text
stringlengths 702
148k
|
|---|
اگر تا حالا به مسابقه کشتی رفته باشد، احتمالا متوجه متفاوت بودن گوش کشتی گیران شده اید. گوش گل کلمی که آن را با نام هماتوم یا گوش کشتی گیران نیز می شناسند. گوش گل کلمی در نتیجه ضربه یا حادثه ای برای گوش اتفاق افتاده و فرم گوش را تغییر می دهد. گوش گل کلمی در زمان جمع شدن خون در پینیا در نتیجه ضربه یا حادثه اتفاق می افتد. پینیا همان قسمت بیرونی گوش است. جمع شدن خون در گوش که آن را به نام هماتوم نیز می شناسند باید به سرعت درمان شود. در حالی که هیچ درمان قطعی ای برای گوش گل کلمی وجود ندارد. اما حتی بعد از بروز حادثه یا ضربه برای گوش می توان از ایجاد آن جلوگیری نموده و آن را درمان کرد. در نتیجه آگاهی از علایم هشدار دهنده بروز گوش گل کلمی و اقدام برای درمان هرچه سریع تر آن ضروری است. در صورتی که آسیب یا ضربه ای به گوش یا یک طرف سرتان وارد شده باشد، بهتر است سریعا در داخل آیینه قسمت بیرونی گوش تان را معاینه کرده و ببینید آیا دچار کبودی یا تورم شده است یا خیر. حتی شاید گاهی اوقات متوجه تغییر فرم گوش تان شوید. در این وضعیت خون شروع به جمع شدن در ناحیه آسیب دیده می کند. حتی مسیر رسیدن خون تازه به غضروف گوش مسدود خواهد شد. این عارضه در صورتیکه درمان نشود، ممکن است باعث بروز مشکلات زیر گردد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زنگ زدن یا وز وز داخل گوش در تحقیقی که در مجله درمان ورزشی آسیا نیز به چاپ رسیده، محققان دریافتند کشتی گیرانی که دچار عارضه گوش گل کلمی شده اند. احتمال اینکه شنوایی شان کاهش پیدا کند بسیار بیشتر از ورزشکارانی است که دچار آسیب دیدگی از ناحیه گوش نشده اند. همچنین بروز گوش گل کلمی می تواند فرد را در معرض ابتلا به عفونت های گوش نیز قرار دهد. در نتیجه مراقبت از گوش و گوش به زنگ بودن در برابر علایم اولیه این عارضه برای جلوگیری از عوارض نقش بسیار مهمی دارد. فرد با این کار می تواند از بروز تغییر فرم گوش نیز تا حد زیادی جلوگیری کند. گوش گل کلمی در نتیجه وارد شدن ضربه مستقیم به گوش یا یک طرف سر ایجاد می شود. در نتیجه اگر گوش دچار ضربه یا آسیب دیدگی شود، رگ های خونی ای که وظیفه رساندن خون به غضروف را دارند، احتمالا پاره شده و باعث تجمع خون در داخل غضروف پوش و غضروف گوش خواهد شد. غضروف پوش بافت اتصالی است که اطراف غضروف را پوشانده و وظیفه مهم جابه جایی خون و مواد مغذی گوش در غضروف را بر عهده دارد. به محض اینکه ت مین خون تازه به غضروف با مشکل روبرو شود. دیگر مواد مغذی تازه مورد نیاز به غضروف نرسیده و در نتیجه منجر به مرگ بافت و عفونت خواهد شد. بعد از بروز این اتفاق، بافت فیبروزی جدیدی در اطراف گوش شکل گرفته و باعث تغییر فرم گوش فرد به بافتی شبیه بافت گل کلم خواهد شد. برطبق آمارها بالای درصد افرادی که گوش شان را سوراخ می کنند. در معرض بروز گوش گل کلمی قرار می گیرند. هر شخصی که احتمال وارد شدن ضربه به سر یا گوش ها وجود داشته باشد. در معرض بروز گوش گل کلمی قرار خواهد داشت. بر طبق گفته دکتر مانیش شاه، پزشک جراح پلاستیک دارای برد تخصصی: درمان گوش گل کلمی درمان اولیه: یخ گذاشتن سریع بر روی محل آسیب دیده اولین درمانی است که باید فورا انجام داد. برای اینکار باید با فاصله دقیقه به دقیقه یخ را روی محل آسیب دیدگی گذاشته و سپس بردارید. اینکار به کاهش التهابات و در نتیجه جلوگیری از بروز گوش گل کلمی کمک زیادی خواهد کرد. بهتر است در اسرع وقت برای درمان به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند با تخلیه خون اضافه از گوش نسبت به درمان فرد اقدام کند. برای انجام این کار پزشک از برش کوچکی در محل آسیب دیدگی استفاده کرده و می تواند خون جمع شده را از محل آسیب خارج سازد. بعد از تخلیه خون اضافه گوش، پزشک برای جلوگیری از عفونت گوش، آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. همچنین پزشک از قالبی برای روی گوش استفاده می کند. تا مطمین شود که روند درمان به درستی انجام شده و گوش فرم اش را از دست نمی دهد. در طول روند درمان باید از انجام فعالیت هایی که شما را در معرض ضربه دیدن بیشتر گوش قرار می دهد، بپرهیزید تا گوش تان به طور کامل درمان شود. همچنین برای ادامه انجام فعالیت های روزمره تان بهتر است با پزشک مشورت کنید. برای بهترین نتیجه مهم است که به نصیحت پزشک معالج گوش دهید. به همین خاطر باید حتی بعد از تخلیه گوش بازهم شرایط و وضعیت ظاهری گوش را تحت نظر داشت. اگر تورم به سرعت درمان نشده یا درمان اولیه کارآمد نبوده باشد، غضروف ضخیم شده و شروع به تغییر فرم و شبیه سبزی گل کلم می شود. به همین خاطر است که به این تغییر فرم گوش عارضه گوش گل کلمی هم گفته می شود. گوش گل کلمی عارضه ای دایمی است. اما در بعضی از موارد می توان با استفاده از عمل جراحی اصلاحی ای با نام اوتوپلاستی تا حد زیادی ظاهر آن را بازگردانده و بهبود بخشید. برای انجام این عمل جراحی پزشک متخصص برشی در پشت گوش ایجاد می کند. تا بتواند به غضروف گوش دسترسی ایجاد کند. احتمالا پزشک در حین انجام عمل قسمتی از غضروف را بریده یا با استفاده از بخیه شکل گوش را کاملا تغییر دهد. برای انجام عمل جراحی اوتوپلاستی باید تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرید. البته در بعضی از موارد پزشک جراح ممکن است از بیهوشی موضعی نیز استفاده کند. معمولا بعد از گذشت هفته از عمل جراحی فرد می تواند فعالیت های بدنی گذشته اش را از سر بگیرد. گاهی اوقات پزشک با توجه به شرایط جسمی و میزان بهبودی، مدت زمان بیشتری را برای استراحت فرد تجویز کند. اولین و بهترین راه کار برای جلوگیری از بروز این عارضه حفاظت از گوش و سر در برابر وارد شدن ضربه است. اگر اهل انجام ورزش های پر خطر و پر تماسی مثل کشتی یا بوکس هستید، حتما از کلاه برای حفاظت از سر و گوش ها استفاده کنید. حفاظت از سر و گوش برای کودکان از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار است. حتما از کلاه هایی استفاده کنید که گارد محافظت از گوش هم داشته باشند و مطمین شوید که کودکتان در هنگام انجام ورزش هایی که احتمال برخورد بین دو بازیکن وجود دارد. حتما از کلاه برای حفاظت از سرش استفاده می کند. می توانید قبل از ثبت نام کودک خود در این کلاس ها از آگاهی مربی در مورد علایم اولیه بروز گوش گل کلمی سوال کنید. به او یاد آوری کنید که در صورت بروز علایم فرد باید سریعا تحت درمان و مراقبت های پزشکی قرار بگیرد و گر نه چه مشکلات و عواقب جبران ناپذیری را برای کودک به همراه خواهد داشت. همچنین باید با پزشک در مورد قرص های رقیق کننده خون برای کودکان قبل از شرکت در مسابقات تماسی صحبت کنید. یادتان باشد که استفاده از قرص های رقیق کننده خون احتمال بروز گوش گل کلمی را تا حد زیادی افزایش می دهد. در نتیجه قبل از شرکت کودکتان در مسابقه نباید از چنین داروهایی استفاده کنید. هیچگاه مصرف قرص کودک را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. تنها با اجازه پزشک می توانید قرص هایی که کودک قبلا مصرف می کرده را برای روز مسابقه کنار بگذارید. معمولا درمان نکردن این عارضه و ساده گذشتن از کنار آن کار خطرناکی است. با وجود اینکه بیشتر افرادی که این عارضه را درمان نمی کنند، دچار مشکل خاصی در آینده نمی شوند. با این حال بر طبق نتیجه تحقیقی که در مجله درمان ورزشی نیز به چاپ رسید، تمامی کشتی گیرانی که دچار این عارضه شده بودند نسبت به کشتی گیران سالم در خطر بیشتری بوده و ممکن است حتی شنوایی شان را از دست بدهند. علت اصلی کاهش یا از دست دادن شنوایی در این کشتی گیران به علت خود عارضه نبوده و در نتیجه ایجاد عفونت ناشی از آن است. همچنین بعد از بروز گوش گل کلمی یا هماتوم، فرد ممکن است در استفاده از گوش پاک کن یا هدفون ها به خصوص هدفون های رو گوشی با مشکل روبرو باشد. یادتان باشد که فردی که دچار این عارضه شده نسبت به دیگران در معرض ابتلا به عفونت های بیشتری قرار خواهد گرفت. در صورتیکه این مشکل به سرعت تحت مداوا قرار بگیرد علایم و عوارض آن تا حد زیادی کاهش خواهد یافت. روند درمان گوش گل کلمی نیز ممکن است چند روزی به طول بی انجامد. هر چقدر برای درمان این عارضه دیر تر اقدام کنید، درمان آن بیشتر زمان خواهد برد. گاهی اوقات ممکن است گوش نیاز به جراحی اصلاحی داشته باشد. منابع: |
علت های متعددی برای بروز خون ریزی گوش وجود دارد که بعضی از آن ها ممکن است تا حدی نگران کننده و جدی هم باشد. اگر گوشتان دچار خون ریزی شد بهتر است در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا دلیل اصلی خون ریزی گوشتان مشخص شده و سریع تر تحت درمان قرار بگیرید. بعد از مراجعه به پزشک، او با انجام معاینه علت اصلی خون ریزی گوش را تشخیص داده و از شما در مورد علایم تان سوالاتی می پرسد تا تشخیص دقیق تری صورت پذیرد. در این مقاله با علت های اصلی بروز خون ریزی گوش آشنا شده و بعد از آن در مورد بهترین راه های درمانی و زمان مراجعه به پزشک صحبت خواهیم کرد. علت خون ریزی گوش علت خون ریزی گوش ممکن است متفاوت باشد، گاهی اوقات علت خون ریزی وجود یک جسم خارجی داخل گوش بوده و در بعضی مواقع علت آن پاره شدن پرده گوش است. منش اصلی خون ریزی ممکن است قسمت بیرونی، میانی یا حتی داخلی گوش فرد باشد. قسمت بیرونی گوش همان قسمتی است که با نگاه کردن در آیینه می بینید و صداها را از به سمت حفره گوش و گوش داخلی هدایت می کند. صداها مستقیما از قسمت بیرونی به قسمت داخلی هدایت نشده و در این بین گوش میانی قرار گرفته است. در قسمتی از گوش میانی شیپور استاش قرار گرفته که وظیفه حفظ تعادل بین فشار داخلی و بیرونی گوش را به عهده دارد. یک لایه بافت نازک به نام پرده گوش نیز گوش بیرونی را از گوش میانی جدا می کند. گوش داخلی ارتعاشات صداها را تبدیل به سیگنال های عصبی کرده و برای مغز ارسال می کند. بسیاری از دلایل بروز خون ریزی گوش مثل عفونت و تغییرات ناگهانی فشار هوا چندان جدی نبوده و مشکلات خاصی به همراه نخواهند داشت ولی اگر خون ریزی به خاطر آسیب دیدگی سر یا انواع خاصی از سرطان باشد، مشکل جدی بوده و نیاز به ویزیت پزشک خواهید داشت. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید وجود باکتری یا ویروس در داخل گوش میانی می تواند یکی از علل اصلی بروز عفونت در گوش باشد. با عفونی شدن گوش میانی، تورم و جمع شدن مایع در پشت پرده گوش اتفاقاتی است که خیلی زود خودش را نشان خواهد داد. فشار ناشی از جمع شدن همین مایعات می تواند منجر به آسیب دیدگی پرده گوش شده و در نتیجه خون و مایعات از گوش به بیرون ترشح می کنند. اگر علت اصلی خون ریزی گوش شما عفونت باشد، شاهد علایم زیر خواهید بود: درد گوش گرفتگی بینی کاهش یا از دست دادن موقت شنوایی داشتن تب درجه فارنهایت یا بیشتر عفونت گوش معمولا بدون نیاز به هیچ درمانی بعد از گذشت یک یا دو هفته به خودی خود درمان می شود. برای کاهش درد و تب ناشی از عفونت نیز می توانید از قرص های بدون نیاز به نسخه مثل ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید. گاهی اوقات پزشکان برای درمان عفونت گوش ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند. در صورتی که اتفاقات زیر برایتان پیش آمد حتما با پزشک تماس بگیرید: درد بسیار شدید ترشح مایع، چرک یا خون از داخل گوش داشتن تب اسباب بازی، گوش پاک کن یا هر وسیله کوچک دیگری ممکن است در داخل گوش گیر کرده و منجر به آسیب دیدگی و جراحت بافت داخل گوش شود. البته این مشکل بیشتر برای کودکان و خردسالانی که علاقه دارند همه چیز را داخل گوششان قرار دهند، اتفاق افتاده و احتمال گیر کردن جسم خارجی در گوش بزرگسالان نسبت به کودکان بسیار کمتر است. علایمی که نشان می دهد جسمی خارجی داخل گوشتان گیر کرده، شامل درد و از دست بخشی از شنوایی می شود. اگر جسمی داخل گوش شما گیر کرده که می توانید قسمتی از آن را بگیرید، بهتر است با دقت و با استفاده از یک موچین آن را از گوشتان خارج کنید. یا بهتر است با خم کردن سر باعث خارج شدن جسم خارجی از گوش و بیرون افتادن آن شوید. در صورتی که هیچ کدام از این شیوه ها کارساز نبود حتما به پزشک مراجعه کنید. تغییر ناگهانی فشار می تواند باعث خون ریزی گوش شما شود، حال فرقی نمی کند این تغییر فشار آب یا فشار هوا باشد. گاهی اوقات در نتیجه بلند شدن هواپیما از روی زمین یا غواصی باشد. فرد در نتیجه تغییر فشار ناگهانی احساس درد و گرفتگی در داخل گوش خواهد داشت که پزشکان به این آسیب دیدگی بارو تروما می گویند. در صورتی که میزان تغییر فشار ناگهانی زیاد از حد بوده و به پرده گوش تان فشار زیادی بیاید، احتمال آسیب دیدگی و پارگی پرده گوش نیز وجود خواهد داشت. در صورت بروز پارگی پرده گوش، مایع یا خون از داخل گوش خارج خواهد شد. دیگر علایم باروتروما شامل موارد زیر می شود: گوش درد احساس گرفتگی در داخل گوش ها سرگیجه کاهش قدرت شنوایی شنیدن صدای زنگ یا وز وز گوش برای جلوگیری از بروز بارو تروما در حین پرواز بهتر است با جویدن آدامس، خمیازه کشیدن یا قورت دادن آب دهانتان سعی کنید فشار داخل گوش ها را تنظیم کنید. یا می توانید با گرفتن بینی و سعی در خارج کردن هوا از بینی گوش هایتان را باز کنید، البته دقت داشته باشید که خارج کردن هوا از داخل بینی باید به آرامی صورت پذیرد والا به پرده گوشتان آسیب خواهید زد. مشکل گرفتگی گوش ها معمولا مدت کوتاهی بعد از به زمین نشستن هواپیما برطرف خواهد شد ولی اگر هنوز هم علایم آن به قوت خود باقی بود از داروهای ضد احتقان (گرفتگی) برای باز کردن شیپور استاش استفاده کنید. در بعضی موارد نادر، ممکن است پزشک مجبور شود تا برای خارج کردن فشار و تخلیه مایع پشت پرده گوش برش کوچکی بر روی پرده گوش شخص ایجاد کند. در صورت مشاهده موارد زیر حتما با پزشک خود تماس بگیرید: مایع یا خون از داخل گوش ترشح می کند. تب دارید احساس درد شدیدی می کنید. موارد زیر ممکن است منجر به پارگی پرده گوش تان شود: عفونت گوش تغییرات ناگهانی فشار مثل بلند شدن هوا یا قواصی کردن آسیب دیدگی سر اشیاء داخل گوش صداهای بسیار بلند در صورتی که پرده گوش دچار پارگی شده باشد، احتمال زیاد مایعات همراه با چرک یا خون از داخل گوش خارج خواهد شد. البته ممکن است علایم زیر را نیز داشته باشید: درد گوشی که به یکباره عود کرده و به سرعت برطرف می شود. زنگ زدن یا وز وز کردن گوش کاهش یا از دست دادن قدرت شنوایی احساس سرگیجه و چرخیدن اتاق دور سر بسیاری از پارگی های پرده گوش به خودی خود و بدون نیاز به درمان پس از چند هفته بهبود خواهند یافت. اما اگر هیچ علایمی مبنی بر بهبودی نداشتید، حتما برای ترمیم سوراخ گوش یا عمل جراحی آن به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات شاید نیاز باشد تا با عمل جراحی یک تکه از پوست خودتان به به پرده گوشتان متصل کنند. در صورتی که علایم زیر را داشتید حتما به پزشک مراجعه کنید: درد کاهش قدرت شنوایی خروج مایع از داخل گوش . آسیب دیدگی و ضربه به سر خون ریزی بعد از یک ضربه شدید یا اصابت شیی به سر می تواند در نتیجه خون ریزی مغز اتفاق بیفتد. در چنین وضعیتی به خاطر احتمال آسیب دیدگی مغز فرد شرایط اورژانسی داشته و باید سریعا تحت تشخیص و درمان قرار بگیرد. در صورت مشاهده چنین وضعیتی فورا با شماره اورژانس تماس بگیرید. ضربه شدید به سر علاوه بر سردرد می تواند هر کدام از علایم زیر را به همراه داشته باشد: از دست دادن هوشیاری برای مدت زمان چند ثانیه یا چند دقیقه احساس گیجی، مبهوت شدن و سردرگمی و احساس و خواب آلودگی سخت صحبت کردن مشکلات خواب یا خوابیدن بیش از حد از دست دادن تعادل و در بعضی از موارد نادر، ممکن است خون ریزی گوش به خاطر نوعی از سرطان باشد. هر سال تنها نفر در آمریکا به خاطر انواع سرطان دچار خون ریزی از ناحیه گوش می شوند. این بیماری معمولا با سرطان پوست در بخش بیرونی گوش آغاز شده و در صورت درمان نشدن، بافت سرطانی به داخل حفره گوش و گوش داخلی نیز گسترش یافته و می تواند منجر به خون ریزی گوش شود. در صورت خون ریزی گوش به علت سرطان، ممکن است شاهد علایم زیر باشید: کاهش قدرت شنوایی درد گوش خارج شدن مایعات از گوش بهترین و اصلی ترین شیوه درمان سرطان گوش، عمل جراحی برای خارج کردن تومور از داخل گوش است. بعد از جراحی نیز ممکن است از تششعات برای کشتن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده کنند. اگر روی گوش تان زخمی به وجود آمد که به مرور زمان درمان نمی شود، بهتر است به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید، شاید همین زخم ساده نشانه اولیه سرطان پوست باشد. در صورتی که فرد در نتیجه آسیب دیدگی سر، تروما یا آسیب دیدگی ورزشی دچار خون ریزی گوش شد باید فورا به دکتر مراجعه کرده و تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد. زیرا ممکن است شخص دچار شکستگی استخوان جمجمه، ترومای سر یا آسیب دیدگی های شدید گوش یا حتی ضربه مغزی شده باشد. در مواردی که خون ریزی به خاطر عفونت گوش خارجی یا آسیب دیدگی جزیی است باز هم بهتر است فرد برای تشخیص دقیق تر و درمان به پزشک متخصص مراجعه کند. یادتان باشد که علایم اولیه عفونت گوش شامل درد، قرمزی، تورم یا تب می شود که نیاز به رفتن نزد پزشک خواهد داشت. پزشک با معاینه و بررسی علایم بیمار می تواند علت اصلی خون ریزی را یافته و نسبت به درمان آن اقدام کند. گاهی اوقات پزشک برای ت یید آسیب دیدگی یا ناهنجاری در داخل گوش ممکن است دستور به عکس بردرای بدهد. نوع درمان خون ریزی گوش نیز به علت بروز آن بستگی دارد. درمان های رایج شامل موارد زیر می شود: آنتی بیوتیک برای عفونت گوش حفاظت از گوش در برابر آب و مواد اضافه داروهای ضد درد و ضد التهاب کمپرس آب گرم مراقبت پزشکی و بستری شدن به علت ضربه خوردن به سر یا ضربه مغزی در صورتی که علت خون ریزی گوش به علت بریدگی در قسمت بیرونی گوش باشد، فرد باید گوش را تمیز نگه داشته و تا زمان بهبودی کامل زخم از آن مراقبت کند. منابع: |
تمایل به لبخند سالم و زیبا در حال حاضر در صدها هزار نفر از مردم کانادا و ایالات متحده آمریکا، باعث ایجاد انگیزه به مرتب کردن دندان ها از طریق بریس های ارتودنسی شده است. با این حال، برای بسیاری از مردم، یک مانع قابل توجهی برای دنبال کردن درمان وجود دارد: آنها فلز موجود در بریس های معمولی را دوست ندارند. برای نوجوانان، افرادی که دارای مشاغل خاص می باشند. کسانی که نمی خواهند توجه افراد زیادی را به خود جلب کنند، گزینه های نامریی بسیاری برای درمان بهم ریختگی دندان ها وجود دارد. از همین رو استفاده از این بریس های پشت دندانی (بریس های نامریی) روز به روز در حال افزایش است. اجزای بریس های پشت دندانی همانند بریس های دندانی می باشد. اما محل قرار گیری آنها در پشت دندان ها می باشد. از آنجا که این بریس های در پشت دندان قرار می گیرند، آن ها را نامریی می خوانند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بریس های پشت دندانی، جوانب مثبت و منفی آن و این که آیا این نوع از بریس ها برای استفاده شما مناسب می باشد یا نه، به خواندن مقاله زیر ادامه دهید. موارد استفاده از بریس های پشت دندانی تنها راه برای اینکه مطمین شوید که آیا این بریس ها برای شما مناسب است یا نه، باید با ارتودنتیست خود مشورت کنید. به طور کلی، این بریس ها کاربرد مشابه بریس های معمولی در صاف کردن و ردیف کردن دندان ها را دارند. این بریس ها، رسیدن به اهدافی که مورد انتظار بیماران و دندان پزشکان بوده است، کمک کرده است. اما بریس های پشت دندانی برای همه مناسب نیست. به عنوان مثال، بیماران با داشن بیماری حاد overbite ، ممکن است در هنگام استفاده از براکت ها با مشکلات زیادی رو به رو شوند. در اولین قرار ملاقات با ارتودنتیست، دندان های شما را معاینه می کند تا بهترین گزینه برای درمان دندان شما که مناسبتان باشد انتخاب نماید. اگر شما علاقمند در استفاده از بریس های نامریی هستید، در جلسه اول با ارتودنتیست خود مشورت کنید. چرا که برخی از ارتودنتیست ها، آموزشی برای لریس های پشت دندانی ندیده اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هزینه این بریس ها بسته به: طول درمان جایی که زندگی می کنید پوشش بیمه شما (در صورت داشتن بیمه) این که کدام دستگاه را انتخاب می کنید، متفاوت خواهد بود. ارتودنتیست شما هزینه ها و برنامه های پرداخت را با شما مورد بحث قرار می دهد. اما اگر می خواهید یک ایده اولیه از هزینه های متوسط در منطقه خود را به دست بیاورید، می توانید اطلاعات لازم را از یک دندان پزشک آنلاین و یا از دایرکت ارتودنتیست بررسی کنید. هزینه ی ارتودنسی با بریس های نامریی نسبت به بریس های معمولی به نسبت بالاتر می باشد. دلیل آن ظرافت در نصب کردن آن ها و همچنین صرف وقت بیشتر برای نصب بریس های نامریی می باشد. این نوع از بریس ها به صورت سفارشی مخصوص به هر فرد می باشد. این موضوع باعث افزایش قیمت نیز می شود. سیم در بریس های معمولی خمیده و به شکل نعل اسب می باشد. اما برخی از مارک های بریس های نامریی می تواند با توجه به دهان بیمار شکل های متفاوت داشته باشد. این ویژگی باعث می شود که مدت زمان درمان کوتاه ترشود. اما میزان هزینه را بالا می برد. به طور کلی، انجمن ارتودنتیست های آمریکای گزارش می دهد که هزینه ای این بریس ها از میلیون تا میلیون تومان می باشد. پاسخ کوتاه بله است. هنگامی که شما صحبت می کنند، زبان به بریس های پشت دندان برخورد کرده و باعث ایجاد صداهای متفاوت می شود. برایس ها در طرف پشت دندان ها قرار دارد. نحوه ی صحبت کردن شما در روز های اول متفاوت خواهد بود. در حالی که تاثیرات حاصله در زمان استفاده از تمام بریس ها موقت خواهد بود، بریس های نامریی تا ماه ها در الگوهای گفتاری شما تداخل ایجاد می کنند. همچنین نشان داده شده است که درجه ی اختلال گفتار می تواند بسته به نوع برایس های که ارتودنتیست شما از آن استفاده می کند، متفاوت می باشد. برخی از بیماران موفق به تصحیح اختلال تکلم خود با استفاده از تکنیک های گفتار درمانی شده اند. در نهایت، هز زمان که زبان شما به وجود برایس ها عادت کند، مشکلات گفتاری شما از بین رفته و گفتار شما به حالت اول باز می گردد. مهم نیست که چه نوع از بریس ها را انتخاب می کنید. شما دچار مشکلاتی در زمان حرکت دندان هایتان خواهید شد. اکثرا مردم در هنگام استفاده از بریس ها با احساس درد رو به رو می شوند. با این حال با استفاده از داروهای ضد درد می توانید از این درد خلاص شوید. همین طور با مصرف مواد غذایی نرم مانند ماست، برنج، و تخم مرغ آب پزتا مقداری می توانید در فروکش کردن درد کمک کنید. بریس ها نیز می توانند باعث درد زمانی که براکت در تماس با بافت های نرم در داخل دهان قرار می گیرند، می شوند. احساس درد در زبان به دلیل برخورد زبان با بریس ها رایج است. برای برخی بیماران، ناراحتی از بریس های نامریی قابل توجه است. برای بهبود درد بیماران، تولید کنندگان بیشتر در حال ساختن براکت پشت دندانی نرم و صاف هستند. براکت همچنین می توانید سفارشی باشد که این نیز می تواند به کاهش درد کمک کند. برای تسکین کوتاه مدت، شما می توانید از یک ژل تسکین درد موضعی و یا مقدار کمی از موم را بر روی لبه های تیز براکت ها اعمال کنیم. اگر سیم باعث خراشیدن بافت ها در دهانتان می شود، با ارتودنتیست خود تماس بگیرید. مزایای بریس های پشت دندانی بریس های پشت دندانی عملا نامریی می باشند. آن ها به طور موثر باعث اصلاح ردیف دندان ها می شوند. آن ها را می توان برای کارکرد بهتر و موثرتر به صورت فردی سفارش داد. معایب بریس های پشت دندانی این نوع از بریس ها ممکن است گران تر از انواع دیگر بریس ها باشد. آنها می توانند باعث ناراحتی قابل توجهی، به خصوص در ابتدا برای شما گردند. آنها می توانند باعث ایجاد اختلال موقت درتکلم شما شوند. زمان استفاده از آن ها می تواند نسبت به انواع دیگر طولانی تر باشد. بریس های پشت دندانی می تواند یک گزینه خوب برای زمانی که نمی خواهید توجه کسی به سمت شما جلب شود، مورد استفاده قرار بگیرد. از آنجا که آن ها به سمت پشت دندان های شما متصل می شوند، آن ها همانند بریس های معمولی قابل مشاهده نیستند. با توجه به هزینه های منطقه شما و نیازهای خاص دندان، بریس های نامریی می تواند از بریس های عادی گران تر باشد. حتی زمان درمان نیز ممکن است کمی طولانی تر باشد. به هنگام استفاده از این نوع بریس ها به دلیل تماس زبان شما با براکت ها ممکن است با احساس درد مواجه شوید. بهترین راه برای تعیین اینکه آیا بریس های نامریی یک گزینه خوب برای شما می باشد این است که با ارتودنتیست ملاقات کنید. ارتودنتیست می توانند دندان ها را تجزیه و تحلیل و بهترین نوع درمان را برای شما تجویز کنند. منبع: |
حتی در صورتی که گرفتگی گوش درد نداشته یا مشکلی برای فرد ایجاد نکند، خفه شدن صداها و آرام شنیدن صداها می تواند حسابی اعصاب خورد کن و آزار دهنده باشد. البته گرفتگی گوش شما ممکن است بدون هیچ دخالت خارجی ای در عرض چند ساعت یا چند روز باز شود. اما درمان هایی وجود دارد که می تواند روند درمانی تان را سرعت بخشیده و باعث شود تا گوش تان سریع تر باز شود. تشخیص درست علت گرفتگی گوش می تواند به رفع گرفتگی در اسرع وقت کمک کند. به همین خاطر مراجعه به پزشک در صورت بروز گرفتگی گوش می تواند تا حد زیادی به رفع گرفتگی کمک کرده و از بروز مجدد آن جلوگیری کرد. علت گرفتگی گوش همانطور که ممکن است برای خیلی ها گرفتگی بینی اتفاق بیفتد، گرفتگی گوش نیز امری طبیعی بوده و ممکن است بارها برای فرد اتفاق بی افتد. علت بروز گرفتگی گوش نیز ممکن است متفاوت باشد: جرم گوش بیش از حد در داخل شیپور استاش آب داخل گوش تغییر در ارتفاع (ممکن است در هنگام پرواز با هواپیما با چنین مشکلی مواجه شوید) عفونت سینوسی عفونت در گوش میانی گرفتگی گوش کوچک و بزرگ نداشته و ممکن است در هر سن و سالی اتفاق بیفتد. اما لازم است بدانید که گرفتگی گوش در کودکان شدیدتر از بزرگسالان خواهد بود، علی الخصوص اگر کودک دچار سرما خوردگی شده باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی از علت های احساس گرفتگی گوش، گرفتگی شیپور استاش است. شیپور استاش لوله ای است که گوش میانی را به گلو متصل می کند. مایعات و مخاط ازطریق این شیپور به پشت گلو منتقل و از طریق بلعیده شدن از گلو خارج می شوند. گاهی اوقات این مایعات و موکوز ها ممکن است از طریق شیپور استاش به سمت پایین هدایت نشده و به جای آن در داخل گوش میانی به دام بی افتند. این مسدود شدن می تواند همراه با عفونت هایی مثل سرماخوردگی، آنفولانزا و سینوزیت باشد. رینیت آلرژیک نیز می تواند یکی از علت های گرفتگی و بسته شدن شیپور استاش باشد. دیگر علایمی که ممکن است همراه با عفونت یا آلرژی اتفاق بی افتد شامل موارد زیر می شود: آب ریزش بینی سرفه کردن عطسه از طرف دیگر رفع گرفتگی شیپور استاش از اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا مایع جمع شده داخل گوش ممکن است با جمع شدن باکتری یا ویروس های عفونی و ورود آن به گوش میانی باعث عفونت گوش فرد شود. شنا کردن نیز می تواند یکی از علت های بروز عفونت گوش باشد. زمانی که آب بعد از شنا کردن داخل گوش باقی بماند احتمال بروز عفونت تا حد قابل توجهی افزایش خواهد یافت. این عارضه را با نام گوش شناگر نیز می شناسند که در آن رطوبت باقی مانده و خشک نشده پس از شنا می تواند رشد باکتری ها و قارچ ها در داخل گوش را افزایش دهد. قرمز شدن گوش تخلیه مایع از داخل گوش بعضی از افراد بعد از تجربه غواصی، رانندگی بر روی کوه یا پرواز با هواپیما ممکن است دچار گرفتگی گوش شوند. تغییر سریع فشار هوای داخل و بیرون بدن علت اصلی بروز چنین گرفتگی هایی است. شیپور استاش وظیفه تنظیم فشار در گوش میانی را بر عهده داشته اما ارتفاع زیاد ممکن است عملکرد شیپور استاش را با اختلال مواجه کرده و استاش نتواند وظیفه خودش را برای تنظیم فشار به خوبی انجام دهد. در نتیجه منجر به تغییر در فشار هوا داخل گوش ها خواهد شد. در صورت ترس از ارتفاع در کنار گرفتگی گوش ممکن است فرد دچار سردرد، حالت تهوع و حتی تنگی نفس شود. حفره گوش از خودش روغن مومی ای تولید می کند که به آن سرومن ( Cerumen ) گفته می شود با اینحال موم گوش واژه پر استفاده تری است. این موم از گوش در برابر گردو خاک، ذرات خارجی و میکرو ارگانیسم ها محافظت کرده و همچنین از آسیب دیدگی پوست حفره گوشی در برابر آب نیز مراقبت می کند. در شرایط عادی و طبیعی، موم اضافه گوش به خودی خود از داخل حفره گوش خارج شده و به قسمت بیرونی گوش منتقل می شود تا در نتیجه با آب شسته و کاملا از گوش خارج شود. ولی زمانی که غدد گوش بیش از حد مورد نیاز موم تولید کنند، ممکن است موم اضافه تولید شده در داخل گوش گیر کرده و مجرای خارجی گوش را مسدود کند. در بعضی از موارد فرد در هنگام تمیز کردن گوش با فشار دادن موم گوش به داخل باعث مسدود شدن مجرای گوش خواهد شد. جمع شدن موم در داخل گوش یکی از علت های اصلی بروز کم شنوایی موقت در فرد است. نشانه ها و علایم گرفتگی گوش شامل موارد موارد زیر می شود: گوش درد زنگ زدن و وز وز کردن گوش سرگیجه نوروم آکوستیک تومور خوش خیمی است که بر روی عصب جمجمه ای که از گوش داخلی به سمت مغز می رود، تشکیل شد و رشد می کند. این تومورها معمولا رشد کندی داشته و دارای اندازه کوچکی هستند. اما با این حال، با بزرگ شدن این نوع تومور، بر روی عصب های گوش داخلی فشار وارد شده ممکن است باعث کاهش قدرت شنوایی، گرفتگی گوش و شنیدن صدای زنگ در داخل گوش شوند. درمان گرفتگی گوش گرفتگی گوش یکی از مشکلات آزار دهنده ای است که می توان آن را با استفاده از درمان های خانگی نیز درمان کرد. استفاده از مانور والسالوا مانور والسالوا یک تکنیک بسیار ساده است که می تواند باعث باز شدن گرفتگی شیپور استاش شود. برای انجام این تکنیک، نفس عمیقی کشیده و بینی تان را با دست بگیرید. دهان را بسته نگه داشته و سعی کنید به آرامی از داخل بینی بسته شده بازدم انجام دهید. این حرکت باعث ایجاد فشار مناسبی جهت رفع گرفتگی گوش ها خواهد شد. دقت داشته باشید که برای انجام والسالوا نباید هوا را با فشار از بینی خارج کرده یا بیش از حد به خودتان فشار بیاورید زیرا فشار بیش از حد ممکن است به پرده گوش تان آسیب جدی برساند. به محض اینکه شیپور استاش باز شد با جویدن آدامس یا مکیدن شکلات می توانید آن را باز نگه دارید. عوارض مانور مالسالوا همانطور که در قسمت قبلی گفتیم برای رهایی از احساس ناراحتی و گرفتگی گوش می توان از تکنیک باز کردن گوش ها با مانور مالسالوا استفاده کرد. اما آیا انجام اینکار امن بوده و خطری نخواهد داشت؟ به طور کلی انجام این تکنیک برای باز کردن گوش ها ایمن بوده و خطری ندارد. برای انجام اینکار باید احتیاط زیادی به خرج دهید و اگر با انجام و پیشروی در انجام مانور مالسالوا هیچ بهبودی حاصل نشد و حس کردید وضعیت گرفتگی گوشتان بدتر شد باید از تکرار آن دست کشیده و حتما با پزشک متخصص مشورت کنید. خمیازه کشیدن یکی از ساده ترین و دسترس ترین راهکارها برای باز کردن شیپور استاش، خمیازه کشیدن است. لازم نیست حتما به خاطر خواب آلودگی خمیازه بکشید با یک خمیازه ساختگی هم می توانید به رفع گرفتگی کمک کنید. دهانتان را تا جایی که می توانید باز کرده و همزمان نفستان را دم و بازدم داشته باشید. اینکار می تواند نتایج خوبی برایتان داشته باشد. چند دقیقه حرکت "خمیازه کشیدن" را تکرار دهید تا گوش هایتان باز شود. دم بخار یکی دیگر از تکنیک هایی که می توانید برای رفع گرفتگی گوش از آن استفاده کنید، تنفس بخار هوا است. برای اینکار دوش آب گرم گرفته و درب حمام را کاملا ببندید. سپس تا دقیقه داخل حمام نشسته و بخار هوا را استشمام کنید. بخار هوا باعث شل شدن موکوز موجود داخل گوش خواهد شد. یکی دیگر از راه کارهای رهایی از گرفتگی گوش قرار دادن حوله گرم یا داغ بر روی گوش است. خارج کردن مایع محبوس شده برای انجام این شیوه درمانی، انگشت اشاره خود را داخل گوش گرفته قرار داده و به آرامی آن را به سمت بالا و پایین حرکت دهید. این تکنیک به خارج کردن آب محبوس شده داخل گوش کمک خواهد کرد. می توانید برای خشک کردن آب اضافه خارج شده از گوش از یک سشوار با باد گرم استفاده کنید. دقت داشته باشید که سشوار را روی باد گرم تنظیم کرده و با فاصله چند سانتی از گوش نگه دارید. استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه یکی دیگر از راه های درمان استفاده از داروهای رفع گرفتگی گوش است که نیاز به نسخه پزشک ندارد. از این داروها می توان برای رفع گرفتگی گوش در نتیجه سرما خوردگی یا آلرژی ها استفاده کرد. می توانید از داروهای سرماخوردگی ضد احتقان یا آنتی هیستامین برای اینکار استفاده کنید، اما حتما پیش از مصرف دستور العمل مصرف و دوز مصرفی آن را مطالعه کنید. قطره گوش کیت تمیز کننده موم گوش نیز می تواند به نرم کردن و خارج کردن مواد و موم اضافه محبوس شده داخل گوش کمک زیادی کند. همچنین می توانید یا قطره روغن معدنی گرم، روغن بچه را با استفاده از قطره چکان داخل گوش بریزید. بعد از چند دقیقه از چکاندن قطره سر خود را به سمت پایین بگیرید تا موم و روغن اضافه همراه با مواد اضافه موجود در گوش، خارج شوند. زمان مراجعه به پزشک در صورتی که با هیچ یک از درمان های خانگی که در بالا به آنها اشاره کردیم نتوانستید گرفتگی گوش تان را برطرف کنید باید حتما به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که موم گوش در داخل کانال گوش محبوس شده باشد، پزشک متخصص گوش، حلق و بینی می تواند برای تشخیص محل گرفتگی و درمان آن به شما کمک کند. پزشک متخصص از ابزارهای به خصوصی برای ایجاد ساکشن و خارج کردن مواد و موم اضافه داخل گوش استفاده خواهد کرد. در صورتی که شیور استاش فرد دچار گرفتگی شده باشد نیز با دارو های زیر می توان این مشکل را برطرف کرد: آتنی بیوتیک ها (عفونت گوش یا عفونت سینوسی) ضد قارچ (گوش شناگر) آنتی هیستامین (برای جلوگیری از احتقان گوش) گاهی اوقات گرفتگی گوش با درد گوش همراه خواهد بود. علی الخصوص اگر گرفتگی گوش عفونی باشد. برای کاهش درد این نوع گرفتگی گوش می توانید از داروهای بدون نسخه زیر استفاده کنید: قرص ایبوپروفین قرص استامینوفن سدیم ناپروکسین در صورتی که علت گرفتگی گوش رشد نوروم آکوستیک باشد، پزشک در صورت رشد بیش از حد این تومور یا ایجاد اختلال در قدرت شنیداری فرد، عمل جراحی خارج کردن تومور را پیشنهاد خواهد داد. منابع: |
برونشیت یک عفونت راه های تنفسی اصلی ریه ها (برونش ها) است و باعث تحریک و التهاب آنها و ایجاد بیش از حد خلط می شود. بدن شما سعی می کند از طریق سرفه این خلط های اضافی را دفع کند. برونشیت حاد التهاب موقتی در مجاری تنفسی است و باعث سرفه و خلط شده و احتمال دارد تا هفته طول بکشد. برونشیت حاد می تواند در هر سنی شروع شود، اما بیشتر در کودکان زیر سال اتفاق می افتد. علاوه بر آن در زمستان شایع تر است و اغلب پس از سرماخوردگی، گلو درد یا آنفولانزا بروز می کند. برونشیت مزمن به مدت ماه در یک سال و حداقل در سال متوالی ادامه می یابد و بیشتر در بزرگسالان بالای سال دیده می شود. دود سیگار و مواد شیمیایی موجود در سیگار، برونشیت را بدتر می کند و خطر ابتلا به برونشیت مزمن و را افزایش می دهد. برونشیت حاد می تواند مسری و قابل انتشار به دیگران باشد زیرا معمولا در اثر عفونت ویروس یا باکتری ایجاد می شود. برونشیت مزمن به احتمال زیاد مسری نیست زیرا این بیماری در اثر تحریک طولانی مدت در مجاری تنفسی ایجاد می شود. از نظر علایم، بیماری برونشیت و ذات الریه ممکن است بسیار شبیه به هم باشند. هر دو باعث سرفه، تب، خستگی و احساس سنگینی در سینه می شوند. برونشیت گاهی اوقات می تواند منجر به ذات الریه شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با وجود تشابهات زیاد برونشیت و ذات الریه، شرایط آنها متفاوت است. برونشیت لولههای برونشی یا راه های هوایی را درگیر می کند، در حالی که ذات الریه کیسه های هوا را در ریه ها تحت ت ثیر قرار می دهد. معمولا علایم ذات الریه یا پنومونی بسیار شدیدتر هستند و می تواند به خصوص در افراد مسن و سایر گروه های آسیب پذیر خطرناک باشد. بیماری قلبی یا ریوی مانند آسم، نارسایی قلبی یا آمفیزم این ویروس در میلیون ها قطره ریز وجود دارد که وقتی شما سرفه یا عطسه می کنید، از طریق بینی و دهان تا حدود متر پخش می شوند. آنها مدتی در هوا معلق می مانند، سپس روی سطوح مختلف قرار می گیرند و می تواند تا ساعت زنده بماند. علاوه بر آن اگر غالبا در معرض موادی هستید که می تواند به ریه های شما آسیب برساند، ممکن است در معرض برونشیت مزمن و انواع دیگر بیماری انسدادی مزمن ریه ( COPD ) قرار بگیرید. برخی از محرک های برونشیت عبارتند از: گرد و غبار دانه ذات الریه زمانی اتفاق می افتد که عفونت بیشتر در ریه ها منتشر شده، و کیسه های هوایی داخل ریه ها با مایعات پر شوند. حدود پنج در صد مورد از برونشیت منجر به ذات الریه می شود. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به ذات الریه هستند عبارتند از: افراد مسن ذات الریه خفیف معمولا در خانه با آنتی بیوتیک قابل درمان است. موارد شدیدتر ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. اگرچه بیماری برونشیت مزمن/ COPD هوا در ریه ها. کاهش ظرفیت تنفسی ریه می تواند نشان دهنده، بیماری یا مشکل زمینه ای دیگر باشد. درمان برونشیت بستگی به نوع آن دارد. اگر برونشیت حاد دارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید و یا از داروهای بدون نسخه استفاده کنید که خلط، تب یا درد را درمان می کنند. علایم را می توان با استفاده از روش های مختلفی از جمله داروها، اکسیژن درمانی، توانبخشی ریوی، جراحی یا ترکیبی از آنها درمان کرد. پزشکتان ممکن است دستگاه پاکسازی خلطظ یا ساکشن، که به آن دستگاه ترشح مجاری هوایی نیز گفته می شود، تجویز کند تا به شما کمک کند تا به راحتی خلط را کاهش دهید. تجویز آنها در صورت غیر ضروری، با گذشت زمان باعث می شود باکتری ها در برابر درمان با آنتی بیوتیک ها مقاوم تر باشند. ممکن است آنتی بیوتیک ها را برای موارد زیر تجویز کند: عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها بسیار نادر است، اما شامل احساس بیماری و اسهال می شود. انواع دارو هایی که ممکن است برای درمان برونشیت مزمن/ COPD برونکودیلاتورها یا باز کننده برونش ها برای آرامش عضلات اطراف مجاری تنفسی تجویز می شوند. در صورت عدم منع پزشکی، هر دو ساعت یکبار از مایعات استفاده کنید و استراحت زیادی داشته باشید. مایعات به جلوگیری از کم آبی بدن و رقیق شدن مخاط در ریه های کمک کرده و باعث می شوند راحت تر سرفه کنید. به عنوان یک جایگزین برای داروی بدون نسخه سرفه، از مخلوط عسل و لیمو استفاده کنید، که می تواند به تسکین گلودرد کمک کند. منابع: |
دندان عقل سومین دندان و اخرین دندان از گروه دندان های آسیابی می باشد که در پشت دهان شما واقع است. دندان های عقل چهار دندان آخر می باشند که معمولا از سنین بین تا سالگی رشد آنها کامل می شود. رشد این دندان ها، به طور معمول با احساس درد در ناحیه فک همراه است، که باعث ایجاد مشکلاتی در آینده می شود. همین طور در برخی موارد با جراحی همراه خواهد بود. مقاله زیر در مورد علل ایجاد درد توسط دندان عقل صحبت خواهد کرد. درد فک پس از کشیدن دندان عقل بسیاری از مردم در ایالات متحده دندان عقل خود را کشیده اند. دندان پزشک ممکن است توصیه به کشیدن دندان عقل کند اگر: اگر دندان عقل باعث تورم و درد شوند. فضای کافی برای رشد دندان های عقل بدون ایجاد مشکل وجود ندارد. رشد دندان های عقل باعث آسیب به دندان های دیگر شود. در صورتی که دندان به طور کامل در نیامده باشند و یا باعث ایجاد پوسیدگی شده باشند. اگر دندان عقل باعث عفونت، التهاب لثه (پریودنتال) ، یا هردو شده باشند. عوارض کشیدن دندان عقل هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تورم ناحیه ای که دندان در آنجا قرار داشته است تورم فک، که می تواند به هنگام باز کردن و تکان دادن فک موجب احساس درد شود. موارد زیر بسیار نادر می باشند: آسیب به استخوان فک، سینوس، اعصاب دندان ها و یا دندان های که در نزدیکی آن وجود دارند. ایجاد حفره خشک که در اثر لخته خونی در حفره ی دندان ایجاد می شود، اگر این لخته به هر دلیلی جا به جا شود حفره خشک به وجود می آید. حفره ملتهب که از تجمع ذرات غذایی و باکتری های موجود در دهان ایجاد می شود. پس از جراحی، دندان پزشکتان برای جلوگیری از احساس درد، دستورالعمل هایی را به شما می دهد. دندان پزشکتان همچنین به شما می گویند که چگونه برای مراقبت از زخم خود، که به احتمال زیاد شامل بخیه می باشد از پدهای گازی استفاده کنید. دستورالعمل های عمومی ممکن است شامل: مصرف داروهای ضد درد شستشو با آب نمک خوردن غذاهای نرم مانند پوره سیب و ماست نکشیدن در صورت ادامه داشتن درد به مدت طولانی و یا هر نوع نگرانی از روند بهبودی با دندان پزشکتان مشورت کنید. درد عمل جراحی دندان عقل اگر دندان سالم و به درستی در محل خود قرارگیرد، به طور معمول هیچ دردی ایجاد نمی کنند. درد معمولا در موارد زیر رخ می دهد، مانند: نیمه نهفتگی کمبود فضای کافی اجازه نمی دهد که دندان به طور کامل رشد کند و تنها قسمتی از آن به سمت بیرون رشد می کنند. این حالت می تواند منجر به درد و تورم در بافت لثه شود. همچنین می تواند محل ذخیره غذا و باکتری های باشد، که ممکن است منجر به عفونت لثه و درد شوند. نهفتگی به دلیل نبود فضای کافی برای رشد، دندان نمی تواند به طور کامل به سمت بیرون رشد کند، و در استخوان فک و در زیر لثه قرار میگیرد. علایم نهفتگی می تواند باعث درد و سفتی فک در منطقه ای که دندان عقل نهفته وجود دارد، شود. دندان عقل کج دندان شما ممکن است کج و یا به صورت زاویه دار در حال رشد باشد، که باعث ایجاد علایمی مانند: بی نظمی در دندان ها، ازدحام، بی نظمی و فشار دندان ها و درد در دهان گردد. درمان های تسکین درد فک ناشی از رشد دندان عقل در صورت احساس کردن درد فک بر اثر رشد دندان، حتما با پزشکتان مشورت کنید، که در صورت مطمین شدن از اینکه درد فک شما بر اثر رشد دندان می باشد، بتواند درمان مناسبی برای شما تجویز کند. درمان خانگی درد دندان عقل در ضمن، اگر شما به دنبال پیدا کردن راه درمان خانگی برای درد دندان می باشید، از موارد زیر استفاده کنید: یک بسته یخ بر روی گونه خود، در منطقه دردناک نگه دارید. این کار را برای تا دقیقه و برای چند بار در روز تکرار کنید. استفاده از محصولات ضد درد، مانند استامینوفن (تیلنول) ، ایبوپروفن (موترین) ، یا ناپروکسن ( Aleve ) ، می تواند درد و تورم را کاهش دهد. روغن میخک به دلیل خواص ضد باکتری و تسکین درد به برخی از افراد توصیه می شود. چرا لثه های من متورم شده است؟ هنگامی که دندان شروع به شکافتن لثه برای پیدا کردن راهی برای رشد کامل خود می باشد، در این هنگام طبیعی است که با برخی از ناراحتی ها و همین طور تورم در لثه رو به رو شوید. هنگامی که دندان عقل ازطریق آسیب به لثه ها بیرون می آیند، ممکن است عوارضی که منجر به تورم بیشتر می شود را به وجود بیاورد، از جمله آن ها: نیمه نهفنگی که باعث به دام افتادن مواد غذایی و باکتری ها شده، که در این صورت ناحیه مربوطه ملتهب می شود. لثه متورم همچنین می توانید به دلیل کمبود ویتامین یا التهاب لثه ایجاد شود، اما به طور معمول باعث تورم و آسیب به دندان شما نمی شود. چگونه می توانیم تورم لثه را در دندان عقل را کاهش دهیم؟ اگر تورم در دندان شما، در پی به دام افتادن غذا و یا چسبیدن غذا به دندان شما باشد، دهان خود را به طول کامل بشویید. دندان پزشک در این مواقع استفاده از آب نمک و یا استفاده از دهان شویه های ضدباکتری را پیشنهاد می کند. هنگامی که این مواد غذایی از دهان و دندان شما پاک شوند، تورم کاهش می یابد. سخن آخر شما نمی توانید از رشد کامل دندان عقل خود جلوگیری کنید. همین طور از مشکلاتی مانند نهفتگی که موجب در آمدن نامناسب دندان به وجود می آید پیشگیری نمایید. بهترین راه برای جلوگیری از این مشکلات مراجعه به دندان پزشکتان هر شش ماه یک بار توصیه می شود. پزشکتان با معاینه رشد دندان میتواند راهکارهایی را برای جلوگیری از ایجاد مشکلات یاد شده تجویز کند. احساس درد در فک به هنگام درآمدن دندان عقل موضوع عجیبی نیست. تورم لثه ها در قسمت دندان عقل می تواند به دلایلی از جمله به دام افتادن مواد غذایی و باکتری در قسمتی از لثه باشد. به هنگام احساس درد و یا تورم در قسمت لثه خود می توانید با استفاده از کمپرس یخ و یا داروهای ضد باکتری و مسکن به تسکین درد و همینطور از رشد بیشتر باکتری ها جلوگیری کنید. منبع: |
اصطلاح هیپرکلسمی به کلسیم زیاد در خون اشاره دارد. از نظر برخی علت هیپرکلسمی، فعالیت بیش از حد غده پاراتیرویید، داروهای خاص، ویتامین D بیش از حد یا شرایط بهداشتی خاص از جمله سرطان است. کلسیم، نقش اساسی در بدن دارد. به ساخت استخوان ها و دندان ها کمک می کند و در عین حال از عضلات، اعصاب و قلب نیز پشتیبانی می کند. با این حال، کلسیم بیش از حد می تواند منجر به ایجاد اختلال در بدن شود. سطح کلسیم در خون بیشتر توسط غدد پاراتیرویید کنترل می شود. هنگامی که بدن به کلسیم نیاز دارد، غدد پاراتیرویید هورمون خود را ترشح می کنند که نقش بسزایی درافزایش کلسیم بدن دارند. فعالیت غدد بیش از حد پاراتیرویید یا یک وضعیت بهداشتی اساسی خاص می تواند تعادل کلسیم را مختل کند. اگر سطح کلسیم خیلی زیاد شود، ممکن است فرد مبتلا به هیپرکلسمی تشخیص داده شود. این وضعیت می تواند عملکردهای بدن را مختل کند، و به طور خاص باعث ایجاد ضعف استخوان، سنگ کلیه، عملکرد غیر طبیعی قلب و مغز شود. هیپرکلسمی خفیف ممکن است علایمی نداشته باشد، در حالی که هایپرکلسمی مزمن می تواند علایم زیر را بروز دهد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید میزان کلسیم بیش از حد به این معنی است که کلیه ها باید سخت تر کار کنند. در نتیجه، فرد ممکن است بیشتر ادرار دفع کند و منجر به کم آبی و افزایش تشنگی شود. میزان کلسیم بیش از حد می تواند باعث ناراحتی معده، درد شکم، حالت تهوع، استفراغ و یبوست شود: هیپرکلسمی می تواند استخوان ها را وادار به آزادسازی کلسیم بیش از حد کند و باعث کمبود کلسیم شود. این فعالیت غیر طبیعی استخوان می تواند منجر به درد و ضعف عضلات شود. مقدار بیش از حد کلسیم خون می تواند در نحوه عملکرد مغز شما اختلال ایجاد کند، در نتیجه باعث سردرگمی، بی حالی و خستگی شود. همچنین می تواند باعث افسردگی شود. فشار خون بالا و ضربان قلب غیر طبیعی: مقادیر بالای کلسیم می تواند فشار خون را افزایش داده و منجر به ناهنجاری های الکتریکی شود که باعث تغییر ریتم قلب می شود. در صورت بروز علایم و نشانه هایی که ممکن است نشان دهنده فشار خون بالا باشد، مانند تشنه بودن، ادرار کردن مکرر و درد شکم، به پزشک مراجعه کنید. تعدادی از عوامل و شرایط زمینه ای می توانند باعث هیپرکلسمی شوند. این شامل: غدد پاراتیرویید سطح کلسیم را کنترل می کند. فعالیت بیش از حد پاراتیرویید می تواند منجر به هیپرکلسمی شود. غدد پاراتیرویید ممکن است هنگام بزرگ شدن یا افزایش رشد سلول های غیر سرطانی، بیش فعال شوند. به داشتن غدد پاراتیرویید پر کار، هیپرپاراتیروییدیسم گفته می شود. این ممکن است شایع ترین علت هیپرکلسمی باشد. هیپرپاراتیروییدیسم معمولا در افراد بین تا سال تشخیص داده می شود. همچنین در زنان تا سه برابر بیشتر از مردان شایع است. ویتامین D باعث جذب کلسیم در روده می شود. پس از جذب، کلسیم وارد جریان خون می شود. فقط - درصد کلسیم در رژیم غذایی معمولا جذب می شود، در حالی که مابقی از راه مدفوع دفع می شود. با این حال، میزان بیش از حد ویتامین D باعث می شود بدن کلسیم بیشتری جذب کند و منجر به هیپرکلسمی شود. در سال ، برخی محققان عنوان کردند که مکمل درمانی با ویتامین D با دوز بالا، باعث ایجاد هیپرکلسمی می شود. از این مکمل ها می توان در درمان مولتیپل اسکلروزیس و سایر شرایط مشابه استفاده کرد. اگر فردی مبتلا به سرطان باشد، این ممکن است باعث هیپرکلسمی شود. سرطان های که معمولا منجر به این شرط می شود، عبارتند از: سرطان ریه سرطان پستان سرطان خون اگر سرطان به استخوان انتشار یابد، خطر ابتلا به هیپرکلسمی را افزایش می دهد. فراتر از سرطان، شرایط زیر شناخته شده است که باعث بالا رفتن کلسیم می شود: بیماری سل سارکوییدوز بیماری تیرویید بیماری مزمن کلیوی بیماری غده آدرنال عفونت های قارچی شدید افرادی که تحرک کمی دارند نیز ممکن است در معرض خطر هیپرکلسمی باشند. افرادی که بدنشان به شدت کم آب هست، آب کمتری در خون خود دارند که این امر می تواند غلظت کلسیم در جریان خون را افزایش دهد. با این حال، این عدم تعادل معمولا به محض برطرف شدن کمبود آب بدن اصلاح می شود. در برخی موارد، مقادیر بالای کلسیم می تواند به بی آبی شدید بدن منجر شود. این مهم است که پزشکان تشخیص دهند که در ابتدا مشکل مقادیر بالای کلسیم بوجود آمده است یا کم آبی بدن باعث هیپرکلسمی شده است. برخی از داروها می توانند باعث فعالیت بیش از حد غده پاراتیرویید شود و بالطبع منجر به هیپرکلسمی شود. بعنوان مثال داروی لیتیوم که بعضی اوقات برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود باعث هیپرکلسمی می شود. زنان بالای سال در معرض بیشترین خطر غدد پاراتیرویید بیش فعال قرار دارند. بدون درمان مناسب، هیپرکلسمی می تواند باعث عوارض زیر شود: هیپرکلسمی ممکن است با پوکی استخوان همراه باشد با گذشت زمان، استخوان ها ممکن است مقادیر زیادی کلسیم را در جریان خون آزاد کنند. این باعث می شود استخوان ها نازک تر و با تراکم کمتر شوند. با آزاد شدن کلسیم، پوکی استخوان می تواند ایجاد شود. افراد مبتلا به پوکی استخوان خطرات بیشتری دارند از جمله: شکستگی استخوان ناتوانی و ضعف بدنی از دست دادن استقلال بی تحرکی طولانی مدت انحنای ستون فقرات کوتاه شدن قد با گذشت زمان افراد مبتلا به هیپرکلسمی در معرض خطر ابتلا به کریستال های کلسیم در کلیه های خود هستند. این بلورها می توانند به سنگ کلیه تبدیل شوند، که غالبا بسیار دردناک هستند. بلورها همچنین می تواند منجر به اختلال در کلیه شود. با گذشت زمان، هیپرکلسمی شدید می تواند کلیه های فرد را از کار بیاندازد و منجر به نارسایی کلیه شود. در صورت عدم درمان، فشار خون شدید ممکن است سیستم عصبی را مختل کند. قلب هنگام ضربان الکتریکی حرکت می کند و منقبض می شود. کلسیم در تنظیم فرایند پمپاژ قلب نقش دارد و کلسیم بیش از حد می تواند منجر به ضربان قلب نامنظم شود. پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی میزان کلسیم خون و هورمون پاراتیرویید انجام دهد. هرکسی که علایم هیپرکلسمی را تجربه می کند، باید به پزشک مراجعه کند، که آزمایش خون تجویز شود و براساس نتایج، تشخیص و درمان صورت بگیرد. فرد مبتلا به هیپرکلسمی خفیف ممکن است هیچ علایمی نداشته باشد و فقط پس از انجام آزمایش خون معمولی قابل تشخیص است. آزمایش خون، سطح کلسیم خون و هورمون پاراتیرویید را بررسی می کند و می تواند نشان دهد که سیستم های بدن، مانند سیستم های خون و کلیه ها چگونه کار می کنند. نوار قلب برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب اشعه X قفسه سینه برای بررسی سرطان ریه یا عفونت یک برای بررسی اسکن CT یا MRI برای بررسی ساختار و اندام بدن جذب تابش پرتونگاری با انرژی دوگانه، معمولا به عنوان اسکن DEXA شناخته می شود برای سنجش تراکم استخوان برخی از تغییرات سبک زندگی می توانند به حفظ تعادل و سالم بودن سطح کلسیم کمک کنند. این شامل: نوشیدن آب زیاد ممکن است سطح کلسیم خون را کاهش دهد و به جلوگیری از سنگ کلیه کمک کند. استعمال باعث از بین رفتن استخوان می شود. علاوه بر بهبود سلامت استخوان ها، ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان و سایر مشکلات سلامتی را کاهش می دهد. تمرین و ورزش باعث تقویت قدرت و سلامتی استخوان می شود. دستورالعمل های مربوط به داروها و مکمل ها انجام این کار ممکن است خطر مصرف زیاد ویتامین D و ایجاد هیپرکلسمی را کاهش دهد. پیش آگهی یک فرد به علت و شدت هیپرکلسمی بستگی دارد. هیپرکلسمی خفیف ممکن است نیاز به درمان نداشته باشد، اگر بیماری جدی تر باشد، پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند که سطح کلسیم را کاهش دهد و علت اصلی را درمان کند. هرکسی که علایم هیپرکلسمی را تجربه می کند، باید با پزشک مشورت کند. ممکن است افراد مبتلا به هیپرکلسمی خفیف نیازی به درمان نداشته باشند و ممکن است با گذشت زمان سطح کلسیم به حالت عادی بازگردد. پزشک میزان کلسیم و سلامت کلیه ها را کنترل می کند. اگر سطح کلسیم همچنان بالا برود یا به خودی خود بهبود نیابد، احتمالا آزمایش بیشتر توصیه خواهد شد. برای افراد مبتلا به هیپرکلسمی شدید، کشف علت مهم است. پزشک ممکن است برای کمک به کاهش سطح کلسیم و جلوگیری از عوارض، درمانی ارایه دهد. درمان های احتمالی شامل مایعات داخل وریدی و دارو باشد. اگر غدد پاراتیرویید بیش فعال، میزان بیش از حد یا وضعیت سلامتی دیگری باعث هیپرکلسمی شود، پزشک نیز شرایط زمینه ای را درمان می کند. با استفاده از عمل جراحی، می توان بافتی را که باعث ایجاد مشکل می شود، را برداشت. در بسیاری از موارد، تنها یکی از چهار غده پاراتیرویید یک فرد مبتلا است. از آزمایش اسکن ویژه با تزریق دوز کم مواد رادیواکتیو برای مشخص کردن غده یا غده هایی که به درستی کار نمی کنند استفاده می شود. علایم شما، از جمله مواردی که نامربوط بنظر می رسد و از زمان شروع آنها اطلاعات شخصی اصلی از جمله: استرس های اساسی یا تغییرات اخیر زندگی، تاریخچه پزشکی و سابقه پزشکی خانواده تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل های مصرفی از جمله دوز احتمال بروز کدام علایم در من بیشتر است؟ به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ چه درمانی وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟ درمان چه عوارضی خواهد داشت؟ آیا گزینه دیگری برای رویکرد اولیه که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟ شرایط سلامتی دیگری دارم؟ چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را مدیریت کنم؟ آیا عاملی باعث بهبودی یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا دچار سنگ کلیه، شکستگی استخوان یا پوکی استخوان شده اید؟ درد استخوانی دارید؟ آیا کاهش وزن غیر قابل توضیح دارید؟ آیا اعضای خانواده قند خون یا سنگ کلیه داشته اند؟ منابع: |
خمیردندان زغالی برای سفید کردن دندان ها زغال چوب در حال حاضر یکی از پر مصرف ترین مواد مورد استفاده در صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی می باشد. این عنصر به عنوان ماده ی مرسوم در ساخت انواع ماسک های صورت و اسکراب یا لایه برداری، مورد مصرف قرار می گیرد. حتی برخی از مردم نیز، آن را برای سفید کردن دندان های خود مورد استفاده قرار می دهند. زغال فعال نوعی زغال است که مورد استفاده در محصولات زیبایی و خمیردندان همراه پودر صاف شده چوب، پوسته نارگیل و دیگر مواد طبیعی که تحت حرارت شدید اکسیده می شود. امروزه انواع مختلفی از خمیردندان زغالی در داروخانه ها در دسترس می باشد. این نوع خمیردندان برای موارد پزشکی و همین طور از بین بردن سموم مورد استفاده قرار می گیرد. اما آیا تاثیری برسفید کردن دندان دارد یا خیر؟ در این مقاله به چگونگی کارکرد خمیردندان زغالی، فواید و مشکلات آن می پردازیم. تاثیر خمیردندان زغالی برای سفید کردن دندان زغال فعال در خمیردندان ممکن است به حذف لکه های موجود در سطح دندان ها کمک کند. زغال فعال تا حدی نقش ساییدگی دارد و همچنین قادر به جذب و رفع لک های سطحی می باشد. تا به امروز هیچ مدرک قابل استنادی وجود ندارد تا ثابت کند، این نوع خمیردندان تاثیری بر حذف لکه های زیرین مینای دندان دارد یا نه؟ همین طور آیا تاثیری بر سفید کردن طبیعی دندان دارد یا ندارد! به منظور سفید کردن دندان ها به یک محصول که توانایی از بین بردن لکه های موجود در سطح دندان و همین طور لکه های موجود در زیر مینای دندان را داشته باشد، مورد نیاز است. در حالی که زغال فعال دارای مزایای بسیاری می باشد، با این حال شواهد علمی کافی در مورد تاثیر آن بر سفید شدن دندان در دسترس وجود ندارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خطر خمیردندان زغالی تحقیقات بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت برای خمیردندان زغالی مورد نیاز می باشد. بررسی های انجام شده در سال بیان می کند که دندان پزشکان باید در مورد استفاده از خمیردندان زغالی و اثراتی که به همراه خواهد داشت، با بیماران خود صحبت کرده و آن ها را نسبت به استفاده از آن هوشیار کنند. استفاده بیش از حد خیر دندان زغالی به دلیل داشتن نقش ساییدگی، باعث تخریب مینای دندان می شود. استفاده آن به صورت روزانه باعث می شود مینای دندان از بین برود و از این رو رنگ دندان ها زرد می شود. همین طور به دلیل تحلیل مینای دندان، دندان ها حساس تر می شوند. اکثر خمیردندان های موجود در انواع مارک ها فاقد فلوراید می باشند. فلوراید به حفاظت از مینای دندان کمک می کند. از این سو بیماری های از قبیل پوسیدگی و ایجاد حفره دندان کاهش می یابد. بررسی های انجام شده نشان می دهد، استفاده از این نوع خمیردندان باعث افزایش خطر ابتلا به پوسیدگی و حفره دندان می شود. همینطور بر اثر تجمع ذرات زغال در ترک ها و شکاف های دندان می تواند باعث ایجاد لک بر روی دندان ها گردد. هنوز اثر ذرات زغال موجود در خمیردندان های زغالی بر مواد استفاده شده برای ترمیم دندان ها شناخته شده نیست. هنوز معلوم نیست که این نوع از ماده چطور به موادی که در روکش کردن و یا پر کردن دندان مورد استفاده قرار می گیرد را، تحت تاثیر قرار دهد. ذرات زغال می تواند در میان دندان های پر شده، روکش ها و تاج ها تجمع کند. حتی باعث تغییر رنگ آن ها به سیاه یا خاکستری شود. فواید خمیردندان زغالی ممکن است کمک به حذف لکه های موجود در سطح دندان کند. ممکن است باعث بهبود بوی بد دهان گردد. می تواند از ایجاد لکه، بعد از جرم گیری حرفه ای که توسط دندان پزشک انجام می شود، کمک کند. اثرات طولانی مدت و ایمنی آن هنوز شناخته شده نیست. خمیردندان زغالی لکه های زیر مینای دندان را حذف نمی کند. استفاده روزمره از خمیردندان زغالی می تواند باعث حساسیت دندان شود. اکثر مارک های خمیردندان زغالی حاوی فلوراید نیستند، تا کمک به کاهش ابتلا به حفره و کنند. به دلیل نقش ساییدگی خمیردندان زغالی، ممکن است به پوش مینای دندان آسیب رسانده و رنگ دندان ها را زرد کند. استفاده از این نوع خمیردندان، می تواند اثرات نامطلوبی را بر دندان های ترمیم شده بگذارند و باعث ایجاد لکه بر اثر تجمع در مواد ترمیمی استفاده شده شود. راه کار های سفید کردن دندان ها اگر شما به دنبال راهی مطمین برای سفیدی دندان خود هستید، باید خاطر نشان شویم که راه های مطمین و بی ضرری برای سفید کردن دندان موجود می باشد. محصولات سفید کننده بسیاری که توسط انجمن دندان پزشکی آمریکا ( ADA ) مورد تایید قرار گرفته است. محصولات سفید کننده حرفه ای نیز از طریق دندانپزشکان در دسترس هستند. گزینه های شما عبارتند از: ژل های سفید کننده سفید کننده خمیردندان سفید کننده مراجعه به دندان پزشک و سفید کردن دندان ها با ابزار و مواد دندان پزشکی هنگامی که به دنبال محصولات سفیدکننده دندان هستید، به دنبال محصولاتی باشید که دارای مهر تصویب ADA باشند. همین طور نوعی از محصولات را که حاوی کووارین آبی، پراکسید هیدروژن و ریز دانه ها باشند، انتخاب کنید. فناوری موجود در این نوع از خمیردندان ها با توجه به مطالعات انجام شده در از موثرترین راه های سفید کردن دندان در مقایسه با خمیردندان های زغالی می باشد. راهکار های خانگی برای سفید کردن اگر چه این گزینه ها ممکن است به میزان محصولات تجاری سفید کننده موثر نباشند، اما انجام آن بسیار آسان است و حتی در خانه می توانید انجام دهید. با پزشکتان، هنگام استفاده از این روش ها حتما مشورت کنید تا مطین شوید که برای شما موثر می باشند یا خیر. این مواد عبارتند از: دهان شویه حاوی پراکسید هیدروژن جوش شیرین سرکه سیب مسواک زدن منظم، از جمله مسواک زدن پس از غذا و نوشیدن آشامیدنی های که باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند (مانند قهوه، چای، و شراب قرمز) می تواند به شما کمک کند تا لبخند زیباتری را داشته باشید. اگرچه امروزه خمیردندان زغالی شهرت بسیاری در کاربرد آن برای سفید کردن دندان ها به دست آورده است، اما با این حال این روش موثرتر از خمیردندان ها و محصولات خانگی که نقشی در سفید کنندگی را دارند، نمی باشد. ممکن است کمک به حذف لکه های سطح دندان کند، اما استفاده طولانی مدت از این محصول، به دلیل مطالعات محدود هنوز ناشناخته است. برای انتخاب کردن بهترین گزینه برای سفید کردن دندان های خود با دندان پزشک مشورت کنید. منبع: |
بیماران با نارسایی کلیه، معمولا تحت درمان دیالیز (تسویه) قرار می گیرند و یا ممکن است واجد شرایط پیوند کلیه شوند. پیوند کلیه یک روش جراحی است که یک کلیه فرد بیمار با کلیه فرد اهدا کننده جایگزین می شود. در مقایسه با دیالیز، پیوند کلیه کیفیت بهتر، خطر مرگ پایین تر، محدودیت های غذایی کمتری و هزینه درمان پایین تری دارد. اما برای افراد خاصی که نارسایی کلیه دارند، پیوند کلیه ممکن است از دیالیز خطرناک تر باشد. کهولت سن بیماری شدید قلبی سرطان فعال یا اخیرا درمان شده یا هر نوع بیماری روانی شدید یا مواد مخدر مصرف کننده داروهای موثر بر سیستم ایمنی بدن اضافه وزن زیاد شما باید به اندازه کافی سالم باشید تا بتوانید جراحی بزرگی انجام دهید و یک رژیم دارویی مادام العمر پس از عمل را تحمل کنید تا کاندید خوبی برای پیوند باشید. شما همچنین باید از تمام دستورالعمل های پزشکتان پیروی کنید و داروهای خود را به طور مرتب مصرف کنید، در این صورت با تشخیص پزشکتان ارزیابی پیوند شروع می شود. این ارزیابی معمولا شامل چندین مراجعه برای بررسی وضعیت جسمی، روانی و خانوادگی شما می باشد. پزشکتان آزمایشاتی را بر روی خون و ادرار شما انجام خواهند داد. آن ها همچنین به شما یک معاینه کامل فیزیکی برای اطمینان از سالم بودن جراحی برای شما خواهند داد. در صورت ت یید پیوند، یکی از اعضای خانواده می تواند کلیه اهدا کند یا به شبکه تهیه و پیوند عضو ( OPTN ) در لیست انتظار قرار می گیرید. دریافت کلیه از یک عضو خانواده گزینه خوبی است. به شرطی که خون و بافت اعضای خانواده تان با خون و بافت های شما مطابقت داشته باشد، این عامل ریسک پس زدن پیوند را کاهش می دهد و این امکان را برای شما فراهم می کند تا از لیست انتظار چند ساله برای یک فرد غریبه خارج شوید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در حین ارزیابی برای پیوند، آزمایش خون در مرحله اول تعیین نوع گروه خونی ( A ، B ، AB ، O ) و آنتی ژن لوکوسیت انسانی HLA (گروهی از آنتی ژن های موجود در سطح گلبول های سفید خون هستند) ، تعیین می شود. آنتی ژن ها مسیول پاسخ ایمنی بدن شما هستند. اگر نوع HLA شما با نوع HLA اهدا کننده مطابقت داشته باشد، به احتمال زیاد بدن شما کلیه را رد نمی کند. هر فرد شش آنتی ژن دارد، هرچه آنتی ژن های بیشتری با آن اهدا کننده مطابقت داشته باشید، احتمال پیوند موفقیت آمیز بیشتر می شود. پس از شناسایی یک اهدا کننده، به آزمایش دیگری نیاز خواهید داشت تا اطمینان حاصل کنید که آنتی بادی های شما به ارگان اهدا کننده حمله نمی کنند. این کار با مخلوط کردن مقدار کمی از خون شما با خون اهدا کننده انجام می شود. (کراس مچ) اگر خون شما در پاسخ به خون اهدا کننده آنتی بادی را تشکیل دهد، پیوند انجام نمی شود. اگر خون شما هیچ واکنش آنتی بادی را نشان ندهد، این بدان معنی است که پیوند می تواند ادامه یابد. پیوند کلیه تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. بیهوشی شامل دارویی است که شما را در حین عمل بیهوش می کند. ماده بی حسی از طریق خط داخل وریدی IV (سرم داخل وریدی) در دست یا بازوی شما به بدن شما تزریق می شود. پس از بیهوشی، پزشک برش در شکم شما می گذارد و کلیه اهدا کننده را درون آن قرار می دهد. آن ها سپس شریان ها و رگ ها را از کلیه اهدایی به شریان ها و رگ های شما متصل می کنند. این باعث می شود خون از طریق کلیه جدید شروع به جریان کند. پزشک شما مجرای کلیه جدید را نیز به مثانه شما وصل می کند تا بتوانید به طور عادی ادرار کنید. مجرای ادرار لوله ای است که کلیه شما را به مثانه شما متصل می کند. پزشک معالج کلیه های اصلی شما را در بدن شما رها می کند مگر اینکه آن ها مشکلی مانند فشار خون بالا یا عفونت ایجاد کنند. حتی اگر بعد از پیوند خود احساس خوبی داشته باشید (بسیاری از افراد این کار را می کنند) ، به احتمال زیاد شما نیاز دارید تا یک هفته بعد از عمل در بیمارستان بمانید. کلیه جدید شما ممکن است بلافاصله شروع به پاک سازی ضایعات از بدن کند، یا ممکن است چند هفته طول بکشد تا شروع به کار کند. کلیه های اهدا شده توسط اعضای خانواده معمولا با سرعت بیشتری نسبت به اهدا کنندگان غربیه کار می کنند. قبل از ترک بیمارستان، تیم پیوند شما دستورالعمل خاصی در مورد چگونگی و زمان مصرف داروهای شما ارایه می دهد. اطمینان حاصل کنید که این دستورالعمل ها را درک کرده اید و اگر هر اطلاعات بیشتری نیاز دارید سوال کنید. پزشکان شما همچنین یک برنامه معاینه بررسی برای شما ایجاد می کنند تا بتوانید بعد از عمل پیگیری کنید. باید خود را برای علایم هشدار دهنده که بدن شما کلیه را رد کرده است، کنترل کنید. این موارد شامل درد، تورم و علایم مانند آنفولانزا است. برای یک یا دو ماه اول بعد از عمل باید به طور مرتب با پزشکتان خود در ارتباط باشید. بهبودی شما ممکن است حدود شش ماه طول بکشد. اکثر گیرندگان پیوند کلیه می توانند ظرف هشت هفته پس از پیوند به کار و سایر فعالیت های عادی برگردند. تا زمانی که زخم بهبود نیافته باشد (معمولا حدود شش هفته بعد از عمل) هیچ جسم سنگینی را بلند نکنید و یا ورزش غیر از راه رفتن انجام ندهید. ممکن است در هفته چندین بار به آزمایش خون نیاز داشته باشید و داروهایتان را در هفته های بعد از پیوند خود تنظیم کنید. گاهی لازم است داروها را تا آخر عمر خود مصرف کنید. بعد از پیوند کلیه پزشکتان تعدادی از داروها را برای شما تجویز می کند و شما می بایست آن ها را مصرف نمایید. داروهای تحت عنوان سرکوب کننده های سیستم ایمنی (داروهای ضد دفع کلیه) به شما کمک می کند تا سیستم ایمنی بدنتان باعث رد کلیه جدید شما نشود. سایر داروهای دیگر بعد از پیوند کلیه شما باعث کاهش خطر سایر عوارضی مانند عفونت کلیه می شوند. پس از پیوند کلیه، ممکن است شما نیاز به تنظیم رژیم غذایی داشته باشید تا کلیه جدید شما سالم بماند و عملکرد خوبی داشته باشد. محدودیت های غذایی کمتری نسبت به زمانی که قبل از پیوند خود تحت درمان با دیالیز قرار گرفته اید، خواهید داشت، اما هنوز هم ممکن است نیاز به تغییر رژیم غذایی داشته باشید. برخی از داروهای شما ممکن است اشتهای شما را افزایش داده و باعث افزایش وزن شوند. اما رسیدن به وزن سالم و حفظ آن از طریق رژیم غذایی و ورزش به همان اندازه برای گیرندگان پیوند مهم است، همان طور که ورزش برای هر کس دیگری خطر ابتلا به بیماری های قلبی، فشار خون بالا و دیابت را کاهش می دهد. مصرف حداقل روزانه وعده میوه و سبزیجات پرهیز از آب گریپ فروت و گریپ فروت نوشیدن شیر کم چربی یا خوردن سایر لبنیات کم چرب خوردن گوشت بدون چربی، مرغ و ماهی حفظ رژیم غذایی کم نمک و کم چرب نوشیدن آب به میزان کافی در طول روز پس از بهبودی در عمل جراحی پیوند، ورزش و فعالیت بدنی باید بخشی از زندگی شما باشد تا به بهبود سلامت کلی جسمی و روانی خود دست یابید. پس از پیوند، ورزش منظم به افزایش سطح انرژی و افزایش قدرت کمک می کند. همچنین به شما در حفظ وزن سالم، کاهش استرس و جلوگیری از عوارض بعد از پیوند مانند فشار خون و کلسترول بالا کمک می کند. به زودی پس از پیوندتان، باید تا آنجا که می توانید راه بروید. به تدریج، فعالیت های بدنی بیشتری را از جمله حداقل دقیقه ورزش برای پنج روز در هفته در زندگی روزمره برنامه ریزی نمایید. پیوند کلیه یک عمل جراحی بسیار بزرگ است. بنابراین، ممکن است خطرات زیر برایتان ایجاد گردد: واکنش آلرژیک به بیهوشی عمومی خون ریزی لخته شدن خون نشتی از مجرای ادرار انسداد مجرای ادرار عفونت رد کلیه اهدا شده نارسایی کلیه اهدا شده جدی ترین و نادر ترین خطر پیوند کلیه این است که بدن شما کلیه اهدایی را نپذیرفته و یا رد کند. با این حال، نادر است که بدن شما کلیه اهدا کننده را رد کند. اگر متوجه درد غیرمعمول در محل جراحی یا تغییر در میزان ادرار شدید، سریعا به پزشکتان اطلاع دهید. اگر بدن شما کلیه جدید را رد کند، می توانید دیالیز را مجددا شروع کنید و پس از ارزیابی مجدد دوباره به لیست انتظار برای کلیه دیگر برگردید. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که باید بعد از عمل مصرف کنید می تواند منجر به عوارض ناخوشایند دیگری نیز شود. افزایش وزن ضعیف شدن استخوان افزایش رشد مو آکنه بروز برخی سرطان های پوستی و لنفوم (نوعی سرطان خون) پف یا ادم (ورم) در مورد خطرات ناشی از بروز این عوارض جانبی با پزشکتان مشورت کنید. یک مورد که شما و تیم بهداشت درمان خود باید مراقب آن باشید، رد حاد است، بدین معنی که بدن شما ناگهان در تلاش برای رد کلیه پیوندی وارد عمل شده است. گاهی رد پیوند کلیه ممکن است علایم واضحی نداشته باشد. به همین دلیل انجام آزمایش خون منظم برای بررسی میزان عملکرد کلیه شما بسیار مهم است. علام رد پیوند ممکن است شامل، تب، کاهش تولید ادرار، تورم، افزایش وزن و درد در کلیه باشد. احتمال ابتلا به رد پیوند کلیه پس از عمل جراحی شما زیاد است. هرچه زمان عمل جراحی کلیه طولانی تر باشد، احتمال وقوع رد پیوند کمتر است. گاهی اوقات بدن کلیه پیوندی را قبول نمی کند. اما حتی اگر رد کردن کلیه ی پیوندی اتفاق بیفتد، روش های بسیاری برای درمان آن وجود دارد تا شما کلیه ی پیوندی خود را از دست ندهید. خطر رد پیوند در هر فرد متفاوت است. برای اکثر افراد، رد کردن با استفاده از داروهای ضد عفونی قابل پیشگیری است. انجام معاینات منظم بسیار مهم است تا بدانید که کلیه شما چقدر خوب کار می کند و مطمین شوید که بدن کلیه پیوندی را رد نمی کند. اینکه به زودی می توانید به کار خود برگردید بستگی به بهبودی، نوع کار و سایر شرایط پزشکی شما دارد. بسیاری از افراد هفته یا بیشتر بعد از پیوندکلیه ی خود می توانند به کار خود برگردند. تیم پیوند به شما کمک می کند تصمیم بگیرید که چه زمانی می توانید به سر کار برگردید. افرادی که به دلیل بیماری کلیوی روابط جنسی رضایت بخش نداشته اند ممکن است بعد از درمان احساس بهبودی کنند. علاوه بر این، تمایل به باروری افزایش می یابد. مردانی که پیوند کلیه انجام داده اند، فرزندان سالم و زنان با پیوند کلیه بارداری های موفقی داشته اند. بهتر است هنگام تصمیم به فرزند آوری با پزشکتان مشورت کنید. زنان باید خیلی زود بعد از پیوند کلیه باردار نشوند. اغلب مراکز می خواهند زنان یک سال یا بیشتر صبر کنند. تمام حاملگی ها باید برنامه ریزی شوند. برخی از داروهایی که بعد از عمل پیوند کلیه استفاده می شوند می توانند به جنین در حال رشد آسیب برساند این داروها باید در صورت امکان و با صلاح دید پزشکتان شش هفته قبل از تلاش برای بارداری قطع شود. مشاوره در مورد کنترل تولد ممکن است مفید باشد. مهم است که از خود در برابر بیماری های مقاربتی محافظت کنید. حتما در حین فعالیت جنسی از محافظت کننده استفاده کنید. منابع: |
جراحی زیبایی گوش یا اتوپلاستی اشاره به جراحی تغییر شکل پینا همان بخش خارجی گوش داشته و با هدف اصلاح بد فرمی یا بهبود ظاهر گوش انجام می شود. جراحی زیبایی گوش معمولا به اصلاح فرم و ترمیم گوش بیرونی بعد از یک تصادف یا بد فرمی مادرزادی گفته می شود. برای انجام این عمل زیبایی پشت گوش ها را به سر متصل می کنند تا ظاهر بهتری داشته باشد. بیرون زدگی و برجستگی بیش از حد گوش ها می تواند برای کودکان ناخوشایند بوده و آن ها در معرض مسخره شدن توسط هم کلاسی هایشان قرار دهد. لازم است بدانید که به گوش هایی بیرون زده گفته می شود که بیرون زدگی اش از سر بیشتر از سانتیمتر باشد. انجام عمل اصلاح و زیبایی گوش یا همان اتوپلاستی بیشتر در کودکی انجام می گیرد. ولی خوشبختانه برای تمام سنین قابل انجام است. برطبق آمار در سال ، بیش از کودک آمریکایی تحت عمل جراحی اتوپلاستی قرار گرفتند. چرا باید عمل جراحی اتوپلاستی انجام دهیم؟ پینا یا قسمت بیرونی گوش نقش بسیار کمی در قدرت شنیداری شما دارد. اما بعضی از اوقات مردم احساس می کنند که گوش شان بیش از حد با سر آن ها فاصله داشته و حالت بیرون زدگی دارد. همین بیرون زدگی می توند باعث تشویش و پریشانی های روانی شود. به عنوان مثال کودکی با گوش های بیرون زده ممکن است توسط هم سن و سالان اش در مهد کودک یا مدرسه مورد تمسخر قرار بگیرد. حتی اثرات مخربی بر روی اعتماد به نفس، رفتار و احساسات کودک داشته باشد. این مشکل فقط برای کودکان نبوده و گاهی اوقات ممکن است بزرگسالان را نیز در زندگی روزمره شان با احساس تشویش و ناآرامی روبرو کند. حتی ممکن است فرد برای نمایان نبودن این مشکل همیشه از گذاشتن کلاه یا هدبند خودداری کند. تا مبادا گوش های بیرون زده اش توجه دیگران را به خود جلب کرده و باعث تمسخر اش نزد اطرافیان شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید چه چیزی باعث بیرون زدگی گوش ها می شود؟ قسمت بیرونی گوش در حالت عادی با زاویه تا درجه نسبت به سر قرار گرفته است و اگر این زاویه بیش از درجه باشد، خودش را به شکل بیرون زدگی گوش نشان خواهد داد. گاهی اوقات ممکن است بیرون زدگی گوش در اکثر اعضای خانواده وجود داشته باشد ولی بدون شک این تفاوت ظاهری به صورت اتفاقی بوده و برای همه اعضای خانواده پیش نخواهد آمد. بر اساس آمار تعداد افراد دچار بیرون زدگی گوش فقط درصد از مردم دنیا را شامل شده و ت ثیری بر روی شنوایی فرد ندارد. علت بیرون زدگی گوش می تواند به علت یکی از عوامل زیر باشد: اگر پینای گوش دارای غضروف زیادی باشد، احتمال برجستگی آن نیز افزایش خواهد یافت. لبه های غضروف در قسمت بالایی گوش در دوران رشد به خوبی خم نشده و لبه بیرونی گوش نیز به جای خم شدن به سمت داخل سر به سمت بیرون چرخیده باشد. گاهی اوقات بیرون زدگی گوش ها به خاطر حادثه ای است که برای گوش ها اتفاق افتاده است. آمار دقیقی در مورد کودکان به دنیا آمده با مشکل مادرزادی بیرون زدگی گوش در دسترس نیست. اما بر طبق آمار بیمارستان کودکان فیلادلفیا این میزان تا درصد کل کودکان را شامل می شود. همچنین نزدیک به درصد از کودکان تازه متولد شده در هنگام تولد گوش های به ظاهر طبیعی ای دارند. ولی بعد از ماهه اول زندگی فرم آن ها تغییر کرده و فرم بیرون زدگی خود را نشان می دهند. بعضی از انواع بد فرمی های گوش نیز به مرور زمان اصلاح می شود. اما در صورتی که بیرون زدگی و بد فرمی گوش تا یک هفته بعد از تولد بهبود نیافت. در آینده عمل جراحی اوتوپلاستی یا اصلاح بدون جراحی پیشنهاد می شود. تغییر فرم گوش به طور کلی برای اصلاح گوش های بیرون زده راه وجود دارد: آتل گوش این شیوه و فرآیند ساده برای درمان نوزادان و کودکان ماه یا زیر ماه انجام می گیرد. در این تکنیک جراح از آتل برای تغییر فرم غضروف نرم استفاده می کند. آتل با حمایت از فرم صحیح گوش آن را در وضعیت مناسبی حفظ و نگهداری می کند. علت استفاده از این تکنیک در کودکی این است که با گذشت ماهگی دیگر غضروف گوش سفت شده و تغییر فرم آن را کاری سخت و غیر ممکن می سازد. بعد از گذشت این زمان طلایی تنها راه درمان جراحی خواهد بود. اوتوپلاستی پزشک جراح برای اصلاح، بازسازی یا جایگزینی یک قسمت بد فرم، نقص یا نبود آن مورد استفاده قرار می گیرد. برای اینکه نتیجه عمل جراحی موفقیت آمیز باشد بهتر است این عمل جراحی بعد از رشد کامل کودک و گوش صورت گیرد. معمولا سن سالگی که گوش رشد کاملی داشته و به سایز نهایی خود رسیده زمان مناسبی برای انجام جراحی اوتو پلاستی است. عمل جراحی با تغییر شکل غضروف گوش و ایجاد انحناها به نزدیک تر قرار گرفتن گوش کمک کرده و غضروف گوش را به سر نزدیک تر خواهد کرد. در صورتی که پینا رشد کافی نداشته یا به کلی وجود نداشته باشد از این جراحی استفاده می شود که آن را با نام میکروتیا نیز می شناسند. جراحی ای برای صاف کردن گوش های بیرون زده است که در آن گوش به سر متصل می گردد. زمانی که گوش ها بیش از حد بزرگ باشد از این نوع جراحی استفاده می شود و طی آن پینای گوش کوچک خواهد شد. نام این جراحی نیز میکروتیا است. معمولا جراحی اوتوپلاستی توسط جراح پلاستیک صورت می گیرد. البته گاهی اوقات متخصص گوش، حلق و بینی ( ENT ) یا جراح اطفال نیز عمل جراحی اوتوپلاستی را انجام می دهند. جراحی اتوپلاستی برای بزرگسالان با استفاده از تزریق داخل وریدی همراه با بی حسی موضعی انجام می شود. اما برای انجام عمل جراحی زیبایی گوش در کودکان با نظر پزشک از بیهوشی عمومی استفاده می شود. پزشک جراح ابتدا با برشی در پشت گوش عمل جراحی را آغاز می کند. جراحی به طور تقریبی حدود یا ساعت به طول خواهد انجامید. بعد از عمل جراحی نیز جای زخم بسیار کوچکی باقی خواهد ماند که به خاطر پشت گوش بودن نمایان نبوده و مشکلی برای زیبایی شخص ایجاد نخواهد کرد. با گذشت زمان نیز جای زخم کم رنگ تر شده و شاید دیگر حتی قابل مشاهده نباشد. ریکاوری یا بازیابی بعد از عمل بعد از عمل جراحی دور گوش بیمار به مدت چند روز بانداژ خواهد بود. تا زمانی که بانداژ توسط پزشک جراح باز نشده باشد فرد نمی تواند سر خود را بشوید. بعد از باز کردن بانداژ، پزشک برای شب ها استفاده از هد بند را تجویز می کند تا نقش حمایتی داشته باشد. البته نباید به گوش ها فشار وارد شود به همین خاطر از هد بند آزاد برای شب ها استفاده شود. اینکار از کشیده شدن و تکان خوردن گوش ها در طول مدت خواب جلوگیری خواهد کرد. بعد از گذشت یک هفته شخص می تواند به محل کار یا مدرسه باز گردد. ورزش و انجام فعالیت های روزانه را بهتر است به هفته بعد از عمل موکول کنید. بیمار باید در طول مدت ریکاوری و بهبود خود از انجام فعالیت هایی که ممکن است منجر به تروما یا آسیب به گوش شود جلوگیری کند. ورزش های سنگین مثل راگبی، جودو یا فوتبال تا ماه بعد از عمل نباید انجام شود. رفتن به استخر و شنا نیز بعد از گذشت هفته از عمل ممکن خواهد بود. احساس بی حسی بعد از عمل جراحی کاملا طبیعی بوده و ممکن است تا چند هفته باقی بماند. تورم نیز بخشی از روند بهبود بعد از عمل جراحی بوده و شاید تا هفته اطراف گوش ها قرمز و متورم باشد. احتمال دارد تا ماه بعد از عمل جراحی نیز شب ها احساس درد به سراغ فرد بیاید که طبیعی بوده و بعد از ماه از بین خواهد رفت. عوارض عمل جراحی زیبایی گاهی اوقات عمل جراحی زیبایی گوش ممکن است عوارض زیر را به دنبال داشته باشد: عفونت پوست و غضروف عوارضی است که ممکن است به ندرت بعد از عمل اتفاق بیفتد. به سادگی با مصرف آنتی بیوتیک می تواند از بروز عفونت های احتمالی جلوگیری کرد. یک هماتوم یا لخته خونی ممکن است در زیر پوست گوش ایجاد شده و درد شدید، التهاب و خونریزی زخم را به همراه داشته باشد. بعد از برداشته شدن بانداژ از دور سر می توان هماتوم و جراحت ایجاد شده را درمان کرد. این عارضه بستگی به نوع بخیه استفاده شده دارد. گاهی اوقات باز کردن بخیه کار سخت و دشواری است. گاهی اوقات ممکن است بعد از عمل مجددا گوش ها به حالت اول خود بازگردد. در این مورد جراحی اصلاحی مورد نیاز است. گاهی اوقات فرد بیمار بعد از انجام عمل اصلاحی یا جراحی زیبایی از نتیجه حاصل شده رضایتی نداشته یا هیچ تغییر فرمی در گوش خود احساس نمی کند. متقارن کردن گوش ها بعد از عمل جراحی کار چندان راحتی نیست. گوش ها کاملا نزدیک به گوش ها قرار نگرفته و فقط تا حدودی اصلاح شده اند. بیشترین عارضه ای که تا کنون برای جراحی زیبایی گوش گزارش شده است، نزدیک شدن بیش از حد گوش ها به سر است. منبع: |
از شایع ترین علل زانو درد می توان به آسیب ها و جراحات وارده اشاره کرد جراحاتی که می توانند زانوها را در گیر کنند، موجب زانو درد می شوند. لذا ورزش یکی از بهترین کارهایی است که می توان برای مفاصل و بقیه بدن انجام دهید. برخی از شایع ترین مشکلات مربوط به رباط های پاره شده، پارگی منیسک، تاندونیت و زانوی دونده است. اگر شما آسیب دیدگی زانو قدیمی دارید که به درستی درمان نشده است، ممکن است در هنگام ورزش شدید، بیماری زانوی شما تشدید یابد. بورس کیسه ای است که بالای مفصل شماست و حاوی مقدار کمی از مایعات می باشد، که در جلوگیری از اصطکاک هنگام حرکت مفصل کمک می کند. استفاده بیش از حد، افتادن یا خم شدن مکرر و زانو زدن می تواند باعث تحریک بورسای بالای زانو شود. این حرکات منجر به درد و تورم زانو می شود. پزشکان این را بورسیت پیش سلول می نامند. جا به جایی کشکک زانو زانوی شما از حالت عادی خارج می شود و باعث درد و تورم زانو می گردد. پزشک شما ممکن است این را "جابجایی پاتلا" بنامد. سندرم باند باند الیو تیبیال IT تکه ای از بافت سخت است که از لگن شما به سمت قسمت بیرونی زانو کشیده می شود. هنگامی که بیش از حد فعالیت می کنید، با گذشت زمان می تواند زانوی شما ملتهب شود. این باعث درد، در قسمت بیرونی زانو می شود. این حالت در بین دوندگان، هنگام رفتن به سرازیری شایع است. پارگی منیسک، جزء شایع ترین علل زانو درد بعضی اوقات، آسیب دیدگی زانو می تواند باعث پوسیدگی غضروف شود. این لبه های خشن می توانند در مفصل گیر کرده و باعث درد و تورم شود. بیماری اسگود - شلتر این شرایط در سنین جوانی اتفاق می افتد، هنگامی که استخوان ها و سایر قسمت های زانو در حال تغییر هستند. این بیماری می تواند درد شدیدی در جایی که یک تاندونی که از ناحیه زانو به ساق وصل می شود احساس کند. درد ممکن است بیاید و به مرور زمان برود. پوکی استخوان نوعی آرتریت "ساییدگی" است. در هنگام فعالیت درد مفصل زانو تشدید می یابد. یکی از مهم ترین علل درد زانو بعد از سالگی است. مفاصل مبتلا به آرتروز در اوایل روز سفت می شوند. تاندونیت پاتلا، جزء شایع ترین علل زانو درد این بدان معناست که شما در تاندونی، التهاب دارید که زانو را به ساق پا وصل می کند. تاندون ها نوارهای سختی از بافت همبند هستند که ماهیچه ها را به استخوان های شما متصل می کنند. هنگامی که بیش از حد ورزش می کنید، می توانند ملتهب و دردناک شوند. شایع ترین علت این بیماری پریدن تکراری است. سندرم درد پاتلو فمورال عدم تعادل عضلانی، سفتی و مشکلات هماهنگی پاها معمولا باعث این بیماری می شود، که باعث درد زانو و "کمانش" می شود، به این معنی که ناگهان زانو نمی تواند وزن شما را تحمل کند. شیوع این بیماری در زنان شایع تر از مردان است. علت بیماری ضربه و یا صدمه به زانو نیست. صدمه به زانو باعث درد آن می شود، اما بسته به نوع مشکل، نوع درد و جایی که احساس می کنید می تواند متفاوت باشد. ممکن است شما این نوع مشکلات را داشته باشید: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ورم مشکل در حرکت زانو مشکل در وزنه زدن روی زانو خم شدن زانو یا "قفل کردن" درد، معمولا هنگام خم شدن یا صاف کردن زانو (از جمله هنگام پایین آمدن از پله ها) اگر این علایم را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. او زانوی شما را بررسی می کند. همچنین برای دیدن جزییات بیشتر مفصل ممکن است به پرتوهای ایکس یا MRI نیاز داشته باشید. کاری که برای کاهش درد زانو می توانید انجام دهید: برنامه تان به نوع آسیب دیدگی خاص شما بستگی دارد. آسیب دیدگی های خفیف تا متوسط اغلب به به مرور زمان بهتر می شوند. چند روز از فعالیت شدید فاصله بگیرید. این کار را تا دقیقه هر تا ساعت انجام دهید. این کار را به مدت تا روز یا تا زمانی که درد از بین برود ادامه دهید. برای بستن مفصل از یک باند لاستیکی، تسمه یا آستین لباس استفاده کنید. این امر باعث کاهش تورم و یا افزایش تعادل می شود: زانوی خود را با گذاشتن بالش زیر پاشنه خود بلند کنید تا تورم کاهش یابد. داروهای ضد التهابی غیر استروییدی به کاهش درد و تورم کمک می کنند. دستورالعمل های موجود در بروشور را انجام دهید. این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند، بنابراین شما باید اکنون و فقط برای این بیماری استفاده نمایید مگر اینکه پزشک معالج تجویز دیگری بگوید. در صورت توصیه پزشک، تمرینات کششی و تقویتی را انجام دهید. ممکن است بخواهید فیزیوتراپی نیز انجام دهید. برخی از افراد مبتلا به درد زانو به کمک بیشتری نیاز دارند. به عنوان مثال، اگر مبتلا به بورسیت هستید، ممکن است پزشک شما، نیاز به خارج کردن مایع اضافی از بورسای زانوی شما داشته باشد. اگر مبتلا به آرتریت هستید، ممکن است برای رفع التهاب به یک مورد کورتیکواسترویید نیاز داشته باشید و اگر رباط پاره شده و یا بیماری خاصی دارید ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. زمان بهبودی به آسیب شما بستگی دارد. همچنین برخی از افراد به طور طبیعی سریع تر از دیگران بهبود می یابند. در حالی که بهتر می شوید، از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید فعالیتی انجام دهید که درد زانو را تشدید نکند. به عنوان مثال، دوندگان می توانند شنا یا انواع دیگر ورزش ها را با ت ثیر کمتر امتحان کنند. هر کاری که می کنید، عجله نکنید. زمانی که متوجه این علایم شدید، می توانید به سطح منظم فعالیت بدنی خود بازگردید: زانوی مصدوم شما مانند زانو دیگر قوی است. شما هنگام خم شدن یا صاف کردن زانو هیچ دردی در آن احساس نمی کنید. هنگام قدم زدن، آهسته راه رفتن، یا پرش هیچ دردی در زانو احساس نمی کنید. اگر قبل از بهبودی زانو، شروع به فعالیت با زانوی آسیب دیده خود کنید، ممکن است بیماری شما مجدد تشدید شود. قبل و بعد از فعالیت بدنی، پاهای خود را دراز کنید. در صورت احساس درد در زانو، ورزش را متوقف کنید. با کشش و تقویت منظم عضلات ران خود را قوی نگه دارید. برای جلوگیری از ابتلا به بورسیت، از زانو بند استفاده کنید. اگر می خواهید تمرین خود را شدیدتر کنید، همیشه این کار را به تدریج انجام دهید. از کفش هایی استفاده کنید که به خوبی جا داشته باشند و از راحتی کافی برخوردار باشند. استفاده از وسایل محافظتی مناسب مانند زانو بند می تواند به جلوگیری از آسیب دیدگی زانو کمک کند. اگر اضافه وزن دارید، سعی کنید کاهش وزن داشته باشید، بنابراین فشار کمتری روی تمام مفاصل، از جمله زانوها وجود دارد. تمرینات تقویتی، به ویژه چهار سر ران (برخاستن راست پا و کشیدگی ساق پا از جمله تمرینات تجویز شده است. می تواند به جلوگیری از آسیب دیدگی زانو کمک کند و برای کاهش آرتروز و عوارض همراه مفید است. بسیاری از مشکلات زانو در اثر یا سفتی و یا عدم تعادل عضلات ایجاد می شود. از این رو کشش و تقویت نیز به جلوگیری از درد زانو کمک می کند. حرکات کششی زانوی شما را بیش از حد محکم نگه می دارد و در جلوگیری از بروز سندرم پاتلو فمورال و سندرم باند ایلو تیبیال کمک می کند. اگر درد مزمن زانو دارید، تمرینات شنا یا آب را انجام دهید. در آب، مقداری از وزن ما کاهش می یابد تا به زانوها لطمه یا فشاری وارد نشود. اگر به استخر دسترسی ندارید یا از فعالیت های آبی لذت نمی برید، حداقل سعی کنید فعالیت های سخت مانند بسکتبال، تنیس یا دویدن را محدود کنید. بله احتمالا % از ناشی از آرتروز است، آرتروز زانو ناشی از "ساییدگی و پارگی" در مفاصل است. انواع دیگر، مانند آرتریت روماتویید، درصد کمی از زانو دردها می باشد. صدمات به زانو و عضروف و ACL ، منیسک یا صدمات رباط. تفاوت اصلی بین آرتروز و انواع دیگر دردهای زانو در این است که در آتروز هیچگونه ترومای مرتبط با آن وجود ندارد. شخصی که رباط او پاره شده یا دچار آسیب دیدگی منیسک شده است، دقیقا می داند چه زمانی اتفاق افتاده است. در آرتروز، درد بیشتر به شکل تیر کشیدن است. درد آرتروز به سپری شدن زمان بستگی دارد. ممکن است کاملا از بین نرود، اما گاهی اوقات خیلی بهتر می شود. در ابتدا درد ناشی از آسیب دیدگی بهبود می یابد، اما اگر مفاصلتان بسیار درد می کند، ممکن است نتوانید فعالیت های خاصی را انجام دهید. هر کس آستانه درد متفاوتی دارد. اگر آسیب دیدگی دارید و زانوی شما متورم است، باید به پزشک مراجعه کنید. حتی اگر تورم از بین برود، باید زانوی خود را معاینه کنید. ممکن است شما دارای مفصل آسیب دیده باشید. اگر درد ورم مفاصل دارید و اغلب روز ها احساس درد می کنید، باید به پزشک مراجعه کنید. من فکر می کنم کنترل وزن مهم می باشد. انعطاف پذیری که در ورزش هایی: مانند اسکی یا تنیس یا فوتبال هست می تواند به حفظ سلامت زانو کمک کند. همچنین، وقتی خسته شدید، باید دست نگه دارید و به میزان آسیب دیدگی زانو توجه کنید. در اواخر بازی به علت اختلال و تاخیر عملکرد عضلات، در زانو ایجاد آسیب نموده و زانو ها عملکرد خوبی نخواهند داشت. منبع: |
یبوست یا خشکی مزاج یکی از شایع ترین مشکلات گوارشی است که می تواند عوارض و مشکلات زیادی برای فرد به وجود بیاورد و در کیفیت زندگی فرد کاهش چشمگیری ایجاد نماید. از دیدگاه پزشکی اگر مدفوع سفت باشد و به سختی و همراه با فشار زیاد دفع شود، و یا دفع آن ناقص باشد، همگی به این معناست که فرد به مشکل یبوست دچار شده است. در بیشتر موارد امکان دارد یبوست اتفاق بیفتد زیرا روده بزرگ آب زیادی را از مواد غذایی جذب می کند. علایم اصلی این عارضه افزایش سختی و فشار هنگام عبور مدفوع است. درد معده، گرفتگی معده، احساس و و از دست دادن اشتها از علایم دیگر یبوست می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت یبوست شایع ترین دلایل یبوست عبارتند از: افرادی که رژیم های غذایی آن ها حاوی مقادیر مناسب فیبر باشد به طور قابل توجهی کمتر به یبوست مبتلا می شوند. چون فیبر باعث تقویت حرکات روده شده و از یبوست جلوگیری می کند. مصرف غذاهای سرشار از فیبر مانند میوه، سبزیجات و غلات کامل از اهمیت بسیاری برخوردار است. غذاهایی که فیبر کم دارند شامل غذاهای پرچرب مانند پنیر، گوشت و تخم مرغ است، که باعث یبوست می گردند. اگر فردی بیش از حد از نظر جسمی غیرفعال شود، یبوست ممکن است رخ دهد. برای افرادی که مدت طولانی شاید برای چند روز یا هفته ها، در رختخواب بوده اند، خطر ابتلا به یبوست به میزان قابل توجهی افزایش یابد. برخی معتقدند که فعالیت بدنی سوخت و ساز بدن را بالا نگه می دارد و باعث می شود فرآیندهای بدن سریع تر اتفاق بیفتد. نیم ساعت پیاده روی روزانه یکی از بهترین توصیه ها برای پیشگیری از یبوست است. رایج ترین داروهای ایجاد یبوست عبارتند از: داروهای ضد درد مخدر (مواد افیونی) داروهای ضد مکمل های آهن داروهای مسدود کننده کانال کلسیم آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم داروهای دیورتیک یا ادرار آور بعضی از افراد هنگام مصرف شیر و لبنیات مبتلا به یبوست می شوند. یبوست در افرادی که از سندرم روده تحریک پذیر رنج می برند شایع است. بارداری باعث ایجاد تغییرات هورمونی می شود که می تواند یک زن را مستعد ابتلا به یبوست کند. همچنین، رحم ممکن است روده را فشرده کند و سرعت حرکت غذا را در روده کندتر کند. با افزایش سن فرد، متابولیسم بدن کند می شود و در نتیجه فعالیت روده ای کمتری حاصل می شود. وقتی روال عادی یک فرد تغییر می کند می تواند بر دستگاه گوارش ت ثیر بگذارد، که بعضی اوقات منجر به یبوست می شود مثل تغییرات آب و هوایی، تغییر در رژیم غذایی برخی معتقدند که شخص باید حداقل روزی یک بار به توالت برود این درست نیست. با این حال، برای اطمینان از این اتفاق، برخی از افراد با داروهای مسهل خود درمانی می کنند، که این کار بدون مشورت پزشکتان صحیح نمی باشد. ملین ها در کمک به حرکات روده موثر هستند. با این حال، استفاده از آن ها به طور مرتب به بدن اجازه می دهد تا به مصرف آن ها عادت کند و به تدریج برای رسیدن به همان اثر، لازم است دوز افزایش یابد. هنگامی که یک فرد به داروهای مسهل وابسته شود، در صورت قطع داروهای ملین، احتمال بروز این عارضه وجود دارد. هرچه مدت زمان ت خیر در دفع مدفوع بیشتر باشد، مدفوع خشک تر و سخت تر می شود. اگر یبوست در حال حاضر وجود داشته باشد، نوشیدن مایعات بیشتر ممکن است باعث تسکین آن نشود. اما، به طور مرتب نوشیدن مقدار زیادی آب، خطر ابتلا به یبوست را کاهش می دهد. بسیاری از نوشیدنی ها حاوی کافیین هستند که می توانند باعث کمبود آب بدن و بدتر شدن یبوست شوند. مصرف الکل همچنین آب بدن را کم می کند و باید توسط افرادی که یبوست دارند یا مستعد ابتلا به یبوست هستند، پرهیز شود. تومورها می توانند معابر را فشرده یا محدود کرده و باعث یبوست شوند. همچنین، بافت پوششی، دیورتیکولوزیس و باریک شدن غیر طبیعی روده یا روده بزرگ، معروف به تنگی روده بزرگ است. افراد مبتلا به بیماری هیرشپرونگ مستعد ابتلا به یبوست هستند (نقص هنگام تولد که در آن برخی از سلولهای عصبی در روده بزرگ وجود ندارد) بیماری هایی که تمایل به کند کردن حرکت مدفوع از طریق روده بزرگ، روده یا مقعد دارند می توانند باعث یبوست شوند. مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) ، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، آسیب های نخاعی و شبه انسداد روده ایدیوپاتیک (با دلیل نامشخص) مزمن روده می تواند منجر به یبوست شود. قند خون، کنترل نا کافی قند خون و کم کاری تیرویید. این ها بیماری هایی هستند که بر روی تعدادی از ارگان ها و بافت ها ت ثیر می گذارند، یا بر کل بدن ت ثیر می گذارند، آن ها شامل لوپوس، اسکلرودرما، آمیلوییدوز هستند. یبوست در افراد مبتلا به سرطان رخ می دهد، عمدتا به دلیل داروهای ضد درد و شیمی درمانی. همچنین اگر تومور دستگاه گوارش را مسدود یا فشرده کند. اگر شخصی در رژیم و شیوه زندگی خود تغییراتی ایجاد کرده اما هنوز هم یبوست دارد بهتر است به پزشک مراجعه کند. عدم امکان دفع مدفوع به صورت منظم می تواند نشانه ای از یک اختلال پزشکی اساسی باشد. خون در مدفوع نفخ معده در طولانی مدت احساس خستگی مکرر کاهش وزن غیر منتظره در بیشتر موارد، یبوست بدون هیچگونه درمانی یا خطری برای سلامتی برطرف می شود. درمان یبوست مکرر می تواند شامل تغییر در شیوه زندگی مانند انجام ورزش بیشتر، خوردن فیبر بیشتر و نوشیدن آب بیشتر باشد. معمولا ، ملین ها با موفقیت اکثر موارد یبوست را درمان می کنند. اما باید با احتیاط و در صورت لزوم از آن ها استفاده کرد. در موارد دشوارتر، ممکن است فرد به یک نسخه دارویی نیاز داشته باشد. درک علت یبوست بسیار مهم است ممکن است یک اختلال یا بیماری زمینه ای وجود داشته باشد. برخی از افراد مبتلا به یبوست مکرر از یادداشت های روزانه استفاده می کنند که در آن حرکات روده، خصوصیات مدفوع و سایر عواملی که ممکن است به پزشک و بیمار کمک کند بهترین درمان را انجام می دهند، ثبت می شود. برخی از متخصصان گوارش اظهار داشتند که افرادی وجود دارند که زمان کافی را برای رفع نقص خود اختصاص نمی دهند. وقت کافی را اختصاص دهید تا زمان توالت شما بدون فشار و بدون وقفه باشد و فشار به انجام حرکت روده ها را نادیده نگیرید. اگر یبوست به هیچ درمانی پاسخ ندهد، به عنوان آخرین راه حل، ممکن است جراحی برای برداشتن بخشی از روده بزرگ انجام شود. در این روش، قسمت اسفنکتر یا دریچه مقعد یا رکتوم (انتهای روده بزرگ) که باعث این عارضه می شود، برداشته می شود. یبوست به خودی خود می تواند ناراحت کننده باشد اما تهدید کننده زندگی نباشد. با این حال، یبوست شدید می تواند در شرایط جدی تر ایجاد شود، از جمله: خون ریزی رکتوم بعد از تلاش مداوم برای عبور مدفوع شکاف مقعد یا پارگی کوچک اطراف مقعد، یا تورم رگهای خونی رگهای رکتوم انقباض مدفوع، که در آن مدفوع خشک شده در مقعد و روده جمع می شود و منجر به انسداد مسیر دفع مدفوع میشود. راه های طبیعی برای تحریک حرکت روده وجود دارد. در زیر اقدامات لازم برای مصرف غذا و نوشیدنی برای ورزش می تواند باعث تحریک عضلات در قسمت پایین دستگاه گوارش شود. انجام پیاده روی سریع یا قدم زدن یا انتخاب نوع دیگری از ورزش ممکن است حرکت روده را افزایش دهد. عدم توانایی در هنگام مدفوع در زمان دلخواه می تواند استرس زا باشد. آرام کردن و گذراندن وقت کافی می تواند کمک کند. بالا آوردن زانوها روی شکم باعث می شود تا وضعیت شما راحت تر شود. استراحت پاها روی یک بلوک یا استفاده از توالت فرنگی روش هایی برای بالا بردن زانوها است. این میوه خشک منبع خوبی از فیبر است و فیبر به انتقال مواد غذایی از طریق دستگاه گوارش کمک می کند. خوردن چند آلو ممکن است به حرکت روده ها کمک کند. کیوی از نظر فیبر سرشار هستند و به هضم غذا کمک کند. این بدان معنی است که میوه می تواند یک ملین طبیعی مفید برای شما باشد. برخی تحقیقات نشان می دهد که قهوه ممکن است به افراد کمک کند تا حرکت روده آن ها افزایش یابد. یک مطالعه کوچک نشان داد که روغن بذر کتان به خوبی در معالجه یبوست موثر است. منابع: |
طبق مطالعات صورت گرفته، ایرانیان غذاهای مفید کافی میل نکرده و بیشتر به سراغ غذاهای سرطان زا و مضر می روند. همین عامل نیز باعث افزایش بروز سرطان ها در بین ایرانیان شده است. براساس آخرین تحقیقات دانشگاهی که در مجلات معتبر داخلی نیز به چاپ رسیده است، تغذیه و رژیم غذایی نقش بسیار مهمی در بروز بیماری ها داشته و سبک زندگی نا سالم، تغذیه با مواد غذایی مضر، ورزش نکردن و مصرف الکل می تواند زمینه ساز بروز بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان شود. مت سفانه با افزایش و استقبال مردم از غذاهای سرطان زا و آماده و فرآوری شده همانند فست فود ها رژیم غذایی به سمتی رفته است که سلامتی میلیون ها انسان را تهدید می کند. اما خوشبختانه عادات غذایی به راحتی قابل تغییر بوده و می توان با مصرف غذاهای مفید جلوی بروز بسیاری از بیماری ها نظیر سرطان را گرفت. محققان برای بررسی این رابطه میزان مصرف غذاهای افراد سال به بالا را مورد بررسی قرار دادند تا ببینند انتخاب این افراد بیشتر کدام یک از گروه های غذایی است. نتیجه بسیار جالب توجه بود، محققان به صورت تخمینی دریافتند که تشخیص سرطان در هر سال مربوط به رژیم های غذایی مربوط می شد که در آن مواد غذایی مثل غلات کامل، محصولات لبنی، میوه ها، سبزیجات کمتر و گوشت های فرآوری شده و قرمز و نوشیدنی های حاوی شکر بیشتری مصرف می شد. اعداد و ارقام به دست آمده نشان می داد که حدود % درصد بیماری ها و انواع سرطان ها در سال های اخیر در نتیجه مصرف ناکافی غلات کامل، محصولات لنبی یا خوردن بیش از حد غذاهای آماده یا نوشیدنی های حاوی شکر که به غذاهای سرطان زا معروف هستند، به وجود آمده است. در این مورد مطالعاتی در رابطه با ارتباط تغذیه و با توجه به داده ها و اطلاعات زیادی که در دسترس محققان قرار گرفت، نتایج بسیار خوبی نیز به دست آمد. به عنوان مثال در سال های اخیر با توجه به آمارها، تعداد افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ افزایش پیدا کرده و می توان ارتباط مستقیم بین مصرف زیاد شکر، افزایش مصرف غذاهای فرآوری شده و کاهش میزان مصرف مبتلایان را به وضوح نشان داد. زمانی که شما مقدار زیادی شکر مصرف می کنید، تولید انسولین در بدنتان تا حد زیادی افزایش همین هورمون مفید می تواند برای تان خطر آفرین و سرطان زا باشد. زیرا مطالعات نشان داده است که ترشح بیش از حد انسولین می تواند رشد سلول های سرطانی را نیز تاحد زیادی افزایش دهد. در مطالعاتی که در گذشته صورت گرفته، همیشه ت ثیر چندین عامل به صورت ترکیبی مورد چندین عامل. به عنوان مثال ت ثیر سیگار کشیدن، چاقی و ورزش نکردن بر بروز و شیوع سرطان به صورت ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفته است. اما در این مورد مطالعاتی، تمام تمرکز محققان تنها بر روی رژیم غذایی افراد بوده، در نتیجه اطلاعات به دست آمده کاملا علمی و مستند است. این تحقیق نشان می داد که تنها با داشتن تغذیه نادرست و رژیم غذایی اشتباه احتمال بروز سرطان افزایش پیدا می کند. نیازی نیست حتما چند فاکتور مجزا در کنار هم قرار بگیرند تا فرد به سرطان مبتلا شود. این بدین معنی است که باید بیش از همه چیز به تغذیه توجه ویژه داشت. در کنار آن عوامل دیگر سرطان زا مثل بی تحرکی و سیگار کشیدن را نیز کنترل کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید محققان دریافتند که احتمال بروز برای گروه های مختلف متفاوت است. حتی ممکن است بعضی با توجه به جنسیت، سن و قومیت درصد متفاوتی از سرطان را داشته باشند. طبق تحقیقات صورت گرفته بر روی رابطه ت ثیر تغذیه بر روی احتمال بروز سرطان، مردان، افراد میان سال و اقلیت های قومی و نژادی نسبت به دیگر افراد بیشتر در معرض خطر هستند. احتمال این که در نتیجه عادت های بد غذایی دچار سرطان شوند، به مراتب بالاتر است. علاوه بر سرطان روده بزرگ که پیش از این به آن اشاره کردیم. سرطان های زیر نیز ارتباط مستقیمی با رژیم غذایی غلط دارند: حنجره و نای سرطان سینه (بعد از یایسگی) سرطان روده برطبق نتایجی که از مطالعات دانشمندان به دست آمد. افرادی که از غذاهای زیر استفاده نمی کردند بیش از دیگران دچار بیماری شده بودند: غلات کامل جو دوسر برنج قهوه ای نان حاوی آرد گندم براساس آمار و ارقام به دست آمده، در سال هایی که سرطان رشد کرده است. افراد بیشتری مبتلا به این بیماری شده بودند. میزان مصرف غذاهای حاوی غلات کامل، کمتر از میزان مصرف توصیه شده برای مصرف روزانه بوده است. این نشانگر اهمیت غلات کامل حفظ سلامتی و جلوگیری از ابتلا به سرطان می باشد. اشتباهات تغذیه ای و مصرف غذاهای سرطان زا به ترتیب از اولویت بیشتر به کمتر که ممکن است احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهند: مصرف بیش از حد گوشت قرمز کاهش مصرف محصولات لبنیاتی مثل شیر، ماست و پنیر مصرف ناکافی و کنار گذاشتن وعده های میوه و سبزیجات مصرف بیش از حد گوشت های فرآوری شده همانند بیکن ها نوشیدن بیش از حد نوشیدنی ها و نوشابه های حاوی شکر بر طبق آمار های به دست آمده میزان مصرف لبنیات در ایران کمتر از نصف میزان توصیه شده توسط سازمان جهانی غذا و دارو است. همین می تواند یکی از علل افزایش آمار مبتلایان به سرطان در بعضی از سال ها باشد. افزایش سرطان در علاقمندان به مصرف گوشت های فرآوری شده نیز، زنگ هشداری برای این مصرف کنندگان می باشد. بسیاری از مردم از فواید مصرف غذاهای غلات کامل همانند: جو دوسر، برنج قهوه ای و نان حاوی آرد گندم غافل بوده و گرایش مردم بیشتر به سمت غذاهای فرآوری شده و گوشت قرمز است که می تواند خطرات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. اطلاعات و نتایج این تحقیق می تواند زنگ خطری برای پزشکان و مسیولین این حیطه باشد. تا با درج علایم هشدار بر روی غذاها و گوشت های فرآوری شده، مصرف کنندگان را از آسیب رسان بودن مصرف بیش از حد این غذاها آگاه سازند. به عنوان مثال مدارس و کافی شاپ ها تحت نظارت جدی قرار گرفته تا ذایقه نوجوانان و جوانان از همان ابتدا به سمت رژیم های غذایی نادرست و مضر کشیده نشده و زمینه ساز افزایش آمار بروز سرطان در سال های آتی نگردد. نتیجه این تحقیق، پیام واضح و روشنی به همراه دارد. آن هم اینکه صرفا با داشتن زندگی فعال، سیگار نکشیدن و عدم استفاده از مشروبات الکلی نمی توان از بروز بیماری هایی مثل جلوگیری کرد. باید رژیم غذایی سالم را در ر س تمامی این مراقبت ها قرار داد. برای بهبود رژیم غذایی و کاهش احتمال ابتلا به سرطان هر زن و مرد فعال و ورزش کاری باید به صورت روزانه مواد غذایی زیر را در رژیم خود بگنجانند: غلات علی الخصوص غلات کامل (مثل گندم، ذرت، برنج یا جوی دوسر) : واحد فراورده های لبنی: تا واحد سبزیجات: واحد میوه ها: واحد گوشت های کم چرب، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و خشکبار: واحد با قرار دادن بعضی از غذاها و نوشیدنی ها در رژیم غذایی روزانه خود احتمال بروز انواع سرطان به خصوص سرطان روده بزرگ را افزایش خواهید داد. در زیر به بعضی از این موارد اشاره خواهیم کرد: الکل غذاهای گریل شده ترشی ها و خیارشور ذرت بوداده داخل ماکرویو گوشت های فرآوری شده گوشت یا ماهی نمک سود شده نوشابه و نوشیدنی های حاوی شکر |
دستگاه تولید مثل زن شامل دو تخمدان در دو طرف رحم است، که هورمون‌های استروژن و پروژسترون تولید میکنند. به هر نوع رشد سرطانی که از تخمدان شروع میشود، سرطان تخمدان گفته میشود. در میان سرطان‌های زنان و زایمان شایع شامل سرطان رحم، گردن رحم و تخمدان‌ها، این نوع سرطان بالاترین میزان مرگ و میر را دارد. اگر سابقه خانوادگی سرطان تخمدان یا سرطان پستان دارید، در مورد خطر ابتلا به سرطان تخمدان با پزشک صحبت کنید. پزشک ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد تا در مورد آزمایش برخی جهش‌های ژنی که خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را افزایش می‌دهند، صحبت کند. انواع سرطان تخمدان بیش از نوع سرطان تخمدان وجود دارد، که این نوع سرطان ها با توجه به نوع سلولی که در آن شروع میشود تعریف میکنند. این نوع سرطان در سه گروه اصلی رخ میدهد: این سرطان از لایه‌ی نازک بافتی که سطح خارجی تخمدان را می‌پوشاند. آغاز میشود. آن ها شایع ترین و خطرناک ترین، نوع سرطان تخمدان و در تا درصد از زنان مبتلا به سرطان تخمدان رخ می‌دهند. تومورهای سلول های ژرم یا سلول های زایا: این نوع تومور در سلول‌هایی ایجاد میشود که تخمک را تولید میکنند. اغلب خوش خیم هستند و در مواردی که سرطانی می شوند، درصد قابل درمان هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برداشتن یک تخمدان خطر ابتلا به سرطان تخمدان را از بین می برد، اما خطر مواجهه با سرطان صفاق همچنان وجود دارد. پرده صفاق غشاء نازکی است که حفره شکم و بخش اعظم احشا را می پوشاند. سرطان در این پرده ارتباط تنگاتنگی با سرطان تخمدان اپیتلیال دارد، که شایع ترین نوع آن است. این تومورها در سلول های صفاق (پرده شکمی) رشد کرده و نمای میکروسکوپی آنها شبیه به یکدیگر است. بیشتر کیست‌های تخمدان سرطان نیستند. به این کیست ها، کیست خوش خیم گفته میشود. با این حال، تعداد بسیار کمی‌می‌تواند سرطانی باشد. کیست تخمدان مجموعه ای از مایعات یا هوا است که در تخمدان یا اطراف آن ایجاد میشود. بیشتر کیست‌های تخمدان به عنوان یک قسمت طبیعی تخمک گذاری شکل می‌گیرند، یعنی زمانی که تخمدان تخمک را آزاد میکند. کیست تخمدان معمولا فقط علایم خفیفی مانند ورم را ایجاد میکنند و بدون درمان از بین می‌روند. اگر شما تخمک گذاری نمی‌کنید، تشکیل کیست بیشتر نگران کننده است. زنان بعد از یایسگی تخمک گذاری را متوقف میکنند. اگر کیست تخمدان بعد از یایسگی شکل بگیرد، پزشک ممکن است بخواهد آزمایش‌های بیشتری را انجام دهید تا علت ابتلا به کیست را بفهمد، به خصوص اگر بزرگ باشد یا ظرف چند ماه از بین نرود. اگر کیست از بین نرود، پزشک ممکن است عمل جراحی را برای برداشتن آن در موارد ضروری توصیه کند. پزشک تا زمانی که کیست را با عمل جراحی خارج نکند، نمی‌تواند تشخیص دهد که آیا سرطانی است یا نیست؟ علایم سرطان تخمدان این سرطان در مرحله اولیه به ندرت علایمی از خود بروز میدهد و در مرحله پیشرفته ممکن است باعث علایم کم‌و غیر اختصاصی شود که غالبا با شرایط خوش خیم شایع‌تر اشتباه می‌شوند. علایم و نشانه‌های سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد: نفخ شکم یا تورم احساس سیرشدن سریع در هنگام غذا خوردن کاهش وزن تغییر در عادات روده مانند یبوست درد در لگن، قسمت تحتانی شکم یا قسمت تحتانی بدن کمردرد سوء‌هاضمه یا سوزش قلب درد هنگام مقاربت تفاوت اصلی بین این سرطان و سایر اختلالات احتمالی، تداوم و بدتر شدن تدریجی علایم است. علایمی که با پیشرفت سرطان، ممکن است وجود داشته باشد: کاهش وزن نفس نفس زدن از دست دادن اشتها اگر فردی نفخ، فشار و یا درد در شکم یا لگن را که بیش از چند هفته طول می‌کشد تجربه کند باید سریعا به پزشک مراجعه کند. علت سرطان تخمدان سرطان وقتی اتفاق می‌افتد که سلول‌ها به شکلی کنترل نشده تقسیم و تکثیر شوند. با این حال، مشخص نیست دقیقا چرا این اتفاق می‌افتد. عوامل خطر سرطان تخمدان در مقایسه با سایر زنان، زنان دارای بستگان نزدیک که سرطان تخمدان یا پستان داشته اند، در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار دارند. غربالگری ژنتیکی میتواند تعیین کند که آیا شخصی ژن‌های خاصی را همراه با افزایش خطر همراه دارد یا ندارد. هرقدر سن بالاتر رود احتمال ابتلا به بیماری سرطان تخمدان بیشتر میشود بیشتر موارد این نوع سرطان بعد از یایسگی و بالای سال فرد را درگیر میکند و بیشترین افراد مبتلا بین تا سال را دارند. شیوع سرطان تخمدان قبل از سالگی نادر است. زنانی که یک یا چند حاملگی کامل داشته‌اند، خصوصا قبل از سن سالگی، خطر کمتری برای ابتلا به سرطان تخمدان دارند. هرچه بارداری‌های آنها بیشتر باشد، این خطر کمتر خواهد بود. تغذیه با شیر مادر نیز ممکن است خطر ابتلا به این سرطان را کاهش دهد. به نظر می‌رسد استفاده از قرص ضد بارداری حداقل تا ماه خطر سرطان را کاهش میدهد. با استفاده از یک هورمون ضد بارداری قابل تزریق، مدروکسی پروژسترون استات طولانی الاثر ( DMPA یا Depo - Provera CI ) ، به ویژه به مدت سال یا بیشتر، خطر سرطان تا حد زیادی کاهش می‌یابد. داروهای باروری با خطر بیشتری از ابتلا به سرطان تخمدان ارتباط دارند. افرادی که نابارور هستند نیز ممکن است به دلیل عدم حاملگی خطر بیشتری برای ابتلا به این نوع سرطان داشته باشند. برخی تحقیقات نشان داده، داروهای تحریک‌کننده تخمدان‌ها که برای استفاده‌کنندگان از شیوه درمان ناباروری IVF تجویز میشود، احتمال بروز سرطان تخمدان از نوع بوردرلاین یا مرزی را افزایش میدهد. زنانی که تشخیص سرطان پستان را دریافت کرده اند، احتمال ابتلا بیشتری به سرطان تخمدان دارند. HRT کمی‌خطر ابتلا به سرطان تخمدان را در زنان افزایش میدهد. به نظر می‌رسد این خطر با مصرف HRT بیشتر میشود و به محض متوقف شدن درمان به حالت عادی برمیگردد. (هورمون درمانی ( HRT ) یعنی تثبیت و یا ازدیاد هورمون های زنان یایسه با استفاده از مصرف روزانه هورمون هایی مانند: استروژن، تستوسترون و پروژسترون) استفاده از داروهای مانند دانازول نیز ممکن است خطر ابتلا به این سرطان را افزایش دهد. به نظر می‌رسد انجام عمل جراحی روی اندامهای تولیدمثل باعث کاهش خطر ابتلا به سرطان تخمدان میشود. در زنانی که تحت عمل جراحی لوله رحمی قرار دارند، خطر ابتلا به سرطان تخمدان ممکن است تا دو سوم کاهش یابد. هیسترکتومی یا خارج کردن رحم با عمل جراحی‌ممکن است خطر ابتلا به سرطان را تا یک سوم کاهش دهد. در مقایسه با سایر زنان، زنانی که به اندومتریوز مبتلا می‌شوند در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان حدود درصد بیشتر هستند. دخترانی که ازدواج نمی‌کنند یا پس از ازدواج بچه‌دار نمی‌شوند بیشتر درمعرض ابتلا به سرطان تخمدان هستند. زنان با اضافه‌وزن زیاد و دارای BMI بالای هم احتمال ابتلای بیشتری به سرطان تخمدان را دارند. سیستم چهارمرحله‌ای سرطان تخمدان در صورت تشخیص سرطان مرحله بعدی شناسایی مرحله و درجه آن است. مرحله سرطان به شیوع سرطان اشاره دارد. روشهای مختلفی برای شناسایی مرحله و درجه سرطان وجود دارد. انجمن سرطان آمریکا از سیستم چهار مرحله ای استفاده میکند. مرحله : سلولهای سرطانی فقط بر روی تخمدان یا تخمدان ت ثیر می‌گذارند و به ناحیه دیگری پخش نمی‌شوند. مرحله : سرطان بر روی یک یا هر دو تخمدان و همچنین سایر ارگانهای داخل لگن مانند رحم، لولههای فالوپی، مثانه یا روده و رحم ت ثیر گذاشته است. مرحله : سرطان به یک یا هر دو تخمدان و یا پوشش شکم یا غدد لنفاوی در قسمت پشت شکم منتشر میشود. مرحله : سرطان در قسمتهای دیگر بدن، خارج از حفره صفاقی شامل شکم و لگن گسترش پیدا میکند و ممکن است حتی کبد، طحال و مایعات اطراف ریه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. مشخص کردن مرحله و درجه به پزشک کمک میکند تا در مورد درمان تصمیم بهتری بگیرد. با این حال، مرحله و درجه سرطان به تنهایی نمی‌تواند پیش‌بینی کند که چگونه این بیماری پیشرفت میکند. تشخیص سرطان تخمدان پزشک، معاینه لگن را انجام داده و هرگونه ناهنجاری قابل لمس در رحم یا تخمدان را بررسی میکند. آنها همچنین تاریخچه پزشکی و سابقه خانوادگی بیمار را بررسی میکنند. آزمایش‌های زیر برای کمک به تشخیص سرطان استفاده میشود: بررسی سطح بالای نشانگر به نام CA - . ممکن است از سونوگرافی ترانس واژینال، MRI یا سی تی اسکن استفاده شود. درمان سرطان تخمدان درمان سرطان ممکن است شامل جراحی، شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، هورمون درمانی یا درمان هدفمند باشد. اغلب بیش از یک روش درمانی استفاده میشود. نوع درمان به عوامل زیادی بستگی دارد از جمله نوع سرطان تخمدان، مرحله و درجه آن و همچنین سلامت عمومی‌بیمار. عمل جراحی در بیشتر موارد، عمل جراحی برای از بین بردن سرطان انجام میشود. این اغلب گزینه اول است. میزان جراحی بستگی به مرحله سرطان دارد. برای از بین بردن تخمدان‌ها و لولههای فالوپ رحمی جراحی انجام میشود. جراح رحم و هر بافت اطراف آن را که تحت ت ثیر سرطان تخمدان قرار گرفته، خارج میکند. اگر فقط رحم برداشته شود، این یک هیسترکتومی‌جزیی است. در زنان، یایسگی بلافاصله پس از این عمل شروع میشود. جراح غدد لنفاوی را در لگن و در نزدیکی آیورت از بین می‌برند. اگر سرطان در ناحیه لگن گسترش یابد، جراح ممکن است بافت سرطانی را کاهش دهد. این ممکن است شامل بافتی از کیسه صفرا و سایر اندام‌ها باشد. این روش میتواند به تسکین علایم و موثرتر شدن شیمی‌درمانی کمک کند. شیمی‌درمانی شیمی‌درمانی استفاده از داروهای خاص برای از بین بردن سلولهای سرطانی است. داروهای سیتوتوکسیک داروهای سمی‌را برای سلول‌ها به وجود می‌آورد. این داروها از تقسیم و رشد سلولهای سرطانی جلوگیری میکنند. از شیمی‌درمانی برای هدف قرار دادن سلولهای سرطانی تخمدان استفاده میشود که جراحی نمی‌تواند از بین ببرد. درمان معمولا شامل تا جلسه شیمی‌درمانی یا است. به اینها تا هفته فاصله داده میشود تا بهبودی بدن انجام شود. شیمی‌درمانی هدفمند داروهای جدیدتر مستقیما می‌توانند مسیرها یا عملکردهای خاصی را در سلولهای سرطانی هدف قرار دهند. این داروها شامل بواسیزوماب (آواستین) و اولاپاریب (لینپارا) است. بر خلاف شیمی‌درمانی سنتی، این داروها آسیب به سلولهای طبیعی را محدود میکنند. این باعث کاهش عوارض جانبی شایع میشود. اگر سرطان پس از شیمی‌درمانی هنوز وجود داشته باشد، پزشک سایر درمانها را مد نظر قرار میدهد. هورمون درمانی به منظور جلوگیری از رسیدن استروژن به سلولهای سرطانی ممکن است هورمون درمانی به سایر برنامه های درمانی اضافه شود. قطع تولید استروژن رشد سلولهای سرطانی را کند میکند. هورمون درمانی ممکن است شامل goserelin ( Zolodex ) ، لوپرولید (لوپرون) ، Tamoxifen یا یک مهار کننده آروماتاز باشد. پرتو درمانی پرتودرمانی کمتر در درمان این نوع سرطان استفاده میشود. ممکن است در صورتی که نشانه کمتری‌از سرطان دیگر در دستگاه تولید مثل وجود داشته باشد مورد استفاده قرار گیرد. پیش‌آگاهی سرطان تخمدان میزان بقای سرطان اغلب به عنوان احتمال نسبی زنده ماندن به مدت سال یا بیشتر پس از اولین تشخیص، اندازه گیری میشود. چشم انداز سرطان بسته به مرحله متفاوت است: در مرحله اول میزان بقای ساله درصد است. در مرحله دوم، میزان بقای ساله درصد است. در مرحله سوم، میزان بقای ساله درصد است. در مرحله چهارم، میزان بقای ساله درصد است. به همین دلیل، حضور در کلیه غربالگری‌ها توصیه شده و به محض بروز هرگونه علایم، به پزشک مراجعه کنید. پیشگیری سرطان تخمدان هیچ راه مطمینی برای جلوگیری از این سرطان وجود ندارد. اما ممکن است راه‌هایی برای کاهش خطر شما وجود داشته باشد: برای مصرف قرصهای ضد بارداری از پزشک مشورت بگیرید. از پزشک بپرسید که آیا قرصهای ضد بارداری برای شما مناسب است یا خیر. در زنانی که از داروهای ضدبارداری خوراکی استفاده میکنند ممکن است خطر ابتلا به سرطان کاهش یابد. اما داروهای ضد بارداری خوراکی خطرات و عوارضی نیز دارند، بنابراین بحث کنید که آیا مزایا بر اساس وضعیت شما از این خطرات بالاتر است. در مورد عوامل خطر خود با پزشک صحبت کنید. اگر سابقه خانوادگی سرطان‌های پستان و تخمدان دارید، این موضوع را با پزشک در میان بگذارید. منبع: |
فیبریلاسیون دهلیزی ضربان قلب نامنظم و اغلب سریع است که می تواند خطر سکته مغزی، نارسایی قلبی و سایر عوارض مربوط به قلب را افزایش دهد. در حین بیماری، دو محفظه فوقانی قلب (دهلیز) دچار ضربان نامنظم می شوند. علایم بیماری اغلب شامل تپش قلب، تنگی نفس و ضعف است. یک نگرانی عمده در مورد فیبریلاسیون دهلیزی، احتمال ایجاد لخته های خون در دهلیز های فوقانی قلب است که این لخته ها می تواند به اندام های دیگر منتقل شده و منجر به انسداد جریان خون (ایسکمی) شوند. درمان بیماری ممکن است شامل داروها و سایر مداخلات برای تغییر سیستم الکتریکی قلب باشد. برخی از مبتلایان هیچ علایمی ندارند. در صورت بروز، علایم بیماری عبارتند از: ضعف خستگی سبکی سرگیجه تنگی نفس درد قفسه سینه کاهش توانایی ورزش تپش قلب (احساس ضربان قلب ناراحت کننده، نامنظم در قفسه سینه) در این حالت آن را فیبریلاسیون دهلیزی پاروکیسمال می نامند. ممکن است علایمی ناپایدار داشته باشید که معمولا چند ساعت طول می کشند. بعضی اوقات علایم به مدت یک هفته ادامه دارند علایم ممکن است به خودی خود از بین بروند یا احتیاج به درمان داشته باشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در نوع فیبریلاسیون دهلیزی مداوم، ریتم قلب به تنهایی به حالت عادی بر نمی گردد. اگر این نوع بیماری را دارید، برای درمان ریتم قلب به روش هایی مانند شوک الکتریکی یا داروها احتیاج دارید. فیبریلاسیون دهلیزی به صورت مداوم است و بیشتر از ماه طول می کشد. در این نوع، ریتم غیر طبیعی قلب قابل ترمیم نیست و اغلب برای کنترل ضربان قلب و جلوگیری از لخته شدن خون به داروهایی نیاز دارید. اگر درد قفسه سینه دارید، فورا به پزشکی مراجعه کنید. درد قفسه سینه می تواند نشانگر حمله قلبی باشد. ناهنجاری ها یا آسیب دیدن ساختار قلب شایع ترین علت بیماری است. علل احتمالی این نوع بیماری عبارتند از: حمله قلبی فشار خون بالا بیماری های ریه بیماری عروق کرونر جراحی قلب قبلی عفونت های ویروسی دریچه های قلبی غیر طبیعی عملکرد نادرست ضربان ساز طبیعی قلب نقایص قلبی که با آن متولد شده اید. (مادرزادی) غده تیرویید بیش فعال یا عدم تعادل متابولیک دیگر استرس به دلیل جراحی، ذات الریه یا بیماری های دیگر قرار گرفتن در معرض مواد محرک مانند داروها، کافیین، تنباکو یا الکل با این حال، برخی از افرادی که این بیماری را دارند، هیچ نقص یا آسیب قلبی ندارند که به وضعیتی به نام فیبریلاسیون دهلیزی تنهایی معروف است. فیبریلاسیون دهلیزی تنهایی علت آن مشخص نیست و عوارض جدی نادر است. شکاف دهلیزی شبیه به فیبریلاسیون دهلیزی است، اما ریتم دهلیز سازمان یافته تری دارد. بعضی اوقات ممکن است دچار گرفتگی دهلیزی شوید که به این بیماری تبدیل می شود. عوامل خطر و علایم و علل شکاف دهلیزی همانند فیبریلاسیون دهلیزی است. برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به این نوع بیماری را افزایش دهند، که عبارتند از: هر چه سن شما بیشتر باشد، خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بیشتر می شود. هرکسی که بیماری قلبی دارد خطر بیشتری را برای ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی نشان می دهد. داشتن فشار خون بالا، به خصوص اگر با تغییرات در شیوه زندگی یا داروها به خوبی کنترل نشود، می تواند خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. افرادی که دارای بیماری های مزمن خاصی مانند مشکلات تیرویید، سندرم متابولیک، بیماری مزمن کلیه یا بیماری ریه هستند، بیشتر در معرض خطر فیبریلاسیون دهلیزی قرار دارند. در برای برخی از افراد، مصرف الکل می تواند فیبریلاسیون دهلیزی را ایجاد کند. افرادی که چاق هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی هستند. در بعضی از خانواده ها خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی شایع تر است. گاهی اوقات فیبریلاسیون دهلیزی می تواند به عوارض زیر منجر شود: در فیبریلاسیون دهلیزی، ریتم زیاد ممکن است باعث شود خون دهیلز جمع شده و لخته شود. لخته خون می توان به مغز برود و در آنجا باعث سکته مغزی شود. خطر سکته مغزی در فیبریلاسیون دهلیزی به سن، فشار خون بالا، سابقه نارسایی قلبی یا سکته مغزی قبلی و سایر عوامل بستگی دارد. برخی از داروهای خاص مانند رقیق کننده خون می توانند خطر سکته مغزی یا صدمه به اندام های دیگر ناشی از لخته شدن خون را تا حد زیادی کاهش دهند. فیبریلاسیون دهلیزی، به ویژه اگر کنترل نشود، ممکن است قلب را ضعیف کرده و منجر به نارسایی قلبی شود. برای جلوگیری از فیبریلاسیون دهلیزی، مهم است که یک زندگی سالم داشته باشید تا خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش دهید. یک شیوه زندگی سالم ممکن است شامل موارد زیر باشد: حفظ وزن مناسب افزایش فعالیت بدنی خوردن یک رژیم سالم قلب جلوگیری از استعمال سیگار محدود کردن یا جلوگیری از مصرف کافیین و الکل کاهش استرس، زیرا استرس و عصبانیت شدید می تواند باعث مشکلات ریتم قلب شود. احتیاط در استفاده از داروهای بدون نسخه، زیرا برخی داروهای سرماخوردگی و سرفه حاوی محرک هایی هستند که ممکن است ضربان قلب را تحریک کنند. برای تشخیص بیماری، پزشک ممکن است علایم را بررسی کند، تاریخچه پزشکی شما را مرور کند و معاینه جسمی انجام دهد و چندین آزمایش برای تشخیص وضعیت شما توصیه کند، از جمله: یک ECG از گیرنده های متصل به قفسه سینه و بازوها برای درک و ضبط سیگنال های الکتریکی در هنگام عبور از شما استفاده می کند. الکتروکاردیوگرام، یک ابزار اصلی برای تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی است. مانیتور هولتر، دستگاه قابل حمل ECG می باشد که فعالیت قلب را به مدت ساعت یا بیشتر ثبت می کند، و اطلاعات طولانی مدت در مورد ریتم های قلب به پزشک می دهد. هنگامی که علایم ضربان قلب تند را تجربه می کنید، یک دکمه را فشار داده و نوار ECG از چند دقیقه قبل و بعد ضبط می شود. مانیتور هولتر به پزشک اجازه می دهد تا در زمان علایم، ریتم قلب شما را بررسی کند. در اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر متحرک از قلب استفاده می شود. پزشک ممکن است از اکوکاردیوگرام برای تشخیص بیماری ساختاری قلب یا لخته شدن خون در قلب استفاده کند. آزمایش خون به پزشک کمک می کند تا مشکلات تیرویید یا سایر مواد موجود در خون را که ممکن است منجر به فیبریلاسیون دهلیزی شود، را تایید یا رد کند. تصاویر اشعه ایکس به پزشک کمک می کند تا وضعیت ریه ها و قلب شما را مشاهده کند. پزشک همچنین می تواند از اشعه ایکس برای تشخیص شرایط غیر از فیبریلاسیون دهلیزی استفاده کند. درمان مناسب، به مدت زمان ابتلا به بیماری و علایم و علت اصلی فیبریلاسیون دهلیزی بستگی دارد. به طور کلی، اهداف درمانی برای فیبریلاسیون دهلیزی عبارتند از: تنظیم مجدد ریتم یا کنترل ضربان جلوگیری از لخته شدن خون در بعضی موارد، ممکن است شما نیاز به یک درمان تهاجمی تر مثل اقدامات پزشکی با استفاده از کاتتر یا جراحی داشته باشید. در بعضی از افراد، یک رویداد خاص یا یک بیماری زمینه ای مانند اختلال تیرویید ممکن است باعث ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی شود. درمان بیماری زمینه ای می تواند به رفع مشکلات ریتم قلب شما کمک کند. اگر علایم شما آزار دهنده باشد یا اگر در مراحل اولیه از بیماری باشید، پزشک ممکن است تنظیم مجدد ریتم را توصیه کند. در حالت ایده آل، برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان قلب و ریتم به حالت عادی تنظیم می شود. برای اصلاح وضعیت، پزشکان ممکن است بسته به علت اصلی فیبریلاسیون دهلیزی و مدت زمان طولانی آن، ریتم قلب را با استفاده از روشی به نام کاردیوورس قلب، تنظیم کنند. در این روش کوتاه، یک شوک الکتریکی از طریق گیرند های که روی قفسه سینه قرار دارد، به قلب منتقل می شود. شوک فعالیت الکتریکی قلب را برای لحظه ای کوتاه متوقف می کند. هدف تنظیم مجدد ریتم طبیعی قلب است. قبل از عمل به شما یک داروی آرام بخش داده می شود، پس نباید شوک الکتریکی را حس کنید. همچنین ممکن است قبل از عمل داروهایی را برای کمک به ترمیم ضربان قلب طبیعی (ضد آریتمی) دریافت کنید. بسته به وضعیت قلب، ممکن است از طریق IV یا دهان داروها را دریافت کنید تا به بازگشت قلب به ریتم عادی کمک شود. این کار اغلب در بیمارستان با کنترل مداوم بر ضربان قلب انجام می شود. اگر ریتم قلب به حالت عادی برگردد، پزشک اغلب همان داروی ضد آریتمی یا داروی مشابه را تجویز می کند تا از پیشرفت بیشتر فیبریلاسیون دهلیزی جلوگیری شود. قبل از عمل، شاید شما را به مدت چند هفته داروی رقیق کننده خون مصرف کنید تا خطر لخته شدن خون و سکته مغزی کاهش یابد. اگر فیبریلاسیون دهلیزی شما بیش از ساعت به طول انجامید، ممکن است لازم باشد حداقل یک ماه بعد از آن از دارو استفاده کنید تا از لخته شدن خون در قلب جلوگیری کنید. بعد از انجام عملیات قلب برقی، پزشک شاید داروهای ضد آریتمی را برای پیشگیری از وقایع بعدی فیبریلاسیون دهلیزی تجویز کند. اگرچه داروها به حفظ ریتم طبیعی قلب کمک می کنند، اما می توانند عوارض جانبی داشته باشند، از جمله: حالت تهوع سرگیجه خستگی به ندرت، داروهای ضد آریتمی ممکن است باعث آریتمی بطنی شوند و به طور نامحدود مورد نیاز باشد. حتی با وجود داروها، احتمال عود و برگشت فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد. ممکن است داروهای تجویز شده برای کنترل سرعت ضربان قلب و بازگرداندن آن به میزان عادی تجویز شود که عبارتند از: می توانند به کاهش سرعت ضربان قلب در زمان استراحت و فعالیت بپردازند و باعث عوارض جانبی مانند افت فشار خون شوند. مسدود کننده های کانال کلسیم می توانند ضربان قلب را کنترل کنند، اما در صورت نارسایی قلبی یا فشار خون پایین، ممکن است از مصرف این داروها جلوگیری شود. بعضی اوقات داروها برای کنترل فیبریلاسیون دهلیزی موثر نیستند. در این موارد، پزشک ممکن است روشی را برای از غیر فعال نمودن ناحیه بافت قلبی که باعث ایجاد سیگنال های الکتریکی نامنظم شده، توصیه کند. این گزینه ها می توانند شامل موارد زیر باشند: پزشک لوله های بلند و نازک (کاتتر) را در کشاله ران وارد کرده و آنها را از طریق رگ های خونی به قلب شما هدایت می کند. فرسایش قلبی بدون نیاز به داروها یا دستگاه های قابل کاشت ممکن است آریتمی را اصلاح کند. در روش پیچ و خم تغییرات مختلفی وجود دارد. پزشک ممکن است از اسکالپل، فرکانس رادیویی یا کرایوتراپی استفاده کند تا باعث درمان فیبریلاسیون دهلیزی شود. روش های جراحی دارای میزان موفقیت بالایی هستند، اما ممکن است فیبریلاسیون دهلیزی بازگردد. در این صورت، ممکن است شما به معالجه قلبی دیگری نیاز داشته باشید. از آنجا که روش جراحی به عمل جراحی قلب باز نیاز دارد، به طور کلی برای افرادی که با سایر روش های درمانی، درمان نمی شوند صورت می گیرد. بسیاری از مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی یا افرادی که تحت درمان خاص قرار دارند، در معرض خطر بالایی از لخته شدن خون هستند که می تواند منجر به سکته مغزی شود. اگر بیماری قلبی دیگر همراه با فیبریلاسیون دهلیزی وجود داشته باشد، این خطر حتی بیشتر است. پزشک ممکن است داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد خون) تجویز کند. پزشک شما ممکن است روشی را بنام بسته شدن زایده دهلیزی چپ در نظر بگیرد. در روش بسته شدن زایده دهلیزی چپ، پزشکان سوند را از طریق ورید در پا وارد می کنند و در نهایت آن را به سمت حفره فوقانی قلب سمت چپ (دهلیز چپ) هدایت می کنند. وسیله ای به نام دستگاه بسته شدن زایده دهلیزی چپ به وسیله آن در داخل سوند قرار داده می شود تا یک کیسه کوچک (زایده) در دهلیز چپ بسته شود. بسته شدن زایده دهلیزی چپ، خطر لخته شدن خون را در افراد خاص با فیبریلاسیون دهلیزی کاهش دهد. کاندیداهای روش بسته شدن زایده دهلیزی چپ ممکن است شامل افرادی باشد که مشکل دریچه قلب ندارند، چون بیشتر در معرض خطر لخته شدن خون و خونریزی هستند و قادر به مصرف ضد انعقاد نیستند. ممکن است شما نیاز به ایجاد تغییر در شیوه زندگی داشته باشید که باعث بهبود سلامت کلی قلب شما شود. پزشک ممکن است چندین تغییر شیوه زندگی را پیشنهاد دهد، از جمله: یک رژیم غذایی سالم بخورید که کم نمک و چربی های جامد و سرشار از میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد. روزانه ورزش کنید و فعالیت بدنی خود را افزایش دهید. اگر سیگار می کشید، در مورد راهکارها یا برنامه هایی با پزشک خود صحبت کنید تا به شما در قطع عادت به سیگار کمک کند. اضافه وزن خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد. کاهش وزن سالم می تواند به مدیریت علایم این نوع بیماری کمک کند و ممکن است نتایج انجام کاتتر را بهبود بخشد. برای اصلاح فشار خون بالا یا کلسترول بالا، از تغییر در شیوه زندگی استفاده کنید. نوشیدن الکل می تواند احتمال ابتلا به بیماری را افزایش دهد. معاینات پزشکی را پیگیری کنید. داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید و به طور منظم جلسات پیگیری را با پزشک خود انجام دهید. در صورت بدتر شدن علایم، به پزشک خود بگویید. منبع: |
