text
stringlengths 702
148k
|
|---|
بیماری های سیستم ادراری، علت های زیادی داند. از شایع ترین علل بیماری های ادراری می توان به عفونت های مقاربتی مانند سوزاک و کلامیدیا اشاره کرد. سایر عوامل عفونی می توانند باعث عفونت مجرای ادراری، مثانه یا کلیه شوند. تحریک یا تروما به عنوان یکی از شایع ترین علل بیماری های ادراری می تواند باعث التهاب مجرای ادرار شود. بی اختیاری ادرار می تواند به دلیل ضعف عضلات در لگن یا اطراف مجرای ادراری یا اختلالات سیستم عصبی باشد. احتباس ادرار ممکن است از ناهنجاری های سیستم عصبی، بزرگ شدن پروستات یا انسداد مجرای ادرار ناشی شود. علل برخی از انواع اختلالات ادراری مانند سیستیت بینابینی، سنگ کلیه و سرطان مجاری ادراری مشخص نیست. اما به طور کلی علل شایع اختلالات ادراری، عبارتند از: کم آبی بیماری های کلیوی بزرگ شدن پروستات تروما یا آسیب دیدگی بیماری های سندرم پس از وازکتومی یا مجاری ادراری تومورها یا تومورهای خوش خیم سیستیت بینابینی بسیاری از بیماری ها دستگاه ادراری را تحت تاثیر قرار می دهند. بیماری های دستگاه ادراری برخی مربوط به کلیه و برخی مربوط به بخش های غیر کلیوی می شوند اما هر یک از بیماری های شایع دستگاه ادراری ممکن است علت های خاصی داشته باشند، از جمله: معمولا هیچ دلیل قطعی و منفردی ندارد، اگرچه چندین عامل ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهند. سنگ کلیه هنگامی ایجاد می شود که ادرار شما حاوی مواد کریستالی زیادی مانند کلسیم، اگزالات و اسید اوریک باشد. در عین حال، ادرار ممکن است فاقد موادی باشد که از جمع شدن کریستال ها جلوگیری می کند و محیطی ایده آل برای تشکیل سنگ کلیه بوجود آورد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید می تواند نتیجه چندین بیماری یا علل مختلف باشد. به طور معمول علت اصلی نوع نارسایی کلیه را تعیین می کند. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، معمولا یک یا چند دلیل زیر دارند: از دست رفتن ناگهانی جریان خون به کلیه های شما می تواند نارسایی کلیه را در پی داشته باشد. برخی از شرایطی که باعث از بین رفتن جریان خون به کلیه ها می شود عبارتند از: کم آبی یک واکنش آلرژیک زخم کبد یا یک عفونت شدید مانند و داروهای ضد التهابی هنگامی که بدن شما نمی تواند ادرار را از بین ببرد، سموم بدن ایجاد می شوند. بعضی از سرطانها می توانند معابر ادرار را مسدود کنند، مانند: مثانه روده بزرگ (شایع ترین نوع در مردان) سایر شرایط می تواند در ادرار اختلال ایجاد کند و احتمالا منجر به نارسایی کلیه شود، از جمله: مواد مخدر و الکل دیابت کنترل نشده پروستات بزرگ شده آنتی بیوتیک های خاصی لخته های خون در مجاری ادراری، التهاب رگ های خونی آسیب به اعصابی که مثانه را کنترل می کند گلومرولونفریت، التهاب رگهای خونی کوچک کلیه ها، سرطان سلول های پلاسما در مغز استخوان رنگ های مورد استفاده در برخی از آزمایشات تصویربرداری، یک بیماری خود ایمنی است که بر روی پوست شما ت ثیر می گذارد. ترومبوسیتوپنیک پورپورا، اختلالی که باعث لخته شدن خون در عروق کوچک می شود. داروهای شیمی درمانی که سرطان و برخی از بیماریهای خود ایمنی را درمان می کند. (یک بیماری خود ایمنی است که می تواند باعث التهاب بسیاری از اعضای بدن شود) سندرم اورمیک همولیتیک (تجزیه گلبول های قرمز به دنبال عفونت باکتریایی، معمولا در روده ها) نفروپاتی دیابتی هنگامی رخ می دهد که دیابت به رگ های خونی و سایر سلول های کلیه آسیب برساند. کلیه های حاوی میلیون ها خوشه رگ خونی ریز (گلومرول) است که سموم را از خون دفع می کنند. آسیب شدید به این رگ های خونی می تواند منجر به نفروپاتی دیابتی، کاهش عملکرد کلیه و نارسایی کلیه شود. نفروپاتی دیابتی یک عارضه شایع دیابت نوع و نوع است. با گذشت زمان، دیابت کنترل نشده می تواند به خوشه های رگهای خونی در کلیه ها آسیب برساند که باعث تجمع سموم در خون می شود. تجمع سموم در خون می تواند به آسیب کلیه منجر شود و فشار خون زیادی ایجاد کند. فشار خون بالا می تواند با افزایش فشار در سیستم فیلتر ظریف کلیه ها باعث آسیب بیشتر کلیه شود. باکتریهای حاصل از عفونت در نقاط دیگر بدن می‌توانند از طریق گردش خون به کلیه‌منتقل و باعث بروز عفونت کلیه شوند. با اینکه این امر معمول نیست، ولی احتمال وقوع آن وجود دارد. به‌عنوان مثال ممکن است مفصل یا دریچه‌ی قلب مصنوعی‌عفونت کند و در نهایت موجب بروز شود. همچنین عفونت کلیه می‌تواند پس از جراحی کلیه بروز کند، ولی احتمال آن کم است. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث سرطان های کلیوی می شود. پزشکان می دانند که سرطان کلیه از زمانی آغاز می شود که برخی از سلول های کلیوی در DNA خود تغییراتی (جهش) ایجاد می کنند. DNA سلول حاوی دستورالعملهایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام شود. سلول های غیرطبیعی تجمع یافته توموری را تشکیل می دهند که می تواند فراتر از کلیه باشد. بعضی از سلول ها می توانند در قسمتهای دوردست بدن متلاشی شوند و انتشار یابند (متاستاز شوند) یک بیماری نیست، بلکه یک علامت است و می تواند ناشی از عادت های روزمره، زمینه های پزشکی یا مشکلات جسمی باشد. برخی نوشیدنی ها، غذاها و داروهای خاص ممکن است به عنوان دیورتیک عمل کنند مثانه شما را تحریک کرده و حجم ادرار را افزایش دهد. آنها شامل موارد زیر هستند: الکل کافیین شکلات مرکبات فلفل تند نوشیدنی های گازدار دوزهای زیادی شیرین کننده های مصنوعی غذاهایی که سرشار از ادویه، قند یا اسید، آرام بخش ها و شل کننده های عضلانی عفونت ها می توانند مثانه شما را تحریک کنند و بی اختیاری ادرار شوند. سخت و فشردگی مدفوع در راست روده باعث تکرر ادرار می شود. بی اختیاری ادرار به علت مشکلات و یا تغییرات جسمی هم رخ می دهد از جمله: تغییرات هورمونی و افزایش وزن جنین می تواند منجر به شود. می تواند ماهیچه های مورد نیاز برای کنترل مثانه را تضعیف کند و همچنین به اعصاب مثانه و بافت پشتی آسیب برساند و منجر به افتادگی (منجر به افتادگی پرولاپس مثانه) در لگن شود. پس از زنان استروژن کمتری تولید می کنند، کاهش این هورمون می تواند بی اختیاری ادرار را تشدید کنند. هر جراحی که در ایجاد می شود، از جمله برداشتن رحم یا هیسترکتومی، ممکن است به عضلات پشتی لگن آسیب وارد کرده و منجر به بی اختیاری شود. بی اختیاری در مردان به خصوص در سالمندان غالبا ناشی از بزرگ شدن غده پروستات است بی اختیاری ادرار در مردان می تواند با سرطان پروستات درمان نشده همراه باشد اما بیشتر اوقات، بی اختیاری ادرار یک عارضه جانبی از درمان های سرطان پروستات است. توده های سنگی و سخت مانند که در مثانه شکل می گیرد گاهی باعث نشت و بی اختیاری ادرار می شوند. بیماری اسکلروز متعدد ( ، بیماری پارکینسون، تومور مغزی یا آسیب نخاعی می تواند در امواج عصبی دخیل در کنترل مثانه اختلال ایجاد کند و باعث بی اختیاری ادرار شود. علت دقیق سیستیت بینابینی مشخص نیست، اما به احتمال زیاد عوامل بسیاری در این امر نقش دارند. به عنوان مثال، مبتلایان به سیستیت بینابینی نیز ممکن است نقصی در پوشش محافظ (اپیتلیوم) مثانه داشته باشند. نشت در اپیتلیوم می تواند باعث تحریک دیواره مثانه شوند. سایر عوامل موثر اما ت یید نشده شامل یک واکنش خود ایمنی، وراثت، عفونت یا حساسیت است. حاد باکتریایی اغلب در اثر انواع متداول باکتری ایجاد می شود. عفونت می تواند از ابتدای ورود باکتری های ادرار به پروستات شروع شود. از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت استفاده می شود. اگر آنها باکتری ها را از بین نبرند، پروستاتیت عود می کند یا درمان آن دشوار تر می شود که به پروستاتیت مزمن باکتریایی گفته می شود. آسیب عصبی در دستگاه ادراری تحتانی که می تواند در اثر جراحی یا تروما در ناحیه ایجاد شود، ممکن است در پروستاتیت ناشی از عفونت باکتریایی موثر باشد. در بسیاری از موارد پروستاتیت، علت مشخصی ندارد. ، در صورت رشد غیرطبیعی سلول های مثانه ایجاد می شود رشد این سلول های غیر طبیعی، تومور را تشکیل می دهند. دلایل سرطان مثانه عبارتند از: عفونت های انگلی قرار گرفتن در معرض تابش تحریک مزمن بافت پوششی مثانه سیگار و سایر موارد مصرف دخانیات قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در برخی موارد علت این بیماری مشخص نیست و برخی از مبتلایان هیچ فاکتور خطری ندارند. داروها سرطان بیماری کلیوی ورزش سنگین اختلالات ارثی عفونت ادراری پروستات بزرگ شده سنگ مثانه یا سنگ کلیه فونت های کلیوی (پیرونفریت) شایع ترین علل کلی عبارتند از: ناهنجاری های ساختاری و نقایص مادرزادی مانند دریچه های قسمت پشتی مجرای ادرار (به نام دریچه های پیشابراه خلفی) تشکیل سنگ در کلیه یا مجاری ادراری یا جای دیگر دستگاه ادراری هایپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) یا سرطان پروستات، تومورها و سنگ ها بسیاری از دلایل احتمالی انسداد مجاری ادراری موارد زیر را شامل می شود: پولیپ ها در حالب لخته خون در حالب تومورها در مجرای ادرار یا در نزدیکی آن اختلالات عضلات یا اعصاب داخل مجرای مثانه جمع شدن انتهای تحتانی مجرای ادرار به مثانه (حالبوسل) تومور، آبسه و کیست مثانه، گردن رحم، رحم، پروستات یا سایر اندام های لگن تشکیل بافت فیبروز (زخم) داخل یا اطراف مجرای ادرار ناشی از جراحی، پرتودرمانی یا داروها (خصوصا متیسرسید) |
توصیه های جدید انجمن سرطان آمریکا بر غربالگری سرطان دهانه رحم با پاپ اسمیر از سالگی تا سالگی هر سال یک بار ت کید دارد. این دستورالعمل همچنین سن غربالگری اولیه را از به افزایش می دهد. با این حال، سازمان های دیگر هنوز پاپ اسمیر و غربالگری اولیه را در سالگی توصیه می کنند. سرطان گردن رحم زمانی عامل شایع مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در ایالات متحده بوده که در حال حاضر با افزایش میزان غربالگری و استفاده از پاپ اسمیر شیوع آن کاهش پیدا کرده است. انجمن سرطان آمریکا ( ACS ) دستورالعمل غربالگری سرطان دهانه رحم را تغییر داده است: سن غربالگری اولیه از به سال افزایش می یابد. این سازمان برای افراد در معرض خطر متوسط، آزمایش HPV را بدون آزمایش پاپ هر سال یکبار تا سن سالگی توصیه می کند. اگر آزمایش HPV اولیه در دسترس نباشد، آزمایش HPV با آزمایش پاپ (تست همزمان) هر سال یکبار یا آزمایش پاپ اسمیر به تنهایی هر سال یکبار قابل قبول است. کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده ( USPSTF ) و کالج زنان و زایمان و متخصص زنان ( ACOG ) برای زنان با ریسک متوسط غربالگری برای با پاپ اسمیر را در هر سال بین تا سالگی توصیه می کنند. علاوه بر آن، USPSTF HPV توصیه می کنند. آزمایش HPV HPV تا حدودی می تواند در تشخیص دقیق تر موثر باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک آزمایش غربالگری ساده، سریع و بدون درد است. پاپ اسمیر برای تشخیص و یا پیشگیری از سرطان گردن رحم انجام می شود. پاپ اسمیر غیر طبیعی ممکن است تغییرات پیش سرطانی را نشان دهد که می توانند در مراحل اولیه قبل از بروز سرطان درمان شوند. در این آزمایش از سلول های دهانه رحم نمونه برداری می شود. سلول ها روی یک اسلایس شیشه ای قرار می گیرند و با ماده ای به نام لکه Papanicolau در اکثر موارد، یک تست پاپ ناهنجاری های جزیی سلولی را قبل از اینکه سلول ها بدخیم شوند را شناسایی می کند. در این مرحله سلول ها قابل درمان هستند. بارداری مانع از انجام دادن پاپ اسمیر نمی شود. بنابراین، پاپ اسمیر را می توان با اطمینان خاطر در دوران حاملگی انجام داد. نام های دیگر تست پاپ عبارتند از: پاپ اسمیر سیتولوژی دهانه رحم سیتولوژی مبتنی بر مایع هر دو آزمایش پاپ اسمیر و HPV می توانند اطلاعاتی را در زمینه ابتلا به سرطان دهانه رحم در اختیار پزشکان قرار دهند اما در افراد با پاپ اسمیر نرمال ممکن است نتایج آزمایش HPV HPV فقط در طبقه بندی بیماران در دسته های در معرض خطر، کم خطر و متوسط تاثیر دارد. برهمین اساس آزمایش پاپ اسمیر هنوز هم می تواند یک بخش مهم ار مراقبت و غربالگری برای تشخیص بیماری ها باشد. محققان معتقدند که این غربالگری در حال حاضر بیشتر برای زنان با خطر ابتلا زیاد مانند افراد در طبقه اقتصادی پایین، سیگاری و یا سایر عوامل خطر موثر بر خطر سرطان دهانه رحم را دارند انجام می گیرد. این در حالی است که باید غربالگری سرطان دهانه رحم با پاپ اسمیر برای همه افراد صورت بگیرد. دستورالعمل های غربالگری به همه خانم ها حتی مواردی که علایمی از بیماری ندارند توصیه می شود. در حالی که غربالگری برای سرطان دهانه رحم را هر سال یکبار با آزمایش HPV به خانم ها توصیه می شود اما ویزیت های سالانه و مراجعه به پزشک برای بررسی مسایل جنسی هم بسیار مهم است که باید به آن توجه زیادی شود. محققان در مورد سن سالگی برای غربالگری سرطان رحم می گویند اگر چه سرطان دهانه رحم قبل از سالگی در زنان به ندرت بروز می کند اما غربالگری قبل از آن می تواند در تشخیص مراحل پیش سرطانی و کاهش عوارض جانبی و خانم ها تاثیر زیادی داشته باشد. علاوه بر آن، تاخیر در غربالگری باعث بروز عوارض جانبی و می شود. غربالگری سرطان دهانه رحم با پاپ اسمیر در سالگی می تواند جان بسیاری از بیماران احتمالی به این سرطان را نجات دهد. سرطان دهانه رحم نوعی سرطان است که در سلولهای دهانه رحم (قسمت تحتانی رحم که به مهبل وصل می شود) رخ می دهد. انواع مختلف ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) که از عفونت های مقاربتی ناشی می شود در ایجاد بیشتر سرطان دهانه رحم نقش دارد. HPV بر توانایی سیستم ایمنی بدن در مقابله با ویروس تاثیر می گذارد. در درصد کمی از افراد ممکن است این ویروس سال ها زنده بماند و به فرایندی که باعث تبدیل برخی سلول های دهانه رحم به سلول های سرطانی می شود کمک کند. انجام آزمایشات غربالگری و دریافت واکسن محافظت در برابر عفونت HPV خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش می دهد. سرطان گردن رحم در مراحل اولیه باعث بروز علایم خاصی نمی شود. علایم و نشانه های پیشرفته تر سرطان دهانه رحم شامل موارد زیر است: درد لگن یا درد در حین مقاربت خونریزی واژن بعد از مقاربت خونریزی بین دوره ها یا بعد از یایسگی ترشحات واژن آبکی و خونین که ممکن است بوی ناخوشایند داشته باشد. نوع سرطان دهانه رحم برای تشخیص پیش آگهی و روند درمانی بسیار مهم است. انواع اصلی سرطان دهانه رحم عبارتند از: این نوع سرطان دهانه رحم در سلول های نازک و مسطح (سلول های سنگفرشی) که قسمت خارجی دهانه رحم را می پوشاند آغاز می شود. بیشتر سرطان های دهانه رحم سرطان سلول های سنگفرشی هستند. این نوع سرطان دهانه رحم از سلول های غده ای به شکل ستون که کانال گردن رحم را می پوشانند شروع می شود. بعضی اوقات، هر دو نوع سلول درگیر سرطان دهانه رحم می شوند اما به ندرت، سرطان در سلول های دیگر دهانه رحم رخ می دهد. زنان با شرایط زیر ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به سرطان دهانه قرار بگیرند: دیسپلازی دهانه رحم سرکوب سیستم ایمنی بدن داشتن چندین شریک جنسی رابطه جنسی محافظت نشده سن پایین برای مقاربت جنسی سابقه داشتن پاپ های غیر طبیعی عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی اما با این حال ارزیابی ریسک و تشخیص بزرگترین و اصلی ترین عامل خطر برای ابتلا به سرطان دهانه رحم پیچیده و دشوار است اما از آنجایی که همه عوامل خطر این بیماری قابل شناسایی نیستند بهتر است همه افراد در گروه سنی توصیه شده برای غربالگری و تکرار آن طبق توصیه های انجمن سرطان زنان اقدام کنند. از آنجایی که هم آزمایش HPV و هم پاپ اسمیر باعث بروز عوارض جانبی نمی شود، خانم ها بهتر است برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم نسبت به علایم و تجربیات جنسی خود صادق باشند و در صورت بروز هرگونه علایم به پزشک مراجعه کنند. راحت بودن با پزشک برای بیان مشکلات جنسی بسیار ارزشمند است و با توجه با شرایط بیمار می توانند آزمایش تشخیصی مناسب را تجویز کند. خانم ها باید به این نکته توجه کنند که سرطان دهانه رحم می تواند کشنده باشد و از این رو غربالگری برای تشخیص زودهنگام بیماری بسیار مهم است. همچنین HPV برای کودکان (دختران و پسران) بین تا سال توصیه می شود. بیش از زن در سال بر اثر سرطان دهانه رحم می میرند. با این حال، نیمی از موارد جدید سرطان گردن رحم در زنانی رخ می دهد که هرگز آزمایش غربالگری را انجام نداده اند و یا به ندرت تحت پاپ اسمیر قرار گرفته اند. این در حالی است که به زنان توصیه می شود با غربالگری و انجام تست های از بروز احتمالی سرطان دهانه رحم جلوگیری کنند. سرطان دهانه رحم نه تنها قابل درمان است بلکه قابل پیشگیری است اما سرطان دهانه رحم حتی ممکن است در افرادی که کاملا سالم هستند و سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند هم دیده وشد. برای زنانی که دارای فاکتورهای خطر خاصی هستند، پزشکان ممکن است غربالگری را بیشتر از سال ادامه دهند. |
سردرد یک بیماری شایع است که روزانه بسیاری از افراد با آن دست و پنجه نرم می کنند. سردرد می تواند ناراحت کننده و حتی غیرقابل تحمل باشد به نحوی که می تواند زندگی روزمره شما را مختل کند. انواع مختلفی از سردردها وجود دارند که سردردهای تنشی شایع ترین آنهاست. سردردهای خوشه ای دردناک هستند، در حالی که میگرن نوعی سردرد متوسط تا شدید محسوب می شود. اگرچه بسیاری از داروها ممکن است در رفع علایم سردرد موثر باشند اما تعدادی درمان های خانگی برای سردرد وجود دارند که برای خلاص شدن از شر سردرد می توانید از آنها کمک بگیرید. راهکارهای درمانی برای سردرد، عبارتند از: نوشیدن آب کم آبی بدن می تواند منجر به بروز سردرد شود. در حقیقت، بررسی ها نشان داده است که کم آبی مزمن بدن علت شایع سردردهای تنشی و میگرن است. خوشبختانه، نشان داده شده است که نوشیدن آب در دقیقه تا ساعت علایم سردرد را تسکین می دهد. علاوه بر این، کم آبی بدن باعث اختلال در تمرکز و ایجاد تحریک پذیری می شود و حتی ممکن است علایم شما را بدتر کنند. برای جلوگیری از سردردهای کم آب بدن، روی نوشیدن آب کافی در طول روز و خوردن غذاهای سرشار از آب تمرکز کنید. ماده معدنی مهمی است که برای عملکردهای زیادی در بدن از جمله کنترل قند خون و انتقال اعصاب لازم است. جالب است که منیزیم نیز به عنوان یک درمان مطمین و موثر برای سردردها تشخیص داده شده است. شواهد نشان می دهد که در افرادی که سردرد میگرنی مکرر دارند، کمبود منیزیم دیده می شود. در این شرایط درمان با میلی گرم سیترات منیزیم خوراکی در روز به کاهش میزان و شدت سردردهای میگرنی کمک می کند. با این حال، مصرف مکمل های می تواند عوارض جانبی گوارشی مانند را در برخی افراد ایجاد کند، بنابراین بهتر است هنگام درمان علایم سردرد با دوز کمتری شروع کنید. بهترین منابع منیزیم آجیل و دانه ها، سبزیجات سبز تیره، غلات کامل و حبوبات هستند. منیزیم همچنین به برخی از غلات صبحانه و سایر غذاهای غنی شده اضافه می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در اینجا منابع خوبی از منیزیم آورده شده است: موز سویا لوبیا شیر گاو جو دوسر میگو خام نخود فرنگی برنج قهوه ای اسفناج، آب پز کره بادام زمینی دانه کنجد، بو داده نان گندم سبوس دار بادام، بو داده خشک بادام زمینی، بو داده غلات گندم خرد شده کلم بروکلی پخته شده تخمه آفتابگردان، بو داده خشک منیزیم با تصفیه گندم از بین می رود، بنابراین بهتر است غلات و محصولات نان ساخته شده با غلات کامل را انتخاب کنید. بیشتر میوه ها، گوشت و ماهی معمولی حاوی مقدار کم منیزیم هستند. در حالی که نوشیدن مشروبات الکلی ممکن است در بیشتر افراد باعث سردرد نشود، اما بررسی ها نشان داده که الکل می تواند باعث سردرد های میگرنی مکرر در حدود یک سوم از افراد شود. به نظر می رسد که باعث ایجاد سردرد تنشی و سردردهای خوشه ای در بسیاری از افراد می شود. الکل یک گشادکننده عروق است، به این معنی که رگ های خونی را گسترش می دهد تا خون آزادتر جریان یابد. گشاد شدن عروق ممکن است در بعضی از افراد منجر به بروز سردرد شود. سردردها یک عارضه جانبی متداول گشادکننده عروق مانند است. علاوه بر این، الکل به عنوان یک ادرار آور عمل می کند و باعث می شود بدن از طریق ادرار مکرر مایعات و الکترولیت ها را از دست بدهد. این دفع بیش از حد مایعات می تواند منجر به کم آبی بدن و بدتر شدن علایم شود. از بسیاری جهات می تواند برای سلامتی شما مضر باشد و حتی ممکن است در برخی از افراد منجر به بروز سردرد شود. به عنوان مثال، یک مطالعه، میزان و میزان شدت سردرد را در افرادی که کمتر از شش ساعت خواب در شب و کسانی که خواب طولانی تر دارند، مقایسه کرد. مشخص شد افراد با خواب کمتر سردردهای مکرر و شدیدتری دارند. با این وجود، نشان داده است که خواب زیاد بیش از حد باعث سردرد می شود و استراحت مناسب برای افرادی که به دنبال پیشگیری از سردرد طبیعی هستند، مهم است. برای حداکثر مزایا، هفت تا نه ساعت خواب در هر شب را هدف قرار دهید. هیستامین یک ماده شیمیایی است که به طور طبیعی در بدن یافت می شود و در سیستم ایمنی، گوارشی و عصبی نقش دارد. این ماده همچنین در غذاهای خاصی مانند پنیرهای پیر، غذاهای تخمیر شده، آبجو، شراب، ماهی دودی و پروتیین های گیاهی یافت می شود. بررسی ها نشان می دهد که مصرف هیستامین می تواند در برخی افراد منجر به میگرن شود. برخی از افراد قادر به تجزیه کردن هیستامین نیستند. پرهیز از مصرف غذاهای غنی از هیستامین از رژیم غذایی ممکن است یک راهکار مفید برای افرادی باشد که دچار سردرد مکرر می شوند. روغن های گیاهی مایعات بسیار غلیظ و حاوی ترکیبات معطر از گیاهان مختلف هستند. آنها فواید درمانی زیادی دارند و بیشتر آنها به صورت موضعی مورد استفاده قرار می گیرند، اگرچه بعضی از آنها نیز به صورت خوراکی مصرف می شوند. روغن های اساسی نعناع و اسطوخودوس هنگام سردرد موثر هستند. بررسی نشان داده که استفاده از روغن نعناع باعث کاهش علایم سردردهای تنشی می شود. در همین حال، روغن اسطوخودوس هنگام کاهش فشار در میگرن و علایم مرتبط با آن بسیار موثر است. ویتامین های گروهی از ریزمغذی های محلول در آب هستند که نقش های مهمی در بدن دارند. به عنوان مثال، آنها در سنتز انتقال دهنده های عصبی و به تبدیل غذا به انرژی کمک می کنند. برخی از ویتامین های گروه B ممکن است در برابر سردرد اثر محافظتی داشته باشند. مطالعات متعددی نشان داده اند که مکمل های ریبوفلاوین ( B ) ، فولات، B و پیریدوکسین ( B ) ممکن است علایم سردرد را کاهش دهند. ویتامین های حاوی هر هشت ویتامین B هستند و یک روش مطمین و مقرون به صرفه برای درمان طبیعی علایم سردرد هستند. ویتامین های B را می توانید به طور منظم استفاده کنید، زیرا محلول در آب هستند و هرگونه مصرف بیش از حد آن از طریق ادرار دفع می شود. استفاده از کمپرس سرد ممکن است به کاهش علایم سردرد کمک کند. استفاده از کمپرس های سرد یا یخ زده در ناحیه گردن یا سر باعث کاهش التهاب، کند شدن جریان عصبی و انسداد رگ های خونی می شود که همه این موارد به کاهش سردرد کمک می کند. در یک مطالعه در زن، استفاده از یک بسته ژل سرد روی سر درد میگرن را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. برای تهیه یک کمپرس سرد، یک کیسه ضد آب را با یخ پر کرده و آن را در یک حوله نرم بپیچانید. برای تسکین سردرد، کمپرس را به پشت گردن یا سر بزنید. کوآنزیم Q CoQ ممکن است روشی موثر و طبیعی برای درمان سردرد باشد. به عنوان مثال، یک مطالعه در نفر نشان داد که مصرف میلی گرم مکمل های CoQ در روز باعث کاهش تعداد شدت و طول سردردهای میگرنی می شود. یک مطالعه دیگر شامل نفر که میگرن مکرر را تجربه کرده اند، نشان داد که سه دوز میلی گرم CoQ در طول روز به کاهش فراوانی میگرن و علایم مرتبط با مانند کمک کرده است. عدم تحمل مواد غذایی می تواند در برخی افراد باعث سردرد شود. برای کشف اینکه آیا غذایی خاص باعث سردردهای مکرر در شما شده است، یک رژیم غذایی حذف را امتحان کنید که غذاهایی را در شما بیشتر منجر به بروز علایم سردرد می شود را شناسایی کنید. شایع ترین محرک های غذایی در افراد مبتلا به میگرن، عبارتند از: پنیر الکل شکلات مرکبات قهوه مصرف نوشیدنی هایی که حاوی کافیین هستند، مانند، ممکن است سردرد را تسکین دهد. کافیین باعث بهبود خلق و خو، افزایش هوشیاری و انسداد رگ های خونی می شود. همه اینها می توانند ت ثیر مثبتی بر علایم سردرد داشته باشند. همچنین اثربخشی داروهای رایج مورد استفاده در درمان سردردها مانند ایبوپروفن و استامینوفن را افزایش می دهد. با این وجود نشان داده شده است که اگر فرد به طور مرتب مقادیر زیادی کافیین مصرف و ناگهان آن را ترک کنند، باعث سردرد می شود. بنابراین، افرادی که دچار سردرد مکرر می شوند باید نسبت به مصرف کافیین خود مراقب باشند. یک روش طب سنتی چینی و شامل قرار دادن سوزن های نازک به پوست برای تحریک نقاط خاص روی بدن است. این عمل در بسیاری از بررسی ها با کاهش علایم سردرد مرتبط است. با بررسی مطالعه حاوی بیش از ، نفر، مشخص شد که طب سوزنی به اندازه داروهای میگرنی تاثیر دارد. یک مطالعه دیگر نشان داد که طب سوزنی موثرتر و مطمین تر از توپیرامات می باشد. توپیرامات یک داروی ضد تشنج است که برای درمان میگرن مزمن استفاده می شود. اگر به دنبال یک روش طبیعی برای درمان سردردهای مزمن هستید، طب سوزنی ممکن است یک انتخاب ارزشمند باشد. یک روش عالی برای کاهش استرس، افزایش انعطاف پذیری، کاهش درد و بهبود کیفیت کلی زندگی شماست. یوگا حتی ممکن است به کاهش شدت و دفعات سردردها کمک کند. در یک مطالعه اثرات یوگا درمانی بر فرد مبتلا به میگرن مزمن بررسی شده است. فراوانی و شدت سردرد در افرادی که هم یوگا درمانی و هم مراقبت های متداول را دریافت می کنند، در مقایسه با کسانی که مراقبت های معمولی را به تنهایی دریافت می کنند کاهش یافته است. بررسی ها نشان داده افرادی که به مدت سه ماه یوگا را تمرین می کردند، در مقایسه با افرادی که یوگا را تمرین نکرده اند، کاهش قابل توجهی در دفعات سردرد، شدت و علایم مرتبط داشتند. بوهای شدید مانند عطرها و محصولات تمیزکننده باعث ایجاد سردرد در افراد خاص می شود. مطالعه ای که نفر را شامل میگرن یا سردردهای تنشی را تجربه کرد، نشان داد که بوهای قوی بویژه عطرها اغلب باعث سردرد می شوند. این حساسیت به بوها اسموفوبیا نامیده می شود و در افراد مبتلا به میگرن مزمن رایج است. اگر فکر می کنید ممکن است به بوها حساس باشید، جلوگیری از عطر، و غذاهای بسیار معطر ممکن است به کاهش احتمال ابتلا به میگرن کمک کند. برخی از گیاهان از جمله گل سرخ و گلاب می توانند علایم سردرد را کاهش دهند. Feverfew یک گیاه گلدار است که خاصیت ضد التهابی دارد. نیترات و نیتریت ها نگهدارنده های رایج غذایی هستند که با جلوگیری از رشد باکتری ها به مواردی مانند هات داگ، کالباس و سوسیس اضافه می شوند تا آنها را تازه نگه دارند. نشان داده شده است که غذاهای حاوی آنها باعث سردرد در برخی افراد می شود. نیتریت ها ممکن است باعث ایجاد سردرد همراه با گسترش عروق خونی شوند. به منظور به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض نیتریت ها، مصرف مقدار گوشت فرآوری شده را در رژیم غذایی خود محدود کرده و تا جایی که ممکن است محصولات بدون نیترات را انتخاب کنید. ریشه زنجبیل حاوی بسیاری از ترکیبات مفید از جمله آنتی اکسیدان ها و مواد ضد التهابی است. در یک مطالعه در نفر مبتلا به میگرن مزمن نشان داد که میلی گرم پودر زنجبیل به اندازه داروی معمولی سردرد سوماتریپتان در کاهش درد میگرن موثر است. علاوه بر این، زنجبیل به کاهش حالت تهوع و استفراغ، علایم شایع همراه با سردردهای شدید کمک می کند. می توانید پودر زنجبیل را به شکل کپسول مصرف کنید یا یک چای با ریشه زنجبیل تازه تهیه کنید. یکی از ساده ترین راه ها برای کاهش دفعات سردرد و شدت آن، مشارکت در فعالیت بدنی است. به عنوان مثال، یک مطالعه در نفر نشان داد دقیقه دوچرخه سواری داخل خانه سه بار در هفته نسبت به تکنیک های آرامش بخش در کاهش دفعات سردرد موثر است. یک مطالعه بزرگ دیگر با بیش از نفر نشان داد که سطح پایین فعالیت بدنی به وضوح با افزایش خطر سردرد همراه است. راه های زیادی برای افزایش سطح فعالیت شما وجود دارد، اما یکی از ساده ترین روش ها این است که به سادگی میزان قدم هایی را که در طول روز بر می دارید افزایش دهید. بسیاری از افراد تحت ت ثیر سردردهای مکرر منفی قرار می گیرند و یافتن گزینه های درمانی طبیعی و موثر را بسیار مهم می دانند. یوگا، مکمل ها، روغن های اساسی و اصلاحات رژیم غذایی همه روش های طبیعی، ایمن و موثر برای کاهش علایم سردرد هستند. در حالی که روش های سنتی مانند داروها اغلب ضروری هستند، اگر به دنبال یک رویکرد جامع تر هستید روش های طبیعی و موثر بسیاری برای پیشگیری و درمان سردرد را امتحان کنید. منبع: |
اوریون به عنوان یکی از شایع ترین، یک عفونت ویروسی است که در درجه اول بر غدد تولید کننده بزاق که در نزدیکی گوش شما قرار دارد، ت ثیر می گذارد. اوریون می تواند باعث در یک یا هر دو غدد شود. با در دسترس قرار داشتن واکسن اوریون، این بیماری همچنان در بین افراد رخ می دهد و تعداد موارد ابتلا به آن در سال های اخیر افزایش پیدا کرده است. به طور کلی احتمال بروز آن بر افرادی که واکسینه نشده اند، ت ثیر می گذارد و در مکان های شلوغ مانند مدارس یا دانشگاه ها بیشتر انتشار پیدا می کند. عوارض اوریون، مانند کم شنوایی، بسیار جدی اما نادر است. هیچ درمانی خاص برای اوریون وجود ندارد. طبق گفته های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها حتی اگر واکسن خطر ابتلا به اوریون را به شدت کاهش دهد، باز هم احتمال شیوع این بیماری هنوز هم وجود دارد. احتمال بروز این بیماری بیشتر در بین گروه هایی از افراد که با یکدیگر تماس طولانی مدت دارند و از راه های مانند اشتراک بطری های آب یا لیوان و بوسیدن و یا زندگی با شخصی که اوریون دارد، شایع تر خواهد بود. در برخی شرایط ممکن است افراد واکسینه شده با قرار گرفتن در معرض ویروس هنوز هم به این بیماری مبتلا شوند. البته علایم بیماری در افراد واکسینه خفیف تر است. اوریون ناشی از ویروسی است که به راحتی از طریق بزاق آلوده از فرد به فرد دیگر انتشار پیدا می کند. این ویروس ممکن است از راه عطسه یا سرفه و حتی اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند لیوان انتشار پیدا کند. اوریون بیشتر به دلیل وجود گونه های پفی و لطیف، فک متورم ایجاد شده شناخته شده است و نتیجه تورم غدد بزاقی در زیر گوش از یک یا هر دو طرف است که غالبا به عنوان پاروتیت گفته می شود. برخی از افراد آلوده به ویروس اوریون یا علایم خاصی را بروز نمی دهند و یا موارد خفیفی را تجربه می کنند. هنگامی که علایم و نشانه ها بروز می کنند، علایم معمولا - روز پس از عفونت ظاهر می شود، اما این دوره می تواند بین - روز پس از عفونت باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید: دردهای عضلانی ضعف و از دست دادن اشتها درد هنگام جویدن یا بلعیدن درد در غدد بزاقی در یک یا هر دو طرف صورت اگر شما یا فرزندتان علایم و نشانه های اوریون دارید به پزشک مراجعه کنید. اوریون پس از ظاهر شدن علایم، حدودا نه روز بسیار واگیر دار است. قبل از مراجعه به مطب پزشک خود بگویید که مشکوک به ابتلا اوریون هستید. سعی کنید تا زمان مراجعه به پزشک استراحت کنید و علایم را با استفاده از کمپرس سرد و داروهای بدون نسخه ضد درد مانند ایبوپروفن و استامینوفن تسکین دهید. عوارض اوریون به ندرت دیده می شوند، اما برخی از آنها به طور بالقوه جدی هستند. بیشتر عوارض اوریون شامل التهاب و تورم در برخی از قسمت های بدن است، مانند: عفونت های ویروسی مانند اوریون می تواند منجر به (آنسفالیت) شوند. آنسفالیت می تواند باعث ایجاد مشکلات عصبی و خطرناک شود. این بیماری که به معروف است، می تواند در شرایطی که ویروس اوریون از طریق جریان خون پخش شود و سیستم عصبی مرکزی را آلوده کند رخ دهد. علایم و نشانه های این بیماری که به معروف است شامل درد در ناحیه فوقانی شکم، و است. زنان آلوده به اوریون ممکن است التهاب تخمدان ها را تجربه کنند. التهاب تخمدان دردناک است اما به تخمک های زن آسیب نمی رساند اما اگر زن در طول بارداری دچار اوریون شود، خطر وجود دارد. اوریون می تواند منجر به بروز ارکیت شود که در این شرایط ممکن است یک یا هر دو بیضه در مردانی که به بلوغ رسیده اند ملتهب شوند. ارکیت دردناک است، اما بندرت منجر به عقیم شدن مردان می شود. بیماران می توانند با قرار دادن بسته های سرد روی بیضه ها چند بار در روز، درد ارکیت را کنترل کنند. در صورت لزوم پزشک ممکن است داروهای ضد درد را توصیه کند. سایر عوارض اوریون شامل موارد زیر است: به ندرت اوریون با ضربان قلب غیر طبیعی و بیماری های عضله قلب همراه بوده است. اوریون با انقباض در حین بارداری، به خصوص در اوایل بارداری، ممکن است منجر به سقط جنین شود. افت شنوایی ناشی از این بیماری می تواند در یک یا هر دو گوش ایجاد شود. حتی ممکن است از بیمار گاهی اوقات دایمی شود اما این موارد به ندرت دیده می شود. در این شرایط ویروس به حلزون گوش، یکی از ساختارهای گوش داخلی که باعث شنوایی می شود، آسیب می رساند. بهترین راه برای پیشگیری از اوریون واکسینه شدن در برابر این بیماری است. واکسن اوریون معمولا به عنوان تلقیح ترکیبی سرخک - اوریون - سرخچه ( MMR ) تزریق می شود که حاوی مطمین ترین و موثرترین شکل همه واکسن ها است. دو دوز واکسن MMR قبل از ورود کودک به مدرسه توصیه می شود. این واکسن ها باید در شرایط سنی زیر به کودک داده شود: بین سنین تا ماهگی بین سنین تا سال یک دوز واحد برای جلوگیری از اوریون کاملا موثر نیست. دوز سوم واکسن به طور معمول توصیه نمی شود. اما پزشک ممکن است در مناطقی که احتمال شیوع این بیماری زیاد باشند، دوز سوم را توصیه کند. مطالعه شیوع اوریون اخیر در یک دانشگاه، نشان داد دانش آموزانی که دوز سوم واکسن MMR را دریافت کرده اند، خطر بسیار کمتری برای ابتلا به این بیماری دارند. در برخی شرایط ممکن است افراد نیازی به واکسن اوریون نداشته باشند، مانند: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. زنان باردار یا زنانی که قصد دارند در طی چهار هفته آینده باردار شوند. افرادی که یک واکنش آلرژیک نسبت به آنتی بیوتیک نیومایسین یا هر مولفه دیگر واکسن MMR دریافت کرده اند. اما افراد با شرایط زیر حتما باید واکسن اوریون را دریافت کنند: زنان سنین باروری دانش آموزان و دانش جویان مسافرت به خارج از کشور شاغلین در بیمارستان، مرکز پزشکی، مرکز مراقبت از کودک یا مدرسه بزرگسالانی که قبل از سال به دنیا آمده اند و هنوز به اوریون مبتلا نشده اند بهتر است شوند. کسانی که در یک محیط پرخطر مانند بیمارستان یا مدرسه کار می کنند، باید همیشه علیه اوریون واکسینه شوند. علاوه بر آن، مبتلایان به شرایط پزشکی زیر بهتر است قبل از دریافت واکسن با پزشک خود مراجعه کنند: اختلال خونی بیماران سرطانی در طی چهار هفته گذشته واکسن دیگری دریافت کرده اید. درمان با داروهایی مانند استروییدها که بر ت ثیر می گذارند. واکسن MMR بسیار بی خطر و مطمین است. به طور حتم، دریافت واکسن اوریون از ابتلا به خود بیماری عوارض کمتری دارد. بیشتر افراد هیچ عوارض جانبی از واکسن را تجربه نمی کنند. برخی از افراد برای مدت کوتاهی دچار تب خفیف یا بثورات یا مفاصل دردناک می شوند. به ندرت، کودکانی که واکسن MMR دریافت می کنند ممکن است تشنج ناشی از تب را تجربه کنند. اما این تشنج با هیچ مشکلی طولانی مدت همراه نخواهد بود. گزارش های گسترده آکادمی اطفال آمریکا، انستیتوی پزشکی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها نشان می دهد که هیچ ارتباطی بین واکسن MMR و اوتیسم وجود ندارد. پزشک در صورت مشکوک شدن به این بیماری ممکن است برای تایید تشخیص بیماری را تجویز کند و علایم و شواهد بالینی بیمار را بررسی کند. در بیمارانی که دارای عوارض اوریون (ارکیت، اویوفریت، نفریت، آنسفالیت، مننژیت) هستند، جمع آوری یک نمونه ادرار ممکن است به ت یید عفونت اوریون کمک کند. اوریون ناشی از ویروس است، بنابراین با درمان نمی شود. اما بیشتر کودکان و بزرگسالان در طی چند هفته بدون بروز هیچ گونه عوارضی بهبود می یابند. افراد مبتلا به این بیماری عموما واگیردار نیستند و می توانند حدود روز پس از ظهور علایم و نشانه ها با خیال راحت به محل کار یا مدرسه برگردند. استراحت بهترین روش درمانی برای این بیماری است. اما شما می توانید برخی اقدامات را برای کاهش درد و ناراحتی ناشی از علایم بیماری انجام دهید و دیگران را از ابتلا به عفونت دور نگه دارید. برخی راهکارهای و درمان های خانگی برای اوریون، عبارتند از: به مقدار زیاد مایعات بنوشید. برای تسکین درد ناشی از التهاب غدد از یک کمپرس گرم یا سرد استفاده کنید. از خوردن غذاهای ترش مانند مرکبات یا آب میوه ها که باعث تحریک تولید بزاق می شوند خودداری شود. فرد مبتلا به اوریون ممکن است تا پنج روز پس از شروع علایم مسری باشد. برای تسکین علایم از داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا یک داروی ضد التهابی غیر استروییدی مانند ایبوپروفن استفاده کنید. از مصرف غذاهایی که به جویدن زیادی احتیاج دارند خودداری کنید. سوپ های مبتنی بر مایع یا غذاهای نرم مانند سیب زمینی پوره شده یا جو دوسر را امتحان کنید. اگر فرزند شما اوریون دارد، مراقب عوارض آن باشید. در صورت بروز علایم زیر حتما با پزشک تماس بگیرید: درد شکم سردرگمی یا بی نظمی اختلال در خوردن یا نوشیدن درد و تورم بیضه ها در پسران تب درجه سانتی گراد یا بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است برای آمادگی بیشتر موارد زیر را از قبل یادداشت کنید: ویتامین ها یا مکمل های مصرفی بیمار و دوز آن ها از جمله سایر بیماریهای تشخیص داده شده از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی بیمار برخی از سوالاتی که در این زمینه می توانید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: چه مدت باید علایم بهبود یابند؟ محتمل ترین علت بروز علایم چیست؟ چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟ برای کاهش خطر ابتلا دیگران چه اقداماتی باید انجام دهیم؟ آیا روش های درمانی خانگی یا خودمراقبتی وجود دارند که در تسکین علایم موثر باشند؟ احتمالا پزشک سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: آیا علایم شامل درد تخمدان یا درد بیضه را شامل می شوند؟ آیا در طی چند هفته گذشته کسی از اطرافیان شما به این بیماری مبتلا شده اند؟ آیا شما یا فرزندتان در حال حاضر تحت درمان قرار می گیرید یا اخیرا به دلیل شرایط پزشکی دیگری تحت معالجه قرار گرفته اید؟ آیا آنها به مرور زمان وخیم تر شده اند؟ |
، شامل انواع مختلفی از ماهیچه است که هر کدام نقش اساسی در عملکرد بدن دارند. ماهیچه ها به فرد اجازه می دهند حرکت کند، حرف بزند و غذا بخورد. آن ها ضربان قلب، تنفس و هضم را کنترل می کنند. سایر عملکردهای به ظاهر نامربوط، از جمله تنظیم دمای بدن و بینایی هم به نوعی به سیستم عضلانی وابسته هستند. براساس اعلام انستیتوی ملی بهداشت ( NIH ) ، عملکرد ماهیچه ها اغلب با فعالیت های پاها، بازوها و سایر اندام ها همراه هستند، اما عضلات در حرکات ظریف تر مانند حالت صورت، حرکات چشم و تنفس نقش دارند. به گزارش NIH ، سیستم عضلانی را می توان به سه نوع ماهیچه اسکلتی، صاف و قلبی تقسیم کرد. ماهیچه های اسکلتی، ماهیچه هایی هستند که فرد می توانند آگاهانه آن ها را کنترل کند. آن ها به استخوان ها متصل شده و با انقباض خود باعث حرکت استخوان ها می شوند. عضلات احشایی که ضعیف ترین بافت عضله هستند که از طریق اندام های بدن، در نقل و انتقال مواد های مختلف بدن نقش دارند. از آنجا که عضله احشایی توسط قسمت ناخودآگاه مغز کنترل می شود، به عنوان عضله غیر ارادی شناخته می شود، زیرا فرد نمی تواند آن ها را کنترل کند. قلب یک ماهیچه غیر ارادی است که وظیفه پمپاژ خون در بدن را برعهده دارد. این نوع عضله قوی است و به طور غیر ارادی عمل می کند و مانند عضلات احشایی، عضله قلب به طور غیرمستقیم کنترل می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اتصال دهنده استخوان ها به همدیگر هستند. که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. نقطه ای است که در آن دو استخوان به هم وصل می شوند. غضروف نوعی بافت همبند است که از یک ماده ژل مانند محکم ساخته شده است. اعصاب باعث کاهش انقباض عضلات اسکلتی، تفسیر اطلاعات حسی و هماهنگی فعالیت های سیستم های اندام بدن می شود. این عضلات برای کشیدن تاندون ها و حرکت استخوان های اسکلت منقبض می شوند. عضلات اسکلتی همچنین در حفظ وضعیت بدن و پشتیبانی از بافت های نرم، کنترل ورود و خروج مواد به دستگاه گوارش و مجاری ادراری و حفظ دمای بدن نقش موثری دارند. کارکردهای اصلی، عبارتند از: تنفس به استفاده از عضله دیافراگمی وابسته است. حفظ دمای طبیعی بدن عملکرد مهم سیستم عضلانی است. تاندون های عضلانی در مفصل زانو و مفصل شانه در ثبات بدن بسیار مهم هستند. عضله صاف در شریان ها و رگ ها نقش مهمی در گردش خون در بدن دارند. غذا از دستگاه گوارش با حرکت موج مانند عضله ها (پریستالالیس) حرکت می کند. ماهیچه ها و اعصاب برای نگه داشتن و رهایی ادرار از مثانه باید با هم همکاری کنند. ماهیچه های اسکلتی در هنگام نشستن یا ایستادن بدن به وضعیت صحیح بدن کمک می کنند. وظیفه اصلی سیستم عضلانی تحرک است. وقتی عضلات منقبض می شوند، آن ها منجر به حرکت های مختلف بدن می شوند. عضلات صاف در رحم هنگام زایمان منبسط و منقبض می شوند. این حرکات جنین را از طریق واژن انتقال می دهند. همچنین، عضلات کف لگن به هدایت سر نوزاد در کانال زایمان کمک می کند. شش ماهیچه اسکلتی در اطراف چشم، حرکات آن را کنترل می کند. ماهیچه های داخل تنه از اندام های داخلی در قسمت جلویی، کناره ها و پشت بدن محافظت می کنند. استخوان های ستون فقرات و دنده ها نقش بیشتری در محافظت از بدن دارند. عضلات در تمام عملکردهای بدن از ضربان قلب و تنفس گرفته تا دویدن و پریدن نقش دارند. آسیب دیدگی عضلات می تواند بر حرکت، گفتار و موارد دیگر بدن ت ثیر بگذارد. در صورت مشاهده علایم ضعف عضلانی یا دردی که هیچ علت مشخصی ندارد، فرد باید به پزشک مراجعه کند. پزشک می تواند در مورد مشکل تصمیم بگیرد و یک برنامه درمانی مناسب ارایه دهد. اسکلتی عضلانی اختلالات اسکلتی عضلانی ( MSD ) شرایطی هستند که می توانند بر روی عضلات، استخوان ها و مفاصل ت ثیر بگذارند. MSDs رایج هستند و خطر ابتلا به آن ها با افزایش سن بیشتر می شود. شدت MSD می تواند متفاوت باشد. در بعضی موارد باعث درد و ناراحتی می شوند که فعالیت های روزمره فرد را مختل می کند. تشخیص زودرس و درمان آن ها ممکن است به کاهش علایم و بهبود پیش آگهی بلند مدت بیماری کمک کنند. ( Arthritis ) در حقیقت همان ورم و حساسیت یک یا چند مفصل است. علایم اصلی آرتروز درد مفصلی و خشک شدن آن ها است که معمولا با افزایش سن فرد بدتر شده و شدت می گیرد. شایع ترین انواع آرتروز شامل استیوآرتریت و می شود. استیوآرتریت، نوعی بیماری است که باعث تجزیه غضروف می شود که از انتهای استخوان های مفاصل محافظت می کند. این بیماری منجر به ساییدگی استخوان و درد قابل توجه، آسیب به استخوان ها و بافت های همبند، بافت اطراف و محدودیت در حرکت می شود. ( RA ) یک است که باعث التهاب مزمن مفاصل می شود. بیماری های خود ایمنی، بیماری هایی هستند که وقتی بافت های بدن به اشتباه توسط مورد حمله قرار می گیرند بروز می کنند. در حالی که التهاب بافت مفاصل و خود مفاصل از علایم اصلی آرتریت روماتویید است، این بیماری می تواند باعث التهاب خارج از مفصل و آسیب در اندام های دیگر هم شود. آرتریت روماتویید می تواند بر روی چندین عضو دیگر بدن ت ثیر بگذارد. به همین علت آرتریت روماتویید را یک بیماری سیستمیک و گاهی بیماری روماتویید می شناسند. آرتریت روماتویید که در افراد زیر سال شروع می شود، به ( JIA ) یا آرتریت روماتویید نوجوان JRA معروف است. علاوه بر این عفونت ها یا بیماری های زمینه ای مانند یا می تواند باعث ایجاد انواع دیگری از آرتروز شود. بسته به نوع آرتروز، درمان فرد متفاوت خواهد بود. البته هدف اصلی از درمان آرتروز کاهش علایم و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا است. کلمه ( Osteomalacia ) به معنای "استخوان های نرم" است. به عبارتی این شرایط مانع از جذب شدن مواد معدنی و سفت شدن استخوان ها می شود. در نتیجه استخوان ها ضعیف شده و احتمال خم شدن و شکستگی در آن ها افزایش می یابد. فقط بزرگسالان دچار بیماری نرمی استخوان یا استیومالاسیا می شوند. این بیماری در کودکان نامیده می شود. پوکی استخوان در زنان شایع تر است و اغلب در دوران بارداری اتفاق می افتد. نرمی استخوان با پوکی استخوان را اشتباه نگیرید. هر چند هر دو باعث شکستگی استخوان هستند. اما نرمی استخوان یا استیومالاسی مانع از سفت شدن استخوان ها می شود و پوکی استخوان باعث تضعیف استخوان می شود. پوکی استخوان باعث ضعف و شکنندگی استخوان ها می شود. شکستگی های مربوط به پوکی استخوان بیشتر در مفصل ران، مچ یا ستون فقرات رخ می دهد. استخوان بافت زنده ای است که مدام در حال شکسته شدن و جایگزینی است. پوکی استخوان وقتی ایجاد می شود که ایجاد استخوان جدید با از بین رفتن استخوان پیر همخوانی نداشته باشد. پوکی استخوان زنان و مردان از همه نژادها را تحت ت ثیر قرار می دهد. اما زنان سفید پوست و آسیایی به ویژه زنان مسن که را پشت سر می گذارند بیشتر در معرض خطر قرار دارند. داروها، رژیم غذایی سالم و ورزش با تحمل وزن می توانند به جلوگیری از ضعف استخوان یا تقویت استخوان های ضعیف در حال حاضر کمک کنند. پوکی استخوان، بیماری است که باعث کاهش چگالی و استحکام استخوان ها می شود زیرا در این شرایط ضعیف شدن استخوان ها سریعتر از رشد استخوان رخ می دهد. این بیماری می تواند ناشی از ژنتیک یا عادات ناسالم زندگی مانند کمبود یا و باشد. سندرم تونل کارپانل یک مشکل شایع است که باعث بروز درد، بی حسی و مور مور شدن دست ها و بازو می شود. این عارضه زمانی ایجاد می شود که یکی از اعصاب اصلی دست عصب میانی (مدیان) با وارد شدن به مچ دست فشرده شدن یا در تنگنا قرار می گیرد. در بیشتر بیماران، سندرم تونل کارپال یا همان تنگی کانال مچ دست با گذشت زمان شدیدتر می شود. به همین خاطر است که تشخیص و درمان سریع این عارضه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. زیرا در ابتدای بروز این مشکل فرد می تواند به راحتی با استفاده از آتل مچ دست یا پرهیز از انجام فعالیت های خاصی علایم این عارضه را درمان کند. برای جلوگیری از آسیب دایمی مچ دست و برای برداشتن فشار از روی عصب مدیان عمل جراحی نیاز است. تاندونیت التهاب یا سوزش تاندون است. این بیماری باعث ایجاد درد و حساسیت به بیرون از مفصل می شود. در حالی که تاندونیت ممکن است در هر یک از تاندون ها ایجاد می شود، اما بیشتر در اطراف شانه ها، آرنج ها، مچ دست ها، زانوها و پاشنه رخ می دهد. برخی از نام های متداول برای مشکلات مختلف تاندونیت، عبارتند از: آرنج تنیس آرنج گلفر شانه پارچر شانه شناگر زانوی جامپر بیشتر موارد تاندونیت را می توان با استراحت، و داروهایی برای کاهش درد درمان کرد. اگر تاندونیت شدید باشد و منجر به پارگی تاندون شود، ممکن است بیمار به عمل جراحی نیاز داشته باشد. درمان و بهبودی تاندون ها ممکن است شش هفته یا بیشتر طول بکشد. دیستروفی عضلانی اشاره به گروهی از بیماری ها دارد که باعث ضعف پیشرونده و از بین رفتن حجم قابل توجهی از عضلات می شود. در بیماری دیستروفی عضلانی، ژن های غیرطبیعی یا همان جهش های ژنتیکی در تولید پروتیین های لازم برای تشکیل ماهیچه سالم دخالت کرده و باعث مشکلات عضلانی برای فرد مبتلا خواهد شد. انواع مختلفی از دیستروفی عضلانی وجود دارد. البته علایم شایع ترین نوع از این بیماری بیشتر در دوران کودکی و نوزادان پسر را درگیر می کند. علاوه بر این انواع دیگری نیز دارد که تا بزرگسالی هیچ علامتی از خود نشان نداده و به صورت خاموش در بدن فرد حضور خواهد داشت. هیچ درمانی برای دیستروفی عضلانی وجود ندارد اما داروها و درمان می تواند به مدیریت علایم و کندتر شدن روند بیماری کمک زیادی کند. نام این بیماری از ریشه آلمانی و لاتین گرفته شده و به صورت تحت الفظی به معنای "ضعف عضلات شدید" است. بیماری یا، اختلال عصبی عضلانی خود ایمنی مزمن است که با ضعف گروه های عضلانی مشخص می شود. بیماری میاستنی گراویس نه جزء بیماری های ارثی است و نه جزء بیماری های واگیری اما ممکن است چندین نفر از اعضای یک خانواده را درگیر کند. تعداد زیادی از مبتلایان این بیماری تشخیص داده نمی شوند. بیماری میاستنی گراویس می تواند فارغ از نژاد، جنسیت و سن برای هر فردی از هر نژاد، جنسیت و سنی اتفاق بیفتد. این بیماری در بین زنان کم تر از سال و مردان بالای سال شایع تر از دیگر افراد است. بورسیت، التهاب دردناک بورساها است. Bursae کیسه های کوچک و پر از مایعات در مناطقی از بدن هستند که در معرض حرکت و اصطکاک (مالش) است. Bursae حاوی مقدار کمی مایع سینوویال یک مایع روان کننده روشن است که نقش موثری در حرکت بین استخوان ها، تاندون ها و عضلات در نزدیکی مفاصل دارد. بورسیت معمولا روی شانه ت ثیر می گذارد اما در بورسایی که در نزدیکی سایر مفاصل اصلی قرار دارد، از جمله باسن، آرنج، زانوها و پاشنه نیز شایع است. علایم آن شامل درد و التهاب است که از علل مختلفی مانند فعالیت بدنی شدید و آسیب دیدگی ناشی می شود. درمان به طور معمول شامل استراحت مفصل آسیب دیده و جلوگیری از تحریک بیشتر است. منابع: |
زخم بستر بدن که به آن زخم های فشار و زخم های دکوبیت نیز گفته می شود صدماتی به پوست و بافت زیرین هستند که از فشار طولانی مدت بر روی پوست ایجاد می شوند. افراد با شرایط پزشکی خاص که بیشتر در رختخواب بستری هستند و توانایی آنها برای تغییر موقعیت ها را محدود است یا مجبورند بیشتر وقتشان را در یک تخت یا صندلی بگذرانند به این زخم ها مبتلا می شوند. زخم بستر می توانند در طی چند ساعت یا چند روز رشد کنند. بیشتر زخم ها با درمان بهبود می یابند، اما برخی درمان نمی شوند. شما می توانید برای پیشگیری از زخم بستر و یا کمک به بهبودی آنها قدم بردارید. علایم هشدار دهنده زخم بستر، عبارتند از: تورم ترشح چرکی تغییرات غیرمعمول در رنگ پوست یا بافت ناحیه ای از پوست که نسبت به سایر مناطق احساس خنکی یا تحریک پذیری می کند. زخم بسترها بر اساس عمق، شدت و خصوصیات دیگر در یکی از چندین مرحله قرار می گیرند. میزان آسیب پوستی از تا یک آسیب عمیق که عضله و استخوان را درگیر می کند متغیر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این زخم ها بیشتر در قسمت های زیر روی پوست ایجاد می شوند: پشت بازوها و پاها جایی که روی صندلی قرار می گیرند. برای افرادی که باید در رختخواب بمانند، بسترها ممکن است در قسمت های زیر اتفاق بیفتد: تیغه های شانه پشت یا طرفین سر پاشنه پا، مچ پا و پوست پشت زانو لگن، قسمت تحتانی کمر یا استخوان ران اگر متوجه علایم هشدار دهنده زخم بستر شدید، موقعیت خود را تغییر دهید تا فشار بر روی ناحیه کاهش یابد. اگر در تا ساعت بهبودی مشاهده نکردید، با پزشک تماس بگیرید. در صورت بروز علایم، مانند، چرک ناشی از زخم، درد، بوی بد یا افزایش قرمزی، التهاب یا تورم در اطراف درد، سریعا به پزشک مراجعه کنید. زخم ها در اثر فشار بر روی پوست ایجاد می شوند که جریان خون به پوست را محدود می کند. بی تحرکی می تواند پوست را در معرض آسیب قرار داده و منجر به ایجاد زخم شود. عامل اصلی ایجاد زخم بستر، عبارتند از: فشار مداوم روی هر قسمت از بدن می تواند جریان خون به بافت ها را کاهش دهد. جریان خون برای رساندن اکسیژن و سایر مواد مغذی به بافت ها ضروری است. بدون این مواد مغذی اساسی، پوست و بافت های اطراف آسیب دیده و ممکن است در نهایت بمیرند. اصطکاک بین پوست و لباس یا ملافه می تواند پوست بیمار را در معرض آسیب دیدگی قرار دهد، به خصوص اگر پوست نیز مرطوب باشد. خطر ابتلا به زخم بستر در افراد با تحرک کم بیشتر است. عوامل خطر زخم بستر شامل موارد زیر است: عدم تحرک ممکن است به دلیل ضعف سلامتی، آسیب نخاعی باشد. با قرار گرفتن در معرض ادرار و مدفوع، پوست آسیب پذیرتر می شود. صدمات نخاعی، و سایر شرایط باعث از بین رفتن احساس می شود. عدم توانایی احساس درد یا ناراحتی می تواند منجر به عدم آگاهی از علایم هشدار دهنده و لزوم تغییر موقعیت شود. افراد برای حفظ پوست سالم و جلوگیری از خراب شدن بافت ها به میزان کافی مایعات، کالری، پروتیین، ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم های غذایی روزانه خود نیاز دارند. مشکلات سلامتی که می تواند بر جریان خون ت ثیر بگذارد، مانند و، می تواند خطر آسیب بافتی مانند زخم بستر را افزایش دهد. عوارض زخم بستر که برخی از آن ها خطرناک هستند، عبارتند از: سلولیت یک عفونت پوست و بافت های نرم متصل است که می تواند باعث گرما، قرمزی و تورم ناحیه آسیب دیده شود. افرادی که آسیب عصبی دارند اغلب در ناحیه ای که تحت سلولیت قرار دارد احساس درد نمی کنند. ناشی از فشارخون می تواند به مفاصل و استخوان ها وارد شود. (آرتریت سپتیک) می توانند به غضروف و بافت آسیب بزنند. عفونتهای استخوانی (پوکی استخوان) می توانند عملکرد مفاصل و اندامها را کاهش دهند. زخم های طولانی مدت و غیر درمان (زخم های مارجولین) می توانند به نوعی سرطان سلول سنگفرشی تبدیل شوند. به ندرت، زخم پوستی به منجر می شود. راهکارهای دیگر شامل مراقبت مناسب از پوست، حفظ رژیم غذای مناسب و مصرف مایعات، و ورزش روزانه است. توصیه های زیر را در رابطه با جابجایی مجدد در یک تخت یا صندلی در نظر بگیرید: هر یک ساعت یکبار با کمک دیگران سعی کنید وضعیت خود را تغییر دهید. اگر به اندازه کافی قدرت بدنی بالایی دارید، با فشار روی ویلچر یا بازوهای صندلی، بدن خود را از روی صندلی بلند کنید. برخی از صندلی های چرخدار به شما اجازه می دهند تا آنها را کج کنید که می تواند فشار را کاهش دهد. برای رفع فشار از کوسن ها یا تشک مخصوص استفاده کنید. از کوسن های دونات استفاده نکنید، زیرا می توانند فشار را بر بافت اطراف متمرکز کنند. اگر تختخواب شما می تواند در قسمت سر بلند شود، آن را بیش از درجه بالا نکشید. برای مراقبت از پوست پیشنهادات زیر را در نظر بگیرید: پوست را با پاک کننده ملایم بشویید و آن را خشک کنید. این روش معمول را به طور مرتب انجام دهید تا میزان قرار گرفتن در معرض پوست در برابر رطوبت، ادرار و مدفوع محدود شود. برای محافظت از پوست در برابر ادرار و مدفوع از کرم های مانع رطوبت استفاده کنید. در صورت لزوم، ملافه و لباس را مرتبا عوض کنید. دکمه های روی لباس و چین و چروک های موجود در ملافه را که پوست را تحریک می کند، را از بین ببرید. هر روز به نشانه های هشدار دهنده تشکیل زخم های جدیدتر توجه کرده و پوست خود را بررسی کنید. پزشک به احتمال زیاد از نزدیک پوست بیمار را بررسی می کند و با تشخیص زخم، آن را مرحله بندی می کند. مرحله بندی به تعیین بهترین روش درمانی کمک می کند. برای ارزیابی سلامت عمومی ممکن است را تجویز کند و سوالات زیر را بپرسد: آیا در گذشته زخم بستر داشتید؟ روال شما برای تغییر موقعیت چیست؟ چگونه آنها مدیریت شدند و نتیجه درمان چه بود؟ چه نوع کمک درمانی برای شما مفید بوده است؟ چه شرایط پزشکی دارید و درمان فعلی شما چیست؟ رژیم طبیعی روزانه و میزان مصرف مایعات شما چیست؟ درمان زخم های بستر شامل کاهش فشار بر روی پوست آسیب دیده، مراقبت از زخم ها، کنترل درد، جلوگیری از عفونت و حفظ مواد غذایی مناسب است. اعضای تیم مراقبت شما ممکن است شامل موارد زیر باشند: یک که در بهبود تحرک کمک می کند. پزشک متخصص در شرایط پوست (متخصص پوست) پزشک یا پرستار متخصص در مراقبت از زخم است. پزشک مراقبت های اولیه که بر برنامه درمانی نظارت دارد. جراح مغز و اعصاب، جراح عروق، جراح ارتوپدی یا جراح پلاستیک یک متخصص کاردرمانی که به اطمینان از سطوح مناسب صندلی کمک می کند. یک متخصص تغذیه که نیازهای غذایی شما را تحت نظر دارد و رژیم خوبی را توصیه می کند. پرستاران یا دستیاران پزشکی که برای مدیریت زخم ها هم مراقبت و آموزش لازم را ارایه می دهند. مددکار اجتماعی که به شما یا خانواده تان برای دسترسی به منابع کمک می کند و به نگرانی های عاطفی مربوط به بهبودی طولانی مدت می پردازد. اولین قدم در درمان یک زخم بستر کاهش فشار و اصطکاک ناشی از آن است. راهکارهای مورد نیاز عبارتند از: اگر تختخوابی دارید، مرتبا موقعیت خود را تغییر دهید و تغییر دهید. تعداد تغییر مکان شما بستگی به شرایط وضعیت تان و کیفیت سطحی که در آن قرار دارید بستگی دارد. از تشک، تختخواب و کوسن های مخصوص استفاده کنید که از پوست آسیب پذیر محافظت می کند. مراقبت از زخم های بستر بستگی به میزان عمق زخم دارد. به طور کلی، تمیز کردن و پانسمان زخم موارد زیر را شامل می شود: اگر پوست آسیب دیده باز نشده است، آنرا با پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. هر بار تغییر پانسمان، زخم های باز را با آب یا محلول نمکی (شور) تمیز کنید. باند با مرطوب نگه داشتن زخم باعث بهبودی می شود. همچنین سدی در برابر عفونت ایجاد کرده و پوست اطراف آن را خشک نگه می دارد. انتخاب بانداژ شامل گاز، ژل، فوم و پوشش های درمان شده است. ممکن است شما به ترکیبی از پانسمان احتیاج داشته باشید. برای بهبودی صحیح، زخم ها باید از بافت آسیب دیده، مرده یا آلوده پاک شوند. پزشک یا پرستار می تواند با صاف کردن زخم با آب یا بریدن بافت آسیب دیده، بافت آسیب دیده (دبرید) را از بین ببرد. سایر مداخلات عبارتند از: داروهای ضد التهابی غیر استروییدی مانند ایبوپروفن ( Advil ، Motrin IB ، دیگران) و ناپروکسن سدیم ( Aleve ) ممکن است درد را کاهش دهند. اینها می توانند قبل یا بعد از جابجایی و مراقبت از زخم بسیار مفید باشند. داروهای موضعی درد نیز می توانند در حین مراقبت از زخم مفید باشند. تغذیه مناسب باعث بهبود زخم می شود. یک زخم بستر بزرگ که نتواند بهبود یابد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. یکی از روش های ترمیم جراحی استفاده از پد ماهیچه، پوست یا بافت دیگر برای پوشاندن زخم و جراحی فلپ است. افراد مبتلا به بستر ممکن است ناراحتی، درد، انزوا اجتماعی یا افسردگی را تجربه کنند. در مورد نیازهای شما برای پشتیبانی و راحتی با تیم مراقبت خود صحبت کنید. یک مددکار اجتماعی می تواند در شناسایی گروه های جامعه ای که خدمات، آموزش و پشتیبانی از افرادی که مراقبت های طولانی مدت انجام می دهند، کمک کند. |
شایع ترین علل بیماری های تنفسی عوامل ژنتیکی، عفونت ها و سیگار کشیدن است. بیماری های تنفسی، یکی از رایج ترین بیماری ها در زمینه بهداشت پزشکی در جهان هستند و میلیون ها نفر از انواع بیماری های مختلف ریه رنج می برنند. متاسفانه تعداد زنان مبتلا به بیماری ریه به سرعت در حال افزایش است. در بسیاری از مواقع، عوامل ژنتیکی در بروز برخی از بیماری های تنفسی نقش زیادی دارند اما عوامل محیطی و محرک های حاضر در محل افراد یا قرار گرفتن در معرض محیط زیست نیز می تواند نقش بزرگی در میزان ابتلا آن ها به این بیماری های داشته باشد. بیماری های تنفسی ممکن است هر اندامی در داخل بدن که با روند تنفس درگیر است را تحت ت ثیر قرار دهد. این بیماری ها می توانند منجر به بروز باعث مشکلاتی در حفره های بینی، حنجره، گلو، نای، برونشیول ها، برونش ها، بافت های ریه و ماهیچه ها شوند. بیماری های موجود در دستگاه تنفسی به دلایل زیادی می توانند اتفاق بیفتند. به طور کلی شایع ترین علت های بیماری های دستگاه تنفسی، عبارتند از: سیستم ایمنی ضعیف بدن وجود عفونت های قارچی، ویروسی و باکتریایی رشد نامناسب ریه ها قبل از تولد و اختلالات مادرزادی قرار گرفتن در معرض بیش از حد دود و سایر مواد سمی شرایط نامساعد آب و هوایی و آلودگی هوا غیرقابل تحمل برخی از علت های اصلی بیماری های شایع سیستم تنفسی بدن، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هنوز علت دقیق بیماری مشخص نیست ولی به نظر می رسد ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی (ارثی) در بروز آن نقش دارند، از جمله: قرار گرفتن در معرض انواع تحریک کننده ها و آلرژن ها باعث ایجاد علایم این بیماری می شوند. محرک های آسم در افراد مختلف با هم فرق دارند و می تواند شامل موارد زیر باشد: هوای سرد احساسات و فعالیت بدنی ( عفونت های تنفسی مانند آلاینده های هوا و مواد تحریک کننده مانند دود ( GERD ) برخی داروهای خاص، از جمله مسدود کننده های بتا، ایبوپروفن و ناپروکسن مواد موجود در هوا مانند گرده، اسپورهای قالب، شوره های حیوان خانگی سولفیت ها و مواد نگهدارنده در برخی از غذاها و نوشیدنی ها از جمله میگو، میوه خشک، سیب زمینی فرآوری شده، آبجو و شراب علت اصلی COPD در کشورهای توسعه یافته، استعمال دخانیات است. COPD اغلب در افرادی که در معرض دود ناشی از سوختن سوخت برای پخت و پز و گرم کردن در خانه های با تهویه ضعیف قرار دارند، رخ می دهد. در اکثریت قریب به اتفاق مبتلایان به COPD ، آسیب ریه ای که منجر به ابتلا به COPD می شود ناشی از طولانی مدت است. اما از آنجایی که همه افراد سیگاری به این بیماری مبتلا نمی شوند احتمالا عوامل دیگری نیز در ایجاد COPD هم موثر هستند. برخی مواد می توانند محرکی برای بروز بیماری انسدادی مزمن ریوی باشند، از جمله: گرد و غبار دود سیگار آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن در معرض دود دست دوم معمولا توسط ویروس های عامل و آنفولانزا ایجاد می شوند. این ویروس در میلیون ها قطره ریز وجود دارد که وقتی شما سرفه یا عطسه می کنید، از طریق بینی و دهان تا حدود متر پخش می شوند. آن ها مدتی در هوا معلق می مانند، سپس روی سطوح مختلف قرار می گیرند و می تواند تا ساعت زنده بماند. استعمال سیگار عامل اصلی است. سیگار کشیدن خطرناک ترین رفتار و علتی است که باعث می شود مردم به آمفیزم مبتلا شوند. اهمیت مصرف سیگار به عنوان یک عامل خطر برای بروز آمفیزم بسیار زیاد است. دود سیگار از دو طریق به روند این بیماری کمک می کند. سیگار بافت ریه را از بین می برد و باعث انسداد جریان هوا و التهاب و سوزش راه های هوایی می شود. کشیدن سیگار و قرار گرفتن در معرض دود دست دوم ناشی از سیگار، علت اصلی می باشد. پزشکان معتقدند که سیگار کشیدن با آسیب رساندن به سلول هایی که از ریه محافظت می کنند، باعث سرطان ریه می شود. دود سیگار حاوی مواد سرطان زا است که باعث تغییر در بافت ریه می شود. در ابتدا ممکن است بدن این آسیب را ترمیم کند اما با هر بار قرار گرفتن در معرض مکرر دود سیگار، سلول های ریه بیشتر آسیب می بینند. با گذشت زمان، آسیب سلول های ریه می تواند باعث اختلال در عملکرد آن ها و سرطان ریه شود. بسته به علت، به پنج گروه تقسیم می شود. فشار خون شریانی ریوی معروف به فشار خون شریانی ریوی ایدیوپاتیک می باشد و علت آن عبارتند از: بیماری مادرزادی قلب شرایط دیگر، مانند اختلالات بافت همبند، عفونت HIV یا بیماری مزمن کبدی ( جهش ژنی خاص که به پرفشاری خون شریانی ریوی ارثی هم معروف است می تواند باعث افزایش فشار خون ریوی در خانواده ها شود. برخی از داروهای خاص (مانند داروهای رژیمی خاص یا داروهای غیرمجاز مانند متامفتامین) و یا سموم خاص فشار خون ریوی ناشی از بیماری قلبی بطن چپ هستند که برخی علل آن، عبارتند از: نارسایی حفره پایین سمت چپ قبل (بطن چپ) بیماری قلبی دریچه ای چپ، مانند دریچه میترال یا فشار خون بالا ریوی ناشی از بیماری ریه با علل اساسی زیر می باشند: و سایر قرار گرفتن در معرض بلند مدت در ارتفاعات بیماری انسدادی مزمن ریوی، مانند آمفیزم بیماری ریه مانند فیبروز ریوی، وضعیتی که باعث ایجاد زخم در بافت بین کیسه های هوایی ریه ها می شود. ناشی از لخته شدن خون مزمن بر اثر می باشند. فشار خون ریوی همراه با سایر شرایط زمینه ای، هستند برخی از این شرایط عبارتند از: اختلالات خون اختلالات متابولیک، مانند بیماری ذخیره سازی گلیکوژن تومورهایی که روی شریان های ریوی فشار می آورند. اختلالاتی که بر روی چندین اندام در بدن ت ثیر می گذارد مانند سارکوییدوز فیبروز ریوی بافت اطراف و بین کیسه های هوا (آلویول) در ریه ها را زخم و ضخیم و عبور اکسیژن در جریان خون را دشوارتر می کند. این آسیب ها می توانند توسط عوامل مختلفی ایجاد شوند، از جمله: پرتودرمانی برخی از داروها برخی شرایط پزشکی قرار گرفتن طولانی مدت در معرض برخی از سموم قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تعدادی از سموم و آلاینده ها می تواند به ریه های شما آسیب برساند، مانند: غبار غلات الیاف آزبست گرد و غبار سیلیس غبارهای فلزی سخت گرد و غبار زغال سنگ برخی از افرادی که را برای یا پستان دریافت می کنند، ماه ها یا بعضی اوقات سال ها پس از درمان اولیه علایم آسیب ریه را تجربه می کنند. بسیاری از داروها می توانند به ریه های شما آسیب وارد کنند، به ویژه داروهایی مانند: داروهای طراحی شده برای از بین بردن سلولهای سرطانی، مانند متوترکسات و سیکلوفسفامید، می توانند به بافت ریه آسیب بزنند. برخی از داروهایی که برای درمان ضربان قلب نامنظم، مانند آمیودارون استفاده می شود، ممکن است به بافت ریه آسیب برساند. آنتی بیوتیک هایی مانند نیتروفورانتویین (ماکروبید و ماکروودانتین) یا اتامبوتول می توانند باعث آسیب ریوی شوند. برخی داروهای ضد التهاب مانند ریتوکسیماب (ریتوکسان) یا سولفاسالازین (آزولفیدین) می توانند باعث آسیب ریوی شوند. آسیب ریه همچنین می تواند ناشی از تعدادی از شرایط باشد، از جمله: سارکوییدوز روماتیسم مفصلی اسکلرودرما درماتومیوزیت بیماری بافت همبند مختلط لوپوس اریتماتوی سیستمیک با این وجود، در بیشتر موارد، علت بیماری هرگز یافت نمی شود. فیبروز ریوی بدون علت مشخص فیبروز ریوی ایدیوپاتیک نامیده می شود. بر اساس برخی نظریه ها عوامل مختلفی مانند ویروس و قرار گرفتن در معرض دود تنباکو ممکن است باعث ایجاد فیبروز ریوی ایدیوپاتیک شود. همچنین، برخی از اشکال فیبروز ریوی ایدیوپاتیک در خانواده ها جنبه ارثی دارند و وراثت می تواند در فیبروز ریوی ایدیوپاتیک نقش داشته باشد. یک بیماری منفرد نیست. این بیماری می تواند بیش از علت مختلف داشته باشد که پنج مورد از شایعترین علل آن علل باکتریایی، علل ویروسی، مایکوپلاسمایی، سایر علل عفونی نظیر قارچ ها و ترکیبات شیمیایی مختلف می باشد. افراد الکلی و ناتوان، کسانی که عمل جراحی داشته اند، افرادی که دچار بیماری تنفسی یا عفونتهای ویروسی هستند و افرادی که دارای نقص ایمنی هستند شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند. باکتری هایی ایجاد کننده این بیماری در حلق بعضی از افراد سالم نیز یافت می شوند. زمانیکه سیستم دفاعی بدن به هر علتی نظیر بیماری، افزایش سن، سوء تغذیه، ناتوانی عمومی یا نقص ایمنی ضعیف می شود، این باکتریها می توانند تکثیر یافته و منجر به بروز صدمات شدیدی شوند. معمولا زمانی که مقاومت بدن کاهش می یابد این باکتریها به سمت ریه ها رفته و در آنجا سبب التهاب حبابچه های هوایی می شوند. امکان دارد قسمتی از یک لوب یا یک لوب کامل و یا حتی هر پنچ لوب ریه ها بطور کامل از مایع پر شود. این عفونت به هر علت از طریق جریان خون منتشر شده و کل بدن را فرا می گیرد. نوعی باکتری به نام پنوموکوک شایع ترین علت بروز ذات الریه باکتریایی می باشد. بنظر می رسد نیمی از موارد عفونت های ریه به علت عوامل ویروسی باشد. عفونت با ویروس آنفولانزا ممکن است بسیار شدید بوده و حتی گهگاهی منجر به مرگ شود. ویروس به ریه ها حمله کرده و در آنجا تکثیر می یابد ولی معمولا علیرغم آنکه بافت ریه پر از مایع می شود علایم بسیار کمی بروز می دهد. معمولا این ویروس افرادی را مبتلا می سازد که خود دارای بیماری های ریوی یا قلبی زمینه ای بوده و یا حامله هستند. پلور هنگام تحریک، التهاب یا عفونت بیش از حد مایعات ایجاد می کند. این مایع در حفره قفسه سینه در خارج از ریه جمع می شود و باعث می شود که به عنوان یک پلورال پلور شناخته می شود. سایر دلایل افتادگی پلور شامل موارد زیر است: ذات الریه آمبولی ریوی بیماری شدید کلیه سیروز یا عملکرد ضعیف کبد عوارض ناشی از جراحی قلب باز نارسایی احتقانی قلب (شایعترین علت کلی) مانند و |
شیوع بیش از حد سندرم متابولیک و تاثیر منفی آن بر روی بروز بیماری های زمینه ای مانند دیابت، بیماری قلبی عروقی، مرگ و میر ناشی از بیماری عروق کرونر قلب یکی از مباحث مهمی است که محققان به آن توجه ویژه ای دارند. سندرم متابولیک می تواند تاثیر زیادی بر روی بروز بیماری های روانی مانند افسردگی و کاهش کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی ( HRQL ) داشته باشد. بنابراین، راهکارهای مناسب برای پیشگیری از بروز سندرم متابولیک علاوه بر اینکه می تواند از بیماری های زمینه ای جلوگیری کند. می تواند نقش بسیار مهمی در سلامت روان و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. به نظر می رسد که مشاوره آنلاین راهکاری برای کم تحرکی و پیشگیری از عوامل خطر موثر در سندرم متابولیک باشد. نام گروهی از عوامل خطرزا است که در کنار هم خطر ابتلا به و را افزایش می دهد. این عوامل عبارتند از: قند خون بالا افزایش فشار خون چربی اضافی بدن در اطراف کمر سطح کلسترول غیر طبیعی یا تری گلیسیرید داشتن تنها یکی از این شرایط به معنای ابتلای شما به سندرم متابولیک نیست. اما شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری قرار می دهد. اگر شرایط دیگری به شرایط شما فعلی اضافه شود، احتمال بروز عوارض بیشتر خواهد شد. سندرم متابولیک، بسیار شایع است و یک سوم بزرگسالان افراد جامعه به آن مبتلا هستند. اگر مبتلا به هستید و یا برخی از شرایط آن را دارید. تغییرات سبک زندگی می تواند از بروز مشکلات جدی برای سلامتی شما جلوگیری کند. فعالیت و تحرک بیشتر به کیفیت بهتر زندگی ( HRQL ) و تسکین علایم کمک می کند. با بهبود عوامل خطر سندرم متابولیک از بروز بیماری های زمینه جلوگیری خواهد کرد. مت سفانه، بیشتر مبتلایان به سندرم متابولیک، به ویژه زنان میانسال و مسن، به طور مداوم از دستورالعمل های پیشنهادی برای تغییر سبک زندگی پیروی نمی کنند و دوست دارند یک سبک زندگی کم تحرکی داشته باشند. بررسی ها نشان می دهد که یک دوره درمانی مشاوره مبتنی بر رفتار های انگیزشی در طی هفته می تواند تاثیر بسیار زیادی در افزایش فعالیت بدنی و کاهش خطرات متابولیک در زنان میانسال و مسن داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید رابطه بین افسردگی و سندرم متابولیک یک رابطه دوطرفه است. افراد مبتلا به سندرم متابولیک بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار دارند. علایم افسردگی به خصوص در میانسالی می تواند شیوع سندرم متابولیک را افزایش دهد. از طرفی هم مبتلایان به سندرم متابولیک دارای چندین عامل خطر در بروز هستند. حتی ابتلا به این بیماری ها می تواند بار جسمی و روانی زیادی برای بیماران ایجاد کند و کیفیت زندگی آن ها را کاهش دهد. علاوه بر آن، مشخص شده است که کیفیت زندگی در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بسیار پایین تر از افراد سالم است. اما زنان نسبت به مردان کیفیت زندگی پایین تری دارند. بررسی ها نشان می دهد یک از عوامل موثر در میزان شیوع این وضعیت درد جسمی و بیماری های مرتبط با درد در زنان است. یک شیوه زندگی بی تحرک یا کم تحرک به عنوان یک عامل خطر عوارض بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر در نظر گرفته می شود. رفتارهای بی تحرک را می توان به عنوان زمان نشستن تعریف کرد. سبک زندگی بی تحرک یعنی صرف زمان زیاد برای رفتار های مانند دراز کشیدن، نشستن، تماشای تلویزیون و استفاده از رایانه و سایر سرگرمی های که نیاز به تحرک کمی دارند. بررسی ها نشان می دهد که کاهش رفتارهای کم تحرک و افزایش سطح فعالیت بدنی در زنان میانسال و مسن می تواند با کاهش عوامل خطر کیفیت زندگی افراد را بهبود ببخشد. اگرچه برنامه هایی که شیوه زندگی فعال را تشویق و ارایه می کنند زیاد هستند. اما به نظر می رسد افراد به خصوص زنان کمتر از این برنامه ها پیروی می کنند. اما استفاده از مشاوره آنلاین می تواند یک راهکار موثر در پیشبرد تغییرات رفتاری و بهبود شیوه های زندگی کم تحرک باشند. برای بهبود زندگی افراد کم تحرک می تواند در رفتارهایی مانند ترک سیگار و مشروبات الکلی و مدیریت و فشار خون تاثیر زیادی داشته باشد. مشاورین و متخصص با تجربه در این زمینه با تشویق افراد برای بررسی رفتارهای فعلی خودشان و درک بهتر از شیوه زندگی فعال راهکارهای لازم برای نجات از زندگی کم تحرک را ارایه می دهند. بررسی های صورت گرفته بر روی شرکت کننده مبتلا به، دیابت، مبتلایان به و یا افرادی که سیگار می کشند، نشان داد که مشاوره کوتاه دقیقه ای می تواند تاثیر بسیار زیادی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد. یک برنامه مشاوره با هدف تغییر سبک زندگی افراد کم تحرک می تواند تاثیر زیادی در سلامت افراد داشته باشد. شرکت کنندگان در این بررسی بعد از یک برنامه هفته با افزایش فعالیت بدنی خود علایم کمتری از افسردگی و بهبود کیفیت زندگی آن ها را نشان داده اند. عدم تحرک جسمی یا داشتن تحرک کم یک تهدید کلی برای بهداشت عمومی و سلامت افراد جامعه است. بررسی ها نشان می دهد که حداقل موارد است. عدم تحرک نسبت به استعمال نقش موثرتری در عامل مرگ و میر افراد دارد. همه متخصصان و پزشکان به بیماران خود توصیه می کنند که سطح فعالیت مناسبی داشته باشند. این در حالی است که شاید پزشکان به دلیل اینکه بیماران حرف های آن ها را جدی نمی گیرند. از توصیه های پزشکان پیروی نمی کنند وقت خودشان را صرف مشاوره دادن به بیماران در زمینه زندگی کم تحرک نمی کنند. بررسی ها نشان می دهد که فقط تا درصد از افراد سالمند در طول جلسات درمانی که با پزشکان خود دارند نوعی مشاوره در مورد فعالیت بدنی را دریافت می کنند. پزشکان دلایل مختلفی را برای عدم ارایه مشاوره پزشکی گزارش می دهند. آنها ادعا می کنند موانعی برای انجام دادن چنین مشاوره ای وجود دارد، از جمله: عدم آموزش لازم دستمزد کم برای مشاوره عدم اعتماد بیماران در اثربخشی مشاوره فرصت کم برای مشاوره دادن در هنگام ویزیت بیماران یکی دیگر از توضیحات احتمالی پزشکان این است که توصیه های نادرست در مورد فعالیت بدنی بیماران ممکن است باعث صدمه یا بدتر شدن شرایط کلینیکی مانند بیماری شریانی محیطی، پوکی استخوان، آسم، بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا و دیابت قندی شود. برهمین اساس مشاوره برای فعالیت بدنی مناسب در افراد نیاز به متخصصین و مشاورین با تجربه در این زمینه را دارد که بتوانند وضعیت بیمار را از همه لحاظ مورد بررسی قرار داده و راهکارهای مناسب با وضعیت او را پیشنهاد دهند. واقعیت این است که مشاوره پزشکی در مورد فعالیت بدنی نقش بسیار زیادی در زندگی و سلامت افراد دارد. مشاورین باید وقت و زمان زیادی را صرف بیماران خود کنند. مشاورین باید در طول هر جلسه درمان، سطح فعالیت بدنی افراد را به صورت کوتاه مدت افزایش دهند. حتی بیماران را برای شروع فعالیت جدیدتر آماده کنند. مشاوره برای نجات از زندگی کم تحرک به یک جلسه معاینه پزشکی محدود نمی شود. بلکه روندی پیوسته و مداوم است. پزشک با ابزارها و راهنمایی های مختلفی می توان نتایج نهایی جلسات مشاوره را بهبود ببخشد. اما هیچ پروتکل مشخصی برای مشاوره فعالیت بدنی وجود ندارد. نتایج کلی جلسات درمان به توانایی ها و تجربه مشاور و پیروی بیمار از دستورات و راهنمایی های او بستگی دارد. اگر تصمیم به با متخصصین با تجربه در زمینه فعالیت بدنی متناسب با وضعیت خودتان گرفته اید. یا می خواهید با کاهش عوامل خطر سندرم متابولیک از بروز بیماری های زمینه ای و پرهزینه مانند پیشگیری کنید. ما به شما مشاوره تلفنی و آنلاین از را پیشنهاد می کنیم. شما با نصب این برنامه می توانید با بیش از صد ها مشاور و متخصص با تجربه در زمینه های مختلف پزشکی، پیراپزشکی و روانشناسی به صورت آنلاین و شبانه روزی در ارتباط باشید. استفاده از یک برنامه مشاوره هفته ای، شامل اصلاح شیوه زندگی می تواند با تغییر در سبک زندگی افراد کم تحرک و بهبود علایم افسردگی و همچنین افزایش کیفیت زندگی افراد موثر است. علاوه بر آن مشاوره انلاین و تلفنی با از بین بردن محدودیت های دوران کرونا، دسترسی به متخصصین و مشاورین با تجربه را کاملا از بین برده است. افراد می تواند با استفاده این خدمات از بروز بسیاری بیماری های مزمن بهداشتی از جمله چاقی، دیابت نوع و بیماری های قلبی عروقی پیشگیری کنند. حتی خطرات ناشی از افسردگی را کاهش دهند. علایم افسردگی، عبارتند از: اضطراب خستگی کمبود انرژی آشفتگی یا بی قراری احساس غم، گریه کردن، پوچی یا نا امیدی کاهش اشتها و کاهش وزن یا پرخوری و افزایش وزن اختلالات خواب از جمله بی خوابی یا خواب بیش از حد اختلال در تفکر، تمرکز، تصمیم گیری و به یاد آوردن مسایل افکار مکرر در مورد مرگ و خودکشی، اقدام به خودکشی مشکلات جسمی غیر قابل توضیح مانند کمردرد یا سردرد عصبانیت، تحریک پذیری یا ناامیدی، حتی در مورد مسایل کوچک از دست دادن علاقه یا لذت در فعالیت های عادی جنسی، سرگرمی یا ورزش |
اگر چه دوران بارداری برای زنان لذت بخش است. اما در عین حال با عوارض ناخوشایندی همراه است که یکی از آنها افزایش تولید نفخ و گازهای شکمی است. بسیاری از زنان باردار این عارضه ناخوشایند را در دوران بارداری خود تجربه می کنند. به دنبال درمان های خانگی برای کاهش نفخ در بارداری هستند. تولید نفخ و گازهای شکمی در بارداری علت های بسیار زیادی دارد. به گفته انجمن بارداری آمریکا یکی از مهمترین علل تولید گازهای شکمی در مادران باردار افزایش هورمون پروژسترون در این دوران است. این هورمون سبب شل شدن عضلات بدن می شود. با ریلکس شدن ماهیچه های راست روده سرعت هضم غذا نیز کاهش می یابد. این امر در نهایت باعث تولید گاز بیشتر در دستگاه گوارش و ناراحتی های ثانویه پس از آن می شود. همچنین از علل دیگری که می توانند باعث افزایش تولید گازهای شکمی در بارداری شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد: سوء هاضمه سوزش سردل عدم تحرک بدنی رژیم غذایی نامناسب اگر چه ابتلا به این عارضه در عین آزاردهنده بودن می تواند باعث شرمساری بسیار شود ولی با استفاده از راهکارهایی ساده و موثر می توان به کاهش تولید گازهای شکمی در این دوران کمک کرد. مواد غذایی مصرفی چه در و یا غیر از آن تاثیر مستقیمی بر میزان گاز تولید شده در بدن دارند بنابراین زنان باید به عنوان یکی از اولین درمان خانگی برای در بارداری از یک رژیم غذایی سالم و متعادل پیروی کرده و از مصرف غذاهایی که می توانند باعث ایجاد نفخ و گازهای شکمی شوند تا حد امکان خودداری کنند. علاوه بر آن، خانم های باردار چنانچه دچار مشکل بوده و یا به شیر گاو دارند باید تا حد امکان از مصرف فرآورده های لبنی اجتناب کرده و از جایگزین های غذایی دیگری مانند شیر سویا و یا شیر برنج استفاده کنند. مواد غذایی زیر تا حدودی نفاخ بوده و می توانند باعث افزایش تولید گازهای شکمی در دستگاه گوارش شوند: کلم نان پاستا مارچوبه گل کلم سبوس انواع لوبیا جو دو سر کلم بروکلی برنج سفید سیب زمینی کلم بروکسلی میوه هایی مانند تمشک و گلابی از مصرف غذاهای چرب و سرخ شده پرهیز شود. زیرا برای تجزیه و هضم آنها در دستگاه گوارش به زمان بیشتر و طولانی تری نیاز دارند. همچنین از مصرف نوشیدنی های گازدار و میوه ای به دلیل اینکه حاوی کالری کاذب است. حتی می توانند باعث تولید گازهای شکمی و تشدید نشانه های نفخ شوند تا حد امکان خودداری شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آب، در حفظ سلامت و پیشگیری از تولید گازهای شکمی در بدن نقش بسیار موثری دارد. مصرف آب و مایعات کافی باعث بهبود عملکرد دستگاه گوارش شده و در کاهش نفخ و پیشگیری از یبوست در بسیار موثر است. همچنین آبرسانی کافی به بدن در بارداری برای سلامت رشد جنین بسیار ضروری است. در واقع بررسی ها نشان داده که نوشیدن آب کافی در بارداری در رفع مشکل الیگوهیدرامنیوس یا کاهش مایع آمنیوتیک موثر است. حتی می تواند میزان مایع آمنیون را تا حد قابل توجهی بهبود ببخشد. از این رو به زنان باردار توصیه می شود روزانه بین تا لیوان آب ساده یا طعم دار مصرف کرده و در رژیم غذایی خود از آب میوه هایی استفاده کنید که دارای کربوهیدرات‌کمتری هستند. زیرا هضم این قندها برای برخی افراد دشوار بوده و مصرف آنها می تواند منجر به بروز مشکلات گوارشی از جمله تولید نفخ و گازهای شکمی بیش از حد شود. میوه هایی مانند کرن بری، انگور، آناناس و پرتقال دارای‌کمتری هستند. همچنین آنها از مصرف نوشیدنی های گازدار مانند نوشابه که می توانند موجب تولید گازهای شکمی و تشدید نشانه های نفخ در بدن شوند خودداری کنند. اگرچه فیبرهای غذایی می توانند باعث تولید گاز بیشتر در مجاری گوارش شوند ولی مصرف این مواد مغذی اجابت مزاج را منظم کرده و دفع مواد زاید بدن را بهبود می بخشد. این امر باعث پیشگیری از بروز مشکلاتی مانند و تولید نفخ در بدن خواهد شد. مصرف کافی فیبر باعث جذب آب در روده ها، نرم شدن مدفوع و دفع راحت تر آن از روده ها می شود. دریافت روزانه تا گرم فیبر در رژیم غذایی روزانه در کاهش تولید گاز در مجاری گوارش بسیار موثر است. خانم های باردار می توانند با مصرف مواد غذایی مختلفی مانند آلو، موز، جودوسر و دانه کتان میزان فیبر دریافتی خود را افزایش دهند. در صورت عدم علاقه به مصرف مواد غذایی حاوی فیبر می توانند با پزشک خود در مورد مصرف مکمل های فیبر دار مشورت کرده و آنها را مطابق با توصیه و تجویز او مصرف کنند. بارداری به این معنا نیست که زنان بارداری باید دایما در بستر دراز کشیده و تمام اوقات را به استراحت بپردازند. در واقع انجام این کار می تواند منجر به تشدید علایم نفخ شود. انجام در کاهش تولید گاز در مجاری گوارش بسیار موثر است. همچنین سهولت هضم غذا نیز از دیگر مزایای پرداختن به ورزش های سبک و ملایم روزانه می باشد. به این معنی که غذا با سرعت بیشتری در روده ها حرکت کرده و طبیعتا در طول مسیر نیز گاز کمتری تولید می کند. پیاده روی از جمله ورزش های خوب و مطمینی است که در این دوران به منظور پیشگیری از تولید گاز معده به کلیه مادران باردار توصیه می شود. علاوه بر آن پرداختن به ورزش های منظم روزانه در پیشگیری از افزایش وزن بی رویه، بهبود متابولیسم گلوکز و همچنین کاهش مقاومت به انسولین نیز بسیار موثر است. انجام در بارداری می تواند در کاهش تولید گازهای شکمی و مشکلات ناشی از آن به زنان بارداری کمک کند. حرکت گاو آهن یوگا (هالاسانا) یکی از بهترین تمرینات یوگا در بارداری به شمار می رود. انجام این حرکت به تقویت عضلات تنه و انعطاف ستون فقرات کمک موثری کرده و حتی ماساژ ملایمی را به اعضای ستون فقرات و شکم ارایه می دهد. ابتدا همانند چهار دست و پا بر روی زمین قرار بگیرید. دست ها را به عرض شانه از هم بار کنید. در حالیکه نفس خود را به داخل می کشید شکمتان را به سمت پایین متمایل کنید. همزمان فقسه سینه، سر و گردن خود را بالا کشیده و به بالاترین نقطه دیوار روبرو نگاه کنید. این عمل را تا بار تکرار و در پایان برای آزاد کردن بدن خود در وضعیت جنین قرار بگیرید. پیش از پرداختن به هر یک از تمرینات یوگا حتما با پزشک خود مشورت کنید. مصرف دوغ درمان خانگی بسیار موثری در کاهش نفخ شکم و مشکلات ناشی از آن در بارداری است. ولی با این حال افراد مبتلا به مشکل باید تا حد امکان از مصرف آن خودداری کنند. دوغ منبعی سرشار از باکتری های مفید پروبیوتیک است که مصرف آن باعث بهبود هضم غذا و در نتیجه پیشگیری از سوء هاضمه و تولید بیش از حد گاز در می شود. ضمن آنکه طعم دوغ مورد علاقه بسیاری از افراد است. خانم های باردار می توانند این نوشیدنی مفید را یک تا دو بار در روز میل کنند. بابونه از جمله درمان های خانگی موثر در رفع نفخ و گازهای شکمی در بارداری به شمار می رود. مصرف این گیاه دارویی با کاهش ترشح اسید و پپسین از دیواره معده می تواند از تولید نفخ و باد معده پیشگیری کند. در واقع بابونه یک درمان عالی و طبیعی برای برطرف کردن فوری نفخ و درد معده است. علاوه بر آن کاهش سطح قند خون ناشتا و افزایش حساسیت به انسولین نیز از دیگر مزایای مصرف بابونه در بارداری به شمار می رود. چای کیسه ای بابونه را داخل یک لیوان آب جوش قرار دهید. پس از دم کشیدن بابونه چای کیسه ای را از لیوان خارج کرده و آن را بنوشید. می توانید حداقل یکبار در روز از این دمنوش گیاهی استفاده کنید. شنبلیله از منابع بسیار خوب فیبر محلول به شمار می رود که مصرف آن باعث جذب آب در روده ها شده و دفع مواد زاید بدن را بهبود می بخشد. مصرف این گیاه در دوران بارداری در بهبود یبوست و در نتیجه پیشگیری از تولید گاز در دستگاه گوارش نقش بسیار موثری دارد. قاشق غذاخوری از دانه های شنبلیله را داخل یک فنجان آب سرد قرار دهید. اجازه دهید به مدت یک شب در آب خیس بخورد. صبح روز بعد دانه ها را از صافی رد کرده و آب آن را به صورت ناشتا میل کنید. نوع لباسی که خانم ها در دوران بارداری خود می پوشند نقش مهمی در پیشگیری یا تشدید نفخ شکم دارد. به عنوان مثال پوشیدن لباس هایی که در ناحیه کمر تنگ است باعث وارد آمدن فشار مضاعف به معده خواهد شد. همچنین پوشیدن لباس های تنگ باعث کند شدن جریان خون شده و این مساله نیز تجمع گاز در دستگاه گوارش را تشدید می کند. بنابراین خانم ها بهتر است در صورت پوشیدن شلوار یا دامن های تنگ آنها را تعویض کرده و به خصوص در این دوران از لباس های گشاد و راحت تری استفاده کنند. پوشیدن لباس های گشاد باعث حذف فشار اضافه وارده بر ناحیه شکم و کمر، حرکت آزادانه گازها در مجرای گوارش و در نتیجه دفع راحت تر آنها از بدن خواهد شد. یک راهکار ساده دیگر برای پیشگیری از تولید گاز اضافه در بدن خوردن وعده های غذایی کوچکتر است. به این معنا که زنان باردار می توانند وعده های غذایی خود را به جای سه وعده سنگین غذایی به تا وعده غذایی سبک و کوچکتر در روز تقسیم کنند. از سویی دیگر نحوه غذا خوردن نیز نقش مهمی در میزان تولید گازهای شکمی دارد. بنابراین آنها باید سعی کنند غذا را به درستی جویده و از بلعیدن و سریع خوردن آن خودداری شود. در واقع انباشتن غذا در دهان و سریع خوردن آن می تواند به سرعت باعث تولید گاز در معده شود. همچنین از خوردن غذا به حالت دراز کشیده خودداری شود. غذای خود را همواره به حالت نشسته صرف کرده و به منظور پیشگیری از و ایجاد گاز در دستگاه گوارش از دراز کشیدن بلافاصله پس از صرف غذا خودداری کنند. خانم های باردار می توانند علاوه بر راهکاری های گفته شده، موارد زیر را در نظر بگیرند: برای پیشگیری از یبوست مطمین شوند که اجابت مزاج طبیعی دارند. تنش و استرس بیش از حد می تواند باعث تولید گازهای شکمی شود. بنابراین تا حد امکان از قرارگیری در شرایط استرس زا خودداری شود. غذاهای مصرفی خود را یادداشت کنند تا آن دسته از مواد غذایی که باعث بروز نفخ و می شوند را شناسایی کنند. مایعاتی مانند آب یا آب میوه ها را با استفاده از یک نی و به صورت جرعه جرعه نوشیده و از سرکشیدن آنها خودداری کنند. |
از شایع ترین بیماری های سیستم عصبی درد است و بخش اعظم آن مربوط به اعصاب می باشد اما علاوه بر آن، بیماری ها و شرایط زیادی سلامت سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند. سیستم عصبی در اصل سیم کشی برق بدن است. سیستم عصبی مجموعه پیچیده ای از اعصاب و سلول های تخصصی معروف به نورون ها هستند که پیام ها را بین قسمت های مختلف بدن منتقل می کند. سیستم عصبی از نظر ساختاری از دو قسمت سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی تشکیل شده است. سیستم عصبی مرکزی از مغز، نخاع و اعصاب ساخته شده است. محیطی از نورون های حسی، گانگلیون (خوشه های نورون) و اعصاب تشکیل شده که به هم دیگر و سیستم عصبی مرکزی متصل می شوند. از نظر عملکردی، سیستم عصبی دو بخش اصلی جسمی یا ارادی و بخش خودمختار یا غیر ارادی دارد. سیستم عصبی یک شبکه پیچیده و بسیار تخصصی است که تعامل بین شما و دنیای اطراف تان را سازماندهی، توضیح و هدایت می کند. در کنترل و تنظیم موارد زیر نقش زیادی دارد: بینایی، شنوایی، طعم، بو و احساس عملکرد های ارادی و غیر ارادی مانند حرکت، تعادل و هماهنگی عملکرد اکثر سیستم های بدن دیگر مانند جریان خون و فشار خون سیستم عصبی به شما این امکان را می دهد تا هوشیار باشید. مرکزی از مغز و نخاع تشکیل شده است. مغز نقش مهمی در کنترل بیشتر عملکردهای بدن از جمله هوشیاری، حرکات، احساسات، افکار، گفتار و حافظه دارد. برخی از حرکات رفلکس می توانند از طریق مسیرهای نخاعی و بدون مشارکت در ساختارهای مغزی رخ دهند. نخاع به قسمتی از مغز به نام ساقه مغز متصل است و از طریق کانال نخاعی عبور می کند. اعصاب جمجمه از ساقه مغز خارج می شوند. ریشه های عصبی از نخاع به هر دو طرف بدن می روند. نخاع حامل سیگنال (پیام) بین مغز و اعصاب محیطی بدن است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مایع مغزی نخاعی که در بین لایه مننژ به نام ماده پیا و آراکنویید وجود دارد، مغز و نخاع را احاطه کرده و در حفره های (بطن ها) سیستم عصبی مرکزی گردش می کند. لایه بیرونی آن ضخیم تر است و نقش محافظ را ایفا می کند و ماده dura نامیده می شود. واحد اصلی سیستم عصبی مرکزی نورون (سلول عصبی) است. میلیاردها نورون به بخش های مختلف بدن اجازه می دهد تا از طریق مغز و نخاع با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. ماده ای چرب به نام میلین سلول های عصبی را برای برقراری ارتباط سریع عصب تا عصب، پوشش می دهد. مغز بزرگترین قسمت سیستم عصبی است. مغر اقدامات ارادی مانند گفتار، حواس، فکر و حافظه را کنترل می کند. به طور کلی مغز به دو نیمه تقسیم می شود که به نیمکره راست و چپ معروف هستند. توده ای از الیاف به نام corpus callosum نیم کره ها را به هم دیگر پیوند می دهد. نیمکره راست حرکات اندام های ارادی را در سمت چپ بدن کنترل می کند و نیمکره چپ حرکات اندام های ارادی را در سمت راست بدن تحت کنترل می گیرد. تقریبا در هر شخص یک نیمکره نسبت به نیمکره دیگر برتری دارد. هر نیمکره به چهار لوب یا ناحیه تقسیم می شود که بهم پیوسته اند. قشر مغز که به آن ماده خاکستری نیز گفته می شود، خارجی ترین لایه مغز است و عمدتا حاوی اجساد عصبی است. ماده خاکستری به طور فعال در ذخیره و پردازش اطلاعات شرکت می کند. ماده خاکستری از هسته و آکسون تشکیل شده است. قسمت های مخلتف قشر مغز را بر اساس عملکرد کلی یا نام لوب نام گذاری می شوند. اگر مسیول عملکرد حرکتی باشد، منطقه را قشر حرکتی می گویند. اگر مسیول عملکرد حسی باشد، منطقه را قشر حسی یا موضعی می گویند. قشر کلسیتین یا قشر بینایی و یا جلدی در لوب اکسیپیتال قرار دارد و اطلاعات بصری را دریافت می کند. قشر شنوایی در لوب تمپورال، صداها یا اطلاعات کلامی را دریافت می کند. نورون های عصبی که از ساقه مغز و نخاع خارج می شوند بخشی از سیستم عصبی محیطی می شوند. اعصاب جمجمه از ساقه مغز خارج شده و به عنوان انتقال دهنده سیستم عصبی محیطی بسیاری از کارکردها از جمله حرکات چشم و احساس صورت، شنوایی و سلیقه را به عهده دارند. نخاع نیز مانند مغز توسط ماده پیا و غشاهای آراکنویید پوشانده شده است. مایع مغزی نخاعی در اطراف پیا و زیر آراکنویید بیرونی گردش می کند. به این فضا نیز فضای فرعی زیر بغل گفته می شود. از شایع ترین بیماری های سیستم عصبی بیماری هایی هستند که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند ممکن است یا به مرور زمان رخ دهند و باعث از دست رفتن تدریجی عملکرد سیستم (دژنراسیون) شوند و یا به طور ناگهانی اتفاق بیفتند و باعث ایجاد مشکلات جدی تر (حاد) شوند. علایم بیماری های سیستم عصبی از خفیف تا شدید متغیر هستند. علایم به محلی که سیستم عصبی درگیر شده و علت اصلی بیماری بستگی دارند. برخی از شرایط جدی که می تواند باعث بروز شایع ترین بیماری های سیستم عصبی شوند، عبارتند از: مانند اختلالات عروقی به ویژه صدمات به سر و نخاع مشکلاتی که در بدو تولد وجود دارند. مانند منوکسید کربن، آرسنیک یا سرب مانند، یا بیماران مبتلا به اختلالات عصبی ممکن است مشکلات عملکردی داشته باشند، از جمله: بیماری پارکینسون بیماری پارکینسون نوعی اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت ت ثیر می گذارد. علایم به تدریج و گاهی با لرزش یک دست شروع می شوند. یک علایم شایع است، اما معمولا باعث سفتی یا کند شدن حرکت می شود. گفتار بیمار نامفهوم شود. علایم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری و گذشت زمان بدتر می شوند. گاهی اوقات، پزشک برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علایم، جراحی را پیشنهاد می کند. علایم اولیه ممکن است خفیف و نامشخص باشد. علایم اغلب از یک طرف بدن شروع می شود و بعد از شروع علایم روی هر دو طرف، شدیدتر می شوند. حمله ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز است. تشخیص تشنج خفیف ممکن است دشوار باشد و چند ثانیه طول بکشد که باعث از بین رفتن هوشیاری و آگاهی بیمار می شود. تشنج شدیدتر می‌تواند باعث اسپاسم و گرفتگی عضلات غیرقابل کنترل شود و می‌تواند چند ثانیه تا چند دقیقه دوام بیاورد. در طی تشنج شدیدتر، برخی از افراد دچار سردرگمی‌می‌شوند و هوشیاری خود را از دست می‌دهند. پس از آن ممکن است بیمار هیچ خاطره‌ای از وقوع تشنج را به یاد نیاورد. به طور کلی، خطر ابتلا به صرع تا سالگی حدود درصد یا از هر نفر مورد است. اگر والدینی به دلیل علت ژنتیکی مبتلا به صرع باشند، میزان ابتلا فرزند آنها بین تا درصد افزایش می‌یابد اما اگر علت تشنج در والدین سکته و یا آسیب مغزی باشد احتمال تاثیر بیماری و انتقال آن به فرزندان آن ها وجود ندارد. تشنج علایم اصلی صرع است. علایم آن از فرد به فرد دیگر و با توجه به نوع تشنج متفاوت است. ( MS ) یک بیماری ناتوان کننده مغز و نخاع است. MS سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را پوشانده، حمله می کند و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می شود. سرانجام، این بیماری می تواند باعث آسیب دایمی یا شدید اعصاب شود. علایم بیماری ام اس بسیار متفاوت است و به میزان آسیب عصبی و نوع اعصابی که تحت ت ثیر قرار می گیرند بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به ام اس شدید ممکن است توانایی پیاده روی به طور مستقل را از دست بدهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است مدت طولانی بهبودی را بدون هیچ علایمی جدید تجربه کنند. با این حال، درمان ها می توانند به بهبودی در حملات، اصلاح روند بیماری و مدیریت علایم کمک کنند. شایع ترین علت است. این بیماری با کاهش تفکر، مهارت های رفتاری و اجتماعی توانایی فرد را مختل می کند. بیماری آلزایمر نوعی اختلال پیشرونده است که باعث می شود سلول های مغزی از بین بروند و بمیرند. با پیشرفت این بیماری، فرد مبتلا به آلزایمر دچار اختلال شدید حافظه می شود و توانایی انجام کارهای روزمره خودش را از دست می دهد. این روش های درمانی گاهی اوقات به مبتلایان آلزایمر کمک می کند تا عملکرد خود را به حداکثر برسانند و استقلال را برای مدتی حفظ کنند. برنامه ها و خدمات مختلفی وجود دارند که می تواند به حمایت از افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آنها کمک کند. به ALS اغلب بیماری لو جریگ هم گفته می شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ALS یک بیماری سیستم عصبی پیشرونده است. سلول های عصبی مغز و نخاع را تحت ت ثیر قرار می دهد و باعث از دست رفتن کنترل عضلات می شود. علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست و به نظر می رسد در برخی موارد ارثی باشد. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک اغلب با پیچش عضلانی و ضعف در اندام یا اختلال در گفتار شروع می شود و در نهایت بر روی کنترل عضلات مورد نیاز برای حرکت، صحبت، غذا خوردن و تنفس ت ثیر می گذارد. هیچ درمانی برای این بیماری کشنده وجود ندارد. هنگامی رخ می دهد که خونرسانی به قسمتی از مغز قطع و یا کم و از رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به بافت مغز جلوگیری می شود. در این صورت طی چند دقیقه سلول های مغزی می میرند. سکته مغزی یک اورژانس پزشکی است که برای پیشگیری از آسیب به مغز و بروز عوارض به درمان فوری نیاز دارد. شناخت علایم سکته مغزی در هنگام بروز آن ها، بسیار مهم است زیرا برخی از گزینه های درمانی بلافاصله پس از شروع سکته مغزی موثرتر هستند. خطر سکته مغزی در زنان در مقایسه با آقایان بیشتر است و بروز برخی از علایم آن در زنان شیوع بیشتری دارد. التهاب غشاهای (مننژ) اطراف مغز و نخاع است. تورم ناشی از مننژیت باعث ایجاد علایمی مانند سردرد، تب و گردن سفت می شود. مننژیت در بیشتر موارد از عفونت ویروسی ناشی می شود، اما عفونت های باکتریایی، انگلی و قارچی هم می توانند منجر به این بیماری شوند. مننژیت ممکن است بعد از چند هفته، بدون درمان بهبود یابد اما در برخی موارد می توانند خطرناک باشد و بیمار نیاز به درمان اضطراری و مصرف آنتی بیوتیک داشته باشد. درمان زودرس مننژیت باکتریایی می تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند. این بیماری می تواند بر همه افراد ت ثیر بگذارد، اما در نوزادان، کودکان خردسال، نوجوانان و بزرگسالان شیوع بیشتری دارد. |
سیستم غدد درون ریز شبکه ای از غدد و اندام ها است که در سراسر بدن قرار گرفته و مانند سیستم عصبی اختلالات تیرویید، چه به شکل کم کاری و چه به شکل پرکاری یکی از شایع ترین بیماری های سیستم غدد درون ریز بوده که تاثیرات مهمی بر عملکرد سایر اعضا می گذارد. دستگاه غدد درون ریز طیف وسیعی از عملکردهای بدن را از طریق ترشح هورمون ها تنظیم و کنترل می کنند. هورمون ها توسط غدد تشکیل دهنده سیستم غدد درون ریز ترشح می شوند و از طریق جریان خون به اندام ها و بافت های مختلف بدن انتقال پیدا می کنند. برخی از نمونه عملکردهای بدن که توسط سیستم غدد درون ریز کنترل می شوند، عبارتند از: ضربان قلب فشار خون رشد و نمو اشتها و تغذیه سوخت و ساز تنظیم دمای بدن عملکرد جنسی و تولید مثل کنترل چرخه خواب و بیداری سیستم غدد درون ریز از شبکه پیچیده غدد تشکیل شده که هورمون ها را ترشح، ذخیره و آزاد می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید غدد سیستم غدد درون ریز، عبارتند از: غده پاراتیرویید در قسمت جلوی گردن نقش موثری در کنترل میزان دارد. در پشت معده قرار گرفته و عملکرد آن کنترل میزان قند خون است. این غده در وسط مغز یافت می شود و در کنترل چرخه های خواب بیدار تاثیر زیادی دارد. غده تیرویید که در قسمت بالای تنه واقع شده تا بلوغ به فعالیت خودش ادامه می دهد و هورمون های مهمی را برای رشد تولید می کند. در بالای هر کلیه یک غده فوق کلیوی یا آدرنال وجود دارد. این غدد در تنظیم عملکردهایی مانند فشار خون، ضربان قلب و پاسخ به استرس نقش مهمی دارند. هیپوتالاموس چندین هورمون مختلف را تولید می کند که وظیفه کنترل غده هیپوفیز، تنظیم بسیاری از کارکردها از جمله چرخه خواب بیدار، دمای بدن و اشتها را برعهده دارد. همچنین هیپوتالاموس می تواند عملکرد سایر غدد درون ریز را تنظیم کند. غده هیپوفیز در زیر هیپوتالاموس واقع شده است و هورمون های تولید شده آن بر رشد و تولید مثل ت ثیر می گذارند. آنها همچنین می توانند عملکرد سایر غدد درون ریز را کنترل کنند. برخی غدد درون ریز نیز عملکردهای برون ریز هم دارند. به عنوان مثال تخمدان ها و بیضه ها هورمون هایی تولید می کنند که به ترتیب عملکرد تولید تخم و اسپرم را برعهده دارند. هورمون ها، مواد شیمیایی هستند که سیستم غدد درون ریز از آنها برای ارسال پیام به اندام ها و بافت ها استفاده می کند. برخی از هورمون های تولید شده توسط سیستم غدد درون ریز، عبارتند از: سطح هورمون های بدن تحت تاثیر عوامل بسیار زیادی ممکن است از حد طبیعی خودشان بسیار بیشتر و یا کمتر شده و منجر به بروز بیماری های مختلفی در سیستم غدد درون ریز گردند. بیماری های سیستم غدد درون ریز غالبا دارای علایم گسترده ای هستند که بر روی قسمت های مختلف بدن ت ثیر می گذارند و می توانند شدت علایم آنها از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشند. درمان های بیماری های سیستم غدد درون ریز به نوع اختلال بستگی دارند، اما اغلب درمان این بیماری ها در تنظیم تعادل هورمون با استفاده از هورمون های مصنوعی متمرکز می شوند. بیماری های سیستم غدد درون ریز به ندرت منجر به بروز عوارض شدید می شوند. با این حال، اختلالات غدد درون ریز درمان نشده می تواند عوارض گسترده ای بر کل بدن داشته باشد. در حالی که معمولا اختلالات غدد درون ریز نیازی به بستری شدن بیمار ندارد، اما در بعضی موارد ممکن است منجر به بروز علایم شدید شود. برخی از شایع ترین بیماری های سیستم غدد درون ریز، عبارتند از: تیرویید یک غده کوچک و پروانه ای شکل است که در قسمت جلوی گردن قرار دارد و ماده تتراودیودیرونین ( T ) و تریودوتیرونین ( T ) را تولید می کند که دو هورمون اصلی هستند که نحوه استفاده سلول ها از انرژی را در بدن کنترل می کنند. غده تیرویید با آزادسازی این هورمون ها، متابولیسم و سوخت وساز بدن را تنظیم می کند. هنگامی رخ می دهد که غده تیرویید T یا T را یا هر دو را بیش از حد ترشح کند. تشخیص زودهنگام تیرویید بیش فعال و درمان علت اصلی آن می تواند علایم را تسکین داده و از بروز عوارض آن پیشگیری کند. درمان بستگی به میزان وخیم بودن شرایط و همچنین علت اصلی آن دارد. گزینه های درمانی آن شامل داروها، رادیوتراپی یا جراحی است. نوعی و شکل رایج پرکاری تیرویید است. در مبتلایان به بیماری گریوز، به تیرویید حمله می کند و هورمون بیشتری تولید شود. درمان کم کاری تیرویید شامل مکمل هورمون تیرویید با دارو است. سندرم کوشینگ می تواند منجر به، پوکی استخوان ها و شود. درمان سندرم کوشینگ می تواند تولید کورتیزول بدن را به حالت عادی برگرداند و علایم را به طرز چشمگیری بهبود بخشد. درمان زودهنگام و تشخیص به موقع بیماری در پیش آگهی آن تاثیر زیادی دارد. تورم یا التهاب غده تیرویید است. تیروییدیت، باعث کاهش سطح هورمون های تیرویید غیرمعمول (زیاد یا پایین) می شود. بیماری تیروییدیت حاد بیشتر در زنان تا ساله بروز می کند. معمولا باعث ایجاد تب و درد در گردن، فک یا گوش می شود. غده تیرویید همچنین می تواند هورمون تیروییدی زیادی را وارد جریان خون (تیروتوکسیکوز) کند و منجر به علایم پرکاری تیرویید مانند اضطراب، و تپش قلب شود. التهاب تیرویید ممکن است باعث ایجاد در گلو شود. تیروییدیت هاشیموتو در اثر حمله سیستم دفاعی بدن به غده تیرویید ایجاد شده و باعث التهاب و آسیب غده تیرویید می شود. در اثر اختلال تیرویید، هورمون های تیرویید به اندازه کافی ترشح نمی شود. در این صورت باعث بروز علایم کم کاری تیرویید مانند، افزایش وزن و خشکی پوست می شود. تیروییدیت هاشیموتو چون بسیار کند پیش می رود و ممکن است ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد تا بیماری تشخیص داده شود. التهاب ناشی از بیماری هاشیموتو که به عنوان تیروییدیت لنفوسیتی مزمن نیز شناخته می شود، غالبا منجر به کم کاری تیرویید می شود. بیماری هاشیموتو شایع ترین علت است. بیماری هاشیموتو در درجه اول بیشتر در زنان میانسال ( تا سال) دیده می شود اما ممکن است در مردان و زنان دیگر و کودکان هم رخ دهد. پوکی استخوان باعث ضعف و شکنندگی استخوان ها می شود. شکستگی های مربوط به پوکی استخوان بیشتر در مفصل ران، مچ یا ستون فقرات رخ می دهد. استخوان بافت زنده ای است که مدام در حال شکسته شدن و جایگزینی است. پوکی استخوان وقتی ایجاد می شود که ایجاد استخوان جدید با از بین رفتن استخوان قدیمی همخوانی نداشته باشد. پوکی استخوان زنان و مردان از همه نژادها را تحت ت ثیر قرار می دهد. اما زنان سفید پوست و آسیایی به ویژه زنان مسن که یایسگی را پشت سر می گذارند را بیشتر در معرض خطر قرار می دهد. داروها، رژیم غذایی سالم و ورزش با کاهش وزن می توانند به جلوگیری از پوکی استخوان یا تقویت استخوان های ضعیف کمک کنند. نوعی اختلال هورمونی در زنان است که در سنین باروری شیوع بیشتری دارد و می تواند بر توانایی فرد در فرزندآوری ت ثیر بگذارد. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است دوره قاعدگی نامنظم یا طولانی را تجربه کرده و یا سطح هورمون مردانه (آندروژن) بالایی داشته باشند. در سندرم تخمدان پلی کیستیک، تخمدان ها ممکن است مجموعه های کوچک زیادی از مایعات (فولیکول ها) ایجاد کنند و نتوانند به طور منظم تخم ها را آزاد کنند. قندی شایعترین اختلال غدد درون ریز است و هنگامی رخ می دهد که لوزالمعده انسولین کافی تولید نکند یا بدن نتواند از انسولین موجود استفاده کند. دیابت قندی که معمولا به عنوان دیابت شناخته می شود، یک بیماری متابولیکی است که باعث افزایش قند خون می شود. با دیابت، بدن شما به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند یا نمی تواند از انسولین تولید شده به طور موثر استفاده کند. قند خون بالا درمان نشده از دیابت می تواند به اعصاب، و سایر اندام ها آسیب برساند. درمان دیابت می تواند شامل نظارت قند خون، انسولین درمانی و داروها باشد. تغییر سبک زندگی مانند ورزش منظم و رژیم غذایی متعادل نیز می تواند به روند درمانی کمک کند. |
ویزیت بیماران در منزل قبل از جنگ جهانی دوم با مشارکت مستقیم پزشکان در مراقبت بیماران در منزل بیماران رواج داشته است اما در حال حاضر با شیوع بیماری کرونا ویروس و تغییرات اساسی در سیستم مراقبت های بهداشتی رایج تر شده است. با روی کار آمدن برنامه های درمانی و ویزیت خانگی بخش قابل توجهی از مراقبت های پزشکی در خانه بیماران انجام می شود. پزشکان برای ارایه خدمات پزشکی در هنگام ویزیت های خانگی باید علاوه بر نگرش ها، دانش و مهارت های اساسی و تعریف شده تجهیزات قابل حمل را همراه خود داشته باشند. در سال ، انجمن پزشکی آمریکا ( AMA ) گزارش داد: تقریبا نیمی از پزشکان مراقبت های اولیه ویزیت های خانگی را انجام داده اند. بیشتر پزشکانی که ویزیت های خانگی را انجام می دهند، متخصصان سالمندی هستند که مطب های شخصی دارند. آنها به صورت انفرادی فعالیت می کنند. پزشکانی که ارتباط طولانی مدت با بیماران خود دارند بیشتر از خدمات ویزیت خانگی استفاده می کنند. بررسی ها نشان می دهد که ویزیت بیماران در منزل می تواند با کاهش موارد غیر ضروری مراجعه به مراکز های درمانی منجر به بهبود مراقبت های پزشکی شود. علاوه بر آن، ارزیابی خانگی بیماران سالمند با وضعیت و عملکرد بهداشتی نسبتا خوب منجر به تشخیص زود هنگام بیماری ها و درمان های به موقع در این افراد می شود. شایع ترین مشکلات شناسایی شده در طول ویزیت های خانگی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ناتوانی های جنسی مشکلات راه رفتن و عدم تعادل نا ایمن بودن محیط خانه برای سالمندان راهکارهای درمانی خاص در منزل، مانند تنظیم محیط خانه سالمندان برای جلوگیری از سقوط آنها می تواند از بروز مشکلات احتمالی پیشگیری کند. علاوه بر آن، میزان رضایت بیماران از عملکرد پزشکانی که خدمات ویزیت از منزل را ارایه می دهند نسبت به پزشکانی که چنین خدماتی را ندارند بیشتر بوده است. ویزیت بیماران در منزل فرصتی بی نظیر و ارزشمند برای درک نیازهای بیمار و درگیر کردن بیمار و خودکارآمدی در مدیریت مراقبت های درمانی خودش است. یکی از مهمترین مزایای مراقبت های بهداشتی در خانه این است که می توان آن را با توجه به نیاز بیمار تنظیم کرد. ویزیت های پزشکی در منزل برای پیشگیری از بروز بیماری ها تا مدیریت شرایط پیچیده مزمن کاربرد دارد. حتی می تواند توسط طیف گسترده ای از متخصصان پزشکی اعم از پزشکان مراقبت های اولیه، پزشکان فیزیوتراپی، کاردرمانگرها، گفتار درمان ها انجام شود. شرکت های ارایه دهنده خدمات ویزیت بیماران در منزل می توانند امکانات و خدمات زیادی را به بیماران ارایه دهند، از جمله: کار درمانی گفتار درمانی مدیریت دارو تنفس درمانی مراقبت از زخم مراقبت تسکینی مشاوره تخصصی مراقبت های اولیه خدمات داخل وریدی مشاوره برای مراقبت از مشاوره بهداشت و تغذیه خدمات پرستاری در منزل درمان های جسمی و شغلی کمک بهیاری برای ارایه خدمات بهداشت بیماران در منزل پزشکان خانواده همچنین برای شناسایی بیماران نیازمند به ویزیت های خانگی می توانند با مددکاران اجتماعی همکاری گسترده ای داشته باشند. بنابراین، استفاده موثر از خدمات مراقبت در منزل یک صلاحیت اساسی پزشکان خانواده است. بسیاری از پزشکان دانش و مهارت لازم را برای انجام درست و موثر ویزیت های خانگی را ندارند. بر همین اساس بهتر است در صورت نیاز به ویزیت خانگی بیمار در منزل از مراکز های معتبر که خدمات خاص ویزیت بیماران را در منزل ارایه می دهند کمک بگیرید. چهار نوع اصلی ویزیت های خانگی بیماران وجود دارد، از جمله: ویزیت بیمار ویزیت های ارزیابی خانه بیماران ویزیت بیماران بدخیم و در حال مرگ ویزیت های پیگیری پس از بستری در بیمارستان ویزیت بیماران در خانه اگر به طور صحیح صورت بگیرد می تواند ارایه خدمات درمانی در منزل و رضایت بیمار را بهبود بخشد. حتی رابطه پزشک - بیمار را تقویت کند. سالمندان بالای سال بیشترین استفاده کننده گان از خدمات ویزیت های خانگی هستند. از طرفی مراقبت های بهداشتی در منزل بهترین گزینه برای سالمندان است. اما سایر بیماران می توانند از این خدمات هم استفاده کنند. بیشتر افراد به دلایل مختلف ترجیح می دهند از ویزیت های خانگی استفاده کنند، از جمله: شرایط مزمن متعدد با مدیریت پیچیده مشکلات تحرک مانند ناتوانی یا آسیب دیدگی مشکلات بینایی که رانندگی یا مسافرت را خطرناک می کند. مشکلات بهداشت روانی یا مشکلات حافظه (مانند) برنامه ریزی دقیق برای ویزیت بیماران در منزل به پزشک امکان می دهد تا قبل از عزیمت به منزل بیمار تجهیزات لازم را متناسب با وضعیت بیمار آماده کند. پزشک باید آدرس، شماره تلفن بیمار و راهنمایی های مربوط به منزل بیمار را در اختیار داشته باشد. پزشک، بیمار و تیم مراقبت از منزل باید وقت مشخصی را برای درمان و ویزیت مشخص کنند. هماهنگی قبلی برای امکان حضور اعضا خانواده یا نزدیکان بیمار می تواند باعث افزایش ارتباط و رضایت از ویزیت و تیم درمان شود. سرانجام، ت یید زمان ملاقات قبل از عزیمت به منزل بیمار یک استراتژی هوشمندانه مدیریت زمان است. تیم درمانی در هنگام ویزیت بیماران یکسری عوامل موثر در روند درمان را در نظر بگیرند: ارزیابی فعالیت های عملکردی بیمار شامل ارزیابی فعالیت های روزمره (حمام کردن، حرکت کردن، لباس پوشیدن، توالت، تغذیه، استراحت) و فعالیت های ابزاری مانند (استفاده از تلفن، استفاده از داروها، پرداخت قبض، خرید غذا، تهیه وعده های غذایی، انجام کارهای خانه) می باشد. پزشک برای بررسی این موارد می تواند از بیمار بخواهد نمونه های از فعالیت های روزمره مانند خارج شدن از تختخواب، رفتن به دستشویی را در حضور او انجام دهد. گزینه های درمانی مختلفی برای اصلاح تمام فعالیت های عملکردی بیماران وجود دارند. پزشک با تشخیص محدودیت های بیماران می توانند بهترین گزینه های درمانی را پیشنهاد دهند. پزشک باید وضعیت فعلی تغذیه، رفتارهای غذایی و سلیقه غذایی بیمار را ارزیابی کند. همچنین تیم درمانی می توانند تکنیک های تهیه غذای سالم و بیمار را بررسی کرده و در صورت لزوم بیمار را به متخصص تغذیه معرفی کنند. محیط خانه محیط خانه بیمار باید حریم شخصی، تعامل اجتماعی و آسایش و امنیت جسمی و روانی بیمار را فراهم کند. اما پزشک نباید بر اساس شرایط جسمی بیمار در مورد طبقه اجتماعی یا ثروت مادی بیماران قضاوت کند. بررسی وضعیت سیستم حمایتی، اجتماعی و خانوادگی بیماران نقش مهمی در ویزیت بیماران در منزل دارند که میزان سیستم حمایتی از بیمار می تواند منعکس کنند نگرانی اعضای خانواده باشد. داروها پزشکان در حین ویزیت های خانگی بیماران برای جلوگیری یا رفع هر گونه تداخل دارویی قبل از تجویز دارو حتما نوع، میزان و دوز مصرفی دارو و روش های مصرف آن ها را برای بیمار و یا مراقبان او توضیح دهد. علاوه بر آن، بررسی جعبه دارویی فعلی بیمار و داروهای که در حال حاضر بیمار مصرف می کند می تواند سرنخی برای تشخیص تداخل های دارویی یا حتی دارو با و باشد. پزشک ضمن بررسی وضعیت دارویی بیمار باید خطرات ناشی از استفاده و یا سوء استفاده از و داروهای گیاهی را برای بیمار و یا مراقب او مشخص کند. معاینه جسمی ویزیت بیماران در منزل باید شامل معاینه جسمی مستقیم بیمار باشد و براساس نیاز بیمار و دستور کار پزشک صورت بگیرد. پزشک باید بیمار را از نظر وضعیت جسمی برای انجام کارهای روزمره بررسی کند و تکنیک های مناسب برای وضعیت او را آموزش دهد. علاوه بر این، پزشک می تواند بیمار را وزن و فشار خون او را اندازه گیری کند. وضعیت ایمنی محیط خانه پزشک باید محیط خانه بیمار را از نظر ایمنی و حتی راحت و بی خطر بودن بررسی کند. برای این منظور پزشک یا تیم درمانی می توانند خطرات احتمالی محیط بیمار را بررسی و به بیمار و یا اطرافیان او گوشزد کنند. به عنوان مثال، قرار دادن مبلمان یا فرش های نامناسب ممکن است برای یک سالمند خطر افتادن و یا بی ثباتی هنگام راه رفتن را در پی داشته باشد. ارایه خدمات ارایه خدمات جانبی مانند مشاوره تلفنی و توسط پزشکان بعد از ویزیت های خانگی می تواند باعث تقویت ارتباط و همکاری بین پزشک و بیمار شود. میزان تاثیر عوامل های موثر در اثربخشی مدیریت خانگی بیماران ممکن است بر اساس نیازهای بیمار و ترجیحات پزشک در بیماران مختلف، متفاوت باشد. به طور مثال، پزشک در مورد یک بیمار ممکن است بر وضعیت دارویی تاکید کند اما در بیمار مبتلا به آلزایمر بررسی وضعیت ایمنی منزل و حمایت خانوادگی از بیمار را مهمتر بداند. برخی از بیماران عدم توانایی در بازپرداخت هزینه و وقفه زیاد در ارایه خدمات ویزیت های خانگی را دلایل عدم استفاده از این خدمات عنوان کرده اند. از طرفی هم ممکن است ویزیت های پراکنده و حتی منظم بیماران در منزل در برنامه مطب و یا کلینیکی پزشکان اختلال ایجاد کند بنابراین تهیه یک برنامه منظم و سازماندهی شده برای پیشگیری از بروز هر گونه اختلال در کار پزشک و وقفه در خدمات درمانی می تواند یک استراتژی مهم و کاری عظیم باشد. از طرفی هم بیشتر تقاضاهای ویزیت های خانگی برای بیماران کم توان که به دلایل مشکلات حرکتی نمی توانند در مراکز های درمانی حضور پیدا کنند صورن می گیرید. ارایه خدمات به این دسته از بیماران می تواند از شلوغی مراکز های درمانی و کلینیک ها جلوگیری کند. علاوه بر آن تقسیم بندی های ویزیت های خانگی بر اساس موقعیت جغرافیایی و در محدوده زمانی مشخص نیز ممکن است کارایی تیم درمانی را بهبود بخشد. سرانجام، کادر درمان می توانند به عنوان بخشی از تیم خدمات درمانی در منزل، ویزیت خود را انجام دهند. ارایه خدمات مشاوره های تلفنی و آنلاین در کنار ویزیت های خانگی بیماری می تواند یک راهکار بسیار کارآمد با مزایای زیاد برای، و سالمندان باشد. مشاوره تلفنی با پزشک معالج می تواند برای اطمینان خاطر به اعضاء خانواده بیماران مبتلا به بیماری های حاد و یا افرادی که از بیمارستان مرخص شده اند استفاده شود. و می تواند ضمن تقویت رابطه بیماران با پزشک معالج خود در پیشگیری از بروز و بیماران و عوارض جانبی موثر باشد. علاوه بر آن، این راهکارهای پزشکی از راه دور می تواند با تسهیل در دسترسی بیماران به پزشک و خدمات رسانی فوری و آنلاین از مراجعه بیش از حد بیماران در طی شیوع بیماری کرونا ویروس جلوگیری کند. پزشکت، ارایه دهنده خدمات ویزیت در منزل در پی استقبال بیماران زیاد از روندهای درمانی پزشکی از راه دور مراکز های زیادی به عنوان ارایه دهنده گان خدمات درمانی به دنبال ارایه بهترین خدمات در و تلفنی هستند. اما به عنوان بزرگترین جامعه آنلاین پزشکی بین بیمار و پزشک فراتر از مشاوره آنلاین و تلفنی گام مهمی در زمینه ارایه خدمات و ویزیت های خانگی بیماران برداشته است. هماهنگی بین تیم های درمانی متشکل از پرستاران، روان شناسان، پزشکان، پیراپزشکان و حتی دامپزشکان برای حضور در محل و منزل بیماران برای ارایه خدمات درمانی در کمترین زمان ممکن یکی از خدمات بزرگ جامعه آنلاین است. برای اطلاع از نحوه استفاده از خدمات بزرگترین جامعه پزشکی، را حتما نصب کنید. منابع: |
اگرچه چربی اضافی خوب نیست، اما بررسی ها نشان می دهد که عوارض چاقی شکمی خطرناک ترین چربی اضافی در بدن است. به طور کلی چاقی برای سلامتی شما خطرناک است اما داشتن چربی اضافی شکم میزان این خطر را بیشتر و جدی تر می کند. چربی اضافی بدن عواقب جدی برای سلامتی دارد و میزان آن با کلسترول LDL HDL خوب مرتبط است. به طور کلی چربی اضافی بدن می تواند باعث بروز عوارض جانبی زیادی مانند، سرطان، استیوآرتریت، و و در نهایت مرگ شود. البته بیشتر این بیماری ها بیشتر به چاقی شکمی و چربی های دور شکم مربوط می شوند. بر همین اساس بهتر است میزان مناسب وزن را متناسب با سن خودتان بدانید و سعی کنید وزن خود را در یک حد مناسب کنترل و حفظ کنید اما موضوع اصلی کنترل چربی دور شکم است. روش های مختلفی برای ارزیابی چاقی افراد وجود دارند اما از زمانی که تشخیص داده شد که حفظ وزن مناسب با میزان چربی بدن بستگی دارد، استانداردهای ارزیابی چاقی تغییر پیدا کرد. شاخص توده بدنی ( BMI ) به عنوان روشی استاندارد برای تشخیص اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شده است. BMI تخمین خوبی از چربی بدن می دهد و از اندازه گیری های پوستی دقیق تر است. اگرچه BMI استاندارد رسمی است، اما دارای چندین نقص است. BMI بدون توجه به نحوه توزیع چربی، چربی را اندازه گیری می کند. دو نوع چربی شکمی وجود دارد که عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این چربی در بافت چربی درست در زیر پوست قرار می گیرد. اگر چه چربی زیر جلدی نقشی در سلامتی افراد ندارد اما خطرناک هم نیست. این چربی احشایی در اطراف اندام های داخلی قرار دارد و می تواند خطرناک باشد. چاقی احشایی در مکانیسم های پاسخ به استرس بدن نقش دارد و باعث افزایش فشار خون، قند خون و خطر قلبی می شود. به طور کلی، بررسی ها نشان می دهد که چربی بیش از حد در داخل شکم نقش عمده ای در بیماری های قلبی عروقی دارد. تجمع چربی های ناسالم در شکم که به عنوان چربی احشایی نیز شناخته می شود، به چربی های اطراف کبد و سایر اندام های موجود در شکم اشاره دارد. بسیاری از افراد، به ویژه افرادی که ساختار بدن آن به شکل سیب یا گلابی است، به دلیل تجمع چربی اضافی در آن منطقه، شکم بزرگی دارند. دقیق ترین روش برای اندازه گیری میزان چربی احشایی استفاده از توموگرافی کامپیوتری ( CT ) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی ( است. اما این روش ها اصولا گران هستند و به تجهیزات پیشرفته ای نیاز دارند. یک روش بسیار ساده تر برای اندازه گیری میزان چربی احشایی تعیین نسبت دور کمر به لگن است. افزایش بالاتر از . در مردان و بالاتر از . در زنان احتمال ابتلا به سکته قلبی یا مغزی را افزایش می دهد. نسبت دور کمر به باسن ابزاری بسیار مفید است. اما بسیاری از متخصصان اکنون تکنیک اندازه گیری دور کمر را پیشنهاد می کنند که از نسبت کمر به لگن دقیق تر است. برای اندازه گیری مناسب دور کمر، کفش های خود را در بیاورید و روی پاهای خود بایستید. بهتر است برای اندازه گیری بهتر لخت باشید. با استفاده از نوار اندازه گیری پارچه ای که قابل کشش نیست دور کمر خود در قسمت ناف اندازه گیری کنید. حتما نوار را به موازات زمین نگه دارید. تفسیر قطر دور کمر تنها راه برای کاهش چربی احشایی کاهش وزن است. تنها راه برای انجام این کار سوزاندن کالری بیشتر از راه ورزش کردن می باشد. کاهش وزن پایدار مستلزم محدودیت کالری از رژیم های غذایی و افزایش ورزش است. BMI نسبت قد و وزن را اندازه گیری می کند و اندازه گرفتن آن از چربی دور کمر پیچیده تر است، اما در اندازه گیری کمر میزان بروز خطا بیشتر است. بنابراین فعلا باید از هر دو استاندارد استفاده کنید. BMI چربی بدن را اندازه می گیرد، در حالی که اندازه گیری کمر چربی احشایی و میزان خطر ابتلا به بیماری های مربوط به چاقی را به شما نشان می دهد. برخی عوامل ممکن است منجر به چربی شکمی شوند، از جمله: رژیم غذایی کم پروتیین همچنین می تواند باعث چربی شکم شود. داشتن سبک زندگی بی تحرک یکی دیگر از دلایل اصلی تجمع چربی در شکم است. عدم تعادل در باکتری های روده خطر ابتلا به چربی در اطراف شکم را افزایش می دهد. رژیم غذایی با فیبر کم و غلات تصفیه شده ممکن است منجر به افزایش چربی شکم شود. منجر به چربی شکم و، و سایر مشکلات سلامتی می شود. کمبود خواب یا خواب بی کیفیت ممکن است منجر به افزایش وزن از جمله چربی شکم شود. زنان ممکن است در دوران به دلیل تغییرات هورمونی در بدن، چربی شکمی بیشتری را به دست آورند. ژنتیک همچنین در نسبت کمر به لگن و ذخیره کالری های اضافی به عنوان چربی شکم نقش اساسی دارد. استرس بیش از حد در زندگی منجر به افزایش هورمون کورتیزول می شود که به نوبه خود باعث افزایش چربی شکمی می شود. خوردن مقدار زیادی از غذاها و نوشیدنی هایی که سرشار از قند و فروکتوز هستند می توانند باعث افزایش وزن اضافی در اطراف شکم شوند. مصرف منظم چربی های ترانس، یکی از ناسالم ترین چربی ها که می توانید بخورید، می تواند منجر به چربی شکم و همچنین التهاب، مقاومت به انسولین، بیماری های قلبی و سایر بیماری های دیگر شود. مهمترین نکته در چربی شکمی این است که چربی شکمی بدون توجه به علت آن، برای سلامتی شما مضر بوده و می تواند منجر به بروز عوارض زیادی شود. برخی از شایع ترین عوارض و خطرات چربی شکمی، عبارتند از: داشتن چربی شکم احتمال ابتلا به را افزایش می دهد. در حقیقت، اگر بدن شما در درجه اول چربی را در شکم ذخیره کند، خطر ابتلا به دیابت نوع بیشتر از مواقعی خواهد بود که بدن چربی ها را در جای دیگری مانند باسن و ران ذخیره کند. چاقی احشایی به معنای ذخیره چربی در اندام های اصلی مسیول متابولیسم گلوکز مانند کبد است. بررسی ها نشان می دهد که ارتباط قوی بین چاقی شکم و بروز وجود دارد. کاهش دور کمر ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع را کاهش دهد. چاقی شکمی بیشتر از ابتلا به چاقی عمومی با بیماری کلیوی دیابتی همراه است. چربی اضافی در اطراف شکم، بدون توجه به وزن کلی افراد، می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی را به میزان قابل توجهی تحت ت ثیر قرار دهد. چربی شکم بالا منجر به تجمع تری گلیسیریدها و کاهش سطح لیپوپروتیین های با چگالی بالا HDL یا کلسترول خوب می شود. یک مطالعه سال که در ژورنال کالج آمریکایی قلب و عروق منتشر شده است گزارش می دهد که افزایش چربی شکمی می تواند عوامل خطر را افزایش دهد و حتی میزان خطر بعد از کاهش وزن و چربی دور شکم همچنان باقی می مانند و برگشت پذیر نخواهد بود. داشتن یک پوند اضافی چربی در داخل حفره شکمی با خطر بیشتری برای فشار خون بالا ارتباط دارد. یک مطالعه در سال توسط محققان دانشکده پزشکی جورجیا نشان داده که چاقی ممکن است فشار خون را افزایش دهد. همچنین، این خطر در بین افرادی که چربی شکمی دارند بیشتر است. احشایی می تواند در عملکرد کلیه اختلال ایجاد کند. وزن اضافی در اطراف خط کمر می تواند خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله، لوزالمعده، پستان (بعد از یایسگی) و سرطان های رحم را افزایش دهد. یک مطالعه در سال منتشر شده در تحقیقات پیشگیری از سرطان نشان می دهد که چربی شکمی در اندام ها نیز ارتباط مستقیمی با سرطان روده بزرگ دارد. تحقیقات نشان می دهد که چربی های بدن پروتیین خاصی را آزاد می کنند که این پروتیین می تواند باعث تبدیل سلول های غیر سرطانی به سرطانی شود. به گفته بنیاد ملی خواب بیش از میلیون آمریکایی به مبتلا هستند. چربی شکم یکی از عوامل خطرناک در بروز آپنه خواب بخصوص برای آقایان است. یک مطالعه در سال که در ژورنال تنفسی اروپا منتشر شد، رابطه بین چربی احشایی و آپنه انسدادی خواب را در مردان و زنانی که دارای اضافه وزن بودند اما چاق نبودند، مورد تحلیل قرار داد. برای کاهش چربی شکمی خود می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: برای مرطوب نگه داشتن بدن، آب بیشتری بنوشید. تمرینات قدرتی حداقل دو بار در هفته توصیه می شود. مقادیر متوسط چربیهای اشباع نشده و غیر اشباع را انتخاب کنید. مصرف لبنیات پرچرب، گوشت فرآوری شده و غلات تصفیه شده کاهش دهید. حداقل دقیقه در هفته فعالیت هوازی متوسط مانند پیاده روی سریع انجام دهید. با ت کید بیشتر بر غذاهای گیاهی میوه، سبزیجات و غلات کامل، رژیم غذایی سالمی بخورید. از مصرف نوشیدنی های شیرین کننده مصنوعی یا هر چیز دیگری که دارای قند اضافه شده است خودداری کنید. |
بررسی های جدید در خصوص ویتامین D و پیشگیری دیابت نوع نشان می دهد که مصرف ویتامین D به افراد مبتلا به پیش دیابت کمک می کند تا بتوانند خطر ابتلا به دیابت نوع را کاهش دهند، چون به نظر می رسد مصرف ویتامین D در میزان قند خون، التهاب و تولید انسولین ت ثیر می گذارد. اما از آنجایی که تامین ویتامین D مورد نیاز برای بدن از طریق رژیم غذایی ممکن است تا حدودی مشکل باشد آفتاب و مصرف مکمل ها می توانند گزینه های مناسبی برای آن باشند. مصرف حداقل واحد در روز در مبتلایان به پیش دیابت ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع را کاهش دهد. محققان با بررسی حجم بیشتر افراد در تلاشند نتایج واضح تری از این تحقیقات کسب کنند. آن ها به این نتیجه رسیده اند که تقریبا درصد از بزرگسالان آمریکایی آفریقایی و درصد از بزرگسالان اسپانیایی مبتلا به کمبود ویتامین D هستند. بررسی های بر روی شرکت کننده با متوسط سن سال از کارآزمایی بالینی قبلی صورت گرفته است. دکتر زاخاری بلومگاردن، استاد بیمارستان Mount Sinai در شهر نیویورک، متخصص در مراقبت از غدد درون ریز و دیابت در ارتباط با تاثیر این ویتامین بر روی مبتلایان به دیابت می گوید: ارتباط بین ویتامین D و بارها مورد بررسی قرار گرفته است و کارآزمایی کنترل شده تصادفی به طور قانع کننده نشان نمی دهد که ویتامین D از ابتلا به دیابت جلوگیری می کند، اما قیاس های زیر مجموعه ای نشان می دهد که مصرف آن در مبتلایان به پیش دیابت موثر بوده و آن ها را در برابر ابتلا به دیابت نوع محافظت می کند و طبق بررسی های صورت گرفته ویتامین D بر قند خون ت ثیر می گذارد و خطر ابتلا به دیابت نوع را از سه طریق تولید انسولین، حساسیت به انسولین و التهاب کلی کاهش می دهد و این موضوع فقط برای بزرگسالان صدق نمی کند. ویتامین D واقعا یک راهکاری پیشگیری کننده است و از نظر شیمیایی یک هورمون استروییدی محسوب می شود. این واقعیت که انسولین نیز یک هورمون است، برخی از متخصصان را متقاعد می کند که بین انسولین و ویتامین D رابطه ای وجود دارد، همچنین به نظر می رسد بسیاری از افراد با سطح ویتامین D کم، دارای نقص ایمنی کلی هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک مطالعه جدید در مورد مکمل های ویتامین D و ارتباط آنها با میزان پیش آگهی و افزایش شانس زنده ماندن مبتلایان به سرطان را مورد بررسی قرار داده است. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که مصرف مکمل های ویتامین D ، ممکن است شانس زنده ماندن مبتلایان به سرطان را افزایش دهد و پیش آگهی آن ها را بهبود ببخشد. در مطالعه جدیدی که در دانشگاه ایالتی میشیگان انجام شد، محققان دریافتند که ویتامین D ، اگر حداقل برای سه سال مصرف شود، می تواند به افراد مبتلا به سرطان کمک کند تا طول عمر طولانی تری داشته باشند. در این بررسی محققان تقریبا جمعیت هزار نفری مبتلا به سرطان با میانگین سنی تا سال را به طور تصادفی بررسی کردند. محققان نتایج آزمایشات استفاده از مکمل ویتامین D و اثرات آن بر خطر سرطان و مرگ را مورد ارزیابی قرار دادند. محققان با استفاده از جستجوی بانک اطلاعاتی دریافتند کسانی که حداقل سال از مکمل های ویتامین D استفاده می کنند، در مقایسه با اثرات دارونما، درصد خطر مرگ ناشی از سرطان ها کاهش پیدا کرده است. ویتامین D ت ثیر چشمگیری در کاهش خطر مرگ و میر در بین مبتلایان به سرطان دارد اما مت سفانه هیچ اثر محافظتی در برابر ابتلا به سرطان و کاهش شیوع آن نشان داده نشده است. اگرچه نتایج اولیه داده ها امیدوار کننده است، متخصصان در مورد استفاده گسترده از ویتامین D توصیه می کنند افراد محتاط باشند چون تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است. یک مطالعه جدید در مورد ارتباط بین ویتامین D و کاهش خطر ابتلا به نشان می دهد مصرف ویتامین D شانس ابتلا زنان به سرطان پستان را کاهش می دهد. تحقیقات در مورد نقش ویتامین D و ت ثیر آن بر سرطان پستان تازه نیست. D ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان قرار دارند. اگر چه هنوز مدارک کافی برای اثبات مصرف ویتامین D برای کاهش ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد اما بررسی صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو می تواند امید جدید در رابطه بین این دو موضوع باشد. D بر روی ابتلا زنان به سرطان پستان مورد ارزیابی قرار گرفت. همه شرکت کنندگان زنانی بودند که سن بالای سال داشته و در هنگام ثبت نام هیچ علایمی از سرطان پستان را نداشته اند. در طول آزمایشات به آنها هر دو مکمل ویتامین D و کلسیم داده شد و به مدت متوسط چهار سال وضعیت سلامت زنان ارزیابی شد. در این بررسی غلظت ویتامین D موجود در خون شرکت کننده ها اندازه گیری شده است که محققان به آن سرم - هیدروکسی ویتامین D می گویند و مهمترین نوع ویتامین D در خون است. D در خون دارند خطر ابتلا به سرطان پستان کمتر است. بالای نانوگرم در میلی لیتر این سرم در مقایسه با افراد با کمتر از نانوگرم در میلی لیتر خطر ابتلا به سرطان پستان تا یک پنجم کاهش پیدا کرده بود. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است، به این معنی که می تواند در سلول های چربی مانند ویتامین های، و ذخیره شود. بر همین اساس مصرف بیش از حد این ویتامین می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود. برعکس مصرف بیش از حد ویتامین های محلول در آب منجر به بروز مشکلات جانبی نمی شود چون مقدار اضافی ویتامین های محلول در آب به راحتی از طریق ادرار دفع می شود. برخلاف بیشتر ویتامین های دیگر، تامین ویتامین D از رژیم غذایی دشوار است. در عوض، قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث سنتز در بدن انسان می شود. D در جمعیت عمومی شایع است، اما درجه خفیف کمبود ویتامین D منجر به بروز علایم و عوارض خاصی نمی شود. با این حال مبتلایان به کمبود این ویتامین باید مکمل ویتامین را مصرف کنند. در افراد چاق کمبود ویتامین D بسیار مهم و رایج است. بلومگاردن میزان ویتامین D بیماران خود را به صورت زیر طبقه بندی می کند: نانوگرم در میلی لیتر تا نانوگرم در میلی لیتر تا نانوگرم در میلی لیتر زیر نانوگرم در میلی لیتر Bloomgarden دوزهای جایگزین زیر را بر اساس میزان ویتامین D توصیه می کند: واحد در روز واحد در روز واحد در روز واحد در روز واحد در روز به مدت ماه، سپس کاهش مصرف به نظر می رسد روند های درمانی قدیمی مصرف فقط واحد در روز ویتامین D را توصیه می کنند، اما تحقیقات جدید نشان می دهد که این مقدار برای بیماران کافی نیست. مصرف بیش از حد ویتامین D (هایپرویتامینوز D ) می تواند منجر به بیش از حد کلسیفیت استخوان ها و سخت شدن رگ های خونی، کلیه ها، ریه ها و قلب شود. شایع ترین علایم هیپرویتامینوز D مصرف زیاد ویتامین D می تواند میزان جذب شده از غذاهایی که می خورید را به میزان قابل توجهی افزایش دهد بر همین اساس مصرف بیش از حد ویتامین D می تواند خطرناک باشد. از طرفی هم افزایش کلسیم خون منجر به مشکلات زیادی از جمله می شود. بهتر است ویتامین D محققان معتقدند که در حال حاضر شیوع رو به افزایش است که یکی از دلایل احتمالی آن ممکن است کمبود ویتامین D باشد. نکته جالب در مورد کمبود ویتامین D این است که منجر به بروز علایم خاصی نمی شود و تا حدودی علایم کمبود آن نامریی است، بنابراین تنها راه برای تشخیص کمبود ویتامین D از طریق آزمایش خون است که میزان ویتامین D را بررسی می کند. بر همین اساس زنان باید سطح ویتامین D خود را تشخیص داده و در صورت نیاز برای تعیین دوز مناسب به پزشک مراجعه کنند. علایم احتمالی کمبود ویتامین D سیستم ایمنی ضعیف اگر کمبود ویتامین D پوکی استخوان کمبود ویتامین D |
