σε χερσαίες επιχειρήσεις. Το Σώμα Σημάτων δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον Άλμπερτ Τζ. Μάιερ. Χαμηλότερα από τις μεγάλες μονάδες όπως οι στρατιές, οι στρατιώτες οργανώνονταν κυρίως σε συντάγματα, την κύρια μαχητική μονάδα με την οποία ο στρατιώτης θα παρατασσόταν, με εντολή ενός συνταγματάρχη, ενός υπολοχαγού ή πιθανώς ενός ταγματάρχη. Τα συντάγματα αναπτυσσόταν σχεδόν πάντοτε στα πλαίσια μιας πολιτείας, και γενικά αναφερόταν με τον αριθμό που είχαν ακολουθούμενο από την πολιτεία, π.χ. 54ο Σύνταγμα Μασαχουσέτης κλπ. Τα συντάγματα ταξινομούνταν συνήθως σε ταξιαρχίες υπό τη διοίκηση ενός ταξιάρχου. Ωστόσο, οι ταξιαρχίες άλλαζαν εύκολα, ανάλογα με την περίσταση· το σύνταγμα ήταν η κύρια μορφή μόνιμης ομαδοποίησης. Οι ταξιαρχίες σχηματιζόταν συνήθως μόλις τα συντάγματα έφταναν στο πεδίο της μάχης, ανάλογα με το που θα μπορούσε να αναπτυχθεί το κάθε σύνταγμα μαζί με τα άλλα συντάγματα. Αρκετοί ήταν αυτοί που υπηρέτησαν ως επιτελάρχες του Στρατού της Ένωσης σε όλη την διάρκεια της ύπαρξής του: Ουίνφιλντ Σκοτ: 5 Ιουλίου 1841 – 1 Νοεμβρίου 1861 Τζορτζ Μπ. Μακλέλαν: 1 Νοεμβρίου 1861 – 11 Μαρτίου 1862 Χένρι Χάλεκ: 23 Ιουλίου 1862 – 9 Μαρτίου 1864 Οδυσσεύς Γκραντ: 9 Μαρτίου 1864 – 4 Μαρτίου 1869Το κενό μεταξύ 11 Μαρτίου και 23 Ιουλίου 1862 καλύφθηκε από τον άμεσο έλεγχο του στρατού από τον πρόεδρο Λίνκολν και του υπουργό Πολέμου Έντουιν Μ. Στάντον, με την βοήθεια ενός ανεπίσημου «Συμβουλίου Πολέμου» το οποίο δημιουργήθηκε στις 17 Μαρτίου 1862.Ο Σκοτ ήταν ηλικιωμένος βετεράνος του Πολέμου του 1812 και του Αμερικανικό-Μεξικανικού Πολέμου και δεν μπορούσε να εκτελέσει τα καθήκοντά του αποτελεσματικά. Ο διάδοχός του, Μακλέλαν, δημιούργησε και εκπαίδευσε την τεράστια στρατιά του Ποτόμακ, την πρωταρχική δύναμη μάχης στο Ανατολικό Μέτωπο. Αν και ήταν δημοφιλής στους στρατιώτες, ο Μακλέλαν απομακρύνθηκε από τη θέση του επιτελάρχη λόγω της υπερβολικής επιθετικής του στρατηγικής και της αμφιλεγόμενης σχέσης του με τον πρόεδρο Λίνκολν. (Παρέμεινε διοικητής της Στρατιά τους Ποτόμακ στην Εκστρατεία της Χερσονήσου και τη Μάχη του Αντίταμ.) Ο αντικαταστάτης του, Χένρι Χάλεκ, είχε επιτυχίες στο δυτικό μέτωπο, αλλά είχε περισσότερο διαχειριστικό ρόλο παρά ρόλο στρατηγικού σχεδιαστή και διοικητή. Ο Οδυσσέας Σ. Γκραντ ήταν ο τελευταίος διοικητής του Στρατού της Ένωσης. Ήταν γνωστός για τις νίκες του στη Δύση όταν διορίστηκε αντιστράτηγος και επικεφαλής του Στρατού της Ένωσης τον Μάρτιο του 1864. Ο Γκραντ επόπτευσε την Στρατιά του Ποτόμακ (η οποία ήταν επισήμως υπό την ηγεσία Τζορτζ Γκ. Μηντ) για να πραγματοποιήσει τα τελικά χτυπήματα κατά της Συνομοσπονδίας, εμπλέκοντας τις Συνομοσπονδιακές δυνάμεις σε πολλές σκληρές μάχες στη Βιρτζίνια, την Εκστρατεία του Όβερλαντ, πραγματοποιώντας πόλεμο τριβής που ο μεγαλύτερος στρατός της Ένωσης ήταν σε θέση να επιβιώσει πιο αποτελεσματικά από τον αντίπαλό του. Ο Γκραντ πολιόρκησε τον στρατό του Λη στο Πήτερσμπεργκ της Βιρτζίνια και τελικά κατέλαβε το Ρίτσμοντ, την πρωτεύουσα της Συνομοσπονδίας. Ανέπτυξε τη στρατηγική συντονισμένων ταυτόχρονων ωθήσεων κατά μεγάλων τμημάτων της Συνομοσπονδίας, και κυρίως τις εκστρατείες της Τζόρτζια και των Καρολινών του Ουίλιαμ Τεκούμσεχ Σέρμαν και της εκστρατείας της Κοιλάδας του Σεναντόα του Φίλιπ Σέρινταν. Αυτές οι εκστρατείες χαρακτηρίστηκαν από μια άλλη στρατηγική ιδέα του Γκραντ–γνωστή ως ολοκληρωτικός πόλεμος– η οποία παρεμπόδιζε στον εχθρό την πρόσβαση σε πόρους που απαιτούνταν για την συνέχιση του πολέμου με την ευρεία καταστροφή των εργοστασίων και των εκμεταλλεύσεών κατά μήκος της διαδρομής των εισερχόμενων στρατευμάτων της Ένωσης.Ο Γκραντ είχε επικριτές που διαμαρτυρήθηκαν για τον μεγάλο αριθμό απωλειών που υπέστη ο Στρατός της Ένωσης ενώ ήταν επικεφαλής του, αλλά ο Λίνκολν δεν τον αντικατέστησε, μιας και ο ίδιος ανέφερε: «Δεν μπορώ να απομακρύνω αυτόν τον άνθρωπο. Μάχεται.» Μεταξύ των σημαντικών διοικητών του στρατού ήταν ο Ναθάνιελ Λάιον (ο πρώτος στρατηγός της Ένωσης που σκοτώθηκε στο πέδιο της μάχης), ο Ουίλιαμ Ρόουσκρανς, ο Τζορτζ Χένρι Τόμας και ο Ουίλιαμ Τεκούμσεχ Σέρμαν. Σε άλλους, ήσσονος ικανότητας, συγκαταλέγεται ο Μπέντζαμιν Φ. Μπάτλερ. Οι αποφασιστικές νίκες του Γκραντ και του Σέρμαν είχαν ως αποτέλεσμα την παράδοση των μεγάλων Συνομοσπονδιακών στρατιών. Η πρώτη και πιο σημαντική ήταν στις 9 Απριλίου 1865, όταν ο Ρόμπερτ Ε. Λη παραδόθηκε με την Στρατιά της Βόρειας Βιρτζίνια στον Γκραντ στο Αππομάτοξ. Παρόλο που υπήρχαν κι άλλα Συνομοσπονδιακά στρατεύματα που παραδόθηκαν τις επόμενες εβδομάδες, όπως αυτό του Τζόζεφ Ε. Τζόνστον στη Βόρεια Καρολίνα, η ημερομηνία αυτή ήταν συμβολική για το τέλος του πλέον αιματηρού πολέμου στην αμερικανική ιστορία, το τέλος των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής και την αρχή της διαδικασίας της Ανασυγκρότησης. Από τους 2.213.363 άνδρες που υπηρέτησαν στο στρατό της Ένωσης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, 364.511 πέθαναν στη μάχη ή από τραυματισμούς που υπέστησαν σε μάχες, ασθένειες ή άλλες αιτίες και 281.881 τραυματίστηκαν. Περισσότεροι από 1 στους 4 στρατιώτες της Ένωσης σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τα θύματα του στρατού των Συνομοσπόνδων ήταν ακόμη χειρότερα—1 στους 3 Συνομόσπονδους στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι Συνομοσπονδία υπέστη σημαντικά χαμηλότερα συνολικά θύματα από την Ένωση, με περίπου 260.000 απώλειες αντί 360.000 της Ένωσης. Ο Στρατός της Ένωσης απαρτιζόταν από πολλές διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου μεγάλου αριθμού μεταναστών. Περίπου το 25% των λευκών ανδρών που υπηρετούσαν στον στρατό της Ένωσης είχαν γεννηθεί στο εξωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 1.600.000 στρατιώτες και ναυτικοί γεννήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων περίπου 200.000 Αφροαμερικανών. Περίπου 200.000 στρατιώτες γεννήθηκαν σε μια από τις Γερμανικές πολιτείες, ενώ επίσης 200.000 στρατιωτικοί και ναυτικοί είχαν γεννηθεί στην Ιρλανδία. Παρόλο που κάποιοι στρατιώτες καταγόταν από τη Μάλτα, την Ιταλία, την Ινδία και τη Ρωσία, οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους στρατιώτες που γεννήθηκαν στο εξωτερικό καταγόταν από την Αγγλία, τη Σκωτία και τον Καναδά. Πολλοί μετανάστες στρατιώτες σχημάτισαν τα δικά τους συντάγματα. Διάφορα οργανωτικά και διοικητικά ζητήματα προέκυψαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα οποία είχαν σημαντικό αντίκτυπο στις μεταγενέστερες στρατιωτικές διαδικασίες. Η ένταξη των μαύρων ως στρατιωτών αποτέλεσε σημαντικό ζήτημα. Τελικά, έγινε αντιληπτό, ειδικά μετά τη γενναία προσπάθεια του 54ου Εθελοντικού Συντάγματος Πεζικού Μασαχουσέτης στη μάχη του Οχυρού Γουάγκνερ, ότι οι μαύροι ήταν σε θέση να υπηρετήσουν ως επαρκείς και αξιόπιστοι στρατιώτες. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στις προσπάθειες του Ρόμπερτ Σμολς, ο οποίος, αν και ήταν ακόμη δούλος, κέρδισε φήμη για την λιποταξία του από τη Συνομοσπονδία, και τη μεταφορά ενός μεταγωγικού πλοίου στην Ένωση. Αργότερα συναντήθηκε με τον Έντουιν Στάντον, υπουργό πολέμου, ώστε να υποστηρίξει την άποψη ένταξης μαύρων σε μονάδες μάχης. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία της πρώτης μονάδας μάχης για μαύρους στρατιώτες, στη Νότια Καρολίνα. Τα στρατεύματα για τους μαύρους στρατιώτες άρχισαν να αναφέρονται ως Έγχρωμα Στρατεύματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι μαύροι στρατιώτες πληρωνόταν λιγότερο από τους λευκούς μέχρι τα τελευταία στάδια του πολέμου και γενικά αντιμετωπιζόταν σκληρά. Οι προμήθειες στο πεδίο της μάχης ήταν μεγάλο πρόβλημα. Βελτιώθηκαν σημαντικά με τις νέες τεχνικές για τη διατήρηση τροφίμων και άλλων ευπαθών προϊόντων, καθώς και με τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Ο στρατηγός Μοντγκόμερι Κ. Μεγκζ ήταν ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες στον τομέα αυτό. Η ιατρική φροντίδα ήταν, καταρχάς, εξαιρετικά αποδιοργανωμένη και υποβαθμισμένη. Σταδιακά, ιατρικοί εμπειρογνώμονες άρχισαν να ζητούν υψηλότερα πρότυπα φροντίδας και δημιούργησαν μια υπηρεσία που έγινε γνωστή ως Υγειονομική Επιτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών. Η επιτροπή αυτή δημιούργησε επαγγελματικά πρότυπα και οδήγησε σε μερικές από τις πρώτες εξελίξεις στην ιατρική του πεδίου της μάχης ως ξεχωριστή ειδικότητα. Ο στρατηγός Ουίλιαμ Αλεξάντερ Χάμοντ του Ιατρικού Σώματος πραγματοποίησε σημαντική εργασία όντας πρωτεργάτης στον τομέα αυτό.Επιπλέον, η φροντίδα των τραυματιών βελτιώθηκε σημαντικά από πρωτοπόρους της ιατρικής όπως η Κλάρα Μπάρτον, η οποία εργαζόταν συχνά μόνη της ώστε παρέχει προμήθειες και φροντίδα, φέρνοντας ένα νέο επίπεδο αφοσίωσης στη φροντίδα των τραυματιών. Ο Εμφύλιος Πόλεμος οδήγησε σε πολλές καινοτομίες στη στρατιωτική τακτική. Ο Γ. Τζ. Χάρντι δημοσίευσε την πρώτη αναθεωρημένη τακτική για το πεζικό με την χρήση μοντέρνων τουφεκιών το 1855. Ωστόσο, ακόμη και αυτή η τακτική αποδείχθηκε αναποτελεσματική στη μάχη, καθώς αφορούσε μαζική ομοβροντία πυρών, στην οποία ολόκληρες μονάδες (κυρίως συντάγματα) πυροδοτούσαν ταυτόχρονα. Αυτές οι τακτικές δεν είχαν δοκιμαστεί προηγουμένως σε κατάσταση πραγματικής μάχης, και οι διοικητές των μονάδων τοποθετούσαν τους στρατιώτες τους σε απίστευτα κοντινή απόσταση, σε σύγκριση με τον εχθρό, γεγονός που οδήγησε σε πολύ υψηλά ποσοστά θνησιμότητας. Κατά μία έννοια, τα όπλα είχαν εξελιχθεί πέρα από την τακτική, η οποία σύντομα άλλαξε καθώς ο πόλεμος τελείωνε. Οι σιδηρόδρομοι έδωσαν την επιλογή για την πρώτη μαζική μετακίνηση στρατευμάτων. Ο ηλεκτρικός τηλέγραφος χρησιμοποιήθηκε και από τις δύο πλευρές, γεγονός που επέτρεψε στους πολιτικούς και ανώτερους στρατιωτικούς ηγέτες να παραδίνουν εντολές και να λαμβάνουν αναφορές από διοικητές στο πεδίο της μάχης.Υπήρχαν πολλές άλλες καινοτομίες που ήρθαν από ανάγκη. Οι στρατηγοί αναγκάστηκαν να επανεξετάσουν την επιθετικογενή τακτική που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Αμερικανικο-Μεξικανικού Πολέμου, όπου οι επιτιθέμενοι μπορούσαν να συγκεντρωθούν σε απόσταση 100 γιαρδών από τις γραμμές άμυνας, το μέγιστο αποτελεσματικό εύρος των λειόκαννων μουσκέτων. Οι επιτιθέμενοι θα έπρεπε να υπομείνουν μια ομοβροντία από άστοχα πυρά μουσκέτων, πριν μπορέσουν να συγκλίνουν με τους αμυνόμενους. Αλλά μέχρι τον Εμφύλιο Πόλεμο τα λειόκαννα μουσκέτα είχαν αντικατασταθεί με τουφέκια που είχαν εύρος ακρίβειας έως 900 γιάρδες. Η άμυνα πλέον κυριαρχούσε στο πεδίο της μάχης. Πλέον οι επιτιθέμενοι, είτε προωθούνταν σε διατεταγμένες γραμμές, είτε διάσπαρτοι, υποβαλλόταν σε τρεις ή τέσσερις ομοβροντίες προτού συγκλίνουν με τους αμυνόμενους. Αυτό έκανε τις επιθετικές τακτικές που ήταν επιτυχείς 20 χρόνια πριν να φαίνονται απαρχαιωμένες. Η λιποταξία ήταν σημαντικό πρόβλημα και για τις δύο πλευρές. Οι καθημερινές δυσκολίες του πολέμου, οι αναγκαστικές πορείες, η δίψα, η ασφυκτική ζέστη, οι ασθένειες, η καθυστέρηση στην πληρωμή της αμοιβής, η αδημονία για την οικογένεια, η ανυπομονησία στη μονοτονία και η ματαιότητα της ανενεργής υπηρεσίας, ο πανικός στην παραμονή της μάχης, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους διοικητές και η αποθάρρυνση της ήττας (ειδικά στα πρώτα στάδια για τον Στρατό της Ένωσης), όλα έτειναν να μειώσουν το ηθικό του Στρατού της Ένωσης και να αυξήσουν την λιποταξία.Το 1861 και το 1862, ο πόλεμος πήγαινε άσχημα για το στρατό της Ένωσης και υπήρξαν, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, 180.000 λιποταξίες. Το 1863 και το 1864, τα δυο χειρότερα χρόνια του πολέμου, ο στρατός της Ένωσης υπέστη καθημερινά πάνω από 200 λιποταξίες, έχοντας συνολικά 150.000 λιποταξίες κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αριθμός των λιποτακτών για τον Στρατό της Ένωσης τα τέσσερα αυτά χρόνια να φτάσει σχεδόν στους 350.000 στρατιώτες. Σύμφωνα με τους αριθμούς αυτούς, το 15% των στρατιωτών της Ένωσης εγκατέλειψαν κατά την διάρκεια του πολέμου. Οι επίσημοι υπολογισμοί αναφέρουν πως οι λιποτάκτες του Στρατού της Ένωσης ήταν 200.000 καθ' όλη την διάρκεια του πολέμου, ή περίπου το 8%. Περίπου 1 στους 3 λιποτάκτες επέστρεψαν στα συντάγματά τους, είτε εθελοντικά είτε μετά τη σύλληψή τους. Πολλοί από τους λιποτάκτες ήταν «επαγγελματίες» άνδρες που θα στρατολογούνταν για να εισπράξουν τα συνήθως μεγάλα χρηματικά επιδόματα και έπειτα να εγκαταλείψουν το συντομότερο δυνατόν ώστε να κάνουν το ίδιο κάπου αλλού. Εάν δεν είχαν συλληφθεί και εκτελεστεί, θα μπορούσε να αποδειχθεί μια πολύ επικερδής εγκληματική επιχείρηση.Οι Ιρλανδοί ήταν οι κύριοι συμμετέχοντες στις διάσημες «Διαδηλώσεις κατά της Στρατολόγησης της Νέας Υόρκης» του 1863. Έχοντας ξεσηκωθεί από την ρητορική των Δημοκρατικών πολιτικών, οι Ιρλανδοί αποτέλεσαν την ισχυρότερη στήριξη των στόχων των Νοτίων πριν την έναρξη του πολέμου και αντέστρεψαν για μεγάλο χρονικό διάστημα την κατάργηση της δουλείας και την ελεύθερη μετακίνηση του μαύρου πληθυσμού, θεωρώντας τους ως ανταγωνισμό για τις θέσεις εργασίας και κατηγορώντας τους για τη μείωση των μισθών. Υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος ήταν απλώς ένας καταπιεστικός πόλεμος της ανώτερης τάξης για την ελευθέρωση των δούλων, οι οποίοι θα μπορούσαν να κινηθούν προς τον βορρά και να αγωνιστούν για την εργασία και τη στέγαση τους, οι φτωχότερες τάξεις δεν δέχτηκαν την στρατολόγηση, ειδικά λόγω του ότι κάποιος πλούσιος θα μπορούσε να εξαγοράσει την θητεία του. Οι φτωχοί σχημάτισαν συλλόγους που θα εξαγόραζαν εξαιρέσεις για τα άτυχα μέλη τους. Ως αποτέλεσμα του νόμου περί στρατολόγησης, άρχισαν οι αναταραχές σε αρκετές πόλεις του Βορρά, με τις μεγαλύτερες να πραγματοποιούνται στη Νέα Υόρκη. Όχλος που αποτελούνταν κυρίως από Ιρλανδούς μετανάστες διαδήλωσε το καλοκαίρι του 1863, παράλληλα με την εντονότερη βία που σημειώθηκε τον Ιούλιο κατά τη διάρκεια της Μάχης του Γκέτισμπεργκ. Ο όχλος έβαλε φωτιά σε όλες τις αφροαμερικανικές εκκλησίες και ένα ορφανοτροφείο για «έγχρωμα παιδιά» καθώς και σε σπίτια ορισμένων εξεχόντων προτεσταντών υποστηρικτών της κατάργησης της δουλείας. Λέγεται πως ένας όχλος απωθήθηκε από τα γραφεία της εφημερίδας New York Tribune που υποστήριζε την Ένωση, από εργαζόμενους που ήταν οπλισμένοι. Τα κυριότερα θύματα των ταραχών ήταν οι Αφροαμερικανοί και οι ακτιβιστές του κινήματος κατά της δουλείας. Ο Στρατός της Ένωσης εστάλη στη Νέα Υόρκη μετά το τέλος της μάχης στο Γκέτισμπεργκ. Μερικές μονάδες άνοιξαν πυρ ώστε να εξουδετερώσουν τη βία και να σταματήσουν τις διαδηλώσεις. Μέχρι τη στιγμή που τελείωσαν οι αναταραχές, περίπου 1.000 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. Πραγματοποιήθηκαν επίσης μικρότερης κλίμακας διαδηλώσεις κατά της στρατολόγησης σε αγροτικές μεσοδυτικές περιοχές και στις επαρχίες εξόρυξης άνθρακα της Πενσυλβάνια. Σώμα Αεροστάτων του Στρατού της Ένωσης Eicher, John H., and David J. Eicher. Civil War High Commands. Stanford, CA: Stanford University Press, 2001. (ISBN 0-8047-3641-3). Grant, Ulysses S. Personal Memoirs of U.S. Grant. 2 vols. Charles L. Webster & Company, 1885–86. (ISBN 0-914427-67-9). Glatthaar, Joseph T. Forged in Battle: The Civil War Alliance of Black Soldiers and White Officers. New York: Free Press, 1990. (ISBN 978-0-02-911815-3). Hattaway, Herman, and Archer Jones. How the North Won: A Military History of the Civil War. Urbana: University of Illinois Press, 1983. (ISBN 0-252-00918-5). McPherson, James M. What They Fought For, 1861–1865. Baton Rouge: Louisiana State University Press, 1994. (ISBN 978-0-8071-1904-4). Bledsoe, Andrew S. Citizen-Officers: The Union and Confederate Volunteer Junior Officer Corps in the American Civil War (LSU, 2015). xx, 322 σ. Canfield, Daniel T. "Opportunity Lost: Combined Operations and the Development of Union Military Strategy, April 1861-April 1862." Journal of Military History 79.3 (2015). Kahn, Matthew E., and Dora L. Costa. "Cowards and Heroes: Group Loyalty in the American Civil War." Quarterly journal of economics 2 (2003): 519-548. Nevins, Allan. The War for the Union. Vol. 1, The Improvised War 1861–1862. The War for the Union. Vol. 2, War Becomes Revolution 1862–1863. Vol. 3, The Organized War 1863–1864. Vol. 4, The Organized War to Victory 1864–1865. (Charles Scribner's Sons, 1960-71. (ISBN 1-56852-299-1).) Prokopowicz, Gerald J. All for the Regiment: the Army of the Ohio, 1861-1862 Αρχειοθετήθηκε 2017-12-24 στο Wayback Machine. (UNC Press, 2014). Shannon, Fred A. The Organization and Administration of the Union Army 1861–1865. 2 vols. Gloucester, MA: P. Smith, 1965. OCLC 428886. First published 1928 by A.H. Clark Co. Welcher, Frank J. The Union Army, 1861–1865 Organization and Operations. Vol. 1, The Eastern Theater. Bloomington: Indiana University Press, 1989. (ISBN 0-253-36453-1); . The Union Army, 1861–1865 Organization and Operations. Vol. 2, The Western Theater. (1993). (ISBN 0-253-36454-X). Άρθρα για τους στρατιώτες του Εμφυλίου Πολέμου Εγχειρίδιο Στρατιωτικής Χειρουργικής, του Samuel D. Gross, MD (1861), το οποίο χρησιμοποιήθηκε από ιατρούς του Στρατού της Ένωσης. Στρατιωτικές στολές της περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου Λιθογραφίες του Louis N. Rosenthal Κατάλογος νεκρών της Ομοσπονδίας | Ο Στρατός της Ένωσης (αγγλικά: Union Army) ή Ομοσπονδιακός Στρατός ήταν η χερσαία δύναμη που πολέμησε για την Ένωση κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, από το 1861 έως το 1865. Περιελάμβανε τον μόνιμο τακτικό στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος ενισχύθηκε από μεγάλο αριθμό προσωρινών μονάδων εθελοντών αλλά και κληρωτών. Ο Στρατός της Ένωσης πολέμησε και επικράτησε του Συνομοσπονδιακού Στρατού κατά την διάρκεια του πολέμου. Τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια άνδρες υπηρέτησαν για την Στρατό της Ένωσης, εκ των οποίων σχεδόν όλοι ήταν εθελοντές. Περίπου 360.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν για οποιοδήποτε λόγο, 280.000 τραυματίστηκαν και 200.000 λιποτάκτησαν. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82 |
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας | Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας ιδρύθηκε το 1840 κατόπιν δωρεάς του Κωνσταντίνου Αγαθόφρωνος Νικολόπουλου του οποίου ο πατέρας του καταγόταν από την Ανδρίτσαινα. Για κάποιους λόγους ο πατέρας του εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη και ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε εκεί το 1786, αφού μεγάλωσε σπούδασε εκεί στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή και έπειτα μετέβη στο Παρίσι.Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος είχε πάθος με τα βιβλία και απέκτησε παρά τις οικονομικές δυσκολίες μία σπουδαία βιβλιοθήκη η οποία συγκαταλεγόταν στις καλύτερες ιδιωτικές βιβλιοθήκες της εποχής του. Ο ίδιος ήταν πολύγλωσσος και πολυμαθής και ασχολήθηκε με την ποίηση, τη μουσική, τη λογοτεχνία και υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρίας στο Παρίσι. Το 1838 αποφάσισε να δωρίσει τη βιβλιοθήκη του στη γενέτειρα του πατέρα του. Το 1840 η συλλογή του μεταφέρθηκε από το Παρίσι (σε 47 κιβώτια) στο Ναύπλιο με πλοίο και έπειτα με ζώα μέχρι την Ανδρίτσαινα.Το 1941 πέθανε αιφνιδίως από τέτανο στο Παρίσι και δεν πρόλαβε να επισκεφτεί την Ανδρίτσαινα. Για 39 χρόνια τα βιβλία έμειναν αποθηκευμένα στη µικρή εκκλησία της Aγίας Βαρβάρας. Το 1930 η Νικολοπούλειος Βιβλιοθήκη έγινε δημόσια και πέρασε στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Εθνικής παιδείας και Θρησκευμάτων, ενώ η συλλογή της εμπλουτίστηκε με τη δωρεά του Ευάγγελου Καλλιανιώτη και µε άλλες δωρεές. Από το 1998 στεγάζεται σε νεοκλασικό κτίριο δίπλα στο ιστορικό Γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας. Ἡ βιβλιοθήκη κατέχει σπουδαία έργα Κλασικών Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων που προέρχονται από τις πρώτες τοπογραφικές εκδόσεις σε πλήρεις σειρές και εμπλουτίζεται συνεχώς µε νέες εκδόσεις. Ἡ συλλογή της σήμερα αριθμεί περισσότερους από 40 000 τόμους από τους οποίους 8000 είναι ιδιαίτερα σπάνιοι, ενώ λειτουργούν Ιστορικό αρχείο, εργαστήριο συντήρησης, αναγνωστήριο και δανειστικό τμήμα.Στη συλλογή της βιβλιοθήκης περιλαμβάνονται αντίγραφα (δωρεά του Βρετανικού Μουσείου 1963) της αμαζονομαχίας και της κενταυρομαχίας από το Ναό του Επικούριου Απόλλωνος. Συλλογή Καλλιανιώτη και Ιστορικό Αρχείο -Πρόκειται για μία συλλογή σπάνιων χειρογράφων όπως επιστολές της Φιλικής Εταιρείας και των αγωνιστών του 1921. Χειρόγραφο Κολοκοτρώνη. Χειρόγραφο Αναγνωστόπουλο - Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος ήταν αγωνιστής του 1921 μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Πίνδαρος, Ρώμη 1515 -Πρόκειται για σπάνιο βιβλίο του 1515 που εκδόθηκε στη Ρώμη και αναφέρεται στον αρχαίο λυρικό ποιητή. Αίσωπος, Βασιλεία 1524 - Πρόκειται για σπάνια έκδοση που συνοδεύεται με λατινική μετάφραση. Αγία Γραφή, Αμβέρσα 1657 - Πρόκειται για σπάνια δερματόδετη έκδοση στα Ολλανδικά. Διάλογος περί της Ελληνικής Επαναστάσεως - Νικολόπουλος, Κωνσταντίνος Αγαθόφρων Europeana Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη Επίσημη ιστοσελίδα Αναζήτηση Βιβλίων Public Historical Library of Andritsaina | Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας γνώστη και ως Νικολοπούλειο σύμφωνα με το όνομα του πρώτου δωρητή της βρίσκεται στο Νομό Ηλείας και είναι μία από τις σημαντικότερες και σπουδαιότερες βιβλιοθήκες της χώρας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1_%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82 |
Θεώρημα | Αν και μπορούν να γραφούν σε τελείως συμβολική μορφή με χρήση, για παράδειγμα, του προτασιακού λογισμού, τα θεωρήματα πιο συχνά γράφονται σε φυσική γλώσσα όπως π.χ. τα Ελληνικά ή τα Αγγλικά. Το ίδιο ισχύει και για τις αποδείξεις, που συχνά εκφράζονται ως λογικά οργανωμένα και καθαρά διατυπωμένα, άτυπα επιχειρήματα που σκοπό έχουν να δείξουν ότι μπορεί να κατασκευαστεί μια τυπική συμβολική απόδειξη. Τέτοια επιχειρήματα είναι τυπικά πιο εύκολα να ελεγχθούν από τα αμιγώς συμβολικά. Πράγματι, πολλοί μαθηματικοί θα εξέφραζαν προτίμηση για μια απόδειξη που όχι μόνο δείχνει την εγκυρότητα ενός θεωρήματος, αλλά επίσης εξηγεί με κάποιο τρόπο γιατί είναι προφανώς αλήθεια. Σε κάποιες περιπτώσεις μια εικόνα αρκεί για να αποδείξει ένα θεώρημα. Λόγω του ότι τα θεωρήματα βρίσκονται στον πυρήνα των μαθηματικών, είναι επίσης κεντρικά και στην αισθητική τους. Θεωρήματα συχνά περιγράφονται ως προφανή, ή δύσκολα ή βαθιά, ή ακόμα και όμορφα. Οι υποκειμενικές αυτές κρίσεις ποικίλουν όχι μόνο από άτομο σε άτομο, αλλά επίσης και με το χρόνο. Για παράδειγμα, καθώς μια απόδειξη απλοποιείται ή κατανοείται καλύτερα, ένα θεώρημα που ήταν κάποτε δύσκολο μπορεί να γίνει προφανές. Από την άλλη, ένα βαθύ θεώρημα μπορεί να τεθεί με απλό τρόπο, αλλά η απόδειξή του μπορεί να εμπεριέχει εκπληκτικές και ευφυείς συνδέσεις μεταξύ απομακρυσμένων περιοχών των μαθηματικών. Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα ενός τέτοιου θεωρήματος. Στη λογική, τα περισσότερα θεωρήματα έχουν τη μορφή υποθετικών προσδιορισμών: αν Α, τότε Β. Ένα τέτοιο θεώρημα δεν ισχυρίζεται ότι το Β είναι πάντα αληθές, παρά μόνο ότι το Β θα πρέπει να ισχύει αν και το Α είναι αληθές. Σ' αυτή την περίπτωση το Α λέγεται η υπόθεση του θεωρήματος (εδώ η υπόθεση είναι τελείως διαφορετική από μια εικασία) και Β το συμπέρασμα. Το θεώρημα «Αν n είναι άρτιος φυσικός αριθμός, τότε ο n/2 είναι φυσικός αριθμός» είναι ένα τυπικό παράδειγμα, στο οποίο η υπόθεση είναι ότι το n είναι άρτιος φυσικός αριθμός, και το συμπέρασμα είναι ότι το n/2 είναι επίσης φυσικός αριθμός. Για να είναι δυνατό να αποδειχθεί, ένα θεώρημα θα πρέπει να είναι δυνατό να εκφραστεί ως μια ακριβής, τυπική πρόταση. Παρ' όλα αυτά, τα θεωρήματα εκφράζονται συνήθως σε φυσική γλώσσα αντί σε κάποια τελείως συμβολική μορφή, με την πρόθεση ότι ο αναγνώστης μπορεί να παράγει την τυπική διατύπωση από την άτυπη. Επιπλέον, υπάρχουν συχνά υποθέσεις που κατανοούνται από τα συμφραζόμενα, χωρίς να διατυπώνονται ρητά. Συχνά στα μαθηματικά επιλέγεται ένας αριθμός υποθέσεων που θεωρούνται αληθείς σε μια δεδομένη θεωρία, και στη συνέχεια λέγεται ότι η θεωρία αποτελείται από όλα τα θεωρήματα που αποδεικνύονται με αυτές τις υποθέσεις. Στην περίπτωση αυτή οι υποθέσεις που απαρτίζουν τη θεμελιακή αυτή βάση, λέγονται αξιώματα (ή αιτήματα) της θεωρίας. Το γνωστικό πεδίο των μαθηματικών που μελετά τα τυπικά αξιωματικά συστήματα και τις αποδείξεις που μπορούν να γίνουν εντός τους, λέγεται θεωρία αποδείξεων. Ορισμένα θεωρήματα είναι προφανή, με την έννοια ότι έπονται από ορισμούς, αξιώματα, και άλλα θεωρήματα με προφανή τρόπο, και οι αποδείξεις τους δεν περιέχουν ιδιαίτερα εκπληκτικούς και ενδιαφέροντες συλλογισμούς. Κάποια άλλα λέγονται βαθειά: οι αποδείξεις τους μπορεί να είναι εκτεταμένες και δύσκολες, να χρησιμοποιούν περιοχές των μαθηματικών που θεωρούνται μακρινές από τη διατύπωση του θεωρήματος, ή να καταδεικνύουν εκπληκτικές διασυνδέσεις μεταξύ απομακρυσμένων κλάδων των μαθηματικών. Ένα θεώρημα μπορεί να είναι απλό στη διατύπωσή του, αλλά να έχει βαθιά απόδειξη. Κλασσικό παράδειγμα είναι το τελευταίο θεώρημα του Φερμά, και υπάρχει πλήθος άλλων παραδειγμάτων από απλά, αλλά δύσκολα θεωρήματα στη θεωρία αριθμών και τη συνδυαστική, ανάμεσα σε άλλες περιοχές. Υπάρχουν κάποια θεωρήματα για τα οποία υπάρχει γνωστή απόδειξη, αλλά αυτή δεν είναι δυνατό να γραφεί εύκολα. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το θεώρημα τεσσάρων χρωμάτων και η εικασία του Κέπλερ. Και τα δύο γνωρίζουμε ότι ισχύουν, ανάγοντάς τα σε υπολογιστική αναζήτηση, που στη συνέχεια επαληθεύεται με κάποιο πρόγραμμα υπολογιστή. Αρχικά, πολλοί μαθηματικοί δεν αποδεχόντουσαν αυτή τη μορφή απόδειξης, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει περισσότερο αποδεκτή. Ο μαθηματικός Ντόρον Ζάιλμπέργκερ έχει φτάσει να ισχυριστεί ότι αυτά είναι πιθανώς τα μόνα μη προφανή αποτελέσματα που έχουν ποτέ αποδειχθεί από μαθηματικούς. Πολλά μαθηματικά θεωρήματα μπορούν να αναχθούν σε σαφείς υπολογισμούς, όπως οι πολυωνυμικές ταυτότητες, οι τριγωνομετρικές ταυτότητες, και οι υπεργεωμετρικές ταυτότητες Τα θεωρήματα συχνά υποδηλώνονται από αρκετούς άλλους όρους. Η ίδια η ετικέτα Θεώρημα φυλάσσεται για τα σημαντικότερα αποτελέσματα, ενώ τα αποτελέσματα που είναι λιγότερο σημαντικά ή διακρίνονται με άλλους τρόπους ονομάζονται από την ακόλουθη ορολογία: Η πρόταση είναι μία δήλωση που δεν συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο θεώρημα. Αυτός ο όρος μερικές φορές υπονοεί για μια δήλωση ότι έχει απλή απόδειξη ή ότι είναι βασική συνέπεια ενός ορισμού που χρειάζεται να δηλωθεί αλλά είναι αρκετά εμφανής ώστε να μην χρειάζεται απόδειξη. Η λέξη πρόταση μερικές φορές χρησιμοποιείται για το δηλωτικό μέρος ενός θεωρήματος. Το λήμμα είναι ένα "προθεώρημα", μία δήλωση που σχηματίζει μέρος της απόδειξης ενός μεγαλύτερου θεωρήματος. Η διάκριση μεταξύ των θεωρημάτων και των λημμάτων είναι μάλλον αυθαίρετη, μιας και το μείζον αποτέλεσμα του ενός μαθηματικού είναι η ελάσσων αξίωση ενός άλλου. Το Λήμμα του Γκάους και το Λήμμα του Ζορν, για παράδειγμα, είναι αρκετά ενδιαφέροντα ώστε μερικοί συγγραφείς να τα παρουσιάζουν χωρίς να έχουν πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν στην απόδειξη κάποιου θεωρήματος. Το πόρισμα είναι μια πρόταση που συνεπάγεται με μικρή ή και καθόλου απόδειξη από ένα άλλο θεώρημα ή ορισμό. Αυτό σημαίνει ότι η πρόταση Β είναι πόρισμα της πρότασης Α αν η Β μπορεί γρήγορα να συναχθεί από την Α. Η Αξίωση (ή αίτημα) είναι ένα απαραίτητο ή ανεξάρτητα ενδιαφέρον αποτέλεσμα που μπορεί να είναι μέρος της απόδειξης μιας άλλης δήλωσης. Παρά το όνομα, οι αξιώσεις πρέπει να αποδειχθούν.Υπάρχουν και άλλοι όροι, που χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά, οι οποίοι προσδίδονται συμβατικά σε αποδεδειγμένες δηλώσεις, έτσι ώστε ορισμένα θεωρήματα να αναφέρονται με ιστορικά ή συνηθισμένα ονόματα. Για παράδειγμα: Ταυτότητα, που χρησιμοποιείται για θεωρήματα τα οποία δηλώνουν μια ισότητα μεταξύ δύο μαθηματικών εκφράσεων. Παραδείγματα αποτελούν η Ταυτότητα του Όιλερ και η Ταυτότητα Βαντερμόντε. Κανόνας, που χρησιμοποιείται για ορισμένα θεωρήματα, όπως ο Κανόνας του Μπαίυες και ο Κανόνας του Κράμερ, που αποδεικνύουν χρήσιμους τύπους. Νόμος. Παράδειγμα αποτελούν ο Νόμος των μεγάλων αριθμών, ο Νόμος των συνημιτόνων και ο Νόμος μηδέν-ένα του Κολμογκόροφ. Αρχή. Παραδείγματα αποτελούν η Αρχή του Χαρνάκ, η Αρχή του ελαχίστου άνω φράγματος, και η Αρχή της θυρίδας. Το Αντίστροφο ενός άλλου θεωρήματος. Για παράδειγμα, αν ένα θεώρημα δηλώνει ότι το Α έχει σχέση με το Β, τότε το αντίστροφό του θα δήλωνε ότι το Β έχει σχέση με το Α. Το αντίστροφο ενός θεωρήματος δεν είναι απαραιτήτως πάντα αληθές.Λίγα πασίγνωστα θεωρήματα έχουν ακόμα πιο ιδιοσυγκρατικά ονόματα. Ο Αλγόριθμος διαίρεσης είναι ένα θεώρημα που εκφράζει το αποτέλεσμα της διαίρεσης στους φυσικούς αριθμούς και τους γενικότερους δακτυλίους. Το Παράδοξο των Μπανάχ–Τάρσκι είναι ένα θεώρημα στη Θεωρία μέτρου του οποίου το αποτέλεσμα αποτελεί παράδοξο καθώς βρίσκεται σε αντίθεση με την κοινή διαίσθηση για τον όγκο στον τρισδιάστατο χώρο. Μία μη-αποδεδειγμένη δήλωση που πιστεύεται πως είναι αληθής καλείται εικασία (ή ενίοτε υπόθεση, αλλά με διαφορετικό νόημα από το παραπάνω). Για να θεωρηθεί εικασία, μια δήλωση πρέπει συνήθως να προταθεί δημόσια, οπότε το όνομα του ατόμου που έκανε την πρόταση μπορεί να προσκολληθεί στην εικασία, όπως με την Εικασία του Γκόλντμπαχ. Άλλες διάσημες εικασίες αποτελούν η Εικασία του Κόλλατζ και η Υπόθεση του Ρίμαν. | Στα μαθηματικά, ένα θεώρημα είναι μια πρόταση που αποδεικνύεται με βάση προηγουμένως αποδεκτές ή αποδεδειγμένες προτάσεις όπως τα αξιώματα. Στην τυπική μαθηματική λογική, η έννοια θεώρημα μπορεί να ερμηνευθεί ως μια μαθηματική πρόταση που μπορεί να παραχθεί σύμφωνα με τους συμπερασματικούς κανόνες ενός συγκεκριμένου τυπικού συστήματος. Οι προτάσεις μιας θεωρίας όπως εκφράζονται σε μια τυπική γλώσσα ονομάζονται τα στοιχειώδη θεωρήματά της, και λέγεται ότι είναι αληθή. Η βασική ιδιότητα των θεωρημάτων είναι ότι παράγονται χρησιμοποιώντας ένα πεπερασμένο σύνολο από συμπερασματικούς κανόνες και αξιώματα χωρίς επιπλέον υποθέσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη σημασιολογία της γλώσσας: η έκφραση που προκύπτει από μια παραγωγή είναι συντακτική συνέπεια όλων των εκφράσεων που προηγούνται. Στα μαθηματικά, η παραγωγή ενός θεωρήματος ερμηνεύεται συχνά ως απόδειξη της αλήθειας της έκφρασης που προκύπτει, αλλά διαφορετικά παραγωγικά συστήματα μπορούν να δώσουν άλλες ερμηνείες, ανάλογα με το νόημα των κανόνων παραγωγής. Οι αποδείξεις των θεωρημάτων έχουν δυο μέρη, που λέγονται υποθέσεις και συμπεράσματα. Η απόδειξη ενός μαθηματικού θεωρήματος είναι ένα λογικό επιχείρημα που επιδεικνύει ότι τα συμπεράσματα είναι αναγκαία συνέπεια των υποθέσεων, με την έννοια ότι αν οι υποθέσεις είναι αληθείς, τότε και τα συμπεράσματα πρέπει επίσης να είναι αληθή, χωρίς περαιτέρω υποθέσεις. Η έννοια του θεωρήματος είναι επομένως θεμελιωδώς συμπερασματική, σε αντίθεση με την έννοια μιας επιστημονικής θεωρίας, η οποία είναι εμπειρική. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1 |