فیبروم رحمی، رشد غیر سرطانی بافت رحم است که غالبا در سال های باروری یک زن ظاهر می شود. فیبروم های رحمی لیومیوم یا میوما هم نامیده می شوند، با افزایش خطر سرطان رحم همراه نیستند و تقریبا هرگز به سرطان مبتلا نمی شوند. فیبروم ها از نظر اندازه از جوانه های خیلی ریز که با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند، تا توده های حجیم و بزرگی که می توانند کل رحم را اشغال کنند، تشکیل می شوند. احتمال دارد، شما یک فیبرویید یا چندتا داشته باشید. در موارد شدید، چندین فیبروم می توانند باعث رشد بیش از حد رحم و حتی اضافه وزن شما شوند. بسیاری از زنان اطلاعی ندارند که آن ها فیبروم رحمی دارند چرا که غالبا فیبروم ها هیچ علامتی بروز نمی دهند. پزشک ممکن است فیبروم را بطور اتفاقی در طی معاینه لگن یا سونوگرافی قبل از زایمان تشخیص دهد. بسیاری از خانم هایی که فیبروم دارند هیچ علامتی ندارند. بروز علایم فیبروم ها به محل، اندازه و تعداد آن ها بستگی دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خون ریزی شدید دوران قاعدگی دوره طولانی مدت فشار یا درد در لگن مشکل در تخلیه مثانه کمردرد یا درد پا فیبروییدها به طور کلی براساس مکانی که رشد می کنند، طبقه بندی می شوند. فیبرویید ها در دیواره عضله رحمی رشد می کنند. فیبرویید ها در داخل حفره رحم رشد می کنند. فیبروم های زیر پوستی هستند که به خارج از رحم وارد می شوند. در صورت داشتن علایم زیر، حتما به پزشک مراجعه کنید: درد لگن مداوم دوره های قاعدگی بسیار طولانی و دردناک لکه بینی یا خون ریزی بین دوره ها مشکل در تخلیه مثانه کاهش تعداد گلبول های قرمز خون غیر قابل توضیح (کم خونی) در صورت خون ریزی شدید واژینال یا درد شدید لگن که ناگهان ظاهر می شود، فورا به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از فیبروم ها حاوی تغییراتی در ژن ها هستند که با سلول های طبیعی عضله رحم متفاوت است. به نظر می رسد استروژن و پروژسترون باعث تقویت رشد فیبروم ها می شوند. استروژن و پروژسترون باعث تحریک رشد لایه رحم در طول هر چرخه قاعدگی برای آماده سازی بارداری می شوند. فیبروم ها، حاوی استروژن و پروژسترون بیشتری نسبت به سلول های عضلانی طبیعی رحم هستند. به همین دلیل کاهش هورمون ها در دوران یایسگی باعث کوچک شدن، فیبروم ها می شوند. مواد نگهدارنده بافت ها، مانند فاکتور رشد انسولین، ممکن است بر رشد فیبرویید ت ثیر بگذارند. ECM ماده ای است مانند ملات بین آجر، که باعث می شود سلول ها به هم بچسبند. ECM در فیبروم ها افزایش یافته و آن ها را فیبروز یا رشته یا لیفی مانند ( fibrous ) می کند ECM همچنین عوامل رشد را ذخیره کرده و باعث ایجاد تغییرات بیولوژیکی در سلول ها می شود. پزشکان بر این باورند که فیبروم های رحمی از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی صاف رحم (میومتر) ایجاد می شود. یک سلول منفرد به طور مکرر تقسیم می شود و در نهایت توده ای لاستیک مانند از بافت مجاور ایجاد می کند. الگوهای رشد فیبروم های رحمی متفاوت است، امکان دارد آن ها تدریجی یا به سرعت رشد کنند یا به همان اندازه بدون تغییر، ثابت باقی بمانند. برخی از فیبروم ها دایما در حال رشد هستند و برخی ممکن است به خودی خود کوچک شوند و ازبین بروند. بسیاری از فیبروم ها که در دوران بارداری وجود دارند، تحلیل می روند یا بعد از بارداری ناپدید می شوند، زیرا رحم به اندازه طبیعی قبل از دوره بارداری باز می گردد. عوامل خطر دیگری، به غیر از سن باروری برای فیبروم های رحمی وجود دارد که عبارتند از: احتمال تشکیل فیبروم در بین زنان سیاه پوست نسبت به سایر زنان گروه های نژادی شایع تر است. علاوه بر این، زنان سیاه پوست احتمال دارد در سنین کم فیبروم رحمی داشته باشند و احتمالا دارای فیبروم بیشتر یا بزرگتر با علایم شدیدتر هستند. اگر مادر یا خواهر شما فیبروم دارد، خطر ابتلا شما به آن بیشتر خواهد بود: شروع قاعدگی در سنین پایین، چاقی، کمبود ویتامین D ، رژیم غذایی با گوشت قرمز بیشتر و سبزیجات، میوه و لبنیات کمتر، نوشیدن الکل، از جمله آبجو، خطر ابتلا به فیبروم ها را افزایش می دهد. اگرچه فیبروم های رحمی معمولا خطرناک نیستند، اما می توانند باعث ناراحتی و عوارضی مانند افت گلبول های قرمز (کم خونی) شوند. به ندرت، به دلیل کم خونی، تزریق خون لازم است. فیبروییدها معمولا در بارداری مشکلی ایجاد نمی کنند. اما، این امکان وجود دارد که فیبروم ها بخصوص فیبروم های زیر مخاطی باعث نازایی یا سقط جنین شوند. فیبروم همچنین ممکن است خطر برخی از عوارض حاملگی، مانند: کندگی جفت، محدودیت رشد جنین و زایمان زودرس را افزایش دهد. شواهد علمی کمی در مورد نحوه پیشگیری از تشکیل فیبروم در دسترس است. پیشگیری از فیبروم های رحمی شاید، امکان پذیر نباشد، اما تنها درصد کمی از فیبروم ها به درمان نیاز دارند. با انجام انتخاب های سبک زندگی سالم، مانند حفظ وزن طبیعی و خوردن میوه و سبزیجات، می توانید خطر ابتلا به فیبروم را کاهش دهید. همچنین برخی تحقیقات نشان می دهد که استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی ممکن است باعث کاهش عوارض فیبروم گردد. فیبروم رحم معمولا در طی یک معاینه معمولی لگن تشخیص داده می شود. پزشک امکان دارد بی نظمی در شکل رحم را احساس کند که نشان دهنده وجود فیبروم ها می باشد. در صورت نیاز، پزشک ممکن است از سونوگرافی برای گرفتن یک عکس از رحم و تایید یا رد تشخیص احتمالی و اندازه گیری فیبروییدها استتفاده کند. اگر خون ریزی غیر طبیعی قاعدگی داشته باشید، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را برای بررسی دلایل احتمالی توصیه کند. آزمایشات، شامل شمارش کامل خون ( CBC ) می باشد تا مشخص شود آیا کم خونی شما به دلیل خون ریزی و سایر مشکلات های خونی، است یا دلایل دیگری مانند مشکلات تیرویید وجود دارند. اگر سونوگرافی اطلاعات کافی را در اختیار شما نگذارد، پزشک ممکن است انواع تصویربرداری دیگری را توصیه کند: MRI با جزییات بیشتری می تواند اندازه و محل فیبروم ها را نشان دهد، انواع مختلف تومورها را شناسایی کرده و به تعیین گزینه های درمانی مناسب کمک کند. MRI اغلب برای خانم هایی که رحم بزرگتر دارند یا برای زنانی که به یایسگی نزدیک می شوند استفاده می شود. هیسترو سونو گرافی که همچنین به عنوان سونو گرام تزریق شور نامیده می شود، از نمکی استریل برای مشاهده حفره رحم استفاده می کند، که تصاویر فیبروم های زیر مخاطی و پوشش رحم در زنان واضح تر شود. دردوران بارداری یا کسانی که خونریزی شدید قاعدگی دارند، توصیه می شود. Hysterosalpingography از یک رنگ یا ماده رادیو اکتیو برای برجسته کردن حفره رحم و لوله های فالوپ بر روی تصاویر اشعه ایکس استفاده می شود و به پزشک برای بررسی لوله های فالوپ و به برخی از فیبروم های زیر مخاطی کمک می کند. پزشک یک تلسکوپ کوچک با نور به نام هیسترو سکوپ را از طریق دهانه رحم، وارد رحم می کند. سپس با تزریق نمک به رحم، حفره رحم را باز می کند و پزشک می تواند دیواره های رحم و دهانه لوله های فالوپ را معاینه کند. هیچ روش درمانی واحدی برای فیبروم رحمی وجود ندارد. گزینه های درمانی زیادی برای بهبود علایم وجود دارند. مراقبت می تواند بهترین گزینه درمانی باشد. داروهای فیبروم رحمی، هورمون هایی هستند که با تنظیم چرخه قاعدگی، علایمی مانند خون ریزی شدید قاعدگی و فشار لگن را درمان می کند. داروها فیبروم ها را از بین نمی برند، اما ممکن است باعث کوچک شدن آن ها شوند. داروها عبارتند از: داروهای موسوم به آگونیست های GnRH با جلوگیری از تولید استروژن و پروژسترون، فیبروم ها را درمان می کنند و شما را در حالت یایسگی موقت قرار می دهند. در نتیجه، قاعدگی متوقف و فیبروم ها کوچک می شوند و کم خونی بهبود می یابد. بسیاری از خانم ها هنگام استفاده از آگونیست های GnRH گرگرفتگی شدیدی دارند. آگونیست های GnRH به طور معمول بیش از سه تا شش ماه استفاده نمی شوند زیرا با استفاده دارو در طولانی مدت باعث پوکی استخوان می شود. آزاد کننده پروژسترون می تواند خونریزی شدید ناشی از فیبروم ها را تسکین دهد. IUD که پروژستین آزاد می کند، فقط علایم را بهبود می بخشد و فیبروم ها را کوچک نمی کند یا آنها را درمان نمی کند اما از بارداری جلوگیری می کند. پزشک شاید داروهای دیگری را تجویز کند. به عنوان مثال، داروهای ضد بارداری خوراکی می توانند به کنترل خونریزی قاعدگی کمک کنند، اما باعث کاهش اندازه فیبروم نمی شوند. ( NSAIDs ) که داروهای هورمونی نیستند، ممکن است در تسکین درد مربوط به فیبروم ها موثر باشند، اما خونریزی را کاهش نمی دهند. در صورت خونریزی شدید قاعدگی و کم خونی، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که ویتامین و آهن مصرف کنید. پزشک امکان دارد برای درمان فیبروم های رحمی، جراحی سونو گرافی متمرکز را توصیه کند: جراحی سونوگرافی متمرکز با ( FUS ) ، یک گزینه درمانی غیر آسیب زننده برای فیبروم های رحمی که با حفظ رحم، بدون نیاز به برش و به صورت سرپایی انجام می شود. در حالی که شما در داخل یک اسکنر MRI قرار می گیرید که مجهز به یک مبدل سونوگرافی با انرژی بالا است. تصاویر، محل دقیق فیبروم های رحمی را می دهند. هنگامی که محل فیبرویید هدف قرار گرفت، مبدل سونو گرافی، امواج صوتی را درون فیبروم متمرکز می کند تا نواحی کوچک از بافت فیبروییدی را از بین ببرد. تحقیقات نشان می دهد که FUS برای فیبروم های رحمی بی خطر و موثر است. برخی از روش ها می توانند فیبروم های رحمی را از طریق عمل جراحی از بین ببرند. آنها شامل موارد زیر هستند: تزریق ذرات کوچک (عوامل آمبولیک) به شریان هایی رحمی، باعث قطع جریان خون به فیبروم ها و مرگ آن ها می شوند. آمبولیزاسیون شریان رحمی می تواند در کوچک کردن فیبروم ها و تسکین علایم، موثر باشد. اگر خون رسانی به تخمدان ها یا اندام های دیگر شما به خطر بیفتد ممکن است عوارض ایجاد کند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که عوارض این روش مشابه درمان های جراحی فیبرویید هستند. در این روش لاپاروسکوپی، انرژی فرکانس رادیویی، جریان الکتریکی یا لیزر باعث از بین رفتن فیبروم ها می شود. روشی مشابه به نام کرایو میولیز، که فیبروم ها را منجمد می کند. در یک میومکتومی، جراح فیبروم ها را برداشته و رحم را در جای خود قرار می دهد. اگر تعداد فیبروم ها کم باشند، شما و پزشکتان می توانید از روش لاپاروسکوپی یا روباتیک استفاده کنید، که از ابزارهای باریک وارد شده از طریق برش های کوچک در شکم استفاده می کند تا فیبروم ها از رحم خارج شوند. فیبروم های بزرگتر را می توان از طریق برش فیبروییدها و شکستن آن ها به قطعات کوچکتر از بین برد. پزشک با استفاده از دوربین کوچک متصل به یکی از ابزارها، ناحیه شکمی را روی مانیتور مشاهده می کند. میومکتومی روباتیک به جراح، نمایی بزرگتر و سه بعدی از رحم می دهد که دقت و انعطاف پذیری بیشتری نسبت به روش های دیگر دارد. در صورتی که فیبروم ها در داخل رحم وجود داشته باشند (ساب موکوزال) ، میومکتومی هیستروسکوپی ممکن است گزینه ی بهتری باشد. جراح با استفاده از وسایل وارد شده از طریق واژن و دهانه رحم، به فیبروم دسترسی پیدا کرده و آن را از بین می برد. فرسایش آندومتر روش درمانی که با یک ابزار تخصصی در رحم انجام می شود، از گرما، انرژی مایکروویو، آب گرم یا جریان الکتریکی برای از بین بردن دیواره رحم، یا پایان دادن به قاعدگی یا کاهش جریان قاعدگی استفاده می کند. به طور معمول، فرسایش آندومتر در متوقف کردن خونریزی غیر طبیعی موثر است. فیبروم های زیر مخاطی را می توان در زمان هیستروسکوپی به کمک فرسایش آندومتر از بین برد، اما فیبروم خارج از رحم را تحت ت ثیر قرار نمی دهد. به احتمال زیاد زنان بعد از فرسایش آندومتر باردار نمی شوند، اما مراقبت برای پیشگیری از حاملگی خارج رحمی مورد نیاز است. گزینه های مربوط به روش های جراحی سنتی شامل موارد زیر است: اگر چندین فیبروم بسیار بزرگ یا فیبروم عمیق دارید، پزشک ممکن است از روش جراحی باز شکمی برای از جراحی فیبروم استفاده کند. به بسیاری از زنان که گفته می شود هیسترکتومی تنها گزینه آنهاست می توان به جای آن از میومکتومی شکم استفاده کرد. اما، جای زخم بعد از عمل می تواند در باروری آینده ت ثیر بگذارد. اگر یک توده سرطانی که پیش از این تشخیص داده نشده در طی میومکتومی تشخیص داده شود، میسلیلاسیون (فرآیند شکستن فیبروم ها به قطعات کوچکتر) ممکن است خطر شیوع سرطان را افزایش دهد. تمام میومکتومی خطر ابتلا به یک سرطان را به همراه دارد، اما زنان جوان قبل از یایسگی ریسک بالاتری برای ابتلا به سرطان نسبت به افراد مسن دارند. اگر می خواهید باردار شوید، هیسترکتومی و فرسایش آندومتر ازبارداری شما در آینده جلوگیری می کند. همچنین، آمبولیزاسیون شریان های رحمی، میولیز و سونوگرافی متمرکز با MRI ممکن است در صورتی که تصمیم به فرزندآوری دارید، گزینه خوبی برای درمان نباشند. اگر می خواهید توانایی بارداری را حفظ کنید، در مورد خطرات و فواید این روش ها با پزشک خود کاملا مشورت کنید. قبل از تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی فیبروم ها، اگر سعی دارید باردار شوید، ارزیابی کامل باروری توصیه می شود. در صورت نیاز به درمان فیبروییدی و حفظ باروری، میومکتومی به طور کلی درمان انتخابی است. با این حال، تمام درمان ها دارای خطرات و مزایایی هستند. در مورد این موارد با پزشک خود مشورت کنید. برای همه روش ها به جز هیسترکتومی، فیبروییدها ریزی که پزشک در حین عمل تشخیص نمی دهد، می توانند دوباره رشد کنند و باعث تشکیل فیبروم های جدید شوند، که به این حالت نرخ عود یا بازگشت گفته می شود. همچنین، برخی از روش ها مانند میومکتومی لاپاروسکوپی یا روباتیک، میولیز یا عمل جراحی سونوگرافی متمرکز با MRI ( FUS ) فقط ممکن است برخی از فیبروم های موجود را درمان کرده و آن ها را از بین ببرد. منبع: |
بیماری سالک بیماری سالک از طریق انگلی به نام لیمونشیاز ایجاد می شود. این انگل در داخل بدن پشه خاکی ماده زندگی می کنند. حشره مذکور بیشتر در محیط های مرطوب و در ماه های گرم سال از غروب تا طلوع آفتاب فعالیت می کند. حیوانات اهلی مانند سگ می‌توانند محیط مناسبی برای رشد و زندگی این نوع از انگل باشند. همچنین نوع انگل از طریق انسان به پشه خاکی و پشه خاکی به انسان منتقل می شود. این بیماری توسط برخی گونه های پشه خاکی ماده منتقل می شود. پشه خاکی بسیار کوچک است و اندازه آن حدود یک سوم پشه های معمولی می باشد و به سختی با چشم غیر مسلح قابل تشخیص است. انواع سالک در ایران در ایران دو نوع سالک وجود دارد، شهری و روستایی. سالک شهری یا (خشک) راه انتقال آن عمدتا افراد مبتلا و سگ ها می باشند. پشه خاکی ماده پس از نیش زدن موجود آلوده به انگل، آلوده شده و در صورت نیش زدن فرد سالم باعث انتقال بیماری می شوند. سالک نوع روستایی یا (مرطوب) موش های صحرایی ناقل این بیماری می باشد و پشه خاکی ماده پس نیش زدن موش صحرایی مبتلا، آلوده شده و نیش مجدد در فرد سالم باعث انتقال بیماری به او میشود. کانون های مهم بیماری سالک در ایران شمال خراسان، خوزستان، قم، کاشان، طبس در نواحی شرق و شمال شرق اصفهان نیز از مهمترین مناطق میباشد. انواع سالک هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سالک به شکل پوستی، احشایی و مخاطی ایجاد می شود کارشناسان بر این باورند که حدود گونه در دنیا وجود دارد که می تواند این بیماری را به انسان منتقل کند. لیشمانیوز جلدی باعث ایجاد زخم در پوست شما می شود، این نوع رایج ترین شکل این بیماری می باشد. همیشه بسته به نوع سالک ممکن است به درمان نیاز نباشد، اما درمان به هنگام میتواند به بهبودی آن سرعت بخشیده و از عوارض جانبی جلوگیری کند. لیشمانیوز مخاطی این نوع شکل نادری از بیماری نوع جلدی می باشد، این نوع از سالک می تواند چند ماه پس از بهبودی، زخم های پوستی ایجاد کند، در این نوع بیماری، انگل ها به بافت های بینی گلو و دهان شما انتقال می‌یابد و باعث تخریب جزیی یا کامل مخاط در این مناطق می شود. اگرچه معمولا از زیر مجموعه ای از لیشمانیوز جلدی محسوب می شود اما این بیماری به مراتب جدی تر و خطرناک تر می باشد. این بیماری به خودی خود بهبود نمی یابد و به درمان نیاز دارد. لیشمانیوز احشایی معمولا تا ماه پس از نیش زدن توسط پشه خاکی رخ می دهد و به ارگان های داخلی مانند طحال و کبد شما آسیب می رساند. این انگل همچنین بر روی مغز استخوان و سیستم ایمنی بدن شما تاثیر گذاشته و باعث آسیب رسیدن به استخوان ها نیز می شود. این نوع نیاز به درمان دارد و تقریبا در صورت عدم درمان کشنده می باشد. چه کسی به معرض بیماری لیشمانیوز است؟ جغرافیا این بیماری در همه جای دنیا به جز استرالیا و قطب جنوب یافت می شود. با این حال حدود درصد از موارد پوستی مشاهده شده در نواحی زیر بوده است. آمریکا آسیای مرکزی حوزه مدیترانه خاورمیانه در سال بیش از درصد این نوع جلدی در مناطق زیر بوده است: اتیوپی کنیا سومالی سودان جنوبی سودان اگر در مناطق گرمسیری و یا مناطق ذکر شده زندگی می کنید یا حتی مسافرت می کنید در معرض خطر بالاتری به ابتلا به این بیماری هستید عوامل محیطی و اقلیمی به شدت در شیوع این بیماری تاثیر دارد. شرایط اجتماعی اقتصادی براساس اطلاعات منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، فقراز عوامل تعیین کننده این بیماری می باشد علاوه بر این، این بیماری در مناطقی رخ میدهد که مشکلات مشترک زیر را دارند این مشکلات از قبیل: جنگ تغییرات محیطی تغییرات آب عفونت ها افرادی که سیستم ایمنی بدن آنها توسط بیماری های دیگر ضعیف شده در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشند. (ویروس ایدز) می تواند در انتقال لیشمانیوز تاثیر بگذارد و خطر لیشمانیوز احشایی را افزایش دهد. هدف ویروس اچ آی وی وانگل لیشمانیوز مشابه می باشد، هر دو سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار می دهند. فرد آلوده به اچ آی وی اغلب به لیشمانیوزنیز مبتلا می شود. در مناطقی از اتیوپی تخمین زده میشود که درصد افراد مبتلا به بیماری اچ آی وی به این نوع بیماری نیز مبتلا می شوند. علایم لیشمانیوز چیست؟ افراد می توانند برای طولانی مدت بدون این که علایم بیماری در آنها مشاهده شود ناقل این بیماری باشد علایم این بیماری بستگی به نوع آن دارد. لیشمانیوز جلدی علایم اصلی این بیماری زخم های پوستی بدون درد است علایم جلدی ممکن است چند هفته پس از نیش زدگی توسط پشه خاکی ماده ناقل ایجاد شود. با این حال بعضی از اوقات این علایم بعد از ماه ها و سال ها نمایان می شود لیشمانیوز مخاطی در افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، علایم مخاطی معمولا یک تا پنج سال پس از ابتلا به این بیماری ظاهر می شوند این علایم در ابتدا به صورت زخم هایی در دهان بینی و یا بر روی لب ها ایجاد می شود علایم دیگر ممکن است موارد زیر باشد: آبریزش خون دماغ مشکل در تنفس لیشمانیوز احشایی علایم این ن نوع از لیشمانیوز پس از نیش زدن تا ماه ها ظاهر نمی شود در بیشتر موارد دو تا شش ماه پس از ابتلا آشکار می شوند. علایم و نشانه های متداول این نوع عبارتند از: کاهش وزن ضعف که هفته ها یا ماه ها طول می کشد. بزرگ شدن کبد طحال بزرگ شده کاهش تولید سلول های خونی خونریزی سایر عفونتها تورم غدد لنفاوی چگونه لیشمانیوز قابل تشخیص است؟ مهمترین مسیله این است، در صورتی که در منطقه زندگی می کنیم که لیشمانیوز در آن منطقه رایج است و یا حتی از این مناطق بازدید کرده‌اید حتما با پزشک معالج خود در میان بگذارید. در این صورت پزشک شما آزمایشاتی برای تشخیص این نوع انگل بر روی شما انجام می دهد و نوع آن را تشخیص دهد. تشخیص لیشمانیوز جلدی پزشک ممکن است با تراشیدن قسمتی از زخم ها مقدار کمی از پوست را برای انجام بیوپسی استفاده کند. آنها غالبا به دنبال DNA یا ماده ژنتیکی انگل هستند. پزشکان می توانند از روش های مختلف برای شناسایی گونه های مختلف انگل که باعث ایجاد عفونت شده استفاده کنند. تشخیص لیشمانیوز احشایی در بسیاری از اوقات، افراد نیش زدن توسط پشه خاکی را به یاد نمی آورند که در این صورت تشخیص بسیار سخت می شود وسابقه زندگی و یا مسافرت به مناطقی که لیشمانیوز در آنها رایج است میتواند مفید باشد در این مورد پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد تا به دنبال طحال و کبد بزرگ شده باشد سپس ممکن است است بیوپسی مغز استخوان را انجام دهند یا برای معاینه نمونه خون بگیرند. درمان لیشمانیوز داروهای ضد انگل این بیماری را درمان میکند البته ممکن است با توجه به نوع لیشمانیوز روش های دیگرنیز به شما توصیه شود. لیشمانیوز جلدی که به صورت زخم های بدون درد بر روی پوست ایجاد می شود در بیشتر مواقع بدون درمان آن بهبود می یابد با این حال درمان میتواند به بهبود سریع ان کمک کند تعداد زخم ها را کاهش دهد و همینطور خطر ابتلا به بیماری های بعدی را نیز کاهش می دهد هر گونه زخم پوستی که باعث بد شکلی شود ممکن است نیاز به جراحی پلاستیک داشته باشد. لیشمانیوزمخاطی این ضایعات به طور طبیعی بهبود نمی یابد و آنها همیشه به درمان نیاز دارند. داروهای ضد انگل میتواند به درمان لیشمانیوزمخاطی کمک کند. این نوع از بیماری همیشه به درمان نیاز دارد و برای آن داروهای مختلفی نیز در دسترس می باشد. عوارض بالقوه لیشمانیوز چیست؟ عوارض لیشمانیوز جلدی ممکن است شامل موارد زیر باشد: خون ریزی سایر عفونت ها به دلیل ضعف سیستم ایمنی، که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. لیشمانیوز احشایی، غالبا به دلیل ت ثیراتی که بر ارگانهای داخلی و سیستم ایمنی بدن دارد، کشنده است. اگر HIV یا ایدز دارید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید. ابتلا به HIV یا ایدز همچنین می تواند دوره لیشمانیوز و همچنین درمان را پیچیده کند. چگونه می توان از لیشمانیوز جلوگیری کرد؟ هیچگونه واکسن یا داروی پیشگیری کننده ای در دسترس نیست. تنها راه جلوگیری از لیشمانیوز، جلوگیری از نیش زدگی توسط پشه خاکی ماده می باشد. لباس هایی بپوشید که تا حد ممکن پوست را بپوشاند. شلوار بلند پیراهن آستین بلند را که داخل شلوار خود کنید و استفاده از جوراب های بلند توصیه می شود. از دافع حشرات بر روی پوست که در معرض نیش زدگی هستند استفاده کنید. از کش در انتهای شلوار و آستین خود استفاده کنید. موثرترین دافع حشرات حاوی DEET است. محل خواب در داخل خانه را با حشره کش اسپری کنید. در طبقات بالاتر یک ساختمان بخوابید. از بین غروب و طلوع آفتاب از بیرون رفتن تا حد ممکن خودداری کنید. در این زمان پشه های خاکی بیشترین فعالیت را دارند. در صورت امکان از تهویه مطبوع در داخل خانه استفاده کنید. استفاده از فن ممکن است پرواز حشرات را دشوارتر کند. از یک تخت خواب که داخل آن تشک شما قرار گرفته است استفاده کنید. پشه های خاکی بسیار کوچکتر از پشه هستند، بنابراین به بافت توری محکم نیاز دارید. در صورت امکان توری را با حشره کش حاوی پیریدرویید اسپری کنید. قبل از سفر به مناطق پرخطر، حشره کش و مواد دافع بخرید. چشم انداز دراز مدت بیماران مبتلایان چیست زخم های ایجاد شده بر اثر سالک ممکن است تا حدی درمان شود و ممکن است شدت این زخم ها را کاهش دهد، دارو میتواند بر درمان این بیماری کمک کند با این حال درمان موثرتر باید قبل از اینکه به سیستم ایمنی بدن حمله کند انجام شود لیشمانیوز احشایی اگر به درستی درمان نشود معمولا کشنده است. منبع: |
التهاب حنجره زمانی اتفاق می افتد که حنجره یا تارهای صوتی فرد در اثر آسیب دیدگی، عفونت یا استفاده بیش از حد ملتهب می شود. التهاب حنجره ممکن است خفیف باشد. یعنی در یک دوره کوتاه اتفاق افتاده و آثار آن کمتر از هفته باقی بماند. نوع دیگر آن التهاب حنجره مزمن یا طولانی مدت است که ممکن است بعد از گذشت هفته همچنان به قوت خود باقی مانده و هیچ بهبودی حاصل نشده باشد. عوامل بسیاری می تواند منجر به بروز التهاب و در نتیجه لارنژیت شود. عفونت های مسری، عوامل محیط و عفونت های باکتریایی از جمله عواملی است که زمینه ساز بروز بیماری لارنژیت در افراد شود. لارنژیت خفیف لارنژیت خفیف موقتی بوده و معمولا به علت استفاده بیش از حد از تارهای صوتی و ملتهب شدن آن ها اتفاق می افتد. همچنین ممکن است نوع خفیف آن مربوط به عفونت نیز باشد. درمان علت بروز بیماری، منجر به درمان آن شده و علایم بیماری از بین خواهد رفت. عفونت های مسری فشار آوردن به تارهای صوتی در نتیجه صحبت کردن یا خمیازه کشیدن عفونت ها باکتریایی نوشیدن و مصرف الکل فراوان نوع دیگر لارنژیت، لارنژیت مزمن است که در نتیجه قرار گرفتن فرد برای مدت طولانی در معرض عوامل ایجاد کننده، رخ می دهد. معمولا این نوع از لارنژیت شدید بوده و علایم آن نسبت به لارنژیت خفیف مدت زمان طولانی تری ماندگاری خواهد داشت. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید قرار گرفتن مکرر در برابر آلرژن ها و مواد شیمیایی مضر رفلاکس اسید معده عفونت های مکرر سینوس ها کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار اطرافیان استفاده بیش از حد از تارهای صوتی و صحبت کردن زیاد در نتیجه استفاده بیش از حد از اسپری آسم سرطان، فلج تارهای صوتی یا تغییر در فرم تارهای صوتی با بالا رفتن سن نیز می تواند یکی از علت های بروز لارنژیت باشد. شایع ترین و رایج ترین علایم بروز لارنژیت شامل موارد زیر می شود: ضعیف شدن صدا از دست دادن صدا خشکی گلو، خشن شدن صدا سوزش جزیی گلو یا سوزن سوزن شدن مداوم سرفه های خشک این علایم معمولا خفیف بوده و تنها با استراحت دادن به صدا قابل درمان خواهد بود. نوشیدن آب یا دیگر مایعات غیر کافیینی نیز می تواند به نرم و روان کردن گلو کمک کند. کودکان و نوجوانانی که دایما در کنار کودکان دیگر هستند، احتمال بروز لارنژیت در آن ها بیشتر خواهد بود. زیرا این بیماری ویروسی و عفونی بوده و به سرعت می تواند از کودکی به کودک دیگر انتقال پیدا کند. همچنین در صورتی که کودک بیش از حد خمیازه کشیده یا شعر بخواند نیز ممکن در اثر التهاب تارهای صوتی دچار لارنژیت شود. در صورتی که دیدید صدای کودکتان ضعیف یا بیش از حد خشن شده یا خود کودک ابراز ناراحتی یا گلو درد می کند، به کودک بگویید تا به صدای خودش استراحت دهد. همچنین نوشیدن مایعات نیز می تواند به سرعت گرفتن روند بهبودی فرد کمک کند. لارنژیت معمولا به خودی خود و بدون نیاز به هیچ درمانی بعد از هفته از بهبود خواهد یافت. در صورتی که کودک شما بعد از گذشت این مدت زمان بهتر نشد یا بدتر شد، کودک را نزد دکتر ببرید. پزشک با شناسایی عوامل بروز لارنژیت به بهبود آن کمک نموده و در صورت نیاز برای کودک آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. دقت داشته باشید که بعضی از علایم ممکن است نشان دهنده بروز عفونت های باکتریایی جدی در اطراف حنجره، اپی گلوتیس کودک باشد. اپی گلوتیس بافت الاستیکی است که حنجره و لوله تنفسی را در هنگام خوردن و آشامیدن می پوشاند. در اصل بافت اپی گلوتیس وظیفه جلوگیری از ورود غذا و مایعات به داخل شش ها را به عهده دارد. اپی گلوتیت در اصل عفونت اپی گلوتیس و بافت اطراف آن است. در اثر بروز اپی گلوتیت بافت اپی گلوتیس به قدری تورم کرده و دچار التهاب می شود که گاها می تواند لوله تنفسی فرد را ببندد. به همین خاطر در صورتی که اپی گلوتیت درمان نشده باقی بماند ممکن است کشنده و خطرناک باشد. در صورتی که کودک شما یکی از علایم زیر را داشت حتما به پزشک مراجعه کنید: مشکل بلعیدن غذا تنفس دشوار، گاهی اوقات ممکن است فرد برای نفس کشیدن نیاز داشته باشد تا به سمت جلو خم شود. افزایش بزاق دهان تنفس پر سر و صدا صدای خفه معمولا پس از مراجعه به پزشک برای درمان اپی گلوتیت کودک باید در بیمارستان تحت نظر پزشک بستری شود. احتمالا پزشک برای کودک تان آنتی بیوتیک، کورتیکو استرویید تجویز خواهد کرد. در بیشتر موارد اپی گلوتیت کودکان تا ساله را درگیر می کند ولی این بدین معنی نیست که فقط در کودکان اتفاق می افتد. هر فردی در هر سنی ممکن است دچار بیماری گلوتیت شود. واکسن Hib نیز می تواند از کودکان در برابر آنفولانزا نوع B حفاظت کرده و احتمال ابتلای فرد به اپی گلوتیت را تا اندازه قابل توجهی کاهش خواهد داد. گاهی اوقات ممکن است علایمی داشته باشید که بسیار شبیه لارنژیت باشد: ضایعات بافتی ای مثل زخم ها، کیست یا گره ها بر روی تارهای صوتی گرفتگی صدا در نتیجه انقباض عضلات حنجره که به علت استفاده بیش از حد از تارهای صوتی به وجود می آید. فلج تار های صوتی علایم صوتی ای نیز وجود دارد که ممکن است نشان دهنده مشکلات مهم دیگری باشد. این علایم شامل موارد زیر می شود: مشکل در بلع غذا سرفه ای که با خون همراه باشد. تبی که با درمان بهبود نمی یابد. درد ناتوان کننده در داخل گلو اگر بعد از گذشت چند هفته در صورتی که بهبودی حاصل نشد یا بدتر از قبل شد به پزشک مراجعه کنید. لارنژیت، حنجره و تارهای صوتی را درگیر کرده و پزشک با معاینه فیزیکی به خصوص آیینه برای دیدن تارهای صوتی این عارضه را تشخیص خواهد داد. گاهی اوقات برای بررسی دقیق تر پزشک ممکن است از لارینوسکوپی برای بزرگ نمایی تارهای صوتی استفاده کند. زیرا پزشک با استفاده از لارینوسکوپی تصویر واضح تری از تارهای صوتی خواهد داشت. برای این بزرگ نمایی پزشک لوله مجهز به دوربین را از طریق گلو یا بینی وارد حنجره فرد کرده و سپس به دنبال علایم زیر خواهد گشت: ناراحتی قرمزی زخم بر روی حنجره تورمی که به مرور زمان پخش می شود، علامتی که بیانگر علل محیطی بروز لارنژیت است. تورم تارهای صوتی که ممکن است بیانگر استفاده بیش از حد از تارهای صوتی باشد. گاهی اوقات اگر پزشک متوجه وجود زخم یا مورد مشکوکی در داخل حنجره فرد شود، ممکن است نمونه برداری از بافت داخل گلو داخل باشد تا برای آزمایشات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. در حین انجام نمونه برداری قسمت کوچکی از گلوی فرد برداشته خواهد شد. در صورتی که یک ویروس باعث بروز بیماری لارنژیت خفیف در فرد شده باشد، علایم بعد از مدت روز بدون نیاز به هیچ درمانی برطرف خواهد شد. پزشک نیز معمولا برای درمان لارنژیت باکتریایی از آنتی بیوتیک استفاده می کند هرچند که بروز این گونه از لارنژیت نادر است. همچنین پزشک ممکن است برای کاهش التهابات و درمان هر دو لارنژیت خفیف یا مزمن از کورتیکو استرویید استفاده کند. این درمان های دارویی به کاهش التهاب حنجره و تارهای صوتی کمک خواهد کرد. مصرف کورتیکو استروییدها به کاهش علایم بیماری خصوصا نوع مسری آن کمک خواهد کرد. اما بهترین راه درمان شناسایی علت اصلی بروز لارنژیت است. از یک دستگاه بخور یا مرطوب کننده استفاده کنید تا خشکی هوا کم شود. گفتار درمانی می تواند به اصلاح شیوه صحبت کردن شما کمک کند، زیرا بعضی از الگوهای کلامی و شیوه ادای کلمات ممکن است روی تارهای صوتی یا حنجره تان فشار بیاورد. مایعات بیشتری بنوشید. نصف قاشق نمک + نصف قاشق جوش شیرین را در آ ب گرم مخلوط کرده و به صورت منظم قرقره کنید. از فریاد زدن یا بلند صحبت کردن در طول مدت درمان، برای جلوگیری از عود مجدد لارنژیت بپرهیزید. از استعمال اسپری های باز کننده بینی بپرهیزید زیرا این اسپری ها باعث خشک شدن گلو می شود. از خوردنی ها و نوشیدنی هایی استفاده کنید که گلو را لغزنده و مرطوب می کند. در بعضی از موارد، التهاب تارهای صوتی می تواند باعث اختلال تنفسی شده و نیاز به درمان فوری داشته باشد. بروز عفونت باکتریایی نیز ممکن است باعث اپی گلوتیت شده و در داخل حنجره پخش شده و نهایتا وارد جریان خون فرد شود. در صورتی که از مبتلا شدن تان به عفونت باکتریایی اطمینان دارید برای جلوگیری از پخش شدن عفونت با پزشک معالج تان صحبت کنید. در صورتی که علت بروز لارنژیت در شما به خاطر سرطان گلو یا فلج تارهای صوتی باشد، عوارض این بیماری بیش تر از حد تصور بوده و ممکن است غیر قابل درمان باشد. فلج تارهای صوتی منجر به مشکلات تنفسی و بلع شده و حتی گاهی اوقات غذا به داخل شش ها وارد خواهد شد. سرطان حنجره پیشرفته کشنده بوده و نیاز به شیمی درمانی یا عمل جراحی خواهد داشت. در صورتی که علایم لارنژیت عود کرده و تنفس، صحبت کردن یا خوردن غذا را برایتان دشوار کرد یا معمولا درد شدیدی احساس می کردید به پزشک مراجعه کنید. دقت داشته باشید که در صورت مشاهده علایم خطرناک یا نشان دهنده بیماری هایی مثل سرطان هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کنید، احتمال درمان و درصد موفقیت آن بیشتر خواهد شد. بهترین راه برای حفظ سلامت تارهای صوتی و مراقبت از آن ها، حفظ رطوبت کافی محیط و دور بودن از محرک ها است. از سیگار کشیدن و بودن در کنار افراد سیگاری بپرهیزید. مصرف الکل و کافیین را محدود کنید. به صورت منظم دست ها را بشویید تا مبتلا به سرما خوردگی یا عفونت های دستگاه تنفسی نشوید. در محل کار از قرار گرفتن در معرض مواد شیمایی سمی بپرهیزید. از میل کردن غذاهای دیر هضم بپرهیزید. از صاف کردن گلو نیز بهتر است بپرهیزید زیرا این کار التهاب گلو را شدید تر خواهد کرد. منبع: |
به هر یک از بیماری ها یا صدماتی که بر استخوان های انسان ت ثیر می گذارد بیماری های استخوانی می گویند. بیماری ها و صدمات استخوان ها عامل اصلی ناهنجاری های سیستم اسکلتی انسان است. اگرچه این آسیب ها می توانند باعث شکستگی شوند، عوامل دیگری مانند ضربه (تصادف) هم می توانند باعث شکستگی شوند. استروژنز ایمپرفکتا ( OI ) بیماری ارثی نادر از بافت همبند است که اختلال استخوان زایی نامیده می شود و به راحتی موجب شکستگی استخوان ها می شود. علت بیماری OI نقص ژنتیکی است که باعث تولید غیر طبیعی یا کاهش تولید پروتیین کلاژن می شود. کلاژن یکی از اجزای اصلی بافت همبند است. چهار نوع OI وجود دارد، نوع خفیف ترین و شایع ترین نوع اختلال استخوان زایی است، نوع کشنده ترین نوع این بیماری است. نرمی استخوان ریشه این بیماری در دوران کودکی و شیرخوارگی با نرم شدن استخوان ها مشخص می شود، این بیماری منجر به رشد غیر طبیعی استخوان ها شده و در اثر کمبود ویتامین D در بدن ایجاد می گردد. هنگامی که این اختلال در بزرگسالان رخ می دهد، به عنوان پوکی استخوان شناخته می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شکستگی استخوان این نوع اختلال، به نام شکستگی ناشی از استرس نیز نامیده می شود. برخی شرایط طبیعی و آسیب شناختی ممکن است استخوان ها را در معرض شکستگی قرار دهد. کودکان به دلیل کلسیفیی کاسیون (رسوب کامل کلسیوم در استخوان ها) نا کامل، استخوان های نسبتا ضعیفی دارند و افراد مسن تر، به ویژه زنان در دوران یایسگی با دچار شدن به پوکی استخوان، استخوان هایشان ضعیف می شود. بنابراین، امکان شکستگی استخوان در این گروه ها افزایش می یابد. عفونت استخوان همان عفونت بافت استخوانی است، که این بیماری معمولا توسط ارگانیسم عفونی استافیلوکوکوس اوریوس ایجاد می شود و از طریق جریان خون به استخوان می رسد و یا در اثر صدمه ایجاد می شود. التهاب باعث استخوان های پرمنفذ و متخلخل می شود. استیوسارکوم شایع ترین سرطان بدخیم اولیه استخوان است و در درجه اول بر استخوان های دراز، به ویژه در مناطق زانو، لگن یا شانه ت ثیر می گذارد. علت استیوسارکوم استخوان ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و پرتودرمانی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند. استیوسارکوم استخوان در مردان بیشتر از زنان شایع می باشد. دیسپلازی ران رشد غیرطبیعی مفصل ران در یک یا هر دو پا، که در درجه اول در نژادهای متوسط و بزرگ (آفریقایی ها) اتفاق می افتد. علایم بالینی آن شامل کاهش توانایی تحمل ورزش، احساس لنگی در پا ها، بی تمایلی به بالا رفتن از پله ها و درد همزمان با لگن می باشد. بیماری های متابولیک استخوان به هر یک از بیماری هایی که باعث ناهنجاری های استخوانی می شوند، گفته می شود. نمونه هایی از بیماری های متابولیک استخوان شامل: نرمی استخوان پوکی استخوان استیوژنز پرفکتیا بیماری استخوان استیوپتروزیس (بیماری استخوان مرمری) بیماری پاژه بیماری است که با نازک شدن استخوان ها مشخص می شود و حتی با فشارهای جزیی شکستگی به وجود می آید. پوکی استخوان شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است و به معنای واقعی کلمه به معنی "استخوان متخلخل" است. این اختلال در زنان یایسه بالاتر از سال دیده می شود. آکوندروپلازی اختلال ژنتیکی است که با ناهنجاری در تبدیل غضروف به استخوان مشخص می شود. در نتیجه، استخوان های وابسته به رشد و تبدیل غضروف، به خصوص استخوان های دراز مانند و استخوان ران نمی توانند رشد کنند. آکوندروپلازی شایع ترین علت کم رشدی کم استخوان هاست. نورو فیبروماتوز با یکی از دو بیماری ارثی، استخوانی که با ضایعات متمایز پوست و تومورهای خوش خیم مشخص می شود و به تدریج موجب بزرگ شدن سیستم عصبی می شود. نورو فیبروماتوز نوع ، که به عنوان بیماری فون رکلینگهاوزن نیز شناخته می شود، شایع ترین این اختلال است. بیماری پاژه استخوان یک بیماری مزمن در میانسالی است که با تجزیه بیش از حد و تشکیل بافت استخوان مشخص می شود. این یک بیماری موضعی است که ممکن است یکنواخت باشد و بر یک یا چند استخوان تاثیر بگذارد، این بیماری بسیاری از استخوان ها یا تقریبا کل اسکلت را تحت ت ثیر قرار می دهد. استیومالاسی یا نرم استخوانی وضعیتی که استخوان های یک فرد بالغ به تدریج به دلیل کاهش مواد مغذی استخوان نرم می شوند، استیومالاسی نامیده می شود. در کودکان به این بیماری ریکت ( گفته می شود. استیومالاسی ممکن است بعد از چند بار حاملگی یا در سن بالا رخ دهد و منجر به افزایش احتمال شکستگی بشود. سارکوم یویینگ نوعی تومور بدخیم گرد کوچک آبی رنگ و نادر استخوان ها است که عمدتا در مرد های قفقازی زیر سال رخ می دهد. این نوع سرطان استخوان بیشتر در محور استخوان های دراز مانند: استخوان ران یا استخوان ساق پا یا استخوان بازو، دنده ها یا استخوان های صاف لگن، کتف یا جمجمه دیده می شود. نکروز آواسکولار مرگ بافت استخوانی ناشی از کمبود خون به ناحیه آسیب دیده است. نکروز آواسکولار معمولا در انتهای استخوان ران ت ثیر می گذارد. سایر استخوان هایی که تحت ت ثیر قرار می گیرند شامل استخوان های بازو، شانه، زانو و مچ پا می باشد. بیماری استخوان مرمری اختلال نادری است که در آن استخوان ها به شدت متراکم، سخت و شکننده می شوند. این بیماری تا زمانی که رشد استخوان ادامه یابد پیشرفت می کند. حفره های مغز استخوان با استخوان فشرده پر می شوند. از آن جا که افزایش توده استخوانی باعث جمع شدن مغز استخوان می شود، در نتیجه مقدار مغز استخوان کاهش می یابد. شکستگی سر استخوان ران در آسیب شناسی شکستگی سر استخوان ران، شکاف در انتهای پروگزیمال (فوقانی) استخوان ران است. شکستگی سر استخوان ران در هر سنی ممکن است رخ دهد. علل شایع شامل ضربه شدید (به عنوان مثال تصادف رانندگی) ، افتادن و ضعیفی استخوان ها یا از بین رفتن استخوان (پوکی استخوان) است. خطر شکستگی سر استخوان ران در اثر سقوط و از بین رفتن استخوان با بالا رفتن سن افزایش می یابد. شکستگی ضربه ای استخوان هرگونه آسیب بیش از حدی است که بر یکپارچگی استخوان ت ثیر بگذارد. تنشی استخوان زمانی با عنوان شکستگی مارش توصیف می شد، زیرا بیشتر این شکستگی در سربازان ارتش، گزارش شده بود. استیوکندریت دیکسان تومور خوش خیم انفرادی که بخشی از آن غضروف و بخشی از آن استخوان است. استیوکندریت دیکسان ها شایع هستند و ممکن است به دنبال تروما به صورت خود به خود بروز کنند یا ممکن است مبانی ارثی داشته باشند. هیچ درمانی لازم نیست مگر اینکه تومور در عملکرد اختلال ایجاد کند. بیماری است که با رشد کنترل نشده سلول های استخوان مشخص می شود. این نوع سرطان که مستقیما در استخوان بروز می کند، شیوع آن نادر می باشد. استیو کوندروز نوعی اختلال ارتوپدی موقت نسبتا شایع در کودکان است که در آن انتهای رو به رشد یک استخوان از بین می رود و سپس به تدریج در طی یک دوره یک ساله جایگزین می شود. علت فوری اختلال استخوان کمبود خون است، اما دلیل بروز نوع مضمن آن مشخص نیست. دیسپلازی فیبرو اختلال رشد نادر مادرزادی است که در دوران کودکی شروع می شود که با جایگزینی استخوان کلسیفیه شده جامد با بافت فیبری، اغلب فقط در یک طرف بدن و در درجه اول در استخوان های دراز و لگن مشخص می شود. به نظر می رسد این بیماری ناشی از جهش ژنتیکی است. کلیید وکرانیال دیسپلازی بیماری نادر مادرزادی است، از علایم آن ناهنجاری های استخوان جمجمه و ساختمان دندان های غیر طبیعی شناخته می باشد. ممکن است شانه ها جلوی قفسه سینه قابل لمس باشد و برخی از استخوان های صورت تکامل نیافته یا ایجاد نشده باشند. استیوما یک تومور استخوانی انفرادی کوچک است که عمدتا روی استخوان های جمجمه یافت می شود. استیوما معمولا در اواخر کودکی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شود و اغلب بدون علامت هستند. اما بدخیم نیستند و در صورتی که تومور با کارکرد نرمال تداخل داشته باشد، درمان (با برداشتن تومور) ضروری است. تومورهای استخوانی عمدتا در انتهای استخوان های دراز در ناحیه زانو دیده می شود، اما در مچ دست، بازو و لگن نیز وجود دارد. سلول های بزرگ چند هسته ای (سلولهای غول پیکر) که در این تومورها یافت می شوند، شبیه به استیوکلسیت هستند که برای این تومور نامگذاری شده است. کیست استخوان تومور خوش خیم استخوان که معمولا شبیه کیسه استخوان است و مملو از مایعات می باشد. کیست های استخوان تک هسته ای بر استخوان های دراز، به ویژه بازو و استخوان ران، استخوان های پاشنه پا در کودکان و نوجوانان ت ثیر می گذارند و غالبا پس از شکستگی تشخیص داده می شوند. ملورو ستوزیس اختلال نادر با علت ناشناخته که در آن رشد بیش از حد استخوان قشر در محور اصلی استخوان رخ می دهد به گونه ای که شبیه به قطرات شمع باشد، از علایم اصلی وجود آن درد می باشد و ممکن است سفتی و ناهنجاری ایجاد گردد. کالوس در هنگام شکستگی بین تکه یک استخوان پلی برقرار می شود و فضای شکستگی با استخوان پر می گردد. در طی یک یا دو هفته پس از آسیب، یک کالوس موقت تشکیل می شود و محل شکستگی را می پوشاند. سندرم کافیی یک بیماری ارثی نوزادان که با تورم پریوستوم (لایه استخوانی که استخوان جدید در آن تولید می شود) مشخص می شود. این بیماری با تب و تحریک پذیری همراه است. همچنین کودکان مبتلا دچار تورم همراه با درد و قرمزی در مفاصل و بافت های نرم مانند عضلات می باشند. به علاوه، در این بیماران تب و بی قراری نیز دیده می شود. معمولا علایم بیماری کافیی در پنج سالگی شروع می شوند. در موارد نادر، غیر طبیعی بودن استخوان ها با عکس برداری اولتراسونیک در آخرین هفته های بارداری قابل تشخیص است. به دلایل نامشخصی، معمولا درد و تورم مرتبط با بیماری کافیی در عرض چند ماه از بین می رود. دیستوستوز ماندیبو لوفاشیال نوعی اختلال ژنتیکی نادر است که به عنوان یک صفت آتوزومی غالب به ارث می رسد. عدم تکامل استخوان گونه و فک چشم های از هم جدا ناهنجاری پلک پایین و عدم وجود مژگان ناهنجاری از گوش زایگوما (استخوان گونه) غیر تکامل یافته گوش های بد شکل و یا عدم وجود گوش |
کولونوسکوپی، آزمایشی است که برای تشخیص تغییرات یا ناهنجاری های روده بزرگ استفاده می شود. در طول کولونوسکوپی، یک لوله طولانی و انعطاف پذیر (کولونوسکوپی) به داخل روده فرستاده می شود. یک دوربین فیلمبرداری ریز در نوک لوله به پزشک اجازه می دهد داخل کل روده بزرگ را مشاهده کند. نمونه های بافتی (بیوپسی) نیز می توانند در طول کلونوسکوپی گرفته شوند. کولونوسکوپی می تواند به پزشک شما در کشف دلایل احتمالی درد شکم، خون ریزی روده، یبوست مزمن، اسهال مزمن و سایر مشکلات روده کمک کند. اگر در سن سالگی یا بالاتر هستید به طور متوسط خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ وجود دارد. پزشک شما ممکن است هر سال یا بعضی اوقات زودتر کولونوسکوپی را برای غربالگری سرطان روده بزرگ توصیه کند. کولونوسکوپی یکی از گزینه های غربالگری سرطان روده بزرگ است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر قبلا پولیپ داشته اید، پزشک ممکن است یک کلونوسکوپی پیگیری را برای جست و جو و درمان هرگونه پولیپ اضافی توصیه کند. این کار برای کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ انجام می شود. کولونوسکوپی خطرات کمی دارد. به ندرت، عوارض کولونوسکوپی ممکن است شامل موارد زیر باشد: واکنش نامطلوب به آرام بخش مورد استفاده در کولونوسکوپی خون ریزی از محلی که نمونه بافت (بیوپسی) گرفته شده یا پولیپ یا سایر بافت غیر طبیعی برداشته شده است. پارگی در دیواره روده بزرگ (سوراخ شدن) پس از گفتگو در مورد خطرات کولونوسکوپی با شما، پزشک از شما می خواهد که فرم رضایت نامه را بررسی و امضا کنید. قبل از انجام کولونوسکوپی، باید روده بزرگ خود را خالی کنید. وجود مدفوع در روده بزرگ شما ممکن است نمای روده را در طول کلونوسکپی دچار مشکل کند. به طور معمول، شما نمی توانید یک روز قبل از امتحان غذای جامد بخورید. نوشیدنی ها ممکن است به مایعات طبیعی مانند آب ساده، و بدون شیر یا خامه، آبگوشت و نوشیدنی های گازدار محدود شوند. از نوشیدن مایعات قرمز که ممکن است در طول کولونوسکوپی با خون اشتباه گرفته شود، خودداری کنید. ممکن است بعد از نیمه شب قبل از آزمایش نتوانید چیزی بخورید یا بنوشید. پزشک معمولا توصیه می کند ملین را به شکل قرص یا مایع مصرف کنید. ممکن است به شما آموزش داده شود که ملین را شب قبل از کولونوسکوپی خود مصرف کنید، یا از شما خواسته شود که از ملین هم در شب قبل و هم در صبح استفاده کنید. در بعضی موارد، ممکن است لازم باشد از کیت آنما بدون نسخه چه شب قبل یا چند ساعت قبل از کلونوسکپی برای خالی کردن روده بزرگ خود استفاده کنید. این به طور کلی فقط در تخلیه روده بزرگ موثر است. اما معمولا به عنوان یک روش اصلی برای تخلیه روده بزرگ توصیه نمی شود. حداقل یک هفته قبل از کلونوسکوپی، پزشک خود را در مورد داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید به خصوص اگر مبتلا به دیابت، فشار خون بالا یا مشکلات قلبی هستید یا اگر از داروها یا مکمل های حاوی آهن استفاده می کنید، حتما اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد دوزهای خود را تنظیم کنید یا مصرف داروها را به طور موقت متوقف کنید. برای هر گونه تغییر در مقدار و یا قطع دارو با پزشک خودتان مشورت کنید. در حین کولونوسکوپی، آرام بخش معمولا توصیه می شود. گاهی اوقات یک آرام بخش خفیف به شکل قرص تجویز می شود. در موارد دیگر، آرام بخش با یک داروی ضد درد داخل وریدی ترکیب می شود تا هرگونه ناراحتی بیمار را در طول کولونوسکپی را به حداقل برساند. طول دستگاه به اندازه کافی برای رسیدن به کل طول روده بزرگ شما کافی می باشد. کلونوسکوپ حاوی یک لامپ و لوله است که پزشک با پمپ کردن هوا یا دی اکسید کربن در روده بزرگ شما آن را باد کند، تا نمای بهتری از پوشش روده بزرگ روده ایجاد می کند. وقتی هوا داخل لوله می شود، ممکن است حالت درد شکم یا احساس حرکت روده را بکنید. کولونوسکوپ همچنین حاوی یک دوربین فیلمبرداری ریز درسر آن است. دوربین تصاویر را به یک مانیتور خارجی می فرستد تا پزشک بتواند قسمت داخلی روده بزرگ شما را مورد بررسی قرار دهد. پزشک همچنین می تواند وسایل را از طریق کانال وارد کند تا نمونه های بافتی (بیوپسی) گرفته شود یا پولیپ ها یا نواحی دیگر بافت غیر طبیعی برداشته شود. قبل از کولونوسکوپی، مایعات داخل وریدی شروع شده و شما برای نظارت مداوم بر ریتم قلب و فشار خون و همچنین اکسیژن موجود در خون، تحت مراقبت قرار می گیرید. داروها (داروهای آرام بخش) معمولا از طریق داخل وریدی تزریق می شوند تا خواب آلود و آرام شوید و باعث کاهش درد شود. در صورت لزوم، شما ممکن است در طول عمل، دوزهای بیشتری از دارو های آرام بخش را دریافت کنید. کولونوسکوپی اغلب احساس فشار، گرفتگی و نفخ در شکم ایجاد می کند. با این حال، با کمک داروها، به طور کلی تحمل می شوند و به ندرت باعث درد شدید می شوند. به محض ورود کولونوسکوپ، شما به سمت چپ یا پشت خود می خوابید. پس از رسیدن سر دستگاه به اولین قسمت روده بزرگ (سکوم) یا آخرین قسمت روده کوچک (ایلیوم ترمینال) ، کولونوسکوپ به آرامی خارج می شود و پوشش روده بزرگ به دقت مورد بررسی قرار می گیرد. کولونوسکوپی معمولا تا دقیقه طول می کشد. اگر به هر دلیلی کل روده بزرگ قابل تجسس نباشد، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که بعدا ، کولونوسکوپی را امتحان کند یا ممکن است تصمیم به گرفتن پرتونگاری یا سی تی کولون بگیرد. پس از آزمایش، حدود یک ساعت طول می کشد تا بهبودی از آرام بخش شروع شود. به کسی احتیاج دارید تا شما را به خانه ببرد زیرا ممکن است یک روز طول بکشد تا اثرات کامل آرام بخش از بین برود. اگر پزشک در طول کولونوسکوپی پولیپ را بردارد، به شما توصیه می کند رژیم غذایی خاصی را به طور موقت بخورید. ممکن است چند ساعت پس از امتحان احساس نفخ کنید. زیرا هوا را از روده بزرگ خود خارج می کنید. پیاده روی ممکن است به رفع هرگونه ناراحتی کمک کند. ممکن است با اولین دفع روده بعد از امتحان متوجه مقدار کمی خون شوید. معمولا دلیلی برای هشدار نیست. اگر همچنان لخته شدن خون یا در صورت درد مداوم در شکم یا تب ادامه دارد با پزشک خود مشورت کنید. اگرچه بعید به نظر می رسد، ممکن است بلافاصله یا در چند روز اول پس از عمل رخ دهد، اما ممکن است تا یک یا دو هفته به تاخیر بیفتد. پزشک شما نتایج مربوط به کولونوسکوپی را بررسی کرده و نتایج را به اطلاع شما می رساند. اگر پزشک هیچ ناهنجاری در روده بزرگ پیدا نکند، کولونوسکوپی منفی تلقی می شود. شما به طور متوسط در معرض سرطان روده بزرگ هستید. (به جز سن، هیچ عامل خطر سرطان روده بزرگ وجود ندارد. در پنج سال اخیر، اگر سابقه انجام پولیپ را در مراحل قبلی کولونوسکوپی را دارید. اگر مدفوع باقی مانده در روده بزرگ وجود داشت که از معاینه کامل روده بزرگ شما جلوگیری می کرد. در صورت یافتن هرگونه پولیپ یا بافت غیر طبیعی در روده بزرگ، کولونوسکوپی مثبت تلقی می شود. اکثر پولیپ ها سرطانی نیستند. اما برخی از آن ها ممکن است سرطانی باشند. پولیپ هایی که در طول کولونوسکوپی برداشته می شوند، برای آزمایش این که آیا آن ها سرطانی یا غیر سرطانی هستند، به آزمایشگاه فرستاده می شوند. بسته به اندازه و تعداد پولیپ ها، ممکن است در آینده شما نیاز به یک برنامه نظارت دقیق تر داشته باشید تا به دنبال پولیپ های بیشتری باشید. اگر پزشک شما یک یا دو پولیپ کمتر از سانتی متر قطر داشته باشد، ممکن است بسته به نوع دیگر خطرات دیگر شما برای سرطان روده بزرگ، کولونوسکوپی مکرر را در تا سال توصیه کند. وچود بیش از دو پولیپ پولیپ بزرگ (بزرگتر از سانتی متر) پولیپ ها و همچنین مدفوع باقی مانده در روده بزرگ که از معاینه کامل روده بزرگ جلوگیری می کند. پولیپ هایی که خصوصیات سلولی خاصی دارند و خطر ابتلا به سرطان آینده را نشان می دهد. اگر شما پولیپ یا بافت غیر طبیعی دیگری دارید که در طول کولونوسکوپی قابل برداشتن نیست، پزشک ممکن است معاینه مکرر را با متخصص گوارش که تخصص خاصی در از بین بردن پولیپ های بزرگ یا جراحی دارد، توصیه کند. اگر پزشکی از کیفیت دید دستگاه راضی نیست، ممکن است کولونوسکوپی دیگری یا زمان کوتاه تری را تا زمان کولونوسکوپی بعدی شما توصیه کند. اگر پزشک شما نتوانسته است که دستگاه را در کل روده بزرگ شما پیش ببرد، ممکن است تنقیه باریم یا کولونوسکوپی مجازی برای بررسی بقیه روده بزرگ توصیه کند. جایگزینی برای کولونوسکوپی، کولونوسکوپی مجازی است. کولونوسکوپی مجازی روشی است که از CT اسکن برای به دست آوردن تصاویر از روده بزرگ که شبیه به نمونه‌های روده بزرگ به دست آمده با مشاهده مستقیم از طریق کولونوسکوپی است، استفاده می کند. تصاویر با استفاده از تصاویر CT ساخته شده اند تا تصاویر واقعی را نشان ندهند. آنها تصاویر مجازی هستند. در آماده سازی برای کولونوسکوپی مجازی، روز قبل از معاینه، روده بزرگ با استفاده از مسهل ها پاک می شود. در طی معاینه یک لوله داخل مقعد وارد می شود. از آن برای تزریق هوا به روده استفاده می شود. سپس اسکن های CT با کولون متورم انجام می شوند و اسکن ها به منظور شکل گیری یک تصویر مجازی از روده بزرگ، مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. هنگامی که به درستی انجام شود، کولونوسکوپی مجازی می تواند موثر باشد. حتی می تواند پولیپ هایی را پیدا کند که در پشت چین هایی پنهان شده اند که گاهی توسط کولونوسکوپی شناسایی نمی شوند. کولونوسکوپی مجازی در شناسایی پولیپ های کوچک (اندازه کمتر از میلی متر) که به راحتی در کولونوسکوپی مشاهده می شود، مشکل دارد اگر چه درست است که پولیپ های کوچک احتمالا کمتر سرطانی هستند. کولونوسکوپی مجازی در شناسایی سرطان های مسطح یا ضایعات پیش از برجستگی که بیرون زده و پولیپی نیستند، مشکل دارد. کولونوسکوپی مجازی اجازه نمی دهد تا پولیپ هایی که یافت می شود، از بین ببرد. سی تا چهل درصد از مردم پولیپ روده بزرگ دارند. اگر پولیپ ها توسط کولونوسکوپی مجازی پیدا شوند، برای برداشتن پولیپ باید کولونوسکوپی انجام شود. بنابراین، بسیاری از افراد که دارای کولونوسکوپی مجازی هستند، مجبورند تحت عمل دوم کولونوسکوپی قرار بگیرند. کولونوسکوپی مجازی افراد را در معرض تابش متوسط قرار می دهد. به دلیل همین محدودیت ها، در حال حاضر کولونوسکوپی مجازی برای افراد در معرض خطر طبیعی برای پولیپ ها و سرطان روده بزرگ است که نمی توانند تحت کولونوسکوپی قرار بگیرند. منابع: |
رگ های واریسی، بزرگ، متورم، پیچیده و به صورت رگه ای هستند که اغلب به رنگ بنفش آبی یا تیره و بیشتر روی پاها ظاهر می شوند. رگ های واریسی، هنگامی به وجود می آیند که دریچه های موجود در رگ به درستی کار نکنند، بنابراین خون به طور موثر جریان نمی یابد. در موارد شدید، واریس ممکن است پارگی ایجاد کند یا به زخم واریس روی پوست مبتلا شود که در این صورت به درمان نیاز دارند. زنان باردار بیشتر مستعد ابتلا به واریس هستند. ممکن است هورمون های زنانه رگ ها را شل کنند. در این صورت، مصرف قرص های ضد بارداری یا هورمون درمانی ( HT ) ممکن است نقش داشته باشد. تصور می شود بیش از درصد از کل بزرگسالان تحت ت ثیر رگ های واریسی قرار دارند. واریس ممکن است هیچ دردی ایجاد نکند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از علایم واریس عبارتند از: رگ هایی به رنگ بنفش تیره یا آبی رنگ سوزش، لرزش، گرفتگی عضلات و تورم در پا درد بعد از مدت طولانی نشستن یا ایستادن خشکی وخارش پوست در اطراف یک یا چند رگ خون ریزی در ناحیه آسیب دیده براثر جراحت جزیی تغییر رنگ پوست در اطراف واریس (رگ های عنکبوتی) احساس درد یا سنگینی در پاها خصوصا بعد از ورزش یا شب لیپودرماتواسکلروز (چربی در زیر پوست درست بالای مچ پا جمع می شود و باعث چروک پوست می شود. atrophie blanche تکه های سفید نامنظم شبیه زخم در مچ کارشناسان نمی دانند که چرا دیواره رگ ها کشیده می شوند یا چرا دریچه ها معیوب می شوند. در بسیاری از موارد، بدون دلیل رخ می دهد. با این حال، برخی از عوامل خطر رگ های واریس عبارتند از: بارداری سن بالای سال ایستادن برای مدت طولانی سابقه خانوادگی واریس زنان در دوران بارداری بیشتر در معرض واریس قرار دارند. زنان باردار خون بیشتری در بدن خود دارند. این فشار بیشتری به سیستم گردش خون وارد می کند. علاوه بر این، تغییر در سطح هورمون می تواند منجر به شل شدن دیواره رگ های خونی شود. هر دو عامل خطر ابتلا به واریس را افزایش می دهند. با بزرگ شدن رحم، فشار بیشتری روی رگ ها در ناحیه لگن مادر وجود دارد. در بیشتر موارد، واریس پس از اتمام حاملگی از بین می رود. این همیشه اتفاق نمی افتد و گاهی اوقات، حتی اگر واریس بهبود یابد، ممکن است برخی از آن ها قابل مشاهده باقی بمانند. رگ ها دارای دریچه های یک طرفه هستند به طوری که خون فقط در یک جهت می تواند حرکت کند. اگر دیواره های ورید کشیده شده و انعطاف پذیر تر باشد، ممکن است دریچه ها ضعیف تر شوند. دریچه ضعیف شده باعث می شود خون به سمت عقب نشت کند و درنهایت در جهت مخالف جریان یابد. هنگامی که این اتفاق می افتد، خون می تواند در ورید جمع شود، که پس از آن بزرگ شده و متورم می شود. واریس در دورترین رگ ها از قلب بیشتر دیده می شود، مانند پاها دلیل این است که گرانش جریان خون به قلب را سخت تر می کند. هر شرایطی که به شکم فشار بیاورد، به عنوان مثال، حاملگی، و در موارد نادر تومور، می تواند باعث ایجاد واریس شود. معاینه جسمی، توسط پزشک مشخص خواهد شد که بیمار دارای رگ های واریسی است یا خیر. از بیمار خواسته می شود در حالی که پزشک علایم تورم را بررسی می کند بایستد. آزمایشات تشخیصی زیر بعضا سفارش داده می شود: اسکن سونوگرافی برای بررسی مسیر جریان خون در رگ ها. این آزمایش همچنین لخته شدن خون یا انسداد در رگ ها را بررسی می کند. این اسکن، تصاویر رنگی از ساختار رگ ها را فراهم می کند، که به پزشک کمک می کند تا ناهنجاری ها را تشخیص دهد. همچنین می تواند سرعت جریان خون را اندازه گیری کند. همچنین ممکن است از بیمار در مورد علایم سوال شود. در بعضی موارد، پزشک ممکن است بیمار را به یک متخصص عروق ارجاع دهد. اگر بیمار علامت و ناراحتی نداشته باشد و از دیدن رگ های واریسی ناراحت نشود، ممکن است درمان لازم نباشد. اما اگر علایمی وجود داشته باشد، ممکن است درمان برای کاهش درد یا ناراحتی، رفع عوارض مانند زخم پا، تغییر رنگ پوست یا تورم لازم باشد. برخی از بیماران ممکن است به دلایل اهمیت به زیبایی نیز به دنبال درمان باشند آن ها می خواهند از رگهای واریس "زشت" خلاص شوند. اگر واریس بزرگ باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. این کار معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در بیشتر موارد، بیمار می تواند همان روز به خانه برود. اگر عمل جراحی در هر دو پا لازم باشد، ممکن است نیاز داشته باشد که یک شب را در بیمارستان بگذراند. از روش های درمانی با لیزر اغلب برای بستن رگ های کوچکتر و همچنین رگ های عنکبوتی استفاده می شود. تابش شدید نور ( Strong bursts of light ) روی رگ اعمال می شود که به تدریج محو می شود و از بین می رود. در این نوع جراحی دو برش ایجاد می شود، یکی در نزدیکی کشاله ران بیمار در بالای رگ مورد نظر و دیگری در قسمت پایین پا، یا در مچ پا یا زانو. قسمت بالای رگ گره خورده و مهر و موم شده است. یک سیم نازک و انعطاف پذیر در قسمت زیر رگ پیچیده شده و سپس کشیده می شود و رگ را با خود می برد. این روش معمولا نیاز به بستری در بیمارستان ندارد و بعضی اوقات می تواند منجر به کبودی، خون ریزی و درد شود. بعد از عمل، اکثر بیماران - هفته برای بهبودی نیاز دارند. در طول زمان بهبود، جوراب های فشرده سازی یا واریس پوشیده می شوند. یک ماده شیمیایی به رگ های واریس به اندازه کوچک و متوسط تزریق می شود که باعث زخم شدن و بسته شدن آن ها می شود. چند هفته بعد، آن ها باید محو شوند. ممکن است برای یک ورید بیش از یک بار تزریق شود. برش کوچک زیر زانو به کمک اسکن سونوگرافی انجام می شود ایجاد شده و به کمک اسکن سونوگرافی انجام می شود. یک لوله باریک (کاتتر) به رگ وصل می شود. پزشک یک پروب را درون سوند قرار می دهد، که انرژی فرکانس رادیویی ساطع می کند. انرژی فرکانس رادیویی رگ را گرم می کند و باعث ریزش دیواره های آن می شود، به طور موثر آن را می بندد و آن را بسته می کند. این روش برای واریس بزرگتر ترجیح داده می شود. فرسایش رادیولوژیک معمولا با بی حسی موضعی انجام می شود. سوند داخل رگ بیمار وارد می شود. یک لیزر کوچک از طریق کاتتر پیچیده شده و در بالای رگ هدف قرار می گیرد. به طور متوالی با انرژی کوتاه رگ را گرم می کند و باعث بسته شدن آن می شود. پزشک با کمک اسکن سونوگرافی، لیزر را تا انتهای رگ هدایت می کند و به تدریج تمام واریس ها را می سوزاند. این روش تحت بی حسی موضعی انجام می شود. ممکن است آسیب های عصبی وجود داشته باشد که معمولا مختصر است. اگر فردی به واریس مبتلا باشد، می تواند از راه های درمانی خانگی زیر برای کمک به مدیریت وضعیت و بهبود علایم استفاده کند: . ورزش ورزش منظم گردش خون بهتری را در پاها ایجاد می کند، این به شما کمک می کند تا در امتداد خون موجود در رگ ها فشار بیاورید. ورزش همچنین به کاهش فشار خون فرد کمک می کند، که یکی دیگر از عوامل موثر در واریس است. یوگا شنا کردن پیاده روی دوچرخه سواری . جوراب های فشرده سازی جوراب ساق بلند فشرده سازی در اکثر داروخانه ها وجود دارد و با اعمال فشار بر پاها می تواند کمک کند. این به عضلات و رگ ها کمک می کند تا خون به سمت قلب حرکت کند. یک مطالعه از سال نشان داد افرادی که از جوراب های فشرده سازی بالای زانو با فشار تا میلی متر جیوه به مدت یک هفته استفاده کرده اند، این کار باعث کاهش درد ناشی از واریس شده است. . عصاره های گیاهی مطالعات نشان داده عصاره شاه بلوط اسب، Aesculus hippocastanum L ، ممکن است به کاهش درد پا، سنگینی و خارش در افرادی که نارسایی مزمن وریدی دارند، کمک کند که دلیل اصلی واریس است. یک مطالعه بررسی از سال گزارش داد که عصاره کاج دریایی، Pinus maritima و عصاره جگر Ruscus aculeatus ممکن است باعث کاهش تورم ساق پا یا ا دم شود که اغلب با واریس همراه است. . تغییرات رژیم غذایی غذاهای پر پتاسیم می تواند یک درمان خانگی واریس باشد. غذاهای پر پتاسیم مانند بادام و آجیل پسته می توانند با کاهش احتباس آب در بدن به درمان رگ های واریس کمک کنند. سیب زمینی سبزیجات برگ دار عدس و لوبیای سفید مغز بادام و آجیل پسته برخی ماهی ها مانند ماهی قزل آلا و ماهی تن غذاهایی که فیبر زیادی دارند عبارتند از: غذاهای غلات آجیل، دانه و حبوبات جو، گندم و بذر کتان . فلاونوییدهای بیشتری بخورید. اضافه کردن غذاهایی که حاوی فلاونوییدها هستند نیز ممکن است به فرد کمک کند تا رگ های واریسی خود را کوچک کند. فلاونوییدها گردش خون را بهبود می بخشند، این باعث می شود جریان خون جاری شود و احتمال ریزش در رگ ها را کمتر می کند. آن ها همچنین به کاهش فشار خون در عروق کمک می کنند و می توانند رگ های خونی را شل کنند، همه این موارد باعث کاهش واریس می شود. غذاهایی که حاوی فلاونوییدها هستند عبارتند از: کاکایو سیر مرکبات و انگور، گیلاس، سیب و زغال اخته سبزیجات، از جمله پیاز، فلفل دلمه ای، اسفناج و کلم بروکلی . داروهای گیاهی طبق گفته موسسه ملی بهداشت، مصرف شیره انگور، به صورت خوراکی ممکن است به کاهش تورم در پاها و سایر علایم نارسایی مزمن وریدی کمک کند، اگرچه در حال حاضر شواهد محدودی برای اثربخشی آن وجود دارد. فردی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کند باید از مصرف شیره انگور به عنوان یک مکمل رژیم غذایی پرهیز کند، زیرا می تواند با دارو تداخل داشته و خطر خون ریزی را افزایش دهد. . لباس گشاد و راحت انتخاب کنید. پوشیدن لباس های نامناسب و تنگ می تواند جریان خون را محدود کند. ممکن است فرد با پوشیدن لباس های گشاد که باعث محدود شدن خون رسانی به اندام تحتانی نمی شود، گردش خون را بهبود بخشد. پوشیدن کفش های صاف به جای کفش های پاشنه بلند ممکن است به رگ های واریسی در پاها نیز کمک کند. . بالا نگه داشتن پاها بالا نگه داشتن پاها، در حالت ایده آل در همان ارتفاع قلب یا بالاتر از آن، به بهبود گردش خون کمک می کند. این کار باعث کاهش فشار در رگ های ساق پا می شود و گرانش به شما کمک می کند تا خون یکنواخت به قلب برگردد. اگر قرار باشد فرد، طولانی مدت برای کار یا استراحت بنشیند، باید پاهای خود را بالا نگه دارد. . ماساژ به آرامی ماساژ مناطق آسیب دیده می تواند به گردش خون در رگ ها کمک کند. فرد می تواند برای اثرات بهینه از روغن های ماساژ ملایم یا مرطوب کننده استفاده کند. پرهیز از فشار مستقیم روی رگ ها، از این مهم است، زیرا این ممکن است به بافت های شکننده آسیب برساند. . فعال و متحرک باشید. از نشستن برای مدت طولانی خودداری کنید. اگر شخص مجبور باشد برای مدت طولانی برای کار بنشیند، باید هدف خود را به حالت برخاستن و حرکت به دور خود و یا تغییر موقعیت بطور مکرر حفظ کند تا خون روان آرام بماند. از نشستن با حالت چهار زانو خودداری کنید، زیرا این امر می تواند جریان خون به پاها را محدودتر کند، که این ممکن است به مشکلات گردش خون اضافه کند. منابع: |
بهترین راه برای از بین برن جرم و پلاک های دندان کمک گرفتن از دکتر متخصص دندان پزشک می باشد. دندان پزشکان، با دارا بودن ابزار مناسب و همین طور آموزش های خاص می توانند، پلاک و جرم های دندان شما را از بین ببرند. پلاک های دندان از تجمع پلاک و مواد معدنی موجود در بزاق تشکیل شده است. می تواند قسمت خارجی دندان شما و خط لثه را پوشش دهد. جرم دندان همانند روکشی بر روی دندان شما می باشد. غذا و نوشیدنی ها می توانند به راحتی باعث ایجاد جرم بر روی دندان شوند. جرم دندان، اغلب در پشت و در بین دندان ها، با ظاهری زرد یا قهوه ای ظاهر می شود. جرم و پلاک های دندانی هر دو می تواند باعث ویرانی دندان های شما شوند. حتی سلامت دهان و دندان شما را به خطر بیندازند. ایجاد و تشدید بیماری های لثه تجمع باکتری ها باعث بوی بد دهان شما می شود. نابود کردن مینای دندان: لایه بیرونی سخت دندان که می تواند به نوبه خود منجر به حساسیت دندان، پوسیدگی و حتی از دست دادن دندان شود. پلاک ها پس از گذشت زمان به جرم های سخت تبدیل می شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که به صورت روزانه از نخ دندان و مسواک استفاده کنید. انجمن دندان پزشکی آمریکا ( ADA ) موارد زیر را توصیه می کنند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید استفاده از مسواک های دستی و برقی. مسواک زدن روزی دو بار، به مدت دو دقیقه. استفاده از یک مسواکی که با آن احساس راحتی می کنید. انتخاب هر یک از این مسواک ها برای از بین بردن پلاک ها می تواند موثر باشد. یک مطالعه در سال نشان داده است که استفاده از مسواک برقی تاثیر بیشتری بر حذف پلاک ها می گذارد. استفاده از نخ دندان روزی یک بار استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده از مسواک با دندانه های نرم مسواک زدن با زاویه مناسب و تمیز کردن لثه ها به طور کلی، مسواک زدن با زاویه درجه می تواند کمک به تمیز شدن تمام قسمت های داخلی دندان ها و لثه ها، که پلاک ها در آن قسمت ها قرار می گیرد، کند. هنگامی که پلاک ها تبدیل به جرم ها می شوند، این ضایعه به راحتی با مسواک زدن از بین نمی رود. برای از بین بردن آن، نیاز به مراجعه به یک دندان پزشک می باشد. از بین بردن جرم دندان باید توسط دندان پزشک انجام گیرد. با این حال راهکارهایی همانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، می تواند مقدار پلاک های موجود در دندان را کاهش داده و از این رو از تشکیل جرم جلوگیری کند. یک مطالعه در سال به مقایسه تاثیر خمیر دندان جرم گیر بر پوسیدگی دندان نشان داده است که کسانی که از خمیر دندان جرم گیر استفاده می کنند، درصد کمتر نسبت به افرادی که از خمیر دندان های معمولی حاوی فلوراید استفاده می کنند دچار جرم های دندانی می شوند. به دلیل نقش سایندگی جوش شیرین مطالعات نشان داده است که استفاده از خمیردندان هایی که حاوی این مواد هستند بهتر می‌توانند پلاک ها را نسبت به خمیردندان هایی که حاوی این مواد نیستند، از بین ببرد. از خمیردندان های زغالی استفاده نکنید. مطالعات انجام شده نشان می دهد، این خمیردندان‌ها تاثیری بر ازبین بردن پلاک ندارد. همچنین احتمال وجود عوارضی بر این نوع خمیردندان ها وجود دارد. مطالعات انجام شده در سال برای افرادی که از نوارهای هیدروژن پراکسید با پیرو فسفات در روز به مدت ماه استفاده می کنند. درصد کمتر در خطر ابتلا به پلاک دندان نسبت به کسانی که به طور معمولی مسواک می زنند، هستند. مطالعات انجام شده در سال نشان داده است، نوشیدن چای سبز، باعث کاهش باکتری ها در دهان می شود. اگر شما تمایل به مصرف این نوشیدنی ندارید، می توانید از دهان شویه های حاوی چای استفاده کنید. از آنجا که این مواد غذایی باعث افزایش جویدن و همین طور افزایش بزاق می شوند، استفاده از این غذاها میتواند به از بین بردن باکتری های درون دهان کمک و از تولید پلاک های دندانی جلوگیری کند. استفاده از آدامس های بدون شکر نیز همین تاثیر را دارد. با توجه به ADA (انجمن دندان پزشکی آمریکا) ، دهان شویه که حاوی مواد تشکیل دهنده مبارزه با باکتری مانند ستان، کلر هگزیدین و برخی از روغن های ضروری هستند، می توانند با پلاک و جرم ها مقابله کنند. استفاده از این دهان شویه ها باید با مسواک و نخ دندان همراه باشد. دفعات از بین بردن جرم دندان ADA (انجمن دندان پزشکی آمریکا) در حال حاضر بیان می کند که دفعات معاینه ی دندان ها به سلامت دهان شما و توصیه دندان پزشک شما بستگی دارد. اما بسیاری از دندان پزشکان توصیه می کنند که هر شش ماه یک بار برای جرم گیری و معاینه به دندان پزشکتان مراجعه کنید. در صورت ابتلا به بیماری های لثه، دفعات آن باید بیشتر شود. بر اثر استفاده از سیگار و یا ابتلا به بیماری هایی از جمله دیابت نوع دو، که احتمال ایجاد پلاک دندانی را در شما افزایش می دهد. به تعداد جلسات بیشتری برای جرم گیری نیاز دارید. افرادی که اغلب به جرم گیری نیاز دارند کسانی هستند که از ناشی از داروها رنج می برند. در حالی که بزاق حاوی باکتری است که، مواد غذایی را شست و شو می دهند. کسانیکه از شرایط خاصی دارد و نمی توانند آموزش مناسب برای بهداشت دندان داشته باشند. نیاز به جرم گیری دارند. کسانی که ناتوانی جسمی دارند و یا نمی توانند مسواک بزنند. دندان هایشان باید جرم گیری شود. تاثیر جرم بر روی دندان التهاب و تورم که توسط جرم ها ایجاد می شود، باعث بروز بیماری های لثه می شوند. این بیماری ها که به عنوان التهاب لثه شناخته شده اند، با علایمی همانند قرمزی و تورم لثه، خون ریزی لثه هنگام مسواک و نخ دندان کشیدن، تحلیل لثه ها همراه است. مرحله پیشرفته پریودنتیت نامیده می شود، علاوه بر خون ریزی و تورم با نشانه های دیگری از قبیل احساس درد به هنگام جویدن، شل شدن دندان و کنده شدن دندان از لثه، جمع شدن چرک بین دندان ها همراه می باشد. هایی که باعث بروز پریودنتیت می شود می توانند به داخل خون جریان یافته و خطر ابتلا به بیماری های قلبی و ریوی را افزایش دهند. به همین دلیل در صورت مشاهده هر یک از این علایم فوق بسیار حایز اهمیت است که به دنبال درمان آن باشید. با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن و شست و شوی دهان و دندان خود به وسیله دهان شویه می توانید از بروز این بیماری ها پیشگیری کنید. بالغ بر نوع مختلف از باکتری ها وجود دارد که در درون دهان شما زندگی می کند. این باکتری ها باعث تغییر رنگ و تورم لثه در دندان ها می شوند. هنگامی که باکتری ها با پلاک و ذرات غذایی مخلوط می شوند، شروع به تولید اسیدی می کنند که مینای دندان را از بین می برد. استفاده منظم از مسواک و نخ دندان می تواند کمک به حذف پلاک ها قبل از ایجاد هر گونه آسیب جدی کند. در صورت از بین نرفتن این پلاک ها با مواد معدنی موجود در بزاق ترکیب شده و ساختار سفت و سخت به نام جرم را به وجود می آورند. یک مطالعه در سال در مجله علوم بهداشتی و تحقیقات اشاره می کند که درصد از افراد آمریکایی دارای جرم بر روی دندان های خود هستند. منبع: |
تغذیه در دوران بارداری برای سلامتی جنین و مادر بسیار مهم است. تغییرات زیادی در رشد و تکامل جنین لازم است اما باید دقت کنید در بارداری بدن شما برای جذب مواد مغذی کارآمدتر میشود و شروع به ذخیره ویتامین ها و مواد معدنی مهم و حیاتی میکند. بنابراین نیازی نیست برای دو نفر غذا بخورید بهتر است بر روی کیفیت غذا تمرکز کنید تا کمیت غذا. منطقی است که پیش از مصرف هرگونه مکمل یا تغییر رژیم غذایی با پزشک مشورت کنید. اگر گمان می کنید با کمبود هرگونه مواد مغذی مواجه هستید حتما موضوع را با پزشک خود درمیان بگذارید. جنین شما در دوران بارداری با تغییرات فیزیکی و هورمونی مواجه است. تغذیه مادر در این دوران اثر مستقیم بر سلامت مادر و جنین دارد. شما باید از غذاهای سالم و متعادل استفاده کنید تا با این عمل در دوران بارداری سلامت خود و جنین خویش را تضمین کنید. مواد غذایی که شما در رژیم غذایی خود گنجانده اید در واقع منبع اصلی تغذیه جنین می باشد. به همین دلیل است که شما از چه مواد غذایی استفاده کنید از اهمیت بالایی برخوردار است. تغذیه مناسب در دوران کودکی به رشد بچه کمک خواهد کرد. با دنبال کردن یک رژیم غذایی مناسب شما می توانید سلامت خود و بچه را تضمین کنید. افزایش مواد غذایی نیاز جنین شما به ماده غذایی در طول دوران بارداری افزایش می یابد. در دوران بارداری مادر و جنین برای حفظ سلامتی خود به ریز مغذی ها و درشت مغذی ها نیاز دارند. ریزمغذی ها موادغذایی هستند که میزان ناچیزی از آن ها برای رشد موجودات ضروری است چرا که نقش کلیدی در تعداد کثیری از فعالیت های فیزیولوژیکی بازی می کند. ریز مغذی ها شامل عنصر های نظیر مس کبالت منیزیم و آهن و. می باشد. درشت مغذی ها یا ماکرو مغذی ها مواد غذایی هستند که میزان زیادی از آن برای حیات و رشد موجودات ضروری است چرا که نقشی کلیدی در تعداد کثیری از فعالیت های فیزیولوژیکی در کل بدن بازی می کنند و انرژی اصلی حیاتی آن ها را تامین می نماید. درشت مغذی های مهم عبارتند از کربوهیدرات و پروتیین ها و چربی ها که به نسبت زیادی در بدن موجودات زنده مورد نیاز هستند که گفته میشود مهمترین عناصر عبارتند از کربن هیدروژن و نیتروژن و اکسیژن و عنصر هایی نظیر منیزیم و کلسیم و پتاسیم در زمره درشت مغذی ها نیز قرار می گیرد. بیشتر زنان باردار می توانند با انتخاب یک رژیم غذایی مناسب مواد مغذی سالم برای جنین خود را تامین کنند. یک روش مطمین برای اینکه بدانید در طول روز تمام مواد مغذی لازم وارد بدن شما شده یا نه این است که از غذا های مختلف در طول روز استفاده کنید. در واقع وعده‌های غذایی شما باید شامل هر سه گروه مواد غذایی مختلف باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فواید هر گروه از مواد غذایی برای بدن شما غلات منبع خوبی برای تامین انرژی می باشد. میوه ها و سبزیجات مملو از آنتی اکسیدان ها و ویتامین های محلول در آب و چربی هستند. استفاده از گوشت آجیل، حبوبات، پروتیین و آهن را تامین می کند. محصولات لبنی منبع عالی کلسیم و ویتامین دی می باشد. چه غذایی و به چه مقدار بخوریم؟ در صورت عدم وجود هر یک از مواد غذایی ذکر شده بدن شما نمی تواند به درستی کار کند. به یاد داشته باشید که هدف شما در دوران بارداری باید استفاده از غذاهای متنوع باشد. در این دوران شما باید از استفاده بیش از حد مواد غذایی که دارای ارزش غذایی کمتری هست خودداری کنید اما این بدان معنا نیست که در این دوران شما نمی‌توانید از مواد غذایی مورد علاقه خود استفاده نکنید اما شما باید با استفاده از مواد غذایی که دارای ارزش غذایی بالایی هستند تعادل را در رژیم غذایی خود برقرار کنید. پروتیین پروتیین برای اندام ها و بافت های جنین از جمله مغز بسیار مهم است. همچنین به رشد بافت پستان در دوران بارداری نیز کمک می کند. حتی درافزایش جریان خون شما نقش مهمی ایفا می کند و باعث می شود خون بیشتری به بدن جنین شما انتقال یابد. شما باید حداکثر سه وعده پروتیین در روز مصرف کنید منابع حاوی پروتیین عبارتند از گوشت، لوبیا، مرغ، ماهی سالمون، آجیل، کره، بادام زمینی، پنیر و کلم. کلسیم به ساخت استخوان های جدید کمک می کند و میزان مایعات بدن را نیز تنظیم می کند شما باید حداقل روزی شش وعده از کلسیم در رژیم غذایی خود استفاده کنید منابع کلسیم عبارتند از ماست، پنیر، کلم و تخم‌مرغ. فولات فولات که به اسید فولیک نیز معروف است نقش مهمی در کاهش خطر ابتلا به نقص رشته عصبی ایفا می کند. کمبود فولیک از جمله نواقص عصبی که کودک به هنگام تولد با آن همراه است مانند آنسفالی. مادر در دوره بارداری به تا میکرو گرم فولات نیاز دارد. این مواد غذایی را می توان در جگر، آجیل، لوبیای خشک و عدس، تخم مرغ، کره بادام زمینی، سبزیجات با برگ های سبز تیره یافت. آهن به همراه سدیم پتاسیم و آب به افزایش جریان خون کمک می کند و مقدار کافی آن به شما این اطمینان را می دهد که اکسیژن کافی به شما و کودک منتقل می شود. شما باید روزانه میلی گرم آهن مصرف کنید. منابع این ماده مغذی عبارتند از: سبزیجات میوه های خانواده مرکبات غلات گوشت گاو چربی تخم‌مرغ میوه‌های خشک موارد دیگری که در دوران بارداری باید آن را رعایت کنید این است که جدا از داشتن رژیم غذایی مناسب مهم است که در طول روز حداقل هشت لیوان آب بنوشید و ویتامین های مورد نیازدر دوران بارداری را نیز مصرف کنید. به دست آوردن مقادیر کافی از مواد مغذی فولاد و آهن به تنهایی از طریق مواد غذایی بسیار دشوار است پس برای تامین این نوع از مواد غذایی که به پزشک مراجعه کنید. در دوران بارداری بسیاری از افراد، ازمصرف برخی از مواد غذایی امتناع می کنند یا ممکن است برای یک نوع غذا اشتیاق بیش از حد نشان دهند. هنوز مشخص نیست که چرا زنان در طی بارداری میل به استفاده از بعضی مواد غذایی را دارد و از بعضی از غذاها گریزان می باشند. با این حال هورمون ها نقش اساسی در این هوس و گریزی از مواد غذایی دارند. هوس های متداول در دوران بارداری عبارتند از: شکلات غذاهای ادویه دار میوه ها غذاهایی مانند سیب زمینی پوره و پیتزا اگر مواد غذایی که هوس برمی انگیزد بخشی از یک رژیم غذایی سالم باشد این به نفع مادر و جنین است. با این حال باید مصرف غذاهای کم ارزش و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید. گریزی از غذاهایی که برای رشد و نمو و کودکان هستند مشکل ساز می شود. اگر نسبت به مواد غذایی که باید در دوران بارداری مصرف کنید واکنش منفی نشان می دهید حتما با پزشک خود مشورت کنید چرا که پزشک شما می تواند با جبران کمبود مواد غذایی با استفاده از رژیم غذایی خاص یا غذاهای دیگر یا حتی مکمل ها این فقدان را جبران کند. افزایش وزن در دوران بارداری بسیاری از زنان نسبت به افزایش وزن در دوران بارداری نگران هستند. می پرسند که آیا افزایش وزن زیاد در آن ها در این دوران قابل برگشت می باشد یا خیر؟ می ترسند که در این دوران افزایش وزن بسیاری داشته و هرگز نتواند به سایز قبلی خود برگردد. با این حال افزایش وزن در دوران بارداری نرمال است و دلیلی بر نگرانی نمی باشد. افزایش وزن باعث تامین مواد غذایی مورد نیاز برای جنین است و مقداری از آن برای دوران شیردهی که بعد از تولد کودک ذخیره می شود. به طور متوسط زنان در دوران بارداری با افزایش وزنی حدود تا پوند همراه اند. علاوه بر داشتن یک رژیم غذایی سالم ورزش مناسب در دوران بارداری میتواند به مدیریت وزن شما کمک کند. شنا و پیاده روی گزینه های خوبی می باشد که شما می توانید در آن ها فعالیت کنید. با این حال شما باید از فعالیت در ورزش های سنگین یا ورزش های سنگین مانند سنگ نوردی و بسکتبال خودداری کنید. اگر قبل از دوره بارداری تجربه فعالیت ورزشی ندارید حتما این گونه فعالیت ها را به آرامی شروع کنید. نکته مهم آن است که در هنگام ورزش، مقدار زیادی آب بنوشید تا بدن شما دچار کمبود آب نشود. قبل از شروع هرنوع فعالیت ورزشی حتما با پزشک خود مشورت کنید. ارزیابی رژیم غذایی خود را ارزیابی کنید تا اطمینان حاصل کنید که در دوران بارداری از رژیم غذایی متعادل و مغذی برخوردار هستیید یا نه. با ارزیابی رژیم غذایی خود می توانید اطمینان حاصل نمایید که شما و کودک در حال رشد شما تا حد ممکن از مواد مغذی برخوردار هستید یا نه. به ارزش غذایی خود بیندیشید و مصرف غذاهای پرچرب پر قند و حاوی سدیم زیاد را محدود کنید. این مواد غذایی را مصرف کنید: مصرف حداقل سه وعده پروتیین در طول روز مصرف غلات مصرف پنج وعده میوه و سبزیجات استفاده مواد لبنی سه یا سه وعده یا بیشتر در طول روز استفاده از ویتامین های دوران بارداری از خوردن این مواد غذایی اجتناب کنید: لبنیات تاریخ گذشته گوشت فر آوری شده ماهی با درصد جیوه بالا کافیین الکل گوشت خام و مصرف بیش از اندازه غذاهای دریایی سیگار کشیدن در دوران بارداری سیگار نکشید و از حضور در مکان هایی که دود سیگار وجود دارد اجتناب کنید. حاوی نیکوتین و تقریبا هزار ماده شیمیایی می باشد. تمام این موارد می تواند موجب صدمات شدید به جنین شود. در مواردی که زنان باردار سیگار استفاده می کنند منجر به نقص در جنین وتولد زودرس می شود. کودکانی که مادران آن ها سیگار می کشند اغلب دچار آسم و آلرژی، التهاب ریه، برونشیت و سایر بیماری ها می شوند. همچنین خطر مرگ ناگهانی کودک نیز زیاد می شود. مواد مخدر در دوران بارداری از مصرف مواد مخدر پرهیز کنید مواد مخدر می تواند رشد کودک شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و در بدترین حالت موجب به نقص درجنین و مرگ کودک می شود. آیا مواد غذایی وجود دارد که در دوران بارداری باید به طور کامل از استفاده آن اجتناب کرد؟ بسیاری از مطالعات در مورد مصرف قهوه در دوران بارداری انجام شده اما هنوز مشخص نیست که نوشیدن قهوه احتمال خطر سقط جنین را افزایش می دهد یا خیر. در حال حاضر نوشیدن روزانه یک فنجان قهوه برای زنان باردار بلامانع است. در حالی که اسیدهای چرب ضروری موجود در روغن ماهی برای رشد مغزی جنین بسیارمفید است با این حال ماهی ممکن است حاوی درصد جیوه بالا باشد که باعث نقص جنین در هنگام تولد می شود. برای جلوگیری از خطرات احتمالی از مصرف ماهی های نظیر شمشیر ماهی، شاه ماهی و گوشت کوسه کاملا خودداری کنید. همچنین باید مصرف ماهی و غذایی دریایی را تا حد امکان کاهش دهید. استفاده از غذاهای دریایی مانند میگو ماهی قزل‌آلا گربه ماهی به طور کلی بی خطر می باشد. در طول بارداری از مصرف هر نوع نوشیدنی الکلی و محصولات دخانیاتی خودداری کنید. مشخص شده است که استفاده از این نوع مواد در رشد کودک اختلال ایجاد می کند و باعث مشکلاتی در دوران جنینی و دوران بعد از تولد می شود. منبع: |
بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروز) یک بیماری ناتوان کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است. هیچ تست خاصی برای ام اس وجود ندارد. تشخیص بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروز) اغلب متکی به رد شرایط دیگر است که ممکن است علایمی مشابه را ایجاد کند، که به عنوان تشخیص افتراقی شناخته می شود. احتمالا پزشک با یک تاریخچه پزشکی و معاینه کامل شروع می کند. برای کمک به رد سایر بیماری های دارای علایم مشابه ام اس. آزمایشات مربوط به نشانگرهای ویژه مرتبط با MS درحال انجام است و ممکن است به تشخیص بیماری نیز کمک کند. که در آن یک نمونه کوچک مایعات از کانال ستون فقرات برای آنالیز آزمایشگاهی خارج می شود. این نمونه می تواند ناهنجاری های آنتی بادی هایی را که با ام اس همراه هستند نشان دهد. مایع نخاعی همچنین می تواند در رد عفونت ها و سایر شرایط با علایمی شبیه به MS کمک کند. MRI که می تواند مناطقی از MS (ضایعات) در مغز و نخاع شما را نشان دهد. ممکن است شما یک تزریق داخل وریدی از ماده حاجب را برای مشخص کردن ضایعات نشان دهید که بیماری شما در مرحله فعال است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آزمایشاتی که در پاسخ به محرک ها، سیگنال های الکتریکی تولید شده توسط سیستم عصبی شما را ثبت می کنند. یک آزمایشی است که از محرک های بینایی یا محرک های الکتریکی استفاده می شود، و در آن الگوی تصویری متحرک را مشاهده می کنید، یا تکانه های الکتریکی کوتاه برای اعصاب در پاها یا بازوها استفاده می شود. در اکثر مبتلایان به بیماری، این تشخیص کاملا ساده و بر اساس الگویی از علایم سازگار با بیماری است و با اسکن های تصویربرداری از مغز مانند ت یید شده است. تشخیص بیماری ام اس در افرادی که علایم غیرمعمول یا بیماری پیشرونده دارند، می تواند مشکل تر باشد. در این موارد، آزمایش بیشتر با تجزیه و تحلیل مایع نخاعی، پتانسیل های برانگیخته و تصویربرداری ممکن است لازم باشد. MRI مغز اغلب برای کمک به تشخیص مولتیپل اسکلروز استفاده می شود. هیچ درمان مشخص و منحصر به فردی برای مولتیپل اسکلروز وجود ندارد. درمان به طور معمول در تسریع بهبود بیماری، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و مدیریت علایم انجام می شود. بعضی افراد علایم خفیفی دارند که هیچ درمانی لازم نیست. کورتیکواستروییدها از نوع خوراکی و تزریقی برای کاهش التهاب عصبی تجویز می شوند. عوارض جانبی کورتیکواستروییدها ممکن است شامل بی خوابی، نوسانات خلقی و احتباس مایعات (ورم) باشد. بخشی از خون (پلاسما) برداشته شده و از سلول های خونی جدا می شود. سلول های خونی سپس با یک محلول پروتیین (آلبومین) مخلوط می شوند و به بدن باز می گردند. اگر علایم جدید، شدید باشد و به استروییدها پاسخ ندهند، ممکن است از تبادل پلاسما استفاده شود. برای بیماری MS که در حال عود مجدد است، چندین روش اصلاح بیماری وجود دارد. بسیاری از درمان های اصلاح کننده بیماری که برای درمان بیماری ام اس استفاده می شود خطرات قابل توجهی برای سلامتی دارند. انتخاب روش درمانی مناسب برای فرد به توجه دقیق عوامل زیادی از جمله طول مدت و شدت بیماری، اثربخشی درمان های قبلی ام اس، سایر موارد بهداشتی، هزینه و وضعیت فرزندآوری بستگی دارد. گزینه های درمانی برای MS عودکننده، شامل داروهای تزریقی است. این داروها از جمله داروهای معمول تجویز شده برای درمان بیماری ام اس هستند. آن ها در زیر پوست یا عضله تزریق می شوند و می توانند دفعات و شدت عود را کاهش دهند. عوارض جانبی داروهای تزریقی ام اس ممکن است شامل علایم شبه و واکنش در محل تزریق باشد. برای نظارت بر آنزیم های کبدی به آزمایش خون نیاز است زیرا آسیب کبدی یک اثر جانبی احتمالی استفاده از اینترفرون است. افرادی که اینترفرون مصرف می کنند ممکن است آنتی بادی های خنثی کننده ایجاد کنند که می توانند اثر بخشی دارو را کاهش دهند. داروهایی که در درمان ام اس بصورت خوراکی استفاده می شوند باعث کاهش عود و تعداد حملات بیماری می شود و عوارض جانبی این داروها شامل عفونت های نادر پوستی، سردرد، و تاری دید، گرگرفتگی، اسهال، حالت تهوع و کاهش تعداد، آسیب کبدی، و سایر عوارض جانبی شود. مصرف داروهای خوراکی که در ام اس استفاده می شود در طول بارداری ممنوع است. داروی تزریقی: توسط یک متخصص پزشکی تزریق داخل وریدی انجام می شود. عوارض جانبی ناشی از تزریق ممکن است شامل تحریک در محل تزریق، فشار خون پایین، تب و حالت تهوع باشد. درمان های تزریقی خطر برخی از انواع به ویژه سرطان پستان را افزایش می دهد. برخی از داروهای تزریقی ام اس با هدف قرار دادن پروتیین در سطح سلول های ایمنی و تخلیه گلبول های سفید به کاهش عود بیماری ام اس کمک می کند. این اثر می تواند آسیب عصبی احتمالی ناشی از گلبول های سفید را محدود کند. اما خطر ابتلا به عفونت ها و اختلالات خود ایمنی را از جمله خطر بالای بیماری های خود ایمنی و بیماری نادر کلیه را افزایش می دهد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی می تواند برای قلب مضر باشد و با تشدید سرطان های خون همراه است. در نتیجه، استفاده از آن در معالجه ام اس بسیار محدود است و به ندرت برای درمان MS شدید و پیشرفته استفاده می شود. یک فیزیوتراپ می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به شما بیاموزد و برای انجام آسان تر کارهای روزانه به شما نشان دهد. فیزیوتراپی به همراه استفاده از کمک حرکتی می تواند به ضعف پا و سایر مشکلات راه رفتن افراد مبتلا به ام اس کمک کند. فرد ممکن است اسپاسم عضلانی دردناک یا غیرقابل کنترل به خصوص در پاها داشته باشد که با استفاده از می توان این علایم را برطرف نمود. این دارو ممکن است به کمی افزایش سرعت پیاده روی در برخی از افراد کمک کند. افرادی که سابقه تشنج یا اختلال عملکرد کلیه را دارند نباید این دارو را مصرف کنند. داروها ممکن است برای درمان، درد، اختلال عملکرد جنسی، بی خوابی و مشکلات کنترل مثانه یا روده که با بیماری ام اس همراه است، تجویز شوند. برای کمک به تسکین بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) سعی کنید: به عادات خواب خود توجه کنید تا مطمین شوید که بهترین شکل ممکن به خواب می روید. برای اینکه مطمین شوید خواب کافی دارید، ممکن است لازم باشد برای اختلالات خواب مانند قطع تنفس یا احتمالا تحت درمان قرار بگیرید. اگر مبتلا به MS خفیف تا متوسط هستید، ورزش منظم می تواند به بهبود قدرت، تعادل و تنظیم عضلات، کمک کند. شنا و سایر تمرینات آبی گزینه های خوبی هستند. انواع دیگر ورزش خفیف تا متوسط توصیه شده برای مبتلایان به ام اس شامل پیاده روی، ایروبیک کم فشار، دوچرخه سواری ثابت، یوگا است. علایم ام اس اغلب با افزایش درجه حرارت بدن در برخی از افراد مبتلا به ام اس بدتر می شود. جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و استفاده از وسایلی مانند روسری نازک یا جلیقه می تواند کمک کننده باشد: از آنجا که شواهد کمی برای تاثیر یک رژیم خاص وجود دارد، متخصصان یک رژیم غذایی سالم را توصیه می کنند. برخی تحقیقات حاکی از آن است که برای افراد مبتلا به MS ممکن است فواید بالقوه داشته باشد: استرس ممکن است علایم و نشانه های فرد را تحریک یا بدتر کند. یوگا، ماساژ، مراقبه یا تنفس عمیق ممکن است کمک کند. بسیاری از مبتلایان به ام اس از انواع روش های درمانی جایگزینی و یا درمان مکمل یا هر دو برای مدیریت علایم خود مانند خستگی و درد عضلانی استفاده می کنند. فعالیت هایی مانند ورزش، مدیتیشن، یوگا، ماساژ، رعایت رژیم غذایی سالم، و تکنیک های ریلکسیشن ممکن است به تقویت جسمی کمک کند. دستورالعمل های آکادمی نورولوژی آمریکا، استفاده از عصاره شاهدانه را برای اسپاسم عضلانی و درد توصیه می کند. در این دستورالعمل همچنین استفاده از مکمل های گیاهی مانند جینکو بیلوبا و نیش زنبور یا درمان مغناطیسی برای علایم MS توصیه نمی شود. زندگی با هر بیماری مزمن می تواند دشوار باشد. برای مدیریت استرس زندگی با بیماری ام اس، این پیشنهادات را در نظر بگیرید: چه درمانی وجود دارد؟ علایم شما چقدر شدید است؟ محتمل ترین علایم من چیست؟ آیا شرایط من پیشرفت خواهد کرد؟ با دوستان و خانواده در ارتباط باشید. چه زمانی متوجه علایم بیماری شدید؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟ سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید. وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟ آیا علایم شما بهبودی را نشان می دهد؟ پزشک شما احتمالا تعدادی سوال از شما خواهد پرسید. فعالیت های روزمره عادی را به بهترین شکل ممکن حفظ کنید. آیا کسی در خانواده شما مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است؟ لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های خود تهیه کنید. می توانید در هنگام ملاقات با پزشک خود این موارد را انجام دهید. به دنبال سرگرمی هایی باشید که از آن لذت می برید و قادر به انجام آن هستید. من بیماری های دیگری را دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را مدیریت کنم؟ هرگونه یادداشت بالینی، اسکن، نتایج آزمایشگاه برای متخصص مغز و اعصاب خود بیاورید. درباره احساسات و نگرانی های خود در مورد زندگی با ام اس با پزشک یا مشاور خود صحبت کنید. ممکن است شما به پزشک متخصص در زمینه اختلالات مغز و سیستم عصبی (عصب شناس) ارجاع شوید. علاوه برسوالاتی که برای سوال از پزشک خود تهیه کرده اید، درهنگام ملاقات خود از سوال های دیگر دریغ نکنید. از یکی از بستگان یا دوستان خود بخواهید که شمارا همراهی کنند، تا در یادآوری آنچه دکتر می گوید به شما کمک کند. اطلاعات کلیدی پزشکی خود، ازجمله اطلاعات شخصی کلیدی، تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید. منبع: |
تنگی دریچه میترال، همان باریک شدن دریچه میترال قلب است. تنگی در این دریچه باعث می شود که دریچه به درستی باز و بسته نشود و مسیر جریان خون به پمپاژ قلب (بطن چپ) را مختل کند. علت اصلی تنگی این بیماری، عفونتی به نام تب روماتیسمی است که مربوط به عفونت های استرپ است. تنگی دریچه میترال درمان نشده می تواند منجر به عوارض جدی قلبی شود. علایم تنکی دریچه میترال ممکن است فرد با تنگی دریچه میترال احساس بیماری یا ناخوشایندی داشته باشد، یا برای چند دهه علایم خاصی را بروز ندهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تنگی دریچه میترال معمولا با گذشت زمان و تدریجا پیشرفت می کند. علایم تنگی میترال در این مرحله می تواند شامل موارد زیر باشد: تنگی نفس، به خصوص با استرس یا هنگام خوابیدن خستگی به خصوص در هنگام افزایش فعالیت بدنی پاهای متورم تپش قلب احساس ضربان قلب سریع و پرتحرک سرگیجه یا سنگ کوب سرفه با خلط خونی ناراحتی در ناحیه قفسه سینه یا درد قفسه سینه علایم تنگی دریچه میترال ممکن است در زمان افزایش ضربان قلب، مانند ورزش ظاهر شود یا بدتر شود. در تنگی دریچه میترال، خون های ارسالی از قلب، مجددا به ریه ها فرستاده می شوند و در نتیجه تجمع مایعات (احتقان) ، تنگی نفس ایجاد می شوند. علایم این بیماری اغلب در سنین تا سالگی دیده می شود، اما ممکن است در هر سنی حتی در دوران کودکی بروز کند. تنگی دریچه میترال همچنین ممکن است علایمی را ایجاد کند که پزشکت فقط هنگام معاینه تشخیص می دهد. این علایم شامل موارد زیر است: سوفل قلب یا صدای اضافی قلب تجمع مایعات در ریه ها ضربان قلب نامنظم (آریتمی) در صورت بروز خستگی یا تنگی نفس در هنگام انجام فعالیت های بدنی، تپش قلب یا درد قفسه سینه، فرد باید به پزشک مراجعه کند. اگر شما به تنگی دریچه میترال مبتلا شده، اما هیچ علایمی نداشته باشید. باید در مورد ارزیابی های بعدی به پزشکتان مراجعه کنید. علت تنگی دریچه میترال عارضه گلو درد استرپتوکوکی، تب روماتیسمی می تواند به دریچه میترال آسیب برساند. تب روماتیسمی شایع ترین علت تنگی دریچه میترال است. کلسیم می تواند در اطراف حلقه دریچه میترال رسوب کند، و در برخی اوقات می تواند باعث تنگی دریچه میترال شود. علل دیگر تنگی دریچه میترال در موارد نادر تولد نوزادان با دریچه میترال باریک (نقص مادرزادی) می باشد که با گذشت زمان نقص مادرزادی مشکلاتی ایجاد می کنند. سایر علل نادر شامل تشعشعات به قفسه سینه و برخی از بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس (بیماری پوستی) می باشد. تنگی دریچه میترال امروزه کاهش پیدا کرده است زیرا شایع ترین علت آن، که تب روماتیسمی بوده، کمتر شده است. با این حال، تب روماتیسمی در کشورهای در حال توسعه یک مشکل محسوب می شود. عوارض تنگی دریچه میترال تاریخچه تب روماتیسمی عفونت استرپتوکوکی درمان نشده مانند سایر مشکلات دریچه قلب، تنگی دریچه میترال می تواند عملکرد قلب را مختل کرده و جریان خون را کاهش دهد. تنگی دریچه میترال درمان نشده منجر به عوارض زیر می شود: شرایطی که در آن فشار خون بیشتری در عروق ریوی بوجود میاید که خون را از قلب به ریه های (شریان های ریوی) منتقل می کند و این حالت باعث می شود قلب سخت تر کار کند. تنگی دریچه میترال در جریان خون دخالت می کند. این می تواند باعث ایجاد فشار در ریه ها و منجر به تجمع مایعات در ریه ها شود. تشکیل مایعات، سمت راست قلب را فشار می دهد و منجر به نارسایی قلبی می شود. هنگامی که خون و مایعات به ریه ها برگردد، می تواند باعث اختلالی شود که به عنوان آدم ریوی شناخته می شود. این امر می تواند به تنگی نفس و گاهی اوقات، سرفه های خلطی خونی منجر شود. افزایش فشار ناشی از تنگی دریچه میترال منجر به افزایش محفظه چپ فوقانی قلب (دهلیز) می شود. کشیدگی و بزرگ شدن دهلیز چپ قلب ممکن است منجر به این بی نظمی ریتم قلب شود که در آن دهلیز قلب به صورت آشفته و خیلی سریع باز و بسته می شوند. فیبریلاسیون دهلیزی درمان نشده باعث ایجاد لخته های خون در محفظه فوقانی (دهلیز) سمت چپ قلب می شود. لخته های خون در قلب، همراه با جریان خون می تواند به قسمت های دیگر بدن منتقل شود و باعث ایجاد مشکلات جدی مانند سکته مغزی در صورت انسداد لخته رگ خونی در مغز می شود. بهترین راه برای پیشگیری از تنگی دریچه میترال جلوگیری از شایع ترین علت آن، یعنی تب روماتیسمی است. عفونت های گلو درمان نشده می توانند به تب روماتیسمی منجر شوند. خوشبختانه عفونت های گلو معمولا به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود. پزشکتان برای تشخیص تنگی دریچه قلب، در مورد تاریخچه پزشکی سوال خواهد کرد و معاینه جسمی را ارایه می دهد که امکان دارد از طریق استتوسکوپ یا گوشی صدای قلب را بررسی کند. تنگی دریچه میترال باعث ایجاد صدای غیر طبیعی قلب می شود که به آن سوفل قلب (صدای اضافی قلب) گفته می شود. پزشکتان همچنین برای بررسی احتقان ریه ها که مایع موجود در ریه های می باشد با گوشی به صدای ریه ها گوش می دهد که می تواند همزمان با تنگی دریچه میترال رخ دهد. سپس پزشکتان تصمیم خواهد گرفت که آزمایشات بالینی برای تشخیص بیشتر نیاز می باشد یا نمی باشد. برای آزمایش بالینی، ممکن است فرد به متخصص قلب ارجاع داده شود. آزمایشات متداول برای تشخیص تنگی دریچه میترال شامل موارد زیر است: امواج صوتی به وسیله مبدل که روی قفسه سینه فرد قرار می گیرد، به قلب منتقل می شوند و تصاویر ویدیویی از قلب تهیه می کند. این آزمایش برای ت یید تشخیص تنگی دریچه میترال استفاده می شود. سیم (الکترود) به پوست بدن متصل می شوند و امواج الکتریکی را از قلب اندازه می گیرند و اطلاعاتی در مورد ریتم قلب ارایه می دهند. ممکن است در طول ECG بیمار با یک دوچرخه ثابت بر روی تردمیل یا پدال حرکت کند تا مشخص شود چگونه قلب به فشار پاسخ می دهد. عکس برداری از قلب مشخص می کند که آیا بتن ها و دهلیزها ی قلب، و ریه ها بزرگ تر شده اند یا تغییری نکرده اند. کاتتریزاسیون قلبی اغلب برای تشخیص تنگی دریچه میترال استفاده نمی شود، اما ممکن است در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر برای ارزیابی وضعیت فرد مورد استفاده قرار گیرد. کاتتریزاسیون قلبی، شامل قراردادن لوله نازک (کاتتر) از طریق رگ خونی در بازو یا کشاله ران به شریان در قلب و تزریق مواد رادیواکتیو از طریق سوند است، تا شریان روی اشعه ایکس قابل مشاهده باشد. کاتتریزاسیون قلبی تصویر دقیقی از قلب ارایه می دهد. آزمایشات قلبی به پزشکتان کمک می کند تا تنگی دریچه میترال را از سایر شرایط قلبی، از جمله سایر شرایط دریچه میترال تشخیص دهد. اگر تنگی دریچه میترال خفیف تا متوسط و بدون علایم باشد، ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشد. در این صورت، پزشکتان دریچه میترال را مرتب کنترل می کند تا وضعیت شما بدتر نشود. هیچ دارویی نمی تواند نقص تنگی دریچه میترال را برطرف کند. با این حال، داروهای خاص می توانند با کاهش حجم عملکرد قلب و تنظیم ریتم آن، علایم را کاهش دهند. پزشک ممکن است یک یا چند داروی زیر را تجویز کند: دیورتیک ها برای کاهش تجمع مایع در ریه ها یا جاهای دیگر بدن رقیق کننده خون (ضد انعقاد خون) برای جلوگیری از لخته شدن خون مسدود کننده های بتا یا مسدود کننده کانال های کلسیم برای کاهش سرعت ضربان قلب ضد آریتمی ها برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی یا سایر اختلالات ریتمی مرتبط با تنگی دریچه میترال آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از عود تب روماتیسمی (در صورتی که تب روماتیسم علت تنگی دریچه باشد) برای درمان این بیماری ممکن است فرد نیاز به ترمیم یا تعویض دریچه داشته باشد که ممکن است شامل گزینه های جراحی و غیر جراحی گردد. در این روش که به آن والووتومی بالون نیز گفته می شود، پزشک از راه شریان بازو یا کشاله ران لوله ای نرم و نازک (کاتتر) را به دریچه میترال می فرستد. هنگامی که لوله در موقعیت قرار بگیرید، بالون که در سر لوله وجود دارد دریچه را گشاد می کند و جریان خون را بهبود می بخشد. سپس بالون خمیده شده و همراه با سوند برداشته می شود. برای بعضی از افراد، والونوپلاستی بالون می تواند علایم تنگی دریچه میترال را تسکین دهد. با این حال، فرد ممکن است به اقدامات دیگری برای درمان تنگی دریچه در طول زمان احتیاج داشته باشد. همه افراد مبتلا به تنگی دریچه میترال کاندیدای والونوپلاستی بالون نیستند و بستگی به تصمیم و تشخیص پزشک دارد. گزینه های جراحی دریچه میترال شامل موارد زیر است: اگر والووپلاستی بالون گزینه مناسبی نباشد، جراح قلب ممکن است عمل جراحی قلب باز را انجام دهد. اگر بیماری رشد مجدد داشته باشد، ممکن است عمل جراحی قلب باز تکرار شود. اگر دریچه میترال ترمیم نشود، ممکن است جراحان عمل جایگزینی دریچه میترال را انجام دهند. در تعویض دریچه میترال، جراح دریچه آسیب دیده را برداشته و آن را با دریچه مصنوعی یا دریچه بافت بیولوژیکی جایگزین می کند. دریچه های بافت بیولوژیکی با گذشت زمان دچار تخریب می شوند و اغلب در نهایت نیاز به تعویض دارند. افراد مبتلا به دریچه های مصنوعی برای جلوگیری از لخته شدن خون باید داروهای رقیق کننده خون مصرف کنند. پزشکتان در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه با شما در مورد اینکه کدام دریچه ممکن است برایتان مناسب باشد، صحبت خواهد کرد. برای بهبود کیفیت زندگی در صورت این بیماری، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند: نمک موجود در غذا ها و نوشیدنی ها ممکن است فشار بر قلب را افزایش دهد. نمک بهتر است به مواد غذایی اضافه نشود و بیمار از غذاهای پر نمک استفاده نکند. بیمار باید وزن خود را در یک محدوده توصیه شده توسط پزشک نگه دارد. کافیین می تواند ضربان قلب نامنظم (آریتمی) را بدتر کند. شما باید با پزشکتان در مورد نوشیدنی هایی که با کافیین، مانند قهوه یا نوشابه می باشد، مشورت کند. شما در صورتی که متوجه تپش قلب مکرر یا احساس ضربان قلب خود شود، باید هرچه سریع تر به پزشکتان مراجعه کنید. ریتم های تند قلب که درمان نشوند می توانند به بدترشدن وضعیت قلبی در افراد مبتلا به این بیماری منجر شوند. استفاده از می تواند باعث ایجاد آریتمی (نامنظمی ضربان قلب) قلب شود و علایم را بدتر کند. اینکه چه مدت و تا چه حدی بیمار قادر به ورزش کردن باشد به شدت شرایط جسمانی بیمار و شدت ورزش بستگی دارد. اما فرد برای آمادگی جسمی قلبی عروقی، حداقل باید به طور مرتب و منظم ورزش را انجام دهد. زنان مبتلا به این بیماری قبل از بارداری باید در مورد تصمیم فرزند دار شدن با پزشکان خود مشورت کنند. بارداری باعث می شود قلب بیشتر کار کند. اینکه قلب با تنگی دریچه میترال چگونه بار اضافی ناشی از حاملگی را تحمل کند، بستگی به میزان تنگی و چگونگی پمپاژ قلب دارد. در تمام دوران بارداری و بعد از زایمان، بیمار باید تحت نظر متخصص قلب و عروق باشد. پزشکتان ممکن است اولین کسی باشد که به تنگی دریچه میترال مشکوک می شود. بعد از قرار ملاقات اولیه، پزشکتان ممکن است شما را به فرد متخصص قلب (قلب و عروق) ارجاع دهد. درک شرایط بیماری برای فرد مهم است. در اینجا برخی از اطلاعات به فرد کمک می کند تا برای قرار ملاقات با متخصص آمادگی لازم را داشته باشد. یادداشت برداری از علایم و زمان شروع آنها یادداشت اطلاعات پزشکی کلیدی، از جمله سایر بیماری های جدی و داروهای بدون نسخه و مکمل هایی که فرد مصرف می کند. تشخیص و درمان های پیشنهادی چیست؟ عوارض جانبی احتمالی داروهای مورد نظر چیست؟ خطر فرد از عوارض طولانی مدت این بیماری چیست؟ فرد چه محدودیت هایی را باید دنبال کند؟ آیا فعالیت بدنی از جمله رابطه جنسی احتمال بروز عوارض را افزایش می دهد؟ فرد کدام رژیم و شیوه زندگی را باید تغییر دهد؟ پزشک یا متخصص قلب که فرد را برای تنگی احتمالی دریچه میترال ویزیت می کند، ممکن است سوال زیر را از فرد بپرسد: علایم فرد چیست؟ چه زمانی علایم شروع شده و آیا علایم بدتر شده است؟ آیا فرد ضربان قلب سریع، لرزش یا تپش قلب دارد؟ آیا ورزش یا فعالیت بدنی علایم فرد را بدتر می کند؟ آیا فرد سابقه خانوادگی مشکلات قلبی داشته است؟ آیا بیمار تب روماتیسمی داشته است؟ آیا فرد سیگار، الکل و یا کافیین استفاده می کند؟ منبع: |
وز وز و یا زنگ زدن که در علم پزشکی به آن تینیتوس ( Tinnitus ) نیز گفته می شود، عارضه ای است که ممکن است برای یک یا هر دو گوش یا حتی در درون سر اتفاق بیفتد. به طور کلی وز وز گوش عبارت است از: شنیدن صداهای زنگ یا صداهای دیگری در داخل گوش، در حالی که چنین صداهایی اصلا وجود خارجی نداشته و توسط دیگران قابل شنیدن نیست. شنیدن صدای غرش صدای ویز ویز سوت زدن شنیدن صدای هیس به صورت مکرر فرد بیمار همه این صداها را در حالی می شنود که هیچ صدایی در خارج وجود نداشته و هیچ شخص دیگری قادر به شنیدن این صداها نیست. به همین خاطر به این اصوات شنیداری، صداهای خیالی نیز گفته می شود. این عارضه می تواند به شدت کلافه کننده و آزار دهنده باشد. گاهی اوقات صداهای خیالی ای که فرد می شنود به قدری بلند است که دیگر قادر به شنیدن صداهای واقعی محیط و اطرافیان خود نخواهد بود. در نتیجه مشکل وز وز گوش می تواند با استرس، تشویش و افسردگی همراه شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مت سفانه عارضه زنگ گوش مختص سن و سال خاصی نبوده و ممکن است هر شخصی را درگیر کند. اما افراد میان سال و سال خورده بیش از دیگران در معرض ابتلا به این بیماری هستند. به طور کلی وز وز گوش نوع دارد. صداهایی که فرد بیمار می شنود ممکن است عینی یا ذهنی باشد. منظور از عینی، صدا هایی است که دیگران قادر به شنیدن آنها هستند و فقط شما شنونده آن نیستید. علت اصلی بروز وز وز گوش عینی، وجود رگ های خونی غیر طبیعی در اطراف گوش است. هم زمان با ضربان قلبتان، شما و اطرافیانتان صدای ضربان خاصی را خواهید شنید که همان زنگ گوش عینی است. البته این عارضه برای کم تر کسی اتفاق افتاده و اتفاقی نادر است. بیشتر نوع دوم، یعنی وز وز گوش ذهنی رایج بوده و مردم را درگیر خود می کند. در این نوع از وز وز گوش فرد دایما صدای غرش، زنگ زدن و دیگر صداهایی را در اطرافش می شنود که اصلا وجود خارجی ندارند. آسیب رسیدن به گوش میانی یا داخلی، علت اصلی بروز این عارضه است. گوش میانی شما امواج صوتی را دریافت نموده و باعث می شود تا گوش داخلی تان تکانه های الکتریکی خاصی را به سمت مغز ارسال کند. فقط زمانی که مغز شما این سیگنال ها را دریافت و تبدیل به صداهای شنیداری کند، شما قادر به شنیدن آنها خواهید بود. گاهی اوقات در نتیجه صدمه دیدن گوش داخلی، شیوه ای که مغز صداها را پردازش می کند نیز تغییر کرده و در نتیجه صداهای خیالی را در اطرافتان خواهید شنید. همچنین آسیب رسیدن به پرده گوش یا استخوان های کوچک قرار گرفته در داخل گوش میانی، نیز می تواند در فرآیند شنیداری تان اختلال ایجاد کند. البته وجود تومور در داخل گوش یا بر روی عصب شنیداری نیز ممکن است علت شنیدن وز وز گوش باشد. یکی دیگر از علت های شایع بروز زنگ گوش، قرار گرفتن در معرض صداهای بلند برای مدت طولانی است. افرادی که با دستگاه های سنگین و پر سرو صدایی مثل دریل و مته، کار می کنند بیش از دیگران در معرض بروز عارضه زنگ گوش هستند. حتی گوش دادن به صداهای بلند داخل ماشین یا با هدفون و کنسرت نیز می تواند به صورت موقتی عملکرد طبیعی گوش را مختل کرده و باعث وز وز گوش شود. گاهی اوقات مصرف داروها نیز می تواند باعث زنگ گوش و آسیب های شنیداری شود. داروهای ضد مالاریا مثل کلروکین داروهای خاص ضد سرطان مثل وینکرستین آنتی بیوتیک های خاص مثل آریترومایسین و جنتامایسین مصرف بیش از حد، مثلا مصرف بیش از دوز به صورت روزانه یا برای مدت طولانی افزایش دهنده ادار لوپ هنله مثل بومتانید (داروهایی که به منظور افزایش ادرار استفاده می شود) و کنترل نشده آسیب دیدگی گردن و سر از دست رفتن شنوایی با بالا رفتن سن گرفتگی و اسپاسم عضلانی در گوش میانی جابجایی عضلات فک که باعث ایجاد درد شدید در فک و سر شود. حجم زیاد که بتواند شنوایی فرد را تغییر داده و مختل کند. نشانگان منییر (شایع ترین علت سرگیجه واقعی که با حملات سرگیجه تکرار شونده، زنگ گوش و کاهش شنوایی خود را نشان می دهد. در مرحله اول پزشکتان گوش هایتان را معاینه کرده و برای تشخیص این عارضه، آزمایش شنوایی سنجی انجام خواهد داد. آزمایش شنوایی سنجی بدین صورت است که با استفاده از هدفون در زمان مشخصی صداها به گوش شما فرستاده شده و به محض شنیدن صدا باید با حرکت دست یا بالا بردن دست ها عکس العمل نشان داده یا دکمه قرمز رنگ داخل اتاق شنوایی سنجی را فشار دهید. پزشکتان می تواند با مقایسه وضعیت شنیداری شما با افراد هم سن و سال و هم جنس خودتان علت بروز عارضه زنگ گوش را تشخیص دهد. گاهی اوقات ممکن است پزشکتان برای تشخیص دقیق تر اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن برای بیمار تجویز کند. تا هر گونه تغییر شکل یا آسیب دیدگی گوش را به طور دقیق تر بررسی کند. پزشکتان می تواند به راحتی همه علت های بروز زنگ گوش شما را بررسی کرده و آن را درمان کند. این درمان ممکن است شامل تخلیه چرک جمع شده در گوش یا درمان رگ های غیر طبیعی موجود در دیواره گوش باشد. اگر علت شنیدن زنگ گوش به خاطر داروهایی که مصرف می کنید باشد، پزشکتان نسخه شما را تغییر داده و به راحتی با نسخه ای جدید، شنواییتان را به حالت اولیه باز خواهد گرداند. درمان دارویی نیز می تواند به کاهش صداهایی که داخل گوشتان می شنوید تا حد زیادی کمک کند. داروهای ضد افسردگی سه حلقوی و داروهای ضد استرس می تواند تا حد قابل توجهی صدای زنگ گوشتان را کاهش دهد. البته درمان دارویی برای همه افراد کار آمد نبوده و گاهی اوقات عوارض جانبی داروها ممکن است فرد را آزار دهد. این داروها ممکن است عوارض خودش را داشته باشند، عوارض جانبی داروهایی که برای کاهش صدای زنگ گوش استفاده می شود به شرح زیر است: حالت تهوع سرگیجه بدن درد تاری دید یبوست خشکی دهان خواب آلودگی در موارد بسیار نادر ممکن است ضربان قلب فرد نیز دچار مشکل شود. سعی کنید صدای وز وز را با صدای دیگری جایگزین کنید. استرستان را تحت کنترل بگیرید و از محیط های پر استرس دوری کنید. از عواملی که باعث افزایش صدای وز وز گوش تان می شود اجتناب کنید. برای این کار می توانید از صدای پنکه، موزیک آرام یا صدای رادیو کمک بگیرید. اگر الکل مصرف می کنید، سعی کنید مصرف الکل تان را به مرور زمان کاهش داده و قطع کنید. همان طور که در قسمت درمان های خانگی هم اشاره کردیم با استفاده از کاهش استرس می توانید تا حد زیادی جلوی افزایش و شدت گرفتن وز وز گوش را بگیرید. یادتان باشد که استرس صداها را بیشتر خواهد کرد. برای خودتان سرگرمی های ضد استرس داشته باشید و برای کاهش سطح استرس تان در طول روز با افرادی که به آنها اعتماد دارید بیشتر صحبت کنید. نکته دیگر این است که سعی کنید در معرض صداهای بلند و گوش خراش قرار نگیرید. بعضی از افرادی که دچار مشکل زنگ گوش شده اند شنوایی شان کاهش یافته و دیگر نمی توانند به خوبی صدای اطرافشان را بشنوند. برای حل این مشکل بهتر است از سمعک استفاده کنید تا بلندی و کیفیت صدای اطرافتان را بهتر بشنوید. بهترین و موثر ترین راه برای پیشگیری از بروز این عارضه جلوگیری از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند و گوش خراش است. حواستان به بلندی صدای تلویزیون، رادیو یا دستگاه پخش موزیک تان باشد. اگر در محیطی کار می کنید که بلندی صدا بیشتر از دسیبل است حتما از محافظ گوش استفاده کنید تا بلندی صدای اطراف کم تر شده و به گوشتان آسیبی نرسد. در صورتی که داخل ماشین در ترافیک هستید، بهتر است شیشه ها را بالا داده و با این کار اثر صدای بوق و ماشین های اطرافتان را تا حد امکان کاهش دهید. چنان چه بعد از خوردن داروی خاص یا نسخه جدید پزشک تان دچار عارضه وز وز گوش شده اید نیز حتما به پزشکتان مراجعه کرده و او را در جریان این موضوع قرار دهید. منبع: |
ویروس هرپس سیمپلکس که به نام تبخال نیز شناخت می شود، نوعی عفونت است که منجر به بروز بیماری تبخال می شود. تبخال ممکن است در هر جایی از بدن نمایان شود ولی معمولا بیشترین قسمتی که درگیر این بیماری می شود، دستگاه تناسلی یا دهان است. به طور کلی نوع ویروس تبخال داریم: این نوع از ویروس علت اصلی بروز تبخال دهانی بوده و به طور کلی مسیول تاول های اطراف دهان و صورت در اثر سرما خوردگی و تب شدید است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوع دوم این ویروس علت اصلی بروز تبخال های ناحیه تناسلی بوده و به طور کلی بروز تبخال های تناسلی در نتیجه ابتلای فرد به نوع دوم ویروس یعنی HSV - است. ویروس تبخال از جمله ویروس های مسری است که در نتیجه تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این انتقال در کودکان بسیار سریع تر از بزرگسالان اتفاق مفتد. کافی است کودک با فرد ناقل ویروس HSV - تماس داشته باشد تا ویروس به کودک منتقل شود. سپس کودک تا آخر عمر خود را با این ویروس زندگی خواهد کرد. ویروس HSV - می تواند در نتیجه رفتارهای زیر به فرد منتقل شود: خوردن از ظرف مشترک استفاده از رژ لب مشترک بوسیدن البته تبخال بعد از بروز و ظاهر شدن روی صورت فرد احتمال انتقال بیشتری نسبت به حالت خاموش خود خواهد داشت. برطبق آمار حدود درصد از افراد بالای سال یا جوان تر مبتلا و ناقل خاموش ویروس HSV - هستند. ولی ممکن است هیچگاه علایم آن را بروز نداده و دچار تبخال نشده باشند. همچنین احتمال انتقال تبخال تناسلی از فرد مبتلا به HSV - نیز وجود دارد. اگر فرد در هنگام سرما خوردگی رابطه جنسی دهانی داشته باشد، تبخال دهانی به تبخال جنسی فرد گیرنده تبدیل خواهد شد. ویروس HSV - از طریق رابطه جنسی با فرد مبتلا به HSV - بروز خواهد کرد. برطبق آمار انجمن پوست و مو ایالات متحده آمریکا حدود درصد از جمعیت این کشور مبتلا به ویروس HSV - هستند. نحوه انتقال HSV - با HSV - متفاوت بوده و تنها در صورتی ویروس HSV - از فرد بیمار به فرد سالم منتقل می شود که فرد انتقال دهنده در آن لحظه مبتلا به تبخال باشد. این در حالی است که برای انتقال ویروس HSV - نیازی نیست که فرد حتما مبتلا به تبخال بوده یا علایمی داشته باشد، این ویروس با تماس هم می تواند منتقل شود. عوامل خطر تبخال هر کسی در هر سنی ممکن است به ویروس تبخال مبتلا شود. ولی ابتلای فرد کاملا وابسته به تماس او با فرد ناقل خواهد داشت. در انتقال HSV از طریق تماس جنسی، افرادی که سکس محافظت شده با کاندوم یا وسایل دیگر ندارند. احتمال ابتلای شان به انواع تبخال تا حد زیادی افزایش خواهد یافت. داشتن رابطه جنسی با چندین شریک جنسی داشتن رابطه جنسی در سنین پایین زن بودن مبتلا بودن به عفونت جنسی دیگر داشتن سیستم ایمنی ضعیف در صورتی که زن بارداری در زمان تولد دچار تبخال شود، هر دو نوع ویروس HSV ممکن است به کودک تازه متولد شده منتقل شده و او را در معرض عوارض بسیاری قرار دهد. علایم تبخال این نکته بسیار مهم است که بدانید فرد مبتلا به انواع ویروس های تبخال ممکن است هیچ گونه علایم خاصی نداشته باشد و اصلا نشان ندهد که دچار این بیماری شده است. اما با این حال به خاطر مسری بودن تبخال، باز هم احتمال انتقال این بیماری توسط او به دیگران بسیار زیاد است. بروز تاول ها و زخم (در ناحیه دهان یا ناحیه تناسلی) درد در هنگام ادرار (تبخال تناسلی) خارش گاهی اوقات فرد ممکن است علایمی شبیه به سرماخوردگی یا آنفولانزا داشته باشد. تب التهاب غدد لنفاوی خستگی سردرد بی اشتهایی و بی میلی به غذا حتی ویروس HSV ممکن است به چشم ها منتقل شده و فرد دچار کراتیت هرپس شود. بروز این نوع از تبخال باعث ایجاد درد در چشم، ترشح و احساس ناخوشایند در داخل چشم ها شود. تشخیص تبخال این نوع از ویروس را می توان با معاینه فرد تشخیص داد. برای تشخیص پزشک در مورد علایم سوالاتی پرسیده و بدن فرد را برای مشاهده علایم مورد بررسی قرار خواهد داد. همچنین احتمالا پزشک آزمایش HSV برای فرد تجویز کند که به این آزمایش کشت تبخال نیز می گویند. این آزمایش به تشخیص تبخال دهانی و تناسلی کمک خواهد کرد. برای انجام تست پزشک قسمتی از مایع داخل تاول را با استفاده از گوش پاک کن جمع کرده و به آزمایشگاه ارسال می کند. آزمایش خون برای آنتی بادی های HSV - و HSV - نیز می تواند به تشخیص دقیق تر این نوع عفونت کمک کند. این مورد زمانی که فرد هیچگونه علایم ظاهری مثل زخم و تاول نداشته باشد به کمک آمده و به تشخیص تبخال کمک خواهد کرد. درمان تبخال در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری تبخال وجود ندارد. درمان های موجود معمولا بر روی از بین بردن تاول ها و زخم ها تمرکز می کند. معمولا تاول ها بدون هیچ گونه درمان خاصی بهبود یافته و درمان می شوند. با این حال پزشک در صورت تشخیص ممکن است یک یا چند مورد از داروهای آنتی ویروس را برای فرد مبتلا به تبخال تجویز کند. این درمان های دارویی به بهبود فرد مبتلا به ویروس کمک زیادی کرده و احتمال انتقال آن به افراد دیگر را تا حد زیادی کاهش خواهد داد. ناگفته نماند که مصرف چنین داروهایی احتمال بروز مجدد و شدت آن را تا حد زیادی کمتر خواهد کرد. این داروها ممکن است به شکل قرص های (دهانی) یا حتی کرم موضعی برای فرد تجویز شود. گاهی اوقات که تبخال شدیدتر باشد، ممکن است پزشک انواع داروهای تزریقی را نیز برای فرد بیمار تجویز نماید. پیش آگهی تبخال افرادی که مبتلا به ویروس HSV هستند باید مابقی زندگی شان را با این ویروس ادامه دهند. حتی اگر این ویروس به صورت ظاهری خودش را نشان نداده و هیچ علایمی نداشته باشد باز هم دلیلی بر درمان فرد نبوده و ویروس به زندگی اش در داخل سلول های عصبی فرد بیمار ادامه خواهد داد. بعضی از افراد مبتلا به ویروس تبخال ممکن است در طول زندگی شان به طور منظم دچار بروز تبخال ها بشوند و عده ای دیگر ممکن است فقط یک بار ویروس در دهانشان ظاهر شده و دیگر برای همیشه در داخل بدن خاموش بماند. استرس دوره های قاعدگی تب و بیماری سوختگی یا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید بسیاری معتقدند که با گذشت زمان و بالا رفتن سن فرد مبتلا، از شدت ویروس کاسته شده و به اصطلاح ویروس ضعیف تر می شود. علت این گفته به خاطر تولید و ترشح آنتی بادی ها توسط بدن فرد مبتلا به تبخال است. اگر فرد سالمی دچار بیماری تبخال شود معمولا شاهد عوارض خاصی نخواهد بود. پیشگیری تبخال با وجود اینکه درمان خاصی برای ویروس تبخال وجود ندارد با این حال با اقدامات و مراقبت های خاصی می توان جلوی انتقال این بیماری به افراد دیگر را گرفت. از تماس فیزیکی مستقیم با دیگر افراد خودداری کنید. وسایل شخصی خودتان مثل حوله، ظرف، فنجان، لوازم آرایش، رژ لب، لباس یا مسواک خود را با دیگران به اشتراک نگذارید. از بوسیدن، داشتن رابطه جنسی دهانی یا دیگر فعالیت های جنسی در حین بروز علایم تبخال جلوگیری کنید. در طول روز دستهای خود را به خوبی شسته و با استفاده از گوش پاک کن دارو های تجویز شده توسط پزشکتان را روی محل تاول ها بمالید. افراد مبتلا به ویروس HSV - باید از داشتن هرگونه فعالیت جنسی در حین بروز و ظاهر شدن علایم تبخال بپرهیزند. در صورتی که فرد علایمی ندارد اما بدون شک مبتلا به ویروس تبخال است، حتما باید در حین رابطه جنسی از کاندوم استفاده کند. هرچند که استفاده از کاندوم احتمال ابتلا به ویروس تناسلی را کاهش نمی دهد ولی می تواند تا حد زیادی از انتقال آن توسط فرد ناقل به فرد سالم جلوگیری کند. زنان بارداری که مبتلا به ویروس تبخال هستند می توانند با مصرف داروهایی خاص از انتقال این بیماری به کودکان تازه متولد شده شان جلوگیری کنند. تفاوت بین تبخال دهانی و تناسلی ساده ترین تعریفی که می توان داشت این است که تبخال دهانی به علت ویروس HSV - بوده و تبخال تناسلی به علت ورود ویروس HSV - به بدن فرد منتقل می شود. ویروس HSV - تناسلی باید بروز تاول های تناسلی، تورم غدد لنفاوی، بدن درد و تب می شود. ویروس HSV - ممکن است باعث تاول در ناحیه صورت هم بشود ولی تبخال در ناحیه تناسلی رایج تر است. هر دو نوع تبخال می تواند باعث بروز خارش، سوختگی یا احساس سوزش و سوزن سوزن شدن شود. در مورد داشتن رابطه جنسی با تبخال از چه مسایلی باید آگاهی داشت؟ آیا نکاتی برای داشتن رابطه جنسی با تبخال وجود دارد؟ باید بدانید که ویروس تبخال حتی بدون داشتن علایم ظاهری مثل زخم یا تاول در فرد هم می تواند به فرد دیگری منتقل شود. در نتیجه احتیاط برای داشتن رابطه جنسی حرف اول را می زند. بعضی از افراد ممکن است به صورت روزانه از قرص پروفیلاکتیک (داروی پیشگیری کننده ضد انتشار ویروس خوراکی) برای کاهش احتمال انتقال استفاده کنند. با این حال تبخال ممکن است از طریق پوست، انگشت ها، لب ها و دیگر قسمت ها به فرد دیگری انتقال یابد. با توجه به نوع رابطه جنسی، تبخال ممکن است از طریق لب های فرد دچار تبخال به واژن یا باسن فرد سالم منتقل شده و او را نیز به ویروس تبخال دچار کند. داشتن صداقت بین شریک جنسی حرف اول را می زند، در نتیجه باید در مورد این مسایل در همان ابتدای رابطه صحبت کرده و مبتلا بودن فرد به تبخال برای فرد دیگر بازگو شود. منبع: |