آسم و بیماری انسدادی مزمن ریوی شایع ترین بیماری های دستگاه تنفسی محسوب می شوند که علایم احتمالی آن ها می تواند تنگی نفس باشد. سلول های بدن انسان برای زنده ماندن به جریان ثابت اکسیژن نیاز دارند. دستگاه تنفسی ضمن خارج کردن دی اکسید کربن، اکسیژن بدن را ت مین می کند. اجزاء اصلی سیستم تنفسی بدن مجاری هوایی، ریه ها و عضلات تنفسی هستند که مجاری هوایی شامل بینی، دهان، حلق، حنجره، نای، برونش و برونشیول ها می ن و هوا را بین ریه ها و قسمت بیرونی بدن انتقال می دهند. ریه ها با انتقال اکسیژن به بدن و دفع دی اکسید کربن، به عنوان واحدهای عملکردی دستگاه تنفسی عمل می کنند. عضلات تنفسی از جمله دیافراگم و ماهیچه های بین دنده ای، به عنوان یک پمپ عمل کرده و هوا را در هنگام تنفس به خارج از ریه ها انتقال می دهند. تنفس روشی پایدار برای زندگی است که در آن گازها بین بدن و جو بیرون رد و بدل می شوند. به طور خاص، اکسیژن از هوای خارج به بدن و بخار آب، دی اکسید کربن و سایر گازهای زاید از داخل بدن به هوای بیرون انتقال پیدا می کنند. تنفس عمدتا توسط دستگاه تنفسی انجام می شود اما توجه به این نکته مهم است که تنفسی که در سیستم تنفسی انجام می گیرد با روش تنفس سلولی در سلولها یکسان نیست، اگرچه این دو فرایند از نزدیک بهم ارتباط دارند. تنفس سلولی فرایندی متابولیک است که در آن سلول ها معمولا با سوزاندن گلوکز در حضور اکسیژن صورت می گیرد. تنفس توسط دستگاه تنفسی در واقع شامل دو فرایند فرعی است: این روند فیزیکی هدایت هوا به داخل و ریه ها است. این فرآیند بیوشیمیایی است که در آن اکسیژن از هوا و در خون پخش و دی اکسید کربن و سایر گازهای دفعی از خون جمع آوری می شوند. تمام اندام های دستگاه تنفسی در تنفس نقش دارند، اما فقط ریه ها در تعویض گاز نقش اصلی را ایفا می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دستگاه تنفسی از دو بخش اصلی دستگاه تنفس فوقانی و دستگاه تنفسی تحتانی تشکیل شده اند. علاوه بر این اندام ها، عضلات خاصی از قفسه سینه در تنفس نقش دارند که مهم ترین آن ها ماهیچه، دیافراگم است که در زیر ریه ها قرار دارد و قفسه سینه را از شکم جدا می کند. ماهیچه های کوچکتر بین دنده ها نیز در تنفس نقش دارند. تمام ساختارهای دستگاه تنفسی فوقانی در عملکرد تنفسی این سیستم نقش دارند. اندام های دستگاه تنفسی فوقانی مسیری برای انتقال گازهای تنفسی فراهم می کنند. آنها همچنین هوای ورودی را تمیز، مرطوب و گرم نگه می داند. با این حال، هیچ تبادل گاز در این اندام ها رخ نمی دهد. حفره بینی ادامه دو سوراخ بینی است که یک فضای بزرگ پر از هوا را در قسمت بالا جمجمه و پشت بینی در وسط صورت ایجاد می کند. همانطور که هوای استنشاقی در حفره بینی جریان می یابد، گرم، مرطوب و تمیز می شود. علاوه بر کارکردهای تنفسی، حفره بینی همچنین حاوی مواد شیمیایی گیرنده ای است که برای حس بویایی مورد نیاز هستند و از اهمیت بالایی در حس چشایی برخوردار می باشد. حلق یک ساختار لوله مانند است که از حفره بینی و پشت دهان به قسمت های دیگر در گلو از جمله حنجره متصل می شود. حلق عملکردهای دوگانه ای دارد و هوا و غذا از آن عبور می کنند، بنابراین بخشی از سیستم تنفسی و محسوب می شود. هوا از حفره بینی از طریق حلق به حنجره و غذا از دهانه حلق به مری منتقل می شود. حنجره، حلق و نای را به همدیگر متصل می کند. حنجره به جعبه صوتی معروف بوده و حاوی تارهای صوتی است. تارهای صوتی با جریان هوا بر روی تارهای صوتی و لرزش آن ها صدا ایجاد می شود. نای و سایر قسمت های دستگاه تنفسی تحتانی، هوا را بین دستگاه تنفس فوقانی و ریه ها انتقال می دهد. نای، وسیع ترین مسیر دستگاه تنفسی است و برای عبور هوا از مجاری تنفسی حنجره را به ریه ها متصل می کند. دو لوله اصلی برونشی که به آن برونش راست و چپ گفته می شود هوا را بین نای و ریه ها انتقال می دهند. هر برونش به برونش کوچکتر و ثانویه و شاخه برونش ثانویه به برونش های سوم حتی کوچکتر تقسیم می شوند. کوچکترین شاخه برونش درون لوله‌های بسیار کوچک به نام برونشیول قرار می گیرند. ریزترین برونشیول ها به مجاری آلویول ختم می شوند که در خوشه کیسه های هوایی کوچک به نام آلویولی (مفرد، آلویول) در ریه ها خاتمه می یابند. ریه به عنوان بزرگترین اندام دستگاه تنفسی در حفره پلور در قفسه سینه معلق هستند. ریه ها توسط دو غشای نازک به نام پلور احاطه شده اند که مایعی را ترشح می کنند که اجازه می دهد ریه ها آزادانه در حفره پلور حرکت کنند. هر یک از دو ریه به بخش های به نام لوب تقسیم می شوند. راست بزرگتر و شامل سه لوب است. ریه چپ به علت قرارگیری در کنار قلب کوچکتر بوده و فقط دو لوب دارد. بیماری های تنفسی در بین افراد، شایع ترین مشکلات و بیماری ها به شمار می آیند که متاسفانه تعداد زنان مبتلا به بیماری ریه به سرعت در حال افزایش است. در بسیاری از مواقع، عوامل ژنتیکی در بروز برخی از بیماری های تنفسی نقش زیادی دارند اما عوامل محیطی و محرک های حاضر در محل کار افراد یا قرار گرفتن در معرض محیط زیست نیز می تواند نقش بزرگی در میزان ابتلا آن ها به این بیماری های داشته باشد. استعمال شایعترین علت بیماری تنفسی است. برخی از شایع ترین بیماری های تنفسی، عبارتند از: آسم آمفیزم ذات الریه پلورال افیون COVID - سرطان ریه برونشیت مزمن فشار خون ریوی فیبروز کیستیک/برونشکتازی بیماری انسدادی مزمن ریوی ( COPD ) به عنوان یک بیماری تنفسی شایع و مزمن تعریف شده است که به دلیل التهاب مجاری تنفسی و هوایی رخ می دهد. مجاری هوایی توسط دود سیگار، قالب، اسپری های شیمیایی و تحریک می شود. علاوه بر آن، مجاری تنفسی در برابر عفونت های تنفسی و آلرژن هایی مانند و گرده واکنش نشان داده و ملتهب می شوند. معمولا آسم در سال های کودکی شروع می شود و در بزرگسالی پیشرفت می کند. با این حال، برخی از افراد در دهه ، و ممکن است به آسم در بزرگسالان مبتلا شوند. یک بیماری انسدادی برگشت پذیر ریه است و برخی از مبتلایان به آن قادر به بهبود میزان جریان تنفس خود هستند که این افراد تحت عنوان COPD شناخته می شوند. بیماری انسدادی مزمن ریوی یک اصطلاح کلی شامل چندین بیماری تنفسی است که باعث تنگی نفس و یا عدم توانایی بازدم طبیعی می شوند. معمولا مبتلایان به بیماری انسداد مزمن ریوی علایمی از جمله و به طور معمول خلط مخصوصا در هنگام صبح را تجربه می کنند. شناسایی COPD در بعضی از افراد دشوار است، زیرا علایم اغلب با روند تدریجی پیری اشتباه گرفته می شوند. در حقیقت، بیماری انسدادی مزمن ریوی می تواند در طی چند سال بدون هیچ گونه علایمی از تنگی نفس ایجاد شود. به همین دلیل، COPD معمولا خیلی زیاد تشخیص داده نمی شود. این بیماری معمولا در دهه یا سال شروع می شود و در طی دهه های ، و خود اوج می گیرد. این بیماری عموما با سیگار همراه است و مبتلا شدن افراد غیرسیگاری به این بیماری به ندرت دیده می شود. میزان شدت علایم COPD در بیماران مختلف، متفاوت است و در شدیدترین حالت می تواند عملکرد روزانه فرد را مختل کند. برخلاف آسم، COPD قابل برگشت نیست. COPD سومین علت مرگ و میر در ایالات متحده است و به عنوان یکی از جدی ترین و خطرناکترین بیماری های تنفسی و مشکل رایج در اکثر مطب های ریه شناسی محسوب می شود. این بیماری بسیار جدی است، به نحوی که در مبتلایان به این بیماری حتی با ترک سیگار شرایط آن ها رو به وخامت خواهد بود. برونشیت مزمن نوعی COPD است که توسط یک تشخیص داده می شود. معمولا مبتلایان به این بیماری در صبح خلط سرفه می کنند زیرا غده های مخاطی در مجاری هوایی باعث افزایش خروجی می شوند و بیماران باید ترشح اضافی را خارج کنند. از آنجا که برونشیت مزمن نوعی COPD است، روند درمانی مشابهی را دارند. همچنین بیماران ممکن است در برخی موارد را تجربه کنند که یک بیماری طولانی مدت نیست بلکه یک مشکل عفونی است و از عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود و با آنتی بیوتیک قابل درمان است. پس از برطرف شدن عفونت، علایم مرتبط با برونشیت حاد فروکش می کنند. یک بیماری تنفسی جدی و نوع دیگری از بیماری COPD است که شایع ترین علت آن سیگار کشیدن می باشد. کسانی که از آمفیزم رنج می برند، در بازدم هوا از ریه های خود مشکل دارند. دود سیگار به کیسه های هوا در ریه ها آسیب می زند تا جایی که ریه دیگر نمی تواند خودش را ترمیم کنند. این بیماری سیستم تنفسی معمولا منجر به نارسایی تنفسی و نیاز به دارد و در کیسه های هوا در انتهای لوله های برونش ت ثیر می گذارد. آمفیزم با گذشت سال ها به تدریج پیشرفت می کند و هیچ درمانی ندارد. با این حال در افرادی که سیگار را ترک می کنند، احتمالا پیشرفت این بیماری کند می شود. تشخیص تا حدودی دشوار است و بیشتر اوقات، سرطان در قسمت اصلی ریه ها در نزدیکی کیسه های هوا ایجاد می شود. جهش های DNA در ریه ها و رشد غیرقابل کنترل سلول های غیر طبیعی منجر به تومور می شوند. این تومورها عملکرد منظم ریه ها را مختل می کنند. هر دو نوع معمولا با سیگار کشیدن در ارتباط هستند. براساس آمار انجمن سرطان آمریکا، سرطان ریه تقریبا علت اصلی مرگ و میر سرطان در بین مردان و زنان آمریکا است. دو نوع کلی سرطان ریه عبارتند از: سرطان ریه سلول کوچک فقط در افراد سیگاری رخ می دهد و شیوع کمتری دارد. سرطان ریه سلول غیر کوچک یک اصطلاح کلی برای چندین نوع سرطان ریه است که مشابه هم هستند. این سرطان شامل کارسینوم سلول سنگفرشی، آدنوکارسینوما و سرطان سلول بزرگ است. علایم و نشانه های سرطان ریه ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد استخوان سرفه های مداوم سرفه های خونی کاهش وزن بدون علت یک بیماری ریه است که در آن فشار خون در ریه ها به شدت خطرناک می شود. این فشار بالا، سمت راست قلب را وادار به کار بیشتر کنند تا خون غنی از اکسیژن را به ریه ها برگردانند. فشار خون ریوی در صورت عدم درمان می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. یک بیماری ریوی شایع است که در اثر عفونت در کیسه های هوا در ریه ها ایجاد می شود. عفونت ها می توانند باکتریایی، ویروسی یا قارچی باشند. بیشتر افراد طی یک یا سه هفته بهبود می یابند، اما در برخی افراد خاص، ذات الریه می تواند بسیار جدی و حتی کشنده باشد. افراد جوان و سالمند بسیار بیشتر در معرض خطر پنومونی و عوارض ناشی از ذات الریه قرار دارند. برای بزرگسالان بالای سال یا افراد مبتلا به بیماری مزمن دیگر دریافت واکسن ذات الریه پنوموکوکی بسیار مهم است. یک بیماری تنفسی ژنتیکی است که توسط یک ژن معیوب ایجاد می شود و مخاط غلیظ و چسبنده ای ایجاد می کند که لوله ها و مجاری تنفسی را مسدود خواهد کرد. این مخاط باعث ایجاد عفونت های ریه ای مکرر و خطرناک و همچنین انسداد در می شود که از تجزیه آنزیم های مهم برای جلوگیری از تجزیه مواد مغذی بدن جلوگیری می کند. براساس گزارش بنیاد فیبروز کیستیک، این بیماری هزار نفر در ایالات متحده را مبتلا می کند که درصد از آنها در دو سالگی تشخیص داده شده اند. افیوژن پلور، تجمع مایعات بین ریه و دیواره سینه در فضای پلور است. مایعات به دلایل مختلفی از جمله ذات الریه، سرطان یا جمع می شوند. معمولا بیماران متوجه علایم افزایش ناراحتی در قفسه سینه و تنگی نفس می شوند. بیماری COVID - بیماری تنفسی جدیدی است. این نوع ویروس انسان و حیوان را آلوده می کند. به نظر می رسد این ویروس در ووهان چین منشا گرفته است. ویروس عمدتا از فرد به فرد بین افرادی که در تماس نزدیک با یکدیگر هستند انتشار می یابد مانند سایر ویروس ها، COVID - در هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن از طریق قطرات رها می شود. علایم اصلی، و است. |
اثرات آلودگی هوا در دوران بارداری زنان موضوع مهمی است که محققان در مورد بروز عوارض جانبی آن هشدار های زیادی داده اند. نفس کشیدن در هوای تمیز و پاک به اندازه حفظ رژیم غذایی سالم برای بارداری زنان مهم و ضروری است. اگرچه باردار شدن یکی از شیرین ترین وقایع زندگی هر زنی است ولی با این حال دوران بارداری با نگرانی ها و باید و نباید های بسیار زیادی همراه است. رعایت برخی توصیه ها از قبیل پرهیز از مصرف غذاهای دریایی و الکل برای پیشگیری از بروز عوارض احتمالی بر روی جنین و مادر شاید کار راحت و آسانی باشد، اما مقابله با آلودگی های هوا و محیطی تا حدودی می تواند سخت باشد، چون با تعدادی از عوارض جانبی سلامتی همراه است. از و تنفسی گرفته تا افت شناختی حتی می تواند منجر به مرگ شود. بررسی ها نشان می دهد آلودگی هوا عامل تولد زودرس فقط در ایالات متحده بوده است. آلودگی هوا از منابع بسیار متعددی ناشی می شود و علل های زیادی دارد. از میان مهمترین آلاینده های موجود در هوا می توان به ازن، ذرات معلق، دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد، دود اگزوز خودروها، گازهای ناشی از فعالیت صنایع و کارخانجات، دود دست دوم سیگار، گرد و غبار و مواد شیمیایی مضر اشاره کرد. مهمترین علایم ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ابتلا به انواع سرطان ها آسیب های قلبی و ریوی سوزش چشم و التهاب سینوس کاهش عملکرد ریه و بیماری های مزمن تنفسی مانند، و اگرچه بر روی سلامتی تمام موجودات زنده تاثیر منفی دارد ولی در این میان مادران باردار، کودکان، نوزادان، سالمندان و افراد مبتلا به بیشتر در معرض خطر قرار دارند. محققان در رابطه با آلودگی هوا و اثرات زیانبار آن بر سلامت مادر و جنین روز به روز به اطلاعات مهم و جدیدتری دست می یابند. آلودگی هوا بر سلامت مادر و جنین، اثرات منفی زیادی دارد که مهمترین آن ها عبارتند از: بررسی ها نشان می دهد که هر ساله نزدیک به سه میلیون نوزاد در سراسر جهان به دلیل مشکلات مربوط به آلودگی هوا زودتر از موعد مقرر متولد می شوند به عبارت دیگر وجود ریزگردها و آلاینده های هوا عامل درصد تولد های زودرس در سراسر جهان به شمار می رود و این در حالی است که نوزادان زودرس بیش از سایر همسالان خود که به صورت طبیعی متولد می شوند در معرض خطر ابتلا به اختلالات روانی و جسمی بلند مدت قرار دارند. اگرچه عوامل مختلفی می توانند احتمال خطر را در مادران باردار افزایش دهند ولی یکی از مهمترین این عوامل قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا است که باید تا حد امکان از این خطر اجتناب کرد. علایم زایمان زودرس شامل موارد زیر است: کمردرد گرفتگی خفیف شکم پارگی زودرس غشاها نشت مایعات از مهبل لکه بینی واژن یا خونریزی کم افزایش فشار در لگن یا مهبل احساس منظم یا مکرر سفت شدن شکم (انقباضات) تغییر در نوع ترشحات واژن مانند آبکی شدن ترشحات، شبیه به مخاط یا خونین زنان باردار بهتر است در صورت بروز علایم زیر با پزشک تماس بگیرند. به طور طبیعی یک نوزاد بین هفته های تا بارداری متولد شده و در زمان تولد در حدود تا کیلوگرم وزن دارد. وزن کمتر از گرم در بدو تولد به معنای کاهش وزن هنگام تولد محسوب می شود. در کشور آمریکا به طور متوسط از هر نوزاد یک نوزاد به دلایل مختلفی که یکی از مهمترین آنها آلودگی هوا است دچار وزن کم هنگام تولد است. محققان در طی مطالعه جالبی در پکن پایتخت چین (یکی از آلوده ترین شهرهای جهان) به بررسی ارتباط میان آلودگی هوا و وزن کم نوزادان در هنگام تولد پرداختند. آنها به منظور انجام این تحقیق مادرانی که در طول بازی های المپیک سال در کشور چین باردار بودند را تحت مطالعه و بررسی قرار دادند. داوطلبان شرکت کننده در تحقیق ماه آخر بارداری خود را در شرایطی به سر بردند که دولت چین به مناسبت آغاز بازی های المپیک تابستانی موظف به کاهش گازهای گلخانه ای و بهبود کیفیت هوا در این شهر بود. بررسی ها در پایان این مطالعه نشان داد وزن نوزادان متولد شده از مادرانی که در طول بازی های المپیک و پاراالمپیک پکن در هشتمین ماه بارداری خود به سر می بردند به طور متوسط گرم بیشتر از وزن نوزادانی بود که مادران آنها هشتمین ماه بارداری خود را در تابستان سال و و در هنگام بالا بودن شاخص آلودگی هوا در پکن گذرانده بودند. این بررسی ها نشان می دهد آلودگی هوا می تواند بر روی جنین در حال رشد تاثیر منفی بگذارد و منجر به در جنین شود. سطح اکسیژن کم هنگام تولد مشکل در تغذیه و افزایش وزن عدم توانایی در حفظ دمای بدن ریه های یا سایر اندام های تکامل نیافته مانند خون ریزی داخل مغزی، مانند سندرم پریشانی تنفس نوزادان مانند نکروز کننده انتروکولیت (بیماری جدی روده در نوزادان نارس) خطر به دنیا آوردن نوزادان مبتلا به در مادرانی که در طول سه ماهه سوم بارداری خود در معرض سطوح بالایی از آلودگی هوا قرار دارند، به خصوص مادران ساکن در مجاورت بزرگراه ها که آلاینده های هوا بیشتر است نسبت به سایر مادران تا برابر افزایش می یابد اما قرار گرفتن مادران باردار در معرض همان سطح از آلودگی در طول ماه های نخست بارداری در افزایش خطر ابتلا نوزاد به اختلالات طیف اوتیسم نقشی ندارد. مهمترین عامل آلودگی هوا ذرات موجود در آن هستند که ریه ها، چشم ها و گلو را تحریک و تنفس را مشکل می کنند. شاید ذرات بزرگتر بتوانند بوسیله سرفه یا عطسه از بدن دفع شوند. با این وجود ذرات کوچکتر در ریه ها گرفتار و وارد جریان خون می شوند. رایج ترین آلاینده های ذرات آلوده در هوا، هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای ( PAHs ) می باشند که با تولد زودرس، وزن کم هنگام تولد و در موارد شدید، مرگ و میر نوزادان مرتبط هستند و ممکن است با خطر بیشتر اوتیسم و چاقی در دوران کودکی همراه باشند. قرار گرفتن طولانی مدت در برابر این ذرات با کاهش ماده سفید در نیمکره چپ مغز همراه است. از دست دادن ماده سفید در آن منطقه می توان منجر به کندتر پردازش شناختی و مشکلات رفتاری کودکان شود. آلودگی هوا سبب تشدید علایم آسم می شود. ابتلا به در میان مادران باردار به دلیل افزایش خطر ابتلا به می تواند فرایند بارداری را با مشکلات و دشواری های زیادی روبرو کند. ابتلا به آسم مادران مشروط بر مراقبت های لازم و نظارت دقیق و منظم پزشکی خطری برای مادر و جنین نخواهد داشت. ولی عدم مدیریت صحیح علایم با مشکلات عدیده ای از جمله کاهش اکسیژن رسانی به جنین، محدودیت رشد درون رحمی، زایمان زودرس و خطر وزن کم جنین در هنگام تولد همراه است. از سویی دیگر مونوکسید کربن موجود در هوا می تواند به راحتی از جفت عبور کند از این رو قرار گرفتن مادران باردار در معرض آلودگی هوا می تواند خطر ابتلا نوزاد به آسم را در سنین بزرگسالی افزایش دهد. زنانی که قصد باردار شدن دارند بهتر است نسبت به هوایی که در آن نفس می کشند حساسیت بیشتری به خرج دهند. قرار گرفتن در معرض هوای آلوده با کاهش نرخ باروری در مردان و زنان همراه است و از طرفی هم میان آلودگی هوا و میزان خطر سقط جنین ارتباط نزدیکی وجود دارد. به طور کلی امکان پیشگیری کامل از بروز عوارض احتمالی آلودگی هوا وجود ندارد. ولی با این وجود زنان باردار می توانند با رعایت راهکارهایی میزان تماس با آلاینده های موجود در هوا را کاهش داده و یا آن را به حداقل رساند. برخی از این راهکار ها، عبارتند از: سازمان بهداشت جهانی در سال اعلام کرد که درصد از جمعیت جهان در مناطقی با میزان آلودگی هوای بیش از حد مجاز، سکونت دارند. در واقع هوایی که در آن نفس می کشید علی رغم اینکه پاک و سالم به نظر می رسد می تواند دارای سطوح مختلفی از آلودگی باشد بنابراین زنان باردار بهتر است به صورت یک عادت روزانه اخبار مربوط به آلودگی هوا را از طریق سایت ها و منابع معتبر دنبال کرده و از بیرون آمدن منزل در روز و ساعات با میزان آلودگی زیاد خودداری کنند. آلودگی هوا ذرات، دودهای رنگی و ترکیبات آلی فرار و سایر آلاینده ها را می توان با استفاده از دستگاه تصفیه هوا با کیفیت و در داخل خانه کنترل کرد. بر خلاف تصورات رایج مردم خطرات ناشی از آلاینده های هوا فقط مربوط به هوای بیرون نیست. در واقع بنا به گزارش سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا ( EPA ) مردم این کشور به طور میانگین درصد عمر خود را در مکان های بسته می گذرانند در حالی که سطح آلاینده های موجود در داخل ساختمان ها حتی می تواند تا برابر بیشتر از فضای باز و بیرون باشد. برای مقابله با آلودگی در منزل می توانید از یک دستگاه تصفیه هوای خانگی استفاده کنید. این دستگاه انواع آلاینده های موجود در هوا از جمله دود سیگار، آلرژن ها و میکروب ها را حذف کرده و از این طریق به زنان باردار و جنین آن ها کمک می کند که در هوای سالم تری نفس بکشند. را در خانه خود ممنوع کنید. از پاک کننده های طبیعی مانند سرکه، پراکسید و جوش شیرین استفاده و یا مارک های غیر سمی را انتخاب کنید. علاوه بر دود سیگار، پخت و پز یکی از بالاترین منابع آلودگی در خانه ها است. خانه خود را از محصولات معطر مانند خوشبو کننده هوا، ادکلن، عطر و پاک کننده ها پاک کنید. آنها ممکن است حاوی مواد شیمیایی سمی باشند که وارد هوای تمیز خانه می شوند. انجام اموری مانند آشپزی، استفاده از اسپری مو، رنگ آمیزی منزل و یا روشن کردن شومینه باعث پخش شدن بسیاری از آلاینده ها در فضای منزل می شوند. برای رفع این مشکل می توانید با کمک راهکارهایی مانند استفاده از لکه برها و پاک کننده های طبیعی، روشن کردن هود در هنگام پخت و پز، پاکسازی سطوح از غبار و گرد و خاک و همچنین نصب یک سنسور نشت یاب گاز دی اکسید کربن کیفیت هوای منزل خود را بهبود بخشیده و در هوای سالم تری نفس بکشید. پوست وسیع ترین اندام بدن است که در حدود تا درصد از آن چه که با آن تماس دارد را جذب خودش می کند. بر همین اساس زنان باردار باید سعی کنند در روزهایی که میزان آلودگی هوا بالاتر از حد مجاز و یا بیش از حد استاندارد اعلام می شود از منزل خارج نشوند. گیاهان می توانند هوای محیط اطراف خانه را به صورت طبیعی تصفیه کنند. بر همین اساس جنین در حال رشد از هوای سالم تری استفاده خواهد کرد. انواع خاصی از گیاهان آپارتمانی مانند گیاه عنکبوتی و سانسوریا می توانند ذرات سمی در هوا را حذف کرده و اکسیژن تازه را جایگزین دی اکسید کربن موجود در هوا کنند. به منظور افزایش کیفیت هوای منزل خود می توانید به ازای هر متر مربع از یکی از این گیاهان زینتی استفاده کنید. در واقع دوران بارداری برقراری تعادل میان باید و نبایدها است. در این دوران عوامل بسیاری می توانند سلامت زنان باردار و جنین آن ها را تحت تاثیر قرار دهند. ولی با این حال با استفاده از راهکارهایی ساده می توانید از بسیاری از این خطرات مانند آلودگی هوا اجتناب کرده و از سلامت خود و جنین شان محافظت کنند. |
تشخیص و زندگی با نارسایی قلبی می تواند برای شما و خانواده تان نگران کننده باشد. اما یادگیری نحوه مدیریت علایم و استفاده از دارو می تواند در کنترل شرایط به شما کمک کند تا از کیفیت زندگی خوبی برخوردار شوید. بیماران احتمالا برای درمان نارسایی قلبی خود مجبور هستند ترکیبی از داروهای مختلف را مصرف می کنند. شاید پیگیری مصرف دارو ها کمی دشوار باشد. اما مصرف صحیح داروی مناسب به کنترل علایم شما کمک می کند. بر همین اساس می توانید یک جعبه قرص تهیه کنید تا بدانید کدام قرص ها را در چه زمانی مصرف کنید. بهتر است برای ثبت اطلاعات مفیدی و جزییات علایم خود که می خواهید به پزشکان خود تان بگویید، مواردی مانند علایم، وزن و مصرف مایعات خود را در نظر بگیرید. همچنین نگهداشتن و یادداشت نتایج آزمایش خون و اندازه گیری فشار خون می تواند در مدیریت وضعیت بیماری شما مفید باشد. ممکن است شما بخاطر نارسایی قلبی نیاز به ایجاد تغییراتی در زندگی خود داشته باشید. ایجاد این تغییرات می تواند در ابتدا دشوار باشد، اما برای بیشتر افراد با گذشت زمان مقابله با این تغییرات عادی و راحت می شود. فعالیت بدنی منظم می تواند به بهبود انرژی و استقامت شما کمک کند. فعالیت و ورزش های را شروع کنید که متناسب با وضعیت شما باشد. اهداف واقعی را در مورد کارهایی که قادر به انجام آن هستید تعیین کنید. فعال بودن بعضی اوقات می تواند چالش برانگیز باشد، اما حتی فعالیت کم در طول روز می تواند برای شما مفید باشد. علاوه بر آن در طول روز، حتی اگر احساس می کنید حالتان کاملا خوب است سعی کنید همراه با فعالیت خود استراحت کافی داشته باشید تا بتوانید در دراز مدت علایم خودتان را کنترل کنید. خانواده، دوستان و سرپرستان می توانند حامی خوبی برای پشتیبانی عملی و عاطفی بیماران قلبی باشند. یکی برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و سکته مغزی در روند درمانی و تصمیم گیری در مورد درمان خود شرکت و با پزشک همکاری کنید و مراقب بروز علایم احتمالی باشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در هنگام ویزیت پزشک سعی کنید با آمادگی کامل به پزشک خود مراجعه کنید. سوالات خود را طبقه بندی و یادداشت کنید و همه سوالات خود را در زمینه های مختلف مانند سلامت قلب و، رژیم غذایی، کاهش وزن، کلسترول، فعالیت بدنی، ترک و تنباکو، و دارو از پزشک خود بپرسید. سرانجام، اگر از پزشک خود راضی نیستید می توانید از پزشک های دیگر در مورد وضعیت خودتان نظر بگیرید. پزشک باید روی موضوعات پزشکی که برای شما مهمتر هستند تمرکز کند برخی سوالات مهمی که ممکن از پزشک در مورد وضعیت شما بپرسد، عبارتند از: آیا سابقه خانوادگی دارد؟ آیا پدر شما کرده است؟ آیا مادر شما دچار شده است؟ درک مسیله خطر بروز این بیماری ها بسیار مهم است. به همین علت دانستن تاریخچه بیماری های خانوادگی شما می تواند در جلوگیری بروز برخی از و موثر باشد. برخی از متخصصان قلب معتقدند که خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عوامل خطر به شدت با سابقه خانوادگی بیماران ارتباط مستقیمی دارد. از طرفی هم شما نمی توانید با ژنتیک خود مقابله کنید، اما با تغییر رفتار و سبک زندگی خود می توانید احتمال ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی خود را کاهش دهید. حتی اگر سابقه خانوادگی ندارید باید از سایر عوامل خطر این بیماری ها مانند فشار خون بالا، دیابت کلسترول خون بالا آگاه باشید و آن ها را کنترل کنید. اکثر داروهای غیرقانونی می توانند عوارض جانبی قلبی عروقی از ضربان قلب غیر طبیعی تا حملات قلبی داشته باشند. تزریق داروهای غیرقانونی همچنین می تواند منجر به مشکلات قلبی عروقی مانند عفونت های باکتریایی رگ های خونی و دریچه های قلبی شود. بسیاری از داروها، مانند کوکایین، هرویین و اشکال مختلف آمفتامین، بر سیستم عصبی مرکزی ت ثیر می گذارند و می توانند هوشیاری فرد را تغییر دهند. علاوه بر اعتیاد آور بودن آنها، عوارض جانبی و خطرات ناشی از مصرف این داروها، عبارتند از: حملات قلبی ایست تنفسی تغییر در دمای بدن ضربان قلب و فشار خون اختلال در قضاوت و خطر بیشتر برخی از عفونت های مقاربتی احتمال افزودن مواد اضافی به آن ها (مانند تالک، سموم، علف کش ها یا ذرات دیگر) که ممکن است یک واکنش سمی ایجاد کنند. فرم پودر کوکایین یا از طریق بینی استنشاق و از طریق بافت بینی جذب می شود، یا در آب حل و به جریان خون تزریق می گردد. حتی مصرف کنندگان به اصطلاح تفریحی کوکایین ممکن است به، انسداد شریان و ضعف دیواره های عضلات قلب مبتلا شوند که همه این موارد می تواند منجر به حمله قلبی گردد. کوکایین به عنوان "ماده محرک حمله قلبی" شناخته شده که می تواند خطر بروز حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد، چون: تا درصد بیماری دریچه های آیورت را افزایش می دهد. تا میلی متر جیوه فشار خون سیستولیک را افزایش خواهد داد. درصد ضخامت دیواره بطن چپ قلب را بیشتر می کند. دسته ای از داروهای هستند که متامفتامین ها را شامل می شوند و می توانند اعتیاد آور باشند. این داروها برای درمان پارکینسون، مسکن و ( ADHD ) تجویز می شوند. آنها سیستم عصبی مرکزی (اعصاب و مغز) را تحریک می کنند و حتی باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون و کاهش اشتها می شوند. بدون مشورت با پزشک از مصرف دارو به طور خودسرانه خودداری کنید. غیرقانونی است. این ماده به عنوان یک "داروی کلوپ" مصنوعی با اثرات تحریک کننده و توهم زا شناخته می شود. ساده می تواند کمی آزار دهنده باشد، اما هنگامی که خروپف مرتبا برای لحظات کوتاه تنفس را قطع می کند، می تواند منجر به مشکلات قلبی عروقی شود و به طور خطرناک باشد. این بیماری به نام آپنه خواب شناخته شده است که در آن فرد ممکن است در طول خواب پنج تا بار در ساعت یا بیشتر قطع تنفس را تجربه کند. این حملات خواب فرد را از خواب بیدار می کند. اختلال در خواب با افزایش فشار خون بالا، ورم مفاصل، سکته مغزی نارسایی قلبی همراه است. از طرفی هم مردم باید توجه داشته باشند که ارتباط بین آپنه خواب و فشار خون بالا و بسیار قوی است و این سه موارد بهم ربط دارند. از هر پنج بزرگسال حداقل یک نفر از خفیف رنج می برد و شیوه بیماری در مردان بیشتر از زنان است. شایع ترین نوع آن، آپنه خواب انسدادی است که در آن فشار روی قفسه سینه و گردن فوقانی منجر به انسداد جریان هوای تنفسی می شود. آپنه انسدادی خواب ( OSA ) با چاقی همراه است، که چاقی یک عامل خطر اصلی برای بیماری های قلبی و سکته مغزی محسوب می شود. علاوه بر چاقی، کم خوابی ناشی از آپنه خواب می تواند در یک چرخه ناسالم منجر به چاقی بیشتر افراد شود. لتهاب و بیماری های قلبی اگرچه اثبات نشده است که التهاب منجر به بروز بیماری های قلبی عروقی می شود، اما التهاب در بیماری های قلبی سکته مغزی متداول است و تصور می شود که یک علامت یا پاسخ آتروژنیک است. التهاب در شرایط نامناسب می تواند تشکیل لخته خون در رگ های قلب یا مغز را تحریک کند و منجر به ایجاد بیشتر حملات قلبی و انواع خاصی از سکته مغزی مانند سکته مغزی ایسکمیک شود. بر همین اساس کنترل عوامل خطرزا مانند ترک سیگار، و کلسترول LDL بیماری قلبی و عروقی هر ساله تعداد زیادی از افراد را درگیر می کند و موجب مرگ هزاران نفر می شود. اما برخی از باور های غلط می توانند فرد را از مراقبت و تقویت قلب خود باز دارد، از جمله: نحوه زندگی الان شما بر خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در آینده ت ثیر می گذارد. لخته های خونی در شریان ها ممکن است در اوایل کودکی و نوجوانی، شروع به تجمع در شریان ها کرده و بعدا منجر به گرفتگی عروق شود. از هر سه آمریکایی یک نفر بیماری قلبی عروقی دارد، اما همه آنها سالخورده و مسن نیستند. حتی افراد جوان و میانسال می توانند دچار مشکلات قلبی شوند. به خصوص این که عوامل خطر مربوط به بیماری های قلبی در بین جوانان شایع تر است. فشار خون بالا "قاتل خاموش" خوانده می شود زیرا معمولا منجر به بروز علایم خاصی نمی شود. بنابراین منتظر نمانید که بدن تان به شما هشدار دهد. تنها راه برای تشخیص فشار خون بالا این است که وضعیت خود را با یک آزمایش فشار خون ساده بررسی کنید. درمان زودرس فشار خون بالا بسیار مهم است زیرا عدم درمان آن، می تواند باعث حمله قلبی، سکته مغزی، آسیب کلیوی و سایر مشکلات جدی سلامتی شود. اگرچه حمله قلبی معمولا با درد یا ناراحتی در قفسه سینه همراه است، اما می تواند منجر به بروز علایم ظریف تر هم شود. این موارد شامل تنگی نفس، حالت تهوع، احساس سرگیجه و درد یا ناراحتی در یک یا هر دو بازو، فک، گردن یا پشت است. در صورت بروز هر یک از این علایم سریعا به پزشک مراجعه کنید. درمان دیابت اما حتی با کنترل قند خون، شما همچنان در معرض خطر ابتلا سکته مغزی هستید، چون فاکتورهای خطری که در بروز دیابت نقش دارند می توانند ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را بیشتر کنند. این عوامل خطرناک مشترک اگرچه افرادی که سابقه خانوادگی کلسترول، فشار خون، حفظ وزن سالم و قند خون را کنترل کنید و سیگار کشیدن را ترک کنید. طبق توصیه انجمن قلب آمریکا افراد بعد از سالگی بهتر است هر سال یک بار کلسترول خود را کنترل کنند. ضربان قلب در حین ایست قلبی به طور ناگهانی ضربان متوقف می شود، نه نارسایی قلبی. با نارسایی قلبی، قلب به کار خود ادامه می دهد، اما در خونرسانی مشکل دارد و می تواند باعث، تورم در پا و مچ پا یا سرفه مداوم و شود. در حین ایست قلبی، فرد هوشیاری خود را از دست می دهد و تنفس طبیعی او متوقف می شود. درد پا که در عضلات احساس می شود می تواند نشانه بیماری به نام بیماری شریان محیطی باشد. PAD و خطر حمله قلبی یا سکته مغزی برخی از تغییرات در ضربان قلب ضربان قلب هنگام ورزش یا هنگام هیجان زیاد و هنگام خواب کند می شود. بیشتر اوقات، تغییر در ضربان قلب نگران کننده نیست. اما در برخی مواقع، می تواند نشانه ای از، ضربان قلب غیر طبیعی یا نامنظم باشد. بیشتر آریتمی ها بی ضرر هستند، اما برخی از آنها در طولانی مدت بر عملکرد قلب ت ثیر می گذارند و به درمان نیاز دارند. تحقیقات نشان می دهد، بازماندگان که به طور مرتب از نظر جسمی فعال هستند و سایر تغییرات سالم قلب را انجام در هفته را برای سلامت کلی قلب و عروق توصیه می کند. بعد از باید از ورزش پرهیز کنم. من در میانسالی، نیازی به کنترل کلسترول خود ندارم. نارسایی قلبی به معنی متوقف شدن ضربان قلب است. من می دانم که فشار خون دارم اما نیازی به درمان ندارم. من سکته قلبی نمی کنم چون درد در قفسه سینه ندارم. درد در پاهای می تواند نشانه پیری باشد و ربطی به قلب ندارد. من خیلی جوان هستم و نگرانی برای ابتلا به بیماری قلبی ندارم. تا زمانی که داروهای دیابت مصرف می کنم، بیماری قلبی مرا تهدید نمی کند. من سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارم نمی توانم از بروز بیماری جلوگیری کنم. ضربان قلب من خیلی تند است، پس احتمال ابتلا من به سکته قلبی وجود دارد. |
آسیب دیدگی به هر قسمت از نخاع یا اعصاب در انتهای کانال نخاعی اغلب باعث ایجاد تغییرات دایمی در قدرت، احساس و سایر عملکردهای بدن در زیر محل آسیب می شود. به نظر می رسد آسیب نخاعی همه جنبه های زندگی بیمار را تحت ت ثیر قرار می دهد و منجر به آسیب دیدگی روانی، عاطفی و اجتماعی می شود. بسیاری از دانشمندان خوشبین هستند که پیشرفت در تحقیقات، روزی باعث ترمیم آسیب های نخاعی می شوند. در این میان، درمان و توانبخشی به بسیاری از مبتلایان به آسیب نخاعی اجازه می دهد تا زندگی جدید و مستقلی داشته باشند. آسیب های نخاعی ممکن است در اثر آسیب به مهره ها، رباط ها یا دیسک های ستون فقرات یا به خود نخاع ایجاد شوند. آسیب دیدگی نخاع ممکن است در اثر ضربات ناگهانی و ضربه ای به ستون فقرات بیمار که باعث شکستگی، دررفتگی، خرد شدن یا فشرده شدن یک یا بیشتر مهره های بیمار می شود، رخ دهند. همچنین شلیک گلوله یا زخم چاقو باشد می تواند به نخاع بیمار نفوذ کرده و آن را قطع می کند. یک آسیب نخاعی ممکن است در اثر، سرطان، یا تخریب دیسک ستون فقرات ایجاد شود. آسیب بر روی رشته های عصبی ممکن است بخش یا تمام عضلات و اعصاب مربوطه را در زیر محل آسیب دیدگی مختل کند. آسیب دیدگی قفسه سینه یا کمر می تواند بر روی تنه، پاها، روده و مثانه و عملکرد جنسی فرد ت ثیر بگذارد. یک آسیب به گردن علاوه بر ت ثیرگذاری بر حرکات بازوها و احتمالا توانایی تنفس بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. شایع ترین علل صدمات نخاعی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از هر آسیب نخاعی، یک مورد به مربوط می شود. سرطان، آرتروز، پوکی استخوان و التهاب نخاع نیز می تواند باعث صدمات نخاعی شوند. آسیب نخاعی بعد از سالگی بیشتر در اثر سقوط ایجاد می شود. به طور کلی سقوط حدود صدمات آسیب نخاعی را تشکیل می دهند. استخوان یا مفاصل مانند آرتریت یا پوکی استخوان در بروز این آسیب ها ت ثیر بگذارد، آسیب نسبتا جزیی می تواند باعث آسیب نخاع شود. پریدن در آب کم عمق و یا ورزش کردن بدون وسایل ایمنی مناسب و یا اقدامات احتیاطی مناسب می تواند منجر به صدمات نخاعی شود. تصادفات وسایل نقلیه موتوری عامل اصلی صدمات نخاعی برای افراد زیر سال است. توانایی بیمار در کنترل اندام پس از آسیب نخاعی به دو عامل محل آسیب در امتداد نخاع و شدت آسیب دیدگی به نخاع بستگی دارد. پایین ترین قسمت طبیعی نخاع بیمار به عنوان سطح عصبی آسیب شناخته می شود. شدت جراحت اغلب به عنوان یکی از موارد زیر طبقه بندی می شود: تمام احساس و توانایی عملکرد حرکتی در زیر آسیب نخاعی از بین می رود، در این شرایط به آسیب بیمار کامل گفته می شود. اگر بیمار برخی از عملکردهای حرکتی یا حسی زیر منطقه آسیب دیده را از دست داده باشد به آن آسیب بیمار ناقص گفته می شود که درجات مختلفی دارد. علاوه بر این، فلج از آسیب نخاعی ممکن است انواع مختلف زیر را شامل شود: این فلج بر تمام یا قسمتی از تنه، پاها و اندام های لگن اثر می گذارد. تتراپلژی همچنین به عنوان چهار سر ران شناخته می شود که بازوها، دست ها، تنه، ساق و اندام های لگنی، همگی تحت ت ثیر آسیب نخاعی قرار می گیرند. تیم مراقبت های بهداشتی بیمار برای تعیین سطح عصبی و کامل بودن آسیب بیمار یک سری آزمایشات را انجام می دهند. آسیب های نخاعی از هر نوع که باشد، می تواند منجر به یک یا چند مورد از علایم و نشانه های زیر شود: از دست دادن حرکت از دست دادن کنترل روده یا مثانه فعالیت های رفلکس اغراق آمیز یا اسپاسم تغییر در عملکرد جنسی، حساسیت جنسی و باروری مشکل در تنفس، سرفه یا پاک کردن ترشحات از ریه های بیمار درد یا احساس سوزش شدید ناشی از آسیب به طناب عصبی در نخاع بیمار از دست دادن یا تغییر احساس، از جمله توانایی احساس گرما، سرما و لمس علایم آسیب نخاعی پس از تصادف ممکن است شامل موارد زیر باشد: مشکل با تعادل و راه رفتن از دست دادن کنترل مثانه یا روده اختلال در تنفس بعد از آسیب دیدگی کمر درد یا فشار شدید در گردن، سر یا پشت ضعف، عدم هماهنگی یا فلج در هر قسمت از بدن، یا از بین رفتن احساس در دست، انگشتان دست، پا یا انگشتان پا همیشه باید فرض را بر این قرار دهید که قربانیان تصادف ممکن است دچار آسیب نخاعی شده باشند زیرا: خونریزی یا تورم در نخاع و یا اطراف آن ممکن است بلافاصله یا به تدریج رخ دهد. زمان بین آسیب و درمان می تواند در تعیین میزان و شدت عوارض و میزان احتمال بهبودی بیمار بسیار مهم باشد. آسیب جدی نخاعی همیشه بلافاصله مشخص نمی شود و در صورت عدم شناسایی، ممکن است آسیب شدیدتری رخ دهد. برای کمک به فردی که از ناحیه کمر یا گردن آسیب دیده، بهتر است تا رسیدن نیروهای امدادی راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: از بیمار محافظت کنید. در صورت امکان هر گونه خونریزی را متوقف کنید. حوله های سنگین را در دو طرف گردن او قرار دهید یا سر و گردن بیمار را نگه دارید. مصدوم را جابجا نکنید چون این کار ممکن است منجر به فلج دایمی و سایر عوارض جدی شود. مناطقی که اغلب در حین آسیب نخاعی تحت ت ثیر قرار می گیرند، عبارتند از: درد عصبی خصوصا در فردی که آسیب ناقص دارد می تواند بعد از آسیب نخاعی بوجود آید. آسیب های نخاعی در بیماران ممکن است منجر به مشکلات مربوط به شود. کاهش وزن و تحلیل رفتن عضلات پس از آسیب نخاعی متداول و رایج است. تحرک محدود بیماران ممکن است به یک سبک زندگی بی تحرک منجر شود و او را در معرض، و قرار دهد. یک متخصص تغذیه می تواند به بیمار در خوردن یک رژیم غذایی مفید برای حفظ وزن مناسب کمک کند. و کاردرمانی هم می توانند در ایجاد برنامه تناسب اندام و ورزش بیمار را راهنمایی کنند. رابطه جنسی، باروری و عملکرد جنسی بیماران ممکن است تحت ت ثیر آسیب نخاعی قرار بگیرد و منجر به تغییر در نعوظ و انزال در مردان و خشکی واژن در زنان شود. تغییرات در کنترل مثانه ناشی از آسیب نخاعی خطر ابتلا به را افزایش می دهد. رژیم غذایی با فیبر بالا ممکن است به تنظیم دفع مدفوع بیمار کمک کند و بیمار تکنیک هایی را برای بهینه سازی عملکرد روده خود در هنگام توانبخشی یاد خواهد گرفت. آسیب طناب نخاعی ممکن است باعث ایجاد مشکلات گردش خون از فشار خون پایین تا تورم اندام بیمار شود. در صورت آسیب دیدن عضلات شکم و قفسه سینه بیمار ممکن است فرد دچار اختلال شود و تنفس و سرفه بیمار را دشوارتر کند. در صورت آسیب دیدگی نخاع ممکن است خطر ابتلا به یا سایر مشکلات ریه افزایش یابد. رعایت برخی از راهکارها ممکن است خطر آسیب نخاعی را کاهش دهند، از جمله: هنگام مسمومیت یا تحت ت ثیر داروها رانندگی نکنید. قبل از غواصی، عمق آب را بررسی کنید و داخل استخر های کم عمق شیرجه نزنید. در هنگام ورزش، احتیاط کنید. همیشه تجهیزات ایمنی توصیه شده در حین ورزش را بپوشید. از آنجایی که تصادفات اتومبیل یکی از مهمترین دلایل آسیب نخاعی است سعی کنید در هنگام رانندگی حتما کمربندی ایمنی خود را ببندید. علاوه بر آن، کودکان زیر سال باید همیشه در صندلی عقب سوار شوند. پزشک ممکن است با معاینه دقیق، بررسی عملکرد حسی و حرکات و با پرسیدن برخی سوالات در مورد حادثه، بتواند آسیب نخاعی را رد و یا تایید کند. اما اگر فرد مصدوم از درد گردن شکایت داشته باشد و یا هوشیار نیست و علایم آشکاری از ضعف یا آسیب عصبی نداشته باشد، ممکن است آزمایش های تشخیصی اضطراری تجویز شوند، از جمله: اسکن توموگرافی کامپیوتری ( تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( چند روز پس از آسیب دیدگی که برخی از التهابات بیمار فروکش می کنند، پزشک معاینه عصبی جامع تری را برای تعیین سطح و کامل بودن آسیب بیمار انجام می دهد. این آزمایش ها شامل قدرت عضلانی و توانایی بیمار در احساس لمس و لرزش است. مت سفانه، هیچ راهی برای برگشت مجدد آسیب نخاعی وجود ندارد. اما محققان به طور مداوم در حال کار بر روی درمان های جدید، از جمله پروتزها و داروهایی هستند که بتوانند سلول های عصبی را ترمیم و یا عملکرد اعصاب بیمار را بهبود ببخشند. بیمار با آسیب نخاعی معمولا برای مداوا در بخش مراقبت های ویژه بستری می شود. در اتاق اورژانس، پزشکان روی این موارد تمرکز می کنند: جلوگیری از شوک حفظ توانایی تنفس بیمار بی حرکت کردن گردن برای جلوگیری از آسیب بیشتر نخاع جلوگیری از عوارض احتمالی مانند احتباس مدفوع یا ادرار، مشکل تنفسی یا قلبی عروقی و ایجاد لخته های خون ورید عمقی در اندام در گذشته متیل پردنیزولون داخل وریدی به عنوان گزینه درمانی برای آسیب حاد نخاع مورد استفاده قرار می گرفت اما تحقیقات نشان داده است که اثرات جانبی احتمالی این دارو زیاد است. به همین دلیل، متیل پردنیزولون دیگر برای استفاده روتین پس از آسیب نخاعی توصیه نمی شود. ممکن است بیمار برای تثبیت، تحریک یا ترمیم مناسب ستون فقرات، به کشش مناسب نیاز داشته باشد. یک تخت مخصوص نیز ممکن است به بی تحرک بدن بیمار کمک کند. غالبا عمل جراحی برای از بین بردن قطعات استخوانی، اشیاء خارجی، دیسک های فتق یا مهره های شکسته لازم و ضروری است. جراحی ممکن است برای تثبیت ستون فقرات نیز لازم باشد تا از درد یا ناهنجاری در آینده جلوگیری کند. پس از تثبیت آسیب یا وضعیت اولیه، پزشکان سعی می کنند از بروز مشکلات ثانویه جلوگیری کنند. مدت بستری بیمار بستگی به شرایط و مسایل پزشکی او دارد. ممکن است از داروها برای مدیریت برخی از اثرات آسیب نخاعی استفاده شود. این داروها برای کنترل درد و اسپاسم عضلات، کنترل مثانه، کنترل روده و بهبود عملکرد جنسی تجویز می شوند. دستگاه های پزشکی نوین می توانند به افراد آسیب دیده نخاع کمک کنند تا مستقل تر و متحرک تر شوند. برخی از دستگاه ها همچنین ممکن است عملکرد بیماران را بازیابی کنند، از جمله: این فناوری نوظهور برای بازیابی توانایی راه رفتن پس از آسیب نخاعی استفاده می شود. صندلی های چرخدار سبک و مدرن در بهبود کیفیت زندگی بیمار و تحرک آن ها کمک می کنند. برای بیمارانی که در عملکرد دست محدودیت دارند، کامپیوترها می توانند ابزاری بسیار قدرتمند برای کمک به آن ها باشند، اما کار کردن با آنها دشوار است. این دستگاه های پیشرفته از تحریک الکتریکی برای ایجاد اقدامات استفاده می کنند. آنها معمولا سیستم تحریک الکتریکی عملکردی نامیده می شوند و برای کنترل ماهیچه های بازو و پا از محرک های برقی استفاده می کنند تا افراد دارای آسیب های نخاعی بتوانند بایستاند و راه بروند. ممکن است پزشک فورا نتواند شرایط و پیش آگهی وضعیت بیمار را پیش بینی کند. بهبودی معمولا یک هفته تا شش ماه پس از آسیب دیدگی شروع می شود. سریعترین سرعت بهبود اغلب در شش ماه اول مشاهده می شود، اما برخی از افراد تا یک یا دو سال پیشرفت های کوچکی را تجربه می کنند. حادثه ای که منجر به فلج می شود یک اتفاق در حال تغییر است اما ناتوانی ناگهانی می تواند ترسناک و گیج کننده باشد و سازگاری و مقابله با این شرایط کار آسانی نیست. بهبودی از چنین رویدادی به زمان نیاز دارد، اما بسیاری از افراد که فلج شده اند پیشرفت می کنند. مهم است که انگیزه و روحیه خود را حفظ کنید و پشتیبانی مورد نیاز خود را بدست آورید. اگر به تازگی مجروح شده اید، به احتمال زیاد شما و خانواده تان دوره ای از را تجربه کنید. اگرچه روند اندوه برای همه متفاوت است، اما روند اندوه بخشی طبیعی و سالم برای بهبودی از هر بیماری است. طبیعی است که برای چیزی که از دست داده اید غمگین و اندوهگین شوید اما باید اهداف جدیدی را تعیین و راهی برای پیشبرد زندگی خود پیدا کنید. اما اگر غم و اندوه روی مراقبت شما ت ثیر بگذارد می تواند عواقب بدی داشته باشد. در این شرایط بهتر است با یک مددکار اجتماعی، روانشناس یا روانپزشک مشورت کرده و یا یک گروه حمایتی از افراد با آسیب های نخاعی مفید برای خود پیدا کنید. صحبت با دیگران که بیمار را درک می تواند دلگرم کننده باشد و اعضای گروه ممکن است در مورد سازگاری مناطقی از خانه یا فضای کار بیمار توصیه های خوبی برای ت مین نیازهای فعلی او داشته باشند. در مورد گروه های حمایتی در منطقه از پزشک یا متخصص توانبخشی خود مشورت بگیرید. یکی از بهترین راه ها برای به دست آوردن کنترل زندگی بیمار این است که خود را در مورد آسیب دیدگی و گزینه های احتمالی برای مقابله با شرایط پیشرو آموزش دهد. امروزه طیف وسیعی از تجهیزات رانندگی و اصلاحات وسایل نقلیه برای این بیماران در دسترس است. از آنجا که هزینه های آسیب نخاع می تواند بسیار زیاد باشد تیم توانبخشی می تواند در شناسایی منابع مالی و حمایتی بیمار را راهنمایی کند. ممکن است دوستان و خانواده بیمار به طرق مختلف به معلولیت فرد واکنش نشان دهند. آموزش در مورد آسیب نخاع برای فرد و خانواده او بسیار مفید است. کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و در صورتی که به سوالاتشان به روشی روشن و واضح پاسخ داده شوند، خیلی سریع یاد می گیرند. بزرگسالان همچنین می توانند از یادگیری حقایق بهره مند شوند. در مورد اثرات آسیب دیدگی خود و اینکه خانواده و دوستانتان وکمک های که اطرافیان می توانند برای شما انجام دهند با آن ها صحبت کنید. صحبت کردن در مورد آسیب اغلب روابط بیمار با خانواده و دوستان را تقویت می کند. آسیب نخاعی بیمار ممکن است بر پاسخ بدن به محرک های جنسی ت ثیر بگذارد. با این حال، بیمار یک موجود زنده است که تمایلات جنسی دارد. برقراری رابطه عاطفی و جسمی امکان پذیر است اما نیاز به ارتباط، تمرین و صبر دارد. یک مشاور حرفه ای می تواند به بیمار و شریک زندگی او در برقراری ارتباط نیازها و احساسات آن ها کمک کند. پزشک می تواند اطلاعات پزشکی مورد نیاز در مورد سلامت جنسی را به بیمار ارایه دهد. بیماران با آسیب نخاعی می توانند با صمیمیت و لذت جنسی آینده ای رضایت بخش داشته باشند. طبیعتا ، آسیب نخاعی ت ثیر ناگهانی در زندگی بیمار و زندگی او دارد. امروزه پیشرفت های در تحقیقات سلول های بنیادی و بازسازی سلول های عصبی باعث بهبودی بیشتر برای مبتلایان به آسیب نخاعی می شود. در همین زمان، درمان های جدیدی برای مبتلایان به ضایعات نخاعی طولانی مدت صورت می گیرد. هیچ کس نمی داند چه زمانی درمان های جدید در دسترس خواهد بود، اما بیمار می توانید در حالی که زندگی امروز خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهید، به آینده تحقیقات نخاع امیدوار باشید. آسیب دیدگی های نخاعی به درمان فوری نیاز دارد و تعدادی از متخصصان از جمله پزشک متخصص در (متخصص مغز و اعصاب) و یک جراح که در زمینه آسیب های نخاعی و سایر مشکلات (جراح مغز و اعصاب) در تثبیت وضعیت فرد آسیب دیده همکاری می کنند. در مورد آسیب نخاع، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید، عبارتند از: پیش آگهی وضعیت من چیست؟ درمان چه عوارض احتمالی را در پی دارد؟ آیا جراحی می تواند برای وضعیت من موثر باشد؟ چه نوع توانبخشی می تواند به وضعیت من کمک کند؟ آیا گزینه دیگری برای رویکرد اولیه که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟ در کوتاه مدت چه خواهد شد؟ چه درمانی وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم از آن استفاده کنم؟ چه وب سایتی را برای کسب اطلاع بیشتر توصیه می کنید؟ برخی از سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، عبارتند از: آیا شرایط پزشکی دیگری دارید؟ برای کار و اوقات فراغت چه کاری انجام می دهید؟ آیا شما یا افراد خانواده تان سابقه لخته شدن خون را دارید؟ چه شرایطی منجر به آسیب دیدگی شما شد؟ چه موقع رخ داده است؟ : |
کارشناسان تمرکز را به عنوان توجه، علاقه و یا فعالیت مداوم بر روی یک کار تعریف می کنند. تمرکز کردن بر روی یک موضوع و یا کار می تواند تا حدودی دشوار باشد. مطمینا ، بیشتر مردم می خواهند راهکارهای بهبود تمرکز را یاد بگیرند و میزان تمرکز خود را افزایش دهند. اما واقعیت این است که ما در یک دنیای پر سر و صدا زندگی می کنیم و حواس پرتی مداوم می تواند تمرکز ما را بهم بریزد. علایم عدم تمرکز در افراد مختلف، متفاوت هستند. برخی از علایمی که ممکن است شما تجربه کنید شامل موارد زیر است: بی دقتی افکار مزاحم تحریک پذیری عدم توانایی در تصمیم گیری مشکل در نشستن و آرام بودن اختلال در عدم تفکر و تصمیم گیری عدم توانایی در انجام کارهای پیچیده فاقد انرژی جسمی یا ذهنی برای تمرکز عدم توانایی در به خاطر سپردن اتفاقات کوتاه مدت غالبا از دست دادن چیزها یا مشکل در به خاطر سپردن مکان ها ممکن است متوجه شوید که تمرکز کردن در زمان های معینی از روز یا در تصمیمات خاصی سخت تر است. دیگران ممکن است فکر کنند که شما مضطرب هستید. به دلیل احتمال دارد قرارها یا جلسات مهمی را از دست بدهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر علاوه بر عدم توانایی در تمرکز، علایم زیر را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید: از دست دادن هوشیاری احساس غیرطبیعی کاهش عملکرد در کار یا مدرسه از دست دادن ناگهانی و غیر قابل توضیح حافظه بی حسی یا در یک طرف بدن تمرکز، کلید پیروزی و موفقیت است. برای تمرکز بر روی هر کاری شما باید برخی موارد که باعث حواس پرتی تان می شوند را نادیده بگیرید و آنها را از خودتان دور کنید. شما فقط زمانی می توانید تمرکز کنید که به یک گزینه و به بقیه ی گزینه های پیش روی خودتان بگویید. به عبارت دیگر، حذف کردن مواردی که باعث حواس پرتی شما می شود یک پیش شرط لازم برای تمرکز است. همانطور که تیم فریس نویسنده و سخنران انگیزشی و کارآفرین برتر آمریکایی می گوید، "کاری که شما انجام نمی دهید تعیین می کند که چه کاری می توانید انجام دهید. " تمرکز مستلزم این است که در حال حاضر فقط یک کار که به آن نیاز دارید را انجام دهید. زیرا گفتن به هر گزینه دیگر، توانایی شما را برای کاری که به آن می گویید افزایش می دهد. شاید از خودتان بپرسید چرا من نمی توانم تمرکز کنم؟ برای تمرکز روی چیزهایی که مهم هستند و نادیده گرفتن چیزهایی که فعلا مهم نیستند، چه کاری می توانم انجام دهم؟ بیشتر افراد در تمرکز مشکل ندارند. آن ها در تصمیم گیری مشکل دارند. منظور این است که اکثر انسان های سالم، مغز سالم دارند که اگر حواس پرتی های اطراف خودشان را از بین ببرند می توانند تمرکز کنند. در برخی موارد تمرکز کردن روی یک کار سخت و دشوار است برای همین خودمان را متقاعد می کنیم که داشتن چند کار یا گزینه، راه حل بهتری است. از نظر فنی، ما قادریم دو کار را همزمان انجام دهیم. اما واقعیت این است که، تمرکز همزمان روی دو کار غیر ممکن است. به این نکته توجه داشته باشید که در یک لحظه معین، شما فقط می توانید روی یک گزینه تمرکز می کنید. چند وظیفه ای بودن یا تمرکز روی چند گزینه، مغز شما را مجبور می کند که خیلی سریع تمرکز خود را از یک کار به کار دیگر تغییر دهد. در صورتی که مغز انسان نمی تواند از یک کار به کار دیگر منتقل شود. درست مثل این است که وسط کتاب خواندن، کسی با شما تماس بگیرد. وقتی مکالمه شما به پایان برسد، چند دقیقه طول می کشد تا فکر کنید چه چیزی می خواندید. وقتی کار چند وظیفه ای انجام می دهد، دقیقا همین اتفاقی رخ می دهد. چند وظیفه ای شما را مجبور می کند هر بار که یک کار را قطع و کار دیگری را شروع می کنید، یک هزینه ذهنی بپردازید. از نظر روانشناسی، این قیمت ذهنی را هزینه تعویض یا تغییر می گویند. اختلال در عملکرد، همان هزینه تعویض است که هنگام تغییر تمرکز خود از یک منطقه به منطقه دیگر باید پرداخت کنیم. تحقیقات نشان می دهد که هر شخص معمولی هر دقیقه یک بار گوشی خودش را بررسی می کند و به طور متوسط ثانیه طول می کشد تا بعد از بررسی گوشی خود، دوباره کار قبلی خودش را شروع کند. به عبارت دیگر، به دلیل استفاده از گوشی به تنهایی، معمولا از هر شش دقیقه یک دقیقه را هدر می دهیم. وارن بافت سرمایه گذار مشهور از یک استراتژی تولیدی دو مرحله ای ساده برای کمک به کارکنانش در تعیین اولویت ها و اقدامات خود استفاده می کند. ممکن است این روش شما را وادار می کند تصمیم سختی بگیرید و مواردی که باعث حواس پرتی و هدر رفتن وقت شما می شوند را از بین ببرید. بنابراین اغلب چیزهایی که باعث عدم تمرکز ما می شوند مواردی هستند که وقت ما را می گیرند. اولین کاری که می توانید انجام دهید، اندازه گیری پیشرفت شماست. عدم تمرکز اغلب به دلیل عدم بازخورد و پیشرفت می باشد. مغز شما به طور طبیعی دوست دارد که بداند آیا شما در رسیدن به اهداف خود پیشرفت می کنید یا نمی کنید. از نقطه نظر عملی یعنی شما باید نتایج و پیشرفت خودتان را بررسی و اندازه گیری کنید. اندازه گیری پیشرفت، تمرکز شما را اندازه گیری می کند، و اندازه گیری تمرکز شما می تواند باعث بهبود آن شود. به طور کلی اندازه گیری هر چیزی باعث بهبودی آن می شود. فقط باید از طریق اعداد و ارقام میزان اندازه را مشخص کنیم تا بفهمیم که آیا ما به مرور زمان بدتر و یا بهتر شده ایم. شما مواردی را می توانید اندازه گیری کنید که بر روی آن ها تمرکز کرده اید. مت سفانه، ما اغلب از اندازه گیری پیشرفت خودمان خودداری می کنیم چون از این کار می ترسیم. اما بدانید که اندازه گیری پیشرفت شما نوعی داوری نیست، بلکه فقط بازخوردی از موقعیت و عملکرد شماست. اندازه گیری برای کشف و درک کردن است تا خودتان را بهتر بشناسید. اندازه گیری کنید تا ببینید واقعا وقت خودتان را صرف چه کارهای می کنید. اندازه گیری به شما کمک می کند تا روی چیزهایی که مهم هستند تمرکز کنید و مواردی را که ضروری نیستند را نادیده بگیرید. یکی از راهکارهای بهبود تمرکز این است که کاری که شما می توانید برای حفظ تمرکز طولانی مدت انجام دهید تمرکز روی فرآیندها باشد، نباید روی وقایع تمرکز کنید. غالبا ، موفقیت در یک کار زمانی به دست می آید که ما می توانیم آن کار را انجام دهیم و به پایان برسانیم. اگر به افرادی که در هدف خود متمرکز هستند، نگاه کنید متوجه می شوید نتایج و رویدادها باعث موفقیت آن ها نشده است. بلکه علت اصلی موفقیت آن ها تعهد به انجام کار است. آن ها عادت به تمرین روزانه و تمرکز روی کار خود دارند. تمرکز روی کار همان چیزی است که به شما امکان می دهد از نتایج خودتان لذت ببرید و موفق شوید. شاید داشتن یک کتاب پرفروش بسیار لذت بخش باشد. اما تنها راه رسیدن به این هدف، عاشق شدن و تمرکز روی روند نوشتن است. تبلیغات می تواند به شما کمک کند اما تنها راه رسیدن به آن تمرکز روی روند بازاریابی است. باید وزن خودتان را کم کنید. اما تنها راه رسیدن به این نتیجه تمرکز روی روند غذا خوردن سالم و ورزش مداوم است. باید عاشق روند کار باشید و روی روند کار تمرکز کنید، نه اینکه فقط نتایج کار را آرزو کنید. ما به طور طبیعی دوست داریم روی نتایج و اهداف تمرکز کنیم اما تمرکز روی فرایندها در دراز مدت می تواند نتایج بهتری را رقم بزند. حتی بعد از اینکه یاد گرفتید که فرایند کار خودتان را دوست داشته باشید و فهمیدید چگونه باید روی اهداف خود متمرکز شوید، اجرای روزانه این اهداف هنوز هم ممکن است سخت باشد. برخی راهکارهای جانبی برای بهبود تمرکز را یاد بگیرید، از جمله: برای پیشرفت سعی کنید یک (و تنها یک) اولویت را به هر روز کاری خودتان اختصاص دهید. اگر قصد دارید کارهای دیگری را در طول روز انجام دهید، اول وظیفه و اولویت اصلی خودتان را مشخص کنید و آن را انجام دهید. این کار همان "وظیفه لنگرگاه" شما است زیرا تکیه گاه اصلی و مهمترین وظیفه شما در طول روز است. قدرت انتخاب یک اولویت طبیعتا شما را مجبور می کند زمان و کارهای دیگر خود را بهتر برنامه ریزی کنید. اگر یک کار احتیاج به توجه کامل و تمرکز شما دارد، پس وقتی که انرژی بیشتری دارید و سرحال تر هستید این کار را انجام دهید. به عنوان مثال، شما ممکن است در صبح زود که از خواب بیدار می شوید انرژی و خلاقیت بالاتری داشته باشید و می توانید در این فرصت، بهترین تصمیمات استراتژیک خود را بگیرید. پس کارهای خلاقانه و اصلی خود را برای صبح برنامه ریزی کنید. بعد از ظهر می توانید کارهای جانبی مثل پاسخگویی به ایمیل، تماس تلفنی و گفتگوهای دوستانه و غیره را انجام دهید. مدیریت زمان می تواند به بهره وری و پیشرفت شما کمک کند، اما اگر انرژی لازم برای انجام دادن کار مورد نظر خود را نداشته باشید، زمان فایده ای ندارد. پس قبل از مدیریت زمان بهتر است انرژی خودتان را بسنجید و آن را مدیریت کنید. تمرکز روی گوشی، ایمیل و شبکه های مجازی باعث حواس پرتی شما می شود. ایمیل و بررسی گوشی می تواند یکی از بزرگترین حواس پرتی های شما باشد. اگر در ابتدای روز ایمیل را بررسی نکنید، می توانید وقت و انرژی خلاق صبح گاهی خودتان را به جای جواب دادن به دیگران، صرف دنبال کردن برنامه روزانه خود کنید. این یک پیروزی بزرگ است زیرا انرژی ذهنی خودتان را از دست نمی دهید. شاید انتظار اینکه تا بعد از ظهر به ایمیل و گوشی خودتان سر نزنید برای شما سخت باشد، اما می توانید خودتان را به چالش بکشید. سعی کنید یاد بگیرید وضعیت ذهنی خود را بر چیزی که برای شما مهم هستند متمرکز کنید. در هنگام کار با کامپیوتر، از حالت تمام صفحه استفاده کنید. در هنگام کار سعی کنید تمام نمادهای برنامه های دیگر یا چیزی که باعث حواس پرتی جانبی شما می شود را روی صفحه خودتان ببندید. تا تمرکز شما هنگام کار کردن از بین نرود. صرفنظر از اینکه چه راهبرد و روش های را دنبال می کنید، فقط به یاد داشته باشید که در هر لحظه امکان دارد محیط اطراف حواس شما را پرت کند، تنها کاری که باید انجام دهید این است که به یک چیز متعهد باشید. در آغاز، شما حتی لازم نیست که موفق شوید. فقط باید کار و انجام یک فرایند را شروع کنید. علاوه بر آن بهتر است برای بهبود تمرکز خود راهکارهای زیر را تمرین کنید: آب زیادی بنوشید. مرتبا ورزش کنید و فعال باشید. وظایف و کارهای خود را اولویت بندی کنید. از مصرف زیاد نوشیدنی های کافیین دار یا الکلی خودداری کنید. به یکباره ذهن خود را بیش از حد درگیر کارهای مختلف نکنید. ذهن خود را با بازی و فعالیت های مغزی تحریک و سرگرم کنید. یا نوعی را یاد بگیرید و در طول روز آن ها را امتحان کنید. می توانید ذهن خود را به چالش بکشید و سعی کنید چیزهای جدیدی را یاد بگیرید. |
بیماران کم توان بین تا درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند. آنها به نحوی نیازمند کمک و حمایت دیگران هستند. شاید هم به طور ناخواسته از یکسری محرومیت های اجتماعی رنج می برند. بیماران کم توان دارای شرایط بهداشتی خاصی هستند. حتی می توانند از خدمات پزشکی، توانبخشی و سایر خدمات مرتبط بهره مند شوند. اما اگر این خدمات بهداشتی در اختیار آن ها قرار نگیرد به نوعی به آن ها ظلم شده و عدالت در مورد آن ها رعایت نمی شود. بیماران کم توان حق انتخاب، حقوق و تصمیم گیری در مورد وضعیت خودشان را دارند. مشاورانی که در مشاغل خود با بیماران کم توان در ارتباط هستند نه تنها باید از دلایل و شرایط بهداشتی و وضعیت سلامتی معلولین آگاه باشند بلکه باید مراقب باورهای غلط در مورد آنها باشند و در مورد فواید برای آنها آگاهی لازم را کسب کنند. به طور حتم روان شناسان و روان پزشکان و متخصصانی که در توانبخشی بیماران کم توان فعالیت دارند در این زمینه تجربه های بیشتری کسب کرده اند و نگرش های پیشرفته تری دارند بنابراین این مشاورین می توانند در زمینه مشکلات پیش رو به بیماران کم توان بیشترین خدمات و راهنمایی ها را ارایه دهند. علاوه بر این، آموزش های پزشکی غالبا نمی تواند اطلاعات کافی و جامع در مورد وضعیت های روانی و نحوه ارتباط با افراد کم توان را ارایه دهند اما متخصصین در زمینه بهداشت روان یا همان روان شناسان و روانپزشکان با تجربه با در نظر گرفتن شرایط روحی و روانی این افراد می توانند تاثیر زیادی بر روی کیفیت زندگی آنها داشته باشند. بررسی ها نشان می دهد که دانشجویان پزشکی نگرش منفی بیشتری نسبت به کمی توانی دارند اما باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که افراد کم توان ناچارا برای درمان خود و مراقبت به دیگران وابسته هستند و از طرفی هم آن ها به مراقبت های بهداشتی و درمانی، غربالگری، پیشگیری و مراقبت از سلامتی نیاز دارند. فرضیات و نگرش منفی در مورد بیماران کم توان اغلب خطرناک است. به عنوان مثال، با فرض اینکه افراد کم توان نمی توانند و یا نباید رابطه جنسی داشته باشند، پزشکان ممکن است اطلاعات بهداشتی مثلا برای بیماری های مقاربتی یا یا را به آن ها آموزش ندهند و همین طرز فکر باعث شده بیماران کم توان خدمات ضعیف تری از متخصصان بهداشتی دریافت کنند و این موضوع با عواقب جبران ناپذیر زیادی همراه بوده است. متخصصان بهداشت و درمان بهتر است در مورد مسایل مربوط به سلامتی مستقیما با خود بیماران کم توان ارتباط برقرار کنند. آنها باید در مورد چگونگی برقراری ارتباط با بیماران کم توان و به خصوص افراد دارای اختلال روحی، حسی یا مشکلات ارتباطی تجربه لازم را داشته باشند. به دست آوردن تجربه در رابطه با نحوه برقراری با بیماران کم توان چالشی است که اغلب پزشکان با آن مواجهه هستند. علاوه بر آن، بررسی ها نشان می دهد عدم برقراری ارتباط مستقیم با خود بیماران منجر به بروز مشکلات دیگری هم می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به عنوان مثال طبق بررسی ها مشخص شده: % از افراد مبتلا به کم بینایی هرگز توصیه های سلامتی و نسخه های خودشان را دریافت نمی کنند. انستیتوی ملی ناشنوایان اعلام کرده که از هر چهار نفر مبتلا به کم شنوایی، یک نفر آن ها چون اطلاعات پزشکی خودش را به خوبی متوجه نشده جلسات درمانی را پیگیری نکرده است. تقریبا یک سوم از معلولین به دلایل مشابه نمی دانند که چگونه باید داروهای خودشان مصرف کنند. این عدم برقراری ارتباط موثر با بیماران کم توان نه تنها باعث اتلاف وقت و نیروی انسانی می شود بلکه به طور بالقوه باعث تاخیر در تشخیص و درمان بیماری ها در این افراد می شود. متخصصان و مشاورین باید آموزش های لازم را حتما به بیماران کم توان به طور کامل و شفاف ارایه دهند. اصول اساسی این آموزش این است که به فرد کم توان باید با احترام به استقلال و عزت مشابه سایر بیماران برخورد شود. بنابراین، باید امکانات لازم برای آموزش افراد با تجربه در زمینه مشاوره به بیماران کم توان در نظر گرفته شود تا افراد با صلاحیت مناسب بتوانند به این قشر جامعه کمک کنند. برای بهره بردن از فواید در افراد کم توان، بیماران و خانواده های آن ها باید توجه داشته باشند درک حرفه ای زندگی یک فرد کم توان نه تنها از بروز مشکلات بهداشتی و بیماری در این افراد جلوگیری می کند بلکه میزان امید به زندگی و کیفیت زندگی آن ها را بهبود می بخشد. افراد کم توان بینش بسیار خوبی نسبت به شرایط خودشان دارند و خیلی راحت می توانند با مشاورین ارتباط برقرار کنند اما ممکن است نسبت به وضعیت جسمی که دارند دسترسی به مشاور و یا شرکت در جلسات حضوری برای آن ها سخت باشد. یکی از فواید مشاوره آنلاین در افراد کم توان این است که می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی افراد و تحول در ایجاد تغییرات مثبت شود. خدمات مشاوره افراد کم توان بیشتر در محور مشاوره فردی بین بیمار و درمانگر است که توسط یک مشاور با تجربه انجام می شود. در مشاوره فردی، درمانگر سعی می کند با فراهم کردن یک فضای محرمانه همراه با درک و همدلی، به رشد شخصی و تغییرات مثبت بیمار کمک کند. افراد کم توان اغلب به دلیل عوامل زیادی مانند موانع جسمی و تکیه به دیگران نمی توانند به چیزهایی که می خواهند برسند. اما بعضی بیماران کاملا با مشکل سلامتی خودشان کنار می آیند و زندگی شان را با افراد کم توان و وضعیت خود تنظیم می کنند و زندگی برای آنها "عادی" می شود. افراد کم توان خودشان را می پذیرند و باور دارند که با سایر افراد هیچ فرقی ندارند و تنها تفاوت آن ها با افراد سالم در نحوه برخوردشان با وضعیت و شرایط است. برخی افراد کم توان ممکن است چالش های مداوم را بیش از حد پررنگ تر و بزرگ جلوه بدهند و این مشکل می تواند بر روحیه، عزت نفس آنها ت ثیر منفی بگذارد و باعث انزوا و تنهایی افراد شود. با وجود برخی موانع جسمی در افراد با معلولیت جسمی و چالش هایی که این بیماران در زندگی خود با آن ها مواجه هستند برخی از روان شناسان معتقدند که مشاوره آنلاین در افراد کم توان می تواند اهمیت زیادی در بهبود کیفیت و آن ها داشته باشد. آنها معتقدند که مراقبت از سلامت روانی افراد کم توان به اندازه مراقبت های جسمی آن ها مهم است. خدمات تخصصی برای مشاوره به افراد کم توان با معلولیت های جسمی با محدودیت ها و موانع خاصی روبرو است، از جمله: هزینه دسترسی آسان امکان حضور در قرارهای منظم خستگی جسمی ناشی از جلسات مشاوره حضوری اما مهمترین و مناسب ترین گزینه ای که دسترسی افراد کم توان به مشاورین باتجربه را راحت تر و کاربردی تر کرده و تلفنی است. خدمات آنلاین می توانند بسیاری از موانع موجود در راه خدمات مشاوره حضوری افراد کم توان را برطرف کنند. دسترسی به مشاورین با تجربه در دورترین نقاط کشور برای تمام افراد کم توان به صورت آنلاین راحت است. مزایای دسترسی به مشاوره آنلاین می تواند شامل موارد زیر باشد: مشاوره آنلاین با استفاده از فناوری کمکی قابل دسترس تر است. مشاوره آنلاین برای افراد کم توان می تواند ارزان تر و کم هزینه تر باشد. مشاوره آنلاین می تواند حریم خصوصی بیشتری را برای بیماران ایجاد کند. مشاوره آنلاین برای افراد کم توان می تواند استقلال و خودسازی را در بیمار ترویج کند. درمان آنلاین از طریق چت ها ویدیویی و صوتی انجام می گیرد و همیشه در دسترس بیماران است. بیمار می تواند روند درمان خود را مدیریت کند و در هر ساعت که احساس کرد نیاز به یک مشاور دارد با درمانگر خود ارتباط برقرار کند. درمانگر می تواند به بیماران با کم توانی جسمی کمک کنند تا اعتماد از دست رفته خودشان را به دست بیاورند و کمتر به اطرافیان وابسته باشند. افراد کم توان می توانند فرایند درمانی خود را با مشاوره آنلاین به تنهایی انجام دهند. آنها نیاز به کمک کسی ندارند. با این راه کمی استقلال خودشان را ارتقاء ببخشند. یک درمانگر با ارایه خدمات مشاوره آنلاین می تواند در روز های دشوار در کنار افراد کم توان باشند. حتی آن ها را از ترس ها و تنهایی ها نجات دهد. درمانگر می تواند به فرد کمک کند تا بتواند افکار و احساسات خودش را کشف کند. بدون اینکه فرد مجبور شود به خودش زحمت دهد از خانه خارج شود. آیا شما به دلیل بیماری در خانه و یا بیمارستان بستری هستید؟ آیا تصمیم گرفته اید از مشاوره آنلاین برای پیشگیری از ابتلا به و وخیم تر شدن اوضاع خودتان استفاده کنید؟ آیا دوست دارید در مورد بیماری خود با یک مشاور متخصص مشورت کنید؟ آیا برای شما مهم است که راهکارهای افزایش شانس زنده ماندن خود را افزایش دهید؟ مشاوره آنلاین می تواند یک نکته عالی برای کمک به شما در مدیریت بیماری و مشکلتان باشد. همین حالا اقدام کنید. ما ارایه خدمات به عنوان بزرگترین جامعه پزشکی آنلاین بین بیمار و پزشک را به بیماران کم توان عزیز و خانواده های آن ها پیشنهاد می دهیم. می تواند در زمینه مشکلات پیش رو برای افراد کم توان خدمات مشاوره آنلاین و فوری را برای حل موضوعات زیر ارایه دهد: ادعا انزوا محرومیت عصبانیت استقلال عزت نفس سرخوردگی توانمندسازی احساس گناه تغییر افکار منفی راهکارهای مقابله مشکلات رابطه ای تشخیص بیماری ها اعتماد به نفس پایین نگرانی ها و ناامیدی سوءاستفاده های روانی سوءاستفاده های جنسی در این زمینه به شما پیشنهاد می کنیم برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است قبل از شروع مشاوره لیستی از موارد زیر را یادداشت کنید: دارو ها و مکمل های که مصرف می کنید، همراه با دوز مصرفی و میزان آن ها سوابق شخصی و خانوادگی خود در مورد بیماری ها و جراحی های اخیری که داشته اید. علایم احتمالی جسمی و روانی که در این مدت اخیر تجربه کرده اید. اسکنی از سوابق پزشکی خود، اعم از نتایج آزمایشات، سونوگرافی و یا . را آماده کنید. چون در به راحتی می توانید تمام اطلاعات را در اختیار پزشک خود قرار دهید. علاوه بر آن می توانید سوالات خود را قبل از برقراری جلسه مشاوره یادداشت کنید. تا بتوانید از فرصت به دست آمده نهایت استفاده از تجربه و رهنمودهای متخصص مربوطه داشته باشید. |
عوامل زیادی می توانند باعث سرد شدن دست و پاهای شما شوند اما شایع ترین علت سرد شدن اندام ها عوامل مربوط به گردش خون ضعیف یا آسیب عصبی در دستان یا پاها است. ند، ممکن است سرد شدن اندام ها فقط در هوای سرد اتفاق بیفتد که در این شرایط بهتر است احتیاط های لازم را انجام دهید و از آنها محافظت کنید اما اگر پاها و دستان شما دایما سرد می شوند و یا اگر علایم دیگری مانند تغییر رنگ انگشتان را مشاهده می کنید، می توانید راهکارهای بیشتری برای مقابله با سرد شدن آن ها در نظر بگیرید. برخی از افراد در محیط های بسیار سرد کار، زندگی و یا بازی می کنند برخی از افرادی برای گرم نگه داشتن خود به لباس محافظ ویژه ای احتیاج دارند. قرار گرفتن در محیط بسیار سرد خطر سرمازدگی و آسیب دایمی دست و پا را به همراه دارد. مطابق گفته مرکز بهداشت و ایمنی کار کانادا ( CCOHS ) ، برخی از افراد می توانند سرمازدگی را تحمل کنند. به عنوان مثال، ماهیگیران می توانند با دست برهنه خود در هوای بسیار سرد کار کنند. زنان در معرض خطر بیشتری از آسیب سرمازدگی هستند زیرا دست و پای آنها سریعتر سرد می شود. فارغ از این که شایع ترین علت سرد شدن اندام ها، چه باشد، مهم ترین نکته ای که برای پیشگیری از بروز عوارض احتمالی باید رعایت کنید گرم نگه داشتن آن ها است. راه های محافظت از سرما را به بچه ها یاد بدهید. برای کودکان، مطمین شوید که آنها لباس گرمی دارند و به آن ها بگویید زمانی که دست یا پای شان سرد می شود، به داخل خانه بیایند. در هوای سرد یک کلاه، دستکش، جوراب گرم و یک کت گرم بپوشید. برخی افراد روسری یا یقه اسکی را برای گرم نگه داشتن خود مفید می دانند. برای گرم نگه داشتن خود لباس های زیاد بپوشید اما سعی کنید لباس تنگ نداشته باشید. برای بهبود گردش خون روزانه، ورزش و پیاده روی کنید. وقت بگذارید حداقل هر نیم ساعت از جای خود بلند شوید و حرکات کششی انجام دهید و یا پیاده روی کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید لنت های گرمایش الکتریکی در اندازه ها و سبک های مختلفی وجود دارند که می توانید برای گرم کردن قسمت های مختلف بدن از آن ها استفاده کنید. هنگام استراحت در شب، در مکان های کلیدی مانند کمر و پاهای خود از یک پد گرمکن استفاده کنید. این کار می تواند به بهبود جریان گردش خون کمک کند و رگ های خونی شما را باز نگه دارد تا جریان خون بیشتری به پاهای شما وارد شود. نوشیدنی گرم را در دستان خود نگه دارید. یا دست و پای خود را به آرامی ماساژ دهید. برای گرم کردن دست و تسکین آرتروز از پارافین استفاده کنید. پس از ماساژ دستان خود با وازلین، یک کیسه پلاستیکی را دور آنها قرار دهید تا گرمای دست ها حفظ شود و سپس دستان خود را در حوله ها بپیچانید. در صورت ابتلا به بیماری رینود از دست زدن به بخش های فریزر در فروشگاه ها دوری کنید. اگر می خواهید به فریزر دست بزنید بهتر است از دستکش استفاده کنید. برخی از شایع ترین علت سرد شدن اندام ها، عبارتند از: یک وضعیت پزشکی است که در آن تعداد گلبول های قرمز یا هموگلوبین فرد کمتر از حد طبیعی می شود. در این شرایط در بدن بیمار گلبول های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن وجود ندارند. کم خونی می تواند باعث ایجاد احساس خستگی و ضعف شود. اشکال مختلفی از کم خونی وجود دارد که هر کدام علت خاص خود شان را دارند. کم خونی می تواند موقت یا طولانی مدت باشد و شدت آن از خفیف تا شدید متغیر است. اگر مشکوک به هستید به پزشک مراجعه کنید چون کم خونی می تواند علایم بیماری های جدی باشد. کم خونی معمولا ناشی از است. هنگامی که دچار کمبود آهن هستید، ممکن است گلبول های قرمز خون هموگلوبین کافی برای انتقال اکسیژن از ریه به سایر قسمت های بدن را نداشته باشد. این شرایط در نهایت می تواند منجر به سرد شدن دست و پاها شود. می تواند کم خونی را تشخیص دهد. خوردن غذاهای حاوی آهن (مانند سبزی های برگ دار) و مصرف مکمل های آهن می تواند در از بین بردن دست ها و پاهای سرد موثر باشد. بسته به علت کم خونی، بیمار ممکن است علایم ظاهری خاصی نداشته باشد. در شرایط بروز علایم، آن ها می توانند شامل موارد زیر باشند: ضعف رنگ پریدگی ضربان قلب نامنظم دست و پاهای سرد در مراحل اولیه کم خونی، علایم می تواند آنقدر خفیف باشند که فرد متوجه آن ها نشود اما با تشدید کم خونی علایم بدتر خواهند شد. در صورت بروز خستگی بدون علت، حتما به پزشک مراجعه کنید چون خستگی می تواند یکی از علایم کم خونی باشد. انسداد و یا باریک شدن شریان ها و یا عملکرد نادرست آن ها، جریان خون به پاها و دست ها را کاهش می دهد. چندین نوع بیماری شریانی وجود دارد. بر روی حدود یک سوم از افراد بالای سال که مبتلا به دیابت قندی هستند تاثیر می گذارد. PAD معمولا هنگام ایجاد پلاک روی دیواره رگ های خونی باعث آسیب دیواره شریانی در اندام های تحتانی می شود. علایم PAD علاوه بر پاهای سرد شامل موارد زیر است: درد پاها هنگام ورزش بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست یا پاها زخم هایی روی پاها که به کندی بهبود می یابد. اگر هر یک از این علایم را به همراه سرد شدن و دست و پا سرد دارید، به پزشک مراجعه کنید. درمان زودرس بیماری شریانی می تواند پیش آگهی بیماری را بهبود ببخشد. از راه های مختلف می تواند منجر به سرد شدن دست و پاها شود، از جمله: گردش خون ضعیف در دیابت باعث سرد شدن دست و پاها می شود. دیابت همچنین خطر ابتلا به بیماری های قلبی و باریک شدن شریان ها (به دلیل آترواسکلروز) را افزایش می دهد که هر دو ممکن است در سردی دست و پا نقش داشته باشند. آسیب عصبی نوروپاتی محیطی به ویژه در پاها یکی دیگر از عارضه دیابت است که باعث احساس سوزن سوزن شدن در پاها یا دست ها می شود. بر همین اساس بهتر است برای پیشگیری از عوارض احتمالی دیابت همیشه سطح قند خون خود را ثابت و نزدیک به حد نرمال نگه دارید. همچنین اگر آسیب عصبی دارید، پاهای خود را با دقت بررسی کنید تا زخم هایی احتمالی را به موقع شناسایی و درمان شوند. شرایطی است که تیرویید به اندازه کافی هورمون تیرویید تولید نمی کند. در این شرایط عملکرد متابولیکی بدن به درستی صورت نمی گیرد. این بیماری بیشتر مردان بالای سال را تحت ت ثیر قرار می دهد احساس سرسرد شدن اندام های از علایم کم کاری تیرویید است. علایم دیگر آن شامل خستگی، درد مفاصل و سفتی، خشکی پوست، ریزش مو و افسردگی می باشد. پزشک می تواند با تجویز آزمایش خون کم کاری تیرویید را تشخیص دهد. درمان اصلی آن تجویز مکمل هورمونی مصنوعی است که روزانه مصرف می شود. سندرم رینود که به عنوان پدیده رینود یا بیماری رینود نیز شناخته می شود، شرایطی است که باعث می شود انگشتان یا بعضی اوقات سایر قسمت های بدن احساس سرما یا بی حسی کنند. سندرم رینود نتیجه تنگ شدن شریان ها در دست یا پایتان است که از گردش خون طبیعی جلوگیری می کند. Raynaud می تواند منجر به تغییر رنگ انگشتان شما به سفید، آبی یا قرمز شود. علت دقیق رینود کاملا درک تشخیص داده نشده است اما به نظر می رسد در اثر دمای سرما یا استرس ایجاد می شود. کمبود ویتامین B - می تواند به علایم عصبی از جمله احساس سرما در دست و پاهای سرد، بی حسی، سوزن سوزن شدن شود. ویتامین B - به طور طبیعی در گوشت و فراورده های لبنی یافت می شود و در حفظ گلبول های قرمز سالم نقش مهمی دارد. ویتامین B - در بدن تولید نمی شود بنابراین افراد باید این ویتامین را از رژیم های غذایی خون تامین کنند. علایم دیگر کمبود ویتامین B - ، عبارتند از: خستگی کم خونی رنگ پریدگی تنگی نفس زخم های دهان مشکلات شناختی مشکلات حرکتی و تعادلی آزمایش خون می تواند کمبود ویتامین B - را تشخیص دهد. درمان آن می توانند شامل مصرف مکمل خوراکی، دریافت تزریق ویتامین B - و تغییر در رژیم غذایی باشند. استعمال دخانیات باعث آسیب به رگ های خونی در سراسر بدن شده که در نهایت می تواند در تنگ شدن عروق خونی و سرد شدن انگشتان نقش داشته باشند. به تدریج می تواند به رگ های خونی قلب آسیب برساند و عملکرد قلب را مختل کند این شرایط خصوصا روی پاها و دست ها ت ثیر می گذارد. عوامل دیگری که ممکن است خطر بروز سرد شدن دست و پاها را افزایش دهد شامل سن، سابقه خانوادگی و برخی از داروها است. علاوه بر این برخی شرایط زیر بروز این شرایط را افزایش می دهند: بعضی اوقات اضطراب می تواند منجر به سرد شدن پا و دست شود. نوزادان و سالمندان دارای عوامل خطر بیشتری برای دست و پای سرد هستند. بررسی ها نشان داده که ارتباط محکمی بین سوء هاضمه و سرد شدن اندام ها دارد. بسیاری از شرایط مزمن، از جمله فشار خون بالا و پایین و (دیسمنوره) می توانند منجر به بروز سرد شدن دست و پاها شوند. سطح بدن نوزادان نسبت به وزن آن ها زیاد است. همین عامل باعث می شود بدن نوزادان در سرما، گرما بیشتری را از دست بدهد. از طرفی هم بدن آن ها چربی زیر پوستی زیادی ندارد که این موضوع می تواند یک عامل مهمی در سرد شدن زودهنگام دست و پا نوزادان باشد. بدن سالمندان توانایی تنظیم دما را به راحتی از دست می دهد. رگ های خونی در اندام های آنها به راحتی بسته نمی شوند. افزایش سن متابولیسم بدن آن ها کندتر می شود و همین امر می تواند منجر به سرد شدن دست و پاهای آن ها شود. آنها به دلیل شرایط مزمن و ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند. در صورت ابتلا به دست و پاهای سرد در طولانی مدت، فارغ از اینکه در هوای سرد کار می کنید یا نه به پزشک مراجعه کنید. ممکن است علت آن ابتلا به یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارید. اگر علایم دیگری مانند تغییر رنگ در انگشتان دست یا پا، اختلال در تنفس یا درد دست و پا دارید حتما به پزشک مراجعه کنید. |
در حالی که سرماخوردگی و سرفه معمولا در ماه های زمستان روی ما تاثیر می گذارند برخی بیماری ها در فصل گرم تابستان نسبت به بقیه فصول شایع تر هستند. از شایع ترین بیماری های فصل تابستان می توان به گرمازدگی و آفتاب سوختگی اشاره کرد. اگر چه سرماخوردگی ممکن است در فصل تابستان هم رخ دهد. چندین بیماری وجود دارند که در فصل تابستان از هر فصل دیگر در طول سال شایع تر هستند. اگر می خواهید سلامتی خودتان را در فصل تابستان حفظ کنید بهتر است شایع ترین بیماری های فصل تابستان را بشناسید و راه های پیشگیری آن را رعایت کنید. بهترین راه حل برای جلوگیری از این بیماری ها انجام اقدامات پیشگیرانه و آگاهی از شرایط و عوامل محرک و بیماری زا هستند. اگر مدت طولانی در معرض آفتاب باشید و دچار ضعف، گرفتگی، تنفس کم عمق، افزایش ضربان قلب یا سایر علایم این چنینی را تجربه می کنید ممکن است شما گرما زده شده باشید. یکی از شایع ترین بیماری های فصل تابستان است و در اثر گرمای بیش از حد بدن شما ایجاد می شود، معمولا در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دماهای بالا بوجود می آید. گرمازدگی به صورت جدی ترین شکل آسیب گرما در صورت افزایش دما درجه سانتیگراد یا بالاتر رخ می دهد. گرمازدگی نیاز به درمان فوری دارد. بدون درمان می تواند سریعا به مغز، قلب، کلیه ها و عضلات شما آسیب برساند و خطر عوارض جدی یا مرگ را افزایش می دهد. اصطلاحی برای پوست های قرمز، گاه متورم و دردناک است که در اثر قرار گرفتن در معرض پرتوهای فرابنفش ( UV ) از خورشید ایجاد می شود. آفتاب سوختگی می تواند از درجات خفیف تا شدید متغیر باشد. میزان آفتاب سوختگی به نوع پوست و مدت زمان قرار گرفتن در معرض آفتاب بستگی دارد. آفتاب سوختگی یک عامل خطر جدی برای سرطان پوست است. به دلیل تغییر در شدت تابش اشعه ماوراء بنفش که از جو عبور می کند، با نزدیک شدن به استوا، خطر آفتاب سوختگی افزایش می یابد. هرچه عرض جغرافیایی بیشتر باشد، شدت اشعه UV کمتر است. در واقع، میزان تابش اشعه ماوراء بنفش بستگی به زاویه خورشید دارد. بیشترین خطر در هنگام ظهر هنگامی است که خورشید مستقیما بالای سر شماست. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض پرتوهای مضر ماوراء بنفش نور خورشید می توانند به پوست شما آسیب بزند و منجر به وضعیتی بنام آفتاب سوختگی شود. این بیماری با خارش پوست، خشکی و قرمزی آن مشخص می شود که می تواند با، یا همراه باشد. در مواردی که سوختگی شدید باشد، ممکن است تاول نیز ظاهر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی از شایع ترین بیماری های پوستی در تابستان، عرق سوز است. این شرایط می تواند کودکان و بزرگسالان را نیز تحت ت ثیر قرار دهد. عرق گز یا عرق سوز و یا درماتیت تحریکی یک ضایعه مایل به رنگ قرمز است که بیشتر در بین چین های پوستی، در جایی که چندین لایه پوست به هم ساییده می شوند، اتفاق می افتد. عارضه پوستی عرق سوز ممکن است تا حد زیادی دردناک بوده و فرد احساس خارش کند اما خوشبختانه این عارضه پوستی مسری نبوده و ممکن نیست که از فردی به فرد دیگر انتقال یابد. باکتری، قارچ و مخمر ها ممکن است به آسانی در این چین های مرطوب و گرم رشد کرده و عرق سوز شدن پوست را شدیدتر از حالت اولیه خود کنند. عرق سوز شدن یکی از التهابات بسیار رایج پوستی است که پوست های در تماس با یکدیگر مثل ناحیه تناسلی، زیر بغل، زیر سینه ها و چین های پوستی در قسمت پایینی بالاتنه را درگیر می کند. در افراد چاق ممکن است هر قسمتی از بدنشان عرق سوز شود. برای پیشگیری از عرق سوز شدن پوست خود باید تا حد امکان پوست را خشک نگه دارید و لباس های خیس شده خود را سریعا عوض کنید. و یا بیماری ناشی از غذا، بیماری است که در اثر خوردن غذای آلوده ایجاد می شود. ارگانیسم های عفونی از جمله باکتری ها، ویروس ها و انگل ها یا سموم آن ها شایع ترین دلایل مسمومیت غذایی هستند. ارگانیسم های عفونی یا سموم آنها می توانند مواد غذایی را در هر نقطه ای از پردازش یا تولید آلوده کنند. در صورت عدم استفاده صحیح از غذا یا پختن آن، آلودگی در خانه نیز می تواند رخ دهد. علایم مسمومیت غذایی که می تواند ظرف چند ساعت بعد از خوردن غذای آلوده شروع شود، اغلب شامل، یا است. بیشتر اوقات، مسمومیت غذایی خفیف است و بدون درمان برطرف می شود اما برخی از افراد باید برای درمان آن به بیمارستان مراجعه کنند. در صورت بروز هر یک از علایم زیر بهتر است به دنبال درمان پزشکی باشید. استفراغ های مکرر استفراغ یا مدفوع خونین مداوم بیش از سه روز درد یا گرفتگی شدید شکم دمای بالاتر از درجه سانتی گراد علایم عصبی مانند، ضعف عضلات و علایم کم آبی مانند تشنگی بیش از حد، کم و زیاد ادرار کردن یا یک بیماری ویروسی است که به صورت تاول های کوچک پر از مایعات در بدن ظاهر می شود. آبله مرغان به عنوان واریسلا نیز شناخته می شود، آبله مرغان یک عفونت بسیار مسری است که در اثر ویروس واریسلا زوستر ایجاد می شود. در این بیماری بثوراتی مانند تاول وجود دارد که ابتدا روی صورت و تنه ظاهر شده و سپس در کل بدن پخش می شود. این عفونت به روشی مشابه و انتقال می یابد. علایم بارز آبله مرغان بثورات خارش تاول ناشی از عفونت آبله مرغان تا روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. قبل از ظاهر شدن بثورات ممکن است فرد احساس ضعف، درد عضلانی، تب که معمولا در بزرگسالان از کودکان بالاتر است و از دست دادن اشتها و در بعضی موارد، حالت تهوع را تجربه کند. این بیماری بیشتر کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد و حتی در افراد با شرایط زیر بروز می کند: بیماران دیابتی مبتلایان به سرطان افراد با بیماری کشنده دیگری که باید در طی ماه های تابستان مراقب آن باشید، و یا یرقان است. این وضعیت ممکن است روی افرادی که مواد غذایی یا آب آلوده مصرف می کند، ت ثیر بگذارد. ویروس هپاتیت A از طریق مدفوع دهان به بدن وارد بدن می شود و این اتفاق هنگامی رخ می دهد که شما آب یا غذایی را آلوده به مدفوع فرد بیمار را مصرف کنید. این وضعیت می تواند شدید شود و بر کبد نیز ت ثیر بگذارد. علایم اصلی زردی شامل پوست های زرد، چشم های کم رنگ، ادرار با رنگ تیره، خارش پوست و غیره است. یکی از موثرترین راه های حفظ این بیماری، جلوگیری از قرار گرفتن در معرض این نوع عفونت است. حفظ وزن سالم، مدیریت سطح کلسترول و ترک الکل ممکن است در جلوگیری از این بیماری موثر باشد. آکنه اگر شما یک دوره ناگهانی را تجربه می کنید که علت خاصی ندارد و یا به تغییرات هورمونی شما مربوط نمی شود به احتمال زیاد علت اصلی آن هوای گرم تابستان است. به طور کلی در فصل تابستان به علت گرمای هوا احتمال بروز آکنه افزایش پیدا می کند چون در این فصل بدن مجبور است برای خنک نگه داشتن محیط داخلی خودش عرق بیشتری را تولید کند تولید بیش از حد عرق باعث تحریک غدد چربی ها می شود که چربی بیشتری برای حفظ رطوبت پوست تولید کنند، تولید چربی بیش از حد ممکن است منجر به گرفتگی منافذ پوست شود. شستن صورت چند بار در روز ممکن است به سالم ماندن پوست کمک کند. ملتحمه بافتی است که جلوی چشم و قسمت زیرین پلک را پوشش می دهد و می تواند آلوده و ملتهب شود. ملتحمه اغلب ناشی از حساسیت یا عفونت است. اگرچه درد معمولا خفیف است، اما التهاب باعث خارش، قرمزی و ترشح در چشم می شود. به بیماری ملتحمه، چشم صورتی نیز گفته می شود. چشم صورتی معمولا در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی، یک واکنش آلرژیک، یا در نوزادان مجاری اشک ناقص باز شده ایجاد می شود. اگرچه چشم صورتی می تواند تحریک کننده باشد، اما به ندرت روی بینایی شما ت ثیر می گذارد. درمان بیماری می توانند به رفع ناراحتی چشم صورتی کمک کنند. این یک بیماری واگیر است و اگر یک نفر آن را در خانه داشته باشد، ممکن است همه به آن مبتلا شوند بر همین اساس تشخیص زودرس و درمان می تواند به محدود شدن شیوع آن کمک کند. کم آبی بدن یکی دیگر از شایع ترین بیماری ها در تابستان است. هوای گرم و مرطوب به دلایل مختلف منجر به کم آبی بدن می شود. قطعا خطر بروز کم آبی در فصل تابستان افزایش پیدا می کند. کم آبی بدن کاملا مشخص است و می تواند با بروز برخی علایم زیر همراه باشد: تاری دید سرفه خشک عدم تحمل گرما گرگرفتگی پوست از دست دادن اشتها تشنگی بیش از حد خشکی زبان و وست بهترین راه برای جلوگیری از کم آبی، نوشیدن مایعات قبل از تشنگی است چون تشنگی معمولا آخرین علامت کم آبی بدن به شمار می آید. گزیدگی و نیش حشرات در ماه های تابستان شایع هستند. در برخی مواقع ممکن است منجر به بروز بیماری های خطرناکی مانند، ارلیشیوز و بیماری بثورات پوستی مختلفی شوند. پشه ها یکی از آزار دهنده ترین حشرات تابستانی هستند. آنها همچنین می توانند با انتقال باکتری ها و ویروس ها منجر به برخی بیماری های دیگر شوند. برای جلوگیری از نیش حشرات پشه ها بهتر است لباس هایی با رنگ روشن بپوشید و در صورت امکان از دافع پشه ها استفاده کنید. همچنین بهتر است در ساعاتی که احتمال گزیدگی حشرات زیاد است مانند طلوع آفتاب و غروب هنگام باد شدید از منزل خارج نشوید. حشرات دیگر نیز در طول تابستان فعالیت بیشتری دارند و احتمال نیش زدن آن ها بیشتر می شود. علاوه بر آن زنبور ها، مورچه ها و انواع عنکبوت ها می توانند در طول تابستان باعث بروز ضایعات پوستی شوند. برخی باکتری های خاصی در معرض گرمای شدید در فصل تابستان رشد می کنند. بنابراین، مواد غذایی در فصل گرما د در معرض خطر فاسد شدن قرار دارند و در صورت مصرف می توانند باعث مسمومیت شوند. یکی از شایع ترین بیماری های فصل تابستان است. زیرا افراد علاقه بیشتری به خوردن غذاهای خیابانی و آماده دارند. این غذاها می توانند مسمومیت غذایی و اسهال استفراغ شوند. یک عفونت ویروسی است. اوریون در درجه اول بر غدد تولید کننده بزاق که در نزدیکی گوش قرار دارد، ت ثیر می گذارد. اوریون می تواند باعث التهاب و تورم در یک یا هر دو غدد شود. اگر چه واکسنی برای پیشگیری از این بیماری در دسترس همه قرار دارد. اما همچنان یکی از شایع ترین بیماری های فصل تابستان در نظر گرفته می شود که تعداد این موارد در سالهای اخیر رو به افزایش است. این شیوع ها به طور کلی بر افرادی که واکسینه نشده اند، ت ثیر می گذارد. عوارض اوریون، مانند کم شنوایی، بسیار جدی اما نادر است. هیچ درمانی خاص برای اوریون وجود ندارد. |
شایع ترین علایم گرفتگی شریان ها، گرفتگی پا و درد قفسه سینه است، اما گرفتگی آن ها می تواند منجر به بروز علایم مختلفی شود. مت سفانه، بسیاری از مردم در زمان شروع لخته های خون که باعث انسداد و گرفتگی شریان ها می شوند، علایم واضح و آشکاری ندارند. با این حال، هنگامی که شریان شروع به باریک شدن می کند، ممکن است علایم مختلفی را بروز دهند. نوع علایمی که فرد آن را تجربه می کند به شدت و محل انسداد شریان ها بستگی دارد. شریان ها مانند لوله هایی در سراسر بدن منتشر می شوند و خون اکسیژن دار را از قلب به بافت ها و اندام های مختلف بدن منتقل می کنند. شریان های سالم دیواره های داخلی صاف دارند و خون به راحتی از طریق آنها حرکت می کند اما برخی شرایط و بیماری ها باعث گرفتگی و انسداد شریان ها می شوند که این وضعیت ناشی از تشکیل پلاک یا لخته های خونی در امتداد دیواره های شریانی است. گرفتگی شریان ناشی از ایجاد ماده ای به نام پلاک در دیواره های داخلی شریان ها است. پلاک شریانی می تواند جریان خون را کاهش دهد یا در برخی موارد آن را به طور کامل مسدود کند. پلاک ها می توانند در عروق کرونر، کاروتید، محیطی و کلیوی ایجاد شوند. پلاک از چربی، کلسترول و سایر مواد موجود در خون ساخته شده است که در نهایت شریان ها را سخت و تنگ می کند. گرفتگی شریان ها می تواند جریان خون غنی از اکسیژن را به اندام ها و سایر قسمت های بدن مختل کند. در برخی موارد تا زمانی که % یا بیشتر شریان ها دچار گرفتگی نشود هیچ علایمی را بروز نمی دهد. اگرچه علت اصلی و دقیق گرفتگی شریان ها هنوز تشخیص داده نشده است، اما برخی عوامل می توانند در بروز این وضعیت تاثیر زیادی داشته باشند، از جمله: افزایش سن کلسترول بالا بیماری التهابی سیگار کشیدن بیش از حد سابقه خانوادگی سخت شدن شریان ها تری گلیسیرید بالا (نوعی چربی یا چربی در خون) روند تشکیل پلاک ها در شریان ها یک روند تدریجی و پیشرونده است که در برخی افراد حتی احتمال دارد از همان کودکی شروع شده باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اما از آنجایی که گرفتگی شریان ها می تواند منجر به بروز برخی بیماری ها و حتی مرگ افراد شوند شناختن علایم شایع این وضعیت کاملا ضروری است و می توان با تشخیص زودهنگام و درمان به موقع گرفتگی در شریان ها از بروز عوارض آن جلوگیری کرد. برخی از عوارض احتمالی گرفتگی شریان ها، عبارتند از: بیماری شریان کاروتید انفارکتوس میوکارد ( مرگ برخی از شایع ترین علایم گرفتگی شریان ها، عبارتند از: یا، نشان دهنده کاهش جریان خون به قلب است. آنژین یکی از نشانه احتمالی شریان گرفتگی به دلیل ایجاد پلاک است. این نوع درد قفسه سینه منجر به احساس سفتی، سنگینی و فشار در پشت استخوان سینه می شود. معمولا در اثر استرس جسمی یا عاطفی شدت بیشتری پیدا می کند و ممکن است با فعالیت بدنی بدتر شود و هنگام استراحت از بین برود. درد قفسه سینه همیشه نشان دهنده گرفتگی شریان نیست و در برخی مواقع می تواند ناشی از اسپاسم عضلانی، عفونت تنفسی فوقانی، بیماری مثانه یا سوء هاضمه باشد. یکی دیگر از علایم شایع گرفتگی شریان است. با تشکیل پلاک در شریان ها، قلب نمی تواند عملکرد درستی داشته باشد و خون کافی را برای ت مین نیازهای بدن پمپاژ کند. این شرایط ممکن است منجر به تنگی نفس یا خستگی شدید می شود. در بررسی های صورت گرفته در سال محققان دریافتند که بیماران دارای تنگی نفس نسبت به بیماران بدون علایم و حتی بیشتر از بیماران با درد قلبی معمولی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به قرار دارند اما تنگی نفس همچنین می تواند ناشی از تمرینات شدید ورزشی، کمبود اکسیژن در مناطق با ارتفاع زیاد، عفونت تنفسی یا بیماری، و باشد. گرفتگی عروق همچنین می تواند به دلیل کمبود اکسیژن در خون و گردش خون ضعیف باعث بروز علایمی مانند سوء هاضمه، استفراغ، پر بودن یا احساس خفگی و سایر مشکلات گوارشی شود. افرادی که انسداد در عروق کلیوی دارند ممکن است دچار حالت تهوع، سوء هاضمه خفیف، یا شوند. اختلال نعوظ ( ED ) ، شایع ترین مشکل جنسی مردان است که تا میلیون مرد در ایالات متحده را مبتلا کرده است. اختلال نعوظ می تواند نشان دهنده گرفتگی عروق و مشکلات قلبی باشد. طبق مقاله ای که در سال در مجله Circulation منتشر شد، اختلال نعوظ نشانه شایع آترواسکلروز یا سخت شدن شریان ها است. اغلب ابتدا روی آلت تناسلی مرد، سپس قلب و مغز ت ثیر می گذارد. جدا از گرفتگی شریان ED نیز می تواند ناشی از موارد زیر باشد: تستوسترون پایین مشکلات عصبی طاسی شدید در تاج سر نیز ممکن است نشان دهنده گرفتگی شریان ها باشد. در این شرایط ممکن است مردان علاوه بر ریزش مو در پوست سر متوجه ریزش مو روی پاهای خود شوند. بررسی های صورت گرفته در سال نشان داد که بین طاسی الگوی مرد و بیماری عروق کرونر قلب ( CHD ) ، به ویژه در بین مردان با فشار خون بالا یا کلسترول بالا ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. طاسی شدید در قسمت بالای سر یا تاج سر معمولا با افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلبی همراه است. از دیگر علل شایع طاسی با الگوی مردانه می توان به موارد زیر اشاره کرد: وراثت داروها شرایط تیرویید برخی سرطان ها استروییدهای آنابولیک شاید تعجب کنید اما شکاف در گوش می تواند یکی از نشان های گرفتگی شریان ها باشد. به طور خاص، یک چین و چروک زاویه دار که به صورت مورب از کانال گوش به لبه تحتانی گوش منتهی می شود می تواند علایم باشد و به این بیمار ربط پیدا کند. چین خوردگی گوش به دلیل گرفتگی عروق در قلب می تواند نشانه گردش خون ضعیف باشد. بررسی ها نشان می دهد افرادی با پارگی گوش به احتمال زیاد به بیماری عروق کرونر مبتلا هستند. علاوه بر آن، شکاف در گوش ممکن است به علت پیری یا سیگار کشیدن بیش از حد ایجاد شود. به خصوص در هنگام شب یکی دیگر از نشانه های احتمالی گرفتگی شریان ها است. عرق زیاد می تواند نشان دهنده عملکرد سخت قلب باشد که در شرایط گرفتگی شریان ها مجبور است سخت کار کند. تعریق بیش از حد نیز می تواند به دلیل استرس، اضطراب، چاقی یا کمبودهای غذایی ایجاد شود. تعریق در بین زنان سالمند نیز ممکن است نشانه یایسگی باشد. احساس سرگیجه ناگهانی، یکی دیگر از علایم شریان های مسدود شده و همچنین علامت هشدار دهنده اولیه سکته مغزی است. سرگیجه و همچنین اختلال در راه رفتن، از دست دادن تعادل یا هماهنگی و افتادن های بدون علت خاص می تواند ناشی از ایجاد پلاک در شریان های کاروتید باشد. شریان های کاروتید خون را به قسمت بزرگ و جلوی مغز که مسیول تفکر، گفتار، شخصیت و عملکردهای حسی و حرکتی است، می رساند. تجمع رسوبات چربی در این شریان ها می تواند باعث باریک شدن شریان ها شده و در نتیجه جریان خون به مغز کاهش یا کاملا مسدود می شود. سرگیجه می تواند نشان دهنده شرایط زیر هم باشد: صدمات سر قند خون پایین فشار خون پایین مشکلات عصبی اختلالات مرتبط با بینایی احساس ضربان تند قلب است که این حالت غالبا در هنگام ورزش شدید، استرس و یا بعد از مصرف کافیین یا نیکوتین ایجاد می شود. در بعضی از افراد، تپش قلب می تواند نشان دهنده شریان های مسدود شده قلب باشد در این شرایط تپش قلب با ممکن است با یکی از علایم زیر همراه باشد: غش ضعف بینایی تپش قلب حتی می تواند وضعیت جدی تری از قلب را نشان دهد. سایر شرایط سلامتی که ممکن است باعث تپش قلب شود، ناهنجاری های الکترولیت، اختلالات تیرویید، آپنه خواب، مصرف داروهای خاص، اختلالات دریچه قلب و کم خونی است. اگر در ناحیه ساق پا احساس درد می کنید و یا هنگام پیاده روی دچار مشکل می شوید ممکن است شریان های که خون را به پا منتقل می کنند دچار گرفتگی شده باشند. این علایم نشان دهنده بیماری شریان محیطی است که تجمع پلاک در شریان هایی که منجر به اندام ها می شوند می تواند باعث بروز این بیماری شوند. بیماری شریان محیطی منجر به ضعف خون در پاها و ناراحتی در ساق پا می شود. این شرایط ممکن است راه رفتن شما را مختل کرده و در عملکرد روزانه تان اختلال ایجاد کند که اغلب بر کیفیت زندگی شما ت ثیر می گذارد. درد خفیف در پاها نیز می تواند ناشی از بیماری های مختلفی باشد، از جمله: آرتریت کم آبی تاندونیت فشار عضلانی اسپاسم عضلانی خستگی عضلات کمبودهای تغذیه ای سندرم پای بی قرار ایستادن در طولانی مدت چندین آزمایش برای تشخیص گرفتگی شریان وجود دارد. پزشک بر اساس علایم و سابقه پزشکی فرد می تواند آزمایشات تشخیصی مختلفی را تجویز کند. برخی آزمایش های تشخیصی برای شناسایی شریان های مسدود شده، عبارتند از: آنژیوگرام سی تی اسکن الکتروکاردیوگرام غربالگری کلسترول اسکن MRI یا PET اشعه ایکس قفسه سینه آزمایش و یا انواع مختلفی از گزینه های پیشگیری و درمانی برای گرفتگی شریان ها وجود دارد. تشخیص روند درمانی این وضعیت به شدت وضعیت و سابقه پزشکی بیمار بستگی دارد. پزشک ممکن است یک یا چند گزینه درمانی زیر را برای رفع گرفتگی شریان ها تجویز کند: ترک سیگار ورزش منظم حفظ وزن سالم بدن حفظ قند خون پایین کنترل فشار و کلسترول خون خوردن رژیم غذایی کم چربی های اشباع و کلسترول، با قند و کربوهیدرات های ساده و غنی از میوه و سبزیجات در بعضی موارد، عمل جراحی برای درمان گرفتگی و شریان جلوگیری از تجمع پلاک شریانی ضروری است. پزشک ممکن است برای حفظ جریان خون کافی می توان یک لوله کوچک به نام استنت که احتمال دارد حاوی دارو باشد را در شریان مسدود شده قرار دهد. در این عمل، شریان های سایر قسمت های بدن برای دور زدن شریان های مسدود شده و کمک به خون غنی از اکسیژن به محل گرفتگی پیوند زده می شود. این روش به باز شدن شریان های مسدود شده کمک می کند. تعدادی از داروها ممکن است به کنترل برخی از عوامل موثر در تجمع پلاک شریانی کمک کنند، از جمله: داروهای کاهش دهنده کلسترول داروهای کاهش دهنده فشار خون و سایر داروهای رقیق کننده خون که احتمال تشکیل لخته خون خطرناک را کاهش می دهد. |
بیضه پایین نیامده (کریپتورکیسم) که به آن نزول نیافته هم گفته می شود، وضعیتی است که در آن بیضه ها قبل از تولد به وضعیت مناسب خود در کیسه پوستی که در زیر آلت تناسلی مردانه قرار دارد، منتقل نشده اند. به طور کلی بیضه پایین نیامده امری غیرطبیعی است که در میان نوزادانی که در زایمان زودرس متولد شده اند، شایع تر است. بیضه پایین نیامده، معمولا فقط یک بیضه را تحت ت ثیر قرار می دهد، اما در درصد موارد هر دو بیضه را شامل می شود. اکثریت قریب به اتفاق، بیضه پایین نیامده به خودی خود، در چند ماه اول زندگی به موقعیت مناسب خودش برمی گردد. اما در غیر این صورت ممکن است بیمار به جراحی نیاز داشته باشد. اصطلاح پزشکی رسمی تر برای بیضه هایی که پایین نمی آیند، کریپتورکیسم است. این بیماری یکی از شایع ترین مشکلات غدد درون ریز در پسران تازه متولد شده و است که پزشکان می توانند هنگام تولد آن را تشخیص دهند. انجمن اورولوژی آمریکا گزارش می دهد که / درصد نوزادان پسران و درصد از کسانی که به طور نارس به دنیا می آیند بیضه ناخوشایند دارند. Cryptorchidism هنگامی رخ می دهد که یک یا هر دو بیضه در هنگام رشد جنین به داخل بیضه فرو نروند. علت دقیق بیضه نزول نیافته، مشخص نیست. اما به نظر می رسد ترکیب برخی عوامل ژنتیکی، سلامت مادر و سایر عوامل محیطی می توانند باعث اختلال در هورمون ها، تغییرات بدنی و فعالیت عصبی شوند که بر رشد بیضه ها ت ثیر می گذارد. عواملی که ممکن است خطر بیضه نزول نیافته را در یک نوزاد افزایش دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید توسط مادر سابقه خانوادگی بیضه های نامشخص سابقه مشکلات رشد دستگاه تناسلی توسط مادر در دوران بارداری قرار گرفتن والدین در برابر برخی از سموم دفع آفات قرار گرفتن مادر در طول بارداری در معرض دود دست دوم شرایط جنین که می تواند رشد را محدود کند، مانند یا نقص دیواره شکم مشاهده و لمس یک بیضه که در جای مناسب خود قرار نگرفته است، علامت اصلی بیضه پایین نیامده است. بیضه در هنگام رشد جنین در شکم شکل می گیرد. طی دو ماه آخر رشد طبیعی جنین، بیضه ها به تدریج از طریق شکاف لوله مانند در ناحیه کشاله ران (کانال اینگوینال) از شکم به جایگاه خود فرو می روند. اما در کودکان با بیضه پایین نیامده، این روند متوقف می شود یا به ت خیر میفتد. بیضه های نامشخص ممکن است قابل لمس یا غیرقابل لمس باشند. قابل لمس به معنای این است که یک پزشک در طی معاینه قادر به احساس بیضه ناخوشایند خواهد بود. حدود درصد بیضه های قابل لمس هستند. بیضه معمولا در انتهای کانال اینگوینال قرار دارد، مجاری که ناقل اسپرماتیک را به سمت آلت تناسلی و کیسه بیضه حرکت می کند. اگر پزشک نتواند بیضه پایین نیامده را حس کند، غیرقابل لمس تلقی می شود و ممکن است در جایگاه های زیر قرار بگیرد: کمترین محل شایع در بیضه پایین نیامده در شکم است. بیضه بسیار کوچک هستند و یا هرگز شکل نگرفته اند. بیضه به داخل کانال مبهم منتقل شده است، اما به اندازه کافی قابل تشخیص نیست که با لمس تشخیص داده شود. بیضه پایین نیامده معمولا در هنگام معاینه کودک بعد از تولد تشخیص داده می شود. در شرایطی که این وضعیت تا ماهگی کودک به خودی خود برطرف نشود، برای پیشگیری از بروز خطر عوارض بعدی زندگی مانند و نیاز به درمان دارد. اگر متوجه تغییراتی در دستگاه تناسلی فرزند خود شده اید یا نگران پیشرفت وضعیت او هستید، با پزشک مشورت کنید. برای اینکه بیضه ها رشد مناسب و عملکرد عادی داشته باشند، باید دمای محیط اطراف آن ها کمی خنک تر از دمای طبیعی بدن باشند. اسکروتوم این محیط خنک کننده را برای بیضه ها فراهم می کند. اگر بیضه فرو نرود، درجه حرارت آن به اندازه کافی بالا می رود که باعث کاهش تعداد اسپرم کم یا کیفیت اسپرم می شود. عوارض ناشی از بروز این وضعیت بستگی به محل قرار گیری بیضه، عبارتند از: معمولا سلول های تولید کننده اسپرم های نابالغ را در بیضه تحت تاثیر قرار می دهد. علت اصلی این سرطان هنوز تشخیص داده نشده است. اما خطر ابتلا به سرطان بیضه در افرادی که بیضه پایین نیامده دارند بیشتر است. این خطر برای بیضه های نامشخصی که در شکم قرار دارند بیشتر از کشاله ران است، و هنگامی که هر دو بیضه تحت ت ثیر قرار بگیرند، بیشتر هم می شود. جراحی ممکن است خطر ابتلا به سرطان بیضه در آینده را کاهش دهد، اما از بین نمی برد. در بین مردانی که بیضه پایین نیامده دارند کاهش تعداد و یا و مشکلات باروری بیشتر دیده می شود و به نظر می رسد علت آن به دلیل رشد غیرطبیعی بیضه ها می باشد. در صورت عدم درمان به موقع این وضعیت در طولانی مدت، این عوارض ممکن است بدتر شوند. سایر عوارض مربوط به محل غیر طبیعی بیضه پایین نیامده، عبارتند از: پیچش بند ناف است، که شامل رگ های خونی، اعصاب و لوله ای است که مایع منی را از بیضه به آلت تناسلی مرد منتقل می کند. این وضعیت دردناک باعث قطع خون به بیضه می شود و در صورت عدم درمان به موقع ممکن است باعث از بین رفتن بیضه شود. پیچ خوردگی بیضه در بیضه های نامشخص برابر بیشتر از بیضه های طبیعی رخ می دهد. در شرایطی که بیضه در کشاله ران قرار داشته باشد، ممکن است در اثر فشار وارد شده به استخوان شرمگاهی آسیب ببیند. سست شدن دهانه بین شکم و کانال اینگوینال باعث فشار بخشی از روده ها به داخل کشاله ران می شود. سرانجام، مانند هر عمل جراحی بر روی بیضه ها، یک ارکیدوپسی خطر آسیب رساندن به مجرای دفران را دارد، یعنی لوله ای است که هر بیضه را به مجرای ادرار وصل می کند. عدم درمان بیضه پایین نیامده تا می تواند منجر به بروز عوارض مختلفی شود و یا بیضه به حالت های دیگری تبدیل شود، از جمله: در این شرایط بیضه بین کیسه های بیضه و کشاله ران حرکت می کند. حتی ممکن است در طول معاینه فیزیکی به راحتی با دست به داخل خلسه هدایت شود. بیضه خاموش کننده غیر طبیعی نیست و ناشی از رفلکس عضلات در اسکروتوم می باشد. در این شرایط بیضه به کشاله ران برمی گردد و به راحتی با دست به داخل کیسه های بیضه هدایت نمی شود. پزشک فرزند شیرخوار را معاینه می کند. اگر بیضه در کیسه های بیضه قرار نداشته باشند، سعی می کند با فشار ملایم بر روی پوست آن ها را پیدا کند. پزشک می تواند از یک روان کننده یا آب صابون گرم برای معاینه بهتر استفاده کند اگر حرکت باعث درد یا ناراحتی می شود، یا بیضه بلافاصله به محل اصلی خود برگردد، بیضه به احتمال زیاد بیضه پایین نیامده می باشد، اما در مواردی که بیضه بتواند به راحتی به داخل کیسه های بیضه منتقل شود و مدتی در آنجا بماند، به احتمال زیاد یک بیضه جمع شده است. پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر روش های زیر را توصیه کند: پزشک عامل را به جریان خون بیمار تزریق می کند تا تصویری واضح تر از عدم وجود بیضه در کشاله ران یا شکم نشان دهد. برای تشخیص بیضه داخل شکمی انجام می شود. پزشک در روش لاپاروسکوپی یک لوله کوچک حاوی دوربین از طریق برش کوچک در شکم بیمار وارد و ممکن است با همین روش بیضه را درمان کند، اما در بعضی موارد بیمار به یک عمل جراحی جانبی نیاز دارد. از طرف دیگر، این احتمال هم وجود دارد که لاپاروسکوپی هیچگونه بیضه ای را تشخیص ندهد. در برخی موارد جراحی به برش های باز و بزرگتر در ناحیه شکم یا کشاله ران نیاز دارد. آزمایشات تصویربرداری، و MRI ، برای بیضه پایین نیامده توصیه نمی شوند. هدف از درمان بیضه پایین نیامده، بازگرداندن بیضه به محل مناسب آن در اسکروتوم است. درمان قبل از یک سالگی ممکن است خطر عوارض بیضه پایین نیامده مانند ناباروری و سرطان بیضه را کاهش دهد. درمان هر چه زودتر انجام بگیرد، نتیجه گیری بهتری خواهد داشت اما توصیه می شود جراحی قبل از سالگی انجام شود. بیضه پایین نیامده معمولا با عمل جراحی ارکیدوپسی اصلاح می شود. جراح، بیضه را به دقت در اسکروتوم قرار می دهد. این روش می تواند یا با لاپاراسکوپ یا با جراحی باز انجام شود. زمان انجام این جراحی به عوامل مختلفی از جمله سلامتی بیمار و چگونگی انجام این روند بستگی دارد. جراح احتمالا در ماهگی و قبل از ماهگی انجام عمل جراحی را توصیه می کند. به نظر می رسد درمان زودرس خطر عوارض بعدی را کاهش می دهد. در بعضی موارد، ممکن است بیضه رشد نامناسب و غیر طبیعی و یا بافت مرده داشته باشد. جراح این بافت بیضه را همراه با جراحی از بین می برد. اگر بیمار فتق اینگوینال داشته باشد، فتق در طی عمل ترمیم می شود. بعد از عمل، جراح بیضه را کنترل می کند تا ببیند که همچنان به پیشرفت خود ادامه می دهد و در جای خود باقی می ماند. آزمایشات احتمالی جلسات معاینات پیگیری بعد از جراحی، عبارتند از: معاینات بدنی سونوگرافی آزمایش اندازه گیری سطح هورمون شامل تزریق گنادوتروپین کوریونی انسان ( HCG ) است. این هورمون باعث حرکت بیضه به سمت کیسه بیضه می شود. معمولا هورمون درمانی برای کودکان در این موارد توصیه نمی شود زیرا تاثیر کمتری نسبت به عمل جراحی دارد. در برخی شرایط ممکن است کودک فاقد یک یا هر دو بیضه باشد که در این شرایط جراح می تواند پروتز بیضه شور را برای اسکروتوم در اواخر کودکی یا، کودک در نظر بگیرد. این پروتزها جلوه ای طبیعی به اسکروتوم می دهند. Orchiopexy ، شایع ترین روش جراحی برای اصلاح بیضه نامتعادل است. میزان موفقیت این عمل جراحی برای درمان بیماری نزدیک به درصد می باشد. باروری برای مردان پس از جراحی با یک بیضه کم تحرک تقریبا طبیعی است، اما در آقایان با دو بیضه پایین نیامده به درصد می رسد. جراحی ممکن است خطر ابتلا به سرطان بیضه را کاهش دهد، اما آن را از بین نمی برد. حتی پس از عمل جراحی، بررسی وضعیت بیضه ها برای اطمینان از رشد طبیعی آن ها مهم است. والدین می توانند با آگاه کردن کودک از رشد بدن او به فرزندان خود کمک کنند. علاوه بر آن، بهتر است موقع تغییر پوشک و حمام وضعیت بیضه های او مرتبا بررسی شود. با رسیدن کودک به دوران بلوغ و تغییرات جسمی، به کودک خود آموزش دهند که بیضه های خودش را بررسی کند. خودآزمایی بیضه یک مهارت مهم برای تشخیص زودهنگام تومورهای احتمالی خواهد بود. اگر کودک یک یا هر دو بیضه را نداشته باشد، ممکن است نسبت به ظاهر خود حساس و یا دچار اضطراب شود. برخی از راهکارهای برای مقابله با این شرایط، عبارتند از: به او یادآوری کنید که او بیمار نیست یا در معرض بیماری خاصی قرار ندارد. نسبت به بروز علایم نگرانی یا خجالت مانند عدم شرکت در ورزش هایی که معمولا از آن لذت می برد، آگاهی داشته باشید. توضیح دهید که معمولا دو بیضه در اسکروتوم وجود دارد. اگر او یکی یا هردو آن ها را از دست بدهد، او هنوز یک پسر سالم است. به فرزند خود واژگان صحیح را بیاموزید که هنگام صحبت کردن در مورد کیسه های بیضه از آن ها استفاده کند و بتواند وضعیت خودش را توضیح دهد. یک بیضه غیرقابل توصیف معمولا هنگام تولد تشخیص داده می شود. پزشک خانواده در طی معاینات منظم وضعیت کودک را تحت نظر خواهد داشت. برای آمادگی هنگام ملاقات با پزشک برای وضعیت فرزند خود، لیستی از سوالات را برای گفتگو با پزشک بنویسید، از جمله: پسرم به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارد؟ چه گزینه های درمانی را پیشنهاد می کنید؟ چه زمانی فرزند من باید به متخصص مراجعه کند؟ تا چه مدتی باید جلسات پیگیری و معاینات فرزندم را ادامه دهم؟ چه وب سایتهایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنید؟ چگونه می توانم وضعیت پسرم را در خانه برای بروز هر گونه تغییر احتمالی بررسی کنم؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که از آن ها اطلاعات بیشتری کسب کنم؟ Cryptorchidism با این حال، برخی از نوزادان مبتلا به بیضه ناخوشایند برای اصلاح مسیله به روشی بنام ارکیدوپسی نیاز دارند. اگر یک بیضه غیرمستقیم به اندازه کافی درمان نشود، احتمال ناباروری در زندگی بعد وجود دارد. در حالی که جراحی خطرات زیادی را به همراه دارد، پیش آگهی آن خوب است. |
علایم کمبود زینک در بدن بر روی ساختاری و عملکرد صحیح کلیه ها، لوزالمعده، شبکیه، کبد، سلول های خونی، دندان ها، مو، پوست، پروستات و بیضه تاثیر منفی می گذارد. روی عنصر کمیابی است که برای یک سیستم ایمنی سالم ضروری می باشد. کمبود زینک می تواند فرد را مستعد ابتلا به بیماری کند. روی مسیول تعدادی از عملکردها در بدن انسان است و به تحریک فعالیت حداقل آنزیم مختلف کمک می کند. برای به دست آوردن فواید فقط مصرف مقدار کمی از روی لازم است، تا علایم کمبود زینک ایجاد نشود. در حال حاضر، میزان توصیه شده رژیم غذایی ( RDA ) برای روی در ایالات متحده میلی گرم در روز برای زنان و میلی گرم در روز برای مردان است. این عنصر به طور طبیعی در بسیاری از غذاهای مختلف یافت می شود، اما به عنوان یک مکمل غذایی هم موجود است. روی برای تقسیم سلولی بسیار ضروری است و به رشد و نمو طبیعی در، کودکی و بزرگسالی کمک می کند. DNA ، فرایند بیان ژنتیک، عملکرد، سنتز پروتیین و سوخت و ساز برای تبدیل آنها به انرژی موثر است. بدن انسان حاوی حدود تا گرم روی است که بیشتر در ماهیچه ها و استخوان های اسکلتی ذخیره می شود. اگرچه روی برای سلامتی و عملکرد مناسب بدن ضروری است. اما علایم کمبود زینک در کودکان خردسال، زنان باردار، مادران شیرده و سالمندان به وفور دیده می شود. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، درصد از مردم در سراسر جهان دچار کمبود روی هستند. از علایم کمبود زینک خطر ابتلا به، و را در افراد افزایش می دهد. در رژیم غذایی نوزادان و سالمندان با سیستم ایمنی ضعیف باید به میزان روی توجه ویژه ای شود. هنگامی که کمبود روی دارید، بدن شما نمی تواند سلولهای سالم و جدیدی تولید کند. کمبود زینک می تواند در موارد شدید باعث بروز عوارض و علایم زیر شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عدم هوشیاری از دست دادن اشتها کاهش حس بو و طعم زخم های باز روی پوست کاهش وزن غیر قابل توضیح زخم هایی که بهبود نمی یابند. برخی از شایع ترین علایم کمبود زینک در بدن، عبارتند از: کمبود زینک باعث از بین رفتن اشتها می شود البته علت اصلی این مکانیسم هنوز تشخیص داده نشود. اما به نظر می رسد که روی بر انتقال دهنده های عصبی در بخش های مختلف مغز از جمله گاما آمینو بوتیریک اسید ( GABA ) و آمیگدال اثر می گذارد و اشتهای فرد را تحت ت ثیر قرار می دهد. پایین بودن سطح روی در بدن نیز می تواند بر روی حس بویایی و چشایی افراد تاثیر بگذارد. حتی آن ها را مختل که این اختلال به نوبه خود در برخی موارد می تواند منجر به از دست دادن اشتها و کاهش وزن شود. روی نقش موثری در رشد و نمو طبیعی کودکان دارد. این ماده معدنی برای رشد سلولی، تمایز سلولی و سوخت و ساز بدن ضروری است و کمبود آن می تواند از رشد مناسب کودک جلوگیری کرده و با تضعیف سیستم ایمنی بدن خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد. اختلالات روانپزشکی از جمله، اختلال روانی و شایع هستند که یکی از علت های بروز آن ها می تواند کمبود زینک باشد. این ماده مغذی ضد استرس است و کمبود آن با بروز نوسانات خلقی همراه است. ( ADHD ) شود. کمبود زینک باعث تضعیف سلول های پوست سر و بروز مشکلات مو از جمله آلوپسی، سفیدی، خشکی، شکنندگی ساقه مو و ناهنجاری های ساختاری مو می شود. علاوه بر آن کمبود زینک می تواند موهای ابرو و حتی مژه ها را تحت ت ثیر قرار دهد. کمبود زینک می تواند منجر به افزایش شیوع و شدت شود. این کمبود منجر به ضعف سیستم ایمنی بدن شده و پاسخ ایمنی بدن را تغییر می دهد. ضعف سیستم ایمنی بدن خطر ابتلا به عفونت هایی که باعث اسهال می شوند، به ویژه در کودکان را افزایش می دهد. محققان به این نتیجه رسیدند که مصرف مکمل های روی خوراکی در کودکان ماه یا بالاتر که مبتلا به اسهال و کمبود زینک شدید هستند می تواند یک راهکار برای پیشگیری از بروز عوارض آن باشد. بروز می تواند یکی دیگر از علایم شایع کمبود زینک باشد که ممکن است منجر به بروز آکنه، اگزما، پسوریازیس، بثورات مشخصه پوستی به نام آکرودرماتیت انتروپاتیکا (به خصوص در اطراف دهان، چشم ها و مقعد) یا پوسته پوسته پوست شود. کمبود زینک حتی می تواند باعث کمرنگ شدن پوست گردد. چون روی به سنتز کلاژن کمک می کند که برای پوست سالم و همچنین بهبود زخم های پوستی ضروری و مفید است. علاوه بر این، روی در ساختار پروتیین ها و غشای سلولی وجود دارد و از پوست در برابر اشعه مضر ماوراء بنفش ( UV ) محافظت می کند. اکثر کارشناسان بهداشتی برای درمان آکنه، پیری پوست و تبخال سمپلکس و همچنین تقویت ترمیم زخم، استفاده از کرم ها و لوسیون های مبتنی بر روی را توصیه می کنند. طبق اعلام انجمن اپتومتریک آمریکا، تامین مقدار مورد نیاز روی برای بینایی ضروری است. مقادیر زیادی روی در ماکولا وجود دارد که بخشی از شبکیه است. ( AMD ) که دلیل اصلی از بین رفتن بینایی در افراد سالمند است جلوگیری کند. افرادی که در معرض ابتلا به AMD . کمبود زینک همچنین می تواند باعث آسیب به شود و مهارت های شناختی مانند یادگیری و لحن هادیونیک (سطح کلی لذت یا ناخوشایند) را مختل کند. روی یک ماده مغذی حیاتی در ساختار استخوان ها است و کمبود آن می تواند تا حد زیادی بر سلامت آن ها ت ثیر بگذارد و منجر به درد مفاصل شود. در حالی که یک پزشک می تواند آزمایش خون یا آزمایش ادرار را برای اندازه گیری میزان روی در بدن تجویز کند. این آزمایش ها ممکن است نتیجه قطعی را نشان ندهند چون روی فقط در مقادیر اندکی در سلول های بدن وجود دارد. در تشخیص کمبود روی، یک پزشک باید از تاریخچه سلامتی فرد را مورد بررسی قرار دهد و سوالاتی در مورد رژیم غذایی فرد بپرسد. اگر فردی روزانه کالری کافی دریافت نکرده و به مقدار کافی از انواع غذاها را مصرف نکند، احتمالا کمبود روی می تواند یک دلیل اساسی بروز علایم او باشد. کمبود زینک را می توان به راحتی با مصرف منابع غذایی مناسب درمان کرد. برخی منابع خوب روی عبارتند از: صدف ها غلات سبوس دار غلات صبحانه غنی شده گوشت قرمز، مرغ و تخم مرغ لوبیا های پخته شده، نخود و حبوبات محصولات لبنی مانند پنیر و شیر کم چرب آجیل و دانه هایی مانند بادام زمینی، بادام، دانه کنجد و دانه کدو تنبل روش هایی وجود دارد که فرد می تواند غذاهایی را تهیه و مصرف کند تا میزان روی در رژیم های روزانه خود را بیشتر کند. به عنوان مثال، فرد می تواند قبل از پختن، لوبیا را در آب خیس کند. این امر باعث کاهش حضور فیتات ها می شود و بدن را برای پردازش روی آسان تر می کند. انتخاب محصولات دانه ای نیز می تواند به کاهش تعداد فیتات ها کمک کند و مقدار روی را برای استفاده بدن افزایش می دهد. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افزایش سطح روی در بدن می تواند در رشد سنگ کلیه نقش داشته باشد. از مصرف زیاد روی خودداری کنید، زیرا می تواند منجر به مسمومیت روی و علایم زیر شود: تهوع اسهال سردرد استفراغ گرفتگی شکم از بین رفتن اشتها کمبود روی از طریق تغییر رژیم ها و مکمل ها، معکوس می شود. افراد مبتلا به کمبود روی می توانند با جستجوی منابع روی و با توجه به آنچه که می خورند، این مشکل را حل کنند. مصرف کافی روی به ویژه برای کودکان بسیار مهم است زیرا حتی کمبود ملایم روی می تواند مانع از رشد، افزایش خطر عفونت و اسهال و بیماری های تنفسی شود. میزان توصیه شده برای سنین مختلف به صورت زیر است: کودکان - ساله بین - میلی گرم است. بزرگتر شدن کودک میزان آن افزایش می یابد. پسران تا ساله روزانه به میلی گرم روی نیاز دارند. بعد از سن سالگی، نیاز پسران به میلی گرم افزایش می یابد. برای دختران بالای سال، نیاز به میلی گرم در روز است. به جزء در سنین - سال که میزان روی به میلی گرم در روز افزایش می یابد. زنان باردار و شیرده بسته به سن، نیاز به روی در تا میلی گرم در روز دارند. |
افزایش و یا از دست دادن ناگهانی وزن یکی از شایع ترین علایم عدم تعادل هورمونی است که می تواند علت های زیادی داشته باشد. هورمون ها به عنوان، پیام رسان های شیمیایی بدن، از طریق جریان خون به اندام های بدن منتقل می شوند و فرآیندهای حیاتی مانند سوخت و ساز و تولید مثل را تنظیم می کنند. مهمترین هورمون های بدن عبارتند از استروژن، پروژسترون و تستوسترون (هورمون های جنسی) ، تیرویید (هورمون متابولیسم) ، آدرنالین (هورمون انرژی) ، کورتیزول (هورمون استرس) و ملاتونین (هورمون خواب) تغییرات هورمونی به دلیل بروز برخی تغییرات مهم مانند قاعدگی، بارداری، زایمان، دوره های قبل از یایسگی و سرانجام یایسگی در زنان نسبت به مردان بیشتر است. همه این شرایط بدن زن را به شدت تغییر می دهند و باعث نوسان هورمون ها می شود. تغییرات هورمونی در فرآیندهای کلیدی بدن بسیار حیاتی هستند و بر سلامت عمومی و جسمی افراد ت ثیر می گذارند. هر فرد در هنگام بروز شرایط عدم تعادل هورمونی باید با پزشک مشورت کند، تشخیص علت می تواند در تعیین روند درمانی موثر باشد. دلایل احتمالی زیادی برای عدم تعادل هورمونی وجود دارد. علل بسته به نوع هورمون یا غده های که تحت ت ثیر قرار می گیرند متفاوت است دلایل عمده عدم تعادل هورمونی عبارتند از: تیروییدیت نارسایی آدرنال آسیب یا تروما درمان سرطان هیپوگنادیسم اختلالات اشتها سندرم کوشینگ هایپرپلازی مادرزادی آدرنال با عملکرد بالا تومورها (خوش خیم یا سرطانی) بسیاری از دلایل عدم تعادل هورمونی در زنان مربوط به هورمون های دستگاه تولید مثل آن ها می شود. علل شایع عدم تعادل هورمونی در زنان، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بارداری یایسگی شیر دهی یایسگی زودرس نارسایی اولیه تخمدان سندرم تخمدان پلی کیستیک داروهای هورمونی مانند قرص های ضد بارداری هورمونها نقش اساسی در سلامت کلی بدن دارند. به همین دلیل، طیف گسترده ای از علایم وجود دارد که می تواند نشانه عدم تعادل هورمونی باشد. علایم بستگی به این دارد که کدام هورمون ها یا غدد به درستی کار نمی کنند. شرایط هورمونی رایج که بر زن و مرد ت ثیر می گذارد می تواند باعث بروز هر یک از علایم زیر شود: ناباروری خستگی افزایش وزن تکرر ادرار تشنگی زیاد ضعف عضلانی پف کردن صورت افزایش گرسنگی کاهش میل جنسی ضربان قلب نامنظم توده چربی بین شانه ها درد، سفتی یا تورم در مفاصل افزایش حساسیت به سرما یا گرما یبوست یا حرکات مکرر اجابت مزاج موهای نازک یا موهای ریز و شکننده عصبی بودن، اضطراب یا تحریک پذیری کاهش وزن غیر قابل توضیح (گاهی ناگهانی) در زنان، رایج ترین سندرم تخمدان پلی کیستیک ( PCOS ) است. علایم عدم تعادل هورمونی مخصوص زنان شامل موارد زیر است: عرق شبانه خشکی واژن آتروفی واژن درد هنگام رابطه جنسی افزایش وزن یا کاهش وزن نازک شدن مو یا آکنه در صورت، قفسه سینه یا قسمت پشتی یا موهای زاید روی صورت، چانه یا سایر قسمتهای بدن تیره شدن پوست، به ویژه در امتداد گردن، در کشاله ران و زیر سینه ها دوره های طولانی مدت یا نامنظم، از جمله دوره های از دست رفته تستوسترون نقش مهمی در رشد مردان دارد که عدم تعادل هورمون آن می تواند در مردان منجر به بروز علایم زیر شود: ناباروری عدم تمرکز پوکی استخوان اختلال در نعوظ کاهش میل جنسی رشد بافت پستان حساسیت به پستان از دست دادن توده عضلانی گرگرفتگی و کاهش ریش و رشد موهای بدن اما شایع ترین علایم عدم تعادل هورمونی، عبارتند از: افزایش و یا از دست دادن ناگهانی وزن می تواند ناشی از تغییرات هورمونی در بدن باشد. غده تیرویید کنترل کننده هورمون هایی از بدن است که سوخت و ساز بدن و به تبع آن وزن بدن را تنظیم می کنند. علاوه بر آن، عدم تعادل هورمون های تیرویید ممکن است منجر به بروز استرس زیاد در افراد شود. چون بدن در این شرایط مجبور است برای حفظ انرژی، آدرنالین بیشتری تولید کند. بروز برخی علایم زیر همراه با افزایش و یا کاهش وزن می تواند نشان دهنده کم کاری تیرویید باشد: خستگی خشکی پوست یک علامت شایع یایسگی در زنان است که چندین هورمون در بروز آن دخالت دارند. نقش پروژسترون (هورمون جنسی زن) اخیرا در بی خوابی ناشی از عدم تعادل هورمونی مشخص شده است. بررسی ها نشان می دهد که پروژسترون در میزان و بهبود خواب افراد تاثیر دارد و کاهش سطح پروژسترون می تواند منجر به بی خوابی شود. علاوه بر این، استروژن خواب REM را تقویت می کند و ساعات خوابیدن را افزایش و تعداد بیداری های ناگهانی بعد از خواب را کاهش می دهد. علاوه بر این، استروژن به تنظیم دمای بدن کمک می کند بنابراین، سطح پایین استروژن باعث اختلال در خواب و افزایش عرق شبانه می شود. علاوه بر آن، کورتیزول ناشی از عدم تعادل هورمونی، خواب REM را مختل می کند. یکی از شایع ترین علایم عدم تعادل هورمونی به خصوص در زنان یایسه است. کورتیزول، هورمونی که در مواقع استرس در غدد فوق کلیوی تولید می شود، غالبا در بروز میزان خستگی نقش دارد. سطح کورتیزول مستقیما روی ترشح سروتونین (هورمونی که باعث تقویت روحیه می شود) ت ثیر می گذارد. بر همین اساس، احساس افسردگی و خستگی می تواند نشان دهنده عدم تعادل هورمونی باشد. علاوه بر این، خستگی می تواند به دلیل کمبود هورمون تیرویید باشد که سوخت و ساز بدن را کنترل می کند. در حالی که ریزش مو در بین مردان شایع تر است، اما می تواند یکی از علایم قبل از یایسگی، بارداری و بعد از بارداری در زنان باشد. طبق گزارش انجمن ریزش موی آمریکا، تستوسترون (هورمون مردانه موجود در خانم ها) با تداخل با آنزیمی که در فولیکول های مو وجود دارد، به هورمون مشتق آن دی هیدروتستوسترون ( DHT ) تبدیل می شود. DHT باعث آسیب و از بین رفتن فولیکول های مو و در نهایت منجر به می شود. عدم تعادل هورمونی می تواند سطح تستوسترون را افزایش داده و میزان بیشتری DHT تولید کند که افزایش سطح DHT باعث افزایش ریزش مو می شود. احساس ناگهانی گرما همراه با عرق، تپش قلب ممکن است علایم از باشد اما عرق کردن در طول شب بدون هیچ علت خاصی می تواند نشان دهنده تعریق شبانه باشد. هیپوتالاموس بخشی از مغز است که وظیفه حفظ دمای بدن را بر عهده دارد. عدم تعادل هورمونی باعث کاهش سطح استروژن بدن و تولید آن می شود. کاهش سطح استروژن بر روی پیام های عصبی به هیپوتالاموس تاثیر می گذارد و باعث افزایش دمای بدن می شود. هیپوتالاموس برای مقابله با این شرایط سعی می کنند با تعریق بیش از حد بدن را خنک نگه دارد. براساس یک مطالعه سال که در مجله بهداشت زنان منتشر شده است درصد از زنان گرگرفتگی و شبانه را در دوران قبل از تحت ت ثیر قرار داده و شایع ترین علایم یایسگی است. بررسی ها نشان می دهد که خطر افسردگی اساسی در زنان در دوران یا بلافاصله بعد از یایسگی نسبت به قبل از یایسگی افزایش می یابد. سروتونین (در غده تیرویید) و اندورفین (در غده هیپوفیز) هورمون های هستند که در بدن باعث تقویت روحیه افراد می شوند. افزایش سطح این دو هورمون می تواند باعث تسکین درد در بدن شود، در حالی که سطح پایین آنها با خطر بروز افسردگی و نوسانات خلقی همراه است. یکی دیگر از شایع ترین علایم عدم تعادل هورمونی، سوء هاضمه است. همان طور که گفتیم هورمون ها در تمام عملکردهای بدن از جمله هضم نقش اساسی و مهمی دارند. گاسترین، سکرتین و کولسیستوکینین سه هورمون هستند که با کمک به تجزیه مواد غذایی، در هضم غذا نقش اساسی دارند. عدم تعادل در هورمون های دستگاه گوارش منجر به اختلال در جذب مواد غذایی و سوء هاضمه می شود که با نفخ، گرفتگی شکم، احساس سوزش در معده و همراه است. علاوه بر این، بررسی ها نشان می دهد که ناراحتی های دستگاه گوارش مانند درد شکم و نفخ در دوران قاعدگی و، عمدتا به دلیل کاهش تولید استروژن و پروژسترون است. تغییرات هورمونی در زنان بخصوص پس از زایمان، قبل از یایسگی و در دوران یایسگی شایع است. تستوسترون توسط تخمدان های زن تولید می شود و در میزان میل جنسی آن ها نقش اساسی دارد اما کاهش عملکرد تخمدان ها با افزایش سن و میزان تستوسترون می تواند بر روی میل جنسی زنان تاثیر منفی بگذارد و آن را کاهش دهد. همین هورمون باعث افزایش میل جنسی در مردان می شود بررسی ها نشان می دهد کاهش تستوسترون در مردان منجر به افزایش میل جنسی و اختلال در نعوظ می شود. استروژن یکی دیگر از هورمونهای جنسی است که توسط تخمدان ها ترشح می شود و کاهش استروژن با بالا رفتن سن منجر به جریان خون ضعیف به کلیتوریس و مهبل و خشکی واژن می شود و همچنین پاسخ عصب دستگاه تناسلی و برانگیختگی را مهار می کند. عدم تعادل هورمونی باعث افزایش عملکرد غده آدرنال بر روی هوس های غذایی و از طرفی هم سطح کورتیزول می شود. این دو وضعیت به طور همزمان ممکن است بر میزان قند خون ما ت ثیر بگذارد. میزان قند خون به نوبه خود باعث تحریک گرسنگی زیاد و حتی خستگی می شود. علاوه بر آن، عدم تعادل هورمونی منجر به و افت قند خون می شود که می تواند هوس خوردن مواد غذایی و قند بیشتر از تحریک کند. هوس مواد غذایی علایم شایع در دختران قبل از قاعدگی است که بدن آنها دچار تغییرات هورمونی زیادی می شود. وقتی رخ می دهد که چشم اشک کافی برای مرطوب نگه داشتن خودش تولید نمی کند. خشکی چشم اغلب ناراحت کننده و دردناک است و می تواند ناشی از عدم تعادل هورمونی در بدن باشد. هورمون ها به تنظیم عملکرد چشم کمک می کنند و بر سلامت چشم ت ثیر می گذارند. تستوسترون (آندروژن) به عملکرد غدد meibomian و lacrimal ، واقع در قرنیه کمک می کند. این غده ها با تنظیم ترشحات اشکی باعث مرطوب نگه داشتن چشم می شوند. عدم تعادل هورمونی و کاهش تولید تستوسترون بدن باعث عدم تحرک این غدد و در نهایت خشکی چشم می شود. بررسی ها نشان می دهد کمبود مزمن تستوسترون عامل اصلی سندرم خشکی چشم است. درمان عدم تعادل هورمونی به علت آن بستگی دارد و عبارتند از: داروهای ضد آندروژن استروژن واژن برای درمان خشکی یا درد واژن هورمون درمانی تیرویید در افراد مبتلا به کم کاری تیرویید استفاده از روش های پیشگیری بارداری برای تنظیم چرخه قاعدگی استروژن درمانی در زنان با علایم ناراحت کننده یایسگی مانند گرگرفتگی تستوسترون درمانی و مصرف مکمل های تستوسترون برای تسکین علایم تستوسترون کم در مردان |