Κακό | Χρήστου Γιανναρά: Το αίνιγμα του κακού, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2008 Πωλ Ρίκερ: Το κακό. Μια πρόκληση για τη φιλοσοφία και τη θεολογία, μτφρ. Γρηγορίου, Γιώργος, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2005 Λάιαλ Ουάτσον: Σκοτεινή φύση. Φυσική ιστορία του κακού, μτφρ. Λίνα Αβραμίδου, εκδ. Θύραθεν, 2011 Θάνος Λίποβατς: Η απατηλή σαγήνη και η διαβρωτική βία του κακού, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2012 Γεώργιος Φλωρόφσκι: «Το κακό», στο: Γεώργιος Φλωρόφσκι, Δημιουργία και απολύτρωση, μτφρ. Παναγιώτης Πάλλης, εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1983, σσ. 89-104 Συζήτηση Χ. Γιανναρά - Δ. Κοσμόπουλου για "Το αίνιγμα του κακού" [1] Παπαθεοδώρου, Ευάγγελος Γεωργίου. «Το Πρόβλημα του Κακού στην Παλαιά Διαθήκη». Μεταπτυχιακή εργασία- Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Τμήμα Θεολογίας, 2012. http://invenio.lib.auth.gr/record/128923/files/GRI-2012-8398.pdf. | Κακό είναι μια πράξη ή κατάσταση από την οποία προκύπτει, ή τείνει να προκύψει, αποτέλεσμα που αντίκειται σε μια ηθική. Η ηθική αυτή δεν είναι σαφώς καθορισμένη, η παραβίασή της όμως αφορά σε γενικές γραμμές τον μη σεβασμό και τη σπατάλη της φύσης, της δημιουργίας και της ανθρώπινης υπόστασης, είτε άμεσα, είτε με προδιάθεση: η καταστροφικότητα, η περιττή βία, ο μη σεβασμός της ζωής, η συνειδητή και σκόπιμη αδικία, ο σχεδιασμός του εξευτελισμού της αξιοπρέπειας με ταπεινά κίνητρα κλπ. αντανακλούν το κακό. Το κακό συνήθως θεωρείται το εννοιολογικό αντίθετο του καλού. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BA%CF%8C |
Φερδινάνδος Κάρολος της Μάντουα | Ήταν το μόνο τέκνο του Καρόλου Β΄ δούκα της Μάντουα και της Ισαβέλλας-Κλάρας των Αψβούργων, κόρης του Λεοπόλδου Ε΄ αρχιδούκα της Πέραν Αυστρίας. Γεννήθηκε στο Ρέβερε της Μάντουα. Το 1665 σε τελετή στον Καθεδρικό του Αγ. Πέτρου περιεβλήθη με το αξίωμα του δούκα από τον Λεοπόλδο Α΄ των Αψβούργων-Αυστρίας. Η πρώτη πράξη του ήταν να περιορίσει τις καταχρήσεις στη συλλογή φόρων και να μεταρρυθμίσει τη δημόσια τάξη. Ήταν λάτρης της μουσικής: ο Τομάζο Αλμπινόνι του αφιέρωσε την δεύτερη όπερά του. Αγαπούσε τις φιλανθρωπίες και τις γυναίκες μάλλον παρά η εξουσία των δύο δουκάτων του. Πρώτα νυμφεύτηκε τo 1671 την πέμπτη ξαδέλφη του Άννα-Ισαβέλλα Γκοντζάγκα, κόρη και κληρονόμο του Φερδινάνδου Γ΄ δούκα της Γκουαστάλα. Ο γάμος έφερε το δουκάτο της Γκουαστάλα στον Φερδινάνδο-Κάρολο, μια περιοχή που ήταν σημείο τριβής μεταξύ των δύο κλάδων του Οίκου. Κατά την περίοδο εξουσίας του η περιοχή του αυτονομήθηκε από την Αυστρία και αναπτύχθηκε οικονομικά. Τότε η Ισπανία ανέστειλε την ετήσια καταβολή 50.000 κορωνών για τη φρουρά του Καζάλε, κάτι που εξόργισε τον δούκα.Η Αυστρία κατέλαβε τη Γκουαστάλα και ο απογοητευμένος δούκας έκανε συμφωνία (pact) με τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, πωλώντας το Καζάλε. Ο υπουργός του Έρκολε Αντόνιο Ματιόλι ίσως είναι ο άνθρωπος, που το 1679 φυλακίστηκε στο Πινερόλο, φορώντας ένα σιδηρούν προσωπείο για να μην αποκαλύψει τη συμφωνία στους εχθρούς της Γαλλίας. Ο δούκας συνήψε νέα συμφωνία με τη Γαλλία το 1681, όπου του παραχωρήθηκε ετήσια πρόσοδος 60.000 λιρών, σταδιοδρομία ως στρατηγός και το δικαίωμα να λαμβάνει μέρος σε οποιεσδήποτε γαλλικές κατακτήσεις στην Ιταλία. Όταν οι Γάλλοι κατέλαβαν το Καζάλε, ο δούκας έχασε την εκτίμηση που είχε στην Ιταλία. Το 1700 απεβίωσε ο Κάρολος Β΄ της Ισπανίας και ξεκίνησε ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου ο δούκας πήρε το μέρος της Γαλλίας. Όταν το 1701 οι αντιγαλλικές δυνάμεις κατέλαβαν τη Μάντουα, ο δούκας άφησε τη διακυβέρνηση στην Άννα-Ισαβέλλα και πήγε στο Καζάλε. Τελικά οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν πέρα από τις Άλπεις και η Μάντουα πλήρωσε βαρύ τίμημα. Το 1703 απεβίωσε η Άννα-Ισαβέλα και ο δούκας ζήτησε το χέρι της Ενριέττας της Λωρραίνης-Γκιζ, κόρης του Καρόλου Γ΄ δούκα του Ελμπέφ. Ο Φερδινάνδος-Κάρολος εξουσίαζε ένα δουκάτο, ενώ οι Ελμπέφ ήταν ένας πλάγιος κλάδος και είχαν τίτλο μόνο· παρ' όλα αυτά θα είχε συμμαχία με έναν άλλο Οίκο, που ήταν πρίγκιπες στην Αυλή της Γαλλίας.Το 1706 όρισε πρωθυπουργό τον Ασκάνιο Αντρεάζι ως διαχειριστή των εσωτερικών υποθέσεων. Ο Ιωσήφ Α΄ τον κατηγόρησε για προδοσία· η Συνέλευση (Diet) στο Ρέγκενσμπουργκ το 1708 τον έκρινε ένοχο κακουργήματος και οι κτήσεις του στη Μάντουα κατασχέθηκαν από την Αυστρία. Το 1631 στον Πόλεμο για τη διαδοχή στη Μάντουα η Σαβοΐα είχε καταλάβει το μισό Μομφερά, τώρα ο Βίκτωρ-Αμεδαίος Β΄ της Σαρδηνίας κατέλαβε το υπόλοιπο. Ο δούκας απεβίωσε το ίδιο έτος στην Πάδοβα. Πρώτα νυμφεύτηκε τo 1671 την 5η εξαδέλφη του Άννα-Ισαβέλλα Γκοντζάγκα, κόρη και κληρονόμο του Φερδινάνδου Γ΄ δούκα της Γκουαστάλα. Το 1703 απεβίωσε η Άννα-Ισαβέλα και ο δούκας νυμφεύτηκε, για δεύτερη φορά, τη Σουζάνα Ερριέττα της Λωρραίνης-Γκιζ, κόρη του Καρόλου Γ΄ δούκα του Ελμπέφ. Δεν απέκτησε απογόνους. Από την εκτός γάμου σχέση του με την Ισαβέλλα ή Ελεονόρα Πάρμα είχε νόθα τέκνα. Ήταν Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος του Σωτήρος, που είχε ιδρυθεί από τον Βικέντιο Α΄ δούκα της Μάντουα. Alessandro Cont, Sotto tutela: il sovrano bambino in Italia (1659–1714), “Rivista storica italiana”, 124, 2 (agosto 2012), pp. 537–581, F. Amadei, Cronaca universale della città di Mantova. Volume IV, Mantova, 1954 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.. | O Φερδινάνδος-Κάρολος, ιταλ. Ferrante Carlo , (31 Αυγούστου 1652 - 5 Ιουλίου 1708) από τον Οίκο των Γκοντζάγκα, ήταν δούκας της Μάντουα και Δούκας του Μομφερράτου (1665 - 1708), τελευταίος του Οίκου του. Αρχικά ήταν σύμμαχος με την Αυστρία, όταν όμως του κατέλαβε τη Γκουαστάλα, μεταστράφηκε στη Γαλλία. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B1 |
Γιγάντιο καλαμάρι | Όπως όλα τα καλαμάρια, ένα γιγάντιο καλαμάρι έχει ένα μανδύα (κορμός), και δέκα πλοκάμια, οκτώ μικρά (βραχίονες), και δύο πλέον πλοκάμια (τα μεγαλύτερα γνωστά πλοκάμια ανάμεσα στα κεφαλόποδα). Οι βραχίονες και τα πλοκάμια του αποτελούν πολύ μεγάλο μήκος του, καθιστώντας το πολύ ελαφρύτερο από ό, τι ο κύριος θηρευτής του, η φάλαινα φυσητήρας. Επιστημονικά τεκμηριωμένα δείγματα έχουν μάζες εκατοντάδες, αντί για χιλιάδων χιλιογράμμων. Οι εσωτερικές επιφάνειες των βραχιόνων και των πλοκαμιών φέρουν εκατοντάδες υποσφαιρικούς μυζητήρες (βεντούζες), με διάμετρο 2 με 5 εκατοστά, ο καθένας τοποθετημένος σε ένα μίσχο. Η περιφέρεια των μυζητήρων φέρει αιχμηρά, οδοντωτά λεπτά δαχτυλίδια χιτίνης. Αυτά τα μικρά δόντια και η αναρρόφηση που προκαλούν οι βεντούζες χρησιμοποιούνται ώστε το καλαμάρι να γραπώσει το θήραμά του. Κυκλικές ουλές από βεντούζες, πάνω ή κοντά στο κεφάλι των φυσητήρων που έχουν επιτεθεί γιγάντια καλαμάρια είναι κοινές. Κάθε βραχίονας ή πλοκάμι χωρίζεται σε τρεις περιοχές - τον καρπό ("carpus"), το χέρι ("manus") και τον δάκτυλο ("dactylus"). Ο καρπός φέρει πυκνές ομάδες βεντουζών, σε έξι ή επτά ακανόνιστες, εγκάρσιες σειρές. Το χέρι είναι ευρύτερο, κοντά στο άκρο του πλοκαμιού και φέρει διευρυμένες βεντούζες σε δύο σειρές. Ο δάκτυλος είναι η άκρη του πλοκαμιού. Οι βάσεις όλων των πλοκαμιών σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από το ράμφος, όπως και σε άλλα κεφαλόποδα. Τα γιγάντια καλαμάρια έχουν μικρά πτερύγια στο πίσω μέρος των μανδυών που χρησιμοποιούνται για μετακίνηση. Όπως κι άλλα κεφαλόποδα, προωθούνται με την εκτόξευση νερού. Το νερό εισέρχεται μέσα στην κοιλότητα του μανδύα κι εν συνεχεία μετακινείται διαμέσου του σιφονιού, σε απαλούς, ρυθμικούς παλμούς. Μπορούν επίσης να κινηθούν γρήγορα επεκτείνοντας την κοιλότητα γεμίζοντάς την με νερό και στη συνέχεια οι μύες συστέλλονται και εκτοξεύουν το νερό μέσα από το σιφόνι. Τα γιγάντια καλαμάρια αναπνέουν με δύο μεγάλα βράγχια που βρίσκονται μέσα στην κοιλότητα του μανδύα. Το κυκλοφορικό σύστημά τους είναι κλειστό, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κεφαλόποδων. Όπως κι άλλα καλαμάρια, περιέχουν σκούρο μελάνι που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει τα αρπακτικά ζώα. Το γιγάντιο καλαμάρι έχει εξελιγμένο νευρικό σύστημα και σύνθετο εγκέφαλο, με τους επιστήμονες να έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχει επίσης τα μεγαλύτερα μάτια από κάθε ζωντανό πλάσμα με εξαίρεση ίσως το κολοσσιαίο καλαμάρι - μέχρι τουλάχιστον 27 εκατοστά σε διάμετρο, με 9 εκατοστά κόρη (μόνο οι εξαφανισμένοι ιχθυόσαυροι είναι γνωστό ότι είχαν μεγαλύτερα μάτια ). Τα μεγάλα μάτια μπορούν να ανιχνεύσουν καλύτερα το φως (συμπεριλαμβανομενής της βιοφωταύγειας), το οποίο είναι σπάνιο σε βαθιά νερά. Τα γιγάντια καλαμάρια πιθανώς δεν μπορούν να δουν το χρώμα, αλλά πιθανότατα μπορούν να διακρίνουν μικρές διαφορές στον τόνο, το οποίο είναι σημαντικό σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, στον βαθύ ωκεανό. Το γιγάντιο καλαμάρι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μαλάκιο και το δεύτερο μεγαλύτερο όλων των υπαρχόντων ασπόνδυλων. Μόνο το κολοσσιαίο καλαμάρι, Mesonychoteuthis hamiltoni, είναι μεγαλύτερο, το οποίο μπορεί να έχει έναν μανδύα σχεδόν διπλάσιο σε μήκος. Αρκετά εξαφανισμένα κεφαλόποδα, όπως το βαμπιρόμορφο του Κρητιδικού Tusoteuthis, το κολεοειδές του Κρητιδικού Yezoteuthis, και το ναυτιλοειδές του Ορδοβίκιου Cameroceras μπορεί να ήταν ακόμα μεγαλύτερα. Το μέγεθος του γιγάντιου καλαμαριού, ιδιαίτερα το συνολικό μήκος, συχνά έχει υπερεκτιμηθεί. Οι αναφορές για δείγματα που ξεπερνούν σε μήκος τα 20 μέτρα είναι ευρέως διαδεδομένες, αλλά δεν έχουν τεκμηριωθεί επιστημονικά. Σύμφωνα με τον ειδικό στα γιγάντια καλαμάρια, Steve O'Shea, αυτά τα μήκη είναι πιθανό να επιτευχθούν αν συμπεριληφθεί και το μήκος των δύο μεγάλων πλοκαμιών.Με βάση την εξέταση 130 δειγμάτων και των ραμφών τους, που βρέθηκαν μέσα σε φάλαινες φυσητήρες, οι μανδύες των γιγάντιων καλαμαριών είναι γνωστό ότι δεν υπερβαίνουν τα 2,25 μέτρα. Συμπεριλαμβάνοντας το κεφάλι και τους βραχίονες, αλλά όχι τα μακριά πλοκάμια, το μήκος πολύ σπάνια υπερβαίνει τα 5 μέτρα. Το μέγιστο συνολικό μήκος, εκτιμάται σε 13 μέτρα για τα θηλυκά και 10 μέτρα για τα αρσενικά από τα οπίσθια πτερύγια μέχρι την άκρη των δύο μακρών πλοκαμιών.Τα γιγαντιαία καλαμάρια παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό. Το μέγιστο βάρος υπολογίζεται σε 275 κιλά για τα θηλυκά και 150 κιλά για τα αρσενικά. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα γιγάντια καλαμάρια τρέφονται με ψάρια βαθέων υδάτων και άλλα είδη καλαμαριών. Πιάνουν το θήραμά χρησιμοποιώντας τα δύο μακριά πλοκάμια, γραπώνοντάς το με τις οδοντωτές βεντούζες στα άκρα. Στη συνέχεια, θα το φέρει προς το ισχυρό ράμφος, και τεμαχίζει με τη μικρή γλώσσα με μικρά δόντια (radula) πριν φτάσει στον οισοφάγο. Πιστεύεται ότι είναι μοναχικοί κυνηγοί, καθώς μόνο μεμονωμένα γιγάντια καλαμάρια έχουν πιαστεί στα δίχτυα των ψαράδων. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των γιγάντιων καλαμαριών που αλιεύονται με τράτες στα ύδατα της Νέας Ζηλανδίας έχουν συνδεθεί με το τοπικό είδος Macruronus novaezelandiae, αυτό το είδος δεν περιλαμβάνεται στη διατροφή του γιγάντιου καλαμαριού. Αυτό σημαίνει ότι τα γιγάντια καλαμάρια και οι Macruronus novaezelandiae τρέφονται με τα ίδια τα ζώα. Τα μόνα αρπακτικά που τρέφονται με ενήλικα καλαμάρια γίγαντες είναι οι φάλαινες φυσητήρες, αλλά και οι φάλαινες πιλότοι μπορεί να τρέφονται με αυτά επίσης. Τα ανήλικα θηρεύονται από καρχαρίες βαθέων υδάτων και άλλα ψάρια. Επειδή οι φυσητήρες είναι ειδικευμένοι στον εντοπισμό γιγάντιων καλαμαριών, οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να τους παρατηρήσουν για να μελετήσουν το καλαμάρι. Τα γιγάντια καλαμάρια είναι πολύ διαδεδομένα και παρατηρούνται σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου. Βρίσκονται συνήθως κοντά σε ηπειρωτικά και νησιωτικά πρανή σπτο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, ειδικά στη Νέα Γη, τη Νορβηγία, τις βόρειες Βρετανικές Νήσους, την Ισπανία, τις Αζόρες και τη Μαδέρα και στο Νότιο Ατλαντικό γύρω από Νότια Αφρική, στο Βόρειο Ειρηνικό γύρω από την Ιαπωνία, και στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό γύρω από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Τα δείγματα είναι σπάνια στα τροπικά και πολικά γεωγραφικά πλάτη. Η κατακόρυφη κατανομή του γιγάντιου καλαμαριού δεν είναι εντελώς γνωστά, αλλά τα δεδομένα από δείγματα που αλιεύθηκαν με τράτες και η καταδυτική συμπεριφορά των φυσητήρων δείχνουν ότι απαντόνται σε ένα ευρή φάσμα βαθών, ενδεχομένως από 300 μέχρι 1000 μέτρα. | Το γιγάντιο καλαμάρι (γένος Architeuthis) είναι κεφαλόποδο μεγάλων διαστάσεων που ζει σε μεγάλα βάθη στους ωκεανούς. Το γένος μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και οχτώ είδη. Υπολογίζεται ότι το μήκος των θηλυκών φτάνει μαζί με τα πλοκάμια τα 13 μέτρα και των αρσενικών τα δέκα. Μόνο το κολοσσιαίο καλαμάρι (Mesonychoteuthis hamiltoni), το οποίο μπορεί να φτάσει σε μήκος 14 μέτρων είναι μεγαλύτερο. Ο μανδύας του έχει μήκος περίπου 2 μέτρα. Παρά το μεγάλο μέγεθός του, το γιγάντιο καλαμάρι είναι από τα μεγάλα ζώα που έχουν παρατηρηθεί λιγότερο. Τις 30 Σεπτεμβρίου 2004, ερευνητές από το Εθνικό Μουσείο Επιστημών της Ιαπωνίας και της Ομοσπονδία Παρακολούθησης Φαλαινών της Ογκασαβάρα φωτογράφησαν για πρώτη φορά ένα ζωντανό γιγάντιο καλαμάρι στο φυσικό του περιβάλλον. Η ίδια ομάδα κινηματογράφησε επιτυχημένα ένα γιγάντιο καλαμάρι για πρώτη φορά τις 4 Δεκεμβρίου 2006. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9 |
Χρηματιστήριο Φραγκφούρτης | Ιδρύθηκε το 1585 όταν έμποροι καθόρισαν τις ισοτιμίες των νομισμάτων κατά τη διάρκεια της Έκθεσης της Φραγκφούρτης. Από το 1605 οι υπηρεσίες συναλλαγής νομισμάτων και καθορισμού των ισοτιμιών στεγάζονταν σε δικό τους κτίριο. Από τα τέλη του 17ου αιώνα πλέον οι συναλλαγές μετατράπηκαν από εμπορικές σε επενδυτικές. Επίσημος ιστότοπος | Το Χρηματιστήριο Φραγκφούρτης (γερμανικά: Börse Frankfurt, XFRA) είναι ένα χρηματιστήριο που βρίσκεται στη Φραγκφούρτη, στη Γερμανία. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μέρη για ανταλλαγή συναλλάγματος διεθνώς. Ανήκει στο Γερμανικό Χρηματιστήριο (Deutsche Börse). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82 |
Σουάτ Ντερβίς | Η Ντερβίς γεννήθηκε το 1904 ή το 1905 στην Κωνσταντινούπολη σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Ο πατέρας της, ήταν γυναικολόγος και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. Η μητέρα της, ήταν κόρη μιας σκλάβας στο περιβάλλον του Οθωμανού Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ. Η Ντερβίς είχε μια αδερφή, η οποία έλαβε μουσική εκπαίδευση σε αρκετά ωδεία στη Γερμανία. Η σχέση των γονιών της ήταν μονογαμική, και χαρακτηρίστηκαν ως μια αξιόπιστη οικογένεια, η οποία υποστήριζε την Ντερβίς. Ως παιδί, η Ντερβίς φορούσε μπούργκα.Η Ντερβίς έλαβε ιδιωτική διδασκαλία στη λογοτεχνία, τη μουσική, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Μεταξύ 1919 και 1920 ζούσε με την αδερφή της στη Γερμανία και ήταν φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Εκεί άρχισε να γράφει για την Τουρκία σε διάφορα γερμανικά περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων του Berliner Zeitung, και δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο το 1920, με τίτλο Kara Kitap (Μαύρο βιβλίο). Θα συνέχιζε να δημοσιεύει δέκα ακόμη μυθιστορήματα μεταξύ 1920 και 1932.Τα πρώτα μυθιστορήματα της Ντέρβις εξέτασαν κυρίως θέματα φύλου, τάξης και γυναικείας ψυχολογίας. Συχνά χρησιμοποιούσε ένα αστικό σκηνικό, το οποίο ήταν ασυνήθιστο για την περίοδο που έγραφε. Ένας κριτικός δήλωσε ότι η Ντερβίς, η οποία είναι πιο αντικειμενική και μοντέρνα από την Χαλίντ Εντίμπ (την πιο διάσημη γυναίκα συγγραφέας της εποχής), είναι σε καμία περίπτωση λιγότερο βαθιά». Εργάστηκε επίσης ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Μεταξύ των γεγονότων που ανέφερε ήταν η Διάσκεψη της Λωζάνης, στην οποία αποφασίστηκε η μοίρα της Τουρκίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα της μυθιστορήματα έχουν αναφερθεί ως τα πρώτα γοτθικά μυθιστορήματα στην τουρκική γλώσσα. Ο πατέρας της Ντερβίς πέθανε το 1932, οπότε επέστρεψε στην Τουρκία όπου και έγινε μέλος πολλών πνευματικών κύκλων. Είχε προσχωρήσει στο Σερβικό Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ένα πολιτικό κόμμα στην τουρκική αντιπολίτευση, το 1930. Μεταξύ άλλων, το κόμμα υποστήριξε να δώσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1930 κατέβηκε ως υποψήφια στις τοπικές εκλογές.Το κόμμα της απαγορεύτηκε τελικά και η ίδια η Ντερβίς επηρεάστηκε περισσότερο από τη μαρξιστική σκέψη. Έγινε συγγραφέας του Yeni Edebiyat (Νέα λογοτεχνία).Η Ντερβίς συνέχισε να εργάζεται ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος και το 1935 έγραψε για το Συνέδριο της Διεθνούς Συμμαχίας Γυναικών για Δικαιώματα και Ίση Ιθαγένεια που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για την καθημερινή εφημερίδα Τζουμχουριέτ, και το 1936 έγραψε για τη Διάσκεψη του Μοντρέ. Όταν εργάστηκε για την Τζουμχουριέτ, πήρε συνεντεύξεις από δώδεκα διεθνείς φεμινίστριες, μεταξύ των οποίων ήταν η Ολλανδέζα ακτιβίστρια Ρόζα Μάνους. Ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση δύο φορές και έγραψε ένα βιβλίο για τις εμπειρίες της με τίτλο Niçin Sovyetler Birliği'nin Dostuyum; (Γιατί είμαι φίλος της Σοβιετικής Ένωσης;). Το βιβλίο ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενο στην Τουρκία. Η Ντέρβίς έκανε τουλάχιστον τρεις γάμους.Ο τρίτος σύζυγος της, Ρεσάντ Φουάτ Μπαρανέρ ήταν ο ηγέτης του Τουρκικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο είχε απαγορευτεί τότε. Στις 10 Μαρτίου 1944, η Ντερβίς και ο σύζυγός της συνελήφθησαν για "παράνομη κομμουνιστική δραστηριότητα" μαζί με άλλα μέλη του κόμματος. Η Ντερβίς καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλάκιση.Ο σύζυγός της παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1950 και συνελήφθη ξανά το 1951.Λόγω των πολιτικών της απόψεων και της σύλληψής της, η Ντερβίς δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά και απέκτησε ψευδώνυμο στο δημοσιευμένο έργο της. Η Ντερβίς εγκατέλειψε την Τουρκία το 1953, ως αποτέλεσμα της συνεχούς παρενόχλησης από την κυβέρνηση.Η Ντερβίς έζησε σε πολλές χώρες εκτός της Τουρκίας κατά την περίοδο 1953–1963, κυρίως στη Γαλλία, όπου και έκδωσε μυθιστορήματα στα γαλλικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Παρόλο που έγινε δεκτή στη Γαλλία, η δουλειά της ήταν αμφιλεγόμενη στην Τουρκία λόγω της υποστήριξής της στα δικαιώματα των γυναικών, η οποία ήταν συχνά θέμα συζήτησης ακόμη και μεταξύ των αριστερών οπαδών. Έζησε ξανά με τον Μπαρανέρ από το 1963 έως το 1968, όταν πέθανε. Η Ντερβίς ήταν μεταξύ εκείνων που ίδρυσαν την Σοσιαλιστική Ένωση Γυναικών, το 1970. Οι δηλωμένοι στόχοι της ομάδας ήταν η δημιουργία ενός επαναστατικού γυναικείου κινήματος και η αύξηση της συνείδησης των γυναικών.Ταυτόχρονα δημοσίευσε το Fosforlu Cevriye (1968), που εξερεύνησε τη ζωή των περιθωριοποιημένων γυναικών στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό θα αποδειχθεί ότι είναι το πιο δημοφιλές μυθιστόρημά της, και το οποίο προσαρμόστηκε επίσης σε μια ταινία, καθώς και μια θεατρική παραγωγή το 2016. Η Ντερβίς έγινε γνωστή για τον ειλικρίνεια της ως απάντηση σε διάφορες δηλώσεις που έγιναν γι 'αυτήν, κάνοντας την δήλωση: «Δεν ντρέπομαι που είμαι γυναίκα και είμαι περήφανη που είμαι συγγραφέας. Αυτός ο τίτλος είναι ο μοναδικός μου πλούτος, η μόνη μου υπερηφάνεια και το ψωμί μου». Η Ντερβίς πέθανε στις 23 Ιουλίου 1972. Η κληρονομιά της έγινε πιο εμφανής στη δεκαετία του 1990 και του 2000, καθώς όλο και περισσότεροι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν γι 'αυτή. Ήταν το θέμα ενός βιογραφικού βιβλίου με τίτλο Bir Kadın Bir Dönem: Suat Derviş από την Τουρκάλα συγγραφέα εβραϊκής καταγωγής, Λιζ Μπεμοαράς. | Η Σουάτ Ντερβίς (1904 ή 1905 - 23 Ιουλίου 1972) ήταν Τουρκάλα μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και πολιτική ακτιβίστρια, η οποία ήταν μεταξύ των ιδρυτών της Σοσιαλιστικής Ένωσης Γυναικών το 1970. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%84_%CE%9D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CF%82 |
Ηραίο Σάμου | Στο Ηραίο της Σάμου βρίσκονται και τα ερείπια του ομώνυμου ναού της αρχαιότητας, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη θεά Ήρα. Χαρακτηριστική εικόνα από το Ηραίο είναι η μια μοναδική κολώνα που παραμένει όρθια. Η περιοχή του Ηραίου ήταν αρχαιότατος τόπος θρησκευτικής λατρείας. Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται το Ηραίον φαίνεται πως χρησιμοποιούνταν ως τόπος κατοικίας ήδη από το β’ μισό της 5ης χιλιετίας π.Χ., ενώ τεκμηριώνεται η ύπαρξη εκεί σημαντικού οχυρωμένου οικισμού της Μέσης και ύστερης Εποχής του Χαλκού, με μεγάλες οικίες και δημόσια κτίρια. Σχετικά με τις λατρείες που ασκούνταν στον οικισμό αυτό όμως οι πληροφορίες είναι λίγες ενώ δεν τεκμηριώνεται αδιάλειπτη συνέχειά τους κατά το διάστημε μετά την εγκατάλειψη του οικισμού. Σημαντικά όμως είναι τα ευρήματα στην περιοχή του Βωμού του ιερού: α. ένα πρώτο πλακόστρωτο δάπεδο του 1700-1600 π.Χ. στο οποίο βρέθηκαν κωνικά κύπελλα ανάλογα με μινωικές θρησκευτικές πρακτικές, β. ένα δεύτερο πλακόστρωτο δάπεδο Mυκηναϊκής περιόδου (περ. 1445/1415–1000 π.Χ.) με ενδείξεις βωμού από ωμόπλινθους και γ. ο πρώτις λίθινος βωμός σε στρώμα του 1000 π.Χ.. Αναφορικά με τη λατρεία των ιστορικών χρόνων, στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από τουλάχιστον 4 ναούς (Εκατόμπεδος Α' - 8ος αιώνας π.Χ., Εκατόμπεδος Β' - 7ος αιώνας π.Χ., ο ναός των Ροίκου και Θεοδώρου - 6ος αιώνας π.Χ., ο ναός με τη μορφή που σώζεται σήμερα - της εποχής του τυράννου Πολυκράτη 538-522 π.Χ., ναοί ρωμαϊκών χρόνων). Το άγαλμα, έργο του Σμίλη, κατά κανόνα χρονολογείται γύρω στις αρχές του Ζ' αιώνος π. Χ. (χρονολόγηση του Γερμανού αρχαιολόγου D. Ohly), και θεωρείται ότι τέθηκε στον Εκατόμπεδο ΙΙ' ναό της Ήρας στη Σάμο (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της εκδ. Αθηνών, τόμος Αρχαικός Ελληνισμός, κεφάλαιο Αρχιτεκτονική, άρθρο Οι πρώτοι ελληνικοί ναοί). Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στο Ηραίο της Σάμου ήταν ο μεγαλύτερος ναός στην Ελλάδα. Από τις ανασκαφές τεκμηριώνεται δίπτερος ναός ιωνικού ρυθμού, με 105 κίονες, ένας από τους οποίους παρεμένει όρθιος, αλλά όχι ακέραιος, σψζόμενος σε ύψος 11 μ. Ο ναός χτίστηκε σε αντικατάσταση του παλαιότερου Εκατόμπεδου (7ος αι.), αλλά σε άλλο σημείο του ιερού. Σε μια πρώτη φάση του (Δίπτερος Ι) κτίστηκε το 575 π.Χ. από ασβεστόλιθο αλλά λόγω κακής θεμελίωσης και μιας πυρκαγιάς ξαναχτίστηκε μεταξύ 530 και 520 π. Χ. στον ίδιο χώρο (Δίπτερος ΙΙ), με ορισμένα μέρη από μάρμαρο και τους εξωτερικούς κίονες της περίστασης αρράβδωτους. Δεν αποπερατώθηκε ποτέ. Στα ρωμαϊκά χρόνια δεν χρησίμευε ως λατρευτικός χώρος, αλλά μόνο ως πινακοθήκη, καθώς η λατρεία της Ήρας ασκείται στον περίπτερο ναό που έχτισε ο Αύγουστος πάνω από τα θεμέλια του χώρου εισόδου του Εκατόμπεδου, μεταξύ της θεσης του Βωμού και της βάσης του λατρευτικού αγάλματος στον παλαιότερο μνημειακό ναό του ιερού. Χαρακτηριστική για το επίπεδο της κατασκευής είναι η ύπαρξη δικτύου πήλινων αγωγών για την αποχέτευση των υδάτων της βροχής. Από τα αναθήματα που έχουν βρεθεί και παρουσιάζονται στο μουσείο του Βαθέως, φαίνεται ότι η θρησκευτική επιρροή του ναού απλωνόταν σε όλη την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, μέχρι και την Αίγυπτο, συγκρίσιμη με την επιρροή του Μαντείου των Δελφών. Μέρος του συμπλέγματος του ναού είναι και η Ιερά οδός, στρωμένη με πέτρα, η οποία οδηγούσε στην πρωτεύουσα της Σάμου (το σημερινό Πυθαγόρειο). Οι ανασκαφές στον ιερό χώρο του Ηραίου άρχισαν πριν από εκατόν είκοσι πέντε χρόνια και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Τις πρώτες συστηματικές ανασκαφές διεξήγαγε το 1902–1903 η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία υπό την επίβλεψη του Παναγιώτη Καββαδία και του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Από το 1910 την έρευνα έχουν αναλάβει γερμανικές ομάδες αρχαιολόγων, από το 1925 μέσω του Παραρτήματος Αθηνών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου (DAI), με τη στήριξη της ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας . Σχεδόν ολόκληρη η έκταση του ιερού ναού ήρθε στο φως. Ο μεγάλος ναός, οι βωμοί, μικρότεροι ναοί, σπίτια και αναρίθμητα ευρήματα αποκαλύπτουν έναν μεγάλο πολιτισμό που έλαμψε στην περιοχή. Η λατρεία της Σαμίας Ήρας δεν ήταν μόνο Πανελλήνια, αλλά όπως δείχνουν τα πολυάριθμα ευρήματα είχε επεκταθεί σ`ολόκληρο τον τότε κόσμο. Εκτός από τα αφιερώματα των Σαμίων και των άλλων Ελλήνων προς τη μεγάλη θεά, βρέθηκαν και αφιερώματα από την Κύπρο, την Αίγυπτο, ακόμα δε και τις χώρες της Μ.Ασίας και της Μ.Ανατολής. Ιτιά της Ήρας στη Σάμο Helmut Kyrieleis: Führer durch das Heraion von Samos, Athen 1981 Σπύρος Γιοκαρίνης "Το Ηραίο της Σάμου", Σάμος 1986 Jan-Marc Henke "Ηραίον Σάμου, Μικρός Οδηγός", Αρχαιολογία και Τέχνες τ. 136 (Αύγουστος 2021). Henke, Jan-Marc, Ηραίον Σάμου" Λάμπρος, Σπυρίδων, «Τρία άρθρα περί του Ηραίου της Σάμου δια των αιώνων Α'», Το Άστυ, αρ. φύλ. 4281, 11.10.1902: 1 Λάμπρος, Σπυρίδων, «Τρία άρθρα περί του Ηραίου της Σάμου δια των αιώνων Β'», Το Άστυ, αρ. φύλ. 4282, 12.10.1902: 1 Λάμπρος, Σπυρίδων, «Τρία άρθρα περί του Ηραίου της Σάμου δια των αιώνων Γ'», Το Άστυ, αρ. φύλ. 4283, 13.10.1902: 1 UNESCO - Pythagoreion and Heraion of Samos (Αγγλικά) Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού - Πυθαγόρειο και Ηραίο Σάμου Αρχειοθετήθηκε 2017-10-21 στο Wayback Machine. Ηραίο Σάμου στον ιστότοπο samosin.gr | Το Ηραίο είναι παραθαλάσσιος οικισμός στα νότια της Σάμου με 849 κατοίκους στην απογραφή του 2011 και ανήκει στο διοικητικά στο Δ.Δ. Παγώνδου. Ο οικισμός έχει σημαντική τουριστική ανάπτυξη, με οργανωμένη πλαζ, ξενοδοχεία και αρκετά καταστήματα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF_%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85 |
Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Λέσβου | Η ποδοσφαιρική δραστηριότητα στο νησί της Λέσβου ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας 1910–20 με την ίδρυση στη Μυτιλήνη δύο σωματείων, του «Άρη» και του «Άτλαντα» το 1914 περίπου. Έως το 1919 οι δυο αυτές ομάδες και η «Ομάς Εφέδρων Μυτιλήνης» ήταν οι μοναδικές στο τοπικό ποδόσφαιρο και οι μεταξύ τους αγώνες είχαν χαρακτήρα πρωταθλήματος. Επίσης, έδιναν ματς, είτε μεμονωμένα είτε ως μικτή Μυτιλήνης, και με τους ναύτες των αγγλικών πλοίων που ναυλοχούσαν στην πόλη κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως πρωτοπόροι ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής αναφέρονται οι: Λέανδρος Ψαρρός, Ξεν. Αμμανίτης, Χατζηχρηστόφας, Καμπαδέλλης και Χατζηβασιλείου. Τις 3-4 χρονιές που άντεξαν οι σύλλογοι αυτοί, άτυπος πρωταθλητής αναδεικνυόταν πάντα ο Ατλας, ο οποίος είχε την καλύτερη ομάδα, με αρχηγό τον Κώστα Μάγειρα, που θεωρείτο ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του νησιού. Άλλοι καλοί παίκτες του Άτλαντα ήταν οι: Γεώργιος Αναγνωστόπουλος, Δημ. Παπαπέτρου, Μητρέλιας, Δημητριάδης. Από τον Άρη ξεχώριζε ο αρχηγός του Χατζημηλούσης.Ακολούθησε η επιστράτευση και η μικρασιατική εκστρατεία και οι παλιές ομάδες σχεδόν διαλύθηκαν. Επιβίωσε μόνο ο Άρης, ο οποίος το 1929 ανασυγκροτήθηκε υπό την επωνυμία «Γ.Π.Σ. Άρης Μυτιλήνης». Το 1923 ιδρύθηκε ο Παλλεσβιακός Γ.Σ. από μια παρέα παλιών αθλητών και φιλάθλων. Το καλοκαίρι του 1926 με γεν. γραμ. τον Σ. Πραΐδη και προπονητή τον Κλ. Παλαιολόγου νίκησε τον Παγχιακό με 8–0. Τον χειμώνα του 1925 ιδρύθηκε ο «Π.Σ. Μυτιληναϊκός» από συνένωση των μικρών ανεπίσημων ποδοσφαιρικών ομάδων «Κρόνος», «Δόξα» και «Απόλλων». Το 1928 ιδρύθηκαν η «Νίκη Μυτιλήνης», ο «Αχιλλεύς Μυτιλήνης» και άλλες πιο μικρές που δεν ήταν όλες επίσημες: η «Αρμενική», ο «Θησεύς Παναγιούδας» (1930), ο «Ζευς», ο «Σ.Ε.Φ.Α. Καλλονής», ο «Παγγεραγωτικός», «Έφηβος Παμφίλων», «Ερμής Μόριας», «Γ.Σ. Μολύβου», «Φιλικός Φίλιας», «Αχιλλεύς Πέτρας» κ.ά. Τον Ιανουάριο του 1929 ανασυγκροτήθηκε ο «Απόλλων Μυτιλήνης». Τη δεκαετία του '30 ιδρύθηκαν και άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως ο «Μικρασιατικός Π.Σ.», η «Ένωση Συνοικισμού», ο «Παγγεραγωτικός», η «Αστραπή» κλπ. Αλλά οι βασικοί αντίπαλοι ήταν ο Άρης με τα κιτρινόμαυρα και ο Παλλεσβιακός με τα ερυθρόλευκα χρώματα. Ένωσις Ποδοσφαιρικών Ομάδων Μυτιλήνης Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας τοπικής ποδοσφαιρικής ένωσης έγινε τον Νοέμβριο του 1926. Σε ανταπόκριση του περιοδικού "Αθλητικός Κόσμος" αναφέρεται η ίδρυση της Ενώσεως Ποδοσφαιρικών Ομάδων Μυτιλήνης (Ε.Π.Ο.Μ.) από επτά συλλόγους της πόλης και η προκήρυξη πρωταθλήματος Α' και Β' κατηγορίας: "Η Μυτιλήνη από πολύ καιρό αγαπά το φουτμπόλ και κάθε συνοικία έχει και ποδοσφαιρική ομάδα... αλλά χωρίς οργάνωση. Είναι λίγες ημέρες τώρα που τα πράγματα ήλλαξαν, πήραν τον δρόμο τους. Η "Ένωσις των ποδοσφαιρικών ομάδων της Μυτιλήνης" που έγινε ανέλαβε να οργανώσει το ποδόσφαιρο στη Μυτιλήνη. Το Δ.Σ. της Ενώσεως απετελέσθη από τους διευθύνοντας την αθλητικήν κίνησιν του τόπου μας Κλ. Παλαιολόγου καθ. γυμναστικής, Γ. Αναγνωστόπουλον, Αλ. Καΐρην, Π. Βελόνην, Α. Σαρήγιαννην, Π. Καπρανίδην και Κ. Βουσβούνην.Η "Ένωσις" προεκήρυξεν αγώνας πρωταθλήματος φουτμπόλ δια το 1926 εις τους οποίους εδήλωσαν συμμετοχήν αι κάτωθι ομάδες:Α' κατηγορίας: Παλλεσβιακός (αρχηγός ο Μ. Σάββας), Άρης (αρχηγός Σαρηγιάννης), Απόλλων (αρχηγός Βουσβούνης).Β' κατηγορίας: Μυτιληναϊκός, Ζευς, Νίκη, ομάς Προσκόπων.Οι αγώνες θα αρχίσουν την ερχομένη Κυριακή και θα τελειώσουν κατά τας εορτάς των Χριστουγέννων. Λέγεται ότι θα προσκληθή μια ομάς της Χίου, η οποία θα έλθη εις την Μυτιλήνην δια να συναγωνισθή με την νικήτριαν των αγώνων ομάδα ή με μικτή ομάδα της Μυτιλήνης εάν σχηματισθή και η της Χίου μικτή. Δια τους νικητάς ποδοσφαιριστάς και τας ομάδας των δύο κατηγοριών θ' αθλοθετηθούν καλλιτεχνικά κύπελλα και μετάλλια."Δεν είναι γνωστή η τύχη αυτού του πρωταθλήματος, αλλά τo 1928 αναφερέται η προκήρυξη μιας σειράς αγώνων Α' και Β' κατηγορίας από το κατάστημα αθλητικών ειδών του "Κόνακα". Η διοργάνωση έμεινε γνωστή ως "Κύπελλο Κόνακα" και ξαναέγινε το 1929. Ένωσις Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μυτιλήνης Το φθινόπωρο του 1929 ο Παλλεσβιακός, ο Απόλλων και η Νίκη ίδρυσαν ένα συνεταιρισμό υπό την επωνυμία "ΠΑΝ" (από τα αρχικά τους), δημιουργώντας ένα είδος τοπικού ΠΟΚ, με προοπτική να διοργανώνουν τουρνουά μεταξύ τους και με ομάδες εκτός νησιού με σκοπό το κοινό οικονομικό όφελος. Η πρώτη αυτή κοινή προσπάθεια οδήγησε στη δημιουργία Ένωσης, στις 27 Νοεμβρίου 1929, με πρωτοβουλία των τριών συλλόγων του ΠΑΝ και του Άρη. Η Ένωσις Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μυτιλήνης (Ε.Π.Σ.Μ.) προκήρυξε το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της περιόδου 1929–30 από 1ης Δεκεμβρίου. Μετείχαν οι σύλλογοι: Παλλεσβιακός, Απόλλων, Νίκη και Άρης με τρεις ομάδες (Α', Β', Γ'), η Αρμενική Ένωση και οι Πρόσκοποι. Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μυτιλήνης αναγνωρίστηκε επίσημα από το Πρωτοδικείο τον Νοέμβριο του 1930 και είχε ιδρυτικά σωματεία τους Παλλεσβιακό, Άρη, Απόλλων, Νίκη, Αετό, Μικρασιατικό, Ηρακλή, Αστραπή και Θησέα από τη Μυτιλήνη, καθώς επίσης και τους Αχιλλέα Πέτρας, Παγγεραγωτικό Γέρας και Α.Σ. Παμφίλων. Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Π.Σ. Μυτιλήνης αποτελούταν από τον Πρόεδρο Γ. Αναγνωστόπουλο, τον Αντιπρόεδρο Διον. Λιάρο, τον Γενικό Γραμματέα Α. Παρταλίδη, τον Ταμία Ι. Κράλλη τον Έφορο Μάρκου και τους Συμβούλους Παπακίτσο, Χατζηστυλιανό, Βουτσά και Μουτάφη.Τη σεζόν 1930–31 στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μυτιλήνης μετείχαν 11 σύλλογοι με 180 ποδοσφαιριστές: Παλλεσβιακός, Απόλλων Μυτ., Άρης Μυτ., Νίκη Μυτ., Αετός Μυτ., Ηρακλής Μυτ., Μικρασιατικός Μυτ., ΑΣ Παναγιούδας, Αχιλλέας Πέτρας, Ερμής Παμφίλων και Παγγεραγωτικός. Υπήρχαν επίσης ο Θησεύς, η Αρμενική, το Ορφανοτροφείο και η Αστραπή που δεν ήταν μέλη της Ε.Π.Σ.Μ. Ένωσις Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αιγαίου Το 1931 υπήρξε μια άλλη εξέλιξη. Τότε σε συνάντηση ποδοσφαιρικών σωματείων από τη Λέσβο και τη Σάμο αποφασίστηκε η δημιουργία Ενώσεως Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αιγαίου (Ε.Π.Σ.ΑΙ.), με σκοπό τη διοργάνωση των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων καθώς και του κυπέλλου Αιγαίου. Στις 19 Μαρτίου 1931 η Ε.Π.Σ.ΑΙ. με έδρα τη Μυτιλήνη έγινε προσωρινό μέλος της Ε.Π.Ο. με απόφαση του Δ.Σ. Το πρώτο συμβούλιο της Ε.Π.Σ.ΑΙ. αποτελούσαν (σε παρένθεση οι σύλλογοι που εκπροσωπούσαν): πρόεδρος Δ. Βερναρδάκης (Νίκη Μυτ.), Κ. Βουρνάζος (Παλλεσβ.), Π. Μάνδρας (Άρης Μυτ.), Φ. Κράλλης (Ηρακλής), Ν. Μουτάφης (Αστραπή Μυτ.), Α. Παρταλίδης (Άτλας Μανταμάδου), Δ. Καρπέτας (Αχιλλεύς Πέτρας), Α. Καμπουρόπουλος (Απόλλων Μυτ.), Ε. Μάρκου (Παγγεραγωτικός). Όμως, οι σύλλογοι της Χίου δεν μετείχαν και δημιούργησαν δική τους Ένωση (Ε.Π.Σ. Χίου) που διοργάνωσε τοπικό πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα Λέσβου 1931-32 της Ε.Π.Σ.ΑΙ. κατέκτησε ο Άρης Μυτ. κατόπιν τιμωρίας του φαβορί Παλλεσβιακού. Στην Α' κατηγορία μετείχαν 4 σύλλογοι (Άρης, Νίκη, Παλλεσβιακός, Μυτιληναϊκός), στη Β' 6 (Αχιλλεύς, Μικρασιατικός και οι Β' ομάδες των συλλόγων της Α') και στη Γ' 6 (οι Β' ομάδες Αχιλλέως και Μικρασιατικού και οι Γ' ομάδες των συλλόγων της Α'). Τον Απρίλιο του 1932 στη Γ.Σ. της Ε.Π.Σ.ΑΙ. μετείχαν επίσης ο Θησεύς Παναγιούδας και δυο σύλλογοι της Σάμου, ο Απόλλων και ο Λυκούργος, αν και στη Σάμο λειτουργούσε η ανεπίσημη "Ένωση Ποδοσφαιρικών Αθλητικών Σωματείων Σάμου" (Ε.Π.Α.Σ.Σ.), στην οποία μετείχαν οι σύλλογοι: Πανσαμιακός, Άρης Καρλοβασίου, Πολυκράτης, Βάθυλλος, κ.ά. Αναφέρονται και ανεπίσημα σωματεία, όπως: «Αστραπή Παπάδου», «ΑΕ Συνοικισμού», «Άρης Μυχούς», «Ορφεύς Κεραμίων», «Ερμής Παμφύλων», «ΣΕΦΑ Καλλονής», «ΓΣ Πλωμαρίου», «Όλυμπος Αγιάσσου», «Κεραυνός Αφάλωνος», «ΑΕ Μόριας», «Ολυμπιακός Πολυχνίτου», «Αετός Λουτρών» κ.ά. Ένωσις Ποδοσφαιρικών Συλλόγων Λέσβου Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η γερμανική κατοχή που ακολούθησε είχαν ως αποτέλεσμα να διακοπεί κάθε αθλητική δραστηριότητα στη Λέσβο. Το 1948 η Ε.Π.Ο. προχώρησε στην αναγνώριση της ένωσης με έδρα τη Μυτιλήνη και το όνομα Ένωσις Ποδοσφαιρικών Συλλόγων Λέσβου (Ε.Π.Σ.Λ.). Το 1954 εντάχθηκαν στην Ε.Π.Σ. Λέσβου και τα σωματεία της Λήμνου, τα οποία εποπτεύονταν από την Τοπική Επιτροπή Ποδοσφαίρου Λήμνου (Τ.Ε.Π. Λήμνου), με πρώτο πρόεδρο τον Κώστα Ερημάκη. Αρχικά μετείχαν σε δικό τους όμιλο ως ομάδες Β' ή Γ' κατηγορίας, λόγω κακής ποιότητας γηπέδων. Το 1960 οι καλύτερες ομάδες της Λήμνου θεωρήθηκαν Α' κατηγορίας και έγινε αγώνας κατάταξης για την ανάδειξη πρωταθλητή, κάτι που δεν επαναλήφθηκε για οικονομικούς και συγκοινωνιακούς κυρίως λόγους. Το 1971–72 ο πρωταθλητής Λήμνου μετείχε στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας της Λέσβου, κάτι που επαναλήφθηκε το 1985–86. Από το 1986–87 διεξάγεται ξεχωριστός όμιλος Α' Κατηγορίας και στη Λήμνο και το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ.Λ. κρίνεται σε τελικούς αγώνες. Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα υπήρξε τις σεζόν 2001–02 και 2002–03 που στην Α' Κατηγορία της Λέσβου μετείχαν και λημνιακές ομάδες. Λόγω της γεωγραφικής απόστασης και της δυσκολίας τακτικής μετάβασης από το ένα νησί στο άλλο, διεξάγονται δύο διαφορετικά πρωταθλήματα στη Λέσβο και τη Λήμνο. Οι πρωταθλητές των δύο νησιών αγωνίζονται σε μονό τελικό αγώνα (άλλοτε διπλούς) για την ανάδειξη του πρωταθλητή της Ένωσης. Η πρωταθλήτρια ομάδα της Ένωσης μετέχει στη συνέχεια στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου όπου διεκδικεί την άνοδο στη χαμηλότερη εθνικού επιπέδου κατηγορία. Η δομή του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Λέσβου στη νήσο Λήμνο είναι η εξής: 2 Όμιλοι Ιστορικά στοιχεία Παλιότερα υπήρχαν περισσότεροι σύλλογοι στη Λήμνο. Όταν πρωτοσυγκροτήθηκε ο όμιλος Λήμνου της Ε.Π.Σ. Λέσβου, τη δεκαετία του '80, ανήκε στη Γ' Κατηγορία. Το 1983–84 οι πρώτες έξι ομάδες συγκρότησαν τον όμιλο Λήμνου της Β' Κατηγορίας και οι υπόλοιπες έμειναν στη Γ'. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε ο όμιλος Λήμνου της Α' Κατηγορίας, ο όμιλος Λήμνου της Β' και ο όμιλος Λήμνου της Γ'. Στη συνέχεια η Γ' Κατηγορία καταργήθηκε και το πρωτάθλημα Λήμνου διεξαγόταν σε δύο κατηγορίες (Α' και Β'). Η μείωση του αριθμού των λημνιακών ομάδων είχε ως αποτέλεσμα από το 2003–04 να καταργηθεί και η Β' Κατηγορία και να διεξάγεται μόνο η Α'. Επίσης, για δύο σεζόν δοκιμάστηκε η συμμετοχή του πρωταθλητή της Λήμνου στην Α' Κατηγορία Λέσβου. Το 2001–02 μετείχε ο Ηρακλής Ατσικής που τερμάτισε στην 5η θέση και το 2002–03 ο Κεραυνός Αγίου Δημητρίου που τερμάτισε στην 3η θέση. Τις σεζόν αυτές συνεχίστηκε η Α' Κατηγορία Λήμνου. Αν και οι λημνιακές ομάδες τερμάτισαν σε υψηλές θέσεις, εντούτοις αυτό το σύστημα διεξαγωγής δεν συνεχίστηκε για οικονομικούς λόγους. Η δομή του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Λέσβου στη νήσο Λέσβο είναι η εξής: Α΄ Κατηγορία Β΄ Κατηγορία Γ΄ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Αιγαίου Ε.Π.Σ. Λέσβου Έως τη σεζόν 1970-71 τα σωματεία των πρωταθλημάτων της Ε.Π.Σ. Λέσβου, όπως και των υπόλοιπων τοπικών πρωταθλημάτων της χώρας, λάμβαναν μέρος στο Κύπελλο Ελλάδας. Από τη σεζόν 1971-72 καθιερώθηκε το Κύπελλο Ε.Π.Σ. Λέσβου, όπως και στις υπόλοιπες τοπικές ποδοσφαιρικές ενώσεις της χώρας, παράλληλα με τη θέσπιση του Κυπέλλου Ελλάδας Ερασιτεχνών. Όπως και στο πρωτάθλημα, οι αγώνες διεξάγονται χωριστά στη Λήμνο και τη Λέσβο. Αναδεικνύονται οι κυπελλούχοι των δύο νησιών και στη συνέχεια παίζουν σε μονό τελικό μεταξύ τους, για την ανάδειξη του κυπελλούχου της Ένωσης, ο οποίος συνεχίζει στο Κύπελλο Ερασιτεχνών. Κυπελλούχοι Ε.Π.Σ. Λέσβου. [στις διοργανώσεις που υπάρχουν στοιχεία] (18): Αιολικός Μυτιλήνης(09): Αετός Λουτρών(04): Αιγεύς Πλωμαρίου(03): Παλλεσβιακός, Α.Ε.Λ. Καλλονής(02): Ηρακλής Ατσικής, Διαγόρας Αγίας Παρασκευής, Άτλας Μυτιλήνης(01): Παγγεραγωτικός, Ατρόμητος Αγίας Μαρίνας, Νίκη Μυτιλήνης, Όλυμπος Αγιάσου, Α.Ε. Λήμνου, Διαγόρας Σαρδών Λήμνου Ανεμώτια Σωκράτη Στ. Μάκρα, "Ιστορία του Λεσβιακού Αθλητισμού μέχρι το 1982", 1982. Επίσημος ιστότοπος | Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Λέσβου (Ε.Π.Σ.Λ.) είναι το όργανο διοίκησης του ποδοσφαίρου στον νομό Λέσβου. Εδρεύει στη Μυτιλήνη και είναι μέλος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.). Είναι υπεύθυνη για τη διεξαγωγή του τοπικού πρωταθλήματος και του κυπέλλου, όπως και των πρωταθλημάτων εφήβων και παίδων. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των μικτών ομάδων νέων και παίδων, οι οποίες εκπροσωπούν τον νομό σε εθνικό επίπεδο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%A3%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85 |
Νικόλαος Μαυρής | Ο πατέρας του, ιατρός Γεώργιος Μαυρής, καταγόταν από την Κάσο, όμως ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου. To 1918-1923 σπούδασε Ιατρική, κατά τα πρότυπα του πατέρα του, στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Εν συνεχεία επέστρεψε στην Αίγυπτο. Ειδικεύτηκε στην οφθαλμολογία συνεχίζοντας τις σπουδές του στη Γαλλία. Την ίδια περίοδο παρακολούθησε μαθήματα Νομικής και Φιλολογίας. Το 1936 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε ως το 1940. Το 1928 ήταν συνιδρυτής του συλλόγου των εν Ελλάδι Κασίων, με έδρα την Αθήνα και ίδρυσε το 1936 την Εταιρεία Δωδεκανησιακών Μελετών. Παράλληλα, από πολύ μικρός μελέτησε την τοπική βιβλιογραφία και ασχολήθηκε με τη λαογραφία των Δωδεκανήσων. Το 1948, μετά την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, ανέλαβε πρώτος πολιτικός διοικητής και παραιτήθηκε το 1950 από τη θέση για να πολιτευτεί. Το διορισμό του ενέκριναν όλα τα κόμματα. Επί διοικήσεώς του ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη και το Ιστορικό Αρχείο της Κάσου.Στις εκλογές του 1951 εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με τον Ελληνικό Συναγερμό.To 1957 για το συγγραφικό του έργο τιμήθηκε δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών. Ο Μαυρής ήταν παντρεμένος (1935) με την Ιουλία Νικολάου και απέκτησαν μαζί δυο γιους και 2 κόρες.Κηδεύτηκε στις 4 Νοεμβρίου 1978 στο Πρώτο Νεκροταφείο. Ελληνική Βιβλιογραφία (1864-1900) Δωδεκανησιακή Βιβλιογραφία (1965 τ. Α΄ και 1974 τ. Β΄), | Ο Νικόλαος Μαυρής (Ζαγαζίκ 1899 - Αθήνα, 3 Νοεμβρίου 1978) ήταν Έλληνας γιατρός, ο πρώτος πολιτικός Γενικός Διοικητής της Δωδεκανήσου (1948-1950 και 1953-1954) και βουλευτής από το 1951 ως το 1952. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82 |
Αμπχισίτ Βετζάτζιβα | Γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1964 στο Νιουκάσλ-άπον-Τάιν (Newcastle-upon-Tyne) της Αγγλίας.Ο πατέρας του είχε υπηρετήσει κάποτε υφυπουργός Υγείας. Σπούδασε μεταξύ άλλων στο περίφημο Κολέγιο του Ίτον. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Σαιντ Τζονς Κόλετζ στην Οξφόρδη με μπάτσελορ στη Φιλοσοφία, την Πολιτική και στα Οικονομικά. Για μικρό χρονικό διάστημα δίδαξε στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία Τσουλατσομκλάο, στη χώρα του, όμως επέστρεψε σύντομα στην Οξφόρδη για Μάστερ στις Οικονομικές Επιστήμες. Έπειτα έγινε λέκτορας στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Τάμασατ και πήρε πτυχίο μπάτσελορ στις Νομικές Επιστήμες από το πανεπιστήμιο Ραμχαμάενγκ το 1990. Παντρεύτηκε την δρα Πίμπεν Σακουνταμπάι (Pimpen Sakuntabhai) και απέκτησαν δύο παιδιά. Το 1992 κατήλθε για πρώτη φορά για βουλευτής με το Δημοκρατικό Κόμμα στην εκλογική περιφέρεια της Μπανγκόκ. Εξελέγη τη χρονιά αυτή αλλά και το 1995 και 1996 στην ίδια έδρα. Στις βουλευτικές εκλογές του 2001 και του 2005 επέστρεψε στο Κοινοβούλιο αλλά με λίστα του κόμματος. Υπηρέτησε ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, κυβερνητικός εκπρόσωπος, αναπληρωτής γραμματέας του πρωθυπουργού επί πολιτικών ζητημάτων, πρόεδρος της επιτροπής για εκπαιδευτικά θέματα και υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Κάποιοι κατηγόρησαν τον πολιτικό ότι εκμεταλλεύτηκε την ωραία του εμφάνιση για να προωθήσει την καριέρα του.Το 2001 ο Αμπισίτ διεκδίκησε την προεδρία του κόμματος και αυτό έγινε μετά την ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 2005. Ο προκάτοχός του, Μπανιάτ Μπανταντάν παραιτήθηκε και αποχώρησε από την ηγεσία, αφήνοντας στη θέση του τον Αμπισίτ. Το Μάρτιο του 2006, επικαλούμενος το Σύνταγμα, ζήτησε την παραίτηση του πρωθυπουργού Τακσίν Σιναουάτρα. Ο Βασιλιάς αρνήθηκε να κάνει δεκτό το αίτημά του και το κόμμα του Τακσίν, το Thai Rak Thai, κέρδισε τις πρόωρες εκλογές, με απόλυτη πλειοψηφία. Τον Ιούνιο του 2006 το Δημοκρατικό Κόμμα αντιμετώπισε κατηγορίες δωροδοκίας και ο Αμπισίτ συναντήθηκε με πολιτικούς από 20 χώρες συζητώντας το θέμα.Τον Απρίλιο του 2007 ο πολιτικός ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Ωστόσο, στις 19 Σεπτεμβρίου, λίγο πριν διεξαχθούν οι εκλογές, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο ο Αμπισίτ έσπευσε να το καταδικάσει.}} Αργότερα προσέφερε υποστήριξη στο Σύνταγμα της Χούντας. Υποσχέθηκε όμως παράλληλα να αναθεωρήσει το νέο Σύνταγμα όταν θα γινόταν πρωθυπουργός.. Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 2007, το Δημοκρατικό Κόμμα έμεινε στην Αντιπολίτευση και πρωθυπουργός έγινε ο Σαμάκ Σουνταραβέτζ, επικεφαλής εξακομματικού συνασπισμού. Στις 28 Ιανουαρίου του 2008, σε ψηφοφορία για εκλογή πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο, ο Αμπισίτ ηττήθηκε από το Σαμάκ. Το 2008 αποχώρησε από την πρωθυπουργία ο Σαμάκ και ο Αμπισίτ ηττήθηκε ξανά στην ψηφοφορία για την εκλογή πρωθυπουργού από τη Βουλή, αυτή τη φορά από τον Σομτσάι Ουονγκσαουάτ, με 163 ψήφους έναντι 298 για το νικητή αντίπαλό του. Στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 το Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε τρία κόμματα, μεταξύ των οποίων και το PPP, επιφέροντας τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού. Με την ίδια απόφαση καθαιρέθηκε ο πρωθυπουργός Σομτσάι και τον διαδέχθηκε ο αντιπρόεδρός του. Κατόπιν αυτών των γεγονότων, σχεδόν όλα τα κόμματα υποστήριξαν το Δημοκρατικό Κόμμα για να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Κατά συνέπεια, σε ειδική ψηφοφορία της Κάτω Βουλής, ο Αμπισίτ εξελέγη πρωθυπουργός στις 15 Δεκεμβρίου του 2008.. Στις ενδιάμεσες εκλογές που διεξήχθησαν στις 11 Ιανουαρίου του 2009 βγήκε ενισχυμένη η συμμαχία του πρωθυπουργού, καθώς οι έδρες αυξήθηκαν σε 48 (συνολικά η συμμαχία κέρδισε 20 έδρες στις μερικές εκλογές). Οι εκλογές έγιναν για την πλήρωση των εδρών 29 βουλευτών, των οποίων αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα για μία πενταετία έπειτα από δικαστική απόφαση στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 με την οποία διαλύθηκε το πρώην κυβερνητικό Κόμμα της Λαϊκής Εξουσίας (ΡΡΡ) για καλπονοθεία. Το Μάρτιο του 2009 ο Τακσίν Σιναγουάτρα ισχυρίστηκε δημοσίως ότι ο πρόεδρος του Ανακτοβουλίου, Πρεμ Τινσουλανόντα ήταν ο εγκέφαλος του πραξικοπήματος του 2006 και ότι τα μέλη του ανακτοβουλίου Σουραγιούντ Τσουλαλόντ και Σαντσάι Λιχιτζίθα συνωμότησαν με τον στρατό με σκοπό να εξασφαλίσουν την πρωθυπουργία στον Αμπχισίτ. Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε τις κατηγορίες, ωστόσο στις αρχές Απριλίου χιλιάδες διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορείες διαμαρτυρίας, απαιτώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού και των μελών του ανακτοβουλίου Πρεμ, Σουραγιούτ και Σαντσάι. Οι διαδηλώσεις , των οποίων ηγήθηκε το Ενωμένο Μέτωπο για τη Δημοκρατία και Εναντίον της Δημοκρατίας, απείλησαν ακόμα και τη σύνοδο κορυφής των ηγετών του ASEAN στην Πατάγια. Σε μία προσπάθεια να μειωθεί η ένταση, ο Αμπχισίτ κήρυξε την 10η Απριλίου ως αργία, επεκτείνοντας το Νέο Έτος στις 6 ημέρες. Στις 11 Απριλίου οι περιοχές Πατάγια και Τσονμπούρι κηρύχθηκαν από τον Αμπχισίτ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, εξαιτίας των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Αποτέλεσμα ήταν να αναβληθεί η σύνοδος. Την επομένη ημέρα (12 Απριλίου), ο Αμπχισίτ κήρυξε την Μπανγκόκ και τις γύρω περιοχές σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς κορυφώθηκαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές και στις κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας. Στις 13 Απριλίου ο στρατός πραγματοποίησε επιδρομή και έβαλε με αυτόματα όπλα εναντίον των διαδηλωτών κοντά στο Μνημείο της Νίκης, στην Μπανγκόκ με απολογισμό τουλάχιστον 70 τραυματίες. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση διέταξε τον αποκλεισμό του τηλεοπτικού σταθμού D Station, ο οποίος πρόσκειται στην αντιπολίτευση του UDD. Παράλληλα εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης εναντίον του Τακσίν και άλλων 13 υποκινητών των ταραχών. Οι αρχηγοί των διαδηλώσεων παραδόθηκαν από μόνοι τους στην αστυνομία, στις 14 Απριλίου, και έτσι τα βίαια επεισόδια έλαβαν τέλος.Στις 29 Μαΐου 2010 η κυβέρνηση ανακοίνωσε την άρση απαγόρευσης της κυκλοφορίας, όχι όμως και την άρση κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Στις 2 Ιουνίου 2010 απορρίφθηκε πρόταση μομφής στη Βουλή εναντίον της κυβέρνησής του, με 246 ψήφους κατά της πρότασης έναντι 186 υπέρ. Επίσημος ιστότοπος του Abhisit Vejjajiva - (μόνο στα ταϊλανδέζικα) "Abhisit's Fame Taken in Vain," The Nation (Bangkok), 7 Οκτωβρίου 2005 Αρχειοθετήθηκε 2007-03-12 στο Wayback Machine. Βιογραφία στο Asia Week Αρχειοθετήθηκε 2007-11-07 στο Wayback Machine. | Ο Αμπ(χ)ισίτ Βετζάτζιβα (อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ, 3 Αυγούστου 1964) είναι οικονομολόγος και πολιτικός από την Ταϊλάνδη. Ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα και είναι πρόεδρός του από το Φεβρουάριο του 2005. Χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας από τις 17 Δεκεμβρίου του 2008 ως τις 5 Αυγούστου 2011. Κατάγεται από ονομαστή οικογένεια Κινέζων Ταϊλανδών | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%AF%CF%84_%CE%92%CE%B5%CF%84%CE%B6%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%B2%CE%B1 |
Ο εραστής (μυθιστόρημα) | Σ' αυτό το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, που είναι γραμμένο με αφαιρετικό και αποσπασματικό τρόπο καθώς η συγγραφέας καταργεί τη γραμμική αφήγηση και τη χρήση διαλόγων, η αφηγήτρια ανατρέχει στις παιδικές και εφηβικές της αναμνήσεις στη Γαλλική Ινδοκίνα, σε μια προσπάθεια αυτοανάλυσης. Το 1929, μια 15χρονη ανώνυμη κοπέλα ταξιδεύει με ποταμόπλοιο διασχίζοντας το Δέλτα του Μεκόνγκ, επιστρέφει από διακοπές στο οικογενειακό της σπίτι στο γαλλικό λύκειο στη Σαϊγκόν όπου φοιτά και διαμένει σε δημόσιο οικοτροφείο. Προσελκύει την προσοχή ενός 27χρονου Κινέζου, το όνομά του επίσης δεν αναφέρεται, γιο πλούσιου επιχειρηματία που πρόσφατα επέστρεψε από το Παρίσι αφού τελείωσε τις επιχειρηματικές του σπουδές. Μετά τη γνωριμία τους, η κοπέλα δέχεται να τη συνοδεύσει στην πόλη με τη λιμουζίνα του με σοφέρ. Η κοπέλα τον ερωτεύεται και βιώνει μαζί του τον πρώτο της έρωτα. Γίνεται ερωμένη του, κάθε μέρα μετά το σχολείο πηγαίνει στο δωμάτιό του. Η σχέση τους κρατά ενάμιση χρόνο, αψηφώντας όλους τους κανόνες των φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων, μέχρι που εκείνος υποκύπτει στην αντίδραση του πατέρα του, παρόλο τον έρωτα και την τρυφερότητα που αισθάνεται για την κοπέλα, ο οποίος δεν του επιτρέπει να παντρευτεί την Ευρωπαία, και του κανονίζει γάμο με μια πλούσια Κινέζα.Σε σχεδόν παράλληλη πορεία με την εξιστόρηση της ρομαντικής σχέσης, αναπτύσσεται και η δύσκολη σχέση της κοπέλας με τη μητέρα της, δασκάλα το επάγγελμα που προσπαθεί μόνη της να ζήσει την οικογένειά της μετά τον θάνατο του άνδρα της, και με τον μεγαλύτερο βάναυσο τυραννικό αδερφό της, στον οποίο η μητέρα της είχε αδυναμία. Αντίθετα, αγαπάει τον μικρότερο αδελφό της. Η οικογένειά της ανακαλύπτει τον δεσμό και, αν και στην αρχή έξαλλη, το δέχεται επειδή ο άντρας είναι πλούσιος και τους προσφέρει οικονομικά ανταλλάγματα. Στο επίκεντρο του μυθιστορήματος βρίσκεται ο τρελός έρωτας του ζευγαριού. Οι δύο εραστές γνωρίζουν ότι η σχέση τους είναι καταδικασμένη και ο αναπόφευκτος χωρισμός αυξάνει την ένταση του πάθους τους. Η νεαρή κοπέλα πρέπει να επιστρέψει στη Γαλλία. Επιβιβάζεται στο πλοίο, εγκαταλείποντας τον εραστή της, τον οποίο συνεχίζει να παρακολουθεί μέχρι να μην μπορεί πλέον να διακρίνει το λιμάνι. Όταν έμεινε μόνη της, συνειδητοποιεί τι είναι και τι θέλει να γίνει: συγγραφέας. Ξεκινά για μια νέα ζωή στη Γαλλία ενώ ο εραστής της, ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα του, θα παντρευτεί την πλούσια Κινέζα. Χρόνια αργότερα, η αφηγήτρια έλαβε ένα τηλεφώνημα: ο Κινέζος, περνώντας από το Παρίσι, της εξομολογείται ότι την αγαπούσε ακόμα και για πάντα. Το μυθιστόρημα διασκευάστηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Ζαν-Ζακ Ανό το 1992: Ο εραστής, με πρωταγωνίστρια την Τζέιν Μαρτς Αυτή η κινηματογραφική μεταφορά δεν άρεσε στη συγγραφέα. Εν μέρει γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισε να ξαναγράψει την ιστορία σε ένα άλλο μυθιστόρημα με τίτλο Ο εραστής της Βόρειας Κίνας, που κυκλοφόρησε το 1991. Σ' αυτό το μυθιστόρημα δίνει πολλές πληροφορίες που θα μπορούσαν να προσαρμοστούν σε ταινία. Το έργο διασκευάστηκε επίσης για το θέατρο το 2011 και σε κόμικς. Ο εραστής, μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου, εκδόσεις Εξάντας, 1985 Ο εραστής, μετάφραση: Έφη Κορομηλά, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2017 | Ο εραστής (γαλλικός τίτλος: L'Amant) είναι ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα (αυτομυθοπλασία) της Μαργκερίτ Ντυράς, που εκδόθηκε το 1984. Έχει μεταφραστεί σε 43 γλώσσες και τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ το 1984. Με φόντο τη Γαλλική Ινδοκίνα, το μυθιστόρημα αποκαλύπτει την ιστορία ενός μυστικού ειδυλλίου ανάμεσα σε μια έφηβη από μια φτωχή γαλλική οικογένεια και έναν μεγαλύτερο Κινέζο. Το 1992 διασκευάστηκε σε ταινία σε σκηνοθεσία Ζαν-Ζακ Ανό. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1) |
Γιάννης Νταγκίνης | Ξεκίνησε από το εφηβικό τμήμα του Αιγάλεω το 1978, με πρώτο προπονητή το Νίκο Τσιαμπουρή και εν-συνεχεία τους Λάμπη Σεραφείδη και Δημ. Τσανάκα. Για πρώτη φορά κλήθηκε στην Εθνική των Νέων παικτών ("Τζούνιορ") το 1979, όταν και συμμετείχε σε επίσημο τουρνουά της Γαλλίας, στην πόλη Νίκαια, λαμβάνοντας μέρος σε τρεις αγώνες. Ακολούθως προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα του Αιγάλεω, από την περίοδο 1982-83, κατακτώντας μάλιστα και τον τίτλο του πρωταθλητή Β΄Εθνικής, με τη λήξη εκείνης της χρονιάς. Συνέχισε με το Αιγάλεω και στην Επαγγελματική Α΄Εθνική το 1983-84, με προπονητή το Γιάννη Μαντζουράκη. Κατά το διάστημα 1980-1982 είχε 12 συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα των Νέων, με προπονητή τον Στέφανο Πετρίτση. Οι παρουσίες του αυτές πραγματοποιήθηκαν σε δυο διεθνή τουρνουά ποδοσφαίρου Νέων, τα οποία έλαβαν χώρα στο Ισραήλ και τη Γαλλία. Το καλοκαίρι του 1984 υπέγραψε στο Βύζαντα Μεγάρων, με τον οποίο αγωνίσθηκε για 1 χρόνο στη Γ΄Εθνική, ενώ την επόμενη χρονιά (1985-86) ήταν παίκτης της Προοδευτικής, στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής. Την άνοιξη του 1986 έφυγε στις ΗΠΑ, προκειμένου να αγωνισθεί για λίγους μήνες με την ομάδα των ελλήνων ομογενών Ελληνοαμερικανικός Άτλας Νέας Υόρκης (όπου είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του σαν προπονητής ο Αλκέτας Παναγούλιας), στη Λίγκα της Νέας Υόρκης. Στον Ελληνοαμερικανικό Άτλαντα Νέας Υόρκης ο Νταγκίνης είχε προπονητή αρχικά τον Τότη Φυλακούρη και στη συνέχεια τον πρώην τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού Λούκοβιτς και τον Άγγελο Αναστασιάδη. Οι λίγοι μήνες μετατράπηκαν σε 8,5 συνολικά έτη, αφού ο Νταγκίνης ουσιαστικά μετανάστευσε στην Αμερική, παίζοντας με τα χρώματα του συλλόγου αυτού, έως και την περίοδο 1992-93, ενώ την επόμενη διετία συνέχισε να αγωνίζεται στον Παγκύπριο. Στη μετακίνησή του έπαιξε σημαντικότατο ρόλο ο πρόεδρος του σωματείου Φίλιπ Κρίστοφερ, ο οποίος παράλληλα ήταν ο κύριος εκπρόσωπος του Ελληνοαμερικανικού ποδόσφαιρου αλλά και των γενικότερων συμφερόντων της ομογένειας. Με τους Γκρικ-Αμέρικανς ο Νταγκίνης κατέκτησε 4 τίτλους πρωταθλητή (1987, 1988, 1989, 1991) και 2 κύπελλα (1987, 1993). Στην ομάδα σαν πρόεδροι διατελούσαν εκείνη την περίοδο ο Κώστας Γεωργιάδης και ο Στιβ Πάντιος, ενώ σαν συμπαίκτες, ο Νταγκίνης είχε, κατά καιρούς, τους Μπάμπη Υφαντή (πρώην παίκτη του Απόλλωνα Αθηνών), Βένο Βαλαχά (Καλλιθέα, Αιγάλεω), Κώττη (Ρόδος, ΑΕΚ, Αιγάλεω), Τσιβόγλου (Απόλλωνα), Σταύρο Μισαηλίδη (Ατρομήτου Αθηνών), Αποστολίδη και Ισαακίδη (Άρη Θεσσαλονίκης) κ.α. Από το 1995 που τερμάτισε την αγωνιστική του καριέρα έως το 1997 παρέμεινε στις ΗΠΑ, ασχολούμενος με επιχείρηση εστιατορίου. Στα τέλη του 1997 επέστρεψε στην Ελλάδα. Είναι παντρεμένος (δυο παιδιά) και από χρόνια αποτελεί βασικό μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Βετεράνων ποδοσφαιριστών του Αιγάλεω, όπου επανειλημμένα έχει εκλεγεί πρώτος σε ψήφους στις αρχαιρεσίες του. | Ο Γιάννης Νταγκίνης (γεν. Αιγάλεω 4 Μαρτίου 1963) είναι Έλληνας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, διεθνής με την Εθνική ομάδα των Νέων, που αγωνιζόταν σε όλες τις θέσεις της άμυνας, αλλά και σε εκείνη του ανασταλτικού μέσου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82 |
Κάστρο του Αφιόν Καραχισάρ | Ο βασιλιάς των Χετταίων Μουρσίλις Β' έχτισε την αρχική κατασκευή στην κορυφή ενός βράχου ύψους 226 μέτρων (από το επίπεδο του εδάφους) με θέα στη σύγχρονη πόλη Αφιονκαραχισάρ, λόγω της αξίας του ως αμυντικού οχυρού. Από την αρχική κατασκευή του κάστρου, το κάστρο έχει ξαναχτιστεί αρκετές φορές από διάφορους ηγεμόνες. Ο Σελίμ Β' ανακαίνισε το κάστρο το 1573 και το ονόμασε Αφιονκαραχισάρ. Η πιο πρόσφατη ανοικοδόμηση έγινε από την τουρκική κυβέρνηση. Οι επισκέπτες μπορούν να ανέβουν πάνω στο κάστρο ακολουθώντας μία διαδρομή, που περιλαμβάνει 550 σκαλοπάτια και η οποία βρίσκεται στο νότιο μέρος του κάστρου. | Το Κάστρο του Αφιονκαραχισάρ (τουρκικά: Afyonkarahisar Kalesi) είναι ιστορική οχύρωση, η οποία χτίστηκε γύρω στο 1350 π.Χ. και βρίσκεται στο Αφιονκαραχισάρ της Τουρκίας. Ενώ το Κάστρο Αφιονκαραχισάρ (Κυριολεκτικά: Κάστρο "Μαύρο Όπιο"), αναφέρεται συγκεκριμένα στην αμυντική οχύρωση, το Αφιονκαραχισάρ αναφέρεται στην πόλη, που περιέχει την όλη κατασκευή και μετονομάστηκε από Αφιόν σε Αφιονκαραχισάρ το 2004. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%86%CE%B9%CF%8C%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81 |