آفت دهان یا aphthous ulcer یک نوع زخم یا جراحت دردناک دهانی است. این نوع از زخم یکی از رایج ترین انواع زخم هایی است که ممکن است در دهان ایجاد شود. برای بعضی از افراد آفت در داخل لب ها یا گونه ها اتفاق می افتد. این نوع از آفت ها معمولا سفید یا زرد رنگ بوده و حاشیه قرمز و بافت ملتهبی دارد. زخم دایره ای شکل کوچک، سفید یا زرد رنگ در داخل دهان ناحیه قرمز دردناک در داخل دهان احساس سوزن سوزن شدن دهان در بعضی از موارد فرد ممکن است شاهد علایم زیر نیز باشد: تورم و التهاب غدد لنفاوی تب احساس ناخوشی و بیماری بیماری آفت دهانی مسری نبوده و معمولا بعد از گذشت تا هفته خود به خود و بدون نیاز به هیچ درمانی بهبود می یابد. درد همراه با آفت نیز بعد از گذشت تا روز خود به خود محو خواهد شد. گاهی اوقات در صورت شدت آفت، درمان فرد ممکن است تا هفته زمان ببرد. آفت های دهانی معمولا بدون نیاز به هیچ درمانی بهبود می یابند. با این حال با اصلاح و تغییر در سبک زندگی می توان بهبود آفت را سرعت بخشید. مسواک زدن و استفاده از نخ دندان از جمله مواردی است که در صورت انجام منظم می تواند تا حد زیادی از بروز عفونت های باکتریایی در داخل دهان جلوگیری کند. برای درمان سریع تر آفت، از خوردن غذاهای تند در طول دوره درمان خودداری کنید. خوردن ماست و بستنی یا نوشیدن شیر نیز می تواند به کاهش درد آفت کمک زیادی کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گاهی اوقات درد آفت در داخل دهان بیش از حد شدید بوده و با قرقره کردن آب نمک یا دهان شویه بدتر می شود. اما جای نگرانی نیست زیرا این احساس درد در ابتدا خیلی زیاد بوده و با گذشت زمان کاهش پیدا خواهد کرد. برخی از محصولات و داروهای موضعی بدون نیاز به نسخه می تواند تا حد زیادی به بهبود سریع تر و کاهش درد فرد در طول دوره بهبودی کمک کند. بنزوکایین دهان شویه های حاوی هیدروژن پروکساید فلوسینویید دهان شویه آنتی میکروبی یا دهان شویه ای که حاوی کلرهگزیدین است. آنتی بیوتیک ها پماد کورتیکو استرویید تجویز دهان شویه به خصوص دهان شویه های حاوی دگزامتازون یا لیدوکایین برای کاهش درد و التهابات قرار دادن یخ یا قطعه های کوچک منیزیم هیدروکساید یا شیر منیزیم بر روی آفت می تواند به بهبود سریع تر و کاهش درد کمک کند. شستن مکرر دهان با مخلوطی از آب گرم و جوش شیرین ( قاشق جوش شیرین در داخل نصف فنجان آب) نیز می تواند به کاهش درد و افزایش سرعت بهبود تا حد زیادی کمک کند. تحقیقات نشان داده است که استفاده از عسل می تواند نقش موثری در بهبود سریع تر تاول های آفت ایفا کند. در صورتی که فرد سابقه خانوادگی بروز آفت دهانی داشته باشد، احتمال بروز آفت دهانی برای او افزایش خواهد یافت. علل زیادی برای بروز آفت وجود دارد که رایج ترین آن شامل موارد زیر می شود: عفونت مسری استرس آلرژی غذایی آسیب دهانی تغییرات هورمونی سیکل های قاعدگی مشکلات سیستم ایمنی کمبود ویتامین ها یا مواد معدنی کمبود ویتامین های خاصی مثل B - (نیاسین) ، B - (فولیک اسید) یا B - (کوبالامین) می تواند احتمال ابتلای فرد به آفت دهانی را تا حد زیادی افزایش دهد. کمبود کلسیم، آهن و زینک (روی) نیز می تواند به بدتر شدن یا تحریک بیشتر آفت ها منجر شود. در بعضی از موارد علت اصلی بروز آفت دهان نامشخص است. تبخال بسیار شبیه آفت دهان بوده با این حال برخلاف آفت های دهانی، تبخال در قسمت بیرونی دهان به وجود می آید. تبخال در نگاه اول شبیه تاول بوده و ظاهر زخم مانند و ملتهبی ندارد، اما بعد از ترکیدن تبخال زخم خواهد شد. تبخال ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس بوده و ویروس آن ممکن است در نتیجه خستگی، سوختگی در معرض نور آفتاب یا استرس تحریک شود. همچنین یکی دیگر از تفاوت های آفت دهان با تبخال این است که تبخال ممکن است بر روی لب ها، بینی یا حتی چشم ها نیز اتفاق بی افتد. ولی آفت دهان فقط در محوطه دهان دیده می شود. معمولا دکترتان با معاینه شما، آفت دهانی را تشخیص خواهد داد. گاهی اوقات در صورت نبود علایم و داشتن یکی از علایم زیر، پزشکتان ممکن است برای تشخیص دقیق تر آزمایش خون یا نمونه برداری تجویز کند: ویروس اختلالات هورمونی بروز یکباره آفت های دهانی کمبود ویتامین یا مواد معدنی مشکل در سیستم ایمنی بدن گاهی اوقات ممکن است زخم سرطانی بسیار شبیه به آفت ظاهر شده ولی با گذشت زمان بهبود نیابد. بعضی از علایم سرطان دهان بسیار شبیه آفت های دهانی بوده و علایمی مثل تورم و درد در ناحیه گردن را به همراه خواهد داشت. خونریزی از دهان یا لثه ها لق شدن دندان مشکل در بلع غذا گوش درد اگر همراه با علایم آفت دهان، علایم بالا را نیز داشتید بهتر است سریعا برای تشخیص دقیق تر به پزشکتان مراجعه کنید. در صورتی که آفت دهان بعد از مدت چند هفته درمان نشود ممکن است عوارض زیر را نیز به همراه داشته باشد: تب سلولیت (تورم در ناحیه داخلی دهان) بدن درد و خستگی پخش شدن زخم ها در بیرون دهان ناراحتی یا درد در هنگام صحبت کردن، مسواک زدن یا خوردن غذا در صورتی که آفت های دهانی باعث بروز دردهای غیر قابل تحمل شده و زندگیتان را مختل کرده است. در نتیجه به سراغ درمان رفته اید و درمان ها نیز جوابگو و بهبود دهنده درد نبوده است. بهتر است برای درمان با پزشک متخصص در تماس باشید. زیرا عفونت های باکتریایی ممکن است در بدن پخش شده و مشکلات جدی را به همراه داشته باشد. به همین خاطر درمان و توقف هرچه سریع تر رشد باکتری اهمیت بسیار زیادی دارد. با قطع مصرف غذاهایی که باعث بروز و تحریک آفت ها می شوند می توانید تا حد زیادی از بروز مجدد این آفت ها جلوگیری کنید. این غذاها معمولا شامل غذاهای فلفلی، نمکی یا اسیدی می شود. همچنین از مصرف غذاهایی که علایم آلرژی زا مثل خارش دهان، التهاب زبان یا کهیر را به دنبال دارد تا حد امکان پرهیز کنید. اگر آفت در نتیجه استرس زیاد به وجود آمده باشد، بهتر است با تکنیک های آرامش بخشی مثل تنفس عمیق یا مدیتیشن جلوی بروز استرس را گرفته یا آن را کاهش دهید. بهتر است از مسواک نرم استفاده کرده و با رعایت بهداشت دهان و دندان از آسیب زدن به بافت نرم و لثه هایتان پرهیز کنید. در صورتی که کمبود ویتامین یا ماده معدنی خاصی دارید، برای تشخیص و درمان با پزشکتان صحبت کنید. پزشک می تواند برایتان رژیم غذایی مناسبی طراحی کرده و در صورت نیاز مکمل های مورد نیاز را برایتان تجویز کند. زخم های بزرگ تکرار زخم ها درد شدید شدید بثورات جلدی در صورتی که آفت دهان تان بعد از گذشت هفته بهبود نیافت یا به خاطر آفت دهانی قادر به نوشیدن و خوردن نبودید به پزشک متخصص مراجعه کنید. برای درمان سریع تر آفت می توانید از درمان های زیر استفاده کنید: پودر آلوم پودری است که از پتاسیم آلومنیوم فسفات به دست می آید. این پودر معمولا برای افزایش طول عمر غذاها و سبزیجات استفاده می شود ولی به علت داشتن ویژگی های جمع کننده به جمع کردن سریع تر و خشک کردن آفت ها کمک زیادی خواهد کرد. یکی دیگر از در دسترس ترین درمان های آفت دهان در منزل، با با آب نمک است. شاید در ابتدا انجام این کار دردناک و آزار دهنده باشد ولی با گذشت زمان درد کمتر شده و بهبود تسریع خواهد شد. قرقره کردن محلول جوش شیرین با تنظیم pH داخل دهان به کاهش التهابات و بهبود سریع تر آفت دهان کمک خواهد نمود. بهتر است هر چند ساعت یکبار دهان تان را با جوش شیرین قرقره کنید. علت اصلی بروز آفت دهانی مشخص نیست اما در بعضی از موارد آفت به علت هلیکوباکتر پیلوری یا بیماری التهابی روده بروز پیدا می کند. در تحقیقی که در سال صورت گرفت، نشان می داد که مصرف محصولات پروبیوتیک می تواند تا حد زیادی به بهبود و درمان بیماری التهابی روده کمک کند. در نتیجه با توجه به این فرضیه، مصرف ماست های پروبیوتیک احتمالا می تواند به کاهش ابتلای فرد به آفت های دهانی کمک کند. برای درمان و کاهش احتمال ابتلا به آفت، روزی یک فنجان ماست پروبیوتیک میل کنید. عسل یکی از خوراکی های ضد التهاب و آنتی باکتریایی است می توان برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار بگیرد. برطبق مطالعه ای که در سال صورت گرفت، عسل ت ثیر زیادی در کاهش درد، اندازه و قرمزی آفت ها داشته و یکی از راه های جلوگیری از بروز عفونت است. برای بهترین نتیجه، روزی بار عسل بر روی آفت ها بزنید. دقت داشته باشید که عسل ها به هیچ وجه یکسان نیستند. عسل هایی که از مغازه و فروشگاه به صورت بسته بندی تهیه می کنید، در دمای بالا پاستوریزه شده و بسیاری از مواد مغذی اش نابود خواهد شد. در نتیجه عسل پاستوریزه و تصفیه نشده مثل عسل های وحشی بهترین اثر درمانی را خواهد داشت. مطالعات نشان داده است که روغن نارگیل نیز خواص ضد باکتریایی دارد. در نتیجه از روغن نارگیل نیز می توانید به بهبود و جلوگیری از پخش شدن آفت های دهانی استفاده کنید. همچنین روغن نارگیل یکی از مواد ضد التهاب طبیعی است که به کاهش درد و قرمزی کمک زیادی می کند. منابع: |
هایپرکالمی یک اصطلاح پزشکی است برای زمانی که فرد بالاتر از حد طبیعی باشد. معمولا افراد مبتلا به هایپرکالمی هیچ علایمی ندارند، و همین تشخیص پزشک را دشوار می کند. هایپرکالمی یک تشخیص شایع است. خوشبختانه، بیشتر بیمارانی که تشخیص داده می شوند، هایپرکالمی خفیف دارند که معمولا به خوبی درمان می شو. با این حال، هر شرایطی که حتی باعث هایپرکالمی خفیف شود، باید درمان شود تا از پیشرفت شدید هایپرکالمی جلوگیری شود. مقادیر بسیار زیاد پتاسیم در خون (هایپرکالمی شدید) می تواند منجر به ایست قلبی و مرگ شود. از نظر فنی، هایپرکالمی به معنای سطح غیر طبیعی پتاسیم در خون است. سطح طبیعی پتاسیم در خون . - . میلی گرم در لیتر است. سطح پتاسیم بین . تا . میلی مول در لیتر منعکس کننده هایپرکالمی خفیف است. سطح پتاسیم . تا . میلی مول در لیتر، هایپرکالمی متوسط است و سطح بالای میلی مول در لیتر، هایپرکالمی شدید می باشد. پتاسیم برای عملکرد طبیعی ماهیچه ها، قلب و اعصاب بسیار مهم است. این ماده در کنترل فعالیت عضلات صاف (مانند عضله موجود در دستگاه گوارش) و عضله اسکلتی (ماهیچه های اندام ها و استخوان) و همچنین عضلات قلب نقش مهمی دارد. همچنین برای انتقال طبیعی سیگنالهای الکتریکی در سراسر سیستم عصبی در بدن بسیار مهم است. سطح طبیعی پتاسیم خون برای حفظ ریتم الکتریکی طبیعی قلب بسیار مهم است. هم سطح پتاسیم خون پایین (هیپوکالمی) و هم سطح بالای پتاسیم خون (هایپرکالمی) می تواند منجر به ریتم غیر طبیعی قلب شود. مهم ترین اثر بالینی هایپرکالمی مربوط به ریتم الکتریکی قلب است. در حالی که هایپرکالمی خفیف احتمالا ت ثیر محدودی بر قلب دارد، اما هایپرکالمی متوسط می تواند تغییرات EKG را ایجاد کند ( EKG خواندن فعالیت الکتریکی ماهیچه های قلب است) و هایپرکالمی شدید می تواند باعث سرکوب فعالیت الکتریکی قلب شود و می تواند قلب را مختل کند. ت ثیر مهم دیگر هایپرکالمی تداخل عملکرد عضلات اسکلتی است. فلج دوره ای هایپرکالمیک یک بیماری ارثی نادر است که در آن بیماران می توانند شروع ناگهانی هایپرکالمی ایجاد کنند که به نوبه خود باعث فلج عضلات می شود. دلیل فلج عضلات به طور واضح درک نشده است، اما احتمالا به دلیل کمبود فشار خون ناشی از هایپرکالمی عضله است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به طور معمول، فرد مبتلا هیچ علامتی را تجربه نمی کند، به این معنی که پزشکان ممکن است از تشخیص آن غافل شود تا علایم شدیدتری بروز دهند. هایپرکالمی حاد یا تغییرات چشمگیر سطح پتاسیم در مدت زمان کوتاه، جدی تر از ابتلا به هایپرکالمی مزمن یا مرتبا سطح بالای پتاسیم است. با این حال، هر دو سطح پتاسیم حاد و مزمن بسیار خطرناک هستند و احتمالا باعث حمله قلبی یا فلج می شود. هایپرکالمی مزمن اغلب علایم کمتری نسبت به هایپرکالمی حاد دارد. ضعف عضلانی احساس کلی ضعف یا خستگی حالت تهوع درد عضلات یا گرفتگی عضلات مشکل تنفسی ضربان قلب و درد غیرمعمول علل اصلی بیماری هایپرکالمی بیماری مزمن کلیه، دیابت کنترل نشده، کم آبی، خون ریزی شدید، مصرف پتاسیم بیش از حد رژیم غذایی و برخی از داروها است. هنگامی که سطح پتاسیم بین / تا / میلی مول در لیتر باشد، پزشک به طور معمول این عارضه را تشخیص می دهد. دلایل مختلفی از هایپرکالمی وجود دارد: عمده ترین دلایل این بیماری اختلال در عملکرد کلیه، بیماری های غده فوق کلیوی، انتقال پتاسیم سلول ها به گردش خون و داروها است. کلیه ها به طور معمول پتاسیم را دفع می کنند، بنابراین اختلالاتی که باعث کاهش عملکرد کلیه ها می شود منجر به بیماری می شود. که شامل: نارسایی حاد و مزمن کلیه گلومرولونفریت نفریت لوپوس رد بیماری های انسدادی دستگاه ادراری مانند urolithiasis (سنگ در مجاری ادراری) علاوه بر این، بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی به ویژه به داروهایی که می توانند سطح پتاسیم خون را افزایش دهند حساس هستند. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی می توانند در صورت تعویض نمک حاوی پتاسیم، مکمل های پتاسیم (به صورت خوراکی یا داخل وریدی) ، یا داروهایی که می توانند سطح پتاسیم خون را افزایش دهند، دچار افزایش فشار خون شوند. مهارکننده های ACE داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAIDs ) مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین دیورتیک های پتاسیم غدد آدرنال غدد کوچکی است که در مجاورت کلیه ها واقع شده است و در ترشح هورمون هایی مانند کورتیزول و آلدوسترون از اهمیت زیادی برخوردار هستند. آلدوسترون باعث می شود کلیه ها هنگام دفع پتاسیم در ادرار سدیم و مایعات را حفظ کنند. بنابراین بیماری های غده فوق کلیوی مانند بیماری آدیسون که منجر به کاهش ترشح آلدوسترون می شود باعث کاهش دفع کلیوی پتاسیم و در نتیجه احتباس پتاسیم بدن و از این روش باعث ایجاد هایپرکالمی می شود. پتاسیم می تواند به داخل سلول ها منتقل شود. در هر زمان معین، حدود آن ها در خارج از سلول ها (در گردش خون و در بافت خارج سلول) قرار دارند. آزمایش خون برای اندازه گیری سطح پتاسیم فقط پتاسیم خارج از سلول را اندازه گیری می کند. بنابراین، شرایطی که می تواند باعث خارج شدن پتاسیم از سلول ها به گردش خون شود، می تواند سطح پتاسیم خون را افزایش دهد حتی اگر مقدار کل پتاسیم در بدن تغییر نکرده باشد. یکی از نمونه های تغییر پتاسیم که باعث قند خون می شود، کتواسیدوز دیابتی است. یکی دیگر از دلایل هایپرکالمی تخریب بافت است که سلول های در حال مرگ پتاسیم را در گردش خون آزاد می کنند. نمونه هایی از تغییراتی که باعث هایپرکالمی می شود عبارتند از: آسیب و استرس روانی عمل جراحی همولیز (تجزیه سلول های قرمز خون) از بین رفتن زیاد سلول های تومور رابدومیولیز (شرایطی که باعث از بین رفتن سلول های ماهیچه ای می شود که بعضی اوقات با آسیب های عضلانی، الکلیسم یا سوء مصرف مواد همراه است. در موارد نارسایی احتقانی قلب، عملکرد کلیه پایین و داروهای مصرفی می تواند باعث هایپرکالمی شود. آسیب: آسیب به بافت ها می تواند باعث تغییر سطح پتاسیم شود. کمبود هورمون آلدوسترون باعث هیپرکلمی می شود. هایپرپلازی مادرزادی آدرنال: یک بیماری نادر که ناشی از جهش ژنی می باشد و باعث پایین آمدن سطح آلدوسترون می شود. مصرف بیشتر پتاسیم: مصرف زیاد پتاسیم از طریق داروها یا رژیم غذایی می تواند باعث هیپرکلمی شود. این نادر است اما ممکن است روی افرادی که بیماری کلیوی دارند، ت ثیر بگذارد. اگر خطر ابتلا به بیماری قند خون وجود داشته باشد، پزشک ممکن است غذاهای حاوی مقادیر زیادی پتاسیم را محدود کند. طبق دستورالعمل های رژیم غذایی برای آمریکایی ها، بالاترین غذاهای پتاسیم به ازای هر وعده مصرفی عبارتند از: سیب زمینی شیرین رب گوجه فرنگی سبزی چغندر سیب زمینی لوبیا سفید ماست کنسرو گوجه فرنگی آب میوه هایی مانند آلو، هویج و گوجه فرنگی پروتیین هایی مانند لوبیای سفید، سویا، ماهی تن میوه های آلوهای خشک، زردآلو و هلو هیپرکالمی اغلب علایمی ندارد. این بدان معناست که پزشکان اغلب تشخیص آن را دشوار می دانند. در موارد هایپرکالمی حاد، پزشکان از روش های زیر برای تشخیص استفاده می کنند: ارزیابی عملکرد کلیه، قلب و دستگاه ادراری بررسی سطح هیدراتاسیون (میزان آب بدن) کنترل ضربان قلب با استفاده از الکتروکاردیوگرام در هایپرکالمی مزمن، پزشکان موارد زیر را دنبال می کنند: انجام کارهای معمول آزمایشگاهی، مانند آزمایش خون یا نمونه ادرار چک کردن داروها برای اطمینان از اینکه این داروها باعث افزایش میزان بالای پتاسیم نمی شوند. درمان هایپرکالمی باید براساس علت اساسی هایپرکالمی، شدت علایم یا ظهور تغییرات ECG و وضعیت سلامتی کلی فرد جداگانه باشد. در موارد هیپرکالمی خفیف بخصوص اگر بیمار سالم باشد، نوار قلب طبیعی است و هیچ بیماری مرتبط با آن مانند اسیدوز و بدتر شدن عملکرد کلیه وجود نداشته باشد، معمولا بیمار بدون بستری در بیمارستان درمان می شود در صورت تشدید فشار خون بالا و ایجاد تغییر در نوار قلب، درمان اضطراری ضروری است. هیپرکالمی شدید، اغلب در بخش مراقبت ویژه با نظارت مداوم ریتم قلب در بیمارستان انجام می شود. در هایپرکالمی حاد، که اغلب ناشی از یک رویداد خاص مانند تروما است، پزشکان ممکن است از دیالیز و داروهای داخل وریدی برای شستشوی پتاسیم از بدن استفاده کنند. هایپرکالمی مزمن معمولا به این معناست که کلیه های فرد به درستی کار نمی کنند و پزشکان غالبا از دیالیز برای هیپرکلمی استفاده می کنند دیالیز شامل فیلتر و تصفیه خون برای کاهش کل پتاسیم بدن است. افراد مبتلا به نارسایی کلیه یا هایپرکالمی فوری بیشترین سود را از دیالیز خواهند داشت. رژیم غذایی کم پتاسیم (برای موارد خفیف) قطع یا تعویض داروهایی که سطح پتاسیم خون را افزایش می دهند. کلسیم داخل وریدی برای محافظت موقت از قلب و ماهیچه ها از اثرات فشار خون بالا تجویز دیورتیک (دارو هایی که باعث افزایش ادرار می شوند. برای کاهش کل ذخایر پتاسیم از طریق افزایش دفع پتاسیم در ادرار توجه به این نکته حایز اهمیت است که بیشتر دیورتیک ها باعث افزایش دفع کلیوی پتاسیم می شوند. فقط داروهای ادرارآور پتاسیم ذکر شده در بالا باعث کاهش دفع کلیه پتاسیم می شوند. دیالیز، به خصوص در صورت عدم موفقیت سایر اقدامات یا نارسایی کلیه تجویز می شوذ. منبع: |
سونوگرافی یک روش پزشکی تشخیصی غیر تهاجمی است که با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا (سونوگرام) از ساختارهای داخلی بدن تصاویر تهیه می کند. این امواج صوتی با گوش انسان قابل تشخیص نیستند. با استفاده از دستگاه سونوگرافی، یک تکنسین یا پزشک وسیله ای به نام مبدل (کاوشگر) را بر روی بخشی از بدن شما قرار می دهد. تراکم های مختلفی از بافت ها، مایعات و هوا در داخل بدن تصاویر مختلفی ایجاد می کند که توسط پزشک قابل تفسیر است. یک بررسی دو بعدی ( D ) رایج ترین نوع روند سونوگرافی است. سونوهای سه بعدی و بعدی به دلیل پیشرفت در تحلیل رایانه ای امواج صوتی در زاویه های مختلف امکان پذیر است. تصاویر سه بعدی از امواج صوتی که در زوایای مختلف منعکس شده گردآوری می شود و درک تصاویر آسان تر است و جزییات بیشتری نمایش می دهد. تفاوت بین سونوگرافی D و D در این است که D مانند ویدیویی است که حرکت یک شی بعدی را نشان می دهد. sonography می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی یا غربالگری برای ت یید اختلالات پزشکی یا کمک به انجام اقدامات پزشکی کاربرد داشته باشد. همچنین به عنوان یک ابزار درمانی در اختلالات اسکلتی عضلانی، سنگ کلیه (سنگ کلیه) و سنگ کیسه صفرا مورد استفاده قرار می گیرد. از سونوگرافی حاملگی (سونو جنین یا سونو کودک) برای ارزیابی پیشرفت جنین استفاده می شود. از سونو برای یافتن تعداد جنین در رحم، سن جنین، محل قرارگیری جفت، وضعیت جنین، حرکت، تنفس و ضربان قلب و میزان مایعات آمنیوتیک در رحم استفاده می شود. بیشتر خانم ها حداقل در طول بارداری یک سونو دارند. سونو را می توان از طریق واژینال (در اوایل بارداری) انجام داد، اما بیشتر آنها از روی شکم انجام می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سونوگرافی سه بعدی و بعدی استفاده های پزشکی محدودی دارند، مانند زمانی که مشکوک به یک مشکل خاص باشند تجویز می شوند. در حال حاضر سونو های سه بعدی و بعدی برای تصاویر سونوگرام "نگهدارنده و یادگاری از کودک در رحم محبوب هستند. بهترین زمان برای سونو سه بعدی برای عکس های جنین، زمانی است که کودک در حدود هفته است. FDA در مورد استفاده از سونو هشدار می دهد. اگرچه اثبات خطر وجود ندارد، اما اثرات طولانی مدت سونوها مورد مطالعه قرار نگرفته است. سونوگرافی داپلر برای اندازه گیری جریان خون استفاده می شود و در صورت وجود شک و تردید در مورد رشد مناسب جنین، ممکن است از آن استفاده شود. سونوگرافی واژینال، سونوگرافی لگن یا سونوگرافی ترانس واژینال برای تشخیص رشد یا تومورهای تخمدان، رحم و لوله های فالوپ استفاده می شود. می توان برای ارزیابی موارد مرتبط با بارداری نیز استفاده کرد: درد قسمت پایین شکم فیبروم رحم رشد رحم آندومتریوز اکوکاردیوگرافی (سونوگرافی قلب) یک روش معمول برای ارزیابی عملکرد کلی قلب است. از آن برای ارزیابی جریان خون از طریق محفظه ها و دریچه های قلب استفاده می شود. همچنین قدرت ضربان قلب و حجم خون پمپ شده از طریق آن را ارزیابی می کند. اکوکاردیوگرافی سونوگرافی داپلر اغلب برای موارد زیر استفاده می شود: مشکلات دریچه قلب مانند پرولاپس دریچه میترال یا تنگی آیورت نارسایی احتقانی قلب لخته های خون به دلیل ضربان های نامنظم قلب مانند فیبریلاسیون دهلیزی مجموعه های غیر طبیعی مایعات در اطراف قلب فشار خون شریانی ریوی سونوگرافی در تشخیص مشکلات بیشتر رگ های خونی بزرگ در بدن مفید است. با استفاده از فناوری سونوگرافی داپلر، می توان جریان خون را از طریق رگ ها مشاهده و اندازه گیری کرد. باریک شدن عروق (تنگی) یا گسترده شدن عروق (اتساع، که به آنوریسم ها نیز گفته می شود) قابل تشخیص است. آزمایش سونوگرافی رگ های خونی شامل موارد زیر است: سونوگرافی کاروتید سونوگرافی آیورت شکمی برای آنوریسم آیورت شکمی لخته شدن خون در رگ ها (ترومبوز وریدی سطحی یا عمیق وریدی یا DVT ) سونو شکمی برای ارزیابی اندام های جامد درون حفره شکمی از جمله کبد، کیسه صفرا، لوزالمعده، کلیه ها و مثانه استفاده می شود. از سونو کلیه برای ارزیابی عملکرد و ساختار کلیه ها استفاده می شود. تورم اطراف کلیه با انسداد در مجاری ادراری را می توان با سونو مشاهده کرد و باعث می شود سونو شکمی در تشخیص سنگ کلیه مفید باشد. از سونو کبدی برای یافتن ناهنجاری در بافت و مجاری کبد استفاده می شود. سونو کیسه می تواند سنگ های صفراوی یا کیسه صفرا را تشخیص دهد. سونو ضمیمه در کودکان یا زنان باردار استفاده می شود، برای انجام آن لازم است تا از تشعشعات ACT (توموگرافی رایانه ای) اشعه جلوگیری شود. برای تشخیص پیچ خوردگی بیضه، اپیدیدیمیت (عفونت بیضه) و توده بیضه استفاده می شود. غده های تیرویید و پاراتیرویید می توانند برای شناسایی گره ها، رشد و تومورها تصویر برداری شوند. برای تصویربرداری از سینه ها و نمونه برداری و بیوپسی توده های پستان به منظور ارزیابی سرطان پستان استفاده می شود. می توان از سونوگرافی برای ارزیابی ساختارهای زانو استفاده کرد تا مشخص شود کیست بیکر وجود دارد یا ندارد. از سونوگرافی چشم برای نگاه به قسمت پشت چشم (شبکیه) استفاده می شود. این غالبا هنگام استفاده از بیماری که مبتلا به مشکلاتی در چشم داشته باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. سونو چشم ممکن است به تشخیص جداشدگی شبکیه کمک کند. همچنین می تواند در جراحی آب مروارید کمک کند. از سونوگرافی می توان برای یافتن انواع خاصی از ضایعات خارجی که ممکن است در پوست جا بگیرد، استفاده کرد. سونوگرافی به متخصصان پزشکی کمک می کند سوزن ها را در مناطق خاصی از بدن هدایت کنند تا نمونه ها را برای بررسی های آزمایشگاهی استخراج کنند. حتی ممکن است از سونو برای هدایت سوزن به سمت جباب های که مایعات در آنها جمع شده و نیاز به خارج شدن و ترکیدن دارند (برای مثال آبسه، افتادگی پلور و یا آسیت) استفاده شود. وقتی یک سرم داخل وریدی ( IV ) لازم است و دسترسی به رگ ها مشکل باشد، ممکن است از سونوگرافی برای یافتن رگ های بزرگتر در گردن، دیواره قفسه سینه یا کشاله ران استفاده شود. نوعی سونوگرافی است که برای شکستن و کیسه صفرا استفاده می شود. در بسیاری از موارد، به بیمار مقداری داروی آرام بخش یا مسکن داده می شود زیرا امواج با شدت زیاد لازم برای شکستگی سنگ ها می تواند باعث ناراحتی شود. تعداد کمی از پزشکان از HIFU (سونو با تمرکز با شدت بالا) برای معالجه سرطان استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر از سونو برای تحویل هدفمند دارو، در گردش خون یا از بین بردن لخته های خونی استفاده می کنند. با این حال، این تکنیک ها به طور گسترده ای استفاده نمی گردد و هنوز هم برای اثربخشی ارزیابی می شوند. سونوگرافی اغلب برای درمان آسیب های اسکلتی عضلانی و ورزشی استفاده می شود. به عنوان مثال، تاندونیت معمولا با کمک سونو درمان می شود. اعتقاد بر این است که به کاهش التهاب و افزایش جریان خون به مناطق آسیب دیده کمک می کند. اما شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد سونو در درمان بافت ها موثر باشد. در اکثر موارد، سونوگرافی یک ابزار تشخیصی بدون درد و غیر آسیب زننده محسوب می شود. این عمل معمولا از دقیقه تا یک ساعت طول می کشد. معمولا بیمار در موقعیت راحتی قرار می گیرد که تکنسین سونوگرافی به بخشی از بدن مورد آزمایش دسترسی داشته باشد. ناحیه مورد بررسی با مقدار کمی ژل پوشانده می شود تا حباب های هوا بین مبدل و پوست از بین برود. تکنسین مبدل را در قسمت بدنی که مورد بررسی قرار می گیرد، ماساژ می دهد تا تصاویر را بدست آورد. ممکن است هنگام انتقال مبدل بر روی یک ناحیه، احساس فشار کنید و اگر منطقه حساس باشد ممکن است احساس درد کنید، اما امواج حاصل از مبدل باعث ایجاد درد نمی شوند. اگر از سونوگرافی داپلر استفاده می شود، ممکن است صداهای شبیه به پالس را بشنوید. بعضی از روش های سونو غیرآسیب زننده وجود دارد که مبدل به پروب متصل شده و در یک بازوی فرد قرار می گیرد. این آزماشات ممکن است به دلیل حساسیت بافتی به پروب، باعث ناراحتی یا درد شود اما در اثر امواج فراصوت نیست. مبدل برای بدست آوردن تصاویر از قلب در مری وارد می شود. مبدل برای مشاهده پروستات در رکتوم مرد قرار می گیرد. مبدل برای مشاهده رحم و تخمدان ها در واژن زنانه وارد می شود. پس از اتمام عمل سونو، ژل از پوست شما پاک می شود. حتی اگر یک مطالعه تهاجمی تر انجام شود، می توانید بلافاصله در اکثر موارد یا طی چند ساعت فعالیت طبیعی خود را از سر بگیرید. محدودیت هایی برای سونوگرافی وجود دارد که ممکن است نتایج را تحت ت ثیر قرار دهد. سونوگرافی روش توصیه شده برای موارد زیر نمی باشد: هوا و گاز می توانند امواج فراصوتی را مختل کنند. هرچه بافت از امواج صوتی بیشتر عبور کند، سیگنال ضعیف تر شده و تصویر را تحریف می کند. سونو نمی تواند به استخوان نفوذ کند. طبق گفته سازمان غذا و دارو، سونوگرافی از نظر ایمنی عالی می باشد تا حدی که بیش از سال است مورد استفاده منظم پزشکی قرار گرفته است. امواج اولتراسوند با شدت بالا، می توانند باعث ایجاد ناراحتی و آسیب جدی در بافت نزدیک منطقه سونو گرافی شده شوند. در حال حاضر، سونو سه بعدی و D به کار می رود تا والدین و خانواده بتوانند تصویری سه بعدی از فرزند خود را در حالی که هنوز در رحم است، ببینند. با این حال، خطرات جنین در حال حاضر مورد بحث است. منبع: |
تست ورزش که تست استرس ورزشی هم نامیده می شود، نشان می دهد که قلب شما در هنگام فعالیت بدنی چگونه کار می کند. از آنجا که ورزش ضربان قلب را بیشتر و تند تر می کند، آزمایش استرس ورزش می تواند مشکلات جریان خون درون قلب شما را نشان دهد. تست ورزش معمولا شامل پیاده روی روی تردمیل یا دوچرخه ثابت است که همزمان ضربان قلب، فشار خون و تنفس را کنترل می کند. یا ممکن است در طول تست ورزش دارویی به شما داده شود که اثرات ورزش را ایجاد می کند. اگر شما علایم بیماری عروق کرونر یا ضربان قلب نامنظم (آریتمی) داشته باشید، پزشک ممکن است تست ورزش را توصیه کند. همچنین تست ورزش ممکن است به پزشک برای تشخیص روش های درمانی کمک کرده و همچنین میزان اثربخشی درمان را اندازه گیری کند یا در صورتی که قبلا به بیماری قلبی مبتلا شده باشید، شدت آن را تعیین کنید. عروق کرونر مهمترین رگ های خونی شما هستند که خون، اکسیژن و مواد مغذی را برای قلب ت مین می کند. بیماری عروق کرونر هنگامی که معمولا به دلیل ایجاد رسوبات حاوی کلسترول و سایر مواد (لخته) آسیب می بینند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آریتمی قلب هنگامی اتفاق می افتد که امواج الکتریکی که ریتم قلب را هماهنگ می کنند، به درستی کار نمی کنند و باعث می شوند ضربان قلب خیلی سریع، خیلی آهسته یا نامنظم شود. اگر قبلا به بیماری قلبی مبتلا شده باشید، انجام آزمایش استرس ورزشی می تواند مشخص کند که درمان تا چه اندازه برای شما موثر بوده است. همچنین تست استرس ورزشی می تواند میزان تحمل و توانایی قلب شما را در حین ورزش اندازه گیری کند که این اندازه گیری می تواند راهنمای خوبی برای پزشک شما به منظور تشخیص برنامه درمانی باشد. پزشک ممکن است از تست استرس برای تعیین زمان عمل جراحی قلب مانند تعویض دریچه استفاده کند. در برخی از افراد با نارسایی قلبی، نتایج تست استرس ممکن است به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که به پیوند قلب یا سایر روش های درمانی پیشرفته نیاز دارید یا ندارید. اگر تست استرس ورزشی دلیل ایجاد علایم را مشخص نکند، ممکن است پزشک آزمایشات جانبی دیگری را با تصویربرداری مانند تست استرس هسته ای یا آزمایش استرس اکوکاردیوگرافی توصیه کند. این تست برای افرادی است که قادر به ورزش کردن نیستند. به شما یک دارویی تزریق می شود تا به قلب تلقین شود که انگار شما دارید ورزش می کنید. اکوکاردیوگرام (که اغلب به آن "اکو" می گویند) طرح کلی گرافیکی از حرکت قلب است. یک اکوکاردیوگرام استرس می تواند حرکت دیواره های قلب و عملکرد پمپاژ را هنگام تحریک قلب به طور دقیق مشخص کند. ممکن است کاهش جریان خون را نشان دهد که در آزمایش های دیگر قلب قابل تشخیص نیست. تست ورزش هسته ای مشخص می کند که کدام قسمت های قلب به خوبی کار نمی کنند. در تست ورزش هسته ای مقدار کمی از ماده رادیواکتیو به شما تزریق می شود. پزشک برای دیدن پرتوهای ساطع شده از ماده موجود در بدن از یک دوربین ویژه استفاده خواهد کرد و تصاویر واضحی از بافت قلب در مانیتور نشان داده می شود. پزشک شما قادر خواهد بود مناطقی از قلب که خون کافی دریافت نمی کنند را تشخیص دهد. آزمایش ممکن است حداکثر ساعت طول بکشد تا زمان کافی برای جریان یافتن ماده رادیواکتیو در بدن فراهم شود. نحوه آماده شدن برای تست ورزش هسته ای متفاوت خواهد بود. در مورد هرگونه دستورالعمل خاص از پزشک خود سوال کنید. اگر برای کنترل قند خون انسولین مصرف می کنید، از پزشک خود بخواهید که روز آزمایش چکاری باید انجام دهید. اگر قرص هایی برای کنترل قند خون خود مصرف می کنید، تا پایان آزمایش، از داروهای خود استفاده نکنید. داروی دیابت خود را مصرف نکنید و قبل از آزمایش از خوردن وعده غذایی خودداری کنید. اگر مانیتور گلوکز دارید، آن را همراه خود بیاورید. قبل و بعد از تست استرس ورزش سطح قند خون خود را بررسی کنید. اگر فکر می کنید قند خون شما پایین است، سریعا به پزشک بگویید. بعد از آزمایش استرس خود، می توانید غذا بخورید و داروهای قند خون خود را مصرف کنید. تست ورزش به طور کلی بی خطر است و عوارض نادری دارد. با این حال تست ورزش مانند هر روش پزشکی، احتمال عوارض وجود دارد، که در تست ورزش عبارتند از: ممکن است فشار خون در حین یا بلافاصله بعد از ورزش کاهش یابد، احتمالا باعث احساس سرگیجه یا ضعف می شود. بعد از قطع تمرین باید مشکل از بین برود. آریتمی هایی که توسط این تست به وجود آمده است، معمولا خیلی زود بعد از قطع تمرین از بین می روند. اگرچه بسیار نادر است، اما امکان دارد که تست باعث حمله قلبی شود. پزشک در مورد نحوه آمادگی برای تست دستورالعمل خاصی را ارایه می دهد. ممکن است از شما خواسته شود قبل از آزمایش استرس، برای مدت زمانی چیزی نخورید، حتی سیگار نکشید. ممکن است لازم باشد روز قبل و روز آزمایش ار مصرف کافیین خودداری کنید. اگر داروی خاصی مصرف می کنید از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید در روز تست ورزش آن ها را مصرف کنید، زیرا ممکن است داروها در نتایج تست استرس تاثیر داشته باشند. اگر از استنشاق کننده برای آسم یا سایر مشکلات تنفسی استفاده می کنید، آن را به همراه خودتان بیاورید و به پزشک خود بگویید که از اسپری استفاده می کنید. لباس راحت و کفش ورزشی بپوشید. اگر تست استرس هسته ای دارید، آن روز روغن، لوسیون یا کرم را روی پوست خود بمالید. تست استرس شما حدود یک ساعت از فرصت آماده شدن شما و مدت زمان لازم برای انجام آزمایش واقعی طول می کشد. آزمایش واقعی فقط حدود دقیقه طول می کشد. ممکن است شما یک تست استرس ورزشی داشته باشید که در باید بر روی تردمیل یا دوچرخه ثابت پدال حرکت کنید. اگر قادر به ورزش کردن نباشید، از طریق یک تزریق وریدی، دارویی را دریافت می کنید که همان شرایط تست استرس را برای قلب ایجاد می کند. ابتدا پزشک سوالی در مورد تاریخچه پزشکی و میزان ورزش روزانه شما می پرسد. تاریخچه پزشکی و میزان ورزش روزانه شما برای تنطیم دستگاه تست ورزش مهم می باشد. پزشک شما همچنین برای در نظر گرفتن هرگونه ناهنجاری که احتمال دارد نتایج آزمایش را تحت ت ثیر قرار دهد، به قلب و ریه های شما گوش می دهد. یک پرستار یا تکنسین گیرنده های را روی سینه، پاها و بازوها قرار می دهد. در بعضی از مناطق پوست برای راحت تر چسبیدن گیرنده ها ممکن است نیاز باشد روز قبل از تست استرس موهای بدن خود را بتراشید. گیرنده ها دارای سیم هایی هستند که به یک دستگاه الکتروکاردیوگرام وصل شده اند، تا سیگنال های الکتریکی را که باعث ضربان قلب شما می شوند، را ضبط کنند. دکمه ای روی بازوی شما در طی تست استرس، فشار خون را کنترل می کند. ممکن است از شما خواسته شود که در طول آزمایش درون لوله ای نفس بکشید تا نشان دهد که در حین ورزش تا چه اندازه ای قادر به تنفس کردن هستید. اگر قادر به ورزش کردن روی تردمیل یا دوچرخه نباشید، پزشک یک دارو را به داخل ورید تزریق می کند که باعث افزایش جریان خون به قلب می شود. ممکن است احساس گرگرفتگی یا تنگی نفس یا سردرد داشته باشید. احتمالا با یک حرکت تردمیل یا دوچرخه ثابت ورزش را کم کم شروع می کنید. با پیشرفت تست، تمرین سخت تر می شود. برای تعادل می توانید از نرده روی تردمیل استفاده کنید. محکم آویزان نشوید، زیرا ممکن است نتایج را مختل کند. شما تا زمانیکه ضربان قلب شما به یک حد مشخص نرسد یا علایم هشدار دهنده نداشته باشید، به ورزش ادامه می دهید. درد قفسه سینه متوسط تا شدید شدید کاهش یا افزایش فشار خون به طور غیر طبیعی ضربان قلب غیر طبیعی تغییرات خاصی در الکتروکاردیوگرام ممکن است هر زمان که نتوانید ورزش را ادامه دهید، تست متوقف شود. بعد از اینکه تمرین تمام شد، ممکن است از شما خواسته شود که چند ثانیه بایستید. هنگامی که تست ورزش شما تمام شد، ممکن است به فعالیت های عادی خود بازگردید مگر اینکه پزشک معالج دستور دیگری را به شما بدهد. اگر اطلاعات جمع آوری شده در طول تست استرس ورزش عملکرد طبیعی قلب شما را عادی نشان دهد، ممکن است شما به آزمایش های بعدی احتیاج نداشته باشید. اما اگر نتایج غیرطبیعی باشد و علایم شما بدتر شود، پزشک ممکن است آزمایش استرس هسته ای یا آزمایشات دیگری را توصیه کند که شامل اکوکاردیوگرام قبل و بعد از ورزش یا داروهایی برای افزایش جریان خون به قلب شما می باشد. این آزمایشات دقیق تر هستند و اطلاعات بیشتری در مورد عملکرد قلب شما ارایه می دهند، اما امکان دارد هزینه بیشتری داشته باشند. اگر نتایج تست ورزش شما نشان دهد که شما ممکن است مبتلا به بیماری عروق کرونر و یا آریتمی باشید، پزشک از این اطلاعات برای تهیه یک برنامه درمانی استفاده می کند. ممکن است شما به آزمایش های اضافی مانند آنژیوگرام عروق کرونر احتیاج داشته باشید. اگر شما یک تست ورزش برای کمک به تعیین درمان بیماری قلبی داشتید، پزشک از نتایج برای برنامه ریزی یا تغییر روش درمانی استفاده می کند. منابع: |
کمبود پتاسیم در صورتی رخ می دهد که فرد به اندازه کافی پتاسیم را از رژیم غذایی خود دریافت نکند یا پتاسیم بیش از حدی را از طریق اسهال طولانی مدت یا استفراغ از دست بدهد. علایم هیپوکالمی به شدت کمبود آن بستگی دارد اما می تواند شامل فشار خون بالا، یبوست، مشکلات کلیوی، ضعف عضلات، خستگی و مشکلات قلبی باشد. پتاسیم یک عنصر ضروری اساسی است که بدن برای طیف گسترده ای از کارکردها از جمله حفظ ضربان قلب به آن نیاز دارد. کمبود شدید پتاسیم هیپوکالمی نامیده می شود و هنگامی رخ می دهد که سطح پتاسیم شخص به زیر . میلی مول در لیتر کاهش یابد. پزشکان هنگامی که میزان پتاسیم آنها کمتر از . میلی مول در لیتر باشد، فرد را هیپوکالمی شدید می دانند. پتاسیم برای حفظ چندین عملکرد بدن مهم است: عضلات برای انقباض به پتاسیم احتیاج دارند. ماهیچه قلب برای ضربان صحیح و تنظیم فشار خون به پتاسیم احتیاج دارد. کلیه ارگان اصلی است که با دفع پتاسیم اضافی، از طریقه ادرار، تعادل پتاسیم را کنترل می کند. وقتی سطح پتاسیم پایین باشد (هیپوکالمی) ، این بیماری با اختلال در فرآیندهای سلولی می تواند باعث ضعیف شدن شما شود. معمولا علایم هیپوکالمی خفیف است. بعضی اوقات اثرات هیپوکالمی می تواند مبهم باشد. ممکن است بیش از یک علامت مربوط به دستگاه گوارش ( GI ) ، کلیه ها، ماهیچه ها، قلب و اعصاب باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ضعف، خستگی یا گرفتگی عضلات بازو یا پا، گاهی اوقات به اندازه ای شدید است که به دلیل ضعف، باعث عدم توانایی در حرکت دادن بازوها یا پاها می شود (دقیقا مانند فلج) سوزن سوزن شدن یا بی حسی حالت تهوع یا استفراغ درد شکم، نفخ یبوست تپش قلب (احساس می کنید ضربان قلب شما نامنظم می شود) تکرر ادرار یا احساس تشنگی زیاد سنکوپ به دلیل فشار خون پایین رفتا ر های غیر طبیعی (افسردگی، روان پریشی، دلهره، سردرگمی یا توهم) در صورت بروز علایم هیپوکالمی، به پزشک مراجعه کنید. اگر گرفتگی عضلانی، ضعف، تپش قلب یا احساس ضعف دارید و در حال مصرف داروی ادرار آور هستید، با پزشک مشورت کنید یا فورا به یک مرکز فوریت یا اورژانس بیمارستان بروید. بدون وجود علایم، تا زمانی که آزمایش معمول خون یا الکتروکاردیوگرام ( EKG ) نداشته باشید، سطح هیپوکالمی را نمی توانید تشخیص دهید. پتاسیم نقش مهمی در انتقال پیام از مغز به عضلات و تنظیم انقباضات ماهیچه ای دارد. سطح پتاسیم پایین می تواند بر روی ماهیچه های روده ت ثیر بگذارد و با کاهش سرعت عبور مواد غذایی باعث یبوست و نفخ شود. کمبود پتاسیم می تواند بر سایر عضلات بدن از جمله عضلات در بازوها و پاها ت ثیر بگذارد، که می تواند منجر به ضعف عمومی عضلات و گرفتگی شود. فرد مقادیر کمی پتاسیم را از طریق عرق از دست می دهد، به همین دلیل تعریق زیاد ناشی از فعالیت بدنی شدید یا قرار گرفتن در آب و هوای گرم اغلب می تواند منجر به ضعف عضلات یا گرفتگی عضلات شود. پتاسیم یک ماده اساسی مورد نیاز بدن است که در کلیه سلول ها و بافت های بدن وجود دارد. با کاهش سطح پتاسیم، طیف گسترده ای از عملکردهای بدن را تحت ت ثیر قرار دهد، و منجر به پایین آمدن انرژی و همچنین خستگی جسمی و روحی شود. سطح پتاسیم یک فرد می تواند بر فشار خون وی ت ثیر بگذارد. سطح پتاسیم پایین می تواند به افزایش فشار خون منجر شود، به خصوص در افرادی که میزان سدیم یا نمک زیادی، مصرف کنند. پتاسیم نقش مهمی را درباز شدن رگ های خونی دارد و به پایین آمدن فشار خون فرد کمک می کند. پتاسیم همچنین به تعادل سطح سدیم در بدن کمک می کند. رژیم غذایی سرشار از سدیم یک علت شایع فشار خون بالا است. پزشکان غالبا توصیه می کنند که افراد دارای فشار خون بالا، میزان سدیم خود را کاهش داده و میزان مصرف پتاسیم را افزایش دهند. کلیه ها وظیفه از بین بردن مواد زاید و تنظیم سطح مایعات و الکترولیت ها، مانند سدیم و پتاسیم را در خون دارند. آنها نقش خود را با عبور مواد و الکترولیت های اضافی از بدن در ادرار انجام می دهند. هیپوکالمی متوسط تا شدید می تواند در توانایی کلیه ها در تعادل مایعات و الکترولیت ها در جریان خون اختلال ایجاد کند و این می تواند منجر به افزایش ادرار شود، که به آن پلی اوریا گفته می شود. افراد مبتلا به هیپوکالمی شدید می توانند فلج عضلات را تجربه کنند. هنگامی که سطح پتاسیم در بدن بسیار پایین است، ماهیچه ها قادر به انقباض مناسب نیستند و ممکن است در کل فرد را دچار مشکلات کنند. هیپوکالمی شدید همچنین می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود. تنفس نیاز به استفاده از چندین عضله، به ویژه دیافراگم دارد. اگر سطح پتاسیم یک فرد بسیار پایین بیاید، ممکن است این عضلات به درستی کار نکنند و فرد در داشتن نفس عمیق دچار مشکل شود یا احساس تنفس بسیار کوتاهی کند. یکی دیگر از علایم هیپوکالمی شدید، ضربان قلب نامنظم است. پتاسیم نقش مهمی در تنظیم انقباضات همه ماهیچه ها از جمله عضله قلب ایفا می کند. هیپوکالمی شدیددر بدن می تواند منجر به ریتم های نامنظم قلب شود، از جمله برادی کاردی سینوسی، تاکی کاردی بطنی و فیبریلاسیون بطنی. اگر فردی تحت مداوا قرار نگیرد، این شرایط می تواند تهدید کننده زندگی وی باشد. پزشکان می توانند با استفاده از الکتروکاردیوگرام ( EKG ) ریتم های نامنظم قلب را تشخیص دهند. توجه به علایم هیپوکالمی شدید مانند فلج عضلات، مشکلات تنفس یا ضربان قلب نامنظم، به دنبال مراقبت های پزشکی فوری است. مبتلایان به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی و پر خوری عصبی، بیماران مبتلا به ایدز، الکلی ها و افرادی که جراحی چاقی انجام داده اند، افراد مبتلا به بیماری التهابی روده ( IBD ) و بیماریهای دستگاه گوارش که باعث اسهال یا استفراغ شدید یا مداوم می شوند خطر ابتلا به هیپوکالمی بیشتری نسبت به سایرین دارند. هیپوکالمی به دلایل زیادی می تواند رخ دهد. استفاده از قرص های مدر، اسهال و سوء استفاده از ملین مزمن شایع ترین علل پایین بودن سطح پتاسیم است. بیماری و سایر داروها همچنین ممکن است سطح پتاسیم را کاهش دهند. زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هیپوکالمی قرار دارند. سایر علل هیپوکالمی عبارتند از: برخی از اختلالات کلیوی مانند اسیدوز توبولار کلیوی و نارسایی مزمن کلیه و نارسایی حاد کلیه کمبود لوسمی بیماری کوشینگ و سایر اختلالات غدد فوق کلیوی از دست دادن پتاسیم از طریق معده و روده ها به شکل اسهال استفاده بیش از حد ملین اسهال بعد از عمل قطع قسمتی از روده کوچک ت ثیر داروها قرص های مدر افزایش دهنده ادرار داروهای مورد استفاده برای آسم یا آمفیزم آمینوگلیکوزیدها (نوعی آنتی بیوتیک) استفاده از انسولین برخی از حالت های متابولیک (مانند آلکالوز) کاهش مصرف غذا یا سوء تغذیه بی اشتهایی بولیمیا الکل پزشک می تواند آزمایش خون ساده ای را برای تعیین سطح پتاسیم فرد انجام دهد. این آزمایش شامل گرفتن نمونه خون کوچک از ورید در دست یا بازو است. برای تعیین علت اصلی کمبود پتاسیم، پزشک همچنین تاریخچه فرد و سایر داروهایی که مصرف می کند را بررسی خواهد کرد. بعضی اوقات علت هیپوکالمی مشخص نیست. پزشک شما ممکن است آزمایشات خاصی را انجام دهد تا شرایط دیگر مانند اسیدوز توبولار کلیوی، سندرم کوشینگ و هیپوکلسمی را رد کند، از جمله: آزمایش خون بیشتر برای بررسی میزان سایر الکترولیتها، مانند فسفر، کلسیم و منیزیم انجام می شود آزمایش ادرار برای تعیین میزان عبور پتاسیم از بدن آزمایشات بیشتر بسته به سابقه پزشکی و علایم آن ممکن است لازم باشد. ECG یا ردیابی قلب برای تشخیص تغییرات الکتریکی در قلب و انواع خاصی از ضربان قلب نامنظم که ممکن است در اثر هیپوکالمی ایجاد شود انجام می شود. نوع درمان کمبود پتاسیم به علایم شخص و شدت هیپوکالمی بستگی دارد. برای افرادی که هیپوکالمی خفیف دارند، پزشک ممکن است روش های زیر را توصیه کند: قطع یا کاهش دوز داروهایی که باعث هیپوکالمی می شود، با نظر پزشک مصرف مکمل های روزانه پتاسیم خوردن غذاهای بیشتر سرشار از پتاسیم، مانند میوه و سبزیجات مصرف داروهایی که می توانند سطح پتاسیم را در بدن افزایش دهند، مانند مهارکننده های آنزیم تبدیل آنژیوتانسین یا مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین افراد مبتلا به هیپوکالمی شدید نیاز به درمان فوری دارند و پزشک ممکن است پتاسیم داخل وریدی را توصیه کند. با این حال، پزشکان در هنگام تجویز داروهای هیپوکالمی باید مراقب باشند زیرا مصرف بیش از حد پتاسیم منجر به افزایش پتاسیم در بدن یا هایپرکالمی و عوارض خطر ناک می شود. معمولا افراد با سطح پتاسیم کم یا نسبتا کم ( . - . میلی گرم در لیتر) که علامتی ندارند، یا فقط شکایات جزیی دارند باید با پتاسیم تجویز شده به صورت قرص یا مایع درمان شوند. این امر ترجیح داده می شود زیرا به آسانی تهیه می شود و در دسترس می باشد و ایمن، ارزان است و به راحتی از دستگاه گوارش جذب می شود. مصرف دوز زیاد آن ممکن است معده را تحریک کرده و باعث استفراغ شود. اگر آریتمی قلبی یا علایم قابل توجهی وجود داشته باشد یا سطح پتاسیم کمتر از . میلی گرم در لیتر باشد، باید پتاسیم تزریقی داده شود. تزریق پتاسیم چندین ساعت طول می کشد، زیرا برای جلوگیری از مشکلات جدی قلبی و تحریک رگ خونی که در آن IV قرار دارد، باید خیلی آرام به صورت داخل وریدی تجویز شود. هنگامی که با برخی از داروهای استفاده می شود، خطر ایجاد سطح بالایی از پتاسیم یا هایپرکالمی وجود دارد. دیورتیک های (داروهایی که باعث افزایش حجم ادرار یشود) حاوی پتاسیم و جایگزین های نمکی حاوی پتاسیم نیز می توانند منجر به بالا رفتن پتاسیم شوند. هایپرکالمی شدید همچنین می تواند باعث مشکلات جدی در عضلات و قلب شود. اگر می خواهید سطح پتاسیم پایین را کنترل کنید، از انجام فعالیت های طولانی و شدید جسمی خودداری کنید زیرا تعریق باعث کاهش پتاسیم می شود. اگر مکمل های غذایی، مکمل های گیاهی، دیورتیک ها (قرص های افزایش ادرار) یا ملین ها باعث بروز علایم هیپوکالمی می شوند، از مصرف این محصولات خودداری و با پزشک مشورت کنید. هرگز مصرف داروی تجویز شده را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. میلی گرم برای مردان بالغ میلی گرم برای زنان بالغ پتاسیم به طور طبیعی در طیف وسیعی از مواد غذایی از جمله میوه، سبزیجات، گوشت، لبنیات، آجیل و غلات کامل مشاهده می شود. بدن حدود تا چربی: میلی گرم در هر فنجان اسفناج: میلی گرم در هر فنجان کلم بروکلی پخته شده، خرد شده: میلی گرم در هر نیم فنجان برنج قهوه ای پخته شده: میلی گرم در هر فنجان بهترین راه برای دریافت کافی پتاسیم برای فرد، خوردن رژیم غذایی متنوع و سالم است. معمولا پزشکان مقدار مشخصی از مکمل پتاسیم را تجویز می کنند و ترجیح می دهند که آزمایش سطح خون - روز بعد گرفته شود. |
سرطان دهان می تواند در هر نقطه ای از دهان، بر روی سطح زبان، لب ها، داخل گونه، لثه ها، سقف و کف دهان، لوزه ها و غدد بزاق تشکیل شود. نوعی سرطان سر و گردن است و غالبا مشابه سایر سرطان های سر و گردن درمان می شود. سرطان دهان بیشتر بعد از سالگی اتفاق می افتد و این خطر در مردان بیش از دو برابر بیشتر از زنان است. مراحل سرطان دهان با استفاده از اعداد رومی I تا IV مشخص می شود. مرحله پایین، مانند مرحله اول، نشان دهنده سرطان کوچکتر محدود به یک منطقه است. مرحله بالاتر مانند مرحله چهارم نشان دهنده سرطان بزرگتر است یا اینکه سرطان به مناطق دیگر سر یا گردن یا مناطق دیگر بدن سرایت کرده است. مرحله سرطان به پزشک کمک می کند تا گزینه های درمانی بهتر انتخاب شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تومور در زیر اینچ قرار دارد و به غدد لنفاوی مجاور نرسیده است. تومور تا اینچ را اندازه گیری می کند و به غدد لنفاوی مجاور نرسیده است. تومور بیش از اینچ اندازه دارد اما گسترش نیافته است، یا در یک غده لنفاوی مجاور در همان سمت گردن به عنوان تومور گسترش یافته است، و گره لنفاوی بیش از اینچ در سراسر نیست. سرطان بر بافت های اطراف دهان، لب ها و احتمالا غدد لنفاوی مجاور ت ثیر می گذارد. یا به بقیه بدن گسترش یافته است. مرحله سرطان نحوه درمان و همچنین احتمال بهبودی را مشخص می کند. سرطان دهان می تواند به عنوان یک ضایعه یا تومور در هر جای دهان ظاهر شود. در مراحل اولیه، اغلب علایم و نشانه هایی مشاهده نمی شود، اما افراد سیگاری و مشروبات الکلی سنگین باید معاینات منظم دندان پزشکی انجام دهند، زیرا ممکن است علایم اولیه تشخیص داده شود. تکه های سفید یا قرمز رنگ روی دهان یا زبان زخم های دهان تورم دهان بیش از هفته توده یا ضخیم شدن پوست دهان درد هنگام بلع دندان های شل و ریزش بدون دلیل دندان درد فک یا سفتی گلو درد (حسی که چیزی در گلو گیر کرده) زبان دردناک صدای خشن درد مداوم در گردن یا گوش داشتن هر یک از این علایم به معنای ابتلا به سرطان دهان نیست. هنگامی که جهش ژنتیکی به سلول ها اجازه دهد بدون کنترل رشد کنند، سرطان شکل می گیرد. در صورت عدم درمان، سرطان دهان در یک قسمت از دهان شروع می شود، سپس در قسمت های دیگر دهان، به سر و گردن و بقیه بدن گسترش می یابد. سرطان دهان به طور معمول در سلول های سنگفرشی یا پوششی که لب ها و قسمت داخلی دهان را حفظ می کنند شروع می شود. به این کارسینوم سلول سنگفرشی گفته می شود. علت دقیق جهش ها ناشناخته است، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی عوامل خطر احتمال ابتلا به سرطان دهان را افزایش می دهد. سیگار کشیدن یک عامل خطرناک مهم برای سرطان دهان است. مصرف دخانیات و الکل عوامل خطر برجسته سرطان دهان است. افراد سیگاری سه برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری به سرطان دهان مبتلا هستند و افرادی که سیگار می کشند و مشروبات الکلی می نوشند، برابر بیشتر از افرادی که سیگار نمی کشند و الکل نمی نوشند، خطر بیشتری دارند. جویدن تباکو بیماری رفلاکس معده و مری ( GERD ) عفونت papillomavirus انسانی ( HPV ) پرتودرمانی قبلی یا رادیوتراپی در سر، گردن یا هر دو رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز، گوشت فرآوری شده و غذاهای سرخ شده قرار گرفتن در معرض ماوراء بنفش بر روی لب، از خورشید، نور خورشید یا آفتابگردان قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، به ویژه آزبست، اسید سولفوریک و فرمالدیید شبکه بهداشت ملی انگلستان ( NHS ) خاطرنشان کرد: "احتمال کمی" وجود دارد که دندان های شکسته یا پر شده خطر ابتلا به سرطان دهان را افزایش دهند. آن ها مردم را ترغیب می کنند که از اقدامات بهداشتی دهان و دندان و از جمله مسواک زدن منظم برای کاهش خطر ابتلا به سرطان دهان پیشگیری کنند. سرطان دهان می تواند پیچیده باشد و بر پیش آگهی شرایط ت ثیر بگذارد. دیسفاژی یا مشکل در بلع، اصلی ترین عارضه سرطان دهان است. بلع معمولا یک فرآیند خودکار است، اما جراحی یا رادیوتراپی ممکن است بر عملکرد زبان، دهان یا گلو ت ثیر بگذارد. سوء هاضمه می تواند منجر به سوء تغذیه شود و غذا به روش اشتباه پایین بیاید و منجر به خفگی، عفونت ریه یا ذات الریه شود. اگر آزمایشات نشان دهد ذرات مواد غذایی وارد ریه های بیماران می شوند، ممکن است یک لوله تغذیه کوتاه مدت به طور مستقیم به معده متصل شود، در حالی که بیمار تمریناتی را می آموزد که بلع آنها را بهبود می بخشد. ممکن است فردی که همچنان به مشکلات خود ادامه می دهد نیاز به پیروی از یک رژیم غذایی خاص داشته باشد. مشکلات گفتار رایج است، اما متخصص گفتاردرمانی می تواند تمریناتی را انجام دهد که باعث ایجاد حرکات صوتی می شود. افسردگی، تحریک پذیری، سرخوردگی و اضطراب نیز ممکن است رخ دهد. پزشک یا دندانپزشک لب ها و دهان را معاینه می کند تا به دنبال ناهنجاری ها مناطقی از سوزش، مانند زخم ها و لکه های سفید (لوکوپلاکی) باشد. در صورت یافتن ناحیه مشکوک، پزشک یا دندان پزشک ممکن است نمونه ای از سلول ها را برای آزمایش آزمایشگاه به روشی بنام بیوپسی بردارند. پس از تشخیص سرطان دهان، پزشک برای تعیین میزان (مرحله) سرطان بررسی را شروع می کند. در آندوسکوپی، پزشک ممکن است برای مشاهده علایم سرطان، از یک دوربین کوچک و منعطف مجهز به نور از گلو عبور داده می شود. انواع آزمایش های تصویربرداری ممکن است به تعیین اینکه سرطان در خارج از دهان شما گسترش یافته است یا نه کمک می کند. آزمایش های تصویربرداری ممکن است شامل اسکن های اشعه ایکس، CT ، MRI و توموگرافی انتشار پوزیترون ( PET ) باشد. همه افراد به هر تستی احتیاج ندارند. پزشک تعیین می کند که کدام تست ها براساس شرایط بیمار مناسب است. فردی که به مرحله مبتلا به سرطان دهان یا حلق مبتلا می شود، درصد احتمال زنده ماندن بیشتر از سال دارد. در این مرحله حدود درصد موارد تشخیص داده می شوند. برای کسانی که سرطان آنها به سایر قسمت های بدن شیوع دارد، احتمال زنده ماندن بیش از سال درصد است. درمان بستگی به محل و مرحله سرطان و سلامت عمومی و ترجیحات شخصی بیمار دارد. ترکیبی از درمان ها ممکن است لازم باشد. برداشتن جراحی تومور، شامل خارج کردن تومور و حاشیه بافت سالم اطراف آن است. تومور کوچک نیاز به عمل جراحی جزیی دارد، اما برای تومورهای بزرگتر، جراحی ممکن است شامل از بین بردن بخشی از زبان یا استخوان فک باشد. اگر سرطان به غدد لنفاوی در گردن گسترش یافته باشد، غدد لنفاوی سرطانی و بافت های مرتبط با آن در گردن برداشته می شود. اگر جراحی ظاهر چهره را به میزان قابل توجهی تغییر دهد، یا اختلالی در توانایی بیمار در صحبت کردن، مشکل غذا خوردن یا هر دو مورد وجود داشته باشد، ممکن است عمل جراحی ترمیمی لازم باشد. این شامل استفاده از پیوند قسمت پوست، ماهیچه یا استخوان از قسمت های دیگر بدن است. ممکن است کاشت دندان لازم باشد. جراحی خطر خونریزی و عفونت را به همراه دارد. جراحی سرطان دهان اغلب بر ظاهر و همچنین توانایی صحبت کردن، خوردن و بلعیدن ت ثیر می گذارد. ممکن است بیمار به لوله ای نیاز داشته باشد تا در خوردن، نوشیدن و مصرف دارو به وی کمک کند. برای استفاده کوتاه مدت، ممکن است لوله از طریق بینی و معده وارد شود. در طولانی مدت، ممکن است یک لوله از طریق پوست و معده وارد شود. پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه X و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. فرد مبتلا به سرطان دهان در مراحل اولیه ممکن است فقط به پرتودرمانی احتیاج داشته باشد، اما همچنین می تواند با جراحی، شیمی درمانی یا هر دو ترکیب شود تا از بازگشت سرطان جلوگیری کند. اگر بیمار در مراحل اولیه سرطان دهان باشد، پرتودرمانی ممکن است سرطان را از بین ببرد. خستگی سختی فک زخم های دهان خونریزی لثه های واکنش های پوستی، مانند سوختگی سرطان گسترده ممکن است با شیمی درمانی و همچنین پرتودرمانی درمان شود، به خصوص اگر احتمال بازگشت سرطان وجود داشته باشد. شیمی درمانی شامل استفاده از داروهای قدرتمند است که به DNA سلولهای سرطانی آسیب می رساند و توانایی تولید مثل آنها را تضعیف می کند. داروهای شیمی درمانی گاهی اوقات می توانند به بافت سالم آسیب برساند. خستگی استفراغ ریزش مو ضعف سیستم ایمنی بدن، خطر عفونت را افزایش می دهد. داروهای هدفمند با تغییر جنبه های خاص سلول های سرطانی که باعث رشد آنها می شوند، سرطان دهان را درمان می کنند. داروهای هدفمند می توانند به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده شوند. داروهای هدفمند، احتمال دارد عوارض جانبی خفیف حالت تهوع، نفس نفس زدن و التهاب چشم یا ملتحمه را باعث شود. در صورت عدم استفاده از درمان های استاندارد، سایر داروهای هدفمند ممکن است گزینه ای باشند. درمان های ایمونوتراپی به طور کلی برای افرادی که دارای سرطان پیشرفته دهان هستند و به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند، استفاده می شود. منابع: |
اسپوندیلوز گردن یکی از بیماری های رایج مرتبط با افزایش سن است که بر روی مفاصل و دیسک های ستون فقرات گردنی که در داخل گردن قرار دارد، ت ثیر می گذارد. این عارضه را با نام آرتروز گردن نیز می شناسند. آرتروز گردن با ساییدگی استخوان ها و پارگی غضروف ها پیشرفت نموده و با وجود اینکه علل زیادی می تواند باعث بروز آرتروز گردن شود ولی علت اصلی آن افزایش سن فرد است. طبق آمار و مطالعات به دست آمده بیش از درصد افراد بالای سال مبتلا به آرتروز گردن هستند. البته بعضی از افراد بالای سال هیچگاه علایم مربوط به این بیماری را نداشته اند. اما مابقی آن ها احساس درد شدید و گرفتگی داشتند. با این حال، افرادی که دچار چنین دردها و علایمی بودند نیز مشکلی در زندگی روزمره شان به وجود نیامده و خودشان می توانستند کارهایشان روزانه شان را انجام دهند. استخوان ها و غضروف های حمایتی موجود در گردن در معرض ساییدگی و پارگی هستند که این خود علت اصلی بروز آرتروز گردن یا همان اسپوندیلوز گردنی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گاهی اوقات بدن برای قوی تر کردن ستون فقرات سعی می کند تا با رشد استخوان اینکار را انجام دهد که این رشد باعث رشد بیش از حد استخوان ها می شود. با این حال همین استخوان سازی بیش از حد می تواند به نقاط خاصی از ستون فقرات مثل نخاع و عصب ها فشار آورده و منجر به احساس درد در فرد شود. ما بین استخوان های ستون فقرات دیسک های ضخیم و ابری مانندی قرار گرفته است که هر گونه چرخش، فشار ناشی از بلند کردن اجسام و دیگر فعالیت ها را به خود جذب می کند. ماده ژل مانند داخل این دیسک ها ممکن است به مرور زمان آب خود را از دست داده و خشک شود. این عارضه باعث می شود تا استخوان ها به یکدیگر نزدیک تر شده و بیشتر به هم ساییده شوند. همین سایش بیش از حد می تواند باعث ایجاد درد و ناراحتی شود. شروع این عارضه ممکن است از سن سالگی آغاز شود. دیسک های ستون فقرات ممکن است بر اثر اتفاقات مختلفی دچار شکستگی شده و در نتیجه مایع داخل آن به بیرون نشت کند. این مواد ممکن است به عصب ها و نخاع فشار آورده و منجر به بروز علایمی مثل خواب رفتن دست و درد شود. در صورتی که آسیبی به گردنتان وارد شود (به عنوان مثال در حین افتادن یا تصادف رانندگی) ، ممکن است سرعت بروز آرتروز گردن در نتیجه افزایش سن را تا چندین برابر افزایش دهد. سفت شدن رباط هایی که استخوان های ستون مهره ها را به دیگر قسمت ها متصل می کند ممکن است با گذشت زمان و افزایش سن فرد خشک و سفت شود. این مشکل بدون شک حرکت گردن را سخت تر کرده و فرد احساس می کند گردنش خشک شده است. بعضی از مشاغل یا تفریحات که در آن دایما باید یک حرکت مشخص را تکرار نموده یا اجسام سنگینی را بلند و جابه جا کرد (مثل کارهای ساختمانی و ساخت و ساز) نیز می تواند به بروز آرتروز گردن کمک کند. انجام چنین کارها و تفریحاتی فشار بیشتری به ستون فقرات آورده و در نتیجه میزان سایش و پارگی ها در گردن افزایش می یابد. خطرناک ترین عامل برای بروز اسپوندولیز گردن بالا رفتن سن است. غالبا اسپوندولیز گردن در نتیجه تغییر در مفاصل گردن همزمان با بالا رفتن سن فرد اتفاق می افتد. فتق دیسک، کم آب شدن و زایده های استخوانی همه و همه در نتیجه بالا رفتن سن فرد ایجاد خواهد شد. آسیب دیدگی های گردنی فعالیت های کاری و شغلی که باعث فشار بیش از حد به گردن می شوند، مثل بلند کردن اجسام سنگین نگه داشتن گردن در وضعیت ناراحت کننده برای مدت طولانی یا تکرار بیش از حد حرکات گردن در طول روز فاکتورها و عوامل ژنتیکی (سابقه بروز آرتروز گردن در سابقه خانوادگی) سیگار کشیدن فرد وزن زیاد و فعال نبودن اکثر افراد بعد از بروز آرتروز گردن علایم خاصی ندارند. همچنین در صورت بروز علایم آرتروز، ممکن است دارای درجه بندی متفاوتی بوده و درد کم، متوسط یا شدیدی باشد که به مرور زمان شدید تر شده یا یکباره اتفاق می افتد. یکی از علایم شایع آرتروز گردنی، احساس درد در ناحیه کتف است. بعضی از افراد مبتلا از احساس درد در ناحیه شانه و انگشتان شکایت می کنند. ایستادن نشستن سرفه کردن عطسه کردن خم شدن گردن به سمت عقب یا رو به جلو یکی دیگر از علایم شایع بعد از بروز آرتروز گردن، ضعف عضلات است. ضعف عضلات بلند کردن اجسام یا گرفتن اشیاء با دست را کاری سخت و دشوار خواهد کرد. خشکی گردن که به مرور زمان بدتر شود. سردردی که ناحیه پشت سر را در گیر کند. مور مور شدن یا بی حس شدن شانه ها و دست ها، گاهی اوقات این احساس مور مور شدن یا بی حسی ممکن است برای پاهای فرد نیز اتفاق بیفتد. علایمی که کمتر گزارش شده نیز شامل از دست دادن تعادل یا کنترل ادرار و مدفوع است. در صورت مشاهده چنین علایمی شخص باید به سرعت تحت مراقبت پزشکی و درمان قرار بگیرد. اگر خواب رفتن یا مور مور شدن دستها، پاها و شانه به یکباره اتفاق بی افتد یا اینکه فرد کنترل ادرار و مدفوع خود را از دست بدهد، باید هر چه سریع تر برای درمان و مراقبت پزشکی به دکتر مراجعه کند. زیرا این موارد اورژانسی است. اگر درد و ناراحتی در نتیجه بروز آرتروز گردن مانع از انجام کارها و فعالیت های روزمره شخص شود نیز زنگ خطری بوده و فرد بهتر است به پزشک مراجعه کند. هرچند که در بیشتر موارد آرتروز گردن در نتیجه بالا رفتن و افزایش سن است ولی بازهم پزشک می تواند با استفاده از درمان دارویی این درد ها و ناراحتی ها را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. تشخیص بیماری آرتروز گردن معمولا با معاینه وضعیت حرکتی بیمار و تشخیص میزان درگیری عصب ها، استخوان ها و عضلات فرد خواهد بود. همچنین در صورتی به سراغ تشخیص آرتروز گردن می رویم که احتمال فیبرومالیژیا رد شده باشد. پزشک معمولا بعد از تشخیص برای پیگیری روند درمان شما را به یک پزشک ارتوپد، متخصص مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب ارجاع خواهد داد. پزشک معاینه خود را با پرسیدن چند سوال در مورد علایم تان آغاز کرده و سپس به سراغ یک سری آزمایشات فیزیکی می رود. آزمایشات رایج برای تشخیص آرتروز گردن شامل تست عکس العمل، میزان ضعف عضلات پا مشکلات حسی است. همچنین در ادامه معاینات محدوده حرکت گردن فرد نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. پزشک ممکن است از نحوه راه رفتن شما در مطب نیز برای تشخیص کمک بگیرد. تمام این معاینات به تشخیص میزان فشار بر روی نخاع و عصب هایتان کمک زیادی خواهد کرد. در صورتی که پزشک احتمال مبتلا بودن فرد به آرتروز گردنی را بدهد، مرحله بعدی مربوط به عکس برداری و آزمایش عملکرد عصب ها خواهد بود. اشعه ایکس می تواند به تشخیص زایده های استخوانی و ناهنجاری ها کمک کند. عکس برداری سی تی اسکن نیز عکس دقیقی از وضعیت گردن فرد در اختیار خواهد گذاشت. اسکن نیز که با امواج رادیویی و میدان مغناطیسی انجام می شود به پزشک کمک می کند تا محل تحت فشار قرار گرفتن دقیق عصب را تشخیص دهد. میلوگرافی نیز شامل تزریق رنگ است تا ناحیه های خاصی از ستون فقرات مشخص شود. سپس از تصویر برداری یا اشعه ایکس برای تشخیص دقیق استفاده می گردد. یا نوار عصب عضله ( EMG ) برای بررسی عملکرد طبیعی عصب ها در هنگام ارسال سیگنال به عضلات مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمایش فعالیت الکتریکی عصبی را اندازه گیری خواهد کرد. آزمایش هدایت عصب نیز به بررسی سرعت و قدرت ارسال سیگنال های یک عصب می پردازد. این آزمایش با قرار دادن الکترودها بر روی بدن فرد روی محل قرار گیری عصب ها صورت خواهد گرفت. درمان آرتروز گردن بیشتر با تمرکز بر روی کاهش درد و کاهش احتمال آسیب دیدگی دایمی صورت گرفته و پزشک تمام تلاش خود را برای بازگرداندن فرد به زندگی طبیعی و نرمال اش انجام خواهد داد. معمولا درمان های غیر جراحی بسیار موثر و کار آمد هستند. ممکن است پزشک فرد را برای درمان آرتروز گردن به فیزیوتراپی معرفی کند. فیزیوتراپی به کشش گردن و عضلات شانه کمک کرده و آنها را قوی تر می کند. این قوی تر شدن و کشش عضلات به کاهش درد فرد نیز تا حد زیادی کمک می کند. گاهی اوقات از کشش گردن نیز برای درمان استفاده می کنند. برای انجام این شیوه درمانی از وزنه ها استفاده می شود تا فضای بین مفاصل گردنی بیشتر شده و فشار کمتری به دیسک ها و عصب های ناحیه گردن وارد شود. پزشک در صورت کارساز نبودن داروهای بدون نیاز به نسخه، ممکن است داروها و درمان های خاص زیر را پیشنهاد کند: شل کننده عضلات برای درمان گرفتگی های عضلانی نارکوتیک ها برای کاهش درد داروهای ضد صرع برای کاهش درد ناشی از آسیب عصب تزریق استرویید برای کاهش التهاب و درد بافت ها تجویز داروهای ضد التهاب غیر استروییدی ( NSAIDs ) برای کاهش التهابات در صورتی که بدن بیمار به هیچ کدام از درمان های گفته شده پاسخگو نبود و بهبودی حاصل نشد احتمالا آخرین گزینه برایتان جراحی خواهد بود. این عمل جراحی ممکن است خارج کردن زایده استخوانی یا بخشی از استخوان گردن یا فتق دیسک باشد تا فضای بیشتری برای عصب ها و نخاع فرد باز شود. به ندرت از گزینه جراحی برای درمان آرتروز گردن استفاده می کنند با این حال گاهی پزشک برای کاهش درد شدید و بازگشت فرد به زندگی عادی اش ممکن است گزینه جراحی را پیشنهاد دهد. منبع: |
دندان عقل سومین دندان آسیاب و آخرین دندانی است که در قسمت انتهای دهان رشد خود را کامل می کنند. این دندان ها بین سنین تا ساگی شروع به بیرون آمدن می کنند. این دندان ها از قسمت استخوان فک به سمت بالا حرکت کرده و با شکافتن قسمتی از لثه نمایان می شوند. در این هنگام لثه ممکن است ملتهب شود و منطقه آسیب دیده با خون ریزی همراه باشد. حتی با دندان درد و سردرد همراه گردد. در این قسمت روش که به درمان و تسکین درد دندان عقل کمک می کند، پرداخته می شود. . شست و شو با آب نمک یکی از محبوب ترین درمان ها برای درد دندان عقل شست و شو با آب نمک است. لثه ها را با آب نمک گرم شست و شو دهید. کلرید سدیم محلول در آب به بهبود وضعیت لثه ها و برای از بین بردن باکتری های مضر کمک می کند. دندان عقل گاهی به دیگر دندان ها آسیب می زند. خمین طور کیست پس از عمل جراحی دندان عقل و کشیدن آن ایجاد می شود. بنابراین استفاده از آب نمک به حفظ سلامت دهان و از بین بردن باکتری ها کمک می کند. . نعناع هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برگ نعناع حاوی روغن های است که می تواند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کند. با خیساندن یک گلوله پنبه در عصاره نعناع و سپس مالیدن آن به قسمتی از لثه، که در آن ناحیه احساس درد می کنید، باعث تسکین درد شما خواهد شد. چای نعناع همچنین می توانید به عنوان یک دهان شویه پس از سرد شدن استفاده شود. که استفاده از دهان شویه چاع نعناع سرد شده به اندازه خود نعناع ضد التهاب بوده و به کاهش درد دندان عقل کمک می کند. . روغن میخک میخک به عنوان مسکن همه دردها و به ویزه دندان درد شناخته شده است. مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که روغن میخک نقش ویژه ی در کاهش درد دارد. همین طور این روغن می تواند با مبارزه و از بین بردن باکتری های موجود در دهان از التهاب لثه جلوگیری کند. شما می توانید روغن میخک را خریداری کرده و یا با جوشاندن چهار تا شش برگ از میخک، آب میخک را تهیه کرده و به وسیله آن دهان خود را شستشه و یا لثه خود را ماساژ دهید. . آلویه ورا آلویه ورا گیاهی است که به طور کلی غیر سمی است و می تواند برای تسکین و کاهش التهاب در اطراف منطقه دندان عقل دردناک خود که تلاش برای رشد و بیرون آمدن دارد، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین کمک به ترمیم لثه که به هنگام بیرون آمدن دندان عقل آسیب دیده است، می شود. شما می توانید ژل آلویه ورا خالص را به پشت دهان خود که دندان عقل قرار دارد، بمالید که این امر به تسکین دردتان کمک می کند. . روغن درخت چای ثابت شده است که روغن درخت چای، یک عامل قدرتمند ضد باکتری بوده و برای از بین بردن باکتری های موجود در دهان شما مفید است. اما به دلیل اینکه عصاره بسیار قوی است، آن را هرگز نباید به طور مستقیم بر روی دندان های خود بمالید. لازم است که روغن درخت چای را با روغن نارگیل، رقیق نمایید که یکی دیگر از ضد باکتری ها می باشد. استفاده از آن برای درمان التهاب لثه بسیار مفید است. روغن درخت چای نباید بلعیده شود، بنابراین استفاده از این روغن در کودکان نباید انجام گیرد. پس از مصرف روغن رقیق شده (روغن درخت چای با روغن نارگیل) مطمین شوید که شما دهان خود را به طور کامل شسته اید. در صورت عدم شست و شوی کامل دهان با توجه به قوی بودن روغن درخت چای لثه شما اذیت خواهد شد. . سیر خرد شده و زنجبیل خرد شده، یکی از موثر ترین عوامل از ین برنده باکتری ها که باعث ایجاد عفونت در لثه می شود می باشد. محققان مشاهده کرده اند، هنگامی که سیر با زنجبیل رنده شده ترکیب می شود به مراتب موثرتر می گردد. شما می توانید با کوبیدن سیر و اضافه کردن زنجبیل به آن، ترکیبی خمیری درست کرده و آن را برای از بین بردن عفونت بر روی لثه خود مالش دهید. . آسپرین معمولا هنگام سر درد از آن استفاده می شود، همچنین گاهی ممکن است به تسکین درد دندان کمک کند. مطالعه اخیر نشان داده، که افرادی که دچار درد در ناحیه دندان هستند با مصرف آسپرین موجب کاهش درد می گردد. در هنگام استفاده از آسپرین به برچسب روی آن توجه کرده و ازمصرف دوزهای بالا جدا خودداری کنید. از مصرف آسپرین به هنگام احساس هر نوع درد بدون تجویز پزشک به صورت جدی خودداری نمایید. . نعناع خشک نعناع خشک، یک ضد درد طبیعی است و هنگامی که شما آن را لمس می کنید، احساس خنک کننده ای را در پوست ایجاد می کند. اگر شما می خواهید با استفاده از نعناع خشک به عنوان یک درمان برای درد دندان عقل خود استفاده کنید، قبل از مالش دادن مستقیم آن به منطقه آسیب دیده، نعناع خشک را با دهان شویه حاوی الکل رقیق کنید. . زردچوبه زردچوبه برای قرن ها به عنوان ادویه استفاده شده است و به عنوان درمان طبیعی برای دردمعده استفاده می شود. خصوصیات ضد درد و ضد التهابی بالقوه زردچوبه آن را به عنوان یک درمان برای درد دندان تبدیل کرده است. یک منبع توصیه می کند، مالش زردچوبه به طور مستقیم بر روی لثه ملتهب و یا شست و شو دهان خود با آب به دست آمده از جوشاندن گرم زردچوبه و دو میخک می تواند به تسکین درد دندان کمک کند. . دما درمانی ترمو تراپی یا دما درمانی با استفاده از یک بسته یخ و یا پد گرم و اعمال آن بر روی گونه ها می تواند کمک به کاهش درد، التهاب و تورم کند. گرما می تواند به بهبود درمان با تسکین تنش و افزایش جریان خون کمک کند. اعمال گرما و یا سرما بر روی منطقه آسیب دیده به مدت دقیقه و استفاده مجدد آن پس از دقیقه به طور منظم از این درمان استفاده کنید و درمان خود را با کمپرس آب سرد تمام کنید. . گندم گندم قدرتمندترین شفا دهنده است و می تواند برای درمان درد دندان عقل مورد استفاده قرار گیرد. مقدار کلروفیل بالا در گندم به کاهش التهاب و جلوگیری از رشد باکتری هایی که باعث عفونت می شوند کمک کند. همین طور می تواند از پوسیدگی دندان جلوگیری کرده و به التیام زخم کمک کند. . روغن پونه کوهی روغن پونه کوهی شفا دهنده قدرتمند است که می تواند باکتری ها را از بین ببرد و از عفونت پیشگیری می کند. همین طور درد، ورم و التهاب را کاهش می دهد. روغن پونه کوهی با داشتن موادی به نام کارواکرول به تسکین درد بسیار کمک می کند. روغن پونه کوهی بسیار قوی است. باید همیشه به درستی رقیق شود. یک قطره از این روغن را با یک قاشق روغن حامل (روغنی که عطر و رایحه کمی دارد و با ترکیبات روغن های ضروری تداخل نمی کند. رقیق کرده و با پنبه یا انگشت روی لثه خود روزی دوبار ماساژ دهید. . اسانس آویشن آویشن به عنوان یک داروی سنتی برای تسکین درد، التهاب و است که ممکن است برای تسکین درد دندان عقل در حال در آمدن استفاده شود. استفاده از عصاره آویشن در درمان علایم التهاب لثه و درد ناشی از در آمدن دندان موثر است. رقیق کردن چند قطره از اسانس آویشن با روغن حامل و استفاده از پنبه یا انگشتان دست خود برای اعمال آن بر روی دندان و لثه ها چند بار در روز و همچنین با اضافه کردن آن به یک لیوان آب گرم می توانید محلول دهان شویی تهیه کرده و از آن استفاده کنید. . فلفل هندی به فلفل هندی، کپسایسین گفته شده است و برای از بین بردن درد و التهاب مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده برای درمان انواع مختلف درد. هم در انسان و هم حیوانات بسیار موثر واقع شده است. گاهی اوقات اثر بی حس کنندگی در فیبرهای عصبی را نیز به همراه دارد. فلفل هندی (کپسای سین) بسیار آلرژی زاست. بهتر است قبل از استفاده از آن مقداری کمی را مورد استفاده قرار دهید. رقیق کردن چند قطره از عصاره خالص فلفل هندی یا روغن آن با یک فنجان آب را می توانید با پنبه و یا انگشت بر روی لثه ی خود روزی چند بار ماساژ دهید. . روغن اسطوخودوس شفا دهنده قدرتمند است و باعث تسکین درد، کاهش باکتری و تسکین التهاب می شود. یک مطالعه انجام شده در سال بر حیوانات خبر از نقش تسکینی و ضد التهابی این ماده می دهد. رقیق کردن یک قطره از روغن اسطوخودوس با یک قاشق چای خوری از روغن حامل و استفاده از پنبه و یا انگشتان برای ماساژ آن بر روی منطقه آسیب دیده، چندین بار در روز و یا اضافه کردن دو قطره از روغن اسطوخودوس با یک فنجان آب گرم و تهیه دهان شویه برای استفاده، از راه هایی است که می توان از این روغن برای تسکین درد استفاده نمود. منبع: |
بی اختیاری ادرار از بین رفتن کنترل مثانه می باشد و یک مشکل شایع و اغلب شرم آور است. شدت آن از طغیان ادرار هنگام سرفه یا عطسه تا نیاز داشتن به ادرار بسیار ناگهانی و قوی است که به موقع به توالت نمی رسید. شانس وقوع آن با افزایش سن افزایش می یابد. بی اختیاری ادرار نتیجه ای اجتناب ناپذیر از پیری نیست. اگر بی اختیاری ادرار بر فعالیت های روزانه شما ت ثیر می گذارد، از مراجعه به پزشکتان دریغ نکنید. برای اکثر افراد، تغییرات ساده در شیوه زندگی یا درمان پزشکی می تواند ناراحتی را کاهش داده یا بی اختیاری ادرار را متوقف کند. بی اختیاری ادرار در زنان بیشتر از آقایان است. تصور می شود حدود درصد از خانم ها در سن - سال از این بیماری رنج می برند، در حالی که در . تا درصد از مردان دراین سنین ممکن از بی اختیاری ادرار شاکی باشند. انواع بی اختیاری ادرار شامل موارد زیر است: این رایج ترین نوع بی اختیاری ادرار است، در این حالت "استرس" منظور فشار جسمی می باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هنگامی که مثانه و ماهیچه های درگیر در کنترل ادرار تحت فشار اضافی ناگهانی قرار می گیرند، فرد ممکن است بی اختیار ادرار کند. اقدامات زیر ممکن است باعث بی اختیاری استرس شوند: سرفه، عطسه یا خندیدن بلند کردن وزنه سنگین ورزش سنگین همچنین به عنوان بی اختیاری رفلکس یا "مثانه بیش فعال" شناخته می شود، این دومین نوع متداول بی اختیاری ادرار است. یک انقباض ناگهانی و غیر ارادی در عضله دیواره عضلانی مثانه وجود دارد که باعث می شود که نیازفوری به ادرار کردن وجود داشته باشد که نمی توان جلوی آن را گرفت. هنگامی که میل به ادرار کردن فرا می رسد، فرد قبل از ترشح ادرار، فرصت بسیار کوتاهی برای ادرار کردن دارد. نیاز به ادرار ممکن است ناشی از: تغییر ناگهانی موقعیت رابطه جنسی خصوصا در زمان ارگاسم مشکلات عضلات مثانه، سیستم عصبی یا ماهیچه های آن این مورد بیشتر در آقایان با مشکلات غده پروستات، مثانه آسیب دیده یا مجرای ادرار مسدود شده مشاهده می شود. غده پروستات بزرگ شده می تواند مثانه را انسداد دهد. مثانه نمی تواند ادرار را به اندازه بدن ایجاد کند، یا مثانه نمی تواند به طور کامل خالی شود و باعث می شود مقادیر کمی از نشت ادرار وجود داشته باشد وغالبا ، بیماران باید به دفعات زیاد ادرار کنند. علایم فشار خون و بی اختیاری اضطراب در این مورد ممکن است دیده شوند. با بی اختیاری عملکردی، فرد می داند که نیاز به ادرار کردن وجود دارد، اما به دلیل مشکل جسمی (تحرک) نمی تواند به موقع خود را به دستشویی برساند. علل شایع بی اختیاری عملکردی عبارتند از: گیجی زوال عقل کم بینایی یا کم تحرکی یا poor eyesight or mobility افسردگی، اضطراب یا عصبانیت می تواند منجر به عدم تمایل به استفاده از ادرار کردن شود. بی اختیاری عملکردی در بین سالمندان شیوع بیشتری دارد و در خانه سالمندان شایع است. بی اختیاری کامل به این معنی است که فرد به طور مداوم ادرار را نشت می کند، یا به طور منظم نشت غیر قابل کنترل ادرار را تجربه می کند. ممکن است بیمار یک مشکل مادرزادی (متولد شده با نقص) داشته باشد، ممکن است آسیب به نخاع یا سیستم ادراری وجود داشته باشد، یا ممکن است بین مثانه و مثلا مهبل سوراخ (فیستول) ایجاد شود. بی اختیاری ادرار یک بیماری نیست، بلکه یک علامت است. این علامت می تواند ناشی از عادت های روزمره، زمینه های پزشکی یا مشکلات جسمی باشد. ارزیابی دقیق توسط پزشکتان می تواند به تعیین آنچه درمورد بی اختیاری است کمک کند. برخی نوشیدنی ها، غذاها و داروهای خاص ممکن است به عنوان دیورتیک عمل کنند مثانه شما را تحریک کرده و حجم ادرار را افزایش دهد. آنها شامل موارد زیر هستند: الکل کافیین نوشیدنی های گازدار شیرین کننده های مصنوعی شکلات فلفل تند غذاهایی که سرشار از ادویه، قند یا اسید هستند مرکبات داروهای ضد فشار خون، آرام بخش ها و شل کننده های عضلانی دوزهای زیادی ویتامین C عفونت ها می توانند مثانه شما را تحریک کنند و باعث شود شما نیاز به ادرار کردن شدید و گاهی بی اختیاری داشته باشید. روده راست در نزدیکی مثانه قرار دارد و بسیاری از اعصاب روده و کلیه مشترک هستند. سخت و فشردگی مدفوع در روده شما باعث می شود این اعصاب بیش از حد فعال شوند و تکرر ادرار، را افزایش دهند. تغییرات هورمونی و افزایش وزن جنین می تواند منجر به بی اختیاری استرسی شود. زایمان واژینال می تواند ماهیچه های مورد نیاز برای کنترل مثانه را تضعیف کند و همچنین به اعصاب مثانه و بافت پشتی آسیب برساند و منجر به افتادگی (منجر به افتادگی پرولاپس مثانه) در لگن شود. مثانه، رحم، روده بزرگ یا روده کوچک می تواند از وضعیت معمول پایین تر بیایند و به داخل واژن وارد شوند. چنین بیرون زدگی یا افتادگی ها می تواند با بی اختیاری ادرار همراه باشد. پس از یایسگی زنان استروژن کمتری تولید می کنند، هورمونی که به سالم نگه داشتن پوشش مثانه و مجرای ادرار کمک می کند. کاهش این بافت ها می تواند بی اختیاری ادرار، را تشدید کنند. در زنان، مثانه و رحم توسط بسیاری از ماهیچه ها و رباط های یکسان پشتیبانی می شود. هر جراحی که در سیستم تولید مثل زن ایجاد می شود، از جمله برداشتن رحم یا هیسترکتومی، ممکن است به عضلات پشتی لگن آسیب وارد کرده، و منجر به بی اختیاری شود. پروستات بزرگ شده به خصوص در مردان مسن، بی اختیاری غالبا ناشی از بزرگ شدن غده پروستات است، به عنوان هایپرپلازی یا افزایش غدد خوش خیم پروستات شناخته می شود. در مردان، بی اختیاری ادار استرسی یا بی اختیاری ادرار اضطرابی می تواند با سرطان پروستات درمان نشده همراه باشد. اما بیشتر اوقات، بی اختیاری ادار یک عارضه جانبی از درمان های سرطان پروستات است. انسداد تومور یا غدد خوش خیم یا بد خیم در هر کجای دستگاه ادراری شما می تواند جریان طبیعی ادرار را متوقف کند و منجر به بی اختیاری ادراری سرریز شود. توده های سنگی و سخت مانند که در مثانه شکل می گیرد گاهی باعث نشت و بی اختیاری ادرار می شوند. بیماری اسکلروز متعدد (مولتی پل اسکلروز) ، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومور مغزی یا آسیب نخاعی می تواند در امواج عصبی دخیل در کنترل مثانه اختلال ایجاد کند و باعث بی اختیاری ادرار شود. عواملی که خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش می دهد عبارتند از: زنان احتمالا بی اختیاری استرسی بیشتری دارند. بارداری، زایمان، یایسگی و آناتومی طبیعی زن این تفاوت را دارند. با این حال، مردان مبتلا به مشکلات غده پروستات در معرض خطر افزایش بی حسی و بی اختیاری ادراری سرریزی هستند. هرچه پیرتر می شوید، عضلات مثانه و مجرای ادرار مقداری از قدرت خود را از دست می دهند. تغییرات با افزایش سن، باعث می شود مثانه شما تا میزان خاصی ادرار را نگه دارد و پس از آن احتمال ترشح غیر ارادی ادرار را افزایش می دهد. وزن اضافی فشار بر مثانه و ماهیچه های اطراف شما را افزایش می دهد، و آنها را تضعیف می کند و در این صورت ادرار هنگام سرفه یا عطسه نشت می کند. مصرف دخانیات ممکن است خطر بی اختیاری ادرار را افزایش دهد. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده، بی اختیاری ادرار داشته باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در سایر اعضای خانواده بیشتر است. بیماری های دیگر بیماری عصبی یا دیابت ممکن است خطر بی اختیاری شما را افزایش دهد. بی اختیاری ادرار همیشه قابل پیشگیری نیست. با این حال، با رعایت موارد زیر می توان خطرات احتمال را کاهش داد: حفظ وزن سالم انجام تمرینات کف لگن یا انقباض و انبساط ناحیه ی مقعد پرهیز از غذاهای تحریک کننده مثانه مانند کافیین، الکل و غذاهای اسیدی مصرف فیبر بیشتر راه های تشخیص بی اختیاری ادرار شامل موارد زیر است: پزشکتان ممکن است واژن یک بیمار زن را معاینه کرده و قدرت عضلات کف لگن را بررسی کند. آنها ممکن است راست روده یک بیمار مرد را معاینه کنند تا بررسی شود آیا غده پروستات بزرگ شده است. آزمایشاتی که برای علایم عفونت و ناهنجاری های ادراری انجام می شود. این آزمایشات می تواند عملکرد کلیه را ارزیابی کند. این تست ارزیابی می کند که چه مقدار ادرار پس از ادرار در مثانه باقی می ماند. تصویری را از لگن ارایه می دهد و ممکن است به تشخیص هرگونه ناهنجاری در لگن کمک کند. در حالی که بی اختیاری ادرار در فرد کنترل می باشدبر روی فرد فشار ناگهانی وارد می شود. این آزمایش تعیین می کند که مثانه و عضلات ادراری چه مقدار فشار را می توانند تحمل کنند. با روش اشعه X از مثانه تصاویری تهیه می شود. یک لوله نازک با یک لنز در انتها به مجرای ادرار وارد می شود. پزشک می تواند هرگونه ناهنجاری در دستگاه ادراری را مشاهده کند. ناتوانی در حفظ ادرار بعضی اوقات می تواند منجر به ناراحتی، خجالت و گاهی مشکلات جسمی دیگر شود. این موارد شامل: فرد مبتلا به بی اختیاری ادرار به دلیل اینکه پوست در بیشتر مواقع مرطوب و آغشته به ادرار است، به احتمال زیاد دچار زخم و عفونت های پوستی، بثورات می شود. این رطوبت باعث تعویق ترمیم زخم ها شده و همچنین باعث عفونت های قارچی می گردد. استفاده طولانی مدت از سوند ادرار خطر عفونت را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. باعث می شود افراد از نظر اجتماعی عقب نشینی کنند و این می تواند به افسردگی منجر شود. هر کسی که نگران بی اختیاری ادرار است، باید به پزشک مراجعه کند، تا در صورت ممکن درمان شود. درمان بی اختیاری ادرار به نوع بی اختیاری، شدت و علت آن بستگی دارد. ترکیبی از درمان ها ممکن است مورد نیاز باشد. اگر یک بیماری زمینه ای باعث ایجاد علایم شود، پزشکتان ابتدا بیماری زمینه ای را درمان می کند. احتمالا پزشکتان ابتدا روش های درمانی با آسیب کمتر را پیشنهاد می کند و فقط در صورت عدم موفقیت گزینه های دیگر را انجام می دهد. به تعویق انداختن ادرار در زمانی که احساس نیاز به ادرار کردن دارید. ممکن است هر بار که بخواهید ادرار کنید دقیقه از کار خود صرف نظر کنید. هدف آمورش مثانه این است که زمان بین ادرار کردن را طولانی تر کنید، تا زمانی که بتوانید فقط هر . تا . ساعت یک بار ادرار کنید. این روش برای جلوگیری از بی اختیاری، به شما کمک می کند تا مثانه خود را به طور کامل خالی کنید. ممکن است لازم باشد که شما از مصرف الکل، کافیین یا غذاهای اسیدی خودداری کنید. کاهش مصرف مایعات، کاهش وزن یا افزایش فعالیت بدنی نیز می تواند مشکل را کاهش دهد. پزشکتان ممکن است توصیه کند که برای تقویت ماهیچه هایی کنترل کننده ادرار، مرتبا تمرینات عضلات کف لگن را انجام دهید. این تمرینات که همچنین به عنوان تمرین های کگل شناخته می شود، این روش مخصوصا برای درمان بی اختیاری ادراری استرسی موثر است و ممکن است به درمان بی اختیاری ادراری اضطرابی کمک کند. برای انجام تمرینات عضلات کف لگن، تصور کنید که می خواهید جریان ادرار خود را متوقف کنید. سپس: عضلات مورد استفاده را محکم کرده و به مدت ده ثانیه ادرار را رها کنید و سپس به مدت ده ثانیه استراحت کنید. (اگر این کار خیلی سخت است، با دو ثانیه نگه داشتن و سه ثانیه استراحت شروع کنید) برای نگه داشتن انقباضات عضلات کف لگن به مدت ثانیه بطور هم زمان تلاش کنید. روزانه حداقل در سه نوبت، هربار مرتبه این تمرینات را انجام دهید. برای کمک به شناسایی و انقباض عضلات مناسب، پزشکتان ممکن است به شما پیشنهاد دهد که با یک فیزیوتراپ مراجعه کرده یا تکنیک های بیو فیدبک را امتحان کنید: برای تحریک و تقویت ماهیچه های کف لگن، گیرنده هایی به طور موقت در روده یا واژن شما وارد می شوند. تحریک الکتریکی ملایم می تواند برای بی اختیاری ادرار استرسی و بی اختیاری ادرار اضطرابی موثر باشد، اما ممکن است طی چندین ماه به چندین جلسه درمان نیاز داشته باشید. آنتی کولینرژیک ها که می توانند مثانه بیش فعال را آرام کنند و ممکن است برای بی اختیاری اداری اضطرابی مفید باشند. در مردان مبتلا به بی اختیاری ادراری یا سرریز، مسدود کننده های آلفا عضلات گردن مثانه و فیبرهای عضلانی در پروستات را شل می کنند و تخلیه مثانه را آسان تر می کنند. برای زنان، استفاده از استروژن موضعی با دوز کم و به شکل کرم واژن، حلقه یا لکه ممکن است به تسکین و جوان سازی بافت ها در مجرای ادراری و واژن کمک کند، مصرف هورمون استروژن به شکل قرص های خوراکی برای درمان بی اختیاری ادراری توصیه نمی شود و حتی ممکن است باعث بدتر شدن آن شود. دستگاه هایی که برای معالجه زنان با بی اختیاری ادراری طراحی شده اند عبارتند از: تامپون مجاری ادراری، یک وسیله یک بار مصرف کوچک می باشد، که قبل از یک عمل خاص، در مجرای ادرار وارد می شود این تامپون می تواند باعث بی اختیاری ادرار شود. و قبل از ادرار کردن باید برداشته شود. Pessary ، یک حلقه سفت که داخل واژن خود وارد کرده و تمام روز استفاده می کنید. دستگاه Pessary (افتادگی رحم در مثانه یا تخمدان ها) به طور معمول در شخصی که پرولاپس دارند باعث بهبود بی اختیاری ادرار می شود. پیساری برای جلوگیری از نشت ادرار از مثانه که در نزدیکی واژن است، کمک می کند. روش های مداخله ای که ممکن است به بی اختیاری کمک کند عبارتند از: ماده مصنوعی به بافت اطراف مجرای ادراری تزریق می شود. مواد حجیم به بسته نگه داشتن مجرای ادرار و کاهش نشت ادرار کمک می کند. روش تزریق این مواد کمتر آسیب زننده می باشد و معمولا نیاز به تکرار مرتب دارد. تزریق بوتاکس به عضله مثانه ممکن است به نفع افرادی باشد که مثانه بیش فعال دارند. بوتاکس معمولا فقط در صورت موفقیت آمیز نبودن سایر داروهای خط اول به افراد تجویز می شود. وسیله ای شبیه به ضربان ساز در زیر پوست شما قرار داده می شود تا امواج الکتریکی بدون درد را به اعصاب درگیر در کنترل مثانه (اعصاب ساکرال یل لگنی) منتقل کند. تحریک اعصاب ساکرال در صورت عدم کارکرد سایر روش های درمانی، می تواند بی اختیاری ادراری اضطرابی را کنترل کند. این وسیله ممکن است در زیر پوست در باسن شما کاشته شده و به سیم هایی در قسمت تحتانی کمر، بالاتر از ناحیه pubic (عانه) یا با استفاده از دستگاه مخصوص وصل شده، و داخل واژن شود. اگر درمان های دیگر موثر نباشد، چندین عمل جراحی می توانند مشکلاتی که باعث بی اختیاری ادرار می شوند را درمان کنند. از نوارهایی ساخته شده با بافت بدن، مواد مصنوعی یا مش استفاده می شود تا یک لگن در اطراف مجرای ادرار و ناحیه عضله ضخیم ایجاد شود که مثانه به مجرای ادرار (گردن مثانه) وصل می شود. این قلاب کمک می کند تا مجرای ادرار به خصوص هنگام سرفه یا عطسه بسته شود. روش مراحل سورتینگ برای درمان بی اختیاری ادراری استرس استفاده می شود. این عمل برای پشتیبانی از مجرای ادرار و گردن مثانه شما طراحی شده است. جراحی برای تعلیق گردن مثانه برش شکمی لازم می باشد، بنابراین در طی بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. در زنانی که بی اختیاری مختلط و پرولاپس اندام لگنی دارند، جراحی ممکن است ترکیبی از یک روش دیگر همراه جراحی پرولاپس باشد. در مردان، یک حلقه پر از مایعات در اطراف گردن مثانه کاشته می شود تا اسفنکتر ادرار بسته شود و زمانی که آماده ادرار شوید. برای ادرار کردن، شما دریچه ای را که زیر پوست کاشته شده است، فشار می دهید و ای کار باعث می شود حلقه دچار افتادگی شده و اجازه دهد ادرار از مثانه شما جاری شود. اگر درمان های پزشکی نتوانند بی اختیاری شما را به طور کامل از بین ببرد، می توانید محصولاتی را امتحان کنید که به کاهش درد و ناراحتی در نشت ادرار کمک می کند. بیشتر محصولات، حجیم تر از لباس زیر معمولی نیستند و به راحتی می توان آنها را زیر لباس روزمره پوشید. مردانی که در کنترل ادرار مشکلی دارند، می توانند از یک جمع کننده قطره چکان استفاده کنند (یک جیب کوچک با، بالشتک جاذب که بر روی آلت تناسلی قرار داده شده است و با لباس زیر مناسب در جای خود نگه داشته می شود) اگر دچار بی اختیاری هستید مثانه شما به درستی خالی نمی شود، پزشکتان ممکن است توصیه کند که یاد بگیرید چندین بار در روز یک لوله نرم (کاتتر یا سوند ملاتون) را داخل مجرای خود بکشید تا مثانه خود تخلیه شود. در مورد نحوه تمیز کردن این کاتترها برای استفاده مجدد از ایمنی به شما آموزش داده می شود. برای کاهش مشکلات نشت ادرار ممکن است شما به مراقبت های جانبی برای جلوگیری از سوزش پوستی نیاز داشته باشید: پوست ناحیه ی دستگاه تناسلی را همیشه خشک نگه دارید. از شستن و خیس شدن مکرر دستگاه تناسلی خویش خودداری کنید زیرا این امر می تواند دفاع طبیعی بدن در برابر عفونت مثانه را تحت الشعاع قرار دهد. وباعث ایجاد عفونت های قارچی و میکروبی شود. از پزشکتان در مورد پاک کننده های ویژه ساخته شده برای از بین بردن ادرار سوال کنید. منابع: |
کلیه یک جفت اندام لوبیایی شکل است که به سمت کمر قرار می گیرد. در هر طرف ستون فقرات یک کلیه قرار دارد. این اندام ها دقیقا مماس با ستون فقرات هستند و وظیفه اصلی آن ها دفع مواد زاید از بدن است. کلیه ها خون را تصفیه کرده و مواد زاید را از خون می گیرند. بعد از خارج کردن این مواد زاید، آن ها به مثانه فرستاده شده و در زمان ادرار کردن از بدن خارج می شوند. نارسایی کلیه هنگامی رخ می دهد که کلیه های شما توانایی فیلتر کردن سموم اضافی از خون را از دست می دهند. و معمولا نارسایی کلیه، علایم کمی از خود نشان می دهد و بعضی اوقات هیچ گونه علایمی ندارد. پنج نوع مختلف از نارسایی کلیه وجود دارد: کاهش جریان خون به کلیه ها می تواند باعث نارسایی حاد prerenal قبل از کلیه شود. بنا بر این کلیه ها نمی توانند سموم از خون (به علت کاهش جریان خون کافی) فیلتر کنند. این نوع نارسایی کلیه معمولا می تواند پس از تشخیص پزشکتان و با شناسایی علت کاهش جریان خون درمان گردد. نارسایی حاد داخل کلیوی می تواند ناشی از ضربه مستقیم به کلیه ها، از جمله ضربه فیزیکی یا تصادف باشد. گاهی عللی همچنین، اضافه بودن سموم و ایسکمی (کم خونی) کلیوی باشد که باعث کمبود اکسیژن به کلیه ها گردد. موارد زیر ممکن است باعث ایسکمی شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خونریزی شدید حالت شوک انسداد عروق کلیوی گلو مرونفریت یا التهاب رگ های خونی کوچک کلیه ها وقتی خون کافی برای مدت طولانی به کلیه ها نرسد، کلیه ها شروع به کوچک شدن می کنند و توانایی عملکرد خود را از دست می دهند. این نارسایی زمانی اتفاق می افتد که آسیب طولانی مدت به کلیه ها به دلیل بیماری داخل کلیه وجود داشته باشد. بیماری داخل کلیه از یک ضربه مستقیم به کلیه ها، مانند خونریزی شدید یا کمبود اکسیژن ایجاد می شود. انسداد طولانی مدت دستگاه ادراری از تخلیه ادرار جلوگیری می کند، باعث فشار و آسیب احتمالی کلیه می شود. علایم احتمالی شامل موارد زیر است: کاهش مقدار ادرار تورم پاها، مچ پا و پا از احتباس مایعات ناشی از عدم کار کرد کلیه ها در از خارج نمودن مواد زاید و آب غیر قابل توضیح خواب آلودگی یا بیش از حد مداوم گیجی درد یا فشار در سینه کما نارسایی کلیه می تواند نتیجه چندین بیماری یا علل مختلف باشد. علت به طور معمول نوع نارسایی کلیه را تعیین می کند. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، معمولا یک یا چند دلیل زیر را دارند: از دست رفتن ناگهانی جریان خون به کلیه های شما می تواند نارسایی کلیه را در پی داشته باشد. برخی از شرایطی که باعث از بین رفتن جریان خون به کلیه ها می شود عبارتند از: حمله قلبی بیماری قلبی زخم کبد یا نارسایی کبد کم آبی سوختگی شدید یک واکنش آلرژیک یک عفونت شدید مانند سپسیس یا عفونت خونی فشار خون بالا مصرف داروهای ضد التهابی هنگامی که بدن شما نمی تواند ادرار را به مثانه و نهایتا به خارج بدن منقل نماید، سموم دربدن ایجاد و ذخیره می شوند. بعضی از سرطانها می توانند معابر ادرار را مسدود کنند، مانند: پروستات (شایع ترین نوع سرطان در مردان) روده بزرگ مثانه سایر شرایط می تواند در تخلیه ادرار اختلال ایجاد کند و احتمالا منجر به نارسایی کلیه شود، از جمله: بزرگ شده لخته های خون در مجاری ادراری آسیب به اعصابی که مثانه را کنترل می کند عفونت مصرف مواد مخدر و الکل واسکولیت یا التهاب رگ های خونی لوپوس (یک بیماری خود ایمنی است که می تواند باعث التهاب بسیاری از اعضای بدن شود. گلومرولونفریت، التهاب رگ های خونی کوچک کلیه ها سندرم اورمیک همولیتیک (تجزیه گلبول های قرمز به دنبال عفونت باکتریایی روده ها) مولتیپل میلوما، سرطان سلولهای پلاسما در مغز استخوان شما اسکلرودرما، یک بیماری خود ایمنی است که بر روی پوست شما ت ثیر می گذارد. ترومبوسیتوپنیک پورپورا، اختلالی که باعث لخته شدن خون در عروق کوچک می شود. داروهای شیمی درمانی که سرطان و برخی از بیماریهای خود ایمنی را درمان می کند. رنگهای مورد استفاده در برخی از آزمایشات تصویربرداری آنتی بیوتیک های خاصی دیابت کنترل نشده چندین آزمایش وجود دارد که پزشکتان می تواند از آن برای تشخیص نارسایی کلیه استفاده کند. پزشکتان ممکن است یک نمونه ادرار را برای آزمایش هرگونه ناهنجاری از جمله پروتیین غیر طبیعی یا قند موجود در ادرار آزمایش کند. پزشکتان همچنین ممکن است معاینه رسوب ادرار را انجام دهد. این آزمایش میزان گلبول های قرمز و سفید سطح باکتری را اندازه گیری می کند. اندازه گیری حجم ادرار یکی از ساده ترین آزمایش ها برای کمک به تشخیص نارسایی کلیه است. به عنوان مثال، کمبود ادرار ممکن است نشان دهد که بیماری کلیوی ناشی از انسداد ادرار است، که ممکن است بیماری های متعدد یا جراحات آن را ایجاد کند. پزشکتان ممکن است آزمایش خون را برای اندازه گیری موادی که از طریق کلیه های شما فیلتر می شوند، مانند نیتروژن اوره خون ( BUN ) و کراتینین ( Cr ) اندازه گیری کند. افزایش سریع سطح خونی هر یک از این ها ممکن است نشان دهنده نارسایی حاد کلیه باشد. آزمایشاتی مانند سونوگرافی، MRI و سی تی اسکن تصاویری از خود کلیه ها و همچنین دستگاه ادراری را ارایه می دهد. این آزمایشات به پزشکتان اجازه می دهد تا به دنبال انسداد یا ناهنجاری در کلیه های شما باشد. نمونه های گرفته شده از بافت کلیه برای رسوب مواد غیر طبیعی، زخم ها یا میکرب و یا ویروس های عفونی مورد بررسی قرار می گیرند. پزشکتان برای جمع آوری نمونه بافت از بیوپسی یا نمونه برداری از کلیه استفاده می کند. پزشکتان بی حسی موضعی به شما می دهد تا دردی نداشته باشید. سپس آنها یک سوزن بیوپسی را از طریق پوست شما و پایین به کلیه شما وارد می کنند تا نمونه بگیرند. تجهیزات پرتونگاری یا سونوگرافی کلیه ها را پیدا کرده و به پزشکتان در راهنمایی محل نمونه برداری کمک می کند. نارسایی کلیه در پنج مرحله طبقه بندی می شود. این موارد از نارسایی خفیف کلیه (مرحله ) تا نارسایی کامل کلیه (مرحله ) متغیر است. علایم و عوارض با پیشرفت مراحل افزایش می یابد. این مرحله بسیار ملایم است. ممکن است علایمی نداشته و عوارض قابل توجهی نداشته باشید. ممکن است که برخی علایم باشد. هنوز هم می توان با حفظ یک سبک زندگی سالم، پیشرفت بیماری را در این مرحله مدیریت و متوقف کرد. این سبک زندگی شامل خوردن یک رژیم متعادل و حفظ وزن، ورزش منظم و استفاده نکردن از محصولات تنباکو است. اگر مبتلا به دیابت هستید، مهم است که قند خون خود را مدیریت کنید. بیماری کلیه مرحله هنوز نوعی خفیف محسوب می شود، اما موارد قابل تشخیص مانند پروتیین در ادرار یا آسیب جسمی به کلیه ها ممکن است آشکارتر شده باشد. همان رویکردهای سبک زندگی که در مرحله به بیمار کمک کرده است، هنوز هم در مرحله استفاده می شود. همچنین با پزشکتان در مورد سایر عوامل خطر که می توانند باعث پیشرفت سریع تر بیماری شوند، صحبت کنید. این موارد شامل بیماری های قلبی، التهاب ها و اختلالات خونی است. در این مرحله بیماری کلیوی متوسط محسوب می شود. کلیه های شما همانطور که باید کار نمی کنند. بیماری کلیه مرحله گاهی به A و B تقسیم می شود. یک آزمایش خون که میزان ضایعات موجود در بدن شما را اندازه گیری می کند، که بین این دو تفاوت دارد. علایم ممکن است در این مرحله آشکارتر شود. تورم در دست و پا، کمردرد و تغییر در دفع ادرار به طور مکرر محتمل است. پزشکتان ممکن است داروهایی را نیز برای درمان شرایط شما و تسریع در درمان، در نظر بگیرد. مرحله بیماری کلیوی متوسط تا شدید در نظر گرفته می شود. کلیه ها به خوبی کار نمی کنند، اما شما هنوز در نارسایی کامل کلیه نیستید. علایم این بیماری می تواند عوارضی مانند کم خونی، فشار خون بالا و بیماری استخوان باشد. یک سبک زندگی سالم هنوز حیاتی است. احتمالا پزشکتان درمان هایی که برای کند کردن آسیب ها طراحی شده اند، خواهد داشت. در مرحله ، کلیه های شما در معرض نارسایی کامل هستند. علایم از بین رفتن عملکرد کلیه مشهود خواهد بود. این موارد شامل استفراغ و حالت تهوع، مشکل در تنفس، خارش پوست و موارد دیگر است. در این مرحله به دیالیز منظم یا پیوند کلیه نیاز خواهید داشت. پیش آگهی یا چشم انداز افراد مبتلا به نارسایی کلیه به عوامل مختلفی بستگی دارد. اینها شامل علت اصلی، چگونگی درمان این علت و هرگونه عوارض جانبی مانند فشار خون بالا یا دیابت است. درمان مناسب و تغییر در شیوه زندگی سالم ممکن است بتواند چشم انداز شما را بهبود بخشد. خوردن یک رژیم غذایی سالم، قطع کردن غذاهای آسیب زننده به کلیه و درمان هرگونه مشکل اساسی می تواند به گسترش سلامتی و زندگی شما کمک کند. هنگام مصرف داروهای بدون نسخه دستورالعمل های دارویی را دنبال کنید. مصرف دوزهایی که خیلی زیاد است (حتی داروهای معمول مانند آسپیرین) می توانند در مدت زمان کمی سطح سموم زیادی ایجاد کنند. این می تواند کلیه های شما را تحت فشار قرار دهد. بسیاری از شرایط کلیه یا مجاری ادراری زمانی منجر به نارسایی کلیه می شوند که به درستی کنترل نشوند. شما می توانید خطر ابتلا به نارسایی کلیه را با روش های زیر کاهش دهید: حفظ یک سبک زندگی سالم مصرف داروهای تجویز شده طبق دستورالعمل پزشکتان درمان علل شایع نارسایی کلیه مانند فشار خون بالا و دیابت رژیم خاصی برای مبتلایان به نارسایی کلیه وجود ندارد. رهنمودهای مربوط به آنچه می خورید اغلب به مرحله بیماری کلیوی شما و سلامت فردی بستگی دارد. بررسی کنید که چقدر از این دو ماده مغذی استفاده می کنید. مصرف بهتر است کمتر از میلی گرم در هر روز باشد. بهتر است مقدار کل فسفر را که در روز می خورید، سعی کنید کمتر از میلی گرم باشد. در بیماری زودرس و متوسط نارسایی کلیه، ممکن است بخواهید مصرف پروتیین را کاهش دهید. با این وجود، در نارسایی کلیه مرحله نهایی، بسته به توصیه پزشکتان ممکن است پروتیین بیشتربخورید. فراتر از این دستورالعمل های عمومی، ممکن است به شما گفته شود که در صورت ابتلا به بیماری کلیوی، از مصرف غذاهای خاص خودداری کنید. رنگ ادرار شما یک پنجره کوچک برای سلامتی بدن است. تا زمانی که صدمه به کلیه ها پیشرفت نکند، درباره وضعیت عملکرد کلیه شما چیزهای زیادی مشخص نمی شود. در این مواقع تغییر در رنگ ادرار ممکن است به شما در مورد برخی مشکلات هشدار دهد. این رنگ نشانگر خوب هیدراته بودن شما است. این رنگ در بیشتر موارد ایده آل است. علایم ممکن است شما کم آب بنوشید. سعی کنید آب بیشتری بنوشید و مصرف نوشابه های تیره، چای یا قهوه را کم کنید. این می تواند نشانه ای از کمبود آب باشد، یا ممکن است نشانه صفرا در جریان خون شما باشد. بیماری کلیه به طور معمول باعث این امر نمی شود. ادرار با رنگ صورتی یا کمی قرمز می تواند در آن خون داشته باشد. همچنین ممکن است در اثر برخی غذاها مانند چغندر یا توت فرنگی ایجاد شود. آزمایش سریع ادرار می تواند تفاوت را بیان کند. فوم ادرار با حباب های زیاد نشانه این است که احتمالا پروتیین زیادی در آن وجود دارد. پروتیین موجود در ادرار نشانه بیماری کلیه است. اگر نارسایی کلیه داشته باشید و الکل بنوشید، کلیه های شما مجبور به کار سخت تر از گذشته خواهند شد. آبجو و شراب حاوی مقادیر زیادی فسفر هستند. اگر کلیه های شما نتوانند آن را فیلتر کنند، گاهی می تواند باعث مشکلات شدید قلبی بیماری کبدی و حتی مرگ شود. چندین درمان برای نارسایی کلیه وجود دارد. نوع درمان مورد نیاز شما به دلیل نارسایی کلیه بستگی دارد. با استفاده از دستگاه خون را فیلتر و تصفیه می کند. دستگاه عملکرد کلیه ها را انجام می دهد. بسته به نوع دیالیز، ممکن است یک دستگاه بزرگ یا یک کیسه سوند قابل حمل به شما وصل شود. ممکن است لازم باشد رژیم غذایی کم پتاسیم و کم نمک را به همراه دیالیز دنبال کنید. دیالیز نارسایی کلیه را درمان نمی کند، اما اگر به درمان هایی که به طور منظم برنامه ریزی می شوند، اضافه شود، می تواند عمر شما را طولانی کند. یکی دیگر از گزینه های درمانی پیوند کلیه است. یک کلیه پیوند شده می تواند به طور عادی کار کند و دیالیز دیگر لازم نیست. معمولا شما باید مدت طولانی منتظر دریافت یک کلیه اهدا کننده که با بدن شما سازگار باشد، صبر کنید. شما باید از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از عمل جراحی پیوند کلیه استفاده کنید تا بدن از رد کلیه جدید جلوگیری کند. این داروها عوارض جانبی خود را دارند که برخی از آن ها جدی است. جراحی پیوند کلیه ممکن است گزینه درمانی مناسبی برای همه نباشد. همچنین ممکن است عمل جراحی ناموفق باشد. پیوند کلیه احتمالا حدود تا سال ادامه خواهد داشت. بعد از عدم موفقیت اولین پیوند، پیوند دوم امکان پذیر است. منبع: |
تشنج یک اختلال الکتریکی ناگهانی و بدون کنترل در مغز است که باعث ایجاد تغییراتی در رفتار، حرکات، احساسات و سطح هوشیاری در فرد می شود. انواع تشنج بسته به مکان وجود اختلالات الکتریکی مغز و نحوه شروع متفاوت است. بیشتر تشنج ها از ثانیه تا دو دقیقه به طول می انجامند. تشنج که بیش از پنج دقیقه طول بکشد اورژانس پزشکی محسوب می شود. تشنج شایع تر از چیزی است که فکر می کنید. تشنج می تواند بعد از سکته مغزی، آسیب دیدگی سر، عفونت مانند مننژیت یا بیماری دیگر رخ دهد. با این حال بسیاری از اوقات علت تشنج ناشناخته است. پس از تشنج، پزشک علایم و تاریخچه پزشکی را به طور کامل بررسی می کند. پزشک ممکن است چندین آزمایش را برای تعیین علت تشنج انجام دهد. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: یک معاینه عصبی پزشک ممکن است رفتار شما، توانایی های حرکتی و عملکرد ذهنی شما را آزمایش کند تا تشخیص دهد که آیا در مغز و سیستم عصبی مشکلی دارید یا خیر. آزمایش خون هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشک ممکن است برای بررسی علایم عفونت، شرایط ژنتیکی، یا عدم تعادل الکترولیت از این آزمایش استفاده کند. گرفتن مایع نخاع از ستون فقرات اگر پزشک به عفونت به عنوان علت تشنج مشکوک باشد، ممکن است برای آزمایش نمونه ای از مایع مغزی نخاعی را گرفته و به آزمایشگاه بفرستد. الکتروانسفالوگرام ( EEG ) در این آزمایش پزشکان الکترودها را با ماده ای خمیری به پوست سر وصل می کنند. الکترودها فعالیت الکتریکی مغز را ضبط می کنند و خطوط موج دار نشان داده می شود. گاهی EEG الگویی را نشان می دهد که به پزشکان می گوید احتمال دارد دوباره تشنج رخ دهد. آزمایش EEG به پزشک کمک می کند شرایط دیگری را که از صرع ناشی می شود به عنوان دلیل تشنج رد نمایند. بسته به جزییات بیماری، این آزمایش ممکن است به صورت سرپایی در کلینیک، یا بیش از چند شب در بیمارستان انجام شود. س تی اسکن ( CT ) سی تی اسکن از اشعه X برای به دست آوردن تصاویر سریال از مغز استفاده می شود. سی تی اسکن می تواند ناهنجاری هایی مانند تومورها، خون ریزی و کیست را در مغز نشان دهد که باعث تشنج شود. ام ار آی ( MRI ) از برای تهیه تصویر دقیق از مغز استفاده می شود. پزشک ممکن است ضایعات یا ناهنجاری هایی را در مغزتان تشخیص دهد که منجر به تشنج می شود. توموگرافی انتشار پوزیترون ( SCAN ، PET ) ا برای کمک به تجسم مناطق فعال مغز و تشخیص ناهنجاری ها از مقدار کمی مواد رادیواکتیو با دوز کم که به داخل رگ تزریق می شود استفاده می کند. انتشار توموگرافی کامپیوتری انتشار یک فوتون ( SPECT ) آزمایش SPECT از مقدار کمی مواد رادیواکتیوی با دوز کم که به داخل رگ تزریق می شود، استفاده می گردد تا تصویر بعدی از فعالیت جریان خون در مغز به دست آید که در هنگام تشنج اتفاق می افتد. این آزمایش معمولا در بیمارستان با ضبط EEG (نوار مغزی) یک شبه انجام می شود. درمان تشنج هدف مطلوب در درمان بیماری، یافتن بهترین روش درمانی ممکن برای جلوگیری از بروز مجدد بیماری، با کمترین عوارض جانبی است. داروها درمان بیماری معمولا شامل استفاده از داروهای ضد تشنج است. گزینه های مختلفی برای داروهای ضد تشنج وجود دارد. هدف این است، داروهایی را پیدا کنید که برای شما مفید باشد و کمترین عوارض جانبی برای شما ایجاد کند. در بعضی موارد، پزشک ممکن است بیش از یک دارو را توصیه کند. پیدا کردن دارو با دوز مناسب می تواند پیچیده باشد. پزشکتان در هنگام انتخاب دارو برای تجویز، وضعیت شما، تعداد دفعات تشنج، سن و سایر عوامل را در نظر می گیرد. پزشکتان همچنین سایر داروهای مورد استفاده فرد را بررسی خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که داروهای ضد صرع با آن ها تداخلی ندارند. جراحی و سایر روش های درمانی اگر داروهای ضد تشنج موثر نباشند، سایر روش های درمانی ممکن است توصیه شود: هدف از عمل جراحی جلوگیری از بروز تشنج است. جراحان قسمتی از مغز را که باعث تشنج می شود را پیدا کرده و تخلیه می کند. با وسیله ای که زیر پوست سینه کاشته می شود، عصب واگ در گردن تحریک شده سیگنال هایی به مغز ارسال می گردد که باعث کاهش بیماری می شود. با این روش ممکن است هنوز نیاز به مصرف دارو داشته باشید، اما می توان دوز را کاهش داد. دستگاهی که روی سطح مغز یا در بافت مغز گذاشته شده، می تواند فعالیت تشنج را تشخیص دهد و تحریک الکتریکی را به منطقه شناسایی شده منتقل نماید تا تشنج را متوقف کند. توسط پزشکان الکترودهایی در مناطقی از مغز که تکانه های الکتریکی را تنظیم می کنند قرار داده می شود تا فعالیت غیر طبیعی مغز را ثبت کند. الکترودها به وسیله ای مانند تپش قلب که در زیر پوست سینه قرار دارد وصل می شود، تا میزان تحریک تولید شده را کنترل می کند. پیروی از رژیم غذایی پرچربی و کربوهیدرات های کم، معروف به رژیم کتوژنیک، می تواند کنترل تشنج را بهبود بخشد. حاملگی و تشنج زنانی که قبلا دچار تشنج شده اند به طور معمول قادر به بارداری سالم هستند. نقایص هنگام تولد مربوط به برخی از داروها می باشد از جمله: اسید والپروییک این داروی تشنج عمومی با نقایص شناختی و نقص لوله عصبی همراه است. توصیه می شود خانم های باردار به دلیل خطراتی که مصرف اسید والپروییک برای جنین دارد از مصرف این دارو خودداری کنند. در مورد خطرات آن با پزشک صحبت کنید. به دلیل خطر نقص ایمنی هنگام تولد و اینکه بارداری می تواند سطح داروها را تغییر دهد، برنامه ریزی برای خانم هایی که تشنج داشته اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در بعضی موارد، ممکن است دوز دارو در قبل از حاملگی یا حین حاملگی تغییر کند. حتی در موارد نادری دارو نیز تغییر می کند. داروهای ضد بارداری و ضدتشنج برخی از داروهای ضدتشنج می توانند ت ثیر داروهای خوراکی را تغییر دهند. اگر پیشگیری از بارداری دارای اولویت می باشد، بررسی کنید که آیا داروی شما با داروی ضد بارداری تداخل ایجاد می کند یا خیر، در این صورت روش های دیگر پیشگیری از بارداری در نظر گرفته شود. سبک زندگی و داروهای خانگی در تشنج مواردی برای کنترل تشنج: دوز دارو را خودسرانه تنظیم نکنید. اگر احساس می کنید داروی شما تغییر یافته است، در این مورد با پزشکتان صحبت کنید. کمبود خواب می تواند باعث تشنج شود. حتما هر شب استراحت کافی داشته باشید. در مواقع لزوم این امر به پرسنل اورژانس کمک خواهد کرد، تا درمان مناسبی را به کار بگیرند. ورزش کردن و فعال بودن به شما در حفظ سلامتی جسمی و کاهش افسردگی کمک می کند. اگر در حین ورزش خسته شدید، به اندازه کافی آب بنوشید و استراحت کنید. مدیریت استرس، محدود کردن مشروبات الکلی و اجتناب از مصرف سیگار، می تواند در کاهش علایم موثر باشد. امنیت شخصی تشنج معمولا منجر به صدمات جدی نمی شود، اما اگر دچار تشنج های مکرر باشید، آسیب دیدگی حتمی است. به تنهایی شنا نکنید، در حین فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری کلاه ایمنی استفاده کند. به جای استفاده از وان، دوش بگیرید، مگر اینکه کسی در نزدیکی شما باشد. مبلمان خود را اصلاح کنید، گوشه های تیز را رفع کنید، مبلمان با لبه های گرد را بخرید و صندلی های دارای دسته انتخاب کنید تا مانع از افتادن شما شود. کمک های اولیه تشنج مواردی که برای کمک به شخص تشنج کرده مفید می باشد: با دقت شخص را به یک طرف بچرخانید. چیزی نرم زیر سر او قرار دهید. دگمه لباس را باز کنید. از قرار دادن انگشتان یا اشیاء دیگر در دهان شخص خودداری کنید. سعی نکنید کسی که تشنج دارد را مهار کنید. اگر شخص در حال تشنج است اشیاء خطرناک را از او دور کنید. تا زمان رسیدن پرسنل پزشکی در کنار او باشید. زمان تشنج آرام باشید. مقابله و پشتیبانی اگر با این بیماری زندگی می کنید، ممکن است نسبت به آینده احساس اضطراب یا استرس داشته باشید. استرس می تواند بر سلامت روان ت ثیر بگذارد، بنابراین مهم است که در مورد احساسات خود با متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید و به دنبال راه هایی برای کاهش استرس باشید. در خانه خانواده شما می توانند پشتیبانی بسیار قوی برای شما باشند. در مورد بیماری خود به خانواده اطلاع کافی بدهید تا درک درستی از شرایط شما داشته باشند. در محل کار در مورد بیماری خود و آنچه نیاز دارید با سرپرست و همکارانتان صحبت کنید تا در صورت بروز تشنج به شما کمک نمایند. از درخواست کمک نترسید. داشتن سیستم پشتیبانی قوی برای زندگی با هر شرایط پزشکی بسیار مهم است. در بعضی موارد، تشنج نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد و همیشه زمان لازم برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود ندارد در نتیجه رعایت مواردی لازم و مهم است از جمله: اطلاعات مربوطه را یاد داشت نمایید. زمان، مکان و علایمی راکه تجربه کرده اید و مدت زمان ماندگاری آن را درج کنید. از هر کسی که ممکن است این تشنج را مشاهده کرده باشد، بخواهید اطلاعاتی از مشاهداتش برایتان بگوید. اطلاعات اصلی شخصی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی از جمله دوزها را تهیه کنید. منبع: |
نقرس یا گات یک نوع آرتروز بسیار دردناک و ناشی از بلورهایی است که در مفاصل و اطراف آن تشکیل می شود. نقرس که شایع ترین نوع آرتروز التهابی است و در مردان بیشتر از زنان دیده می شود. این بیماری در افرادی که میزان زیادی اوره در خون شان وجود دارد رخ می دهد، اما بالا بودن اوره در خون معنی ابتلا به نقرس نیست. به طور کلی بدن از طریق کلیه ها هرگونه مواد سمی را دفع می کنند. اگر بدن بیش از حد اوره تولید کند، یا کلیه ها عملکرد مناسبی نداشته باشند، سطح اوره خون بالا می رود. افزایش سطح اوره خون باعث تشکیل بلورهای اورات در بافت های مفاصل محکم مانند غضروف، زیر پوست و حتی اندام های داخلی مانند کلیه ها می شود. دو نوع این بیماری عبارتند از: نقرس اولیه: هنگامی که هیچ دلیلی برای ایجاد نقرس وجود نداشته باشد. نقرس ثانویه: وقتی ناشی از یک بیماری دیگری باشد، به آن نقرس ثانویه گفته می شود. علل اصلی علت حمله نقرس عبارتند از: ضربه یا زخم در مفصل بیماری که باعث تب می شود جراحی وعده غذایی غیر معمول پرچرب نوشیدن زیاد الکل کم آبی بدن هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در صورت ابتلا به نقرس، کریستال های اوره ممکن است سال ها در مفاصل بدون هیچ علامتی ساخته شوند. هنگامی که کریستال های زیادی در مفاصل تجمع پیدا کنند، برخی از آن ها می توانند از غضروف به فضای بین دو استخوان در یک مفصل انتقال یابند. بلورهای ریز و سخت و تیز می توانند در برابر لایه های نرم مفاصل موسوم به سینو ویوم ساییده شوند و باعث تورم و التهاب درد زیادی شود و باعث حمله نقرس گردد. در هنگام حمله نقرس، مفصل آسیب دیده می تواند بسیار دردناک، متورم، سرخ و داغ شود. این حمله معمولا بعد از حدود پنج تا هفت روز برطرف می شود، اما می تواند طولانی تر هم باشند. اگر نقرس درمان نشود، حملات ممکن است بیشتر شده و در مفاصل جدید دیده شوند. حملات اغلب در ساعات اولیه صبح شروع می شود. این علایم به سرعت در تا ساعت بعد، به بدترین وضعیت بروز می کند. معمولا در طول شب حملات خیلی سریع اتفاق می افتد. پزشکان این پیشرفت ناگهانی علایم را "حاد" توصیف می کنند. اگرچه نقرس بیشتر روی انگشتان پا ت ثیر می گذارد، اما ممکن است سایر مفاصل مثل، مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و انگشتان بزرگ نیز تحت ت ثیر قرار بگیرند. حملات نقرس به ویژه در مفاصل در انتهای پاها و بازوها، مانند انگشتان دست و انگشتان پا شایع است. این امر احتمالا به این دلیل است که این قسمت های بدن خنک تر هستند و دمای پایین باعث شکل گیری کریستال ها می شود. کریستال های اورات همچنین می توانند خارج از مفاصل جمع شوند و در زیر پوست دیده می شود و توده های کوچک و محکم به نام توفی - Tophi تشکیل می دهند. بعضی اوقات می توانید رنگ سفید بلورهای اورات را در زیر پوست مبتلایان مشاهده کنید. متداول ترین مناطق برای تفی ها (کریستال های سفید رنگ تشکیل شده زیر پوست) بالای انگشتان پا، پشت پاشنه، جلوی زانو، پشت انگشتان و مچ دست، اطراف آرنج و گوش ها هستند. Tophi معمولا دردناک نیستند، اما می توانند اختلالی در فعالیت های عادی روزمره ایجاد کنند. حتی گاهی اوقات می توانند ملتهب شوند و مایعات چرک مانند مواد سفید ریز را ترشح کنند که همان کریستال های اوره هستند. Tophi همچنین می تواند در مفاصل رشد کرده و باعث آسیب به غضروف و استخوان شود. شایع ترین علت نقرس اولیه است. نقرس در افرادی که اضافه وزن دارند بسیار بیشتر است. هرچه وزن شما بیشتر باشد، اوره بدن بیشتر می شود و امکان حملات نقرس را افزایش دهد. چاقی باعث فشار خون بالا، دیابت نوع ، کلسترول بالا و چربی خون می شود که همه این شرایط می تواند ترشح میزان اوره توسط کلیه ها را تحت تاثیر قرار دهد. نقرس در مردان حدود چهار برابر بیشتر از زنان است. این می تواند در هر سنی بر مردان ت ثیر بگذارد، اما با افزایش سن، خطر ابتلا به نقرس بیشتر می شود. زنان به ندرت قبل از یایسگی دچار نقرس می شوند چون هورمون زنانه استروژن باعث افزایش مقدار اوره توسط کلیه ها می شود. اما پس از یایسگی، سطح استروژن خون پایین می رود و سطح استروژن ادرار بالا می رود. برخی از داروها می توانند توانایی کلیه ها را در تولید اوره کاهش دهند. تشخیص نقرس معمولا ساده است، به خصوص اگر علایم مشخص و قابل مشاهده از نقرس را داشته باشید. پزشک شما باید از علایمی که شما تجربه کرده اید اطلاع داشته باشد و برای تشخیص بهتر احتمالا نیاز به انجام برخی آزمایش ها دارد. آزمایش خون برای اندازه گیری سطح اوره می تواند برای کمک به تشخیص نقرس مفید باشد، اما برای ت یید آن به تنهایی کافی نیستند. سطح بالای اوره در آزمایش خون می تواند نشان دهد که شما دچار نقرس هستید، اما لازم است این علایم در کنار علایم دیگر لحاظ شود. ممکن است میزان اوره شما زیاد باشد، اما علایم دیگری از نقرس را نداشته باشید. اسکن سونوگرافی و سی تی اسکن می تواند در تشخیص آسیب های مفصل، کریستال در مفاصل و علایم اولیه نقرس مفید باشد. از اشعه X معمولا برای برداشتن آسیب های استخوانی و مفصل ناشی از داشتن نقرس برای مدت طولانی استفاده می شود. روش خوبی برای رد سایر شرایط کریستالی و تشخیص افتراقی نقرس می باشد. معاینات مایع سینوویال با گرفتن نمونه ای از مایع سینوویال از طریق سوزنی که در یکی از مفاصل وارد شده است، انجام می شوند. سپس مایع در زیر میکروسکوپ برای بلورهای اوره مورد بررسی قرار می گیرد. حملات می توانند در افراد مختلف متفاوت باشند. گاهی فرد فقط هر چند سال یک بار دچار حمله نقرس می شود، در حالی که برخی افراد هر چند ماه یک بار این حمله را تجربه می کنند. داشتن سطح بالای اوره خون و بیماری نقرس برای مدت طولانی می تواند منجر به سایر مشکلات جدی برای سلامتی شوند. برخی از عوارض این بیماری عبارتند از: اختلال نعوظ در مردان مشکلات سلامت روان از جمله افسردگی خطر ابتلا به بیماری کلیوی یا بدتر شدن وضعیت بیماری کلیوی افزایش خطر برخی از سرطان ها، به ویژه سرطان پروستات استیوآرتریت: هنگامی رخ می دهد که بلورهای اوره و توفی های سخت باعث آسیب مفاصل می شوند. باریک شدن شریان ها: می تواند منجر به افزایش خطر سکته مغزی یا حملات قلبی یا سایر مشکلات قلبی شود. اگر برای پایین آمدن سطح اوره دارو مصرف کنید و رژیم غذایی و شیوه زندگی خود را کنترل کنید، بیشتر آسیب ها و عوارض ناشی از نقرس می تواند متوقف شود. درمان نقرس بسیار موفقت آمیز است. دو درمان کلی برای نقرس وجود دارد که عبارتند از: درمان حمله حاد درمان برای جلوگیری از حملات بعدی درمان حمله حاد نقرس سطح اوره شما را کاهش نمی دهد و یا حملات بعدی را متوقف نمی کند. اما به شما کمک می کند تا هنگام بروز حمله علایم خود را مدیریت کنید. حملات نقرس اغلب با داروهای ضد التهابی غیر استروییدی NSAID درمان می شوند، که می تواند به کاهش درد کمک کند و برخی از التهاب های شما را کاهش دهد. مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروییدی NSAID برای همه مناسب نیستند. امکان دارد مصرف آن ها با سایر داروها، تداخل دارویی ایجاد کنند بنابراین در صورت وجود هر شرایط دیگری ابتدا با پزشکتان مشورت کنید. داروهای کوتاه مدت درمان کاهش دهنده اوره ( ULT ) ، در دسترس هستند که می تواند از تشکیل کریستال های جدید جلوگیری کند و کریستال های موجود در مفاصل را از بین ببرد. درمان با این داروها عموما پس از اتمام حمله نقرس شروع می شود. هیچ میزان ثابتی برای ULT وجود ندارد و افراد مختلف برای رسیدن به سطح اوره خون مناسب به دوزهای مختلفی احتیاج دارند. مهم است که بدانید ULT ها بلافاصله حملات نقرس را متوقف نمی کنند. در واقع احتمال دارد حملات بیشتری را در شش ماه اول از شروع مصرف ULT تجربه کنید. اگرچنین اتفاقی برای شما افتاد، مصرف ULT خود را متوقف نکنید، زیرا این در حقیقت نشانه تاثیر داروها می باشد. از آن جا که داروها شروع به حل شدن بلورها می کنند، آنها کوچکت ر می شوند و احتمالا وارد حمله حاد نقرس می شوند و باعث حمله می شوند. داروهای کوتاه مدت درمان کاهش دهنده اوره معمولا درمانی طولانی مدت هستند و پزشکتان برای نظارت برسطح اوره خون شما، نیاز به معاینه سالانه و انجام آزمایشات خون دارد. اگر علایم شما تحت کنترل نیست، در مورد سطح اوره خود با پزشکتان مشورت کنید، زیرا ممکن است که نیاز به میزان بیشتری از دارو داشته باشید. سعی کنید هیچ یک از دوزهای خود به خصوص در یک یا دو سال اول شروع درمان را کم نکرده و یا حذف نکنید، این می تواند باعث بالا رفتن و پایین آمدن سطح اوره و شروع حمله شود. انتخاب سبک زندگی دلیل اصلی عدم بروز نقرس نیست. راهکارهای دیگری هم برای مدیریت حمله نقرس وجود دارند که عبارتند از: ورزش منظم مصرف حفظ وزن مناسب مصرف داروهای مسکن مصرف شیر و ماست کم چرب کاهش فشار در مفاصل آسیب دیده با کاهش وزن کم چرب با سبزیجات و فیبر زیاد استفاده از کیسه یخ و خنک نگه داشتن منطقه آسیب دیده کاهش شدید وزن یا رژیم های گرسنگی باعث ازبین رفتن سلول دربدن می شود که می تواند باعث افزایش سطح اوره شود. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن باید به تدریج با ورزش روزانه همراه شود. از خوردن مقادیر زیادی غذاهایی که سرشار از پورین هستند مانند: گوشت قرمز و غذاهای دریایی، خودداری کنید. اما نیازی به حذف کامل آنها از رژیم غذایی نیست. اگر نقرس وسابقه سنگ کلیه دارید، بایدسعی کنید حداقل دولیتر آب در روز بنوشید تا احتمال تشکیل سنگ کاهش یابد. از نوشیدن نوشابه باید اجتناب شود، زیرا حاوی مقادیر زیادی قند هستند و می توانند خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهند. منبع: |