ضعف و خستگی اغلب شایع ترین علایم کمبود پتاسیم هستند اما این شرایط می تواند علت های دیگری هم داشته باشد. پتاسیم یکی از مهمترین مواد معدنی بدن است و به نظر می رسد در همه سلول های بدن انسان وجود دارد. در حقیقت، پتاسیم یکی از چهار الکترولیت اصلی بدن به همراه سدیم، منیزیم و کلسیم است. پتاسیم به عنوان یک الکترولیت، به حفظ تعادل مناسب آب در بدن و همچنین تنظیم فشار خون کمک می کند. همچنین در هضم پروتیین ها و کربوهیدرات ها نقش اساسی دارد. پتاسیم برای عملکرد طبیعی ماهیچه ها، قلب و اعصاب بسیار مهم است. این ماده معدنی در کنترل فعالیت عضلات صاف (مانند عضله موجود در) و عضله اسکلتی (ماهیچه های اندام ها و استخوان) و همچنین عضلات قلب نقش مهمی دارد. پتاسیم برای انتقال طبیعی سیگنال های الکتریکی در سراسر سیستم عصبی در بدن بسیار مهم است. سطح طبیعی پتاسیم خون برای حفظ ریتم الکتریکی طبیعی قلب بسیار مهم است. هم سطح پتاسیم خون پایین ( و هم سطح بالای پتاسیم خون ( می تواند منجر به ریتم غیر طبیعی قلب شود. میزان پتاسیم مورد نیاز برای بدن در سنین مختلف، متفاوت است و می تواند بر اساس میزان زیر تخمین زده شود: ، میلی گرم در روز برای سنین تا سال میلی گرم در روز برای سنین تا سال میلی گرم در روز برای سنین تا سالگی ، میلی گرم در روز برای سنین سال و بالاتر ، برای زنان در دوران شیردهی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سطح پایین بیش از حد کمبود استفاده بیش از حد از ملین ها اختلالات خوردن (مانند) استفاده از برخی آنتی بیوتیک ها یک آزمایش معمولی خون می تواند سطح پتاسیم را اندازه گیری کند. دامنه طبیعی پتاسیم در بدن بین / تا / میلی متر در لیتر است. سطح پتاسیم خون پایین تر از . میلی مول در لیتر نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. کمبود پتاسیم می تواند منجر به بروز علایم زیادی شود اما از آنجایی که این کمبود اغلب نادیده گرفته می شود، می تواند منجر به بروز عوارض شدید و گاه خطرناکی شود. علا یم کمبود پتاسیم برخی از شایع ترین علایم کمبود پتاسیم عبارتند از: تامین پتاسیم مورد نیاز بدن برای سلامتی اعصاب مهم است و سطح پایین این ماده معدنی می تواند بر روی تکانه های الکتریکی که از پوست و ماهیچه ها به نخاع و مغز منتقل می شوند، ت ثیر بگذارد. علاوه بر آن، کمبود پتاسیم می تواند در پیچ خوردگی عضلات نقش داشته باشد. گرفتگی عضلات مکرر، چه در طول روز و چه در شب، می تواند نشان دهنده علایم شایع کمبود پتاسیم باشد. در این شرایط گرفتگی بیشتر در پاها و بازوها دیده می شود. از آنجایی که پتاسیم یکی از الکترولیت های مورد نیاز در تمام سلول های بدن از جمله سلول های عضلانی و عصبی یافت است و همراه با در انقباض عضلات و عملکرد آنها نقش موثری دارد کمبود آن می تواند در کنترل انقباضات عضلانی اختلال ایجاد کند و منجر به گرفتگی عضلات مکرر شود. گرفتگی می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه داشته باشد. عرق بیش از حد بعد از ورزش شدید می تواند باعث کمبود پتاسیم شود. بر همین اساس باید بعد از ورزش پتاسیم مورد نظر بدن خود را تامین کنید. کمبود پتاسیم همچنین می تواند بر سلامت قلب ت ثیر بگذارد. افزایش ضربان و بدون هیچ دلیل مشخصی می تواند ناشی از کمبود پتاسیم باشد. کمبود پتاسیم باعث اختلال در انقباضات ریتمیک و هماهنگ قلب می شود. پتاسیم نقش موثری در سلامت روان و عملکرد مغز دارد و به حفظ هدایت الکتریکی انتقال مغز و عصب کمک می کند. علاوه بر آن، پتاسیم در انتقال سروتونین (هورمون تقویت کننده روحیه) ، نقش اساسی دارد. به همین دلیل سطح پتاسیم پایین می تواند به سردرگمی، نوسانات خلقی، و منجر شود. بررسی ها نشان می دهد هیپوکالمی می تواند منجر به افسردگی هم شود. پتاسیم معدنی برای سلامت مهم است و به هضم غذا کمک می کند. کاهش سطح پتاسیم در خون می تواند عملکرد عضلات غیر ارادی معده و روده را مختل کند. از آنجایی که هضم، جذب و سوخت و ساز بدن نیاز به پتاسیم دارد کمبود آن می تواند این فرایند ها را مختل کرده و منجر به یبوست و بروز علایمی مانند، درد و گرفتگی شود زیرا می تواند حرکت غذا را از طریق را کندتر کند. برخی شواهد نشان می دهد که یک نقص شدید می تواند روده را فلج کند، اما این موضوع هنوز اثبات نشده است. یکی دیگر از شایع ترین علایم پتاسیم عمومی بدن است. این نوع خستگی ناشی از فشار یا کار بیش از حد نیست. در حقیقت، احساس خستگی دلیل قابل توضیح و خاصی ندارد. تمام سلول های بدن برای عملکرد مناسب خود به مقدار مناسب پتاسیم نیاز دارند و کمبود این ماده معدنی می تواند بر عملکرد سلول ها و همچنین اندام ها ت ثیر منفی بگذارد و منجر به خستگی و ضعف عمومی شود. کاهش سطح پتاسیم می تواند عملکرد روزانه شما را مختل کند. کمبود این ماده معدنی همچنین ممکن است بر نحوه استفاده بدن از مواد مغذی و در نتیجه میزان خستگی ت ثیر بگذارد. از آنجا که خستگی می تواند علت های زیادی داشته باشد بهتر است برای تعین علت اصلی آن به پزشک مراجعه کنید. در برخی موارد خستگی بیش از حد می تواند ناشی از سندرم خستگی مزمن باشد که علایم این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد: از دست دادن حافظه یا تمرکز درد مفاصل و یا ماهیچه غیر قابل توضیح بزرگ شدن غدد لنفاوی در گردن یا زیر بغل خستگی شدید بیش از ساعت بعد از انجام تمرینات بدنی یا ذهنی خستگی می تواند نشانه بسیاری از بیماری ها مانند عفونت ها یا باشد. به طور کلی در صورت خستگی مداوم یا بیش از حد به پزشک خود مراجعه کنید. میزان سطح مناسب پتاسیم به آرامش عروق خونی کمک می کند و کمبود آن می توانند منجر به انقباض آن ها و. از طرفی هم پتاسیم همچنین اثرات منفی سدیم را متعادل نگه می دارد و کمبود آن می تواند در تعادل سدیم اختلال ایجاد کند و فشار خون را تحت ت ثیر قرار دهد. بررسی ها نشان می دهد مقادیر کم پتاسیم در رژیم غذایی ممکن است به اندازه مقادیر بالای سدیم مهم باشد. علاوه بر آن، سطح بسیار پایین پتاسیم ممکن است منجر به فشار خون پایین و ضعف شود. کمبود شدید پتاسیم می تواند باعث مشکلات تنفسی شود چون پتاسیم در انتقال سیگنال هایی که باعث تحریک ریه ها می شوند و انقباض و یا انبساط آن ها کمک می کنند نقش موثری دارد. در شرایط کمبود پتاسیم در خون ممکن است مختل و منجر به تنگی نفس شود. همچنین، پتاسیم خون پایین می تواند باعث کمبود نفس هم می شو، زیرا می تواند باعث افزایش ضربان قلب شود. علاوه بر آن کمبود شدید پتاسیم ممکن است با جلوگیری از عملکرد ریه ها کشنده باشد. در سلول های ماهیچه ای، پتاسیم به سیگنال های مغز در کنترل انقباض ماهیچه ها کمک می کند. اما در شرایط کمبود پتاسیم، مغز نمی تواند به طور موثر این سیگنال ها را انتقال دهد و منجر به انقباضات طولانی تر مانند گرفتگی عضلات می شود. سطح پتاسیم پایین می تواند ت ثیر زیادی بر سلامت عضلات بدن داشته باشد و عملکرد سلول های ماهیچه ای را مختل کرده و به عضلات آسیب برساند. کمبود پتاسیم ممکن است منجر به ضعف عمیق و سفتی عضلات، درد و حساسیت آن ها شود. همچنین، پتاسیم برای بهبود عضلات در سطح سلولی مورد نیاز است. اگر عضلات شما بدون هیچ دلیل واضحی احساس ضعف و خستگی می کنند، باید برای اندازه گیری سطح پتاسیم خود به پزشک مراجعه کنید. برخی از بهترین میوه ها برای تامین منابع پتاسیم موز، آووکادو، توت فرنگی، پرتقال، انبه، کیوی، زردآلو و خرما است. سبزیجات سرشار از بتاکاروتن نیز حاوی مقادیر خوبی از پتاسیم هستند. برخی از نمونه ها شامل هویج، سیب زمینی شیرین، اسفناج، کلم بروکلی، لوبیای سوییسی و فلفل قرمز است. ماهی مانند ساردین و ماهی قزل آلا نیز حاوی مقدار زیادی از این ماده معدنی است. طبق دستورالعمل های رژیم غذایی برای آمریکایی ها، بالاترین غذاهای پتاسیم به ازای هر وعده مصرفی عبارتند از: ماست لوبیا سفید سیب زمینی سبزی چغندر رب گوجه فرنگی سیب زمینی شیرین به تدریج هر روز غذاهای غنی از پتاسیم را در رژیم غذایی خود قرار دهید تا زمانی که مقدار توصیه شده مورد نیاز بدن تان تامین شود. سعی نکنید در یک روز کمبود پتاسیم خود را جبران کنید چون مصرف بیش از حد آن هم باعث بروز عوارض خاص و می شود. اگر تصمیم به مصرف مکمل دارید، قبل از آن حتما با پزشک خود مشورت کنید. در شرایط کمبود پتاسیم شدید از انجام فعالیت های طولانی و شدید جسمی خودداری کنید تا از کاهش بیشتر سطح پتاسیم از طریق عرق کردن جلوگیری شود. برای پیشگیری از بروز کمبود پتاسیم بهتر است علت اصلی آن را شناسایی و درمان کنید. پتاسیم بیش از حد و یا هایپرکالمی نیز برای سلامتی شما خصوصا برای کلیه ها مضر و خطرناک است. افرادی که از یا نارسایی قلبی رنج می برند بیشتر در معرض ابتلا به این مشکلات هستند. به طور معمول، فرد مبتلا به هایپرکالمی هیچ علامتی را تجربه نمی کند، اما در سطوح بالاتر، علایم آن شامل موارد زیر است: ضعف عضلانی اختلال در تنفس ضربان قلب و درد غیرمعمول درد عضلات یا گرفتگی عضلات احساس کلی ضعف یا خستگی عمده ترین دلایل هایپرکالمی اختلال در عملکرد کلیه، بیماری های غده فوق کلیوی، انتقال پتاسیم سلول ها به گردش خون و داروها است. |
بلوغ زودرس زمانی است که بدن کودک خیلی زود شروع به تغییر به سمت بزرگسالی (بلوغ) می کند. شروع بلوغ قبل از سالگی در دختران و قبل از سالگی در پسران، بلوغ زودرس محسوب می شود. بلوغ شامل رشد سریع استخوان ها و ماهیچه ها، تغییر در شکل و اندازه بدن و رشد توانایی بدن در تولید مثل است. علت بلوغ زودرس اغلب مشخص نیست و به ندرت ممکن است شرایط خاصی مانند عفونت ها، تومورها، ناهنجاری های مغزی یا صدمات مغزی باعث این بلوغ شود. درمان این اختلال به طور معمول شامل داروهایی برای ت خیر در پیشرفت بیشتر می باشد. مغز فرایند بلوغ را با تولید هورمونی به نام هورمون آزاد کننده گنادوتروپین ( GnRH ) آغاز می کند. وقتی این هورمون به غده هیپوفیز برسد منجر به تولید هورمون های بیشتر در تخمدان ها برای زنان (استروژن) و بیضه ها برای مردان (تستوسترون) می شود. استروژن در رشد و پیشرفت خصوصیات جنسی زنان نقش دارد. تستوسترون مسیول رشد و پیشرفت خصوصیات جنسی مردان است. این اختلال بر اساس علت اصلی آن به دو دسته بلوغ زودرس مرکزی و بلوغ زودرس محیطی تقسیم بندی می شود. در بلوغ زودرس مرکزی، روند بلوغ خیلی زود شروع می شود. برای اکثر کودکان مبتلا به این بیماری، هیچ مشکلی اساسی پزشکی وجود ندارد و دلیل قابل تشخیصی برای بلوغ وجود ندارد. دلایل نادر، بلوغ زودرس مرکزی عبارتند از: تابش به مغز یا نخاع صدمه به مغز یا نخاع تومور در مغز یا نخاع (سیستم عصبی مرکزی) مانند تجمع بیش از حد مایعات ( یا تومور غیر سرطانی (همارتوما) گروهی از اختلالات ژنتیکی مربوط به تولید غیر طبیعی هورمون توسط غدد آدرنال یک بیماری ژنتیکی نادر است که بر استخوان ها و رنگ پوست ت ثیر می گذارد و باعث ایجاد مشکلات هورمونی می شود. استروژن یا تستوسترون در بدن کودکان می تواند منجر به بلوغ زودرس محیطی شود. اما در نوع دیگر بلوغ زودرس محیطی که به ندرت هم دیده می شود با انتشار زودرس غده هیپوفیز از گنادوتروپین ها تحریک نمی شود. درعوض، علت آن آزاد شدن استروژن یا تستوسترون در بدن به دلیل بروز مشکلات در تخمدان ها، بیضه ها، غدد آدرنال یا غده هیپوفیز است. به همین دلیل است که گاهی اوقات به عنوان بلوغ مستقل گنادوتروپین شناخته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید موارد زیر ممکن است هم در دختران و هم پسران منجر به بروز بلوغ زودرس محیطی شود: قرار گرفتن در معرض منابع خارجی استروژن یا تستوسترون مانند کرم یا پماد توموری در غدد آدرنال یا غده هیپوفیز که استروژن یا تستوسترون را آزاد می کند. سندرم مک کان - آلبرایت، یک اختلال ژنتیکی نادر است که بر رنگ پوست و استخوان ها ت ثیر می گذارد و باعث ایجاد مشکلات هورمونی می شود. در دختران، بلوغ زودرس محیطی می تواند عوارض کیست و تومورهای تخمدان باشد. در پسران، بلوغ زودرس محیطی نیز ممکن است ناشی از شرایط زیر باشد: تومور در سلول هایی که اسپرم یا سلول های سازنده تستوسترون یک اختلال نادر به نام قشر جنسی خانوادگی مستقل از گنادوتروپین، که در اثر نقص در یک ژن ایجاد می شود و می تواند منجر به تولید اولیه تستوسترون در پسران، معمولا بین سنین تا سال شود. علایم و نشانه های این بلوغ شامل پیشرفت موارد زیر قبل از سالگی در دختران و قبل از سالگی در پسران است. شایع ترین علایم آن، عبارتند از: رشد سریع موهای زیربغل رشد موهای صورت صدای عمیق تر در پسران بوی بدن شبیه به بوی بدن بزرگسالان بیضه ها و آلت تناسلی بزرگ در پسران رشد پستان و دوره قاعدگی در دختران دو نوع این اختلال بسیار جدی نیز می توانند ایجاد شوند یکی از آن ها نارس است که باعث رشد خفیف پستان در دختران می شود. پیشرفت آن محدود است و در نهایت می تواند تا زمان بلوغ طبیعی از بین برود. شکل دیگر این اختلال، آدرنارس زودرس است و زمانی اتفاق می افتد که غدد آدرنال در سنین جوانی آندروژن را ترشح می کند. در نتیجه منجر به رشد موهای بدن و بوی بدن بزرگسالان می شود. با این حال، هیچ علایم دیگری از بلوغ ایجاد نمی شود. این دو نوع بلوغ نیازی به درمان ندارند. عواملی که خطر این اختلال در کودک را افزایش می دهند، عبارتند از: دختران به احتمال زیاد بیشتر به این نوع بلوغ مبتلا می شوند. کودکانی که به میزان قابل توجهی اضافه وزن دارند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. پرتودرمانی برای تومورها، لوسمی یا سایر شرایط می تواند خطر بلوغ زودهنگام را افزایش دهد. تماس با کرم یا پماد استروژن یا تستوسترون یا سایر مواد حاوی این هورمون ها (مانند داروی بزرگسالان یا مکمل های غذایی) ، می تواند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد. بلوغ ممکن است عارضه سندرم مک کان - آلبرایت یا هیپرپلازی مادرزادی آدرنال باشد. در موارد نادر، بلوغ زود هنگام نیز می تواند با همراه باشد. عوارض احتمالی این نوع بلوغ شامل موارد زیر است: کودکان با بلوغ زود هنگام ممکن است در ابتدا به سرعت رشد کنند و در مقایسه با همسالانشان قد بلندی داشته باشند. اما، به دلیل اینکه استخوان های آن ها سریع تر از حد طبیعی رشد می کنند، آن ها در بزرگسالی قد کوتاه تری خواهند داشت. درمان به موقع این اختلال، به ویژه در خردسالی می تواند از بروز این عارضه احتمالی جلوگیری کند. دختران و پسرانی که بلوغ را خیلی زودتر از همسالان خود شروع می کنند، ممکن است نسبت به تغییراتی که در بدن آن ها رخ می دهد، بسیار آگاه باشند و این تغییرات می تواند بر اعتماد به نفس آن ها ت ثیر بگذارد و خطر یا سوء مصرف مواد را افزایش دهد. از برخی از عوامل خطر برای این اختلال، مانند جنس و نژاد، نمی توان جلوگیری کرد. اما مواردی وجود دارد که با رعایت آن ها می توانید شانس بلوغ زودرس در فرزندتان را کاهش دهید، از جمله: کودک خود را برای حفظ وزن سالم تشویق کنید. منابع خارجی استروژن و تستوسترون مانند داروهای تجویزی برای بزرگسالان یا مکمل های غذایی حاوی استروژن یا تستوسترون را دور از دسترس کودک خود قرار دهید. پزشک برای تشخیص این اختلال، سابقه پزشکی کودک و خانواده او را بررسی می کند و یک معاینه بدنی انجام می دهد. اشعه X دست و مچ دست کودک برای تشخیص بلوغ زودرس بسیار مهم است. این پرتوهای ایکس می توانند سن و میزان رشد استخوان های کودک را مشخص کنند. پزشک در مرحله اول باید نوع اختلال را تشخیص دهد. وی تست تحریک هورمون آزاد کننده گنادوتروپین ( GnRH ) را تجویز می کند. در این آزمایش، پزشک نمونه خون کودک را گرفته و سپس هورمون GnRH GnRH باعث بالا رفتن سطح سایر هورمون ها می شود. در کودکانی که بلوغ زودرس محیطی دارند، سطح سایر هورمون ثابت باقی می ماند. مغز معمولا برای کودکانی که دارای بلوغ زودرس مرکزی هستند، و به منظور تاثیر احتمالی ناهنجاری های مغزی در شروع زودرس بلوغ انجام می گیرد. پزشک همچنین ممکن است تست تیرویید کودک را برای بررسی علایم کم کاری تیرویید مانند خستگی، حساسیت به سرما، افت عملکرد در مدرسه یا پوست کم رنگ و خشک تجویز کند. آزمایش های دیگری برای تشخیص علت بیماری در کودکان با بلوغ زودرس محیطی لازم است انجام شود. به عنوان مثال، پزشک ممکن است را برای بررسی تغییرات هورمونی و یا برای بررسی کیست تخمدان یا تومور در دختران تجویز کند. درمان این اختلال بستگی به علت آن بستگی دارد. با این حال، در برخی موارد، علت مشخصی برای این اختلال تشخیص داده نمی شود. در این حالت، ممکن است بسته به سن کودک، او به درمان فوری نیاز نداشته باشد. در این شرایط پزشک چندین ماه وضعیت پیشرفت کودک را در نظر می گیرد. هدف اصلی درمان اختلال این است که کودک به رشد عادی در بزرگسالان برسد. بیشتر کودکانی که دارای بلوغ زودرس مرکزی هستند و هیچ شرایط اساسی پزشکی دیگری ندارد، می توانند به طور موثر با دارو درمان شوند. این درمان با نام آنالوگ درمانی GnRH معمولا شامل تزریق ماهانه یک دارو است که باعث تاخیر در پیشرفت بیشتر می شود. برخی فرمولاسیون جدیدتر این دارو ها با مصرف در فواصل طولانی تر هم وجود دارند. مصرف این دارو ها تا سن بلوغ کودک ادامه دارد و به طور متوسط، ماه پس از قطع مصرف دارو، روند بلوغ آغاز می شود. یکی دیگر از گزینه های درمانی بلوغ زودرس مرکزی، کاشت هیسترلین ( Vantas ) است که تا یک سال ادامه دارد. این درمان برای بلوغ زودرس مرکزی بدون درد و ناراحتی نسبت به تزریق منظم، موثرتر است، اما به یک عمل جراحی جزیی نیاز دارد. ایمپلنت از طریق برش در ناحیه داخلی بازوی فوقانی در زیر پوست کودک قرار می گیرد. بعد از گذشت یک سال، ایمپلنت برداشته و در صورت لزوم با یک کاشت جدید جایگزین می شود. اگر وضعیت پزشکی دیگری باعث این اختلال در فرزند شما شده است، درمان آن بیماری برای جلوگیری از پیشرفت بلوغ ضروری است. به عنوان مثال، اگر ابتلا کودک به تومور منجر به این اختلال شده، برداشتن تومور و درمان آن قبل از بلوغ معمولا آن را متوقف می کند. کودکانی که بلوغ را زود شروع می کنند ممکن است با همسالان خود تفاوت داشته باشند، که این احساس متفاوت بودن می تواند منجر به بروز برخی مشکلات اجتماعی و عاطفی از جمله اختلالات جنسی زودرس شود. به عنوان والدین، ممکن است در برخورد با رشد بلوغ زودرس فرزندتان دچار مشکل شوید. به آن ها تاکید کنید که تغییرات بدن برای همه اتفاق می افتد. به خاطر داشته باشید که بلوغ زودرس، گاهی اوقات منجر به احساس زودرس جنسی می شود. از حس کنجکاوی و سردرگمی فرزندتان در مورد تغییراتی که ناشی از تولید زودرس هورمون های مرتبط با جنس است، آگاه باشید. اما مرزهای واضحی راجع به رفتارها را تعیین کنید و درباره ارزش ها، اولویت ها و انتخاب های سالم با او صحبت کنید. با فرزند خود در حد معمول رفتار کنید و به دنبال فرصت هایی برای تقویت عزت نفس او باشید. تشویق مشارکت کودک در ورزش، هنر و سایر فعالیت ها می تواند به کودک شما کمک کند. اگر شما، فرزندتان یا سایر اعضای خانواده در مقابله با این موضوع مشکلی دارید بهتر است به دنبال مشاوره باشید. برای یادگیری راهبردهای کنار آمدن از فرزند خود به یک مشاور دریغ نکنید. ممکن است کودک شما در ابتدای امر صحبت کردن درباره برخی موارد شخصی با یک درمانگر راحت تر از یک والدین باشد. مشاوره روانشناختی می تواند به شما کمک کند تا احساسات، مسایل و چالش هایی که همراه با این اختلال وجود دارند، را بهتر درک و اداره کنید. ممکن است کودک شما در مورد اتفاقاتی که با بدن آن ها می افتد سوالات زیادی داشته باشد همکلاسی ها می توانند چیزهایی بگویند که دردناک باشد. مهم است که برای گوش دادن به دغدغه های فرزندتان و پاسخ دادن به سوالات آن ها آماده باشد. به آن ها توضیح دهید که همه ما بلوغ را پشت سر می گذاشته ایم و بلوغ در بعضی از بچه ها زود و در بعضی ها دیرتر شروع می کنند. این اختلال معمولا به مشکلات بهداشتی دراز مدت منجر نمی شود. کودکان با این اختلال در صورت لزوم با درمان و مشاوره مناسب می توانند در بزرگسالی روابط شاد و سالمی داشته باشند. متخصص غدد کودکان در تشخیص و ارزیابی وضعیت کودک می تواند به شما کمک کند. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است: علایم و اطلاعات پزشکی و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی را که کودک شما مصرف می کند را بنویسید. سابقه پزشکی خانواده خود را یادداشت کرده و توجه کنید که آیا اعضای خانواده دچار بلوغ زودرس یا مشکلات غدد درون ریز بوده اند یا نبوده اند. در صورت مراجعه به پزشک جدیدی که به سوابق پزشکی فرزند شما دسترسی ندارد، یک نسخه از سابقه منحنی رشد فرزندتان را همراه داشته باشید. برای این اختلال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید، عبارتند از: فرزند من به چه آزمایشاتی نیاز دارد؟ بهترین روش درمانی فرزند من چیست؟ آیا فرزند من باید به یک متخصص مراجعه کند؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم یا وضعیت فرزند من شده است؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ چه موقع باید درمان شروع شود و چه مدت ادامه خواهد داشت؟ برای کسب اطلاعات بیشتر چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که فرزند من باید آن ها را رعایت کند؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن ها استفاده کنم؟ فرزند من بیماری های دیگری هم دارد. چگونه می توانیم به بهترین نحو آن ها را با هم دیگر مدیریت کنیم؟ |
آنفولانزای مرغی که گاهی اوقات به آن آنفلوانزای پرندگان هم گفته می شود، یک عفونت ویروسی است که نه تنها پرندگان بلکه انسان و حیوانات دیگر را نیز آلوده می کند، اما بیشتر اشکال ویروس آن محدود به پرندگان است. این ویروس ها به طور طبیعی در بین پرندگان آبزی وحشی در سراسر جهان مشاهده می شوند و می توانند پرندگان خانگی و سایر گونه های پرندگان و حیوانات را آلوده کنند. ویروس های آنفولانزای مرغی به طور عادی انسان را آلوده نمی کند. با این حال، عفونت های پراکنده انسانی با ویروس آنفولانزای مرغی دیده شده است. با این وجود برخی از کارشناسان نگران این هستند که با شیوع احتمالی HN HN سازمان بهداشت جهانی، HN اولین بار در سال در انسان کشف شد و تقریبا درصد مبتلایان به آن جان خود را از دست داده اند. آنفولانزا مرغی علایمی شبیه به آنفولانزا معمولی دارند که عبارتند از: ضعف آبریزش بینی دردهای عضلانی (بیش از درجه سانتیگراد) اگرچه انواع مختلفی از آنفولانزای مرغی وجود دارند، HN اولین ویروس آنفلوانزای مرغی بود که انسان را آلوده کرد. اولین عفونت در سال در هنگ کنگ رخ داد. شیوع این بیماری به مرغ های آلوده مربوط می شود. HN بطور طبیعی در آبزیان وحشی رخ می دهد، اما می تواند به راحتی در پرنده های خانگی هم منتشر شود. این بیماری از طریق تماس با مدفوع پرنده های آلوده، ترشحات بینی یا ترشحات دهان یا به انسان منتقل می شود. پخت و پز مناسب ویروس آنفلوانزا را از بین می برد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید HN می تواند در طولانی مدت زنده بماند. پرندگان آلوده به HN ممکن است تا روز بعد از ابتلا به ویروس آن را در مدفوع و بزاق خود آزاد می کنند. لمس سطوح آلوده به ویروس هم می تواند یک عامل خطر برای ابتلا به این بیماری باشد. برخی افراد با شرایط زیر در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار دارند: کارگران مرغداری اعضاء خانواده بیمار قرار گرفتن در معرض پرندگان آلوده مراقبان از بیماران آلوده به ویروس خوردن مرغ و تخم مرغ خام یا نیمه پخته ویروس های آنفلوانزای مرغی A به دو دسته زیر تقسیم می شوند: ویروس آنفلوانزای مرغی کم بیماری زا ( LPAI ) ویروس آنفلوانزای مرغی بسیار بیماری زا ( HPAI ) بستگی دارد. ابتلا پرندگان به ویروس های LPAI ممکن است علایم خاصی را ایجاد نکند و یا در صورت بروز، منجر به علایم خفیفی شوند که در این شرایط حتی امکان دارد بیماری تشخیص داده نشود. اما ابتلا به ویروس HPAI می تواند باعث بیماری شدید و مرگ و میر بالایی شود. هر دو ویروس HPAI و LPAI می توانند به سرعت در بین پرنده ها انتشار پیدا کنند. با این حال، برخی از اردک ها بدون هیچ گونه علایمی از بیماری ممکن است آلوده شوند. آنفلونزای مرغی در انسان ها با ارزیابی و بررسی علایم و نشان های بالینی تشخیص داده نمی شود و نیاز به آزمایشات آزمایشگاهی دارد که این کار بیشتر با نمونه توسط سواب از دستگاه تنفسی فوقانی (بینی یا گلو) فرد انجام می شود. این روش در چند روز اول بیماری دقیق ترین راه برای تشخیص این بیماری است تشخیص ویروس آنفلوانزای مرغی A فقط باید در آزمایشگاه هایی با سطح بالای ایمنی زیستی انجام شود. جمع آوری و آزمایش نمونه های دستگاه تنفسی در بیماران با علایم شدید می تواند عفونت ویروس آنفلوانزای مرغی را تشخیص دهد. با این حال برای برخی از بیمارانی که علایم خفیف تری دارند تشخیص ویروس آنفلوانزای مرغی A با نمونه برداری ممکن است دشوار و غیر ممکن باشد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) آزمایشی را برای شناسایی آنفولانزای مرغی ت یید کرده است. این آزمایش ویروس آنفولانزا A / H Lineage آسیا به نام آغازگر RT و PCR می شود که در عرض چهار ساعت می تواند نتایج اولیه را مشخص کند اما این تست به طور گسترده ای در دسترس همه افراد قرار ندارد. علاوه بر آن، پزشک در صورت شک به آنفولانزای مرغی می تواند آزمایشات تشخیصی زیر را برای شناسایی علت ویروس آنفولانزای مرغی تجویز کند: گوش دادن به با گوشی پزشکی تست آزمایش نازوفارنکس اشعه ایکس قفسه سینه برای ارزیابی عملکرد قلب، و پزشک می تواند آزمایش های دیگری انجام داد. انواع مختلف آنفولانزای مرغی می تواند علایم متفاوتی را ایجاد کنند. بر همین اساس نوع گزینه های درمانی به علایم احتمالی بیماری بستگی دارند. در بیشتر موارد، درمان با داروهای ضد ویروسی می تواند شدت بیماری را کاهش دهد. با این حال، پس از ظاهر شدن علایم، این دارو باید ظرف ساعت مصرف شود. این داروها نباید برای معالجه بیماری استفاده شود. علاوه بر آن، خانواده فرد بیمار و یا سایر افراد که در تماس نزدیک با بیمار هستند حتی اگر علایمی از بیماری را ندارند بهتر است به عنوان یک اقدام پیشگیرانه دارو های ضد ویروس مصرف کرده و خودشان را قرنطینه کنند. پزشک ممکن است در شرایط عفونت شدید استفاده از دستگاه تنفس و را تجویز کند. پیش آگهی عفونت آنفلوانزای مرغی بستگی به شدت عفونت و نوع ویروس آنفلوانزا ایجاد کننده آن دارد. HN میزان مرگ و میر بالایی دارد، در حالی که انواع دیگر ویروس آنفلوانزا پیش آگهی بهتری را نشان می دهند اما به طور کلی برخی از عوارض احتمالی این بیماری، عبارتند از: نارسایی اعضاء بدن سندرم پریشانی حاد تنفسی (یک واکنش التهابی احتمالا کشنده به باکتری ها و میکروب های دیگر) اگر در طی روز بعد از دست زدن به پرندگان یا مسافرت به مناطقی که آنفلوانزای مرغی در آن شیوع بیشتری دارد علایمی شبیه به آنفولانزا را داشتید بهتر است به پزشک مراجعه کنید. در حال حاضر، بهترین راه برای پیشگیری از آلودگی به ویروس های آنفلوانزای مرغی، جلوگیری از قرار گرفتن در معرض هر زمان ممکن است. پرندگان آلوده ویروس آنفلوانزای مرغی را در بزاق، مخاط و مدفوع خود دارند. ویروس انفلونزای مرغی می تواند از راه چشم، بینی یا دهان فرد وارد بدن او شود در برخی موارد نادر تماس محافظت نشده با پرندگان آلوده یا سطوح آلوده به ویروس آنفلوانزای مرغی باعث ابتلا افراد به این بیماری شده است. طبق توصیه های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها برخی راهکارهای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزای مرغی، عبارتند از: توجه دقیق به بهداشت دست ها استفاده از تجهیزات محافظ شخصی مناسب واکسیناسیون آنفولانزای فصلی، ترجیحا حداقل دو هفته قبل از شروع آن واکسیناسیون آنفولانزای فصلی از ابتلا به ویروس آنفلوانزای مرغی A جلوگیری نمی کند، اما می تواند خطر ابتلا به عفونت با ویروس های آنفلوانزای انسانی و مرغی A را کاهش دهد. در برخی موارد ممکن است پزشک برای جلوگیری از خطر ابتلا به آنفولانزا انسانی، تزریق واکسن آنفولانزا را به شما توصیه کند چون ابتلا همزمان آنفولانزای مرغی و هم آنفولانزای انسانی می تواند به شکل جدید بیماری و نوع کشنده آن منجر شود. در حال حاضر، CDC هیچ محدودیتی در مسافرت برای هر کشور مبتلا به ویروس آنفولانزای مرغی در طیور یا افراد توصیه نکرده است. افرادی که قصد مسافرت به کشور های دارند که ممکن است این بیماری در آن کشور شیوع داشته باشد بهتر است راهکارهای زیر را برای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزای مرغی در نظر بگیرند: بهداشت و پاکیزگی را رعایت کنید. از تهیه یا خوردن محصولات مرغ یا خام مرغداری پرهیز کنید. در صورت بروز هر علایمی شبیه به آنفولانزا در طول و یا بعد از سفر به پزشک مراجعه کنید. از مراجعه به مزارع مرغداری، بازارهای پرندگان و سایر مکان هایی که مرغ های زنده در آنها جمع آوری، نگهداری یا فروخته می شود، خودداری کنید. در حالی که داروهای ضد ویروسی اغلب برای درمان آنفولانزا استفاده می شود. می توان از آنها برای جلوگیری از ابتلا به شخصی که در معرض ویروس آنفولانزا نیز قرار دارد استفاده کرد. اثربخشی مثبتی دارند. با این وجود، بهتر است با اجتناب از دست زدن و تماس با پرندگان آلوده و مشکوک از بروز بیماری جلوگیری کنید. در صورت مشاهده لاشه پرنده های مشکوک بهتر است با مراکز بهداشت مربوطه تماس بگیرید و هرگز بدون دستکش به لاشه آن ها دست نزنید. سازمان غذا و دارو FDA واکسنی را برای محافظت در برابر آنفولانزای مرغی ت یید کرده است. اما این واکسن در حال حاضر در دسترس عموم نیست. کارشناسان توصیه می کنند در صورت شروع HN در بین مردم، از این واکسن استفاده شود. تا به حال بیش از گونه مختلف آنفلوانزای مرغی A در پرندگان وحشی شناسایی شده است. بیشتر این ویروس ها، ویروس LPAI بوده اند. این پرندگان وحشی اغلب به عنوان میزبان ویروس آنفلوانزای مرغی A تشخیص داده می شوند. پرندگان اهلی شده (جوجه ها، بوقلمون ها و غیره) ممکن است از طریق تماس مستقیم با پرندگان آلوده و یا از طریق تماس با سطحی که با ویروس ها آلوده شده اند به ویروس آنفلوانزای مرغی مبتلا شوند. احتمال انتقال ویروس آنفلوانزای مرغی به انسان ت ثیر اقتصادی و محدودیتهای تجاری ناشی از شیوع آنفلوانزای مرغی |
بی اختیاری ادرار، از دست دادن غیر عمدی ادرار است. بی اختیاری ادراری استرسی زمانی رخ می دهد که حرکت بدنی یا فعالیت های مانند سرفه، خندیدن، عطسه، دویدن یا بلند کردن اجسام سنگین به مثانه فشار وارد می کند و باعث نشت ادرار می شود. بی اختیاری ادراری استرسی هیچ ارتباطی با فشاز روانی ندارد. بی اختیاری ادراری استرسی با بی اختیاری فوری و مثانه بیش فعال ( OAB ) فرق دارد. در بی اختیاری فوری یا مثانه بیش فعال، عضله مثانه منقبض شده و باعث ادرار ناگهانی قبل از رسیدن فرد به دستشویی می شود. بی اختیاری ادراری استرسی در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد و در برخی موارد حتی منجر به احساس خجالت و انزوا و اختلال در زندگی روزمره فرد می شود. افراد با درمان بیماری می توانند علایم را مدیریت کرده و بهزیستی کلی خود را بهبود ببخشند. بی اختیاری ادراری استرسی می تواند باعث بروز بی اختیاری در شرایط زیر شود: خنده ورزش خم شدن رابطه جنسی سرفه یا عطسه بلند کردن جسم سنگین شاید همه این فعالیت ها در فرد منجر به بروز بی اختیاری ادراری استرسی نشود اما هر فعالیتی که باعث افزایش فشار مثانه شود، می تواند وضعیت فرد را آسیب پذیرتر شود. این اختلال در اثر ضعیف شدن ماهیچه ها و سایر بافت هایی دستگاه های ادراری ایجاد می شود. ضعف عضلات شکم و لگن و فشار احتمالی روی آن می تواند باعث نشت ادرار شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ضعف عضلات کف لگن و اسفنکتر می تواند در اثر شرایط زیر ایجاد شود: آسیب دیدگی بافتی یا عصبی هنگام می تواند عضلات کف لگن یا اسفنکتر را تضعیف کند. این اختلال ناشی از این آسیب ممکن است بلافاصله پس از زایمان و یا سال ها بعد از آن شروع شود. جراحی پروستات در آقایان (پروستاتکتومی) شایع ترین عاملی است که منجر به این اختلال می شود. این روش می تواند اسفنکتر را که مستقیما در زیر غده پروستات قرار دارد تضعیف کرده و مجرای ادرار را محاصره کند. عوامل دیگری که می توانند علایم بیماری را بدتر کنند، عبارتند از: همراه با سرفه مکرر بیماری هایی که باعث می شوند. فعالیت های پرتحرک، مانند دویدن و پریدن زیاد عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بی اختیاری ادراری استرسی را افزایش دهند، عبارتند از: زنان با بیشتر در معرض خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار قرار دارند. اضافه وزن یا می تواند یک عامل خطر برای بی اختیاری ادراری استرسی باشد چون وزن بیش از حد باعث افزایش فشار به اندام های شکمی و لگن می شود. تغییرات جسمی همراه با افزایش سن از جمله تضعیف ماهیچه ها، ممکن است فرد را در معرض بی اختیاری ادراری استرسی قرار دهد. با این حال، بی اختیاری ادراری استرسی در هر سنی ممکن است رخ دهد. در زنان و جراحی برای در مردان می تواند عضلات تقویت کننده مثانه و مجرای ادرار را تضعیف و خطر بی اختیاری ادراری استرسی را افزایش دهد. عوارض بی اختیاری ادراری استرسی، عبارتند از: در شرایطی که بی اختیاری ادراری استرسی فعالیت های روزانه فرد را مختل کند می تواند منجر به بروز احساس خجالت و پریشانی او شود. این احساسات می توانند در کار، فعالیت های اجتماعی، روابط و حتی زندگی جنسی فرد اختلال ایجاد کنند. پوستی که دایما با ادرار در تماس است، ممکن است تحریک شده یا دچار سوزش و یا بثورات پوستی شود. در صورت عدم احتیاط مانند استفاده بیش از حد از لنت های بی اختیاری، این شرایط ممکن است شدیدتر شود. پزشک برای تشخیص علت اصلی بی اختیاری ادراری استرسی، مراحل زیر را انجام می دهد: بررسی تاریخچه پزشکی بیمار معاینه بدنی، که ممکن است شامل معاینه رکتوم در مردان و معاینه لگن در زنان شود. برای آزمایش، یا سایر ناهنجاری ها امتحان مختصات عصبی برای شناسایی هرگونه مشکلات عصبی لگن آزمایش استرس ادراری، که در آن پزشک هنگام سرفه یا شرایط مشابه میزان، وضعیت بیمار را بررسی می کند. موارد معمول بی اختیاری ادرار معمولا نیازی به آزمایش جانبی ندارند. با این وجود، در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایشاتی برای ارزیابی عملکرد مثانه، مجرای ادرار و اسفنکتر (آزمایش های ادرودینامیکی) انجام دهد. آزمایش عملکرد مثانه، عبارتند از: در صورت عدم توانایی بیمار در تخلیه کامل مثانه، به خصوص در سالمندان، افراد با سابقه جراحی مثانه یا دیابت، پزشک این آزمایش را توصیه می کند. این آزمایش می تواند عملکرد مثانه را نشان دهد. یک متخصص از اسکن، که امواج صوتی را به تصویر تبدیل می کند، استفاده خواهد کرد تا مشخص شود چه مقدار ادرار پس از ادرار کردن در مثانه بیمار باقی مانده است. در بعضی موارد، یک لوله نازک (کاتتر) از مجرای ادرار و مثانه عبور می کند. کاتتر ادرار باقیمانده را تخلیه می کند، که می تواند اندازه گیری شود. سیستومتری آزمایشی است که با پر شدن مثانه، فشار را در مثانه و در اطراف آن اندازه گیری می کند. در صورت ابتلا بیمار به یک بیماری عصبی مغز نخاعی، پزشک ممکن است این آزمایش را برای بررسی بی اختیاری ادراری استرسی توصیه کند. در این شرایط پزشک با استفاده از کاتتر و یا سوند، مثانه بیمار را با مایع گرم پر می کند. بعد از پر شدن مثانه، از بیمار خواسته می شود سرفه کند تا میزان نشتی ادرار او اندازه گیری شود. اورودینامیک ویدیویی آزمایشی است که از مثانه در هنگام پر و خالی شدن تصویربرداری می کند. هنگام ضبط تصاویر به تدریج مایع گرم مخلوط شده با رنگ رادیواکتیو توسط یک سوند به مثانه تزریق می شود. تصویربرداری بعد از پر شدن مثانه و تخلیه کامل آن ادامه پیدا می کند. در این آزمایش دامنه ای به مثانه وارد می شود تا انسداد یا هرگونه ناهنجاری در مثانه و مجرای ادراری را شناسایی کند. این روش معمولا در مطب انجام می شود. پزشک می تواند ترکیبی از راهکارها را برای درمان بی اختیاری توصیه کند. اگر علت اصلی یا عامل موثر آن، عفونت ادراری باشد پزشک درمان شرایط را در اولویت قرار می دهد. رفتار درمانی ممکن است در از بین بردن یا کاهش بی اختیاری ادراری استرسی موثر باشد. برخی راهکارهای درمانی برای تسکین علایم بیمار، عبارتند از: ترک سیگار، کاهش وزن یا درمان باعث کاهش خطر بی اختیاری ادراری استرسی و بهبود علایم بیمار می شود. اگر بی اختیاری ناشی از مثانه بیش فعال باشد، پزشک ممکن است برنامه ای برای توالت بیمار را توصیه کند. تخلیه مکرر مثانه می تواند تعداد یا شدت بی اختیاری را کاهش دهد. پزشک یا فیزیوتراپیست می توانند در یادگیری نحوه انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات کف لگن و اسفنکتر ادرار به بیمار کمک کنند. علاوه بر آن می توان از تکنیکی به نام بیوفیدبک برای درمان موثر تر بیماری در کنار استفاده کرد. بیوفیدبک شامل استفاده از سنسورهای فشار یا تحریک الکتریکی برای تقویت انقباضات مناسب ماهیچه می باشد. توصیه به مصرف مایعات در طول روز و عصر برای پیشگیری از بروز کم آبی می تواند راهکار دیگری باشد. پزشک به بیمار توصیه می کند تا از نوشیدن های کافیینی، گازدار و الکلی اجتناب کند. این نوشیدنی ها می توانند منجر به تحریک و اختلال در عملکرد مثانه شود. هیچ دارویی ت یید شده ای برای درمان بی اختیاری ادراری استرسی وجود ندارد. با این حال از داروی ضد افسردگی دولوکستین برای درمان بی اختیاری ادراری استرسی در اروپا استفاده می شود. اما متاسفانه با ترک دارو، علایم بیماری به سرعت برمی گردد. شایع ترین عارضه جانبی ترک دارو در این افراد است. برخی از دستگاه های طراحی شده برای زنان ممکن است در کنترل بی اختیاری ادراری استرسی موثر باشند، از جمله: پساری، توسط پزشک و یا پرستار به شکل انگشتر با دو برجستگی در هر طرف مجرای ادرار قرار می گیرد و از نشت ادرار در طول فعالیت جلوگیری می کند. این گزینه درمانی برای افرادی که نمی خواهند تحت جراحی قرار بگیرند مناسب است. پسیاری ها بیشتر در افرادی که پرولاپس اندام لگن دارند نیز استفاده می شود. این وسیله کوچک یکبار مصرف شبیه به تامپون است که به عنوان مانعی برای جلوگیری از نشت ادرار در داخل مجرای ادرار قرار می گیرد. این روش درمانی معمولا برای جلوگیری از بی اختیاری در طی یک فعالیت خاص استفاده می شود. درج اورهال می تواند تا هشت ساعت در روز مورد استفاده قرار بگیرد اما معمولا فقط برای فعالیت های سنگین مانند بلند کردن اجسام سنگین، دویدن یا ورزش استفاده می شود. گزینه های جراحی برای درمان بی اختیاری ادراری استرسی به منظور بهبود بسته شدن اسفنکتر یا پشتیبانی از گردن مثانه انجام می گیرند و عبارتند از: سورتینگ رایج ترین روشی است که در خانم هایی که دچار بی اختیاری ادرار هستند، کاربرد دارد. در این روش، جراح از بافت خود شخص، مواد مصنوعی یا بافت بدن اهدا کننده برای ایجاد یک سجاف به منظور حمایت از مجرای ادرار استفاده می کند. این روش ممکن است علایم بی اختیاری ادراری استرسی خفیف را در برخی از مردان کاهش دهد. در این روش ممکن است پلی ساکاریدهای مصنوعی یا ژل ها به بافت های اطراف قسمت بالای مجرای ادرار تزریق شوند. این مواد ناحیه اطراف مجرای ادرار را بزرگتر کرده و توانایی بسته شدن اسفنکتر را بهبود می بخشند. این روش جراحی از بخیه های متصل به رباط ها در امتداد استخوان شرم گاهی برای بلند کردن و پشتیبانی از بافت های نزدیک گردن مثانه و قسمت بالای مجرای ادرار استفاده می کند. این عمل جراحی می تواند به روش یا برش باز در شکم انجام شود. این وسیله کاشت برای معالجه بی اختیاری ادراری استرسی در مردان کاربرد دارد. دریچه مصنوعی بادی در قسمت بالای مجرای ادرار قرار می گیرد و جایگزین عملکرد اسفنکتر می شود. دریچه به یک بادکنک تنظیم فشار در ناحیه لگن و یک پمپ دستی در ناحیه کروشه متصل می شود. شیوه های زندگی سالم می تواند علایم بی اختیاری ادراری استرسی را کاهش دهند، از جمله: از دست دادن وزن اضافی و حفظ وزن سالم می تواند فشار کلی بر روی عضلات مثانه و کف لگن بیمار را کاهش دهد و به طور قابل توجهی بی اختیاری ادراری استرسی را بهبود بخشد. در افرادی که، بی اختیاری ادرار فرد را تشدید می کند، داشتن حرکات دفع مدفوع نرم و منظم فشار ناشی از عضلات کف لگن را کاهش می دهد. برای تسکین و جلوگیری از یبوست بهتر است فیبر بیشتری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. بیماران باید از مصرف غذاها و نوشیدنی هایی که منجر به تحریک مثانه می شوند خودداری کنند. به نظر می رسد خوردن شکلات یا نوشیدن قهوه، چای یا نوشابه های گازدار، باعث ادرار و نشت بیش از حد آن می شود. سیگار کشیدن می تواند منجر به سرفه شدید مزمن شده و علایم بی اختیاری ادراری استرسی را تشدید کند. سیگار کشیدن نیز در بسیاری از موارد می تواند خطر بروز را افزایش دهد. درمان بی اختیاری ادراری استرسی اغلب می تواند نشت ادرار را به میزان قابل توجهی کاهش داده و احتمالا آن را از بین ببرد. تشخیص زمان و شرایط احتمالی بی اختیاری ممکن است در مقابله با شرایط پیش رو به بیمار کمک کند. بیماران بهتر است در هنگام خروج از منزل برای احساس راحتی از شرایط احتمالی راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: همراه داشتن پدهای بی اختیاری مناسب یا لباسهای محافظ و احتمالا لباس های جایگزین برای موارد فوری می تواند در مقابله با شرایط احتمالی موثر باشند. تماس طولانی مدت با لباس مرطوب می تواند باعث تحریک پوست یا زخم شود. بر همین اساس بیماران باید در هنگام خیس شدن پوست خود، سریعا لباس خود را تعویض کرده و پوست خود را خشک نگه دارند. نشت ادرار در حین مقاربت جنسی می تواند ناراحت کننده باشد، اما بیماران می توانند: با شریک زندگی خود در مورد شرایط بیماری خود صحبت کنند. تمرینات کگل را انجام دهند. این تمرینات باعث تقویت عضلات کف لگن شده و نشت ادرار را کاهش می دهند. موقعیت دیگری را امتحان کنند. تغییر موقعیت برای برقراری رابطه جنسی می تواند در کاهش میزان نشت ادرار موثر باشند. مثانه خود را قبل از برقراری رابطه جنسی تخلیه کنند. برای کاهش احتمال نشت خود، از نوشیدن مایعات به مدت یک ساعت یا قبل از رابطه جنسی خودداری کرده و مثانه خود را قبل از شروع آن خالی کنند. بی اختیاری بخشی طبیعی از روند پیری نیست. به طور معمول روند های درمانی برای معالجه بی اختیاری ادراری استرسی و کاهش آن وجود دارد. قبل از ملاقات با پزشک بهتر است، جزییاتی از وضعیت خود را در مورد، میزان مایعات مصرفی و عوامل محرک احتمالی را یادداشت کنید. یادداشت جزییات می تواند در تشخیص علت و عوامل محرک کننده موثر باشند و علاوه بر آن نیاز به آزمایش های تهاجمی تر را کاهش دهد. آزمایش های تخصصی ممکن است نیاز به مراجعه به متخصص در زنان و مردان (متخصص اورولوژی) داشته باشد. برای آمادگی بیشتر، بهتر است بیماران لیستی از علایمی را که تجربه می کنند همراه با نام داروهای یا مکمل های ویتامینی که مصرف می کنند را بنویسند برای بی اختیاری ادرار، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک پرسیده شوند، عبارتند از: آیا به عمل جراحی نیاز دارم؟ آیا بی اختیاری ادرار من بدتر می شود؟ برای تعیین علت بی اختیاری چه آزمایشاتی لازم دارم؟ آیا داروهایی که مصرف می کنم می توانند شرایط من را وخیم تر کنند؟ آیا تمرینات کف لگن می تواند به من کمک کند؟ چگونه آن ها را انجام دهم؟ متقابلا پزشک سوالات زیادی از بیمار خواهد پرسید، از جمله: چه چیزی شرایط شما را بدتر می کند؟ آیا بی اختیاری مدفوع هم تجربه می کنید؟ در طول روز چند بار دچار نشت ادرار می شوید؟ در طول روز چه اندازه مایعات مصرف می کنید؟ آیا می دانید در چه شرایطی دچار نشت خواهید شد؟ آیا هنگام ورزش هم این وضعیت را تجربه می کنید؟ آیا در طول شب برای ادرار کردن از خواب بیدار می شوید؟ آیا این شرایط در فعالیت های روزمره شما اختلال ایجاد کرده است؟ آیا حس می کنید چیزی در لگن یا مهبل شما در حال افتادن است؟ نشت ادرار در شما به چه میزان است آیا لباس های خود را خیس می کنید؟ |
علایم پیری زودرس پوست تا حدودی می تواند بر روی روحیه افراد تاثیر منفی داشته باشد اما خوشبختانه می توان با مراقبت از پوست و برخی از داروهای خانگی طبیعی تا حد زیادی روند پیری زودرس پوست را کندتر کرد و از بروز علایم پیری زودرس پوست جلوگیری کرد. هر چند علم پیشرفت زیادی کرده اما تاکنون نتوانسته روند پیری را متوقف کند. پیری در هر لایه از پوست رخ می دهد و منجر به بروز تغییرات در لایه های پوست و علایم پیری زودرس آن مانند چین و چروک، خطوط ریز و لکه های سنی روی سطح پوست می شود. خاصیت ارتجاعی پوست باعث محکم و صاف شدن آن می شود که با افزایش سن، با کاهش تولید کلاژن و الاستین بدن، این خاصیت ارتجاعی کاهش می یابد. کاهش کلاژن و خاصیت ارتجاعی، دلیل اصلی پیری طبیعی پوست است. ترکیبی از عوامل داخلی و خارجی باعث آسیب پوستی و پیری زودرس پوست می شود. دو عامل اصلی داخلی پیری گردش خون ضعیف و ژنتیک است. عوامل بیرونی کلیدی موثر بر سرعتی که سن پوست در معرض اشعه های مضر ماوراء بنفش خورشید ( UV ) ، تغذیه نامناسب و عدم رعایت بهداشت مناسب می باشد. از علایم شایع پیری زود رس پوست می تواند به موارد زیر اشاره کرد: چین های پاکلاغی، خطوط ریزی که در گوشه خارجی چشم شما شکل می گیرد، اولین علایم پیری هستند. آنها معمولا در اواسط دهه ظاهر شده و با افزایش سن برجسته تر می شوند. کاهش تولید کلاژن و الاستین با افزایش سن منجر به نرم شدن پوست اطراف چشم و تشکیل خطوط ریز می شود. علاوه بر آن قرار گرفتن طولانی مدت در آفتاب نیز عامل مهمی در چین های پاکلاغی می باشد. از سایر عوامل در ایجاد این خطوط استعمال دخانیات، آلودگی زیاد و اخم کردن می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برای کاهش خطوط و چین های پاکلاغی دور چشم می توانید به آرامی روغن را به مدت دو دقیقه، دو بار در روز، دور چشم خود ماساژ دهید. اگر روغن ویتامین E ندارید، می توانید چند کپسول ویتامین E را باز کرده و از محتویات آن استفاده کنید. همچنین استفاده روزانه ژل آلویه ورا قبل از خواب در اطراف چشم ها می تواند یک راهکار موثری برای از بین بردن چروک های دور باشد. چین و چروک به عنوان چین و یا خطوط ریز بر روی پوست ایجاد می شود که معمولا با افزایش سن بروز می دهد. این علایم شایع پیری زودرس معمولا پس از سن سالگی ظاهر می شود. چین و چروک ها بیشتر در صورت، گردن، پشت دست ها و قسمت بالای ساعد وجود دارد. با کاهش ضعف کلاژن و الاستین به دلیل پیری، پوست قادر به حفظ ظاهر صاف خودش نیست. برخی عوامل خطر پیری زودرس و چین و چروک های زودرس پوست را افزایش می دهند، از جمله: سیگار کشیدن کاهش وزن ناگهانی قرارگیری در محیط های نامناسب قرار گرفتن در معرض آفتاب بیش از حد روزانه پوست آسیب دیده با روغن زیتون یا روغن نارگیل گرم می تواند با نگه داشتن پوست مرطوب و احیا کننده سلول های پوستی تا حد زیادی به کاهش چین و چروک کمک کند. برای کاهش علایم چین و چروک بر روی پوست خود می توانید ماسکی از موز پوره پخته، پاپایا یا آووکادو را تهیه و حداقل دقیقه آن را روی پوست خود بمالید و سپس آن را با آب ولرم بشویید. این کار را یا بار در هفته انجام دهید. گریه بیش از حد، قطع خونریزی، عدم خواب و برخی از واکنش های آلرژی می تواند باعث پف کردن موقت چشم در مدت یک یا دو روز شود اما پف کردن مداوم دور چشم می تواند یکی از علایم شایع پیری زودرس پوست باشد. در عین حال، بافت های پلک ها نیز با افزایش سن ضعیف می شوند که به نوبه خود می تواند باعث پف شدن شود. برای از بین بردن پف دور چشم می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: چشمان خود را به شدت مالش ندهید. تا آنجا که می توانید ملایم باشید. مصرف نمک را کم کنید، زیرا این می تواند منجر به احتباس آب و تشدید تورم شود. قرار دادن کیسه های چای سیاه سرد یا برش های خیار ضخیم بر روی پلک های شما به مدت تا دقیقه چند بار در روز می تواند باعث کاهش پف چشم شود. قبل از استفاده آنها می توانید کیسه های چای یا برش های خیار را در یخچال به مدت دقیقه خنک کنید. یکی از علایم شایع پیری زودرس پوست است. با افزایش سن، از میزان چربی های طبیعی پوست کاسته شده و این عامل منجر به خشکی شدن لایه های بالای پوست می شود. همچنین با افزایش سن، سرعت تجدید سلولهای پوست شما کاهش می یابد. علاوه بر افزایش سن برخی عواملی که می توانند منجر به خشکی بیش از حد پوست شوند، عبارتند از: کم آبی حمام گرم خشکی هوا استعمال سیگار استفاده بیش از حد از صابون قرار گرفتن در معرض آفتاب بیش از حد برای مقابله با خشکی پوست می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: حدود دقیقه قبل از دوش گرفتن، مقداری روغن زیتون را روی پوست خود مالیده و به آرامی ماساژ دهید. دوش بگیرید، سپس مرطوب کننده سبک بمالید. عسل یا خامه شیر را در تمام بدن خود مالش داده و قبل از استحمام یا دوش گرفتن، دقیقه اجازه دهید روی پوست شما بماند. یکی دیگر از شایع ترین علایم پیری زودرس پوست، ضخیم شدن آن می باشد که بیشتر به علت از بین رفتن سطح ارتجاعی پوست رخ می دهد. با افزایش سن، پوست برخی از مولفه های مرطوب کننده خود را از دست می دهد که به نوبه خود به ضخیم شدن پوست نیز کمک می کند. برخی عواملی که می توانند به ضخیم شدن پوست کمک کنند، عبارتند از: کم آبی مصرف الکل تغییر وزن مکرر رژیم غذایی ضعیف سیگار کشیدن بیش از حد قرار گرفتن در معرض آفتاب مضر استفاده از مواد شیمیایی خشن روی پوست استفاده از محصولات مراقبت از پوست نامتناسب با نوع پوست برای پیشگیری از ضخیم شدن پوست خود می توانید از ماسک سفیده تخمع مرغ استفاده کنید. ماسک سفیده تخم مرغ یکی از بهترین روش های درمانی برای پوست های ضخیم است. قاشق غذاخوری ماست ساده را به عدد تخم مرغ اضافه کرده و آنها را به هم بزنید. این مخلوط را روی صورت و گردن خود بمالید و تا دقیقه قبل از شستشو روی آن بگذارید. این کار را یا بار در هفته انجام دهید. ماساژ منظم با روغن زیتون یا روغن نارگیل گرم همچنین به محکم ماندن پوست و سفت شدن پوست کمک می کند. از بین رفتن رنگ پوست یا تیره شدن آن به عنوان شایع ترین علایم پیری زودرس پوست، می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد و افزایش سن تنها یکی از آنهاست. تولید بیش از حد ملانین که به دلیل تغییرات هورمونی در بدن با افزایش سن می تواند رخ دهد، می تواند مناطقی از پوست شما را تیره تر کند. هایپرپیگمانتاسیون و لکه های تیره به دلیل پیری معمولا در صورت، بازوها، پشت و دست قابل مشاهده است. در کنار افزایش سن، برخی از عوامل زیر می توانند در بروز لکه های سنی روی پوست تاثیر منفی داشته باشند: استرس عاطفی تماس با برخی مواد شیمیایی آسیب دیدگی در پوست یا سوختگی قرار گرفتن در معرض آفتاب بیش از حد برای جلوگیری از بروز لکه های تیره روی پوست خود می توانید با استفاده از یک توپ پنبه مقداری آب لیمو تازه را روی پوست خود مالش دهید. بگذارید تا دقیقه روی پوست بماند، سپس آن را با آب بشویید. این کار را دو بار در روز انجام دهید. همچنین قبل از خواب، ژل آلویه ورا تازه را روی پوست تیره شده بمالید و صبح آن را بشویید. محافظت از پوست خود در برابر آفتاب با استفاده از لوسیون ضد آفتاب با کیفیت خوب می تواند یک راهکار مناسب دیگر برای پیشگیری از بروز لکه های پوستی باشد. افزایش سن می تواند بر روی پوست گردن تاثیر منفی داشته باشد و منجر به چروک شدن پوست در این ناحیه شود. پوست روی گردن از سایر قسمت های بدن نازک تر است و این باعث از بین رفتن سریع تر الاستیک با افزایش سن می شود. این به نوبه خود منجر به چروک شدن پوست گردن و به اصطلاح گردن بوقلمون می شود که در این شرایط پوست پوسته پوسته و شل و بی نظم شده و کمی آویزان است. جدا از روند پیری طبیعی، تغییرات شدید وزن، قرار گرفتن در معرض آفتاب و حتی ژنتیک می تواند باعث ایجاد چروک شدن پوست در ناحیه گردن شود. برای جلوگیری از چروک شدن پوست گردن می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: با استفاده از یک مرطوب کننده به صورت روزانه، پوست در ناحیه گردن را مرطوب کنید. با استفاده از یک ضدآفتاب مناسب با SPF یا بالاتر خشکی پوست را از بین ببرید. از یکی دیگر از شایع ترین علایم پیری زودرس پوست می توان به دایره پوست اطراف چشم شما بسیار نازک است و با افزایش سن نازک تر می شود. همچنین از بین رفتن چربی و کلاژن به دلیل پیری باعث شفافیت بیشتر پوست شده که در این شرایط رگ های خونی زیر چشم ها نمایان تر می شوند. این تغییر در بافت و تولید کلاژن ضعیف باعث ایجاد دایره های تیره زیر چشم می شود که می تواند سن شما را بالاتر از حد طبیعی نشان دهد. برخی عواملی که می توانند منجر به بروز لکه های تیره اطراف چشم شوند، عبارتند از: ژنتیک آلاینده ها کمبود خواب قرار گرفتن در معرض آفتاب برای از بین بردن دایره های تیره اطراف چشم خود می توانید: هر شب قبل از خواب، مقداری روغن بادام را روی دایره های تاریک بمالید و آن را به آرامی در پوست ماساژ دهید. لنت های پنبه ای را در گلاب خیس کنید و حدودا دقیقه، روزانه بار آنها را روی پلک های بسته خود قرار دهید. منافذ، دهانه های ریز روی سطح پوست هستند که با افزایش سن بزرگتر و برجسته تر می شوند. در حالی که محکم تر، منافذ کوچکتر پوست را جوان تر و سالم تر نشان می دهند، منافذ بزرگ و باز باعث پیری پوست می شوند. برخی عوامل خطر برای بروز منافذ بزرگ پوست، عبارتند از: ژنتیک استرس روال ضعیف مراقبت از پوست قرار گرفتن در معرض طولانی مدت آفتاب استفاده از یخ به دلیل خاصیت سفت شدن پوست به کوچک شدن منافذ بزرگ کمک می کند. می توانید مقداری یخ را در یک تکه پارچه بچسبانید و آن را به مدت دقیقه، چند بار در روز، روی پوست آسیب دیده بمالید. همچنین، شما می توانید از سرکه سیب رقیق شده (برای رقیق کردن، مخلوط کردن آن با مقدار مساوی آب) روی پوست خود برای کاهش منافذ بزرگ و بازگرداندن تعادل pH پوست استفاده کنید. این کار را یا بار در هفته انجام دهید. هنگامی اتفاق می افتد که لبه پلک فوقانی در حالت پایین تر از حد طبیعی قرار گیرد. گاهی اوقات، افتادگی پلک ها می تواند مردمک را پوشانده و حتی در بینایی شما اختلال ایجاد کند. افتادگی پلک در درجه اول به علت کاهش خاصیت ارتجاعی پوست اطراف چشم رخ می دهد. علاوه بر آن، برخی عوامل زیر در افتادگی چشم تاثیر می گذارند: احتباس مایعات اختلال عملکرد تیرویید قرار گرفتن در معرض آفتاب ماساژ ملایم اطراف چشم می تواند گردش خون ناحیه اطراف چشم را بهبود بخشد که به نوبه خود باعث کاهش افتادگی پلک ها می شود. برای ماساژ، از چند قطره روغن زیتون یا روغن نارگیل استفاده کنید. این کار را هر روز شبها قبل از خواب انجام دهید. همچنین با پوشیدن کلاه و عینک آفتابی با کیفیت و مناسب، از چشمان و پوست اطراف خود در برابر اشعه های مضر خورشید محافظت کنید. مصرف غذاهای شیرین و فرآوری شده را کاهش دهد. مصرف سیگار را ترک کنید، سیگار روند پیری را تسریع می کند. قبل از خواب حتما محصولات آرایشی را از روی پوست خود پاک کنید. از تخت های برنزه یا سایر تجهیزات برنزه کردن داخلی استفاده نکنید. بیشتر روزهای هفته را برای بهبود گردش خون و سلامت پوست خود ورزش کنید. هر شب تا ساعت بخوابید. هنگام خواب، بدن شما ترمیم و جوانسازی می شود. غذاهای پر پروتیین و کلسیم بخورید، زیرا برای سلامتی پوست و مو بسیار مهم هستند. از شنا در استخرهای حاوی کلر زیاد جلوگیری کنید، زیرا می تواند پوست و مو شما را تحریک کند. هر روز مقدار کافی آب بنوشید. آب رسانی کافی و مناسب به مرطوب ماندن پوست کمک می کند. مرتبا پوست خود را مرطوب کنید زیرا خشکی پوست یک عامل خطر برای چین و چروک بیشتر پوست محسوب می شود. از استفاده از محصولات مراقبت از پوست حاوی مواد شیمیایی خشن که می تواند پوست را تحریک و آزار دهد، خودداری کنید. هفته ای یک مرتبه از لایه برداری استفاده کنید تا سلول های مرده پوست که باعث پوستی و افتادگی پوست می شوند، از بین بروند. از دوش داغ طولانی مدت استفاده نکنید چون تعادل وضعیت چربی طبیعی پوست را بهم زده و منجر به خشکی پوست می شود. روزانه از ضد آفتاب استفاده کرده و مدت زمانی را که در نور مستقیم خورشید می گذرانید محدود کنید. قرار گرفتن در معرض آفتاب باعث افزایش پیری پوست می شود. |
سرطان، از جمله شایع ترین علت مرگ و میر در مردان بالغ در آمریکا می باشد. در حالی که رژیم غذایی سالم می تواند خطر ابتلا به سرطان های خاص را کاهش دهد. پیشرفت سرطان به مراحل بالاتر درمان را تا حدودی سخت تر می کند. طبق آمار موسسه ملی سرطان ( NCI ) ، مردان در ایالات متحده بیشتر از زنان در معرض سرطان قرار دارند. برخی از افراد ممکن است متوجه علایم اولیه سرطان خود نباشند یا آنها را به دلیل شباهت با علایم سایر بیماری ها نادیده بگیرند. اما شناخت و آگاهی از شایع ترین علایم سرطان در مردان می تواند در تشخیص زودهنگام بیماری و درمان به موقع آن موثر باشد پیش آگهی فرد را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. علایم اولیه و شایع سرطان در مردان می تواند شامل تغییر در عادات روده، کاهش وزن غیر عمدی، تغییرات بیضه و مشکلات ادراری باشد. برخی از شایع ترین علایم سرطان در مردان، عبارتند از: تغییرات جزیی در وزن بدن می تواند در طول روز رخ دهد. وعده های غذایی بزرگ، تمرین شدید و نوشیدن آب می تواند به طور موقت بر وزن بدن افراد ت ثیر بگذارد. اما، افرادی که کاهش وزن غیر عمدی را تجربه می کنند باید با پزشک مشورت کنند. حفظ وزن خود با افزایش سن دشوارتر می شود، بنابراین ممکن است کاهش وزن را یک چیز مثبت قلمداد کنید. اما کاهش وزن ناگهانی و توضیح ناپذیر می تواند یک مشکل جدی برای سلامتی، از جمله تقریبا هر نوع سرطان را نشان دهد. کاهش وزن غیر عمدی به عنوان از دست دادن بیش از درصد از وزن بدن در کمتر از ماه بدون تغییر در رژیم غذایی یا شیوه زندگی تعریف می شود. کاهش وزن غیر عمدی لزوما به معنای ابتلا به سرطان نیست. با این حال، مردان نباید این علایم را نادیده بگیرند، زیرا می تواند یک علامت هشدار دهنده برای بسیاری از شرایط بهداشتی مختلف باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تغییرهای گاه به گاه در عادت های دفع مدفوع می تواند به دلایل مختلف اتفاق بیفتد و معمولا نگران کننده نیستند. با این حال، تغییرات طولانی مدت این عادات می تواند نشانه برخی از اختلالات گوارشی، مانند ( IBD ) و سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) و یا حتی انواع خاصی از سرطان از جمله، و باشد. مردانی که و یا یا مداوم دارند باید به پزشک مراجعه کند، به خصوص اگر مدفوع آن ها حاوی خون باشد یا خونریزی روده ای را تجربه کند. بواسیر و سرطان روده بزرگ هر دو می توانند با علایمی مانند خارش، درد، خونریزی از مقعد و مدفوع خونی همراه باشند. با این حال، بواسیر تمایل به شعله ور شدن و سپس بهتر شدن دارد، بنابراین ممکن است علایم فقط به صورت متناوب و دوره ای بروز پیدا کنند. اما خونریزی مداوم در طولانی مدت و یا افزایش یافته می تواند نشان دهنده سرطان روده بزرگ باشد. مردان باید از سالگی غربالگری منظم سرطان روده بزرگ را انجام دهند. یک بیماری نادر است که پزشکان معمولا در آقایان بین تا سال تشخیص می دهند. حتی سرطان بیضه همیشه در مراحل اولیه باعث ایجاد و بروز علایم نمی شود و اولین علامت قابل توجه اغلب احساس غده در بیضه است. سرطان های بیضه در مردان نسبت به سرطان های ریه ها و روده بزرگ کمتر دیده می شود. هنوز نباید علایم اولیه را نادیده گرفت. پزشکان در طول بررسی های سلامتی به دنبال این توده ها هستند. برای سریعترین تشخیص، مردان باید یکبار در ماه برآمدگی های روی بیضه خود را چک کنند. علایم دیگر سرطان بیضه می تواند شامل موارد زیر باشد: تورم کیسه های بیضه درد در یک یا هر دو بیضه تغییر در اندازه یا استحکام بیضه درد یا بی حسی کیسه های بیضه یک درد کسل کننده در کشاله ران تغییرات بیضه همیشه نشان دهنده سرطان بیضه نیست. عفونت های باکتریایی و ویروسی همچنین می توانند باعث التهاب و درد در بیضه شوند. با این حال، مردانی که متوجه تغییرات در بیضه های خود می شوند باید به پزشک مراجعه کنند. یکی از دلایل عمده ناتوانی است، اما تعداد کمی از آقایان درک می کنند که ممکن است از علایم سرطان باشد. علایم سرطان ممکن است تا زمانی که در قسمت های دیگر بدن مانند استخوان های ستون فقرات شما گسترش نیافته باشد نشان داده نشود. به عنوان مثال، سرطان پروستات به ویژه مستعد ابتلا به استخوان ها است و ممکن است باعث ایجاد این علایم در استخوان لگن و کمر شما شود. بر خلاف درد عضلانی گاه به گاه، باعث ایجاد حساسیت و احساس ناراحتی در استخوان ها می شود. برخی از انواع سرطان مانند و ریه ها می توانند به استخوان ها سرایت کنند. انتشار بقیه سرطان ها به استخوان را که متاستاز استخوانی نامیده می شود، در مراحل پیشرفته تر بیماری رخ می دهد. متاستاز استخوانی می تواند باعث درد شدید و دردناک در استخوان شود که در ابتدا ممکن است قبل از ثابت ماندن به صورت گاه به گاه بروز کنند. سرطان می تواند استخوان ها را تضعیف کرده و آنها را مستعد شکستگی کند. و سایر تغییرات ادراری ممکن است با افزایش سن بروز کند. با این حال، برخی از علایم ممکن است نشان دهنده سرطان پروستات باشد. افرادی که در ادرار یا مایع منی خود خون مشاهده می کنند و یا در ادرار کردن مشکل دایمی دارند، باید به پزشک مراجعه کنند. این علایم می تواند نشان دهنده باشد. این نوع سرطان در افراد سیگاری فعلی و سابق نسبت به افرادی که هرگز سیگاری نکشیده اند، بیشتر دیده می شود. سرطان پروستات و نیز می توانند باعث ایجاد خون در ادرار شوند. یا دشوار نیز می تواند نشانه ای از سرطان پروستات باشد. طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا ( ACS ) ، حدود یک در مرد مبتلا به سرطان پروستات مبتلا می شوند. سرطان پروستات در مردان ساله و بالاتر شایع است. علایم دیگر سرطان پروستات می تواند شامل موارد زیر باشد: نشت ادرار ت خیر در ادرار اختلال در نعوظ جریان ادرار ضعیف زور زدن هنگام ادرار احساس سوزش هنگام ادرار کردن ناتوانی در ادرار کردن علیرغم درخواست برای رفتن سرطان زودرس پروستات همچنین می تواند باعث ایجاد خون در مایع منی شود. مردان نیز می توانند به مبتلا شوند. اما این سرطان یک بیماری نادر در مردان است که به نظر می رسد در حال حاضر شیوع بیشتری پیدا کرده است. مردان در زیر نوک سینه ها، مقدار کمی از بافت سینه دارند که حاوی مجاری است. سرطان پستان در مردان اغلب در این مجاری شروع می شود و به بافت پستان اطراف انتشار می یابد. ژن ها می توانند در سرطان سینه مردان نقش داشته باشند، اما ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض تابش یا میزان زیاد استروژن نیز رخ دهد. توده های پستان بیشتر در مردان دهه میلادی در مردان مشاهده می شود. تغییرات پستان که می تواند نشان دهنده سرطان باشد شامل موارد زیر است: التهاب یا توده ترشح نوک پستان نوک سینه معکوس رنگ پریدگی پوست پوسته پوسته شدن یا قرمزی مردانی که متوجه هر یک از این تغییرات در سینه خود می شوند باید با پزشک مشورت کنند. برخی از انواع ممکن است شبیه سایر انواع مشکلات پوستی شایع باشند. سرطان پوست در مراحل اولیه می تواند به عنوان برجستگی های قرمز رنگ بروز و سپس خونریزی می کند یا پوسته پوسته شود. سرطان دهان در مراحل اولیه می تواند باعث ضایعات بزرگ قرمز یا زخم های باز در دهان شود. برخی از افراد مبتلا به لکوپولاکی می شوند که در آن لکه های سفید یا خاکستری در قسمت داخلی دهان و زبان رخ می دهد. لکووپلاکی در صورت عدم درمان به موقع، می تواند به سرطان دهان پیشرفت کند. مصرف دخانیات می تواند خطر ابتلا به لکه های دهان، و را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. به طور کلی مردانی که سیگار می کشند باید توجه زیادی به تغییرات داخل دهان داشته باشند. تکه های سفید داخل دهان یا تکه های سفید روی زبان ممکن است علایم پیش از سرطان باشد. در صورت عدم درمان، این مناطق می توانند به سرطان دهان تبدیل شوند. احساس سوزش دردناک طولانی مدت در گلو یا سینه نباید نادیده گرفته شود حتی اگر فرد فکر می کند ممکن است ناشی از خوردن غذاهای تند باشد. علاوه بر آن سوء هاضمه یا نباید به طور حتم ناشی از پیری در نظر گرفته و می تواند نشانه ای از سرطان مری، معده یا گلو باشد. توجه داشته باشید سرفه ای که از بین نمی رود یا با گذشت زمان بدتر می شود، می تواند نشانه ای از چندین بیماری جدی از جمله باشد. مختص افراد سیگاری یا افرادی که دچار سرماخوردگی یا حساسیت هستند، نیست. اگر علایم مرتبط دیگری مانند ترشح بینی خفیف یا تب ندارید، احتمالا سرفه ناشی از ویروس یا عفونت نیست. افرادی که دچار سرفه مداوم و بدون دلیل واضح هستند باید با پزشک مشورت کنند. علایم دیگری که می توانند همراه با سرفه مزمن یک وضعیت جدی را نشان دهند، عبارتند از: کوفتگی خستگی تنگی نفس سرفه خونی درد قفسه سینه ترشح بیش از حد خلط درد معده و مداوم یا مکرر می تواند نشان دهنده مشکلات و هضم مانند و یا گاستروانتریت باشد. با این حال، این علایم گاهی ممکن است به دلیل سرطان معده، مجرای صفراوی یا بروز کنند. احساس مداوم یا کمبود انرژی به معروف است. بسیاری از شرایط مزمن از جمله سرطان می تواند باعث خستگی شود. برخی از سرطانها، مانند سرطان خون و لنفوم، می توانند تولید گلبول های قرمز و اکسیژن رسانی در بدن را مختل کنند. افرادی که تعداد گلبول های قرمز خون کمی دارند ممکن است به دلیل اکسیژن رسانی ضعیف در بدن دچار خستگی مزمن شوند. تومورها برای داشتن مواد مغذی ضروری با سلول های سالم رقابت می کنند، و اگر تغذیه مناسبی نداشته باشند، سلول های سالم را از بین می برد. رشد کنترل نشده تومور می تواند باعث خستگی و کاهش سریع وزن شود. خستگی ناشی از سرطان با خواب بهبود نمی یابد. افرادی که خستگی مداوم و غیر قابل توضیح را تجربه می کنند، باید با پزشک مشورت کنند. علایم سرطان اغلب مبهم است. در حقیقت، شایع ترین سرطان در مردان دارای حداقل علایم واضح است. برخی از انواع سرطان ممکن است تا مراحل پیشرفته که بیماری در سایر قسمت های بدن انتشار یابد، علایم قابل توجهی نداشته باشند. با این وجود، هوشیاری بودن و آگاهی از تغییرات جسمی می تواند به افراد کمک کند زودتر بیماری خود را تشخیص دهند. تشخیص زودرس و درمان به طور کلی پیش آگهی در فرد را برای بیشتر سرطان ها بهبود می بخشد. مردان باید در صورت برووز هر یک از علایم زیر به پزشک مراجعه کنند: خلط خونی درد استخوان سردردهای مزمن کاهش وزن غیر عمدی خون در ادرار یا مایع منی مدفوع خونی یا خونریزی رکتوم سرفه مداوم و بدون دلیل مشخص درد شدید یا مداوم در قفسه سینه در ایالات متحده، مردان در مقایسه با زنان خطر بیشتری از مرگ در اثر سرطان دارند. با این حال، مردان می توانند با شناخت علایم شایع سرطان و مشورت با پزشک در مورد هرگونه تغییر غیرمعمول بدن یا علایم مداوم، از بروز و پیشرفت سرطان احتمالی خود پیشگیری کنند. علاوه بر آن به مردان بالای سال توصیه می شود در مورد غربالگری سرطان پروستات با یک پزشک در مورد وضعیت سلامتی خود مشورت کنند. |
پورنوگرافی و خطر افزایش اختلال نعوظ، موضوعی است که این روز ها مورد بررسی قرار گرفته است. اگر چه بسیاری از کارشناسان سکس تراپی با این نظریه مخالف هستند و معتقدند عوامل زیادی از جمله سلامت روانی مردان، وضعیت اشتغال اضطراب اجتماعی یا مهارت های ارتباط جنسی مردان می توانند در اختلال نعوظ تاثیر داشته باشند و اختلال نعوظ یک پدیده بیوپسیکوسیالی است که عوامل بسیاری می توانند در آن نقش داشته باشند اما نظر سنجی های جدید ادعا می کند تماشای فیلم های پورنوگرافی می تواند باعث افزایش اختلال در نعوظ ( ED ) شود. با این حال، یک نظرسنجی آنلاین نشان می دهد که پورنوگرافی یک مرد با اختلال نعوظ و نارضایتی بیشتر از رابطه جنسی با شریک زندگی مرتبط است. پورنوگرافی، استفاده از تصاویر و فیلم های مستهجن برای برانگیختگی میل جنسی می باشد محققان بلژیک، دانمارک و انگلستان معتقدند: میزان تماشای فیلم های پورنو و تحریک کننده در مردان با اختلالاتی که فرد در نعوظ خود آن را تجربه می کند رابطه کاملا متسقیم دارد. این در حالی است که درصد از شرکت کنندگان در این بررسی از تماشای فیلم های پورنو برای تحریک بیشتر در هنگام برقراری رابطه جنسی با شریک زندگی خود استفاده می کرده اند. این تحقیق بر روی یک نظرسنجی آنلاین از سوال که در رسانه های اجتماعی در بلژیک و دانمارک تبلیغ شده است بر روی مرد انجام گرفت که شامل بخش های مختلف سلامت جنسی، مانند استمناء، تعداد استفاده از مستهجن و فعالیت های جنسی دیگر افراد را مورد بررسی قرار داده است. این پرسشنامه روی مردانی متمرکز شده بود که در طی ماه گذشته رابطه جنسی برقرار کرده بودند اما بیش از یک سوم از پاسخ دهندگان که بیشتر آنها بین تا سال سن داشتند بیش از ماه در روابط بودند. گونتر دی وین، رییس محقق و استادیار ارولوژی در دانشگاه آنتورپ و بیمارستان دانشگاه آنتورپ، می گوید که در بررسی صورت گرفته با موضوع تاثیر پورنوگرافی بر روی اختلال نعوظ مشخص شد که اکثر افراد به طور متوسط دقیقه در روز فیلم های پورنوگرافی را تماشا می کنند. البته مدت زمان تماشای فیلم های پورنوگرافی در برخی افراد بسیار کم و در برخی ها بسیار زیاد گزارش داده شده است که مدت زمان آن یک محدود از دقیقه تا بیش از ساعت در هفته ثبت شده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مدت زمان استفاده از پورنوگرافی در شدت اختلال نعوظ تاثیر دارد. همین مسیله در مورد غذا خوردن هم صدق می کند. بدون شک همه افراد از غذا لذت می برند اما برخی افراد ممکن است در هنگام غذا خوردن زیاده روی کنند که زیاده روی در مصرف غذا در طولانی مدت می تواند منجر به اختلال خوردن شود. بر همین اساس استفاده بیش از حد پورنوگرافی هم می تواند منجر به بروز اختلالاتی همچون اختلال نعوظ شود. در هر دو مورد، فرد برای رفع احساسات و علایمی که زمینه ساز رفتار اجباری است، نیاز به کمک و درمان دارد. کریستین لوزانو، به عنوان یک سکس تراپ معتقد است اگر تحقیقات اخیر با نظریه اختلال نعوظ ناشی از پورنو ( PIED ) مطابقت دارد، اما ممکن است نتایج این تحقیقات زیاد جامع نباشد چون بروز اختلال نعوظ یک پدیده بیوپسیکوسیالی است که عوامل عوامل فیزیولوژیکی و روانشناختی زیادی می تواند در بروز آن نقش داشته باشند. وی به همه افراد توصیه می کند افراد نسبت به استفاده از پورنو خود کنجکاو و مراقب باشند چون اغلب اوقات، انتخاب پورنو می تواند بیش از حد تحریک کننده باشد و منجر به بروز اختلال شود. در دسترس بودن و راحتی کار با اینترنت، صمیمیت و ارتباط با دیگران در یک دنیای مجازی می تواند برای بعضی از افراد جذاب باشد. بر همین اساس افراد ترجیح می دهند لذت جنسی خود را از پورنو تجربه می کنند و حتی این افراد معتقدند که این روش آسانتر از داشتن رابطه جنسی با همسر می باشد. ناتوانی جنسی در مردان هنگامی رخ می دهد که آن ها قادر به دستیابی به نعوظ، حفظ نعوظ یا انزال نباشند. ناتوانی جنسی تا حدودی با اختلال نعوظ ( ED ) بسیاری از مردان به دنبال راه کارهایی برای افزایش عملکرد جنسی خود هستند. برخی افراد ممکن است برای رسیدن به هدف خود از پورنوگرافی و یا حتی قرص های تقویتی مردانه در بازار استفاده کنند، اما روش های ساده ای برای افزایش عملکرد جنسی در مردان وجود داد. مردان باید به این نکته توجه داشته باشند که سلامت و عملکرد مناسب آلت تناسلی آن ها به وضعیت و سلامت فشار خون بدن بستگی دارد و بر همین اساس در درجه اول باید از سلامت سیستم گردش خون خود مطمین شوند صولا آنچه برای قلب مفید است برای سلامتی جنسی افراد هم می تواند مفید و موثر باشد. مردان برای افزایش عملکرد جنسی خود می توانند راهکارهای گانه زیر را امتحان کنند: یکی از بهترین راه های بهبود سلامتی، ورزش قلبی عروقی است. ورزش منظم به حفظ سلامت قلب می تواند به عملکرد جنسی کمک کند. سی دقیقه ورزش روزانه، می تواند تاثیر زیادی بر روی عملکرد جنسی افراد داشته باشد. برخی از غذاها همچنین می توانند در بهبود عملکرد جنسی افراد کمک کنند، از جمله: پیاز و سیر در بهبود سلامت سیستم گردن خون نقش موثری دارند. موز غنی از پتاسیم است و به کاهش فشار خون و تقویت عملکرد جنسی کمک کند. فلفل با کاهش فشار خون و التهاب در بهبود جریان خون نقش موثری دارند. این نوع چربی باعث افزایش جریان خون می شود. برای تامین اسید چرب امگا مورد نیاز بدن خود می توانید سالمون، ماهی تن، آووکادو و روغن زیتون را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این ویتامین به سیگنال های موجود در سیستم عصبی از جمله سیگنال های مغز به آلت تناسلی کمک می کنند تا عملکرد تندتری داشته باشند. این ویتامین در بادام زمینی و لوبیا کلیه یافت می شود. تخم مرغ به متعادل کردن سطح هورمون کمک می کند و می تواند استرس را که منجر به اختلال در نعوظ می شود را کاهش دهد. استرس می تواند بر تمام زمینه های سلامت از جمله میل جنسی ت ثیر بگذارد. ورزش راهی عالی برای کاهش استرس و بهبود سلامتی است. صحبت کردن با شریک زندگی می تواند استرس فرد را کاهش دهد. استرس همچنین می تواند منجر به بروز عادت های بدی مانند سیگار کشیدن شود. این عوامل و رفتارهای پرخطر به نوبه خود می تواند به عملکرد جنسی فرد آسیب برساند. می تواند تاثیر زیادی جسم و عملکرد جنسی افراد داشته باشد. عادت های بد مانند سیگار کشیدن می تواند بر عملکرد جنسی نیز ت ثیر بگذارند. قطع یا ترک سیگار یکی از اولین اقدامات برای بهبود عملکرد است. نور خورشید تولید ملاتونین در بدن را متوقف می کند. کاهش می تواند میل جنسی افراد را افزایش دهد. جذب نور خورشید توسط پوست بدن خصوصا در ماه های زمستان وقتی بدن ملاتونین بیشتری تولید می کند می تواند در بهبود میل جنسی کمک کند. مردان بهتر است در زمان های مناسب پیاده روی در محیط باز را برای جذب نور خورشید در نظر بگیرند. رابطه جنسی یک خیابان یک طرفه نیست. توجه ویژه به خواسته های شریک زندگی نه تنها باعث می شود که رابطه جنسی برای آنها لذت بخش باشد، بلکه می تواند در بهبود عملکرد جنسی افراد نیز کمک کند. در صورتی که اختلال نعوظ به عنوان یک بیماری بیرونی و یا اختلال تشخیص داده شود فرد بهتر است برای درمان به یک روان شناس و یا مشاور با تجربه در این زمینه مراجعه کند. علاوه بر آن، استفاده از و مشاوره آنی تلفنی در می تواند یک راهکار مناسب برای افرادی باشد که از مراجعه حضوری به مراکز مشاوره خودداری می کنند. |
ندول های تیرویید توده های جامد یا پر از مایعات هستند که در تیرویید تشکیل می شود. بیشتر ندول های تیرویید جدی نیستند و علایمی ایجاد نمی کنند. تنها درصد کمی از گره های تیرویید سرطانی می شوند. اغلب بیمار نمی داند که گره های تیرویید دارند تا اینکه پزشک در طول معاینه معمول پزشکی آن را کشف می کند. با این حال، بعضی از گره های تیرویید ممکن است به اندازه کافی بزرگ شوند که قابل مشاهده هستند و یا بلع یا نفس کشیدن را دشوار می کنند. گزینه های درمانی این وضعیت به نوع ندول تیرویید بستگی دارد. چندین بیماری باعث ایجاد گره در غده تیرویید می شوند، از جمله: رشد بیش از حد بافت طبیعی تیرویید که گاهی اوقات به آن آدنوم تیرویید گفته می شود وضعیتی و جدی نیست، مگر اینکه اندازه آن باعث بروز علایم شدید شود. برخی از آدنوم های تیرویید منجر به می شوند. کیست معمولا غیر سرطانی است، اما گاهی اوقات ممکن است حاوی اجزای جامد سرطانی هم باشد. بیماری هاشیموتو، یک اختلال تیرویید است که می تواند باعث و در نتیجه گره های بزرگ شده آن شود. بیماری هاشیموتو اغلب با کم کاری تیرویید همراه است. اصطلاح گواتر برای توصیف هرگونه بزرگ شدن غده تیرویید استفاده می شود که می تواند ناشی از کمبود ید یا اختلال تیرویید باشد. گواتر مولتی مدولار حاوی چندین گره مجزا در گواتر است، اما علت آن مشخص نیست. به ندرت دیده می شود که گره های تیروییدی سرطانی شوند اما با این حال، گره ای که بزرگ و سخت باشد یا باعث درد یا ناراحتی شود نگران کننده است. برخی از عوامل مانند سابقه خانوادگی تیرویید یا سایر سرطان های غدد درون ریز و داشتن سابقه تماس با اشعه در اثر درمان های پزشکی یا از عواقب هسته ای خطر ابتلا به سرطان تیرویید را افزایش می دهند. کمبود ید در رژیم غذایی گاهی اوقات می تواند باعث ابتلا غده تیرویید به گره های تیروییدی می شود اما کمبود ید در جایی که ید به طور مرتب به نمک سفره و سایر غذاها اضافه می شود، نادر است. برخی از عوامل می توانند خطر ابتلا به ندول ها را افزایش دهند، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سن سال یا بالاتر سابقه خانوادگی ندول های تیرویید سابقه اشعه ایکس روی تیرویید در دوران کودکی سابه بیماری تیرویید پیشین، مانند یا بیماری هاشیموتو ندول های تیرویید در زنان شایع تر هستند، اما مواقعی که در مردان رشد می کنند، احتمال ابتلا به سرطانی شدن آن ها بسیار بیشتر است. گره های تیرویید بسته به اینکه هورمون های تیرویید تولید می کنند یا خیر، به دو دسته ندول های سرد یا گرم طبقه بندی می شوند: ندول های سرد باعث تولید هورمون های تیرویید نمی شوند. گره های گرم مانند سلول های طبیعی تیرویید عمل می کنند و باعث ترشح هورمون های تیرویید می شوند. بیشتر ندول های تیرویید علایمی ایجاد نمی کنند اما گاهی اوقات برخی گره ها رشد قابل توجهی پیدا می کنند و ممکن است هنگام فشار روی نای و یا مری قابل لمس هستند و باعث تنگی نفس یا مشکل در بلع می شوند اما اگر اندازه گره زیاد بزرگ شود، ممکن است منجر به بروز علایم زیر شود: درد در گردن صدای خشن غده تیرویید بزرگ شده، معروف به در بعضی موارد ندول های تیرویید، تیروکسین اضافی تولید می کنند. تیروکسین اضافی می تواند باعث بروز علایم تولید بیش از حد هورمون های تیرویید (پرکاری تیرویید) شود. فقط تعداد کمی از گره های تیرویید سرطانی می شوند اما تعیین سرطانی بودن گره ها با ارزیابی علایم امکان پذیر نیست. اکثر ندول های سرطانی تیرویید رشد کندی دارند. سرطان های تهاجمی تیرویید با ندول هایی که ممکن است سریع رشد کنند به ندرت دیده می شود. اگرچه بیشتر ندول های تیرویید غیر سرطانی هستند و مشکلی ایجاد نمی کنند، اما بهتر است در موارد بروز هر گونه تورم غیرمعمول در گردن به خصوص اگر با اختلال در تنفس و بلع همراه باشد به پزشک مراجعه کنید. غربالگری برای تشخیص زودهنگام احتمالی سرطان بسیار مهم است. در صورت بروز علایم پرکاری تیرویید به پزشک مراجعه کنید، برخی از علایم آن، عبارتند از: ضعف عضلانی کاهش وزن ناگهانی عصبی بودن یا تحریک پذیری علایم کم کاری تیرویید را بشناسید و در صورت بروز به پزشک مراجعه کنید: افسردگی مشکلات حافظه احساس سرما احساس خستگی عوارض مرتبط با برخی ندول های تیرویید، عبارتند از: گره های بزرگ یا چند لایه می توانند در بلع یا نفس کشیدن بیمار اختلال ایجاد کنند. می تواند منجر به کاهش وزن، ضعف عضلات، عدم تحمل گرما و اضطراب یا تحریک پذیری شود. از عوارض جدی پرکاری تیرویید می توان به ضربان قلب نامنظم، ضعف استخوان ها و بحران تیروتوکسیک، شدت بخشیدن به علایم اشاره کرد که به درمان فوری پزشکی نیاز دارد. اگر پزشک عمل جراحی را برای برداشتن گره توصیه کند، ممکن است بیمار به صورت مادام العمر به هورمون درمانی نیاز داشته باشد. در ارزیابی یک توده یا ندول در گردن، یکی از اهداف اصلی پزشک رد احتمال سرطان است اما پزشک برای بررسی عملکرد غده تیرویید می تواند آزمایشات زیر را تجویز کند: پزشک به احتمال زیاد برای معاینه، وضعیت بلع بیمار را بررسی می کند زیرا گره ها در غده تیرویید معمولا هنگام بلع حرکت می کند. پزشک همچنین علایم و نشانه های پرکاری تیرویید مانند لرزش و ضربان قلب سریع یا نامنظم بیمار و علایم کم کاری تیرویید مانند ضربان قلب آهسته، خشکی پوست و ورم صورت را بررسی می کند. آزمایشاتی که سطح هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) و هورمون های تولید شده توسط غده تیرویید را اندازه گیری می کند می تواند پرکاری یا کم کاری تیرویید را نشان دهند. این تکنیک تصویربرداری از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از غده تیرویید استفاده می کند. تیرویید بهترین اطلاعات را در مورد شکل و ساختار ندول ها ارایه می دهد. پزشکان ممکن است از آن برای تمایز کیست از گره های جامد و یا به عنوان راهنما در انجام بیوپسی آسپیراسیون سوزن ریز استفاده کنند. پزشک معمولا برای تایید و یا رد سرطان بودن گره ها از آن ها نمونه برداری می کند. در طول نمونه برداری، پزشک یک سوزن بسیار نازک را در ندول وارد کرده و نمونه ای از سلول ها را خارج می کند. این عمل معمولا در مطب پزشک انجام می شود و حدودا دقیقه طول می کشد و عوارض کمی دارد. اغلب، پزشک از سونوگرافی برای راهنمایی در قرار دادن سوزن استفاده می کند. سپس پزشک نمونه ها را به آزمایشگاه می فرستد تا در زیر میکروسکوپ آنالیز شود. اسکن تیرویید برای ارزیابی گره های تیرویید کاربرد دارد. در طی این آزمایش، ایزوتوپ ید رادیواکتیو به داخل رگ در بازو بیمار تزریق می شود. سپس بیمار روی یک میز قرار می گیرد. گره هایی که هورمون تیرویید اضافی ایجاد می کنند (به نام گره های داغ) در اسکن ظاهر می شوند زیرا ایزوتوپ بیشتری مصرف می کنند. گره های گرم تقریبا همیشه غیر سرطانی هستند. در بعضی موارد، گره هایی که کمتر ایزوتوپ را به خود (گره های سرد) می گیرند، سرطانی هستند. با این حال، اسکن تیرویید نمی تواند ندول های سرطانی و سرطان زا را یکدیگر تشخیص دهد. درمان این بیماری به نوع ندول تیرویید بستگی دارد. گزینه های درمانی برای ندول های خوش خیم، عبارتند از: در شرایطی که ندول ها غیر سرطانی باشند، پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند تا منتظر بماند و روند رشد آن ها را تحت کنترل داشته باشد و معاینه بدنی و تست عملکرد تیرویید در فواصل منظم را پیگیری کند. در شرایطی که گره خوش خیم تیرویید بدون تغییر باقی بماند، ممکن است بیمار هرگز به درمان نیاز نداشته باشد، اما در شرایط رشد ندول ها پزشک می تواند بیوپسی دیگری انجام دهد. اگر آزمایش عملکرد تیرویید نشان دهد که غده به اندازه کافی هورمون تیرویید تولید نمی کند، پزشک ممکن است را توصیه کند. رشد زیاد گره های غیر سرطانی ممکن است نفس کشیدن یا بلعیدن را مختل کند که در این شرایط بیمار به عمل جراحی نیاز دارد. پزشکان ممکن است برای افرادی که دارای گواترهای بزرگ چند مولکولی هستند، به ویژه هنگامی که گواترها مجاری هوایی، مری یا رگ های خونی را مسدود کنند جراحی را در نظر بگیرد. ندول هایی که مشکوک هستند نیز به جراحی نیاز دارند. اگر یک گره تیرویید در حال تولید هورمون های تیرویید و افزایش سطح بالای آن ها باشد پزشک ممکن است راهکارهایی را برای پرکاری تیرویید توصیه کند، از جمله: پزشکان از ید رادیواکتیو برای درمان پرکاری تیرویید استفاده می کنند که ید رادیواکتیو توسط غده تیرویید به عنوان کپسول یا به صورت مایع، جذب می شود. جذب ید منجر به کوچک شدن گره ها و تسکین علایم پرکاری تیرویید معمولا در طی دو تا سه ماه می شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروی ضد تیرویید را برای کاهش علایم پرکاری تیرویید توصیه کند. درمان به طور کلی طولانی مدت است و می تواند عوارض جانبی جدی بر روی کبد بیمار داشته باشد. اگر درمان با ید رادیواکتیو یا داروهای ضد تیرویید گزینه مناسبی نباشد، ممکن است بیمار نیاز به جراحی برای از بین بردن گره بیش فعال تیرویید داشته باشد. گره های سرطانی معمولا نیاز به جراحی دارند و گزینه های درمانی آن ها، عبارتند از: سرطان های بسیار کوچک خطر زیادی برای رشد ندارد، بنابراین پزشک ممکن است انتظار درمانی و مشاهده را توصیه کند که مشاهده شامل نظارت، سونوگرافی و انجام آزمایش خون است. ندول های سرطانی نیاز به جراحی دارند. در جراحی های گذشته، اکثر بافت های تیرویید (تیروییدکتومی) بیمار در هنگام بیمار برداشته می شود. با این حال، امروزه جراحی برای از بین بردن تنها نیمی از تیرویید و برای برخی گره های سرطانی انجام می گیرد. خطرات جراحی تیرویید شامل آسیب به عصبی است که طناب صوتی را کنترل می کند و به غدد پاراتیرویید آسیب می رساند. بیماران پس از یک عمل جراحی تیرویید، برای ت مین هورمون تیرویید به بدن به درمان مادام العمر با لووتیروکسین نیاز دارند. متخصص تیرویید می تواند دوز مصرفی دارو را تعیین کند زیرا ممکن است بیمار برای مدیریت خطر ابتلا به سرطان به تعویض دارو نیاز داشته باشد. گزینه دیگر برای مدیریت برخی گره های سرطانی خاص، فرسایش الکل است. این روش شامل تزریق مقدار کمی الکل در گره تیرویید سرطانی برای از بین بردن آن ها است. این روش درمانی نیاز به جلسات درمانی متعدد دارد. هیچ راهی برای جلوگیری از ایجاد گره تیرویید وجود ندارد. در صورتی که گره تیرویید در وسط گردن تحتانی، دقیقا بالای استخوان سینه خود می بینید یا قابل لمس است به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر آن، پزشک ممکن است در طی معاینه معمول پزشکی، ندول های تیرویید را کشف کند. بعضی اوقات این گره ها در حین یک آزمایش تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا MRI |
پیچ خوردگی بیضه یا غیر معمول و نادر است و معمولا فقط در یک بیضه رخ می دهد. پیچ خوردگی دو طرفه، هنگامی که هر دو بیضه همزمان مبتلا شوند، بسیار نادر است. مردان دارای دو بیضه هستند که در داخل کیسه های بیضه قرار دارند. بند ناف معروف به بند اسپرماتیک، خون را به بیضه منتقل می کند. در طی پیچ خوردگی بیضه، این بند اسپرماتیک دچار پیچ خوردگی شده و در نتیجه، خونرسانی به بیضه ها را تحت ت ثیر قرار می دهد و بافت های بیضه را تحریک می کند. کاهش جریان خون باعث درد ناگهانی و اغلب شدید و تورم می شود. پیچ خوردگی بیضه معمولا نیاز به جراحی اضطراری و فوری دارد. اگر به سرعت درمان شود، معمولا می توان بیضه را نجات داد. اما اگر قطع جریان خون به بیضه خیلی طولانی شود ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. طبق اعلام انجمن ارولوژیک آمریکا، این بیماری غیر معمول و نادر است و فقط در حدود در افراد زیر سال دیده می شود. پیچ خوردگی بیشتر در مردان بالغ دیده می شود و افراد بین تا سال درصد افراد مبتلا به این بیماری را تشکیل می دهند. با این حال، نوزادان و سالمندان هم ممکن است به این وضعیت مبتلا شوند. پسران جوانی که دچار پیچ خوردگی بیضه هستند، بطور معمول به علت درد اسکروتوم در نیمه شب یا صبح زود از خواب بیدار می شوند. علت پیچ خوردگی بیضه عوامل مادرزادی که پیچ خوردگی را تجربه می کنند، ممکن است بافت پیوندی ضعیف تری داشته باشند که این شرایط از یک صفت مادرزادی و ناهنجاری ناشی می شود. این ناهنجاری درصد موارد پیچ خوردگی بیضه را تشکیل می دهد. علاوه بر آن، به طور کلی، بیضه ها در داخل کیسه های بیضه نمی توانند آزادانه کنند، چون بیضه ها توسط بافت قوی و نگهدارنده اطراف احاطه می شوند. اما در افرادی دانستن اینکه افراد در خانواده خود سابقه را دارند و یا نه، می تواند در موارد احتمالی بروز علایم و تشخیص فوری و درمان به موقع بیمار موثر و مفید باشد. اما این موضوع به این معنی نیست که همه بیماران باید، حتما سابقه ژنتیکی و سابقه خانوادگی داشته باشند. تقریبا درصد از مبتلایان به پیچ خوردگی بیضه دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند. این بیماری می تواند در هر زمان و حتی قبل از تولد هم رخ دهد. رشد سریع بیضه ها در دوران بلوغ نیز ممکن است باعث این بیماری شود. این بیماری هنگام خوابیدن، انجام فعالیت بدنی و یا بعد از آسیب دیدگی به کشاله ران، مانند آسیب ورزشی هم ممکن است اتفاق بیفتد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شروع درد ناشی از این بیماری می تواند کاملا ناگهانی و شدید باشد. التهاب بیضه می تواند فقط یک طرف آن یا کل اسکروتوم را درگیر کند. برخی از بیماران ممکن است احساس کنند که یک بیضه بالاتر از بیضه دیگر قرار دارد. این بیماری می تواند با علایم زیر همراه باشد: خون در مایع منی توده هایی در کیسه اسکروتوم علل احتمالی دیگری برای درد شدید بیضه مانند اپیدیدیمیت التهابی وجود دارد. بیماران باید علایم خود را جدی بگیرند و سریعا به دنبال درمان باشند. همچنین مردان در صورت درد ناگهانی بیضه که بدون درمان هم از بین می رود، باید به پزشک مراجعه کنند چون ممکن است درد منجر به بروز پیچ خوردگی متناوب شود. برای جلوگیری از وقوع دوباره مشکل، بیمار اغلب نیاز به جراحی دارد. بیشتر در بین سن تا سال دیده می شود. این شرایط می تواند در خانواده ها جنبه ارثی داشته باشد. افرادی که سابقه درد بیضه دارند که بدون درمان از بین رفته (پیچ خوردگی متناوب و دفع فشار) ، به احتمال زیاد دوباره این وضعیت را تجربه خواهند کرد. هرچه دوره درد بیشتر باشد، خطر آسیب به بیضه بیشتر خواهد بود. پزشکان غالبا معاینه را با معاینه فیزیکی کیسه بیضه، بیضه، شکم و کشاله ران تشخیص می دهند. پزشک همچنین ممکن است رفلکس های بیمار را با مالش و یا فشار دادن قسمت داخلی ران در قسمت آسیب دیده آزمایش کند. به طور معمول، این رفلکس منقبض شدن بیضه می شود. در صورت پیچ خوردگی بیضه ممکن است این رفلکس رخ ندهد. بعضی اوقات آزمایش های پزشکی برای ت یید یک تشخیص یا کمک به شناسایی دلیل دیگری برای علایم شما ضروری است. مثلا: برای بررسی عفونت استفاده می شود. از این نوع سونوگرافی برای بررسی جریان خون استفاده می شود. کاهش جریان خون به بیضه نشانه پیچ خوردگی بیضه است. اما همیشه باعث کاهش جریان خون نمی شود، بنابراین آزمایش ممکن است پیچ خوردگی بیضه را رد نکند. عمل جراحی ممکن است برای تعیین اینکه آیا علایم بیمار در اثر یا یک بیماری دیگر ایجاد می شود لازم باشد. تاخیر در جراحی می تواند منجر به از بین رفتن بیضه شود. یک اورژانس پزشکی است، اما بسیاری از نوجوانان در مراجعه به پزشک برای درد بیضه های خود مردد هستند. اما آن ها باید بدانند که هرگز نباید درد شدید بیضه را نادیده بگیرند، چون احتمالا این بیماری عود می کند و دوباره برمی گردد. ترمیم جراحی یا orchiopexy معمولا برای درمان لازم و ضروری است. در موارد نادر، ممکن است پزشک بتواند بند اسپرماتیک را با دست و به روش "دفع دستی" برطرف کند. اما بیمار هنوز هم نیاز به عمل جراحی دارد تا از بروز مجدد پیچ خوردگی جلوگیری شود. جراحی برای پیچ خوردگی بیضه معمولا تحت انجام می شود. در حین جراحی، پزشک برش کوچکی در ناحیه کیسه بیضه ایجاد می کند، در صورت لزوم بند ناف اسپرماتیک را برطرف کرده و یک یا هر دو بیضه را به قسمت داخل بیضه بخیه می زند. اما در اکثر مواقع عمل جراحی باید هر چه سریع تر انجام می شود تا جریان خون به بیضه ها بازگردد. اگر جریان خون بیش از شش ساعت قطع شود، بافت بیضه ممکن است بمیرد. سپس بیضه آسیب دیده باید برداشته و جراحی شود. Orchiopexy به طور معمول نیاز به بستری شدن در بیمارستان ندارد. اما مانند هر روش جراحی دیگر، ممکن است بیمار بعد از عمل احساس ناراحتی داشته باشد. پزشک مناسب ترین داروی ضد درد را توصیه یا تجویز می کند. اما جراحی برای برداشتن بیضه نیاز به بستری در بیمارستان دارد. پزشک به احتمال زیاد از بخیه های قابل حل برای انجام این عمل استفاده می کند، بنابراین نیازی به کشیدن بخیه نیست. دو تا چهار هفته بعد از جراحی التهاب محل جراحی برطرف می شود. بیماران برای کاهش، می توانند: چندین بار در روز به مدت تا دقیقه از کیسه های یخ استفاده کنند. با شستن محل زخم به آرامی و با آب گرم و صابون، حتما محل را تمیز نگه دارند. در این مدت، همچنین باید از بلند کردن سنگین یا زور زدن هنگام دفع مدفوع خودداری شود. برای چند هفته بعد از عمل جراحی از انجام فعالیت های شدید، فعالیت و تحریکات جنسی مانند خودارضایی و مقاربت خودداری شود. تا زمان بهبودی کامل، بیمار باید به اندازه کافی استراحت کند. با این حال فرد نباید کاملا بی تحرک باشد. پیاده روی در طول روز به افزایش جریان خون در بیضه ها کمک می کند و باعث بهبودی می شود. این بیماری یک فوریت پزشکی است که نیاز به مراقبت فوری دارد و در شرایطی که به سرعت درمان نشود ممکن است منجر به بروز عوارض شدیدتر گردد، از جمله: اگر یک بافت بیضه جراحی نشود، ممکن است منجر به گردد. گانگرن یک جدی است که می تواند به سرعت انتشار یابد و منجر به شوک شود. اگر آسیب ناشی از عدم درمان هر دو بیضه را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند منجر به فرد شود، اما از بین رفتن یک بیضه تاثیر بر روی باروری نمی گذارد. از بین رفتن یک بیضه می تواند یک شکل و زیبایی ظاهری فرد تغییراتی ایجاد کند که ممکن است باعث ناراحتی و بروز عوارض عاطفی در فرد شود. البته این مشکل می تواند با درج پروتز بیضه برطرف گردد. پیچ خوردگی بیضه بدون درمان می تواند منجر به آتروفی و کوچک شدن بیضه در اندازه شود. بیضه تحلیل رفته نمی تواند اسپرم تولید کند. در صورت عدم درمان بیش از چند ساعت، ممکن است بیضه به شدت آسیب ببیند، که در این شرایط بیمار نیاز به جراحی پیدا می کند. اما پس از گذشت ساعت، شانس نجات بیضه به درصد کاهش می یابد. این بیماری در نوزادان هم رخ می دهد، اما به ندرت دیده می شود. در این شرایط بیضه نوزاد سخت، ملتهب یا تیره می شود. سونوگرافی کاهش جریان خون به داخل بیضه نوزاد را تشخیص ندهد، بنابراین برای ت یید پیچ خوردگی بیضه به عمل جراحی نیاز دارد. درمان پیچ خوردگی بیضه در نوزادان بحث برانگیز است. اگر پسری با علایم و نشانه های پیچ خوردگی بیضه به دنیا بیاید، ممکن است برای کمک به جراحی اورژانس خیلی دیر شده باشد و خطرات مرتبط با بیهوشی عمومی وجود دارد. اما جراحی اورژانسی بعضی اوقات می تواند تمام یا بخشی از بیضه را نجات دهد و می تواند از پیچ خوردگی در بیضه دیگر جلوگیری کند. درمان این بیماری در نوزادان می تواند از بروز مشکلات بعدی در تولید هورمون مردانه و باروری جلوگیری کند. سایر شرایط ت ثیرگذار بر بیضه ها می توانند باعث علایمی شبیه به شوند اما در هر شرایطی فرد باید سریعا به پزشک مراجعه کند. برخی از شرایط مشابه با پیچ خوردگی بیضه ها، عبارتند از: این حالت به طور معمول در اثر عفونت باکتریایی، از جمله عفونت های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک ایجاد می شود. علایم اپیدیدیمیت به تدریج بروز می کنند و عبارتند از: التهاب درد بیضه ارکیت باعث ایجاد التهاب و درد در یک یا هر دو بیضه و همچنین کشاله ران می شود. ارکیت می تواند توسط یک باکتری یا عفونت ویروسی ایجاد و با همراه شود. بیضه آپاندیس یک قطعه کوچک از بافت طبیعی است که در قسمت بالای بیضه قرار دارد و عملکرد خاصی ندارد اما در صورت پیچ خوردگی، می تواند علایمی شبیه به پیچ خوردگی بیضه مانند درد، قرمزی و التهاب ایجاد کند. این شرایط نیازی به جراحی ندارد. درعوض، پزشک شرایط استراحت و دارو های مسکن را توصیه می کنند. درصد افرادی که در طی چهار تا شش ساعت از شروع درد برای پیچ خوردگی بیضه تحت درمان قرار می گیرند، در نهایت نیاز به برداشتن بیضه ندارند. اما، اگر درمان ساعت یا بیشتر پس از شروع درد انجام شود، تخمین زده می شود که بیمار درصد نیاز به برداشتن جراحی بیضه داشته باشد. برداشتن بیضه به نام ارکیکتومی می تواند بر تولید هورمون و با کاهش تعداد اسپرم روی باروری آینده فرد ت ثیر بگذارد. برای جلوگیری از این عوارض احتمالی، افراد در صورت بروز درد شدید در بیضه ها، فورا باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. در تشخیص زودهنگام، جراحی بسیار موثر است. به احتمال زیاد به عنوان یک فوریت پزشکی اتفاق میفتد و زمان کمی برای آماده سازی بیمار باقی می گذارد. با این حال، بیمار احتمالا توسط پزشک متخصص در مشکلات مجاری ادراری و اختلالات موثر بر دستگاه تناسلی مردان (متخصص اورولوژی) ویزیت خواهد شد. برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: چرا این اتفاق افتاده است؟ اگر جراحی نکنم چه اتفاقی میفتد؟ عوارض احتمالی عمل جراحی چیست؟ آیا علل احتمالی دیگری برای علایم من وجود دارد؟ چگونه می توانم از بازگشت دوباره بیماری جلوگیری کنم؟ چه مدت بعد از عمل باید برای برقراری رابطه جنسی صبر کنم؟ آیا محدودیتی در فعالیت وجود دارد که بعد از عمل باید آن را رعایت کنم؟ برخی از سوالاتی که پزشک ممکن است از بیمار بپرسد، عبارتند ا: علایم شما چقدر شدید است؟ آیا قبلا این اتفاق برای شما افتاده است؟ از چه زمانی شروع به تجربه علایم کردید؟ چه چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا علایم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه بروز می کنند؟ آیا کسی در خانواده شما تا به حال پیچش بیضه داشته است؟ |
شایع ترین اختلالات سیستم ایمنی بدن مربوط به نقص ایمنی، بیماری های خود ایمنی و بیش فعالی سیستم ایمنی بدن می باشند. برای بقا و زنده ماندن ضروری است و در سراسر بدن پخش شده و انواع مختلفی از سلول ها، اندام ها، پروتیین ها و بافت ها را احاطه می کند. با پاسخ ایمنی با عوامل بیماری زای مختلف مانند باکتری، ویروس یا انگل مبارزه می کند. به طور کلی نقش سیستم ایمنی بدن همراه با مجموعه ای از ساختارها و فرآیند های موجود در بدن، محافظت در برابر بیماری ها یا سایر آسیب های بالقوه عواملی بیماری زا خارجی مانند ویروس ها، باکتری ها و انگل ها می باشد. ساختار کلی سیستم ایمنی بدن از اجزاء مختلف زیر تشکیل شده است: غدد لنفاوی ساختارهای های کوچک و باقلا به شکل لوبیا هستند. غدد لنفاوی بخشی از محسوب می شوند. غدد لنفاوی در مبارزه با عفونت و عوامل بیماری زا نقش موثری دارند. غدد لنفاوی همچنین حاوی لنف هستند که مایعی شفافی است و سلول ها را به قسمت های مختلف بدن منتقل می کند. هنگامی که بدن در حال مبارزه با عفونت است، گره های لنفاوی بزرگ شده و منجر به درد در مناطق مختلف بدن می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طحال بزرگترین اندام سیستم لنفاوی است. طحال به عنوان یک فیلتر خون عمل می کند. طحال در سمت چپ بدن درست بالای کلیه قرار دارد. میزان گلبول های قرمز و مقدار خون ذخیره شده در بدن را کنترل کرده و بدن را در برابر عوامل عفونت زا محافظت می کند. علاوه بر آن، در تولید گلبولهای سفید که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، نقش دارد. طحال. مغز استخوان، بافت زرد در مرکز استخوان ها است. مغز استخوان تولید گلبول های سفید خون می شود. این بافت اسفنجی در داخل برخی از استخوان ها، مانند استخوان لگن و ران حاوی سلول های نابالغ به نام است. سلولهای بنیادی، به ویژه سلول های بنیادی جنینی که از تخمهای لقاح یافته آزمایشگاهی (خارج از بدن) حاصل می شوند، به دلیل انعطاف پذیری در توانایی شکل گیری در سلولهای انسانی، اهمیت خاصی دارند. تیموس در بالای قفسه سینه قرار دارد. این اندام کوچک، لنفوسیت های نابالغ (گلبول های سفید تخصصی) را ذخیره کرده و آن ها را برای تبدیل شدن به سلول های T فعال، آماده می کند. سلول های T فعال در از بین بردن سلول های آلوده یا سرطانی به بدن کمک می کنند. به طور کلی تیموس در تولید، بلوغ و تشخیص سلول های T ایمنی بدن بسیار مهم است. تیموس در نوزادان تا حدودی بزرگ است تا بلوغ رشد می کند، سپس به آرامی شروع به کوچک شدن می کند و با افزایش سن تحلیل می رود. گلبول های سفید خون که به لکوسیت ها معروف هستند در رگ های خونی و عروق لنفاوی برای شناسایی عوامل بیماری زا در حال گردش هستند. در هنگام تشخیص و شناسایی عوامل بیماری زا، گلبول های سفید شروع به تکثیر کرده و به سایر سلول ها، پیام می فرستند که همین کار را انجام دهند. گلبول های سفید خون، پاتوژن ها را شناسایی کرده و آن ها را از بین می برند و بازوی دوم سیستم ایمنی ذاتی محسوب می شوند. هنگامی که سیستم ایمنی بدن به درستی کار نکند منجر به بروز اختلالات سیستم ایمنی در بدن می شود که ممکن است: فرد به طور مادرزادی با یک سیستم ایمنی ضعیف به دنیا بیاید که به آن نقص سیستم ایمنی اولیه گفته می شود. سیستم ایمنی بدن فرد در اثر ابتلا به یک بیماری خاص تضعیف شود که به آن نقص ایمنی اکنسابی گفته می شود. فرد سیستم ایمنی بسیار فعال و بیش فعال داشته باشد که این سیستم می تواند با یکسری علایم و واکنش های آلرژیک همراه باشد. سیستم ایمنی بدن به قسمت های مختلف بدن حمله کند و منجر به بروز شود. از آنجا که بسیار پیچیده است، روش های زیادی وجود دارد که می تواند باعث بروز اختلالات مختلفی در سیستم ایمنی بدن شود. شایع ترین اختلال سیستم ایمنی بدن، عبارتند از: زمانی که عملکرد یک یا چند قسمت از سیستم ایمنی بدن مختل شود و به درستی کار نکند می تواند باعث بروز نقص در سیستم ایمنی بدن شود. نقص سیستم ایمنی یا نقص ایمنی وضعیتی است که توانایی سیستم ایمنی بدن در مبارزه با بیماری عفونی کاملا به خطر می افتد یا اصلا وجود ندارد. نقص ایمنی ممکن است باعث کاهش فشار خون در سیستم ایمنی بدن شود. بیشتر موارد نقص سیستم ایمنی اکتسابی (ثانویه) است اما برخی از افراد با سیستم ایمنی نقص اولیه به دنیا می آیند. برخی عوامل مانند سن، چاقی و مصرف الکل می توانند خطر بروز این نقص را افزایش دهند. به طور مثال سوء تغذیه یک دلیل شایع برای نقص ایمنی نمونه ای از نقص ایمنی اکتسابی می باشد. شایع ترین اختلالات مربوط به نقص سیستم ایمنی بدن عبارتند از: SCID نمونه ای از نقص ایمنی است که در بدو تولد وجود دارد. کودکان مبتلا به SCID . این اختلال گاهی اوقات "بیماری پسر حباب" نامیده می شود. در دهه پسری مجبور شد در یک محیط استریل در داخل یک حباب پلاستیکی زندگی کند. کودکان مبتلا به SCID گلبول های خونی مهم را از دست می دهند. این شرایط می تواند در مبتلایان به سرطان که تحت و یا داروهای خاص دیگر قرار می گیرند، رخ دهد. همچنین بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته اند برای جلوگیری از رد پیوند عضو دریافتی مجبوردند را مصرف کنند که این افراد هم به نقص ایمنی اکتسابی مبتلا هستند. همچنین شرایط زیر می توانند برای مدت کوتاهی سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند. الکل سرخک ویروس آنفولانزا مونو (مونوکلیوز) سیگار کشیدن تغذیه نامناسب ویروسی که باعث ایدز می شود، یک عفونت ویروسی اکتسابی است که گلبول های سفید خون مهم را از بین می برد و سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند. مبتلایان به HIV / AIDS به دلیل ابتلا به عفونت هایی که اکثر افراد قادر به مقابله با آن هستند، به طور جدی بیمار می شوند. این عفونت ها به دلیل داشتن سیستم ایمنی ضعیف از "عفونت های فرصت طلب" نامیده می شوند. در شرایط خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن به جای تشخیص عوامل بیماری زا و یا سلول های معیوب به اشتباهی سلول های سالم را هدف قرار می دهد و به آن ها حمله می کند و از بین می برد. علت اصلی بیماری های خودایمنی مشخص نیست اما به نظر می رسد ترکیبی از ژن های شخص و عوامل محیطی می توانند در بروز آن ها تاثیر داشته باشند. برخی از سیستم دفاعی بدن، عبارتند از: باعث کمبود پروتیینی می شود که توسط سلول های معده ساخته شده و برای جذب ویتامین B - DNA . ، که گاهی اوقات به نام اسپری سلیاک یا آنتروپاتی حساس به گلوتن شناخته می شود. یک واکنش ایمنی در هنگام خوردن گلوتن (پروتیین موجود در گندم، جو و چاودار) ، است. اگر بیماری سلیاک دارید، خوردن گلوتن باعث ایجاد پاسخ ایمنی در روده کوچک شما می شود. با گذشت زمان، واکنش ایمنی به لایه روده کوچک شما آسیب رسانده و از جذب برخی مواد مغذی جلوگیری می کند. هیچ درمانی برای بیماری سلیاک وجود ندارد، اما برای بیشتر افراد، پیروی از یک رژیم غذایی فاقد گلوتن می تواند به مدیریت علایم و ارتقاء بهبود روده کمک کند. یک رژیم غذایی دقیق و فاقد گلوتن تنها راه برای مدیریت بیماری سلیاک است. علاوه بر گندم، غذاهای حاوی گلوتن شامل موارد زیر هستند: جو بلغور چاودار نشاسته ارد گندم سبوس دار هجی (نوعی گندم) لوزالمعده، هورمون انسولین را برای تنظیم قند خون تولید می کند. در، سیستم ایمنی بدن سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده را مورد حمله قرار داده و از بین می برد. افزایش بیش از حد قند خون می تواند منجر به آسیب رگ های خونی و همچنین اندام هایی مانند قلب، و اعصاب شود. در، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله می کند. حمله آرتریت روماتویید باعث، درد و سفتی در مفاصل می شود. آرتریت روماتویید ( RA ) سلول های پوستی به طور معمول رشد می کنند و وقتی دیگر نیازی به آن نباشد ریخته می شوند. باعث می شود سلول های پوستی خیلی سریع تکثیر پیدا کنند. در این شرایط سلول های اضافی، تکه های قرمز ملتهبی را در بدن بوجود می آورند. درصد از مبتلایان به پسوریازیس علایمی مانند التهاب، سفتی و درد در مفاصل را تجربه می کنند. به این شکل از بیماری آرتریت پسوریاتیک گفته می شود. ( MS ) MS . در برخی افراد که با ژن های خاصی متولد می شوند، سیستم ایمنی بدن آن ها ممکن است نسبت به مواد محیطیبی ضرر حساس باشد و در هنگام قرار گرفتن در برابر آن ها واکنش نشان دهد. به این مواد آلرژن گفته می شود. داشتن یک واکنش آلرژیک شایع ترین نمونه یک سیستم ایمنی بدن بیش فعال است حساسیت به گرد و غبار، قالب، گرده و حساسیت مواد غذایی نمونه هایی از آلرژن ها هستند. برخی شرایط ناشی از سیستم ایمنی بیش فعال: شرایطی است که در آن مجاری هوایی باریک و متورم شده و مخاط اضافی ایجاد می کند. حتی باعث اختلال در تنفس، سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس می شود. در برخی افراد آسم یک مشکل جزیی است اما در برخی افراد می تواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود. فعالیت های روزمره فرد را مختل می کند و حتی ممکن است منجر به حمله آسم جدی شود. آسم قابل درمان نیست، اما علایم آن قابل کنترل است. از آنجا که غالبا علایم و شدت آن به مرور زمان تغییر می کند، بهتر است که فرد با پزشک خود همکاری کرده و علایم و نشانه های خود را ردیابی کرده و در صورت نیاز درمان را مدیریت کند. اگزمای پوستی ( یک مشکل شایع پوستی است. اگزما خودش را با خارش و التهاب پوست نشان می دهد. این عارضه پوستی بیشتر در کودکان و افراد جوان، مثل صورت نوزادان بروز پیدا می کند اما اگزما فقط مختص این قشر سنی نبوده و می تواند نوزادان، کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان را درگیر کند. رینیت آلرژیک یا تب یونجه یک واکنش آلرژیک به آلرژن های خاص است. گرده شایع ترین آلرژن در رینیت آلرژیک فصلی است. به گفته آکادمی آلرژی، آسم و سیستم ایمنی، تقریبا درصد از بزرگسالان در ایالات متحده، رینیت آلرژیک را به نوعی تجربه می کنند. بین تا درصد از جمعیت جهان نیز ممکن است دچار رینیت آلرژیک شوند |
تیروییدیت پس از زایمان و یا تیروییدیت التهاب تیرویید به دنبال زایمان نوزاد است. این اختلال در ابتدا می تواند منجر به پرکاری تیرویید شود و در نهایت باعث کم کاری تیرویید شود. تیروییدیت پس از زایمان یک بیماری غیر طبیعی است که در آن یک غده تیرویید با عملکرد طبیعی در سال اول پس از زایمان ملتهب می شود. تیروییدیت پس از زایمان اغلب چندین هفته تا ماه ها طول می کشد. اما تشخیص این اختلال دشوار است زیرا علایم آن اغلب با سایر علایم مشابه مانند استرس داشتن یک نوزاد و اختلالات خلقی پس از زایمان به اشتباه گرفته می شود. در بیشتر خانم هایی که تیروییدیت را تجربه می کنند، عملکرد تیرویید در طی تا ماه از شروع علایم به حالت عادی برمی گردد. اما این بیماری در برخی از زنان منجر به بروز عوارض دایمی می شود. این وضعیت درصد کمی (حدود در زن و یا در نفر) از زنان باردار را تحت ت ثیر قرار می دهد. تیرویید یک غده ریز در قسمت جلوی گردن است و کار آن ساخت هورمون های تیرویید می باشد. این هورمون ها از طریق جریان خون به تمام قسمت های بدن منتقل می شوند. هورمون های تیرویید نحوه استفاده بدن از انرژی را کنترل می کنند. آن ها تقریبا بر همه اعضای بدن ت ثیر می گذارند. وقتی تیرویید مقدار مناسب هورمون ها را ایجاد نمی کند، منجر به بروز برخی علایم بیماری در فرد می شود. تیروییدیت ممکن است تیرویید را بیش فعال کند (پرکاری تیرویید) این بدان معنی است که هورمون های تیرویید زیادی را به جریان خون ارسال می کند که در این شرایط ممکن است قسمت هایی از بدن خیلی سریع کار کند. اما با گذشت زمان این بیماری منجر به تیرویید کم تحرک ( می شود. این بدان معنی است که به اندازه کافی هورمون تیرویید ایجاد نمی کند. سپس عملکرد قسمت هایی از بدن کند می شوند. علت دقیق این اختلال مشخص نیست. تصور می شود که علت آن یک مشابه تیروییدیت هاشیموتو است. این دو نهاد از نظر آسیب شناسی قابل تشخیص نیستند. با این حال، زنانی که دچار تیروییدیت پس از زایمان می شوند، در اوایل بارداری و بعد از زایمان، غلظت بالایی از آنتی بادی های ضد تیرویید دارند. در نتیجه، اعتقاد بر این است که زنانی که دچار تیروییدیت پس از زایمان می شوند، سابقه بیماری تیرویید خود ایمنی زمینه ای داشته که به دلیل نوسانات عملکرد، پس از زایمان شعله ور می شوند. این شرایط اساسی بسیار شبیه تیروییدیت هاشیموتو است که در آن سیستم ایمنی به غده تیرویید حمله می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به تیروییدیت را افزایش دهد، از جمله: سابقه مشکلات تیرویید سابقه تیروییدیت پس از زایمان سابقه خانوادگی از مشکلات تیرویید غلظت بالای آنتی بادی های ضد تیرویید اختلال خود ایمنی مانند در حالی که تحقیقات بیشتری لازم است، برخی از بررسی ها نشان داده که احتمال دارد بین این اختلال و افسردگی پس از زایمان ارتباطی وجود داشته باشد. در نتیجه، زنانی که دچار افسردگی پس از زایمان شده اند، باید از نظر عملکرد تیرویید هم مورد بررسی قرار بگیرند. بیماران در طی تیروییدیت، ممکن است دو مرحله را تجربه کنند. التهاب و ترشح هورمون تیرویید در ابتدا ممکن است باعث ایجاد علایم خفیفی مانند علایم تیرویید بیش فعال ( از جمله موارد زیر شود: لرزش اضطراب تحریک پذیری افزایش حساسیت به گرما کاهش وزن غیر قابل توضیح ضربان قلب سریع یا این علایم به طور معمول یک تا چهار ماه پس از زایمان رخ می دهد و یک تا سه ماه طول می کشد. در مرحله دوم بیماری، با کاهش سلول های تیرویید، علایم خفیف و علایم تیرویید غیر فعال (کم کاری تیرویید) ایجاد می شود، از جمله: کمبود انرژی افزایش وزن افزایش حساسیت به سرما این علایم به طور معمول چهار تا شش هفته پس از برطرف شدن علایم شروع می شود و شش تا ماه طول می کشند. برخی از خانم ها علایم تنها پرکاری تیرویید یا فقط را بروز می دهند. در بیشتر خانم هایی که تیروییدیت ایجاد می کنند، عملکرد تیرویید معمولا طی تا ماه از شروع علایم سرانجام به حالت عادی باز می گردد. با این حال، برخی از زنانی که ااین اختلال را تجربه می کنند، از مرحله کم کاری تیرویید بهبود نمی یابند. در حالی که ممکن است راهی برای پیشگیری از بیماری وجود نداشته باشد، خانم ها می توانند در ماههای پس از زایمان برای مراقبت از خود اقداماتی بهتر است در صورت بروز هر یک از علایم این بیماری با پزشک خود مشورت کنند. زنانی که علایم و نشانه هایی از تیروییدیت پس از زایمان دارند باید برای بررسی عملکرد تیرویید خود به پزشک مراجعه کنند. وی برای بررسی سطح هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) و سطح هورمون تیرویید تیروکسین آزمایش خون را بررسی می کند. در صورت وجود عوامل خطر برای تیروییدیت پس از زایمان، پزشک احتمالا سه و شش ماه پس از زایمان عملکرد تیرویید بیمار را دوباره بررسی خواهد کرد. اگر نتایج تست تیرویید بیمار غیر طبیعی باشد، پزشک احتمالا طی یک تا دو هفته آزمایش های بیشتری را توصیه می کند. علاوه بر این، در صورت بروز تیروییدیت پس از زایمان، پزشک احتمالا بررسی های سالانه را به بیمار توصیه می کند. روش های تشخیصی مورد استفاده برای تشخیص تیروییدیت بستگی به مرحله بیماری دارد. اگر علایم پرکاری تیرویید وجود داشته باشد، یک آزمایش جذب ید رادیواکتیو اغلب می تواند تشخیص دهد که آیا تیروییدیت پس از زایمان می باشد یا بیماری گریوز، شایع ترین شکل پرکاری تیرویید است. برای اندازه گیری سطح هورمون های تیرویید ( T ) و هورمون های تحریک کننده تیرویید ( TSH ) معمولا می تواند تشخیص دهد که آیا مادر دچار کم کاری تیرویید است. برای اکثر زنان این یک شرایط موقتی است. مهم است که بیمار به پزشک اجازه دهد در طول درمان میزان نظارت بر سطح تیرویید را کنترل کند. سرانجام ممکن است پزشک بتواند داروهای بیمار را کاهش دهد زیرا تیرویید به سطح عملکرد طبیعی باز می گردد. درنهایت هشتاد درصد بیماران باید می تواند مصرف داروهای خود را قطع کنند. کسانی که آنتی بادی مثبت تیرویید دارند احتمالا در مرحله کم کاری تیرویید به دارو نیاز پیدا می کنند. درمان اختصاصی تیروییدیت پس از زایمان توسط پزشک شما بر اساس شرایط زیر انجام می شود: وضعیت بیماری نظر یا اولویت بیمار انتظارات برای دوره بیماری سن، سلامتی و سابقه پزشکی بیمار تحمل بیمار در مورد داروهای خاص، روش ها یا روش های درمانی درمان به مرحله بیماری و میزان علایمی که زن در آن تجربه می کند، بستگی دارد. برای خانم ها نظارت مستمر تیرویید بسیار مهم است زیرا درصد از زنان مبتلا به این تشخیص عملکرد در طی تا ماه از شروع علایم عملکرد طبیعی تیرویید دارند. بیشتر زنانی که دچار تیروییدیت پس از زایمان می شوند، در مراحل پرکاری تیرویید یا کم کاری تیرویید وضعیت خود نیازی به درمان ندارند. با این حال، پزشک به احتمال زیاد نحوه عملکرد تیرویید بیمار را از طریق آزمایش خون هر چهار تا هشت هفته کنترل می کند تا پیشرفت احتمالی کم کاری تیرویید در اولین فرصت تشخیص داده شود. در صورت بروز علایم و نشانه های شدید پرکاری تیرویید، پزشک احتمالا دارو های که اثرات هورمون تیرویید در بدن را مسدود می کند (بتا مسدود کننده) را پیشنهاد می دهد. مسدود کننده های بتا به طور معمول برای زنانی که شیر می دهند توصیه نمی شود. با این حال، بتا بلاکر پروپرانولول ( Inderal ) ممکن است توصیه شود زیرا در به اندازه سایر مسدود کننده های بتا تاثیر نمی گذارد. در موارد علایم شدید کم کاری تیرویید، به احتمال زیاد بیمار به مدت شش تا ماه به درمان هورمون تیرویید نیاز خواهد داشت. این روش درمانی شامل استفاده روزانه از لووتیروکسین هورمون مصنوعی تیرویید است. پزشک بعد از مصرف دارو، وضعیت بیمار را برای پیشرفت کم کاری تیرویید کنترل می کند. دوره پس از زایمان اغلب باعث ناراحتی جسمی و همچنین فراز و نشیب های عاطفی می شود. بر همین اساس زنان با تیروییدیت پس از زایمان بهتر است در روند درمانی خود با با پزشک همکاری کنند تا هر چه سریع تر بتوانند بهبودی خود را به دست آورند. در بعضی موارد، ممکن است بیمار به پزشک متخصص در غدد ترشح هورمون بدن (غدد درون ریز) ارجاع داده شود. بیماران برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است علایمی و اطلاعات شخصی اصلی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خود را یادداشت کنند و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود را بنویسند. در مورد تیروییدیت، برخی از سوال های اساسی که باید مطرح شوند، عبارتند از: به چه تست هایی نیاز دارم؟ آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟ بهترین دوره درمان برای وضعیت من چیست؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم یا وضعیت من می شود؟ آیا علل احتمالی دیگری برای علایم یا وضعیت من وجود دارد؟ آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا درطولانی مدت ادامه دارد؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ من بیماری و شرایط پزشکی دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را مدیریت کنم؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که می توانم از آن ها استفاده کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ احتمالا پزشک سوالاتی از بیمار می پرسد، از جمله: علایم شما چقدر شدید است؟ از چه زمانی شروع به تجربه علایم کردید؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بروز می کنند؟ چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا سابقه قبلی یا سابقه خانوادگی بیماری تیرویید دارید؟ |
اسکلروتراپی به طور موثری رگ های واریس و عنکبوتی را درمان می کند و اغلب برای درمان رگ های کوچک واریس در نظر گرفته می شود. اسکلروتراپی شامل تزریق یک محلول به طور مستقیم به ورید است. اسکلروتراپی نوعی از درمان است که پزشک دارو را به رگ های خونی یا رگ های لنفاوی تزریق می کند و باعث کوچک شدن آن ها می شود. معمولا برای درمان واریس یا به اصطلاح رگه های عنکبوتی کاربرد دارد. این روش غیر جراحی است و فقط نیاز به تزریق دارد. همچنین می توان از آن برای درمان اختلالات عروق خونی و لنفاوی که باعث شکل نادرست این عروق می شوند، استفاده کرد. اسکلروتراپی از محلول تحریک کننده ای به نام اسکلروزانت استفاده می کند که مستقیما به رگ یا رگ لنفاوی تزریق می شود. محلول باعث تحریک رگ و تورم آن می شود. این تورم جریان خون یا مایعات لنفاوی را قطع و رگ ها را کوچک می کند. بعد از اسکلروتراپی، رگ های درمان شده در طی چند هفته از بین می روند، اگرچه گاهی اوقات حتی می تواند یک ماه یا بیشتر هم طول بکشد. در برخی موارد، بیمار ممکن است به چندین درمان اسکلروتراپی نیاز داشته باشد. اسکلروتراپی اغلب برای درمان استفاده می شود. وریدهای واریسی همچنین به عنوان نارسایی مزمن وریدی شناخته می شوند. اسکلروتراپی همچنین برای معالجه برخی شرایط دیگر استفاده می شود، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عروق لنفاوی، عروق هایی هستند که مایع لنفاوی را حمل کرده و به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت ها کمک می کند. بواسیر وقتی رخ می دهد که رگ های خونی، اطراف روده را متورم و تحریک می کنند و باعث درد و اختلال در دفع مدفوع می شود. اسکلروتراپی ممکن است در صورت عدم موفقیت سایر درمان ها برای بواسیر مورد استفاده قرار گیرد. اسکلروتراپی برای درمان بواسیر معمولا در مواردی که بواسیر کوچکتر و خارجی باشد، استفاده می شود. هیدروسل یک رشد ناسالم مایعات در یک حفره بدن است. هیدروسل ها در بیضه ها متداول هستند. پزشکان به زنان باردار و شیردهی که قصد دارند این روند درمانی را انجام بدهند توصیه می کنند تا پایان دوره شیردهی و یا خود از انجام آن خودداری کنند. بسته به اندازه رگهای آسیب دیده، اسکلروتراپی می تواند برای درمان واریس و عنکبوت در مناطق زیر استفاده شود: پا ران مقعد مچ پا کشکک صورت (اغلب طرفین بینی) اسکلروتراپی می تواند منجر به بروز چند عارضه جانبی و جدی شود، از جمله: این روش می تواند دردناک باشد، به خصوص اگر عامل اسکلروزان در بافت های اطراف نشت پیدا کند. برخی از عوارض جانبی که ممکن است در محل تزریق رخ دهند، عبارتند از: کبودی قرمزی زخم های پوستی کوچک رگ های خونی متعدد ریز پوست تیره به صورت خط یا لکه مناطق قرمز رنگی که در اطراف محل های تزریق ظاهر می شوند بلند شده است تمام این عوارض جانبی باید طی چند روز فروکش کنند. خطوط قهوه ای یا لکه های قهوه ای نیز می توانند در نزدیکی منطقه درمان ایجاد شوند. برخی از عوارض جانبی ممکن است ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد تا کاملا از بین بروند. برخی عوارض دیگر که کمتر دیده می شود و به ندرت رخ می دهند اما ممکن است نیاز به درمان داشته باشند، عبارتند از: در اثر بروز اسکلروتراپی معمولا خفیف است اما باز هم می تواند باعث تورم، گرما و ناراحتی اطراف محل تزریق شود. پزشک برای کاهش التهاب می تواند یک مسکن درد مانند یا ایبوپروفن را تجویز کند. این امکان وجود دارد که توده ای از خون لخته شده در یک ورید تحت درمان تشکیل شود که ممکن است نیاز به تخلیه هم داشته باشد. به ندرت یک لخته خون به رگ عمیق تر در پا (ترومبوز ورید عمقی) نفوذ پیدا می کند. ترومبوز ورید عمقی خطر ابتلا به آمبولی ریوی (یک عارضه بسیار نادر اسکلروتراپی) را افزایش می دهد که یک وضعیت اضطراری است که در آن لخته از پا به ریه های بیمار انتقال پیدا می کند و شریان حیاتی را مسدود می کند. بر همین اساس در صورت علایمی مانند مشکل در تنفس، ه یا یا فرد باید سریعا به پزشک مراجعه کند. این روند درمانی ممکن است منجر به افزایش حباب های هوای ریز در جریان خون بیمار شوند. این حباب ها همیشه باعث بروز علایم نمی شوند، اما در برخی شرایط ممکن است بیمار علایم زیر را تجربه کند: غش سردرد حالت تهوع این علایم به طور کلی از بین می روند، اما در صورت بروز مشکل در حرکات اندام یا اختلال در احساس پس از انجام اسکلروتراپی، بیمار بهتر است سریعا با پزشک خود تماس بگیرد. در برخی مواقع این امکان وجود دارد که بیمار نسبت به محلول مورد استفاده برای درمان، داشته باشد، اما این موارد به ندرت رخ می دهد. قبل از اسکلروتراپی، پزشک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و تاریخچه پزشکی بیمار را بررسی می کند. برای انجام معاینه جسمی، پزشک رگ های درگیر و هر نوع بیماری زمینه ای عروق خونی بیمار را بررسی می کند. پزشک برای بررسی سابقه بیماری های فرد ممکن است در مورد موارد زیر سوالاتی را از بیمار بپرسد: آلرژی درمان قبلی واریس و نتایج درمانی آن بیماری های اخیر یا شرایط پزشکی موجود، مانند وضعیت قلب یا سابقه قبلی لخته شدن خون داروها یا مکمل هایی که فرد مصرف می کند، به خصوص آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم، رقیق کننده خون، مکمل های آهن یا مکمل های گیاهی در مواردی که بیمار از آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم یا رقیق کننده خون استفاده می کند، پزشک ممکن است برای کاهش احتمال خونریزی دستورالعمل خاصی را برای مصرف دارو ها چند روز قبل از اسکلروتراپی تجویز کند. بسته به نوع رگ های بیمار که درگیر شده اند، پزشک ممکن است از سونوگرافی از رگ های پاهای بیمار را تجویز کند. یک روش بدون درد است که از امواج صوتی برای تولید تصاویر از ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. اسکلروتراپی برای ارزیابی رگ مشکل ساز یا رگ لنفاوی نیاز به مشورت با پزشک دارد. اسکلروتراپی برای رگ های عنکبوتی معمولا در مطب متخصص پوست یا متخصص رگ انجام می شود. این عمل معمولا نیازی به یا آماده سازی خاصی ندارد. افراد قبل از عمل باید دستورالعمل پزشک را رعایت کنند و برای پیشگیری از تحریک پوست از تراشیدن یا استفاده از هر نوع لوسیون بر روی پاها خودش خودداری کند و حتی بعد از انجام جراحی، تا زمان بهبودی کامل محل تزریق، از لوسیون استفاده نکند. علاوه بر آن بیمار باید برای انجام راحت تر جراحی، لباس مناسب و گشاد بپوشد به نحوی که پاهای فرد به راحتی در معرض دید باشند. اسکلروتراپی به طور معمول در مطب پزشک انجام می شود و به بیهوشی نیازی ندارد و به طور کلی کمتر از یک ساعت زمان می برد. برای این روش، بیمار باید روی پشت خود دراز کشیده و پاهای خودش را کمی بلند کند. پزشک بعد از از تمیز کردن ناحیه مورد نظر با الکل، پزشک با استفاده از یک سوزن ریز به آرامی یک محلول را به ورید بیمار تزریق می کند. با سوزن ریز، پزشک شما رگ آسیب دیده را با یک ماده اسکلروزان کننده تزریق می کند. عوامل اسکلروزان که معمولا در اسکلروتراپی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: polidocanol سدیم تتادادسیل سولفات محلول های نمکی هایپرتونیک محلول مایع یا فوم باعث می شود که دیواره های ورید تزریق شده بسته نشوند، بنابراین خون به رگهای آلوده هدایت نمی شود. با گذشت زمان، بدن شما رگ آسیب دیده را جذب می کند و باعث می شود کمتر دیده شود و ناراحت کننده باشد. براساس اندازه رگ یا رگهای تحت درمان، ممکن است به چهار روش درمانی نیاز داشته باشید. محلول با تحریک بافت داخلی ورید تاثیر خودش را می گذارد. برخی از محلول ها حاوی بی حسی موضعی به نام لیدوکایین هستند. سرانجام، ورید تبدیل به بافت زخم شده و ناپدید می شود. گاهی اوقات به خصوص در رگ های بزرگ تر ممکن است از یک نسخه فوم از محلول استفاده شود. فوم بر روی رگ های بیشتری تاثیر می گذارد. برخی از افراد هنگام وارد شدن سوزن به داخل رگ گرفتگی جزیی را تجربه می کنند. اما بیمار باید در صورت درد زیاد به پزشک خود بگوید. در صورت نشت محلول از ورید به بافت اطراف، ممکن است درد ایجاد شود. پس از برداشتن سوزن، پزشک محل را ماساژ می دهد تا خون از رگ تزریق شده خارج شود و محلول را پراکنده کند. پزشک یک پد فشرده سازی را بر روی محل تزریق قرار می دهد. تعداد تزریق بستگی به تعداد و اندازه رگ های تحت درمان دارد. بیمار به راحتی می تواند بعد از اسکلروتراپی بلند شود و راه برود. پیاده روی و حرکت دادن پاها برای جلوگیری از ایجاد لخته های خون بسیار مهم است. بیمار برای حفظ فشرده سازی روی رگهای تحت درمان باید معمولا تا دوهفته از جوراب های واریس یا بانداژ استفاده کند. بیشتر افراد در همان روز می توانند فعالیت های عادی روزانه خود را شروع کنند، اما بهتر است بیمار بلافاصله رانندگی نکند و تا دو هفته بعد از عمل، از انجام ورزش شدید جلوگیری کند. همچنین در این مدت از قرار گرفتن مناطق تحت درمان در معرض آفتاب جلوگیری شود. التهاب ناشی از تزریق ها همراه با قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند منجر به ایجاد لکه های تیره روی پوست شود. در ساعت اول بعد از اسکلروتراپی، ممکن است به بیمار توصیه شود جوراب یا جوراب واریس بپوشد. بیمار باید فقط باید هنگام دوش گرفتن آن ها را بردارد. برای هرگونه ناراحتی باید از داروهای مبتنی بر استامینوفن استفاده شود. داروهای ضد التهابی مانند آسپرین و ایبوپروفن می توانند بر روند لخته شدن خون ت ثیر بگذارند. در طول دو روز اول درمان، از نور آفتاب، حمام گرم، سونا، استخر و ساحل خودداری شود. بیمار همچنین باید فعال باشد تا احتمال لخته شدن خون را کاهش یابد. با این وجود از تمرینات هوازی مانند دویدن و وزنه برداری برای چند روز خودداری شود. بیمارانی که برای درمان رگ های واریس کوچک یا بزرگ تحت درمان قرار می گیرند معمولا انتظار دارند که در سه تا شش هفته نتایج قطعی روند درمانی خود را ببینند. اما واقعیت این است که درمان رگ های بزرگتر ممکن است سه تا چهار ماه برای نتیجه گیری بهتر طول بکشد و حتی فرد به چندین بار درمان در طول این مدت نیاز داشته باشد. رگهایی که به درمان پاسخ می دهند عموما برنمی گردد، اما ممکن است رگ های جدید ظاهر شوند. پزشک احتمالا یک ماه بعد از عمل، یک معاینه دیگری را برای بررسی وضعیت بیمار توصیه می کند تا تشخیص دهد که نیازی به جلسات بعدی درمان دارد و یا ندارد. به طور کلی، بیمار باید برای انجام جلسه اسکلروتراپی بعدی حدود شش هفته صبر کند. مطالعات مربوط به اسکلروتراپی به عنوان درمانی برای و رگ های عنکبوتی نشان می دهد که موفقیت کلی این روند درمانی برای از بین بردن رگ ها حدود تا درصد است. اسکلروتراپی معمولا یک روش جزیی و غیر تهاجمی برای رفع رگهای مشکل ساز است. پیش آگهی اسکلروتراپی خوب است زیرا عوارض جانبی جدی در این روش درمانی به ندرت دیده می شود. افرادی که نگران خطرات و مزایای اسکلروتراپی هستند، باید در مورد این روش با پزشک صحبت کنند و در جستجوی نظر دوم باشند. همچنین عاقلانه است که با یک بیمه گر تماس بگیرند تا از شرایط بیمه ای خود آگاه شوند. اسکلروتراپی اگر به دلایل زیبایی انجام شود، معمولا تحت پوشش بیمه نیست. اما اگر علایم پزشکی مربوط به واریس را تجربه کنید، بیمه شما ممکن است این روش را تحت پوشش قرار دهد. هنگامی که رگ های عنکبوتی فقط یک نگرانی از نظر زیبایی باشد، ممکن است بیمه این روال را پوشش ندهد. برخی از بیمه گذاران ممکن است از افراد بخواهند که قبل از امتحان اسکلروتراپی، مانند کرایوتراپی برای مسدود کردن رگ ها را امتحان کنند. هنگامی که اسکلروتراپی برای بیماری دیگری مانند بواسیر استفاده می شود، در صورت لزوم از نظر پزشکی نیز تحت پوشش قرار می گیرد. سایر راهکارهای درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد: بسته شدن ورید با جراحی کرایوتراپی یا انجماد رگ ها جراحی برداشتن رگ ها در موارد شدید، استفاده از نور برای محو شدن رگ ها فرسایش وریدی، با استفاده از گرما بر روی ورید ناقص |
مشکلات باروری می توانند ناباروری را افزایش دهد. دریافت پشتیبانی و مشاوره ممکن است سطح اضطراب و را کاهش و احتمال باردار شدن را افزایش دهد. کافیین می تواند بر باروری زنان ت ثیر منفی بگذارد. علاوه بر آن مصرف کافیین زیاد قبل از بارداری نیز با افزایش خطر سقط جنین همراه است. بر همین اساس زنانی که سعی در باردار شدن دارند بهتر است میزان مصرف کافیین خود را محدود کنند. مصرف مکمل های آهنی که از غذاهای گیاهی حاصل می شود، ممکن است خطر ناباروری تخمک گذاری را کاهش دهد. از طرفی به نظر می رسد که مصرف از منابع حیوانی تاثیری در میزان باروری زنان ندارد. علاوه برآن سعی کنید مکمل های آهن را همراه با غذاها یا نوشیدنی های حاوی مصرف کنید تا جذب آن ها افزایش پیدا کنند. می تواند بر باروری ت ثیر منفی بگذارد و مصرف بیش از حد آن می تواند تا حدود زیادی احتمال باروری را کاهش دهد. زنانی که قصد باردار شدن دارند بهتر است برای بهبود و تقویت بارداری خود، از مصرف آن جدا خودداری کنند. کمبود یا اضافه وزن می تواند احتمال بارداری را کاهش دهد. حفظ وزن مناسب یکی از مهمترین عوامل در تقویت باروری است. در حقیقت، کمبود یا اضافه وزن با افزایش ناباروری همراه است، چون مقدار چربی ذخیره شده در بدن زنان بر عملکرد قاعدگی آن ها ت ثیر می گذارد. خانم هایی که وزن نامتناسبی دارند، دوره قاعدگی طولانی تری را تجربه می کنند، و این امر می تواند بارداری را دشوارتر سازد بر همین اساس آن ها می توانند برای بهبود شانس باردار شدن، بهتر است وزن مناسب خود را به دست آورند و آن را حفظ کنند. برخی منابع معتقدند که فیتواستروژن های موجود در سویا می توانند در سطح هورمون اختلال ایجاد کرده و باعث مشکلات باروری شوند. چندین مطالعه روی حیوانات نشان داده است که مصرف سویا با کاهش کیفیت اسپرم در موشهای صحرایی نر و کاهش باروری در موش های ماده همراه است. بررسی ها نشان می دهد که حتی مقادیر اندکی از محصولات سویا باعث تغییر رفتارهای جنسی در فرزند پسر می شوند. اما این اثرات منفی معمولا فقط با سویا غیرمجاز همراه است و سویا تخمیر شده معمولا برای خوردن بی خطر است. برخی مکمل های طبیعی ممکن است شانس بارداری زنان را افزایش دهند، از جمله: مصرف ماکا، باروری را بهبود می بخشد. اما تاثیر آن بر روی انسان ها هنوز به طور کامل مشخص نشده است. گرده زنبور عسل می تواند در بهبود عوامل زیر و در نتیجه تقویت بارداری موثر باشد: تغذیه مناسب تقویت باروری در مردان بررسی ها بر روی حیوانات نشان داد که ممکن است سلامت باروری در موش صحرایی را بهبود بخشد. ژله رویال که توسط زنبورها نیز تهیه می شود، دارای موارد زیر براری سلامتی است: آهن قند ها کلسیم چربی ها ویتامین ها اسیدهای آمینه اسیدهای چرب تغذیه مناسب برای بدن سالم و دستگاه تولید مثل بسیار ضروری است. در واقع، بررسی نشان داده اند که خوردن یک رژیم غذایی مغذی و ایجاد تغییرات مثبت در شیوه زندگی می تواند به تقویت باروری و آماده سازی بدن برای بارداری کمک کند. علاوه بر این، نحوه انتخاب درست زندگی و غذا خوردن می تواند بر روی کیفیت اسپرم و تخمک ت ثیر زیادی داشته باشد. بنابراین افرادی که قصد دارند شانس باروری خود را افزایش دهند باید از همین امروز انتخاب تغذیه سالم و شیوه زندگی مناسب را شروع کنند. |