Εισβολή στην Ισλανδία | Το 1918, μετά από μια μακρά περίοδο Δανικής κυριαρχίας, η Ισλανδία είχε γίνει ανεξάρτητο κράτος σε προσωπική ένωση με τη Δανία και με κοινό χειρισμό των εξωτερικών υποθέσεων. Το νεογέννητο Βασίλειο της Ισλανδίας διακήρυξε ότι είναι μια ουδέτερη χώρα χωρίς αμυντική δύναμη. Η συνθήκη της ένωσης, επέτρεπε να ξεκινήσει μια αναθεώρηση το 1941 και τη μονομερή καταγγελία, τρία χρόνια μετά, αν και δεν επιτευχθεί συμφωνία. Από το 1928, όλα τα Ισλανδικά πολιτικά κόμματα συμφωνούσαν ότι η συνθήκη ένωσης θα έπρεπε να τερματιστεί το συντομότερο δυνατόν. Στις 9 Απριλίου 1940, οι Γερμανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν την Επιχείρηση Weserübung, ταυτόχρονη εισβολή στη Νορβηγία και τη Δανία. Η Δανία υποτάχθηκε μέσα σε μια μέρα και καταλήφθηκε. Την ίδια ημέρα, η Βρετανική κυβέρνηση έστειλε ένα μήνυμα προς την Ισλανδική κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι η Βρετανία ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει την Ισλανδία να διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά θα απαιτούσε εγκαταστάσεις στην Ισλανδία για να το κάνει. Η Ισλανδία κλήθηκε να συμμετάσχει με τη Βρετανία στον πόλεμο «ως συμπολεμιστής και σύμμαχος». Η Ισλανδική κυβέρνηση απέρριψε την προσφορά. Την επόμενη μέρα, 10 Απριλίου, το κοινοβούλιο της Ισλανδίας, το Alþingi, διακήρυξε ότι ο Βασιλιάς της Δανίας Χριστιανός Ι' δεν ήταν ικανός να ασκήσει τα συνταγματικά του καθήκοντα και τα ανέθεσε στην κυβέρνηση της Ισλανδίας, μαζί με όλες τις άλλες αρμοδιότητες που προηγουμένως ασκούνταν από τη Δανία εξ ονόματος της Ισλανδίας. Στις 12 Απριλίου, με την Επιχείρηση Valentine, οι Βρετανοί κατέλαβαν τα Νησιά Φερόε. Μετά τη γερμανική εισβολή στη Δανία και τη Νορβηγία, η Βρετανική κυβέρνηση έγινε όλο και περισσότερο ανήσυχη ότι η Γερμανία σύντομα θα προσπαθήσει να εγκαταστήσει μια στρατιωτική παρουσία στην Ισλανδία. Θεώρησαν ότι αυτό θα αποτελούσε απαράδεκτη απειλή για το Βρετανικό έλεγχο του Βόρειου Ατλαντικού. Εξίσου σημαντικό, οι Βρετανοί ήταν πρόθυμοι να αποκτήσουν βάσεις στην Ισλανδία για τον εαυτό τους, για να ενισχύσουν τη Βόρεια Περιπολία. Καθώς η στρατιωτική κατάσταση στη Νορβηγία επιδεινώθηκε, το Ναυαρχείο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Βρετανία δεν μπορούσε πλέον να κάνει χωρίς βάσεις στην Ισλανδία. Στις 6 Μαΐου, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ παρουσίασε το ζήτημα στο Πολεμικό Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Τσόρτσιλ υποστήριξε ότι σε περίπτωση που αποπειρούνταν περαιτέρω διαπραγματεύσεις με την Ισλανδική κυβέρνηση, οι Γερμανοί μπορεί να το μάθαιναν και να δρούσαν πρώτοι. Μια ασφαλέστερη και πιο αποτελεσματική λύση ήταν να αποβιβάζονταν στρατεύματα απροειδοποίητα και να παρουσίαζαν στην Ισλανδική κυβέρνηση τετελεσμένα γεγονότα. Το Πολεμικό Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε το σχέδιο.Η αποστολή οργανώθηκε βιαστικά και στην τύχη. Μεγάλο μέρους του επιχειρησιακού σχεδιασμού διεξήχθη καθ ' οδόν. Η δύναμη ήταν εξοπλισμένη με λίγους χάρτες, οι περισσότεροι κακής ποιότητας, με έναν από αυτούς να έχει συνταχθεί από μνήμης. Κανείς στην αποστολή δεν μιλούσε άπταιστα την Ισλανδική γλώσσα.Οι Βρετανοί προγραμμάτιζαν να αποβιβάσουν όλες τις δυνάμεις τους στο Ρέικιαβικ. Εκεί, θα αντιμετώπιζαν κάθε αντίσταση και θα νικούσαν τους ντόπιους Γερμανούς. Για να προφυλαχθούν από μια γερμανική αντεπίθεση από τη θάλασσα, θα εξασφάλιζαν το λιμάνι και θα έστελναν στρατεύματα από ξηράς στο κοντινό Χβαλφιόρδουρ. Οι Βρετανοί ανησυχούσαν ότι οι Γερμανοί θα έκαναν αεραπόβαση, όπως είχαν κάνει με μεγάλη επιτυχία στη Νορβηγική Εκστρατεία. Για την προστασία από αυτό, στρατεύματα θα πήγαιναν ανατολικά σε περιοχές προσγείωσης στο Σαντσκέιδ και το Καλνταδάρνες. Τέλος, στρατεύματα θα στέλνονταν από τη στεριά στο λιμάνι στο Άκουρεϊρι και το χώρο προσγειώσεων στο Melgerði στο βόρειο τμήμα της χώρας.Η Ναυτική Υπηρεσία Πληροφοριών (NID) ανάμενε αντίσταση από τρεις πιθανές πηγές. Ντόπιους Γερμανούς, οι οποίοι πιστεύονταν ότι είχαν κάποια όπλα, θα μπορούσαν να αναμένονται να αντισταθούν ή ακόμα και να προσπαθήσουν κάποιου είδους πραξικόπημα. Επιπλέον, μια Γερμανική δύναμη εισβολής μπορεί να ήταν ήδη σε εξέλιξη ή να δρομολογηθεί αμέσως μετά τις Βρετανικές αποβάσεις. Το NID, επίσης, ανάμενε αντίσταση από την αστυνομία του Ρέικιαβικ της αστυνομίας, που αποτελούνταν από περίπου 60 ένοπλους άνδρες. Αν κατά τύχη κάποιο Δανικό περιπολικό σκάφος ήταν παρόν στο Ρέικιαβικ, οι Δανοί ναυτικοί θα βοηθούσαν τους υπερασπιστές. Αυτή η ανησυχία ήταν περιττή, καθώς τα μόνα Δανικά πολεμικά πλοία στο εξωτερικό ήταν στη Γροιλανδία. Δύναμη Στέρτζες Στις 3 Μαΐου του 1940, το 2ο Τάγμα Βασιλικών Πεζοναυτών στο Μπίσλεϊ, στο Σάρρεϊ έλαβε διαταγές από το Λονδίνο να είναι έτοιμο να κινηθεί με προειδοποίηση δύο ωρών για άγνωστο προορισμό. Το τάγμα είχε ενεργοποιηθεί το μήνα πριν. Αν και υπήρχε ένας πυρήνας αξιωματικών από την ενεργό υπηρεσία, οι στρατιώτες ήταν νεοσύλλεκτοι και εν μέρει μόνο εκπαιδευμένοι. Υπήρχε έλλειψη όπλων, τα οποία αποτελούνταν μόνο από τουφέκια, πιστόλια, και ξιφολόγχες, ενώ το 50 πεζοναύτες μόλις είχε πάρει τα τουφέκια τους και δεν είχαν καν την ευκαιρία να πυροβολήσουν. Στις 4 Μαΐου, το τάγμα έλαβε κάποιο μέτριο πρόσθετο εξοπλισμό με τη μορφή ελαφρών πολυβόλων Μπρεν, αντιαρματικών όπλων, και όλμων 2 ιντσών. Χωρίς χρόνο για χάσιμο, η ρύθμιση των όπλων και αρχική εξοικείωση με βολές θα έπρεπε να διεξαχθεί στη θάλασσα.Τα όπλα υποστήριξης που δόθηκαν στη δύναμη αποτελούνταν από δύο ορεινά οβιδοβόλα 3.7 ιντσών, τέσσερα ναυτικά πυροβόλα QF 2 λιβρών, και τα δύο πυροβόλα παράκτιας άμυνας 4 ιντσών. Τα όπλα ήταν επανδρωμένα με στρατιώτες από τμήματα πυροβολικού του Ναυτικού και τους πεζοναύτες, κανείς εκ των οποίων δεν είχε πυροβολήσει με αυτά. Δεν είχαν προβολείς, εξοπλισμό επικοινωνίας, και κατευθυντές βολής.Στον συνταγματάρχη Ρόμπερτ Στέρτζες είχε ανατεθεί να διοικήσει το σώμα. Ηλικίας 49, ήταν αναμφισβήτητα θεωρούνταν βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πολέμησε στη Μάχη της Καλλίπολης και τη Μάχη της Γιουτλάνδης. Συνοδευόταν από ένα μικρό απόσπασμα πληροφοριών, υπό τον Ταγματάρχης Χάφρεϊ Κουίλ και μια διπλωματική αποστολή, με επικεφαλής τον Τσαρλς Χάουαρντ Σμιθ. Εκτός από αυτούς, η δύναμη εισβολής αποτελούνταν από 746 στρατιώτες. Ταξίδι προς την Ισλανδία Στις 6 Μαΐου, η Δύναμη Στέρτζες επιβιβάστηκε σε τρένα για το Γκρίνοκ στο Κλάιντ. Προκειμένου να αποφευχθεί να τραβήξει προσοχή, η δύναμη χωρίστηκε σε δύο διαφορετικά τρένα για το ταξίδι, αλλά λόγω των καθυστερήσεων στις μετακινήσεις με το σιδηρόδρομο, τα στρατεύματα έφτασαν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Γκρίνοκ περίπου την ίδια ώρα, χάνοντας τον επιθυμητό μικρό βαθμό ανωνυμίας. Επιπλέον, η ασφάλεια είχε παραβιαστεί από ένα ακρυπτογράφητο μήνυμα και μέχρι τη στιγμή που τα στρατεύματα έφτασαν στο Γκρίνοκ, όλοι γνώριζαν ότι ο προορισμός τους ήταν η Ισλανδία. Το πρωί της 7ης Μαΐου, η δύναμη κατευθύνθηκε προς το λιμάνι του Γκρίνοκ, όπου βρήκε τα καταδρομικά Berwick και Glaskow, με σκοπό να τους πάρουν στην Ισλανδία. Η επιβίβαση ξεκίνησε, αλλά ήταν γεμάτη με προβλήματα και καθυστερήσεις. Η αναχώρηση καθυστέρησε μέχρι τις 8 Μαΐου, και ακόμα και τότε ένα μεγάλο ποσό του εξοπλισμού και των προμηθειών έπρεπε να μείνει στις αποβάθρες.Στις 04:00 στις 8 Μαΐου, τα καταδρομικά αναχώρησαν για την Ισλανδία. Συνοδεύονταν από αντιυποβρυχιακή συνοδεία που αποτελούνταν από τα αντιτορπιλικά Fearless και Fortune. Τα καταδρομικά δεν είχαν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν δύναμη με το μέγεθος που τους είχε ανατεθεί, και οι συνθήκες ήταν περιορισμένες. Παρά τον αρκετά καλό καιρός, πολλοί από τους πεζοναύτες έπαθαν σοβαρή ναυτία. Το ταξίδι χρησιμοποιήθηκε, όπως έχει προγραμματιστεί για τη βαθμονόμηση και την εξοικείωση με τα νεοαποκτηθέντα όπλα. Ο αιφνιδιασμός αποτυγχάνει Στις 01:47, ώρα Ισλανδίας, στις 10 Μαΐου, το HMS Berwick χρησιμοποίησε τον καταπέλτη του για να εξαπολύσει ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος Supermarine Walrus. Ο κύριος στόχος της πτήσης ήταν να ανιχνεύσει στην περιοχή του Ρέικιαβικ για υποβρύχια του εχθρού, για τα οποία η Ναυτική υπηρεσία Πληροφοριών είχε πείσει τον εαυτό της ότι επιχειρήσουν από τα Ισλανδικά λιμάνια. Το Walrus είχε εντολές να μην πετάξει πάνω από το Ρέικιαβικ αλλά – είτε τυχαία ή ως το αποτέλεσμα παρεξήγησης – πέταξε αρκετούς κύκλους πάνω από την πόλη, κάνοντας μεγάλο θόρυβο. Εκείνη τη στιγμή, η Ισλανδία δεν διέθετε δικά της αεροπλάνα, έτσι ώστε αυτό το ασυνήθιστο γεγονός ξύπνησε και ανησύχησε ένα αριθμό ανθρώπων. Ο Ισλανδός Πρωθυπουργός Χέρμαν Γιόνασον ήταν σε εγρήγορση σχετικά με το αεροσκάφος, καθώς και η Ισλανδική Αστυνομία. Ο αναπληρωτής αρχηγός της αστυνομίας, ο Έιναρ Άρλναλντς, υπέθεσαν ότι πιθανότατα προέρχεται από Βρετανικό πολεμικό πλοίο που έφερνε τον αναμενόμενο νέο πρέσβη. Αυτό ήταν σωστό, αν και δεν ήταν όλη η ιστορία. Ο Βέρνερ Γκέρλαχ, ο Γερμανός πρόξενος, ήταν επίσης σε εγρήγορση σχετικά με το αεροσκάφος. Με υποψίες για ότι πρόκειται να συμβεί, πήγε στο λιμάνι, με ένα Γερμανό συνεργάτη. Με τη χρήση κιαλιών, επιβεβαίωσε τους φόβους του και στη συνέχεια έσπευσε πίσω. Στο σπίτι του, κανόνισε για την καύση των εγγράφων του και προσπάθησε ανεπιτυχώς να μιλήσει τηλεφωνικά με τον Ισλανδό Υπουργό Εξωτερικών. Κάτω στο λιμάνι Στις 03:40, ένας Ισλανδός αστυνομικός είδε ένα μικρό στόλο από πολεμικά πλοία προσεγγίζουν το λιμάνι, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει την εθνικότητά τους. Ειδοποίησε τον ανώτερό του, που ειδοποίησε τον Έιναρ Άρναλντς, τον αναπληρωτή αρχηγό της αστυνομίας. Οι νόμοι της ουδετερότητας, στην οποία η Ισλανδία είχε ενταχθεί, απαγόρευε σε περισσότερα από τρία πολεμικά πλοία από ένα εμπόλεμο έθνος να χρησιμοποιήσουν ένα ουδέτερο λιμάνι, την ίδια στιγμή. Κάθε αεροπλάνο από αυτά τα πλοία απαγορευόταν να πετά πάνω από ουδέτερα χωρικά ύδατα. Βλέποντας ότι πλησιάζει στόλος που θα παραβίαζε την Ισλανδική ουδετερότητα με δύο τρόπους, ο Άρναλντς ξεκίνησε να το ερευνά. Κάτω στο λιμάνι, είδε ο ίδιος τα πλοία και αποφάσισε ότι μάλλον ήταν Βρετανικά. Επικοινώνησε με το υπουργείο εξωτερικών, το οποία επιβεβαίωσε ότι θα πρέπει να πάει έξω στο στόλο και να ανακοινώσει το διοικητή του ότι διέπραττε παράβαση της Ισλανδικής ουδετερότητας. Οι τελωνειακοί υπάλληλοι διατάχτηκαν να προετοιμάσουν μια βάρκα. Εν τω μεταξύ, οι πεζοναύτες στο Berwick είχαν μεταφερθεί στο Fearless, το οποίο θα τους μετέφερε στο λιμάνι. Η ναυτία και η απειρία των στρατευμάτων προκαλούσαν καθυστερήσεις και οι αξιωματικοί ήταν απογοητευμένοι. Μόλις πριν από τις πέντε η ώρα το πρωί, το Fearless, φορτωμένο με περίπου 400 πεζοναύτες, ξεκίνησε για το λιμάνι. Ένα μικρό πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, συμπεριλαμβανομένων αρκετών αστυνομικών ακόμα σε αναμονή για την τελωνειακή βάρκα. Ο Βρετανός πρόξενος είχε λάβει ειδοποίηση εκ των προτέρων για την εισβολή και περίμενε με τους συνεργάτες του για να βοηθήσει τα στρατεύματα όταν έφταναν. Άβολα ανάμεσα στο πλήθος, ο πρόξενος Σέπερντ απευθύνθηκε στην Ισλανδική αστυνομία. «Θα σας πείραζε να κάνετε το πλήθος να σταθεί λίγο πίσω, έτσι ώστε οι στρατιώτες να κατεβούν από το αντιτορπιλικό;» ρώτησε. «Βεβαίως», ήρθε η απάντηση. Το Fearless ξεκίνησε την αποβίβαση αμέσως μόλις άραξε. Ο Άρλναντς ζήτησε να μιλήσει με τον κυβερνήτη του αντιτορπιλικού, αλλά απορρίφθηκε. Στη συνέχεια έσπευσε να υποβάλει αναφορά προς τον Πρωθυπουργό, ο οποίος τον διέταξε να μην παρεμβαίνει με τα Βρετανικά στρατεύματα και να προσπαθήσει να αποτρέψει τις συγκρούσεις μεταξύ τους και των Ισλανδών. Κάτω στο λιμάνι, κάποιοι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν κατά την άφιξη των Βρετανών. Ένας Ισλανδός άρπαξε ένα όπλο από ένα πεζοναύτη και έχωσε μέσα ένα τσιγάρο. Στη συνέχεια το πέταξε πίσω στον πεζοναύτη και του είπε να είναι προσεκτικός. Ένας αξιωματικός γύρισε και επίπληξε τον πεζοναύτη. Επιχειρήσεις στο Ρέυκιαβικ Οι Βρετανικές δυνάμεις άρχισαν τις επιχειρήσεις τους στο Ρέικιαβικ βάζοντας φρουρά στο ταχυδρομείο και αναρτώντας ένα φυλλάδιο στην πόρτα. Το φυλλάδιο εξηγούσε σε σπασμένα Ισλανδικά ότι οι Βρετανικές δυνάμεις είχαν καταλάβει την πόλη και ζητούσε τη συνεργασία για την αντιμετώπιση ντόπιων Γερμανών. Τα γραφεία της Síminn (τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες), RÚV (υπηρεσία ραδιοφωνίας), και το Γραφείο Μετεωρολογίας τέθηκαν γρήγορα υπό τον έλεγχο των Βρετανών για να αποτρέψουν την είδηση της εισβολής από το να φτάσει στο Βερολίνο.Εν τω μεταξύ, δόθηκε ιδιαίτερη προτεραιότητα για την κατάληψη Γερμανικού προξενείου. Φτάνοντας στο προξενείο, τα Βρετανικά στρατεύματα ανακουφίστηκαν μη βρίσκοντας ίχνος αντίστασης και απλά χτύπησαν την πόρτα. Ο πρόξενος Γκέρλαχ άνοιξε, διαμαρτυρήθηκε ενάντια στην εισβολή, και υπενθύμισε στους Βρετανούς ότι η Ισλανδία ήταν ουδέτερη χώρα. Του υπενθύμισαν με τη σειρά του, ότι η Δανία ήταν επίσης μια ουδέτερη χώρα. Οι Βρετανοί ανακάλυψαν μια φωτιά στο κτίριο και βρήκαν ένα σωρό έγγραφα να καίγονται στην μπανιέρα του προξένου. Έσβησαν τη φωτιά και διάσωσαν ένα σημαντικό αριθμό εγγραφών.Οι Βρετανοί επίσης ανάμεναν αντίσταση από το πλήρωμα του Bahia Blanca, ενός γερμανικού φορτηγού πλοίου το οποίο είχε χτυπήσει παγόβουνο στο Στενό της Δανίας και του οποίου 62μελές πλήρωμα είχε διασωθεί από μια Ισλανδική μηχανότρατα. Το Ναυτικό Τμήμα Πληροφοριών πίστευε ότι οι Γερμανοί ήταν στην πραγματικότητα εφεδρικά πληρώματα για τα γερμανικά υποβρύχια που νόμιζε ότι επιχειρούσαν από την Ισλανδία. Οι άοπλοι Γερμανοί συνελήφθησαν χωρίς περιστατικό. Βρετανικές Δυνάμεις Το βράδυ της 10ης Μαΐου, η κυβέρνηση της Ισλανδίας εξέδωσε διαμαρτυρία, κατηγορώντας ότι η ουδετερότητά της είχε «παραβιαστεί κατάφωρα» και «η ανεξαρτησία της είχε παραβιαστεί», σημειώνοντας ότι αποζημίωση θα πρέπει να αναμένεται για κάθε ζημία που έγινε. Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν αποζημίωση, ευνοϊκές επιχειρηματικές συμφωνίες, μη παρέμβαση στις Ισλανδικές υποθέσεις, και την απόσυρση όλων των δυνάμεων στο τέλος του πολέμου. Παραιτούμενες από την κατάσταση, οι Ισλανδικές αρχές, παραχώρησαν στην δύναμη εισβολής την de facto τη συνεργασία, αν και επισήμως διατήρησαν την πολιτική ουδετερότητα. Τις επόμενες ημέρες αντιαεροπορικός εξοπλισμός αναπτύχθηκε στο Ρέικιαβικ και ένα απόσπασμα από στρατιώτες στάλθηκε στο Akureyri. Ωστόσο, η αρχική δύναμη εισβολής ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένη, εν μέρει μόνο εκπαιδευμένη, και ανεπαρκής για το έργο της κατοχής και της άμυνας του νησιού. Στις 17 Μαΐου 4.000 επιπλέον στρατιώτες από τον Καναδικό Στρατό έφτασαν για να ανακουφίσουν τους πεζοναύτες. Τον Ιούλιο αποβιβάστηκαν δυνάμεις από την 2η Καναδική Μεραρχία και την 3η Καναδική Μεραρχία. Οι Κοινοπολιτειακές δυνάμεις κατοχής τελικά ανήλθαν σε 25.000 πεζικό με τα στοιχεία υποστήριξης από την Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, το Βασιλικό Ναυτικό και το Βασιλικό Καναδικό Ναυτικό. Ένα χρόνο μετά την εισβολή, δυνάμεις από την επίσημα ουδέτερη Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονταν στο νησί υπό συμφωνία με την Ισλανδική κυβέρνηση, ανακουφίζοντας το μεγαλύτερο μέρος των Βρετανικών δυνάμεων. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ αυξήθηκαν σημαντικά μετά την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, στις 7 Δεκεμβρίου 1941, φθάνοντας έως και 30.000 προσωπικό στρατού, ναυτικού και αεροπορίας, ανά πάσα στιγμή. Η RAF και RCAF συνέχισαν να επιχειρούν από δύο σταθμούς RAF μέχρι το τέλος του πολέμου. Η Βρετανία εισέβαλε για να αποτρέψει την γερμανική κατοχή, για να παρέχει μια βάση για ναυτικές και εναέριες περιπολίες, και για την προστασία της εμπορικής ναυτιλίας από τη Βόρεια Αμερική προς την Ευρώπη. Σε αυτά η εισβολή ήταν επιτυχής. Ωστόσο, η παρουσία στρατευμάτων της Βρετανίας, του Καναδά, και των ΗΠΑ είχαν μακροχρόνιες επιπτώσεις στη χώρα. Ο αριθμός των ξένων στρατιωτών για μερικά χρόνια ισοφάρισε στο 25% του πληθυσμού ή περίπου το 50% του ιθαγενούς ανδρικού πληθυσμού. Οι ιΙσλανδοί ήταν και εξακολουθούν να είναι έντονα διχασμένοι σχετικά με τον πόλεμο και την κατοχή – αυτό που μερικές φορές αναφέρεται ως «blessað stríðið» ή «ο Υπέροχος Πόλεμος». Κάποια εστιάζουν στην επόμενη οικονομική ανάκαμψη, άλλοι στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και την κοινωνικής αναταραχής. Η κατοχή απαίτησε την κατασκευή οδικού δικτύου, νοσοκομείων, λιμανιών, αεροδρομίων και γεφυρών σε όλη τη χώρα, και αυτό είχε τεράστιο θετικό οικονομικό αντίκτυπο. Ωστόσο, η κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ του στρατού και των ντόπιων γυναικών (και ανδρών) ήταν σοβαρά λογοκριμένη και προκάλεσε μεγάλη διαμάχη και πολιτική αναταραχή. Γυναίκες συχνά κατηγορήθηκαν για πορνεία και ως προδότριες. 255 παιδιά γεννήθηκαν από αυτές τις σχέσεις, τα ástandsbörn (παιδιά της κατάστασης). Το 1941, ο Ισλανδός Υπουργός Δικαιοσύνης διερεύνησε την «Κατάσταση», και η αστυνομία εντόπισε 500+ γυναίκες που είχαν επαφή με τους στρατιώτες. Πολλοί ήταν αναστατωμένοι από ότι τα ξένα στρατεύματα «παίρνουν» τις γυναίκες, τους φίλους και την οικογένειά τους. Το 1942 δύο εγκαταστάσεις άνοιξαν για να στεγάσουν αυτά τα «κορίτσια». Και τα δύο έκλεισαν μέσα σε ένα χρόνο, μετά από έρευνες που διαπίστωσαν ότι οι περισσότερες σχέσεις ήταν συναινετικές. Περίπου 332 Ισλανδές παντρεύτηκαν ξένους στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, στις 17 Ιουνίου 1944, η Ισλανδία ανακηρύχθηκε δημοκρατία, και ενώ συνεχίζε να συνεργάζεται με τις Βρετανικές, Καναδικές και Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις παρέμεινε επίσημα ουδέτερη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Καθώς ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος της, η Συμφωνία του Κέφλαβικ που υπογράφηκε το 1948 μεταξύ των ΗΠΑ και της Δημοκρατίας της Ισλανδίας, όριζε ότι ο Αμερικανικός στρατός θα έφευγε από τη χώρα εντός έξι μηνών, και η Ισλανδία έπαιρνε την κατοχή του Αεροδρομίου του Κέφλαβικ Αυτό δεν έγινε για πολλές δεκαετίες, και μια σημαντική στρατιωτική παρουσία παρέμεινε στην Ισλανδία μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2006. Στο τέλος των εχθροπραξιών, οι περισσότερες Βρετανικές εγκαταστάσεις αναλήφθηκαν από την Ισλανδική κυβέρνηση. Παρόλο που η Βρετανική ενέργεια έγινε για να αποφευχθεί κάθε κίνδυνος γερμανικής εισβολής, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι Γερμανοί είχαν σχεδιάσει μια εισβολή. Υπήρχε, ωστόσο, το γερμανικό ενδιαφέρον για την κατάληψη της Ισλανδίας. Σε μια μεταπολεμική συνέντευξη με έναν Αμερικανό, ο Walter Warlimont ισχυρίστηκε, «ο Χίτλερ σίγουρα ενδιαφέρονταν για την κατάληψη της Ισλανδίας πριν από την [Βρετανική] κατοχή. Αφενός, ήθελε να αποτρέψει «οποιονδήποτε άλλο» από το να πάει εκεί, και αφετέρου, θα ήθελε επίσης να χρησιμοποιήσει την Ισλανδία ως βάση για την προστασία των υποβρυχίων μας που επιχειρούσαν στην περιοχή». Μετά τη Βρετανική εισβολή, οι Γερμανοί συνέταξαν έκθεση για να εξετάσουν τη σκοπιμότητα της κατάληψης της Ισλανδίας, την Επιχείρηση Ikarus. Η έκθεση διαπίστωσε ότι, ενώ μια εισβολή θα μπορούσε να είναι επιτυχής, η διατήρηση των γραμμών ανεφοδιασμού θα ήταν πολύ δαπανηρή και τα οφέλη από την εκμετάλλευση της Ισλανδίας δεν θα υπερέβαιναν το κόστος (ήταν, για παράδειγμα, ανεπαρκής η υποδομή για αεροσκάφη στην Ισλανδία). Bittner, Donald F. (1983). The Lion and the White Falcon: Britain and Iceland in the World War II Era. Hamden: Archon Books. ISBN 0-208-01956-1. Cadogan, Sir Alexander George Montagu (1971). Dilks, David, επιμ. The diaries of Sir Alexander Cadogan, O.M., 1938–1945. London: Cassell. ISBN 0-304-93737-1. Karlsson, Gunnar (2000). Iceland's 1100 Years: History of a Marginal Society. London: Hurst. ISBN 1-85065-420-4. Magnúss, Gunnar M. (1947). Virkið í norðri: Hernám Íslands: I. bindi. Reykjavík: Ísafoldarprentsmiðja. Miller, James (2003). The North Atlantic Front: Orkney, Shetland, Faroe and Iceland at War. Edinburgh: Birlinn. ISBN 1-84341-011-7. Stacey, C. P. (1970). Arms, Men and Governments: The War Policies of Canada, 1939–1945. Ottawa: Queen's Printer. D2-5569. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017. Stacey, C. P. (1955). Official History of the Canadian Army in the Second World War, Vol. I: Six Years of War. Ottawa: Queen's Printer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017. Whitehead, Þór (1999). Bretarnir koma: Ísland í síðari heimsstyrjöld. Reykjavík: Vaka-Helgafell. ISBN 9979-2-1435-X. Whitehead, Þór (1995). Milli vonar og ótta: Ísland í síðari heimsstyrjöld. Reykjavík: Vaka-Helgafell. ISBN 9979-2-0317-X. "Μήνυμα του Franklin D. Roosevelt στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για την κατοχή της Ισλανδίας", Υπουργείο Εξωτερικών ΗΠΑ (7 Ιουλίου 1941). | Η εισβολή στην Ισλανδία, με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Πιρούνι (Operation Fork), ήταν μια Βρετανική στρατιωτική επιχείρηση που διεξήχθη από το Βασιλικό Ναυτικό και Πεζοναύτες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να καταλάβουν και να αποκλείσουν την Ισλανδία από τη Γερμανία. Κατά την έναρξη του πολέμου, η Βρετανία επέβαλε αυστηρούς ελέγχους των εξαγωγών αγαθών της Ισλανδίας, προλαμβάνοντας κερδοφόρες αποστολές στη Γερμανία, ως μέρος του ναυτικού αποκλεισμού. Η Βρετανία πρόσφερε βοήθεια στην Ισλανδία, επιδιώκοντας συνεργασία «ως συμπολεμιστή και σύμμαχο», αλλά το Ρέικιαβικ αρνήθηκε και επιβεβαίωσε την ουδετερότητά του. Η γερμανική διπλωματική παρουσία στην Ισλανδία, μαζί με τη στρατηγική σημασία του νησιού, ανησύχησε τους Βρετανούς. Μετά την αποτυχία τους να πείσουν την Ισλανδική κυβέρνηση για να ενταχθούν στους Σύμμαχους, οι Βρετανοί εισέβαλαν το πρωί της 10ης Μαΐου 1940. Η αρχική δύναμη 746 Βρετανών Βασιλικών Πεζοναυτών που διοικούσε ο Συνταγματάρχης Ρόμπερτ Στέρτζες αποβιβάστηκαν στην πρωτεύουσα Ρέικιαβικ. Χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση, τα στρατεύματα κινήθηκαν γρήγορα για να απενεργοποιήσουν τα δίκτυα επικοινωνίας, να διασφαλίσουν στρατηγικές θέσεις, και να συλλάβουν τους Γερμανούς πολίτες. Επιτάσσοντας τις τοπικές μεταφορές, τα στρατεύματα μετακινήθηκαν σε Χβαλφιόρδουρ, Καλνταδάρνες, Σαντσκέϊδ, και Άκρανες για να ασφαλίσουν περιοχές απόβασης από την πιθανότητα γερμανικής αντεπίθεσης. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%99%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1 |
Ο Βασίλης ο Αρβανίτης | Ο Βασίλης ο Αρβανίτης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην αθηναϊκή εφημερίδα Η Πρωία το 1934 ως μια μικρή ιστορία. Το 1939 μια δεύτερη, πολύ μεγαλύτερη εκδοχή συμπεριλήφθηκε σε μια συλλογή διηγημάτων του Μυριβήλη με τίτλο «Το γαλάζιο βιβλίο», αλλά αυτό και πάλι αναθεωρήθηκε και επεκτάθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και δημοσιεύτηκε σε ξεχωριστό τόμο στα τέλη του 1943, με ξυλόγλυπτες απεικονίσεις του Πάνου Βαλσαμάκη. Τα 3200 αντίτυπα αυτής της πρώτης έκδοσης εξαντλήθηκαν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε μια δεύτερη έκδοση έπρεπε να δημοσιευθεί το 1944. Αυτή η δεύτερη έκδοση θα πρέπει να θεωρηθεί ως οριστική εκδοχή του Βασίλη Αρβανίτη. Ωστόσο, η έκδοση του 1943 είναι αυτή που αναδημοσιεύεται. Από την πρώτη κιόλας δημοσίευση σε ξεχωριστό τόμο «Ο Βασίλης Αρβανίτης» έτυχε γενικής αναγνώρισης. Ο Απόστολος Σαχίνης το 1944, το περιέγραψε ως «ένα βιβλίο που μπορεί χωρίς δισταγμό να θεωρηθεί άψογα τέλειο» Ο Σαχίνης επισημαίνει πως συνιστά ένα ύμνο της φυσικής και πρωτόγονης δύναμης του λαϊκού ανθρώπου, αποθέωση της ανυπότακτης παλικαριάς. Ό,τι τον συνδέει, εδώ, τον Μυριβήλη με την παλιότερη πεζογραφία του είναι η γλώσσα και το ύφος του και η ηθογραφική πλαισίωση της ιστορίας του. Κι εδώ, όπως και στα άλλα του μυθιστορήματα είναι έντονες οι απηχήσεις από όλο το σώμα της δημοτικιστικής ηθογραφίας Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, αποφαίνεται ότι «με το Βασίλη Αρβανίτη , ο Μυριβήλης έχει φθάσει στην ακμή της λογοτεχνικής ωριμότητας». Η υπόθεση της νουβέλας εξελίσσεται στο χωριό του Μυριβήλη τη Συκαμιά στο νησί της Λέσβου κατά την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα. Εκείνη την εποχή το νησί είχε μικτό πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων. Οι Έλληνες, οι οποίοι ήταν η πλειοψηφία δεν είναι κύριοι του εαυτού τους και ονειρευόταν τη μέρα που θα απελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό και να ενωθούν με την ηπειρωτική Ελλάδα. Pavlos Andronikos [Παύλος Ανδρόνικος], Πρόλογος και Σημειώσεις στην αγγλική μετάφραση Stratis Myrivilis, Vasilis Arvanitis (Armidale, Αυστραλία: University of New England Publishing Unit, 1983). Παύλος Ανδρόνικος, "Ο αφηγητής στο Βασίλη Αρβανίτη του Στράτη Μυριβήλη", μετάφραση Χρ. Φίφης, Νέα Εστία τ. 128 (1990), σελ.109-133. Απόστολος Σαχίνης, Μεσοπολεμικοί και μεταπολεμικοί πεζογράφοι, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας Αθήνα, 1985,σελ.20-26 Ο Βασίλης ο Αρβανίτης, εκδ. Εστία, 2010 ISBN 978-960-05-0133-9 Ο Βασίλης ο Αρβανίτης, Εκδ. Παπαζήση, 2010 ISBN 960-02-1353-1 | Ο Βασίλης ο Αρβανίτης είναι νουβέλα του Στρατή Μυριβήλη, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1943, ενώ είχε ήδη δημοσιευτεί σε πολύ πιο σύντομη μορφη ως διήγημα το 1934 στην εφημερίδα Πρωία και το 1939 στη συλλογή διηγημάτων Το γαλάζιο βιβλίο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CF%81%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82 |
Κερπινή Αχαΐας | Πιστεύεται ότι πήρε το όνομά της κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τον Ούγο Α΄ ντε Σαρπινύ (Hugues Ier de Lille ou de Chairpigny), βαρώνο της Βοστίτσας. Από την Κερπινή κατάγεται η οικογένεια των Ζαΐμηδων που πολλά μέλη της διαδραμάτησαν σημαντικό ρόλο στη σύγχρονή ελληνική ιστορία. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων που δημοσιεύτηκαν το 1906 από τον ιστοριοδίφη Γ. Παπανδρέου, στην οικία των Ζαΐμηδων φυλασσόταν επιμελώς σημαία για την οποία ο Π.Ν. Ζαΐμης υποστήριζε ότι ευλογήθηκε στην Αγία Λαύρα από τον Π. Πατρών Γερμανό τον Μάρτιο του 1821. Μέχρι το 1876 η σημαία φυλασσόταν στο δημαρχείο και φερόταν κάθε χρόνο στην Αγία Λαύρα για τον πανηγυρισμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, σε πομπή εφίππων και πεζών και τυμπάνων με επικεφαλής τον δήμαρχο Κερπινής. Το 1876 ο σημαιοφόρος, για λόγους πολιτικών αντιδικιών, δεν επέστρεψε τη σημαία στο δημαρχείο αλλά την παρέδωσε στον Ιω. Ν. Ζαΐμη. Το 1895 η σημαία μεταφέρθηκε με πομπή στην Πάτρα μετά από αίτημα του εκεί Καλαβρυτινού Συλλόγου. Η σημαία περιγράφεται ως φτιαγμένη από μετάξι και χρυσό, φέρει απεικόνιση της Ανάστασης του Σωτήρος και τους Αγίους Γεώργιο και Δημήτριο. Κατά διήγηση εντοπίων που καταγράφει ο Γ. Παπανδρέου (την οποία ο ίδιος δεν θεωρεί απόλυτα ακριβή) η σημαία εστάλη από τους Φιλικούς της Κωνσταντινούπολης στον Ασημ. Ζαΐμη, ευλογήθηκε εις την Αγ. Λαύρα όπου την έφεραν οι Ν. Φραγκάκος, Γ. Λεχουρίτης και Στ. Σαρδελιάνος, και χρησίμευσε ως πολεμική σημαία των Πετμεζαίων και άλλων κατά την άλωση των Καλαβρύτων. Μετά χρησιμοποιήθηκε στην Πάτρα, την Αρκαδία και το Μεσολόγγι από τον Αν. Ζαΐμη το 1822. Το 1823 αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους μετά από κάποια μάχη και επωλήθη σε Εβραίους. Αυτοί τη μεταπώλησαν στη Ζάκυνθο όπου την αναγνώρισε και την αγόρασε ο έμπορος Σωτήριος Μέγαρης Κερπινιώτης ο οποίος και τη δώρισε στο Δήμο Κερπινής όπου παρέμεινε μετά την Επανάσταση. Δήμος Κερπίνης Σιδηροδρομικός Σταθμός Κερπινής Στάση Κερπινής (οικισμός) Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Γεώργιος Παπανδρέου, Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, Εν Αθήναις 1906. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Δήμος Καλαβρύτων - Κερπινή Αχαΐας | Η Κερπινή είναι ορεινό χωριό του Νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.080 μέτρων στις πλαγιές του όρους Προφήτης Ηλίας και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Αχαΐας. Ανήκει στον Δήμο Καλαβρύτων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 173 κατοίκους. Η Κερπινή βρίσκεται 10 χλμ. βόρεια των Καλαβρύτων και γειτονεύει με το χωριό Ρωγοί. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82 |