آیا آب کالری دارد؟ آب حدود بیشتر از افرادی که آب ننوشیده اند وزن از دست داده اند. اگر چه این ممکن است مصرف آب بسیار برای افراد میانسال و مسن تر مفید است. مطالعات برای افراد جوانتر, کاهش قابل توجه در مصرف کالری نشان داده نشده است. آشامیدن آب قبل از غذا ممکن است اشتها را در افراد میانسال و مسن تر کاهش دهد. این باعث کاهش مصرف کالری و کاهش وزن می شود. نوشیدن آب بیشتر به کاهش مصرف کالری و کاهش خطر ابتلا به افزایش وزن مرتبط است. از آنجا که آب به طور طبیعی کالری ندارد, به طور کلی با کاهش مصرف کالری مرتبط است. چه مقدار آب باید بنوشید؟ بسیاری از مقامات بهداشتی توصیه به مصرف لیتر در آب می کنند. با این حال، این عدد کاملا تصادفی است. همانطور که گفته شد میزان این مصرف بسته به شرایط مختلف است و به فرد بستگی دارد. به طور مثال، افرادی که از فعالیت بدنی بالایی برخوردار هستند و یا زیاد عرق می کنند نسبت به افراد دیگر به مصرف بیشتری از آب نیاز دارند. افراد مسن و مادران شیرده نیز نیاز به مصرف بیشتری از آب هستند. به خاطر داشته باشید که آب از بسیاری از غذاها و نوشیدنی ها مانند قهوه، چای، گوشت، ماهی، شیر و به خصوص میوه ها و سبزیجات دریافت کنید. یک قانون برای میزان مصرف آب این است که وقتی تشنه می شوید آب مصرف کنید و تا وقتی که تشنگیتان برطرف نشده همچنان آب بنوشید. اگر شما دچار سردرد، بدخلقی هستید دایما گرسنه هستید و یا مشکل تمرکز دارید، پس شما ممکن است از کم آبی خفیف رنج می برید. نوشیدن آب بیشتر ممکن است کمک به حل این مشکلات کند. لیتر: اونس: با این حال، این فقط یک راهنمای عمومی است. برخی از افراد ممکن است نیاز به آب کمتر، در حالی که دیگران ممکن است خیلی بیشتراز این مقدار نیاز داشته باشند. البته باید خاطر نشان شویم که مصرف بیش از حد آب نیز توصیه نمی شود، چرا که باعث مسمومیت شده و حتی در برخی موارد به ویژه مصرف زیاد آب در مسابقات منجر به مرگ می شود . با توجه به مطالعات، آشامیدن لیتر آب به ویژه مصرف آن قبل از غذا در روز به اندازه کافی به کاهش وزن کمک می کند. آب می تواند برای کاهش وزن بسیار مفید باشد. آب بدون کالری است و کمک می کند تا شما کالری بیشتری را در طول روز بسوزانید به ویژه در هنگام ورزش و حتی منجر به کاهش اشتها با مصرف آن قبل از وعده های غذایی می شود. از مزایای آن می توان به جایگزین کردن آن به جای دیگر نوشیدنی ها کرد که یک راه برای کاهش قند و کاهش کالری دریافتی بدن می شود. اما به خاطر داشته باشید، آب تنها به میزان خیلی کمی کمک به کاهش وزن در افراد می کند. می توان گفت آب فقط یک قطعه بسیار کوچک از پازل کاهش وزن است. شما با این توضیحات شاید جواب این سوال آیا آب کالری دارد؟ را دریافت کرده اید. منابع: |
سندروم تخمدان پلی کیستیک نوعی اختلال هورمونی در زنان است که در سنین باروری شیوع بیشتری دارد و می تواند بر توانایی فرد در فرزندآوری ت ثیر بگذارد. زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک ممکن است دوره قاعدگی نامنظم یا طولانی را تجربه کرده و یا سطح هورمون مردانه (آندروژن) بالایی داشته باشند. در سندروم تخمدان پلی کیستیک، تخمدان ها ممکن است مجموعه کوچک زیادی از کیست ها را داشته باشند و بنابراین نتوانند به طور منظم سلول های تخمک را آزاد کنند. علت دقیق سندروم تخمدان پلی کیستیک مشخص نیست. عواملی که ممکن است در بروز آن نقشی داشته باشند عبارتند از: اختلالات هورمون های تولید مثل با سندروم تخمدان پلی کیستیک، میزان هورمون های تولید، مثل شما از تعادل خارج می شوند. عدم تعادل هورمون ها می تواند به مشکلاتی مانند، مشکلات زمان پریود شدن (دیسمنوره) یا حذف کامل دوره قاعدگی (آمنوره) منجر شود. هورمون های موثر در سندروم تخمدان پلی کیستیک عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید که اغلب به آنها هورمون های "مردانه" نیز گفته می شود، اما در زنان هم وجود دارد. مبتلایان به سندروم تخمدان پلی کیستیک تمایل به سطح بالاتری از سطح خونی آندروژن را دارند، که می تواند باعث علایمی مانند ریزش مو و رشد موهای زاید شود. با وجود سندروم تخمدان پلی کیستیک، بدن ممکن است میزان کافی پروژسترون ترشح نکند و باعث بی نظمی دوره های قاعدگی شود. انسولین هورمونی است که در لوزالمعده تولید می شود و به سلول ها امکان استفاده از قند، به عنوان منبع انرژی اولیه بدن را می دهد. اگر سلول های شما نسبت به عمل انسولین مقاوم شوند، سطح قند خون افزایش می یابد و بنابراین بدن می تواند انسولین بیشتری تولید کند. انسولین بیش از حد ممکن است تولید آندروژن را افزایش دهد و باعث تخمک گذاری شود. در صورت ابتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک، بدن ممکن است به انسولین درست واکنش نشان ندهد. این اصطلاح برای توصیف تولید گلبول های سفید برای مبارزه با عفونت استفاده می شود. تحقیقات نشان داده است که زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک نوعی التهاب با درجه پایین دارند که تخمدان های پلی کیستیک را به تولید آندروژن ها وادار می کند و این حالت می تواند منجر به مشکلات قلبی و عروقی شود. تحقیقات نشان می دهد که ژن های خاصی ممکن است به سندرم تخمدان پلی کیستیک مرتبط باشند به گونه ای که اگر خواهر یا مادر شما مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید، احتمال ابتلای شما هم به سندروم تخمدان پلی کیستیک هم افزایش پیدا می کند. تشخیص زودرس و درمان به هنگام سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است خطر عوارض طولانی مدت مانند دیابت نوع و بیماری های قلبی را کاهش دهد. علایم و نشانه های تخمدان پلی کیستیک اغلب در زمان اولین دوره قاعدگی در دوران بلوغ بروز می کند. علایم و نشانه های تخمدان پلی کیستیک متفاوت است. در صورتی که حداقل دو مورد از علایم زیر را مشاهده کردید، برای بررسی تشخیص اینکه آیا به سندروم تخمدان پلی کیستیک مبتلا هستید یا نه، باید به پزشکتان مراجعه کنید. رایج ترین علامت سندروم تخمدان پلی کیستیک است. به عنوان مثال، شما ممکن است کمتر از نه دوره قاعدگی در طول سال، فاصله بیش از روز بین دوره ها و دوره های غیرعادی طولانی مدت داشته باشید. بالا رفتن سطح هورمون مردانه ممکن است منجر به علایم جسمی مانند موهای زاید صورت و بدن (هیرسوتیسم) و گاهی آکنه شدید و طاسی مردانه شود. در تخمدان های پلی کیستیک ممکن است تخمدان های شما بزرگ شده و حاوی فولیکول هایی باشند که تخم ها را احاطه کرده اند. در نتیجه ممکن است باعث اختلال در عملکرد تخمدان شود: در افراد چاق تخمدان پلی کیستیک معمولا بیشتر دیده می شود. اگر در مورد دوره قاعدگی خود نگران هستید و یا علایمی از آندروژن اضافی مانند بدتر شدن هیرسوتیسم (موهای زاید) ، آکنه و طاسی مردانه دارید، باید به پزشکتان مراجعه کنید. عوارض سندرم تخمدان پلی کیستیک می تواند شامل موارد زیر باشد: چاقی قطع نفس در خواب (آپنه) یا پیش دیابت خون ریزی غیر طبیعی رحم یا افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن سرطان پوشش رحم (سرطان آندومتر) دیابت حاملگی یا فشار خون بالا ناشی از بارداری (اکلامپسی و پره اکلامپسی) استیاتو هپاتیت غیر الکلی (التهاب شدید کبدی ناشی از تجمع چربی در کبد) سندرم متابولیک خوشه ای شامل: فشار خون بالا، قند خون بالا و کلسترول غیر طبیعی یا میزان تری گلیسیرید که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد. هیچ آزمایشی برای تشخیص قطعی سندروم تخمدان پلی کیستیک وجود ندارد. احتمالا پزشکتان با اطلاع از تاریخچه پزشکی، از جمله دوره قاعدگی و تغییر وزن تان تشخیص را شروع می کند. معاینه فیزیکی شامل بررسی علایم رشد بیش از حد موهای زاید، دیابت مقاوم به انسولین و آکنه خواهد بود. پزشکتان ممکن است روش های زیر را برای بررسی بیشتر توصیه کند: پزشک از نظر جسمی ارگان های تولید مثل شما را برای تومور ها (رشد غیر طبیعی قسمتی از بدن) ، رشد و ناهنجاری های دیگر معاینه می کند. ممکن است خون شما برای اندازه گیری سطح هورمون های مربوطه تجزیه و تحلیل شود. آزمایش خون می تواند علل احتمالی ناهنجاری های قاعدگی یا افزایش آندروژن را که شبیه علایم سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند را در تشخیص های افتراقی سندرم پلی کیستیک تخمدان رد نماید. پزشکتان ظاهر تخمدان ها و ضخامت لایه های رحم شما را بررسی می کند. اگر تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک داده شود، پزشک ممکن است آزمایشات جانبی را برای بررسی عوارض توصیه کند. آزمایشات می تواند شامل موارد زیر باشد: غربالگری افسردگی و اضطراب غربالگری آپنه انسدادی خواب (قطع تنفس در خواب) بررسی های دوره ای فشار خون، تست تحمل گلوکز و کلسترول و تری گلیسیرید درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک بر مدیریت نگرانی های فردی شما مانند: ناباروری، هیرسوتیسم، آکنه یا چاقی تمرکز دارد. درمان خاص ممکن است شامل تغییر در شیوه زندگی یا دارو باشد. پزشکتان ممکن است کاهش وزن را از طریق رژیم کم کالری همراه با فعالیت های ورزشی متوسط توصیه کند. حتی کاهش متوسط وزن ممکن است وضعیت شما را بهبود بخشد. کاهش وزن همچنین ممکن است اثربخشی دارو ها را افزایش دهد و به باروری کمک کند. برای تنظیم سیکل قاعدگی، پزشکتان ممکن است داروهای زیر را تجویز کند: قرص های حاوی استروژن و پروژستین که باعث کاهش تولید آندروژن می شوند و استروژن را تنظیم می کنند. تنظیم هورمون ها می تواند خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش داده و خون ریزی غیر طبیعی، رشد بیش از حد مو و آکنه را درمان کند. به جای قرص، ممکن است از نوار پوستی یا حلقه واژن استفاده کنید که حاوی ترکیبی از استروژن و پروژسترون است. قرص های بارداری با کاهش تولید آندروژن می تواند باعث کاهش رشد بیش از حد مو شود. پروژستون درمانی به مدت تا روز می تواند دوره های شما را تنظیم کرده و از سرطان آندومتر محافظت کند اما سطح آندروژن را بهبود نمی بخشد و از بارداری جلوگیری نمی کنند. در الکترولیز یک سوزن کوچک در هر فولیکول مو وارد می شود. سوزن یک پالس جریان الکتریکی را منتشر می کند تا فولیکول مو آسیب ببیند و درنهایت فولیکول را از بین ببرد. ممکن است به چندین جلسه درمان نیاز داشته باشید. برای کاهش اثرات سندرم تخمدان پلی کیستیک، سعی کنید: کاهش وزن می تواند با ایجاد تعادل در میزان انسولین و آندروژن، باعث تخمک گذاری شود. رژیم های کم چرب و کم کربوهیدرات ممکن است انسولین را افزایش دهد. در صورت داشتن سندروم تخمدان پلی کیستیک از پزشکتان در مورد رژیم کم کربوهیدرات سوال کنید. ورزش به کاهش سطح قند خون کمک می کند. اگر سندروم تخمدان پلی کیستیک دارید، افزایش فعالیت روزانه و برنامه ورزشی منظم ممکن است دیابت مقاوم به انسولین را درمان یا حتی از آن جلوگیری کند و با کمک به حفظ وزن مانع ابتلا فرد به دیابت گردد. برای آمادگی بهتر قبل از مراجعه به پزشکت بهتر است موارد زیر را یادداشت کنید: علایم مربوط به دوران های قاعدگی داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی و میزان دوز آنها اطلاعات کلیدی شخصی و پزشکی از جمله: سایر شرایط، تغییرات اخیر زندگی و عوامل استرس زا در مورد سندرم تخمدان پلی کیستیک، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشکتان بپرسید عبارتند از: چه تست هایی را پیشنهاد می کنید؟ پیامدهای بهداشتی طولانی مدت سندروم تخمدان پلی کیستیک چیست؟ سندروم تخمدان پلی کیستیک چگونه بر توانایی من در باردار شدن ت ثیر می گذارد؟ شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟ احتمالا پزشکتان سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: آیا می خواهید باردار شوید؟ علایم شما چقدر شدید است؟ از چه زمانی علایم شروع شد؟ آخرین دوره پریود شما کی بود؟ آیا چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا از اولین بار که دوره های قاعدگی خود را شروع کرده اید، چاق شده اید؟ آیا مادر یا خواهر شما تاکنون به سندروم تخمدان پلی کیستیک مبتلا شده اند؟ منبع: |
حاملگی خارج رحمی هنگامی اتفاق می افتد که تخمک بارور شده خارج از حفره اصلی رحم رشد کند. حاملگی خارج رحمی اغلب در لوله های فالوپ اتفاق می افتد، که تخم ها را از تخمدان ها به رحم حمل می کند. این نوع از حاملگی خارج رحمی را بارداری توبولی می نامند. بعضی اوقات، حاملگی خارج رحمی در نواحی دیگر بدن مانند تخمدان، حفره شکمی یا قسمت تحتانی رحم (دهانه رحم) رخ می دهد. یک حاملگی خارج رحمی نمی تواند به طور عادی پیش رود. تخم لقاح یافته نمی تواند زنده بماند و اگر درمان نشود، بافت در حال رشد ممکن است باعث خونریزی شود. علایم حاملگی خارج رحمی ممکن است در ابتدا متوجه نشانه ی نشوید. با این حال، برخی از زنان با حاملگی خارج رحمی علایم اولیه بارداری را مانند یک دوره از دست رفته دوران قاعدگی، حساس شدن پستان و حالت تهوع تجربه کند. در حاملگی خارج رحمی، اگر آزمایش بارداری انجام دهید، نتیجه مثبت خواهد بود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با این وجود، اما بارداری خارج رحمی نمی تواند به طور عادی ادامه یابد. علایم با بزرگ شدن تخم بارور شده در جای نامناسب افزایش می یابد. اغلب، اولین علامت هشدار دهنده حاملگی خارج رحمی، درد لگن است. ممکن است خونریزی واژن به میزان کم نیز رخ دهد. اگر خون از لوله فالوپ نشت پیدا کند، ممکن است احساس افزایش دردهای شکمی، اسهال یا ناراحتی لگن داشته باشید. اگر خونریزی شدید (خونریزی) رخ دهد، ممکن است درد شکم احساس کنید زیرا خون لگن و شکم شما را پر می کند. علایم خاص شما به جایی که خون در آن جمع می شود و یا اعصابی که تحریک می شوند بستگی دارد. علایم اضطراری اگر تخم بارور شده در لوله فالوپ به رشد خود ادامه دهد، می تواند باعث پارگی لوله شود. احتمال خونریزی شدید در داخل شکم وجود دارد. علایم خطر شامل سرگیجه شدید، سنکوپ، درد شدید شکم و شوک است. در صورت بروز علایم حاملگی خارج رحمی، مانند درد شدید شکم یا لگن در دوران بارداری، خونریزی غیر طبیعی واژن و ضعیف بودن یا سنگ کوپ کردن باید به پزشک مراجعه کنید. حاملگی لوله ای (شایع ترین نوع حاملگی خارج رحمی) هنگامی اتفاق می افتد که یک تخم بارور شده، به دلیل التهاب یا آسیب لوله فالوپ در راه رسیدن به رحم گیر کند. عدم تعادل هورمونی یا رشد غیر طبیعی تخم بارور شده نیز می تواند نقش داشته باشد. برخی مواردی که احتمال بارداری خارج رحمی را افزایش می دهد عبارتند از: اگر قبلا این نوع بارداری را تجربه کرده اید، احتمال بیشتری وجود دارد که بارداری خارج رحمی دیگری داشته باشید. عفونت های مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا می توانند باعث التهاب در لولههای فالوپ و دیگر ارگان های مجاور شوند و خطر بارداری خارج رحمی را افزایش دهند. برخی تحقیقات نشان می دهد، زنانی که لقاح آزمایشگاهی ( IVF ) یا درمان های مشابه دارند، احتمال بارداری خارج رحمی بیشتری دارند. خود ناباروری نیز ممکن است خطر بارداری خارج رحمی را افزایش دهد. جراحی برای اصلاح لوله بسته، یا فالوپ آسیب دیده، می تواند خطر حاملگی خارج رحمی را افزایش دهد. پیشگیری از بارداری خارج رحمی احتمال بارداری هنگام استفاده از دستگاه داخل رحمی ( IUD ) نادر است. با این حال، اگر همزمان با استفاده از IUD باردار شده اید، احتمالا حاملگی خارج رحمی مطرح است. بستن توبول، یک روش دایمی برای کنترل بارداری است که معمولا با عنوان "گره زدن لوله های شما" معروف است، همچنین اگر بعد از این عمل باردار شوید، خطر شما را برای حاملگی خارج رحمی را افزایش می دهد. سیگار کشیدن استعمال سیگار درست قبل از بارداری می تواند خطر حاملگی خارج رحمی را افزایش دهد. خانم ها هرچه بیشتر مصرف کنید، خطر بارداری خارج رحمی بیشتر می شود. حاملگی خارج رحمی می تواند باعث پارگی لوله فالوپ شما شود. بدون درمان، پارگی لوله می تواند منجر به خونریزی خطرناک شود. پیشگیری حاملگی خارج رحمی هیچ راهی برای پیشگیری از بارداری خارج رحمی وجود ندارد اما برای کاهش خطر، همیشه در طول رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید تا از بروز عفونت های مقاربتی جلوگیری کنید و خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن را کاهش دهید. تشخیص حاملگی خارج رحمی معاینه لگن می تواند به پزشک کمک کند. مناطقی از درد، حساسیت یا توده ای را در لوله فالوپ یا تخمدان تشخیص دهد. با این حال، پزشک با معاینه شما نمی تواند بارداری خارج رحمی را تشخیص دهد و شما به آزمایش خون و سونوگرافی احتیاج دارید. تست حاملگی پزشک برای ت یید بارداری، آزمایش خون گنادوتروپین کوریونی انسان ( hCG ) را تجویز می کند. سطح این هورمون در دوران بارداری افزایش می یابد. این آزمایش خون ممکن است هر چند روز یک بار تکرار شود تا اینکه آزمایش سونوگرافی، بتواند بارداری خارج رحمی را ت یید یا رد کند. سونوگرافی ترانس واژینال خارج واژینال به پزشک اجازه می دهد تا محل دقیق بارداری شما را ببیند. برای این آزمایش، وسیله ای wandlike در واژن شما قرار می گیرد. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ شما استفاده می کند و تصاویر را به یک مانیتور مجاور می فرستد. سونوگرافی شکمی، ممکن است برای ت یید بارداری یا بررسی خونریزی داخلی نیز استفاده شود. سایر آزمایشات خون برای بررسی یا سایر علایم خونریزی، شمارش کامل خون انجام خواهد شد. اگر به بارداری خارج رحمی مبتلا شده باشید، در صورت نیاز به دریافت خون، ممکن است پزشک شما را آزمایش کند تا بتواند گروه خونی شما را مشخص نماید. درمان حاملگی خارج رحمی یک تخم بارور نمی تواند به طور طبیعی در خارج از رحم رشد کند. برای جلوگیری از عوارض، بافت خارج رحمی باید برداشته شود. بسته به علایم شما و زمان کشف حاملگی خارج رحمی، ممکن است با استفاده از دارو، جراحی لاپاروسکوپی یا جراحی شکم انجام شود. روش لاپاروسکوپی در مواردی، یک بارداری خارج رحمی با جراحی لاپاروسکوپی قابل درمان است. در روش لاپاروسکوپی، برش کوچکی در شکم، نزدیک یا ناف ایجاد می شود. در مرحله بعد، پزشک از یک لوله نازک مجهز به لنز دوربین و نور (لاپاروسکوپ) برای مشاهده ناحیه لوله استفاده می کند. حاملگی خارج رحمی برداشته می شود و لوله یا ترمیم می شود (سالپنگوستومی) یا برداشته می شود (سالپنگوکتومی) نوع درمان شما بستگی به میزان خونریزی و آسیب و پارگی لوله دارد. جراحی اضطراری اگر بارداری خارج رحمی باعث خونریزی شدید شود، ممکن است شما از طریق برش شکمی (لاپاراتومی) به عمل جراحی اورژانسی نیاز داشته باشید. حمایت از دست دادن جنین به شدت ناراحت کننده است، حتی اگر فقط مدت کوتاهی از حاملگی گذشته باشد. در مورد احساسات خود صحبت کنید و به خودتان اجازه دهید تا احساسات و عواطف حود را کاملا بیان کنید. برای حمایت، به همسر، عزیزان و دوستان خود اعتماد کنید. شما همچنین ممکن است نیاز به ویزیت یک روانپزشک و یا یک مشاور داشته باشید. بسیاری از زنانی که بارداری خارج رحمی دارند، در آینده بارداری سالم خواهند داشت. بدن زن به طور معمول دارای دو لوله فالوپ است. اگر یکی از لوله های فالوپ آسیب دیده یا برداشته شود، ممکن است یک تخمک با اسپرم در لوله دیگر به هم بپیوندد و سپس به رحم منتقل شود. اگر هر دو لوله فالوپ آسیب دیده یا از بین بروند، گزینه مناسب ( IVF ) است. با این روش تخمک های بالغ در آزمایشگاه را بارور می کنند و سپس داخل رحم کاشته می شوند. اگر می خواهید دوباره باردار شوید، معاینات منظم را با نظر پزشک انجام دهید. آزمایشات اولیه خون و آزمایش سونوگرافی به سرعت یک بارداری خارج رحمی را مشخص می کند و یا آرامش خاطر را به وجود می آورد که بارداری به طور عادی در حال پیشرفت می باشد یا نمی باشد. زمان نیاز به ویزیت په پزشک در صورت وجود خونریزی واژن یا درد جزیی در شکم، با پزشک تماس بگیرید. پزشک ممکن است ویزیت اورژانسی را به شما توصیه کند. به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟ گزینه های مداوا و درمان کدامند؟ شانس من برای داشتن بارداری سالم در آینده چقدر هست؟ چه مدت باید منتظر بمانم تا دوباره بتوانم باردار شوم؟ آیا در صورت بارداری دوباره احتیاج دارم که اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهم؟ سوالات پزشک از شما اگر به درمان اضطراری احتیاج نداشته باشید و هنوز بارداری خارج رحمی تشخیص داده نشده باشد، پزشک در مورد تاریخچه و علایم پزشکی با شما صحبت خواهد کرد. در مورد سیکل، باروری و سلامت کلی از شما سوال های زیادی خواهد شد. آخرین دوره قاعدگی شما کی بوده است؟ آیا متوجه چیزی غیرمعمول در مورد آن شده اید؟ آیا آزمایش بارداری را انجام داده اید؟ اگر چنین است، آزمون مثبت بوده؟ قبلا باردار بوده اید؟ اگر چنین است، نتیجه هر بارداری چه بوده است؟ آیا تاکنون درمان باروری داشته اید؟ آیا قصد دارید در آینده باردار شوید؟ آیا خونریزی واژن دارید؟ اگر چنین است، آیا این بیشتر یا کمتر از دوره معمولی شماست؟ آیا سرگیجه دارید؟ آیا تاکنون عمل جراحی حاملگی برای پیشگیری از بستن لوله های خود (وارونگی) انجام داده اید؟ آیا شما یک عفونت مقاربتی داشته اید؟ آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟ چه داروهایی استفاده می کنید؟ منبع: |
به هرگونه انسداد عروق خونی در اثر جسم خارجی، آمبولی می گویند. این جسم خارجی انواع مختلفی دارد، ممکن است لخته خونی باشد که از نقاط دور دست بدن خودش را به عروق اصلی می رساند، ممکن است هوا، مایع آمنیوتیک (مایعی که دور جنین را فرا گرفته است) توده چربی، توده باکتری و یا حتی بعضی از داروها باشند. با این حال، شایع ترین علت آمبولی لخته است. آمبولی ریه در حقیقت انسداد عروق ریوی در اثر لخته ی خونی است که از طریق رگ های خونی خودش را به آنجا رسانده است. این عروق یا رگ های اصلی هستند که از قلب به سمت ریه منشا می گیرند و یا شاخه های آنهاست که به ریه خون رسانی می کنند. آمبولی ریه یکی از اورژانس های پزشکی است که باید سریعا درمان شود. این وضعیت در صورت عدم رسیدگی به موقع و به دلیل عدم اکسیژن رسانی کافی ممکن است آسیب جدی به ریه و یا سایر ارگان های حیاتی از جمله قلب وارد کند. سابقه ی جراحی چند ماه اخیر بی تحرکی یا کم تحرکی برای مدت طولانی سابقه ی شکستگی استخوان چند ماه اخیر سابقه ی بدخیمی یا سرطان یا شیمی درمانی بیماری های وراثتی خاص از جمله بیماری انعقادی نقص فاکتور - لیدن (بیک بیماری ژنتیکی می باشد) مصرف سیگار اضافه وزن و چاقی سن بالای سال آسیب یا ترومای اخیر به ورید حاملگی یا زایمان در شش ماه اخیر مصرف قرص های ضدبارداری یا درمان های هورمونی شدت و نوع علایم آمبولی ریوی بسته به اندازه، محل لخته و میزانی از ریه که درگیر می شود از خفیف تا شدید متفاوت می باشد. به خصوص اگر زمینه ی بیماری قلبی یا ریوی دارید، این بیماری ها می توانند بر روی بروز علایم و پیش آگهی بیماری تاثیر گذار باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید از جمله علایم شایع: درد کمر عرق بیش از حد آریتمی (ضربان قلب نامنظم) لب ها یا ناخن های آبی (سیانوز) تنگی نفس ناگهانی و نفس نفس زدن تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب بالای ) سرفه (ممکن است خونی باشد=هموپتزی) درد قفسه سینه به خصوص درهنگام تنفس عمیق به شرایطی که لخته خون در ورید های عمقی به وجود می آید، DVT یا Deep Vein Thrombosis می گویند. این لخته خصوصا اندام های تحتانی یعنی هر دو پا را درگیر می کند. این لخته ممکن است از عروق پا حرکت کند و در نهایت خودش را به عروق ریوی برساند و باعث ایجاد آمبولی ریه شود، در واقع شایع ترین علت آمبولی ریه همان DVT است و این دو ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند. درصورت داشتن علایم شایع DVT به پزشکتان مراجعه کنید. پزشکتان می تواند به سادگی با تشخیص آن از بروز آمبولی ریوی جلوگیری کند. تورم پا یا بازو پوست قرمز یا کم رنگ در ناحیه مورد نظر بازو یا پا پا یا بازوی متورمی که گرم تر از حالت معمول است. وریدهای پا یا بازو که بزرگ تر از حالت نرمال هستند. درد یا تندرنس (درد در هنگام لمس ناحیه) در پا در حالت ایستادن یا هنگام راه رفتن و در بازو همواره باید به یاد داشته باشید که آمبولی ریه یک اورژانس پزشکی محسوب می شود و در صورت وجود علایم آمبولی ریوی بلا فاصله به اورژانس مراجعه فرمایید. اگر احتمال آمبولی ریه وجود دارد باید به سرعت اقدامات درمانی مناسب در این زمینه صورت بگیرد. پزشک در ابتدا از شرح حال شروع می کند. در این زمینه، سوال های مختلفی از شما می پرسد از جمله سابقه ضربه یا آسیب (تروما) اخیر به ساق پا، سابقه سرطان و بدخیمی و مصرف دارو های ضد سرطان و جراحی در ماه های اخیر. همه ی این ها مواردی هستند که احتمال ایجاد ترومبوز ورید های عمقی یا همان DVT را بالا می برند. در مرحله ی بعد به معاینه ی فیزیکی شما می پردازد. در این مورد هر دو پا را برای بررسی تورم، گرمی، تندرنس، قرمزی یا کم رنگی در محل بررسی می کند. این ها نشانه های احتمال حضور ترومبوز ورید های عمقی پا هستند. هم چنین ممکن است صداهای ریه شما را هم ارزیابی کند تا یافته ای تخصصی را پیدا کند. پس از این، نوبت به ارزیابی های پاراکلینیک می رسد که بسته به شدت و نوع علایم درچند مرحله صورت می گیرد. یکی از تست های تشخیصی مهم اندازه گیری سطح پروتیین دی - دایمر ( d - dimer ) از طریق آزمایش خون انجام می گیرد، این پروتیین زمانی در بدن آزاد می شود که لخته ی خون در بدن کنده شود. مثبت بودن این تست ارتباط بسیار نزدیکی با DVT دارد. از دیگر موارد تشخیصی می توان به تست ABG اشاره کرد که سطوح اکسیژن، کربن دی اکسید و Ph خون را اندازه گیری می کند. هیپوکسی یا کاهش سطح اکسیژن، احتمال آمبولی ریوی را تقویت می کند. از دیگر تست های مهم می توان به سونوگرافی پا یا ناحیه متورم اشاره کرد. هر چند این روش، تشخیصی چندان قایل اعتماد نیست، زیرا ممکن است در هنگام انجام تست لخته یا در عروق لگنی باشد یا حل شده باشد و منفی کاذب بدهد. سیتی آنژیو گرافی، روش اصلی که برای تشخیص آمبولی ریوی استفاده می شود. در این روش پزشک ماده حاجب را در خون بیمار تزریق می کند تا بتواند عروق را به واسطه اشعه ی ایکس مشاهده و بررسی کند. در صورت حضور گرفتگی یا آمبولی با این روش قابل تشخیص است. چنان چه تست قبلی در دسترس نبود یا به هر دلیلی برای شما امکان پذیر نبود، از این شیوه استفاده می شود. در این روش پزشک ماده رادیو اکتیو را تزریق می کند تا مشاهده کند کدام ناحیه از هر دو ریه جریان هوا به درستی وارد می شود و جریان خون به صورت طبیعی برقرار است یا خیر. اگر چنانچه در ناحیه ی جریان خون پایین اما جریان هوا طبیعی و کافی بود، می تواند نشان دهنده بروز آمبولی ریوی باشد. این روش تهاجمی اما دقیق ترین (اصطلاحا گلد استاندارد) تشخیص آمبولی ریه است و چنان چه سایر روش ها، پاسخ های روشن یا راهبردی ندادند، از این شیوه استفاده می شود، در این روش پزشک لوله ای بلند و باریک (کاتتر) را از طریق یکی از وریدهای کشاله ی ران وارد می کند و به سمت شریان های ریوی هدایت می کند. سپس ماده ای رادیو اکتیو تزریق می کند. آنگاه عکس عروق خونی از طریق اشعه ی ایکس نمایش داده می شود. این روشی نسبتا بی خطر و بدون تهاجم است و برای زنان حامله و نیز افرادی که پزشک احتمال می دهد روش های دیگر ممکن است خطرناک باشد، مناسب می باشد. این روش اولترا سونو گرافی قلب است و چنانچه آمبولی ریه تغییراتی در قلب ایجاد کرده باشد، می تواند به تایید تشخیص کمک کند. هر چند شیوه ی تشخیص قطعی برای DVT وجود ندارد اما پزشک با معاینه و شرح حال دقیق می تواند به سمت تشخیص صحیح این بیماری حرکت کند. آمبولی ریه یکی از بیماری های تهدید کننده ی حیات و اورژانس های پزشکی است که می تواند بسیار خطرناک باشد، اما خوشبختانه در صورت تشخیص صحیح و به موقع پزشکان به راحتی می توانند آن را درمان و خطر را برطرف کنند. خط اول درمان داورهای ضدانعقاد خون ( anti - coagulate ) می باشد. این دسته از داروها دو کار بسیار مهم در بدن انجام می دهند. نخست آن که مانع از بزرگ شدن لخته های پیشین می شوند و دوم از تشکیل لخته های جدید جلوگیری می کنند. اما لخته های قبلی را حل نمی کنند. بدن خودش به مرور زمان این کار را انجام خواهد داد. شما احتمالا این دسته داروها را برای سه ماه یا بیشتر باید مصرف کنید. در بعضی افراد مصرف دارو تا پایان عمر ضرورت دارد. درصورت آغاز به موقع درمان در بیمارستان حتی ممکن است همان روز و با دریافت توصیه های درمانی مرخص شوید، طول مدت درمان به شرایط بیمار بستگی دارد. از جمله عوارض جانبی مهم و قابل اشاره در مورد این داروها می توان به خون ریزی داخلی اشاره کرد. که در صورتی رخ می دهد که پزشک مقادیر بسیار زیادی ضد انقاد خون تجویز کند. هرچند دکتر برای تحت نظر داشتن و جلوگیری از این عارضه ممکن است طی درمان، تست خون درخواست کند. در شرایط بسیار اورژانسی و تهدیدکننده ی حیات، پزشکان ممکن است از دسته داروهای ضد پلاکت ( anti thrombolytic ) استفاده کنند که به سرعت لخته ی خون را حل و از بین می برند. اما ممکن است عوارض جانبی بسیاری از جمله خون ریزی ناگهانی را به دنبال داشته باشند و تنها در شرایط ویژه و تحت نظارت دقیق استقاده می شوند. استفاده از روش کاتترزآسیون، کمتر از دیگر روش هایی است که تنها در شرایط خاص و اورژانس استفاده می شود. در این روش تهاجمی پزشک لوله ای باریک و منعطف را از طریق یکی از ورید های پا یا بازو وارد و به سمت ریه ها هدایت می کند. سپس به واسطه ی کتتر می تواند لخته ی سر راه خود را حل و از بین ببرد. ریکاوری (بازتوانی) دانستن این نکته مهم است که در صورت تشخیص لخته ی خون احتمال بروز مجدد آن وجود دارد. اما با دقت به یک سری نکات ساده می توانید از بروز لخته ی جدید مطلع شوید. همواره پاهای خود را معاینه و از نظر حضور هر نوع تورم، قرمزی، گرما و. آن ها را ارزیابی کنید و در صورت مشاهده ی هر گونه تغییر پزشک خود را مطلع کنید. همان طور که گفته شد خط اول درمان داروهای ضدانعقاد است. بد نیست بدانید غذاهایی غنی از ویتامین k می توانند در روند عملکرد صحیح این داروها اختلال ایجاد کند و بهتر است در طول درمان مصرف غذاهای حاوی این ویتامین را محدود کنید. از این جمله مواد می توان به سبزیجات، ماهی، جگر و برخی روغن های گیاهی اشاره کرد. بهتر است پزشکتان را در صورت مصرف هر نوع داروی خاصی در جریان بگذارد. زیرا برخی داروها هستند که عملکرد داروهای ضد انعقاد خون را ممکن است ضعیف کنند. از جمله: آسپرین مسکن‌ها خواب آور ها آنتی بیوتیک ها ضدسرماخوردگی ها این شرایط ویژه ممکن است برای شما ناراحت کننده و یا نگران کننده باشد به خصوص اگر درمان برای شما محدودیت هایی در کارهای معمول زندگی ایجاد کند. در صورت تغییر حالات روحی از جمله افسردگی حتما پزشکتان را در جریان قرار دهید. بهترین روش پیشگیری این است که از ایجاد لخته در ورید های عمقی جلوگیری کنید. علت اصلی این موضوع اغلب بی حرکتی طولانی مدت است که ممکن است در اتاق های بهبود (ریکاوری) بعد از عمل جراحی یا برخی بیماری ها و نیز پرواز های طولانی مدت رخ دهد. در صورتی که شما در معرض این بیماری هستید، راه کارهای زیر می تواند کمک کننده باشد: جوراب های واریس که حرکت خون را در ورید های عمقی تسهیل می کند. نرمش مداوم در صورت استراحت طولانی مدت پس از جراحی میتواند به بهبود و پیشگیری بیماری کمک نماید. داروهای ضدانعقاد بعد از برخی عمل های جراحی برای جلوگیری از ایجاد لخته ی خون ممکن است توسط پزشکتان تجویز شود. منابع: |
یایسگی (منوپوز) ، زمانی اتفاق می افتد که یک زن در ماه متوالی قاعدگی نداشته باشد و دیگر نتواند به طور طبیعی باردار شود. معمولا بین تا سالگی شروع می شود، اما می تواند قبل یا بعد از این محدوده سنی هم ایجاد شود. یایسگی می تواند علایم ناراحت کننده ای از جمله: گرگرفتگی و افزایش وزن ایجاد کند. برای اکثر زنان، درمان پزشکی برای یایسگی لازم نیست. بیشتر خانم ها ابتدا حدود چهار سال قبل از آخرین دوره قاعدگی خود شروع به بروز علایم یایسگی می کنند. علایم این بیماری معمولا تا حدود چهار سال پس از آخرین دوره قاعدگی ادامه دارد. ده درصد از خانم ها تاده سال قبل از وقوع منوپوز (یایسگی) علایم آن را تجربه می کنند و بعد از آخرین دوره خود تا سال علایم منوپوز را تجربه می کنند. سن متوسط شروع یایسگی سال است. زمان شروع یایسگی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید Perimenopause یا دوران پیش از یایسگی، قبل از یایسگی رخ می دهد و زمانی است که هورمون های شما در آماده سازی برای یایسگی تغییر می کنند. این دوران می تواند از چند ماه تا چند سال دوام داشته باشد. بسیاری از خانم ها در نیمه دوم سالگی خود، دوره پیش از قاعدگی را شروع می کنند. سایر زنان دوره پری منوپوز (پیش از قاعدگی) ندارند و ناگهان وارد منوپوز (یایسگی) می شوند. حدود درصد از خانم ها قبل از سالگی یایسگی را شروع می کنند که یایسگی زودرس یا نارسایی اولیه تخمدان نامیده می شود. حدود درصد از خانم ها بین تا سال یایسگی را پشت سر می گذارند. به این یایسگی زودرس گفته می شود. در طول پری منوپوز (پیش از قاعدگی) ، دوره های قاعدگی نامنظم می شوند. دوره های قاعدگی شما ممکن است طولانی باشد، یا ممکن است یک یا چند دوره از قاعدگی را نداشته باشید. همچنین ممکن است جریان قاعدگی طولانی تر یا کوتاه تر از حد معمول شود. یایسگی به عنوان فقدان قاعدگی برای یک سال کامل تعریف می شود. علایم منوپوز هر زن منحصر به خودش است. معمولا در شروع منوپوز یا مدت زمانی کوتاه پس از شروع منوپوز، علایم شدیدتر می باشد. گذشته از تغییرات قاعدگی، علایم پری منوپوز و منوپوز به طور کلی یکسان هستند. شایع ترین علایم اولیه perimenopause عبارتند از: قاعدگی کمتر دوره های طولانی تر یا کوتاه تر قاعدگی تعریق شبانه و گرگرفتگی: تخمین زده می شود درصد از زنان گرگرفتگی را تجربه می کنند. خشکی واژن افزایش وزن اضطراب مشکل تمرکز مشکلات حافظه کاهش میل جنسی، دهان و چشم ها افزایش ادرار سینه های دردناک یا حساس سردرد ضربان قلب ( UTI ) مفاصل دردناک یا سفت ریزش مو رشد مو در سایر نواحی بدن مانند صورت، گردن، قفسه سینه و قسمت فوقانی کمر، افزایش می یابد. عوارض یایسگی عوارض شایع عبارتند از: آتروفی ولوو واژینال (کوچک شدن دستگاه تناسلی خارجی زنان) سوء هاضمه مقاربت دردناک کاهش در متابولیسم بدن پوکی استخوان تغییرات در خلق و خو و اختلالات عاطفی ناگهانی آب مروارید بی اختیاری ادرار بیماری قلبی یا عروق خونی یایسگی یک روند طبیعی است که با افزایش سن تخمدان ها اتفاق می افتد و باعث کاهش ترشح هورمون های تولیدمثل، استروژن، پروژسترون، تستوسترون، هورمون تحریک کننده فولیکول ( FSH ) ، هورمون لوتیین کننده ( LH ) می شود. بدن در پاسخ به سطوح پایین تر دچار تغییرات مختلفی می شود. یکی از قابل توجه ترین تغییرات، از بین رفتن کیست های فعال تخمدان است. کیست های فعال تخمدان ساختارهایی هستند که تخم ها را از دیواره تخمدان تولید و رها می کنند و قاعدگی و باروری را امکان پذیر می سازند. بیشتر زنان در ابتدا متوجه می شوند که فاصله بین دوره قاعدگی آن ها به تدریج کمتر می شود، زیرا دوره قاعدگی طولانی تر می شود. این اتفاقات معمولا در اواخر دهه تا سن سالگی رخ می دهد. در بعضی موارد منوپوز در اثر آسیب یا جراحی تخمدان ها و ساختارهای لگن مرتبط با آن ایجاد می شود. علل شایع یایسگی ناشی از: برداشتن دو طرفه تخمدان ها اختلال در عملکرد تخمدان صدمات لگن آزمایش جدید خون موسوم به آزمایش تشخیصی PicoAMH Elisa اخیرا توسط منبع معتبر سازمان غذا و دارو ت یید شده است. این آزمایش برای کمک به تعیین اینکه زن در منوپوز وارد شده یا به یایسگی نزدیک است استفاده می شود. این آزمایش ممکن است برای خانم هایی که علایم پری منوپوز (پیش از یایسگی) را نشان می دهند مفید باشد، یایسگی زودرس ممکن است با خطر بیشتر پوکی استخوان و شکستگی، بیماری های قلبی، تغییرات شناختی، تغییرات واژن و از دست دادن میل جنسی و تغییرات خلقی همراه باشد. پزشک همچنین می تواند آزمایش خون که میزان هورمون های خاص خون (معمولا FSH و نوعی استروژن به نام استرادیول) را اندازه گیری می کند، را انجام دهد. افزایش میزان FSH خون به طور مداوم، همراه با فقدان قاعدگی برای یک سال متوالی، معمولا نشانه ت یید منوپوز است. آزمایش بزاق و آزمایش ادرار نیز لازم است، اما این آزمایشات غیرقابل اطمینان و گران هستند. در طول perimenopause (پیش از یایسگی) ، سطح FSH و استروژن در نوسان است، بنابراین اکثرا این فاز را براساس علایم، تاریخچه پزشکی و اطلاعات قاعدگی تشخیص می دهند. بسته به علایم و سابقه سلامتی، پزشکتان می تواند سایر آزمایش های خون را برای کمک به رد سایر شرایط و بیماری هایی که ممکن است مسیول علایم شما باشند، برای رد تشخیص های افتراقی تجویز کنند. سایر آزمایش های خونی که معمولا برای ت یید یایسگی مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از: تست عملکرد تیرویید مشخصات چربی خون آزمایش عملکرد تست عملکرد کلیه انداره گیری تستوسترون، پروژسترون، پرولاکتین (هورمون شیر) ، استرادیول (محصول نهایی استروژن) و گنادوتروپین کوریونیک ( hCG ) (تست حاملگی) اگر علایم شما شدید باشد یا بر کیفیت زندگی شما ت ثیر بگذارد ممکن است شما به درمان نیاز داشته باشید. هورمون درمانی ممکن است یک درمان موثر در خانم های زیر سال یا در طی سال اول شروع یایسگی برای کاهش یا مدیریت علایم باشد. سایر داروها ممکن است برای درمان علایم خاص منوپوز مانند ریزش مو و خشکی واژن استفاده شوند. روش های مختلفی برای کاهش علایم منوپوز جزیی تا متوسط به طور طبیعی مانند، استفاده از داروهای خانگی، تغییر شیوه زندگی و درمان های جایگزین وجود دارد. راهکارهای خانگی برای مدیریت علایم یایسگی تکنیک های آرام سازی و تنفسی مثل یوگا را تمرین کنید. مکمل های طبیعی و مواد مغذی که ممکن است به محدود کردن علایم یایسگی کمک کند عبارتند از: سویا، و دانه کتان. سیگار کشیدن را متوقف کرده و از قرار گرفتن در معرض دود خودداری کنید. قرار گرفتن در معرض دود سیگار ممکن است علایم شما را بدتر کند. ورزش کردن به مدت الی دقیقه در روز بسیار مهم است. این می تواند به افزایش انرژی، خواب بهتر و بهبود خلق و خوی شما کمک کند. لباس مخصوص و گشاد مخصوصا در هنگام شب و در هوای گرم یا غیرقابل پیش بینی بپوشید. که این لباس ها می تواند به شما در مدیریت گرگرفتگی کمک کند. همچنین باید مصرف خود را محدود کنید تا علایم بدتر نشود. نوشیدن مایعات زیاد در دوران یایسگی ممکن است به شکل جدی برای سلامتی شما خطرناک باشد. برای کاهش خشکی پوست روزانه از مرطوب کننده ها استفاده کنید. همچنین باید از استحمام یا شنا بیش از حد خودداری کنید که باعث خشک شدن یا تحریک پوست شما می شود. خنک نگه داشتن اتاق خواب و اجتناب از پتوهای سنگین در شب نیز می تواند به شما در کاهش احتمال تعریق شبانه کمک کند. در صورت احساس گرگرفتگی، می توانید یک پنکه قابل حمل نیز داشته باشید تا در خنک کردن شما کمک کند. از مکمل های کلسیم، و استفاده کنید تا به کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان و بهبود سطح انرژی و به خواب شما کمک کند. با پزشک در مورد مکمل هایی که می توانند برای رفع نیازهای سلامتی شما مفید باشند، مشورت کنید. در مورد هرگونه احساس افسردگی، اضطراب، غم، انزوا، بی خوابی و تغییر هویت با روان پزشک یا روان شناس مشورت کنید. همچنین باید در مورد احساس اضطراب، تغییر خلقی یا افسردگی با اعضای خانواده، عزیزان یا دوستان خود صحبت کنید تا نیازهای شما را بدانند. تحقیقات جدید توسط دانشمندان دانشگاه لیدز در انگلستان انجام شده حاکی از این است که رژیم غذایی سرشار از حبوبات و ماهی ها ممکن است شروع طبیعی یایسگی را کندتر کنند، در حالی که غذاهای سرشار از کربوهیدرات ها ممکن است آن را تسریع و تشدید کنند. سنی که افراد، یایسگی خود را تجربه می کنند می تواند به روش های مختلفی بر سلامتی آنها ت ثیر بگذارد. در حقیقت، علاوه بر عدم توانایی در بارداری، یایسگی زودرس (یا یایسگی قبل از سالگی) می تواند عوارض فراوانی را به همراه داشته باشد. از بین رفتن تراکم استخوان، خطر بیماری قلبی و از بین رفتن میل جنسی فقط برخی از پیامدهای یایسگی زودرس است. با توجه به این ت ثیرات، دانستن اینکه چه عواملی در شروع یایسگی ت ثیر می گذارد، مهم است. محققان با استفاده از داده های حاصل از پرسش نامه های رژیم غذایی، توانستند میزان مصرف روزانه ماده غذایی را که شرکت کنندگان مصرف کرده اند تخمین بزنند. زنان، یایسگی را به طور طبیعی بین تا سال تجربه می کنند. به طور خاص، زنانی که هرشکلی از کربوهیدرات ها، مانند ماکارونی و برنج، را در روز مصرف کرده بودند یایسگی را . سال زودتر تجربه کردند. در مقابل، با آن دسته از زنانی که روزانه ماهی و حبوبات تازه مانند نخود فرنگی و لوبیا، مصرف کرده بودند، ت خیر در شروع یایسگی بیش از سال بود. علاوه بر این، مصرف روزانه بیشتر ویتامین B - و روی نیز در یایسگی با تاخیر همراه بود. محققان هنگام مقایسه گیاه خواران با گوشت خواران، دریافتند که خوردن گوشت با تاخیر ساله در شروع یایسگی مرتبط است. حبوبات چون حاوی آنتی اکسیدان هستند، ممکن است شروع یایسگی را به ت خیر بیندازد. در مقابل، تصور می شود کربوهیدرات های تصفیه شده یک عامل خطر برای افزایش مقاومت به انسولین باشند و به نوبه خود ممکن است تولید استروژن را افزایش داده و منجر به منوپوز زودرس شود. منابع: |
ناباروری ممکن است ناشی از مشکلات مربوط به شما یا همسرتان و یا ترکیبی از عوامل مختلف برای فرزند دار شدن باشد. خوشبختانه، بسیاری از روش های درمانی ایمن و موثر وجود دارد که شانس بارداری را افزایش می دهد. بعضی اوقات، ممکن است یک زن مبتلا به ناباروری دوره قاعدگی نامنظم داشته باشد. در بعضی موارد، مرد مبتلا به ناباروی ممکن است برخی از علایم مربوط به مشکلات هورمونی را داشته باشد. زنان در صورت علایم زیر باید برای بررسی ناباروری به پزشک مراجعه کنند: سابقه سقط جنین دوره های نامنظم قاعدگی دوره های بسیار دردناکی از قاعدگی ابتلا به آندومتریوز یا بیماری التهابی لگن سابقه معالجه سرطان یا شیمی درمانی سن سال و بیشتر که شش ماه یا بیشتر برای بارداری تلاش کرده اما هنوز نتیجه ای نگرفته است. مردان در صورت علایم زیر باید برای بررسی ناباروری به پزشک مراجعه کنند: بیضه های کوچک یا تورم در بیضه وجود سابقه ناباروری در خانواده ناحیه بیضه (فتق اینگوینال) سابقه معالجه سرطان یا شیمی درمانی تعداد اسپرم کم یا سایر مشکلات مربوط به اسپرم وجود سابقه تجمع مایع در اطراف بیضه (هیدرو سل) سابقه مشکلات بیضه و یا پروستات یا مشکلات جنسی بطور کلی در حدود یک سوم موارد، مشکل ناباروری مربوط به مرد، و یک سوم، مشکل مربوط به زن می باشد. در موارد باقیمانده، هم در مورد زن و هم مرد مشکلاتی وجود دارد و یا دلیل خاصی پیدا نمی شود. تولید یا عملکرد غیر طبیعی اسپرم به دلیل بیضه های کم تحرک، نقایص ژنتیکی، مشکلات سلامتی مانند دیابت یا عفونت هایی مانند کلامیدیا، سوزاک، اوریون یا HIV . وریدهای بزرگ شده در بیضه (واریکوسل) نیز می تواند بر کیفیت اسپرم ت ثیر بگذارد. مشکل در انتقال اسپرم به دلیل مشکلات جنسی مانند انزال زودرس، برخی بیماری های ژنتیکی، مشکلات ساختاری (آناتومی) ، مانند انسداد در بیضه یا آسیب و یا صدمه به اندام های تولید مثل. مواجهه مکرر با برخی از عوامل محیطی مانند سموم دفع آفات و سایر مواد شیمیایی و تشعشعات، استعمال، الکل و مصرف داروها برای درمان عفونت های باکتریایی، فشار خون بالا و افسردگی نیز می تواند بر باروری ت ثیر بگذارد. قرار گرفتن در معرض مکرر در برابر گرما، مانند سونا یا وان، که دمای بدن را بالا ببرد و ممکن است بر تولید اسپرم ت ثیر بگذارد. آسیب های مربوط به سرطان و درمان آن از جمله پرتودرمانی یا شیمی درمانی است. درمان سرطان می تواند باعث اختلال در تولید اسپرم ها شود. آندومتر یوز (عفونت و التهاب رحم) چسبندگی محتویات لگن از جمله رحم و تخمدان ها و واژن و لوله های فالوپی) اختلالات تخمک گذاری آسیب یا انسداد لوله فالوپی (لوله ایی که تخمدان را به رحم متصل میکند. پرکاری و کم کاری تیرویید ناهنجاری های رحمی یا گردن رحم نارسایی تخمدان اولیه (یایسگی زودرس) هایپر پرولاکتین میا (افزایش هورمون ترشح شیر) سرطان و روش های درمانی در سرطان مانند پرتونگاری و شیمی درمانی بسیاری از عوامل خطر در ناباروری مردان و زنان یکسان است. عوامل خطری که احتمال نا باروری را افزایش می دهند شامل موارد زیر هستند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید باروری زنان به تدریج با افزایش سن به خصوص در اواسط دهه و پس از سالگی به سرعت کاهش می یابد. ناباروری در زنان مسن به احتمال زیاد به دلیل پایین بودن تعداد و کیفیت تخمک ها است و همچنین می تواند به دلیل مشکلات سلامتی باشد که بر باروری ت ثیر می گذارد. مردان بالای سال ممکن است نسبت به مردان جوان بارورتر باشند. استعمال سیگار همچنین اثر احتمالی درمان باروری را کاهش می دهد. سقط جنین در خانم هایی که سیگار می کشند بیشتر است. سیگار کشیدن می تواند خطر اختلال در نعوظ و تعداد اسپرم کم در مردان را افزایش دهد. در مورد زنان، هر میزان از مصرف در دوران بارداری خطرناک می باشد. برای مردان، استفاده زیاد از الکل می تواند تعداد اسپرم و تحرک اسپرم ها را کاهش دهد. در بین زنان آمریکایی، یک سبک زندگی کم تحرک و اضافه وزن ممکن است خطر ناباروری را افزایش دهد. برای مردان، تعداد اسپرم نیز ممکن است با اضافه وزن کاهش یابد. عدم ورزش باعث چاقی می شود و خطر ناباروری را افزایش می دهد. برخی از انواع ناباروری قابل پیشگیری نیستند. اما چندین استراتژی ممکن است شانس بارداری را افزایش دهد. از مصرف مواد مخدر و دخانیات و نوشیدن الکل خودداری کنید. از قرار گرفتن در معرض سموم صنعتی یا محیطی خودداری کنید. مصرف داروهایی که ممکن است روی باروری ت ثیر بگذارد محدود کنید. بهتر است مردان از دماهای زیاد موجود در وان و حمام گرم و سونا خودداری کنند. بهتر است زنانی که سعی در بارداری دارند، مصرف کافیین را محدود کنند. شروع مقاربت حداقل پنج روز قبل و تا یک روز پس از تخمک گذاری، احتمال بارداری شما را بهبود می بخشد. قبل از آزمایش ناباروری، پزشک برای درک علت های جسمی شما بررسی های لازم را انجام می دهد و ممکن است توصیه هایی را برای بهبود احتمال بارداری شما انجام دهد. در برخی از زوج های نابارور، علت خاصی یافت نمی شود که اصطلاحا به آن ناباروری غیر قابل توضیح می گویند. برخی از برنامه های پزشکی که در درمان ناباروری استفاده می شوند هزینه های زیادی را بر بیمار تحمیل میکنند. ولی، هیچ تضمینی وجود ندارد حتی پس از تمام آزمایشات و مشاوره ها که باردار شوید. برای باروری مرد لازم است که بیضه ها به اندازه کافی اسپرم سالم تولید کنند و اسپرم ها به طور موثر داخل واژن ریخته شده و به سلول تخم که از تخمدان توسط لوله های فالوپی به رحم برسند. آزمایشات مربوط به ناباروری برای تعیین اینکه آیا هر یک از این فرایندها مختل شده اند یا خیر انجام می گیرند. ممکن است معاینه جسمی عمومی از جمله معاینه دستگاه تناسلی صورت گیرد. آزمایشات باروری ویژه ممکن است شامل موارد زیر باشد: آزمایشگاه نمونه منی، را تجزیه و تحلیل می کند. در بعضی موارد ممکن است ادرار از نظر وجود اسپرم آزمایش شود. ممکن است آزمایش خون انجام گیرد تا سطح تستوسترون و سایر هورمون های مردانه مشخص شود. آزمایش ژنتیکی برای تعیین اینکه آیا نقص ژنتیکی باعث ناباروری می شود یا نه، انجام می شود. بیوپسی (نمونه برداری) بیضه ممکن است انجام شود تا ناهنجاری های ناشی از ناباروری یا بازیابی اسپرم برای تکنیک های تولید مثل، مانند IVF (باروری در محیط آزمایشگاه) انجام شود. ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند MRI مغزی، سونو گرافی ترشحی یا اسکروتال یا آزمایش دیافراگم (وازو گرافی) انجام شود. در موارد نادر، آزمایش های دیگری مانند ارزیابی یک نمونه مایع منی برای ناهنجاری های DNA برای ارزیابی کیفیت اسپرم ها ممکن است انجام شود. باروری برای زنان به تخمک های آزاد شده از تخمدان سالم بستگی دارد. دستگاه تولید مثل باید اجازه دهد یک تخمک درون لولههای فالوپ عبور کند و برای لقاح با اسپرم ترکیب شود. ممکن است شما یک معاینه عمومی بدنی، از جمله یک معاینه منظم زنان و زایمان داشته باشید. آزمایش خون، میزان هورمون ها را برای تعیین تخمک گذاری اندازه گیری می کند. وضعیت رحم و لوله های فالوپ شما را ارزیابی می کند و به دنبال انسداد یا مشکلات دیگر است. ماده حاجب به داخل رحم شما تزریق می شود و برای تعیین اینکه آیا حفره طبیعی است یا خیر، این مایعات از لوله های فالوپ شما خارج می شود، اشعه ایکس گرفته می شود. این آزمایش به تعیین مقدار تخمک های موجود برای تخمک گذاری کمک می کند. این روش اغلب با آزمایش هورمون در اوایل چرخه قاعدگی شروع می شود. سونو گرافی لگن به دنبال بیماری رحم یا تخمدان است. بعضی اوقات از سونو هیسترو گرام که به آن سونو گرام تزریق شور saline infusion sonogram نیز می گویند، برای دیدن جزییاتی در داخل رحم استفاده می شود که در سونوگرافی معمولی دیده نمی شود. بسته به وضعیت شما، بندرت ممکن است تست های زیر انجام شود: بسته به علایم شما، پزشک ممکن است یک هیستروسکوپی بخواهد تا به دنبال بیماری رحم باشد. در طی این روش، پزشک شما وسیله ای نازک و نوری را از طریق دهانه رحم وارد رحم می کند تا هرگونه ناهنجاری احتمالی را مشاهده کند. این عمل جراحی با حداقل تهاجمی شامل ایجاد یک برش کوچک در زیر ناف شما و قرار دادن یک دستگاه مشاهده نازک برای بررسی لوله های فالوپی، تخمدان ها و رحم شما است. ممکن است آندومتر یوز، زخم، انسداد یا بی نظمی لوله های فالوپ و مشکلات تخمدان ها و رحم را تشخیص دهد. قبل از اینکه علت ناباروری پیدا شود، لازم نیست همه یا حتی بسیاری از این آزمایشات را انجام دهند. شما و پزشکتان تصمیم می گیرید کدام آزمایشات را و چه زمانی انجام دهید. درمان ناباروری به علت نازایی، مدت زمان نازایی، سن زن و مرد بستگی دارد. درمان ناباروری ممکن است تعهدات مالی، جسمی، روانی و زمانی قابل توجهی داشته باشد. درمان مردان برای مشکلات جنسی عمومی یا فقدان اسپرم سالم ممکن است شامل موارد زیر باشد: بهبود شیوه زندگی و رفتارهای خاص می تواند شانس بارداری از جمله قطع مصرف داروهای مصرفی، کاهش یا از بین بردن مواد مضر، بهبود فراوانی و زمان مقاربت، ورزش منظم و بهینه سازی عوامل دیگری که ممکن است در نتیجه باروری را مختل کند، بهبود بخشد. برخی از داروهای خاص ممکن است تعداد اسپرم و احتمال دستیابی به یک بارداری موفق را بهبود بخشد. این داروها ممکن است عملکرد بیضه از جمله تولید و کیفیت اسپرم را افزایش دهند. برای برخی شرایط، جراحی ممکن است بتواند انسداد اسپرم را برطرف و ناباروری را درمان کند. در موارد دیگر، ترمیم جراحی واریکو سل ممکن است شانس کلی برای بارداری را بهبود بخشد. این تکنیک ها اسپرم را در صورت بروز مشکل در انزال یا هنگامی که هیچ اسپرم در مایعات انزالی وجود ندارد، به دست می آورند. برخی از خانم ها برای بهبود باروری فقط به یک یا دو روش درمانی نیاز دارند. زنان دیگر ممکن است برای رسیدن به بارداری به چندین نوع درمان مختلف نیاز داشته باشند. داروهای باروری درمان اصلی برای خانم هایی است که به دلیل اختلالات تخمک گذاری نابارور هستند. این داروها تخمک گذاری را تنظیم یا تسهیل می کنند. در طی IUI ، اسپرم های سالم در حدود زمانی که تخمدان یک یا چند تخمک را رها می کند، مستقیما در رحم قرار می گیرند. بسته به دلایل ناباروری، زمان IUI می تواند با سیکل طبیعی شما یا با داروهای باروری هماهنگ شود. مشکلات رحمی مانند پولیپ آندومتر، یک دیواره رحم، بافت داخل رحمی و برخی از فیبروم ها را می توان با جراحی هیسترو سکوپی درمان کرد. آندومتر یوز، چسبندگی لگن و فیبروم بزرگتر ممکن است نیاز به عمل جراحی لاپاروسکوپی یا جراحی با برش بیشتر شکم داشته باشد. فناوری تولید مثل ناقل ( ART ) هرگونه روش درمانی باروری است که در آن تخم و اسپرم به کار گرفته می شود. انواع مختلفی از ART وجود دارد. ( IVF ) رایج ترین روش ART است. IVF شامل تحریک و بازیابی چندین تخم بالغ و لقاح آنها با اسپرم در یک ظرف در آزمایشگاه و کاشت جنین در رحم چند روز پس از لقاح می باشد. تکنیک های دیگر گاهی در یک چرخه IVF استفاده می شوند، مانند: یک اسپرم سالم منفرد مستقیما به یک تخمک بالغ تزریق می شود. ICSI غالبا وقتی که کیفیت یا کمیت مایع منی مشخص نیست، یا اگر تلاش های لقاح در چرخه های قبلی IVF موفقیت آمیز نباشد انجام می گیرد. این روش با باز کردن پوشش بیرونی جنین به لانه گزینی جنین به لایه رحم کمک می کند. تخم های اهدا کننده یا اسپرم: بیشتر ART با استفاده از تخم و اسپرم خود زوج انجام می شود. با این وجود، اگر تخم ها یا اسپرم ها مشکل جدی وجود داشته باشد، ممکن است انتخاب کنید از یک اهدا کننده شناخته شده یا ناشناس سلول تخم، اسپرم یا جنین استفاده کنید. Gestational carrier زنانی که رحم عملکردی ندارند و یا بارداری برای آنها خطر جدی دارد ممکن است IVF را با استفاده از حامل حاملگی انتخاب کنند. در این حالت، جنین زوج برای بارداری در رحم حامل قرار می گیرد. عوارض درمان ناباروری ممکن است شامل موارد زیر باشد: شایعترین عارضه درمان ناباروری یک بارداری چندگانه (دوقلوها، سه قلو یا بیشتر) است. بطور کلی هرچه تعداد جنین بیشتر باشد، خطر زایمان زودرس و دیابت حاملگی نیز وجود دارد. نوزادان زودرس در معرض خطر ابتلا به مشکلات سلامتی و رشد هستند. قبل از شروع درمان با پزشک خود در مورد هرگونه نگرانی درباره بارداری چندگانه مشورت کنید. داروهای باروری برای وادار کردن تخمک گذاری می توانند باعث OHSS شوند، بخصوص با ART که تخمدان ها متورم و دردناک می شوند. علایم ممکن است شامل درد خفیف شکم، نفخ و حالت تهوع باشد که در مدت بارداری حدود یک هفته یا بیشتر طول می کشد. به ندرت، فرم شدیدتر باعث افزایش سریع وزن و تنگی نفس می شود که نیاز به درمان اضطراری دارد. مانند هر روش تهاجمی، خطر کمی از خونریزی یا عفونت با استفاده از فناوری تولید مثل یا جراحی تولید مثل وجود دارد. جزییات مربوط به تلاش های خود برای بارداری و درمان ناباروری قبلی را یادداشت کنید. مدارک پزشکی اصلی خود را همراه داشته باشید. لیستی از داروها، ویتامین ها و یا مکمل های دیگری که مصرف می کنید، تهیه کنید. لیستی از سوالات را برای طرح با پزشکتان تهیه کنید. مهمترین سوالات را ابتدا در صورت کوتاه بودن زمان ذکر کنید. برای ناباروری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشکتان بپرسید عبارتند از: به چه نوع تست هایی نیاز داریم؟ ابتدا چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟ برای چند چرخه این درمان را امتحان خواهیم کرد؟ چه عوارض جانبی با درمانی احتمالی همراه است؟ دلایل احتمالی ناباروری چیست که ما هنوز درک نکرده ایم؟ آیا عوارض طولانی مدت در ارتباط با این یا سایر درمان های ناباروری وجود دارد؟ احتمال تولد چندقلو بودن کودک با معالجه ای که شما توصیه می کنید، چقدر است؟ برای پاسخ دادن به سوالات آماده باشید تا به پزشکتان کمک کنید تا مراحل بعدی در تشخیص و شروع مراقبت را سریع تعیین کند. آیا مرتبا حمام گرم یا حمام بخار مصرف می کنید؟ آیا بعد از انزال، درد یا درد بیضه ای را تجربه می کنید؟ آیا مشکلی در ایجاد عضله دارید یا برای افزایش توده عضلانی مواد مصرف می کنید؟ آیا به خصوص بعد از ایستادن برای مدت زمان طولانی، آیا تا به حال متوجه پرکاری در اسکروتوم شده اید؟ آیا شما از نظر جنسی مشکل دارید، مانند مشکل در نعوظ، انزال خیلی زود، عدم توانایی در انزال یا کاهش میل جنسی؟ آیا قبلا باردار بوده اید؟ آیا مرتبا ورزش می کنید؟ چقدر؟ رژیم معمولی روزانه شما چیست؟ آیا آزمایش تخمک گذاری را انجام داده اید؟ آنها چقدر منظم، کوتاه و طولانی هستند؟ چرخه های شما به طور معمول چگونه است؟ در چه سنی قاعدگی شما شروع شده است؟ منبع: |
فتق یا هرنی یا herniation یک مشکل شایع است که باعث ایجاد برآمدگی موضعی که اغلب در ناحیه شکم می شود، اما می تواند در قسمت فوقانی ران و نواحی کشاله ران هم ظاهر شود. غالبا هم هیچ علامت و درد و مشکلی را ایجاد نمی کند، اما فتق شکم ممکن است یک مشکل جدی را نشان دهد. این بیماری را معمولا در مناطق زیر مشاهده می کنید: فمور برآمدگی درست زیر کشاله ران ایجاد می کند و در زنان شایع تر است. شایع ترین نوع فتق که در مردان بیشتر از خانم ها دیده می شود. طبق گفته مرکز بریتانیا هرنیا ( BHC ) ، هرنی اینگوینال حدود درصد کل فتق ها را تشکیل می دهند و هنگامی به وجود می آیند که روده ها از طریق یک نقطه ضعف یا پارگی در دیواره تحتانی شکم، فشار وارد کنند. هنگامی رخ می دهد که بخشی از معده از طریق دیافراگم به داخل حفره سینه بیرون می زند و تقریبا همیشه باعث ریفلاکس معده (برگشت مواد غذایی از معده به مری) می شود، در هنگامی که محتویات معده در مری وارد می شود، باعث سوزش مری می گردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هرنی هیاتال (فتق شکمی) بیشتر در افراد بالای سال دیده می شود. اگر کودک مبتلا به هیاتال باشد، به طور معمول ناشی از نقص مادرزادی است. ممکن است در کودکان و نوزادان زیر ماه مشاهده می شود. زمانی اتفاق می افتد که روده های کودکان از طریق دیواره شکم نزدیک پوست شکم متورم می شود. شما ممکن است متوجه برآمدگی در شکم کودک خود شوید، به ویژه هنگامی که آن ها گریه می کنند. فتق ناف تنها نوعی از فتق است که با تقویت عضلات دیواره شکم، به طور معمول در زمانی که کودک ساله باشد، به خودی خود از بین می رود. اگر در این مرحله از بین نرفته باشد، ممکن است از عمل جراحی برای درمان آن استفاده شود. ممکن است بعد از جراحی شکم ایجاد شود. روده ممکن است از طریق جای زخم برش یا بافت ضعیف، به اطراف زخم فشار وارد کرده و از محل زخم بیرون می زند. این بیماری در اثر ترکیبی از ضعیف شدن برخی از عضلات و فشار سایر عضلات ایجاد می شود. بسته به علت آن، می تواند به سرعت یا در طولانی مدت ایجاد شود، حتی می تواند مادرزادی باشد (در بدو تولد وجود دارد. یا در کودکانی که ضعف در دیواره شکم دارند ایجاد می شود. سن: خطر ابتلا به این بیماری با بالا رفتن سن افزایش می یابد و در مردان نسبت به خانم ها شایع تر می باشد. فعالیت ها و مشکلات پزشکی که باعث افزایش فشار به دیواره شکم می شود، می تواند منجر به این بیماری شود. این شرایط شامل: یبوست حاملگی فشار ادرار فشار بدنی سرفه مداوم تغذیه نادرست سیگار کشیدن کیست فیبروتیک پروستات بزرگ شده بیضه های نا متعادل مایع شکمی (آسیت) اضافه وزن یا چاق بودن بلند کردن وسایل سنگین دیالیز صفاقی (تسویه خون از طریق صفاق) عوامل خطر براساس نوع فتق تقسیم بندی می شود: از آنجا که یک فتق برش نتیجه عمل جراحی است، اصلی ترین عامل خطر، یک عمل جراحی روی شکم است. افراد - ماه بعد از عمل جراحی حساس هستند به خصوص اگر درگیر فعالیت شدید بدنی باشد یا در زنان، دروان بارداری را طی می کند، حتما احتیاج به مراقبت های پزشکی خواهد داشت. زنان باردار افراد مبتلا به یبوست مزمن افرادی که سابقه ابتلا را دارند. سابقه خانوادگی در نوع فتق مفاصل دارند. نوزادان با تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد استعمال دخانیات زیاد. فتق ناف در نوزادان با وزن کم و نوزاد نارس بیشتر دیده می شود. در بزرگسالان چاقی و حاملگی های متعدد می تواند ریسک ابتلا به خطر فتق ناف را افزایش دهد. خطر فتق هیاتال در افرادی که در سن سال یا بالاتر هستند و اضافه وزن زیادی دارند بیشتر است. شایع ترین علامت این بیماری، برآمدگی در ناحیه آسیب دیده است اما در برخی موارد امکان دارد هیچ علایمی دیده نشود. در مورد اینگوینال، ممکن است متوجه برآمدگی در هر دو طرف استخوان (عانه) pubic خود شوید که این استخوان کشاله ران و ران در آن قسمت بهم متصل می شوند. اگر کودک شما این بیماری را دارد، ممکن است فقط هنگام گریه کردن برآمدگی را لمس کنید. برآمدگی، معمولا تنها علامت فتق ناف است. سایر علایم شایع این بیماری شامل موارد زیر است: درد یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده (معمولا قسمت تحتانی شکم) به خصوص هنگام خم شدن، سرفه یا بلند کردن ضعف، فشار یا احساس سنگینی در شکم احساس سوزش و یا درد در محل برآمدگی علایم دیگر فتق هیاتال شامل موارد زیر است: رفلاکس اسید معده (ترشح مواد اسیدی معده به داخل مری) درد قفسه سینه مشکل در بلع در صورت عدم درمان، این بیماری ممکن است رشد کرده و دردناک تر شود. بخشی از روده شما می تواند در دیواره شکم به دام بی افتد. که می تواند روده را مختل کرده و سیاه شدن روده که باعث درد شدید، حالت تهوع یا یبوست شود. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند فشار زیادی به بافت های اطراف وارد کند و باعث تورم و درد در محیط شود. اگر بخش به دام افتاده روده جریان خون کافی را نداشته باشد، اصطلاحا سیاه شدگی یا نکروز رخ می دهد. سیاه شدن می تواند باعث آلوده شدن بافت روده یا مرگ شود. فتق سیاه کننده خطر جدی برای سلامتی است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد. شما همیشه نمی توانید از ضعف عضلات که باعث ایجاد این بیماری می شود پیشگیری کنید. با این وجود می توانید میزان فشار موجود در بدن را کاهش دهید. نکات مهم برای پیشگیری شامل موارد زیر است: عدم مصرف سیگار ودخانیات. درمان سرفه های مداوم. حفظ وزن درست. در هنگام حرکات روده یا ادرار از زور زدن و فشار زیاد پرهیز کنید. اجسام را با خم کردن زانو بلند کنید و نه با خم کردن کمر. از بلند کردن وزنه های خیلی سنگین خودداری کنید. شناخت علایم اولیه این بیماری مهم است. بیماری درمان نشده، به خودی خود از بین نمی رود. با این وجود، با مراقبت های اولیه پزشکی یا تغییر شیوه زندگی، می توانید اثرات این بیماری را به حداقل برسانید و از عوارض تهدید کننده آن مانند سیاه شدن قسمت هایی که تحت فشار قرار میگیرد، جلوگیری کنید. فتق های اینگوینال و برشی معمولا از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده می شوند. پزشکتان ممکن است در هنگام ایستادن، سرفه برآمدگی در شکم یا کشاله ران شما را معاینه کند. اگر فتق هیاتال دارید، پزشک ممکن است آن را با پرتوی ایکس باریم یا آندوسکوپی تشخیص دهد. اشعه ایکس باریم مجموعه ای از عکس های اشعه ایکس دستگاه گوارش شماست. بعد از اتمام نوشیدن محلول مایع حاوی باریم، تصاویر ضبط می شوند که در تصاویر اشعه ایکس به خوبی نشان داده می شوند. آندوسکوپی شامل قرار دادن یک دوربین کوچک متصل به یک لوله در پایین گلوی شما و به مری و معده شما است. این آزمایش ها به پزشکتان اجازه می دهند تا محل داخلی معده شما را مشاهده و بررسی کند. اگر کودک شما فتق ناف دارد، پزشکتان ممکن است سونوگرافی را انجام دهد. یک سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. درمان به اندازه فتق و شدت علایم بستگی دارد. پزشکتان ممکن است به راحتی عوارض احتمالی این بیماری را کنترل کند. گزینه های درمانی فتق شامل تغییرات شیوه زندگی، دارو یا جراحی است. اگر فتق شما بزرگتر شود یا باعث ایجاد درد شود، پزشکتان ممکن است روش جراحی را برای درمان بهتر در نظر بگیرد. فتق هرنیس با جراحی باز یا لاپاروسکوپی قابل ترمیم است. جراحی لاپاروسکوپی با استفاده از یک دوربین کوچک و تجهیزات جراحی کوچک برای ترمیم فتق با استفاده از تنها چند برش کوچک انجام می گیرد. جراحی لاپاروسکوپی کمتر به بافت های اطراف آسیب می رساند. جراحی باز نیاز به یک روند بهبودی طولانی تر دارد. ممکن است تا شش هفته نتوانید به طور عادی حرکت کنید. جراحی لاپاروسکوپی مدت زمان ریکاوری بسیار کمتری دارد اما خطر بازگشت مجدد فتق بیشتر است. علاوه بر این، همه فتق ها برای ترمیم لاپاراسکوپی مناسب نیستند. مثلا فتقی که درآن قسمتی از روده شما به داخل قفسه منتقل شده باشد شاید با لاپاراسکوپی درمان نشود. تغییرات رژیم غذایی اغلب می توانند علایم فتق هیاتال را درمان کنند، اما باعث نمی شود بیماری از بین برود. از وعده های غذایی سنگین خودداری کنید، بعد از غذا بلافاصله دراز نکشید و یا خم نشوید و وزن بدن را در حد درست نگه دارید. برخی تمرینات ممکن است به تقویت عضلات اطراف محل آن کمک کند و برخی از علایم را کاهش دهد. با این حال، تمریناتی که به صورت نادرست انجام می شود می تواند فشار را در ناحیه فتق افزایش دهد و در واقع ممکن است باعث فتق بیشتر شود. اگر این تغییرات ناراحتی شما را از بین نبرند، ممکن است برای اصلاح فتق به جراحی نیاز داشته باشید. شما همچنین می توانید با جلوگیری از مصرف غذاهایی که باعث رفلاکس اسید یا سوزش قلب می شوند، مانند غذاهای پر ادویه و غذاهای حاوی گوجه فرنگی، علایم را بهبود بخشید. منابع: |
سرطان آدرنال (غدد فوق کلیوی) نوعی سرطان نادر است که در یک یا هر دو غدد آدرنال که در بالای کلیه های قرار دارد، شروع می شود. غدد آدرنال هورمونی ترشح می کند که تقریبا همه اعضا و بافت های بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سرطان آدرنال در هر سنی ممکن است رخ دهد. اما به احتمال زیاد در کودکان زیر سال و بزرگسالان و سال شایع تر است. اگر سرطان آدرنال در مراحل اولیه تشخیص داده شود، احتمال درمان وجود دارد. اما اگر سرطان به قسمت های دیگر غدد فوق کلیه پیشرفت کند، درمان تاثیر کمتری دارد و بیشتر روش های درمانی برای به تاخیر انداختن پیشرفت یا کاهش احتمال بازگشت انجام می شود. بیشتر توده های که در غدد فوق کلیوی ایجاد می شود غیر سرطانی (خوش خیم) هستند. تومورهای خوش خیم آدرنال مانند آدنوما یا فیوکرو سیتوم نیز می توانند در غدد فوق کلیوی ایجاد شوند. در حدود نیمی از مبتلایان به سرطان آدرنال، علایم ناشی از هورمون های ترشح شده از سرطان است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در نیمه دیگر، تومور آنقدر بزرگ شده است که اندام های اطراف را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث بروز علایم ثانویه می شود. حتی علایم ممکن است در اثر تومور آدرنال یا بیماری دیگری ایجاد شود. در کودکان، علایم بیشتر ناشی از آندروژن ها (هورمون های مردانه) می باشد که تومور آدرنال آن را ترشح می کنند. شایع ترین علایم رشد بیش از حد موهای صورت و بدن بخصوص در نواحی دستگاه تولید جنسی و زیر بغل می باشد. علایم هورمون های مردانه نیز ممکن است باعث بزرگی آلت تناسلی در پسران یا بزرگ شدن کلیتوریس در دختران شود. اگر تومور استروژن (هورمون های زنانه) ترشح شود، در دختران باعث بلوغ زودرس و رشد سینه ها و شروع دوره قاعدگی می شود. تومورهای ترشح کننده استروژن همچنین می توانند باعث رشد سینه در پسران هم شود. علایم سطح بالای هورمون های جنسی در بزرگسالان کمتر مشهود است زیرا قبلا بلوغ را پشت سر گذاشته اند و دارای سینه ها و الگوهای بزرگسالان و موهای بدن هستند. زنان مبتلا به تومورهای ترشح کننده استروژن و مردان مبتلا به تومورهای ترشح کننده آندروژن معمولا هیچ علامتی از هورمون ها را ندارند، بنابراین ممکن است زمانی که تومور به اندازه کافی بزرگ شد و در روی اندام های مجاور انتشار یافت علایم سرطان را بروز دهند. به عنوان مثال، مردان مبتلا به تومورهایی که استروژن ایجاد می کنند ممکن است متوجه بزرگ شدن و حساس شدن پستان شوند. همچنین ممکن است مشکلات جنسی از قبیل اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) و از دست دادن انگیزه جنسی را داشته باشند. زنان مبتلا به تومورهایی که آندروژن ایجاد می کنند (هورمون های مردانه) ممکن است متوجه رشد بیش از حد موهای صورت و بدن، ریزش موهای زاید، دوره قاعدگی نامنظم و کلفت تر شدن صدای خود شوند. ترشح مقادیر زیاد کورتیزول باعث ایجاد حالتی می شود که به سندرم کوشینگ معروف است. برخی افراد همه علایم را دارند، اما بسیاری از افراد با سطح بالای کورتیزول فقط تعداد کمی از علایم دارند. علایم و نشانه های احتمالی عبارتند از: کبودی بدن افسردگی فشار خون بالا بی نظمی قاعدگی ضعف و از بین رفتن حجم عضلات در پاها برآمدگی چربی در پشت گردن و شانه ها قند خون بالا، اغلب منجر به دیابت می شود. رشد بیش از حد مو در صورت، سینه و کمر در زنان افزایش وزن، معمولا بیشتر در قسمت گونه و اطراف شکم است. استخوان های ضعیف شده (پوکی استخوان) ، که می تواند منجر به شکستگی شود. سندرم کوشینگ ممکن است در اثر سرطان آدرنال یا یک آدنوم آدرنال ایجاد شود که سطح بالایی از کورتیزول و یا هورمون های مرتبط را ایجاد می کند، اما می تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد. از آنجا که دلایل زیادی برای زیاد بودن سطح کورتیزول وجود دارد که می تواند منجر به سندرم کوشینگ شود، پزشکان تعدادی آزمایش را انجام می دهند تا تشخیص دهند که بیمار تومور قشر آدرنال دارد یا علت دیگری برای سندرم کوشینگ وجود دارد. آلدوسترون یکی از هورمون های غدد فوق کلیوی هست. علایم و نشانه های اصلی ناشی از تومورهای آدرنال ترشح کننده آلدوسترون عبارتند از: ضعف گرفتگی عضلات کاهش سطح علایم ناشی از فشار زیاد سرطان آدرنال روی اعضای بدن با بزرگ شدن سرطان آدرنال، اندام ها و بافت های اطراف خود را تحت تاثیر قرار می دهد که ممکن است باعث ایجاد درد در نزدیکی تومور، احساس پر بودن شکم یا مشکل در غذا خوردن به دلیل احساس سیر بودن شود. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث بروز سرطان آدرنال می شود. سرطان آدرنال بیشتر در افراد دارای سندرم های ارثی اتفاق می افتد که خطر ابتلا به برخی سرطان ها را افزایش می دهد. آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آدرنال عبارتند از: آزمایشات بالینی خون و ادرار ممکن است سطح غیرمعمول هورمون های ترشح شده توسط غدد فوق کلیوی، از جمله کورتیزول، آلدوسترون و آندروژن ها را نشان دهد. پزشک شما ممکن است اسکن های CT ، یا پوزیترون انتشار ( PET ) را برای درک بهتر هرگونه رشد در غده های آدرنال شما تجویز کند و بررسی شود که آیا سرطان به مناطق دیگر بدن مانند ریه ها یا کبد شما انتشار یافته است یا هنوز در مرحله اولیه می باشد. غده آدرنال در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار می گیرد. تجزیه و تحلیل آزایشگاهی می تواند ت یید کند که آیا شما مبتلا به سرطان هستید و یا نه، دقیقا چه نوع سلول های درگیر سرطان شده اند. پیش آگهی می تواند شما را به فکر وادارد که چه درصد از افراد با همان نوع و مرحله سرطان هنوز هم در زمان مشخص (معمولا سال) بعد از تشخیص زنده مانده اند و شانس زندگی دارند. پزشکان نمی توانند دقیقا به شما بگویند که چه مدت زندگی خواهید کرد، اما ممکن است به شما کمک کنند درک بهتری از چگونگی موفقیت در معالجه را داشته باشید. به خاطر داشته باشید که میزان بقا تخمین زده می شود و غالبا براساس نتایج قبلی تعداد زیادی از افراد مبتلا به سرطان خاص انجام می شود، اما پزشکان نمی توانند پیش بینی کنند که در مورد هر شخص خاص چه اتفاقی خواهد افتاد. میزان بقاء، نسبت افراد با همان نوع و مرحله سرطان را با افراد در کل جمعیت مقایسه می کند. به عنوان مثال، اگر میزان بقاء نسبی ساله برای یک مرحله خاص از سرطان آدرنال تخمین زده شده است. براساس افرادی که بین سالهای و مبتلا به سرطان غده فوق کلیوی تشخیص داده شده اند. افرادی که اکنون به سرطان آدرنال مبتلا هستند، ممکن است پیش آگهی بهتری نشان دهند. درمان سرطان آدرنال معمولا شامل جراحی برای از بین بردن کل سرطان است. سایر روش های درمانی ممکن است برای جلوگیری از بازگشت سرطان باشند. هدف از جراحی برداشتن کل سرطان آدرنال است. برای درمان، پزشکان باید غده فوق کلیوی را تحت جراحی قرار دهند (آدرنالکتومی) اگر جراحان شواهدی پیدا کنند که نشان دهد سرطان به ساختارهای مجاور، مانند کبد یا کلیه انتشار یافته است، ممکن است در طول عمل بخش هایی یا تمام ارگان ها سرطانی از بین ببرند. شیمی درمانی یک دارو درمانی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برای سرطان های آدرنال که با جراحی قابل برداشتن نیستند و یا بعد از معالجه اولیه بر می گردند. شیمی درمانی ممکن است گزینه ای برای کاهش سرعت پیشرفت سرطان باشد. در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید. وقتی قرار ملاقات را میگذارید، قبل از انجام آزمایش خاص، از کاری که باید قبل از مراجعه انجام دهید و یا از پزشک خود بپرسید. علایم و اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اساسی، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی و دوز آن ها در مورد سرطان آدرنال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: بهترین درمان چیست؟ به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم من می شود؟ آیا محدودیت های خاصی برای من وجود دارد؟ چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را مدیریت کنم؟ غیر از محتمل ترین علت، علل احتمالی دیگر علایم من چیست؟ گزینه های اصلی برای رویکرد اصلی که پیشنهاد می کنید چیست؟ منابع: |
بیماری پولیپ از رشد غیرطبیعی بافت طبیعی تشکیل شده است که بیشتر آن ها مانند برجستگی های کوچک، مسطح یا شبیه ساقه های قارچ ریز می باشند. بیشتر پولیپ ها کوچک و کمتر از نیم اینچ عرض دارند. تشکیل پولیپ در روده بزرگ شایع ترین ترین نوع پولیپ است، اما همچنین ممکن است پولیپ ها در مکان هایی دیگری مثل کانال گوش، دهانه رحم، معده، بینی، رحم و گلو تشکیل شوند. بیشتر پولیپ ها خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند. اما از آنجا که به دلیل رشد غیر طبیعی سلول ایجاد می شوند، در نهایت می توانند بدخیم یا سرطانی شوند. پزشک با انجام بیوپسی می تواند مشخص کند آیا پولیپ در حال رشد کردن است یا نه؟ بیوپسی، شامل گرفتن نمونه کوچکی از بافت و آزمایش آن برای وجود سلول های سرطانی است. درمان بیماری پولیپ بستگی به محل، اندازه و خوش خیم بودن یا بدخیم بودن آن ها دارد. هر نوع پولیپ براساس موقعیت مکانی می تواند باعث ایجاد علایم منحصر به فرد شود. در زیر انواع پولیپ رایج، مکان ها و علایم آن ها ذکر شده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیشتر پولیپ های روده بزرگ غیر سرطانی هستند و تا زمانی که پیشرفت نکنند، علایم ایجاد نمی کنند. اما مانند پولیپ معده، می توانند به سرطان مبتلا شوند. بیماری علت پولیپ بسته به موقعیت آن ها می توانند متفاوت باشند. به عنوان مثال، پولیپ های گلو معمولا در نتیجه صدمات ناشی از فریاد زدن با صدای بلند یا آسیب دیدگی از لوله تنفسی است و بعضی اوقات پزشکان نمی توانند علت پولیپ را مشخص کنند. تومور التهاب کیست استروژن اضافی یک شی خارجی التهاب مزمن معده جهش در ژن های سلول های روده بزرگ در پولیپ ها سلول ها سریع تقسیم می شوند، که شبیه به رشد سلول های سرطانی است. به همین دلیل آن ها می توانند سرطانی شوند، هر چند که بیشتر پولیپ ها خوش خیم هستند. زنان بالای سال بیشتر در معرض پولیپ رحم هستند. مردان و افرادی که سیگار می کشند، خطر بیشتری برای ابتلا به پولیپ مثانه دارند. برای پولیپ های دهانه رحم، خطر در زنان بالای سال یا بالاتر و خانم هایی که یایسه هستند افزایش می یابد. افرادی که به طور عادی بر روی تارهای صوتی خود فشار وارد می کنند یا ریفلاکس دارند، خطر بیشتری برای پولیپ های گلو دارند. اما هیچ عامل خطر شناخته شده ای برای پولیپ های کانال شنوایی وجود ندارد. اگر نگران نوع خاصی از ابتلا به پولیپ هستید، با پزشک خود در مورد شرایط خود و احتمال ابتلا به پولیپ مشورت کنید. برای پولیپ های روده بزرگ، عوامل خطر شامل موارد زیر است: ورزش ناکافی سن بالای سال استفاده از تنباکو و الکل داشتن یک رژیم غذایی پرچرب و پر فیبر داشتن یک التهاب روده مانند بیماری کرون سابقه خانوادگی بیماری پولیپ و سرطان روده بزرگ داشتن دیابت نوع که به خوبی مدیریت نشده است. خطر پولیپ معده با موارد زیر افزایش می یابد: عفونت های باکتریایی معده سن (در میانسالی تا پیری شایع تر است. استفاده منظم از مهارکننده های پمپ پروتون پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی ( FAP ) (یک سندرم ژنتیکی نادر است. پولیپ بینی در افرادی که شرایط زیر را تجربه می کنند بیشتر بروز می کند: فیبروز کیستیک حساسیت به آسپیرین عفونت های مداوم سینوس پزشک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و در مورد علایم و سابقه پزشکی شما سوال می کند. اگر پزشک مشکوک به پولیپ ها باشد، برای دیدن ناحیه آسیب دیده، معمولا از تصویربرداری مانند اشعه X ، سونوگرافی یا سی تی اسکن استفاده می کند، که می تواند به ت یید حضور و اندازه پولیپ کمک کند. هنگامی که پولیپ دارید، پزشک ممکن است بخواهد بیوپسی را انجام دهد تا متوجه شود که سرطانی است یا خیر. بسته به جایی که پولیپ در آن قرار دارد، از روش های مختلفی برای به دست آوردن نمونه استفاده می شود. بیوپسی از مناطقی که به راحتی قابل دستیابی هستند بنابراین یک نمونه می تواند تحت میکروسکوپ گرفته و آنالیز شود. این موارد شامل موارد زیر است: آندوسکوپی برای معده و روده کوچک کولونوسکوپی برای پولیپ های واقع در روده بزرگ آزمایش پاپ برای بررسی پولیپ در واژن یا دهانه رحم بعضی از پولیپ ها نیازی به درمان ندارند، به خصوص اگر پزشک تشخیص دهد که آنها مضر نیستند. پولیپ های گلو معمولا با استراحت و گفتار درمانی از بین می روند. سایر موارد ممکن است به عنوان احتیاط در برابر سرطانی شدن با عمل جراحی برداشته شود. درمان به عوامل مانند اینکه پولیپ سرطانی است یا نه، تعداد پولیپ ها، مکان پولیپ ها واندازه آنها بستگی دارد. در مورد پولیپ های کولورکتال، پزشک ممکن است پولیپ ها را با کلونوسکوپی از بین ببرد. کولونوسکوپی روشی است که پزشک شما از یک لوله نازک با یک دوربین متصل استفاده می کند تا داخل روده کوچک و روده بزرگ را مشاهده و بررسی کند. استروییدهایی که به شکل قطره بینی استفاده می شوند یا داروهای کورتیکواسترویید ممکن است به درمان پولیپ بینی کمک کند. پزشک شما قبل از انتخاب روش های جراحی کمتر از درمانهای آسیب زننده استفاده خواهد کرد. پزشک در مورد تشخیص خاص شما صحبت خواهد کرد. پیش آگهی پولیپ ها در صورت ابتلا به سرطان، به نوع پولیپ و سلامت کلی شما بستگی دارد. اکثر پولیپ های خوش خیم معمولا جایی برای نگرانی ندارند، اما پزشک ممکن است توصیه کند که آنها را به عنوان احتیاط از بین ببرید. ممکن است پولیپ های خوش خیم به پولیپ های سرطانی تبدیل شوند یا با ایجاد نازایی در پولیپ های رحمی یا ایجاد خستگی مداوم از پولیپ بینی، در زندگی شما اختلال ایجاد کنند. احتمال اینکه پولیپ ها دوباره ظاهر شوند، کم است، اما در درصد افرادی که آنها را از بین برده اند، پولیپ های روده بزرگ عود می کنند. پزشک شما معمولا طی تا سال روش های پیگیری را توصیه می کند. همیشه نمی توان از پولیپ پیشگیری کرد. این مورد در بعضی از انواع پولیپ مانند پولیپ بینی و رحم نیز وجود دارد. اما یک شیوه زندگی سالم می تواند خطر ابتلا به پولیپ روده بزرگ را کاهش داده و خطر سرطان روده بزرگ را به حداقل برساند. عدم مصرف الکل خودداری از مصرف دخانیات ورزش منظم برای حفظ وزن مناسب استفاده از یک رژیم غذایی سالم پر از میوه، سبزیجات و غلات سبوس دار در مورد سایر اقداماتی که می توانید برای پیشگیری از پولیپ انجام دهید، به خصوص اگر سابقه خانوادگی پولیپ دارید با پزشک خود مشورت کنید. پولیپ های غیر سرطانی بدون علایم معمولا نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه آنها در فعالیت های روزانه شما مشکلی ایجاد کنند. پزشک شما ممکن است با پیگیری بر پولیپ ها "تحت نظارت و درمان باشید" را برای اطمینان از پیشرفت بیشتر آن ها توصیه کند. پزشکتان همچنین می توانند به شما بگویند که چه موقع باید عمل جراحی را برای برداشتن پولیپ انجام دهید. از علایم پولیپ آگاه باشید و در صورت بروز به دنبال درمان آن ها باشید. اگر مطمین هستید که پولیپ از بین رفته است، مراجعه به پزشک خود را پیگیری کنید. درباره سابقه خانوادگی در مورد پولیپ ها بیشتر مطالعه کنید و در مورد آن ها با پزشک خود مشورت کنید. سوابق پزشکی به روز شده در مورد آزمایشات قبلی و مطالعات تصویربرداری در مورد تشخیص خود را نگهداری کنید. منبع: |
بیماری لایم بیماری منتقله از راه کنه است. توسط یک نوع به وجود می آید. کنه‌های ایکسودس (به نام کنه پاسیاه یا کنه گوزنی نیز نامیده میشود) باکتری را از طریق گزش به انسان‌ها منتقل می کنند. طیف گسترده ای از علایم در لایم وجود دارد و تشخیص بیماری را دشوار می کند اکثر مبتلایان به بیماری لایم که با سه هفته آنتی بیوتیک درمان می شوند، پیش آگهی خوبی دارند. اما اگر هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها پس از عفونت درمان نشوند، درمان لایم دشوارتر می شود. طی چند روز از نیش کنه، باکتری ها می توانند به سیستم عصبی مرکزی، عضلات و مفاصل، چشم و قلب منتقل شوند. Lyme به سه دسته تقسیم می شود: حاد، انتشار زودهنگام و دیر انتشار. پیشرفت بیماری می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد هر فرد به طور متفاوتی به باکتری های Lyme واکنش نشان می دهد. بیمار ممکن است برخی یا همه علایم را داشته باشد. علایم نیز از نظر شدت متفاوت می باشد. لایم یک بیماری چند سیستمی است. در اینجا لیستی از علایم شایع بیماری لایم ارایه می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بثورات نیش کنه Lyme مانند یک بیضی قرمز رنگ است. که می تواند در هر نقطه از بدن ظاهر شود. بثورات دارای یک نقطه قرمز مرکزی است که توسط یک دایره روشن در قسمت بیرونی احاطه شده است. بثورات صاف است و معمولا خارش ندارد. بثورات نشان می دهد عفونت در بافتهای پوست پخش شده. بثورات باز شده و سپس با گذشت زمان برطرف می شود، حتی اگر درمان نشود. بثورات قرمز معمولا طی تا روز در محل گزش ظاهر می شود بثورات کوچکتر ممکن است بعد از گسترش باکتری ها از طریق بافت ها سه تا پنج هفته بعد ظاهر شود. گاهی اوقات بثورات فقط یک لکه قرمز است بثورات می تواند اشکال دیگری نیز به وجود آورد، از جمله تاول. و باید هرچه سریعتر برای معالجه به پزشک مراجعه شود. علایم اولیه نیش کنه مانند آنفولانزا است. علایم غالبا به شکل دوره ای هستند. خستگی، فرسودگی و کمبود انرژی شایع ترین علایم هستند. خستگی لایم می تواند متفاوت از خستگی منظم و شدید باشد. ممکن است در طول روز احساس نیاز به چرت زدن داشته باشید یا چند ساعت طولانی تر از حد معمول بخوابید. در یک مطالعه، از خستگی حدود درصد از کودکان مبتلا به لایم گزارش شده و در سال برای بزرگسالان مبتلا به لایم، درصد خستگی را گزارش شد. گاهی اوقات خستگی ناشی از لایم به عنوان سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژیا یا افسردگی تشخیص داده می شود. در بعضی موارد Lyme ، خستگی می تواند ناتوان کننده باشد. درد مفاصل و سفتی، اغلب متناوب، علایم اولیه لایم هستند. مفاصل ممکن است ملتهب، دردناک و متورم باشد. در بعضی از مفاصل سختی و دامنه حرکتی محدود داشته باشید. بعضی اوقات ممکن است زانو صدمه ببیند، بعضی اوقات گردن یا پاشنه دچار درد شود. درد ممکن است شدید و متناوب بوده و بیش از یک مفصل مبتلا شود. مردم اغلب مشکلات مشترک را به سن، ژنتیک یا ورزش نسبت می دهند. Lyme باید به آن لیست اضافه شود، زیرا آمار نشان می دهد: درصد از مبتلایان به لایم درمان نشده علایم عضلانی و مفصلی دارند. درصد از مبتلایان به لایم بدون درمان دارای قسمتهای متناوب ورم مفاصل هستند. دو سوم مردم اولین مورد از درد مفاصل خود را ظرف شش ماه از عفونت دارند. استفاده از داروهای ضد التهاب ممکن است تعداد واقعی افراد مبتلا به تورم مفصل را تحت ت ثیر قرار دهد. در نتیجه درد مفاصل که متناوب باشد، یا از مفصلی به مفصل دیگر منتقل شود، می تواند نشانه لایم باشد. سایر علایم شایع آنفلوانزا سردرد، سرگیجه، تب، درد عضلات و ضعف است. حدود درصد از مبتلایان به بیماری Lyme در طی یک هفته از ابتلا به عفونت لایم علایم مشابه آنفولانزا دارند. علایم ممکن است سطحی باشد و هنگامی که تب رخ می دهد، معمولا درجه پایین است. تشخیص علایم آنفولانزای لایم از یک آنفولانزای عفونت ویروسی می تواند دشوار باشد. اما، بر خلاف آنفولانزای ویروسی، برای برخی از افراد علایم آنفلوانزای لایم متناوب هست. درصد از کودکان سردرد را گزارش داده اند. درصد از کودکان مبتلا به لایم سرگیجه را گزارش دادند. درصد از کودکان مبتلا به لایم درد گردن را گزارش دادند. درصد از بزرگسالان مبتلا به لایم سردرد را گزارش داده اند. درصد از کودکان مبتلا به Lyme تب و تعریق را گزارش داده اند. در سال در میان بزرگسالان مبتلا به لایم، از کودکان مبتلا به Lyme درمان نشده از مشکلات شناختی شکایت دارند. درصد از بزرگسالان مبتلا به Lyme اوایل بیماری مشکل در تمرکز را گزارش دادند. درصد از بزرگسالان از دست دادن حافظه را گزارش دادند. در نتیجه: باکتری های لایم می توانند بر روی مغز و فرآیندهای روانی ت ثیر بگذارند از نور داخل خانه ممکن است احساس ناراحتی یا حتی احساس کوری کنید. حساسیت به نور به اندازه کافی ناراحت کننده است که علاوه بر زدن عینک آفتابی در بیرون از منزل، در نور طبیعی در منزل هم نیاز به زدن عینک آفتابی نیز وجود دارد. حساسیت به نور در درصد از بزرگسالان مبتلا به Lyme اولیه مشاهده شد. درصد تاری دید را گزارش کردند. در نتیجه حساسیت به نور، از جمله در برابر نور داخل خانه، از علایم Lyme است. علایم عصبی می تواند خفیف و گاه شدید باشد. به طور کلی، ممکن است فرد از نداشتن تعادل و یا عدم هماهنگی در حرکات خود احساس ناراحتی کند. ممکن است چند بار در حین حرکت بیافتید، در حالی که این موضوع قبلا هرگز برای شما اتفاق نیفتاده است. برخی از اثرات Lyme بسیار خاص هستند. به عنوان مثال، باکتری های Lyme ممکن است بر اعصاب جمجمه ت ثیر بگذارد. در اعصاب جمجمه جفت عصب هستند که از مغز به ناحیه سر و گردن منتقل می شود. اگر باکتری ها به عصب صورت (عصب هفتم جمجمه) حمله کنند، می توانند در یک یا هر دو طرف صورت احساس ضعف یا فلج عضلانی به وجود آورند. این فلج گاهی به اشتباه فلج بل خوانده می شود. بیماری لایم یکی از معدود بیماری هایی است که باعث به وجود آمدن فلج در هر دو طرف صورت می شود. در حالیکه فلج بل یک طرفه هست. سایر اعصاب جمجمه آسیب دیده در این بیماری می توانند باعث از بین رفتن احساس بویایی و یا چشایی شوند. یک مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) از سال تا نشان داد که درصد از بیماران Lyme دارای علایم عصب جمجمه ای هستند. با انتقال باکتری های Lyme از طریق سیستم عصبی، می توانند به بافت هایی که در مغز و نخاع قرار دارند (مننژها) سرایت کنند. برخی از علایم شایع مننژیت Lyme درد گردن یا سفتی، سردرد و حساسیت به نور است. انسفالوپاتی، که وضعیت روحی بیمار را تشدید می کند، کمتر رایج است. این علایم عصبی در حدود درصد از افراد بزرگسال مبتلا به بیماری لایم بدون درمان مشاهده می شود. در نتیجه مشکلات عصبی اعم از مسایل مربوط به تعادل، سفتی گردن، فلج صورت می تواند علایم لایم باشد. علایم پوستی در اوایل لایم ظاهر می شود. بیمار ممکن است بدون علت معمول ورم های پوستی غیر قابل توضیح یا کبودی بزرگی داشته باشد. عوارض پوستی ممکن است با خارش ناخوشایند همراه باشد. آنها می توانند خطرناک باشند. مورفیا یا لکه های پوسته پوسته شده روی پوست گلسنگ اسکلروز یا لکه های سفید پوستی نازک Parapsoriasis ، لنفوم پوستی پیشرفته علاوه بر بثورات کلاسیک Lyme ، سایر بثورات غیر قابل توضیح می تواند از علایم Lyme باشد. باکتری های لایم می توانند به بافت قلب حمله کنند، وضعیتی بنام کاردیت Lyme را به وجود آورند. مشکلات قلبی می تواند از خفیف تا شدید باشد. باکتری ها در قلب می تواند باعث درد قفسه سینه، سوزش، تنگی نفس یا تپش قلب شود. التهاب ناشی از عفونت، انتقال سیگنال های الکتریکی در دریچه های قلب را مسدود می کند، بنابراین قلب به طور نامنظم می تپد. این به بلوک قلب معروف است. لایم می تواند بر روی عضله قلب هم ت ثیر بگذارد. آمارهای CDC نشان می دهد: تنها درصد از موارد Lyme گزارش شده شامل کاردیت هستند. مطالعات دیگر گزارش می دهند که تا درصد از بیماران لایم دارای کاردیت هستند. کودکان می توانند دچار مشکلات قلبی شوند. با درمان، اکثر افراد از کاردیت لایم بهبود می یابند. با این حال، این بیماری در برخی از موارد باعث مرگ شده است. CDC سه مورد ناگهانی مرگ و میر کاردیتی لایم را از سال - گزارش داد. در نتیجه: باکتری های لایم می توانند بر قلب ت ثیر بگذارند و طیف وسیعی از علایم را به وجود آورند. Lyme می تواند بر روحیه شما ت ثیر بگذارد. ممکن است بیشتر تحریک پذیر، مضطرب یا افسرده شوید. درصد از بیماران اولیه لایم تحریک پذیری را به عنوان یک علامت گزارش کردند. درصد از بیماران Lyme اضطراب را گزارش داده اند. بنا بر این نوسانات روحی می تواند نشانه ای از لایم باشد. برخی از مبتلایان به لایم ممکن است دچار درد و ضخامت دنده و قفسه سینه شوند که آنها را به اورژانس می فرستند و مشکوک به مشکل قلبی هستند. اگر مشکلی پیدا نشود، پس از آزمایش معمول، که به عنوان یک علت "اسکلتی عضلانی" شناخته می شوند. همچنین احساسات عجیبی مانند سوزن زدن یا بی حسی و خارش داشته باشند. علایم دیگر مربوط به اعصاب جمجمه است. وزوز گوش می تواند به ویژه هنگام خواب که سعی می کنید بخوابید، ناراحت کننده باشد. حدود درصد از مبتلایان به Lyme این وضعیت را تجربه می کنند. درصد از بیماران لایم از دست دادن شنوایی را تجربه کرده اند. که مربوط به پوسیدگی یا عفونت واقعی دندان نیست. کودکان بزرگترین جمعیت بیماران لایم هستند. مطالعه CDC از موارد Lyme گزارش شده از سال نشان داد که شیوع موارد لایم در بین افراد تا ساله بیشتر بود. حدود یک چهارم موارد گزارش شده از لایم در ایالات متحده، مربوط به کودکان زیر سال می باشد. کودکان می توانند تمام علایم و نشانه های لایم در بزرگسالان را داشته باشند، اما ممکن است برای بیان علایم دچار مشکل شوند. ممکن است کاهش عملکرد مدرسه یا تغییر وضعیت خلقی فرزندتان مشکل ساز شود. مهارت های اجتماعی و گفتاری کودک یا هماهنگی حرکتی او رو به زوال باشد. کودک اشتهای خود را از دست بدهد. در مطالعه ای در سال در مورد کودکان مبتلا به لایم، درصد مبتلا به آرتریت (آرتروز) لایم بودند. زانو متداول ترین مفصل مبتلا بود. اگر نیش کنه ای داشتید: از موچین برای محکم گرفتن سر و یا دهان کنه نزدیک پوست استفاده کنید. محکم و ثابت روی کنه نگه دارید و بکشید تا زمانی که از پوست جدا شود. اگر بخشی از کنه روی پوست باقی ماند، نگران نباشید. در نهایت برطرف خواهد شد. بلافاصله پس از برداشتن کنه، پوست خود را به خوبی با صابون و آب یا مالیدن الکل بشویید. کنه را در یک ظرف در بسته قرار دهید. سپس، با پزشک خود تماس بگیرید، ممکن است بخواهد کنه را برای تعیین اینکه از نوعی است که میتواند بیماری لایم را منتقل کند مشاهده نماید. اگر برخی از علایم و نشانه های لایم را دارید، به پزشک مراجعه کنید تشخیص لایم معمولا براساس علایم انجام می شود. اگر بثورات کلاسیک Lyme یا سایر علایم اولیه Lyme دارید، حداقل به مدت سه هفته آنتی بیوتیک خوراکی نیاز دارید. دوره های کوتاه تر از درمان منجر به عود درصد شده است. حتی با وجود سه هفته آنتی بیوتیک، در صورت بازگشت علایم ممکن است به یک یا چند دوره آنتی بیوتیک احتیاج داشته باشید. لایم به روش های مختلف افراد را تحت ت ثیر قرار می دهد. هرچه علایم بیشتری داشته باشید، درمان آن دشوارتر است. در نتیجه: لایم یک بیماری خطرناک ناشی از کنه با طیف گسترده ای از علایم است اگر در اسرع وقت با یک دوره مناسب از آنتی بیوتیک ها درمان شوید، نتیجه بهتری خواهید گرفت. حداقل سه هفته آنتی بیوتیک خوراکی توصیه می شود که علایم ابتلا به لایم در مراحل اولیه وجود داشته باشد. انتشار زودرس بیماری Lyme مرحله ای از بیماری است که در آن باکتری های این بیماری اخیرا در بدن شما انتشار یافته است. منبع: |
تصلب شرایین یعنی اینکه رگ های خونی، (شریان ها) زمانی که اکسیژن و مواد مغذی را از قلب شما به بقیه بدن منتقل می کنند، ضخیم و سفت شوند و گاهی اوقات جریان خون را به اندام ها و بافت های خود محدود می کنند. شریان های سالم انعطاف پذیر و الاستیک هستند، اما با گذشت زمان، دیواره های موجود در شریان ها سخت می شوند، شرایطی که آترواسکلروز نامیده می شود. آترواسکلروز نوع خاصی از تصلب شرایین است، اما بعضی اوقات این اصطلاحات به صورت مترادف مورد استفاده قرار می گیرند. آترواسکلروز به تجمع چربی ها، کلسترول و سایر مواد داخل دیواره شریان شما (پلاک) اشاره دارد که می تواند جریان خون را محدود کند. تجمع پلاک ها می تواند باعث ایجاد لخته خون شود. اگرچه آترواسکلروز اغلب به عنوان یک مشکل قلبی در نظر گرفته می شود، اما می تواند شریان ها را در هر نقطه از بدن را تحت ت ثیر قرار دهد. آترواسکلروز ممکن است قابل پیشگیری و درمان است. ایجاد پلاک و سخت شدن شریان ها، جریان خون در سرخرگ ها را محدود می کند و از رسیدن خون و اکسیژن مورد نیاز به بدن برای عملکرد جلوگیری می کند. موارد زیر علل عمده سخت شدن شریان ها است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر سطح کلسترول خون شما خیلی زیاد باشد، می تواند شریان های شما را مسدود کند. با ایجاد پلاک های سخت گردش خون را به قلب و اندام های دیگر محدود یا مسدود می شود. مهم است که رژیم غذایی سالمی داشته باشید. انجمن قلب آمریکا ( AHA ) توصیه می کند از یک الگوی کلی رژیم غذایی سالم پیروی کنید که تاکید دارد: غلات کامل آجیل و حبوبات محصولات لبنی کم چرب مرغ بدون پوست در هفته دو بار استفاده از ماهی در هفته دو بار طیف گسترده ای از میوه ها و سبزیجات روغن های گیاهی مانند روغن زیتون یا آفتابگردان برخی دیگر از نکات رژیم غذایی از خوردن غذاها و نوشیدنی های حاوی شکر مانند: قند، آب نبات و دسر، بستنی و نوشابه خودداری کنید. از مصرف غذاهای پر نمک با بیش از میلی گرم سدیم در روز خودداری کنید. میزان ایده آل مصرف نمک برای شما میلی گرم در روز است. از مصرف غذاهایی که دارای چربی های سالم نیستند مانند: چربیهای ترانس خودداری کنید. آنها را با چربی های اشباع نشده جایگزین کنید، که برای شما بهتر است. بسیاری از عوامل شما را در معرض خطر آترواسکلروز قرار می دهد. این عوامل عبارتند از: با افزایش سن، قلب و رگ های خونی شما برای پمپاژ و دریافت خون سخت تر کار می کنند. شریان های شما ممکن است ضعیف شده و کمتر انعطاف پذیر شوند و آنها را مستعد ایجاد پلاک می کنند. اگر تصلب شرایین در خانواده شما سابقه دارد، شما ممکن است در خطر تصلب شریان ها باشید. این وضعیت و همچنین سایر مشکلات مرتبط با قلب ممکن است به ارث برده شود: ورزش منظم برای قلب شما مفید است. ورزش عضله قلب شما را قوی نگه می دارد و اکسیژن و جریان خون را در سراسر بدن شما توزیع می کند. یک سبک زندگی بی تحرک خطر شما را برای تعدادی از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی افزایش می دهد. فشار خون بالا می تواند با ایجاد ضعف در جداره برخی از مناطق رگ های خونی شما آسیب برساند. کلسترول و سایر مواد موجود در خون ممکن است با گذشت زمان باعث کاهش انعطاف پذیری شریان های شما شود. استعمال دخانیات می تواند به رگ های خونی و قلب آسیب برساند. مبتلایان به دیابت شیوع بسیار بالاتری از بیماری عروق کرونر دارند. علایم آترواسکلروز متوسط و شدید بوده و بستگی به این دارد که کدام شریان ها درگیر هستند. مثلا: اگر آترواسکلروز در عروق قلب خود دارید، ممکن است علایمی مانند درد قفسه سینه یا فشار (آنژین) داشته باشید. اگر آترواسکلروز در شریان های منتهی به کلیه های شما وجود داشته باشد، دچار فشار خون بالا یا نارسایی کلیه می شوید. اگر در عروق در بازوها و پاها آترواسکلروز دارید، ممکن است علایم بیماری شریان محیطی مانند درد پا هنگام راه رفتن (لنگش) داشته باشید. اگر در شریان های منتهی به مغز شما آترواسکلروز دارید، ممکن است علایم و علایمی مانند بی حسی یا ضعف ناگهانی در بازوها یا پاها داشته باشید، مشکل در صحبت کردن یا تکلم گفتار، از بین رفتن موقت بینایی در یک چشم یا پایین افتادگی عضلات صورت. اینها جمله ایسکمیک گذرا ( TIA ) را نشان می دهند که در صورت عدم درمان ممکن است منجر به سکته مغزی شود. یک متخصص قلب ممکن است به قلب شما گوش کند تا ببیند آیا صداهای غیر طبیعی دارید. آنها صدایی را، که نشانگر مسدود شدن شریان است را بررسی می کنند و ممکن است آزمایش های بیشتری را انجام دهند: برای بررسی میزان کلسترول که از امواج صوتی استفاده می شود تا تصویری از شریان ایجاد کند که نشان دهنده این است که آیا انسدادی وجود دارد؟ که با مقایسه فشار خون در هر اندام، به دنبال انسداد در بازوها یا پاها است. برای ایجاد عکس از شریان های بزرگ در بدن. نوعی اشعه X قفسه سینه است که پس از تزریق شریان های قلب با رنگ رادیواکتیو گرفته می شود. که فعالیت الکتریکی در قلب را اندازه می گیرد تا به دنبال مناطقی با کاهش جریان خون باشد. که ضربان قلب و فشار خون را هنگام ورزش بر روی تردمیل یا دوچرخه ثابت کنترل می کند. درمان شامل تغییر شیوه زندگی فعلی شما برای کاهش میزان چربی و کلسترول مصرف شده است. شاید برای بهبود سلامتی قلب و رگ های خونی خود نیاز به ورزش بیشتری داشته باشید. در مواردی که آترواسکلروز شما شدید باشد، پزشکتان ممکن است تغییر شیوه زندگی را به عنوان اولین خط درمان توصیه کند. همچنین ممکن است شما به درمان های پزشکی تکمیلی مانند داروها یا جراحی نیاز داشته باشید. داروها داروها می توانند از بدتر شدن آترواسکلروز جلوگیری کنند. داروهای درمان آترواسکلروز عبارتند از: داروهای کاهش دهنده کلسترول دیورتیک ها برای کاهش فشار خون مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین ( ACE ) مسدود کننده های بتا یا مسدود کننده کانال های کلسیم برای کاهش فشار خون ضد انعقاد و داروهای ضد پلاکت برای جلوگیری از لخته شدن خون و گرفتگی شریان آسپرین به ویژه برای افرادی که سابقه بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک دارند (به عنوان مثال، حمله قلبی و سکته مغزی) به ویژه موثر است. مصرف آسپیرین می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد. اگر قبلا بیماری قلبی و عروقی آترواسکلروتیک وجود نداشته باشد، در صورت کم خطر بودن خونریزی و خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک، باید از آسپرین به عنوان داروی پیشگیری استفاده کنید. عمل جراحی اگر علایم شدید باشد یا اگر بافت ماهیچه یا عضله در معرض خطر باشد، ممکن است عمل جراحی ضروری باشد. جراحی های احتمالی برای درمان آترواسکلروز شامل موارد زیر است: استفاده از یک رگ از جایی دیگر در بدن یا یک لوله مصنوعی برای توزیع کردن خون در اطراف شریان مسدود شده یا باریک شده می باشد. حل لخته خون با تزریق یک دارو به شریان استفاده از سوند و بالون برای بازکردن شریان می باشد، گاهی اوقات قرار دادن استنت (لوله توری) برای باز کردن شریان است. جراحی برداشتن رسوبات چربی از شریان از بین بردن پلاک از سرخرگ با استفاده از سوند. سخت شدن شریان ها قابل برگشت نیست. با این وجود، درمان علت اصلی و ایجاد سبک زندگی سالم و تغییر رژیم ها می تواند به کند شدن روند یا جلوگیری از بدتر شدن آن کمک کند. برای ایجاد تغییرات مناسب در سبک زندگی باید تحت مراقبت پزشکتان باشید. برای کنترل وضعیت خود و جلوگیری از عوارض نیز باید داروهای مناسب مصرف کنید. آترواسکلروز می تواند باعث نارسایی قلبی، حمله قلبی، ضربان قلب غیر طبیعی، سکته مغزی و مرگ شود. همچنین با بیماری های زیر همراه است: عروق کرونر عروق خونی هستند که بافت عضلانی قلب شما را با اکسیژن و خون ت مین می کنند. بیماری عروق کرونر ( CAD ) وقتی سخت می شود که شریان کرونر سخت شود. شریان های کاروتید در گردن یافت می شود و خون به مغز شما را ت مین می کند. در صورت ایجاد پلاک در دیواره های آنها، ممکن است این شریان ها به خطر بیفتد. عدم گردش خون می تواند باعث کاهش میزان خون و اکسیژن به بافت و سلول های مغز شما شود. پاها، بازوها و قسمت تحتانی بدن شما برای ت مین خون و اکسیژن به بافت هایشان به شریان ها بستگی دارد. شریان های سخت شده می توانند باعث ایجاد مشکلات گردش خون در این نواحی بدن شوند. شریان های کلیوی خون کلیه ها را ت مین می کنند. کلیه محصولات زاید و آب اضافی را از خون فیلتر می کند. آترواسکلروز این شریان ها ممکن است منجر به نارسایی کلیه شود. تغییر شیوه زندگی می تواند به جلوگیری و همچنین درمان آترواسکلروز کمک کند، به خصوص برای مبتلایان به دیابت نوع . تغییرات سبک زندگی مفید شامل موارد زیر است: ترک سیگار حفظ وزن سالم مدیریت استرس اجتناب از غذاهای چرب رژیم غذایی سالم و کم چربی اشباع شده و کلسترول حداقل دقیقه ورزش شدید یا دقیقه ورزش متوسط هر هفته درمان شرایط مرتبط با آترواسکلروز، مانند فشار خون بالاو کلسترول بالا منابع: |
سردرد یکی از شایع ترین شکایات پزشکی است که می تواند بدون در نظر گرفتن سن، نژاد و جنسیت بر همه افراد ت ثیر بگذارد. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) تقریبا نیمی از بزرگسالان در سراسر جهان در هر سال به سر درد مبتلا می شوند. سر درد شاید نشانه استرس یا حالت های روانی، یا ناشی از یک اختلال پزشکی مانند میگرن، فشار خون بالا، اضطراب یا افسردگی باشد. شایع ترین شکل سر درد اولیه است و به طور معمول در میانه روز به آرامی و به تدریج آغاز می شود و می توانند ناگهانی یا مزمن باشند. حملات ناگهانی معمولا چند ساعت طول می کشد اما می تواند تا چند روز ادامه داشته باشد. سردردهای مزمن به مدت روز یا بیشتر در ماه، به مدت حداقل ماه رخ دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فرد می تواند علایم زیر را تجربه کند: احساس وجود یک باند محکم در اطراف سر یک درد مداوم و کسل کننده از هر دو طرف سر درد در ناحیه گردن ممکن است باعث ایجاد درد شدید و ضربان آور باشد که معمولا فقط در یک طرف سر ایجاد می شود. درد می تواند با تاری دید، احساس سبکی در سر، حالت تهوع و اختلالات حسی " که به هاله معروف است، همراه باشند. دومین شکل شایع سردرد اصلی است و می تواند ت ثیر به سزایی در زندگی یک فرد داشته باشد. براساس آمار WHO در سراسر جهان، میگرن به عنوان ششمین بیماری است که فرد به دلیل ناتوانی قادر به عملکرد مفید کاری خود نمی باشد. میگرن می تواند از چند ساعت تا تا روز طول بکشد. ناشی از مصرف بیش از حد دارو است. نوع برگشتی، شایع ترین علت سر درد های ثانویه هستند. آنها معمولا از اوایل روز شروع می شوند و در طول روز ادامه دارند. سردردهای برگشتی می توانند طیف وسیعی از علایمی مانند گردن درد، بی قراری، احساس گرفتگی بینی ومشکلات خواب را ایجاد کنند و میزان درد آن درهر روز می تواند متفاوت باشد. معمولا بین دقیقه تا ساعت به طول می انجامند و به طور ناگهانی یک بار در روز یا هشت بار در روز برای یک دوره از هفته ها تا ماه ها رخ می دهند. در بین دوره های سردرد خوشه ای، ممکن است علایمی وجود نداشته باشد، و این دوره بدون سردرد می تواند ماه ها تا سال ها ادامه داشته باشد. درد ناشی از این بیماری یک طرفه، شدید است و اغلب به عنوان سوزش توصیف می شود که به طور معمول در یک چشم یا اطراف آن حس می شود. ممکن است ناحیه آسیب دیده چشم، قرمز و متورم شود و به ندرت پلک چشم از بین می رود. این نوع سردرد ها ناگهانی و شدید هستند که اغلب به عنوان بدترین سر درد زندگی توصیف می شود و در کمتر از یک دقیقه به حداکثر شدت می رسند و کمتر از دقیقه دوام می آورند. سر درد رعد و برقی می تواند علایم ثانویه برخی از بیماری ها از جمله خون ریزی داخل مغزی، ترومبوز وریدی مغزی، آنوریسم پاره شده یا بدون وقفه، سندرم انعقاد عروق مغزی برگشت پذیر ( RVS ) ، مننژیت را تقلید نماید. افرادی که این سردردهای ناگهانی و شدید را تجربه می کنند، باید سریعا به دنبال ارزیابی پزشکی باشند. سردردها می توانند از نقطه مرکزی در سر شروع شوند و می توانند تیز، پرتلاطم یا کسل کننده باشند، که به تدریج یا ناگهانی ظاهر شوند. علایم سردرد می توانند کمتر از یک ساعت تا چند روز ادامه داشته باشند و تا حدی بستگی به نوع سر درد دارد. ممکن است درد عمومی، خفیف تا متوسط وجود داشته باشد که می تواند مانند باند در اطراف سر احساس شود. آنها تمایل دارند که هر دو طرف سر را تحت ت ثیر قرار دهند. غالبا در یک قسمت از سر، غالبا جلو یا کناره های سر، احساس درد شدید وجود دارد. ممکن است حالت تهوع و استفراغ وجود داشته باشد و فرد ممکن است به خصوص در برابر نور یا سر و صدا حساس باشد. می توانند باعث درد شدید، غالبا در اطراف یک چشم شوند و معمولا در یک دوره خاص از سال (احتمالا در بازه زمانی تا ماه) اتفاق می افتند. سردرد می تواند در هر قسمت از سر، در هر دو طرف سر یا فقط در یک مکان خاص ایجاد شود. انجمن بین المللی سردرد ( IHS ) ، علل سردرد را به دو دسته اصلی تقسیم می کند: بیماری های مستقلی هستند که مستقیما ناشی از مشکلات مربوط به ساختارهای سر و یا ناشی از تغییر در فعالیت شیمیایی مغز می باشند. نمونه هایی از این سردرد عبارتنداز: سردردهای خوشه ای و تنشی اختلال در ساختارهایی مانند رگ های خونی، ماهیچه ها و اعصاب سر و گردن که نسبت به درد حساسیت بیشتری دارند می توانند باعث ایجاد سردرد شوند. که علایمی هستند که به علت وجود بیماری دیگر، که باعث تحریک اعصاب می شوند، رخ می دهد. به عبارت دیگر، علایم سردردهای ثانویه را می توان به بیماری های دیگری نسبت داد. طیف گسترده ای از عوامل مختلف می تواند باعث سردرد ثانویه شود که عبارتند از: تومور مغزی لخته شدن خون خون ریزی در مغز یا اطراف آن "انجماد مغز" یا سردردهای تحریک کننده مسمومیت با مونوکسید کربن ضربه مغزی کم آبی بدن گلوکوم دندان درد استفاده بیش از حد از داروهای ضد درد حملات هراس یا فوبیا (ترس مرضی) به عنوان مثال اگر سردردتان، دردناک تر و مختل کننده تر از قبل باشد یا هر بار بدتر شود یا با دارو بهتر نشود یا با علایم دیگری مانند سردرگمی، تب، تغییرات حسی و سفتی در گردن همراه باشد، باید فورا به پزشکتان مراجعه کنید. پزشکتان معمولا از طریق توصیف وضعیت، نوع درد و زمان و الگوی حملات، می تواند نوع خاصی از سردرد را تشخیص دهد. اگر به نظر برسد که ماهیت بیماری پیچیده است، ممکن است آزمایش هایی برای رد بیماری های جدی تر انجام شود. آزمایش های بیشتر می تواند شامل موارد زیر باشد: آزمایش خون اشعه ایکس اسکن مغز مانند CT و MRI سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) خاطر نشان می کند که سردردها معمولا جدی گرفته نمی شوند زیرا پراکنده هستند و بیشتر منجر به مرگ نمی شوند و مسری نیستند. شایع ترین راه های درمان، استفاده از داروهای آرام بخش و تسکین درد است. رعایت دستورات پزشکتان حایز اهمیت است زیرا استفاده بیش از حد از داروهای تسکین دهنده درد می تواند منجر به سردرد های برگشتی شود. چندین روش جایگزین برای درمان در دسترس است، اما مهم است که قبل از انجام هرگونه تغییر عمده یا شروع هرگونه روش درمانی جایگزین، با پزشکتان مشورت کنید. رویکردهای جایگزین شامل موارد زیر است: طب سوزنی رفتار درمانی شناختی محصولات بهداشتی گیاهی و غذایی هیپنوتیزم مراقبه بعضی اوقات، سردرد ممکن است ناشی از کمبود یک ماده مغذی یا مواد مغذی خاص، به ویژه منیزیم و ویتامین های خاص B باشد. کمبود مواد مغذی می تواند ناشی از رژیم غذایی بی کیفیت، زمینه های سوء جذب و یا سایر شرایط پزشکی باشد. برای کاهش خطر سردرد و کاهش درد در صورت بروز چندین مرحله را می توان انجام داد: یک کیسه آب داغ یا آب سرد را روی سر یا گردن خود قرار دهید، اما از دمای خیلی بالا و دمای خیلی پایین خودداری کنید. در صورت امکان از عوامل استرس زا جلوگیری کنید و راهکارهای مقابله ای سالم را برای مدیریت استرس یاد را بگیرید. با مراقبت از حفظ قند خون، وعده های غذایی منظم بخورید. حمام گرم می تواند به تسکین درد کمک کند، اگرچه در یک شرایط نادر قرار گرفتن در معرض آب گرم می تواند باعث سردرد شود. ورزش منظم و استراحت کافی و خواب منظم باعث سلامت کلی و کاهش استرس شود. تحقیقات نشان می دهد روغن های گیاهی ممکن است برای سردرد مفید باشد که شامل موارد زیر می باشند: روغن اسطوخودوس اسطوخودوس اغلب برای کمک به افراد در بهبود خواب و کاهش استرس، اضطراب یا افسردگی استفاده می شود. بسیاری براین باورند که استنشاق روغن یا اسانس اسطوخودوس می تواند یک درمان دایمی و موثر برای مدیریت نوع میگرنی باشد. روغن رزماری روغن رزماری به طور سنتی برای درمان سردردها و بهبود گردش خون استفاده می شود. یک مطالعه در سال نشان می دهد که روغن رزماری خاصیت ضد التهابی و ضد درد دارد. یک مطالعه دیگر در سال نشان داد که روغن گلاب باعث کاهش درد و درمان بی خوابی در افرادی که تحت درمان ترک مواد مخدر قرار دارند، شده است. روغن نعناع روغن نعناع تحریک کننده است و ممکن است انواع سردرهای تنشی را هنگام استفاده موضعی از بین ببرد و یکی از محبوب ترین روغنهای اساسی برای درمان سردرد است. بررسی اخیر در مورد مطالعات منتشر شده در سال در مورد روغن های اساسی اظهار داشت که استفاده از روغن نعناع در پیشانی موجب تسکین سردردهای تنشی می شود. ماده موثر در روغن نعناع منتول است. تحقیقات منتشر شده در سال نشان می دهد که منتول هنگام استفاده به عنوان ژل ممکن است در درمان میگرن موثر باشد. روغن بابونه نحقیقات سال نشان داد که روغن بابونه ممکن است برخی از علایم اضطراب و افسردگی را بهبود بخشد. از آنجا که سردردها غالبا در اثر استرس و اضطراب ایجاد می شوند. روغن بابونه ممکن است به درمان سردردها کمک کند. خواص ضدالتهابی در بابونه وجود دارد که ممکن است درد را کاهش دهد. اما تحقیقات بیشتری در مورد فواید آن ضروری است. روغن اکالیپتوس اکالیپتوس به طور سنتی برای پاکسازی و کاهش التهاب سینوس ها استفاده می شود. افرادی که به دلیل سینوس های مسدود شده دچار سردرد می شوند ممکن است دریابند که استنشاق اکالیپتوس علایم آنها را کاهش می دهد. مطالعات نشان می دهد که روغن اکالیپتوس برای تسکین درد و کاهش فشارخون هنگام استنشاق موثر است. منابع: |
همه موارد اختلال شنوایی، ناشنوایی یا از دست دادن شنوایی مربوط به عدم توانایی در شنیدن درست صدا های اطراف هستند. حال این علایم ممکن است خفیف، متوسط، شدید یا بسیار عمیق باشند. شخصی که فقط دچار مشکل خفیف شنوایی است ممکن است در شنیدن صدای صحبت کردن دیگران مشکل داشته باشد، علی الخصوص زمانی که در اطراف او صدای فراوانی وجود داشته و قادر به شنیدن صحیح کلمات نیست. این افراد برای مشکل شنوایی خفیف خود نیاز به کمک گرفتن از یک سمعک دارند. افراد دیگری هستند که مشکل شنوایی شان شدید تر بوده و برای ارتباط با دیگران حتما باید از لب خوانی استفاده کنند. اما افراد ناشنوایی عمقی قادر به شنیدن هیچ صدایی نیستند و تنها راه ارتباطی شان استفاده از زبان اشاره یا لب خوانی است. بر طبق آمار در ایالات متحده آمریکا حدود درصد از افراد بالای سال دارای سطوح مختلفی از ناشنوایی و کم شنوایی هستند. در لیست زیر اشاره به بعضی از بیماری ها یا عواملی که می توانند منجر به از دست رفتن شنوایی شوند، خواهیم داشت: اوریون سیفلیس بیماری لایم بیماری آبله مرغان سیتو مگالو ویروس انواع خاصی از سرطان ها نوجوانانی که در معرض دود سیگار اطرافیان شان هستند. دیابت، مطالعات نشان داده است که بیشتر افراد مبتلا به دیابت دارای درجاتی از ناشنوایی هستند. کم خونی داسی شکل (بیماری ای ژنتیکی که در آن هموگلوبین ها داسی سفت و به شکل داس هستند) شیوه درمانی ای برای بیماری سل ( TB ) ، استرپتومایسین که به عنوان یکی از عوامل اصلی شناخته می شود. گوش داخلی هر فردی محل قرار گیری ظریف ترین استخوان های او است و هرگونه آسیب دیدگی به پرده گوش یا گوش میانی می تواند تا درجات متفاوتی موجب کم شنوایی یا نا شنوایی او شود. لازم است بدانید که کم شدن قدرت شنوایی و ناشنوایی همانند یکدیگر نبوده و با هم تفاوت هایی دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این عارضه به معنی کاهش قدرت شنیدن صداها در مقایسه با دیگر افراد است. این مشکل به این معنی است که دیگر شخص قادر به شنیدن هیچ صدایی در اطرافش نیست. حتی اگر از بلندگو هم استفاده شود بازهم مشکل حل نخواهد شد. ناشنوایی عمقی به معنی از دست دادن کامل قدرت شنوایی است. فردی که دچار ناشنوایی عمقی شده است دیگر قادر به تشخیص هیچ صدایی نیست. یکی از نکات مهم در تشخیص ناشنوایی و کم شنوایی، وخامت اختلال در شنوایی فرد بر اساس بلندی صدایی که برای شنیدن او مورد نیاز است، سنجیده و تشخیص داده می شود. برای اینکه بتوانید صدایی را در اطراف خود بشنوید باید موج های صوتی وارد گوش شما شده و به قسمت پایینی گوش یا کانال شنوایی تان نفوذ کرده و با پرده گوش تماس پیدا کند. این ویبره ناشی از تماس موج صوتی با پرده گوش، به سه استخوان موجود در گوش میانی تماس پیدا کرده و در نتیجه صدا را خواهید شنید. در حقیقت استخوانچه های موجود در گوش ویبره ایجاد شده را تقویت کرده و باعث می شوند تا سلولهای مو مانند داخل حلزونی صداها را دریافت کند. داده این حرکات و ویبره ها در قالب پیام هایی به سمت اعصاب شنوایی داخل مغز فرستاده می شود. مغز این اطلاعات را پردازش کرده و آنها را در قالب صداهایی تفسیر می کند. به طور کلی سه نوع کم شنوایی داریم: این نوع کم شنوایی به این معنی است که ارتعاشات به درستی از طریق گوش بیرونی به گوش درونی علی الخصوص حلزون انتقال پیدا نمی کنند. بروز چنین مشکلی ممکن است دلایل بسیاری داشته باشد: وجود مایع داخل گوشی و جمع شدن فراوان این مایع چرک گوش عفونت همراه با تورم و تجمع مایعات اشکال در عملکرد استخوانچه های داخل گوش نقص و اختلال در پرده گوش عفونت گوش می تواند باعث به وجود آمدن بافت آسیب دیده و اسکار داخل گوش شود که چنین مشکلی عملکرد پرده گوش را مختل کند. نقش آن را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد. از طرف دیگر عملکرد استخوانچه های موجود در گوش ممکن است در نتیجه ابتلای فرد به عفونت گوش، تروما یا جمود مفصل (باعث می شود استخوان های دو طرف مفصل به هم جوش بخورند) با اختلال مواجه باشد. کم شنوایی حسی عصبی این نوع از کم شنوایی به سبب اختلال در عملکرد گوش میانی، حلزون، اعصاب شنوایی یا آسیب مغزی به وجود می آید. معمولا از دست رفتن شنوایی در این حالت به سبب آسیب دیدگی سلول های مویی موجود در حلزونی گوش اتفاق می افتد، با بالا رفتن سن افراد کم کم سلول های مویی حلزونی عملکرد خود را از دست داده و به اصطلاح ضعیف شده و قدرت شنوایی تا حد قابل توجهی کاهش می یابد. به عنوان مثال اگر فرد برای مدت زمان طولانی ای در معرض شنیدن صداهای بلند و با فرکانس بالا باشد بعد از مدتی سلول های مویی موجود در حلزونی گوش او ضعیف شده و دچار مشکلات شنوایی خواهد شد. مت سفانه تا به امروز علم قادر به تعویض این سلول های مویی آسیب دیده نبوده و نمی توان آن را درمان کرد. البته همچنان تلاش و تحقیق برای استفاده از سلول های بنیادی در تولید سلول های مویی جدید به قوت خود ادامه دارد. ناشنوایی کامل ناشی از حس - عصب ممکن است در نتیجه نا هنجاری های مادرزادی، عفونت های داخل گوشی یا ترومای سر اتفاق بیفتد. این نوع از کم شنوایی ترکیبی از کم شنوایی انتقالی و کم شنوایی حسی عصبی است. عفونت های طولانی مدت گوش و درمان نکردن عفونت ها می تواند به پرده گوش و استخوانچه های موجود در آن آسیب جدی رسانده و عملکرد شنوایی را با اختلال روبرو کند. گاهی اوقات می توان با استفاده از عمل جراحی قدرت شنوایی را باز گرداند. ولی در بسیاری از موارد حتی عمل جراحی هم کارساز نخواهد بود. بدون شک شنیدن و صحبت کردن به هم مرتبط بوده و دو مقوله کاملا مجزا نیستند. به همین علت قدرت تکلم با توجه به زمان از دست رفتن شنوایی می تواند تکلم را با چالش هایی روبرو کند. ناشنوایی پیش از یادگیری زبان این مشکل مربوط به عدم توانایی در شنیدن کامل یا جزیی است که پیش از یادگیری چگونگی ادا کردن یا فهمیدن صحبت ها اتفاق می افتد. فردی که مبتلا به ناشنوایی پیش از یادگیری زبان است بدون شک با مشکل شنوایی مادر زادی به دنیا آمده یا اینکه در طول دوره نوزادی شنوایی اش را کاملا از دست داده است. در بیشتر موارد، افرادی که دچار ناشنوایی پیش از یادگیری زبان هستند در خانواده هایی به دنیا می آیند که والدین و بستگان شان هیچ مشکل شنوایی ای ندارند. این کودکان در خانواده هایی به دنیا می آیند که هیچ اطلاعی از زبان اشاره ندارند. در نتیجه روند یادگیری زبان این کودکان با سرعت بسیار کمی اتفاق می افتد. اما کودکانی که در خانواده های آشنا با زبان اشاره به دنیا می آیند دیگر با این مشکل روبرو نبوده و در روند یادگیری زبان شان وقفه ای ایجاد نمی شود. کودکان مبتلا به عارضه ناشنوایی پیش از تکلم در صورتی که پیش از سالگی تحت عمل تعویض حلزون گوش قرار بگیرند. دیگر مشکل شنوایی نداشته و می توانند مثل کودکان دیگر صحبت کنند. ارتباط زبان و توانایی مهارت اجتماعی به همین خاطر است که کودکان نا شنوا به خصوص کودکانی که علایم شدید تری دارند در روند یادگیری زبان با مشکلات بسیاری مواجه شده و دیر تر وارد اجتماع می شوند. کودکانی که دارای مشکل ناشنوایی پیش از یادگیری زبان هستند به طور ناخود آگاه منزوی می شوند، مگر اینکه وارد مدارسی شوند که بتوانند با کودکان دارای مشکل مشابه ارتباط بگیرند. البته کودکانی که زبان اشاره یاد گرفته و چگونگی استفاده از آن را بلدند کمتر از دیگر کودکان احساس انزوا می کنند. این مورد در مورد کودکانی که پدر و مادرشان هنوز زبان اشاره را به خوبی یاد نگرفته اند نیز صدق می کند. زیرا دیگر پدر و مادر قدرت ارتباط گرفتن با کودک خود را ندارند. مت سفانه بسیاری از کودکان ناشنوا نمی توانند جای خودشان را در جمع دوستان پیدا کنند. این مشکل به علت عدم توانایی کافی در استفاده از زبان اشاره اتفاق می افتد. بسیاری از افراد شنوایی شان را بعد از اتمام یادگیری زبان از دست می دهند. آنها قدرت استفاده از زبان را پیش از اینکه ناشنوا شوند آموخته اند و نحوه استفاده از آن را به خوبی بلدند. این نوع از ناشنوایی ممکن است نتیجه عفونت، تروما یا بیماری های دیگر باشد. بسیاری از افراد مبتلا به ناشنوایی پس از یادگیری زبان به صورت تدریجی شنوایی شان را از دست داده اند. معمولا دوستان، معلم و اعضای خانواده این افراد پیش از خود فرد متوجه بروز این ناتوانی می شوند. براساس وخامت میزان از دست رفتن شنوایی فرد ممکن است نیاز به تعویض حلزون گوش، استفاده از سمعک یا یادگیری لب خوانی داشته باشد. افرادی که تجربه از دست رفتن شنوایی را دارند با توجه به زمان اتفاق یا زمان رشد این بیماری با چالش های متفاوتی روبرو هستند. استفاده از وسایل جدید برای شنیدن، رفتن زیر تیغ جراحی یا یادگیری زبان اشاره و لب خوانی از جمله چالش هایی است که این افراد با آن روبرو هستند. رایج ترین مشکلی که برای این افراد اتفاق می افتد، انزوا است که می تواند منجر به افسردگی و احساس تنهایی درشخص شود. شخصی با ناشنوایی پس از یادگیری باید به صورت ناگهانی با این ناتوانی خود کنار بیاید و زندگی اش را با این مشکل ادامه دهد. این مشکل فقط برای خود فرد چالش برانگیز نبوده و بعضا اعضای خانواده، دوستان نزدیک و همسر فرد را درگیر می کند. همه این افراد باید با این ناشنوایی کنار بیایند. عدم قدرت ارتباط نه تنها خود فرد را در روابط نگران کرده بلکه اطرافیان را نیز دچار چالش می کند. اگر قدرت شنوایی فرد به مرور کاهش پیدا کرده و به درستی تشخیص داده نشود ممکن است خانواده آن را گوشه گیری فرد تلقی کنند و متوجه بروز ناشنوایی تدریجی نشوند. ناشنوایی یک طرفه ( SDD ) یا شنوایی دو طرفه اشاره به ناشنوایی ای دارد که فقط یک گوش را درگیر کند یا اینکه نه هر دو گوش را دچار مشکل کرده و فرد دیگر با هر دو گوش خود قادر به شنیدن اصوات و صداهای اطراف نباشد. افراد دارای مشکل ناشنوایی یک طرفه معمولا در پیش بردن مکالمه با مشکل روبرو می شوند. علی الخصوص اگر فرد مشغول صحبت در سمت گوش ناشنوای آنها مشغول صحبت و مکالمه باشد. یکی دیگر از مشکلاتی که افراد ناشنوای یک طرفه با آن مواجه هستند تشخیص منبع صدا است. نمی توانند به طور دقیق متوجه شوند که این صدا از کدام سمت می آید. چالش دیگری که این افراد با آن روبرو هستند، فهمیدن درست کلمات و جملات در زمان شلوغی و هرج و مرج است که کار را برای این افراد بسیار سخت می کند. در صورتی که در اطراف فرد سرو صدای اضافه وجود نداشته باشد، فرد مبتلا به ناشنوایی یک طرفه مشکل خاصی برای ارتباط نداشته و فقط عملکرد اش نسبت به فردی که دو گوش سالم دارد کاهش خواهد یافت. کودکانی که با مشکل ناشنوایی دو طرفه به دنیا می آیند ت خیر زیادی در یادگیری زبان و انجام مکالمه دارند. این کودکان زمانی که به مدرسه می روند تمرکز کردن برای شان کار دشواری بوده و ارتباط گرفتن با کودکان بدون مشکل شنوایی برای شان چالشی بزرگ است. علایم اختلال شنوایی بستگی به علت بروز آن دارد. بعضی از افراد بدون قدرت شنیداری متولد می شوند در حالی که بعضی دیگر به علت بروز بیماری یا تصادف قدرت شنوایی شان را از دست می دهند. البته بیشتر افراد به مرور زمان قدرت شنوایی شان را از دست داده و ناشنوا می شوند. گاهی اوقات از دست دادن شنوایی ممکن است در نتیجه وزوز گوش یا سکته مغزی اتفاق بیفتد. نشانه های زیر می تواند علامتی بر مشکلات شنوایی در نوزادان باشد: قبل از سن ماهگی، کودک در مقابل صداها هیچ واکنشی نشان نداده و سر خود را بر نمی گرداند با رسیدن به سن ماهگی کودک حتی یک کلمه هم به زبان نیاورده است. کودک با شنیدن صداهای بلند وحشت زده نمی شود. کودک تنها زمانی که شما را می بیند به حضورتان واکنش نشان می دهد. اما زمانی که دور باشید یا شما را نبینند حتی با صدا زدن اسم شان هم هیچ عکس العمل از خود نشان نمی دهند. کودک فقط نسبت به صداهای خاصی واکنش نشان می دهد. این علایم نشان دهنده اختلال شنوایی در کودکانی است که سن شان بیشتر است: کودک در قدرت تکلم و صحبت کردن نسبت به هم سن و سالانش ضعیف تر است. کودک دایما کلماتی مثل: نفهمیدم؟ یا چی گفتی؟ را تکرار می کند. کودک با صدای بسیار بلند صحبت می کند و تمایل به بلند حرف زدن دارد. زمانی که صحبت می کند، کلمات نا معلوم و غیر قابل فهمی به کار می برد. چهار مرحله از ناشنوایی به طور کلی مرحله ناشنوایی یا اختلال شنوایی داریم که شامل موارد زیر می شود: شخصی با این مشکل تنها قادر به تشخیص صداهای بین تا دسیبل بوده و تشخیص صحبت و کلمات دیگران برایش کاری سخت و دشوار است خصوصا اگر در اطراف او سر و صدای زیادی باشد. این شخص تنها قادر است صداهایی بین تا دسیبل را تشیخص دهد. پیش بردن مکالمه و صحبت کردن با دیگران بدون استفاده از سمعک برای این فرد کار بسیار دشوار و چالشی بر انگیزی خواهد بود. این فرد فقط قادر به شنیدن صداهای تا دسیبل است. شخصی که دچار ناشنوایی شدید است، تنها با استفاده از لب خوانی یا زبان اشاره قادر به صحبت کردن با دیگران است و حتی با سمعک مشکل اش برطرف نخواهد شد. هر فردی که نتواند صداهای زیر دسیبل را بشنود به عنوان ناشنوای عمیق یا عمقی می شناسند. افرادی با این مشکل قادر به شنیدن هیچ صدایی، با هیچ دسیبلی در اطرافشان نیستند. تنها راه ارتباط گرفتن این افراد استفاده از زبان اشاره، لب خوانی، خواندن یا نوشتن است. تشخیص ناشنوایی افرادی که احساس می کنند گوش شان مشکلی داشته و قادر به شنیدن صحیح کلمات و صدای اطراف نیستند، بهتر است در اولین قدم به پزشک مراجعه کنند. پزشک با بیمار صحبت کرده و سوالاتی در مورد علایم، زمان شروع یا زمان بدتر شدن خواهد پرسید. البته اینکه بیمار همزمان با از دست رفتن شنوایی دردی احساس می کند نیز دارای اهمیت زیادی است. بهترین راه برای تشخیص ناشنوایی یا اختلال شنوایی معاینه گوش توسط پزشک است. پزشک با استفاده از اوتوسکوپ نگاهی به داخل گوش خواهد انداخت. این وسیله مجهز به چراغ بوده و محیط داخل گوش را به خوبی نشان خواهد داد. انسداد و گرفتگی گوش به واسطه جسم خارجی پاره شدن پرده گوش تجمع جرم گوش عفونت در کانال داخلی گوش عفونت در گوش میانی در صورت مشاهده برآمدگی در پرده گوش کستاتاتوم ( Cholesteatoma ) پوست رشد کرده در پشت پرده گوش در داخل گوش میانی مایعات موجود در کانال گوش سوراخ در داخل پرده گوش آیا دایما از اطرافیانتان درخواست می کنید تا حرفشان را برایت تکرار کند؟ آیا شنیدن منظور و صدای افراد در حین مکالمه و پشت تلفن برایتان دشوار است؟ آیا بیشتر اوقات متوجه صدای زنگ در نمی شوید؟ اگر این اتفاق برایتان میفتد، چند بار چنین تجربه ای داشته ای؟ وقتی با دیگران صحبت می کنی برای فهمیدن منظورشان باید تمرکز کامل داشته باشی و اگر حواست جای دیگری باشد صدایشان را نمی شنوی؟ تاحالا کسی به شما گفته است که مشکل شنیداری دارید و بهتر است به دکتر مراجعه کنید؟ احساس می کنید جدیدا همه آرام تر از قبلا صحبت می کنند؟ به محض شنیدن صدایی در اطرافتان، تشخیص اینکه منش صدا از کجاست برایتان کار دشواری است؟ وقتی چند نفر به طور همزمان با هم صحبت می کنند برایتان سخت است که تشخیص دهید کدام یک مشغول صحبت کردن است؟ آیا در هنگام تماشای تلویزیون، رادیو یا وسایل صوتی دیگر، دایما به شما می گویند که صدای دستگاه بیش از حد بلند است و باید صدای آن را کم کنید؟ آیا شنیدن صدای مردان برایتان راحت تر از شنیدن صدای زنان است؟ آیا بیشتر طول روز در محیط های پر سر و صدا هستید؟ همیشه با فهمیدن منظور دیگران مشکل دارید و باید حرفها را چند بار برایتان تکرار کنند؟ آیا داخل گوشتان صدای زنگ یا هیس نمی شنوید؟ از صحبت های گروهی متنفرید و اجتناب می کنید؟ اگر بیشتر این سوالات را با بله پاسخ دادید، حتما در اسرع وقت به یک پزشک شنوایی سنجی مراجعه کنید تا تحت معاینه قرار بگیرید. ممکن است پزشک از شما بخواهد تا یکی از گوش هایتان را بپوشانید و کلمه ای که با صداهای کم و زیاد می گوید را تشخیص دهید. با اینکار پزشک حساسیت گوش شما را مورد بررسی قرار می دهد. اگر پزشک احساس کند مشکل خاص شنوایی دارید، احتمالا پیشنهاد می دهد تا به پزشک شنوایی سنج مراجعه کنید. آزمایشات دیگری که ممکن است برای شنوایی سنجی انجام گیرد شامل موارد زیر است: آزمایش دیاپازون که آن را با نام آزمایش رینه نیز می شناسند. دیاپازون وسیله ای است فلزی که دو شاخه در انتهای آن قرار دارد با ضربه زدن به شاخه ها دیاپازون به ارتعاش درآمده و صدا تولید می شود. این آزمایش می توند به تشخیص ناتوانی شنیداری بیمار و علت اصلی مشکل کمک کند. برای انجام این آزمایش دیاپازون را در پشت استخوان ماستویید گوش قرار داده و از بیمار خواسته می شود تا زمانی که صدا متوقف شد اعلام کند. زمانی که دیاپازون هنوز در حال ارتعاش است آن را تا سانتیمتر از گوش فرد فاصله داده و بازهم از او در مورد شنیدن صدا سوال می پرسند. این آزمایش برای تست انتقال استخوانی و انتقال هوا استفاده می شود. با استفاده از این آزمایش می توان فهمید که بیمار در کدام یک مشکل داشته و کدام شیوه شنیداری بر دیگری برتری دارد. تست شنوایی سنجی برای انجام این آزمایش بیمار باید روی گوش خود هدفون قرار داده و به صداها گوش دهد. سپس هربار که صدایی می شنود نسبت به آن واکنش نشان دهد. هر صدایی با درجات مختلف برای شنونده پخش می شود تا ببینند فرد تا چه مقدار قدرت شنیداری دارد. همین آزمایش ممکن است با کلمات نیز انجام شود. بدین صورت که پزشک شنوایی سنجی کلماتی را با تون و دسیبل متفاوت برای فرد شنونده پخش می کند تا توانایی شنیداری فرد مشخص گردد. استخوان این آزمایش برای فهمیدن میزان انتقال ارتعاشات از طریق استخوانچه ها انجام می شود. برای اینکار یک نوسان ساز استخوانی در پشت ماستویید قرار داده می شود تا عملکرد عصب های انتقال دهنده سیگنال ها به مغز مورد سنجش و آزمایش قرار بگیرد. انجمن طب اطفال آمریکا پیشنهاد می کند که حتما در بازه های زیر تست شنوایی سنجی بر روی کودکان انجام شود: زمان شروع مدرسه در سنین ، و سالگی یک بار در سطوح متوسطه یک بار در طول دوره دبیرستان تست اکو صوتی گوش شامل آزمایشی است که در آن میله کوچکی داخل بخش بیرونی گوش قرار می دهند. این آزمایش معمولا زمانی انجام می شود که کودک خواب باشد. میله صداهایی از خود ساطع می کند و در پشت گوش "اکو" صدا مورد بررسی قرار می گیرد. اگر صدا هیچ اکویی نداشت نشان می دهد که کودک مشکل شنوایی ای نخواهد داشت. گاهی اوقات ممکن است پزشکتان برای اطمینان خاطر بیشتر آزمایشات دیگری نیز بر روی گوش کودک انجام دهد. اقدامات و کمک های مختلفی برای درمان کم شنوایی ها وجود دارد که نوع این درمان به وخامت و علت اصلی بروز عارضه بستگی دارد. البته کم شنوایی حسی عصبی غیر قابل درمان است. همانطور که قبل از این نیز گفتیم، آسیب دیدگی سلول های مویی موجود در حلزونی غیر قابل درمان و جایگزینی است. با این حال می تواند با درمان های خاص و استراتژی های خاصی کیفیت زندگی این افراد را بهبود بخشید. وسایلی وجود دارد که با قرار دادن آن داخل گوش می تواند به افزایش قدرت شنوایی تا حد زیادی کمک کرد. سمعک ها دارای انواع، سایز ها و قدرت های مختلفی به بازار عرضه می شوند که با توجه به شدت مشکل شنوایی می توان نوع متناسب با آن را خریداری کرد. مشکلات شنوایی ای که در زمان تولد، بیماری یا تصادف اتفاق می افتد هیچ راه پیشگیری نداشته ولی می تواند با مراقبت های خاصی احتمال بروز این مشکلات را کاهش داد. با استفاده از نکات زیر می توانید از شنوایی تان حفاظت کنید: هیچگاه با صدای بلند از این وسایل استفاده نکنید. خصوصا اینکه گوش کودکان نسبت به افراد بزرگسال حساس تر بوده و آنها را در خطر از دست دادن شنوایی قرار خواهد داد. اگر در محیط های پر سرو صدا کار می کنید بهتر است از گوش گیر استفاده کنید. برای شرکت در کنسرت، مسابقه موتور سواری و مسابقاتی از این دست، از گوش گیر استفاده کنید. گوش پاک کن را با فشار زیاد وارد گوش خود به خصوص کودکان نکنید. منبع: |