درد چشم شایع است، اما شایع ترین علت های درد چشم نشان دهنده یک بیماری جدی نمی باشد. بیشتر اوقات، درد چشم بدون دارو و درمان برطرف می شود. بسته به محل آن، درد چشم می تواند یک درد سطحی و یا درد مداری در داخل چشم رخ دهد. درد چشم که در سطح رخ می دهد ممکن است باعث احساس سوزش یا خارش شود. درد سطحی معمولا در اثر تحریک جسم خارجی، عفونت یا تروما ایجاد می شود. اغلب، این نوع از درد چشم به راحتی با قطره چشم یا استراحت درمان می شود. درد چشم که عمیق تر در چشم ایجاد می شود ممکن است منجر به بروز علایمی مانند زدن چشم یا لرزش کند. این نوع از درد چشم ممکن است نیاز به درمان عمیق تری داشته باشد. اگر همراه با درد چشم، بینایی شما مختل شده است سریعا به پزشک مراجعه کنید. شایع ترین علت های درد چشم سطحی که درد از سطح چشم سرچشمه می گیرد عبارتند از: شایع ترین علت درد چشم، صرفا وجود چیزی در چشم شما است. این جسم خارجی در چشم می تواند مژه، یک تکه خاک یا مواد آرایشی باشد. داشتن یک می تواند باعث سوزش، قرمزی، چشمان آبکی و درد شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ملتحمه بافتی است که جلوی چشم و قسمت زیرین پلک را پوشش می دهد و می تواند آلوده و ملتهب شود. ملتحمه اغلب ناشی از حساسیت یا عفونت است. به بیماری ملتحمه، چشم صورتی نیز گفته می شود. شایع ترین علایم چشم صورتی شامل موارد زیر است: قرمزی در یک یا هر دو چشم خارش در یک یا هر دو چشم احساس ناخوشایند در یک یا هر دو چشم ترشح در یک یا هر دو چشم که پوستی را در طول شب ایجاد می کند که ممکن است مانع از باز شدن چشم یا چشم شما در صبح شود. چشم صورتی معمولا در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی، یک واکنش آلرژیک، یا در نوزادان مجاری اشک ناقص باز شده ایجاد می شود. درمان ها می توانند به رفع ناراحتی چشم صورتی کمک کنند. از آنجا که چشم صورتی می تواند مسری باشد، تشخیص زودرس و درمان می تواند به محدود شدن شیوع آن کمک کند. افرادی که از لنزهای تماسی موقت استفاده می کنند و یا لنزهای خود را به درستی ضد عفونی نمی کنند، مستعد ابتلا به درد چشم ناشی از تحریک یا عفونت هستند. سایش قرنیه یک خراش سطحی در پنجره روشن و محافظ در جلوی چشم (قرنیه) است. قرنیه می تواند با تماس با گرد و غبار، خاک، شن و ماسه، تراش چوب، ذرات فلزی، لنزهای تماسی یا حتی لبه یک کاغذ خراشیده شود. ساییدگی قرنیه ناشی از ماده گیاهی (مانند سوزن کاج) معمولا نیاز به توجه ویژه دارد زیرا می توانند باعث ایجاد تاخیر در التهاب در داخل چشم ( شوند. ابتلا به سایش قرنیه باعث می شود شما احساس کنید چیزی در چشم تان وجود دارد. با این حال، درمان هایی که به طور معمول محرک های چشم را از بین می برند، مانند شستشو با آب صورت سایش قرنیه، درد و ناراحتی را کاهش نمی دهد. علایم و نشانه های سایش قرنیه شامل موارد زیر است: درد سرخی سردرد حساسیت به نور احساس ناخوشایندی در چشم در صورت سایش قرنیه، سریعا به دنبال مراقبت پزشکی باشید. در صورت عدم درمان، می تواند آلوده شده و منجر به زخم قرنیه شود. اقدامات فوری که شما می توانید برای سایش قرنیه انجام دهید: پلک بالا را روی پلک پایین بکشید. چشم خود را با آب تمیز یا محلول شور بشویید. چندین بار چشمک بزنید. این ممکن است ذرات کوچک را از بین ببرد. بیشتر ساییدگی های قرنیه طی یک یا دو روز بهبود می یابد. سوختگی های شیمیایی چشم می تواند باعث درد قابل توجهی شود. این سوختگی ها اغلب نتیجه قرار گرفتن در معرض مواد تحریک کننده مانند سفید کننده ها یا منابع شدید نور مانند خورشید، اتاق های برنزه کننده یا مواد مورد استفاده در جوشکاری هستند. هنگامی رخ می دهد که غدد چربی در لبه پلک آلوده یا ملتهب شوند. بلفاریت می تواند باعث درد شود. عفونت بلفاریت می تواند گره یا برآمدگی برجسته ای روی پلک ایجاد کند. که به آن و یا برآمدگی پلک گفته می شود. یک گل مژه می تواند بسیار دردناک باشد و ناحیه اطراف آن معمولا برای لمس کردن بسیار حساس است. علایم بلفاریت به طور معمول در صبح بدتر است. آنها شامل موارد زیر هستند: چشمان خیس چشم های قرمز چسبیده به پلک چشمک زدن بیشتر حساسیت به نور پلک های خارش دار پلک های قرمز و تورم مژه های پوسته پوسته پلک هایی که چرب به نظر می رسند. پوسته پوسته شدن پوست در اطراف چشم حسی ناخوشایند، سوزش یا سوزش در چشم ها تاری دید که معمولا با چشمک زدن بهبود می یابد. بلفاریت اغلب یک بیماری مزمن است که درمان آن دشوار است. بلفاریت می تواند ناراحت کننده و ناخوشایند باشد. اما معمولا باعث آسیب دایمی در بینایی شما نمی شود و مسری نیست. درد چشم که در داخل چشم وجود دارد ممکن است با شرایط زیر ایجاد شود: این حالت با افزایش فشار داخل چشم رخ می دهد. علایم جانبی ناشی از شامل تهوع و سردرد است. افزایش ناگهانی فشار، یک وضعیت اورژانسی است و برای جلوگیری از افت دایمی بینایی به درمان فوری لازم دارد. علایم و نشانه های گلوکوم بسته به نوع و مرحله وضعیت شما متفاوت است. مثلا: گلوکوم زاویه باز لکه های کور در سمت خود (محیطی) یا بینایی مرکزی، به طور مکرر در هر دو چشم دید تونل در مراحل پیشرفته گلوکوم حاد با زاویه بسته چشم درد سردرد شدید هاله دور چراغ قرمزی چشم در صورت عدم درمان، گلوکوم در نهایت باعث کوری خواهد شد. حتی با درمان، حدود درصد از مبتلایان به گلوکوم حداقل در یک چشم در طی سال کور می شوند. در پشت کره چشم ممکن است منجر به درد چشم همراه با از دست دادن بینایی شود. نوریت اپتیک ناشی از یک بیماری خود ایمنی یا عفونت باکتریایی یا ویروسی ممکن است باعث التهاب شود. نوریت نوری معمولا یک چشم را درگیر می کند. علایم آن ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد چراغ چشمک زن از بین رفتن در یک چشم از دست دادن میدان دید از دست دادن بینایی رنگی می تواند باعث فشار پشت چشم ها و درد در یک یا هر دو چشم شود. درد چشم مداری همچنین می تواند عارضه جانبی حملات باشد. آسیب دیدگی چشم که می تواند در هنگام برخورد فرد با جسم یا درگیری در تصادف رخ دهد، می تواند باعث درد چشم مداری شود. اریت و یا التهاب در عنبیه می تواند باعث ایجاد درد در عمق چشم شود. علایم دیگری که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند، عبارتند از: درد شدید چشم تغییر دید ناگهانی و چشمگیر درد شکم و استفراغ که همراه با درد چشم درد بسیار شدید، لمس کردن چشم غیرممکن است. درد چشم ناشی از تروما یا قرار گرفتن در معرض ماده شیمیایی یا نور درمان درد چشم بستگی به علت درد دارد. متداول ترین روش های درمانی شامل موارد زیر است: بهترین راه برای درمان بسیاری از شرایطی که باعث درد چشم می شود، این است که اجازه دهید چشم های شما استراحت کند. خیره شدن به صفحه کامپیوتر یا تلویزیون می تواند باعث ایجاد چشم شود، بنابراین ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک روز یا بیشتر با چشمان پوشیده شده استراحت کنید. اگر غالبا از لنزهای تماسی استفاده می کنید، با پوشیدن عینک می توانید درد را تسکین دهید. پزشکان ممکن است به مبتلایان به بلفاریت یا گل مژه توصیه کنند حوله های گرم و مرطوب را روی چشم خود بمالند. این کار باعث پاکسازی غده چربی گرفته شده و یا فولیکول مو کمک می کند. اگر بدن یا ماده شیمیایی بیگانه ای به چشم شما آسیب زده و منجر به درد در چشم شه، چشم خود را با آب یا محلول نمکی شستشو دهید تا مواد محرک را خارج کنید. قطره های ضد باکتریایی و آنتی بیوتیک های خوراکی ممکن است برای درمان عفونت های چشم که باعث درد می شوند، از جمله ملتحمه و ساییدگی قرنیه مورد استفاده قرار گیرد. قطره چشم و داروهای خوراکی می توانند به کاهش درد همراه با آلرژی در چشم کمک کنند. افراد مبتلا به گلوکوم ممکن است از قطره های دارویی برای کاهش فشار خارجی در چشم خود استفاده کنند. برای عفونت های جدی تر، مانند نوریت نوری و یووییت قدامی ( iritis ) ، پزشک ممکن است به شما بدهد. اگر درد شدید باشد و باعث ایجاد اختلال در زندگی روزانه شما شود، پزشک ممکن است برای تسکین درد تا زمانی که شرایط زمینه ای درمان شود، یک داروی ضد درد را تجویز کند. گاهی اوقات برای ترمیم آسیب های وارد شده توسط جسم خارجی یا سوختگی به جراحی نیاز است. با این حال، این موارد به ندرت رخ می دهد. افراد مبتلا به گلوکوم ممکن است برای بهبود وضعیت چشم خود نیاز به درمان لیزر داشته باشند. بیشتر درد چشم بدون درمان خفیف و کم رنگ برطرف می شود. درد چشم و شرایط اساسی که باعث آن می شود به ندرت منجر به آسیب دایمی چشم خواهد شد. با این حال، همیشه اینگونه نیست. برخی از شرایطی که باعث درد چشم می شوند در صورت عدم درمان نیز ممکن است مشکلات جدی تر را ایجاد کنند. در صورت عدم تشخیص و درمان، گلوکوم می تواند باعث مشکلات بینایی و در نهایت نابینایی شود. اگر احساس درد چشم را که ناشی از چیزی مانند مژه در چشم نیست، تجربه کردید، در اسرع وقت به پزشک چشم خود مراجعه کنید. پیشگیری از درد چشم با محافظت از چشم شروع می شود. موارد زیر روش هایی برای جلوگیری از درد چشم است: با پوشیدن عینک یا عینک ایمنی در هنگام ورزش کردن، چمن زنی و یا کار با ابزار دستی، از بسیاری از دلایل درد چشم مانند خراش و سوختگی جلوگیری کنید. مواد شیمیایی مستقیم و عوامل قدرتمندی نظیر پاک کننده های خانگی، مواد شوینده و کنترل آفات می توانند باعث آسیب به چشم شود. هنگام استفاده از آنها از بدن خود محافظت کنید. از دادن یک اسباب بازی به کودک خود که می تواند به چشم آنها آسیب برساند، خودداری کنید. لنزهای خود را بطور کامل و مرتب تمیز کنید. به موقع عینک خود را بپوشید تا زمان استراحت چشم شما فراهم شود. سعی کنید زیاد از لنز استفاده نکنید. |
بواسیر شامل رگه های متورم در مقعد و قسمت های پایین رکتوم می باشد که در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز لخته یا برآمدگی شود. درمان بواسیر احتمالا نیاز به عمل جراحی دارد. اما خوشبختانه، برخی از غذاها می توانند به تسکین علایم و حتی در وهله اول به جلوگیری از بروز آن کمک کند. بر همین اساس ما سعی کردیم برای کمک به شما رژیم غذای برای مبارزه با بواسیر را در این مقاله مورد بررسی قرار دهیم. هنگام تلاش برای جلوگیری از شعله ور شدن شمع ها، یکی از مهمترین قوانین این است که به اندازه کافی فیبر بخورید. دو نوع فیبر در مواد های غذایی وجود دارند. فیبر های محلول که در دستگاه گوارش ژلی را تشکیل می دهد و توسط باکتری های معده قابل هضم هستند اما فیبر نامحلول به حجیم شدن مدفوع کمک می کند. برای داشتن یک دستگاه گوارشی سالم، به هر دو فیبر محلول و نامحلول نیاز نیاز دارید. حبوبات دانه های خوراکی گیاهان در خانواده Fabaceae هستند. آنها شامل موارد زیر می باشند: لوبیا نخود عدس سویا بادام زمینی نخود فرنگی حبوبات هر دو نوع فیبر را برای بدن شما تامین می کنند اما آن ها بیشتر حاوی فیبرهای محلول هستند. به عنوان مثال، فنجان ( گرم) عدس پخته شده تقریبا گرم فیبر دارد. این تقریبا نیمی از مصرف فیبر توصیه شده را برای شما تامین می کند. اکثر بزرگسالان باید تا گرم فیبر را در روز دریافت کنند، البته این بسته به سن و جنس افراد ممکن است متفاوت باشد. عدس و سایر حبوبات می توانند حجم مدفوع را افزایش داده و از بروز یبوست جلوگیری می کند که این عامل می تواند به جلوگیری از بواسیر یا تسکین علایم آن کمک کند. غلات کامل گیاهان دارویی در نظر گرفته می شوند. غلات کامل سرشار از فیبر نامحلول هستند. بر همین اساس به حرکت هضم کاهش درد و ناراحتی همراه با بواسیر کمک می کنند. برای کاهش و یا تسکین علایم بواسیر می توانید بلغور جو دوسر را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. بلغور جو دوسر حاوی نوع خاصی از فیبر محلول به نام بتا گلوکان است که در عملکرد باکتری های مفید روده موثر هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سبزیجات ترد شامل کلم بروکلی، گل کلم، کلم بروکسل، کلم، تربچه و شلغم و کلم است. در حالی که آنها به دلیل خاصیت ضد سرطانی بودنشان مشهور هستند، اما مقدار قابل توجهی از فیبر نامحلول بدن را نیز تامین می کنند به عنوان مثال، فنجان ( گرم) کلم بروکلی خام حدود گرم فیبر غذایی را ت مین می کند که همگی نامحلول هستند. علاوه بر این، سبزیجات ترد حاوی گلوکوزینولات، یک ماده شیمیایی گیاهی است که می تواند توسط باکتری های روده تجزیه شود. یک مطالعه در بزرگسال نشان داد که افزایش مصرف سبزیجات صلیبی به میزان . گرم در هر پوند ( گرم در کیلوگرم) از وزن بدن میکروبیوم روده را در عرض هفته متنوع کرد. تنوع باکتری های روده به سلامت کمک می کند. همچنین فیبر نامحلول موجود در این سبزجات در جلوگیری از بروز بواسیر تاثیر زیادی دارد. کنگر فرنگی حاوی فیبر زیادی است و مانند بسیاری از غذاهای سرشار از فیبر در تغذیه باکتری های مفید روده کمک می کند. بررسی ها نشان داده که اینولین (نوعی فیبر محلول در کنگر فرنگی) تعداد باکتریهای مفید روده مانند Bifidobacteria و Lactobacilli را افزایش می دهد و ممکن است با سالم نگه داشتن روده از بروز شمع ها جلوگیری کرده و باعث تسکین علایم آن شود. سبزیجات ریشه ای مانند سیب زمینی شیرین، شلغم، چغندر، هویج و سیب زمینی پر از مواد مغذی بوده و آنها سرشار از فیبر سالم روده هستند که حاوی حدود - گرم در هر وعده هستند. علاوه بر این، سیب زمینی های پخته شده و سرد شده حاوی نوعی معروف به نشاسته مقاوم هستند که بدون هضم از دستگاه گوارش عبور کرده و مانند فیبر محلول، به تغذیه باکتری های مفید روده کمک می کند و با پیشگیری از بروز ممکن است علایم شمع را تسکین دهد. بهترین راه برای ترکیب سبزیجات ریشه ای در رژیم غذایی این است که آن ها را بو داده یا بخارپز کرده و یا بجوشانید. آن ها جایگزین مناسبی برای سیب زمینی سرخ کرده هستند. کدو انواع مختلفی دارد و تا حدودی می توان انواع آن در تمام فصول در دسترس قرار دارند. در بین آن ها کدوی حلوایی فیبر بیشتری دارد که می تواند در مقابله با بواسیر نقش موثری داشته باشد. می توانید برای کمک به سلامت دستگاه گوارش خود کدحلوایی را آب پز کنید و با سس بخورید. یکی دیگر از سبزیجات عالی برای تسکین علایم بواسیر، فلفل دلمه ای است. هر فنجان ( گرم) فلفل دلمه ای خرد شده گرم فیبر مورد نیاز بدن را تشکیل می دهد. فلفل دلمه ای با مقدار از نیاز روزانه فیبر شما را تامین می کند. حتما این میوه را با پوست مصرف کنید، زیرا پوست آن حاوی مقدار زیادی فیبر نامحلول است. سیب مانند گلابی، دارای مقدار چشمگیر فیبر است. به عنوان مثال، یک سیب متوسط تقریبا گرم فیبر دارد. علاوه بر این، برخی از این حاوی پکتین است. پکتین فیبر محلولی است که باعث ایجاد قوام ژل مانند در دستگاه گوارش می شود و به نرم شدن و حجیم کردن مدفوع کمک می کند، زورزدن برای دفع را کاهش داده و از ناراحتی های مربوط به بواسیر جلوگیری می کند. در حالی که انواع توت ها دارای فیبر هستند، تمشک به عنوان یک نیروگاه بسته بندی شده فیبر شناخته می شود. به سادگی فنجان ( گرم) تمشک خام گرم فیبر مورد نیاز بدن را تامین می کند. موز با داشتن پکتین و نشاسته مقاوم یک ماده غذایی ایده آل برای ترکیب در رژیم غذایی برای تسکین علایم بواسیر است. یک موز متوسط، - سانتی متر گرم فیبر دارد و یک میوه عالی برای تسکین علایم بواسیر است. هیدراته ماندن به نرمتر و راحت تر شدن مدفوع کمک می کند. میزان مصرف آب میزان بستگی به سن، جنس و میزان فعالیت شما دارد. برای طعم دار کردن آب روزانه خود می توانید آن را با برش های لیمو یا انواع توت ها خوشمزه کنید. بهترین راه برای جلوگیری از بواسیر، کم کردن مصرف غذاهای است که فیبر کمتری دارند چون آن ها می تواند را و حتی علایم بواسیر را بدتر کنند. برای پیشگیری و یا بدتر شدن علایم بواسیر بهتر است از خوردن موارد زیر خودداری کنید. اینها شامل شیر، پنیر و انواع دیگر است. غذاهای شور ممکن است باعث نفخ شوند و بواسیر را حساس تر کنند. این غذاها فیبر کم و سدیم زیادی دارند و خطر ابتلا به یبوست را افزایش می دهند. هضم غذاهای سرخ شده تا حدودی ممکن است سخت و دشوار باشد: این نوشیدنی ها، به خصوص قهوه، ممکن است مدفوع را سخت کرده و دفع آن را دردناک تر کند. مصرف الکل مانند نوشیدنی های کافیین دار، نوشیدنی های الکلی می توانند مدفوع را خشک کرده و ناراحتی شمع ها را تشدید کنند. خط آخر بواسیر یا شمع ها می توانند درد و ناراحتی زیادی ایجاد کنند. در حالی که برخی از غذاها ممکن است علایم آن را بدتر کنند، برخی دیگر می توانند بسیار مفید باشند. افزایش فیبر ممکن است به کاهش علایم بواسیر کمک کند. غلات، حبوبات، سبزیجات و میوه ها دارای فیبر هستند. خوردن بیشتر از آنها ممکن است در حفظ منظم و دفع یبوست و بواسیر موثر باشد. با این حال، اگر علایم شما بهبود نیافته یا وخیم تر شود، به پزشک خود مراجعه کنید تا بهترین برنامه درمانی را برای شما تعیین کند. |
آیورت بزرگترین شریان بدن است که خون غنی از اکسیژن را از قلب به بقیه بدن انتقال می دهد. باریک شدن آیورت (انسداد آیورت) عملکرد قلب را سخت تر می کند. انسداد آیورت به طور کلی در بدو تولد (مادرزادی) رخ می دهد. اگرچه این بیماری می تواند بر هر بخشی از آیورت ت ثیر بگذارد، اما اغلب این نقص در نزدیکی رگ خونی به نام داکتوس شریانی ایجاد می شود. علایم آن می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. بسته به میزان انسداد ممکن است بیماری تا بزرگسالی شناسایی نشود. انسداد آیورت اغلب همراه با نقایص قلبی دیگر رخ می دهد. اگرچه درمان معمولا موفقیت آمیز است، اما این شرایط نیاز به پیگیری مادام العمر دارد. پزشکان هنوز تشخیص نداده اند که چه چیزی باعث انسداد آیورت می شود. این بیماری به طور کلی در بدو تولد (مادرزادی) وجود دارد. شایعترین نقص هنگام تولد است. به ندرت، انسداد آیورت بعدا در زندگی ایجاد می شود. شرایط یا حوادثی که می تواند آیورت را تنگ کند و منجر به این بیماری شوند، عبارتند از: آسیب دیدگی سخت شدن شریان ها (آترواسکلروز) شریان های التهابی ( با انسداد آیورت، محفظه سمت چپ قلب (بطن چپ) برای پمپاژ خون سخت تر عمل می کند و فشار خون در بطن چپ افزایش می یابد. این وضعیت ممکن است باعث ضخیم شدن دیواره بطن چپ (هایپرتروفی) شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انسداد آیورت اغلب همراه با سایر نقایص مادرزادی قلب اتفاق میفتد. برخی از بیماری های قلبی اغلب با انسداد آیورت همراه هستند، از جمله: دریچه آیورت، محفظه چپ (بطن چپ) قلب را از آیورت جدا می کند. یک دریچه آیورت دو تایی به جای سه تایی دارای دو فلاپ (ضربان) است. بسیاری از افراد که دارای انسداد آیورت هستند، دریچه آیورت دو تایی دارند. تنگی زیر آیورت هنگامی اتفاق میفتد که ناحیه زیر دریچه آیورت دچار تنگی و یا انسداد شده و مانع جریان خون از بطن چپ به آیورت می شود. مجرای داکتوس عروق خونی است که شریان ریوی چپ یک نوزاد را به آیورت متصل می کند و اجازه می دهد تا خون در حالی که کودک در رحم در حال رشد است، از ریه ها دور بزند. اندکی پس از تولد، مجاری داکتوس بسته می شود اما اگر باز بماند می تواند یک عامل خطر برای انسداد آیورت باشد. برخی از افراد با سوراخ در دیواره (سپتوم) بین حفره های فوقانی قلب (نقص سپتوم دهلیزی) یا حفره های تحتانی قلب (نقص سپتوم بطنی) متولد می شوند. در این شرایط خون اکسیژن دار سمت چپ قلب با خون فاقد اکسیژن در سمت راست قلب مخلوط شود. دریچه میترال بین حفره های بالا و پایین سمت چپ قلب قرار دارد و اجازه می دهد تا جریان خون در سمت چپ قلب جریان یابد. در، دریچه باریک می شود. در نتیجه، حرکت خون بین حفره های بالا و پایین سمت چپ قلب کاهش می یابد و فشار را در محفظه فوقانی سمت چپ (دهلیز) افزایش می دهد. خون غنی از اکسیژن از ریه ها از طریق رگ هایی که به محفظه فوقانی سمت چپ وصل می شوند، به قلب باز می گردند. افزایش فشار در دهلیز چپ ممکن است منجر به علایم احتقان ریه شود. این علایم شامل، مشکل در تنفس در هنگام ورزش و خواب است. انسداد آیورت در مردان بیشتر از زنان است، همچنین در افرادی که شرایط ژنتیکی خاصی دارند مانند سندرم ترنر شیوع بیشتری دارد. علایم انسداد آیورت به شدت آن بستگی دارد. بیشتر افراد علایمی ندارند و در برخی مواقع ممکن است علایم تا بزرگسالی تشخیص داده نشود. در نوزادان با انسداد شدید آیورت امکان دارد علایم اندکی پس از تولد بروز کنند که در این شرایط علایم عبارتند از: رنگ پریدگی تحریک پذیری عرق کردن زیاد اختلال در تنفس و همچنین افراد مبتلا به انسداد آیورت ممکن است علایمی از نقایص قلبی دیگر داشته باشند که غالبا با همزمان با این بیماری رخ می هد علایم انسداد آیورت بعد از شیرخوارگی معمولا شامل موارد زیر است: سردرد ضعف عضلانی گرفتگی ساق پا یا پاهای سرد اگرچه داشتن این علایم همیشه به معنای ابتلا به وضعیت جدی سلامتی نیست، اما بهتر است سریعا به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می تواند به نجات جان بیمار کمک کند. انسداد آیورت بدون درمان، غالبا منجر به بروز عوارض می شود و در نوزادان ممکن است منجر به یا مرگ شود. فشار خون بالا شایع ترین عارضه طولانی مدت آن است. فشار خون معمولا پس از درمان کاهش می یابد، اما هنوز هم ممکن است بالاتر از حد طبیعی باشد. سایر عوارض انسداد آیورت ممکن است شامل موارد زیر باشد: سکته پارگی آیورت نارسایی قلبی بزرگ شدن قسمتی از دیواره آیورت (آنوریسم) یک شریان ضعیف یا شکسته در مغز ( یا خونریزی در مغز بیماری عروق کرونر زودرس یا تنگ شدن رگ های خونی که قلب را ت مین می کند. اگر انسداد آیورت شدید باشد، قلب ممکن است نتواند خون کافی را به اندام های دیگر منتقل کند. این شرایط می تواند باعث آسیب قلبی و یا نارسایی اعضای دیگر بدن شود. علاوه بر آن، عوارض ممکن است بعد از درمان برای جداسازی آیورت هم بروز کنند. آنها شامل موارد زیر هستند: فشار خون بالا یا پارگی باریک شدن مجدد آیورت (تجمع مجدد، احتمالا سال ها پس از درمان) بیمار احتمالا برای جلوگیری از بروز عوارض احتمالی به پیگیری مادام العمر و درمان های جانبی نیاز دارد. از انسداد آیورت نمی توان جلوگیری کرد، زیرا معمولا در بدو تولد رخ می دهد. با این حال، اگر شما یا فرزندتان شرایطی دارید که خطر انسداد آیورت را افزایش می دهد، مانند سندرم ترنر، یا نقص قلبی دیگر یا سابقه خانوادگی، تشخیص زودرس می تواند موثر باشد در مورد خطر انسداد آیورت با پزشک خود مشورت کنید. سن تشخیص انسداد آیورت به شدت آن بستگی دارد. اگر انسداد آیورت شدید باشد، معمولا در دوران نوزادی تشخیص داده می شود. انسداد آیورت گاهی اوقات در سونوگرافی جنین تشخیص داده می شود. در بزرگسالان و کودکان بزرگتر که به انسداد آیورت مبتلا هستند ممکن است موارد خفیف تری داشته باشند و علایمی بروز ندهند. آزمایش های مورد ت یید برای تشخیص انسداد آیورت شامل موارد زیر است: از امواج صوتی برای تهیه تصاویر متحرکی از قلب استفاده می کند. این آزمایش غالبا می تواند به پزشک مکان و شدت انسداد آیورت را نشان دهد. این آزمایش همچنین می تواند نقایص قلبی دیگری مانند دریچه آیورت دو شکافی را نشان دهد. پزشکان غالبا از اکوکاردیوگرام برای تشخیص انسداد آیورت استفاده و بهترین گزینه های درمانی را برای بیمار تعیین می کنند. یک سیگنال های الکتریکی را در قلب بیمار ثبت می کند. در طی این آزمایش، گیرنده های به قفسه سینه و اندام بیمار وصل می شوند. اگر انسداد آیورت شدید باشد، ECG ممکن است ضخامت دیواره های حفره های تحتانی قلب (هیپرتروفی بطن) را نشان دهد. اشعه ایکس قفسه سینه تصاویری از قلب و ریه های بیمار را تهیه می کند. اشعه X قفسه سینه ممکن است باریک بودن آیورت در محل انسداد یا یک بخش بزرگ شده از آیورت یا هر دو را نشان دهد. با استفاده از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی قدرتمند برای تهیه تصاویر دقیق از قلب و عروق خونی کاربرد دارد. این آزمایش می تواند محل و شدت انسداد آیورت، آسیب به رگ های خونی دیگر و هرگونه نقص قلبی را نشان دهد. پزشک همچنین ممکن است از نتایج MRI برای تعیین روند درمان استفاده کند. اسکن از اشعه X برای ایجاد تصاویر مقطعی از بدن با جزییات بیشتر استفاده می کند. CT آنژیوگرافی با استفاده از یک رنگ و اشعه X ویژه برای نشان دادن داخل عروق کرونر استفاده می شود و جریان خون را در رگ ها و شریان های نشان می دهد. این آزمایش می تواند محل و شدت انسداد آیورت را نشان دهد و مشخص کند که آیا این بیماری بر سایر رگ های خونی بدن ت ثیر می گذارد یا خیر. از آنژیوگرام CT نیز می توان برای تشخیص سایر نقایص قلبی یا راهنمایی گزینه های درمانی استفاده کرد. در طی این روش، پزشک لوله ای باریک و نازک (کاتتر) را در شریان یا رگ موجود در کشاله ران، بازو یا گردن بیمار قرار می دهد و با استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، آن را به قلب هدایت می کند. کاتتریزاسیون قلبی می تواند به تعیین شدت انسداد آیورت کمک کند. در صورت نیاز پزشک ممکن است از آن برای کمک به برنامه ریزی جراحی یا سایر روش های درمانی استفاده کند. درمان انسداد آیورت به سن بیمار در زمان تشخیص و شدت شرایط او بستگی دارد. سایر نقایص قلبی ممکن است همزمان با قطع شدن آیورت ترمیم شود. پزشک آموزش دیده در شرایط مادرزادی قلب، وضعیت بیمار را ارزیابی و مناسب ترین درمان را برای او تعیین می کند. دارو درمانی از داروها برای ترمیم آیورت استفاده نمی شود. با این حال، پزشک ممکن است آن را برای کنترل فشار خون قبل و بعد از قرار دادن استنت یا جراحی توصیه کند. اگرچه ترمیم انسداد آیورت باعث افزایش فشار خون می شود، بسیاری از افراد هنوز هم پس از یک عمل جراحی یا استنت گذاری موفق نیاز به مصرف دارند. به نوزادان با انسداد شدید آیورت، اغلب دارویی داده می شود که مجرای شریانی را باز نگه می دارد. این امر به خون اجازه می دهد تا اطراف ترمیم جریان یابد تا زمانی که کوارکسیون ترمیم شود. جراحی یا روش های دیگر چندین عمل جراحی برای ترمیم آیورت وجود دارد، از جمله: این روش شامل برداشتن بخش مسدود شده آیورت و به دنبال آن اتصال دو بخش سالم آیورت به هم دیگر (آناستوموز) است. از بخشی از رگ خونی که خون را به بازوی چپ (شریان ساب کلووین چپ) منتقل می کند برای باز کردن ناحیه مسدود شده در آیورت استفاده شود. این روش شامل دور زدن ناحیه مسدود شده با قرار دادن لوله ای به نام پیوند بین بخش های آیورت است. پزشک ممکن است با برش در محل انسداد آیورت و سپس اتصال یک ماده مصنوعی برای بازکردن عروق خونی، انسداد را درمان کند. آیورتوپلاستی پچ درصورتی مفید است که انسداد بخش بزرگی از آیورت را درگیر کرده باشد. این روش ممکن است به عنوان اولین روش درمانی درمورد آیورت بجای جراحی مورد استفاده قرار گیرد. در طی آنژیوپلاستی بالون، پزشک یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را در شریان در کشاله ران بیمار وارد می کند و با استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، آن را از طریق رگ های خونی به قلب هدایت می کند. پزشک یک بالون بدون جریان هوا را قرار می دهد. وقتی بادکنک باد می شود، آیورت گسترده تر و خون راحت تر جریان می یابد. بعضی اوقات، لوله توخالی (استنت) مشبک پوشانده شده در آیورت قرار می گیرد تا قسمت مسدود شده آیورت را باز نگه دارد. اگرچه ممکن است انسداد آیورت ترمیم شود، اما به پیگیری و بررسی های منظم مادام العمر نیاز دارد. همچنین پزشک فشار خون را بررسی کرده و در صورت لزوم آن را درمان می کند. برخی راهکار برای مدیریت شرایط عبارتند از: ورزش منظم به کاهش فشار خون کمک می کند. پزشک ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد شرکت در ورزش های رقابتی یا وزنه برداری وضعیت شما را ارزیابی کرده و تست ورزش را انجام دهد. زنان مبتلا به انسداد آیورت، حتی پس از ترمیم، ممکن است در دوران بارداری و زایمان خطر بیشتری از پارگی آیورت، دیسکتوری آیورت یا سایر عوارض داشته باشند. بر همین اساس اگر به فکر بچه دار شدن هستند، باید با پزشک خود مشورت کنند تا با خیال راحت این کار را انجام دهند. مراقبت دقیق از فشار خون برای حفظ سلامتی و کودک مهم است. التهاب غده داخلی قلب یا ساختارهای آن است که در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود. معمولا برای جلوگیری از اندوکاردیت نیازی به مصرف آنتی بیوتیک قبل از برخی اقدامات دندانپزشکی ندارید اما اگر در گذشته دچار اندوکاردیت بوده اید یا جراحی تعویض دریچه انجام داده اید، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را توصیه کند. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است موارد زیر را یادداشت کنید: علایم و نشانه هایی را که شما یا فرزندتان تجربه می کنید. اطلاعات اصلی پزشکی، از جمله شرایط بهداشتی دیگر و نام داروهایی را که شما یا فرزندتان مصرف می کنید، بنویسید. سوالاتی که در ملاقات اولیه با پزشک مطرح می شود شامل موارد زیر است: نقص چقدر شدید است؟ چه آزمایشاتی لازم است صورت بگیرد؟ چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟ پیش آگهی بلند مدت بیماری من چیست؟ چه عاملی باعث ایجاد این علایم می شود؟ خطر عوارض ناشی از انسداد آیورت چیست؟ آیا آزمایشات، نقایص قلبی دیگری را نشان داد؟ چه نشانه ها و علایمی را باید در خانه کنترل کنم؟ آیا محدودیت رژیم یا فعالیت را توصیه می کنید؟ عوارض جانبی داروهایی که تجویز می کنید چیست؟ آیا علل احتمالی دیگری برای بروز این علایم وجود دارد؟ چه مواردی در بهبود و توانبخشی پس از عمل تاثیر دارند؟ اگر جراحی را توصیه می کنید، کدام روش ممکن است موثر باشد؟ چرا؟ آیا توصیه می کنید قبل از قرار ملاقات دندان یا سایر اقدامات پزشکی آنتی بیوتیک مصرف شود؟ ممکن است پزشک معالج سوالاتی در مورد بیماری از شما بپرسد، از جمله: علایم شما چیست؟ آیا تا به حال غش کرده اید؟ آیا شرایط پزشکی دیگری دارید؟ آیا سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارید؟ آیا دچار خونریزی مکرر بینی می شوید؟ از چه زمانی شروع به تجربه علایم کردید؟ در حال حاضر چه داروهای مصرف می کنید؟ آیا با گذشت زمان علایم شما بدتر شده است؟ آیا با ورزش دچار ضعف یا گرفتگی پا می شوید؟ آیا ورزش یا فعالیت بدنی علایم شما را بدتر می کند؟ منبع: |
شایع ترین علت های درد مقعد می تواند به هرگونه درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد، راست روده یا قسمت تحتانی دستگاه گوارش ( GI ) مربوط شود. این درد شایع است به ندرت جدی بوده اغلب اوقات، این امر ناشی از وقوع اسپاسم عضلانی یا یبوست می باشد. ما در این مقاله سعی کردیم شایع ترین علت های درد مقعد را مورد بررسی قرار دهیم. گاهی اوقات، درد رکتوم با علایم دیگری همراه است، از جمله: خارش ترشح خون ریزی اگرچه بعضی اوقات صدمات جزیی ممکن است در خانه درمان شود، اما سایر شرایط برای درمان صددرصدی نیاز به به یا دارو و مراجعه به پزشک دارند. ما در این مقاله سعی کردیم با بررسی شایع ترین علت های احتمالی درد مقعد به علایم همراه با سایر شرایط اشاره کنیم. در بسیاری از موارد، آسیب دیدگی یا صدمه به راست روده یا مقعد ناشی از زخم مقعد در هنگام رابطه جنسی یا استمناء می باشد. همچنین صدمات جزیی می تواند ناشی از سقوط یا صدمه به خصوص در حین انجام فعالیت بدنی باشد. صدمه جزیی به عنوان شایع ترین علت درد مقعد علاوه بر درد رکتال، نیز می تواند علایم زیر را ایجاد کند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خون ریزی حرکات سخت دفع مدفوع بیماری های مقاربتی می توانند از طریق دستگاه تناسلی به راست روده منتقل شوند، یا از راه عفونت در طول رابطه مقعدی انتقال پیدا کنند. STD هایی که ممکن است باعث ایجاد درد در راست روده شوند، عبارتند از: تبخال سوزاک کلامیدیا سیفیلیس ویروس پاپیلوم انسانی تاثیر بیماری های مقاربتی بر روی مقعد علاوه بر درد رکتوم، می تواند باعث بروز برخی علایم زیر شود: درد خارش ترشح خونریزی جزیی بواسیر یک علت بسیار شایع درد در راست روده است. هر بزرگسال در طول زندگی خود بواسیر را تجربه می کنند. بواسیر داخلی می تواند در قسمت داخلی راست روده ایجاد شود، اما اگر به اندازه کافی بزرگ شود، می توانند از طریق روده به بیرون راه پیدا کند. بواسیر به عنوان یکی از علت های شایع درد مقعد علاوه بر درد رکتوم می تواند باعث بروز علایم زیر شود: خارش یا سوزش تورم در اطراف مقعد حرکات دشوار دفع مدفوع برآمدگی یک تکه یا شبیه کیست در نزدیکی مقعد اشک های کوچکی در بافت نازک هستند که در محل خط باز شدن رکتوم ایجاد می شوند. آنها به ویژه در نوزادان و زنانی که زایمان کرده اند بسیار شایع هستند. شکاف ها هنگامی ایجاد می شوند که مدفوع سخت یا بزرگ، لایه نازک رکتوم را کشیده و پوست را پاره می کند. آنها به آرامی بهبود می یابند زیرا هرگونه حرکت دفع روده می تواند باعث تحریک بیشتر بافت شود. شقاق مقعد علاوه بر درد رکتال، می تواند باعث بروز علایم زیر شود: خارش اطراف مقعد خون قرمز روشن روی مدفوع یا کاغذ توالت یک تکه کوچک یا برچسب پوستی که در نزدیکی شکاف ایجاد می شود. درد رکتوم ناشی از اسپاسم عضلات در عضلات رکتال است. این وضعیت در زنان معمولا رخ می دهد. اسپاسم عضلانی علاوه بر درد رکتال، می تواند منجر به بروز علایمی مانند اسپاسم های ناگهانی و شدید و یا اسپاسم هایی که چند ثانیه یا چند دقیقه یا حتی بیشتر طول می کشند، شوند. مقعد توسط غده های کوچکی احاطه شده است که چربی را ترشح می کنند تا پوست آن روان شوند. اگر یکی از این غدد مسدود شود، ممکن است یک حفره آلوده (آبسه) تشکیل شود. تقریبا نیمی از آبسه های اطراف مقعد به فیستول یا همان تونل های کوچک تبدیل می شود که غده آلوده را به دهانه ای در پوست مقعد وصل می کند. علاوه بر درد رکتال، فیستول های مقعدی به عنوان یکی از شایع ترین درد های مقعد می توانند با یکی از علایم زیر همراه باشند: تب التهاب در اطراف مقعد حرکات دشوار در دفع مدفوع عبور خون یا چرک در حین حرکت دفع دورانی بعضا بواسیر خارجی نامیده می شود و وقتی رخ می دهد که مجموعه ای از خون در بافت های اطراف دهانه مقعد تخلیه می شود. در این شرایط تجمع خون باعث تشکیل یک تکه در دهانه مقعد می شود. هماتوم محیطی می تواند علاوه بر درد رکتال، باعث بروز علایم زیر شود: توده در مقعد حرکات دشوار دفع مشکل در نشستن یا راه رفتن خونریزی یا لکه بینی روی بافت مقعد سندرم زخم رکتوم انفرادی شرایطی است که منجر به ایجاد زخم در راست روده می شود. زخم ها، زخم های بازی هستند که می توانند خونریزی کرده و ترشح ایجاد کنند. علاوه بر درد رکتال، سندرم زخم رکتوم انفرادی می تواند باعث بروز علایم زیر شود: خونریزی یا ترشحات دیگر احساس پر بودن یا فشار در لگن عدم توانایی در کنترل حرکات دفع فرد احساس می کند نمی تواند تمام مدفوع را از روده خود خالی کند. بواسیر بسیار شایع است. گاهی اوقات، یک لخته خون می تواند در یک بواسیر خارجی ایجاد می گردد که به عنوان ترومبوز شناخته می شود. اگرچه این لخته ها خطرناک نیستند، اما می توانند بسیار دردناک باشند. بواسیر ترومبوز علاوه بر درد رکتال می تواند علایم زیر را بروز دهد: خونریزی هنگام عبور مدفوع خارش و تحریک اطراف مقعد تورم یا توده های اطراف مقعد تنسوس، درد رکتوم است که در اثر گرفتگی ایجاد می شود. این بیماری اغلب با ( IBD ) مانند و کولیت اولسراتیو همراه است اما ممکن است در افرادی که مبتلا به IBD تشخیصی نیستند، بروز کند. اختلالات حرکتی شایع و هستند. علاوه بر درد رکتوم، تنسوس می تواند باعث بروز علایم زیر شود: دفع مقدار کمی مدفوع گرفتگی داخلی در نزدیک راست روده احساس نیاز به حرکت روده حتی بعد از انجام آن IBD گروهی از اختلالات روده هستند که می تواند باعث التهاب، درد و خونریزی در دستگاه گوارش از جمله روده شود. IBD و کولیت اولسراتیو ( UC ) می باشند. IBD تا حد زیادی به نوع IBD بستگی دارد. علایم همچنین می تواند با گذشت زمان تغییر کند، زیرا این بیماری بدتر یا بهبود می یابد. IBD هایی مانند بیماری کرون و کولیت اولسرایتو علاوه بر درد رکتوم، می توانند باعث بروز برخی علایم زیر شوند: یبوست اسهال کاهش اشتها کاهش وزن بدون دلیل پروکتیت باعث التهاب در بافت داخلی راست روده می شود. اگرچه این بیماری در مبتلایان به بیماری های التهابی روده شایع است، اما می تواند بر همه افراد ت ثیر بگذارد. پروکتیت علاوه بر درد رکتوم می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: اسهال خونریزی یا ترشحات دیگر احساس پر بودن یا فشار در راست روده راست روده و مقعد توسط غدد یا حفره ها احاطه شده است. اگر باکتریها، مواد مدفوع یا مواد خارجی وارد حفره ها شوند، می توانند آلوده شده و پر از چرک شوند. در صورت بدتر شدن عفونت غده ممکن است از طریق بافت اطراف تونل ایجاد کرده و یک فیستول و یا دهانه باز ایجاد کند. آبسه محیطی یا جانبی می تواند با بروز برخی از علایم زیر همراه باشد: تب خون ریزی قرمزی پوست اطراف مقعد تورم در اطراف مقعد و رکتوم مشکل در شروع جریان ادرار یبوست مزمن یک مشکل شایع است که می تواند منجر به درد در مقعد شود. یبوست مزمن می تواند به مدفوع سفت منجر شود. اگرچه انقباض مدفوع در سالمندان شایع تر است، اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. علاوه بر درد رکتال، انقباض مدفوع می تواند باعث بروز علایم زیر شود: استفراغ درد شکم حالت تهوع نفخ در شکم و راست روده پرولاپس رکتال هنگامی اتفاق می افتد که اتصالات دستگاه گوارش در محل رکتوم قرار بگیرد. در این شرایط ممکن است راست روده از ناحیه مقعد بیرون زده شود. شش برابر بیشتر از مردان در معرض این بیماری هستند. با این حال، میانگین سنی یک زن مبتلا به پرولاپس رکتوم ، در حالی که سن برای آقایان سال است. علاوه بر درد رکتال، پرولاپس رکتال می تواند باعث بروز علایم زیر شود: یبوست خون ریزی توده ای از بافت از ناحیه مقعد مدفوع یا مخاطی که از دهانه مقعد آزادانه عبور می کند. سندرم لواتور لواتور آنی) شرایطی است که باعث درد در داخل مقعد می شود. درد ناشی از اسپاسم عضلات در عضلات کف لگن احساس می شود. اگرچه زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند، اما هنوز هم برای مردان ممکن است این سندرم رخ دهد. علاوه بر درد رکتوم، سندرم لواتور می تواند باعث بروز علایم زیر شود: نفخ درد مثانه درد در مهبل ادرار دردناک مقاربت دردناک درد در سمت چپ شکم سرطان های مقعد، کولورکتال و روده بزرگ معمولا در ابتدا بدون درد هستند. در واقع، آنها ممکن است به هیچ وجه علایمی ایجاد نکنند. اگر تومورها به اندازه کافی بزرگ شوند که بتوانند روی بافت یا اندام فشار بیاورند، اولین علایم درد یا ناراحتی ظاهر می شوند. علایم سرطان رکتوم خونریزی از رکتوم، خارش و احساس وجود یک توده یا توده نزدیک دهانه مقعد می باشد. اما این علایم بیشتر ناشی از سایر شرایط، از جمله آبسه ها و بواسیر هم هست. اگر هر گونه نگرانی دارید، همیشه عاقلانه است که به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند علایم شما را ارزیابی کرده و در مورد مراحل بعدی توصیه های لازم را ارایه کنند. درد راست روده که گاه به گاه رخ می دهد به ندرت می تواند نگران کننده. اما اگر در صورت درد منظم و طولانی مدت رکتوم بهتر به پزشک مراجعه کنید. اگر دچار درد رکتوم هستید که در نیمه تحتانی بدن بدتر شده یا انتشار پیدا می کند و یا با بروز علایم زیر همراه است باید سریعا به پزشک مراجعه کنید: تب لرز ترشحات مقعد خونریزی مداوم |
شاید از دست رفتن و یا حذف یک دوره قاعدگی در بیشتر خانم ها به عنوان علایم اولیه بارداری در نظر گرفته شود. در صورت رد این امر، علل احتمالی دیگر ممکن است مربوط به استفاده برخی از قرص های ضد بارداری یا ورود به یایسگی باشد. یکی از عوارض قرص ضد بارداری با دوز پایین، می تواند حذف دوره قاعدگی باشد که در این صورت بهتر است خانم ها با پزشک خود درمورد روش های جایگزین مشورت کنند. علاوه بر موارد فوق که شایع ترین علت های حذف دوره قاعدگی هستند، چندین مشکل بهداشتی و همچنین شیوه زندگی و عوامل محیطی وجود دارند که می تواند بر حذف دوره های قاعدگی خانم ها ت ثیر بگذارند. بر همین اساس ما در این مقاله شایع ترین علت های حذف دوره قاعدگی را مورد بررسی قرار داده ایم. اما خانم ها در شرایطی که دوره های منظم داشته و ناگهانی دچار اختلالات قاعدگی شده اند بهتر است مسیله را جدی بگیرند و به پزشک مراجعه کنند. عدم وجود قاعدگی همان است که فرد در آن یک یا چند قاعدگی را پشت سر گذاشته و هیچ نشانه ای از قاعدگی نداشته باشد. زنانی که حداقل قاعدگی را پشت سرهم از دست داده و عادت ماهیانه نمی شوند مبتلا به آمنوره هستند. علاوه بر این به دخترانی که تا سن سالگی دچار قاعدگی نمی شوند نیز آمنوره گفته می شود. اختلال آمنوره به دلایل مختلفی ممکن است اتفاق بیفتد. بعضی از انواع آمنوره در طول زندگی یک زن طبیعی بوده و نیاز به درمان نخواهد داشت. ولی این در حالی است که برخی دیگر ممکن است یک عارضه جانبی نتیجه مصرف دارو یا نشانه یک مشکل و بیماری باشد. دوره های نامنظم و را می توان به صورت زیر تعریف کرد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید متوراژیا که خونریزی نامنظم بین دوره های مورد انتظار زن رخ می دهد. الیگومنوره هنگامی که قاعدگی در فواصل بیشتر از روز اتفاق میفتد. پلیمنوره مربوط به شرایطی که قاعدگی در فواصل روز یا کمتر از آن رخ می دهد. شایع ترین علت های حذف دوره های قاعدگی در زنان، عبارتند از: سطح بیش از حد در زنان می تواند بر چرخه قاعدگی آن ها ت ثیر منفی بگذارد و باعث دوره های از دست رفته یا نامنظم شود. در مواقعی که یک زن شرایط استرس زا بالایی را تجربه می کند بدن او در مقابله با این شرایط واکنش نشان می دهد و مغز تولید استروژن و سایر هورمون های تولید مثل مورد نیاز تخمک گذاری را قطع می کند و در نهایت منجر به قطع یک دوره قاعدگی می شود. بر همین اساس به خانم ها توصیه می شود حتما بعد از کار استراحت کافی داشته باشند و راه های را یاد بگیرند و سعی کند شرایط استرس زا اطراف خود را کنترل کنند. اگرچه ورزش منظم برای سلامتی کلی همه افراد مفید است، اما ورزش بیش از حد می تواند برای خانم ها به خصوص برای افرادی که ورزشکار هستند تا حدودی اثرات منفی داشته باشد. در حقیقت، ورزش بیش از حد یکی از دلایل اصلی اختلال در چرخه قاعدگی است. مانند سایر هورمون های استرس، کورتیزول در پاسخ به هر گونه فشار جسمی آزاد می شود، که به نوبه خود می تواند انرژی لازم برای تنظیم هورمون های جنسی را مختل کند. بررسی ها نشان می دهد که آمنوره ناشی از ورزش می تواند نشانه ای از کاهش انرژی باشد. بر همین اساس اهمیت دادن به مشکلات اسکلتی مربوط به کمبودهای تغذیه ای و هورمونی در خانم های که ورزش می کنند بسیار مهم است. در کنار استرس جسمی، چندین عامل دیگر مانند چربی بدنی کم و مصرف انرژی زیاد در حین ورزش در از بین رفتن دوره های قاعدگی در زنان ورزشکار نقش دارند. شاخص توده بدنی ( BMI ) زیر یا نشان دهنده کاهش چربی بدن می باشد که این شرایط می تواند بسیاری از عملکردهای هورمونی را در بدن خانم ها قطع کرده و به طور بالقوه تخمک گذاری را متوقف می کند و بر چرخه قاعدگی آن ها ت ثیر می گذارد. چربی بدن برای ایجاد هورمون استروژن بسیار مهم است، که در صورت کم بودن می تواند به دوره های نامنظم و ضعف استخوان ها منجر شود. در حقیقت، افرادی که چربی بدن کمتری دارند، در معرض خطر بیشتری از ابتلا به شرایط جدی مانند بی اشتهایی و قرار می گیرند. افرادی که از بی اشتهایی و بولیمیا رنج می برند، اغلب دوره های غایب یا از دست رفته را تجربه می کنند. خانم ها باید به این نکته توجه داشته باشند برای تخمک گذاری به مقدار مشخصی از چربی بدن نیاز دارند، بنابراین یک رژیم غذایی کم کالری و کم چربی برای خانم ها زیاد مناسب نیست. کارشناسان معتقدند برای حفظ عملکرد طبیعی قاعدگی، حفظ چربی بدن تا درصد مهم است. در حقیقت خانم ها باید قبل از شروع رژیم کاهش وزن یا شروع یک رژیم تمرینی جدید، همیشه با پزشک خود مشورت کنند. ( PCOS ) یک عدم تعادل هورمون در خانم ها است که تخمک گذاری را تحت ت ثیر قرار می دهد ومی تواند باعث دوره های نامنظم شود. علایم دیگر PCOS شامل آکنه، رشد بیش از حد مو و افزایش وزن است. در شرایط PCOS ، میزان هورمون های جنسی از جمله استروژن، پروژسترون و تستوسترون افزایش می یابد. PCOS علاوه بر ایجاد دوره های نامنظم و ناباروری می تواند خطر دیابت و بیماری های قلبی را افزایش دهد. PCOS در موارد شدید منجر به بروز عوارض زیر شود: چاقی اختلالات خوردن افسردگی و اضطراب خونریزی غیر طبیعی رحم یا پیش دیابت قطع نفس در خواب یا یا سرطان پوشش رحم (سرطان آندومتر) یا فشار خون بالا ناشی از بارداری استیاتواپاتیت غیر الکلی (التهاب شدید کبدی ناشی از تجمع چربی در کبد) هر نوع نقص و اختلال در غده تیرویید مانند و چه تیرویید کم تحرک ( ، می تواند باعث بی نظمی قاعدگی شود. غده تیرویید مسیول تولید هورمون کنترل کننده سوخت و ساز بدن می باشد که این هورمون بر بسیاری از هورمون های جنسی ت ثیر می گذارد. تغییر در هورمون های استروژن و کورتیزول می تواند تخمک گذاری را متوقف کند، که به نوبه خود بر چرخه قاعدگی ت ثیر می گذارد. بررسی ها نشان می دهد که پرکاری تیرویید اولیه یکی از دلایل اصلی حذف دوره های قاعدگی در زنان است. طبق گفته موسسه ملی سوء، نوشیدن الکل می تواند باعث دوره های نامنظم و همچنین ناباروری شود. نوشیدن بیش از حد و حتی متوسط می تواند بر چرخه قاعدگی ت ثیر بگذارد. سموم موجود در الکل می توانند باعث آسیب دایمی بافت شده و تعادل ظریف هورمونی را برای حفظ چرخه قاعدگی حساس کنند. در حقیقت، مصرف الکل به افزایش سطح هورمون های جنسی استروژن و تستوسترون مرتبط است. تغییرات در این هورمون ها تخمک گذاری را تحت ت ثیر قرار می دهد، بنابراین در زمان قاعدگی و رسیدن به دوره های نامنظم ت ثیر می گذارد. سموم الکل در زنان نه تنها منجر به دوره های نامنظم می شوند حتی احتمال تولد نوزاد سالم را کاهش می دهد. همه ما می دانیم برای سلامتی مضر است. اما ذکر این نکته کاملا ضروری است که زنانی در معرض خطر بیشتری از دوره های نامنظم قرار دارند. استعمال دخانیات ممکن است میزان استروژن، پروژسترون، تستوسترون و سایر هورمون های دخیل در چرخه منظم قاعدگی را تغییر دهد. بررسی ها نشان می دهد که بی نظمی قاعدگی در بی اشتهایی عصبی با افسردگی، سیگار کشیدن و نوسانات در وزن بدن همراه است و به عنوان فشارهای متابولیکی می تواند منجر به تحریک شود. بر همین اساس زنانی که سیگار می کشند علایم شدید پیش از قاعدگی و افزایش گرفتگی در دو یا چند روز را تجربه می کنند. زنانی که سیگار می کشند و از قرص های ضدبارداری استفاده می کنند، چندین برابر خطر ابتلا به بیماری های عروق کرونر و محیطی، حمله قلبی و سکته مغزی را در مقایسه با زنان غیر سیگاری که از داروهای ضد بارداری استفاده می کنند، افزایش می دهند: مرگ نوزاد قبل از تولد ضعیف شدن وضعیت ریه ها شکاف های دهانی در نوزادان افزایش خطر شکاف کام و شکاف لب افزایش خطر ابتلا به کمبود توجه بیش فعالی ( ADHD ) (معروف به SIDS یا مرگ گهواره) اگر والدین در سال اول زندگی کودک به استعمال سیگار خود ادامه دهند، کودک در معرض خطر عفونت گوش، بیماری های تنفسی مانند ذات الریه و برونشیت، مرگ ناگهانی ناگهانی در دوران نوزادی ( SUDI ) و بیماری مننژوکوک قرار دارد. استعمال دخانیات می تواند بر سلامت استخوان ت ثیر بگذارد. زنان سیگاری نسبت به غیر سیگاری ها دارای استخوان های ضعیف تری هستند و خطر ابتلا به پوکی استخوان در آنها بیشتر است. قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات می تواند بر هورمون ها تاثیر بگذارد و عملکرد سیستم غدد درون ریز را مختل کند. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از سموم دفع آفات می تواند بر چرخه قاعدگی هم ت ثیر داشته باشد. در حقیقت، زنانی که در معرض سموم دفع آفات قرار دارند ممکن است تا درصد چرخه های قاعدگی طولانی مدت، دوره های از دست رفته و خونریزی بین قاعدگی بیشتری را تجربه کنند. طبق بررسی های صورت گفته در محیط زیست می تواند تغییرات پاتوفیزیولوژیکی را در امتداد محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال و غدد جنسی ایجاد کند که با تغییر گردش خون هورمونها می تواند عملکردهای را تحت ت ثیر قرار دهد. زنانی که تغییرات زیادی در شیفت های کاری خودشان دارند به احتمال زیاد ممکن است دچار اختلالات قاعدگی شوند. هرچه برنامه کاری آن ها نوسان بیشتری داشته باشد، احتمال بروز مشکلات قاعدگی بیشتر خواهد بود. کار در شیفت شب منجر به اختلال در ریتم شبانه روزی بدن می شود که این اختلال به نوبه خود می تواند عملکردهای بیولوژیکی از جمله چرخه قاعدگی زنان را مختل کند. بررسی ها نشان می دهد زنانی که در شیفت های چرخشی کار می کنند چرخه قاعدگی نامنظم تری دارند. یک رژیم غذایی مناسب برای سلامتی خانم ها بسیار مهم است و می تواند نقش مهمی در حفظ چرخه سالم قاعدگی آن ها داشته باشد. رژیم غذایی ضعیف با مواد مغذی، آنتی اکسیدان ها و غذاهای پروبیوتیکی ضعیف می تواند بر غدد آدرنال و تیرویید ت ثیر بگذارد، که به نوبه خود می تواند باعث ایجاد تغییرات هورمونی قابل توجهی در بدن و حذف دوره های قاعدگی و یا غیر منظم شدن آن ها شود. همچنین، خوردن بیش از حد رژیم غذایی پر فیبر، می تواند سطح استروژن را کاهش داده و منجر به اختلالات قاعدگی شود. جدا از یک رژیم غذایی ضعیف، پرخوری هم می تواند بر سلامت زنان تاثیر منفی داشته باشد. بررسی ها نشان می دهد آمنوره یا الیگومنوره در زنان با پرخوری بیش از حد شیوع بیشتری دارد. این می تواند به دلیل عوامل متابولیک و غدد درون ریز باشد. علاوه بر آن BMI بالا بین تا سال نیز با چرخه قاعدگی همراه است. بر همین اساس خانم ها باید برای رفع هر نوع مشکل قاعدگی خودد رژیم غذای مناسب را رعایت کنند و غذاهای آنتی اکسیدانی زیاد و پر مواد مغذی بخورند. |
دستگاه تولید مثل زنان را می توان به دو قسمت، دستگاه تولید مثل خارجی و داخلی تقسیم کرد. قبل از بررسی شایع ترین بیماری های دستگاه تولید مثل زنان لازم است بدانیم که دستگاه تولید مثل خارجی زنان باید برای توانایی و قابلیت عملکرد اصلی آن یعنی تولید مثل تقریبا با همه سیستم های بدن همکاری و هماهنگی داشته باشد. اندام های دستگاه تولید مثل خارجی زنان در خارج از لگن قرار گرفته و دو نقش اساسی دارد. آن ها محل ورود اسپرم به بدن هستند و از اندام های دستگاه تناسلی داخلی در برابر عوامل عفونت محافظت می کنند. ساختار اصلی بیرونی سیستم تولید مثل زن شامل موارد زیر است: ولووا در بین پاها واقع شده و مهبل (واژن) و سایر اندام های تولید مثل داخل بدن را می پوشاند. ولووا محل باز شدن مجرای ادرار در زنان است و بنابراین عملکرد حیاتی عبور ادرار را در بر می گیرد. ولووا، همچنین به عنوان فرج شناخته می شود و شامل اندام های زیر می باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید لب های بزرگ از بافت چربی و فیبری تشکیل شده و شامل غدد عرق و ترشحات می باشند. لب های بزرگ در ولووا از سایر اندام های تولید مثل خارجی نگهداری و محافظت می کند. لب های کوچک ممکن است در زنان اندازه ها و شکل های مختلفی داشته باشد. لب های کوچک، پوست بسیار ظریفی دارند و به راحتی تحریک و متورم می شود. غدد وستیبولار (بارتولین) دقیقا در خارج از پرده بکارت و در دو طرف مهبل قرار دارند. غدد بارتولین مسیول ترشحات مربوط به مهبل هستند. غده های واقع در دیواره قدامی واژن، در قسمت تحتانی مجرای ادراری هستند. غدد های اسکین باعث باز و بسته شدن مجاری ادرار می شوند. کلیتوریس و یا چوچوله، یک برآمدگی کوچک و حساس است. توسط پوستی شبیه پوست ختنه گاه در انتهای آلت تناسلی مردان احاطه شده است. هشتی بخشی است که مجاری ادراری در آن قرار می گیرد. هشتی حاوی دهانه واژن و مجرای ادراری است و باعث باز شدن غدد اسکین می شود. مونس پوبیس قسمت گردی ولووی است که رشد جنسی مو در زمان بلوغ در آن اتفاق میفتد. پرده بکارت یک غشای نازک است که در ورودی دهانه واژن یافت می شود. غالبا این غشای قبل از شروع قاعدگی سوراخ و باعث می شود قاعدگی جریان پیدا کند. دستگاه تناسلی داخلی زنان، اندام هایی می باشند که در لگن قرار دارند. این موارد شامل واژن، رحم، دهانه رحم، لوله های رحمی (تخمدان یا لوله های فالوپ) و تخمدان ها هستند. عملکردهای مختلفی را در بدن انجام می دهد. تخمدان ها سلول های تخمک را تولید می کنند. تخمک ها سپس به لوله فالوپ منتقل می شوند که در آن ممکن است با یک اسپرم ترکیب شده و لقاح اتفاق بیفتد. تخم بارور شده سپس به رحم می رود و می تواند داخل غده ضخیم رحم قرار بگیرد و به رشد خودش ادامه دهد. در غیر این صورت همراه با جریان قاعدگی به بیرون بدن ترشح می شود. علاوه بر این، سیستم تولید مثل زن هورمون های جنسی زنانه را برای حفظ چرخه تولید مثل، ترشح می کند. در، دستگاه تناسلی زن به تدریج ترشح هورمون های زنانه را کاهش می دهد. در این مرحله، چرخه قاعدگی می تواند و در نهایت متوقف شود. یک سال پس از قطع چرخه قاعدگی، زن یایسه می شود. بسیاری از دانشمندان معتقدند سیستم تولید مثل به دلیل نقش اساسی در بقا و تولید مثل مهمترین سیستم ها در کل بدن می باشد. اندام های تولید مثل زن با اختلالات مختلفی از جمله عفونت ها، درد، التهاب لگن ناهنجاری های مادرزادی و بدخیمی همراه است. اما شایع ترین مواردی که می توانند سلامت دستگاه تناسلی زنان را در معرض خطر قرار دهند، عبارتند از: آمنوره آندومتریوز دیسمنوره عفونت رحم فیبروم رحمی سرطان پستان سرطان دهانه رحم التهاب دهانه رحم سیستیت بینابینی عفونت مخمر واژینال خونریزی شدید قاعدگی سندرم قبل از قاعدگی بیماری های التهابی لگن سندرم تخمدان پلی کیستیک ( PEDS ) نوعی اختلال دردناک است که در آن آندومتر (بافت داخل رحمی) در ناحیه خارج از رحم رشد می کند. آندومتریوز معمولا تخمدان ها، لوله های فالوپ و بافت لگن را درگیر می کند اما بندرت ممکن است بافت آندومتر در اندام های خارج از لگن منتشر شود. با وجود آندومتریوز، بافت آندومتر همچنان عملکرد طبیعی خودش را دارد و در هر چرخه قاعدگی ضخیم شده و باعث خون ریزی می کند، اما چون بافت رحمی راهی برای خروج از بدن ندارد، به دام می افتد. هنگامی که آندومتریوز تخمدان ها را درگیر می کند، کیست هایی به نام آندومتریوما تشکیل می شوند. بافت اطراف می تواند تحریک شود و در نهایت باعث ایجاد بافت همبند و چسبندگی بافت های لگن و اندام ها به یکدیگر می شود. می تواند به خصوص در دوران قاعدگی باعث ایجاد درد (گاهی اوقات شدید) و اختلال در باروری شود. خوشبختانه درمان های موثری برای آن وجود دارند. عدم وجود قاعدگی همان است که زن در آن یک یا چند قاعدگی را پشت سر گذاشته و هیچ نشانه ای از قاعدگی نداشته باشد. زنانی که حداقل قاعدگی را پشت سرهم از دست داده و عادت ماهیانه نمی شوند مبتلا به آمنوره هستند. علاوه بر این به دخترانی که تا سن سالگی دچار قاعدگی نمی شوند نیز آمنوره گفته می شود. شایع ترین علت آمنوره، بارداری زن است. همچنین سایر دلایل بروز آمنوره شامل مشکلات مربوط به دستگاه تولید مثل یا اختلال در عملکرد غددی می باشد که به تنظیم سطح هورمون های فرد کمک می کند. درمان علت زمینه ای بروز باعث برطرف شدن آمنوره خواهد شد. یک اصطلاح پزشکی برای دوره های قاعدگی شدید و غیر طبیعی و طولانی مدت است. در طول یک چرخه قاعدگی عادی، تعادل بین هورمون های استروژن و پروژسترون میزان بافت پوشش رحم (آندومتر) که در دوران قاعدگی ریخته می شود را تنظیم می کند اما عدم تعادل این هورمون ها باعث افزایش رشد بیش از حد آندومتر و خونریزی شدید می شود. برخی از عوامل مانند ( PCOS ) ، چاقی، مقاومت به انسولین و مشکلات تیرویید می توانند باعث عدم تعادل این هورمون ها شوند. (دیسمنوره) ، درد و گرفتگی زنان در ناحیه تحتانی شکم درست قبل و در طول دوره قاعدگی می باشد. این درد در برخی از زنان می تواند خفیف و در حد آزاردهنده باشد اما در برخی ممکن است به حدی شدید باشد که باعث مختل شدن فعالیت های روزانه آن ها شود. می تواند از برخی شرایط و بیماری های زمینه ای مانند آندومتریوز یا فیبروم های رحمی ناشی شود که در این صورت درمان علت اصلی برای تسکین و کاهش درد بسیار مهم است. این درد در برخی از زنان و دختران نیز ممکن است با تهوع، استفراغ، سردرد یا اسهال همراه باشد اما راهکارهای برای تسکین درد قاعدگی وجود دارند که آنها می تواند در هنگام درد شدید خود این راهکارها را در نظر بگیرند. ( PID ) ، عفونت اندام تولید مثل زنان است و معمولا هنگامی رخ می دهد که باکتری های مقاربتی از واژن زن به رحم، لوله های فالوپی یا تخمدان ها منتقل می شوند. بیماری التهابی لگن غالبا هیچ علامت خاصی ایجاد نمی کند و حتی ممکن است زنان متوجه بیماری خودشان نشوند اما این بیماری نیاز به درمان دارد و بیشتر در مواقع بروز مشکلات نازایی یا دردهای مزمن لگن تشخیص داده می شود. براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و خدمات انسانی ایالات متحده، این وضعیت در حدود درصد از زنان در ایالات متحده دیده می شود. نوعی اختلال هورمونی در زنان است که در سنین باروری شیوع بیشتری دارد و می تواند بر توانایی فرد در فرزندآوری ت ثیر بگذارد. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است دوره قاعدگی نامنظم یا طولانی را تجربه کرده و یا سطح هورمون مردانه (آندروژن) بالایی داشته باشند. در سندرم تخمدان پلی کیستیک، تخمدان ها ممکن است مجموعه های کوچک زیادی از مایعات (فولیکول ها) ایجاد و نتوانند به طور منظم تخم ها را آزاد کنند. و یا آندومتریت یک بیماری التهابی غده رحم است که معمولا به دلیل عفونت ایجاد می شود. به طورکلی عفونت رحم خطرناک و جدی نیست، اما بهتر است که هر چه سریعتر درمان شود. آندومتریت معمولا با مصرف آنتی بیوتیک با تجویز پزشک برطرف می شود اما از طرفی هم عفونت های درمان نشده می توانند منجر به بروز عوارض در اندام دستگاه تناسلی، مشکلات ناباروری و سایر مشکلات سلامت عمومی زنان شوند. بر همین اساس خانم ها بهتر است برای به حداقل رساندن خطرات علل و علایم عفونت رحم را بشناسند تا در صورت بروز علایم زودتر بتوانند آن را تشخیص دهند. و یا سرویسیت، التهاب انتهای پایین و باریک رحم است که به داخل واژن باز می شود. علایم احتمالی سرویسیت شامل خون ریزی بین دوره های قاعدگی، درد هنگام مقاربت یا در طی معاینه گردن رحم و ترشحات غیر طبیعی واژن است. با این وجود، ممکن است بسیاری از زنان به التهاب دهانه رحم مبتلا باشند، اما به دلیل نداشتن علایم از ابتلا به آن اطلاعی نداشته باشند. غالبا ، سرویسیت ناشی از یک عفونت مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک است. سرویسیت نیز می تواند از عوامل غیر عفونی ایجاد شود. درمان موفقیت آمیز سرویسیت شامل درمان علت اصلی التهاب می باشد. علت التهاب می تواند ناشی از عفونت برخی از بیماری های مقاربتی ( STD ) آسیب دیدگی دهانه رحم یا سرطان گردن رحم باشد. سرویسیت یک بیماری بسیار شایع است. در حقیقت، بیش از نیمی از کل زنان ممکن است در طول زندگی خود دچار التهاب دهانه رحم شوند. سیستیت بینابینی ( IC ) که به آن سندرم مثانه دردناک نیز گفته می شود، یک بیماری مزمن مثانه است که در زنان، باعث فشار و درد مثانه و گاهی اوقات درد لگن در درجات مختلف می شود. بیماری سیستیت بینابینی می تواند باعث التهاب و حتی ایجاد زخم در مثانه شود. در حالی که علت آن مشخص نیست، بسیاری از مبتلایان به این بیماری نیز دارای نقص در اپیتلیوم، پوشش محافظ مثانه هستند. یک عفونتی است که توسط مخمر (نوعی قارچ) ایجاد می شود. عفونت مخمر واژینال گاهی به واژینیت مخمر، واژینیت کاندیدال یا ولوواژینیت کاندیدال معروف است. نام علمی مخمر که باعث واژینیت می شود، کاندیدا است. بیش از از خانم ها کاندیدا را در حال طبیعی در مهبل خودشان داشته باشند. عدم تعادل طبیعی مخمر و باکتری مفید واژن باعث رشد زیاد مخمر می شود. در حالی که این امکان وجود دارد مخمر از طریق تماس جنسی انتقال پیدا کند، عفونت مخمر واژن یک بیماری مقاربتی محسوب نمی شود زیرا ممکن است در زنانی که فعالیت جنسی ندارند نیز اتفاق بیفتد. عفونت های مخمر واژینال بسیار شایع هستند و تا حدود درصد از زنان را تحت ت ثیر قرار می دهند. بسیاری از قسمت های سیستم تولید مثل زن و مرد می توانند به سرطان مبتلا شوند. به گزارش انجمن سرطان آمریکا، در زنان، اندام های رحم، تخمدان ها، پستان و دهانه رحم می توانند به سرطان مبتلا شوند. بدخیمی اندام های تولید مثل زن متاسفانه رایج و غالبا جدی هستند. سرطان واژن که با عفونت توسط ویروس انسانی ( HPV ) مرتبط است، به ندرت دیده می شود اما در عوض سرطان ولور که با عفونت HPV همراه است، شیوع بیشتری دارد. سرطان دهانه رحم، اگر زود تشخیص داده نشود، می تواند خطرناک باشد و با عفونت HPV همراه است. بدخیمی سرطان گردن رحم اغلب در زنان یایسه دیده می شود و با تحریک استروژن غیرمستقیم بافت آندومتر همراه است. نسبت به سایر سرطان های دیگر در زنان نتایج و بهبودی ضعیف تری دارد، زیرا تا زمان پیشرفت بیماری تشخیص داده نمی شود. غربالگری استاندارد برای سرطان تخمدان وجود ندارد، بنابراین تشخیص زود هنگام آن بسیار دشوار است. طبق اعلام انستیتوی ملی سرطان، آزمایشات مربوط به تشخیص سرطان تخمدان و همچنین سرطان لوله فالوپ و سرطان اولیه صفاقی در حال بررسی است. |
ذرات غذایی هضم شده به عنوان بخشی از هضم طبیعی باید از طول روده عبور کنند. این ضایعات هضم شده مدام در حال حرکت هستند. با این حال انسداد روده می تواند جلوی حرکت غذا را بگیرد. انسداد روده هنگام انسداد روده کوچک یا بزرگ رخ می دهد و می تواند جزیی یا کلی باشد و از عبور مایعات و مواد غذایی هضم شده جلوگیری می کند. در صورت بروز انسداد روده، مواد غذایی، مایعات، اسیدهای معده و گاز در محل انسداد جمع می شوند و در صورت بروز فشار زیادی در روده می توانند موجب پارگی روده شده و محتویات مضر روده و باکتری ها را در حفره شکم پخش کنند. علت های زیادی برای انسداد روده وجود دارد و غالبا نمی شود از این شرایط جلوگیری کرد. تشخیص و درمان زودرس در این شرایط بسیار مهم است و در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد. انسداد می تواند جزیی باشد، که در این صورت ممکن است بدون جراحی برطرف شود. انسداد کلی به احتمال زیاد نیاز به عمل جراحی روده دارد. انسدادهای مکانیکی زمانی اتفاق میفتند که چیزی از نظر جسمی روده را مسدود کرده باشد. برخی علت های انسداد در روده کوچک، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ولوولوس یا پیچ خوردن روده ها تومورهای موجود در روده کوچک، به ویژه در کودکان مانند فشار یک قسمت از روده به قسمت بعدی، اگرچه به ندرت باعث انسداد می شوند. ناهنجاری روده، اغلب در نوزادان، اما در کودکان و نوجوانان هم ممکن است رخ دهد. که از بافت فیبری تشکیل شده است و می تواند بعد از هر عمل جراحی شکم یا لگن یا بعد از التهاب شدید ایجاد شود. انسدادهای مکانیکی همچنین می توانند روده بزرگ یا راست روده را مسدود کنند، البته این موارد به ندرت دیده می شوند و علت های اصلی آن عبارتند از: مدفوع سفت شده تنگی در روده بزرگ ناشی از زخم یا التهاب چسبندگی ناشی از عفونت های لگن یا جراحی ها سفت شدن مکونیوم در نوزادان (مکونیوم اولین مدفوع نوزاد است) روده های کوچک و بزرگ به طور معمول در یک سیستم هماهنگ منقبض می شوند. هر عاملی که بتواند این انقباضات هماهنگ را مختل کند، ممکن است باعث انسداد عملکردی روده شود که به طور کلی به عنوان یک انسداد غیر مکانیکی شناخته می شود. انسداد غیر مکانیکی موقت را ایلیوس و انسداد مزمن یا طولانی مدت را انسداد کاذب می گویند. علت های اصلی ایلیوس، عبارتند از: جراحی شکم یا لگن عدم تعادل الکترولیت عفونت ها، مانند گاستروانتریت یا برخی از داروها، از جمله داروهای ضد درد اپیویید انسداد کاذب روده (ایلیوس کاذب) می تواند باعث علایم و نشانه های انسداد شود، اما انسداد جسمی واقعی وجود ندارد و مشکلات عضلانی یا عصبی باعث انقباض عضلات هماهنگ طبیعی روده ها، کند و یا متوقف کردن حرکت غذا و مایعات از طریق می شود. ایلیوس پارالیتیک یا کاذب می تواند بر هر بخشی از روده ت ثیر بگذارد. علت های مختلف آن می تواند شامل موارد زیر باشد: عفونت جراحی شکم یا لگن اختلالات ناشی از آسیب عصبی مانند دیابت قندی بیماری هیرشپرونگ، اختلالی که در آن فقدان اعصاب در بخش هایی از روده بزرگ وجود دارد. اختلالات عضلانی و عصبی مانند بیماری پارکینسون، و سایر اختلالات عصبی و ماهیچه ای برخی از داروهای موثر بر ماهیچه ها و اعصاب، از جمله سه حلقه ای، مانند آمیتریپتیلین و ایمی پرامین (توفرانیل) ، و داروهای ضد درد افیونی، مانند داروهای حاوی هیدروکودون (ویکودین) و اکسی کدون (اکسی کننتین) در صورت بروز علایم انسداد مانند نفخ شکم، یبوست شدید و از بین رفتن اشتها، به خصوص اگر اخیرا تحت عمل جراحی شکم قرار گرفته اید، سریعا به پزشک مراجعه کنید. مسدود شدن روده در نوزادان به طور معمول ناشی از عفونت ها، بیماری های اندام ها و کاهش جریان خون به روده ها (خفه شدن) است. برخی از کودکان پس از ابتلا به آنفولانزا معده، این بیماری را تجربه می کنند. آنفولانزای معده می تواند باعث التهاب در روده نوزادان شود. تشخیص هر نوع انسداد روده در نوزادان دشوار است زیرا آنها نمی توانند علایم خود را توصیف کنند. درعوض، والدین باید فرزندان خود را برای تغییرات و علایمی که ممکن است نشان دهنده انسداد روده است، بشناسند و در صورت بروز سریعا به پزشک مراجعه کنند. برخی از علایم انسداد در نوزادان، عبارتند از: تب درد تورم شکم خون در مدفوع گریه بسیار بلند خواب آلودگی بیش از حد نمایش علایم حیاتی ضعف کشیدن زانو ها به سمت سینه استفراغ، به خصوص استفراغ مانند صفرا که به رنگ زرد سبز است. بیماری ها و شرایطی که می تواند خطر انسداد روده را افزایش دهند، عبارتند از: که می تواند باعث ضخیم شدن دیواره های روده شود. که اغلب باعث چسبندگی انسداد شایع روده می شود. به ویژه اگر برای از بین بردن تومور شکم یا پرتودرمانی جراحی انجام شده باشد. مسدود شدن روده طیف وسیعی از علایم ناراحت کننده را ایجاد می کند، از جمله: درد شکم حالت تهوع تورم شکم نفخ شدید کاهش اشتها گرفتگی شدید شکم عدم توانایی در عبور گاز یا مدفوع برخی از علایم ممکن است به محل و مدت زمان انسداد بستگی داشته باشد. به عنوان مثال، استفراغ نشانه اولیه انسداد روده کوچک است. در صورت ادامه، احتمالا انسداد روده بزرگ نیز رخ می دهد. انسداد جزیی می تواند منجر به اسهال شود، در حالی که انسداد کامل به عدم توانایی عبور گاز یا مدفوع ختم می شود. انسداد همچنین ممکن است باعث عفونت و التهاب جدی حفره شکمی شود که به پریتونیت معروف است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که قسمتی از روده دچار پارگی شده و منجر به تب و افزایش درد شکم گردد. این علایم یک وضعیت خطرناکی است که نیاز به جراحی دارد. پزشک در مورد تاریخچه پزشکی و علایم بیمار سوال خواهد کرد و برای ارزیابی وضعیت او یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. پزشک ممکن است در صورت تورم شکم به انسداد روده شک کند و حتی با یک استتوسکوپ به صداهای روده گوش دهد. وجود توده سخت یا انواع خاصی از صداها، به ویژه در کودک، ممکن است به تعیین وجود انسداد کمک کند. علاوه بر آن، پزشک می تواند آزمایشات تشخیصی دیگر را تجویز کند، از جمله: برای ت یید تشخیص بیماری، پزشک ممکن است پرتونگاری شکمی را توصیه کند. با این حال، برخی از انسداد روده با استفاده از اشعه X استاندارد دیده نمی شود. سی تی اسکن ترکیبی از مجموعه ای از تصاویر اشعه ایکس را دارد که از زوایای مختلف تهیه شده است تا تصاویر مقطعی تولید کند. این تصاویر از پرتونگاری استاندارد جزییات بیشتری دارند و احتمالا انسداد روده را نشان می دهند. هنگامی که انسداد در کودکان رخ می دهد، اغلب نوع تصویربرداری ارجح است. در جوانانی که درک بینایی دارند، یک سونوگرافی به طور معمول "چشم گاو" را نشان می دهد که روده را در روده پیچیده می کند. در اصل تصویربرداری از روده بزرگ است که برای برخی از دلایل مشکوک به انسداد انجام می شود. در این روش، پزشک از طریق رکتوم، هوا یا مایع باریم را در روده بزرگ بیمار وارد می کند. برای تشخیص انسداد در کودکان، تست باریم می تواند در بیشتر مواقع مشکل را برطرف کند و دیگر نیازی به درمان بیشتر نیست. عدم درمان، انسداد روده می تواند عوارض جدی و خطرناکی را به همراه داشته باشد، از جمله: کمبود آب بدن عدم تعادل الکترولیت سوراخ شدن روده که می تواند منجر به عفونت می شود. اگر انسداد مانع از رسیدن خون به بخشی از روده شود، ممکن است عوارض بیشتری را ایجاد کند: عفونت سوراخ شدن روده نارسایی چند اندام، یک عفونت خونی خطرناک و جدی مرگ بافت، انسداد روده می تواند جریان خون بخشی از روده را قطع کند. کمبود خون باعث از بین رفتن دیواره روده و مرگ بافت می شود. مرگ بافت می تواند منجر به پارگی (سوراخ شدن) در دیواره روده و عفونت شود. مرگ در صورت عدم درمان، انسداد روده می تواند باعث از بین رفتن بافت در قسمت آسیب دیده روده و یا سوراخ شدن دیواره روده، عفونت شدید و شوک شود. به طور کلی، پیش آگهی شرایط بیمار به علت آن بستگی دارد. بیشتر موارد انسداد روده قابل درمان است. با این حال، علل دیگر، مانند سرطان، نیاز به درمان و نظارت طولانی مدت دارد. درمان مناسب به محل، شدت انسداد و نوع انسداد بستگی دارد. برای انسداد جزیی یا ایلیوس، تزریق مایعات داخل وریدی ( IV ) IV را تجویز کند و برای تخلیه ادرار یک سوند را به مثانه بیمار وصل کند. علاوه بر آن، احتمال دارد بیمار برای از بین بردن فشار و التهاب و خارج کردن استفراغ در گلو و روده نیاز به قرار گرفتن لوله داشته باشد. در صورت عدم موفقیت این اقدامات یا بدتر شدن علایم بیمار نیاز به جراحی و بستری در بیمارستان دارد. یک عارضه جدی انسداد روده می تواند آسیب دایمی به روده باشد. در این شرایط جراح برای برداشتن قسمتی از بافت مرده و اتصال دو انتهای سالم روده عمل جراحی را انجام می دهد. به طور کلی درمان شامل مراحل کلی زیر است: با مراجعه بیمار به بیمارستان، پزشکان ابتدا بر روی تثبیت وضعیت بیمار کار می کنند. این روند ممکن است شامل موارد زیر باشد: قرار دادن در مثانه برای تخلیه و جمع آوری ادرار قرار دادن یک خط داخل وریدی ( IV ) به داخل رگ در بازوی بیمار به منظور تجویز مایعات قرار دادن یک لوله نازوگاستریک از طریق بینی و معده بیمار برای مکیدن هوا و مایعات و رفع ورم شکم بیمار در شرایط انسداد جزیی، بعد از تثبیت نیاز به درمان بیشتری ندارد. پزشک ممکن است یک رژیم غذایی کم فیبر را توصیه کند. درمان انسداد کلی معمولا به عمل جراحی، علت و محل انسداد بستگی دارد. جراحی به طور معمول شامل رفع انسداد و برداشتن بخشی از روده آسیب دیده می باشد. برای برخی از افراد که به دلیل تنگی روده دچار انسداد مزمن می شوند، پزشک ممکن است استنت فلزی را که با استفاده از لوله بلند به نام آندوسکوپ در داخل روده منبسط می شود، قرار دهد. استنت، روده را باز می کند. ممکن است این عمل نیازی به بریدن شکم نداشته باشد. استنت ها معمولا برای معالجه مبتلایان به یا به منظور تسکین موقتی در افرادی که جراحی اورژانس خطرناک دارند، استفاده می شود. این احتمال وجود دارد بیمار پس از پایدار شدن وضعیت، هنوز به عمل جراحی نیاز داشته باشد. مسکن آنتی بیوتیک ها برای کاهش عفونت داروهای ضد درد برای جلوگیری از استفراغ اگر پزشک تشخیص دهد که علایم و نشانه های بیمار به دلیل انسداد کاذب (ایلیوس فلج) ایجاد شده، ممکن است برای نظارت بیشتر یک یا دو روز بیمار را در بیمارستان بستری کند و در صورت شناخته شدن علت آن را درمان کند. ایلیوس پارالیتیک به خودی خود بهتر و درمان می شود. در ضمن، به منظور جلوگیری از سوء تغذیه، احتمالا از طریق لوله بینی یا IV به بیمار غذا داده می شود. اگر ایلیوس کاذب به تنهایی بهبود نیابد، پزشک ممکن است داروهای تزریقی در عضلات را تجویز کند، که می تواند به انتقال غذا و مایعات از طریق روده کمک کند. اگر ایلیوس فلج در اثر بیماری یا دارو ایجاد شده باشد، پزشک بیماری زمینه ای را درمان و یا مصرف دارو را متوقف می کند. به ندرت ممکن است برای برداشتن بخشی از روده به عمل جراحی نیاز باشد. در مواردی که انسداد در راست روده ایجاد شده باشد، درمانی به نام رفع فشار با کولونوسکوپی انجام می شود، روشی که در آن یک لوله نازک به داخل مقعد بیمار وارد و به راست روده هدایت می شود. رفع فشار نیز می تواند از طریق عمل جراحی انجام شود. |
شایع ترین بیماری های دستگاه تناسلی مردان به دستگاه تولید مثل مردان مربوط می شوند که مجموعه ای از اندام های مختلفی هستند که در خارج از بدن و اطراف ناحیه لگن قرار می گیرند. وظیفه اصلی دستگاه تولید مثل مردان، تهیه گامت یا اسپرم برای لقاح تخمدان می باشد. اندام های اصلی تولید مثل مردان می توانند به سه دسته تقسیم شوند. دسته اول مسیول تولید و ذخیره اسپرم می باشند. تولید اسپرم در بیضه ها انجام می شود. اسپرم نابالغ سپس برای رشد و ذخیره به اپیدیدیم منتقل می شود. دسته دوم، غددهای تولید کننده مایعات انزالی، شامل وزیکول های منی، پروستات و مجرای دفران می باشند. دسته نهایی که مسیول انتقال و انزال اسپرم به درون اندام تولید مثلی ماده می باشند، شامل آلت تناسلی مرد، مجرای ادراری، مجرای دفران و غده کوپر است. اندام های دستگاه تولید مثل مردان سه عملکرد تخصصی دارند که عبارتند از: انزال اسپرم در تولید و ترشح هورمون های جنسی مرد تولید، نگهداری، حمل و تغذیه اسپرم و مایع محافظ (مایع منی) کل دستگاه تولید مثل مردان وابسته به هورمون می باشد، هورمون ها مواد شیمیایی هستند که فعالیت سلول ها یا اندام ها را تحریک یا تنظیم می کنند. هورمون های اصلی درگیر در عملکرد سیستم تولید مثل مردان عبارتند از: هورمون تحریک کننده فولیکول ( FSH ) ، هورمون لوتیین کننده ( LH ) و تستوسترون. هورمون تحریک کننده فولیکول برای تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) ضروری است. هورمون لوتیین کننده تولید تستوسترون که برای ادامه روند اسپرماتوژنز لازم است را تحریک می کند. هورمون تحریک کننده فولیکول و هورمون لوتیین کننده توسط غده هیپوفیز واقع در پایه مغز تولید می شوند. تستوسترون در رشد و بروز خصوصیات ثانویه مردانه از جمله افزایش توده عضلانی، توزیع چربی، توده استخوانی و میل جنسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیشتر در خارج از بدن آن ها قرار دارد. این ساختارهای خارجی آلت تناسلی، کیسه بیضه، اپیدیدیم و بیضه هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آلت تناسلی مرد برای مقاربت جنسی و ادرار کردن ضروری است. مایع منی و ادرار از طریق مجرای ادرار و آلت تناسلی خارج می شوند. کیسه بیضه یک کیسه پوستی شل مانند است که در پشت آلت تناسلی وجود دارد و بیضه را در احاطه می کند و حاوی بسیاری از اعصاب و رگ های خونی است. عضلات ویژه در دیواره کیسه بیضه منقبض می شوند و به حرکت بیضه در نزدیکی بدن، کمک می کنند. فشار مداوم از عضلات شکمی روی بیضه ها و اپیدیدیم احتمالا باعث تخلیه بیضه می شوند. به نظر می رسد وظیفه اصلی کیسه بیضه این است که دمای بیضه ها را برای محافظت از فشار عضلات شکمی کمی پایین تر از بدن نگه دارد. برای انسان، درجه حرارت باید یک یا دو درجه حدود درجه سانتی گراد زیر دمای بدن باشد. درجه حرارت بالاتر ممکن است به تعداد اسپرم ها آسیب برساند. نقش اپیدیدیم ذخیره و حمل اسپرم است. اپیدیدیم یک لوله طویل و بلند است که در قسمت پشتی هر بیضه قرار دارد و آن را به مجرای دفران وصل می کند. بیضه ها وظیفه ساخت تستوسترون، هورمون اصلی جنسی مردان و تولید اسپرم را بر عهده دارند. در داخل بیضه توده های پیچیده ای از لوله ها به نام لوله های منیفی وجود دارند. این لوله‌ها مسیول تولید سلول های اسپرم از طریق فرآیندی به نام اسپرماتوژنز هستند. بیضه چپ معمولا پایین تر از بیضه راست قرار دارد. این عدم تقارن ممکن است به خنک شدن موثر بیضه ها کمک کند. اکثر مردان دو بیضه دارند. اندام های داخلی تولید مثل مردان، اندام های جانبی نامیده می شوند. اندام های داخلی دستگاه تناسلی مردان، عبارتند از: مجرای دفران وزیکول های منی غده پروستات غده های پیازچه (غدد لوبورورتال) مجرای دفران یک لوله عضلانی و طولانی است که از اپیدیدیم به حفره لگن، درست در پشت مثانه می رود و اسپرم بالغ را به منظور آماده سازی برای انزال به مجرای ادرار منتقل می کند. وزیکول های منی اندام های کیسه ای مانندی هستند که به قسمت مجرای دفران در نزدیکی پایه مثانه وصل می شوند. وزیکول های منی مایع منی را تولید می کنند. مایعات وزیکول منی بیشترین حجم مایعات انزالی انسان یا انزال را تشکیل می دهد. ساختاری به اندازه گردو واقع در زیر مثانه در جلوی روده بزرگ است. مایعات پروستات به انزال و تغذیه اسپرم کمک می کند. مجرای ادرار، از مرکز غده پروستات عبور می کند. این غدد، اندام هایی به اندازه نخودفرنگی هستند که در طرفین مجرای ادرار درست زیر غده پروستات قرار می گیرند. این غده ها مایع شفاف و روشنی ترشح می کنند که مستقیما داخل مجرای ادرار تخلیه می شود. مایعات تولید شده توسط این غدد، مجرای ادرار را لیز و لغزنده می کند و اسیدیته مرتبط با ادرار باقیمانده را خنثی می کند. بسیاری از بیماری ها می توانند و حتی ساختار و عملکرد سیستم تولید مثل مردان را تحت تاثیر قرار دهند. شایع ترین بیماری های دستگاه تولید مثلی مردان، عبارتند از: اختلال در نعوظ، ( ED ) عدم توانایی در دستیابی یا حفظ نعوظ، یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه تناسلی مردان است. شیوع اختلال نعوظ با توجه به سن افراد متفاوت است. حدود افراد تا سال نیز دچار این اختلال می شوند. هیپوگنادیسم، شرایطی است که در آن یک مرد به اندازه کافی تستوسترون تولید نمی کند. تستوسترون هورمونی است که نقش مهمی در رشد و نمو پسران دارد. هیپوگنادیسم می تواند مادرزادی باشد و یا بعد ها در طول زندگی فرد در اثر آسیب یا عفونت رخ دهد. علایم و درمان هیپوگنادیسم به علت و زمان بروز آن بستگی دارد. برخی از انواع هیپوگنادیسم با درمان جایگزینی تستوسترون قابل درمان هستند. پروستاتیت تورم و التهاب غده پروستات است. غده ای با اندازه گردو می باشد که مستقیما در زیر مثانه در آقایان قرار دارد. غده پروستات مایعات (مایع منی) را تولید می کند که در تغذیه و حمل اسپرم نقش موثری دارد. پروستاتیت اغلب باعث ادرار دردناک یا دشوار می شود. علایم دیگر آن شامل درد در کشاله ران، ناحیه لگن یا دستگاه تناسلی است. پروستاتیت، مردان را در هر سنی تحت ت ثیر قرار می دهد اما در مردان ساله یا جوان شیوع بیشتری دارد. این بیماری دلایل زیادی دارد. گاهی اوقات علت مشخص نمی شود. اگر پروستاتیت در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شود، معمولا با آنتی بیوتیک قابل درمان است. بسته به علت، پروستاتیت می تواند به تدریج یا ناگهانی بروز کند و ممکن است به سرعت، به خودی خود یا با درمان بهبود یابد. برخی از انواع پروستاتیت ماه ها دوام می آورند و یا عود می کنند و دوباره بعد از مدت زمانی برمی گردند که به آن پروستاتیت مزمن گفته می شود. هایپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) که به آن بزرگ شدن غده پروستات نیز گفته می شود یک بیماری شایع در دستگاه تناسلی مردان است. بزرگ شدن غده پروستات می تواند باعث بروز علایم ناراحت کننده مانند مسدود شدن جریان ادرار از مثانه شود. همچنین می تواند باعث بروز عفونت مثانه، مجاری ادراری یا مشکلات کلیوی شود. چندین روش درمانی موثر برای بزرگ شدن غده پروستات وجود دارد. BPH عوامل خطر زیادی مانند سن بالای سال، سابقه خانوادگی سرطان پروستات، خوردن مقدار زیادی گوشت قرمز و عدم مصرف کافی میوه و سبزیجات می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. انواع بیماری ها می توانند سلامت بیضه ها را تحت تاثیر قرار دهند اما مردان باید بدانند راه های برای حفظ سلامت بیضه وجود دارند. شایع ترین بیماری های بیضه در دستگاه تولید مثلی مردان، عبارتند از: مانند هر سرطان، هنگامی اتفاق میفتد که سلول های بیضه دچار جهش هایی می شوند که باعث غیرطبیعی شدن آن ها می شود. در سرطان بیضه، این روند معمولا باعث ایجاد یک توده بدون درد یا سفت در یک بیضه می شود. در بیشتر موارد، خود مرد در مراحل اولیه آن را کشف می کند. اگر بیماری سرطان بیضه زود تشخیص داده شود، تقریبا قابل درمان است. اپیدیدیمیت هنگامی رخ می دهد که اپیدیدیم ملتهب یا آلوده شود و هر ساله حدود مرد بین تا سال را مبتلا می کنند. رابطه جنسی محافظت نشده یا داشتن چند شریک جنسی خطر ابتلا به اپیدیدیمیت عفونی را افزایش می دهد. اپیدیدیمیت بعضی اوقات یک عفونت مقاربتی است، اما بیشتر در اثر صدمه و فشار شدید ایجاد می شود. اپیدیدیمیت می تواند علایمی از تحریک خفیف تا درد شدید بیضه، و تب ایجاد کند. از هر مرد یک نفر به واریکوسل مبتلا می شود. واریکوسل گشاد شدن و التهاب رگ های بالای بیضه است. واریکوسل معمولا بی ضرر و خوش خیم می باشد اما گاهی اوقات واریکوسل می تواند توانایی باروری در مردان را مختل کند یا باعث درد خفیف تا متوسط شود. مردان اگر برآمدگی بالای بیضه دارند، به خصوص هنگام ایستادن، باید به پزشک مراجعه کنند. هیدروسل به افزایش مایعات اطراف بیضه اشاره دارد و معمولا خوش خیم است اما اگر به اندازه کافی بزرگ باشد، می تواند باعث درد یا فشار شود. اگرچه بیشتر در اثر آسیب دیدگی به وجود می آید، اما در اکثر مواقع علت آن ناشناخته است و نسبت به واریکوسل نیز خطر کمتری دارند. ارکیت التهاب یک یا هر دو بیضه است. عفونت های باکتریایی یا ویروسی می توانند باعث بروز ارکیت شوند. ارکیت اغلب در نتیجه عفونت باکتریایی مانند عفونت مقاربتی ( STI ) است. در برخی موارد، ویروس اوریون می تواند باعث ارکیت شود. ارکیت باکتریایی ممکن است با اپیدیدیمیت همراه باشد. در این حالت، آن را اپیدیدیمو - ارکیت می نامند. ارکیت باعث درد می شود و می تواند روی باروری ت ثیر بگذارد. دارو می تواند علل ارکیت باکتریایی را درمان کند و می تواند برخی علایم و نشانه های ارکیت ویروسی را کاهش دهد. اما روند درمانی ممکن است چندین هفته طول بکشد. یا بیضه جمع شده ( retractile - testicle ) ، وضعیتی است که در آن بیضه به طور عادی به داخل خلسه فرو می رود، اما می تواند با انقباض عضلانی غیر ارادی به داخل کشاله ران کشیده شود و ممکن است بین کیسه های بیضه و کشاله ران به جلو و عقب حرکت کند. هنگامی که بیضه جمع شده در ناحیه کشاله ران قرار دارد، ممکن است به راحتی با دست در موقعیت مناسب خود در کیسه های بیضه قرار بگیرد. بیضه جمع شده خطری جدی برای سلامتی محسوب نمی شود. بیضه رکتریل در پسران جوان شایع تر است و در مورد درصد از بیضه در پسران سنین تا دیده می شود این وضعیت خود به خود با دوران بلوغ برطرف می شود. در حدود درصد پسران دچار انقباض بیضه، بیضه مبتلا در کشاله ران باقی می ماند و دیگر حرکتی نمی کند. در آن مرحله، بیضه صعودی یا بیضه نامشخص نامیده می شود. |
دستگاه گوارش بدن به صورت منحصر به فرد ساخته شده است تا بتواند وظیفه تخصصی خودش را انجام دهد. وظیفه آن، تبدیل غذا به انرژی مورد نیاز برای زنده ماندن و دفع سموم می باشد. اما عملکرد صحیح و مناسب این دستگاه به هماهنگی و عملکرد اجزاء آن بستگی دارد. این در حالی است که بیماری و شرایط های مختلفی سلامت و عملکرد و ساختار دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار می دهند. بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله شایع ترین بیماری های دستگاه گوارش بدن را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با شناسایی و آگاهی از آن ها از ابتلا به این بیماری ها پیشگیری کنید. نقش اصلی دستگاه گوارش تجزیه مواد غذایی و ت مین انرژی مورد نیاز بدن می باشد. برای این منظور اول باید مواد غذایی به خوبی و درست به صورت مکانیکی در داخل دهان خرد و مرطوب شود. هضم به طور عمده در معده و روده کوچک اتفاق میفتد که، چربی ها و به طور شیمیایی به اجزاء کوچکتر آنها شکسته می شوند. سپس مولکول های کوچکتر از طریق اپیتلیوم روده کوچک جذب و متعاقبا وارد گردش خون می شوند. روده بزرگ نقش مهمی در جذب مجدد آب اضافی دارد. سرانجام، مواد کم اهمیت و مواد زاید از طریق دفع (عبور مدفوع) از بدن خارج می شوند. بسیاری از بیماری ها می توانند این عملکرد مناسب را مختل کند. به طور کلی بیماری های دستگاه گوارش منجر به بروز علایم مختلفی می شود که شایع ترین این علایم، اسهال، سوء جذب، یا انسداد می باشد. مشکلات بسیار شایع است و بیشتر افراد چندین بار در طول زندگی برخی از علایم فوق را تجربه می کنند. هضم فرآیند پیچیده ای برای تبدیل غذا به مواد مغذی است. بدن از مواد مغذی برای تامین انرژی، رشد و ترمیم سلول مورد نیاز برای زنده ماندن استفاده می کند. فرایند هضم باعث ایجاد سموم برای دفع از بدن می شود. یک لوله پیچیده طولانی است که از دهان شروع می شود و به مقعد ختم می شود. این مجموعه از یک سری عضلات تشکیل شده که حرکت غذا و سایر سلول های تولید کننده آنزیم ها و هورمون ها را پشتیبانی می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دستگاه گوارش از قسمت های مختلف زیر ساخته شده است: دهان، شروع دستگاه گوارش است. در واقع، هضم غذا از هنگام جویدن غذا شروع می شود. جویدن، غذا را به قطعاتی کوچکتر تبدیل می کند. در دهان بزاق با غذا مخلوط می شود تا روند تجزیه آن راحت تر صورت بگیرد. بوی غذا باعث می شود غدد بزاقی در دهان بزاق را ترشح کرده و باعث تشکیل آب دهان شود. مری هنگام بلع، غذا را از دهان دریافت می کند. مری لوله ای عضلانی است که از حلق و پشت نای تا معده امتداد می یابد. مری با استفاده از یک سری انقباضات عضلانی، غذا را به معده منتقل می کند. معده اندامی شبیه کیسه است که دارای دیواره های عضلانی قوی است. معده علاوه بر نگهداری غذا، به عنوان میکسر مواد غذایی را با هم مخلوط می کند. معده آنزیم های اسیدی و قوی را ترشح می کند. این آنزیم ها، روند تجزیه مواد غذایی را تغییر داده و آن را به مایع تبدیل می کنند. از معده، غذا به روده کوچک منتقل می شود. روده کوچک از سه بخش اثنی عشر، ژژنوم و ایلیوم ساخته شده است که مواد غذایی را تجزیه می کند. دوازدهه عمدتا مسیول ادامه روند تجزیه می باشد. ژژنوم و ایلیوم عمدتا مسیول جذب مواد مغذی به جریان خون هستند. آنزیم های هضم را به داخل اثنی عشر که اولین بخش روده کوچک است ترشح می کند. این آنزیم ها پروتیین، چربی ها و کربوهیدرات ها را تجزیه می کنند. لوزالمعده همچنین انسولین را مستقیما در جریان خون ترشح می کند. انسولین هورمون اصلی متابولیسم قند است. عملکرد های مختلفی دارد. اما عملکرد اصلی آن در دستگاه گوارش، تجزیه مواد مغذی جذب شده از روده کوچک است. صفرا از کبد ترشح می شود و در روده کوچک در هضم چربی نقش مهمی دارد. علاوه بر این، کبد "کارخانه" شیمیایی بدن است. کیسه صفرا، صفرا را ذخیره و غلیظ می کند. سپس صفرا، به داخل اثنی عشر منتقل می شود تا به جذب و هضم چربی ها کمک کند. روده بزرگ، روده کوچک را به راست روده متصل می کند. روده بزرگ یک اندام بسیار تخصصی است که سموم بدن را تجزیه می کند. به گونه ای که دفع سموم از روده راحت تر و آسان تر انجام گیرد. رکتوم، روده بزرگ را به مقعد وصل می کند. رکتوم مدفوع را تا زمان تخلیه نگه می دارد. رکتوم مدفوع را از روده بزرگ دریافت کند و به فرد اطلاع دهد که مدفوع آماده تخلیه شدن است. مقعد آخرین قسمت دستگاه گوارش است که از عضلات کف لگن و دو اسفنکتر مقعد (داخلی و خارجی) تشکیل شده است. مقعد توسط ماهیچه های اسفنکتر احاطه شده است. اسفنکترهای مقعد کنترل خوبی روی مدفوع دارند. اختلالات عملکردی دستگاه گوارش به بیماری های اشاره دارد که عملکرد دستگاه گوارش را مختل می کنند. آن ها شایع ترین مشکلات موثر بر دستگاه گوارش (از جمله روده بزرگ و روده) هستند. یبوست و سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) دو نمونه رایج اختلالات عملکردی دستگاه گوارش می باشند. بسیاری از عوامل ممکن است دستگاه گوارش و تحرک آن را مختل کنند، از جمله: بارداری استرس ورزش نا کافی خوردن مقادیر زیادی لبنیات خوردن رژیم غذایی با فیبر کم مقاومت در برابر اصرار به دفع مدفوع تغییرات آب و هوا یا سایر تغییرات روزمره مصرف داروهای آنتی اسید حاوی کلسیم یا آلومینیوم استفاده بیش از حد از ملین ها (نرم کننده های مدفوع) مصرف برخی داروهای خاص مانند، قرص آهن و داروهای ضد درد قوی مانند مواد مخدر یا خشکی مزاج یکی از شایع ترین مشکلات گوارشی است که می تواند عوارض و مشکلات زیادی برای شما به وجود بیاورد و در کیفیت زندگی تان اختلال ایجاد کند. از دیدگاه پزشکی اگر مدفوع سفت باشد و به سختی و همراه با فشار زیاد دفع شود، و یا دفع آن ناقص باشد، همگی به این معناست که فرد به مشکل یبوست دچار شده است. در بیشتر موارد امکان دارد یبوست اتفاق افتد، زیرا روده بزرگ آب زیادی را از مواد غذایی جذب می کند. یبوست، حرکت روده و دفع مدفوع را دشوار می کند. یبوست معمولا در اثر بیماری یا عدم فیبر در رژیم غذایی یا اختلال در رژیم غذایی ایجاد می شود. یبوست هنگام دفع مدفوع باعث فشار، مدفوع سفت و گاهی مشکلات مقعدی مانند شکاف و بواسیر می شود. یبوست به ندرت نشانه بیماری و یا شرایط جدی پزشکی است. آیا دستگاه گوارش شما تحریک پذیر است؟ آیا حداقل سه بار در ماه برای چند ماه درد معده یا ناراحتی دارید؟ این بیماری می تواند سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) ، یکی دیگر از بیماری های گوارشی شایع باشد. براساس بنیاد بین المللی اختلالات عملکردی دستگاه گوارش، حدود تا درصد از مردم در سراسر جهان از بیماری IBS رنج می برند و از این میزان تا میلیون نفر مبتلا به IBS در ایالات متحده زندگی می کنند. علایم IBS می تواند از داشتن یک مدفوع خشک و سخت در یک روز تا مدفوع شل و پر آب در روز دیگر بسیار متفاوت باشد. نفخ همچنین علایم بیماری IBS است. سندرم روده تحریک پذیر، به گرفتگی روده بزرگ و یا معده عصبی معروف است. IBS شرایطی است که در آن عضله روده بزرگ بیش از حد منقبض می شود. برخی از غذاها، داروها و استرس می توانند باعث سندرم روده بزرگ ( IBS ) شوند. سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) یک اختلال شایع است که بر روده بزرگ ت ثیر می گذارد. فقط تعداد کمی از مبتلایان به IBS علایم و نشانه های شدید دارند. برخی از افراد با مدیریت رژیم غذایی، سبک زندگی و استرس می توانند علایم خود را کنترل کنند. علایم شدیدتر را می توان با دارو و مشاوره درمان کرد. IBS باعث ایجاد تغییر در بافت روده نمی شود و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش نمی دهد. برخی بیماری ها ممکن است ساختار دستگاه گوارشی را تحت تاثیر قرار دهند و منجر به بروز علایم زیادی شوند. بعضی اوقات، ناهنجاری ساختاری نیاز به جراحی دارد. شایع ترین بیماری های ساختاری دستگاه گوارش عبارتند از: منجر به بروز وضعیتی به نام ریفلاکس اسید می شود که در این شرایط ممکن است در وسط قفسه سینه احساس سوزش کنید. این بیماری اغلب بعد از غذا خوردن و یا در طول شب اتفاق میفتد. شاید برای برخی افراد بروز ریفلاکس اسید معده و سوزش سر دل امری عادی و طبیعی باشد اما در صورتی که این شرایط زندگی روزمره شما را مختل کند و یا حداقل دو بار در هفته رخ می دهد، می تواند نشانه وضعیتی جدی تر باشد که باید به پزشک مراجعه کنید. طبق آمار موسسه ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی درصد از آمریکایی ها به این وضعیت مبتلا هستند. اگر دچار سوزش قلب مداوم، فرسایش دندان، یا قسمت بالای شکم خود هستید، یا در بلع یا نفس کشیدن مشکلی دارید، به پزشک مراجعه کنید. رسوبات سختی هستند که در کیسه صفرا تشکیل می شود. سنگ کیسه صفرا، از نظر اندازه یک دانه ماسه تا یک توپ گلف باز می‌توانند متغیر باشند. طبق انجمن انجمن گوارش آمریکا، سالانه تقریبا یک میلیون آمریکایی علایم سنگ های صفراوی را تجربه می کنند. درد شدید در شکم فوقانی راست شوند. بعضی اوقات داروها سنگ کیسه صفرا را حل می کنند. در غیر این صورت، مرحله بعدی جراحی برای برداشتن کیسه صفرا است. افرادی که علایم سنگ کیسه صفرا را داشته باشند، معمولا نیاز به عمل جراحی کیسه صفرا دارند. سنگهای صفراوی که علایمی ایجاد نمی‌کنند به طور معمول نیازی به درمان ندارند. سنگ کیسه صفرا بیشتر در زن‌ها، و از سن سال به بالا تشکیل می‌شود و در زنان دوبرابر مردان دیده می شود. آمارها نشان می دهد که حدود درصد از جمعیت به مبتلا هستند و بیش از درصد افراد از ابتلا بیماری خود اطلاعی ندارند. بیماری سلیاک، که گاهی اوقات به نام اسپری سلیاک یا آنتروپاتی حساس به گلوتن شناخته می شود، یک واکنش ایمنی در هنگام خوردن گلوتن (پروتیین موجود در گندم، جو و چاودار) ، است. اگر بیماری سلیاک دارید، خوردن گلوتن باعث ایجاد پاسخ ایمنی در روده کوچک شما می شود. با گذشت زمان، واکنش ایمنی به لایه روده کوچک آسیب رسانده و از جذب برخی مواد مغذی جلوگیری می کند. آسیب روده اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، و می شود. در کودکان، سوء جذب می تواند علاوه بر ایجاد علایمی که در بزرگسالان مشاهده می شود، بر رشد آنها هم ت ثیر بگذارد. یک بیماری مزمن یا طولانی مدت است. بیماری کرون، باعث التهاب دستگاه گوارش می شود و می تواند دردناک، ناتوان کننده و گاهی اوقات خطر جدی داشته باشد. بیماری کرون که به آن ایلیتیت یا انتریتیت نیز گفته می شود، می تواند بر روی هر قسمت از روده، از دهان تا انتهای مقعد، ت ثیر بگذارد. با این حال، در بیشتر موارد، قسمت تحتانی روده کوچک یا ایلیوم را تحت ت ثیر قرار می دهد. بیماری کرون یک ( IBD ) است و باعث التهاب دستگاه گوارش، درد شکم، اسهال شدید، خستگی، کاهش وزن و سوء تغذیه می گردد. التهاب ناشی از کرون می تواند مناطق مختلف دستگاه گوارش را در افراد مختلف درگیر کند. در حالی که هیچ درمانی شناخته شده برای بیماری کرون وجود ندارد، روش های درمانی می توانند علایم و نشانه های آن را به شدت کاهش داده و حتی باعث بهبودی طولانی مدت شوند. براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بیماری کرون - نفر را در نفر مبتلا می کند. اگرچه این بیماری به طور معمول بین سنین تا سالگی شروع می شود، اما در هر سنی ممکن است شروع شود. کولیت اولسراتیو یکی دیگر از است. علایم کولیت اولسراتیو بسیار شبیه به کسانی که از کرون هستند، اما بیشتر روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد. داروها و رعایت رژیم غذایی مناسب می تواند علایم بیماری را تسکین دهند. در موارد شدید، درمان کولیت اولسراتیو ممکن است شامل جراحی برای برداشتن روده بزرگ شود. تشکیل کیسه های کوچک به نام diverticula می توانند در هر جایی از بافت داخلی دستگاه گوارش رخ دهد، اما بیشتر آنها در روده بزرگ یافت می شوند. در صورتی که این بیماری منجر به بروز هیچ علایمی نشود به آن دیورتیکولیوز گفته می شود که در بین افراد مسن بسیار رایج است و بندرت مشکلاتی ایجاد می کند. طبق اعلام انجمن گوارش آمریکا، در سن سالگی، حدود نیمی از افراد به دیورتیکولوز مبتلا می شود. اما در حدود درصد از افراد، کیسه ها ملتهب یا آلوده می شوند و وضعیتی به نام دیورتیکولیت ایجاد می کنند. خفیف با استراحت، تغییر در رژیم غذایی و آنتی بیوتیک ها قابل درمان است. دیورتیکولیت شدید یا قابل بازگشت ممکن است به عمل جراحی نیاز داشته باشد. ابتلا به دیورتیکولیت در افراد مسن نسبت به افراد جوان شیوع بیشتری دارد و معمولا در مردان زیر سال و زنان تا سال مشاهده می شود. خون قرمز در کاسه توالت هنگام دفع مدفوع می تواند نشانه بواسیر باشد که یک بیماری بسیار شایع است. در حقیقت، طبق گفته NIDDK ، درصد از آمریکایی های بالای سال مبتلا به بواسیر هستند. بواسیر التهاب رگ های خونی در انتهای دستگاه گوارش است که می تواند دردناک و خارش دار باشد. دو نوع بواسیر داخلی و خارجی وجود دارد. بواسیر داخلی رگ های خونی در داخل دهانه مقعد هستند. بواسیر خارجی، تورم رگ هایی است که درست در زیر پوست در قسمت بیرونی مقعد قرار دارد. بعضی اوقات، بعد از تنگی، رگ های همورویید خارجی ترکیده و لخته خون در زیر پوست شکل می گیرد. این وضعیت بسیار دردناک شمع نامیده می شود. درمان بواسیر خارجی، شامل از بین بردن لخته و رگ و یا از بین بردن خود بواسیر است. |
تحقیقات جدید دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه لوما لیندا مصرف روزانه شیر و خطر نموده است. محققان معتقدند احتمال بروز این خطر در مصرف روزانه پنیر و یا ماست دیده نمی شود. بر همین اساس زنان در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان باید در مصرف محصولات لبنی زیاده روی نکنند. یک مطالعه جدید نشان می دهد که نوشیدن شیر لبنیات روزانه، حتی به مقدار کم، می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را تا درصد افزایش دهد. در این بررسی ها نشان داده شده که مصرف دوزهای نسبتا کم شیر لبنیات، کمتر از یک فنجان در هر روز، خطر سرطان پستان را افزایش می دهد و در مصرف تا فنجان در روز، خطر ابتلا به تا درصد افزایش می یابد. محققان نزدیک به سال اطلاعات به دست آمده از ، زن آمریکای شمالی را تجزیه و تحلیل کردند. سن متوسط زنانی که در این بررسی شرکت کرده اند حدود سال و حدود یک سوم آنها سیاه پوست بودند. شرکت کننده گان در این بررسی به پرسشنامه هایی درباره میزان مصرف غذای خود پاسخ دادند. حدود نیمی از خانم های که در این بررسی شرکت کرده بودند رژیم های غذایی گیاهی داشتند و شیر سویا می خوردند و دسته دیگری از شرکت کنندگان شیر لبنیات استفاده کرده بودند. محققان عواملی مانند، فعالیت بدنی، هورمون ها و تاریخ های بارداری را در این تحقیق کنترل کردند. این تحقیق توسط موسسه ملی سرطان و صندوق جهانی تحقیقات سرطان در انگلستان منتشر شد اما نتایج تحقیق جالب بود. همه زنان قبل از انجام تحقیقات هیچ علایمی از هیچ یک از سرطان ها نداشتند، اما محققان دریافتند که . نفر از این زنان مبتلا به سرطان سینه هستند. دانشمندان معتقدند که هیچ ارتباطی بین سرطان پستان و شیر سویا دیده نشده و وجود ندارد، اما چربی موجود در شیر عامل خطر مهمی میزان افزایش ابتلا به سرطان پستان بوده است. آنها علت مشابهی در مصرف پنیر یا ماست را پیدا نکردند. مرجی مک کالو، ScD ، مدیر ارشد علمی تحقیقات اپیدمیولوژی در انجمن سرطان آمریکا در مورد نتایج به دست آمده از این تحقیقات می گوید: این یک مطالعه بسیار جالب و بی نظیر است و بررسی ها در زنانی که رژیم غذایی غیرگیاه خواری داشته اند نشان نداده که نوشیدن شیر خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. " هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید، شایع ترین سرطان تهاجمی و دومین عامل اصلی مرگ و میر سرطان در زنان است. علت دقیق آن مشخص نیست. زنان از چربی، بافت پیوندی و هزاران لوبول و غدد ریز تشکیل شده که وظیفه تولید شیر را به عهده دارند. لوله های ریز یا مجاری، شیر را به سمت نوک پستان منتقل می کنند. در سرطان پستان سلول های بدن به طور غیرطبیعی رشد می کنند. سرطان معمولا در پوشش داخلی مجاری شیر یا لوبول هایی که شیر را ت مین می کنند، شروع می شود و در صورت عدم درمان به موقع به سایر قسمت های بدن انتشار پیدا می کند. علایم این بیماری شامل توده یا ضخیم شدن پستان و تغییر در پوست یا نوک پستان است. درمان سرطان پستان به عوامل مختلفی بستگی دارد، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می تواند میزان پیش آگهی بیماری را بهبود ببخشد. عوامل خطر برای سرطان پستان که احتمال ابتلا به آن را افزایش می دهند، عبارتند از: زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض خطر سرطان پستان هستند. سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان خطر این بیماری را افزایش می دهد. احتمال وقوع سرطان پستان در زنان با بافت پستان متراکم شایع تر است. در سنین بالاتر می تواند عامل خطر برای این سرطان باشد. شروع دوره قاعدگی قبل از سالگی خطر ابتلا را افزایش می دهد. استفاده از روش های ( HRT ) و قرص های ضد بارداری خوراکی به دلیل افزایش سطح استروژن می تواند منجر به سرطان پستان شود. زنانی که فرزند اول خود را بعد از سن سالگی به دنیا می آورند، همچنین زنانی که هرگز باردار نشده اند در معرض خطر ابتلا به قرار دارند. زنانی که قبلا به این بیماری مبتلا شده اند، در مقایسه با کسانی که سابقه این بیماری را ندارند، بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند. داشتن برخی از انواع توده های خوش خیم یا حتی غیر سرطانی پستان احتمال ابتلا به سرطان بعدی را افزایش می دهند. قرار گرفتن در معرض استروژن در طولانی مدت خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. شروع زودرس دوره های قاعدگی یا یایسگی دیررس در زنان می تواند باعث افزایش سطح استروژن در زنان و خطر بروز سرطان پستان شود. به نظر می رسد تغذیه با شیر مادر، به ویژه بیش از سال، احتمال ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد، چون بارداری به دنبال شیردهی، میزان قرار گرفتن در معرض استروژن را در زنان کاهش می دهد. سابقه پرتو درمانی، یک عامل خطر برای این بیماری است. قرار گرفتن در معرض برخی مواد سرطان زا در محیط کار، می تواند در ابتلا زنان به این بیماری مرتبط باشد. خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن بیشتر می شود. در سالگی، احتمال ابتلا به سرطان پستان . درصد است و این رقم تا سن سالگی به . درصد می رسد. به نظر می رسد مصرف مرتب در ایجاد سرطان پستان نقش داشته باشد. تحقیقات نشان داده زنانی که بیشتر از بار در روز الکل مصرف می کنند، . برابر بیشتری در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. زنانی که اضافه وزن دارند یا بعد از چاق می شوند احتمالا به دلیل دارا بودن سطح بالاتر استروژن در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. همچنین، مصرف قند زیاد نیز می تواند در بروز سرطان پستان موثر باشد. اولین علایم سرطان پستان معمولا برجستگی و وجود بافت ضخیم در پستان یا زیر بغل است. علایم دیگر سرطان پستان، عبارتند از: تغییر در اندازه یا شکل تورفتگی یا قرمزی پوست بثورات اطراف یا روی یکی از نوک ترشح غیرطبیعی و یا خونین نوک آن یا پستان که با عادت ماهیانه تغییر نمی کند. لایه لایه یا پوسته پوسته شدن پوست روی پستان یا نوک آن بیشتر توده های پستان، سرطانی نیستند، اما زنان بهتر است با مشاهده هر توده در به متخصص زنان و زایمان و یا جراح مراجعه کنند. برخی از باورهای غلط بر این باورند که یکسری از عوامل خارجی می توانند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند. به عنوان مثال، در حال حاضر، هیچ مدرکی مبنی بر ت یید ادعاها مبنی بر اینکه ضد عرق‌ها و دیودورانت‌ها و استفاده از پستان بند و پوشیدن پستان بند در شب، دلایل سرطان پستان است، وجود ندارد. اگر از دیودورانت‌ها یا ضد عرق‌ها استفاده می‌کنید، این خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی‌دهد. برخی افراد نیز ادعا کرده اند که آلومینیوم موجود در ضد عرق‌ها می‌تواند خطر سرطان پستان را افزایش دهد. نمکهای آلومینیوم معمولا به عنوان ماده ای در ضد عرق‌ها برای مسدود کردن مجاری عرق استفاده می‌شود تا از تعریق جلوگیری کنند اما شواهد موجود ارتباط قانع کننده ای بین دیودورانت‌ها یا ضد عرق‌ها و سرطان پستان نشان نمی‌دهد. اما واقعیت این است که حتی قویترین ضد عرق‌ها هم در زیر بغل را مسدود نمی‌کنند. هیچ مدرک علمی‌برای حمایت از هیچ یک از این شایعات در دست نیست. بیشتر مواد ایجاد کننده سرطان توسط کلیه‌ها خارج شده و از طریق ادرار دفع شده و یا توسط کبد پردازش می‌شوند. عرق کردن یک راه برای آزاد کردن سموم بدن است و بعید به نظر می رسد که مواد شیمیایی موجود در دیو درانت ها مقصر ایجاد سرطان پستان باشند. پستان بند باعث سرطان پستان نمی‌شود. فقط یک مطالعه علمی‌پیوند بین پوشیدن پستان بند و سرطان پستان را بررسی کرده است. در زنانی که پستان بند می‌پوشیدند و زنانی که پستان بند نمی‌پوشیدند، تفاوت واقعی در خطر ابتلا به سرطان پستان وجود نداشت. از آنجایی که نتایج تحقیقات تا حدودی هنوز اثبات نشده است برخی از محققان به زنان توصیه می کنند در مصرف شیر به طور روزانه در رژیم غذایی خود کمی احتیاط کنند و در خانم های که سابقه خانوادگی سرطان سینه دارند و یا در معرض ابتلا به این سرطان هستند بهتر است شیر را همراه با یک ترکیب گیاهی دیگر مانند سویا مصرف کنند. به نظر می رسد زنانی که به اندازه کافی شیر مصرف می کنند می توانند نگرانی بابت ابتلا به سرطان پستان نداشته باشند. لبنیات منبع غنی بسیاری از مواد مغذی است که در غیر این صورت مصرف مقادیر کافی می تواند چالش برانگیز باشد. مصرف به اندازه و مناسب و انتخاب لبنیات کم چربی حداقل برای مدیریت وزن و خطر بروز بیماری مزمن مفید است. علاوه بر آن می توانید رژیم غذایی مناسبی را برای رعایت کنید. |
سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است که در حفظ تعادل مایعات و جذب چربی ها و مواد مغذی محلول در چربی نقش دارد. سیستم لنفاوی از مجموعه بافت ها و اندام ها بدن تشکیل شده که به دفع مواد اضافی و زاید و سموم بدن کمک می کنند. سیستم لنفاوی در درجه اول از رگ های لنفاوی تشکیل شده است، که مشابه رگ ها و مویرگ های سیستم گردش خون هستند. علاوه بر آن، عروق به غدد لنفاوی متصل می شوند. حدود غدد لنفاوی در بدن وجود دارد. این غدد در پاسخ به عفونت ملتهب می شوند. مثلا فرد مبتلا به عفونت گلو ممکن است احساس کند که "غدد" آن متورم و ملتهب شده است. غدد ملتهب شده را می توان به خصوص در زیر فک، زیر بغل یا ناحیه کشاله ران احساس کرد. در واقع این ها غده یا تومور نیستند بلکه غدد لنفاوی هستند. عملکرد اصلی سیستم لنفاوی حمل و نقل مایع لنفاوی، مایعات حاوی گلبول های سفید خون در بدن است. مایع لنفاوی در بدن مشابه خون گردش می کند. سیستم لنفاوی دارای سه عملکرد اصلی در بدن است: تعادل مایعات بین خون و بافت ها، معروف به هموستاز سیال را ایجاد می کند. جذب چربی ها و مواد مغذی محلول در چربی را در راحت تر می کند. بخشی از است و به دفاع بدن در برابر باکتری ها و سایر عوامل بیماری زا کمک می کند. سیستم لنفاوی از عروق لنفاوی، مجاری، غدد و بافت های دیگری تشکیل شده است. هر روز حدود لیتر مایع از به بافت های بدن نشت می کند. سیستم لنفاوی شبکه ای از عروق است که این مایعات یا لنفاوی را جمع می کند. صدها غدد لنفاوی در بدن انسان وجود دارد. آن ها در اعماق بدن مانند اطراف ریه ها و قلب یا نزدیک به پوست مانند زیر بازو یا کشاله ران قرار دارند. غدد لنفاوی از ناحیه سر تا اطراف ناحیه زانو یافت می شوند. لوزه ها، آدنوییدها، طحال و تیموس همه بخشی از سیستم لنفاوی را تشکیل می دهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید طحال به عنوان یک فیلتر خون عمل می کند. میزان گلبول های قرمز و مقدار خون ذخیره شده در بدن را کنترل کرده و بدن را در برابر عوامل عفونت زا محافظت می کند. طحال در تولید گلبول های سفید که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، نقش دارد. تیموس در بالای قفسه سینه قرار دارد. به طور کلی تیموس در تولید، بلوغ و تشخیص سلول های T ایمنی بدن بسیار مهم است. مغز استخوان بافت لنفاوی نیست، اما می تواند بخشی از سیستم لنفاوی محسوب شود زیرا در مغز استخوان لنفوسیت های سلول B سیستم ایمنی بدن، بالغ می شوند. در حین بارداری، کبد جنین به عنوان بخشی از سیستم لنفاوی در نظر گرفته می شود زیرا در رشد لنفوسیت ها نقش دارد. لوزه ها خوشه های بزرگی از سلول های لنفاوی هستند که در حلق یافت می شوند. آن ها موقعیت استراتژیک دارند که از حلقه ای در محل اتصال دهان و حلق آویزان می شوند. این موقعیت آن ها را قادر می سازد بدن را در برابر باکتری ها و ویروس ها که از طریق دهان یا بینی وارد بدن می شوند، محافظت کنند. لنف یک مایع شفاف و بی رنگ است که از پلاسمای خون گرفته می شود. برخلاف جریان خون که در بدن به صورت مداری و پیوسته ادامه می یابد، مایع لنفاوی تنها در یک جهت، به سمت بالا و گردن حرکت می کند. بیماری ها و اختلالات سیستم لنفاوی به طور معمول توسط متخصصان ایمونولوژیک درمان می شوند. جراحان عروق، پوست، انکولوژیست ها و پزشکان متخصص عروق نیز در معالجه بیماری های مختلف لنفاوی شرکت می کنند. شایع ترین بیماری های سیستم لنفاوی، بزرگ شدن غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) ، تورم ناشی از انسداد غدد لنفاوی (لنفودما) و سرطان های مربوط به سیستم لنفاوی می باشد. هنگامی که باکتری ها در مایع لنفاوی رشد پیدا می کنند، غده های لنفاوی گلبول های سفید خون تولید می کند، که می تواند باعث ایجاد و تورم شوند. گره های ملتهب گاهی در گردن، زیر بغل و کشاله ران احساس می شوند. غدد لنفاوی در توانایی بدن برای مقابله با عفونت ها نقش اساسی دارند. آن ها مثل یک فیلتر در بدن عمل می کنند و در به دام انداختن عوامل بیماری زا موثر هستند. معمولا در نتیجه عفونت ناشی از باکتری یا ویروس رخ می دهد. در برخی موارد ممکن است التهاب غدد لنفاوی ناشی از سرطان باشد، البته این موارد به ندرت دیده می شود. عفونت هایی که باعث لنفادنوپاتی یا التهاب غدد می شوند شامل عفونت های باکتریایی از جمله استرپ گلو، زخم های پوستی یا عفونت های ویروسی مانند مونونوکلیوز یا عفونت HIV هستند. بزرگ شدن غدد لنفاوی ممکن است در ناحیه عفونت، بیشتر ناشی از عفونت های باکتریایی گلوگاه استرپ باشد. شرایط التهابی یا خود ایمنی سیستم دفاعی بدن می تواند منجر به و شود. در بعضی موارد التهاب ناشی از این غدد ممکن است با گذشت زمان و استفاده از کیسه های آب گرم، به خودی خود برطرف شود. اما در صورتی که التهاب ناشی از عفونت باشد، درمان به علت اصلی و نوع عفونت بستگی دارد. به غدد لنفاوی متورم که معمولا در اثر عفونت ایجاد می شود، لنفادنیت گفته می شود. التهاب غدد لنفاوی در برخی قسمت های بدن دیده می شوند، از جمله: گردن زیر چانه زیر فک کشاله ران عفونت باکتریایی ناشی از باکتری استرپ گلو است که باعث التهاب غدد لنفاوی می شود. (فارنژیت) درد، خراشیدن یا سوزش گلو است که اغلب هنگام بلعیدن بدتر می شود. شایع ترین علت گلودرد یک عفونت ویروسی مانند یا است. گلو درد ناشی از ویروس به خودی خود برطرف می شود. گلو استرپ (عفونت استرپتوکوکی) که کمتر بروز می کند از باکتری ناشی می شود و برای جلوگیری از عوارض نیاز به درمان با آنتی بیوتیک ها دارد. سایر دلایل کمتر شایع گلو درد ممکن است نیاز به درمان پیچیده تری داشته باشند. کودکان بیشتر مستعد ابتلا به فارنژیت هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آن ها ضعیف است. تب غده ای، همچنین به عنوان مونوکلیوز عفونی یا مونو شناخته می شود. تب غده ای، یک عفونت ویروسی است که باعث تورم طولانی مدت، گلودرد و خستگی می شود. این وضعیت در بین نوجوانان، بزرگسالان جوان و دانشجویان شایع است. علایم این بیماری شامل تب، گلودرد، و تورم غدد لنفاوی و غدد و بعضی اوقات است. این بیماری معمولا توسط ویروس Epstein - Bar ) EBV ) ویروس تبخال بسیار مسری ایجاد می شود. تصور می شود که EBV در تا درصد از افراد در سراسر جهان وجود دارد، اما همیشه این بیماری باعث بروز علایم و تب غده ای نمی شود. هیچ درمانی برای تب غده ای وجود ندارد و معمولا بدون درمان برطرف می شود، اما خستگی ناشی از آن تا مدتی می تواند ادامه یابد. لنفانژیوماتوز، که به آن ناهنجاری های لنفاوی نیز گفته می شود، کیست هایی پر از مایعات هستند که در رگ های لنفاوی ایجاد می شوند. این رگ ها حاوی ماده ای به نام لنف هستند و در کنار هم را تشکیل می دهند. تخمین زده می شود که لنفانژیوما در حدود در تولد رخ می دهد. آنها می توانند تقریبا در هر قسمت از بدن ت ثیر بگذارند، اما بیشتر در سر یا گردن مشاهده می شود و درصد لنفانژیوماتوز در این منطقه قرار دارند. نیمی از کل لنفانژیوماتوز سر یا گردن در بدو تولد و درصد تا سالگی تشخیص داده می شوند. تونسیلیت یا در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می شود و شایع تر است و هنگامی رخ می دهد که غدد لنفاوی در پشت دهان با عفونت، معمولا ویروسی و اغلب باکتریایی مبارزه می کنند. لوزه ها، دو لایه بیضی شکل در قسمت پشت گلو هستند. علایم و نشانه های التهاب لوزه ها شامل تورم لوزه ها، گلو درد، و گره های لنفاوی لوزه در طرفین گردن است. بیشتر موارد ابتلا به لوزه ها در اثر عفونت با ویروس ایجاد می شود، اما عفونت های باکتریایی نیز ممکن است باعث ایجاد لوزه شود. لنفوسیتوز به افزایش بیش از حد تعداد گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها اشاره دارد. لنفوسیت ها به بدن در مبارزه با عفونت کمک می کنند و طبیعی است که بعد از عفونت تعداد آن ها به طور موقت افزایش پیدا کند. به طور کلی در بزرگسالان افزایش بیش از حد لنفوسیت ها (بالاتر از لنفوسیت در میکرولیتر خون) لنفوسیتوز محسوب می شود. در کودکان، آستانه لنفوسیتوز بر اساس سن آن ها متفاوت است و می تواند به اندازه لنفوسیت در هر میکرولیتر باشد. آستانه های دقیق لنفوسیتوز در آزمایشگاه های مختلف تا حدودی با هم فرق دارد. لنفوسیتوز بسیار شایع است و این شرایط در افراد با وضعیت های زیر بیشتر دیده می شود: واکنش به یک داروی جدید سابقه عفونت (معمولا ویروسی) بیماری شدید پزشکی مانند تروما افرادی که طحال آنها برداشته شده مبتلایان به انواع خاصی از سرطان مانند سرطان خون یا لنفوم یک وضعیت پزشکی که باعث التهاب طولانی مدت می شود مانند آرتریت اگر سیستم لنفاوی به درستی کار نکند و انسدادی در سیستم لنفاوی ایجاد شود ممکن است مایعات لنفاوی به طور موثر تخلیه نشود. تجمع این مایعات می تواند منجر به تورم در بازو یا پا شود. در لنف ادم یا ورم لنفاوی، ممکن است پوست سفت و سخت شود و مشکلات پوستی ایجاد کند. در بعضی موارد، مایعات احتمال دارد از طریق پوست نشت کنند. انسداد می تواند ناشی از جراحی، پرتو درمانی، آسیب دیدگی، بیماری شناخته شده به عنوان فیلاریازی لنفاوی یا بندرت یک اختلال مادرزادی باشد. سرطانی که از سیستم لنفاوی شروع می شود به معروف است. این بیماری جدی ترین بیماری لنفاوی است و هنگامی رخ می دهد که لنفوسیت ها به طور غیر طبیعی رشد و تکثیر پیدا کنند. انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد، از جمله: لنفوم هوچکین بر نوع خاصی از گلبول های سفید معروف به سلول های رید استرنبرگ ت ثیر می گذارد. لنفوم غیرهوچکین به سرطانی گفته می شود که سلول های رید استرنبرگ را درگیر نمی کند. سرطانی که بر روی سیستم لنفاوی ت ثیر می گذارد، معمولا یک سرطان ثانویه است. یعنی تومور اولیه از جای دیگر مانند پستان شروع می شود و به غدد لنفاوی مجاور انتشار می یابد. در برخی بیماران سرطانی، وقتی فردی برای از بین بردن سرطان تحت جراحی و یا پرتودرمانی قرار می گیرد، جریان لنفاوی به قلب بازمی گردد و می تواند منجر به التهاب و لنفوم شود. این مورد بیشتر در زنان مبتلا به که جراحی شده اند رخ می دهد. بخشی از شامل از بین بردن غدد لنفاوی در زیر بغل است. گره های لنفاوی بیشتر خطر التهاب مزمن و درد را در بازوها بیشتر می کند. لنفادنیت شرایطی است که در آن غدد لنفاوی ملتهب می شود. هنگامی که این بیماری بر غدد لنفاوی غشایی که روده را به دیواره شکم (ماسانتر) متصل می کنند ت ثیر می گذارد، به آن لنفادنیت مزانتر گفته می شود. عفونت ویروسی روده علت معمول لنفادنیت مزانتر است که به آن نیز معروف است. لنفادنیت مزانتر به طور عمده در کودکان و نوجوانان ت ثیر می گذارد. علایم این وضعیت دردناک می تواند تا حدودی شبیه به باشد، اما برخلاف آپاندیسیت، لنفادنیت مزانتریک به ندرت جدی است و معمولا به خودی خود برطرف می شود. مایعات و سیستم لنفاوی بدن به فرد در مبارزه با عفونت ها کمک می کند. معمولا مایعات لنفاوی، لنفوسیت ها را برای مقابله با عفونت به محل عفونی منتقل می کنند. لنفانژیت، عفونت عروق لنفاوی است که مایع لنفاوی را در سراسر بدن حمل می کنند. عفونت های پوستی شایع ترین علت لنفانژیت است. بعضی اوقات، مایع لنفاوی آلوده در یک قسمتی از بدن به رگ های لنفاوی منتقل و منجر به لنفانژیت می شود. لنفانژیت معمولا به مصرف آنتی بیوتیکی درمان می شود. |
انزال دیررس و یا انزال به تاخیر افتاده که گاه به آن اختلال در انزال نیز گفته می شود، شرایطی است که در آن مدت زمان لازم برای تحریک جنسی که یک مرد بتواند به اوج جنسی خودش برسد و مایع منی را از آلت تناسلی (انزال) آزاد کنند، طولانی می شود. انزال تاخیری ( DE ) هنگامی رخ می دهد که یک مرد برای رسیدن به ارگاسم و انزال به بیش از دقیقه تحریک جنسی نیاز داشته باشد. برخی از مردانی که این مشکل را دارند به هیچ وجه قادر به انزال و یا آزاد کردن مایع منی خود از آلت تناسلی نیستند. انزال تاخیری حدود تا درصد از مردان را مبتلا می کند. تاخیر در انزال که یک بیماری شایع پزشکی است می تواند موقتی یا یک مشکل مادام العمر باشد. دلایل احتمالی آن شامل برخی از شرایط مزمن سلامتی، جراحی و عوارض استفاده از برخی داروها است. درمان این مشکل بستگی به علت اصلی دارد. طبیعی است که انزال در مردان در برخی مواقع به ت خیر بیفتد. انزال دیررس فقط در طولانی مدت یا ایجاد فشار روانی برای مرد یا شریک زندگی او می تواند مشکل ساز باشد. در حالی که این وضعیت خطرات جدی پزشکی را به همراه ندارد، می تواند باعث شود و ممکن است در زندگی جنسی و روابط شخصی فرد مشکلاتی به وجود آورد. با این حال، قابل درمان است. تاخیر در انزال می تواند ناشی از عوارض داروها، شرایط سلامتی، بیماری و جراحی های خاص باشد. یا ممکن است ناشی از یا نگرانی از سلامت روان مانند، یا باشد. در بسیاری از موارد، انزال تاخیری به دلیل ترکیبی از نگرانی های جسمی و روانی است. دلایل روانشناختی تاخیر در انزال شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از عوامل روانشناختی که ممکن است زمینه انزال ت خیر را داشته باشند، عبارتند از: ترس از بچه دار شدن احساسات بروز نکرده عدم تمایل به لذت بردن اضطراب در مورد عملکرد تصور بد از شکل ظاهری بدن اعتقاد مذهبی، این که فعالیت جنسی گناه است. افسردگی، اضطراب یا سایر شرایط بهداشت روان تفاوت بین واقعیت رابطه جنسی با شریک زندگی و خیالات جنسی مشکلات روابط ناشی از استرس، کمبود ارتباط و یا سایر نگرانی ها تاریخچه اولیه زندگی از جمله سوء استفاده، بی توجهی والدین، تربیت منفی جنسی مسایل مربوط به اعتماد به نفس از دست رفته یا اضطراب عملکرد به عنوان مثال، نگرانی از تصویر بدن که روند تحریک جنسی را مختل می کند. یک مشکل انزال موقتی می تواند باعث اضطراب و افسردگی و منجر به عود بیماری شود، حتی اگر علت جسمی اساسی حل نشده باشد. دلایل روانی DE ممکن است به دلیل یک تجربه آسیب زا رخ دهد. تابوهای فرهنگی یا مذهبی می توانند مفهوم منفی به رابطه جنسی دهند. اضطراب و افسردگی هر دو می توانند میل جنسی را سرکوب کنند که ممکن است منجر به DE شود. روابط، ارتباط ضعیف و عصبانیت می تواند DE را بدتر کند. ناامیدی در واقعیت های جنسی با شریک زندگی در مقایسه با خیالات جنسی همچنین می تواند منجر به DE شود. غالبا ، مردان دارای این مشکل می توانند در هنگام استمناء انزال کنند اما نه در هنگام تحریک با یک شریک زندگی. داروها و سایر موادی که می توانند باعث تاخیر در انزال شوند، عبارتند از: داروهای خاص ادرارآور برخی از الکل، به خصوص نوشیدن بیش از حد، مانند فلوکستین (پروزاک) ، مانند تیوریدازین (ملاریل) ، مانند پروپرانولول (ایندیال) علل جسمی تاخیر در انزال شامل موارد زیر است: عفونت ها، به ویژه عفونت های پروستات یا ادرار آسیب به اعصاب لگن که ارگاسم را کنترل می کنند. نقایص خاصی در هنگام تولد در بیماری قلبی که فشار خون به ناحیه لگن را تحت ت ثیر قرار می دهد. مانند برداشتن ترانس اورتال پروستات یا برداشتن پروستات، شرایطی که منی به جای بیرون آمدن از آلت به مثانه می رود. بیماری های عصبی مانند نوروپاتی دیابتی، سکته مغزی یا آسیب عصبی به نخاع شرایط مرتبط با هورمون، مانند سطح پایین هورمون تیرویید ( یا سطح تستوسترون پایین برای برخی از مردان، یک مشکل جسمی جزیی ممکن است باعث اضطراب از انزال در هنگام رابطه جنسی شود. اضطراب ناشی از آن ممکن است تاخیر در انزال را بدتر کند. انواع خاصی از رفتارهای خودارضایی ممکن است در ایجاد انزال با ت خیر نقش داشته باشد. یک متخصص در انزال تاخیری رابطه ای بین این بیماری و الگوهای خودارضایی زیر را تشخیص داده است: خودارضایی بیشتر، معمولا بیشتر از سه بار در هفته داشتن سبکی از استمناء که نمی تواند با مقاربت جنسی مطابقت داشته باشد، خصوصا با سرعت زیاد، فشار زیاد یا شدت زیاد اکثر مردانی که تاخیر در انزال در آن ها دیده شده، هیچ مشکلی در رسیدن به ارگاسم و انزال از طریق خودارضایی مشاهده نکردند. تعدادی از موارد می تواند خطر بروز تاخیر در انزال را افزایش دهند، از جمله: شرایط روانی مانند افسردگی یا اضطراب مشکلات روابط مانند ارتباط ضعیف با همسر شرایط پزشکی مانند دیابت یا بیماری اسکلروز برخی اقدامات درمانی مانند جراحی پروستات سن بالاتر، با افزایش سن مردان، انزال طولانی تر است. داروها، به خصوص داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای فشار خون بالا یا ادرارآور برخی از مردان با انزال دیررس به دقیقه یا بیشتر زمان برای تحریک جنسی نیاز دارند تا بتوانند به ارگاسم برسند و انزال داشته باشند. در برخی مواقع هم ممکن است مردان به هیچ وجه نتوانند انزال کنند. اما، زمان مشخصی برای تشخیص انزال دیررس وجود ندارد. در عوض، اگر ت خیر باعث ایجاد پریشانی یا ناامیدی فرد شود، یا اگر مرد مجبور شود فعالیت جنسی خودش را به دلیل خستگی، تحریک جسمی، از دست دادن نعوظ یا درخواست شریک زندگی خودش متوقف کند، آن وقت می تواند گفت فرد به انزال دیررس دچار شده است. اغلب، مردان ممکن است در طی مقاربت یا سایر فعالیت های جنسی با شریک زندگی، در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند و بعضی از آن ها فقط هنگام استمناء می توانند انزال کنند. انزال تاخیری بر اساس علایم آن به انواع زیر تقسیم می شود: در انزال دیررس مادام العمر، مشکل از زمان بلوغ جنسی فرد شروع می شود و انزال پس از یک دوره عملکرد جنسی طبیعی رخ می دهد. انزال با ت خیر موقعیتی فقط در شرایط خاصی و یا فقط در شرکای خاص اتفاق میفتد. نوع انزال دیررس در تشخیص علت اصلی و تعیین روند درمانی آن موثر می باشد. مردانی که از انزال تاخیری خود رنج می برند و یا شرایط و علایم زیر را تجربه می کنند باید به پزشک مراجعه کنند: تاخیر در انزال موقعیتی فرد همراه با انزال تاخیری خود علایم دیگری را هم تجربه می کند. مردانی که یک بیماری و یا مشکل بهداشتی شناخته شده دیگری دارند و یا داروهایی را مصرف می کنند که ممکن است با تاخیر در انزال مرتبط باشد. انزال با ت خیر در برخی موارد می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: کاهش لذت جنسی استرس یا نگرانی از عملکرد جنسی مشکلات زناشویی یا رابطه به دلیل عدم رضایت جنسی عدم توانایی در بارداری شریک زندگی خود ( معاینه فیزیکی و تاریخچه پزشکی فرد ممکن است تمام مواردی باشد که برای تشخیص و تعیین نوع روند درمانی برای انزال به تاخیر انجام می شود. با این حال، پزشک می تواند در مواردی که علت تاخیر در انزال، مشکل اساسی و یا بیماری های زمینه ای است برای تشخیص نوع بیماری، آزمایشات بیشتری را تجویز کند و یا فرد را به متخصص ارجاع دهد. آزمایشات تشخیصی برای مشخص کردن بیماری زمینه ای انزال دیررس، عبارتند از: معاینه بدنی می تواند شامل معاینه دقیق آلت تناسلی فرد باشد. پزشک ممکن است برای تشخیص اولیه برای سالم بودن دستگاه تناسلی فرد، معاینه جسمی را انجام دهد. آزمایش خون برای بررسی علایم بیماری قلبی عروقی، دیابت، سطح تستوسترون پایین و سایر مشکلات سلامتی انجام می گیرد. از آزمایشات ادرار برای جستجوی علایم دیابت، عفونت ها و سایر شرایط اساسی بهداشت استفاده می شود. علل احتمالی بسیاری از بیماری DE وجود دارد. صرف نظر از علت، درمان در دسترس است. مردان باید از صحبت کردن خجالت نکشند و نترسند. این بیماری بسیار شایع است. با درخواست کمک، فرد می تواند از حمایت روانی و جسمی مورد نیاز برای رسیدگی به این موضوع بهره مند شود و از یک زندگی جنسی لذت بخش تر لذت ببرد. درمان انزال دیررس به علت اصلی آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل مصرف دارو یا تغییر در داروهای مصرفی فرد، مشاوره روانشناسی یا ترک الکل باشد. اگر مشکل انزال تاخیری در فرد ناشی از عوارض برخی دارو های مصرفی باشد، کاهش دوز دارو و یا تعویض آن ها ممکن است مشکل را برطرف کند. بعضی اوقات، اضافه کردن یک دارو می تواند موثر باشد. هیچ دارویی تایید شده ای که بتواند به طور خاص انزال دیررس را درمان کند وجود ندارد. داروهایی که برای درمان تاخیر در انزال به کار می روند در درجه اول برای درمان سایر شرایط و علت آن استفاده می شوند. می تواند با پرداختن به مشکلات اساسی در زمینه سلامت روانی که منجر به تاخیر در انزال مردان شده مانند افسردگی یا اضطراب در درمان این مشکل تاثیر داشته باشد. بستگی به علت ممکن است فرد به بیش از یک جلسه مشاوره و یک درمانگر و حتی حضور و مشارکت همسر فرد داشته باشد. نوع مشاوره به نگرانی های خاص فرد بستگی دارد. انزال دیررس مادام العمر می تواند منجر به استرس روحی و روانی فرد و شریک زندگی او شود. اما گاهی اوقات انزال به ت خیر افتادن ناشی از استرس یا سایر عوامل موقتی است که امکان دارد در صورت بهتر شدن علت اصلی بهبود یابد. علاوه بر این، مردانی که دچار انزال با ت خیر گاه به گاه یا موقعیتی هستند، بهتر است با همسر خود صحبت کنند شاید او فکر کند ناتوانی مرد در رسیدن به اوج، نشانه کاهش علاقه و میل جنسی فرد است. مردانی که از انزال دیررس خود رنج می برند بهتر است در مورد وضعیت خود صریح و صادقانه با همسر خود ارتباط برقرار کنند. همکاری همسر فرد می تواند در میزان موفقیت روند درمانی موثر باشد. مردانی که در رسیدن به ارگاسم مشکل دارند می توانند در درجه اول به یک پزشک عمومی مراجعه کنند. وی طبق تشخیص خود ممکن است فرد را به یک متخصصین زیر ارجاع دهد: پزشک معالجه و مشکلات بهداشت روان (روانپزشک) پزشک متخصص در سیستم های هورمونی (غدد درون ریز) متخصص در مشکلات دستگاه تناسلی مردان (متخصص اورولوژی) فرد بهتر است برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک علایم و اطلاعات جنسی خودش را یادداشت کند و لیستی از داروها، ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل های مصرفی خودش تهیه کند. در صورت امکان با همسر خود در مورد روند درمان و شرکت و حضور او در جلسات درمانی صحبت کند. برای تاخیر در انزال، برخی از سوالات اساسی که فرد باید از پزشک بپرسد عبارتند از: آیا مشکل من موقتی است؟ علت احتمالی انزال تاخیری من چیست؟ به چه نوع تست های تشخیصی نیاز دارم؟ چه درمانی وجود دارد و کدام یک را برای من پیشنهاد می کنید؟ از کجا می توانم اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت خود پیدا کنم؟ بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را مدیریت کنم؟ آیا دارویی جایگزین عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟ متقابلا پزشک ممکن است سوالات زیادی از فرد بپرسد، از جمله: چه مدت شما در انزال مشکل دارید؟ آیا تغییری در میل جنسی شما ایجاد شده است؟ آیا در رابطه با شریک جنسی خود مشکلی وجود دارد؟ آیا الکل می نوشید یا از داروهای غیرقانونی استفاده می کنید؟ اگر قادر به انزال هستید، پس از شروع فعالیت جنسی چه مدت طول می کشد؟ چه مشکلات سلامتی یا شرایط مزمن دارید؟ آیا برای این شرایط دارو مصرف می کنید؟ آیا شما مشکلات جنسی دیگری از قبیل مشکل در گرفتن یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) دارید؟ آیا اخیرا جراحی خاصی انجام داده اید؟ آیا عمل جراحی در ناحیه لگن مانند جراحی برای درمان پروستات بزرگ شده را انجام داده اید؟ آیا قادر به انزال در طی مقاربت جنسی هستید؟ یا اینکه فقط وقتی شریک زندگی شما مستقیم آلت تناسلی شما را لمس می کند یا هنگام خودارضایی می توانید انزال کنید؟ |