Ηλικία του σύμπαντος | Το μοντέλο ΛCDM (που προβλέπει την ύπαρξη κοσμολογικής σταθεράς Λ και ψυχρής σκοτεινής ύλης) περιγράφει την εξέλιξη του Σύμπαντος από μία πολύ ομοιογενή, καυτή και πυκνή αρχική κατάσταση στη σημερινή του κατάσταση κατά τη διάρκεια περίπου 13,8 δισεκατομμυρίων ετών κοσμολογικού χρόνου. Αυτό το πρότυπο ερμηνεύεται θεωρητικώς και υποστηρίζεται ισχυρώς από πρόσφατες παρατηρήσεις υψηλής ακριβείας όπως αυτές του WMAP. Αντιθέτως, οι θεωρίες για την προέλευση της αρχικής καταστάσεως παραμένουν στο επίπεδο της εικασίας. Αν το μοντέλο ΛCDM προεκταθεί προς τα πίσω από την αρχαιότερη καλώς κατανοητή κατάσταση, μέσα σε ένα ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου φθάνει σε μία κατάσταση βαρυτικής ανωμαλίας, τη λεγόμενη «Ανωμαλία της Μεγάλης Εκρήξεως». Αυτή η ανωμαλία δεν νοείται ως έχουσα κάποια φυσική σημασία με τη συνηθισμένη έννοια του όρου, αλλά είναι βολικό να μετράμε χρόνους «από τη Μεγάλη Έκρηξη», παρότι δεν ανταποκρίνονται σε έναν φυσικώς μετρήσιμο χρόνο. Για παράδειγμα, «10−6 δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη» είναι καλώς ορισμένη «εποχή» στην εξέλιξη του Σύμπαντος, ενώ αν αναφερόμασταν στην ίδια εποχή ως «πριν από 13,8 δισεκατομμύρια έτη μείον 10−6 δευτερόλεπτο», η ακρίβεια της σημασίας θα χανόταν επειδή το απειροελάχιστο δεύτερο χρονικό διάστημα απορροφάται από το σφάλμα στην εκτίμηση του πρώτου. Παρότι θεωρητικώς το Σύμπαν μπορεί να έχει μία μακρότερη ιστορία, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση χρησιμοποιεί σήμερα τον όρο «ηλικία του Σύμπαντος» για να δηλώσει τη διάρκεια της διαστολής του μοντέλου ΛCDM, ή ισοδύναμα τον χρόνο που έχει διαρρεύσει από τη Μεγάλη Έκρηξη στο παρατηρήσιμο σύμπαν. Επειδή το Σύμπαν πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο παλιό όσο το παλαιότερο πράγμα που βρίσκεται μέσα του, υπάρχουν αστρονομικές παρατηρήσεις που θέτουν κάτω όριο στην ηλικία του Σύμπαντος: Αυτές περιλαμβάνουν τη θερμοκρασία των ψυχρότερων λευκών νάνων αστέρων, οι οποίοι βαθμιαία ψύχονται καθώς γηράσκουν, και το αμυδρότερο σημείο τερματισμού της Κύριας Ακολουθίας των αστέρων σε αστρικά σμήνη (οι αστέρες μικρότερης μάζας περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στην Κύρια Ακολουθία, οπότε οι αστέρες με τη μικρότερη μάζα που έχουν εξελιχθεί πέρα από την Κύρια Ακολουθία θέτουν μία ελάχιστη ηλικία). Το πρόβλημα του προσδιορισμού της ηλικίας του Σύμπαντος είναι στενά συνδεδεμένο με το πρόβλημα του προσδιορισμού των τιμών των κοσμολογικών παραμέτρων. Σήμερα αυτός γίνεται κυρίως στα πλαίσια του μοντέλου ΛCDM, κατά το οποίο το Σύμπαν περιέχει συνηθισμένη (βαρυονική) ύλη, ψυχρή σκοτεινή ύλη, ακτινοβολία φωτονίων και νετρίνων, καθώς και μία κοσμολογική σταθερά. Οι συμβολές των παραπάνω στη σημερινή πυκνότητα ενέργειας του Σύμπαντος δίνονται από τις παραμέτρους πυκνότητας Ωm, Ωr και ΩΛ αντιστοίχως. Το πλήρες μοντέλο ΛCDM περιγράφεται κι από άλλες παραμέτρους, αλλά για τον σκοπό του υπολογισμού της ηλικίας του Σύμπαντος αυτές οι τρεις, μαζί με τη σταθερά του Χαμπλ H 0 {\displaystyle H_{0}} , είναι οι σημαντικότερες. Αν υπάρχουν ακριβείς μετρήσεις αυτών των παραμέτρων, η ηλικία του Σύμπαντος μπορεί να προσδιορισθεί με χρήση της εξισώσεως Friedmann. Αυτή η εξίσωση συνδέει τον ρυθμό μεταβολής του παράγοντα κλίμακας a(t) με το περιεχόμενο ύλης του Σύμπαντος. Αντιστρέφοντας αυτή τη σχέση, μπορούμε να υπολογίσουμε τη μεταβολή του χρόνου ανά μεταβολή του παράγοντα κλίμακας και έτσι να υπολογίσουμε τη συνολική ηλικία του Σύμπαντος με ολοκλήρωση αυτής της σχέσεως. Η ηλικία t0 δίνεται τότε από μία έκφραση της μορφής t 0 = 1 H 0 F ( Ω r , Ω m , Ω Λ , … ) {\displaystyle t_{0}={\frac {1}{H_{0}}}F(\Omega _{r},\Omega _{m},\Omega _{\Lambda },\dots )} όπου H 0 {\displaystyle H_{0}} είναι η σταθερά του Χαμπλ και η συνάρτηση F εξαρτάται μόνο από την επιμέρους συνεισφορά στο ενεργειακό περιεχόμενο του Σύμπαντος που προέρχεται από διάφορες συνιστώσες. Το πρώτο σχόλιο σχετικά με αυτή τη μαθηματική σχέση είναι ότι η σταθερά ή παράμετρος του Χαμπλ είναι αυτή που ελέγχει την ηλικία του Σύμπαντος, με μία διόρθωση που προκύπτει από το περιεχόμενό του σε ύλη και ενέργεια. Επομένως, μία χονδρική εκτίμηση της ηλικίας του Σύμπαντος προέρχεται από τον λεγόμενο χρόνο Χαμπλ, το αντίστροφο της σταθεράς του Χαμπλ. Με την τιμή της H 0 {\displaystyle H_{0}} γύρω στα 68 km/s/Mpc, ο χρόνος Χαμπλ αποτιμάται στα 1 / H 0 {\displaystyle 1/H_{0}} = 14,4 δισεκατομμύρια έτη. Για έναν ακριβέστερο υπολογισμό πρέπει να υπολογίσουμε τον διορθωτικό παράγοντα F. Στη γενική περίπτωση αυτό πρέπει να γίνει αριθμητικώς. Τα αποτελέσματα για μία περιοχή τιμών των κοσμολογικών παραμέτρων φαίνονται στο σχήμα. Για τις τιμές της αποστολής Planck values (Ωm, ΩΛ) = (0,3086, 0,6914) υπολογίζεται F = 0,956. Για ένα επίπεδο Σύμπαν χωρίς κοσμολογική σταθερά (Λ = 0), που αντιστοιχεί στο άστρο κάτω δεξιά στο σχήμα, F = 2/3, δηλαδή αισθητά μικρότερο, και συνεπώς το Σύμπαν είναι μικρότερης ηλικίας για την ίδια τιμή της σταθεράς του Χαμπλ. Για τον υπολογισμό αυτό, η Ωr κρατιέται σταθερή (περίπου το ισοδύναμο για τη διατήρηση της θερμοκρασίας του κοσμικού υποβάθρου μικροκυμάτων σταθερής) και η παράμετρος της καμπυλότητας της πυκνότητας ρυθμίζεται από την τιμή των άλλων τριών. Εκτός από την αποστολή Planck, η WMAP διεδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εξεύρεση μιας ακριβούς ηλικίας για το Σύμπαν, παρότι χρειάζονταν και άλλες μετρήσεις για μία ακριβή τιμή. Οι μετρήσεις της ακτινοβολίας του κοσμικού υποβάθρου μικροκυμάτων είναι πολύ χρήσιμες για τον περιορισμό των δυνατών τιμών της πυκνότητας ύλης Ωm και της παραμέτρου καμπυλότητας Ωk.. Δεν είναι το ίδιο ευαίσθητες άμεσα στην ΩΛ επειδή, εκτός των άλλων η κοσμολογική σταθερά γίνεται σημαντική μόνο σε μικρές μετατοπίσεις προς το ερυθρό. Οι ακριβέστεροι προσδιορισμοί της σταθεράς του Χαμπλ H0 προέρχονται σήμερα από υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia. Ο συνδυασμός αυτών των μετρήσεων οδηγεί στη γενικώς παραδεκτή τιμή για την ηλικία του Σύμπαντος που αναφέρθηκε στην αρχή του λήμματος. Η ύπαρξη της κοσμολογικής σταθεράς Λ καθιστά το Σύμπαν «γηραιότερο» με σταθερές τις τιμές των άλλων παραμέτρων. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς πριν γίνει παραδεκτή η Λ, το πρότυπο της Μεγάλης Εκρήξεως αντιμετώπιζε δυσκολίες στο να ερμηνεύσει το γιατί τα σφαιρωτά σμήνη, ακόμα και στον δικό μας Γαλαξία, εμφανίζονταν να είναι σημαντικά γηραιότερα από την ηλικία του Σύμπαντος όπως αυτή υπολογιζόταν από τη σταθερά του Χαμπλ με το Σύμπαν να θεωρείται ότι αποτελείται μόνο από ύλη. Η εισαγωγή της κοσμολογικής σταθεράς επιτρέπει τον υπολογισμό ηλικιών του Σύμπαντος μεγαλύτερων από αυτές των σφαιρωτών σμηνών, ενώ εξηγεί και άλλα χαρακτηριστικά που ήταν ανεξήγητα για το κοσμολογικό μοντέλο της «ύλης μόνο». Η διαστημική αποστολή της NASA Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP) με τη συλλογή δεδομένων της από παρατηρήσεις εννέα ετών, που δημοσιεύθηκε το 2012, έδωσε μία εκτίμηση της ηλικίας του Σύμπαντος στα 13,772 ± 0,059 δισεκατομμύρια έτη. Ωστόσο, αυτή η ηλικία βασίζεται στην παραδοχή ότι το πρότυπο (μοντέλο) του υπολογισμού είναι σωστό. Διαφορετικές μέθοδοι εκτιμήσεως της ηλικίας του Σύμπαντος θα μπορούσαν να δώσουν διαφορετικές ηλικίες. Π.χ. υποθέτοντας ένα πρόσθετο υπόβαθρο από σχετικιστικά σωμάτια μπορούμε να δεκαπλασιάσουμε το σφάλμα στα όρια ηλικίας που θέτει η WMAP. Το 2013 ομάδα της διαστημικής αποστολής Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος έδωσε μία εκτίμηση για την ηλικία του Σύμπαντος 13,82 δισεκατομμύρια έτη, ελαφρώς μεγαλύτερη, αλλά εντός των περιθωρίων σφάλματος της τιμής των δεδομένων από την αποστολή WMAP. Συνδυάζοντας τα δεδομένα της αποστολής Planck με αυτά προηγούμενων διαστημικών αποστολών, η βέλτιστη εκτίμηση της της ηλικίας του Σύμπαντος είναι 13,798 ± 0,037 δισεκατομμύρια έτη. Η ιδέα ότι η ηλικία της Γης ήταν πολλά εκατομμύρια (και όχι μερικές χιλιάδες) χρόνια άρχισε να εμφανίζεται κατά τον 18ο αιώνα. Ωστόσο, οι περισσότεροι επιστήμονες σε όλο τον 19ο αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ού υπέθεταν ότι το Σύμπαν ήταν ως σύνολο σταθερό και αιώνιο, με αστέρες να γεννιούνται και να πεθαίνουν, αλλά χωρίς αλλαγές στη μεγαλύτερή του κλίμακα. Οι πρώτες επιστημονικές θεωρίες που υπεδείκνυαν ότι η ηλικία του Σύμπαντος θα πρέπει να είναι πεπερασμένη ήταν οι θερμοδυναμικές, που τυποποιήθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Η έννοια της εντροπίας υπαγορεύει ότι, αν το Σύμπαν (ως κλειστό σύστημα) είχε άπειρη ηλικία, τότε το καθετί μέσα του θα είχε την ίδια ακριβώς θερμοκρασία, και άρα δεν θα υπήρχαν λάμποντες αστέρες και ζωή. Καμιά επιστημονική εξήγηση για την αντίφαση αυτή δεν προσφέρθηκε τότε. Το 1915 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσίευσε τη γενική θεωρία της σχετικότητας και το 1917 κατασκεύασε το πρώτο κοσμολογικό μοντέλο που βασιζόταν επάνω της. Προκειμένου να παραμείνει πιστός σε ένα σταθερό Σύμπαν, ο Αϊνστάιν προσέθεσε στις εξισώσεις του αυτό που αργότερα αποκλήθηκε κοσμολογική σταθερά. Ωστόσο, ήδη το 1922, χρησιμοποιώντας τη γενική σχετικότητα, ο Αλεξάντερ Φρήντμαν και ανεξάρτητα 5 χρόνια αργότερα ο Ζορζ Λεμαίτρ, απέδειξαν ότι το Σύμπαν είναι αδύνατον να παραμένει στατικό και ότι πρέπει είτε να διαστέλλεται, είτε να συστέλλεται. Το μοντέλο του Αϊνστάιν για ένα στατικό Σύμπαν αποδείχθηκε εξάλλου ασταθές από τον Άρθουρ Έντινγκτον. Η πρώτη ευθεία παρατηρησιακή ένδειξη ότι το Σύμπαν έχει πεπερασμένη ηλικία προήλθε από τις μετρήσεις «ταχυτήτων απομακρύνσεως», πρώτα από τον Vesto Slipher, σε συνδυασμό με αυτές των αποστάσεων των «νεφελωμάτων» (γαλαξιών) από τον Έντγουιν Χαμπλ σε ένα έργο που δημοσιεύθηκε το 1929. Ο Χαμπλ και άλλοι ερευνητές προσδιόρισαν ότι το φως των μακρινών γαλαξιών παρουσίαζε μία μετατόπιση προς το ερυθρό, φανερή σε όλες τις φασματικές γραμμές του, η οποία οφειλόταν προφανώς στο φαινόμενο Ντόπλερ, υποδεικνύοντας έτσι ότι αυτοί οι γαλαξίες απομακρύνονταν από τη Γη. Επιπροσθέτως, όσο μακρύτερα φαίνονταν να βρίσκονται αυτοί οι γαλαξίες, τόσο μεγαλύτερη ήταν η μετατόπιση προς το ερυθρό και άρα η ταχύτητα της απομακρύνσεως. Αυτή ήταν η πρώτη άμεση απόδειξη ότι το Σύμπαν δεν ήταν στατικό, αλλά διαστελλόμενο. Η πρώτη εκτίμηση της ηλικίας του ήταν ο υπολογισμός τού πότε όλοι οι γαλαξίες πρέπει να άρχισαν να απομακρύονται από το ίδιο σημείο. Η αρχική τιμή του Χαμπλ για την ηλικία του Σύμπαντος ήταν πολύ μικρή, καθώς οι γαλαξίες πιστευόταν ότι βρίσκονταν πολύ εγγύτερα από όσο βρέθηκε από μεταγενέστερες παρατηρήσεις. Η πρώτη κάπως ακριβής μέτρηση του ρυθμού της διαστολής του Σύμπαντος, μία αριθμητική τιμή γνωστή σήμερα ως σταθερά του Χαμπλ, έγινε το 1958 από τον αστρονόμο Άλαν Σάντατζ. Η τιμή του για τη σταθερά του Χαμπλ ήταν πολύ κοντά στην περιοχή τιμών που είναι γενικώς αποδεκτή σήμερα. Ωστόσο ο Σάντατζ, όπως και ο Αϊνστάιν, δεν πίστευε εκείνη την εποχή τα ίδια τα δικά του αποτελέσματα. Η τιμή του για την ηλικία του Σύμπαντος ήταν υπερβολικά μικρή για να μπορεί να συμφιλιωθεί με τα 25 δισεκατομμύρια έτη που πίστευαν τότε ότι ήταν η ηλικία των γηραιότερων παρατηρούμενων αστέρων. Ο Σάντατζ και άλλοι αστρονόμοι επανέλαβαν αυτές τις μετρήσεις αρκετές φορές, προσβλέποντας στη μείωση της σταθεράς του Χαμπλ και στη συνακόλουθη αύξηση της προκύπτουσας ηλικίας του Σύμπαντος. Ο Σάντατζ έφθασε να προτείνει και νέες θεωρίες κοσμογονίας για να ερμηνεύσει αυτή την ασυμφωνία. Το ζήτημα επιλύθηκε τελικώς από βελτιώσεις στα θεωρητικά πρότυπα που χρησιμοποιούνταν για την εκτίμηση των ηλικιών των αστέρων. Το 2013, με χρήση των τελευταίων δεδομένων για την αστρική εξέλιξη, η εκτιμώμενη ηλικία του γηραιότερου γνωστού αστέρα είναι 14,46 ± 0,8 δισεκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μικροκυμάτων το 1965 τερμάτισε την παραμένουσα επιστημονική διχογνωμία σχετικά με το διαστελλόμενο Σύμπαν. Οι αποστολές WMAP, που εκτοξεύθηκε το 2001, και Planck, που εκτοξεύθηκε το 2009, έδωσαν δεδομένα που προσδιορίζουν τη σταθερά του Χαμπλ και την ηλικία του Σύμπαντος ανεξάρτητα από τις αποστάσεις των γαλαξιών, εξαλείφοντας τη μεγαλύτερη πηγή σφάλματος. Ανθρωπική αρχή Κοσμολογία Μάθημα κοσμολογίας από τον Ned Wright Wright, Edward L. (2 Ιουλίου 2005). «Age of the Universe». Κινηματογράφος κοσμολογικών παραμέτρων του Wayne Hu Ostriker; Steinhardt (1995). «Cosmic Concordance». arXiv:astro-ph/9505066 [astro-ph]. Σελίδα των SEDS για τα: «Σφαιρωτά αστρικά σμήνη» Αρχειοθετήθηκε 2008-02-24 στο Wayback Machine. «Ανεξάρτητες εκτιμήσεις ηλικίας» από τον Douglas Scott KryssTal "The Scale of the Universe": Ο χώρος και ο χρόνος υπό κλίμακα για τον αρχάριο iCosmos: Κοσμολογικό υπολογιστήρι (με Graph Generation) | Στη φυσική κοσμολογία η ηλικία του Σύμπαντος είναι ο χρόνος που έχει περάσει από τη Μεγάλη Έκρηξη μέχρι σήμερα. Η καλύτερη μέτρηση-υπολογισμός της ηλικία του Σύμπαντος, από τα δεδομένα του 2013 της διαστημικής αποστολής Planck, είναι 13 δισεκατομμύρια 798 εκατομμύρια έτη, συν ή πλην 37 εκατομμύρια έτη ή (4.354±0.012)×1017 δευτερόλεπτα. Αυτό με βάση το κοσμολογικό μοντέλο ΛCDM.. Το σφάλμα (αβεβαιότητα) των 37 εκατομμυρίων ετών έχει υπολογισθεί με βάση τη συμφωνία διαφορετικών ερευνητικών προγραμμάτων, όπως οι μετρήσεις της ακτινοβολίας υποβάθρου μικροκυμάτων από τον δορυφόρο Planck, την αποστολή Wilkinson Microwave Anisotropy Probe και άλλες διαστημικές αποστολές. Οι μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου δίνουν τον χρόνο ψύξεως του Σύμπαντος που έχει περάσει από τη Μεγάλη `Εκρηξη, ενώ μετρήσεις του ρυθμού διαστολής του Σύμπαντος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υπολογισθεί η προσεγγιστική ηλικία του προεκτείνοντας προς τα πίσω στον χρόνο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82 |
Ferrari F40 | Το μοντέλο ήταν, επίσης, το τελευταίο που εξελίχθηκε με επικεφαλής τον ιδρυτή της εταιρείας, Έντσο Φερράρι (1898 - 1988), ο οποίος είχε δώσει εξ αρχής σαφείς εντολές να είναι «το καλύτερο και το ταχύτερο αυτοκίνητο του κόσμου». Στα πλαίσια των εντολών του για τις μέγιστες δυνατές επιδόσεις, δόθηκε μέγιστη προτεραιότητα στη συγκράτηση του βάρους, με αποτέλεσμα να μην τοποθετηθούν και να μην προσφέρονται ABS, υδραυλική υποβοήθηση στα φρένα, υδραυλική υποβοήθηση στο σύστημα διεύθυνσης, ηλεκτρικά παράθυρα, ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενοι καθρέφτες, ηχοσύστημα, ντουλαπάκι για τον συνοδηγό, εσωτερικές χειρολαβές (παρά μόνο ένα καλώδιο για τράβηγμα, προκειμένου να ανοίξει πόρτα από μέσα) και εσωτερικός φωτισμός στο σαλόνι, το οποίο μάλιστα ήταν εξαιρετικά λιτό, ακόμα και για τα τότε στάνταρ, και έντονα αγωνιστικής αισθητικής. Από την άλλη, υπήρχε στάνταρ χειροκίνητος κλιματισμός, πλην όμως ήταν πολύ μέτριας απόδοσης. Είναι εντυπωσιακό ότι η εξέλιξη της F40 ολοκληρώθηκε σε μόλις 13 μήνες. Η επίσημη παρουσίαση έγινε μέσα στο 1987, αν και αρχικά η υποδοχή της από τον Τύπο αυτοκινήτου ήταν ανάμικτη, και ενώ κάποιοι δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν και μάλιστα σε έντονο βαθμό, κάποιοι άλλοι δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα. Ο λόγος ήταν ότι δημιουργήθηκε μια εντύπωση ότι η Ferrari εκμεταλλεύτηκε την τότε επικρατούσα αντίληψη για τα προϊόντα της, παρουσιάζοντας ένα καθαρά αγωνιστικών προδιαγραφών αυτοκίνητο σε εκδοχή δρόμου. Ωστόσο, η υποδοχή του από το κοινό ήταν κυριολεκτικά ενθουσιώδης και πυροδότησε τότε μια πρωτοφανώς μεγάλη ζήτηση από τις εξαιρετικά υψηλές κοινωνικές τάξεις. Το ιδιαίτερα χαμηλό βάρος της, μόλις 1.100 κιλά, ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd 0,34 και η εξαιρετικά υψηλή, για τα τότε δεδομένα, ισχύς των 471 hp (352 kW; 478 PS) στις 7.000 στροφές το λεπτό και ροπή 569 N·m στις 4.000 στροφές το λεπτό του κινητήρα 2.936 cm³ V8 bi-turbo, βενζίνης, προσέφεραν στην F40 κορυφαίες επιδόσεις για τα τότε στάνταρ της παγκόσμιας αυτοκίνησης. Οι δοκιμές που έγιναν λίγο μετά την εισαγωγή της, μέτρησαν επιτάχυνση 0–100 km/h (0–62 mph) σε μόλις 4 sec, με τα 0–160 km/h (0–100 mph) να έρχονται σε μόλις 7,5 sec και τα 0–200 km/h (0–125 mph) σε 11 sec. Ως αποτέλεσμα, η F40 πέτυχε λίγο καλύτερους χρόνους από την Porsche 959, τον κυριότερο ανταγωνιστή της. Η F40 ήταν και το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο παραγωγής (μη αγωνιστικό) που έσπασε το ψυχολογικό όριο των 200 mph, δηλαδή 322 km/h, καθώς η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε τότε επίσημα στα 324 km/h ή 201,4 mph. Από το 1987 έως τα τέλη του 1989, έφερε τον τίτλο του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής, ρεκόρ που καταρρίφθηκε από την Lamborghini Diablo, η οποία παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 1990 και η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 325 km/h ή 202 mph. Αν και η ίδια η εταιρεία δεν είχε εξελίξει την F40 ως αγωνιστικό αυτοκίνητο και δεν σκόπευε κάτι τέτοιο, στην πράξη η τότε ναυαρχίδα της Ferrari γνώρισε μεγάλη απήχηση σε αρκετούς οδηγούς, που έλαβαν μέρος με αυτήν, με προσωπική πρωτοβουλία, σε πολλά ράλλυ GT υψηλών επιδόσεων, ιδίως μεταξύ του 1989 και του 1996. Παρά την μη επίσημη υποστήριξη από τη Ferrari, πολλοί σχετικοί οίκοι προέβησαν σε σχετικές βελτιώσεις στην F40 και το μοντέλο πέτυχε σημαντικές επιτυχίες σε μεγάλο αριθμό αγώνων. Η F40 Competizione είναι μια μη υποστηριζόμενη, ισχυρότερη έκδοση της F40 LM που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των αιτημάτων των καταναλωτών για λογαριασμό ενός Γάλλου εισαγωγέα που ήθελε να λάβει μέρος στις 24 Ώρες του Le Mans.Το αυτοκίνητο με αριθμό 80782 αγοράστηκε αρχικά ως αυτοκίνητο δρόμου και εισήχθη στις Κάτω Χώρες το 1989 από τον επίσημο εισαγωγέα της Ferrari, Kroymans BV. Ο Pieter van Erp της Cavallino Tuning, του αγωνιστικού τμήματος της Kroymans, εργάστηκε στη συνέχεια για να φέρει το αυτοκίνητο στις προδιαγραφές "Competizione", με νέα αμορτισέρ, νέα όργανα, φρένα, αμάξωμα και νέα βαφή. Η ισχύς της F40 Competizione είναι 700 ίπποι. 691 ίπποι (515 kW) στις 8.100 σ.α.λ. αποδίδονται από έναν αναβαθμισμένο κινητήρα V8 με διπλή υπερτροφοδότηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, το αυτοκίνητο μπορεί να φτάσει σε τελική ταχύτητα περίπου 367 km/h (228 mph). Λόγω της εξαιρετικά υψηλής ζήτησης τα πρώτα χρόνια, ακόμα και από υποψήφιους αγοραστές από τις εξαιρετικά υψηλές κοινωνικές τάξεις οι οποίοι δεν είχαν δείξει προηγουμένως ενδιαφέρον για τη Ferrari ή γενικώς για σπορ υπεραυτοκίνητα (supercars), η Ferrari άλλαξε επανειλημμένα την αρχική της απόφαση για τον συνολικό αριθμό αντιτύπων της F40, κατασκευάζοντας πολύ περισσότερες από τις 400 που σχεδίαζε αρχικά. Τελικώς, η παραγωγή της F40 έληξε οριστικά το 1992, αφού είχαν κατασκευαστεί 1.315 αντίτυπα, από τα οποία τα 213 για τις ΗΠΑ.Ειδικότερα τα μοντέλα προδιαγραφών των ΗΠΑ έφεραν σημαντικές ενισχύσεις στο αμάξωμα, ιδίως στα πλαϊνά, καθώς και διαφορετικούς καταλύτες (λόγω των τότε αυστηρότερων αμερικανικών κανονισμών στην ασφάλεια και στις εκπομπές καυσαερίων), με αποτέλεσμα να έχουν αρκετά μεγαλύτερο βάρος, στα 1.350 κιλά. Για τον λόγο αυτό, οι αμερικανικού τύπου F40 είχαν μία ρύθμιση στον κινητήρα για υψηλότερη ισχύ και απέδιδαν 515 hp στις 7.000 στροφές το λεπτό. Μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα της F40, και σε αντίθεση με όλες τις διαδόχους της, ήταν ότι όλες οι F40 παρήχθησαν σε κόκκινο χρώμα αμαξώματος και με κόκκινα δερμάτινα καθίσματα, αν και υπήρξαν κάποιες που μετατράπηκαν σε αγωνιστικές εκδοχές και, κατά την μετατροπή, είχαν βαφτεί σε διαφορετικά χρώματα, όπως αυτή της προηγούμενης φωτογραφίας. Επίσης, όπως συνέβη και με όλες τις διαδόχους της στις μετέπειτα δεκαετίες, η F40 δεν κατασκευάστηκε ποτέ σε δεξιοτίμονη έκδοση. Η διάδοχός της, η Ferrari F50, αρχικά επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1992, αλλά καθυστέρησε σημαντικά, λόγω της τότε παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και της συνεπακόλουθης πτώσης του ενδιαφέροντος για τα σπορ υπεραυτοκίνητα που σημειώθηκε τότε. Τελικώς αποκαλύφθηκε μόλις τον Μάρτιο του 1995, επίσης στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης. Σημειωτέον ότι μόλις 3 αγωνιστικές F50 για αγώνες GT1 κατασκευάστηκαν και τελικώς καμία από αυτές δεν έλαβε μέρος σε αγώνα. Σήμερα, η Ferrari F40 έχει γίνει ένα άκρως συλλεκτικό μοντέλο, με εξαιρετικά υψηλό κύρος, το οποίο προσελκύει αρκετούς οπαδούς και μέλη συλλογών πολυτελών αυτοκινήτων. Διαχρονικά, κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της Ferrari και γενικότερα όλων των σπορ υπεραυτοκινήτων, και μάλιστα διατηρεί εξαιρετικά υψηλές τιμές ως ιστορικό μοντέλο, καθώς θεωρείται ως ένα κυριολεκτικά μυθικό όνομα στον τομέα της συνολικής ιστορίας της παγκόσμιας αυτοκίνησης. Buckley, Martin & Rees, Chris (1998). World Encyclopedia of Cars. London: Anness Publishing. ISBN 1-84038-083-7. Valerio Berruti e Aurelio Magistà, L'Automobile - Marche e modelli dalle origini a oggi, vol. 3, La biblioteca di Repubblica-L'Espresso, 2009, pp. 264 pagine. Andrea Lemma e Francesco Pellizzari (febbraio 2012). Ferrari F40 - Vecchia scuola. Automobilismo d'Epoca (Pero (MI): Edisport Editoriale S.p.A.) Anno 10, vol.2 (02/2012): da pag.34-43. Ιστορία της Ferrari F40 www.ferrari.com/en-EN/auto/ Ferrari F40 «1987 - 1992 Ferrari F40» by ultimatecarpage.com «Ferrari F40». Ferrari Forum. Ferrari F40 by silodrome.com Συγκριτική δοκιμή των Ferrari F40, Bugatti EB110 και Jaguar XJ220 από το περιοδικό 4Τροχοί (Σεπτέμβριος 1994) | Η Ferrari F40 ήταν ένα σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάστηκε από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari, με αφορμή τον εορτασμό των 40 χρόνων κατασκευής αυτοκινήτων από τη Ferrari, εξ ου και η ονομασία της. Το μοντέλο παρήχθη από το 1987 έως το 1992, στο Μαρανέλλο της Ιταλίας, σε 1.315 αντίτυπα, όλα αποκλειστικά στο χέρι, και κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ήταν το ακριβότερο, ισχυρότερο και ταχύτερο αυτοκίνητο της Ferrari. Μάλιστα έως τα τέλη του 1989, ήταν και το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής σε παγκόσμια κλίμακα. Αντικατέστησε την Ferrari 288 GTO του 1984 - 1987 και τελικώς αντικαταστάθηκε τον Μάρτιο του 1995 από την Ferrari F50. | https://el.wikipedia.org/wiki/Ferrari_F40 |
Αντώνιος του Κιέβου | Ο Αντώνιος γεννήθηκε στο Λιούμπετς του Πριγκιπάτου του Τσερνίγκοφ (στη σημερινή βόρεια Ουκρανία) και βαπτίσθηκε με το όνομα Αντύπας (πρέπει να ήταν ένας από τους ελάχιστους τότε Χριστιανούς στην περιοχή). Από νεαρής ηλικίας προσελκύσθηκε προς την πνευματική ζωή και έτσι έφυγε για τη Μονή Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος, προκειμένου να ζήσει ως ερημίτης. Εκεί έζησε σε ένα απομονωμένο σπήλαιο με θέα τη θάλασσα, που ακόμα το δείχνουν στους προσκυνητές. Περί το 1011 ο ηγούμενος της μονής ανέθεσε στον Αντώνιο το έργο της διαδόσεως του μοναχισμού στο Κράτος του Κιέβου, το οποίο είχε μόλις αρχίσει να εκχριστιανίζεται. Ο Αντώνιος επέστρεψε στο Κίεβο και ίδρυσε αρκετά μοναστήρια με βάση το ελληνορθόδοξο πρότυπο, μετά και από προσταγές τοπικών πριγκίπων. Αυτές οι μονές πάντως δεν ήταν τόσο αυστηρές όσο εκείνες του Αγίου Όρους. Ο ίδιος επέλεξε να ζήσει σε ένα μικρό τεχνητό σπήλαιο, έναν υπόγειο χώρο πλάτους τεσσάρων μέτρων, που είχε εκσκαφεί από τον πρεσβύτερο Ιλαρίωνα, τον μετέπειτα πρώτο στην ιστορία εντόπιο Μητροπολίτη Κιέβου. Το 1015 η ειρηνική ζωή του διακόπηκε από τον θάνατο του Βλαδίμηρου του Μέγα και τον επακολουθήσαντα αδελφοκτόνο πόλεμο για τη διαδοχή του ανάμεσα στους γιους του. Τότε ο Αντώνιος επέστρεψε στο Άγιο Όρος. Μετά τη λήξη του πολέμου, ο ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου τον απέστειλε τον Αντώνιο και πάλι στο Κίεβο, προλέγοντας ότι πολλοί μοναχοί θα τον ακολουθούσαν μετά την επιστροφή του. Ξαναγυρνώντας στο μικρό του σπήλαιο, ο Αντώνιος έγινε με τον καιρό ευρύτερα γνωστός στην περιοχή για την αυστηρότατα λιτή ασκητική ζωή του: έτρωγε μόνο μέρα παρά μέρα, λίγο ψωμί από σίκαλη και έπινε μόνο νερό. Η φήμη του απλώθηκε πέρα από το Κίεβο και αρκετοί άρχισαν να ζητούν την πνευματική του καθοδήγηση ή την ευλογία του. Μερικοί προσφέρθηκαν ακόμα και να τον ακολουθήσουν στον μοναχικό βίο. Τελικώς ο Αντώνιος δέχθηκε λίγους από αυτούς: Ο πρώτος ήταν ένας ιερέας, γνωστός αργότερα ως Νίκων ο Ξηρός, ενώ ο δεύτερος ήταν ο Θεοδόσιος του Κιέβου. Το νέο μοναστήρι απελάμβανε την εύνοια της τότε πολιτικής ηγεσίας σχεδόν από την αρχή, παρότι υπήρχαν προβλήματα πότε-πότε: Κάποτε ο Ιζιασλάβ Α΄ του Κιέβου απαίτησε να αποπεμφθούν από τη μονή ο γιος ενός πλούσιου βογιάρου και ένας από τους δικούς του υπασπιστές. Τότε ο Νίκων του απάντησε πως δεν μπορούσε να αποσπάσει στρατιώτες από τον Βασιλέα των Ουρανών. Αυτό δεν εξευμένισε βέβαια την οργή του Ιζιασλάβ, οπότε ο Αντώνιος έκρινε καλό να φύγει. Επέστρεψε όταν η σύζυγος του Ιζιασλάβ ζήτησε την επιστροφή του. Λίγο αργότερα απέκτησε δώδεκα νέους ακολούθους. Επειδή όμως παρέμενε πιστός στο πρότυπο του μοναχικού ερημίτη που θεμελίωσε ο ομώνυμός του Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, εγκατέλειψε το σπήλαιό του και έσκαψε νέο σε έναν κοντινό λόφο, ώστε να συνεχίσει τον βίο του ερημίτη. Ο πρώτος επίσημος ηγούμενος της μονής, ο Βαρλαάμ του Κιέβου, κλήθηκε από τον Ιζιασλάβ να τεθεί επικεφαλής ενός νέου μοναστηριού, του Αγίου Δημητρίου, που είχει κτισθεί στις πύλες της πόλεως. Οι μοναχοί ζήτησαν από τον Αντώνιο να ορίσει τον διάδοχό του και εκείνος όρισε τον Θεοδόσιο. Καθώς ο αριθμός των μοναχών αυξανόταν, ο συνωστισμός άρχισε να αποτελεί πρόβλημα, οπότε ο Αντώνιος ζήτησε από τον Ιζιασλάβ να τους παραχωρήσει τον λόφο που είχε σκάψει τη νέα σπηλιά του. Ο Ιζιασλάβ τους τον έδωσε και οι μοναχοί έκτισαν έναν ξύλινο ναό και μερικά κελλιά. Ο Θεοδόσιος συνέχισε να συμβουλεύεται τον Αντώνιο για την καθοδήγηση του κοινόβιου και όσο μεγάλωνε η μονή, τόσο μεγάλωνε και η δική του φήμη. Αργότερα ο Ιζιασλάβ και οι αδελφοί του αντιμετώπισαν μια λαϊκή εξέγερση των Κουμάνων, οπότε προσήλθαν στον Αντώνιο ζητώντας την ευλογία του. Αλλά δεν την πήραν. Ο Αντώνιος τους προείπε πως εξαιτίας των αμαρτιών τους θα γνώριζαν την ήττα και ότι οι αδελφοί θα θάβονταν σε έναν ναό που θα έκτιζαν. Λίγο μετά ο Ιζιασλάβ έφυγε εξαιτίας της εξεγέρσεως. Υποπτεύθηκε τον Αντώνιο ότι ήταν με το μέρος των αντιπάλων του και κανόνισε να τον εξορίσει μόλις θα επέστρεφε. Προτού γίνει αυτό, ο αδελφός του Ιζιασλάβ, ο Σβιατοσλάβ, μεθόδευσε τη μυστική μεταφορά του Αντωνίου στο Τσερνίγκοφ. Ο Αντώνιος έσκαψε και εκεί ένα σπήλαιο για τον ίδιο. Λέγεται ότι η Μονή Ελέτσκυ κτίσθηκε στη θέση του τρίτου εκείνου σπηλαίου. Τελικώς ο Ιζιασλάβ συμφιλιώθηκε και πάλι με τον Αντώνιο και ζήτησε την επιστροφή του στο Κίεβο. Μετά την επιστροφή του, ο Αντώνιος συνεπεφάσισε με τον Θεοδόσιο να κτισθεί ένας μεγαλύτερος, πέτρινος ναός, ώστε να χωρά τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των μοναχών. Ο ίδιος ο Αντώνιος δεν έζησε μέχρι την ολοκλήρωση του νέου ναού, καθώς απεβίωσε το 1073, λίγο καιρό αφότου ευλόγησε τη θεμελίωσή του, σε ηλικία περίπου 90 ετών. Λίγο προ της κοιμήσεώς του κάλεσε τους μοναχούς και τους παρηγόρησε για την απώλειά του. Τους ζήτησε επίσης να αποκρυβούν τα λείψανά του για πάντα. Οι μοναχοί εκτέλεσαν την επιθυμία του. Αναφέρεται ότι τάφηκε μέσα στο σπήλαιό του, αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ λείψανά του. Ο Αντώνιος του Κιέβου τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία και ως θεμελιωτής του μοναχισμού στους Ρως του Κιέβου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 10 Ιουλίου. Επειδή η Ρωσική και η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας) ακολουθούν το παλαιό (Ιουλιανό) ημερολόγιο, η εορτή του είναι η 23η Ιουλίου στο δικό μας, αλλά και στα πολιτικά ημερολόγια αυτών των χωρών. Ο Αντώνιος του Κιέβου τιμάται επίσης ως άγιος από τους Ελληνοκαθολικούς και καταλογογραφείται στη Ρωμαϊκή Μαρτυρολογία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά με ημέρα εορτασμού της μνήμης του την 7η Μαΐου. Attwater, Donald & Catherine Rachel John: The Penguin Dictionary of Saints, 3η έκδοση, Penguin Books, Νέα Υόρκη 1993, ISBN 0-14-051312-4 «Οι πατέρες του ρωσικού μοναχισμού» στο 'roca.org Ο όσιος Αντώνιος των σπηλαίων του Κιέβου, θεμελιωτής του μοναχισμού στη Ρωσία, εικόνισμα και συναξάριο | Ο Αντώνιος του Κιέβου, αποκαλούμενος και Αντώνιος των Σπηλαίων (ουκρ. Антоній Печерський, ρωσ. Антоний Печерский, περ. 982-1073) ήταν Σλάβος μοναχός, θεμελιωτής της μοναστικής παραδόσεως των Ρως του Κιέβου. Είναι γνωστός ως ο συνιδρυτής, από κοινού με τον Θεοδόσιο του Κιέβου, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%B9%CE%AD%CE%B2%CE%BF%CF%85 |
Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου | Ιδρύθηκε το 1895 από μέλη της Φαβιανής Εταιρείας (Fabian Society), Βρετανούς σοσιαλιστές που επιθυμούσαν να φέρουν το σοσιαλισμό στη Βρετανική Αυτοκρατορία, αλλά απέρριπταν την επανάσταση και πίστευαν στην «από μέσα» αλλαγή του κοινωνικού συστήματος και την βελτίωση της ανθρωπότητας μέσω των κοινωνικών επιστημών. Αυτή η ριζοσπαστική χροιά στο πανεπιστήμιο δεν εμπόδισε τους αποφοίτους του να καταλαμβάνουν ηγετικές θέσεις σε κράτη, διεθνείς οργανισμούς και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ανήκει στο ευρύτερο σχήμα του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και βρίσκεται στην καρδιά της πόλης του Λονδίνου. Διαθέτει τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου για κοινωνικές επιστήμες και προσφέρει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σε διάφορα κοινωνικά πεδία επιστημών, όπως η λογιστική και η χρηματοδότηση, η ανθρωπολογία, η εφαρμοσμένη στατιστική, η αναλογιστική επιστήμη, η οικονομική ιστορία, η οικονομία, η γεωγραφία, η διεθνής ανάπτυξη, οι διεθνείς σχέσεις, το δίκαιο, η φιλοσοφία, η πολιτική, η ψυχολογία, η κοινωνική πολιτική, η κοινωνιολογία, τα μαθηματικά και η στατιστική. Στους αποφοίτους της σχολής συγκαταλέγονται πρωθυπουργοί, περίοπτοι ακαδημαϊκοί, υπουργοί, διπλωμάτες, υψηλόβαθμα στελέχη σε επιχειρήσεις και οργανισμούς, μεγιστάνες της παγκόσμιας οικονομίας και πολλοί νομπελίστες. Επίσημος ιστότοπος | Η Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (αγγλικά: London School of Economics and Political Science, LSE) ή συντομότερα Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (αγγλικά: London School of Economics) είναι ένα από τα διασημότερα, παγκοσμίως, κέντρα διδασκαλίας και επεξεργασίας της οικονομικής και πολιτικής επιστήμης. Είναι το μόνο πανεπιστήμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο που ειδικεύεται στη μελέτη των κοινωνικών επιστημών και έχει παγκόσμια φήμη στον τομέα, αφού συγκαταλέγεται στα καλύτερα και αρτιότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85 |
Μαίρη Τοντ Λίνκολν | Η Μέρι ήταν μέλος μια μεγάλης, εύπορης οικογένειας από το Κεντάκι και έλαβε καλή μόρφωση. Αφού τελείωσε το σχολείο μετακόμισε στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλλινόι όπου έζησε με την παντρεμένη αδερφή της Ελίζαμπεθ Έντουαρντς. Πριν από το γάμο της με τον Αβραάμ Λίνκολν, η Μέρι είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον του επι πολλά χρόνια πολιτικού αντιπάλου του Λίνκολν, Στίβεν Α. Ντάγκλας. Η Μέρι Τοντ παντρεύτηκε τον Αβραάμ Λίνκολν στις 4 Νοεμβρίου 1842, στο σπίτι της αδερφής της Ελίζαμπεθ στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλινόι. Εκείνη ήταν 23 χρονών και αυτός 33. Με τον Λίνκολν απέκτησαν 4 παιδιά, εκ των οποίων μόνο ένα ζούσε όταν η Μέρι πέθανε. Υποστήριξε τον σύζυγό της καθόλη την διάρκεια της προεδρίας του και υπήρξε μάρτυρας του θανάσιμου πυροβολισμού εναντίον του, καθώς βρισκόταν μαζί του στο προεδρικό θεωρείο του θεάτρου Φορντ στην Ουάσινγκτον. Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του συζύγου της, η Μέρι νοσηλεύτηκε για σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς τη θέλησή της, εξαιτίας ψυχιατρικών προβλημάτων, αλλά αργότερα αποσύρθηκε στο σπίτι της αδερφής της. Στις 15 Ιουλίου 1882, ακριβώς έντεκα χρόνια μετά τον θάνατο του νεότερου γιού της, η Μέρι έπεσε σε κώμα και πέθανε το επόμενο πρωί από εγκεφαλικό. Baker, Jean H. (1987). Mary Todd Lincoln: A Biography. New York: W.W. Norton & Company. ISBN 0393024369. Packard, Jerrold M. (2013). The Lincolns in the White House: Four Years That Shattered a Family. New York: St. Martin's Press. ISBN 0312313020. Προφίλ της Μέρι Τοντ Λινκολν από τον Λευκό Οίκο Mrs. Abraham Lincoln: A Study of Her Personality and Her Influence on Lincoln του W. A. Evans Αποφθέγματα της Μέρι Τοντ Λίνκολν Αυθεντικές χειρόγραφες επιστολές: Mary Todd Lincoln Shapell Manuscript Foundation | Η Μέρι Αν Τοντ Λίνκολν (Mary Ann Todd Lincoln, 13 Δεκεμβρίου 1818 - 16 Ιουλίου 1882) ήταν η σύζυγος του 16ου προέδρου των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν, και ως εκ τουτου η πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1861 έως το 1865. Μετά τη γέννηση της νεώτερης αδερφής της Αν Τοντ (Κλαρκ) αφαίρεσε το όνομα Αν από το ονοματεπώνυμό της, ενώ μετά το γάμο της δεν χρησιμοποίησε το επίθετο Τοντ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B7_%CE%A4%CE%BF%CE%BD%CF%84_%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BD |