نارسایی کبد، یک خطر جدی برای سلامتی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. بیشتر اوقات، نارسایی کبد به تدریج و در طی سال های طولانی اتفاق می افتد. و حتی می تواند آخرین مرحله از بیماری های کبدی باشد، که باعث مرگ بیمار گردد. نارسایی حاد در ساعت اتفاق می افتد و تشخیص آن دشوار است. نارسایی کبد وقتی اتفاق می افتد که قسمت های زیادی از کبد آسیب دیده و دیگر نمی تواند کار کند. نارسایی حاد، زمانی است که کبد طی چند روز یا چند هفته عملکرد درستی ندارد و به درستی فعالیت نمی کند. بیشتر افرادی که به بیماری نارسایی حاد مبتلا می شوند قبل از ابتلا هیچ نوع بیماری کبدی یا مشکل خاصی نداشته اند. در نارسایی مزمن، آسیب به کبد با گذشت زمان ایجاد شده که فعالیت کبد تدریجی متوقف می گردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آسیب ناشی از بیماری کبد می تواند در چند مرحله افزایش یابد، که به طور فزاینده بر عملکرد کبد ت ثیر می گذارد. در مرحله اولیه، کبد شما بزرگ شده یا ملتهب می شود. بسیاری از مبتلایان به التهاب کبدی علایمی را تجربه نمی کنند. اگر التهاب ادامه یابد، آسیب دایمی ممکن است رخ دهد. فیبروز هنگامی اتفاق می افتد که یک کبد ملتهب شروع به جایگزینی خود با بافت های پیوندی می کند. بافت زخم ایجاد شده در این مرحله جای بافت سالم کبد را می گیرد، اما بافت فیبروز شده نمی تواند همان عملکرد نرمال کبد را انجام دهد. فیبروز می تواند در عملکرد بهینه کبد شما ت ثیر منفی بگذارد. تشخیص فیبروز دشوار است زیرا علایم اغلب مشخص نیستند. در مرحله سیروز، جای زخم، شدید بر روی کبد ایجاد شده است. از آنجا که حتی بافت کبد سالم نیز کمتر است، عملکرد صحیح کبد بسیار مختل می شود. اگرچه ممکن است علایم قبلا وجود نداشته باشد، اکنون ممکن است علایم بیماری کبدی ظاهر شوند. مبتلایان به ESLD به سیروز مبتلا هستند که عملکرد کبد به طور چشم گیری بدتر شده است. ESLD با عوارضی مانند آسیت (جمع شدن مایع در حفره شکمی) و انسفالوپاتی کبدی (اختلالات مغزی ناشی از کبدی) همراه است. در این مرحله نمی توان با درمان های دیگری به جز پیوند کبد آن، درمان کرد. سرطان، توسعه و تکثیر سلول های ناسالم است. هنگامی که سرطان در کبد بروز می کند، به آن سرطان اصلی کبد گفته می شود. اگرچه ممکن است در هر مرحله از نارسایی بروز کند، اما افراد مبتلا به سیروز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان کبد قرار دارند. برخی از علایم رایج سرطان کبد عبارتند از: خارش پوست درد شکم یا تورم حالت تهوع یا استفراغ کاهش وزن غیر قابل توضیح زردی پوست و زردی چشم از دست دادن اشتها یا احساس پر بودن شکم بعد از خوردن مقدار کمی غذا علایم اولیه نارسایی غالبا مشابه علایم بیماری های کبدی و سایر شرایط مشابه است. به همین دلیل، تشخیص نارسایی ممکن است در ابتدا مشکل باشد. علایم اولیه شامل موارد زیر است: اسهال خستگی حالت تهوع از دست دادن اشتها اما با پیشرفت نارسایی، علایم جدی تر می شوند و بلافاصله نیاز به درمان دارند. علایم نارسایی کبد شامل موارد زیر است: زردی خون ریزی شکم متورم خواب آلودگی سردرگمی ذهنی (معروف به انسفالوپاتی کبدی) دلایل نارسایی حاد، شامل موارد زیر است: شوک سپتیک بیماری ویلسون کبد چرب حاد حاملگی مصرف بیش از حد استامینوفن سموم صنعتی و بسیاری از مواد شیمیایی واکنش به برخی از داروهای تجویزی و گیاهی هپاتیت خود ایمنی (بدن به کبد شما حمله می کند) خوردن قارچ های وحشی سمی ( Amanita phalloides یا کلاه مرگ) ویروس هایی از جمله هپاتیت A ، B و E ، ویروس Epstein - Barr ، سیتومگالو ویروس و ویروس تبخال هرپس شایع ترین علت نارسایی مزمن کبدی عبارتند از: باعث متورم شدن کبد شما می شود و آن را از فعالیت خود باز می دارد. هپاتیت C در طولانی مدت، می تواند منجر به سیروز شود. مصرف طولانی مدت الکل منجر به سیروز می شود. همو کروماتوز اختلال ارثی هست که باعث جذب و ذخیره مقدار زیاد آهن در بدن و سیروز کبدی می شود. تماس با غذا یا آب آلوده به ویروس هپاتیت A یا شخصی که به ویروس آلوده است، می تواند باعث التهاب کبد شود. التهاب ناشی از هپاتیت A معمولا به خودی خود درمان می شود. سیستم ایمنی بدن به کبد شما حمله می کند و باعث التهاب می شود. کول آنژیت اسکلروزان اولیه که بیشتر در مردان میان سال دیده می شود به آهستگی به مجاری صفراوی آسیب می رساند. در شرایطی ایجاد می شود که کلیه های نمی توانند بلور اگزالات کلسیم را از طریق ادرار دفع کنند. افراد مبتلا به ویلسون مقدار زیادی مس در مغز و کبد خود ذخیره می کنند. کمبود آنتی تریپسین Alpha - وضعیت ژنتیکی است که می تواند منجر به بیماری ریه یا کبد شود. افرادی که به هپاتیت B طولانی مدت یا هپاتیت C مبتلا هستند، غالبا به نارسایی کبد مبتلا می شوند. آدنوم کبد زمانی است که تومورهای خوش خیم کبد بر روی کبد قرار دارند. آدنوم اغلب زنان بین تا سال را درگیر می کند. سلول های اضافی چربی می توانند روی کبد تجمع پیدا کنند. بیماری کبد چرب غیرالکلی اغلب مربوط به افرادی است که، چاق هستند یا کلسترول بالایی دارند. بیماری کبد چرب، ناشی از مصرف بالای الکل یا مشروبات الکلی ایجاد می شود. التهاب کبد که ناشی از نوشیدن سنگین یا طولانی مدت الکل است. یک اختلال ژنتیکی است که منجر می شود مجاری صفراوی کمتر از حد طبیعی در کبد وجود داشته باشد: ( PBC ) با گذشت زمان، PBC این مجاری کوچک صفرایی از بین می روند. افراد مبتلا به گالاکتوزمی نمی توانند گالاکتوز، (قند موجود در بسیاری از مواد غذایی) را تجزیه کنند. یک بیماری ژنتیکی، که شما نمی توانید آنزیمی به نام لیزوزوم اسید لیپاز ( LAL ) تولید کنید. لیزوزوم اسید لیپاز به بدن کمک می کند تا چربی ها و کلسترول موجود در سلول ها تجزیه شوند. در نتیجه کمبود آنزیم، چربی ها در کبد تجمع پیدا کرده و باعث آسیب کبد می شوند. بیماری کبد به هر شرایطی که باعث التهاب یا آسیب به کبد شما شود، اشاره دارد که می تواند بر عملکرد کلی کبد ت ثیر بگذارد. نارسایی در مواردی است که کبد عملکرد خود را از دست داده است و می تواند به دلیل آسیب هایی که در اثر بیماری کبد ایجاد شده رخ دهد. آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص نارسایی و بیماری کبدی عبارتند از: آزمایش خون در مورد عملکرد کبد مشخص می کند. ممکن است در نوعی آزمایش، بدن پروترومبین دریافت می کند، که با اندازه گیری پروترومبین ومدت زمانی که طول می کشد تا خون لخته شود میزان نارسایی مشخص می شود. تصاویر ها به پزشک امکان می دهد که علل و عوامل نارسایی را بررسی کند. بعد از تصویربرداری پزشک امکان دارد مراحل زیر را توصیه کند: سونوگرافی بیوپسی (نمونه برداری) اسکن توموگرافی کامپیوتری شکمی ( CT ) تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) پیش آگهی نارسایی کبد نارسایی وقتی است که کبد شما نتواند به درستی کار کند. می تواند حاد یا مزمن ود. صرف نظر از نوع، نارسایی می تواند یک اورژانس خطرناک برای زندگی باشد که نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد. مراحل اولیه نارسایی با درمان مناسب و تغییر سبک زندگی می تواند با گذشت زمان بهبود یابد. با این حال، مراحل بعدی نارسایی کبد قابل برگشت نیستند و گاهی نیاز به پیوند کبد دارند. افرادی که به بیماری کبد مبتلا می شوند، باید در طول زندگی مورد بررسی قرار گیرند تا مطمین شوند که وضعیت آنها بدتر نمی شود یا باعث آسیب بیشتر کبد می شوند. اگر در مورد سلامتی کبد نگرانی دارید، حتما با پزشکتان مشورت کنید. دارو: داروهایی نیز وجود دارد که می تواند اثرات و یا نارسایی کبد را درمان کنند. مراقبت های حمایتی: اگر ویروس باعث نارسایی کبد شود، احتمال دارد شما در بیمارستان تحت مراقبت پزشکتان بستری شوید تا علایم شما درمان شود و ویروس مسیر خود را طی کند. در این موارد، کبد گاهی به خودی خود بهبود می یابد. پیوند کبد: اگر نارسایی، ناشی از آسیب های درازمدت باشد، اولین قدم پزشک این است که هر بخشی از کبد را نجات دهد. در صورت عدم موفقیت، به پیوند کبد نیاز خواهید داشت. خوشبختانه، پیوند کبد روش اغلب موفقیت آمیزی است. عوارض نارسایی کبد، شامل موارد زیر است: ورم مغزی: تولید و تجمع مایعات در قسمت های مختلف بدن یکی از مشکلات نارسایی کبد است. این مایعات علاوه بر شکم، می تواند در مغز هم جمع شود و منجر به افزایش فشار داخل جمجه گردد. مشکلات لخته شدن خون: کبد نقش مهمی در کمک به لخته شدن خون دارد. وقتی نتواند به درستی کار کند، شما در معرض خطر خون ریزی شدید هستید. عفونتها مانند ذات الریه: بیماری کبد مرحله انتهایی می تواند احتمال ابتلا به عفونت را بیشتر کند. نارسایی کلیه: نارسایی کبد می تواند نحوه عملکرد کلیه ها را مختل کرده و منجر به نارسایی کلیه شود. بهترین راه برای جلوگیری از نارسایی کبدی، محدود کردن خطر ابتلا به سیروز یا هپاتیت می باشد. در اینجا چند نکته برای کمک به جلوگیری از این شرایط آورده شده است: برای جلوگیری از هپاتیت A و B واکسن هپاتیت بزنید. رژیم غذایی مناسب داشته باشید. تناسب اندام و وزن خود را حفظ کنید. هنگام مصرف استامینوفن از مصرف الکل خودداری کنید. بهداشت مناسب را رعایت کنید. از آنجا که میکروب ها معمولا با دست منتشر می شوند، حتما بعد از دستشویی، دستان خود را کاملا بشویید. از وسایل شخصی خود مانند مسواک و تیغ استفاده کنید. در هنگام رابطه جنسی حتما از محافظت کننده (کاندوم) استفاده کنید. منبع: |
شست و شوی گوش فرآیندی است که برای خارج کردن مایع، موم و اشیای خارجی از گوش استفاده می شود. در حالت عادی، مومی در گوش ایجاد می شود که مجرا، را لزج کرده و از آن در برابر ورود حشرات جلوگیری می کند. معمولا بدن به صورت برنامه ریزی شده میزان موم گوش داخل گوش را کنترل کرده و از تولید بیش از حد آن جلوگیری می کند. زیرا وجود موم گوش زیاد یا سخت شدن موم گوش باعث بسته شدن مجاری گوش می شود. در نتیجه ممکن است فرد دچار سردرد، زنگ گوش یا از دست رفتن موقت شنوایی اش شود. پرده گوش و کانال گوش ظرافت و حساسیت بسیار زیادی داشته و در نتیجه نیازمند مراقبت است. جمع شدن موم گوش نیز یکی از مواردی است که می تواند به مرور زمان عملکرد طبیعی گوش را با مشکلات جدی همراه کرده و قدرت شنیداری فرد را تحت ت ثیر خود قرار دهد. پاکسازی موم گوش اضافه، با این شست و شو، یکی از راه های ایمن برای کاهش خطر آسیب دیدگی گوش است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گاهی اوقات اشیای خارجی مثل غذا، حشرات و یا حتی سنگ های ریز ممکن است وارد گوش شوند. در چنین مواردی خروج ایمن و سریع این اشیا قبل از نفوذ آنها به اعماق گوش می تواند از بروز بسیاری از مشکلات شنوایی در آن جلوگیری کند. این شست و شو یکی از ایمن ترین راه ها برای خارج کردن سریع این اشیای خارجی وارد شده به داخل گوش است. این شست و شو فرآیندی است که پزشک می تواند آن را داخل منزل یا مطب با استفاده از یک کیت شست و شوی گوش و سرنگ چراغ دار انجام دهد. پیش از اینکه پزشک بخواهد شست و شو را شروع کند احتمالا برای تشخیص و اطمینان از تجمع موم اضافه گوش یا شیء خارجی گوش را به دقت معاینه کند. تا مشکل خاصی برای انجام روند شست و شو وجود نداشته باشد. پزشک با استفاده از یک وسیله پزشکی به نام اوتوسکوپ در قسمت ورودی گوش، میزان و محل وجود موم گوش اضافه را تشخیص و شناسایی می کند. با روشن کردن و بزرگ کردن تصویر گوش اطلاعات دقیق در مورد شیء یا موم گوش جمع شده جمع آوری خواهد نمود. در صورتی که موم داخل گوش جمع شده باشد، پزشک اقدام به انجام شست و شو گوش با استفاده از وسیله ای شبیه سرنگ خواهد نمود. این وسیله برای وارد کردن آب یا مخلوط آب و نمک داخل گوش استفاده می شود تا با استفاده از آن بتوان جرم اضافه گوش را خارج کرد. انجام فرآیند شست و شوی گوش شاید کمی آزار دهنده باشد. حتی ثابت نگه داشتن گوش برای مدتی طولانی کمی کلافه تان کند. اما با این حال در حین شست و شو درد خاصی را احساس نخواهید کرد. برای انجام این فرآیند در منزل و خارج کردن موم از داخل گوش ها نیاز دارید تا وسایل زیر را تهیه کنید. در بیشتر روش های رایج با استفاده از یک قطره چکان برای ریختن روغن بچه، روغن طبیعی یا داروهای نرم کننده جرم گوش استفاده می شود. روند شست و شو برطبق روال زیر خواهد بود: هر روز به مدت یا بار چند قطره از روغن های گفته شده را داخل گوش تان بریزید. بعد از نرم شدن، سرنگ را با آب ولرم یا مخلوط آب و نمک پر کرده و جرم ها را از گوش خارج کنید. در صورتی که پرده گوش آسیب دیده یا بیماری خاصی دارید که سیستم ایمنی بدنتان را تضعیف می کند. به هیچ وجه این شست و شو انجام ندهید. حال فرقی نمی کند که بخواهید این کار را در منزل یا مطب دکتر انجام دهید. در صورت عفونت حفره گوش، به هیچ وجه گوش تان را شست و شو ندهید. با وجود اینکه انجام این شست و شوی فرآیندی رایج و کم خطر است. اما بازهم ممکن است خطرات و عوارضی به همراه داشته باشد. اوتیت خارجی یکی از مشکلات رایج بعد از این شست و شو است. بروز اوتیت باعث التهاب حفره گوش شده و ممکن است منجر به بروز عفونت شود. عفونت اتفاقی دردناک بوده و اوتیت گوش میانی نیز ممکن است اتفاق بی افتد. عفونت یکی از رایج ترین اتفاقاتی است که ممکن است در نتیجه شست و شوی گوش بیفتد. یکی دیگر از عوارض شست و شوی گوش، است. گاهی اوقات شست و شو ممکن است باعث فشرده شدن بیشتر موم های اضافه داخل گوش شود. این اتفاق می تواند پاکسازی گوش را تا حد زیادی سخت کرده و به پرده گوش فشار بیشتری وارد شود. در نتیجه این فشارها احتمال بروز پارگی گوش نیز تا حد زیادی افزایش خواهد یافت. در بعضی موارد مایع در داخل حفره گوش جمع شده و باعث افزایش فشار در نتیجه پارگی پرده گوش خواهد شد. در بعضی موارد خاص عوارض دیگری نیز ممکن است اتفاق بیفتد: سرگیجه، احساس اینکه اتاق دور سرتان می چرخد (معمولا اثری موقت) ناشنوایی که ممکن است دایمی یا موقت اتفاق بیفتد. از آن جایی که جمع شدن موم گوش برای مدت طولانی ممکن است مشکل ساز بوده و سلامتیتان را به خطر بیندازد. در صورت مشاهده علایمی که گفته شد و در صورت عدم بهبودی با مراقبت های خانگی، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. افرادی که از سمعک یا دیگر وسایل کمک کننده به شنوایی کمک می کنند. نیز احتمال تجمع موم گوش در آنها بسیار زیاد بوده و ممکن است در طولانی مدت نیاز به این شست و شو داشته باشند. ناگفته نماند که برای تمیز کردن گوش، نباید گوش پاک کن را به داخل کانال گوش وارد کنید. زیرا این کار باعث آسیب دیدگی و گاهی اوقات پارگی پرده گوش خواهد شد. یادتان باشد که پرده گوش سطحی ظریف و حساس بوده و باید از آن مراقبت کنید. شست و شوی گوش بسیاری از افراد بعد از این شست و شو ممکن است شاهد عوارض خاصی شوند. معمولا عوارض خاص و جدی نبوده و فقط ممکن است آرامش فرد را برهم بزند. عوارض رایج بعد از شست و شوی گوش شامل موارد زیر می شود: سرگیچه موقت احساس درد یا ناراحتی در کانال گوش تینیتوس یا وز وز و زنگ گوش این عوارض دایمی نبوده و بعد از مدت کوتاهی از بین خواهند رفت. اگر احساس درد یا ناراحتی داشتید و بعد از چند روز و انجام مراقبت های پزشکی در منزل هیچ بهبودی برایتان حاصل نشد یا درد شدید داشتید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. زیرا شاید علت درد بیش از حد یا ناراحتیتان یا پارگی پرده گوش باشد. خوشبختانه راه های دیگری نیز وجود داشته و می توانید از این موارد نیز برای خارج کردن جرم اضافه گوش استفاده کنید. در صورتی که هرکدام از علایم بالا را داشتید، به هیچ وجه از این درمان ها استفاده نکنید. روغن زیتون، روغن بچه و روغن های معدنی نیز برای گوش استفاده می شود. کافی است چند قطره از این روغن های را داخل حفره گوش بریزید تا موم اضافه گوش نرم شود. معمولا استفاده از این روغن ها هیچ عارضه یا ناراحتی ای برای شخص ایجاد نمی کند. حال بعد از چند دقیقه که روغن داخل گوش تان بود، به سمت گوش آسیب دیده بخوابید تا خود به خود روغن از داخل گوش خارج شود. از محلول آب نمک نیز می توانید برای نرم کردن و خارج کردن جرم گوش کمک بگیرید. برای این کار چند قطره محلول آب نمک را داخل کانال گوش آسیب دیده بریزید. بعد از گذشت تا دقیقه به سمت گوش خود بخوابید تا آب نمک از داخل گوش خارج شود. سپس گوش و قسمت بیرونی کانال گوش را با پارچه ای تمیز خشک کنید. منبع: |
بیماری سل ( TB ) یک بیماری عفونی باکتریال خطرناک است که به طور عمده روی ریه های فرد ت ثیر می گذارد. باکتری های مایکو باکتریوم توبرکلوزیس که باعث سل می شوند از طریق شخص مبتلا و با قطرات ریز از طریق سرفه و عطسه فرد آلوده به هوا منتقل گردیده و به فرد سالم سرایت می شود. عفونت سل در سال بطور ناگهانی و به شکل فزآینده ای افزایش یافته است، بخشی از آن به دلیل ظهور HIV ، ویروسی که باعث ایدز می شود. HIV سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند بنابراین بدن نمی تواند با میکروب سل مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه های کنترل قوی تر، سل در سال شروع به کاهش کرد، اما همچنان به عنوان یک عامل نگرانی است. افراد مبتلا به سل فعال باید چندین ماه برای از بین بردن عفونت و جلوگیری از ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی چندین نوع داروی آنتی بیوتیک را مصرف کنند. اگرچه بدن فرد ممکن است حاوی باکتری سل توبرکلوزیس ( TB ) باشد، اما سیستم ایمنی بدن معمولا می تواند مانع از بیمار شدن فرد و بروز علایم بالینی در فردمسلول گرددد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دو نوع عفونت بیماری سل وجود دارد: سل پنهان و سل فعال. سل پنهان (سل نهفته) : در این حالت باکتری در بدن به‌شکل غیرفعال باقی می‌ماند. این نوع سل هیچ نشانه‌ای ندارد و مسری هم نیست، اما ممکن است به نوع فعال تبدیل شود. بنابر این تشخیص و درمان فرد مبتلا به سل نهفته و کمک به کنترل شیوع سل بسیار مهم است. سل فعال: در این حالت باکتری فعال است و نشانه‌های سل در بیمار مشاهده میشود. این نوع سل به دیگران سرایت میکند. بنابر این تشخیص و درمان این بیماری حایز اهمیت فراوان هست. خستگی و تعریق شبانه از دست دادن اشتها سرفه که سه هفته یا بیشتر طول کشده باشد. سرفه، گاهی‌اوقات همراه با خلط یا خون کاهش وزن خود بخودی بدون رعایت رزیم درد قفسه سینه یا تنفس و سرفه همراه با درد سل معمولا بر ریه‌ها اثر می‌گذارد اما میتواند بخش‌های دیگری از بدن را نیز درگیر کند. علایم سل با توجه به ناحیه‌ی درگیرشده متفاوت است. اگر سل درمان نشود، جریان خون باکتری را به سایر قسمتهای بدن انتقال خواهد داد. علایم و نشانه ها با توجه به ارگان های درگیر متفاوت است. به عنوان مثال، سل ستون فقرات باعث کمردرد و سل کلیه ها باعث ایجاد خون در ادرار بیمار می شود. در صورت داشتن تب، کاهش وزن خودبخودی، تعریق شبانه و سرفه مداوم به پزشکتان مراجعه کنید. اینها اغلب علایم سل می باشد، اما می تواند ناشی از سایر مشکلات پزشکی نیز باشند. پزشکتان با تجویز آزمایشاتی می تواند به شما در تعیین علت کمک کند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ( CDC ) توصیه می کند افرادی که خطر ابتلا به سل در آنها بالا می باشد، باید از نظر عفونت نهفته سل بررسی شوند. این توصیه شامل افرادی است که: با افراد آلوده در تماس هستند. HIV / AIDS (ایدز) داشته باشند. از داروهای IV (تزریق داخل وریدی) استفاده می کند. کودکانی که در کنار افراد بزرگسال مبتلا به سل زندگی می کنند. در مکان هایی مانند زندانها، خانه های سالمندان که سل در آنها شایع است. از کشوری هستند که سل در آن شیوع دارد، مانند کشور های آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا علت اصلی بیماری سل، باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است. فرد مبتلا به سل با سرفه‌کردن، عطسه‌کردن، آب دهان انداختن، حتی خندیدن و صحبت‌کردن می تواند این باکتری را در هوا منتشر کند. درست است که سل بیماری ای واگیردار و مسری است، اما این طور نیست که به آسانی به هر کسی منتقل شود. معمولا افرادی که با فرد بیمار زندگی میکنند یا با او در یک محیط کار میکنند، بسیار بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری سل قرار دارند. بیشتر افراد مبتلا به سل فعال اگر حداقل دو هفته تحت درمان مناسب قراربگیرند، دیگر ناقل بیماری نیستند. از دهه به دلیل شیوع ویروس، تعداد موارد سل به طرز چشمگیری افزایش یافته است. افرادی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است، بیشتر از سایرین درمعرض خطر سل فعال قرار دارند. برای مثال، بیماری ایدز سیستم ایمنی بدن را تضعیف میکند بنابراین بدن توانایی کنترل باکتری های سل را نخواهد داشت. افرادی که به ایدز مبتلا هستند، بیشتر از افرادی که ایدز ندارند، در معرض خطر ابتلا به سل فعال قرار دارند. یکی دیگر از دلایلی که سل همچنان میتواند مرگ‌بار باشد مقاومت باکتری سل به دارو است. از آنجایی که اولین آنتی بیوتیک ها برای مبارزه با سل بیش از سال پیش مورد استفاده قرار گرفتند، برخی از میکروب های سل نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم شده و با وجود داروها توانایی زنده ماندن را دارند. سل مقاوم به دارو به این صورت می باشد که یک آنتی بیوتیک نتواند تمام باکتری های موجود در بدن را از بین ببرد. باکتری های زنده مانده نسبت به آن داروی خاص و اغلب آنتی بیوتیک های دیگر نیز مقاوم می شوند. برخی از باکتریهای سل در برابر متداول ترین روشهای درمانی مانند استفاده از داروهای ایزونیازید و ریفامپین مقاومت دارند. برخی از انواع سل حتی در برابر داروهایی که معمولا در درمان سل استفاده نمی شوند، مقاومت کرده اند. این داروها اغلب برای معالجه عفونت هایی که نسبت به داروهای متداول مقاوم هستند، استفاده می شود. هر کس در هر رده‌ی سنی و در هر نقطه‌ای از جهان که باشد ممکن است به این بیماری مبتلا شود. بااین‌حال، جوانان و مردمی که در کشورهای درحال توسعه زندگی میکنند، بیشتر از سایرین درمعرض خطر ابتلا به سل هستند. اما برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از: یک سیستم ایمنی سالم غالبا با موفقیت در برابر باکتریهای سل مبارزه می کند، اما اگر مقاومت بدن کم باشد، بدن نمی تواند دفاع موثری داشته باشد. تعدادی از بیماری ها، شرایط و داروها می توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند، از جمله: دیابت سوء تغذیه HIV / AIDS ایدز برخی سرطان ها بیماری شدید کلیوی افراد تحت درمان سرطان (شیمی درمانی) داروهایی برای جلوگیری از رد اندامهای پیوندی استفاده می شوند. افراد بسیار جوان یا بسیار پیر (به‌دلیل ضعیف‌تر بودن سیستم ایمنی) زندگی و مسافرت به کشورهایی است که سل در آنجا بسیار شایع است. کشورهایی که بیشترین آمار بیماران مبتلا به سل را دارند عبارتند از: آفریقا آسیا اروپای شرقی روسیه آمریکای لاتین و جزایر کاراییب همچنین برخی از داروهایی که برای درمان آرتریت روماتویید، بیماری کرون و پسوریازیس استفاده می شود، از عوامل خطر ابتلا به سل می باشد. اگر درآمد کمی دارید، در یک منطقه دور افتاده زندگی می کنید، ممکن است دسترسی به مراقبت های پزشکی لازم برای تشخیص و درمان سل را نداشته باشید. استفاده از داروهای IV (تزریق داروهای داخل وریدی) یا مصرف الکل، سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده و فرد را در مقابل سل آسیب پذیرتر می کند. استفاده از تنباکو خطر ابتلا به سل و مرگ را به شدت افزایش می دهد. تماس زیاد با افرادی که مریض هستند احتمال مواجهه با باکتری های سل را افزایش می دهد. استفاده از ماسک و شست و شوی مکرر دست ها ریسک ابتلا به بیماری سل را به شدت کاهش می دهد. افرادی که در زندان ها، پناهگاه های بی خانمان، بیمارستان های روان پزشکی یا آسایشگاه ها زندگی می کنند و یا کار می کنند، همه در معرض خطر ابتلا به سل قرار دارند. دلیلش این است که خطر ابتلا به این بیماری در هرجایی که ازدحام جمعیت زیاد و تهویه مناسب وجود نداشته باشد بیشتر است. اگر بیماری سل درمان نشود، می تواند مرگ بار باشد. اگرچه این بیماری بیشتر روی ریه ها ت ثیر می‌گذارد، اما میتواند از طریق انتشار در جریان خون به عوارض خطرناک دیگری هم منجر شود. از جمله‌ی این عوارض میتوان به موارد زیر اشاره کرد: کمردرد و سفتی عضلات از عوارض شایع سل هستند. ورم مفاصل معمولا بر روی باسن و زانوها ت ثیر می گذارد. مننژیت می تواند باعث سردرد همیشگی یا متناوب شود که هفته ها طول می کشد. تغییرات ذهنی نیز ممکن است به وجود آید. کبد و کلیه ها برای فیلترکردن ضایعات و سموم و مواد زاید، ناخالصی های موجود در جریان خون شما کمک می کند. اگر کبد یا کلیه در اثر سل تحت ت ثیر قرار بگیرند، این عملکردها مختل می شوند. البته این به ندرت اتفاق می افتد، توانایی قلب برای پمپاژ خون کاهش می‌یابد و منجر به بیماری مرگ باری به نام تامپوناد قلبی (بیماری قلبی که با افزایش مایعات و فشار دور قلب بر قلب فشار وارد نموده و می تواند باعث مرگ بیمار شود) میشود. در این بیماری مایع در پریکارد قلب جمع میشود و به‌دلیل کاهش توانایی خون رسانی خون به همه ی قسمت های قلب نمی رسد. پیشگیری سل برای پیشگیری از ابتلا به سل یا به‌حداقل‌رساندن خطر ابتلا به این بیماری بهتر است افراد مبتلا تا بهبودی در محل کار یا مدرسه حضور پیدا نکنند. افراد سالم از خوابیدن در اتاق مشترک با فرد بیمار خودداری کنند. یکی از روشهای مناسب استفاده از ماسک برای پوشاندن کامل دهان و بینی است. برای جلوگیری از گسترش باکتری استفاده از سیستم تهویه‌ی مناسب بسیار موثر است. مهمترین کاری که برای درمان سل باید انجام دهید، کامل کردن دوره‌ی درمان است. باکتری سل مقاوم، مرگ‌بارتر از باکتری سل معمولی است. هنگامی که بیمار درمان را متوقف کرده یا درمان با آنتی بیوتیک ها راطولانی مدت ادامه ندهد، باعث ایجاد جهش در باکتریهای سل شده و به آنها اجازه می دهد در برابر داروهای سل مقاوم شوند. در برخی کشورها، نوزادان اغلب با واکسن باسیلوس کالمته - گورین ( BCG ) واکسینه می شوند زیرا می تواند از بروز سل شدید در کودکان جلوگیری کند این واکسن ب. ث. ژ ( BCG ) در آمریکا برای مصرف عمومی توصیه نمی‌شود زیرا در بزرگسالان بسیار موثر نیست. ده ها واکسن جدید سل در مراحل مختلف توسعه و آزمایش قرار دارند. منبع: |
بیماری آکرومگالی یک بیماری نادر اما جدی است که به دلیل افزایش بیش از حد هورمون رشد در خون ایجاد می شود. هورمون رشد، بوسیله غده هیپوفیز، واقع در پایه مغز، وارد جریان خون شده و به قسمت های دیگر بدن انتقال می یابد. در کودکان، هورمون رشد، رشد و نمو را تحریک می کند. در بزرگسالان هورمون رشد بر میزان انرژی، قدرت عضلات و سلامت استخوان ها ت ثیر می گذارد. به افزایش بیش از حد هورمون رشد در کودکان، غول پیکری یا آکرومگالی گفته می شود. آکرومگالی در بزرگسالان عمدتا در زنان و مردان میان سال رخ می دهد. هر ساله حدود سه مورد جدید آکرومگالی در هر یک میلیون نفر رخ می دهد. علایم رایج آکرومگالی، بزرگ شدن دست و پا است. افراد مبتلا به این عارضه اغلب متوجه می شوند اندازه کفش آنها به تدریج افزایش یافته است. از آنجا که آکرومگالی پیشرفت کندی دارد، ممکن است علایم اولیه برای سال ها مشخص نباشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بعضی اوقات، مردم فقط با مقایسه عکس های قدیمی و جدید متوجه شرایط می شوند. فرد مبتلا به آکرومگالی معمولا دارای دست و پا بزرگ، لب های ضخیم، پیشانی و فک پایین و ابرو بیرون زده، بینی بزرگ شده، فاصله زیاد بین دندان است. اغلب افراد مبتلا به آکرومگالی زیاد عرق می کنند. بسته به علل اساسی، سایر علایم در سه دسته قرار می گیرند. علایم بیماری آکرومگالی ممکن است در اثر سطح بالای هورمون رشد، کمبود فشار خون یا اثرات حجم تومور ایجاد شود. خستگی قند خون بالا (دیابت) تهوع یا سوزش دستها یا پاها (غده تیرویید بزرگ شده) آپنه خواب یا قطعی نفس در خواب یا بزرگ شدن قلب سندرم تونل کارپانل (در اثر فشار مفصل مچ دست بر روی اعصاب ناحیه، باعث بروز مشکلات شدیدی بر روی دست برای فرد آسیب دیده می شود) علایم آکرومگالی ناشی از افت فشار خون می تواند بصورت اختلالات قاعدگی (خون ریزی نامنظم، عدم وجود پریود) ، کاهش میل جنسی و خستگی بروز کند. علایم آکرومگالی ناشی از حجم تومور شامل: سردرد و مشکلات بینایی می باشند. آکرومگالی ناشی از تولید بیش از حد هورمون رشد در غده هیپوفیز است. غده هیپوفیز، غده کوچکی که در پایه مغز شما قرار دارد و این غده تعدادی هورمون را ترشح می کند که مهمترین هورمون آن، هورمون رشد بوده که نقش مهمی در مدیریت رشد بدنی شما دارد. با ترشح هورمون رشد در جریان خون هورمونی به نام سوماتومدین C یا فاکتور رشد انسولین مانند - ( IGF - ) در کبد ترشح می شود. فاکتور رشد انسولین مانند - استخوان ها و سایر بافت ها را تحریک می کند. با افزایش بیش از حد هورمون رشد، فاکتور رشد انسولین مانند - بیشتری ترشح می شود که باعث رشد غیر طبیعی بافت های نرم و اسکلت و علایم مشخصه آکرومگالی و علایم غول پیکری خواهد شد. فاکتور رشد انسولین مانند - ( IGF - ) یا سوماتومدین C هورمونی هست که از لحاظ ساختار مولکولی شبیه به انسولین بوده و در رشد و نمو کودک نقش مهمی را ایفا می نماید. در بزرگسالان، تومور شایع ترین علت تولید بیش از حد هورمون رشد عبارتند از: اکثر موارد آکرومگالی ناشی از تومور غیر سرطانی (آدنوما) غده هیپوفیز است. تومور مقادیر بیش از حد هورمون رشد را ترشح کرده و باعث بسیاری از علایم و نشانه های آکرومگالی می شود. برخی از علایم آکرومگالی، مانند سردرد و اختلال در بینایی، ناشی از فشار توده تومور روی بافت های مغزی است. در تعداد کمی از افراد مبتلا به آکرومگالی، تومورها در سایر قسمت های بدن مانند ریه ها یا لوزالمعده باعث ایجاد آکرومگالی می شود. در موارد دیگر، تومورها هورمونی به نام هورمون آزاد کننده هورمون رشد تولید می کنند که غده هیپوفیز را برای ایجاد هورمون رشد بیشتر تحریک می کند. آکرومگالی معمولا به آرامی رشد می کند. حتی ممکن است اعضای خانواده در ابتدا متوجه تحولات جسمی تدریجی ناشی از این اختلال نشوند، اما تشخیص زودهنگام بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است تا هر چه زودتر مراقبت های مناسب شروع شوند. پیشرفت آکرومگالی می تواند منجر به مشکلات عمده سلامت شود. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد: آرتروز گواتر دیابت قندی فشار خون بالا فشار روی نخاع سندرم تونل کارپانل پولیپ در روده بزرگ بیماری قلبی عروقی، به ویژه بزرگ شدن قلب (کاردیومگالی، اختلال در عضلات قلب) آپنه خواب، وضعیتی که در آن تنفس به طور مکرر متوقف می شود و در طول خواب تکرار می شود. درمان زودرس آکرومگالی می تواند از بروز عوارض یا بدتر شدن آنها جلوگیری کند. آکرومگالی و عوارض آن می تواند منجر به مرگ زودرس شود. پزشک در مورد تاریخچه پزشکی شما سوال خواهد کرد و معاینه فیزیکی را انجام می دهد. سپس ممکن است مراحل زیر را توصیه کند: اگر مشکوک به آکرومگالی باشید، پزشک شما آزمایش خون را انجام می دهد تا میزان فاکتور رشد انسولین مانند - شما را بررسی کند. سطح بالای فاکتور رشد انسولین مانند - می تواند به معنای بالا بودن سطح هورمون رشد در بدن باشد. برای اندازه گیری هورمون رشد و فاکتور رشد انسولین مانند - باید یک شب چیزی نخورید. در تست تحمل گلوکز خوراکی، میزان هورمون رشد در خون بعد از نوشیدن آب قند اندازه گیری می شود. به طور معمول، آب قند باعث می شود غده هیپوفیز تولید هورمون رشد متوقف کرده و سطح آن در خون کاهش یابد. با وجود، تومور هیپوفیز تولید هورمون رشد متوقف نمی شود و بنابراین هورمون رشد در خون تغییر نمی کند. پزشک شما ممکن است برای مشخص کردن محل و اندازه یک تومور غده هیپوفیز، از یک روش تصویر برداری مانند تصویر برداری با رزونانس مغناطیسی ( MRI ) استفاده کند. اگر تومور هیپوفیز مشاهده نشود، پزشک ممکن است به دنبال علت تومورهای غیرمستقیم باشد. آکرومگالی نیاز به مراقبت خاص دارد. افزایش بیش از حد هورمون رشد و فاکتور رشد انسولین مانند - در خون کیفیت زندگی و طول عمر شما را کاهش می دهد. هدف اصلی درمان کاهش سطح هورمون رشد و فاکتور رشد انسولین مانند - به حالت عادی است. درمان ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی در غده هیپوفیز، دارو یا ترکیبی از این گزینه ها باشد. اگر علت آکرومگالی تومور هیپوفیز باشد، اولین روش درمانی جراحی برای برداشتن تومور است. برداشتن کامل برخی از تومورها دشوار است و برای رسیدن به سطح هورمون رشد و فاکتور رشد انسولین مانند - معمولا انواع دیگر روش های درمانی لازم است. اگر سطح هورمون رشد شما بعد از عمل جراحی طبیعی نباشد، یا شما کاندید مناسب برای عمل جراحی نباشید، پرتودرمانی در غده هیپوفیز و تجویز دارو گزینه هایی بعدی هستند. درمان بر کاهش تولید هورمون رشد و همچنین کاهش اثرات منفی تومور روی غده هیپوفیز و بافت های اطراف تمرکز دارد. ممکن است شما به بیش از یک نوع درمان نیاز داشته باشید. پزشکان می توانند با استفاده از روشی به نام جراحی ترانس اسفنویید، بیشتر تومورهای هیپوفیز را از بین ببرند. در روش جراحی ترانس اسفنویید، جراح از راه بینی برای استخراج تومور هیپوفیز جراحی را شروع می کند. از بین بردن تومور می تواند تولید هورمون رشد را کاهش داده و فشار روی بافت های اطراف غده هیپوفیز را برای تسکین علایم و نشانه های مربوطه از بین ببرد. در بعضی موارد، جراح ممکن است نتواند کل تومور را از بین ببرد و امکان دارد منجر به بالا رفتن سطح هورمون رشد به طور مداوم بعد از عمل شود، در این صورت به درمان های پزشکی یا پرتودرمانی دیگری نیاز خواهید داشت. داروهایی نیز برای درمان آکرومگالی موجود است، اما مصرف داروها یک درمان کامل نیست. اگر جراحی یا پرتونگاری سطح هورمون رشد را کاهش ندهد، احتمالا مجبور خواهید بود تا آخر عمر دارو مصرف کنید. داروهای مورد استفاده برای کاهش تولید یا مسدود کردن عمل هورمون رشد شامل موارد زیر است: آنالوگ سوماتوستاتین بصورت یک بار در ماه تزریق می شوند که می توانند در ترشح بیش از حد هورمون رشد توسط غده هیپوفیز اختلال ایجاد کرده و باعث کاهش سریع سطح هورمون رشد شوند. ممکن است تومور در برخی از افرادی که آگونیست دوپامین مصرف می کنند، از نظر اندازه کاهش یابد. آنتاگونیست هورمون رشد، ممکن است به ویژه برای افرادی که با سایر روش های درمانی موفقیت خوبی نداشته اند، مفید باشد. آنتاگونیست هورمون رشد، به عنوان یک تزریق روزانه، می تواند فاکتور رشد انسولین مانند - را عادی کند و علایم را در بیشتر مبتلایان به آکرومگالی را تسکین دهد، اما سطح هورمون رشد و اندازه تومور را کاهش نمی دهد. پزشک ممکن است در صورت باقی ماندن سلول های تومور بعد از عمل، پرتودرمانی را توصیه کند. پرتودرمانی هر سلول توموری را از بین می برد و سطح هورمون رشد را به صورت تدریجی کاهش می دهد. ممکن است سال ها طول بکشد تا این درمان علایم آکرومگالی را به طرز چشمگیری بهبود بخشد. حتی ممکن است تا سال طول بکشد تا کاملا موثر باشد. اما پس از رسیدن به درمان، ت ثیرات پرتو درمانی پایدار هستند. معمولا هر روز هفته در طی یک دوره چهار تا شش هفته انجام می شود. شما ممکن است ت ثیر کامل پرتودرمانی معمولی را برای سال پس از درمان متوجه نشوید. در این نوع پرتو درمانی پروتون یک پرتو هدفمند و زیاد به تومور منتقل می شود و در معرض تابش اشعه در بافت های طبیعی قرار می گیرد و زمان درمان عموما کمتر از پرتودرمانی معمولی است. پرتودرمانی استریوتاکتیک مقدار زیادی از پرتو را در یک دوز واحد به سلول های تومور منتقل می کند در حالی که میزان اشعه به بافت های طبیعی اطراف محدود می شود. پرتودرمانی استریو تاکتیک ممکن است ظرف سال سطح هورمون رشد را به حالت عادی برگرداند. حتی پس از درمان اولیه، امکان دارد شما تا آخر عمر نیاز به معاینات دوره ای توسط پزشک داشته باشید تا عملکرد صحیح غده هیپوفیز بررسی و کنترل شود و از عوارض آن پیشگیری کنید. احتمالا در مرحله اول شما به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه کنید. در برخی موارد، شما ممکن است فورا به پزشک متخصص در اختلالات هورمونی (غدد درون ریز) ارجاع داده شوید. اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه تغییر در میل جنسی خود را بنویسید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. از عکس های قدیمی که پزشک می تواند برای مقایسه با ظاهر فعلی استفاده کند، همراه خود داشته باشید. از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات را می گذارید، سوال کنید که آیا برای آمادگی باید آزمایش های تشخیصی انجام دهید. علایمی را که تجربه می کنید بنویسید. از هر چیزی که باعث ناراحتی یا نگرانی شما می شود، مانند سردرد، تغییر دید یا ناراحتی در دستان خود، را یادداشت کنید. برای بیماری آکرومگالی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ محتمل ترین تشخیص من کدامند؟ علل احتمالی علایم یا وضعیت من چیست؟ آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ قبل از بهبود علایم من چه مدت به درمان نیاز دارم؟ آیا من از آکرومگالی عوارض طولانی مدت خواهم داشت؟ برای این بیماری چه درمانی وجود دارد؟ کدام روش را پیشنهاد می کنید؟ شرایط مشکلات جسمی دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین شکل شرایط را با هم مدیریت کنم؟ احتمالا پزشک سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: آیا متوجه تعریق بیش از حد شده اید؟ آیا زندگی جنسی شما تغییر کرده است؟ آیا غربالگری سرطان روده بزرگ داشته اید؟ چه چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ سردرد یا درد مفاصل دارید یا بینایی شما تغییر کرده است؟ چه علایمی را تجربه می کنید و چه زمانی آنها ظاهر می شوند؟ آیا کفش و انگشترهای قدیمی شما هنوز هم مناسب هستند؟ اگر نه، تناسب آنها با گذشت زمان چقدر تغییر کرده است؟ منابع: |
شکستگی لگن عارضه ای است که به دنبال حوادثی مثل تصادف، افتادن از ارتفاع، حوادث ورزشی یا حادثه در حین انجام کار ایجاد می شود. حتی گاهی اوقات ممکن است در اثر کهولت سن یا پوکی استخوان شکستگی لگن در پی وارد شدن ضرباتی نه چندان محکم نیز برای فرد اتفاق بیفتد. علت اصلی بروز این عارضه در سنین بالا به علت افتادن از ارتفاع یا زمین خوردن های متوالی است. استخوان لگن افراد مسن نیز با پا به سن گذاشتن، ضعیف و پوک شده و به آسانی با وارد شدن ضربه کوچکی ممکن است شکسته شود. جمله ای در بین ارتوپدها رایج است که می گویند انسان از لگن مادرش به دنیا می آید و از لگن خودش از دنیا می رود. این جمله نشان می دهد که این عارضه تا چه حد مهم بوده و نباید آن را جزیی و پیش پا افتاده دانست. زیرا در برخی موارد فرد در نتیجه شکستگی لگن از دنیا می رود. البته همانطور که در ابتدای این قسمت هم به آن اشاره کردیم، این عارضه تنها مختص افراد سالمند و میانسال نبوده و جوانان نیز ممکن است در نتیجه حادثه و سقوط دچار این عارضه شوند. لگن پایین ترین قسمت تنه فرد است که تنه را به قسمت تحتانی وصل می کند. اتصال قسمت بالایی استخوان ران و استخوان لگن با اتصال به یکدیگر لگن فرد را تشکیل می دهند. زمانی که صحبت از شکستگی لگن می شود منظور شکستگی در قسمت بالایی لگن یا استخوان ران فرد است. مفصل نقطه ای است که دو استخوان به یکدیگر متصل می شوند و لگن یک مفصل توپی و سوکتی است. مفصل توپی قسمت بالایی استخوان ران و مفصل سوکتی بخش حفره ای استخوان لگن که به آن حفره حقه ای یا استابولوم می گویند. فرم خاص و ساختار لگن باعث می شود تا نسبت به مفاصل دیگر فرد زاویه حرکتی بیشتری داشته و در کارهای روزمره اش دچار مشکل نشود. به عنوان مثال، می توانید لگن تان را در چند جهت حرکت داده و بچرخانید. مفاصل دیگر چنین عملکردی نداشته و به عنوان مثال مفصل زانو و بازو تنها اجازه حرکت محدود در یک جهت را به شما خواهند داد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی از آسیب هایی است که ممکن است در هر سن و سالی اتفاق بیفتد. در صورت بروز شکستگی استخوان معمولا رایج ترین درمان عمل جراحی است. زیرا در صورت عدم درمان سریع و به موقع، عوارض شکستگی استخوان لگن می تواند سلامت و حتی زندگی فرد را مختل کند. بیشتر شکستگی های ناحیه لگنی در قسمت توپی (استخوان ران) مفصل ران اتفاق افتاده و می تواند نواحی متفاوتی را درگیر کند. البته گاهی اوقات ممکن است شکستگی در قسمت استابولوم یا مفصل سوکتی نیز اتفاق بیفتد. این نوع معمولا با فاصله شکستگی . یا سانتی از محل اتصال سر استخوان ران با مفصل سوکتی اتفاق می افتد. این شکستگی ممکن است با پارگی رگ های خونی باعث قطع جریان خون در این ناحیه شود. شکستگی مفصل ران یا اینترتروکانتریک شکستگی مفصل ران معمولا با فاصله بیشتری نسبت به شکستگی سر گردن استخوان ران اتفاق می افتد. این نوع شکستگی در یا سانتی این مفصل به وقوع می پیوندد. خوشبختانه این نوع شکستگی جلوی جریان خون در استخوان ران را نگرفته و به اندازه مورد قبلی خطرناک نیست. این نوع شکستگی قسمت مفصل توپی و سوکتی لگن را درگیر می کند. چنین شکستگی ای حتی می تواند باعث پارگی رگهای خونی ای که به مفصل توپی می روند گردد. علت شکستگی استخوان دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است باعث بروز شکستگی استخوان لگن شود. اما علت های اصلی بروز شکستگی استخوان لگن شامل موارد زیر می شود: افتادن از ارتفاع زیاد افتادن بر روی یک سطح سخت چاقی بیش از حد که باعث وارد آمدن فشار بسیار زیادی به استخوان های لگن می شود. بیماری هایی مثل پوکی استخوان که باعث از بین رفتن و نابود شدن بافت استخوانی می شود. ترومای غیر نافذ لگن (بلانت تروما) به وارد شدن آسیب فیزیکی به قسمتی از بدن اشاره می کند که در نتیجه حادثه یا ضربه فیزیکی ایجاد شده باشد. موارد مشخصی باعث می شود تا احتمال بروز شکستگی استخوان در بعضی از افراد بیشتر شود. اگر در گذشته قبلا یک بار استخوان لگن تان شکسته باشد، بدون شک احتمال تکرار مجدد شکستگی لگنی برای تان بیشتر خواهد بود. اگر شما هم از نژاد آسیایی یا قفقازی هستید، احتمال ابتلا به و در نتیجه شکستگی لگن تان بیشتر از نژاد های دیگر خواهد بود. جنسیت فرد نیز می تواند بر روی احتمال شکستگی لگن ت ثیر گذار باشد. به عنوان مثال اگر شما خانم باشید، احتمال شکستگی لگنی تان نسبت به مردان بسیار بیشتر است. علت اصلی این مسیله، احتمال بیشتر بروز پوکی استخوان در خانم ها نسبت به مردان است. یکی دیگر از مسایلی که می تواند احتمال شکستگی لگنی را در شما افزایش دهد مسیله سن و سال است. اگر سن شما یا بالاتر باشد، بدون شک خطر بروز شکستگی لگنی در شما تا حد قابل توجهی افزایش خواهد یافت. با بالا رفتن سن، قدرت و تراکم بافت استخوانی کمتر می شود. احتمال بروز شکستگی در نتیجه افتادن ها و زمین خوردن ها تا حد زیادی افزایش خواهد یافت. نا گفته نماند که با بالا رفتن سن، فرد دچار تاری دید و مشکلات تعادلی می شود. همین موارد می تواند احتمال سقوط یا افتادن فرد مسن را بیشتر کرده و او را در خطر شکستگی لگنی قرار دهد. داشتن تغذیه سالم و سرشار از مواد مغذی ای مثل پروتیین، ویتامین دی و کلسیم نقش زیادی در سلامت استخوان های فرد خواهد داشت. اگر در طول روز از طریق رژیم غذایی تان میزان کالری و مواد مغذی لازم بدن خود را دریافت نکنید دچار سوء تغذیه شده و همین سوء تغذیه شما را در معرض شکستگی استخوان به خصوص لگنی قرار خواهد داد. طبق تحقیقات صورت گرفته افراد مسنی که دچار سوء تغذیه هستند احتمال شکستگی لگن شان بسیار بیشتر از افراد مسنی است که تغذیه مناسب و مغذی ای دارند. بهتر است از همان کودکی به فکر آینده استخوان های تان باشید و با مصرف کلسیم و ویتامین دی کافی استخوان هایتان را بیمه کنید. علایم شکستگی استخوان لگن علایم اصلی و اولیه شکستگی لگن شامل موارد زیر است: تورم و التهاب لگن کبودی در ناحیه لگن درد در ناحیه لگن و خاصره پای آسیب دیده نسبت به پای سالم کوتاه تر شده باشد. عدم توانایی قدم زدن و راه رفتن صحیح یا فشار آوردن بیش از حد روی پا و لگن آسیب دیده فراموش نکنید که شکستگی لگن می تواند به قیمت زندگی فرد تمام شود، در صورت مشاهده هر یک از علایم بالا سریعا به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک با معاینه لگن و مشاهده علایمی مثل تورم، کبودی یا تغییر شکل می تواند به راحتی شکستگی لگنی را تشخیص دهد. با این حال برای تشخیص دقیق تر ممکن است از آزمایشات به خصوص دیگری نیز استفاده کند. به عنوان مثال عکس برداری هم به تشخیص دقیق تر کمک کرده و هم محل دقیق شکستگی را نشان خواهد داد. ممکن است پزشک معالج برایتان عکس برداری لگنی اشعه ایکس تجویز کند. این نوع عکس برداری همه شکستگی ها را با دقت بالا نشان خواهد داد. البته ناگفته نماند که عکس برداری ام آر آی و سی تی اسکن نیز گزینه های خوبی برای تشخیص شکستگی لگنی است. گاهی اوقات تصویر برداری ام آر آی بهتر از اشعه ایکس شکستگی را نشان می دهد. زیرا این نوع از تصویر برداری جزییات بسیاری از ناحیه لگن در اختیار پزشک معالج قرار می دهد. پزشک با دیدن این تصاویر روی نور یا صفحه کامپیوتر جزییات کامل شکستگی را تشخیص خواهد داد. تصویر برداری سی تی اسکن نیز نوع دیگری از عکس برداری است که اطلاعاتی در مورد عضلات، بافت ها و چربی اطراف استخوان لگن را در اختیار پزشک معالج قرار خواهد داد. درمان شکستگی لگن پزشک پیش از شروع هرگونه درمانی در مورد سن و شرایط بدنی تان سوالاتی خواهد پرسید. اگر سن شما بالا بوده و میانسال باشید، قطعا شیوه درمان شکستگی لگن برای تان متفاوت خواهد بود. گزینه های درمانی پیش رو شامل موارد زیر می شود: درمان دارویی عمل جراحی فیزیو تراپی پزشکتان ممکن است برای کاهش درد بیمار مسکن تجویز کند. جراحی نیز یکی از درمان های رایج برای ترمیم یا جا زدن استخوان لگن است. جراحی تعویض لگن نیز که با خارج کردن قسمت آسیب دیده و جایگزینی آن با لگن مصنوعی صورت می پذیرد جزء جراحی هایی است که به تازگی رواج پیدا کرده است. احتمالا بعد از عمل جراحی نیز پزشکتان برای شما جلسات فیزیوتراپی تجویز کند تا روند درمانی و ریکاوری با سرعت بیشتری به پیش رود. با گذشت چند روز از عمل جراحی شکستگی استخوان لگن می توانید از بیمارستان مرخص شوید، البته گاهی اوقات با توجه به وضعیت بهبودی بیمار ممکن است زمان بیشتری برای توانبخشی نیاز باشد. اینکه چه زمانی مرخص شوید، کاملا بستگی به شرایط بدنی و میزان آسیب دیدگی لگن شما خواهد داشت. با وجود اینکه معمولا این عمل جراحی عوارض خاصی به دنبال ندارد، اما با این حال گاهی اوقات ممکن است عوارضی نیز گزارش شود. درمان شکستگی لگنی ممکن است امکان راه رفتن برای مدت مشخصی را از شما سلب کند. این بی تحرکی ها ممکن است باعث موارد زیر شود: ذات الریه زخم بستر عفونت مجرای ادراری لخته شدن خون در پاها و شش ها شکستگی لگن یکی از مشکلات جدی است که ممکن است برای هر سالمندی اتفاق بی افتد. به این خاطر می گوییم جدی زیرا خطر انجام عمل جراحی در افراد پا به سن گذاشته سخت تر بوده و ریکاوری شان بعد از عمل طولانی تر از جوانان خواهد بود. در صورتی که بعد از عمل جراحی، فرد سالخورده شاهد علایم بهبودی نباشد. برای جلوگیری از افسردگی و انجام کارهای شخصی ممکن است به مراقبت دایم توسط پرستار یا شخص دیگری نیاز باشد تا روند بهبودی کامل شود. همچنین مصرف مکمل های کلسیمی می تواند به بهبود سریع تر و افزایش تراکم استخوانی بعد از عمل جراحی کمک زیادی کند. منبع: |
بروکسیسم دندان قروچه یا سایش دندان ها است که در آن شما دندان های خود را به شدت به هم می سابانید و بهم فشار می دهید. بروکسیسم یکی از شایع ترین اختلالات خواب و یک فعالیت عصبی و عضلانی ناخودآگاه است. چفت شدن دندان ها زمانی است که شما دندان های خود را محکم در کنار هم نگه داشته اید و عضلات را به شدت منقبض می شوند، اما دندان ها ثابت هستند وهیچ حرکتی ندارند. ممکن است در طول شبانه روز دندان های خود را آسیاب یا چفت کنید، اما بروکسیسم ناشی از خواب، چالش بزرگتری را ایجاد می کند زیرا کنترل آن سخت تر است. افرادی که هنگام خواب دندان های خود را به هم می سابانند، احتمالا اختلالات خواب دیگری از جمله بی خوابی، خروپف و قطع تنفس در زمان خواب (آپنه خواب) دارند. اگر دچار بروکسیسم هستید، ممکن است ناخودآگاه هنگام بیدار شدن از خواب و یا در هنگام خوابیدن دندان خود را فشار دهید. بروکسیسم در هنگام بیداری ( Awake bruxism ) ممکن است ناشی از احساساتی مانند اضطراب، استرس، عصبانیت، سرخوردگی یا تنش باشد یا ممکن است در زمان تمرکز عمیق یک استراتژی مقابله یا عادت شما باشد. بروکسیسم زمان خواب ( ممکن است یک فعالیت عصبی مرتبط با خواب باشد و خارج از کنترل فرد است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بروکسیسم خفیف شاید نیاز به درمان نداشته باشد. در برخی از افراد، این اختلال می تواند شدید باشد تا جای که منجر به اختلالات در فک، سردرد و آسیب دندان ها شود. ارقام ذکر شده توسط بنیاد ملی خواب نشان می دهد که درصد از بزرگسالان و بین تا درصد از کودکان زیر سال شب ها دندان های خود را به هم می سابانند. بروکسیسم ممکن است دندان ها را کوتاه یا صاف کند و حتی باعث شکستگی دندان شود و به عضلات، بافت ها و سایر ساختارهای اطراف فک فشار می آورد. نشانه های بروکسیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد: اختلال خواب سردرد کسل کننده درد فک، گردن یا صورت مشکل در هنگام جویدن در قسمت داخل گونه افزایش درد دندان ها یا حساسیت بیش از حد دندان ها دردی که مانند گوش درد احساس می شود، اما مشکل گوش نیست. عضلات فک خسته یا محکم یا فک قفل شده ای که کاملا باز یا بسته نمی شود. علت بروکسیسم هنوز ناشناخته است، اما ممکن است عوامل مختلفی در پیدایش بروکسیسم دخیل باشد. دندان قروچه یا بروکسیسم اغلب در مواقع استرس، عصبانیت و اضطراب اتفاق می افتد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت مغز و ضربان قلب ممکن است قبل از یک شروع بروکسیسم افزایش یابد و نشان می دهد که سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) در بروز بروکسیسم نقش دارد. ممکن است بروکسیسم مربوط به دندان های نیش غیر طبیعی باشد، به این معنی که هنگام بسته شدن فک، دندان ها به درستی بهم نمی رسند. اما آکادمی پزشکی دهان و دندان آمریکا یادآور می شود که تحقیقات علمی موضوع را اثبات نکرده است. بروکسیسم می تواند یک عارضه جانبی از برخی داروهای خاص از جمله داروهای ضد جنون ها، ضد افسردگی ها و آمفتامین ها باشد. شرایط عصبی مانند بیماری هانتینگتون و پارکینسون نیز می تواند باعث بروز آن شود. عوامل دیگری که ممکن است مرتبط باشد شامل خستگی، مصرف الکل، کشیدن، آپنه خواب و خروپف است. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است دچار بروکسیسم شوند. پزشکان به طور کامل نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد بروکسیسم می شود، اما ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل جسمی، روانی و ژنتیکی وحتی سابقه خانوادگی باشد. عوامل خطری که ابتلا به بروکسیسم شما را افزایش می دهد، عبارتند از: افزایش اضطراب یا استرس می تواند منجر به ساییده شدن دندان شود. بروکسیسم در کودکان خردسال رایج است، اما معمولا در بزرگسالی از بین می رود. داشتن یک نوع شخصیت پرخاشگر، رقابتی یا بیش فعالی می تواند خطر ابتلا به بروکسیسم را افزایش دهد. بروکسیسم ممکن است از عوارض غیر معمول برخی از داروهای روانپزشکی مانند داروهای ضد افسردگی خاص و ضد سایکوز ها باشد. استعمال دخانیات، نوشیدن نوشیدنی های کافیین دار یا الکل یا استفاده از مواد مخدر و محرک ها ممکن است خطر ابتلا به بروکسیسم را افزایش دهد. در اکثر موارد، بروکسیسم عوارض جدی ایجاد نمی کند. اما نوع شدید ممکن است منجر به عوارض زیر شوند: درد شدید صورت یا فک سردردهایی از نوع تنشی آسیب به دندان، در ناحیه تاج دندان یا آسیب به فک پایینی و بالایی اختلالی که در مفاصل گیجگاهی فکی ( TMJs ) ، درست در جلوی گوش شما اتفاق می افتد. در طی معاینات منظم دندان پزشکی، احتمالا دندانپزشک علایم بروکسیسم را بررسی می کند. مطمین ترین روش برای تشخیص بروکسیسم از طریق اندازه گیری الکترومیوگرافی ( EMG ) است، با الکترومیوگرافی می توان به اختلال های عصبی اعصاب هر ناحیه پی برد. اگر دندان پزشک شما مشکوک شود که شما دچار بروکسیسم هستید، وی با طرح سوالاتی در مورد سلامت عمومی دندان پزشکی، داروها، کارهای روزمره و عادات خواب سعی در تعیین علت آن دارد. برای ارزیابی میزان بروکسیسم، دندان پزشک شما ممکن است موارد زیر را بررسی کند: حساسیت عضلات فک ناهنجاری های آشکار دندان مانند دندان های شکسته سایر آسیب های مربوط به دندان های شما، استخوان زیرین و قسمت داخلی گونه های شما، معمولا به کمک اشعه X است معاینه دندان پزشکی ممکن است سایر اختلالات را که می تواند باعث ایجاد درد مشابه فک یا گوش شود، از جمله اختلالات مفصل گیجگاهی فکی ( TMJ ) ، سایر مشکلات دندان پزشکی یا شرایط سلامتی را تشخیص دهد. مدیریت استرس و اضطراب ممکن است به کاهش یا جلوگیری از بروز بروکسیسم در افرادی که مستعد ابتلا به آن هستند کمک کند. بنیاد ملی خواب، بهداشت خواب خوب، از جمله اتاق خنک، تاریک و آرام بدون تلویزیون، رایانه و سایر موارد مرتبط با کار را برای خوابیدن خوب توصیه می کند. اگر به نظر می رسد اضطراب یا سایر موارد روان شناختی مربوط به بروکسیسم دندان های شما است، ممکن است شما به یک روان پزشک یا مشاور ارجاع داده شوید. در بسیاری موارد، درمان لازم نیست. اما اگر مشکل شدید باشد، گزینه های درمان شامل رویکردهای خاص دندان پزشکی، روش های درمانی و داروها برای جلوگیری از آسیب بیشتر دندان ها و تسکین درد فک می باشند. اگر شما یا فرزندتان دچار بروکسیسم هستید، پزشک ممکن است راه هایی را برای حفظ یا بهبود وضعیت دندان ها پیشنهاد دهد. اسپلیت ها و نگهبانان دهان به گونه ای طراحی شده اند که دندان ها را از هم جدا نگه می دارد. تا از آسیب های ناشی از چفت شدن و بروکسیسم جلوگیری شود. اسپیلت ها می توانند از مواد سخت آکریلیک یا نرم ساخته شوند. آنها روی دندان های فوقانی یا تحتانی شما قرار گیرند. در موارد شدید هنگامی که سایش دندان منجر به حساسیت یا عدم توانایی جویدن مناسب شده است ممکن است دندان پزشک شما نیاز به تغییر شکل مجدد سطوح جویدگی دندان های شما داشته باشد. یا از تاج برای ترمیم آسیب استفاده کند. به طور کلی، داروها برای درمان بروکسیسم بسیار موثر نیستند. برای تعیین اثربخشی آنها تحقیقات بیشتری لازم است. نمونه هایی از داروهایی که ممکن است برای بروکسیسم استفاده شوند عبارتند از: در بعضی موارد، پزشک شما ممکن است قبل از خواب، برای مدت زمانی کوتاه، یک دارو شل کننده عضله را پیشنهاد دهد. پزشک ممکن است استفاده کوتاه مدت از داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب را برای کمک به شما در مقابله با استرس یا سایر مسایل عاطفی که ممکن است باعث بروز مشکل شما شوند، توصیه کند. درمان اختلالات همراه ممکن است شامل موارد زیر باشد: اگر شما به عنوان یک عارضه جانبی دارویی دچار بروکسیسم شوید، پزشک ممکن است داروی شما را تغییر داده یا یک داروی متفاوت را تجویز کند. پرداختن به اختلالات مربوط به خواب، مانند آپنه خواب یا قطع تنفس ممکن است باعث دندان قروچه در خواب شود. اگر یک بیماری پزشکی زمینه ای، مانند بیماری ریفلاکس معده به دستگاه گوارش ( GERD ) به عنوان علت شناخته شود. درمان بیماری ها ممکن است باعث بهبود بروکسیسم شود. اگر دندان های خود را به دلیل خرد می کنید، ممکن است با یادگیری راهکارهای تقویت آرامش مانند مدیتیشن، بتوانید از بروز مشکل جلوگیری کنید. اگر رابطه جنسی یا اضطراب با علت بروکسیسم مرتبط است. مشاوره با یک روان شناس می تواند به بهبود شما کمک کند. پس از آنکه متوجه شدید دچار بروکسیسم هستید، ممکن است بتوانید با تمرین صحیح موقعیت دهان و فک، رفتار خود را تغییر دهید. از دندان پزشک خود بخواهید که بهترین وضعیت را برای دهان و فک شما نشان دهد. اجتناب از غذاها و نوشیدنی هایی که حاوی مقادیر زیادی کافیین یا الکل هستند ممکن است مفید باشد. زیرا باعث افزایش دندان قروچه می شود. ماهیچه های فک را با یک کیسه آب گرم یا یک پد گرمایش حداقل یک بار در روز شل کنید. تا تنش آنها کم شود. منابع: |
بیشتر افراد گاهی احساس سوزن سوزن شدن دست و پا می کنند که احساس ناخوشایندی است، اما این حالت ها معمولا علت خاصی ندارند. در برخی موارد سوزن سوزن شدن دست و پا می تواند ناشی از یک بیماری زمینه ای باشد. برخی از علل سوزن سورن شدن در پا یا دست جدی تر هستند و ممکن است نیاز به تشخیص و درمان مناسب داشته باشد. نشستن و خوابین در حالت غیرطبیعی، ممکن است به عصب فشار وارد کرده و باعث احساس سوزن شدن در پاها یا دست ها شود. غالبا سوزن سوزن شدن دست و پا را "پین و سوزن" یا پارستزی می نامند. این احساس همچنین ممکن است به عنوان احساس خستگی، سوزش یا "گز گز شدن" توصیف شود. همراه با سوزن سوزن شدن، ممکن است احساس بی حسی، درد یا ضعف در اطراف دست و پا ایجاد شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سوزن شدن در دست یا پا می تواند در اثر عوامل یا شرایط مختلفی ایجاد شود. به طور کلی فشار، تروما یا آسیب دیدن اعصاب می تواند باعث بروز سوزن سوزن شدن شود. بسیاری از دلایل احساس سوزن سوزن شدن با وضعیتی به نام نوروپاتی محیطی مرتبط است. نوروپاتی محیطی، نوعی آسیب عصبی است که منجر به سوزن شدن و بی حسی در دست و پا می شود. شرایط مختلفی منجر به نوروپاتی محیطی می شود. حدود میلیون نفر در ایالات متحده به نوروپاتی محیطی مبتلا هستند. برخی از دلایل نوروپاتی محیطی که ممکن است باعث سوزن سوزن شدن دست یا پا شوند، عبارتند از: علایم دیگر عصب تحت فشار شامل درد و حرکت محدود است. عصب پین شده ممکن است در اثر آسیب دیدگی یا تورم اتفاق افتاده باشد. فشار بر اعصابی که در ستون فقرات وجود دارد می تواند باعث سوزش پا یا دست شود. درمان عصب پین شده می تواند شامل موارد استراحت، دارو، فیزیوتراپی و حتی جراحی باشد. وقتی فشار زیادی از بافت های اطراف روی اعصاب وارد می شود، می تواند عصب را سست کند. مواردی از جمله آسیب، حرکات تکراری و شرایط التهابی می توانند باعث سست شدن عصب شوند. یک عصب تحت فشار در بسیاری از مناطق بدن ممکن است رخ دهد و می تواند بر روی دست یا پاها ت ثیر بگذارد و باعث سوزن شدن، بی حسی یا درد شود. مسمومیت ناشی از مواردی مانند آرسنیک، تالیم، جیوه و ضد یخ، بلعیدن چیزی سمی یا جذب ماده سمی از طریق پوست می تواند دلیل سوزن سوزن شدن در پاها باشد. در صورت قرار گرفتن در معرض سموم باید فورا درمان صورت گیرد و درمان به نوع ماده مسموم کننده بستگی دارد. الکل یک سم است و می تواند به بافت عصبی آسیب برساند. مصرف زیاد الکل امکان دارد منجر به نوعی نوروپاتی محیطی شود که به نوروپاتی الکلی معروف است. نوروپاتی الکلی، می تواند باعث درد و سوزن سوزن شدن در دست و پا شود. براساس یک مطالعه، از تا درصد افرادی که به عنوان مصرف کننده الکل طولانی مدت طبقه بندی می شوند، نوروپاتی الکلی را تجربه می کنند. درمان ها برای بهبودی، به کاهش یا قطع نوشیدن تمرکز دارند. افراد مضطرب ممکن است دچار افت فشار خون شوند که این امر می تواند باعث ایجاد احساس سوزن سوزن شدن در پا شود. سوزن سوزن شدن در دست پا و اضطراب ممکن است از نظر روانشناختی در ارتباط باشد. برای همین وقتی فرد احساس اضطراب می کند ممکن است از احساسات بدنی خود آگاه تر باشد. مشاوره داروهای ضد اضطراب درمان شناختی رفتاری ورزش های ذهنی، مانند یوگا و مراقبه سوزن سوزن شدن در زنان باردار، طبیعی است. رحم ممکن است با بزرگ شدن کودک به اعصاب پا فشار وارد کند و باعث سوزن سوزن شدن شود. تغییر موقعیت بدنی و قرار دادن پا به سمت بالا می تواند به تسکین سوزن سوزن شدن کمک کند. در زنان باردار اگر احساس سوزن زدن در پاها مداوم و همراه با احساس ضعف و تورم باشد، فرد باید به پزشک مراجعه کند. این آسیب ممکن است باعث سوزن سوزن شدن در دست ها شود. این حالت زمانی اتفاق می افتد که فرد بیش از حد طولانی و بدون استراحت فعالیت های تکراری را انجام دهد. این مورد همچنین به عنوان اختلال در اندام فوقانی مرتبط با کار شناخته می شود که می تواند نتیجه ضعیفی اعصاب باشد. آسیب ناشی از کشش های های تکراری در اندام های مچ دست و دست، ساعد و آرنج و گردن و شانه ها تاثیر می گذارد. علایم دیگر آسیب ناشی از کشش های های تکراری ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد ضعف گرفتگی عدم تعادل حساسیت سفتی، سختی دست و پا درمان های آسیب ناشی از کشش های های تکراری شامل موارد زیر است: داروهای ضد التهاب استفاده از کش یا باند استفاده از کیسه های آب سرد کمبود ویتامین هایی که برای عملکرد عصب مهم هستند، مانند ویتامین های E ، B - ، B - ، B - یا نیاسین ممکن است باعث سوزن سوزن شدن در دست یا پاها شود. کمبود ویتامین B - ممکن است منجر به نوروپاتی محیطی شود. علایم دیگر عبارتند از: سردرد سرگیجه خستگی تنگی نفس حالت تهوع کبد بزرگ شده درد قفسه سینه مشکلات گوارشی کمبود ویتامین با تغذیه یک رژیم غذایی سالم تر یا با مکمل های غذایی قابل درمان است. مولتیپل اسکلروزیس یا MS یک بیماری طولانی مدت است که بر مغز و نخاع ت ثیر می گذارد. براساس گزارش انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس، سوزن سوزن شدن در پا از علایم اولیه بیماری ام اس است. افراد مبتلا به MS ممکن است قبل از تشخیص بیماری، دچار سوزن سوزن شدن شوند. علایم دیگر بیماری ام اس شامل موارد زیر است: دردها اسپاسم خستگی سرگیجه عدم تعادل مشکلات مثانه مشکلات بینایی مسایل شناختی اختلال عملکرد جنسی درمان برای MS شامل موارد زیر است: درمان های خاص علایم روش های اصلاح بیماری دوره های کوتاه مدت داروی استروییدی سوزن سوزن شدن دست و پا می تواند از عوارض جانبی داروهایی باشد که در درمان بیماری های زیر استفاده می شود: سرطان ایدز اچ آی وی تشنج بیماری قلبی فشار خون بالا برخی عفونت ها باعث التهاب اعصاب شده و منجر به سوزن سوزن شدن دست و پا می شوند. مانند عفونت های ناشی از بیماری های زیر: اچ آی وی ایدز هپاتیت B و C جذام زونا بیماری لایم پزشک می تواند در صورت تشخیص عفونت بهترین روش درمانی را توصیه کند. عفونت با انجام آزمایش خون تشخیص داده می شود. سوزن سوزن شدن در پا یا دست ممکن است نشانه نارسایی کلیه باشد. دیابت و فشار خون بالا هر دو خطر نارسایی کلیه را افزایش می دهد. گرفتگی عضلانی پیچش عضلانی ضعف عضلانی نارسایی کلیه را می توان از طریق دیالیز یا پیوند کلیه درمان کرد. بیماری خود ایمنی می تواند باعث ایجاد سوزن سوزن شدن در پا یا دست ها شود. بیماری خود ایمنی هنگامی رخ می دهد که سیستم دفاعی بدن به خودش حمله کند. بیماری های خود ایمنی که ممکن است باعث ایجاد سوزن سوزن در اندام ها شود شامل موارد زیر است: لوپوس بیماری سلیاک روماتیسم مفصلی برای تشخیص بیماری خود ایمنی، پزشک ممکن است، در مورد تاریخچه پزشکی و خانوادگی فرد بپرسد، معاینه جسمی انجام دهد و آزمایش خون را توصیه کند. درمان بیماری های خود ایمنی شامل دارو و تغییرات رژیم غذایی است. هپاتیت B و C در اثر ویروس ها ایجاد می شود و منجر به التهاب کبد می شود که در صورت عدم درمان می تواند منجر به سیروز یا سرطان کبد شود. عفونت هپاتیت C همچنین ممکن است باعث نوروپاتی محیطی شود، اگرچه نحوه وقوع این اتفاق تا حدود زیادی ناشناخته است. در بعضی موارد، عفونت با هپاتیت B یا C می تواند به وضعیتی به نام کریوگلوبولینمی منجر شود، یعنی زمانی که پروتیین های خاصی در خون در سرما جمع می شوند و باعث التهاب می گردد. یکی از علایم بیماری هپاتیت بی حسی و سوزن سوزن شدن است. نوروپاتی دیابتی هنگامی اتفاق می افتد که آسیب عصبی در اثر دیابت ایجاد می شود و می تواند روی پاها و گاهی اوقات بازوها و دست ها ت ثیر بگذارد. در نوروپاتی دیابتی، آسیب عصبی به دلیل قند خون زیاد در جریان خون رخ می دهد. علاوه بر آسیب دیدن اعصاب، می تواند به رگ های خونی نیز آسیب برساند. هنگامی که اعصاب اکسیژن کافی دریافت نمی کنند، ممکن است عملکرد خوبی نداشته باشند. دیابت باعث افزایش قند خون و آسیب عصبی می شود. افراد مبتلا به دیابت ممکن است دچار خستگی مداوم در پاها شوند که به بیماری نوروپاتی دیابتی معروف می باشد. سایر علایم دیابت عبارتند از: احساس تشنگی و گرسنگی شدید تکرر ادرار خستگی تاری دید کاهش وزن غیر ارادی درمان دیابت شامل موارد زیر است: داروها، از جمله انسولین، برای کنترل قند خون تغییرات رژیم غذایی ورزش بیماری عروق محیطی یا PAD بر سیستم گردش خون ت ثیر می گذارد و باعث تنگ تر شدن رگ های خونی می شود. بیماری شریان محیطی ممکن است باعث گردش خون ضعیف و سوزن سوزن شدن پاها یا دست ها شود. در صورت عدم درمان، PAD می تواند منجر به سکته یا حمله قلبی شود. درمان ها شامل داروها، تغییر در شیوه زندگی یا جراحی است. سوزن سوزن شدن در پا یا دست امکان دارد نشانه سکته مغزی باشد. علایم سکته مغزی به طور ناگهانی بروز می کند و ممکن است شامل موارد زیر باشد: گیجی مشکل تکلم تاری دید سرگیجه عدم تعادل از دست دادن هماهنگی حرکات بی حسی یا ضعف در صورت، بازو یا پادرمان سکته مغزی شامل داروهای از بین برنده لخته های خونی است که به درمان لخته های خون کمک می کند. کیست گانگلیونی یک توده پر از مایعات است که بیشتر در مفاصل به خصوص مچ دست اتفاق می افتد. آنها می توانند به اعصاب مجاور فشار وارد کنند و منجر به احساس سوزن سوزن شدن در دست یا انگشتان شوند، اگرچه خود کیست گانگلیون بی درد است. علت کیست گانگلیون ناشناخته است، اگرچه ممکن است در سوزش مفصل نقش داشته باشد. پدیده رینود بر جریان خون به بازوها و پاها ت ثیر می گذارد. در واکنش شدید به سرما زدگی یا استرس، رگ های خونی در این مناطق کوچکتر شده و می تواند باعث بی حسی یا سوزن شدن در انگشتان دست و پا شود. واسکولیت زمانی ایجاد می شود که رگ های خونی ملتهب شوند. واسکولیت انواع مختلفی دارد و به طور کلی، علت ایجاد آن کاملا درک نشده است. از آنجا که التهاب می تواند منجر به تغییر در رگ های خونی شود، ممکن است جریان خون به منطقه آسیب دیده کاهش یابد. در برخی از انواع واسکولیت، ممکن است منجر به مشکلات عصبی مانند سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف شود. اگرچه غیر معمول است، کم کاری تیرویید شدید که درمان نشده است، گاهی اوقات می تواند باعث آسیب به اعصاب شود و منجر به احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی در اندام ها شود. مکانیسم چگونگی وقوع این اتفاق دقیقا ناشناخته است. در صورت مراجعه به پزشک موارد مختلفی وجود دارد که ممکن است آنها برای کمک و تشخیص علت سوزن سوزن شدن دست و پا توصیه کنند. برخی از روش های تشخیصی عبارتند از: معاینه فیزیکی ممکن است شامل یک آزمایش عصبی باشد تا رفلکس ها و عملکرد حرکتی یا حسی شما را بررسی کند. با در نظر گرفتن تاریخچه پزشکی، در طی آن از مواردی مانند علایم، شرایط موجود که ممکن است داشته باشید و سایر داروهایی که مصرف می کنید، سوال خواهد شد. آزمایش خون به پزشک شما امکان می دهد مواردی مانند سطح برخی از مواد شیمیایی خاص، میزان ویتامین یا هورمون های موجود در خون و میزان سلول های خون را ارزیابی کند. عملکرد عصب با استفاده از تست سرعت انتقال عصب یا الکترومیوگرافی آزمایش می شود. آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، MRI یا سونوگرافی و نمونه برداری عصبی یا پوستی روش های تشخیصی دیگری هستند که پزشک امکان دارد برای کسب جزییات بیشتر بیماری، آنها را توصیه کند. درمان سوزن سوزن شدن در دست و پاها بستگی به عوامل ایجاد کننده وضعیت دارد. پس از تشخیص، پزشک با همکاری شما می تواند یک برنامه درمانی مناسب را ارایه دهد. برخی از نمونه های گزینه های درمانی ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد: مدیریت دیابت تسکین دهنده درد بدون نسخه ( OTC ) تجویز مکمل رژیم غذایی برای کمبود ویتامین درمان شرایط اساسی مانند عفونت، آرتریت روماتویید یا لوپوس عمل جراحی برای اصلاح عصب های تحت فشار عصبی یا از بین بردن کیست تجویز دارو برای درد و سوزن سوزن شدن (در صورتی که داروهای OTC موثر نباشند) تغییر در شیوه زندگی مانند مراقبت از پا، خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش و محدود کردن مصرف الکل کاهش دوز دارو و یا جایگزینی دارو های مصرفی با یک داروی دیگر (در صورتی که سوزن سوزن شدن ناشی از مصرف دارو باشد) منابع: |
کانسر رشد غیرقابل کنترل سلول های غیر طبیعی در هر نقطه از بدن است. به سلول های غیر طبیعی، سلول های سرطانی، سلول های بدخیم یا سلول های تومورال گفته می شوند. بسیاری از سرطان ها بیشتر با نام بافتی که سلول های غیر طبیعی از آن سرچشمه گرفته اند مشخص می شوند. غالبا ، سلول های سرطانی می توانند از توده اصلی سلول جدا شوند، از طریق سیستم خون و لنف عبور کنند و به اندام های دیگر منتقل شوند که در آنجا دوباره چرخه رشد کنترل نشده خود را تکرار کنند. فرآیندی که سلول ها که از یک ناحیه خارج می شوند و در ناحیه دیگر بدن رشد می کنند، گسترش متاستاتیک یا متاستاز نامیده می شود. سه کانسر شایع در مردان، زنان و کودکان در ایالات متحده به شرح زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مردان: پروستات، ریه و کولورکتال (روده) زنان: پستان، ریه و کولورکتال (روده) کودکان: لوسمی، تومورهای مغزی و لنفوم شیوع و انواع کانسر تحت ت ثیر عوامل بسیاری از جمله سن، جنس، نژاد، عوامل محیطی، رژیم غذایی و ژنتیک و استرس است. در نتیجه، شیوع و انواع آن به عوامل مختلفی بستگی دارد. پیش بینی می شود مرگ و میر ناشی از این بیماری در سراسر جهان با افزایش . میلیون مرگ در سال (حدود % افزایش) ادامه داشته باشد. بیش از نوع از این نوع بیماری وجود دارد که اسامی عمومی برخی از آنها عبارتند از: سرطانی که در پوست یا بافت هایی که اندام های داخلی را می پوشاند، دیده می شود. نوعی سرطان که در استخوان، غضروف، چربی، عضله، رگ های خونی یا سایر بافت همبندی یا حمایتی شروع می شود. نوعی که در بافت خون ساز مانند مغز استخوان شروع شده و باعث می شود تعداد زیادی سلول خون غیر طبیعی تولید و وارد خون شود. سرطان هایی که در سلول های سیستم ایمنی بدن شروع می شوند. در بافت های مغز و نخاع شروع می شوند. تعدادی از روش های مختلف مرحله بندی برای این نوع بیماری مورد استفاده قرار می گیرد و معیارهای مرحله بندی خاص در بین انواع مختلف سرطان، متفاوت است. مطابق NCI ، عناصر مشترکی که در بیشتر سیستم های مرحله بندی در نظر گرفته می شود به شرح زیر است: محل تومور اولیه درگیری غدد لنفاوی اندازه و تعداد تومورها نوع سلول و درجه تومور وجود یا عدم وجود متاستاز مرکز تحقیقات کانسر ( SEER ) موارد سرطان را به پنج دسته اصلی تقسیم می کند. سلول های غیر طبیعی فقط در لایه سلول هایی که در آنها ایجاد شده اند وجود دارند. سرطان محدود به اندامی است که در آن شروع شده است، و منتشر نشده است. سرطان در فراتر از محل اولیه به غدد لنفاوی نزدیک بدن یا اندام ها و بافت ها انتشار یافته است. سرطان از محل اولیه به اندام های دوردست یا غدد لنفاوی دوردست انتشار یافته است. اطلاعات کافی برای تعیین مرحله وجود ندارد. تشخیص مرحله بیماری مهم است و به پزشک کمک می کند تا در مورد موثرترین راهکار های درمانی تصمیم بگیرد، مبنایی را برای تخمین پیش آگهی بیمار فراهم می کند. هر عاملی که ممکن است باعث ایجاد سلول غیر طبیعی شود، می تواند سرطان زا باشد. مانند: تنباکو یا دود و فشارهای روانی قرار گرفتن در معرض ترکیبات شیمیایی یا سمی تابش یونیزه: اشعه ماوراء بنفش از نور خورشید و منابع تابش اشعه X پاتوژن ها: ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ، ویروس EBV ویروس های هپاتیت B و C ، ویروس تبخال مرتبط با سارکوم ژنتیک: تعدادی از سرطان های خاص با ژن های انسانی مرتبط هستند. مانند: پستان، تخمدان، کولورکتال، پروستات، پوست و ملانوما. ذکر این نکته حایز اهمیت است که علیرغم این که اکثر افراد دارای فاکتورهای خطر ابتلا هستند و در طول عمر خود در معرض مواد سرطان زا قرار دارند، اما بسیاری از افراد به آن مبتلا نمی شوند. بعلاوه، ممکن است برخی از افراد دارای پاسخ ایمنی شدید باشند که سلول های موجود یا به طور بالقوه سلول های بدخیمی را کنترل یا از بین ببرد. سایر موقعیت های کمتر تعریف شده که ممکن است خطر ابتلا به برخی سرطان ها را افزایش دهد شامل چاقی، عدم ورزش، التهاب مزمن و هورمون ها، سبک رژیم غذایی گوشت قرمز (مانند گوشت گاو، گوشت گوسفند) ، گوشت های فرآوری شده (گوشت نمکی، دودی، نگهدارنده، و یا گوشتهای درمان شده) می باشند. نشانه های کانسر به نوع و محل آن بستگی دارد. تعداد کمی از بیماران تا زمانی که بیماری پیشرفت نکرده باشد، هیچ علایمی را نشان نمی دهد. انجمن سرطان آمریکا هفت علامت هشدار دهنده را توصیف می کند که فرد باید در صورت مشاهده علایم سریعا به پزشک مراجعه کند. علایم عبارتند از: سرفه شدید که بهبود نمی یابد. تغییر در کارکرد روده یا مثانه خونریزی یا ترشحات غیرمعمول سوء هاضمه (معمولا مزمن) یا مشکل در بلع تغییر واضح در اندازه، رنگ، شکل یا ضخامت زگیل یا خال ضخیم شدن یا برآمدگی در پستان، بیضه ها یا جاهای دیگر علایم دیگر ممکن است احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد. علایم خطر شامل موارد زیر است: خستگی مداوم، حالت تهوع یا استفراغ کاهش وزن غیر قابل توضیح یا از دست دادن اشتها تکرار عفونت هایی که با درمان معمول درمان نمی شوند. تب های غیر قابل توضیح درجه پایین که ممکن است مداوم یا ناپایدار باشد. نوع جدیدی از درد در استخوان ها یا سایر قسمت های بدن که درد بیاید و برود، یا ناپایدار باشد. برخی از عوارض کلی که ممکن است با سرطان و راهکار های درمانی آن رخ دهد، عبارتند از: درد ریزش مو خستگی کم خونی بی خوابی حالت تهوع حالات عصبی از دست دادن اشتها ضعف سیستم ایمنی اکثر متخصصان معتقدند که می توان از بسیاری سرطان ها جلوگیری کرد یا خطر ابتلا را به میزان قابل توجهی کاهش داد. پیشگیری با دوری از دلایل احتمالی آن، ساده ترین روش است. اولین مورد در لیست پزشکان و محققان، پرهیز از مصرف دخانیات است. جلوگیری از تابش بیش از حد نور خورشید و مواد شیمیایی و سموم، پرهیز از تماس با ویروس ها و عوامل بیماری زا راه های عالی برای پیشگیری از ابتلا به سرطان هستند. دو واکسن در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده ( FDA ) برای جلوگیری از انواع خاص سرطان ت یید شده است. واکسن های ضد ویروس هپاتیت B که عامل برخی سرطان های کبدی محسوب می شود و واکسن هایی علیه ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) انواع و که در دسترس است. امروزه واکسیناسیون علیه HPV در نوجوانان و بزرگسالان جوان از هر دو جنس توصیه می شود. ویروس HPV آنقدر شایع است که تا سن سالگی، نیمی از افراد بیشتر نشانه های از قرار گرفتن در معرض آن دارند. Sipuleucel - T یک واکسن جدید است که توسط FDA برای کمک به درمان سرطان پیشرفته پروستات ت یید شده است. اگرچه واکسن، سرطان پروستات را درمان نمی کند، اما به نظر می رسد که به افزایش طول عمر افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات کمک می کند. برخی از انواع این بیماری در طول معاینات غربالگری تشخیص داده می شوند که معمولا تست هایی هستند که بطور معمول در سن خاصی انجام می شوند. معاینه بدنی و تاریخچه پزشکی، به ویژه تاریخچه علایم، اولین گام ها در تشخیص سرطان است. در بسیاری از موارد، پزشک تعدادی آزمایش را انجام می دهد که بیشتر آنها با توجه به نوع سرطان و جایی که مشکوک به آن است تعیین می شود. مطالعات تصویربرداری معمولا برای کمک به پزشکان در تشخیص ناهنجاری های موجود در بدن که ممکن است سرطان باشد، استفاده می شود. اشعه ایکس، اسکن CT و MRI و سونوگرافی ابزارهای متداولی هستند که برای معاینه بدن مورد استفاده قرار می گیرند. آزمایش های دیگر مانند آندوسکوپی می تواند از بافت ها در دستگاه های روده، گلو و برونش هایی که ممکن است سرطانی باشد، تصاویری تشکیل دهد. در مناطقی که به خوبی قابل مشاهده نیستند اغلب از اسکن رادیونوکلیید استفاده می شود. اسکن رادیونوکلیید شامل مصرف یا تزریق وریدی از یک ماده رادیواکتیوی ضعیف است که می تواند در بافت غیر طبیعی غلظت آن تشخیص داده شود. با این وجود، تقریبا در تمام بیماران، تشخیص قطعی بر اساس معاینه نمونه بافتی گرفته شده در روشی به نام بیوپسی (نمونه برداری) انجام می شود. بعضی از نمونه های بیوپسی نسبتا ساده تهیه می شوند بیوپسی می تواند پیش از تشخیص قطعی سرطان باشد و می تواند نوع آن را مشخص کند. پیش آگهی (نتیجه) برای بیماران ممکن است از عالی تا ضعیف باشد. پیش آگهی مستقیم با نوع و مرحله بیماری ارتباط دارد. به عنوان مثال، بسیاری از سرطان های پوستی با از بین بردن بافت سرطان پوست کاملا قابل درمان هستند. به همین ترتیب، حتی بیمار مبتلا به تومور بزرگ ممکن است بعد از عمل و سایر روش های درمانی مانند شیمی درمانی نیز درمان شود اما، هرچه نوع سرطانی یا با گسترش آن به غدد لنفاوی باشد، یا در سایر اندام ها انتشار یابد، پیش آگهی بدتر می شود. با افزایش مرحله بیماری، به طور کلی امید به زندگی کاهش می یابد. از جنبه مثبت، سرطان هایی که تحت درمان قرار می گیرند و برنمی گردند طی یک دوره ساله بیمار امید به زندگی عادی خواهد داشت. برخی از بیماران بهبود می یابند و برخی دیگر نیز ممکن است مکرر به سرطان مبتلا شوند. مت سفانه هیچ تضمینی وجود ندارد. درمان به نوع و مرحله آن بستگی دارد. اکثر درمان ها دارای یک یا چند مولفه زیر هستند: جراحی پرتودرمانی درمان ترکیبی (ترکیبی از دو یا هر سه درمان) افراد انواع مختلفی از روش های درمانی سرطان را دریافت می کنند. بیماران مبتلا که با عمل جراحی قابل درمان نیستند (به طور کامل برطرف نمی شوند) معمولا تحت درمان ترکیبی قرار می گیرند. در مواردی که بیماری قابل درمان بیمار نیست، درمان تسکین دهنده برای کاهش علایم بیماری کاربرد دارد. درمان تسکین دهنده با هدف بهبود کیفیت زندگی بیمار و افزایش امید به زندگی انجام می شود. بسیاری از روش های تسکین دهنده، برای کاهش علایمی مانند درد و خونریزی هستند، بنابراین از داروهای ضد درد، آرام بخش استفاده می شود. منبع: |
انحراف بینی که در پزشکی با نام انحراف تیغه بینی شناخته می شود باعث می شود تا یکی از سوراخ های بینی نسبت به سوراخ دیگر بزرگ تر بوده و سوراخ ها با یکدیگر برابری نداشته باشند. البته در حالت طبیعی تیغه بینی کاملا در مجرای بینی قرار گرفته و هیچ عدم توازنی مشاهده نمی شود ولی در بعضی از موارد این عدم تقارن کاملا مشهود بوده و آن را با نام انحراف تیغه بینی می شناسند. در این مقاله به علل، علایم، تشخیص، درمان و مراقبت بعد از جراحی انحراف بینی خواهیم پرداخت. تیغه بینی در اصل غضروفی است که ما بین دو سوراخ بینی قرار گرفته و آن ها را از یکدیگر جدا می سازد. در اکثر موارد این انحراف مشکل خاصی برای فرد ایجاد نکرده و شخص می تواند بدون هیچ مشکلی به زندگی خود ادامه دهد ولی در بعضی موارد حاد و خاص حتی ممکن است یکی از مجاری بینی بسته شده یا مشکل تنفسی برای فرد ایجاد شود. برطبق آمار ارایه شده توسط مرکز جراحی های گوش و حلق و بینی آمریکا، حدود درصد مردم مبتلا به انحراف تیغه بینی هستند ولی میزان درجه انحراف متفاوت بوده و تنها افرادی نیاز به جراحی و مراقبت دارند که میزان انحراف بینی شان بیشتر از حد طبیعی بوده و زندگی عادی شان را با مشکل روبرو نموده است. علت انحراف بینی در اکثر موارد شخص نقشی در بروز انحراف بینی نداشته و این انحراف می تواند کاملا مادرزادی باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بدین معنی که شخص با انحراف تیغه بینی به دنیا آمده و با همان عارضه بزرگ می شود. البته همیشه این مشکل مادرزادی نبوده و گاهی اوقات یک حادثه درکودکی یا بزرگسالی می تواند منجر به انحراف شود. ورزشهای تماسی و مبارزه ای مثل بوکس و جودو یا یک حادثه رانندگی می تواند منجربه بروز انحراف بینی شود. ناگفته نماند که با بزرگ تر شدن فرد و با بالا رفتن سن ممکن است انحراف بینی شدت گرفته و زاویه این انحراف تا حد قابل توجهی افزایش یابد. علایم انحراف بینی میزان انحراف بینی دربیشتر افراد چندان جدی نبوده ولی با این حال ممکن است یکی ازعلایم زیر را داشته باشند: خون ریزی بینی گرفتگی یا فشار بینی عفونت های سینوسی خر خر یا تنفس با صدای بلند در حین خواب مشکل در تنفس خصوصا زمان تنفس از بینی خشکی بیش از حد در یکی از سوراخ های بینی با یکی از سوراخ های بینی می توانند راحت تر نفس بکشند. در مواردی که انحراف بینی شدیدتر باشد ممکن است فرد احساس درد در ناحیه صورت را تجربه کند. اگر بیش از حد شاهد علایمی مثل خون ریزی بینی و عفونت های سینوسی هستید، حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین هرگاه احساس کردید که کیفیت تنفس خوبی ندارید و این مشکل تنفسی کیفیت زندگی تان را با مشکل روبرو کرده حتما توسط پزشک گوش و حلق و بینی ویزیت شوید. چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم؟ در صورت مشاهده هرکدام از موارد زیر بهتر است حتما به دکتر گوش، حلق و بینی مراجعه کنید: خون ریزی های مکرر بینی عفونت های سینوسی تکرار شونده گرفتگی مجرای تنفسی که با هیچ درمان دارویی ای بهبود نیابد. تشخیص انحراف بینی پزشک گوش، حلق و بینی برای تشخیص انحراف تیغه بینی ابتدا با استفاده از اسپکولوم (وسیله ای برای کنار زدن بافت حفره ها و معاینه دقیق تر مجاری تنفسی) سوراخ های بینی را بررسی کرده و سپس وضعیت قرار گیری تیغه و سایز سوراخ های بینی را چک می کند. احتمالا بعد از این مرحله پزشک سوالاتی در مورد کیفیت خواب، خر و پف، مشکلات سینوسی یا تنفس دشوار از شما خواهد پرسید تا معاینه با دقت بیشتری صورت بگیرد. پیشگیری از انحراف بینی برای جلوگیری از بروز انحراف تیغه بینی بهتر است موارد زیر را رعایت کنید: کمربند ایمنی خود را ببندید در زمان رانندگی حتما پیش از حرکت، کمربند ایمنی خود را ببندید. کلاه ایمنی استفاده کنید زمانی که از موتور سیکلت یا دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه استفاده می کنید حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید. ورزش های تماسی، رزمی و اسکیت نیز جزء ورزش های با ریسک بالا بوده و بهتر است حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید. درمان انحراف بینی همانطور که در قسمت های قبلی مقاله هم اشاره کردیم، در بسیاری از موارد انحراف تیغه بینی نیازی به درمان نداشته و هیچ مشکلی برای فرد مبتلا ایجاد نخواهد کرد. اما در بعضی از موارد که این انحراف شدیدتر است، رایج ترین شیوه درمان استفاده از جراحی است. با این حال به خاطر عوارض، خطرات و بعضی عوامل دیگر بسیاری از افراد ترجیح می دهند با وجود مشکلاتی که دارند زیر تیغ جراحی نروند. خوشبختانه برای افرادی که موافق جراحی تیغه بینی نیستند گزینه های درمانی دیگری نیز وجود دارد که شاید این مشکل را برطرف نکند ولی می تواند علایم آن را تا حد زیادی کاهش دهد. درمان های جایگزین جراحی که می تواند علایم این عارضه را کاهش دهد شامل موارد زیر می شود: نوارهای بینی آنتی هیستامین ها داروهای ضد گرفتگی بینی اسپری های استروییدی بینی جراحی اگر به خاطر شدت بالای انحراف تیغه بینی هیچ کدام از داروها و درمان های دیگر پاسخگو نبود، به ناچار آخرین گزینه جراحی و اصلاح تیغه بینی است. در این مرحله پزشک به عنوان گزینه نهایی، جراحی سپتوپلاستی را پیشنهاد خواهد کرد. آمادگی قبل از عمل برای آمادگی از هفته قبل و بعد از عمل اجازه مصرف داروهایی مثل آسپزین یا ایبوپروفین را نخواهید داشت. زیرا مصرف این داروها باعث افزایش احتمال خونریزی شده و عمل جراحی را با مشکل روبرو خواهد کرد. ناگفته نماند که اگر فرد مصرف کننده سیگار یا دخانیات است باید در تمام طول جراحی و درمان مصرف سیگار را کنار بگذارد، زیرا مصرف سیگار درمان را با مشکل روبرو خواهد کرد. عمل جراحی عمل سپتوپلاستی حدود دقیقه به طول انجامیده و تحت بیهوشی انجام می شود. اما اینکه بیهوشی ناحیه ای یا عمومی باشد به نظر پزشک یا موارد خاص بیمار باز می گردد. در حین عمل جراحی، پزشک جراح تیغه بینی را بریده و غضروف و استخوان اضافه بینی را خارج می کند. این کار باعث صاف شدن تیغه بینی و باز شدن مسیر هوایی بیمار می شود. همچنین پزشک ممکن است برای حمایت بیشتر تیغه از آتل های سیلیکونی استفاده کند. سپس پزشک برای بهبودی سریع تر بریدگی ها را با استفاده از نخ بخیه، بخیه می کند. عوارض عمل جراحی انحراف بینی بلافاصله بعد از عمل جراحی شخص برای کنترل عوارض تحت مراقبت قرار گرفته و در صورت نبود عوارض همان روز برای رفتن به خانه مرخص خواهید شد. سپتوپلاستی شیوه امن جراحی برای افرادی است که می توانند تحت بیهوشی قرار بگیرند. با این حال عوارض زیر ممکن است در نتیجه عمل جراحی تیغه بینی اتفاق بیفتد: کاهش حس بویایی خون ریزی بیش از حد تغییر شکل و ظاهر بینی ادامه عوارض تنفسی حتی بعد از عمل جراحی بی حسی موقت در قسمت بالایی لثه و دندان ها قیمت جراحی تیغه بینی این قیمت با توجه به هزینه و دستمزد پزشک جراح متفاوت بوده و تحت پوشش بیمه درمانی نیز قرار می گیرد. دوره ریکاوری بعد از سپتوپلاستی در طی دوره ریکاوری شما بعد از عمل جراحی، پزشک ممکن است داروهایی را برایتان تجویز کند تا احتمال بروز عفونت های بعد از عمل کم تر شده و یا درد و ناراحتی کمتری داشته باشید. نکته مهم در این مرحله مصرف به موقع داروها طبق دستور العمل و توصیه پزشک است. یکی دیگر از نکات مراقبتی مهم پس از عمل انحراف تیغه بینی این است که در طول مدت درمان از دست کاری بینی به شدت بپرهیزید زیرا برای ثابت شدن تیغه بینی بعد از عمل، تا ماه زمان لازم است. البته تا یک سال تیغه بینی حساس بوده و بهتر است طی این مدت زمان یکساله از بینی خود مراقبت بیشتری کنید. برای بهبود سریع تر بینی بعد از عمل می توانید از نکات زیر استفاده کنید: فین نکنید. زمانی که می خواهید بخوابید سرتان را بالاتر قرار دهید. از ورزش های شدتی مثل ورزشهای هوازی و کاردیو بپرهیزید. لباس های دکمه دار بپوشید تا نیازی نباشد از بالای سرتان لباس را در بیاورید. در صورت عمل نکردن انحراف تیغه بینی چه عوارضی ممکن است برایتان اتفاق بیفتد؟ اگر انحراف تیغه بینی شدید را جدی نگرفته و آن را عمل نکنید در آینده ممکن است منجر به بروز مشکلات زیر شود: مشکلات و اختلالات خواب مشکلات جدی سینوس ها صدای تنفس بلند در حین خواب قادر باشید فقط به پهلو بخوابید. دیگر عوارضی که ممکن است برایتان اتفاق بیفتد: خون ریزی بینی درد در ناحیه صورت خشکی غیر طبیعی دهان اختلال خواب و بی خوابی گرفتگی و انسداد مجاری تنفسی نتیجه گیری انحراف تیغه بینی همیشه مشکل حادی نبوده و نیاز به جراحی و درمان نخواهد داشت. اما در بعضی از موارد که عوارض بسیاری برای فرد بیمار به همراه داشته و فرد مشکلات تنفسی، خر و پف، عفونت و خون ریزی را تجربه می کند، پزشک گزینه عمل جراحی را پیشنهاد می کند. اگر شما نیز دچار مشکل انحراف تیغه هستید حتما برای تشخیص و درمان با پزشک گوش، حلق و بینی صحبت کنید. منبع: |
بیماری دیفتری یک عفونت خطرناک باکتریایی است که بر روی غشاهای مخاطی گلو و بینی ت ثیر می گذارد. دیفتیری اگرچه از یک شخص به راحتی به فردی دیگر سرایت می کند، اما با استفاده از واکسن ها می توان از بروز عفونت دیفتری پیشگیری نمود. اگر فکر می کنید مبتلا به دیفتری شده اید، فورا با پزشک معالج خود تماس بگیرید. دیفتری اگر درمان نشود، می تواند صدمات شدیدی به کلیه ها، و قلب شما وارد کند. دیفتری طبق گفته ی کلینیک مایو، در حدود درصد موارد کشنده است. نوعی باکتری به نام Corynebacterium diphtheria ، باعث بروز این بیماری می شود. این بیماری به طور معمول از طریق تماس شخص با فردی دیگر و یا از طریق تماس با اشیایی که باکتری ها روی آن ها قرار دارند، مانند فنجان یا دستمال کاغذی استفاده شده، انتقال می یابد. شما همچنین ممکن است دچار دیفتری شوید اگر هنگام عطسه، سرفه یا آبریزش بینی فرد مبتلا در اطراف وی حضور داشته باشید. حتی اگر یک فرد آلوده نشانه ای از علایم دیفتری نداشته باشد، هنوز هم می تواند عفونت باکتریایی را تا شش هفته پس از عفونت اولیه به دیگران منتقل کند. باکتری ها معمولا بینی و گلوی شما را آلوده می کنند. هنگاهی که شما آلوده شدید، باکتری از خود مواد خطرناکی به نام سموم از خود آزاد می کند. سموم از طریق جریان خون شما پخش می شوند و اغلب باعث ایجاد یک پوشش ضخیم و خاکستری در این نواحی بدن می شوند: بینی گلو زبان راه تنفسی در برخی موارد، این سموم می توانند به ارگان های دیگر از جمله قلب، مغز و کلیه آسیب وارد کنند. این موضوع می تواند منجر به عوارض بالقوه ی تهدید کننده ی جان انسان شود، مانند: فلج نارسایی کلیه میوکاردیت یا التهاب عضله قلب کودکان در ایالات متحده و اروپا به طور مرتب در برابر دیفتری واکسینه می شوند، بنابراین این بیماری در این مناطق نادر است. با این حال، این بیماری هنوز هم در کشورهای در حال توسعه ای که در آن ها میزان واکسیناسیون کم است، بسیار شایع است. در این کشورها، کودکان زیر سال و افراد بالای سال بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید همچنین افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند اگر: به موقع و به روز واکسینه نشوند. از کشوری که واکسینه نشده بازدید کنند. یک اختلال سیستم ایمنی مانند ایدز داشته باشند. شرایط زندگی آن ها شلوغ و غیر بهداشتی باشد. علایم دیفتری اغلب طی دو تا پنج روز از وقوع عفونت ظاهر می شود. برخی از افراد هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، در حالی که برخی دیگر علایم خفیف مشابه با سرماخوردگی دارند. بارزترین و شایع ترین علامت دیفتری، پوشش ضخیم و خاکستری روی گلو و لوزه ها است. سایر علایم شایع عبارتند از: لرز سرفه شدید کبودی پوست غدد متورم در گردن جاری شدن آب از دهان احساس ناراحتی و ناراحتی علایم دیگری که ممکن است با پیشرفت عفونت ایجاد شوند، عبارتند از: تغییر در بینایی مشکل در تنفس یا بلع علایم شوک مانند پوست کمرنگ و سرد، تعریق و ضربان قلب سریع اگر شرایط بهداشتی مناسبی ندارید و یا در یک منطقه گرمسیری زندگی می کنید، ممکن است دچار دیفتری پوستی شوید. دیفتری پوست معمولا باعث ایجاد زخم و قرمزی در ناحیه آسیب دیده می شود. پزشک شما برای بررسی گره های لنفاوی متورم، معاینه فیزیکی را انجام می دهد. او همچنین از شما در مورد تاریخچه پزشکی و علایمی که داشته اید از شما سوال می کند. پزشک ممکن است در صورت دیدن لایه ی خاکستری روی گلو یا لوزه ی شما به این نتیجه برسد که شما دیفتری دارید. در صورت نیاز به تشخیص، پزشک نمونه ای از بافت آسیب دیده را گرفته و برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. اگر پزشک مشکوک به دیفتری پوست باشد، ممکن است کشت گلو نیز انجام شود. دیفتری یک بیماری خطرناک است، بنابراین پزشک شما باید شما را سریع درمان کند. اولین قدم درمان تزریق آنتی اکسین است. این مورد برای خنثی کردن سموم تولید شده توسط باکتری ها استفاده می شود. اگر گمان می کنید به آنتی اکسین حساسیت دارید، حتما به پزشک خود بگویید. آنها ممکن است بتوانند دوزهای کمی از آنتی اکسین به شما بدهند و به تدریج مقدار بیشتری را به بدن شما وارد کنند. همچنین پزشک برای کمک به پاک سازی عفونت، آنتی بیوتیک هایی تجویز می کند. در طول درمان، پزشک ممکن است شما را در بیمارستان بستری کند تا از انتقال عفونت شما به دیگران جلوگیری شود. پزشکان همچنین ممکن است آنتی بیوتیک برای افراد نزدیک به شما تجویز کنند. پیشگیری از دیفتری با استفاده از آنتی بیوتیک ها و واکسن ها دیفتری قابل پیشگیری است. واکسن دیفتری DTaP نام دارد. معمولا به صورت یک شات به همراه واکسن های مربوط به سیاه سرفه و کزاز انجام می شود. واکسن DTaP در یک سری از پنج شات اجرا می شود. این واکسن طبق منابع معتبر در سنین زیر به کودکان داده می شود: ماه ماه ماه تا ماه تا سال در موارد نادر، کودک ممکن است واکنش آلرژیک نسبت به واکسن داشته باشد. این می تواند منجر به تشنج یا کهیر شود که بعدا از بین می رود. واکسن ها فقط سال داوم دارند، بنابراین کودک شما باید در حدود سالگی دوباره واکسینه شود. برای بزرگسالان، توصیه می شود یک بار یک تقویت کننده ی ترکیبی از دیفتری، کزاز و پتروزیس استفاده کنید. هر سال بعد، واکسن کزاز دیفتری Td دریافت خواهید کرد. انجام این مراحل می تواند به شما و فرزندتان کمک کند که در آینده به دیفتری مبتلا نشوید. اگر کسی در خانواده ی شما دارای علایم دیفتری است، همچنین اگر در شخص دیگری علایم را مشاهده کردید و یا کسی در خانواده شما در معرض دیفتری است یا فکر می کنید که شما یا یکی از اعضای خانواده در معرض خطر هستید فورا به پزشک خود مراجعه کنید. البته یادآوری این نکته مهم است که اکثر عفونت های گلو، دیفتری نیستند، به ویژه در کشورهایی که ایمن سازی معمول در برابر آن انجام شده باشد. |
کزاز یک عفونت جدی باکتریایی است که بر سیستم عصبی ت ثیر می گذارد و باعث سفت شدن عضلات بدن می شود. با این وجود، این عفونت در نهایت می تواند در سایر قسمت های بدن نیز گسترش یابد. عفونت کزاز در صورت درمان نشدن می تواند زندگی انسان را به مخاطره بیندازد. به گفته ی منبع قابل اعتماد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) تقریبا تا درصد از عفونت های کزاز کشنده هستند. کزاز یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارد. خوشبختانه کزاز با استفاده از واکسن قابل پیشگیری است. با این حال، این واکسن برای همیشه دوام ندارد. برای اطمینان از مصونیت از آن در بدن، واکسن های تقویتی کزاز هر سال یک بار نیاز می باشند. به دلیل دسترسی آسان به این واکسن، کزاز در ایالات متحده نادر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کزاز در سایر کشورها که هنوز برنامه های کاملی برای واکسیناسیون ندارند، شایع است. علت کزاز باکتری هایی به نام کلستریدیوم تتانی Clostridium tetani باعث بروز بیماری کزاز می شوند. هسته های این باکتری ها را می توان در گرد و غبار، خاک و مدفوع حیوانات یافت. این هسته ها اندام های بارور کوچکی هستند که توسط موجودات زنده خاصی تولید می شوند. میکروب ها اغلب در برابر شرایط سخت محیطی مانند گرمای زیاد مقاوم هستند. هنگامی که این میکروب ها از طریق یک بریدگی یا زخم عمیق وارد جریان خون شوند، فرد آلوده می شود. باکتری سپس به سیستم عصبی مرکزی سرایت کرده و سمی به نام تتانو اسپاسمین تولید می کنند. این سم، سمی است که امواج های عصبی شما را از نخاع به عضلات شما مسدود می کند و این میکروب می تواند منجر به سفتی شدید عضلات شود. زخمهای باز وجود بافت مرده (شامل بافتی است که به صورت کامل مرده است) مثل زخم های متلاشی شده یا کناره های زخم، سوختگی‌ها، زخمهای سوراخ ناشی از خالکوبی، تزریق دارو یا جراحت مثل فرو رفتن میخ در پا و زخمهای آلوده شده با خاک، مدفوع یا بزاق. شرایطی که کزاز در آن ها کمتر دیده شده عبارتند از: گزش حیوانات عفونتهای دندانی نیش حشرات زخم‌ها و عفونتهای مزمن کزاز از فردی به فرد دیگر مسری نیست. این عفونت در سراسر جهان رخ می دهد، اما اغلب در آب و هوای گرم و مرطوب با خاک غنی بیشتر شایع است. همچنین کزاز در مناطق پرجمعیت نیز شایع است. علایم کزاز کزاز روی اعصاب کنترل کننده عضلات شما ت ثیر می گذارد، که می تواند منجر به بروز مشکل در بلع شود. همچنین ممکن است در عضلات مختلف خصوصا در ناحیه ی فک، شکم، قفسه سینه، کمر و گردن اثر گذاشته و آنها را دچار اسپاسم و سفتی کنند. سایر علایم شایع کزاز عبارت هستند از: ضربان قلب سریع تب تعریق فشار خون بالا دوره ی نهفتگی یعنی زمان بین مواجهه با باکتری و آغاز علایم بیماری، بین تا روز است. علایم معمولا در روز پس از آغاز عفونت پدیدار می‌شوند. عفونت‌هایی که بعد از قرار گرفتن در معرض باکتری سریع تر اتفاق می افتند، شدیدتر هستند و پیش آگهی بدتری دارند. پزشک معاینه بدنی را انجام می دهد تا علایم کزاز مانند: سفتی عضلات و اسپاسم دردناک را بررسی کند. بر خلاف بسیاری از بیماری های دیگر، کزاز معمولا به واسطه ی آزمایشات آزمایشگاهی تشخیص داده نمی شود. با این حال، پزشکتان ممکن است برای رد نمودن تشخیص های احتمالی آزمایش هایی را انجام دهد که به بیماری های دارای علایم مشابهی ختم شود. این موارد شامل مواردی مثل مننژیت، یک عفونت باکتریایی است که بر مغز و نخاع اثر گذاشته یا هاری و سایر عفونت های ویروسی که باعث تورم مغز می شود. پزشک همچنین تشخیص بیماری کزاز را بر اساس تاریخچه ی واکسیناسیون شما تعیین می کند. در صورتی که واکسینه نشده اید، در معرض خطر ابتلا به کزاز قرار دارید. درمان کزاز درمان به میزان شدت علایم شما بستگی دارد کزاز معمولا با انواع روش های درمانی و دارویی زیر درمان می شود: آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری ها در بدن شما. ایمونوگلوبولین کزاز برای خنثی کردن سمومی که در بدن شما ایجاد کرده اند. ( TIG ) شل کننده‌های عضلانی برای کنترل اسپاسم عضلات. تزریق واکسن کزاز همراه با درمان. تمیز کردن زخم برای از بین بردن منبع باکتری. در بعضی موارد، یک روش جراحی به نام دبرید (بریدن بافت های مرده) زخم برای از بین بردن بافت مرده یا آلوده استفاده میشود. اگر بلع و تنفس شما دشوار شده باشد، ممکن است نیاز به یک لوله ی تنفس یا دستگاه تهویه (دستگاهی که هوا را از داخل و خارج کردن ریه‌ها جابه جا میکند) داشته باشید. عوارض کزاز اسپاسم (سفت شدن) شدید عضلات در نتیجه ی کزاز می تواند عوارض خطرناکی مانند عوامل زیر ایجاد کند: مشکلات تنفسی ناشی از منقبض شدن تارهای صوتی (لارنگو اسپاسم) و انقباضات عضلاتی که تنفس را کنترل میکنند. پنومونی (عفونت ریه‌ها) آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن ریتم قلب غیر طبیعی به دلیل انقباض شدید استخانی و عفونت ثانویه به دلیل ماندن طولانی در بیمارستان واکسیناسیون می تواند از بروز عفونت کزاز جلوگیری کند به شرطی که برنامه ی دریافت واکسن را به طور منظم رعایت کنید. در ایالات متحده، واکسن کزاز به عنوان بخشی از واکسن دیفتری - کزاز - سیاه سرفه به کودکان داده می شود که به آن واکسن DTP نیز گفته می شود. این واکسن سه گانه است که از بیماری های دیفتری، سیاه سرفه و کزاز جلوگیری می نماید. با این حال، این محافظت مادام العمر نخواهد بود. کودکان باید در سن یا سالگی یک واکسن DTP یادآوری دریافت کنند. بزرگسالان نیز هر سال پس از دریافت واکسن قبلی، به یک واکسن تقویت کننده برای کزاز و دیفتری به نام ( td ) نیاز دارند. اگر مطمین نیستید که در رابطه با واکسن های خود به روز هستید و آن ها را دریافت نکرده اید، با پزشکتان مشورت کنید. درمان مناسب و تمیز کردن زخم ها همچنین می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. اگر در محیطی زخمی شده اید و فکر می کنید که زخم شما با خاک در تماس بوده است، با پزشکتان تماس بگیرید و در مورد خطر ابتلا به کزاز با آن ها صحبت کنید. کزاز اگر درمان نشود، می تواند کشنده باشد. مرگ ناشی از کزاز در کودکان خردسال و افراد سالمند شایع تر است. بر اساس گزارش مرکز معتبر کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا، حدود درصد از موارد گزارش شده ی کزاز، در سالهای اخیر منجر به مرگ شده‌اند. این میزان در افرادی که بیش از سال سن داشتند، به درصد می‌رسد و در افرادی که واکسینه نشده بودند، درصد موارد مرگ و میر گزارش شده است. درمان به موقع و مناسب باعث بهبود پیش آگهی بیماری شما می شود. اگر فکر می کنید ممکن است دچار کزاز شوید، هر چه سریع تر به پزشکتان یا مرکز اورژانس مراجعه نمایید. حتی اگر برای یک بار هم به کزاز مبتلا شده باشید، چنان چه با استفاده از واکسن در مقابل این بیماری محافظت نشوید، ممکن است بار دیگری نیز این بیماری به سراغ شما بیاید. واکسن کزاز بسیار موثر و مفید است. گزارشات کزاز، نشان می دهند که درصد ابتلا به این بیماری در افراد کاملا واکسینه شده که در طی سال واکسن یا یادآوری تقویت کننده دریافت کرده اند، بسیار نادر است. انجام واکسیناسیون فقط به یک مرتبه خلاصه نمی شود. شما باید واکسیناسیون را به صورت سری متوالی انجام دهید. این واکسن بعضی از اوقات با واکسن هایی ترکیب می شود که از سایر بیماری ها مانند دیفتری نیز جلوگیری می کند. هر سال یک بار واکسن تقویت کننده توصیه می شود. در کودکان واکسن DTaP یک واکسناسیون است که از سه بیماری محافظت می کند: دیفتری، کزاز و سرخچه آکادمی اطفال آمریکا ( AAP ) به کودکان توصیه می کند واکسن DTaP را در فواصل زیر دریافت کنند: ماه ماه ماه - ماه - سال واکسن DTaP به کودکان بزرگتر از سال داده نمی شود. کودکان باید در حدود یا سالگی واکسن های تقویت کننده ی Tdap را دریافت کنند. Tdap شبیه DTaP است زیرا در برابر همان سه بیماری محافظت می کند. ده سال پس از دریافت Tdap ، فرزند شما یک فرد بالغ خواهد بود و باید واکسن Td را دریافت کند. واکسن Td از فرزند شما در برابر کزاز و دیفتری محافظت می کند. به گفته ی مرکز معتبر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری CDC ، بزرگسالانی که هرگز واکسینه نشده اند و یا به عنوان یک کودک به طور کامل از واکسیناسیون پیروی نکرده اند، باید سال بعد یک بار واکسن Tdap به همراه دوز تقویت کننده ی Td دریافت کنند. اقدام به ایمن سازی برای کسانی که هرگز واکسینه نشده اند، توصیه های متفاوتی دارد. با پزشکتان مشورت کنید تا ببینید کدام برنامه واکسیناسیون برای شما مناسب است. واکسیناسیون Tdap برای هرکسی که باردار باشد توصیه می شود. این واکسن می تواند از نوزاد متولد نشده ی شما در برابر سیاه سرفه محافظت کند. اگر در سال گذشته واکسیناسیون از Td یا Tdap دریافت نکرده اید، ممکن است این واکسن بتواند از کودک شما در برابر ابتلا به کزاز محافظت کند. این واکسن همچنین خطر ابتلا به شما را کاهش می دهد. چنین شرایطی برای نوزادان نیز می تواند کشنده باشد. واکسن Tdap در دوران بارداری بی خطر است. برای ایمنی مطلوب، CDC به طور کلی توصیه می کند که بین تا هفتگی بارداری واکسن از منبع قابل اعتماد دریافت شود، اما دریافت در هر زمان از بارداری بی خطر است. اگر نمی دانید واکسن زده اید، ممکن است به یک سری متوالی واکسیناسیون نیاز داشته باشید. واکسن کزاز ایمنی مادام العمر را فراهم نمی کند. محافظت بعد از گذشت حدود سال کاهش می یابد، به همین دلیل پزشکان توصیه می کنند که هر ده سال یک بار واکسن های تقویتی دریافت شوند. پزشک ممکن است به کودکان و بزرگسالان توصیه کند که زودتر واکسن خود را دریافت کنند و این در صورتی است که سوء ظن وجود داشته باشد که احتمالا در معرض باکتریهای ایجاد کننده ی کزاز قرار گرفته باشند. به عنوان مثال، اگر روی یک میخ زنگ زده رفته باشید و یا بریدگی عمیقی دارید که در معرض خاک آلوده قرار گرفته است، پزشکتان ممکن است واکسن تقویت کننده را توصیه کند. |
قاعدگی یکی از نشانه ها و شاخص هایی است که نشان دهنده سلامت دستگاه تناسلی زنان است. اما گاهی اوقات ممکن است سیکل عادت ماهانه در خانم ها نامنظم شده و روال به کلی بهم بریزد. به طور طبیعی عادت ماهانه فقط یک بار در ماه به طور مرتب و بدون نیاز به مصرف هیچ گونه دارویی اتفاق می افتد. مدت خون ریزی نیز در حالت عادی باید بین تا روز بوده و حجم خونی که از رحم زن خارج می شود بیش از سی سی نباشد. در این مقاله به توضیح اختلالات قاعدگی مثل سندرم پیش قاعدگی، پریودهای شدید، پریود نشدن، پریود دردناک، تشخیص و درمان آنها خواهیم پرداخت. به طور عادی سیکل قاعدگی باعث ایجاد یک سری علایم آزار دهنده و ناراحت کننده در خانم ها می شود. به عنوان مثال سندرم پیش از قاعدگی ( PMS ) یکی از مواردی است که پیش از شروع عادت ماهانه تقریبا در همه خانم ها اتفاق افتاده و فرد شاهد بدن درد خفیف و گرفتگی عضلات خواهد بود. اما با شروع قاعدگی علایم خود به خود کاهش یافته و از بین می رود. البته این فقط یکی از اختلالاتی است که فرد ممکن است در دوره قاعدگی به آن دچار شود. ممکن است میزان قاعدگی بیش از حد کم یا زیاد باشد. همه این موارد می تواند نشانه ای برای غیر طبیعی بودن سیکل قاعدگی باشد. به خاطر داشته باشید، زمانی که از طبیعی یا غیر طبیعی بودن قاعدگی بانوان صحبت می کنیم، معیار طبیعی بودن برای هر زنی متفاوت بوده و به هیچ وجه شبیه دیگری نخواهد بود. سیکل قاعدگی ای که برای شما نرمال و طبیعی است ممکن است برای شخص دیگری غیر طبیعی باشد. به همین خاطر بهتر است که به تغییرات در سیکل قاعدگی خود در موارد خاص با پزشکتان مشورت کنید. در ادامه به توضیح انواع اختلالات قاعدگی پرداخته و هرکدام را برایتان توضیح خواهیم داد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هر زن به صورت طبیعی هر تا روز یک بار قاعده می شود و اولین خون ریزی معمولا در سن تا سالگی اتفاق خواهد افتاد. زمان اولین قاعدگی معمولا سال بعد از رشد سینه ها و تا ماه بعد از رشد موهای زیر بغل و ناحیه تناسلی شروع خواهد شد. با رسیدن به سنین تا سالگی چرخه قاعدگی متوقف شده و به اصطلاح فرد یایسه خواهد شد. مدت زمانی طبیعی برای قاعدگی نیز سیکل تا روزه است اما ممکن است این میزان تا روز نیز ادامه داشته باشد. در هر قاعدگی به طور متوسط باید تا میلی لیتر خون برابر با میلی گرم آهن از بدن دفع شود. رنگ طبیعی خون، به رنگ قرمز روشن، قرمز تیره یا قهوه ای تیره بوده و گاهی اوقات با بافت و لایه های تخریب شده دیواره رحم همراه است. در نتیجه اینکه خون ریزی تان همراه با لخته های سیاه رنگ و کوچک باشد کاملا طبیعی است و نیازی نیست به پزشکتان مراجعه کنید. نشانگان پیش قاعدگی یا PMS از یا هفته قبل از عادت ماهانه با تغییرات خلق و خویی و فیزیکی شروع شده و خودش را نشان خواهد داد. به طور کلی سندرم پیش از قاعدگی می تواند علایم زیر را به دنبال داشته باشد: آکنه نفخ کمر درد یبوست افسردگی بی خوابی حالت تشویق و اضطراب بی قراری و نا آرامی درد در ناحیه سینه ها انقباضات خفیف شکمی بدن درد بیش از حد و غیر طبیعی میل شدید به خوردن بعضی غذاها علایم عادت ماهانه هر فردی ممکن است با ماه قبلش متفاوت باشد، همچنین گاهی اوقات علایم یکی بوده و فقط شدت آن کم یا زیاد می شود. به طور کلی بروز سندرم پیش قاعدگی باعث ایجاد احساس ناخوشایند در فرد شده ولی هیچ مشکل حادی به وجود نیاورده و با فعالیت های روزمره شخص تداخلی ندارد. یکی دیگر از اختلالاتی که ممکن است در دوره قاعدگی برای فرد اتفاق بیافتد، عادت ماهیانه شدید و غیر طبیعی است که به آن منوراژی نیز گفته می شود. در نتیجه بروز چنین اتفاقی، فرد شاهد خون ریزی های بیشتر از حد طبیعی خواهد بود. قاعدگی شدید می تواند با افزایش تعداد روزهای قاعدگی نیز، خودش را نشان داده و پریود فرد بیش از حد طولانی شود. تعداد روزهای نرمال برای قاعدگی تا روز است. علت اصلی بروز قاعدگی شدید و غیر طبیعی، تغییر در سطح هورمون هایی مثل پروژسترون و استروژن است. البته این فقط یکی از علل بروز این مشکل بوده و خون ریزی بیش از حد می تواند به علت یکی از دلایل زیر نیز باشد: بلوغ عفونت واژنی تورم دهانه رحم کم کاری غده تیرویید تغییر در ورزش یا رژیم غذایی فیبروز یا تومورهای غیر سرطانی رحم پریود نشدن یکی از انواع اختلالات قاعدگی در زنان می باشد، که در علم پزشکی به آن آمنوره نیز می گویند. آمنوره اولیه در صورتی اتفاق می افتد که دختر تا رسیدن به سن سال دچار قاعدگی نمی شود. علت اصلی بروز این مشکل می تواند غده هیپوفیز، نقش مادر زادی دستگاه تولید مثل یا به تعویق افتادن بلوغ او باشد. نوع دوم آمنوره، ثانویه است که با تعویق افتادن قاعدگی اتفاق می افتد. زمانی می گویند شخص دچار آمنوره ثانویه شده است که قاعدگی فرد ماه یا بیشتر عقب افتاده باشد. دلایل رایج بروز آمنوره اولیه و ثانویه در نوجوانان بارداری بی اشتهایی کیست های تخمدان پرکاری غده تیرویید پیشگیری از بارداری کاهش یا افزایش وزن ناگهانی اما زمانی که عادت ماهیانه در فرد بالغی به عقب می افتد، علت متفاوت خواهد بود: نارسایی زودرس تخمدان بیماری التهابی لگن قطع مصرف بارداری شیر دهی یایسگی بارداری می تواند یکی از علت اصلی قطع بارداری به مدت یک ماه یا بیشتر باشد. اگر شک دارید که باردار هستید یا خیر، حتما از تست بارداری و بی بی چک استفاده کنید. آزمایش بارداری قیمت زیادی نداشته و می توانید از همه داروخانه ها خریداری کنید. نه تنها ممکن است قاعدگی شما سبک تر یا سنگین تر از دفعات قبلی باشد، گاهی اوقات نیز، بسیار دردناک می باشد. گرفتگی عضلات در طول پیش قاعدگی طبیعی بوده و همچنین ممکن است با شروع قاعدگی، انقباضات رحمی نیز داشته باشید. با این حال گاهی اوقات خانم ها دردهای غیر قابل تحملی در طول دوره قاعدگی شان دارند که به آن دیسمنوره می گویند، درد شدیدی که ممکن است یکی از دلایل زیر مسبب آن باشد: فیبروییدها بیماری التهاب لگن رشد غیر طبیعی بافتی در خارج از رحم (اندومتروزیز) اولین قدم برای تشخیص اختلالات قاعدگی مراجعه به پزشکتان می باشد. احتمالا پزشک در اولین جلسه معاینه در مورد علایم و طول مدت زمان تجربه شما سوالاتی بپرسد. پزشکتان با توجه به پاسخ سوالاتتان می تواند متوجه حالات غیر طبیعی شما شده و مشکل اصلی را تشخیص دهد. گاهی اوقات علاوه بر علایم، نیاز به معاینه فیزیکی نیز وجود دارد، مثلا شاید دکتر بخواهد لگن تان را آزمایش کند. معاینه لگن به ارزیابی اندام های تولید مثل و تشخیص التهاب واژن یا دهانه رحمی کمک زیادی خواهد کرد. گاهی اوقات آزمایش پاپ اسمیر نیز ممکن است در شرایط خاص برای تشخیص احتمال سرطان توسط دکتر معالج تان تجویز شود. در صورتی که پزشکتان تشخیص دهد اختلالات قاعدگی شاید مربوط به عدم تعادل هورمون ها است، آزمایش خون برای اندازه گیری سطح دقیق هورمون ها تجویز خواهد شد. در صورت احتمال و داشتن علایم بارداری نیز آزمایش از لایه داخلی رحم و یا نمونه ادرار الزامی خواهد بود. آزمایش های دیگری که پزشکتان ممکن است برای تشخیص اختلالات قاعدگی تجویز کند شامل موارد زیر می شود: بیوپسی آندومتر: نمونه برداری رحمی برای انجام آزمایشات بیشتر هیستروسکوپی: استفاده از دوربینی کوچک برای مشاهده هرگونه ناهنجاری داخل رحمی سونوگرافی: تصویر برداری دقیق از رحم برای تشخیص بهتر انواع درمان اختلالات قاعدگی، متناسب با نوع اختلال تشخیص داده شده، انجام می شود. اگر مشکل سندرم پیش از قاعدگی یا خون ریزی بیش از حد باشد، می توان با استفاده از قرص های بارداری این علایم را تا حد زیادی کاهش داد. در صورتی که خون ریزی بیش از حد یا کمتر از حد مربوط به اختلالات هورمونی یا تیروییدی باشد با درمان هورمونی می توان این مشکلات را بهبود یا برطرف کرد. دیسمنوره یا درد شدید قاعدگی نیز گاهی اوقات منش هورمونی داشته و می توان با داروهای هورمونی این مشکل را تا حد زیادی برطرف کرد. همچنین در صورتی که مشکل مربوط به التهابات رحمی باشد، با استفاده از آنتی بیوتیک ها می توان این مشکل را تا حد زیادی برطرف نمود. نوشابه های گازدار، کاکایو و تنقلات را کمتر کنید. سعی کنید تا حد امکان به جای فست فود و غذاهای فرآوری شده از غذاهای طبیعی استفاده کنید. اگر دچار اضافه وزن یا چاقی هستید با کاهش وزن می توانید احتمال بروز اختلالات قاعدگی را به حداقل برسانید و قاعدگی منظم تری داشته باشید. در صورتی که پزشکتان تشخیص خاصی داده و داروی خاصی برای شما تجویز کرده است حتما به صورت منظم داروها را مصرف کنید تا دوره درمان تان کامل شود. مشکلات و اختلالات قاعدگی شاید تا یک سال بعد از تولد نوزاد تان ادامه داشته باشد بنابراین اگر بعد از زایمان دچار اختلال قاعدگی شدید حتما به پزشکتان مراجعه کنید زیرا احتمال باقی ماندن بقایای حاملگی در رحم وجود دارد. اختلالات قاعدگی و به هم خوردن نظم قاعدگی امری طبیعی است، در نتیجه زیاد یا کم شدن خون ریزی کاملا عادی بوده و اصلا نیازی نیست نگران شوید. اما در صورتی که علایم تان بیش از حد زیاد بوده و در حین عادت ماهیانه دچار درد شدید و آزار دهنده می شوید بهتر است پزشکتان شما را معاینه کند. به خاطر داشته باشید که قاعدگی یکی از نشانه ها و شاخص هایی است که بیان گر سلامت دستگاه تناسلی در زنان است. |