برخی از بیماری ها و شرایط پزشکی باعث از کارافتادگی و نارسایی یک یا چند عضو حیاتی در بدن می‌شوند. در این شرایط پیوند عضو می تواند یک گزینه درمانی مناسب برای بیماران باشد. پیوند اعضاء، یک عمل جراحی برای دادن یک عضو انسانی با عملکرد به شخصی است که اندام وی از کار افتاده یا عملکرد مناسبی ندارد. پیوند یک گزینه درمانی شناخته شده و معتبر برای بیماران مبتلا به مراحل نهایی بیماری های مزمن کلیه، کبد، ریه می باشد. پیوند به اکثر بیماران کمک می کند تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشند اما با وجود همه پیشرفت علم و فناوری پزشکی باز هم مشکلاتی در این زمینه وجود دارد. حتی می تواند بر روی میزان موفقیت پیوند تاثیر بگذارد. بیمارانی که نیاز به پیوند دارند با کمبود عضو برای پیوند مواجهه هستند. شاید ماه ها و یا سال ها باید در لیست انتظار برای پیوند باقی بمانند تا مورد مناسب و متناسب با وضعیت آن ها پیدا شود. علاوه بر انتظار برای پیوند که خودش می تواند با عوارض روانی زیادی همراه باشد. یکی از اصلی ترین مشکلات در زمینه پیوند، مدیریت روند های پیش و بعد از پیوند است که این معضل می تواند یکپارچگی و هماهنگی بین ذهن و بدن را از بین ببرد و سلامت روانی بیماران را تهدید کند به گفته کارشناسان، تقریبا همه بیمارانی که تحت جراحی پیوند قرار می گیرند، فرسودگی را تجربه می کنند. داشتن این احساسات کاملا طبیعی است. احتمال دارد با گذشت زمان برطرف شود. اما در شرایطی که فرسودگی و روند عاطفی بیمار زندگی فرد را مختل کرده او باید به دنبال درمان باشد. همان طور که هر جراحی پیوند عضو بر روی جسم فرد تاثیرات زیادی می گذارد می تواند اثرات عمیقی هم بر روان فرد داشته باشد. فرد ممکن است علایم برخی از بیماری ها روانی زیر را تا مدت ها بعد از پیوند تجربه کند اختلال استرس حاد عصبانیت و خصومت اما بروز هر یک از این بیماری ها در بیماران پیوندی و حتی افرادی که عضو را اهدا می کنند علت های مختلف زیادی دارد هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دلایل عمده بروز مشکلات روانی بعد از پیوند عضو، عبارتند از اهدای عضو برای افرادی که به هر دلیلی مجبور به اهداء عضو خود می‌شوند می تواند تا حدودی منجر به شود. چون فرد در این شرایط بخشی از وجود خودش را برای همیشه می بخشد. این احساس درست مانند این است که شما یک وسیله با ارزش خود را گم کرده باشید و مدت ها به دنبال آن می گردید و در آخر مجبور هستید با گم شدن آن کنار بیایید. در پیوند عضو هم گاهی اوقات، احساس از دست دادن "جزیی از وجود خود" می تواند دوره ای از اندوه را ایجاد کند عمل جراحی و ریکاوری بعد از پیوند عضو می تواند دردناک و طولانی تر از حد انتظار باشد که خود این مسیله می تواند نگرانی های بیمار را افزایش دهد. مرخصی طولانی مدت از کار، فشار های مالی و قرنطینه های طولانی بعد از پیوند می تواند منجر به بروز برخی از اختلالات روانی در بیماران پیوندی شود مت سفانه، تمام پیوندها موفقیت آمیز نیستند و بدن ممکن است اندام را نپذیرد، یا ممکن است پیوند دچار شکست شود. اگر گیرنده عضو سلامتی خودش را به دست نیاورد، احتمال بروز احساسات منفی مانند ناکامی، غم و اندوه و عصبانیت در بیمار و حتی خانواده بیمار بیشتر خواهد بود یک جراحی بزرگ و به خصوص استرس زا است که بیمار باید بتواند با مشکلات روانی و اجتماعی پیوند هم از نظر جسمی و هم روانی و ذهنی مقابله کند بنابراین، این عمل جراحی شامل تغییرات روانی، عاطفی، رابطه ای و اجتماعی متعددی است که هم بر خود بیمار و هم خانواده او تاثیر زیادی دارد. جراحان در طی پیوند می توانند از نظر ساختاری و عملکردی وضعیت بیمار را بهبود ببخشند اما بیمار برای رفع مشکلات عاطفی و روانی خود نیاز به مشاوره و درمان های روان شناختی دارد پیوند عضو نه تنها بر بدن بیمار بلکه بر احساس او هم ت ثیر می گذارد. برخی از افراد دچار استرس ناشی از عدم پذیرش عضو یا می‌شوند. برخی دیگر در سازگاری با شرایط جدید بعد از پیوند خود دچار مشکلات زیادی می‌شوند. در این شرایط صحبت با یک روان شناس برای بیماران پیوندی می تواند بسیار مفید و موثر باشد به طور کلی آخرین اقدام درمانی برای بیماری مزمن است که می تواند بار سنگینی از استرس روانی را به دنبال داشته باشد و منجر به بروز عوارض روانی زیر در بیماران شود اضطراب افسردگی اختلال شناختی اختلالات خواب اضطراب و افسردگی شایع ترین اختلالات روانی در گیرندگان پیوند اعضا می باشد که ممکن است بر روند بیماری و بقای پیوند اثر بگذارد. بررسی ها نشان می دهد که در اکثر بیمارانی که تحت پیوند قرار می گیرند اضطراب و دلهره وجود دارد. آنها از عواملی مانند ترس از رد پیوند، عوارض جانبی دارویی و سایر شرایط محیطی ناشی می شود. بیمارانی که تحت جراحی پیوند قرار می گیرند ممکن است تا سال ها بعد از پیوند دوره های مکرر افسردگی را تجربه کنند. اگر بیمار نتواند راهکارهای مدیریت و مقابله با افسردگی و حتی مدیریت استرس را یاد بگیرد شاید این وضعیت روانی او بر روند جسمی بیمار تاثیر منفی بگذارد و نتیجه پیوند را مختل کند، چون همانطور که می دانیم یک ارتباط تنگاتنگی بین افراد وجود دارد که سلامتی این دو را به هم گره می زند بیمار در افسردگی ممکن است به مصرف و نیاز داشته باشد علایم افسردگی اساسی شامل موارد زیر است: خستگی و کمبود انرژی اضطراب، آشفتگی یا بی قراری احساس غم، گریه کردن، پوچی یا نا امیدی کاهش اشتها و کاهش وزن یا پرخوری و افزایش وزن اختلالات خواب از جمله بی خوابی یا خواب بیش از حد اختلال در تفکر، تمرکز، تصمیم گیری و به یاد آوردن مسایل افکار مکرر در مورد مرگ و مردن، خودکشی و اقدام به خودکشی مشکلات جسمی غیر قابل توضیح مانند کمردرد یا سردرد یا دردهای عصبی عصبانیت، تحریک پذیری یا یاس و ناامیدی، حتی در مورد کوچکترین مسایل شخصی اغلب اختلالات شناختی در بیماران پیوند نیز مشاهده می شود که این اختلالات می تواند بر روند درمانی بیماران ت ثیر بگذارد جراحی های بزرگ مانند با استرس زیادی همراه هستند که این به نوبه خود وضعیت جسمی و روانی فرد را تحت تاثیر زیاد قرار می دهد و باعث ایجاد احساسات قوی می شود و حتی می تواند منجر به فرد گردد خطرناک ترین چیز در مورد استرس این است که به راحتی بر شما چیره می شود و به آن عادت می کنید. حتی ممکن است شرایط بحرانی برای شما کاملا عادی شود و شما متوجه بروز علایم آن نشوید. به همین دلیل بهتر است علایم هشدار دهنده آن را بشناسید و در صورت بروز، سریعا برای درمان اقدام کنید. برخی از علایم استرس، عبارتند از: علایم شناختی استرس: داوری ضعیف نگرانی مداوم مشکلات حافظه ای عدم توانایی در تمرکز افکار اضطراب آور یا مزاحم علایم عاطفی استرس: اضطراب تنهایی و انزوا احساس غرق شدن افسردگی یا نارضایتی عمومی خلقی، تحریک پذیری یا عصبانیت سایر مشکلات بهداشت روانی یا عاطفی علایم جسمی استرس: انواع درد اسهال یا یبوست کاهش میل جنسی حالت تهوع، سرگیجه درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع علایم رفتاری استرس: کاهش اشتها اختلالات خواب دوری از دیگران مصرف مواد مخدر عدم مسیولیت پذیری در بیماران پیوندی بسیار شایع است که علت های آن می تواند شیوه زندگی، عوامل مرتبط با بیماری و عوامل اجتماعی باشند. عدم درمان اختلالات خواب ممکن است کیفیت زندگی بیماران را مختل کند اما با این حال اختلالات خواب در افراد پیوند شده بیماران کلیوی نسبت به بیماران کمتر است. علایم افسردگی هم در افراد پیوند یافته و هم دیالیز بسیار شایع است، اما این علایم بعد از پیوند کاهش می یابد علایم عمومی اختلالات خواب شامل موارد زیر است: افسردگی خستگی روزانه مشکل در خوابیدن تحریک پذیری یا اضطراب تمایل شدید به در طول روز زندگی بعد از پیوند نیاز به رعایت یکسری نکات و پایبندی به اصول اولیه مانند مصرف دارو به صورت مادام العمر، رعایت رژیم غذایی مناسب، تغییر سبک زندگی و ترویج روش های سالم دارد. بیمار می تواند تا حدودی با رعایت این نکات کیفیت زندگی بعد از پیوند خود را بهبود ببخشد اما تیم پیوند قبل از انجام جراحی بیمار را از نظر روان شناختی و وضعیت روانی مورد بررسی قرار می دهند. تا مشخص شود که آیا بیمار، کاندید مناسبی برای جراحی هست. یا احتمال دارد وضعیت روانی او بعد از پیوند تاثیر منفی بگذارد. به طور کلی به نظر می رسد اختلالات عاطفی تاثیر منفی بر روی نتیجه پیوند دارد در کنار وضعیت سلامت روان خود بیمار قبل از پیوند ارزیابی خانواده و محیط اجتماعی بیمار هم نقش اساسی در نتایج مطلوب پیوند دارد آیا خانواده بیمار از شرایط بعد از پیوند آگاهی و اطلاعی دارند؟ یا بیمار بعد جراحی وضعیت خانوادگی و اجتماعی مطلوبی دارد؟ آیا بیمار از حمایت های اجتماعی، مادی و عاطفی برخوردار است؟ بیمار بعد از پیوند چگونه می تواند مشکلات ناشی از شرایط روانی خود را برطرف کند؟ بیمار در صورت بروز علایم افسردگی و اضطراب با توجه به شرایط پیوند خود چگونه می تواند با یک مشاور یا روان درمان در ارتباط باشد؟ بررسی های اخیر نشان می دهد بیمارانی که در قبل و بعد از پیوند خود خدمات دریافت کرده اند روند درمانی بهتر و پیوند موفقیت آمیز تری داشته اند. علاوه بر آن این بیماران نسبت به افرادی که از مشاوره و خدمات روان درمانی استفاده نکرده اند اضطراب و افسردگی کمتری را تجربه کرده اند. به نظر می رسد و روان درمانی از لحاظ عاطفی و روانی، کیفیت زندگی بیماران پیوندی را تا حدود زیادی بهبود می بخشد از آنجایی که پیوند می تواند با بروز عوارض جانبی زیادی از جمله بیماری ها و علایم روانی همراه باشد بیماران بهتر است بعد از پیوند با یک مشاور و روان درمان در ارتباط باشند. بیماران باید به این نکته توجه داشته باشند علی رغم تمام مشکلات و رنج های که آن ها برای موفقیت آمیز بودن نتیجه پیوند خود تحمل کرده اند متاسفانه احتمال بروز عوارض روانی در بعد از پیوند وجود دارد و حتی عوارض روانی یک عامل خطر برای سلامتی جسمی و روانی بیمار محسوب می شود که ممکن است بیمار را از ادامه روند درمانی خودش منصرف هم کند بهبودی بعد از پیوند می تواند منجر به بروز خستگی بیش از حد در بیماران شود. بیمار ممکن است چند هفته اول بعد از عمل پیوند احساس خستگی روانی و جسمی زیاد و فرسودگی را تجربه کند. با این حال، اگر بیمار نتواند بر این احساسات خود غلبه کند با گذشت زمان خستگی و فرسودگی بیمار بیشتر می شود. تا جایی که توانایی عملکرد بیمار به میزان قابل توجهی کم و مختل شده و ممکن است مشکل بزرگتری را ایجاد کند. بیماران پیوندی اگر نگران سلامت عاطفی و روانی خود هستند بهتر است برای کمک به وضعیت خودشان و حتی نتیجه پیوند خود در صورت بروز هر گونه علایمی از افسردگی، اضطراب و یا استرس به دنبال درمان و مشاوره باشند روان درمانی و مشاوره بعد از پیوند و حتی قبل از آن می تواند راهکارهای زیادی را به بیمار آموزش دهد. بیمار می تواند با این آموزش ها از بروز رفتارهای منفی و افکار های مزاحم جلوگیری کند و روند درمانی بعد از پیوند خود را بهبود ببخشد طبق بررسی ها صورت گرفته مشخص شده که روان درمانی در کنار درمان های پزشکی و دارویی می تواند مکمل و تکمیل کننده روند درمان بیماران بعد از پیوند کلیه باشد. رعایت سبک زندگی و بهبود شیوه های سالم زیستن یک نکته اساسی در روند درمان بعد از پیوند محسوب می شود و رعایت نکات مربوط به سلامت روان جزء دیگری است که می تواند تاثیر زیادی در سلامت بیمار داشته باشد یک مشاور یا روان درمانی می تواند به بیماران پیوندی کمک های لازم را انجام دهد تا احساسات خود را کشف کرده و برای بهبودی بهتر و سریع تر خود قدم بردارند. اگر در مراحل اولیه تحقیق در مورد جوانب مثبت و منفی برای پیوند عضو هستید، صحبت کردن با یک مشاور می تواند در مقابله با تمام مشکلات پیش رو به شما کمک کند اما پزشکان و متخصصان به بیماران پیوندی توصیه می کنند برای دوره بهبودی بعد از جراحی خود تا مدت ها و حتی ماه ها از حضور در مراکز شلوغ و به خصوص مراکز درمانی خودداری کنند. این موضوع با توجه به اوضاع شیوع بیماری کرونا در حال حاضر بیشتر اهمیت پیدا کرده و شاید بیماران با این مشکل روبرو باشند که در این وضعیت چگونه می توانم با مشاور و یا روان شناس در ارتباط باشم؟ نگران نباشید. و با بیش از صدها متخصص، روان پزشک و روان شناس در این مشکل را کاملا شناسایی و حل کرده است به عنوان بزرگترین جامعه آنلاین پزشکی بیمار و پزشک این امکان را برای بیماران پیوندی مهیا کرده که بیماران با هر نوع جراحی پیوند عضو ( بتوانند در هر ساعت از شبانه روز به صورت کاملا آنلاین و غیر حضوری با مشاوران و متخصصان با تجربه در کلیه زمینه های پزشکی در ارتباط باشند علاوه بر آن، روان شناسان و روان پزشکان با تجربه حاضر در مجموعه می توانند راهکارهای عملی و علمی برای، افسردگی و مقابله با هر نوع علایم و عوارض احتمالی بعد از پیوند را به بیماران پیوندی آموزش دهند. تا بیمار با یادگیری و به کارگیری آن ها بتواند با هر نوع مشکل احتمالی روانی خود مقابله کند |
پیشگیری از سرطان، راهکار و عملی است که برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان انجام می شود. با جلوگیری از سرطان، تعداد موارد جدید سرطان در یک گروه یا جمعیت کاهش می یابد. برای جلوگیری از شروع سرطان های جدید، دانشمندان عوامل خطر و عوامل محافظت کننده سرطان را بررسی می کنند. به هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان معده را افزایش می دهد، یک عامل خطر سرطان معده گفته می شود. هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان را کاهش دهد، به عنوان یکی از روش های پیشگیری از سرطان معده شناخته می شود. برای پیشگیری از ابتلا به سرطان می تواند از برخی عوامل خطر برای سرطان جلوگیری کرد. به طور کلی برخی از عوامل خطر قابل کنترل هستند و فرد می تواند آن ها را تغییر دهد اما کنترل برخی عوامل غیر ممکن است. به عنوان مثال، سیگار کشیدن و وراثت ژن های خاص عوامل خطر برای برخی از انواع سرطان هستند، اما سیگار کشیدن یک عامل خطر قابل کنترل است که می توان از آن جلوگیری کرد اما وراثت را نمی تواند تغییر داد و کنترل کرد. ورزش منظم و حفظ یک رژیم غذایی سالم از عوامل محافظتی قابل کنترل برای برخی از انواع سرطان می باشد. اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظ خطر بروز سرطان را کاهش می دهد. بیماری است که در آن سلول های بدخیم (سرطان) در معده تشکیل می شوند. جلوگیری از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظ ممکن است به جلوگیری از سرطان معده کمک کند. موارد زیر به عنوان عوامل خطر سرطان معده شناخته شده اند: رژیم غذایی عوامل محیطی برخی شرایط ژنتیکی شرایط پزشکی خاص عوامل است که ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ترک درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری وجود هر یک از شرایط پزشکی زیر ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش دهد: متاپلازی روده هلیکوباکتر پیلوری، یک نوع کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B گاستریت آتروفیک مزمن یا نازک شدن سطح معده ناشی از در طولانی مدت شرایط ژنتیکی که می توانند خطر ابتلا به سرطان معده را در افراد با موارد زیر افزایش دهند، عبارتند از: گروه خون نوع A سندرم Li - Fraumeni سابقه خانوادگی سرطان معده پولیپوز آدنوماس خانوادگی ( FAP ) سرطان روده غیر پولیپوز ارثی، سندرم لینچ داشتن رژیم غذایی با ویژگی های زیر می تواند خطر بروز سرطان را افزایش دهد: رژیم غذایی با میوه و سبزیجات کم رژیم غذایی پر از غذاهای شور یا دودی استفاده بیش از حد از غذاهای آماده عوامل محیطی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش دهد، عبارتند از: قرار گرفتن در معرض تابش کار در صنعت لاستیک یا ذغال سنگ عوامل محافظتی که در کاهش خطر ابتلا به سرطان معده تاثیر دارند، عبارتند از: هیچ روش مطمینی برای پیشگیری از سرطان معده وجود ندارد، اما راهکارهای وجود دارند که با کمک آن ها می توانید تا حدودی خطر ابتلا خودتان را به این بیماری کاهش دهید. به نظر می رسد که کاهش چشمگیر سرطان معده در چند دهه گذشته در نتیجه حفظ رژیم غذایی مناسب بوده است، از جمله: ترک سیگار کشیدن حفظ مواد غذایی با نمک زدن استفاده بیشتر از یخچال و فریزر برای نگهداری مواد غذایی پرهیز از رژیم های غذایی دودی و ترشی و گوشت و ماهی شور عدم مصرف کافی میوه و سبزیجات تازه با افزایش خطر ابتلا به در ارتباط است. برخی از مطالعات نشان می دهند که خوردن میوه و سبزیجات سرشار از و بتا کاروتن، غلات سبوس دار، کاروتنوییدها، چای سبز و مواد موجود در سیر ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش دهد. میوه مرکبات (مانند پرتقال، لیمو و گریپ فروت) ممکن است بسیار مفید باشد، اما گریپ فروت و آب گریپ فروت می توانند سطح برخی از داروهای مصرفی را تغییر دهند، بنابراین افراد با شرایط خاص بهتر است که قبل از مصرف و اضافه کردن گریپ فروت به رژیم غذایی خود، با پزشک مشورت کنند. مطالعات نشان می دهد که خوردن رژیم غذایی با نمک زیادی ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش دهد. بسیاری از مردم ایالات متحده اکنون برای کاهش خطر فشار خون بالا نمک کمتری مصرف می کنند. به همین دلیل است که میزان سرطان معده در آمریکا کاهش یافته است. انجمن سرطان آمریکا به عموم مردم توصیه می کند که افراد با ت کید بر غذاهای گیاهی یک رژیم غذایی سالم مصرف کنند. رژیم غذایی سالم شامل خوردن روزانه حداقل وعده سبزیجات و میوه است. انتخاب نان سبوس دار، پاستا و غلات به جای غلات تصفیه شده و خوردن ماهی، مرغ یا لوبیا به جای گوشت فرآوری شده و گوشت قرمز نیز ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند. تحقیقاتی که به دنبال استفاده از مکمل های غذایی برای کاهش خطر سرطان معده بوده اند، تاکنون نتایج مختصری داشته اند. برخی بررسی ها نشان داده حاکی ترکیبی از مکمل های آنتی اکسیدانی (ویتامین های A ، C ، E و سلنیوم معدنی) ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را در افرادی که تغذیه نامناسب دارند، کاهش دهد اما بیشتر بررسی ها نشان می دهد در مورد افرادی که تغذیه خوب و مناسبی دارند، افزودن قرص ویتامین به رژیم غذایی خود تاثیری در کاهش خطر ابتلا به سرطان معده ندارد. تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است. اگرچه برخی مطالعات کوچک حاکی از آن است که نوشیدن چای، به خصوص چای سبز، می تواند به محافظت در برابر سرطان معده کمک کند، اما اکثر مطالعات بزرگ چنین موضوعی را تایید نکرده اند. اضافه وزن یا چاقی ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را زیاد کند. از طرف دیگر، فعالیت بدنی منظم در کاهش خطر بروز این بیماری موثر است. انجمن سرطان آمریکا همچنین توصیه می کند افراد بهتر است در طول زندگی خود با متعادل کردن میزان کالری و فعالیت بدنی، وزن خودشان را حفظ کنند. گذشته از اثرات احتمالی بر خطر ابتلا به سرطان معده، از دست دادن وزن و فعال بودن نیز می تواند تاثیری بر خطر ابتلا به چندین سرطان دیگر و مشکلات سلامتی داشته باشد. مصرف دخانیات می تواند خطر ابتلا به سرطان معده پروگزیمال (بخشی از معده نزدیک به مری) را افزایش دهد. مصرف دخانیات خطر بسیاری از انواع دیگر سرطان را افزایش می دهد و عامل خطری برای حدود یک سوم از مرگ و میرهای سرطان در ایالات متحده است. اگر از دخانیات استفاده نمی کنید بهتر است مصرف آن ها را شروع نکنید و افراد سیگاری بهتر است برای ترک آن اقدام کنند. بررسی ها نشان می دهد که با افزایش خطر ابتلا به سرطان معده در ارتباط است. در سیگاری هایی که سیگار کشیدن را متوقف می کنند خطر ابتلا به سرطان معده به مرور زمان کاهش می یابد. مطالعات نشان می دهد که عفونت با با افزایش خطر ابتلا به سرطان معده در ارتباط است. هنگامی که باکتری H . pylori معده را آلوده می کند، معده ملتهب شده و باعث ایجاد تغییراتی در سلول های پوششی معده شود. با گذشت زمان، این سلول ها غیر طبیعی ممکن است به سرطان تبدیل شوند. هنوز مشخص نیست که مبتلایان به عفونت باکتری H پیلوری که هیچ علایم خاصی از این بیماری ندارند نیازی به درمان با آنتی بیوتیک دارند و یا ندارند. برخی تحقیقات اولیه حاکی از آن است که مصرف آنتی بیوتیک در مبتلایان به عفونت H پیلوری ممکن است تعداد ضایعات پیش سرطانی در معده و خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش دهد اما تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است تا ثابت شود که این روش مناسبی برای جلوگیری از سرطان معده در مبتلایان به عفونت H پیلوری است یا نیست. اگر پزشک تشخیص دهد که شما ممکن است عفونت H پیلوری داشته باشید، روش های مختلفی برای تشخیص و ارزیابی نهایی آن را تجویز می کند: ساده ترین روش برای تشخیص این عفونت، است که آنتی بادی های H pylori را شناسایی می کند. آنتی بادی ها پروتیین هایی هستند که سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت آن ها را ایجاد می کند. نتیجه آزمایش آنتی بادی H پیلوری مثبت می تواند نشان دهنده این باشد که شما به H پیلوری آلوده اید یا در گذشته به عفونت مبتلا شده اید که اکنون برطرف شده است. روش دیگر برای تشخیص عفونت و احتمالا بیوپسی برای نمونه برداری از بافت معده است. پزشکان همچنین می توانند H پیلوری را در نمونه های بیوپسی که با میکروسکوپ دیده می شوند، شناسایی کنند. همچنین یک آزمایش تنفس مخصوص برای باکتری ها وجود دارد. ابتلا به عفونت H پیلوری سطح اوره را تغییر می دهد. برای این آزمایش، شما مایع حاوی اوره را می نوشید. سپس نمونه ای از هوای تنفسی شما برای این تغییرات شیمیایی آزمایش می شود. به نظر می رسد استفاده از یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAID ) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش می دهد. این داروها همچنین در کاهش خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ و اما آنها می توانند منجر به خونریزی داخلی جدی و حتی خطرناک و سایر خطرات احتمالی سلامتی در برخی افراد شوند. اکثر پزشکان کاهش خطر سرطان را برای بیمارانی که این داروها را به دلایل دیگری مانند معالجه آرتریت مصرف می کنند، یک مزیت جانبی استفاده از این دارو می دانند اما پزشکان به طور معمول استفاده از دارو را برای جلوگیری از سرطان معده توصیه نمی کنند. بررسی ها هنوز مشخص نکرده اند که فواید کاهش خطر ابتلا به سرطان در چه مواردی از خطرات عوارض خونریزی بیشتر است. تنها درصد کمی از سرطان های معده وجود دارند که ناشی از سندرم پراکندگی ارثی سرطان معده است اما تشخیص این سندرم بسیار مهم است، زیرا بیشتر افرادی که این بیماری را به ارث می برند سرانجام به سرطان معده مبتلا می شوند. سابقه سرطان پستان تهاجمی قبل از سن سالگی و همچنین داشتن سابقه خانوادگی سرطان معده می تواند علایم احتمالی ابتلا به سندرم پراکندگی ارثی سرطان معده باشد. مبتلایان به این سندرم می توانند در مورد انجام آزمایش ژنتیک با یک متخصص ژنتیک مشورت کنند. بسیاری از پزشکان به افرادی که دارای جهش (تغییر غیر طبیعی) در CDH هستند توصیه می کنند که معده خود را قبل از بروز سرطان بردارند. یکی دیگر از سندرم های ارثی سرطان با افزایش خطر ابتلا به سرطان معده، سندرم لینچ است. |
تخم مرغ یکی از رایج ترین مواد غذایی حساسیت زا برای کودکان است. علایم آلرژی به تخم مرغ معمولا چند دقیقه تا چند ساعت بعد از خوردن تخم مرغ یا غذاهایی که حاوی تخم مرغ هستند ظاهر می شود. علایم و نشانه های آن از خفیف تا شدید متغیر است و می تواند شامل بثورات پوستی، کهیر، احتقان بینی و استفراغ یا سایر مشکلات گوارشی باشد. به ندرت، آلرژی تخم مرغ می تواند باعث آنافیلاکسی شود. آلرژی تخم مرغ می تواند در مراحل ابتدایی رخ دهد. در بیشتر کودکان، اما نه همه، آلرژی تخم مرغ قبل از بزرگسالی به خودی خود درمان می شود. واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن باعث آلرژی غذایی می شود. برای آلرژی به تخم مرغ، سیستم ایمنی بدن به اشتباه برخی پروتیین های تخم مرغ را مضر می داند. هنگامی که شما یا فرزندتان در تماس با پروتیین تخم مرغ قرار می گیرید، سلول های سیستم ایمنی بدن (آنتی بادی ها) آنها را تشخیص داده و به سیستم ایمنی بدن سیگنال می دهند تا هیستامین و سایر مواد شیمیایی که باعث علایم آلرژیک می شوند را آزاد کنند. هر دو زرده تخم مرغ و سفیده تخم مرغ حاوی پروتیین هایی هستند که می توانند باعث آلرژی شوند، اما حساسیت به سفیده تخم مرغ رایج تر است. در صورت مصرف تخم مرغ توسط مادر، شیرخوارانی که از شیر مادر تغذیه می کنند می توانند نسبت به پروتیین تخم مرغ در شیر مادر آلرژی داشته باشند. برخی از عوامل خطر ابتلا به آلرژی تخم مرغ را افزایش می دهند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کودکان با این نوع واکنش پوست نسبت به کودکانی که مشکلات پوستی ندارند حساسیت غذایی بیشتری ایجاد می کنند. اگر یکی از والدین شما به، حساسیت غذایی یا نوع دیگری از آلرژی مانند تب یونجه، کهیر یا اگزما مبتلا باشند، شما در معرض خطر آلرژی غذایی هستید. آلرژی تخم مرغ در کودکان شایع است. با افزایش سن، بالغ می شود و واکنش های غذایی آلرژیک بروز می دهد. واکنش های آلرژی به تخم مرغ در افراد مختلف متفاوت است و معمولا خیلی زود بعد از قرار گرفتن در معرض تخم مرغ بروز می کنند. علایم آلرژی تخم مرغ می تواند شامل موارد زیر باشد: احتقان بینی، آبریزش بینی و عطسه (رینیت آلرژیک) علایم گوارشی مانند گرفتگی، و استفراغ التهاب پوست یا کهیر که شایع ترین واکنش آلرژی تخم مرغ است. یک واکنش آلرژیک شدید می تواند منجر به آنافیلاکسی شود، یک وضعیت جدی است که نیاز به تزریق فوری ادرین (آدرنالین) و مراجعه به اورژانس دارد. : نبض تند شوک، افت شدید فشار خون، احساس یا از بین رفتن هوشیاری انسداد راه های هوایی از جمله گلو یا احساس توده ای در گلو که تنفس را دشوار می کند. در مورد هرگونه واکنش هر چقدر هم که خفیف باشد با پزشک خود مشورت کنید. شدت واکنش های آلرژی تخم مرغ در هر زمان ممکن است متفاوت باشد، بنابراین حتی اگر یک واکنش قبلی خفیف بود، واکنش بعدی می تواند جدی تر باشد. اگر پزشک فکر کند شما یا فرزند تان ممکن است در معرض یک واکنش شدید قرار داشته باشد، ممکن است در صورت بروز آنافیلاکسی تزریق اپی نفرین اورژین را تجویز کند. اگر شما یا فرزندتان کمی بعد از خوردن تخم مرغ یا یک محصول حاوی تخم مرغ علایم آلرژی غذایی دارید به پزشک مراجعه کنید. در صورت امکان، در صورت بروز واکنش آلرژیک به پزشک مراجعه کنید. مهمترین عارضه آلرژی تخم مرغ داشتن یک واکنش آلرژیک شدید است که نیاز به تزریق اپی نفرین و درمان فوری دارد. همان واکنش سیستم ایمنی بدن که باعث حساسیت به تخم مرغ می شود، می تواند شرایط دیگری نیز ایجاد کند. اگر شما یا فرزندتان به آلرژی تخم مرغ مبتلا هستید، ممکن است در معرض خطر عوارض زیر باشید: واکنش های آلرژیک پوستی مانند آلرژی به غذاهای دیگر، مانند، سویا یا یا گرده های چمن آسم که به نوبه خود خطر ابتلا به واکنش آلرژیک شدید به تخم مرغ یا سایر غذاها را افزایش می دهد. بعضی از افراد نسبت به غذاهایی که فقط مقدار کمی تخم مرغ دارند، واکنش نشان می دهند. در مورد حساسیت تخم مرغ با پرستاران، معلمان، بستگان یا سایر مراقبان کودک صحبت کنید تا آنها به طور اتفاقی به او محصولات حاوی تخم مرغ ندهند. اگر کودک شما به آلرژی تخم مرغ مبتلا است، ممکن است نسبت به پروتیین های منتقل شده از شیر مادر واکنش نشان دهد. مت سفانه، حتی اگر یک ماده غذایی بدون علامت تخم مرغ باشد، ممکن است هنوز هم حاوی برخی پروتیین های تخم مرغ باشد. در صورت شک، با سازنده تماس بگیرید. مواد غذایی حاوی منابع پنهان تخم مرغ می توانند شامل موارد زیر باشند: شیرینی سس سالاد پودینگ و کاستارد غذاهای پخته شده بسیاری از ماکارونی: لایتین آلبومین گلوبولین لسیتین لیزوزیم ویتلین کلماتی که با اوو "یا" اوو شروع می شوند، مانند اووالبومین یا اووگلوبولین یکی دیگر از منابع اصلی قرار گرفتن در معرض آلودگی در ظروف یا وعده های غذایی خانگی است، به خصوص هنگامی که در خانه های افراد دیگر غذا می خورید که ممکن است از خطر حساسیت شما آگاهی نداشته باشند. برخی از واکسن ها حاوی پروتیین تخم مرغ هستند. در برخی افراد، این واکسن ها منجر به تحریک واکنش آلرژیک می شوند. به طور کلی این واکسن ها برای کودکان مبتلا به آلرژی تخم مرغ مطمین هستند، حتی اگر از تخم مرغ برای تولید آنها هم استفاده شده باشد. این واکسن ها گاهی حاوی مقادیر کمی پروتیین تخم مرغ هستند. با این حال، واکسن آنفولانزا که حاوی این پروتیین ها نیست، برای استفاده در بزرگسالان سال و بالاتر ت یید می شود. حتی واکسن هایی که پروتیین تخم مرغ دارند، بدون مشکل می توانند به اکثر مبتلایان به آلرژی تخم مرغ تزریق شوند. اگر در گذشته شما یا فرزندتان نسبت به تخم مرغ حساسیت داشته اید، قبل از آنفولانزا با پزشک خود مشورت کنید. واکسن تب زرد می تواند یک واکنش آلرژیک را در برخی از افرادی که به تخم مرغ آلرژی دارند تحریک کند. به طور کلی این واکسن برای افراد مبتلا به حساسیت به تخم مرغ توصیه نمی شود. برخی واکسن ها به طور کلی برای افرادی که حساسیت به تخم مرغ دارند، خطرناک نیست. اما بهتر است با پزشک مشورت کنید. اگر پزشک نگران واکسن است، ممکن است شما یا فرزند شما را آزمایش کند تا ببیند احتمالا باعث ایجاد واکنشی شده است یا خیر. برای تشخیص آلرژی تخم مرغ، پزشک از روش های مختلفی استفاده می کند، از جمله رد سایر شرایطی که می تواند باعث ایجاد علایم شود. در بسیاری از موارد، آنچه به نظر می رسد آلرژی تخم مرغ است، در واقع ناشی از عدم تحمل مواد غذایی است که کمتر جدی است و سیستم ایمنی بدن را درگیر نمی کند. پزشک سابقه پزشکی بیمار را می پرسد و او را معاینه می کند. او همچنین ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را توصیه کند: در این آزمایش، پوست بیمار در معرض مقادیر کمی از پروتیین های موجود در تخم ها قرار می گیرد. اگر بیمار به آلرژی تخم مرغ مبتلا باشد، ممکن است دچار واکنش های حساسیت زا شوند. متخصصان آلرژی به طور کلی مجهز به انجام و تفسیر تست های پوستی از آلرژی هستند. آزمایش خون می تواند با بررسی میزان آنتی بادی های خاص در جریان خون، پاسخ سیستم ایمنی بدن به تخم مرغ ها را اندازه گیری کند که ممکن است نشان دهنده یک واکنش آلرژیک باشد. این آزمایش شامل دادن مقدار کمی تخم مرغ به بیمار است تا ببینند آیا این امر باعث ایجاد واکنشی می شود یا نمی شود. اگر اتفاقی نیفتد، در حالی که پزشک علایم حساسیت غذایی را کنترل می کند تخم مرغ بیشتری به بیمار داده می شود. از آنجا که این آزمایش می تواند یک واکنش شدید ایجاد کند، یک متخصص آلرژی باید آن را انجام دهد. ممکن است پزشک از بیمار بخواهد لیستی از غذاهای که می خورد را یادداشت کند و یا تخم مرغ یا سایر مواد غذایی را یک بار از رژیم غذایی حذف کند تا مشخص شود علایم بهبود می یابد یا تاثیری ندارد. تنها راه جلوگیری از علایم آلرژی تخم مرغ، اجتناب از تخم مرغ یا محصولات تخم مرغ است. با این حال، برخی از افراد با حساسیت به تخم مرغ، می توانند غذاهایی را که حاوی تخم مرغ های پخته شده هستند، مانند کالاهای پخته شده را مصرف و تحمل کنند. داروهایی مانند ممکن است علایم حساسیت خفیف تخم مرغ را کاهش دهند. این داروها می توانند پس از قرار گرفتن در معرض تخم مرغ مصرف شوند. اما آنها برای جلوگیری از واکنش آلرژیک تخم مرغ یا برای درمان یک واکنش شدید موثر نیستند. در نهایت بیشتر کودکان آلرژی تخم مرغ را پشت سر می گذارند. در مورد تعداد دفعات آزمایش با پزشک فرزند خود صحبت کنید تا ببینید آیا هنوز تخم مرغ باعث ایجاد علایم می شود یا خیر. ممکن است آزمایش کودک در برابر تخم مرغ در خانه، خطرناک باشد، به ویژه اگر کودک شما در گذشته واکنش شدید به تخم مرغ داشته است. بعد از مراجعه به پزشک ممکن است شما به متخصص در اختلالات آلرژیک (آلرژی و ایمونولوژیست) ارجاع داده شوید. از جمله مواردی که ممکن است به دلیل عدم تعیین وقت فراموش کنید. ویتامین ها و مکمل هایی را که شما یا فرزندتان مصرف می کنید تهیه کنید. برای آلرژی تخم مرغ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از: چه شرایط دیگری ممکن است باعث ایجاد این علایم شود؟ آیا این علایم به احتمال زیاد ناشی از آلرژی تخم مرغ است؟ چه آزمایشاتی لازم است؟ آیا آنها به آمادگی خاصی نیاز دارند؟ از کجا می توانم اطلاعاتی در مورد غذاهایی که احتمالا تخم مرغ دارند، پیدا کنم؟ آیا بیمار باید از مصرف تخم مرغ پرهیز کند یا برخی محصولات تخم مرغ را می تواند بخورد؟ من یا فرزندم بیماری دیگری داریم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را مدیریت کنم؟ پزشک احتمالا از شما سوال می پرسد از جمله: علایم چقدر شدید هستند؟ آیا می توانید واکنش را توصیف کنید؟ چه چیزی علایم بیماری را بدتر می کند؟ اولین واکنش شما به خوردن تخم مرغ کی بود؟ آیا کسی در خانواده شما به تخم مرغ یا غذاهای دیگر حساسیت دارد؟ آیا شما یا فرزندتان اختلالات آلرژیک دیگری مانند اگزما، تب یونجه یا آسم دارید؟ چه مدت بعد از مصرف تخم مرغ یا محصولاتی که حاوی تخم مرغ هستند علایم شروع می شود؟ فکر می کنید چیزی مانند مصرف داروهای آلرژی یا پرهیز از غذاهای خاص علایمی را بهبود می بخشد؟ آیا هر بار که شما یا فرزندتان تخم مرغ بخورد یا چیزی که با تخم مرغ درست شده باشد علایم بروز می کند؟ اگر شما یا فرزندتان بعد از خوردن غذای حاوی تخم مرغ علایم آلرژی خفیف دارید، مصرف آنتی هیستامین ممکن است به کاهش احساس ناراحتی کمک کند. اما مراقب بدتر شدن علایم باشید. |
ضعف پا می تواند به عنوان بخشی از احساس کلی ضعف در بدن و در یک یا هر دو پا ایجاد شود. ضعف واقعی هنگامی رخ می دهد که ماهیچه ها قدرت خود را از دست بدهند، اما افراد غالبا وفتی عضلات آن ها ضعیف می شود احساس بیمار یا خستگی می کنند، در این موارد عملکرد عضلات به طور واقعی از بین نمی روند. بروز ناگهانی ضعف ماهیچه ها می تواند نشانه سکته مغزی، یک وضعیت خطرناک باشد که در آن بخشی از مغز از اکسیژن محروم می شود اما یکی از شایع ترین علل ضعف پا و مهمترین دلایل آن، سیاتیک است، سیاتیک ممکن است در اثر شرایط مختلف ایجاد شود. علاوه بر آن ضعف در یک قسمت از بازو یا پا، ممکن است همراه علایم دیگری مانند، یا درد بروز کند. یکی از شایع ترین علل ضعف پا بیماری های عصبی و عضلانی مانند و اسکلروز متعدد می باشد. تجمع سموم مانند سم بوتولینوم و برخی داروهای خاص نیز می توانند باعث ضعف عضلات شوند. ضعف پاها با شروع ناگهانی می تواند نشانه سکته مغزی باشد به ویژه در صورتی که از یک طرف بدن احساس شود یا با علایم جدی از جمله تاری دید یا دوبینی، از بین رفتن بینایی یا تغییر در بینایی، همراه باشد. اگر ضعف پاهای شما همچنان ادامه دارد یا باعث نگرانی شما شده است، سریعا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ضعف پا ممکن است علایم دیگری را داشته باشد که بسته به بیماری زمینه ای، اختلال یا وضعیت آن متفاوت است. علایمی که اغلب باعث ضعف پا می شود ممکن است سیستم های دیگر بدن را نیز درگیر کند. ضعف پا ممکن است با علایم دیگری که در پا موثر است، همراه باشد از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فلج پیچش احساس سوزش اسپاسم عضلانی قرمزی، گرما یا تورم احساس ضعف پا ممکن است علایم مرتبط با سایر سیستم های بدن از جمله: سردرد کمردرد دردبدن احساس بد عمومی درد دست، بازو یا انگشت از دست دادن هماهنگی عضلات سوزن سوزن شدن یا سایر احساسات غیرمعمول در دست یا پا ضعف پا می تواند در اثر هر نوع آسیب، بیماری های عصبی عضلانی، سموم یا بیماری های خطرناک مانند ایجاد شود. یکی دیگ از شایع ترین علل ضعف پا، بیماری هایی است که روی نخاع، ستون فقرات (مهره ها) یا اعصاب خارج شده از نخاع ت ثیر می گذارد، همگی می توانند باعث ضعف پا به همراه درد، سوزش، بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن در طول دوره عصبی شوند که تحت ت ثیر قرار می گیرند. برخی از علت های شایع ضعف پا مربوط به ستون فقرات، عبارتند از: دیسک فتق تنگی نخاع آرتروز موثر بر ستون فقرات آسیب نخاعی، آبسه یا تومور دژنراسیون ستون فقرات (بیماری دژنراسیون دیسک که به آن اسپوندیلوز نیز گفته می شود) آسیب دیدگی به استخوان ها، عضلات یا مفاصل به دلیل ضعف پا شناخته می شود. برخی از این آسیب دیدگی ها، عبارتند از: شکستگی استخوان رگ به رگ شدن و یا پیچ خوردگی پا تعدادی از شرایطی که بر روی عضلات یا اعصاب بدن ت ثیر می گذارد می تواند ضعف پا را ایجاد کند. این شرایط شامل موارد زیر است: فلج مغزی شدید و ضعف عضلات فروپاشی عضلات (رابومدیولیز) (اختلال عصبی خود ایمنی) فیبرومیالژیا و یا بیماری مزمن که باعث درد، سفتی و حساسیت می شود. سموم و داروهایی که باعث ضعف پا می شوند: برخی از سموم و داروهای خاص ممکن است باعث ضعف عضلات شوند، از جمله: سم بوتولینوم مسمومیت با ارگانوفسفات داروهایی مانند استاتین (برای کاهش کلسترول) و کورتیکواستروییدها برای تشخیص وضعیت شما، پزشک سوالات متعددی راجع به ضعف پا می پرسد از جمله: آیا علایم دیگری دارید؟ چه داروهایی مصرف می کنید؟ آیا اخیرا پای شما آسیب دیده است؟ در کدام قسمت از پا ضعف ایجاد می شود؟ چه مدت احساس ضعف در پا را تجربه کرده اید؟ از آنجا که ضعف پا می تواند به دلیل بیماری های جدی باشد، عدم جستجوی درمان می تواند منجر به عوارض جدی و آسیب دایمی شود. پس از تشخیص علت اصلی، مهم است که برنامه درمانی خود را دنبال کنید. خطر عوارض احتمالی ضعف پا در صورت عدم درمان، عبارتند از: فلج ضربه مغزی ناتوانی در راه رفتن درد دایمی یا مزمن مشکلات عصبی که باعث درد، بی حسی یا سوزن شدن می شود. ضعف ناگهانی پا می تواند نشانه ای از یک مسیله اساسی برای سلامتی باشد و باید در اسرع وقت توسط پزشک ارزیابی شود. در برخی موارد، این ممکن است یک وضعیت پزشکی را نشان دهد که نیاز به مراقبت های اضطراری دارد. برخی از شایع ترین علت های ضعف پا عبارتند از: ستون فقرات از یک سری استخوان ها (مهره ها) بر روی یکدیگر قرار گرفته است. این استخوان ها توسط دیسک ها کشیده می شوند. هر دیسک دارای دو بخش یک قسمت داخلی نرم، ژله ای و یک حلقه بیرونی سخت می باشد. آسیب یا ضعف آن ها می تواند باعث شود قسمت داخلی دیسک از طریق حلقه بیرونی بیرون زده شود. این حالت به عنوان بیرون زدگی و یا لغزش دیسک، فتق یا پرولاپس شناخته و باعث درد و ناراحتی می شود. اگر بیرون زدگی دیسک یکی از اعصاب نخاعی شما را تحت فشار قرار دهد، ممکن است در طول عصب آسیب دیده دچار بی حسی و درد شوید. در موارد شدید، ممکن است شما نیاز به عمل جراحی برای از بین بردن یا ترمیم دیسک کشیده شده داشته باشید. بیرون زدگی و یا لغزش دیسک باعث درد در زیر پا می شود. علایم دیگر لغزش دیسک، عبارتند از: ضعف عضلانی دردی که هنگام ایستادن یا نشستن بدتر می شود. احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش در ناحیه آسیب دیده اگر درد گردن یا کمر در ناحیه بازو یا پا افزایش یافته یا دچار بی حسی، سوزن شدن یا ضعف هستید به پزشک مراجعه کنید. درمان محافظه کارانه، از جمله استراحت به دنبال، معمولا طی چند هفته علایم را تسکین می دهد. این وضعیت زمانی رخ می دهد که جریان خون به مغز به دلیل انسداد و یا یک رگ خونی در مغز، کاهش یابد. می تواند باعث بی حسی یا ضعف ناگهانی صورت، بازوها یا پاها شود. سایر علایم و نشانه های سکته مغزی، عبارتند از: سردرگمی ناگهانی اختلال در صحبت کردن سردرد شدید و ناگهانی افتادن یک طرف صورت یا لبخند ناهموار درمان سریع برای بهبودی از سکته مغزی بسیار مهم است. درمان زودرس می تواند خطر عوارض طولانی مدت را کاهش دهد. یکی دیگر از شایع ترین علل ضعف پا می باشد این سندرم، نوعی اختلال خود ایمنی نادر است که در آن سیستم ایمنی بدن به اعصاب شما حمله می کند و باعث ضعف می شود که معمولا از پاها شروع می شود. ضعف می تواند به سرعت انتشار یابد و در نهایت اگر بلافاصله درمان نشود می تواند تمام بدن را فلج کند. علایم دیگر آن می تواند شامل موارد زیر باشد: مشکل در حرکات چشم یا صورت مشکلات مربوط به کنترل مثانه یا روده درد شدید که در شب بدتر می شود. احساس سوزن و سوزن در مچ دست، انگشتان دست، مچ پا و انگشتان پا علت این بیماری مشخص نیست، اما اغلب در اثر عفونت مانند آنفولانزای معده یا عفونت تنفسی ایجاد می شود. ( MS ) یک بیماری خود ایمنی سیستم عصبی مرکزی است. در ام اس، سیستم ایمنی بدن شما به میلین حمله می کند که غلاف محافظ اطراف اعصاب شماست. این بیماری اغلب در افراد تا ساله تشخیص داده می شود. ام اس می تواند طیف وسیعی از علایم را ایجاد کند که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. و شایع ترین علایم آن است. علایم دیگر عبارتند از: درد حاد و مزمن اختلالات بینایی ضعف عضلانی اسپاسم عضلات اختلال در راه رفتن بیماری ام اس یک بیماری مادام العمر است که می تواند شامل دوره هایی از بازگشت علایم باشد که به دنبال آن دوره های بهبودی به وجود می آیند یا می تواند پیشرفت کند. درمان MS ، از جمله دارو و، به فرد کمک می کند تا قدرت در پاها را بازیابی کند و پیشرفت بیماری را کندتر کند. سیاتیک که در اثر عصب منقبض شده در قسمت تحتانی کمر ایجاد می شود، دردی است که در امتداد عصب سیاتیک منتشر می شود که از قسمت تحتانی کمر شما از طریق باسن و باسن و پایین پاها امتداد دارد. این درد معمولا یک طرف بدن شما را تحت ت ثیر قرار می دهد. سیاتیک می تواند از یک درد شدید تا درد همراه سوزش شدید متغیر باشد و با طولانی شدن نشستن بدتر شود. همچنین ممکن است بیمار دچار بی حسی و ضعف پا شود. سیاتیک خفیف معمولا با استراحت و اقداماتی مانند کشش انجام می شود. اگر درد شما بیش از یک هفته ادامه دارد یا شدید است، به پزشک مراجعه کنید. اگر دردهای ناگهانی، شدیدی در ناحیه تحتانی کمر یا پا را همراه با ضعف عضلانی یا بی حسی یا مشکل در کنترل مثانه یا روده خود مشاهده کردید این نشانه سندرم cauda equina است. نوروپاتی محیطی آسیب عصبی به سیستم عصبی محیطی بدن است که اعصاب سیستم عصبی مرکزی را به بقیه بدن متصل می کند. این بیماری می تواند در اثر آسیب، عفونت و تعدادی از بیماری ها از جمله دیابت، نوروپاتی دیابتی و کم کاری تیرویید ایجاد شود. علایم معمولا با بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست و پاها شروع می شود، اما می تواند در قسمت های دیگر بدن انتشار یابد. علایم دیگر آن، عبارتند از: ضعف دردی مانند برق اختلال در راه رفتن درد که در شب بدتر می شود. احساس سوزش یا سرما در پا درمان به علت آسیب عصبی بستگی دارد و ممکن است با درمان یک بیماری زمینه ای شروع شود. داروهای تجویزی و روش های درمانی مختلف نیز برای درمان این بیماری در دسترس هستند. بیماری پارکینسون نوعی اختلال عصبی است که بر ناحیه ای از مغز موسوم به ماده ( substra nigra ) ت ثیر می گذارد. علایم این بیماری به تدریج در طی سال های متمادی انتشار می یابد. مشکلات حرکتی معمولا اولین علایم هستند. سایر علایم بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است: لرزیدن تغییر صدا سفتی اندام حرکت آهسته (برادیکینزیا) مشکلات در تعادل یا راه رفتن درمان بیماری پارکینسون شامل ترکیبی از تغییرات در شیوه زندگی، داروها و روش های درمانی است. داروها و می توانند به ضعف عضلات ناشی از بیماری پارکینسون کمک کنند. ) MG ) یک اختلال عصبی عضلانی است که باعث ضعف در عضلات اسکلتی ارادی می شود. این بیماری می تواند در هر سنی ایجاد شود، اما در خانم های زیر سال و مردان بالای سال رایج است. علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: دوبینی اختلال در صحبت کردن یا جویدن ضعف عضلات در بازوها، دست ها، پاها هیچ درمانی برای MG وجود ندارد، اما درمان زودرس می تواند پیشرفت بیماری را محدود کرده و به بهبود ضعف عضلات کمک کند. درمان معمولا ترکیبی از تغییرات سبک زندگی، داروها و بعضی اوقات جراحی است. ضایعه نخاعی یا تومور رشد غیرطبیعی بافت درون نخاع یا ستون مهره یا اطراف آن است. تومورهای ستون فقرات می توانند سرطانی یا غیر سرطانی باشند و در ستون فقرات یا محل دیگری پخش شوند. کمردرد که در شب بدتر است یا با فعالیت افزایش می یابد، شایع ترین علامت آن است. اگر تومور روی عصبی فشار وارد کند، می تواند باعث بی حسی یا ضعف در بازوها، پاها یا قفسه سینه شود. درمان بستگی به نوع و محل ضایعه یا تومور و سرطان یا غیر سرطانی دارد. جراحی برای برداشتن تومور یا پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای کوچک کردن تومور، معمولا می تواند ضعف پا را برطرف کند. ( همچنین به عنوان بیماری لو گریگ شناخته می شود. این یک بیماری عصبی پیشرونده است که به سلولهای عصبی آسیب می زند و اغلب با پیچ خوردگی عضلات و ضعف در پاها شروع می شود. سایر علایم اولیه عبارتند از: اختلال در بلع مشکل در بالا نگه داشتن سر خود اختلال در راه رفتن یا انجام کارهای روزمره در حال حاضر درمانی برای ALS وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند به کنترل علایم و عوارض و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. نوروپاتی سمی آسیب عصبی ناشی از مواد سمی مانند تمیز کردن مواد شیمیایی، حشره کشها و سموم دفع آفات و سرب است. نوشیدن زیاد الکل نیز می تواند باعث بروز آن شود. به این نوروپاتی الکلی گفته می شود. نوروپاتی سمی روی اعصاب بازوها و دستها یا پا و پاها ت ثیر می گذارد و باعث درد عصبی، بی حسی یا سوزن شدن و ضعف می شود که می تواند منجر به از دست دادن حرکات شود. درمان شامل داروهایی برای تسکین درد عصبی و محدود کردن قرار گرفتن در معرض سموم است. |
رشد باکتریایی روده کوچک ( SIBO ) در حالی که SIBO اغلب عارضه جراحی معده (شکم) است، این وضعیت همچنین می تواند ناشی از مشکلات ساختاری و برخی بیماری ها هم باشد. بعضی اوقات درمان این بیماری به عمل جراحی نیاز دارد، اما آنتی بیوتیک رایج ترین گزینه درمان آن است. علایم و نشانه های SIBO اغلب شامل موارد زیر است: نفخ اسهال حالت تهوع سوء تغذیه کاهش وزن غیر عمدی از دست دادن اشتها احساس ناراحتی از پر بودن شکم بعد از خوردن غذا رشد باکتریایی روده کوچک نفخ، حالت تهوع و اسهال علایم و نشانه های بسیاری از مشکلات روده هستند که در صورت بروز هر یک از علایم به خصوص بعد از جراحی شکم باید به پزشک مراجعه شود. علت رشد باکتریایی روده کوچک رشد باکتریایی روده کوچک ( SIBO ) می تواند علل زیادی داشته باشد، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از جمله برای چاقی و گاسترکتومی برای درمان و از جمله بافت اسکار (چسبندگی روده) که می تواند در خارج از روده کوچک ایجاد شود. از جمله، یا سایر شرایطی که می توانند باعث کند شدن حرکت مواد غذایی و مواد زاید از طریق روده کوچک شوند. روده کوچک طولانی ترین بخش است و حدود . متر طول دارد. روده کوچک جایی است که مواد غذایی با آنزیم های گوارشی و مواد مغذی در جریان خون مخلوط می شوند. بر خلاف روده بزرگ، روده کوچک به دلیل جریان سریع مواد غذایی و وجود صفرا، باکتری های نسبتا کمی دارد. اما در SIBO ، غذای راکد در روده کوچک به یک محیط رشد باکتری ها تبدیل می شود. این باکتری ها ممکن است باعث ایجاد سموم و همچنین اختلال در جذب مواد مغذی شوند. مواد غذایی تجزیه شده به دنبال هضم باکتریایی مواد غذایی همچنین می توانند باعث اسهال شوند. عوامل خطر رشد باکتریایی روده کوچک عواملی که خطر SIBO را افزایش می دهند، عبارتند از: دیابت صدمه به روده کوچک دیورتیکولوز روده کوچک سابقه پرتودرمانی به شکم نقص ساختاری در روده کوچک جراحی معده برای چاقی یا زخم ناشی از جراحی قبلی شکم یک گذرگاه غیر طبیعی (فیستول) بین دو بخش روده بیماری کرون، لنفوم روده یا اسکلرودرمی که روده کوچک را درگیر می کند. رشد باکتری های روده کوچک ( SIBO ) می تواند باعث افزایش مشکلات و بروز عوارض جانبی شود، از جمله: نمک های صفراوی که به طور معمول برای هضم چربی ها لازم هستند، توسط باکتری های اضافی موجود در روده کوچک تجزیه و منجر به هضم ناقص چربی ها و اسهال می شوند. محصولات باکتریایی همچنین ممکن است به غشای مخاطی روده کوچک آسیب برساند و منجر به کاهش جذب و شود. در نتیجه جذب ناقص چربی ها، بدن نمی تواند ویتامین های محلول در چربی A ، D ، E و باکتری های موجود در روده کوچک را سنتز و همچنین از ویتامین B - استفاده کند. رشد بیش از حد باکتری ها می تواند منجر به کمبود B - . آسیب به سیستم عصبی مرکزی ناشی از کمبود B - ممکن است غیر قابل برگشت باشد. با گذشت زمان، آسیب به روده ناشی از رشد غیر طبیعی باکتری ها باعث ضعف جذب می شود و در نهایت ممکن است منجر به بیماری های استخوانی مانند پوکی استخوان شود. ضعیف جذب کلسیم همچنین می تواند در نهایت منجر به سنگ کلیه شود. سایر عوارضی که شخص مبتلا به SIBO ممکن است تجربه کند شامل موارد زیر است: یبوست سوء تغذیه درد مفاصل روده نشتی کمبود آب بدن، کاهش عملکرد مغز به دلیل بیماری شدید کبدی رشد باکتریایی روده کوچک ( SIBO ) یک وضعیت پزشکی است که در آن فرد از جمعیت غیرمعمول زیادی از باکتری ها در روده کوچک خود برخوردار است. SIBO عارضه سایر شرایط گوارشی مانند IBS ، بیماری کرون و سلیاک است. درمان SIBO با هدف اصلاح تعادل باکتری ها در روده کوچک است. آنتی بیوتیک های با طیف گسترده می تواند SIBO را درمان کند و برخی از افراد نیز برای رفع کمبودهای تغذیه ای نیاز به ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی دارند. در صورت امکان، درمان باید به وضعیت پزشکی اساسی که باعث SIBO نیز شده است بپردازد. پزشکان هنوز SIBO را کاملا درک نمی کنند. مطالعات فعلی و آینده که میکروبیوم روده انسان را کشف می کنند و نتایج حاصل از تغییرات رژیم غذایی در مدیریت اختلالات گوارشی، ت ثیر عمیقی بر روی درمان های آینده SIBO خواهد داشت. تشخیص رشد باکتریایی روده کوچک پزشک به منظور تشخیص رشد بیش از حد باکتری های روده ( SIBO ) ، ممکن است تست هایی برای بررسی رشد باکتری ها در روده کوچک، جذب چربی ضعیف یا سایر مشکلات احتمالی، تجویز کند. آزمون های رایج رشد باکتریایی روده کوچک، عبارتند از: این نوع آزمایش غیر تهاجمی میزان هیدروژن یا متان را که نفس می کشید بعد از نوشیدن مخلوطی از گلوکز و آب اندازه گیری می کند. افزایش سریع هیدروژن یا متان در هوای بازدم می تواند بیانگر رشد باکتری در روده کوچک باشد. اگرچه این آزمایش به طور گسترده در دسترس است اما برای تشخیص رشد باکتری کمتر کاربرد دارد. در حال حاضر این آزمایش استاندارد طلا برای رشد باکتری ها است. برای به دست آوردن نمونه مایعات روده کوچک، پزشکان یک لوله طولانی و انعطاف پذیر (آندوسکوپ) را به سمت پایین گلو و از طریق دستگاه گوارش فوقانی به روده کوچک بیمار منتقل می کنند. نمونه ای از مایع روده خارج و سپس در آزمایشگاه برای رشد باکتری ها آزمایش می شود. علاوه بر این آزمایشات، پزشک آزمایش خون را برای جستجوی کمبود ویتامین یا آزمایش مدفوع برای آزمایش سوء جذب چربی تجویز می کند. در بعضی موارد، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی ( MRI ) را به منظور جستجوی ناهنجاری های ساختاری روده توصیه کند. درمان رشد باکتریایی روده کوچک پزشکان SIBO را با هدف درمان بیماری زمینه ای معالجه می کنند. برای اکثر افراد، روش اولیه برای درمان رشد باکتری ها مصرف آنتی بیوتیک ها است. اگر درمان آنتی بیوتیکی موثر نباشد، آزمایش های جانبی انجام می شود. یک دوره کوتاه از آنتی بیوتیک ها اغلب باکتری های غیر طبیعی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. اما با قطع آنتی بیوتیک، باکتری ها می توانند برگردند، بنابراین بیمار نیاز به درمان طولانی مدت با آنتی بیوتیک دارد. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های مختلف را برای جلوگیری از مقاومت باکتری ها تجویز کند. آنتی بیوتیک ها اکثر باکتری های روده، طبیعی و غیر طبیعی را از بین می برند. در نتیجه، آن ها می توانند منجر به بروز اسهال شوند. جابجایی بین داروهای مختلف می تواند به جلوگیری از بروز این مشکل کمک کند. اصلاح کمبودهای تغذیه ای بخش مهمی در درمان SIBO به خصوص در افرادی که وزن زیادی از دست داده آن و یا سوء تغذیه دارند، می باشد اما صدمات ناشی از آن همیشه قابل برگشت نیست. برخی گزینه های درمانی می توانند کمبودهای ویتامین را بهبود ببخشند، ناراحتی های روده را کاهش داده و به افزایش وزن کمک کند: افراد مبتلا به SIBO ممکن است نیاز به تزریق عضلانی ویتامین B - و همچنین ویتامین های خوراکی، کلسیم و مکمل های آهن داشته باشند. آسیب به روده کوچک می تواند منجر به کاهش توانایی هضم قند شیر (لاکتوز) شود. در این حالت، اجتناب از مصرف محصولات حاوی لاکتوز یا استفاده از داروهای لاکتاز که به هضم قند شیر کمک می کنند، بسیار مهم است. تغذیه برای مدیریت علایم چند دستورالعمل در رژیم غذایی ممکن است به تسکین علایم SIBO کمک کند. باکتری های روده از کربوهیدرات ها تغذیه می کنند. به طور کلی، رژیم غذایی SIBO برای جلوگیری از رشد باکتریها میزان کربوهیدرات را محدود می کند. افراد ممکن است از رژیم هایی که کم غذاهای قابل تخمیر یا FODMAP باشد، بهره مند شوند. FODMAP کربوهیدراتهای با زنجیره کوتاه هستند که معمولا در محصولات لبنی، غلات و میوه و سبزیجات خاصی وجود دارند. کاهش میزان مصرف این غذاها ممکن است علایم SIBO را برطرف کرده و به افراد در شناسایی غذاهایی که آنها را تحریک می کنند کمک کند. غذاهای FODMAP شامل: گندم، حبوبات، پیاز، مارچوبه شیر، ماست، کره، پنیرهای نرم میوه ها، عسل، غذاهای دارای قند اضافه شده است میوه هایی که دارای هسته هستند (به عنوان مثال، گیلاس و هلو) ، سیب، قارچ، لوبیای سبز رژیم غذایی ابتدایی گزینه دیگری برای مبتلایان به SIBO است. این یک رژیم غذایی مبتنی بر مایع است که پزشکان برای معالجه بیماری های گوارشی شدید از آن استفاده می کنند. این رژیم غذایی مواد مغذی را به روش هضم آسان تهیه می کند و باعث می شود بدن قبل از اینکه باکتری ها بتوانند از آنها تغذیه کنند، بیشتر آنها را جذب کنند. اگرچه رژیم ابتدایی امیدوار کننده به نظر می رسد، اما گران، پیچیده و پایدار نیست. در طول رژیم غذایی افراد مجاز به غذای جامد یا نوشیدنی های غیر از آب نیستند. تغییرات مختلف رژیم غذایی بسته به علایم و نحوه واکنش به غذاهای خاص برای افراد مختلف موثر است. افرادی که SIBO دارند می توانند از پزشک یا متخصص تغذیه مشورت بگیرند تا بتوانند رژیم خود را متناسب با علایم خود تنظیم کنند. اگر علایم و نشانه هایی دارید که نشان دهنه رشد زیاد باکتری های روده کوچک است ( SIBO ) ، به پزشک مراجعه کنید. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است لیستی از موارد زیر را یادداشت کنید و همراه داشته باشید: از جمله زمان شروع و تغییرات آن ها با گذشت زمان ویتامین ها و مکمل های مصرفی خود و دوزهای آن ها از جمله سایر شرایطی که قبلا آن ها را تجربه کرده اید. به خصوص اگر معده یا روده خود را جراحی کرده اید و یا سابقه هرگونه بیماری روده یا پرتودرمانی به شکم یا لگن از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا که در زندگی داشته اید. این عوامل می توانند با علایم گوارشی مرتبط باشند. برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: آیا کمبود ویتامین دارم؟ آیا باید مکمل های غذایی مصرف کنم؟ آیا باید در طولانی مدت دارو مصرف کنم؟ محتمل ترین علت بیماری من چیست؟ چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟ آیا داروهایی که تجویز می کنید عوارض جانبی دارد؟ من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم این دو شرایط را در کنار هم مدیریت کنم؟ آیا تغییری در شیوه زندگی یا رژیم غذایی وجود دارد که در کاهش یا مدیریت علایم من موثر باشند؟ علایم شما چیست؟ آیا تا به حال سنگ کلیه دیده اید؟ آیا سابقه بیماری کرون را دارید؟ آیا درد شکم مانند گرفتگی دارید؟ رژیم معمولی روزانه شما چیست؟ چه زمانی متوجه این علایم شدید؟ آیا تاکنون جراحی شکم انجام داده اید؟ آیا متوجه تغییر در مدفوع خود شده اید؟ آیا تا به حال مشکل لوزالمعده داشته اید؟ آیا علایم شما آمده و می روند یا تقریبا مشابه می مانند؟ آیا تابحال تابش پرتو درمانی به شکم یا لگن خود داشته اید؟ آیا درد به قسمت های دیگر شکم یا پشت تابیده می شود؟ آیا تا به حال به آلرژی غذایی یا عدم تحمل لاکتوز مبتلا شده اید؟ آیا سابقه خانوادگی در مورد اختلالات روده یا سرطان روده بزرگ دارید؟ چه داروهای مصرفی از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان و مکمل ها را مصرف می کنید؟ |
اختلالات صوتی به دلایل مختلفی ایجاد می شوند. پزشکان متخصص در بیماری های گوش، بینی و گلو و آسیب شناسان گفتاری زبان در تشخیص و معالجه اختلالات صوتی نقش دارند. درمان اصلی اختلالات صوتی به عاملی که باعث اختلال صوتی شده بستگی دارد و می تواند شامل صدا درمانی، دارو، تزریق یا جراحی باشد. اختلالات صدا منجر به بروز مشکل در صدا، حجم، لحن، تن و سایر کیفیت صدای بیمار می شود. این مشکلات در زمانی که تارهای صوتی فرد لرزش طبیعی نداشته باشند به وجود می آیند. صدا و گفتار فرد در اثر بیرون آمدن هوا از ریه های فرد و عبور از روی تارهای صوتی ایجاد می شود. جعبه صوتی (حنجره) از غضروف، ماهیچه ها و مخاط های تشکیل شده که در قسمت بالای بادگیر (نای) و پایه زبان قرار می گیرد. لرزش تارهای صوتی ناشی از حرکت هوا در حنجره، منجر به ایجاد صدا می شود. رشد، فلج شدن و یا اختلال در عملکرد تارهای صوتی می تواند منجر به بروز این اختلالات شود. به طور طبیعی برای ایجاد صدا باید طناب های صوتی به طور همزمان در درون حنجره حرکت کنند. هر عاملی که بتواند حرکت یا تماس تارهای صوتی را مختل کند می تواند منجر به اختلال صدا شود. بسیاری از اختلالات صوتی در صورت تشخیص زود هنگام قابل درمان هستند. اختلالات صوتی، علت های مختلفی دارند اما در بعضی موارد علت اختلال صوتی مشخص نیست. علل احتمالی این اختلال می تواند شامل موارد زیر باشد: اختلالات هورمون تیرویید و هورمون های رشد می توانند باعث اختلالات صدا شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسیاری از موارد می تواند باعث التهاب و تورم تارهای صوتی شود. این موارد شامل جراحی، بیماری تنفسی یا آلرژی، GERD (ریفلاکس اسید) ، عوارض برخی داروها، قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی، کشیدن، سوء و استفاده زیاد از صوت است. در بعضی موارد رشد بافت اضافی بر روی تارهای صوتی می تواند در عملکرد تارهای صوتی اختلال ایجاد کرده و منجر به بروز اختلالات صوتی شود. رشد بافت اضافی می تواند شامل کیسه های پر از مایع به نام کیست و یا توده های زگیل مانند به نام پاپیلوما و یا برجستگی های شبیه کالوس به نام ندول باشد. در برخی افراد، بافتی به نام وب می تواند در بین تارهای صوتی رشد کند. سایر رشد ها شامل ناحیه ای از التهاب مزمن به نام گرانولوم و تاول های کوچک به نام است. رشد بافت اضافی می تواند دلایل زیادی از جمله بیماری، آسیب دیدگی، سرطان و استفاده بیش از حد از صوت داشته باشد. برخی شرایط پزشکی می تواند روی اعصاب کنترل کننده تارهای صوتی ت ثیر بگذارند، از جمله: بیماری پارکینسون بیماری هانتینگتون ( ALS ) اعصاب همچنین می توانند در اثر جراحی یا التهاب مزمن حنجره آسیب ببینند. تنش در صوت و یا استفاده نامناسب صوتی می تواند در بروز شایع ترین اختلالات صوتی موثر باشد. این عامل می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در عضلات گلو شود و بر صدا ت ثیر بگذارد. نمونه هایی از این موارد شامل صحبت کردن زیاد، فریاد زدن یا است. سیگار کشیدن و پاکسازی مداوم از گلو نیز سوءاستفاده صوتی محسوب می شوند. سوءاستفاده از صدا می تواند باعث رشد بافت اضافی بر روی تارهای صوتی و تغییر در نحوه صدا فرد شوند. در برخی موارد، سوءاستفاده صوتی ممکن است منجر به پارگی تارهای صوتی و خونریزی آنها و از دست رفتن صدا شود. خونریزی تارهای صوتی نیاز به درمان فوری دارد. لارنژیت، در نتیجه التهاب تارهای صوتی ایجاد می شود که صدا را خسته کننده می کند یا ممکن است فرد قادر به صحبت کردن نباشد. لارنژیت حاد به طور ناگهانی و اغلب به دلیل عفونت ویروسی در دستگاه تنفسی فوقانی رخ می دهد لارنژیت فقط چند هفته طول می کشد و درمان آن شامل صحبت نکردن و استراحت دادن به تارهای صوتی و نوشیدن مایعات فراوان است. در شرایطی که لارنژیت در طولانی مدت ادامه یابد به نوع مزمن تبدیل می شود. علل شایع آن شامل سرفه مزمن، استفاده از استنشاقی برای و GERD است. درمان لارنژیت مزمن بستگی به علت دارد. پارسیس می تواند ناشی از یک عفونت ویروسی باشد که بر اعصاب طناب صوتی، آسیب دیدگی عصب هنگام جراحی، سکته مغزی یا سرطان ت ثیر می گذارد. اگر یک یا هر دو طناب صوتی در یک وضعیت تقریبا بسته فلج شوند، ممکن است بیمار در هنگام نفس کشیدن با مشکل روبرو شود اما فلج شدن در یک فلج وضعیت باز طناب صوتی می تواند منجر به صدای ضعیف و نفس گیر در فرد شود. در این شرایط برخی از بیماران با گذشت زمان بهتر می شوند، ولی در موارد دیگر ممکن است فلج دایمی باشد که در این شرایط جراحی و صدا درمانی ممکن است به بهبود صدا کمک کند. افتادگی اسپاسم، یک مشکل عصبی است که باعث اسپاسم تارهای صوتی می شود و می تواند صدا را محکم، تند و تیز، درشت و یا ضعیف کند و در بعضی مواقع، ممکن است صدا طبیعی به نظر برسد و یا در موارد دیگر، فرد نتواند صحبت کند. درمان ممکن است شامل گفتاردرمانی و تزریق سم بوتولینوم به تارهای صوتی باشد. بسیاری از عوامل خطر می توانند در ایجاد اختلال صدا نقش داشته باشند، از جمله: آلرژی جیغ زدن خشکی گلو مصرف الکل کم آبی بدن استرس روانی سرطان حنجره اختلالات عصبی سیگار کشیدن مشکلات تیرویید بیماری ریفلاکس معده در معده ( GERD ) پاکسازی نامناسب گلو در مدت زمان طولانی سن، این اختلال در افراد سالمند بیشتر دیده می شود. بیماری هایی مانند سرماخوردگی یا عفونت های تنفسی فوقانی زخم ناشی از عمل جراحی گردن یا آسیب دیدگی جلوی گردن لرزش صدا صدای خشن تغییر در تن و لحن صدا صدا ضعیف، نجوا یا نفس گیر ممکن است فرد در هنگام صحبت دچار تنش یا درد در گلو و یا خستگی حنجره خودش شود و یا فرد در هنگام بلع احساس وجود یک توده در گلو کند و یا در صورت لمس گلو، درد داشته باشد. اگر تغییر صدا در شما چندین هفته ادامه پیدا کردن، بهتر است به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید. پزشک برای تشخیص علت بروز اختلالات صوتی سوالات مفصلی در مورد مشکلات صوتی بیمار می پرسد و بیمار را به طور کامل معاینه می کند. برای معاینه بهتر، او ممکن است از ابزارهای زیر همراه با یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن بافت های بیمار برای معاینه تارهای صوتی استفاده کند: اشعه X و می توانند رشد یا سایر مشکلات بافتی در گلو را نشان دهند. این ابزار ترکیبی از یک دوربین با چراغ چشمک زن است تا پزشک بتواند تارهای صوتی را در حین صحبت کردن بررسی کند. مشابه آینه ای است که برای دندان پزشکی استفاده می شود، ابزاری بلند و سفت و سخت و زاویه دار می باشد که در داخل دهان بیمار قرار می گیرد. این روش به پزشک اجازه می دهد تا گلو را مشاهده و بررسی کند. در انعطاف پذیر پزشک یک لوله انعطاف پذیر حاوی یک نور و دوربین را از طریق بینی وارد جعبه صوتی بیمار می کند. آزمایش های جانبی که در برخی مواقع مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: پزشک می تواند با استفاده از آنالیز رایانه، ناهنجاری های تولید شده توسط تارهای صوتی را اندازه گیری کند. این آزمایش فعالیت الکتریکی در عضلات گلو را اندازه گیری می کند. یک سوزن نازک در بعضی از عضلات گردن قرار می گیرد در حالی که الکترودها سیگنال ها را از عضلات به کامپیوتر می فرستند. این می تواند مشکلات عصبی در گلو را نشان دهد. درمان اختلالات صوتی، به تشخیص و علت اصلی بیماری بستگی دارد و پزشک بسته به تشخیص یک یا چند روند درمانی را توصیه می کند: تارهای صوتی مانند هر قسمت دیگر بدن نیاز به استراحت منظم و مصرف مایعات دارند. متخصصان آسیب شناسی گفتاری می توانند در تشخیص و استفاده مناسب از صوت از طریق صوت درمانی، نحوه پاک کردن صحیح گلو و مصرف مایعات مناسب به بیمار کمک کنند. تمریناتی برای استراحت تارهای صوتی و ماهیچه های اطراف آن می تواند در مواردی برای درمان موثر باشند. بیماران بهتر است پیش از صحبت های طولانی، تارهای صوتی خود را گرم کنند. کار با یک آسیب شناس و گفتار درمان می تواند به برخی از اختلالات صوتی کمک کند. درمان ممکن است شامل تمرینات و تغییر در رفتارهای گفتاری باشد. در برخی مواقع حساسیت بیش از حد مخاط در گلو می تواند منجر به بروز اختلالات صوتی شود. در این شرایط پزشک یا متخصص می تواند علت آلرژی را مشخص و آن را درمان کند. اگر مشکل صوتی نتیجه سیگار کشیدن باشد، ترک سیگار می تواند به بهبود صدا در کنار بسیاری از زمینه های دیگر سلامتی مانند تقویت سلامت قلب و کاهش خطر ابتلا به سرطان به بیمار کمک کند. داروهای مختلفی برای درمان اختلالات صوتی در دسترس هستند. بیمار ممکن است. بسته به علت اختلال صوتی بیمار، برای کاهش التهاب، معالجه ریفلاکس معده یا جلوگیری از رشد مجدد رگ های خونی به دارو نیاز داشته باشد. داروها را می توان به صورت خوراکی، تزریق به تارهای صوتی یا به صورت موضعی استفاده کرد. ضایعات غیر سرطانی ( ندول و کیست) روی تارهای صوتی ممکن است نیاز به برداشتن جراحی داشته باشند. پزشک می تواند ضایعات غیر سرطانی، پیش سرطانی و سرطانی از جمله پاپیلوماتوز تنفسی از لکه های سفید (لکوپلاکی) را با استفاده از روندهای میکروسکوپی، جراحی لیزر دی اکسید کربن و در صورت لزوم، جدیدترین روش های لیزر از جمله لیزر درمانی تیتانیل فسفات ( KTP ) درمان کند. درمان با لیزر KTP نوعی درمانی است که با قطع جریان خون در ضایعه با حفظ حداکثر مقدار بافت زیرین، ضایعات از روی تارهای صوتی برداشته می شود. تزریق مقادیر کمی از سم بوتولینوم استریل در پوست گردن می تواند اسپاسم عضلات یا حرکات غیر طبیعی را کاهش دهد. در برخی مواقع ممکن است پزشک مجبور به قطع و یا فلج بند صوتی در بیمار شود. فلج طناب صوتی در اغلب مواد منجر به خشکی گلو و اختلال در مصرف مایعات می شود اما به ندرت در بلع مواد غذایی جامد اختلالی ایجاد می کند. این عوارض ممکن است به تدریج با گذشت زمان برطرف شوند. در غیر این صورت برخی روند های درمانی مانند تزریق چربی و تیروپلاستی می توانند به بهبود صوت و بسته شدن حنجره در هنگام بلع کمک کنند. این روند های درمانی، بند صوتی فلج شده را به وسط دریچه نای نزدیکتر می کند تا تارهای صوتی بتوانند به هم نزدیکتر شوند و لرزش داشته باشند. چربی بدن یا کلاژن مصنوعی، از طریق دهان یا پوست بر روی گردن تزریق می شود تا چربی به بند صوتی فلج شده اضافه شود یا ضعف بند ناف را درمان کند. این ماده فضای کنار تارهای صوتی بیمار را پر کرده و آن ها را به همدیگر نزدیکتر می کند تا بتوانند لرزش مناسبی داشته باشند. در این روش دهانه کوچکی در خارج از جعبه صوتی در غضروف ایجاد می شود. پزشک از طریق دهانه ایجاد شده ایمپلنت را وارد و آن را در مقابل بند صوتی فلج شده قرار می دهد. |
دستگاه ادراری که به سیستم کلیوی نیز معروف است به مجموعه اندام ها، مجرا ها، ماهیچه ها و اعصابی که برای تولید، ذخیره و انتقال ادرار با هم همکاری می کنند گفته می شود. میزان حجم ادرار فرد به عوامل زیادی به خصوص میزان مایعات و غذایی که مصرف می کند، بستگی دارد. بزرگسالان حدود تا میلی لیتر ادرار را در روز از طریق سیستم ادراری، تعریق و تنفس دفع می کنند. علاوه بر این، انواع خاصی از داروها، از جمله داروهای ادرارآور که گاهی برای درمان فشار خون بالا نیز استفاده می شود، می تواند بر میزان ادراری که فرد تولید می کند، ت ثیر بگذارد. برخی نوشیدنی ها مانند قهوه و الکل هم می توانند باعث افزایش ادرار شوند. قبل از بررسی شایع ترین بیماری های دستگاه ادراری ابتدا به عملکرد و ساختار دستگاه ادراری میپردازیم. دستگاه ادراری نوعی از سموم بدن به نام اوره را از خون خارج می کند. اوره در اثر تجزیه غذاهای حاوی پروتیین مانند گوشت، مرغ و سبزیجات خاص در بدن تولید می گردد. اوره از راه جریان خون به کلیه ها منتقل شده و همراه با آب اضافی از خون، باعث تولید ادرار می شوند. شامل دو کلیه، دو مجرای ادراری یا میزنای، مثانه، دو عضله اسفنکتر و مجاری ادراری است. اندام های اصلی سیستم ادراری، هستند که اندامی لوبیایی شکل کلیه ها درست در زیر قفسه سینه در وسط پشت قرار دارند. کلیه ها اوره را از طریق دستگاه های کوچک به نام نفرون از خون جدا می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مثانه، اندام توخالی و بادکنکی شکل است که در لگن قرار دارد. مثانه توسط رباط هایی به اندام های دیگر و استخوان های لگن وصل شده و در جای خود نگهداری می شود. مثانه ادرار را تا زمانی که مغز هشدار دهد که فرد آماده خالی کردن آن است، ذخیره می کند. مثانه مثانه سالم و طبیعی می تواند تقریبا نیم لیتر ادرار را به راحتی و تا مدت دو الی پنج ساعت نگه دارد. برای جلوگیری از نشت ادرار، عضلات دایره ای به نام اسفنکتر در نزدیکی محل باز شدن مثانه به مجرای ادرار وجود دارد تنها تفاوت بین دستگاه ادراری زن و مرد در طول مجرای ادراری آنهاست. در زنان، مجرای ادرار در حدود . تا . سانتی متر و بین کلیتوریس و مهبل قرار دارد. مجرای ادرار در مردان سانتی متر است و طول آلت را طی می کند که در انتهای آلت تناسلی باز می شود. مجرای ادرار در مردان برای از بین بردن ادرار و همچنین مایع منی هنگام انزال استفاده می شود متخصصان مختلف، بیماری های را درمان می کنند. براساس گزارش انجمن ارولوژی آمریکا ( AUA ) ، یک نفرولوژیست متخصص در درمان بیماری های کلیوی است، در حالی که متخصصان ارولوژی مشکلات دستگاه ادراری از جمله کلیه ها، غدد فوق کلیوی، مجاری ادرار، مثانه و مجرای ادرار را معالجه می کنند. متخصص ارولوژی همچنین بیماری های مربوط به اندام تولید مثل مردان را درمان می کند، اما متخصصان زنان غالبا در زمینه های بیماری های ادراری یا اختلالات در زنان از جمله تخصص دارد. بسیاری از بیماری ها دستگاه ادراری را تحت تاثیر قرار می دهند. بیماری های دستگاه ادراری برخی مربوط به کلیه و برخی مربوط به بخش های غیر کلیوی دستگاه ادراری می شوند. شایع ترین بیماری های کلیه در دستگاه ادراری، عبارتند از: سرطان کلیه نفروپاتی دیابتی، توده هایی از اگزالات کلسیم هستند که در هر نقطه از دستگاه ادراری یافت می شود. سنگ کلیه وقتی تشکیل می شود که مواد شیمیایی موجود در ادرار به اندازه کافی غلیظ شده و بصورت یک توده جامد تجمع می یابند. سنگ کلیه می توانند باعث ایجاد درد در ناحیه پشت و پهلوها و همچنین خون در ادرار شوند. بسیاری از سنگ های کلیوی با حداقل آسیب قابل درمان هستند. یک روش درمانی سنگ کلیه استفاده از لیتروپریس موج شوک خارج از بدن است که باعث جدا شدن سنگ کلیه با امواج شوک می شود. که به طور معمول از مثانه یا میزراه شروع و بعدها امروزه بیماری عفونت کلیه در سرتاسر جهان بسیار رایج و جزو شایعترین بیماری های اورولوژی به شمار می‌رود. که به آن بیماری مزمن کلیوی نیز گفته می شود، می تواند یک وضعیت موقتی و حاد یا یک بیماری مزمن باشد که منجر به اختلال عملکرد کلیه ها در جداسازی سموم از خون می شود. سایر شرایط مانند دیابت و فشار خون بالا می تواند باعث بیماری مزمن کلیه شود. موارد حاد ممکن است در اثر تروما یا آسیب های دیگر ایجاد شده باشد، ولی با درمان مناسب بهبود می یابد. با این حال، بیماری کلیوی می تواند منجر به نارسایی مزمن کلیه شود که نیاز به یا حتی دارد. سرطان کلیه، سرطانی است که از کلیه ها شروع می شود. در بزرگسالان، سرطان سلول کلیوی شایعترین نوع سرطان کلیه است. انواع دیگر سرطان کلیه ممکن است کمتر رخ دهند. کودکان خردسال به احتمال زیاد به نوعی سرطان کلیه بنام تومور ویلمز مبتلا می شوند. سرطان کلیه اغلب در مراحل اولیه، هنگامی که سرطان کوچک و محدود به کلیه است، کشف می شود. نفروپاتی دیابتی یک عارضه جدی مرتبط با کلیه و است. حدود % از مبتلایان به دیابت در نهایت به یا بیماری کلیوی دیابتی مبتلا می شوند. نفروپاتی دیابتی بر توانایی کلیه ها در انجام کارهای معمول در از بین بردن مواد زاید و مایعات اضافی از بدن ت ثیر می گذارد. بهترین راه برای پیشگیری یا به ت خیر انداختن نفروپاتی دیابتی، حفظ سبک زندگی سالم و درمان دیابت و فشار خون بالا است. در صورت عدم درمان به موقع این بیماری به آرامی به سیستم فیلتر ظریف کلیه ها آسیب می رساند. درمان زودرس ممکن است از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده یا کند شود و احتمال بروز عوارض را کاهش دهد. پروستاتیت پروتیینوری خون در ادرار سرطان مثانه عفونت ادراری سرطان پروستات بی اختیاری ادراری سیستیت بینابینی انسداد مجاری ادراری هایپرپلازی خوش خیم پروستات، عفونت در قسمت های مختلف دستگاه ادراری کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار می باشد بیشتر عفونت ها، دستگاه ادراری تحتانی مثل مثانه و مجرای ادرار را درگیر می کند. زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به UTI ، یکی دیگر از بیماری های شایع دستگاه ادراری است. شایع ترین مشکلات مثانه و بی اختیاری ادرار مربوط به تکرر و نشت ادرار می باشد. این شرایط در مردان معمولا به دلیل بزرگ شدن ایجاد می شود و باعث انسداد در مثانه خواهد شد. همچنین مشکلات دستگاه ادراری می تواند به صورت پرولاپس لگن بروز کند و منجر به نشتی ادرار شود. پرولاپس لگن بیشتر ناشی از زایمان طبیعی می باشد. نگه داشتن ادرار برای مدت زمانی کوتاه، معمولا تا یک ساعت، خوب است با این وجود طولانی شدن مدت زمان نگهداری ادرار و تکرر ادرار ممکن است باعث تجمع بیش از حد ادرار در مثانه و اعمال فشار روی کلیه ها شود. این مشکلات به نوبه خود ممکن است منجر به عفونت ادراری، سیستیت و اختلال در عملکرد کلیه ها شود. پروتیینوری، وجود مقادیر غیرطبیعی پروتیین در ادرار است. کلیه های سالم سموم را از خون خارج می کنند اما پروتیین در ادرار باقی می ماند. پروتیین موجود در ادرار به خودی خود مشکلی ایجاد نمی کند اما می تواند نشانه این باشد که کلیه های به درستی کار نمی کنند. سیستیت بینابینی ( IC ) که به آن سندرم مثانه دردناک نیز گفته می شود، یک بیماری مزمن مثانه است که در زنان، باعث فشار و درد مثانه و گاهی اوقات درد لگن در درجات مختلف می شود. بیماری سیستیت بینابینی می تواند باعث التهاب و حتی ایجاد زخم در مثانه شود. در حالی که علت آن مشخص نیست، بسیاری از مبتلایان به این بیماری نیز دارای نقص در اپیتلیوم، پوشش محافظ مثانه هستند. یکی از شایعترین سرطان ها است. این سرطان در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد. معمولا در افراد مسن بیشتر دیده می شود، هر چند ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. علایم سرطان مثانه، از جمله درد کمر یا لگن، مشکل در ادرار و تکرر ادرار می باشد. پروستاتیت تورم و التهاب غده پروستات است. غده ای با اندازه گردو که مستقیما در زیر مثانه در آقایان قرار دارد. غده پروستات مایعات (مایع منی) را تولید می کند که در تغذیه و حمل اسپرم نقش موثری دارد. پروستاتیت اغلب باعث ادرار دردناک یا دشوار می شود. علایم دیگر آن شامل درد در کشاله ران، ناحیه لگن یا دستگاه تناسلی است. پروستاتیت مردان در هر سنی را تحت ت ثیر قرار می دهد اما در مردان ساله یا جوان شیوع بیشتری دارد. این بیماری دلایل زیادی دارد. گاهی اوقات علت مشخص نمی شود. اگر پروستاتیت در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شود، معمولا با آنتی بیوتیک قابل درمان است. بسته به علت، پروستاتیت می تواند به تدریج یا ناگهانی بروز کند و ممکن است به سرعت، به خودی خود یا با درمان بهبود یابد. برخی از انواع پروستاتیت ماه ها دوام می آورند و یا عود می کنند که به آن پروستاتیت مزمن گفته می شود. ( BPH ) یک بیماری در مردان است که بر غده پروستات، ت ثیر می گذارد. پروستات در انتهای مثانه قرار دارد و مجرای ادرار را احاطه می کند. BPH ، بزرگ شدن غده پروستات است که می تواند در عملکرد ادرار در افراد مسن اختلال ایجاد کند. با فشردن مجرای ادرار باعث انسداد و اختلال در ادرار می شود. مردان مبتلا به BPH BPH و آن را تشخیص دهد به آن هماتوریای ناخالص یا ناخوشایند می گویند اما در مواقعی که انسداد می تواند ناگهانی یا به طور تدریجی در طولانی مدت رخ دهد. انسداد می تواند کل دستگاه ادراری (کلی) و یا بخشی از مجاری را (جزیی) مبتلا کند. به انسداد در یک یا هر دو لوله (حالب) که ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کند، گفته می شود. بعضی اوقات فقط یک کلیه را درگیر می کند، اما انسداد ممکن است هر دو کلیه را تحت ت ثیر قرار دهد. انسداد در هر کجای دستگاه ادراری می تواند به مجاری ادراری فشار وارد کرده و باعث کند شدن جریان ادرار شود. انسداد مجاری ادراری قابل درمان است اما اگر درمان نشود، علایم می توانند به سرعت از خفیف (مثل علایم درد، تب و عفونت) به علایم شدید مانند از دست دادن عملکرد کلیه و سپسیس منجر شده و باعث مرگ شود. شیوع انسداد مجاری ادراری بسته به علت آن از در به در متغیر است. در کودکان، انسداد عمدتا به دلیل نقص هنگام تولد در دستگاه ادراری ایجاد می شود. شیوع آن در مردان، به ویژه افراد مسن تر از سال، بعلت بزرگ شدن غده پروستات بیشتر است. |
قلب به عنوان یک بخش مرکزی سیستم گردش خون، در درجه اول مسیول پمپاژ خون و توزیع اکسیژن و مواد مغذی در بدن است. قلب به علت نقش و عملکرد مهمی که در بدن دارد یکی از مهمترین اندام های بدن تلقی شود، به طوری که حتی کوچکترین اختلالات یا ناهنجاری ها در قلب یک فرد ممکن است منجر به بروز تغییرات یا اثرات شدید در وضعیت سلامتی او شود. بر همین اساس ما در این مقاله سعی کردیم شایع ترین علل بیماری های قلبی را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با کسب آگاهی از آن ها تا حد ممکن بتوانید از بروز آن ها جلوگیری کنید. قلب بسته به برخی از عوامل و شرایط مختلف با سرعت های متفاوتی منقبض می شود و به اصطلاح می زند. در حالت استراحت، ممکن است در هر دقیقه بار بزند و یا باز و بسته شود، اما می تواند به ضربه در دقیقه یا بیشتر برسد. ورزش، احساسات، تب، بیماری ها و برخی داروها می توانند ضربان قلب را تحت ت ثیر قرار دهند. قلب یک اندام عضلانی است که تقریبا به اندازه یک مشت بسته می باشد. قلب در مرکز قفسه سینه، کمی متمایل به سمت چپ قرار دارد. قلب از چهار حفره تشکیل شده که این حفره ها با یکدیگر به طور هماهنگ کار کرده و خون را در سراسر بدن منتقل می کنند. دو حفره قلب به نام دهلیز در قسمت بالای قلب قرار گرفته و خون فاقد از اکسیژن را دریافت می کند. دریچه هایی که این حفره ها را از هم جدا می کنند، دریچه های دهلیزی نامیده می شوند که از دریچه تریکوسپید در سمت چپ و دریچه میترال در سمت راست تشکیل شده است. از طرف دیگر، بطن ها حفره های هستند که در قسمت تحتانی قلب یافت می شوند. آنها خون غنی شده با اکسیژن را به تمام اعضای بدن و حتی به کوچکترین سلول ها پمپاژ می کنند مشابه دهلیز، محفظه های بطنی نیز توسط دریچه ها از هم جدا می شوند که به آن ها دریچه های سمولونار گفته می شوند، این دریچه ها از دریچه های ریوی و آیورت تشکیل شده اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دیواره قلب از سه لایه بافتی تشکیل شده که عبارتند از: که ماهیچه های قلب را تشکیل می دهد. که از دریچه ها و محفظه های قلب محافظت می کند. لایه محافظ که بیشتر از بافت همبند ساخته شده است. این لایه ها به وسیله یک پوشش محافظ نازک به نام پریکارد پوشیده شده اند. قلب اندام اصلی سیستم گردش خون است که در درجه اول وظیفه گردش خون و انتقال مواد مغذی در تمام نقاط بدن را بر عهده دارد و با چرخه پمپاژ خون با نام چرخه قلب خون را در تمام بدن توزیع می کند. فرآیند توزیع اکسیژن از زمانی آغاز می شود که خون بدون اکسیژن از طریق دهلیز راست به قلب وارد شود، به بطن راست می رود، برای پر کردن اکسیژن و رها سازی دی اکسید کربن وارد ریه ها می شود و به داخل حفره های چپ منتقل می شود و آماده توزیع مجدد است. در حدود / لیتر خون در بدن گردش می کند و سه چرخه قلب در دقیقه انجام می شود. دهلیز راست از طریق رگ هایی به نام ورید اجوف فوقانی و تحتانی (بزرگترین رگ های بدن) خون دفع شده از بدن را از بدن خارج می کند. دهلیز راست منقبض شده و خون به بطن راست منتقل می شود. هنگامی که بطن راست پر شد، از طریق شریان ریوی، جایی که اکسیژن جمع می کند و دی اکسید کربن را تخلیه می کند، خون را به سمت ریه ها منبسط کرده و پمپ می کند. خون تازه از طریق ورید ریوی به دهلیز چپ باز می گردد. دهلیز چپ منقبض می شود و خون را به داخل بطن چپ می ریزد. هنگامی که بطن چپ پر شد، منقبض می شود و خون را از طریق آیورت به بدن منتقل می کند. هر ضربان قلب را می توان به دو بخش تقسیم کرد. در هنگام دهلیز و بطن ها شل شده و با خون پر می شوند. سیستول از انقباض دهلیز و فشار خون به بطن ها تشکیل می شود. سپس، هنگامی که دهلیز استراحت می کند، بطن ها (سیستول بطن) منقبض می شوند و خون را از قلب پمپ می کنند. قلب چهار دریچه دارد که آن ها به جریان خون در یک جهت مشخص کمک می کنند. بین بطن چپ و آیورت. بین دهلیز سمت چپ و بطن چپ. بین بطن راست و شریان ریوی. بین دهلیز راست و بطن راست. بیشتر مردم با صدای ضربان قلب انسان آشنا هستند که اغلب به عنوان صدای " lub - DUB " توصیف می شود. صدای " lub " توسط دریچه های تریکوسپید و میترال بسته می شود و صدای " DUB " با بسته شدن دریچه های ریوی و آیورت ایجاد می شود. علت های بیماری قلبی، به نوع بستگی دارد. آترواسکلروز ایجاد می شود. آترواسکلروز شایع ترین علت بیماری های قلبی عروقی است. این بیماری می تواند در اثر سبک زندگی مانند رژیم غذایی ناسالم، عدم ورزش، اضافه وزن و سیگار کشیدن ایجاد شود. پلاک و سخت شدن شریان ها، جریان خون در سرخرگ ها را محدود کرده و از رسیدن خون و اکسیژن مورد نیاز به بدن جلوگیری می کند. رژیم غذایی نامناسب و کلسترول بالا علل عمده سخت شدن شریان ها یا می باشد. d یکی از شایع ترین علل بیماری های قلبی برخی از بیماری هایی است که می توانند منجر به ایجاد شوند، این شرایط عبارتند از: دیابت ژنتیک آپنه خواب حمله قلبی پرکاری تیرویید سیگار کشیدن فشار خون بالا کم کاری تیرویید استرس یا اضطراب سوء مصرف مواد مخدر سوء مصرف الکل یا مصرف زیاد کافیین از بین رفتن بافت قلب ناشی از حمله قلبی تغییراتی در ساختار قلب، مانند کاردیومیوپاتی شریان های مسدود شده در قلب (بیماری عروق کرونر) برخی داروها و مکمل ها از جمله داروهای بدون نسخه سرماخوردگی و آلرژی و مکمل های غذایی است، این بیماری. می‌تواند این باکتری و قارچ ها را از بین ببرد، اما هرگونه آسیب به دریچه‌های قلبی می‌تواند به آنها اجازه دهد خود را به قلب وصل کنند و تکثیر شوند. عوامل عفونی می‌توانند باعث ایجاد آبسه در دریچه‌ها و ماهیچه‌های قلب شوند. خطر ابتلا به اندوکاردیت را افزایش میدهد، زیرا ورود باکتریها را آسان تر می‌کند. بهداشت مناسب دندان باعث جلوگیری از عفونت قلب می‌شود. می‌تواند خطر ابتلا به اندوکاردیت را افزایش دهد. این می‌تواند شامل نقص از بدو تولد، دریچه غیر طبیعی قلب یا بافت قلبی آسیب دیده باشد. افرادی که دریچه قلب مصنوعی دارند، خطر بیشتری دارند. به عنوان مثال، عفونت پوستی یا بیماری لثه می‌تواند منجر به شیوع باکتریها شود. تزریق مواد مخدر با سوزن های آلوده یک عامل خطر است. هرکسی که به سپسیس (عفونت خون) مبتلا شود در معرض خطر اندوکاردیت است. مانند کلامیدیا یا سوزاک، ورود باکتریها به بدن را آسان تر کرده و به قلب وارد می‌شود. عفونت قارچی کاندیدا می‌تواند باعث بروز اندوکاردیت شود. نیز ممکن است این خطر را افزایش دهد. مانند سوند ادرار یا تزریق داخل وریدی که در درمان طولانی مدت استفاده می‌شود، می‌توانند خطر اندوکاردیت را افزایش دهد. و یا افیوژن پریکارد می تواند هم ناشی از التهاب پریکارد در پاسخ به بیماری یا آسیب باشد و هم در صورت مسدود شدن جریان مایعات پریکارد یا جریان خون در پریکارد در اثر ضربه مغزی ایجاد شود اما در نوعی از مایعات دور قلب به نام پریکاردیت ایدیوپاتیک ممکن است بیماری علت مشخصی نداشته باشد. علل مایعات دور قلب می تواند شامل موارد زیر باشد: مانند بیماری سل، عفونت های ویروسی، عفونت های باکتریایی ( SBE ) و به ندرت عفونت های قارچی مانند جراحی قلب، پرتودرمانی، مینوکسیدیل، پنی سیلین ها، متیل سرسید، سوراخ شدن کرونر و سوراخ شدن بطن راست مانند لوپوس سیستمیک، روماتیسم مفصلی، اسکلرودرما و سندرم فارلر عبارتند از: سرطان بدخیم، کم کاری تیرویید و (متابولیک) ، نارسایی قلبی، کبدی، کلیوی، خونریزی قلب، انفارکتوس پریکارد و شیلوپرایکارد ( CHF ) نوعی سندرم است که به دلایل مختلفی ایجاد می شود. نارسایی احتقانی قلب تضعیف قلب نتیجه مشکل اساسی قلب یا رگ های خونی یا ترکیبی از چندین مشکل مختلف از جمله موارد زیر است: مصرف الکل یا کوکایین عفونت های ویروسی بیماری های مادرزادی قلب آریتمی طولانی مدت و جدی دریچه های قلب آسیب دیده عضله ضعیف قلب (کاردیومیوپاتی) صدمه به عضله قلب به دلیل انسداد ریتم غیر طبیعی یا ضربان قلب نامنظم رگ های خونی مسدود شده در عضله قلب آسیب مستقیم عضله قلب (کاردیومیوپاتی) دو نوع سوفل قلب وجود دارد: شرایطی که ممکن است باعث ایجاد سریع جریان خون در قلب و بی ضرر شود، عبارتند از: تب بارداری کم خونی فعالیت بدنی یا ورزش مراحل رشد سریع مانند بزرگسالی شایع ترین علت ایجاد سوفل غیر طبیعی در کودکان، نقص مادرزادی قلب است. سایر دلایل سوفل غیر طبیعی قلب شامل عفونت ها و شرایطی است که به ساختارهای قلب آسیب می رساند، از جمله: اندوکاردیت تب روماتیسمی کلسیفیکاسیون دریچه شایع ترین عت های، عبارتند از: انفارکتوس میوکارد انسداد شریان کرونر اسپاسم یا گرفتگی عروق کرونر محققان در مورد علت اصلی بروز بیشتر که در رحم مادر اتفاق می افتد اطلاعات دقیقی ندارند اما وراثت ممکن است نقش بسیار مهمی در بروز نقص مادرزادی قلب داشته باشد. می تواند تغییر کند و باعث ایجاد نقص قلب شود. (ضخیم شدن یا بزرگ شدن عضله قلب) به نوع آن بستگی داشته باشد: ضربان قلب و عروق رایج ترین نوع کاردیومیوپاتی است که علت آن اغلب ناشناخته می باشد. احتمال دارد در اثر کاهش جریان خون به قلب ناشی از آسیب پس از حمله قلبی، عفونت ها، سموم و داروهای خاص باشد. ضربان قلب و عروق که معمولا بطن چپ را گشاد می کند، می تواند جنبه ارثی داشته باشد. این نوع که در آن عضله قلب به طور غیر طبیعی ضخیم می شود، معمولا ارثی است. همچنین به دلیل یا پیری می تواند به مرور زمان ایجاد شود. این کمترین نوع کاردیومیوپاتی که باعث می شود عضله قلب سفت شده و انعطاف پذیری کمتری داشته باشد، بدون هیچ دلیل مشخص می تواند رخ دهد. حتی ممکن است در اثر بیماری هایی مانند اختلالات بافت همبند، تجمع بیش از حد آهن در بدن ( ، ایجاد پروتیین های غیر طبیعی (آمیلوییدوز) یا توسط برخی از دارو های درمان کننده سرطان ایجاد شود. با این وجود، عوامل بی شماری می توانند باعث ضعف بطن چپ شوند، از جمله: دیابت چاقی فشار خون بالا سوء مصرف الکل داروهای خاص سرطان سوء استفاده از کوکایین عوارض حاملگی در اواخر مرحله بارداری قرار گرفتن در معرض سموم مانند سرب، جیوه و کبالت عفونت ها، از جمله آلودگی های ناشی از باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و انگل ها علت های زیادی دارند که ممکن است مادرزادی باشند و یا تحت عوامل محیطی ایجاد شوند. برخی علت بیماری های دریچه ای قلبی عبارتند ار: تب روماتیسمی اختلالات بافت همبند عفونت ها (اندوکاردیت عفونی) ناهنجاری ها یا آسیب دیدن ساختار قلب شایع ترین علت است. علل احتمالی این نوع بیماری عبارتند از: حمله قلبی فشار خون بالا بیماری های ریه بیماری عروق کرونر سابقه جراحی قلب عفونت های ویروسی دریچه های قلبی غیر طبیعی عملکرد نادرست ضربان ساز طبیعی قلب نقایص قلبی که با آن متولد شده اید. (مادرزادی) غده تیرویید بیش فعال یا عدم تعادل متابولیک دیگر فشار به دلیل جراحی، ذات الریه یا بیماری های دیگر قرار گرفتن در معرض مواد محرک مانند داروها، کافیین، تنباکو یا الکل با این حال، برخی از افرادی که این بیماری را دارند، هیچ نقص یا آسیب قلبی ندارند که به وضعیتی به نام فیبریلاسیون دهلیزی تنهایی معروف است. در فیبریلاسیون دهلیزی تنهایی علت آن مشخص نیست و عوارض جدی نادر است. علت اصلی شکایت یک بیمار از بیماری به تنگ شدن عروق قلبی در نتیجه بیماری قلبی آترو اسکلروتیک یا سفت شدن شریان ها ( ASHD ) باز می گردد. به مرور زمان کلسترول در داخل شریان های قلبی جمع شده و با کاهش قطر رگ ها میزان جریان خون عبوری داخل آن ها را تا حد قابل توجهی کاهش می دهند. برخی از شایع ترین علت های آنژین، عبارتند از: کم خونی بیماری های ریه تشکیل لخته های خون برخی بیماری های قلبی بیماری دریچه های قلبی مسموم شدن با مونوکسید کربن |
هیدرونفروز شرایطی است که در اثر آن یک یا هر دو کلیه به دلیل تخلیه ناقص دستگاه ادراری متورم می شوند. هیدرونفروز می تواند ناگهانی یا مزمن، جزیی یا کامل، یک طرفه یا دو طرفه باشد. این بیماری می تواند در هر کجای ایجاد شود. مشکلات مربوط به هر یک از ساختارهای دستگاه ادراری ممکن است باعث اختلال در تخلیه سیستم ادراری شود. اگر تنها یکی از کلیه ها مبتلا شود، این بیماری هیدرونفروز یک طرفه نامیده می شود. اگر هر دو کلیه مبتلا شوند، به آن هیدرونفروز دو طرفه گفته می شود. هیدرونفروز ممکن است باعث کاهش عملکرد کلیه شود. هیدرونفروز در افراد در هر سنی ممکن است رخ دهد. در کودکان غالبا ناشی از تغییرات ساختاری در بدن (ناهنجاری های آناتومیک) از بدو تولد یا قبل از آن است. در جوانان اغلب به دلیل است. این تورم معمولا فقط در یک کلیه ت ثیر می گذارد، اما می تواند هر دو کلیه را درگیر کند. هیدرونفروز یک بیماری ثانویه است که از برخی بیماری زمینه ای دیگر و در نتیجه ناشی می شود. هیدرونفروز تقریبا از هر نوزاد یک نفر را تحت ت ثیر قرار می دهد. هیدرونفروز یک بیماری نیست. در عوض، می تواند ناشی از شرایط داخلی و خارجی باشد که بر کلیه و سیستم جمع آوری ادرار ت ثیر می گذارد. یکی از دو مشکل اصلی زیر می توانند باعث بروز هیدرونفروز شوند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در هر جایی از، یا مجاری ادراری است که مانع خروج ادرار از کلیه می شود. ریفلاکس vesicoureteral ) VUR ) در این شرایط، دریچه ماهیچه ای که مجرای ادرار را به مثانه اتصال می دهد به درستی کار نمی کند و ادرار را مجبور به بازگشت یا جریان معکوس به کلیه می کند. در بزرگسالان، شرایطی که بیشتر منجر به ایجاد هیدرونفروز می شوند، عبارتند از: سنگ هایی که ممکن است در کلیه ها یا مجاری ادراری ایجاد می شوند. به دلیل عدم توانایی در تخلیه مثانه، ممکن است ادرار در داخل بدن نگه داشته شود. این باریک شدن می تواند به دلیل آسیب دیدگی، عفونت، نقایص هنگام تولد یا جراحی باشد. این مشکلات می توانند بر کلیه ها یا مجاری ادرار در بیماران مبتلا به دیابت قندی ت ثیر بگذارند. بزرگ شدن غده پروستات در مردان می تواند باعث ایجاد فشار به مجرای ادراری شود. تومورهای مثانه، غده پروستات، رحم یا سایر اندام هایی که در بخشی از مجرای ادراری یا در مجاورت آن ممکن است باعث انسداد شوند و جریان ادرار را مختل کنند. لخته های خون می توانند در کلیه یا حالب ایجاد شوند. یکی از شایع ترین دلایل هیدرونفروز، یوروپاتی انسدادی حاد یک طرفه است. یوروپاتی انسدادی حاد یک طرفه رشد ناگهانی انسداد در یکی از لوله های حالب (لوله ای که کلیه را به مثانه متصل می کند) می باشد. شایعترین علت این انسداد است، اما جای زخم و لخته شدن خون نیز می تواند باعث ورم ادراری انسدادی یک طرفه حاد هم شود. در زنان، هیدرونفروز ممکن است در نتیجه شرایط زیر به وجود آید: وضعیتی که در آن رحم زن از حالت عادی خارج می شود. با بزرگ شدن رحم، ممکن است رحم به مجرای ادرار فشار وارد کرده و جریان ادرار را مسدود کند. دیواره مثانه زن و مهبل ضعیف شده و اجازه می دهد مثانه به داخل واژن فرو رود. به طور معمول، ادرار با حداقل فشار در مجاری ادراری جریان می یابد. در صورت وجود انسداد در مجاری ادراری، فشار ایجاد می شود. تجمع ادرار در طولانی مدت در کلیه ها، منجر به بزرگ شدن کلیه ها می شود. کلیه ممکن است آنقدر با ادرار پر شود که به اندام های مجاور خودش فشار وارد کند. در صورت عدم درمان به موقع فشار در طولانی مدت می تواند منجر به اختلال در عملکرد کلیه ها شود. علایم خفیف هیدرونفروز شامل تکرر ادرار و افزایش نیاز به ادرار کردن است. سایر علایم بالقوه شدیدی که ممکن است بروز کنند، عبارتند از: تب استفراغ حالت تهوع درد در شکم یا پهلو درد هنگام ادرار کردن ادرار ناقص یا تخلیه نادرست قطع جریان ادرار احتمال ابتلا به ( UTI ) را افزایش می دهد. به همین دلیل UTI یکی از شایع ترین عوارض هیدرونفروز است. برخی از علایم UTI عبارتند از: تب لرز کمردرد درد مثانه ادرار ابری جریان ادرار ضعیف در صورتی که دچار علایم هیدرونفروز شده اید، حتما به پزشک مراجعه کنید UTI های درمان نشده ممکن است منجر به شرایط جدی تر مانند پیلونفریت، عفونت کلیه و سپسیس، عفونت در جریان خون یا مسمومیت با خون شود. تشخیص زود هنگام این بیماری بسیار مهم است چون عدم تشخیص و درمان به موقع این بیماری در طولانی مدت می تواند منجر به آسیب دایمی کلیه ها شود. برای تشخیص بهتر پزشک به احتمال زیاد با ارزیابی کلی از وضعیت سلامتی بیمار و سپس بررسی علایم ادراری او تشخیص را شروع می کند. همچنین ممکن است با معاینه شکم و ناحیه پهلو، بتوانند کلیه بزرگ شده را تشخیص دهد. در برخی مواقع پزشک از آزمایشات زیر برای تشخیص علت بیماری استفاده می کند: بیمار برای بررسی، و بلورهای سنگی و یا هرگونه عفونت و باکتری جمع آوری و تجزیه و تحلیل می شود. برای تعیین وجود عفونت انجام می شود. در برخی موارد هم ممکن است آزمایش عملکرد کلیه از جمله کراتینین، تخمین GFR ) eGFR ) و نیتروژن اوره خون ( BUN ) صورت بگیرد. تجویز سونوگرافی کلیوی یا سی تی اسکن برای تشخیص میزان تورم و احتمالا محل انسداد در لوله های مجاری موثر است. هر دو روش به پزشک اجازه می دهند تا تصویری از قسمت داخلی بدن داشته باشند، اما سونوگرافی کلیوی به طور کلی استاندارد بهتری برای تشخیص هیدرونفروز در نظر گرفته می شود چون به پزشک اجازه می دهد از نزدیک کلیه های بیمار را بررسی کند. این بیماری در صورت درمان به موقع، پیش آگهی خوبی دارد. رفع انسداد برای عملکرد مناسب و طبیعی کلیه ضروری است. اگر هیدرونفروز نیاز به عمل جراحی داشته باشد، میزان موفقیت در بهبودی کامل درصد تخمین زده می شود. از آنجا که هیدرونفروز به دلیل یک بیماری زمینه ای ایجاد می شود، پیشگیری بستگی به اجتناب یا درمان به موقع علت اصلی آن دارد. در صورت احساس درد شدید در ناحیه پهلو یا شکم، استفراغ یا تب بالا سریعا به پزشک مراجعه کنید. هدف از درمان، بازگرداندن جریان ادرار از کلیه و کاهش تورم و فشار ناشی از پشتیبان گیری از ادرار است. درمان به بیماری زمینه بستگی دارد. برای درمان هیدرونفروز حاد یا ناگهانی، یک لوله استنت یا نرم (لوله نفروستومی) از طریق پوست به کلیه وارد می شود تا ادرار اضافی تخلیه گردد. استنت مجرای ادراری ممکن است توسط یک متخصص اورولوژیست در طی بین کلیه و مثانه قرار می گیرد. درمان هیدرونفروز در درجه اول به منظور برطرف کردن عاملی است که منجر به انسداد ادراری شده است. گزینه های درمانی آن به علت انسداد بستگی دارد. اگر مجرای ادرار مسدود شده باعث ایجاد شرایط بیمار شده باشد پزشک می تواند گزینه های زیر را تجویز کند: تجویز آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت لوله نفروستومی که ادرار مسدود شده را قسمت پشتی مثانه تخلیه می کند. استنت مجرای ادراری که از لوله ای تشکیل شده و به مجاری ادرار اجازه می دهد تا مثانه را تخلیه کند. در برخی موارد ممکن است درمان انسداد نیاز به جراحی داشته باشد. در شرایطی که بافت اسکار یا لخته خون باعث انسداد شده باشد، پزشک ممکن است منطقه آسیب دیده را کاملا خارج و انتهای سالم مجاری ادرار را دوباره به هم وصل کنند تا جریان طبیعی ادرار بازگردد. اگر هیدرونفروز ناشی از سنگ در کلیه ها یا مجرای ادرار باشد، گزینه های درمانی شامل موارد زیر است. این رایج ترین روش برای درمان سنگ کلیه است که از امواج شوک پر انرژی سنگ ها خرد می شوند تا جراح بتواند آن ها را از بدن خارج کند. در این روش یک لوله نازک با ابزار مخصوص در مجرای ادرار قرار داده می شود تا پزشک بتواند سنگ ها را بشکند و از بین ببرد. این روش بیشتر برای سنگ های مثانه یا نیمه تحتانی مجرای ادرار استفاده می شود. ادراروسکوپی ممکن است در ترکیب با سایر تکنیک ها، مانند لیزر پالس رنگی یا لیتروتریپس الکترو هیدرولیک، برای شکسته شدن سنگ ها استفاده شود. این روش انتخابی برای خانم های باردار و بیماران مبتلا به اختلالات لخته شدن خون می باشد. هنگامی که سنگ کلیه بسیار بزرگ یا خارج کردن آن دشوار باشد، پزشک مجبور به جراحی خواهد بود. داروهای مورد استفاده در درمان هیدرونفروز، عبارتند از: داروهای ضد درد برای رفع درد بیمار و تسکین علایم موثر هستند. برای جلوگیری یا درمان عفونت ادراری ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. نوشیدن حداقل هشت لیوان آب در روز (یک لیوان در هر ساعت و به خصوص در حین بیدار شدن) به رقیق شدن ادرار و دفع باکتری ها از دستگاه ادراری کمک می کند. با این حال، بیماران باید از مصرف آب میوه و نوشابه های حاوی مرکبات و کافیین اجتناب کنند، زیرا این مواد می تواند مثانه را تحریک و درد را بدتر کنند. اگر اطراف شکم یا پهلو خود درد دارید سعی کنید از کیسه های آب گرم برای گرم کردن آن ناحیه استفاده کنید. کیسه را به مدت دقیقه، چندین بار در روز در مناطقی که احساس درد می کنید قرار دهید. سعی کنید در صورت لزوم ادرار هر دو ساعت یا بیشتر کنید. ادرار خود را نگه ندارید، چون نگه داشتن ادرار می تواند علایم شما را بدتر کند. یبوست همچنین ممکن است درد و تورم در شکم را افزایش دهد. استفاده از دارو های ادرار آور که می تواند به کم آبی بدن منجر شود، سابقه عفونت مزمن دستگاه ادراری، و مشکل هضم مواد معدنی شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سنگ کلیه قرار می دهد. اما خوردن یک رژیم غذایی سالم و قلیایی و کم اگزالات، احتمال ابتلا به سنگ کلیه را کاهش می دهد. علاوه بر آن باید سعی کنید. خطر ابتلا به عفونت های شدید دستگاه ادراری را کاهش دهید. برای، می توانید دستورات غذایی زیر را در نظر بگیرید: سبزیجات و میوه های تازه، برخی تحقیقات نشان می دهد افرادی که از رژیم های غذایی ا گیاهی، محصولات لبنی و گوشت کم پیروی می کنند، کمتر به سنگ کلیه مبتلا می شوند. گزینه های خوب مواد غذایی برای هیدرونفروز، عبارتند از: موز ماهی و مرغ بدون چربی حبوبات و دانه های جوانه زده سبزیجات برگ دار از همه نوع و آب سبزیجات تازه له شده غذاهای قلیایی، آب لیمو، سرکه سیب، عسل خام، سبزیجات تازه غذاهای سرشار از، انواع توت ها، روغن زیتون، بادام، آووکادو و کدو غذاهای سرشار از و پتاسیم، سبزیجات سبز بدون برگ، خربزه، موز، کاکایو و آووکادو حتما مصرف غذاهای فرآوری شده و تصفیه شده خود را کاهش دهید. |
تاثیر آب و هوا بر بیماری قلبی بسیار زیاد است به نحوی که ذرات ریز آلوده موجود در هوا می تواند تاثیرات زیادی بر روی قلب داشته باشد. انواع خاصی از منابع برای آلودگی هوا وجود دارند و همه ما به نوعی در معرض میزان خاصی از آن قرار داریم. آلودگی می تواند از طریق ترافیک، کارخانه ها، تولید برق، آتش سوزی و حتی پخت و پز با اجاق گاز ایجاد شود. یکی از منابع رایج در منازل برای آلودگی هوا استعمال سیگار است. اثرات حاد کوتاه مدت آلودگی هوا باعث ضرب و شتم و یا تلاطم ضربان قلب در افراد سالمند و یا مبتلایان به بیماری قلبی می شود. به عنوان مثال، آلاینده ها که در ایجاد لخته ها در رگ های خونی نقش دارند می توانند در مبتلایان به منجر به بروز مشکلات فوری و حتی شوند. غلظت های زیاد دود در میزان مرگ و میر و بستری شدن بیماران قلبی تاثیر می گذارد. همچنین آلودگی بر روی قلب اثرات التهابی دارد و باعث ایجاد مشکلات مزمن قلبی عروقی می شود. محققان نگران ذرات آلودگی کوچکتر از . میکرون هستند. از آنجایی که این ذرات بسیار ریز هستند، به راحتی غربالگری نمی شوند و می توانند با سرعت بیشتری وارد بدن انسان شوند. ذرات ریز بعد از ورود به بدن شروع به تحریک ریه ها و رگ های خونی اطراف قلب می کنند. به مرور زمان آلاینده ها روند بیماری در شریان ها را تشدید یا افزایش می دهند. گرچه، هر کسی ممکن است در معرض آلودگی هوا قرار داشته باشد اما افرادی که در نزدیکی کارخانه ها و یا مکان های با ترافیک سنگین زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر قرار دارند و مشکلات تنفسی در این افراد بیشتر دیده می شود. عوامل زیادی از جمله ژنتیک در بروز نقش دارند. اما در سال ، انجمن قلب آمریکا در یک بیانیه علمی، اعلام کرد که قرار گرفتن در معرض منجر به بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر می شود. براساس این بیانیه، قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت در معرض آلودگی هوا می تواند خطر ورم مفاصل و نارسایی قلبی را در افراد مستعد مانند سالمندان یا افراد با سابقه پزشکی افزایش دهد. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی ها با خطر مرگ بیماران همراه است. به گفته این هییت علمی، آلودگی هوا منجر به پیشرفت آترواسکلروز می شود. همچنین ممکن است در، نارسایی قلبی و دیابت نقش داشته باشد. بیماران قلبی بهتر است با توجه به تاثیر شرایط آب و هوایی بر بیماری های قلبی در مورد درک خطرات موجود در منطقه سکونت خود با پزشک مشورت کنند و نکات عملی برای کاهش قرار گرفتن در معرض آلودگی را یاد بگیرند و آن ها را رعایت کنند. "موضوع اصلی این است که بیماران قلبی باید مراقب باشند و از رفتن به مکان هایی که در معرض سطح بالای آلودگی هوا هستند، خودداری کنند. " هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فعالیت در فضای باز و هوای سرد ممکن است منجر به بروز هیپوترمی شود. هیپوترمی شامل کاهش دمای بدن زیر درجه سانتیگراد یا حدود درجه فارنهایت می باشد و هنگامی رخ می دهد که بدن نتواند انرژی کافی را برای گرم نگه داشتن دمای داخلی بدن ایجاد کند. کودکان و سالمندان در معرض خطر ویژه ای در شرایط هوای سرد هستند زیرا ممکن است توانایی محدودی در برقراری ارتباط یا اختلال در تحرک داشته باشند. هوای سرد به عنوان یکی از تاثیر شرایط آب و هوایی بر بیماری های قلبی باعث می شود قلب برای گرم نگه داشتن بدن سخت تر کار کند و رگ های خونی ممکن است دچار محدودیت شوند، بنابراین قلب مجبور می شود فعالیت خود را برای پمپاژ خون به مغز و سایر اندام های اصلی بدن متمرکز کند. همچنین می تواند خطر بروز لخته شدن خون که می تواند منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود را افزایش دهد. افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب اغلب در هنگام سرماخوردگی دچار صدری (درد قفسه سینه یا ناراحتی) می شوند. علاوه بر دمای سرد، وزش باد شدید، برف و باران نیز می تواند گرمای داخلی بدن را کاهش دهد. در بین این موارد باد شدید خطرناک تر است، زیرا لایه ای از هوای گرم را از بدن خارج می کند. علاوه بر آن رطوبت بدن باعث می شود بدن در شرایط خشک تر گرمای خود را سریعتر از دست بدهد. هوای سرد می تواند سلامتی افراد را به خصوص در بیماران قلبی به خطر اندازد. آب و هوای زمستان می تواند بر قلب و گردش خون ت ثیر بگذارد، اما راه کار های برای در امان ماندن بروز خطرات ناشی از سرمازدگی وجود دارند. علایم و نشانه های سرمازدگی، عبارتند از: سفتی مفصل و عضله پوست سرد و احساس لرزش احساس ناخوشایند بودن پوست در موارد شدید، تاول زدن پوست سفت شدن پوست یا مومی شدن پوست قرمز، سفید، مایل به آبی، سفید یا خاکستری مایل به زرد به دلیل بی حسی پوست، ممکن است متوجه نشوید که دچار سرما زدگی شده اید. در هوای سرد تا حد امکان در خانه خود بمانید. دست و پا به سرعت گرما را از دست می دهند. اگر احساس سرفه یا سرماخوردگی می کنید، استراحت کرده و مایعات زیادی بنوشید. انجام درست CPR ، می تواند احتمال زنده ماندن قربانیان ایست قلبی را دو تا سه برابر افزایش دهد. الکل احساس گرما را در فرد افزایش می دهد و بدن فشار سرمازدگی را حس نکند. در صورت بروز علایم احتمال قلبی، اقدام سریع می تواند جان شما را نجات دهد. در طول کار کردن به طور مکرر استراحت های کنید تا سرما و کار قلب شما را تحت الشعاع قرار ندهد. به علایم خود در هنگام استراحت کردن توجه کنید. داشتن وعده های غذایی و نوشیدنی های منظم و گرم به منظور ایجاد انرژی لازم برای گرم نگه داشتن بدن، می تواند موثر باشد. یک کاسه سوپ سبزیجات خانگی می تواند در گرم نگه داشتن بدن موثر باشد. آنفولانزا می تواند برای مبتلایان به قلب جدی تر باشد. در مورد تزریق واکسن آنفولانزا با پزشک خود مشورت کنند. علاوه بر آن بیماران بالاتر از سال واجد شرایط واکسن پنوموکوکی نیز هستند. گرما می تواند از طریق سر از بدن خارج شود. گوش ها در معرض سرمای شدید مستعد سرمازدگی هستند. پوشیدن لباس زیاد، هوا را بین لایه های به دام می اندازد و یک عایق محافظ را برای بدن تشکیل می دهد. پوشیدن چند لایه لباس نازک نسبت به پوشیدن چند لایه لباس ضخیم بدن را گرمتر کند. یکی از موارد تاثیر آب و هوا بر بیماری قلبی قرار گرفتن در معرض هوای گرم است. بدن در هنگام قرار گرفتن در معرض هوای گرم، عرق می کند و این شرایط ممکن است نسبت به شرایط معمولی آب بیشتری از دست بدهد و منجر به افت فشار خون در فرد شود. این مسیله شاید برای اکثر افراد مشکلی ایجاد نکند. اما گرمای شدید در بیماران قلبی می تواند یک فشار اضافی را بر قلب و گردش خون وارد کند. مبتلایان به بیماری های قلبی با بیش از سال سن یا بیماران با اضافه وزن، بهتر است در برابر گرما احتیاط های لازم را در نظر بگیرند. این بیماران باید قبل از شروع یک تمرین ورزشی با پزشک معالج خود مشورت کنند. برخی از داروهای قلبی مانند مسدود کننده های بتا می توانند واکنش بدن را در برابر گرما افزایش دهند. علاوه بر آن نوشیدن آب و مایعات کافی در بیماران قلبی به خصوص سالمندان بسیار مهم است. اگر بیمار قلبی هستید برای محافظت خود در برابر گرما راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: از مصرف نوشیدنی های کافیین دار یا الکلی جدا خودداری کنید. آنها می توانند باعث دفع مایعات زیاد از بدن و کم آبی شوند. از غذاهای سرد مانند سالادها و میوه هایی که آب زیادی دارند و منبع خوبی از ویتامین ها و مواد معدنی هستند، در هوای گرم استفاده کنید. یک مکان سایه یا مکان پیدا کرده و در هنگام پیاده روی یا کار در گرما، چند دقیقه استراحت کنید، آب بخورید و دوباره شروع به فعالیت کنید. بهتر است در اوایل بعد از ظهر (حدود ظهر تا بعد از ظهر) از خارج شدن از منزل خودداری کنید. زیرا در این ساعات خورشید معمولا در بیشترین حد خود قرار دارد و ممکن است فرد را در معرض خطر بیماری های مرتبط با گرما قرار دهد. احتمال عرق کردن در هنگام پیاده روی زیاد است بر همین اساس سعی کنید در هنگام پیاده روی کفش های مناسبی را انتخاب کنید و به دنبال جوراب هایی باشید که عرق را دفع می کنند. پودرهای پا و ضد عرق ها همچنین می توانند در دفع عرق پا موثر باشند. سعی کنید هنگام بیرون رفتن از منزل لباس های با پارچه های پنبه، یا پارچه مصنوعی که عرق را دفع می کند بپوشید. کلاه و یا عینک آفتابی را فراموش نکنید. قبل از شروع کار در گرما ضد آفتاب مقاوم در برابر آفتاب با حداقل SPF بمالید و هر دو ساعت یکبار آن را دوباره استفاده کنید. با نوشیدن چند فنجان آب قبل، حین و بعد از کار خود را هیدراته کنید. اگر برای کنترل از اسپری GTN استفاده می کنید، باید در هوای گرم مواظب باشید. اسپری GTN می تواند رگ های خونی را به سرعت رقیق کند و منجر به افت فشار خون به طور ناگهانی و احساس ضعف شود. علایم اصلی بیماری آنژین شامل احساس ناراحتی در قفسه سینه و درد می شود. نوع درد نیز متفاوت بوده و ممکن است به عنوان فشار، انقباض، سوزش یا گرفتگی توصیف شود. دیگر علایم و نشانه های آنژین، عبارتند از: تعریق سرگیجه بدن درد خستگی تنگی نفس حالت تهوع در صورت نارسایی قلبی خنک نگه داشتن بدن بسیار مهم است. اگر پزشک به شما توصیه کرده که مصرف مایعات خود را محدود کنید، در مورد سایر روش های خنک کردن در طول تابستان با پزشک مشورت کنید. اگر قرص های ادرار آور مصرف می کنید و دچار سرگیجه یا سر سبکی هستید، به پزشک اطلاع دهید. از دست دادن بیش از حد مایعات بدن می تواند درجه حرارت داخلی بدن را افزایش دهد که در صورت عدم درمان می تواند در بیماران مبتلا به سکته مغزی خطرناک و جدی باشد. بیماران مبتلا به بیماری های قلبی بهتر است در هوای گرم مراقب علایم گرمازدگی باشند و در صورت بروز این علایم سریعا به پزشک مراجعه کنند. علایم و نشانه های گرمازدگی شامل موارد زیر است: با افزایش دمای بدن ممکن است پوست قرمز و ملتهب شود. گرمازدگی می تواند منجر به تنفس تند و کم عمق شود. در شرایط گرما زدگی امکان دارد احساس تهوع یا استفراغ داشته باشید. دمای اصلی بدن درجه سانتیگراد یا بالاتر، که با دماسنج رکتال حاصل می شود، نشانه اصلی گرمازدگی است. سردرگمی، آشفتگی، لکنت زبان، تحریک پذیری، دلهره، تشنج و کما همه می توانند ناشی از گرمازدگی باشند. ممکن است به میزان قابل توجهی افزایش یابد زیرا گرما فشار زیادی را بر قلب وارد می کند تا به خنک شدن بدن کمک کند. در گرمازدگی ناشی از هوای گرم، پوست شما در اثر لمس گرم و خشک خواهد بود. اما، در گرمازدگی ناشی از ورزش شدید، ممکن است پوست شما خشک یا کمی مرطوب شود. اگر این علایم را تجربه کردید، به مکانی خنک تر بروید، ورزش یا کار خود را متوقف کنید و بلافاصله با استفاده از پارچه های خنک، کمپرس و کیسه های یخ خودتان را خنک کنید. ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشید. |
مسمومیت غذایی و یا بیماری ناشی از غذا، بیماری است که در اثر خوردن غذای آلوده ایجاد می شود. ارگانیسم های عفونی از جمله باکتری ها، ویروس ها و انگل ها یا سموم آن ها شایع ترین دلایل مسمومیت غذایی هستند. اغلب شامل، یا است. بیشتر اوقات، مسمومیت غذایی خفیف است و بدون درمان برطرف می شود. اما برخی از افراد باید برای درمان آن به بیمارستان مراجعه کنند. علایم مسمومیت غذایی بستگی به منبع آلودگی دارد. بیشتر انواع مسمومیت غذایی باعث یک یا چند مورد از علایم و نشانه های زیر می شوند: استفراغ حالت تهوع یا خونین علایم و نشانه ها ممکن است ظرف چند ساعت پس از خوردن غذای آلوده و یا روزها یا حتی هفته ها بعد آن شروع شوند. بیماری ناشی از مسمومیت غذایی به طور کلی از چند ساعت تا چند روز ادامه دارد. در صورت بروز هر یک از علایم زیر بهتر است به دنبال درمان پزشکی باشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید استفراغ های مکرر استفراغ یا مدفوع خونین اسهال مداوم بیش از سه روز درد یا گرفتگی شدید شکم دمای بالاتر از درجه سانتی گراد علایم عصبی مانند تاری دید، ضعف عضلات و سوزن شدن در بازوها علایم کم آبی مانند تشنگی بیش از حد، کم و زیاد ادرار کردن، ضعف شدید یا آلودگی مواد غذایی می تواند در هر یک از مراحل تغدیه مانند هضم، تجزیه، دفع رخ دهد. اما آلودگی یا مسمومیت بیشتر از راه انتقال ارگانیسم های مضر از یک سطح به سطح دیگر رخ می دهد. این امر به ویژه در غذاهای خام و آماده، مانند سالاد یا سایر محصولات شایع است. از آنجا که این غذاها به خوبی پخته نمی شوند، ارگانیسم های مضر قبل از بین نمی روند و می توانند باعث مسمومیت غذایی شوند. بسیاری از عوامل باکتریایی، ویروسی یا انگلی باعث مسمومیت غذایی می شوند. برخی از آلاینده های احتمالی زمان شروع علایم و شیوه های رایج انتشار ارگانیسم، عبارتند از: استافیلوکوکوس اوریوس Vibrio vulnificus مدت زمان بروز علایم به ارگانیسم، میزان قرار گرفتن در معرض مواد مسموم کننده، سن و سلامتی بیمار بستگی دارد. عواملی که می توانند خطر بروز مسمومیت غذایی را افزایش دهند، عبارتند از: با افزایش سن، ممکن است سیستم ایمنی بدن به درستی در برابر عوامل عفونی پاسخ ندهد. نوزاد و خردسالان به طور کامل رشد پیدا نکرده است. بر همین اساس این افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند. در دوران بارداری، تغییر در متابولیسم و گردش خون ممکن است خطر مسمومیت غذایی را افزایش دهد. حساسیت در دوران بارداری شدیدتر می شود اما به ندرت به کودک منتقل خواهد شد. داشتن یک بیماری مزمن مانند دیابت، بیماری کبد یا ایدز، یا دریافت شیمی درمانی و پرتودرمانی برای سرطان، پاسخ ایمنی بدن را کاهش می دهد و فرد را در معرض خطر ابتلا به مسمومیت غذایی قرار می دهد. شایع ترین عارضه جدی مسمومیت غذایی، کم آبی بدن و از بین رفتن شدید آب و نمکهای اساسی و مواد معدنی بدن است. اگر یک فرد بالغ سالم هستید و بتوانید به اندازه کافی مایعاتی را که از استفراغ و اسهال از دست می دهید را جایگزین کنید، کمبود آب بدن برای شما مشکلی ایجاد نمی کند. نوزادان، سالمندان و افراد دارای سیستم ایمنی سرکوب شده یا بیماری های مزمن ممکن است هنگام از دست دادن مایعات دچار کمبود شدید آب شوند. در این حالت، آنها نیاز به بستری در بیمارستان دارند تا با دریافت مایعات داخل وریدی کم آبی آن ها جبران شود. کم آبی شدید می تواند خطرناک و کشنده باشد. برخی از انواع مسمومیت های غذایی در برخی از افراد منجر به بروز عوارض جدی می شود، از جمله: عوارض ناشی از مسمومیت غذایی با لیستریا ممکن است برای جنین خطرناک باشد. در اوایل بارداری، عفونت لیستریا می تواند منجر به شود. بعدا در دوران بارداری، یک عفونت لیستریا ممکن است منجر به سقط، یا عفونت خطرناک در نوزاد پس از تولد شود. نوزادانی که از یک عفونت لیستریا جان سالم به در می برند ممکن است آسیب عصبی طولانی مدت و تاخیر در رشد را تجربه کنند. برخی از انواع coli می توانند یک عارضه جدی به نام سندرم همولیتیک اورمیک ایجاد کنند. این سندرم باعث آسیب رگ های خونی ریز در کلیه ها و حتی نارسایی کلیه می شود. سالمندان، کودکان کمتر از سال و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، خطر بیشتری برای ابتلا به این عارضه دارند. اگر در یکی از این دسته گروه های پرخطر قرار دارید، در اولین علامت اسهال به پزشک مراجعه کنید. برای جلوگیری از مسمومیت غذایی در خانه می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید. مسمومیت غذایی به ویژه برای کودکان خردسال، زنان باردار و جنین آنها، افراد مسن و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بسیار جدی و کشنده است. این افراد باید با پیشگیری از مسمومیت غذایی در مصرف غذاهای زیر بیشتر احتیاط کنند: گوشت و مرغ خام آب و آبمیوه های غیر پاستوریزه شیر و فرآورده های غیرپاستوریزه ماهی یا صدف خام یا پخته نشده پنیرهای نرم مانند فتا، بری و کاممبرت جوانه های خام مانند جوانه های لوبیا، شبدر و جوانه تربچه تخم مرغ های خام یا پخته نشده یا غذاهای حاوی آنها، مانند خمیر کوکی و بستنی خانگی مسمومیت غذایی اغلب بر اساس سابقه فرد تشخیص داده می شود. در بعضی موارد، علت مسمومیت غذایی مشخص نمی شود. برای اکثر افراد، بیماری طی چند روز بدون درمان برطرف می شود، اگرچه برخی از انواع مسمومیت های غذایی ممکن است مدت زمان بیشتری برای بهبودی لازم داشته باشند. درمان مسمومیت غذایی به طور معمول به منبع بیماری بستگی دارد و عبارتند از: مایعات و الکترولیتها که در اثر اسهال مداوم از بین رفته اند باید جایگزین شوند. برخی از کودکان و بزرگسالان مبتلا به اسهال مداوم یا استفراغ مداوم نیاز به بستری در بیمارستان دارند. در زمان بستری، پزشک برای جلوگیری کم آبی بدن می تواند نمکی و مایعات را از طریق ورید (به صورت داخل وریدی) تجویز کند. پزشک در صورت وجود انواع خاصی از مسمومیت با مواد غذایی باکتریایی و علایم شدید آن، آنتی بیوتیک تجویز می کند. مسمومیت غذایی ناشی از لیستریا در طول بستری باید با آنتی بیوتیک های داخل وریدی درمان شود. در دوران بارداری، درمان سریع آنتی بیوتیک ممکن است در جلوگیری از ت ثیر عفونت روی جنین موثر باشد. آنتی بیوتیک ها به مسمومیت غذایی ناشی از ویروس ها کمکی نخواهند کرد. آنتی بیوتیک ها، در واقع ممکن است علایم را در برخی از مسمومیت های غذایی ویروسی یا باکتریایی بدتر کنند. در مورد گزینه های درمانی مناسب با پزشک مشورت کنید. علایم بزرگسالان مبتلا به اسهال خونی که تب ندارند، ممکن است با مصرف دارو تسکین یابد. مسمومیت غذایی اغلب بدون درمان در طی ساعت بهبود می یابد. برای کمک به بهبود علایم خود و جلوگیری از کم آبی در هنگام بهبودی، موارد زیر را امتحان کنید: چند ساعت از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. بیماری و کم آبی می تواند شما را تضعیف و خسته کند. در صورت بروز علایم بهتر است به متخصص بیماری های عفونی مراجعه کنید. برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: علت احتمالی علایم چیست؟ آیا به آزمایش تشخیصی نیاز دارم؟ چه راهکارهای برای تسکین علایم پیشنهاد می کنید؟ بهترین روش درمانی چیست؟ آیا گزینه های دیگری وجود دارد؟ آیا نیاز به مصرف دارو دارم؟ اگر بله، آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ برخی از سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد، عبارتند از: تب دارید؟ آیا مدفوع خونین دارید؟ چه زمانی علایم شما شروع شد؟ تا زمان مراجعه به پزشک می توانید مقدار زیاد مایعات بنوشید و برای کاهش در سیستم گوارشی خود، مایعات را همراه با غذاهای ملایم بخورید. از پزشک در مورد داروهای خوراکی برای اسهال، مشورت کنید. سالمندان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف نیز ممکن است بتوانند از این داروها استفاده کنند. داروهایی که به کاهش اسهال کمک می کنند به طور کلی برای کودکان توصیه نمی شوند. |
سندرم سوزش دهان ( BMS ) اصطلاح پزشکی برای سوزش مداوم (مزمن) یا مکرر در دهان بدون دلیل مشخص است. این ناراحتی ممکن است بر زبان، لثه ها، لب ها، داخل گونه ها، سقف دهان (کام) یا نواحی گسترده دهان ت ثیر بگذارد. احساس سوزش می تواند شدید باشد و معمولا به طور ناگهانی ظاهر می شود، اما با گذشت زمان می تواند به تدریج بدتر هم گردد. مت سفانه، غالبا علت اصلی این بیماری مشخص نمی شود. اگرچه این مسیله درمان را به چالش می کشد اما همکاری با تیم درمان می تواند در تسکین علایم موثر باشد. علایم سندرم سوزش دهان ممکن است شامل موارد زیر باشد: از دست دادن ذایقه سوزن سوزن شدن یا بی حسی در دهان احساس خشکی دهان با افزایش تشنگی تغییرات ذایقه در دهان مانند طعم تلخ یا فلز احساس سوزش یا پوسته پوسته شدن که بیشتر روی زبان ت ثیر می گذارد، اما ممکن است لب، لثه، کام، گلو یا کل دهان را هم تحت تاثیر قرار دهد. ناراحتی ناشی از سوزش سندرم دهان معمولا چندین الگوی مختلف دارد. ممکن است فرد شرایط زیر را تجربه کند: علایم گاه به گاه ظاهر شوند. علایم به محض بیدار شدن فرد شروع و در تمام طول روز ادامه یابند. علایم هر روز هنگام بیدار شدن بروز کنند و در طول روز بدتر شوند. در برخی مواقع، سوزش سندرم دهان ممکن است ماه ها تا سال ها ادامه داشته باشد. در موارد نادر، علایم به طور ناگهانی و تنهایی برطرف می شوند. برخی از احساسات و علایم هنگام خوردن یا نوشیدن به طور موقت از بین می روند. سندرم سوزش دهان معمولا هیچ تغییر جسمی قابل توجهی در زبان یا دهان فرد ایجاد نمی کند. اگر ناراحتی، سوزش و یا احساس درد در زبان، لب، لثه یا سایر نواحی دهان دارید، به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید. آنها ممکن است نیاز به همکاری شما داشته باشند تا بتوانند علت را مشخص و یک برنامه درمانی موثر را تجویز کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت سوزش سندرم دهان می تواند به عنوان اصلی یا ثانویه طبقه بندی شود. هنگامی که هیچ ناهنجاری بالینی یا آزمایشگاهی برای علت اصلی سندرم سوزش دهان وجود نداشته نباشد، این بیماری سندرم سوزش دهان اولیه یا ایدیوپاتیک نامیده می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که سندرم سوزش اولیه دهان به مشکلاتی مانند ذایقه و اعصاب حسی سیستم عصبی محیطی یا مرکزی مربوط می شود. گاهی اوقات سندرم سوزش دهان ناشی از یک بیماری زمینه ای پزشکی است. در این موارد، به آن سندرم سوزش ثانویه دهان گفته می شود. بیماری های زمینه ای که ممکن است با سندرم سوزش دهان ثانویه مرتبط باشند، عبارتند از: برخی داروهای خاص، به ویژه عوامل روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات غدد درون ریز مانند دیابت یا تیرویید غیر فعال ( ریفلاکس اسید معده یا GERD کمبودهای تغذیه ای مانند کمبود آهن، روی، فولات و ویتامین های گروه B عادت های دهانی مانند فشار دادن زبان، گاز گرفتن نوک زبان و پوشیدن پروتز به طور کلی باعث سوزش سندرم دهان نمی شود، اما پروتز دندان می تواند علایم را بدتر کند. آلرژی یا حساسیت به غذاها، طعم دهنده های مواد غذایی، مواد افزودنی غذایی، عطرها، رنگ ها یا مواد به کار برده شده در دندان پزشکی (زریوستومی) که می تواند در اثر داروهای مختلف، مشکلات سلامتی، مشکلات عملکرد غده بزاقی یا عوارض جانبی درمان سرطان ایجاد شود. سایر شرایط دهان مانند عفونت قارچی دهان (برفک دهان) ، یک بیماری التهابی به نام لیکن پلان دهان یا بیماری به نام زبان جغرافیایی است که در آن زبان ظاهری شبیه به نقشه پیدا می کند. تحریک بیش از حد دهان، که ممکن است ناشی از شستشوی بیش از حد زبان، استفاده برخی از خمیر دندان ها، استفاده بیش از حد از دهانشویه ها یا مصرف بیش از حد نوشیدنی های اسیدی سندرم سوزش دهان شایع نیست برخی از عوامل می توانند خطر بروز بیماری را افزایش دهند، از جمله: سن بالای سال جنسیت، این بیماری در زنان بیشتر دیده می شود. یایسگی، BMS در زنان مسن به ویژه زنان یایسگی شایع تر است. همچنین می تواند در زنان یایسه ت ثیر بگذارد. BMS در تا درصد از زنان یایسه دیده می شود. علت ایجاد BMS در درجه اول ناشی از عدم تعادل هورمون یا به طور خاص تر است. این کاهش هورمون می تواند تولید بزاق را کاهش دهد، باعث ایجاد طعم فلزی در دهان و ایجاد سوزش در دهان شود. برخی از زنان یایسگی نیز حساسیت بیشتری به درد دارند. سندرم سوزش دهان معمولا بطور خودبخود و بدون عامل محرک شروع می شود. با این وجود، برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به سندرم سوزش دهان را افزایش دهند، از جمله: داروها استرس اضطراب افسردگی برخی از بیماری ها وقایع زندگی آسیب زا حساسیت به مواد غذایی سابقه درمان های دندانپزشکی برخی از اختلالات پزشکی مزمن مانند فیبرومیالژیا، بیماری پارکینسون، اختلالات خود ایمنی و نوروپاتی عوارضی که سندرم سوزش دهان ممکن است ایجاد کند یا با آن در ارتباط باشد، عمدتا مربوط به هستند، از جمله: اضطراب افسردگی اختلال در خوردن اختلال در خوابیدن هیچ روش شناخته شده ای برای پیشگیری از سوزش سندرم دهان وجود ندارد. اما با پرهیز از مصرف دخانیات، غذاهای اسیدی، غذاهای پرادویه و نوشیدنی های گازدار و استرس بیش از حد، می توان تا حدودی ناراحتی ناشی از سوزش سندرم دهان را کاهش داد. هیچ آزمایشی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. اما پزشک سعی می کند علت های احتمالی را بررسی و بیماری های احتمالی را تایید و یا رد کند. پزشک یا دندانپزشک به احتمال زیاد تاریخچه پزشکی و داروهای مصرف بیمار را بررسی می کند و یک ارزیابی از دهان بیمار انجام می دهد. علاوه بر این، پزشک به دنبال بررسی علایم سایر بیماری های زمینه ای، معاینه پزشکی عمومی را انجام می دهد و حتی ممکن است آزمایش های زیر را تجویز کند: برخی بیماران ممکن است خشکی دهان را تجربه کنند. آزمایشات بزاق می تواند میزان آن را بررسی کند. نمونه برداری از دهان می تواند در تشخیص نوع عفونت مانند عفونت قارچی، باکتریایی یا ویروسی تاثیر داشته باشد. احتمال دارد پزشک برای بررسی سایر مشکلات سلامتی، اسکن MRI ، سی تی اسکن یا سایر آزمایشات تصویربرداری را توصیه کند. پزشک آزمایش آلرژی را برای تشخیص نوع حساسیت به بعضی از غذاها، مواد افزودنی یا حتی مواد کاربردی در دندانپزشکی استفاده می کند. در این روش از بیمار خواسته می شود پرسشنامه هایی را برای تشخیص علایم افسردگی، اضطراب یا سایر شرایط سلامت روان پر کند. می تواند شمارش کامل خون، سطح گلوکز، عملکرد تیرویید، عوامل تغذیه ای و عملکرد را بررسی کند، همه این موارد ممکن است سرنخ هایی در مورد منبع ناراحتی دهان در اختیار پزشک قرار دهد. اگر سندرم سوزش دهان ناشی از مصرف دارو باشد پزشک می تواند دوز دارو را تغییر داده و یا آن را با داروی دیگری جایگزین کند و یا در صورت امکان به طور موقت دارو را متوقف و تاثیر آن را بر روی این بیماری بررسی کند. بهتر است بیماران به طور خودسرانه این کار را انجام ندهند زیرا قطع برخی از داروها می تواند خطرناک باشد. درمان به نوع اولیه یا ثانویه بودن بیماری بستگی دارد. در مورد نوع ثانویه، درمان بستگی به بیماری زمینه ای و علت بیماری دارد به عنوان مثال، دارو می تواند عفونت دهان را درمان کند و یا مصرف مکمل های کمبود ویتامین ممکن است ناراحتی بیمار را تسکین دهد. در این موارد اصولا پس از درمان علت بیمار، علایم بهتر می شوند. اما هیچ روش درمانی شناخته شده ای در نوع اولیه وجود ندارد. درمان به علایم خاص بیمار بستگی و بیشتر بر روی کنترل آنها تمرکز دارد. ممکن است قبل از تشخیص روند درمانی پزشک مجبور شود یک یا چندین روش درمانی را امتحان کند. بر همین اساس مدیریت علایم در این نوع از سندرم طولانی مدت خواهد بود. گزینه های درمانی احتمالی برای مدیریت علایم، عبارتند از: محصولات جایگزین بزاق داروهای ضد افسردگی خاص شستشوی دهان یا لیدوکایین خاص داروی ضد تشنج به نام کلونازپام (کلونوپین) داروهایی که درد عصب را مسدود می کند. کپسایسین، یک داروی تسکین دهنده درد که از فلفل های فلفل قرمز تهیه می شود. برای تدوین راهکارهایی برای رفع اضطراب و افسردگی و کنار آمدن با درد مزمن علاوه بر درمان های پزشکی و داروهای تجویزی، اقدامات خودمراقبتی زیر می توانند است علایم و ناراحتی دهان را کاهش دهند. بیماران باید سعی کنند: از مصرف محصولاتی با دارچین یا نعناع خودداری شود. از محصولات تنباکو و خوردن غذاهای گرم و تند استفاده نکنند. مایعات زیادی بنوشند تا احساس خشکی دهان آن ها برطرف شود. برای کاهش استرس خود اقدام کنند و راهکارهای را آموزش ببینند. از مصرف غذاهای اسیدی مانند مرکبات و مایعات مانند گوجه فرنگی، آب پرتقال، نوشیدنی های گازدار و قهوه خودداری کنند. از مصرف الکل و محصولات با الکل خودداری کنند، زیرا آن ها می توانند باعث تحریک پوشش دهان شود. برای تسکین درد دهان، مایعات سرد را در طول روز بنوشید یا بخورید. برخی از افراد پس از نوشیدن احساس تسکین می کنند. خمیردندان های ضعیف و بدون عطر و طعم مختلف مانند خمیردندان برای دندان های حساس یا بدون نعناع یا دارچین را امتحان کنند. خمیردندان خود را تغییر دهید. اگر سوزش بعد از مسواک زدن بدتر شد، به افرادی که دارای حساسیت دهان هستند، به یک خمیر دندان تغییر دهید یا از جوش شیرین به عنوان خمیر دندان یا آبکشی دهان استفاده کنید. یک قاشق مرباخوری جوش شیرین را در آب ولرم حل کرده و دهان خود را بشویید تا اسید خنثی شود و احساس سوزش خنک شود. سندرم سوزش دهان می تواند ناراحت کننده و ناامید کننده باشد و حتی در صورت عدم درمان به موقع می تواند زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از این روشها را در نظر بگیرید تا در رفع ناراحتی مزمن سندرم سوزش دهان به شما کمک کنند: مانند یوگا را انجام دهید. بهتر است با برقراری ارتباط با خانواده و دوستان، از نظر اجتماعی فعال بمانید. خودتان را به خصوص وقتی احساس اضطراب دارید درگیر فعالیت های لذت بخش کنید. برای راهکارهایی که می تواند به شما در مقابله با استرس و اضطراب کمک کنند، با یک روان شناس مشورت کنید. به احتمال زیاد برای رفع ناراحتی در دهان خود به پزشک خانواده یا دندانپزشک مراجعه می کنید. از آنجا که سندرم سوزش دهان با طیف وسیعی از سایر شرایط پزشکی همراه است، احتمالا پزشک یا دندانپزشک شما را به پزشک دیگری مانند پزشک پوست (متخصص پوست) ، متخصص گوش، حلق و بینی ( ENT ) برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است قبل از ملاقات لیستی از علایمی که تجربه می کنید اطلاعات شخصی و سابقه پزشکی خود بنویسید. نام تمام داروها، ویتامین ها، گیاهان دارویی و یا مکمل های مصرفی خود را یادداشت کنید. برخی سوالاتی که در این زمینه می توانید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: به چه نوع تست هایی تشخیصی نیاز دارم؟ آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم یا بیماری من شده است؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ آیا ناراحتی دهان من موقتی است یا احتمال دارد در طولانی مدت ادامه یابد؟ من بیماری دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را با همدیگر مدیریت کنم؟ احتمالا پزشک برای تشخیص بهتر سوالاتی از شما می پرسد، مانند: علایم شما چقدر شدید است؟ از چه زمانی علایم شما شروع شده اند؟ آیا از پروتز دهان و یا دندان استفاده می کنید؟ آیا مرتبا غذاهای اسیدی یا تند مصرف می کنید؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بروز می کنند؟ آیا از دخانیات استفاده می کنید یا الکل می نوشید؟ فکر می کنید چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شوند؟ |
شایع ترین بیماری های زنان مربوط به تغییر در ژن ها، آناتومی و سطح هورمون در آن ها می باشد. برخی از بیماری ها بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و در زنان شایع تر هستند. آگاهی از بیماری های شایع در زنان و عوامل خطر آن ها می تواند در پیشگیری از ابتلا به این بیماری ها و عوارض جانبی آن ها موثر باشد. اهمیت شایع ترین بیماری های زنان به حدی است که توجه متخصصین مربوطه را به خود جلب کرده است. شایع ترین بیماری های که در زنان رایج هستند، عبارتند از: تریکوتیلومانیا پوکی استخوان سرطان پستان بیماری های تیرویید سندرم تونل کارپال سندرم قلب شکسته مشکلات کنترل مثانه سندرم خستگی مزمن بیماری های خود ایمنی سندرم روده تحریک پذیر نگرانی بخشی طبیعی از انسان بودن است. اما در بین زنان شایع تر است و در موارد شدید می تواند زندگی روزمره آن ها را مختل کند. به گفته دفتر بهداشت و خدمات وزارت بهداشت آمریکا در مورد بهداشت زنان ( OWH ) ، زنان دو برابر بیشتر از مردان در معرض اختلال اضطراب قرار دارند. این اختلالات تا حدودی می توانند جدی باشند و منجر به بروز عوارض جانبی در زنان شود اما درمان ها و راهکارهای برای آن ها وجود دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیش از بیماری های مختلف وجود دارد که در آن به اشتباه به سلول های سالم خود بدن حمله می کند. طبق گزارش OWH ، بیماری سلیاک یک نمونه از بیماری های خود ایمنی است. هنگامی که افراد مبتلا به، گلوتن می خورند (پروتیین موجود در گندم، جو و چاودار) ، بدن آن ها به روده کوچک حمله می کند. از زنان در اروپا و آمریکا دارای اضافه وزن هستند. کمک به دختران و زنان در اتخاذ شیوه های زندگی سالم در ابتدای زندگی، مهمترین روش برای یک زندگی طولانی و سالم است. دختران نوجوان با تعدادی از مشکلات جنسی و تولید مثل روبرو هستند. هر سال حدود میلیون دختر نوجوان (زیر سال) زایمان می کنند. عوارض ناشی از آن حاملگی ها و زایمان ها علت اصلی مرگ و میر مادران جوان است. علاوه بر آن، زنان سالمند که اغلب در خانه کار می کنند، ممکن است حقوق و مزایای مناسبی نداشته باشند که این عامل خطر بیشتر فقر را با سایر شرایط سالخوردگی مانند زوال عقل ترکیب کرده، و زنان سالمند را در معرض خطر بیشتری بیماری ها قرار می دهد. |