Μαργκαρέτα Σράμποκ | Η Μαργκαρέτα Σράμποκ γεννήθηκε στις 12 Μαΐου 1970 στο St. Johann του Τιρόλου. Φοίτησε στο γυμνάσιο του St. Johann, από όπου αποφοίτησε το 1989. Η Σράμποκ έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες (Mag. rer. soc. oec.) από το Πανεπιστήμιο Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Βιέννης το 1994, από όπου αποφοίτησε έχοντας εκπονήσει μεταπτυχιακή διατριβή πάνω στη διεθνή αγορά διαμαντιών. Έλαβε διδακτορικό τίτλο σπουδών στις κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες ( Dr. rer. soc. oec. ) από το ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα το 1997 έχοντας εκπονήσει διατριβή για το μέλλον των συμβούλων επιχειρήσεων. Στη συνέχεια, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Λυών, από το οποίο αποφοίτησε με MBA το 1999. Ξεκινώντας την καριέρα της το 1995, η Σράμποκ εργάστηκε στην εταιρεία Alcatel σε διάφορες θέσεις. Από το 1995 έως το 1997, ήταν υπεύθυνη για τον οικονομικό έλεγχο στην περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Το 1997, μεταπήδησε στο τμήμα E-Business της εταιρείας, ως επικεφαλής της διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων από το 1997 και ως διευθύντρια υπηρεσιών για την Αυστρία από το 1999. Το 2000, έγινε η ιδρυτική διευθύντρια της εταιρείας NextIraOne Austria. Από το 2008 έως το 2011, έγινε επίσης υπεύθυνη της NextIraOne Germany. Όταν η Dimension Data πήρε τον έλεγχο της εταιρείας το 2014, η Σράμποκ παρέμεινε εν ενεργεία ως διευθύνουσα σύμβουλος της Dimension Data Austria. Από την 1η Μαΐου του 2016, η Σράμποκ ήταν επικεφαλής της A1 Telekom Austria, ενός από τους μεγαλύτερους παρόχους τηλεπικοινωνιών της χώρας, θέση την οποία ανέλαβε μετά τον Αλεχάνδρο Πλάτερ και τον ενδιάμεσο διάδοχό του, Χάνες Αμετσράιτερ . Η θητεία της αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει πέντε χρόνια. Στις 17 Οκτωβρίου 2017 - δύο μόλις ημέρες μετά τις αυστριακές βουλευτικές εκλογές του 2017, παρεμπιπτόντως - η Α1 επιβεβαίωσε την απομάκρυνση της Σράμποκ από την εταιρεία. Ο Μάρκους Γκράουσαμ, επικεφαλής του τμήματος τεχνολογίας, ανέλαβε τις αρμοδιότητες της σε προσωρινή βάση. Αν και εκείνη την εποχή δεν ήταν μέλος κάποιου πολιτικού κόμματος, η Μαργκερίτα Σράμποκ συνδεόταν στενά με τη Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, πρώην υπουργό εσωτερικών του αυστριακού Λαϊκού Κόμματος. Η Σράμποκ θεωρήθηκε πιθανή υπουργός σχεδόν αμέσως και προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα εντός λίγων εβδομάδων μετά την απόλυση της. Όταν ο καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς και το υπουργικό του συμβούλιο ανέλαβαν τα καθήκοντά τους στις 18 Δεκεμβρίου του 2017, η Σράμποκ έγινε η νέα υπουργός επιστημών, έρευνας και οικονομίας. Την ίδια ημέρα, η Σράμποκ ανακοίνωσε ότι θα ενταχθεί στην προεδρία του κόμματος του Τιρόλου. Μετά από ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου - μια κίνηση που γίνεται τακτικά από νέους ηγέτες της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας - η Σράμποκ διορίστηκε υπουργός ψηφιακών και οικονομικών υποθέσεων στις 8 Ιανουαρίου 2018. Εκτός από τον ρόλο της σε εθνικό επίπεδο, η Σράμποκ διετέλεσε πρόεδρος της συνάντησης υπουργών ευρωπαϊκών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία γίνεται από τους κεντροδεξιούς υπουργούς του κόμματος πριν από τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Μαργκερίτα Σράμποκ ζει στο Sankt Andrä-Wördern, μια πόλη κοντά στη Βιέννη στην Κάτω Αυστρία . 2017: Τιρολέζος της Χρονιάς 2017: Διευθυντής της Χρονιάς, Πανεπιστήμιο Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Βιέννης Δρ Margarete Schramböck - αρχική σελίδα στο κοινοβούλιο Dr. Margarete Schramböck, Bundesministerin für Digitalisierung und Wirtschaftsstandort Αρχειοθετήθηκε 2019-06-03 στο Wayback Machine. - Αρχική σελίδα στο υπουργείο Dr. Margarete Schramböck, MBA - Βιογραφικό σημείωμα στο Meine Abgeordneten | Η Μαργκαρέτα Σράμποκ (που γεννήθηκε στις 12 Μαΐου του 1970 στο St. Johann του Τιρόλου) είναι Αυστριακή μάνατζερ και πολιτικός. Σήμερα, υπηρετεί ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της δεύτερης κυβέρνησης Κουρζ, έχοντας υπηρετήσει ήδη στην ίδια θέση από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιούνιο του 2019 στην πρώτη κυβέρνηση Κουρζ . Από τον Μάιο του 2016 έως τον Οκτώβριο του 2017, διετέλεσε διευθύνουσα σύμβουλος της A1 Telekom Austria. Η Σράμποκ είναι μέλος του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%B1_%CE%A3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BA |
Φάση νοκ-άουτ Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2018 | Στη φάση νοκ-άουτ, εάν ένας αγώνας είναι ισόπαλος στο τέλος των 90 λεπτών (και των όποιων καθυστερήσεων) του κανονικού χρόνου παιχνιδιού, θα δοθεί παράταση (δύο περιόδους 15 λεπτών η κάθε μία), όπου κάθε ομάδα θα μπορεί να κάνει επίσης και μια τέταρτη αλλαγή. Εάν το αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι ισόπαλο μετά από τον επιπλέοντα χρόνο, ο αγώνας θα περάσει στη διαδικασία των πέναλτι για να καθοριστούν οι νικητές. Οι δύο πρώτες ομάδες από κάθε όμιλο των οκτώ ομίλων προκρίθηκαν στη φάση νοκ-άουτ. Οι δύο ομάδες αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον σε 11 προηγούμενους αγώνες, μεταξύ των οποίων δύο αγώνες ήταν στη φάση ομίλων Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου και οι δύο κερδήθηκαν από την Αργεντινή (1-0 το 1930 και 2-1 το 1978) Οι δύο αυτές ομάδες έχουν αναμετρηθεί στο παρελθόν ξανά, πιο πρόσφατα στο Κόπα Λιμπερταδόρες το 1972, καταλήγοντας σε ισοπαλία με σκορ 1–1. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν σε έξι προηγούμενα παιχνίδια, πιο πρόσφατα σε φιλικό το 2017, το οποίο έληξε με 3-3 ισοπαλία. Η Ρωσία παίζοντας ως εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Σοβιετικής Ένωσης, είχε αντιμετωπίσει την Ισπανία πέντε φορές. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν σε πέντε αγώνες, εκ των οποίων οι δύο αγώνες διεξήχθησαν στα προκτιματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA του 1998, με τον πρώτο αγώνα να τελειώνει με ισοπαλία 1-1 και το δεύτερο με 3-1 νίκη της Δανίας. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν σε 40 προηγούμενους αγώνες, εκ των οποίων τέσσερις φορές στους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA, με τρεις νίκες της Βραζιλίας και μία με ισοπαλία (1950: 4-0, 1954: 5-0, 1962: 2-0, 2014: 0-0. Οι δύο ομάδες έχουν αντιμετωπίσει ο ένας τον άλλον σε 5 προηγούμενες αναμετρήσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός αγώνα σε φάση ομίλου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, το οποίο έληξε με 2-2 ισοπαλία. Η πιο πρόσφατη συνάντησή τους ήταν σε φιλικό το 2017, κερδίζοντας το Βέλγιο την Ιαπωνία με 1-0. Στη φάση των 16 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018,ο μεταξύ τους αγώνας έληξε 3-2 υπέρ του Βελγίου. Οι δύο ομάδες αντιμετώπισαν η μία την άλλη σε 28 προηγούμενους αγώνες, οι οποίοι τρεις αγώνες ήταν στα προκριματικά του το Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1962, η Ελβετία κέρδισε δύο φορές (3-2 και 2-1) και η Σουηδία κέρδισε μία φορά (4-0), και δύο φορές στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, και οι δύο αγώνες τελείωσαν με νικήτρια με 2-1 τη Σουηδία. Οι δύο ομάδες έχουν αντιμετωπίσει η μία την άλλη σε 5 προηγούμενους αγώνες, συμπεριλαμβανομένου ενός αγώνα ομίλου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, με 2-0 νίκη της Αγγλίας. Η πιο πρόσφατη συνάντηση ήταν σε φιλικό το 2005, με νίκη της Αγγλίας 3-2 επί της Κολομβίας. The teams had met in eight previous matches including three times in the FIFA World Cup group stage, one won by Uruguay and the other two ending in a draw (2–1 in 1966, 0–0 in 2002 and 0–0 in 2010). | Η φάση νοκ-άουτ του Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA 2018 που διεξάγεται στη Ρωσία, είναι το δεύτερο και τελικό στάδιο του τουρνουά, μετά τη φάση των ομίλων. Ξεκίνησε στις 30 Ιουνίου με τον Γύρο των 16 και θα τελειώσει στις 15 Ιουλίου με τον Τελικό Αγώνα, που θα πραγματοποιηθεί στο Στάδιο Λουζνικί στη Μόσχα. Οι δύο πρώτες ομάδες από κάθε όμιλο (16 συνολικά) προχώρησαν στη φάση νοκ-άουτ και θα συναγωνιστούν στο τουρνουά σε αγώνες πρόκρισης/αποκλεισμού. Ένας «μικρός τελικός» για την τρίτη θέση της κατάταξης θα διεξαχθεί επίσης μεταξύ των δύο χαμένων ομάδων των ημιτελικών. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%83%CE%B7_%CE%BD%CE%BF%CE%BA-%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%84_%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CF%85%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_2018 |
Ειδικό βάρος | Το ειδικό βάρος είναι βάρος σε γραμμάρια (βάρους) της μονάδας του όγκου, ενώ πυκνότητα είναι ο λόγος της μάζας μιας ουσίας προς τον όγκο αυτής ή προς την μάζα ίσου όγκου ύδατος θερμοκρασίας 4°C. Έτσι όταν λέμε για παράδειγμα ότι ο σίδηρος έχει ειδικό βάρος 7 εννοούμε ότι το 1 κυβ. εκατοστό αυτού ζυγίζει 7 γραμμάρια βάρους. Εάν όμως θέλουμε να βρούμε την πυκνότητα του σιδήρου λαμβάνοντας 1 κυβικό εκατοστό όγκου του τότε θα πρέπει να διαιρέσουμε τη μάζα ενός κυβικού εκατοστού που είναι ίση με 7 γραμμάρια (μάζας) δια της μάζας του ενός κυβικού εκατοστού ύδατος απεσταγμένου σε θερμοκρασία 4°C που ως γνωστό λαμβάνεται ως μονάδα μάζας και ισούται με 1 γραμμάριο (μάζας). Συνεπώς και η πυκνότητα του σιδήρου εκφράζεται με τον αριθμό 7. Κατά τη σύγχρονη αντίληψη είναι πλέον γεγονός ότι ακολουθείται η αναφορά στη πυκνότητα αντί του ειδικού βάρους από την άποψη ότι η μάζα μιας ουσίας, σε αντίθεση με το βάρος της, δεν μεταβάλλεται από τόπο εις τόπο, παραμένοντας έτσι σταθερή ανεξάρτητα του βαρυτικού πεδίου της Γης.Έτσι κατά την έννοια της μάζας και όχι του βάρους θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι το (σχετικό) ειδικό βάρος είναι ένα μέτρο της πυκνότητας μιας ουσίας. Ορίζεται ως ο λόγος της πυκνότητας της ουσίας προς την πυκνότητα μιας ουσίας αναφοράς. Είναι αδιάστατο μέγεθος και γι' αυτό έχει την ιδιότητα να έχει την ίδια τιμή ανεξάρτητα από το σύστημα μονάδων που θα χρησιμοποιηθεί για την έκφραση της πυκνότητας της ουσίας. Ως ουσία αναφοράς για υγρά και στερεά χρησιμοποιείται συνήθως το νερό. Έτσι το σχετικό ειδικό βάρος μιας ουσίας είναι ο λόγος της πυκνότητάς της, προς την πυκνότητα του νερού. Για το σχετικό ειδικό βάρος των αερίων, σαν ουσία αναφοράς χρησιμοποιείται συχνά ο αέρας. Η πυκνότητα των υγρών μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητη της πίεσης για τους πιο πολλούς υπολογισμούς, αλλά μεταβάλλεται σημαντικά με τη θερμοκρασία. Επομένως, για να οριστεί με ακρίβεια το ειδικό βάρος ενός υλικού, πρέπει να καθοριστούν οι θερμοκρασίες στις οποίες μετρούνται οι πυκνότητες του υλικού και της ουσίας αναφοράς. Έτσι για παράδειγμα: ειδικό βάρος = 1.243 4 20 {\displaystyle 1.243_{4}^{20}} σημαίνει ότι το ειδικό βάρος της ουσίας στους 20°C ως προς αυτό του νερού στους 4°C είναι 1,243. Επειδή η πυκνότητα του νερού στους 4°C είναι σχεδόν 1,0 g/cm3 στο σύστημα CGS, οι αριθμητικές τιμές του σχετικού ειδικού βάρους και τις πυκνότητας σε αυτό το σύστημα είναι ουσιαστικά ίσες. Κάτι που δεν συμβαίνει στα άλλα συστήματα μονάδων, όπου για παράδειγμα στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων η πυκνότητα του νερού είναι ίση με 1000 kg/m3 και άρα το σχετικό ειδικό βάρος ισούται με την πυκνότητα δια χίλια. Μονάδα μέτρησης: Το Ε.Β. στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων εκφράζεται σε Νιούτον ανά κυβικό μέτρο. Σχέση όγκου - βάρους αερίων Το ειδικό βάρος του νερού με τη θερμοκρασία. | Με τον όρο ειδικό βάρος χαρακτηρίζεται το βάρος (σε γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστόμετρο, g/cm3) ενός σώματος, ή ο λόγος του βάρους ενός σώματος προς τον όγκο αυτού ή προς το βάρος ίσου όγκου απεσταγμένου ύδατος, θερμοκρασίας 4 βαθμών Κελσίου. Πολύ συχνά γίνεται σύγχυση μεταξύ του ειδικού βάρους και της πυκνότητας μιας ουσίας που όμως είναι διαφορετικές έννοιες εκφραζόμενες όμως με τον ίδιο αριθμό σε σχέση με το νερό. Έτσι ο όρος «σχετική πυκνότητα» φέρεται σε πολλές των περιπτώσεων να προτιμάται συχνά στη σύγχρονη επιστημονική χρήση. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82 |
Η Δολοφονία ενός Κινέζου Πράκτορα Στοιχημάτων | Ο Κόσμο Βιτέλι, ένας βετεράνος του πολέμου της Κορέας, διαθέτει ένα στριπτ κλαμπ σε μια κακόφημη περιοχή της Νέας Υόρκης και συχνά χάνει μεγάλα χρηματικά ποσά σε τυχερά παιχνίδια, με αποτέλεσμα να δανείζεται από τοπικούς μαφιόζους, οι οποίοι θα κάνουν μια προσφορά στον Βιτέλι : να αναλάβει να σκοτώσει έναν Κινέζο πράκτορα στοιχημάτων και αυτοί σε αντάλαγμα θα του χαρίσουν τα χρέη που έχει προς αυτούς. Ο ίδιος ο Βιτέλι δεν είναι μόνο ιδιοκτήτης του κλαμπ: έχει στενούς προσωπικούς δεσμούς με κάθε έναν υπάλληλο του, από τις χορεύτριες και τις σερβιτόρες μέχρι τους μπάρμαν. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας,ο Βιτέλι επιδιώκει να σώσει όχι μόνο το κλαμπ και τους υπαλλήλους, όπου τους έχει σαν οικογένεια του, αλλά και να σωθεί ο ίδιος. Τελικά θα σκοτώσει τον Κινέζο πράκτορα, αλλά οι μαφιόζοι στη συνέχεια θα αλλάξουν γνώμη και θα προσπάθησουν να τον σκοτώσουν για να μην φτάσουν στα ίχνη τους, τόσο η αστυνομία όσο και η αντίπαλη κινεζική μαφία. Ο Τζον Κασσάβετης το 1978, κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση της ταινίας με διάρκεια 108 λεπτά. Ένας από τους λόγους που το έκανε ήταν η κριτική που είχε κάνει ο Γκαζάρα στον Κασσάβετη, ο οποίος θεωρούσε ότι η αρχική έκδοση της ταινίας ήταν πολύ μεγάλη. Η Δολοφονία ενός Κινέζου Πράκτορα Στοιχημάτων στην IMDb (Αγγλικά) Η Δολοφονία ενός Κινέζου Πράκτορα Στοιχημάτων στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά) | Η Δολοφονία ενός Κινέζου Πράκτορα Στοιχημάτων (αγγλικά: The Killing of a Chinese Bookie) είναι ένα νεο-νουάρ αμερικανικής παραγωγής του 1976 σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζον Κασαβέτη. Πρωταγωνιστεί ο Μπεν Γκαζάρα στο ρόλο του Κόσμο Βιτέλι. Ο ρόλος του Γκαζάρα, ενός ιδιοκτήτη στριπ κλαμπ, του Κόσμο Βιτέλι βασίστηκε εν μέρει σε μια πλαστοπροσωπία που έκανε για τον φίλο του ο Κασσαβέτης στη δεκαετία του 1970. Σε μια συνέντευξη στο Criterion Collection, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ο Γκαζάρα δήλωσε ότι πίστευε στον Βιτέλι, ο οποίος ενδιαφέρεται βαθιά για τη μάλλον περίεργη "τέχνη" των χορογραφίων που υπήρχαν στο νυχτερινό του κλαμπ αλλά δεν μπορούσε να διώξει τους νταβατζήδες των κοριτσιών. Ο Μπεν Γκαζάρα περιγράφει τον φίλο του Κασσαβέτη ως συγγραφέα και σκηνοθέτη που πίστευε απόλυτα στη σημασία και την αξία του έργου του, διότι αυτό αντιπροσώπευε την καρδιά και την ψυχή του. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1_%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD |
Σημαία της Παλαιστίνης | Η σημαία αποτελείται από τρεις ισομεγέθεις οριζόντιες λωρίδες, χρώματος μαύρου, λευκού και πράσινου, από πάνω προς τα κάτω, με ένα κόκκινο ισοσκελές τρίγωνο να βρίσκεται στο μέρος από το οποίο κυματίζει η σημαία. Η σημαία είναι πανομοιότυπη σχεδόν με αυτήν του Κόμματος Μπάαθ αλλά και παρόμοια με τη σημαία της Δυτικής Σαχάρας, τη σημαία του Σουδάν και τη σημαία της Ιορδανίας. Όλες αυτές οι σημαίες είναι εμπνευσμένες από τη σημαία της Αραβικής Επανάστασης για την αποτίναξη του ζυγού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1916-1918). Η σημαία αυτή είχε λευκό στη μέση και σε αυτό διέφερε από τη σημερινή σημαία. Η μαύρη, λευκή και η πράσινη λωρίδα της Αραβικής Επανάστασης συμβολίζει, σύμφωνα με τον ιστότοπο του Βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας, τις αραβικές δυναστείες των Αββασιδών, των Ομεϊάδών και των Φατιμιδών αντίστοιχα, ενώ το κόκκινο τρίγωνο που ενώνεται με τις λωρίδες αντιπροσωπεύει τη Χασεμιτική δυναστεία.Κάποια άλλη γνώμη θέλει τη σημαία να προέρχεται από τους Άραβες ακτιβιστές, οι οποίοι δημιούργησαν το σχέδιο της σημαίας γύρω στα 1901-11, στη διάρκεια του Αραβικού Συμβουλίου Διανοουμένων, στην Κωνσταντινούπολη. Μάλιστα για το συμβούλιο εκτός από τα χρώματα στη σημαία, είχαν το εξής ποίημα: Ρώτα τα δόρατα που αναδύονται από ψηλά, των φιλοδοξιών μαςΦέρε μάρτυρες τα σπαθιά εάν χάσουμε την ελπίδαΕίμαστε μια ομάδα, η τιμή σταματά τις ψυχές μαςΞεκινώντας με την βλάβη, αυτά που δεν θα μας βλάψουνΛευκά είναι τα κατορθώματά μας, μαύρες οι μάχες μας,Πράσινα είναι τα εδάφη μας, κόκκινα τα σπαθιά μας.(Σαφί αλ-Ντιν αλ-Χιλί, ποιητής) Άλλες γνώμες ισχυρίζονται ότι το κόκκινο, χρώμα των αραβικών φυλών, σχετίζεται με τους Χασεμίτες και τους Ασράφ της Χετζάζης, όπως επίσης και με τις σημαίες που είχαν χρώμα ερυθρό που χρησιμοποιήθηκαν στην επανάσταση κατά των Ρασίντ και των Ομεϊαδών. Το μαύρο αποτελούσε πολεμικό σύμβολο από τα χρόνια πριν την έλευση του Ισλάμ. Το λευκό σήμερα σχετίζεται με τα κινήματα υπέρ της μοναρχίας. Το πράσινο είναι το χρώμα της δυναστείας των Φατιμιδών. Το 1967 με απόφαση του Κράτους του Ισραήλ απαγορεύτηκε η παλαιστινιακή σημαία. Έπειτα από την υπογραφή των Συμφωνιών στο Όσλο, το 1993, η απαγόρευση άρθηκε μερικώς. Ωστόσο, σήμερα παραμένει σε ισχύ. Τι σημαίνει η σημαία | Η σημαία της Παλαιστίνης (αραβικά علم فلسطين) αρχικά σχεδιάστηκε από το Σαρίφ Χουσεΐν για την αραβική επανάσταση κατά των Οθωμανών, το 1916. Το 1917 χρησιμοποιήθηκε ως σημαία του αραβικού εθνικιστικού κινήματος. Στις 18 Οκτωβρίου του 1948 η κυβέρνηση όλων των Παλαιστινίων υιοθέτησε ξανά τη σημαία στη Γάζα και στη συνέχεια ο Αραβικός Σύνδεσμος την αναγνώρισε ως τη σημαία του λαού της Παλαιστίνης. Το 1964 η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναγνώρισε τη σημαία επίσημα ως σημαία του παλαιστινιακού λαού. Στις 15 Νοεμβρίου του 1988 η Οργάνωση αυτή υιοθέτησε τη σημαία αυτή, ως σημαία του Κράτους της Παλαιστίνης. Σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα για να αντιπροσωπεύσει τις περιοχές που διοικούνται από την Παλαιστινιακή Αρχή. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82 |
Άρντιαν Κοζνίκου | Γεννημένος στις 27 Οκτωβρίου του 1967 στη Ντιακόβιτσα του Κοσόβου από Αλβανούς γονείς, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την τοπική Βλαζνίμι και το 1988 παραχωρήθηκε στην Πρίστινα. Αργότερα πήρε μεταγραφή στην κροατική Χάυντουκ Σπλιτ όπου έμεινε έως το 1994 συνεχίζοντας την καριέρα του στις γαλλικές Κάννες και Χάβρη ενώ το 1997 είχε ένα σύντομο πέρασμα από τον ΑΠΟΕΛ προτού μετακινηθεί στην Μπαστιά. Το καλοκαίρι του 1998 επέστρεψε στην Κροατία κσι συγκεκριμένα στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Ακολούθησαν η Κέρντεν και η Χριβάτσκι Ντραγκοβόλιακ όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2002. Με την Εθνική Κροατίας είχε από το 1994 μέχρι το 1998, 7 συμμετοχές και 2 γκολ. | Ο Άρντιαν Κοζνίκου (κροατικά Ardian Kozniku) είναι Κροάτης πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στην επίθεση και ήταν μέλος της Εθνικής Κροατίας που κατέλαβε την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85 |
Αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2018 | Κατά τη διάρκεια της κανονικής διάρκειας κάθε ομάδα θα πάιξει 34 αγώνες, 17 εντός έδρας και 17 εκτός έδρας. Όλες οι ομάδες θα πάιξουν από δύο φορές με κάθε ομάδα στην περιφέρειά τους συν από μία φορά με κάθε ομάδα της άλλης περιφέρειας. Επιπροσθέτως, κάθε Δυτική ομάδα θα παίξει ένα τρίτο ματς με μία ομάδα της δυτικής περιφέρειας και κάθε Ανατολική θα παίξει ένα τρίτο ματς με δύο ομάδες της ίδιας περιφέρειας. Τελευταία ενημέρωση: 5 Νοεμβρίου 2018 02:35. Πηγή: Επίσημος ιστότοπος Τελευταία ενημέρωση: 6 Νοεμβρίου 2018 02:41. Πηγή: Επίσημος ιστότοπος Τελευταία ενημέρωση: 5 Νοεμβρίου 2018 02:55. Πηγή: Επίσημος ιστότοπος Τα πλέι-οφ ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2018. Στον πρώτο γύρο συμμετείχαν οι ομάδες που τερμάτισαν στις θέσεις 3-6 σε κάθε περιφέρεια. Στους ημιτελικούς περιφέρειας προκρίθηκαν οι τέσσερις ομάδες που πέρασαν από τον πρώτο γύρο μαζί με τις ομάδες που τερμάτισαν στις θέσεις 1-2 σε κάθε περιφέρεια στην κανονική διάρκεια. Ανατολική Περιφέρεια Οι Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς προκρίθηκαν με συνολικό σκορ 3-1. Οι Ατλάντα Γιουνάιτεντ προκρίθηκαν με συνολικό σκορ 4-1. Δυτική Περιφέρεια Το συνολικό σκορ ήταν 4-4 όμως οι Πόρτλαντ Τίμπερς προκρίθηκαν με 4-2 στα πέναλτι. Η Σπόρτινγκ Κάνσας Σίτι προκρίθηκε με συνολικό σκορ 5-3. Ανατολική Περιφέρεια Η Ατλάντα Γιουνάιτεντ ΦΚ προκρίθηκε με συνολικό σκορ 3-1. Δυτική Περιφέρεια Οι Πόρτλαντ Τίμπερς προκρίθηκαν με συνολικό σκορ 3-2. Επίσημος ιστότοπος 2018 Major League Soccer | Το Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ 2018 (αγγ. 'Major League Soccer' ή 'MLS') ήταν η 23η σεζόν της κορυφαίας ποδοσφαιρικής κατηγορίας στις ΗΠΑ και Καναδά. Η κανονική περίοδος ξεκίνησε στις 3 Μαρτίου 2018 και τελείωσε στις 28 Οκτωβρίου 2018. Τα Πλέι-Οφ ξεκίνησαν στις 31 Οκτωβρίου 2018 και ολοκληρώθηκαν στις 8 Δεκεμβρίου 2018. Η Τορόντο ΦΚ πήρε το περσινό πρωτάθλημα. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2018 |
Καθαρή θέση | Η παρουσίαση στον Ισολογισμό των λογαριασμών της καθαρής θέσης της επιχείρησης εξαρτάται από την νομική και επιχειρηματική μορφή της επιχείρησης και διαφέρει στην κάθε περίπτωση. Η καθαρή θέση στον Ισολογισμό περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες κεφαλαίου που αντιπροσωπεύουν το σύνολο του κεφαλαίου που έχουν συνεισφέρει οι μέτοχοι της επιχείρησης (π.χ. κοινές μετοχές, προνομιούχες μετοχές) και κεφάλαια που έχουν αποκτηθεί από δωρεές. Μια δεύτερη κατηγορία κεφαλαίου είναι αυτή που προέρχεται από την ίδια την επιχείρηση, συμβαίνει όταν δεν διανέμονται όλα τα κέρδη μιας χρήσης στους μετόχους αλλά ένα τμήμα από αυτά παρακρατείται από την επιχείρηση για να αυξηθεί το ήδη υπάρχον κεφάλαιο. Είναι η περίπτωση της κεφαλαιοποίησης των κερδών είτε με την έκδοση νέων μετοχών και την διάθεσή τους στους μετόχους είτε με την αύξηση της ονομαστικής αξίας των παλιών μετοχών. Περιλαμβάνει ακόμη ένα τμήμα των μη διανεμηθέντων κερδών που διατίθεται για τον σχηματισμό των αποθεματικών τα οποία χρησιμοποιούνται για ειδικούς μόνο σκοπούς (π.χ. επέκταση του εργοστασίου, διανομή μερισμάτων σε μελλοντικές χρήσεις κατά τις οποίες ίσως να μη πραγματοποιηθούν κέρδη). Από την ανάγνωση του Ισολογισμού σε συνδυασμό με τις περιπτώσεις της καθαρής θέσης είναι δυνατό από την πλευρά της διάρθρωσης της περιουσίας της οικονομικής μονάδας και της εμφάνισης της λογιστικής εξίσωσης να παρουσιάσουν τον Ισολογισμό ως: Θετικό Ισολογισμό, όταν το Ενεργητικό έχει σχηματιστεί από τα ξένα και τα ίδια κεφάλαια, δηλ. οι πηγές προέλευσης του Ενεργητικού είναι το σύνολο των υποχρεώσεων της επιχείρησης προς τρίτα πρόσωπα και το σύνολο των υποχρεώσεων της επιχείρησης προς τους φορείς της. Ο μαθηματικός τύπος είναι Ε=Π+ΚΘ. Σε δεύτερη υποδιαίρεση του θετικού ισολογισμού οι πηγές προέλευσης του Ενεργητικού προέρχονται αποκλειστικά από ίδια κεφάλαια, δηλ. λείπουν οι υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα και έχει τον μαθηματικό τύπο Ε=ΚΘ, άρα Π=0. Όσο μεγαλύτερη είναι καθαρή θέση τόσο μεγαλώνει η φερεγγυότητα της επιχείρησης, γιατί οι πιστωτές της, σε περίπτωση λύσης και εκκαθάρισης της οικονομικής μονάδας, θα εισπράξουν τις απαιτήσεις τους. Αρνητικό Ισολογισμό, όταν η καθαρή θέση είναι αρνητική δηλαδή το Ενεργητικό δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα και έχει τον μαθηματικό τύπο Ε+ΚΘ=Π, άρα Π>Ε. Σε δεύτερη υποδιαίρεση του αρνητικού ισολογισμού δεν υπάρχει κανένα περιουσιακό στοιχείο. Οι υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα είναι καθαρή θέση παθητική, οπότε έχουμε έλλειμμα. Ο μαθηματικός τύπος είναι ΚΘ=Π, άρα Ε=0. Και στις δύο περιπτώσεις η καθαρή θέση θα πρέπει να λαμβάνεται ως έλλειμμα και αν η μορφή του Ισολογισμού δεν αλλάξει (π.χ. με την εισφορά νέου κεφαλαίου) η επιχείρηση δεν θα μπορέσει να επιζήσει. Σε περίπτωση λύσης και ρευστοποίησης της οικονομικής μονάδας μεγάλο μέρος των δανειστών της δεν θα εισπράξει τις απαιτήσεις του. Ουδέτερο Ισολογισμό, όταν δεν υπάρχει καθαρή θέση, έτσι το ενεργητικό ισούται με τις υποχρεώσεις και συνεπώς η επιχείρηση δεν έχει πιστοληπτική ικανότητα. Ο μαθηματικός τύπος είναι Ε=Π, άρα ΚΘ=0. Η καθαρή θέση επηρεάζεται και εξαρτάται από την αξία στην οποία αποτιμούνται τα στοιχεία του ενεργητικού και του παθητικού, έτσι οποιαδήποτε υπερεκτίμηση ή υποεκτίμηση των στοιχείων αυτών συνεπάγεται μεταβολή της "καθαρής θέσης" της επιχείρησης. Ο υπολογισμός της Καθαρής Θέσης δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί. Ωστόσο υπάρχουν τρεις τουλάχιστον διαφορετικές δυνατές αποτιμήσεις: (i) Ο όρος καθαρή θέση συχνά αναφέρεται στη λογιστική αξία, η οποία αφορά την αρχική τιμή κτήσεως των στοιχείων του ενεργητικού, όταν αυτά αγοράστηκαν, και ότι επόμενες λογιστικές προσαρμογές έχουν γίνει (αποσβέσεις κλπ). (ii) Η πραγματική αξία των στοιχείων του ενεργητικών μπορεί να αποτιμηθεί ανά χρονική στιγμή με βάση την αξία που έχουν αν πουληθούν ή ρευστοποιηθούν εκείνη τη χρονική στιγμή, το οποίο όμως μπορεί να μην είναι σχετικό με την πραγματική συνολική αξία του κεφαλαίου καθώς η επιχείρηση θεωρείται ότι λειτουργεί και θα συνεχίσει να λειτουργεί και ότι τα στοιχεία ενεργητικού δεν είναι προς πώληση/ρευστοποίηση. Τέτοιου είδους αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων μιας επιχείρησης μπορεί να είναι σχετική αν π.χ. αυτή έχει χρεοκοπήσει και πρόκειται να κλείσει. (iii) Η πραγματική αξία του κεφαλαίου υποτίθεται ότι αποτιμάται με βάση την τιμή της μετοχής επί το πλήθος των μετοχών, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και αποτίμηση άυλων αξιών που μπορεί να έχει η επιχείρηση, π.χ. εμπορικό σήμα, θέση και φήμη στην αγορά, καθώς και αποτίμηση των μελλοντικών προσδοκιών κλπ. "Χρηματοοικονομική Λογιστική" Τσακλάγκανος Άγγελος, εκδ. Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2006 καθαρή θέση βάση δεδομένων ορολογίας iate net worth βάση δεδομένων ορολογίας iate | Καθαρή θέση ενός προσώπου ή επιχείρησης ονομάζεται η διαφορά του συνολικού ενεργητικού (π.χ. περιουσιακά στοιχεία που το πρόσωπο έχει στην κατοχή του) και των συνολικών υποχρεώσεων (π.χ. δάνεια που πρέπει να αποπληρώσει). Καθαρή θέση στις επιχειρήσεις ονομάζεται το ποσό του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων το οποίο ανήκει στους ιδιοκτήτες της επιχείρησης, μετά την εξόφληση του παθητικού (δηλ. των βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων υποχρεώσεων της επιχείρησης). Σύμφωνα με την βασική λογιστική εξίσωση που ακολουθεί ο Ισολογισμός όπου Ενεργητικό(Ε)=Παθητικό(Π)+Καθαρή θέση(ΚΘ), η καθαρή θέση αποτελεί τη διαφορά μεταξύ ενεργητικού και παθητικού. Η καθαρή θέση δείχνει το ποσό των περιουσιακών στοιχείων που οι φορείς της επιχείρησης συνείσφεραν και το ποσό των περιουσιακών στοιχείων που δημιουργήθηκε εσωτερικά στην επιχείρηση ως αποτέλεσμα της κερδοφόρας λειτουργίας της και τα οποία περιουσιακά στοιχεία δεν διανεμήθηκαν στους ιδιοκτήτες ή μετόχους της, αλλά κρατήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της. Οι όροι "καθαρή θέση", "ίδια κεφάλαια" και "μετοχικό κεφάλαιο" είναι γενικά συνώνυμοι, αλλά οι λογιστές συχνά τους χρησιμοποιούν κατά περίπτωση με διαφοροποιημένη και πιο ειδικευμένη σημασία. π.χ. το μετοχικό κεφάλαιο μπορεί να μην περιλαμβάνει το αποθεματικό κεφάλαιο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AE_%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B7 |
Απογραφή Πληθυσμού 1911 (Κύπρος) | Ο πιο κάτω πίνακας συγκρίνει τα αποτελέσματα των απογραφών κάθε επαρχίας του 1901 και του 1911: «Census of Cyprus, 1911» (PDF). 2 Απριλίου 1911. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2019. «Census of Cyprus, 1901» (PDF). 31 Μαρτίου 1901. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2019. | Η Απογραφή Πληθυσμού 1911 ήταν η 4η απογραφή πληθυσμού της Κύπρου. Διενεργήθηκε από τη Βρετανική Διοίκηση της Κύπρου. Η προηγούμενη απογραφή ήταν του 1901. Συνοπτικά, το αποτέλεσμα της απογραφής ήταν η καταγραφή πληθυσμού 274108 κατοίκων. Οι άνδρες ήταν 139383 και οι γυναίκες 134725. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE_%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_1911_(%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82) |
Πιτυούς Χίου | Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του χωριού είναι πλάτος 38°29΄ Βόρειο και μήκος 26°03΄ Ανατολικό. Είναι χτισμένο στην ορεινή και άγονη βόρεια-βορειοανατολική ενδοχώρα της Χίου, μέσα σε κοιλάδα που καταλήγει στα Καρδάμυλα. Τα κοντινότερα χωριά βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις για τα δεδομένα της Χίου - το Πιτυός είναι ένα από τα πλέον απομονωμένα χωριά του νησιού. Πλησιέστεροι οικισμοί σε ευθεία γραμμή είναι τα εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα Κυδιάντα προς τα ανατολικά-νοτιοανατολικά (4,5 χιλιόμετρα) και τα Καρδάμυλα προς τα βορειοανατολικά (5,7 χιλιόμετρα). Από τη θάλασσα απέχει σχεδόν 6 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή (ανατολική ακτή, όρμος Λαγκάδας). Υπάρχει λιμνοδεξαμενή δύο χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του χωριού. Διοικητικά η Πιτυούς υπάγεται σήμερα στην ομώνυμη τοπική κοινότητα (Πιτυούντος), της Δημοτικής Ενότητας Καρδαμύλων του Δήμου Χίου, στην Περιφερειακή Ενότητα Χίου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Παλαιότερα, εντελώς αντίστοιχα, ήταν έδρα ομώνυμης κοινότητας, της Επαρχίας και του Νομού Χίου. Ο ταχυδρομικός κώδικας του χωριού είναι 82300. Η εξέλιξη του πληθυσμού του χωριού στις επίσημες απογραφές φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Το Πιτυός είναι αρχαίο χωριό, αναφερόμενο από τον Ψευδοηρόδοτο, ο οποίος το αποκαλεί Πίτυν (η Πίτυς), όπως και ο Κοραής. Σύμφωνα με τον σχετικό μύθο, κάποτε έφθασε στο χωριό περιπλανώμενος ο Όμηρος, και ενώ κοιμόταν στο ύπαιθρο τη νύχτα, έπεσε πάνω του «καρπός της πίτυος», δηλαδή ένα κουκουνάρι. Το χωριό λοιπόν ονομάσθηκε έτσι από την αρχαία ελληνική λέξη πίτυς, που σημαίνει πεύκο. Ας σημειωθεί ότι «Πιτυούσσα» στην αρχαιότητα ήταν μία ονομασία για ολόκληρη τη Χίο, εξαιτίας των πολλών πεύκων της. Πιτυούς αναφέρεται το χωριό στο χρυσόβουλο του Μιχαήλ Παλαιολόγου (13ος αιώνας). Ο κάτοικος του χωριού αποκαλείται Πιτυανός (θηλ. Πιτυανή). Πιθανότατα το Πιτυός δημιουργήθηκε, όπως και άλλα χωριά της Χίου (βλ. π.χ. Ελάτα), από τη συνένωση προϋπαρχόντων μικρότερων οικισμών, απλωμένων στη γύρω περιοχή, σύμφωνα και με σχετική παράδοση. Συνοικίες του χωριού αναφέρονται ο Μάκελλος και ο Πύργος (βλ. την υποενότητα). Το Πιτυός υπάγεται εκκλησιαστικώς στην αρχιερατική επιτροπεία Καρδαμύλων της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών. Από το Πιτυός κατάγεται ο Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης που μαρτύρησε το 1807 στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και ένας μεγάλος ναός, αφιερωμένος στον Άγιο βρίσκεται στην είσοδο του χωριού. Ο ενοριακός ναός (η «χωριοεκκλησιά») του Πιτυούς τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, ενώ σημαντικός είναι και ο ναός της Αγίας Παρασκευής στο κέντρο του χωριού, κτισμένος το 1817. Στο πανηγύρι της, στις 14 Οκτωβρίου, κατά το έθιμο προσφέρεται κατσικοπίλαφο. Παλαιοί ναοί στο χωριό αφιερωμένοι στην Παναγία είναι η Παναγία Φανερωμένη (με ομώνυμη γειτονιά), η Σπηλιωτίνα και η Θεοτοκίνα- Ζωοδόχος Πηγή. Παλαιοί χριστιανικοί ναοί-εξωκκλήσια στην περιοχή του χωριού είναι η Αγία Κυριακή, ο Άγιος Ισίδωρος, ο Άγιος Ιωάννης, ο Προφήτης Ηλίας, ο Ταξιάρχης, ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Μάρκος, η Υπαπαντή και ο Άγιος Παντελεήμων. Ο μεσαιωνικός πύργος του Πιτυούς βρίσκεται στο όριο του χωριού. Είναι πολυγωνικό δεκαεξάπλευρο διώροφο κτίσμα πάνω σε φυσικό βραχώδες έξαρμα. Η κατασκευή του τοποθετείται στον 14ο αιώνα, στην περίοδο της Γενουατοκρατίας (1346-1566). To συνολικό ύψος του πύργου είναι 13 μέτρα. Στον πύργο έχουν γίνει εργασίες αποκαταστάσεως, που ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 2008. Από τότε φυλάσσεται και φιλοξενεί διάφορα εκθέματα. Ελλάς: οδικοί-τουριστικοί χάρτες, έκδ. Ν. & Ι. Φώτης, 33η έκδοση, Αθήνα 2005/6 Γεωργίου Ι. Ζολώτα: Ιστορία της Χίου, τόμος Α΄ («Ιστορική Τοπογραφία και Γενεαλογία»). Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου, Αθήναι 1921, σσ. 309-310 και 621-622. | Το Πιτυός, είναι χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Χίου στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, επάνω στη νήσο Χίο, στο βόρειο τμήμα της, με πληθυσμό 257 κατοίκων (απογραφή 2011). Είναι κτισμένο σε μεσοσταθμικό υψόμετρο 450 μέτρα (κέντρο οικισμού 440) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε οδική απόσταση 27 χιλιομέτρων βόρεια από την πόλη της Χίου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%84%CF%85%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%85 |