شکاف کام و لب (لب شکری) یک بیماری خاموش است که گاهی اوقات حتی می تواند تبدیل به یک معضل اجتماعی شود. این بیماری معمولا با اختلالات و مشکلات دیگری مثل مشکل تغذیه، تنفس، شنوایی، تکلم، دندان ها و حتی مشکلات روانی همراه است که اگر در اولین جراحی به خوبی درمان نشود ممکن است تا بزرگسالی همراه او بماند. بیماری شکاف لب، حفره یا بریدگی ای در لب است که ممکن است دارای اندازه متفاوتی بوده و بزرگ یا کوچک باشد. گاهی اوقات شکاف کام به قدری وسیع است که لب بالایی را به بینی متصل می کند. شکاف کام زمانی اتفاق می افتد که سقف دهان به درستی در طول دوره جنینی در رحم مادر رشد نکرده باشد. کام از دو قسمت نرم و سخت تشکیل شده است. قسمت سخت شامل سقف دهان و قسمت استخوانی آن شده و کام نرم در پشت دهان قرار گرفته و دارای بافت نرمی است. شکاف کام و لب بیماری ای مادر زادی است که در حال حاضر بر طبق آمار ارایه شده هزار کودک ایرانی مبتلا به این بیماری هستند. علایم لب شکری در بیشتر موارد، شکاف لب مشخص تر از شکاف کام بوده و باعث می شود تا در حین شیر خوردن نوزاد، شیر از بینی نوزاد خارج شود زیرا در بیماران شکاف کام و لب مانع بین دهان و بینی در حالت غیر طبیعی قرار دارد. مت سفانه مشکل این بیماری فقط ظاهری نبوده و بیشتر کودکان مبتلا به این نوع بیماری با مشکلات دندانی مثل نداشتن دندان و یا داشتن دندان اضافه روبرو هستند. شکاف کام می تواند باعث بروز عفونت گوش میانی مکرر و ایجاد مشکل در شیپور استاش کودک نیز شود. شیپور استاش به خشک کردن آب داخل گوش میانی کمک می کند. وظیفه تنظیم فشار هوا در دو طرف پرده گوش را به عهده دارد. اگر کودک در نتیجه شکاف کام، دایما دچار عفونت گوش و گرفتگی شیپور استاش شود، احتمال کاهش شنوایی نیز وجود دارد. در صورت شدید بودن این عارضه، معمولا این کودکان دچار مشکلات گفتاری نیز هستند. ناگفته نماند که مشکلات تکلم و گفتاری در کودکان مبتلا به شکاف کام نسبت به کودکان مبتلا به شکاف لب بیشتر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شیوع لب شکری طبق آمار و داده های موجود پسران بسیار بیشتر از دختران به شکاف لب دچار می شوند، البته این بیماری در دختران هم وجود دارد. در مورد این بیماری نیز، این مشکل در دختران بیشتر از پسران است. به صورتی که حدود دو سوم از بیماران شکاف کام را دختران تشکیل می دهند. در مورد آمار مبتلایان به این بیماری نیز می توان گفت در جمعیت ایران حدود هزار کودک مبتلا به این بیماری بوده، از نوزاد آمریکایی حداقل یک نوزاد و از هر نوزاد آمریکایی حداقل یک نوزاد مبتلا به یکی از بیماری های شکاف لب یا کام است. آیا مشکل گفتاری و تکلم در تمامی بیماران شکاف کام و لب وجود دارد؟ معمولا بیشتر بیماران بعد از انجام عمل جراحی با مشکلات تکلم و گفتار مواجه هستند و به نحوی از داخل دماغ صحبت می کنند. علت اصلی بروز بیماری شکاف کام و لب مشخص نبوده و پزشکان بر این باورند که این عارضه می تواند به علت مشکلات ژنتیکی یا عوامل محیطی برای هر کودکی اتفاق بیفتد. از نظر ژنتیکی نبود یک ژن از سمت والدین کودک کافی است تا احتمال ابتلای کودک به شکاف کام یا لب تاحد زیادی افزایش پیدا کند. رفتارها و سبک زندگی مادر در طول دوره بارداری نیز ممکن است روی کودک اثر گذاشته و احتمال بروز این عارضه در کودکان را تا حد زیادی افزایش دهد. رفتارهای زیر در مادر می تواند احتمال بروز شکاف کام و لب در کودکان را افزایش دهد: نوشیدن مصرف مواد مخدر مبتلا بودن مادر به دیابت مصرف ناکافی ویتامین های بارداری مثل فولیک اسید شکاف کام ممکن است به تنهایی یا همراه با دیگر سندرم های ژنتیکی همراه باشد. مثلا در بعضی موارد شکاف کام همراه با سندروم وودی ون که یک اختلال ژنتیکی است برای کودک اتفاق بیفتد. امکان تشخیص بیماری شکاف کام و لب در زمان جنینی در رحم مادر نیز امکان پذیر است. می توان با استفاده از سونوگرافی این بیماری را در داخل رحم تشخیص داد. سونوگرافی شیوه ای از تصویر برداری است که با استفاده از موج های صوتی فرکانس بالا از جنین داخل شکم مادر تصویر برداری می کند. در صورتی که این بیماری در مرحله جنینی و داخل رحم تشخیص داده شود. احتمالا پزشک با خارج کردن بخشی از مایع آمنیوتیکی که جنین را احاطه کرده، بخواهد تا جنین را برای ناهنجاری های دیگری مثل سندرم داون نیز مورد آزمایش قرار دهد. درمان لب شکری شیوه درمان این بیماری بستگی به میزان وخامت و درگیر شدن لب و کام نوزاد دارد. ولی معمولا شامل چندین عمل جراحی است تا حفره و بریدگی ایجاد شده داخل کام و لب بسته شده و صورت کاملا بازسازی شود. برای انجام چنین عمل جراحی پیچیده ای و تکمیل روند درمان معمولا یک تیم متخصص نیاز است. در صورتی که این بیماری باعث ایجاد اختلال در قدرت تکلم کودک شده باشد، همراهی یک پزشک گفتار درمان نیز مورد نیاز است. برای تکمیل روند درمانی نیز باید از ارتودنتیست، جراح دهان و دندان و جراح پلاستیک نیز کمک گرفت. جراحی لب شکری عمل جراحی ترمیم شکاف کام و لب معمولا در اولین سال بعد از تولد انجام گرفته و جراحی های ترمیمی و بازسازی های بعدی در سنین نوجوانی صورت خواهد پذیرفت. گاهی اوقات بیماری شکاف لب و کام همراه با بیماری های ژنتیکی دیگری بروز می کند که در این قسمت به این موارد اشاره خواهیم کرد: سندرم ولو کاردیو فاشیال ( VCF ) که یک سندرم ژنتیکی است. حتی می تواند تکلم، زبان، شنوایی و یادگیری کودک را با اختلال مواجه کند، حتی گاهی اوقات این سندرم می تواند سبب ناهنجاری های قلبی شود. در حقیقت حذف ژن های روی کروموزم باعث ایجاد و بروز این سندرم در کودکان می شود. آمار ابتلا به این سندرم کم بوده و از هر تا نوزاد تازه متولد شده تنها نفر به این سندرم دچار می شود. ویژگی های ظاهری صدای خشن گرفتگی صدا قد کوتاه کودک بینی با فرم حباب مشکلات یادگیری بد فرم شدن گوش کشیده بودن صورت نازک بودن لب بالایی کوچک بودن دندان ها عریض بودن پایه بینی کوچک بودن فک پایینی عقب ماندگی ذهنی خفیف نا متقارن بودن صورت در هنگام گریه کردن سندرم استیکلر سندرمی ارثی است که مشخصه آن، ضعف شنوایی و مشکلات ظاهری صورت است. میزان شیوع این سندرم از هر تا کودک تازه متولد شده تنها مورد بوده و کودک مبتلا دارای ویژگی های زیر است: آرتریت چشم نزدیک بینی شدید غیر طبیعی بودن ظاهر چشم ها مشکلات در کمر و ستون مهره ها احتمال زیاد پاره شدن شبکیه چشم شل و انعطاف پذیر بودن مفاصل که با بالا رفتن سن بهبود می یابد. کودکان دارای این سندرم باید مکررا شنوایی و بینایی شان تست شود. سندرم فایفر فایفر سندرم ژنتیکی دیگری است که در اثر جهش ژن های کودک پدید می آید. شدت و میزان ناهنجاری به وجود آمده بستگی به نوع ژن جهش یافته دارد. از بین هر کودک متولد شده تنها نفر ممکن است دچار این بیماری باشد. ویژگی های ظاهری این بیماری شامل موارد زیر است: شکاف کام کم شنوایی نزدیک بینی شدید انگشت شصت بسیار پهن عقب ماندگی خفیف تا شدید کوچک شدن نیمه صورت کودک انگشت پای بزرگ یا چند انگشت چسبیده به هم مشکل تنفسی و درگیر شدن راه هوایی به علت تنگی نای و مسیر هوایی فوقانی نوزادان متولد شده با این نوع بیماری ممکن است مبتلا به ناهنجاری های زیر نیز باشند: مشکلات تغذیه ای شکاف لب مشکل چندانی در تغذیه کودک ایجاد نمی کند ولی اگر همین شکاف در ناحیه کام باشد ممکن است مکیدن شیر مادر توسط کودک را با مشکل مواجه کرده و شیر از بینی نوزاد خارج شود. برای مکیدن نوزاد، لازم است که در دهان خلاء هوایی ایجاد شود که شکاف کامای مانع ایجاد خلاء در داخل دهان خواهد شد. برای درمان این مشکل می توان از دستگاه ارتودنسی استفاده نمود که از نفوذ شیر مادر به بینی کودک جلوگیری می کند. این دستگاه در هنگام شیر دادن مادر در سقف دهان کودک قرار گرفته و شکاف کام را مسدود خواهد کرد. یکی دیگر از مشکلاتی که می تواند زندگی این کودکان را تحت ت ثیر خود قرار دهد، مشکلات شنوایی است. ناهنجاری در دستگاه تنفسی و کام احتمال تجمع مایع در گوش میانی را افزایش داده و باعث می شود تا این کودکان به دفعات دچار عفونت گوش میانی شوند. از طرف دیگر در نتیجه عفونت های پشت سرهم، ممکن است شنوایی کودک تا حد قابل توجهی کاهش یابد. به همین خاطر والدین کودکان مبتلا به شکاف لب و کام باید فرزندشان را بین سن تا ماهگی نزد پزشک متخصص گوش، حلق و بینی ببرند. ابتلا به شکاف لب و کام ممکن است تعداد دندانهای کودک را نیز تحت ت ثیر خودش قرار دهد. گاهی اوقات تعداد دندان در دهان این کودکان کمتر یا بیشتر از حالت طبیعی بوده یا ممکن است به طور مادرزادی جوانه دندانی در فک بالای کودک وجود نداشته و در نتیجه فک بالا دچار کاهش رشد شود. در صورتی که کودک مبتلا به شکاف لب باشد، معمولا به توصیه دکتر در زمان هفتگی تا سالگی درمان شکاف لب صورت می پذیرد. در صورتی که این شکاف بیش از حد بزرگ باشد، پزشک ممکن است شکاف را به صورت موقت بدوزد تا جراح عمل ترمیمی را آغاز کند. جراحی کودک برای درمان شکاف لب تحت بیهوشی عمومی انجام گرفته و پزشک جراحی از بافت و پوست اطراف شکاف لب برای بستن شکاف استفاده خواهد کرد. معمولا عمل جراحی و درمان شکاف کام در تا ماهگی کودک مبتلا انجام می گیرد. در حین انجام این عمل، عضلات و بافت ها از دو سمت کام به یکدیگر اتصال داده می شود تا شکاف ایجاد شده کاملا بسته شود. منبع: این وبسایت : www . healthline . com / health / cleft - lip - and - palate |
عارضه گوش درد، بیشتر برای کودکان اتفاق می افتد ولی این بدین معنی نیست که برای بزرگسالان اتفاق نیافتد. گوش درد می تواند تنها یک گوش یا به طور همزمان دو گوش را در گیر کند ولی بیشتر گوش درد ها فقط برای یک گوش اتفاق می افتد. درد گوش ممکن است ثابت یا گذرا، حالت تیز یا سوزشی داشته باشد. اگر فرد مبتلا به عفونت گوش باشد، تب و از دست دادن قدرت شنوایی نیز ممکن است برای او اتفاق بیفتد. کودکانی که دچار مشکل درد گوش می شوند، بی قرار شده و احساس نا آرامی کرده و گوش خود را می کشند. در این مقاله در مورد علایم، علت بروز گوش درد و درمان های خانگی و دارویی صحبت کرده و راه های پیشگیری آن را خواهیم گفت. علایم گوش درد گوش درد ممکن است در نتیجه عفونت یا حادثه اتفاق بیفتد. معمولا علایم گوش درد در بزرگسالان خودش را به یکی از اشکال زیر نشان می دهد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گوش درد اختلال شنوایی تخلیه مایع از گوش کودکان نیز ممکن است یکی از علایم زیر را داشته باشند: تب سردرد گوش درد مشکل خواب بی اشتهایی از دست دادن تعادل احساس گرفتگی گوش کشیدن و دستکاری گوش ها گریه و ابراز بی قراری غیر طبیعی گرفتگی گوش یا مشکل در شنیدن صداها علت گوش درد حادثه، عفونت یا ناراحتی گوش می تواند منجر به گوش درد شود. گاهی اوقات درد در ناحیه دیگر بدن نیز باعث بروز گوش درد در فرد شود. به عنوان مثال گاهی اوقات احساس درد در ناحیه دندان یا فک ممکن است باعث بروز این بیماری نیز بشود. علت های اصلی بروز گوش درد شامل موارد زیر می شود: عفونت گوش رایج ترین دلیل بروز گوش درد در کودکان و بزرگسالان است. عفونت گوش ممکن است در بخش خارجی، میانی یا داخلی گوش اتفاق بی افتد. عفونت گوش بیرونی معمولا در نتیجه شنا کردن، استفاده از سمعک یا هدفونی که به حفره و پوست داخل گوش آسیب برساند یا اسیب رسیدن به گوش از طریق گوش پاک کن یا انگشت ها اتفاق افتاده باشد. آسیب دیدگی یا خراش پوست داخل حفره گوش می تواند یکی از علت بروز عفونت گوش باشد. اگر داخل گوش مرطوب باشد بهترین محیط برای رشد میکروب ها و باکتری ها بوده و در نتیجه ممکن است شخص دچار عفونت گوش شود. عفونت گوش میانی ممکن است در نتیجه عفونت دستگاه تنفسی فرد اتفاق بی افتد. در نتیجه این نوع عفونت مایع در پشت پرده گوش جمع شده و محل مناسبی برای رشد و در نتیجه بروز عفونت خواهد بود. التهاب گوش داخلی یا لابیرنتیت یکی از اختلالات گوش داخلی است که به وسیله عفونت های باکتریایی یا ویروسی دستگاه تنفسی ایجاد می شود. آرتروز فک و عفونت دندانی تجمع جرم گوش عفونت سینوسی دندان آسیب دیده سوراخ شدن پرده گوش اگزما در داخل حفره گوش گوش یا آب جمع شده داخل گوش وجود جسمی خارجی در داخل گوش سندرم مفصل گیجگاهی فکی ( TMJ ) نورالوژی عصب سه قلو (درد عصبی صورت مزمن) تغییر در فشار به عنوان مثال تغییر فشار در نتیجه پرواز با هواپیما دندان آسیب دیده سوراخ شدن پرده گوش در داخل حفره گوش سندرم مفصل گیجگاهی فکی ( TMJ ) نورالوژی عصب سه قلو (درد عصبی صورت مزمن) اقداماتی وجود دارد که برای کاهش درد می توانید در منزل از آن استفاده کنید. در صورتی که درد گوش دارید یکی از موارد زیر را انجام دهید: گذاشتن حوله سرد روی گوش جلوگیری از خیس شدن گوش جویدن آدامس به کاهش درد کمک می کند. صاف نشستن باعث کاهش این نوع دردخواهد شد. قطره های ضد گوش درد بدون نیاز به تجویز پزشک. استفاده از مسکن های بدون نیاز به تجویز پزشک. مقدار کافی آبی بنوشید و بدنتان را هیدراته نگه دارید. غذا دادن به نوزاد به کاهش درد و فشار کمک خواهد کرد. خمیازه کشیدن در طول روز می تواند به کاهش فشار داخل گوش میانی کمک کند. کمپرس آب گرم و نگه داشتن آن بر روی گوش، دقت کنید که آب وارد حفره گوش نشود. ماساژ می تواند به گوش درد ناشی از دندان یا فک کمک کرده و فشار سر را کاهش دهد. ریختن چند قطره روغن زیتون داخل گوش می تواند به کاهش درد و تمیز کردن کانال گوش کمک زیادی بکند. اگر دلیل پر شدن گوش، درد سینوسی باشد، علاوه بر بخور می توانید از اسپری های بینی و آب نمک استفاده کنید. وقتی قصد سفر با هواپیما دارید بهتر است شکلات مکیده یا در زمان بلند شدن هواپیما شیشه شیر به کودکتان بدهید. رطوبت می تواند به تخلیه گوش و سینوس ها کمک کند. اما باید در هنگام استفاده از بخار آب داغ مراقب باشید تا دچار سوختگی نشوید. برای ماساژ بهتر است از حرکات به سمت پایین استفاده کرده و از گوش ها تا پایین گردن را ماساژ دهید. این نوع ماساژ می تواند به تخلیه مایع گوش ها نیز کمک کرده و از بدتر شدن درد گوش ها جلوگیری کند. سیر سیر یکی دیگر از شیوه های درمانی ای است که بسیاری از مردم برای کاهش درد از آن استفاده می کنند. زیرا سیر خاصیت آنتی میکروبی داشته و با عفونت مبارزه می کند. البته نمی توان از سیر به عنوان جایگزینی برای آنتی بیوتیک ها استفاده کرد ولی می توان از ترکیب آنتی بیوتیک و سیر برای درمان سریع تر بهره برد. برای درمان سریع تر پیشنهاد می کنیم هر روز یک حبه سیر بخورید. این توصیه برای جلوگیری از بروز این بیماری و عفونت نیز موثر است. قطره گوش سیر نیز می تواند به بهبود سریع تر و کاهش درد گوش کمک کند. برای تهیه قطره گوش، یا حبه سیر را با دو قاشق روغن کنجد بپزید و سپس این مخلوط را صاف کنید. و بعد از آن در هر گوش یک قطره یا دو قطره از مایع سیر را بچکانید. در صورتی که دچار گوش درد ناشی از عفونت شده اید، پزشکتان برای شما آنتی بیوتیک های خوراکی یا قطره های داخل گوش تجویز خواهد کرد. در بعضی موارد هر دو مورد یعنی آنتی بیوتیک و قطره با هم تجویز می شود. تا زمانی که علایم کاملا محو نشده، بدون نظر پزشکتان از خوردن داروها دست نکشید. اینکه طول دوره درمان خود را کامل کرده و از بهبود کامل عفونت مطمین شوید اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر جرم گوش باعث بروز درد گوشتان شده باشد باید از قطره های نرم کننده جرم گوش استفاده کنید. این قطره ها به خارج شدن خود به خود جرم گوش کمک می کند. گاهی اوقات ممکن است پزشکتان برای تمیز و خارج کردن جرم گوش از لاواژ استفاده کند که طی آن گوش با محلول آب یا آب نمک شستشو داده می شود. البته احمال این نیز وجود دارد که پزشکتان با استفاده از یک دستگاه ساکشن، جرم گوش را تخلیه نموده و گوش را کاملا پاکسازی کند. همچنین برای کاهش درد پزشکتان می تواند عفونت های سینوسی یا TMJ را نیز درمان کند. اگر تب کودکتان بالاتر از درجه سانتیگراد یا درجه فارنهایت رفته است باید به پزشکتان مراجعه کنید. در صورتی که نوزاد تان دچار تب شده، دمای بالای درجه سانتیگراد یا درجه فارنهایت خطرناک بوده و باید فورا به پزشکتان مراجعه کنید. در صورتی که درد شدید داشتید که به طور ناگهانی متوقف شد نیز، باید برای مراقبت بیشتر به سراغ پزشکتان بروید، این ممکن است یکی از علایم پارگی پرده گوش باشد. باید دایما حواستان به علایم باشد تا در صورتی که شاهد هرکدام از علایم زیر بودید سریعا به پزشکتان مراجعه کنید: درد شدید گوش سردرد شدید تورم در اطراف گوش افتادگی عضلات صورت خارج شدن خون یا چرک از داخل گوش همچنین اگر درد تان بعد از تا ساعت بهبود نیافت و بدتر شد حتما به پزشک مراجعه کنید. بعضی از انواع گوش دردها قابل کنترل بوده و می توانید با استفاده از اقدامات زیر از بروز آن ها جلوگیری کنید: داخل استخر از گوش گیر استفاده کنید. اجسام خارجی را وارد گوش خود نکنید. بعد از حمام یا استخر رفتن گوشتان را کاملا خشک کنید. از عوامل تشدید کننده حساسیت مثل آلودگی و گرد و خاک بپرهیزید. سیگار نکشید و حتی سعی کنید در معرض دود سیگار دیگران نباشید. بعد از شنا کردن با تکان دادن گوش سعی کنید آب را از گوش خارج کنید. اگر گوشتان جرم زیادی تولید می کند باید از یک متخصص گوش، حلق و بینی برای تمیز کردن آن کمک بگیرید. برای خشک کردن گوش بعد از استخر و حمام از یک سشوار استفاده کرده و آن را با فاصله سانتی متری از گوش خود نگه دارید. از اجسامی مثل گیره، گیره کاغذ یا روسری برای خشک کردن گوش استفاده نکنید این اجسام ممکن است به دیواره داخل گوش آسیب رسانده و در نتیجه باعث عفونت شود. گوش بسیاری از افراد بدون نیاز به هیچکاری تمیز شده و حتی نیاز به استفاده از گوش پاک کن هم نخواهند داشت. آیا بعد از بهبود درد گوش نیاز است باز هم به پزشکتان مراجعه کنید؟ بسیاری از انواع گوش دردها بعد از یا روز درمان به خودی خود بهبود می یابند. با این حال علایم عفونت گوش ممکن است حتی بعد از درمان باز گردد. نکته مهم این است که حتی با وجود درمان و بهبودی دوره درمانتان را، کنار نگذاشته و حتما دوره درمان خود را کامل کنید. به طور عادی مراجعه به پزشکتان بعد از بهبودی ضروری نبوده و فقط در صورت بازگشت علایم عفونت باید نزد پزشکتان بروید. علایمی مثل تب، کاهش شنوایی و درد تکرار شونده می تواند زنگ خطری برای مراجعه دوباره به پزشکتان باشد. اگر دایما دچار عفونت گوش می شوید بهتر است برای انجام تست شنوایی سنجی به پزشکتان مراجعه کنید. در صورتی که دچار پارگی پرده گوش شدید حتما باید سراغ متخصص گوش، حلق و بینی بروید زیرا این نوع از آسیب دیدگی بدون جراحی امکان پذیر نبوده زیرا بهبودی این نوع آسیب دیدگی بدون جراحی، به ندرت امکان پذیر بوده و حتما باید تحت درمان پزشکتان قرار گیرید. اگر مبتلا به دیابت هستید، هر چند وقت یکبار برای اطمینان از سلامت گوش و شنوایی تان باید به پزشکتان مراجعه کنید. منبع این وبسایت : www . emedicinehealth . com / earache / article _ em . htm which _ specialties _ of _ doctors _ treat _ earaches _ and _ ear _ pain |
انسداد در آپاندیس می تواند به آپاندیسیت منجر شود که یک التهاب و عفونت آپاندیس است. انسداد ممکن است ناشی از التهاب مخاط، انگل یا مواد دفعی باشد. هنگامی که انسداد آپاندیس وجود دارد، باکتری ها می توانند به سرعت در داخل آن تکثیر شوند. این امر باعث تحریک و تورم آپاندیس می شود و در نهایت منجر به آپاندیسیت می شود. آپاندیس در سمت راست پایین شکم قرار دارد. این کیسه باریک و لوله ای شکل از روده بزرگ بیرون زده است. اگرچه آپاندیس بخشی از دستگاه گوارش است، اما یک عضو دهلیزی است. این بدان معناست که هیچ عملکرد حیاتی ندارد و ممکن است بدون آن می توانید زندگی عادی و سالم داشته باشید. اگر التهاب آپاندیس سریعا درمان نگردد، می تواند پارگی ایجاد شود و باکتری های خطرناک را در شکم آزاد کند. عفونت حاصل از آن پریتونیت نامیده می شود. داشتن یک آپاندیست پاره شده یک وضعیت خطرناک است. پارگی به ندرت در ساعت اول اتفاق می افتد، اما خطر پارگی پس از ساعت از شروع علایم به طرز چشمگیری افزایش می یابد. شناخت علایم اولیه آپاندیسیت بسیار مهم است تا بتوانید سریعا به دنبال معالجه پزشکی باشید. طبق اعلام موسسه ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی، در ایالات متحده، آپاندیسیت شایع ترین علت درد شکمی است که منجر به جراحی می شود. آپاندیسیت در هر زمان ممکن است رخ دهد، اما بیشتر اوقات بین سنین تا سالگی رخ می دهد. در مردان بیشتر از زنان شایع است. آپاندیسیت حاد یک مورد شدید و ناگهانی از آپاندیسیت است. این علایم در طی یک یا دو روز به سرعت تشدید می شوند. نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. در صورت عدم درمان، می تواند باعث پارگی آپاندیس شما شود. این می تواند یک عارضه خطرناکی را به بنام پریتونیت را ایجاد کند که در صورت عدم درمان منجر به مرگ بیمار گردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آپاندیسیت مزمن کمتر از آپاندیسیت حاد شایع است. در موارد مزمن آپاندیسیت، علایم ممکن است نسبتا خفیف باشد. آنها ممکن است قبل از برور علایم مجدد در طی یک دوره از هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها ناپدید شوند. این نوع از آپاندیسیت برای تشخیص می تواند چالش برانگیز باشد. بعضی اوقات، تا زمانی که به آپاندیسیت حاد تبدیل نشوند، تشخیص داده نمی شود. در کودکان و، آپاندیسیت اغلب باعث درد معده در نزدیکی ناف می شود. این درد ممکن است در نهایت شدیدتر شده و به سمت پایین سمت راست شکم فرزند شما منتقل شود. آپاندیسیت حاد شایعترین اورژانس غیرمنتظره است که در دوران بارداری نیاز به جراحی دارد. علایم آپاندیسیت ممکن است به دلیل ناراحتی روزمره از بارداری اشتباه گرفته شود. حاملگی همچنین ممکن است باعث شود که آپاندیس شما به سمت بالا در شکم شما تغییر کند و این می تواند بر محل درد ناشی از آپاندیسیت ت ثیر بگذارد. این می تواند تشخیص را سخت تر کند. تاخیر در تشخیص و درمان ممکن است خطر عوارض از جمله سقط جنین را افزایش دهد. آپاندیسیت علایم مختلفی بروز می دهد از جمله: یبوست اسهال درد شکم تب خفیف حالت تهوع از دست دادن اشتها آپاندیسیت معمولا شامل دل درد تدریجی، گرفتگی و درد در سراسر شکم است. هرچه آپاندیس متورم و ملتهب تر شود، باعث تحریک دیواره شکم، معروف به پریتون می شود. این باعث درد موضعی در قسمت تحتانی شکم می شود. با این حال، برخی از افراد ممکن است دارای یک آپاندیس باشند که در پشت روده بزرگ قرار دارد. آپاندیسیت که در این افراد رخ می دهد می تواند باعث کمردرد یا درد لگن شود. آپاندیسیت معمولا باعث ایجاد تب بین درجه فارنهایت ( . درجه سانتیگراد) و . درجه فارنهایت ( درجه سانتیگراد) می شود. شما همچنین ممکن است لرز داشته باشید. اگر آپاندیس شما ترکید، عفونت ناشی از آن می تواند باعث افزایش تب شما شود. تب بالاتر از درجه فارنهایت ( . درجه سانتیگراد) و افزایش ضربان قلب ممکن است به معنای پارگی آپاندیس باشد. آپاندیسیت می تواند باعث تهوع و استفراغ شود. ممکن است اشتهای خود را از دست بدهید و احساس کنید نمی توانید غذا بخورید. همچنین ممکن است یبوست شوید یا به اسهال شدید مبتلا شوید. کودکان همیشه قادر به توصیف احساسات خود نیستند. آنها همچنین ممکن است بگویند که درد در تمام شکم آنها است. والدین ممکن است به راحتی آپاندیسیت را با عفونت معده یا عفونت ادراری ( UTI ) اشتباه تشخیص دهند. همیشه بهتر است که در مورد آپاندیسیت احتیاط کنید. زایده پاره شده می تواند برای هر کسی خطرناک باشد، اما خطر مرگ در نوزادان و کودکان بیشترین است. کودکان با سن سال و بالاتر علایم زیر را نشان می دهند: استفراغ نفخ شکم یا تورم درد در سمت راست پایین شکم بسیاری از علایم در این دوران مشابه ناراحتی های بارداری است. این موارد شامل احساس پری معده، تهوع و استفراغ است. با این حال، زنان باردار ممکن است همیشه علایم کلاسیک آپاندیسیت، به ویژه در اواخر بارداری نداشته باشند. رحم در حال رشد باعث تغییر مکان زایده آپاندیس در دوران بارداری می شود. این بدان معنی است که درد به جای سمت راست تحتانی شکم ممکن است در قسمت فوقانی شکم ایجاد شود. زنان باردار مبتلا به این بیماری نیز به احتمال زیاد دچار سوزش سر دل، و اسهال می شوند. درد آپاندیسیت ممکن است با دل درد خفیف شروع شود. اغلب با گذشت زمان شدیدتر می شود. اگر یبوست دارید و گمان می کنید که دچار آپاندیسیت هستید، از مصرف ملین خودداری کنید. این درمان ها ممکن است باعث ترکیدن آپاندیس شما شود. در بسیاری از موارد، علت دقیق بروز آپاندیسیت مشخص نیست. پزشکان معتقدند هنگامی که بخشی از آپاندیس مسدود شود، این بیماری ایجاد می شود. موارد زیر می توانند آپاندیس شما را مسدود کنند، از جمله: مدفوع سخت شده فولیکول های لنفاوی بزرگ شده کرم های روده ای آسیب دیدگی تومورها هنگامی که آپاندیس شما مسدود شود، باکتری ها می توانند در داخل آن منتشر شوند. این باکتری ها می تواند منجر به ایجاد عفونت و تورم شود که باعث فشار دردناکی در شکم می شود. اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما ممکن است دچار آپاندیسیت باشید، معاینه فیزیکی را انجام می دهد. پزشک در قسمت تحتانی شکم شما و تورم یا سفتی، میزان حساسیت را بررسی می کنند. بسته به نتایج معاینه بدنی، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش را برای بررسی علایم آپاندیسیت انجام دهد یا سایر علل احتمالی علایم شما را رد کند. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص آپاندیسیت در دسترس نیست. اگر پزشک شما نتواند علل دیگری از علایم شما را تشخیص دهد، ممکن است علت آن را به عنوان آپاندیسیت تشخیص دهد. برای بررسی علایم عفونت، پزشک ممکن است یک شمارش کامل خون ( CBC ) تجویز کند. برای رد کردن عفونت ادراری یا سنگ کلیه به عنوان یک دلیل احتمالی علایم، پزشک ممکن است از آزمایش ادرار استفاده کند. حاملگی خارج رحمی را می توان با آپاندیسیت اشتباه گرفت. حاملگی خارج رحمی هنگامی اتفاق می افتد که یک تخم بارور شده به جای رحم، خود را در لوله های فالوپ قرار می دهد. اگر پزشک به بارداری خارج رحمی شک کند، ممکن است آزمایش بارداری را انجام دهد. پرشک همچنین ممکن است از سونوگرافی خارج واژینال استفاده کنند تا بدانند که تخم بارور شده در چه جایی کاشته شده است. در زنان، ممکن است علایم به دلیل بیماری التهابی لگن، ایجاد شود. برای بررسی اندام تولید مثل ممکن است پزشک معاینه لگن را انجام دهد. برای بررسی آپاندیس، پزشک ممکن است دستورات تصویربرداری از شکم را تجویز کند. تصویربرداری از شکم همچنین می تواند به پزشک در شناسایی علل احتمالی سایر علایم مانند آبسه شکمی یا مدفوع سفت خشک کمک کند. در لوب تحتانی راست ریه می تواند علایمی شبیه به آپاندیسیت ایجاد کند. هیچ روش مطمینی برای جلوگیری از بروز آپاندیسیت وجود ندارد. اما ممکن است شما با خوردن یک رژیم غذایی غنی از فیبر، خطر ابتلا به آن را کاهش دهید. اگرچه تحقیقات بیشتری در مورد نقش احتمالی رژیم غذایی مورد نیاز است، اما در کشورهایی که افراد رژیم های غذایی پر فیبر مصرف می کنند، آپاندیسیت کمتر دیده می شود. غذاهایی که فیبر زیادی دارند عبارتند از: میوه ها سبزیجات برنج قهو ای و حبوبات وغلات عوامل خطر برای بروز بیماری شامل موارد زیر است: بیماری در مردان بیشتر از زنان است. بیماری اغلب در افراد بین سنین تا سال دیده می شود. افرادی که دارای سابقه خانوادگی بیماری هستند در معرض خطر ابتلا به آن هستند. اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است، رژیم های غذایی با فیبر کم نیز ممکن است خطر بروز آپاندیسیت را افزایش دهند. بسته به شرایط، برنامه درمانی توصیه شده توسط پزشک برای بیماری ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد: عمل جراحی برای برداشتن زایده درین یا جراحی برای تخلیه آبسه مصرف آنتی بیوتیک ها مصرف مسکن ها تزیق مایعات IV رژیم غدایی با مایعات فراوان در موارد نادر، بیماری ممکن است بدون جراحی بهتر شود. اما در بیشتر موارد برای برداشتن زایده خود به عمل جراحی نیاز خواهید داشت. این عمل جراحی به عنوان آپاندکتومی شناخته می شود. اگر آبسه ای دارید که پاره نشده باشد، پزشکتان ممکن است قبل از عمل جراحی، آبسه را درمان کند. برای شروع، پزشکتان به شما آنتی بیوتیک می دهد. سپس از سوزن برای تخلیه آبسه استفاده می کند. برای درمان آپاندیسیت، پزشکتان ممکن است از نوعی جراحی موسوم به آپاندکتومی استفاده کند. در طی این روش، پزشکتان آپاندیس را از بدن خارج می کنند. احتمالا قبل از عمل آنتی بیوتیک دریافت می کنید. داروها به جلوگیری از بروز عفونت بعداز عمل کمک می کنند. پزشکتان ممکن است یک آپاندکتومی باز یا آپاندکتومی لاپاروسکوپی انجام دهد. این بستگی به شدت بیماری دارد. در طی یک آپاندکتومی باز، جراح شما یک برش در سمت راست پایین شکم ایجاد می کند. آنها زایده را برداشته و زخم را با بخیه می بندند. این روش به پزشک اجازه می دهد در صورت ترکیدگی زایده شکم یا داشتن آبسه، حفره شکمی را تمیز کند. در طی یک آپاندکتومی لاپاروسکوپی، جراح چند برش کوچک در شکم ایجاد می کند. سپس لاپاروسکوپ را در برش ها وارد می کنند. لاپاروسکوپ یک لوله بلند و نازک است که دارای یک نور و دوربین در قسمت جلویی است. این دوربین تصاویر را بر روی صفحه نمایش می دهد، به پزشک این امکان را می دهد که داخل شکم را ببیند. بعد از عمل، پزشکتان ممکن است بخواهد شما در بیمارستان بمانید تا زمانی که درد تحت کنترل باشد و قادر به مصرف مایعات باشید. اکثر افراد بدون عارضه بهبودی کامل می یابند. عوامل موثر در زمان بهبودی آپاندیسیت: سلامتی کلی عوارض بعد از جراحی نوع درمان اگر برای برداشتن زایده خود جراحی دارید، ممکن است چند ساعت پس از اتمام عمل یا روز بعد از بیمارستان مرخص شوید. در صورت انجام عمل جراحی باز، احتمالا باید زمان بیشتری را در بیمارستان بگذرانید تا پس از بهبودی بهبود یابد. جراحی باز نسبت به جراحی لاپاروسکوپی تهاجمی تر است و به طور معمول نیاز به مراقبت های بیشتری دارد. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شما به طور کامل از آپاندیسیت و جراحی بهبود پیدا کنید. در صورت بروز عوارض، بهبودی شما ممکن است طولانی تر شود. این بیماری می تواند عوارض جدی ایجاد کند. به عنوان مثال، ممکن است باعث شود یک آبسه ایجاد شود. از این آبسه ممکن است عفونت و باکتری در حفره شکم شما نشت شود. این حالت همچنین می تواند به یک پارگی آپاندیس منجر شود. اگر باکتری ها به درون حفره شکمی شما ریخته شوند، می تواند باعث شود که پوشش حفره شکمی شما آلوده و ملتهب شود. که به پریتونیت معروف است و می تواند بسیار جدی و حتی کشنده باشد. عفونت های باکتریایی همچنین می توانند روی اعضای دیگر شکم ت ثیر بگذارند. به عنوان مثال، باکتری های ناشی از پاره شدن آبسه یا آپاندیس ممکن است وارد مثانه یا روده بزرگ شوند. همچنین ممکن است از طریق جریان خون به قسمت های دیگری از بدن منتقل شوند. با این حال، خطرات مرتبط با آنتی بیوتیک ها و جراحی، جدی تر از عوارض احتمالی آپاندیسیت درمان نشده هستند. منابع: |
سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال یکی از شایع ترین دلایل سرگیجه است که باعث احساس ناگهانی سرگیجه در سر یا قسمتی از سر می شود. سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمالی باعث انواع سرگیجه از خفیف تا شدید در قسمت های مختلف سر می شود و معمولا با تغییراتی خاص در موقعیت سر (وقتی سر خود را به سمت بالا یا پایین گرفته اید، هنگام دراز کشیدن، یا هنگام چرخاندن یا نشستن در رختخواب) اتفاق می افتد. اگرچه سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال می تواند یک مشکل آزار دهنده باشد، اما به ندرت خطرناک است. سرگیجه براساس مطالعات جمعیت سالانه تا درصد از بزرگسالان را تحت ت ثیر قرار می دهد. شیوع طول عمر سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال ناگهانی به طور خاص . % بوده و بروز این بیماری با افزایش سن به دلیل تخریب غشای otolithic اتولیتک افزایش می یابد. علاوه بر این، سرگیجه خوش خیم در زنان تقریبا دو تا سه برابر بیشتر مردان است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سرگیجه خوش خیم ناگهانی اغلب در افراد ساله و مسن تر اتفاق می افتد اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. نشانه های سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرگیجه یا حس چرخش سر از دست دادن تعادل یا ناپایداری حالت تهوع و استفراغ حرکات غیر طبیعی ریتمیک چشم (نستاگموس) معمولا علایم سرگیجه موقعیتی خوش خیم پاروکسیسمال را همراه دارد. علایم این بیماری معمولا کمتر از یک دقیقه طول می کشد و می توانند برای مدتی ناپدید شوند و دوباره عود کنند و برگردند. فعالیت هایی که باعث بروز علایم سرگیجه خوش خیم ناگهانی می شوند، ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما تقریبا همیشه با تغییر موقعیت سر به وجود می آید. به طور کلی، در صورت تجربه سرگیجه های مکرر، ناگهانی، شدید یا طولانی مدت و غیر قابل توضیح باید به پزشک مراجعه کنید. در صورت مشاهده علایم زیربه دنبال مراقبت های فوری پزشکی باشید و سریعا به پزشکتان مراجعه کنید: مشکل در تکلم ضعف در پا یا بازو از دست دادن شنوایی از دست دادن هوشیاری افتادن یا مشکل در راه رفتن دوبینی یا از بین رفتن بینایی تهوع یا گزگز شدن در اندام ها یک سردرد جدید، متفاوت یا شدید اغلب، علت مشخصی برای سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال وجود ندارد و به سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال ایدیوپاتیک (نامعلوم) معروف است. هنگامی که یک علت مشخص شود، سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال اغلب با احساس ضربان جزیی تا شدید به سر همراه است. علل کمتر شایع ابتلا به سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال شامل اختلالاتی است که به گوش داخلی آسیب می رساند. سرگیجه خوش خیم ناگهانی همچنین امکان دارد با میگرن همراه باشد. در گوش اندامی ریز به نام دستگاه دهلیزی Vestibular Labyrinth قرار دارد و شامل سه ساختار حلقه ای شکل (کانال های نیم دایره ای) می باشد که حاوی گیرنده های مایع و ریز مو مانند هستند که چرخش سر شما را کنترل می کنند. سایر ساختارها (اندام های اوتولیت) در گوش حرکات سر شما را از بالا و پایین، راست و چپ، عقب و جلو و موقعیت سر مربوط به قانون جاذبه را کنترل می کنند. اندام های اوتیلیت حاوی بلورهایی هستند که شما را به گرانش حساس می کند. به دلایل مختلف به خصوص در حالی که دراز کشیده اید، بلورها می توانند از بین بروند و به یکی از کانال های نیم دایره حرکت کنند. جابجایی بلورها باعث می شود کانال نیم دایره ای نسبت به تغییرات موقعیت سر حساس شود و به طور عادی به آن پاسخ نمی دهد، همین مسیله ایجاد احساس سرگیجه می کند. آسیب دیدگی سر یا هر نوع اختلال دیگر در اندام داخلی گوش ممکن است شما را مستعد ابتلا به این بیماری کند. اگرچه سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال ناراحت کننده است، اما بندرت باعث ایجاد عوارض می شود. در سرگیجه خوش خیم ممکن است شما برای یک لحظه تعادلتان را از دست بدهید و در معرض خطر سقوط قرار بگیرید. سرگیجه خوش خیم عمدتا یک تشخیص بالینی است و اغلب آزمایش های بالینی و تصویربرداری که تجویز می شود تنها به رد سایر علل احتمالی کمک می کند. کسب تاریخچه خوب و انجام یک تست کامل عصبی برای تشخیص بهتر، امری ضروری است. روش های آزمایشگاهی مفید نیستند. تصویربرداری از سر در سرگیجه خوش خیم پاروکسیسمال قابل توجیه نیست. CT و MRI برای رد کردن انفارکتوس، خونریزی، توده ها و تومورها یا سایر آسیب شناسی هایی که دلایل جایگزین سرگیجه ارایه می دهند مفید می باشند. پزشکتان ممکن است یک سری آزمایشات را انجام دهد تا علت سرگیجه شما مشخص شود. در طی معاینه بدنی، پزشکتان به احتمال زیاد علایم زیر را بررسی می کند: نشانه های سرگیجه که بر اثر حرکات چشم یا سر ایجاد می شود و در کمتر از یک دقیقه کاهش می یابد. سرگیجه با حرکات خاص چشم که هنگام لمس روی پشت سر به وجود می آید. حرکات غیر ارادی چشم که از یک طرف به سمت دیگر (نستاگموس) ایجاد می شوند. عدم توانایی در کنترل حرکات چشم اگر تعیین علت و نشانه های شما دشوار باشد، پزشک ممکن است آزمایش های جانبی دیگر را تجویز کند که عبارتند از: هدف از انجام آزمایشات، تشخیص حرکت غیر طبیعی چشم است ENG . که با استفاده از الکترود انجام می شود یا VNG که با دوربین های کوچک کار می کند، با اندازه گیری حرکات غیر ارادی چشم در حالی که سر در موقعیت های مختلف قرار می گیرد تشخیص می دهد که آیا سرگیجه شما ناشی از اختلال گوش داخلی می باشد یا نمی باشد. در MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از سر و بدن استفاده می شود. پزشک می تواند از تصاویر به دست آمده برای شناسایی و تشخیص طیف وسیعی از شرایط استفاده کند. MRI ممکن است برای رد سایر علل احتمالی سرگیجه انجام شود. سرگیجه خوش خیم ناگهانی ممکن است طی چند هفته یا چند ماه خود به خود درمان شود. اما، برای کمک به تسکین زودتر سرگیجه خوش خیم ناگهانی، پزشکتان ممکن است شما را با یک سری حرکات معروف به روش جابجایی مجاری کانال گوش درمان کند. تغییر مکان کانال در مطب پزشک انجام می شود، روش جابجایی مجدد کانال شامل چندین مانور ساده و کند برای موقعیت یابی سر شماست. تغییر مکان کانال گوش معمولا بعد از یک یا دو جلسه روش درمانی موثر است. پزشکتان به شما احتمالا نحوه انجام عمل جابجایی مجدد کانال گوش را به شما یاد می دهد تا در صورت لزوم بتوانید آن را در خانه انجام دهید. در شرایط بسیار نادر که روش جابجایی مجاری کانال گوش موثر نباشد، پزشکتان ممکن است یک عمل جراحی را توصیه کند که در آن از پلاگین استخوان bone plug برای مسدود کردن قسمتی از گوش داخلی که علت است استفاده می شود. میزان موفقیت در جراحی اتصال کانال گوش تقریبا درصد است. اگر احساس سرگیجه خوش خیم ناگهانی دارید، این نکات را در نظر بگیرید: از احتمال کاهش تعادل خود و سرگیجه آگاه باشید، که می تواند منجر به سقوط و آسیب جدی شود. بلافاصله وقتی احساس سرگیجه می کنید بنشینید. شب در هنگام خوابیدن از نورکافی ومناسب استفاده کنید. اگر در معرض خطر سقوط هستید با عصا قدم بزنید. سرگیجه خوش خیم حتی ممکن است بعد از درمان موفقیت آمیز عود کند و دوباره برگردد. خوشبختانه، اگرچه درمانی وجود ندارد، اما با فیزیوتراپی و درمان های خانگی می توان بیماری را مدیریت کرد. در صورت بروز علایم مربوط به سرگیجه خوش خیم ناگهانی، به پزشکتان مراجعه کنید. بعد از معاینه اولیه، پزشکتان ممکن است شما را به یک متخصص گوش، بینی و گلو (گوش و حلق و بینی) یا پزشک متخصص در مغز و (عصب شناس) ارجاع دهد. در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید. علایم خود، از جمله زمان شروع و چند بار بروز آنهادر روز را یادداشت کنید. لیستی از اطلاعات اصلی پزشکی خود، از جمله شرایط دیگری که در آن تحت مداوا قرار می گیرید و نام انواع داروها، و مکمل های مصرفی را تهیه کنید. سوالاتی که در ملاقات اولیه با پزشکتان مطرح می شود شامل موارد زیر است: آیا باید فعالیت خود را محدود کنم؟ آیا من کاندید عمل جراحی هستم؟ چه تست هایی را پیشنهاد می کنید؟ دلایل احتمالی علایم یا وضعیت من چیست؟ آیا من در معرض خطر عود مجدد بیماری هستم؟ چه محدودیت هایی را باید در زندگیم باید اعمال کنم؟ چه اقدامات مراقبت از خود می تواند به من در مدیریت شرایط کمک کند؟ من شرایط پزشکی دیگری هم دارم. چگونه می توانم شرایط بیماری ها را با هم مدیریت کنم؟ اگر آزمایشات علت علایم من را مشخص نکنند، چه آزمایش های دیگری ممکن است لازم داشته باشم؟ پزشکتان ممکن است سوالات زیر را بپرسد: علایم شما چقدر طول می کشد؟ یا علایم شما شامل سردرد است؟ آیا علایم شما شامل یا استفراغ است؟ آیا علایم شما شامل مشکلات بینایی یا شنوایی است؟ آیا برای هر شرایط پزشکی دیگری تحت درمان قرار می گیرید؟ علایم شما چیست و چه زمانی برای اولین بار متوجه آنها شدید؟ منابع: |
بیماری سلیاک، که گاهی اوقات به نام اسپری سلیاک یا آنتروپاتی حساس به گلوتن شناخته می شود، یک واکنش ایمنی در هنگام خوردن گلوتن (پروتیین موجود در گندم، جو و چاودار) ، است. اگر بیماری سلیاک دارید، خوردن گلوتن باعث ایجاد پاسخ ایمنی در روده کوچک شما می شود. با گذشت زمان، واکنش ایمنی به لایه روده کوچک شما آسیب رسانده و از جذب برخی مواد مغذی جلوگیری می کند. آسیب روده اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، نفخ و کم خونی می شود. در کودکان، سوء جذب می تواند علاوه بر ایجاد علایمی که در بزرگسالان مشاهده می شود، بر رشد آنها هم ت ثیر بگذارد. هیچ درمانی برای بیماری سلیاک وجود ندارد، اما برای بیشتر افراد، پیروی از یک رژیم غذایی فاقد گلوتن می تواند به مدیریت علایم و ارتقاء بهبود روده کمک کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک به رژیم غذایی فاقد گلوتن پاسخ نمی دهند. بیماری سلیاک غیر پاسخگو اغلب به دلیل آلودگی رژیم غذایی بیمار با گلوتن است. مراجعه به یک متخصص تغذیه می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه از مصرف گلوتن جلوگیری کنید. افراد مبتلا به بیماری سلیاک مقاوم به درمان ممکن عوارض زیر را داشته باشند: کولیت میکروسکوپی عملکرد ضعیف پانکراس سندرم روده تحریک پذیر باکتری های موجود در روده کوچک مشکل در هضم قند موجود در محصولات لبنی (لاکتوز) یا نوعی قند موجود در عسل و میوه ها (فروکتوز) اگر هنوز پس از شش ماه تا یک سال رژیم غذایی بدون گلوتن علایم و نشانه هایی دارید، ممکن است نیاز به آزمایش های بیشتر داشته باشید تا در جستجوی دلایل دیگری در مورد علایم خود باشید. علایم و نشانه های بیماری سلیاک در کودکان و بزرگسالان بسیار متفاوت است. علایم گوارشی برای بزرگسالان شامل موارد زیر است: اسهال یبوست خستگی نفخ و گاز کاهش وزن تهوع و استفراغ با این حال، بیش از نیمی از بزرگسالان مبتلا به سلیاک، نشانه هایی غیر مرتبط با سیستم گوارش دارند، از جمله: درد مفاصل زخم های دهان سردرد و خستگی کاهش عملکرد طحال کم خونی ناشی از کمبود آهن ورم پوستی خارش دار با تاول (درماتیت هرپتیفورمیس) از دست دادن تراکم استخوان (پوکی استخوان) یا نرم شدن استخوان (استیومالاسی) آسیب سیستم عصبی از جمله: بی حسی و سوزن سوزن شدن پا و دستها، مشکلات احتمالی در تعادل و اختلال شناختی کودکان مبتلا به بیماری سلیاک احتمالا مانند بزرگسالان مشکلات گوارشی دارند، از جمله: یبوست اسهال مزمن شکم متورم مدفوع کمرنگ تهوع و استفراغ دفع بیش از حد گاز در کودکان، عدم توانایی در جذب مواد مغذی می تواند منجر به عوارض زیر شود: کم خونی کاهش وزن کوتاهی قد تحریک پذیری تاخیر در بلوغ آسیب به مینای دندان عدم هماهنگی عضلات و تشنج علایم عصبی، از جمله اختلال کمبود توجه/بیش فعالی ( ADHD ) ، ناتوانی در یادگیری عدم تحمل گلوتن می تواند باعث بیماری خارش پوستی و تاول پوست شود. بثورات معمولا در آرنج، زانو، تنه، پوست سر و باسن بروز می کند. بیماری درماتیت اغلب با تغییر در روده کوچک مشابه با بیماری سلیاک همراه است، اما ممکن است وضعیت پوستی باعث علایم گوارشی نشود. پزشکان برای کنترل بثورات درماتیت هرپتیفرمیس را با رژیم بدون داروی گلوتن یا دارو یا هر دو درمان می کنند. در صورت بروز اسهال یا ناراحتی در دستگاه گوارش که بیش از دو هفته ادامه دارد، با پزشک خود مشورت کنید. قبل از رژیم غذایی بدون گلوتن حتما با پزشک خود مشورت کنید. اگر قبل از آزمایش بیماری سلیاک میزان گلوتن مصرفی را متوقف کرده یا حتی کاهش دهید، می تواند نتایج آزمایش را تغییر دهید. بیماری سلیاک، جنبه ژنتیکی دارد. اگر فردی در خانواده شما بیماری سیاک را دارد، از پزشک خود بپرسید که آیا شما باید آزمایش سلیاک آنجام دهید یا لازم نیست، انجام دهید. ژن های شما همراه با خوردن غذاهایی با گلوتن و سایر عوامل می توانند در بیماری سلیاک نقش داشته باشند، اما علت دقیق آن مشخص نیست. شیوه های تغذیه کودکان، عفونت های دستگاه گوارش و باکتری های روده نیز ممکن است در بروز بیماری سلیاک نقش داشته باشد. گاهی اوقات بیماری سلیاک بعد از عمل جراحی، حاملگی، زایمان، عفونت ویروسی یا استرس شدید ایجاد می شود. هنگامی که سیستم ایمنی بدن بیش از حد به گلوتن در مواد غذایی واکنش نشان دهد و به پرزهای کوچک پوششی روده کوچک آسیب می رساند. اگر پرز ها آسیب ببینند، نمی توانند ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد مغذی را از غذایی که می خورید جذب کنند. احتمال ابتلا به بیماری سلیاک در برخی افراد با عوامل خطر زیر شیوع بیشتری دارد: ابتلای یکی از اعضای خانواده مبتلا به بیماری سلیاک یا درماتیت هرپتی فرموریس (سابقه خانوادگی) دیابت نوع سندرم داون یا سندرم ترنر بیماری خود ایمنی تیرویید کولیت میکروسکوپی (کولیت لنفوسیتیک یا کلاژن) بیماری آدیسون بیماری سلیاک درمان نشده، می تواند باعث برخی عوارض زیر شود: سوء تغذیه زمانی اتفاق می افتد که روده کوچک شما نتواند به اندازه کافی مواد مغذی را جذب کند. سوء تغذیه می تواند منجر به کم خونی و کاهش وزن شود. حتی در کودکان، سوء تغذیه می تواند باعث کندی رشد و کوتاهی قد شود. سوء جذب کلسیم و ویتامین D می تواند منجر به نرم شدن استخوان (پوکی استخوان یا ریشه) در کودکان و از دست دادن تراکم استخوان (پوکی استخوان) در بزرگسالان شود. سوء جذب کلسیم و ویتامین D می تواند در مسایل تولید مثلی موثر باشد. آسیب به روده کوچک ممکن است باعث درد شکم و اسهال بعد از خوردن یا نوشیدن لبنیات حاوی لاکتوز شود. پس از بهبودی روده، ممکن است با خوردن لبنیات مشکلی برای شما ایجاد نشود. افرادی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند و رژیم غذایی فاقد گلوتن را رعایت نمی کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله لنفوم روده و سرطان روده کوچک هستند. برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک می توانند مشکلاتی مانند تشنج یا بیماری اعصاب به دست و پا (نوروپاتی محیطی) داشته باشند. بسیاری از مبتلایان به سلیاک نمی دانند که به آن مبتلا هستند. پزشکان از دو آزمایش خون برای تعیین اینکه آیا مبتلا به سلیاک هستید، استفاده می کنند: آزمایش سرولوژی به دنبال آنتی بادی خاص در خون شما است. افزایش سطح ی خاص آنتی بادی نشان دهنده واکنش ایمنی به گلوتن است. از بررسی میزان آنتی ژن های لکوسیت انسانی می تواند برای رد یا تایید بیماری سلیاک استفاده شود. بهتر است که قبل از انجام یک رژیم غذایی بدون گلوتن، آزمایش انجام شود. از بین بردن گلوتن از رژیم غذایی شما ممکن است نتایج آزمایش خون را طبیعی جلوه دهد. اگر نتایج آزمایشات بیماری سلیاک را تایید کند، پزشک به احتمال زیاد یکی از آزمایش های زیر را دستور خواهد داد: در پزشک از یک لوله بلند با دوربین ریز که داخل دهان شما قرار گرفته و از گلو عبور داده می شود استفاده می کند. دوربین داخل یک کپسول ویتامین قرار داده می شود که شما آن کسپول را می بلعید. در حالی که کپسول از دستگاه گوارش عبور می کند، دوربین تصاویر تهیه کرده و به ضبط کننده منتقل می کند. اگر پزشک شما مشکوک به درماتیت هرپتی فرموریس باشد، ممکن است یک نمونه کوچک از بافت پوست را برای بررسی در زیر میکروسکوپ (بیوپسی پوست) نمونه برداری کند. یک رژیم غذایی دقیق و فاقد گلوتن تنها راه برای مدیریت بیماری سلیاک است. علاوه بر گندم، غذاهای حاوی گلوتن شامل موارد زیر هستند: جو بلغور چاودار نشاسته آرد گندم سبوس دار هجی (نوعی گندم) یک متخصص تغذیه می تواند به شما در برنامه ریزی یک رژیم غذایی سالم بدون گلوتن کمک کند. حتی مقادیر کمی گلوتن در رژیم غذایی می تواند باعث ایجاد علایم شده و مضر باشد. گلوتن حتی امکان دارد در غذاها، داروها و محصولات غیرغذایی وجود داشته باشد، از جمله: ویفرها خمیر بازی داروهای بدون نسخه لوازم آرایشی مثل رژلب خمیردندان و دهانشویه مکمل های گیاهی و غذایی مکمل های ویتامین و مواد معدنی نشاسته غذایی اصلاح شده، مواد نگهدارنده و تثبیت کننده مواد غذایی حذف گلوتن از رژیم غذایی خود به تدریج باعث کاهش التهاب در روده کوچک می شود و در نهایت بهبود پیدا کنید. اگر کم خونی یا کمبودهای غذایی شدید دارید، ممکن است متخصص تغذیه توصیه کنند که مکمل های زیر را مصرف کنید: مس فولات فلز روی ویتامین D ویتامین B - ویتامین ها و مکمل ها معمولا به صورت قرص مصرف می شوند. اگر دستگاه گوارش شما در جذب ویتامین ها مشکل دارد، پزشک ممکن است تزریق آنها را تجویز کند. معاینات پزشکی در فواصل منظم می تواند مشخص کند که آیا علایم شما به رژیم بدون گلوتن پاسخ داده اند یا نداده اند. پزشک بهبودی علایم را با آزمایش خون کنترل می کند. برای اکثر مبتلایان به سلیاک، یک رژیم غذایی بدون گلوتن باعث می شود روده کوچک بهبود یابد. برای کودکان معمولا سه تا شش ماه طول می کشد. برای بزرگسالان، بهبودی کامل ممکن است چندین سال طول بکشد. اگر علایم شما در طولانی مدت ادامه پیدا کرد یا علایم بازگردند، ممکن است نیاز به آندوسکوپی داشته باشید. اگر روده کوچک شما به شدت آسیب دیده باشد یا به بیماری سلیاک مقاوم مبتلا باشید، پزشک ممکن است استروییدها را برای کنترل التهاب توصیه کند. استروییدها می توانند علایم شدید بیماری سلیاک را، تسکین دهد. اگر به بیماری سلیاک مبتلا شده اید، باید از مصرف تمام غذاهایی که حاوی گلوتن هستند، خودداری کنید. از پزشک خود بخواهید که شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع دهد، تا بتواند به شما در برنامه ریزی یک رژیم غذایی سالم بدون گلوتن راهنمایی کند. از مصرف غذاهای بسته بندی شده خودداری کنید، مگر اینکه آنها برچسب فاقد گلوتن داشته باشند. مصرف بسیاری از غذاهای اصلی در رژیم غذایی بدون گلوتن مجاز هستند، از جمله: عدس آجیل میوه ها تخم مرغ سبزیجات سیب زمینی ها گوشت تازه، ماهی و مرغ بیشتر محصولات لبنی (مگر اینکه علایم شما را وخیم تر کنند) غلات و نشاسته های مجاز در رژیم غذایی بدون گلوتن شامل موارد زیر است: ذرت برنج آرد ذرت گندم سیاه چیپس ذرت خالص آرد بدون گلوتن (برنج، سویا، ذرت، سیب زمینی، لوبیا) ممکن است به پزشک متخصص بیماری های گوارشی مراجعه کنید. تا زمان قرار ملاقات، رژیم غذایی عادی خود را ادامه دهید. حذف گلوتن قبل از آزمایش بیماری سلیاک می تواند نتایج آزمایش را تغییر دهد. لیستی از علایم، اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرس های اساسی یا تغییرات اخیر زندگی و اینکه آیا کسی در خانواده شما به بیماری سلیاک یا بیماری خود ایمنی دیگری مبتلا هست را تهیه کنید. تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید از جمله دوز داروها را یادداشت کنید. در مورد بیماری سلیاک، سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است: به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ محتمل ترین علایم من چیست؟ چه درمانی می تواند کمک کند؟ آیا باید رژیم بدون گلوتن را دنبال کنم؟ آیا شرایط من موقتی یا بلند مدت می باشند؟ احتمالا سوالاتی که پزشک از شما می پرسند، عبارتند از: علایم شما چقدر شدید است؟ چه داروهای ضد دردی را مصرف می کنید؟ چه عاملی ممکن است علایم شما را بدتر کنند؟ آیا به کم خونی یا پوکی استخوان مبتلا شده اید؟ آیا آنها مداوم بوده اند یا گاه به گاه بروز می کنند؟ چه عواملی ممکن است علایم شما را بهبود بخشد؟ منبع: |
تنگی دریچه آیورت یا تنگی آیورت هنگامی اتفاق می افتد که دریچه آیورت قلب باریک شود. این باریک شدن مانع از باز وبسته شدن کامل دریچه و باعث کاهش یا انسداد جریان خون از قلب به شریان اصلی و کل بدن می شود. هنگامی که جریان خون از دریچه آیورت کاهش یافته یا مسدود می شود، قلب برای پمپاژ خون به بدن باید سخت تر کار کند. سرانجام، این کار اضافی میزان خون پمپ شده بدن را محدود می کند، و می تواند باعث علایم و همچنین ضعف ماهیچه قلبی شود. درمان تنگی بیماری به شدت و شرایط شما بستگی دارد. ممکن است برای ترمیم یا تعویض دریچه به عمل جراحی نیاز داشته باشید. تنگی دریچه آیورت بدون درمان می تواند منجر به مشکلات جدی قلبی شود. علایم تنگی دریچه آیورت شدت تنگی از خفیف تا شدید متغیر است. علایم و نشانه های بیماری عموما هنگام باریک شدن دریچه ایجاد می شود. برخی از افراد با تنگی دریچه آیورت ممکن است سال ها علایم را تجربه نکنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم و نشانه های بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد: تنگی نفس درد قفسه سینه (آنژین) صدای غیر طبیعی قلب (سوفل قلب) خستگی، به ویژه در زمان افزایش فعالیت تپش قلب، احساس ضربان قلب سریع و پرتحرک احساس ضعف یا سرگیجه یا غش در اثر فعالیت زیاد عدم به دست آوردن وزن کافی (به طور عمده در کودکانی که این نقص را دارند) تنگی دریچه آیورت به دلایل زیادی ممکن است رخ دهد، از جمله این نقص ممکن است تا بزرگسالی مشکلی ایجاد نکند، در این زمان ممکن است دریچه شروع به باریک شدن کند و ممکن است نیاز به درمان یا تعویض داشته باشد. داشتن دریچه آیورت غیرطبیعی به ارزیابی منظم توسط پزشک نیاز دارد تا از علایم مشکلات دریچه ای مراقبت شود. در بیشتر موارد، پزشکان نمی دانند که چرا دریچه قلب به درستی رشد نمی کند، بنابراین این چیزی نیست که بتوان از آن جلوگیری شود. تجمع کلسیم روی دریچه با افزایش سن، در دریچه های قلبی ممکن است رسوب کلسیم (کلسیفیکاسیون دریچه آیورت) تجمع پیدا کنند. از آنجا که خون به طور مکرر بر روی دریچه آیورت جریان می یابد، رسوبات کلسیم می توانند بر روی لبه های دریچه cusps ایجاد شوند. این رسوبات کلسیم با مصرف قرص کلسیم یا نوشیدنی های غنی شده از کلسیم ارتباط ندارند. این رسوبات کلسیم ممکن است هیچ مشکلی ایجاد نکند. با این حال، در برخی از افراد به ویژه آنهایی که دارای دریچه آیورت مادرزادی غیر طبیعی هستند، رسوبات کلسیم منجر به سفت شدن لبه های cusps دریچه می شود. این سفت شدن باعث تنگی دریچه آیورت می شود و می تواند در سنین جوانی رخ دهد. با این حال، تنگی دریچه آیورت که مربوط به افزایش سن و افزایش رسوبات کلسیم در دریچه آیورت است بیشتر در افراد مسن دیده می شود. معمولا تا سن یا سالگی علایمی ایجاد نمی کند. عارضه عفونت گلو استرپ، ممکن است منجر به تشکیل بافت همبند Scar tissue در دریچه آیورت شود. بافت همبند به تنهایی می تواند دریچه آیورت را تنگ کند و منجر به تنگی دریچه آیورت شود. بافت همبند همچنین می تواند سطح خشن ایجاد کند که رسوبات کلسیم بتواند در آن قسمت تجمع کند و این امر به تنگی دریچه آیورت منجر شود. عوامل خطر تنگی دریچه آیورت شامل موارد زیر است: سن بالا بیماری مزمن کلیوی بیماری مادرزادی قلبی تاریخچه پرتودرمانی روی سینه عوارض عفونت هایی که می توانند روی قلب ت ثیر بگذارند. داشتن فاکتورهای خطر قلبی عروقی مانند دیابت، کلسترول بالا و فشار خون بالا تنگی دریچه آیورت می تواند عوارضی ایجاد کند، از جمله: مرگ خون ریزی سکته مغزی نارسایی قلبی لخته شدن خون ناهنجاری های ریتم قلب (آریتمی) عفونت هایی که بر قلب ت ثیر می گذارند، مانند اندوکاردیت برخی از راه های ممکن برای جلوگیری از تنگی دریچه آیورت عبارتند از: انجام اقدامات لازم برای جلوگیری از تب روماتیسمی گلودرد مزمن درمان نشده می تواند به تب روماتیسمی مبتلا شود. خوشبختانه گلو استرپس معمولا به راحتی با آنتی بیوتیک قابل درمان است. تب روماتیسمی در کودکان و بزرگسالان بیشتر دیده می شود. اینها شامل فشار خون بالا، چاقی و سطح کلسترول بالا است. این عوامل ممکن است با تنگی دریچه آیورت مرتبط باشد، بنابراین ایده خوبی است که در صورت داشتن تنگی دریچه آیورت، وزن، فشار خون و سطح کلسترول خود را تحت کنترل داشته باشید. ممکن است بین لثه های آلوده (لثه) و بافت قلبی آلوده (اندوکاردیت) ارتباط وجود داشته باشد. التهاب بافت قلب ناشی از عفونت می تواند شریان ها را تنگ کند و تنگی دریچه آیورت را تشدید کند. هنگامی که شما می دانید تنگی دریچه آیورت دارید، پزشک ممکن است توصیه کند فعالیت های شدید را محدود کنید تا از فعالیت بیش از حد قلب جلوگیری کنید. تشخیص تنگی دریچه آیورت برای تشخیص تنگی دریچه آیورت، پزشک ممکن است علایم شما را بررسی کند، در مورد تاریخچه پزشکی شما صحبت کند و معاینه جسمی انجام دهد. پزشک ممکن است با یک استتوسکوپ یا گوشی به صدای قلب شما گوش کند تا تشخیص دهد که آیا شما یک سوفل قلبی دارید یا نه، که ممکن است نشان دهنده تنگی دریچه آیورت باشد. پزشک ممکن است چندین آزمایش برای تشخیص و تعیین علت و شدت وضعیت شما انجام دهد. آزمایشات برای بررسی تنگی دریچه آیورت ممکن است شامل موارد زیر باشد: اکوکاردیوگرام در این آزمایش از امواج صوتی استفاده می شود تا تصاویر ویدیویی از قلب شما در حال حرکت تهیه شود. در طول این آزمایش، متخصصان مبدل را روی سینه شما نگه می دارند. پزشکان ممکن است از این آزمایش برای ارزیابی حفره های قلب، تنگی دریچه آیورت و جریان خون در قلب استفاده کنند. پزشکان ممکن است نوع دیگری از اکوکاردیوگرام به نام اکوکاردیوگرام ترانسفوژال را انجام دهند تا از دریچه آیورت جزییات دقیق تری داشته باشند. در این آزمایش یک مبدل کوچک متصل به انتهای یک لوله در زیر لوله منتهی شده از دهان به معده شما (مری) وارد می شود. الکتروکاردیوگرام ( در این آزمایش الکترود فعالیت الکتریکی قلب شما را اندازه می گیرند. ECG می تواند حفره های بزرگ شده قلب، بیماری قلبی و ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص دهد. تصویربرداری قفسه سینه اشعه ایکس قفسه سینه می تواند به پزشک در تشخیص بزرگ بودن قلب که می تواند ناشی از تنگی دریچه آیورت بوده، کمک کند. تصویربرداری قفسه سینه همچنین می تواند به پزشکان در تعیین وضعیت ریه های شما کمک کند. به پزشکان کمک می کند که در طول فعالیت های بدنی علایمی از بیماری دریچه آیورت بررسی شوند، و این آزمایشات می تواند به تعیین شدت وضعیت تنگی دریچه آیورت کمک کند. سی تی اسکن قلبی برای ایجاد تصاویر دقیق از مجموعه ای از اشعه X استفاده می کند. پزشکان ممکن است از این آزمایش برای اندازه گیری آیورت استفاده کرده و دریچه آیورت را با دقت بیشتری بررسی کنند. در MRI قلبی از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. این آزمایش اغلب برای تشخیص بیماری دریچه آیورت مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما در صورت عدم توانایی تشخیص سایر بیماری ها یا تعیین شدت آن، با آزمایش های دیگر استفاده می شود. در این روش، پزشک لوله ای نازک (کاتتر) را از طریق رگ خونی در بازو یا کشاله ران وارد می کند و آن را به شریان قلب هدایت می کند. پزشکان ممکن است از طریق سوند، موادرادیواکتیوی را تزریق کنند، که کمک می کند شریان ها در اشعه ایکس (آنژیوگرام عروق کرونر) قابل رویت باشد. این یک تصویر دقیق در مورد شریان های قلب و نحوه عملکرد قلب به پزشک ارایه می دهد. همچنین می تواند فشار داخل محفظه قلب را اندازه گیری کند. درمان تنگی دریچه آیورت به شدت وضعیت و علایم شما بستگی دارد. اگر علایم شما خفیف باشد یا علایمی را تجربه نکردید، پزشک ممکن است با پیگیری های منظم وضعیت شما را تحت نظر داشته باشد. پزشک ممکن است به شما توصیه کند تغییرات در شیوه زندگی سالم ایجاد کرده و از داروها برای درمان علایم یا کاهش خطر عوارض استفاده کنید. در نهایت ممکن است شما برای ترمیم یا تعویض دریچه آیورت بیمار نیاز به عمل جراحی داشته باشید. در بعضی موارد، پزشک ممکن است حتی اگر علایمی نداشته باشید عمل جراحی را توصیه کند. اگر جراحی قلب دیگری دارید، پزشکان ممکن است همزمان عمل جراحی دریچه آیورت را انجام دهند. جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آیورت معمولا از طریق برش در قفسه سینه انجام می شود. روش های آسیب زننده تر کمتری ممکن است در دسترس باشد و پزشک شما را ارزیابی می کند که آیا کاندیدای روش های دیگری می باشید یا نمی باشید. گزینه های جراحی شامل موارد زیر است: ترمیم دریچه آیورت تعویض دریچه بیولوژیکی جراحان برای درمان تنگی دریچه آیورت به ندرت دریچه آیورت را ترمیم می کنند و بطور کلی تنگی دریچه آیورت نیاز به تعویض دریچه آیورت دارد. برای ترمیم دریچه آیورت، جراحان ممکن است شکل دریچه (مچ پا) را که ذوب شده است، جدا کنند. پزشکان ممکن است روشی را با استفاده از یک لوله نازک و طولانی (کاتتر) برای ترمیم دریچه یا باز شدن باریک (تنگی دریچه آیورت) انجام دهند. در این روش که تحت عنوان والونوپلاستی بالون ( Balloon valvuloplasty ) نامیده می شود، پزشک سوندی را با یک بالن روی نوک وارد شریان در بازو یا کشاله ران وارد می کند و آن را به دریچه آیورت هدایت می کند. پزشک که عمل را انجام می دهد، بالن را باد می کند، که باعث باز شدن دریچه می شود. سپس بادکنک خمیده شده و کاتتر و بالون برداشته می شود. این روش می تواند تنگی دریچه آیورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. با این حال، دریچه در بزرگسالانی که این روش را انجام داده اند، احتمال دارد مجددا باریک شود، بنابراین معمولا فقط در بزرگسالانی انجام می شود که خیلی جراحی شده اند و یا منتظر تعویض دریچه هستند، زیرا به طور معمول برای درمان دریچه باریک به روش های دیگری احتیاج دارند. تعویض دریچه آیورت اغلب برای درمان تنگی دریچه آیورت مورد نیاز است. در تعویض دریچه آیورت، جراح دریچه آسیب دیده را برداشته و آن را با دریچه مکانیکی یا دریچه بافت بیولوژیکی جایگزین می کند. دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان تخریب می شوند و ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. فرد دارای دریچه های مکانیکی برای جلوگیری از لخته شدن خون باید داروهای رقیق کننده خون مصرف کنند. پزشکتان در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه با شما صحبت خواهد کرد که کدام دریچه ممکن است برای شما مناسب باشد. پزشکتان ممکن است یک روش کم آسیب تر به نام تعویض دریچه آیورت transcatheter ( TAVR ) برای جایگزینی دریچه آیورت باریک پیشنهاد دهند. TAVR ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که از نظر تعویض دریچه آیورت جراحی در معرض خطر متوسط یا زیاد قرار دارند. در TAVR ، پزشکان کاتتر را در ساق یا سینه شما قرار می دهند و آن را به سمت قلب راهنمایی می کنند. دریچه تعویض از طریق سوند وارد شده و به قلب هدایت می شود. یک بالون ممکن است دریچه را باز کند. هنگامی که دریچه کاشته می شود، پزشکان سوند را از رگ خونی شما خارج می کنند. پزشکان همچنین ممکن است یک روش سوند را برای قرار دادن دریچه تعویض را برای دریچه بافت بیولوژیکی شکست خورده که دیگر به درستی کار نمی کند انجام دهند. برای نظارت بر وضعیت شما مرتبا باید تحت مراقبت پزشک خود باشید. شما باید تمام داروهای خود را طبق تجویز ادامه دهید. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهدچندین تغییر سبک زندگی سالم از نظر قلب را در زندگی خود بگنجانید، از جمله: انواع میوه و سبزیجات، لبنیات کم چرب یا بدون چربی، مرغ، ماهی و غلات کامل بخورید. از چربی های اشباع و ترانس، و نمک و قند اضافی خودداری کنید. با هدف حفظ وزن سالم. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، پزشک ممکن است توصیه کند که وزن خود را کاهش دهید. در نظر داشته باشید حدود دقیقه فعالیت بدنی مانند پیاده روی های سریع را وارد برنامه روزمره تناسب اندام خود کنید. راه هایی برای کمک به مدیریت استرس خود پیدا کنید. اگر سیگار می کشید، ترک کنید. پیوستن به یک گروه پشتیبانی ممکن است مفید باشد. برای خانم هایی که تنگی دریچه آیورت دارند، مهم است که قبل از بارداری با پزشک خود صحبت کنید. آمادگی برای مراجعه به پزشک اگر فکر می کنید تنگی دریچه آیورت دارید، به پزشکتان مراجعه کنید. در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرف شده را تهیه کنید. علایم خود را بنویسید، از جمله مواردی که به بیماری دریچه قلب ارتباطی ندارد. اطلاعات کلیدی شخصی، از جمله سابقه خانوادگی بیماری های قلبی، و هرگونه فشار عمده یا تغییرات زندگی اخیر را بنویسید. برای گفتگو در مورد رژیم غذایی و عادت های خود آماده باشید. اگر قبلا به خوبی غذا نمی خورید و ورزش نمی کردید، آماده باشید تا با پزشک خود در مورد چالش هایی که در شروع کار با آن روبرو هستید صحبت کنید. در مورد تنگی دریچه آیورت، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشکتان خود بپرسید عبارتند از: به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ بهترین روش درمانی چیست؟ آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید دنبال کنم؟ دلایل ممکن دیگر برای علایم یا وضعیت من چیست؟ چه عاملی باعث ایجاد علایم یا وضعیت من می شود؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ گزینه های اصلی برای رویکرد اصلی که پیشنهاد می کنید چیست؟ اگر به عمل جراحی نیاز دارم، کدام جراح را برای جراحی دریچه قلب توصیه می کنید؟ شرایط سلامتی و بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟ از پرسیدن هر نوع سوالی در مورد بیماری از پزشک خود دریغ نکنید. احتمالا پزشک شما سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: علایم شما چقدر شدید است؟ چه زمانی علایم شما شروع شد؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟ منبع: |
زخم های گوارشی زخم های باز هستند که در قسمت داخلی معده و قسمت بالای روده کوچک شما ایجاد می شود. شایع ترین علامت زخم معده، درد معده است. زخم های معده شامل: زخم معده (در قسمت داخلی معده) و زخم های اثنی عشر (در قسمت داخلی قسمت بالای روده کوچک (اثنی عشر) ) اتفاق می افتد، می باشند. شایع ترین علامت زخم گوارشی سوزش و درد معده است. اسید معده، زمانی که معده خالی می باشد، درد را بدتر می کند. این درد اغلب با خوردن غذاهای خاصی که باعث افزایش اسید معده می شود درد تشدید یافته و در صورت استفاده از یک داروی کاهش دهنده اسید، درد تسکین می یابد، اما ممکن است دوباره برگردد. ممکن است درد بین وعده های غذایی و شب ها بدتر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حالت تهوع سوزش سر دل عدم تحمل مواد غذایی چرب احساس پر بودن معده، نفخ شکم تقریبا سه چهارم از مبتلایان به زخم معده علایمی ندارند. در موارد کمتری، زخم ممکن است علایمی شدید ایجاد کند مانند: تغییر اشتها احساس ضعف مشکلات تنفسی کاهش وزن غیر قابل توضیح مشاهده خون تیره در مدفوع یا مدفوع سیاه یا تار استفراغ خونی (که ممکن است قرمز یا سیاه به نظر برسد) اگر علایم شدید ذکر شده در بالا را دارید و یا آنتی اسیدهای بدون نسخه و مسدود کننده های اسید درد شما را تسکین می دهند اما درد دوباره برمی گردد، به پزشک مراجعه کنید. دستگاه گوارش شما با یک لایه مخاطی که به طور معمول از اسید محافظت می شود، پوشیده شده است. اما اگر مقدار اسید افزایش یافته یا میزان مخاط کاهش یابد، می تواند زخم ایجاد شود. باکتری های هلیکوباکتر پیلوری معمولا در لایه مخاطی زندگی می کنند که لایه مخاطی از بافت های معده و روده کوچک محافظت می کند. غالبا باکتری هلیکوباکتر پیلوری مشکلی ایجاد نمی کند، اما می تواند باعث التهاب لایه داخلی معده شود و زخم ایجاد کند. هنوز مشخص نیست که چگونه عفونت هلیکوباکتر پیلوری انتشار می یابد. این باکتری ممکن است از طریق تماس نزدیک مانند بوسیدن یا غذا یا آب، از شخص به فرد دیگر انتقال باید. استفاده منظم از داروهای تسکین دهنده درد مثل مصرف آسپرین و همچنین برخی مسکن به نام داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAIDs ) می توانند آستر معده و روده کوچک شما را تحریک کنند. زخم های گوارشی در افراد مسن که مکرر داروهای ضد درد یا داروهایی که در دمان آرتروز مصرف می کنند، بیشتر دیده شود. مصرف داروهای NSAID ، اگر با عوامل دیگر مانند مصرف سیگار، الکل، غذاهای تند و استرس همراه شود می تواند احتمال ابتلا به زخم معده را افزایش دهند. زخم معده بدون درمان، منجر به عوارض دیگری شامل موارد زیر می شود: خون ریزی می تواند به عنوان از دست دادن تدریجی خون اتفاق بیفتد که منجر به کم خونی یا همان افت شدید خون شود که ممکن است به بستری شدن در بیمارستان یا تزریق خون نیاز داشته باشد. افت شدید خون ممکن است باعث استفراغ سیاه یا خونین یا مدفوع سیاه یا خونین شود. زخم های گوارشی می توانند سوراخی را در دیواره معده یا روده کوچک شما ایجاد کنند و شما را در معرض جدی حفره شکمی (پریتونیت) قرار بدهد. زخم های گوارشی می توانند عبور غذا از طریق دستگاه گوارش را مسدود کنند و باعث می شود تا معده شما پر شود، استفراغ کنید و انسداد از طریق تورم ناشی از التهاب یا زخم باعث کاهش وزن می شود. تشخیص زخم معده، ممکن است پزشک شما ابتدا سابقه پزشکی را بررسی کرده و معاینه بدنی را انجام دهد. سپس ممکن است نیاز به انجام آزمایشات تخصصی داشته باشید، مانند: پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین وجود باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بدن شما توصیه کند. او ممکن است با استفاده از آزمایش خون، مدفوع یا تنفس ( breath test ) به دنبال H . پیلوری باشد. تست تنفس دقیق ترین نوع آزمایش است. آزمایش خون به طور کلی نادرست است و نباید به طور معمول از آنها استفاده شود. برای آزمایش تنفس، چیزی بنوشید یا بخورید که حاوی کربن رادیواکتیو باشد. ماده موجود در معده را تجزیه می کند. بعدا شما درون کیسه ای تنفس می کنید که سپس پلمپ می شود. اگر به H . پیلوری آلوده شده باشید، نمونه تنفس شما حاوی کربن رادیواکتیو به شکل دی اکسید کربن است. اگر قبل از آزمایش هلیکوباکتر پیلوری ضد اسید مصرف کرده اید، حتما به پزشک اطلاع دهید. بسته به نوع آزمایش استفاده شده، ممکن است شما نیاز به قطع دارو برای مدت زمانی داشته باشید. زیرا آنتی اسیدها می توانند منجر به نتایج منفی کاذب شوند. پزشک شما ممکن است از معیاری برای بررسی دستگاه گوارش فوقانی ( استفاده کند. در طی آندوسکوپی، پزشک شما لوله توخالی مجهز به یک لنز (آندوسکوپ) را به پایین گلو و درون مری، معده و روده کوچک شما منتقل می کند. با استفاده از آندوسکوپ، پزشک به دنبال زخم است. اگر پزشک شما زخم را تشخیص دهد، ممکن است نمونه های کوچک بافت (بیوپسی) برای معاینه در آزمایشگاه برداشته شود. بیوپسی همچنین می تواند تشخیص دهد که آیا هلیکوباکتر پیلوری در معده شما وجود دارد یا خیر. این سری از پرتوهای ایکس دستگاه گوارش فوقانی که با بلع باریم همراه است، تصاویر دقیق تری از مری، معده و روده کوچک شما نشان می دهد. درمان زخم معده درمان زخم معده به علت آن بستگی دارد. معمولا درمان شامل از بین بردن باکتری H . پیلوری می باشد. اگر هلیکوباکتر پیلوری در دستگاه گوارش شما یافت شود، پزشک ممکن است ترکیبی از آنتی بیوتیک ها را برای از بین بردن باکتری توصیه کند. آنتی بیوتیک های مورد استفاده با توجه به محل زندگی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی فعلی مشخص می شوند. به احتمال زیاد به مدت دو هفته باید آنتی بیوتیک مصرف کنید و همچنین مصرف داروهایی برای کاهش اسید معده ضروریست. داروهایی که تولید اسید را مسدود کرده و باعث بهبودی می شوند. مهار کننده های پمپ پروتون ( PPI ) با مسدود کردن عملکرد قسمت هایی از سلول های تولیدکننده اسید، اسید معده را کاهش می دهد. استفاده طولانی مدت از مهارکننده های پمپ پروتون، به ویژه در دوزهای زیاد، ممکن است خطر شکستگی لگن، مچ و ستون فقرات را افزایش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید از مکمل کلسیم برای کاهش خطر استفاده کنید یا نه. مسدود کننده های اسید که به آن انسداد کننده هیستامین ( H - ) نیز گفته می شود میزان اسید معده موجود در دستگاه گوارش شما را کاهش می دهد، که باعث تسکین دردهای زخم و بهبودی می شود. زخمهای معده که با درمان بهبود نمی یابند، زخم های مقاوم نامیده می شوند. دلایل ایجاد زخم های مقاوم عبارتند از: سرطان معده عفونت غیر از H . پیلوری استفاده مکرر از دخانیات بیماری کرون یا التهاب روده عدم مصرف دارو طبق دستورالعمل ها استفاده مکرر از داروهای تسکین دهنده درد ( NSAID و آسپیرین) تولید بیش از حد اسید معده (مواردی که در سندرم زولینجر - الیسون رخ می دهد. اگر همراه با زخم معده علایم دیگری مانند خون ریزی حاد یا سوراخ شدن معده داشته باشید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. با این حال، عمل جراحی به دلیل داروهای موثر موجود در حال حاضر بسیار کمتر از قبل مورد نیاز است. هلیکو باکتر پیلوری شواهدی وجود دارد که هلیکوباکتر پیلوری می تواند از شخص به شخص دیگر یا از طریق غذا و آب منتقل شود. با شستن مکرر دستان خود با صابون و آب و با خوردن غذاهایی که کاملا پخته شده اند می توانید از ابتلا به عفونت های مانند هلیکوباکتر پیلوری جلوگیری کنید. داروهای تسکین دهنده درد را با احتیاط استفاده کنید. برای کاهش خطر ابتلا به مشکلات معده خود، داروها را طبق دستور مصرف کنید. هنگام مصرف دارو از نوشیدن الکل خودداری کنید، زیرا این دو می توانند رژیم غذایی سالم و پر از میوه، به ویژه با ویتامین های A و C ، سبزیجات و غلات کامل را انتخاب کنید. سیگار کشیدن باعث افزایش اسید معده نیز می شود. سعی کنید خواب کافی داشته باشید. خواب می تواند به سیستم ایمنی بدن شما کمک کند. قبل از خواب از خوردن غذا خودداری کنید. اثر ماست بر زخم معده ماست حاوی پروبیوتیک است که به بازگرداندن تعادل باکتریهای دستگاه گوارش کمک می کند. ماست ممکن است میزان باکتری موجود را کاهش دهند، روند بهبودی را تسریع کرده و برخی علایم را بهبود بخشند. پروبیوتیک ها در کنار سایر درمان ها، ممکن است به ریشه کن کردن باکتری های مضر کمک کنند. بعضی اوقات نوشیدن شیر باعث می شود درد زخم شما بهتر شود اما بعدا باعث اسید اضافی می شود که باعث افزایش درد می شود. یک بررسی از سال نشان می دهد که زنجبیل می تواند به بهبود زخم معده ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری کمک کند. خوردن زنجبیل همچنین ممکن است از زخم های ناشی از NSAIDs جلوگیری کند. برخی افراد از آن برای درمان معده و شرایط گوارشی مانند یبوست، نفخ و گاستریت استفاده می کنند. اثر فلاونوییدها بر زخم معده طبق بررسی سال ، پلی فنول ها می توانند به زخم معده کمک کنند. آن ها همچنین می توانند به طیف وسیعی از مشکلات گوارشی دیگر، از جمله و اسهال کمک کنند. فلاونوییدها از ایجاد معده در برابر ایجاد زخم محافظت می کنند. آن ها این کار را با افزایش مخاط معده انجام می دهند، که مانع از رشد پیلوری می شود. فلاونوییدها همچنین خاصیت آنتی اکسیدانی دارند. فلاونوییدها در میوه هایی مانند سیب، بلوبری یا تمشک، گیلاس، لیمو و پرتقال و آجیل به وفور یافت می شود. در بررسی سال آمده است که عسل دارای اثرات ضد میکروبی در برابر pylori است که نشان می دهد که عسل می تواند برای درمان زخم معده مفید باشد. برخی افراد برای درمان اضطراب جزیی، اسپاسم روده و التهاب از گل بابونه و چای بابونه استفاده می کنند. یک مطالعه مروری که در سال منتشر شد، این گزارش نشان داد که عصاره بابونه نیز ممکن است دارای خاصیت ضد زخم باشد. برخی محققان فکر می کنند ممکن است زخم معده را مهار کرده و زمان بهبودی آن ها را کاهش دهد. سیر دارای خاصیت ضد میکروبی و ضد باکتریایی است که باعث می شود در مبارزه با عفونت ها مفید واقع شود. طبق بررسی سال ، سیر ممکن است به جلوگیری از رشد هلیکوباکتر پیلوری نیز کمک کند. مطالعات نشان می دهد که خوردن دو تکه سیر با یک وعده غذایی، دو بار در روز، می تواند اثرات ضد باکتریایی در برابر H . pylori داشته باشد. منابع: |
عمل جراحی بینی یکی از جراحی های داوطلبانه ای است که معمولا ضرورت پزشکی نداشته باشد. فرد به خواست خودش این عمل را انجام می دهد. با وجود اینکه جراحی زیبایی مدرن در ابتدای قرن ام پدید آمده است. اما تاریخ نشان می دهد که جراحی ترمیمی به تا سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. دراین مقاله به علل، خطرها، آمادگی، عمل، ریکاوری و نتایج عمل بینی و عوارض عمل جراحی زیبایی بینی خواهیم پرداخت. عمل جراحی بینی که بیشتر آن را با نام عمل رینوپلاستی نیز می شناسند نوعی از جراحی است. حتی با دست کاری استخوان و غضروف های اضافه بینی، شکل بینی را به کلی تغییر می دهد. رینوپلاستی یکی از رایج ترین انواع جراحی پلاستیک است. حتی در ایران نیز طرفداران زیادی دارد. دلایل انجام عمل جراحی بینی هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بیشتر مردم در معقولانه ترین حالت عمل رینوپلاستی را زمانی انجام می دهند که بینی شان بعد از حادثه ای آسیب دیده و مشکلات تنفسی داشته یا به طور مادر زادی از بدو تولد دچار بوده اند. البته یکی دیگر از علت های انجام این عمل که در ایران نیز آمار بالایی دارد. نارضایتی از شکل ظاهری و اندازه بینی است. از پزشک جراح نمی توان توقع معجزه داشت. تغییراتی که پزشک جراح با عمل بینی می تواند برای تان انجام دهد شامل موارد زیر است: تغییر سایز بینی تغییر در زاویه بینی صاف کردن پل بینی تغییر فرم نوک بینی باریک کردن سوراخ های بینی اگر تصمیمتان را برای انجام عمل جراحی بینی گرفته اید و تنها علت انجام این عمل بهبود ظاهری و کوچک و خوش فرم کردن بینی است. باید تا زمان رشد کامل استخوان بینی تان صبر کنید. این سن برای دخترها سن سال است. اما رشد استخوان در بینی پسرها ممکن است چند سالی بیشتر طول بکشد. در صورتیکه علت اصلی انجام عمل انحراف و مشکل تنفسی است، در صورت لزوم میتوانید قبل از سن سال نیز این عمل را انجام دهید. خطرات انجام عمل جراحی بینی بدون شک می دانید که عمل جراحی ای وجود ندارد که هیچ عوارضی نداشته باشد. به عنوان مثال عوارض عمل بینی می تواند شامل عفونت، خونریزی و واکنش نشان دادن نسبت به بیهوشی می باشد. البته بعد از عمل جراحی بینی ممکن است مشکلات زیر شدت گرفته و عود کند: جای زخم خون ریزی بینی ایجاد اشکال در تقارن بینی بی حسی ناحیه ای در بینی مشکلات تنفسی و بد نفس کشیدن ها در مواردی که شخص بعد از انجام عمل جراحی رضایت کافی نداشته باشد و از فرم بینی اش راضی نباشد، نمی تواند بلافاصله اقدام به عمل جراحی بینی کند. برای انجام این کار باید تا بهبودی کامل صبر کند که این روند ممکن است حتی تا یک سال هم طول بکشد. آمادگی برای انجام جراحی بینی در ابتدایی ترین مرحله باید به سراغ پزشک جراح پلاستیک بروید. با او در مورد شرایط خود صحبت کنید و ببینید آیا گزینه خوبی برای انجام عمل جراحی بینی هستید یا نه. زیرا نوع بینی افراد متفاوت بوده و نتیجه ی عمل نیز بر همین اساس متفاوت خواهد بود. بهتر است در اولین جلسه صحبت با جراح پلاستیک خود در مورد هدف تان از جراحی و توقعی که از انجام عمل بینی دارید نیز صحبت کنید. پزشک در این مرحله در مورد سابقه پزشکی تان بپرسید. در مورد بیماری های خاص و داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید صحبت خواهد کرد. به عنوان مثال اگر فرد مبتلا به بیماری (اختلالی که در آن فرد خون ریزی بیش از حد خواهد داشت) باشد، پزشک او را از انجام عمل جراحی بینی منع نموده و پیشنهاد می کند تا از انجام این عمل منصرف شود. در مرحله بعدی پزشک آزمایش کوچکی انجام می دهد تا با دقت بیشتری پوست داخل و خارج بینی را بررسی کند. این کار به او کمک می کند تا از تغییرات احتمالی ای که می تواند روی فرم و شکل بینی تان صورت گیرد، اطمینان پیدا کند. سپس برای تان آزمایش خون یا تست های آزمایشگاهی خاصی را تجویز خواهد کرد. شاید پزشکتان پیش از انجام عمل جراحی در مورد عمل های دیگری که می خواهید هم زمان با این عمل انجام دهید نیز سوالاتی بپرسد. مثل اینکه آیا می خواهید عمل زاویه دهی فک یا بالا کشیدن لب ها را همزمان با عمل بینی انجام دهید یا خیر. این موارد کاملا انتخابی بوده و با توجه به تصمیم بیمار تغییر خواهد کرد. معمولا هزینه عمل جراحی بینی بالا بوده و در صورتی که عمل تان با هدف جراحی زیبایی بینی بوده باشد. تحت پوشش خدمات درمانی و بیمه ها قرار نخواهد گرفت. اما اگر با هدف بهبود مشکلات تنفسی عمل بینی کرده باشید، بیمه هزینه این عمل را تحت پوشش قرار خواهد داد. نکاتی پیش از آماده شدن برای عمل جراحی باید مد نظر داشته باشید استفاده از قرص ها است. نباید به مدت هفته قبل و بعد از عمل از قرصهای مسکن مثل ایبوپروفن یا آسپرین استفاده کنید. این قرصها فرآیند انعقاد خون را کند تر کرده و باعث می شود تا خون ریزی بیشتری داشته باشید. حتما پیش از رزرو اتاق عمل و تعیین روز جراحی با پزشک جراح در مورد داروهایی که مصرف می کنید صحبت کنید تا در صورت لزوم برای قطع داروها راهنمایی های لازم را برایتان بگوید. نکته دیگر اینکه بهبودی فرد بعد از عمل جراحی برای افراد سیگاری طولانی تر خواهد بود. زیرا مصرف سیگار و نیکوتین فرآیند ریکاوری شخص را طولانی تر کنید. با تنگ تر کردن رگهای خونی باعث می شود تا اکسیژن کمتری به بدن رسیده و در نتیجه بافت ها دیرتر بهبود یابند. پیشنهاد می کنیم در صورتی که سیگاری هستید، حتما مدت زمانی قبل و بعد از عمل سیگار کشیدن را ترک کنید تا روند درمانی تان سرعت بیشتری داشته باشد. رویه عمل جراحی رینوپلاستی عمل جراحی بینی یا می تواند داخل مطب دکتر، بیمارستان یاحتی مرکز جراحی های سرپایی نیز انجام شود. پزشک تان با توجه به شرایط شما ممکن است از بیهوشی موضعی یا عمومی استفاده کند. اگر عمل جراحی تان ساده باشد بدون شک بیهوشی موضعی ای که بینی و صورت تان را بی حس کند، کافی خواهد بود. ولی در صورتی که عمل جراحی پیچیده و زمان بر باشد، نیاز به بیهوشی عمومی خواهد بود. معمولا برای جراحی کودکان نیز از بیهوشی عمومی استفاده می کنند. پزشک جراح عمل جراحی را شروع کرده و برشی بین یا در داخل سوراخ های بینی تان ایجاد خواهد کرد تا پوست از استخوان و غضروف جدا شده و بتواند تغییرات مورد نظرتان را بر روی استخوان و غضروف بینی تان اعمال کند. در صورتی که بینی جدید تان نیز به غضروف بیشتری داشته باشد، پزشک تکه ای غضروف از گوش یا از انتهای بینی برداشته و از آن برای فرم دهی بهتر بینی استفاده خواهد کرد. اگر این میزان کفایت نکرد، پزشک ممکن است از یک ایمپلنت یا پیوند استخوان نیز برای عمل بینی کمک بگیرد. عمل جراحی بینی معمولا بین تا ساعت زمان می برد. اگر عمل جراحی پیچیده تر یا شامل چندین عمل مجزا باشد، شاید بیشتر از این هم زمان نیاز داشته باشد. بهبودی بعد از عمل بینی بعد از عمل جراحی، احتمالا پزشک یک آتل پلاستیکی یا فلزی روی بینی تان قرار دهد. آتل به بینی تان کمک می کند تا شکل و فرم جدید اش را تا زمان بهبودی تان حفظ کند. گاهی برای اطمینان از ثابت ماندن بینی، پزشک آتل یا پک بینی را داخل سوراخ های بینی قرارمیدهد تا تیغه بینی ثابت بماند. (تیغه بینی، بخشی است که سوراخ های بینی را از یکدیگر جدا می کند) تا چندین ساعت بعد از جراحی فرد عمل شده باید تحت مراقبت باشد تا سلامتی جسمی اش تحت نظر بوده و مشکلی پیش نیاید. اگر همه چیز به خوبی پیشرفت و بیمار مشکلی نداشت او را روز بعد مرخص می کنند. بعد از مرخص شدن امکان رانندگی نخواهید داشت زیرا هنوز اثر بیهوشی بر روی شما باقی مانده و باید بیشتر استراحت کنید. گاهی اوقات که عمل جراحی پیچیده بوده و بیهوشی طولانی تر بوده باشد، ممکن است بیمار را تا روز یا بیشتر نیز تحت نظر گرفته و از او مراقبت کنند. برای کاهش خون ریزی و تورم باید بعد از عمل جراحی سر خود را بالاتر از سینه قرار دهید. اگر بینی تان متورم شده باشد یا پنبه داخل بینی تان قرار داده باشند، ممکن است احساس کنید مسیرهای تنفسی تان بسته شده که چنین احساسی بعد از انجام عمل بینی کاملا طبیعی است. معمولا از بیشتر افراد بعد از عمل بینی خواسته می شود تا از تعویض لباس یا خارج کردن آتل ها خودداری کنند تا بینی فرم خودش را بگیرد و مشکلی برای ظاهر بینی پیش نیاید. حتی شاید پزشک برایتان از نخ های بخیه جذب شدنی استفاده کرده باشد که به مرور زمان و با گذشت چند روز محو شده و نیاز به کشیدن آن ها نخواهد بود. البته گاهی اوقات بخیه به کار رفته در طول عمل جراحی جذب شدنی نبوده و بعد از گذشت یک هفته از عمل باید بخیه ها توسط پزشک جراح کشیده شود. مشکلات حافظه یا کند شدن عکس العمل ها بلافاصله بعد از عمل جراحی کاملا طبیعی بوده و درنتیجه انجام داروها و بیهوشی است. بهتر است در صورت امکان حتما یکی از دوستان یا بستگان تان در شب اول بعد از عمل از شما مراقبت کند. تا چند روز بعد از عمل نیز ممکن است خون ریزی داشته باشید یا احساس خشکی کنید. بعد از بازگشت به منزل به احتمال زیاد پزشک برای جمع کردن خون ریزی و خلط برایتان از پد یا گاز زیر بینی استفاده کرده است که با توجه به تجویز دکتر باید آن را تعویض کنید. مراقبت های بعد از جراحی بینی شنا کردن فین کردن جویدن زیاد سفت مسواک زدن استفاده از عینک روی بینی در آوردن لباس از قسمت سر دویدن یا داشتن فعالیت بدنی شدید خندیدن، لبخند زدن یا تغییر فرم صورت اگر در این مدت مراقب تابش نور خورشید باشید، بودن زیرآفتاب ممکن است رنگ پوست اطراف بینی تان را تغییردهد. بعد از مدت هفته می توانید سر کار یا مدرسه بروید. بعد از مدت یک هفته ممکن است همچنان اطراف چشم هایتان بی حس، متورم و کبود باشد. این عوارض طبیعی بوده و ممکن است بهبودی این کبودی ها تا ماه هم به طول بیانجامد. بهتر است در این مدت برای بهبود سریع تر کبودی و تورم ها از کمپرس یخ استفاده کنید. منبع: |
میگرن سردردهای شدید، مکرر و دردناک است. قبل از میگرن گاهی علایم هشدار دهنده حسی ایجاد می شود. درد شدیدی که میگرن ایجاد می کند ممکن است ساعت ها یا حتی روزها ادامه داشته باشد. این بیماری می تواند برخی از اختلالات حسی را ایجاد کند و به دنبال آن یک سردرد شدید که اغلب در یک طرف سر ظاهر شود. میگرن افراد تا ساله را تحت ت ثیر قرار می دهد. برخی از افرادی که مبتلا به این بیماری می شوند، محرک ها یا عواملی مانند: آلرژی، نور و استرس را که باعث تشدید سردردشان می گردد، را به وضوح تشخیص می دهند. برخی از افراد قبل از شروع سردرد میگرنی یک علامت هشدار دهنده دریافت می کنند. بسیاری از مبتلایان به میگرن با تشخیص و توجه به علایم هشدار دهنده می توانند از حمله تمام عیار جلوگیری کنند. مسکن های معمولی می توانند درد را از بین ببرند یا کاهش دهند و داروهای خاص می توانند به برخی از افراد مبتلا به این نوع بیماری کمک کنند. افرادی که حملات شدید دارند می توانند داروهایی را برای پیشگیرانه مصرف کنند. هنوز علت این بیماری مشخص نیست. ممکن است بیماری ناشی از فعالیت غیرطبیعی در مغز باشد. این بیماری می تواند بر نحوه ارتباط اعصاب و همچنین مواد شیمیایی و رگ های خونی در مغز ت ثیر بگذارد. ژنتیک ممکن است باعث شود فردی نسبت به محرک هایی که میگرن ایجاد می کنند، حساس تر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم میگرن علایم می تواند در زمان های متفاوت مدتی قبل از سردرد، بلافاصله قبل از سردرد، هنگام سردرد و بعد از سردرد شروع شود. علایم میگرن علایم شایع این نوع بیماری: بی خوابی سردرد ضربان آور حساسیت به نور و صدا احساس بیماری و استفراغ افزایش درد در حین فعالیت بدنی یا هنگام خم شدن عدم توانایی در انجام فعالیت های منظم روزمره به دلیل درد درد متوسط تا شدید (معمولا در یک طرف سر که قادر به بروز در هر دو طرف سر است. برخی از افراد علایم دیگری مانند تعریق، تغییر دما، درد معده و اسهال را تجربه می کنند. به خاطر اهمیت این علایم نباید از آن ها چشم پوشی کرد. اختلال بینایی مشکل در گفتار از دست دادن احساس یک سردرد غیرمعمول شدید هنگامی که این بیماری، بر بینایی ت ثیر می گذارد، بیمار ممکن است چیزهایی را که وجود ندارد را ببیند، مانند رشته های شفاف اشیاء، (توهم) راببیند و بشنوید. همچنین ممکن است قسمت هایی از شی را نبینند. که در همه این موارد لازم هست که به پزشکتان مراجعه نمایید. میگرن در مقابل سردرد دانستن تفاوت بین میگرن و سردرد بسیار مهم است. سردردها می تواند در مدت زمان، شدت و علت بروز تفاوت زیادی با هم داشته باشند. ممکن است سردرد مانند حملات بیماری در یک دوره ی مشخصی رخ ندهد. سردردهای میگرنی به عنوان سردردهای متوسط تا شدید در یک طرف سر می باشند که همراه با سایر علایم مانند تهوع و استفراغ وجود دارد. سردردهای میگرنی با غیر میگرنی متفاوت است و می تواند دلایل مختلفی داشته باشند. برای کمک به شناسایی سردرد میگرنی، علایمی مانند زمان شروع، محرک، مدت زمان سردرد، و هرگونه علایم قابل توجه در میگرن مفید است. در بیماری حداقل دو مورد از این موارد: درد یک طرف سر، کیفیت ضربان دار، درد متوسط تا شدید و وخیم تر شدن سردرد در فعالیت بدنی معمول و حداقل یک علامت اضافی مانند: حالت تهوع، استفراغ، حساسیت به نور یا حساسیت به صدا وجود دارد. در طی تشخیص اولیه بیماری، پزشک ممکن است طیف وسیعی از آزمایشات را برای حذف سایر دلایل سردرد پیشنهاد کند. این موارد می تواند شامل: آزمایش مایع نخاعی الکتروانسفالوگرافی یا ( EEG ) سی تی اسکن و اسکن MRI انواع میگرن به هر نوع بیماری که بیش از روز از ماه باشد اطلاق می شود. این نوع بیماری با دوره های سیکل قاعدگی مرتبط می باشند. این بیماری باعث ضعف در یک طرف بدن برای یک دوره موقت می شود. این بیماری یک سندرم است که حملات بیماری را به عملکرد نامنظم و درد در روده و شکم تبدیل می کند. این بیماری عمدتا در کودکان زیر سال رخ می دهد. این نوعی نادر از بیماری است که می تواند علایم عصبی شدید مانند لکنت زبان را ایجاد کند. بعد از مشخص کردن الگوی میگرنی در هر سردردی که تجربه کرده اید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می توانند راهنمایی کرده و معالجه مناسبی را تجویز کنند. عوامل محرک میگرن تغییرات هورمونی به دلیل تغییر سطح هورمون، زنان ممکن است علایم میگرن را در دوران قاعدگی تجربه کنند. محرک های عاطفی استرس، افسردگی، اضطراب، هیجان و شوک می تواند باعث این بیماری شود. دلایل جسمی خستگی و خواب ناکافی، گرفتگی شانه یا گردن، وضعیت ضعیف بدن و فشار بیش از حد فیزیکی همه با این نوع بیماری در ارتباط بوده است. قند خون پایین نیز می تواند به عنوان محرک میگرن عمل کند. محرک های رژیم غذایی الکل و کافیین می توانند در ایجاد میگرن نقش داشته باشند. برخی مواد غذایی از جمله: شکلات، پنیر، مرکبات می توانند این اثر را داشته باشند. وعده های غذایی نامنظم و کمبود آب بدن نیز به عنوان محرک های احتمالی این بیماری شناخته شده اند. داروها برخی از قرص های خواب آور، داروهای جایگزین هورمون درمانی و قرص همگی به عنوان محرک های احتمالی نام گذاری شده اند. عوامل زیست محیطی: بوی شدید، دود و صداهای بلند باعث این بیماری می شوند. همچنین تغییرات دما و چراغ های روشن نیز محرک های احتمالی هستند. درمان میگرن در حال حاضر هیچ درمان قاطعی برای این نوع بیماری وجود ندارد. درمان علایم این بیماری بر جلوگیری از محرک، کنترل علایم و مصرف دارو متمرکز است. تغییرات شیوه زندگی که به کاهش فراوانی این بیماری کمک می کند عبارتند از: خواب کافی، کاهش استرس، نوشیدن مقدار زیادی آب، اجتناب از غذاهای محرک، ورزش بدنی منظم. عمل جراحی دهه گذشته شاهد توسعه رویکردهای جدید برای درمان این بیماری بوده است. پزشک ممکن است تزریق بوتولینوم یا بوتاکس را به شاخه های حسی عصب سه قلو و اعصاب گردن تزریق کند. اینها گروهی از اعصاب صورت و گردن هستند که با واکنش میگرن مرتبط هستند. داروها این بیماری معمولا از طریق یک دوره ی دارو درمان می شود. انواع مختلفی از داروهای میگرنی از جمله مسکن ها وجود دارد. مسکن ها را باید قبل از شروع بیماری مصرف شوند و اجازه ندهید سردرد ایجاد شود. برای درمان میگرن موثر هستند که اغلب می توانند سردرد را متوقف کرده یا درد را کاهش دهند. بسیاری از مسکن ها را به راحتی می توان خریداری کرد. برخی از افرادی که این نوع بیماری را تجربه می کنند، باید داروهایی مصرف کنند که علایم همراه را هم درمان کند. ممکن است برای میگرن شدید یا برای میگرن هایی که به داروهای بدون نسخه پاسخ نمی دهند نیز تجویز شوند. پیشگیری میگرن پیشگیری از این بیماری با اجتناب از محرک ها شروع می شود. اهداف اصلی روش های پیشگیری از کاهش تعداد دفعات، شدت درد و مدت زمان سردردهای میگرنی و افزایش اثربخشی سایر روش های درمانی است. چندین دارو و مکمل وجود دارد که به جلوگیری از حملات این بیماری کمک می کند، از جمله: کوآنزیم Q ریبوفلاوین سیترات منیزیم مکمل های عصاره های گیاهی مانند گل سرخ بسیاری از مکمل ها می توانند به صورت آنلاین خریداری شوند، از جمله ویتامین B - و گل سرخ. قبل از خرید، اطمینان حاصل کنید که مصرف این مکمل ها در کنار سایر داروها بی خطر است. منبع: |
سمعک گوش یک وسیله الکترونیکی کوچک است که در داخل یا روی گوش قرار می گیرد. وظیفه این وسیله کوچک بلند تر کردن صدا است تا شخص کم شنوا قادر به شنیدن، برقرار کردن ارتباط و انجام وظایف روزانه اش باشد. سمعک می تواند تا حد قابل توجهی به شنیدن فرد در محیط های آرام یا شلوغ کمک کند. با این حال از هر نفر نیازمند به سمعک تنها یک نفر از سمعک برای برطرف کردن مشکل شنوایی اش بهره می برد. این وسیله دارای سه بخش اصلی است: میکروفن، آمپلی فایر و بلندگو. عملکرد این دستگاه به گونه ای است که صدا را از طریق میکروفن دریافت کرده و موج های صوتی را تبدیل به سیگنال های الکتریکی نموده و برای آمپلی فایر ارسال می کند. آمپلی فایر نیز وظیفه قدرت بخشیدن به سیگنال ها را اجرا نموده و بدون کوچک ترین دستکاری یا تغییری آن را به سمت گوش شنونده می فرستد. وظیفه و کاربرد اصلی این وسیله الکترونیکی کوچک بهبود بخشیدن به قدرت شنیداری فرد کم شنوایی است که در نتیجه آسیب یا به صورت مادرزادی سلول های مویی داخل گوش داخلی اش آسیب دیده است. با استفاده از سمعک فرد قادر خواهد بود تا کارهای روزانه اش را خودش انجام داده و نقش اجتماعی اش داخل جامعه و خانواده کم رنگ نشود. در صورتی که مشکل کم شنوایی به خاطر از دست رفتن سلول های حسی باشد به آن کم شنوایی حسی - عصبی می گویند. کم شنوایی حسی - عصبی ممکن است در نتیجه بیماری، بالا رفتن سن، حادثه یا داروهای خاص اتفاق افتاده باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سمعک باعث افزایش قدرت ارتعاشات صداهایی که وارد گوش می شود. در نتیجه سلول های مویی آسان تر این ارتعاشات بزرگ را دریافت نموده و پس از تبدیل آن ها به سیگنال های عصبی به سمت مغز فرد ارسال می کنند. هرچقدر میزان آسیب دیدگی به سلول های مویی داخل گوش فرد شدید تر باشد قدرت شنوایی فرد آسیب بیشتری دیده و در نتیجه برای تغییر در قدرت شنوایی نیاز به سمعک های قوی تری خواهد بود. با این حال سمعک ها نیز محدودیت داشته و تا میزان خاصی قابلیت تقویت دارند. تقویت سمعک های بیشتر از میزان مشخصی غیر ممکن است. از طرف دیگر اگر میزان آسیب دیدگی بسیار شدید باشد، حتی ارتعاشات بسیار بزرگ هم نمی تواند توسط گوش فرد دریافت و تبدیل به سیگنال های عصبی شود. در چنین شرایطی حتی از دست سمعک هم کاری ساخته نیست. اگر احساس می کنید قدرت شنوایی تان کم شده و دیگر مثل قبل خوب نمی شنوید. بهتر است در مورد استفاده از سمعک با پزشک مشورت کنید. احتمالا پزشک نیز پس از معاینه در صورت وجود مشکل یا برای تشخیص دقیق تر شما را به یک پزشک گوش، حلق و بینی یا شنوایی سنجی ارجاع دهد. متخصص گوش، حلق و بینی پزشکی است که در تشخیص اختلالات گلو، بینی و گوش تخصص داشته و می تواند شدت و علت کم شنوایی تان را به دقت مورد بررسی و درمان قرار دهد. پزشک شنوایی سنج نیز یک فرد متخصص است که میزان از دست رفتن شنوایی تان را مورد ارزیابی قرار داده و نوع و درجه کم شنوایی را به دقت اندازه گیری می کند. شنوایی سنج با توجه به شدت و میزان کم شنوایی گوش تان بهترین نوع سمعک را برایتان تجویز خواهد کرد. سمعکی که کاملا با نیازهای شما هم خوانی داشته و مناسب فرم گوش شما باشد. این مدل از سمعک دارای قالب گوش است، گیره سمعک نیز در پشت گوش نشسته و به قالب گوش متصل است. صدای این مدل از دستگاه هم به صورت الکتریکی و هم آکوستیکی وارد گوش می شود. معمولا عمر دستگاه سمعک پشت گوشی بسیار طولانی تر از انواع دیگر است. زیرا اجزای الکتریکی آن در بیرون از گوش قرار گرفته و در نتیجه در معرض جرم گوش و رطوبت کمتری است در نتیجه دیرتر از دیگر مدل ها خراب و فرسوده خواهد شد. این مدل از دستگاه بیشتر برای کودکان که نیاز به سمعک راحت تر و محکم تری دارند تجویز می شود. قسمت های الکترونیکی این دستگاه در پشت گوش بوده و صداها از سمعک به سمت قالب گوش رفته و سپس به داخل گوش هدایت می شود. این مدل برای افراد در هر سن و سالی کاربرد داشته و برای کم شنوایی متوسط تا عمیق مناسب است. به تازگی نوع جدیدی از سمعک BTE نیز روانه بازار شده است که علاوه بر کوچک بودن و استفاده آسان به خوبی پشت گوش قلاب شده و تنها از طریق لوله نازکی که داخل حفره گوش قرار گرفته این مجرا را باز نگه می دارد. به همین علت این مدل جدید برای افرادی که سابقه تجمع جرم گوش داشته اند مناسب است. آسیب پذیری کمتری نسبت به جرم دارد. سمعک درون مجرا گوش ( ITC ) این مدل از سمعک بخش بیرونی حفره را پر کرده و از بیرون گوش قابل رویت است. قسمتی که در داخل گوش قرار می گیرد از جنس سیلیکون بوده و بلندگو داخل گوش قرار می گیرد. این نوع از سمعک کیفیت صدای بهتری داشته و به راحتی با مدل گوش همه افراد تناسب دارد. اما استفاده از این مدل برای کودک و نوجوانان مناسب نیست، زیرا با رشد اندازه گوش کودک نیاز به تعویض سمعک خواهد بود. سمعک داخل کانال نامریی ( CIC ) این مدل از سمعک بسیار کوچک بوده و دقت بالایی دارد. اما برای افرادی که کم شنوایی شان بسیار شدید است پیشنهاد نمی شود. زیرا بیش از حد کوچک بودن این مدل قدرت و درجه صدای آن را نسبت به مدل های دیگر محدود می کند. این نوع سمعک کاملا در اندازه و سایز حفره گوش شخص ساخته شده و می توان گفت تا حد زیادی نامریی است. کارکرد سمعک سمعک ها با توجه به قطعات الکترونیکی ای که داخل آنها به کار رفته متفاوت است. سمعک آنالوگ به آمپلی فای کردن موج های صوتی کمک کرده و آن ها را تبدیل به سیگنال های الکترونیکی می کند. سمعک های آنالوگ یا قابل تنظیم به نحوی طراحی شده است که می توان مطابق با نیاز هر کاربر تغییر داده و شخصی سازی کرد. برنامه ریزی آن توسط تولید کننده و با توجه به اطلاعات و ویژگی های شنوایی سنج در اختیارش قرار داده، انجام می پذیرد. معمولا سمعک های آنالوگ برنامه پذیر قابلیت تنظیم داشته و برای شرایط و برنامه های مختلفی طراحی شده است. متخصص شنوایی سنجی می تواند سمعک را با کمک گرفتن از کامپیوتر تنظیم کرده و شما نیز می توانید سمعک را برای محیط های مختلفی مثل مکان های کوچک، اتاق ساکت، شلوغ، رستوران، فضای باز، تیاتر یا حتی استادیوم تنظیم کنید. این مدل از سمعک معمولا قیمت مناسب تری نسبت به سمعک های دیجیتالی و پیشرفته دارد. امواج صوتی را تبدیل به کدهای ریاضیاتی کرده و همانند کدهای و کامپیوتر نموده و سپس تقویت می کند. این کدها می توانند اطلاعاتی در مورد پیچ صدا یا بلندی آن را داخل خودشان ذخیره کنند. این قابلیت به سمعک های دیجیتالی این امکان را می دهد تا نسبت به دیگر سمعک ها برای فرکانس های بسیار بالاتری قابل استفاده باشد. مدار دیجیتالی موجود داخل این سمعک ها به متخصص شنوایی سنج این امکان را می دهد تا به راحتی سمعک را با توجه به محیط های مختلف مورد نیاز فرد کم شنوا تنظیم کند. همچنین این نوع از سمعک به نحوی برنامه ریزی شده است که می توانید روی صداهایی که از یک سمت خاص به ارتعاش در می آیند تمرکز کنید. مدار دیجیتالی را می توان برای همه انواع سمعک ها به کار برد. تشخیص بهترین مدل سمعک برای هر شخص باید بر اساس میزان شدت و نوع کم شنوایی او باشد. اگر هر دو گوش شما کم شنوا شده است، بدون شک سمعک های دو گوشی برایتان تجویز می شود. زیرا صدایی که از هر دو گوش توسط مغز دریافت شود، طبیعی تر بوده و وضوح بیشتری خواهد داشت. با استفاده از سمعک در دو گوش حتی می توانید محل انتشار صدا را تشخیص داده و حرف اطرافیان را بهتر متوجه شوید. شما و متخصص شنوایی سنج باید بر اساس سبک زندگی و نیازهایتان بهترین مدل سمعک را انتخاب کنید. البته ناگفته نماند که قیمت سمعک ها نیز متفاوت است. باید در انتخاب تان به قیمت ها نیز توجه داشته باشید. بدون شک امکانات و فرم خاص آن می تواند قیمت آن را تا حد زیادی بالاتر ببرد. البته تنها با توجه به فاکتور قیمت نیز نمی توان سمعک خریداری کرد. دلیلی وجود ندارد که چون سمعکی گران قیمت باشد، تصور کنید که امکانات بسیار بیشتری داشته و برایتان مناسب تر خواهد بود. بهتر است در هنگام خرید علاوه بر کیفیت محصول به گارانتی و خدمات پس از فروش و نمایندگی و تعمیرات آن نیز توجه داشته باشید. قبل از اقدام برای خرید هرگونه سمعکی حتما این سوالات را از متخصص شنوایی سنج بپرسید: چه ویژگی هایی می تواند برای من کاربرد داشته باشد؟ قیمت کل سمعک چقدر تمام می شود؟ آیا خرید سمعک های جدید و به روزتر ارزش هزینه ای که می پردازم را دارد؟ آیا امکان استفاده آزمایشی از آن وجود دارد؟ بعضی از شرکت ها مدت زمان تا روز را برای استفاده آزمایشی در نظر گرفته و در صورت عدم رضایت وجه را باز می گردانند. گارانتی محصول چه مدت است؟ آیا امکان تمدید دارد؟ آیا گارانتی شامل هزینه های نگه داری و تعمیرات سمعک نیز می شود؟ آیا متخصص شنوایی سنجی تنظیمات، خدمات و تعمیرات جزیی را بر عهده می گیرد؟ آیا برای انجام تعمیرات وام به سمعک تعلق می گیرد؟ آیا متخصص شنوایی سنجی نحوه و دستورالعمل استفاده از محصول را ارایه می دهد؟ نگهداری و رسیدگی مناسب به سمعک عمر دستگاه را افزایش خواهد داد. به همین خاطر بهتر است کارهای زیر را انجام دهید: از گرما و رطوبت دور نگه دارید. طبق دستورالعمل دفترچه راهنما تمیز کنید. جرم گوش و خشکی گوش می تواند به آن آسیب برساند. زمانی که سمعک به گوشتان است از اسپری مو یا محصولات مراقبت از مو استفاده نکنید. زمانی که نیازی به استفاده از آن را ندارید، خاموش کنید. باتری های تمام شده را از داخل آن خارج کنید. باتری ها و تجهیزات این وسیله را از دسترس کودکان و حیوانات دور نگه دارید. منبع: |
بارداری یکی از خاطره انگیز ترین و شیرین ترین اتفاقات در زندگی یک زوج است. دوران پر هیجانی که با وجود ماه سختی پایان بسیار دل چسبی داشته و با ملاقات با کودک دلبندتان پایان می پذیرد. گاهی اوقات بعضی از زنان باردار به خاطر شرایط جسمی شان شاهد سختی های بیشتری در این دوره هستند، به عنوان مثال ویار (میل شدید به خوردن چیزی یا بیزاری از غذا) از جمله اتفاقاتی است که ممکن است در طول دوره بارداری برای هر خانمی اتفاق بی افتد. ویار هم مثل حالت تهوع و استفراغ یکی از اتفاقات رایج در طول ماه بارداری است که اصلا جای تعجب نداشته و به سراغ اکثریت خانم ها می رود. در هفته دوازدهم بارداری هستید و به طور ناگهانی دلتان هوس بستنی می کند. به خوردن یک بستنی هم قانع نیستید و دلتان یک عالمه بستنی می خواهد! دقیقا چه زمانی این اتفاق می افتد؟ زمانی که در صف خرید غذای مکزیکی هستید. دقیقا در همان لحظه احساس می کنید که چقدر خوردن بستنی با سس شکلات لذت بخش است. انواع ویار حاملگی نوع اول ویاری است که در آن خانم های باردار تمایل زیادی به خوردن بعضی مواد غذایی خاص پیدا می کنند و مشکل خاصی به همراه نخواهد داشت. اما نوع دوم ویار که با حالت بیزاری از برخی غذا ها و مواد خوراکی همراه است ناراحت کننده ترین حالت ویار است. در این نوع ویار خانم حامله از خوردن غذاهای خاص یا حتی بوییدن آن غذا دچار حالت تهوع و استفراغ می شود. این علایم ممکن است بین تا هفته اولیه بارداری به وجود آمده و گاهی تا هفته های و به خودی خود باقی باشد. در این مقاله در مورد علت اصلی بروز ویار بارداری صحبت کرده و می گوییم دقیقا چه اتفاقی خواهد افتاد. همچنین در مورد مدت زمان و دیگر نکات نیز به تفضیل صحبت خواهیم کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ویار بارداری به صورتی اتفاق می افتد که گاهی اوقات دلتان خوردن چیز یا ترکیبی را می خواهد که تا قبل از این هیچ میلی به خوردن آن نداشتید. برطبق مطالعات صورت گرفته حدود تا درصد از زنان باردار آمریکایی در حین بارداری هوس خوردن غذای خاصی را می کنند. اما پزشکان از علت دقیق بروز ویار بارداری در خانم ها بی اطلاعند و نمی دانند دقیقا چه چیزی باعث می شود که به یک باره هوس خوردن مزه یا طعمی خاص به ذهن زنان باردار برسد. اما احتمالاتی در این مورد وجود دارد، آن هم احتمال تغییرات هورمونی است که در زنان باردار با سرعت بسیار بالایی اتفاق می افتد. ویار بارداری نیز ممکن است به خاطر این اضافه کاری بدن و تولید هورمون در خون زیاد باشد. شروع ویار حاملگی در اکثریت خانم های باردار، ویار بارداری در سه ماهه اول اتفاق افتاده، در سه ماهه دوم به اوج خود رسیده و در سه ماهه سوم فروکش می کند. پزشکان معتقدند گاهی اوقات این ویار بعد از زایمان هم همراه شخص می ماند. حتی بعد از به دنیا آمدن فرزندش تا همیشه میل به خوردن آن ویار خواهد داشت. در حقیقت بسیاری از خانم های باردار فقط به مدت یا روز میل شدیدی به خوردن یک غذای خاص دارد. حتی با آمدن روزهای بعد ویارشان متفاوت خواهد شد. یعنی به فاصله یا روز ممکن است هر روز غذای خاصی هوس کنند. این داستان تا انتهای بارداری و وضع حمل ادامه داشته باشد. بیزاری از غذا بیزاری از غذا دقیقا در نقطه مقابل ویار غذا است. این نوع ویار دقیقا حسی قوی ای مثل ویار در بدن خانم ها ایجاد می کند. ولی این بار این میل قوی نخواستن آن ماده غذایی است. زمان شروع ویار و بیزاری از غذا تفاوتی نداشته و هر دو در سه ماهه اول بارداری شروع شده، در سه ماهه دوم به اوج خود می رسد. در اکثر موارد در سه ماهه سوم از بین خواهد رفت. طبق مطالعات صورت گرفته، ویار و میل به خوردن غذا نمی تواند احساس حالت تهوع در فرد باردار ایجاد کند. ولی بالعکس بیزاری از یک غذای خاص می تواند باعث ایجاد حالت تهوع در فرد شود. بر اساس آمار به دست آمده بیشترین بیزاری و نفرت از غذا در زنان آمریکایی نسبت به گوشت بوده است. به صورتی که بو یا حتی دیدن گوشت قرمز و بافتی شبیه آن می تواند باعث حالت تهوع در زنان باردار شود. مطالعه دیگری نیز نشان می داد که زنانی که در طول روز مقادیر زیادی گوشت مصرف می کردند، حالت تهوع صبحگاهی بیشتری نسبت به زنانی که گوشت کمتری مصرف می کردند به سراغشان می آمد. اما این سوال پیش می آید که چرا گوشت هیولای زنان باردار است؟ محققان احساس می کنند که این احساس تهوع بیش از حد به خاطر وجود باکتری های موجود در گوشت بوده و می تواند مادر و کودک را مریض کند. بدن نیز بلافاصله با مشاهده گوشت سریعا واکنش نشان داده و حالت دفاعی اش را با بیزاری نسبت به آن غذا نشان می دهد. بیشتر ویارهای بارداری بستگی به ذایقه شخص داشته و گاهی اوقات حتی خنده دار است. بیشترین ویار هایی که در آمریکا گزارش شده، شامل موارد زیر است: میوه ها کربوهیدرات های ترد لبنیات مثل ماست و خامه شیرینی مثل بستنی و شکلات فست فود هایی مثل پیتزا و همبرگر آخرین مطالعه ای که در این زمینه صورت گرفت نشان می داد که ویار شکلات، میوه و بستنی جزء محبوب ترین ویارها در بین زنان اهل انگلیس است. دیگر ویار های نادری که ممکن است شخص داشته باشد شامل موارد زیر می شود: تخم مرغ آب پز قارچ با خردل فراوان هویج رنده شده با کچاپ بعضی از ترکیباتی که زنان باردار ویار می کنند بسیار عجیب و غریب بوده و باعث ساختن جوک های بسیاری در مورد آن ها شده است. ترکیب خیار شور و بستنی جزء عجیب ترین ویارها در بین خانم ها است. حتی در داخل بعضی از کتاب های آشپزی دستور تهیه غذایی با خیار شور و بستنی نیز آمده است! در چه صورتی به خاطر ویار حاملگی باید به پزشکتان مراجعه کنید؟ بعضی از ویار ها ممکن است خطرناک باشد. حتی نشانه ای است برای اینکه به پزشکتان مراجعه کنید. به عنوان مثال اگر میل شدیدی به خوردن کثیفی، یا دیگر موارد غیر خوردنی دارید حتما باید به پزشک مراجعه کنید. این نوع ویار ممکن است ناشی از بیماری پیکا (پرخوری و هرزه خوری عصبی) باشد که موجب انحراف تغذیه ای شخص می شود. حتی شخص هر چیز غیرخوردنی را می خواهد بخورد. در موارد بسیار کم ویار حاملگی به و مواد مخدر نیز گزارش شده است که بسیار خطرناک است. به هیچ وجه نباید به آن بی توجه کرد. بهتر است برای امنیت و سلامت کودکتان حتما در این مورد با پزشکتان صحبت کنید. پیشگیری ویار حاملگی علاوه بر درمان ها، ویتامین ها و مراقبت هایی که پزشکتان در دوران بارداری تجویز می کند، بهتر است به موارد زیر نیز توجه کنید: از خوردن خوراکی های سرشار از نمک بپرهیزید. غذاهای دارای چربی زیاد را به خاطر دیر هضم بودن از رژیم غذایی حذف کرده و مصرف کمی را به رژیم غذای تان اضافه کنید. مصرف شیرینی جات در خانم های باردار می تواند استفراغ و حالت تهوع را در آنها کاهش دهد. ولی دقت کنید که نباید در مصرف شیرینی جات زیاده روی کنید. در طول روز مایعات کافی بنوشید زیرا اینکار به کاهش حالت تهوع کمک می کند. بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب برای جلوگیری از حالت تهوع صبحگاهی تکه ای نان تست یا بیسکوییت میل کنید. در رژیم غذایی تان از غذاهای سرشار از کربوهیدرات، کم چرب و زود هضمی مثل نان تست و سیب زمینی پخته استفاده کنید. برای کم کردن افت و افزایش قند خون قبل از خواب کربوهیدرات به همراه پروتیین مصرف کنید. تا حالت تهوع صبحگاهی تان کمتر شود. در طول روز حجم غذای کمتری میل کرده و به جای آن تعداد دفعات غذا خوردن را افزایش دهید. زیرا خالی نگه داشتن معده باعث می شود تا در طول روز کمتر احساس حالت تهوع داشته باشید. بیشتر در معرض هوای باز قرار بگیرید. زمانی که در منزل هستید پنجره ها را باز کنید. تا هوای تازه به مشام تان بخورد. از میل کردن غذاهایی مثل سیر، کلم و پیاز که باعث ایجاد حالت تهوع و استفراغ می شوند تا حد امکان بپرهیزید. ویار حاملگی نوزاد پسر اینکه می گویند ویار شما بیانگر جنسیت کودک داخل رحم شماست، اصلا قابل اعتماد نیست. ضریب خطای بسیار زیادی دارد. بسیاری از مردم معتقدند زنی که ویار ندارد فرزند پسر به دنیا خواهد آورد. زنانی که دچار ویار می شوند نشانه ای از هورمون هایی است که باعث تولد نوزاد دختر می شود. با این حال تحقیقات نشان می دهد که مادرانی که در سه ماهه اول بارداری دچار ویار شدید می شوند. احتمال اینکه جنین دختر در شکمشان داشته باشند بسیار بیشتر از مادرانی است که در این سه ماهه ویار ندارند. احساس تهوع شدید در دوران بارداری باعث کاهش وزن فرد و اختلال در تعادل الکترولیتی خواهد شد. این تهوع ها در موارد خفیف با رعایت رژیم غذایی، استراحت و قرص های آنتی اسید برطرف می شود. ولی گاهی اوقات ممکن است این حالت تهوع به حدی شدید و قوی باشد. نیاز به بستری شدن مادر در بیمارستان باشد. سعی کنید در طول دوره بارداری بدون مشورت و تجویز پزشکتان هیچگونه قرصی را برای جلوگیری از حالت تهوع میل نکنید. اگر حالت تهوع همراه با تب شدید داشتید و حالت تهوع تا ماه های آخر بارداری نیز همراه تان بود حتما به پزشکتان مراجعه کنید. بی توجهی به ویار حاملگی اگر به عنوان مثال ویار سیب زمینی سرخ کرده دارید و دلتان می خواهد تا با هر وعده غذایتان مقدار زیادی سیب زمینی سرخ کرده بخورید. بهتر است حواستان به میزان سیب زمینی مصرفی باشد. بسیاری از پزشکان میل کردن مواد غذایی پر نمک، پر چربی و پر کربوهیدرات را مشکل بزرگی نمی دانند. البته این فقط در صورتی است که مدت کوتاهی ویار کرده باشید و خیلی زود برطرف شود. میل کردن غذاهای ناسالم، سرشار از چربی، شکر و مواد شیمیایی می تواند باعث افزایش وزن، دیابت بارداری و مشکلات جدی برای جنین شما شود. پس بهتر است مراقب ویارهای خود باشید. منبع: این وبسایت : www . webmd . com / baby / features / pregnancy - food - cravings |
پوسیدگی ها، نواحی آسیب دیده دایمی در سطح سخت دندان های شما هستند که به دهانه های کوچک یا سوراخ ها تبدیل می شوند. حفره ها که به آن ها پوسیدگی دندان نیز گفته می شود، ناشی از ترکیب عواملی مانند باکتری های موجود در دهان، تنقلات مکرر، مصرف نوشیدنی های شیرین و عدم تمیز کردن مناسب دندان ها می باشد. حفره و پوسیدگی دندان از جمله مشکلات بهداشتی جهان است و به ویژه در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان شیوع بیشتری دارد. اگر حفره ها درمان نشوند، بزرگتر شده و روی لایه های عمیق تر دندان ها ت ثیر می گذارند. می توانند به درد شدید دندان، عفونت و منجر شوند. مراجعه منظم به دندان پزشکی و عادت های خوب مسواک زدن و استفاده از نخ دندان بهترین راه پیشگیری در برابر و است. علایم و نشانه های حفره دندان بسته به میزان و موقعیت آن ها متفاوت است. در حفره تازه تشکیل شده، ممکن است به هیچ وجه علایمی نداشته باشد. با بزرگتر شدن پوسیدگی، ممکن است علایم زیر مشاهده شود: حساسیت دندان درد هنگام گاز زدن سوراخ ها یا چاله های قابل مشاهده در دندان درد دندان، درد خود به خود یا درد بدون دلیل ظاهری لکه های قهوه ای، سیاه و سفید بر روی هر سطح دندان حفره ها در اثر پوسیدگی دندان به مروز زمان ایجاد می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علل پوسیدگی دندان عبارتند از: یک ماده چسبنده است که دندان را می پوشاند. تشکیل پلاک به دلیل خوردن قند و نشاسته زیادی است. هنگامی که قندها و نشاسته ها از روی دندان پاک نشوند، باکتری ها به سرعت شروع به تغذیه از روی دندان می کنند و پلاک تشکیل می شوند. اسیدهای موجود در پلاک مواد معدنی موجود در مینای دندان سخت و بیرونی را از بین می برند و این فرسایش باعث سوراخ شدن مینای دندان می شود. هنگامی که قسمت های مینای دندان از بین بروند، باکتری ها و اسید می توانند به لایه بعدی دندان بنام عاج انتقال پیدا کنند. عاج از مینای دندان نرمتر بوده و نسبت به اسید از مقاومت کمتری برخوردار است. عاج دارای لوله های ریز است که به طور مستقیم با عصب دندان ارتباط برقرار می کند و باعث ایجاد حساسیت در دندان می شود. در صورتی که تخریب ادامه یابد، با، باکتری ها و اسید پیشروی خود را از طریق دندان ادامه می دهند و در کنار مواد داخلی دندان (پالپ) حاوی اعصاب و رگ های خونی حرکت می کنند. پالپ به وسیله باکتری متورم و تحریک می شود. از آنجا که جایی برای گسترش تورم در داخل دندان وجود ندارد، عصب فشرده شده و باعث درد می شود. ناراحتی حتی می تواند در خارج از ریشه دندان تا استخوان نیز پیش روی کند. عوامل زیر می توانند خطر پوسیدگی دندان را افزایش دهند: پوسیدگی، بیشتر در دندان های پشت (مولر و پرمولر) رخ می دهد. دندان های پشت دارای شیارها، چاله ها و ریشه های متعدد هستند که می توانند ذرات غذا در این قسمت ها تجمع کنند. در نتیجه، تمیز نگه داشتن آن ها نسبت به دندان های جلوی صاف، دشوارتر است. غذاهایی که به مدت طولانی به دندان می چسبند (مانند عسل، شکر میوه خشک، کیک، کلوچه، آب نبات و نعناع سخت) بیشتر باعث پوسیدگی می شوند. وقتی به نوزادان در هنگام خواب بطری های شیر، آب میوه یا سایر مایعات حاوی قند داده می شود، این نوشیدنی ها ساعت ها در حالی که نوزاد خواب است روی دندان های آن ها باقی می مانند و باعث پوسیدگی دندان می شود که به آن، اغلب پوسیدگی دندان بطری کودک گفته می شود. اگر به سرعت بعد از خوردن و آشامیدن دندان خود را تمیز نکنید، پلاک به سرعت تشکیل می شود و اولین مراحل پوسیدگی می تواند آغاز شود. فلوراید، یک ماده معدنی طبیعی است که به جلوگیری از حفره ها کمک می کند و حتی می تواند اولین مراحل آسیب به دندان را به تعویق بیاندازد. فلوراید، یک ماده رایج در خمیر دندان و شست و شوی دهان است. اما آب بطری معمولا فاقد فلوراید است. در ایالات متحده آمریکا، شیوع پوسیدگی دندان در کودکان و نوجوانان بسیار کم است. سالمندان در معرض خطر بیشتری هستند. با گذشت سن، دندان ها می توانند از بین بروند و در برابر پوسیدگی ریشه آسیب پذیرتر شوند. بزرگسالان همچنین ممکن است از داروهای بیشتری استفاده کنند که جریان بزاق را کاهش و خطر پوسیدگی دندان را افزایش می دهد. خشکی دهان در اثر کمبود بزاق ایجاد می شود. برخی از داروهای خاص، برخی شرایط پزشکی، رادیو تراپی به سر یا گردن یا برخی داروهای شیمی درمانی می توانند با کاهش تولید بزاق خطر ابتلا به پوسیدگی را افزایش دهند. با گذشت زمان، دندان پرشده می تواند تضعیف شود و شروع به تجزیه یا ایجاد لبه های زبر کند، در این صورت باعث می شود پلاک راحت تر ساخته شده و حذف آن سخت تر شود. دستگاه گوارش ( GERD ) می تواند باعث شود، مینای دندان را از بین ببرد و آسیب قابل توجهی به دندان وارد کند. در این صورت تعداد بیشتری از عاج در معرض حمله باکتری ها قرار گرفته و باعث پوسیدگی دندان می شود. بی اشتهایی و پرخوری عصبی می تواند منجر به فرسایش و حفره های قابل توجه در دندان شود. اسید معده ناشی از استفراغ مکرر روی دندان ها باعث حل شدن مینا دندان می شود. اختلالات خوردن هم می تواند در تولید بزاق اختلال ایجاد کند. حفره و پوسیدگی دندان به قدری شایع است که ممکن است آن ها را جدی نگیرید و فکر کنید اهمیتی ندارد که کودکان حفره ای در دندان خود داشته باشند. اما حفره ها و پوسیدگی دندان حتی امکان دارد برای کودکانی که هنوز دندان های دایمی ندارند، عوارض جدی داشته باشند. عوارض حفرات دندان ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد مشکلات جویدن آسیب دیدن دندان یا دندان های شکسته تغییر موقعیت دندان ها بعد از ریزش دندان هنگامی که حفره ها و پوسیدگی شدیدتر شوند، ممکن است عوارض بیشتری ایجاد کند: درد زیاد کاهش وزن یا مشکلات تغذیه ای از بین رفتن دندان، که ممکن است بر ظاهر و اعتماد به نفس فرد ت ثیر بگذارد. در موارد نادر آبسه دندان که می تواند منجر به عفونت های جدی تر شود. بعد از خوردن یا آشامیدن با خمیردندان فلوراید مسواک بزنید. بهداشت مناسب دهان و دندان می تواند در جلوگیری از حفره و پوسیدگی دندان کمک کند. با استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید حداقل دو بار در روز و به طور مناسب مسواک بزنید. برای تمیز کردن بین دندان های خود، از نخ دندان استفاده کرده یا از پاک کننده بین دندانی استفاده کنید. اگر دندان پزشک احساس کند که ریسک بالایی در احتمال تشکیل حفره دارید، ممکن است توصیه کند که از دهان شویه ها با فلوراید استفاده کنید. تمیز کردن حرفه ای دندان ها و معاینات منظم دهان و دندان را انجام دهید، که می تواند در جلوگیری از بروز مشکلات کمک کند. بیشتر منابع آب عمومی فلوراید اضافه شده است که می تواند به کاهش چشمگیر پوسیدگی دندان کمک کند. اگر فقط آب بطری بنوشید که فلویورید نداشته باشد، از فواید فلویورید محروم می شوید. هر زمان که نوشیدنی های دیگری به غیر از آب بخورید یا بنوشید، به باکتری های دهان خود کمک می کنید اسیدهایی ایجاد کنند که می تواند مینای دندان را از بین ببرد. اگر در طول روز میان وعده میل می کنید، احتمال دارد دندان های شما مورد حمله مداوم قرار می گیرند. برخی غذاها و نوشیدنی ها برای دندان های شما بهتر از سایر غذا هستند. از غذاهایی که به مدت طولانی در شیارها و چاله های دندان گیر کرده اند، خودداری کنید و یا بعد از خوردن آن ها سریعا مسواک بزنید. با این حال، غذاهایی مانند میوه و سبزیجات تازه باعث افزایش جریان بزاق می شوند و قهوه، چای در از بین بردن ذرات مواد غذایی کمک می کند. درزگیر یک پوشش پلاستیکی محافظ است که روی سطح جویدگی دندان های پشتی قرار می گیرد. درزگیر دندان شیارها و میخچه هایی را که تمایل به جمع آوری مواد غذایی دارند، را از مینای دندان در مقابل پلاک و اسید محافظت می کند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ( CDC ) درزگیری را برای کودکان سن مدرسه توصیه می کند. درزگیرها ممکن است قبل از تعویض چندین سال دوام بیاورند، اما باید به طور مرتب بررسی شوند. اگر از طریق آب آشامیدنی فلویوریده و منابع دیگر فلویورید کافی استفاده نکنید، دندان پزشک ممکن است درمان های دوره ای فلوراید را توصیه کند. جویدن آدامس دارای زایلیتول همراه با نسخه فلوراید و یک شست و شوی ضد باکتریایی می تواند به کاهش خطر پوسیدگی دندان ها کمک کند. بررسی های منظم می تواند حفره ها و سایر شرایط دندان را قبل از ایجاد علایم نگران کننده تشخیص دهد و منجر به مشکلات جدی تر شود. اگر قبل از شروع درد، درمان شود، احتمالا نیازی به درمان دیگری نخواهید داشت. درمان حفره ها بستگی به میزان وخامت آن ها و وضعیت خاص شما دارد. گزینه های درمانی شامل موارد زیر است: اگر حفره شما به تازگی شروع شده است، یک درمان با فلوراید ممکن است به ترمیم مینای دندان کمک کند و گاهی اوقات می تواند یک حفره را در همان مراحل اولیه درمان کند. درمان های حرفه ای فلوراید حاوی فلوراید بیشتری نسبت به مقدار موجود در آب شیر، خمیر دندان و شست و شوی دهان می باشد. پر کردن دندان که به اصطلاح ترمیم نیز گفته می شود، هنگام پوسیدگی فراتر از مرحله اولیه، گزینه اصلی درمان است. برای پوسیدگی گسترده یا ضعیف شدن دندان ها، ممکن است شما نیاز به تاج داشته باشید (یک پوشش مناسب که جایگزین کل تاج طبیعی دندان شما می شود) دندان پزشک تمام قسمت های پوسیده شده را به اندازه کافی از بقیه دندان شما جدا می کند تا از مناسب بودن آن مطمن شود. تاج ها از جنس طلا، پرسلن با استحکام بالا، رزین، چینی ساخته شده از فلز یا مواد دیگر ساخته شده اند. هنگامی که پوسیدگی به مواد درونی دندان (پالپ) رسید، ممکن است به یک کانال ریشه نیاز داشته باشید. کانال های ریشه، درمانی برای ترمیم و نجات دندان آسیب دیده یا آلوده به جای از بین بردن آن است. پالپ دندان بیمار برداشته می شود. بعضی اوقات داروها برای پاک کردن هرگونه عفونت در کانال ریشه قرار می گیرند. سپس پالپ را با یک پر کننده جایگزین می شود. بعضی از دندان ها به حدی پوسیده می شوند که نمی توان آن ها را ترمیم کرد و باید برداشته شوند. کشیدن دندان می تواند شکافی را به وجود آورد که باعث تغییر سایر دندان ها شود. در صورت امکان، برای تعویض دندان از دست رفته، دریافت یک پل یا یک می تواند جایگزین شود. منابع: |