شایع ترین علت های مشکلات گوش ممکن است سرماخوردگی و عفونت های سینوسی باشند اما علاوه بر آن بیماری ها و شرایط زیادی می توانند ساختار و عملکرد گوش را مختل کنند. علاوه بر آن، ناراحتی و مشکلات گوش ممکن است نشان دهنده عفونت گوش و یا یک بیماری جدی دیگری باشند. در هر صورت مشکلات گوش می تواند بر کیفیت زندگی شما ت ثیر منفی بگذارد. از طرفی هم بسیاری از شرایط می تواند گوش های ما را تحریک کنند. بر همین اساس بهتر است مشکلات و ناراحتی ها مربوط به گوش خود را نادیده نگیرید و در صورت بروز هر علایم مربوط به اختلالات شنوایی به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و صحیح اختلالات گوش و درمان به موقع آن از اهمیت زیادی برخوردار است و عدم درمان به موقع آن می تواند منجر به بروز عوارض شدید و جبران ناپذیر شود. شایع ترین شرایط معمولی که می توانند وضعیت سلامت گوش ها را تحت تاثیر قرار دهند، عبارتند از: عفونت سینوسی یا سوزش و التهاب سینوس ها و حفره های بینی است که عمدتا از ویروس ها ناشی می شود، اما در بعضی مواقع باکتری ها یا حتی قارچ ها می توانند منجر به عفونت سینوسی شود. بعضی اوقات آلرژی ها، پولیپ های بینی (رشد غیر سرطانی در بینی) یا حتی عفونت های دندان می توانند روی سینوس ها ت ثیر بگذارند. سینوزیت می تواند منجر به بروز عوارض یا ناراحتی ها گوش مانند عفونت گوش یا حتی وزوز گوش شود. فشار ناشی از التهاب سینوس ها می تواند بر فشار گوش ت ثیر بگذارد و حتی منجر به عفونت آن ها شود. ممکن است منجر به صدای زنگ در گوش شود. زنگ گوش نیز می تواند به صورت صدای خروشان، کلیک، وزوز یا صدای خفه کننده باشد که بر روی یک یا هر دو گوش ت ثیر می گذارد. اصولا در شرایطی که درد گوش ناشی از سینوزیت باشد با درمان بیماری، مشکل از بین می رود. استفاده از دستگاه استنشاقی یا اسپری نمکی بینی چند بار در روز می تواند علایم بیماری را تسکین دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید و عفونت ناشی از سینوس ها دو شرایط کاملا متفاوت از همدیگر هستند که علایم مشابه و یکسانی با همدیگر دارند. سرماخوردگی یک عفونت خفیف مربوط به دستگاه تنفسی فوقانی گلو، بینی و سینوس ها است که از ویروس های متعلق به گروه رینوویروس ناشی می شود اما سرماخوردگی می تواند در اثر سایر ویروس ها هم ایجاد شود که معمولا بی ضرر است. به طور کلی سرماخوردگی می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: بدن درد عطسه سرفه تب بالا خارش چشم آبریزش بینی یا بینی مسدود شده اما سرماخوردگی می تواند منجر به ناراحتی و مانند، انسداد و درد گوش شود. حتی در بعضی مواقع، سرماخوردگی ممکن است سینوس ها را مسدود کند و منجر به عفونت سینوس ها هم شود. می تواند ناشی از عفونت شدید گلو باشد. در بیشتر مواقع علت اصلی گلو تشخیص داده نمی شود اما برخی از باکتری ها یا ویروس ها ممکن است منجر به بروز عفونت گلو شوند. عفونت گلو می تواند نتیجه آلرژی یا آلودگی و همچنین برخی از بیماری های داخلی دیگر باشد. بیماری مینیر یکی از علایم ناهنجاری در گوش داخلی است که وظیفه تعادل و شنوایی را برعهده دارد. این بیماری به طور کلی فقط یک گوش را درگیر می کند. از هر نفر بیمار در سراسر جهان به این بیماری مبتلا می شوند. موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی تخمین می زند . % آمریکایی ها به این بیماری مبتلا هستند. علایم بیماری ممکن است برای چند سال فروکش کند و در دوره های ناگهانی یا پشت سر هم ظاهر شود. سایر علایم بیماری مینیر، عبارتند از: از بین رفتن تعادل از دست دادن شنوایی در گوش آسیب دیده احساس پر بودن در گوش آسیب دیده و درد علت قطعی بیماری M ni re ناشناخته است. دانشمندان فکر می کنند که ممکن است با اختلاط مایعات درون گوش یا سطح مایعات در گوش مرتبط باشد. دارو درمانی می تواند در تسکین علایم مانند سرگیجه موثر باشد. همچنین محدود کردن مصرف نمک و استفاده از سمعک می تواند در مدیریت علایم این بیماری موثر باشد. یک بیماری مزمن یا طولانی مدت است که باعث التهاب می شود. بیماری کرون می تواند دردناک، ناتوان کننده و گاهی اوقات خطر جدی داشته باشد. بیماری کرون می تواند بر روی هر قسمت از روده، از دهان تا انتها تا مقعد، ت ثیر بگذارد. با این حال، در بیشتر موارد، قسمت تحتانی روده کوچک ایلیوم را تحت ت ثیر قرار می دهد. بیماران مبتلا به کرون نیز ممکن است از ناشنوایی شدید رنج ببرند. در برخی موارد کم شنوایی در هر دو گوش و بدون هیچ گونه نشانه ای از بیماری روده در مبتلا یان به بیماری کرون دیده می شود. بر اساس علایم مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، ناراحتی و مشکلات گوش ممکن است همزمان با ابتلا فرد به رخ دهند و حتی در برخی موارد احتمال دارد منجر به کاهش شنوایی شود که در موارد نادر این کاهش شنوایی می تواند دایمی باشد. بر همین اساس مبتلایان به اوریون حتما باید بعد از بیماری تست شنوایی سنجی انجام دهند. اوریون یک بیماری ویروسی مسری است که در اثر ویروس اوریون ایجاد می شود و به پارامیکسیوویروس نیز معروف است. اوریون بر روی غده پاروتید که همان غده بزاقی اولیه است در جلوی و زیر گوش ت ثیر می گذارد. بررسی ها نشان داده که ارتباط تنگاتنگی بین ویروس سرخک و یک بیماری گوش به نام اتواسکلروز وجود دارد. Otosclerosis . کاهش شنوایی همچنین با مننژیت همراه است. کاهش شنوایی در کودکان مبتلا به باکتریایی و همچنین مبتلایان به مننژیت ویروسی گزارش شده است. در برخی موارد ممکن است مننژیت به خودی خود درمان شود، اما در موارد دیگر می تواند خطرناک باشد. مننژیت التهاب غشای پوشاننده مغز و نخاع است که این التهاب عمدتا در اثر عفونت های باکتریایی و ویروسی ایجاد می شود. در بعضی مواقع، میکروب های خاص، قارچ ها، انگل ها یا حتی شرایطی مانند سرطان، آسیب مغزی یا جراحی می توانند منجر به مننژیت شوند. علایم احتمالی مننژیت شامل موارد زیر است: عدم اشتها بثورات پوستی تب شدید ناگهانی حساس شدن به نور بیدار شدن از خواب یا خواب آلودگی سردردهای غیرمعمول همراه با صدای تکان دهنده یا تند در گوش که به صورت وزوز ضربان دار به نظر می رسد می تواند نشان دهنده مشکلات عروقی قلبی باشد. این با وزوز گوش معمولی فرق دارد و ممکن است شبیه صدای خروشان، کلیک یا صدای خفه کننده به نظر برسد و روی هر دو گوش ت ثیر بگذارد. علایم اصلی این وضعیت، صدای ضربان قلب است که در گوش ها شنیده می شود. دلایل این علایم می تواند نشان دهنده مشکلات گردش خون است باشد. برای درمان این نوع وزوز گوش، باید علت اصلی آن به درستی تشخیص و به موقع درمان شود. تغییر در سطح هورمون و نیز می تواند باعث مشکلات مربوط به گوش شود. برخی از مسایل هورمونی مانند مشکلات تیرویید در زنان و مردان ممکن است رخ دهد. با این حال، عدم تعادل در هورمون های زنانه می تواند باعث اختلالات گوش در زنان شود. وزوز گوش معمولا در مبتلایان به اختلالات تیروییدی دیده می شود. اختلال در تیرویید می تواند منجر به بروز علایمی مانند سطح پایین انرژی، افزایش وزن و افسردگی شود. علایم اختلال در تیرویید به نوع آن بستگی دارد و فرد باید برای تشخیص درست حتما به پزشک مراجعه کند. عدم تعادل هورمونی در خانمها همچنین می تواند منجر به بروز مشکلات گوش مانند اختلالات دهلیزی شود. تغییرات هورمونی در زنان می تواند منجر به بروز علایم مختلف شود. برخی از علایم گوش داخلی مانند کاهش شنوایی، سرگیجه، افزایش وزوز گوش، پر بودن صدا و فشار گوش ممکن است به عدم تعادل هورمونی زنان مرتبط باشد. این علایم و شرایط ایجاد کننده آنها در افراد مختلف متفاوت است. نورونیت وستیبولار یا نوروییت نوعی اختلال است که می تواند باعث شود. این شرایط به دلیل التهاب عصب دهلیزی است که تعادل را کنترل می کند رخ می دهد علایم نوریت وستیبولار شامل حملات ناگهانی سرگیجه است که می تواند به مدت تا روز ادامه داشته باشد. به دنبال آن ممکن است فرد برای چند هفته سرگیجه خفیف تر، استفراغ و نیستاگموس (حرکت سریع تکان دهنده چشم در یک جهت) را تجربه کند. مصرف دارو می توانند علایم سرگیجه و همچنین استفراغ را کاهش دهد. تومورهای مغزی کاهش شنوایی اغلب با مرتبط است. برخی از علایم شایع دیگر تومور مغز شامل سردرد، تشنج، از دست دادن کنترل حرکتی، از دست دادن بینایی، خستگی، افسردگی و تغییرات رفتاری است. سه نوع وجود دارد که با سه قسمت اصلی گوش مطابقت دارد: عفونت گوش بیرونی که بعنوان otitis externa یا گوش شناگر شناخته می شود، به دلیل آب موجود در گوش بعد از شنا یا استحمام اغلب به عنوان خارش گوش شروع می شود. در این شرایط ممکن است گوش دردناک، حساس، قرمز و متورم شود. اوتیت مدیا یا عفونت گوش میانی هنگامی رخ می دهد که مایع در پشت پرده گوش باعث برآمدگی آن شود. این اختلال با علایمی مانند درد و احساس پر بودن در گوش همراه است که نیاز به تخلیه مایعات دارد. درمان عفونت گوش داخلی به نوع آن بستگی دارد، اما عفونت گوش بیرونی و میانی معمولا به تجویز آنتی بیوتیک نیاز دارند. برای کنترل علایم ممکن است از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهاب استفاده شود. به طور طبیعی موم گوش برای روانکاری و محافظت از گوش در برابر باکتری ها مفید و موثر است که معمولا در داخل مجرای گوش ترشح می شود، اما سرانجام با حرکات جویدن و سایر حرکات فک به بیرون رانده می شود. بیشتر افراد نیازی به تمیز کردن گوش های خود ندارند اما در برخی موارد ترشح بیش از حد موم می تواند منجر به انسداد مجرای گوش شود. در افرادی که عادت دارند بیش از حد گوش خودشان را با گوش پاک کن تمیز کنند خطر انسداد مجرا گوش و سخت شدن موم گوش وجود دارد. انسداد مجرای گوش می تواند منجر به عوارضی مانند سوزش، بوی بد و کم شنوایی شود. در عین حال، انسداد در مجرای گوش ممکن است کار متخصصان را برای نظارت بر سایر اندامها و تشخیص مشکلات دشوار کند. |
عوامل بسیاری از جمله سابقه خانوادگی و سن در بروز سردرد برای زنان و مردان، نقش دارد. با این حال، زنان اغلب متوجه ارتباط بین سردرد و تغییرات هورمونی خودشان می شوند که اصولا به سردردهای هورمونی معروف هستند. هورمون های استروژن و پروژسترون نقش مهمی در تنظیم چرخه قاعدگی و بارداری دارند و همچنین ممکن است وضعیت شیمیایی مربوط به سردرد در مغز را تحت ت ثیر قرار دهند. ثابت بودن سطح استروژن ممکن است سردردها را بهبود بخشد، اما متغیر بودن سطح آن می تواند باعث شدیدتر شدن سردرد شود. می تواند در اثر بسیاری از عوامل از جمله ژنتیک و محرک های غذایی ایجاد شود. در خانم ها، میزان نوسان هورمون عامل مهمی در بروز سردردهای مزمن و میگرن قاعدگی است. سطح هورمون در چرخه قاعدگی، بارداری و تغییر می کند و همچنین تحت ت ثیر قرص های ضدبارداری و روش های جایگزینی هورمون قرار می گیرد. انواع مختلفی از داروها و سایر روش های درمانی برای تسکین سردردها استفاده می شود. زنانی که سردرد هورمونی را تجربه می کنند، اغلب در یا به محض یایسگی سردرد آن ها تسکین می یابند. انواع و دلایل مختلفی از سردرد وجود دارد، اما فقط دو مورد از آنها می تواند به چرخه قاعدگی مرتبط باشد. این یک نوع سردرد بسیار رایج است که اغلب در هر دو طرف سر احساس می شوند. برخی از زنان در طول دوره قاعدگی خود سردردهایی مشابه با نوع تنشی را تجربه می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوعی اختلال با سردردهای مشخص است که می تواند ناتوان کننده باشد. سردردهای میگرنی معمولا بسیار شدید هستند و در یک طرف سر احساس می شوند. میگرن می تواند عوارض جانبی دیگری مانند احساس تهوع، استفراغ، وخیم تر شدن فعالیت طبیعی و حساسیت به نور یا صدا داشته باشد. برخی از افرادی که به بیماری میگرن مبتلا هستند ممکن است علایم اورا مانند علایم بینایی یا حسی را تجربه کنند که قبل یا در حین حمله رخ می دهد و این می تواند نشانه از بروز سردرد میگرنی باشد. احتمالا زنان سه برابر بیشتر از مردان حداقل یک میگرن را در طول سال تجربه می کنند، که محققان فکر می کنند به دلیل ت ثیر هورمون های مرتبط با، به ویژه استروژن است. تصور می شود میگرن قاعدگی در اثر افت هورمون ها قبل از شروع دوره ایجاد می شود. درصد کمی از زنان در شروع دوره خود سردرد میگرنی را تجربه می کنند. این میگرن اغلب طولانی تر است و نسبت به میگرن که در مواقع دیگر اتفاق میفتد بیشتری دارد و معمولا با علایم اورا همراه نیست. میگرن که فقط با شروع دوره قاعدگی ایجاد می شود به میگرن خالص قاعدگی معروف است. بروز سردردها به ویژه سردردهای میگرنی با هورمون زنانه استروژن مرتبط است. استروژن مواد شیمیایی موجود در مغز را کنترل می کند که بر احساس درد ت ثیر می گذارد. می تواند باعث سردرد شود. سطح هورمون به دلایل مختلف تغییر می کند، از جمله: سطح استروژن و پروژسترون قبل از قاعدگی به پایین ترین سطح خود می رسد. میزان استروژن در دوران بارداری افزایش می یابد، بر همین اساس در بسیاری از خانم ها، سردردهای هورمونی در دوران بارداری از بین می روند. با این حال، برخی از خانم ها اولین میگرن خود را در دوران بارداری اولیه تجربه می کنند که پس از سه ماهه اول تسکین می یابند. سطح استروژن پس از، به سرعت کاهش می یابد. نوسان سطح هورمون در perimenopause (سال های منتهی به یایسگی) باعث سردرد های بیشتری در خانم ها می شود. تقریبا دو سوم زنانی که میگرن را تجربه می کنند می گویند با رسیدن به یایسگی علایم آنها بهبود می یابد. اما در برخی از زنان در این دوران میگرن بدتر می شود که ممکن است به دلیل استفاده از روش های جایگزینی هورمون باشد. قرص های ضد بارداری و جایگزینی می توانند باعث بالا رفتن سطح هورمون شوند. زنانی که میگرن آن ها در نتیجه تغییرات هورمونی در هنگام مصرف قرص به وجود می آیند، معمولا در هفته آخر چرخه قاعدگی، دچار میگرن می شوند. تصور می شود ژنتیک در میگرن مزمن نقش دارد. علاوه بر آن، ترکیبی از عوامل می توانند در بروز آن نقش داشته باشند، مانند: استرس محصولات سویا مصرف زیاد کافیین تغییرات شدید آب و هوا حذف وعده های غذایی شیرین کننده های مصنوعی خوابیدن خیلی زیاد یا خیلی کم چراغ های شدید، صداها یا بوها مشروبات الکلی، به ویژه شراب قرمز گوشت فرآوری شده، سوسیس ها و ماهی دودی مونو سدیم گلوتامات ( MSG ) ، تقویت کننده طعم دهنده علامت اصلی سردرد هورمونی، سردرد یا میگرن است. علاوه بر آن بسیاری از خانم ها علایم دیگری را تجربه می کنند که می تواند به پزشکان در تشخیص سردرد هورمونی کمک کند. میگرن دردی است که از یک طرف سر شروع می شود. همچنین ممکن است باعث حساسیت به نور و حالت تهوع یا استفراغ شود. علایم دیگر سردردهای هورمونی، عبارتند از: آکنه یبوست خستگی درد مفاصل کاهش ادرار از دست دادن اشتها هوس مصرف الکل، نمک یا شکلات سطح استروژن در اوایل بارداری به سرعت بالا می رود و در کل حاملگی بالا باقی می ماند. میگرن اغلب در دوران بارداری بهبود می یابد یا حتی از بین می رود. با این حال، سردردهای تنشی معمولا بهبود نمی یابند، زیرا تحت ت ثیر تغییرات هورمونی قرار نمی گیرند. بسیاری از داروهای سردرد ممکن است اثرات مضر یا ناشناخته بر روی کودک در حال رشد داشته باشد. همراه با استرس، عادات غذایی نامنظم و کمبود خواب ممکن است باعث سردرد مجدد شود. زنانی که قصد باردار شدن دارند و یا فکر می کنند که ممکن است باردار باشند یا خانم های شیرده، بهتر است در مورد و با پزشک مشورت کنند. برخی از داروهای سردرد ممکن است به رشد کودک آسیب برساند. اگرچه زنان باید در مورد داروهای که برای سردرد می خورند در هنگام شیردهی احتیاط کنند، اما احتمالا پزشک می تواند در تعیین نوع دارو در شیردهی به آن ها کمک کرده و دارو های دیگری را پیشنهاد کند. برای برخی از زنان، میگرن به محض پایان دوره قاعدگی و شروع یایسگی بهبود می یابد، اما سردردهای تنشی اغلب در این دوره بدتر می شوند. زنانی که سردردهای آن ها بعد از یایسگی ادامه پیدا می کنند، به احتمال زیاد باید به مصرف داروهای خود ادامه دهند و از سایر روش های درمانی نیز استفاده کنند. سردردها، گاه عارضه روش های هورمونی ضد بارداری هستند به طوری که مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی میگرن را تحت ت ثیر قرار داده و تا % سردرد را در مبتلایان افزایش می دهد. سردردهای استروژن نوعی از سردردهایی است که افراد هنگام مصرف قرص های ضدبارداری تجربه می کنند. این نوع سردرد معمولا طی روز از بین می رود، اما در چرخه بعدی برمی گردد. بسته به سن و سایر عوامل خطر، ممکن است استفاده از برخی از سایر روش ها بی خطر باشند. به افرادی که میگرن مبتلا به اورا هستند توصیه نمی شود از داروهای ضد بارداری هورمونی ترکیبی (مانند قرص، حلقه یا لکه) استفاده کنند، چون ابتلا به میگرن با اورا یک عامل خطر برای تجربه است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده ( CDC ) توصیه می کنند افرادی که میگرن مزمن دارند از اشکال خاص پیشگیری از بارداری بی خطر استفاده کنند، از جمله: ایمپلنت قرص های پروژسترون هر نوع پیشگیری از بارداری اضطراری دستگاه داخل رحمی هورمونی یا مسی افرادی که میگرن بدون اورا تجربه می کنند، می توانند از قرص های ضد بارداری هورمونی نیز استفاده کنند. اما ممکن است به افرادی که سایر عوامل خطر سکته مغزی مانند سن زیاد دارند یا سیگاری هستند توصیه شود که از کنترل هورمونی ترکیبی استفاده نکنند. افرادی که سردرد غیر میگرنی دارند، هیچ محدودیتی در کنترل هورمونی هنگام تولد ندارند. به طور کلی میگرن می تواند با بروز برخی عوارض مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب همراه باشد. خانم هایی که سردردهای مکرر هورمونی دارند یا میگرن قاعدگی نیز دارند ممکن است در معرض بروز این عوارض قرار بگیرند. داروهای ضد بارداری خوراکی و استروژن برای بسیاری از زنان بی خطر است، اما در برخی موارد ممکن است با خطر سکته مغزی و لخته شدن خون همراه باشد. زنان با فشار خون بالا یا سابقه خانوادگی سکته مغزی به ویژه در معرض خطر هستند. در صورت بروز سردرد ناگهانی، شدید و علایم زیر بهتر است به پزشک مراجعه شود: راش سرگیجه گرفتگی گردن علایم شدید دیگر هرچه زودتر درمان سردرد خود را شروع کنید، احتمال تسکین آن بیشتر خواهد بود. برای تسکین سردرد های هورمونی، می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: محلی را که احساس درد می کنید، ماساژ دهید. برای پیشگیری از کم آبی بدن، مقدار زیاد آب بنوشید. تغییرات آب و هوایی، گرما و سرما می توانند منجر به میگرن و سردرد شود. در مورد گرمای شدید و قرار گرفتن در معرض آفتاب بیش از حد احتیاط کنید، زیرا خستگی و کم آبی باعث سردرد نیز می شود. برای افرادی که سردرد میگرنی را تجربه می کنند، نور و صدا می تواند علایم میگرنی را تشدید کند. در یک اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید. استرس می تواند منجر به بروز میگرن و سردرد شود. به همین دلیل، تکنیک های مدیریت استرس را یاد بگیرد و سطح استرس خود را با این تکنیک ها کاهش دهید. از آنجا که خستگی و اختلالات خواب با میگرن و بروز سردرد ارتباط دارد زنان مبتلا به سردرد های هورمونی بهتر است سعی کنند که خواب کافی داشته باشند. زنانی که معمولا صبح ها بعد از بیدار شدن از خواب دچار سردرد می شود، برای بررسی به پزشک مراجعه کنند. کاهش سطح استروژن درست قبل از پریود ممکن است منجر به بروز سردرد در زنان شود. بسیاری از زنان مبتلا به میگرن قبل از یا در دوران قاعدگی سردرد گزارش می دهند. میگرن مربوط به قاعدگی ممکن است از چند طریق درمان شود. درمان های اثبات شده برای میگرن اغلب برای درمان میگرن قاعدگی موثر است. آنها شامل موارد زیر هستند: طب سوزنی می تواند سردرد را بهبود بخشد. برای کاهش و مدیریت استرس، تمرینات آرامشی را امتحان کنید. این داروها ممکن است بلافاصله پس از شروع سردرد، درد را تسکین دهند. بیوفیدبک ممکن است با کمک به شما در نظارت بر نحوه واکنش بدن به استرس، سردردهای هورمونی را بهبود بخشد. یک پارچه سرد یا یک بسته یخ را روی ناحیه دردناک روی سر یا گردن خود نگه دارید. بسته یخ را در یک حوله بپیچانید تا از پوست خود محافظت کنید. برخی از داروها بر درمان حاد سردرد تمرکز می کنند و اصولا پس از شروع سردرد یا حمله میگرنی مصرف می شوند، این داروها، عبارتند از: شواهد نشان می دهد که می تواند درد میگرن را تسکین دهد. این دارو برای معالجه هر دو میگرن حاد قاعدگی و همچنین میگرن بی ارتباط با چرخه قاعدگی مورد استفاده قرار می گیرد و داروهای خاص میگرنی هستند که می توانند شدت حمله میگرن را کاهش دهند. نوعی از مسکن ها و داروهای ضد التهابی هستند که بسیاری از آنها بدون نسخه در دسترس می باشند. ایبوپروفن و کتوپروفن نسبت به دارونما در ت ثیر سردردهای تنشی تاثیر بیشتری دارند. استامینوفن (پاراستامول) ، باعث تسکین درد مشابه می شود. برای زنانی که دوره های منظم قاعدگی دارند، پزشک می تواند دارو تجویز کند. مصرف این دارو ها چند روز قبل از دوره قاعدگی شروع می شود و تا دو هفته ادامه می یابد. در زنانی که در طول چرخه ماهانه خود چندین سردرد ناتوان کننده را تجربه می کنند، پزشک مصرف دارو های NSAID را تجویز می کند. در زنانی که در طول چرخه قاعدگی میگرن دارند و یا دوره های نامنظمی را تجربه می کنند، پزشک ممکن است مصرف روزانه دارو را توصیه کند. داروهای روزانه ممکن است شامل مسدود کننده های بتا، ضد تشنج، مسدود کننده کانال کلسیم، ضد افسردگی یا منیزیم باشد. علاوه بر آن پزشک برای جلوگیری از بروز سردرد، به ویژه در صورتی که سایر داروها موثر نباشند، تزریق ماهانه یک پپتید را می تواند تجویز کند. البته پزشکان برای تجویز دارو، سایر شرایط و وضعیت پزشکی بیمار را در نظر می گیرند. اگر استفاده از دارو تاثیری بر روند تسکین سردرد نداشته باشد، پزشک ممکن است هورمون درمانی را تجویز کند. از قرص های ضد بارداری معمولا برای کاهش سردردهای هورمونی استفاده می شود. پزشکان به طور معمول مصرف دارو را به مدت سه تا شش ماه توصیه می کنند. |
بارداری می تواند با سردرد همراه باشد. اما در سردرد دوران بارداری بسیاری از خانم ها سردردهای شدیدی دارند که به طور مکرر اتفاق می افتد. زنانی که سردرد تنشی یا میگرن دارند، یا سردرد خواب یا اشتها آنها را مختل کرده باید برای درمان و تشخیص علت درد به پزشک مراجعه کنند. علاوه بر آن، برخی راهکارهای مانند تغییر رژیم غذایی و مدیریت استرس می توانند در تسکین سردرد در دوران بارداری موثر باشند. بررسی های پزشکی نشان می دهند که درصد زنان در دوران بارداری خود سردرد دارند. اگر چه نوع سردرد در این دوران می تواند با سردردهای دیگر متفاوت باشد، اما بیشتر سردردها در مضر نیستند. بدن زن در دوران بارداری چندین تغییر سریع و شدید را تجربه می کند که ممکن است منجر به چند علایم مختلف شود. یک علامت شایع در دوران بارداری است. علت دقیق سردرد در دوران بارداری ممکن است براساس سه ماهه متفاوت باشد. در بعضی موارد، سردرد ممکن است نشانه سایر مشکلات سلامتی در دوران بارداری باشد. زنان باردار بهتر است در مورد هرگونه سردردی که در طول، قبل و بعد از بارداری دارند با پزشک خود مشورت کنند و جزییات سردرد خودشان را همراه با دیگر علایمی که تجربه می کنند یادداشت کنند. انواع سردردهای دوران بارداری سردرد در دوران بارداری محرک های زیادی دارد، به این معنی که آنها می توانند در هر زمانی به وجود بیایند. بیشتر سردردها در دوران بارداری سردردهای اصلی یا اولیه هستند، یعنی آنها به خودی خود اتفاق میفتد و نشانه یا علامت اختلال دیگر یا عارضه در بارداری نیستند. بسیاری از خانم ها، حتی زنانی که قبلا سردردهای روزمره زیادی را تجربه نکرده اند، در دوران بارداری ممکن است دچار آن ها شوند. اکثریت قریب به اتفاق سردردهای حاملگی "اصلی" هستند یعنی دلیل خاصی ندارند و نگران کننده نیستند. سردردهای اولیه، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سردردهای تنشی شایع ترین نوع سردرد در دوران بارداری است. در حقیقت، یک بررسی در سال در مجله سردرد و درد خاطرنشان می کند که از بارداری ها اتفاق می افتد. سردردهای خوشه ای باعث ایجاد یک درد شدید "ضربات"، به طور معمول در یک طرف سر و اطراف چشم می شوند. همچنین ممکن است فرد به برخی علایم دیگر مانند احتقان بینی، آبکی چشم یا تورم در ناحیه توجه کند. درصد سردردهای تنش در دوران بارداری سردردهای تنشی هستند. برخی از زنان با سابقه میگرن در دوران بارداری حملات میگرنی کمتری دارند. سردردهای ثانویه از عوارض دوران بارداری مانند ناشی می شوند. درد سردرد در زنان باردار مختلف، متفاوت می باشد و ممکن است زنان باردار درد را به صورت زیر تجربه کنند: درد مبهم درد ضربان دار درد شدید از یک یا هر دو طرف سر درد شدید پشت یک یا هر دو چشم درد میگرنی همچنین ممکن است با علایم زیر همراه باشد: استفراغ حالت تهوع دیدن خطوط یا نور چشمک زدن طبق معمول، علت اصلی سردرد در دوران بارداری تغییرات هورمونی هستند که در بدن زنان باردار رخ می دهند. سایر دلایل سردرد ممکن است خستگی حاملگی، تنش، افزایش گرسنگی در دوران بارداری، استرس جسمی یا عاطفی، پرخوری، احتقان سینوس یا آلرژی (حساسیت در بارداری افزایش می یابد) یا ترکیبی از همه این موارد باشد. سردردهای تنشی در سه ماهه اول بارداری شایع هستند زیرا بدن در این شرایط دچار چندین تغییر شده است که برخی از این تغییرات ممکن است باعث سردرد شوند، از جمله: تغییر وزن تغییرات هورمونی افزایش حجم خون علل عمده درد سردرد در سه ماهه اول بارداری نیز شامل موارد زیر است: کمبود خواب تغذیه ضعیف تغییر در بینایی کمبود آب بدن تهوع و استفراغ حساسیت به نور فعالیت بدنی خیلی کمی علاوه بر این، یک زن باردار ممکن است برخی غذاهای محرک داشته باشد که باعث تحریک یا علایمی مانند سردرد می شوند. این غذاهای محرک ممکن است در بین افراد متفاوت باشد. غذاهای معمول که ممکن است در بعضی از افراد سردرد ایجاد کند، عبارتند از: پنیر لبنیات شکلات گوجه فرنگی سردرد در سه ماهه دوم و سوم بارداری ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله: رژیم غذایی وزن اضافی خواب خیلی کم فشار عضلانی و سفتی سردرد در سه ماهه دوم یا سوم بارداری می تواند نشان دهنده فشار خون بالا باشد. تا درصد زنان باردار تا ساله در ایالات متحده دارای فشار خون بالا هستند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) هشدار می دهد که این بیماری قابل درمان می تواند برای مادر و نوزاد عوارض جدی ایجاد کند. فشارخون بالا در دوران بارداری بعد از هفته بارداری شایع است. فشار خون بالا در زنان باردار می تواند خطر ابتلا به برخی بیماری ها را افزایش دهد، از جمله: سکته افتادگی جفت کاهش جریان اکسیژن به کودک زایمان زودرس، قبل از هفته پزشک ممکن است برای درمان فشار خون بالا در دوران بارداری دارو تجویز کند. علاوه بر آن، زنان باردار باید مصرف نمک خود را کاهش دهند و فیبر بیشتری به رژیم روزانه خود اضافه کنند. ورزش منظم نیز برای کمک به تعادل فشار خون بسیار مهم است. سایر دلایل سردرد در دوران بارداری شامل عفونت های شایع و بیماری های جدی تر هستند: سکته خون ریزی عفونت سینوس فشار خون پایین لخته شدن خون بیماری های قلبی یا پزشک ممکن است آزمایشات و اسکن را برای یافتن علت سردرد تجویز و مراحل زیر را در زنان باردار انجام دهند: اسکن قلب یا سر آزمایش قند خون کنترل فشار خون تجویز آزمایش خون سونوگرافی سر و گردن تست بینایی و بررسی سلامت چشم سردرد در دوران بارداری شایع است و اکثر زنان در سه ماهه اول بارداری سردرد تنشی دارند که ناشی بدن در کوتاه مدت است. اما سردرد در دوره دوم و سوم بارداری ممکن است به دلایل دیگر اتفاق بیفتد. برخی از دلایل سردرد در اواسط تا اواخر بارداری می توانند جدی باشند. فشار خون بالا یک دلیل جدی برای سردرد در دوران بارداری است. زنان باردار در صورت ابتلا به سردرد باید با پزشک خود مراجعه کنند و هر گونه سابقه‌شخصی یا خانوادگی میگرن، فشار خون بالا، تشنج یا را به پزشک خود اطلاع دهند. علاوه بر آن، تمام داروها و روند های درمانی را دقیقا طبق تجویز پزشک پیشگیری کنند. دلایل سردرد در دوران بارداری با مراقبت صحیح قابل درمان و یا قابل پیشگیری است. در حالی که برخی از سردردها اجتناب ناپذیر هستند، چند راهکار برای جلوگیری از بروز آنها وجود دارد که زنان باردار می توانند این راهکارها را در نظر بگیرند، از جمله: کاهش ناچیز قند ناشی از حذف وعده های غذایی می تواند باعث سردرد شود. علاوه بر آن، خوردن شیرینی های زیادی هم ممکن است در بروز سردرد دخالت داشته باشد. بنابراین زنان باردار باید رژیم غذایی مناسب و منظم را رعایت کنند. داشتن استراحت کافی خصوصا در سه ماهه اول و سوم بسیار مهم است، چون اکثر زنان در این دوره ها احساس خستگی زیاد می کنند. اما زنان بهتر است در این دوره ها زیاد نخوابند. برخی غذاها (از جمله شکلات، پنیر، بستنی و گوشتهای فرآوری شده) می توانند باعث سردرد شوند. اما زنان باردار می توانند با پیگیری و یادداشت رژیم غذاهای که می خورند و تطبیق آن ها با الگوی سردرد خودشان، غذاهای محرکی که منجر به بروز سردرد آن ها می شود را شناسایی کرده و از مصرف آن ها در بارداری پرهیز کنند. قطع سریع و ناگهانی کافیین در می تواند باعث سردرد شود. برای این کار زنان بهتر است مصرف کافیین خود را اول به نصف کاهش داده و یا آن را با چای و یا شیر جایگزین کنند. نور خانه می تواند در بروز سردرد در دوران بارداری موثر باشد. روشنایی فلورسنت و فضاهای بدون پنجره می تواند باعث سردرد شود. زنانی که نسبت به سر و صدا زیاد حساس هستند، بهتر است در مورد کاهش آلودگی صوتی و راهکارهای کاهش آن، اقداماتی را در نظر بگیرند. در مورد اقدامات خود برای کاهش سر و صدای اضافی در محل کار هم با رییس خود مشورت کرده و یا در صورت امکان درخواست انتقال به منطقه ساکت تر کنند. زنان باردار باید قبل از مصرف منظم داروهای سردرد در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کرده و از مصرف و ایبوپروفن در دوران بارداری خودداری کنند، چون این داروهای تسکین دهنده درد می توانند برای کودک در حال رشد به خصوص در سه ماهه اول مضرر باشند. در بسیاری از خانم ها استامینوفن در دوران بارداری بلامانع می باشد. با این حال، برخی بررسی ها نشان می دهد که استامینوفن می تواند اثرات سوء داشته باشد. بسیاری از اقدامات بی خطر در بارداری وجود دارد که زنان باردار می توانند برای پیشگیری و مقابله با شایع ترین سردردهای حاملگی از آنها استفاده کنند: چند دقیقه در اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید. اگر در محل کار هستید، سعی کنید چشم های خود را ببندید و به مدت دقیقه پای خود را بلند کنید. یا در حالی که استراحت کنید، یک بسته یخ یا کمپرس سرد را به مدت دقیقه در پشت گردن خود بگذارید. سعی کنید با استفاده از مرطوب کننده های هوا، هوای اطراف را مرطوب کنید. علاوه بر آن، نوشیدن مایعات فراوان، به خصوص چای گیاهی داغ یا آبگوشت می تواند تاثیر داشته باشد. پزشک می تواند داروهای جایگزین برای درمان سردرد در دوران بارداری تجویز کند. اما برخی راهکارهای خانگی برای سردرد وجود دارند، از جمله: بسته یخ استراحت کردن کیسه های آب گرم ورزش و حرکات کششی نوشیدن مقدار زیادی آب روغن های اساسی مانند نعناع، رزماری و بابونه |
هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سعی کنید لوبیا، نخود فرنگی، عدس، پالس و نخود را در رژیم خود بگنجانید غلات فرآوری نشده مانند نان سبوس دار، برنج قهوه ای، جو دوسر یا ماکارونی گندم سبوس دار مصرف کنید مصرف روغن های سالم مانند روغن زیتون می تواند تاثیر زیادی در روند درمان داشته باشد. آجیل، دانه ها، آووکادو و زیتون همچنین حاوی غلظت بالایی از چربی های سالم هستند هفته ای دو بار ماهی را به عنوان وعده غذایی خود انتخاب کنید. تخم مرغ و گوشت مرغ های بدون چربی مانند مرغ و بوقلمون بدون پوست نسبتا برای شرایط بیماری کبد چرب مناسب هستند مبتلایان بهتر است برای درمانی بیماری خود انواع مختلف میوه و سبزیجات را در رژیم غذایی خود در نظر بگیرند، از جمله انواع توت ها، سیب، پرتقال، موز، خرما، انجیر، خربزه، سبزیجات برگ، کلم بروکلی، فلفل، سیب زمینی شیرین، هویج، کدو حلوایی، خیار، بادمجان و گوجه فرنگی را امتحان کنید نوشیدن قهوه آب نبات بستنی غلات شیرین نوشیدنی های ورزشی نوشیدنی های انرژی زا محصولات لبنی شیرین شده، مانند ماست های طعم دار کالاهای پخته شده، مانند کیک، کلوچه، دونات، شیرینی و کیک برای تشخیص اینکه آیا یک بسته بندی غذایی حاوی شکر اضافه شده است، لیست مواد موجود در بسته بندی محصول را بخوانید. عسل ملاس شربت نیشکر شیرین کننده ذرت کنسانتره آب میوه شربت ذرت با فروکتوز بالا چربی های اشباع شده در گوشت و محصولات لبنی پرچرب یافت می شوند چربی های ترانس اغلب در کالاهای پخته شده فرآوری شده، کراکر و مواد غذایی سرخ شده یافت می شوند زردچوبه خار خار رسوراترول چای سبز |
سیستم گردش خون که به آن سیستم قلبی عروقی نیز گفته می شود، از قلب و عروق خونی تشکیل شده است که در سراسر بدن جریان دارد. این سیستم ماده مغذی و اکسیژن را به تمام سلول های بدن منتقل می کند. همراه با سیستم قلبی عروقی، سیستم گردش خون در مقابله با بیماری ها، حفظ دمای طبیعی بدن، برقراری تعادل شیمیایی مناسب برای ت مین هموستاز بدن یا تعادل بین تمام سیستم های بدن به آن کمک می کند. بیماری های مختلفی می توانند این روند پیچیده توزیع خون در بدن را مختل می کنند. ما در این مقاله سعی کردیم شایع ترین بیماری های قلبی عروقی را مورد بررسی قرار دهیم. بسیاری از آنها به هم پیوسته اند، به این ترتیب که برخی از این بیماری ها منجر به بروز بیماری های شدیدتر می شوند. سیستم قلبی و عروقی از چهار مولفه اصلی تشکیل شده است: قلب یک اندام عضلانی است که تقریبا به اندازه یک مشت بسته می باشد. قلب در مرکز قفسه سینه، کمی متمایل به سمت چپ قرار دارد. قلب از چهار حفره (دهلیز چپ، دهلیز راست، بطن چپ، بطن راست) تشکیل شده که این حفره ها با یکدیگر به طور هماهنگ کار کرده و خون را به سمت کل بدن پمپاژ می کنند. سرخرگ و یا شریان ها خون غنی از اکسیژن را از قلب به سمت کل بدن حمل می کنند. ورید و یا سیاهرگ ها خون فاقد اکسیژن را از اندام ها به سمت قلب باز می گردانند. خون به سیستم حمل ونقل بدن معروف است که هورمون ها، مواد مغذی، اکسیژن، آنتی بادی ها و سایر موارد مهم را در سراسر بدن منتقل می کند. سه نوع گردش خون مختلف وجود دارد که به طور منظم در بدن اتفاق میفتد: این سیستم، خون بدون اکسیژن را از قلب به ریه ها می برد و خون اکسیژن دار شده را به قلب باز می گرداند. گردش خون سیستمیک که خون اکسیژن دار را از قلب به بدن می رساند و خون بدون اکسیژن را به قلب بر می گرداند. گردش خون کرونر خون مورد نیاز برای عضله قلب را فراهم می کند تا بتواند عملکرد درست و مناسبی داشته باشد. مرگ قسمتی از ماهیچه های قلبی که در اثر قطع خونرسانی رخ می دهد. معمولا هنگامی که شریان تامین‌کننده عضله قلب توسط یک لخته خون مسدود شود، خونرسانی به قلب قطع می‌شود. افرادی که سیگار می کشند، دیابت دارند، با شرایط خود ایمنی مبارزه می کنند یا از داروهای غیرمجاز استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر حمله قلبی قرار دارند. فقط یک چهارم بیمارانی که دچار حمله قلبی می شوند زنده می مانند. بر همین اساس به نظر می رسد هر ثانیه یک آمریکایی دچار حمله قلبی می شود. یک وضعیت جدی است. در آن قلب نمی تواند به اندازه کافی خون را از طریق سیستم گردش خون برای بخش های مختلف بدن پمپ کند. نارسایی احتقانی قلب بدان معنا نیست که قلب شما متوقف شده است. بلکه قلب به راحتی نمی تواند نیازهای بدن را برآورده کند و در تامین خون در بدن ضعیف می شود. نارسایی احتقانی قلب ( CHF ) ، بیماری است که در آن عمل پمپاژ قلب دچار مشکل می شود. علایم نارسایی قلبی بستگی به این دارد که کدام ناحیه از بدن بیشتر در کاهش عملکرد پمپاژ نقش دارد. هنگامی که سمت چپ قلب (بطن چپ) دچار مشکل می شود، مایع در ریه ها (ادم) جمع می شود. این مایع اضافی در ریه ها باعث (احتقان ریوی) و اختلال در تنفس می شود و فرد ممکن است، با فعالیت یا هنگام خوابیدن سخت نفس بکشد و دچار تنگی نفس شود. هنگامی که سمت راست قلب (بطن راست) دچار مشکل شود، مایع در پاها جمع می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تورم پاها نشانه نارسایی قلبی است نارسایی قلبی ممکن است به تدریج طی چند سال یا با سرعت بیشتری بعد از حمله قلبی یا بیماری عضله قلب ایجاد شود. نارسایی احتقانی قلب بیشتر در افراد ساله یا بالاتر، افراد با اضافه وزن، با سابقه مشکلات قلبی شایع است. هنگامی رخ می دهد که خونرسانی به قسمتی از مغز قطع و یا کم شده و از رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به بافت مغز جلوگیری می شود. در این صورت طی چند دقیقه سلول های مغزی می میرند. سکته مغزی یک اورژانس پزشکی است که برای پیشگیری از آسیب به مغز و بروز عوارض به درمان فوری نیاز دارد. درست مثل حملات قلبی، هر ثانیه یک سکته مغزی رخ می دهد. در این شرایط، اقدام سریع برای درمان کلید اصلی بهبودی است. دو نوع سکته مغزی وجود دارد: هموراژیک و ایسکمیک. سکته هموراژیک به هر یک از نشت عروق خونی یا پشت سر هم مغزی اشاره دارد. خون به مغز نشت و فشار و تورم ایجاد می کند و به سلولهای مغزی آسیب می رساند. این نوع سکته مغزی تنها باقی مانده سکته ها در این دسته قرار دارند. بارزترین علامتی که این دو مورد سکته را از هم جدا می کند، وجود سر درد است که معمولا فقط در طی سکته مغزی هموراژیک رخ می دهد. تصلب شرایین زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی که اکسیژن و مواد مغذی را از قلب به بقیه بدن (شریان ها) منتقل می کنند، ضخیم و سفت شوند. در این شرایط گاهی اوقات جریان خون به اندام ها و بافت های بدن محدود می شوند. شریان های سالم انعطاف پذیر و الاستیک هستند، اما با گذشت زمان، دیواره های آن ها سفت و سخت می شوند. نوع خاصی از تصلب شرایین است، اما بعضی اوقات این اصطلاحات به صورت متناوب استفاده می شود. آترواسکلروز به تجمع چربی ها، کلسترول و سایر مواد داخل دیواره شریان (پلاک) اشاره دارد که می تواند جریان خون را محدود کند. پلاک می تواند باعث ایجاد لخته خون شود. اگرچه آترواسکلروز اغلب به عنوان یک مشکل قلبی در نظر گرفته می شود، اما می تواند شریان ها را در هر نقطه از بدن تحت ت ثیر قرار دهد. آترواسکلروز ممکن است قابل پیشگیری و درمان باشد. آترواسکلروز به بسیاری از بیماریهای عروقی دیگر مانند بیماری شریان کاروتید و بیماری شریان محیطی منجر می شود. آترواسکلروز در صورت تشخیص زودهنگام اغلب با تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی قبل از اینکه منجر به بیماری شدیدتری شود، قابل کنترل است. یک مشکل گردش خون شایع است. در آن شریان های باریک باعث کاهش جریان خون به اندام های بدن می شوند. در مبتلایان به این بیماری، اندام های بدن (معمولا پاها) به اندازه کافی خون مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند و این امر موجب بروز علایم زیادی می شوند که مهمترین آن ها درد پا هنگام راه رفتن است. بیماری شریان محیطی نیز احتمالا نشانه تجمع بیش از حد رسوبات چربی در شریان ها (آترواسکلروز) است. این وضعیت ممکن است باعث کاهش جریان خون به قلب و مغز و همچنین پاها شود. در برخی مواقع فرد می تواند با ترک دخانیات، ورزش و خوردن یک رژیم غذایی سالم، بیماری شریان محیطی را با موفقیت درمان کند. بیماری عروقی محیطی ( PVD ) به بیماری عروق خونی (عروق و رگ ها) که در خارج از قلب و مغز قرار دارند، اشاره دارد. در حالی که دلایل بسیاری برای بیماری عروق محیطی وجود دارد، پزشکان معمولا از اصطلاح بیماری عروق محیطی برای ارجاع به بیماری شریان محیطی PAD استفاده می کنند. میزان پیشرفت PAD در هر فرد متفاوت است و به عوامل زیادی از جمله جایی که لخته در بدن تشکیل شده و سلامت کلی فرد بستگی دارد. بیش از میلیون آمریکایی از بیماری PAD رنج می برند. بیماری شریان کاروتید هنگامی رخ می دهد که آترواسکلروز در شریان های کاروتید که در دو طرف گردن قرار دارد انتشار یابد. این شرایط بر ت مین خون شما ت ثیر دارد. بیماری شریان کاروتید می تواند منجر به سکته مغزی شود و نیاز به درمان فوری دارد. بیماری عروق کرونر که به آن بیماری قلبی عروق کرونر نیز گفته می شود و هنگامی رخ می دهد که آترواسکلروز در رگ های خونی اصلی قلب (عروق کرونر) انتشار پیدا می کند و می تواند به سرعت به عضله قلب آسیب برساند. آنژین صدری احساس درد، ناراحتی یا دیگر علایمی است که در نتیجه ناکافی بودن انرژی سلول های عضلانی قلب برای به جریان انداختن خون، اتفاق می افتد. آنژین باعث ایجاد درد آزار دهنده، احساس سنگینی و فشار در قفسه سینه شده و گاهی اوقات دست ها، گردن، فک، دندان ها و حتی کمر را نیز درگیر می کند. بسیاری از افراد برای توصیف آنژین از احساس گرفتگی، سوزش، انقباض یا درد استفاده می کنند. گاهی اوقات این ناراحتی ها ممکن است در قسمت بالایی شکم، بین شانه ها یا حتی کمر احساس شود. البته در بعضی از افراد درد فقط در یکی از دست ها، راست یا چپ و یا گاهی هر دو دست احساس شده و فرد هیچ کدام از علایم دیگر را ندارد. مت سفانه ممکن است این بیماری در بعضی از افراد هیچ علایمی به همراه نداشته باشد. حتی گاهی اوقات با وجود تنگ شدن عروق قلبی فرد ممکن است هیچ علایمی نداشته و تنها در صورت بروز حمله قلبی در نتیجه بسته شدن کامل شریان متوجه شود. چنین مشکلی بیشتر در زنان مبتلا آنژین با علایمی مثل خستگی، ضعف و سرگیجه اتفاق می افتد. آنژین علامت هشداری است مبنی بر اینکه عضلات قلب نمی توانند خون و اکسیژن کافی را به بدن برسانند. در صورت عدم درمان به موقع آنژین ممکن است باعث بروز حمله قلبی شود. کلمه تنگی به معنای باریک شدن است. تنگی دریچه میترال به تنگ شدن دریچه میترال اشاره دارد. دریچه میترال یکی از چهار دریچه قلب است که باعث می شود خون بین دو محفظه قلب جریان یابد. اگرچه می تواند منجر به مشکلات قلبی و عروقی شدیدتری شود، به خودی خود هیچ علامتی ندارد تا زمانی که نارسایی قلبی ایجاد کند. دریچه میترال غیر طبیعی به درستی باز و بسته نمی شود و مسیر جریان خون به محفظه پمپاژ قلب (بطن چپ) را مسدود می کند. علت اصلی تنگی دریچه میترال عفونتی به نام تب روماتیسمی است که مربوط به عفونت های استرپ است. تنگی دریچه میترال درمان نشده می تواند منجر به عوارض جدی قلبی شود. دریچه میترال در هر انتها یک فلپ دارد. برآمدگی یک یا هر دو فلپ منجر به پرولاپس دریچه میترال می شود. پرولاپس دریچه میترال در اثر عملکرد نادرست دریچه میترال رخ میدهد که گاهی منجر به نشت خون به سمت عقب در دهلیز چپ می شود. در بیشتر افراد، پرولاپس دریچه میترال خطرناک نیست و به درمان یا تغییر در سبک زندگی نیاز ندارد. با این حال، برخی از افراد با پرولاپس دریچه میترال نیاز به درمان دارند. هنگامی که دریچه میترال نشت می کند، می تواند خون را به عقب پمپ کند. به این پمپاژ معکوس خون غنی از اکسیژن، بازگشت دریچه میترال گفته می شود. از آنجایی که جریان خون بازدهی کافی ندارد حفره های دیگر قلب برای ت مین اکسیژن باید سخت تر کار کنند. این شرایط می تواند منجر به بروز مشکلات قلبی و عروقی شود. عدم درمان به موقع عفونت استرپ ب می تواند احتمال ابتلا به بازگشت مجدد دریچه میترال را افزایش دهد. همچنین، داروهای داخل وریدی ( IV ) می توانند خطر ابتلا به اختلال دریچه میترال را افزایش دهند. به هر نوع ضربان قلب نامنظم، آریتمی گفته می شود. می تواند در حفره های تحتانی (بطن) یا حفره های فوقانی (دهلیز) قلب اتفاق بیفتد. مشکلات ضربان قلب (آریتمی قلب) هنگامی بروز می کند که تکانه های الکتریکی کنترل کننده ضربان قلب به درستی کار نکنند. در این صورت قلب خیلی سریع، آهسته یا نامنظم می تپد. آریتمی های قلبی ممکن است بی ضرر باشند. با این حال، برخی از آریتمی های قلبی علایمی را ایجاد می کنند که گاهی خطرناک و جدی هستند. ضربان قلب در حال استراحت بیش از ضربان در دقیقه ضربان قلب در حال استراحت کمتر از ضربه در دقیقه درمان آریتمی قلب اغلب می تواند ضربان قلب سریع، کند یا نامنظم را کنترل و یا از بین ببرد اما بیمار می تواند با اتخاذ یک سبک زندگی سالم از نظر قلبی، خطر آریتمی خود را کاهش دهد. آریتمی بسیار رایج است و اغلب بی ضرر است. هرچند، گاهی اوقات، آنها می توانند به شرایط جدی دیگری در سیستم قلبی عروقی منجر شوند. به لخته خون نیز ترومبوس گفته می شود. ترومبوز به تشکیل لخته خون در رگ خونی و قطع جریان خون اطلاق می شود. در بدن سالم، لخته شدن خون برای جلوگیری از خونریزی داخلی و خارجی لازم است اما لخته های خون می توانند در زمان اشتباه رخ دهند و منجر به برخی از بیماری های شدید عروقی شوند. هنگامی که یک ترومبوس در ورید تشکیل می شود، می تواند منجر به ترومبوآمبولی وریدی ( VTE ) شود که معمولا در پاها رخ می دهد. VTE معمولا با سونوگرافی تشخیص و با داروهای ضد انعقاد درمان می شود. آنوریسم آیورت شکمی بر آیورت، بزرگترین و مهمترین شریان بدن ت ثیر می گذارد. آنوریسم آیورت شکمی یک ناحیه بزرگ شده در قسمت تحتانی رگ اصلی است که خون را برای بدن ت مین می کند (آیورت) کلسترول، یک ماده چربی است که در خون شما وجود دارد. بدن برای ساخت سلول های سالم به کلسترول نیاز دارد. کلسترول زیاد می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش دهد. با، ممکن است رسوبات چربی در رگ های خونی ایجاد شود. سرانجام، این رسوبات رشد کرده و می تواند باعث تشکیل لخته خون و حمله قلبی یا سکته مغزی شود. افزایش کلسترول خون می تواند جنبه ارثی داشته باشد، اما اغلب نتیجه انتخاب های ناسالم شیوه زندگی می باشد. یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و گاهی اوقات دارو می تواند به کاهش افزایش کلسترول خون کمک کند. لیپوپروتیین با چگالی کم ( LDL ) کلسترول بد محسوب می شود و لیپوپروتیین با چگالی بالا ( HDL ) کلسترول خوبی محسوب می شود. از هر هشت آمریکایی یک نفر کلسترول بالایی دارند. کلسترول بیش از حد "بد" می تواند در عروق خونی ایجاد شود و جریان خون را محدود کند. شایع ترین بیماری سیستم گردش خون است. این شرایط می تواند منجر به بیماری و عوارض طولانی مدت شود. فشار خون بالا به عنوان "قاتل خاموش" شناخته می شود زیرا هیچ علایمی ندارد. بسیاری از افراد فشار خون بالا دارند، اما اطلاعی از آن ندارند. فشار خون بالا علت اصلی مرگ و ناتوانی در ایالات متحده است. اما فشار خون بالا، رتبه یک علت مرگ قابل پیشگیری از نظر سکته قلبی و سکته مغزی است. فشار خون، می تواند به عنوان فشار خون بر روی دیواره شریان ها تعریف شود زیرا در بدن گردش می کند. میزان فشار خون زیاد است زیرا از درون آیورت قلب خارج می شود و با ورود به رگ های خونی کوچکتر و کوچکتر (شریان ها، شریانی ها و مویرگ ها) به تدریج کاهش می یابد. با این حال، فشار خون بالا از جمله قابل درمان ترین بیماری های عروقی است. داروهای مقرون به صرفه ای و درمان های خانگی متعددی برای کاهش سطح سیستولیک و دیاستولیک وجود دارند. |
شاید تا به حال این جمله را شنیده باشید. "یک ریال هزینه کردن برای پیشگیری، ارزشی برابر خرج کردن هزار ریال برای درمان را دارد". این جمله دقیقا می تواند اهمیت مشاوره آنلاین در پیشگیری را گوشزد کند. اگر چه این طرز فکر شاید برای تعداد معدودی از بیماری ها منطقی و صادق باشد. اما برای همه بیماران قلبی که اکثر مبتلایان به آن باید تا آخر عمر با مشکلات این بیماری دست و پنجه نرم کنند حتما صدق می کند. این در حالی است که بیماری های قلبی، قاتل شماره یک زنان مردان در نظر گرفته شده است. حتی تخمین زده می شود که درصد عوامل خطر بیماری های قلبی قابل پیشگیری هستند. اهمیت در پیشگیری بیماری قلبی یعنی این که شما به راحتی می توانید با کنترل بیشتر عوامل خطر بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا، استعمال سیگار و چاقی از بروز آن جلوگیری کند. فقط باید به تاثیر و نتایج مثبت تغییرات ساده در شیوه زندگی ساده مانند رژیم غذایی و ورزش اعتماد کنید. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری تلاش کنید تا بتوانید هم خودتان سالم تر بمانید. هم کمک کنید تا خانواده و جامعه ای سالمتر داشته باشید. بر همین اساس و به علت گسترش بیماری های قلبی در ایالات متحده در سال کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده تشکیل شده که هدف از این کارگروه پیشگیری از پیش زمینه ها و کمک به بهبود سلامت افراد در مقابله با بیماری های قلبی می باشد. این کارگروه که از جمعی از کارشناسان بهداشت، اعم از پزشکان، پرستاران و متخصصان روان شناسی تشکیل شده است با رعایت جدیدترین شواهد علمی توصیه ها و راهکارهای را برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی را به عموم مردم آموزش می دهند. اگرچه این کارگروه بر پیشگیری از تعدادی از بیماری ها و شرایط بهداشتی متمرکز است. اما آنها به تازگی توصیه های جدیدی را برای پیشگیری از بیماری های قلبی از طریق مشاوره درمانی و استفاده از مشاوره برای یادگیری راهکارهای پیشگیری منتشر کردند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور خلاصه، این توصیه ها بیان می کنند که مشاوره در مورد رژیم غذایی و ورزش در بزرگسالان سالم که دچار بیماری قلبی، فشار خون بالا، کلسترول بالا یا دیابت نیستند، نباید در مجموعه مراقبت های اولیه به طور عمومی انجام بگیرد. در عوض، متخصصان بهداشت و کادر درمانی باید به عنوان یک شبکه پشتیبانی و حمایتی، افراد جامعه را با توجه به ویژگی های فردی آن ها راهنمایی کنند. حتی راهکارهای لازم برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی را با توجه به ویژگی های فردی و سبک زندگی به او آموزش دهند. عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. بیماری های قلبی و عروقی شامل انواع بیماری های مختلفی است که به قلب مربوط می شود اما به طور کلی به رگ های خونی تنگ یا مسدود شده اشاره دارد که می تواند منجر به و شود. چندین عامل خطرناک شناخته شده برای بیماری های قلبی عروقی مانند کلسترول بالا، دیابت، و سیگار کشیدن وجود دارد. البته این بیماری ها تا حدودی هم می توانند ارثی باشند، بنابراین افرادی که در خانواده خود سابقه بیماری های قلبی را دارند بیشتر باید در مورد ابتلا خود به این بیماری ها نگران باشند. حتی سعی کنند با رعایت نکات تغییر سبک زندگی از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنند. با این حال، بیماری قلبی عروقی همچنین در افرادی که هیچ فاکتور خطری ندارند می تواند بروز کند. این بدان معناست که افرادی که وزن طبیعی و فشار خون و کلسترول طبیعی دارند. دیابت و هیچ سابقه خانوادگی ندارند هنوز هم ممکن است به این بیماری ها مبتلا شوند. مشاوره در مورد زندگی و راهکارهای سالم به معنای ارایه آموزش عمیق در مورد فواید رژیم غذایی سالم قلب و ورزش منظم است. یک سرشار از سبزیجات، میوه ها، فیبر و غلات کامل است و از نظر نمکی، گوشت قرمز و فرآوری شده و چربی های اشباع کم است. در مورد ورزش، دستورالعمل ها حداقل . ساعت ورزش متوسط یا دقیقه ورزش شدید هر هفته توصیه می کنند. افراد می توانند با ارایه جزییات و سوابق پزشکی، شخصی و خانوادگی خود در طول جلسات مشاوره به راحتی راهکارهای مفیدی را در مورد پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی آموزش ببینند. مشاوره موثر به طور کلی نیاز به چندین جلسه درمان دارد. برخی شواهد نشان می دهد که گاهی اوقات مشاوره در مورد زندگی سالم با آموزش های غلط و اشتباهی همراه بوده و در نهایت این مشاوره منجر به افزایش وزن بدن، فشار خون و کلسترول افراد می شود. اما به طور کلی، مزایای مشاوره درست و صحیح از مراکز معتبر و زیر نظر متخصصین با تجربه به افرادی که علاقه مند و آماده برای ایجاد تغییر در سبک زندگی هستند، می تواند بسیار مفید و موثر واقع شود. بنابراین USPSTF توصیه می کند برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی بهتر است در مورد مشاوره های فردی اقداماتی صورت گیرد. USPSTF توصیه می کند این تصمیم گیری باید برای افراد بدون عوامل خطر هم صورت بگیرد. عوامل خطر در ایجاد بیماری های قلبی شامل موارد زیر است: سن جنسیت سیگار کشیدن سابقه خانوادگی مصرف برخی داروها رژیم غذایی ضعیف سطح کلسترول بالا ابتلا به انواع دیابت بهداشت نامناسب عدم تحرک جسمی سابقه فشار خون بالا استرس و بیماری های روانی شما می توانید برای مشاوره با متخصص مربوطه و یا کادر درمان به منظور آموزش و یادگیری راهکارهای مقابله با پیشگیری از ابتلا به بیماری های قبلی به مراکز درمانی و بهداشتی و یا یک پزشک عمومی و یا متخصص تغذیه مراجعه کنید. اما شاید شما از آن دسته افرادی باشید که به هر دلیل ممکن از جمله پیشگیری از ابتلا و شیوع بیماری همه گیر کرونا ویروس در این اوضاع از رفتن به مراکز درمانی خودداری می کنید. استفاده از مشاوره آنلاین این مشکل را به راحتی حل کرده است. شما می توانید در هر ساعت شبانه روز به صورت آنلاین در مورد وضعیت خود از افراد با تجربه و متخصصین برتر در حوزه پزشکی مشاوره بگیرید. اگر تصمیم گرفته اید در مورد وضعیت سلامتی خود و پیشگیری ها و راهکارهای مقابله با بیماری های قلبی قدمی بردارید رابه شما پیشنهاد می کنیم. اپلیکیشن پزشکت با ارایه (تصویری، صوتی و نوشتاری) در هر مکان و در هر لحظه از شبانه روز این امکان را به شما می دهد تا با پزشکان و مشاورین معتبر و برتر ارتباط مستقیم برقرار نموده و در هر زمینه ای از حوزه های پزشکی و سلامتی مشاوره دریافت کنید. شما در می توانید برای بررسی وضعیت سلامتی خود به خصوص در ارتباط با بیماری های قلبی عروقی با پزشکان یک مشاوره کاملا محرمانه و مفید و موثری داشته باشید. در اپلیکیشن شما می توانید با بیش از " " متخصص و جراح قلب و عروق در ارتباط باشید. حتی با ارایه جزییات و سوابق پزشکی خود برای یکبار هم شده وضعیت سلامتی خود را بررسی کنید. علاوه بر آن شما در صورت تمایل به یادگیری راهکاری های یک زندگی سالم و تغذیه متناسب با سلامت قلب خود می توانید از متخصصین رژیم تغذیه در پزشکت مشاوره بگیرید. با کسب آگاهی در مورد اهمیت مشاوره در پیشگیری از بیماری های قلبی به یاد داشته باشید: مشاوره آنلاین شاید با یکسری ایراد ها و ترس های همراه باشد، چون برخی افراد در مورد محرمانه بودن اطلاعات خود در حین مشاوره با پزشک و متخصصین مربوط دچار ترس و تردید هستند در حالی که پزشکت با بیش از متخصص در حوزه پزشکی به عنوان بزرگترین جامعه بیمار و پزشک کاملا این اطمینان را به شما می هد که هیچ نگرانی بابت این موضوع نداشته باشید و مشاوره شما در یک بستری کاملا محرمانه و امن صورت می گیرد و از طرفی شاید افراد در حین مشاوره نتوانند استفاده لازم را از وقت و فرصت به دست امده کسب کنند. اما در این زمینه هم ما به شما پیشنهاد می کنیم برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است قبل از شروع مشاوره لیستی از موارد زیر را یادداشت کنید: دارو ها و مکمل های که مصرف می کنید همراه با دوز مصرفی و میزان آن ها سوابق شخصی و خانوادگی خود در مورد بیماری های قلبی و جراحی های اخیری که داشته اید. علایم احتمالی جسمی و روانی که در این مدت اخیر تجربه کرده اید. حتی مواردی که فکر می کنید به بیماری های قلبی عروقی ربط نداشته باشند. اسکنی از سوابق پزشکی خود، اعم از نتایج آزمایشات، سونوگرافی و یا . چون شما در پزشکت به راحتی می توانید تمام اطلاعات را در اختیار پزشک خود قرار دهید. علاوه بر آن می توانید سوالات خود را قبل از برقراری جلسه مشاوره یادداشت کنید تا بتوانید از فرصت به دست آمده نهایت استفاده از تجربه و رهنمودهای متخصص مربوطه داشته باشید. مهمترین سوالاتی که می توانید در این زمینه از پزشک مربوط به بیماری های قلبی پرسید، عبارتند از: آیا در معرض خطر بیماری های قلبی قرار دارم؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ آیا نیاز به تغییر سبک زندگی و یا رعایت رژیم غذایی خاصی دارم؟ آیا نیاز به مصرف دارو و یا مراجعه به پزشک متخصص قلب و عروق دارم؟ آیا وضعیت شغلی و روانی من می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش دهد؟ با توجه به وضعیتی که دارم در صورت بروز چه علایمی باید به پزشک و یا جلسات مشاوره بعدی مراجعه کنم؟ من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم با توجه به بیماری و داروهای مصرفی سلامت قلبی خود را بهبود ببخشم؟ پزشک ممکن است سوالات زیادی از شما بپرسد، برای پاسخ گویی به آنها آماده باشید. برخی از این سوالات احتمالی، عبارتند از: آیا سابقه مصرف سیگار، مواد مخدر و یا الکل دارید؟ آیا تا به حال علایم بیماری های قلبی را تجربه کرده اید؟ آیا تا به حال اختلالات روانی مانند افسردگی را تجربه کرده اید؟ آیا سابقه خانوادگی در زمینه بیماری های قلبی، دیابت یا بیماری جدی دیگر دارید؟ به یاد داشته باشید برای ایجاد تغییر در سبک زندگی سالم، مانند ترک سیگار، خوردن غذاهای سالم و فعالیت جسمی، هرگز دیر نیست. اینها خطوط اصلی دفاع در برابر بیماری های قلبی و عوارض آن هستند. اما با توجه به شناخت "اهمیت مشاوره در پیشگیری از بیماری های قلبی" بهتر است برای یادگیری همین الان اقدام کنید. از یک متخصص با تجربه مشاوره بگیرید. سخن آخر "یک ریال هزینه کردن برای پیشگیری، ارزشی برابر خرج کردن هزار ریال برای درمان را دارد". این جمله دقیقا می تواند اهمیت مشاوره آنلاین در پیشگیری را گوشزد کند. اگر چه این طرز فکر شاید برای تعداد معدودی از بیماری ها منطقی و صادق باشد. اما برای همه بیماران قلبی که اکثر مبتلایان به آن باید تا آخر عمر با مشکلات این بیماری دست و پنجه نرم کنند حتما صدق می کند. این در حالی است که بیماری های قلبی، قاتل شماره یک زنان مردان در نظر گرفته شده است. حتی تخمین زده می شود که درصد عوامل خطر بیماری های قلبی قابل پیشگیری هستند. |
در این مقاله چک لیست مرحله ای برای سلامت اسپرم را ذکر می کنیم که مردان می توانند برای قوی نگه داشتن اسپرم خود اجرای آن را شروع نمایند. چالش های باروری به خصوص در روابط زوجین می توانند دشوار باشند. سلامت اسپرم از لحاظ تاریخی با مفهوم "مردانگی" گره خورده است. حتی اگر اینگونه نباشد، می تواند سلامت اسپرم را به عنوان موضوعی دشوار جلوه داد. تجزیه و تحلیل نزدیک به مرد در سال نشان داد که تعداد اسپرم در سراسر جهان از سال تا کاهش یافته است. رابطه جنسی، باروری و بارداری یک روند دشواری است که به بسیاری از عوامل بستگی دارد. انجام اقدامات لازم برای اسپرم سالم فقط یک قدم کوچک اما مثبت در جهت رشد خانواده و برطرف کردن این چالش ها می باشد. ما سعی کردیم در این مقاله و بارور کردن آن را ذکر کنیم که مردان می توانند برای قوی نگه داشتن اسپرم خود و افزایش میل جنسی خود بلافاصله اجرای آن را شروع کند. شمارش اسپرم به میانگین تعداد اسپرم موجود در یک نمونه از مایع منی اشاره دارد. پزشکان تعداد اسپرم ها را هنگام تجزیه و تحلیل معمول منی ارزیابی می کنند و آن را عامل مهمی برای باروری می دانند. براساس آخرین دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) ، متخصصان تعداد اسپرم های سالم را میلیون در میلی لیتر یا حداقل میلیون در هر انزال می دانند. پزشکان تعداد اسپرم های زیر میلیون در هر میلی لیتر را کم می دانند، و ممکن است باعث مشکلات باروری شود. در کل، متخصصان بهداشت معتقدند که عواملی که بر میزان تستوسترون ت ثیر می گذارند، بیشترین ت ثیر را در تعداد و کیفیت اسپرم ها دارند. برخی از شرایط پزشکی از جمله اختلالات ژنتیکی ارثی، عفونت ها و تومورها همچنین می تواند بر تعداد اسپرم ها ت ثیر بگذارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با این حال، برخی از انتخاب های سبک زندگی و داروهای طبیعی می توانند به حمایت از هورمون های تولیدکننده اسپرم و به رشد سالم اسپرم و بهبود تعداد اسپرم کمک کند. ناباروری فقط مشکل یک زن نیست. به طور کلی در یک سوم ناباروری ها، مردان به عنوان علت اصلی آن شناخته می شوند. واضح است که داشتن اسپرم سالم در این زمینه اهمیت زیادی دارد. اما سلامت اسپرم هم بی تاثیر نیست. کیفیت اسپرم همچنین در وضعیت حاملگی زنان کلی و احتمالا جنین نقش دارد. اسپرم سالم سرهای گرد و دم های بلند و قوی دارد. تعداد اسپرم های سالم برای هر میلی لیتر مایع منی حدود میلیون یا بیشتر است. تعداد اسپرم بیشتری، احتمال بیشتری انتقال آن ها از طریق دستگاه تناسلی زنانه به تخمک را بیشتر می کند. همه اسپرم ها تحرک موثر و لازمی را ندارند و یا حتی اصلا حرکت نمی کنند، اما این طبیعی است. برای قدرت باروری در مردان فقط حدود درصد یا بیشتر از اسپرم ها باید تحرک کافی داشته باشند. پزشکان از داروهای باستانی، گیاهی و سنتی و چندین مکمل غیر دارویی برای افزایش تعداد اسپرم و بهبود سلامت اسپرم برای هزاران سال استفاده کرده اند. علاوه بر این، محققان ابراز داشته اند که بیشتر این روش های درمانی در واقع می توانند روی تعداد اسپرم ها به نوعی ت ثیر بگذارند. راهکارهای که مردان برای تقویت اسپرم می توانند در نظر بگیرند، عبارتند از: همان طور که بدن برای رشد و سلامت به رژیم غذایی مناسب و مواد مغذی نیاز دارد، سلامت و کیفیت اسپرم هم به رژیم غذایی سالم وابسته است. مردان برای رعایت چک لیست مرحله ای برای سلامت اسپرم باید در نظر داشته باشند افرادی که رژیم غذایی "غربی" (متشکل از گوشت های فرآوری شده، غلات، لبنیات، شیرینی ها، میان وعده ها و پیتزا) را می خورند در مقایسه با کسانی که در رژیم غذایی خود بیشتر از مرغ، ماهی، سبزیجات، میوه و غلات کامل استفاده می کنند، اسپرم های کم تحرک تری دارند. مردان با اسپرم کم تحرک بهتر است مصرف مواد فرآوری شده خود را کاهش دهند. حتی گوشت بدون چربی و غذاهای کامل بخورند. برخی از این غذاها و ویتامین ها برای تقویت اسپرم، عبارتند از: این ویتامین قوی در گوشت، ماهی و لبنیات یافت می شود و انواع مختلفی دارد. علاوه بر اثرات مثبت B - در تمام بدن می تواند اسپرم را از التهاب و استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد مضر محافظت می کند. خوردن پرتقال، انواع توت ها، سیب زمینی، گوجه فرنگی و اسفناج بیشتر می تواند به افزایش تعداد اسپرم ها کمک کند. در بعضی موارد، حتی می تواند بعد از چند ماه تعداد اسپرم ها دو برابر شود. آجیل مدت هاست که به نفع سلامتی جنسی در ارتباط است، و شواهد همچنان ادامه دارد. یک مطالعه از مرد در سال نشان داد که رژیم غذایی زیاد بادام، گردو و فندق در طی یک دوره هفته ای، تعداد اسپرم ها را تا درصد افزایش داده است. لیکوپن در غذاهایی مانند گوجه فرنگی و هندوانه قرمز وجود دارد و می تواند گونه های اکسیژن فعال ( ROS ) را در بدن نیز کاهش دهد. ROS می تواند به DNA مصرف تا میلی گرم لیکوپن در روز در بهبود تعداد اسپرم و تحرک آن تاثیر زیادی دارد. کاهش وزن و ورزش در مردان می تواند منجر به بهبود یا افزایش تعداد اسپرم شود. یک مطالعه ، مزایای اجرای یک برنامه تمرینی هوازی هفته ای را حداقل سه جلسه دقیقه ای در هفته بررسی کرده است. در این مطالعه، ورزش منظم باعث افزایش تعداد اسپرم و تحرک اسپرم در مرد مبتلا به و سبک زندگی بی تحرک شد. حتی ورزش سبک می تواند مقدار اسپرم، حرکت و شکل اسپرم را افزایش دهد. یک مطالعه در سال نشان داد که ترکیبی از فعالیت منظم و شاخص توده بدنی بالا ( BMI ) به طور مستقیم بر روی کیفیت مایع منی تاثیر زیادی می گذارد. اضافه وزن یا چاقی می تواند ت ثیر منفی بگذارد سطح تستوسترون بیش از حد، می تواند میل جنسی را کاهش دهد. ورزش و کاهش وزن می تواند در عرض چند هفته باعث افزایش تعداد و کیفیت اسپرم شود. علاوه بر آن هورمون های اضافی، اندورفین ها و جریان خون نیز می توانند باعث افزایش میل جنسی شوند. بنابراین مردان بهتر است برای افزیش میل جنسی خود و سلامت اسپرم به طور منظم ورزش کرده و استرس خود را مدیریت کنند. فعالیت بدنی شدید، به خصوص دوچرخه سواری، دویدن و کوهنوردی با کاهش کیفیت مایع منی مرتبط است. حتی می تواند ناشی از آسیب دیدگی در صندلی های دوچرخه یا تغییرات هورمونی باشد. یک مطالعه در سال نشان داد که موش های صحرایی نر در ارتفاعات زیاد تعداد اسپرم کمتری داشتند. یک مطالعه در سال تفاوت زیادی در نوع لباس زیر و تعداد اسپرم ها مشاهده نکرد. اما پس از آن، یک مطالعه داد که مردانی که لباس زیر پادار می پوشیدند، درصد اسپرم بیشتری نسبت به مردانی که لباس زیر اسلیپ انتخاب می کنند دارند. محققان مطالعه سال هشدار دادند که نتایج کاملا قطعی نیست زیرا آنها سایر عوامل موثر بر شمارش اسپرم مانند نوع لباس یا مواد زیر را اندازه گیری نمی کنند. و همچنین آنها نشان می دهند که بدن با آزاد کردن هورمون تحریک کننده فولیکول بیشتر، می تواند گرمای اضافی موجود در بیضه ها را جبران کند. ترک و کافیین به عنوان یکی از راهکارهای چک لیست مرحله ای برای سلامت اسپرم در نظر گرفته می شود. مطالعات انجام شده در حدود ، مرد حاکی از آن است که کافیین موجود در نوشابه می تواند به DNA اسپرم آسیب برساند و تعداد اسپرم ها را کاهش دهد. مصرف بیش از سه فنجان در روز نوشیدنی های کافیین دار (چه قهوه، نوشیدنی های انرژی زا یا نوشابه) خطر سقط جنین را افزایش می دهد. فرقی نمی کرد که این میزان را مرد استفاده کند یا زن هر دو والدین ممکن است در بروز خطر نقش موثری داشته باشند. علاوه بر آن مشخص شده که مصرف الکل بر روی تعداد اسپرم و تحرک آن ها و تعداد اسپرم در هر انزال ت ثیر منفی می گذارد و منجر به بروز در مردان می شود. برخی از داروهای تجویزی به طور بالقوه می توانند تولید اسپرم سالم را کاهش دهند. اما پس از قطع مصرف دارو، تعداد اسپرم به حالت عادی برگشته یا افزایش می یابد. بر همین اساس مردان به عنوان یکی از راه های چک لیست مرحله ای برای سلامت اسپرم باید بر مصرف دارو های خود نظارت دقیق داشته باشند. داروهایی که ممکن است به طور موقت تولید و رشد اسپرم را کاهش دهند، عبارتند از: متادون مواد مخدر ضد التهاب ضد آندروژن ها ضد روان پزشکی برخی از آنتی بیوتیک ها تستوسترون اگزوژن یا مکمل استروییدهای آنابولیک، که ممکن است بعد از قطع دارو تا سال بر روی تعداد اسپرم ها ت ثیر بگذارد. شنبلیله مدتهاست که به عنوان یک داروی طبیعی برای سلامت اسپرم مورد استفاده قرار می گیرد. طرفداران آن معتقدند که ممکن است به بهبود تعداد اسپرم کمک کند. در حقیقت، دانه شنبلیله می تواند کیفیت کلی مایع منی و تعداد اسپرم را به طور قابل توجهی بهبود ببخشد. نتایج بیش از مطالعه با در مجموع نزدیک به شرکت کنندگان بررسی نشان داد: کشیدن به طور مداوم منجر به کاهش تعداد اسپرم ها می شود. محققان دریافتند که افرادی که مقادیر متوسط یا سنگین دخانیات مصرف می کردند، از کیفیت اسپرم پایین تری نسبت به افرادی برخوردار هستند که سیگار کمتری می کشند. مردانی که می خواهند کیفیت اسپرم خود را تقویت کنند، می توانند چندین ویتامین و مواد معدنی مهم را از طریق غذاهایی که می خورند دریافت کنند. چک لیست مرحله ای برای سلامت اسپرم نوع مکمل مهم است. برای کیفیت مایع منی برای افزایش تعداد اسپرم و تحرک جینسنگ هندی برای افزایش تعداد اسپرم و تحرک برای تقویت تستوسترون برای مبتلایان به کمبود این ویتامین و مواد معدنی تحقیقات نشان می دهد که کمبود کلسیم همچنین می تواند روی اسپرم ت ثیر منفی بگذارد. سازمان غذا و داروی آمریکا کیفیت و یا خلوص مکمل ها را مانند داروها تنظیم نمی کند. باید در مورد دوز مناسب و پیشگیری از تداخل دارویی با پزشک مشورت شود. چربی های اشباع نشده (امگا و امگا ) برای رشد سالم غشای اسپرم مهم هستند. با بررسی سه مطالعه در سال مشخص شد، مردان مبتلا به ناباروری که مکمل اسیدهای چرب امگا می خورند، در مقایسه با مردانی که مکمل امگا مصرف نکردند، پیشرفت قابل توجهی در تحرک و غلظت اسپرم تجربه کردند. مواد شیمیایی مختل کننده هورمون می توانند در محل کار، هوا، و حتی شاید در محصولات مراقبت شخصی وجود داشته باشند. آنها می توانند عامل خطری برای سلامت باشند. حتی بر هر جنبه اسپرم (تعداد، حجم، تحرک و شکل) تاثیر بگذارند. با افزایش آلودگی و احتقان، محققان اغلب عوامل محیطی مانند کیفیت هوا و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی را با کاهش سلامت اسپرم و کاهش تعداد آنها مرتبط می کنند. به طور خاص، یک مطالعه در سال زندگی در مناطق بسیار صنعتی و آلودگی هوای سنگین را با کاهش تعداد اسپرم ها مرتبط دانسته است. اجتناب هرچه بیشتر از سموم محیطی ممکن است به سلامت کلی بهتر کمک می کند. برخی از مواد شیمیایی مختل کننده، عبارتند از: در آیروسل های صنعتی و گرد و غبار فلزی در برخی از سموم دفع آفات و مراکز تحقیقاتی به ویژه در خانه های قدیمی یا در نزدیکی لوله ها، رنگ ها، خاک و گرد و غبار پلاستیک موجود در ظروف پلاستیکی، بسته بندی، عایق و مصالح ساختمانی معمولی بیشتر این مواد شیمیایی در غلظت های بالا در کارخانه ها یا سایر محل های کار صنعتی سنگین یافت می شوند. اما بعضی از آنها درست در خانه، صابون ها، مواد شوینده بهداشتی بدن و مواد تشکیل دهنده ظروف پلاستیکی یافت می شوند. قبل از خرید هر کالایی، مواد مصرفی یا موارد دیگر آن را بخوانید. کالاهای حاوی این مواد شیمیایی را با محصولات طبیعی جایگزین کنید. برخی غذاها، به ویژه محصولات سویا، حاوی استروژن گیاهی هستند. استروژن گیاهی می تواند پیوند تستوسترون و تولید اسپرم را کاهش دهد. یک مطالعه در سال از مرد در چین نشان داد که غلظت بالاتر استروژن گیاهی در مایع منی به معنی اسپرم با کیفیت پایین تر است. بسیاری از فرآورده های کنسرو و بسته بندی نیز حاوی فرم های مصنوعی استروژن هستند. بیسفنول A ترکیبی است که به گیرنده های استروژن در بدن متصل می شود. حتی ممکن است بر نیز ت ثیر بگذارد. در بیشتر موارد، مصرف مکمل ها راهی ایمن برای فرد است که بتواند به نیاز روزانه خود برای بیشتر ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها برسد. با این حال بدن همیشه به راحتی آنها را جذب نمی کند. اکثر مطالعات حاکی از آن است که خوردن غذاهایی که مقادیر خوبی از ترکیبات و مواد شیمیایی خاص را دارند، به بدن این امکان را می دهد تا با استفاده موثرتری از آنها استفاده کنند. بهترین راه برای افزایش تعداد اسپرم ها به طور طبیعی ممکن است افزایش مصرف غذاهای پر از مواد مغذی سازگار با اسپرم مانند ویتامین C ، آنتی اکسیدان ها و چربی های اشباع نشده باشد. چندین الگوی رژیم غذایی می تواند منجر به کاهش تعداد اسپرم شود. این موارد عبارتند از: مصرف مقادیر کم آنتی اکسیدان خوردن مقادیر محدود میوه و سبزیجات مصرف مقدار زیادی چربی های اشباع خوردن مقادیر زیادی گوشت قرمز و فرآوری شده طبق بررسی سال ، هیچ ماده غذایی مشخصی برای افزایش تعداد اسپرم ها از طریق رژیم غذایی وچود ندارد. درعوض، در نظر گرفتن رژیم غذایی به عنوان بهترین راه برای بهبود باروری است. با این وجود، این بررسی نشان می دهد خربزه و طالبی به عنوان یک ماده غذایی بسیار قدرتمند در بهبود تعداد اسپرم ها نقش موثری دارد. |
دمانس عروقی یک اصطلاح کلی است که مشکلات مربوط به تفکر، تصمیم گیری، قضاوت، حافظه و سایر فرآیندهای فکری ناشی از آسیب مغزی که در اثر اختلال در خونرسانی مغزی ایجاد می شوند را توصیف می کند. فرد ممکن است بعد از به دمانس عروقی مبتلا شود، اما سکته های مغزی همیشه باعث زوال عقل عروقی نمی شوند، بلکه تاثیر سکته مغزی بر روی تفکر و استدلال بیمار به شدت و محل آسیب بستگی دارد. دمانس عروقی همچنین می تواند ناشی از شرایط دیگری باشد که به رگ های خونی آسیب می رساند و گردش خون و خونرسانی به مغز را مختل می کند. عواملی که خطر ابتلا به و سکته مغزی را افزایش می دهد از جمله دیابت، و سیگار کشیدن می توانند در بروز خطر ابتلا به زوال عقل عروقی تاثیر داشته باشند. کنترل این عوامل ممکن است به کاهش احتمال ابتلا به دمانس عروقی کمک کند. دمانس عروقی از شرایطی که به رگ های خونی مغز آسیب می رساند و توانایی آن ها را برای ت مین مواد غذایی و اکسیژن مورد نیاز مغز را برای انجام کارهای فکری کاهش می دهد، ناشی می شود. شایع ترین شرایط که ممکن است به زوال عروق منجر شوند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سکته هایی که شریان مغزی را مسدود می کند، معمولا باعث طیف وسیعی از علایم دمانس عروقی می شوند. اما برخی از سکته ها علایم زیادی را ایجاد نمی کنند و به اصطلاح سکته های خاموش هستند که آن ها هم خطر زوال عقل را افزایش می دهند. همراه با هر دو سکته مغزی خاموش و آشکار، خطر ابتلا به زوال عروق با تعداد سکته های رخ داده در طول زمان افزایش می یابد. شرایطی که در طولانی مدت به رگ های خونی مغز صدمه وارد می کند، می تواند منجر به زوال عروقی شوند. این شرایط شامل سایش و پارگی رگ ها همراه با پیری، فشار خون بالا، پیری غیر طبیعی رگ های خونی ( ، دیابت و خونریزی مغز است. به طور کلی، عوامل خطر برای زوال عروق همان عوامل برای بیماری های قلبی و سکته مغزی می باشند. عوامل خطر برای زوال عروقی عبارتند از: خطر زوال عروقی با افزایش سن، بیشتر می شود و احتمال بروز این اختلال قبل از سالگی نادر است و خطر ابتلا به آن تا سالگی افزایش می یابد. افرادی که دچار شده اند ممکن است در معرض خطر ابتلا به مشکلات رگ های خونی در مغز قرار بگیرند. آسیب مغزی که در اثر سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا رخ می دهد، می تواند خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد. این وضعیت زمانی رخ می دهد که رسوبات کلسترول و لخته های خونی منجر به انسداد رگ ها می شوند. آترواسکلروز با کاهش جریان خون در مغز می تواند خطر ابتلا به زوال عروق را افزایش دهد. افزایش سطح لیپوپروتیین با چگالی کم ( LDL ) ، کلسترول بد با افزایش خطر ابتلا به زوال عروقی همراه است. فشار خون بالا می تواند فشارهای زیادی را بر رگ های خونی در همه جای بدن، از جمله مغز وارد کند و خطر بروز مشکلات عروقی در مغز را افزایش می دهد. سطح بالای گلوکز به رگ های خونی در بدن آسیب می رساند. آسیب در رگ های خونی مغز می تواند خطر سکته مغزی و زوال عقل عروق را افزایش دهد. استعمال دخانیات مستقیما به رگ های خونی آسیب رسانده و عامل خطری برای ابتلا به آترواسکلروز و سایر بیماری های گردش خون از جمله زوال عقل عروقی می باشد. به طور کلی داشتن یک عامل خطرناک شناخته شده برای بیماری های عروقی است و احتمالا خطر ابتلا به زوال عروقی را افزایش می دهد. با خطر تشکیل لخته های خون در قلب و اختلال در خونرسانی، خطر سکته مغزی را افزایش می دهد. علایم دمانس عروقی به محلی از مغز که خون رسانی به آن مختل شده بستگی دارد. علایم اغلب با سایر انواع زوال عقل، به ویژه زوال عقل همپوشانی دارند و تا حدودی یکسان هستند. علایم و نشانه های دمانس عروقی، عبارتند از: گیجی مشکلات حافظه بی قرار و آشفتگی مشکل در راه رفتن اختلال در تصمیم گیری کاهش توانایی در سازماندهی افکار یا اعمال کاهش توانایی در تجزیه و تحلیل یک وضعیت اضطراب ناگهانی یا مکرر برای ادرار کردن یا عدم توانایی در کنترل ادرار علایم زوال عقل عروقی در صورت بروز ناگهانی در اثر سکته مغزی واضح تر هستند. در مواردی که ارتباط بین تغییر در تفکر و استدلال و سکته مغزی کاملا واضح و روشن باشد، به آن زوال عقل پس از سکته مغزی گفته می شود اما علایم زوال عقل عروقی شبیه به آلزایمر می تواند به مرور زمان و به طور تدریجی رخ دهند. علاوه بر این، بیماری عروقی و آلزایمر اغلب با هم اتفاق میفتند. مطالعات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به زوال عقل به آلزایمر هم مبتلا هستند. سلامت رگ های خونی مغز با سلامت کلی قلب ارتباط تنگاتنگی دارد. بر همین اساس راهکارهای همچنین ممکن است به کاهش خطر ابتلا به زوال عروقی کمک کند. شما می توانید برای پیشگیری از بروز زوال عقل عروقی راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: استعمال دخانیات به کلیه رگ های خونی در کل بدن آسیب می رساند. نگه داشتن فشار خون در حد طبیعی ممکن است به جلوگیری از و بیماری آلزایمر کمک کند. جلوگیری از بروز، همراه با رژیم غذایی و ورزش، یکی دیگر از راه های موثر برای کاهش خطر ابتلا به زوال عقل است. فعالیت بدنی منظم باید جزیی اساسی از برنامه سلامتی همه باشد. علاوه بر سایر مزایای آن، ورزش در جلوگیری از زوال عروق تاثیر به سزایی دارد. یک رژیم غذایی سالم، کم چربی و مصرف داروهای کاهش دهنده کلسترول در صورت نیاز به آنها، ممکن است خطر سکته های قلبی و حملات قلبی را که منجر به زوال عروقی می شود را کاهش دهد. پزشکان تقریبا همیشه می توانند به راحتی زوال عقل را تشخیص دهند، اما هیچ آزمایش تشخیصی خاصی در این زمینه وجود ندارد که زوال عقل عروقی را تایید کند. پزشک بر اساس اطلاعات بیمار، تاریخچه پزشکی برای سکته مغزی یا اختلالات قلب و عروق و نتایج آزمایشاتی که ممکن است به روشن شدن تشخیص کمک کند می تواند بیماری را تایید کند. او همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای رد و یا تایید کردن سایر علت های احتمالی مانند اختلالات تیرویید و کمبود ویتامین تجویز کند. پزشک احتمالا با این تست، سلامت عصبی کلی بیمار را برای شرایط زیر بررسی می کند: رفلکس ها هماهنگی و تعادل ارزیابی حس لمس و بینایی قدرت عضلات و مقایسه عضلات دو طرف بدن با یکدیگر تصاویر مغز می توانند ناهنجاری های قابل مشاهده ناشی از سکته مغزی، بیماری های رگهای خونی، تومورها یا آسیب های احتمالی که ممکن است باعث ایجاد تغییر در تفکر و استدلال شود را مشخص کنند. روش های تصویربرداری از مغز که پزشک ممکن است برای کمک به تشخیص دمانس عروقی توصیه کند شامل موارد زیر است: سی تی اسکن می تواند اطلاعاتی در مورد ساختار مغز ارایه دهد و تغییرات رگ های خونی یا تومورها را تشخیص دهند. گاهی اوقات یک تزریق داخل وریدی ( IV ) از ماده حاجب دریافت به برجسته سازی بافت های خاص مغز کمک می کند. از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می کند. MRI معمولا بیشتر کاربرد دارد زیرا جزییات بیشتری از اسکن CT را ارایه می دهد. سونوگرافی کاروتید برای بررسی و ارزیابی وضعیت شریان های کاروتید که از هر دو طرف گردن خون رسانی به مغز را انجام می دهند، انجام می گیرد. درمان این بیماری غالبا بر مدیریت شرایط سلامتی و عوامل خطرزا که منجر به زوال عقل عروقی می شوند، متمرکز است. کنترل شرایطی که بر سلامت زمینه ای قلب و عروق ت ثیر می گذارد، گاهی اوقات می تواند سرعت ضعف عروقی را کاهش دهد و همچنین از بدتر شدن شرایط بیمار جلوگیری کند. بسته به وضعیت فردی، پزشک ممکن است داروهایی را برای بیمار تجویز کند، از جمله: داروی کنترل قند خون دارو های کاهش دهنده کلسترول داروهای پیشگیری از لخته شدن خون پزشک ممکن است برای پیشگیری از بدتر شدن علایم این بیماری، راهکارهای زیر را به بیمار توصیه کند: شرکت در فعالیت بدنی منظم شرکت در فعالیت های اجتماعی حفظ رژیم غذایی سالم و وزن طبیعی به چالش کشیدن مغز با بازی ها، معماها و فعالیت های جدید مانند کلاس هنر یا گوش دادن به موسیقی جدید افراد مبتلا به هر نوع زوال عقل و مراقبان آنها ممکن است دچار ترکیبی از احساسات مانند سردرگمی، سرخوردگی، عصبانیت، ترس، عدم اطمینان، و افسردگی را تجربه کنند. برخی راهکارهای که می توان برای مراقبت از بیماران مبتلا به دمانس عروقی در نظر گرفت، عبارت است از: یک محیط آرام و قابل پیش بینی می تواند به کاهش نگرانی و اضطراب بیمار کمک کند. بسیاری از افراد مبتلا به زوال عقل و خانواده های آنها می توانند از مشاوره و خدمات استفاده کنند. با گوش دادن به صحبت های بیمار و تشویق آن ها و تلاش برای حفظ عزت و احترام می توانید به بیمار در مقابله با مشکلات احتمالی کمک کنید. مراحل اولیه زوال عقل می تواند سالها به طول انجامد و اما ممکن است با پیشرفت بیماری، فرد دیگر نتواند نیازهای خودش را برطرف کند. به طور مثال شاید بیمار قادر به رانندگی کردن نباشد، بر همین اساس بهتر است در مورد نیازهای بیمار و راه های رفع آن ها با پزشک مشورت کنید و راهکارهای مراقبت از بیماران دمانس عروقی را یاد بگیرید. مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل تا حدودی می تواند با مشکلات جسمی و عاطفی همراه باشد. احساس عصبانیت و گناه، ناامیدی و دلسردی، نگرانی و اندوه و انزوا اجتماعی در بین این بیماران رایج است. اما توجه به نیازها و کیفیت زندگی مراقبین بیمار هم خیلی مهم است. مراقبین بیماران بهتر است: هر روز استراحت کنند. در مورد بیماری و وضعیت فرد بیمار اطلاعات لازم را کسب کنند. در صورت نیاز به دوستان و اعضای خانواده بیمار در تماس باشند. مراقب سلامتی خودشان باشند و برای اوقات فراغت خود وقت بگذارند. از پزشکان، مددکاران اجتماعی و سایر افراد درگیر مراقبت از بیمار راهنمایی بگیرند. بیماران بهتر است برای درمان وضعیت خود به به پزشک متخصص در زمینه اختلالات مغز و سیستم عصبی مراجعه کنند و برای آمادگی بیشتر در هنگام ملاقات با پزشک بهتر است: تمام علایم خود را یادداشت کنند. پزشک ممکن است در مورد جزییات علایم بیمار در ارتباط با حافظه یا عملکرد ذهنی، فراموشی، قضاوت سوالات را بپرسد. لیستی از سایر شرایط پزشکی خود مانند ابتلا به بیماری دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، سکته های مغزی یا هر بیماری دیگر همراه با داروهای مصرفی خود تهیه کنند. برخی از سوالاتی که بیمار می تواند در مورد وضعیت خود از پزشک بپرسد، عبارتند از: فکر می کنید مشکل حافظه دارم؟ به چه تست های تشخیصی نیاز دارم؟ چه گزینه های درمانی را برای من پیشنهاد می کنید؟ فکر می کنید علایم من ناشی از اختلالات خون در مغز من باشد؟ آیا راهکاری برای کاهش و یا جلوگیری از پیشرفت وضعیت من وجود دارد؟ آیا علایم من بر نحوه مدیریت سایر بیماری های من ت ثیر خواهد گذاشت؟ علاوه بر آن پزشک ممکن است سوالات زیادی از بیمار بپرسد، از جمله: آیا اخیرا مسیر رانندگی خود را گم کرده اید؟ آیا احساس ناراحتی یا اضطراب زیاد می کنید؟ چه دارویی، ویتامین یا مکمل مصرف می کنید؟ آیا اخیرا تست شنوایی و بینایی انجام داده اید؟ آیا متوجه لرزش اندام یا مشکلی در راه رفتن شدید؟ آیا سابقه خانوادگی بیماری آلزایمر یا زوال عقل دارید؟ آیا از اطرافیان شما کسی نسبت به تفکر و استدلال شما ابراز نگرانی کرده است؟ آیا در تغییر عکس العمل مردم یا رویدادها نسبت به خودتان متوجه تغییراتی شده اید؟ آیا در حال حاضر فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، بیماری قلبی یا سکته مغزی دارید؟ چه نوع مشکلات تفکر و حرکات روانی دارید؟ چه زمانی برای اولین بار متوجه آنها شدید؟ آیا در به خاطر سپردن قرارهای پزشکی یا زمان مصرف داروهای خود دچار مشکل شده اید؟ |
متداول ترین سوالی که مردان هنگام تجربه هر نوع ناتوانی جنسی دارند این است که شایع ترین علت های ناتوانی جنسی چیست و چرا این اتفاق برای من رخ می دهد؟ " در حالی که پزشک یا ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند علت این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهد. ناتوانی جنسی در مردان هنگامی رخ می دهد که آن ها قادر به دستیابی به نعوظ، حفظ نعوظ یا انزال نباشند. ناتوانی جنسی تا حدودی با اختلال نعوظ ( ED ) برخی از شایع ترین علل ناتوانی جنسی سیستم غدد درون ریز بدن هورمونی برای تنظیم متابولیسم، عملکرد جنسی، تولید مثل، نوسانات خلقی و موارد دیگر را ترشح می کند. دیابت نمونه ای از یک بیماری غدد درون ریز است که می تواند باعث ناتوانی جنسی شود. دیابت بر توانایی بدن در استفاده از هورمون انسولین ت ثیر می گذارد. یکی از عوارض مرتبط با دیابت مزمن آسیب عصبی است که بر احساس آلت تناسلی مرد اثر می گذارد. سایر عوارض مرتبط با دیابت شامل اختلال در جریان خون و سطح هورمون است. هر دو این عوامل می توانند در ناتوانی جنسی نقش داشته باشند. به دلایل بسیاری از نظر مشکلات بهداشتی بسیار جدی است و مت سفانه اختلال نعوظ یکی از عوارض ناشی از دیابت در مردان است. به نحوی که هرچه دیابت فرد طولانی تر باشد، احتمال ابتلا به بیماری ED در او بیشتر است اما مهمتر از همه، این است که کنترل سطح قند خون خود بر میزان خطر ابتلا به ED تاثیر می گذارد. حدود تا درصد از کل مردان ساله به ED مبتلا می شوند که این میزان در افراد با سطح قند خون بالا به درصد می رسد. اختلال نعوظ ناشی از دیابت همیشه یک مشکل کاملا برگشت پذیر نیست، اما مردان می توانند با رعایت توصیه پزشک برای کنترل قند خون از بدتر شدن شرایط خود جلوگیری کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید چندین بیماری عصبی می تواند خطر ناتوانی جنسی را افزایش دهد. شرایط عصبی بر توانایی مغز در برقراری ارتباط با سیستم تولید مثل ت ثیر می گذارد و می تواند فرد را از رسیدن به نعوظ باز دارد. اختلالات عصبی مرتبط با ناتوانی جنسی، عبارتند از: سکته صرع لوب تمپورال بیماری پارکینسون تومورهای مغزی یا نخاعی علاوه بر آن، جراحی پروستات می تواند منجر به آسیب عصبی و در نتیجه ناتوانی جنسی شود. دوچرخه سواری در مسیرهای طولانی می تواند منجر به ناتوانی جنسی موقتی در مردان شود. فشار مکرر بر روی باسن و دستگاه تناسلی ممکن است بر عملکرد اعصاب ت ثیر بگذارد. مصرف برخی داروهای خاص به عنوان شایع ترین علل ناتوانی جنسی می تواند بر جریان خون ت ثیر بگذارد و منجر به اختلال نعوظ در مردان شود اما با این حال مردان نباید مصرف دارو های خود را به طور خودسرانه قطع کنند. نمونه هایی از داروهایی که می توانند منجر به ناتوانی جنسی شوند، عبارتند از: مسدود کننده های بتا، مانند کارودیلول محرک CNS مانند کوکایین و آمفتامین ها هورمون های مصنوعی، از جمله لوپرولید (الیگارد) داروهای سرطان، مانند سایمتیدین ( Tagamet ) مسدود کننده های آلفا آدرنرژیک، از جمله تامسولوسین ( Flomax ) دیورتیک ها، مانند فوروزمید (لاستیک) و اسپیرونولاکتون (آلداکتون) تحریک کننده سیستم های عصبی مرکزی ( CNS ) ، مانند آلپرازولام ( Xanax ) ، دیازپام ( Valium ) و کدیین مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRI ) ، مانند فلوکستین (پروزاک) و پاروکستین ( Paxil ) شرایطی که بر قلب ت ثیر می گذارد و توانایی آن در پمپاژ خون را مختل می کنند ممکن است منجر به ناتوانی جنسی شود. عدم خونرسانی کافی به آلت تناسلی می تواند منجر به بروز اختلالات نعوظ شود. آترواسکلروز، شرایطی که باعث انسداد رگ های خونی می شود، می تواند ناتوانی جنسی ایجاد کند. کلسترول بالا و فشار خون بالا همچنین با افزایش خطرات ناشی از ناتوانی جنسی همراه هستند. اختلال نعوظ در واقع با سلامت قلب یک مرد رابطه جالبی دارد. مدتی شناخته شده است که مواردی مانند و می تواند باعث ED شود با این حال، تحقیقات اخیر نشان داده بسیاری از مردان سالمی که اختلال نعوظ را تجربه می کنند، در پایان کمتر از سال به مبتلا می شوند بنابراین، مردانی که بدون هیچ مشکل زمینه ای اختلال نعوظ دارند بهتر است برای جلوگیری از بروز بیماری های قلبی به پزشک مراجعه کنند. درست مانند بسیاری از مسایل بهداشتی، اختلال نعوظ با افزایش سن شایع تر یا بدتر می شود. در حالی که حدود تا درصد از مردان در سالگی نوعی ED دارند، این درصد با هر دهه از زندگی بالا می رود. در حقیقت، بیش از نیمی از مردان بالای سال برخی از علایم ED را تجربه می کنند. اگر چه پیری اغلب با اختلال نعوظ همراه است، اما افزایش سن لزوما یکی از بزرگترین دلایل ناتوانی جنسی نیست. اختلال نعوظ بخشی طبیعی از پیری محسوب نمی شود. پیری فقط یک عامل خطر است. بعضی از مردان هرگز ناتوانی جنسی را تجربه نمی کنند. مردان برای رسیدن به نعوظ، ابتدا باید به یک مرحله هیجان برسند. این مرحله می تواند یک پاسخ عاطفی باشد که در افراد با اختلال عاطفی ممکن است مختل شود. اختلالات عاطفی بر توانایی فرد در رسیدن به هیجان جنسی ت ثیر منفی می گذارد. افسردگی و اضطراب با افزایش خطر ناتوانی جنسی همراه هستند. افسردگی احساس غم، از بین رفتن امید یا ناتوانی است. خستگی ناشی از افسردگی نیز می تواند ناتوانی جنسی ایجاد کند. اضطراب نیز می تواند منجر به بروز ناتوانی جنسی شود. همچنین برخی از مردان ممکن است در هنگام استمناء یا هنگام خواب نعوظ کامل داشته باشد، اما در هنگام مقاربت نتوانند نعوظ خود را حفظ کنند. سوء استفاده از داروهایی مانند کوکایین و آمفتامین نیز می تواند به عنوان یکی از شایع ترین علل ناتوانی جنسی خطر آن را افزایش دهد. و الکلیسم بر توانایی فرد در دستیابی یا حفظ نعوظ نیز ت ثیر می گذارد. وقتی صحبت از اختلال نعوظ می شود، مغز نقش مهمی در توانایی مردان در دستیابی و حفظ نعوظ دارد. بر همین اساس مردانی که تحت فشارهای روانی زیادی قرار دارند و یا از مشکلات بهداشت روانی رنج میبرند، مغز ممکن است در ایجاد اتصالات عصبی و آزاد کردن هورمون های مسیول ایجاد نعوظ دچار مشکل شود. نمونه هایی از این عوامل استرس زا، عبارتند از: اضطراب افسردگی عصبی بودن در اتاق خواب زیاده روی در مصرف پورنوگرافی همه این عوامل قابل کنترل و درمان پذیر هستند و به طور بالقوه قابل برگشت می باشند. به نظر می رسد که اضافه وزن و باعث می شود بدن تستوسترون را به استروژن تبدیل کند. بر همین اساس دانشمندان به این باور رسیده اند که چاقی و یک سبک زندگی بی تحرک منجر به مشکلات اختلال نعوظ می شود اما این عارضه تا حدودی برگشت پذیر است. مردان با کاهش وزن یا ورزش بیشتر، می تواند نعوظ بهتر و طولانی تر داشته باشند. استعمال دخانیات و سایر موارد مصرف دخانیات به بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله اختلال نعوظ مرتبط است. استفاده از دخانیات باعث کاهش جریان خون در کل بدن و حتی رگ های خونی در آلت تناسلی مردان می شود. با اختلال خونرسانی در آلت تناسلی، دستیابی و حفظ نعوظ برای مردان بسیار دشوارتر می شود. خوشبختانه عارضه، قابل برگشت است و مردان می توانند با ترک سیگار وضعیت جنسی خود را بهبود ببخشند. استفاده بیش از حد از الکل و داروهای تفریحی (از جمله) نیز می تواند منجر به علایم ED شود. جای تعجب نیست که یک ناسالم می تواند منجر به اختلال نعوظ شود. پروستات مسیول ایجاد یکی از فاکتور های اصلی منی است اما هایپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) باعث ED نمی شود، داروهای مورد. از طرف دیگر، التهاب مزمن پروستات یا می تواند باعث انزال دردناک و مشکل در رسیدن به نعوظ شود. مردان با مشکلات پروستات و اختلال نعوظ بهتر است حتما با پزشک خود مشورت کنند. یک سوال رایج که در مورد مردان وجود دارد این است که آیا عفونت های مقاربتی STD برخی از STI ها، مانند کلامیدیا، سوزاک، درمان نشده و هپاتیت ویروسی ممکن است باعث ایجاد عفونت در غده پروستات و حتی منجر به بروز عوارض و اختلال نعوظ شوند. بر همین اساس عفونت های مقاربتی به عنوان یکی از شایع ترین علل ناتوانی جنسی در نظر گرفته می شود و در بیشتر مواقع با درمان عفونت پروستات و مدیریت STI ، هرگونه مشکلات مربوط به ED نیز برطرف می شود اما عفونت پروستات درمان نشده، ممکن است باعث آسیب دایمی شود. تخمین زده می شود از مرد سطح تستوسترون پایین تر از حد طبیعی داشته باشد. سطح پایین تستوسترون باعث ایجاد انواع مشکلات بهداشتی مردان از جمله ریزش مو، بی خوابی، کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ می شود. هرچه سطح تستوسترون در مردان پایین تر باشد، فرد علایم بیشتری را تجربه خواهد کرد. سطح پایین تستوسترون با یک آزمایش خون ساده قابل شناسایی و با داروها قابل درمان است. هنگامی که سطح تستوسترون دوباره به حالت عادی برگردد، اکثر آقایان متوجه می شوند که علایم ED در حال بهبود و یا از بین رفتن است. ناتوانی جنسی می تواند زندگی مردان را تغییر داده و بر عزت نفس آن ها ت ثیر بگذارد. اگرچه اختلال نعوظ می تواند بر زندگی جنسی افراد ت ثیر منفی بگذارد، اما در نهایت یک وضعیت قابل درمان است. راهکارهای درمانی زیادی وجود دارند که می تواند در بازیابی عملکرد جنسی افراد موثر باشند. از آنجا که ناتوانی جنسی می تواند یک مشکل اساسی برای سلامتی باشد در صورت تداوم آن در طولانی مدت فرد بهتر است به پزشک مراجعه کند. درمان های مختلفی برای ناتوانی جنسی وجود دارد از جمله: انواع مداخلات پزشکی برای درمان ناتوانی جنسی کاربرد دارند. پزشک می تواند دارو های مختلفی را برای درمان آن ها تجویز کند. همچنین جراحی عروقی (برای بهبود جریان خون در آلت تناسلی مرد) یا جراحی کاشت آلت در برخی از مردان می تواند موثر باشد. انواع مختلفی از دارو های طبیعی می توانند به درمان ناتوانی جنسی کمک کنند برخی از داروهای جایگزین برای ناتوانی جنسی عبارتند از: آب انار جینسنگ قرمز کره ای که به عنوان جینسنگ Panax نیز شناخته می شود. اما مردان بهتر است قبل از استفاده این دارو ها با پزشک خود مشورت کنند. برای مردانی که به دنبال درمان های غیر تهاجمی و غیرمخدر هستند، پمپ های آلت تناسلی مردان گزینه دیگری می باشد. استفاده از این پمپ ها می تواند در اختلال نعوظ تاثیر زیادی داشته باشد. چه علت ناتوانی جنسی یک دلیل جسمی باشد یا عاطفی، برخی از تغییرات در شیوه زندگی می تواند مشکلات ناشی از این ناتوانی ها را تا حدودی کاهش دهند، از جمله: کاهش اضطراب ترک سیگار و مصرف الکل تقویت ارتباط در یک رابطه عاشقانه ورزش بیشتر و پیروی از یک رژیم غذایی سالم در برخی از موارد به مردان توصیه می شود برای برطرف کردن اختلال خود و برای استفاده از راهکارهای روانشناختی و با یک مشاور یا روان شناس مشورت کنند. ناتوانی جنسی علت های شایع مختلفی دارد. با این حال، هنوز راهکارهای برای پیشگیری از بروز این اختلال وجود دارد. روش های پیشگیری احتمالی، عبارتند از: خواب کافی رژیم غذایی سالم کاهش استرس، اضطراب و افسردگی اجتناب از استعمال دخانیات، مواد مخدر یا الکل شرکت در ورزش های بدنی که خطر ابتلا به ناتوانی جنسی را کاهش می دهد. |
بیشتر ما گاهی اوقات سردرد داریم. در حقیقت، درصد از افراد بین تا سال گزارش داده اند که در طی یک سال سردرد را تجربه می کنند. بیش از درصد از این بزرگسالان گفته اند که میگرن دارند. میگرن اغلب طولانی تر از سردرد است و اثرات جسمی بیشتری نسبت به سردردهای معمولی دارد. مطالعات و تحقیقات اخیر نشان می دهد که ترفندهایی در مورد رژیم غذایی وجود دارند که می تواند به کاهش احتمال ابتلا به میگرن کمک کنند. برخی از رژیم غذایی برای سردردهای میگرن موثر بوده و باعث کاهش تعداد حملات میگرن می گردد. میگرن یک سردرد شدید است، معمولا در یک طرف سر و اغلب با یا حساسیت به نور همراه است. میگرن باعث ایجاد تغییرات التهابی در سلول های عصبی می شود که درد را ایجاد می کنند. قبل از شروع میگرن، ممکن است برخی از افراد حساسیت نسبت به نور یا احساس حتی امکان دارد فرد با شروع میگرن، نسبت به سر و صدا یا نور حساس شود که این درد و علایم می تواند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد. توجه به رژیم غذایی یکی از بهترین سدهای دفاعی در برابر میگرن است. شما باید تلاش کنید تا غذاهای پیشگیرانه را در رژیم غذایی خود بگنجانید و مصرف غذاهایی را که باعث میگرن می شوند را محدود کنید. در کل، غذاهای طبیعی که مواد نگهدارنده یا طعم دهنده های مصنوعی ندارند، گزینه های مناسبی برای شروع برنامه های غذایی هستند. یک بررسی کوچک از فرد بزرگسال نشان داد که عدم مصرف محرک های احتمالی در رژیم غذایی ممکن است به نفع افراد مبتلا به میگرن باشد. طبق گفته کمیته پزشکان مسیول پزشکی ( PCRM ) ، که رژیم های غذایی گیاهی را به عنوان روشی برای بهبود سلامتی ترویج می کند، بیماران مبتلا به میگرن باید غذاهای"بدون درد " استفاده کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید PCRM : برنج مخصوصا برنج قهوه ای شیرین کننده های طبیعی یا طعم دهنده ها، مانند شربت افرا و عصاره وانیل میوه های خشک شده یا پخته شده، به ویژه انواع غیر مرکبات مانند گیلاس و زغال اخته سبزیجات نارنجی، زرد و سبز مانند کدو تابستانی، سیب زمینی شیرین، هویج و اسفناج همچنین بنیاد میگرن آمریکا و انجمن اختلالات میگرن برخی از گوشت تازه، مرغ و ماهی را به عنوان غذاهای میگرن طبقه بندی می کنند. نکته اصلی این است که از مصرف گوشت های فراوری شده های، دودی و آبگوشت خودداری کنید. بنیاد میگرن آمریکا توصیه می کند که ویتامین B - یا ریبوفلاوین ممکن است به کاهش حملات میگرن کمک کند. ویتامین B - در محصولات حیوانی مانند ماهی سالمون، گوشت قرمز، غلات و قارچ ها وجود دارد. زنان در دوره های قاعدگی خود یا ( MSG ) یا شیرین کننده های مصنوعی مانند آسپارتام نیز می توانند باعث میگرن شوند. سایر محرک های میگرنی می توانند شامل موارد زیر باشد: مصرف الکل تغییرات آب و هوا تغییر در عادات خواب مصرف داروهای خاص اگر یک یا هر دو والدین شما مبتلا به میگرن باشند، درصد احتمال دارد که شما هم به میگرن مبتلا شوید. همچنین زنان در حدود سه برابر بیشتر از مردان به میگرن مبتلا هستند. محدود کردن مصرف غذاهای محرک می تواند باعث کاهش حملات میگرن شود. غذاهای دیگر یا مواد افزودنی که باعث تحریک می شوند، عبارتند از: پیازها کافیین آسپارتام شکلات تخم مرغ گوجه فرنگی آجیل و خشکبار محصولات لبنی میوه های خانواده مرکبات الکل، به ویژه شراب قرمز نیترات موجود در مواد غذایی گندم، از جمله ماکارونی و محصولات نان کافیین می تواند به درمان سردردهای میگرنی کمک کند. اغلب بیماران گزارش دادند که مصرف قهوه یا نوشابه در کاهش سردرد آن ها موثر بوده است. کافیین همچنین یک ماده رایج در داروهای بدون نسخه سردرد است. بسیاری از بیماران معتقدند که داروهای دارای کافیین برای تسکین درد آن ها مفید هستند. با این حال، کافیین یک دارو است و مانند بسیاری از داروهای دیگر، در صورت استفاده بیش از حد می تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. کافیین در مصرف کم می تواند مفید باشد، اما استفاده روزانه از آن می تواند منجر به سردردهای ناشی از مصرف بیش از حد دارو شود که به عنوان "سردردهای برگشتی" نیز شناخته می شود. مصرف روزانه بیش از میلی گرم کافیین (چه به صورت دارویی و چه نوشیدنی) یک عامل خطرناک برای بروز سردرد روزانه است. بیماران میگرنی می توانند برای مصرف کافیین خود پیشنهادات زیر را در نظر بگیرند: استفاده از داروهای حاوی کافیین را به بیش از دو روز در هفته محدود شود. احتمالا کافیین تنها دلیل ابتلا به میگرن مکرر نیست، اما کاهش مصرف کافیین اغلب به بهبود سردرد کمک می کند. برای جلوگیری از علایم ترک کافیین، هر هفته مصرف کافیین خود را تا درصد و به تدریج کاهش دهند. بیماران مبتلا به حملات میگرنی باید مصرف کافیین را به یک یا دو نوشیدنی روزانه (یا میلی گرم کافیین) محدود کنند. مبتلایان به میگرن اغلب توجه دارند که گرسنگی و حذف وعده های غذایی می تواند باعث سردرد آن ها شود. گرسنگی طولانی مدت در بین وعده های غذایی ممکن است باعث حمله میگرن شود یا به دلیل حفظ وزن سالم برای کاهش خطر میگرن مهم است. اضافه وزن یا چاقی باعث بروز میگرن یا بدتر شدن آن می شود. در صورت ابتلا به میگرن چند نکته ویژه را در مورد کاهش وزن خود در نظر بگیرید: در طول روز آب زیادی بنوشید. نوشیدن آب زیاد از کم آبی و بروز سردرد جلوگیری می کند و باعث احساس سیری در شما می شود. سعی کنید تعداد وعده های غذایی را در طول روز افزایش دهید. میان وعده های کوچک بین وعده های غذایی را امتحان کنید. میان وعده ها در طول روز باعث احساس شادابی شما می شوند. میگرن یک مشکل بسیار شایع است. این بیماری در حدود از کل مردان را مبتلا می کند. مطالعات نشان داده است که میگرن یک اختلال ژنتیکی است، اما محیط، شیوه زندگی و رژیم غذایی هنوز هم می تواند نقش مهمی در بروز میگرن داشته باشد. چند نکته مهم در مورد محرک های غذایی میگرنی وجود دارد که عبارتند از: همه این غذاها باعث حمله میگرنی در هر فرد مبتلا به میگرن نمی شود. به جای نوشیدنی های شیرین مانند نوشابه یا آب میوه، در طول روز آب بنوشید. مصرف چربی های اشباع" و چربی های ترانس را تا جایی که می توانید محدود کنید. دو تا سه بار در هفته غذاهای دریایی بخورید تا چربی های امگا شما تامین شود. روزانه وعده غذایی کوچک بخورید. یک کربوهیدرات را با یک پروتیین یا یک چربی خوب میل کنید. برای تسکین بهتر درد، بخورید یا در اتاق ساکتی استراحت کنید. مراقب رژیم های بسیار سخت باشید چون حذف برخی مواد غذایی ممکن است منجر به بروز کمبود برخی مواد مغذی در بدن شود. میوه و سبزیجات زیادی را مصرف کنید. هر بار سعی کنید نصف بشقاب شما از میوه و سبزیجات تشکیل شده باشد و انواع سبزیجات مختلفی را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف سدیم را به کمتر از میلی گرم در روز محدود کنید. بیشتر نمک در رژیم های غذایی ما از غذاهای فرآوری شده (غذاهای یخ زده و خوراکی یخ زده، سوپ های کنسرو شده و میان وعده های غذایی مثل چیپس و کراکر) تهیه می شود. برای کمک به تسکین دردهای میگرنی، باید یک ژورنال غذایی داشته باشید و به علایم احتمالی خود بعد از تغذیه توجه کنید. ژورنال غذایی می تواند به شما و پزشکتان برای شناسایی غذاهای محرک میگرن و تهیه یک برنامه شخصی برای مدیریت میگرن کمک کند. برای اینکه بتوانید تشخیص دهید چه چیزی باعث تحریک سردردهای میگرنی شما می شود می توانید تا دو هفته، لیست غذاها و نوشیدنی های خود را یادداشت کنید و احساس خودتان بعد از خوردن آنها را یادداشت کنید. همچنین می توانید دو هفته رژیم غذایی مصرف غذاهای " بدون درد" را شروع کنید. در این مدت، فقط باید از لیست غذاهای "بی خطر" غذا یا نوشیدنی خود را انتخاب کنید و از خوردن غذاهایی که به نظر می رسد محرک هستند، بپرهیزید. پس از گذشت دو هفته، به آرامی غذاهای دیگر را دوباره وارد رژیم خود کنید. در این مدت، باید به فراوانی و شدت میگرن خود توجه داشته باشید. که یک رژیم پر چرب، و پر از پروتیین است، برای تسکین درد همراه با برخی از اختلالات عصبی شناخته شده است. برخی از مطالعات نشان داده اند که این رژیم ممکن است یکی از مسیرهای رژیم غذایی برای کمک به میگرن باشد. AAN و کانادا استفاده از مکمل های منیزیم را برای پیشگیری از بروز میگرن توصیه می کنند. بررسی ها نشان داده است که Petasites ، گیاهی از بوته کلم است که مصرف آن می تواند در کاهش حملات میگرن تا حدودی مفید و موثر باشند. در این بررسی ها، دوز مطلوب آن برای بهبود سردرد، میلی گرم در روز و مصرف آن به مدت سه ماه گزارش داده شده است. این در حالی است که به دلیل خطر بروز عوارض نادر اما جدی مصرف آن با بروز مسمومیت با کبد، در بسیاری از کشورهای اروپایی، Petasites Feverfew بسیاری از گیاهان، ویتامین ها و مواد معدنی مختلف وجود دارد که می تواند در جلوگیری از میگرن مفید باشند. صرفنظر از نوع آن ها، بیماران باید در مورد استفاده از مکمل ها و دارو های گیاهی با پزشک خود مشورت کنند و این را به یاد داشته باشید اثربخشی کامل این مکمل ها ممکن است دو تا سه ماه همراه با استفاده مداوم طول بکشد. ( AAN ) و انجمن سردرد کانادایی استفاده از B را در بزرگسالان مبتلا به میگرن توصیه می کنند، زیرا به خوبی تحمل می شود و عوارض جانبی بسیار محدود و خفیفی دارد و فقط در برخی از افراد می توانند باعث اسهال یا تکرر ادرار شود. دوز توصیه شده B در بزرگسالان روزانه میلی گرم ریبوفلاوین است و اثربخشی کامل آن حداقل دو تا سه ماه طول می کشد. کوآنزیم Q ) CoQ ) یک آنتی اکسیدان برای بسیاری از کارکردهای اساسی سلول بوده و در پیشگیری از میگرن مورد مطالعه قرار گرفته است. براساس مطالعات موجود، CoQ Q CoQ نادر است و می تواند شامل از بین رفتن اشتها، ناراحتی معده، حالت تهوع و اسهال باشد. بهترین دوز مصرفی آن در بزرگسالان به طور معمول روزانه میلی گرم مشخص شده و برای کودکان یک یا سه میلی گرم توصیه می شود. مشابه ریبوفلاوین، اثر بخشی کوآنزیم Q |
گلودرد (فارنژیت) درد، خراشیدن یا سوزش گلو است که اغلب هنگام بلعیدن بدتر می شود. شایع ترین علت گلودرد یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا است. گلو درد ناشی از ویروس به خودی خود برطرف می شود. گلو استرپ (عفونت استرپتوکوکی) که کمتر بروز می کند از باکتری ناشی می شود و برای جلوگیری از عوارض نیاز به درمان با آنتی بیوتیک ها دارد. سایر دلایل کمتر شایع گلو درد ممکن است نیاز به درمان پیچیده تری داشته باشند. ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند، اکثرا در بروز فارنژیت تاثیر زیادی دارند. در اغلب موارد، عفونت های باکتریایی هم می توانند باعث گلودرد شوند. بیماری های ویروسی که باعث گلو درد می شوند، عبارتند از: سرخک مونونوکلیوز کروپ (یک بیماری شایع در دوران کودکی است که با یک سرفه خشن تشخیص داده می شود) تعدادی از عفونت های باکتریایی می توانند باعث گلودرد شوند. شایع ترین آن ها استرپتوکوک پیوژنز است که باعث گلودرد می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سایر علت های گلودرد شامل موارد زیر است: فریاد زدن، بلند صحبت کردن یا صحبت کردن طولانی مدت و بدون وقفه، ماهیچه های گلو را تحت فشار قرار می دهد. خشک داخلی می تواند گلو را خشن و ملتهب کند. همچنین تنفس از طریق دهان (غالبا به دلیل احتقان مزمن بینی) ممکن است باعث خشکی و گلودرد شود. حساسیت به شوره سر، قالب، گرد و غبار و گرده گیاهان می تواند باعث گلودرد شود. این مشکل ممکن است با ترشحات بینی که می تواند گلو را تحریک و ملتهب کند، بدتر شود. در فضای باز و آلودگی داخل خانه مانند دود تنباکو یا مواد شیمیایی می تواند باعث گلودرد مزمن شود. جویدن تنباکو، نوشیدن الکل و خوردن غذاهای تند نیز می تواند گلو را تحریک کنند. تومورهای سرطانی گلو، زبان یا جعبه صوتی (حنجره) می تواند باعث گلودرد شود. سایر علایم مرتبط به این تومور ها شامل خشکی، تنفس پر سر و صدا، توده در گردن و خون در بزاق یا خلط می باشد. گلو درد و سایر علایم شبه آنفلوانزا گاهی اوقات بعد از ابتلا به HIV ظاهر می شود. همچنین، مبتلایان به HIV ( CMV ) دچار گلودرد مزمن شود که در افراد دارای می تواند جدی باشد. به ندرت، آبسه در گلو یا اپیگلوتیت منجر به بروز گلودرد می شوند. هر دو این بیماری ها می توانند راه های هوایی را مسدود و یک مشکل پزشکی ایجاد کنند. اگرچه گلودرد می تواند در هر کسی ایجاد شود، اما برخی عوامل خطر بروز آن را افزایش می دهند، از جمله: ترشحات بینی می تواند گلو را تحریک کند یا عفونت را انتشار دهد. گلو استرپ، شایع ترین عفونت باکتریایی مرتبط با گلو درد است که در کودکان و نوجوانان ( تا ساله) بیشتر دیده می شود. آلرژی های فصلی یا واکنش های حساسیتی مداوم به، قالب ها یا حیوانات اهلی و باعث ایجاد گلو درد می شوند. ذرات موجود در هوا از سوختن سوخت های فسیلی و مواد شیمیایی رایج خانگی می توانند باعث تحریک گلو شوند. عفونت های ویروسی و باکتریایی در هر مکانی که افراد جمع می شوند، چه در مراکز مراقبت از کودک، چه در کلاس ها، در مطب ها یا در هواپیما، به راحتی انتشار می یابند. سیگار کشیدن و دود دست دوم می تواند گلو را تحریک کند. استفاده از محصولات دخانی نیز خطر ابتلا به، گلو و جعبه صدا را افزایش می دهد. خطر ابتلا به انواع عفونت در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر است. علل شایع کاهش سیستم ایمنی بدن HIV ، دیابت، درمان با استروییدها یا، استرس، خستگی و رژیم غذایی ضعیف است. علایم گلودرد بسته به علت می تواند متفاوت و شامل موارد زیر باشد: اختلال در بلع صدایی خشن غدد متورم در گردن یا فک التهاب یا قرمزی در لوزه ها درد یا احساس خراش در گلو تکه های سفید یا چرک روی لوزه ها دردی که با بلع یا صحبت کردن بدتر می شود. عفونت های ناشی از فارنژیت ممکن است منجر به علایم و نشانه های دیگری از سایر بیماری ها باشند، از جمله: عطسه بدن درد آبریزش بینی یا انجمن اطفال آمریکا به والدین توصیه می کند، در شرایطی که گلو درد کودک با خوردن اولین نوشیدنی در صبح از بین نرفت، به پزشک مراجعه شود. علاوه بر آن در شرایطی که علایم کودک با اختلال در تنفس و بلع همراه باشد نیاز به مراجعه به پزشک دارد. بر همین اساس انجمن حلق و بینی آمریکا به بزرگسالان توصیه می کند در شرایط بروز گلو درد همراه با علایم زیر به دنبال درمان و مراجعه به پزشک باشند: درد مفاصل اختلال در تنفس توده ای در گردن خون در بزاق یا خلط تورم در گردن یا صورت مشکل در باز کردن دهان کهیر و یا ضایعات پوستی خشکی گلو بیش از دو هفته تب بالاتر از . درجه سانتی گراد گلودرد شدید است که بیش از یک هفته طول بکشد. در هنگام تشخیص بیماری و علت آن، پزشک معاینه بدنی را طبق مراحل احتمالی زیر انجام می دهد: بررسی گلو و احتمالا گوش ها و مجرای بینی با استفاده از چراغ قوه لمس و معاینه گردن برای بررسی (غدد لنفاوی) بررسی میزان تنفس با استفاده از گوشی پزشکی در بسیاری از موارد، پزشکان از آزمایش ساده ای برای تشخیص باکتری های استرپتوکوکی استفاده می کنند. پزشک برای نمونه برداری از ترشحات، یک سواپ استریل را روی قسمت پشت گلو مالش می دهد و نمونه را تهیه و برای بررسی به آزمایشگاه می فرستد. بسیاری از کلینیک ها به آزمایشگاه مجهز هستند که می تواند در طی چند دقیقه نتیجه آزمایش سریع آنتی ژن را مشخص کنند. اگرچه، آزمایش سریع آنتی ژن می تواند باکتری های استرپ را به سرعت تشخیص دهد ولی زیاد هم دقیق نیست و در موارد ضروری پزشک می تواند آزمایشات دیگری را تجویز کند. در بعضی موارد، پزشکان می تواند از یک آزمایش مولکولی برای شناسایی باکتری های استرپتوکوکی استفاده کنند. گلو درد ناشی از عفونت ویروسی معمولا پنج تا هفت روز طول می کشد و نیازی به درمان پزشکی ندارد. بسیاری از افراد برای کاهش درد و تب، به داروهای تسکین دهنده خفیف مثل استامینوفن روی می آورند. برای تسکین علایم در کودکان می توانید با مشورت پزشک از داروهای بدون نسخه ضد درد مانند استامینوفن و ایبوپروفن استفاده کنید اما باید توجه داشته باشید هرگز به کودکان یا نوجوانان آسپرین ندهید زیرا مصرف آسپرین در ریه در آن ها می تواند منجر به التهاب کبد و مغز و بروز سندرم ریه شود. اگر فارنژیت شما یا فرزند تان ناشی از عفونت باکتریایی باشد، پزشک یا متخصص کودکان آنتی بیوتیک تجویز می کنند. بیمار باید حتی بعد از تسکین علایم حتما تمام دوره های آنتی بیوتیک را طبق تجویز پزشک ادامه دهند. عدم مصرف درست دارو می تواند منجر به وخیم شدن عفونت یا انتشار آن در قسمت های دیگر بدن شود. عدم تکمیل دوره کامل آنتی بیوتیک ها برای درمان گلو استرپت می تواند خطر ابتلا به یا التهاب جدی کلیه را در کودک افزایش دهد. در صورت فراموش کردن دوز با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. در مواردی که گلو درد ناشی زا عوامل غیر از عفونت ویروسی یا باکتریایی باشد، پزشک می تواند بسته به شرایط بیمار، درمان های بیشتری را ارایه دهد. پزشکان معمولا دوره ای از آنتی بیوتیک ها را که حدود روز طول می کشد، تجویز می کنند. صرف نظر از علت بیماری، رعایت برخی از راهکارها می توانند در تسکین علایم فارنژیت موثر باشند. بر همین اساس بیمار باید: شیرینی و آب نبات ممکن است گلو درد را تسکین دهد، اما آنها را به دلیل خطر خفگی به کودکان و بالاتر نباید داد. بیماران بهتر است از قرار گرفتن در معرض دود سیگار و عوامل محرک که می تواند گلو را تحریک کند، خودداری کنند. برای از بین بردن خشکی هوا که ممکن است باعث تحریک بیشتر گلو درد شود می تواند از مرطوب کننده هوا استفاده کرد البته بیماران باید به طور مرتب مرطوب کننده را تمیز کنند. مصرف مایعات گلو را مرطوب نگه می دارد و از کمبود آب بدن جلوگیری می کنند. همچنین مصرف مایعات گرم مانند آبگوشت، چای بدون کافیین یا آب گرم همراه با عسل می توانند درد گلو را تسکین دهد اما بیماران باید از مصرف کافیین و الکل که می تواند منجر به کم آبی شود، خودداری کنند. غرغره با آب نمک به میزان / تا / قاشق چایخوری نمک سفره در تا میلی لیتر آب گرم می تواند به تسکین گلو درد کمک کند. کودکان بزرگتر از سال و بزرگسالان می توانند محلول را غرغره کرده و سپس آن را تف کنند. اگرچه تعدادی از درمان های جایگزین معمولا برای تسکین گلودرد مورد استفاده قرار می گیرند، اما شواهد در مورد عملکرد آن محدود است. بیماران برای درمان عفونت باکتریایی، حتما به مصرف آنتی بیوتیک نیاز دارند و نباید فقط به درمان های جایگزین اعتماد کنند. علاوه برآن، بهتر است قبل از استفاده از هرگونه داروی گیاهی، با پزشک مشورت شود، زیرا برخی از دارو های گیاهی می توانند با داروهای تجربی تداخل ایجاد کنند و حتی مصرف آن ها ممکن است برای کودکان، زنان باردار و شیرده و افراد با شرایط بهداشتی خاصی مناسب نباشد. محصولات گیاهی یا جایگزین برای گلودرد اغلب به صورت چای، اسپری یا شرربت بسته بندی می شوند. داروهای جایگزین رایج برای درد گلو، عبارتند از: نارون لغزنده ریشه شیرین بیان ریشه Marshmallow بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به گلودرد، دور شدن از عوامل بیماری زا و رعایت بهداشت مناسب است. برای رعایت بهداشت مناسب می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: از تماس نزدیک با افرادی که مریض هستند خودداری کنید. از به اشتراک گذاشتن غذا، لیوان یا وسایل شخصی خود با دیگران خودداری کنید. قبل از غذا و بعد از عطسه یا سرفه بخصوص بعد از استفاده از توالت دستان خود را به طور کامل بشویید. از ضد عفونی کننده های دست مبنی بر الکل به عنوان جایگزینی برای شستن دست ها در هنگام دسترسی به صابون و آب استفاده نکنید. به طور مرتب تلفن، Remote TV و صفحه کلید رایانه را با ضد عفونی کننده تمیز کنید. هنگام مسافرت، در اتاق اتاق خود، تلفن ها و کنترل ها را تمیز کنید. پزشک ممکن است برای درمان بهتر، شما را به متخصص گوش، حلق و بینی یا متخصص آلرژی ارجاع دهد. برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است لیستی از علایم و اطلاعات شخصی اصلی، سابقه پزشکی و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های دیگری که مصرف می کنید، بنویسید. در مورد گلودرد، برخی از سوالات که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟ چه آزمایشات تشخیصی لازم است؟ چگونه می توانم از خودم مراقبت کنم؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم من می شود؟ چه مدت بیماری من مسری خواهد بود؟ چه زمانی می توانم به محیط کار خود برگردم؟ احتمالا پزشک سوالاتی را در مورد بیماری شما می پرسد، از جمله: آیا تب دارید؟ آیا در تنفس مشکل دارید؟ آیا علایمی غیر از گلودرد هم دارید؟ آیا شخص دیگری در خانه شما بیمار بوده است؟ چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن بیماری شما می شود؟ آیا سیگار می کشید؟ آیا شما یا فرزندتان مرتبا در معرض دود دست دوم قرار دارید؟ منابع: |
کلیه ها یک جفت اندام لوبیایی شکل هستند که در همه مهره داران وجود دارند. کلیه ها مواد زاید و سموم را از بدن دفع می کنند. علاوه بر آن، سطح الکترولیت متعادل بدن را حفظ و فشار خون را تنظیم می کنند. بر اساس اهمیت این اندام در بدن ما سعی کردیم شایع ترین علل بیماری های کلیه را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با کسب اطلاع کامل از آنها بتوانید راهکارهایی را برای پیشگیری از ابتلا به شایع ترین بیماری های کلیه در نظر بگیرید. در قسمت حفره شکمی و در هر دو طرف ستون فقرات قرار دارند. به طور کلی کلیه راست کمی کوچک تر از کلیه سمت چپ است و و پایین تر از آن قرار دارد تا فضای مناسبی را برای کبد ایجاد کند. وزن کلیه در مردان تا گرم و در زنان تا گرم است. نفرون مهمترین قسمت هر کلیه است. آن ها خون را می گیرند، مواد مغذی را تجزیه و به عبور مواد زاید از خون تصفیه شده کمک می کنند. هر کلیه حدود میلیون نفرون دارد. نفرون ها، هر کدام مجموعه ساختار داخلی مختص به خود را دارند. نقش اصلی کلیه ها حفظ هموستاز است یعنی آن ها سطح مایعات، تعادل الکترولیت و سایر عوامل را کنترل می کنند تا محیط داخلی بدن ثابت نگه داشته شود. برخی از عملکردی های اصلی کلیه ها، عبارتند از: کلیه ها تعدادی از مواد زاید و سموم بدن را جدا کرده و از طریق ادرار از بدن دفع می کنند. ترکیب اصلی که کلیه ها آن را دفع می کنند اوره و اسید اوریک می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کلیه ها مواد مغذی را از خون جذب می کنند و آن ها را به قسمت های مختلف بدن انتقال می دهند. آن ها همچنین برای حفظ هموستاز محصولات دیگری را باز جذب می کنند. کلیه ها و ریه ها به حفظ تعادل pH در بدن کمک می کنند. کلیه ها از طریق جذب مجدد و احیاء بی کربنات از ادرار و دفع یون های هیدروژن و اسیدهای ثابت، pH را مدیریت می کنند. اسمولالیته، میزان تعادل الکترولیت و آب بدن یا نسبت مایعات به مواد معدنی در بدن است. کمبود آب بدن عامل اصلی عدم تعادل الکترولیت است. کلیه ها در صورت لزوم با آزاد کردن یک وازو کانسترونکتور به نام آنژیوتانسین II ، فشار خون را تنظیم می کنند. کلیه ها تعدادی از ترکیبات مهم بدن از جمله اریتروپویتین، رنین و کلسیتریول را آزاد می کنند. شایع ترین علل بیماری های کلیه می توانند بر کلیه ها اثر بگذارد. عوامل محیطی یا پزشکی ممکن است منجر به شایع ترین علل شوند و از ابتدای تولد در برخی از افراد می تواند مشکلات عملکردی و ساختاری ایجاد کنند. به دلیل عملکردهای اساسی کلیه ها و سموم موجود در آن، کلیه ها مستعد بیماری های مختلفی هستند. برخی از این شرایط و شایع ترین علل بیماری های کلیه عبارتند از: سندرم نفروتیک معمولا در اثر آسیب به خوش های رگ های خونی ریز (گلومرولی) کلیه ها ایجاد می شود. گلومرول با عبور از کلیه ها، خون را پاکسازی و سموم آن را جدا می کند. گلومرول های سالم پروتیین خون را در جریان داخل ادرار خود حفظ می کند. اما آسیب دیدگی گلومرول ها باعث دفع بیش از حد پروتیین خون از بدن و سندرم نفروتیک می شود. این بیماری التهابی مزمن می تواند منجر به آسیب جدی کلیه شود. دیابت می تواند منجر به آسیب کلیه (نفروپاتی دیابتی) شود که بر گلومرولها ت ثیر می گذارد. این اختلال زمانی رخ می دهد که پروتیین های آمیلویید در اندام های بدن جمع می شوند. آمیلویید اغلب به سیستم فیلتر کلیه آسیب می رساند. این اختلال کلیه نتیجه ضخیم شدن غشاهای درون گلومرولی به دلیل رسوباتی است که توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. این شایع ترین علت سندرم نفروتیک در کودکان است. بیماری تغییر حداقل باعث عملکرد غیر طبیعی کلیه می شود، اما وقتی بافت کلیه تحت میکروسکوپ بررسی شود، طبیعی یا تقریبا طبیعی به نظر می رسد. علت عملکرد غیر طبیعی کلیه معمولا تشخیص داده نمی شود. علت گلومرولونفریت به حاد یا مزمن بودن آن بستگی دارد. GN حاد می تواند در واکنش به عفونت مانند استرپ گلو یا یک عفونت دندان رخ دهد، یا حتی ممکن است به دلیل مشکلاتی در سیستم ایمنی در واکنش بیش از حد به عفونت اتفاق بیفتد. برخی از علت های شناخته شده GN حاد، عبارتند از: گلو استرپ polyarteritis nodosa ، بیماری که در آن سلول ها به شریان ها حمله می کنند. سندرم گودپاستور، بیماری نادر خود ایمنی است که در آن آنتی بادی ها به کلیه ها و ریه ها حمله می کنند. آمیلوییدوز، تجمع پروتیین های غیر طبیعی که باعث ایجاد آسیب در اندام ها و بافت های بدن می شوند. استفاده بیش از حد، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن نیز ممکن است یک عامل خطر باشد. گلومرولونفریت مزمن مزمن همیشه علت مشخصی ندارد. یک بیماری ژنتیکی گاهی اوقات می تواند باعث GN مزمن شود. نفریت ارثی در مردان جوان با ضعف بینایی و شنوایی ضعیف رخ می دهد. علل احتمالی دیگر عبارتند از: سابقه سرطان برخی از بیماری های خود ایمنی قرار گرفتن در معرض برخی از حلال های هیدروکربن نفروپاتی دیابتی، در نتیجه آسیب به رگ های خونی و سایر سلول های کلیه رخ می دهد که این آسیب از دیابت ناشی می شود. معمولا هیچ دلیل قطعی و مشخصی ندارد، اگرچه چندین عامل ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهند. ادرار حاوی مواد کریستالی زیادی مانند کلسیم، اگزالات و اسید اوریک خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می دهد. در عین حال، ادرار ممکن است فاقد موادی باشد که از جمع شدن کریستال ها جلوگیری می کند. در این شرایط ممکن است محیطی ایده آل برای تشکیل سنگ کلیه ایجاد شود. باکتریهای دیگر بدن می‌توانند از طریق گردش خون به کلیه‌منتقل شده و منجر به بروز عفونت کلیه شوند. بااینکه این امر به ندرت رخ می دهد، ولی احتمال وقوع آن وجود دارد. به‌عنوان مثال ممکن است مفصل یا دریچه‌ی قلب مصنوعی‌عفونت کند و در نهایت موجب بروز عفونت کلیه شود. همچنین عفونت کلیه می‌تواند پس از جراحی کلیه بروز کند، ولی احتمال آن کم است. می تواند نتیجه چندین بیماری یا علل مختلف باشد. نوع نارسایی کلیه بر اساس علت آن تقسیم بندی می شود. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، معمولا یک یا چند دلیل زیر دارند: از دست رفتن ناگهانی جریان خون به کلیه های می تواند منجر به نارسایی کلیه ها شود. برخی از شرایطی که باعث از بین رفتن جریان خون به کلیه ها می شود عبارتند از: کم آبی سوختگی شدید یک واکنش آلرژیک زخم کبد یا یک عفونت شدید مانند سپسیس فشار خون بالا و داروهای ضد التهابی هنگامی که بدن در دفع ادرار مشکل داشته باشد، سموم در بدن تجمع پیدا می کنند. بعضی از سرطانها می توانند مجرای ادراری را مسدود کنند، مانند: روده بزرگ (شایع ترین نوع در مردان) سایر شرایط که می تواند در تشکیل و دفع ادرار اختلال ایجاد کرده و منجر به نارسایی کلیه شوند، عبارتند از: عفونت سنگ کلیه مواد مخدر و الکل دیابت کنترل نشده پروستات بزرگ شده داروهای شیمی درمانی آنتی بیوتیک های خاصی، التهاب رگ های خونی لخته های خون در مجاری ادراری آسیب به اعصابی که مثانه را کنترل می کند. گلومرولونفریت، التهاب رگهای خونی کوچک کلیه ها، سرطان سلولهای پلاسما در مغز استخوان رنگ های مورد استفاده در برخی از آزمایشات تصویربرداری لوپوس (یک بیماری خود ایمنی است که می تواند باعث التهاب بسیاری از اعضای بدن شود) سندرم اورمیک همولیتیک (تجزیه گلبول های قرمز به دنبال عفونت باکتریایی، معمولا در روده ها) اسکلرودرماترومبوسیتوپنیک پورپورا، اختلالی که باعث لخته شدن خون در عروق کوچک می شود. هیدرونفروز یک بیماری نیست. در عوض، می تواند ناشی از شرایط داخلی و خارجی باشد که بر کلیه و سیستم جمع آوری ادرار ت ثیر می گذارد. یکی از دو مشکل اصلی باعث بروز هیدرونفروز می شوند: در هر جایی از مثانه، کلیه یا مجاری ادراری که مانع خروج ادرار از کلیه می شود. در این شرایط، دریچه ماهیچه ای که مجرای ادرار را به مثانه اتصال می دهد به درستی کار نمی کند و ادرار را مجبور به بازگشت یا جریان معکوس به کلیه می کند. در بزرگسالان، شرایطی که بیشتر منجر به ایجاد هیدرونفروز می شوند، عبارتند از: سرطان سنگ کلیه احتباس ادرار سابقه لخته خون مشکلات عصبی یا ماهیچه ای باریک شدن یا تنگی دستگاه ادراری هایپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) در زنان، هیدرونفروز ممکن است در نتیجه شرایط زیر به وجود آید: وضعیتی که در آن رحم زن از حالت عادی خارج می شود. با بزرگ شدن رحم، ممکن است رحم به مجرای ادرار فشار وارد کرده و جریان ادرار را مسدود کند. دیواره مثانه زن و مهبل ضعیف شده و اجازه می دهد مثانه به داخل واژن فرو رود. مجرای ادرار دو شاخه از خطاهای تقسیم سلولی در طول رشد جنین در درون رحم مادر ناشی می شود. این وضعیت می تواند از والدین به فرزند به ارث برسد و بیشتر جنبه وراثتی دارد. اگر یکی از والدین دارای مجرای ادراری دو شاخه باشد، کودک % ممکن است به این وضعیت مبتلا شود. هنوز علت دقیق بروز سرطانهای کلیوی تشخیص داده نشده است. پزشکان می دانند که سرطان کلیه از زمانی آغاز می شود که برخی از سلول های کلیوی در DNA خود تغییراتی (جهش) ایجاد می کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات باعث می شود که سلول ها در کلیه به سرعت رشد و تقسیم شوند. سلولهای غیرطبیعی تجمع یافته توموری را تشکیل می دهند که می توانند در قسمتهای دوردست بدن متلاشی شوند و انتشار پیدا کنند. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد می شود. چندین تیوری مهم در این زمینه وجود دارند. به عنوان مثال، هر کلیه حدود یک میلیون لوله‌ی ریز دارد که ادرار را جمع می کند. کیست ممکن است با انسداد لوله ها، متورم و پر از مایعات شود و رشد کند. یک تیوری دیگری نشان می دهد وقتی لایه سطحی کلیه ضعیف شوند می توانند کیسه ای (دیورتیکولوم) را ایجاد کند که این کیسه با تجمع مایعات به کیست تبدیل می شود. |
آتروفی واژن (واژینیت آتروفیک) یا واژن نازک، خشکی و التهاب دیواره های واژن است که در شرایط کمبود استروژن رخ می دهد. آتروفی واژن اغلب پس از یایسگی ایجاد می شود. در بسیاری از زنان، آتروفی واژن منجر به مقاربت دردناک و بروز علایم بیماری های دستگاه ادراری می شود بر همین اساس پزشکان از اصطلاح "سندرم دستگاه تناسلی یایسگی ( GSM ) " برای توصیف آتروفی واژن و علایم همراه آن استفاده می کنند. درمان های ساده و موثر برای GSM در دسترس می باشند. آتروفی واژن در اثر کاهش ترشح استروژن ایجاد می شود، کاهش سطح استروژن منجر به نازک تر، خشک تر، انعطاف پذیری کمتر بافت واژن خواهد شد. آتروفی واژن می تواند در هر سنی رخ دهد، اگرچه یکی از دلایل اصلی کاهش تولید استروژن در تخمدان ها در دوران یایسگی می باشد. استروژن، هورمونی است که وظیفه رشد جنسی زنان و چرخه قاعدگی را بر عهده دارد و به تقویت سلامت استخوان و پوست کمک کرده و از سایر بافت های بدن نیز پشتیبانی می کند. استروژن همچنین می تواند فعالیت مغز و نوسانات خلقی را تعیین کند. عوامل زیر می توانند سطح استروژن را کاهش دهند: دیابت شیردهی یا عدم تحریک قبل از مقاربت انواع خاصی از، از جمله تزریق ضد بارداری و قرص ترکیبی درمان های سرطان مانند، و به ناحیه لگن، که در آن سیستم ایمنی بدن به غددهای تولید کننده مایعات در بدن حمله می کند. شرایط زیر می توانند منجر به کاهش سطح استروژن در زنان شوند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شیردهی شیمی درمانی دوران بعد از یایسگی هورمون درمانی سرطان پستان برداشتن جراحی هر دو تخمدان پرتودرمانی لگن برای درمان سرطان سال های منتهی به یایسگی (پیراموپوز) برخی از داروها مانند برخی از قرص های ضد بارداری اگرچه این بیماری شایع است اما همه زنان در دوران یایسگی GSM برخی عوامل ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشد، از جمله: بررسی ها نشان داده زنانی که هرگز زایمان طبیعی نداشته اند بیشتر در معرض بروز علایم GSM قرار دارند. فعالیت جنسی منظم جریان خون را افزایش داده و می تواند در حفظ بافت های سالم واژن تاثیر زیادی داشته باشد. استعمال سیگار بر گردش خون ت ثیر می گذارد و ممکن است جریان خون و اکسیژن به واژن و سایر مناطق مجاور آن را کاهش دهد. سیگار کشیدن همچنین اثرات استروژن های طبیعی موجود در بدن را کاهش می دهد. علایم دستگاه تناسلی یایسگی ( GSM ) تکرر ادرار خشکی واژن فوریت در ادرار کردن خارش دستگاه تناسلی ترشحات غیرطبیعی واژن خونریزی کم بعد از مقاربت عفونت های مکرر مجاری ادراری کوتاه شدن و سفت شدن کانال واژن سندرم دستگاه تناسلی یایسگی می تواند خطر بروز برخی عوارض جانبی احتمالی را افزایش دهد، از جمله: تغییر در میزان PH واژن می تواند خطر بروز عفونت های واژن را افزایش دهد. تغییرات ادراری مرتبط با آتروفی واژن می تواند منجر به بروز مشکلات از جمله تکرر ادرار و یا سوزش در ادرار و حتی نشت ادرار (بی اختیاری) شود. پزشک می تواند برای تشخیص آتروفی واژن آزمایشات زیر را تجویز کند: که در طی آن پزشک اندام های لگن و به صورت بصری دستگاه تناسلی خارجی، واژن و دهانه رحم بیمار را معاینه کرده و در صورت داشتن علایم ادرار، آزمایش ادرار را تجویز می کند. که شامل گرفتن نمونه ای از مایعات واژن یا قرار دادن نوار نشانگر کاغذ در مهبل بیمار برای بررسی تعادل اسید آن می باشد. برای درمان سندرم دستگاه تناسلی یایسگی، پزشک ممکن است ابتدا گزینه های درمانی بدون نسخه از جمله موارد زیر را پیشنهاد دهد: زنان مبتلا به آتروفی واژن می توانند برای تسکین علایم خود، مرطوب کننده واژن را امتحان کنند. بر همین اساس بیمار می تواند هر چند روز یکبار مرطوب کننده های واژن را تجویز کند. اثرات استفاده از مرطوب کننده به طور کلی کمی طولانی تر و بیشتر از می باشد. روان کننده ها درست قبل از فعالیت های جنسی استفاده می شوند و می توانند در حین مقاربت، ناراحتی و درد را کاهش دهند. خانم ها بهتر است محصولاتی را انتخاب کنند که حاوی گلیسیرین نباشند و یا خاصیت گرم کنندگی نداشته باشند. زیرا حساسیت زنان به این مواد ممکن است منجر به تحریک واژن شود. در صورت استفاده از کاندوم، از روان کننده های روغنی برای روان سازی خودداری شود، زیرا روغن می تواند در تماس با کاندوم، لاتکس را از بین ببرد. در صورتی که استفاده از روان کننده و مرطوب کننده های واژن تاثیری در تسکین علایم آتروفی واژن نداشته باشند، پزشک می تواند گزینه های استروژن درمانی را توصیه کند. استروژن درمانی واژینال در انواع و اشکال مختلفی وجود دارد که تعیین نوع آن به ترجیحات فرد و تشخیص پزشک بستگی دارد. استروژن موضعی نسبت به خوراکی، این مزیت را دارد که مصرف آن در دوزهای پایین هم تاثیر دارد و علایم را بهتر تسکین می دهد. پماد استروژن معمولا در زمان خواب و به طور مستقیم در مهبل وارد می شود. به طور معمول خانم ها روزانه یک یا سه هفته و سپس یک تا سه بار در هفته باید از آن استفاده کنند. این شیاف های استروژن با دوز کم روزانه به مدت هفته در مجرای واژن قرار می گیرند. بعد از این دوره مصرف شیاف ها فقط باید دو بار در هفته مصرف شوند. حلقه استروژن، یک حلقه نرم و انعطاف پذیر است که در قسمت بالای واژن قرار می گیرد و محلول استروژن را آزاد می کند و تقریبا باید هر سه ماه یکبار جایگزین شود. بسیاری از خانم ها برای کاربرد راحت آن این گزینه درمانی را انتخاب می کنند. قرار دادن قرص استروژن واژن در مهبل بوسیله یک اپلیکاتور یکبار مصرف صورت می گیرد. پزشک دوز مصرفی این قرص ها را تعیین و تجویز می کند. این قرص که به طور روزانه مصرف می شود، می تواند به تسکین علایم مقاربت دردناک در زنان مبتلا به آتروفی واژن متوسط تا شدید کمک کند. مصرف این قرص ها در خانم هایی که به سرطان سینه مبتلا شده اند یا خطر ابتلا به را دارند، توصیه نمی شود. اگر خشکی واژن با سایر علایم یایسگی مانند گرگرفتگی های متوسط یا شدید همراه باشد، پزشک ممکن است قرص استروژن، لکه یا ژل یا حلقه استروژن با دوز بالاتر و یا استروژن خوراکی را تجویز کند. برخی از زنان ممکن است ترجیح دهند که از دستگاه های رقیق کننده واژن به عنوان یک گزینه درمانی غیر هورمونی استفاده کنند. این دستگاه ها باعث تحریک و کشش عضلات واژن می شود. در صورت نگرانی از رابطه جنسی دردناک، دستگاه های تسکین دهنده واژن ممکن است ناراحتی واژن را با کشش واژن تسکین دهند. این دستگاه ها، بدون نسخه در دسترس هستند. از لیدوکایین موضعی به عنوان یک پماد یا ژل تجویز شده، می توان برای کاهش ناراحتی ناشی از فعالیت جنسی استفاده کرد. لیدوکایین موضعی را باید پنج تا دقیقه قبل از شروع فعالیت جنسی مصرف شود. یک زن با سابقه سرطان پستان در مورد هر نوع درمان احتمالی باید با پزشک خود مشورت کند. استروژن می تواند برای زنانی که سابقه سرطان سینه دارند، مضر باشد. اگر سرطان حساس به هورمون باشد، استروژن ممکن است خطر بازگشت آن را افزایش دهد. به همین دلیل، پزشک معمولا استروژن درمانی سیستمیک را به زنی که قبلا سرطان سینه داشته باشد، توصیه نمی کند. بیماران مبتلا به سرطان سینه که از آتروفی واژن رنج می برند می توانند برای تسکین علایم خود راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: درمان استروژن سیستمیک به طور کلی در بیماران مبتلا به سرطان سینه توصیه نمی شود. گشادکننده های واژن گزینه غیر طبیعی است که می تواند باعث تحریک و کشش عضلات واژن شود و تنگ کردن واژن را معکوس کنند. این بیماران بهتر است در درجه اول استفاده از مرطوب کننده ها و روان کننده ها را امتحان کنند. در صورتی که درمان های غیرهورمونی تاثیری در تسکین علایم بیماری آتروفی واژن در مبتلایان به سرطان سینه نداشته باشند، پزشک ممکن است با مشورت با متخصص سرطان (انکولوژیست) استروژن واژن با دوز کم را برای این بیماران توصیه کند. البته، این نگرانی وجود دارد که استروژن واژن ممکن است خطر بازگشت سرطان را افزایش دهد، به خصوص اگر سرطان پستان به تغییرات هورمونی حساس باشد. در حالی که درمان های زیادی برای آتروفی واژن وجود دارند، برخی از افراد درمان های خانگی و طبیعی را ترجیح می دهند. چندین تغییر در شیوه زندگی وجود دارد که می تواند به زنان در رفع علایم آتروفی واژن کمک کند. البته، افراد مبتلا به آتروفی واژن قبل از ایجاد هرگونه تغییر در طولانی مدت در شیوه زندگی، باید با پزشک خود درباره مصرف مکمل های گیاهی یا تغییر رژیم غذایی صحبت کنند. ورزش و فعالیت بدنی منظم می تواند به تعادل هورمون ها در بدن کمک کند. فعالیت جنسی باعث افزایش جریان خون به دستگاه تناسلی می شود و این به نوبه خود به سالم ماندن آنها کمک می کند. استعمال سیگار باعث کاهش سطح استروژن شده و خطر ابتلا به آتروفی واژن و همچنین سایر شرایط مانند پوکی استخوان را افزایش می دهد. محصولات معطر شامل پودرها، صابون ها و دیودورانت ها می شود. علاوه بر آن، برخی روان کننده های عطر و اسپرم کش ها نیز می توانند واژن را تحریک کرده و باعث خشکی شوند. برخی از روان کننده های طبیعی ممکن است به تسکین علایم ناحیه تناسلی و آتروفی واژن کمک کنند، از جمله: آلویه ورا جوجوبا روغن نارگیل شیاف ویتامین E ، محرک مخاط واژن که آن را مرطوب کرده و از عفونت واژن جلوگیری می کند. پروبیوتیک ها باکتری هایی هستند که ت ثیر مثبتی در بدن انسان دارند. تحقیقات محدود بر روی زن نشان می دهد که پروبیوتیک ها می توانند در تسکین علایم آتروفی واژن و مدیریت خشکی واژن مفید و موثر باشند. درمان با استروژن سیستمیک می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: دل درد سردردها حالت تهوع سوء هاضمه خونریزی واژن حساسیت به پستان همچنین ممکن است خطر ابتلا به لخته شدن خون و سرطان پستان با این نوع درمان کمی افزایش یابد. با این حال، مزایای استفاده از استروژن سیستمیک معمولا از خطرات آن ها بیشتر است. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر قبل از ملاقات لیستی از علایم و نشانه هایی را که تجربه می کنید را بنویسید و سابقه پزشکی خود را همراه با لیستی از تمام داروهای مصرفی خود با دوز مصرفی آن ها یادداشت کنید. برخی از سوالات اساسی که می توانید در این زمینه از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: محتمل ترین علایم من چیست؟ آیا علل احتمالی دیگری وجود دارد؟ به چه نوع تست هایی تشخیصی نیاز دارم؟ چه گزینه های درمانی برای من چه پیشنهادی دارید؟ آیا شرایط من احتمالا موقت است یا می تواند در طولانی مدت ادامه پیدا کند؟ بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را با همدیگر مدیریت کنم؟ پزشک برای تشخیص بهتر در مورد علایم و وضعیت هورمونی شما سوالاتی را می پرسد، از جمله: چه مدت این علایم را دارید؟ آیا از نظر جنسی فعال هستید؟ علایم شما چقدر ناراحت کننده است؟ آیا دوره قاعدگی شما هنوز ادامه دارد؟ آیا از صابون معطر یا وان استفاده می کنید؟ آیا از اسپری بهداشتی زنانه استفاده می کنید؟ آیا علایم شما فعالیت جنسی تان را محدود می کند؟ ایا تا به حال به دلیل سرطان تحت درمان قرار گرفته اید؟ چه علایمی مربوط به واژن یا دستگاه ادراری تجربه کرده اید؟ چه داروها، ویتامین ها یا مکمل های دیگری مصرف می کنید؟ آیا هیچ مرطوب کننده یا روان کننده بدون نسخه را امتحان کرده اید؟ |
مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک بیماری پیشرونده است که در آن به اشتباه به قسمت هایی از بدن بیمار حمله می کند. در این شرایط، پوشش محافظ سلول های عصبی آسیب دیده و منجر به کاهش عملکرد مغز و نخاع می شود. MS نوعی بیماری با علایم غیرقابل پیش بینی است. علایم اولیه بیماری ام اس در بیماران مختلف، متفاوت باشد. در حالی که برخی از افراد در مراحل اولیه این بیماری دچار خستگی و بی حسی می شوند، موارد شدید MS می تواند باعث فلج، کاهش بینایی و کاهش عملکرد مغز شود. علایم اولیه و شایع ( MS ) شامل موارد زیر است: درد و اسپاسم مشکلات مثانه مشکلات بینایی ضعف یا خستگی مشکلات شناختی اختلال عملکرد جنسی تعادل مشکلات یا سرگیجه سوزن سوزن شدن و بی حسی اندام ها خستگی یک علامت شایع MS است. به نحوی که خستگی و ضعف غیر قابل توضیح در مراحل اولیه MS حدود درصد از افراد را تحت ت ثیر قرار می دهد. خستگی مزمن هنگامی رخ می دهد که اعصاب در ستون فقرات تخریب شود. معمولا این خستگی به طور ناگهان ظاهر می شود و تا هفته ها قبل از بهبود وجود دارد. در بیشتر مواقع بیمار در ابتدا دچار ضعف می شود. بعضی اوقات، علت خستگی به یکی دیگر از علایم بیماری ام اس مربوط می شود. به عنوان مثال، افراد دارای اختلال عملکرد مثانه ممکن است دچار اختلال خواب و خستگی شوند. ام اس همچنین می تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد، که می تواند منجر به خستگی شود. نوع دیگری از خستگی که به نظر می رسد منحصر به فرد برای ام اس است، شفافیت نام دارد که این نوع خستگی: در طول روز اتفاق میفتد. با ادامه روز بدتر می شود. با گرما یا رطوبت بدتر می شود. فعالیت روزانه فرد را مختل می کند. ارتباطی با اختلالات جسمی یا افسردگی ندارد. صبح حتی بعد از یک خواب خوب رخ می دهد. سرگیجه و مشکلات عدم هماهنگی و تعادل می تواند تحرک شخص مبتلا به ام اس را کاهش دهد. افراد مبتلا به ام اس اغلب احساس سبکی سر، و سرگیجه می کنند. این علایم اغلب هنگام ایستادن رخ می دهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مشکلات بینایی یکی از شایع ترین علایم بیماری ام اس است. روی عصب بینایی ت ثیر می گذارد و بینایی مرکزی را مختل می کند. از آنجایی که تخریب و اختلال در بینایی می تواند یک روند کند و تدریجی باشد بیمار ممکن است فورا متوجه مشکلات بینایی خودش نشود. درد هنگام نگاه به بالا یا یک طرف نیز می تواند با از بین رفتن بینایی همراه باشد. روش های مختلفی برای مقابله با تغییرات بینایی مربوط به MS وجود دارد. بیماری ام اس می تواند باعث ایجاد مشکلات بینایی مختلفی شود که عبارتند از: حرکت دردناک چشم نابینایی در یک چشم یک نقطه تاریک در دید دید رنگی ضعیف یا دید کنتراست در حالی که مشکلات بینایی ناشی از بیماری ام اس می تواند ترسناک باشد، اکثر آن ها بدون درمان برطرف می شوند یا بسیار قابل درمان هستند. MS می تواند باعث ایجاد اسپاسم یعنی سفتی عضلات و اسپاسم عضلانی غیر ارادی در اندام ها، به خصوص پاها شود. طبق انجمن ملی ام اس، بررسی ها نشان داده که نیمی از افراد مبتلا به ام اس، درد مزمن دارند. علاوه بر آن بیمار ممکن است سفتی عضلات سفت و حرکات غیرقابل کنترل و درد اندام ها را تجربه کند. در این شرایط بیشتر اوقات پاها تحت ت ثیر قرار می گیرند، اما کمردرد هم شایع است. برخی از علایم و نشانه های اسپاسم عبارتند از: کمر درد سفتی در مفاصل یا اطراف آن سفتی و سختی در خم کردن باسن و زانو اسپاسم دردناک، غیرقابل کنترل در بازوها و پاها برخی تحقیقات نشان می دهد که درصد از بیماران مبتلا به MS درد بالینی شدیدی دارند، در حالی که درصد با درد مزمن زندگی می کنند. زنان مبتلا به ام اس ممکن است بیشتر از مردان درد را تجربه کنند. برخی از علایم درد حاد که با بیماری ام اس ارتباط دارند، عبارتند از: ضرباتی شبیه به ضربات چاقو، فشار، درد یا سوزش در اطراف تنه، پاها یا بازوها نورالژی تریژمینال، یک درد در صورت است که ممکن است افراد آن را با درد دندان اشتباه بگیرند. علامت لرمیت، احساسی شبیه به یک شوک الکتریکی است که معمولا پس از خم شدن به جلو از پشت سر به سمت گردن و ستون فقرات حرکت می کند. بسیاری از افراد مبتلا به ام اس نیز درد مزمن را به عنوان یک اثر ثانویه این بیماری تجربه می کنند. به عنوان مثال درد، می تواند به دلایل مختلف زیر بروز کند: تغییرات عضلات اختلال در راه رفتن سفتی عضلات، گرفتگی عضلات و اسپاسم MS بر اعصاب مغز و نخاع (مرکز پیام بدن) ت ثیر می گذارد و می تواند سیگنال های نادرستی را به اطراف بدن ارسال کند. بعضی اوقات، هیچ سیگنالی ارسال نمی شود و منجر به بروز بی حسی خواهد شد. و بی حسی یکی از شایع ترین علایم هشدار دهنده بیماری ام اس است. محل بی حسی معمولا شامل صورت، بازوها، پاها و انگشتان است. بی حسی می تواند از خفیف و یا تا حد شدید متغیر باشد به نحوی که فعالیت های روزمره مانند نگه داشتن اشیاء و راه رفتن بیمار را مختل می کند. اکثر دوره های بی حسی ناشی از بیماری ام اس بدون دارو برطرف می شوند و به طور دایم باقی نمی مانند. مشکلات مثانه حداقل درصد از مبتلایان به ام اس را تحت ت ثیر قرار می دهد. این مسایل زمانی اتفاق میفتد که زخم های روی اعصاب باعث اختلال در سیگنال عصبی می شوند که برای عملکرد اسفنکترهای ادراری و مثانه ضروری است. اختلال عملکرد مثانه می تواند شامل تکرر ادرار، افزایش شدید ادرار یا عدم توانایی در نگهداری ادرار باشد. علایم مرتبط با ادرار اغلب قابل کنترل است. در موارد نادر، افراد مبتلا به MS دچار، یا می شوند. مشکلات روده می تواند سایر علایم MS را به خصوص مشکلات مثانه، سفتی عضلات و اسپاسم عضلانی غیر ارادی را بدتر کند. افراد مبتلا به ام اس نیز ممکن است ضعف عضلانی را تجربه کنند، زیرا عدم استفاده از عضلات باعث می شود که عضلات آن ها به مرور زمان دچار ضعف شوند. ضعف عضلانی مربوط به ام اس می تواند بر هر بخشی از بدن ت ثیر بگذارد به نحوی که ضعف عضلانی روی پاها و مچ پا می تواند برای افراد مبتلا به ام اس چالش برانگیز باشد و بیمار نتواند راه برود. برانگیختگی جنسی همچنین می تواند در افراد مبتلا به MS مشکل ایجاد کند زیرا برانگیختگی جنسی در سیستم عصبی مرکزی (جایی که MS حمله می کند) شروع می شود. افراد مبتلا به ام اس غالبا مشکلات جنسی را تجربه می کنند و ممکن است در برانگیختگی یا ارگاسم دچار مشکل شوند. ام اس ممکن است روانکاری واژن طبیعی را کاهش دهد و منجر به خشکی واژن و در خانم ها شود. این بیماری همچنین با آسیب رساندن به اعصاب در مسیرهای پاسخ جنسی که به مغز و اندام های جنسی وصل می شوند، می تواند باعث ایجاد مشکلات جنسی شود. حدود نیمی از مبتلایان به بیماری ام اس دچار می شوند که با علایم زیر همراه است: عدم تمرکز اختلال در تکلم مشکلات حافظه افسردگی و سایر مشکلات سلامت عاطفی نیز رایج است. علایم شناختی بیماری ام اس معمولا خفیف تا متوسط متغیر است و تنها بر چند جنبه شناخت ت ثیر می گذارد. در موارد نادر، مبتلایان به بیماری ام اس ممکن است مشکلات ناتوانی شناختی را تجربه کنند. مبتلایان به ام اس علاوه بر علایم بیماری خود با مشکلات خانوادگی، افسردگی و سایر اختلالات عاطفی روبرو هستند. بر همین اساس، افسردگی اساسی در بین مبتلایان به ام اس شایع است. استرس MS همچنین می تواند باعث تحریک پذیری، نوسانات خلقی و وضعیتی بنام pseudobulbar شود. pseudobulbar شامل دوره هایی از گریه و خنده غیرقابل کنترل است. افسردگی در افراد مبتلا به MS نسبت به افراد مبتلا به سایر بیماری های مزمن شایع تر است. برخی از علایم افسردگی بالینی، عبارتند از: غمگینی خستگی تحریک پذیری تغییرات رفتاری افکار مرگ یا خودکشی احساس گناه و بی فایده افزایش اشتها یا کاهش اشتها بی خوابی یا خواب بیش از حد اختلال در فکر کردن یا از دست دادن علاقه به فعالیت های روزمره همچنین می تواند سایر علایم MS را بدتر کند، از جمله: درد خستگی تغییرات شناختی تغییرات عاطفی در این بیماران وضعیتی غیرقابل پیش بینی است و اغلب با علایم نوسانی همراه می باشد که این علایم می توانند ناتوان کننده باشند، همه این موارد ممکن است برای فرد ترسناک باشد. MS همچنین می تواند با آسیب رساندن به رشته های عصبی در مغز باعث ایجاد تغییرات عاطفی شود. علاوه بر آن، برخی از داروهایی که افراد برای مدیریت ام اس مصرف می کنند ممکن است منجر به بروز تغییر خلقی شوند. به عنوان مثال، می توانند عوارض جانبی عاطفی زیادی داشته باشند، از جمله: ترس اضطراب بی قراری گریه کردن تحریک پذیری افراد مبتلا به ام اس به دلیل عوامل مختلفی ممکن است در راه رفتن یا نحوه قدم زدن با مشکلاتی روبرو شوند. علایم ام اس که بر نحوه راه رفتن شخص ت ثیر می گذارد، عبارتند از: خستگی ضعف عضلانی از دست دادن تعادل سفتی عضلانی و اسپاسم بی حسی یا سایر مشکلات حسی در باسن، پا، مچ پا یا پا همه افراد مبتلا به ام اس علایم یکسانی ندارند. علایم مختلف در حین بازگشت بیماری یا حمله ممکن است ظاهر شود. در کنار علایم ذکر شده، MS می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: مشکلات تنفسی از دست دادن شنوایی لرزش اندام غیر قابل کنترل MS لزوما ارثی نیست. با این حال، براساس گزارش انجمن ملی ام اس، در صورت ابتلا نزدیکان یک فرد به بیماری ام اس، احتمال ابتلا فرد به این بیماری بیشتر می شود. احتمال ابتلا یک فرد . % است. اما داشتن سابقه خانوادگی این احتمال به . تا درصد هم می رسد. وراثت تنها عامل بروز MS نیست اما می تواند یک عامل خطر باشد. ام اس یک اختلال چالش برانگیز است، اما محققان بسیاری از درمان ها را کشف کرده اند که می تواند از پیشرفت بیماری تا حدودی جلوگیری کنند. بهترین دفاع در برابر ام اس مراجعه به پزشک بلافاصله پس از اولین علایم هشدار دهنده است. این امر به ویژه در افراد با سابقه خانوادگی اهمیت زیادی دارد. MS به طور تصادفی روی اعصاب مغز، نخاع و ت ثیر می گذارد، به این معنی که می تواند طیف وسیعی از علایم جسمی، روانی و عاطفی غیرقابل پیش بینی را ایجاد کند که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. طبق گزارش انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس ( NMSS ) ، بیماری ام اس حداقل دو یا سه برابر در زنان بیشتر از مردان شیوع بیشتری دارد. به طور کلی، MS به طور مشابه بر مردان و زنان ت ثیر می گذارد. با این حال، یک پزشک نمی تواند شدت علایم و یا پیشرفت بیماری را پیش بینی کند چون این بیماری بطور تصادفی به میلین حمله می کند و اعصابی که تحت تاثیر قرار می دهد ممکن است در بیماران مختلف، متفاوت باشد. اگرچه زنان و مردان مبتلا به MS اغلب علایم مشابهی را تجربه می کنند، برخی از عوامل مانند قاعدگی، بارداری و یایسگی ممکن است علایم بیماری ام اس در زنان را تحت ت ثیر قرار دهد. علایم بیماری ام اس در زنان شبیه به علایم در مردان است، اما به دلیل تغییرات هورمونی می تواند موارد دیگری را شامل شود. MS همچنین می تواند بر سلامت جنسی زنان و تاثیر متفاوتی داشته باشد. علایم بیماری ام اس در زنان شامل موارد زیر است: در برخی بررسی ها نشان داده شده که در زنان مبتلا به MS علایم بیماری در طی یک هفته از شروع چرخه قاعدگی آن ها شدیدتر و بدتر می شود، چون بیماری می تواند بر روی هورمون های فرد تاثیرات منفی داشته باشد. بارداری می تواند خطر بروز شعله ور شدن علایم MS را به خصوص در سه ماهه دوم و سوم کاهش دهد. محققان معتقدند که بارداری در برابر MS اثر محافظتی دارد. اگرچه بارداری می تواند برخی از علایم ام اس را به طور موقت کاهش دهد، اما عوارض ناشی از شعله ور شدن در تا ماه اول پس از زایمان تمایل به بازگشت و عود دوباره دارند و بارداری فشار جسمی زیادی را نیز بر بدن وارد می کند که می تواند علایم خاصی از بیماری ام اس را بدتر کند. علاوه بر این، برخی از داروهایی که افراد برای بیماری ام اس مصرف می کنند در دوران بارداری بی خطر نیست و می تواند علایم را بدتر کند. کسی که مبتلا به ام اس است و قصد بارداری دارد، باید در مورد داروهای خود با پزشک مشورت کند. برخی از علایم ام اس که اغلب در بارداری تشدید می شوند، عبارتند از: یایسگی خستگی مشکلات راه رفتن بی اختیار ادرار و مدفوع علایم MS ممکن است بعد از یایسگی بدتر شود، چون کاهش سطح استروژن می تواند بر پیشرفت بیماری ت ثیر منفی بگذارد. با این حال، تحقیقات بیشتر برای درک رابطه بین یایسگی و علایم بیماری ام اس لازم است. بیماری ام اس یک بیماری خود ایمنی است که به طور تصادفی بر بخش هایی از سیستم عصبی مرکزی ت ثیر می گذارد و منجر به بروز علایم جسمی، شناختی و عاطفی غیرقابل پیش بینی می شود. اگرچه ام اس تمایل دارد بیشتر مردان را تحت ت ثیر قرار دهد، اما معمولا باعث ایجاد علایم مشابهی در مردان و زنان می شود. با این وجود، زنان ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی مانند مواردی که در دوران قاعدگی یا یایسگی اتفاق می افتند، علایم دیگری را تجربه کنند. مشکلات بینایی و بی حسی موضعی تصادفی اغلب اولین علایم این بیماری هستند. افسردگی، مشکلات مثانه، تغییرات شناختی و درد نیز از جمله شایع ترین علایم بیماری ام اس است. هیچ درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد، اما داروهای مختلف و درمان های تکمیلی به طور معمول می توانند به مدیریت علایم یا حتی کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک کنند. |
بیضه رکتریل یا بیضه جمع شده ( retractile - testicle ) ، وضعیتی است که در آن بیضه به طور عادی به داخل فرو می رود، اما می تواند با انقباض عضلانی غیر ارادی به داخل کشاله ران کشیده شود و ممکن است بین کیسه های بیضه و کشاله ران به جلو و عقب حرکت کند. هنگامی که بیضه جمع شده در ناحیه کشاله ران قرار دارد، ممکن است به راحتی با دست در موقعیت مناسب خود در کیسه های بیضه قرار بگیرد. بیضه جمع شده خطری جدی برای سلامتی محسوب نمی شود. بیضه رکتریل در پسران جوان شایع تر است. درصد این موارد در پسران سنین تا سال دیده می شود. این وضعیت با رسیدن فرد به دوران بلوغ به طور خود به خود برطرف می شود. در حدود درصد پسران دچار انقباض بیضه، بیضه در کشاله ران باقی می ماند و دیگر حرکتی نمی کند. در این مرحله، بیضه صعودی یا بیضه نامشخص نامیده می شود. انقباض بیضه فقط روی یک بیضه ت ثیر می گذارد. این بیماری معمولا بدون درد می باشد و فرد تا زمانی که بیضه را لمس نکند، متوجه چیزی نمی شود. علایم و نشانه های بیضه جمع شده شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیضه ممکن است به طور خود به خود از کیسه های بیضه بیرون بیاید و مدتی در آنجا بماند. بیضه با دست از کشاله ران به داخل کیسه های بیضه منتقل می شود و بلافاصله به کشاله ران برنمی گردد. اگر فکر می کنید فرزند شما بیضه های غیرطبیعی و یا صعودی دارد، به پزشک مراجعه کنید. کلیه مردان دارای عضله کرماست هستند. هنگامی که عضله کرماست منقبض و سفت می شود، بیضه را به سمت بدن می کشد. این حرکت به عنوان رفلکس cremasteric شناخته می شود. فعالیت بیش از حد عضله cremaster موجب بروز این بیماری می شود. عضله cremaster یک عضله کیسه مانند نازک است که بیضه در آن قرار دارد. بیش فعالی و قوی شدن این رفلکس می تواند منجر به انقباض بیضه شود و بیضه را از کیسه های بیضه خارج کند و به سمت کشاله ران بکشد. رفلکس کرمستر، با ماساژ عصبی روی ران داخلی و احساسات مانند ترس، خنده و در شرایط محیط سرد تحریک می شود. درجه حرارت سرد و اضطراب دو عاملی هستند که باعث می شوند آنچه به عنوان رفلکس کرمسترمی شناخته می شود، اتفاق بیفتد و منجر به کشیدن بیضه ها به سمت بالا به سمت کشاله ران شود. با این حال، انقباض بیش از حد می تواند منجر به انقباض بیضه شود. هنوز هیچ دلیل مشخصی برای فعالیت بیش از حد رفلکس کرمستر در پسران مشخص نشده است. برخی از عوامل خطر می توانند خطر بروز این بیماری ار در پسران و نوزادان افزایش دهد، از جمله: سابقه خانوادگی انقباض بیضه سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری یا سابقه خانوادگی سایر اختلالات دستگاه تناسلی نقایص هنگام تولد که بر رشد و نمو ت ثیر می گذارد. بیضه های منقبض شده، معمولا منجر به بروز عوارض جدی و یا جانبی نمی شوند و تنها خطرشان این است که می تواند به بیضه های صعودی تبدیل شوند. این بیماری ممکن است در سن سه یا چهار ماهگی تشخیص داده شود، یعنی سنی که معمولا در صورت عدم وجود، بیضه ها فرو می رود. تشخیص بیماری در سن یا سال آسان تر است. اگر فرزند شما دارای بیضه ای باشد که در ناحیه کیسه های بیضه قرار ندارد، پزشک محل قرارگیری آن در کشاله ران را مشخص می کند و بعد سعی خواهد کرد آن را به آرامی در موقعیت مناسب آن در کیسه های بیضه هدایت کند. فرد باید در طول معاینه دراز بکشد، بنشیند یا بایستد. اگر فرزند شما کودک نوپا است، پزشک ممکن است او را مجبور کند تا با کف پا به طرفین بنشیند. این موقعیت، پیدا کردن و معاینه بیضه را آسان تر می کند. به طور معمول یک بیضه جمع شده به راحتی جابجا می شود و بلافاصله دوباره به حالت اول برنمی گردد. اما در شرایطی که بیضه سریعا به سمت کشاله ران برگردد، به احتمال زیاد بیضه صعودی می باشد. بیضه جمع شده گاه به صورت بیضه صعودی تشخیص داده می شود. تفاوت اصلی بین این دو شرط در این است که می توان بیضه را به راحتی به سمت بیرون کیسه بیضه هدایت کرد. اگر بتوان بیضه را به راحتی جابجا کرد، یا به خودی خود به سمت پایین حرکت کند، این بدان معنی است که بیضه جمع شده است. اگر بیضه در ناحیه کیسه بیضه وجود داشته باشد، اما به درون کشاله ران بالا حرکت می کند و نتوان آن را به راحتی عقب کشید، این وضعیت به عنوان یک بیضه صعودی شناخته شده است. معمولا دلیل مشخصی برای بیضه صعودی وجود ندارد. بیضه های جمع شده نیازی به جراحی یا درمان دیگری ندارند و احتمالا قبل یا در دوران بلوغ به خودی خود برطرف می شوند. اگر فرزند شما یک بیضه منقبض داشته باشد، پزشک، او را در ارزیابی های سالانه، هر گونه تغییرات بیضه را مورد بررسی قرار می دهد تا از پیشروی حالت بیضه به یک بیضه صعودی احتمالی جلوگیری شود. اگر یک بیضه جمع شده به یک بیضه صعودی تبدیل شود، ممکن است عمل جراحی لازم باشد تا بیضه به طور دایم در داخل بیضه حرکت کند. این روش orchiopexy نامیده می شود. اگر فرزند شما یک بیضه خاموش و یا جمع شده دارد، ممکن است نسبت به ظاهر بیضه های خودش حساس باشد. برای کمک به فرزندتان در مقابله با شرایط به وجود آمده راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: به او یادآوری کنید که هیچ مشکلی برای او بوجود نمی آید. به زبان ساده وضعیت بیضه ها را برای کودک خود توضیح دهید. توضیح دهید که وضعیت بیضه چیزی است که شما، فرزندتان و پزشک وی در صورت لزوم به آن توجه کرده و آن را برطرف می کنید. اگر فکر می کنید که یک یا هر دو بیضه پایین نرفته اند و یا بعد از اینکه قبلا در ناحیه کیسه بیضه قرار می گیرند دوباره به حالت اول برمی گردند به پزشک متخصص کودکان مراجعه کنید. هرچه پسر شما بزرگتر می شود و درباره بدن خود بیشتر می آموزد، در مورد اسکروتوم و بیضه ها با صحبت کنید و به توضیح دهید که معمولا در بدن مردان دو بیضه وجود دارد، اما اگر او فقط یک داشته باشد این بیماری است که معمولا قابل درمان است و او مشکل خاصی ندارد. به او بگویید که به آرامی اطراف آن را حس کند. انجام این کار در حمام گرم مفید است، زیرا کیسه های بیضه کمی آویزان خواهند شد. اگر او متوجه تغییراتی در بیضه های خود شد به او بگویید تا به شما اطلاع دهد. عادت به انجام خودآزمایی بیضه، بعدا در تشخیص احتمالی و مشاهده علایم سرطان بیضه، موثر است. انقباض بیضه ممکن است برای والدین نگران کننده باشد، اما معمولا وضعیت خطرناک نیست و به تنهایی برطرف می شود. اگر در مورد سلامت وضعیت کودک خود نگران هستید با پزشک متخصص کودک مشورت کنید. اگر بیضه جمع شده به طور دایمی صعودی شود، در مورد زمان، خطرات و مزایای جراحی از پزشک مشورت بگیرید. هرچه بیشتر از پزشک فرزند خود اطلاعات کسب کنید بهتر می توانید فرزند خود را در آینده راهنمایی کنید. پزشک معمولا می تواند یک بیضه جمع شده را تشخیص دهد. اما اگر سوالی در مورد تشخیص یا نیاز به درمان فوری دارید می توانید به پزشک متخصص که در زمینه اختلالات ادراری و مشکلات در کودکان (متخصص ارولوژی اطفال) تخصص دارد، مراجعه کنید. آماده پاسخگویی به سوالات زیر از طرف پزشک فرزند خود یا کمک به او در پاسخ به سوالات باشید: آیا قبلا این وضعیت را مشاهده کرده اید؟ آیا پسر شما تا به حال برای فتق معالجه شده است؟ چه زمانی متوجه عدم وجود بیضه در کیسه های بیضه شدید؟ آیا هر دو بیضه قبلا در معاینات قبلی وضعیت مناسبی داشته اند؟ آیا فرزند شما در بیضه ها یا کشاله ران خود دردی را تجربه کرده است؟ آیا فرزند شما آسیب دیدگی دستگاه تناسلی یا کشاله ران را تجربه کرده است؟ |
در حالی که آزمایش های بارداری و سونوگرافی تنها راه های تعیین باردار بودن هستند، علایم دیگری برای تشخیص احتمال باردار بودن در زنان وجود دارد. علایم اولیه بارداری از بین رفتن دوره قاعدگی، بیماری صبحگاهی، حساسیت به بو و خستگی است. هفته اول بارداری براساس تاریخ آخرین دوره قاعدگی مشخص خواهد شد، بر این اساس آخرین دوره قاعدگی هفته اول بارداری محسوب می شود. تاریخ تقریبی زایمان با استفاده از اولین روز از آخرین دوره قاعدگی زنان تعیین خواهد شد اما از آنجایی که ممکن است برخی از زنان در هفته اول به طور واقعی باردار نباشند، طول دوره بارداری در برخی از زنان به هفته می رسد. اما برخی از علایم اولیه بر حسب هفته های بارداری، عبارتند از: از هفته تا هفته بارداری هنوز تغییرات اولیه جنین در سطح سلولی اتفاق میفتد. تخم بارور شده موجب تشکیل بلاستوسیست (یک گروه از سلول پر از مایعات) می شود. بلاستوسیست در نهایت اندام ها و قسمت های مختلف بدن کودک را تشکیل می دهد. حدود تا روز (هفته ) بعد از لقاح، بلاستوسیست در آندومتر (بافت داخلی رحم) استقرار پیدا می کند و به اصطلاح کاشته می شود که این اتفاق می تواند منجر به خون ریزی کاشت و یا لانه گزینی شود. حدود یک سوم از زنان خون ریزی کاشت را تجربه می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از علایم خون ریزی کاشت، عبارتند از: خون ریزی صورتی، قرمز یا قهوه ای رنگ خون ریزی همراه با درد که ممکن است درد در آن خفیف، متوسط یا شدید باشد. بررسی ها نشان می دهد که درصد از خانم ها لکه بینی و خون ریزی کم همراه با درد را تجربه کرده اند. خون ریزی احتمالا کمتر از سه روز طول می کشد و نیازی به درمان ندارد اما خانم ها باید در هنگام خون ریزی شدید از سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا استفاده از داروهای غیرمجاز خودداری کنند. لکه بینی در اوایل بارداری همچنین می تواند نشانه ای از باشد، بنابراین زنانی که دچار خون ریزی زیاد هستند بهتر است با پزشک مشورت کنند. پس از کاشت کامل جنین، بدن زن ترشح گنادوتروپین کوریونی انسانی ( hCG ) را آغاز می کند. این هورمون در حفظ حاملگی موثر است و از انتشار تخم های بالغ در تخمدان جلوگیری می کند. در این صورت خانم ها به احتمال زیاد چهار هفته بعد از دوره قاعگی خود را از دست می دهند. آن ها می توانند برای اطمینان از بارداری خود در این زمان آزمایش بارداری انجام دهند. اکثر آزمایشات خانگی می توانند hCG را هشت روز پس از دوره قاعدگی از دست رفته تشخیص دهند. آزمایش بارداری قادر به تشخیص سطح hCG در ادرار است که می تواند باردار بودن یا نبودن را تشخیص دهد. خانم ها بهتر است در صورت مثبت بودن نتیجه آزمایش به پزشک و یا ماما مراجعه کنند و اگر دارو خاصی مصرف می کنند در مورد وضعیت خود با وی مشورت کنند. افزایش درجه حرارت بدن نیز می تواند نشانه بارداری باشد. علاوه بر آن دمای اصلی بدن زنان باردار ممکن است در حین ورزش یا در هوای گرم افزایش یابد. در این مدت، زنان حتما باید آب بیشتری بنوشند و در انجام ورزش و فعالیت های بدنی احتیاط کنند. می تواند در هر زمان از ایجاد شود اما بروز آن در اوایل بارداری شایع است و یکی از اولین علایم حاملگی است که حتی می تواند ظرف دو هفته اول بارداری شروع شود. خستگی می تواند ناشی از تلاش بدن برای آمادگی به منظور رشد و محافظت از کودک باشد. علاوه بر آن افزایش سطح پروژسترون در اوایل بارداری می تواند منجر به خواب آلودگی زنان شود. بر همین اساس خانم ها در هفته های اول بارداری باید سعی کنند خواب کافی داشته باشند. خنک نگه داشتن اتاق خواب می تواند در بهبود کیفیت خواب موثر باشد. حدود هفته های تا بارداری قلب مادر ممکن است سریعتر و سخت تر پمپاژ شود. تپش قلب و ضربان قلب نامنظم در بارداری شایع است و معمولا بیشتر به دلیل تغییرات هورمونی رخ می دهد. با تشکیل جنین، در مراحل بعدی بارداری، جریان خون مادر افزایش می یابد. زنان باردار بهتر است در این زمان، مدیریت قبل از بارداری خود را شروع کنند و در صورتی که مشکل زمینه ای قلبی دارند با پزشک خود مشورت کنند. بزاق بیش از حد که از نظر پزشکی به آن پتیالیسم گفته می شود، یکی دیگر از مواردی است که از تغییرات هورمونی اولیه در دوران بارداری ناشی می شود. بسیاری از خانم ها به دلیل افزایش هورمون استروژن، در طول دوره قاعدگی خود سردرد را تجربه می کنند. این افراد همچنین ممکن است در دوران بارداری همراه با افزایش سطح استروژن را تجربه کنند. یکی دیگر از علایم بسیار رایج در دوران بارداری، تغییر در سینه های زنان باردار است. برای برخی از خانم ها، سینه های آن ها در شش هفته اول به اندازه کامل یک فنجان رشد می کند. تغییرات پستان ممکن است بین هفته های و بارداری رخ دهد. زن به دلیل تغییرات هورمونی احتمالا دچار سینه های مناقصه (سنگین تر و نرم تر از حد نرمال) و متورم خواهد شد. البته ممکن است این علایم بعد از چند هفته خود به خود برطرف شوند. تغییرات پستان نیز می تواند حدود هفته بارداری رخ دهد. هورمون ها همچنان باعث رشد سینه ها در زنان باردار می شوند. هورمون های حاملگی باعث می شوند که تولید ملانین بدن افزایش یابد این امر باعث شود که نوک سینه ها و نواحی اطراف آنها رنگ تیره تری ایجاد کنند و و بزرگتر شوند. خانم های که قبل از بارداری دچار جوش و آکنه های صورت بوده اند، ممکن است در دوران بارداری، این عارضه دوباره برگردد و عود کند. بر همین اساس زنان باردار بهتر است با خرید یک سینه بند راحت حساسیت به پستان خود را تسکین دهند. سینه بند بدون پنبه معمولا برای دوران بارداری مناسب تر هستند. سینه بند باید به گونه ای باشد تا فضای بیشتری برای "رشد" در ماه های آینده را ایجاد کند. برخی از خانم ها در مراحل اولیه بارداری از ریزش موهای خود رنج می برند. ریزش مو در دوران اولیه بارداری زیاد شایع نیست و احتمالا به دلیل کمبودهای مواد مغذی رخ می دهد که ممکن است بعد از تنظیم هورمون ها برطرف شود. افزایش میزان استروژن و پروژسترون در دوران بارداری می تواند بر روحیه زنان باردار ت ثیر بگذارد و آن ها را احساساتی تر یا واکنش پذیرتر کند. نوسانات خلقی در دوران بارداری شایع است و می تواند باعث احساس افسردگی، تحریک پذیری، اضطراب و سرخوشی آن ها شود. در دوران بارداری میزان خون پمپ شده در بدن افزایش یافته و باعث می شود کلیه ها بیشتر کار کنند، بر همین اساس زنان در دوران بارداری دچار تکرر ادرار در دوران اولیه بارداری شوند. هورمون ها همچنین نقش زیادی در سلامت مثانه دارند و تغییرات هورمونی می توانند منجر به شوند. تغییرات هورمونی در دوران بارداری به خصوص پروژسترون می تواند منجر به افزایش جریان خون در لثه، افزایش حساسیت و حتی خون ریزی راحت تر آنها شود. خون ریزی لثه می تواند نشانه ای از بیماری لثه باشد که با خطر همراه بوده است، بنابراین زنان باردار همیشه باید در صورت تداوم علایم، به پزشک خود مراجعه کنند. بدن زنان در دوران بارداری ممکن است برای پیشگیری از ابتلا زنان به عفونت های مضر و آسیب به کودک ترشحات واژن سفید شبیه به پنیر ترشح کند. یک علامت عجیب و غریب که برخی از خانم ها در دوران بارداری آن را تجربه می کنند تغییراتی در رنگ پوست صورت می باشد. این تغییرات از نظر پزشکی به، کلوماسما یا "ماسک حاملگی" معروف است و در اثر افزایش موقت رنگدانه ها ایجاد می شود. مشابه علایم دوره قاعدگی، در اوایل بارداری به دلیل تغییرات هورمونی رخ می دهد و حتی منجر به بروز می شود. یبوست همچنین می تواند احساس نفخ شکم را افزایش دهد. حالت تهوع و معمولا در حدود تا هفته اول بارداری ایجاد می شود. اگرچه آن را بیماری صبحگاهی می نامند، اما می تواند هر زمان در طول روز یا شب رخ دهد. دقیقا مشخص نیست چه عواملی باعث تهوع و بیماری صبحگاهی می شوند، اما هورمون ها ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند. در سه ماهه اول بارداری، بسیاری از خانم ها بیماری خفیف تا شدید صبحگاهی را تجربه می کنند اما این علایم در انتهای سه ماهه اول شدیدتر شده و با ورود به سه ماهه دوم شدت بیشتری به خود می گیرد. زنان باردار می توانند برای تسکین علایم خود بسته ای از کراکرهای نمکی را در کنار تخت خود قرار دهند و صبح هنگام بیدار شدن مقداری از آن را بخورند. این کار در رفع بیماری صبحگاهی می تواند موثر باشد علاوه بر آن زنان بهتر است با نوشیدن مقدار زیادی آب، از کم آبی بدن خود جلوگیری کنند. در بیشتر موارد در مراحل اولیه بارداری فشار خون کاهش می یابد و حتی ممکن است باعث احساس سرگیجه در زنان باردار شود اما کنترل فشار خون بالا در نتیجه بارداری دشوار است. تقریبا در همه موارد، بالا رفتن فشار خون در هفته اول نشان دهنده مشکلات زمینه ای می باشد. زنان باردار بهتر است برای پیشگیری از عوارض ناشی از فشار خون بالا در دوران بارداری، به طور مرتب فشار خون خود را کنترل کرده و در مورد رژیم غذایی برای کاهش فشار خون با پزشک مشورت کنند. نوشیدن آب کافی و میان وعده مناسب می تواند در پیشگیری از در دوران بارداری کمک کند. حساسیت بویایی یک علامت شایع بارداری زودرس است که منجر به و استفراغ می شود. افزایش وزن تا پایان سه ماهه اول بارداری شایع است و در مراحل بعدی، وزن حاملگی اغلب بین نواحی زیر انتشار می یابد: رحم جفت سینه ها مایع آمنیوتیک افزایش حجم خون و مایعات هورمون ها می توانند باعث شل شدن دریچه بین معده و مری و نشت اسید معده و در نهایت سوزش سردل شوند. خوردن چندین وعده غذایی کوچک در روز به جای وعده های بزرگتر از سوزش سر دل در دوران بارداری جلوگیری می کند. بر همین اساس زنان باردار باید با پزشک خود در خصوص بروز علایم خود مشورت کنند تا بتوانند از بروز عوارض احتمالی بر روی خود و حتی جنین پیشگیری کنند. ترکیبی از افزایش حجم خون و سطح هورمون در دوران بارداری باعث افزایش جریان خون در رگ ها و چربی در بدن می شود. این افزایش فعالیت غدد چربی در بدن باعث ایجاد پوستی براق در زنان باردار می شود و حتی ممکن است آن ها دچار آکنه هم شوند. بسیاری از تغییرات بدن و علایم حاملگی که در سه ماهه اول در زنان باردار بروز می کند، پس از رسیدن به سه ماهه دوم، برطرف می شوند اما زنان بهتر است برای تسکین علایم خود در مورد هرگونه علایم احتمالی با پزشک مشورت کنند. |
پروستاتیت، تورم و التهاب غده پروستات (غده ای با اندازه گردو که مستقیما در زیر مثانه در آقایان) می باشد. غده پروستات مایعات (مایع منی) را تولید می کند که در تغذیه و حمل اسپرم نقش موثری دارد. پروستاتیت اغلب باعث یا دشوار می شود. علایم دیگر آن شامل درد در کشاله ران، ناحیه لگن یا است. پروستاتیت، مردان را در هر سنی تحت ت ثیر قرار می دهد اما در مردان ساله یا جوان شیوع بیشتری دارد. این بیماری دلایل زیادی دارد. گاهی اوقات علت مشخص نمی شود. اگر پروستاتیت در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شود، معمولا با آنتی بیوتیک قابل درمان است. بسته به علت، پروستاتیت می تواند به تدریج یا ناگهانی بروز کند و ممکن است به سرعت، به خودی خود یا با درمان بهبود یابد. برخی از انواع پروستاتیت ماه ها دوام می آورند و یا عود می کنند که به آن پروستاتیت مزمن گفته می شود. پروستاتیت حاد باکتریایی اغلب در اثر انواع متداول باکتری ایجاد می شود. عفونت می تواند از ابتدای ورود باکتری های ادرار به پروستات شروع شود. از برای درمان عفونت استفاده می شود. اگر آنها باکتری ها را از بین نبرند، پروستاتیت عود می کند یا درمان آن دشوار تر می شود که به پروستاتیت مزمن باکتریایی گفته می شود. آسیب عصبی در تحتانی که می تواند در اثر جراحی یا تروما در ناحیه ایجاد شود، ممکن است در پروستاتیت ناشی از عفونت باکتریایی موثر باشد. در بسیاری از موارد پروستاتیت، علت مشخصی ندارد. عوامل خطر پروستاتیت شامل موارد زیر است: سابقه پروستاتیت ابتلا به جوان بودن یا میانسال بودن داشتن بیوپسی پروستات داشتن ترومای لگن مانند آسیب دیدگی استفاده از لوله درج شده در مجرای ادرار برای تخلیه مثانه ( عفونت در مثانه یا لوله ای که مایع منی و ادرار را به آلت تناسلی منتقل می کند (مجرای ادرار) هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید: ادرار ابری انزال دردناک نیاز فوری به ادرار کردن تکرر ادرار به خصوص در شب درد در شکم، کشاله ران یا کمر درد در ناحیه بین کتف و رکتوم (پرینه) درد یا ناراحتی آلت تناسلی یا بیضه ها علایم (همراه با پروستاتیت باکتریایی) درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن ( اگر درد لگن، ادرار دشوار یا دردناک یا انزال دردناک دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. این بیماری در صورت عدم درمان، برخی از انواع پروستاتیت می تواند باعث بدتر شدن عفونت یا سایر مشکلات سلامتی شود. عوارض پروستاتیت شامل موارد زیر است: عفونت باکتریایی خون (باکتری) حفره پر از چرک در پروستات (آبسه پروستات) تورم لوله کویل متصل به پشت بیضه (اپیدیدیمیت) ناهنجاری و ناباروری مایع منی که می تواند با پروستاتیت مزمن ایجاد شود. هیچ مدرک مستقیمی مبنی بر این وجود ندارد که نشان دهد پروستاتیت می تواند منجر به شود. تشخیص پروستاتیت شامل رد شرایط دیگر به عنوان دلیل علایم و تعیین نوع پروستاتیت بیمار است. پزشک در مورد تاریخچه پزشکی و علایم او سوال خواهد کرد و همچنین معاینه فیزیکی را انجام می دهد که احتمالا شامل معاینه دیجیتال رکتوم نیز خواهد بود. آزمایشات تشخیصی اولیه برای تشخیص التهاب غده پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد: پزشک ممکن است نمونه ای از ادرار را تجزیه و تحلیل کند تا به دنبال علایم عفونت در ادرار باشد. پزشک یک نمونه از ادرار بیمار را برای تشخیص عفونت احتمالی به آزمایشگاه می فرستد. پزشک نمونه هایی از خون بیمار را برای علایم عفونت و سایر مشکلات پروستات بررسی کند. در موارد نادر، پزشک ممکن است پروستات را ماساژ داده و ترشحات ناشی از آن را آزمایش کند. سی تی اسکن دستگاه ادراری و پروستات یا سونوگرام پروستات در تشخیص بیماری موثر است. تصاویر سی تی اسکن اطلاعات دقیق تری را نسبت به پرتوهای X ارایه می دهد. سونوگرام تصویر بصری است که توسط سونوگرافی تولید می شود. با توجه به علایم و نتایج آزمایش، پزشک می تواند نوع التهاب غده پروستات در بیمار را تشخیص دهد که عبارتند از: این نوع پروستاتیت که غالبا ناشی از سویه های متداول باکتری ها است، بطور کلی ناگهانی شروع می شود و علایمی مانند آنفلوانزا مانند، و ایجاد می کند. هنگامی که آنتی بیوتیک ها باکتری های ایجاد کننده پروستاتیت را از بین نبرند، ممکن است عفونت های مکرر ایجاد شده و یا معالجه دشوار تر شود. بین دوره های پروستاتیت مزمن باکتریایی، ممکن است بیمار علامتی نداشته باشد یا علایم بسیار خفیفی بروز کنند. این نوع پروستاتیت رایج ترین نوع بیماری است که در اثر باکتری ها ایجاد نمی شود. غالبا علت دقیقی برای آن تشخیص داده نمی شود. برای برخی از مردان، علایم با گذشت زمان تقریبا ثابت باقی می مانند و در برخی از بیماران، این علایم شدیدتر و کمتر می شوند. این نوع پروستاتیت باعث ایجاد علایم نمی شود و معمولا فقط در صورت انجام آزمایشات برای سایر شرایط، به طور اتفاقی مشاهده می شود و به درمان نیاز ندارد. درمان پروستاتیت به علت اصلی آن بستگی دارد. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند: مصرف آنتی بیوتیک رایج ترین روش برای درمان پروستاتیت است. پزشک بر اساس نوع باکتری هایی که ممکن است باعث عفونت شود، داروی را انتخاب می کند. اگر علایم شدیدی دارید، ممکن است به آنتی بیوتیک داخل وریدی ( IV ) نیاز داشته باشید. به احتمال زیاد به مدت چهار تا شش هفته نیاز به مصرف آنتی بیوتیک خوراکی دارید اما ممکن است به درمان طولانی تر پروستاتیت مزمن یا عود کننده نیاز داشته باشد. این داروها به شل شدن گردن مثانه و فیبرهای ماهیچه ای کمک می کند. این روش درمانی ممکن است علایمی مانند ادرار دردناک را کاهش دهد. ( NSAIDs ) ممکن است علایم را تسکین دهند. موارد زیر ممکن است برخی از علایم پروستاتیت را کاهش دهد: از یک پد گرمکن استفاده شود. از مصرف الکل، کافیین و غذاهای تند یا اسیدی که می توانند مثانه را تحریک کنند، خودداری شود. از فعالیت هایی که می تواند را تحریک کند، مانند نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری خودداری شود. مقدار زیادی نوشیدنی عاری از کافیین بنوشند. این امر باعث می شود که فرد بیشتر ادرار دفع کند و به از بین بردن باکتری ها از مثانه او کمک می شود. روش های درمانی جایگزین که نوید بخشی برای کاهش علایم پروستاتیت هستند، عبارتند از. شامل قرار دادن سوزن های بسیار نازک از طریق پوست به اعماق مختلف در نقاط خاص بدن است. یک متخصص با استفاده از سیگنال های مربوط به تجهیزات نظارتی، به بیمار می آموزد که عملکردها و واکنش های خاصی از بدن از جمله شل کردن عضلات را کنترل کنید. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد گیاهان و مکمل ها پروستاتیت را بهبود می بخشند، اگرچه بسیاری از مردان آنها را مصرف می کنند. برخی از گیاهان دارویی برای پروستاتیت شامل چمن چاودار ( cernilton ) ، یک ماده شیمیایی موجود در چای سبز، پیاز و سایر گیاهان (کویرستین) و عصاره گیاه نخل اره است. در مورد استفاده از روش های طب جایگزین و مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. در صورت ابتلا به پروستاتیت لزوما نباید از رابطه جنسی خودداری شود. به طور معمول، رابطه جنسی باعث بدتر شدن پروستاتیت نمی شود. با این حال، برخی از مردانی که پروستاتیت دارند، با انزال درد را تجربه می کنند. این می تواند در لذت بردن از رابطه جنسی اختلال ایجاد کند. پروستاتیت غالبا در اثر عفونت های باکتریایی ایجاد می شود، اما معمولا ناشی از چیزی نیست که هنگام رابطه جنسی به همسر منتقل شود. در موارد نادر، پروستاتیت در اثر عفونت مقاربتی ( STI ) ایجاد می شود. در صورت بروز علایم ابتلا به STI مانند زخم در دستگاه تناسلی یا ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی، تا وقتی که به پزشک مراجعه نکرده اید، رابطه جنسی برقرار نکنید. در صورت بروز هر یک از علایم این بیماری برای پیشگیری از بروز عوارض احتمالی سریعا به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است شما را بلافاصله به یک متخصص در مجاری ادراری و اختلالات جنسی (اورولوژیست) ارجاع دهد. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است قبل از مراجعه لیستی از موارد زیر را یادداشت کنید و همراه داشته باشید. لیستی از: از جمله مواردی که ممکن است با دلیل قرار ملاقات شما و زمان شروع آنها ارتباطی نداشته باشد. از جمله استرس های اساسی یا بیماری های اخیری که تجربه کرده اید. از جمله دوز مصرفی آن ها. در صورت امکان با یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان خود همراه شوید تا به شما در یادآوری اطلاعاتی که داده شده کمک کند. در مورد پروستاتیت، سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید، شامل موارد زیر است: به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟ چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟ آیا گزینه های درمانی دیگری وجود دارد؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم من می شود؟ چه شرایط دیگری می تواند باعث درد شود؟ آیا بروشور یا سایر مواد چاپی بتوانم از آن اطلاعات بیشتری را کسب کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ احتمالا پزشک از شما سوالاتی می کند، مانند: علایم شما چقدر شدید است؟ آیا اخیرا به عفونت ادراری مبتلا شده اید؟ از چه زمانی علایم شما شروع شده است؟ آیا در گذشته مکررا دچار عفونت ادراری شده اید؟ آیا اخیرا از ناحیه کشاله ران شما آسیب دیده است؟ آیا علایم شما مداوم بوده است یا اینکه گاه به گاه بروز می کنند؟ فکر می کنید چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ |
شاید بسیاری از افراد مبتلا به آسم به این نتیجه برسند که علایم آنها هنگام ورزش به خصوص در هوای سرد بدتر می شود. آسم ناشی از ورزش، تنگ شدن مجاری هوایی در ریه ها است که با ورزش شدید ایجاد می شود. آسم ناشی از ورزش باعث، خس خس سینه، سرفه و علایم دیگر در حین ورزش یا بعد از آن می شود. اصطلاح ارجح برای این شرایط برونکوکسترونشن ناشی از ورزش است که اصطلاحی دقیق تر می باشد زیرا ورزش باعث باریک شدن راه های هوایی (برونکوکسیون) می شود اما دلیل اصلی آن آسم نیست. در بین مبتلایان به آسم، ورزش احتمالا یکی از چندین عامل است که ممکن است باعث مشکلات تنفسی و یا تشدید آن ها شود. اکثر مبتلایان به برونکوکسترسیون ناشی از ورزش می توانند با درمان علایم با داروهای معمولی آسم و اقدامات پیشگیرانه، همچنان به ورزش خود ادامه دهند و فعال بمانند. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث برونکوکسترسیون ناشی از ورزش می شوند. اما به نظر می رسد بیش از یک فرآیند بیولوژیکی در علت اصلی بروز این شرایط دخالت داشته باشد. مبتلایان به برونکوکسترسیون ناشی از ورزش دارند و بر همین اساس التهاب می تواند بعد از انجام ورزش شدید، باعث ایجاد مخاط بیش از حد شود. را تحریک کند. برونکوکسترسیون ناشی از ورزش به احتمال زیاد در افراد زیر رخ می دهد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگرچه هر کس می تواند برونکوکسترسیون ناشی از ورزش را تجربه کند، اما شیوع این عارضه در ورزشکاران سطح بالا بیشتر است. حدود درصد از مبتلایان به آسم، برونکوکسترونسیون ناشی از ورزش دارند. با این حال، این بیماری در افراد بدون آسم هم ممکن است رخ دهد. عواملی که ممکن است خطر بیماری را افزایش دهند یا به عنوان محرک عمل کنند، عبارتند از: هوای سرد هوای خشک کلر در استخرها مواد شیمیایی مورد استفاده در تجهیزات تجدید شونده در یخ زدگی فعالیت هایی با دوره طولانی تنفس عمیق، مانند دویدن طولانی، شنا یا فوتبال علایم و نشانه های برونکوکسترسیون ناشی از ورزش ممکن است در طول یا به زودی بعد از ورزش شروع شود. این علایم در صورت عدم درمان ممکن است دقیقه یا بیشتر طول بکشد. علایم و نشانه های آسم ناشی از ورزش ممکن است شامل موارد زیر باشد: خستگی هنگام ورزش عملکرد ورزشی ضعیف سفتی یا اجتناب از فعالیت (علامتی که در درجه اول در بین کودکان خردسال دیده می شود) به طور معمول، علایم آسم ناشی از ورزش در شروع ورزش یا سایر فعالیت های شدید شروع نمی شود. آن ها تمایل دارند که در طی یک مرحله از شروع فعالیت و پس از پایان بدتر شوند. هر کس ممکن است در هنگام یا بعد از ورزش دچار خس خس، سرفه و تنگی نفس شود. در مبتلایان به آسم، این موارد شدیدتر است. در صورت بروز هرگونه علایم برونکوکسترسیون ناشی از ورزش به پزشک خود مراجعه کنید. تعدادی از شرایط می تواند باعث بروز علایم مشابه با این شرایط شود، و از این رو تشخیص سریع و دقیق این دو وضعیت از همدیگر بسیار مهم است. علاوه بر آن بهتر است در صورت وخیم تر شدن علایم و یا که به سرعت در حال افزایش است و حتی پس از استفاده از داروی استنشاقی برای حملات آسم، علایم شما برطرف نمی شوند زیر سریعا به پزشک مراجعه کنید. برونکوکسترسیون ناشی از ورزش در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز عوارض زیر شود: عدم ورزش مفید عملکرد ضعیف در فعالیت های مورد علاقه فرد مشکلات تنفسی جدی یا خطرناک، به ویژه در بین افرادی که دارای آسم ضعیف هستند. پزشک برای تشخیص بهتر علاوه بر پرسیدن سوال در مورد علایم و سابقه بیماری فرد، معاینه پزشکی را نیز انجام می دهد. پزشکان به طور معمول آزمایشاتی را برای ارزیابی عملکرد ریه بیمار انجام داده و سایر شرایطی که ممکن است باعث علایم شده باشند را بررسی می کنند. امکان دارد پزشک آزمایش اسپیرومتری را برای ارزیابی میزان عملکرد ریه های بیمار در هنگام استراحت انجام دهد. یک اسپیرومتر سرعت دم و بازدم بیمار را اندازه گیری می کند. بعد از انجام آزمایش، پزشک ممکن است داروی استنشاقی برای باز کردن ریه ها (برونکودیلاتور) تجویز و بعد از آن آزمایش را تکرار کرده، و در نهایت نتایج دو اندازه گیری را با همدیگر مقایسه کند تا مشخص شود که آیا برونکودیلاتور جریان هوا را بهبود می بخشد یا تاثیری ندارند. این آزمایش اولیه برای رد کردن آسم مزمن به عنوان علت بروز علایم بیمار بسیار مهم است. یک آزمایش جانبی که پزشک با آن می تواند علایم بیمار را مشاهده و ارزیابی کند است. در این تست بیمار روی تردمیل می دود. دویدن باعث افزایش سرعت تنفس بیمار می شود. این تمرین باید به اندازه ای شدید باشد تا منجر به بروز علایم بیمار شود. در صورت لزوم، از او خواسته می شود یک چالش ورزش واقعی مانند بالا رفتن از پله ها را انجام دهد. آزمایش اسپیرومتری قبل و بعد از چالش می تواند شواهدی از برونکوکسترسیون ناشی از ورزش را تشخیص دهد. به عنوان یک گزینه جایگزین برای ورزش، پزشک ممکن است با استفاده از یک تست استنشاق شرایطی که باعث برونکوکسترسیون ناشی از ورزش شده را شبیه سازی کند. آزمایش اسپیرومتری قبل و بعد از تست چالش اطلاعاتی را در مورد تغییرات عملکرد ریه های بیمار ارایه می دهد. این آزمایش چالش به طور معمول با استفاده از متاولولین، یک ماده استنشاقی انجام می شود که با برخی از سلول های عضلانی صاف در مجاری هوایی ارتباط برقرار می کند و منجر به آسم ناشی از ورزش می شود. احتمال دارد پزشک آزمایش های جانبی را برای رد کردن و یا تایید شرایط دیگر با علایم مشابه با برونکوکسترسیون ناشی از ورزش انجام دهد. این شرایط شامل موارد زیر است: سایر بیماری های ریه اختلال عملکرد بند ناف بیماری بازگشت اسید به مری ورزش نمی تواند باعث آسم شود، اما می تواند منجر به بروز علایم از جمله حمله آسم در افرادی شود که از قبل دچار این بیماری شده اند. افرادی که آسم ندارند در صورت تجربه آسم ناشی از ورزش می توانند علایم مشابهی ایجاد کنند. پزشک ممکن است داروهایی برای مصرف اندکی قبل از ورزش یا فعالیت های روزانه بیمار تجویز کند تا آسم ناشی از ورزش به حداقل برسد یا جلوگیری شود. این دارو ها عبارتند از: آگونیست های بتا کوتاه مدت داروهای استنشاقی هستند که به باز شدن مجاری هوایی کمک می کنند. این دارو ها رایج ترین و به طور کلی موثرترین داروهای قابل استفاده قبل از ورزش هستند. استفاده روزانه از این داروها توصیه نمی شود، زیرا ممکن است بدن فرد نسبت به داروها مقاوم شود. ایپراتروپیوم، یک داروی استنشاقی است که راه های هوایی را شل می کند و می تواند برای برخی از افراد موثر باشد. پزشک علاوه بر داروی روزانه قبل از ورزش ممکن است یک داروی کنترل طولانی مدت را برای کنترل آسم مزمن یا علایم شدیدتر تجویز کند. این داروها که معمولا روزانه مصرف می شود، شامل موارد زیر می شوند: این دارو ها به سرکوب التهاب در مجاری هوایی بیمار کمک می کند. این احتمال وجود دارد که بیمار برای نتیجه گیری و اثر بخشی بهتر مجبور شود تا چهار هفته از این روش درمانی استفاده کند. استنشاق های ترکیبی حاوی و آگونیست بتا طولانی مدت ( LABA ) ، می باشد و دارویی است که راه های هوایی را شل می کنند. در حالی که این استنشاق ها برای کنترل طولانی مدت تجویز می شوند، پزشک ممکن است استفاده از آن را قبل از ورزش توصیه کند. اصلاح کننده های لکوترین داروهای خوراکی هستند که ممکن است فعالیت التهابی را برای برخی از افراد مسدود کند. عوارض جانبی احتمالی اصلاح کنندگان لکوترین شامل تغییرات رفتاری و خلقی و افکار است. در صورت تجربه این علایم با پزشک مشورت کنید. همچنین بیماران می توانند از داروهای قبل از ورزش به عنوان درمانی سریع برای تسکین علایم خود استفاده کنند. ورزش بخش مهمی از یک سبک زندگی سالم برای همه از جمله بیشتر افراد مبتلا به برونکوکسترونشن ناشی از ورزش است. مراحلی که می توانید برای پیشگیری یا به حداقل رساندن علایم بیماری خود انجام دهید، عبارتند از: هنگام ورزش، مخصوصا در هوای سرد و خشک، ماسک صورت یا روسری بپوشید. به طور مرتب ورزش کنید تا فعال و سالم بمانید و سلامت تنفسی را بهبود بخشید. از طریق بینی خود نفس بکشید تا هوا قبل از ورود به ریه های شما گرم و مرطوب شوند. سعی کنید از ورزش کردن در مناطقی که آلودگی هوا زیاد دارند، مانند جاده هایی با ترافیک سنگین خودداری کنید. اگر مبتلا به آسم هستید، حتما داروهای آسم را طبق دستورالعمل و تجویز پزشک استفاده کنید تا آسم کنترل شود. قبل از شروع ورزش منظم، حدود دقیقه تمرینات گرم کردن را انجام دهید. بهتر است این تمرینات از نظر شدت با همدیگر متفاوت باشند. اگر حساسیت دارید از قرار گرفتن در معرض محرک ها خودداری کنید. به عنوان مثال، وقتی تعداد دانه های گرده گیاهان زیاد است، در محیط بیرون ورزش نکنید. اگر کودک شما برونکوکسترسیون ناشی از ورزش را تجربه کرده، با نوشتن یک برنامه عملی با پزشک وی مشورت کنید. این سند دستورالعمل های گام به گام را برای معلمان، پرستاران و مربیان ارایه داده و توضیح می دهد فرزند شما به چه نوع درمانی احتیاج دارد، چه موقع باید تحت درمان قرار بگیرد و اگر کودک علایم را تجربه کرد چه باید بکنند. اگرچه گفته می شود روغن ماهی، مکمل های ویتامین C یا می توانند به جلوگیری از برونکوکسترسیون ناشی از ورزش کمک کنند، اما شواهد کافی برای اثبات مفید بودن یا نبودن آنها وجود ندارد. برای تشخیص و درمان بهتر می توانید به پزشک متخصص آسم (متخصص آلرژی، ایمونولوژیست یا ریه) مراجعه کنید. پزشک ممکن است از شما سوالات زیر را در مورد آسم ناشی از ورزش، بپرسد: چه علایمی را تجربه کرده اید؟ علایم چه مدت طول می کشد؟ چه شرایط پزشکی دیگری دارید؟ تمرینات معمولی یا فعالیت های تفریحی شما کدامند؟ آیا اخیرا تغییراتی در روال ورزش خود ایجاد کرده اید؟ چه داروهایی استفاده می کنید؟ دوز هر دارو چقدر است؟ چه مکمل های غذایی یا داروهای گیاهی مصرف می کنید؟ آیا هنگام ورزش نکردن هم دچار مشکلات تنفسی می شوید؟ آیا علایم در هر بار ورزش بروز می کنند و یا فقط در محیط های خاصی ایجاد می شوند؟ آیا علایم شما بلافاصله در شروع ورزش بروز می کنند و یا بعضی اوقات در طول تمرین یا بعد از آن، دچار آن ها می شوید؟ : |
نفخ شکم، اصطلاح پزشکی برای آزاد سازی گاز از دستگاه گوارش از طریق مقعد است. گاز و نفخ شکم هنگامی که گاز در دستگاه گوارش جمع می شود، رخ می دهد و یک روند طبیعی است. بیشتر افراد نفخ شکم را تجربه می کنند و غالبا در نتیجه خوردن غذاهای خاص اتفاق میفتد، اما می تواند نشانه بیماری جدی تر باشد. در بیشتر موارد، تغییر رژیم و شیوه زندگی می تواند به کنترل نفخ و تجمع گاز بیش از حد کمک کند. گاز به دو روش اصلی جمع می شود. بلعیدن هوا هنگام خوردن یا نوشیدن می تواند باعث جمع شدن اکسیژن و نیتروژن در دستگاه گوارش شود. دوم، وقتی غذا را هضم می کنیم، گازهای غذا هضم شده مانند هیدروژن، متان و دی اکسید کربن ممکن است وارد دستگاه گوارش شوند. گاز موجود در عمدتا از نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است. با تجمع گاز بیش از حد، بدن مجبور است آن را با آروغ زدن از طریق دهان و یا عبور باد از طریق مقعد دفع کند. نفخ شکم می تواند نتیجه فرایندهای طبیعی بدن یا ناشی از بیماری های باشد که بر دستگاه گوارش ت ثیر می گذارد. ورود هوا به دستگاه گوارش در موقع غذا خوردن، نوشیدن و بلع بزاق هنگام یا ریفلاکس معده می توانند عوامل خارجی گاز و نفخ شکم باشند. از طرفی هم تجمع گاز در معده می تواند ناشی از هضم نادرست برخی از غذاها باشد. نفخ شکم اغلب بدون اینکه فرد از آن آگاه باشد رخ می دهد و در بیشتر مواقع بدون بو است. نفخ و خارج شدن گاز همراه با بوی بد معمولا از گازهای گوگرد بوجود می آیند. هضم نادرست غذا می تواند منجر به تجزیه نامناسب و آزاد شدن گوگرد کند. نفخ شکم بسیار رایج است. اما نفخ بیش از حد می تواند علت های زیادی داشته باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بلعیدن هوا در طول روز طبیعی است. به طور معمول در هنگام خوردن و آشامیدن، شما مقدار کمی هوا را می بلعید. اما بلع هوای بیشتر می تواند منجر به نفخ و گاز بیش از حد شود. دلایلی که ممکن است هوای بیش از حد معمول وارد دستگاه گوارش شما شوند، عبارتند از: سیگار کشیدن آدامس جویدن تند غذا خوردن مکیدن اشیاء مانند قلم نوشیدن نوشابه های گازدار علاوه بر آن برخی از غذاها ممکن است مدت زمان زیادی را برای هضم شدن نیاز داشته باشند و به بوی نامطبوع مرتبط با نفخ منجر شوند. همچنین بدن نمی تواند برخی از غذاها را کاملا جذب کند و ممکن است بدون هضم کامل به روده بزرگ منتقل شوند. روده بزرگ حاوی مقدار زیادی باکتری است که بعدا مواد غذایی را تجزیه می کنند و با انجام این کار گازها را آزاد و منجر به نفخ می شود. علاوه بر آن برخی عوامل و بیماری های دیگر می توانند در بروز نفخ شکم تاثیر داشته باشند، مانند. اضافه کردن این مواد به رژیم غذایی می تواند باعث نفخ شود. نوشیدنی های گازدار و آبجو ممکن است باعث ایجاد گاز در دستگاه گوارش شود. مصرف برخی مواد غذایی مانند جو، گندم و چاودار در مبتلایان به عدم تحمل پروتیین گلوتن می تواند منجر به نفخ شود. سوربیتول و مانیتول در شیرینی ها، آدامس ها و غذاهای شیرین بدون قند یافت می شوند. برخی از افراد هنگام مصرف این مواد اسهال، گاز یا هر دو را تجربه می کنند. برخی افراد به علت نداشتن آنزیم های لازم برای تجزیه لاکتوز قادر به مصرف مواد غذایی حاوی لاکتوز نیستند. در این افراد هنگام استفاده از مواد غذایی حاوی لاکتوز مانند شیر باکتری های معده از لاکتوز تغذیه و گاز زیادی را تولید می کنند. هضم کربوهیدرات های پیچیده موجود در لوبیا برای انسان دشوار است. آن ها توسط میکروارگانیسم ها در روده معروف به فلور روده که متان تولید می کنند هضم می شوند. با رسیدن کربوهیدرات های پیچیده به روده، باکتری ها از آنها تغذیه کرده و گاز تولید می کنند. اگر رژیم غذایی شما حاوی مقادیر زیادی یا قند نیست و هوای بیش از حد را بلع نمی کنید، نفخ زیاد شما ممکن است به دلیل وضعیت پزشکی باشد. شرایط بالقوه نفخ شکم از شرایط موقتی تا مشکلات گوارشی متغیر است. برخی از این شرایط عبارتند از: استفاده منظم و بیش از حد از ملین ها می تواند خطر ابتلا به نفخ شکم را افزایش دهند. و می توانند گاز اضافی را در دستگاه گوارش ایجاد کنند. دفع مدفوع می تواند باعث خارج شدن گاز اضافی و در نتیجه تجمع آن ها و ناراحتی گوارشی شود. شامل حاملگی، فتق، پانکراتیت، بیماری هیرشپرونگ، سندرم قبل از قاعدگی و می باشند. عفونت ویروسی، باکتریایی یا انگلی سیستم گوارش یا می تواند باعث ایجاد گاز شود. مانند، کولیت اولسراتیو یا دیورتیکولیت، سرطان های که منجر به انسداد روده می شوند، می تواند باعث نفخ شوند. برخی از غذاها مانند غذاهایی که حاول پلی ساکاریدهای خاص به ویژه الیگوساکاریدها، مانند اینولین، هستند می توانند در تشکیل گازهای معده تاثیر داشته باشند. نمونه هایی از غذاهایی که می توانند نفخ شکم را بدتر کنند، عبارتند از: بادام هندی محصولات لبنی غلات، مانند گندم یا جو حبوبات از جمله لوبیا و عدس مخمر در محصولات پخته شده، مانند نان سبزیجات مانند کنگر فرنگی، کلم بروکلی، تره فرنگی، گل کلم، کلم، سیر، پیاز، لوبیا، جوانه بروکسلی و شلغم در صورت بروز نفخ بدون دلیل و یا نفخ همراه با علایم زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید: اسهال یبوست استفراغ درد شکم التهاب شکم سوزش سردل گاز پایدار و شدید کاهش وزن غیر عمدی درد و ناراحتی مداوم، خجالت اجتماعی و استرس از عوارض اصلی نفخ هستند اما در برخی موارد ممکن است با بروز علایم زیر همراه باشند: نفخ غالبا رخ می دهد که ممکن است با بوی مداوم همراه باشد. شدیدتر شدن علایم که می تواند نشان دهنده بیماری گوارشی باشد. دردهای شدید، ضربانی یا گرفتگی در شکم که می تواند همراه با نفخ بروز کند. نفخ شدید و مداوم می تواند نشانه ای از بیماری زمینه ای مانند سندرم روده تحریک پذیر ( IBS ) باشد. پزشک می تواند در کشف علت اصلی نفخ شکم و راه هایی برای تسکین علایم آن به بیمار راهکارهای را ارایه دهد. آنها از بیمار در مورد تاریخچه پزشکی و عادت های غذایی او سوال می کنند و معاینه جسمی را برای ارزیابی اختلالات گوارشی انجام می دهند. عواقب و عوارض طولانی مدت برای عدم درمان نفخ وجود ندارد. اگر نفخ شکم ناشی از عدم تحمل غذا یا مشکل گوارشی باشد، ممکن است بدون درمان، مشکل بدتر شود. در بعضی موارد، طولانی شدن نفخ بیش از حد می تواند منجر به موارد دیگری از جمله ناراحتی های اجتماعی و تغییر در عادت های غذایی شود. اگر ناراحتی ها بوجود آمده ت ثیر زیادی در سبک زندگی فرد داشته باشد، ممکن است بر روحیه او نیز ت ثیر بگذارد. حفظ رژیم غذایی سالم و مراجعه به پزشک در صورت بروز مشکل الزامی است. برای تشخیص عفونت در بدن و یا عدم تحمل غذایی که می تواند علت های مختلفی برای نفخ باشند مهم هستند. در صورت تشخیص بیماری زمینه ای برای علت آن، پزشک می تواند دارو تجویز کند. در مواردی که تغییر در شیوه زندگی و رژیم غذایی برای از بین بردن نفخ کافی نباشد استفاده از ( OTC ) می تواند تا حدودی موثر باشند. قرص زغال در داروخانه ها در دسترس است. زغال سنگ گاز موجود در روده را جذب کرده و علایم نفخ شکم را کاهش می دهد. البته افراد باید در مورد مصرف آن با پزشک خود مشورت کنند، زیرا ممکن است ذغال سنگ برخی از ترکیبات فعال را جذب کند. همه متخصصان بهداشت استفاده از زغال را توصیه نمی کنند. نفخ شکم معمولا مشکل جدی نیست و در بیشتر موارد، تغییر در شیوه زندگی و رژیم غذایی می تواند در از بین بردن آن موثر باشند. بسته به علت مشکل، چندین روش برای درمان نفخ وجود دارد. برای درمان نفخ در خانه، موارد زیر را امتحان کنید: خوردن غذاهای حاوی کربوهیدرات هایی که هضم آنها راحت تر است می توان از بروز نفخ شکم جلوگیری کرد، از جمله: موز انگور کاهو برنج میوه های خانواده مرکبات ماست، اما افرادی که تحمل لاکتوز ندارند برای مصرف آن باید با یک متخصص تغذیه مشورت کنند. رهکاراهای دیگر برای درمان نفخ در خانه، عبارتند از: مصرف پروبیوتیک ها ممکن است علایم را در برخی از افراد کاهش دهد. فعالیت بدنی باعث تقویت عملکرد دستگاه گوارش می شود و به کاهش گاز و نفخ کمک می کند. عدم مصرف غذاهای سرشار از لاکتوز و پرچرب ممکن است علایم را بهبود بخشند. هضم غذا از دهان شروع می شود، بنابراین مواد غذایی باید قبل از بلع کاملا جویده شوند، پس برای پیشگیری از تجمع گاز در معده سعی کنید آهسته غذا بخورید. جویدن آدامس باعث ورود هوای بیشتر به دستگاه گوارش و افزایش نفخ می شود. همچنین مصرف دخانیات و سیگار کشیدن هم دقیقا این تاثیر را دارد. جایگزین کردن چهار تا شش وعده غذایی کوچک به جای سه وعده بزرگ می تواند در تسکین و بهبودی علایم گاز و نفخ شکم موثر باشد علاوه بر آن چای نعناع می تواند موثر باشد. نوزادان اغلب گاز دردناک دارند زیرا دستگاه گوارش آنها کوچکتر است و سیستم گوارش آنها هنوز در حال شکل گیری است. در تلاش برای رفع درد گاز، معده نوزادان احساس سفتی می کند و ممکن است نوزاد پاهای خود را به سمت سینه خم کند. برای کاهش گاز در نوزادان می توانید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: با انتخاب سر شیشه مناسب برای نوزاد خود، سرعت شیر خوردن آن ها را کاهش دهید. بعد از خوردن شیرخوار، کودک را روی پشت خود صاف قرار دهید و پاهای او را ورزش دهید تا در آزادسازی گاز کمک شود. پزشک متخصص اطفال ممکن است قطره سمی سایکون مخصوص نوزادان را توصیه کند. این قطره می تواند در بعضی از نوزادان موثر باشد، اما تجویز دوز با پزشک متخصص کودکان بسیار مهم است. مادران شیرده باید در هنگام شیردهی، رژیم غذایی مناسب را رعایت کنند. محصولات لبنی، گوجه فرنگی و سایر غذاهایی که ممکن است باعث ایجاد گاز در مادر شوند می توانند همین تاثیر را در نوزاد داشته باشند. تغییرات هورمونی در دوران بارداری شایع است. علاوه بر آن افزایش سطح بالای پروژسترون باعث شل شدن عضلات و تولید گاز اضافی می شود. چون در بارداری هضم غذا بیشتر طول می کشد و غذا مدت زمان بیشتری را در روده می گذارد. رعایت برخی راهکارها در دوران بارداری می تواند منجر به تسکین علایم زنان شود. زنان باردار بهتر است راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: لباس هایی بپوشید که شل و راحت (به ویژه در ناحیه دور کمر) باشد. بعد از خوردن غذا مستقیما بنشینید تا روند هضم رو به پایین تندتر شود. آب زیادی بنوشید تا به حرکت غذاهای هضم شده در دستگاه گوارش کمک شود. از مصرف غذاهای سرخ شده یا چرب خودداری کنید، زیرا باعث افزایش زمان هضم می شوند. از نوشیدن مایعات از طریق نی خودداری کنید زیرا نی ها باعث بلع هوای بیشتر در دستگاه گوارش می شوند. بعضی از غذاهایی که احتمال گاز کمتری دارند، عبارتند از: تخم مرغ گوشت، مرغ و ماهی سبزیجاتی مانند کاهو، گوجه فرنگی، کدو سبز و بامیه کربوهیدرات هایی مانند نان فاقد گلوتن، نان برنج و برنج میوه هایی مانند طالبی، انگور، انواع توت ها، گیلاس، آووکادو و زیتون نوشیدن چای هایی که می توانند به کاهش هضم و گاز کمک کنند، مانند چای های حاوی بابونه، رازیانه، نعناع یا زردچوبه می توانند در تسکین علایم موثر باشد. از آنجا که همه ما به طور خاص به برخی از غذاها واکنش نشان می دهیم، بعضی اوقات برای جلوگیری از نفخ، تغییر رژیم غذایی لازم است. |
آلدسترونیسم اولیه نوعی اختلال هورمونی است که منجر به فشار خون بالا در فرد مبتلا می شود. این عارضه هنگامی رخ می دهد که غدد فوق کلیوی مقدار زیادی هورمون آلدوسترون تولید می کند. غدد آدرنال شما تعدادی از هورمون های اساسی از جمله آلدوسترون تولید می کند. معمولا آلدوسترون سدیم و پتاسیم موجود در خون را متعادل می کنند. اما میزان بیش از حد این هورمون می تواند باعث از بین رفتن پتاسیم و سدیم در خون شود. این عدم تعادل می تواند باعث شود تا بدن شما آب زیادی در بدن خود نگه داشته و باعث افزایش حجم و فشار خون بالا شود. گزینه های درمانی موجود برای بهبود آلدوسترونیسم شامل داروها، جراحی و تغییر سبک زندگی می شود. موارد شایعی که باعث ایجاد آلدسترونیسم اولیه می شوند عبارتند از: رشد خوش خیم در غده فوق کلیوی بیش فعال بودن هر دو غدد فوق کلیوی موارد دیگری که ممکن است باعث بروز آلدوسترونیسم اولیه شود اما نادر است نیز شامل موارد زیر می شود: رشد سرطانی در لایه بیرونی غده فوق کلیه بیماری ارثی که باعث در کودکان و بزرگسالان می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عارضه آلدوسترونیسم اولیه معمولا علایم واضح و مشخصی را به وجود نمی آورد. اولین سر نخی که ممکن است آلدوسترونیسم اولیه داشته باشد معمولا فشار خون بالا بوده و کنترل فشار خون در افراد مبتلا به این بیماری کار دشواری خواهد بود. گاهی اوقات آلدوسترون اولیه باعث کم شدن سطح پتاسیم در بدن می شود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است شاهد بروز علایم زیر باشید: ضعف سردرد خستگی گرفتگی عضلات تشنگی بیش از حد نیاز مکرر به ادرار کردن در صورت بروز موارد زیر از پزشک خود در مورد احتمال ابتلا به آلدسترونیسم اولیه سوال کنید: فشار خون بالا و فشار خون بالا و فشار خون بالا و سابقه خانوادگی آلدوسترون اولیه فشار خون متوسط تا شدید، به خصوص اگر برای کنترل فشار خون به مصرف داروهای متنوعی احتیاج دارید. فشار خون بالا و سابقه خانوادگی فشار خون بالا یا در سن سالگی و بالاتر فشار خون بالا و رشد در یکی از غدد فوق کلیوی شما (مورد یافت شده در آزمایش تصویربرداری که به دلایل دیگری انجام شده است) همانطور که پیش از این نیز گفته شد. آلدوسترونیسم اولیه می تواند منجر به افزایش فشار خون و پایین آمدن سطح پتاسیم خون شود. همین موارد به ظاهر ساده می تواند باعث بروز عوارض جانبی و مشکلات دیگری در بدن فرد مبتلا شود. افزایش فشار خون بالا به صورت مداوم منجر به بروز مشکلاتی برای قلب و کلیه ها خواهد شد. این مشکلات معمولا شامل موارد زیر می شود: سکته مغزی بیماری کلیه یا، نارسایی قلبی و سایر مشکلات قلبی افراد مبتلا به آلدوسترونیسم اولیه در مقایسه با افرادی که فقط فشار خون بالایی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات قلبی عروقی قرار خواهند داشت. آلدوسترون اولیه ممکن است باعث در خون شود. اگر میزان پتاسیم شما کمی پایین باشد ممکن است هیچ علایمی نداشته باشید. با این وجود مقادیر بسیار پایین پتاسیم می تواند منجر به موارد زیر شود: ضعف گرفتگی عضلات ضربان قلب نامنظم تشنگی بیش از حد یا ادرار کردن اگر پزشک مشکوک به ابتلای شما به آلدوسترون اولیه است، احتمالا باید برای اندازه گیری میزان آلدوسترون و رنین خون خود آزمایشاتی را انجام دهید. رنین آنزیمی است که توسط کلیه ها آزاد شده و به کنترل فشار خون کمک می کند. در صورتی که سطح رنین خون بسیار پایین بود و سطح آلدوسترون خون بالا باشد، احتمال ابتلای فرد به آلدوسترونیسم اولیه شدت خواهد گرفت. اگر آزمایش آلدوسترون رنین نشان دهنده ابتلای فرد به آلدوسترون اولیه باشد، برای ت یید تشخیص و جستجوی دلایل احتمالی به آزمایش های دیگری نیاز خواهید داشت. آزمایش های مورد نیاز دیگر شامل موارد زیر خواهد شد: سی تی اسکن ممکن است نشان دهنده توموری در غده فوق کلیوی بوده یا در تصویر یکی از غدد آدرنال بزرگ تر از دیگری باشد که این مورد نشان دهنده بیش فعال بودن غده است. رادیولوزیست از هر دو سمت راست و چپ عروق آدرنال فرد خون گرفته و این دو نمونه را با یکدیگر مقایسه خواهد کرد. اگر فقط یک طرف دارای آلدوسترون بالا بود، پزشک ممکن است به رشد در غدد آدرنال شک کند. راه های مختلفی برای انجام یا وجود دارد. در این شیوه ممکن است از فرد بخواهند تا قبل از آزمایش اندازه گیری میزان آلدوسترون به مدت چند روز از رژیم غذایی با میزان بالا مصرف کند. همچنین ممکن است قبل از آزمایش مصرف فاودروکورتیزون دارویی که عملکردی مشابه آلدوسترون دارد علاوه بر رژیم غذایی با سدیم بالا تجویز شود. درمان آلدوسترونیسم اولیه بستگی به علت اصلی بروز آن خواهد داشت. هدف اصلی درمان نیز این است که سطح آلدوسترون به حالت عادی بازگردانده شده یا جلوی ت ثیر آلدوسترون بیش از حد گرفته شده و از بروز عوارض جانبی این بیماری تا حد امکان جلوگیری شود. تومور غده فوق کلیوی ممکن است با جراحی یا داروها و تغییر شیوه زندگی درمان شود. برداشتن غده فوق کلیوی با استفاده از عمل جراحی معمولا همراه با تومور (آدرنالکتومی) توصیه می شود. برداشتن به شیوه جراحی ممکن است فشار خون، پتاسیم و آلدوسترون خون را به حالت عادی برگرداند. پزشک پس از عمل وضعیت بیمار را به صورت منظم مورد بررسی قرار داده و به تدریج میزان مصرفی داروهای فشار خون بالا را تنظیم کرده یا به کلی حذف خواهد کرد. خطرات انجام این جراحی شامل خونریزی و عفونت می شود. تعویض هورمون آدرنال ضروری نیست زیرا غده فوق کلیوی می تواند به اندازه کافی تمام هورمون های مورد نیاز بدن را ت مین کند. اگر آلدوسترونیسم اولیه در اثر تومور خوش خیم به وجود آمده باشد و به هر دلیلی نتوانید عمل جراحی انجام داده یا ترجیح می دهید این کار را نکنید، می توانید برای درمان آلدسترونیسم اولیه از داروهای مسدود کننده آلدوسترون به نام آنتاگونیست های گیرنده مینرالوکورتیکویید (اسپیرونولاکتون و افرینون) استفاده کرده و همزمان سبک زندگی خود را تغییر دهید. اما اگر مصرف این داروها را متوقف کنید، فشار خون مجددا افزایش یافته و شاهد کاهش پتاسیم خون خواهید بود. ترکیبی از داروها و اصلاح شیوه زندگی می تواند به طور موثری آلدوسترون اولیه را که ناشی از بیش فعال بودن هر دو غده فوق کلیوی است، درمان کند. البته پزشک ممکن است ابتدا اسپیرونولاکتون (آلداکتون) را با توجه به شرایط شما تجویز کند. این دارو به تنظیم فشار خون بالا و پتاسیم کم کمک می کند، اما ممکن است باعث مشکلات دیگری شود. علاوه بر مسدود کردن گیرنده های آلدوسترون، اسپیرونولاکتون ممکن است عملکرد هورمون های دیگر را نیز مهار کند. عوارض جانبی این انسداد می تواند بزرگ شدن پستان مردان (ژنیکوماستی) و بی نظمی قاعدگی در زنان باشد. داروهای فشار خون بالا همزمان با پیروی از رژیم غذایی سالم و تغییر در سبک زندگی است که می تواند به بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک کند. بهتر است با پزشک خود در مورد کاهش سدیم در رژیم غذایی و رسیدن به وزن مناسب صحبت کنید. داشتن ورزش منظم، ترک یا کنار گذاشتن آن از جمله مواردی است که می تواند واکنش شما نسبت به داروهای مصرفی را بهبود ببخشد. داشتن سبک زندگی سالم برای پایین نگه داشتن فشار خون و حفظ سلامت طولانی مدت قلب ضروری است. رژیم های غذایی حاوی انواع سالم غذاها از جمله دانه ها، میوه ها، سبزیجات و لبنیات کم چرب می توانند به کاهش وزن و کاهش فشار خون کمک کنند. برای متوقف کردن فشار خون، بهتر است ( DASH ) را امتحان کنید این رژیم برای سلامت قلب مفید خواهد بود، البته حتما قبل از انتخاب هر گونه رژیم غذایی بهتر است با پزشک خود در این مورد مشورت کنید. دقت داشته باشید که در رژیم غذایی که انتخاب می کنید باید مصرف سدیم، شکر، چربی اشباع محدود شده باشد. در صورتی که شاخص توده بدنی شما ( BMI ) عدد یا بیشتر از این میزان باشد، کاهش تا درصد از وزن بدن می تواند به کاهش فشار خون شما کمک کند. انجام ورزش منظم هوازی یکی از ورزش های مفیدی است که می تواند به کاهش فشار خون کمک کند. لازم نیست برای ورزش کردن حتما به باشگاه بروید، پیاده روی با قدم های متوسط به مدت دقیقه در روز می تواند تا حد زیادی به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند. بهتر است به جای اینکه با دوست خود قرار ناهار یا شام بگذارید، قرار پیاده روی تنظیم کرده و هر روز قدم بزنید. ترک سیگار یکی از مواردی است که سلامت قلبی و عروقی شما را بهبود خواهد بخشید. با پزشک خود در مورد تصمیم خود برای ترک سیگار صحبت کرده و در صورت نیاز از داروهای کمک کننده برای کنار گذاشتن سیگار کمک بگیرید. از آنجا که علایم بیماری آلدوسترونیسم اولیه همیشه مشخص و واضح نیست، پزشک ممکن است غربالگری را برای شما تجویز کند. در صورت فشار خون بالا ممکن است پزشک در صورت فشار خون بالا و داشتن موارد زیر ممکن است به ابتلای شما به آلدسترونیسم اولیه مشکوک شود: مبتلا به آپنه خواب باشید. سابقه خانوادگی فشار خون یا سکته مغزی داشته اید. در سنین جوانی سابقه فشارخون یا سکته مغزی داشته اید. فشار خون شما بطور مداوم بالا است، به خصوص اگر حداقل سه دارو برای کاهش فشار خون خود مصرف کنید (فشار خون بالا) شما پتاسیم خون کمی دارید اگرچه که بسیاری از افراد مبتلا به آلدوسترونیسم اولیه به خصوص در مراحل اولیه بیماری سطح پتاسیم طبیعی دارند. در یکی از غدد فوق کلیوی خود شاهد بروز تومور یا رشدی هستید که در یک آزمایش تصویربرداری گرفته شده به دلایل دیگری نمایان شده است. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقاتت به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. در مورد بیماری آلدسترونیسم اولیه بهتر است سوالات زیر را در حین معاینه مطرح کنید: نتایج آزمایشات نشان دهنده چه چیزی است؟ آیا به انجام آزمایشات دیگری نیاز خواهم داشت؟ آیا محدودیت های رژیمی وجود دارد که باید آن ها را دنبال کنم؟ شرایط و علایم این بیماری موقتی است یا همیشگی خواهد بود؟ مبتلا به بیماری های دیگری هستم. چگونه می توانم به بهترین شکل این بیماری ها را مدیریت کنم؟ چه درمانی برای بهبود این بیماری وجود دارد؟ به نظر شما کدام درمان با توجه به شرایط برای من بهتر است؟ آیا بروشور یا برگه پرینت شده در مورد این بیماری دارید؟ برای کسب اطلاعات بیشتر مطالعه چه سایت هایی را توصیه می کنید؟ پزشک احتمالا در حین فرآیند تشخیص و درمان آلدسترونیسم اولیه سوالات زیر را مطرح خواهد کرد: آیا عاملی باعث بهبود علایم این بیماری می شود؟ ایا عاملی باعث شدت گرفتن علایم این بیماری می شود؟ آلدوسترونیسم اولیه نوعی اختلال هورمونی است که منجر به فشار خون بالا در فرد مبتلا می شود. این عارضه هنگامی رخ می دهد که غدد فوق کلیوی مقدار زیادی هورمون آلدوسترون تولید می کند. معمولا آلدوسترون سدیم و پتاسیم موجود در خون را متعادل می کنند. اما میزان بیش از حد این هورمون می تواند باعث از بین رفتن پتاسیم و سدیم در خون شود. این عدم تعادل می تواند باعث شود تا بدن شما آب زیادی در بدن خود نگه داشته و باعث افزایش حجم و فشار خون بالا شود. گزینه های درمانی موجود برای بهبود آلدوسترونیسم شامل داروها، جراحی و تغییر سبک زندگی می شود. |
سنگ کلیه، ذخایر معدنی سختی است که در کلیه های شما شکل می گیرد. آنها هنگام عبور از مجرای ادراری باعث احساس درد شدید می شوند. درصد آمریکایی ها از سنگ کلیه رنج می برند و احتمال این که افراد مبتلا به سنگ کلیه در سال آینده دوباره به آن مبتلا شوند درصد است. هیچ روش مطمین برای جلوگیری از سنگ کلیه وجود ندارد، به خصوص اگر سابقه خانوادگی از این بیماری داشته باشید. ترکیبی از تغییرات رژیم غذایی و شیوه زندگی و همچنین برخی از داروها ممکن است به کاهش خطر ابتلا شما به این بیماری کمک کند. بر همین اساس ما در این مقاله راه های پیشگیری سنگ کلیه را مورد بررسی قرار داده ایم تا شما با شناخت آن ها بتوانید در حفظ سلامت کلیه های خود قدمی بردارید. از هر ده نفر یک نفر در طول عمر خود مبتلا به خواهد شد. علاوه بر آن بررسی ها نشان می دهند که میزان شیوع سنگ کلیه در سراسر کشور رو به افزایش است و متاسفانه مردم بعد از تجربه اولین سنگ کلیه خود، دستورات و راهکارهای پیشگیری از ابتلا به سنگ های بعدی را رعایت نمی کنند. به نظر می رسد حدود از توصیه های تغذیه ای که باعث تکرار مجدد سنگ ها می شوند پیروی نمی کنند. این در حالی است که بدون مصرف داروهای مناسب و تنظیم و تغییر رژیم غذایی، سنگ ها دوباره تشکیل می شوند و بازگشت مجدد سنگ کلیه نیز می تواند منجر به بروز بقیه بیماری ها و اختلالات کلیوی شود. حتی داشتن یک سنگ شانس ابتلا به سنگ ها دیگر را به شدت افزایش می دهد. برخی تغییرات در سبک زندگی می توانند راهکارهای برای پیشگیری از سنگ کلیه و تسکیل علایم آن باشند، از جمله: نوشیدن آب بیشتر، بهترین روش برای جلوگیری از سنگ کلیه است. مصرف آب زیاد منجر به افزایش میزان ادرار می شود و برعکس کم آبی بدن باعث غلیظ تر شدن ادرار خواهد شد که در این شرایط ممکن است نمک که عامل تشکیل سنگ است، کمتر حل می شود. سعی کنید روزانه حدود هشت لیوان مایعات بنوشید، تا حدود دو لیتر ادرار دفع کنید. سونا، و ورزش سنگین ممکن است برای سلامتی شما مفید باشد اما می توانند منجر به سنگ کلیه شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از دست دادن آب در اثر (چه بخاطر همین فعالیت ها یا صرفا گرمای تابستان) منجر به کاهش سطح ادرار می شود. اگر اهل ورزش کردن هستید و یا زیاد عرق می کنید و یا سابقه سنگ کیستین دارید، باید مصرف آب خود را در طول روز افزایش دهید تا از کم آبی بدن جلوگیری شود. علاوه بر آن، می توانید با بررسی وضعیت آب بدن خود را تشخیص دهید. ادرار باید روشن یا زرد کمرنگ باشد و ادرار تیره و یا پررنگ می تواند نشان دهنده کم آبی بدن باشد. مرکبات و آب آنها به دلیل وجود سیترات طبیعی در کاهش و جلوگیری از تشکیل سنگ ها کمک می کند. منابع خوب مرکبات شامل لیمو و پرتقال است. سنگ های مزمن کلیه اغلب با سیترات پتاسیم درمان می شوند، اما بررسی ها نشان داده اند لیموناد و سایر میوه ها و آب میوه های حاوی مرکبات طبیعی همان مزایای درمان با سیترات پتاسیم را در پیشگیری از سنگ کلیه دارند. اما مراقب وضعیت قند خود باشید، زیرا این امر می تواند خطر سنگ کلیه را افزایش دهد. در عوض، لیموناد فاقد شکر را خریداری کنید، یا با مخلوط لیموترش یا آب لیمو با آب و استفاده از یک جایگزین قند، خودتان لیموناد تهیه کنید. لیموناد و آب پرتقال نیز گزینه های خوبی هستند. هر دو حاوی سیترات می باشند که ممکن است از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری کنند. متداول ترین نوع سنگ کلیه، سنگ اگزالات کلسیم است و بسیاری از افراد را به این باور می اندازد که باید از خوردن خودداری کنند. اما باید این را در نظر داشته باشید که رژیم های کم کلسیم ممکن است خطر سنگ کلیه و خطر پوکی استخوان را افزایش دهند و از طرفی هم مصرف مکمل های کلسیم می تواند خطر سنگ کلیه را افزایش دهد، اما مصرف مکمل های کلسیم همراه با یک وعده غذایی ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را تا حدودی کاهش دهد. اگر میزان کلسیم شما کم باشد، ممکن است سطح اگزالات افزایش یابد. بهتر است کلسیم خود را از مواد غذایی دریافت کنید، نه از مکمل ها، زیرا اینها با تشکیل سنگ کلیه در ارتباط هستند. منابع خوب کلسیم شامل شیر، ماست، پنیر و انواع دیگر پنیرها است. منابع گیاهی کلسیم شامل حبوبات، توفو کلسیم، سبزیجات سبز تیره، آجیل، دانه و ملاس سیاه است. اگر طعم شیر گاو را دوست ندارید، یا اگر با شما موافق نیست، شیر عاری از لاکتوز، شیر سویا غنی شده یا شیر بز را امتحان کنید. همچنین مطمین شوید که هر روز غذاهای پر را در آن قرار دهید. ویتامین D به بدن کمک می کند کلسیم بیشتری جذب کند. بسیاری از غذاها با این ویتامین غنی شده اند. همچنین در ماهی های چرب مانند ماهی سالمون، زرده تخم مرغ و پنیر یافت می شود. از مصرف نوشیدنی های کولا خودداری کنید. کولا از نظر فسفات سرشار از مواد شیمیایی دیگر است که می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه شود. قندهای اضافه شده، قند و شربت هایی هستند که به غذاها و نوشیدنی های فرآوری شده اضافه می شوند. ساکارز و فروکتوز اضافه شده ممکن است خطر سنگ کلیه را افزایش دهد. به مقدار قندی که می خورید، در غذاهای فرآوری شده مانند کیک، میوه، نوشابه و آب میوه ها توجه داشته باشید. نامهای دیگر شکر اضافه شده رایج عبارتند از: عسل شهد آگاو شربت ذرت شکر نیشکر فروکتوز تبلور یافته شربت برنج قهوه ای رژیم غذایی با نمک بالا خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می دهد. طبق گفته بنیاد مراقبت ارولوژی، نمک زیاد در ادرار مانع از جذب مجدد کلسیم از ادرار شده و منجر به بالا رفتن کلسیم در ادرار می شود که ممکن است خطر تشکیل را افزایش دهد. خوردن نمک کمتر به پایین نگه داشتن سطح کلسیم ادرار کمک می کند. هرچه کلسیم ادرار کمتر باشد، خطر ابتلا به سنگ کلیه کمتر است. برای کاهش مصرف سدیم، برچسب های مواد غذایی را با دقت بخوانید. غذاهایی که به دلیل داشتن زیاد بدنام هستند، عبارتند از: چاشنی ها سبزیجات کنسرو سوپ های کنسرو شده غذاهایی حاوی نیترات سدیم غذاهایی حاوی مونو سدیم گلوتامات غذاهای فرآوری شده مانند چیپس و کراکر غذاهایی حاوی بی کربنات سدیم (جوش شیرین) برای طعم دادن غذاها بدون استفاده از نمک، گیاهان تازه یا مخلوط چاشنی گیاهی بدون نمک را امتحان کنید. برخی از سنگ های کلیه از اگزالات ساخته شده اند که یک ترکیب طبیعی است که در برخی از مواد های غذایی یافت می شود. محدود کردن غذاهای سرشار از اگزالات ممکن است به جلوگیری از شکل گیری سنگ کمک کند. غذاهای سرشار از اگزالات عبارتند از: قهوه ریواس چغندر اسفناج شکلات بادام زمینی سبوس گندم محصولات سویا سیب زمینی های شیرین اگزالات و کلسیم قبل از رسیدن به کلیه ها در به یکدیگر متصل می شوند، بنابراین مصرف همزمان غذای پر اگزالات و غذاهای غنی از کلسیم می تواند خطر تشکیل سنگ های کلیه را کاهش دهد. علاوه بر سنگ های اگزالات کلسیم، یکی دیگر از انواع متداول سنگ کلیه سنگ های اسید اوریک است. گوشت قرمز، گوشت ارگان و صدف دارای غلظت بالایی از یک ترکیب شیمیایی طبیعی است که به عنوان پورین شناخته می شود. مصرف زیاد پورین منجر به تولید اسید اوریک بیشتر می شود و بار اسیدی بیشتری برای دفع کلیه ها ایجاد می کند. دفع بالاتر اسید اوریک منجر به کاهش pH کلی ادرار می شود، به این معنی که ادرار اسیدی تر می شود. غلظت بالای اسید در ادرار منجر به تشکیل و شکل گیری راحت تر و آسانتر سنگ های کلیوی می شود. علاوه بر آن، غذاهای سرشار از پروتیین حیوانی اسیدی هستند و اسید ادرار را افزایش می دهند. اسیدی بودن ادرار ممکن است باعث ایجاد اسید اوریک و سنگ کلیه اگزالات کلسیم شود. بر همین اساس بهتر است مصرف پروتیین حیوانی خود را کاهش دهید، از جمله: مرغ ماهی گوشت گاو برای جلوگیری از سنگ های اسید اوریک، مصرف غذاهایی مانند گوشت قرمز و صدف را کم کرده و از یک رژیم غذایی سالم که حاوی بیشتر سبزیجات و میوه ها، غلات سبوس دار و لبنیات کم چربی است پیروی کنید. غذاها و نوشیدنی های شیرین شده قندی به خصوص غذاهای حاوی شربت ذرت با فروکتوز بالا را محدود کنید. را به طور جدی ترک کنید چون الکل باعث افزایش سطح اسید اوریک در خون می شود. خوردن پروتیین های کمتری از حیوانات و خوردن میوه و سبزیجات بیشتر به کاهش اسیدیته ادرار و پیشگیری از سنگ های کلیوی کمک می کند. مکمل (اسید اسکوربیک) ممکن است باعث ایجاد سنگ کلیه به خصوص در آقایان شود. بررسی ها نشان داده که خطر ایجاد سنگ کلیه در مردانی که مقدار زیادی مکمل ویتامین C مصرف کرده اند دو برابر بوده است. Chanca Piedra ، که به عنوان "سنگ شکن" شناخته می شود، یک داروی پرطرفدار گیاهی برای سنگ کلیه است. تصور می شود این گیاه از شکل گیری سنگ های اگزالات کلسیم جلوگیری می کند. همچنین اعتقاد بر این است که اندازه سنگهای موجود را کاهش می دهد. در بعضی موارد، تغییر دادن رژیم های غذایی ممکن است برای جلوگیری از شکل گیری سنگ کلیه کافی نباشد. اگر سنگ های مکرر دارید، با پزشک خود در مورد راهکارهای پیشگیری از ابتلا مجدد به سنگ های کلیه و نوع داروها ی مصرف خود مشورت کنید. مصرف برخی از نسخه های خاص یا داروهای بدون نسخه می تواند منجر به سنگ کلیه شود. برخی از این داروها عبارتند از: استروییدها دیورتیک ها داروهای ادرارآور مهارکننده های پروتیاز داروهای شیمی درمانی میزان مصرف این دارو ها با احتمال ابتلا به سنگ کلیه ارتباط مستقیمی دارد و هر چه این دارو ها را بیشتر مصرف کنید احتمال ابتلا شما به سنگ کلیه بیشتر خواهد شد. اگر هر یک از این داروها را مصرف می کنید، در مورد سایر گزینه های دارویی با پزشک خود مشورت کنید. شما نباید بدون مشورت پزشک از مصرف داروهای تجویز شده خودداری کنید. اگر مستعد ابتلا به انواع خاصی از سنگ کلیه هستید، برخی از داروهای خاص می توانند به کنترل مقدار ماده موجود در ادرار کمک کنند. نوع داروی تجویز شده به نوع سنگ کلیه شما بستگی دارد، مثلا: مصرف دیورتیک تیازیدی یا فسفات می تواند مفید باشد. کاپوتن (کاپتوپریل) می تواند در کاهش سطح سیستین در ادرار موثر باشد. آلوپورینول ( Zyloprim ) می تواند به کاهش اسید اوریک در خون یا ادرار کمک کند. ممکن است پزشک مصرف را در طولانی مدت تجویز کند که به کاهش میزان باکتری های موجود در ادرار کمک می کند. سنگ کلیه رایج هستند و هیچ تضمینی وجود ندارد که روش های پیشگیری تاثیر صددرصد داشته باشند، اما می توانند تا حدودی خطر ابتلا به آن ها را کاهش دهند. بهترین شرط برای جلوگیری از سنگ کلیه، هیدراته ماندن و تغییر در رژیم غذایی است. اگر شرایطی مانند، یا چاقی دارید که احتمال ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می دهد در مورد راه های مدیریت آن برای کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه با پزشک خود مشورت کنید. سنگ کلیه به طور معمول یک بیماری دردناک است. خوشبختانه رژیم غذایی می تواند ابزاری موثر در مدیریت و جلوگیری از سنگ کلیه باشد. هیدراته ماندن و جلوگیری از غذاهای خاص که نمک و قند زیادی دارند و جفت کردن کلسیم با غذاهای غنی از اگزالات عناصر مهم رژیم سنگی کلیه است. داشتن سنگ کلیه خطر ابتلا به مجدد آنها را افزایش می دهد، مگر اینکه به طور جدی برای جلوگیری از آنها کار کنید. این یعنی مصرف داروهای تجویز شده برای این منظور و تماشای آنچه می خورید و می نوشید. اگر در حال حاضر سنگ دارید، پزشک آزمایشات تشخیصی را انجام می دهد تا مشخص کند نوع شما چیست. آنها سپس رژیم غذایی خاصی را برای شما، مانند رژیم غذایی DASH ، برای شما تجویز می کنند. نکاتی که به شما کمک می کنند عبارتند از: آب مرکبات مانند آب پرتقال بنوشید. حداقل روزانه دوازده لیوان آب بنوشید. مصرف پروتیین حیوانی را محدود کنید. از خوردن مواد غذایی و نوشیدنی های حاوی اگزالات و فسفات پرهیز کنید. در هر وعده غذایی، حداقل سه بار در روز، یک غذای غنی از کلسیم بخورید نمک کمتری، شکر اضافه شده و محصولات حاوی شربت ذرت فروکتوز زیاد میل کنید. از خوردن یا نوشیدن هر چیزی که باعث کم آبی شما شود مانند الکل خودداری کنید. |
شایع ترین اختلالات پستان، درد پستان با التهاب بافت پستان است که در زنان با چرخه قاعدگی همراه می باشند. انواع مختلفی از اختلالات پستان در نوجوانان و بزرگسالان وجود دارد. بیشتر این شرایط خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. شایع ترین نوع اختلال در پستان، درد پستان با است که در زنان با چرخه قاعدگی همراه می باشند. تقریبا همیشه درد پستان ناشی از تغییرات هورمونی می باشد. برخی از خانم های جوان در حدود زمان تخمک گذاری که تا آغاز چرخه قاعدگی درد را تجربه می کنند. این درد ممکن است فقط در یک پستان یا به عنوان یک درد در ناحیه زیر بازو احساس شود. حتی درد می تواند آنقدر شدید باشد که فرد نتواند هرگونه تماس نزدیک را تحمل کند. سایر دلایل درد پستان می تواند شامل موارد زیر باشد: عفونت جراحت کیست بیشتر موارد درد پستان به صورت چرخه ای یا غیر چرخه ای طبقه بندی می شوند. هر نوع درد پستان دارای ویژگی های مشخصی است. درد پستان خارج از سینه از بافت پستان شروع می شود، اما منبع آن جایی دیگری است. به عنوان مثال کشیدن عضله در قفسه سینه می تواند باعث ایجاد درد در دیواره قفسه سینه شود که در پستان پخش می گردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خانم ها بهتر است در صورت بروز هر یک از علایم به پزشک مراجعه کنند: در فعالیت های روزانه دخالت می کند. دردی که بیش از چند هفته روزانه ادامه دارد. به نظر می رسد با گذشت زمان بدتر می شود. دردی که در یک ناحیه خاص از پستان رخ می دهد. ژنیکوماستی رشد بیش از حد بافت سینه در مردان است. اگرچه ژنیکوماستی غالبا به خودی خود برطرف می شود، اما می تواند تا زمان بلوغ ادامه یابد. به طور کلی، ژنیکوماستی یک مشکل جدی نیست، اما مقابله با این بیماری دشوار است. مردان و پسران مبتلا به ژنیکوماستی گاهی اوقات در سینه خود درد دارند و ممکن است احساس خجالت کنند. ژنیکوماستی ممکن است به تنهایی از بین برود. در صورت ادامه، ممکن است دارو یا جراحی در درمان آن موثر باشد. علایم و نشانه های ژنیکوماستی، عبارتند از: تورم بافت پستان حساسیت به پستان کیست، کیسه ای پر از مایع است که در بافت پستان ایجاد می شود. آن ها به طور معمول در زنان سالمند رخ می دهند، اما بعضی اوقات در بزرگسالان هم دیده می شود. کیست اغلب قبل از دوره قاعدگی بزرگ و حساس و دردناک می شود. به صورت بافت های نرم یا سخت احساس می شوند و در نزدیکی سطح پستان، می توانند مانند تاول بزرگی احساس شود که از بیرون صاف اما درون آن ها پر از مایع است. با این حال، در برخی مواقع مانند بافت سخت به نظر می رسند. علایم شامل موارد زیر است: درد یا حساسیت در ناحیه کیست پستان افزایش اندازه و حساسیت پستان، درست قبل از پریود کاهش اندازه کیست پستان و برطرف شدن سایر علایم بعد از پریود یک توده صاف، به راحتی متحرک یا بیضی شکل با لبه های مشخص ترشح نوک پستان که ترشح روشن، زرد رنگ، کاه رنگی یا قهوه ای تیره ابتلا به کیست پستان خطر ابتلا به را افزایش نمی دهد اما ابتلا به کیست ممکن است تشخیص توده های جدید پستان یا تغییرات دیگری که ممکن است نیاز به معاینه پزشکی داشته باشد را دشوارتر کند. با احساس طبیعی پستان های خود آشنا باشید تا بدین صورت اگر تغییری احساس کردید، سریعا آن را تشخیص دهید. فیبرونونوما توده های جامد، صاف، سفت و خوش خیم است. آن ها بیشتر در اواخر نوجوانی و اوایل دهه بیست سالگی در زنان مشاهده می شود، اما در زنان در هر سنی ممکن است رخ دهد. فیبرونونوما توده های بدون درد است که احساس لاستیک می کند و آزادانه به دور خود می چرخد. اندازه آنها متفاوت است و می توانند در هر جایی از بافت پستان رشد کنند. نکروز چربی شرایطی است که در آن توده های بدون درد، گرد و محکم ناشی از بافت های چربی آسیب دیده و تجزیه کننده در بافت پستان شکل می گیرد. این بیماری بیشتر در خانم هایی که سینه های بسیار بزرگی دارند یا بعد از کبودی یا ضربه به پستان ایجاد می شود. این توده ها بدخیم نیستند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی دهند. با این حال، این بیماری ممکن است بعد از یک لامپکتومی و پرتودرمانی از یک توده سرطانی قبلی ایجاد شود. در بعضی موارد، پزشک چند چرخه قاعدگی زنان را بررسی می کند و ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد حذف آن، را توصیه کند. اسکلروز آدنوز نوعی بیماری پستان و شامل رشد بیش از حد بافت ها در پستان است که اغلب منجر به درد پستان می شود. در حالی که این تغییرات در بافت پستان میکروسکوپی می باشد، ممکن است در ماموگرافی به عنوان کلسیفیکاسیون ظاهر شود و باعث ایجاد توده ها گردند. برآمدگی پستان با نام های مختلفی از جمله بیماری و سینه های فیبروییدی شناخته شده است. در حال حاضر بسیاری از پزشکان معتقدند که برآمدگی ناشی از تغییرات طبیعی پستان است که بسیاری از خانم ها در طول زندگی آنها را تجربه می کنند. با این حال، برآمدگی در سینه ها ممکن است یافتن توده واقعی را سخت تر کند. بنابراین، زنانی که بیماری فیبروکیستیک دارند بهتر است خودآزمایی منظم از سینه را انجام دهند و معاینات منظم خود را پیگیری کنند. علایم و نشانه های سینه های فیبروکیستیک ممکن است شامل موارد زیر باشد: تغییرات مشابه در هر دو سینه درد عمومی یا حساسیت به پستان توده های پستان یا نواحی ضخیم شده ترشح سبز یا قهوه ای تیره نوک سینه که تمایل به نشت دارد. توده های پستان که از نظر اندازه با چرخه قاعدگی تغییر پیدا می کنند. افزایش ماهانه دردهای پستان یا برآمدگی ناشی از چرخه میانی تا قبل از پریود تغییرات فیبروکیستیک پستان بیشتر در زنان از تا سالگی رخ می دهد. به ندرت زنان یایسه تغییرات پستان فیبروکیستیک را تجربه می کنند، مگر اینکه آن ها تحت هورمون درمانی قرار گرفته باشند. حساسیت ملایم به سینه اغلب قبل از پریود رخ می دهد. همچنین حساسیت به پستان می تواند نشانه اولیه بارداری باشد اما حساسیت شدید به پستان در نوجوانان به ندرت دیده می شود و بهتر است در صورت بروز مشکل آن ها با پزشک خود مشورت کنند. داشتن سینه در اندازه های مختلف ( بخصوص در مراحل اولیه رشد پستان کاملا طبیعی است. اما در افرادی که پستان آن ها اندازه های مختلفی دارد، پزشک معاینه دقیق را انجام می دهد تا هر دلیل احتمالی مانند توده سینه، کیست یا آبسه را رد کند. معمولا عدم تقارن سینه ها دلیلی برای نگرانی نیست. با این وجود انجام منظم ماموگرافی برای اطمینان از شناسایی هرگونه ناهنجاری سینه در مراحل اولیه ضروری است. تحقیقات صورت گرفته در سال نشان داد زنانی که اختلاف اندازه سینه های آن ها بیش از درصد است، احتمال بروز سرطان سینه در آن ها بسیار بیشتر از دیگران خواهد بود. در نتیجه هرگونه تغییر غیرعادی در سینه ها باید توسط پزشک معاینه شود. تغییراتی که حتما باید مدنظر داشته باشید، شامل موارد زیر می شود: ترشح مایع از نوک سینه کم رنگ شدن پوست سینه شکل گیری توده در زیر بغل تغییر در اندازه یا شکل سینه توده در داخل یا اطراف پستان تغییر در نوک سینه، مانند شروع به جمع شدن نوک سینه سمت داخل پوست قرمز، احساس خارش یا پوسته پوسته شدن پوست اطراف سینه تجمع بافتی در نزدیکی سینه یا احساس سفت یا ضخیم شدن پوست در زیر بازو هنگامی رخ می دهد که برخی از سلول های پستان شروع به رشد غیر طبیعی کنند. این سلول ها با سرعت بیشتری نسبت به سلول های سالم تقسیم می شوند و انباشته می شوند و یک توده را تشکیل می دهند. سلول ها ممکن است از طریق پستان به گره های لنفاوی یا سایر قسمت های بدن انتشار یافته و متاستاز شوند. اولین علایم سرطان پستان معمولا برجستگی و وجود بافت ضخیم در پستان یا زیر بغل است. علایم دیگر سرطان پستان، عبارتند از: تغییر در اندازه یا شکل پستان تورفتگی یا قرمزی پوست پستان بثورات اطراف یا روی یکی از نوک پستان ترشح غیرطبیعی و یا خونین نوک پستان یا پستان که با عادت ماهیانه تغییر نمی کند. لایه لایه یا پوسته پوسته شدن پوست روی پستان یا نوک آن بیشتر توده های پستان، سرطانی نیستند، اما زنان بهتر است با مشاهده هر توده در پستان به متخصص زنان و زایمان و یا جراح مراجعه کنند. اما توده ای با هر یک از خصوصیات زیر بهتر است تحت درمان قرار بگیرد و فرد برای پیشگیری از ابتلا به سرطان احتمالی به پزشک مراجعه کند: سخت ثابت و غیر قابل تحرک همراه با تغییر رنگ یا تیره شدن پوست سینه اولین قدم برای تشخیص هر نوع اختلال پستان، معاینه بدنی است. بسته به یافته ها، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را برای کمک به تشخیص انجام دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: سونوگرافی ممکن است ترشحات مانند چرک یا مایع سفید و آبکی مشاهده شوند و فرد احساس درد، خارش یا تورم در نوک پستان داشته باشد. در صورت وجود ترشح یا ناراحتی بیش از چند روز فرد باید سریعا به پزشک مراجعه کند. همچنین شکل نوک پستان یا آریولا که پوست اطراف نوک پستان است می تواند دچار تغییرات زیادی مانند پوسته پوسته و یا کمرنگ شدن پوست شود. در خانم ها نوسانات هورمون در دوران قاعدگی می تواند باعث مشکلات دوره های ماهانه شود که چند روز ادامه دارد. شرایط مختلفی وجود دارد که می تواند منجر به مشکلات نوک پستان شود، از جمله: بارداری عفونت بیماری نوک پستان یا تیرویید کم تحرک تومورهای کوچک، خوش خیم یا غیر سرطانی صدمه به بافت پستان دویدن و فعالیت جنسی گاهی به دلیل مالش شدید باعث ایجاد مشکلات موقتی نوک سینه می شوند. ضربه شدید به پستان یا فشار غیرمعمول روی سینه نیز می تواند باعث ترشح نوک پستان شود. بیماری ها یا محرک های موجود در محیط می توانند باعث بروز مشکلات نوک سینه شوند. این مشکلات، از جمله مشکلات مربوط به مجاری شیر، در زنان و مردان بروز می کند. بسیاری از مشکلات نوک پستان هیچ ارتباطی با سرطان پستان ندارد، اما می تواند یک بیماری زمینه ای جدی را نشان دهد. ترشح از نوک پستان به عنوان هر نوع مایع که بیرون می آید از نوک پستان تعریف می شود و می تواند با تغییرات زیر ظاهر شود: زرد سبز شیری روشن خونین انواع دیگر مشکلات نوک پستان شامل موارد زیر است: درد تورم تحریک تغییر شکل خون ریزی ترک خوردن گزینه های درمانی موجود به نوع اختلال پستان بستگی دارد. بسیاری از انواع اختلالات پستان نیاز به درمان ندارند. برخی از رشد ها یا توده ها ممکن است با جراحی از بین بروند. ممکن است کیست ها با استفاده از یک سوزن بسیار ریز تخلیه شوند. درمان مشکل نوک پستان به علت آن بستگی دارد. پزشک عفونت نوک پستان را با داروی مناسب درمان می کند. به عنوان مثال، یک عفونت باکتریایی به آنتی بیوتیک نیاز دارد. در یک عفونت قارچی مانند کاندیدیازیس، پزشک داروی ضد قارچی را تجویز می کند. تومور غیر سرطانی نیازی به برداشتن ندارد، اما پزشک می تواند انتظار درمانی را برای معاینه منظم و نظارت بر رشد آن توصیه کند. کم کاری تیرویید هنگامی رخ می دهد که بدن به اندازه کافی هورمون تیرویید تولید نکند. این شرایط می تواند تعادل طبیعی واکنش های شیمیایی در بدن را برهم بزند. با جایگزینی هورمون های از دست رفته با داروی تجویز شده، می توان کم کاری تیرویید را درمان کرد. اکتازیا یا التهاب مجاری شیر، معمولا به خودی خود از بین می رود. اگر اکتازیایی باعث ایجاد عفونت باکتریایی در نوک پستان شود، پزشک می تواند آنتی بیوتیک تجویز کند. درمان این سرطان بستگی به وضعیت انتشار تومور دارد که اگر تومورهای دیگری وجود نداشته باشد، درمان شامل جراحی برای برداشتن نوک پستان و آیرولا می باشد که به دنبال آن یک سری از پرتودرمانی در کل سینه انجام می شود. اگر پزشک تومورهای دیگری را پیدا کند، ممکن است برای برداشتن کل پستان را توصیه کند. |
نزدیک بینی، یک وضعیت بینایی مشترک است که در آن می توانید اشیاء نزدیک خود را به وضوح مشاهده کنید، اما اشیاء دورتر برای شما مبهم هستند. نزدیک بینی هنگامی رخ می دهد که شکل چشم باعث می شود که پرتوهای نوری خم و شکسته شده و به جای اینکه روی شبکیه قرار بگیرند، تصاویر در جلوی شبکیه تشکیل شود. نزدیک بینی ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد و اغلب در دوران کودکی و بزرگسالی بدتر شود و تا حدودی جنبه ارثی دارد. یک معاینه چشم می تواند نزدیک بینی را ت یید کند. شما می توانید این مشکل را با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی انکسار درمان کنید. دو بخش قرنیه و لنز در تشکیل تصاویر در نقش اساسی و موثری دارند. اختلال در هر یک از این ساختارها باعث خطای انکسار و عیوب انکساری در چشم می شود. نزدیک بینی معمولا وقتی رخ می دهد که چشم از حد نرمال بلند باشد یا قرنیه خیلی خمیده باشد. در این شرایط تصاویر به جای تشکیل بر روی شبکیه در مقابل آن متمرکز شده و در نتیجه ظاهری مبهم برای اجسام دور ایجاد می شود. علاوه بر نزدیک بینی، سایر خطاهای انکسار عبارتند از: هایپروپی زمانی اتفاق میفتد که چشم کوتاهتر از حد نرمال یا قرنیه نسبت به حد طبیعی خودش خمیدگی کمتری داشته باشد. هایپروپی برعکس نزدیک بینی است و در بزرگسالان، اشیاء نزدیک و دوردست تار دیده می شوند. مربوط به زمانی است که قرنیه یا لنز در یک جهت به سمت مقابل خمیده شود. آستیگماتیسم در صورت عدم درمان ممکن است دید فرد را مختل کند. برخی از عواملی که می توانند خطر احتمال ابتلا به نزدیک بینی را افزایش دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نزدیک بینی جنبه ژنتیکی دارد و در شرایطی که یکی از والدین به این بیماری مبتلا باشند خطر ابتلا فرد به این بیماری افزایش می یابد. اگر پدر و مادر هر دو نزدیک بین باشند، احتمال وقوع خطر بیشتر هم می شود. برخی بررسی ها نشان می دهند که شرایط محیطی ممکن است شانس ابتلا به نزدیک بینی را افزایش دهند. علایم نزدیک بینی، عبارتند از: سردردهای ناشی از چشم هنگام دیدن اشیاء دور نیاز به بسته شدن جزیی پلک ها برای دیدن واضح اختلال بینایی در هنگام رانندگی وسیله نقلیه، به خصوص در شب نزدیک بینی اغلب برای اولین بار در دوران کودکی و معمولا بین سال های اولیه مدرسه تشخیص داده می شود. کودکی که نزدیک بینی دارد در هنگام تماشا تلویزیون مجبور است نزدیک آن بنشیند و یا چشم های خودش را مرتبا مالش می دهد. علاوه بر آن، بزرگسالان باید در صورت بروز علایم زیر به پزشک مراجعه کنند: لکه های ریز و درشت در بینایی چشمک زدن به نور در یک یا هر دو چشم سیاهی و یا احساس پرده بر روی تصاویر اینها علایم هشدار دهنده جداشدگی شبکیه هستند که یک عارضه نادر از نزدیک بینی است. جدا شدن شبکیه یک اورژانس پزشکی است و زمان تشخیص و درمان به موقع آن بسیار مهم است. از آنجا که ممکن است نزدیک بینی به راحتی تشخیص داده، آکادمی چشم پزشکی آمریکا فواصل زیر را برای امتحانات منظم چشم توصیه می کند اگر در معرض خطر ابتلا به برخی بیماری های چشم مانند گلوکوم قرار دارید، بهتر است هر یک تا دو سال یکبار معاینه چشم را بعد از سالگی شروع کنید. اگر از عینک یا لنزهای تماسی استفاده نمی کنید و علایمی در دید خود ندارید و در معرض خطر ابتلا به بیماری های چشمی مانند نیستید، در فواصل زیر معاینه چشم را انجام دهید: هر پنج تا سال در و سالگی هر دو تا چهار سال از تا سالگی هر یک تا سه سال از تا سالگی هر یک تا دو سال بعد از سن سالگی اگر عینک یا لنز تماسی استفاده می کنید یا بیماری خاصی دارید که بر روی چشمان شما اثر می گذارد، مانند، احتمالا باید به طور مرتب چشم خود را معاینه کنید. کودکان برای بیماری چشم باید تحت معاینه قرار بگیرند و بینایی خود را توسط پزشک در سنین و فواصل بعدی آزمایش کنند. سن ماهگی سن سال قبل از کلاس اول و هر دو سال یک بار در طول سال های مدرسه نزدیک بینی با عوارض مختلفی از خفیف تا شدید همراه است، مانند: نزدیک بینی اصلاح نشده می تواند بر کیفیت زندگی فرد ت ثیر بگذارد و زندگی او را مختل کند. عدم درمان نزدیک بینی می تواند فشار و خستگی چشم را افزایش دهد و منجر به سردرد شود. هزینه لنزهای اصلاحی، معاینه چشم و معالجه پزشکی ناشی از نزدیک بینی می تواند بار مالی بیمار را افزایش دهد. نزدیک بینی شدید فرد را در معرض خطر جدایی شبکیه، گلوکوم، آب مروارید و ماکولاپاتی میوپی (آسیب در ناحیه شبکیه مرکزی) قرار می دهد که در این شرایط ممکن است بافت های موجود در چشم کشیده و نازک شده و باعث ایجاد اشک، التهاب، رگ های خونی جدید می شوند که به راحتی خونریزی می کنند. نزدیک بینی با یک معاینه چشم اصلی تشخیص داده می شود، که شامل ارزیابی انکسار و معاینه سلامت چشم است. ارزیابی انکسار نوع مشکلات بینایی از قبیل نزدیک بینی یا دور بین بودن، آستیگماتیسم و یا پیربوپیا را تشخیص می دهد. پزشک ممکن است از ابزارهای مختلفی استفاده کند و از بیمار بخواهد که چندین لنز را امتحان کند تا بینایی او تنظیم شود. هدف استاندارد برای درمان نزدیک بینی، بهبود بینایی با کمک به نور فوکوس روی شبکیه از طریق استفاده از لنزهای اصلاحی یا جراحی انکسار است. مدیریت نزدیک بینی نیز شامل نظارت منظم بر روی عوارض این بیماری از جمله گلوکوم، آب مروارید، اشک و جداشدگی شبکیه و آسیب به نواحی مرکزی شبکیه می باشد. لنزهای اصلاحی با برطرف کردن افزایش انحنای قرنیه یا افزایش طول چشم، این وضعیت را درمان می کند. انواع لنزهای تجویز شده عبارتند از: استفاده از عینک یک روش ساده و ایمن برای تیزبینی ناشی از نزدیک بینی است. انواع لنزهای عینک برای این منظور در دسترس هستند. لنزهای تماسی درست لنز چشم را پوشش می دهد و در انواع و طرح های متنوعی از جمله نرم و سفت و سخت و قابل نفوذ با طرح های مختلفی در دسترس هستند. جراحی انکسار، نیاز به عینک و لنزهای تماسی را کاهش می دهد. در این روش جراح از یک پرتو لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می کند. البته ممکن است بیمار بعد از عمل هم تا مدتی نیاز به استفاده از عینک داشته باشد. با این روش، جراح یک لایه نازک و لولایی را به داخل قرنیه بیمار قرار می دهد و سپس از لیزر برای از بین بردن لایه های داخلی قرنیه و صاف کردن شکل گنبدی آن استفاده می کند. بهبودی از جراحی لیزیک معمولا سریعتر است و باعث ناراحتی کمتری نسبت به سایر جراحی های قرنیه می شود. این روش مشابه با لیزیک است، مگر اینکه جراح کاملا اپیتلیوم را برداشته، سپس از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می کند. محققان و پزشکان بالینی همچنان به دنبال روشهای موثرتری برای جلوگیری از بدتر شدن به مرور زمان هستند. روش های درمانی که بیشترین موفقیت را تا به امروز نشان داده اند، عبارتند از: قطره های آتروپین موضعی معمولا برای رقیق کردن مردمک چشم و اغلب به عنوان بخشی از معاینات چشم یا قبل و بعد از جراحی چشم مورد استفاده قرار می گیرند. قطره های آتروپین در دوزهای مختلف نیز ممکن است به کند شدن پیشرفت نزدیک بینی کمک کند. مکانیسم دقیق این اثر ناشناخته است. گذراندن وقت در خارج از منزل در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی ممکن است خطر زندگی نزدیک بینی را کاهش دهد. محققان فکر می کنند قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید ( UV ) ممکن است ساختار مولکولی اسکلرا و قرنیه را تغییر داده و به حفظ شکل طبیعی آن کمک کند. بررسی ها نشان داده که نوع جدیدی از لنزهای تماسی با فوکوس دوتایی باعث کندی پیشرفت نزدیک بینی در کودکان بین تا سال می شود. در این روش، بیمار چند ساعت در روز لنزهای تماسی و دارای نفوذ پذیری با گاز را می پوشد تا انحنای چشم او یکدست شود. سپس برای حفظ شکل به دست آمده، استفاده از لنزها به مرور زمان کاهش می دهد. در حال حاضر راهکارهای برای پیشگیری از نزدیک بینی وجود ندارد. ولی ممکن است تا حدودی بتوان جلو پیشرفت آن را بگیرید. برای این منظور و محافظت از چشم خود بهتر است راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: در صورت عدم درمان مناسب، شرایط خاصی مانند دیابت و فشار خون بالا می تواند روی بینایی ت ثیر بگذارد. استفاده از عینک آفتابی که اشعه ماوراء بنفش ( UV ) را مسدود کند می تواند در حفاظت از چشم موثر باشد. هنگام انجام کارهای خاص مانند ورزش های سنگین، چمن زنی، رنگ آمیزی یا استفاده از محصولات دیگر با مواد سمی عینک محافظ بپوشید. سعی کنید مقدار زیادی سبزیجات و میوه های مختلف میل کنید. تحقیقات نشان می دهد که اگر استفاده از ماهی های پر از اسیدهای چرب امگا مانند ماهی می توانند در سلامت چشم مفید و موثر باشند. سیگار کشیدن می تواند بر سلامت چشم نیز ت ثیر منفی بگذارد. لنزهای مناسب، می توانند دید شما را بهبود ببخشند. علاوه بر آن استفاده از نادرست لنز ها می تواند پیشرفت نزدیک بینی را افزایش دهد. در هنگام استفاده از کامپیوتر و کارهای مانند خواندن، فاصله مناسب را رعایت کنید. برای درمان نزدیک بینی می توانید به متخصصین در زمینه های زیر مراجعه کنید: چشم پزشک برای ارایه ارزیابی های کامل چشم، تجویز لنزهای اصلاحی، تشخیص و درمان اختلالات شایع و پیچیده چشم و انجام عمل جراحی چشم آموزش دیده و می تواند راهنمایی های لازم را به شما ارایه دهد. اپتومتریست دارای درجه پزشک بینایی ( OD ) است و ارزیابی های کاملی از چشم، تجویز لنزهای اصلاحی و تشخیص و درمان اختلالات شایع چشم را انجام می دهد. عینک ساز مطابق با تجویز چشم پزشک در انتخاب که عینک یا لنزهای تماسی به شما کمک می کند اما برای تشخیص یا درمان بیماری های چشم آموزش و مجوز های لازم را ندارد. برای آمادگی بیشتر در هنگام مراجعه به پزشک بهتر است: اگر قبلا از عینک استفاده کرده اید، آن را همراه با خودتان بردارید. پزشک دستگاهی دارد که شماره عینک فعلی شما را اندازه گیری می کند. لیستی از علایمی که تجربه می کنید و اطلاعاتی در مورد سوابق پزشکی و تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود تهیه کنید. برای نزدیک بینی، برخی از سوالات اساسی که باید از چشم پزشک بپرسید، عبارتند از: مزایا و اشکالات عینک یا لنز ها چیست؟ درمان چه عوارض احتمالی را به همراه دارد؟ چه زمانی باید از لنزهای اصلاحی استفاده کنم؟ آیا شرکت بیمه هزینه های جراحی را می پردازد؟ آیا درمان های ماندگارتر مانند جراحی چشم برای وضعیت من موثر هستند؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم از آن ها استفاده کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ پزشک ممکن است سوالات زیادی از شما بپرسد، از جمله: از چه زمانی عینک استفاده می کنید؟ از چه زمانی شروع به تجربه علایم کردید؟ آیا دیگر اعضاء خانواده شما سابقه استفاده از عینک را دارند؟ آیا داروهای جدید، مکمل ها یا داروهای گیاهی مصرف می کنید؟ آیا اگر اشیاء را در فاصله کوچکتر یا دورتر قرار دهید، بینایی شما بهبود می یابد؟ |
آسم شغلی، آسمی است که در اثر تنفس در دودهای شیمیایی، گازها، گرد و غبار یا سایر مواد موجود در کار ایجاد می شود. آسم شغلی می تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض ماده ای باشد که به آن حساس هستید و این ماده در شما باعث بروز یک واکنش آلرژیک یا ایمونولوژیک می شود مانند سایر انواع آسم، آسم شغلی می تواند باعث سفتی قفسه سینه، خس خس سینه و تنگی نفس شود. افراد مبتلا به آلرژی یا سابقه خانوادگی آلرژی به احتمال زیاد به آسم شغلی مبتلا می شوند. اجتناب از قرار گرفتن در معرض محرک های شغلی، بخش مهمی از مدیریت آسم شغلی است. در غیر این صورت، درمان آسم شغلی شبیه به درمان سایر انواع آسم های دیگر است و به طور کلی شامل مصرف داروهای کاهش علایم می باشد. در افراد با سابقه قبلی آسم، بعضی اوقات درمان می تواند به وخیم تر شدن علایم آسم در محیط کار منجر شود. آسم شغلی در صورت عدم درمان به موقع ی تواند باعث آسیب دایمی ریه، ناتوانی یا مرگ شود. بیش از ماده در محل کار به عنوان علت های احتمالی آسم شغلی شناخته شده اند، از جمله: فلزات به ویژه پلاتین، کروم و نیکل سولفات آنزیم هایی که در شوینده ها و تهویه های آرد مورد استفاده قرار می گیرند. مواد حیوانی، مانند پروتیین های موجود در شوره، مو، فلس، خز، بزاق و مواد دفعی بدن مواد گیاهی، از جمله پروتیین های موجود در لاتکس لاستیک طبیعی، آرد، غلات، پنبه، کتان، کنف، چاودار و گندم. تحریک کننده های تنفسی مانند گاز کلر، دی اکسید گوگرد و دود مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت رنگ، لاک الکل، چسب، لمینیت و رزین لحیم کاری و یا مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت عایق، مواد بسته بندی و تشک کف و اثاثه یا لوازم داخلی منزل علایم آسم از زمان تحریک و التهاب ریه ها شروع خواهند شد. التهاب باعث واکنش های متعددی می شود که مجاری هوایی را محدود و تنفس را دشوار می کند. با آسم شغلی، التهاب ریه ممکن است با واکنش آلرژیک به یک ماده به صورت تدریجی ایجاد شود. از طرف دیگر، استنشاق دود ناشی از یک ماده تحریک کننده ریه، مانند کلر، در صورت عدم آلرژی می تواند باعث بروز شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شدت قرار گرفتن در معرض محرک ها خطر ابتلا به آسم شغلی را افزایش می دهد. علاوه بر این برخی عوامل دیگر موثر بر بروز علایم این بیماری، عبارتند از: سابقه خانوادگی آلرژی یا آسم کار کردن در اطراف محرک های شغلی سابقه آلرژی و آسم. اگرچه سابقه آلرژی و آسم می تواند خطر ابتلا شما را افزایش دهد اما بسیاری از افراد با سابقه آسم ممکن است در هنگام قرار گرفتن در معرض محرک ها هرگز علایمی را تجربه نکنند. تقریبا در هر محل کاری ممکن است آسم شغلی ایجاد شود اما برخی مشاغل کاری خطر بروز علایم بیشتر است. برخی از خطرناکترین مشاغل و مواد تولید کننده آسم مرتبط با آنها، عبارتند از: علایم آسم شغلی شبیه به علایم ایجاد شده در انواع دیگر آسم است. علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: سفتی قفسه سینه، گاهی اوقات فقط در شب سایر علایم و نشانه های همراه عبارتند از: آبریزش بینی گرفتگی بینی سوزش چشم علایم آسم شغلی به ماده ای که در معرض آن قرار گرفته اید و مدت زمان و تعداد دفعات قرار گرفتن در معرض آن ها بستگی دارد. علایم ممکن است: هم در محل کار و هم در محیط دور از محل کار بروز کنند. در طولانی مدت ادامه پیدا کنند و منجر به علایم دایمی آسم شوند. به محض قرار گرفتن در محل کار یا در معرض ماده محرک شروع شوند. با پیشرفت کار در طول روز بدتر شوند و تعطیلات آخر هفته و خارج شدن از محیط کار از بین بروند و هنگام بازگشت به محل کار دوباره عود کنند و برگردند. در صورت وخیم تر شدن علایم، فورا به پزشک مراجعه کنید حملات شدید آسم می تواند خطرناک باشند. علایم و نشانه های حمله آسم که به درمان فوری نیاز دارد شامل موارد زیر است: شروع تنگی نفس حتی با حداقل فعالیت بدتر شدن سریع تنگی نفس یا خس خس سینه حتی بعد از استفاده از استنشاق سریع تسکین دهنده، علایم شما بهتر نشوند. در صورت بروز مشکلات تنفسی مانند سرفه، خس خس سینه یا تنگی نفس، به پزشک مراجعه کنید. مشکلات تنفسی ممکن است نشانه ای از آسم باشد، به خصوص اگر علایم به مرور زمان وخیم تر و یا توسط محرک یا تحریک کننده خاصی تشدید می شوند. هرچه مدت طولانی تر در معرض ماده محرک باشید، علایم شما بدتر می شوند و به محض پایان قرار گرفتن در معرض تحریک کننده، بهبودی آن ها به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت. در بعضی موارد، قرار گرفتن در معرض آسم باعث آسیب دایمی ریه ها و در نتیجه ناتوانی یا مرگ می شود. بهترین راه برای جلوگیری از آسم شغلی، این است که در محل های کار میزان قرار گرفتن کارگران در معرض مواد شیمیایی و سایر موادی که ممکن است حساس یا تحریک کننده هستند، کنترل شود. این اقدامات می تواند شامل اجرای روش های کنترل بهتر برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نور، استفاده از مواد کمتر مضر و ت مین تجهیزات محافظ شخصی ( PPE ) برای کارگران باشد. اگرچه ممکن است برای تسکین علایم و کنترل التهاب مرتبط با آسم شغلی به داروها نیاز داشته باشید، ولی شما می توانید برای حفظ سلامت عمومی و کاهش احتمال حمله آسم، چندین راهکار را در نظر بگیرید: کاهش وزن می تواند به بهبود علایم و عملکرد ریه ها کمک کند. آنفولانزا بزنید. واکسن آنفولانزا می تواند در پیشگیری از بیماری موثر باشد. اگر سیگار می کشید، ترک کنید. علاوه بر تمام مزایای سلامتی دیگر، ترک سیگار ممکن است به جلوگیری یا کاهش علایم آسم شغلی کمک کند. از مصرف ( NSAIDS ) و سایر داروهایی که ممکن است منجر به تشدید علایم شما شوند، خودداری کنید. علاوه بر آن، طبق دستورالعمل های تعیین شده توسط اداره ایمنی و بهداشت شغلی، کارفرما شمای موظف است موارد زیر را انجام دهد: کار با مواد شیمیایی و حفاظت از آن را به شما آموزش دهد. در صورتی که با هر ماده شیمیایی خطرناکی کار می کنید، به شما اطلاع دهد. نحوه مقابله به شرایط اضطراری مانند نشت شیمیایی را به شما آموزش دهد. وسایل محافظ مانند ماسک و دستگاه تنفس را تهیه و در دسترس شما قرار دهد. در صورت معرفی یک ماده شیمیایی جدید به محل کار، آموزش های اضافی به همه افراد شاغل در محل کار ارایه شود. کارفرمای شما موظف است برای هر ماده شیمیایی خطرناک که در محل کار استفاده می شود، یک برگه اطلاعات ایمنی مواد را تهیه و در دسترس همه قرار دهد. این سندی است که باید توسط سازنده مواد شیمیایی برای کارفرمای شما ارسال شود. شما حق قانونی دارید که چنین اسناد را ببینید و کپی کنید. اگر گمان می کنید به یک ماده خاص حساسیت دارید، سند را به پزشک خود نشان دهید. در حین کار، نسبت به شرایط کار ناامن و ناسالم هوشیار باشید و آنها را به سرپرست خود گزارش دهید. تشخیص آسم شغلی شبیه به تشخیص انواع دیگر آسم است. با این حال، پزشک سعی می کند ماده محرک در محل کار شما را شناسایی کند. تشخیص آسم با آزمایش (ریوی) و آزمایش آلرژی پوستی باید ت یید شود. پزشک ممکن است آزمایش خون، اشعه ایکس یا آزمایش های دیگر را برای تایید و یا رد کردن علت اصلی آسم شغلی تجویز کند. پزشک ممکن است از شما بخواهد تست های عملکرد ریه را انجام دهید که عبارتند از: این آزمایش غیر تهاجمی و غیر آسیب زننده که میزان نفس کشیدن بیمار را اندازه می گیرد، آزمایشی مناسب برای تشخیص آسم است. در طی این آزمایش تا دقیقه ای بیمار نفس های عمیق می کشید و بعد به شیلنگ متصل به دستگاهی به نام اسپیرومتر بازدم می کند. اگر اندازه گیری های کلیدی خاصی در بیمار نسبت به سن و جنس او کمتر از حد معمول باشد، ممکن است مجاری هوایی او در اثر التهاب مسدود شده باشد. در این شرایط بیمار داروی برونکودیلاتور را که در درمان آسم استفاده می شود استنشاق کرده و سپس آزمایش اسپیرومتری انجام می شود. اگر اندازه گیری های کلیدی بیمار به میزان قابل توجهی بعد از مصرف دارو بهبود پیدا کرده باشد، به احتمال زیاد فرد آسم دارد. پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تشخیص علت آسم انجام دهد، مانند: پزشکان پوست بیمار را با عصاره آلرژی تمیز کرده و سپس آن را برای علایم واکنش آلرژیک بررسی می کنند. این آزمایشات برای تشخیص حساسیت به مواد شیمیایی قابل استفاده نیستند اما ممکن است در ارزیابی حساسیت به شوره حیوانات، قالب، و لاتکس مفید باشد. در این روش بیمار یک آیروسل را که حاوی مقدار کمی از مواد شیمیایی است، استنشاق می کند و پزشک عملکرد ریه های بیمار را قبل و بعد از تجویز ذرات معلق بررسی می کنند تا مشخص شود که مواد شیمیایی بر روی تنفس بیمار تاثیری داشته است یا نداشته است. اجتناب از قرار گرفتن در برابر ماده محرک در محل کار برای درمان آسم شغلی بسیار مهم است. هدف از درمان، پیشگیری از بروز علایم و متوقف کردن حمله آسم است. برای درمان موفقیت آمیز ممکن است بیمار به دارو نیاز داشته باشد. داروی مناسب به سن و علایم بیمار بستگی دارد. برخی از داروها برای آسم شغلی، عبارتند از: این داروها حاوی LABA و یک کورتیکواسترویید هستند. این داروها گزینه های دیگری برای داروهای هستند. کورتیکواستروییدهای استنشاقی التهاب را کاهش می دهند و عوارض جانبی نسبتا کمی دارند. LABA مجاری هوایی را باز کرده و التهاب را کاهش می دهد. برای آسم LABA ، معمولا فقط باید در ترکیب با کورتیکواسترویید استنشاقی مصرف می شود. این داروها علایم حین حمله آسم را تسکین می دهند. این دسته داروها التهاب مجاری هوایی را برای آسم شدید تسکین می دهند ولی در طولانی مدت، عوارض جانبی جدی ایجاد می کنند. برای آمادگی بیشتر در هنگام ملاقات با پزشک بهتر است موارد زیر را یادداشت کنید: لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی علایمی را که تجربه می کنید و زمان بروز و شدت گرفتن آن ها اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی و تغییر در شغل یا محل کار خودتان لیستی از همه محرک های احتمالی ریه در محل کار و هر چیز دیگری که به نظر می رسد علایم شما را تحریک می کند. بهتر در صورت وجود، به برگه اطلاعات ایمنی مواد ( MSDS ) در محل کار خود نگاهی بیندازید. این برگه حاوی مواد سمی و مواد تحریک کننده ای است که در محل کار شما استفاده می شوند. در مورد آسم شغلی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: چه روند درمانی را پیشنهاد می کنید؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ چگونه می توانم با آسم شغلی مقابله کنم؟ آیا باید کار خود را عوض کنم؟ آیا تحریک کننده در محل کار علت احتمالی مشکلات تنفسی من یا آسم است؟ بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را مدیریت کنم؟ آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا ممکن است در طولانی مدت ادامه پیدا کند؟ به چه تست های تشخیص نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات به آمادگی خاصی احتیاج دارند؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن ها استفاده کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ احتمالا پزشک سوالاتی را از بیمار می پرسد، از قبیل: علایم شما چقدر شدید است؟ آیا سابقه خانوادگی آلرژی و آسم دارید؟ آیا فقط در هنگام کار، مشکل تنفسی دارید؟ آیا تا به حال به حساسیت یا آسم مبتلا شده اید؟ چه زمانی برای اولین بار متوجه بروز علایم خود شدید؟ آیا علایم شما مداوم بوده است یا اینکه گاه به گاه بروز می کنند؟ فکر می کنید چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا در شرایط غیر معمول محیطی مانند گرمای شدید، سرما یا خشکی کار می کنید؟ آیا در محل کار در معرض دود، گازها، مواد تحریک کننده، مواد شیمیایی یا گیاهان یا حیوانات قرار دارید؟ |
بیماری دریچه آیورت وضعیتی است که در آن دریچه بین محفظه پمپاژ اصلی قلب (بطن چپ) و شریان اصلی بدن (آیورت) به درستی کار نمی کند. بیماری دریچه آیورت ممکن است یک بیماری مادرزادی و یا ناشی از عوامل دیگر باشد. دریچه آیورت نحوه جریان خون از بطن چپ به آیورت را تعیین می کند. قلب چهار دریچه دارد که خون را در جهت صحیح جریان می دهند. این دریچه ها شامل دریچه میترال، دریچه tricuspid ، دریچه ریوی و دریچه آیورت هستند که هر یک ضربان خاص خودشان را دارند و در طول هر ضربان قلب بار باز و بسته می شود. گاهی اوقات، دریچه ها به درستی باز یا بسته نمی شوند که در این شرایط ممکن است جریان خون از طریق پمپاژ آن به بدن مختل شود. در بیماری دریچه آیورت، دریچه آیورت بین محفظه قلب سمت چپ پایین (بطن چپ) و شریان اصلی که خون را از قلب به بدن منتقل می کند (آیورت) به درستی کار نمی کند. ممکن است دریچه به درستی بسته نشود، باعث نشت خون به سمت عقب به بطن چپ (برگشت مجدد) شود، یا دچار تنگی و سفتی گردد. بیماری دریچه آیورت می تواند در اثر نقص قلب مادرزادی ایجاد شود. این بیماری همچنین می تواند ناشی از سایر شرایط از جمله تغییرات وابسته به سن در قلب، عفونت ها، فشار خون بالا یا آسیب دیدگی خود قلب باشد. تجمع کلسیم بر روی دریچه آیورت شما می تواند باعث تنگی آیورت شود. از آنجا که خون از قلب جاری می شود، کلسیم به تدریج روی دریچه ها رسوب می کند. رسوب کلسیم می تواند باعث تنگی دریچه آیورت شوند. این شکل از بیماری دریچه آیورت معمولا فقط در افراد مسن ظاهر می شود. و تب سرخچه نیز می توانند باعث شوند. جای زخم باعث تنگ شدن دریچه آیورت می شود. نارسایی آیورت دلایل مشابه تنگی آیورت دارد، اما گاهی اوقات به دلیل فرسودگی و پارگی ساده ایجاد می شود. دریچه آیورت هزاران بار در روز باز و بسته می شود. با گذشت زمان، سایش طبیعی آن ممکن است باعث خراب شدن دریچه شود. دریچه فرسوده ممکن است باعث شود خون به داخل بطن چپ بازگردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یک عفونت دریچه های قلب است که می تواند منجر به بیماری آیورت شود. سفلیس، یک بیماری مقاربتی است که می تواند به دریچه های قلب آسیب برساند. حتی بسیار نادرتر، آسیب دریچه قلب نیز یک عارضه جانبی اختلال در ستون فقرات به نام اسپوندیلیت آنکیلوزان است. هر دو نوع آسیب نیز می توانند باعث بازگشت مجدد آیورت شوند. یکی از دلایل نارسایی آیورت یک نقص مادرزادی قلب است که در بدو تولد وجود دارد. دریچه آیورت معمولا از سه فلپ مثلثی به نام جزوات تشکیل شده است. در هنگام کار صحیح، جزوات کاملا در هم قرار می گیرند و به این ترتیب خون فقط در یک جهت جریان می یابد. اما در نقص مادرزادی، دریچه آیورت به جای سه عدد ممکن است فقط یک یا دو شکاف داشته باشد. این نوع از مجدد آیورت ممکن است تا بزرگسالی هیچ علامتی از خود نشان ندهد. عوامل خطر بیماری دریچه آیورت شامل موارد زیر است: افزایش سن بیماری مزمن کلیوی سابقه پرتودرمانی به سینه تاریخچه عفونت هایی که می توانند روی قلب ت ثیر بگذارند. برخی از شرایط قلبی موجود در بدو تولد (بیماری مادرزادی قلب) انواع بیماری دریچه آیورت شامل موارد زیر است: در تنگی و یا سفت شدن دریچه آیورت، دریچه که به طور کامل قادر به باز شدن کامل نیست، باعث کاهش یا انسداد جریان خون از قلب به آیورت و بقیه بدن می شود. در این شرایط، دریچه آیورت به درستی بسته نمی شود و در نتیجه خون به سمت عقب در بطن چپ برگشت می خورد. درمان بستگی به نوع و شدت بیماری دریچه آیورت دارد. در بعضی موارد ممکن است بیمار برای ترمیم یا نیاز به عمل جراحی داشته باشد. این احتمال وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به بیماری دریچه آیورت سال ها علایم خاصی را تجربه نکنند ولی علایم بیماری در صورت بروز، عبارتند از: غش تورم مچ پا ضربان قلب نامنظم خستگی بعد از فعالیت یا سفتی آن صدای غیر طبیعی قلب (صدای زوزه قلب) و یا، به ویژه هنگام فعالیت شدید یا دراز کشیدن بیمار عدم به دست آوردن وزن کافی (به طور عمده در کودکان دیده می شود) نارسایی آیورت می تواند باعث غش در هنگام فعالیت بدنی، سرفه و شود. بیماری دریچه آیورت می تواند منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شود، از جمله: سکته لخته شدن خون ناهنجاری های ریتم قلب مرگ برای تشخیص بیماری دریچه آیورت، پزشک علایم بیمار و سابقه پزشکی او را مرور می کند و معاینه جسمی را انجام می دهد. علاوه بر آن پزشک برای تشخیص سوفل قلبی که می تواند نشان دهنده وضعیت بیماری دریچه آیورت باشد با یک استتوسکوپ به صدای قلب بیمار گوش می دهد. بررسی بیمار برای تشخیص دقیق بیماری نیاز به برخی آزمایشات تشخیصی دقیق تر دارد، از جمله: در این آزمایش از امواج صوتی برای تهیه تصاویر ویدیویی از قلب استفاده می شود. پزشکان از این آزمایش برای ارزیابی حفره های قلب، دریچه آیورت و جریان خون در قلب استفاده می کنند. این آزمایش در بررسی وضعیت دریچه آیورت و علت و شدت وضعیت بیماری تاثیر زیادی دارد و به پزشکان کمک می کند تا سایر شرایط و بیماری های احتمالی مربوط به دریچه را تشخیص دهند. علاوه بر آن، پزشکان ممکن است از سه بعدی نیز استفاده کنند. پزشکان می تواند برای بررسی دقیق تر دریچه آیورت نوع دیگری از اکوکاردیوگرام به نام اکوکاردیوگرام ترانسفوژال را انجام دهند. در این آزمایش یک مبدل کوچک متصل به انتهای یک لوله از طریق دهان به معده (مری) وارد می شود. در این آزمایش الکترود های متصل به گیرنده های روی پوست فعالیت الکتریکی قلب را اندازه می گیرند. می توانید حفره های بزرگ قلب، بیماری های قلبی و ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص دهد. اشعه ایکس قفسه سینه می تواند به پزشک در تشخیص و ارزیابی اندازه قلب بیمار که نشان دهنده انواع خاصی از بیماری دریچه آیورت است کمک کند. اشعه ایکس قفسه سینه همچنین می تواند در تعیین وضعیت ریه های بیمار موثر باشد. سی تی اسکن قلبی برای ایجاد تصاویر دقیق از دریچه های قلبی و خود قلب کاربرد دارد. پزشکان از این تکنیک تصویربرداری برای ارزیابی اندازه آیورت و وضعیت دریچه آیورت استفاده می کند. MRI این آزمایش برای تعیین شدت وضعیت و ارزیابی اندازه آیورت مورد استفاده قرار می گیرد. تست های ورزشی به پزشکان در تشخیص علایم و نشانه های بیماری دریچه آیورت در طول فعالیت های بدنی بیمار کاربرد دارد. این آزمایشات می تواند در تعیین شدت وضعیت بیماری موثر باشند. کاتتریزاسیون قلبی اغلب برای تشخیص بیماری دریچه آیورت مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما در صورت عدم توانایی تشخیص سایر بیماری ها یا تعیین شدت آن، پزشک شاید مجبور شود از این روش استفاده کند. در این روش، پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق رگ خونی در بازو یا کشاله ران به شریانی در قلب بیمار وارد کرده و سپس مواد رنگی را تزریق می کند تا شریان روی اشعه ایکس قابل تشخیص باشد. کاتتریزاسیون یک تصویر دقیق از شریان های قلب و نحوه عملکرد قلب بیمار را به پزشک ارایه می دهد. همچنین می تواند فشار داخل محفظه قلب را اندازه گیری کند. درمان بیماری دریچه آیورت به شدت وضعیت بیمار و علایمی که تجربه می کند بستگی دارد. اگر بیماری دریچه آیورت خفیف یا متوسط باشد یا منجر به بروز علایمی خاصی نگردد پزشک ممکن است تغییرات در شیوه زندگی سالم و جلسات منظم برای پیگیری وضعیت بیماری را به فرد توصیه کند و یا داروهایی را برای درمان علایم یا کاهش خطر عوارض ارایه دهند. در نهایت این احتمال وجود دارد که بیمار برای ترمیم یا تعویض دریچه آیورت نیاز به عمل جراحی یا روش دیگری داشته باشد. در بعضی موارد، با این که بیمار علایم خاصی ندارد اما ممکن است پزشک عمل جراحی را توصیه کند. اگر بیمار نیاز به جراحی دیگر قلبی داشته باشد، پزشکان همزمان با عمل جراحی دریچه آیورت، آن جراحی را هم انجام می دهد. مبتلایان به بیماری دریچه آیورت در یک مرکز پزشکی به وسیله یک تیم چند رشته ای قلب و عروق و سایر پزشکان و کادر پزشکی تحت نظر، ارزیابی و معالجه قرار می گیرند. این تیم می تواند برای تعیین مناسب ترین روند درمانی متناسب با وضعیت بیمار با پزشک همکاری کنند. جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آیورت معمولا از طریق برش در قفسه سینه انجام می شود. گزینه های جراحی شامل موارد زیر است: برای ترمیم دریچه آیورت، جراحان می توانند چندین نوع مختلف ترمیم را انجام دهند. پزشکان می تواند با استفاده از یک لوله نازک و طولانی (کاتتر) تنگی دریچه آیورت را باز کند. در این روش که تحت عنوان والونوپلاستی بالون ( Balloon valvuloplasty ) نامیده می شود، پزشک سوندی را از طریق کشاله ران وارد شریان بیمار کرده و آن را به دریچه آیورت هدایت می کند. سپس با باد کردن بالونی که در قسمت انتهایی سوند قرار دارد باعث باز شدن دریچه می شود. سپس بادکنک خمیده شده و کاتتر و بالون برداشته می شود. این روش می تواند تنگی دریچه آیورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. با این حال، دریچه در بزرگسالانی که این روش را انجام داده اند ممکن است مجددا تنگ و باریک شود، بنابراین معمولا فقط در بزرگسالانی انجام می شود که زیاد تحت جراحی قرار گرفته و یا منتظر تعویض دریچه هستند. همچنین امکان دارد پزشک از یک روش سوند برای قرار دادن پلاگین یا وسیله ای برای ترمیم نشت اطراف دریچه آیورت تعویض شده استفاده کنند. تعویض دریچه آیورت اغلب برای درمان بیماری دریچه آیورت مورد نیاز است. در تعویض دریچه آیورت، جراح دریچه آسیب دیده را برداشته و آن را با دریچه مکانیکی یا دریچه ای ساخته شده از بافت قلب انسان (دریچه بافت بیولوژیکی) جایگزین می کند. نوع دیگری از تعویض دریچه بافت بیولوژیکی که در آن از دریچه ریوی خود بیمار استفاده می شود، گاهی اوقات امکان پذیر است. دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان تخریب می شوند و ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. افراد مبتلا به دریچه های مکانیکی برای جلوگیری از لخته شدن خون باید داروهای رقیق کننده خون را در تمام طول زندگی مصرف کنند. در مواردی که جراحی تعویض دریچه آیورت برای بیمار خطر داشته باشد پزشک می تواند یک روش کم تهاجمی به نام تعویض دریچه آیورت TAVR را در نظر بگیرد. در TAVR ، پزشکان کاتتر را در ساق یا سینه بیمار قرار می دهند و آن را به قلب هدایت می کنند سپس دریچه هم از طریق سوند به سمت قلب هدایت خواهد شد. ممکن است یک بالون دریچه را گسترش دهد، یا برخی از دریچه ها به خودی خود می توانند گسترش پیدا کنند. بعد از آن، سوند از رگ خونی خارج می شود. بیمار باید برای نظارت بر وضعیت بیماری خودش مرتبا جلسات درمانی را با پزشک خود پیگیری کند. علاوه بر آن پزشک می تواند چندین تغییر سبک زندگی سالم را برای سلامت قلب بیمار را به او توصیه کند، از جمله: بیماران باید برای حفظ رژیم سالم انواع میوه و سبزیجات، لبنیات کم چرب یا بدون چربی، مرغ، ماهی و غلات کامل بخورند و از مصرف چربی های اشباع و ترانس و نمک و قند اضافی خودداری کنند. ترک مصرف دخانیات و سیگار برای سلامتی قلب بیمار ضروری است. با هدف حفظ وزن سالم بیمارانی که دچار اضافه وزن یا هستند بهتر است وزن اضافی خود را کاهش دهند. رعایت دقیقه فعالیت بدنی مانند پیاده روی سریع در برنامه روزمره می تواند در سلامت قلب بیماران موثر باشد. با استفاده از فعالیت های آرامش، فعالیت بدنی و گذراندن وقت با خانواده و دوستان می تواند راهکار دیگری برای کاهش فشار بر روی قلب در بیماران مبتلا به بیماری دریچه آیورت باشد. زنان مبتلا به بیماری دریچه آیورت باید قبل از بارداری با پزشک خود مشورت کنند. احتمالا بیماران در دوران بارداری نیاز به نظارت دقیق توسط پزشک دارند و حتی پزشکان ممکن است به آن ها توصیه شود که از بارداری خودداری کنند. شما می توانید برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری دریچه آیورت قدم هایی بردارید. برای کاهش خطر ابتلا به بیماری دریچه آیورت، باید راهکارهای زیر را امتحان کنید: اگر دارید، بهتر است توسط پزشک معاینه شوید و این بیماری را درمان کنید. گلو استرپت می تواند می تواند به قلب شما آسیب برساند. از دندان ها و لثه های خود به خوبی مراقبت کنید. در ارتباط هستند. اگر یا کلسترول بالایی دارید، در مورد اقداماتی که می توانید برای کاهش آن ها انجام دهید با پزشک خود مشورت کنید. هر دو این شرایط ارتباط نزدیکی با بیماری دریچه آیورت دارند. مبتلایان به بیماری دریچه آیورت بهتر است راهکارهای زیر را برای مقابله با بروز عوارض احتمالی خود در نظر بگیرند: داروها را طبق تجویز پزشک مصرف کنید. با دیگران ارتباط برقرار کنید. حمایت از طرف خانواده و دوستان می تواند در مقابله با شرایط پیش رو در این بیماران موثر باشد و کاهش اضطراب در بیماری های قلبی تاثیر و نقش به سزایی دارد. از نظر جسمی فعال باقی بمانید و سعی کنید فعالیت و ورزش ها متناسب با وضعیت خود را انجام دهید. برای آمادگی بیشتر در هنگام ملاقات به پزشک بهتر است علایم و اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سابقه خانوادگی بیماری قلبی و هرگونه فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خود را یادداشت کرده و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرف تان تهیه کنید. در مورد بیماری دریچه آیورت، برخی از سوالات مهم که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: بهترین گزینه درمانی من کدامند؟ به چه آزمایشات تشخیصی نیاز دارم؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم یا وضعیت من شده است؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را با همدیگر مدیریت کنم؟ اگر به عمل جراحی نیاز دارم، کدام جراح را برای جراحی دریچه قلب توصیه می کنید؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن ها استفاده کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ احتمالا پزشک سوالاتی از بیمار خواهد پرسید، از جمله: علایم شما چقدر شدید است؟ چه زمانی علایم شما شروع شد؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بروز می کنند؟ چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ |
پولیپ های معده، توده های سلول هایی هستند که روی لایه داخلی معده شکل می گیرند. این پولیپ ها نادر هستند و معمولا هیچ علایمی ایجاد نمی کنند. بیشتر پولیپ ها سرطانی نیستند، اما برخی از انواع آن ها می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. پولیپ معده ناشی از رشد غیرطبیعی در بافت داخلی معده است. بسته به نوع، پولیپ ها ممکن است در نواحی خاصی از معده ظاهر شوند. محل پولیپ ها به شناسایی نوع آن بسیار کمک می کند. بسته به نوع پولیپ معده، درمان ممکن است شامل از بین بردن پولیپ یا نظارت بر آن متغیر باشد. پولیپ ها در پاسخ به صدمه به معده شکل می گیرند. شایع ترین علل این بیماری، عبارتند از: التهاب معده به عنوان شناخته می شود، این بیماری می تواند باعث ایجاد پولیپ هایپرپلاستیک و آدنوم شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این سندرم نادر و ارثی باعث می شود سلول های خاصی در قسمت داخلی معده به پولیپ غده بنیادی تبدیل شوند. در این شرایط، پولیپ های غده بنیادی برداشته خواهند شد، زیرا می توانند سرطانی شوند. پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی نیز می تواند باعث آدنوم هم شود. افرادی که از مهارکننده های پمپ پروتون برای درمان گاستریت (سوزش در معده) و ریفلاکس اسید (سوزش سر دل) استفاده می کنند، بیشتر در معرض خطر پولیپ های غده بنیادی قرار دارند. مهارکننده های پمپ پروتون داروهایی هستند که باعث کاهش تولید اسید در معده می شوند. این پولیپ ها به طور کلی کوچک بوده و نگران کننده نیستند. پولیپ های غده بنیادی با قطر بزرگتر از سانتی متر خطر کمی برای سرطان دارند، بنابراین پزشک ممکن است قطع دارو یا حذف پولیپ یا هر دو را توصیه کند. ارتباطی بین Helicobacter pylori ، باکتری ها و پولیپ مشخص شده است. باکتری های H . پیلوری می توانند منجر به شده و با گذشت زمان زخم معده شوند. این بیماری در مردان و زنان بالغ در هر سنی احتمال دارد، رخ دهند. بروز آن ها با افزایش سن افراد شایع تر می شود و به خصوص در افراد مسن سال بیشتر دیده می شوند. انواع خاصی از پولیپ ها مانند پولیپ های غده بنیادی معمولا در زنان میانسال مشاهده می شود. این پولیپ ها معمولا علامت یا علایمی ایجاد نمی کنند. اما با بزرگ شدن پولیپ، زخم های باز در سطح معده ایجاد می شوند. به ندرت، پولیپ می تواند شکاف بین معده و روده کوچک را مسدود کند. پولیپ ها در موارد معاینه بیماری های دیگر معده شناسایی می شوند. پولیپ بزرگتر ممکن است باعث یا درد شکم شود. خونریزی داخلی در صورت تداوم می تواند منجر به شود. علایم و نشانه های این بیماری شامل موارد زیر است: درد و حساسیت هنگام فشار دادن شکم پولیپ های معده معمولا در دو دسته قرار می گیرند: غیر نیوپلاستیک (خوش خیم یا غیر سرطانی) و نیوپلاستیک (خطر ابتلا به سرطان در این دسته بیشتر است) در بین این دسته ها، پولیپ های اپیتلیال رایج ترین پولیپ معده هستند. پولیپ های اپیتلیال شامل پولیپ های غده بنیادی، پولیپ هایپرپلاستیک و پولیپ های آدنوماتوز می باشند. پولیپ غده بنیادی شایع ترین پولیپ معده است. آن ها در فوندوس یا قسمت بالای معده رخ می دهند و بیشتر در طی یافت می شوند، معمولا چندین پولیپ در کنار هم و به صورت برجستگی های صاف ظاهر می شوند. این پولیپ ها به ندرت به سرطان تبدیل می شوند. در این موارد، پزشک ممکن است توصیه کند که بیمار از مصرف دارو خودداری کند. پولیپ هایپرپلاستیک به صورت گروهی ظاهر و در معده پراکنده می شوند. این پولیپ ها در نزدیکی نیز یافت می شوند. پولیپ هایپرپلاستیک به شدت با اختلالاتی که معده را تحت الشعاع قرار می دهد، از جمله گاستریت مزمن، گاستریت پیلوری و که باعث کاهش تعداد گلبول های قرمز خون می شود در ارتباط است. در صورت درمان به موقع این پولیپ ها در بیشتر بیماران با موفقیت درمان می شود. پولیپ هایپرپلاستیک بعید است که سرطانی شوند، اگرچه آن هایی که بزرگتر از سانتی متر هستند خطر بیشتری دارند. ابتلا به پولیپ هایپرپلاستیک به خصوص اگر بیمار مبتلا به گاستریت مزمن باشد ممکن است با افزایش خطر ابتلا به در ارتباط باشد. برهمین اساس پزشک می تواند برای پیشگیری از ابتلا به سرطان، بیوپسی های متعددی از ناحیه اطراف پولیپ انجام دهد. پولیپ های آدنوماتوز شایعترین پولیپ نیوپلاستیک هستند و در قسمت آنتروم معده (نزدیک پایین) یافت می شوند. آن ها معمولا نقطه شروع سرطان معده هستند و ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در روده یا سایر نقاط بدن افزایش دهند. برای تشخیص صحیح و معالجه بیماری، پزشک می تواند آزمایشات جانبی را تجویز کند. علاوه بر آن، به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان، باید تمام پولیپ های آدنوماتوز برداشته شوند که این روش معمولا با آندوسکوپ انجام می گیرد. اگر تعداد زیادی از این پولیپ ها وجود داشته باشد و اگر سرطان شروع به انتشار کرده باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند. پولیپ های تشکیل شده معمولا در طی آندوسکوپی برای مشکل دیگر معده یافت می شوند. آندوسکوپی روشی است که طی آن، یک آندوسکوپ (لوله انعطاف پذیر با یک دوربین در انتها) برای معاینه در دهان و پایین داخل معده قرار می گیرد. اگرچه اکثریت قریب به اتفاق پولیپ های معده (بیش از % منجر به سرطان نمی شوند، اما برخی از پولیپ ها برای اطمینان از وجود سلول های سرطانی، نیاز به معاینه بیشتری دارند. در صورت تشخیص مناطق غیر طبیعی پزشک می تواند بیوپسی (نمونه برداری بافتی) را در حین بیوپسی انجام دهد. سپس این نمونه ها برای تشخیص سلول های سرطانی احتمالی در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرند. درمان به نوع پولیپ بستگی دارد: این پولیپ ها ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. آن ها معمولا علایم خاصی ایجاد نمی کنند و به ندرت سرطانی می شوند. پزشک ممکن است نظارت دوره ای را به بیمار توصیه کند تا در صورتی که پولیپ باعث ایجاد علایم و نشانه شدند، برداشته شوند. این پولیپ ها ممکن است نیاز به درمان و برداشته شدن داشته باشند. اکثر پولیپ ها را می توان در حین آندوسکوپی از بین برد. این پولیپ ها می توانند سرطانی شوند و معمولا در طی آندوسکوپی برداشته می شوند. این پولیپ ها باید از بین بروند زیرا می توانند سرطانی شوند. پزشک احتمالا برای بررسی عود و یا بازگشت بیماری، آندوسکوپی پیگیری را توصیه می کند. بسته به نوع پولیپ، پزشک ممکن است در طی یک سال آندوسکوپی دیگری را برای یافتن هرگونه پولیپ جدید توصیه کند. برای بیمارانی که پولیپ سرطانی داشته اند، آندوسکوپی پیگیری باید هر شش ماه برای سه سال اول انجام شود. اگر بیمار سابقه خانوادگی سرطان معده را داشته باشد، پزشک توصیه می کند که بیمار تحت آندوسکوپی منظم (هر یک تا دو سال) قرار بگیرد. برای بیماران جوانتر از سال که چندین پولیپ دارند، پزشک علاوه بر معده، آزمایش های بیشتری را نیز در روده بزرگ انجام می دهد. اگر به نظر برسد داروهای مهار کننده های پمپ پروتون باعث پولیپ شده اند، پزشک می تواند قطع این دارو را توصیه کند. اگر بیمار به گاستریت ناشی از باکتری H . پیلوری در معده مبتلا باشد، احتمالا پزشک مصرف آنتی بیوتیک ها را توصیه می کند. درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری ممکن است باعث شود که پولیپ هایپرپلاستیک ناپدید شوند، و جلوی بازگشت پولیپ ها را دوباره بگیرد. عادت های غذایی لزوما باعث ایجاد پولیپ نمی شوند، اما می توانند در بروز گاستریت تاثیر داشته باشند. گاستریت ناشی از تحریک کننده هایی است که باعث التهاب بافت معده می شوند. غذاهای بسیار اسیدی یا نوشیدنی هایی مانند قهوه و آب میوه با اسید سیتریک، باکتری هایی مانند سالمونلا یا E . coli ناشی از غذاهای آلوده و استفاده زیاد از الکل می توانند معده را تحریک کنند. در صورت ابتلا به گاستریت، ممکن است پزشک معاینه پولیپ معده را انجام دهد. اما گاستریت درمان نشده همراه با پولیپ معده می تواند خطر ابتلا به پولیپ بدخیم و سرطان معده را افزایش دهد. میوه ها و سبزیجات حاوی فیبر هستند. انواع توت، سیب، سبزیجات برگ دار، کدو حلوایی و فلفل دلمه ای گزینه های غنی از مواد مغذی برای حفظ سلامت هستند. افراد باید حداقل وعده میوه و سبزیجات را در رژیم غذایی روزانه خود قرار دهند. برای به حداقل رساندن سوزش معده از مصرف میوه های پر اسید مانند پرتقال یا گریپ فروت خودداری یا آن را محدود کنید. همچنین انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می کند که از مصرف ترشی خودداری کنید زیرا ممکن است خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش دهد. غلات سبوس دار و انواع لوبیا سرشار از فیبر و سرشار از هستند که عملکرد هضم طبیعی را تقویت می کنند. به جای دانه های سفید تصفیه شده با فیبر و مواد مغذی کم، نان گندم یا ماکارونی، غلات سبوس، برنج قهوه ای و محصولات جو را انتخاب کنید. گوشت قرمز چرب، غذاهای سرخ شده، لبنیات کامل و غذاهای فرآوری شده به سرعت هضم نمی شوند و می توانند اسید معده را افزایش و باعث سوزش معده شوند. غذاهای پرچرب را با ماهی تازه، مرغ پخته شده، لبنیات کم چرب و روغن زیتون جایگزین کنید تا مصرف چربی روزانه شما به حداقل برسد. باید مصرف نوشیدنی های گازدار و نوشیدنی های حاوی کافیین را محدود کنید. بر اساس شرایط بیماری خودتان و نیازهای غذایی، با پزشک خود در مورد دستورالعمل های رژیم غذایی مشورت کنید. امکان دارد برای درمان بیماری و بهبود علایم خود به پزشک عمومی مراجعه کنید. پزشک می تواند برای تشخیص بهتر شما را به متخصص گوارش ارجاع دهد. بهتر است قبل از مراجعه به پزشک موارد زیر را در نظر بگیرید: تمام علایمی که تجربه کرده اید را بنویسید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های خود تهیه کنید. اطلاعات کلیدی پزشکی خود و سابقه بیماری از جمله سایر شرایطی که تجربه کرده اید را بنویسید. اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید. برای این بیماری برخی سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: محتمل ترین علایم من چیست؟ به چه تست هایی تشخیصی نیاز دارم؟ آیا آزمایشات تشخیصی به آمادگی خاصی نیاز دارند؟ به چه نوع درمان هایی یا مراقبت های بعدی نیاز دارم؟ من بیماری دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را با هم دیگر مدیریت کنم؟ پزشک احتمالا تعدادی سوال از شما خواهد پرسید، از جمله: علایم شما چیست و از چه زمانی شروع شده است؟ چه چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا داروهایی برای کاهش اسید معده مصرف می کنید؟ علایم شما چقدر شدید است؟ آیا آن ها موقت بروز می کنند و یا مداوم هستند؟ آیا سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ، پولیپ و یا پولیپ آدنوماتوز خانوادگی دارید؟ |
انواع ییهوشی، با استفاده از داروها اجازه می دهند مراحل پزشکی بدون درد و در برخی موارد در هوشیاری بیمار انجام شوند. داروهای بیهوشی و بی حسی در بسیاری از روش ها، از جراحی های بسیار تهاجمی، مانند جراحی قلب باز، تا مراحل جزیی مانند کشیدن دندان کاربرد دارند. چهار نوع بیهوشی عمومی، منطقه ای، محلی و تحت نظارت وجود دارد که انواع بیهوشی مورد استفاده به طور معمول به نوع جراحی، وضعیت سلامتی بیمار، مدت زمان جراحی و ترجیحات پزشک و جراح بیهوشی بستگی دارد. بیهوشی عمومی، همان چیزی است که افراد هنگام شنیدن کلمه "بیهوشی" به آن فکر می کنند. در حین بیهوشی عمومی، بیمار بیهوش است و هیچ آگاهی و حسی ندارد. بسیاری از داروهای مختلف ممکن است در حین بیهوشی عمومی استفاده شوند. بعضی از آن ها گازهای بی حسی یا بخار هایی هستند که از طریق لوله تنفس یا ماسک تجویز می شوند. برخی داروها از طریق IV به منظور تحریک خواب، آرامش عضلات و تسکین درد تزریق می شوند. در این شرایط بیمار به طور موقت بیهوش می شود. بیهوشی عمومی همچنین عضلات بیمار را فلج می کند. بر همین اساس بیمار به دستگاه تهویه هوا یا اکسیژن نیاز پیدا می کند. پرسنل های بیهوشی در طول عمل جراحی به طور مداوم علایم حیاتی بیمار مانند ضربان قلب، فشار خون و تنفس را تحت نظر دارند. بعد از اتمام جراحی، از داروهای دیگری برای معکوس کردن اثر بیهوشی استفاده می شود. بیهوشی عمومی، قویترین انواع بیهوشی است و بیشتر برای جراحی های غیرقابل تحمل و دردناک مانند و جراحی قلب استفاده می شود. همچنین در برخی شرایط خاصی که ممکن است بیمار در طول عمل جراحی نتواند با پزشک همکاری کند مانند جراحی کودکانی که نیاز به میورینگوتومی (لوله های گوش) دارند از این بیهوشی استفاده می شود. امروزه متداول ترین بیهوشی های عمومی مدرن مخلوطی از گازهای استنشاقی است که شامل اکسید نیتروژن (گاز خنده دار) و مشتقات مختلف اتر مانند ایزوفلوران، سوافلوران و دسفلوران است. بی حسی عمومی عضلات موجود در دستگاه گوارش و مجاری هوایی را که از عبور مواد غذایی و اسید از معده به ریه ها جلوگیری می کند، شل خواهد کرد. قبل از عمل همیشه دستورالعمل پزشک خود را در مورد اجتناب از غذا و نوشیدنی رعایت کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بی حسی منطقه ای با تزریق داروی بی حسی با سوزن یا خط سوند انجام می شود. این روش فقط قسمت های خاصی از بدن که روی آن جراحی صورت می گیرد، بی حس می شود، بیمار در طول جراحی هنوز هوشیار است اما بیهوشی روی اعصاب کار می کند و باعث ایجاد بی حسی در محل تزریق می شود. دو نوع بی حسی ناحیه ای بسیار رایج بی حسی نخاعی و اپیدورال هستند. هر دو روش ممکن است برای یا برای جراحی های ارتوپدی مانند زانو و تعویض کامل مفصل ران استفاده شود. بلوک های ستون فقرات کاربردهای مختلفی دارند و برای جلوگیری از احساس درد در بازوها و پاها در هنگام جراحی روی این اندام استفاده می شوند. آن ها همچنین به طور معمول در هنگام زایمان برای محدود کردن مصرف داروهای ضد درد در یک ناحیه از بدن مورد استفاده قرار می گیرند. نمونه دیگر بی حسی منطقه ای یک بلوک عصبی محیطی است که ممکن است در نواحی شانه، بازو، پشت یا پا استفاده شود. . بی حسی موضعی اعصاب اتصال دهنده یک قسمت خاص از بدن به مغز را مسدود می کند و از انتقال سیگنال های درد به مغز جلوگیری می کند. MAC نوعی آرام بخش است که معمولا به آن "خواب گرگ و میش" گفته می شود. MAC معمولا برای روش های سرپایی مانند یا جراحی آب مروارید کاربرد دارد و از طریق IV انجام می شود تا بیمار احساس خواب و آرامش داشته باشد. این نوع بیهوشی با بیهوشی عمومی متفاوت است زیرا عضلات بیمار فلج نمی شوند و بیمار به نیازی پیدا نمی کند. اما همچنان علایم حیاتی بیمار از نزدیک تحت نظر قرار می گیرند. اثر این نوع بیهوشی در مدت زمان دقیقه از بین می رود. بسته به نوع عمل و ترجیح بیمار میزان تزریق دارو متفاوت خواهد بود. در شرایط بیهوشی خفیف، که اغلب برای جراحی چشم مورد استفاده قرار می گیرد، بیمار بیدار است و می تواند به سوالات یا دستورالعمل های جراح پاسخ دهد. در روش آرام بخش متوسط، بیمار ممکن است به راحتی به هوش بیاید. آرام بخش عمیق تقریبا مشابه با بیهوشی عمومی است و بیمار کاملا بیهوش است اما می تواند بدون اکسیژن درمان نفس بکشد. آرام بخش عمیق با دارویی بنام پروپوفول اغلب در روش هایی مانند آندوسکوپی فوقانی یا کولونوسکوپی کاربرد دارد. همانطور که هیچ جراحی بدون خطر نیست، هیچ نوع بیهوشی نیز % بی خطر نمی تواند باشد. با این حال، به طور کلی، با افزایش سطح بیهوشی میزان بروز عوارض و خطرات افزایش می یابد. عوارض اصلی MAC شامل حالت تهوع و استفراغ می باشد. بی حسی موضعی می تواند باعث بروز عوارضی مانند درد در قسمت بی حس شده و واکنش آلرژیک به بیهوشی باشد. خطرات بی حسی منطقه ای شامل موارد زیر است: سردرد شدید آسیب عصبی افت فشار خون مشکل در ادرار کردن عفونت در ستون فقرات خون ریزی در اطراف ستون فقرات واکنش آلرژیک به بیهوشی مورد استفاده برخی از این عوارض جانبی مانند آسیب عصبی و تشنج بسیار نادر هستند اما همیشه در صورت نگرانی با پزشک خود مشورت کنید. بیشترین عارضه جانبی بیهوشی عمومی، خواب آلودگی پس از آن است که به طور معمول طی یک یا دو ساعت بعد از پایان عمل جراحی از بین می رود. برخی از بیماران ممکن است گلو درد یا را تجربه کنند. اگر سابقه بیماری یا حالت تهوع بعد از جراحی دارید، حتما این موضوع را به پزشکان و پرستاران بگویید، زیرا ممکن است قبل از عمل به دارو احتیاج داشته باشید تا از بروز تهوع پس از جراحی پیشگیری شود. بیشتر عوارض جانبی بیهوشی عمومی بلافاصله بعد از عمل رخ می دهد اما بعد از مدتی برطرف می شوند. برخی از عوارض جانبی رایج آن عبارتند از: احساس سرگیجه بعد از بیهوشی را می توان با نوشیدن مایعات زیاد برطرف کنند. برخی از افراد تا مدتی بعد از بیهوشی عمومی در ادرار کردن مشکل دارند. داروهای مورد استفاده برای در حین عمل می توانند باعث درد بعد از آن شود. قرار گرفتن لوله در گلو بیمار برای تنفس در حین عمل جراحی می تواند بعد از برداشتن منجر به گلو درد و یا کوفتگی در گلو شود. استفاده از داروهای مخدر (مواد افیونی) در حین عمل یا بعد از آن می تواند منجر به بروز خارش شود. خارش یک عارضه جانبی رایج در این نوع از داروها می باشد. بیهوشی عمومی در برخی از بیماران باعث احساس سرما و یا لرز می شود که این لرزها ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. برخی از بیماران بعد از به هوش آمدن احساس می کنند. در شرایطی که فرد حالت تهوع شدید نداشته باشد ریختن آب در دهان می تواند به مراقبت از خشکی دهان کمک کند. این عارضه جانبی معمولا بلافاصله بعد از عمل جراحی اتفاق میفتد، اما ممکن است در برخی از افراد به مدت یک یا دو روز ادامه داشته باشد. پزشک می توان برای برطرف کردن این عارضه دارو های ضد تهوع تجویز کند. بیماران ممکن است بعد از بیهوشی، احساس گیجی و خواب آلودگی کنند البنه این عارضه معمولا فقط چند ساعت طول می کشد، اما برای برخی از افراد به سالمندان سردرگمی می تواند برای روزها یا هفته ها ادامه داشته باشد. بیهوشی عمومی می تواند عوارض جانبی نادر اما جدی زیر را در پی داشته باشد: اغلب به عنوان "مه مغزی" از آن یاد می شود که می تواند منجر به مشکلات حافظه و یادگیری طولانی مدت شود. یک واکنش جدی به بیهوشی است که می تواند در حین عمل ایجاد شود و باعث تب سریع، انقباضات عضلات و حتی مرگ شود. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تا به حال در طول عمل جراحی این وضعیت را تجربه کرده اید یا سابقه دارید، در معرض خطر این عوارض هستید، بنابراین با پزشک معالج درباره سوابق بیهوشی خود حتما مشورت کنید. بیهوشی عمومی می تواند باعث انسداد گلو در حین جراحی شود. این عارضه در بیمارانی که سابقه آپنه انسدادی خواب دارند بیشتر دیده می شود. برخی از عوامل می توانند خطر بروز برخی عوارض ناشی از بیهوشی را افزایش دهند. بیمارانی که سابقه بیماری های زیر را دارند باید برای پیشگیری از بروز این عوارض قبل از جراحی با پزشک معالج خود مشورت کنند: چاقی تشنج دیابت آپنه خواب بیماری قلبی سیگاری بودن فشار خون بالا آلرژی به دارو بیمارهای کلیوی بیماری های ریه مصرف بیش از حد الکل سابقه عوارض جانبی بیهوشی مصرف داروهای رقیق کننده خون به ندرت، افراد ممکن است آنچه که در طول عمل جراحی رخ می دهد را بعد از جراحی بیاد بیاورند و حتی در حین جراحی به هوش بیایند. برخی از متخصصان تخمین می زنند که از هر نفر حدود نفر ممکن است در حین جراحی بیدار شوند اما قادر به حرکت، صحبت کردن نیستند. در این شرایط معمولا بیمار دردی را احساس نمی کند. با این حال، بیدار شدن در حین عمل می تواند بسیار ناراحت کننده است و ممکن است باعث مشکلات روانی طولانی مدت، مانند شود. این بیماران حتما باید به یک روان شناس مراجعه کنند. انواع مختلفی از متخصصان قادر به ارایه خدمات بیهوشی هستند، از جمله: دندانپزشکان جراحان دهان پزشکان بیهوشی متخصص بیهوشی پرستار دستیاران بیهوشی پزشکی سطح آموزش بین انواع پزشکان متفاوت است و متخصصان بیهوشی بالاترین سطح را دارند. برای آمادگی قبل از بیهوشی بهتر است سوالات زیر را از پزشک معالج خود بپرسید: آیا قبل از عمل باید چیزی بخورم یا بنوشم؟ آیا بعد از جراحی و به هوش آمدن می توانم رانندگی کنم؟ با توجه به نوع بیهوشی، چه مدت ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری باشم؟ علاوه بر آن سعی کنید در مورد سلامت عمومی، آلرژی، داروها، تاریخچه پزشکی شخصی و خانوادگی، جراحی های قبلی و واکنش به بیهوشی که قبلا داشته اید به کادر درمان به طور کامل پاسخ دهید. انجام این کار می تواند از بروز خطرات احتمالی جلوگیری کند و در تعیین نوع بیهوشی تاثیر زیادی دارد. |
سیستم ایمنی به طور معمول بدن را در برابر میکروب هایی مانند باکتری و ویروس محافظت می کند و در صورت شناسایی عوامل بیماری زا در بدن سریعا به آن ها حمله کرده و از بین می برند. به طور معمول، سیستم ایمنی بدن می تواند سلول های خارجی را از سلول های داخلی خود بدن تشخیص دهد. اما بیماری خود ایمنی، وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن اشتباها بخشی از بدن مانند مفاصل یا پوست را به عنوان مهاجم شناسایی و با آزاد کردن پروتیین هایی به نام آنتی بادی به سلول های سالم حمله می کنند. شایع ترین بیماری های خود ایمنی وقتی بوجود می آیند که سیستم ایمنی بدن در برابر یک یا چند ماده تشکیل دهنده طبیعی بدن پاسخی را ایجاد کند که گویی مضر هستند. هنگامی که سیستم ایمنی بدن قادر به تفکیک بین "خودی" و "غیر خودی" نیست، ممکن است سلول های ایمنی یا آنتی بادی هایی ایجاد کند (به نام خودتی بادی) که سلول ها، بافت ها و یا اعضای بدن خود را هدف قرار می دهد. این حملات باعث التهاب و آسیب بافتی و اختلالات خود ایمنی می شوند. برخی از بیماری های خود ایمنی تنها یک عضو را در بدن هدف قرار می دهند. به عنوان مثال در دیابت نوع بدن به لوزالمعده آسیب می زند اما در بیماری های دیگر مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک ( SLE ) بر روی کل بدن ت ثیر می گذارد. پزشکان به طور دقیق علت اصلی بیماری های خود ایمنی را تشخیص نداده اند، اما با این حال برخی از افراد نسبت به سایرین بیشتر به یک بیماری خود ایمنی مبتلا می شوند و این بیماری در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد و غالبا این بیماری در سال های باروری زن (از سنین تا سالگی) شروع می شود. برخی از بیماری ها مانند لوپوس زنان برابر بیشتر از مردان را تحت ت ثیر قرار می دهد. بیشتر اختلالات خود ایمنی نادر هستند. با این حال، تعداد کلی موارد ابتلا به بیماری های خود ایمنی به دلایل ناشناخته در حال افزایش است. برخی از بیماری های خود ایمنی در گروه های قومی خاصی شایع تر است. به عنوان مثال، لوپوس بیشتر در بین قفقازی ها روی مردم آفریقایی آمریکایی و اسپانیایی ت ثیر می گذارد. برخی از بیماری های خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس و لوپوس جنبه ارثی دارند. همه اعضای خانواده لزوما به یک بیماری مشابه مبتلا نخواهند شد، اما مستعد ابتلا به بیماری خود ایمنی هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از آنجا که شیوع بیماری های خود ایمنی در حال افزایش است، محققان گمان می کنند عوامل محیطی مانند عفونت و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا حلال ها نیز می تواند در بروز آن ها موثر باشد. " رژیم غذایی غربی " یکی دیگر از عوامل خطر مشکوک در ایجاد یک بیماری خود ایمنی است که بر مصرف غذاهای پر چربی و کلسترول، پروتیین بالا، قند بالا و مصرف نمک اضافی و همچنین مصرف مکرر غذاهای فرآوری شده و "آماده" که باعث چاقی می شود، تاکید دارد. اختلالات خود ایمنی به دو نوع کلی تقسیم بندی می شوند. مواردی که به بسیاری از اندام های آسیب می رسانند و به آن ها بیماری های خود ایمنی سیستمیک گفته می شود. مواردی که تنها به یک عضو یا بافت منفرد به طور مستقیم آسیب می زند و باعث اختلالات خودایمنی موضعی می شوند. با این حال، تمایز به این دو نوع مشکل و مبهم می باشد زیرا اختلالات خود ایمنی موضعی به طور غیرمستقیم بر سایر اندام ها و سیستم های بدن ت ثیر می گذارد. بیش از بیماری مختلف خود ایمنی وجود دارند که شایع ترین آن ها، عبارتند از: لوزالمعده، هورمون انسولین را برای تنظیم قند خون تولید می کند. در، سیستم ایمنی بدن سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده را مورد حمله قرار داده و از بین می برد. افزایش بیش از حد قند خون می تواند منجر به آسیب رگ های خونی و همچنین اندام هایی مانند قلب، کلیه ها، چشم ها و اعصاب شود. علایم می تواند به طور ناگهانی ظاهر کنند و آن ها شامل موارد زیر هستند: تاری دید تکرر ادرار گرسنگی شدید خستگی و ضعف تشنگی بیش از حد کاهش وزن ناخواسته شب ادراری در کودکان تحریک پذیری و تغییرات خلقی در صورت مشاهده هر یک از علایم فوق فرد باید با پزشک مشورت کنید. در، سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله می کند. این حمله باعث التهاب، درد و سفتی در مفاصل می شود. بر خلاف استیوارتریت، که معمولا در افراد مسن رخ می دهد، RA می تواند از سن سالگی یا زودتر شروع شود. هنگامی که این بیماری بروز پیدا می کند و فعال می شود، علایم RA می تواند شامل موارد زیر شود: خستگی عدم اشتها تورم مفصل قرمزی مفصل کاهش تحرک تب درجه پایین گره های روماتویید از دست دادن انرژی عضلات و درد مفاصل ضعیف شدن عملکرد مفصل حساسیت و تحریک پذیری مفصل احتمال دارد افراد مبتلا به التهاب شدید مفاصل بیماری های زیر را تجربه کنند: افسردگی کم خونی نا امیدی اضطراب اجتماعی سلول های پوستی به طور معمول رشد می کنند و وقتی دیگر نیازی به آن نباشد ریخته می شوند. پسوریازیس باعث می شود سلول های پوستی خیلی سریع تکثیر پیدا کنند که در این شرایط سلول های اضافی، تکه های قرمز ملتهبی را در بدن بوجود می آورند. درصد از مبتلایان به علایمی مانند التهاب، سفتی و درد در مفاصل را تجربه می کنند. به این شکل از بیماری آرتریت پسوریاتیک گفته می شود. ( MS ) در سیستم عصبی مرکزی، غلاف میلین یعنی پوشش محافظ سلول های عصبی را محاصره می کند. صدمه به غلاف میلین سرعت انتقال پیام ها بین مغز و نخاع را به بقیه قسمت های بدن کاهش می دهد. این آسیب می تواند منجر به بروز علایمی مانند بی حسی، ضعف، مشکلات تعادل و راه رفتن شود. این بیماری به اشکال مختلفی ایجاد شده و سرعت پیشرفت انواع آن با هم تفاوت دارند. حدود درصد از مبتلایان به MS در طی سال پس از شروع بیماری برای راه رفتن به کمک دیگران نیاز پیدا می کنند. اگرچه پزشکان در دهه برای اولین بار لوپوس را به عنوان بثورات پوستی توصیف می کنند، اما شکل سیستمیک که شایع ترین آن است در واقع بر بسیاری از اندام های بدن از جمله مفاصل، کلیه ها، مغز و قلب ت ثیر می گذارد. درد مفاصل، خستگی و بثورات شایع ترین علایم SLE است. ( IBD ) اصطلاحی است که برای توصیف شرایط ایجاد التهاب در بافت داخلی دیواره روده به کار می رود. هر نوع IBD قسمت متفاوتی از دستگاه گوارش را تحت ت ثیر قرار می دهد. کولیت زخم فقط روی روده بزرگ و راست روده ت ثیر می گذارد. بیماری کرون می تواند هر بخشی از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد را شامل شود. بر غدد آدرنال ت ثیر می گذارد، که هورمون های کورتیزول و آلدوسترون و همچنین هورمون های آندروژن را تولید می کنند. کمبود کورتیزول می تواند بر نحوه استفاده و ذخیره کربوهیدرات ها و قند (گلوکز) بدن ت ثیر بگذارد. کمبود آلدوسترون منجر به از دست دادن سدیم و پتاسیم در جریان خون می شود. علایم این بیماری شامل ضعف، خستگی، کاهش وزن و قند خون پایین می باشد. علایم اولیه بیماری آدیسون مشابه سایر بیماری ها شایع مانند افسردگی یا هستند که عبارتند از: تشنگی زیاد عف عضلانی احساس ناخوشی کمبود انرژی یا انگیزه (خستگی) کاهش اشتها و کاهش وزن غیر عمدی به غده تیرویید در گردن حمله می کند و باعث تولید بیش از حد هورمون های آن می شود. افزایش سطح بالای این هورمون ها باعث تقویت فعالیت های بدن و بروز علایمی مانند عصبی بودن، ضربان سریع قلب، عدم تحمل گرما و کاهش وزن می شود. در، سیستم ایمنی بدن به غددی که باعث مرطوب بودن چشم و دهان می شوند حمله می کند. علایم بارز سندرم شوگرن خشکی چشم و دهان است، اما ممکن است بر روی مفاصل یا پوست هم ت ثیر بگذارد. در، تولید هورمون تیرویید به کاهش می یابد. علایم آن شامل افزایش وزن، حساسیت به سرما، خستگی، ریزش مو و تورم تیرویید (گواتر) است. بر روی تکانه های عصبی ت ثیر می گذارد و ارتباط اعصاب به عضلات را مختل می کند. شایع ترین علامت آن ضعف عضلانی است که با فعالیت بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد. در این بیماری، اغلب عضلات کنترل کننده حرکت چشم، باز شدن پلک، بلع و حرکات صورت درگیر می شوند. هنگامی اتفاق میفتد که سیستم ایمنی بدن به عروق خونی حمله می کند و باعث التهابی و تنگ شدن عروق و رگ ها می شود. باعث کمبود پروتیینی می شود که توسط سلول های معده ساخته شده و برای جذب ویتامین B - از مواد غذایی لازم می باشد. بدون داشتن مقدار کافی از این ویتامین، فرد دچار کم خونی می شود و توانایی بدن برای سنتز مناسب DNA تغییر می کند. کم خونی مزمن در سالمندان شایع تر است. علایم و نشانه های این کم خونی معمولا شامل موارد زیر می شود: خستگی سرگیجه کاهش وزن تنگی نفس رنگ پریدگی ضعف عضلانی تغییر شخصیت ضربان نامنظم قلب عدم تعادل در حرکت سوزن سوزن شدن دست و پا سردرگمی ذهنی یا فراموشی افراد مبتلا به نمی توانند غذاهایی که حاوی گلوتن است مانند پروتیین موجود در گندم، چاودار و سایر محصولات غلات را بخورند. در این شرایط وقتی گلوتن در روده کوچک قرار بگیرد، سیستم ایمنی بدن به این قسمت از دستگاه گوارش حمله می کند و باعث التهاب می شود. علایم گوارشی سلیاک برای بزرگسالان شامل موارد زیر است: اسهال یبوست خستگی نفخ و گاز درد شکم کاهش وزن تهوع و استفراغ علایم اولیه بسیاری از بیماری های خود ایمنی تا حدود زیادی شبیه بهم هستند و عبارتند از: خستگی ریزش مو بثورات پوستی تب درجه پایین اختلال در تمرکز التهاب و قرمزی بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست و پا برخی از این بیماری ها همچنین می توانند علایم منحصر به فرد خود را داشته باشند. به عنوان مثال، دیابت نوع باعث تشنگی شدید، کاهش وزن و خستگی و IBD منجر به بروز علایمی مانند درد شکم، نفخ و اسهال می شود. در برخی از بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس یا RA ، علایم ممکن است به طور موقت بروز پیدا کنند و به اصطلاح علایم "شعله ور " شوند و بعد از مدتی علایم از بین بروند و یا بهبود یابند. اما به طور کلی علایمی مانند خستگی، درد عضلات، التهاب و قرمزی می تواند نشانه ای از یک بیماری خود ایمنی باشند. در صورت بروز علایم بیماری خود ایمنی باید حتما به پزشک مراجعه کنید. بسته به نوع بیماری ممکن است به متخصص های مختلفی نیاز داشته باشید، از جمله: برای درمان شرایط پوستی مانند پسوریازیس درمان کننده بیماری های دستگاه گوارش مانند سلیاک و بیماری کرون برای شرایط غدد از جمله بیماری گریوز، تیروییدیت هاشیموتو و بیماری آدیسون برای درمان بیماری های مفصلی مانند آرتریت روماتویید و سایر بیماری های خود ایمنی مانند سندرم شوگرن و SLE محققان نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد بیماری های خود ایمنی می شود، اما برخی عوامل خطر ابتلا به اختلالات خود ایمنی را افزایش می دهد، از جمله: برخی از اختلالات مانند لوپوس و مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) جنبه ژنتیکی دارند و داشتن سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می دهد. اضافه وزن یا چاقی خطر ابتلا به روماتیسم یا آرتریت پسوریاتیک را افزایش می دهد چون وزن بیشتر فشار بیشتری را به مفاصل وارد و یا باعث تحریک التهاب می شود. تحقیقات سیگار کشیدن را به تعدادی از بیماری های خود ایمنی از جمله لوپوس، آرتریت روماتویید، پرکاری تیرویید و MS مرتبط کرده است. "برخی داروهای فشار خون یا آنتی بیوتیک ها می توانند باعث ابتلا به لوپوس ناشی از دارو شوند، که اغلب نوعی خوش خیم تر از لوپوس است. " بیش از بیماری مختلف خود ایمنی وجود دارد. اغلب علایم آنها با هم همپوشانی دارند و این موضوع تشخیص آنها را سخت می کند. اختلالات خود ایمنی که بر اندام های مختلف ت ثیرمی گذارد، می تواند منجر به علایمی بسیار زیادی شود که با گذشت زمان می توانند در شدت تغییر کنند و به طور کلی علایم بیماری های خود ایمنی می توانند در تشخیص نوع بیماری گمراه کننده باشند. از طرفی هم هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیماری های خود ایمنی وجود ندارد. پزشک برای تشخیص بیماری از ترکیبی از آزمایشات و بررسی علایم و معاینه جسمی استفاده خواهد کرد. آزمون آنتی بادی ضد هسته ( ANA ) ، این آزمایش اغلب یکی از آزمون های اولیه برای بررسی های علایم بیماری خود ایمنی است. نتایج مثبت آزمایش نشان دهنده این است که فرد ممکن است به یکی از بیماری های خود ایمنی مبتلا باشد. اما دقیقا نوع بیماری را مشخص نمی کند. آزمایش های دیگر به دنبال آنتی بادی های خاص ایجاد شده در برخی بیماری های خود ایمنی هستند. پزشک همچنین ممکن است آزمایشات غیر اختصاصی را برای تشخیص علت التهاب تجویز کند. اصولا روند های درمانی نمی توانند بیماری های خود ایمنی را درمان کنند، اما آن ها می توانند واکنش ایمنی بیش فعال را کنترل کرده و التهاب را کاهش دهند یا حداقل درد و التهاب را تسکین ببخشند. البته درمان هایی برای تسکین علایم مانند درد، تورم، خستگی و بثورات پوستی وجود دارد. داروهای مورد استفاده در درمان این شرایط عبارتند از: داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی داروهای ضد التهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ) ، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن (ناپروسین) علاوه بر دارو درمانی، خوردن یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم می تواند در تسکین علایم این بیماری ها موثر باشد. ابتلا به لوپوس، آرتریت روماتویید یا آرتریت پسوریاتیک خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. در حالی که مراقبت در زمینه کاهش بیماری های قلبی همیشه ایده خوبی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری ها می باشد. با پزشک خود در مورد کارهایی که می توانید برای سلامت بهتر قلب خود انجام دهید تا قلب شما سالم تر و قوی تر شود، مشورت کنید. به عنوان مثال، کنترل فشار خون و سطح کلسترول، خوردن یک رژیم غذایی مغذی و ورزش منظم می تواند نجات بخش باشد. این مراحل همچنین می تواند به تسکین علایم بیماری خود ایمنی کمک کند. |
آرتروز انگشت شست ( Thumb arthritis ) یک عارضه شایع است که همزمان با بالا رفتن سن و با تحلیل رفتن غضروف انتهای استخوان ها در قسمت شست به وجود می آید. این آرتروز علاوه بر این به عنوان مفصل کارپومتاکارپال ( CMC ) نیز شناخته می شود. آرتروز انگشت شست می تواند باعث بروز درد شدید، تورم و کاهش قدرت و دامنه حرکات شده و انجام کارهای ساده مانند چرخاندن دستگیره در و باز کردن شیشه ماشین را دشوار کند. درمان این عارضه به طور کلی شامل ترکیبی از دارو و استفاده از آتل می شود. البته در درمان آرتروز شدید انگشت شست ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشد. این بیماری معمولا با افزایش سن رخ می دهد. البته ضربه قبلی یا آسیب دیدگی در مفصل انگشت شست نیز از جمله عواملی است که می تواند باعث بروز آرتروز انگشت شست شود. در یک مفصل انگشت شست معمولی، غضروف انتهای استخوان ها را پوشانده و همانند یک کوسن عمل می کند. این غضروف به استخوان ها اجازه می دهد تا بر روی یکدیگر حرکت کرده و دچار ساییدگی نشوند. اما با بروز آرتروز انگشت شست، غضروف هایی که انتهای استخوان ها را پوشانده اند تخریب شده و بعد از مدتی سطح صاف آن ها صاف خواهد شد. سپس استخوان ها بر روی یکدیگر ساییده شده و در نتیجه اصطکاک فرد دچار آسیب مفاصل خواهد شد. آسیب به مفصل ممکن است منجر به رشد استخوان جدید در طرفین استخوان موجود (زایده استخوانی) شود. این زایده استخوانی برآمدگی های قابل توجهی در اطراف مفصل انگشت شست به وجود خواهد آورد. عواملی که معمولا می تواند احتمال بروز این بیماری را افزایش دهند شامل موارد زیر می شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زن بودن سن بالای سال و اضافه وزن برخی از بیماری های ارثی مثل سستی رباط مفاصل و نقص مفاصل آسیب دیدگی مفصل انگشت شست مثل شکستگی ها و کشیدگی ها انجام فعالیت ها و مشاغلی که فشار زیادی بر روی انگشت شست وارد می کند. اگرچه که استیوآرتروز شایع ترین علت بروز آرتروز انگشت شست است اما نیز می تواند بر روی مفصل انگشت شست اثر گذار باشد. درد اولین و شایع ترین علامت بیماری است. هنگام گرفتن، برداشتن یک جسم یا استفاده از انگشت شست برای اعمال فشار، فرد در پایه انگشت شست خود دردی را احساس خواهد کرد. دیگر علایم و نشانه های بیماری شامل موارد زیر می شود: دامنه حرکت انگشت شست کاهش می یابد. در هنگام چنگ زدن یا گرفتن اشیاء، قدرت فرد کاهش می یابد. تورم، خشکی و حساسیت در قسمت انتهایی انگشت شست وجود برآمدگی یا زایده استخوانی در قسمت انتهایی انگشت شست در صورتی که تورم، خشکی یا درد در قسمت انتهایی انگشت شست بهبود نیافته یا شدت گرفت بهتر است برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. در حین معاینه بدنی، پزشک از علایم شما سوالات مرتبطی پرسیده و به دنبال تورم یا برآمدگی قابل توجه در مفاصل شما خواهد بود. پزشک ممکن است هنگام حرکت انگشت شست، سعی کند تا با فشار انگشت شست شما را به سمت مخالف فشار دهد. اگر این حرکت صدای استحکاکی ایجاد کرده یا باعث درد یا باعث بروز درد شود احتمال زیاد غضروف فرسوده شده و استخوان ها در حین حرکت بر روی یکدیگر ساییده می شوند. شیوه های تصویربرداری مثل می تواند نشان دهنده علایم آرتروز انگشت شست باشد. این علایم شامل موارد زیر می شود: زایده استخوانی از بین رفتن غضروف از دست رفتن فضای مفصلی در مراحل اولیه بروز آرتروز انگشت شست، درمان معمولا شامل ترکیبی از روش های درمانی غیر جراحی خواهد بود. اما در صورتی که آرتروز انگشت شست شما شدید باشد، ممکن است انجام عمل جراحی برای درمان ضروری باشد. برای کاهش درد ناشی از آرتروز انگشت شست پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند: داروهای ضد درد مانند celecoxib یا ترامادول تسکین دهنده ضد درد مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم داروهای موضعی مانند کپسایسین یا دیکلوفناک که بر روی پوست روی مفصل اعمال می شود. آتل می تواند از مفصل انگشت شست در حین حرکت حمایت کرده و حرکت شست و مچ را تا حدودی محدود سازد. البته ممکن است برای درمان فقط نیاز داشته باشید تا هنگام شب از آتل استفاده کنید اما در بعضی از موارد این آتل ها باید به صورت شبانه روزی استفاده شوند. آتل ها به موارد زیر کمک خواهند کرد: کاهش درد استراحت مفصل بهبود وضعیت قرار گیری مفصل در حین انجام کارها اگر داروهای تسکین دهنده درد و استفاده از آتل موثر واقع نشده باشد، پزشک ممکن است توصیه کند تا از تزریق داروی کورتون به مفصل انگشت استفاده کنید. البته تزریق نیز می تواند باعث تسکین موقت درد و کاهش شود. اگر آرتروز انگشت شست و علایم آن با شیوه های درمانی دیگر بهبود نیافت و به سختی قادر به خم کردن یا تکان دادن انگشت شست خود بودید، پزشک ممکن است عمل جراحی را برای درمان این عارضه توصیه کند. گزینه های درمانی به شیوه جراحی نیز شامل موارد زیر می شوند: در این شیوه مفصل آسیب دیده برای همیشه خشک خواهد شد. این کار باعث می شود تا مفصل خشک شده بدون هیچ احساس دردی بتواند وزن انگشت را تحمل کند. اما دقت داشته باشید که بعد از انجام این عمل، انگشت شست انعطاف پذیری خود را از دست خواهد داد. در این شیوه مکان استخوان های موجود در مفصل آسیب دیده برای کمک به اصلاح ناهنجاری ها تغییر خواهد کرد. در این شیوه یکی از استخوان های مفصل انگشت ( trapezium ) برداشته خواهد شد. در این عمل جراحی یک یا تمامی قسمت های مفصل آسیب دیده برداشته شده و با گرافت از یکی از تاندون ها جایگزین خواهد شد. تمامی این جراحی ها همه به صورت سرپایی نیز قابل انجام است. بعد از جراحی باید به مدت هفته از آتل بر روی انگشت شست و مچ دست خود استفاده کنید. پس از برداشتن آتل نیز برای بازیابی قدرت و محدوده حرکتی قبلی باید از جلسات استفاده کنید. برای کاهش درد و بهبود انعطاف پذیری مفصل بهتر است از روش های زیر کمک بگیرید: برای بعضی از افراد گرم کردن بسیار موثرتر از سرد کردن خواهد بود. قرار دادن کمپرس یخ به مدت تا دقیقه چندین بار در طول روز به کاهش درد و تورم ناشی از آتروز انگشت شست کمک زیادی خواهد کرد. بهتر است برای کاهش درگیری مفصل انگشت شست و درد از ابزارها و وسایل جایگزین برای انجام کارهای روزانه خود استفاده کنید. به عنوان مثال برای بازکردن شیشه ماشین از شیشه بازکن های اتوماتیک استفاده کرده و به جای شیرهای قدیمی که نیاز به پیچاندن دارند از شیرهای اهرمی در حمام و دستشویی منزل استفاده کنید. بعد از بروز علایم اولیه این عارضه احتمالا به پزشک عمومی مراجعه کرده و پزشک با توجه به تشخیص شما را به متخصص اختلالات مفصلی (روماتولوژیست) ارجاع خواهد داد. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. بهتر است در مورد آرتروز انگشت شست سوالات زیر را مطرح کنید: علایم این بیماری موقتی است یا دایمی؟ چه درمان هایی برای این بیماری وجود دارد؟ احتمال اصلی بروز علایم این بیماری چیست؟ آیا محدودیتی وجود دارد که باید از آن ها تبعیت کنم؟ برای تشخیص دقیق این بیماری به انجام چه آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟ مبتلا به بیماری های دیگری هستم. چگونه می توانم این بیماری ها را در کنار هم مدیریت کنم؟ پزشک نیز در حین معاینه ممکن است سوالات زیر را مطرح کند. در نتیجه بهتر است آمادگی پاسخ گویی به این سوالات را داشته باشید. از چه زمانی درد شما شروع شد؟ آیا عاملی باعث بهبود یا شدت گرفتن علایم شما شده است؟ علایم شما تا چه میزان شدید است؟ آیا علایم موقتی است یا دایمی؟ آیا تا کنون دچار آسیب دیدگی در ناحیه دست یا انگشت شست خود شده اید؟ آرتروز انگشت شست یک عارضه شایع است که همزمان با بالا رفتن سن و با تحلیل رفتن غضروف انتهای استخوان ها در قسمت شست به وجود می آید. البته ضربه قبلی یا آسیب دیدگی در مفصل انگشت شست نیز از جمله عواملی است که می تواند باعث بروز آرتروز انگشت شست شود. در مراحل اولیه بروز آرتروز انگشت شست، درمان معمولا شامل ترکیبی از روش های درمانی غیر جراحی خواهد بود. اما در صورتی که آرتروز انگشت شست شما شدید باشد، ممکن است انجام عمل جراحی برای درمان ضروری باشد. |
آسم شرایطی است که در آن مجاری هوایی باریک و متورم شده و مخاط اضافی ایجاد می کند و باعث اختلال در تنفس، سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس می شود. در برخی افراد آسم، یک مشکل جزیی است اما در برخی افراد می تواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود و فعالیت های روزمره فرد را مختل می کند و حتی ممکن است منجر به حمله آسم جدی شود. آسم قابل درمان نیست، اما علایم و علل آسم قابل کنترل است. از آنجا که غالبا علایم و شدت آن به مرور زمان تغییر می کند، بهتر است که فرد با پزشک خود همکاری کرده و علایم و نشانه های خود را ردیابی و در صورت نیاز درمان را مدیریت کند. هنوز علت دقیق این بیماری مشخص نیست ولی به نظر می رسد دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی (ارثی) در بروز آن نقش دارند. قرار گرفتن در معرض انواع تحریک کننده ها و آلرژن ها باعث ایجاد علایم این بیماری می شوند. محرک های آسم در افراد مختلف با هم فرق دارند و می تواند شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هوای سرد احساسات و استرس شدید فعالیت بدنی ( عفونت های تنفسی مانند سرماخوردگی آلاینده های هوا و مواد تحریک کننده مانند دود بیماری ریفلاکس معده دستگاه گوارش ( GERD ) برخی داروهای خاص، از جمله مسدود کننده های بتا، ایبوپروفن و ناپروکسن مواد موجود در هوا مانند گرده، اسپورهای قالب، شوره های حیوان خانگی سولفیت ها و مواد نگهدارنده در برخی از غذاها و نوشیدنی ها از جمله میگو، میوه خشک، سیب زمینی فرآوری شده، آبجو و شراب برخی از عواملی که می توانند خطر ابتلا به آسم را افزایش دهند، عبارتند از: اضافه وزن سیگاری بودن سابقه خانوادگی قرار گرفتن در معرض دود دست دوم قرار گرفتن در معرض دود ناشی از انواع دیگر آلودگی ها سابقه بیماری آلرژیک دیگر، مانند یا رینیت آلرژیک (تب یونجه) قرار گرفتن در معرض محرک های شغلی مانند مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی و آرایشگاه علایم آن در افراد مختلف متفاوت است و حتی امکان دارد با حملات نادر همراه باشند. اما به طور کلی این شرایط با علایم زیر قابل شناسایی هستند: افزایش مشکل در تنفس سفتی یا درد قفسه سینه نیاز فوری به استفاده از استنشاق مشکل خواب در اثر، یا صدای سوت زدن یا خس خس کردن سینه هنگام بازدم (خس خس سینه نشانه شایع در کودکان است) حملات سرفه یا خس خس که با عفونت ویروس تنفسی مانند یا بدتر می شود. برای برخی از افراد، علایم در شرایط خاص شعله ور می شوند: که ممکن است هنگام سرد و خشک شدن هوا بدتر شود. ناشی از تحریک کننده های محل کار مانند دودهای شیمیایی، گازها یا گرد و غبار، بر اثر مواد موجود در هوا مانند گرده، اسپورهای قالب، زباله های سوسک یا ذرات پوستی و بزاق خشک شده ریخته شده توسط (حیوان خانگی) حملات شدید آسم می تواند خطرناک باشد. پس علایم اضطراری آسم را بشناسید و در صورت بروز آن ها سریعا به پزشک مراجعه کنید، برخی از این علایم عبارتند از: سرفه یا خس خس مکرر و مداوم بدتر شدن سریع تنگی نفس یا خس خس سینه تنگی نفس هنگام انجام حداقل فعالیت های بدنی عدم بهبودی حتی پس از استفاده از استنشاقی با تسکین سریع از آنجایی که علایم آسم با گذشت زمان تغییر پیدا می کنند بهتر است برای بررسی روند درمان خود با پزشک همکاری کرده و روند درمان خود را پیگیری کنید. عوارض آسم شامل موارد زیر است: ویزیت های اورژانس و بستری شدن در بیمارستان عوارض جانبی مصرف طولانی مدت برخی داروها علایم و نشانه های مختل کننده خواب، کار یا فعالیت های روزمره فرد تنگ شدن دایمی لوله های برونشی (ترمیم مجاری هوایی) و اختلال در تمرکز درمان مناسب باعث جلوگیری از عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت ناشی از این بیماری می شود. برای رد سایر شرایط احتمالی مانند عفونت تنفسی یا بیماری انسداد مزمن ریوی ( COPD ) پزشک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و در مورد علایم و سایر مشکلات سلامتی و سابقه قبلی بیماری های فرد سوالاتی را می پرسد. همچنین ممکن است آزمایش را برای بررسی وضعیت بیمار توصیه کند. آزمایش های عملکرد ریه اغلب قبل و بعد از مصرف دارویی به نام برونکودیلاتور انجام می شود. اگر عملکرد ریه بعد از استفاده برونکودیلاتور بهبود پیدا کند، به احتمال زیاد فرد به آسم مبتلا است. آزمایش های دیگر برای تشخیص آسم وجود دارند، از جمله: این آزمایش به دنبال گلبول های خاصی از خون (ایوزینوفیل ها) در مخلوط بزاق و مخاط (خلط) بیمار است که هنگام سرفه ترشح می شود. این آزمایش را می توان با تست پوستی یا انجام داد. آزمایش های آلرژی می توانند حساسیت به حیوانات خانگی، گرد و غبار، قالب و گرده را تشخیص دهند. اسکن قفسه سینه و توموگرافی کامپیوتری با وضوح بالا ( CT ) در ریه ها و حفره های بینی (سینوس ها) می تواند هرگونه ناهنجاری یا بیماری ساختاری مانند عفونت شناسایی کند. متاکولین یک محرک شناخته شده آسم است که هنگام استنشاق، باعث انقباض خفیف در مجاری هوایی بیمار خواهد شد. در صورت مبتلا بودن فرد به متاکولین واکنش نشان می دهد. این آزمایش حتی اگر تست اولیه عملکرد ریه طبیعی باشد، قابل استفاده است. این آزمایش، اگرچه به طور گسترده در دسترس نیست اما میزان گاز اکسید نیتریک موجود در هوای تنفس فرد اندازه گیری می کند. التهاب مجاری هوایی ناشی از آسم منجر به افزایش سطح طبیعی اکسید نیتریک می شود. این طبقه بندی بر اساس میزان علایم و وضعیت بیمار، همراه با نتایج تست فیزیکی و آزمایش های تشخیصی انجام می گیرند و تشخیص آن در انتخاب روند درمانی مناسب موثر است. شدت آسم غالبا به مرور زمان تغییر می کند و نیاز به تنظیمات درمانی دارد. آسم به چهار دسته کلی تقسیم می شود: پیشگیری و کنترل طولانی مدت در متوقف کردن حملات آسم قبل از شروع، مهم است. درمان معمولا شامل یادگیری و شناسایی محرک ها، انجام اقدامات برای جلوگیری از آنها و کنترل روند تنفس بیمار است. داروهای مناسب برای بیمار به عوامل مختلفی مانند سن، علایم و عوامل محرک بستگی دارند. داروهای پیشگیری و کنترل در طولانی مدت باعث کاهش التهاب در مجاری هوایی می شوند و برونکودیلاتلاتور به سرعت مجاری هوای متورم شده و تنفس را باز می کنند. داروهای طولانی مدت کنترل آسم، که معمولا روزانه مصرف می شوند، سنگ بنای درمان این بیماری هستند و به طور روزمره علایم را کنترل می کنند و احتمال بروز حملات را کاهش می دهند. انواع داروهای کنترل طولانی مدت، عبارتند از: بیماران باید برای به حداکثر رسیدن تاثیرگذاری این داروها باید چندین روز تا هفته ها آن ها را استفاده کنند. بر خلاف کورتیکواستروییدهای خوراکی، این داروها عوارض جانبی کمتری دارند و به طور کلی برای استفاده طولانی مدت بی خطر و مناسب هستند. این داروهای خوراکی تا ساعت به تسکین علایم آسم کمک می کنند. در موارد نادر، این داروها با واکنش های روانشناختی مانند آشفتگی، پرخاشگری، و تفکر مرتبط بوده اند. این داروهای استنشاقی مجاری هوایی را باز می کنند. برخی تحقیقات نشان می دهد که آنها ممکن است خطر حمله شدید آسم را افزایش دهند، بنابراین فقط در ترکیب با کورتیکواسترویید استنشاقی استفاده می شوند و بیماران نباید در هنگام بروز حملات آسم آن ها را مصرف کنند. این داروها ممکن است خطر ابتلا به حمله شدید آسم را افزایش دهند. برای تسکین سریع و کوتاه مدت علایم در هنگام حمله آسم از داروهای تسکین سریع استفاده می شود که پزشک مصرف آن ها را بعد و یا قبل از ورزش توصیه می کند. انواع داروهای تسکین دهنده سریع، عبارتند از: این برونکودیلاتیلاتورهای تسریع شده، طی چند دقیقه عمل می کنند و علایم را در حین حمله آسم به سرعت کاهش دهند. مانند سایر برونکودیلاتلاتورها، ipratropium به سرعت عمل می کند و بلافاصله مجاری هوایی را شل می کند، و باعث راحت شدن تنفس بیمار می شود. ایپراتروپیوم بیشتر برای آمفیزم و برونشیت مزمن کاربرد دارد، اما بعضی اوقات برای درمان حملات آسم هم استفاده می شود. این داروها که شامل پردنیزون و متیل پردنیزولون هستند التهاب مجاری هوایی ناشی از آسم شدید را تسکین می دهند. آنها می توانند در طولانی مدت باعث بروز عوارض جانبی جدی شوند برای همین مصرف آن ها فقط برای کوتاه مدت توصیه می گردند. در صورت شعله ور شدن علایم آسم، استفاده از یک دستگاه استنشاقی با تسریع می تواند آن ها را فورا تسکین دهد. اما تا زمانی که مصرف داروهای کنترل طولانی مدت بتواند علایم را مدیریت کنند لازم نیست از دستگاه استنشاقی سریع استفاده شود. در صورت بروز آسم در اثر آلرژی، داروهای آلرژی زیر می توانند در مدیریت علایم موثر باشند: استفاده از این روش با گذشت زمان به طور تدریجی واکنش سیستم ایمنی بدن را به آلرژن های خاص کاهش می دهد. این روند درمانی در طی چند ماه اول، هفته ای یک بار و بعد از آن یک بار در ماه برای مدت سه تا پنج سال انجام می شود. این دارو، هر دو تا چهار هفته به صورت تزریقی مخصوصا برای افرادی که آلرژی و آسم شدید دارند مصرف می شود. این روش درمانی برای همه افراد موثر و مناسب نیست و در موارد آسم شدید که با استفاده از کورتیکواستروییدهای استنشاقی یا سایر داروهای آسم طولانی مدت بهبود نمی یابد کاربرد دارد و تنفس بیمار را راحت تر و احتمال حملات آسم را کاهش می دهد. مبتلایان باید در درمان خود انعطاف پذیر باشند و بر اساس تغییرات در علایم خود با پزشک مشورت کنند. پزشک براساس این علایم می تواند شرایط درمان را تنظیم کند. به عنوان مثال، در شرایط مساعد بودن حال بیمار پزشک ممکن است داروی کمتری تجویز کند و در شرایط بدتر شدن علایم می تواند دوز دارو را افزایش داده و ویزیت های مکرر را توصیه کند. اگرچه بسیاری از مبتلایان برای جلوگیری و تسکین علایم به داروها اعتماد می کنند، اما باز هم بیماران می توانند برای حفظ سلامتی خود و کاهش حملات آسم راهکارهای زیر را در نظر بگیرند: انجام اقدامات لازم جهت کاهش احتمال قرار گرفتن در معرض عوامل محرک، بخش مهمی از کنترل آسم است که شامل موارد زیر است: در صورت حساسیت به حیوانات خانگی از تماس با آن ها خودداری کنید. در صورت بدتر شدن علایم شما در اثر هوای سرد یا خشک بهتر است از ماسک استفاده کنید. تهویه هوا، میزان گرده های موجود در هوا را از درختان، علف ها و علف های هرز در محیط منزل را کاهش می دهد. تهویه هوا همچنین باعث کاهش رطوبت محیط داخلی می شود و می تواند میزان قرار گرفتن در معرض گرد و غبار را کاهش دهد. اگر تهویه مطبوع ندارید، سعی کنید در فصل گرده پنجره های منزل خود را بسته نگه دارید. با جایگزین کردن موارد خاصی در اتاق خواب، گرد و غبار را که می تواند علایم شب را بدتر کند، به حداقل برسانید. به عنوان مثال بالش ها و تشک ها در معرض گرد و غبار قرار ندهید. فرش ها را برداشته و آن ها را با کفپوش چوبی یا مشمع جایگزین و از پرده های قابل شستشو استفاده کنید. مناطق مرطوب در حمام، آشپزخانه و اطراف خانه را تمیز کنید. مراقبت از خود می تواند به کنترل علایم این بیماری کمک کند، از جمله: اضافه وزن می تواند علایم آسم را بدتر و شما را در معرض خطر سایر مشکلات سلامتی قرار دهد. داشتن آسم به این معنی نیست که باید فعالیت کمتری داشته باشید بلکه درمان می تواند از حملات آسم جلوگیری کرده و علایم را در حین فعالیت کنترل کند. ورزش منظم می تواند قلب و ریه ها را تقویت و به تسکین علایم کمک کنند. اگر در دماهای سرد ورزش می کنید، برای گرم کردن هوای تنفسی خود، از ماسک صورت استفاده کنید. رفلاکس اسید ممکن است به مجاری هوایی ریه آسیب برساند و علایم آسم را بدتر کند. اگر سوزش قلب مکرر یا مداوم دارید، در مورد گزینه های درمانی با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است قبل از بهبود علایم آسم به درمان GERD احتیاج داشته باشید. برخی از درمان های جایگزین می توانند به علایم آسم کمک کند اما با این حال این روش جایگزینی برای روند های پزشکی به خصوص در آسم شدید نیستند. قبل از مصرف هر گونه گیاهان دارویی یا مکمل ها، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است آن ها با داروهای مصرفی شما تداخل ایجاد کنند و منجر به بروز برخی عوارض جدی شوند. درمان های جایگزین آسم، عبارتند از: انجام این تمرینات می توانند دوز مورد نیاز داروهای مصرفی شما را کاهش دهند. چند داروی گیاهی و طبیعی که ممکن است به بهبود علایم آسم کمک کند عبارتند از: سیاه دانه، کافیین، کولین و پیکنوژنول. آسم می تواند چالش برانگیز و استرس زا باشد. ممکن است گاهی اوقات ناامید، عصبانی یا افسرده شوید زیرا برای جلوگیری از محرک های محیطی باید فعالیت های معمول خود را کاهش دهید. همچنین برخی از علایم بیماری و روال های پیچیده مدیریت آن باعث احساس محدودیت یا خجالت در افراد می شود. بهترین راه برای غلبه بر اضطراب و احساس درماندگی، درک شرایط و کنترل خود است. برای این منظور می توانید یک لیست از کارهای روزانه خود تهیه و آن ها را مدیریت کنید. در بین انجام فعالیت های روزانه خود استراحت کرده و فعالیت هایی که علایم شما را وخیم تر می کنند را انجام ندهید. در حالی که هیچ راهی برای جلوگیری از آسم وجود ندارد، بیماران می توانند با همکاری پزشک خود برای مدیریت شرایط خود و جلوگیری از حملات آسم راهکارهای را در نظر بگیرند، از جمله: واکسن آنفلوانزا و ذات الریه بزنید. داروهای خود را طبق تجویز مصرف کنید. محرکهای آسم را شناسایی و از بروز آن ها جلوگیری کنید. برنامه درمانی آسم را دنبال و دارو های خود طبق تجویز دکتر مصرف کنید. آسم یک وضعیت مداوم است که نیاز به نظارت و درمان منظم دارد. تنفس خود را کنترل کنید و علایم هشدار دهنده جزیی مانند سرفه جزیی، خس خس سینه یا تنگی نفس که می توانند نشان دهنده حمله قریب الوقوع آسم باشند را شناسایی و زود درمان کنید. در صورت تشخیص بیماری آسم توسط پزشک عمومی ممکن است به یک متخصص آلرژی یا ریوی ارجاع داده شوید. برای آمادگی بهتر قبل از مراجعه به پزشک می توانید علایمی را که دارید و اطلاعات شخصی اصلی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید و لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند، از: به چه نوع تست های تشخیصی نیاز دارم؟ بهترین روش درمانی برای من کدام است؟ آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ آیا احتمالا آسم من ناشی از مشکلات تنفسی است؟ گزینه های اصلی رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟ آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن ها استفاده کنم؟ آیا دارویی جایگزین عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟ من بیماری دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟ برخی سوالاتی که پزشک ممکن است از بیمار بپرسد، عبارتند از: علایم شما دقیقا چیست؟ علایم شما چقدر شدید است؟ آیا سابقه خانوادگی آلرژی یا آسم دارید؟ چه زمانی برای اولین بار متوجه بروز علایم خود شدید؟ آیا آلرژی خاصی مانند درماتیت آتوپیک یا تب یونجه دارید؟ فکر می کنید چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شوند؟ |
بیماری بازگشت اسید معده به مری GERD هنگامی اتفاق می افتد که اسید معده به طور مکرر به داخل مری که دهان و معده را به هم متصل می کند باز گردد. این بازگشت اسید معده یا رفلاکس معده می تواند باعث تحریک پوشش مری فرد مبتلا به این بیماری شود. بسیاری از افراد هر از گاهی شاهد بروز بازگشت اسید به مری هستند. میزان شدت این عارضه متفاوت بوده و بازگشت اسید به مری خفیف حداقل هر دو هفته یک بار و ریفلاکس اسید متوسط تا شدید که حداقل یک بار در هفته رخ می دهد. اکثر افراد مبتلا به بیماری بازگشت اسید به مری سعی می کنند تا با تغییر در سبک زندگی و استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه این ناراحتی را مدیریت کنند. اما شدید بودن بازگشت اسید به مری در بعضی از افراد باعث می شود تا آن ها برای کاهش علایم نیاز به مصرف داروهای قوی تر یا حتی انجام عمل جراحی داشته باشند. بیماری بازگشت اسید به مری در نتیجه رفلاکس مکرر معده اتفاق می افتد. زمانی که شما غذایی را می بلعید، یک رشته دایره ای از عضلات در اطراف مری (قسمت پایینی اسفنکتر) آزاد می شوند تا به غذا و مایعات اجازه دهند از این قسمت عبور کرده و وارد شکم شوند. البته بعد از عبور غذا و مایعات این اسفکتر مجددا بسته خواهد شد. در صورتی که این اسفنکتر به طور غیر طبیعی شل یا تضعیف شود، اسید معده می تواند به داخل مری شما برگشته و در نتیجه باعث بروز این بیماری شود. این بازگشت مکرر اسید باعث تحریک پوشش مری و التهاب این قسمت از فرد خواهد شد. عواملی که می تواند احتمال بازگشت اسید به مری ( GERD ) را در فرد افزایش دهد شامل موارد زیر می شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بارداری ت خیر در خالی شدن معده فتق قسمت بالایی شکم (فتق هیاتال) اختلالات بافت همبند مانند اسکلرودرما حال عواملی وجود دارد که می تواند شدت رفلاکس اسید در معده را افزایش دهد. این عوامل شامل موارد زیر می شود: سیگار کشیدن مصرف داروهای خاصی مثل نوشیدن نوشیدنی های حاوی کافیین زیاد مثل قهوه خوردن غذاهای خاص (محرک) مثل غذاهای چرب و سرخ کردنی میل کردن وعده های غذایی سنگین در ساعات انتهایی شب و قبل از خواب علایم شایع بازگشت اسید به مری شامل موارد زیر می شود: درد قفسه سینه احساس وجود توده در گلو برگرداندن مواد غذایی یا مایع ترش احساس سوزش در سینه که به آن سوزش سر دل نیز گفته می شود. این احساس معمولا بعد از خوردن غذا اتفاق افتاده و ممکن است شب ها شدت پیدا کند. در صورتی که در ساعات انتهایی شب دچار رفلاکس اسید می شوید، ممکن است شاهد بروز علایم زیر باشید: لارنژیت بروز حملات آسم یا شدت گرفتن آسم اگر دچار علایمی همچون درد در ناحیه قفسه سینه، تنگی نفس، درد فک یا بازو شدید بهتر است سریعا به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید. زیرا این ها ممکن است علایم و نشانه های بروز حمله قلبی در شما باشد. همچنین در صورت بروز علایم زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید: تجربه بروز علایم شدید یا مکرر GERD به خاطر سوزش سر دل خود مجبور باشید هر دو هفته یک بار از داروهای بدون نیاز به نسخه استفاده کنید با گذشت زمان، التهاب مزمن در مری فرد می تواند باعث بروز عوارض جانبی زیر شود: صدمه به قسمت انتهایی مری ممکن است باعث به وجود آمدن جای زخم در داخل بافت مری شود. بافت زخم مسیر عبور مواد غذایی را باریک تر کرده و منجر به بروز مشکلاتی در بلع خواهد شد. اسید معده می تواند به بافت پوشاننده مری آسیب رسانده و باعث بروز زخم باز شود. زخم مری نیز ممکن است با علایمی مثل خونریزی همراه بوده و علاوه بر ایجاد درد، بلع را با مشکل مواجه کند. آسیب های ناشی از بازگشت اسید می تواند باعث ایجاد تغییراتی در لایه پوشاننده بافت مری شده و این تغییرات به مرور زمان با خطر ابتلا به سرطان مری همراه خواهد بود. پزشک قادر خواهد بود تا با معاینه فیزیکی و بررسی علایم و نشانه های شما، بیماری بازگشت اسید به مری ( GERD ) را تشخیص دهد. البته برای تشخیص دقیق تر و بررسی عوارض جانبی ناشی از این بیماری، پزشک ممکن است انجام موارد زیر را توصیه کند: پزشک برای این کار لوله نازک و انعطاف پذیری مجهز به نور و دوربین (آندوسکوپ) را وارد گلو فرد می کند تا وضعیت داخل مری و معده به خوبی معاینه شود. نتایج این آزمایش با وجود رفلاکس ممکن است کاملا عادی باشد اما آندوسکوپی می تواند یا عوارض دیگر را به خوبی تشخیص دهد. علاوه بر این از آندوسکوپی می تواند برای نمونه برداری از مری (بیوپسی) استفاده کرد تا وضعیت مری برای تشخیص عوارضی مانند ( Barrett ' s esophagus ) مورد آزمایش قرار گیرد. برای انجام این آزمایش یک پروب کوچک از داخل سوراخ بینی وارد دستگاه گوارش فرد شده و در قسمت انتهایی مری قرار خواهد گرفت. سپس پروب وارد می شود، مانیتور به یک کامپیوتر کوچک در روی شانه یا کمربند فرد متصل می شود. مانیتور ممکن است یک لوله (سوند) نازک و انعطاف پذیری باشد که از طریق بینی وارد مری می شود تا وضعیت آن بررسی شود. علاوه بر این ممکن است در حین آندوسکوپی یک گیره وارد مری شده و بعد از دو روز از طریق مدفوع دفع شود. در این آزمایش انقباضات عضلات ریتمیک در داخل مری فرد هنگام بلع اندازه گیری خواهد شد. مانومتری مری همچنین می تواند وضعیت هماهنگی و نیرویی را که توسط عضلات مری آزاد می شود را مورد بررسی و اندازه گیری قرار دهد. در این آزمایش بعد از نوشیدن مایع گچی که پوشش داخل دستگاه گوارش شما را کاملا می پوشاند از بالاتنه شما تصویر اشعه ایکسی تهیه خواهد شد. این ماده پوشاننده به پزشک کمک می کند تا تصویر دقیق تری از وضعیت ملی، معده و روده فوقانی شما داشته باشد. همچنین ممکن است تا در حین انجام آزمایش از شما خواسته شود تا قرص باریم را ببلعید. این کار به تشخیص باریک شدن مری کمک خواهد کرد. پزشک احتمالا در ابتدا برای کاهش علایم بازگشت اسید به مری توصیه خواهد کرد تا اصلاحاتی در شیوه زندگی خود داشته و داروهای بدون نسخه را امتحان کنید. در صورتی که بعد از گذشت چند هفته علایم شما کاهش نیافت، پزشک ممکن است داروهای تجویزی قوی یا انجام عمل جراحی را توصیه کند. گزینه های موجود درمانی شامل موارد زیر می شود: آنتی اسید ها می توانند به سرعت علایم این عارضه را تسکین دهند. اما آنتی اسیدها قدرت این را ندارند تا به تنهایی مری التهابی آسیب دیده در اثر اسید معده را بهبود ببخشند. همچنین استفاده بیش از حد از آنتی اسیدها می تواند عوارض جانبی مانند اسهال یا مشکلات کلیوی را به دنبال داشته باشد. این داروها که به عنوان مهار کننده های گیرنده H - شناخته می شوند شامل داروهایی مثل سایمتیدین، فاموتیدین، هیزاتیدین و رانیتیدین می شوند. مسدود کننده های گیرنده H - ممکن است به اندازه آنتی اسیدها سریع عمل نکنند اما تسکین بیشتری داشته و می توانند تا ساعت میزان تولید اسید معده را کاهش دهند. نسخه های قوی تر این داروها را می توانید با تجویز پزشک تهیه کنید. این داروها که به عنوان مهار کننده های پمپ پروتون نیز شناخته می شوند، نسبت به مسدود کننده های گیرنده H - قوی تر بوده و به بهبود بافت آسیب دیده مری نیز کمک خواهند کرد. مهار کننده های پمپ پروتون بدون نیاز به نسخه شامل امپرازول و لانسوپرازول می شود. داروهای قوی تر تجویزی برای بیماری GERD شامل موارد زیر می شود: این داروها شامل فاموتیدین، هیراتیدین و رانیتیدن می شود. این داروها به کلی عوارض کمی به دنبال خواهد داشت اما مصرف طولانی مدت آن ممکن است با افزایش خطر کمبود ویتامین B - و شکستگی استخوان همراه باشد. این داروها عبارتند از اسوموپرازول، لانسوپرازول، امپرازول، پنتوپرازول، رابپرازول و دکسلانسوپرازول. این داروها نیز عوارض جانبی کمی دارند با این حال ممکن است باعث بروز عوارض جانبی مثل اسهال، سردرد، حالت تهوع و کمبود ویتامین b - در فرد مصرف کننده شوند. همچنین استفاده طولانی مدت از این داروها ممکن است خطر شکستگی لگن را افزایش دهد. باکلفون می تواند با کاهش آزاد سازی عضله اسفنکتر مری علایم ناشی از بازگشت اسید به مری را تا حدی کاهش دهد. اما عوارض جانبی استفاده از این داروها شامل بدن درد یا حالت تهوع می شود. معمولا می توان بازگشت اسید به مری و علایم آن را با داروها تحت کنترل گرفت اما در صورتی که داروها موثر نبوده یا بخواهید برای طولانی مدت از آن ها استفاده کنید، پزشک ممکن است درمان های زیر را توصیه کند: در این شیوه جراح لایه بالایی معده در اطراف اسفنکتر پایینی معده را تا خواهد زد تا سفت شدن عضلات این قسمت از بازگشت اسید به مری جلوگیری کند. فوندوپلیکاسیون معمولا به صورت نیمه تهاجمی و از طریق لاپروسکوپی انجام می شود. این تا زدن بخش بالایی معده می تواند به صورت جزیی یا کامل صورت بگیرد. در این شیوه حلقه ای از مهره های مغناطیسی ریز به دور اطراف محل اتصال معده به مری پیچیده خواهد شد. نیروی جاذبه بین این مهره های مغناطیسی به قدری قوی خواهد بود که محل اتصال مری به اسید معده را بسته نگه داشته و از طرف دیگر به قدری ضعیف خواهد بود که غذا از داخل آن بتواند عبور کند. دستگاه Linx با جراحی نیمه تهاجمی در داخل دستگاه گوارش قرار خواهد گرفت. تغییرات سبک زندگی ممکن است به کاهش تعداد ریفلاکس اسید کمک کند. بهتر است سعی کنید موارد زیر را رعایت کنید: کیلوگرم های اضافه وزن به شکم شما فشار آورده و باعث می شود تا رفلاکس بیشتری وارد مری شما شود. استعمال سیگار عملکرد اسفنکتر پایینی مری را با مشکل مواجه کرده و می تواند باعث بروز بازگشت اسید به مری شود. اگر مربتا در هنگام خواب شاهد بروز علایمی مثل سوزش سر دل هستید، بهتر است قسمت انتهایی سر تخت را حدود چند سانتی بالا بیاورید تا علایم شما کمتر شود. برای این کار کافی است چند جعبه یا تخته در زیر قسمت بالایی تخت قرار دهید تا از ناحیه کمر به بالا کمی ارتفاع پیدا کند. دقت داشته باشید که بالا آوردن بالشت زیر سر چنین ت ثیری نخواهد داشت. بعد از خوردن غذا به مدت حداقل ساعت دراز نکشید. بعد از هر چند لقمه قاشق یا چنگال خود را کنار گذاشته و بعد از جویدن و قورت دادن کامل غذا مجددا قاشق و چنگال خود را برداشته و به غذا خوردن ادامه دهید. دقت داشته باشید که مصرف غذاهای پر چرب یا سرخ شده، سس گوجه، شکلات، نعناع، سیر، پیاز و کافیین محرک اسید معده بوده و بهتر است مصرف آن ها را کاهش داده یا به کلی کنار بگذارید. لباسهایی که قسمت کمر آن ها تنگ است می تواند فشار بیشتری به شکم و اسفنکتر پایینی معده وارد کرده و در نتیجه باعث بروز علایم بازگشت اسید به مری شود. هیچ داروی جایگزین ت یید شده ای برای درمان علایم بازگشت اسید به مری و برطرف کردن آسیب دیدگی مری وجود ندارد. البته بعضی از درمان های مکمل وجود دارد که می تواند تا حدی به کاهش علایم بازگشت اسید به مری کمک کند. بهتر است قبل از استفاده از داروهای مکمل با پزشک خود در مورد این موارد درمانی صحبت کنید. این گزینه های درمانی جایگزین شامل موارد زیر می شود: شیرین بیان و بابونه گاهی اوقات برای کاهش علایم رفلاکس استفاده می شود. البته مصرف داروهای گیاهی ممکن است عوارض جانبی جدی داشته و با داروهای مصرف تداخل داشته باشد. به همین خاطر بهتر است قبل از مصرف هرگونه داروی گیاهی با پزشک خود مشورت کرده و از میزان مناسب مصرفی برای خود اطمینان حاصل کنید. تکنیک هایی که برای کاهش استرس و اضطراب انجام می شود نیز از جمله شیوه های درمانی است که برای کاهش علایم این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. بهتر است از پزشک در مورد تکنیک های آرامبخش سوال کرده یا با او در این مورد مشورت کنید. بعد از تشخیص علایم این عارضه ممکن است پزشک شما را به متخصص دستگاه گوارش ارجاع دهد. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقاتت به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. بهتر است در مورد بیماری بازگشت اسید به مری سوالات زیر را در حین معاینه از پزشک خود بپرسید: این بیماری دایمی است یا موقتی؟ احتمال اصلی بروز علایم این بیماری چیست؟ چه شیوه های درمانی برای بهبود آن وجود دارد؟ آیا محدودیت هایی برای این بیماری وجود دارد که باید از آن ها تبعیت کنم؟ مبتلا به بیماری های دیگری هستم. چگونه این بیماری ها را در کنار یکدیگر مدیریت کنم؟ برای تشخیص این عارضه نیاز به انجام چه آزمایشاتی خواهم داشت؟ آیا این آزمایش ها نیاز به آمادگی خاصی خواهد داشت؟ پزشک در حین معاینه ممکن است برای تشخیص دقیق تر سوالات زیرا مطرح کند. در نتیجه بهتر است آمادگی پاسخ دادن به سوالات زیر را داشته باشید: آیا در بلع غذا با مشکل مواجه هستید؟ آیا غذا یا مواد ترش به داخل گلوی شما باز می گردد؟ آیا علایم بعد از خوردن غذا یا دراز کشیدن بدتر می شود؟ آیا در این مدت وزن اضافه کرده اید یا کاهش وزن داشته اید؟ آیا عاملی باعث بهبود یا شدت گرفتن علایم شما می شود؟ آیا علایم تا حدی است که شب ها شما را از خواب بیدار کند؟ آیا علایم شما موقتی بوده یا به صورت دایمی بروز پیدا می کند؟ از چه زمانی شاهد بروز علایم بودید؟ علایم این بیماری تا چه میزان شدید بود؟ زمانی که غذایی را می بلعید، یک رشته دایره ای از عضلات در اطراف مری (قسمت پایینی اسفنکتر) آزاد می شوند تا به غذا و مایعات اجازه دهند از این قسمت عبور کرده و وارد شکم شوند. البته بعد از عبور غذا و مایعات این اسفکتر مجددا بسته خواهد شد. اگر این اسفنکتر به طور غیر طبیعی شل یا تضعیف شود، اسید معده می تواند به داخل مری شما برگشته و در نتیجه باعث بروز این بیماری شود. این بازگشت مکرر اسید باعث تحریک پوشش مری و التهاب این قسمت از دستگاه گوارش فرد خواهد شد. پزشک احتمالا در ابتدا برای کاهش علایم بازگشت اسید به مری توصیه خواهد کرد تا اصلاحاتی در شیوه زندگی خود داشته و داروهای بدون نسخه را امتحان کنید. در صورتی که بعد از گذشت چند هفته علایم شما کاهش نیافت، پزشک ممکن است داروهای تجویزی قوی یا انجام عمل جراحی را توصیه کند. |
آنژیوسارکوم ( نوعی نادر از سرطان است که در پوشش رگ های خونی و عروق لنفاوی شکل می گیرد. رگ های لنفاوی که جزیی از سیستم ایمنی بدن هستند، باکتری ها، ویروس ها و مواد زاید را از بدن فرد جمع کرده و نهایتا آن ها را از بدن او دفع خواهند کرد. آنژیوسارکوم ممکن است در هر نقطه از بدن فرد بروز پیدا کند اما بیشتر اوقات بر روی پوست سر و گردن نمایان خواهد شد. در موارد نادر نیز آنژیوسارکوم ممکن است دیگر قسمت های بدن مثل سینه را درگیر کند. البته در بعضی از موارد ممکن است در بافت های عمیق تری مثل کبد و قلب نیز تشکیل شود. علاوه بر این آنژیوسارکوم ممکن است در مناطقی که قبلا با پرتودرمانی درمان شده را نیز درگیر کند. درمان آنژیو سارکوما بستگی به محل بروز سرطان خواهد داشت. گزینه های درمانی ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی و باشد. هنوز علت اصلی بروز این بیماری و عوامل موثر مشخیص نیست، با این حال پزشکان فاکتورهایی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر احتمال ابتلای افراد به آنژیوسارکوم را افزایش دهد. البته پزشکان می دانند که دقیقا چه اتفاقاتی برای پوشش رگ های خونی یا رگ های لنفاوی می افتد که جهش در کدهای ژنتیکی آن رخ می دهد. این جهش به سلول ها دستور می دهد تا با سرعت بیشتری رشد کرده و باعث تولید سلول های غیر طبیعی بیشتری شوند. این سلول های غیر طبیعی تا زمان مرگ سلول های دیگر به حیات خود ادامه خواهند داد. نتیجه تشکیل سلول های غیر طبیعی، بروز رشد و تومور در رگ های خونی یا رگ های لنفاوی خواهد بود. با گذشت زمان، این سلول ها ممکن است شکسته شده و با متاستاز قسمت های دیگر بدن فرد را درگیر کنند. درمان با پرتودرمانی برای سرطان یا بیماری های دیگر ممکن است خطر ابتلا به آنژیوسارکوم را افزایش دهد. معمولا بعد از انجام پرتودرمانی، بیماری آنژیوسارکوم پنج تا سال پس از درمان با این شیوه بروز پیدا خواهد کرد. لنف ادم تورم ناشی از تجمع مایعات لنفاوی است که هنگام انسداد یا آسیب دیدن ایجاد می شود. لنف ادم زمانی که غدد لنفاوی در حین عمل جراحی از بین بروند خطرناک خواهد بود. لنف ادم همچنین در پاسخ به عفونت یا سایر بیماری ها ممکن است ایجاد شود. ابتلا به آنژیوسارکوم کبدی با قرار گرفتن در معرض چندین ماده شیمیایی از جمله وینیل کلرید و آرسنیک ارتباط مستقیم دارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم و نشانه های آنژیوسارکوم ممکن است بسته به محل بروز سرطان متفاوت باشد. بیشتر اوقات آنژیوسارکوم پوست سر و گردن، به خصوص پوست سر را درگیر می کند. علایم و نشانه های این نوع از بیماری آنژیوسارکوم عبارتند از: تورم در اطراف پوست کبود و برآمدگی در قسمتی از پوست ضایعه ای مانند کبودی که به مرور زمان بزرگتر می شود. ضایعه ای که هنگام خراشیدن ممکن است خونریزی کند. زمانی که بیماری آنژیوسارکوم اعضای بدن مثل کبد یا قلب را درگیر کند علایم آن ممکن است شامل درد باشد. علایم دیگر این نوع از آنژیوسارکوم به محل بروز این عارضه بستگی خواهد داشت. در صورت بروز علایم و نشانه های نگران کننده بیماری که به مرور زمان بهبود نمی یابند بهتر است برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص آنژیوسارکوم عبارتند از: برای درک شرایط شما پزشک فرد را به طور کامل معاینه خواهد کرد. پزشک برای تشخیص دقیق تر بیماری یک نمونه از بافت مشکوک را برای آزمایش در آزمایشگاه برداشته و ارسال خواهد کرد. تجزیه و تحلیل بافت آسیب دیده در آزمایشگاه می تواند به تشخیص نوع سلول های سرطانی و ویژگی های خاص سلول های سرطانی کمک کرده و در نتیجه انتخاب شیوه درمانی را ساده تر کند. تصویربرداری می تواند به تشخیص میزان گسترش سرطان و قسمت های درگیر شده بدن کمک کند. این شیوه های تصویربرداری شامل، برش نگاری با گسیل پوزیترون ( می شود که انتخاب هر کدام از این شیوه ها بستگی به شرایط بیمار خواهد داشت. اینکه کدام شیوه درمانی آنژیوسارکوم برای فرد مناسب خواهد بود بستگی به موقعیت سرطان، اندازه آن و گسترش آن به دیگر مناطق بدن بستگی خواهد داشت. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد: هدف از جراحی برداشتن آنژیوسارکوم به طور کامل است. در این عمل جراحی سرطان و برخی از بافت های سالم اطراف آن برداشته خواهد شد. البته در بعضی موارد ممکن است عمل جراحی گزینه مناسبی برای درمان نباشد مثلا اگر سرطان بسیار بزرگ بوده یا قسمت های دیگر بدن را درگیر کرده باشد دیگر نمی توان از عمل جراحی استفاده کرد. در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده خواهد شد. پرتودرمانی بعضی اوقات بعد از انجام عمل جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده می شود. اگر به هر دلیلی نمی توانید تحت عمل جراحی قرار بگیرید، ممکن است پرتودرمانی گزینه مناسبی برای درمان شما باشد. شیمی درمانی روشی است که در آن از داروها یا مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی بیشتر در صورتی که آنژیوسارکوم قسمت های دیگر بدن را درگیر کرده باشد مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در شرایط خاص، اگر نتوانید تحت عمل جراحی قرار بگیرید، ممکن است این شیوه درمانی با پرتودرمانی همراه شود. بعد از مشاهده علایم و نشانه های نگران کننده این بیماری احتمالا برای تشخیص و درمان به پزشک عمومی یا پزشک خانوادگی مراجعه خواهید کرد. پزشک بعد از احتمال ابتلای شما به بیماری آنژیوسارکوم شما را به متخصص بیماری پوستی (درماتولوژیست) یا متخصصین درمان سرطان (آنکولوژیست) ارجاع خواهد داد. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. بهتر است در مورد بیماری آنژیوسارکوم سوالات زیر را مطرح کنید: چه شیوه های درمانی برای این بیماری توصیه می کنید؟ آیا نیاز است تا برای درمان سرطان به متخصص مراجعه کنم؟ فواید و خطرات انتخاب این شیوه درمانی چه مواردی خواهد بود؟ آیا بیماری آنژیوسارکوم به قسمت های دیگر بدنم کشیده شده است؟ بیماری آنژیوسارکومی که به آن مبتلا شدم تا چه میزان پیشرفته است؟ مبتلا به بیماری های دیگری هستم. چگونه می توانم این دو بیماری را در کنار یکدیگر مدیریت کنم؟ تا چه زمانی فرصت دارم تا درمورد شیوه درمانی این بیماری تصمیم گیری کنم؟ آیا فرصت کافی خواهم داشت؟ آیا می توانم به انجام کار یا کارهای روزمره خود در حین درمان آنژیوسارکوم ادامه دهم؟ آیا گزینه درمان دیگری نیز وجود دارد؟ آیا بروشور یا برگه پرینت شده در مورد این بیماری دارید؟ برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این بیماری مطالعه چه وب سایتی را توصیه می کنید؟ پزشک در حین معاینه ممکن است سوالاتی را مطرح کند که بهتر است آمادگی پاسخ دادن به آن ها را داشته باشید. این سوالات شامل موارد زیر می شود: آیا مبتلا به بیماری های دیگری هستید؟ علایم این بیماری تا چه میزان شدید است؟ از چه زمانی شاهد بروز علایم این بیماری بودید؟ آیا عاملی باعث بهبود علایم این بیماری می شود؟ آیا علایم نشانه های این بیماری دایمی بوده یا موقتی؟ آیا عاملی باعث شدت گرفتن علایم این بیماری می شود؟ در حال حاضر از چه داروها، ویتامین ها و مکمل هایی استفاده می کنید؟ آنژیوسارکوم نوعی نادر از سرطان است که در پوشش رگ های خونی و عروق لنفاوی شکل می گیرد. رگ های لنفاوی که جزیی از سیستم ایمنی بدن هستند، باکتری ها، ویروس ها و مواد زاید را از بدن فرد جمع کرده و نهایتا آن ها را از بدن او دفع خواهند کرد. هنوز علت اصلی بروز این بیماری و عوامل موثر مشخیص نیست، با این حال پزشکان فاکتورهایی راشناسایی کرده اند که ممکن است خطر احتمال ابتلای افراد به آنژیوسارکوم را افزایش دهد. اینکه کدام شیوه درمانی آنژیو سارکوم برای فرد مناسب خواهد بود بستگی به موقعیت سرطان، اندازه آن و گسترش آن به دیگر مناطق بدن بستگی خواهد داشت. |
انسفالوپاتی کبدی کاهش عملکرد مغز است که در نتیجه بیماری شدید کبدی رخ می دهد و این یک بیماری ثانویه است که از آسیب کبد و ایجاد سموم در خون ناشی می شود. در این شرایط، کبد نمی تواند به اندازه کافی سموم را از جریان خون خارج کند و در نتیجه باعث ایجاد سموم در جریان خون و آسیب مغزی می شود. انسفالوپاتی کبدی می تواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (بلند مدت) باشد. در بعضی موارد، فرد مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی ممکن است بیهوش شود و به حالت اغماء فرو رود. انسفالوپاتی حاد کبدی به دلیل بیماری شدید کبدی ایجاد می شود و حتی می تواند نشانه دهنده نارسایی کبد هم باشد و به طور عمده در افراد با شرایط زیر رخ می دهد: که یک نوع شدید هپاتیت ویروسی است و به طور ناگهانی ظاهر می شود. که ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض الکل، مواد شیمیایی، داروها یا مکمل ها ایجاد شود. که این وضعیت نادر و جدی در درجه اول در کودکان مشاهده و باعث تورم ناگهانی و التهاب کبد و مغز می شود. انسفالوپاتی مزمن کبدی ممکن است دایمی یا مکرر باشد. افرادی که به این نوع از بیماری مبتلا می شوند در طول زندگی خود قسمت های مختلف آنسفالوپاتی کبدی، سیروز شدید یا زخم کبد را تجربه کرده اند. آن ها برای جلوگیری از بروز علایم به درمان مداوم نیاز دارند. موارد دایمی در افرادی که به درمان پاسخ نمی دهند و شرایط عصبی دایمی مانند تشنج و آسیب نخاعی دارند دیده می شود. سه نوع HE وجود دارد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انسفالوپاتی کبدی نوع A از نارسایی حاد کبد ( ALF ) ناشی می شود و زمانی رخ می دهد که فرد سابقه بیماری کبدی نداشته ولی کاهش سریع عملکرد کبد را تجربه می کند. این کاهش معمولا طی روزها یا هفته ها اتفاق میفتد. رایج ترین علت انسفالوپاتی کبدی مصرف بیش از حد استامینوفن است. برخی از دلایل دیگر آن عبارتند از: انسفالوپاتی کبدی نوع B شامل جریان خون در اطراف کبد است که به طور منظم وارد کبد می شود و عملکرد کبد را در جداسازی و فیلتر سموم مختل می کند. دو علت بالقوه آن، ناهنجاری مادرزادی و تروما می باشد. انسفالوپاتی کبدی نوع C ناشی از زخم شدید و است. سیروز در مرحله اواخر بیماری کبدی ایجاد می شود. محققان تخمین می زنند که حدود % از مبتلایان به سیروز علایم HE را تجربه می کنند. بسیاری از افراد فقط علایم خفیف HE را نشان می دهند و این علایم ممکن است در طول زندگی فرد دوباره عود کنند و برگردند. طبق اعلام بنیاد کبد آمریکایی، شایعترین علت سیروز، عبارتند از: هپاتیت C بیماری کبد مرتبط با الکل براساس بنیاد کبد آمریکایی، پنج مرحله انسفالوپاتی کبدی وجود دارد. شدت علایم یک فرد، مرحله بیماری را تعیین می کند. انسفالوپاتی کبدی بر اساس شدت علایم به مراحل تقسیم می شود. سیستمهای طبقه بندی رایج شامل معیارهای West Haven و مقیاس اغماء گلاسکوو است. پنج مرحله از انسفالوپاتی کبدی، مطابق معیارهای West Haven ، عبارتند از: با حداقل علایم که ممکن است شامل اختلال در تمرکز باشد. علایم خفیف و ممکن است شامل اختلال در عدم تمرکز کوتاه مدت و تغییر در عادات خواب، مانند هیپسرومیا یا بی خوابی باشند. با علایم متوسط مانند از بین رفتن حافظه و اختلال در گفتار همراه است. با علایم شدید که در این مرحله بیمار قادر به انجام کارهای اصلی خود نخواهد بود و حتی این امکان وجود دارد که دچار سردرگمی، بی حالی شدید و تغییرات شخصیتی شود. با از دست دادن هوشیاری و اغماء همراه است. در حالی که مکانیسم های دقیق مولکولی که منجر به این تغییرات در مغز می شوند هنوز مشخص نشده اند، اما به نظر می رسد بسیاری از عوامل در بروز این تغییرات نقش زیادی دارند، از جمله: افزایش آمونیاک در جریان خون، اختلال در انتقال دهنده های عصبی کاذب، تورم آستروسیت ها، التهاب و استرس اکسیداتیو، رسوب منگنز. بیماران مبتلا به انسفالوپاتی کبدی معمولا دارای بیماری مزمن کبدی مزمن هستند و بنابراین بسیاری از علایم جسمی مرتبط با اختلال عملکرد شدید کبدی را تجربه می کنند و علت دقیق انسفالوپاتی کبدی مشخص نیست. اما به نظر می رسد اختلال در و عدم تجزیه مناسب سموم منجر به افزایش سموم در جریان خون می شود. انسفالوپاتی کبدی ممکن است توسط عوامل زیر ایجاد شود: کم آبی بدن مشکلات کلیوی خوردن پروتیین بیش از حد جراحی های اخیر یا تروما عفونت هایی مانند هیپوکسی یا میزان اکسیژن کم عدم تعادل الکترولیت، به ویژه کاهش پتاسیم بعد از استفراغ یا مصرف داروهای ادرار آور داروهای سرکوب کننده سیستم عصبی مرکزی مانند باربیتورات ها یا آرامبخش های بنزودیازپین به طور کلی برخی موارد باعث بدتر شدن شرایط انسفالوپاتی کبدی می شود، از جمله: عفونت ممکن است سیتوکین های التهابی را فعال کند. باعث افزایش تولید روده و جذب آمونیاک می شود. وجود خون در دستگاه گوارش فوقانی باعث افزایش آمونیاک و جذب نیتروژن از روده می شود. اگرچه این مورد به ندرت رخ می دهد اما مصرف بیش از حد پروتیین (به خصوص پروتیین گوشت قرمز) ممکن است HE را تشدید کند. داروهایی که بر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند مانند مواد مخدر، بنزودیازپین ها، ممکن است HE را بدتر کنند. هیپوولمی ناشی از دیورتیک یکی از شایع ترین دلایلی است که بیماران دارای HE که قبلا به خوبی کنترل شده بودند، با بدتر شدن عملکرد روانی به پزشک مراجعه می کنند. علایم انسفالوپاتی کبدی بسته به علت اصلی آسیب کبد متفاوت است. علایم و نشانه های انسفالوپاتی کبدی متوسط ممکن است شامل موارد زیر باشد: گیجی فراموشی قضاوت ضعیف تغییر شخصیت اختلال در فکر کردن علایم انسفالوپاتی شدید کبدی عبارتند از: گیجی تشنج اضطراب خستگی کندی حرکات اختلال در گفتار خواب آلودگی یا بی حالی در صورت بروز علایم انسفالوپاتی شدید کبدی، فورا به پزشک مراجعه کنید چون در صورت عدم درمان مناسب ممکن است منجر به اغماء شود. انسفالوپاتی کبدی ( HE ) طیفی از ناهنجاریهای عصبی روانی برگشت پذیر می باشد که در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبدی بروز پیدا می کند. در این شرایط علایم پس از بهبود عملکرد کبدی به طور کامل برطرف می شوند. انسفالوپاتی با تغییر شخصیت و اختلال روانی مشخص می شود و ممکن است باعث افسردگی فرد هم شود. در بیماران مبتلا به سیروز، انسفالوپاتی حاد معمولا با یک عامل محرک مانند اختلال الکترولیت، داروها، خونریزی دستگاه گوارش یا عفونت همراه است. عوارضی غیرقابل برگشت پذیر انسفالوپاتی کبدی، عبارتند از: فتق مغز التهاب مغز نارسایی اندام ها چندین آزمایش برای تشخیص انسفالوپاتی کبدی وجود دارند، از جمله: برای بررسی سلول های قرمز، سفید خون و پلاکت. تعداد گلبول های قرمز خون پایین نشان دهنده کم خونی و کمبود اکسیژن است. آزمایش خون نیز ممکن است برای بررسی سطح سدیم، پتاسیم و آمونیاک در جریان خون مورد استفاده قرار گیرد. داشتن سطح بالای هر یک از این موارد نشان دهنده اختلال در عملکرد کبد است. آزمایش تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا MRI می تواند خونریزی در سر یا ناهنجاری های موجود در مغز را بررسی کند. در انسفالوپاتی کبدی میزان سطح بالای آنزیم های کبد را بررسی می کند. افزایش آنزیم ها می تواند نشان دهنده آسیب های کبدی باشد. در صورت ابتلا به بیماری کلیوی یا بیماری کبد به پزشک خود اطلاع دهید. گاهی اوقات، علایمی که در کنار سابقه پزشکی خود را تجربه می کنید، می تواند برای تشخیص انسفالوپاتی کبدی موثر و مفید باشند. آزمایش عصبی یک روش مفید برای تعیین کمبود اختلال شناختی به دلیل انواع مختلف انسفالوپاتی از جمله درجه پایین است. آزمایشات عصبی به طور مستقیم عملکردهای شناختی را که مستقیما به فعالیت های زندگی روزمره مرتبط هستند، می سنجند. برخی از بیماران با سابقه HE ممکن است در زمان درمان وضعیت روانی عادی داشته باشند. برخی دیگر علی رغم مدیریت پزشکی اختلال در حافظه مزمن را تجربه می کند. مبتلایان به آنسفالوپاتی مزمن کبدی نسبت به افرادی که نسخه حاد این بیماری دارند، پیش آگهی بهتری خواهند داشت و در شرایط تشخیص بیماری قبل از وخیم تر شدن وضعیت، میزان بهبودی تا حدودی افزایش می یابد. انسفالوپاتی کبدی و علایم آن با درمان مناسب قابل برگشت هم هستند. اگر فرد و پزشک خود علایم را سریع تشخیص دهند و در اسرع وقت شروع به درمان کنند، فرد مبتلا به HE بهترین شانس بهبودی را دارد. این امر مستلزم معالجه HE و علت اصلی آن است. درمان مناسب اغلب می تواند HE را معکوس کند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی یا سیروز ممکن است قسمت های مکرر از علایم HE را تجربه کنند. بهترین راه برای پیشگیری از این اپیزودها، مدیریت شرایط با درمان است. گزینه های درمانی برای انسفالوپاتی کبدی به شدت و علت اصلی این بیماری بستگی دارد. اگر خوردن بیش از حد پروتیین باعث این بیماری شود، احتمالا پزشک توصیه می کند که بیمار پروتیین کمتری مصرف کند. از آنجا که پروتیین برای عملکرد صحیح بدن ضروری است، یک پزشک متخصص تغذیه یا پزشک می تواند رژیم غذایی مناسبی را برای تامین پروتیین مورد نیاز بدون اینکه علایم بیمار بدتر شود را توصیه کند. غذاهای پر پروتیین برای جلوگیری از بروز علایم شامل موارد زیر هستند: مرغ ماهی تخم مرغ گوشت قرمز داروها همچنین می توانند به کندی جذب سموم خون کمک کنند. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها و لاکتولوز (انولوز) ، یک قند مصنوعی را تجویز کند. این داروها می توانند آمونیاک، ایجاد شده توسط باکتری های روده را از خون، به روده بزرگ منتقل و سپس دفع کنند. در موارد شدید که بیماری باعث تنگی نفس می شود، بیمار به یک دستگاه تهویه کننده یا نیاز دارد. برخی مبتلایان به این بیماری نیاز به پیوند کبد پیدا می کنند. اهداف اصلی در درمان HE شامل موارد زیر می باشد: ارایه خدمات حمایتی شناسایی و از بین بردن عوامل محرک کلیه مبتلایان برای نظارت مکرر بر وضعیت روانی به مراقبت های حمایتی استاندارد نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. در صورت بدتر شدن وضعیت بیمار باید عوامل محرک شناسایی و درمان شوند. برخی از این عوامل عبارتند از: در این شرایط به بیماران توصیه می شود که در صورت بروز اسهال، گرفتگی شکم یا نفخ، میزان مصرف لاکتوز را کاهش دهند. بیماران باید لاکتولوز کافی را تا حدی مصرف کنند تا روزانه دو تا چهار بار مدفوع شل داشته باشد. یک مطالعه جدید نشان داد که پس از درمان با لاکتوز به علاوه ریفاکسیمین در مقابل لاکتوز، میزان مرگ و میر در سیروزو با HE . به ویژه در افراد مبتلا به HE GABA و نوراپی نفرین می شود. استفاده از مکمل های روی در درمان انسفالوپاتی کبدی می تواند موثر باشد. تحقیقات نشان داد که مکمل روی به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران را بهبود می بخشد پروبیوتیک ها یا پری بیوتیک ها مواد مغذی غیر قابل هضم هستند که رشد و فعالیت میکروارگانیسم های موجود در روده را تحریک می کنند. پربیوتیک ها به طور طبیعی در بسیاری از غذاها مانند جو دوسر و غلات سبوس دار و بسیاری از میوه ها و سبزیجات از جمله کنگر فرنگی، مارچوبه، پیاز و موز یافت می شود. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم هایی هستند که مکمل باکتری های طبیعی روده هستند و به "تعادل" فلور روده کمک می کنند. پروبیوتیک ها، پروبیوتیک ها یا سینبیوتیک ها در درمان بیماران مبتلا به MHE ، موثر هستند و می تواند به عنوان درمانی طولانی مدت مورد استفاده قرار گیرند. HE مزمن خفیف، بیش از تا گرم پروتیین در روز تحمل می کنند. بهترین راه برای جلوگیری از انسفالوپاتی کبدی پیشگیری یا مدیریت بیماری کبد است. علاوه بر آن، با انجام این مراحل می توانید شانس ابتلا به بیماری کبد را کاهش دهید: وزن سالم خود را حفظ کنید. سوزن های آلوده را به اشتراک نگذارید. در برابر هپاتیت A و هپاتیت B خود را واکسینه کنید. از مصرف الکل و خوردن غذاهای پرچرب خودداری کنید. از تماس نزدیک با افراد مبتلا به هپاتیت ویروسی خودداری کنید. |
کولیت با غشای کاذب ( که به آن کولیت آنتی بیوتیکی نیز گفته می شود، عبارت از التهاب روده بزرگ همراه با رشد بیش از حد باکتری کلستریدیوم دیفیسیل است. رشد بیش از حد کلستریدیوم دیفیسیل اغلب به بستری شدن اخیر فرد در بیمارستان و درمان آنتی بیوتیکی وی مرتبط است. عفونت های کلستریدیوم دیفیسیل بیشتر در افراد بالای سال شایع است. بدن هر فرد معمولا باکتری های موجود در روده بزرگ را در یک تعادل طبیعی و سالم نگه خواهد داشت اما و سایر داروها مواردی هستند که می توانند این تعادل باکتریایی را برهم بزنند. کولیت با غشای کاذب معمولا زمانی رخ می دهد که برخی باکتری ها معمولا C . difiicile به سرعت نسبت به باکتری های دیگر رشد کرده و از دیگر باکتری ها پیشی می گیرد. برخی از سموم تولید شده توسط C . difficile به اندازه ای زیاد می شوند که حتی ممکن است به روده بزرگ آسیب رسانده و باعث بروز عوارض جانبی شوند. در حالی که تقریبا هر نوع آنتی بیوتیکی می تواند باعث بروز کولیت با غشای کاذب شود اما برخی از آنتی بیوتیک ها ارتباط مستقیم تری با بروز این بیماری خواهند داشت. این آنتی بیوتیک های موثر در ابتلا به کولیت با غشای کاذب شامل موارد زیر می شوند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کلیندامایسین سفالوسپورین ها، مانند سفیکسیم پنی سیلین ها مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین فلویوروکینولون ها، مانند سیپروفلوکساسینو لووفلوکساسین علاوه بر آنتی بیوتیک ها برخی دیگر از داروها نیز توانند باعث بروز کولیت با غشای کاذب شوند. داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان استفاده می شود، ممکن است تعادل طبیعی باکتری ها در روده بزرگ را مختل کند. برخی از بیماری های موثر بر روده بزرگ مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون نیز ممکن است افراد را مستعد ابتلا به کولیت با غشای کاذب کند. اسپورهای باکتری کلستریدیوم دیفیسل در برابر بسیاری از ضد عفونی کننده های متداول مقاوم بوده و می تواند به وسیله دست های متخصصان مراقبت های بهداشتی به بیماران منتقل شود. البته به طور قابل توجهی آمار مبتلایان به باکتری C . difficile بدون هیچگونه خطر زمینه ای مثل مصرف آنتی بیوتیک یا تماس با مراقبین بهداشتی بیمارستان گزارش شده است. این به عنوان C . difficile اکتسابی - جامعه شناخته می شود. بعضی از عوامل وجود دارد که احتمال ابتلا به کولیت با غشای کاذب را افزایش می دهد. این موارد عبارتند از: مصرف آنتی بیوتیک تحت عمل جراحی روده داشتن ضعیف سن بالا بخصوص بیش از سال اقامت در بیمارستان یا خانه سالمندان ابتلا به بیماری روده بزرگ مانند یا علایم آنتروکولیت با غشای کاذب ممکن است شامل موارد زیر باشد: کم آبی بدن چرک یا مخاط در مدفوع گرفتگی شکم، درد یا حساسیت علایم کولیت با غشای کاذب ممکن است بعد از گذشت یک تا دو روز بعد از مصرف آنتی بیوتیک ها بروز پیدا کرده و تا چندین ماه یا بعد از پایان مصرف آنتی بیوتیک ها نیز ادامه داشته باشد. اگر اخیرا آنتی بیوتیک مصرف کرده اید و دچار اسهال شده اید، حتی در صورتی که اسهال نسبتا خفیف است بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین هر زمان که اسهال با تب، گرفتگی دردناک شکم، خون یا چرک در مدفوع همراه بود بهتر است برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. درمان کولیت با غشای کاذب معمولا موفقیت آمیز خواهد بود. با این حال تشخیص و درمان سریع و به موقع این بیماری اهمیت زیادی داشته و می تواند زندگی فرد را نجات دهد. عوارض احتمالی این بیماری شامل موارد زیر می شود: علایمی مثل اسهال شدید می تواند به از دست دادن قابل توجهی از مایعات و الکترولیت ها منجر شود. این کار عملکرد طبیعی بدن را دشوار کرده و می تواند باعث کاهش قابل توجه فشار خون تا حد بسیار خطرناکی شود در بعضی موارد کمبود آب بدن ممکن است به سرعت اتفاق افتاده و عملکرد کلیه دچار مشکل شود. در این شرایط نادر، روده بزرگ شما قادر به بیرون راندن گاز و مدفوع نبوده و همین موضوع باعث بروز مشکلاتی خواهد شد ( megacolon ) در صورت عدم درمان، روده بزرگ ممکن است دچار پارگی شده و باعث شود تا باکتری های روده بزرگ وارد حفره شکمی شوند. بزرگ شدن یا پارگی روده بزرگ نیاز به جراحی اورژانسی داشته و ممکن است کشنده باشد. این عارضه نادر بوده و ناشی از آسیب دیدگی روده بزرگ یا بعد از مگاولولون سمی است. حفره داخل روده می تواند باعث شود تا باکتری های موجود در روده وارد حفره شکمی شده و منجر به بروز عفونت خطرناکی (پریتونیت) شود. حتی عفونت های نسبتا خفیف تا متوسط ناشی از باکتری کلستریدیوم دیفیسیل اگر به موقع درمان نشوند می توانند به سرعت به یک بیماری کشنده تبدیل شوند. به علاوه، ممکن است در بعضی از موارد بعد از درمان کولیت با غشای کاذب و بهبودی چند روزه فرد مبتلا مجددا علایم بیماری بازگشته و ظاهر شود. برای جلوگیری از شیوع باکتری کلستریدیوم دیفیسیل، بیمارستان ها یا سایر مراکز درمانی که در آن بستری می شوید باید از دستورالعمل های موجود برای کنترل عفونت پیروی کنند. اگر دوست یا یکی از اعضای خانواده شما در بیمارستان یا خانه سالمندان بستری است بهتر است رعایت نکات احتیاطی و بهداشتی لازم را به کارمندان آن بخش یادآوری کنید. اقدامات پیشگیرانه برای ابتلا به این بیماری شامل موارد زیر می شود: کارمندان بیمارستان و مراقبان بهداشت بیمارستان ها باید قبل و بعد از معالجه هر فرد بیمار به خوبی دست های خود را بشویند. در صورت شیوع باکتری کلستریدیوم دیفیسیل استفاده از صابون و آب گرم بهترین انتخاب برای بهداشت دست ها است، زیرا ضد عفونی کننده های دستی الکل همیشه باعث از بین رفتن اسپورهای این باکتری نمی شوند. همچنین ملاقات کنندگان بیمارستان قبل و بعد از ترک اتاق باید دست خود را به خوبی شسته یا حمام کنند. افراد مبتلا به کلستریدیوم دیفیسیل مبتلا در بیمارستان باید در اتاق های خصوصی یا در اتاق هایی که افراد دیگر مبتلا به این باکتری بستری هستند، جا داده شوند. مراقبان بیمارستان و پرستاران باید در طول مراقبت از این بیماران از دستکش های یکبار مصرف استفاده کرده و هر بار آن را عوض کنند. تمامی سطوح و لوازم موجود در اتاق این بیماران باید به خوبی با محصولات حاوی سفید کننده کلر ضد عفونی شوند تا اسپورهای کلستریدیوم دیفیسیل کاملا از بین بروند. گاهی اوقات آنتی بیوتیک ها برای بیماری های ویروسی تجویز می شوند که مت سفانه هیچ کمکی به درمان این بیماری ها نخواهند کرد. اگر به آنتی بیوتیک احتیاج داشتید از پزشک خود بخواهید تا کوتاه ترین دوره درمانی با آنتی بیوتیک را برای شما در نظر بگیرد. آزمایشات مورد نیاز برای بررسی احتمال ابتلا به کولیت با غشای کاذب معمولا شامل موارد زیر می شود: انواع مختلفی از آزمایشات مخصوص مدفوع وجود دارد که برای تشخیص عفونت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل روده بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد. در این آزمایش ها ممکن است نشانگر تعداد غیر طبیعی (لکوسیتوز) باشد، که این بیماری می تواند نشان دهنده ابتلای فرد به کولیت با غشای کاذب باشد. در هر دو آزمایش گفته شده پزشک از لوله ای با دوربین مینیاتوری در نوک آن برای بررسی داخل روده بزرگ و علایم کولیت با غشای کاذب مثل برآمدگی، پلاک های زرد (ضایعات) و همچنین تورم استفاده خواهد کرد. در صورت بروز علایم شدید در بیمار، پزشک ممکن است از شیوه های تصویر برداری اشعه ایکس یا برای تشخیص عوارضی مانند مگاکولون یا پارگی روده بزرگ استفاده کند. رویکردهای درمانی برای این بیماری شامل موارد زیر می شود: در صورت امکان آنتی بیوتیک یا داروی دیگری که فکر می کند باعث بروز علایم و نشانه های شما شده را متوقف کنید. گاهی اوقات این راهکار ممکن است برای برطرف کردن علایم بیماری مثل اسهال صورت بگیرد. شروع مصرف آنتی بیوتیک احتمالا در مقابله با باکتری difficile C . difficile ممکن است آنتی بیوتیک به صورت خوراکی، از طریق ورید یا از طریق لوله ای که از طریق بینی به داخل معده (لوله بینی) هدایت می شود تزریق شود. بسته به شرایط بیمار، پزشکان بیشتر از مترونیدازول ( Flagyl ) ، ونکومایسین، فیداکسومایسین ( Dificid ) یا ترکیبی از این داروها را استفاده می کنند. اگر وضعیت فرد مبتلا بسیار شدید باشد ممکن است از شیوه درمانی پیوند مدفوع از یک اهدا کننده سالم برای بازگرداندن تعادل باکتری ها در روده بزرگ استفاده شود. مدفوع اهدا کننده ممکن است از طریق لوله نازوگاستریگ در داخل روده بزرگ قرار داده شده یا از طریق کپسولی که بلعیده اید وارد بدن شود. پزشکان ممکن است از ترکیبی از درمان آنتی بیوتیکی و میکروب های مدفوعی استفاده کنند. به محض شروع درمان کولیت با غشای کاذب علایم و نشانه های آن ممکن است ظرف چند روز بهبود یابد. بازگشت مجدد انواع تهاجمی تری از باکتری کلستریدیوم دیفیسیل که نسبت به آنتی بیوتیک ها نیز مقاوم هستند از جمله مواردی است که درمان بیماری کولیت با غشای کاذب را بسیار دشوار کرده است. با هر بار بازگشت این بیماری احتمال برگشت مجدد بیماری افزایش خواهد یافت. گزینه های درمانی برای کولیت با غشای کاذب تکرار شونده شامل موارد زیر می شود: ممکن است برای درمان این بیماری نیاز به چند دوره مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید. جراحی ممکن است در افرادی که دچار نارسایی پیشرونده اندامی، پارگی روده بزرگ و التهاب پوشش دیواره شکم (پریتونیت) هستند، گزینه مناسبی باشد. جراحی به طور معمول شامل از بین بردن تمام یا بخشی از روده بزرگ (کلکتومی کامل یا فرعی) خواهد بود. اگر وضعیت فرد مبتلا بسیار شدید باشد ممکن است از شیوه درمانی پیوند مدفوع از یک اهدا کننده سالم برای بازگرداندن تعادل باکتری ها در روده بزرگ استفاده شود. احتمالا بعد از بروز علایم اولیه بیماری کولیت با غشای کاذب به پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. پزشک نیز با توجه به علایم شما را به متخصص بیماری های گوارشی (گاسترونترولوژیست) ارجاع خواهد داد. البته در صورتی که علایم و نشانه های این بیماری شدید باشد، احتمالا باید سریعا برای درمان به اورژانس مراجعه کنید. از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید. بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید: همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمامی موارد و اطلاعاتی که پزشک در اختیارتان قرار می دهد، کار دشواری است. در نتیجه بردن همراه به یادآوری اطلاعات مهم و نکات کمک زیادی خواهد کرد. تمامی سوالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید. بهتر است در مورد بیماری کولیت با غشای کاذب سوالات زیر را مطرح کنید: آ یا باید به متخصص مراجعه کنم؟ علایم این بیماری دایمی است یا موقتی؟ احتمال اصلی بروز علایم این بیماری چیست؟ آیا محدودیتی وجود دارد که نیاز باشد از آن ها پیروی کنم؟ آیا برای تشخیص نیاز به انجام آزمایش خاصی خواهم داشت؟ چه درمان هایی برای این بیماری وجود دارد و کدام یک را با توجه به شرایط من توصیه می کنید؟ آیا بروشور یا برگه چاپ شده در مورد این بیماری دارید؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به چه وب سایتی مراجعه کنم؟ مبتلا به بیماری های دیگری هستم. چگونه به بهترین شکل این علایم را مدیریت کنم؟ پزشک در حین معاینه ممکن است سوالات زیر را مطرح کند: آیا تب دارید؟ آیا اسهال دارید؟ آیا دچار درد شکمی شده اید؟ آیا اخیرا به مناطقی با آب آلوده سفر کرده اید؟ آیا عاملی باعث بهبود علایم شما می شود؟ آیا شاهد وجود خون یا چرک در مدفوع خود بوده اید؟ از چه زمانی علایم و نشانه های بیماری شروع شد؟ ایا عاملی باعث شدت گرفتن علایم شما می شود؟ آیا علایم شما ثابت بوده یا به مرور زمان شدت می گیرد؟ آیا دچار بیماری هایی مثل اولسراتیو یا بیماری کرون هستید؟ آیا مبتلا به اسهال مرتبط با باکتری کلیستریدیوم دفیسیل هستید؟ آیا طی چند هفته اخیر در بیمارستان بستری شده، آنتی بیوتیک مصرف کرده یا عمل جراحی داشته اید؟ آیا کسی در خانه دچار اسهال است یا کسی از افراد خانه در طی چند هفته اخیر در بیمارستان بستری بوده است؟ کولیت با غشای کاذب که به آن کولیت آنتی بیوتیکی نیز گفته می شود، عبارت از التهاب روده بزرگ همراه با رشد بیش از حد باکتری کلستریدیوم دیفیسیل است. رشد بیش از حد کلستریدیوم دیفیسیل اغلب به بستری شدن اخیر فرد در بیمارستان و درمان آنتی بیوتیکی وی مرتبط است. عفونت های کلستریدیوم دیفیسیل بیشتر در افراد بالای سال شایع است. شیوه های مختلفی برای درمان علایم کولیت با غشای کاذب استفاده می شود که با توجه به شرایط بیمار بهترین نوع آن انتخاب خواهد شد. |
آزمایش ادرار، تست ادرار برای تشخیص و مدیریت طیف وسیعی از اختلالات مانند عفونت ادراری، بیماری کلیوی و دیابت می باشد. آزمایش ادرار شامل بررسی ظاهری مانند رنگ و بو، غلظت و محتوای ادرار است. آزمایش ادرار کامل، شامل معاینات جسمی، شیمیایی و میکروسکوپی است که در این شرایط باید نمونه ادرار از وسط ادرار کردن فرد تهیه شود و طی دو ساعت بعد از جمع آوری بررسی گردد. اگرچه ادرار به عنوان یک روش غربالگری روتین به جز در زنان باردار توصیه نمی شود، اما پزشکان باید بتوانند نتایج ادرار را به درستی تفسیر کنند. نتایج غیر طبیعی ادرار ممکن است به یک بیماری یا مشکل خاصی اشاره داشته باشد. به عنوان مثال، ابری بودن ادرار می تواند نشان دهنده عفونت ادراری باشد و یا افزایش سطح پروتیین در ادرار می تواند نشانه بیماری کلیوی باشد. نتایج غیرطبیعی ادرار اغلب برای کشف علت اصلی آن نیاز به آزمایشات و پیگیری های بیشتر دارد. آزمایش ادرار یک آزمایش معمولی و ساده است که به چند دلیل انجام می شود: پزشک می تواند به عنوان بخشی از معاینه معمول پزشکی، معاینه بارداری، آماده سازی بیمار قبل از عمل جراحی یا بستری شدن در بیمارستان برای انجام انواع اختلالات مانند، و، آزمایش ادرار را توصیه کند. در شرایطی که فرد دچار شکم درد، درد کمر، تکرر ادرار مکرر یا، خون در ادرار یا سایر مشکلات ادراری شده باشد، پزشک می تواند برای تشخیص علت این ناهنجاری ها، آزمایش ادرار را تجویز کند. در صورتی که فرد به یک بیماری پزشکی مانند بیماری کلیوی یا بیماری مجاری ادراری مبتلا شده باشد، پزشک برای نظارت بر وضعیت بیمار می تواند بررسی و آزمایش ادرار را در فواصل منظم پیشنهاد دهد. انجام برخی آزمایشات جانبی، مانند آزمایش بارداری و غربالگری داروها، ممکن است به نمونه گیری و بررسی ادرار نیاز داشته باشد در این شرایط، از آزمایش ادرار برای تشخیص مواد خاص در ادرار استفاده می شود. به عنوان مثال در آزمایش بارداری هورمونی به نام گنادوتروپین کوریونی انسانی ( HCG ) هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در صورتی که هدف از آزمایش ادرار فقط بررسی خود ادرار باشد، آزمایش نیازی به ناشتا بودن فرد ندارد ولی در شرایطی که همراه با انجام این آزمایش، آزمایش های دیگری هم انجام بگیرد ممکن است نیاز به ناشتا بودن فرد داشته باشد. بسیاری از داروها، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل ها، می توانند بر نتایج آزمایش ادرار ت ثیر منفی بگذارند، بر همین اساس افراد قبل از انجام آزمایش باید پزشک را از نوع دارو، مکمل و سایر ویتامین های مصرفی خود مطلع کنند. برخی از داروهایی که می توانند نتایج آزمایش ادرار را تحت ت ثیر قرار دهند، عبارتند از: ریبوفلاوین متوکاربامول مترونیدازول ملین آنتراکینون نیتروفورانتویین مکمل های ویتامین C بسته به وضعیت بیمار، ممکن است یک نمونه ادرار را در خانه یا مطب پزشک جمع آوری شود. در بیشتر مواقع به بیماران توصیه می شود که نمونه ادرار را اول صبح جمع کنند زیرا در آن زمان ادرار متمرکز تر است و نتایج غیر طبیعی را بهتر نشان می دهد. برای به دست آوردن دقیق ترین نتایج، بهتر است نمونه ادرار را بعد از تمیز کردن ناحیه تناسلی خود تهیه کرده و نمونه از وسط ادرار جمع آوری شود. در صورتی که نمی توانید ظرف مدت دقیقه پس از جمع آوری نمونه، آن را به منطقه تعیین شده تحویل دهید، نمونه را در درون یخچال نگهداری کنید. در بعضی موارد، پزشک می تواند یک لوله نازک و انعطاف پذیر (سوند) را از طریق مجرای ادراری و داخل مثانه وارد کرده و نمونه ادرار را جمع کند. نمونه ادرار برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می شود. برای انجام آزمایش ادرار، نمونه ادرار به سه روش معاینه بینایی، تست قطره ای و معاینه میکروسکوپی ارزیابی می شود. در روش امتحان بصری یک تکنسین آزمایشگاه ظاهر ادرار را بررسی می کند. ادرار به طور معمول شفاف است. بوی غیرطبیعی ادرار ممکن است نشان دهنده مشکلاتی مانند عفونت ادراری باشد. خون در ادرار باعث به رنگ های قرمز یا قهوه ای می شود. بسیاری از موارد بر رنگ ادرار از جمله تعادل مایعات، رژیم غذایی، داروها و بیماریها ت ثیر می گذارد. مکمل های می تواند ادرار را زرد روشن کند. برخی از داروها، توت سیاه، چغندر، ریواس یا خون در ادرار می توانند ادرار را به رنگ قرمز قهوه ای تغییر دهند. در روش تست قطره از یک قطره نازک (یک چوب پلاستیکی نازک با نوارهایی از مواد شیمیایی روی آن) برای تشخیص ناهنجاری ها در ادرار قرار می گیرد. نوارهای شیمیایی در صورت وجود برخی مواد یا سطح زیاد آن ها و بالاتر از حد طبیعی تغییر رنگ می دهند. یک تست قطره می تواند بر اساس موارد زیر تغییر کند: سطح pH میزان اسیدی بودن ادرار را نشان می دهد. سطح غیر طبیعی pH ممکن است نشان دهنده اختلال در کلیه یا مجاری ادراری باشد. pH ادرار می تواند از . تا باشد اما به دلیل فعالیت متابولیک، معمولا کمی اسیدی است و در محدوده . تا . متغیر است. مصرف پروتیین ها و میوه های اسیدی (زغال اخته) باعث ایجاد اسید در ادرار می شود و رژیم های غذایی حاوی سیترات باعث ایجاد ادرار قلیایی می شوند. تعیین pH ادرار در تشخیص و مدیریت مفید است. غلظت بیش از حد ادرار می تواند نشان دهنده عدم نوشیدن مایعات به میزان کافی و کم آبی بدن باشد. پروتیین سطح پایین پروتیین در ادرار طبیعی است. افزایش کم پروتیین در ادرار معمولا نگران کنننده نیست، اما مقادیر زیاد آن ممکن است نشان دهنده اختلالات کلیه باشد. ادرار به طور معمول حاوی سطح کمی از پروتیین است. اما در برخی اوقات، سطح پروتیین در ادرار ممکن است به دلایل زیر باشد: ورزش بیش از حد گرما یا سرمای بیش از حد استرس، از نظر جسمی و هم روانی این عوامل معمولا نشانه ای از مشکلات جدی نیستند. اما سطح غیر طبیعی پروتیین در ادرار می تواند نشانه مشکلات اساسی باشد و بیماری های کلیوی شود، مانند: روماتیسم مفصلی پزشک ممکن است آزمایشات پیگیری را برای شناسایی هرگونه شرایط ایجاد پروتیین غیر طبیعی بالا در ادرار پیشنهاد دهد. به طور معمول مقدار قند (گلوکز) در ادرار بسیار کم و غیر قابل تشخیص می باشد. هرگونه تشخیص قند در این آزمایش معمولا نیاز به آزمایش پیگیری دیابت دارد. تشخیص کتون ها مانند قند می تواند نشان دهنده ابتلا فرد به دیابت باشد و نیاز به آزمایش پیگیری دارد. کتونها، محصول متابولیسم چربی بدن هستند که به طور معمول در ادرار یافت نمی شوند. اما وجود کتون در ادرار معمولا با دیابت کنترل نشده، انتخاب رژیم های عاری از کربوهیدرات و گرسنگی دیده شود. کتونها هنگامی که چربی برای انرژی تجزیه می شود، بدن موادی به نام کتون (یا اجسام کتون) ایجاد می کند. اینها در ادرار منتقل می شوند. مقادیر زیاد کتون در ادرار ممکن است به معنای یک وضعیت بسیار جدی باشد، کتواسیدوز دیابتی وجود دارد. رژیم کم قند و نشاسته ( ، گرسنگی یا استفراغ شدید نیز ممکن است باعث شود کتونها در ادرار قرار بگیرند. نیتریت ها باکتری هایی که باعث می شوند ( UTI ) آنزیمی را ایجاد می کنند که نیترات های ادراری را به نیتریت ها تغییر می دهد. نیتریت های موجود در ادرار UTI ممکن است وجود داشته باشد. بیلی روبین محصولی از گلبول های قرمز خون است. به طور معمول، بیلی روبین همراه با جریان خون به کبد منتقل و جزیی از صفرا می شود. بیلی روبین در ادرار ممکن است نشان دهنده آسیب یا بیماری کبد باشد. تشخیص نیتریت یا استراز لکوسیت به عنوان محصولی از در ادرار می تواند نشانه عفونت دستگاه ادراری باشد. مشاهده خون در ادرار نیاز به آزمایش های جانبی دارد و ممکن است نشانه آسیب کلیه، عفونت، یا مثانه، سرطان کلیه یا مثانه یا اختلالات خونی باشد. در طی امتحان میکروسکوپی، چند قطره ادرار در زیر میکروسکوپ مشاهده و بررسی می شود. این روش بیشتر برای تشخیص موارد زیر انجام می شود: باکتری های عفونی یا مخمرها کریستال هایی که ممکن است سنگ کلیه را نشان دهند. سلول های اپیتلیال، که می تواند نشان دهنده تومور باشد. ناهنجاری های گلبول های قرمز یا سفید، که ممکن است نشانه ای از عفونت، بیماری کلیوی، یا اختلال خونی باشد. در صورت بروز هر یک از شرایط غیرطبیعی زیر ممکن است بیمار نیاز به آزمایشات جانبی بیشتری داشته باشد: که می توانند نشان دهنده عفونت باشد. که ممکن است در نتیجه اختلالات کلیوی ایجاد شوند. که ممکن است نشانه ای از بیماری کلیوی، اختلال خونی یا بیماری زمینه ای دیگر پزشکی مانند سرطان مثانه باشد. به طور عادی هیچ باکتری، سلول مخمر یا انگل در ادرار وجود ندارد. اگر این موارد وجود داشته باشد، می تواند به معنای عفونت باشد. که از مواد شیمیایی موجود در ادرار تشکیل می شوند و نشان دهنده سنگ کلیه می باشد. افراد سالم اغلب فقط چند کریستال در ادرار خود دارند. تعداد زیادی کریستال یا انواع خاصی از کریستال ها ممکن است به معنای وجود سنگ کلیه باشد یا مشکلی در نحوه استفاده بدن از مواد غذایی (سوخت و ساز بدن) وجود دارد. وجود سلولهای سنگفرشی ممکن است به این معنا باشد که نمونه به اندازه نیاز خالص نیست. این سلول ها به این معنا نیست که مشکل پزشکی وجود دارد، اما ممکن است پزشک از شما بخواهد نمونه ادرار دیگری بدهید و آزمایش ادرار به تنهایی معمولا تشخیص قطعی ندارد و بسته به علت تجویز آن نتایج غیر طبیعی آزمایش ممکن است نیاز به پیگیری های بیشتری داشته باشد. پزشک ممکن است نتایج آزمایش ادرار را به همراه آزمایش های دیگر ارزیابی کند. به عنوان مثال، در صورتی که فرد سالم به نظر برسد و علایمی از بیماری نداشته باشد، نتایج کمی بالاتر از حد طبیعی در ادرار ممکن است دلیلی برای نگرانی نباشد و نیازی به پیگیری های دیگری ندارد. در صورتی که نتایج آزمایش ادرار بیمار غیر طبیعی باشد، پزشک آزمایشات دیگری را برای تعیین علت و پیگیری های بعدی تجویز می کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: کشت ادرار پانل کبد یا کلیه پانل جامع متابولیک تست های تصویربرداری مانند اسکن CT یا MRI |
ساختار و عملکرد پانکراس: لوزالمعده یک اندام غده ای است که در شکم قرار دارد و بخشی از دستگاه گوارشی محسوب می شود. پانکراس نقش مهمی در هضم و کنترل گلوکز دارد و انسولین و سایر آنزیم ها و هورمون های مهم در بدن را تولید کرده و به تجزیه مواد غذایی کمک می کند. لوزالمعده دارای عملکرد غدد درون ریز است زیرا آنزیم های گوارشی را مستقیما در جریان خون آزاد می کند. علاوه برآن عملکردی اگزوکرین یا برون ریز دارد که آنزیم های گوارشی را به مجاری داخلی انتقال می دهد. لوزالمعده همچنین انسولین را تولید و آن را درون جریان خون ترشح کرده و گلوکز یا قند بدن را تنظیم می کند. مشکلات مربوط به میزان انسولین می تواند منجر به بروز دیابت شود. سایر مشکلات مربوط به لوزالمعده شامل پانکریت و سرطان می باشند. یک رژیم غذایی سالم می تواند در حفظ لوزالمعده سالم نقش داشته باشد. لوزالمعده اندامی به طول - سانتی متر و لوزالمعده دراز است که به صورت افقی در سرتاسر بالای شکم امتداد دارد. ناحیه سر گسترده تر در سمت راست شکم واقع شده است که در قوس قسمت بالای روده کوچک که به نام اثنی عشر معروف است قرار دارد. سطح باریک تر بدن از لوزالمعده در پشت معده امتداد دارد در این قسمت، غذای هضم شده از معده به داخل روده کوچک منتقل و با ترشحات پانکراس مخلوط می شود. قسمت باریک لوزالمعده تا سمت چپ شکم در کنار طحال امتداد پیدا می کند. یک مجرا طول لوزالمعده را طی می کند و توسط چندین شاخه کوچک از بافت غده به آن وصل می شود. انتهای این مجرا به مجرای مشابه مجرای کبدی متصل شده و صفرا را به اثنی عشر منتقل می کند. لوزالمعده از بافت غده و یک سیستم مجاری تشکیل شده است که در سراسر اندام جریان دارد. مجرای لوزالمعده از مرکز لوزالمعده عبور کرده و قبل از خالی شدن دراثنی عشر با مجرای صفراوی ادغام می شود. فقط درصد بسیار کمی از سلول های لوزالمعده سلولهای غدد درون ریز هستند. این خوشه های کوچک سلول ها جزایرلانگرهانس نامیده می شوند و آنها هورمون هایی تولید و ترشح می کنند. جزایر توسط رگ های خونی احاطه شده اند، که به سرعت هورمون ها را به جریان خون منتقل می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بخش اعظم بافت غده از سلول های اگزوکرین به نام سلول های اسکارین تشکیل شده است. این سلول ها در کنار هم جمع می شوند تا خوشه هایی به نام acini تشکیل شود. Acini آنزیم های گوارشی تولید می کند و آن ها را به مجاری مجاور نزدیک می کند. مجاری آنزیم حاوی مایع لوزالمعده را جمع می کنند و آن را به مجرای اصلی لوزالمعده تخلیه می کنند. لوزالمعده به عنوان غده مخلوط در نظر گرفته می شود و به عنوان غده اگزوکرین و غدد درون ریز عمل می کند. فقط حدود % از وزن کل غدد به عنوان غدد درون ریز عمل می کند. این قسمت از لوزالمعده به عنوان Islet of Langerhans معروف است. لوزالمعده پانکراس بالغ بر ، - ، جزیره لانگرهانس است. بخش غدد درون ریز لوزالمعده به نام Islet of Langerhans است که گروهی از سلولها را تشکیل می دهد. حدود درصد پانکراس بافت اگزوکرین یا برون ریز است و آنزیم های پانکراس را برای کمک به هضم تولید می کند. لوزالمعده سالم می تواند به طور روزانه حدود لیتر از این آنزیم ها را تولید کند. درصد باقیمانده پانکراس شامل صدها هزار سلول غدد درون ریز است که به عنوان جزایر لانگرهاس شناخته می شوند. این خوشه های سلولی شبیه انگور، هورمون های مهمی را برای تنظم ترشحات پانکراس تولید و قند خون را کنترل می کند. لوزالمعده سالم برای هضم غذایی که می خوریم مواد شیمیایی تولید می کند. بافت های برون ریز پانکراس، یک آب قلیایی شفاف و آبکی ترشح می کند که حاوی چندین آنزیم است. آنزیم ها مواد غذایی را به مولکول های کوچکی که توسط روده قابل جذب هستند تجزیه می کنند. برای تجزیه کربوهیدرات ها برای هضم پروتیین ها برای تجزیه چربیها به اسیدهای چرب و کلسترول سلول های بتا لوزالمعده انسولین را با افزایش سطح قند خون آزاد می کنند. سلول های غدد درون ریز لوزالمعده هورمون هایی تولید می کنند که عملکردهای متابولیکی خاصی از جمله تنظیم قند خون و هضم را کنترل می کنند. برخی از هورمون های تولید شده توسط جزایر سلول های لانگرهانس عبارتند از: که سلول های آلفا گلوکاگون را تولید، ذخیره و ترشح می کنند و باعث تحریک گلیکوژنولیز و گلوکونوژنز می شود. علاوه بر آن سطح گلوکز خون را افزایش می دهد. سلول بتا انسولین را تولید، ذخیره و ترشح می کند انسولین باعث تحریک گلیکوژنز می شود. سطح گلوکز خون را کاهش داده و گلوکز را به صورت گلیکوژن در کبد و ماهیچه ها ذخیره کنید انسولین برخلاف گلوکاگون عمل می کند و برای حفظ سطح طبیعی گلوکز در خون موثر است. ترشح اسید معده را برای کمک به هضم در معده تحریک می کند. هنگام کاهش سطح قند خون، سلول های آلفا لوزالمعده هورمون گلوکاگون را آزاد می کنند. گلوکاگون باعث تجزیه گلیکوژن به گلوکز موجود در کبد می شود. سپس گلوکز وارد جریان خون شده و سطح قند خون را به حالت عادی باز می گرداند. تولید و انتشار هورمون های پانکراس و آنزیم ها توسط سیستم عصبی محیطی و هورمون های دستگاه گوارش تنظیم می شود. سلول های عصبی سیستم عصبی محیطی، ترشح هورمون ها و آنزیم های گوارشی را بر اساس شرایط محیطی تحریک یا مهار می کنند. به عنوان مثال، وقتی غذا در معده وجود دارد، اعصاب سیستم محیطی سیگنال هایی را به پانکراس می فرستند تا ترشح آنزیم های گوارشی را افزایش دهند. این اعصاب همچنین لوزالمعده را برای ترشح انسولین تحریک می کنند تا سلول ها بتوانند گلوکز به دست آمده از غذای هضم شده را بگیرند. دستگاه گوارش همچنین هورمون هایی را تنظیم می کند که لوزالمعده را برای کمک به روند هضم تنظیم می کند. هورمون کلسیستوکینین ( CCK ) به ترکیب غلظت آنزیم های گوارشی در مایعات پانکراس کمک می کند. مشکلات لوزالمعده می تواند بر کل بدن ت ثیر بگذارد. با توجه به نقش لوزالمعده در هضم غذا و عملکرد آن به عنوان ارگان غدد درون ریز، آسیب به لوزالمعده می تواند عواقب جدی داشته باشد. اختلالات شایع لوزالمعده شامل پانکراتیت، دیابت، نارسایی لوزالمعده اگزوکرین (پانکراس) و سرطان لوزالمعده است. در شرایطی که لوزالمعده نتواند آنزیم های هضم کافی را تولید نکند می تواند منجر به کاهش وزن و اسهال شود. جزایر لانگرهاس مسیول تنظیم قند خون هستند. تولید بیش از حد انسولین خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد و سطح قند خون را بالا می برد. علاوه بر آن، تجمع و یا بالا رفتن سطح آنزیم های لوزالمعده در پانکراس می تواند باعث آسیب به لوزالمعده شوندکه در این شرایط ممکن است لوزالمعده شروع به هضم خود کند. پانکراتیت، التهاب لوزالمعده است که می تواند حاد (ناگهانی و کوتاه مدت) یا مزمن (طولانی مدت و با گذشت زمان) باشد. هنگامی رخ می دهد که آب و آنزیم های گوارشی به لوزالمعده آسیب می رسانند. شایع ترین علل آن، و است. پانکریت می تواند به دیابت ثانویه منجر شود. انسداد مجرای اصلی لوزالمعده توسط سنگ کیسه صفرا یا تومور می تواند منجر به التهاب شود. پانکریت می تواند در نتیجه اوریون، سنگ کیسه صفرا، تروما و استفاده از الکل، استروییدها و داروها اتفاق بیفتد. پانکراتیت حاد نادر است، اما نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. علایم پانکریت حاد، عبارتند از: دردهای عضلانی، حساسیت و التهاب درمان فوری معمولا با مایعات و مسکن انجام می شود و در صورت بروز عفونت بیمار نیاز به جراحی دارد. پانکراتیت حاد در دراز مدت باعث آسیب دایمی و پانکراتیت مزمن می شود. شایع ترین علت آن سوء مصرف الکل است و بیشتر در مردان میانسال مشاهده می شود. علایم پانکراتیت مزمن، عبارتند از: کاهش وزن درد مداوم در قسمت بالای شکم و کمر پانکراتیت ارثی در صورت بروز مشکل ارثی در لوزالمعده یا روده رخ می دهد. فرد زیر سال ممکن است پانکراتیت حاد مکرر را تجربه کند که منجر به یک بیماری مزمن شود. این یک بیماری پیشرونده است که می تواند منجر به آسیب دایمی شود. ممکن است فرد درد، اسهال، سوء تغذیه یا دیابت را تجربه کند. درمان با هدف کنترل درد انجام می گیرد. آزمایش ژنتیکی برای بیمارانی که ممکن است در معرض خطر پانکراس ارثی باشند در دسترس است. ناشی از رشد غیرقابل کنترل سلول های لوزالمعده است. اکثریت قریب به اتفاق سلول های سرطانی لوزالمعده در مناطقی از لوزالمعده ایجاد می شوند که آنزیم های گوارشی ایجاد می کنند. عوامل خطر عمده در ایجاد سرطان لوزالمعده شامل سیگار کشیدن، چاقی و دیابت است. عوامل خطر دیگر سرطان پانکراس، عبارتند از: دیابت پانکراتیت مزمن سرطان پانکراس می تواند باعث بروز علایم زیر شود: کاهش قابل توجه وزن و ضعف از دست دادن اشتها، حالت تهوع و استفراغ مدفوع کم رنگ یا خاکستری و چربی اضافی در مدفوع درد در قسمت فوقانی شکم هنگام فشار آوردن تومور به اعصاب یرقان، زردی پوست و چشم و تیره شدن ادرار زیرا سرطان در عملکرد مجاری صفراوی و کبد اختلال ایجاد می کند. پیش آگهی سرطان لوزالمعده ضعیف است. درمان معمولا شامل جراحی، پرتودرمانی یا ترکیبی از این موارد است. یک بیماری خود ایمنی است و هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن سلول های بتا موجود در لوزالمعده را مورد حمله قرار داده و از بین می برد تا دیگر نتوانند انسولین تولید کنند. علت دقیق آن ناشناخته است، اما ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله ویروس ها باشد. هنگامی شروع می شود که عضله، چربی و سلول های کبدی بدن قادر به پردازش گلوکز نباشند. لوزالمعده با تولید انسولین اضافی واکنش نشان می دهد، اما به مرور زمان نمی تواند انسولین کافی تولید کند و در نتیجه بدن دیگر نمی تواند سطح قند خون را کنترل کند. سایر مشکلاتی که می تواند در پانکراس رخ دهند، عبارتند از: نتیجه یکسری شرایط که می تواند منجر به درد و تب شود. که در صورت خطر بروز سرطان، پزشک می تواند کیست را با عمل جراحی خارج کند. توموری که به عنوان گاستینوما شناخته و در لوزالمعده یا اثنی عشر ایجاد می شود. نوعی اختلال است که وقتی پانکراس آنزیم های هضم کافی را برای هضم مناسب تولید نمی کند، رخ می دهد. EPI بیشتر ناشی از پانکراتیت مزمن است. پیروی از یک رژیم متعادل و جلوگیری از سیگار کشیدن و ترک مصرف الکل به حفظ و نگهداری سلامت لوزالمعده کمک می کند. بنیاد ملی پانکراس برای افرادی که در حال تجربه التهاب و دردهای لوزالمعده هستند، یک استراتژی مشابه را پیشنهاد می کند که بیماران از رژیم غذایی کم چرب پیروی کرده و مایعات شفاف را به مدت تا روز از جمله آب انگور، آب گوشت، سیب و زغال اخته مصرف کنند. بنیاد ملی پانکراس به افراد برای حفظ سلامت پانکراس، راهکارهای زیر را توصیه می کند: اجتناب از مصرف الکل کاهش مصرف روزانه چربی نوشیدن آب زیادی برای پیشگیری از کم آبی بدن |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.