Επαμεινώνδας Παπαμιχαήλ | Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1910, όταν δημοσιεύτηκε το έργο του "Το Παραμύθι της Άννας". Συνέγραψε αλφαβητάριο (1917) και πολλά αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου, μαζί με τον Καρκαβίτσα, όπως το "Αναγνωστικό Ε΄ Δημοτικού" (1929), τον Βουτυρά και τον Γιοφύλλη. Έγραψε επίσης πολλά παιδικά έργα και δημοσίευσε μελέτες παιδαγωγικού περιεχομένου. Πέτρος Λάρας (1919) Το ροζακί σταφύλι (1919) Ήλιος (1928) Ο Χάρης του Θεαγένη Νώντας Έλατος, Δημοσθένης ΒουτυράςΗ Ζωή μας. Αναγνωστικό ΣΤ΄ Δημοτικού (1929, 1η έκδοση), διαθέσιμο στην Ιστορική Συλλογή του ΙΕΠ. Βιογραφικά στοιχεία | Ο Επαμεινώνδας Παπαμιχαήλ (Βούρβουρα Αρκαδίας 1871 - Αθήνα 1951) υπήρξε Έλληνας παιδαγωγός και λογοτέχνης με το ψευδώνυμο Νώντας Έλατος. Ήταν ο πρώτος συγγραφέας σχολικών εγχειριδίων στη δημοτική γλώσσα. Γεννήθηκε στα Βούρβουρα Αρκαδίας και σπούδασε παιδαγωγική και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία. Δίδαξε στη δημόσια εκπαίδευση και έγινε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Πέθανε στις 14 Ιουνίου 1951, κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς που ξέσπασε στο σπίτι όπου διέμενε. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB |
Πραξικόπημα του 2021 στη Μιανμάρ | 1 Φεβρουαρίου 2021: Νωρίς το πρωί της Δευτέρας οι πραξικοπηματίες συνέλαβαν την Πρωθυπουργό Αούνγκ Σαν Σου Κι, τον Πρόεδρο Ουίν Μιντ και άλλα μέλη της κυβέρνησης. Τα στρατεύματα έκαναν περιπολίες στους δρόμους των μεγάλων πόλεων και οι επικοινωνίες είναι περιορισμένες. Δεν αναφέρθηκα σημαντικά περιστατικά βίας, τραυματισμοί και απώλειες. Αρχικά, όλα τα κανάλια της τηλεόρασης, εγχώρια, κρατικά και διεθνή, σταμάτησαν να εκπέμπουν. Οι τράπεζες αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ προβλήματα υπήρχαν και στις υπηρεσίες τηλεφωνίας και ίντερνετ. Ο στρατός ανακοίνωσε ότι 24 υπουργοί της κυβέρνησης και οι αναπληρωτές τους έχουν καθαιρεθεί, και ότι έχουν διορίσει 11 υπουργούς που θα αναλάβουν καθήκοντα. Λέγεται ότι οι υποψίες για «νοθεία» στις γενικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου 2020 είναι μία από τις αφορμές που πυροδότησαν την έναρξη του πραξικοπήματος. Το κρατικό κανάλι, το MRTV, σταμάτησε να εκπέμπει λόγω «τεχνικών λόγων». Το στρατιωτικό κανάλι, το Μιαβάντι, συνέχισε να λειτουργεί κανονικά και ενημέρωσε το κοινό για τις τρέχουσες εξελίξεις. Ο Αντιπρόεδρος Μίιντ Σουέ ανέλαβε καθήκοντα ως προσωρινός Πρόεδρος. Εξέδωσε το Διάταγμα 1/2021, στο οποίο εστίασε σε έξι σημεία. Ανέφερε ότι η Εκλογική Επιτροπή απέτυχε να εκπληρώσει τα καθήκοντά της και οι εκλογές της 8ης Νοεμβρίου 2020 δεν ήταν δίκαιες, ελεύθερες και διαφανείς. Και ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Μιανμάρ, όλες οι εξουσίες, η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική, μεταφέρθηκαν στον Ανώτατο Διοικητή των Ένοπλων Δυνάμεων. Η χώρα θα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης για έναν χρόνο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι δεν θα γίνουν άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου. Έχει γίνει παύση πυρών ώστε να επιτευχθεί η ηρεμία που χρειάζεται για να συνεχιστούν οι ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Έχουν σχηματίσει μία επταμελή Επιτροπή Ειρηνικών Διαπραγματεύσεων που θα είναι αρμόδια για την εξασφάλιση της ειρήνης.2 Φεβρουαρίου 2021: Το κόμμα της Σαν Σου Κι, η Εθνική Δημοκρατική Ένωση, και οι οπαδοί της ζήτησαν να την απελευθερώσουν και να αναγνωρίσουν τη νίκη της στις εκλογές. Στη Γιανγκόν, τη μεγαλύτερη πόλη της Μιανμάρ, έγιναν μικρές διαμαρτυρίες για το πραξικόπημα. Οι πολίτες χτύπαγαν κατσαρόλες, κόρναραν από τα αυτοκίνητά τους και έψαλλαν παραδοσιακές προσευχές για «να φύγει το κακό κάρμα». Οι εργαζόμενοι του τομέα υγείας, οι δάσκαλοι και άλλοι εργαζόμενοι ανακοίνωσαν ότι θα επιδείξουν ανυπακοή στο στρατιωτικό καθεστώς και ότι σχεδιάζουν απεργίες και ειρηνικές διαμαρτυρίες για το πραξικόπημα. Η εκστρατεία τους με θέμα «Κίνημα Πολιτικής Ανυπακοής» στο φέισμπουκ προσέλκυσε πάνω από 170.000 άτομα. Ορισμένες από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις απέσυραν τις επενδύσεις τους από την Μιανμάρ, όπως η Ταϊλανδέζικη κατασκευαστική εταιρεία Αμάτα και η Ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Σουζούκι. Το πραξικόπημα είχε επιπτώσεις και στο χρηματιστήριο της Γιανγκόν.3 Φεβρουαρίου 2021: Απέργησαν οι εργαζόμενοι πάνω από 100 νοσοκομείων, 71 μηχανικοί τηλεπικοινωνιών και 1.500 εθελοντές που βοηθούσαν στη μάχη κατά του κορονοϊού τους τελευταίους 10 μήνες. Επτά σύλλογοι εκπαιδευτικών, με συμπεριλαμβανόμενο τον Σύλλογο Δασκάλων της Μιανμάρ που έχει πάνω από 100.000 μέλη, ανακοίνωσαν ότι θα προσχωρήσουν στο Κίνημα Πολιτικής Ανυπακοής και θα απεργήσουν. Το λαϊκό κίνημα «Μην Αγοράζετε από Επιχειρήσεις Χούντας» έκανε έκκληση για μποϊκοτάζ προϊόντων και υπηρεσιών στους στρατιωτικούς που συμμετείχαν στο πραξικόπημα. Στα μποϊκοταρισμένα προϊόντα περιλαμβάνονται: ο πάροχος τηλεπικοινωνικών Mytel, οι μπύρες Ντάγκον, Μιανμάρ και Μανταλέι, τα τσιγάρα Ρούμπι, αρκετές μάρκες καφέ και τσαγιού, η κινηματογραφική εταιρεία 7η Αίσθηση και μία εταιρεία λεωφορείων. Τα 6 από τα 13 μέλη της Αναπτυξιακής Επιτροπής της Μανταλέι, με συμπεριλαμβανόμενο τον αντιδήμαρχο, υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους.4 Φεβρουαρίου 2021: Οι πάροχοι ίντερνετ της Μιανμάρ διατάχθηκαν να διακόψουν τη λειτουργία του φέισμπουκ μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, επειδή η εφαρμογή χρησιμοποιήθηκε για διοργάνωση διαδηλώσεων και απεργιών, απειλεί την επίτευξη «σταθερότητας στη χώρα» και διαδίδει «ψεύτικες ειδήσεις και παραπληροφόρηση». Ο μισός πληθυσμός της Μιανμάρ, 23 εκατομμύρια άνθρωποι, χρησιμοποιούν το φέισμπουκ, και υπάρχουν βαθιές ανησυχίες ότι με αυτήν την φραγή έχει γίνει παραβίαση των δικαιωμάτων τους.5 Φεβρουαρίου 2021: Επειδή το φέισμπουκ είχε φραγή, οι χρήστες χρησιμοποίησαν το τουίτερ για να καταδικάσουν τη στρατιωτική επέμβαση και να κάνουν έκκληση για συμπαράσταση στις ειρηνικές διαδηλώσεις τους. Τα χάσταγκ #ΣεβαστείτεΤιςΨήφους, #ΑκούστεΤηΦωνήΤηςΜιανμάρ και #ΣώστεΤηΜιανμάρ κυκλοφόρησαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην απεργία, καθώς και το προσωπικό των 200 από τα 246 πανεπιστήμια. Οι δρόμοι της Γιανγκόν, μαγαζιά και σπίτια, στολίστηκαν με κόκκινα μπαλόνια και κορδέλες, για να δείξουν την υποστήριξή τους στην Εθνική Δημοκρατική Ένωση, το κόμμα της Σαν Σου Κι. H ΕΧΝΑΑ και η Ουάσινγκτον συζήτησαν για την δυνατότητα «άμεσης αποκατάστασης της Βιρμανικής Δημοκρατίας». Πολλές χώρες εξέφρασαν ανησυχίες για το πραξικόπημα και ενθάρρυναν τον διάλογο μεταξύ κυβέρνησης και στρατού ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα: το Μπανγκλαντές, η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Μαλαισία, το Πακιστάν, οι Φιλιππίνες, η Νότια Κορέα και η Σιγκαπούρη. Ορισμένες χώρες διατήρησαν ουδέτερη στάση, δεν υποστήριξαν καμία πλευρά και χαρακτήρισαν το πραξικόπημα ως «εσωτερική υπόθεση» της Μιανμάρ: η Ταϊλάνδη, η Καμπότζη και το Βιετνάμ.Πολλές χώρες καταδίκασαν το πραξικόπημα και ζήτησαν να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι: Αυστραλία: Να αναγνωριστούν τα αποτελέσματα των πρόσφατων γενικών εκλογών της Μιανμάρ. Καναδάς: Να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι και να αποκατασταθεί η δημοκρατία. Γαλλία: Να απελευθερώσουν τη Σαν Σου Κι και να δεχτούν τα αποτελέσματα των εκλογών. Γερμανία: Να απελευθερώσουν τους κρατούμενους, να άρουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία. Ιαπωνία: Να απελευθερώσουν τη Σαν Σου Κι και να αποκαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Νέα Ζηλανδία: Πρότειναν εσπευσμένη μετάβαση σε δημοκρατικό καθεστώς και απελευθέρωση των κρατούμενων. Ισπανία: Να σεβαστούν το Σύνταγμα και τα αποτελέσματα των δημοκρατικών εκλογών. Σουηδία: Καταδίκασαν το πραξικόπημα. Τουρκία: Παρότρυναν για άρση των εμποδίων στο δρόμο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και αποκατάσταση του κοινοβουλίου ως νομοθετικού σώματος. Ηνωμένο Βασίλειο: να απελευθερώσουν τους κρατούμενους και να αποδεχτούν τη λαϊκή θέληση και τα αποτελέσματα των εκλογών. Ηνωμένες Πολιτείες: Υποστηρίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη μετάβαση σε δημοκρατικό καθεστώς. | Το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου 2021 έγινε πραξικόπημα στη Μιανμάρ. Ο στρατός της Μιανμάρ άρπαξε την εξουσία ενώ η δημοκρατικά εκλεγμένη Πρωθυπουργός Αούνγκ Σαν Σου Κι, ο Πρόεδρος Ουίν Μιντ, και άλλα μέλη της κυβέρνησης έχουν συλληφθεί και κρατούνται. Ο ανώτατος διοικητής του στρατού, ο Μιν Αούνγκ Χλάινγκ, ανέλαβε τον έλεγχο της χώρας ως αρχηγός του κράτους, και έχει κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη χώρα για ένα χρόνο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_2021_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%9C%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BC%CE%AC%CF%81 |
Άγιος Βασίλειος Νεοχωρίου Λακωνίας | Ο Άγιος Βασίλειος είναι πεδινός οικισμός στη νότια Λακωνία, στο βορειοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Μάνης, προς την ακτή του Λακωνικού κόλπου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 20. Απέχει 60 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και προσαρτήθηκε στον δήμο Καρυουπόλεως Λακωνίας. Το 1899 εντάχθηκε στον νομό Λακωνικής και το 1909 επανήλθε στον νομό Λακωνίας. Το 1912 αποσπάστηκε από τον δήμο Καρυουπόλεως και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Νεοχωρίου. Το 1928 καταργήθηκε για να επανασυσταθεί το 1961. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Νεοχωρίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Γυθείου. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Γυθείου και προσαρτήθηκε στον δήμο Ανατολικής Μάνης. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) eetaa.gr | Για συνώνυμο οικισμό στο Νομό Λακωνίας δείτε: Άγιος Βασίλειος Αγίου Βασιλείου Ο Άγιος Βασίλειος είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Νεοχωρίου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Γυθείου, του δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Γυθείου του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82 |
Βιταλιάνο Ποζέλι | Ο Βιταλιάνο Ποζέλι κατά χρονολογική σειρά σχεδίασε: Βίλα Ida, Έτος κατασκευής 1886-1890, υπήρχε στη γωνία Αλ. Φλέμινγκ και Βασ. Όλγας. Δημόσια Προπαρασκευαστική Σχολή («Idadie») (σήμερα Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ.), Έτος κατασκευής 1887Το κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολή, χτίστηκε αρχικά για να στεγάσει την Σχολή Ιδιαδέ (Προπαρασκευαστική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Σχολή χρησιμοποιήθηκε από το 1913 ως το 1927 ως στρατιωτικό νοσοκομείο και μετά παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, που μετεγκαταστάθηκε στο κτίριο από την πρώτη του έδρα, στη βίλα Αλλατίνι. Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ήταν ο εμπνευστής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ οι Αλέξανδρος Δελμούζος, Γεώργιος Σκληρός και Μανόλης Τριανταφυλλίδης ήταν από τους βασικούς συντελεστές του. Το κτίριο πήρε την τελική του μορφή, που διατηρεί ως σήμερα, το 1932. Τις περισσότερες επεμβάσεις ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Α. Δραγούμης, Ι. Δημητριάδης και Αναστάσιος Μεταξάς. Διοικητήριο, Έτος κατασκευής 1891 Γ΄ Σώμα Στρατού, Έτος κατασκευής 1890 Βίλλα Αλλατίνι, Έτος κατασκευής 1895 Καθολική εκκλησία Θεσσαλονίκης, Έτος κατασκευής 1897 Συναγωγή Μπετ Σαούλ, Έτος κατασκευής 1898 Γενί Τζαμί (Παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο), Έτος κατασκευής 1902Το Γενί Τζαμί (Νέο Τζαμί), είναι το τελευταίο τζαμί της Θεσσαλονίκης και αποτελούσε το Τζαμί των Ντονμέ, δηλαδή το λατρευτικό χώρο των Ντονμέδων, των εξισλαμισμένων Εβραίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αρχιτεκτονική του είναι ένα μίγμα ανατολίτικων, αναγεννησιακών, βυζαντινών, ισλαμικών και μπαρόκ στοιχείων με αρκετές νεοκλασικές επιρροές. Κατά την περίοδο 1925-1962 στεγάστηκε το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης. Σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης. Αρμενική εκκλησία, Έτος κατασκευής 1903 Βίλα Morpurgo, Έτος κατασκευής 1906, Χαιρωνείας 16, ΘεσσαλονίκηΗ βίλα κατασκευάστηκε για λογαριασμό της Φανής Ουζιέλ, σύζυγο του Μωυσή Μορπούργο, γιό της Ραχήλ Αλλατίνη. Το 1952 αγοράστηκε από τον Νίκο Ζαρντινίδη, πολιτικό, υπουργό, ευρωβουλευτή, καθώς και ιδιοκτήτη της αντιπροσωπείας της FIAT. Εκείνη την περίοδο στη βίλα φιλοξενήθηκε ο πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας Τζιάνι Ανέλι. Στη συνέχεια, το 2001 στο κτίριο στεγάστηκε το κέντρο τέχνης Villarte, έπειτα το Ωδείο Βορείου Ελλάδος, ενώ από το 2015 η έπαυλη ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη. Η βίλα αποτελεί ένα ενδιαφέρον δείγμα εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής με στοιχεία Art Nouveau. Τράπεζα Θεσσαλονίκης (Στοά Μαλακοπή), Έτος κατασκευής 1907 Βίλλα Μπαρτζανκιάν, Έτος κατασκευής 1907 Στοά Lombardo Μύλοι Αλλατίνι Κολώνας Β. & Παπαματθαιάκη Λ. (1980) "Ο αρχιτέκτονας Vitaliano Poselli", Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη | Ο Βιταλιάνο Ποζέλι (ιταλ. Vitaliano Poselli) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας που γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1838 στο Καστιλιόνε (Castiglione) της Σικελίας. Αρχικά μετέβη στη Ρώμη, όπου άρχισε τις μελέτες του στην αρχιτεκτονική. Εκεί του προσφέρθηκε η πρώτη εργασία του το 1867 από έναν καθολικό ιερέα, τον Don Bosco. Αφορούσε την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου (Santo Stefano) στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ποζέλι στάλθηκε το 1886 στη Θεσσαλονίκη από την Οθωμανική κυβέρνηση για να χτιστεί η Δημόσια Προπαρασκευαστική Σχολή («Idadie») της πόλης. Το 1888 παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε στην πόλη. Συνεργάστηκε με τις Οθωμανικές αρχές και δημιούργησε τα σημαντικότερα δημόσια κτήρια. Συγχρόνως, οι ξένες αντιπροσωπείες και οι αποστολές, καθώς επίσης και οι πλούσιοι έμποροι και οι τραπεζίτες, τον επιφόρτισαν με τη δημιουργία διάφορων κοινοτικών, εμπορικών αλλά και ιδιωτικών κτηρίων. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι το Γενί Τζαμί, η Βίλλα Αλλατίνι, το Διοικητήριο, η Καθολική και η Αρμενική εκκλησία, η Τράπεζα Θεσσαλονίκης (Στοά Μαλακοπή), το Γ΄ Σώμα Στρατού, καθώς και η συναγωγή Μπετ Σαούλ, η οποία ανατινάχτηκε από το γερμανικό στρατό το καλοκαίρι του 1943. Τιμήθηκε για την εργασία του από το σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β', από το βασιλέα της Ιταλίας Βιττόριο Εμανουέλε Β' και από την καθολική εκκλησία. Ο Βιταλιάνο Ποζέλι πέθανε το 1918. Αρκετοί από τους απογόνους του ζουν ακόμη στη Θεσσαλονίκη. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF_%CE%A0%CE%BF%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%B9 |
Άννα Μπολέυν | Η Άννα ήταν κόρη του Σερ Τόμας Μπολέυν, που αργότερα έγινε 1ος Κόμης του Ουίλτσιρ και 1ος Κόμης του Όρμοντ, και της συζύγου του Ελίζαμπεθ, η οποία ήταν κόρη του Τόμας Χάουαρντ, 2ου Δούκα του Νόρφοκ. Δεν είναι σίγουρο αν γεννήθηκε στο Μπλίκλινγκ Χολ στο Νόρφοκ ή στο Κάστρο Χίβερ στο Κεντ, αλλά ούτε και το πότε ακριβώς γεννήθηκε: άλλοι ιστορικοί θεωρούν έτος γέννησής της το 1501 και άλλοι το 1507, ενώ έχουν προταθεί διάφορες χρονολογίες από το 1499 έως το 1512. Είχε άλλα δυο αδέλφια, τη Μαίρυ και τον Τζορτζ. Ο πατέρας της Άννας ήταν επιτυχημένος διπλωμάτης και η καριέρα του εξασφάλισε στην κόρη του μια θέση στην αυλή της Μαργαρίτας, Αυτοκράτειρας της Αυστρίας, η οποία τότε κυβερνούσε την Ολλανδία για λογαριασμό του πατέρα της. Αργότερα η εκπαίδευση της Άννας συνεχίστηκε στη γαλλική Αυλή, όπου ήταν η ευνοούμενη κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Κλαυδίας. Εκεί τελειοποίησε τις γνώσεις της στη γαλλική γλώσσα κι εθιμοτυπία κι απέκτησε ενδιαφέρον για τη μόδα, τη φιλοσοφία και την εκκλησιαστική μεταρρύθμιση. Εκτελούσε επίσης χρέη διερμηνέα, όταν έρχονταν στη γαλλική Αυλή υψηλόβαθμοι επισκέπτες από την Αγγλία. Η εμφάνιση της Άννας Μπολέυν δεν συμβάδιζε με τα πρότυπα ομορφιάς της εποχής της. Είχε δέρμα αρκετά σκούρο για τα αγγλικά γούστα. Πάντως τα μακριά μαύρα μαλλιά της και τα σκούρα μάτια της εντυπωσίαζαν, όπως και η μόδα που ακολουθούσε. Ο ιστορικός Λίντσεϋ έχει γράψει: Δεν περιγραφόταν ποτέ ως μεγάλη καλλονή, αλλά ακόμα κι αυτοί που την απεχθάνονταν παραδέχονταν ότι ήταν δραματικά σαγηνευτική. Τα σκούρα της χρώματα και τα μαύρα μαλλιά της της έδιναν μια εξωτική αύρα σε μια κουλτούρα που θεωρούσε τη γαλακτώδη ωχρότητα ουσιώδη για την ομορφιά. Τα μάτια της ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά: 'μαύρα και όμορφα' έγραψε ένας σύγχρονός της, ενώ ένας άλλος βεβαίωνε ότι ήταν 'πάντα τα πιο ελκυστικά' και ότι εκείνη 'ήξερε καλά πως να τα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά'. Βέβαια, άλλοι ιστορικοί αναφέρουν ότι τα μαλλιά της ήταν κοκκινωπά και όχι μαύρα. Έχουν κυκλοφορήσει διάφορες φήμες ότι η Άννα Μπολέυν έπασχε από πολυδακτυλία, για την ακρίβεια ότι ήταν εξαδάκτυλη, αλλά οι ιστορικοί αμφισβητούν αυτό το ενδεχόμενο. Όταν η Άννα επέστρεψε στην Αγγλία, έγινε κυρία επί των τιμών της πρώτης συζύγου του Ερρίκου, της Ισπανίδας πριγκίπισσας Αικατερίνη της Αραγονίας. Η πρώτη της εντυπωσιακή εμφάνιση στην αυλή ήταν σε έναν αποκριάτικο χορό τον Μάρτιο του 1522. Την εποχή εκείνη η αδελφή της, Μαίρυ Μπολέυν, ήταν ερωμένη του βασιλιά Ερρίκου. Τότε την Άννα φλέρταρε έντονα ο Χένρυ Πέρσυ, γιος του Κόμη του Νορθάμπερλαντ. Το ειδύλλιο είχε άδοξο τέλος το 1523, καθώς ο πατέρας του Χένρυ Πέρσυ εναντιώθηκε σε έναν τέτοιο γάμο. Υπήρχαν διαδόσεις ότι το ναυάγιο προκάλεσε ο Καρδινάλιος Γούλσεϋ, τον οποίο έβαλε ο βασιλιάς Ερρίκος επειδή ήθελε την Άννα για τον εαυτό του. Το ειδύλλιο της Άννας Μπoλέϋν με τον Ερρίκο ξεκίνησε την εποχή που εκείνος ήταν ακόμη παντρεμένος με την Αικατερίνη. Σε αντίθεση με την μεγαλύτερη αδελφή της Μαίρυ, η οποία είχε ερωτική σχέση με τον βασιλιά Ερρίκο παλαιότερα, η Άννα αρνήθηκε να γίνει ερωμένη του και απαίτησε να την παντρευτεί, λέγοντας ότι προτιμά να χάσει τη ζωή της παρά την τιμή της. Μάλιστα έφυγε από την Αυλή και πήγε στο Κεντ. Είναι γεγονός ότι ο Ερρίκος εντυπωσιάστηκε από τη συμπεριφορά της και ένιωσε γι' αυτήν ισχυρά συναισθήματα, καθώς είναι η μόνη γυναίκα στην οποία έγραψε ερωτικές επιστολές, δεκαεφτά στον αριθμό. Όμως ο λόγος που τελικά παντρεύτηκε την Άννα δεν ήταν μόνο ο έρωτάς του γι' αυτήν, αλλά και το ότι η πρώτη σύζυγός του είχε φτάσει σε ηλικία που δεν μπορούσε να κάνει πια παιδιά και δεν του είχε χαρίσει τον αρσενικό διάδοχο που τόσο επιθυμούσε. Ήδη πριν από το γάμο ο Ερρίκος απένειμε στην Άννα τον τίτλο της Μαρκησίας του Πέμπροουκ, καθιστώντας την τη μόνη γυναίκα που απέκτησε τίτλο ευγενείας κατ΄ απονομή κι όχι κατά κληρονομικό δίκαιο. Επίσης χάρη στα συνεχή δώρα του, εκείνη συγκέντρωσε μια μεγάλη γκαρνταρόμπα από φορέματα και γούνες, καθώς επίσης πολλά κοσμήματα, νέα διαμερίσματα στο παλάτι, και πολλούς υπηρέτες και ακολούθους. Η Άννα Μπολέυν είχε χαρακτήρα ισχυρό και θυμώδη. Πολλές φορές τσακωνόταν με τον Ερρίκο, με αφορμή το διαζύγιο που εκείνος δεν μπορούσε να εξασφαλίσει από τη σύζυγό του. Πιστεύεται ότι η Άννα Μπολέυν επηρέασε τον Ερρίκο ώστε να ευνοήσει τον Προτεσταντισμό. Επίσης συνετέλεσε στο να πέσει σε δυσμένεια ο Καρδινάλιος Γουόλσεϋ και αργότερα να γίνει αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερυ ο ιερέας της οικογένειάς της, Τόμας Κράνμερ. Παράλληλα υποστήριξε την άνοδο του Τόμας Κρόμγουελ, που έγινε ο νέος έμπιστος σύμβουλος του Ερρίκου. Σπουδαίο ρόλο έπαιξε και στην οργάνωση διεθνούς συνδιάσκεψης στο Καλαί το 1532. Εκεί ο Ερρίκος ήλπιζε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Γαλλίας στον καινούργιο του γάμο, όπως και έγινε. Μόλις ο Ερρίκος επέστρεψε από το Καλαί στην Αγγλία, στο Ντόβερ παντρεύτηκε μυστικά με την Άννα, ολοκληρώνοντας ερωτικά τη σχέση τους μετά από 7 χρόνια αναμονής. Μέσα σε λίγους μήνες η Άννα έμεινε έγκυος κι έγινε ένας δεύτερος γάμος στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1533. Στις 23 Μαΐου 1533 ο Τόμας Κράνμερ χαρακτήρισε άκυρο τον γάμο του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και πέντε μέρες μετά κήρυξε έγκυρο τον γάμο του με την Άννα Μπολέυν. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1533 γεννήθηκε στο Παλάτι της Πλακεντίας στο Γκρήνουιτς η κόρη τους, Ελισάβετ, μετέπειτα Βασίλισσα της Αγγλίας. Τη γέννηση της Ελισάβετ δεν ακολούθησε καμιά γέννηση αγοριού. Αντιθέτως η Άννα είχε τουλάχιστον δύο αποβολές, την πρώτη το 1534 και τη δεύτερη στις αρχές του 1536. Η δεύτερη αποβολή ακολουθήθηκε σύντομα από την πτώση της ως βασίλισσας, η οποία συνελήφθη στις 2 Μαΐου 1536, φυλακίστηκε και δικάστηκε από δικαστήριο ευγενών, οι οποίοι την καταδίκασαν ομόφωνα σε θάνατο δι΄ αποκεφαλισμού. Εκτελέστηκε στον Πύργο του Λονδίνου στις 19 Μαΐου 1536 με την κατηγορία της προδοσίας, της αιμομιξίας με τον μικρότερο αδερφό της Τζορτζ Μπολέυν, της μαγείας, αλλά και της απόπειρας δηλητηρίασης του Χένρυ Φίτζροϋ, νόθου γιου του συζύγου της από τη Λαίδη Ελίζαμπεθ Μπλαντ. Μαζί της αποκεφαλίστηκε και ο αδελφός της, Τζορτζ Μπολέυν. Το αν η Άννα Μπολέυν υπήρξε πράγματι ένοχη παραμένει ακόμα και σήμερα σκοτεινό. Οι ιστορικοί διαφωνούν στον λόγο που η Άννα εξέπεσε, αλλά είναι σε γενικές γραμμές μάλλον αποδεκτό πως ήταν αθώα για τις συγκεκριμένες κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε και πως ο θάνατός της ενορχηστρώθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Το παράδοξο είναι ότι η Άννα, η οποία εμφάνισε υστερική συμπεριφορά πριν τη σύλληψή της, στις τελευταίες της στιγμές ήταν ιδιαίτερα ψύχραιμη και ευδιάθετη. Μάλιστα έκανε σχόλια για το ότι είχε "πολύ λεπτό λαιμό" και ο εκτελεστής δεν θα δυσκολευόταν να την αποκεφαλίσει. Πριν την εκτέλεσή της έβγαλε έναν μικρό λόγο υπέρ του συζύγου της, λέγοντας ότι ήταν πάντα πολύ καλός μαζί της, αλλά και ορκίστηκε ότι ήταν αθώα για όσα την κατηγορούσαν. Στο μεταξύ ο Ερρίκος είχε ήδη ξεκινήσει σχέσεις με την Τζέην Σίμουρ, κυρία επί των τιμών της Άννας Μπολέυν, την οποία αρραβωνιάστηκε την επόμενη μέρα μετά την εκτέλεσή της, ενώ δέκα μέρες μετά, στις 30 Μαΐου, την παντρεύτηκε. Άννα Μπολένα, όπερα σε εξιταλισμένη μορφή του ονόματος. | Η Άννα Μπολέυν (Anne Boleyn, 1501 - 19 Μαΐου 1536), ή Ανν Μπολέυν, Μαρκησία του Πέμπροουκ, ήταν η δεύτερη σύζυγος του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας και μητέρα της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Ο γάμος του Ερρίκου με την Άννα και η εν συνεχεία εκτέλεσή της αποτελούν μέρος μιας σημαντικής πολιτικής και θρησκευτικής αναταραχής, που έχει μείνει γνωστή ως Αγγλική Μεταρρύθμιση, με την Άννα την ίδια να πρωτοστατεί στην ανάγκη της εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης. Έχει χαρακτηριστεί ως η Βασιλική σύζυγος με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της Αγγλίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%85%CE%BD |
Μπεντριφελέκ Καντινεφέντι | Η Μπεντριφελέκ Καντινεφέντι γεννήθηκε το 1851, και ήταν κόρη του Μεχμέτ Μπέη Κάρζεγκ και της συζύγου του Φαρουχάν Ινάλ-Ιπά. Το πραγματικό της όνομα είναι άγνωστο. Ήταν ανιψιά της συζύγου του Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, της Σαγιεστέ Χανιμεφέντι. Είχε μπλε μάτια και ξανθά μαλλιά. Το 1864, κατά την εθνοκάθαρση των Κιρκασιανών, η οικογένειά της μετανάστευσε από τον Καύκασο στην Κωνσταντινούπολη, όπου παραδόθηκε στο δικαστήριο του οθωμανού σουλτάνου. Στις 18 Νοεμβρίου 1868 η Μπεντριφελέκ παντρεύτηκε τον Ηγεμόνα Αμπντούλ Χαμίτ στο Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ. Στις 11 Ιανουαρίου 1870 γέννησε το πρώτο της παιδί τον Ηγεμόνα Μεχμέτ Σελίμ Εφέντι στο Παλάτι Μπεσίκτας, το 1872 γεννήθηκε η μοναδική της κόρη η Ζεκιγιέ Σουλτάν και το 1878 γεννήθηκε ο Ηγεμόνας Αχμέτ Νουρί Εφέντι. Όταν ο Αμπντούλ Χαμίτ ανέβηκε στον θρόνο ως Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, η Μπεντριφελέκ έλαβε την "Üçüncü Kadınefendi" (τρίτη γυναίκα). Λίγο αργότερα έλαβε τον τίτλο της "İkinci Kadınefendi" (δεύτερη γυναίκα), μετά την προκάτοχό της και δεύτερη σύζυγο του Αμπντούλ Χαμίτ, την Σαφινάζ Νουρεφζούν Καντινεφέντι, καθώς στις 26 Ιουλίου 1879 ο σουλτάνος και Σαφινάζ χώρισαν. Στις 11 Απριλίου 1895 η Ναζικεντά Καντινεφέντι πέθανε και η Μπεντριφελέκ έγινε η "Baș Kadınefendi" (πρώτη γυναίκα) και επικεφαλής αυτοκρατορική σύζυγος. Μετά την εκθρόνιση Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ το 1909, η Μπεντριφελέκ, ο Αμπντούλ Χαμίτ εγκαταστάθηκαν μαζί με τον γιο τους, τον Ηγεμόνα Μεχμέτ Σελίμ στο Σερεντσεμπέη, όπου ο Αμπντούλ Χαμίτ πέθανε το 1918. Μετά την κατάργηση του Οθωμανικού Χαλιφάτου από το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας το 1924, ο Ηγεμόνας Μεχμέτ Σελίμ εξορίστηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Η Μπεντριφελέκ ήταν το μοναδικό μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας, που δεν εξορίστηκε και έτσι παρέμεινε στην Τουρκία. Η Μπεντριφελέκ Καντινεφέντι πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 1930 στο Παλάτι Γιλντίζ στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 79 ετών. Είναι θαμμένη στο Γενί Τζαμί στην Κωνσταντινούπολη. Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback) Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover) | Η Μπεντριφελέκ Καντινεφέντι (Οθ. Τούρκικα:بدر فلك قادین) (Τούρκικα: Bedrifelek Kadınfendi, 4 Ιανουαρίου 1851 - 6 Φεβρουαρίου 1930) ήταν η τρίτη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu İkinci Bedrifelek Kadın Efendi Hazretleri | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BA_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9 |
Λιουίς Κονπάνς | Γόνος οικογένειας κτηματιών της φυσικής επαρχίας του Ουρζέλ στη Λιέιδα, σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, όπου ήρθε σε επαφή με τη ρεπουμπλικανική ιδεολογία. Το 1903 εντάχθηκε στη Ρεπουμπλικανική Ένωση του Νικολάς Σαλμερόν· με τη διάσπασή της σε δύο, ο Κονπάνς συνέχισε να την υποστηρίζει, αυτή τη φορά στα πλαίσια της Καταλανικής Αλληλεγγύης. Συνέχισε την πολιτική του ζωή στη Ομοσπονδιακή Εθνικιστική Ρεπουμπλικανική Ένωση. Το 1922 ως δικηγόρος μάχθηκε υπέρ της προστασίας των αγροτών της εσωτερικής Καταλονίας που αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1931 συμμετείχε στην ανακήρυξη της Καταλανικής Δημοκρατίας από τον Φρανσέσκ Μασιά, μετά τον θάνατο του οποίου ανέλαβε την προεδρία της Ζενεραλιτάτ. Εντούτοις, η ανακήρυξη εκ μέρους του τού Καταλανικού Κράτους το 1934 επέφερε τη φυλάκισή του από την δεξιά κυβέρνηση της Ισπανίας. Με την νίκη του Λαϊκού Μετώπου το 1936 απελευθερώθηκε και ανέλαβε εκ νέου τα ηνία της Ζενεραλιτάτ. Η συμβίωση με την εμπόλεμη Ισπανική Δημοκρατία στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου χαρακτηρίστηκε από δυσκολίες. Η δημοκρατική ήττα επέφερε την εξορία του στη Βόρεια Καταλονία, όπου συνελήφθη από μέλη της Γκεστάπο και παραδόθηκε στο φρανκικό καθεστώς στην Ισπανία. Μετά από τον βασανισμό του εκτελέστηκε στο φρούριο του Μον Ζουίκ στη Βαρκελώνη στις 15 Οκτωβρίου 1940. Gonzàlez i Vilalta, Arnau (2009). Lluís Companys. Un home de Govern. Base, Βαρκελώνη. Vila, Enric (2006). Lluís Companys. La veritat no necessita màrtirs. La Esfera de los Libros. | Ο Λιουίς Κονπάνς (Lluis Companys i Jover, Ταρός, επαρχία της Λιέιδα, 21 Ιουνίου 1882 - Βαρκελώνη, 15 Οκτωβρίου 1940) ήταν καταλανός πολιτικός και δικηγόρος. Ιδεολογικά ήταν καταλανιστής και υπέρμαχος της δημοκρατίας, ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας και 123ος πρόεδρος της Ζενεραλιτάτ της Καταλονίας υπό την Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία. Θεωρείται ο πιο δημοφιλής πολιτικός της σύγχρονης ιστορίας της Καταλονίας με το όνομά του να εντοπίζεται σε 250 οδούς και πλατείες της Καταλονίας. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%82 |