حساسیت به صدا یا پر شنوایی یکی از اختلالات شنیداری است که کنار آمدن با صداهایی که هر روز می شنوید را سخت و دشوار می سازد. در صورتی که به چنین اختلال شنیداری ای دچار شوید، تحمل صداهای خاصی در اطرافتان بسیار سخت شده و ممکن است آن را بیش از حد بلند بشنوید. این در حالی است که شاید اطرافیانتان حتی قادر به شنیدن این صداها نبوده یا به آن ها توجهی نکنند. به بیانی دیگر پر شنوایی افزایش حساسیت فرد نسبت به صداهای اطراف اش است. حتی می تواند منجر به ناآرامی و حتی احساس درد در گوش فرد شود. در این مقاله در مورد علل، پر شنوایی و درمان های موجود برای این بیماری خواهیم پرداخت. بسیاری از افراد مبتلا به پرشنوایی احساس فشار و پرشدن گوش هایشان را دارند. معمولا این عارضه شنوایی به یکباره اتفاق می افتد اما گاهی اوقات بیماری پرشنوایی به یکباره برای فرد اتفاق نیفتاده و به مرور زمان بدتر و بدتر می شود. همچنین پرشنوایی ممکن است یک یا هر دو گوش را درگیر کرده و برای بعضی ها اصلا آزار دهنده نباشد، در حالی که برای برخی زندگی عادی را با مشکل جدی روبرو می کند. گاهی اوقات ممکن است پرشنوایی با دیگر انواع کاهش تحمل شنیداری به اشتباه گرفته شود: این عارضه معمولا با کاهش قدرت شنوایی فرد همراه است. رکروتمان زمانی اتفاق می افتد که فرد قادر به شنیدن صداهای کم و آرام نبوده اما صداهای بلند را می شنود. تغییر صدا از صدای کم به صدای بلند نیز اگر به سرعت انجام شود باعث ناراحتی و درد در گوش این افراد خواهد شد. این در حالی است که افراد مبتلا به بیماری پرشنوایی دچار کاهش شنوایی قابل تشخیصی نمی شوند. ولی ممکن است وز وز گوش برایشان به همراه داشته اشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید معنی تحت الفظی این کلمه به معنی "ترس از صدا" است. افرادی که گرفتار این بیماری می شوند نسبت به صداهای خاصی حساسیت بسیار نشان داده و عکس العمل منفی ای نسبت به شنیدن آن ها نشان خواهند داد. مثلا ممکن است از صدا بیش از حد بترسند. غالبا بیماری فونوفوبیا افراد دچار عدم تحمل صدا را نیز درگیر می کند. میسوفونیا ( Misophonia ) این کلمه به معنی نفرت و انزجار از صداهای مشخص مثل خوردن، نفس کشیدن یا جویدن است که هیچ نشانه ای از ترس در آن دیده نمی شود. علت های زیادی برای به وجود آمدن بیماری حساسیت به صدا یا پرشنوایی وجود دارد، با این حال همچنان تحقیقات در این مورد ادامه دارد. ممکن است بیماری پرشنوایی در نتیجه مشکلی در بعضی از عملکردهای سیستم شنیداری فرد به وجود بیاید. در این عارضه سیستم هایی که وظیفه "تعادل" و حفاظت از سیستم را انجام می دهند، دچار اختلال خواهند شد. به عنوان مثال وقتی که شما در یک محیط شلوغ قرار می گیرید، مغزتان اطلاعاتی درباره صداهای بلند به گوش داخلی ارسال کرده و در نتیجه "صدا" کم تر شده و گوش داخلی می تواند از خودش مراقبت کند. حال آسیب رسیدن به این عملکرد "پاسخ" ممکن است یکی از علت های بروز پر شنوایی در فرد باشد. مغز نیز در قبال سیگنال های صوتی ای که از گوش داخلی دریافت می کند وظایفی دارد. کوچک ترین مشکلی در پردازش این سیگنال ها می تواند منجر به پر شنوایی شود. مطالعات اخیر نیز نشان داده است که ممکن است یکی از علت های بروز پر شنوایی کاهش مواد شیمایی ای در مغز باشد که میزان اطلاعات انتقال یافته از ارگان های حسی به مغز را کنترل و مهار می کند. به همین خاطر افراد مبتلا به پر شنوایی است ممکن است بیماری (فوتوفوبیا) یا ترس از نور نیز داشته باشند. گاهی اوقات نیز حساسیت به صدا، نتیجه قرار گرفتن فرد در معرض صداهای بسیار بلند یا ضربه به سر اتفاق می افتد. بعد از چنین حوادثی ساختارهای حساس در گوش داخلی آسیب دیده و حساسیت نسبت به سر و صدای اطراف را تا حد زیادی افزایش خواهد داد. معمولا بیماری پرشنوایی ممکن است با مشکلات زیر همراه باشد: سکلروزیس چندگانه اختلالات طیف اوتیسم سندرم بعد از آسیب سر بعضی از انواع سندرم ویلیام، حدود % افراد مبتلا به سندرم ویلیام ممکن است پر شنوایی داشته باشند. در صورتی که فرد دچار پر شنوایی شده باشد، صداهایی که هر روز با آن سر و کار دارد را آزار دهنده و حتی دردناک تصور خواهد کرد. همه این ها در حالی است که این صداها برای دیگران هیچ مشکلی ایجاد نمی کند. گاهی اوقات فرد ممکن است صداهایی که دیگران هر روز در معرض آن قرار می گیرند مثل: تلویزیون، رادیو، گوش دادن به آهنگ، رفتن به خرید یا حتی گفت و گو با تلفن را سخت و آزار دهنده بدانند. این موضوع فرد را عصبانی و مضطرب خواهد کرد. گاهی اوقات شخص پر شنوا بعد از در معرض قرار گرفتن صدای آزار دهنده، ممکن است تا ساعت ها و حتی بعد از دور شدن از صدا باز هم همان صدا را شنیده و در صورت شنیدن دوباره آن علایم اش از قبل هم بدتر شود. اگر در محیط خاصی توقع شنیدن صدای آزار دهنده را داشته باشید بعد از رفتن به آنجا ناآرامی شما چندین برابر خواهد شد. این مورد به این علت است که وقتی از شنیدن صدایی بترسید و از قبل خود را برای آن آماده کنید مضطرب شده و ناآرامی شما چندین برابر خواهد شد. ترس و استرس باعث می شود تا مغزتان ماده ای ترشح کند که حساسیت گوش را تا حد زیادی افزایش می دهد. به یاد داشته باشید که هر فردی به طرز متفاوتی نسبت به صداهای آزار دهنده اطرافش واکنش نشان خواهد داد. در صورتی که تصور می کنید دچار بیماری حساسیت به صدا یا پرشنوایی شده اید حتما ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنید تا در صورت نیاز شما را به شنوایی سنج یا متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد. پزشک با بررسی سیستم شنوایی تان علت مشکل را جستجو خواهد کرد. در صورتی که تشخیص پر شنوایی به درستی انجام شده و مبتلا به پرشنوایی باشید، پزشک توصیه هایی برای مدیریت پر شنوایی خواهد داشت. گاهی اوقات ممکن است شما را به یک متخصص رفتار درمان یا روان شناس نیز ارجاع دهد تا بتوانید کنترل بیشتری روی ترس ها، استرس و اضطرابتان داشته باشید تا حالتان بد و بدتر نشود. بهترین و موثرترین شیوه برای درمان این عارضه "کاهش حساسیت شنوایی" یا auditory desensitization همراه با آموزش هایی برای مدیریت رفتار و کاهش اضطراب و استرس است. این درمان معمولا در مرکز شنوایی سنجی و توسط متخصص شنوایی سنج انجام می شود. در طی این درمان سعی می شود تا با کاهش حساسیت گوش، تحمل شما نسبت به آن صدای مشخص افزایش پیدا کند. در این تکنیک درمانی از تولید کننده های صدای کوچکی استفاده می شود که صداهایی که روزمره با آن رو به رو هستید را برایتان پخش می کنند. برای شروع درمان باید این تولید کننده های صدا را همانند پشت گوشتان وصل کنید. این دستگاه ها صداهای مختلف، با سطوح مختلف را برایتان پخش خواهند کرد. به علت اینکه معمولا حساسیت به صدا برای هر دو گوش اتفاق می افتد، این دستگاه باید بر روی هر دو گوش نصب شده و روند درمان شروع شود. هنگام شروع باید برای مدت کوتاهی به صداهای ضعیف گوش دهید. رفته رفته مدت زمان پخش شدن صداها بیشتر شده و تا جایی پیش می روند که بتوانید ساعت پشت سرهم بدون هیچ مشکلی به این صداها گوش دهید. سپس در مرحله بعدی صدایی که می شنیدید بلندتر خواهد شد. دیگر صدای بلندتر مشکلی برایتان ایجاد نخواهد کرد و به همین نحو روند درمانی را ادامه خواهید داد. در مرحله بعدی که قدرت تحمل این صداهای جدید را داشتید بازهم بلندی صدا نسبت به مراحل قبل بیشتر خواهد شد. این بلندتر شدن تدریجی میزان صدا باعث عادت کردن و عادی شدن صداها خواهد شد. برای بهبود و کاهش حساسیت شنوایی معمولا تا ماه فرصت لازم است تا به صداهای اطراف عادت کرده و فرد بتواند بدون استفاده از دستگاه های تولید کننده صدا، صداها را تحمل کرده و واکنشی نسبت به آن ها نشان ندهد. در صورتی که روند درمانی کاهش حساسیت شنوایی را با برنامه اصلاح رفتاری پیش ببرید، بدون شک درمان سریع تر و به نحو موثرتری اتفاق خواهد افتاد. برای شروع این درمان، روان شناس بالینی برای شما برنامه به خصوصی طراحی خواهد کرد. هدف از این برنامه حذف عادت ها و رفتارهایی است که در محیط های شلوغ و در معرض صداهای آزار دهنده از خود نشان می دادید. این برنامه به کنترل اضطراب و استرس شما کمک کرده و بعد از اتمام دوره درمان دیگر نسبت به صداهای آزار دهنده واکنش های شدیدی نشان نخواهید داد. گوش های شما صداها را در قالب ارتعاشات دریافت می کنند. اگر دچار بیماری پرشنوایی باشید، مغز این نوسانات را شدیدتر یا با اختلال دچار می کند. در نتیجه صدایی که دیگران تحمل آن را دارند را ممکن است شما دیگر نتوانید تحمل کنید. بروز این بیماری شنوایی ممکن است به یکی از دلایل زیر باشد: اوتیسم اختلال TMJ سردرد های میگرنی انواع خاصی از اختلال استرسی بعد ضربه PTSD استفاده منظم از والیوم (داروی خواب آور) آسیب رسیدن و ضربه به مغز (ضربه ایربگ یا تصادف) آسیب دیدگی در نتیجه دارو یا سم به یک یا هر دو گوش عفونت ویروسی ای که اعصاب صورت یا گوش داخلی را درگیر کرده باشد. منابع: این وبسایت : www . actiononhearingloss . org . uk / - / media / ahl / documents / publications / factsheets - and - leaflets / factsheets / hearing - health / hyperacusis - factsheet . pdf |
منظور از پارگی پرده گوش وجود سوراخ، پارگی در پرده گوش یا غشای تیمپانیک است. غشای تیمپانیک بافت نازکی است که گوش میانی را از حفره گوش بیرونی جدا می کند. این غشا با ورود امواج صوتی به داخل گوش به ارتعاش در آمده و سپس با استفاده از استخوان های گوش میانی به مسیر خود ادامه می دهد. چون این ارتعاشات به شما کمک می کند تا صداها را بشنوید، در صورتی که پرده گوش دچار آسیب دیدگی شود بدون شک شنوایی شما نیز دچار مشکل خواهد شد. پارگی پرده گوش را با نام سوراخ شدن پرده گوش نیز می شناسند. در موارد نادری عارضه پارگی پرده گوش ممکن است به کم شنوایی دایمی فرد منجر شود. عفونت علت اصلی و رایج بروز پارگی پرده گوش، عفونت است. احتمال ابتلای کودکان به بسیار بیشتر از بزرگسالان بوده و علت آن نیز به جمع شدن بیشتر مایعات در پشت پرده گوش باز می گردد. فشار مایع جمع شده در پشت پرده گوش ممکن است باعث شکستن و پارگی غشای تمپانیک گوش فرد شود. تغییرات فشار فعالیت های دیگری نیز هستند که انجام آن ها هم ممکن است باعث سوراخ شدن گوش شوند. نام دیگر پارگی که بر اثر فشار بیرون گوش و نامیزان بودن فشار داخل و خارج گوش اتفاق می افتد، باروتروما است. غواصی امواج شدید پرواز با هواپیما رانندگی در ارتفاعات ضربه شدید یا مستقیم به گوش آسیب دیدگی یا تروما یکی دیگر از علل بروز پارگی پرده گوش، آسیب دیدگی ها هستند. هر گونه ضربه ای که به کناره های سر یا گوش وارد شود می تواند باعث بروز پارگی گوش شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مواردی که بیش از دیگر موارد موجب پارگی گوش می شوند: ضربه به گوش تصادفات رانندگی افتادن بر روی گوش آسیب دیدن در حین ورزش و مسابقات قرار دادن هرگونه جسم خارجی مثل گوش پاک کن، خودکار، مداد، ناخن و فرو کردن آن نیز می تواند باعث آسیب دیدگی یا حتی پارگی پرده گوش شود. ترومای آکوستیک یکی از عوامل خطرناکی است با قرار دادن گوش در معرض صداهای بسیار بلند اتفاق می افتد. ترومای آکوستیک نیز می تواند یکی از علل بروز پارگی گوش باشد اما این مورد چندان رایج نیست و به ندرت اتفاق می افتد. علایم پارگی گوش در صورت بروز پارگی گوش، درد اولین علامتی است که خودش را نشان خواهد داد. برای بعضی از افراد درد بسیار شدید و آزار دهنده خواهد بود. دردی که ممکن است تمام طول روز باقی مانده و دایما کم یا زیاد شود. معمولا گوش بعد از برطرف شدن درد، شروع به تخلیه خودش می کند. در این وضعیت ممکن است آب، خون یا چرک از گوش آسیب دیده خارج شود. پارگی گوشی که ناشی از عفونت گوش میانی باشد، خودش را با خون ریزی نشان خواهد داد. عفونت های گوش بیشتر در کودکان و نوجوانان اتفاق افتاده و بزرگسالان فقط در اثر، یا قرار گرفتن در محیط های آلوده دچار شوند. گوش آسیب دیده ممکن است دچار کم شنوایی شود و شما قدرت شنوایی را برای مدت کوتاهی از دست دهید. البته عارضه تینیتوس نیز ممکن است برایتان پیش بیاید و دایما صدای زنگ یا خود شنیده یا حتی سرگیجه داشته باشید. آزمایش روی مایع: که پزشک با مورد آزمایش قرار دادن مایعاتی که ممکن است از گوش خارج شود تشخیص عفونت می دهد (زیرا گاهی اوقات عفونت علت اصلی پارگی گوش است. آزمایش اتوسکوپ که در آن پزشک با استفاده از دستگاهی مخصوص که مجهز به چراغ است، داخل حفره گوش را به دست بررسی می کند. تست شنوایی سنجی یکی دیگر از آزمایش هایی است که می توان از آن برای تشخیص میزان پارگی گوش و محدوده شنوایی فرد استفاده کرد. تمپانومتری ( tympanometry ) : نیز آزمایشی است که پزشک با قرار دادن دستگاه تمپانومتر در داخل گوش تغییرات پرده گوش نسبت به تغییرات فشار را مورد بررسی قرار می دهد ممکن است پزشک بعد از انجام معاینات و آزمایشاتی که در بالا به آن ها اشاره کردیم شما را به یک پزشک گوش، حلق و بینی ارجاع دهد. این ارجاع زمانی اتفاق می افتد که برای درمان و تشخیص پارگی گوش نیاز به انجام و بررسی های بیشتری باشد. بیشتر درمان های پارگی پرده گوش به کاهش درد یا جلوگیری از عفونت کمک می کنند. اگر گوش شما به خودی خود خوب نشد و نیاز به درمان بیشتر داشت. احتمال زیاد پزشک از ترمیم کردن پرده گوش استفاده کند. وصله کردن در این مرحله به معنی قرار دادن لایه ای نازک بر روی غشای آسیب دیده است. این وصله رشد غشا و بازسازی آن را سرعت بخشیده و به بهبود سریع ترتان تا حد زیادی کمک خواهد کرد. آنتی بیوتیک مصرف آنتی بیوتیک می تواند به بهبود سریع تر عفونت هایی که باعث پارگی پرده گوش شده است کمک کند. همچنین مصرف آنتی بیوتیک از عفوت مجدد گوش و پارگی آن در آینده تا حد زیادی پیشگیری خواهد نمود. به همین خاطر احتمالا پزشک برایتان آنتی بیوتیک های خوراکی یا قطره های درمانی گوش تجویز کند. گاهی اوقات برای درمان سریع تر یا قطعی تر ممکن است قرص و قطره با هم تجویز شود. دقت کنید که باید دوره درمانی با آنتی بیوتیک را کامل کرده و سپس مصرف قرص ها را کنار بگذارید. عمل جراحی گاهی اوقات آن هم در موارد نادر ممکن است عمل جراحی پرده گوش نیاز باشد. عملی که در آن سوراخ پرده گوش را با استفاده از بافت برداشته شده از قسمت دیگر وصله کرده و به بهبود سریع تر پرده گوش کمک می کنند. عمل جراحی پرده گوش را با نام تیمپانوپلاستی نیز می شناسند. درمان خانگی با استفاده از گرم کردن و مسکن ها می توانید درد پارگی گوش را تا حد زیادی کاهش دهید. کافی است روزی چند بار کمپرس آب گرم روی گوش خود قرار دهید. با فین نکردن در طول دوره درمان می توانید به بهبود سریع تر گوش خود کمک زیادی کنید، فقط در صورت ضرورت این کار را انجام دهید. همچنین با نگه داشتن نفس و بستن بینی و فین کردن نیز می توانید فشار داخل گوش ها آن ها را تمیز کنید. اما ناگفته نماند که افزایش فشار به گوش ها باعث ایجاد درد زیاد و کند شدن روند درمان پرده گوش تان خواهد شد. تا حد امکان بدون مشورت یا توصیه پزشک از قطره های بدون نسخه موجود در داروخانه ها استفاده نکنید. در صورتی که پرده گوش پاره شده باشد، مایع این قطره ها تا اعماق گوشتان فرو رفته و می تواند عواقب جبران ناپذیری به همراه داشته باشد. احتمال بروز پارگی پرده گوش در کودکان بسیار بیشتر از بزرگسالان است زیرا بافت پرده گوش آن ها حساس تر و حفره گوش شان بسیار باریک تر است. استفاده از گوش پاک کن برای کودکان و وارد کردن بیش از حد آن داخل گوش کودک می تواند منجر به آسیب دیدگی پرده گوش او شود. وارد شدن هر گونه جسم خارجی کوچکی مثل مداد یا گیره نیز ممکن است باعث آسیب دیدگی یا پارگی پرده گوش کودکان شود. اما شایع ترین علت بروز پارگی پرده گوش در کودکان مربوط به عفونت های گوش است. از هر کودک حداقل تای آن ها تا زمان رسیدن به سالگی حداقل یک بار به عفونت گوش دچار می شوند. در صورتی که کودک به جای شیر مادر با شیشه شیر خورده و به صورت دراز کش غذایش را میل کند، احتمال بروز عفونت در او تا حد بسیار زیادی افزایش خواهد یافت. در صورتی که هرکدام از علایم زیر را مشاهده کردید سریعا کودکتان را نزد پزشک ببرید: درد متوسط و شدید شنیدن صدای بوق در داخل گوش حالت تهوع، سرگیجه طولانی و استفراغ خارج شدن چرک یا خون از داخل گوش کودک در صورتی که تشخیص پزشک احتمال پارگی پرده گوش بود بهتر است کودک را برای روند درمانی و بهبودی اش نزد پزشک گوش، حلق و بینی ببرید. به علت حساسیت زیادی پرده گوش کودکان در صورتی که درمان به خوبی انجام نشود، در طولانی مدت مشکلات زیادی ممکن است برای کودک به وجود بیاید. بهتر است در همان سنین کودکی به کودک بیاموزید که نباید اشیاء را وارد گوششان کنند. همچنین در صورتی که کودک سرما خوردگی داشته یا دچار عفونت سینوسی است از مسافرت با هواپیما بپرهیزید. تغییرات فشار می تواند باعث آسیب به پرده گوش کودک شود. معمولا برای درمان پارگی پرده گوش هیچ درمان تهاجمی نیاز نیست. بیشتر مردم با پاره شدن پرده گوش فقط کمی از قدرت شنوایی را به طور موقت از دست داده و بعد از بهبود به تدریج قدرت شنوایی شان باز خواهد گشت. بهبود پارگی پرده گوش در بیشتر اوقات نیاز به درمان نداشته و ظرف مدت چند روز شاهد بهبودی خواهید بود. راه و نکات بسیاری وجود دارد که با انجام آن می توانید از پارگی پرده گوش تان به هر علتی پیشگری کنید. تا زمان بهبود یافتن کامل گوش از شنا کردن بپرهیزید. برای جلوگیری از بروز عفونت گوش تان را خشک نگه دارید. در صورتی که دچار عفونت گوش شده اید بلافاصله سراغ اقدامات درمانی بروید. اگر دچار سرماخوردگی یا عفونت سینوسی شده اید از پرواز با هواپیما بپرهیزید. بعد از حمام برای جلوگیری از ورود آب به حفره گوش به آرامی از گوش پاک کن در خارج از گوش استفاده کنید. برای تنظیم فشار بین داخل و خارج گوش، خمیازه، جویدن آدامس و استفاده از گوش گیر می تواند موثر باشد. از اجسام خارجی برای تمیز کردن چرک گوش استفاده نکنید. (دوش گرفتن روزانه برای متعادل نگه داشتن میزان مایع گوش کفایت می کند. در صورتی که اطمینان دارد در طول روز در محیط های شلوغ و پر سر و صدای مثل ترافیک، کنسرت یا تیاتر قرار خواهید گرفت حتما گوش گیر همراه خود ببرید. در صورت مراقبت از گوش می توانید تا حد زیادی از بروز آسیب یا پارگی پرده گوش جلوگیری کنید. در اکثر اوقات پارگی پرده گوش به علت بروز عفونت اتفاق می افتد که با استفاده از درمان های خانگی می توانید تا حد زیادی از بروز آن جلوگیری کنید. همچنین پارگی پرده گوش در اکثر موارد نیاز به درمان نداشته و بعد از چند هفته به خودی خود درمان خواهد شد. منبع: |
جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی سه راه درمانی برای می باشند. جراحی و پرتو درمانی سلول های سرطانی را در یک ناحیه خاص از بین می برد، اما شیمی درمانی می تواند در کل بدن اثر کند. یعنی می تواند سلول های سرطانی را که دور از تومور اصلی (اولیه) انتشار یافته اند، را از بین ببرد. شیمی درمانی به عنوان جزیی از درمان سرطان، به وسیله داروهایی انجام می شود که توانایی تقسیم و تولیدمثل سلول های سرطانی را از بین می برد و از رشد آن ها جلوگیری می کند. بسیاری از داروهای شیمی درمانی عوارض جانبی دارند که می تواند شدید باشد. مزایای داروها احتمالا از عوارض جانبی آن بیشتر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید انواع شیمی درمانی شامل موارد زیر است: روی DNA اثر می گذارند و سلول ها را در مراحل مختلف چرخه عمر سلول ها می کشند و از بین می برد. پروتیین هایی هستند که سلول ها برای زنده ماندن از آن ها تقلید می کنند. وقتی سلول ها آن ها را مصرف می کنند، فایده ای ندارد و سلول ها از گرسنگی از پا در می آیند. رشد و تقسیم سلول ها را متوقف می کنند. تولید مثل سلول ها را متوقف می کنند. این آنتی بیوتیک های ضد توموری با آنتی بیوتیک هایی که برای عفونت استفاده می کنند متفاوت است. پزشک گزینه مناسبی را برای شما پیشنهاد می کند و ممکن است ترکیب شیمی درمانی را با گزینه های دیگر مانند پرتو درمانی یا جراحی توصیه کنند. سه هدف اصلی برای شیمی درمانی در درمان سرطان وجود دارد: در صورت امکان، از شیمی درمانی برای معالجه سرطان استفاده می شود، یعنی سرطان از بین می رود و بر نمی گردد. دانستن این که آیا سرطان یک فرد واقعا درمان شده است یا نه، سال ها طول می کشد. هدف کوچک کردن تومورها و یا جلوگیری از رشد و انتشار سرطان می باشد. که امید به زندگی بیمار را بیشتر کند. در بسیاری موارد، سرطان کاملا از بین نمی رود، بلکه به عنوان یک بیماری مزمن مانند بیماری قلبی یا کنترل می شود. در موارد دیگر، به نظر می رسد سرطان حتی برای مدتی از بین رفته است، اما انتظار می رود که دوباره برگردد. همچنین می توان از شیمی درمانی در مراحل سرطان پیشرفته برای کاهش علایم ناشی از استفاده کرد که شیمی درمانی تسکینی یا تسکین دهنده گفته می شود و هدف از درمان، بهبود کیفیت زندگی می باشد. پزشکتان دوزها، نحوه مصرف داروها و تعداد جلسات و مدت درمان را انتخاب می کند. تمام تصمیمات به نوع، محل، اندازه و اینکه سرطان چگونه بر عملکرد طبیعی بدن و سلامت کلی ت ثیر می گذارد بستگی دارد. سرطان را می توان با یک داروی منفرد درمان کرد، اما اغلب از چندین دارو به ترتیب خاص یا در ترکیب های خاص استفاده می شود (به نام شیمی درمانی ترکیبی) داروهای مختلفی که به روش های مختلفی کار می کنند می توانند با هم کار کنند تا سلول های سرطانی بیشتری را از بین ببرد. در بعضی موارد، بهترین انتخاب دوز و برنامه برای هر داروی شیمی درمانی مشخص است، و بیشتر پزشکان همان روش درمانی را توصیه می کنند. در موارد دیگر، پزشکان مختلف ممکن است داروهای مختلفی را با برنامه های مختلف انتخاب کنند. عواملی که باید در انتخاب داروهای مورد استفاده در نظر بگیرند عبارتند از: نوع سرطان مرحله سرطان سن بیمار سلامت کلی بیمار سایر مشکلات سلامتی جدی (مانند بیماری های قلبی، کبدی یا کلیوی) سابقه سرطان های قبلی تعیین دوز دارو مصرف مقدار کمی از دارو به خوبی سرطان را درمان نمی کند و مصرف زیاد آن ممکن است عوارض جانبی خطرناکی برای زندگی ایجاد کند. به همین دلیل پزشکان باید دوزهای درمانی را بسیار دقیق محاسبه کنند. بسته به نوع دارویی که باید به شما داده شود، روش های مختلفی برای تعیین دوزهای شیمی درمانی وجود دارد. بیشتر داروهای شیمیایی در واحد میلی گرم اندازه گیری می شوند. دوز کلی ممکن است براساس وزن بدن شما در کیلوگرم باشد. دوز برای کودکان و بزرگسالان متفاوت است. کودکان نیز ممکن است سطح متفاوتی از حساسیت به داروها داشته باشند. پزشک ممکن است شیمی تراپی را در مراحل زیر تجویز کند: قبل از عمل جراحی پس از عمل جراحی یا بهبودی، برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده و جلوگیری از بازگشت سرطان برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری و کاهش علایم در مراحل بعدی دوره شیمی درمانی بستگی به نوع و مرحله سرطان دارد ومی تواند از یک دوز واحد در یک روز تا چند هفته متغیر باشد. افرادی که به بیش از یک دوره درمانی احتیاج دارند، یک دوره استراحت ما بین دوره های درمانی دارند تا عوارض داروهای شیمی درمانی کاهش یابد. ممکن است یک فرد در یک روز تحت درمان شیمی درمانی قرار گیرد، به دنبال آن یک هفته استراحت داشته باشد، سپس یک درمان یک روزه دیگر و به دنبال آن یک دوره استراحت سه هفته را تجربه کند و چرخه درمان برای مدتی ادامه داشته باشد. برای برخی افراد ممکن است مشورت کردن با یک مشاور درباره جنبه های روانی و عاطفی سرطان و شیمی درمانی مفید باشد. آزمایش خون سلامتی شما را ارزیابی کرده تا مشخص شود قادر به مقابله با عوارض جانبی احتمالی می باشید یا نمی باشید. مواد شیمیایی و سایر داروها را تجزیه می کند. شیمی درمانی می تواند سلامت کبد را تحت تاثیر قرار دهد. اگر آزمایش خون مشکلات کبدی را قبل از درمان تشخیص دهد، ممکن است مجبور شوید تا بهبودی کبد، درمان را به تعویق بیاندازید. اگر یا پلاکت ها قبل از درمان کمتر از مقدار معمول باشد، ممکن است شروع شیمی درمانی تا رسیدن پلاکت ها به حدنصاب به تعویق بی افتد. انجام یک آزمایش خون منظم در طول دوره درمانی مهم است تا اطمینان حاصل شود که عملکرد خون و تا حد ممکن سالم بماند و بر اثربخشی درمان نظارت داشته باشد. بیشتر افراد شیمی درمانی را در یک شرایط بیمارستانی دریافت می کنند، اما گاهی اوقات شما می توانید آن را در خانه انجام دهید. با این حال، برای بررسی سلامتی و نحوه واکنش به درمان، باید به طور منظم به بیمارستان مراجعه کنند. راه های استفاده از شیمی درمانی شامل موارد زیر است: بصورت موضعی، روی پوست به صورت تزریق یا تزریق داخل وریدی از طریق دهان، به صورت قرص، مایع یا کپسول شما باید دقیقا همانطور که پزشک تجویز می کند، دوز دارو را مصرف کنید. در صورت فراموش کردن دوز در زمان مناسب، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید. بعضی اوقات، شما ممکن است به دوز مداوم نیاز داشته باشید. یعنی شما ممکن است مجبور به استفاده پمپ باشید که دارو را به آرامی برای چند هفته یا ماه وارد بدن کند. شیمی درمانی بسته به نوع و میزان درمان، می تواند عوارض جانبی از خفیف تا شدید ایجاد کند. طیف گسترده ای از اثرات منفی می تواند رخ دهد، از جمله: حالت تهوع و استفراغ عوارض جانبی معمولی است. پزشکان ممکن است داروهای ضد میکروبی را برای کاهش علایم تجویز کنند. مصرف مکمل های زنجبیل ممکن است به افزایش اثربخشی آنتی بیوتیک ها کمک کند. شیمی درمانی می تواند به ریزش مو منجر شود. پوشیدن کلاه مخصوص می تواند پوست سر را در حین درمان شیمی درمانی خنک نگه دارد، که ممکن است به جلوگیری یا کاهش کمک کند. حتی امکان دارد در طول درمان، ناخن ها پوسته پوسته و شکننده شوند. از انجام کارهای غیرضروری جلوگیری کنید. برای کاهش خستگی، سعی کنید، استراحت کنید. در صورتی که دچار خستگی شدید هستید باید با پزشک خود صحبت کنید، زیرا خستگی می تواند نشانه کم خونی باشد. سموم موجود در بعضی از انواع شیمی درمانی می توانند روی سیستم عصبی ت ثیر بگذارند و منجر به یا زنگ در گوش، و مشکلات تعادل شود. باید هرگونه تغییر شنوایی را به پزشک گزارش دهید. شیمی درمانی می تواند باعث شود، که به محافظت بدن در برابر عفونت کمک می کند، کاهش پیدا کند و منجر به تضعیف سیستم ایمنی و خطر بیشتر عفونت می شود. اقدامات شامل مرتب شستن دست ها، تمیز نگه داشتن هرگونه زخم می باشد و اگر مشکوک به عفونت هستید، تحت اولیه قرار بگیرد. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک ها را برای کمک به کاهش خطر تجویز کند. شیمی درمانی می تواند تعداد پلاکت ها را کاهش دهد و لخته شدن خون را مختل کند. شما ممکن است کبودی بدن، خون ریزی بیشتر از حد معمول از یک برش کوچک و خون ریزی مکرر یا خون ریزی لثه را تجربه کنید. اگر تعداد پلاکت خیلی کم شود، ممکن است به انتقال خون نیاز داشته باشید. گلبول های قرمز خون اکسیژن را به تمام بافت های بدن منتقل می کند. شیمی درمانی می تواند باعث کاهش سطح گلبول های قرمز شود و منجر به کم خونی می شود. علایم شامل خستگی، تنگی نفس و تپش قلب می باشد. مصرف آهن اضافی ممکن است به بدن کمک کند که سلول های قرمز خون بیشتری داشته باشد. شما می توانید آهن بیشتری از رژیم غذایی خود مصرف کنید. لوبیا آجیل گوشت آلو، کشمش و زردآلو سبزیجات برگ سبز تیره التهاب غشای مخاطی می تواند بر هر بخشی از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد ت ثیر بگذارد. موکوزیت بر دهان ت ثیر می گذارد. معمولا - روز پس از شروع درمان ظاهر می شود. علایم، که بسته به دوز دارو می تواند متفاوت باشد، می تواند غذا خوردن یا صحبت کردن را دردناک کند. شما شاید احساس سوزش در دهان و یا بر روی لب خود کنید. اگر خون ریزی رخ دهد، ممکن است به معنای آن باشد که در معرض خطر عفونت هستید. علایم به طور معمول چند هفته پس از پایان درمان از بین می رود. پزشک ممکن است برای کمک به پیشگیری یا درمان آن، دارو تجویز کند. شیمی درمانی، سرطان یا هر دو می توانند بر نحوه پردازش مواد مغذی بدن ت ثیر بگذارند، که می تواند منجر به از دست دادن اشتها و کاهش وزن شود. اما معمولا بعد از درمان اشتها مجددا بازیابی می شود. نکاتی برای رفع کاهش اشتها عبارتند از: خوردن وعده های غذایی کوچکتر و بیشتر مصرف نوشیدنی های غنی از مواد مغذی بوسیله نی برای کمک به حفظ مایعات و جذب مواد مغذی شیمی درمانی غالبا باعث ازدست رفتن علاقه به رابطه جنسی می شود، اما معمولا بعد از درمان برمی گردد. برخی از انواع شیمی درمانی می تواند باعث کاهش باروری در مردان و زنان شود که اغلب، اما نه همیشه، پس از پایان درمان برمی گردد. با این حال، اگر مایل به فرزندآوری در آینده هستید ممکن است پزشک منجمد کردن اسپرم را برای استفاده های بعدی توصیه کند. کاملا مشخص نیست که چگونه انواع مختلف شیمی درمانی ممکن است روی جنین در حال رشد ت ثیر بگذارد. اگر یک زن در دوران بارداری به ای شیوه درمانی نیاز داشته باشد، پزشک ممکن است توصیه کند بعد از اولین هفته های تا هفته صبر کند زیرا زمانی است که اندام جنین به سرعت در حال پیشرفت است. در صورت ضرورت پزشک، شیمی درمانی بعد از سه ماهه اول شروع می شود. زنی که باردار است، آخرین دوره شیمی درمانی را حدود هفته قبل از تاریخ زایمان دریافت می کند تا هرگونه خطر ابتلا به عفونت در مادر و نوزاد را در طول زمان تولد کاهش دهد. از آنجا که شیمی درمانی می تواند عوارض جانبی نامطلوبی داشته باشد، بهتر است در حین درمان از باردار شدن خودداری کنید. یا در صورت بارداری فرد باید سریعا به پزشک خود اطلاع دهد. شیمی درمانی همچنین می تواند منجر به اسهال یا شود. علایم اغلب چند روز پس از شروع درمان شروع می شود. حداکثر از افراد، مشکلات شناختی ممکن است ماه ها یا سال ها پس از درمان ادامه یابد. برخی افراد نوسانات خلقی و را تجربه می کنند. چشم انداز شخصی که شیمی درمانی می کند به نوع، مرحله و محل سرطان و سلامت کلی بستگی دارد. در بعضی موارد، می تواند به بهبودی کامل دست یابد. با این وجود شما ممکن است عوارض جانبی داشته باشید و ممکن است در طول درمان نیاز به تنظیم شیوه زندگی یا روال کاری خود داشته باشید. عوارض معمولا پس از پایان درمان برطرف می شوند. منابع: |
افتادگی پلک یا پتوز، که بلفاروپتوز هم نامیده می شود شرایطی است که مرز پلک بالا، پایین تر از حد طبیعی خود سقوط می کند. در موارد شدید، افتادگی پلک می تواند تمام یا بخشی از مردمک را بپوشاند و باعث مشکلات بینایی شود. افتادگی پلک می تواند یک یا هر دو چشم را تحت ت ثیر قرار دهد. ممکن است در بدو تولد (پتوز مادرزادی) وجود داشته باشد. یا ممکن است به صورت تدریجی با افزایش سن بیشتر شود. گاهی اوقات پتوز ممکن است ظاهر فرد را بدون ت ثیر در بینایی یا سلامتی تغییر دهد. افتادگی چشم می تواند یک علامت هشدار دهنده یا یک وضعیت جدی تر در عضلات، اعصاب، مغز یا چشم باشد. پتوز که درطی یک دوره، روزها یا ساعت ها ایجاد می شود احتمالا نشان دهنده یک مشکل جدی پزشکی می باشد. برخی از دلایل پتوز عبارتند از: نوزاد به دلیل مشکل رشدی در عضله لواتور (عضله ای که پلک فوقانی را محافظت می کند. دچار افتادگی پلک می شود. پتوز مادرزادی می تواند بینایی را مختل کند. حتی باعث ایجاد آمبولیوپی شود، که گاه به عنوان تنبلی چشم هم شناخته می شود. تقریبا در نیز دارای چشم متقاطع (استرابیسم) یا برخی از اختلالات دیگر هستند که بر موقعیت یا حرکت چشم ت ثیر می گذارد. در افتادگی پلک ناشی از سندرم هورنر، مردمک چشم مبتلا به طور غیرمعمول کوچک می شود. اگر متوجه شدید که هر دو پلک فوقانی شما با افزایش سن به تدریج افتاده، احتمالا دچار افتادگی پلک ساده مربوط به سن هستید. در موارد دیگر افتادگی پلک، پزشک باید مشکل را تشخیص دهد. پزشک تشخیص را با بررسی تمام علایم، نه فقط مشکلات پلک، شروع خواهد کرد. این بررسی شامل علایم دو بینی، خستگی ماهیچه یا ضعف، مشکل در تکلم یا بلع، سردرد، یا یا بی حسی هر نقطه از بدن شما می باشد. پزشک همچنین تاریخچه پزشکی گذشته شما را مرور کرده و در مورد هرگونه سابقه خانوادگی افتادگی پلک یا بیماری های ارثی عضلانی سوال می کند. سپس پزشک معاینه جسمی، معاینه عصبی و معاینه دقیق چشم را انجام می دهد. اگر پزشک چیزی غیر طبیعی پیدا کند، آزمایشات تشخیصی ویژه لازم است. به عنوان مثال، اگر نشانه ای از مشکل عصبی دارید یا اگر معاینه چشم شما شواهدی از وجود توده یا تورم در داخل دریچه چشم وجود دارد، ممکن است به اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی ( نیاز داشته باشید. اگر ضعف عضلانی یا علایم دیگری از بیماری عضلانی دارید، پزشک ممکن است آزمایش خون برای میاستنی گراویس تجویز کند. همچنین ممکن است پزشک آزمایش تانسیلون را انجام دهد. تانسیلون، نام تجاری دارویی به نام کلروفید ادرفونیوم است که به رگ تزریق می شود. در صورت ابتلا به، دارو برای چند دقیقه ضعف عضلات را برطرف می کند. بیوپسی عضلانی همچنین ممکن است برای تشخیص مشکلات عضلانی انجام شود. در (نمونه برداری) ، یک قطعه بسیار کوچک از ماهیچه برداشته می شود بنابراین می توان نمونه جداشده را تحت میکروسکوپ بررسی کرد. در بیشتر موارد، امکان پیشگیری از ابتلا به پتوز وجود ندارد. یک مطالعه از ژورنال جراحی زیبایی شناسی خاطرنشان کرد که هیچ ارتباطی با عوامل سبک زندگی از جمله سیگار کشیدن، یا وجود ندارد. با این وجود، جلوگیری از استفاده از لنزهای تماسی و مالش بیش از حد چشم، می تواند خطر ابتلا به پتوز اکتسابی را کاهش دهد. مقاله ای در سال ، در ژورنال پوست و زیبایی پوست، یادآوری می کند که تزریق می تواند باعث افتادگی پلک شود. در بیشتر موارد، پیش آگهی خوب است. جراحی معمولا می تواند پلک افتاده درکودکان مبتلا به پتوز مادرزادی و بزرگسالان مبتلا به پتوزپیری را اصلاح کند. در بعضی موارد، جراحی اصلاحی باعث می شود که چشم ها در هنگام خواب کمی باز بمانند، بنابراین بهتر است یک روان کننده (قطره اشک مصنوعی) شبانه برای جلوگیری از خشک شدن، در چشم ها ریخته شود. اگر افتادگی پلک وابسته به سن، بینایی شما را مختل کند یا به طور جدی روی ظاهر شما ت ثیر بگذارد. معمولا یک جراح پلاستیک با بالا بردن جراحی پلک می تواند مشکل را برطرف کند. در اکثر بیماران بالغ، این یک روش سرپایی است که تحت بی حسی موضعی انجام می شود. بیهوشی موضعی نسبت به بیهوشی عمومی ترجیح داده می شود زیرا به جراح اجازه می دهد در حالی که چشمان شما باز هستند، موقعیت پلک ها را تنظیم کند. زیرا درمان زودرس خطر آسیب دید دایمی را کاهش می دهد. اگر کودک شما دچار افتادگی پلک خفیف تر و بدون اختلال در بینایی باشد. پزشک ممکن است پیشنهاد کند تا الی سالگی کودک برای اصلاح پلک افتاده صبر کنید. در دوران کودکی، جراحی پلک تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. اگر پتوز ناشی بیماری عضلانی، مشکل عصبی یا مشکل موضعی چشم باشد، پزشک بیماری را درمان می کند. در بعضی موارد، روش درمانی بیماری اصلی پلک افتاده را بهبود می بخشد یا از بدتر شدن آن جلوگیری می کند. اگر چشم افتادگی دارید فورا به پزشک خود مراجعه کنید. چون: طی مدت زمانی چند روز یا چند ساعت ناگهان افتادگی چشم بیشتر می شود. همراه با دوبینی، ضعف عضلات صورت، ضعف در بازوها یا پاها، مشکل در تکلم یا بلع یا سردرد شدیدتر می شود. همراه با علایم عفونت چشم، از جمله درد و قرمزی چشم، تب، ورم چشم یا مشکل در حرکت چشم وجود دارد. اگر افتادگی پلک شما با بالا رفتن سن شروع شده، حتما به چشم پزشک مراجعه کنید چون در بینایی شما تداخل دارد یا به طور جدی روی ظاهر شما ت ثیر می گذارد. اگر پلک های کودک به نظر می رسد یکنواخت باشد، یا یک چشم کوچکتر از دیگری باشد، یا کودک شما سر خود را در وضعیت غیر طبیعی (معمولا کج شده چانه به سمت بالا) قرار می دهد، به چشم پزشک مراجعه کنید. منابع: |
زایمان سزارین روشی است که در آن تولد نوزاد از طریق برش در شکم و رحم مادر به جای واژن، انجام می شود. برخی پزشکان از سزارین به عنوان زایمان شکمی یاد می کنند. بعضی از زنان به درخواست خودشان سزارین را برای زایمان انتخاب می کنند، در حالی که سزارین بیشتر زمانی انجام می گیرد که زایمان طبیعی برای مادر یا نوزاد خطر جدی به همراه دارد. گاهی اوقات سزارین برای شما یا نوزادتان نسبت به زایمان طبیعی مطمین تر است. موارد لازم انجام سزارین: ناهنجاری بند ناف خطرناک بودن زایمان طبیعی ضربان قلب نامنظم در کودک طولانی شدن زمان زایمان طبیعی سابقه سزارین در زایمان های قبلی بزرگ بودن کودک برای خروج از دهانه رحم ابتلای مادر به ویروس مسری مانند یا HIV شرایط حساس مادر مانند یا بیماری رحمی یا فیبرویید انسداد دهانه رحم مادر باز نشدن دهانه رحم شما با وجود انقباضات شدید احتمال حاملگی های متعدد، مانند دوقلوها یا سه قلو وضعیت غیرطبیعی کودک (وضعیتی که پاها یا باسن ابتدا وارد کانال زایمان شود (نمای بریچ) یا کودک ابتدا در سمت شانه قرار گیرد (نمای متقاطع) سزارین نیز با انتخاب مادر ممکن است رخ دهد. طبق یک مطالعه ، یک مادر ممکن است سزارین را به دلایل پیچیده ای انتخاب کند، مانند: تجربه قبلی احساس کنترل بر روند زایمان ترس از درد هنگام زایمان یا نگرانی از زایمان طبیعی طیف وسیعی از ت ثیرات اجتماعی، از جمله رسانه ها، دوستان و خانواده هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مانند سایر انواع جراحی های بزرگ، سزارین نیز خطراتی دارد. خطرات مربوط به کودک شما شامل موارد زیر است: نوزادانی که توسط سزارین متولد شده اند احتمال دارد دچار تاکی پنه زودرس (مشکل تنفسی که در طی چند روز اول پس از تولد با تنفس غیر طبیعی سریع ظاهر می شود. ، گردند. اگر چه آسیب های جراحی بسیار نادرند، اما جراحات تصادفی در پوست کودک در حین عمل ممکن است رخ دهد. صدمات جراحی به مثانه یا روده می تواند در حین سزارین رخ دهد. اگر در سزارین شما آسیب جراحی وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی اضافی باشد. ممکن است مادر بعد از یک سزارین در معرض خطر ابتلا به عفونت رحم (آندومتریت) باشد. سزارین ممکن است باعث خون ریزی شدید هنگام و بعد از زایمان شود. واکنش های جانبی به هر نوع بیهوشی امکان پذیر است. سزارین ممکن است خطر ابتلا به لخته خون در داخل ورید عمیق، به ویژه در پاها یا اعضای لگن (ترومبوز ورید عمقی) را افزایش دهد. اگر یک لخته خون به ریه ها منتقل شود و جریان خون ( را مسدود کند، می تواند خطر جدی را به همراه داشته باشد. بعد از سزارین، در مقایسه با زایمان طبیعی، عوارض احتمالی جدی در بارداری بعدی افزایش پیدا می کند. هرچه تعداد سزارین بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا به حالتی که جفت به طور غیر طبیعی به دیواره رحم وصل شود بیشتر است. احتمال پارگی رحم در امتداد خط زخم از سزارین قبلی (پارگی رحم) در بارداری های بعدی بیشتر می شود. اگر سزارین شما از قبل برنامه ریزی شده باشد، متخصص زایمان شما ممکن است پیشنهاد کند با متخصص بیهوشی در مورد هرگونه بیماری پزشکی که احتمال بروز عوارض بیهوشی را افزایش دهد، مشورت کنید. متخصص زایمان شما ممکن است آزمایش خون را قبل از سزارین توصیه کند. این آزمایشات اطلاعاتی در مورد گروه خونی و میزان هموگلوبین، ارایه می دهد. در صورتی که در طول سرازین به خون نیاز داشته باشید، جزییات آزمایشات خون برای تیم درمانی شما مفید خواهد بود. پس از یک سزارین، به زمان استراحت و بهبودی نیاز دارید. سزارین یک عمل فشرده است که نیاز به یک روند بهبودی طولانی تر از زایمان طبیعی دارد. اگر قصد ندارید فرزندان دیگری به دنیا بیاورید، ممکن است در مورد کنترل دایمی جلوگیری از حاملگی هنگام تولد با متخصص خود مشورت کنید. بسته به اینکه چرا سزارین انجام می شود، فرایند متفاوت است، اما بیشتر سزارین شامل مراحل زیر هستند: متخصص شما ممکن است از شما بخواهد که شب قبل و صبح سزارین با صابون ضد عفونی کننده حمام کنید. موهای ناحیه تناسلی خود را در ساعت قبل از سزارین از بین ببرید تا خطر عفونت محل جراحی را کاهش دهید. شکم شما ضدعفونی می شود. یک سوند برای جمع آوری ادرار به احتمال زیاد در مثانه قرار می گیرد. سرم داخل وریدی ( IV ) برای ت مین مایعات و دارو در دست یا بازوی شما قرار می گیرد. در سزارین، متخصص زنان در حالی که مادر تحت بیهوشی موضعی ستون فقرات قرار دارد، شکم و رحم را برش می دهند. بیهوشی عمومی در طی سزارین شایع نیست. با بیهوشی اپیدورال یا ستون فقرات، پایین تنه کاملا بی حس و بدون درد باقی می ماند. مادر ممکن است احساس خستگی و کشش داشته باشد. برش معمولا بین تا سانتی متر طول دارد. گزینه های مختلفی برای بیهوشی و یا بی حسی در طول سزارین وجود دارد. گزینه ها شامل استفاده از بیهوشی عمومی، بی حسی اپیدورال و بی حسی نخاعی است. با وجود بی حسی اپیدورال یا ستون فقرات، فقط نیمی از قسمت پایین بدن بی حس خواهد شد. در حین بی حسی اپیدورال، پزشک داروهای بی حسی را به فضایی در ستون فقرات تزریق می کند. در حین بی حسی نخاعی، پزشک دارو را مستقیما درون مایع نخاعی تزریق می کند. پزشک برای تولد کودک از برش شکمی و برش رحم استفاده خواهد کرد. متخصص برش را از طریق دیواره شکم انجام می دهد. معمولا این کار به صورت افقی در نزدیکی خط موی شرمگاهی انجام می شود. از طرف دیگر، پزشک ممکن است برش عمودی از زیر ناف تا دقیقا بالای استخوان شرمگاهی ایجاد کند. سپس پزشک از طریق بافت چربی و بافت همبند برش هایی را ایجاد می کند (لایه به لایه) و عضلات شکمی را برای دسترسی به حفره شکمی جدا می کند. سپس برش رحم معمولا به صورت افقی در قسمت تحتانی رحم ایجاد می شود. بسته به موقعیت کودک در رحم و اینکه آیا عوارضی نظیر اختلال در محل جفت وجود دارد، ممکن است از انواع دیگر برش رحم استفاده شود. نوزاد از طریق برش ها خارج می شود. پزشک دهان و بینی کودک را از مایعات پاک می کند، سپس بند ناف را برش می دهد. جفت از رحم خارج می شود و برش ها با بخیه ها بسته می شوند. بعد از انجام سزارین، احتمالا چند روز در بیمارستان خواهید ماند. هنگامی که اثرات بیهوشی از بین رفت، قادر به نوشیدن مایعات و پیاده روی خواهید بود تا از ابتلا به و ترومبوز ورید عمیق جلوگیری شود. اگر داشته باشید، به احتمال زیاد در اسرع وقت خارج می شود. در طی فرآیند بهبود سزارین، ناراحتی و خستگی رایج است. برای تسریع در بهبودی باید: برای تسکین درد برش، شما ممکن است یک پد گرمایش یا دارو برای تسکین درد مصرف کنید. بیشتر داروهای تسکین دهنده درد برای زنانی که شیرده هستند بی خطر است. برای جلوگیری از ابتلا به عفونت، شش هفته بعد از سزارین از رابطه جنسی خودداری کنید. احتمالا در - هفته درد در محل برش، گرفتگی و خون ریزی همراه با لخته را تجربه خواهید کرد. شدت علایم برای زنان مختلفی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند متفاوت است اما با گذشت زمان باید نسبتا سریع بهبود یابید. هر گونه نگرانی در مورد شدت علایم یا در صورت طولانی تر شدن از حد انتظار، به پزشک مراجعه کنید. پزشک بهبودی را در طول ویزیت های بعد از عمل ارزیابی می کند. به شما توصیه می شود فعالیت بدنی خود را در بازگشت به خانه محدود کنید تا زمانی که پزشک بگوید از سرگیری فعالیت طبیعی بی خطر است، به طور معمول - هفته پس از عمل، آن ها به طور معمول توصیه می کنند که از انجام ورزش های شدید، بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. به اندازه کافی آب بنوشید و در صورت لزوم استراحت کنید. با استفاده از کمربند حاملگی یا بالش، از محل برش و شکم خود مراقبت کنید. برش سزارین خود را برای علایم عفونت بررسی کنید. به علایم و نشانه هایی که تجربه می کنید توجه کنید. اگر علایم زیر وجود داشت حتما به اطلاع پزشکتان برسانید: تب بدتر شدن درد خون ریزی شدید قرمزی، تورم یا ترشح در محل برش اگر مدت کوتاهی پس از زایمان دچار نوسانات شدید خلقی، از دست دادن اشتها، خستگی زیاد و عدم شادی در زندگی شدید، ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان شوید. اگر فکر می کنید ممکن است دچار افسردگی شوید به خصوص اگر فکرهایی برای آسیب رساندن به خود یا کودک خود دارید حتما به روان پزشک و یا مشاور مراجعه کنید. مراقبت های پس از زایمان، یک روند مداوم می باشد. در طی هفته پس از زایمان، برای ارزیابی جامع پس از زایمان به مرکز ارایه بهداشت مراجعه کنید. در طی قرار ملاقات با پزشک وضعیت روحی و جسمی، اطلاعات مربوط به مراقبت و تغذیه نوزاد بررسی می شود. پزشک یا ماما در مورد عادت های خواب و مسایل مربوط به خستگی صحبت کرده و معاینه جسمی را انجام می دهد. این ممکن است شامل بررسی شکم، مهبل، گردن رحم و رحم باشد تا مطمین شوید که به خوبی بهبود می یابید. منابع: |
کیست پستان، کیسه های پر از مایعات در یک یا هر دو پستان می باشند که معمولا سرطانی نیستند. آنها اغلب به عنوان توده های گرد یا بیضی با لبه های مشخص توصیف می شوند. کیست پستان معمولا مانند خوشه انگور یا بالون پر از آب احساس می شود، اما گاهی اوقات کیست پستان سفت هم می شوند. کیست پستان نیازی به درمان ندارد مگر اینکه کیست بزرگ و دردناک یا ناراحت کننده باشد. در این حالت، تخلیه مایعات از کیست پستان می تواند علایم را کاهش دهد. این بیماری در زنان قبل از یایسگی، بین تا سال دیده می شود. آنها همچنین می توانند در زنان یایسه ای که تحت درمان هورمون درمانی قرار می گیرند، رخ دهند. اگرچه در خانم ها بسیار شایع تر است، اما مردان هم امکان دارد به این بیماری مبتلا شوند. انواع کیست بستگی به اندازه آنها تعریف می شود: با دست احساس نمی شوند، اما ممکن است در آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی یا سونوگرافی دیده شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به اندازه کافی بزرگ و قابل لمس هستند و می توانند به قطر حدود تا اینچ ( . تا سانتی متر) رشد کنند. کیست بزرگ پستان می تواند به بافت پستان فشار وارد کند و باعث درد یا ناراحتی پستان شود. محققان نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد این بیماری می شود. کیست ممکن است در نتیجه تغییرات هورمونی ناشی از دوره های قاعدگی ایجاد شوند. برخی شواهد حاکی از آن است که استروژن اضافی در بدن که عامل تحریک بافت پستان است، می تواند به تشکیل کیست پستان کمک کند. علایم شامل موارد زیر است: درد یا حساسیت در ناحیه کیست پستان افزایش اندازه وحساسیت پستان، درست قبل از پریود کاهش اندازه کیست و برطرف شدن سایر علایم بعد از پریود یک توده صاف، به راحتی متحرک یا بیضی شکل با لبه های مشخص ترشح نوک پستان، که ترشح روشن، زرد رنگ، گاه رنگی یا قهوه ای تیره ابتلا به این بیماری خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی دهد. اما ابتلا به کیست ممکن است تشخیص توده های جدید پستان یا تغییرات دیگری که ممکن است نیاز به معاینه پزشکی داشته باشد را دشوارتر کند. با احساس طبیعی پستان های خود آشنا باشید تا بدین صورت اگر تغییری احساس کردید، سریعا آن را تشخیص دهید. هر یک از پستان های شما حاوی لوبول های بافت غده ای هستند که مانند گلبرگ های یک گل مرتب شده اند. لوب ها به لوب های کوچکتر تقسیم می شوند که در دوران بارداری و شیردهی شیر تولید می کنند. بافتی که باعث شکل گیری خود پستان می شود از بافت چربی و بافت پیوندی فیبر تشکیل شده است. کیست در نتیجه تجمع مایع در داخل غدد در پستان ها ایجاد می شود. از آنجایی که بسیاری از خانم ها توده یا تغییرات در پستان را خودشان متوجه می شوند شما هم با استفاده از روش های متداول خودآزمایی و انجام معاینه دستی پستان می توانید تغییرات پستانی خود را تشخیص دهید. مرحله : بانگاه کردن به پستان های خود در آینه باشانه های مستقیم شروع کنید. اگر هر یک از تغییرات زیر را مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید: برآمدگی، لکه و یا تغییرات پوستی روی پستان تغییرات در نوک پستان قرمزی، درد یا تورم مرحله : بازوهای خود را بالا ببرید و به دنبال همان تغییرات مرحله اول باشید. مرحله : در حالی که در مقابل آینه هستید، به دنبال هرگونه علایم مایع مانند یا ترشح رنگی از یک یا هر دو نوک پستان باشید. مرحله : در مرحله بعد، پستان های خود را در حالی که دراز کشیده اید و با سه انگشت میانی خود آنها را لمس کنید، با استفاده از دست راست خود پستان سمت چپ و سپس با دست چپ خود پستان سمت راست را با حرکت دایره ای لمس کنید. همه بافت پستان را از جلو و پشت لمس کنید. برای لمس ناحیه پوست و بافت نازک، از فشار کم استفاده کنید. از فشار متوسط برای بافت وسط پستان و فشار محکم برای بافت عمیق استفاده کنید. مرحله : در آخر، پستان های خود را در حالی که می ایستید یا می نشینید، احساس کنید. ساده ترین راه برای احساس پستان زمانی است که پوست خیس و لغزنده باشد، بنابراین بهتر است این مراحل را در حمام انجام دهید. اگر احساس می کنید توده ای در پستان لمس کردید وحشت نکنید و بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک بعد از پرسش در مورد علایم و تاریخچه سلامتی از شما، معاینه پستان را انجام می دهد و ممکن است یک ماموگرافی تشخیصی یا سونوگرافی پستان را تجویز کند. براساس نتایج تست بالینی و تصویربرداری، ممکن است به آسپیراسیون سوزن ریز یا بیوپسی پستان احتیاج داشته باشید. معاینه پستان پزشکتان از نظر جسمی برآمدگی پستان و سایر ناهنجاری های پستان را معاینه می کند. سونوگرافی پستان پزشکتان برای تشخیص اینکه کیست پستان از نوع مایع است یا جامد از پستان استفاده می کند. ناحیه ای پر از مایعات معمولا نشان دهنده کیست پستان است. یک توده با ظاهر جامد به احتمال زیاد یک توده غیر سرطانی است، اما توده های جامد هم می توانند سرطان پستان باشند. پزشکتان ممکن است بیوپسی (نمونه برداری) را برای ارزیابی توده های جامد، توصیه کند. اگر پزشکتان شما به راحتی توده پستان را احساس کند، آسپیراسیون سوزن را به جای سونوگرافی انجام می دهد. در طی آسپیراسیون سوزن ریز، پزشکتان یک سوزن نازک را در توده پستان وارد کرده و سعی می کند مایعات را خارج کند. اغلب، آسپیراسیون سوزن ریز با استفاده از سونوگرافی برای هدایت دقیق سوزن انجام می شود. اگر مایعات خارج شوند و برآمدگی پستان از بین برود، پزشکتان می تواند بلافاصله تشخیص کیست پستان را مطرح نماید. اگر مایعات خونین نباشند و توده پستان از بین رفت، نیازی به آزمایش و معالجه دیگری ندارید. اگر مایعات خون آلود باشد یا توده پستان از بین نرود، پزشک ممکن است یک نمونه از مایع را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه بفرستد. در صورت عدم خارج شدن مایعات، پزشکتان احتمالا آزمایش تصویربرداری مانند ماموگرافی تشخیصی یا سونوگرافی را تجویز می کند. عدم وجود مایعات یا برآمدگی پستان که پس از آسپیراسیون از بین نمی رود، نشان می دهد که توده پستان یا حداقل بخشی از آن جامد است، و ممکن است نمونه ای از سلول ها برای بررسی سرطان (بیوپسی آسپیراسیون سوزن ریز) جمع آوری شود. درمان خاصی برای کیست های ساده ی پستان، آن هایی که پر از مایع هستند و هیچ علایمی ندارند، وجود ندارد. اگر توده در طول زمان رشد پیدا کرد یا احساس متفاوتی ایجاد کرد، باید به پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک شما هنگام تشخیص، تمام مایعات را از کیست خارج کند، برآمدگی پستان شما از بین برود و علایم شما برطرف شود، ممکن است آسپیراسیون سوزن پستان را تشخیص دهد. با این وجود، برای برخی از کیست های پستان ممکن است نیاز به تخلیه مایع بیش از یک بار باشد. کیست های مکرر یا جدید شایع هستند. اگر کیست پستان دو تا سه چرخه قاعدگی را پشت سر گذاشت و بزرگتر شد، برای ارزیابی بیشتر به پزشکتان مراجعه کنید. استفاده از هورمون استفاده از (ضد بارداری خوراکی) برای تنظیم چرخه قاعدگی ممکن است به کاهش بازگشت کیست پستان کمک کند. اما به دلیل عوارض جانبی قابل توجه، قرص های ضد بارداری یا سایر هورمون درمانی معمولا فقط در خانم هایی که علایم شدید دارند توصیه می شود. جراحی برای برداشتن کیست پستان فقط در شرایط غیرمعمول ضروری است. جراحی ممکن است زمانی که کیست ناراحت کننده باشد یا اینکه کیست پستان حاوی مایعات حاوی خون شود یا علایم نگران کننده دیگری را بروز دهد لازم باشد. پزشکتان شاید آزمایشات جدید را به عنوان ابزاری برای پیشگیری، تشخیص، درمان یا مدیریت این بیماری انجام دهد. برای به حداقل رساندن ناراحتی ناشی از این بیماری، بهتر است این اقدامات پیشگیرانه را امتحان کنید: اگر کیست پستان شما دردناک است، استفاده از پستان بند ممکن است به رفع برخی ناراحتی ها کمک کند. هیچ مدرکی در ارتباط با کافیین و کیست پستان وجود ندارد. با این حال، در برخی از خانم ها پس از حذف کافیین از رژیم های غذایی، علایم کیست کاهش پیدا می کند. ارزیابی اول بر تاریخچه پزشکی شما متمرکز است. در مورد علایم ارتباط آنها با چرخه قاعدگی و هرگونه اطلاعات مرتبط پزشک از شما سوال خواهد پرسید. پس بهتر است برای آمادگی بیشتر، لیست هایی را تهیه کنید که شامل موارد زیر است: تمام علایم و اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرس های اساسی یا تغییرات اخیر زندگی تمام داروها، ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل های مصرفی سوالات اساسی که باید از پزشکتان خود بپرسید عبارتند از: چه چیزی باعث علایم من می شود؟ به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟ آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ چه درمانی ممکن است به بهترین شکل ممکن انجام شود؟ گزینه های اصلی برای درمانی که پیشنهاد می کنید چیست؟ آیا داشتن کیست خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد؟ آماده پاسخگویی به سوالاتی باشید که ممکن است پزشکتان از شما بپرسد، مانند: آیا با گذشت زمان علایمی تغییر کرده است؟ آیا علایم شما در یک یا هر دو پستان رخ می دهد؟ درد پستان دارید؟ اگر چنین است، چقدر شدید است؟ چه موقع اولین بار متوجه کیست پستان یا توده شدید؟ آیا سابقه خانوادگی کیست پستان یا برآمدگی دارید؟ آیا تغییری در اندازه کیست پستان یا توده مشاهده کرده اید؟ چه علایمی را تجربه کرده اید و چه مدت آنها را تجربه کرده اید؟ چرخه قاعدگی شما چه تاثیری در کیست یا برآمدگی دارد؟ آیا قبلا مبتلا به کیست یا توده، بیوپسی پستان یا سرطان پستان بوده اید؟ ترشح نوک پستان دارید؟ اگر چنین است، آیا در یک یا هر دو پستان اتفاق می افتد؟ منابع: |
زگیل های تناسلی یکی از شایع ترین انواع عفونت های است. تقریبا همه افراد دارای مقاربتی جنسی حداقل در یک مرحله از زندگی خود به حداقل یک نوع ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ، ویروس ایجاد زگیل تناسلی آلوده می شوند. زنان تا حدودی بیشتر از مردان احتمال ابتلا به زگیل تناسلی را دارند. همانطور که از نامش پیداست، زگیل های تناسلی روی بافت های مرطوب ناحیه تناسلی ت ثیر می گذارد. زگیل های تناسلی ممکن است مانند برجستگی های کوچک و به رنگ گوشت باشد یا ظاهری شبیه به گل کلم داشته باشند. در بسیاری موارد، زگیل ها خیلی کوچک هستند و به سختی قابل مشاهده می باشند. مانند زگیل هایی که در جای دیگر بدن شما ظاهر می شوند، این عارضه در اثر ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ایجاد می شوند. برخی از سویه های HPV دستگاه تناسلی می توانند باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند، در حالی که برخی دیگر ویروس های پاپیلومای انسانی می توانند باعث سرطان شوند. واکسن ها می توانند به محافظت در برابر برخی گونه های دستگاه تناسلی HPV کمک کنند. در خانم ها، زگیل های تناسلی می توانند در دیواره های مهبل، ناحیه بین دستگاه تناسلی خارجی و یا مقعد، کانال مقعد و دهانه رحم رشد کنند. در مردان ممکن است در نوک یا شافت آلت تناسلی و یا مقعد رخ دهد. در صورتی که فرد آلوده با فرد دیگری رابطه جنسی آلوده داشته باشد زگیل تناسلی در دهانه ی گلوی فرد ایجاد می شود. علایم و نشانه های زگیل تناسلی شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خون ریزی با مقاربت خارش یا ناراحتی در ناحیه تناسلی تورم های کوچک، گوشتی یا خاکستری در ناحیه تناسلی زگیل های تناسلی ممکن است آنقدر کوچک و صاف باشند که با چشم غیر مسلح قابل دیدن نباشند. با این وجود، گاهی اوقات، ممکن است در خوشه های بزرگ تکثیر شود. ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) باعث ایجاد زگیل می شود. بیش از سویه مختلف HPV وجود دارد که بطور مشخص روی ناحیه تناسلی ت ثیر می گذارد. HPV دستگاه تناسلی از طریق تماس جنسی انتقال می یابد. در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن HPV دستگاه تناسلی را از بین می برد و هرگز علایم عفونت ایجاد نمی کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری تخمین می زند که تقریبا همه افرادی که فعالیت جنسی دارند حداقل در یک مقطع زندگی به HPV آلوده می شوند. عواملی که می توانند خطر آلوده شدن را افزایش دهند عبارتند از: رابطه جنسی دهانی داشتن عفونت مقاربتی دیگر رابطه جنسی در سنین پایین تر داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با شرکای متعدد رابطه جنسی با شریک زندگی باسابقه جنسی ناشناخته استرس و سایر عفونت های ویروسی به طور هم زمان، مانند HIV یا تبخال عوارض زگیل تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرطان گردن رحم ارتباط نزدیکی با عفونت HPV دستگاه تناسلی دارد. انواع خاصی از HPV همچنین با سرطان مقعد، سرطان آلت تناسلی و سرطان دهان و گلو همراه است. عفونت ویروس پاپیلومای انسانی همیشه به سرطان منجر نمی شود، اما همچنان لازم است که زنان به طور منظم تست پاپ اسمیر انجام دهند، به خصوص اگر به انواع ریسک بالاتر HPV مبتلا هستند. زگیل های تناسلی ممکن است در دوران بارداری مشکلاتی ایجاد کنند. زگیل ها می توانند بزرگ شوند و همین امر ادرار کردن را دشوار می کند. زگیل های دیواره واژن ممکن است توانایی کشش بافت واژن در هنگام زایمان را دشوار می کند. زگیل های بزرگ روی واژن می توانند هنگام کشیدگی باعث خون ریزی شود. به ندرت، نوزادی که از مادری با زگیل تناسلی به دنیا می آید ممکن است دچار زگیل تناسلی در دهان شود. ممکن است برای باز کردن انسداد راه هوایی کودک نیاز به عمل جراحی داشته باشد. استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی می تواند خطر ابتلا به زگیل تناسلی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. اگرچه استفاده از کاندوم می تواند خطر را کاهش دهد، اما درصد موثر نیست. هنوز هم امکان ابتلا به زگیل تناسلی وجود دارد. واکسن معروف به Gardasil از چهار سویه HPV که باعث سرطان می شوند محافظت می کند و برای پیشگیری از زگیل تناسلی استفاده می شود. در سال ، سازمان غذا و داروی ایالات متحده واکسنی به نام Gardasil را ت یید کرد که از سویه HPV محافظت می کند. واکسن دیگری با نام سرواکس که برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم تاثیر گذارند. این واکسن نمی تواند مانع بروز زگیل های تناسلی گردد. کمیته ملی مشاوره در مورد ایمن سازی، واکسیناسیون معمول HPV را برای دختران و پسران در سنین و سال توصیه می کند. اما، در صورت تمایل، مردان ممکن است واکسن HPV را در سن سالگی نیز دریافت کنند. استفاده از این واکسن ها قبل از فعال شدن غریزه جنسی در کودکان بهتر است. تحقیقات نشان داده است افراد زیر سال و تا سال که واکسن HPV دریافت می کنند می توانند خطر ابتلا به زگیل تناسلی را تا درصد کاهش دهند. عوارض جانبی واکسن ها معمولا خفیف است و شامل درد در محل تزریق (بازوی فوقانی) ، سردرد، تب کم یا علایم مانند می شود. گاهی اوقات سرگیجه یا سنکوپ بعد از تزریق به ویژه در نوجوانان رخ می دهد. از آنجا که تشخیص زگیل های تناسلی اغلب دشوار است، پزشک ممکن است برای سفیدتر کردن زگیل ها، یک محلول ملایم اسید استیک برای دستگاه تناسلی استفاده کند. پزشک ممکن است زگیل ها را از طریق یک ابزار با بزرگنمایی ویژه، کولونوسکوپ مشاهده کند. برای خانم ها، داشتن معاینات منظم لگن و تست های پاپ اسمیر، که می تواند به تشخیص تغییرات واژن و گردن رحم ناشی از زگیل تناسلی یا علایم اولیه سرطان دهانه رحم کمک کند. یک عارضه احتمالی از عفونت HPV دستگاه تناسلی است. در حین انجام آزمایش پاپ اسمیر، پزشک از دستگاهی به نام اسپکولوم استفاده می کند تا مهبل باز شود. وی سپس از یک ابزار دستی برای جمع آوری نمونه کوچکی از سلول های دهانه رحم استفاده می کند. سلول ها برای بررسی ناهنجاری ها با میکروسکوپ بررسی می شوند. فقط چند نوع HPV دستگاه تناسلی با سرطان دهانه رحم مرتبط است. نمونه ای از سلول های دهانه رحم، که در طی آزمایش پاپ اسمیر گرفته شده است، می تواند برای این گونه های سرطان زا ناشی از سرطان HPV آزمایش شود. این تست به طور کلی برای زنان در سنین سال و بالاتر لازم است. برای خانم های جوان تر نیز مفید نیست زیرا سیستم ایمنی بدن آن ها معمولا می تواند حتی انواع HPV دستگاه تناسلی را بدون درمان از بین ببرد. زگیل های تناسلی خطرناک نیستند، اما می توانند نشان دهنده وجود HPV باشند. برخی از انواع HPV می توانند منجر به شوند. از بین بردن زگیل می تواند به جلوگیری از انتقال آن کمک کند، اما حتی اگر هر زگیل قابل مشاهده با درمان از بین برود، ویروس ممکن است باقی بماند. اگر زگیل ناراحتی ایجاد نمی کند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. اما اگر علایم شامل خارش، سوزش و درد باشد، پزشک شما می تواند در رفع شیوع بیماری با استفاده از داروها یا جراحی به شما کمک کند. اما احتمالا ضایعات بعد از درمان برمی گردند. هیچ درمانی برای خود ویروس وجود ندارد. در ایالات متحده از هر فرد با رابطه جنسی نفر زگیل تناسلی دارد. پزشکان فقط بیمارانی را که زگیل قابل رویت دارند درمان می کنند. نوع درمان بستگی به محل زگیل، تعداد زگیل ها و ظاهر زگیل دارد. کرم یا لوسیون تجویز شده توسط پزشک باید به طور مستقیم روی زگیل ها مالیده شود. درمان ممکن است برای چند هفته ادامه یابد. یک کرم موضعی می تواند بیشتر زگیل های دستگاه تناسلی را از بین ببرد. ممکن است برای برداشتن زگیل های بزرگتر و یا زگیل هایی که به داروها پاسخ نمی دهند یا در صورت بارداری بیمار، فرد نیاز به عمل جراحی داشته باشد زیرا ممکن است در طول زایمان کودک در معرض خطر باشد. گزینه های جراحی شامل موارد زیر است: عوارض اصلی شامل درد و تورم است. با انجماد و ایجاد تاول، زگیل را درمان می کند. ممکن است به درمان های مکرر کرایوتراپی نیاز داشته باشید. با بهبودی پوست، ضایعات از بین می روند و باعث می شوند پوست جدید ظاهر شود. در این روش از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل استفاده می شود. ممکن است بعد از انجام عمل بیمار درد و تورم داشته باشد. پزشک ممکن است از ابزارهای ویژه برای قطع زگیل استفاده کند. برای این روش بیمار به بیهوشی موضعی یا عمومی احتیاج دارد و ممکن است بعداز آن کمی درد داشته باشد. این روش از پرتو شدید نور استفاده می کند که می تواند گران باشد. معمولا برای درمان زگیل های بسیار بزرگ و سخت انجام می شود. عوارض جانبی می تواند شامل زخم و درد باشد. معمول است که پزشکان بیش از یک درمان را همزمان انجام دهند. درمان ها دردناک نیستند اما ممکن است بعضی اوقات تا روز باعث درد و سوزش شوند. افرادی که بعد از درمان ناراحتی را تجربه می کنند، می توانند برای تسکین مسکن های بدون نسخه استفاده کنند. افرادی که احساس درد می کنند ممکن است دریابند که حمام گرم به رفع ناراحتی کمک می کند. پس از حمام، ناحیه آسیب دیده باید کاملا خشک شود. بیماران پس از اتمام درمان نباید از روغن های حمام، صابون یا کرم استفاده کنند. درمان زگیل های تناسلی خطر انتقال را به شدت کاهش می دهد. منابع: |
دیابت یک بیماری مزمن است که در آن میزان گلوکز (قند) در خون زیاد است. سطح گلوکز خون به طور معمول توسط هورمون انسولین تنظیم می شود، که این هورمون در لوزالمعده ساخته می شود. بیماری قند وقتی بروز می کند که مشکلی در رابطه با این هورمون و نحوه عملکرد آن در بدن وجود داشته باشد. با افزایش سن خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می شود. بدن از گلوکز به عنوان منبع اصلی انرژی خود استفاده می کند. گلوکز از مواد غذایی حاوی کربوهیدرات مانند سیب زمینی، نان، ماکارونی، برنج، میوه و شیر حاصل می شود. بعد از هضم غذا، گلوکز آزاد شده و به جریان خون وارد می شود. گلوکز موجود در جریان خون باید به بافت های بدن منتقل شود تا سلول ها بتوانند از آن به عنوان انرژی استفاده کنند. گلوکز اضافی نیز در کبد ذخیره می شود، یا به چربی تبدیل و در سایر بافت های بدن ذخیره می شود. انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده ساخته می شود، غده ای است که دقیقا در زیر معده قرار دارد. انسولین کانال گلوکز را باز می کند و اجازه می دهد گلوکز از خون به داخل سلول های بدن منتقل شود. همچنین باعث می شود گلوکز در ماهیچه ها، کبد و سایر بافت ها ذخیره شود. این بخشی از فرایندی است که به عنوان متابولیسم گلوکز شناخته می شود. در بیماری لوزالمعده نمی تواند انسولین را بسازد و در یا سلول ها به درستی به انسولین پاسخ نمی دهند. (مقاومت به انسولین) و یا لوزالمعده برای افزایش نیاز بدن انسولین ناکافی تولید می کند. اگر انسولین نتواند کار خود را انجام دهد، کانال های گلوکز نمی توانند به درستی باز شوند. گلوکز به جای ورود به سلول برای تولید انرژی، وارد خون می شود. سطح بالای گلوکز خون باعث ایجاد مشکلات مرتبط با این بیماری می شود که غالبا از آن به عنوان عوارض یاد می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از انواع بیماری قند هیچ علایمی ندارند و برای مدت طولانی تشخیص داده نشوند. برخی از علایم شایع می تواند شامل موارد زیر باشد: تاری دید کاهش وزن افزایش ادرار نوسانات خلقی تاخیر در بهبود زخم ها احساس خستگی و بی حالی احساس تشنه بودن بیش از حد معمول خارش و عفونت های پوستی، به ویژه در اطراف دستگاه تناسلی یک اورژانس پزشکی است. بیشتر موارد ketoacidosis در افراد مبتلا به مشخص شده است به ویژه اگر آن ها بیماری دیگری داشته باشند یا دوز ناکافی انسولین را دریافت کنند. با این حال می تواند اولین تظاهر "دیابت نوع " باشد. کما استفراغ کاهش وزن کاهش اشتها افزایش بیش از حد ادرار از دست دادن هوشیاری در صورت بروز این علایم، توصیه می شود فورا به اورژانس مراجعه کنید. انواع اصلی دیابت و نامیده می شود. انواع دیگر آن شامل دیابت حاملگی، و پیش دیابت است. ناشی از تخریب خود ایمنی سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده می باشد به این معنی که انسولین دیگر ساخته نمی شود. یکی از شایع ترین بیماری های مزمن دوران کودکی در کشورهای توسعه یافته است. معمولا در افراد زیر سال ایجاد می شود، اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. که گاهی اوقات به دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین گفته می شود، اگرچه این اصطلاحات دیگر کاربرد شایعی ندارند. درمان کاملی وجود ندارد، اما این نوع بیماری با تزریق انسولین، تغذیه و ورزش با موفقیت قابل مدیریت است. مصرف دوز بالای انسولین به منجر می شود. علایم این بیماری شامل لرزش، تعریق، سرگیجه، گرسنگی، سردرد و تغییر خلق و خو است. بیماران دیابتی باید همواره مقداری مواد حاوی گلوکز از جمله نبات خرما شیرینی و. را همراه خود داشته باشند تا در صورت احساس تعریق، سرگیجه و گرسنگی، از مواد قندی استفاده نمایند. بعضی اوقات به عنوان "بیماری سبک زندگی" توصیف می شود زیرا در افرادی که فعالیت بدنی کافی انجام نمی دهند و اضافه وزن و دارند بیشتر متداول است. این بیماری به شدت با، سطح کلسترول غیر طبیعی و شکل بدن "سیب" همراه است، جایی که وزن اضافی در اطراف کمر دیده می شود اگر چه این بیماری معمولا در بزرگسالان بالغ (بیش از سال) دیده می شود، با افزایش وزن و چاقی، در افراد جوان نیز اکنون در تعداد بیشتری تشخیص داده می شوند. تحقیقات نشان می دهد که با تغییر سبک زندگی می توان از ابتلا به جلوگیری کرد. با این حال، درمانی وجود ندارد. بیماری قند حاملگی که سه تا هشت درصد از زنان باردار را تحت ت ثیر قرار می دهد، دیابتی است که در دوران بارداری رخ می دهد. زنان بعد از تجربه دیابت حاملگی، بیشتر در معرض ابتلا به هستند. برخی از زنان در معرض خطر ابتلا به دیابت حاملگی هستند. گروه های پرخطر شامل: زنان بالای سال زنان با سابقه خانوادگی دیابت نوع زنانی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند. زنانی که در بارداری قبلی به دیابت حاملگی مبتلا بودند. بیماری قند حاملگی می تواند باعث رشد بیش از حد و افزایش چربی در کودک شود. اگر سطح قند خون مادر افزایش یابد، ممکن است کودک بزرگتر از حد طبیعی باشد. بیماری قند حاملگی قابل کنترل و درمان است و اگر به خوبی کنترل شود، این خطرات به شدت کاهش می یابد. کودک با دیابت متولد نخواهد شد. "قبل دیابت" شرایطی است که در آن میزان قند خون بالاتر از حد طبیعی باشد. پیش دیابت علایمی ندارد، اما طیف وسیعی از عوامل خطرناک از جمله، بیماری قلبی، و را در خود دارد. بدون درمان، در حدود یک نفر از سه نفر مبتلا به این حالت مبتلا به دیابت نوع می شوند. با تشنگی شدید و افزایش مقدار زیادی از ادرار مشخص می شود. این بیماری ناشی از ناکافی بودن وازوپرسین است، وازوپرسین هورمونی است که توسط مغز تولید می شود و به کلیه ها دستور می دهد آب را حفظ کنند. بدون وازوپرسین کافی، آب زیادی از بدن در ادرار از دست می رود، که باعث می شود فرد در تلاش برای حفظ سطح مایعات خود مقدار زیادی مایعات بنوشد. در موارد شدید ممکن است فرد روزانه لیتر ادرار دفع کند. در صورتی که این بیماری درمان نشود به دلیل غلظت سدیم در خون می تواند باعث کمبود آب بدن و در نهایت اغما شود. نام این بیماری کمی گمراه کننده است زیرا که هیچ ارتباطی بادیابت ناشی از سطح قند خون بالا ندارد و تنها علایم مشترک بین این دو نوع دیابت افزایش بیش از حد دفع ادرار و احساس تشنگی زیاد است. سطح بالای گلوکز خون می تواند منجر به عوارض جدی شود. این موارد عبارتند از: آسیب کلیه (نفروپاتی) آسیب چشم (رتینوپاتی) مشکلات جنسی، از جمله اختلال نعوظ سکته های مغزی و مشکلات گردش خون آسیب عصبی به اندام و سایر قسمت های بدن (نوروپاتی) بیماری های قلبی (به عنوان مثال، یا سکته های قلبی) زخم پا یا عفونت ناشی از مشکلات گردش خون و آسیب عصبی. درمان قاطع و مداومی برای دیابت وجود ندارد. مدیریت بیماری بستگی به نوع آن دارد، اما می تواند شامل موارد زیر باشد: مدیریت وزن ترک سیگار داروها و انسولین فعالیت بدنی و ورزش بررسی منظم عوارض احتمالی دیابت مصرف روزانه انسولین با تزریق یا با پمپ انسولین هماهنگی بین رژیم غذایی با میزان مصرف انسولین و ورزش افزایش میزان کربوهیدرات های "آهسته" در رژیم غذایی، مانند لوبیا و میوه نظارت بیماران بر سطح قند خون خود با استفاده از دستگاه های کنترل قتد خون رایج ترین دیابت، است که با کنترل تعدادی از عوامل خطر می توان بیماری را مدیریت نمود. این موارد شامل: اضافه وزن یا چاق بودن خصوصا در اطراف کمر سطح پایین فعالیت بدنی، از جمله مانند: تماشای بیش از دو ساعت تلویزیون در روز پیشنهاداتی برای مدیریت این بیماری شما شامل موارد زیر است: میزان قند خون خود را مرتبا بررسی کنید. اگر احساس ناخوشایندی می کنید، از مشاوره پزشکی بخواهید. برنامه غذایی سالم داشته باشید. غذاهای سالم و همچنین مقادیر مناسب را انتخاب کنید. در صورت اضطراب یا افسردگی از پزشک خود، نگرش مثبت ذهنی خود را حفظ کرده و از مشاوره بخواهید. هرچه ممکن است از لحاظ جسمی فعال باشید و کمتر بنشینید. روش هایی را یاد بگیرید که بتوانید این فعالیت را حفظ کنید. از هر دارویی به طور دقیق طبق تجویز استفاده کنید. بدون اینکه ابتدا با پزشک خود در مورد آن مشورت کنید، در قرص های خود تغییری ایجاد نکنید. منبع: |
ضربان ساز ( یا باطری قلب، وسیله ی کوچکی است که در زیر پوست در قفسه سینه شما قرار می گیرد تا به کنترل ضربان قلب کمک کند. کاشت ضربان ساز در سینه شما به یک عمل جراحی نیاز دارد. قلب یک پمپ عضلانی به اندازه مشت و دارای چهار حفره است. حفره های فوقانی (دهلیز راست و چپ) و حفره های تحتانی (بطن راست و چپ) با سیستم الکتریکی قلب کار می کنند تا ضربان قلب شما در حد مناسب حفظ شود. (معمولا تا ضربان در دقیقه برای بزرگسالان در حالت استراحت) سیستم الکتریکی قلب، ضربان قلب شما را کنترل می کند، از ابتدا در یک گروه از سلول های بالای قلب (گره سینوس) شروع می شود و به انتهای آن سرایت می کند و باعث انقباض و پمپ خون می شود. پیری، آسیب عضله قلب در اثر، برخی از داروها و برخی نقایص ژنتیکی می تواند باعث ایجاد ریتم غیر طبیعی قلب شود. یک ضربان ساز الکترونیکی کاشته شده عملکرد سیستم الکتریکی طبیعی شما را تقلید می کند. این دستگاه شامل دو بخش است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این کانتینر فلزی کوچک دارای یک باتری و مدار الکتریکی است که میزان پالس های الکتریکی ارسال شده به قلب شما را تنظیم می کند. از یک تا سه سیم انعطاف پذیر، هر یک در یک محفظه از قلب شما قرار می گیرند و پالس های الکتریکی را برای تنظیم ضربان قلب شما تحریک می کنند. ضربان سازها فقط در صورت نیاز کار می کنند. اگر ضربان قلب شما خیلی آهسته باشد (برادی کاردی) ، این دستگاه، سیگنال های الکتریکی را به قلب شما می فرستد تا ضربان را اصلاح کند. همچنین، ضربان سازهای جدیدتر دارای گیرنده هایی هستند که حرکت بدن یا ضربان تنفس را تشخیص می دهند. در صورت نیاز به ضربان ساز ها علامت می دهند که ضربان قلب را هنگام ورزش افزایش دهند. دو مورد ضربان ساز کوچکتر بدون سرب، که می توانند مستقیما در قلب کاشته شوند، برای استفاده در ایالات متحده ت یید شده اند. از آنجا که در این دستگاه سرب لازم نیست، بنا بر این دستگاه می تواند خطرات خاص و بازیابی سرعت را به حداقل برساند. اگرچه به نظر می رسد که این نوع ضربان ساز به خوبی و با خیال راحت کار می کند، اما مطالعه طولانی مدت نیز مورد نیاز است. بسته به شرایط شما، ممکن است یکی از انواع زیر ضربان ساز را داشته باشید. این نوع معمولا ضربان های الکتریکی را به سمت بطن راست قلب تحریک می کند. این نوع دارای ضربان های الکتریکی به بطن راست و دهلیز راست قلب است تا به شما در کنترل زمان انقباضات بین دو حفره کمک کند. که به آن روش تجدید قلبی گفته می شود. این دستگاه برای درمان برای مبتلایان به نارسایی قلبی با سیستم های الکتریکی غیر طبیعی است. این نوع ضربان ساز، بطن های تحتانی (بطن راست و چپ) قلب (بطن راست و چپ) را تحریک می کند تا ضربان قلب موثرتر شود. ضربان سازها برای کمک به کنترل ضربان قلب کاشته می شوند. آن ها را می توان به طور موقت (برای ضربان قلب آهسته پس از سکته قلبی، جراحی یا مصرف بیش از حد دارو) و یا برای اصلاح ضربان قلب آهسته یا نامنظم می توانند دایمی کاشته شوند. عوارض ناشی از عمل جراحی کاشت پیس میکر نادر است، اما می تواند شامل موارد زیر باشد: عفونت واکنش آلرژیک آسیب به ریه تورم، کبودی یا خون ریزی در محل پیس میکر آسیب به رگ های خونی یا اعصاب در نزدیکی ضربان ساز قبل از اینکه پزشک تصمیم بگیرد که به ضربان ساز احتیاج دارید، چندین آزمایش انجام می دهید تا علت ضربان قلب نامنظم خود را پیدا کنید. آزمایش ها می تواند شامل موارد زیر باشد: آزمایشی غیر تهاجمی، حسگرها با سیم های متصل به نام الکترود، روی سینه شما و اندام شما قرار می گیرد تا امواج الکتریکی قلب شما را اندازه گیری کند. این یک وسیله قابل حمل از یک ECG است. این به ویژه در تشخیص اختلالات ریتم که در مواقع غیرقابل پیش بینی اتفاق می افتد مفید است. هولتر به شما وصل می شود و اطلاعات مربوط به فعالیت الکتریکی قلب شما را برای یک یا دو روز در مورد فعالیت های عادی قلب شما ضبط می کند. که آزمایشی غیرتهاجمی است از امواج صوتی بی ضرر استفاده می شود که به پزشک اجازه میدهد عملکرد قلب شما را ببیند. یک ابزار کوچک به نام مبدل روی قفسه سینه شما قرار می گیرد. این امواج صوتی جمع آوری شده (پژواک) را از قلب شما به دستگاهی منتقل می کند که از الگوهای موج صدا استفاده می کند. تا تصاویر قلب و ضربان شما را روی یک مانیتور تنظیم کند. در برخی افراد که در حالت عادی هیچ ناراحتی قلبی نداشته و مشکلات قلبی فقط هنگام ورزش و یا فعالیت های فیزیکی رخ می دهد. برای، قبل و بلافاصله پس از پیاده روی بر روی تردمیل یا سوار شدن به دوچرخه ثابت، یک گرفته می شود. در برخی موارد، با تصویربرداری هسته ای همراه می شود. احتمالا هنگام عمل جراحی برای پیوند ضربان ساز نیاز به بیهوشی ندارید معمولا چند ساعت طول می کشد. بیشتر کاشت ضربان ساز با استفاده از بی حسی موضعی برای بی حس کردن ناحیه برش انجام می شود. سینه شما با صابون مخصوص تمیز می شود. یک یا چند سیم عایق انعطاف پذیر در یک رگه اصلی در زیر یا در نزدیکی ترقوه شما قرار می گیرد. با استفاده از تصاویر اشعه ایکس به قلب شما هدایت می شود. یک انتهای هر سیم در موقعیت مناسب در قلب شما قرار می گیرد. انتهای دیگر به مولد پالس وصل می شود، که معمولا در زیر پوست شما قرار می گیرد. احتمالا بعد از کاشت پیس میکر یک روز در بیمارستان خواهید ماند. ضربان ساز شما برنامه ریزی خواهد شد تا متناسب با نیازهای جسمی شما باشد. پزشک ممکن است توصیه کند که حدود یک ماه از ورزش شدید یا بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. از وارد آمدن فشار به ناحیه ای که دستگاه ضربان ساز کاشته شده است خودداری کنید. اگر در آن ناحیه درد دارید، با پزشک خود مشورت کنید. بعید به نظر می رسد که ضربان ساز شما به دلیل تداخل الکتریکی به درستی کار نکند. اما باید احتیاط های لازم را انجام دهید: صحبت کردن با تلفن همراه بی خطر است، اما تلفن همراه خود را حداقل اینچ ( سانتی متر) از ضربان ساز خود دور نگه دارید. تلفن خود را در جیب پیراهن و یا کت خود نگه ندارید. هنگام صحبت کردن با تلفن همراه، از هندزفری استفاده کنید. عبور از طریق ردیاب فلزی فرودگاه با ضربان ساز شما اختلال ایجاد نمی کند، اگرچه فلز موجود در آن می تواند زنگ هشدار را به صدا در آورد. اما از قرار گرفتن در نزدیکی یا تکیه دادن در برابر سیستم تشخیص فلز خودداری کنید. برای جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی، کارت شناسایی را تهیه کنید که بیانگر این باشد که شما ضربان ساز دارید. باید پزشک و دندان پزشکانتان بدانند که شما ضربان ساز دارید. برخی روش های پزشکی مانند تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی، درمان با اشعه سرطان، الکتروکاردیو برای کنترل خون ریزی در حین عمل جراحی و موج شوک برای شکسته شدن سنگ های کلیوی بزرگ یا سنگ کیسه صفرا می توانند در ضربان ساز شما اختلال ایجاد کنند. حداقل فوت ( سانتیمتر) از تجهیزات جوشکاری، ترانسفورماتورهای ولتاژ بالا یا سیستم های تولید موتور بایستید. اگر در اطراف چنین تجهیزات کار می کنید، از پزشک خود در مورد تنظیم آزمایش در محل کار خود سوال کنید تا مشخص شود که آیا این تجهیزات بر روی ضربان ساز شما ت ثیر می گذارد. تلویزیون اجاق های مایکروویو وسایل کنترل از راه دور و. پزشک باید هر سه تا شش ماه ضربان ساز شما را معاینه کند. در صورت افزایش وزن، اگر پاها یا مچ پا دچار ورم و یا دچار ضعف یا سرگیجه شدید به پزشک مراجعه کنید. باتری ضربان ساز شما پنج تا سال کارمی کند وقتی باتری ازبین رفت، برای تعویض آن به جراحی نیاز دارید. روش تعویض باتری ضربانساز شما معمولا سریع تر است و زمان کاشت ضربان ساز شما به زمان بهبودی کمتری نسبت به روش کاشت نیاز دارد. از آنجا که اکثر ضربان سازهای امروزی ضربان قلب شما را بطور خودکار تنظیم می کنند تا مطابق با میزان فعالیت بدنی شما باشد، می توانند به شما اجازه دهند یک شیوه زندگی فعال تر از سر بگیرید. اگر یک دستگاه ضربان ساز دارید و با بیماری غیر مرتبط با قلب شما، مانند، بیمار می شوید، ممکن است که ضربان ساز شما بتواند عمر شما را طولانی کند. پزشکان و محققان در مورد خاموش کردن ضربان ساز در شرایط پایان زندگی نظرات متفاوتی دارند. منبع: |
تب مالت یک عفونت باکتریایی است که از حیوانات به انسان و بیشتر از طریق شیر، پنیر و سایر لبنیات خام سرایت می کند. به ندرت، باکتری هایی که باعث تب مالت می شوند از طریق هوا یا از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده پخش می شوند. این نشانه ها ممکن است شامل تب، درد مفاصل و خستگی باشد. عفونت معمولا با موفقیت با آنتی بیوتیک قابل درمان است. با این حال، درمان ممکن است چندین هفته تا ماه ها طول بکشد همچنین بازگشت بیماری شایع است. در حالی که این بیماری در ایالات متحده شایع نیست، این بیماری صدها هزار نفر از مردم و حیوانات در سراسر جهان را درگیر می کند. جلوگیری از تولید و توزیع و مصرف لبنیات خام و اقدامات احتیاطی هنگام کار با حیوانات یا در آزمایشگاه می تواند به جلوگیری از تب مالت کمک کند. علایم ممکن است از چند روز تا چند ماه پس از آلوده شدن ظاهر شود. علایم مشابه علایم می باشد و شامل موارد زیر است: عرق ضعف سردرد تب و لرز خستگی از دست دادن اشتها درد مفاصل، عضله و کمر این حالات ممکن است برای هفته ها یا ماه ها ناپدید شود و سپس دوباره برگردد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دربرخی از افراد، تب مالت مزمن می شود و نشانه های آن تا سال ها حتی پس از درمان ادامه می یابد. نشانه های طولانی مدت ممکن است شامل خستگی، تب های مکرر، ورم مفاصل، تورم قلب (اندوکاردیت) و اسپوندیلیت (التهاب یا عفونت مهره ها) باشد حتی آرتریت التهابی که بر ستون فقرات و مفاصل مجاور ت ثیر می گذارد را تحت تاثیر قرار می دهد. تشخیص تب مالت به ویژه در مراحل اولیه، که اغلب به بسیاری از شرایط دیگر مانند شباهت دارد، دشوار است. اگر تب شدید یا مداوم، درد عضلانی یا ضعف غیرمعمول و عوامل خطرزای بیماری را دارید به پزشک مراجعه کنید. تب مالت بر بسیاری از حیوانات وحشی و اهلی ت ثیر می گذارد. گاو، بز، گوسفند، سگ، شتر، گراز وحشی به ویژه مستعد ابتلا به این بیماری هستند. نوعی از تب مالت همچنین در بندرگاه ها، رواق ها و نهنگ های خاصی ت ثیر می گذارد. باکتری ها ممکن است از سه طریق اصلی از حیوانات به افراد دیگر منتقل شوند: باکتری های بروسلا در شیر حیوانات آلوده می توانند در شیرهای غیرقابل تصفیه و خام، بستنی، کره و پنیرها به انسان سرایت کنند. این باکتری ها همچنین می توانند در گوشت خام یا پخته نشده از حیوانات آلوده منتقل شوند. باکتری های بروسلا به راحتی در هوا پخش می شوند. کشاورزان، تکنسین های آزمایشگاه و کارگران کشتارگاه می توانند باکتری ها را استنشاق کنند. معمولا بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود، اما در چند مورد، زنان این بیماری را در بدو تولد یا از طریق شیر خود به نوزادان منتقل می کنند. افرادی که در مناطق روستایی زندگی می کنند، بیشتر احتمالا پنیر خام بز، که بعضا پنیر روستایی نیز نامیده می شود، مصرف می کنند. افرادی که با حیوانات کار می کنند یا با خون آلوده در تماس هستند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قرار دارند. مشاغلی مانند: دامداران چوپانان شکارچیان دامپزشکان کارگران کشتارگاه میکروب شناسان تب مالت می تواند تقریبا در هر بخشی از بدن، از جمله سیستم تناسلی، کبد، قلب و سیستم عصبی مرکزی شما ت ثیر بگذارد. تب مالت مزمن ممکن است باعث ایجاد عوارضی در فقط یک عضو یا در کل بدن شما شود. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است: این یکی از جدی ترین عوارض تب مالت است. اندوکاردیت درمان نشده باعث آسیب دیدن یا از بین رفتن دریچه های قلب می شود و این علت اصلی مرگ و میر ناشی از تب مالت است. عفونت مفاصل با درد، سفتی و تورم در مفاصل به خصوص زانوها، باسن، مچ پا و ستون فقرات مشخص می شود. التهاب مفاصل بین استخوان ها (مهره ها) ستون فقرات یا بین ستون فقرات و لگن شما با اینکه قابل درمان است ولی ممکن است باعث آسیب های ماندگار شود. از آنجا ممکن است عفونت به خود بیضه سرایت کند و باعث تورم و درد شود که ممکن است شدید باشد. تب مالت همچنین می تواند طحال و کبد را تحت ت ثیر قرار دهد و باعث بزرگتر شدن آن ها از اندازه طبیعی خود شود. که شامل بیماری های بالقوه خطرناک مانند مننژیت، التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع و آنسفالیت، التهاب خود مغز است. برای کاهش خطر ابتلا، اقدامات احتیاطی را انجام دهید: درسالهای اخیر در ایالات متحده، موارد اندکی از تب مالت به محصولات لبنی خام گله های خانگی مرتبط بوده است. با این وجود، بهتر است که از مصرف هرنوع محصولات غیر استاندارد با منشا شیر، پنیر و بستنی خودداری کنید. گوشت ها را کامل بپزید تا دمای آن تا درجه فارنهایت ( تا درجه سانتیگراد) حاصل شود. بعید است که گوشت خانگی حاوی باکتری بروسلا باشد، اما پخت و پز مناسب، سایر باکتری های مضر مانند سالمونلا و اشرشیا کولی را از بین می برد. اگر کارگر آزمایشگاه هستید، تمام نمونه ها را تحت شرایط ایمنی مناسب بررسی کنید. از آنجا که واکسن تب مالت زنده است، می تواند باعث بیماری در افراد شود. هر کس در حین واکسیناسیون یک حیوان سوزن بصورت تصادفی به بدنش برخورد کند باید تحت درمان قرار گیرد. مت سفانه هیچ واکسنی برای استفاده در انسان موجود نیست. اگر افراد در طی چند ماه اول از شروع بیماری به طور مناسب درمان شوند، با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند و معمولا به بیماری مزمن مبتلا نمی شوند. نشانه ها معمولا بهبود می یابد و طی حدود دو تا شش ماه کاملا از بین می رود. با این حال، پیش آگهی در افرادی که دچار تغییرات عضو یا عوارضی مانند آسیب قلبی، عصبی یا مشکلات دستگاه تناسلی ناشی از عفونت مزمن بروسلا می شوند، ضعیف است. میزان مرگ و میر برای این بیماری (حدود . است. پزشکان معمولا با آزمایش نمونه خون یا مغز استخوان برای باکتری های بروسلا یا آزمایش خون برای پادتن ضد باکتری ها، تشخیص بروسلوز را ت یید می کنند. برای کمک به تشخیص عوارض تب مالت، ممکن است آزمایش های دیگری انجام دهید، از جمله: اشعه X می تواند تغییراتی در استخوان ها و مفاصل شما را نشان دهد. این آزمایشات تصویربرداری به شناسایی التهاب یا آبسه های مغز یا سایر بافت ها کمک می کند. این یک نمونه کوچک از مایعاتی که مغز و نخاع شما را احاطه می کند را برای عفونت هایی مانند مننژیت و آنسفالیت بررسی می کند. در این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از قلب شما استفاده می شود تا عفونت یا آسیب به قلب شما بررسی شود. درمان تب مالت هدف از درمان این بیماری، تسکین درد، جلوگیری از عود بیماری و جلوگیری از عوارض است. حداقل شش هفته باید آنتی بیوتیک مصرف کنید و ممکن است نشانه های شما به مدت چند ماه کاملا از بین نرود. این بیماری همچنین می تواند بازگردد و ممکن است مزمن شود. تشخیص تب مالت بستگی به: درک اینکه، چگونه و چه زمانی درمعرض باکتری های ایجاد کننده این بیماری بوده اید وجود دارد. با بیان هرچه بیشتر اطلاعات می توانید به پزشک خود کمک کنید. منابع: |
هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این تشنج ها معمولا گردن، صورت و بازوها را درگیر می کنند. تشنج های تونیک باعث سفت شدن ماهیچه‌ها می‌شوند. این تشنج ها معمولا ماهیچه های پشت، بازوها و پاها را درگیر میکنند و ممکن است باعث زمین خوردن فرد شوند. تشنج‌های ابسنس اغلب در کودکان اتفاق می افتند و با خیره شدن به یک نقطه یا حرکات نامحسوس مانند چشمک زدن یا ملچ ملوچ کردن مشخص می شوند. این تشنج ها ممکن است به شکل منتشر اتفاق بیفتند و باعث کاهش هوشیاری خفیف شوند. روز و زمان تشنج دیدن مناظر، شنیدن بوها یا صداهای غیرمعمول آن چه که موقع تشنج در اطراف شما اتفاق می‌افتد. صدمات سر مسیول برخی موارد صرع است. شروع صرع بیشتر در کودکان و سالمندان است، اما این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد. آسیب دیدگی قبل از تولد، ناهنجاری مغزی یا فقدان اکسیژن در بدو تولد عملکرد کبد و کلیه علایم بیماری های عفونی |
سیستیت، اصطلاح پزشکی برای التهاب مثانه است. بیشتر اوقات، التهاب مثانه ناشی از عفونت باکتریایی است و به آن عفونت ادراری ( UTI ) گفته می شود. عفونت مثانه می تواند دردناک و آزار دهنده باشد و در صورت شیوع عفونت در کلیه ها می تواند به یک خطر جدی برای سلامتی تبدیل شود. به طور معمول، سیستیت ممکن است به عنوان واکنشی به برخی داروها، پرتودرمانی یا تحریک کننده های احتمالی مانند اسپری بهداشت زنان، ژل های اسپرم کش یا استفاده طولانی مدت از سوند ایجاد شود. سیستیت ممکن است به عنوان عارضه بیماری دیگری ایجاد شود. درمان معمول سیستیت باکتریایی، آنتی بیوتیک ها هستند. درمان سایر انواع سیستیت بستگی به علت اصلی دارد. سیستیت می تواند حاد یا بینابینی باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سیستیت حاد موردی از سیستیت است که به طور ناگهانی بروز می کند. سیستیت بینابینی ( IC ) یک مورد مزمن سیستیت است که بر روی لایه های متعدد بافت مثانه ت ثیر می گذارد. UTI معمولا هنگامی رخ می دهدکه باکتری های خارج از بدن از مجرای ادراری وارد مجرای ادراری شده و شروع به تکثیر کنند. بیشتر موارد سیستیت ناشی از نوعی باکتری اشرشیاکلی ( E . coli ) است. عفونت های مثانه باکتریایی ممکن است در زنان در نتیجه رابطه جنسی رخ دهد. اما حتی دختران و زنان که رابطه جنسی ندارند، نیز مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند زیرا ناحیه تناسلی زنان اغلب دارای باکتری هایی است که می تواند باعث سیستیت شود. اگرچه عفونتهای باکتریایی شایع ترین علت سیستیت است، تعدادی از عوامل غیرعفونی نیز ممکن است باعث ملتهب شدن مثانه شوند. علت این التهاب مزمن مثانه که به آن سندرم مثانه دردناک نیز گفته می شود، ناشناخته است. بیشتر موارد در زنان تشخیص داده می شود. تشخیص و درمان این بیماری دشوار است. برخی از داروهای خاص، به ویژه داروهای سیکلوفسفامید و ایفوسفامید، می توانند باعث التهاب مثانه شوند زیرا اجزای تجزیه شده داروها از طریق مثانه از بدن شما خارج می شوند. پرتودرمانی ناحیه لگن می تواند باعث ایجاد تغییرات التهابی در بافت مثانه شود. استفاده طولانی مدت از سوند می تواند شما را در معرض عفونت های باکتریایی و آسیب بافت قرار دهد که هر دو می توانند باعث التهاب شوند. برخی از افراد ممکن است نسبت به مواد شیمیایی موجود در برخی محصولات مانند، اسپری های بهداشتی زنانه یا ژل های اسپرم کش حساس باشند و ممکن است یک واکنش آلرژیک در مثانه ایجاد کرده و باعث التهاب شود. سیستیت ممکن است به عنوان یک عارضه بیماری های دیگر از جمله، بزرگ شدن پروستات یا نخاع رخ دهد. علایم سیستیت اغلب شامل موارد زیر است: تب درجه پایین ادرار مکرر و اندک احساس ناراحتی لگن عبور ادرار شیری یا بوی تند احساس فشار در پایین شکم احساس سوزش هنگام ادرار کردن یک فشار قوی و مداوم برای ادرار کردن در کودکان، بی اختیاری ادرار در روز نیز ممکن است نشانه عفونت دستگاه ادراری ( UTI ) باشد. بی اختیاری ادرار در خواب در شب به خودی خود احتمالا با UTI همراه نیست. در صورت بروز علایم درد کمر یا درد جانبی، تب و لرز، تهوع و استفراغ و اگر ادرار فوری، مکرر یا دردناک دارید که چندین ساعت یا بیشتر طول می کشد یا متوجه خون در ادرار شده اید، باید به پزشک مراجعه کنید. اگر بعد از اتمام دوره آنتی بیوتیک، علایم سیستیت بازگشت، با پزشک خود مشورت کنید، ممکن است به نوع دیگری از دارو نیاز داشته باشید. نوع سیستیت به علت آن بستگی دارد. علل احتمالی سیستیت شامل موارد زیر است: عفونت ادراری ( UTI ) مصرف داروهای خاص استفاده مداوم از سوند محصولات بهداشتی تحریک کننده برخی از افراد نسبت به دیگران احتمال ابتلا بیشتری به عفونت مثانه یا عفونت های مکرر مجاری ادراری را دارند. زنان یکی از این گروه ها هستند. دلیل اصلی، آناتومی جسمی است. زنان دارای مجرای ادرار کوتاه تر هستند، که مسافتی را که باکتری ها باید طی کنند برای رسیدن به مثانه کاهش می یابد. زنانی که در معرض خطر بالای UTI هستند، شامل: سطح هورمون تغییر یافته در زنان یایسه اغلب با UTI همراه است. دیافراگم هایی که حاوی مواد اسپرم کش هستند خطر بیشتری دارند. سایر عوامل خطر در زنان و مردان شامل موارد زیر است: کندی جریان ادرار که می تواند در شرایطی مانند سنگ در مثانه یا در مردان، پروستات بزرگ شده رخ دهد. تغییرات در سیستم ایمنی بدن که می تواند با شرایط خاصی مانند، عفونت HIV و درمان اتفاق بیفتد. سیستم ایمنی بدن ضعیف خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی و در بعضی موارد عفونت مثانه را افزایش می دهد. استفاده طولانی مدت از سوند (کاتتر) مثانه، این لوله ها ممکن است در افراد مبتلا به بیماری های مزمن یا در افراد مسن مورد نیاز باشد. مصرف طولانی مدت کاتتر مثانه می تواند منجر به افزایش آسیب پذیری در برابر عفونت های باکتریایی و همچنین آسیب بافت مثانه شود. در مردان بدون هیچ گونه مسایل بهداشتی مستعد، ابتلا به سیستیت نادر است. در صورت درمان سریع و صحیح، عفونت مثانه به ندرت منجر به عوارض می شود. اما بدون درمان، آن ها می توانند به خطر جدی تر تبدیل شوند. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد: یک عفونت مثانه درمان نشده می تواند منجر به شود، که به آن پیلونفریت نیز گفته می شود. کودکان خردسال و سالمندان بیشترین خطر آسیب کلیوی را از عفونت مثانه دارند زیرا علایم آن ها غالبا از نظر شرایط دیگر نادیده گرفته یا اشتباه می شوند. با سیستیت ممکن است سلول های خونی در ادرار وجود داشته باشد که فقط با میکروسکوپ (میکروسکوپی) دیده می شود و معمولا با درمان برطرف می شود. اگر سلول های خونی بعد از درمان باقی بمانند، بهتر است به یک متخصص مراجعه کنید. وجود خون قابل مشاهده در ادرار (هماچوری ناخالص) با سیستیت معمولی و باکتریایی نادر است، اما این علایم بیشتر با شیمی درمانی یا سیستیت ناشی از پرتونگاری شایع است. آب زغال اخته یا داروهای که توسط پزشک تجویز می شود اغلب برای کاهش خطر عفونت های مثانه برای برخی از خانم ها توصیه می شود. با این حال، مطالعات اخیر حاکی از آن است که کمتر از آنچه قبلا تصور می شد، موثر است. به عنوان یک درمان خانگی، اگر داروی رقیق کننده خون وارفارین (کومادین) مصرف می کنید، از نوشیدن آب زغال اخته خودداری کنید. فعل و انفعالات احتمالی بین آب زغال اخته و وارفارین می تواند منجر به خون ریزی شود. اگرچه این اقدامات مراقبت از خود به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما پزشکان گاهی موارد زیر را برای عفونت های مکرر مثانه توصیه می کنند: مایعات زیاد به خصوص آب بنوشید: نوشیدن مایعات زیاد، به ویژه در زمان درمان، به خصوص در یا پرتودرمانی بسیار مهم است. مرتبا ادرار کنید: اگر احساس نیاز به ادرار دارید، استفاده از توالت را به تعویق نیندازید. بعد از حرکت روده و دفع از جلو به عقب ناحیه مقعد را پاک کنید: این مانع از انتشار باکتری های ناحیه مقعد به واژن و مجاری ادراری می شود. به جای استفاده از وان حمام دوش بگیرید: اگر مستعد ابتلا به عفونت ها هستید دوش گرفتن به جای استفاده از وان می تواند به جلوگیری از بروز عفونت کمک کند. به آرامی پوست اطراف واژن و مقعد را بشویید: این کار را بطور روزانه انجام دهید، اما از صابون های سنتی استفاده نکنید و بیش از حد با قدرت شستشو ندهید. با شست وشوی زیاد پوست لطیف اطراف این مناطق می تواند تحریک شود. مثانه خود را در اسرع وقت پس از مقاربت خالی کنید: برای کمک به تخلیه باکتری ها، روزانه چند لیوان آب بنوشید. از مصرف اسپری های دیودورانت یا محصولات زنانه در ناحیه دستگاه تناسلی خودداری کنید: این محصولات می توانند مجرای ادرار و مثانه را تحریک کنند. از یک پد گرمکن استفاده کنید: یک پد گرمکن که روی قسمت تحتانی شکم قرار می گیرد، می تواند احساس فشار یا درد مثانه را تسکین دهد و احتمالا به حداقل برساند. برای عفونت های مکرر مثانه، با پزشک خود همکاری کنید تا راهکاری برای کاهش عود و ناراحتی که سیستیت ایجاد می کند را دریافت کنید. اگر علایم التهاب مثانه یا سیستیت دارید، در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید. علاوه بر بحث در مورد علایم تاریخچه پزشکی، پزشک ممکن است آزمایش های خاصی را برای بررسی بیشتر تجویز کند. از جمله: در مورد عفونت مشکوک مثانه، پزشک ممکن است از شما نمونه ادرار بخواهد تا مشخص کند که آیا باکتری، خون یا چرک در ادرار وجود دارد. در این صورت، او ممکن است تجویز کشت باکتری ادرار کند. در طی این آزمایش، پزشک یک سیستوسکوپ (یک لوله نازک با نور و دوربین متصل شده) را از طریق مجرای ادرار داخل مثانه شما وارد می کند تا دستگاه ادراری را برای علایم بیماری مشاهده کند. با استفاده از سیستوسکوپ، پزشک نیز می تواند یک نمونه کوچک از بافت ( را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاه نمونه برداری کند. اما اگر این اولین باری باشد که علایم سیستیت داشته اید، این آزمایش به احتمال زیاد لازم نخواهد بود. آزمایش تصویربرداری معمولا لازم نیست، اما در بعضی موارد به ویژه هنگامی که هیچ مدرکی از عفونت یافت نشود، تصویربرداری ممکن است مفید باشد. به عنوان مثال، اشعه ایکس یا ممکن است به پزشک کمک کند علل احتمالی دیگر التهاب مثانه مانند تومور یا ناهنجاری ساختاری را کشف کند. سیستیت ناشی از عفونت باکتریایی به طور کلی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. درمان سیستیت غیر عفونی بستگی به علت اصلی دارد. آنتی بیوتیک ها اولین خط درمانی برای سیستیت ناشی از باکتری ها هستند. کدام داروها و چه مدت استفاده شود به سلامت کلی شما و باکتری های موجود در ادرار بستگی دارد. در عفونت بار اول علایم اغلب در طی یک روز یا با درمان آنتی بیوتیکی بهبود می یابد. با این وجود، بسته به شدت عفونت، به مدت سه روز تا یک هفته نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارید. مهم نیست که طول مدت درمان چقدر است، تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده توسط پزشک خود را مصرف کنید تا اطمینان حاصل شود که عفونت به کلی از بین رفته است. اگر UTI مکرر دارید، ممکن است پزشک معالج دوره های طولانی تر آنتی بیوتیک را توصیه کند یا پزشک شما را به متخصص در زمینه اختلالات دستگاه ادراری (ارولوژی یا نفرولوژیست) برای ارزیابی ارجاع دهد، تا ببیند آیا ناهنجاری های ادراری ممکن است باعث عفونت ها شود. برای برخی از خانم ها، مصرف یک دوز یک آنتی بیوتیک بعد از مقاربت جنسی ممکن است مفید باشد. عفونت های مثانه بیمارستانی می تواند یک مشکل برای درمان باشد زیرا باکتری های موجود در بیمارستان ها معمولا در برابر انواع متداول آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند. به همین دلیل ممکن است به انواع مختلف آنتی بیوتیک و روش های مختلف درمانی نیاز باشد. زنان یایسه ممکن است در معرض سیستیت قرار بگیرند. به عنوان بخشی از درمان، ممکن است پزشک داروهایی با ترکیبات استروژن را توصیه کند. در سیستیت بینابینی، علت التهاب نامشخص است، بنابراین هیچ درمان واحدی وجود ندارد که برای همه ی موارد بهتر باشد. روش های درمانی مورد استفاده برای سهولت در نشانه ها و علایم سیستیت بینابینی شامل موارد زیر است: داروهایی که به صورت خوراکی یا مستقیما داخل مثانه شما وارد می شوند. تحریک عصب، که از امواج الکتریکی خفیف برای تسکین درد لگن استفاده می کند و در برخی موارد، دفعات ادرار را کاهش می دهد. اگر نسبت به مواد شیمیایی خاصی در محصولاتی مانند اسپرم کش ها حساسیت دارید، اجتناب از این محصولات ممکن است به سهولت در علایم و جلوگیری از قسمت های بعدی سیستیت کمک کند. درمان سیستیت که به عنوان یک عارضه یا پرتودرمانی ایجاد می شود، بر مدیریت درد، معمولا با داروها و هیدراتاسیون برای شست و شوی محرک های مثانه متمرکز است. منابع: |
نارسایی احتقانی قلب ( CHF ) ، بیماری است که در آن عمل پمپاژ قلب دچار مشکل می شود. علایم نارسایی قلبی بستگی به این دارد که کدام ناحیه از بدن بیشتر در کاهش عملکرد پمپاژ نقش دارد. هنگامی که سمت چپ قلب (بطن چپ) دچار مشکل می شود، مایع در ریه ها (ادم) جمع می شود. این مایع اضافی در ریه ها باعث (احتقان ریوی) می شود. تنفس دشوارتر می شود و فرد ممکن است، با فعالیت یا هنگام خوابیدن سخت نفس بکشد و دچار تنگی نفس شود. هنگامی که سمت راست قلب (بطن راست) دچار مشکل شود، مایع در پاها جمع می شود. تورم پاها نشانه نارسایی قلبی است، به خصوص اگر بیمار دچار ورم گوده گذار باشد. ورم بدون جا گذاری ناشی از نارسایی قلبی نیست. اگرچه نارسایی احتقانی قلب ( CHF ) یک وضعیت پزشکی جدی است، اما دلایل زیادی وجود دارد که نتیجه آن می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. نارسایی قلبی ممکن است به تدریج طی چند سال یا با سرعت بیشتری بعد از یا بیماری عضله قلب ایجاد شود. نارسایی احتقانی قلب ( CHF ) به طور کلی به عنوان نارسایی قلبی سیستولیک یا دیاستولیک طبقه بندی می شود و با افزایش سن شایع تر می شود. علاوه بر این، بیماران با عوامل خطر بیماری قلبی احتمالا به نارسایی احتقانی قلب مبتلا می شوند. این حالت هنگامی رخ می دهد که عمل پمپاژ قلب کاهش یا ضعیف شود. اندازه گیری بالینی متداول، کسر تخلیه ( EF ) است. کسر تخلیه طبیعی بیش از باشد. افراد مبتلا به فشار خون بالا باید به طور مرتب آن را اندازه گیری کنند و اطمینان حاصل کنند که آن ها این مقدار را می دانند (فشار سیستولیک باید در همه افراد زیر میلی متر جیوه و حتی در بسیاری از افراد زیر باشد. افرادی که سطح چربی خون بالایی دارند (اعم از کلسترول و تری گلیسیرید) داروها مصرف کنند. از سیگار کشیدن، مصرف الکل، استرس بیش از حد عاطفی و یا، رفتن به ارتفاع زیاد و مصرف گیاهان دارویی یا سایر داروهای مکمل جلوگیری کنید. اگر بیمار نارسایی احتقانی قلب را داشته باشد، برای تنظیم داروها و اطلاع عوارض جانبی، به مراقبت مکرر و منظم پزشکی نیاز دارد. ویزیت های منظم را مطابق توصیه خود با پزشک معالج انجام دهید، زیرا نارسایی احتقانی قلب یک وضعیت جدی پزشکی است که نیاز به نظارت مداوم دارد. بیماران باید تا حدامکان خود را در مورد این وضعیت خطرناک آموزش دهند و پیشنهادات زیر را دنبال کنند: زمان مناسبی را برای استفاده صحیح و به موقع از داروهای خود تنظیم کنید. لیستی از تمام داروها را با نام و دوز دقیق نگه دارید و بدانید که چرا و چگونه هر یک از آن ها مصرف می شود. آن ها را با هر بار مراجعه به پزشک همراه خود داشته باشید تا پزشکان بتوانند دوبار معاینه کنند تا مطمین شوند بیماران از نظر دارویی و دوز صحیح استفاده می کنند. اگر فردی دچار نارسایی احتقانی قلب باشد، در معرض خطر ابتلا به پنومونی قرار دارد. آن ها احتمالا باید واکسیناسیون و عکس برداری سالانه از دریافت کنند. بیماران باید از پزشک خود یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی اطمینان حاصل کنند. منابع: |
تنگی کانال نخاعی (تنگی ستون فقرات) باریک شدن فضاهای درون ستون فقرات است که بیشتر در کمر و گردن رخ می دهد تنگی ستون فقرات بیشتر در اثر تغییرات سایش و پارگی دیسک میان ستون فقرات مربوط به آرتروز ایجاد می شود. انواع تنگی کانال نخاعی تنگی ستون فقرات با توجه به محل وقوع ستون فقرات طبقه بندی می شوند که عبارتند از: باریک شدن بخشی از ستون فقرات در گردن باریک شدن بخشی از ستون فقرات در قسمت تحتانی کمر (شایع ترین شکل تنگی کانال نخاعی) برای تشخیص تنگی کانال نخاعی پزشک ممکن است از شما در مورد علایم و تاریخچه پزشکی سوال کرده و چندین آزمایش تصویربرداری را تجویز کند تا در تشخیص کمک کند. تست های تصویربرداری این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اشعه ایکس می تواند تغییراتی که در استخوان ایجاد شده را نشان دهد مانند چرخش استخوان که ممکن است فضای داخل کانال ستون فقرات را باریک کند. می تواند آسیب دیسک ها، رباط ها، وجود تومورها و اعصاب نخاع تحت فشار را نشان دهد. اگر نمی توانید MRI داشته باشید، پزشک ممکن است را پیشنهاد کند، آزمایش هایی که تصاویر پرتونگاری را از زوایای مختلفی تهیه می کند تا تصاویر دقیقی از بدن شما تهیه شود. سی تی اسکن با توجه به شرایط کنتراست می تواند بافت طبیعی نخاع را از تومورها و زایده های استخوانی تفکیک کند. تنگی ستون فقرات، باریک شدن فضاهای درون ستون فقرات است که می تواند بر اعصابی که از ستون فقرات عبور می کند فشار بیاورد. تنگی ستون فقرات بیشتر در کمر و گردن رخ می دهد. برخی از افراد با تنگی نخاعی ممکن است علایمی نداشته باشند. در مواردی که علایم بروز می کنند این بیماری می تواند باعث درد، بی حسی و ضعف عضلات گردد. علایم می توانند با گذشت زمان بدتر شوند. تنگی ستون فقرات بیشتر در اثر تغییرات سایش و پارگی ستون فقرات مربوط به آرتروز ایجاد می شود. در موارد شدید تنگی نخاعی، پزشکان ممکن است برای ایجاد فضای اضافی برای نخاع یا اعصاب، جراحی را توصیه کنند. انواع تنگی ستون فقرات با توجه به محل وقوع آن طبقه بندی می شوند. ممکن است فرد بیش از یک نوع تنگی نخاع داشته باشد. ستون فقرات از گردن تا قسمت تحتانی کمر حرکت می کند. استخوان های ستون فقرات یک کانال ستون فقرات تشکیل می دهند، که از نخاع محافظت می کند. علل تنگی نخاع ممکن است شامل موارد زیر باشد: صدمه و پارگی ناشی از آرتروز در استخوان های ستون فقرات می تواند باعث ایجاد چرخش استخوان در کانال نخاعی شود. بیماری پیج، بیماری استخوانی است که معمولا افراد بالغ را درگیر می کند و می تواند باعث رشد استخوان در ستون فقرات شود. دیسک های فتق که به عنوان کمک فنر بین مهره ها عمل می کنند، با افزایش سن خشک می شوند. ترک در قسمت بیرونی دیسک ممکن است باعث شود برخی از مواد داخلی نرم از محل خارج شده و روی نخاع یا اعصاب فشار وارد کنند. تارهای محکم که به نگه داشتن استخوان های ستون فقرات کمک می کنند می توانند به مرور زمان سفت و ضخیم شوند. این رباط های ضخیم می توانند به داخل کانال ستون فقرات نفوذ کنند. رشد غیرطبیعی سلول ها می تواند در داخل نخاع شکل بگیرد. این موارد در تصویربرداری ستون فقرات با یا قابل شناسایی هستند. حوادث رانندگی و سایر تروما می تواند باعث جابجایی یا شکستگی یک یا چند مهره شود. استخوان جابجا شده از شکستگی نخاع ممکن است به محتویات کانال ستون فقرات آسیب برساند. تورم بافت مجاور بلافاصله پس از جراحی کمر نیز می تواند بر نخاع یا اعصاب فشار وارد کند. اکثر مبتلایان به تنگی نخاع در سنین بالای سال هستند. اما عوامل دیگری مانند تروما، ناهنجاری مادرزادی ستون فقرات مانند اسکولیوز و بیماری ژنتیکی می توانند بر رشد استخوان و ماهیچه ها در بدن ت ثیر بگذارد. تصویربرداری ستون فقرات می تواند این دلایل را شناسایی کند. در بسیاری از افراد شواهدی از تنگی نخاع در اسکن یا تشخیص داده می شود اما در برخی ممکن است علایم خاصی بروز ندهد. گردن درد مشکل در راه رفتن و تعادل ضعف در یک دست، بازو و یا پا سوزن سوزن شدن در یک دست، بازو و پا در موارد شدید، اختلال عملکرد روده یا مثانه (فوریت ادرار و بی اختیاری ادرار) کمردرد ضعف در پا درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا هنگام ایستادن در طولانی مدت یا هنگام راه رفتن، که معمولا هنگام خم شدن یا نشستن بهتر می شود. به ندرت، تنگی شدید نخاعی درمان نشده ممکن است پیشرفت کند و باعث عوارض دایمی زیر شود: فلج ضعف مشکلات تعادل بی اختیاری ادرار درمان تنگی کانال ستون نخاعی درمان تنگی ستون فقرات بستگی به محل تنگی و شدت علایم دارد. با پزشک خود در مورد درمانی که برای وضعیت شما مناسب است صحبت کنید. اگر علایم شما خفیف است، پزشک ممکن است با ویزیت های منظم وضعیت شما را کنترل کند. پزشک ممکن است نکاتی درباره مراقبت از خودتان ارایه دهد که می توانید در خانه انجام دهید. اگر درمان های خانگی کمکی نکنند، ممکن است پزشک داروها یا فیزیوتراپی را توصیه کند. در صورت عدم کمک به درمان های دیگر ممکن است جراحی توصیه شود. داروها ممکن است به طورموقت برای کاهش ناراحتی استفاده شوند که فقط برای مدت کوتاهی توصیه می شوند. می توانند به کاهش درد مزمن کمک کنند. برخی از داروهای ضد تشنج برای کاهش درد ناشی از اعصاب آسیب دیده استفاده می شوند. فیزیوتراپی افرادی که تنگی نخاع دارند، برای کاهش درد، کمتر فعالیت می کنند. اما این می تواند به ضعف عضلات منجر شود، که می تواند درد بیشتری به دنبال داشته باشد. یک فیزیوتراپ می تواند تمریناتی را به شما یاد دهد تا قدرت و استقامت خود را بدست بیاورید، انعطاف پذیری و پایداری ستون فقرات را حفظ کرده، تعادل خود را بهبود بخشید. با این روش از ابزارهای سوزنی مانند برای خارج کردن بخشی از رباط ضخیم شده در قسمت پشت ستون فقرات استفاده می شود تا فضای کانال ستون فقرات افزایش یابد و ضعف ریشه عصبی از بین برود. فقط بیماران مبتلا به تنگی نخاع کمر و رباط ضخیم واجد شرایط برای این نوع درمان هستند. عمل جراحی اگر سایر روش های درمانی به شما کمک نکرده اند ممکن است عمل جراحی پیشنهاد شود. اهداف جراحی شامل کاهش فشار به نخاع یا ریشه های عصبی با ایجاد فضای بیشتر در کانال نخاعی است. جراحی برای بازگشایی ناحیه تنگی قطعی ترین روش برای رفع تنگی نخاع است. تحقیقات نشان می دهد که جراحی های ستون فقرات در صورت انجام توسط جراحان با تجربه منجر به عوارض کمتری می شوند. نمونه هایی از روش های جراحی برای درمان تنگی نخاع عبارتند از: این روش قسمت پشتی (لامینا) مهره آسیب دیده را قطع می کنند. لامینکتومی عمل جراحی رفع فشار نامیده می شود زیرا با ایجاد فضای بیشتر در اطراف آن ها، فشار بر اعصاب را کاهش می دهد. این روش فقط روی مهره های گردن (ستون فقرات گردنی) انجام می شود. با ایجاد لولا بر روی لایه، فضای داخل کانال ستون فقرات را باز می کند. با ابزاری فلزی شکاف موجود باز شده ستون فقرات را برطرف می کند. این روش برای جراحی، استخوان یا مهره را به روشی اصلاح می کند که باعث کاهش آسیب به بافت سالم اطراف می شود. این امر باعث می شود که نیاز به انجام جوش زدن مهره های ستون فقرات کمتر باشد. در حالی که جوش زدن مهره های ستون فقرات روش مفیدی برای تثبیت ستون فقرات و کاهش درد هستند، می توان خطرات احتمالی مانند درد و التهاب بعد از جراحی را در بخش های مجاور ستون فقرات کاهش داده و یک روش جراحی با حداقل آسیب منجر به زمان بهبودی کوتاهتر خواهد شد. در بیشتر موارد، این اقدامات ایجاد فضا به کاهش علایم تنگی نخاع کمک می کند. گاهی علایم برخی افراد بعد از عمل بدتر می شود. سایر خطرات جراحی شامل عفونت، پارگی در لایه ی روی نخاع، لخته شدن خون در ورید (آمبولی) پا و از بین رفتن عصب است. آزمایشات بالینی برای استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری تحریک کننده ستون فقرات در حال انجام است، رویکردی که بعضا به عنوان روش احیا کننده خوانده می شود. آزمایشات و اقدامات ژنتیکی نیز انجام می شود، که می تواند منجر به درمان های جدید برای تنگی نخاع شود. طب جایگزین درمان های یکپارچه و روش های طب جایگزین ممکن است با درمان های معمولی برای کمک به مقابله با درد تنگی نخاعی استفاده شود، عبارتند از: ماساژ درمانی اگر علاقه مند به این گزینه های درمانی هستید با پزشک خود مشورت کنید. سبک زندگی و داروهای خانگی تنگی کانال نخاعی برای نظارت بر وضعیت شما مرتبا قرار ملاقات های مکرر با پزشک خود را داشته باشید. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که شما چندین درمان خانگی را در برنامه خود بگنجانید، از جمله: داروهای بدون نسخه می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. اگر اضافه وزن دارید یا هستید، پزشک ممکن است توصیه کند که وزن خود را کاهش دهید. تمرینات خم شدن، کششی و تقویت عضلات ممکن است به باز شدن ستون فقرات کمک کند. با یک فیزیوتراپ یا پزشک خود در مورد انجام ورزش بی خطر در خانه صحبت کنید. این دستگاه های کمک کننده علاوه بر ت مین تعادل، باعث می شود فشار کمتری به ستون فقرات شما وارد شده و درد را کاهش می دهد. اگر پزشک شما فکر می کند تنگی نخاعی دارید، ممکن است شما را به پزشک متخصص ارجاع دهد. بسته به شدت علایم، ممکن است نیاز به ویزیت یک جراح ستون فقرات (جراح مغز و اعصاب، جراح ارتوپدی) نیز داشته باشید. قبل از قرار ملاقات با پزشک متخصص لیستی از سوالات زیر را تهیه کنید: آیا مشکلات پزشکی دیگری دارید؟ چه زمانی متوجه این مشکل شدید؟ آیا افرادی از خانواده شما علایم مشابهی داشته اند؟ به طور مرتب چه داروها یا مکمل هایی مصرف می کنید؟ پزشک شما ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد: آیا در کنترل روده یا مثانه مشکل دارید؟ در چه قسمتی از ستون فقرات خود درد دارید؟ برای این مشکلات چه درمانی را امتحان کرده اید؟ آیا احساس ضعف، بی حسی یا دارید؟ چه موقعیتی درد را کاهش می دهد یا آن را بدتر می کند؟ منبع: |
کم کاری نقطه مقابل، پرکاری تیرویید است و در مواردی اتفاق می افتد که غده تیرویید به اندازه کافی هورمون تیرویید مورد نیاز را بدن تولید نمی کند و غده به اصطلاح کم کار یا کم تحرک است. هورمون های تیرویید مسیول تنظیم سوخت و ساز بدن می باشد. اگر سطح تیروکسین کم باشد، بسیاری از عملکردهای بدن کند می شود. علایم کم کاری تیرویید هورمون های تیرویید روی سیستم های مختلف بدن ت ثیر می گذارند، بنابراین علایم این نوع بیماری گسترده و متنوع است. علایم این بیماری معمولا شامل این موارد می شود: خستگی یبوست افزایش وزن ضربان قلب کاهش عرق پوست خشک عدم تحمل سرما مو و ناخن شکننده ضعف کم خونی بی خوابی افسردگی کلسترول بالا کاهش میل جنسی تورم صورت، پاها و دست مشکلات مربوط به حفظ تعادل درد مفاصل و عضلات، گرفتگی و ضعف عفونت های مکرر ادراری و دستگاه تنفسی دوره های سنگین عادات ماهیانه یا یایسگی در صورت عدم درمان، علایم زیر می توانند بروز کنند: پف صورت کوفتگی بدن کاهش شنوایی ضربان قلب آهسته اگر در کودکان یا نوجوانان بروز کند، علایم و نشانه ها به طور کلی مشابه بزرگسالان است. با این حال، آن ها همچنین ممکن است علایم دیگری نشان داد شود: رشد ضعیف تاخیر در رشد دندان ها رشد ذهنی ضعیف بلوغ تاخیری هیپوتیروییدی به آرامی پیشرفت می کند و علایم ممکن است برای مدت طولانی مبهم باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این بیماری، در افراد متفاوت، علایم زیاد و مختلفی بروز می دهد و با علایم بیماری های دیگر، شرایط یکسانی دارد. تنها راه برای به دست آوردن تشخیص آن از طریق آزمایش خون است. اگر غده تیرویید نتواند به درستی کار کند یا اگر غده تیرویید توسط هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز درست تحریک نشود، ممکن است کم کاری تیرویید ایجاد شود. شایع ترین علت این بیماری در ایالات متحده بیماری هاشیموتو است که به تیروییدیت لنفوسیتی مزمن یا تیروییدیت خود ایمنی نیز معروف است. بیماری هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی و باعث می شود سیستم ایمنی بدن به غده تیرویید حمله کند و منجر به التهاب و اختلال در توانایی آن در تولید هورمون های تیرویید شود. تیروییدیت التهاب غده تیرویید است. این باعث می شود هورمون های تیرویید به خون نشت کرده، سطح کلی آن ها را بالا برده و منجر به پرکاری تیرویید شود. پس از تا ماه، این ممکن است به کم کاری تیرویید مبتلا شود. تیروییدیت می تواند در اثر عفونت ویروسی یا باکتریایی، یک بیماری خود ایمنی یا در پی بارداری ایجاد شود. در موارد کم کاری تیرویید مادرزادی، غده تیرویید از بدو تولد به درستی کار نمی کند که می تواند به مشکل رشد جسمی و روانی منجر شود. کم کاری تیرویید بعد از برداشتن بخشی از تیرویید در حین عمل ممکن است ایجاد شود. چندین بیماری مانند پرکاری تیرویید، گواتر، ندول تیرویید و سرطان تیرویید با از بین بردن جزیی یا کامل غده تیرویید قابل درمان است. این ممکن است منجر به کم کاری تیرویید شود. پرتودرمانی تیرویید همچنین می تواند منجر به کم کاری تیرویید شود. ید رادیواکتیو یک درمان شایع برای پرکاری تیرویید است. با از بین بردن سلول های غده تیرویید و کاهش تولید T کار می کند. همچنین از پرتودرمانی برای درمان مبتلایان به سرطان های سر و گردن، بیماری هوچکین و سایر لنفوم ها استفاده می شود که می تواند منجر به آسیب غده تیرویید شود. تعدادی از داروها می توانند در تولید هورمون تیرویید اختلال ایجاد کنند. در صورت قطع عملکرد غده هیپوفیز، غده تیرویید ممکن است مقدار صحیحی از هورمون تیرویید تولید نکند. تومورهای هیپوفیز یا عمل جراحی هیپوفیز می تواند بر عملکرد غده هیپوفیز ت ثیر بگذارد و این می تواند بر روی غده تیرویید ت ثیر منفی بگذارد. اگر زنی خون زیادی را از دست دهد یا فشار خون شدید در حین زایمان یا بعد از آن داشته باشد، ممکن است این غده آسیب ببیند و باعث عدم تولید هورمون های هیپوفیز شود. ید برای تولید هورمون های تیرویید مورد نیاز است، اما سطح باید متعادل باشد. ید زیاد یا خیلی کم می تواند منجر به کم کاری تیرویید یا پرکاری تیرویید شود. برخی از داروهای طبیعی برای این بیماری پیشنهاد شده است، اما مهم است که ابتدا با پزشک مشورت کنید، زیرا درمان مشکلات تیرویید باید با دقت متعادل باشد. کمبود این ویتامین با شدت بیماری هاشیموتو ارتباط دارد. مکمل آن ممکن است برای رسیدن به سطح خون مفید بالای نانوگرم در دسی لیتر لازم باشد. علاوه بر این، برای مبتلایان به خود ایمنی و التهابی تیرویید، مکمل هایی مانند زردچوبه (حاوی حداقل میلی گرم کورکومین) و امگا ممکن است به بهبود التهاب کمک کند. پزشکان معمولا معاینه جسمی را انجام می دهند، سابقه پزشکی می گیرند و آزمایش خون را در دستورکار قرار می دهد. متداول ترین آزمایش خون برای تشخیص این بیماری آزمایش TSH است. این مقدار TSH در خون را تشخیص می دهد. اگر میزان TSH بالاتر از حد طبیعی باشد، ممکن است بیمار دچار کم کاری تیرویید شود. اگر میزان TSH زیر حد طبیعی باشد، ممکن است بیمار دچار پرکاری تیرویید یا کم کاری تیرویید باشد. تست های اتوآنتی بادی T ، T و تیرویید، آزمایش خون اضافی است که برای ت یید تشخیص یا تعیین علت آن استفاده می شود. پزشک ممکن است یک آرمایش کلی تیرویید را ترجیح دهد، سطح آنتی بادی های T و T ، TSH و تیرویید را آزمایش کند تا سلامت و فعالیت غده تیرویید را به طور کامل مشخص کند. همچنین ممکن است تست هایی برای بررسی سطح کلسترول، آنزیم های کبدی، پرولاکتین و سدیم انجام شود. عوامل خطر کم کاری تیرویید جدا از برخی اختلالات و داروها، عوامل خطر دیگر عبارتند از: افراد در معرض سندرم ترنر یا بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس یا روماتیسم، در معرض خطر ابتلا به اختلال تیرویید هستند. خطر این نوع بیماری در افرادی که سابقه خانوادگی بیماری تیرویید و افراد بالای سال دارند بیشتر است. این بیماری معمولا از سنین میانسالی به بعد روی زنان ت ثیر می گذارد، اما ممکن است در هر سنی بروز کند. بارداری می تواند دلیل کم کاری تیرویید باشد. افزایش نیاز به متابولیسم در دوران بارداری منجر به افزایش نیاز تیرویید می شود. در یک مطالعه، درصد از زنانی که باردار هستند و جایگزین هورمون تیرویید می شوند، به طور متوسط در طی بارداری درصد نیاز به مصرف اضافی دارند. کم کاری تیرویید کنترل نشده باعث افزایش خطر سقط جنین، زایمان زودرس می شود. همچنین می تواند بر رشد و سرعت رشد مغز ت ثیر بگذارد. زنانی که طی ماه گذشته حامله شده اند، خطر بیشتری از تیروییدیت و کم کاری تیرویید دارند. هیچ راهی برای جلوگیری از کم کاری تیرویید وجود ندارد، اما افرادی که احتمالا بیشتر در معرض مشکلات تیرویید هستند، به عنوان مثال زنان در دوران بارداری، باید در مورد نیاز به ید اضافی با پزشک خود مشورت کنند. غربالگری برای افرادی که علایم ندارند، توصیه نمی شود، مگر اینکه فاکتورهای خطر زیر را داشته باشند: سابقه بیماری خود ایمنی پرتودرمانی قبلی به سر یا گردن سابقه خانوادگی مشکلات تیروییدی استفاده از داروهای شناخته شده برای ت ثیر عملکرد تیرویید این افراد می توانند از نظر علایم اولیه این بیماری مورد بررسی و آزمایش تشخیصی قرار گیرند. اگر آزمایشات مثبت باشد، می توانند اقدامات لازم را برای پیشگیری از پیشرفت بیماری انجام دهند. هیچ راهی مبنی بر پیشگیری از کم کاری تیرویید وجود ندارد. هیچ رژیم غذایی خاصی برای این بیماری توصیه نمی شود، اما افراد باید از رژیم غذایی متنوع و متعادل پیروی کنند ولی مصرف چربی یا نمک زیاد خودداری نمایند. برخی غذاها و مواد مغذی ممکن است، اگر در مقادیر زیادی مصرف شود برای این نوع بیماری مضر باشند. مصرف موادی مثل: ید و مکمل ها از جمله برخی سویا، زیرا می تواند در جذب تیروکسین ت ثیر بگذارد. مکمل های آهن، زیرا می توانند بر جذب تیروکسین ت ثیر بگذارند. سبزیجات صلیبی مانند گل کلم و کلم در مقادیر بسیار زیاد ممکن است به گواتر منجر شود. درمان کم کاری تیرویید بر مکمل هورمون تیرویید متمرکز است. برای درمان تیرویید کم کار، پزشکان معمولا تیروکسین مصنوعی را تجویز می کنند، دارویی که مشابه هورمون T است. مقدار مصرف با توجه به سابقه بیمار، علایم و سطح فعلی TSH تعیین می شود. پزشکان به طور مرتب وضعیت خون بیمار را بررسی می کنند تا تشخیص دهند که آیا میزان مصرف مصنوعی T باید تنظیم شود یا خیر. بررسی منظم خون بیمار مورد نیاز است، اما به مرورزمان تعداد ودوره های آزمایش خون کاهش می یابد. ید یک ماده معدنی اساسی برای عملکرد تیرویید است. کمبود ید یکی از شایع ترین دلایل بروز گواتر یا بزرگ شدن غیر طبیعی غده تیرویید است. حفظ مقدار کافی ید برای اکثر افراد بسیار مهم است، اما افراد مبتلا به بیماری خود ایمنی تیرویید می توانند به ویژه در مورد اثرات ید حساس باشند، به این معنی که می تواند باعث کم کاری تیرویید شود. رژیم غذایی می تواند بر نحوه جذب بدن داروهای تیرویید ت ثیر بگذارد. در دوران بارداری، میزان نیاز ید افزایش می یابد. استفاده از نمک یددار در رژیم غذایی و مصرف ویتامین های دوران بارداری می تواند سطح موردنیاز ید را حفظ کند. این بیماری با پیروی از رژیم غذایی مناسب می تواند تا حدودی مدیریت شود و با درمان مناسب، سطح هورمون تیرویید باید به حالت عادی برگردد. در بیشتر موارد، مصرف داروهایی برای کم کاری تیرویید برای بقیه عمر بیمار لازم است. منبع: |
رحم بخشی از سیستم تولید مثل زنان است که این سیستم شامل تخمدان ها، لوله های فالوپی، دهانه رحم (گردن رحم) و مهبل (کانال تولد) می شود. رحم تقریبا به اندازه و شکل یک گلابی توخالی و وارونه است. در شکم بین مثانه و راست روده و در آنجا توسط عضله نگه داشته میشود. توسط گردن رحم به مهبل پیوسته است. رحم جایی است که جنین در دوران بارداری رشد میکند. سرطان رحم از سلول های غیرطبیعی در جدار داخلی رحم (آندومتر) ، بافت عضله (میومتر) یا بافت همبند حامل آندومتر (استروما) شروع میشود. شیوع: از هر زن یک نفر در سن سالگی به سرطان رحم مبتلا می شوند. شایع ترین علامت سرطان رحم، خون ریزی غیرمعمول از واژن به ویژه هرگونه خون ریزی بعد از است. برخی از خانم‌ها از ترشحات واژینال با بوی بد، شفاف و آبکی شکایت میکنند. علایم دیگر شامل درد شکم، کاهش وزن و یا مشکل در ادرار است. سرطان رحم دو نوع هست سرطان آندومتر باشد. (حدود از کل سرطان‌های رحم) در جدول زیر اطلاعات بیشتری در مورد انواع مختلف ارایه شده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت دقیق سرطان رحم ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد برخی از عوامل خطر آن را افزایش میدهد: اضافه وزن یا بالای سال بودن پرتودرمانی قبلی لگن برای سرطان مصرف هورمون استروژن بدون پروژسترون مصرف تاموکسیفن، یک داروی ضد استروژن دیر رسیدن به یایسگی (بعد از سالگی) شروع زودرس دوره ماهیانه (قبل از سالگی) سابقه خانوادگی، رحم، پستان یا روده تومورهای قبلی تخمدان یا داشتن یک بیماری ژنتیکی ارثی مانند سندرم لینچ یا سندرم کوودن داشتن هیپرپلازی آندومتر، یک وضعیت خوش خیم که در آن آندومتر به دلیل استروژن بیش از حد غلیظ میشود. اگر پزشک شما مشکوک به سرطان رحم است، ممکن است برخی از آزمایش های زیر را انجام دهید، اما بعید است که به همه آن ها احتیاج داشته باشید. آزمایشات اصلی برای تشخیص سرطان رحم، سونوگرافی خارج واژینال، معاینه داخل رحمی ( و است. آزمایش پاپ اسمیر برای تشخیص سرطان رحم استفاده نمی‌شود. تصاویر سونوگرافی میتواند اندازه تخمدان‌ها‌و رحم شما، و هرگونه توده (تومور) موجود در رحم و ضخامت آندومتر را نشان دهد. اگر چیزی غیر عادی به نظر برسد، پزشک ممکن است به شما بیوپسی پیشنهاد دهد. در صورت شک پزشک به سرطان، ممکن است مجبور به انجام و بیوپسی شوید. هیستروسکوپی روشی است که به پزشک متخصص زنان و زایمان و متخصص سرطان اجازه میدهد داخل رحم شما را ببیند و ناهنجاری‌ها‌را معاینه کند. در هیستروسکوپی، پزشک شما وسیله ای مانند تلسکوپ بنام هیستروسکوپ را از طریق واژن در رحم شما وارد میکند. پزشک شما مقداری از بافت رحم را برای خارج کرده و برای معاینه به متخصص بافت (پاتولوژیست) می‌فرستد. نمونه بافت را میتوان به روشهای مختلفی برداشت کرد. درمان توصیه شده توسط پزشک شما به نتایج آزمایشات شما، نوع سرطان سن و سلامت عمومی‌شما بستگی دارد. اگر سرطان رحم در اوایل و قبل از گسترش، تشخیص داده میشود با جراحی قابل درمان است. برای بسیاری از خانم‌ها، عمل جراحی تنها درمانی است که مورد نیاز آن ها است. اگر سرطان در خارج رحم گسترش یافته باشد، ممکن است از، درمان با هورمون یا نیز استفاده شود. سرطان رحم معمولا با عمل جراحی برای از خارج نمودن رحم و دهانه رحم (یک هیسترکتومی‌کامل) ، همراه با هر دو لوله فالوپ و تخمدان (یک سالپنگویوفورکتومی‌دو طرفه) درمان میشود. تخمدان‌ها‌معمولا خارج میشود زیرا استروژن تولید میکند، استروژن هورمونی است که باعث رشد سرطان میشود. عمل جراحی تخمدان ها، خطر بازگشت سرطان را کاهش میدهد. عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی‌انجام خواهد شد. نوع که به شما پیشنهاد میشود به تعدادی از عوامل از جمله سن، اندازه رحم، اندازه تومور و تخصص و تجربه جراح بستگی دارد. اگر قبل از یایسگی باشید، برداشتن تخمدان‌ها‌را به همراه خواهد داشت. اگر تخمدان های شما طبیعی به نظر برسند و هیچ فاکتور خطری نداشته باشید، ممکن است بتوانید تخمدان های خود را نگه دارید. جراحی از طریق شکم انجام میشود. برش معمولا در ناحیه pubic to bellybutton انجام می شود. در عوض، برش در امتداد خط pubic انجام میشود. پس از باز شدن شکم، جراح مایعات موجوددر شکم از محل خارج می کند. پس از آن رحم، لولههای فالوپ و تخمدان‌ها‌برداشته می‌شوند. اگر سرطان به دهانه رحم سرایت کرده باشد، جراح ممکن است بخش کوچکی از مهبل فوقانی و رباط های حامی گردن رحم را نیز خارج کند. این کار گاهی اوقات عمل جراحی سوراخ کلید خوانده می شود. جراح - برش کوچک در شکم ایجاد میکند و از یک تلسکوپ نازک (لاپاروسکوپ) برای دیدن داخل شکم استفاده میکند. رحم و سایر اندام‌ها‌معمولا از طریق واژن برداشته می‌شوند. هیسترکتومی‌رباتیک نوعی تخصص از هیسترکتومی‌است که در آن ابزار جراحی توسط بازوهای روباتیک هدایت شده توسط جراح، که در کنار میز عمل قرار دارد کنترل میشود. بسته به اندازه و نوع سرطان، ممکن است غدد لنفاوی موجود در لگن شما نیز برداشته شود. به این روش، نمونه گیری لنفادنکتومی‌یا نمونه گیری از گره‌ها‌ی لنفاوی گفته میشود. در برخی موارد، بسته به نوع توموری که دارید، ممکن است بیوپسی از بافت دیگری انجام شود. بیشتر زنان مبتلا به سرطان رحم این عمل را انجام می‌دهند. با این حال، پرونده شما ممکن است متفاوت باشد. با پزشک خود مشورت کنید. بیمار هنگامی‌که بعد از عمل به هوش آمد، در اتاق ریکاوری خواهد ماند. هنگامی‌که کاملا هوشیاری خود را به دست آورد، به بخش دیگری منتقل میشود که حدود یک تا چهار روز در آن اقامت خواهد کرد تا اینکه بتواند به خانه برود. مدت اقامت بیمار بستگی به نوع جراحی (یا لاپاراتومی) بیمار خواهد داشت. بیمار یک سرم داخل وریدی در بازو خواهد داشت تا به او دارو و مایعات بدهند. همچنین ممکن است لوله ای در شکم بیمار برای تخلیه محل عمل (درن) و لوله ای در مثانه (سوند) بیمار برای جمع آوری ادرار وجود داشته باشدکه معمولا روز بعد از عمل برداشته می‌شوند. بیمار بعد از عمل مقداری خون ریزی کمی از واژن دارد که باید تا دو هفته متوقف شود. بیمار باید چند هفته جوراب های واریس بپوشد تا به گردش خون در پاها کمک کند. همچنین برای کاهش خطر لخته شدن خون به بیمار تزریق روزانه یک رقیق کننده خون تجویز میشود. بسته به میزان خطر لخته شدن، ممکن است به بیمار آموزش داده شود که این تزریق را خودش انجام دهد، بنابراین بیمار میتواند چند هفته آن را در خانه ادامه دهد. پزشک حدود یک هفته پس از عمل، تمام نتایج آزمایشات بیمار را خواهد داشت. نیاز به درمان بیشتر به نوع، مرحله و درجه بیماری و میزان سرطان باقی مانده بستگی دارد. اگر سرطان در مراحل اولیه است، ممکن است بیمار به درمان بیشتر احتیاج نداشته باشد. بعد از عمل، برخی از خانم ها دارای عوارض جانبی از قبیل: اگر بیمار یک عمل جراحی تخلیه تخمدان دو طرفه داشته باشد و یایسه نبوده باشد، برداشتن تخمدان های بیمار باعث میشود. بافتهای موجود در شکم در ناحیه عمل ممکن است به هم بچسبند، که بعضی اوقات میتواند دردناک باشد یا باعث مشکلات روده مانند یبوست شود. به ندرت ممکن است چسبندگی به روده یا مثانه با جراحی بیشتر درمان شود: تغییرات جسمی‌و عاطفی شما بعد از عمل ممکن است بر احساس شما در مورد رابطه جنسی و نحوه واکنش جنسی شما ت ثیر بگذارد. برداشتن غدد لنفاوی از لگن ممکن است از تخلیه مایعات لنفاوی جلوگیری کرده و باعث تورم در پاها شود. علایم به تدریج و گاهی سالها پس از درمان ظاهر می‌شوند. غدد لنفاوی بخش مهمی‌از سیستم لنفاوی است. سلول های سرطانی می‌توانند از طریق دستگاه لنفاوی به سایر قسمت های بدن از رحم عبور کنند. با عبور از غدد لنفاوی، برخی سلول های سرطانی از بین می‌روند، بعضی از آن ها حرکت میکنند تا در قسمت دیگری از بدن رشد کنند و برخی نیز گیر میکنند و تومورهایی تشکیل می‌شوند. زمان بهبودی به سن شما، سلامت عمومی‌و نوع عمل جراحی بستگی دارد. بیشتر خانم ها در طی - هفته احساس بهتری دارند و باید بعد از تا هفته به طور کامل به فعالیتهای عادی برگردند. بیمار باید حدود یک ماه از بلند کردن اجسام سنگین (بیش از کیلوگرم) خودداری کند. بسته به ماهیت کار بیمار، احتمالا - هفته مرخصی از کار خود نیاز دارد. به احتمال زیاد بیمار باید چند هفته پس از عمل از رانندگی خودداری کند. بیمار ممکن است بعد از عمل یبوست داشته و نیاز به مسهل داشته باشد تا دچار عوارض یبوست نشود. برخورداری از یک رژیم متعادل (از جمله پروتیین‌ها‌یی مانند گوشت های بدون چربی و مرغ، ماهی، تخم مرغ، شیر، ماست، آجیل، دانه‌ها‌و حبوبات/لوبیا) تمرکز کنید تا بدن بیمار از عمل جراحی بهبود یابد. باید تا هفته بعد از عمل از مقاربت جنسی اجتناب شود. بیمار باید یک پیاده روی کوتاه را شروع کند و هر روز کمی‌بیشتر راه برود. به مدت - هفته بعد از عمل، به جای استفاده از وان، دوش بگیرد. برای سرطان رحم معمولا به عنوان یک درمان تکمیلی بعد از عمل مورد استفاده قرار میگیرد تا احتمال بازگشت بیماری به حداقل برسد، به این روش درمان کمکی گفته میشود. از طرف دیگر، اگر به اندازه کافی زمان برای یک عمل بزرگ وجود نداشته باشد، ممکن است رادیوتراپی توصیه شود. رادیوتراپی داخلی واژن برای انجام رادیوتراپی هدفمند به طور مستقیم به تومور از داخل بدن شما است. برای سرطان رحم، یک سیلندر حاوی ماده رادیواکتیو در مهبل وارد می شود. این سیلندر با استفاده از لولههای پلاستیکی یا فلزی به دستگاه متصل می شود. این لوله‌ها‌تابش را از دستگاه به داخل بدن شما منتقل می کنند. بیمار معمولا تا جلسه درمانی، - بار در هفته، به عنوان سرپایی انجام می دهد. هر جلسه از تا دقیقه به طول می انجامد. برای سرطان رحم، ناحیه تحتانی شکم و لگن درمان می شود، اما اگر سرطان گسترش یافته است (متاستاز شده) ، ممکن است مناطق دیگری نیز درمان شوند. در صورت شیوع سرطان یا بازگشت مجدد سرطان (عود) ، اختصاصا در صورت هورمون درمانی، میتواند انجام شود. برای سرطان رحم ممکن است در موارد استفاده قرار گیرد: برای انواع خاص از سرطان برای کنترل سرطان و تسکین علایم اگر سرطان به هورمون درمانی پاسخ ندهد. اگر سرطان در خارج از لگن گسترش یافته باشد. هنگامی که سرطان پس از عمل یا عود می کند. منابع: |
گواتر، بزرگ شدن غیر طبیعی غده تیرویید است. تیرویید یک غده پروانه ای است که در زیر گردن قرار دارد. اگرچه گواترها معمولا بدون درد هستند، اما یک گواتر بزرگ می تواند باعث سرفه شود و بلع یا نفس کشیدن را برای فرد دشوار کند. شایع ترین علت گواتر در سراسر جهان عدم وجود ید در رژیم غذایی است. در ایالات متحده، که استفاده از نمک یددار متداول است، گواتر بیشتر به دلیل تولید بیش از حد یا کمبود هورمون های تیرویید یا گره هایی که در خود غده تیرویید ایجاد می شود، می باشد. درمان گواتر بستگی به اندازه آن، علایم و علت اصلی بیماری دارد. گواترهای کوچک که قابل توجه نیستند و مشکل ایجاد نمی کنند، معمولا نیازی به درمان ندارند. چندین نوع اصلی گواتر وجود دارد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زمانی اتفاق می افتد که کل تیرویید متورم شود. توده ای در تیرویید ایجاد می شود که بسیار رایج است. اگر بسیاری از توده ها توسعه پیدا کنند، به گواتر مولتی مدولار معروف است. در این شرایط، چندین برآمدگی جامد یا مایع به نام ندول در هر دو طرف تیرویید ایجاد می کند و در نتیجه باعث بزرگ شدن کلی غده می شود. می تواند در پشت استخوان سینه رشد کند. این می تواند باعث ایجاد فشار در قسمت های رگ های گردن یا مری شود و گاهی نیاز به جراحی دارد. میزان تورم، نوع و شدت علایم ایجاد شده توسط گواتر بستگی به اندازه گواتر و سحط هورمونی تیرویید فرد دارد. در صورت بروز علایم، موارد زیر رایج است: مشکل در بلع سرفه و خشکی گلو در موارد شدید، مشکل در تنفس علایم دیگر ممکن است به دلیل علت گواتر وجود داشته باشد، اما به دلیل خود گواتر نیست. به عنوان مثال، یک تیرویید پرکار می تواند علایمی مانند: تپش قلب خستگی ریزش مو کاهش وزن بیش فعالی عصبی بودن افزایش اشتها افزایش عرق کردن حساسیت به گرما در مواردی که گواتر نتیجه کم کاری تیرویید باشد، تیرویید کم کار می تواند علایم زیر را بروز دهد: یبوست فراموشی ریزش مو افزایش وزن عدم تحمل سرما تعدادی از عوامل می توانند باعث بزرگ شدن غده تیرویید شوند. از رایج ترین آنها عبارتند از: ید، که برای تولید هورمون های تیرویید ضروری است، بیشتر در آب دریا و در مناطق ساحلی یافت می شود. در کشورهای در حال توسعه، افرادی که در مرکز کشور و یا در ارتفاعات زیاد زندگی می کنند، غالبا کمبود ید دارند و وقتی تیرویید به ید بیشتر نیاز دارد، می توانند باعث تشکیل گواتر شود. کمبود ید اولیه ممکن است توسط یک رژیم غذایی حاوی غذاهای مهار کننده هورمون مانند کلم، کلم بروکلی و گل کلم حتی بدتر شود. اگرچه کمبود ید رژیم غذایی علت اصلی بروز گواتر در بسیاری از مناطق جهان است، اما اغلب در کشورهایی که ید به طور معمول به نمک سفره و سایر غذاها اضافه می شود، بوجود نمی آید. هورمونی که در دوران بارداری تولید می شود، گنادوتروپین کوریونی انسان ( HCG ) ، ممکن است باعث شود تا غده تیرویید کمی بزرگ تر شود. یک بیماری التهابی است که می تواند باعث درد و تورم در تیرویید شود. همچنین ممکن است باعث تولید بیش از حد یا کمبود تیروکسین شود. علت اصلی بروز گواتر در کشورهای توسعه یافته بیماری خود ایمنی است. گواترها می توانند بر هر کسی ت ثیر بگذارند. گواتر ممکن است در بدو تولد حضور داشته باشند و در هر زمان در طول زندگی رخ دهند. عوامل خطر که احتمال ابتلا به گواتر را افزایش می دهند، شامل موارد زیر است: تیوسیانات موجود در دود دخانیات باعث اختلال در جذب ید می شود. این داروی روان پزشکی می تواند در عملکرد تیرویید اختلال ایجاد کند. مصرف بیش از حد ید می تواند باعث گواتر شود. پرتودرمانی خصوصا هنگام تجویز در گردن می تواند یک تیرویید متورم ایجاد کند. از آنجا که زنان بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات تیرویید هستند، احتمال ابتلا به گواتر نیز بیشتر است. ابتلا به بیماری بعد از سالگی شایع تر هست. در گواترهای کوچک که باعث ایجاد مشکلات جسمی یا زیبایی نمی شوند، جای نگرانی وجود ندارد. اما گواترهای بزرگ می توانند تنفس یا بلعیدن را مشکل کنند و می توانند باعث سرفه و گزگز شدن ناحیه گردن شوند. گواترهایی که ناشی از شرایط دیگر مانند کم کاری تیرویید یا پرکاری تیرویید هستند می توانند با تعدادی از علایم از جمله خستگی و افزایش وزن گرفته تا کاهش وزن ناخواسته، تحریک پذیری و مشکل در خواب همراه باشند. پزشکتان ممکن است با لمس گردن و در هنگام بلع در معاینه جسمی، غده تیرویید بزرگ شده را کشف کند. روش های تشخیص بهتر نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد: آزمایش خون می تواند میزان هورمون های تولید شده توسط غدد تیرویید و هیپوفیز را تعیین کند. اگر باشد سطح هورمون تیرویید پایین خواهد بود. در عین حال، سطح هورمون تحریک کننده تیرویید ( TSH ) بالا می رود زیرا غده هیپوفیز با ترشح ACTH سعی می کند غده تیرویید را تحریک کند تا هورمون تیرویید بیشتری تولید کند. گواتر در ارتباط با، شامل سطح بالایی از هورمون تیرویید و سطح TSH خون پایین تر از طبیعی است. برخی از دلایل گواتر شامل تولید آنتی بادی های غیر طبیعی است. یک آزمایش خون ممکن است وجود آنتی بادی های غیر طبیعی را ت یید کند. از گردن، تصاویر و اندازه غده تیرویید را نشان می دهند. در طی اسکن تیرویید، ایزوتوپ رادیواکتیو در داخل رگ در قسمت داخلی آرنج بیمار تزریق می شود. سپس در حالی که یک دوربین ویژه تصویری از تیرویید را بر روی صفحه رایانه ایجاد می کند، فرد روی میز قرار می گیرد. مدت زمان رسیدن ایزوتوپ به غده تیرویید ممکن است در افراد مختلف، متفاوت باشد. اسکن های تیروییدی اطلاعاتی در مورد ماهیت و اندازه تیرویید ارایه می دهند، اما از آزمایشات سونوگرافی آسیب زننده تر، وقت گیر و پرهزینه تر هستند. در طی بیوپسی با آسپیراسیون سوزن ریز، از سونوگرافی برای هدایت یک سوزن به تیرویید استفاده می شود تا یک نمونه بافت یا مایعات برای آزمایش به دست آید. درمان بستگی به اندازه گواتر، علایم و علت اصلی آن دارد. پزشک ممکن است روش های درمانی زیر را توصیه کند: اگر فرد دچار کم کاری تیرویید باشد، جایگزینی هورمون تیرویید با دارو علایم کم کاری تیرویید را برطرف می کند و همچنین باعث آزاد شدن هورمون تحریک کننده تیرویید از غده هیپوفیز می شود و اغلب باعث کاهش اندازه تیرویید می شود. برای درمان التهاب غده تیرویید، پزشک ممکن است داروهای کورتیکواسترویید را پیشنهاد کند. برای گواترهای مرتبط با پرکاری تیرویید، ممکن است فرد برای عادی سازی سطح هورمون به داروهایی احتیاج داشته باشد. بیشتر گواترهای ساده از طریق مصرف کافی ید که در بسیاری از کشورها به نمک سفره اضافه می شود قابل پیشگیری است. سایر درمان ها بسته به نوع علایم متفاوت می باشد. اگر گواتر کوچک باشد و عملکرد تیرویید طبیعی باشد، معمولا درمان صورت نمی گیرد. جراحی برای کاهش اندازه تورم برای مواردی که گواتر باعث بروز علایم دردسرساز مانند مشکل در تنفس یا بلع می شود، انجام می شود. تیرویید کتومی برای از بین بردن بخشی از غده تیرویید تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در بعضی موارد از ید رادیواکتیو برای درمان غده تیرویید پرکار استفاده می شود. ید رادیواکتیو به صورت خوراکی مصرف می شود و از طریق جریان خون به غده تیرویید می رسد و سلول های تیرویید را از بین می برد و در نتیجه گواتر درمان یافته یا کوچک می شود. اگر گواتر به دلیل رژیم غذایی ایجاد می شود، این پیشنهادات می تواند به فرد برای کنترل بیماری کمک کند: برای اطمینان از به مقدار کافی، بهتر است از نمک یددار یا غذاهای دریایی استفاده شود. میوه ها و سبزیجات، میگو با لبنیات محلی مانند شیر گاو و ماست احتمالا حاوی ید زیادی هستند. هر کس به روزانه حدود میکروگرم ید نیاز دارد (مقدار کمی کمتر از نصف قاشق چای خوری نمک ید دار) اما مقادیر کافی به ویژه برای زنان باردار و شیرده و برای نوزادان و کودکان بسیار مهم است. مصرف بیش از حد ید گاهی اوقات به گواتر منجر می شود. اگر فردی به گواتر مبتلا شده است، به احتمال زیاد آزمایش های بیشتری برای تعیین علت آن باید انجام دهد. قبل از مراجعه به پزشکتان بهتر است لیستی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید را آماده کنید. سوالاتی نظیر: چه عواملی باعث شده تیرویید بزرگ شود؟ آیا وضعیت بیمار جدی و خطرساز می باشد؟ برای درمان علت اصلی چه کاری می توان انجام داد؟ آیا درمان پیشنهادی، ظاهر گواتر را بهبود می بخشد؟ آیا گواتر امکان دارد بز درمانی انجام ندهدرگتر می شود؟ فرد چگونه می تواند به بهترین وجه شرایط را مدیریت کند؟ اگر فرد تصمیم بگیرد درمانی انجام ندهد، چه اتفاقی می افتد؟ آیا احتمال دارد که گواتر، بیماری های خطرناکی از قبیل سرطان تیرویید ایجاد کند؟ منابع: |
جاهای دیدنی اطراف تهران را که بتوان به عنوان سفری کوتاه و یکروزه رفت و لذت برد در این مطلب مورد بررسی قرار داده ایم. بارها شده خواسته ایم از ترافیک و دود تهران فرار کنیم و زمان کافی برای یک سفر نداشته باشیم برای این منظور می توان سفری یکروزه به جاهای دیدنی اطراف تهران به روستاها و طبیعت نزدیک تهران را ترتیب داد و هوایی تازه کرد. در اطراف شهر تهران جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوانی وجود دارد که میتوانید با طی مسیری نسبتا کوتاه از همهمه شهر دور شده و به دل طبیعت پناه ببرید. انتخاب هر کدام از این مکان‌ها به نوع وسیله نقلیه مورد نظر شما، میزان بودجه‌ای که برای سفر در نظر گرفته‌اید، زمانی که می‌خواهید به این سفر اختصاص دهید و محل اقامت مورد علاقه‌تان بستگی دارد. روستای زیبای برغان در در استان البرز و شهرستان ساوجبلاغ واقع شده و بین دو رود سنج و شاهرود قرار گرفته است. طبیعت‌بی‌نظیر برغان این روستا را تبدیل به یکی از شاهکارترین جاهای دیدنی اطراف تهران کرده است. به دلیل قرار داشتن در مناطق کوهستانی استان البرز، یکی از ییلاقات این استان محسوب میشود و گزینه مناسبی برای سفر در بهار، تابستان و پاییز است. این روستا به دلیل داشتن باغ‌ها و مزارع سرسبز و رودخانه‌های خروشان، به عنوان یکی از مقاصد تعطیلات آخر هفته برای ساکنان آن حوالی شناخته میشود. علاوه بر این، برغان یک روستای توریستی است و هدف گردشگری بسیاری از گردشگران ایرانی و بین‌المللی به حساب می‌آید. روستای برغان از تهران حدود کیلومتر فاصله دارد و برای سفری یک روزه، مقصد مناسبی است. برای رفتن به این روستا باید مسیری حدودا دو ساعته را طی کنید و بعد، از طبیعت بی‌نظیر برغان لذت ببرید. اگر میتوانید بیش از یک روز برای گشت و گذار زمان بگذارید، اولین پیشنهاد ما به شما دهستان دیدنی لفور است. این دهستان که از آبادی و روستا تشکیل شده است، یکی از زیباترین و متنوع‌ترین و غنی‌ترین جاهای نزدیک به تهران است. جنگلهای لفور که یکی از مناطق سرسبز و بکر استان مازندران هستند، رودها و چشمه‌هایی در دل خود جای داده‌اند که باعث سرزندگی و ادامه حیات این جنگلهای بی‌نظیر طی سالیان طولانی شده‌اند. جنگل لفور دارای یکی از غنی‌ترین پوشش‌های گیاهی است و برای گشت و گذار داخل جنگل و دیدن تمام این گیاهان نایاب، باید حدودا الی ساعت راهپیمایی کنید. دهستان لفور حدود کیلومتر از تهران فاصله دارد و برای رسیدن به آن باید مسیری حدودا چهار ساعته را طی کنید. اگر عاشق پیاده‌روی در میان جنگلهای سرسبز و رودخانه‌ها هستید، لفور را در میان گزینه‌های خود قرار دهید و مطمین باشید که رانندگی چهار ساعته کاملا ارزشش را دارد! اگر شما هم از علاقه‌مندان پر و پا قرص ارتفاعات و تماشای چشم‌اندازهای بی‌نظیر از بالای ابرها هستید، پیشنهاد ما به شما فیلبند است. فیلبند یکی از پرطرفدارترین مناطق دیدنی شمال است که فاصله چندانی با تهران ندارد. روستای فیلبند در اواخر بهار و سه ماه تابستان، هر روز آدمهای زیادی را در دل خود جای میدهد. این روستای زیبا یکی از ییلاقات استان مازندران است که مسیر کوهستانی و پر پیچ و خم آن حقیقتا شما را شگفت‌زده میکند. بعد از پشت سر گذاشتن جاده‌ای پیچ در پیچ و سرسبز، با رسیدن به انتهای جاده، اقیانوسی از ابر و زیبایی زیر پاهایتان خواهد بود. البته هوای فیلبند هر لحظه شما را شگفت‌زده میکند چون ممکن است الان ابری باشد و وقتی سر می‌چرخانید، آفتاب از پشت ابرها به شما سلام کنند! برای رسیدن به فیلبند باید مسیری حدودا چهار ساعته را طی کنید و اگر دلتان بخواهد، میتوانید شب همانجا چادر بزنید و خودتان را به یک شبانه‌روز سراسر لذت مهمان کنید! البته در نظر داشته باشید که فیلبند بخشی از استان مازندران است و به نوعی از جاهای دیدنی اطراف تهران محسوب نمی‌شود ولی اگر از هیاهوی تهران خسته شده‌اید باید بدانید با این روستای زیبا فاصله‌ی چندانی ندارید. کافیست انگیزه کافی برای رفتن به این بهشت روی ابرها را داشته باشید، آن‌وقت فاصله آخرین چیزی است که باید نگرانش باشید! لواسان یکی از نزدیکترین و محبوب‌ترین جاهای دیدنی اطراف تهران است که برای رفتن به آن نیازی نیست نگرانی خاصی بابت کمبود زمان داشته باشید. شهر لواسان در در دامنه جنوبی کوه‌های البرز قرار گرفته و مرکز بخش لواسانات شهرستان شمیرانات قرار دارد. وجود رودخانه جاجرود در این شهر و سرریز شدن آن به داخل سد لتیان، آب و هوایی دلپذیر و مناظری چشم‌نواز به لواسان بخشیده است. لواسان یکی از مقاصد چهار فصل اطراف تهران است یعنی شما هر فصلی که هوس یک مسافرت کوتاه اما دلچسب کردید، میتوانید لواسان را به عنوان یکی از اولین گزینه‌های خود در نظر بگیرید. فاصله لواسان از تهران حدودا ده کیلومتر است و برای رفتن به آن فقط کمتر از یک ساعت در راه هستید! روستای افجه یکی از روستاهای بخش شمیرانات استان تهران است. این روستای بزرگ و آباد که در پنج کیلومتری شمال خاورشهر لواسان واقع است، روستایی سرد و کوهستانی است. یعنی افجه یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است که میتوانید برای سفر در فصول گرم آن را در میان گزینه‌های خود قرار دهید. یکی از زیباترین جاذبه‌های روستای افجه، دشت هویج است که به زبان محلی آن را گرچال یا گهچال یا گیاه‌چال می‌نامند. از تهران تا افجه فاصله زیادی نیست و مسیر کیلومتری آن باعث میشود افجه گزینه مناسبی برای سفرهای کوتاه و یک روزه به حساب بیاید. مسیر آهار به شکراب یکی از بی‌نظیرترین مسیرهای پیاده‌روی در دل طبیعت است. این مسیر رویایی و جادویی از روستای آهار شروع میشود و تا آبشار و منطقه ییلاقی شکراب ادامه پیدا میکند. وجود رودخانه زلال، کوه‌های مرتفع، درختان سرسبز، باغهای گیلاس و آلبالو و راه نسبتا هموار این مسیر، طبیعت‌دوستان و گردشگران را بسیاری را شیفته خود کرده است. آهار روستایی با باغهای گیلاس و آلبالو است که در از اواخر خرداد تا اوایل مرداد درختانش پر از میوه می‌شوند و منظره زبیایی را ایجاد میکنند. در فصل بهار و پاییز نیز مناظر دل‌انگیز فراوانی دارد و غرق در رنگارنگی میشود. علاوه بر این در دامنه‌های کوه قلعه دختر آهار، آبشاری فصلی و بسیار زیبا موسوم به آبشار چهل پله جای گرفته است که به زیبایی این منطقه افزوده است. شکرآب نیز باغستانی است ییلاقی و با صفا است که در غرب دره آهار واقع است. باغستان شکراب آبشار، چند قنات و چشمه آب از جمله چشمه برفی شکراب دارد. این روستا و مسیرهای غربی در گذشته محلی برای سیاحت و شکار شاهان قاجار به شمار میرفت. آدرس روستای آهار: کیلومتری شمال غرب گلندوکآدرس روستای شکراب: کیلومتری فشم یکی از بکرترین جاهای دیدنی اطراف تهران روستای لالون رودبار قصران است. این روستای کوهستانی، خوش آب‌وهوا و سرسبز بهترین مکان برای گردش یک روزه در دامان طبیعت است. روستای لالون به چشمه‌سار رودخانه‌ها معروف است و دلیل آن داشتن چشمه‌های جوشان با آبی گوارا و خنک است. وجود کوه‌ها و قله‌های متعددی همچون خ ل ه نو یا خلنو در نزدیکی لالون، پای کوهنودران بسیاری را به این روستا باز کرده و لالون را به مسیر کوهنوردی تبدیل کرده است. منطقه کوهستانی خرسنگ یا پرسنگ نیز از دیگر ارتفاعات لالون است. غارهای اسکول، لی یا لو و غار اسپول از جمله زیبایی‌های روستای لالون هستند که علاقه‌مندان به غارنوردی می‌توانند از آنها دیدن کنند. آبشار و چشمه تلخاب، تونل برفی، برفچال از دیگر جاذبه‌های طبیعی لالون به شمار می‌روند. آدرس: کیلومتری شمال شرق فشمروستای زرین دشت یکی از بهترین پاتوق‌های پایتخت‌نشینان در آخر هفته و سفرهای یک روزه است. این روستای سرسبز و تماشایی در فصل بهار و تابستان هوای دل‌انگیز و فرح‌بخشی دارد. رودخانه حبله رود، چشمه‌های معدنی خ م ده و دریابک جز جاذبه‌های دیدنی روستای زرین دشت به شمار می‌روند. در کنار چشمه خمده استخر آب معدنی خمبوبه قرار دارد. چشمه دریابک را نیز در مسیر روستای آتشان میتوانید ببیند. روستای زرین دشت همچنین دارای باغهای میوه‌های خوشمزه و خوش‌طعم همچون آلبالو، گیلاس و توت است. آدرس: کیلومتری جنوب فیروزکوه و کیلومتری تهرانکردان که از توابع شهرستان ساوجبلاغ استان البرز است، در سالهای اخیر به یکی از مقاصد اصلی تفریح و یکی از محبوب‌ترین جاهای دیدنی اطراف تهران تبدیل شده است. کردان در فاصله کیلومتری شمال غرب تهران قرار دارد و نزدیکی آن به اتوبان تهران - قزوین یکی از عوامل محبوبیت آن در میان مردم است. روستای خوش آب و هوای کردان میتواند در هر چهار فصل مقصد مناسبی برای یک سفر کوتاه مدت باشد. البته در نظر داشته باشید که سرمای پاییز و زمستان ممکن است در کردان شدیدتر از تهران باشد ولی این مسیله چیزی از زیبایی‌های کردان در این فصول کم نمی‌کند. طالقان یکی از مناطق بکر گردشگری و از ییلاقات تهران به حساب می‌آید. این منطقه خوش آب‌وهوا، جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوان و طبیعت تماشایی و سرسبزی دارد که از دیدن آن سیر نمی‌شوید. قلعه‌های تاریخی متعلق به اسماعیلیان، چشمه‌های پرآب و آبشارهای جاری، غارهای زیبا و طبیعی چون پراو، قلل و ارتفاعات، سد و دریاچه طالقان، امامزاده‌های متعدد چون امامزاده هارون، روستاهای سرسبز و دیدنی مانند روستای اورازان، میر و گراب از جمله ده‌ها جاذبه طالقان تهران است. شهرستانک از آن جاهایی است که جان میدهد برای گردش یک روزه در دل طبیعت پاییزی حتی مسیر و جاده رسیدن به آن نیز خالی از لطف نیست. این روستای تاریخی در فصل پاییز همچون رنگین کمانی از زیبایی می‌درخشد و با چشم‌اندازهای خیره‌کننده خود مکانی مناسب برای عکاسی و ثبت لحظات به‌یادماندنی در قاب پاییزی است. در این روستا میتوانید از کاخ ییلاقی و باقی مانده از دوره قاجار و پادشاهی ناصرالدین شاه و کتیبه سنگی کنار آن دیدن کنید. یکی دیگر از دیدنیهای این روستا قلعه‌ای است که در میان اهالی به قلعه دختر یا قلعه دزدبند معروف است. تپه باستانی نیز در این روستا وجود دارد که شنستون یا شن ستان نام دارد. از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستای شهرستانک آبشار و رود گیله رود است که از داخل روستا و از نزدیکی کاخ تاریخی آن عبور میکند و جلوه و صفای خاصی به شهرستانک بخشیده است. باغهای میوه به‌ویژه زردآلو و درختان توت نیز در زیبایی این روستا سهیم هستند. کیلومتری شمال غربی کرج، دهستان آساراالموت منطقه‌ای کوهستانی در قزوین است که از دو بخش الموت شرقی و غربی تشکیل شده است. این منطقه جاذبه‌های طبیعی و تاریخی متعددی چون قلعه الموت و قلعه لمبسر را در خود جای داده است. دریاچه طبیعی و زیبای اوان، یکی از دیدنیهای الموت است که از آثار طبیعی ملی ایران محسوب میشود. دریاچه اوان به‌دلیل نزدیکی به تهران مقصدی برای سفرها و تورهای یک روزه طبیعت‌گردی است. پرنده‌نگری و تماشای پرندگان مهاجر، صیادی ورزشی، اسکیت‌روی دریاچه در فصل سرما، قایقرانی و کوهنوردی در ارتفاعات اطراف اوان از جمله تفریح‌های این دریاچه است: کیلومتری شمال شرقی شهر قزوین، دهستان معلم کلایهایگ ل یکی از روستاهای خوش‌آب‌وهوا و یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است که میتوانید برای گذارندن آخر هفته راهی آن شوید و از طبیعت و زیبایی آن لذت ببرید. این روستای در شمال شرقی قله توچال قرار دارد و یکی از مسیرهای صعود به این قله محسوب میشود. این روستا با داشتن باغهای گیلاس آلبالو و سیب منظره تماشایی به خود گرفته است. قلعه کیقباد و آبشار ایگل از دیدنیهای این روستا است. برای تماشای آبشار دو ساعت پیاده‌روی نسبتا هموار پیش رو خواهید داشت. هنگامی که هوا رو به گرمی می‌رود در این مسیر میتوانید ریواس، تره و پونه کوهی جمع‌آوری کنید. آدرس: کیلومتری شمال شرق تهران و چهار کیلومتری غرب اوشانروستای چناقچی علیا از توابع بخش خرقان در شهرستان زرندیه است و در کیلومتری شمال غرب شهر ساوه قرار دارد. ساکنان این روستا که یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است با تبار فارس، ترک و ارمنی و با مذاهبی چون تشیع و مسیحیت، در کمال دوستی و آرامش در کنار یکدیگر زندگی میکنند همین وحدت کلمه میان آنها است که باعث شده به چناقچی لقب ایران کوچک را بدهند. آبشاری در ضلع شمالی روستای چناقچی قرار دارد که بسیار زیبا است و چشم هر گردشگری را به خود خیره میکند. در پایین همین آبشار، سبزه‌زاری وجود دارد که فضای بسیار دل‌نشینی برای اتراق چندساعته خانواده‌ها است. رودخانه فصلی روستای چناقچی نیز علاوه بر زیبایی باشکوه‌اش، باغهای فراوانی را پدید آورده است که زیباترین جلوه‌ها را در حاشیه رودخانه خلق کرده است. کلیسای "سرکیس" نیز یکی از دیدنیهای روستای چناقچی است که عبادتگاهی برای ساکنان مسیحی این روستا است. بر اساس اسناد موجود، قدمت این کلیسا به حدود سال میلادی یعنی تقریبا چهار قرن پیش باز میگردد. در جاده چالوس، دقیقا در کیلومتری کرج، روستای زیبایی به نام ارنگه وجود دارد که با هوای دلنشین و رودخانه‌های تماشایی‌اش، بسیاری از اهالی تهران و کرج را مجذوب خود کرده است. گردش در و گذر از کوچه‌باغ‌های رویایی آن، یکی از لذت‌بخش‌ترین تفریحات گردشگران این روستا است. در جای‌جای ارنگه، صدای دلنشین رودخانه‌ها را می‌شنوید که با کمک کانال‌های ساخته شده، از کوچه‌های بالای روستا به پایین سرازیر می‌شوند و باغهای آلبالو، زردآلو، گیلاس فراوانی را به بار می‌آورد. شما میتوانید در استخرهای طبیعی این روستا که از رودخانه‌های آن پدید آمده است، شنا کنید یا در تنگه‌های شگفت‌انگیز ارگنه، صخره‌نوردی جانانه‌ای را تجربه کنید. از جمله مکان‌های دیدنی منطقه ارنگه که یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است، آبشار خور، دره هفت چشمه گی و پیست اسکی خور است که جهت دسترسی به منطقه ارنگه، پس از ورود به جاده چالوس از سمت کرج در کیلومتر ، در جهت راست تابلویی میباشد که شما را به سمت این روستا ارنگه هدایت میکند که از داخل این روستا میتوانید به روستاهای دیگر هم بروید ولی یک مقداری مشکل است. ولی برای راحتی راه باید دو کیلومتر جلوتر از روستای ارنگه اگر از وردی خوزنکلا وارد شده و جاده دست راستی قبل وارد شد به روستا را ادامه بدهید راحت‌تر به روساهای ارنگه بزرگ دست رسی خواهید داشت. زبان اصلی مردم ارنگه و روستاهای منطقه زبان فارسی با لهجه خاصه این منطقه است. از دیرباز نام ارنگه به سیب بسیار خوش طعم آن و چشم انداز زیبا و مردمان متشخص و مهربان آن مشهور بوده است. سد لتیان از دیدنیهای حومه تهران و از تفرجگاه‌ها و مکان‌های تفریحی محسوب میشود. این سد به‌دلیل نزدیکی به تهران برای گردش یکروزه مقصدی مناسب به شمار می‌رود. سد لتیان در سال به‌منظور ت مین آب شیرین پایتخت به بهره‌برداری رسید و پیش از انقلاب اسلامی سد فرحناز نام داشت. پیک‌نیک، ماهیگیری، قایق‌سواری و اسکی روی آب از جمله تفریح‌هایی است که در سد لتیان میتوانید انجام دهید. غیر از سدگردی در لتیان میتوانید گشت‌وگذاری در دیدنیهای اطراف آن نیز داشته باشید و از جنگل‌نوردی در جنگلهای لتیان و تلو لذت ببرید. پنج کیلومتری شمال منطقه جاجرود و جنوب شهر لواسان شورمست دریاچه طبیعی و تماشایی است که در میان در ختان سرسبز و بلند قامت توسکا جای گرفته است. این دریاچه با داشتن آب‌وهوایی دلپذیر و فرح‌بخش، گردشگران و مسافران بسیاری را در فصل بهار پذیرا میشود. شورمست بین پنج تا متر وسعت دارد و یک‌سوم آن کم‌عمق، پوشیده از خزه و جلبک است. ماهیگیری، قایق سواری و اسکی روی آب، تاب‌بازی، اسب‌سواری و دوچرخه سواری از جمله تفریحاتی که در کنار این دریاچه میتوانید از انجام آنها لذت ببرید. نکته‌ای که برای گردش در شورمست لازم است بدانید، این است که شنا کردن به‌دلیل داشتن خطرات جانی در این دریاچه ممنوع است. جنوب غربی شهرستان سوادکوه، کیلومتری غرب شهر پل‌سفیددر فاصله‌ای نه چندان دور از تهران و در جاده تهران به فیروزکوه، به تنگه واشی می‌رسید که یکی از معرف‌ترین جاهای دیدنی اطراف تهران در فصول گرم سال است. برای رفتن به تنگه واشی باید عاشق پیاده‌روی باشید و آب بازی را هم دوست داشته باشید! در طول مسیر پیاده‌روی از میان دیوارهای سنگی بلند عبور خواهید کرد که به خاطر وجود چشمه و آبشارهای پله‌کانی کوچک و بزرگ، خواه نا خواه خیس می‌شوید و برای ساعاتی گرمای تابستان را فراموش می‌کنید. تنگه واشی حدود کیلومتر از تهران فاصله دارد و برای رسیدن به آن باید مسیری حدودا ساعته را طی کنید. آزو، عروس دشت‌های البرز است که در ارتفاعات روستای نوا مازندران قرار دارد و یکی از بهترین جاهای دیدنی اطراف تهران به شمار می‌رود. آزو دارای آب‌وهوای خنک و فرح‌بخش است و چشمه‌ها و چشمه‌سارهای زلال و شیرینی دارد. این دشت زیبا و دل‌انگیز را باید در فصل بهار دید که با گل‌های وحشی و رنگارنگ پوشیده میشود و زیبایی آن دو چندان است. دشت آزو چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای به بام ایران یعنی دماوند دارد و میتوانید مناظر بی‌نظیری را از این قله آتشفشانی تماشا کنید. این دشت همچنین منظره دیدنی به قله پاشوره دارد و کوهنوردان بسیاری برای صعود به آن از آزو عبور میکنند. علاوه‌بر این، دشت آزو یکی از بهترین مکان‌ها برای رصد ستارگان است و علاقه‌مندان به نجوم می‌توانند در سکوت و زیبایی شب این دشت به نظاره آسمان پر فروغ و پر نور آزو بنشینند. آدرس: کیلومتری آمل، روستای نوا به خاطر پوشش گیاهی و جانوری کم‌نظیر خود، سال‌هاست که به عنوان یکی از مناطق حفاظت‌شده اطراف تهران محسوب میشود و میتوان گفت یکی از محبوب‌ترین جاهای دیدنی اطراف تهران است. این دشت زیبا که در دل کوهپایه‌های دماوند قرار دارد، یکی از دشت‌های استان مازندران است. دشت لار از شمال به شهرستان نور و از جنوب به افجه و امامه و لواسان بزرگ منتهی میشود و همین جایگاه بی‌نظیر این دشت نشان‌دهنده آب و هوای فوق‌العاده آن برای یک گردش دلچسب است. بهترین فصل برای بازدید از دشت لار بهار و تابستان است. چون همانطور که شاید به گوشتان خورده، دشت لار در گذشته منطقه‌ای برای تفرج پادشاهان در فصل گرما بوده است. فاصله دشت لار از تهران حدود کیلومتر است و برای رفتن به این دشت زیبا، باید مسیری حدودا دو ساعته را طی کنید. دشت لار میتواند برای سفری یک روزه گزینه مناسبی باشد. امکان ندارد از کسی بپرسید "کجا بریم که نزدیک باشه تا حال و هوامون عوض شه؟ " و در میان اولین جواب‌ها، جاده چالوس به گوشتان نخورد. جاده چالوس بدون شک در میان محبوب‌ترین جاهای دیدنی اطراف تهران است که تقریبا در دل تمام آدمهای اهل گردش‌های کوتاه، جای خود را باز کرده است. چشم‌اندازهای سرسبز و زیبا، فاصله کوتاه جاده چالوس از تهران و عدم نیاز به تجهیزات و برنامه‌ریزی خاص برای گردش در این جاده شگفت‌انگیز، همگی جاده چالوس را تبدیل به یکی از بهترین گزینه‌ها برای استراحت و سفری کوتاه میکنند. برخی این جاده را یکی از زیباترین جاده‌های جهان می‌دانند. هر روزه افراد زیادی جاده چالوس را به عنوان مقصد گردش خود انتخاب میکنند و این مسیله باعث شده در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات رسمی، ترافیک سنگینی در این جاده برقرار باشد. پس حتما قبل از سفر به این جاده سراسر شگفتی، چک کردن ترافیک را به خاطر داشته باشید! چشمه آبگرم لاریجان یکی از جاذبه‌های اطراف تهران در فصل زمستان است که در روستای ییلاقی آبگرم لاریجان قرار دارد. این آبگرم دارای خواص درمانی است و برای بیماریهای پوستی، زخمهای کهنه، رماتیسم، بیماریهای مجرای تنفسی و ناراحتی‌های عصبی مفید است. مزه آبگرم لاریجان نامطبوع و رنگ آن زلال است و بوی هیدروژن سولفور دارد. این چشمه سرشار از مواد گوگردی است و املاح بیکربنات منیزیم دارد. از این چشمه در هر دقیقه حدود هزار لیتر آب خارج میشود که درجه حرارت آن بین تا درجه سانتیگراد است. به غیر از آبگرم لاریجان حمام تاریخی شاه عباسی متعلق به دوره صفوی از دیدنیهای این روستا است. آدرس: شهرستان آمل، روستای آبگرم لاریجانبزرگ‌ترین غار تالاری کشور را جایی در حوالی پایتخت میتوانید دیدن کنید. این غار رودافشان نام دارد و از غارهای نزدیک تهران و یکی دیگر از جاهای دیدنی اطراف تهران به شمار می‌رود. غار آبی - خشکی رودافشان دارای ساختار آهکی استالاکتیک (چکنده) و استالاگمیت (چکیده) است و از جمله غارهای طبیعی بزرگ ایران محسوب میشود. طول غار رودافشان در حدود متر است و با ارتفاعی در حدود متر و عرض یک تا متر دارد. این غار به‌صورت سفره آب زیر زمینی بوده و مسیرهای داخلی آن در اثر عبور آب شکل گرفته است. جنس رودافشان از لحاظ مواد با توجه به تبلور و تلالویی که دارد، کهربا و شیشه یا زاج است که در اثر نورافشانی تقریبا رنگ مرمرین به خود گرفته و درخشندگی خاصی دارد. کیلومتری شرق تهران و کیلومتری شهر دماوند، روستای رودافشانیکی از اسرارآمیزترین دیدنیهای حومه تهران، روستاهای و واریش هستند که در میان کوه‌های البرز جای گرفته‌اند. در میان این دو روستا صخره‌هایی وجود دارد که دست تقدیر آنها را به اشکال عجیب و غریب یا گویی بسان آدمک‌هایی سنگی درآورده است که با دیدنشان مسحور و شگفت‌زده می‌شوید. در مورد شکل‌گیری اشکال سنگی گفته‌های عامیانه متعددی نقل شده است. برخی بر این باورند که اینجا بقایای قلعه‌ای قدیمی است. عده‌ای دیگر فرسایش طبیعی را عامل شکل‌گیری این اشکال صخره‌ای. می‌دانند. بعضی دیگر نیز این نظر را رد میکنند و‌می‌گویند چراکه تنها بخشی از کوه چنین شکل و شمایلی دارد. به غیر از صخره‌های جادویی دیدنیهای دیگر نیز در این منطقه وجود دارد. آبشار زیبای لت مال، باغهای میوه‌های خوش‌طعم و رنگ سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور، چشمه شاهی و ارتفاعات پهنه حصار نیز از جمله زیبایی‌های وردیچ و واریش هستند. بهترین زمان برای بازدید از روستاهای وردیچ و واریش فصل بهار به‌ویژه اردیبهشت‌ماه است چراکه در این ایام شکوفه‌های باغهای گیلاس و آلبالو چهره‌ای از زبیایی را به نمایش می‌گذارند: غرب تهران، بزرگ‌راه شهید خرازییکی از شگفت‌انگیزترین غارها و یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران، غار یخ مرداد است. این غار سحرانگیز به‌دلیل داشتن قندیل‌های یخی زیبا و تماشایی میان غارنوردان و علاقه‌مندان به غارنوردی از محبوبیت بالایی برخوردار است. گفته میشود در گذشته بیماران با خوردن یخ‌های این غار بهبود می‌یافتند و به همین علت به این غار به یخ مرداد شهرت یافته است. قدمت غار یخ مراد بین تا میلیون سال قبل تخمین زده شده است. این غار از اواخر زمستان تا میانه بهار یخ می‌بندد و در طول تابستان و پاییز به‌دلیل خشکی هوا و عدم جریان آب در داخل آن، یخ‌ها ذوب می‌شوند. یخ مراد در تمامی ماه‌های سال قابل بازدید است اما بهترین زمان برای بازدید آن، ماه‌های اسفند و فروردین است. آدرس: کیلومتری جاده کرج _چالوس و چهار کیلومتری جنوب گچسر، روستای ردوافشانحوض سلطان از آن مکان‌هایی است که با رفتن به آن دنیایی از شگفتی و اعجاب را خواهید دید و محو اعجاز و عظمت آن می‌شوید. این مکان به نام‌های دریاچه و تالاب حوض سلطان، دریاچه قم، شاهی و دریاچه ساوه نیز شناخته میشود. حوض سلطان یکی از بزرگترین آیینه‌های طبیعی ایران محسوب میشود و بهترین زمان برای بازدید از دریاچه حوض سلطان اوایل بهار و اواسط پاییز است. دریاچه حوض سلطان هزار هکتار وسعت دارد که وسعت و شکل دریاچه متناسب با ورود آب و میزان بارندگی آن در فصول مختلف سال متفاوت است. این دریاچه که یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران از کفه نمکی با حاشیه باتلاقی تشکیل شده است و یک تالاب شور کویری محسوب میشود. این تالاب اکوسیستم خاصی دارد و دارای گونه‌های گیاهی، جانوری و میکرو ارگانیسم‌ها است. کیلومتری شمال قم و کیلومتری جنوب تهران، شرق آزادراه قم - تهرانفصل سرما و زمستان فرصتی طلایی برای پرداختن به ورزش شاد و مهیج اسکی است. در نزدیکی‌های تهران پیست‌های اسکی متعددی برای پرداختن به این تفریح مفرح وجود دارد. پیست‌های اسکی تهران شامل دیزین، توچال، آبعل، دربندسر و شمشک هستند که میتوانید یک روز زمستانی و برفی متفاوت را در آنها تجربه کنید. محله اوشان را همه ما می‌شناسیم، یکی از مناطق ییلاقی خوش آب و هوا که در صدر فهرست جاهای دیدنی اطراف تهران قرار میگیرد. این منطقه دره‌های چشم‌نواز و سرسبز فراوانی دارد کهدر دل یکی از آنها، روستای ده تنگه با آبشار بی‌نظیر چهل پله واقع شده است. برای رسیدن به روستای ده تنگه از تهران که یکی از جاهای دیدنی تهران است به سمت آهار حرکت کنید. ادامه را برای رسیدن به ده تنگه با یک پیاده‌روی دلچسب یک ساعته طی میشود. اگر در فصلش به ده تنگه بروید، در این مسیر پیاده‌روی، دست که دراز کنید، به شاخه‌های فراوان و پربار آلبالو و گیلاس برخورد می‌کنید. میتوانید از همین زیبایی‌ها لذت ببرید، یا مثل یک طبیعت‌گرد واقعی مسیر را تا انتها و تا رسیدن به قله قلعه دختر از مسیر پاکوب داخل روستا ادامه دهید. هر جای راه که خسته شدید، کفش را دربیاورید و پایتان را در آب خنک رودخانه بشویید! ادامه که دهید، آب سرازیر از آبشار چهل پله را می‌بینید. برای رسیدن به خود قلعه دختر یک زمان حدودا ساعته را برای رفت و برگشت باید در نظر بگیرید. روستای ارنگه علاوه بر جاذبه‌های طبیعی خود، از مکان‌های تاریخی بسیاری برخوردار است. به عنوان مثال، امامزاده و گورستان ارنگه با سنگ‌قبرهایی هزاران ساله که توجه بسیاری از گردشگران را جلب میکند. ناگفته نماند که این روستا در گذشته محل زندگی زرتشیان بوده است و با دقت بر کنده‌کاری‌های تپه قلعه‌ها و تپه کارنه، میتوان نگاره‌های به‌جامانده از آن دوران را یافت. بنابراین اگر قصد دارید در کمترین زمان ممکن از شلوغی‌های تهران خلاص شوید و علاوه‌بر تنفس در هوای پاکیزه، کمی غرق تاریخ شوید، شک نکنید ارنگه بهترین انتخاب برای شما است. اگر اهل پیاده‌روی و طبیعت‌نوردی باشید، دشت هویج برایتان ایده‌آل است! یک کوهنوردی سبک در مسیری تقریبا کیلومتری از روستای افجه و در میان دشت هویج، شما را به آبشار پر آب پسچویک و منظره زیبای چشمه‌هایی با آب گوارا در اطراف آن می‌رساند. باز هم اوشان فشم و یک روستای خوش آب و هوای ییلاقی دیگر. روستای "آبنیک" که در فاصله دوازده کیلومتری فشم قرار گرفته است، آب و هوای این روستا به گونه‌ای است که هر سال بهار و تابستان میزبان افراد زیادی از تهران و سایر شهرها است که می‌خواهند از گرمای هوا فرار کنند و کمی آرام بگیرند. مهمترین جاذبه طبیعی این روستا "آبشار یخی" است که در زمستان محل تمرین علاقه‌مندان به یخ نوردی است. همچنین چشمه آبنیک در این روستا دارای شهرت تاریخی است. آبنیک را هم میتوانید در لیست زمستانی و هم تابستانی سفر یک روزه اطراف تهران خود قرار دهید. پل ورسک یکی از بزرگترین پل‌های راه‌آهن سراسری ایران است که از دیدنیهای اطراف تهران محسوب میشود. این پل در دوره پهلوی اول در مسیر راه‌آهن سراسری شمال - جنوب ساخته شد و دو کوه عظیم و سخت‌گذر عباس‌آباد را به نیز متصل میکند. پل ورسک در ارتفاع متری از ته دره قرار دارد و دهانه آن متر است. پل ورسک یکی از بزرگترین پل‌های راه‌آهن کشور محسوب میشود. از ویژگی‌های پل ورسک عدم استفاده از سازه فلزی در ساخت آن است. این پل نقش در طول جنگ جهانی دوم نقش مهمی در کمک‌رسانی به نیروهای متفقین داشت و به همین دلیل پل پیروزی لقب گرفت. پل ورسک همچنین به‌عنوان یکی از مهمترین آثار مهندسی راه‌آهن کشور به ثبت ملی رسیده‌است. آبشار فصلی و زیبای چشمه علی یا ورسک، یکی دیگر از دیدنیهای روستای ورسکو یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است. این آبشار در شرق روستا در زیر قله اتابک و تیزکوه، در میان دره‌ای بسیار زیبا و نیمه جنگلی قرار دارد. ارتفاع آبشار متر است که از ارتفاعات قدمگاه سرچشمه میگیرد: کیلومتری جنوب شهر زیرآب و کیلومتری شهر قایمشهر، روستای ورسک: روستای ورسک، امتداد رودخانه پل ورسکیکی از دیدنیهای زیبای حومه تهران آبشار هریجان نام دارد که در منطقه بکر و دست‌نخورده هریجان و حوالی جاده چالوس قرار دارد. برای دیدن این آبشار و ورود به این منطقه باید از سازمان محیط‌زیست چالوس مجوز بگیرید و حتی در بدو ورود نیز تابلوی ورود به بدون مجوز را خواهید دید. آبشار زیبای هریجان در غرب روستای هریجان جای گرفته است و برای رسیدن به آن باید مسیر پیچ و خمی را در کنید. این آبشار از ارتفاع متری و از بلندای صخره‌ها به پایین سرریز میشود و منظره چشم‌نوازی را ایجاد میکند. بعد از آبشارگردی و تماشای آبشار هریجان دیدن روستاگردی در هریجان از دست ندهید. این روستا طبیعت زیبا و چشم‌اندازهای تماشایی دارد. در داخل روستا نیز امامزاده شاهزاده محمود قرار دارد که هنگام ورود به روستا میتوانید گنبد آن را ببیند. گردنه هزارچم، جاده تهران - چالوساگر برای مسافرت خود به جاهای دیدنی اطراف تهران روستای لفور را انتخاب کردید، سر زدن به آبشار گزو را فراموش نکنید. آبشار گزو با ارتفاع تقریبی متر در منطقه زیبا و سرسبز لفور مازندران، در کنار امامزاده معروف به سه بزرگوار گزو و در فاصله کیلومتری شهر زیرآب واقع شده است. طبیعت بکر و چشم‌اندازهای بی‌نظیر اطراف آبشار گزو باعث شده این منطقه به یکی از مناطق محبوب در میان گردشگران تبدیل شود. بهترین فصل برای سفر به این آبشار، فصل بهار و پاییز است. رطوبت زیاد هوا در فصل تابستان ممکن است برای عده‌ای آزاردهنده باشد ولی اگر با رطوبت هوا مشکلی ندارید، فراموش نکنید که جذابیت‌های آبشار گزو در تابستان هم بی‌شمار است. یکی از زیباترین آبشارهای ایران جایی در نزدیکی‌های تهران قرار دارد. این آبشار مرتفع شاهان دشت نام که از نظر ارتفاع دومین آبشار بلند ایران محسوب میشود و به ثبت ملی نیز رسیده است. شاهان دشت همچنین بزرگترین آبشار مازندارن نیز محسوب‌می‌شود. آبشار شاهان دشت، دومین آبشار بلند ایران است. آبشار شاهان دشت از سه آبشار تشکیل شده است که مجموع ارتفاع آنها به متر می‌رسد و آبشار اصلی نیز متر ارتفاع دارد. این آبشار دایمی و پر آب از بالای کوهی هرمی شکل مشرف به روستای شاهان دشت به پایین سرازیر میشود و صحنه دیدنی از برخورد با سنگ‌ها وصخره‌ها ایجاد میکند. یکی از دیدنیهای آبشار شاهان دشت قلعه ملک بهمن است که به قلعه ملکه قلاع نیز معروف است و نام تاریخی آن قلعه فرشته بوده است. این قلعه از بزرگترین قلاع کوهستانی البرز به شمار می‌رود. کیلومتر جاده هراز ( کیلومتری شهر آمل) ، بخش امیری، روستای شاهان دشتآبشار سنگان یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران در نزدیکی روستایی به همین نام در دامنه‌های قله پهنه‌حصار قرار دارد. این آبشار مقصدی مناسب برای گردش یک روزه در حوالی تهران است. برای رسیدن به سنگان باید آمادگی لازم برای کوهنوردی و دره نوردی داشته باشید. زیبایی آبشار سنگان در فصل بهار و در ماه‌های فروردین و اردیبهشت قابل توصیف نیست اما این آبشار در ماه‌های سرد نیز جلوه خاص خود را دارد و با یخ زدن تصویری تماشایی به خود میگیرد. بعد از آبشارگردی میتوانید سری نیز به روستای سنگان بزنید. این روستای کوهستانی در مسیر جاده کن، شمال و کمی بالاتر از سولقان واقع است که به‌جز دره و آبشار، آرامگاه امامزاده‌های سه گانه نیز دارد. کیلومتری شمال غرب تهرانیکی از جذاب‌ترین و تماشایی‌ترین دیدنیهای حومه تهران روستای قدیمی برگ جهان است که در دامنه جنوبی البرز قرار دارد. این روستا در فصل بهار هوای مطبوع و خنک و در پاییز و زمستان هوای سرد دارد اما با این وجود زیباترین و چشم‌نوازترین فصل برگ جهان پاییز است که غرق در مناظر رویایی و رنگی میشود. روستای برگ جهان دارای باغات سرسبز و کوچه‌ها باغهای خاطره‌انگیز است. عبور رودخانه برگ جهان نیز از میان روستا طراوت خاصی به آن بخشیده است. آبشار، امامزاده اسماعیل، قلعه دختر یا قلعه بند و تپه تنگل خانه از جمله دیدنیهای روستا است. آبشار برگ جهان در مسیر صعود به قله‌های سرسیاه غار یا سیاه چال‌ها قرار گرفته و رسیدن به آن نیازمند پیاده‌روی و کوهپیمایی است. غار خمیره از دیگر جاذبه‌های این روستا است که چون در گذشته از آن به‌عنوان زندان استفاده می‌کردند، به زندان خانه لار معروف است. در سفر به جهان برگ از خرید سوغاتی‌های خوشمزه آن غافل نشید. گندم، جو و بنشن عمده‌ترین محصولات زراعی و گردو، سیب، زردآلو، ازگیل گیلاس، آلبالو و هلو، خرمالو، آلو، گلابی توت از محصولات باغی و سردرختی‌های این روستا است. فرآورده‌های لبنی از قبیل شیر، ماست، کره و تولید عسل نیز رواج دارد. کیلومتری شرق روستای افجه و کیلومتری شهر لواسان |
هتل شهرداری خرم آباد با فاصله ای کمتر از متر از مرکز شهردر دامنه کوه مدبه قرار گرفته است. چشم انداز ویژه و موقعیت استثنایی هتل شهرداری آن را در بین سایر هتل ها در جایگاهی ممتاز قرار داده است. دارا بودن پارکینگ، اینترنت در لابی، خشکشویی، نمازخانه، رستوران ایرانی، سرویس بهداشتی ایرانی و فرنگی، تالار پذیرایی از امکانات ویژه این هتل زیبا و آرام میباشد. از دیگر مزایای هتل شهرداری خرم آباد نزدیکی به اماکن تاریخی و گردشگری است که تمام این ظرفیتها نوید بخش اقامتی خوش برای آنانی است که قصد حضور در این هتل را دارند. هتل شهرداری خرم آباددر مجموع دارای باب اتاق مجهز شامل (تلویزیون، یخچال، سرویس بهداشتی) است که از این اتاق تعدادی دوتخته و تعدادی سه تخته هستندکه هرکدام از این اتاق ها قابلیت اضافه نمودن یک نفر (تخت سرویس اضافه) را دارد. هتل شهرداری خرم آباد در موقعیتی عالی بامناظر طبیعی ومشرف به شهر وقلعه فلک الفلاک بنا شده که این ویژگی وچشم انداز کم نظیرآن را از سایرین متمایز ساخته است. ایده آل برای استراحت واسکان علاقمندان وگردشگران می باشد: خرم آباد، خیابان شریعتی، خیابان گرین، بالاتر از پارک: : با تشکر از خانم معصومه سپهوند بابت ارسال این مطلب. |
درحالی‌کمتر از یک هفته تا تعطیلات عید فطر باقی مانده که ستاد خدمات سفر به تازگی تشکیل جلسه داده و با این پیش‌بینی که موج دیگری از سفرها در انتظار است، از استان‌ها خواسته آماده باشند. این شیوه از هماهنگی و برنامه‌ریزی دیرهنگام در نوروز نیز بسیاری از استان‌ها و شهرها را به خاطر حجم مسافر غافلگیر کرد و تا مرز بحران رساند. به گزارش ایسنا، مصطفی فاطمی دبیر ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر با این احتمال که موج دیگری از سفرها در تعطیلات عید فطر پیش‌رو است، توصیه‌هایی را به دستگاه‌های مسوول داشته و گفته که رویکرد مدیریت سفرها در تعطیلات مانند نوروز است و از استان‌ها خواسته آماده باشند. فاطمی همچنین تاکید کرده که مدیریت و برنامه‌ریزی سفرهای ایمن و مسوولانه، حمایت از کسب وکارهای آسیب‌دیده و ایجاد نشاط اجتماعی و هدایت سفر به مناطق ایمن با در نظر گرفتن مصوبات ابلاغی ستاد ملی مدیریت کرونا، رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی و تامین آرامش روانی جوامع میزبان به عهده تمام دستگاه‌های عضو خواهد بود. او همچنین از استان‌ها خواسته کمیته‌های خدمات حمل‌ونقل، امداد و نجات، خدمات انتظامی، امنیتی، ترافیک شهری، هماهنگی امور شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، برنامه‌ریزی آمار، اسکان و رفاه، نظارت و تنظیم بازار، ارزیابی، عملکرد و رسیدگی به شکایات، خدمات بهداشتی، سلامت و محیط زیست، اطلاع‌رسانی، تبلیغات، امور فرهنگی و فضای مجازی را برای مدیریت تعطیلات عید فطر فعال کنند. دبیر ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر همچنین خواسته که نظارت بر تاسیسات گردشگری با رویکرد رعایت پروتکل‌های بهداشتی تشدید شود و نظارت بر مراکز تفریحی و بین‌راهی افزایش یابد و به رفع مشکلات سرویس‌های بهداشتی و بهبود وضعیت نمازخانه‌ها نیز توجه شود. همه این توصیه‌ها به دستگاه عضو ستاد درحالی شده که زمان زیادی برای مدیریت و برنامه‌ریزی و یا آنچنان که ستاد تاکید کرده، رفع مشکلاتی همچون سرویس‌های بهداشتی باقی نمانده و این سوال مطرح است چرا ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر با وجود احتمال‌ها و پیش‌بینی‌هایی که درباره ازدحام سفر در تعطیلات بلند عید فطر داشته، در آخرین لحظات با دیگر اعضاء، هماهنگی‌ها را انجام میدهد و یک هفته مانده به تعطیلات، دستور آماده‌باش به استان‌ها داده است؟ ت خیر در برنامه‌ریزی و مدیریت سفر در تعطیلات نوروز نیز سبب شد برخی استان‌ها که برای سفرهای نوروز آماده نبودند و یک هفته مانده به تعطیلات از رفع محدودیت‌های کرونا مطلع شوند، با بحران جمعیت مسافر و کمبود جای خواب و مواد خوراکی همچون آرد و نان روبه‌رو شوند. در برخی شهرهای جنوبی مردم در فضایی نامناسب و بدون امکانات و تجهیزات چادرخوابی کردند. بعضی دیگر از استان‌ها و شهرها با استفاده از ظرفیت مساجد و حسینیه‌ها اعلام کردند بحران سفرهای نوروزی را مدیریت کرده‌اند. البته این اقدام با نقد و واکنش مواجه شد که چرا شهرهای پرسفر که همواره با استقبال مسافر روبه‌رو هستند و شرایط قابل پیش‌بینی‌ای برای تعطیلات دارند، همچنان برای اسکان در زمان شلوغی (پیک) سفر دچار شوک شده و با کمبود امکانات و ضعف خدمات مواجه می‌شوند. هرچند مسوولان ستاد در تهران گفته بودند از آبان‌ماه برای نوروز تشکیل جلسه می‌دادند، اما در بسیاری از استان‌ها این جلسات در هفته پایان اسفندماه شکل جدی‌تری پیدا کرده بود. از سویی، ستاد خدمات سفر معتقد است با اعلام شهرهای خلوت موفق شده سفرها را در نوروز مدیریت و بین شهرهای کم‌مسافر توزیع کند، درحالی‌که این سوال مطرح است وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و ستاد هماهگی خدمات سفر که به ظرفیت و آمار اقامت در استان‌ها و شهرها دسترسی دارند، چرا "شهرهای معین" و یا خلوت و پرظرفیت را پیش از تعطیلات شناسایی و اعلام نمی‌کنند و تجربه بخش خصوصی و ت سیسات گردشگری را قبل از تعطیلات برای توزیع و مدیریت سفرها به کار نمی‌گیرند و با وجود این آگاهی که درصد قابل توجهی از مردم از چادر مسافرتی در سفر استفاده میکنند، نقاط مناسب و مجهز را از پیش معرفی نمی‌کنند و از برنامه‌ریزی و مدیریت خدمات به این دسته از مسافران همچنان غافل‌اند و به وقت بحران و کمبود اقامت، دست به گریبان مسجد و حسینیه‌ها می‌شوند و نام آن را هم "مدیریت بحران سفر" می‌گذارند؟ تکرار این شیوه از برنامه‌ریزی و مدیریت سفر در دقایق برای تعطیلاتی که در تقویم مشخص است، زیر سوال است، آن هم در شرایطی که محدودیت‌های کرونا برداشته شده و منعی برای سفر وجود ندارد و شرایط، امکانات، ظرفیتها، آسیب‌ها و مشکلات با تجربه نوروز نیز قابل پیش‌بینی و رفع بوده است. دبیر ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر همچنین در جلسه روز یکشنبه اردیبهشت‌ماه خواسته از خدمات راه‌آهن در راستای افزایش ایمنی و ارزان‌سازی سفر استفاده حداکثری شود، این درحالی است که در نخستین روز پیش‌فروش بلیت قطار برای تعطیلات عید فطر، ظرفیت قطارهای مسیرهای پرمسافر همچون مشهد، یزد، تبریز، کرمان، شیراز تکمیل شده است و در مسیرهای ریلی "پرمسافر" دیگر نیز ظرفیت محدودی باقی مانده است. با توجه به عمر ستاد خدمات سفر که به یک دهه نزدیک شده است شاید لازم باشد تغییراتی در شکل مدیریت، برنامه‌ریزی و هماهنگی سفرها ایجاد شود تا ضمن توزیع سفر، مدیریت زمانی نیز در اولویت گذاشته شود و پیش از هر تعطیلات، مقاصد ایمن (بهداشتی و دیگر حوادث) ، نقاط کم‌مسافر و پرظرفیت و همچنین، جاده‌های ناایمن و پرتصادف شناسایی و به مردم معرفی شوند تا در برنامه‌ریزی و مدیریت سفرهای مردمی کاربرد و مصرف بهتری داشته باشند. از طرفی، بسیاری از دستگاه‌های عضو همچنان به شیوه‌ای سنتی درحال خدمات‌رسانی به مسافران هستند، از جمله شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، درحالی‌که با توجه به جمعیت قابل توجه مسافرانی که از کمپ یا چادرمسافرتی استفاده میکنند ضروری است پیش از آغاز سفرها، کمپ‌ها و محل استقرار چادرهای مسافرتی با امکانات و خدمات اولیه در شهرها، روستاها و یا ورودی آنها، شناسایی و پیش از شروع تعطیلات اطلاع‌رسانی شوند و مهمتر از آن، شهرهایی که در نوروز با کمبود مواد غذایی مواجه شدند از این تجربه برای مدیریت تعطیلات عید فطر نیز بهره ببرند. اگرچه این ستاد، سامانه جامع اطلاع‌رسانی گردشگری با شماره تلفن را راه‌اندازی کرده است و از این طریق گزارش تخلفات و شکایت‌ها را دریافت میکند، اما بررسی‌ها نشان میدهد خیلی‌ها از این شماره اطلاع نداشته و شکایت‌ها و گزارش‌های گرانی و تخلفاتشان را بیشتر در فضای مجازی به اشتراک گذاشته‌و سرگردان بوده‌اند که از کجا و از طریق چه مرجعی می‌توانند شکایت خود را پیگیری کنند. این ستاد در آخرین جلسه همچنین اعلام کرده که اضافه شدن وزارت جهاد کشاورزی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و سازمان اوقاف و امور خیریه را به عنوان اعضای جدید ستاد بررسی میکند و بخش خصوصی و تشکل‌های غیردولتی را از این پس در جلسات ستادهای استانی دعوت خواهد کرد، اما همچنان صندلی‌ای برای بخش میراث فرهنگی درنظر نگرفته و این بخش با وجود آنکه جاذبه و مقصد اصلی مسافران است، غایب بزرگ ستاد هماهنگی خدمات سفر به شمار می‌آید، به گونه‌ای که مدیریت و برنامه‌ریزی آنها مجزا و بدون هماهنگی با سایر بخش‌ها و دستگاه‌ها صورت میگیرد. آسیب این غیبت، آنجا مشخص میشود که در نوروز موج زیادی از مسافران بدون تعیین ظرفیت تحمل بنا و اصول و استاندارد بازدید به محوطه‌ها و بناهای تاریخی رفتند و آسیبهای گسترده‌ای به آنها وارد شد، درحالی‌که هیچ مرجعی برای رسیدگی و پیگیری این مشکلات در ستاد هماهنگی خدمات سفر وجود نداشت و از طرفی هم، بخش میراث فرهنگی پاسخگوی این شیوه غیراصولی از برنامه‌ریزی بازدید و مدیریت بناهای تاریخی در پیک سفر نبود. |
استادان و هنرمندان زیادی با توجه به مهارت، حکمت و با بهره‌گیری از علومی چون معماری، نگارگری، تاریخ، هنر و اسطوره‌شناسی فضاهایی از حرم چون صحن‌ها، رواق‌ها و گنبدها را به صورتی نمادین آراسته‌اند تا با این روش بنیادهای فرهنگ ایرانی و اسطوره‌های اسلامی به نمایش درآیند. رجبعلی لباف‌خانیکی، پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی، در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تاریخچه و معماری حرم رضوی اظهار کرد: از سال هجری قمری که تجدید طلاکاری گنبد حرم مطهر به دستور شاه عباس صفوی آغاز شد، اقدامات اساسی او جهت گسترش و رونق بی‌چون و چرای حرم رضوی گسترش یافت. وی اضافه کرد: جهت احقاق ایده‌های پادشاه مقتدر صفوی معماران، هنرمندان و خوش‌نویسان نام‌آور در مشهد گرد آمدند و شاهکار آفریدند. برای مثال بر کتیبه مینایی ساقه گنبد نوشته شده هنگامی که شاه عباس در سال هجری قمری با پای پیاده از اصفهان به مشهد آمد، طلاکاری گنبد را آغاز کرد و کار طلاکاری در سال هجری قمری به اتمام رسید. خطاط کتیبه علیرضا عباسی و نام زرگرهای آن کمال‌الدین محمد نازل یزدی و محمدباقر ابن حاج زمان جیرانی بوده‌اند. این پژوهشگر خراسانی ادامه داد: اندکی پس از طلاکاری گنبد به دستور شاه عباس صندوقی بالای مرقد امام رضا (ع) نیز با ورقه‌های طلایی کوچک و بزرگ مکتوب به خط ثلث و نستعلیق علیرضا عباسی نصب شد. لباف‌خانیکی خاطرنشان کرد: پس از آن سالها نیز چندین بنا و فضای معماری در مجاورت بقعه امام هشتم (ع) ساخته شد. یکی از آن فضاها رواق توحیدخانه بود که گویا به درخواست ملا محسن فیض کاشانی در شمال بقعه ساخته شده است. وی گفت: رواق دیگر که به گنبد الله‌وردیخان مشهور است، در مشرق توحیدخانه و به دستور الله‌وردیخان، سردار مشهور شاه عباس، ساخته شد و او بعد از فوت در همان محل به خاک سپرده شد. ویژگی این بنا تزیینات زیبای خیره‌کننده آن است که با کاشی‌های معرق شکل گرفته است. این پژوهشگر خراسانی اضافه کرد: بر ورودی باشکوه سمت شرقی آن بنا کتیبه‌ای بر زمینه کاشی گل و بوته‌دار نشسته که بر آن معمار بنا به نام امیر ابن حاج محمود نظرانی و تاریخ بنا به سال هجری قمری مشاهده میشود اما مهمترین اتفاقی که در عصر شاه عباس اول صفوی در حرم مطهر رخ داد، گسترش و بازسازی صحن کهنه (صحن انقلاب اسلامی) بود. لباف‌خانیکی عنوان کرد: با دستور و نظارت شاه عباس دیوار ضلع شمالی صحن با راهرو و اطاق‌هایی بر بالای آن و ورودی‌ها و ایوان‌های بزرگ سمت شرق و غرب و خیابانی در امتداد شرق به غرب که از طرف به صحن عتیق منتهی می‌شد، احداث شد. در سمت جنوبی صحن و مقابل ایوان امیر علیشیر نوایی نیز ایوان دیگری به نام ایوان عباسی ساخته شد که به لحاظ ساختار و تزیینات شباهت‌های زیادی با برخی فضاهای مسجد شاه (مسجد امام کنونی) و مسجد شیخ لطف‌الله در اصفهان دارد و هنرمندان و خوش‌نویسانی مانند محمد رضا امامی که در آن مسجدها هنرنمایی کرده‌اند، ایوان عباسی و دیگر ایوان‌های صحن کهنه را با انواع نقش و خط آراسته‌اند. وی ادامه داد: اسکندر بیک منشی (مورخ) در رابطه با گسترش صحن عتیق نوشته از آنجا که صحن کهنه و ایوان امیر علیشیر نوایی تنگ و حقیر به نظر رسید، شاه عباس در سال هجری قمری بناهایی را که در ضلع شرقی رو به ویرانی گذاشته بود، از میان برداشت و صحن را به گونه‌ای توسعه داد که ایوان دقیقا بر وسط آن قرار گیرد. او همچنین سه ایوان، یکی در جنوب و در برابر ایوان امیر علیشیر و مورد در غرب و شرق صحن کهنه احداث کرد. افزون بر آن او خیابان بین دروازه‌های شرقی و غربی شهر ایجاد کرد که از طرف به صحن می‌رسید. از آنجا که مردم مشهد و زوار از کمبود آب در رنج بودند، شاه عباس دستور داد با احداث نهری آب را از چشمه گلسب (چشمه گیلاس کنونی) و دیگر قنات‌ها به شهر آوردند. نهر از وسط خیابان به گونه‌ای به صحن آورده شد که پس از پر آب کردن حوض وسط آن به بخش غربی خیابان جاری می‌شد. این باستان‌شناس خراسانی اظهار کرد: در یکی از سفرهای شاه عباس که سه ماه به درازا کشید، اقدامات جانبی دیگری نیز در حرم مطهر انجام شد. برای مثال ملا جلال منجم با استفاده از فرصت و به امر شاه دری دیگر از جانب پایین در گنبد حضرت گشود و یک جفت در مرصع به جواهر قیمتی بر آن نصب کرد و چون از شمع و پیه‌سوز دود بر گنبد نشسته بود، دستور داد روزن بزرگ بر همان گنبد احداث کرده و با پنجره‌های آهنی محکم کنند. پس از این اقدام درون گنبد بسیار روشن و با صفا شد. لباف‌خانیکی افزود: جاذبه معنوی و ولایی حضرت‌رضا (ع) برای پادشاهان صفوی به خصوص شاه عباس اول به اندازه‌ای بود که با وجود خطر حمله ازبک‌ها و تصرف‌های پی‌درپی مشهد از حرم غافل نبود و بیشترین توسعه و عمران این آستان در دوران حکومت او انجام شد. |
یکی از پیامدهای رشد مصرف گرایی افزایش پسماندها در طبیعت است. در سایه رفتار غیرمسیولانه بسیاری از ما، زباله‌ها در نقش قاتلان خاموش طبیعت عمل میکنند و اگر در مناسبت‌هایی مانند هفته زمین پاک برای این مسیله چاره اندیشی نکنیم، در آینده نه چندان دور باید منتظر مخاطرات بیشتری باشیم. به گزارش ایرنا، تغییر سبک زندگی و استفاده از صنایع تبدیلی بدون توجه به مقوله مدیریت پسماند در گذر زمان موجب افزایش پسماند بیش از توان محیط زیست شده و به تدریج موادی مانند پلاستیک‌ها را به قاتل خاموش طبیعت تبدیل کرده است. اگرچه فاضلاب‌های شهری، دودهای سمی صنعتی و کودهای کشاورزی نیز در زمره آلودگی‌های زیست محیطی قرار دارند، اما حجم زباله‌های رها شده در طبیعت و در راس آنها مواد پلاستیکی با توجه به نیاز به مدت زمان چند صد ساله برای تجزیه، مسیله به مراتب خطرناکتری است. این مسیله علاوه بر خطرات زیست محیطی چهره نازیبایی را برای استان گردشگر پذیر مانند اردبیل ایجاد کرده است. تا جایی که رها سازی زباله‌های پلاستیکی بویژه در معابر ورودی شهرهای استان مسوولان و مدیریت شهری و فعالان محیط زیست را به فکر واداشته است. طی هفته‌های اخیر بارها این موضوع از سوی مسیولان عالی استان مورد تاکید قرار گرفته است. علاوه بر این دستگاه‌های تابعه سازمان محیط زیست در استان هم در همین هفته‌ها با کمک و همراهی مردم و دوستداران محیط طیست اقدام به پاکسازی محیط زیست از زباله ها کردند. هرچند سالهای گذشته هم مناطقی مانند استان اردبیل درگیر مساله مدیریت پسماند و ضایعات پلاستیکی بوده‌اند، اما تغییر ریل‌گذاری توسعه در راستای رونق صنعت گردشگری با استفاده از داشته‌های تاریخی - فرهنگی و جاذبه‌های طبیعی این مسیله را پررنگتر از گذشته کرده است. اهمیت موضوع از آن جهت است که این روزها پسماندها از تفرجگاه‌ها گرفته تا ورودی شهرها و حاشیه جاده‌ها همه جا به چشم می‌خورند و در این میان مواد پلاستیکی در سایه کمبود نیروی انسانی و تجهیزات دستگاه‌های متولی بیش از انواع دیگر زباله، چشم انداز نامطلوبی ایجاد کرده اند. پیش از این در مطالعه‌ای تخمین زده شده بود که میزان پلاستیک‌تولید شده در کشور سالانه به بیش از هزار تن برسد که برابر با حدود تن در هر روز است اما سهم آن در بازیافت زباله بسیار ناچیز است. این زباله‌ها بر آلودگی آب، خاک، هوا، ایجاد مسمومیت بین سایر جانداران اثرگذار هستند و در صورت تداوم بی‌توجهی حتی در دراز مدت می‌توانند بر زیست‌بوم‌ها نیز تاثیر بگذارند که مناسبت‌هایی مانند روز زمین پاک، فرصتی مناسب برای ارتقای آگاهی در مورد مدیریت پسماند و کاهش مصرف این مواد پلاستیکی است. در همین زمینه حسسن قاسمپور سرپرست اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اردبیل که در ایرنا حضور یافته بود، در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: بر اساس قانون، مدیریت پسماند در شهرها بر عهده شهرداری، در روستاها بر عهده دهیاری و در جاده‌ها بر عهده اداره‌کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای است. به گفته حسن قاسمپور تا درصد از پراکنش پسماند به ویژه پلاستیک‌ها به دلیل دفن نامناسب اتفاق می‌افتد. وی با تاکید بر لزوم جلب مشارکت مردمی در کاهش تولید پسماند به ویژه پسماندهای پلاستیکی اظهار کرد: حفاظت از محیط زیست نیازمند مشارکت همگانی است و به ویژه دستگاه‌های متولی در حوزه مدیریت پسماند باید بیش از پیش در انجام مسیولیت خود احساس وظیفه کنند. سرپرست اداره کل محیط زیست استان اردبیل با اشاره به شعار امسال محیط زیست یادآورشد: شعار امسال هفته زمین پاک با عنوان "سرمایه‌گذاری در زمین با کاهش پلاستیک" انتخاب شده که نشان دهنده اهمیت توجه به پیامدهای زیست محیطی پسماندها به ویژه مواد پلاستیکی است و امسال هم برنامه‌هایی برای "هفته زمین پاک" تدارک دیده شده است که در نقاط مختلف این استان اجرا خواهد شد. وی با اشاره به اقدامات محیط زیست در روزهای اخیر اظهار کرد: برنامه پاکسازی جاده‌های ورودی شهر اردبیل روز پنجشنبه اول اردیبهشت با حضور علاقه‌مندان، عوامل و پاکبانان شهرداری، اداره‌کل ورزش و جوانان، هلال احمر، اعضای سازمان‌های مردم نهاد با همکاری اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان برگزار شد. قاسمپور افزود: همچنین پاکسازی تالاب‌ها و مناطق تحت مدیریت حفاظت محیط زیست و نقاط شهری و روستایی نیز به صورت نمادین با کمک هلال احمر، بسیج و سازمان‌های مردم نهاد اجرا میشود تا بحث فرهنگ‌سازی مورد توجه بیشتر قرار بگیرد. وی ادامه داد: طرح به طور نمادین اجرا میشود اما ضرورت دارد تا مدیران دستگاه‌هایی که با عملکرد نامناسب خود باعث به وجود آمدن شرایط کنونی شده‌اند، با ساماندهی پاکبان‌ها نسبت به مشارکت در این طرح‌ها و مدیریت موضوع اقدام کنند. سرپرست اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اردبیل نواخته شدن زنگ زمین پاک در مدارس، حضور کارشناسان محیط زیست در رسانه‌ها، تداوم برنامه ملی مسیر سبز - ایران پاک در مبادی ورودی و خروجی شهرها، حاشیه تالاب‌ها و بازدید از واحدهای صنعتی فعال در حوزه مدیریت پسماند را از جمله برنامه‌های هفته زمین پاک عنوان کرد. وی با بیان اینکه نسل جدید البته نسبت به مساله مدیریت پسماند احساس مسیولیت بیشتری دارد، گفت: در روز طبیعت هم چند کودک نسبت به جمع‌آوری زباله‌های اطراف محیط اسکان خود اقدام کرده بودند که از سوی سازمان حفاظت محیط زیست تجلیل شدند اما متاسفانه عده‌ای به دلایل مختلف در این زمینه بی‌تفاوت هستند و حتی نسبت به آلوده کردن محیط نیز اقدام میکنند که همچنان باید کارهای بیشتری در این زمینه صورت بگیرد. مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اردبیل هم در خصوص آسیبهای وارده از زباله ها به طبیعت و منابع طبیعی گفت: استان اردبیل بیش از هزار هکتار مرتع ییلاقی، قشلاقی، میان‌بند و جنگل دارد که زباله‌ها و در راس آنها پلاستیک‌ها نه تنها چهره نازیبایی به طبیعت می‌بخشند، بلکه بعضا موجب بروز حوادثی مانند تلف شدن حیوانات در نتیجه بلعیدن زباله‌ها و یا بروز آتش‌سوزی می‌شوند. محمود قلی‌زاده در گفت و گو با ایرنا اظهار کرد: مساله مدیریت درست پسماند و کاهش مصرف مواد پلاستیکی درد بزرگی است باید به جامعه آموزش داده شود که آینده و طبیعت از آن کودکانی است که از ما بزرگترها الگوبرداری میکنند. وی با اشاره به بروز آتش سوزی در نتیجه رهاسازی پسماندها در طبیعت گفت: البته با توجه به شرایط جوی و میزان بارش‌ها مسایلی مانند آتش‌سوزی به ندرت در استان اردبیل اتفاق می‌افتد، با این وجود هر سال پیش از آغاز فصل گرما، نشست‌های متعددی با موضوع مدیریت بحران و اطفای حریق اراضی مرتعی و جنگلها برگزار میشود. مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اردبیل بیان کرد: در واقع طبیعت در استان اردبیل حتی در صورت بروز چنین حوادثی به نوعی خودحفاظتی میکند. ضمن اینکه هلال احمر، مدیریت بحران، فرمانداری‌ها، شهرداری‌ها، بسیج سازندگی و نیروهای مردمی و برخی اداره‌ها نیز تا کنون در این زمینه کمک حال منابع طبیعی بوده‌اند. قلی‌زاده اهمال مردم و گردشگران را از بزرگترین عوامل بروز آتش‌سوزی‌در جنگلها و مراتع عنوان کرد و افزود: البته هنگامی که وسعت آتش‌سوزی به حدی بحرانی برسد و مدیریت موضوع از توان نیروهای منابع طبیعی خارج شود، با انتشار فراخوانی از کمک سایر دستگاه‌ها استفاده میشود. وی اظهار کرد: بیشتر آتش‌سوزی‌ها در طبیعت از رهاسازی انواع زباله ناشی میشود برای نمونه یک شیشه بطری در اثر تابش مستقیم نور خورشید برای ساعات طولانی به صورت ذره‌بین عمل کرده، علف‌ها یا سایر زباله‌های قابل اشتعال، شعله‌ور شده و در نهایت یک محدوده مرتعی یا جنگلی را درگیر آتش‌سوزی میکند. چنین حوادثی شاید در ظاهر کوچک به نظر برسد اما نیم تا یک هکتار زمین را نابود میکند و البته چندین سال طول می‌کشد تا محیط پر از خاکستر، دوباره احیا و سبز شود. این مقام مسوول اضافه کرد: مادامی که مردم و گردشگران به این درک نرسند که نباید در محیط زندگی و طبیعت زباله باقی بگذارند و تنها اثری که باید از آنها در طبیعت باقی بماند، تنها رد پای آنها باشد و تنها یادگاری یک عکس باشد، این شرایط تداوم خواهد داشت. مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اردبیل گفت: گاه مشاهده میشود که افراد حتی بزرگسال که برای تفریح به دامان طبیعت پناه برده‌اند، خود در همان محل نسبت به تخریب محیط اقدام میکنند اما در نسل جدید احساس مسیولیت بیشتری در این زمینه به چشم می‌خورد. وی افزود: این شرایط نشان میدهد که مدیریت موضوع، نیازمند فرهنگ‌سازی است و البته کار روی کودکان بیشتر جواب میدهد که این امر وظیفه دستگاه‌های ذی‌ربط، رسانه‌ها و دارندگان تریبون‌ها است تا آگاهی را به مردم برسانند که این طبیعت تنها متعلق به ما نیست. هفته زمین پاک فرصتی برای هم اندیشی و چاره جویی درباره زباله‌هایی است که هم زیبایی طبیعت را زایل کرده و هم آسیبهای غیرقابل جبرانی به آینده زمین و هر موجودی که در آن زندگی می کند، وارد می‌سازد. هرچند نسل‌های جدیدتر احساس مسیولیت بیشتری نسبت به محیط زیست دارند و همین موضوعی امیدوار کننده است با این حال نباید یک محیط زیست آسیب دیده و تخریب شده برای آنها به یادگار بماند چه بسا امروز هم برای حفاظت از محیط زیست و طبیعتی که از زیبایی‌هایی آن استفاده می‌کنیم دیر شده باشد. شایدساده‌ترین کار همان باشد که مدیر کل منابع طبیعی استان هم یادآوری میکند و آن اینکه "سعی کنیم تنها اثری که از ما در طبیعت باقی می‌ماند ردپایمان باشد. " |
روستاهای لاهیجان را در این مطلب به شما معرفی می کنیم. روستای لاهیجان که همگی مردمانی خونگرم با طبیعتی سرسبز و بی نظیر دارند. در ابتدا با شهرستان لاهیجان آشنا خواهیم شد. شهرستان لاهیجان یکی از شهرستان‌های استان گیلان در شمال ایران است. مرکز این شهرستان شهر لاهیجان است. شهر لاهیجان از دیرباز کانون بازرگانی ابریشم بوده و بیشترین سهم را نیز در تولید و صادرات آن داشته‌است. [نیازمند منبع] صنعت چای یکی از مهمترین صنایع کشاورزی این شهر است. نخستین بار چای در ایران توسط حاج محمد حسین اصفهانی به سال ه. ق در عصر ناصرالدین شاه قاجار کشت شد که پیشرفتی نداشت و موفقیتی بدست نیاورد. اما شخصی بنام محمد خان قاجار قوانلو ملقب به کاشف‌السلطنه مشهور به چایکار در سال ه. ق چای را در لاهیجان کشت نمود و به بار نشاند. وی در حقیقت پدر کشت چای در ایران به شمار می‌آید. در اثر به بار نشستن این فراورده، ت ثیرات شگرفی بر زندگی مردم منطقه و اقتصاد کشور به جای مانده‌است. نام لاهیجان ریشه در ویژگی اقتصادی آن دارد. به گونه‌ای که واژه لاهیجان عربی‌شده لاهیگان است و لاهیگان مرکب است از لاهیگ +ان (لاهیگ = بافتنی و ان = پسوند مکانی) و به معنی مکان یا شهر بافندگان یا نساجان یا ابریشم‌بافان است. در تجزیه‌ای دیگر، لاه در پارسی میانه (پهلوی) به معنای ابریشم است و در برهان قاطع به معنای پارچه ابریشمی سرخ آمده‌است و جان پسوند مکان است. در نتیجه لاهیجان به معنای "شهر ابریشم و مکان ابریشم" است. در افسانه‌ها بنای شهر لاهیجان به لاهیج ابن سام ابن نوح نسبت داده میشود ولی این وجه تسمیه نادرست و عوامانه به نظر می‌رسد (یا درست‌تر بگوییم، افسانه‌ای ساختگی برای عوام بوده که با عربی‌سازی نام ایرانی شهر بتوانند نام اصلی شهر را بار دیگر استفاده کنند. این روند در ایران تحت چیرگی تازیان و تعصبات شدید ضدایرانی رواج داشته و ترفندی بوده برای رهایی از برچسب هولناک مجوسیت) این شهر در گذشته در دورانی از استیلای اعراب و سیطره خلافت دارالاماره یا دارالامان هم نامگذاری شده بوده که به تدریج بار دیگر نام ایرانی خود را بازیافته، نخست لاهیجان المبارک و سپس لاهیجان خوانده شده است. این شهر در زمان ساسانیان نیز وجود داشته‌است. لاهیجان در سال ه. ق به دست اولجایتو فتح شد و امیر تیمور به آن لشکر کشید. پس از تیمور، سید امیر بیک و نوادگان وی از سادات کیانی بر شهر لاهیجان حکومت کردند. پس از سقوط حکمرانان کیانی، حاکمان صفوی در این شهر حکومت کردند. از حوادث ناگوار و مهم در تاریخ لاهیجان، طاعون در سال ه. ق، آتش‌سوزی سال ه. ق و اشغال آن توسط روس‌ها در سال میلادی است. در سال ه. ق لاهیجان دچار زلزله شد و در سال ، بار دیگر طاعون در آن کشتار کرد. ش ن و شکوه لاهیجان در زمان خان احمد خان است. خان احمدخان یکی از حاکمان لاهیجان در قرن دهم است و کمتر حاکمی در گیلان چنین قدرتی را به خود دیده‌است و لاهیجان از این نظر در دوران طلایی خود بود. در شوال سال ه. ق شاه عباس کبیر پس از آواره کردن خان احمد خان به لاهیجان آمد و دستور داد باغی که در مقابل قصر خان احمد خان بود و انواع گل‌ها و اقسام میوه‌ها در آن دیده می‌شد را خراب کردند و به زمین بازی چوگان و قپق‌اندازی تبدیل نمودند و پیرامون آن را درخت کاشتند. همچنین شاه عباس دستور داد باغ بیشه دژ خان احمد خان را که از آثار بزرگ بود، ویران کردند و به این ترتیب اثری از دودمان کیاییان گیلان بویژه خان احمد خان نگذاشتند، زیرا وی پسری نداشت که حفظ نام او نماید. بعد از سقوط و مرگ خان احمد خان، لاهیجان دیگر به خود رنگ استقلال ندید و شهر رشت که در آن زمان روستایی بیش نبود کم‌کم مرکزیت و به واسطه توجه خاص شاه عباس حوزه اقتدار آن گسترش یافت و به دیگر بخش‌های گیلان چیرگی کافی پیدا نمود. لاهیجان یکی از مراکز اصلی جنبش جنگلی‌ها بود. این شهرستان دارای دو بخش و شش دهستان به نام‌های زیر است: دهستان آهندان دهستان لفمجان دهستان لیالستان دهستان لیل دهستان رودبنه دهستان شیرجوپشت جمعیت شهرستان لاهیجان بر اساس آخرین سرشماری عمومی کشور در سال بالغ بر نفر بوده است و با مساحت کیلومتر مربع شامل شهر لاهیجان و رودبنه و بخش رودبنه و مرکزی و دهستان می باشد. لاهیجان منطقه‌ای است که از شمال به دریای خزر، از شرق به لنگرود، از جنوب به دیلمان، از جنوب غربی به سیاهکل و از غرب به آستانه اشرفیه محدود میشود که در درجه و صفر دقیقه شرقی و در درجه و دقیقه شمالی عرض جغرافیایی قرار دارد. این شهر ساخته‌شده بر سرزمینی هموار و جلگه‌ای است که حاصل رسوبات به جای مانده از رودهای گیلان است. از نظر موقعیت جغرافیایی و ویژگی‌های تاریخی یکی از شهرهای مهم گیلان به شمار می‌رود و مدت‌ها مرکز بخش بیه‌پیش گیلان بوده‌است. شهرستان لاهیجان دارای دو بخش رودبنه و مرکزی و دهستان به نام‌های رودبنه، شیرجوپشت، آهندان، بازکیاگوراب، لفمجان، لیالستان و لیل است. این شهرستان بر پایه آخرین سرشماری در سال ، دارای جمعیتی بیش از ٫ نفر بوده است. مردم آن بیشتر گیلک هستند و گالش به ساکنین ارتفاعات این منطقه اطلاق میشود که آنها هم تیره‌ای از گیلکان بوده و زبان‌شان گیلکی است. زبان بومی این شهرستان، گیلکی با لهجه شرقی است که با لهجه غربی گیلکی (رشت و فومن) اندکی تفاوت دارد. دین مردم لاهیجان شیعه و از نوع ناصری است. آب و هوای آن در بخش جلگه‌ای، معتدل و مرطوب و در قسمت کوهستانی سردسیر و خوش آب و هوا است. شهرستان لاهیجان دارای جاهای دیدنی و آثار تاریخی زیادی است که از آن جمله میتوان اماکن ذیل را نام برد: بقعه شیخ زاهد گیلانی (مربوط به قرن هشتم هجری واقع در جاده لاهیجان لنگرود) بقعه چهار اولیا یا چهار پادشاهان (مربوط به دوره تیموریان واقع در میدان سردار جنگل) بقعه میر شمس‌الدین (پسر امام کاظم) مسجد اکبریه مسجد جامع لاهیجان حمام گلشن بام سبز (شیطان‌کوه) استخر لاهیجان گنجینه چای ایران (شامل موزه چای و آرامگاه محمد میرزا کاشف‌السلطنه پدر چای ایران) تله کابین احرار (فاز اول تله‌کابین لاهیجان که از فراز بام سبز آن آغاز شده و به کوه فلاح خیر ختم میشود در سال شمسی راه‌اندازی گردید. پل خشتیامروزه لاهیجان یکی از شهرهای زیبای استان با امکانات فراوان جهانگردی است. آزارستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش آهندان که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. آزارستانکی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. آهندان روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش آهندان که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ارباستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. اربوکلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. اکبرآباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. الکی صحرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال جمعیت آن نفر بوده‌است. امیرآباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. امیرکلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. انارستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ایشگاه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ایوان استخر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. نام گیلکی: ا یو ن س ل ( Ay von Sal ) اماکن متبرکه: بقعه ی آقا زینول این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شغل مردم این روستا کشاورزی است و برنج محصول عمده روستاییان ایوان استخر است. در گذشته، پرورش کرم ابریشم و استحصال پیله آن از کارهای دیگری بود که مردم این روستا به آن اشتغال داشتند. این روستا در مجاورت روستاهای کچلام، ناصرکیاده، پایین رودپشت، شرفشاده و . قرار دارد. بارکوسرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بازارده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بازارسرلفمجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بازکیاگوراب، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالابیجارانکیش، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالاتموشل، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالارودپشت، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالاشادده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالافیدره، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالامحله پاشاکی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالامحله گلرودبار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالامحله لفمجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بالامحله ناصرکیاده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بندبن بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بندبن پایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بنگبر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بوجایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بهادرکلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیجارباغ، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیجاربسته سر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیجاربنه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیجاربنه بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیجاربنه پایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیلاژمحله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بین کلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستای پاشاکی در شرق استان گیلان، در بیست کیلومتری غرب شهرستان لاهیجان واقع شده‌است. روستای پاشاکی از چند محله به نام بادان محله، پاشاکی بالا، پاشاکی پایین، کرد محله و پشتاسرا تشکیل شده‌است. آب و هوای پاشاکی به علت مجاورت دریای خزر و کوه دلفک، معتدل و مرطوب است. محمد علی کریمی پاشاکی معروف به علی کریمی بازیکن سرشناس فوتبال ایران و آسیا اصالتا اهل این منطقه از شمال ایران است. گویش مردم این روستا گیلکی میباشد. از تفریحات سالم مردم این روستا میتوان به شنا، کشتی گیله مردی و صید ماهی به وسیله تور ماهیگیری و سبد و قلاب اشاره کرد. حصیر بافی، شال بافی، زنبیل بافی و بافت پیراهن ابریشمی خوراک اصلی مردم این روستا برنج به صورت کته با خورشهایی مثل ترش فسنجان، میرزا قاسمی، ترش تره، سیروابیج، ماهی شورودودی، باقالا قاتوق، شیرین قاتوق، مرغانه قاتوق، مرغ ترش، زیتون پرورده و. میباشد. پاشاکی به علت شرایط اقلیمی وآبرفتی، کانون اصلی فعالیتهای کشاورزی (شالیکاری) بوده و از محصولات آن میتوان به برنج، چای، آلوچه، سیب، گلابی جنگلی اشاره کرد، همچنبن پرورش کرم ابریشم در کنار باغات توت پرورش طیور و احشام از قبیل اردک، مرغ، غاز، گاو و اسب نیز در این روستا متداول است. پایین بیجاران کیش، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن کمتر از سه خانوار بوده‌است. پایین تموشل، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین شاده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین فیدره، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین گمل، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله پاشاکی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله رودبنه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله زمیدان روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله گلرودبار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله لفمجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین محله و بالا محله ناصرکیاده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش شیر جو پشت که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. پایین نارنج لنگه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستاداری مزارع وباغ های چایی متعدد است وهمچنین درروستا به خاطر وجودمزارع استخرهایی هم جهت ابیاری وجود دارد ودر بهاردارای منظره ی زیبایی مباشد. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. (این روستاداری یک مرغداری بزرگ است) پهمدان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا از چهار بخش بالا محله، میان محله، پایین محله و قاضی محله تشکیل شده است. مردم این روستا زمینهای زراعی کاشت برنج مرغوب و باغ صیفی جات و سبزیجات به خصوص گیاه نعناع دارند و از این راه امرار معاش میکنند و زنان روستا به غیر از کشاورزی به بافت صنایع دستی به صورت حرفه ای مشغول می باشند. رودخانه ای بسیار زیبا و پر آب در میان این روستا قرار دارد که زیبایی روستا را دوچندان کرده است. آب و هوای این روستای سرسبز به دلیل نزدیکی به دریا بسیار شرجی میباشد. در سفر به لاهیجان پیشنهاد میشود حتما به این روستای زیبا سری بزنید تا از طبیعت آنجا لذت ببرید. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. تبرکلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. تنازارود، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. توساودشت، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. توستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال جمعیت آن نفر بوده‌است. تی تی پریزاد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. جوپیش، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. جورگوابر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن زیر سه خانوار بوده‌است. جیرباغ، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. جیرگوابر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. امام دوست محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. بقعه آقا سید محمد در این روستا واقع میباشد. از این رو نام این روستا بعد از انقلاب از چاروق دوز محله به امام دوست محله تغییر کرده است. از آداب و سنن مردم روستا مراسم علم بندی میباشد که هر ساله در روز سوم محرم منعقد میشود. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چفل، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چلک ( Chelak ) چ لای یا چ لایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. ریشه نام این روستا به چ ل، (چیل) برمیگردد. چیل به معنای گ ل و آبرفت است. به دلیل بارش سالیانه فراوان در این منطقه، از دیرباز همواره زمین آنجا گل و آبرفتی بوده، به گونه ای اهالی آنجا و همچنین چهارپایان در گل فرو می رفتند. بارش مداوم سالانه سبب روان شدن رودخانه های پرآب و به وجود آمدن دریاچه های متعدد شده است که زیستگاه گونه های گیاهی و جانوری بسیاری از جمله لک لک، مرغابی، غاز وحشی، سمور، گراز، و. است. از دیگر گونه های جانوری بومی این منطقه میتوان به قرقاول، سار، زاغ، و انوع گنجشکان اشاره کرد. وجود جنگلهای انبوه و خاک حاصلخیز و مرطوب باعث شده تا این منطقه به زیستگاه گروه های بزرگ گرازهای وحشی تبدیل شود که معمولا از ریشه گیاهان وحشی و میوه درختان بلوط، فندق و گردو تغذیه میکنند. عمده محصولات کشاورزی چلک برنج، چای، انواع میوها، سبزیجات است. در دهه های گذشته چلک از قطبهای دامداری گیلان به شمار میرفت که امروز کم رونق تر از گذشته است. در سالهای اخیر تخریب جنگلها و ساخت و سازهای غیرمجاز سبب تغییر چهره چلک شده و مهاجرت به این منطقه نیز همچنان رو به افزایش است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چمندان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چهارخانه سر بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چهارخانه سرپایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. چی چی نیکوتی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. حاج سلیم محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. حاجی‌آباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. حسن بکنده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. مردم این روستا از قوم لک می‌باشند و به لهجه ای از زبان لکی صحبت میکنند. این قوم برای محافظت از مرزها و همچنین جدا کردن ایلات از یکدیگر به نواحی شمالی کشور از جمله گیلان کوچ داده شده‌اند. این روستا بر پایه قوم لک تشکیل شده‌است. لک ها افرادی غیور و میهمان نواز می‌باشند و مردم حسن بکنده ریشه در ایل جلالوند دارند که یکی از ایلات قوم لک در زاگرس است. این روستا در کیلومتری شهر لنگرود و کیلومتری شهر چمخاله قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. برنج، ماهی، هندوانه دام وطیور و مرکبات مهمتری محصول حسن بکنده ماهی بوده چنانچه در سطح استان شناخته شده میباشد و پس ازان برنج قرار دارد و در سالهای اخیر کشت هندوانه رشد چشمگیری داشته‌است. آب و هوای حسن بکنده مانند دیگر نقاط گیلان از نوع اب و هوای معتدل مدیترانه‌ای با رطوبت کمی بیشتر میباشد. دربعضی از سالها، چنانچه توده هوای سرد شمال، این ناحیه را تحت ت ثیر قرار دهد، نظم واعتدال چند ساله به هم خورده و شدت سرما، زیاد میشود. همچنین این محل یکی از پر بارش‌ترین مناطق در کشور است و هم رده بندر انزلی و بندر کیاشهر از نظر بارش باران قرار دارد. حسنعلی ده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. که با ساحل دریای کاسپین فاصله چندانی ندارد. از جمله جاذبه های گردشگری روستای حسنعلی ده تپه های باستانی آن است که قدمتی نا مشخص دارد. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. قدمت این روستا به دوره ساسانی برمیگردد شواهدی از عتیقه جات دوره ساسانی در این روستا دیده شده است. خالوباغ، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. خرتاب، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. خوبده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. خورتای، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دانگایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دراپشتان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دره‌جیر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دزدکسو، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دلیجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دموچال، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دهبنه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. خاک و آب روستای دهبنه، کیفیت مثال زدنی ای را برای تولید برنج در آن، به ارمغان آورده است. برنج هاشمی ای که در این روستا کاشته و تولید می شود، از انواع برنج ایرانی درجه یک گیلان می باشد. زمین کشاورزی برنج آقای عابدینی، در مجاورت تالاب "امیرکلایه" است. تالاب امیرکلایه در روستای دهبنه قرار دارد. جاذبه گردشگری: تالاب زیبای امیرکلایه (که محلی ها به آن "شال ک ل" می گویند) از مهم ترین تالاب های زیست محیطی استان گیلان است. هرساله با شروع فصل پاییز، بسیاری از پرندگان از سیبری به این تالاب مهاجرت می کنند. ماهی های گوناگون این تالاب، بوفه آزاد پرندگان است. نکته جالب آن است که تالاب امیرکلایه، تنها یک کیلومتر از دریای خزر فاصله دارد ولی آب آن شیرین است این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. موقعیت جغرافیایی: این روستا به دلیل نزدیکی به خط ساحلی سحرخیز و چاف و از طرف دیگر نزدیکی به لاهیجان و لنگرود از موقعیت ویژه ای برخوردار است. دهسر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. دیزبن، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. راهدارخانه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. رجب سرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. این روستا دارای شهید می باشد. رحیم آباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. رعیت محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. نام دیگر این روستا بدلیل کثرت سادات در آن محل، سادات محله نیز گفته می شود. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. همچنان همراه سیری در ایران باشید تا با دیگر روستاهای لاهیجان آشنا شوید. رمضان بیجار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. زمیدان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. زمیدان بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. زمیدان سرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سادات محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ستارآباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سحرخیزمحله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سراجار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. سراجار از دو واژه سراج و جار ساخته شده‌است که به معنای سراج =کنف و جار =جا و مکان میباشد این نام بدین جهت به این منطقه گفته شده که در قدیم محل کشت کنف بوده‌است. پیشه مردمان روستا، شالیکاری می باشد و یکی از مرغوب ترین برنج های محلی ایران از جمله هاشمی، علی کاظمی، جمشید و . در آن کشت می شود. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سراش، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سرچشمه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سرشکه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سطل سر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سوخته کوه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا از قدیم دارای دو محله به نام‌های پایین محله و بالا محله سوستان است که به وسیله رودخانه ای که منش آن تالاب و برخی از چشمه‌های میان راهی است از یکدیگر جدا میشود. تالاب سوستان نیز در کیلومتری جنوب شرقی این روستا قرار دارد. این تالاب یکی از تالاب‌های آب شیرین استان گیلان است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سیاه رودبار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سیاهگوراب بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سیاهگوراب پایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. سیدمحله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شاددهسر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شرفشاده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شرم لنگه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شکاکم، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. غذاهای محلی این روستا عبارت انداز: ترش کباب، ترش شامی، برنج کته، ماست برونی، گوجه کباب، ترش تره، کوکو، مرغ ترش، واویشکا، میرزاقاسمی، ترش قاتوق، دلمه، سیر قیله، باقالاقاتوق و کال کبابشیخ علی کلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. بیشتر افراد این روستا به کار کشاورزی مشغول هستند و درامد عمده آنها از فروش محصولات کشاورزی مانند برنج است. این روستا سرسبز دارای طبیعت مثال زدنی, جنگل های زیبا و مزارع کشت برنج بسیار میباشد. شیخانبر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شیرجوپشت بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شیرجوپشت پایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شیرین نسا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال تعداد خانوار در این روستا زندگی میکنند. جمعیت روستا نفر که نفر مرد و نفر زن می‌باشند. بنا به گفته های افراد قدیمی روستا در زمان قدیم زنی در روستا سکونت داشته که تعداد زیادی گاو و گوسفند را به تنهایی پرورش می داد و همچنین علوفه دامهایش را نیز، خود به تنهایی از جنگل تهیه می نمود. این زحمت و پشتکار این بانوی دلاور در تمامی روستاهای اطراف زبانزد بوده و هر کسی میخواسته اسمی از روستا ببرد، از این شیرزن بعنوان اسطوره کار و تلاش یاد می برد. با توجه به دخیل بودن زبان عربی در اکثر نقاط کشور ایران به مرور زمان اسم روستا به شیرنسا تغییر پیدا کرد. صالحبر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. صداپشته روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. صیقل بنه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. علیسرود، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. فشوپشته، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال جمعیت آن نفر بوده‌است. قاضی گوابر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. قصاب‌محله (آبشار) ، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. شغل اکثر مردم این روستا کشاورزی بوده و برخی از آنها به دامداری نیز مشغول می‌باشند. کشاورزی این منطقه بیشتر باغات چای و مزارع برنج است. روستای کابیجار واقع در حومه شهرستان لاهیجان، که از لاهیجان میتوان از طریق دو جاده به روستای کابیجار رسید. مسیر اول روستای سوستان و به ترتیب روستاهای زمیدان، شیرنساء، کوره و کابیجار و مسیر دوم از روستای کوه بیجار به ترتیب روستاهای بیجارباغ، سطلسر، سرچشمه، ستارآباد، کوره دو راه سیاه رودبار و کابیجار. کتشال بالا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کتشال پایین، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. این روستا متناسب با پیشه و کار پیشینیان و اجداد مردم این روستا و منطقه نام گذاری شده است و به مرور زمان عمدتا به کاشت برنج و کم و بیش پرورش دام و ماهی تغییر پیدا کرده است و دیگر تقریبا اثری از تولید ابریشم در این روستا دیده نمی شودکچلام، روستایی از توابع بخش رودبنه شهرستان لاهیجان در استان گیلان ایران است. محصول این روستا در قدیم پیله ابریشم بوده و امروزه به برنج تبدیل شده‌است. این روستا از زمینهای پوشیده از برنج تشکیل شده‌است. این روستا (کچلام) به سه بخش (پایین محله، میان محله و بالا محله) تقسیم میگردد. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کردگاور، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کردمحله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کلشتاجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. که هم‌مرز با شهرستان سیاهکل و کیلومتری دهستان لفمجان قرار دارد. طبق اطلاعات موجود در درگاه ملی مرکز آمار ایران طی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال روستای کلشتاجان دارای خانوار و نفر جمعیت میباشد. روستای کلشتاجان در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران جلد دوم در زمان پهلوی در سال نوشته حسینعلی رزم آرا که در صفحه از آن با چنین توضیحات ذکر شده‌است: ک باختر لاهیجان ک لفمجان جلگه معتدل مرطوب مالاریایی سکنه شیعه گیلکی فارسی. نهر کیا جو از سفید رود برنج ابریشم چای صیفی شغل زراعت راه فرعی از طریق بازکیاگوراب و باب دکان دارد. کلنگران، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کنفگوراب، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کنفگوراب (به انگلیسی: Kanaf Gooraab ) یکی از محلات پیرامون بخش رودبنه میباشد. این روستا در چهار کیلومتری شمال لاهیجان درمسیری منتهی به ساحل سه راه انبار سر که در بین راه کیا شهر به چمخاله واقع شده‌است قرار دارد. اسم این روستا از دو بخش کنف و گوراب تشکیل شده‌است. دهخدا در لغت نامه‌اش واژه گوراب را به محل داد وستد و و مکانی نظیر بازار نسبت داده‌است و از آنجایی که در قدیم کشت گیاه کنف در این روستا مرسوم بوده یحتمل این روستا مرکز داد و ستد الیاف و محصولات کنفی بوده. کشت این گیاه تا دهه شصت شمسی مرسوم بوده اما امروزه به واسطه از رونق افتادن بازار محصولات آن کشت این گیاه متوقف شده‌است. نوغانداری، تولید ابریشم و ابریشم کشی نیز در این روستا رایج بوده اما در سالهای اخیر آن هم می‌رود تا به سرنوشت کنف کاری دچار گردد و این صنعت هم رو به افول نهاده. در قدیم سطح قابل توجه‌ای از مزارع این روستا در زیر کشت خربزه قرار داشته که به مرور زمان جای خود را به کشت برنج داده‌است به گونه‌ای که امروزه شالی کاری پیشه عمده کشاورزان آن را تشکیل داده‌است. تجارت برنج نیز یکی از مشاغل رایج آن میباشد. امروزه جارو یکی از مهمترین محصولات صنایع دستی این روستا بحساب می‌آید که به بسیاری از دیگر شهرهای پیرامون فرستاده میشود. رودخانه حشمت‌رود که از سفیدرود منشعب میشود پس از عبور از شهرستان آستانه اشرفیه و گذر از کنار آرامگاه دکتر محمد معین در ادامه و در طول مسیر خود از سمت باختر وارد این روستا میگردد تا پس از خروج از خاور کنفگوراب به سوی شهرستان لنگرود و در نهایت به دریای خزر ادامه مسیر دهد. امروزه کرانه‌های زیبای حشمت رود در بهار و تابستان به یکی از مناسبترین تفرجگاه‌ها برای علاقه مندان به ورزش ماهی گیری درآمده‌است. اینگونه گفته میشود که در قدیم صید ماهیان خاویاری نظیر اوزون برون نیز در این جا اتفاق می‌افتاده، بطوریکه این ماهیان را تسک می‌خواندند اما امروزه ماهیگیری تنها به صید تفریحی دیگر ماهیان معمول منطقه محدود شده‌است. شایان ذکر است که نابترین معماری خانه‌های روستایی گیلانی در ساخت خانه‌های این روستا تبلور یافته بطوری که امروزه مرکز اطلاع‌رسانی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای نمونه خانه‌ای را از این روستا با سال قدمت خریداری نموده و پس از شماره گذاری و سرهم‌بندی دوباره آن را در کنار پارک ملت شهرستان رشت برپا نموده. هم‌اکنون این ساختمان به‌عنوان نمادی از گذشته قومی و هویت فرهنگی مردم گیلان زمین درآمده و خود به سمبلی از شهر رشت تبدیل شده‌است. یکی از رسوم زیبای مردمان این روستا در شبهای رمضان مراسم مجمعه بران و صرف افطار دسته جمعی در مسجد جامع آن میباشد. طبخ خاصی از برنج با دوشاب در مراسم المبندی محرم این محل نیز قابل توجه‌است. همچنان با سیری در ایران همراه باشید تا با دیگر روستاهای لاهیجان آشنا شوید. کوچکده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کورنده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کوره، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کوره بر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کوشال روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. دهستان لیالستان، در طول جغرافیایی درجه و دقیقه و ثانیه شمالی و عرض جغرافیایی درجه و دقیقه و ثانیه شرقی واقع شده‌است. این روستا از جنوب به لاهیجان، از شمال به یوسف‌ده، از شرق به سیاهگوراب پایین و توت‌باغ محله و از غرب به گورندان و سیاهگوراب بالا متصل است. بنابر سرشماری سال ، روستای کوشال دارای نفر جمعیت است. در لغتنامه دهخدا به نقل از فرهنگ جغرافیایی ایران ج درباره این روستا آمده‌است: "دهی از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان لاهیجان است و تن سکنه دارد. پیرخوبان، یکی از مکان‌های زیارتی نزدیک به این روستا است (واقع در روستای گورندان) برخی از مردم این روستا کراماتی را از پیرخوبان به یاد دارند. مهمترین محصول کشاورزی کوشال، برنج است. بامبو (نی خیزران) نیز در این روستا به خوبی می‌روید و کشاورزان از آن در جمع‌آوری برنج استفاده میکنند. بامبو تنها در برخی نقاط جهان رشد خوبی دارد که منطقه لیالستان گیلان که کوشال نیز یکی از روستاهای آن است از جمله این مناطق به‌شمار می‌رود. کوه بنه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان لاهیجان در استان گیلان ایران است. [ ] کوه بنه از ریشه کوه [ب ن ] معادل ابجدآن ، تلفظ ب ن ، لغات (قبلی: کوه بن، فعلی: کوه بنه، بعدی: کوه بنیاد) بر گرفته شده‌است. [ ] روستای کوه بنه در چهارکیلومتری شهر لاهیجان واقع شده‌است. این روستا همانند بیشتر روستاهای لاهیجان کوهستانی بوده و در امتداد رشته کوه‌های بلند البرز باختری کشیده شده‌است. شاید یکی از دلایل حضور امامزادگان در دهستان آهندان به علت نزدیکی و همجواری با کوه‌های سربه فلک کشیده باشد. در بلندترین قله کوه روستای کوه بنه، بقعه‌ای نسبتا کوچک به نام دوبرادران قرار دارد، بنا به گفته ریش سفیدان محلی دو روستای کوه بنه و آهندان، این بقعه آرامگاه دو برادر به نام‌های سیدتقی و سیدابراهیم است. محل قرارگیری آرامگاه به شکلی است که از فاصله بسیار دور نیز با چشم غیرمسلح قابل دیدن است و میعادگاهی برای راه‌پیمایان و کوهنوردان است. برای معتقدان محلی این زیارتگاه جایگاه حاجت خواهی برای شفای بیماران و تسلی دل‌های مضطرب و پریشانشان است. غالب مردم این روستا کشاورز بوده و به کشت چای و برنج می‌پردازند. بنیان گذاران اصلی این روستا خانواده‌های قدیمی: تقی پور، پورتقی، ابراهیمی، بخشی، مرادی، رستمی و. می‌باشند. از بزرگان این محل میتوان میرزا علی یزدانبخش، عین علی پورتقی، نجفعلی تقی پور (مشت نجف) که با هم برادر بوده‌اند همچنین علی اشرف و اکبر جهاندوست، محمد مرادی (محمد آقا مرادی) ، اسکندر ابراهیمی (حاج اسکندر) حاج مرتضی بخشی، رسول عیدی، غلام حسن رستمی، حسن امیری (مشت حسن) و. را نام برد. به دلیل نزدیکی این روستا به شهر هم‌اکنون به عنوان یک روستای مهاجرپذیر محسوب میگردد. از جلوه‌های توریست پذیر این روستا میتوان: مقبره دوبرادران در بام کوه بنه همراه با باغات چای، تالاب (گامی سلی) ، زمین ورزشی با کیفیت چمن مطلوب و. را نام برد. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کوه بیجار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این محله در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. کهنه رودپشت، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا جاذبه های گردشگری و توریستی فراوانی دارد. از جمله تالاب آن که گونه های مختلف درختان‌و گیاهان را در بر دارد و زیستگاه پرندگان وحشی در فصول سرد سال است. همچنین مردمانی بافرهنگ و صمیمی و مهربان در این روستای زیبا زندگی می کنند. این روستا از گذشته هم بوده. در زمان گذشته مردم این روستا فقط در یک مکان زندگی می کردند. بعد با امدن ویرسی به نام وبا مردم شهر از انجا کوچ کردند و به صورت پراکنده مستقل شدند. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. این روستا در بین روستاهای شرفشاده، شیخ علی کلایه و کچلام قرار گرفته است. محصول اصلی آن کشاورزی و برنجکاری است. تالاب کهنه رودپشت زیستگاه پرندگان مهاجر نظیر مرغابی، خوتکا، چنگر، غاز و . درفصلهای پاییز و زمستان است. کیاسرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گاویه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گردکوه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گردگرف، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گرمابرود، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گلستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گلکش، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گمل، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گمل سرا، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال جمعیت آن نفر بوده‌است. گوراندان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گوشکجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا دارای چشم انداز زیبای روی فلات رود سپیدرود است که به گویش محلی به آن کند گویند و ساکنانشان اغلب کشاورزی هستند. و خانواده های علوی اکبری صالحی نوروزی رحمتی خلیلزاده چایچی مهدیزاده رحیمی جعفری و. از جمله ساکنین محلی آنجا هستن و در تجمع بازارچه ای کوچک محلی کنار کارخانه برنجکوبی علوی مجتمع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. گوکه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لاحشر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لاشیدان حکومتی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لاشیدان مطلق، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لاکمه‌سر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لبک محله لفمجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لفمجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لواسی محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لیالستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. لیالمان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. روستای زیبای لیالمان در شرق استان سرسبز گیلان، از توابع شهرستان لاهیجان و دهستان آهندان در فاصله حدود کیلومتری لاهیجان واقع شده‌است. این روستا از سه بخش رودپشت، لیالمان مرکزی و سوتی تشکیل شده‌است. شغل اصلی مردم روستا کشاورزی است. موقعیت جغرافیایی: روستای لیالمان در عرض جغرافایی درجه و دقیقه و ثانیه شمالی و در طول جغرافیایی درجه و دقیقه و ثانیه شرقی در فاصله حدود کیلومتری لاهیجان قرار دارد. این روستا از سمت شمال به روستای سادات محله آهندان، از جنوب به کوه لیالمان، از شرق به دهستان آهندان و از غرب به روستای سوخته کوه متصل است. لیالمان به علت نزدیکی به شهرستان لاهیجان تحت ت ثیر آب و هوای معتدل این شهر قرار دارد اما گاهی به دلیل نزدیکی به کوه بارش باران به صورت رگبار درآن بیشتر از شهر لاهیجان و روستاهای شمالی آن است (به ویژه در فصل تابستان و زمان برداشت برنج)در اکثر ماه‌های بارندگی به‌طور مداوم در این منطقه وجود دارد. در فصل زمستان ارتفاع برف گاهی به متر و در ارتفاعات منطقه به متر نیز می‌رسد. از پدیده‌های بسیار جالب در این منطقه وزش باد گرم در چند روز از فصل زمستان است که در زبان محلی به آن "گرمش" می‌گویند. از قدیم معروف بوده که پس از "گرمش" هوا به‌طور ناگهانی سرد شده و احتمال بارش برف و باران وجود دارد. رطوبت هوا دراین روستا در طول سال بین تا در نوسان بوده و متوسط دمای هوا درجه سانتیگراد است. در گذشته محصول اصلی روستای لیالمان چای و ابریشم بوده‌است. در سالهای اخیر با احداث کانال آب و افزایش زمینهای زیر کشت برنج و شاید مهمتر از همه بی مهری نسبت یه باغهای چای و تخریب آنها (به گفته کارشناسان چای ایران یکی از مرغوب‌ترین چای‌های جهان است) برنج رتبه اول را دارد. پیله ابریشم نیز سرنوشتی بهتر از چای ندارد و به‌طور محدود در این روستا به عمل می‌آید. از جهت کشاورزی خاک این منطقه به صورت جلگه ای و کوهپایه ای است. روستای لیالمان دارای آب لوله‌کشی، برق، گاز شهری و تلفن برای هر واحد ساختمانی میباشد. روستای لیالمان همچنین دارای یک مدرسه ابتدایی به پنج کلاس درس میباشد. از اماکن مذهبی روستا بقعه آقا سید علی کیاء از فرزندان امام هفتم شیعیان میباشد. کشاورزان این روستا در زمینه‌های برنجکاری و چایکاری و پرورش کرم ابریشم فعالیت دارند. مقدار زمین زیر کشت برنج هکتار شالیزار است که در سال مکانیزه شده و از آب سد سفید رود به وسیله کانال آبیاری میشود. مساحت زیر کشت چای هکتار است که مت سفانه چند سالی است که حدود % آن به دلایل مختلف آباد نمی‌شود که از دلایل عمده آن میتوان به سیاست‌های خرید چای، عدم امکان آبیاری در مواقع خشکسالی و نداشتن جاده برای دسترسی به باغات چای و حمل محصولات آن و عدم حمایت جدی از این محصول نام برد. هکتار توت زار نیز در این روستا وجود دارد که هر ساله در حدود جعبه کرم ابریشم در این روستا پرورش داده میشود. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. مازی کله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. مهم ترین بخش آن بخش ماهان مازی کله است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. مال بیجار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. متعلق محله ارباستان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در جنوب روستای ارباستان قرار گرفته و در گذشته نیز بخشی از روستای ارباستان بود و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. متعلق محله لاهیجان، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در لاهیجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. اکنون این روستا را با نام متعلق محله لاهیجان می شناسند در این روستا امام زاده ای بنام آقا سید علی هست که مردم زیادی برای بازدید و زیارت به این روستا می آیندمراددهنده، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ملامحله چهل ستون، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. در نوشته که بر در ورودی که قدمتش همپای چهل‌ستون قزوین و اصفهان است اما در مستندات اداره کل میراث فرهنگی گیلان، تاریخ ساخت چهل‌ستون لاهیجان را دوره قاجار نوشته و یادآور شده‌اند که ممکن است بنای نخست آن در دوره صفویه باشد. وجه تسمیه این مکان به تعداد ستونهای بقعه سید ابراهیم بر میگردد. چهل ستون در چهارطرف ایوان این بقعه قرار دارد که از جنس چوب و منقش است. سرستونهای ایوان به شکلی بدیع و بی نظیر از چوبهای جنگلی تراش خورده است. اگرچه چهل‌ستون قزوین و اصفهان کاخی است با باغهای سلطنتی، اما چهل‌ستون لاهیجان بقعه‌ای است در دل جنگلهای لاهیجان که مدفن یکی از سادات محلی آنجاست. بقعه آقا سید ابراهیم در بخش مرکزی دهستان آهندان روستای ملامحله، بالاتر از زاکله بر در شهرستان لاهیجان قرار دارد و در سال و به شماره در فهرست میراث فرهنگی کشور به ثبت رسیده است. گورستان حریم بقعه نیز ثبت ملی شده و این نشان از قدمت منطقه میدهد. منوچهر ستوده ستوده وقتی دهه مامور شد تا بناهای تاریخی گیلان را ثبت و ضبط کند، از این بقعه نیز دیدن کرده و مشاهداتش را در جلد دوم کتاب از آستارا تا استرآباد نوشته است. جنگهای بکر و انبوه حاشیه بقعه چهل ستون زیستگاه گونه های گیاهی و جانوری گوناگون از جمله شغال، کفتار، گراز، انواع پرندگان است. همچنین رودخانه های پر آب و خاک حاصلخیز سبب شده تا مزارع و باغات فراوانی در آنجا شکل بگیرد. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. مهدی‌آباد، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. میان گوابر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. میان محله چاف گاویه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. میان محله رودبنه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. میان محله زاکله بر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در امتداد رود شن رود (در زبان محلی: شیمرود) شکل گرفته است. این روستا در دهستان بازکیاگوراب قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر ( خانوار) بوده‌است. میردریاسر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. میشکاسر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. نارنج کلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. ناصرکیاده میان محله، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. نخجیرکلایه، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. نوبیجار، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان لیالستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. نوشر، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا دارای مردمانی خون گرم می باشد که شغل اصلی آنها کشاوزی (برنج کاری) می باشد، روخانه حشمت رود از این روستا عبور میکند در واقع این روستا به نوعی در امتداد این رودخانه بنا شده است. اسم این روستا گرفته شده از "نو" و "چر"میباشد به معنی مسیر جدید برای عبور و مرور که به تدریج در گذر زمان از "نوچر"به "نوشر"تغیر نام داده است. این روستا در دهستان شیرجوپشت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. هالوخانی، روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش مرکزی که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان آهندان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. روستایی از روستاهای لاهیجان از توابع بخش رودبنه که در استان گیلان واقع شده است. این روستا در دهستان رودبنه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ، جمعیت آن نفر بوده‌است. |
عروس مازندران، تنها این لقب برای فهمیدن ارزش های این شهر کافیست. شهری که با جنگل ها و سواحل و آبشار هایش رضایت و هر مسافری با هر سلیقه ای را جلب می کند. اگر شما هم مثل من تجربه سفر های مکرر به رامسر را دارید حتما می دانید سفر به رامسر بدون دیدن کردن از تله کابین رامسر، جنگل دالخانی، بوستان جنگلی صفارود، آب گرم سادات محله و آبشار های سیاسرت، صفارود و ازارک در فصل بهار که بهترین زمان برای تفریح و گردش در این جاذبه ها است ارزشی ندارد. این شهر در استان مازندران از شهر های ساحلی و پر اهمیت از لحاظ گردشگری، اقتصادی، تفریحی و. است که در هر زمانی از سال از دیر باز مقصد گردشگری بیاری از هموطنانمان بوده است که اصلی ترین دلیل سفر به این شهر آب وهوای زیبا، طبیعت بکر و ساحلی بودن این شهر است. این شهر در تمام واقع سال به دلیل قرارگیری در دامنه رشته کوه های البرز و دریای خزر از آب و هوایی چهار فصل و مسافر خیز برخوردار است که این شهر را به یکی از قطب های گردشگری استان مازندران و شمال ایران تیدیل کرده است که علاوه بر این جلب رضایت صد درصدی مسافران و گردشگران از جاذبه های طبیعی و آبی این شهر از متمایز ترین ویژگی های این شهر بشمار می رود. حال که این شهر از تعداد سافران و گردشگران بالایی برخوردار است و اکثر این مسافران برای دیدن و جلب آرامش دریا به این شهر سفر می کنند یکی از مسایل مهم این مسافران اقامت در اقامتگاهی اقتصادی و نزدیک به دریا رامسر است که شهر رامسر و تعداد بالای سوییت ها و ویلا های اجاره این شهر این خواسته ها را برآورده می کند. ما در این مطلب قصد و سعی بر این داریم بهترین و نزدیک ترین و ویلا های نزدیک دریا در رامسر و روش رزرو این سوییت ها به صورت آنلاین از سایت سپنجا را برای شما معرفی و بررسی کنیم تا بهترین سفر را در کنار خانواده و دوستان تجربه کنید. در ادامه یا سوییت های اجاره ای در نزدیک دریا را به شما معرفی می کنیم. از بهترین و نزدیک ترین ویلا ها به دریا در رامسر، ویلای با استخر سرپوشیده آبگرم در چالکرود است که در بین مسافران گردشگران از محوبیت بالایی برخوردار است و گزینه اول انتخاب برای مسافران پایه ثابت سفر به جاذبه های گردشگری و تفریحی رامسر می باشد. این ویلا با متراژ کل متر و با دو اتاق خواب با دو تخت دو نفره در این ویلا و دو کف خواب امکان اقامت تا حداکثر نفر را به مسافران می دهد. این ویلا از ویژگی های متمایز بسیاری مانند نزدیکی به دریا، مراکز خرید، فروشگاه ها و. فوتبال دستی، استخر سرپوشیده با آب گرم، تراس، حیاط بزگ و. برخوردار است که این ویلا را به گزینه اول اقامت مسافران در سفر به رامسر تبدیل کرده است. این ویلا را علاوه بر این ویژگی های جذاب از ویژگی دیگری برخوردار است که به مسافران این امکان را می دهد که این سوییت را به صورت آنلاین از سایت معتبر سپنجا رزرو کنند. از ویلا هایی که در رامسر از محبوبیت بالایی برخوردار هستند و تمامی امکانات مسافر پسند را به میهمانان ارایه می کنند ویلای با استخر سرپوشیده آبگرم در رامسر است که از همان ویژگی ها ولای با استخر سرپوشیده آبگرم در چالکرود بهره می برد اما با برخی تفاوت ها شاخص مانند دوبلکس بودن این ویلا. این ویلا با متراژ کل متر و زیر بنای متری از دو اتاق خواب تشکیل و دارای دوبلکس نیز است که به منظره رو به دریا و حیاط پارکینگ دار این ویلا دید دارد. دو اتاق این ویلا با ارایه دو تخت دو نفره و دو کف خواب امکان اقامت تا حداکثر ظرفیت نفر ار می دهد. استخر سر پوشیده این ویلا با داشتن آبگرم از جذابیت های این ویلا در بین مسافران است که از دیگر ویژگی های این ویلا می توان به نزدیک بودن به دریا، انواع جاذبه های گردشگری، مراکز خرید، فروشگاه ها و. را نام برد. این ویلا را نیز می توانید هم به صورت حضوری و هم به صورت آنلاین از سایت سپنجا رزرو کنید. آن چیزی که در شهر های ساحلی و شمالی ایران به خصوص در شهر های استان مازندران کم نیست بلکه زیاد هم است ویلا های اجاره نزدیک دریا با استخر سرپوشده است که به دلیل بازدید بسیاری از مسافران و محبوبیت در بین آنها به گزینه اول اقامت در بین مسافران و گردشگران تبدیل شده است. ویلای با استخر سرپوشیده معلم رامسر نیز از این قبیل ویلا های اجاره ای است که با متراژ بالا دارای حیاط بزرگ و دو اتاق خواب است که با داشتن دو تخت دو نفره و دو کف خواب به مسافران امکان اقامت تا ظرفیت حداکثر نفر را می دهد. از ویژگی های دیگر این ویلا می توان به امنیت بالا بوسیله دوربین مدار بسته، آلاچیق، میز بیلیارد، استخر آبگرم، باربیکیو و. اشاره کرد که علاوه بر اینها امکان رزرو آنلاین از سایت سپنجا را نیز به مسافران می دهد. اگر در بین ویلا های اجاره ای با استخر سرپوشده با آبگرم رامسر دنبال ویلایی با حداکثر ظرفیت بالا هستید ویلای با استخر سرپوشیده گوهرسرا رامسر این خواسته را برآورده می کند. این ویلا با متراژ کل متری و متراژ زیر بنای متری دوبلکس با چهار اتاق خواب، چهار تخت دو نفره و کف خواب از ظرفیت حداکثر تا نفر را پذیراست. این ویلا با منظره رو به جنگل های گوهرسرا بهترین خاطرات را ایجاد می کند. از دیگر ویژگی ها این ویلا می توان به استخر سرپوشیده با منظره ای زیبا، جکوزی، تراس و بالکن فضا باز به همراه باربیکیو، امنیت با دوربین مدار بسته، فوتبال دستی و. نام برد. این ویلا نیز امکان رزرو آنلاین را ه میهمانان از سایت سپنجا را می دهد. اگر بدنبال ویلایی در بستی حیاط دار دنج و راحت در نزدیکی دریا رامسر هستید منزل ویلایی مبله در لپاسرک رامسر این خواسته را برای شما فراهم کرده است که از ویژگی های متمایز این منزل ویلایی می توان به حیاط دربستی و دسترسی به دریا در کمترین زمان ممکن اشاره کرد. این منزل ویلایی با متراژ متر از امکاناتی مانند حیاط، دارا بودن یک تخت دونفره و چهار کف خواب و ظرفیت حداکثری تا نفر، نزدیکی به انواع تفریحات ساحلی و آبی دریا رامسر، نزدیکی انواع جاذبه های گردشگری، فروشگاه ها، مراکز خرید و. برخوردار است که می توانید در صورت سفر به رامسر این منزل ویلایی را هم حضوری و هم آنلاین از سایت سپنجا رزرو کنید. اینها تنها سوییت ها، ویلا ها و منزل های اجاره ای رامسر نبودند بلکه اقامتگاه های دیگری مانند ویلای ساحلی در شهید رجایی رامسر، باغ ویلا با تمام امکانات در رامسر، منزل ویلایی در میدان امام رامسر، ویلا با استخر سرپوشیده طالقانی رامسر، ویلا با استخر سرپوشیده در معلم رامسر، ویلا با استخر روباز آبگرم در کتالم رامسر، ویلا با استخر سرپوشیده آبگرم در چالکرود رامسر، ویلا جنگلی جدید و. هستند که از بازدید و محبوبیت بالایی در بین میهمانان استان مازندران و شهر رامسر برخوردار است. مناطق شمالی ایران از جاذبه های طبیعی و آبی بسیاری برخوردار هستند و سفر و گردش در این جاذبه ها خالی از لطف نیست و هر مسافری را با هر سلیقه ای مجذوب خود می کند و درنهایت اینکه اگر قصد سفر به شمال و شهر های این منطقه را داشتید حتما دیدن کردن از زیبایی های رامسر را در برنامه سفر خود قرار دهید و با داشتن این مطلب می توانید بهترین سوییت های نزدیک به دریا در رامسر را بیابید چرا که ما در این مطلب به ارایه لیستی از بهترین سوییت ها و اقامتگاه ها در رامسر پرداخته و راه های مطمین رزرو این اقامتگاه ها را مانند سایت سپنجا معرفی کردیم. |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.