Νταϊάν Κάνον | Η Κάνον γεννήθηκε με το όνομα Σαμίλ Νταϊάν Φρίζεν στην Τακόμα της Ουάσιγκτον στις 4 Ιανουαρίου 1937, κόρη της νοικοκυράς Κλερ Φρίζεν (το γένος Πόρτνοϊ) και του ασφαλιστή Μπεν Φρίζεν. Μεγάλωσε ως Εβρααία Ασκενάζι όπως η μητέρα της, η οποία ήταν Ρωσίδα μετανάστρια, αν και ο πατέρας της ήταν Βαπτιστής. Παρακολούθησε το γυμνάσιο του Δυτικού Σιάτλ και φοίτησε δυόμισι χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Ο μικρότερος αδερφός της είναι ο μουσικός της τζαζ Ντέιβιντ Φρίζεν. Η Κάνον έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1960 στην ταινία Ο αυτοκράτωρ του εγκλήματος (The Rise and Fall of Legs Diamond), ενώ εμφανιζόταν στην τηλεόραση από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, όπως το 1959 στο Wanted: Dead or Alive του CBS. Περίπου την ίδια περίοδο, έπαιξε στο γουέστερν του CBS Johnny Ringo και στο γουέστερν του Τζακ Λορντ Stoney Burke στο κανάλι ABC. Το 1963, η Κάνον συμμετείχε στην παραγωγή του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ How to Succeed in Business Without Really Trying, στο οποίο ερμήνευσε τη Ρόζμαρι. Το 1964 πρωταγωνίστησε ως γκεστ στη σειρά Gunsmoke, στον ρόλο της Άιβι Νόρτον, μιας κακοποιημένης κόρης που ήθελε να παντρευτεί τον άντρα που αγαπούσε στο επεισόδιο "Aunt Thede" του δέκατου κύκλου. Ο πρώτος σημαντικός κινηματογραφικός ρόλος της Κάνον ήρθε με το Μπομπ και Κάρολ και Τεντ και Αλίκη (Bob & Carol & Ted & Alice) το 1969, που κέρδισε υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα. Το 1971 πρωταγωνίστησε σε πέντε ταινίες: Η ερωτική μηχανή, Η λέσχη των μοντέρνων γυναικών, Η μεγάλη ληστεία της Νέας Υόρκης με τον Σον Κόνερι, Οι διαρρήκτες, and Such Good Friends, για τις οποίες έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Η Κάνον συμπρωταγωνίστησε στο Η βία είναι η δύναμή μου (1973) δίπλα στον Μπαρτ Ρέινολντς, στο μυστήριο Επικίνδυνη πρόκληση και έδωσε μια ερμηνεία που επαινέθηκε από τους κριτικούς στο Child Under a Leaf το 1974. Πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική ταινία Βιρτζίνια Χιλ με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ. Μετά από αυτό, απείχε από την υποκριτική τέσσερα χρόνια. Έγινε η πρώτη υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιός που προτάθηκε στην κατηγορία Καλύτερης Ταινία Μικρού Μήκους Δράσης για το Number One (1976), ένα έργο στον οποίο η Κάνον έκανε την παραγωγή, τη σκηνοθεσία, το σενάριο και το μοντάζ. Ήταν μια ιστορία για τη σεξουαλική περιέργεια των εφήβων. Το 1978, η Κάνον συμπρωταγωνίστησε στην ταινία Η εκδίκηση του Ροζ Πάνθηρα. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο Ας περιμένει ο Παράδεισος, για το οποίο έλαβε μία ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ και κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου. Το 1976, παρουσίασε την εκπομπή Saturday Night Live στην πρώτο του κύκλο και πρωταγωνίστησε στον τέταρτο κύκλο του The Muppet Show το 1979. Στη δεκαετία του 1980, η Κάνον, η οποία είναι επίσης τραγουδίστρια/τραγουδοποιός, εμφανίστηκε στα Honeysuckle Rose (1980) με τον Γουίλι Νέλσον, Η πρεμιέρα με τον Αλ Πατσίνο, Θανάσιμη παγίδα (1982) με τους Κρίστοφερ Ριβ και Μάικλ Κέιν, Η λέσχη των ξεφωνημένων (1988), καθώς και σε αρκετές τηλεταινίες. Για τη συνεισφορά της στην κινηματογραφική βιομηχανία, η Κάνον εισήχθη στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 1983 με ένα αστέρι κινηματογράφου που βρίσκεται στη λεωφόρο Hollywood Boulevard 6608. Η Κάνον έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ημιαυτοβιογραφική ταινία The End of Innocence. Στη δεκαετία του 1990, εμφανίστηκε στις δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές Diagnosis: Murder and Συνήγορος υπεράσπισης (6608 ), καθώς και σε αρκετά επεισόδια του Ally McBeal. Έκανε εμφανίσεις στις ταινίες Ο κατάσκοπος με τις βελούδινες πατούσες (1997), 8 Heads in a Duffel Bag (1997) και Ζιγκολό της συμφοράς (1997) με τους Γουόλτερ Ματάου και Τζακ Λέμον. Το 2005, εμφανίστηκε στο Boynton Beach Club, μια ταινία για τους ηλικιωμένους κατοίκους της Φλόριντας που μόλις χήρεψαν. Στις 22 Ιουλίου 1965, η Κάνον παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κάρι Γκραντ, ο οποίος ήταν 33 χρόνια μεγαλύτερός της. Απέκτησαν μια κόρη, την Τζένιφερ (γεν. 26 Φεβρουαρίου 1966), η οποία είναι επίσης ηθοποιός. Ο Γκραντ και η Κάνον χώρισαν το 1968. Το 1985, η Κάνον παντρεύτηκε τον επενδυτή ακινήτων Στάνλεϊ Φέρμπεργκ. Πήραν διαζύγιο το 1991. Η Κάνον είναι οπαδός των Λος Άντζελες Λέικερς και παρακολουθεί αγώνες τους πάνω από τρεις δεκαετίες. Είναι αναγεννημένη χριστιανή. Νταϊάν Κάνον στην IMDb Νταϊάν Κάνον στο AllMovie Νταϊάν Κάνον στο Twitter | Η Νταϊάν Κάνον (αγγλικά: Dyan Cannon, πραγματικό όνομα Samille Diane Friesen, 4 Ιανουαρίου 1937 - ) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, σκηνοθέτρια, σεναριογράφος, παραγωγός και μοντέρ. Έχει προταθεί για τρία Βραβεία Όσκαρ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%AC%CE%BD_%CE%9A%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%BD |
Γεράρδος της Κρεμόνας | Ο Γεράρδος γεννήθηκε στην Κρεμόνα της βόρειας Ιταλίας, από όπου και η επωνυμία του. Δυσαρεστημένος με τις φιλοσοφίες των Ιταλών δασκάλων του, ο Γεράρδος μετανάστευσε στο Τολέδο. Εκεί έμαθε την αραβική, αρχικώς προκειμένου να μπορέσει να διαβάσει την Αλμαγέστη του Κλαύδιου Πτολεμαίου, η οποία είχε παραδοσιακά μεγάλη φήμη μεταξύ των σοφών της εποχής, αλλά δεν ήταν ακόμα γνωστή σε λατινική μετάφραση. Παρά το ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικώς με το πότε ο Γεράρδος εγκαταστάθηκε στο Τολέδο, δεν ήταν αργότερα από το έτος 1144. Το Τολέδο, που είχε υπάρξει πρωτεύουσα επαρχίας στο Χαλιφάτο της Κόρδοβας και παρέμενε γνωστό ως τόπος σπουδών, ήταν πλέον ασφαλές μέρος για την εγκατάσταση Χριστιανών όπως ο Γεράρδος, καθώς είχε κατακτηθεί από τον βασιλιά Αλφόνσο ΣΤ΄ της Καστίλης το 1085, γεγονός που τερμάτισε τη μουσουλμανική κυριαρχία. Παρέμενε ωστόσο μια πολυπολιτισμική πρωτεύουσα, όσο οι αρχές προστάτευαν τις μεγάλες εβραϊκές και μουσουλμανικές περιοχές της, και τη διατηρούσαν ως σημαντικό κέντρο του αραβικού και του εβραϊκού πολιτισμού. Η πόλη διέθετε πολλές βιβλιοθήκες με πλήθος χειρογράφων, και αποτελούσε ένα από τα λίγα μέρη στη μεσαιωνική Ευρώπη όπου ένας Χριστιανός μπορούσε να έλθει σε επαφή με την αραβική γλώσσα και πολιτισμό. Ο Γεράρδος πέρασε έτσι στο Τολέδο ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του, αφιερώνοντάς τη στη μετάφραση έργων της αραβικής επιστημονικής βιβλιογραφίας στη λατινική γλώσσα. Η μετάφραση από τον Γεράρδο του αραβικού χειρογράφου της Αλμαγέστης ολοκληρώθηκε περί το 1175 και υπήρξε η ευρύτερα γνωστή σε όλη τη Δυτική Ευρώπη μέχρι την Αναγέννηση. Ωστόσο σήμερα γνωρίζουμε κάτι που ο Γεράρδος δεν έμαθε ποτέ: ότι η πρώτη λατινική μετάφραση του έργου έγινε από ελληνικό χειρόγραφο, περί το 1160 στη Σικελία, υπό την αιγίδα του Ερρίκου Αρίστιππου, αν και αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο όσο η μετάφραση του Γεράρδου. Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος και στη συνέχεια ο Ρεγιομοντάνος την μετέφρασαν εκ νέου από το ελληνικό πρωτότυπο τον 15ο αιώνα. Η Αλμαγέστη ήταν η βάση της Δυτικής αστρονομίας, μέχρι την επικράτηση του ηλιοκεντρικού συστήματος. Ο Γεράρδος επιμελήθηκε για τους λατινομαθείς αναγνώστες τους Πίνακες του Τολέδου, που ήταν μία από τις ακριβέστερες συγκεντρώσεις αστρονομικών δεδομένων που είχε μέχρι τότε η Ευρώπη. Οι πίνακες αυτοί ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο του μαθηματικού και αστρονόμου Αμπου Ισάκ Ιμπραχίμ αλ-Ζαρκάλι, γνωστού στη Δύση ως Αρζαχήλ, που έζησε τον 11ο αιώνα στην Κόρδοβα. Ο Αλ-Φαράμπι, ο αποκαλούμενος «Δεύτερος Δάσκαλος» στον ισλαμικό κόσμο (ο πρώτος ήταν ο Αριστοτέλης), συνέγραψε εκατοντάδες πραγματείες. Το βιβλίο του για τις θετικές επιστήμες, το Kitab lhsa al Ulum, παρείχε ταξινόμηση και τις θεμελιώδεις αρχές των επιστημών αυτών με έναν μοναδικό και χρήσιμο τρόπο. Ο Γεράρδος της Κρεμόνας το μετέφρασε υπό τον τίτλο De scientiis (Περί των επιστημών). Ο Γεράρδος μετέφρασε επίσης τα Στοιχεία του Ευκλείδη και τα Στοιχεία Αστρονομίας του Αλ-Φαργκάνι.Εκτός από το μεταφραστικό έργο του, ο Γεράρδος συνέγραψε και δικές του πραγματείες: άλγεβρας, αριθμητικής και αστρολογίας. Στην τελευταία, τα γεωγραφικά μήκη που υπεισέρχονται στους υπολογισμούς του Γεράρδου αντιστοιχούν τόσο στην Κρεμόνα, όσο και στο Τολέδο. Συνολικά ο Γεράρδος της Κρεμόνας μετέφρασε 87 έργα από την αραβική γλώσσα, μεταξύ των οποίων σημαντικά αρχαιοελληνικά έργα όπως την Κύκλου μέτρησιν του Αρχιμήδη, το Περί ουρανού του Αριστοτέλη, τα προαναφερθέντα Στοιχεία του Ευκλείδη και Αλμαγέστη, αλλά και πρωτότυπα αραβικά έργα-σταθμούς, όπως το Αλ-τζαμπρ του Αλ Χουαρίζμι, τα Αστρονομικά στοιχεία του Τζαμπίρ ιμπν Αφλά και πραγματείες του Ραζή. Ο Γεράρδος δημιούργησε όρους της ανατομίας. Η λατινική μετάφραση του Ημερολογίου της Κόρδοβας (Κιτάμπ αλ-`Ανουα), υπό τον τίτλο Liber Anoe έχει επίσης αποδοθεί στον Γεράρδο. Μερικές από τις μεταφράσεις που πιστώνονται στον Γεράρδο της Κρεμόνας είναι μάλλον έργο ενός μεταγενέστερου Γεράρδου από την Κρεμόνα, που μετέφραζε τον επόμενο (13ο) αιώνα, και ήταν επίσης γνωστός με την επωνυμία Γεράρδος της Σαμπλονέτα (δηλαδή από τη Σαμπιονέτα). Ο δεύτερος αυτός Γεράρδος επικεντρώθηκε σε μεταφράσεις ιατρικών έργων, παρά αστρονομικών, αλλά οι δύο μεταφραστές συγχέονται μεταξύ τους. Οι μεταφράσεις από τον Γεράρδο της Σαμπλονέτα έργων του Αβικέννα λέγεται ότι έγιναν κατά παραγγελία του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄. Κάποιες άλλες πραγματείες που αποδίδονται σε αυτόν τον «Δεύτερο Γεράρδο» είναι το Theoria ή Theorica planetarum και εκδοχές του Κανόνα της Ιατρικής του Αβικέννα, που απετέλεσαν τη βάση των πολυάριθμων μεταγενέστερων λατινικών εκδόσεων αυτού του γνωστού έργου, αλλά και του Αλμανσόρ του Ραζή. Η απόδοση του Theorica στον Γεράρδο της Σαμπλονέτα δεν υποστηρίζεται επαρκώς από χειρόγραφες πρωτογενείς πηγές και δεν θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Σχολή Μεταφραστών του Τολέδο Burnett, Charles (2001). «The Coherence of the Arabic-Latin Translation Program in Toledo in the Twelfth Century». Science in Context 14: 249-288. doi:10.1017/s0269889701000096. Campbell, Donald: Arabian Medicine and Its Influence on the Middle Ages, Routledge, 2001 (ανατύπωση της εκδόσεως του Λονδίνου του 1926), ISBN 0-415-23188-4 Haskins, Charles Homer: The Renaissance of the Twelfth Century, Harvard Univ. Press, 1927, κεφάλαιο 9 ("The Translators from Greek and Arabic") Katz, Victor J.: A History of Mathematics: An Introduction, Addison Wesley, 1998, ISBN 0-321-01618-1 Το λήμμα «Γεράρδος ο εκ Κρεμόνας» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 9, σελ. 416 O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., «Γεράρδος της Κρεμόνας», MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, http://www-history.mcs.st-andrews.ac.uk/Biographies/Gherard.html . Πρότυπο:CE1913 | Ο Γεράρδος της Κρεμόνας (λατ. Gerardus Cremonensis, περ. 1114 – 1187) ήταν Ιταλός μεταφραστής επιστημονικών βιβλίων από την αραβική γλώσσα στη λατινική. Εργάσθηκε στο Τολέδο, όπου οι βιβλιοθήκες περιείχαν πολλά αραβικά βιβλία από την περίοδο. Τα περισσότερα από τα αντίστοιχα έργα είχαν αρχικώς γραφεί στην ελληνική γλώσσα και, μολονότι ήταν γνωστά στην Κωνσταντινούπολη και στην Ελλάδα, δεν ήταν διαθέσιμα στη Δυτική Ευρώπη, ούτε στην ελληνική, ούτε στη λατινική γλώσσα. Ο Γεράρδος της Κρεμόνας θεωρείται ο σημαντικότερος μεταφραστής στη Σχολή Μεταφραστών του Τολέδο, η οποία αναζωογόνησε τη μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη τον 12ο αιώνα μεταδίδοντας πλήθος γνώσεων των αρχαίων Ελλήνων και των Αράβων στην αστρονομία, την ιατρική και άλλες επιστήμες, καθιστώντας τις γνώσεις αυτές διαθέσιμες στη λατινική γλώσσα. Η διασημότερη ίσως μετάφραση του Γεράρδου είναι εκείνη της Αλμαγέστης, απευθείας από αραβικά χειρόγραφα που βρίσκονταν στο Τολέδο. Σύγχυση προκαλεί το ότι εμφανίζονται δύο μεταφραστές από την αραβική στη λατινική με το όνομα «Γεράρδος της Κρεμόνας»: Ο κυρίως αναφερόμενος εδώ, ενεργός κατά τον 12ο αιώνα, που επικεντρώθηκε σε έργα αστρονομίας και άλλων φυσικών επιστημών, και ένας άλλος, ενεργός κατά τον 13ο αιώνα, που επικεντρώθηκε σε συγγράμματα ιατρικής (βλ. τελευταία ενότητα του λήμματος). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82 |
Γκαπ | Η πρώτη αναφορά του ονόματος της πόλης στα αρχαία κείμενα είναι με τη μορφή Vappincum, πριν τον 4ο αιώνα. Αργότερα αναφέρεται ως Vappum.Το όνομα Γκαπ εμφανίζεται από τον 13ο αιώνα.Το όνομα της πόλης στα Οξιτανικά και τη διάλεκτο βιβαρο-αλπίν, την παραδοσιακή γλώσσα της περιοχής, είναι επίσης Γκαπ. Το Γκαπ βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού Ωτ-Αλπ σε υψόμετρο 750 μέτρων, έτσι κατατάσσεται πρώτη υψομετρικά πρωτεύουσα νομού στη Γαλλία. Είναι η πρωτεύουσα του νομού Ωτ-Αλπ και έχει πληθυσμό 40.805 κατοίκους (2016), είναι δε το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 63.487 κατοίκους (2015). Εκτείνεται σε περιοχή 110,43 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η πόλη βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Ντωφινέ και στα βόρεια της διοικητικής περιοχής Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, στις Γαλλικές Άλπεις. Η Διαδρομή του Ναπολέοντα (σήμερα εθνική οδός RN 85) διασχίζει τα βόρεια της πόλης, στο πέρασμα (ορεινή διάβαση) Μπαγιάρ. Νοτιοδυτικά της πόλης εκτείνεται το εθνικό πάρκο των Εκρέν, νοτιοανατολικά υψώνεται η οροσειρά του Ντεβολουί, στα δυτικά η λίμνη Σερ-Πονσόν και βόρεια ρέει ο ποταμός Ντυράνς. Η πόλη βρίσκεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μια ευρεία κοιλάδα της οποίας το υψόμετρο είναι περίπου 750 μέτρα και η δυτική πλευρά της φθάνει τα 2.000 μέτρα περίπου στο όρος Σαράνς. Διασχίζεται από τον ποταμό Λουί, παραπόταμο του Ντυράνς, μήκους 23 χιλιομέτρων, ο οποίος διαρρέοντας την κοινότητα, δέχεται αρκετούς χειμάρρους. Το εύκρατο κλίμα της πόλης επηρεάζεται από το μεσογειακό με ζεστά και ξηρά καλοκαίρια καθώς και από το κλίμα των Άλπεων με ψυχρούς χειμώνες. Το κύριο χαρακτηριστικό του τοπικού κλίματος είναι η ηλιοφάνεια που απολαμβάνει η πόλη. Επιπλέον, η χιονόπτωση υπογραμμίζει τον ορεινό χαρακτήρα της πόλης. Οι καταιγίδες είναι συχνές το καλοκαίρι, η ομίχλη είναι μάλλον σπάνια. Η εγκατάσταση των πρώτων κατοίκων στην περιοχή χρονολογείται από τη Νεολιθική εποχή.Οι πολύ σπάνιες μαρτυρίες της προ-ρωμαϊκής περιόδου περιλαμβάνουν τα ερείπια ενός οχυρωμένου τόπου (oppidum) που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου του Σαιν-Μενς με μερικά ορατά ίχνη ενός ντολμέν που αποκαλύφθηκε το 1866, ένα αρχαίο νεκροταφείο και γαλατικά νομίσματα. Σύμφωνα με την Ιστορία της διάβασης των Άλπεων από τον Αννίβα, το Γκαπ ήταν η πρωτεύουσα του λιγυροκελτικού λαού των Τρικορίων. Αυτός ο λαός, πιθανότατα ανήκε στη φυλή των Κατορίγων και μιλούσαν την κελτική γλώσσα. Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, η περιοχή του Γκαπ (Γκαπανσαί) ήταν μέρος της επικράτειας των Βοκόντιων, γαλατικός λαός εκρωμαϊσμένος μετά την κατάκτηση της Ναρβωνικής Γαλατίας το 125-124 π.Χ. Περίπου το 20 π.Χ. ο Κόττιος, ηγέτης φυλών στην κοιλάδα Συζ, σύμμαχος της Ρώμης και με την υποστήριξη του Αυγούστου, ανέλαβε την κατασκευή μιας οδού επικοινωνίας στην κοιλάδα του ποταμού Ντυράνς. Ήθελε να υποτάξει τους διάφορους λαούς που την κατοικούσαν και επιθυμούσαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. Αυτός ο δρόμος, που κατασκευάστηκε μεταξύ 14 και 6 π.Χ. και έλαβε το όνομα Κοττία οδός στις Άλπεις (Via Cottia per Alpem), συνέδεσε το Τορίνο με το Σιστερόν και περιλάμβανε έξι σταθμούς. Η πόλη Γκαπ ιδρύθηκε σε έναν από αυτούς τους σταθμούς γύρω στο 10 π.Χ. με το όνομα Vapincum. Το 22 π.Χ., από την περιοχή του Γκαπ ξεκινούσε και ένας ρωμαϊκός δρόμος προς τη Βαλάνς. Εκείνη την εποχή, η μελλοντική πόλη ήταν ουσιαστικά ένα ρωμαϊκό στρατόπεδο που προστατευόταν από τείχη και τάφρο. Ήταν το πιο σημαντικό μεταξύ Μονζενέβρ και Σιστερόν. Η φρουρά εκτιμάται σε 360 άνδρες, που προέρχονταν από τις γύρω φυλές. Ήταν υπεύθυνοι για την προστασία των ρωμαϊκών δρόμων από ληστρικές επιθέσεις. Η τοποθεσία του Γκαπ έγινε σημαντική, όντας ένας οδικός κόμβος. Η οικονομία ήταν κυρίως ποιμενική και οι πρώτες καλλιέργειες αναπτύχθηκαν στις γειτονικές πλαγιές. Ορισμένες κατοικίες ήταν χτισμένες σε ξύλινες βάσεις, όπως φαίνεται από ανασκαφές. Κατά τους πρώτους αιώνες, ο πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά, αγρότες, έμποροι, άποικοι από την Ιταλία ή τις γειτονικές περιοχές συγκεντρώθηκαν υπό την προστασία των Ρωμαϊκών λεγεωνάριων. Προς το τέλος του 3ου και του 4ου αιώνα δημιουργήθηκε μια νέα οχύρωση. Αυτοί οι προμαχώνες, που περιέβαλαν εντελώς τα παλιά τείχη, αποτελούνταν από 11 πλευρές και 11 πύργους που προστάτευαν τους κατοίκους της πόλης από τις βαρβαρικές εισβολές. Ο ρωμαϊκός κόσμος αισθάνθηκε πολύ νωρίς να απειλείται από τους γερμανικούς εισβολείς. Η περίκλειστη περιοχή, έκτασης 2 εκτάριων, έκανε το Γκαπ ένα μεγάλο χωριό. Η περιοχή εκχριστιανίστηκε κατά τον 3ο και 4ο αιώνα δημιουργώντας μια μεγάλη επισκοπή. Από την εποχή που η χριστιανική ιεραρχία, η οποία συμβόλιζε τη ρωμαϊκή ειρήνη και την κοινωνική οργάνωση, κυριάρχησε στο Γκαπ, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που είχε φέρει στους κατοίκους της μια αρχή πολιτισμού και μια ελπίδα για πρόοδο, έπεσε σε παρακμή και στη συνέχεια υπέκυψε στους εισβολείς, οι οποίοι είχαν προηγουμένως κρατηθεί πέρα από τον Ρήνο. Οι εισβολές στην περιοχή άρχισαν γύρω στα 400. Η περιοχή των Άλπεων κατακτήθηκε από τους Βησιγότθους το 412 και στη συνέχεια από τους Βουργουνδούς το 450. Ακολούθησαν πολλές βαρβαρικές εισβολές, από το βορρά ενέσκηψαν γερμανικές ορδές οι Δανοί και οι Σκανδιναβοί, από τα ανατολικά οι Ούγγροι και οι Ούννοι, από τα νότια οι Σαρακηνοί. Από το 986, ο επίσκοπος του Γκαπ είχε κυριαρχικά δικαιώματα στην πόλη λόγω ανησυχιών για πιθανές μουσουλμανικές εισβολές. Οι επίσκοποι διατήρησαν αυτήν την εξουσία μέχρι τις επαναστατικές μεταρρυθμίσεις του 1801. Χάρη στη στρατηγική της θέση μεταξύ της Προβηγκίας και του Ντωφινέ, η πόλη έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο από τον Μεσαίωνα. Το Γκαπ και η περιοχή του έγιναν μέρος της κομητείας της Προβηγκίας που ιδρύθηκε στα τέλη του 10ου αιώνα. Παρόλο που οι επίσκοποι του Γκαπ ήταν οι άρχοντες της πόλης, ο έλεγχός τους αμφισβητήθηκε επί μακρόν από τους κόμητες του Φορκαλκιέ. Μετά το θάνατο του τελευταίου κόμη του Φορκαλκιέ το 1209, οι περιοχές Εμπρέν και Γκαπ μεταβιβάστηκαν στο Ντωφινέ ενώ το Φορκαλκιέ και το Σιστερόν επέστρεψαν στην κομητεία της Προβηγκίας. Για το λόγο αυτό, το σημερινό οικόσημο της περιοχής Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή είναι το οικόσημο του Ντωφινέ. Το 1349 ο δελφίνος Ουμβέρτος Β' μεταβίβασε το Πριγκιπάτο του στον μεγαλύτερο γιο του Φιλίππου ΣΤ' της Γαλλίας, τον μελλοντικό βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Ε'. Από το 1349 έως το 1457 το Ντωφινέ παρέμεινε ένα Πριγκιπάτο χωρισμένο από τη Γαλλία, του οποίου πρίγκιπας ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας. Το 1457, ο Κάρολος Ζ' τερμάτισε αυτό το καθεστώς και προσάρτησε την επαρχία στο Βασίλειο της Γαλλίας. Οι Ναΐτες Ιππότες κατείχαν ένα δευτερεύον ίδρυμα στο Γκαπ. Τον 14ο αιώνα, η πόλη επωφελήθηκε από την εγκατάσταση των Παπών στην Αβινιόν, καθώς έφερε μια πιο συχνή διάβαση ταξιδιωτών. Αναπτύχθηκε η τέχνη της κατεργασίας μαλλιού και δέρματος, γεγονός που συνέβαλε στην ανάπτυξη της πόλης. Η σύνδεση με την Αβινιόν ενισχύθηκε από την παρουσία πολλών κληρικών του περιβάλλοντος του Πάπα στην ιερατική ιεραρχία του Γκαπ. Ο 16ος και ο 17ος αιώνες επιφύλαξαν ιδιαίτερα σκοτεινές στιγμές για την πόλη. Οι Θρησκευτικοί πόλεμοι υπήρξαν καταστροφικοί για την περιοχή. Το Γκαπ ήταν ένα φέουδο καθολικό, ενώ η περιοχή Σαμσώρ στα βόρεια είχε προσχωρήσει στον Προτεσταντισμό. Μετά από διάφορες αψιμαχίες, ο Φρανσουά ντε Μπον, ηγέτης των Προτεσταντών, επιτέθηκε στο Γκαπ, που προστατεύονταν από 20 πύργους. Τη νύχτα της 3ης Ιανουαρίου 1577 ο Φρανσουά Φιλιμπέρ άνοιξε την πύλη Σαιντ-Αρέ και του επέτρεψε να εισέλθει στην πόλη. Ακολούθησαν σφαγές του πληθυσμού. Ο ντε Μπον έκαψε τον καθεδρικό ναό, λήστεψε τα μοναστήρια, οικειοποιήθηκε την περιουσία των κατοίκων και έχτισε μια ακρόπολη στο λόφο Πουιμώρ που δέσποζε στο Γκαπ. Επιστρέφοντας στον Καθολικισμό το 1622, εγκατέλειψε τις διεκδικήσεις του στην πόλη. Το 1692, τα στρατεύματα του ηγέτη του Πεδεμοντίου Βίκτωρα Αμεδαίου Β΄, που συμμετείχε στον Σύνδεσμο του Άουγκσμπουργκ κατά της Γαλλίας του Λουδοβίκου ΙΔ', κατέλαβαν την πόλη, που είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της, στις 29 Αυγούστου. Το Γκαπ λεηλατήθηκε και κάηκε. Από τα 953 σπίτια της κοινότητας, τα 798 καταστράφηκαν. Το 1790, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η επαρχία Ντωφινέ διασπάστηκε σε τρεις νομούς: Ντρομ, Ιζέρ και Ωτ-Αλπ. Το Γκαπ έγινε πρωτεύουσα των Ωτ-Αλπ, του νομού με το μεγαλύτερο υψόμετρο στη Γαλλία. Το 1802 ο βαρόνος Σαρλ-Φρανσουά ντε Λαντουσέτ διορίστηκε νομάρχης των Ωτ-Αλπ. Υπό τη διοίκησή του, η πόλη Γκαπ και ο νομός Ωτ-Αλπ αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα. Ανάμεσα στα έργα της εποχής είναι η κατασκευή δρόμων που συνέδεσαν το Γκαπ με την Ιταλία και την κοιλάδα του ποταμού Ντρομ και η κατασκευή του νοσοκομείου. Το άγαλμά του ανεγέρθηκε το 1866 στην πλατεία που φέρει το όνομά του. Επιστρέφοντας από το νησί Έλβα, ο Ναπολέοντας σταμάτησε στο Γκαπ στις 5 Μαρτίου 1815. Αναγνωρίζοντας την υποδοχή του πληθυσμού της περιοχής άφησε μήνυμα εκφράζοντας τα συναισθήματά του. Το Γκαπ γνώρισε μια νέα εποχή από το 1875 με την άφιξη του σιδηροδρόμου. Η κοινότητα Σωντάν συνενώθηκε με το Γκαπ, με το νομαρχιακό διάταγμα της 22ας Οκτωβρίου 1895. Η πόλη Γκαπ φιλοξενεί κάθε Ιούλιο το Διεθνές Φεστιβάλ Λαϊκών Χορών και κάθε Ιούλιο και Αύγουστο το φεστιβάλ «Στη Συνάντηση των Καλλιτεχνών» με συναυλίες μουσικής, σύγχρονου τσίρκου και θεάτρου. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η ένωση εμπόρων του κέντρου της πόλης Les Vitrines de Gap διοργανώνει τα Νυχτερινά ( les Nocturnes). Πρόκειται για μουσικές και εορταστικές εκδηλώσεις που συνοδεύονται από την έναρξη λειτουργίας καταστημάτων στο κέντρο της πόλης από τις 19:00 έως τις 23:00. Κάθε χρόνο μια έκθεση Expo πραγματοποιείται επίσης στο πάρκο Πεπινιέρ τον Μάιο. Το Quattro, ένας νέος καλλιτεχνικός πολυχώρος, οργανώνει κάθε είδους εκδηλώσεις, συναυλίες, παραστάσεις, επαγγελματικά σεμινάρια κ.λπ. Το Γκαπ βρίσκεται σε υψόμετρο 735 μέτρων και είναι η υψηλότερη πρωτεύουσα νομού της Γαλλίας. Το ιστορικό κέντρο του με τους πεζόδρομους αναπτύσσεται γύρω από την κεντρική πλατεία Ζαν Μαρσελέν. Η παλιά πόλη αποκαλύπτει επίσης και άλλα αξιοθέατα, όπως η όμορφη πρόσοψη του Δημαρχείου, ένα κτίριο του 18ου αιώνα διακοσμημένο με μπαλκόνια από σφυρήλατο σίδερο και ο καθεδρικός ναός Νοτρ-Νταμ-ε-Σαιντ-Αρνού, ένα νεο-γοτθικό κτήριο του 19ου αιώνα με κωδωνοστάσιο ύψους 70 μέτρων και όμορφο εκκλησιαστικό όργανο. Αξιοσημείωτο είναι το μουσείο του Γκαπ, αφιερωμένο στην αρχαιολογία, την ιστορία και την τέχνη. Λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, στην περιοχή Σαράνς, η παλιά καλοκαιρινή κατοικία των επισκόπων του Γκαπ στεγάζει τώρα τον Εθνικό αλπικό βοτανικό κήπο και το Εθνικό πάρκο των Εκρέν. Εκτός από αυτούς τους δύο χώρους που είναι αφιερωμένοι στη διατήρηση της φύσης, υπάρχουν ιταλικοί και αγγλικοί κήποι, καθώς και ένα πάρκο 220 εκταρίων με μια λίμνη στο κέντρο. Η επίσημη σελίδα της πόλης (γαλλικά) Γκαπ-Τουρισμός (επιλογή γλώσσας) | Το Γκαπ (γαλλικά: Gap) είναι κοινότητα που βρίσκεται στην περιοχή Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, στη νοτιοανατολική Γαλλία, πρωτεύουσα του νομού Ωτ-Αλπ. Η πόλη είναι ιστορικά συνδεδεμένη με το Ντωφινέ. Ο πληθυσμός ανέρχεται σε 40.805 κατοίκους (2016) και η πόλη είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 63.487 κατοίκους (2015). Το Γκαπ έλαβε τον τίτλο Αλπική πόλη της χρονιάς για το 2002 και Πιο αθλητική πόλη της Γαλλίας για το 2013.Οι κάτοικοι του αναφέρονται ως Γκαπανσαί (ζ). | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%80 |
Μελεκούνι | Η λέξη «μελεκούνι» είναι Ελληνική, σε αντίθεση με το όνομα "παστέλι" που είναι Λατινογενές. Είναι σύνθετη και προέρχεται από τις λέξεις «μέλι» + «κουνί» όπως λέγεται ο σπόρος στη Ρόδο και προέρχεται από την αρχαία Ελληνική ονομασία του σπόρου: κόκκων (του κόκκωνος) . Αρχικά καβουρδίζονται καλά τα αποφλοιωμένα αμύγδαλα. Μετά, σειρά παίρνει το σησάμι που, αφού πλυθεί και στεγνώσει, καβουρδίζεται μέχρι να μαλακώσει. Στη συνέχεια το σησάμι, τα αμύγδαλα , το ξύσμα πορτοκαλιού και τα μυρωδικά ανακατεύονται μέχρι να γίνουν ένα μείγμα. Στη δεύτερη φάση, βράζεται το μέλι με λίγο χυμό λεμονιού. Μόλις βράσει, το μέλι προστίθεται στο μείγμα και ανακατεύεται καλά. Στην τρίτη φάση, το μείγμα, όπως είναι χλιαρό, απλώνεται σε μια πλατιά επιφάνεια και με τη χρήση ενός πλάστη γίνεται ομοιόμορφο και επίπεδο. Τέλος, αφού κρυώσει, το γλύκισμα κόβεται σε σχήμα ρόμβου. Μελεκούνι και ροδίτικος γάμος: Οι γυναίκες του χωριού από το οποίο κατάγεται το ζευγάρι, μαζεύονται όλες μαζί και σε γιορτινή ατμόσφαιρα με τραγούδι και χαρές φτιάχνουν τα μελεκούνια τα οποία τα προσφέρουν στα καλέσματα και στην εκκλησία. Με το μέλι που περισσεύει μελώνουν το ζευγάρι και τους παρευρισκόμενους.Δεν νοήται Ροδίτικος γάμος χωρίς μελεκούνι. Παλιά το έδιναν αντί για προσκλητήριο, σήμερα συνοδεύει το προσκλητήριο και είναι το κέρασμα με το τέλος της τελετής του γάμου. Στο Λεξιλόγιον της δημώδους ροδιακής διαλέκτου αναφέρεται χαρακτηριστικά ως «Γλύκι σμα μελίπηκτον μετά σησάμου πεφρυγμένης, είναι το επίσημον γλύκισμα των χωρικών εις τους γάμους και τας εορτάς αποστελλόμενον και ως αγγελτήριον των γάμων εις τους απουσιάζοντας φίλους και συγγενείς, καθάπερ εν ταις πόλεσι τα σακχαρόπηκτα κουφέτα» (Κωνσταντινίδης). Στο βιβλίο Παραδοσιακή μελισσοκομία Αιγαίου (Χονδρός, 2016), το οποίο εκδόθηκε από τον Μελισσοκομικό Σύλλογο Ρόδου «Η Κυψέλη», αναφέρεται ότι η Ρόδος έχει αναδείξει αρκετά γλυκά που έχουν ως βάση τους το μέλι, μεταξύ των οποίων και το μελεκούνι. Τα γλυκά αυτά έχουν τη ρίζα τους στους αρχαίους ελληνικούς χρόνους και είναι γνωστά από τα ομηρικά χρόνια. Ο Ηρόδοτος (484-426 π.Χ.) αναφέρει ένα είδος παρόμοιο με το μελεκούνι. Επίσης, στο βιβλίο Παραδοσιακή μελισσοκομία Αιγαίου γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο μελεκούνι και μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι ανάμεσα στα τελετουργικά του γάμου (στο νησί της Ρόδου) είναι και τα έθιμα που συνδέονται με το μελεκούνι. Συγκεκριμένα, στην περιοχή Μαριτσά, το βράδυ της Παρασκευής —πριν από τον γάμο— οι γονείς της νύφης και του γαμπρού γύριζαν στα σπίτια και καλούσαν τους συγγενείς να συμμετάσχουν στην παρασκευή των μελεκουνιών λέγοντας «Κοπιάστε στα μελεκούνια!». Ειδικότερα, οι καλεσμένοι έπαιρναν τα συστατικά (σουσάμι, μέλι) και, αφού πραγμα τοποιούσαν τις κατάλληλες προετοιμασίες (καρβούρδισμα, ανάμειξη), με τη βοήθεια έμπειρου ατόμου (μαστόρισσα) τα έψηναν. Η παραγόμενη ποσότητα καταναλωνόταν από τους παρευρισκόμενους και η υπόλοιπη φυλασσόταν για τον γάμο. Το έθιμο αυτό ακολουθούσαν και σε άλλα χωριά (Δαματριά, Κρεμαστή, Κοσκινού κ.ά.). | Το μελεκούνι είναι το παραδοσιακό γλύκισμα της Ρόδου, που προσφέρεται σαν κέρασμα στις χαρές στους αρραβώνες, γάμους και βαφτίσεις. Είναι προιόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης ΠΓΕ και έχει ενταχθεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια, το μελεκούνι έχει γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα, πωλούμενο σε πολλά καταστήματα και μεγάλες αλυσίδες Σ/Μ . Παρότι μοιάζει με παστέλι, διαφέρει σημαντικά στη γεύση και την υφή. Είναι μαλακό και ελευθερώνει όλα τα αρώματα του τη στιγμή που το γεύεσαι. Το μυστικό της συνταγής είναι η αγάπη και η χαρά των στιγμών που συνοδεύει το μελεκούνι και ο παραδοσιακός τρόπος παραγωγής του. Τα υλικά από τα οποία παρασκευάζεται είναι το μέλι, το φυσικό σησάμι (μη αποφλοιωμενο, στα παστέλια χρησιμοποιούν αποφλοιωμένο), τα αμύγδαλα, φλούδα από πορτοκάλι , χυμό λεμονιού και μυρωδικά κανελλα, μοσχοκάρυδο, κόλιανδρο. Είναι ένα φυσικό "ενεργειακό σνακ" πολύ υψηλής διατροφικής αξίας. Ειναι χωρίς γλουτένη και πλούσια πηγή πρωτείνης και φυτικών ινών Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2010 μπήκε στα ρεκόρ Γκίνες με ένα τεράστιο μελεκούνι που έφτασε τα 30 μέτρα μήκος σε μια εκδήλωση που έλαβε χώρα τη μέρα Τουρισμού που γιορτάζεται στη Ρόδο. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9 |
Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 1929-1930 | Οι ακόλουθες οκτώ ταινίες πέτυχαν πάνω από μία υποψηφιότητα: 6 υποψηφιότητες: Ερωτική Παρέλασις 4 υποψηφιότητες: Ουδέν νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο, Στα κάτεργα και Μετά το διαζύγιο 3 υποψηφιότητες: Ντισραέλι και Άννα Κρίστι 2 υποψηφιότητες: Bulldog Drummond και Romance Οι ακόλουθες δύο ταινίες απέσπασαν περισσότερα από ένα βραβεία: 2 βραβεία: Ουδέν νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο και Στα κάτεργα Επίσημη ιστοσελίδα των Βραβείων Όσκαρ Επίσημη ιστοσελίδα της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών Eyman, Scott (2005). Lion of Hollywood: the life and legend of Louis B. Mayer (I έκδοση). New York, United States: Simon & Schuster. ISBN 0-7432-0481-6. OCLC 57506846. | Η 3η Απονομή των Βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου, γνωστά κυρίως ως Βραβεία Όσκαρ, η οποία τίμησε τις καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν μεταξύ 1η Αυγούστου 1929 και 31 Ιουλίου 1930, πραγματοποιήθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών στις 5 Νοεμβρίου 1930. Η ταινία Ουδέν νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο του Λιούις Μάλστοουν απέσπασε τα βραβεία εξαιρετικής παραγωγής και καλύτερης σκηνοθεσίας. Παρουσιαστής της τελετής απονομής ήταν ο Κόνραντ Νέιτζελ. | https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_1929-1930 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.